id
int64 1
12.6k
| class_label
stringclasses 634
values | wiki_id
stringlengths 2
7
| wiki_url
stringlengths 32
160
| wiki_title
stringlengths 1
102
| wiki_full_text
stringlengths 62
295k
| context_paragraph
stringlengths 5
17.4k
⌀ | keyword_count
int64 0
21
| keywords_used
stringlengths 14
77
|
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2,152 |
QuoteAction
|
169227
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Inkoop
|
Inkoop
|
Inkoop is het proces van kopen van producten, goederen of diensten. Veel bedrijven en organisaties hebben medewerkers die belast zijn met inkoop.
De inkoper verwerft goederen en diensten bij externe leveranciers. Het inkoopproces is onderverdeeld in strategische, tactische en operationele inkoop. Een door Van Weele opgestelde cyclus van het inkoopproces wordt 'De 6 stappen van Van Weele' genoemd.
De goederen en diensten die door een organisatie worden ingekocht worden vaak onderverdeeld in "directe inkoop", alle goederen en diensten die direct met het eindproduct / dienst te maken hebben, en "indirecte inkoop". Indirect staat voor alles wat ondersteunend is aan het primaire proces of productieproces, zoals onderhoud, energie, uitzendkrachten, kantoorartikelen etc. De indirecte inkoop wordt ook wel aangeduid met NPR, hetgeen staat voor Non Product Related. De directe inkoop wordt ook wel aangeduid met BOM, hetgeen staat voor Bill-of-Materials (stuklijst).
Strategische inkoop
Strategische inkoop kan betrekking hebben op de inkoopfunctie als geheel en op de inkoopstrategie voor een bepaalde groep goederen of diensten. De inkoopfunctie kan een strategische rol bekleden wanneer zij aansluiting zoekt bij de strategie van de organisatie als geheel. Wanneer de organisatie een innovatiestrategie voert kan de inkoopfunctie de strategische keuze maken om innovatieve leveranciers te contracteren. Wanneer de organisatie een lage kosten strategie voert, kan de inkoopfunctie inzetten op kostenbeheersing.
De inkoopfunctie kan voor elke afzonderlijke groep goederen en diensten die wordt ingekocht (bijv. kantoorartikelen, uitzendkrachten, grondstoffen, halffabricaten) een specifieke inkoopstrategie formuleren. Zo'n afzonderlijke groep goederen en/of diensten wordt ook wel een inkoopcategorie genoemd. Voor de ene inkoopcategorie kan prijs heel belangrijk zijn en kunnen verschillende leveranciers tegen elkaar uitgespeeld worden. Voor een andere categorie kan leverbetrouwbaarheid veel belangrijker zijn dan prijs, en is een andere manier van inkopen noodzakelijk. De inkoopstrategie voor een categorie bestaat uit keuzes omtrent de te benadrukken prioriteiten (prijs, kwaliteit, leverbetrouwbaarheid, etc.) en de manier waarop leveranciers tegemoet worden getreden.
Tactische inkoop
Bij tactische inkoop wordt een keuze gemaakt welke leverancier de goederen of diensten mag leveren tegen welke prijs en inkoopvoorwaarden. Bij de keuze van leverancier spelen ook andere factoren dan prijs een rol. De inkoper moet in zijn afwegingen ook het inkoopbeleid van zijn eigen bedrijf meewegen. Behalve door de prijs wordt de keuze dan ook bepaald door politieke overwegingen en de klant-leverancierrelatie op de langere termijn.
De politieke overwegingen kunnen de houding van de leverancier ten opzichte van het milieu, kinderarbeid en mensenrechten zijn.
Ook wederkerigheid en vriendschappelijke relaties spelen regelmatig een zachte rol in de keuze van leveranciers. Een partij die klant is wordt snel ook leverancier en vice versa. Als inkoper is het belangrijk om scherp te blijven in dergelijke situaties. Rationaliteit wil nog weleens naar de achtergrond verschuiven. Daarom wordt steeds vaker besloten om eens in een aantal jaren een aantal inkoopstromen door gespecialiseerde inkoopbureaus te laten inkopen teneinde deze rationaliteit weer terug te krijgen. De inkoper wordt hierdoor gedwongen om de beslissingscriteria (meestal door het bureau vastgelegd in een soort Beginmeting) vast te leggen en in te schalen'.
De relatie kan op verschillende manieren ingevuld worden. De inkoper maakt afhankelijk van het product een keuze voor één leverancier of meerdere leveranciers. Het voordeel van één leverancier is dat de relatie hechter is en er een co-makership aangegaan kan worden. Het voordeel van meerdere leveranciers is dat als de voorkeursleverancier in gebreke blijft (faillissement/brand/staking) men eenvoudig uit kan wijken naar een andere leverancier en de goederenstroom niet gehinderd wordt.
Operationele inkoop
Bij operationele inkoop worden bestellingen gedaan van bekende producten en diensten die (veelal) binnen een raamcontract vallen. Ook wordt de levertijd bewaakt en contact onderhouden met de leverancier om te zorgen dat de bestelde zaken tegen de juiste prijs op de gevraagde tijd, plaats en hoeveelheid geleverd worden.
Stappen / fasen / onderdelen / werkzaamheden
Afhankelijk van de grootte en professionaliteit van een organisatie worden verschillende stappen in een inkooptraject doorlopen. Deze zijn:
behoefte bepaling.
oriënteren naar aanleiding van pakket van eisen en wensen.
analyse van de leveranciersmarkt.
bepalen van een inkoopstrategie voor de betreffende goederen en/of diensten.
aanvragen van offertes bij meerdere leveranciers voor goederen en/of te leveren diensten.
onderhandelen met leveranciers over inkoop- en verkoopvoorwaarden en toegevoegde waarde.
opstellen van een (raam)contract met een leverancier.
bestellen bij een goedgekeurde leverancier.
opdrachtbevestiging met verwijzing naar de overeengekomen voorwaarden.
goederen of diensten leveren aan klant door de leverancier.
factuur opsturen naar klant met verwijzing naar de overeengekomen voorwaarden.
betaling van factuur aan leverancier.
Wanneer een bedrijf ISO-gecertificeerd is, is vaak in een procedure vastgelegd welke stappen in het traject uitgevoerd moeten worden. Wanneer het totale bedrag hoger is dan een bepaald bedrag moet een bestelling geautoriseerd worden door meerdere personen. Het ontvangen en betalen van goederen die niet volgens de procedure besteld zijn wordt steeds moeilijker. Door verdergaande automatisering van werkprocessen moeten alle stappen in een inkooptraject correct doorlopen worden.
Een deel van bovenstaande stappen kan ook uitbesteed worden aan een professionele externe inkooporganisatie, adviesbureau of intermediair in geval de eigen organisatie zelf niet over een inkoop afdeling beschikt en/of het aan de benodigde specifieke kennis, ervaring en tijd ontbeert. Dit treft je bijvoorbeeld aan bij Europese aanbestedingen binnen de overheid (juridisch complex) of het inkopen van professionele (advies)dienstverlening (marktinzicht en productkennis).
Planning
In de begroting is de verwachte waarde van de inkoop en verkoop voor het komende jaar vastgesteld. De begroting is een afspiegeling van de strategische keuzes en bekende feiten voor de komende periode. De verkoopverwachting moet de begroting van een organisatie trachten te realiseren of overtreffen. Aan de hand van historische verkoopgegevens en voorspellingen van de klant neemt de kwaliteit van de verkoopverwachting toe. De verwachtingen worden werkelijkheid door gerealiseerde bestellingen en contracten. Het Klantorderontkoppelpunt bepaalt nog steeds de overgang tussen gerealiseerde en verwachte orders. De onzekerheid van de verkoopvoorspelling neemt door goede voorspellingen af.
Afhankelijkheden
De inkoop is afhankelijk van in hoeverre de verkoopverwachtingen gerealiseerd worden. Wanneer er in een periode minder verkocht wordt dan verwacht, neemt de voorraad gereed product toe. Wanneer er in een periode meer verkocht wordt dan verwacht, neemt de voorraad gereed product sneller af dan gepland. Het verschil tussen de verwachte en de werkelijke verkopen kan veroorzaken dat de productieplanning bijgesteld moet worden. Indien de inkoopverwachting niet aansluit bij de productieplanning moeten bestellingen verplaatst worden in de tijd of geannuleerd worden.
Andersom geldt ook dat indien een leverancier niet op tijd kan leveren de productieplanning bijgesteld moet worden. Een bedrijf zal er altijd naar streven dat het eindproduct op tijd geleverd wordt.
Automatisering van het inkooptraject
Met MRP, ERP en EDI is het plannen van complexe productieprocessen eenvoudiger geworden. Doordat informatie van verkoop, productie en inkoop gekoppeld is, verbetert de aansturing van het primaire proces. Voor elk eindproduct is bekend op welk tijdstip een aantal grondstoffen ingekocht moeten zijn. Het wordt eenvoudiger om een leverancier een forecast te geven voor een langere periode. Alhoewel er een aantal en levertijd aangegeven wordt, is er meestal nog een bijstelling mogelijk die geen problemen veroorzaakt bij de inkopende en verkopende partij. Doordat twee partijen een realistischere planning hebben, zal de afwijking tussen de gewenste en de werkelijke levertijd in de gehele waardeketen afnemen. Dit moet leiden tot een betere opvolging van de bedrijfsdoelstellingen.
Trivia
'Inkoop' is ook een afkorting van inkoopprijs versus verkoopprijs. Het verschil is de (winst)marge.
Zie ook
Inkoopvereniging
Verkoop
Koopovereenkomst
Circulair inkopen
Bedrijfsproces
Financiering
Logistiek
|
behoefte bepaling.
oriënteren naar aanleiding van pakket van eisen en wensen.
analyse van de leveranciersmarkt.
bepalen van een inkoopstrategie voor de betreffende goederen en/of diensten.
aanvragen van offertes bij meerdere leveranciers voor goederen en/of te leveren diensten.
onderhandelen met leveranciers over inkoop- en verkoopvoorwaarden en toegevoegde waarde.
opstellen van een (raam)contract met een leverancier.
bestellen bij een goedgekeurde leverancier.
opdrachtbevestiging met verwijzing naar de overeengekomen voorwaarden.
goederen of diensten leveren aan klant door de leverancier.
factuur opsturen naar klant met verwijzing naar de overeengekomen voorwaarden.
betaling van factuur aan leverancier.
| 1 |
offerte, prijsopgave, taxatie
|
7,588 |
ChildrensEvent
|
2547975
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Koningsdag%20in%20Amsterdam
|
Koningsdag in Amsterdam
|
Koningsdag in Amsterdam (sinds 2014, tussen 1891-2013: Koninginnedag) is sinds decennia de drukst bezochte feestdag in Amsterdam. Veelal komen er meer dan een half miljoen feestvierders naar de hoofdstad, met uitschieters tot driekwart miljoen in zeer drukke jaren.
De dag wordt gekenmerkt door grote aantallen feestvierende mensen, bootjes in de overvolle grachten, vele grootschalige evenementen op de pleinen, kermis op de Dam, de grootste vrijmarkt van Nederland, de grootste berg afval, maar ook een speciaal voor kinderactiviteiten gereserveerd Vondelpark en vele andere kleinere evenementen verspreid over de hele stad. Het Koninginnedagfeest (tegenwoordig Koningsdagfeest) wordt door alle lagen van de bevolking en ook door Amsterdammers van velerlei nationaliteiten en culturele herkomst meegevierd. Enerzijds komen er vele duizenden bezoekers uit heel Nederland en buitenlandse toeristen speciaal naar de hoofdstad voor de viering van 'Queensday', anderzijds zijn er ook vele Amsterdammers die de drukte in de stad juist ontvluchten. Naar traditie kleurt Amsterdam op deze dag oranje.
Met de toename van de 'vrijetijdscultuur' in de afgelopen decennia is de drukte en de commercie, met name in de Binnenstad, maar ook in vele andere wijken, sterk toegenomen, waardoor andere feestdagen duidelijk in de schaduw zijn komen te staan.
Enerzijds heeft dit Amsterdam de reputatie bezorgd van feestbestemming bij uitstek, anderzijds zijn de problemen met de openbare orde zodanig gegroeid dat in diverse jaren grote ordeverstoringen en zelfs rellen hebben plaatsgevonden. Het gemeentebestuur poogt de ergste (dreiging van) uitwassen in te perken, onder andere door spreiding van evenementen over de stadsdelen, waarmee de Binnenstad kan worden ontlast, anderzijds door een ontmoedigingsbeleid te voeren, dat er al enige jaren geleden toe heeft geleid dat de vrijmarkt pas op de ochtend van Koninginnedag / Koningsdag zelf mag beginnen en dat uitgebreide feesten in de openbare ruimte in het kader van de 'Koninginnenacht' voorafgaande, in tegenstelling tot in Den Haag en andere steden, in Amsterdam niet meer plaatsvinden.
Een van de redenen hiertoe is beperking van het alcoholgebruik, zodat de dag niet begint met dronken massa's feestvierders. Een ander aspect is de afsluiting van het Vondelpark in de voorafgaande nacht om het zo vrij te houden voor de kinderen voor wie het overdag is gereserveerd. Het stadsbestuur is ook met plannen gekomen om met ingang van 2012 enkele grootschalige commerciële feesten van de grote pleinen in de Binnenstad, zoals Museumplein en Rembrandtplein, naar elders te verbannen. De angst voor 'Duisburgse toestanden' waarbij vele feestvierders in het gedrang dreigen te geraken, is hier mede aanleiding toe.
Ook de aan- en afvoer van de grote mensenmassa's per trein is voor de Nederlandse Spoorwegen ieder jaar weer een krachttoer, die niet altijd voorspoedig is verlopen. De grootste drukte richt zich op het Centraal Station, wat bij storingen in de treindienst tot fuik kan worden, waarin duizenden reizigers kunnen stranden. Men tracht de reizigers dan ook te spreiden naar de andere spoorwegstations. Ook het tram- en busverkeer wordt sinds de jaren tachtig op grote schaal omgeleid.
Geschiedenis
Nog voor de 'echte Koninginnedag' werd op 31 augustus 1885 de eerste 'Prinsessedag' georganiseerd in de stad Utrecht, de vijfde verjaardag van de toen jonge prinses Wilhelmina. Met name in Oranjegezinde volksbuurten, zoals de Jordaan en Kattenburg, werden feestdagen rond het koninklijk huis vaak uitbundig gevierd. Het meer republikeinse deel van Amsterdam moest hier weinig van hebben.
Het initiatief tot deze feesten werd genomen om de nationale eenheid te benadrukken. Na de dood van koning Willem III in 1890, werd Prinsessedag in 1891 opgevolgd door de viering van 'Koninginnedag'. Deze dag ontwikkelde zich tot een feestdag voor kinderen. Op haar achttiende verjaardag, 31 augustus 1898, werd Wilhelmina regerend vorstin. De inhuldiging vond op 6 september plaats in de Nieuwe Kerk aan de Dam in Amsterdam. Dit was dus tevens de eerste echte Koninginnedag in Amsterdam. De oudste bestaande filmbeelden in Amsterdam zijn op deze dag gemaakt. Tot en met 1948 werd Koninginnedag (behalve in de jaren 1940-1944) op 31 augustus gevierd.
Tot aan de Tweede Wereldoorlog was 1 mei, de Dag van de Arbeid, zeker in het 'linkse Amsterdam', de concurrent van Koninginnedag. De socialisten, sociaaldemocraten en communisten vierden 1 mei met grote optochten en feestelijkheden. Die dag had een politiek karakter. In het ernstig verzuilde Nederland vierden de aanhangers van de anti-monarchistische SDAP Koninginnedag niet, de burgerlijke partijen vierden op hun beurt de Dag van de Arbeid niet. Wat nationale feestdagen hadden kunnen zijn werden dagen waarop de verdeeldheid van Nederland, ook in Amsterdam, werd benadrukt. Pas na de Tweede Wereldoorlog toen de sociaaldemocraten zich met de monarchie hadden verzoend, werd Koninginnedag een feestdag voor alle Nederlanders en Amsterdammers. De Dag van de Arbeid raakte in brede kringen in vergetelheid.
Nadat koningin Juliana haar moeder Wilhelmina in september 1948 was opgevolgd, werd vanaf 1949 Koninginnedag gevierd op haar verjaardag, 30 april. Terwijl Koninginnedag in de naoorlogse jaren nog een gewone werkdag was, kregen in de loop der jaren steeds meer mensen een vrije dag, zodat 30 april kon uitgroeien tot een landelijke feestdag. Vanaf de jaren zestig nam de drukte op deze dag in Amsterdam ook toe.
Bij de troonopvolging op 30 april 1980 besloot koningin Beatrix deze dag in stand te houden als dag van aanvaarding van haar ambt als staatshoofd en inhuldiging als koningin der Nederlanden, en om haar moeder te eren. Een praktische overweging was dat op haar eigen verjaardag (31 januari) het weer, in tegenstelling tot eind april, niet geschikt was voor een grootschalig buitenevenement. Beatrix wijzigde ook de vorm van Koninginnedag.
Viering en festiviteiten
Koningin Beatrix bezocht tijdens haar ambtsperiode op Koninginnedag samen met zo veel mogelijk leden van de koninklijke familie één of (meestal) twee plaatsen in Nederland. Amsterdam was sinds 1980 nooit een officiële bestemming. Wel maakte Beatrix in 1988 na haar bezoek aan Overijssel 's middags een 'spontane' en 'informele' wandeling langs de vrijmarkt langs de Amsterdamse grachten en bezocht ook de Jordaan. Onderweg kreeg zij van een Amsterdammer op de vrijmarkt een spontane zoen.
De traditie wil dat burgers op Koningsdag geen vergunning nodig hebben om op straat te venten. Dit soepele beleid leidt tot uitgebreide vlooienmarkten (de zogeheten vrijmarkt). In de praktijk legt een burgemeester uit veiligheidsoverwegingen de verkoop van bijvoorbeeld voedsel en drank nog weleens aan banden. Ook is het op sommige locaties niet (meer) toegestaan om vrijmarkten te houden. De vrijmarkt vindt tegenwoordig plaats tussen 6.00 en 20.00 uur (alleen bij daglicht).
Tevens worden er op veel plaatsen uitgebreide openluchtfeesten gehouden. De stad trekt elk jaar (zeker bij mooi weer) meer dan een half miljoen bezoekers. Behalve Amsterdammers zelf zijn er natuurlijk ook vele duizenden bezoekers uit de rest van het land en een groot aantal buitenlandse bezoekers. Voor veel toeristen is 'Queen's Day' een van de belangrijkste evenementen van het jaar in Amsterdam.
Incidenten en de reacties daarop
1969
In de jaren zestig kwam het op 30 april 1969 ook op Koninginnedag tot relletjes, waarbij in de omgeving van de Dam met stenen werd gegooid.
1980
Koninginnedag 1980 stond in Amsterdam in het teken van twee gebeurtenissen: de troonsafstand van koningin Juliana met de inhuldiging van koningin Beatrix in de Nieuwe Kerk en het kroningsoproer verspreid over diverse locaties in Amsterdam.
Het kroningsoproer of de kroningsrellen van 30 april 1980 waren een van de grootste ordeverstoringen of rellen in de Nederlandse geschiedenis in vredestijd. Tijdens de troonopvolging met inhuldiging van koningin Beatrix waren de straten van Amsterdam niet het toneel van het volksfeest waar de organisatoren op hadden gehoopt. Onder de leus 'Geen woning, geen kroning!' gingen krakers, autonomen en andere al dan niet radicale jongeren de straat op met verschillende doelen: een deel protesteerde tegen de woningnood, anderen waren van plan de 'kroning' te verstoren. De dag eindigde in grote rellen, de inhuldiging en balkonscène vonden wel plaats met veel rumoer op de achtergrond.
2001
De Koninginnedag van 2001 verplaatste zich mede door het afgelasten van het koninklijk bezoek aan Drenthe vanwege de toen heersende veeziekte mond-en-klauwzeer bijna in zijn geheel naar Amsterdam. Volgens de politie waren er dat jaar 700.000 mensen naar de festiviteiten in Amsterdam gekomen. Wegens de extreme drukte en het wangedrag van sommige treinreizigers liep het in Amsterdam rond het Centraal Station geheel uit de hand.
De treinen reden tot dan toe zoals altijd op Koninginnedag werd gedaan volgens een zaterdagdienst maar met langere treinen. Even voor 11.00 uur werd er in drie verschillende treinen aan de noodrem getrokken waarna de passagiers over het spoor richting Amsterdam liepen. Om 12.00 uur werd het treinverkeer van en naar Amsterdam in zijn geheel stilgelegd, waardoor de treinen een file vormden. Nadat rond 15.00 uur de treinen weer begonnen te rijden, werd er rond 18.00 uur weer verschillende malen aan de noodrem getrokken. Toen om acht uur 's avonds het station wegens de enorme drukte een half uur dicht ging, werd de oostzijde door een menigte opengebroken, waarna de ME werd ingezet.
Boze reizigers richtten hun woede op treinen, het NS-personeel, bekogelden machinisten en conducteurs, vernielden noodremmen en instrumentenpanelen, bestalen restauraties en kiosken. In de loop van de avond keerde de rust weer terug in Amsterdam.
2010
Tijdens Koninginnedag 2010 hield het personeel van de gemeentelijke reinigingsdienst in Amsterdam een 24-uursstaking. Hierdoor hoopte het vele afval dat zoals ieder jaar ontstond, zich nog hoger op dan in voorgaande jaren. Een oproep van waarnemend burgemeester Lodewijk Asscher aan bezoekers om zelf hun afval op te ruimen leek weinig gehoor te krijgen. Er deden zich door deze situatie echter geen ongelukken voor. Wel moesten trams omgeleid worden doordat de rails op diverse plaatsen tijdelijk onberijdbaar waren. Na het aflopen van de 24 stakingsuren werd het reinigen van de stad weer snel opgevat.
Net als op Koninginnedag 2001 raakte het treinverkeer van en naar Amsterdam ontregeld doordat mensen in de trein aan de noodrem trokken. Dit gebeurde in twee treinen, waarna reizigers over het spoor besloten te lopen om alsnog het Centraal Station te bereiken. Hierdoor werd het treinverkeer in grote delen van de hoofdstad stilgelegd. Rellen bleven uit. Later op de middag kwam het treinverkeer weer langzaam op gang.
2012
Omdat het aantal bezoekers aan Koninginnedag in Amsterdam tussen 2004 en 2010 was gestegen van 600.000 naar 800.000 dreigden problemen met de openbare orde. Burgemeester Van der Laan besloot daarom in november 2011 dat er op Koninginnedag 2012 geen massale evenementen meer mochten plaatsvinden in de binnenstad. Korte tijd later werd het plein bij de RAI in Amsterdam-Zuid aangewezen voor het festijn van Radio 538. Er kon echter geen oplossing worden gevonden voor het handhaven van het maximum aantal bezoekers in verband met de veiligheid, waardoor op 23 januari het besluit viel om het feest geheel af te blazen. Vijf organisaties richtten daarop de Koninklijke Nederlandse Partybond op, die rond het Olympisch stadion alsnog een groots dancefeest organiseerde, het Qdayfestival. Op het Java-eiland vond het feest van SLAM!FM plaats.
In de binnenstad was het duidelijk rustiger dan voorgaande jaren, de politie gaf een schatting van 700.000 bezoekers, zo'n 100.000 minder dan in 2011. Ook sprak NS van aanzienlijk minder reizigers naar Amsterdam dan voorheen en van een gevarieerder reizigerspubliek, ofwel meer gezinnen.
Langere termijn
Na een evaluatie van de editie 2012 besloot de gemeente om vanaf 2013 de opzet van meer verspreide, kleinschaliger feesten op Koninginnedag voort te zetten. Die opzet doorbrak volgens Amsterdam de trend van "almaar grotere bezoekersaantallen en almaar groter wordende risico's". In de jaren na 2013 heeft het spreidingsbeleid tot minder overlast en incidenten geleid. Wel is er in de nacht na afloop nog altijd de grootste schoonmaakoperatie van het jaar nodig in de straten van Amsterdam.
2020
Net zoals in de rest van het Nederland werden in 2020 vanwege de coronacrisis alle reguliere activiteiten rondom Koningsdag afgelast. De vrijmarkt, optredens, evenementen en alle andere samenkomsten waren verboden, en er was een vaarverbod voor de grachten in het centrum. Inwoners vierden Koningsdag thuis, op hun balkon of in (zeer) kleine gezelschappen.
Troonswisseling 2013
Koninginnedag 2013 stond in Amsterdam in het teken van de troonsafstand van koningin Beatrix met de inhuldiging van koning Willem-Alexander in de Nieuwe Kerk.
Koning Willem-Alexander en zijn gevolg maakten vroeg in de avond een vaartocht over het IJ. Bij het filminstituut Eye aan de noordoever gingen zij aan boord van een rondvaartboot. Voorafgaand aan de Koningsvaart werd het Koningslied ten gehore gebracht. De vaartocht ging langs het het Oeverpark en de Noordwal naar de kop van het Java-eiland, en eindigde aan de overkant, bij het Muziekgebouw aan 't IJ waar de avondmaaltijd voor genodigden plaatsvindt. Tijdens de vaartocht over het IJ traden diverse sporters en artiesten op. Zij gaven acte de présence onder het motto 'Dit is uw land'.
Op de kop van het Java-eiland begroetten Willem-Alexander, Máxima en de drie prinsesjes Amalia, Alexia en Ariane tijdens een optreden het Koninklijk Concertgebouworkest en DJ Armin van Buuren. De vaartocht werd afgesloten met een luchtshow van tien F-16's en een watershow van blusboten.
Naast de festiviteiten rond de inhuldiging was het ook gewoon net als andere jaren 'Koninginnedag', dus met de vrijmarkt en andere gebruikelijke evenementen. Op iets minder locaties dan voorheen, maar volgens burgemeester Eberhard van der Laan was deze feestdag niet bedoeld als een feestje voor ingewijden, maar een feestdag voor iedereen die deze historische dag wil meebeleven.
Op deze Koninginnedag waren er ruim 700.000 bezoekers aan Amsterdam, ongeveer net zo veel als vorig jaar. Ook het aantal bezoekers dat per trein kwam was ongeveer gelijk, circa 240.000. De dag is zonder grote incidenten verlopen. Door de grotere spreiding in plaats en tijd van de evenementen en bezoekers op deze dag is de dag soepel en feestelijk verlopen, er waren bij gelijkblijvend bezoekersaantal (veel) minder arrestaties en ambulanceritten dan in vorige jaren. Burgemeester Eberhard van der Laan kon tevreden op deze dag terugzien.
Zie ook
Koningsdag (Nederland)
Literatuur
Amsterdam & de Oranjes, samenstelling: Annemarie de Wildt. Uitgave Amsterdam, KIT Publishers en Amsterdams Historisch Museum, ter gelegenheid van de gelijknamige tentoonstelling in het Amsterdams Historisch Museum van 1 maart t/m 31 augustus 2008.
Externe links
Koninginnedag vroeger en nu
30 april 1980
Evenement in Amsterdam
Amsterdam
|
De dag wordt gekenmerkt door grote aantallen feestvierende mensen, bootjes in de overvolle grachten, vele grootschalige evenementen op de pleinen, kermis op de Dam, de grootste vrijmarkt van Nederland, de grootste berg afval, maar ook een speciaal voor kinderactiviteiten gereserveerd Vondelpark en vele andere kleinere evenementen verspreid over de hele stad. Het Koninginnedagfeest (tegenwoordig Koningsdagfeest) wordt door alle lagen van de bevolking en ook door Amsterdammers van velerlei nationaliteiten en culturele herkomst meegevierd. Enerzijds komen er vele duizenden bezoekers uit heel Nederland en buitenlandse toeristen speciaal naar de hoofdstad voor de viering van 'Queensday', anderzijds zijn er ook vele Amsterdammers die de drukte in de stad juist ontvluchten. Naar traditie kleurt Amsterdam op deze dag oranje.
| 1 |
kinderevenement, kinderactiviteit, jeugdevenement
|
3,195 |
NewsArticle
|
4447522
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Margriet%20%28verzetsblad%2C%20Elburg%29
|
Margriet (verzetsblad, Elburg)
|
Margriet was een verzetsblad uit de Tweede Wereldoorlog, dat vanaf eind 1943 in Elburg werd uitgegeven. Het blad verscheen onregelmatig in een oplage tussen de 12 en 30 exemplaren. Het werd met de hand geschreven, later getypt en de inhoud bestond voornamelijk uit nieuwsberichten.
Door twee jongens van ongeveer 16 jaar, Wim de Gunst en Freek Broekhuizen, werden de radioberichten, wanneer er belangrijk nieuws was, hier en daar aangeplakt onder de titel Margriet. Door het publiek werden ze De Rode Pimpernel genoemd, naar de ondertekening en waarschijnlijk ook wegens de rode inkt waarmee de bladen werden geschreven en de rode margriet die in de kop getekend was. Verder bevatten ze opwekkingen tot verzet.
Later typte Piet Vercouteren, de distributieleider van de LO, de bulletins.
Ten slotte werd de uitgave door het verspreiden van Strijdend Nederland overbodig.
Gerelateerde kranten
Strijdend Nederland
Nederlandse illegale pers in de Tweede Wereldoorlog
Elburg
|
Margriet was een verzetsblad uit de Tweede Wereldoorlog, dat vanaf eind 1943 in Elburg werd uitgegeven. Het blad verscheen onregelmatig in een oplage tussen de 12 en 30 exemplaren. Het werd met de hand geschreven, later getypt en de inhoud bestond voornamelijk uit nieuwsberichten.
| 1 |
nieuwsartikel, nieuwsbericht, krantenartikel
|
1,731 |
WinAction
|
4729926
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Joris%20Kramer
|
Joris Kramer
|
Joris Kramer (Heiloo, 2 augustus 1996) is een Nederlands voetballer die als verdediger speelt. Hij verruilde medio 2023 N.E.C. voor Go Ahead Eagles.
Carrière
AZ
Joris Kramer speelde in de jeugdopleiding van AZ, en zat in het seizoen 2014/15 twee keer op de bank bij het eerste elftal. In het seizoen 2016/17 werd hij aan FC Dordrecht verhuurd, waar hij op 5 augustus 2016 zijn debuut maakte in het betaalde voetbal. Dit gebeurde in de met 1-1 gelijk gespeelde thuiswedstrijd tegen FC Oss. Op 21 oktober 2016 maakte hij zijn eerste doelpunt, in de met 1-4 verloren thuiswedstrijd tegen Almere City FC. De twee seizoenen erna speelde hij met Jong AZ in de Eerste divisie, en zat sporadisch op de bank bij het eerste elftal. Kramer debuteerde in het eerste elftal van AZ op 18 augustus 2019, in de met 0-0 gelijkgespeelde Eredivisiewedstrijd tegen FC Groningen. Hij kwam in de 63e minuut in het veld voor Jordy Clasie.
SC Cambuur
In het seizoen 2020/21 werd hij door AZ verhuurd aan SC Cambuur, waarmee hij kampioen van de Eerste Divisie werd. Kramer maakte op 11 oktober 2020 tegen FC Dordrecht (5-0 winst) zijn debuut voor Cambuur, als invaller voor David Sambissa op linksback. Hij was vooral back-up van Calvin Mac-Intosch en Erik Schouten. Hij kwam tot 24 wedstrijden voor de Friese club.
Go Ahead Eagles
Kramer ging niet met Cambuur de Eredivisie in, maar verkaste naar een mede-promovendus. AZ verhuurde hem namelijk voor een seizoen aan Go Ahead Eagles. Daar was hij wel basisspeler, naast Gerrit Nauber. In de derde speelronde tegen Sparta Rotterdam op 28 augustus (2-0 overwinning) maakte hij zijn debuut voor Go Ahead. In de 4-3 overwinning op Fortuna Sittard op 31 oktober 2021 maakte hij zijn eerste doelpunt voor de club. Hij gaf die wedstrijd tevens een assist. Met Kramer centraal achterin eindigde Go Ahead Eagles knap als tiende in de Eredivisie. Bovendien bereikte het de halve finale van de KNVB beker, door Almere City FC, Roda JC Kerkrade, Sc Heerenveen en N.E.C. te verslaan. Daar werd het uitgeschakeld door PSV (voetbalclub). In totaal kwam Kramer tot 30 wedstrijden voor Go Ahead, waarin hij tweemaal scoorde.
N.E.C.
In juli 2022 tekende hij een contract voor drie seizoenen bij N.E.C., met een optie tot verlengen. Hij kreeg rugnummer 5 van Rodrigo Guth, die terugging naar Atalanta Bergamo. Op 7 augustus maakte hij in de met 0-1 verloren thuiswedstrijd tegen FC Twente zijn debuut. In september liep hij een blessure op die hem ruim een maand aan de kant hield. Daarna was hij zijn basisplaats verloren aan Philippe Sandler. Tegen het einde van het seizoen kwam hij weer in de basis, doordat bekend werd dat Iván Márquez transfervrij zou vertrekken. In zijn enige seizoen in Nijmegen kwam hij tot 24 wedstrijden.
Go Ahead Eagles
Op 29 juni presenteerde Go Ahead Eagles Kramer als nieuwste aanwinst. De club waar Kramer twee jaar daarvoor op huurbasis speelde, gaf hem een contract voor drie seizoenen tot de zomer van 2026.
Carrièrestatistieken
Senioren
Zie ook
Lijst van spelers van AZ
Lijst van spelers van Jong AZ
Lijst van spelers van FC Dordrecht
Nederlands voetballer
|
Go Ahead Eagles
Kramer ging niet met Cambuur de Eredivisie in, maar verkaste naar een mede-promovendus. AZ verhuurde hem namelijk voor een seizoen aan Go Ahead Eagles. Daar was hij wel basisspeler, naast Gerrit Nauber. In de derde speelronde tegen Sparta Rotterdam op 28 augustus (2-0 overwinning) maakte hij zijn debuut voor Go Ahead. In de 4-3 overwinning op Fortuna Sittard op 31 oktober 2021 maakte hij zijn eerste doelpunt voor de club. Hij gaf die wedstrijd tevens een assist. Met Kramer centraal achterin eindigde Go Ahead Eagles knap als tiende in de Eredivisie. Bovendien bereikte het de halve finale van de KNVB beker, door Almere City FC, Roda JC Kerkrade, Sc Heerenveen en N.E.C. te verslaan. Daar werd het uitgeschakeld door PSV (voetbalclub). In totaal kwam Kramer tot 30 wedstrijden voor Go Ahead, waarin hij tweemaal scoorde.
| 2 |
overwinning, competitie, winnaar
|
11,714 |
SellAction
|
333700
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Seuter
|
Seuter
|
Een seuter is een in reuzel gebakken kleine aardappel. De oorsprong van dit aardappelproduct ligt in het feit dat er bij de aardappeloogst restanten zeer kleine krielaardappeltjes achterbleven, die door arme mensen verzameld werden. Dit seuteren gebeurde speciaal in het dorp 's-Gravendeel. Het is daarom ook een bijnaam geworden voor mensen die geboren zijn in 's-Gravendeel. In 's-Gravendeel worden nu nog met festiviteiten, zoals Koningsdag en tijdens de Feestweek regelmatig seuters gebakken en vanuit marktkramen ook ter verkoop aangeboden. De seuters worden niet geschild maar enkel geboend en gepit indien nodig en vijf minuten voorgekookt. Daarna worden ze met wat reuzelvet in een pan aangebakken en daarna sudderend drie uur gestoofd. Bestrooid met wat zout en peper worden ze geserveerd.
Bronnen
Aardappelgerecht
Bijnaam
Cultuur in Hoeksche Waard
|
Een seuter is een in reuzel gebakken kleine aardappel. De oorsprong van dit aardappelproduct ligt in het feit dat er bij de aardappeloogst restanten zeer kleine krielaardappeltjes achterbleven, die door arme mensen verzameld werden. Dit seuteren gebeurde speciaal in het dorp 's-Gravendeel. Het is daarom ook een bijnaam geworden voor mensen die geboren zijn in 's-Gravendeel. In 's-Gravendeel worden nu nog met festiviteiten, zoals Koningsdag en tijdens de Feestweek regelmatig seuters gebakken en vanuit marktkramen ook ter verkoop aangeboden. De seuters worden niet geschild maar enkel geboend en gepit indien nodig en vijf minuten voorgekookt. Daarna worden ze met wat reuzelvet in een pan aangebakken en daarna sudderend drie uur gestoofd. Bestrooid met wat zout en peper worden ze geserveerd.
| 1 |
verkoop, verkoopactie, verkopen
|
512 |
Table
|
1611726
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Wijken%20en%20buurten%20in%20Hilversum
|
Wijken en buurten in Hilversum
|
De Nederlandse gemeente Hilversum is voor statistische doeleinden onderverdeeld in wijken en buurten. De gemeente is verdeeld in de volgende statistische wijken:
Wijk 00 Centrum (CBS-wijkcode:040200)
Wijk 01 Noordwestelijke villawijk (CBS-wijkcode:040201)
Wijk 02 Zuidelijke stadswijk (CBS-wijkcode:040202)
Wijk 03 Zuidoostelijke villawijk (CBS-wijkcode:040203)
Wijk 04 Oude wijk over 't spoor (CBS-wijkcode:040204)
Wijk 05 Nieuwe wijk over 't spoor (CBS-wijkcode:040205)
Wijk 06 Landelijk gebied (CBS-wijkcode:040206)
Wijk 07 Hilversumse Meent (CBS-wijkcode:040207)
Een statistische wijk kan bestaan uit meerdere buurten. Onderstaande tabel geeft de buurtindeling met kentallen volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek (2008):
|}
|
Een statistische wijk kan bestaan uit meerdere buurten. Onderstaande tabel geeft de buurtindeling met kentallen volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek (2008):
| 1 |
tabel, webpagina-element, gegevensstructuur
|
1,663 |
TVEpisode
|
5417767
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Commando%27s
|
Commando's
|
Commando's is een Nederlandse televisieserie uit 2020. Het werd tussen 10 augustus en 1 november 2020 uitgezonden op NPO 3.
Plot
Oud-commando-leider John de Koning wordt geconfronteerd met de consequenties van een mislukte geheime missie in Nigeria als de Nigeriaanse minister Obadiya een bezoek aan Nederland brengt.
Rolverdeling
Werner Kolf als John de Koning
Kay Greidanus als Simon Goedegebure
Egbert-Jan Weeber als Mark Passchaert
Chiem Vreeken als Kenneth Sinkgraven
Bilal Wahib als Aza Ouazani
Teun Kuilboer als Berend Vink
Charlotte Timmers als Isabella de Sutter
Reinout Bussemaker als Cor Kramer
Charlie Chan Dagelet als Marte de Koning
Patrick Bokaba als Obadiya
Nederlandse televisieserie
|
Commando's is een Nederlandse televisieserie uit 2020. Het werd tussen 10 augustus en 1 november 2020 uitgezonden op NPO 3.
| 1 |
tv-aflevering, televisieserie, seizoen
|
5,253 |
Dentist
|
21981
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Capelle%20aan%20den%20IJssel
|
Capelle aan den IJssel
|
Capelle aan den IJssel, vaak ook kortweg Capelle genoemd, is een plaats en gemeente in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, gelegen aan de Hollandse IJssel. De gemeente telt inwoners en heeft een oppervlakte van 15,40 km² (waarvan 0,50 km² water).
Geschiedenis
Capelle aan den IJssel werd in de 2e eeuw als nederzetting aan de rivier de Hollandse IJssel gesticht.
Tot halverwege de 20e eeuw was Capelle een klein dorp dat leefde van aan de rivier gerelateerde bedrijvigheid.
Op 15 november 1899 botste de posttrein 80bis, een extra trein met post en reizigers die uit Engeland kwam, bij Capelle aan den IJssel op de stilstaande reizigerstrein 60. Drie houten wagons werden verbrijzeld waardoor acht doden en twaalf gewonden vielen. Het was de grootste spoorramp in Nederland in de 19e eeuw.
Geografie
Binnen de gemeentegrenzen van Capelle aan den IJssel liggen geen andere kernen. De gemeente is verdeeld in een aantal wijken: Schollevaar, Schenkel, Oostgaarde, Middelwatering, Capelle-West, 's-Gravenland, Fascinatio en het bedrijvenpark Rivium. De gemeente maakt onderdeel uit van het samenwerkingsverband stadsregio Rotterdam en de metropoolregio Rotterdam Den Haag.
De gemeente strekt zich uit langs de Hollandse IJssel aan de monding in de Nieuwe Maas. De getijdenwerking in de IJssel bleek bij de watersnood van 1953 een groot gevaar te zijn en in 1954 werd begonnen met de bouw van het eerste deltawerk, de Stormvloedkering Hollandse IJssel, in combinatie met de bijbehorende Algerabrug die Capelle aan den IJssel verbindt met Krimpen aan den IJssel. In 1958 werden deze voltooid.
Vanaf de jaren vijftig werd wijk na wijk gebouwd, die veelal werden bevolkt door Rotterdammers. In 2001 is gestart met de laatste grote uitbreiding van Capelle aan den IJssel, de woonwijk Fascinatio.
De ruimtelijke opzet van Capelle aan den IJssel is enigszins ongebruikelijk voor een Nederlandse gemeente. Hoewel de bebouwde kom als één kern wordt beschouwd, zijn het er in feite meerdere. Deze kernen grenzen alle aan Rotterdam, maar niet aan elkaar. Tussen het noordelijke deel, bestaande uit de wijk Schollevaar, en het zuidelijk deel (Middelwatering/Oostgaarde) ligt het Schollebos. Tot slot ligt omsloten door de gemeente Capelle op Rotterdams grondgebied het voormalige dorp Kralingse Veer.
De gemeente Capelle aan den IJssel kent enkele winkelcentra, waaronder De Koperwiek, De Terp, Slotplein en Picassopassage (voorheen de Scholver). Rond de Koperwiek, het grootste winkelcentrum, is een nieuw stadscentrum ontstaan, met een theater, de bibliotheek en het gemeentehuis. Veel van de ruimtelijke ontwikkelingen die de komende jaren zullen plaatsvinden, vinden in dit gebied plaats.
Ten oosten van Capelle aan den IJssel ligt het Hitland, een natuurgebied met een grote hoeveelheid bos.
Groenste stad
Capelle aan den IJssel mocht zichzelf in 2015 de groenste stad van Nederland noemen. De titel van stichting Entente Florale werd in september 2015 uitgereikt tijdens de Nationale Groendag.
Verkeer en vervoer
Autoverkeer
De gemeente is gesitueerd aan de A16 (afrit 25) en de A20 (afrit 16). De N219, binnen de gemeentegrenzen Abram van Rijckevorselweg geheten, begint in Capelle en voert via Nieuwerkerk aan den IJssel naar de A12. De N210 begint eveneens in Capelle, en vormt een belangrijke oeververbinding over de Hollandse IJssel.
Openbaar vervoer
Capelle aan den IJssel maakt deel uit van het netwerk van de Nederlandse Spoorwegen door middel van het NS-station Capelle Schollevaar. Op dit station stoppen alleen Sprinters, met een frequentie van tweemaal per uur en in de spits viermaal per uur. Het dichtstbijzijnde intercitystation is station Rotterdam Alexander in de gemeente Rotterdam.
Capelle aan den IJssel is op het metronetwerk van Rotterdam aangesloten. De oost-westlijn heeft sinds 1994 een vertakking naar het centrum van Capelle aan den IJssel. Deze vertakking, nu metrolijn C geheten, kent drie metrostations: Slotlaan, Capelle Centrum en De Terp. Ook liggen enkele metrostations direct buiten de gemeentegrens: Schenkel op de grens van de Rotterdamse wijk Prinsenland en de Capelse wijk Schenkel, en Capelsebrug iets verder naar het westen. Vanuit de meest westelijke punt van de gemeente, woonwijk Fascinatio en bedrijvenpark Rivium, is metrohalte Kralingse Zoom het dichtstbijzijnde OV-knooppunt.
De gemeente wordt bediend door diverse buslijnen, van zowel de RET als Arriva. Daarnaast is er de ParkShuttle, een elektronisch geleide autobusdienst die automatisch werkt, zonder chauffeur. De ParkShuttle rijdt vanaf metrostation Kralingse Zoom naar diverse haltes op het bedrijvenpark Rivium. De dienst is in handen van Transdev. Sinds 3 april 2023 meert ook de Waterbus aan bij het Rivium, zodat dit ook te bereiken is via de Nieuwe Maas.
Tot slot zijn sinds 2012 op afroep elektrische tuktuks beschikbaar in Capelle aan den IJssel. Het betreft hier een gezamenlijk project van de gemeente Capelle aan den IJssel, stichting Flex Capelle en stichting CapelleWerkt.
Economie
Ten oosten van de A16 bevindt zich het bedrijventerrein Rivium. In 2010 waren hier 353 bedrijven gevestigd die werk boden aan 11.843 werknemers. Hiermee is het de grootste werkgelegenheidsconcentratie in de gemeente. Op Rivium, ten oosten van de Van Brienenoordbrug bevindt zich onder meer de afvalwaterzuiveringsinstallatie Kralingseveer. Deze afvalwaterzuiveringsinstallatie zuivert het afvalwater van bedrijven en huishoudens (360.000 mensen) uit een deel van Rotterdam, Capelle aan den IJssel en Bergschenhoek.
In het noorden van de gemeente, aan de A20, ligt het Hoofdweggebied. Dit is een bedrijventerrein met 422 bedrijven en 10.094 werknemers. Hiermee staat het binnen de gemeente op de tweede plaats wat betreft werkgelegenheid.
In totaal zijn er 37.448 banen in Capelle (2010), bij 2.720 bedrijven. 59% van de banen bevindt zich in de dienstensector, 25% in de handel, horeca of vervoer en 15% in de bouw of industrie.
Cultuur
Stadsdichter
Vanaf januari 2016 heeft Capelle aan den IJssel een stadsdichter. De eerste stadsdichter (2016 - 2017) was Miranda de Haan.
Podia
Sinds 1999 heeft Capelle aan den IJssel een theater (het 'Isala Theater') met twee zalen: een grote zaal met 512 plaatsen en een kleine zaal (de 'Luc Lutz' zaal) met 151 plaatsen. In dit theater worden tevens films vertoond (Isala Film).
In 2010 is er in Capelle aan den IJssel een nieuw jongerencentrum in gebruik genomen, Jongerencentrum Capsloc. Het is gelegen in het centrum. Capsloc is een nieuw initiatief vanuit de gemeente en de plaatselijke jongerenwerkgroep om jongeren met muziek, kunst en sport bezig te houden. Vooral in het weekend zijn er feesten, concerten en workshops te bezoeken in Capsloc.
Muziek
Sinds 1899 is Muziekvereniging EMM (eendracht maakt macht) dé muziekvereniging van Capelle aan den IJssel. De vereniging is gevestigd aan de Capelseweg. De vereniging heeft diverse afdelingen zoals een harmonie en een melodisch slagwerk groep. Muziekvereniging EMM organiseert elk jaar diverse optredens in en om Capelle aan den IJssel al dan niet in samenwerking met de gemeente Capelle.
Monumenten
In de gemeente zijn er een aantal rijksmonumenten en een oorlogsmonument, zie:
Lijst van rijksmonumenten in Capelle aan den IJssel
Lijst van oorlogsmonumenten in Capelle aan den IJssel
Lijst van gemeentelijke monumenten in Capelle aan den IJssel
Kerken
In Capelle aan den IJssel is een aantal verschillende kerken. Er zijn zes wijkgemeenten van de PKN, waarvan er drie hervormd en drie protestants zijn. De Gereformeerde Kerken vrijgemaakt tellen twee gemeenten en maken gebruik van één kerkgebouw. De Gereformeerde Gemeenten tellen twee gemeenten. Ook is er een rooms-katholieke kerk, een Moluks protestantse kerk, een Pinkstergemeente, oud gereformeerde gemeente, Christelijk Gereformeerde Kerk, die van hetzelfde gebouw gebruikmaakt als de hervormde wijkgemeente Schollevaar, een evangelische gemeente en het Hervormd Lokaal, een plaatselijke afscheiding van de voormalig Nederlandse Hervormde Kerk.
Musea
In Capelle aan den IJssel bevindt zich het kleinste museum van Nederland: het Dief- en duifhuis. Dit gebouwtje diende als gevangenis van het Slot Capelle. De Historische Vereniging Capelle aan den IJssel organiseert daarnaast exposities in het Historisch Museum Capelle, gevestigd in het Stoomgemaal J.A. Beijerinck aan de Bermweg.
Kunst in de openbare ruimte
In de gemeente zijn diverse beelden, sculpturen en objecten geplaatst in de openbare ruimte, zie:
Lijst van beelden in Capelle aan den IJssel
Media
De gemeente Capelle aan den IJssel heeft sinds 1983 ook haar eigen lokale omroep. De Stichting Lokale Omroep Capelle verzorgt onder de naam Radio Capelle 24 uur per dag radio- en televisie-uitzendingen voor de inwoners van Capelle, gecombineerd met een nieuwswebsite. Radio Capelle is vaak te vinden bij concerten en evenementen en doet verslag van de openbare vergaderingen van het gemeentebestuur. De geschreven pers in Capelle wordt gevormd door de weekkranten de IJssel- en Lekstreek en de editie Rotterdam-oost van het Algemeen Dagblad. Naast de kranten en de lokale omroep zijn er ook nog andere lokale nieuwswebsites in Capelle aan den IJssel. Voorbeelden hiervan zijn Capelle Nieuws en Capelle Vandaag.
Zorg en welzijn
Het IJsselland Ziekenhuis is een groot ziekenhuis in de wijk Schenkel. Het vervult een regionale functie voor zowel Capelle als delen van Rotterdam en een aantal omliggende dorpen. Het ziekenhuis is in gebruik genomen in 1991, en is momenteel bezig met een aantal uitbreidingen.
In 2012 waren er in Capelle 31 huisartsen werkzaam, verdeeld over 20 praktijken. Er zijn 16 tandartspraktijken en 7 apotheken.
Er is een aantal verzorgingshuizen. De grootste daarvan zijn De Rozenburght, de Roo van Capelle en De Vijverhof. In de wijk Schenkel is een grote locatie van psychiatrische instelling van Bavo Europoort gevestigd.
Onderwijs
Naast een groot aantal basisscholen zijn er in Capelle twee middelbare scholen: het IJsselcollege (van praktijkonderwijs tot vwo) en het Comenius College (mavo, havo, vwo en tweetalig onderwijs). Tevens is er in de wijk Oostgaarde een vestiging van ROC Zadkine.
Bevolkingsontwikkeling
Capelle aan den IJssel is met de loop der jaren uitgegroeid tot een multiculturele stad. Zo is 6,9% van de inwoners van de gemeente van Surinaamse afkomst, 3,6% van Antilliaanse afkomst, 3,5% van Indonesische afkomst, 1,5% van Turkse afkomst en 1,4% van Marokkaanse afkomst. Andere nationaliteiten maken nog eens 16,1% van de bevolking uit. Het percentage autochtone Capellenaren bedroeg 67% per 1 januari 2015.
Sport
Capelle kent drie voetbalverenigingen; dit zijn vv Capelle, SVS en CVV Zwervers. Tussen 1961 en 2005 was ook FC Muluku in competitieverband actief. Korfbal wordt door KCC in de zaal in de Korfbal League gespeeld en op het veld in de Ereklasse. Verder kent Capelle zwemvereniging ACZ, hockeyvereniging HCC, basketbalvereniging Cady '73, turnverenigingen ACTV en TurnAround, gymnastiekvereniging CGV, Tennisclub TC Capelle, badmintonclub BC Schollevaar, volleybalvereniging VCN en cricketvereniging Sparta Cricket 1888 en judovereniging Slingerland. Honkbal wordt er gespeeld door de Eurostars. Tevens heeft Capelle aan den IJssel een tafeltennisvereniging PITT 75. Ook zijn er verscheidene denksportverenigingen, waaronder bridge en schaken (CSV).
Gemeentebestuur
Gemeenteraad
De gemeenteraad van Capelle aan den IJssel bestaat uit 33 zetels. Hieronder de behaalde zetels per partij bij de gemeenteraadsverkiezingen sinds 1994:
a In 2010 is Capels Belang opgegaan in Leefbaar Capelle.
b In 2011 is de fractie van ToN opgegaan in VVD.
c Deed in 1994 en 1998 mee als combinatie van de RPF en het GPV, de voorgangers van de ChristenUnie.
d Anderhalve maand na zijn installatie als PvdA-raadslid trad Saritas uit de fractie. In 2015 sloot Saritas zich aan bij Leefbaar Capelle.
College van Burgemeester en Wethouders
Het college van burgemeester en wethouders bestaat anno 2023 uit de volgende personen:
Peter Oskam (CDA), burgemeester;
Algemene beleidscoördinatie (bestuurlijke coördinatie en integriteit van beleid)
Openbare orde met APV
Brandweer en rampenbestrijding, met de Veiligheidsregio
Externe en internationale betrekkingen, stadspromotie, intergemeentelijke samenwerking en kabinet
Metropoolregio
Juridische zaken en vergunningen, AVG en Woo
Participatie en burgerbetrokkenheid (als initiator en procesbewaker)
Dienstverlening en verkiezingen
Wijkportefeuille Capelle-West
Ans Hartnagel (Leefbaar Capelle), wethouder;
Integrale en sociale veiligheid (met huiselijk geweld, handhaving en verwarde personen)
Jeugdbeleid (met CAPSLOC)
Projectwethouder Denk & Doe mee!-fonds
Leefbaarheid (sociale cohesie en buurtwerk en buurtgroepen, waaronder Huizen van de Wijk en Kinderlabs
Wijkwethouder Schollevaar
1e locoburgemeester
Harriët Westerdijk (VVD), wethouder;
Projectwethouder Rivium
Werk- en inkomen (met de Participatiewet en Promen)
Armoedebeleid (met het Jeugdfonds Sport & Cultuur)
Coördinerend portefeuillehouder sociaal domein
Sportbeleid
Onderwijs (met laaggeletterdheid)
Wijkwethouder 's-Gravenland
3e locoburgemeester
Marc Wilson (Leefbaar Capelle), wethouder;
Buitenruimte (beleid en beheer)
Wmo/AWBZ (met ouderen, respijt en mantelzorgers, aanpak eenzaamheid)
Volksgezondheid en preventie (met bewegen)
Emancipatie, integratie, inclusie en LHBTIQA+
Vrijwilligersbeleid
Wijk- en opgavegericht werken (met WOP’s en gebiedsregie)
Welzijnswerk en Stichting Welzijn Capelle
Wijkwethouder Oostgaarde
5e locoburgemeester
Rik van Woudenberg (D66), wethouder;
Financiën en grondzaken
Deelnemingen en verbonden partijen (met netbeheerder Stedin en crematorium)
Onderwijshuisvesting en facilitaire diensten (met bouw en onderhoud van maatschappelijk vastgoed)
Verkeer en vervoer (met vervoersautoriteit)
Hoofdverkeersinfrastructuur (met MIRT)
ICT, digitale samenleving
Kunst en cultuur (met evenementen)
Recreatie (met Hitland)
Dierenwelzijn
Wijkwethouder Fascinatio
2e locoburgemeester
Eric Faasen (Leefbaar Capelle), wethouder;
Stadsontwikkeling en ruimtelijke ordening
Projectwethouder Omgevingswet
Welstand en monumentenbeleid
Jeugdzorg (met Centrum voor Jeugd en Gezin)
Economie
Personeel en organisatie
Wijkwethouder Middelwatering
6e locoburgemeester
Sjoerd Geissler (PvdA), wethouder;
Wonen (met woonoverlast)
Projectwethouder energiearmoede
Duurzaamheid, klimaat/klimaatadaptatie, milieu en energietransitie
Straatreiniging en afvalinzameling
Communicatie en burgercontacten (met klantcontactcentrum en digitaal burgerschap)
Wijkwethouder Schenkel
4e locoburgemeester
Sander Duijmaer van Twist, gemeentesecretaris;
algemeen directeur van de ambtelijke organisatie
eerste adviseur van het college van burgemeester en wethouders
Samenwerkingsverbanden
Capelle aan den IJssel neemt deel aan een aantal samenwerkingsverbanden. De gemeente maakt onderdeel uit van de Metropoolregio Rotterdam Den Haag. Op kleiner schaalniveau wordt ambtelijk samengewerkt met de gemeenten Krimpen aan den IJssel en Zuidplas: een aantal gemeentelijke diensten is samengevoegd in de gemeenschappelijke regeling IJsselgemeenten. Capelle is lid van het European New Town Platform, een internationaal samenwerkingsverband van groeikernen.
Geboren
Aangrenzende gemeenten
Zie ook
Wijken en buurten in Capelle aan den IJssel
Plaats in Zuid-Holland
|
In 2012 waren er in Capelle 31 huisartsen werkzaam, verdeeld over 20 praktijken. Er zijn 16 tandartspraktijken en 7 apotheken.
| 1 |
tandarts, mondzorg, gebitsverzorging
|
888 |
MediaSubscription
|
1054104
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/XtraMediaServices
|
XtraMediaServices
|
XtraMediaServices (XMS) is een internetserviceprovider in Nederland. Het biedt Triple play, InterNLnet voor internet, in samenwerking met het Noorse Telio de telefoniedienst en samen met Glashart Media de radio en televisie diensten.
Geschiedenis
Een aantal jaren geleden is de woningstichting Portaal begonnen met plannen voor het aansluiten van al haar huurwoningen op een glasvezelnetwerk. Uiteindelijk is de investeringsmaatschappij GNEM hierbij betrokken geraakt. De structuur van het netwerk is open dus elke partij kan diensten gaan leveren op het glasvezelnetwerk.
Er was echter bij de start van het project wel een partij nodig die de eerste nieuwe diensten zou gaan leveren en hiervoor is uiteindelijk het bedrijf XMS opgericht. Eerst was XMS een samenwerking tussen Reggefiber (51%) en BBned-dochter InterNLnet (49%), maar sinds april 2010 zijn alle aandelen in handen van Reggefiber Holding. XMS biedt momenteel over het glasvezelnetwerk diensten als internet, analoge televisie, digitale televisie en voip-telefonie.
Ook is het druk bezig met de ontwikkeling van nieuwe diensten zoals netschijf en uitbreiding van Digitale televisie.
Positie
De diensten worden uitgevoerd op een net, in dit geval glasvezel, door een operator (de actieve laag) waarop de dienstenlaag is aangesloten in dit geval XMS.
Zie ook
Fiber to the Home
Voice over IP
Digitale televisie
IPTV
Referenties
Internetprovider
Nederlands bedrijf
|
XtraMediaServices (XMS) is een internetserviceprovider in Nederland. Het biedt Triple play, InterNLnet voor internet, in samenwerking met het Noorse Telio de telefoniedienst en samen met Glashart Media de radio en televisie diensten.
| 1 |
mediabonnement, mediaservice, mediatoegang
|
2,321 |
Airline
|
747738
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Estonian%20Air
|
Estonian Air
|
Estonian Air was de nationale Estische luchtvaartmaatschappij met haar thuisbasis in Tallinn. Estonian Air is volledig eigenaar van Estonian Air Regional die voor Estonian Air de vluchten in de regio verzorgt. De maatschappij maakte bekend op 8 november 2015 zijn activiteiten stop te zetten wegens een faillissement. Hierna nam het nieuw opgerichte Nordica de routes van Estonian over.
Geschiedenis
Op 1 december 1991, kort na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie werd de luchtvaartmaatschappij door de overheid, met steun van Scandinavische luchtvaartmaatschappijen, opgericht. Helsinki, Frankfurt en Moskou behoorden tot de eerste internationale bestemmingen. In 1992 werd het lid van de International Air Transport Association (IATA). In 1995 werd een voorzichtige start gemaakt met de vervanging van oude Sovjet toestellen. De eerste Boeing 737-500s werden in dat jaar aan de vloot toegevoegd en vanaf 1996 vliegt Estonian Air uitsluitend met Westerse vliegtuigen.
In 1996 besloot de overheid Estonian Air deels te privatiseren. Diverse luchtvaartmaatschappijen werden uitgenodigd een bod uit te brengen. Maersk Air, met lokale partner Cresco, won en kocht 66% van de aandelen. In 2003 verkocht Maersk Air 49% van de aandelen aan de SAS Groep. SAS betaalde voor dit belang circa $ 22 miljoen. De andere twee aandeelhouders waren de Estische overheid met 34% van de aandelen en Cresco met de resterende 17%. In 2010 verkocht SAS haar aandelenbelang weer aan de overheid, maar houdt nog een belang van 10% in Estonian Air.
De maatschappij zette haar activiteiten op 8 november 2015 stop, nadat ze veroordeeld werd om onterecht verkregen staatssteun terug te betalen aan de Estische overheid. De maatschappij was hier niet toe in staat, waarna het faillissement werd aangevraagd. Op dezelfde dag werd met steun van de overheid het nieuwe Nordica opgericht als nieuwe nationale luchtvaartmaatschappij van Estland. Deze nam de routes van Estonian over.
Vloot
De vloot van Estonian Air bestaat uit: (stand 2014)
4 Embraer 170
3 Bombardier CRJ900
Estonian Air was bezig met een vlootvernieuwing, waarna de volledige vloot uit Embraer-toestellen zou gaan bestaan.
In het verleden vloog Estonian Air o.a. met Boeing 737-300 en Boeing 737-500
Codeshare-overeenkomsten
Estonian Air had codeshare-overeenkomsten met de volgende maatschappijen:
Aeroflot
Air France
AeroSvit
Belavia
Brussels Airlines
KLM
Rossiya
Scandinavian Airlines
Externe link
Website van Estonian Air
Estische luchtvaartmaatschappij
|
Geschiedenis
Op 1 december 1991, kort na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie werd de luchtvaartmaatschappij door de overheid, met steun van Scandinavische luchtvaartmaatschappijen, opgericht. Helsinki, Frankfurt en Moskou behoorden tot de eerste internationale bestemmingen. In 1992 werd het lid van de International Air Transport Association (IATA). In 1995 werd een voorzichtige start gemaakt met de vervanging van oude Sovjet toestellen. De eerste Boeing 737-500s werden in dat jaar aan de vloot toegevoegd en vanaf 1996 vliegt Estonian Air uitsluitend met Westerse vliegtuigen.
| 2 |
luchtvaartmaatschappij, passagiersvluchten, IATA-code
|
11,358 |
Crematorium
|
83231
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dieren%20%28Gelderland%29
|
Dieren (Gelderland)
|
Dieren is een dorp in de Nederlandse gemeente Rheden in de provincie Gelderland. Van 1812 tot 1818 was het een zelfstandige gemeente. Dieren ligt ingeklemd tussen de heuvelachtige bossen van de Veluwezoom en de rivier de IJssel. Het dorp wordt doorsneden door de spoorlijn Arnhem - Zutphen en de drukke provinciale weg N348. Ook komt het zuidelijke stuk van het Apeldoorns Kanaal er op de IJssel uit; aan de overkant ervan ligt het kleinere dorpje Spankeren. Dieren had inwoners per . De naam Dieren wordt soms ook gebruikt voor het hele oostelijke deel van de gemeente Rheden en omvat dan ook Spankeren, Ellecom en Laag-Soeren, met in totaal rond de 17 duizend inwoners.
Geschiedenis
De eerste vermelding van Dieren stamt uit 838, als "Theothorne". In Dieren stond eeuwenlang een uit de middeleeuwen daterend jachtslot: Hof te Dieren. Aanvankelijk was dit eigendom van de ridders van de Duitse Orde, later kwam het in handen van de Oranjes. In de 17e en 18e eeuw verbleven de diverse Willems er veelvuldig voor de jacht. Om zeker te zijn van succes bij de jacht werd een enorm stuk bos en heide omsloten met een houten schutting. Binnen deze wildbaan konden dan herten en zwijnen worden losgelaten. Tijdens de Franse bezetting is het grote jachtslot door feestende Franse soldaten afgebrand. Begin 19e eeuw was er een kleiner gebouw voor in de plaats gekomen.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog hebben de Duitse bezetters dit gebouw net voor de bevrijding moedwillig in brand gezet. De ruïne is midden jaren zestig afgebroken. Het nog altijd bestaande park en de resterende gebouwen zijn eigendom van de Stichting Twickel en zijn niet vrij te bezichtigen. Wel toegankelijk zijn de op het terrein gelegen kwekerij en de naastgelegen biologische wijngaard, domein Hof te Dieren. Deze wijngaard geldt als de grootste ommuurde wijngaard van Nederland met 14 soorten druiven en vele bekroonde biologische wijnen. Op 5 september 1944, Dolle Dinsdag, is hier Nederlands verzetsstrijder Theo Dobbe omgekomen.
De heren en later graven Van den Bergh ontvingen in het midden van de 14e eeuw muntrecht voor de heerlijkheid Dieren van de hertog van Gelre. Omdat zij er geen andere bezittingen hadden, konden ze dit muntrecht nooit ter plekke uitoefenen en zijn er in Dieren nooit werkelijk munten geslagen. Rond 1577 werd er in 's-Heerenberg een groot aantal zilveren en gouden munten geslagen met daarop de tekst "in Dieren cusa" ("geslagen in Dieren"). Deze munten voldeden niet aan de wettelijke eisen, maar door de vermelding Dieren onttrokken de heren Van den Bergh zich aan de controle (en straf) van de Duitse keizer.
Op 1 januari 1812 werd de gemeente Rheden verdeeld in twee nieuwe gemeenten: Dieren en Velp. Op 1 januari 1818 werd de oude situatie hersteld en werd de gemeente opgeheven.
Het dorp Dieren bleef eeuwenlang een vrij kleine gemeenschap. In 1865 werd het dorp ontsloten door de komst van de spoorlijn Arnhem - Zutphen en in 1887-1889 de KNLS spoorweg van "Dieren-Doesburg" naar Apeldoorn. Ook was Dieren van 1881-1944 middels een tramlijm van de GWT verbonden met Doesburg en Doetinchem en van 1887-1944 met Velp. Het zuidelijk deel van het Apeldoorns Kanaal kwam in 1868 gereed, waarna een deel van de ingezette arbeiders in Dieren bleef wonen. In de 20e eeuw zorgden een aantal lokale industrieën zoals de fietsenfabriek Gazelle, de EDY (Emailleerfabriek Dieren aan de Yssel, in Spankeren) en de zadelfabriek Lepper maar ook diverse houtzagerijen voor een economische opleving en een sterke groei van de bevolking.
Na de Tweede Wereldoorlog groeide het dorp verder ten koste van de heide- en bosgebieden aan de noordkant van de spoorlijn. Dieren werd steeds meer een forensendorp, waar onder andere veel medewerkers van de ENKA-fabriek (later AkzoNobel) te Arnhem kwamen wonen. In de jaren tachtig kwam er een einde aan de grootschalige bouw van huizen, omdat verdere aantasting van de natuur niet meer werd toegestaan. Door de eenzijdige groei van het dorp in noordelijke richting is het oude centrum van het dorp (thans Dieren-zuid) door de spoorlijn en drukke autoweg enigszins geïsoleerd van de nieuwe wijken. Het winkelaanbod verschoof in de jaren zeventig naar de noordzijde en het oude deel is daardoor sterk van karakter veranderd.
Tussen 2016-2019 onderging het stationsgebied van Dieren een grote infrastructurele verandering. De autoweg N348 werd verdiept aangelegd in een open tunnelbak, waarvan 250 meter gesloten is met bovenop een nieuw busstation. De Harderwijkerweg werd verbreed en aan de westkant van het treinstation kwam een nieuwe parkeergarage voor 350 auto's. In november 2019 werd de verkeerstunnel onder het spoor in de Kanaalweg geopend en een jaar eerder de nieuwe Edybrug over het Apeldoorns Kanaal. En op het NS-station werd de ondergrondse voetgangerstunnel vervangen door een loopbrug met liften.
Toerisme
Dieren ligt aan de rand van het Nationaal Park Veluwezoom en biedt de mogelijkheid tot het maken van urenlange wandelingen en fietstochten. Prinsen hadden hier hun jachtdomein – nu nog herkenbaar aan de lange alleeën, waardoor het jachtgezelschap snel op de bestemming kon komen. Een markant punt is de Carolinaberg met zijn 14 lanen.
In Dieren bevindt zich sinds 1984 de educatieve speeltuin De Spelerij Uitvinderij, waarvan levenskunstenaar Jos Spanbroek (1937) de grondlegger is, en die een populaire bestemming voor schoolreisjes is. De speeltuin trekt jaarlijks zo'n 65.000 bezoekers.
Sinds 1975 rijdt er in het toeristenseizoen op bepaalde dagen een stoomtrein van Dieren via Eerbeek naar Apeldoorn. Deze dienst wordt beheerd en onderhouden door de Veluwsche Stoomtrein Maatschappij (VSM).
Bezienswaardigheden
Dorpskerk
Monumenten
Dieren telt 31 inschrijvingen in het rijksmonumentenregister en 134 gemeentelijke monumenten:
Lijst van rijksmonumenten in Dieren
Lijst van gemeentelijke monumenten in Dieren
Het gebied Dieren-Zuid is in december 2011 aangewezen als beschermd dorpsgezicht.
Evenementen
In Dieren wordt jaarlijks het Open Nederlands Kampioenschap schaken gehouden.
Jaarlijks wordt vanuit Dieren de Vael Ouwe-fietstocht georganiseerd.
Het Zomerfeest aan de IJssel wordt ieder jaar georganiseerd en is een gratis te bezoeken muziekfestival
Van 1996 tot en met 2016 startte de Rhedense Fiets4daagse vanuit de sporthal Theothorne in Dieren.
Jaarlijks vindt de Gelderse Jaarmarkt plaats, georganiseerd door vrijwilligers van voetbalclub v.v. Dieren.
Geboren in Dieren
Chris Meijer (1917-1940), militair
Julia Burgers-Drost (1938-2013), schrijfster
Theo Meijer (1947-2023), politicus
Lalla Weiss (1961), woordvoerder Sintigemeenschap in Nederland
Ilse Starkenburg (1963-2019), dichteres en schrijfster
Leco van Zadelhoff (1968), stylist, visagist, presentator en publicist
Jurryt van de Vooren (1969), sporthistoricus
Marilène van den Broek (1970), prinses, echtgenote van prins Maurits
Begraven in Dieren
P.A. Daum, schrijver en journalist
Jan Ligthart, onderwijsvernieuwer en schrijver
Chris Meijer, controversiële soldaat
Het Crematorium Dieren werd in 1954 gebouwd als tweede crematorium van Nederland en is gesitueerd op een negen hectare groot bosperceel.
Bedrijvigheid
In Dieren was de Lepper Zadelfabriek gevestigd. Lepper begon in 1897 in het Duitse Bielefeld en verhuisde in 1926 naar Dieren. In 2016 is het bedrijf naar Apeldoorn vertrokken.
In Dieren stond tot medio 2017 de fabriek voor Chocolade & Suikerwerken Donkers, die onder andere Jamaica Rumbonen maakte.
De fabriek van het fietsenmerk Gazelle is nog steeds in Dieren.
Geografie van Rheden
Plaats in Gelderland
Voormalige gemeente in Gelderland
Beschermd dorpsgezicht in Nederland
|
Het Crematorium Dieren werd in 1954 gebouwd als tweede crematorium van Nederland en is gesitueerd op een negen hectare groot bosperceel.
| 2 |
crematorium, crematiecentrum, crematievoorziening
|
9,788 |
PropertyValueSpecification
|
192229
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/HTML-formulier
|
HTML-formulier
|
Een HTML-formulier is een formulier om gegevens in te vullen dat opgenomen is in een webpagina en dat door middel van HTML is gecodeerd.
HTML-formulieren werden in 1993 geïntroduceerd in de HTML+. Die specificatie werd later enigszins aangepast en vooral uitgebreid met de mogelijkheid om bestanden via de webbrowser te verzenden (RFC 1867). Voor toepassing in XHTML is een volgende uitbreiding ontwikkeld onder de naam XForms.
HTML-formulieren zorgen ervoor dat op het wereldwijde web tweezijdige communicatie plaats kan vinden. In die zin zijn ze essentieel voor het succes van het WWW.
Gebruik
HTML-formulieren zijn bedoeld om de gebruiker informatie te laten invullen en op te laten sturen naar de een URL op een webserver. Daar staat dan een bestand dat de opgestuurde gegevens verwerkt. Het kan ook dienstdoen voor interactiviteit in een webpagina, zonder dat er iets verstuurd wordt, met behulp van HTML-scripting. Hoe die verwerking precies plaatsvindt, is variabel. Er zijn verschillende mogelijkheden. Enkele toepassingen zijn:
Zoeken - Elke zoekmachine op internet maakt gebruik van een HTML-formulier waarin bezoekers zoektermen kunnen invullen. De ingevulde zoektermen worden gebruikt door een programma om te zoeken in een database. Het programma zet de resultaten om in HTML en die HTML wordt teruggestuurd naar de browser van de gebruiker.
Opslag van gegevens - Wikipedia werkt met HTML-formulieren om teksten die gebruikers invoeren op te slaan in een database. In dit geval worden de ingevoerde teksten ook weer beschikbaar gesteld aan andere bezoekers.
Aanmelden als gebruiker - Op verschillende internetforums is het mogelijk (soms verplicht) dat een gebruiker zich registreert. Daartoe worden enkele gegevens gevraagd, ten minste een gebruikersnaam en een wachtwoord en doorgaans ook een geldig e-mailadres. Op dat e-mailadres krijgt de zojuist geregistreerde gebruiker dan een bericht om de registratie te bevestigen door een (tijdelijke) link te openen. Een dergelijk e-mailbericht wordt automatisch verstuurd door het programma dat de registratie verwerkt. Na het volgen van de procedure, kan de gebruiker zich aanmelden door zijn gebruikersnaam en wachtwoord op een formulier in te vullen.
Betalingen via internet - Via HTML-formulieren kunnen betalingen met creditcards worden gedaan. De gebruiker voert daartoe de benodigde gegevens van zijn creditcard in en het ontvangende programma verwerkt de betaling.
Versturen van bestanden - Met de browser kan ook een bestand worden verstuurd.
Hieraan zijn verschillende toepassingen toe te voegen.
Elementen
In HTML-formulieren kunnen de volgende soorten invoervelden worden gebruikt.
tekst - Een eenregelig invoerveld, zoals wordt gebruikt door de meeste zoekmachines.
wachtwoord - Hetzelfde als hierboven, alleen wordt de ingevoerde tekst getoond als sterren (******) om te voorkomen dat het wachtwoord over de schouders van de gebruiker wordt meegelezen.
tekstveld - Een meerregelig invoerveld, bijvoorbeeld om de tekst van artikelen te bewerken.
keuzerondje - Werkt vergelijkbaar met de knoppen op een ouderwetse radio, van een bij elkaar horende reeks keuzerondjes kan er slechts één geselecteerd zijn. Zodra een andere wordt geselecteerd, verdwijnt de selectie van de eerder geselecteerde. Verschillende keuzerondjes worden met elkaar verbonden door ze dezelfde naam te geven.
selectievakje - Heeft twee of drie toestanden: aangevinkt of niet aangevinkt, en indien ingesteld door de maker, 'halfgeselecteerd'. De selectievakjes zijn onderling niet verbonden. Selectievakjes worden meestal getoond als vierkantje. 'Halfgeselecteerde' selectievakjes bedoelen een andere optie die door de maker is gezet.
keuzelijst - Een meestal eenregelig hokje waarin rechts een pijl naar beneden staat. De verschillende keuzes worden zichtbaar als de gebruiker op het pijltje klikt. Er zijn twee varianten: de eerste waarbij slechts één keuze kan worden gemaakt en de andere waarbij meerder opties geselecteerd kunnen worden. Het is mogelijk om meerdere opties zichtbaar te maken.
drukknop - Een knop waar de gebruiker met zijn muis op kan klikken. Hiervan zijn drie varianten:
een knop om het formulier te versturen
een knop om het formulier leeg te maken (of eigenlijk naar de oorspronkelijke toestand terug te laten keren) en
een knop die van zichzelf niets doet, maar waaraan de programmeur functionaliteit kan hangen.
bestand - Deze bestaat uit twee delen: een tekstveld en een drukknop. Met de drukknop kan de gebruiker een bestand van zijn of haar harde schijf selecteren. Het pad van het geselecteerde bestand komt dan als tekst in het tekstveld te staan. Het pad kan eventueel ook direct ingetypt worden.
verborgen - Een verborgen veld wordt niet aan de gebruiker getoond, maar het is wel zichtbaar in de broncode van de HTML.
Interactie
Toen Netscape in 1995 de eerste browser met JavaScript introduceerde, werd het mogelijk om de waarden in formuliervelden aan te passen met behulp van een script. Andere browsers volgden snel. Het zou nog enige jaren duren voordat het mogelijk werd om de tekst in de HTML zelf aan te passen. Daarom werden formulieren ook gebruikt om interactieve webpagina's te maken. Een eenvoudig voorbeeld is de "javascript clock", met een tekstveld waarin de tijd meeloopt. Een ander voorbeeld is een rekenmachine in JavaScript. Dergelijke formulieren hebben soms geen verstuurknop en kunnen niet derhalve opgestuurd worden.
In sommige gevallen wordt dergelijke interactie wel gecombineerd met de mogelijkheid om een formulier op te sturen. Een voorbeeld daarvan kan zijn een webpagina om een offerte voor een hypotheek aan te vragen. Na het invoeren van enkele financiële gegevens wordt in het formulier al een voorlopige berekening gemaakt. Als de berekening bevalt kan de bezoeker zijn persoonlijke gegevens er bij zetten en het formulier opsturen.
De waarde van alle soorten velden is met JavaScript aan te passen, behalve die van het "bestand"-veld. Dat laatste is van belang om te voorkomen dat een webpagina automatisch bestanden van de computer van de gebruiker kan laten opsturen. De maker van de webpagina zou kunnen gokken waar een belangrijk bestand op de computer van bezoekers staat, dat invullen en door JavaScript het formulier automatisch laten versturen.
Methoden om een formulier te versturen
Met de "methode" om een formulier te versturen worden twee verschillende dingen bedoeld. Ten eerste welke actie er gedaan wordt om het formulier te versturen, en ten tweede op welke wijze het formulier wordt verstuurd. De benodigde actie is meestal aangegeven met een verzendknop, maar ook met de Enter-toets kan het formulier vaak worden verzonden. Ook met JavaScript kan de opdracht "verzend formulier" worden gegeven.
De tweede methode om het formulier te versturen staat in de HTML-code, de gebruiker heeft daar geen invloed op, het wordt door de browser afgehandeld. Er zijn twee methoden om een formulier te versturen en twee manieren waarop de browser het codeert. De browser doet eerst de codering en vervolgens wordt het verstuurd. In alle gevallen worden de ingevulde velden omgezet tot paren van naam (key) en waarde (value). Elk veld in het formulier heeft in de HTML-code een naam gekregen, deze naam wordt gebruikt als naam. Datgene wat er is ingevuld (of aangevinkt of anderszins gekozen) wordt verstuurd als de waarde. Bij zoekmachines is soms in de browser te zien hoe deze naam-waardecombinatie eruitziet. Zo levert Google een querystring die er zo uitziet: http://www.google.nl/search?hl=nl&q=wikipedia&btnG=Zoeken. Dit betekent dat in het veld met de naam "q" de waarde "wikipedia" was ingevuld, dat het veld (of in dit geval de knop) met de naam "btnG" de waarde "Zoeken" had en dat het veld met de naam "hl" de waarde "nl" had. Dit laatste veld is overigens een "verborgen" veld, onzichtbaar voor de bezoeker, maar de waarde wordt wel opgestuurd.
Codering
(Zie ook MIME)
application/x-www-form-urlencoded - Dit is de standaardmanier. Alle velden worden verwerkt tot naam-waardeparen. In principe zoals het is ingevuld, maar sommige tekens (die niet gebruikt mogen worden in een url) worden via urlencode aangepast.
multipart/form-data - Dit is bedoeld om bestanden te versturen. Alle naam-waardeparen worden omgezet tot binaire code en deze binaire code wordt als één geheel verstuurd. Hierbij is het gebruik van "POST" verplicht (zie hieronder).
Versturen
(Zie ook HTTP)
GET - Als een formulier met GET wordt verstuurd, dan worden de ingevulde waarden als een querystring aan de url van bestemming toegevoegd, zoals dat bijvoorbeeld met het bovengenoemde voorbeeld gebeurt. Het nadeel is dat er slechts een beperkte hoeveelheid informatie kan worden verstuurd.
POST - Bij het versturen van een formulier met de methode POST is er alleen een praktisch maximum aan de hoeveel verstuurde gegevens. Langere invulteksten (zoals bij de Wikipedia-artikelen) worden dan ook altijd met POST verstuurd.
Opmerkingen
Internet Explorer kent (tot en met versie 6) enkele problemen met formulieren. De meest opvallende is dat een keuzelijst altijd zichtbaar is door bovenliggende lagen van de webpagina heen. In veel webpagina's wordt dit opgelost door een gecompliceerde functie die ervoor zorgt dat keuzelijsten in zijn geheel onzichtbaar worden wanneer er een laag overheen komt te liggen. Een ander probleem is de "multipart/form-data boundary bug", waardoor Internet Explorer in sommige gevallen bij het versturen van bestanden een corrupt bestand doorgeeft.
Externe links
Fill-out Forms and Input fields, HTML+ specificatie van het W3C
Forms in HTML documents, W3C
HTML
|
Elementen
In HTML-formulieren kunnen de volgende soorten invoervelden worden gebruikt.
tekst - Een eenregelig invoerveld, zoals wordt gebruikt door de meeste zoekmachines.
wachtwoord - Hetzelfde als hierboven, alleen wordt de ingevoerde tekst getoond als sterren (******) om te voorkomen dat het wachtwoord over de schouders van de gebruiker wordt meegelezen.
tekstveld - Een meerregelig invoerveld, bijvoorbeeld om de tekst van artikelen te bewerken.
keuzerondje - Werkt vergelijkbaar met de knoppen op een ouderwetse radio, van een bij elkaar horende reeks keuzerondjes kan er slechts één geselecteerd zijn. Zodra een andere wordt geselecteerd, verdwijnt de selectie van de eerder geselecteerde. Verschillende keuzerondjes worden met elkaar verbonden door ze dezelfde naam te geven.
selectievakje - Heeft twee of drie toestanden: aangevinkt of niet aangevinkt, en indien ingesteld door de maker, 'halfgeselecteerd'. De selectievakjes zijn onderling niet verbonden. Selectievakjes worden meestal getoond als vierkantje. 'Halfgeselecteerde' selectievakjes bedoelen een andere optie die door de maker is gezet.
keuzelijst - Een meestal eenregelig hokje waarin rechts een pijl naar beneden staat. De verschillende keuzes worden zichtbaar als de gebruiker op het pijltje klikt. Er zijn twee varianten: de eerste waarbij slechts één keuze kan worden gemaakt en de andere waarbij meerder opties geselecteerd kunnen worden. Het is mogelijk om meerdere opties zichtbaar te maken.
drukknop - Een knop waar de gebruiker met zijn muis op kan klikken. Hiervan zijn drie varianten:
een knop om het formulier te versturen
een knop om het formulier leeg te maken (of eigenlijk naar de oorspronkelijke toestand terug te laten keren) en
een knop die van zichzelf niets doet, maar waaraan de programmeur functionaliteit kan hangen.
bestand - Deze bestaat uit twee delen: een tekstveld en een drukknop. Met de drukknop kan de gebruiker een bestand van zijn of haar harde schijf selecteren. Het pad van het geselecteerde bestand komt dan als tekst in het tekstveld te staan. Het pad kan eventueel ook direct ingetypt worden.
verborgen - Een verborgen veld wordt niet aan de gebruiker getoond, maar het is wel zichtbaar in de broncode van de HTML.
| 3 |
eigenschapsspecificatie, waarde-eigenschap, invoerveld
|
12,080 |
HardwareStore
|
188491
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gamma%20%28winkel%29
|
Gamma (winkel)
|
Gamma is een franchise-winkelketen van bouwmarkten in doe-het-zelf- en tuinartikelen, met 166 zaken in Nederland en 86 in België.
Geschiedenis
De meeste Gamma-bouwmarkten zijn eigendom van verschillende franchise-ondernemers. Gamma is, samen met de bouwmarktketen Karwei, een winkelformule van Intergamma, waarvan Van Neerbos Bouwmarkten (VNB) tot 2018 met een aandeel van 49,8% de grootste franchisenemer in de Benelux was. De aandelenverkoop is onder de noemer Operation Guinness in 2018 afgerond. Van Neerbos Groep is een volledige dochtermaatschappij van de beursgenoteerde Ierse investeringsmaatschappij CRH. De tweede grote franchisenemer van Intergamma is de Franse Bourrelier Group (tot januari 2018 Bricorama geheten); deze heeft 75 Gamma- en Karwei-winkels. Het hoofdkantoor van de franchise-organisatie Intergamma staat in Leusden en telt 245 deelnemende Gamma-zaken (juni 2011); Van Neerbos Bouwmarkten heeft haar hoofdkantoor in Reeuwijk; Bourrelier heeft haar hoofdkantoor in Villiers-sur-Marne.
Anno 1996 waren er 33 Gamma-bouwmarkten in eigendom van de Van Neerbos Groep.
In 1996 werden de Wirichs-bouwmarkten in Beuningen, Deventer en Maastricht omgebouwd tot Gamma-bouwmarkten, waarmee het Duitse familiebedrijf Wirichs uit Nederland was verdwenen.
De eerste Gamma-bouwmarkt werd op 11 mei 1971 in Breda geopend. Volgens eigen zeggen is Gamma tegenwoordig marktleider in Nederland.
Concurrentiestrijd
Al jarenlang betwisten in Nederland de drie grote concerns (Gamma, Praxis, Hornbach) elkaars vestigingsplaatsen, door onder meer bezwaarschriften in te dienen bij de desbetreffende gemeente en rechtszaken aan te spannen, om zo de nieuwe vestiging van de concurrent zo lang mogelijk uitgesteld te krijgen.
Marketing
Door reclame voor Gamma sinds 1994 op radio en televisie zijn de acteurs John Buijsman en Martin van Waardenberg bekende Nederlanders geworden. In Vlaanderen is Luk Wyns het gezicht (en vooral de stem) van deze keten.
Externe links
Website van Gamma Nederland
Website van Gamma België
Nederlandse bouwmarkt
|
Geschiedenis
De meeste Gamma-bouwmarkten zijn eigendom van verschillende franchise-ondernemers. Gamma is, samen met de bouwmarktketen Karwei, een winkelformule van Intergamma, waarvan Van Neerbos Bouwmarkten (VNB) tot 2018 met een aandeel van 49,8% de grootste franchisenemer in de Benelux was. De aandelenverkoop is onder de noemer Operation Guinness in 2018 afgerond. Van Neerbos Groep is een volledige dochtermaatschappij van de beursgenoteerde Ierse investeringsmaatschappij CRH. De tweede grote franchisenemer van Intergamma is de Franse Bourrelier Group (tot januari 2018 Bricorama geheten); deze heeft 75 Gamma- en Karwei-winkels. Het hoofdkantoor van de franchise-organisatie Intergamma staat in Leusden en telt 245 deelnemende Gamma-zaken (juni 2011); Van Neerbos Bouwmarkten heeft haar hoofdkantoor in Reeuwijk; Bourrelier heeft haar hoofdkantoor in Villiers-sur-Marne.
| 4 |
bouwmarkt, ijzerwarenwinkel, kluswinkel
|
1,583 |
RadioSeason
|
1801247
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jan%20Thans
|
Jan Thans
|
Jan Thans (Bree, 25 juni 1988) is een Vlaams radiopresentator en Nederlandstalige vlogger op YouTube.
Loopbaan
Thans studeerde Audiovisuele vorming aan de Kunstschool Genk. Hij begon zijn carrière als radiopresentator bij Radio GRK, een lokaal radiostation in Genk. Begin 2008 startte zijn nationale loopbaan bij Radio Contact, waar hij een programma presenteerde van maandag tot donderdag tussen 20 en 22 uur. Later dat jaar werd de zender opgedoekt en verloor hij bijgevolg zijn job.
Begin 2009 nam Thans deel aan de Q-academy, de radio-opleiding van Qmusic, waarna hij er vanaf het najaar 2009 als presentator aan de slag mocht. Hij werkte toen voornamelijk in het weekend, als vervanger, en bijvoorbeeld als reporter voor de actie Wims garage. Tijdens het radioseizoen 2010-2011 presenteerde hij samen met Maarten Vancoillie het programma Jan en Maarten beginnen eraan, dat iedere werkdag werd uitgezonden tussen 4 en 6 uur 's ochtends. Hij werkte tijdens dat jaar ook achter de schermen mee aan het ochtendprogramma Ornelis en Rogiers Showtime. Sinds het seizoen 2011-2012 werkte hij weer solo. Dat eerste jaar presenteerde hij op zaterdag en zondag tussen 7 en 10 uur De Goeiemorgenshow, in 2012-2013 iedere zondag tussen 22 en 1 uur het programma Nightlive en in 2013-2014 een wekelijks programma op zondag tussen 21 uur en middernacht. In het seizoen 2014-2015 was Thans nagenoeg iedere dag te horen op Qmusic: op werkdagen tussen 18 en 19 uur met het programma Shuffle en op zaterdag en zondag met een langer programma tussen 19 en 22 uur. Daarnaast ondersteunde hij achter de schermen ook de programma's Kürt en Company en Dealen met Anke. Van het najaar 2015 tot de zomer van 2016 bleef Thans – op een zeldzame invalbeurt na – achter de schermen werken, onder meer ter ondersteuning van Dealen met Anke en als studiotechnicus tijdens de uitzendingen van de weekendprogramma's Saturday Night Special, Shut Up and Dance en LA Chill. In het najaar van 2016 presenteerde hij opnieuw het vroege ochtendprogramma tussen 4 en 6 uur 's ochtends. Van begin 2017 tot de zomer van 2018 werkte hij enkel nog achter de schermen. Sinds september 2018 combineert hij dit met sporadische invalbeurten als presentator.
Thans, Jan
Thans, Jan
|
Begin 2009 nam Thans deel aan de Q-academy, de radio-opleiding van Qmusic, waarna hij er vanaf het najaar 2009 als presentator aan de slag mocht. Hij werkte toen voornamelijk in het weekend, als vervanger, en bijvoorbeeld als reporter voor de actie Wims garage. Tijdens het radioseizoen 2010-2011 presenteerde hij samen met Maarten Vancoillie het programma Jan en Maarten beginnen eraan, dat iedere werkdag werd uitgezonden tussen 4 en 6 uur 's ochtends. Hij werkte tijdens dat jaar ook achter de schermen mee aan het ochtendprogramma Ornelis en Rogiers Showtime. Sinds het seizoen 2011-2012 werkte hij weer solo. Dat eerste jaar presenteerde hij op zaterdag en zondag tussen 7 en 10 uur De Goeiemorgenshow, in 2012-2013 iedere zondag tussen 22 en 1 uur het programma Nightlive en in 2013-2014 een wekelijks programma op zondag tussen 21 uur en middernacht. In het seizoen 2014-2015 was Thans nagenoeg iedere dag te horen op Qmusic: op werkdagen tussen 18 en 19 uur met het programma Shuffle en op zaterdag en zondag met een langer programma tussen 19 en 22 uur. Daarnaast ondersteunde hij achter de schermen ook de programma's Kürt en Company en Dealen met Anke. Van het najaar 2015 tot de zomer van 2016 bleef Thans – op een zeldzame invalbeurt na – achter de schermen werken, onder meer ter ondersteuning van Dealen met Anke en als studiotechnicus tijdens de uitzendingen van de weekendprogramma's Saturday Night Special, Shut Up and Dance en LA Chill. In het najaar van 2016 presenteerde hij opnieuw het vroege ochtendprogramma tussen 4 en 6 uur 's ochtends. Van begin 2017 tot de zomer van 2018 werkte hij enkel nog achter de schermen. Sinds september 2018 combineert hij dit met sporadische invalbeurten als presentator.
| 1 |
radioseizoen, radioprogramma, radiouitzending
|
7,745 |
HomeGoodsStore
|
5134055
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/KlusWijs
|
KlusWijs
|
KlusWijs is een Nederlandse bouwmarktketen. Het hoofdkantoor bevindt zich in Apeldoorn en de keten telt anno 2020 38 winkels.
Geschiedenis
In 2010 besloot DGN Retail om met zijn formule Doeland te stoppen. Achterliggende bedoeling was dat de 58 aansloten ondernemers zouden overstappen naar zusterketen Hubo of Multimate. Een deel van de aangesloten franchise ondernemers voelde hier niets voor en startte, onder aanvoering van Hans Hortensius, een eigen nieuwe formule onder de naam Kluswijs Bouwmarkten dat 11 vestigingen zou gaan tellen. Enkele jaren later beëindigde de keten Fixet haar activiteiten en werden door Kluswijs acht winkels overgenomen. Kort daarna volgden overnames van een aantal Formido franchise-vestigingen die niet akkoord gingen met een overgang naar zusterketens Praxis of HUBO.
Formules
In totaal kent het bedrijf drie winkelformules:
KlusWijs Bouwmarkt, bouwmarkten met het reguliere doe-het-zelf assortiment.
KlusWijs Compact Bouwmarkten, kleinere bouwmarkten met een kleiner assortiment. In 2014 opende de eerste KlusWijs Compact zijn deuren in Amersfoort.
KW Wonen, het woonwinkel-concept. Het gaat hierbij onder meer om raamdecoratie, vloeren, verf en behang, meubels en woonaccessoires.
Externe link
Officiële website
Referenties
Nederlandse winkelketen
|
Formules
In totaal kent het bedrijf drie winkelformules:
KlusWijs Bouwmarkt, bouwmarkten met het reguliere doe-het-zelf assortiment.
KlusWijs Compact Bouwmarkten, kleinere bouwmarkten met een kleiner assortiment. In 2014 opende de eerste KlusWijs Compact zijn deuren in Amersfoort.
KW Wonen, het woonwinkel-concept. Het gaat hierbij onder meer om raamdecoratie, vloeren, verf en behang, meubels en woonaccessoires.
| 1 |
woonwinkel, interieurwinkel, huishoudwinkel
|
12,291 |
ReplaceAction
|
4430446
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Rolbrug%20bij%20Huis%20te%20Riviere
|
Rolbrug bij Huis te Riviere
|
De Rolbrug bij Huis te Riviere is een rolbrug over de Nederlandse waterloop Schiedamse Schie. Hij verbindt de Overschieseweg in de Rotterdamse deelgemeente Overschie met de Polderweg in Schiedam-Kethel. De doorvaartwijdte is 6,80 m, de doorvaarthoogte in gesloten stand is KP +0,50 m.
De brug is in 1882 gebouwd op initiatief van enkele boeren die het veerrecht over de Schiedamse Schie bezaten. In 1912 werd de brug overgenomen door de gemeente Kethel en Spaland. Tot 1940 werd op deze brug tol geheven. Het veerhuis bij de brug is in 1974 afgebroken. Ook de boerderij Huis te Riviere (die vernoemd was naar het Huis te Riviere in het centrum van Schiedam) is afgebroken bij het opspuiten van de 's-Gravelandsepolder.
In 2023 wordt de rolbrug vervangen door een nagenoeg identiek exemplaar.
Schiedamse Schie
Brug in Schiedam
Brug in Rotterdam
Bouwwerk in Overschie
|
In 2023 wordt de rolbrug vervangen door een nagenoeg identiek exemplaar.
| 1 |
vervanging, vervangen, vervangen object
|
10,459 |
Room
|
5154532
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Victor%20Hugohuis
|
Victor Hugohuis
|
Het Victor Hugohuis is het huis in de Luxemburgse stad Vianden, waar de verbannen Franse schrijver Victor Hugo van 8 juni tot 22 augustus 1871 gewoond heeft. Later werd het een museum gewijd aan de literatuur.
Geschiedenis
In dit huis had Victor Hugo een kamer gehuurd die uitkeek op de Our en de brug. Zijn familie woonde er tegenover, in Hotel Kaufmann.
De vereniging Les amis de la maison de Victor Hugo à Vianden heeft het huis ingericht tot een museum dat in 1935 voor het publiek werd geopend. In 1938 werd het huis geklasseerd als monument.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog bleef het museum weliswaar open, maar een deel werd ingenomen door de Luxemburger Gesellschaft für deutsche Literatur und Kunst, een door de nazi's opgezette organisatie. Toen de nazi's op 12 september 1944 terugtrokken, werd de brug over de Our opgeblazen waarbij het huis zwaar beschadigd werd.
Onder leiding van Pierre Grach werd het huis gereconstrueerd en in 1948 kon het museum weer openen.
Museum
Allereerst is er de kamer waarin Victor Hugo heeft gewoond, met de originele meubelen. De levensloop van Victor Hugo wordt toegelicht met holografische projectie en multimedia-presentaties. Er zijn tal van herinneringen aan Victor Hugo en zijn omgeving, zoals foto's.
Museum in Luxemburg (land)
Vianden
|
Geschiedenis
In dit huis had Victor Hugo een kamer gehuurd die uitkeek op de Our en de brug. Zijn familie woonde er tegenover, in Hotel Kaufmann.
| 1 |
kamer, ruimte, verblijfsruimte
|
11,895 |
BookmarkAction
|
768224
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Wandelroute%20GR10
|
Wandelroute GR10
|
De GR10 is een lange-afstand-wandelpad ofwel GR van kust tot kust dwars door de Franse Pyreneeën van Hendaye aan de Atlantische Oceaan naar Banyuls-sur-Mer aan de Middellandse Zee (ca. 950 kilometer). De route is gemarkeerd met de bekende wit-rood-markeringen voor langeafstandswandelingen en behoort tot de populairste van de Europese langeafstandswandelingen. Om de gehele GR10 te bewandelen is ongeveer 45 tot 60 dagen nodig, uitgaande van 6 tot 8 uur lopen per dag. Hierbij worden in totaal 48.000 hoogtemeters overwonnen en vanwege het feit dat start en finish op zeeniveau liggen, ook 48.000 meter gedaald.
De route is goed bewandelbaar in de periode juni-oktober. Aan de beide kusten is het al mogelijk om in april te lopen, maar zelfs eind mei kruist het pad nog regelmatig de sneeuwgrens die dan op ca 2.000 meter ligt. De openingstijden van de berghutten en andere voorzieningen op de route zijn hierop ingesteld, zodat er tot en met mei weinig voorzieningen open zijn.
Naast de GR10 die aan de noordkant van de Pyreneeën loopt, zijn er nog twee trans-Pyreneeën wandelroutes: aan de Spaanse zuidkant loopt de GR11 en over het midden de hoge route, die de hoofdkam van het gebergte volgt: de Haute Randonnée Pyrenéen, de HRP.
Route
De route loopt door de volgende plaatsen en over de volgende bergen/passen
Westelijke Pyreneeën
|}
|}
In de westelijke Pyreneeën (tot aan Arette) is het gebied van Frans Baskenland. Vooral in St-Jean-Pied-de-Port is hier veel van te zien. Omdat dit de eerste bergen zijn vanaf de Atlantische Oceaan is er hier een erg vochtig klimaat met als gevolg dat er op de berghellingen veel en hoge varens staan. Kenmerkend voor de weilanden zijn kleine paardjes, Baskische pony (ter plaatse pöttöks genoemd), die hier half vrij rondlopen.
Centrale Pyreneeën
Arrens-Marsous, 877m
- Col d'Ilhéhou
Cauterets
- Col de Riou, 1.949m
Luz-Saint-Sauveur
- Col de Madamète, 2.509m
- Col de Portet, 2.215m
Germ
- Couret d'Esqiuerry, 2.131m
- Pic de Cécire, 2.403m
- Super-Bagnères, 1.800m
Pyreneeën van de Ariège
Luchon
- Serrat des Créspés, 1.888m
- Pic de la Bocanère, 2.193m
- Pic de Burat, 2.154m
Fos
- Cabane d'Uls, 1.868m
- Col d'Aueran, 2.176m
Eylie
- Col de l'Arech, 1.802m
Seix
- Col de la Serre du Cot, 1.546m
- Pic de Fitté, 1.387m
- Picou de la Mire
Aulus-les-Bains
Marc
- Etang d'Izourt, 1.647m
- Col de Grail, 1.485m
- Pla de Montcamp, 1.904m
- Sirmont, 1.730m
- Col de la Didorte, 2.093m
- Col de Belh, 2.247m
- Etang Bleu, 2.132m
- Crête de la Llasse, 2.400m
Mérens-les-Vals, 1052m
Oostelijke Pyreneeën
Mérens-les-Vals, 1052m
- Porteille des Bésines, 2.333m
- Col de Coma d'Anyell, 2.470m
- Portella de la Grave, 2.426m
Mont-Louis
- Coll Mitja, 2.367m
- Coll del Pal, 2.294m
Mantet
- Col de Mantet, 1.761m
- Massif du Canigou, 2.250m
Arles-sur-Tech, 260m
- Roc de France, 1.450m
Banyuls-sur-Mer
Zie ook
Lijst van GR-paden in Frankrijk
Externe links
French Pyrenees GR 10 trail: a walker’s guide – Een privé pagina met veel informatie en tips over de GR10.
Wandelpad in Frankrijk
|
De GR10 is een lange-afstand-wandelpad ofwel GR van kust tot kust dwars door de Franse Pyreneeën van Hendaye aan de Atlantische Oceaan naar Banyuls-sur-Mer aan de Middellandse Zee (ca. 950 kilometer). De route is gemarkeerd met de bekende wit-rood-markeringen voor langeafstandswandelingen en behoort tot de populairste van de Europese langeafstandswandelingen. Om de gehele GR10 te bewandelen is ongeveer 45 tot 60 dagen nodig, uitgaande van 6 tot 8 uur lopen per dag. Hierbij worden in totaal 48.000 hoogtemeters overwonnen en vanwege het feit dat start en finish op zeeniveau liggen, ook 48.000 meter gedaald.
| 1 |
bladwijzer, markering, tagging
|
1,263 |
ClothingStore
|
5782805
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Van%20Tilburg%20Mode%20%26%20Sport%20B.V.
|
Van Tilburg Mode & Sport B.V.
|
Van Tilburg Mode & Sport B.V. is een Nederlandse kledingzaak uit de Noord-Brabantse plaats Nistelrode. Naast de hoofdvestiging in Nistelrode, heeft de winkel ook vestigingen in Ravenstein en Schijndel. Verder heeft het bedrijf een webshop. Het is de grootste zelfstandige modezaak van Nederland.
De hoofdwinkel in Nistelrode heeft een oppervlakte van zo'n 10.000 m². Daarnaast zijn er nog een aantal winkels in het centrum met ongeveer 300 m2 aan oppervlakte: een kinderkledingzaak, een sportwinkel, een outlet.
In de hoofdvestiging werken tevens coupeuses in een naai-atelier om kleding direct voor de klanten te verstellen.
Het bedrijf behaalde in 2021 een netto-omzet van € 57.863.622 en een bruto bedrijfsresultaat van € 6.471.664. Na aftrek van belastingen kwam het netto bedrijfsresultaat in 2021 uit op € 5.071.957. In 2021 had het bedrijf gemiddeld 355 werknemers in dienst.
Geschiedenis
In 1885 opende Johannes van Tilburg een manifacturen- en fourniturenhandel.Op 16 mei 1950 openden Jan van Tilburg en zijn echtgenote Bets de kleermakerswinkel Van Tilburg Mode in Nistelrode. Elf jaar later verhuist het echtpaar met hun zaak naar het centrum van Nistelrode en daar groeit Van Tilburg, langs de weg van de geleidelijkheid, uit tot de grootste zelfstandige modewinkel van Nederland. Vanaf 1988 is Paul van Tilburg, derde generatie binnen het familiebedrijf, de directeur. De vierde generatie is met Mathijs en Paul van Tilburg in 2016 toegetreden tot het bestuur.
Groepsverhoudingen
Van Tilburg Mode & Sport B.V. maakt deel uit van een groep vennootschappen met aan het hoofd „HoIding van Tilburg B.V.” te Nistelrode. Van TiIburg Mode & Sport B.V. heeft een niet-geconsolideerd belang in „Stockbase B.V.” te Eindhoven van 2%.
Externe link
Officiële website Van Tilburg
Nederlands kledingbedrijf
|
Van Tilburg Mode & Sport B.V. is een Nederlandse kledingzaak uit de Noord-Brabantse plaats Nistelrode. Naast de hoofdvestiging in Nistelrode, heeft de winkel ook vestigingen in Ravenstein en Schijndel. Verder heeft het bedrijf een webshop. Het is de grootste zelfstandige modezaak van Nederland.
| 1 |
kledingwinkel, modewinkel, kledingzaak
|
9,721 |
Number
|
4774472
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20nummer%201-hits%20in%20Zweden%20in%202017
|
Lijst van nummer 1-hits in Zweden in 2017
|
Deze hits stonden in 2017 op nummer 1 in de Sverigetopplistan Single Top 100, de bekendste hitlijst in Zweden.
Externe link
Officiële website
Muziek in 2017
2017
|
Deze hits stonden in 2017 op nummer 1 in de Sverigetopplistan Single Top 100, de bekendste hitlijst in Zweden.
| 1 |
getal, nummer, cijfer
|
619 |
Attorney
|
5766700
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Paul%20Leclercq
|
Paul Leclercq
|
Paul Leclercq (Brussel, 20 november 1863 - aldaar, 4 april 1944) was een Belgisch magistraat. Van 1926 tot 1938 was hij procureur-generaal bij het Hof van Cassatie.
Biografie
Familie
Paul Leclercq was een telg uit de familie Leclercq. Hij was een zoon van Louis Leclercq (1829-1883), magistraat en provincieraadslid van Brabant, en een kleinzoon van Mathieu Leclercq (1796-1889), liberaal politicus en raadsheer in en procureur-generaal bij het Hof van Cassatie. Hij was een broer van Georges Leclercq (1858-1936), advocaat en stafhouder van de balie bij het Hof van Cassatie.
Hij was gehuwd met Marguerite Pauwels. Haar broer Maurice was een schoonzoon van architect Joseph Poelaert. Ze kregen drie zoons, waaronder Jacques Leclercq (1891-1971), theoloog en hoogleraar aan de Katholieke Universiteit Leuven.
Loopbaan
Leclercq werd op 24-jarige leeftijd substituut-procureur des Konings. Hij werd achtereenvolgens:
1898 - substituut-procureur-generaal bij het hof van beroep in Brussel,
1903 - advocaat-generaal bij het hof van beroep in Brussel,
1913 - advocaat-generaal bij het Hof van Cassatie,
1926 - procureur-generaal bij het Hof van Cassatie.
Op 20 november 1938 ging hij met emeritaat.
Hij ontving een eredoctoraat van de Université libre de Bruxelles.
Literatuur
Ernest DAUBRESSE, 'Leclercq, (Paul)', in Biographie nationale, vol. 30 (Brussel: Académie royale des sciences, des lettres et des beaux-arts de Belgique, 1958), col. 507-510.
Belgisch procureur-generaal
|
Loopbaan
Leclercq werd op 24-jarige leeftijd substituut-procureur des Konings. Hij werd achtereenvolgens:
1898 - substituut-procureur-generaal bij het hof van beroep in Brussel,
1903 - advocaat-generaal bij het hof van beroep in Brussel,
1913 - advocaat-generaal bij het Hof van Cassatie,
1926 - procureur-generaal bij het Hof van Cassatie.
| 2 |
advocaat, juridisch dienstverlener, rechtsbijstand
|
603 |
Airport
|
5367230
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Luchthaven%20Kiev%20Zjoeljany
|
Luchthaven Kiev Zjoeljany
|
Luchthaven Kiev Zjoeljany (Oekraïens: Міжнародний аеропорт "Жуляни") is een internationale luchthaven in de wijk Zjoeljany, 7 kilometer ten zuidwesten van Kiev, de hoofdstad van Oekraïne. Behalve Zjoeljany zijn er twee andere luchthavens in Kiev: Boryspil in het oosten van de stad en Hostomel, een vrachtvliegveld, in het noordwesten van de stad Kiev. Naast reguliere passagiersvluchten is Zjoeljany ook een van de belangrijkste vliegvelden voor zakenvluchten in Oekraïne en tevens een van de drukste in Europa.
Geschiedenis
In 1923 werd Zjoeljany geopend als militaire luchthaven maar in 1949, na de Tweede Wereldoorlog, werd de passagiersterminal geopend. Tot 1960 was Zjoeljany het enige vliegveld van Kiev, toen het grotere Borispol werd geopend. Sindsdien stond het oude vliegveld bekend als Zjoeljany en werd het alleen nog gebruikt voor vluchten binnen de Sovjet-Unie.
Na de onafhankelijkheid van Oekraïne werden er weer internationale vluchten uitgevoerd naar nabijgelegen landen. Op 27 maart 2011 verplaatste lagekostenluchtvaartmaatschappij Wizz Air al zijn verbinden van Borispol naar Zjoeljany wat een passagiersgroei van 10-15% betekende. Vanwege het gebrek aan uitbreidingsmogelijkheden kan de landingsbaan niet verlengd worden, wat betekent dat er geen vliegtuigen kunnen landen die zwaarder zijn dan de Boeing 737 en Airbus A320. In 2012 werd er een extra terminal geopend, bedoeld voor internationale vluchten en enkele binnenlandse vluchten.
Externe link
Website van de luchthaven
Verkeer en vervoer in Kiev
Kiev Zjoeljany
|
Luchthaven Kiev Zjoeljany (Oekraïens: Міжнародний аеропорт "Жуляни") is een internationale luchthaven in de wijk Zjoeljany, 7 kilometer ten zuidwesten van Kiev, de hoofdstad van Oekraïne. Behalve Zjoeljany zijn er twee andere luchthavens in Kiev: Boryspil in het oosten van de stad en Hostomel, een vrachtvliegveld, in het noordwesten van de stad Kiev. Naast reguliere passagiersvluchten is Zjoeljany ook een van de belangrijkste vliegvelden voor zakenvluchten in Oekraïne en tevens een van de drukste in Europa.
| 5 |
luchthaven, vliegveld, vliegveldcode
|
6,991 |
ContactPointOption
|
5111449
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hoi%20%28computerspel%29
|
Hoi (computerspel)
|
Hoi (subtitel: Let's play!) is een computerspel in het platform-genre voor de Commodore Amiga, ontwikkeld door het Nederlandse Team Hoi en uitgebracht door het Amerikaanse Hollyware Entertainment in 1992.
Ontwikkeling
De ontwikkeling van Hoi startte in 1990. Op een dag tekende Metin in Deluxe Paint op de Amiga een groen draakje / dinosaurusje, in het bijzijn van Reinier. De naam 'Hoi' voor het karakter ontstond doordat Metin zijn kat zo noemde. De kat heette eigenlijk Mickey, maar de begroeting "Hoi Mickey" als de kat binnenkwam veranderde in alleen "Hoi", wat zijn roepnaam werd.
De Hoi game had weinig voorbereidende planning en ontwerp, buiten wat voorafgaande situatieschetsen en ideeën van Metin. Reinier en Metin wilden graag een cute platform game maken die vol met variatie en diverse uitdagingen zou zitten. De meeste games waren gestoeld op één simpel spelprincipe, zoals rennen en springen, waarbij de omgevingen en uitdagingen voornamelijk varieerden in uiterlijk, maar niet in inhoud.
Metin werkte doordeweeks aan opdrachten in de toenmalige Amsterdamse studio van het Comic House agentschap voor illustratoren en animators, en tekende in de avonduren en weekends in Bussum aan de Hoi graphics, terwijl Reinier in Alphen aan den Rijn aan de game programmeerde. De levels en uitdagingen in Hoi ontstonden voornamelijk spontaan. Reinier en Metin reisden wekelijks naar elkaars woonplaatsen om de progressie van Hoi en nieuwe ideeën uit te wisselen op 3,5 inch diskettes, jaren voordat het publieke internet beschikbaar was. Kleinere bestanden werden uitgewisseld via een 2400 baud modem. In een later stadium werd dit een 9600 baud modem, dat uitwisseling van grotere bestanden bemogelijkte.
Hoi werd volledig gecodeerd in 68000 Assembly, indertijd de enige benadering waarmee je een degelijke screen refresh frame rate kon bereiken. Er was geen sprake van libraries, frameworks en dergelijke. Er was nog geen Github, geen Stack Overflow, geen internet. Alles moest autonoom worden ontwikkeld, van het sorteren van data tot het afspelen van muziek. Hetzelfde gold voor de graphics: zelfs het font moest je zelf tekenen, karakter voor karakter. Hoi had ook een ingebouwde level editor om de levels mee te ontwikkelen. Je kon tiles kiezen, er structuren mee bouwen, en spelen om het te testen.
Hoi gebruikte circa 500 KB RAM, zodat het te spelen was op de reguliere Amiga-modellen met 512 KB RAM, zoals de populaire Amiga 500. Het eerste dat de game uitvoerde was het uitschakelen van alle interrupts en verwijderen van het gehele besturingssysteem om zo veel mogelijk system resources te reserveren. Hoi bevatte ook een zelf ontwikkelde disk loader, die de data op een specifieke wijze gecodeerd inlaadde, om illegaal kopiëren tegen te gaan.
Eén van de intro's van Hoi bevat zeven-kanaals muziek, gerealiseerd met een speciale versie van Team Hoi's Digital Mugician muzieksoftware. De Amiga hardware bood vier geluidskanalen, maar de speciale versie van Digital Mugician voegde met behulp van de Motorola 68000 CPU drie geluidskanalen toe zonder duidelijk hoorbaar verlies van geluidskwaliteit, in tegenstelling tot de kwaliteit-reducerende alternatieve methode van het splitsen van elk Amiga-geluidskanaal. Dit proces vergde op een standaard Amiga zo veel capaciteit dat de afbeelding die bij de muziek werd getoond moest worden gereduceerd van 64 tot 16 kleuren.
Toen een demo-versie van Hoi gereed was, reisden Metin en Reinier naar Londen om op de European Computer Trade Show (ECTS) demo-diskettes uit te delen en een geïnteresseerde uitgever te vinden. Daar ontdekten ze dat Sega bezig was om hun nieuwe game Sonic the Hedgehog te promoten, met daarin enkele kenmerkende elementen, zoals springveren, die ook in Hoi aanwezig waren. Omdat Hoi door tegenslagen uiteindelijk pas in 1992 werd uitgegeven, werd wel eens naar Sonic the Hedgehog gerefereerd door onder meer recensenten.
Tijdens de ontwikkeling had de beta-versie van Hoi een functietoets waarmee je Hoi's aantal levens kon bijvullen. Vrienden van Team Hoi die de game testten maakten daar gretig gebruik van, hetgeen de uiteindelijke moeilijkheidsgraad van de game niet ten goede kwam. Achteraf gezien had Hoi standaard een optie voor een ongelimiteerd aantal levens moeten bevatten om ontmoediging van de speler te voorkomen. De optie voor ongelimiteerde levens werd later in de Hoi AGA Remix (1993) toegevoegd.
Metin schreef de handleiding van Hoi, inclusief een kort achtergrondverhaaltje, waarin Hoi wordt geïntroduceerd als een jongeling op de planeet van de 'Saurs', die een rituele tocht door de 'Madlands' (de Hoi levels) moet zien te overleven om liefde te kunnen vinden aan de andere zijde van de Madlands, waar de vrouwelijke Saurs leven. Het verhaaltje is een allegorie voor de obstakels die een mens of dier doorgaans moet overwinnen om de juiste partner te vinden.
Innerprise
In 1991 toonde de Amerikaanse uitgever Innerprise interesse in Hoi. Innerprise was bekend van de Amiga-games Battle Squadron en Sword of Sodan. Het bedrijf heette voorheen Discovery Software en gaf onder die naam de hit-game Hybris uit.
Team Hoi besloot in goed vertrouwen een diskette met een 60 procent afgeronde versie van Hoi naar Innerprise te sturen, bedoeld voor interne game-testing. Niet lang daarna bleek die versie van Hoi te zijn verspreid door de hacker Fairlight.
Hollyware
Verbolgen over de verspreiding van het merendeel van de Hoi game benaderde Team Hoi Innerprise, die aangaf er werk van te zullen maken om uit te vinden wie de game had laten uitlekken. Het bleef echter bij die belofte, en Team Hoi besloot over te stappen naar een andere geïnteresseerde Amerikaanse uitgever: Hollyware, een uitgever uit de Hollywood-regio, voorheen genaamd MicroIllusions, bekend van The Faery Tale Adventure en Music-X.
Publicatie
In de zomer van 1992 werd Hoi wereldwijd op de markt gebracht op twee 3,5-inch diskettes, waarbij de Europese distributie werd verzorgd door het Britse bedrijf The Software Business. Vanwege het experimentele, psychedelische laatste level van Hoi —vol met speciale effecten— werd Hoi de eerste game ooit die een waarschuwing voor epileptici op de doos bevatte.
Hoi werd positief ontvangen door diverse internationale computertijdschriften, waaronder het populaire Britse games-magazine The One, dat Hoi een score van 90% toekende.
Hollyware betaalde na een voorschot van US$ 200 (met de begeleidende omschrijving "Money for the celebration party!") geen royalties meer uit aan Team Hoi, ondanks herhaaldelijke beloften dat de eerstvolgende overmaking spoedig zou volgen, waardoor in totaal ruim tweeënhalf manjaren nagenoeg onbetaald bleven.
Aangezien Team Hoi bestond uit drie jonge Nederlandse ontwikkelaars was er geen budget voor juridische actie tegen een buitenlands bedrijf. Een juridisch geschil zou bovendien volgens het contract moeten plaatsvinden onder Californische rechtspraak.
Later bleek dat de uitgever MicroIllusions de naam had veranderd in Hollyware Entertainment omdat men in financiële problemen verkeerde na het verlies van een licentie-overeenkomst met Hanna-Barbera.
Naamsverandering van Soft Eyes naar Team Hoi
Reinier, Ramon en Metin waren liefhebbers van Japanse games, en de makers van Sonic the Hedgehog noemden zich Sonic Team, ook wel 'Team Sonic'. Mede daarom besloten Reinier, Ramon en Metin om de teamnaam Soft Eyes te veranderen in Team Hoi, maar ook omdat het team zonder Pieter Opdam aan een nieuwe naam toe was, en omdat Hoi de tot dusver meest succesvolle en bekendste game van Reinier, Metin en Ramon was.
Televisie-interview
Rond de tijd dat Hoi uitkwam werd Team Hoi geïnterviewd op nationale televisie bij de zender Veronica.
Hoi AGA Remix
Toen in 1993 inmiddels duidelijk was dat Hoi geen opbrengst meer zou genereren voor Team Hoi, besloten de ontwikkelaars om gratis een speciale editie van Hoi uit te geven — de Hoi AGA Remix — voor de indertijd net uitgekomen AGA Amiga's (Advanced Graphics Architecture).
De verschillen tussen de originele Hoi-versie en de Hoi AGA Remix waren een vloeiende 24-bits kleurovergang in de achtergrond, enkele cosmetische graphics updates en een Amiga Workbench interface met high-score saving, een optie voor ongelimiteerde levens, een NTSC-optie en een keuzemogelijkheid in welk level het spel moest starten. De intro's en titelsequentie van de originele Hoi-versie ontbreken in de Hoi AGA Remix, om de game op 1 diskette te doen passen.
De Hoi AGA Remix werd wereldwijd verspreid via Bulletin board systemen en onderling kopieerwerk op diskettes.
Platforms
Ontvangst
Computerspel uit 1992
Actiespel
Platformspel
Amiga-spel
|
De verschillen tussen de originele Hoi-versie en de Hoi AGA Remix waren een vloeiende 24-bits kleurovergang in de achtergrond, enkele cosmetische graphics updates en een Amiga Workbench interface met high-score saving, een optie voor ongelimiteerde levens, een NTSC-optie en een keuzemogelijkheid in welk level het spel moest starten. De intro's en titelsequentie van de originele Hoi-versie ontbreken in de Hoi AGA Remix, om de game op 1 diskette te doen passen.
| 1 |
keuzemogelijkheid, contactopties, communicatieinstelling
|
5,162 |
BowlingAlley
|
607053
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/De%20Zeeland
|
De Zeeland
|
De Zeeland was een suikerfabriek in Bergen op Zoom die tussen 1917 en 1929 in bedrijf is geweest. De fabriek werd geëxploiteerd door de vereniging Coöperatieve Beetwortelsuikerfabriek Zeeland. Enkele overgebleven imposante fabrieksgebouwen zijn thans voorbeelden van industrieel erfgoed in de gemeente Bergen op Zoom. Hedendaags is De Zeeland een overdekt winkelcentrum en onderdeel van een groter winkelgebied.
De fabriek
De fabriek is al ouder. Ze werd opgericht in 1863 door Felix Wittouck, een Belgisch suikerfabrikant. Wittouck richtte ook in Princenhage een suikerfabriek op. De fabrieken werkten samen in: SA Sucreries de Breda et Berg-op-Zoom. Vanaf 1905 werd de Nederlandstalige naam: NV Suikerfabrieken Breda en Bergen op Zoom gevoerd en in 1908 werd ze opgenomen in de NV Algemeene Suikermaatschappij (ASmij). In 1916 werd de fabriek gekocht door de vereniging Coöperatieve Beetwortelsuikerfabriek Zeeland.
De coöperatie
De vereniging Coöperatieve Beetwortelsuikerfabriek Zeeland, een coöperatieve vereniging of coöperatie, werd in 1913 in Middelburg opgericht door voornamelijk Zeeuwse belanghebbenden met als doel de exploitatie van een suikerfabriek waar de leden hun suikerbieten konden afzetten. Nadat Goes en Middelburg als potentiële vestigingsplaats waren afgevallen, kocht de coöperatie in 1916 de suikerfabriek Wittouck aan de Zuidzijde Haven in Bergen op Zoom. De statutaire zetel van de coöperatieve vereniging werd toen ook verplaatst van Middelburg naar Bergen op Zoom. Naast boeren uit Zeeland, voornamelijk Zuid-Beveland, werden ook veel boeren uit westelijk Noord-Brabant lid van de coöperatie.
Eerste jaren
Nadat de suikerfabriek fors was verbouwd, begon 'De Zeeland' op 9 oktober 1917 met de bietencampagne. Vanaf 1918 groeide de winst sterk. De Eerste Wereldoorlog zorgde voor een stijging in suikerprijzen. De coöperatie besloot daarom zijn productie te vergroten en te investeren in nieuwbouw.
Uitbreiding
In 1920 werd een stuk land van 34 hectare aangekocht in de Geertruidapolder, ten westen van Bergen op Zoom aan de Oosterschelde, aan de huidige Markiezaatsweg. Op deze locatie werd in 1920-1921 een nieuw voorgedeelte van de fabriek gebouwd met gorren, was- en diffusielokalen, een pulpdrogerij en magazijnruimten. Via een pijpleiding was het nieuwe complex verbonden met het oude fabriekscomplex aan de Wittoucksingel. Met de aanvang van de campagne op 3 oktober 1921 werd het nieuwe complex in bedrijf genomen.
Tegelijk werd in 1920-1921 een nieuwe haven gegraven voor een betere af- en aanvoer van grondstoffen. Deze haven, de Zeelandhaven, bleef tot 1971 geopend, daarna is deze gedempt.
Einde
De vernieuwde en sterk uitgebreide suikerfabriek was maar een kort leven beschoren. Vanaf 1923 ging het slecht met de suikerindustrie. Arbeiders eisten steeds hogere lonen en er was overproductie en protectionisme. Ook werd er uit onder andere Java goedkopere rietsuiker geïmporteerd. Al deze factoren zorgden ervoor dat de fabriek in 1929, na een mislukte fusie met de suikerfabrieken in Dinteloord en Roosendaal, werd gesloten. Het nieuwe fabriekscomplex en de havenfaciliteiten waren nog geen negen jaar in functie geweest. In 1930 verkocht de coöperatie de fabrieksgebouwen en alle toebehoren aan de NV Centrale Suiker Maatschappij te Amsterdam, de Vennootschap tot Exploitatie van Suikerfabrieken te Dinteloord en de Coöperatieve Vereniging Beetwortelsuikerfabriek 'Puttershoek'. Dit syndicaat heette: Syndicaat tot liquidering van de bezittingen der Suikerfabriek Zeeland. De coöperatie werd daarna in 1930 geliquideerd en ontbonden.
Gebouwen
In de voormalige laboratoria en personeelsverblijven van de fabriek werd in 1930 het Instituut voor Suikerbietenteelt, het latere Instituut voor Rationele Suikerproductie (IRS), gevestigd. In 1952 verhuisde dit instituut naar het voormalige suikermagazijn. Een fabriekshal, de raffinaderij, het ketelhuis en de schoorsteen aan de Zuidzijde Haven werden gesloopt, de resterende fabriekshallen aldaar zijn later hergebruikt.
De drie grote fabriekshallen aan de Markiezaatsweg kwamen uiteindelijk in handen van het Ministerie van Defensie die ze gebruikte voor verschillende functies zoals de opslag van munitie. Dit was dan ook de redding voor de fabrieksgebouwen, anders waren ze hoogstwaarschijnlijk gesloopt in de renovaties van de jaren zeventig. In de jaren negentig trok Defensie zich terug en kwamen de gebouwen leeg te staan. Sindsdien zijn er diverse plannen gemaakt voor een goede herbestemming van dit industrieel erfgoed. In 2009 heeft de gemeente Bergen op Zoom deze inspanningen weer geïntensiveerd. Door plaatsing van de gebouwen op de gemeentelijke monumentenlijst hoopt de gemeente de nodige provinciale subsidies te verkrijgen om een nieuw initiatief tot hergebruik te ondersteunen.
Heden
De Gemeente Bergen op Zoom is jaren bezig geweest voor een herbestemming van De Zeeland. In 2012 is de start gemaakt met de renovatie van de fabriekshallen en de realisatie van een overdekt winkelcentrum in de fabriekshallen. In mei 2014 is de volledige renovatie voltooid en zijn er winkelruimtes in de voormalige suikerfabriek gerealiseerd, het is de laatste toevoeging van winkeloppervlakte aan de stad.
Het winkelcentrum heeft in totaal drie verdiepingen met ruimte voor een tiental winkels.
Naast het winkelcentrum in de voormalige fabriekshallen heeft de Gemeente Bergen op Zoom plannen gemaakt voor een uitbreiding van winkeloppervlakte aan de achterzijde van de Zeeland om daar aansluiting te vinden op de bestaande Woonboulevard en is er tevens een nieuw bioscoopcomplex gerealiseerd ten zuiden van het complex.
Sinds de opening in 2014 is er een handvol winkels gevestigd waaronder een Albert Heijn, Action en een Etos. In 2015 is er op de bovenste verdieping een Bowlingcentrum met eetgelegenheid geopend. Op dezelfde verdieping is in 2016 een all-inclusive restaurant geopend waar naast een diner ook ontbijt en lunch geserveerd wordt.
In 2016 heeft het College van Bergen op Zoom ingestemd met het wijzigen van het bestemmingsplan om onderzoek te doen naar de komst van een versmarkt in de voormalige suikerfabriek. Deze versmarkt is in het voorjaar van 2017 geopend en is een verzameling van particuliere speciaalzaken waaronder een visboer, bloemist, slijterij, bakker en slager.
Ten oosten van de voormalige suikerfabriek is eind 2016 nieuw winkeloppervlakte gerealiseerd dat direct aansluiting heeft op het bestaande parkeerterrein en de Woonboulevard. Dit complex herbergt onder andere bouwmarkt Praxis, Big Bazar en Keuken Kampioen.
Bouwwerk in Bergen op Zoom
Voormalig Nederlands bedrijf
Nederlands voedingsmiddelenfabrikant
Industrieel erfgoed in Nederland
Suikerindustrie
Winkelcentrum in Nederland
|
Sinds de opening in 2014 is er een handvol winkels gevestigd waaronder een Albert Heijn, Action en een Etos. In 2015 is er op de bovenste verdieping een Bowlingcentrum met eetgelegenheid geopend. Op dezelfde verdieping is in 2016 een all-inclusive restaurant geopend waar naast een diner ook ontbijt en lunch geserveerd wordt.
| 1 |
bowlingbaan, bowlingcentrum, kegelen
|
7,600 |
ComedyClub
|
5560612
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tommy%20Zwartjes
|
Tommy Zwartjes
|
Tommy Zwartjes (Heerhugowaard, 12 december 1991) is een Nederlandse producent van kinderprogramma's, cabaretier, acteur, filosoof en schrijver.
Tijdens zijn opleiding als cameraman en regisseur startte hij met het produceren van kinderprogramma's onder zijn bedrijf TOXTV. In 2014 verscheen zijn eerste programma op PebbleTV, genaamd Kiwi & Slinger. In 2016 verscheen hij voor het eerst in de filmreeks Jelger de Goochelaar, als Egbert.
Eind 2020 verscheen zijn eerste filosofieboek getiteld 'Levenslast - over zelfmoord en of het mag'.
Sinds 1 september 2022 is hij als cabaretier wekelijks te gast in het radio-programma van Giel Beelen op NPO Radio 2 met een muzikale column.
Op 11 oktober opende hij een comedyclub in Haarlem, samen met Reinier Meijer en Cristian Pielich.
Nederlands televisieproducent
|
Op 11 oktober opende hij een comedyclub in Haarlem, samen met Reinier Meijer en Cristian Pielich.
| 1 |
comedyclub, cabaretclub, stand-upclub
|
12,501 |
LiveBlogPosting
|
142424
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Heineken%20Roeivierkamp
|
Heineken Roeivierkamp
|
De Heineken Roeivierkamp ('H4K') is een roeitoernooi dat jaarlijks wordt gehouden op de Amstel in Amsterdam in het tweede of derde weekend van maart. In twee dagen worden vier wedstrijden geroeid, per dag een lange en een korte afstand.
De Roeivierkamp wordt sinds 1973 georganiseerd door de Amsterdamsche Studenten Roeivereniging Nereus en is een officiële FISA-wedstrijd. De wedstrijden staan open voor 'achten' (boten met acht roeiers) en voor 'dubbelvier-met' (vier roeiers, elk twee riemen, met stuurman/vrouw). Het is een groot evenement met (in 2020) 385 aangemelde ploegen in 49 categorieën en uit tien landen. Alle roeiverenigingen langs de Amstel stellen hun terreinen en clubhuizen open voor bezoekende ploegen en een groot team vrijwilligers werkt mee.
Door de Coronapandemie werd de wedstrijd in 2020 volledig afgelast en in 2021 uitgesteld naar de herfst.
Er zijn vier afstanden te roeien: 250 meter, 750 meter, 2500 meter en 5000 meter. De eindstand wordt bepaald door de resultaten terug te rekenen naar een 250-meter tijd en bij elkaar op te tellen (vergelijkbaar met het all round klassement bij schaatswedstrijden). Een ploeg die op een korte afstand slecht roeit, moet daarom op de lange afstand veel goedmaken.
Op zaterdag worden de 2500 en 250 meter steeds direct achter elkaar geroeid, op zondag roeien ploegen 's morgens de 5000 meter en 's middags de 750 meter. De start van de korte afstanden is bij de Nieuwe Amstelbrug (tussen Ceintuurbaan en Ruyschstraat), hier roeien steeds twee ploegen naast elkaar richting Ouderkerk. De start van de lange afstanden is bij respectievelijk de Rozenoordbrug (2500 m) en de Grote Bocht (5000 m), hier starten de ploegen kort na elkaar richting Amsterdam. De finish van alle afstanden is voor het clubhuis van Nereus aan de Amsteldijk bij de Berlagebrug in Amsterdam.
De verenigingen zijn te herkennen aan hun kleding en aan de bladen van de riemen. Roeiers die normaliter uitkomen voor de nationale equipe dragen onder het club-tricot de kleding van hun nationale ploeg. Traditioneel fietsen de supporters op de lange afstanden met hun ploeg mee en moedigen deze luid aan met speciale leuzen. Het is goed gebruik dat andere verkeersdeelnemers de fietsende fans voorrang geven.
De categorieën waarin geroeid kan worden bij dit toernooi:
Heren, Lichte Heren en Dames 1ste divisie 8+ (Senioren A), 2de divisie 8+ (Overgangs), 3de divisie 8+ (Nieuwelingen) en 4de divisie 8+ (Beginneling/eerstejaars)
Dames Senioren A 4x+
Junioren Jongens 8+ en 4x+
Junioren Meisjes 4x+
Andere categorieën (zoals veteranen achten, club achten, jongens/meisjes 16) kunnen ook aan de wedstrijd meedoen, maar doen dat over 3 afstanden. De 750 meter, gezien als de zwaarste afstand, wordt door deze ploegen overgeslagen.
Radio H4K
Elk jaar wordt tijdens de Heineken Roeivierkamp live verslag gedaan door de "Razende Reporters" die zowel via internet als een tijdelijke FM frequentie te beluisteren zijn. Behalve het live wedstrijdverslag is er 's avonds ook te luisteren naar diverse interviews en worden de races van de afgelopen dag geanalyseerd.
Externe link
Heineken Roeivierkamp (officiële site)
Roeiwedstrijd
Sportevenement in Amsterdam
|
Radio H4K
Elk jaar wordt tijdens de Heineken Roeivierkamp live verslag gedaan door de "Razende Reporters" die zowel via internet als een tijdelijke FM frequentie te beluisteren zijn. Behalve het live wedstrijdverslag is er 's avonds ook te luisteren naar diverse interviews en worden de races van de afgelopen dag geanalyseerd.
| 1 |
live verslag, tekst updates, realtime blog
|
1,174 |
AgreeAction
|
4763389
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Resolutie%202328%20Veiligheidsraad%20Verenigde%20Naties
|
Resolutie 2328 Veiligheidsraad Verenigde Naties
|
Resolutie 2328 van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties werd unaniem door de VN-Veiligheidsraad aangenomen op 19 december 2016. De resolutie eiste van de strijdende partijen in Syrië dat VN-waarnemers ongehinderd zouden kunnen toezien op de evacuatie van burgers uit het oosten van de stad Aleppo, waar eind 2016 hevig gevochten werd tussen het Syrische leger en rebellen die de stad in handen hadden.
De resolutie kwam tot stand na onderhandelingen met Rusland, dat eerder al zes gelijkaardige resoluties had geblokkeerd met een veto. Frankrijk, dat de tekst had opgesteld, ging de dag voordien akkoord met de uiteindelijke verwoording van de tekst, en noemde die noodzakelijk om een einde te maken aan de "grootschalige gruweldaden".
Achtergrond
Burgeroorlog
In 2011 braken in navolging van andere Arabische landen ook in Syrië protesten uit tegen het regime van president Bashar al-Assad. Dat regime probeerde de protesten met harde hand neer te slaan, waarbij duizenden doden vielen. De protesten mondden gaandeweg uit in een burgeroorlog tussen de regering, verscheidene oppositiegroepen en extremistische groeperingen. Een van die groeperingen was Islamitische Staat, dat niet enkel in Syrië en Irak gewelddaden beging, maar ook terreuraanslagen pleegde in andere landen. Daarom voerden een aantal landen, waaronder de VS, Rusland en Frankrijk, luchtaanvallen uit op IS-bolwerken in Syrië. Westerse landen steunden de rebellen, terwijl Rusland Assad bleef steunen en ook de rebellen bombardeerde. In 2016 vielen troepen uit buurland Turkije Syrië binnen, ter ondersteuning van de rebellen, maar ook tegen de door het Westen gesteunde Koerdische rebellen.
Aleppo
De noordelijk gelegen stad Aleppo werd vanaf 2012 belegerd door rebellen van het Vrij Syrisch Leger, en bleef in de volgende jaren een strijdtoneel. Zowel het regeringsleger als de rebellen en terreurgroepen als Islamitische Staat hadden een deel van de stad in handen. Eind juni 2016 lanceerde het regeringsleger een groot offensief tegen de rebellen in het oosten. Bij de zware bombardementen vielen ook veel burgerslachtoffers. Verschillende initiatieven tot een staakt-het-vuren om de bevolking te evacueren mislukten. Een nieuwe overeenkomst voor de evacutatie van burgers én rebellen kwam tot stand op 13 december. Op 22 december was de evacuatie compleet, en had het regeringsleger heel de stad in handen. 31 VN-waarnemers hadden hierop toegezien.
Inhoud
Er waren inspanningen aan de gang om de bevolking uit Aleppo te evacueren. Vooral voor het oostelijke deel van de stad was dit van belang. Dit moest op vrijwillige basis gebeuren, en de mensen moesten zelf kunnen kiezen waar ze naartoe gingen. Gewonden en kwetsbare mensen moesten voorrang krijgen. De VN en andere relevante organisaties moesten hierop toezien. De strijdende partijen moesten de waarnemers ongehinderd toegang verlenen. De secretaris-generaal werd gevraagd er snel voor te zorgen dat de VN konden toezien op het welzijn van de bevolking in het oosten van Aleppo.
Alle partijen moesten de Verenigde Naties ook ongehinderd toelaten noodhulp te leveren in heel Syrië en de bevolking respecteren en beschermen, zoals het internationaal recht voorschrijft. Verder moesten ze hulpverleners, hun materieel en ziekenhuizen respecteren en beschermen.
2328
VR2328
|
De resolutie kwam tot stand na onderhandelingen met Rusland, dat eerder al zes gelijkaardige resoluties had geblokkeerd met een veto. Frankrijk, dat de tekst had opgesteld, ging de dag voordien akkoord met de uiteindelijke verwoording van de tekst, en noemde die noodzakelijk om een einde te maken aan de "grootschalige gruweldaden".
| 1 |
overeenstemming, instemming, akkoord
|
7,156 |
ItemListOrderType
|
61508
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Voorkeurstem
|
Voorkeurstem
|
Een voorkeurstem is een stem bij een verkiezing die niet op de nummer één van de kandidatenlijst van een politieke partij is uitgebracht maar op een andere kandidaat van dezelfde lijst. Gegeven het aantal zetels dat een partij heeft behaald, kunnen voorkeurstemmen beïnvloeden aan welke kandidaten deze zetels worden toegewezen.
Met een voorkeurstem kan de kiezer de door de partij opgestelde volgorde van de kandidaten de facto wijzigen.
België
In België geldt de regel dat het totaal aantal uitgebrachte stemmen op een lijst (lijststemmen én voorkeurstemmen) het aantal behaalde zetels bepaalt. Zo wordt berekend hoeveel stemmen er nodig zijn per zetel om verkozen te worden. De lijststemmen gaan dus met evenveel eenheden naar de hoogstgeplaatste op de lijst; zijn er nog lijststemmen over, dan gaan die naar de tweede op de lijst enz. Als iemand verder op de lijst echter méér voorkeurstemmen behaalde, dan wipt die over de hoger geplaatste. Zo raakte bij de regionale verkiezingen van 2009 op de Limburgse lijst van CD&V de vierde op de lijst (Vera Jans) niet verkozen (hoewel de lijst vier zetels behaalde), omdat de lijstduwer (Erika Thijs) met een groot aantal voorkeurstemmen beter scoorde. De ironie wil echter dat Erika Thys haar mandaat niet opneemt, en dus de eerste plaatsvervanger naar het Vlaams Parlement gaat, en niet Vera Jans.
Iets gelijkaardigs deed zich voor bij de Belgische lokale verkiezingen van 2006 waar een aantal bekende landelijke politici met voorkeurstemmen verkozen werden. Het ging onder meer om:
Freya Van den Bossche (sp.a, vicepremier) - gemeenteraad Gent, lijst sp.a-Spirit, 5.132 voorkeurstemmen
Guy Verhofstadt (VLD, premier) - gemeenteraad Gent, lijst VLD-Vivant, 7.977 stemmen
Geschiedenis
Onder het meerderheidsstelsel van de 19de eeuw stemde men steeds voor kandidaten en niet voor partijen; stemmen waren dus steeds naamstemmen. De verdeling in lijsten en de "lijststem" werd ingevoerd in 1877, maar de lijststem had geen invloed: deze stemmen werden evenredig verdeeld over de kandidaten, die alfabetisch op de lijst stonden, dus waren de naamstemmen/voorkeursstemmen steeds doorslaggevend. Panachage (stemmen op kandidaten van verschillende lijsten) was nog mogelijk.
Pas bij wet van 29 december 1899 op de evenredige vertegenwoordiging kreeg de lijststem een invloed: de volgorde van kandidaten op de lijst werd mee bepalend. Dit creëerde een effectief onderscheid tussen lijststem en voorkeursstem. Panachage werd tevens afgeschaft.
Door de sterke invloed van de lijststem zijn er tussen 1919 en 1991 nauwelijks 30 op 4.790 volksvertegenwoordigers en één (rechtstreeks verkozen) senator erin geslaagd de opgelegde volgorde te doorbreken en verkozen te raken dankzij een hoog aantal voorkeurstemmen.
Nederland
In Nederland wordt een kandidaat voor de Eerste en Tweede Kamer met voorkeurstemmen gekozen als deze ten minste een aantal van 25% van de kiesdeler aan stemmen gehaald heeft (voorkeursdrempel), de partij de kiesdrempel heeft gehaald, en de laagst geplaatste kandidaat die een zetel zou zijn toegewezen minder voorkeurstemmen heeft. Tot 1998 gold een norm van 50% van de kiesdeler. Na de kandidaten die genoeg voorkeurstemmen hebben gekregen volgen de andere kandidaten op basis van de lijstvolgorde.
Tweede Kamer
Kandidaten die dankzij voorkeurstemmen in de Tweede Kamer zijn gekozen en zonder voorkeursstemmen geen zetel toegewezen zouden krijgen:
1959: Karel van Rijckevorsel, KVP (91.000 stemmen)
1972: Dolf Hutschemaekers, KVP (27.900 stemmen)
1986: Theo Joekes, VVD (250.000 stemmen)
1998: Camiel Eurlings, CDA (24.008 stemmen); en Annie Schreijer-Pierik, CDA (17.422 stemmen)
2002: Tineke Huizinga-Heringa, ChristenUnie (19.797 stemmen)
2003: Tineke Huizinga-Heringa, ChristenUnie (19.650 stemmen); en Hilbrand Nawijn, LPF (21.209 stemmen)
2006: Fatma Koşer Kaya, D66 (34.564 stemmen)
2010: Pia Dijkstra, D66 (15.705 stemmen); en Sabine Uitslag, CDA (15.933 stemmen)
2012: Pieter Omtzigt, CDA (36.750 stemmen)
2017: Isabelle Diks, GroenLinks (28.390 stemmen); Maurits von Martels, CDA (21.510 stemmen); Lilianne Ploumen, PvdA (21.990 stemmen); en Lisa Westerveld, GroenLinks (17.828 stemmen)
2021: Kauthar Bouchallikht, GroenLinks (27.038 stemmen); Marieke Koekkoek, Volt (37.093 stemmen); en Lisa Westerveld, GroenLinks (33.172 stemmen)
Andere kandidaten overschreden ook de norm om met voorkeursstemmen een zetel toegewezen te krijgen, maar waren op basis van de positie op de lijst sowieso in de kamer gekomen. Bij de Tweede Kamerverkiezingen 2006 kreeg een lager geplaatste kandidaat meer stemmen dan de lijsttrekker, iets wat nog nooit eerder was voorgevallen in de Nederlandse parlementaire geschiedenis. Het ging om Rita Verdonk, de nummer twee op de lijst van de VVD. Zij kreeg 620.555 stemmen en dat waren er 67.355 meer dan de nummer een, Mark Rutte had gekregen.
Eerste Kamer
Ook in de Eerste Kamer kan iemand met voorkeurstemmen gekozen worden: dit gebeurde onder andere in 1999 toen twee PvdA'ers uit Gelderland (Rudy Rabbinge en Ton Doesburg) met voorkeurstemmen uitgebracht in Gelderland werden gekozen en twee andere kandidaten van de PvdA hierdoor hun zetel misliepen. Ook gebeurde dit in 2003 toen zes VVD'ers uit Drenthe, Overijssel, Gelderland, Utrecht, Noord-Holland en Limburg met voorkeurstemmen werden gekozen en zes andere VVD'ers - waarvan een aantal zittende leden - hun zetel misliepen.
Gemeenteraden
Een kandidaat voor de gemeenteraad wordt met voorkeurstemmen gekozen als deze ten minste een aantal van 25% van de kiesdeler aan stemmen gehaald heeft (voorkeursdrempel) (bij raden met 19 of meer zetels) of 50% van de kiesdeler (bij raden met minder dan 19 zetels).
Waterschappen
Een kandidaat kan op basis van het aantal behaalde voorkeurstemmen een hoger geplaatste kandidaat passeren, op voorwaarde dat hij de voorkeurdrempel heeft gehaald. De voorkeurdrempel voor de verkiezingen van de leden van het algemeen bestuur van een waterschap is 25% van de kiesdeler.
Kiessysteem
|
Nederland
In Nederland wordt een kandidaat voor de Eerste en Tweede Kamer met voorkeurstemmen gekozen als deze ten minste een aantal van 25% van de kiesdeler aan stemmen gehaald heeft (voorkeursdrempel), de partij de kiesdrempel heeft gehaald, en de laagst geplaatste kandidaat die een zetel zou zijn toegewezen minder voorkeurstemmen heeft. Tot 1998 gold een norm van 50% van de kiesdeler. Na de kandidaten die genoeg voorkeurstemmen hebben gekregen volgen de andere kandidaten op basis van de lijstvolgorde.
| 1 |
sorteervolgorde, lijstvolgorde, ordeningstype
|
12,480 |
ItemAvailability
|
1598133
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/ContactOffice
|
ContactOffice
|
ContactOffice is een webapplicatie die beschikbaar is via een webbrowser, ontworpen door ContactOffice Group. Het is een virtueel kantoor dat bestaat uit een aantal tools (webmail, agenda, opslagruimte voor documenten, beheer van contacten, notities enz.) die onderling verbonden zijn.
Beschikbaarheid en gebruik
De applicatie is beschikbaar via:
SaaS (Software as a service), hosting op de gedeelde infrastructuur van ContactOffice.
Licentie. Hosting gebeurt op eigen infrastructuur.
In januari 2008 telde ContactOffice een totaal van 450.000 gebruikers.
Eigenschappen
De applicatie is geschreven in Java. De nieuwe interface van het virtueel kantoor van ContactOffice werd ontwikkeld in AJAX via Google Web Toolkit (GWT). Hierdoor werd een gebruikers interface gecreëerd die erg gelijkend is op die van de klassieke programma's (slepen, rechtermuisklik, etc.). De onderdelen van de applicatie worden gedownload in de cache van de browser, waardoor de gegevens op de server opgeslagen worden.
Functies
Berichten
ContactOffice biedt een webmail aan die compatibel is met SMTP-, POP- en IMAP-servers. Daarnaast zijn e-mails toegankelijk via de meeste klassieke programma's (Mozilla Thunderbird, Outlook Express, etc.) via POP en/of IMAP. ContactOffice heeft ook een POP en IMAP-client waardoor e-mailaccounts vanop afstand geraadpleegd kunnen worden.
Documenten
Documenten kunnen bewaard worden. Ze kunnen beheerd worden via de webinterface en/of de WebDAV-server. De webinterface van ContactOffice bevat bovendien een WebDAV en SMB/CIFS-programma waardoor bestanden van op afstand geraadpleegd kunnen worden.
Agenda
Ontvangst van herinneringen voor gebeurtenissen of (uitnodigingen voor) vergaderingen per e-mail en/of SMS.
Delen van informatie
Bij elke tool heeft de gebruiker de mogelijkheid om informatie te delen met andere gebruikers, bijvoorbeeld in groepen, via een systeem van specifieke toegangsrechten (bijvoorbeeld alleen-lezen modus voor sommige bestanden).
Toevoegingen en wijzigingen kunnen bij de meeste tools via RSS feed geraadpleegd worden.
Interactie
Bij elke tool kunnen de gegevens geïmporteerd en geëxporteerd worden in de overeenstemmende formats (bijvoorbeeld vCal/iCal bij agenda).
Met een XML-RPC API kunnen niet-interactieve operaties uitgevoerd worden op een account en op de gegevens van die account.
Synchronisatie
Taken, contacten, notities en agenda’s kunnen gesynchroniseerd worden met de meeste PDA's (Personal Information Manager), BlackBerry en iPhone inbegrepen.
Beveiliging
In april 2016, werd de mogelijkheid om mails te versleutelen en te tekenen op basis van de OpenPGP standaard gelanceerd en ter beschikking gesteld via de site mailfence.com.
SaaS
ContactOffice is beschikbaar in SaaS (Software as a Service), waarbij de hosting van de applicatie gebeurt op de infrastructuur van de uitgever. De gecreëerde accounts zijn gratis. Er bestaan ook een aantal formules die tegen betaling aangeboden worden naargelang het aantal voorgestelde functies, de capaciteit of personalisatiemogelijkheden.
Licentie
De applicatie kan worden ingezet op Linux- of Windowsinfrastructuur en kan optioneel gekoppeld worden aan bijkomende software zoals Apache (webserver), SpamAssassin (antispam), ClamAV (antivirus), etc. Bij authentificatie van gebruikers kan gebruikgemaakt worden van, onder andere, een LDAP-directory, of een SSO (Single Sign-On)-procedure zoals CAS.
Tot slot kan ContactOffice gebruikt worden in het onderwijs, in scholen en universiteiten, bijvoorbeeld voor de overdracht van taken, klasfora, etc.
Externe links
Website van de uitgever
Blog van de uitgever
Google Web Toolkit - Source: Google Developer Day London
Referenties
Een nieuwe stap in de richting van het virtuele kantoor - Bron: Datanews (gearchiveerd)
Propriëtaire software
Software geschreven in Java
Webapplicatie
|
Beschikbaarheid en gebruik
De applicatie is beschikbaar via:
SaaS (Software as a service), hosting op de gedeelde infrastructuur van ContactOffice.
Licentie. Hosting gebeurt op eigen infrastructuur.
| 1 |
beschikbaarheid, voorraadstatus, leverbaarheid
|
2,162 |
ReadAction
|
2706507
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bijbels%20dagboek
|
Bijbels dagboek
|
Een Bijbels dagboek is een verzameling Bijbelstudies, die ook wel (Bijbel)meditaties of (Bijbel)overdenkingen heten. Meestal staat er op elke pagina één zo'n Bijbelstudie. Veel Bijbelse dagboeken zijn geordend rond een thema of een Bijbelboek. Ook tellen ze vaak 365 of 366 Bijbelstudies, voor elke dag van het jaar één; in dat geval wordt er meestal iedere maand een ander Bijbelboek of thema behandeld.
Traditioneel wordt na het avondeten (in gezinsverband) uit een Bijbels dagboek voorgelezen. Ook 's ochtends vroeg voor het werk of 's avonds laat voor het slapen komt veel voor. In dat geval vaak in afzondering. Dit wordt ook wel "stille tijd" genoemd, een vooral evangelische benaming voor meditatie.
Er zijn speciale subgenres voor doelgroepen als kinderen, tieners, senioren, vrijgezellen, leiders, mannen en vrouwen. Ook bestaan er e-mailnieuwsbrieven die dagelijks een Bijbelstudie versturen, internetsites die een wisselende Bijbelstudie tonen, twitter-accounts die regelmatig een korte meditatieve gedachte communiceren en Apps met dezelfde functie. Tevens zijn er scheurkalenders.
Veelgelezen auteurs van Bijbelse dagboeken zijn vaak protestantse predikanten, zoals Okke Jager en André Troost.
Bekende Bijbelse dagboeken
Goede moed (jaarlijks nieuwe editie, geschreven door verschillende christelijk-gereformeerde predikanten)
Bijbels dagboek: kracht voor elke dag (jaarlijks nieuws editie, geschreven door verschillende vrijgemaakt-geformeerde predikanten)
Okke Jager, Daglicht, 1967
Okke Jager, Verademing, 1986
Protestantisme
|
Traditioneel wordt na het avondeten (in gezinsverband) uit een Bijbels dagboek voorgelezen. Ook 's ochtends vroeg voor het werk of 's avonds laat voor het slapen komt veel voor. In dat geval vaak in afzondering. Dit wordt ook wel "stille tijd" genoemd, een vooral evangelische benaming voor meditatie.
| 1 |
lezen, geschreven inhoud, leesactie
|
503 |
StructuredValue
|
5244580
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cuticula%20%28rondwormen%29
|
Cuticula (rondwormen)
|
Cuticula of cuticulum is een dikke stevige beschermlaag van rondwormen van collageen op de uit syncytium of een enkele laag cellen bestaande huid.
De cuticula van een rondworm heeft vaak een complexe structuur en kan uit twee tot vier verschillende lagen bestaan:
De binnenste vezellaag bestaat uit diagonaal tegenovergestelde vezels die in tegengestelde richtingen lopen. Deze laag draagt het meest bij aan de sterkte en elasticiteit van de cuticula.
De matrixlaag heeft een minder gedefinieerde structuur.
De corticale laag bestaat uit collageen.
De buitenste epicuticula is lipide-houdend en wordt bij sommige rondwormgeslachten ook nog bedekt door een lipidelaag.
Onder de huid ligt een laag van in de lengte liggende spieren.
Rondwormanatomie
|
De cuticula van een rondworm heeft vaak een complexe structuur en kan uit twee tot vier verschillende lagen bestaan:
De binnenste vezellaag bestaat uit diagonaal tegenovergestelde vezels die in tegengestelde richtingen lopen. Deze laag draagt het meest bij aan de sterkte en elasticiteit van de cuticula.
De matrixlaag heeft een minder gedefinieerde structuur.
De corticale laag bestaat uit collageen.
De buitenste epicuticula is lipide-houdend en wordt bij sommige rondwormgeslachten ook nog bedekt door een lipidelaag.
| 1 |
gestructureerde waarde, complexe structuur, eigenschapswaarde
|
5,210 |
CommunicateAction
|
1334646
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Memobord
|
Memobord
|
Een memobord is een communicatiemiddel. Het is een oppervlak waarop voor eenieder, die het memobord bekijkt, memo's, briefjes kunnen worden bevestigd. Veelal zijn dit berichten, mededelingen of notities die men onder de aandacht wil brengen van andere mensen die het memobord regelmatig bekijken.
Memo's zijn vooral terloops geschreven berichten die voor de lezers nuttig kunnen zijn. De bevestiging van de berichten gaat bijvoorbeeld met magneetjes, maar niet zoals op een prikbord met punaises. Een prikbord heeft dezelfde functie als een memobord, maar een memobord is steviger uitgevoerd.
Huishouden
Kantoorartikel
|
Een memobord is een communicatiemiddel. Het is een oppervlak waarop voor eenieder, die het memobord bekijkt, memo's, briefjes kunnen worden bevestigd. Veelal zijn dit berichten, mededelingen of notities die men onder de aandacht wil brengen van andere mensen die het memobord regelmatig bekijken.
Memo's zijn vooral terloops geschreven berichten die voor de lezers nuttig kunnen zijn. De bevestiging van de berichten gaat bijvoorbeeld met magneetjes, maar niet zoals op een prikbord met punaises. Een prikbord heeft dezelfde functie als een memobord, maar een memobord is steviger uitgevoerd.
| 1 |
communicatieactie, informatieoverdracht, communicatiemiddel
|
2,918 |
BlogPosting
|
80349
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Reformatorisch%20Dagblad
|
Reformatorisch Dagblad
|
Het Reformatorisch Dagblad (afgekort RD, ook wel refdag) is een Nederlands, christelijk dagblad van bevindelijk gereformeerde signatuur. Het is de belangrijkste activiteit van de Erdee Media Groep. De krant verschijnt doordeweeks als avondkrant en op zaterdag als ochtendkrant.
Geschiedenis
De krant werd opgericht in 1971 vanuit de Stichting Reformatorische Publicatie uit verzet tegen de eenzijdige berichtgeving over het bevindelijk gereformeerde volksdeel door seculiere media zoals De Telegraaf, alsmede het loslaten van christelijke principes door media die voorheen confessioneel belijnd waren geweest, waaronder met name het dagblad Trouw.
Het meest opmerkelijke aan de oprichting van het Reformatorisch Dagblad is het feit dat aan de wieg van de krant geen toonaangevende predikanten uit een bepaald kerkverband stonden, maar dat het een typisch interkerkelijk initiatief geweest is van onderaf. Ook wilden de initiatiefnemers zich bewust niet laten verbinden aan de SGP. Tot de initiatiefnemers behoorden in eerste instantie vier vrienden: G. den Boer, L. H. Oosten, J. Veenendaal en Dirk-Jan Budding uit Driebergen. Kort daarop voegden zich hierbij: W. van der Zwaag uit Barneveld, drs. P. H. D. van Ree uit Veenendaal en Bas van der Vlies uit Utrecht. De Stichting formuleerde de grondslag als volgt: „De Stichting heeft ten grondslag de Heilige Schrift, die zij erkent als het onfeilbaar Woord van God; zij aanvaardt de Drie Formulieren van Enigheid, vastgesteld op de Nationale Synode van Dordrecht (1618-1619), als daarop gegrond; zij aanvaardt de Statenvertaling als de meest zuivere Nederlandse Bijbelvertaling."
Aanvankelijk bleek het moeilijk om steun van prominenten uit de gereformeerde gezindte aan het initiatief te verbinden. Kerkpolitiek speelde hierbij een belangrijke rol. Vanuit de Christelijke Gereformeerde Kerken en de Gereformeerde Bond in de Nederlandse Hervormde Kerk kwam er gelijktijdig een zelfde initiatief onder leiding van ds. J.H. Velema. De Gereformeerde Gemeenten besloten zich en bloc voorlopig afzijdig te houden.
Het bestuur kon voorlopig worden uitgebreid met veelal nog onbekende personen vanuit de Nederlandse Hervormde Kerk, Gereformeerde Gemeenten, Christelijke Gereformeerde Kerken, Oud Gereformeerde Gemeenten in Nederland, Gereformeerde Gemeenten in Nederland, Christelijke Gereformeerde Gemeenten, t.w. de heren G. den Boer uit Hoofddorp, voorzitter; W. van der Zwaag, uit Barneveld, 2e voorzitter: L. H. Oosten uit Driebergen, secretaris; J. Veenendaal uit Driebergen, 2e secretaris; D. J. Budding uit Driebergen. penningmeester; drs. P. H. D. van Ree uit Veenendaal, 2e penningmeester; B. J. van der Vlies uit Utrecht, algemeen adjunct; J. H. den Boer uit Putten (Gld.); J. W. Boon uit Vianen; K. Ederveen uit Utrecht; A. Flier uit Ede; D. Gijsbertsen uit Driebergen; C. Lagerweij uit Houten; J. van der Meer uit Hamersveld; R. C. M. Treur uit Driebergen. Op 28 mei 1968 kon er een voorlopige Raad van Toezicht worden gevormd. In november 1968 bestond de Raad van Toezicht uit de volgende personen: ds. G. v. d. Breevaart uit Hendrik ido Ambacht; ds. J. Catsburg uit St. Maartensdijk; drs. J. A. Coster uit Lisse; B. Knoop uit Breukelen; ds. J. G. van Minnen uit Delft; ir. F. C. Morree uit Geldermalsen; S. Nieuwenhuis uit Hoofddorp; ir. L. R. T. Oskam uit Dordrecht; C. A. Polderman uit Utrecht; L. Post uit Urk; ds. J. van Prooijen uit Stavenisse. Intussen werd door veel gezinnen geld gedoneerd in de hoop dat de krant met een eigen identiteit er spoedig zou komen. Zij werden echter keer op keer teleurgesteld.
Ds. A. Vergunst werd als predikant van de Gereformeerde Gemeenten gevraagd toe te treden tot de Raad van Toezicht en had aanvankelijk bewilligd, evenals de predikanten J. van Haaren en J. Karens. Kort daarop trok Vergunst zijn toezegging weer in. Het feit dat in maart 1969 de Gereformeerde Gemeenten na goede gesprekken wel en bloc achter het 'initiatief uit Driebergen' gingen staan betekende een doorbraak. In mei 1969 schreef ds. A. Vergunst in De Saambinder dat alle vragen waren opgelost en men het initiatief als geheel ondersteunde. De Raad van Toezicht kon worden uitgebreid en ds. A. Vergunst werd vrij snel na deze uitbreiding tot voorzitter van de Raad van Toezicht gekozen. Het initiatief van ds. J.H. Velema leidde tot oprichting van het opinieblad Koers.
Identiteit en betekenis
De krant die in 1971 definitief kon verschijnen heeft een belangrijke functie gekregen als identiteitmarkering voor de bevindelijk gereformeerde gezindte, een gezindte die op dat moment steeds verder in versplintering dreigde te raken. Zowel in de Christelijke Gereformeerde Kerken als de Gereformeerde Gemeenten hadden zich aan het begin van de jaren vijftig nieuwe afsplitsingen voorgedaan. Het aantal bevindelijke kerkverbanden en vrije gemeenten was in de jaren vijftig en zestig aanmerkelijk hoog. Het RD heeft er mede voor gezorgd dat de bevindelijk gereformeerde gezindte naar buiten toe meer één gezicht kreeg, evenals het reformatorisch middelbaar onderwijs hiertoe in niet minder belangrijke mate aan bijgedragen heeft.
Huidige situatie
Het Reformatorisch Dagblad, gevestigd in het gebouw van moederconcern Erdee Media Groep in Apeldoorn, stelt zich op de grondslag van de Bijbel en de Drie Formulieren van Enigheid. Sinds april 2013 verschijnt zij op tabloidformaat.
Dat heeft tot gevolg dat er, naast veel internationaal en binnenlands nieuws, naar verhouding veel aandacht wordt geschonken aan het kerkelijk leven in en buiten Nederland, aan het reformatorisch onderwijs en aan de politiek van de SGP en de ChristenUnie. Voorts valt op dat onder 'binnenlands nieuws' vaak nieuws uit de dorpen en steden uit de 'Bijbelgordel' staat. Zo zal men in andere landelijke kranten zelden nieuws uit plaatsen als Rijssen of Barneveld vinden, in het Reformatorisch Dagblad vrijwel dagelijks.
Daarentegen wordt weinig of geen aandacht besteed aan zaken waar men zich binnen de gereformeerde gezindte in het algemeen afzijdig van houdt, zoals sport en film. Op opiniepagina's zijn personen uit de gereformeerde gezindte sterk vertegenwoordigd, hoewel het RD ook vaak interviews en bijdragen heeft met mensen buiten de eigen kring.
Het Reformatorisch Dagblad verscheen voor het eerst op 1 april 1971. In de begintijd kende het RD zo'n 16.000 abonnees. In de loop van de tijd is dit aantal gestaag gegroeid. In 2001 telde de krant ongeveer 58.000 abonnees en werden ruim 59.000 exemplaren verspreid. Dit aantal daalde begin 21e eeuw langzaam, in overeenstemming met de algemene trend van dalende krantenoplagen. Sinds 2022 is het nog de enige landelijk verschijnende middagkrant in Nederland.
Het RD typeert zich als een brede en actuele, verdiepende en principiële krant. De laatste jaren probeert de krant nieuw publiek te trekken, onder meer met grote debatavonden over actuele onderwerpen.
Oplage
Totaal betaalde gerichte oplage volgens HOI, Instituut voor Media Auditing en Jan van de Plasse: Kroniek van de Nederlandse dagblad- en opiniepers, Otto Cramwinckel Uitgever, Amsterdam 2005, ISBN 90-75727-77-1.
1975: 31.200
1980: 46.200
1985: 48.290
1990: 52.240
1995: 56.540
2000: 58.023
2003: 57.324
2015: 43.528
2016: 42.740
2017: 41.513
Gemiddeld verspreide oplage van het Reformatorisch Dagblad tussen 2001 en 2017
Cijfers volgens HOI, Instituut voor Media Auditing
Website
Sinds 1997 heeft het Reformatorisch Dagblad een website. Deze is gesloten op zondag, exact van middernacht tot middernacht (afgestemd op de locatie van raadpleging). Er verschijnt dan een mededeling waarom men de bezoeker op andere dagen graag terugziet. De nieuwsberichten en veel andere onderdelen zijn dan dus niet beschikbaar. Sommige speciale artikelen zijn wel beschikbaar. In januari 2012 kreeg de website de door de krant lang gewenste domeinnaam rd.nl, die eerder toebehoorde aan het Rotterdams Dagblad.
Literatuur
Jan van klinken, We hebben ons verkeken op de grote mannen, in: Reformatorisch Dagblad 6 september 1986
Martin Tijssen, De krant en het pand, het Reformatorisch Dagblad en de ontwikkeling van de bevindelijk gereformeerde gemeenschap (2018)
W.B. Kranendonk, Dienen, leiden, samenbinden, Leven en werk van ds. A. Vergunst (1926-1981) (2019)
J. van 't Hul, Niet zomaar een krant, ontstaan en ontwikkeling van het Reformatorisch Dagblad (2021)
Externe links
Interneteditie van het Reformatorisch Dagblad (op zondag gesloten)
Online nieuwsarchief van de gereformeerde gezindte met onder meer alle nieuwsartikelen van het RD vanaf 1971
Christelijke krant
Nederlandse krant
Bevindelijk gereformeerd
Protestantse zuil
|
Website
Sinds 1997 heeft het Reformatorisch Dagblad een website. Deze is gesloten op zondag, exact van middernacht tot middernacht (afgestemd op de locatie van raadpleging). Er verschijnt dan een mededeling waarom men de bezoeker op andere dagen graag terugziet. De nieuwsberichten en veel andere onderdelen zijn dan dus niet beschikbaar. Sommige speciale artikelen zijn wel beschikbaar. In januari 2012 kreeg de website de door de krant lang gewenste domeinnaam rd.nl, die eerder toebehoorde aan het Rotterdams Dagblad.
| 1 |
blogbericht, blogpost, artikel
|
5,659 |
AggregateRating
|
5691429
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Matilda%20%282022%29
|
Matilda (2022)
|
Roald Dahl's Matilda the Musical (of simpelweg Matilda) is een musical fantasy dramedy film uit 2022, geregisseerd door Matthew Warchus en geschreven door Dennis Kelly, gebaseerd op het gelijknamige kinderboek uit 1988 door Roald Dahl en de muzikale bewerking van het boek uit 2010. Het is ook de tweede verfilming van het boek, na de film uit 1996, die geregisseerd werd door Danny DeVito, die er zelf ook in speelde.
De wereldpremière van Matilda werd gehouden bij het Filmfestival van Londen op 5 oktober 2022, en zal worden uitgebracht in het Verenigd Koninkrijk op 25 november 2022, door Sony Pictures Releasing International, en in de Verenigde Staten op 9 december 2022, door Netflix.
Samenvatting
Roald Dahl's Matilda the Musical vertelt het verhaal van een buitengewoon meisje, met een levendige fantasie, die stelling durft te nemen om haar verhaal te veranderen met wonderbaarlijke resultaten.
Cast
Originele versie
Alisha Weir als Matilda Wurmhout
Lashana Lynch als mevrouw Marije Engel
Emma Thompson als mevrouw Agatha Bulstronk
Andrea Riseborough als mevrouw Wurmhout
Stephen Graham als meneer Wurmhout
Sindhu Vee als mevrouw Fens
Lauren Alexandra als de acrobaat
Carl Spencer als Magnus de Escapoloog
Nederlandse nasynchronisatie
Cast
Jada Coppens - Matilda Wurmhout en kinderkoor
Gaia Aikman - mevrouw Marije Engel
Hymke de Vries - mevrouw Agatha Bulstronk
Desi van Doeveren - Mevrouw Wurmhout
Finn Poncin - Meneer Wurmhout
Nova Meens - Lavendel
Linda Wagenmakers - Mevrouw Fens
Kane van Deene - Bram en kinderkoor
Maylin van Putten - Hortensia en kinderkoor
Jaguaro Toney - Nico
Noah Fontijn - Erik
Lily van der Starre - Amanda
Juneoer Mers - Magnus de Escapoloog
Dwight Dissels - Dokter
Daysha Ligeon - kinderkoor
Kelvin Allison - koor
Elaine Hakkaart - koor
Jekse van de Staak - koor
Jonathan Vroege - koor
Roos van der Waerden - koor
Aanvullende cast
Seb van den Berg
Bo Burger
Enzo Coenen
Fien van Doesburg
Aïcha Gill
Hidde Heijmans
Kaj Holwerda
Erik van der Horst
Thomas Koekkoek
Sanne Bosman
Wiebe-Pier Cnossen
Ton Coppens
Jantien Euwe
Joah Grommé
Lottie Hellingman
Liv Holwerda
Nurlaila Karim
Fië Kolkka
Nine Meijer
Philou van den Oosterkamp
James Pols
Rutger Le Poole
Meta Rodenburg
Thijs Steenkamp
Vince van Voorst
Kobe van de Wetering
Indy Nagel
Abigail van den Oosterkamp
Pepijn Le Poole
Elena Rodenburg
Martin van der Starre
Ayana Visser
Nubia Welch
Jorien Zeevaart
Crew
Wim Pel Productions - studio
Stephan Holwerda - regisseur
Marjolein Algera - vertaling
Tijn van de Wetering - mixage
Servee Wijsen - opname
Denny Wit - montage
Jan-Peter IJkelenstam - projectmanager
Productie
Ontwikkeling
Op 15 november 2013 werd gemeld dat Matthew Warchus en Dennis Kelly, de regisseur en schrijver van de musical Matilda the Musical, gebaseerd op Roald Dahls roman Matilda, zouden terugkeren voor een verfilming. In juni 2016 bevestigde Tim Minchin dat er een verfilming van Matilda the Musical in ontwikkeling was, die volgens hem "waarschijnlijk in de komende 4 of 5 jaar zal worden gemaakt". Mara Wilson, die eerder speelde in de verfilming van de roman uit 1996, geregisseerd door Danny DeVito, zei: "Misschien als ze er een film van maken, zou ik een cameo kunnen hebben, maar dat is aan hen om te beslissen." Op 27 november 2018 werd onthuld dat Netflix Matilda zou aanpassen als een animatieserie, die deel zou uitmaken van een 'geanimeerde evenementenserie', samen met andere Roald Dahl-boeken zoals De GVR, De Griezels, en Sjakie en de Chocoladefabriek. In november 2019 zei Danny DeVito dat hij "altijd al wilde" een vervolg op "Matilda" ontwikkelen, eraan toevoegend dat een mogelijk vervolg Matilda's eigen kind zou kunnen schitteren, omdat Wilson was opgegroeid na de release van de film. Op 28 januari 2020 werd gemeld dat Working Title Films de film zou produceren, terwijl Netflix de film via streaming zou distribueren, en Sony Pictures Releasing, die eerder de film uit 1996 verspreidde via de TriStar Pictures-banner, zou zorgen voor theater- en homevideo's, exclusief in het VK via dezelfde banner. Er werd ook bevestigd dat Warchus en Kelly nog steeds bij het project betrokken waren. Ellen Kane, die met choreograaf Peter Darling aan de toneelproductie werkte, zou choreograferen.
Casting
Op 4 mei 2020 werd gemeld dat Ralph Fiennes werd gecast als Agatha Bulstronk (de rol werd conventioneel op het podium gespeeld door mannelijke acteurs). Later op 14 januari 2021 werd echter aangekondigd dat Emma Thompson het personage in plaats daarvan zou spelen, met extra bevestigingen dat Lashana Lynch werd gecast als Marije Engel en Alisha Weir in de titelrol, na het geven van wat Warchus "een onvergetelijke auditie." Meer dan 200 kinderen werden gecast als de rest van de studenten van Crunchem Hall. In april 2021 werd aangekondigd dat Stephen Graham, Andrea Riseborough en Sindhu Vee de cast zouden vervoegen als meneer Wurmhout, mevrouw Wurmhout en mevrouw Fens.
Filmen
De productie voor Matilda the Musical zou plaatsvinden tussen augustus en december 2020 in Shepperton Studios, maar werd uitgesteld tot het voorjaar van 2021 vanwege de Coronapandemie. De film begon met fotografie op 3 mei 2021 in Ierland.
Muziek
Op 15 november 2013 was Tim Minchin, die eerder liedjes voor de musical schreef, in gesprek om nieuwe liedjes voor de film te maken, en in 2020 werd bevestigd dat hij dit zou doen. Om precies te zijn, kort na de première op 5 oktober werd bekend dat Minchin een nieuw slotnummer heeft geschreven. Er werd ook aangekondigd dat sommige nummers uit de toneelversie niet in de film te zien zullen zijn om een speelduur van 117 minuten te behouden.
Uitgave
Matilda the Musical beleefde zijn wereldpremière op het Filmfestival van Londen op 5 oktober 2022 en zal naar verwachting op 25 november 2022 in het Verenigd Koninkrijk worden uitgebracht door Sony Pictures via de TriStar Pictures-banner. De film wordt in de Verenigde Staten en internationaal, naar verwachting, uitgebracht op 9 december 2022, nog voordat het met Kerstmis op Netflix wordt gestreamd. Sony Pictures distribueert ook de homemedia-release van de film in het VK. Sony Pictures is also distributing the film's home media release in the UK.
Kritische ontvangst
Op de recensie-aggregatorwebsite Rotten Tomatoes is 100% van de 16 recensies van critici positief, met een gemiddelde beoordeling van 8/10. Metacritic gaf de film een gewogen gemiddelde score van 67 van de 100 op basis van 8 critici, wat wijst op "over het algemeen gunstige beoordelingen".
Referenties
Externe links
Film uit 2022
Film van TriStar Pictures
Film naar een werk van Roald Dahl
|
Kritische ontvangst
Op de recensie-aggregatorwebsite Rotten Tomatoes is 100% van de 16 recensies van critici positief, met een gemiddelde beoordeling van 8/10. Metacritic gaf de film een gewogen gemiddelde score van 67 van de 100 op basis van 8 critici, wat wijst op "over het algemeen gunstige beoordelingen".
| 1 |
gemiddelde beoordeling, recensiescore, aggregatierating
|
9,581 |
FoodService
|
1711330
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20personages%20uit%20The%20Flintstones
|
Lijst van personages uit The Flintstones
|
Dit is een lijst van personages uit de Amerikaanse animatieserie The Flintstones, en de hierop gebaseerde spin-off films.
Familie Flintstone
De familie Flintstone is een fictief gezin uit de prehistorie. Het gezin bestaat uit Fred Flintstone, zijn vrouw Wilma en hun dochter Pebbles. Ze hebben twee huisdieren: een dinosaurus genaamd Dino en een sabeltandtijger met de naam Baby Puss.
Fred Flintstone
Frederick Joseph "Fred" Flintstone is een van de primaire protagonisten van de serie. Hij is getrouwd met Wilma, en heeft een dochter genaamd Pebbles. Hij heeft zwart haar, en draagt een oranje dierenvel met zwarte vlekken, en een stropdas.
Freds persoonlijkheid is grotendeels gebaseerd op die van Ralph Kramden uit de serie The Honeymooners, en Chester A. Riley uit The Life of Riley. Fred schreeuwt vaak, komt vaak agressief over, en smeedt voortdurend plannen om de status van zijn familie te verbeteren. Maar diep van binnen heeft hij een hart van goud.
Fred werkt aanvankelijk als "bronto-kraanmachinist" bij Slate Rock and Gravel Company, maar gaat later bij de politie werken. Freds interesses zijn bowlen, pool, poker, luieren in huis en golf. Vooral in die eerste twee is hij erg bedreven. Zo heeft hij al meerdere bowlingwedstrijden gewonnen.
Fred haalt Barney soms over om samen te liegen tegen hun vrouwen over waar ze heen gaan. De dames komen daar natuurlijk achter. En hoewel de dames heel smal zijn, zijn de beide heren doodsbang voor ze als ze kwaad zijn. Maar uiteindelijk komt het weer goed.
Fred komt oorspronkelijk uit "Arkenstone". Zijn familie heeft al jarenlang een vete met de "Hatrock"-familie.
Freds catchphrase is "Yabba-Dabba-Doo!".
Wilma Flintstone
Wilma Pebble Slaghoople Flintstone is de vrouw van Fred en moeder van Pebbles. Ze heeft rood haar en draagt een wit dierenvel. Wilma's persoonlijkheid is gebaseerd op die van Alice Kramden, de vrouw van Ralph Kramden uit de serie The Honeymooners. Net als Alice heeft Wilma een sterke wil en levert ze vaak kritiek op Freds plannen. Ze is ook degene die Fred steeds uit de problemen mag halen als zijn plannen falen.
Er bestaan tegenstrijdige verhalen over hoe Wilma en Fred elkaar hebben leren kennen. In de originele serie werd vermeld dat ze Fred leerde kennen toen ze als jonge volwassene werkte in een resort, maar in de serie The Flintstone Kids wordt getoond dat zij en Fred elkaar al vanaf hun kindertijd kennen. Sinds haar huwelijk met Fred is Wilma een typische huisvrouw. Verder houdt ze van winkelen en het doen van vrijwilligerswerk. In latere series is ze journaliste voor de krant “Daily Granite” geworden. Nadat haar dochter het huis had verlaten, begon ze een eigen cateringservice.
Ook Wilma’s geboortenaam is onderwerp van discussie, daar die per serie varieert. De twee meest gehoorde namen zijn "Pebble" en "Slaghoople".
Pebbles Flintstone
Pebbles Flintstone is de dochter van Fred en Wilma, en tevens hun enige kind. Ze werd geboren tijdens het derde seizoen van de originele animatieserie en werd in die serie verder gezien als baby en kleuter. In latere spin-offseries is ze ook te zien als 10-jarige, tiener, adolescent en volwassene.
Pebbles is haar hele leven goede vrienden met Bamm-Bamm, het zoontje van de buren van de Flintstones. In haar kindertijd was Pebbles een uitstekende honkbalspeler. Als tiener leidde ze haar vriendenclub, bestaande uit Wiggy, Moonrock, en Penny, geregeld in lastige situaties, meestal als gevolg van het feit dat ze net als haar vader steeds plannen smeedde die altijd fout aflopen. Als volwassene trouwde ze met Bamm-Bamm, en maakte ze carrière in de reclamewereld.
Dino
Dino is een van de twee huisdieren van de familie Flintstone. Hij is, zoals zijn naam al aangeeft, een dinosaurus. Zijn rol als huisdier is vergelijkbaar met die van een hond; zo houdt hij van apporteren, springt geregeld tegen Fred op, en maakt soms blaffende geluiden.
Baby Puss
Baby Puss is het tweede huisdier van de Flintstones. Hij is een jonge sabeltandtijger. Anders dan Dino is zijn rol in de serie maar bescheiden. Hij wordt voornamelijk gezien in het intro- en slotfilmpje van de originele animatieserie, maar vrijwel nooit in de afleveringen zelf.
Familie Rubble
De familie Rubble (oorspronkelijke Nederlandse vertaling: Gruizel) zijn de buren van de Flintstones. Dit gezin bestaat uit Barney, zijn vrouw Betty en hun geadopteerde zoontje Bamm-Bamm.
Barney Rubble
Bernard "Barney" Rubble is Freds beste vriend. Hij heeft blond haar, is klein van stuk en draagt een bruin dierenvel. Zijn persoonlijkheid is gebaseerd op die van Ed Norton in de serie The Honeymooners. Hij is net als Ed een stuk rustiger en wat minder slim dan zijn vriend. Hij vindt zijn leven wel best, maar doet toch mee met Freds plannen om snel rijk te worden daar Fred nu eenmaal zijn vriend is. Toch zijn er zeldzame momenten dat hij en Fred het niet met elkaar eens zijn en zelfs ruzie krijgen.
Net als Fred houdt Barney van bowlen en pool. Verder knutselt hij graag in Freds garage. Als jonge volwassenen werkten Fred en Barney samen in een resort en dienden tijdelijk in het leger. Barneys baan in de originele serie is onbekend, maar er zijn suggesties dat hij bij de Slate Rock and Gravel Company werkt. Later is hij samen met Fred bij de politie gaan werken.
Betty Rubble
Elizabeth 'Betty' Rubble is de vrouw van Barney en adoptiefmoeder van Bamm-Bamm. Ze heeft zwart haar en draagt een blauw dierenvel. Haar persoonlijkheid is gebaseerd op die van Trixie Norton, de vrouw van Ed Norton in de serie The Honeymooners. Ze is een goede vriendin van Wilma Flintstone, en spant vaak met haar samen om Fred (en vaak ook Barney) uit de problemen te halen wanneer een van Freds plannen in de soep loopt.
In de originele serie onderging Betty van alle hoofdpersonages de minste karakterontwikkeling. Net als Wilma werkte ze in een resort, waar ze Barney leerde kennen. Net als Wilma is ze huisvrouw in de originele serie, maar wordt ze in latere series journaliste voor de Daily Granite en begint daarna een cateringbedrijf.
Bamm-Bamm Rubble
Bamm-Bamm Rubble is de zoon van Barney en Betty. Hij werd rond het vierde seizoen van de originele animatieserie als baby aangetroffen voor hun deur, waarna een rechtszaak volgde over de voogdij over hem. Barney en Betty wonnen deze zaak tegen een rijke man die Bamm-Bamm ook wilde adopteren. In de originele serie is Bamm-Bamm verder te zien als kleuter. In latere series ziet men hem ook als 10-jarige, tiener, en volwassene.
Als kleuter beschikt Bamm-Bamm over bovenmenselijke kracht, wat een running gag vormt in veel afleveringen. In latere series is deze kracht grotendeels verdwenen, vooral omdat hij in deze series wat gevoeliger is geworden en minder snel van brute kracht gebruikmaakt. Hij is zijn hele leven lang goede vrienden met Pebbles Flintstone. Als tiener studeert hij aan de Bedrock High School, en als volwassene heeft hij werk als monteur. Hij is dan ook getrouwd met Pebbles.
Hoppy
Hoppy is het huisdier van de Rubbles. Hij is een hopparoo (gelijk aan een kangoeroe). Hij maakt zijn debuut in het vijfde seizoen. Hij komt sporadisch voor in de rest van de serie.
The Great Gazoo
The Great Gazoo is een klein groen mannetje met een (naar verhouding) groot hoofd, die zijn debuut maakt in het laatste seizoen van de originele serie. Hij lijkt te zijn gebaseerd op het personage Mr. Mxyzptlk van DC Comics.
Gazoo is een buitenaards wezen dat van zijn thuisplaneet is verbannen en zich nu op aarde heeft gevestigd. Hij werd ontdekt door Fred en Barney toen zijn UFO neerstortte op aarde. Gazoo beschikt over enkele bovennatuurlijke krachten. Zo kan hij vliegen en beschikt over telepathische krachten. Fred, Barney en de kinderen zijn de enige personages in de serie die hem te zien krijgen, daar Gazoo zich altijd verborgen houdt voor anderen.
De introductie van Gazoo werd door veel fans gezien als het jumping the shark-moment van de animatieserie. De verhaallijn rondom Gazoo die terug probeert te keren naar zijn thuisplaneet werd nooit afgerond in de serie en in de erop volgende series wordt hij niet meer gezien.
Gazoo komt ook voor in de tweede live-action film, The Flintstones in Viva Rock Vegas.
Mr. Slate
Sylvester Nate George Oscar Slate is Freds baas bij de Slate Rock and Gravel Company. Hij is bijna kaal met uitzondering van twee haren op z’n hoofd, en draagt een bril met zwarte glazen. Er zijn geruchten dat hij de oom is van Barney, maar dit is niet zeker. Hoewel Slate altijd naar het bedrijf refereert als “zijn” bedrijf, is hij in werkelijkheid slechts een opzichter onder bevel van een raad van directeuren.
The Flintstones
Flintstones
|
Er bestaan tegenstrijdige verhalen over hoe Wilma en Fred elkaar hebben leren kennen. In de originele serie werd vermeld dat ze Fred leerde kennen toen ze als jonge volwassene werkte in een resort, maar in de serie The Flintstone Kids wordt getoond dat zij en Fred elkaar al vanaf hun kindertijd kennen. Sinds haar huwelijk met Fred is Wilma een typische huisvrouw. Verder houdt ze van winkelen en het doen van vrijwilligerswerk. In latere series is ze journaliste voor de krant “Daily Granite” geworden. Nadat haar dochter het huis had verlaten, begon ze een eigen cateringservice.
| 1 |
maaltijdservice, catering, voedselvoorziening
|
3,295 |
Restaurant
|
802843
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Het%20Arsenaal
|
Het Arsenaal
|
Het Arsenaal was een museum en maritieme attractie in Vlissingen. In dit museum stond het thema piraten centraal.
In het Arsenaal was onder andere een Piratenpark en een zeeaquarium met haaien en roggen ingericht. Vanuit de 65 meter hoge uitkijktoren was er een uitzicht over Vlissingen en de Westerschelde. Het Arsenaal was onderdeel van het Arsenaalcomplex, dat naast de attractie bestaat uit een theater, twee restaurants, een snooker- en een speelautomatenhal.
Geschiedenis
Bouw
Het gebouw is in 1823 opgetrokken op de fundamenten die de Franse bezetters hadden achtergelaten. Op initiatief van Napoleon Bonaparte, die in 1811 Vlissingen bezocht na het bombardement in 1809 werd het plan opgevat om naast de versterkingen een militair hospitaal in Vlissingen te laten bouwen. Ten zuiden van de Engelse Haven werd daarvoor de hele wijk 'Oude Timmerwerf' gesloopt. De Fransen werden echter al verslagen voordat het gebouw werkelijk werd opgetrokken. De Nederlandse krijgsmacht besloot op de fundamenten een magazijn voor de artillerie te bouwen.
Hergebruik
In 1980 besloot het Ministerie van Defensie het magazijn en de terreinen af te stoten en aan Vlissingen ter beschikking te stellen in ruil voor de vestiging van de marinekazerne aan de Buitenhaven. Door de gemeente worden diverse bestemmingen bedacht, onder andere de vestiging van het Lips Autotron en een theater.
In 1985 ontstond het plan om er een permanente maritieme expositie te vestigen. In 1988 en 1989 werd in en om het gebouw het jaarlijkse Straatfestival gehouden. In 1989 werd in het gebouw een deel van de tweejaarlijkse Maritieme Expo gehouden. De Koninklijke Schelde Groep vulde het gebouw met voorwerpen uit de Oudheidskamer KMS, waarbij deze collectie voor het eerst publiekelijk werd getoond.
Nieuw gebruik
In 1990 verkocht de gemeente de grond en het gebouw aan Ufkens Bouwmaatschappij om het gebied te ontwikkelen als (maritiem) informatiecentrum met theater. Op zoek naar een permanente nieuwe gebruiker voor het pand zelf is door Reptielenzoo Iguana onderzocht of het daarnaartoe kon verhuizen, maar Iguana kon uiteindelijk de inrichting niet financieren. In datzelfde jaar vierde de Koninklijke Harmonie Ons Genoegen op het terrein met een megaconcert onder leiding van Jaap Koops haar 100-jarige bestaan en als laatste evenement werd er het derde Sixties-festival beleefd.
Maritiem Attractiecentrum
Reggeborg Beheer
Toen Iguana als gebruiker afhaakte, werd door Ufkens de exploitatiemaatschappij Reggeborgh Beheer bereid gevonden de inrichting en exploitatie van het Arsenaal voor haar rekening te nemen. In eerste instantie werd voor de inrichting samenwerking gezocht met de lokale Stichting Maritieme Expositie, die eerder met groot succes het gebouw inrichtte. In 1992 werd de samenwerking echter opgezegd omdat de ideeën tussen de stichting en de directeur van het Arsenaal, B. van der Weide, sterk uiteenliepen. Met behulp van de collectie van het Stedelijk Museum Vlissingen, dat pal aan de overkant van de haven bezig was met de bouw en inrichting van het Zeeuws maritiem muZEEum, werd de bovenverdieping ingericht. Het muZEEum beheert inmiddels de gereedschappen en scheepsmodellen afkomstig van Oudheidskamer KMS, waarvan een deel in bruikleen wordt gegeven. Tussen het oorspronkelijke magazijn en het voormalige Concertgebouw (dat is verbouwd tot theater) is een speel- en snookerhal gebouwd. Hoewel de ernaast gelegen Zeehondenwerf in het plan is opgenomen en gerestaureerd, is het plan om de werf daadwerkelijk te gebruiken niet meer uitgevoerd. In de haven is een jachthaven gevestigd.
In 1993 werd het Arsenaal geopend voor publiek.
Zeeland Attracties
In 2002 verkocht Reggeborgh Beheer de grond aan A. van Velzen uit Middelburg. De exploitatie van het Maritieme Attractiecentrum werd overgenomen door Sven van Rijswijk en Edgard Angelini, die eerder al in Middelburg Miniatuur Walcheren van Reggeborgh overnamen. De inrichting werd spectaculair aangepakt, waaronder een piratenshow waarin Bennie Jolink een hoofdrol speelt als Kapitein Zwartbaard. Naast de collectie van het muZEEum (gereedschappen met betrekking tot scheepsbouw) en een terracotta beeld van Michiel de Ruyter (afkomstig van het voormalige Zeemanshuis in Amsterdam) wordt sinds 2012 een inheemse schelpencollectie getoond.
Sluiting
Op 3 augustus 2021 werd bekend gemaakt dat de attractie per 1 oktober 2021 zou gaan sluiten. Het gebouw zal worden omgetoverd in een hotel met 50 kamers.
Enkele attracties, zoals de Zuipschuiten en de Dansende kannibalen, werden in 2023 overgenomen door Duinen Zathe in Appelscha.
Trivia
Op de site van Het Arsenaal wordt gemeld dat in de wijk Oude Timmerwerf het geboortehuis van Michiel de Ruyter zou hebben gestaan. Onderzoek door gemeentearchivaris Ad Tramper van het Gemeentearchief Vlissingen leert dat na de dood van De Ruyter diverse bronnen maar liefst zeven locaties in Vlissingen aanmerken als diens geboortehuis. Van geen is ooit bewijs gevonden.
Burgemeester van Doorn sleepte in de onderhandelingen van rondom de sloop van de woningen van de Oude Timmerwijk (de enige wijk die tijdens het bombardement in 1809 vrijwel ongeschonden bleef) voor de bouw van het Militair Hospitaal er de bouw van een theater uit, dat later werd omgedoopt in Het Concertgebouw.
De Vlissingse architect J.R. Slemmer die de restauratie van het pand onder zijn hoede nam, maakte een historische fout door het dak te bedekken met moderne rode dakpannen in plaats van oorspronkelijke grijze leisteen. Slemmer koos voor dakpannen omdat leien te duur zouden zijn en een te grijze uitstraling zouden hebben.
Het ronde tussengebouw was oorspronkelijk bedoeld voor de vestiging van een theater. Onenigheid over het aantal stoelen tussen gemeente en exploitant zorgde bijna voor een debacle. Een ruil met de exploitant van de snooker- en speelautomatenhal, die in het voormalige Concertgebouw zou worden gevestigd, trok het plan los.
Omdat het voormalige Concertgebouw, dat in 1980 al eens door brand werd verwoest, maar herbouwd als kerk, werd getransformeerd tot theater, ontstond het idee om het te vernoemen naar de in Vlissingen geboren kleinkunstenaar Jean-Louis Pisuisse. Maar omdat het hele complex onder één naam zou gaan opereren, werd dat plan omgezet in het plaatsen van een beeld voor het theater. Het is echter nooit meer uitgevoerd. Wel is een beeld van de fictieve scheepsjongen van Michiel de Ruyter, Paddeltje, op het plein geplaatst.
Van de jaren 60 van de 20e eeuw tot de inrichting van het Arsenaalcomplex in de jaren 80, was het voormalige Concertgebouw in gebruik als kerk van de Pinkstergemeente. Met de vestiging van het theater in Het voormalige Concertgebouw, kreeg het weer een beetje van de oudere allure.
Externe links
Officiële website
Website van Zeeland Attracties
Website van het Arsenaaltheater
Vlissingen
Museum in Vlissingen
Arsenaal, Het
|
In het Arsenaal was onder andere een Piratenpark en een zeeaquarium met haaien en roggen ingericht. Vanuit de 65 meter hoge uitkijktoren was er een uitzicht over Vlissingen en de Westerschelde. Het Arsenaal was onderdeel van het Arsenaalcomplex, dat naast de attractie bestaat uit een theater, twee restaurants, een snooker- en een speelautomatenhal.
| 1 |
restaurant, eetgelegenheid, keuken
|
8,735 |
AcceptAction
|
12266
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bestemmingsplan%20%28Nederland%29
|
Bestemmingsplan (Nederland)
|
Een bestemmingsplan in Nederland beschrijft wat er met de ruimte in een bepaalde gemeente mag gebeuren. Onder de Omgevingswet wordt deze planvorm vervangen door het omgevingsplan.
Achtergrond
Bij een bestemmingsplan is een ruimtelijke weergave van een bepaald gebied de belangrijkste gegevensbron. Wanneer de weergave beperkt blijft tot een plattegrond geldt: een bestemmingsplan is een kaart of tekening, waarop een omlijnd gebied is aangegeven en waarbinnen de bestemmingen in code of gearceerd zijn aangegeven. Daarbij kan apart worden omschreven waaraan die bestemmingen moeten voldoen. Bij handhaving en wijzigingen houdt dat in, dat er een ruimtelijke maatvoering moet worden bijgevoegd.
In het buitengebied hebben percelen vaak een agrarische bestemming. In een bestemmingsplan kan zijn aangegeven of er in een gebied een sportcomplex mag komen of bijvoorbeeld een camping. Er staat ook waar winkels, horeca en bedrijven mogen komen. Een provincie of de landelijke overheid (het Rijk) kan sinds de inwerkingtreding van de Wet ruimtelijke ordening op 1 juli 2008 ook een bestemmingsplan maken, dat het gemeentelijke bestemmingsplan nietig maakt; het inpassingsplan.
Het bestemmingsplan valt bestuursrechtelijk als plan onder de categorie "andere besluiten van algemene strekking". Bestemmingsplannen bevatten niet alleen regels over het grondgebruik, maar bijvoorbeeld ook over maximale hoogte en breedte van bouwwerken. In principe moet een bestemmingsplan elke tien jaar worden geactualiseerd. Past een bouwplan niet in het bestemmingsplan, dan kan de gemeente onder bepaalde voorwaarden ontheffing verlenen.
Een bestemmingsplan bepaalt welk gebruik en welke bebouwingsmogelijkheden van de gronden zijn toegelaten. De realisatie van de aan de gronden gegeven bestemming kan er niet mee worden afgedwongen, maar realisatie van andere bestemmingen kan er wel mee worden voorkomen.
Sinds de inwerkingtreding van de Wet ruimtelijke ordening is er als sneller alternatief voor het bestemmingsplan de beheersverordening beschikbaar voor gebieden waarvoor geen ruimtelijke ontwikkelingen voorzien zijn en alleen de bestaande situatie wordt vastgelegd.
Onderdelen
Een bestemmingsplan kent twee onderdelen:
Een verbeelding of plankaart. Dit is een kaart met kadastrale ondergrond waarop de verschillende (sub)bestemmingen welke voor het plangebied van toepassing zijn visueel worden weergegeven. Alles wat op de verbeelding staat is verwoord in de regels.
De regels of voorschriften. In de regels wordt het gebruik geregeld dat voor de afzonderlijke bestemmingen mogelijk is. Daarnaast wordt opgenomen of er gebouwd mag worden binnen de bestemming en onder welke voorwaarden.
Daarnaast moet een bestemmingsplan vergezeld gaan van een toelichting (artikel 3.1.6. Besluit ruimtelijke ordening). De toelichting maakt geen onderdeel uit van het bestemmingsplan.
Hierin zijn de kenmerken van het buitengebied, een dorpskern of een stad of wijk vastgelegd. Daarnaast worden de beleidskaders van het rijk, de provincie of gemeente welke relevant zijn voor het plangebied in de toelichting opgenomen. Ook worden eventuele relevante (milieuhygiënische) aspecten in kaart gebracht en worden de ontwikkelingen voor het plangebied in kaart gebracht. De toelichting is er vooral om de bedoeling van het plan te verduidelijken en dient als motivering van het besluit tot vaststellen van het bestemmingsplan.
Zowel de verbeelding als de regels maken deel uit van het juridische kader van het bestemmingsplan. De toelichting is meer van ondersteunende aard.
Voor bestemmingsplannen die na 1 januari 2010 in procedure zijn gebracht (als ontwerp-bestemmingsplan ter inzage worden gelegd), geldt dat deze verplicht digitaal beschikbaar moeten worden gesteld.
Bouwplannen
Als iemand in Nederland iets wil bouwen kan hij te maken krijgen met het ter plaatse geldende bestemmingsplan. Ieder bouwplan wordt door de gemeente getoetst op het bestemmingsplan. Als het bouwplan niet in het bestemmingsplan past, zal het bouwplan aangepast moeten worden. Een andere oplossing is een nieuw bestemmingsplan (laten) maken. De derde mogelijkheid is een ontheffing (voorheen vrijstelling; de zogenaamde artikel 19-procedure). Dit loopt vooruit op een nieuw bestemmingsplan.
Op een perceel mag uitsluitend gebouwd worden als op de verbeelding/plankaart een bouwblok (of bouwvlak) is aangegeven. Een bouwblok is een ruimtelijke figuur, waarvan het bouwvlak wordt aangegeven op een plankaart. Een gebouw mag alleen geplaatst worden binnen de grenzen van het bouwblok. Het bouwvlak mag tot een bepaald percentage bebouwd worden, bijvoorbeeld 70%.
Meestal is een bouwvlak van een arcering voorzien. Verschillende arceringen betekenen dat er verschillende voorwaarden aan bebouwing gesteld worden. (o.a. de hoogte). In plaats van arceringen worden ook kleuren gebruikt, die vaak bij kopieën niet worden weergegeven.
Bij het ontwerpen van een bouwplan moet men ervoor zorgen dat het bouwwerk voldoet aan de bouwtechnische eisen van het Bouwbesluit, aan redelijke eisen van welstand, aan de geldende bouwverordening en aan het bestemmingsplan. Bij bouwplannen in of nabij natuurgebieden, moet nagegaan worden wat het effect is van uitvoering van het plan op de staat van flora en fauna ter plekke en de nabije omgeving. Hiertoe wordt een inventariserend onderzoek uitgevoerd. De resultaten van dit onderzoek worden bij de vaststellingsprocedure betrokken. (zie ook Wet natuurbescherming).
Gemeenten dienen als bevoegde overheid sinds het in werking treden van de Wet op de Archeologische Monumentenzorg in 2007 bij het opstellen van een bestemmingsplan op te nemen hoe zij omgaan met de aanwezige en te verwachten archeologische waarden. Normaliter worden er op basis van de informatie op de archeologische waarden- en verwachtingskaart vrijstellingsgrenzen voor archeologisch onderzoek voor verschillende beleidszones opgesteld. Hoe groter de kans op archeologische resten, des te lager wordt de vrijstellingsgrens. In de planregels en op de verbeelding wordt dit doorgaans vertaald in een dubbelbestemming Waarde - Archeologie. Stelt de gemeente archeologisch onderzoek op een locatie en voor specifieke ingrepen in het kader van een vergunningaanvraag verplicht, dan dient een archeologisch vooronderzoek (waardestellend archeologisch onderzoek) uitgevoerd te worden. Op basis van die waardestelling kan de gemeente als bevoegde overheid een besluit nemen: behoud in-situ, behoud ex-situ of geen behoud.
Sinds de inwerkingtreding van het Besluit ruimtelijke ordening op 1 januari 2012 speelt een soortgelijke kwestie voor de discipline cultuurhistorie, en dan met name in engere zin, dat wil zeggen historische geografie. Gemeenten moeten als bevoegde overheden in de toelichting op het bestemmingsplan aangeven hoe zij omgaan met de aanwezige cultuurhistorische waarden. Aanwezige waarden worden al in meerdere gemeenten beschermd door een dubbelbestemming Waarde - Cultuurhistorie (of een aanverwante dubbelbestemming) met daaraan verbonden planregels. Aan een initiatiefnemer komt de plicht om, eventueel op basis van een onderzoek, aan te tonen dat zijn plannen de aanwezige cultuurhistorische waarden niet aantasten.
Artikel 19-procedure (sinds 1 juli 2008 vervallen)
Vrijstelling van het bestemmingsplan betekende dat iemand zijn plan tóch mocht uitvoeren, ook al past het niet in het bestemmingsplan. Voor april 2000 was het zo dat gemeenten na het verlenen van een vrijstelling het bestemmingsplan moesten herzien, daarna volstond een goede ruimtelijke onderbouwing, bijvoorbeeld in de vorm van een structuurplan of structuurvisie waarin toekomstige ontwikkelingen worden geschetst. Burgers konden een zienswijze indienen tegen een vrijstellingsbesluit. De artikel 19-procedure was er in een 'zware' en een 'lichte' vorm, met een lange procedure en een korte procedure.
Projectbesluit (vervallen met inwerkingtreding van de Wabo)
Met de inwerkingtreding van de Wro is de vrijstelling (artikel 19) verdwenen. De politieke achtergrond daarvan is dat in de praktijk te vaak naar de kortere artikel 19-procedure werd gegrepen om de langere en zorgvuldigere bestemmingsplanprocedure te vermijden. Het in de Wro nieuwe projectbesluit is het meest met de vroegere vrijstelling is te vergelijken.
Op grond van artikel 3.10 Wro heeft de gemeenteraad de bevoegdheid om ter verwezenlijking van een project van gemeentelijk belang, in afwijking van een geldend bestemmingsplan, een projectbesluit te nemen. Op de voorbereiding van een projectbesluit is afdeling 3:4 Awb van toepassing. De kennisgeving van het besluit moet tevens in de Staatscourant worden gepubliceerd (artikel 3.11 lid 1 onder b.). Artikel 3.10 lid 2 bepaalt dat het projectbesluit een goede ruimtelijke onderbouwing van het project bevat.
Na een projectbesluit dient alsnog een bestemmingsplan te worden vervaardigd. Binnen één jaar nadat het projectbesluit onherroepelijk is geworden moet een ontwerpbestemmingsplan ter inzage worden gelegd, waarin het projectbesluit is ‘ingepast’. Deze termijn kan met twee, respectievelijk
vier jaar worden verlengd als onder meer aannemelijk is dat de inpassing kan samenvallen met de genoemde 10-jaarlijkse actualisatie. De bevoegdheid tot het invorderen van bouwleges wordt opgeschort tot het tijdstip waarop het bestemmingsplan is vastgesteld waarin het projectbesluit is ingepast.
De ruimtelijke onderbouwing bevat op grond van artikel 5.1.3 Bro ten minste de volgende aspecten:
een beschrijving van de strijdigheid van de voorgenomen ontwikkeling met het vigerende (bestemmings)plan;
de verhouding tussen de voorgestelde ontwikkeling en het rijksbeleid, het provinciale beleid, het regionale beleid en het gemeentelijke beleid;
een beschrijving van de wijze waarop in het plan rekening is gehouden met de gevolgen voor de waterhuishouding;
een beschrijving van de gevolgen van de geplande ontwikkeling voor de in de grond aanwezige of te verwachten monumenten;
voor zover nodig een beschrijving van de wijze waarop rekening is gehouden met overige waarden van de in het plan begrepen gronden en de verhouding tot het aangrenzende gebied (bijvoorbeeld landschappelijk karakter omgeving, verkeerskundige gevolgen, ecologie, geluid, toepasselijkheid Bevi);
een beschrijving van de wijze waarop krachtens hoofdstuk 5 van de Wet milieubeheer vastgestelde milieukwaliteitseisen bij het besluit zijn betrokken (luchtkwaliteit);
een beschrijving van de wijze waarop burgers en maatschappelijke organisaties bij de totstandkoming van het besluit zijn betrokken;
Inzichten over de uitvoerbaarheid van het besluit (economische en maatschappelijke haalbaarheid).
Tijdelijke vrijstelling (vervallen)
De Wet op de ruimtelijke ordening geeft ook de mogelijkheid voor een tijdelijke vrijstelling (artikel 17). Voor een nieuwe woonwijk is er bijvoorbeeld nog geen gedetailleerd bestemmingsplan, maar misschien vindt de gemeente het wel goed voor de wijk als winkeliers zich er gaan vestigen. Deze vrijstelling duurt maximaal vijf jaar. Er geldt ongeveer dezelfde gang van zaken als voor de artikel 19-procedure. De Artikel 19-procedure is niet meer van toepassing.
Bouwplannen van de gemeente zelf
Uiteraard moeten ook de projecten die de gemeente zelf ontwikkelt, passen in het bestemmingsplan. Als een ontwikkelingsplan voor een gebied niet overeenkomt met het bestaande bestemmingsplan, kan de gemeente het bestemmingsplan herzien. Voor deze herziening geldt een uitgebreide procedure met mogelijkheden tot inspraak, bezwaar en beroep.
Inspraak, zienswijze en beroep
Er zijn twee, soms drie, mogelijkheden voor een burger die het ergens niet mee eens is en die invloed wil uitoefenen op de vaststelling van het bestemmingsplan:
Inspraak: Voordat de gemeente een bestemmingsplan opstelt, zet zij haar ideeën op papier. Vervolgens peilt de gemeente de mening van de bevolking en van andere belanghebbenden. Dit kan onder andere door middel van een inspraakbijeenkomst. Tijdens die bijeenkomsten kan het er soms hard aan toegaan. Bijna niemand vindt het leuk als bijvoorbeeld een fabriek zich op een steenworp afstand van zijn huis wil vestigen. Daarnaast kunnen burgers hun mening schriftelijk kenbaar maken bij de gemeente. Deze fase is niet wettelijk verplicht.
Zienswijzeprocedure
Beroep instellen
Formele procedure
De procedure voor een bestemmingsplan volgt de gebruikelijke Uniforme Openbare Voorbereidingsprocedure uit de Awb:
Ontwerp-bestemmingsplan Na de inspraakprocedure, stelt de gemeente een ontwerp-bestemmingsplan op. Gedurende zes weken kan het plan worden ingezien, in het gemeentehuis en vaak ook in de leeszaal van de bibliotheek. Regionale dagbladen en huis- aan huisbladen maken hier melding van. Per 1 januari 2010 is het wettelijk verplicht om het ontwerp-bestemmingsplan digitaal beschikbaar te maken via het internet. De plannen kunnen via de website van de desbetreffende gemeente of via www.ruimtelijkeplannen.nl bekeken worden. Het is mogelijk om zienswijzen schriftelijk of mondeling kenbaar te maken. Als dat wordt gedaan, is het mogelijk dat indieners (facultatief) een uitnodiging krijgen om de zienswijze mondeling voor een commissie van raadsafgevaardigden te komen toelichten.
Vaststellen bestemmingsplan De gemeenteraad is verplicht om het bestemmingsplan binnen twaalf weken na afloop van de terinzagetermijn vast te stellen. Vervolgens geeft de gemeente het plan binnen twee weken na vaststelling opnieuw 6 weken ter inzage aan de burgers. Na deze 6 weken treedt het bestemmingsplan inwerking, tenzij om een voorlopige voorziening is verzocht. In tegenstelling tot de normale gang van zaken bij een voorlopige voorziening, heeft bij een bestemmingsplanprocedure het verzoek zelf al een opschortende werking.
Beroep De personen die zienswijzen hebben ingediend kunnen vervolgens indien wenselijk beroep aantekenen bij de sector bestuursrecht van de 'Raad van State'. Ook kan door iedereen beroep ingesteld worden op wijzigingen die door de gemeenteraad zijn gedaan.
Onder de Wet op de Ruimtelijke Ordening (WRO) zat er tussen vaststelling en beroep nog een fase, de bedenkingenfase.
De gemeente moest het plan voorleggen aan de provinciale overheid.
Diegenen die zienswijzen ingediend hadden bij de gemeenteraad, konden een bedenking indienen bij Gedeputeerde Staten als zij het niets eens waren met de reactie op hun zienswijze. Ook op wijzigingen door de gemeenteraad konden bedenkingen ingediend worden, dat kon door iedereen. De Gedeputeerde Staten beoordeelde de bedenkingen en keurde het bestemmingsplan goed, of kon (op onderdelen) goedkeuring onthouden. Goedkeuring onthouden betekende dat het bestemmingsplan op die onderdelen vernietigd werd.
Na dit besluit omtrent goedkeuring werd het bestemmingsplan opnieuw 6 weken ter inzage gelegd. Binnen die periode kon men beroep instellen bij de Raad van State (zie hierboven. Na afloop van de terinzagelegging trad het bestemmingsplan in werking).
'Korte' artikel 19-procedure 3 (vervallen)
Deze eenvoudige procedure geldt voor beperkte uitbreidingen van onder andere woningen, gebouwen voor openbare nutsvoorzieningen, openbaar vervoer of wegverkeer, kleine kassen en agrarische bedrijfsgebouwen van lichte constructie en voor gebruikswijzigingen van kleine gebouwen in de bebouwde kom. Dit zijn de te volgen stappen:
Burgemeester en wethouders beslissen binnen acht weken na ontvangst van de aanvraag om vrijstelling of de aanvraag wel of niet wordt toegewezen. Als hij wordt toegewezen treedt de artikel 19-procedure in werking. De aanvraag wordt dan ter inzage gelegd.
Iedereen heeft dan zes weken om schriftelijk te reageren.
Burgemeesters en wethouders moeten binnen vier weken een besluit nemen over het verlenen van de vrijstelling.
Bezwaarschriften moeten binnen zes weken bij B & W worden ingediend. Een verzoek om voorlopige voorziening kan worden ingediend bij de president van de rechtbank.
Bij ongegrond verklaren bezwaarschrift kan iemand binnen zes weken beroep instellen bij de rechtbank.
Hoger beroep kan binnen zes weken worden ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.
'Lange' artikel 19-procedure (vervallen)
Deze procedure geldt voor de meeste (grote) bouwprojecten. Dit zijn de te volgen stappen:
Bij de voorbereiding van een vrijstelling peilt de gemeente de mening van de bevolking en andere belanghebbenden (inspraak).
De gemeenteraad beslist binnen acht weken na ontvangst van de aanvraag om vrijstelling of de aanvraag wordt afgewezen of dat de artikel 19-procedure wordt gestart. In het laatste geval wordt de aanvraag ter inzage gelegd.
Schriftelijke zienswijzen tegen de aanvraag om vrijstelling indienen binnen zes weken.
De gemeenteraad beslist binnen acht weken tot het aanvragen van een 'verklaring van geen bezwaar' bij Gedeputeerde Staten.
GS nemen binnen acht weken een beslissing over die aanvraag.
De gemeenteraad moet binnen twee weken een besluit nemen over het verlenen van de vrijstelling.
De gemeenteraad kan de procedure delegeren aan het college van burgemeester en wethouders.
Bezwaarschriften binnen zes weken indienen bij de gemeenteraad. Verzoek om voorlopige voorziening indienen bij de President van de rechtbank.
Bij ongegrond verklaren bezwaarschrift: binnen zes weken beroep instellen bij de rechtbank.
Hoger beroep binnen zes weken instellen bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.
Planschade
Bij een bestemmingsplanwijziging of een vrijstelling van het bestemmingsplan is niet uitgesloten dat objecten in de directe omgeving minder waard worden doordat bijvoorbeeld het uitzicht mogelijk belemmerd wordt. In dat geval is sprake van vermogensschade. Vroeger kwam deze op grond van artikel 49 van de Wet op de Ruimtelijke Ordening voor vergoeding in aanmerking.
Sinds de invoering van de Wet ruimtelijke ordening (Wro)is dit geregeld in afdeling 6.1 van die wet.
Deze schade wordt ook wel planschade genoemd. Om in aanmerking te komen voor schadevergoeding zijn drie zaken van belang:
de betrokkene kon de schade niet voorzien toen hij de onroerende zaak kocht (actieve risicoaanvaarding);
de betrokkene heeft niet stilgezeten om schade te verkomen (passieve risicoaanvaarding);
vergoeding van de schade is niet al op een andere wijze verzekerd (bv. door onteigening)
Daarnaast geldt dat eventuele positieve gevolgen van dezelfde bestemmingsplanwijziging verrekend worden.
Sinds de Wro geldt bovendien een eigen risico van in elk geval 2% waardedaling.
Een verzoek om schadevergoeding wordt ingediend bij de gemeente. Een planschadeprocedure kan al gauw enkele jaren duren.
Voorbereidingsbesluit
Als de gemeente een bestemming van een stuk grond wil veranderen, is het niet gewenst dat er nog bouwvergunningen worden verstrekt voor realisering van de huidige bestemming. Om ongewenste ontwikkelingen tegen te gaan, kan de gemeente een voorbereidingsbesluit nemen. Dat is een besluit waarbij de gemeente verklaart dat voor een bepaald gebied een nieuw bestemmingsplan wordt voorbereid. Dit besluit heeft een werkingsduur van een of twee jaar. Het voorbereidingsbesluit heeft tot gevolg dat het college van Burgemeester en Wethouders bouwvergunningen nog niet kan afgeven. Deze zogeheten aanhoudingsplicht kunnen B en W onder bepaalde voorwaarden doorbreken. Als binnen de werkingsduur van een voorbereidingsbesluit een nieuw bestemmingsplan in procedure wordt gebracht, kan de aanhoudingsplicht doorlopen totdat het bestemmingsplan in werking is getreden. De aanhoudingsplicht vervalt eerder, wanneer de gemeente de termijnen in de bestemmingsplanprocedure overschrijdt. Tegen een voorbereidingsbesluit kan geen bezwaar en beroep worden gemaakt omdat het besluit op de negatieve lijst bij artikel 8:5 van de Algemene wet bestuursrecht is geplaatst.
NIMBY-procedure (vervallen)
Als de rijksoverheid een project wil realiseren dient de gemeente zijn bestemmingsplan aan te passen. Als de gemeente hieraan niet wil meewerken, bijvoorbeeld omdat bewoners zich daar sterk tegen verzetten, kon de rijksoverheid een NIMBY-procedure toepassen, een dwangmaatregel. In de praktijk kwam dat slechts één keer voor en wel in Schinveld, waar de maatregel na enige tijd ook weer werd ingetrokken, nadat de Raad van State had geoordeeld dat het NIMBY-besluit nooit genomen had mogen worden, omdat het besluit onvoldoende onderbouwing had. Bij de inwerkingtreding van de nieuwe Wet ruimtelijke ordening op 1 juli 2008 is de NIMBY-procedure afgeschaft.
Trivia
Zanger Robert Long benoemt het bestemmingsplan in zijn zeer cynische lied Toe maar jongens de beuk erin: "De laatste bomen gaan eran, als deel van een bestemmingsplan. Een stankgolf hier een roetwolk daar, de industrie moet voort nietwaar."
Zie ook
Stadsvernieuwingsplan
Externe links
Wet ruimtelijke ordening (de huidige wet van 2008)
Wet op de Ruimtelijke Ordening (de vervallen wet van 1965)
Ruimtelijke plannen Verzamelpunt van ruimtelijke plannen van diverse overheden, waaronder bestemmingsplannen
Termijnen bestemmingsplanprocedure
Besluit ruimtelijke ordening
Gemeentepolitiek in Nederland
Ruimtelijke ordening in Nederland
|
Onder de Wet op de Ruimtelijke Ordening (WRO) zat er tussen vaststelling en beroep nog een fase, de bedenkingenfase.
De gemeente moest het plan voorleggen aan de provinciale overheid.
Diegenen die zienswijzen ingediend hadden bij de gemeenteraad, konden een bedenking indienen bij Gedeputeerde Staten als zij het niets eens waren met de reactie op hun zienswijze. Ook op wijzigingen door de gemeenteraad konden bedenkingen ingediend worden, dat kon door iedereen. De Gedeputeerde Staten beoordeelde de bedenkingen en keurde het bestemmingsplan goed, of kon (op onderdelen) goedkeuring onthouden. Goedkeuring onthouden betekende dat het bestemmingsplan op die onderdelen vernietigd werd.
Na dit besluit omtrent goedkeuring werd het bestemmingsplan opnieuw 6 weken ter inzage gelegd. Binnen die periode kon men beroep instellen bij de Raad van State (zie hierboven. Na afloop van de terinzagelegging trad het bestemmingsplan in werking).
| 3 |
acceptatie, goedkeuring, instemming
|
1,060 |
SoftwareApplication
|
1392469
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Brasero
|
Brasero
|
Brasero is een vrije applicatie om cd's en dvd's te beschrijven. De applicatie komt voort uit de applicatie Bonfire die ook door mede-ontwikkelaar Philippe Rouquier was gestart, maar waarvan de ontwikkeling eind 2006 is gestopt. Samen met mede-ontwikkelaar Luis Medinas werkt Philippe nu om Brasero op meerdere Unix-achtige besturingssystemen te laten werken. Dit is voorlopig al succesvol geïmplementeerd op Linux en FreeBSD, en ondersteuning voor OpenSolaris is ook in beperkte mate aanwezig.
Vanaf versie 2.26 maakt Brasero deel uit van GNOME. Brasero is de standaardapplicatie voor cd/dvd-bewerkingen vanaf Ubuntu 8.04. Ook Salix OS gebruikt in bepaalde edities Brasero.
Functionaliteit
Naast de gebruikelijke functionaliteit om een cd/dvd te beschrijven en kopiëren heeft Brasero ook functionaliteit voor:
hardwaredetectie met behulp van Hardware Abstraction Layer (HAL)
een audio-cd voorzien van CD-TEXT met behulp van GStreamer
de desktopzoekmachine Beagle gebruiken om een playlist samen te stellen
Zie ook
Xfburn
Externe link
Projectpagina
GNOME
Opensourcesoftware en vrije software
Software geschreven in C
|
Brasero is een vrije applicatie om cd's en dvd's te beschrijven. De applicatie komt voort uit de applicatie Bonfire die ook door mede-ontwikkelaar Philippe Rouquier was gestart, maar waarvan de ontwikkeling eind 2006 is gestopt. Samen met mede-ontwikkelaar Luis Medinas werkt Philippe nu om Brasero op meerdere Unix-achtige besturingssystemen te laten werken. Dit is voorlopig al succesvol geïmplementeerd op Linux en FreeBSD, en ondersteuning voor OpenSolaris is ook in beperkte mate aanwezig.
| 3 |
softwaretoepassing, computerprogramma, applicatie
|
11,270 |
BedAndBreakfast
|
3019327
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Russenhuis
|
Russenhuis
|
Het Russenhuis(je) is een monumentaal pand aan het Lange Voorhout in de Nederlandse stad Den Haag, dat van 1871 tot 2017 eigendom was van het Koninklijk Huis.
Het huis werd voorheen Huize Voorhout genoemd. Het werd gebruikt als woning voor het personeel van het ernaast gelegen Paleis Lange Voorhout. Koningin Wilhelmina stelde het in 1958 ter beschikking aan bejaarde alleenstaande stateloze vluchtelingen, met name 'witte' Russen, waarna men sprak van het Russenhuis. Zij gaven daar o.a. Russische spreekvaardigheid aan de Militaire Inlichtingen Dienst. Prinses Wilhelmina stelde Huize Voorhout (Lange Voorhout 78, Den Haag) reeds in 1955 ter beschikking aan Stichting Oecumenische Hulp met het doel de stateloze vluchtelingen er onder te brengen. Het huis werd beheerd door de stichting Huize Voorhout, die daartoe door de SOH is opgericht. C.H. Blaauw, bestuurslid van Stichting Bijzondere Noden, was voorzitter van de Huiscommissie van stichting Huize Voorhout.
Geschiedenis
Veel vluchtelingen hadden na de Februarirevolutie van 1917 Rusland verlaten en waren nadien stateloos. Na de Tweede Wereldoorlog hadden die oudere Russen het nog moeilijker. Een groot aantal ervan kwam in Duitse kampen voor Displaced persons terecht, anderen verbleven bijvoorbeeld in China of Hong Kong. In 1950 werd een beroep gedaan door de Internationale Vluchtelingenorganisatie op landen om de stateloze ontheemden uit Duitsland op te nemen. Nederland besloot er 200 op te nemen: 100 werden ondergebracht bij katholieke, 100 bij protestantse organisaties.
Ze werden in verschillende plaatsen ondergebracht. Zo kwam de grootste groep die door katholieken werd verzorgd in Oosterbeek terecht en de grootste groep die door protestanten werd opgenomen in Schoorl. De doopsgezinde predikant Van de Water en administrateur Blaauw reisden naar Istanboel om de Russen naar Nederland te vergezellen. In 1951 werd er een speciaal pension voor deze Russen gebouwd, dat later het Van de Waterhuis werd genoemd. Het echtpaar Stoffel-Barnehl uit Amsterdam had jarenlang een houthandel in Rusland gehad en werd beheerder van het pand. Op Schoorl was echter niet veel voor deze Russen te doen. Door bemiddeling van de koningin verhuisde de groep uit Schoorl na zeven jaren naar het Lange Voorhout. Nadat de groep uit Schoorl zich in Den Haag had gevestigd, werd ze nog uitgebreid met andere stateloze ontheemden, bijvoorbeeld in 1962 met een groep uit China.
Alle leden van de Schoorl-groep en het echtpaar Stoffel zijn op de Algemene Begraafplaats in Schoorl begraven, hoewel een deel van hen inmiddels in Den Haag woonde. Het gaat daarbij vooral om Russen, maar onder andere ook om een Hongaars gezin uit Transkarpatië, dat na de Tweede Wereldoorlog onderdeel van de Sovjet-Unie was geworden.
De laatste bejaarde stateloze ontheemden woonden tot 1978 in het Russenhuis, waarna alleen de aristocratische Lt. Kolonel Géza Hazslinszky - Krull von Hazslini nog woonde tot zijn overlijden in 1981. Deze Hongaarse hippisch instructeur was in 1959 door toedoen van Prins Bernhard naar Nederland gekomen en was rijleraar bij de Koninklijke Stallen en inspecteur van de Nederlandse Hippische Sportbond.
Van 1998 tot 2015 werd het gebouw gebruikt als ambtswoning van de Grootmeester van het Koninklijk Huis. De laatste Grootmeester die er woonde was Marco Hennis. Nadat deze in 2015 ambassadeur werd in Oostenrijk is het huis tijdelijk bewoond door het gezin van Prins Constantijn. Het Russenhuis werd op 31 maart 2017 door Prinses Beatrix verkocht aan de bv Hofima, die handelt namens de bv Hotel Lange Voorhout.
Geschiedenis van Den Haag
|
Ze werden in verschillende plaatsen ondergebracht. Zo kwam de grootste groep die door katholieken werd verzorgd in Oosterbeek terecht en de grootste groep die door protestanten werd opgenomen in Schoorl. De doopsgezinde predikant Van de Water en administrateur Blaauw reisden naar Istanboel om de Russen naar Nederland te vergezellen. In 1951 werd er een speciaal pension voor deze Russen gebouwd, dat later het Van de Waterhuis werd genoemd. Het echtpaar Stoffel-Barnehl uit Amsterdam had jarenlang een houthandel in Rusland gehad en werd beheerder van het pand. Op Schoorl was echter niet veel voor deze Russen te doen. Door bemiddeling van de koningin verhuisde de groep uit Schoorl na zeven jaren naar het Lange Voorhout. Nadat de groep uit Schoorl zich in Den Haag had gevestigd, werd ze nog uitgebreid met andere stateloze ontheemden, bijvoorbeeld in 1962 met een groep uit China.
| 1 |
bed and breakfast, pension, gastenkamer
|
1,903 |
DrawAction
|
3022026
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Franz%20Drappier
|
Franz Drappier
|
Franz Drappier (Charleroi, 11 juni 1948 - Parijs, 8 januari 2003) was een Belgische striptekenaar.
Biografie
Franz Drappier begon al jong met tekenen. Hij doorliep de kunstacademie Institut Saint-Luc te Mons. In 1967 verscheen zijn eerste stripverhaal in het stripweekblad Kuifje op een scenario van Yves Duval; al gauw volgden er meer.
Drappier staat bekend als een productief striptekenaar. Een groot aantal stripverhalen ontstonden aan zijn tekentafel. Hij heeft aan verschillende tekenseries gewerkt, waarvan sommige maar uit één, twee of drie delen bestaan, en soms werkte hij wel aan twee of drie series tegelijk. Ook heeft hij aan verschillende series meegewerkt als scenarioschrijver. Zijn belangrijkste en populairste series zijn: Jugurtha, Lotusbloem, Lester Cockney en Thomas Noland.
Tekenwerk
Volgens Drappier zelf is hij niet door een specifiek tekenaar beïnvloed, maar hij heeft wel altijd veel bewondering gehad voor de Amerikaanse kunstenaar Fred Harman
Postuum
Na zijn dood is in 2006 postuum van hem verschenen het laatste deel (nummer 9) van Lotusbloem. Dat deel was nog niet klaar toen hij in 2003 plotseling kwam te overlijden. Het is door twee andere striptekenaars, vrienden van hem, afgemaakt.
Paarden
Naast het tekenen, waren paarden Drappiers zijn grootste passie. Tijdens zijn leven heeft hij er wel dertig gehad. Op een zeker moment beschikte hij over een kudde van wel zeventien paarden. Paarden om mee koersen, merries om mee te fokken en diverse veulens. Drappier is ook drie jaar amateur jockey geweest, maar dat bleek uiteindelijk te duur voor hem te zijn. Zijn ervaringen met de wereld van het koersen heeft hij uitgebeeld in het album Captain Tom.
Reeksen
Jugurtha i.s.m. Jean-Luc Vernal
Lester Cockney
Lotusbloem
Korte reeksen
Thomas Noland i.s.m. Daniel Pecqueur
Enkele reis naar de hel, 1984
De laatste strohalm, 1985
De wees van de sterren, 1987
Gestrand in de jungle, 1989
De meeuw, 1998
Lester Mahoney
Irish Melody, 1994-2001
Shamrock Song, 1996
Captain Tom
"...Jump!", 1984
Brougue
Goff, 1989
Vosse, 1992
Dakhaas, 1997
Fortuinzoekers
Gewoon een eiland..., 2001
In het midden van nergens..., 2002
Hannah i.s.m. Jean Annestay
Ruiters van de dood, 1991
Het geheim van de MacKenna's, 1992
De weg naar de top, 1993
Losse albums
Jockey Kris i.s.m. Yves Duval, 1973
Brussel i.s.m. Jean-Luc Vernal, 1979
De Belgische revolutie, i.s.m. Jean-Luc Vernal, 1980
Hyperion i.s.m. André-Paul Duchateau, 1981
Volbloeden i.s.m. André-Paul Duchateau, 1985
Jerry Spring i.s.m. Festin, 1991
Wyoming Doll, 1999
Kaliber 38, 1991
De laatste soera, i.s.m. Frank Giroud, 2003
Belgisch stripauteur
|
Biografie
Franz Drappier begon al jong met tekenen. Hij doorliep de kunstacademie Institut Saint-Luc te Mons. In 1967 verscheen zijn eerste stripverhaal in het stripweekblad Kuifje op een scenario van Yves Duval; al gauw volgden er meer.
| 1 |
tekenen, schetsen, visuele representatie
|
536 |
TradeAction
|
1875739
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Verdrag%20van%20Kjachta
|
Verdrag van Kjachta
|
Het Verdrag van Kjachta (Russisch: ; Chinees: ; Hanyu pinyin: ) was het tweede verdrag tussen keizerrijk Rusland en China. Het werd getekend in 1727 en was feitelijk een aanvulling en nadere detaillering van het in 1689 getekende Verdrag van Nertsjinsk.
Achtergrond
Het Verdrag van Nertsjinsk uit 1689 had de demarcatie van de grenzen tussen China en Rusland in slechts vage termen verwoord, die door partijen steeds verschillend geïnterpreteerd kon worden.
Het verdrag sprak bijvoorbeeld over "de waterscheiding van die bergketen". In 1689 bestonden er ook nauwelijks betrouwbare landkaarten. Het verdrag wees het gebied "ten oosten van het Baikalmeer" aan als Russisch gebied, maar specificeerde dat verder niet.
Een tweede kwestie betrof die van de belasting- en tribuutplichtige stammen en groepen aan beide zijden van de grens. Personen en groepen werden min of meer als eigendom gezien door beide landen. Er waren altijd groepen die vluchtten voor een scherper gecontroleerd en uitgevoerde belastingplicht. In het verdrag van Nertsjinsk was vastgelegd dat deze groepen vluchtelingen niet geaccepteerd zouden worden en uitgewezen naar hun oorspronkelijke woon- of verblijfplaats. Ook dit aspect was uiteraard verbonden met toch nog onvoldoende gedemarqueerde grenzen. De valleien ten oosten van het Baikalmeer liepen van noord naar zuid. Nomadische herdersstammen trokken zich weinig van de grens aan en verplaatsten voortdurend hun kudden over grenzen heen. De Mantsjoes verhinderden periodiek de handelsmogelijkheden van de Russen als zij weer stammen aan hen verloren. En Rusland weigerde dan Mongoolse stammen weidemogelijkheden op Russisch gebied.
Een andere zorg van de Mantsjoes was de toenemende Russische aanwezigheid van handelaren in het gebied van de Khalka-Mongolen.
Het belangrijkste doel van Rusland bij het verdrag van Nertsjinsk was het verkrijgen van mogelijkheden geweest om direct handel te kunnen drijven in China in de vorm van het zenden van handelskaravanen van de staat naar Peking. Rusland kon in de termen van het verdrag eenmaal in de vier jaar een grote karavaan zenden. Het was Russische privéhandelaren verboden zelf handel te drijven in Peking en huiden en bont te verkopen in Mongolië. Met name dat laatste verbod werd massaal overtreden en de Russische staatskaravanen ontdekten dan ook altijd dat er veel Russisch bont werd verkocht in Mongolië met Peking als uiteindelijke bestemming.
De Russische staatskaravanen gebruikten vrijwel altijd de route via Urga, het huidige Ulaanbaatar.
Vanaf begin 18e eeuw begonnen Russische handelaren daar al een groot deel van de lading van deze karavanen te verkopen en het via tussenhandelaren verder naar China te verhandelen.
Tussen 1689 en 1725 zond Rusland elf staatskaravanen naar Peking, die zeker in het begin aanzienlijke winsten opleverde. In 1706 kondigde tsaar Peter de Grote de doodstraf aan voor privéhandelaren die toch op welke manier dan ook handel dreven met Peking.
In de jaren daarna bleven de karavanen van de Russische staat handel verliezen aan meer ondernemende privéhandelaren.
Verzoek om aanpassing van verdrag van Nertsjinsk
Rusland vroeg in 1720 de Qingdynastie om een aanpassing van voorwaarden in het Verdrag van Nertsjinsk. Het ging de Russen vooral om aanpassingen op het gebied van de handel. De Mantsjoes stonden er echter op eerst twee andere aspecten geregeld te krijgen.
Een veel duidelijker omschreven demarcatie van de grenzen
Veel duidelijkere afspraken over het uitwijzingsbeleid van personen en groepen die de grenzen passeerden.
De Russische delegatie was op dat moment niet bevoegd over die aspecten te onderhandelen en keerde dus met lege handen naar Moskou terug. De Mantsjoes wezen daarop alle Russische handelaren in Urga uit en sloten Peking voor Russische handelskaravanen. In 1722 ging echter de nieuwe keizer Yongzheng met hervatting van de handel akkoord onder de voorwaarde dat de grens tussen Khakkha-Mongolië en Rusland nauw werd gedemarqueerd en dat handel slechts vanuit een beperkt aantal vaste handelsposten kon plaatsvinden.
Het verdrag van Kjachta
De Russische delegatie werd geleid door Sava Ragoezinski. Die had zich uitstekend voorbereid en had na een uitgebreide reis in het gebied besloten dat er in ieder geval een Russische handelspost moest komen bij de rivier die in het Mongools bekendstond als de Kiaktu.
De onderhandelingen vonden in 1727 eerst in Peking plaats. Het verdrag werd echter door beide partijen getekend aan de Bur rivier aan de Russische grens. Het verdrag trad in werking na een officiële bijeenkomst op 14 juni 1728 in Kjachta.
Het verdrag legde uiteindelijk de grens tussen beide landen vast. Vastgesteld werd dat die vanuit Kjachta naar het westen zou lopen tot aan de vallei aan de bovenloop van de Jenisej en vanuit Kjachta naar het oosten tot aan de rivier Gorbitza.
Rusland zou een eind maken aan de handel in Urga. Handel tussen Rusland en China door privépersonen zou alleen mogelijk zijn in twee handelsposten, Kjachta en Tsuruhai Tui, ver ten oosten van Kjachta.
Het verdrag bevestigde de officiële status van de Russisch-orthodoxe missie in China, die de pastorale zorg had voor de Albaziners, een van oorsprong Russische bevolkingsgroep die vanaf de tweede helft van de zeventiende eeuw in Peking woonden.
Er werd nog eens expliciet bevestigd dat groepen en personen die de grens overstaken teruggezonden dienden te worden naar het land van herkomst.
Het werd mogelijk dat Russische staatskaravanen eenmaal in de drie jaar naar Peking konden reizen in plaats van de in het verdrag van Nertsjinsk vastgelegde vier jaar. Het verdrag sprak ook uit dat Rusland en China een kanaal moesten openen voor diplomatiek verkeer.
In de decennia na 1728 ontwikkelde zich een door beide partijen ontwikkeld grensprotocol.
De stad Kjachta
Kjachta ontwikkelde zich in de decennia na de ondertekening van het verdrag tot een zeer welvarende stad met een groot handelsvolume. Het belangrijkste product uit China was thee. In de beginjaren werd er nog vooral bont naar China geëxporteerd. Vanaf de tweede helft van de 18e eeuw nam dat sterk af, vanwege de afname van pelsdieren in Siberië. Daarna werden vooral textielproducten naar China geëxporteerd.
Het belang van de positie van Kjachta als handelsstad nam vanaf de tweede helft van de 19e eeuw sterk af. De transportkosten voor bijvoorbeeld thee vanaf Kanton via Londen naar Moskou via de zeeroute werden toen aanzienlijk minder dan via de route door Siberië.
Aan het eind van de 19e eeuw was er in de stad alleen nog sprake van een regionale handel tussen Russen, Mongolen en Chinezen.
Tweede Verdrag van Kjachta
Er is in Kjachta nog een tweede verdrag gesloten. In 1915 – na de val van de Qingdynastie – werd tussen Rusland en de republiek China vastgesteld dat Buiten-Mongolië een autonome status zou hebben binnen het staatsverband van de Chinese republiek. De Russische Oktoberrevolutie van 1917 en de gevolgen daarvan zorgden ervoor dat dit tweede verdrag van Kjachta maar een zeer beperkte invloed heeft gehad.
China tijdens de Qing-dynastie
Geschiedenis van Rusland
Kjachta
Geschiedenis van Siberië
Kja
1727
|
Het belangrijkste doel van Rusland bij het verdrag van Nertsjinsk was het verkrijgen van mogelijkheden geweest om direct handel te kunnen drijven in China in de vorm van het zenden van handelskaravanen van de staat naar Peking. Rusland kon in de termen van het verdrag eenmaal in de vier jaar een grote karavaan zenden. Het was Russische privéhandelaren verboden zelf handel te drijven in Peking en huiden en bont te verkopen in Mongolië. Met name dat laatste verbod werd massaal overtreden en de Russische staatskaravanen ontdekten dan ook altijd dat er veel Russisch bont werd verkocht in Mongolië met Peking als uiteindelijke bestemming.
De Russische staatskaravanen gebruikten vrijwel altijd de route via Urga, het huidige Ulaanbaatar.
Vanaf begin 18e eeuw begonnen Russische handelaren daar al een groot deel van de lading van deze karavanen te verkopen en het via tussenhandelaren verder naar China te verhandelen.
| 7 |
handel, ruil, betaling
|
10,907 |
ListenAction
|
1149390
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dennis%20Ruyer%20%28radioprogramma%29
|
Dennis Ruyer (radioprogramma)
|
Dennis Ruyer was een radioprogramma op de Nederlandse zender Radio 538 dat werd gepresenteerd door Dennis Ruyer. Het programma werd 's avonds uitgezonden van maandag t/m donderdag tussen 19.00 en 21.00 uur.
Het programma werd voorheen uitgezonden tussen 14.00 en 16.00 uur. Op 4 oktober werd de programmering echter omgegooid en werden deze uren overgenomen door Jeroen Nieuwenhuize. Hierdoor werd Dennis Ruyer geplaatst in de avond op de oude plek van Barry Paf. Barry werd in de late avond geplaatst tussen 21.00 en 00.00 uur en hij verving Mark Labrand die tijdelijk de avondshow van Frank Dane overnam die de overstap maakte naar 3FM.
Tussen maart en mei 2010 werd het programma gepresenteerd door Niek van der Bruggen omdat Dennis Ruyer de middagshow overnam van Lindo Duvall. Dennis wilde echter niet in de middag dus werd deze overgenomen door Frank Dane, hierdoor keerde Dennis weer terug op zijn oude plek.
Van 30 juli t/m 3 augustus 2012 presenteerde Barry Paf en van 6 t/m 9 augustus 2012 presenteerde Edwin Noorlander dit programma in plaats van Dennis Ruyer. Dit omdat Ruyer samen met Tim Klijn het programma Evers staat op ging presenteren en dat Edwin Evers en zijn team op een latere tijdstip gingen presenteren, vanwege de Olympische Spelen.
Van 13 t/m 23 augustus 2012 presenteerde Jeroen Nieuwenhuize dit programma, omdat Dennis Ruyer op vakantie is.
Op 21 augustus 2012 werd bekendgemaakt dat er een nieuwe programmering kwam voor Radio 538. Frank Dane nam dit tijdstip over van Dennis Ruyer. Ruyer presenteerde zelf van maandag t/m vrijdag met Greatest Hits in de ochtend. Jens Timmermans presenteerde alleen op de zondag met D'r uit!. Op 3 september 2012 presenteerde Frank Dane met Dane Doet 't op deze tijdstip.
Vaste onderdelen
Maak 't of Kraak 't
Hierin werd de populariteit van een nieuwe single getest. Luisteraars konden beoordelen of een nieuwe single vaker moest worden gedraaid of juist niet. Dit was echter puur voor de populariteit van de single op dat radiostation en had geen grote invloed op de airplay of verkoop van de plaat. Het onderdeel bestond al sinds eind jaren 1990.
Na het beluisteren van de plaat kon de luisteraar door te stemmen bepalen of een nummer vaker of voorlopig niet meer 's avonds op Radio 538 zou worden gedraaid. Maken stond voor vaker draaien, Kraken voor het omgekeerde. Dit "vaker draaien" betekende voor de meeste platen echter slechts een paar keer draaien. Reageren voor het onderdeel kon via telefoon (bellen of sms), e-mail en Twitter. De stemmen werden vervolgens geteld en de single werd met een bepaald percentage gemaakt of gekraakt.
Top 40 Classic
Hierin stuurde een luisteraar een nummer in dat in de Top 40 heeft gestaan. Ook moest de luisteraar een verklaring geven waarom hij of zij graag wou luisteren. Het onderdeel vond elke dag plaats.
Radioprogramma van Radio 538
Muziekprogramma op radio
Radiospelprogramma
Verzoekprogramma
|
Na het beluisteren van de plaat kon de luisteraar door te stemmen bepalen of een nummer vaker of voorlopig niet meer 's avonds op Radio 538 zou worden gedraaid. Maken stond voor vaker draaien, Kraken voor het omgekeerde. Dit "vaker draaien" betekende voor de meeste platen echter slechts een paar keer draaien. Reageren voor het onderdeel kon via telefoon (bellen of sms), e-mail en Twitter. De stemmen werden vervolgens geteld en de single werd met een bepaald percentage gemaakt of gekraakt.
| 1 |
luisteren, audio, geluidsinhoud
|
5,068 |
UserLikes
|
4398013
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Fallout%204
|
Fallout 4
|
Fallout 4 is een actierollenspel ontwikkeld door Bethesda Game Studios dat op 10 november 2015 uitgekomen is voor PlayStation 4, Windows en Xbox One. Het spel werd uitgegeven door Bethesda Softworks en is het achtste deel in de Fallout-serie.
Fallout 4 speelt zich af in een post-apocalyptisch Boston in het jaar 2287, 210 jaar na een nucleaire oorlog. Het spel begint op de dag dat de atoombommen werden gedropt, op 23 oktober 2077. Het personage van de speler schuilt op die dag in Vault 111 om 210 jaar later weer bovengronds te verschijnen. Het is in de game mogelijk om volledig een eigen karakter te ontwerpen. Aan het begin heb je de keuze om door het spel te gaan als een man of een vrouw. Een van de grote veranderingen tegenover andere Fallout games is de toevoeging van een hoofdpersonage met stem. Deze stemmen zijn ingesproken door Courtenay Taylor (vrouw) en Brian T. Delaney (man).
Gameplay
Net zoals de meeste andere games in de Fallout-franchise is de gamewereld van Fallout 4 open. Dit betekent dat de speler de volledige vrijheid heeft om buiten missies te doen wat deze verlangt. Net als Fallout New Vegas draait de hoofdverhaallijn vooral over de interacties van de speler met de verscheidende machtige groeperingen in Boston.
Fallout 4 VR
Naast de reguliere versie van Fallout 4, heeft Bethesda Softworks op 12 december 2017 een 'virtual reality'-versie van het spel uitgebracht voor Windows. In deze versie kan men met behulp van een Oculus Rift, een HTC Vive of een andere SteamVR-compatibele bril het spel spelen. Met motion controllers kan de speler zijn wapens richten en vuren, en de Pip-Boy gebruiken. De DLC's die zijn uitgegeven voor de reguliere versie zijn niet officieel uitgebracht voor de VR-versie.
Systeemeisen
Externe link
Officiële website
Actierollenspel
Computerspel uit 2015
First-person shooter
PlayStation 4-spel
Third-person shooter
Windows-spel
Xbox One-spel
Openwereldspel
|
Gameplay
Net zoals de meeste andere games in de Fallout-franchise is de gamewereld van Fallout 4 open. Dit betekent dat de speler de volledige vrijheid heeft om buiten missies te doen wat deze verlangt. Net als Fallout New Vegas draait de hoofdverhaallijn vooral over de interacties van de speler met de verscheidende machtige groeperingen in Boston.
| 1 |
gebruikersvoorkeuren, interactie, likes
|
2,661 |
PayAction
|
5377431
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dood%20van%20George%20Floyd
|
Dood van George Floyd
|
De dood van George Floyd, een Afro-Amerikaanse man, vond plaats in Minneapolis (Minnesota) op 25 mei 2020. De 46-jarige Floyd stierf nadat politieagent Derek Chauvin met zijn knie meer dan acht minuten op Floyds nek had geleund, terwijl deze geboeid met zijn buik op straat lag. Twee andere agenten leunden gelijktijdig met hun knieën op zijn rug en een vierde agent hield het publiek op afstand. Nadat Floyd na ongeveer zes minuten buiten bewustzijn was geraakt, hield Chauvin zijn knie nog bijna drie minuten op Floyds nek. Floyd werd hierna in een ambulance naar het ziekenhuis vervoerd; een poging tot reanimatie in de ambulance mocht niet meer baten. Hij werd bij aankomst in het ziekenhuis doodverklaard.
De mishandeling werd door omstanders met een mobiele telefoon gefilmd en rechtstreeks uitgezonden via Facebook Live. Dit trok de aandacht van de Amerikaanse media. Het gebeuren werd wereldnieuws en leidde tot protesten in Minneapolis en andere steden wereldwijd tegen racisme. Enkele van deze protesten ontaardden in rellen en plunderingen. Al langer klaagden Amerikaanse mensenrechtenorganisaties over een volgens hen discriminerende behandeling van zwarten door de politie, zonder dat dit tot verbetering leidde. Bij protesten over de hele wereld werd er op borden zijn naam gezet en borden met de tekst 'Black lives matter'. Het nieuws verspreidde zich heel snel over de hele wereld.
Bij de arrestatie van Floyd waren vier agenten betrokken. Allen werden kort na het overlijden van Floyd ontslagen. Chauvin werd op 29 mei 2020 gearresteerd op verdenking van dood door schuld, later verzwaard tot doodslag. De drie andere agenten werden op 3 juni 2020 gearresteerd op verdenking van medeplichtigheid aan doodslag. Chauvin werd op 20 april 2021 door een jury schuldig bevonden aan de moord op George Floyd. Op 25 juni 2021 is Chauvin veroordeeld tot 22,5 jaar cel. Nabestaanden van George Floyd vinden dit geen eerlijke straf, zij vonden dat hij een levenslange celstraf moest krijgen. Vooral omdat in de publieke opinie de beschuldiging werd geuit dat de politieagent hem waarschijnlijk had gedood wegens zijn donkere huidskleur.
Betrokken personen
George Floyd
George Floyd, vader van twee dochters en een zoon, was een Amerikaanse man van Afro-Amerikaanse afkomst. In 2007 werd hij veroordeeld tot een celstraf van vijf jaar voor een gewapende overval. Hij werkte na die tijd vijf jaar als beveiliger voor een restaurant in Minneapolis voordat hij zijn baan verloor als gevolg van de in 2020 uitgebroken coronapandemie. In 2004 was hij veroordeeld voor een drugsdelict, waarvoor hem in oktober 2021 postuum gratie zou worden verleend.
Op 9 juni werd hij begraven in Pearland in Texas, de staat waar hij opgroeide. Vooraf was er een herdenkingsdienst in de kerk van Houston.
Agenten
Chauvin was een toen 44 jaar oude blanke man die sinds 2001 als politieagent voor de Minneapolis Police Department werkte. Hij had achttien klachten op zijn naam staan, waarvan twee resulteerden in een officiële berisping.
Een van de drie andere agenten werd in 2017 aangeklaagd voor het gebruik van buitensporig geweld tijdens het uitvoeren van zijn ambt. De zaak werd buiten de rechtbank om met 25.000 Amerikaanse dollar beslecht. De andere twee agenten waren nog maar kort in dienst.
Alle vier agenten werden kort na het overlijden van Floyd ontslagen en in staat van beschuldiging gesteld.
Gebeurtenissen
Verklaringen van politie en ambulancepersoneel
Kort na acht uur 's avonds op 25 mei, Memorial Day, reageerden de politie van Minneapolis op een melding van betaling met vervalst geld op Chicago Avenue South in de wijk Powderhorn. Volgens een mede-eigenaar van een nabije voedselzaak stelde een medewerker vast dat Floyd had getracht te betalen met een vervalst 20 dollar-biljet. Hierop werd de politie gebeld, die Floyd aantrof in een auto in de buurt. Floyd zou volgens hen onder invloed geweest zijn. Een woordvoerder van de politie stelde dat de agenten hem hadden opgedragen het voertuig te verlaten, waarna hij zich fysiek zou hebben verzet. De twee agenten vroegen hem vervolgens in te stappen in de politieauto, waarna hij schreeuwde dat hij claustrofobisch was en hij in paniek raakte. Hierna arriveerden nog twee agenten voor versterking, onder wie de agent die zijn knie minutenlang op Floyd zijn nek hield.
Volgens de politie van Minneapolis konden de agenten de verdachte in de handboeien slaan en constateerden ze dat hij leed aan medische problemen. Hierop belden ze een ambulance. Volgens de verklaring van de politie werden bij de arrestatie geen wapens gebruikt. Volgens de Minneapolis Fire Department transporteerde ambulancepersoneel de man van de locatie en trachtte hem te reanimeren. Ze constateerden dat hij geen hartslag had en niet reageerde op de medische handelingen. Floyd werd vervolgens naar het Hennepin County Medical Center gebracht, waar hij dood werd verklaard.
Livevideo
Een deel van de arrestatie werd door een omstander gefilmd en rechtstreeks uitgezonden via Facebook Live. Deze video ging al snel viraal. In de video is te zien dat een agent met een knie op Floyds nek drukt.
Op het moment dat de video begint, ligt Floyd al met zijn borst naar beneden gedrukt op de straat, terwijl de agent op diens nek knielt en hem vernederend toespreekt. Floyd vraagt de knie van zijn nek te halen en geeft aan te stikken. De agent reageert sarcastisch met "Je kunt spreken, dus je kunt ademhalen". Een omstander roept de agent op om Floyd ademruimte te geven. Ondanks de aanhoudende smeekbedes van Floyd en de reacties van de omstanders haalt de politieman zijn knie niet van Floyds nek. Floyd stopt uiteindelijk met proberen op te staan, krijgt een bloedneus. Later verliest hij zijn bewustzijn. De agenten negeren verzoeken van omstanders Floyds pols te meten.
De agent haalde pas zijn knie van Floyds nek toen medische hulpdiensten arriveerden om zijn lichaam op een brancard te tillen. Hij werd in een ambulance weggereden. Deze video laat zien dat de politieman minstens zeven minuten op Floyds nek heeft geknield.
Ander videomateriaal
Een tweede video van een omstander, die is opgenomen vanuit een voertuig, laat zien hoe Floyd uit zijn auto wordt gehaald. Uit deze beelden blijkt, volgens verschillende mediakanalen, niet dat Floyd weerstand bood.
Een zes minuten durende video van een bewakingscamera van een nabijgelegen restaurant werd later verspreid door de nieuwsmedia. Deze toont twee agenten die een man uit een voertuig verwijderen. De man is geboeid en wordt naar het trottoir gebracht, waar hij gaat zitten. Een derde agent arriveert. Later helpt een agent de man weer opstaan, en twee agenten brengen de man naar een politievoertuig, waar de man op de grond valt. Hoewel de politie aanvankelijk beweerde dat Floyd zich fysiek tegen de arrestatie had verzet, toont deze bewakingsvideo dat agenten hem rustig vasthouden. Ander videomateriaal ondersteunt deze beschreven beelden.
Doodsoorzaak
De eerste autopsie werd in opdracht van de autoriteiten uitgevoerd en aanvankelijk was de uitslag daarvan dat Floyd overleed aan een combinatie van atheromatose van het hart, hypertensie, fentanylvergiftiging en recent gebruik van methamfetamine. De familie van Floyd vertrouwde deze uitslag niet en liet daarom een tweede autopsie uitvoeren door een onafhankelijke partij, Michael Baden en Allecia Wilson, en zij concludeerden dat verstikking de doodsoorzaak was. Na deze tweede autopsie heeft de patholoog van de eerste autopsie zijn rapport herzien en bevestigd 'dat Floyd overleed doordat er niet genoeg bloed naar zijn hersenen stroomde als gevolg van de nekklem terwijl hij in bedwang werd gehouden door de politieagenten van Minneapolis'.
Protesten
De dood van Floyd was de aanleiding voor demonstraties tegen politiegeweld en racisme over de hele wereld.
Verenigde Staten
In de Verenigde Staten zijn er naast vreedzame protestacties ook rellen. Verschillende Amerikaanse staten willen de nationale garde inzetten tegen de rellen die zijn uitgebroken. De National Guard zou de lokale politie moeten ondersteunen. In zeker acht staten is hulp gevraagd van de reservestrijdkrachten. Het gaat om Minnesota, Ohio, Georgia, Colorado, Wisconsin, Kentucky, Utah en Texas. Ook hoofdstad Washington doet er een beroep op.
Rechtszaken
Minneapolis schikte een rechtszaak met de familie van Floyd voor $27 miljoen.
Chauvin wilde schuldig pleiten aan een minder ernstige variant van moord resulterende in een celstraf van 10 jaar. Hij dacht weinig kans te maken met een proces. Federaal procureur-generaal William Barr blokkeerde de deal omdat hij vreesde dat demonstranten die straf te licht zouden vinden.
Chauvin werd door een jury schuldig bevonden aan alle drie aanklachten. De rechter veroordeelde hem tot een celstraf van 22,5 jaar. Dit was meer dan de richtlijn van 12,5 jaar omdat Chauvin "met uitzonderlijke wreedheid" (with particular cruelty) gehandeld zou hebben. Hij heeft hoger beroep ingesteld.
Hiernaast is Chauvin ook op het federaal niveau strafrechtelijk aangeklaagd voor het schenden van Floyds burgerrechten. Hij bekende in december 2021 schuld op alle aanklachten.
Ook tegen Chauvins drie collega's zijn federale aanklachten ingediend. Ze werden in februari 2022 veroordeeld op federaal niveau voor het schenden van Floyds burgerrechten. Ze werden ervan beschuldigd geen medische hulp te verlenen aan Floyd, zelfs niet nadat hij het bewustzijn verloor. Twee van hen werden veroordeeld voor niet ingrijpen toen Chauvin geweld toepaste. De drie agenten werden schuldig verklaard op alle aanklachten. Het handelen en het niet ingrijpen droegen bij aan het overlijden van Floyd. Ze zijn door de staat Minnesota aangeklaagd voor medeplichtigheid aan moord.
Rapport Ministerie van Justitie
In april 2021 startte het Ministerie van Justitie een onderzoek naar het politiekorps van Minneapolis. In juni 2023, drie jaar naar de gebeurtenissen, kwam het Ministerie van Justitie met een vernietigend rapport van 89 pagina’s. Het rapport kwam onder meer tot stand door het onderzoeken van duizenden documenten, bodycam beelden en tal van gesprekken sinds 2016. In het rapport kwam onder andere naar voren dat er al jaren spraken was van structurele discriminatie van minderheden, schending van de grondrechten en het negeren van de veiligheid van mensen in hechtenis. Uit het rapport kwam ook naar voren dat agenten soms schoten op mensen zonder vast te stellen of er daadwerkelijk sprake was van een dreigende situatie. President Biden gaf aan het rapport uiterst verontrustend te vinden.
Zie ook
Dood van Michael Brown
Gebeurtenis in 2020
Afro-Amerikaanse geschiedenis
Dood van een persoon
Geschiedenis van Minnesota
Politiegeweld
Racisme in de Verenigde Staten
|
Verklaringen van politie en ambulancepersoneel
Kort na acht uur 's avonds op 25 mei, Memorial Day, reageerden de politie van Minneapolis op een melding van betaling met vervalst geld op Chicago Avenue South in de wijk Powderhorn. Volgens een mede-eigenaar van een nabije voedselzaak stelde een medewerker vast dat Floyd had getracht te betalen met een vervalst 20 dollar-biljet. Hierop werd de politie gebeld, die Floyd aantrof in een auto in de buurt. Floyd zou volgens hen onder invloed geweest zijn. Een woordvoerder van de politie stelde dat de agenten hem hadden opgedragen het voertuig te verlaten, waarna hij zich fysiek zou hebben verzet. De twee agenten vroegen hem vervolgens in te stappen in de politieauto, waarna hij schreeuwde dat hij claustrofobisch was en hij in paniek raakte. Hierna arriveerden nog twee agenten voor versterking, onder wie de agent die zijn knie minutenlang op Floyd zijn nek hield.
| 1 |
betaling, prijs, deelnemer
|
743 |
DepartAction
|
37051
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Staking
|
Staking
|
Een (werk)staking is het tijdelijk stoppen met het leveren van arbeid om een sociaal-politiek doel te bewerkstelligen. De staking is een vorm van protest om kracht bij te zetten aan de wensen van de werknemers. Meestal betreffen die wensen lonen en andere arbeidsvoorwaarden, maar een staking kan ook door werknemers gebruikt worden om aan te geven dat zij het niet eens zijn met het beleid van hun werkgever, of de overheid.
Werknemers die deelnemen aan de staking noemt men stakers. Een werknemer die niet deelneemt aan een staking, heet werkwillige. Het inzetten van werkwilligen of van mensen van buiten de onderneming om aan een staking een einde te maken noemt men het breken van een staking.
Onder een algemene staking wordt verstaan het staken van werknemers van meerdere sectoren op hetzelfde moment. Een algemene staking heeft meestal ten doel om ongenoegen met het (sociaaleconomische) beleid van een regering tot uiting te brengen.
De tegenhanger van de staking is de uitsluiting. Bij een uitsluiting verbiedt de werkgever de werknemer de overeengekomen arbeid te verrichten.
Naar analogie van de werknemersstaking spreekt men wel van een leerlingenstaking bij het weigeren van leerlingen om onderwijs te volgen. Een kopersstaking is dan het tijdelijk niet aanschaffen van (bepaalde) goederen door consumenten.
Stakingen in België
1886
De algemene staking van maart 1886 groeide uit een Luikse herdenking van de Parijse Commune. Zware repressie leidde tot een aantal doden. Verschrikt werd hierop door de politieke klasse gereageerd via het stemmen van de eerste sociale wetgeving.
1936
De algemene staking van 1936 kwam er na een lichte heropleving tijdens de Grote Depressie. Om deze algemene staking te beëindigen riep de regering vertegenwoordigers van de werkgevers, vakbonden en regering samen op de Nationale Arbeidsconferentie van 17 juni 1936, tevens het eerste 'driepartijenoverleg' in de Belgische sociale geschiedenis.
1960-1961
De algemene staking tijdens de winter 1960-1961 was een reactie op de door de regering-Eyskens doorgedrukte Eenheidswet (voor economische expansie, sociale vooruitgang en financieel herstel) van november 1960. 18.000 rijkswachters en ongeveer 12.000 soldaten werden ingesteld om de orde te bewaren. Op vrijdag 6 januari 1961 vonden er in Luik 7 uur lang straatgevechten plaats waarbij 75 gewonden vielen (onder hen 26 stakers). Later overleden 2 stakers aan hun verwondingen.
2005
Op vrijdag 7 oktober 2005, werd er door de socialistische vakvereniging ABVV een volledige staking afgekondigd. Het christelijke ACV riep niet mee op tot staking. Deze staking was een reactie op de onderhandelingen over sociale zekerheid en eindeloopbaan.
Een algemene staking, gesteund door zowel de socialistische, christelijke als liberale vakverenigingen, werd gehouden op vrijdag 28 oktober. Nogmaals was het thema het behoud van de sociale zekerheid en in het bijzonder de rechten voor opruststelling.
Stakingen in Nederland
Er kan onderscheid gemaakt worden tussen georganiseerde stakingen en wilde stakingen. Georganiseerde stakingen zijn gepland en georganiseerd door een of meer vakbonden. Wilde stakingen zijn over het algemeen niet gepland en hebben in elk geval aanvankelijk niet de steun van vakbonden. Als vakbonden zich toch achter een wilde staking stellen wordt, zoals dat heet, een staking overgenomen.
Omdat de stakers niet werken tijdens de staking, hoeft de werkgever hen geen loon te betalen over de dagen dat de werknemer staakt. Het kan zijn dat de stakers de werkwilligen verhinderen om aan het werk te gaan. Als daardoor de werkwilligen inderdaad niet kunnen werken, hoeft - in het geval van een georganiseerde staking - de werkgever ook aan hen geen loon te betalen. In geval van een wilde staking moet de werkgever wél het loon doorbetalen aan de werkwilligen, ook al worden zij verhinderd te werken. De reden voor dit verschil is dat een georganiseerde staking geacht wordt in de risicosfeer van de werknemer te liggen, en een wilde staking in de risicosfeer van de werkgever.
Door de grote mate van georganiseerd overleg wordt er in Nederland relatief weinig gestaakt. Uitgedrukt in procenten van de gewerkte tijd is het stakingspercentage in Nederland als gebruikelijk verwaarloosbaar. In 2013 waren er 24 stakingen, in 2014 waren dat er 25. Per 1000 inwoners werd in 2014 formeel 9 dagen gestaakt, in Frankrijk is dat aantal 171 dagen.
Wilde staking
Deze collectieve stakingen worden zonder erkende vakbond georganiseerd en een rechter zal een wilde staking eerder onrechtmatig beoordelen en de staking verbieden. Ook is er voor de werknemers meer risico dat ze op staande voet ontslagen mogen worden door de werkgever.
Rechterlijke verboden
Een werkgever kan proberen via de rechter een verbod op de staking af te dwingen. Het is in Nederland zeldzaam dat een rechter een staking verbiedt. Hij kan beslissen om een staking te verbieden, als hij van mening is dat er niet voldoende is gedaan om er via overleg uit te komen. In augustus 2008 verbood het kantongerecht van Haarlem de staking van piloten van transavia.com. Onder Europees recht is het nog zeldzamer dat een staking wordt verboden. En dat kan een extra reden zijn voor een rechter om terughoudend te zijn met een verbod.
De eerste georganiseerde stakingen
Plaatselijke stakingen, bijvoorbeeld in de textielindustrie, zijn bekend uit de zestiende en zeventiende eeuw. Zo staakten de volders, die vies en onaangenaam werk deden meerdere malen door massaal uit de stad te vertrekken. Stakingen van polderjongens en veenarbeiders werden soms wel een lawei genoemd. De lawei was een soort seinmast waarmee men bijvoorbeeld aangaf wanneer de werktijd begon of eindigde. Stakende arbeiders gaven via de lawei een signaal aan de andere arbeiders dat zij het werk moesten neerleggen. In de Friese veenderijen werd staken 'bollejeie' (het Friese werkwoord 'bolje' betekent 'opstandig, oproerig zijn) genoemd. Veel stakingen werden met militair geweld beëindigd.
In de 19e eeuw werden arbeiders gedwongen om een deel van hun loon te besteden bij het bedrijf van hun werkgever of bij door de werkgever aangewezen winkelbedrijven (gedwongen winkelnering). Dit betrof soms een aanzienlijk deel van het loon. Dit was nadelig voor de arbeiders, omdat zij niet zelf konden beslissen waar zij hun loon aan uitgaven en waardoor ze soms te veel moesten betalen voor de producten. In de loop van de 19e eeuw hebben de veenarbeiders meermalen gestaakt, meestal om loonsverhoging af te dwingen. Deze stakingen waren vrijwel altijd van korte duur.
In de jaren 70 van de 19e eeuw nam de werkgelegenheid in het veenbedrijf sterk af, met name doordat turf als brandstof werd vervangen door petroleum en steenkool. In het begin van de jaren 80 van de 19e eeuw daalden de lonen hierdoor drastisch. De druk op de veenarbeiders om hun waren te kopen in de winkel van hun veenbaas werd steeds dwingender. Door de dalende turfomzetten werd de winkel immers een steeds belangrijkere inkomensbron voor de veenbaas. Begin 1888 steeg de vraag naar turf weer, en stegen de turfprijzen. Al snel raakten de veenbazen door hun voorraad turf heen en hadden zij meer arbeiders nodig. De veenarbeiders realiseerden zich dat deze situatie hen macht bood, en zij eisten hoger loon.
Op 22 maart 1888 brak onder de veenarbeiders in Appelscha een grote staking uit. Tijdens een vergadering van circa 350 veenarbeiders werd besloten hoger loon te eisen, en de vrijheid om het loon te besteden zoals zij dat zelf wensten, dus afschaffing van de gedwongen winkelnering. De staking verspreidde zich over de provincies Friesland, Groningen en Drenthe. Pas begin juni waren de stakingen vrijwel overal ten einde. Hoewel deze staking opvallend was wat grootte betreft, was het resultaat mager: de lonen werden slechts weinig verhoogd, en de veenbazen hielden zich niet aan de gemaakte afspraken. Dat laatste heeft ertoe geleid dat latere loonafspraken in een schriftelijke overeenkomst vastgelegd werden. Daarmee was de staking van 1888 de basis van de georganiseerde onderhandelingen. In 1889 werd door veenarbeiders in Appelscha de arbeidersvereniging De Eendracht opgericht, die jaarlijks loononderhandelingen ging voeren met de gezamenlijke veenbazen.
Andere historische stakingen in Nederland
1902 Grote staking van Twentse textielarbeiders. Op het hoogtepunt van de acties waren 45.000 textielarbeiders werkloos, hetzij door staking, hetzij door uitsluiting.
1903 De grote spoorwegstaking. Na deze staking werd op 9 april 1903 het staken voor ambtenaren en spoorwegpersoneel strafbaar gesteld. Albert Hahn maakte van deze staking een zeer bekende prent.
Februaristaking - 1941.
April-meistaking - 1943.
Spoorwegstaking van 1944.
Staking van openbaar vervoer 2018
Staking van openbaar vervoer 2019
Stakingen elders
Op 1 mei 1884 brak er in de Verenigde Staten een staking uit die uiteindelijk het begin van de achturige werkdag zou betekenen. Deze dag zal de geschiedenis ingaan als de Dag van de Arbeid en is in vele landen een erkende feestdag. Uitzonderingen zijn Canada, Nederland en ironisch genoeg ook de Verenigde Staten.
In maart 1920 grepen rechtse Vrijkorpsen de macht in Duitsland, en schoven Wolfgang Kapp naar voren als rijkskanselier. Het leger weigerde in te grijpen. Een algemene staking, geleid door links, dwong de putschisten echter binnen enkele dagen tot aftreden.
In mei/juni 1968 waren er grootschalige stakingen in Frankrijk.
In 1980 woedden er onlusten in Polen. Grootschalige stakingen braken uit, en de regering zag zich gedwongen om de stakers tegemoet te komen door onafhankelijke vakbonden toe te staan. De vakbond Solidarność (Solidariteit), geleid door Lech Wałęsa. In december 1981 veranderde de koers van de Poolse communistische partij echter. De noodtoestand werd uitgeroepen, de vakbond Solidariteit werd weer verboden, en de politieke repressie werd harder.
Van maart 1984 tot maart 1985 legden duizenden mijnwerkers in Engeland het werk neer tijdens de Britse mijnwerkersstaking van 1984/85.
Van 10 augustus tot 20 september 2012 werd bij de Lonmin platinamijn in Marikana, Zuid-Afrika wild gestaakt. Bij gewelddadigheden tussen stakers en de politie kwamen 44 mensen om het leven.
Alternatieven
Een werkgever hoeft een stakende werknemer geen loon te betalen over de gestaakte tijd. Om die reden zijn acties waarbij de werkgever werkende werknemers tegenover zich vindt vaak snel effectiever. Als die het tempo van hun werk of de aanpak ervan aanpassen, langzaam-aan-acties, ondervindt een werkgever minder productie en dat raakt hem in de portemonnee. Voorbeelden: Als bij het openbaar vervoer de reizigers gratis mogen reizen, of door collectieve ziekmelding.
Als vergelijkbaar actiemiddel komt ook een bedrijfsbezetting voor: een actie waarbij werknemers de werkruimten ook buiten de reglementaire arbeidstijd bezet houden en waarbij werknemers in de reglementaire arbeidstijd of de productie (in eigen beheer) voortzetten of weigeren te werken.
Zie ook
Filterblokkade
Hongerstaking
Minimale dienstverlening
Externe link
Database met stakingen in Nederland
|
De eerste georganiseerde stakingen
Plaatselijke stakingen, bijvoorbeeld in de textielindustrie, zijn bekend uit de zestiende en zeventiende eeuw. Zo staakten de volders, die vies en onaangenaam werk deden meerdere malen door massaal uit de stad te vertrekken. Stakingen van polderjongens en veenarbeiders werden soms wel een lawei genoemd. De lawei was een soort seinmast waarmee men bijvoorbeeld aangaf wanneer de werktijd begon of eindigde. Stakende arbeiders gaven via de lawei een signaal aan de andere arbeiders dat zij het werk moesten neerleggen. In de Friese veenderijen werd staken 'bollejeie' (het Friese werkwoord 'bolje' betekent 'opstandig, oproerig zijn) genoemd. Veel stakingen werden met militair geweld beëindigd.
| 1 |
vertrek, locatie, bestemming
|
11,231 |
AggregateRating
|
3956541
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Banished%20%28computerspel%29
|
Banished (computerspel)
|
Banished (Engels voor: "Verbannen") is een indie-simulatiespel uit 2014, ontwikkeld en uitgegeven door Shining Rock Software, een eenmansstudio van Luke Hodorowicz. Het verhaal van het spel is gecentreerd rond een verbannen groep mensen die samen, als geïsoleerde gemeenschap, een stad moet bouwen om te overleven. Hierbij wordt van de speler verwacht dat deze zich richt op zorgvuldige omgang met grondstoffen.
Het spel deed mee aan het Independent Games Festival dat plaatsvond in San Francisco, tussen 17 en 21 maart 2014.
Op 19 september 2018 maakte Hodorowicz bekend bezig te zijn met het ontwikkelen van een opvolger voor het spel.
Gameplay
De speler moet met een kleine groep mensen een vestiging bouwen waarin voldoende grondstoffen aanwezig zijn om de stad en haar inwoners te onderhouden. Hodorowicz: "the townspeople of Banished are your primary resource. They are born, grow older, work, have children of their own and eventually die. Keeping them healthy, happy and well-fed are essential to making your town grow." ("De burgers zijn in Banished de voornaamste hulpbron. Ze worden geboren, worden ouder, werken, krijgen zelf kinderen en gaan uiteindelijk dood. Het is essentieel voor het laten groeien van je stad om ze gezond, gelukkig en goed gevoed te houden.")
Deze mensen zijn niet door de speler direct te besturen. In plaats daarvan markeert de speler welke taken uitgevoerd moeten worden (de constructie van een gebouw, het kappen van bomen, het weghakken van steen, etc.) waarna de burgers dit uit eigen beweging uitvoeren. Burgers kunnen ook niet rechtstreeks een beroep toegewezen krijgen. In plaats daarvan past de speler het aantal mensen met een bepaald beroep aan, waarna het spel de onderverdeling maakt.
De burgers moeten gevoed worden. Het voedsel hiervoor is te verzamelen op meerdere manieren. Men kan bijvoorbeeld gewassen verbouwen op velden of fruit en noten op boomgaarden. Deze gewassen moeten voor het vallen van de winter geoogst worden, anders zullen ze kapotvriezen. Men kan jachthuizen of een verzamelaarshut bouwen. Deze moeten in een ruim stuk bos staan; het voedsel dat ze verzamelen komt namelijk alleen voor in het bos. Er kan een vissershut gebouwd worden aan de oever van een rivier of een meer. De hut moet wel ver genoeg van de andere vissershutten af staan, anders zal de opbrengst lager zijn. Er kan ook een weide aangelegd worden waar vee graast. Dit vee moet, evenals de zaden voor de boomgaarden en de velden, eerst worden gekocht van handelaars die bij de handelspost aanmeren. Van dit vee is één dier per soort al genoeg om een kudde van te fokken. Al het voedsel wordt verzameld bij een voedselschuur waar burgers het zelf ophalen en meenemen naar hun huizen.
De gewassen op de velden en het fruit en de noten op de boomgaarden zijn vatbaar voor kou, dus een vroeg invallende winter kan de opbrengst van een oogst sterk verminderen. Daar staat tegenover dat voor jagers en verzamelaars volwassen bebossing nodig is.
De basisgrondstoffen die men op het land kan vinden kunnen verder verwerkt worden tot allerhande spullen, waaronder brandhout, waarmee woonhuizen warm gehouden worden in de winter, en werktuigen, waarmee de arbeiders sneller kunnen werken. Ook gebouwen worden met deze basisgrondstoffen of verwerkte grondstoffen gebouwd.
Ontwikkeling
De ontwikkeling van het spel begon in augustus 2011 en is vrijwel volledig gedaan door Luke Hodorowicz, op de muziek na; die is geschreven door Joseph Hodorowicz. Luke Hodorowicz ontwikkelde het spel onder de bedrijfsnaam Shining Rock Software. Het spel is geprogrammeerd in C++ en de engine is speciaal gemaakt voor een zombie shooter. Het spel werd echter gerecycled en de engine werd gebruikt voor Banished, omdat Hodorowicz niet tevreden was met het resultaat van het originele spel. Banished is uitgegeven in een 32 bitversie en een 64 bitversie. Er zijn tevens versies voor DirectX 9 en 11. De eerste versies zijn exclusief uitgebracht voor Windows, maar Hodorowicz verklaarde later te gaan onderzoeken of releases voor OS X en Linux tot de mogelijkheden behoren. Dit werd echter bemoeilijkt door de ander soort code die deze OS's gebruikte, en zag hier uiteindelijk van af.
Publicatie
Op 23 oktober 2013 kondigde Hodorowicz aan dat het spel eind 2013 uitgebracht zou worden en dat in de nabije toekomst een definitieve datum voor de release zou worden meegedeeld. Op 9 januari 2014 kondigde hij aan dat Banished op 18 februari dat jaar te downloaden zou zijn.
Het spel is te downloaden via Steam, Good Old Games, Humble Bundle en via de website van de uitgever.
Ontvangst
Banished is met gemengde gevoelens ontvangen door critici. Metacritic, een site die recensies van verschillende populaire critici combineert en daar een cijfer van 1 tot 100 uit berekent, gaf het spel een eindoordeel van 73, met als commentaar: "gemengde of gemiddelde beoordelingen", gebaseerd op 31 verschillende recensies. GameRankings, een site die werkt met dezelfde formule, geeft het artikel een scorepercentage van 72,89, gebaseerd op 19 recensies.
Rowan Kaiser, recensent voor IGN, looft het spel onder andere om zijn "transparante, complexe systemische interacties", maar zegt dat het spel een gebrek heeft aan langetermijndoelen, zoals een campaign-modus.
Systeemeisen
In de onderstaande tabel staan de minimale systeemeisen. Deze hebben alleen betrekking op Windows; andere besturingssystemen worden niet door het spel ondersteund.
Externe links
Shining Rock Software
Banished op Shining Rock Software's website
Software geschreven in C++
Computerspel uit 2014
Windows-spel
Stedenbouwsimulatiespel
|
Ontvangst
Banished is met gemengde gevoelens ontvangen door critici. Metacritic, een site die recensies van verschillende populaire critici combineert en daar een cijfer van 1 tot 100 uit berekent, gaf het spel een eindoordeel van 73, met als commentaar: "gemengde of gemiddelde beoordelingen", gebaseerd op 31 verschillende recensies. GameRankings, een site die werkt met dezelfde formule, geeft het artikel een scorepercentage van 72,89, gebaseerd op 19 recensies.
| 1 |
gemiddelde beoordeling, aggregatierating, recensiescore
|
12,565 |
RsvpResponseType
|
213508
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Psychodiagnostiek
|
Psychodiagnostiek
|
De psychodiagnostiek is de leer van het stellen van een diagnose op het terrein van psychologie. Deze dient niet verward te worden met een medische diagnose.
Algemeen
Psychodiagnostiek kent een 'zachte' (soft data) en een 'harde' (hard data) kant, afhankelijk van het soort instrumenten dat de diagnosticus gebruikt.
'Zacht' is bijvoorbeeld de geschoolde maar onbevangen waarneming van het gedrag - en de subjectieve beoordeling daarvan - door de diagnosticus.
'Hard' zijn alle waarnemingen gemaakt met gekwalificeerde meetinstrumenten, zoals tests, vragenlijsten en gefilmde observaties van gedrag in gestandaardiseerde situaties.
Psychodiagnostiek is nauw verwant met psychometrie: de statistische bewerkingen die voor een goede (betrouwbare en valide) psychodiagnostiek nodig zijn. Dit gaat om zaken als het berekenen van correlaties en het opstellen van de testnormen, waaronder ook de gemiddelden en spreidingen van de testscores.
In eerste instantie is de psychodiagnostiek ontwikkeld om menselijk gedrag te kunnen voorspellen, en bewees daarmee zijn economisch nut. Door het met behulp van tests selecteren van gegadigden voor functies in het Amerikaanse leger en het bedrijfsleven kreeg de psychometrie in de jaren 30 en 40 van de vorige eeuw een sterke impuls. Maar psychodiagnostiek werd ook ontwikkeld voor het in groepen indelen van volwassenen of kinderen met wie iets gedaan moet worden, zoals welke kinderen in aanmerking komen voor speciale schoolklassen of scholen, of welke volwassenen in aanmerking komen voor welke vorm van psychotherapie. In beide gevallen wil men dat de psychodiagnostiek helpt "de juiste man op de juiste plaats" te krijgen, met oog op een toekomstige ontwikkeling.
Om de persoonlijkheidskenmerken te objectiveren gebruikt de psychodiagnostiek voornamelijk drie instrumenten:
(zelf-)beoordelingsvragenlijst
psychologische test
Een combinatie van tests en gedragsobservatie vindt men in het meer en meer toegepaste assessment; zie aldaar.
Eind twintigste eeuw kwam er veel kritiek op psychologische tests en vragenlijsten. Soms is die kritiek terecht, omdat mensen van een test te veel verwachtten, maar meestal omdat die niet wetenschappelijk genoeg werd opgesteld, of omdat hij reeds in gebruik werd genomen, zonder voorafgaand onderzoek. Testconstructie vraagt arbeidsintensief wetenschappelijk onderzoek op universitair niveau.
Kenmerken
Algemene kenmerken van psychologische tests en vragenlijsten zijn:
Onderwerp : In de eerste plaats begint het werk met de omschrijving van wat men juist wil meten. Als men bijvoorbeeld wil meten in welke mate iemand "dominant" is in de omgang, moet eerst een werkdefinitie van dominantie gegeven worden, bij voorkeur geconcretiseerd in gedragstermen. Daarna kan men die kenmerken in een vragenlijst gieten en laten invullen door de persoon in kwestie, of door "beoordelaars uit zijn omgeving".
Normering : Stel dat de vragenlijst 50 uitspraken of vragen bevat met elke drie antwoordcategorieën (oneens - onbeslist - eens). De ingevulde antwoorden zijn dan de "ruwe uitslag" op de vragenlijst. Stel dat de persoon hier een score 125 haalt (op een maximum van 150). Je zou dus denken: redelijk dominant. Maar om te weten of die persoon dan werkelijk dominant is moet zijn uitslag op de vragenlijst vergeleken worden met de uitslagen van zijn normgroep, want misschien haalt de doorsnee proefpersoon al 120 op 150, en zit hij dus nog bij de middelmaat. Normeringsonderzoek is dus essentieel voor vragenlijsten en tests. Veel "tijdschrift-testen", of tests die men kan downloaden van het internet voldoen niet aan dat wetenschappelijk criterium.
Validiteit : Validiteitsonderzoek is minstens zo belangrijk. Want hoe weet men zeker dat een hoge score op die vragenlijst echt dominant gedrag voorspelt? Door proefpersonen te volgen in het werkelijke leven en de vergelijking met het echt gedrag (het test-criterium) te maken. Ook hieruit volgt dat testconstructie goed moet voorbereid worden. Stel dat men een test wil ontwerpen die het studiesucces in de richting geneeskunde wil voorspellen. Dan mag de test eigenlijk pas gepubliceerd worden als van de proefpersonen die aan het onderzoek hebben deelgenomen de prestatie in de eigenlijke geneeskunde-studie bekend is. Dit is ook een van de redenen waarom psychodiagnostiek zijn beperkingen heeft. Immers als een degelijke testconstructie drie tot vier jaar duurt, en men dan nog eens 5 jaar moet wachten op de resultaten van het validiteitsonderzoek, bestaat het risico dat zelfs het testcriterium ondertussen gewijzigd is (men stelt inmiddels andere eisen aan toekomstige artsen). Om echt te kunnen bevestigen dat een test meet wat die beweert te meten moet er (statistisch significante) correlatie bestaan tussen het "test-gedrag" en het "criterium-gedrag".
Betrouwbaarheid : Dit is een vierde kenmerk van een goede vragenlijst of test. Dit betekent dat de test bij herhaalde toepassing, ook ongeveer dezelfde meetuitslag geeft, tenminste als men een stabiele persoonlijkheidstrek wil meten. Misschien heeft de proefpersoon in ons voorbeeld wat willen bluffen en zich dominant voorgedaan (omdat hij meende dat dit in een sollicitatie-procedure een gunstige eigenschap is). De vragenlijst moet dus ook een verborgen sleutel voor "sociaal wenselijk antwoorden" bevatten. Met andere woorden, bij een nieuwe invulling in een andere situatie moet de proefpersoon ongeveer even dominant blijken. Nog iets waar de meeste populaire vragenlijsten niet aan voldoen.
Indeling
Er zijn meerdere indelingen van tests en vragenlijsten mogelijk;
Naar aanbiedingsvorm
Mondelinge test
Schriftelijke test
Niet-verbale test
Computergestuurde test
Naar antwoord-wijze
Meerkeuzevragen
Open antwoord vragen
Semi-gestructureerd
Individueel of collectief afgenomen test
Naar inhoud die men wil meten.
Soms worden testen onderverdeeld voor (deel-)vaardigheden in subtests.
Persoonlijkheidstest en/of karaktertest
Vaardigheidstest. Hierbij kan men zo een zestal soorten onderscheiden, waarbij getest wordt op
intelligentie : intelligentietesten, capaciteitentesten of deelaspecten daarvan testen op zaken als technisch inzicht, ruimtelijk voorstellingsvermogen, numeriek redeneren, en/of communicatieve vaardigheden
leervaardigheid of leertests
geheugen- en aandacht
schoolrijpheid
reactiesnelheid
motoriek
Schoolvorderingentest, bijvoorbeeld met het leerlingvolgsysteem (SVT)
Belangstelling en/of beroepsvoorkeur-test
Voorbeelden
Postbak-test : hierbij wordt de participant een functiebeschrijving gegeven, en moet hij aan de hand van memo's en e-mails agenda samenstellen, rekening houdend met de prioriteiten en voorwaarden uit de functiebeschrijving
Gevalstudie : er wordt de participant een uitgewerkt praktisch voorbeeld gegeven die hij volledig analyseren en bespreken moet, bijvoorbeeld door middel van een sterkte-zwakteanalyse.
Codebreker : de participant moet gegevens met elkaar in verband brengen en op basis daarvan ontbrekende gegevens aanvullen
Vraagstukken : na een korte beschrijving van een praktische voorbeeld wordt een vraag gesteld waarvoor de participant met die gegevens een berekening moet maken.
Literatuur
Karine Verschueren, Helma Koomen (2007). Handboek Diagnostiek in de Leerlingenbegeleiding". Garant.
Zie ook
Psychologie van arbeid en gezondheid
Externe link
Vlaams forum voor psychodiagnostiek
Onderzoek
|
Kenmerken
Algemene kenmerken van psychologische tests en vragenlijsten zijn:
Onderwerp : In de eerste plaats begint het werk met de omschrijving van wat men juist wil meten. Als men bijvoorbeeld wil meten in welke mate iemand "dominant" is in de omgang, moet eerst een werkdefinitie van dominantie gegeven worden, bij voorkeur geconcretiseerd in gedragstermen. Daarna kan men die kenmerken in een vragenlijst gieten en laten invullen door de persoon in kwestie, of door "beoordelaars uit zijn omgeving".
Normering : Stel dat de vragenlijst 50 uitspraken of vragen bevat met elke drie antwoordcategorieën (oneens - onbeslist - eens). De ingevulde antwoorden zijn dan de "ruwe uitslag" op de vragenlijst. Stel dat de persoon hier een score 125 haalt (op een maximum van 150). Je zou dus denken: redelijk dominant. Maar om te weten of die persoon dan werkelijk dominant is moet zijn uitslag op de vragenlijst vergeleken worden met de uitslagen van zijn normgroep, want misschien haalt de doorsnee proefpersoon al 120 op 150, en zit hij dus nog bij de middelmaat. Normeringsonderzoek is dus essentieel voor vragenlijsten en tests. Veel "tijdschrift-testen", of tests die men kan downloaden van het internet voldoen niet aan dat wetenschappelijk criterium.
Validiteit : Validiteitsonderzoek is minstens zo belangrijk. Want hoe weet men zeker dat een hoge score op die vragenlijst echt dominant gedrag voorspelt? Door proefpersonen te volgen in het werkelijke leven en de vergelijking met het echt gedrag (het test-criterium) te maken. Ook hieruit volgt dat testconstructie goed moet voorbereid worden. Stel dat men een test wil ontwerpen die het studiesucces in de richting geneeskunde wil voorspellen. Dan mag de test eigenlijk pas gepubliceerd worden als van de proefpersonen die aan het onderzoek hebben deelgenomen de prestatie in de eigenlijke geneeskunde-studie bekend is. Dit is ook een van de redenen waarom psychodiagnostiek zijn beperkingen heeft. Immers als een degelijke testconstructie drie tot vier jaar duurt, en men dan nog eens 5 jaar moet wachten op de resultaten van het validiteitsonderzoek, bestaat het risico dat zelfs het testcriterium ondertussen gewijzigd is (men stelt inmiddels andere eisen aan toekomstige artsen). Om echt te kunnen bevestigen dat een test meet wat die beweert te meten moet er (statistisch significante) correlatie bestaan tussen het "test-gedrag" en het "criterium-gedrag".
Betrouwbaarheid : Dit is een vierde kenmerk van een goede vragenlijst of test. Dit betekent dat de test bij herhaalde toepassing, ook ongeveer dezelfde meetuitslag geeft, tenminste als men een stabiele persoonlijkheidstrek wil meten. Misschien heeft de proefpersoon in ons voorbeeld wat willen bluffen en zich dominant voorgedaan (omdat hij meende dat dit in een sollicitatie-procedure een gunstige eigenschap is). De vragenlijst moet dus ook een verborgen sleutel voor "sociaal wenselijk antwoorden" bevatten. Met andere woorden, bij een nieuwe invulling in een andere situatie moet de proefpersoon ongeveer even dominant blijken. Nog iets waar de meeste populaire vragenlijsten niet aan voldoen.
| 1 |
antwoordcategorie, reactieklasse, responstype
|
9,937 |
UserLikes
|
1255566
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Indifferentiecurve
|
Indifferentiecurve
|
In de micro-economie is een indifferentiecurve of isonutcurve (iso-nutscurve) een grafiek die verschillende combinaties van goederen laat zien die gemeten als een kwantiteit elk een gelijke mate van voldoening aan een consument schenken. De consument is indifferent (onverschillig) tegenover de verschillende goederencombinaties op de kromme. Hij heeft geen voorkeur voor een van de goederenbundels. Hij verkiest geen van de bundels boven een andere. Elke goederencombinatie op de indifferentiecurve is hem om het even. Preferenties van de consument kunnen grafisch weergegeven worden aan de hand van deze indifferentiecurven. Een indifferentiecurve is een curve van gelijk nut op de grafiek van het nut als functie van de kwantiteit van twee of meer goederen, te vergelijken met een hoogtelijn in een berglandschap.
Men kan op equivalente wijze aan elk punt op de indifferentiecurve refereren als het voor de consument hetzelfde niveau van nut (tevredenheid) oplevert als een ander punt op de indifferentiecurve. Nut is dan een manier om voorkeuren weer te geven in plaats van iets van waaruit voorkeuren uit voortkomen. De belangrijkste toepassing van indifferentiecurven is in de weergave van potentieel waarneembare vraagpatronen voor individuele consumenten over goederenbundels.
De indifferentiecurve heeft een verband met de eerste wet van Gossen.
Geschiedenis
De theorie van indifferentiecurven werd in het eerste deel van de 20e eeuw ontwikkeld door Francis Ysidro Edgeworth, Vilfredo Pareto en anderen. Deze theorie kan worden afgeleid uit de theorie van het ordinaal nut en stelt dat individuen de verschillende alternatieven van een goederenbundel altijd kwalitatief op basis van voorkeur kunnen ordenen in termen van minder, gelijk of beter.
Aannames
Bij een indifferentiecurve worden enkele veronderstellingen gemaakt. Hierbij gaat men ervan uit dat de consument zich rationeel gedraagt. De vijf belangrijkste zijn:
1. Een indifferentiecurve is compleet, dus een consument kan alle mogelijkheden ordenen.
2. Meer goederen zijn beter dan minder goederen.
3. Een indifferentiecurve is transitief.
4. De vorm van een indifferentiecurve is convex.
5. Een indifferentiecurve is continu.
Eigenschappen
Een indifferentiecurve heeft een dalend verloop.
Een indifferentiecurve deelt de verzameling goederenbundels op in drie delen:
Goederencombinaties rechts of boven de indifferentiecurve leveren een hogere voldoening op.
Goederencombinaties links of onder de indifferentiecurve leveren een lagere voldoening op.
Goederencombinaties op de indifferentiecurve leveren dezelfde voldoening op.
Indifferentiekaart
Een indifferentiekaart is een verzameling indifferentiecurven die de preferenties van een persoon weergeeft. Elke indifferentiecurve van de kaart toont de goederencombinaties waartussen een persoon indifferent is. Hogere indifferentiecurven stellen een hogere voldoening voor.
Indifferentiecurven kunnen elkaar niet kruisen. Mochten ze elkaar kruisen, dan is er sprake van inconsistentie. Het zou betekenen dat er punten op de curve zijn waarbij het individu toch een voorkeur voor een bepaalde goederencombinatie heeft.
Voetnoten
Nut
Micro-economie
Economische curve
|
Men kan op equivalente wijze aan elk punt op de indifferentiecurve refereren als het voor de consument hetzelfde niveau van nut (tevredenheid) oplevert als een ander punt op de indifferentiecurve. Nut is dan een manier om voorkeuren weer te geven in plaats van iets van waaruit voorkeuren uit voortkomen. De belangrijkste toepassing van indifferentiecurven is in de weergave van potentieel waarneembare vraagpatronen voor individuele consumenten over goederenbundels.
| 2 |
likes, voorkeuren, gebruikersvoorkeuren
|
11,507 |
ItemListOrderType
|
1280068
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tweede%20Kamerverkiezingen%202003/Kandidatenlijst/GroenLinks
|
Tweede Kamerverkiezingen 2003/Kandidatenlijst/GroenLinks
|
De kandidatenlijst voor de Tweede Kamerverkiezingen 2003 van GroenLinks werd vastgesteld op het GroenLinks congres van 23 november 2002 in Zwolle.
Achtergrond
De Tweede Kamerverkiezingen van 2003 werd een half jaar na de verkiezingen van 2002 gehouden. De lijstvolgorde uit 2002 werd opnieuw gebruikt, met enkele wijzigingen: Paul Rosenmöller had de politiek verlaten, hij werd als lijsttrekker opgevolgd door Femke Halsema. Ab Harrewijn overleed vlak voor de verkiezingen van 2002. Zijn plek werd ingenomen door Paul Jungbluth. Op plek 12 werd Nevin Özütok geplaatst. In 2002 waren er verschillende lijstduwers in iedere kieskring. In 2003 was er een lijst van regionale lijstduwers. Lijstduwer Harry Borghouts was ingeruild voor Mirjam de Rijk
De lijst
vet: verkozen
schuin: voorkeurdrempel overschreden
Femke Halsema - 431.195 stemmen
Marijke Vos - 24.988
Wijnand Duyvendak - 3.366
Kees Vendrik - 1.331
Farah Karimi - 7.610
Evelien Tonkens - 1.348
Arie van den Brand - 839
Ineke van Gent - 4.229
Naima Azough - 6.614
Paul Jungbluth - 899
Hugo van der Steenhoven - 566
Nevin Özütok - 4.280
Tineke Strik - 796
Arno Bonte - 528
Wilna van Aartsen - 243
Nen van Ramshorst - 202
Dogan Gök - 818
Wil Codrington - 469
Roel van Duijn - 845
Luc Houx - 95
Stan Termeer - 112
Nelleke van Wijk - 616
Farid Tabarki - 576
Lenie Scholten - 480
Raf Janssen - 332
Symone de Bruin - 353
Klaas Blanksma - 203
Hetty Hafkamp - 364
Maya de Bruin-Reefman - 601
Mirjam de Rijk - 904
Lijsten van GroenLinks-politici
GroenLinks
|
Achtergrond
De Tweede Kamerverkiezingen van 2003 werd een half jaar na de verkiezingen van 2002 gehouden. De lijstvolgorde uit 2002 werd opnieuw gebruikt, met enkele wijzigingen: Paul Rosenmöller had de politiek verlaten, hij werd als lijsttrekker opgevolgd door Femke Halsema. Ab Harrewijn overleed vlak voor de verkiezingen van 2002. Zijn plek werd ingenomen door Paul Jungbluth. Op plek 12 werd Nevin Özütok geplaatst. In 2002 waren er verschillende lijstduwers in iedere kieskring. In 2003 was er een lijst van regionale lijstduwers. Lijstduwer Harry Borghouts was ingeruild voor Mirjam de Rijk
| 1 |
sorteervolgorde, lijstvolgorde, ordeningstype
|
8,032 |
TechArticle
|
12814
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Softwareontwikkelaar
|
Softwareontwikkelaar
|
Een softwareontwikkelaar is een persoon die zich bezighoudt met het programmeren van software. Met de term kan ook een volledig bedrijf bedoeld worden. Een softwareontwikkelaar wordt ook wel programmeur, computerprogrammeur of applicatieontwikkelaar genoemd.
Een bedrijf dat software uitgeeft wordt een softwarebedrijf of een softwarehuis genoemd. De term applicatieontwikkelaar wordt bijna uitsluitend gebruikt voor een persoon die op een toegepast niveau programmeert, waar het aanspreken van bestaande software-componenten belangrijker is dan het begrijpen van technische details achter software.
In de begindagen van de computer hield een programmeur zich nog bezig met de hardware en programmeerde zij (het waren meestal vrouwen) de computer door het maken van de verbindingen, bijvoorbeeld door het plaatsen en verwijderen van stekkers en verbindingen. Tegenwoordig bestaan er programmeertalen die de programmeur veel hulpmiddelen aanreiken.
Het wetenschappelijk veld dat zich bezighoudt met softwareontwikkeling wordt software engineering genoemd. Dit is een vakgebied binnen de informatica.
Ontwikkelproces
Het ontwikkelen van software is het totale proces van het schrijven van software. Dit bestaat uit een aantal stappen waarvan het eigenlijke programmeren stap twee, drie en vier beslaat. Niet voor ieder te ontwikkelen programma zijn alle stappen gebruikelijk, of zelfs maar relevant (lang niet ieder programma heeft een zo uitgebreide gebruiksinterface dat deze afzonderlijk geëvalueerd zal worden).
Het probleem vaststellen.
Het probleem opsplitsen in deelproblemen waar nodig/mogelijk.
Mogelijke oplossingen bedenken voor alle deelproblemen, nagaan welke deelproblemen met reeds eerder ontwikkelde programmatuur kunnen worden opgelost.
Gebruikersinterface vastleggen.
Een testversie maken met alleen de gebruikersinterface.
Gebruikersinterface testen op gebruiksvriendelijkheid.
Functionaliteit programmeren (soms met gebruik van verschillende programmeertalen).
Programmacode documenteren.
De door mensen leesbare code in uitvoerbare code omzetten, door middel van compileren.
Het deelprogramma testen om te kijken of het in alle toelaatbare omstandigheden werkt. Anders terug naar stap 7.
Deelprogramma's samenvoegen en weer (uitgebreid) testen om te kijken of het totale programma ook in alle toelaatbare omstandigheden werkt. Anders terug naar stap 7.
Gebruikershandleiding schrijven.
Deze stappen worden in grotere projecten doorgaans niet door dezelfde personen genomen. Bovendien worden niet al deze stappen uitgevoerd voor elk stuk software. Voor typische server software geldt over het algemeen dat er geen gebruikersinterface is in de betekenis zoals die hierboven wordt gebruikt.
De ervaring leert dat in dit traject het feitelijk programmeren, ook wel de implementatie genoemd, slechts 30 tot 35% van de tijd in beslag neemt. Een andere ervaring is dat waar 1 programmeur 1 maand voor nodig heeft, doen 2 programmeurs in 2 maanden; de stap naar teamwerk is een heel grote stap die in een niet al te groot project vaak averechts werkt. Een veelgebruikte benaming voor dit verschijnsel is de 'mythical man month'. Een vergelijking die vaak wordt gebruikt is dat 1 zwangerschap niet sneller kan verlopen door 9 vrouwen tegelijkertijd zwanger te laten zijn. Dit verschijnsel is een manifestatie van de onmogelijkheid om een bepaalde taak in kleinere taken onder te verdelen. Op een bepaald moment is de inspanning om te communiceren met de andere leden van een team zo groot dat de productiviteit van het totale team terugloopt als er meer mensen aan het team worden toegevoegd.
Berucht is ook de 80/20-regel: 80% van de applicatie wordt geschreven in 20% van de tijd. 80% van de tijd is nodig om de resterende 20% functionaliteit te ontwikkelen. In de praktijk betekent dit ook zoveel als: software is nooit af.
Ontwikkelmethodes
Een softwareontwikkelmethode wordt gebruikt om het ontwikkelproces systematisch aan te pakken. De hierboven beschreven stappen hebben binnen de verschillende ontwikkelmethodes hun eigen plaats. Ontwikkelmethodes zijn in te delen in categorieën:
watervalmethodes
iteratieve methodes.
Een watervalmethode bestaat uit een aantal stappen die na elkaar worden doorlopen. Het eindresultaat van een stap is het beginpunt voor de volgende stap. Dit is de klassieke manier om automatiseringsprojecten aan te pakken. Een nadeel van deze methode is de doorlooptijd die nodig is om tot het eindresultaat te komen. Bovendien wordt uitgegaan van de veronderstelling dat bij de start van een project alle eisen en wensen bekend zijn. In de praktijk is dit over het algemeen niet het geval.
Iteratieve methodes lijken op watervalmethodes, maar gebruiken iteraties om delen van de functionaliteit te bouwen. Zo kan bijvoorbeeld eerst de functionaliteit rond de invoer van gegevens worden gemaakt en getest, waarna verder wordt gegaan met een iteratie waarin de uitvoer wordt gebouwd. Door deze onderverdeling in kleinere delen is het gemakkelijker om in te spelen op wijzigende eisen en wensen. Daarbij is de planning beter te controleren.
In de praktijk zijn verschillende methodes te combineren. Niet elke stap uit een bepaalde methode is verplicht.
Wel wordt elke stap methodisch uitgevoerd, het mag nooit zoiets zijn als 'we rommelen maar wat aan, en als het werkt zijn we blij', wat bij amateur-programmeurs wel regelmatig voorkomt.
Voorbeelden van softwareontwikkelmethodes zijn eXtreme Programming en Rapid Application Development.
Hulpmiddelen
Programmeren
Voor het maken van de software gebruikt de programmeur verschillende hulpmiddelen:
een teksteditor om de brontekst te schrijven.
een of meerdere codegenerators om vanuit een eenvoudige brontekst of database brontekst automatisch te genereren.
een compiler om (delen van) het programma naar machinetaal te vertalen, eventueel een assembler, soms een interpreter.
een archiver en een linker om alle delen samen te voegen zodat een uitvoerbaar programma of een programma bibliotheek ontstaat.
een verscheidenheid aan test-tools om regressie testen mee uit te voeren, aan profiling te doen en meestal een debugger waarmee de programmeur gericht technische fouten op het spoor kan komen en verhelpen.
een versiebeheersysteem voor het bijhouden van wijzigingen in - en verschillende versies van onderdelen van de software.
een defect-database om problemen te managen (zoals Bugzilla).
Een programmeur maakt vaak gebruik van een geïntegreerde ontwikkelomgeving (IDE) waarin teksteditor, compiler, debugger en vele andere softwareontwikkelgereedschappen geïntegreerd zijn.
Veel IDE's zijn voor slechts één technologie, vaak van dezelfde leverancier, geschikt. Enkele IDE leveranciers bieden hiervoor een oplossing, waarmee in één IDE met verschillende compilers of debuggers gewerkt kan worden.
Projectmanagement
Om het hele softwareontwikkelproces te beheersen wordt vaak gebruikgemaakt van algemene projectmanagementsoftware, zoals programma's om Gantt-charts te maken, kosten te beheersen en communicatie binnen een groep te faciliteren (Group Support Systems). Om bij te houden welke fouten zijn gevonden en opgelost wordt vaak een issue tracker gebruikt.
Zie ook
Softwareontwikkelmethode
Software engineering
ICT-beroep
|
Het probleem vaststellen.
Het probleem opsplitsen in deelproblemen waar nodig/mogelijk.
Mogelijke oplossingen bedenken voor alle deelproblemen, nagaan welke deelproblemen met reeds eerder ontwikkelde programmatuur kunnen worden opgelost.
Gebruikersinterface vastleggen.
Een testversie maken met alleen de gebruikersinterface.
Gebruikersinterface testen op gebruiksvriendelijkheid.
Functionaliteit programmeren (soms met gebruik van verschillende programmeertalen).
Programmacode documenteren.
De door mensen leesbare code in uitvoerbare code omzetten, door middel van compileren.
Het deelprogramma testen om te kijken of het in alle toelaatbare omstandigheden werkt. Anders terug naar stap 7.
Deelprogramma's samenvoegen en weer (uitgebreid) testen om te kijken of het totale programma ook in alle toelaatbare omstandigheden werkt. Anders terug naar stap 7.
Gebruikershandleiding schrijven.
| 1 |
technisch artikel, handleiding, probleemoplossing
|
1,214 |
BlogPosting
|
857205
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Merel%20Roze
|
Merel Roze
|
Merel Roze (Zaandam, 1975) is een Nederlandse schrijfster.
Roze groeide op in Amsterdam. Na het Barlaeus Gymnasium studeerde ze in 2000 af in Film- en Theaterwetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam. In april 2001 startte zij haar weblog (blog) "merelroze", waarmee ze een van de eerste Nederlandse bloggers was. De site groeide uit tot een van de bekendste weblogs van Nederland die in 2006 de Dutch Bloggie voor 'Best Geschreven Weblog' won.
In 2006 verscheen bij uitgeverij Archipel haar debuutroman Fantastica over de spanning die ontstaat doordat de hoofdpersoon een pathologische leugenaar ontmoet. De weekenden waren voor haar, Rozes tweede boek, is een variatie op het gegeven van de jeugdvriendschap; na een lange scheiding ontmoeten twee vriendinnen elkaar opnieuw, en dan blijken hun herinneringen sterk te verschillen. In 2009 schreef zij samen met Chrétien Breukers Schrijfwijzer voor het web, tactieken en technieken voor creatief schrijvers op internet. In 2023 verscheen in eigen beheer het schrijfboek De regels van Roze - en al het andere wat je moet weten over online schrijven.
Merel Roze werkt als freelance schrijftrainer, (eind)redacteur en columnist.
Bibliografie
|-
|align=center|2006 || Fantastica || Archipel || || Roman
|-
|align=center|2008 || De weekenden waren voor haar || Archipel || || Roman
|-
|align=center|2009 || Schrijfwijzer voor het web - tactieken en technieken voor creatieve schrijvers op internet || De schrijfbibliotheek || || Met Chrétien Breukers
|-
|align=center|2023 || De regels van Roze - en al het andere wat je moet weten over online schrijven || Merel Roze || || Schrijfboek
|}
Externe links
MerelRoze.com, officiële site
Nederlands schrijver
Nederlands blogger
Nederlands columnist
|
Roze groeide op in Amsterdam. Na het Barlaeus Gymnasium studeerde ze in 2000 af in Film- en Theaterwetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam. In april 2001 startte zij haar weblog (blog) "merelroze", waarmee ze een van de eerste Nederlandse bloggers was. De site groeide uit tot een van de bekendste weblogs van Nederland die in 2006 de Dutch Bloggie voor 'Best Geschreven Weblog' won.
| 3 |
blogpost, blogartikel, weblog
|
5,317 |
GeoCoordinates
|
4579908
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/114%C2%B0%20westerlengte
|
114° westerlengte
|
114° westerlengte (ten opzichte van de nulmeridiaan) is een meridiaan of lengtegraad, onderdeel van een geografische positieaanduiding in bolcoördinaten. De lijn loopt vanaf de Noordpool naar de Noordelijke IJszee, Noord-Amerika, de Grote Oceaan, de Zuidelijke Oceaan en Antarctica en zo naar de Zuidpool.
De meridiaan op 114° westerlengte vormt een grootcirkel met de meridiaan op 66° oosterlengte. De meridiaanlijn beginnend bij de Noordpool en eindigend bij de Zuidpool gaat door de volgende landen, gebieden of zeeën.
{| class=" wikitable vatop"
! Land, gebied of zee
! Nauwkeurigere gegevens
|-
| style="background-color:#f0faff;" | Noordelijke IJszee
| style="background-color:#f0faff;" |
|-
|
| Northwest Territories - Brockeiland
|-
| style="background-color:#f0faff;" | Ballantynestraat
| style="background-color:#f0faff;" |
|-
|
| Northwest Territories - Emeraldeiland, Melville-eiland
|-
| style="background-color:#f0faff;" | M'Clurestraat
| style="background-color:#f0faff;" |
|-
|
| Northwest Territories - Victoria-eiland
|-
| style="background-color:#f0faff;" | Prince Albert Sound
| style="background-color:#f0faff;" |
|-
|
| deels Northwest Territories deels Nunavut - Victoria-eiland
|-
| style="background-color:#f0faff;" | Dolphin and Union Strait
| style="background-color:#f0faff;" |
|-
|
| Nunavut
|-
| style="background-color:#f0faff;" | Coronationgolf
| style="background-color:#f0faff;" |
|-
|
| Nunavut, Northwest Territories (dwarst Great Slave Lake), Alberta (dwarst Calgary)
|-
|
| Montana, Idaho, Utah, Arizona
|-
|
| Sonora
|-
| style="background-color:#f0faff;" | Golf van Californië
| style="background-color:#f0faff;" |
|-
|
| Baja California, Baja California Sur
|-
| style="background-color:#f0faff;" | Grote Oceaan
| style="background-color:#f0faff;" |
|-
| style="background-color:#f0faff;" | Zuidelijke Oceaan
| style="background-color:#f0faff;" |
|-
| Antarctica
| Niet-toegeëigend gebied in Antarctica
|}
Zie ook
113° westerlengte
115° westerlengte
Lengtegraad
|
114° westerlengte (ten opzichte van de nulmeridiaan) is een meridiaan of lengtegraad, onderdeel van een geografische positieaanduiding in bolcoördinaten. De lijn loopt vanaf de Noordpool naar de Noordelijke IJszee, Noord-Amerika, de Grote Oceaan, de Zuidelijke Oceaan en Antarctica en zo naar de Zuidpool.
| 1 |
geografische coördinaten, breedtegraad, lengtegraad
|
1,093 |
TechArticle
|
792490
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ed%20Hunter
|
Ed Hunter
|
Ed Hunter, een first-person shooter, uitgebracht in 1999 en draait rondom de band Iron Maiden. Het doel van het spel is om de bandmascotte Eddie te redden uit de gevangenis. De speler doorloopt verschillende levels; het begint op straat, dan een psychiatrische ziekenhuis, en zelfs de hel. Deze locaties zijn van Iron Maiden-albumhoezen. Het is de bedoeling dat de aankomende vijanden neer worden geschoten met behulp van de muis. De speler heeft geen controle over het bewegen van zijn personage, het is een automatisch parcours.
Het pakket bevat drie cd's: twee waar Iron Maidens top 20 op staat en één cd-rom voor de game.
Speldecors en muziek
Tracklisting
cd 1
"Iron Maiden (live)"
"The Trooper"
"The Number of the Beast"
"Wrathchild"
"Futureal"
"Fear of the Dark"
"Be Quick or Be Dead"
"2 Minutes to Midnight"
"Man on the Edge"
"Aces High"
"The Evil That Men Do"
"Wasted Years"
"Powerslave"
"Hallowed Be Thy Name"
cd 2
"Run to the Hills"
"The Clansman"
"Phantom of the Opera"
"Killers"
"Stranger in a Strange Land"
"Tailgunner"
Externe link
"Ed Hunter"-handleiding
Muziekalbum van Iron Maiden
Muziekalbum uit 1999
Computerspel uit 1999
|
Externe link
"Ed Hunter"-handleiding
| 1 |
technisch artikel, handleiding, specificaties
|
12,091 |
HotelRoom
|
4317486
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Four%20Seasons%20Hotel%20New%20York
|
Four Seasons Hotel New York
|
Het Four Seasons Hotel New York (eerder Regent Hotel New York) is een hotel van de hotelketen Four Seasons Hotels and Resorts in Midtown Manhattan in de Amerikaanse stad New York. Het hotel is met zijn hoogte van 208 meter het hoogste hotel van New York. Het Four Seasons Hotel telt 52 verdiepingen en beschikt over in totaal 368 kamers. Het hotel werd gebouwd tussen 1990 en 1993. In het hotel bevinden zich twee horecagelegenheden, namelijk de in 2015 geopende TY Bar en een restaurant met de naam The Garden. Ook bevindt zich in het hotel de Ty Warner Penthouse Suite dat met zijn prijs van $45.000 per nacht de duurste hotelkamer van Noord-Amerika is en een van de duurste ter wereld.
Geschiedenis
In de jaren 80 werd Bill Zeckendorf eigenaar van een onbebouwd perceel met een oppervlakte van 2.300 m² waar tegenwoordig het Four Seasons Hotel staat. Het hotelketen Regent Hotels benaderde later de eigenaar van de EIE International Corporation, omdat het bedrijf op het perceel een hotel wilde hebben. In januari 1989 werden de plannen onthuld. Het gebouw zou destijds uit een toren met 46 verdiepingen en een toren met 20 verdiepingen bestaan en zou 400 kamers krijgen. Volgens planning zou het hotel in 1991 af zijn. De bouw werd gefinancierd met behulp van een lening van zes Japanse banken. De Japanse vastgoedmarkt belandde echter in een crisis in 1990 met als gevolg dat het hotel een vestiging werd van Four Seasons Hotels.
Het gebouw werd uiteindelijk gebouwd tussen 1990 en 1993 en was ontworpen door de architecten Ieoh Ming Pei en Frank Williams van het architectenbureau Pei Cobb Freed & Partners. De ontwikkelaars waren de EIE International Corporation en William Zeckendorf Jr.. De opening vond plaats op 1 juni 1993.
In 2003 werd de top van het Four Seasons Hotel gerenoveerd. Bij de renovatie werden enkele ramen en balkons aan het gebouw toegevoegd en werd het penthouse heringericht. In de zomer van 2006 opende in het hotel het restaurant L'Atelier van chef-kok Joël Robuchon, dat twee sterren van Michelin ontving. Vóór 2006 bevond zich in het Four Seasons Hotel het restaurant Fifty Seven Fifty Seven. In juni 2012 sloot Joël Robuchon zijn restaurant.
In 2015 opende de vernieuwde bar van het Four Seasons Hotel, de TY Bar. De nieuwe bar werd ontworen door architect Pierre-Yves Rochon. De TY Bar, die eerder onder de naam Ty Lounge bekendstond, werd vernoemd naar de eigenaar van het hotel, Ty Warner. Ook zal volgens planning in de lente van 2015 een door dezelfde architect ontworpen evenementenruimte met een oppervlakte van 300 m², genaamd FIFY57, openen.
Architectuur
Het Four Seasons Hotel is ontworpen in de postmodernistische stijl en bestaat uit beton. De buitenkant van het hotel bestaat uit Frans zandsteen. Het Four Seasons Hotel begint op de grond breed, maar wordt smaller naarmate de wolkenkrabber stijgt. Op de hoeken van die stukken bevinden zich lantaarns. Het gebouw is te betreden via twee ingangen, één aan East 57th Street en één aan East 58th Street. Op de begane grond bevindt zich een zandstenen lobby met een hoogte van tien meter.
Boven in het Four Seasons Hotel, op de 52e verdieping, bevindt zich de in 2004 geopende Ty Warner Penthouse Suite met een oppervlakte van 400 m² en negen kamers. De suite, die $45.000 per nacht kost, is ontworpen door Peter Marino en Ieoh Ming Pei en biedt uitzichten over Manhattan. De Ty Warner Penthouse Suite beschikt over een balkon en gasten hebben onder andere een Rolls-Royce Phantom met chauffeur en een butler tot hun beschikking.
Ligging
Het Four Seasons Hotel bevindt zich op het adres 57 East 57th Street, tussen Easth 67th en East 58th Street. De wolkenkrabber grenst aan drie gebouwen, namelijk het Fuller Building en 42 East 58th Street in het westen en het Davies Building in het oosten. Aan de overkant van East 57th Street bevindt zich 432 Park Avenue en aan de overkant van East 58th Street een gebouw met het adres 43 East 58th Street.
Hotel in New York (stad)
Wolkenkrabber in New York (stad)
|
Het Four Seasons Hotel New York (eerder Regent Hotel New York) is een hotel van de hotelketen Four Seasons Hotels and Resorts in Midtown Manhattan in de Amerikaanse stad New York. Het hotel is met zijn hoogte van 208 meter het hoogste hotel van New York. Het Four Seasons Hotel telt 52 verdiepingen en beschikt over in totaal 368 kamers. Het hotel werd gebouwd tussen 1990 en 1993. In het hotel bevinden zich twee horecagelegenheden, namelijk de in 2015 geopende TY Bar en een restaurant met de naam The Garden. Ook bevindt zich in het hotel de Ty Warner Penthouse Suite dat met zijn prijs van $45.000 per nacht de duurste hotelkamer van Noord-Amerika is en een van de duurste ter wereld.
| 1 |
hotelkamer, hotelaccommodatie, logeerkamer
|
11,753 |
TVEpisode
|
2092652
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gerard%20Reeskamp
|
Gerard Reeskamp
|
Gerardus Adrianus Reeskamp (Utrecht, 13 augustus 1899 – Soest, 26 maart 1970) was een Nederlands verzetsstrijder actief in Friesland en Het Gooi tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Voor de oorlog
In Bussum bouwde Reeskamp een succesvolle, apotheekhoudende drogisterij op. In 1933 verhuisde Reeskamp met zijn gezin van boven de drogisterij naar een vrijstaand huis in Naarden.
Verzet
Reeskamp verspreidde al voor de oorlog pamfletten om mensen bewust te maken van het dreigende gevaar. In 1939, voor de Duitse inval, ging hij samen met zijn oudste zoon Gerard en een aantal gelijkgestemden de gangen van Duitsgezinde streekgenoten na. Direct na de inval in mei 1940 vormde hij een actie(verzets)groep in Het Gooi. Zijn oudste zoon Gerard, Bleeker, Tomassen, Dubelaar en ook de later vermaarde verzetsstrijder Theo Dobbe waren leden van deze groep. Uit de vesting van Naarden werden door de groep kisten met munitie en trotyl gestolen, later gebruikt door Dobbe voor aanslagen in Amsterdam. Na enkele maanden werd de groep door verraad opgerold, maar vader en zoon Reeskamp wisten te ontsnappen. Gezocht door de Sicherheitsdienst (SD) zag Reeskamp zich in december 1940 gedwongen gezin en drogisterij in Naarden achter te laten en een onderkomen te zoeken in Sneek, geboortestad van zijn vrouw Sjoukje.
Hij kreeg via Tourton Bruins van het LOF (Legioen Oud Frontsoldaten) contact met Sybrand Marinus van Haersma Buma, burgemeester van Wymbritseradeel. Deze was de belangrijkste figuur van het LOF in Noord-Nederland. Reeskamp heeft via zijn contacten de grondslag voor het verzet in de provincie Friesland kunnen leggen. In de omgeving Sneek (Scharnegoutum) richtte Reeskamp een van de eerste Friese knokploegen (KP's) op. Bij grote acties elders in de provincie, zoals bij de overval op de Leeuwarder gevangenis, werd zijn hulp ingeroepen. Door zijn verzetsactiviteiten kreeg hij door de Duitsers bij verstek verschillende doodvonnissen. Een beloning van 10.000 gulden werd voor hem uitgeloofd, dood of levend. In november 1942 werd hij gearresteerd in Arnhem tijdens een overdracht van distributiebonnen. Hij zat gevangen in Amsterdam, maar deed alsof hij een maagbloeding had. Vervolgens slaagde hij erin te ontsnappen uit het Binnengasthuis.
In 1944 werd Reeskamp benoemd tot DOL, districtsoperatieleider van de sabotageploegen in Zuidwest-Friesland, rapporterend aan Haitze Wiersma, districtscommandant. In zijn verzet werd Gerard Reeskamp door zijn vrouw Sjoukje Reeskamp-Wielinga gesteund. Ze zat begin 1943 met 3 van de oudste kinderen een aantal maanden in Amsterdam gevangen en werden verhoord door de Sicherheitsdienst (SD), maar verraadde niet waar haar man verbleef. In 1944 nam Reeskamp-Wielinga twee Joodse kinderen in huis. In 1987 kreeg ze hiervoor de Jad Wasjem-onderscheiding.
Diverse aspecten geven Reeskamp een bijzondere plaats in de verzetsgeschiedenis. Allereerst blijkt al een sterke gedrevenheid uit zijn anti-NSB-activiteiten van voor de oorlog (1939) en zijn verzetsactiviteiten in mei 1940. Hij was een van de allereerste verzetsstrijders in Nederland, zo schrijft Loe de Jong in zijn meerdelige werk over de Tweede Wereldoorlog. In een brief noemde De Jong Reeskamp een van de eerste en belangrijkere verzetsstrijders van Nederland. Een tweede onderscheidende kant van Reeskamp is het zo humaan mogelijk uitvoeren van zijn verzetsacties, steevast gericht op het vermijden van burgerslachtoffers, zoals ook uit het boek De Drogist blijkt.
Overzicht van Reeskamps belangrijkste verzetsactiviteiten
Propaganda
Vanuit zijn drogisterij werden folders verspreid waarin gewezen werd op de gevaren van de Duitse overheersing (1939), bedoeld om de morele weerbaarheid te verhogen.
Geld werd opgehaald om propagandalectuur zoals Vrij Nederland en de Oranjekrant te laten drukken. Vervolgens werden deze door hem naar de gevormde verzetscellen gebracht (1941).
Het anti-Duitse witboek van dr. Van Kleffens werd door hem opgehaald en na gedrukt te zijn verspreid in Friesland (1941). Deze activiteiten vormden voor de SD een belangrijke reden om op hem te jagen.
200 door de Duitsers gevorderde radio's uit een vrachtschip gestolen en verspreid.
Strijdbare acties
Kisten munitie en trotyl gestolen uit de bewaakte wapenopslagplaatsen in Naarden-Vesting (juni 1940).
Brandbommetjes van fosfor en buskruit gemaakt waarmee munitieopslagplaatsen te Soesterberg werden vernield (1940).
Kort voor zijn transport naar kamp Amersfoort uit het bewaakte Binnengasthuis in Amsterdam ontsnapt (december 1942).
Leiding aan de dekkingsploeg bij de succesvolle overval op het Leeuwarder Huis van Bewaring (de Blokhuispoort); hierbij werden 51 mensen bevrijd (8 december 1944).
Deelgenomen aan twee overvallen op politiebureau Sneek, onder leiding van Haitze Wiersma, waarbij ruim 20 verzetsmensen werden bevrijd.
Als terreincommandant de ontvangst en afvoer van wapendroppings in Zuidwest-Friesland geregeld (1944-1945).
Een munitietrein de lucht in laten springen bij Bozum (december 1944).
Speelde belangrijke rol als lid van de NBS bij de bevrijding van Sneek op 15 april 1945 bevrijd. Daarbij is met een gewapend optreden de Duitse soldaten ontwapend (15 april 1945).
Opbouw van het verzet in Friesland
In geheel Friesland lectuurcellen opgebouwd, die zich later veelal ontwikkelden tot verzetscellen. Dit ging via predikanten, na een introductie door Sybrand Marinus van Haersma Buma (1941).
Acties voor onderduikers en andere getroffenen
Distributiekantoren te Wommels (23 oktober 1942), Bolsward, Rauwerd en Mantgum overvallen voor bonkaarten en persoonsbewijzen.
In het gemeentearchief te Bolsward het adressenbestand van werkkrachten voor Duitsland vernietigd.
Overval op het bevolkingsregister te Rauwerd, gepleegd voor blanco persoonsbewijzen.
Overvallen op een tiental kaasfabrieken in Friesland.
Voedselvoorraden naar Amsterdam verzonden. Agent Akkerman getuigde van minstens 200 voedselpakketten die in de hongerwinter aangekomen waren.
Overvallen op enkele veehandelaren die geen geld wilden afstaan voor het verzet en de onderduikers.
Na de bevrijding
Direct na de oorlog werd Reeskamp alom geprezen om zijn moed en tomeloze inzet. Hij kreeg onder meer een onderscheiding van generaal Dwight D. Eisenhower namens de Allied Expeditionary Force wegens getoonde moed. Echter de laatste overval op een veehandelaar op 16 januari 1945 bracht hem na de oorlog in problemen. Reeskamp, eind 1944 toegetreden tot de Binnenlandse Strijdkrachten, voerde op verzoek van Haitze Wiersma, hoofd van de Friese tak van de Landelijke Organisatie voor Hulp aan Onderduikers, overvallen uit op veehandelaren om de chronische geldnood te lenigen. Geld was hard nodig om onderduikers te kunnen voeden. De groep van Reeskamp voerde een mislukte overval uit op een veehandelaar. Nadat de veeboer naar verluidt verzet bood, schoot een van de KP'ers hem in het hoofd met het pistool van Reeskamp. De daders namen zonder zich om het slachtoffer te bekommeren de goedgevulde portefeuille mee, hierbij moesten zij zich over het slachtoffer buigen. De veehandelaar bleef liggen in de sneeuw en overleed enkele weken later in het ziekenhuis aan longontsteking. Reeskamp was in de tussentijd naar het ziekenhuis geweest om vast te stellen dat de veehandelaar niet meer bij kennis zou komen. De tragiek van de overval is dat na de oorlog bleek de gedode veehandelaar niet alleen aan de Duitsers vlees leverde maar in een latere fase van de oorlog ook verzetswerk steunde. Zo had hij op het moment van de overval een Joods meisje ter onderduik in huis.
Reeskamp werd berecht voor zijn aandeel in de roofoverval op de veehandelaar. Reeskamp probeerde de schuld te schuiven op twee door de Duitsers gedode verzetsstrijders. Hij werd als militair berecht, omdat hij eind 1944 toegetreden was tot de Binnenlandse Strijdkrachten, later vallend onder het militair regime. De gedreven auditeur-militair C.H. Beekhuis, in de oorlog actief als advocaat te Leeuwarden, ging na een veroordeling in eerste aanleg tot 2 jaar gevangenisstraf, in hoger beroep en eiste 6 jaar. In De Drogist valt te lezen dat volgens Beekhuis, volledig onbekend met welk verzetswerk dan ook, het verzet een onbesmette naam in de geschiedenis diende te dragen. Het Hoog Militair Gerechtshof veroordeelde Reeskamp tot 4 jaar cel. Geen rekening werd gehouden met het feit dat de overval met dodelijke afloop in de oorlog bedoeld was voor onderduikfinanciering. Het was niet het enige opmerkelijke juridische aspect van deze zaak. Zo kreeg pas na 7 maanden van gevangenschap kreeg Reeskamp een advocaat toegewezen. Tijdens de zittingen bracht zijn advocaat bijzonder weinig weerwoord te berde. Getuigen à decharge die wel wilden getuigen werden om onbekende reden niet opgeroepen.
Boeken en tv-aflevering
Ad van Liempt schreef in de verantwoording van zijn boek De Drogist (2013) dat hij niet uit was op de rehabilitatie van Reeskamp, maar dat hij wel geprobeerd had aan waarheidsvinding te doen en zo goed mogelijk te achterhalen wat Reeskamp in de oorlog had gedaan en wat hem na de oorlog was overkomen. In 2017 stond Reeskamp centraal in een aflevering van de tv-serie Het was oorlog van Omroep Max.
Hessel de Walle heeft in zijn december 2019 verschenen boek De mannen van de Overval de 26 levensverhalen van de overvallers op de Leeuwarder gevangenis (december 1944) uitgebreid beschreven. Zo ook Gerard Reeskamp. De schrijver is kritisch over de zorgvuldigheid van bovengenoemd boek en tv-aflevering.
Externe link
Website over G.A. Reeskamp
Nederlands verzetsstrijder in de Tweede Wereldoorlog
|
Boeken en tv-aflevering
Ad van Liempt schreef in de verantwoording van zijn boek De Drogist (2013) dat hij niet uit was op de rehabilitatie van Reeskamp, maar dat hij wel geprobeerd had aan waarheidsvinding te doen en zo goed mogelijk te achterhalen wat Reeskamp in de oorlog had gedaan en wat hem na de oorlog was overkomen. In 2017 stond Reeskamp centraal in een aflevering van de tv-serie Het was oorlog van Omroep Max.
Hessel de Walle heeft in zijn december 2019 verschenen boek De mannen van de Overval de 26 levensverhalen van de overvallers op de Leeuwarder gevangenis (december 1944) uitgebreid beschreven. Zo ook Gerard Reeskamp. De schrijver is kritisch over de zorgvuldigheid van bovengenoemd boek en tv-aflevering.
| 2 |
tv-aflevering, televisie-episode, tv-serie aflevering
|
7,276 |
Physician
|
643790
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gereglementeerd%20beroep
|
Gereglementeerd beroep
|
Een gereglementeerd beroep of beschermd beroep is een beroep dat alleen mag worden uitgeoefend door iemand die daarvoor toestemming heeft gekregen van een bevoegde autoriteit.
In België bedoelt men met "gereglementeerde beroepen" deze beroepen die onderworpen zijn aan de Belgische Vestigingswet.
In Nederland geldt een regelgeving waarbij niet het uitvoeren van het beroep is beperkt tot specifieke personen, maar waarbij het dragen van een titel is beschermd: de zogenaamde titelbescherming. Het staat eenieder vrij om geneeskunde te bedrijven (uitgezonderd de voorbehouden handelingen), maar men mag niet een gereglementeerde titel dragen, of een daarop sterk gelijkende titel. Titelbescherming wordt in Nederland geregeld in de Wet op de beroepen in de individuele gezondheidszorg (BIG) en wordt de toestemming voor het dragen van een titel verleend door het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Gereglementeerde beroepen in de medische sector zijn apotheker, arts, dierenarts, fysiotherapeut, gezondheidszorgpsycholoog, psychotherapeut, tandarts, verpleegkundige en verloskundige. Maar ook architect is een voorbeeld van een beschermd beroep.
Zie ook
Titelbescherming
Externe links
Internationale Diplomawaardering
Beroepserkenning binnen de Europese Unie, Liechtenstein, Noorwegen, IJsland en Zwitserland
BIG-register
|
In Nederland geldt een regelgeving waarbij niet het uitvoeren van het beroep is beperkt tot specifieke personen, maar waarbij het dragen van een titel is beschermd: de zogenaamde titelbescherming. Het staat eenieder vrij om geneeskunde te bedrijven (uitgezonderd de voorbehouden handelingen), maar men mag niet een gereglementeerde titel dragen, of een daarop sterk gelijkende titel. Titelbescherming wordt in Nederland geregeld in de Wet op de beroepen in de individuele gezondheidszorg (BIG) en wordt de toestemming voor het dragen van een titel verleend door het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Gereglementeerde beroepen in de medische sector zijn apotheker, arts, dierenarts, fysiotherapeut, gezondheidszorgpsycholoog, psychotherapeut, tandarts, verpleegkundige en verloskundige. Maar ook architect is een voorbeeld van een beschermd beroep.
| 3 |
arts, huisarts, medisch specialist
|
11,733 |
Specialty
|
680497
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Commissie%20genetische%20modificatie
|
Commissie genetische modificatie
|
De Commissie Genetische Modificatie of afgekort COGEM is een adviesorgaan van de Nederlandse regering. De COGEM geeft de Nederlandse regering gevraagd en ongevraagd advies over "mogelijke risico's van productie en handelingen met genetische gemodificeerde organismen (ggo's) voor mens en milieu". Tevens informeert de COGEM de betrokken ministers over ethisch-maatschappelijke aspecten verbonden aan genetische modificatie. Wat precies de taken zijn van de COGEM is vastgelegd in de Wet Milieubeheer.
Structuur
De COGEM bestaat uit deskundigen; twintig leden en twintig buitenleden. De leden worden benoemd door de minister van Infrastructuur en Waterstaat op voordracht van het dagelijks bestuur van de COGEM. De buitenleden worden benoemd door het dagelijks bestuur van de COGEM.
COGEM bestaat uit vier subcommissies met elk hun eigen expertise:
Landbouw
Medisch Veterinair
Ethiek en Maatschappelijke Aspecten
Ingeperkt Gebruik
Nederlandse adviesraad
|
COGEM bestaat uit vier subcommissies met elk hun eigen expertise:
Landbouw
Medisch Veterinair
Ethiek en Maatschappelijke Aspecten
Ingeperkt Gebruik
| 1 |
specialisme, vakgebied, expertise
|
8,524 |
Place
|
1265389
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Grouven%20%28Elsdorf%29
|
Grouven (Elsdorf)
|
Grouven is een plaats in de Duitse gemeente Elsdorf, deelstaat Noordrijn-Westfalen, en telt 667 inwoners (2007).
Plaats in Noordrijn-Westfalen
Elsdorf
|
Grouven is een plaats in de Duitse gemeente Elsdorf, deelstaat Noordrijn-Westfalen, en telt 667 inwoners (2007).
| 1 |
plaats, locatie, adres
|
2,850 |
WatchAction
|
1685637
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/KLIK%21%20Amsterdam%20Animatie%20Festival
|
KLIK! Amsterdam Animatie Festival
|
KLIK Amsterdam Animatie Festival is een jaarlijks terugkerend festival voor korte animatiefilms in Amsterdam, dat bestaat sinds 2007.
Organisatie en doelstelling
Het festival heeft twee competities voor korte animatiefilm: de internationale studentencompetitie voor afstudeerfilms en de internationale open competitie voor films onder twintig minuten. Ook worden er prijzen uitgereikt voor politiek geëngageerde animatiefilm, animatiewerk in opdracht, geanimeerde muziekvideo, geanimeerde documentaire, animatiefilm uit een opkomend animatieland, en voice-overs in een opdrachtfilm. Daarnaast introduceerde het festival in 2015 zes nieuwe prijzen, de KLIK NL Awards, gericht op Nederlandse producties, waarin een bijzonder aspect van een productie wordt uitgelicht: Craftsmanship, Bravery, Good Looks, Ingenuity, Emotional Impact en Massive Laughs. Naast animatiefilms is er op KLIK Amsterdam ook aandacht voor aan animatie verwante kunstvormen, zoals strips en games.
KLIK is een stichting met de wens animatie, in de breedste zin van het woord, op plezierige wijze toegankelijk te maken voor een groot publiek en daarmee de emancipatie van animatie als volwaardig medium te stimuleren. Met dit doel organiseert KLIK jaarlijks een internationaal animatiefestival in Amsterdam.
Geschiedenis
KLIK Amsterdam komt voort uit het Vlaamse KLIT! Multimedia Festival, dat plaatsvond in 2004 en 2005, georganiseerd door studenten van de opleiding animatiefilm aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Gent om hun werk en dat van medestudenten uit andere disciplines een podium te geven. In 2007 werd er voor het eerst het KLIT! Amsterdam Animatie Festival georganiseerd. In 2008 werd de naam veranderd naar KLIK!.
Oprichtingsjaar
KLIK Amsterdam Animatie Festival zag het licht in 2007. Het festival duurde één dag en had vertoningen op drie locaties in Amsterdam-West: Het Ketelhuis, De Nieuwe Anita en Filmhuis Cavia. Er werden 80 internationale films vertoond en het bezoekersaantal lag rond de 250. Bijzondere gasten waren striptekenaar Erik Kriek en animator Greg Lawson.
Latere jaren
In 2008 verhuisde het festival naar filmtheater Kriterion in Amsterdam-Centrum. Met ruim 200 vertoonde films en 2800 verkochte kaarten over drie dagen, maakte het festival een flinke groei door. In 2009 vond KLIK Amsterdam plaats van 17 tot en met 20 september in filmtheater Kriterion, De Balie, De Uitkijk en de Chiellerie. Ook in de jaren daarna deed Kriterion mee aan het festival. Vanaf 2012 vindt het festival plaats in EYE Filmmuseum te Amsterdam en is het inmiddels uitgegroeid tot zesdaags festival.
Externe link
Officiële website
Filmfestival in Nederland
Evenement in Amsterdam
Animatie
|
Organisatie en doelstelling
Het festival heeft twee competities voor korte animatiefilm: de internationale studentencompetitie voor afstudeerfilms en de internationale open competitie voor films onder twintig minuten. Ook worden er prijzen uitgereikt voor politiek geëngageerde animatiefilm, animatiewerk in opdracht, geanimeerde muziekvideo, geanimeerde documentaire, animatiefilm uit een opkomend animatieland, en voice-overs in een opdrachtfilm. Daarnaast introduceerde het festival in 2015 zes nieuwe prijzen, de KLIK NL Awards, gericht op Nederlandse producties, waarin een bijzonder aspect van een productie wordt uitgelicht: Craftsmanship, Bravery, Good Looks, Ingenuity, Emotional Impact en Massive Laughs. Naast animatiefilms is er op KLIK Amsterdam ook aandacht voor aan animatie verwante kunstvormen, zoals strips en games.
| 1 |
kijken, visuele inhoud, video
|
7,513 |
ApplyAction
|
318180
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/College%20van%20Toezicht%20Sociale%20Verzekeringen
|
College van Toezicht Sociale Verzekeringen
|
Het College van Toezicht Sociale Verzekeringen (Ctsv) werd in 1994 in het leven geroepen als toezichthouder op de uitvoering van de Nederlandse sociale verzekeringswetten. Het Ctsv ging op 1 januari 1995 van start. Het Ctsv was de opvolger van de Sociale Verzekeringsraad (SVr). Het Ctsv moest onafhankelijk toezicht op de uitvoering van de sociale verzekeringswetten houden en werd daarom een zelfstandig bestuursorgaan, met een eigen bestuur en directie. Op 1 januari 2002 hield het Ctsv op te bestaan, het Ctsv ging op in de Inspectie Werk en Inkomen.
Ctsv-affaire
De Ctsv-affaire (toentertijd ook wel affaire-Linschoten genoemd) begon in december van 1995. De Tweede Kamer behandelde in die periode de Wet uitbreiding loondoorbetalingplicht bij ziekte (Wulbz) oftewel de afschaffing van de Ziektewet. Werkgevers zouden voortaan het eerste jaar zelf het loon van zieke werknemers door moeten betalen. Werkgevers konden zich hiertegen verzekeren, maar de premie werd gerelateerd aan het ziekteverzuim. Er was verzet tegen de wet, met als belangrijkste bezwaar: werkgevers zouden sollicitanten gaan selecteren op gezondheid en leeftijd. Mensen die niet kerngezond of ouder waren zouden nooit meer aan de slag komen. In 1994 was de Ziektewet al aangepast, tot 1994 kwamen werknemers na twee ziektedagen in de collectief betaalde Ziektewet terecht. In 1994 werd de Wet terugdringing ziekteverzuim (Wet TZ) ingevoerd. De Wet TZ was een beperking van de Ziektewet en bepaalde dat een werkgever bij ziekte van een werknemer de eerste twee tot zes weken zelf het loon van de zieke werknemer moest doorbetalen. Met de Wulbz zou die termijn uitgebreid worden naar 52 weken.
Ten tijde van het debat over de Wulbz in de Tweede Kamer waren er geruchten dat het College toezicht sociale verzekeringen (Ctsv) beschikte over een evaluatie van de Wet TZ. Uit die evaluatie zou blijken dat het ziekteverzuim als gevolg van de privatisering van de eerste weken al fors was gedaald. Volgens tegenstanders van de Wulbz was er daardoor geen reden meer om de termijn van twee tot zes weken op te rekken tot 52 weken. Ook zou het onderzoek bevestigen dat werkgevers steeds meer risicoselectie toepasten bij sollicitaties. De directie van het Ctsv stuurde het onderzoek naar toenmalig staatssecretaris van Sociale Zaken Robin Linschoten. Linschoten weigerde echter het rapport in ontvangst te nemen. Volgens hem had de directie het rapport naar het bestuur van het Ctsv moeten sturen, pas nadat het bestuur kennis had genomen van het rapport, moest het rapport bij Linschoten terechtkomen. Linschoten stelde zich op het standpunt dat een staatssecretaris alleen met het bestuur communiceert en niet met de directie. Door de formele opstelling van Linschoten kon de Tweede Kamer niet op tijd over het rapport beschikken, sterker: de Tweede Kamer wist formeel niets van het bestaan van het rapport af.
In januari 1996 verschenen er berichten in de pers dat er tussen de directie en het bestuur van het Ctsv een onwerkbare situatie was ontstaan. Het bestuur van het Ctsv bestond uit drie voormalige politici: de PvdA'er Gerrit-Jan van Otterloo, de CDA'er Martin van Rooijen en oud-VVD-voorzitter Dian van Leeuwen-Schut (voorzitter). Voorzitter Van Leeuwen-Schut was in oktober 1994 benoemd door Linschoten, zij had vervolgens het bestuur samengesteld. Directie en personeel van het Ctsv hadden al verscheidene malen aan Linschoten te kennen gegeven geen enkel vertrouwen meer te hebben in het bestuur, dat volgens hen autoritair en niet ter zake kundig was. Van september tot december 1995 stuurde de directie van het Ctsv een reeks van veertig à vijftig notities aan Linschoten over de vertrouwenscrisis tussen directie en bestuur. Linschoten reageert niet en stelt zich weer op het standpunt dat het Ctsv-bestuur zijn enige aanspreekpunt is. In december adviseerde Linschoten Van Leeuwen-Schut: 'Gooi die man met die moeilijke naam eruit.' Die man met die moeilijke naam was Ctsv-directeur Czyzewski.
Centrale vraag in de Ctsv-affaire was: was Linschoten (voorstander van de Wulbz) op de hoogte van het rapport van het Ctsv en heeft hij het rapport bewust via het door hem benoemde bestuur uit de Tweede Kamer gehouden. Na schriftelijke vragen over de wantoestanden binnen het Ctsv en het achterhouden van de rapporten, besloot de Tweede Kamer mondeling te overleggen met Linschoten. Dit overleg leverde onvoldoende op, in maart 1996 diende Paul Rosenmöller van GroenLinks een motie in voor het instellen van een parlementair onderzoek naar de Ctsv-affaire. Deze motie werd verworpen. Een paar weken later - op 2 april 1996 - nam de Tweede Kamer een motie met dezelfde strekking aan, dit keer ingediend door Ank Bijleveld-Schouten van het CDA. Door het aannemen van deze motie werd alsnog besloten tot een parlementair onderzoek, dit leidde tot het instellen van de commissie Van Zijl onder leiding van Jan van Zijl (PvdA).
Op 24 juni 1996 verscheen het rapport van de commissie met als titel: Heel het raderwerk. Over de gang van zaken rond de rapporten over de Wet TZ concludeerde de commissie dat een sluitende reconstructie van de gang van zaken niet mogelijk was. Wel was duidelijk dat er sprake was geweest van onzorgvuldigheid. De Kamer had niet op tijd over de aanwezige informatie kunnen beschikken. De commissie deed geen uitspraken over wiens verantwoordelijkheid dat was. De commissie uitte ernstige kritiek op de wijze waarop het bestuur was samengesteld, vooral op de keuze van de voorzitter. Het bleek dat Linschoten nauwelijks selectiegesprekken had gevoerd en dat er geen profielschets was opgesteld. Te veel was gelet op persoonlijke eigenschappen als daadkracht, geldingsdrang en standvastigheid en te weinig op tact, inlevingsvermogen en communicatieve vaardigheden. De commissie sprak van een cruciale taxatiefout. Het bestuur van het Ctsv was er bovendien niet in geslaagd zijn visie op de interne organisatie gerealiseerd te krijgen. De interne verhoudingen binnen het Ctsv stonden van het begin af aan onder ernstige druk. Slechte interne communicatie verergerde die situatie. Er was na enige tijd sprake van een 'loopgravenoorlog' tussen bestuur en directie.
In een debat van de Kamer met de commissie-Van Zijl werden de conclusies van het rapport door vrijwel de gehele Tweede Kamer overgenomen. De dag erna, op 27 juni 1996, volgde een confrontatie tussen de Tweede Kamer en staatssecretaris Linschoten. De VVD had laten weten het voortbestaan van het kabinet niet te verbinden aan het lot van de staatssecretaris, hierdoor voelden PvdA en D'66 zich vrij in hun oordeel over Linschoten en dat oordeel was negatief. Het kabinet wilde Linschoten kwijt, hij was te veel beschadigd en was daarmee een risico voor de coalitie. Linschoten eiste daarop het volledige vertrouwen van de fracties van PvdA en D66. Dit vertrouwen kreeg hij echter niet. De volgende morgen, op 28 juni 1996, diende Robin Linschoten zijn ontslag in bij de koningin.
Opheffing Ctsv
De Wulbz werd op 8 februari 1996 ingevoerd en werd bekend als de wet die de Ziektewet privatiseerde. Vóór de Wulbz werden zieke werknemers betaald uit de collectieve Ziektewet, waarvoor werknemers een premie betaalden. Per 1 januari 2004 is de Wulbz alweer vervangen door de Wet verlenging loondoorbetalingsverplichting bij ziekte (WVLBZ). Het Ctsv is op 1 januari 2002 samen met de directie Toezicht van het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid (SZW) opgegaan in de Inspectie Werk en Inkomen (IWI).
Externe links
Onderzoek Ctsv-affaire 1996]
YouTube-filmpje over de CTSV-affaire
Zelfstandig bestuursorgaan
Sociale zekerheid in Nederland
Nederlandse politieke affaire
|
Ten tijde van het debat over de Wulbz in de Tweede Kamer waren er geruchten dat het College toezicht sociale verzekeringen (Ctsv) beschikte over een evaluatie van de Wet TZ. Uit die evaluatie zou blijken dat het ziekteverzuim als gevolg van de privatisering van de eerste weken al fors was gedaald. Volgens tegenstanders van de Wulbz was er daardoor geen reden meer om de termijn van twee tot zes weken op te rekken tot 52 weken. Ook zou het onderzoek bevestigen dat werkgevers steeds meer risicoselectie toepasten bij sollicitaties. De directie van het Ctsv stuurde het onderzoek naar toenmalig staatssecretaris van Sociale Zaken Robin Linschoten. Linschoten weigerde echter het rapport in ontvangst te nemen. Volgens hem had de directie het rapport naar het bestuur van het Ctsv moeten sturen, pas nadat het bestuur kennis had genomen van het rapport, moest het rapport bij Linschoten terechtkomen. Linschoten stelde zich op het standpunt dat een staatssecretaris alleen met het bestuur communiceert en niet met de directie. Door de formele opstelling van Linschoten kon de Tweede Kamer niet op tijd over het rapport beschikken, sterker: de Tweede Kamer wist formeel niets van het bestaan van het rapport af.
| 1 |
aanmelding, inschrijving, sollicitatie
|
10,999 |
Periodical
|
149619
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Onze%20Taal
|
Onze Taal
|
Onze Taal (OT) is een populairwetenschappelijk tijdschrift dat uitgegeven wordt door het Genootschap Onze Taal. Het verscheen voor het eerst in maart 1932. Het blad geeft zijn lezers informatie over allerlei aspecten van taal, met name de Nederlandse taal. Het bevat onder meer artikelen over taalverandering, leesbaar schrijven en nieuwe woorden, maar ook taalnieuws, tips en boekbesprekingen. Tweemaal per jaar komt er een themanummer uit, bijvoorbeeld over kindertaal, voetbaltaal of reclametaal.
Onze Taal verschijnt in totaal zes keer per jaar. Het abonnement is verbonden aan het lidmaatschap van het Genootschap Onze Taal.
De jaargangen tot en met 2014 zijn te downloaden op de website van de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren.
Op de website van Onze Taal kan ook de betekenis van woorden en uitdrukkingen opgezocht worden.
Sinds 2019 reikt het tijdschrift samen met de krant Trouw en het Algemeen-Nederlands Verbond (ANV) de Taalboekenprijs uit. Deze prijs wordt jaarlijks uitgereikt aan het beste taalgerichte boek wat tevens gericht is op een breder publiek.
Nederlands
Nederlands populairwetenschappelijk tijdschrift
Genootschap Onze Taal
|
Onze Taal (OT) is een populairwetenschappelijk tijdschrift dat uitgegeven wordt door het Genootschap Onze Taal. Het verscheen voor het eerst in maart 1932. Het blad geeft zijn lezers informatie over allerlei aspecten van taal, met name de Nederlandse taal. Het bevat onder meer artikelen over taalverandering, leesbaar schrijven en nieuwe woorden, maar ook taalnieuws, tips en boekbesprekingen. Tweemaal per jaar komt er een themanummer uit, bijvoorbeeld over kindertaal, voetbaltaal of reclametaal.
| 2 |
tijdschrift, krant, wetenschappelijk tijdschrift
|
7,564 |
BusReservation
|
403135
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Midnet
|
Midnet
|
Midnet is een voormalig Nederlands openbaarvervoerbedrijf dat voornamelijk actief was als stads- en streekvervoerder. Midnet was onderdeel van de VSN-groep.
Geschiedenis
Het bedrijf was ontstaan op 28 mei/29 mei 1994 bij een reorganisatie binnen de VSN-Groep. Busmaatschappij Verenigde Autobus Diensten VAD fuseerde met de oostelijke regio van vervoersmaatschappij Centraal Nederland. Daarbij werd ook het Nieuwegeinse gedeelte van Westnederland (inclusief de sneltram Utrecht-Nieuwegein/IJsselstein) gevoegd.
Het hoofdkantoor van Midnet werd gevestigd in Amersfoort, waardoor de hoofdkantoren van Centraal Nederland in Utrecht en van de VAD in Apeldoorn hun functie als hoofdkantoor verloren.
Het einde van Midnet
Met de invoering van de nieuwe Wet personenvervoer 2000 werd de liberalisering en privatisering van het streekvervoer ingezet. VSN moest inkrimpen om andere vervoerders uit het buitenland de kans te geven de concurrentiestrijd aan te gaan. VSN werd in 1999 opgesplitst in twee delen, met de bedoeling dat vervoersondernemingen die in groep 1 werden geselecteerd behouden zouden blijven en de bedrijven in groep 2 verkocht zouden worden. Midnet werd samen met NZH, ZWN-Groep en Oostnet in groep 1 geplaatst. In mei 1999 fuseerden de vier VSN-1 bedrijven tot Connexxion. Midnet heeft hierdoor uiteindelijk maar 5 jaar bestaan.
Midnet-Groep
Midnet bestond hoofdzakelijk uit het openbaar vervoer en vervoersplanning, maar werd onder andere ook ondersteund door Midnet-Tours die dagelijks in verschillende OV-rayons klaar stond om het openbaar vervoer op de weg te verzorgen. Midnet Tours reed voornamelijk veel spitslijnen en spitssneldiensten (o.a. 281 en 287). Daarnaast reed Midnet-Tours ook veel contractvervoer, groepsvervoer, evenementenvervoer en dagtochten. Een touringcar huren was ook mogelijk. Na de fusie tot Connexxion werd Midnet-Tours samen gevoegd met NZH Travel, ZWN-Tours en Morren-Reizen tot Connexxion-Tours. Anders dan bij Midnet werd de nieuwe Connexxion-Tours een zelfstandige bv binnen Connexxion Holding met een eigen hoofdkantoor en directie. Het nieuwe Connexxion Tours hield zich bezig met het besloten busvervoer gericht op de reisbranche.
Voor kleinschalig vervoer of verhuur, beschikte Midnet over kleine achtpersoonsbusjes die werden aangestuurd door Midnet Cars. Midnet Cars reed veel kleinschalig groepsvervoer en rolstoelvervoer. Ook bij de lijndiensten die met achtpersoonsbusjes werden uitgevoerd, was Midnet Cars de uitbater. Daarnaast beschikte Midnet Cars ook over taxivervoer. Ook had Midnet Cars bijzonder voertuigen in het wagenpark voor personeels- en directie vervoer, trouwerijen en partyvervoer. Na de fusie met NZH, ZWN en Oostnet werd ook het kleinschalig vervoer en taxibranche verzelfstandigd in een B.V. in de Connexxion Holding en fuseerde tot Connexxion-KSV (kleinschalig vervoer).
Voor onderhoud van het complete wagenpark binnen de Midnet Groep, beschikte Midnet over Midnet-Techniek. Naast onderhoud van het eigen wagenpark, werd ook het bedrijfswagenpark van derden onderhouden, beheerde Midnet-Techniek de wasstraten voor groot materieel en stonden wagenwassers paraat om het dagelijkse materieel te reinigen na de dienst. Midnet Techniek deed ook APK-keuringen en had een architectenbureau. Wagenparkonderhoud en werkplaatsen werden bij liberalisering in een aparte bv gestopt. Na het verdwijnen van Midnet en de totstandkoming van Connexxion, werden ook de technische onderhoudsdiensten van de vervoerders samengevoegd tot een nieuw zelfstandig bedrijf, TSN (Techno Service Nederland). Connexxion werd aandeelhouder in het nieuwe bedrijf.
Deze vier bedrijfsonderdelen vormden samen de complete Midnet Groep, die werd bestuurd vanuit het hoofdkantoor in Amersfoort.
Vervoersgebied
Het vervoersgebied van Midnet bestond uit
het hele netwerk van de VAD
op de Flevopolders inclusief de stadsdiensten Lelystad en Almere;
Regio Zwolle/Salland inclusief stadsdienst Zwolle;
de Veluwe inclusief stadsdienst Apeldoorn en Amersfoort;
stadslijn Harderwijk en de Boulevard Expres Harderwijk.
Het voormalige oostelijke deel van Centraal Nederland
o.a: de Gelderse Vallei inclusief stadsdienst Ede;
Utrechtse Heuvelrug inclusief stadsdienst Veenendaal;
Het Gooi inclusief stadsdienst Hilversum en Soest;
De voormalige streekdiensten van West Nederland in de Regio Utrecht, Nieuwegein, IJsselstein en Houten inclusief stadsdienst Nieuwegein.
Bij de fusie ontstond er een compleet buslijnnetwerk met soms wel drie verschillende buslijndiensten met hetzelfde lijnnummer. Midnet wilde van deze dubbele nummering af en startte met het hernummeren van het lijnennetwerk. De VAD-lijnen hadden allemaal hoge nummers met lijn 100s als laagste lijnnummer. Centraal Nederland had lage nummers van 32 tot lijnnummers boven de 100 en ook de voormalige Westnederland-lijnen kenden hoge nummers. Spitslijnen en spitssneldiensten kregen voortaan een 200-nummer, scholierenlijnen werden omgenummerd in 600-nummers, 300- en 400-nummers waren gereserveerd voor de Interliner. Vervolgens werden er op de Veluwe enkele lange doorgaande buslijnen tussen Arnhem via Apeldoorn en Vaassen naar Zwolle gesplitst. Het werkgebied voor de chauffeurs bleef hoofdzakelijk hetzelfde. Elk rayon behield zijn eigen lijnenpakket, alleen in Nieuwegein veranderde dit, door samenvoeging van het rayon en lijnenpakket Nieuwegein van Westnederland en voormalige CN-rayon Utrecht. Enkele lijnen gingen over naar ZWN.
Wagenpark
VAD
Het wagenpark van de VAD bij de vorming van Midnet bestond hoofdzakelijk uit
Standaardstreekbussen (DAF MB200 en Volvo met Den Oudsten-, Hainje en Jonckheere-carrosserie; standaard en geleed
Den Oudsten B88 (DAF MB230's en Volvo's (4100-, 4200-, 4500-, 6300-, 6500- en 4700-serie);
Volvo-Berkhof's (4000-7700-serie); standaarduitvoering en geleed
Volvo-Berkhof-Excellence 1000L-spitsbussen.
De bussen van de VAD waren geel of wit met (gras)groen en behielden ook in de Midnet-tijd hun kleuren. Alleen het VAD-logo werd vervangen door het Midnet-logo. De bussen bleven hoofdzakelijk in hun eigen gebied rijden, maar door de materieelverschuiving verschenen er in de laatste dagen van Midnet steeds meer VAD-bussen op de Utrechtse Heuvelrug. Een groot deel van de Excellance-1000L-bussen werden verdeeld over de rayons Nieuwegein, Zeist en Midnet Tours. Ook een enkele Grasbus-B88 (4000-serie) verscheen in rayon Zeist.
Centraal Nederland
Het wagenpark van Centraal Nederland bestond ook uit verschillende type bussen. CN had verschillende bussen en ook een deels vrij jong wagenpark met name in de oostelijke regio (het voormalig NBM-gebied).
Standaard streekbussen; DAF MB200-Den Oudsten/Hainje (standaard en geleed) waarvan de series 9200, 9700 en 9800 en de als laatste ingestroomde 3500 en 3700-en eind jaren 80/begin jaren 90 een complete facelift en interieurvernieuwing hebben gekregen;
DAF MB230-Den Oudsten-bussen van de serie 4000 en 4100;
een serie Bova-Futura-bussen uit het voormalige Shuttlebus-netwerk.
een serie Neoplan N4009-bussen van de serie 2000;
de vrij jonge Den Oudsten Alliances van de eerste generatie; serie 5500 en 5600 (na de fusie rolde er ook nog de 1100-serie binnen).
De westelijke regio van CN (het voormalig Maarse & Kroon-gebied) ging naar de NZH. De bussen van Centraal Nederland bleven grotendeels op eigen terrein rijden waaronder het met Westnederland gedeelde rayon Nieuwegein.
Westnederland
Westnederland beschikte ook over diverse soorten oud en nieuw materieel.
Standaard streekbussen; DAF MB200-Den Oudsten
DAF SB220-Den Oudsten B88 in standaard- en gelede uitvoeringen
Mercedes Manheimer-bussen, zowel standaard als geleed;
De Mercedesbussen gingen allemaal naar de ZWN-Groep, enkele SB220-bussen van Den Oudsten-B88 kwamen in het Midnet-wagenpark, met name de gelede bussen. Ook het sneltrammaterieel bleef in Nieuwegein. Uiteindelijk werd de stalling hoofdzakelijk het toneel van de voormalige CN-wagens. Enkele gelede B88-bussen verhuisden naar rayon Zeist.
Midnet bestelde nieuwe bussen die gelijk in de nieuwe huisstijl werd geleverd. Ook enkele voormalige Bova-Shuttlebussen kregen de nieuwe huisstijl kleur, met name de handgeschakelde bussen. De nieuwe serie Alliance-bussen van de 2200- en 2300-serie was een grote order, maar toen Midnet opging in Connexxion stroomde er nog een aantal binnen.
Midnet-museumbussen
Externe link
Foto's van Midnet-bussen
Openbaar vervoer in Gelderland
Openbaar vervoer in Utrecht (provincie)
Verkeer en vervoer in Flevoland
Voormalig Nederlands busbedrijf
Voormalig Nederlands trambedrijf
|
Midnet-Groep
Midnet bestond hoofdzakelijk uit het openbaar vervoer en vervoersplanning, maar werd onder andere ook ondersteund door Midnet-Tours die dagelijks in verschillende OV-rayons klaar stond om het openbaar vervoer op de weg te verzorgen. Midnet Tours reed voornamelijk veel spitslijnen en spitssneldiensten (o.a. 281 en 287). Daarnaast reed Midnet-Tours ook veel contractvervoer, groepsvervoer, evenementenvervoer en dagtochten. Een touringcar huren was ook mogelijk. Na de fusie tot Connexxion werd Midnet-Tours samen gevoegd met NZH Travel, ZWN-Tours en Morren-Reizen tot Connexxion-Tours. Anders dan bij Midnet werd de nieuwe Connexxion-Tours een zelfstandige bv binnen Connexxion Holding met een eigen hoofdkantoor en directie. Het nieuwe Connexxion Tours hield zich bezig met het besloten busvervoer gericht op de reisbranche.
| 1 |
busreisreservering, zitplaatsregistratie, vervoersplanning
|
6,069 |
SpeakableSpecification
|
5321546
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/COVID-19
|
COVID-19
|
COVID-19, voluit coronavirus disease 2019, is een infectieziekte die wordt veroorzaakt door het SARS-CoV-2-virus uit de familie van de coronavirussen. De voorheen onbekende ziekte werd eind 2019 voor het eerst opgemerkt in China en verspreidde zich vervolgens in drie maanden tijd naar andere delen van de wereld. In 2020 leidde dit tot de coronapandemie. Verwacht wordt dat het virus zal blijven circuleren en dus een endemisch karakter krijgt. De ziekte wordt door de WHO verondersteld een zoönotische oorsprong te hebben, hoewel daar anno 2021 geen consensus over is.
De belangrijkste symptomen van COVID-19 zijn koorts, droge hoest, vermoeidheid en verlies van reukzin. Daarnaast komen ook zere keel, hoofdpijn, kortademigheid, diarree, rode en/of geïrriteerde ogen en buikpijn voor.
Een deel van de besmette personen heeft milde of helemaal geen symptomen. Met name bij personen met een verminderde afweer, zoals ouderen en chronisch zieken, kan de ziekte uitlopen op een ernstige longontsteking met soms dodelijke afloop. Ook andere organen zoals het hart- en vaatstelsel en de nieren kunnen schade oplopen. Ook kan long covid ontstaan.
De ziekte-overdracht vindt vooral plaats via hoesten en niezen, waarbij besmette druppeltjes of aerosolen worden verspreid, die vervolgens door anderen worden ingeademd.
Sinds januari 2020 werd er wereldwijd naarstig gezocht naar een geneesmiddel voor COVID-19. Ook werden in de loop van 2020 meerdere vaccins ontwikkeld tegen SARS-CoV-2.
Ontdekking van de ziekte
De ziekte werd voor het eerst vastgesteld in de Chinese miljoenenstad Wuhan, de hoofdstad van de Chinese provincie Hubei, bij patiënten met een longontsteking zonder aanwijsbare oorzaak. Het was dokter Li Wenliang die op 30 december 2019 vergeefs de autoriteiten waarschuwde dat een epidemie dreigde. Vervolgens verspreidde de ziekte zich razendsnel door de afwezigheid van immuniteit onder de plaatselijke bevolking en doordat veel internationale reizigers vanuit Wuhan het virus mee naar huis namen.
Op 11 maart 2020 maakte de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) bekend dat er officieel sprake was van een pandemie.
Naamgeving
Op 11 februari 2020 maakte de Wereldgezondheidsorganisatie bekend dat de nieuwe, onbekende virale ziekte de naam COVID-19 zou krijgen, een afkorting van coronavirus disease (coronavirusziekte), plus het jaartal van ontdekking. Volgens directeur-generaal Tedros Adhanom Ghebreyesus van de WHO mocht de naam niet verwijzen naar een bepaalde geografische plek, dier of groep mensen. Ook moest de naam uitspreekbaar zijn.
Dezelfde dag stelde de coronavirussenwerkgroep van het International Committee on Taxonomy of Viruses (ICTV) voor het virus de naam severe acute respiratory syndrome coronavirus 2 voor, afgekort SARS-CoV-2, naar analogie met het verwante, eerder bekende virus SARS-CoV.
Besmetting
Besmettingswijze
Tussen mensen vindt ziekte-overdracht plaats via druppelinfectie en aerosolen vanuit de luchtwegen. Vermoedelijk in mindere mate via besmette oppervlakken. Infecties ontstaan vooral in de nabijheid van een virusdrager en in gesloten, slecht geventileerde ruimtes waar zich ook virusdragers ophouden of kort geleden ophielden. Bij hoesten, niezen, spreken met luide stem en zingen worden veel virusdeeltjes uitgestoten. Tijdens medische behandelingen, zoals intuberen, kunnen eveneens besmettelijke aerosolen ontstaan.
Het virus vermenigvuldigt zowel diep in de longen als in de bovenste luchtwegen. Dat laatste zou mede verklaren waarom patiënten met milde symptomen al besmettelijk kunnen zijn.
In de neus dringt het virus in epitheelcellen in via bepaalde (ACE) receptoren.
Afhankelijk van de hoeveelheid virus waaraan men is blootgesteld, ontstaan symptomen sneller.
Besmetting via ontlasting is onzeker, maar deze besmettingsroute is wel bekend van de gerelateerde aandoening SARS.
Het is onbekend hoe lang het virus buiten het lichaam besmettelijk blijft. Van andere virussen is bekend dat de duur van de besmettelijkheid afhangt van luchtvochtigheid, temperatuur, ultraviolette straling (zonlicht), het soort oppervlak waarop het virus terechtkomt, de druppelgrootte en de aanvankelijke hoeveelheid virusdeeltjes.
Door experimenten met fretten is bewezen dat het virus zich tussen fretten kan verspreiden via de lucht.
De Nederlandse RIVM-richtlijn gaat ervan uit dat normale patiënten een etmaal na het verdwijnen van alle klachten en ten minste 7 dagen na het begin van de ziekte niet meer besmettelijk zijn. Patiënten met een zwak immuunsysteem kunnen langer besmettelijk zijn.
Virusvarianten
De virusvarianten die in de loop van 2020 en 2021 ontstonden, onderscheidden zich vooral door hun hogere besmettelijkheid maar verspreidden zich principieel op dezelfde manier als het oorspronkelijke virus.
Kinderen
Het virus verspreidt zich vooral onder volwassenen en van volwassen familieleden naar kinderen. Verspreiding onder kinderen of van kinderen naar volwassenen komt minder vaak voor. Over het algemeen geldt: hoe jonger het kind, hoe kleiner de rol bij de verspreiding van het virus. Kinderen worden over het algemeen minder ernstig ziek en hoeven bijna nooit opgenomen te worden in het ziekenhuis vanwege SARS-CoV-2. In de periode na de zomervakantie in 2020 werd een stijgend aantal infecties met het coronavirus SARS-CoV-2 bij alle leeftijden gezien. Onder kinderen is vooral bij jongeren 13-17 jaar het aantal besmettingen toegenomen. Toch spelen kinderen een beperkte rol in de verspreiding van het nieuwe coronavirus in vergelijking met volwassenen. De besmettingen en besmettelijkheid van kinderen neemt echter wel toe naarmate ze ouder worden.
Incubatietijd
De mediane van de incubatieperiode is ongeveer vijf dagen, met uitersten van één tot twaalf dagen; voor quarantaine-doeleinden wordt door de meeste landen veertien dagen aangehouden (Nederland tien dagen). Er zijn meldingen van Chinese onderzoekers van zeldzame incubatietijden tot 24 dagen.
Reproductiegetal
Volgens een schatting van het Europees Centrum voor ziektepreventie, die een tijdlang werd gebruikt, besmet een besmet persoon in een onbeschermde populatie gemiddeld 2,2 andere mensen (het basaal reproductiegetal R0). Een reproductiegetal van meer dan één betekent dat het aantal besmettingen in de bevolking toeneemt. Echter, het reproductiegetal verschilt per virusvariant en naarmate er meer varianten ontstaan zal het resulterende reproductiegetal steeds meer toenemen omdat de besmettelijkste variant de overhand krijgt.
Besmettelijkheid virusvarianten
De virusvariant 'G614', die in mei circuleerde in Amerika, Groot-Brittannië en Europa en ontstaan is door mutatie, is mogelijk besmettelijker dan de oorspronkelijke variant 'D614': G614 heeft een stabieler spike-eiwit.
Eind september 2020 werd de variant SARS-CoV-2 VOC – 202012/01, in de media ook wel de 'Britse variant' of alfavariant genoemd, gevonden. Deze heeft 17 mutaties, waarvan vooral de mutatie N501Y van het spike-eiwit van belang kan zijn, omdat deze theoretisch de besmettelijkheid kan beïnvloeden. Hoewel de variant relatief veel gevonden werd in bepaalde gebieden met een hoge incidentie, is niet duidelijk of dit een stichtereffect is of dat er daadwerkelijk sprake is van een besmettelijkere variant. Verschillende regeringen voerden de ontdekking aan om strengere maatregelen door te voeren. Ook de 501.V2-variant, in de media ook wel de Zuid-Afrikaanse of bètavariant genoemd, die in oktober 2020 voor het eerst gevonden werd, heeft meerdere mutaties, waaronder een N501Y-mutatie van het spike-eiwit.
Asymptomatische besmetting
Aanvankelijk was niet duidelijk of en hoeveel mensen de besmetting geheel zonder symptomen (asymptomatisch) of met zeer weinig symptomen (paucisymptomatisch) doormaken.
In maart 2020 werden de eerste onderzoeken gepubliceerd die een besmetting door pre-symptomatische personen aannemelijk maken.
Een systematische review van september 2020 concludeerde dat waarschijnlijk ca. 20% van de besmette personen asymptomatisch blijft. De auteurs benadrukken dat de schattingen uiteenlopen van 3-67% en dat de kwaliteit van de data niet voldoende is voor een definitieve uitspraak.
Besmettingsrisico gevaccineerden
Ook volledig gevaccineerden kunnen nog ziek worden, positief testen en anderen besmetten, ondanks dat ze zelf niet ernstig ziek worden.
Besmettingsrisico na overlijden
Daar een overledene niet meer ademt en niet meer kan hoesten en niezen is het risico op besmetting, zeker als het lichaam van de overledene eenmaal gewassen is, kleiner dan bij een nog levende patiënt. Na overlijden kan het virus bij lage temperaturen (door koeling) en bij hoge luchtvochtigheid echter nog wel tot 48 uur na overlijden in en op het lichaam intact aangetoond worden. Bij het bewegen van stoffelijke overschotten is een besmettingsrisico denkbaar. Geadviseerd wordt het lichaam voor transport te voorzien van schoon incontinentiemateriaal, in een afsluitbare lijkzak te doen en die aan de buitenzijde te wassen.
Besmettingsrisico bij bloedtransfusies en transplantaties
Bloedbank Sanquin vermeldt op zijn website: "Het is nog nooit aangetoond dat het coronavirus of soortgelijke virussen met een bloedtransfusie wordt overgedragen. Ook als je zonder het te weten besmet bent, kan je bloed geen kwaad voor patiënten." Rode Kruis-Vlaanderen deelt deze visie.
Symptomen en ziekteverloop
De ziekte wordt gekenmerkt door griepachtige symptomen. De WHO kwam per 20 februari 2020 op basis van 55.924 in laboratoria positief geteste personen op het voorkomen van de volgende meest voorkomende symptomen: koorts (87,9%), droge hoest (67,7%), vermoeidheid (38,1%), sputum-productie (33,4%), kortademigheid (18,6%), keelpijn (13,9%), hoofdpijn (13,6%), spierpijn (14,8%), koude rillingen (11,4%), misselijkheid of braken (5,0%), verstopte neus (4,8%), diarree (3,7%), bloedspuwing (0,9%) en bindvliesontsteking (0,8%). Ook zijn er meldingen geweest over het ontstaan van doofheid en blaarvorming of andere afwijkingen op de voeten die lijken op wintertenen.
De meeste patiënten hebben geen, milde of matige symptomen en ontwikkelen antilichamen tussen zes tot twaalf dagen, en zijn daarna gedurende een nog onbekende periode beter bestand tegen het virus. Milde symptomen zijn keelpijn, lichte hoest en een verhoging van de lichaamstemperatuur tot 38,0 °C. Matige symptomen zijn vooral longontstekingen die zonder ziekenhuisopname genezen.
In ernstigere gevallen kan de ziekte de longen aantasten door de virale vermeerdering an sich en door hyperreactiviteit van het immuunsysteem. De longontsteking kan leiden tot acute respiratory distress syndrome (ARDS). Geïnfecteerde cellen kunnen samensmelten tot megacellen of syncytia die in de longen van patiënten worden gevonden. Verder in het lichaam kunnen ontstaan: sepsis, uitval van de nieren, septische shock, trombose met trombotische complicaties, zoals veneuze trombose, longembolie en soms een hart- of herseninfarct met mogelijk een fatale afloop. Laboratoriumexperimenten lieten zien dat COVID-19 kan aanzetten tot de productie van auto-antilichamen die kunnen leiden tot trombose. De ziekte lijkt een disfunctie aan de rechterkant van het hart te kunnen veroorzaken, terwijl de linkerkant van het hart zelden wordt geschaad.
Bij kwetsbare ouderen kan de ziekte, net als andere infecties, gepaard gaan met andere geriatrische complicaties zoals delier, een valpartij, flauwvallen, dehydratie (uitdroging) en acuut functieverlies.
Een Cochrane Systematic Review van juli 2020 onderzocht of de diagnose louter op basis van klinische symptomen kan gesteld worden. 16 studies met in totaal 7706 deelnemers werden in de review opgenomen. De resultaten toonden grote variaties in klinische tekenen en symptomen onder de patiënten. De diagnose kan daarom niet gesteld worden enkel op basis van een symptoom. Verder onderzoek is nodig om de verschillende combinaties van symptomen te onderzoeken.
Ziekteverloop
Vier op de vijf patiënten genezen spontaan in circa twee weken. Bij een mild verloop duurt het herstel gemiddeld acht dagen. Bij een zwaar verloop duurt het herstel drie tot zes weken. Bij een overreactie van het immuunsysteem treedt een verslechtering op en kan een ziekenhuisopname nodig worden. In het ziekenhuis zijn er patiënten die met extra zuurstof snel herstellen en patiënten die weken in het ziekenhuis moeten liggen. Het ziekteverloop van deze infectie is grillig. Er kan een acute verslechtering optreden gepaard gaande met hypoxemie, waarbij de gezondheidstoestand van een patiënt plotseling snel verslechtert. Bij mensen die langere tijd behandeld zijn op een intensievezorgafdeling, kan het herstel nog veel langer duren, als ze te maken krijgen met het postintensivecaresyndroom.
Als een virus het lichaam binnenkomt in de mond-neusholte, komt het in aanraking met de neus-, keel- en tongtonsillen (ring van Waldeyer), een ring van lymfeweefsel dat infecties buiten de luchtwegen moet houden. De symptomen zijn in dit stadium nog beperkt, bijvoorbeeld hoesten en keelpijn.
Wanneer het virus doordringt tot de lagere luchtwegen en de longblaasjes aantast, ontstaat pneumonitis: een chronische ontsteking van de longblaasjes. De wanden van de longblaasjes zwellen op en er hoopt zich vocht op. Dit beperkt de gaswisseling en veroorzaakt benauwdheid. Er is sprake van shunting: bloed stroomt nutteloos langs de longblaasjes die niet gevuld zijn met verse lucht.
De longontsteking is meestal dubbelzijdig. Dat betekent dat een groot deel van het gaswisselingsoppervlak aangedaan is.
Dit toch al ernstige ziektebeeld kan snel verslechteren tot acute respiratory distress syndrome (ARDS). Opname op de IC is dan noodzakelijk. Door de hoge mate van ontsteking en het dagenlang roerloos op een IC liggen wordt de bloedstolling geactiveerd en kunnen trombotische complicaties ontstaan.
Bij zeer ernstig zieke patiënten kan ook een bacteriële superinfectie optreden. Deze patiënten krijgen hiertegen antibiotica toegediend.
Na de acute fase maakt een deel van de patiënten een zeer langzaam herstel door. Deze long covid kent een langdurige ziektetoestand met verschijnselen als fatigue (zware vermoeidheid), lage lichamelijke belastbaarheid en cognitieve beperkingen. Ook patiënten die COVID-19 met milde symptomen hebben gehad kunnen long covid ontwikkelen.
Bij kinderen ontstaat in zeldzame gevallen een syndroom dat lijkt op de ziekte van Kawasaki. Vermoed wordt dat de ontstekingen veroorzaakt worden door een hyperreactiviteit van het immuunsysteem. Een zeldzame ziekte die bij kinderen kan voorkomen is Multisystem Inflammatory Syndrome in Children (MIS-C) dat kan ontstaan na een coronavirus-infectie.
Ziekteverloop na vaccinatie
Het ziekteverloop na vaccinatie toont verschillen met wie niet gevaccineerd is. Er is volgens Brits onderzoek 31% minder kans om acute covidsymptomen te ontwikkelen, 47% minder kans op long covid en 73% minder kans op ziekenhuisopname. De vaakst geregistreerde symptomen bij doorbraakinfecties zijn verlies van smaak, hoesten, koorts, hoofdpijn en vermoeidheid - maar alle in een mildere mate en minder voorkomend. Er is 50 procent minder kans op het krijgen van meerdere symptomen tegelijk in de eerste week van infectie. Gevaccineerden blijken bij infectie vaker te niezen dan niet-gevaccineerden.
Infectie op celniveau
Net als het SARS-virus infecteert SARS-CoV-2 mensen door het gebruik van serineprotease TMPRSS2 om via de ACE2-receptoren de cellen binnen te dringen. SARS-CoV-2 heeft echter een tien tot twintig keer hogere receptoraffiniteit (bindingssterkte), wat een verklaring kan zijn voor de hogere mens-op-mens-besmettingskans. ACE2-receptoren en TMPRSS2-proteasen komen vooral voor in de epitheelcellen (alveolaire epitheliale type II-cellen) in de neus, met name in de slijmproducerende slijmbekercellen en trilhaarcellen. Ook komen ze veel voor in de epitheelcellen in andere organen zoals de ogen, de longen en de darmen. ACE2-receptoren zitten ook op vetcellen, waardoor het virus zich in vetcellen kan nestelen, bijvoorbeeld in buikvet. De ACE2-receptoren komen veelvuldig voor in het menselijk lichaam, met name op intestinale epitheelcellen van de darm, endotheliale en gladde cellen van de bloedvaten, hart (epicardia, adipocyten, fibroblasten, myocyten, kransslagaders), long (macrofagen, bronchiale en tracheale epitheelcellen, type 2 pneumocyten), hersenen, testis en op tubulaire epitheelcellen van de nier.
De infectie verloopt in verschillende stappen:
Het virus bindt zich via spike-eiwitten op zijn oppervlakte aan de ACE2-receptor op de menselijke cel. Spike-eiwitten zitten met z’n drieën bij elkaar. Van de drie spike-eiwitten bindt er één aan de ACE2-receptor.
Het enzym TMPRSS2 klieft de kop van het spike-eiwit. Daardoor verandert de structuur van de drie om elkaar gewikkelde stengels.
Een van de drie stengels verlengt zich en spietst zich in de celmembraan. Daarna klapt de stengel in, waardoor de membranen van cel en virus bij elkaar komen.
De cel neemt het virus op via endocytose: er ontstaat een instulping in de celmembraan, die zich afsnoert tot een blaasje in de cel.
In de cel komt het RNA van het virus vrij.
Het RNA van het virus gebruikt onderdelen van de cel om zich te dupliceren.
Op basis van het gedupliceerd RNA worden nieuwe virussen aangemaakt.
Via exocytose verlaten de virussen de cel.
Immuniteit
COVID-19 is een nieuwe ziekte, waardoor er nog weinig bekend is over de immuniteit en reactie van het immuunsysteem. Er zijn indicaties dat een groot deel van de geïnfecteerde personen immuniteit voor de langere termijn ontwikkelt.
Methodes die in het bloed aanwezige specifieke antilichamen tegen het virus testen, kunnen geen immuniteit aantonen, omdat niet bekend is welke titer daarvoor nodig is. Dergelijke tests geven epidemiologische informatie: ze laten zien of een persoon een infectie heeft doorgemaakt. Het immunologisch geheugen kan worden gemeten door een combinatie van RDB IgG, RDB-specifieke geheugen-B-cellen, SARS-CoV2-specifieke CD4+-cellen en SARS-CoV2-specifieke CD8+-cellen te meten.
Bij een zeer klein aantal mensen die bewezen de ziekte hebben gehad, kan het aangeboren immuunsysteem zo snel reageren op het virus dat zij het aangeleerde immuunsysteem niet hoeven in te zetten. In dit geval komen er geen antilichamen in het bloed voor, maar is de persoon wel genezen van COVID-19.
Adaptieve immuunrespons
Immuniteit kan worden opgebouwd door de T-lymfocyten (kortweg T-cellen) en B-lymfocyten (kortweg B-cellen). Zij vormen samen de verworven (adaptieve) immuunrespons.
T-cel-immuniteit
Personen die COVID-19 hebben gehad, zonder of met milde symptomen, kunnen een negatief serologisch antilichamentestresultaat hebben, maar wel positief testen met de T-cel-test.
In het bloed van bloeddonoren uit de VS dat voor de uitbraak van de pandemie werd afgenomen, werden T-cel-reacties tegen (delen van) SARS-CoV-2 aangetoond. Vermoedelijk ontstonden die als reactie op veelvoorkomende, andere coronavirussen die bepaalde overeenkomsten met SARS-CoV-2 hebben. De klinische relevantie van deze observaties is onduidelijk en een bron voor speculaties over mogelijke partiële immuniteit in de bevolking.
B-cel-immuniteit
Er zijn aanwijzingen dat genezen patiënten immuniteit opbouwen voor ten minste meerdere maanden. De bevindingen zijn echter voorlopig, omdat de uitbraak van begin 2020 was en deels gebaseerd op ervaringen met andere ziekten, zoals SARS en griep of op resultaten van kortlopend onderzoek bij resusapen. Ook bij ziekte met slechts milde symptomen ontstaat een sterke immuunreactie met antilichamen, die minstens gedurende 41 dagen het virus kan neutraliseren. In een Franse studie heeft 98% van de besmette personen antilichamen ontwikkeld. De totale hoeveelheid antilichamen neemt na verloop van tijd af, maar antistoffen van het type immunoglobuline G, die verantwoordelijk zijn voor bescherming op de langere termijn, blijven aanwezig en blijken zelfs effectiever geworden, zodat er minder antistoffen nodig zijn voor hetzelfde effect.
Diagnostiek
Op 7 januari 2020 was de genetische code van het virus bekend. Hierdoor werd het ontwikkelen van testen mogelijk.
De Foundation for Innovative New Diagnostics (FIND) in Genève houdt een lijst bij van nieuwe testen en evalueert deze met internationale laboratoria.
Naast een test op SARS-CoV-2 wordt ook getest op bacteriële infecties en influenza om die beide als oorzaak of superinfectie te kunnen uitsluiten.
Moleculaire PCR-test
De standaard diagnosemethode is door middel van een omgekeerde polymerasekettingreactietest (rRT-PCR) op een sputummonster of een nasofaryngeaal uitstrijkje. De diagnose 'COVID-19' wordt volgens de richtlijn van het RIVM op 12 maart 2020 als volgt gesteld: ‘Elke persoon waarbij door middel van RT-PCR op twee onafhankelijke targets een infectie met SARS-CoV-2 is vastgesteld, ongeacht of deze persoon voldoet aan de klinische en epidemiologische criteria voor een verdenking.’
In sommige gevallen is er een positief testresultaat na herstel. Een mogelijke verklaring hiervoor is dat de negatieve test, waarna de patiënt als hersteld werd gezien, slecht werd uitgevoerd. Een andere mogelijkheid is dat er door de hoge gevoeligheid van de test nog kleine achtergebleven deeltjes worden gedetecteerd. Dit is ook bekend van tests voor andere luchtwegaandoeningen, zoals influenza.
Serologische tests
In principe kan men in plaats van te testen op het virus, ook testen op de aanwezigheid van antilichamen tegen het virus. Daarmee is ook een in het verleden doorgemaakte infectie op te sporen.
Met een monoklonaal antilichaam tegen SARS-CoV-2 kan in principe het virus in het bloed worden vastgesteld en een passieve immunisering worden ontwikkeld.
Radiologie
Bij een röntgenonderzoek kan een normale opname richtingwijzend zijn bij de verdenking op longontsteking. Bij een bewezen COVID-19-infectie wordt vaak een computertomografie uitgevoerd, omdat hiermee veelal veranderingen vastgesteld kunnen worden voordat deze op een normale opname zichtbaar zijn. Kenmerkend zijn ondoorzichtige veranderingen van het longparenchym die op melkglas lijken. Scans duiden ook op stollingsproblemen in de vaten zoals longembolieën. De diagnostiek met een CT-scan kan in bepaalde gevallen zelfs sneller en effectiever zijn dan die met RT-PCR. Radiologen uit Changsha beschreven meerdere patiënten waarbij de diagnose COVID-19 op grond van de CT-bevinding gesteld werd met een aanvankelijk negatieve RT-PCR-test die pas na meerdere herhalingen positief bleek. Bij een epidemie kan vandaar als triagestrategie een typische CT-bevinding aanleiding zijn om snel met de therapie te beginnen, ook als de RT-PCR-test (nog) negatief is.
Behandeling
Er is (nog) geen geneesmiddel voor de ziekte bekend; daarom worden patiënten in (thuis)isolatie geplaatst. Wel kunnen de symptomen verminderd worden, zodat het immuunsysteem meer tijd krijgt om het virus te bestrijden. Ook zijn er onderzoeken gaande waarin onderzocht wordt of bestaande medicijnen voor andere ziekten ook tegen COVID-19 werkzaam zijn en waarin de ontwikkeling van nieuwe medicijnen en vaccins beoogd wordt.
Voor genezende en/of ondersteunende behandelingen en voor symptoombestrijding is ontwikkeling van medische kennis nodig gebaseerd op klinische ervaring, vastgelegde casuïstiek en wetenschappelijk onderzoek.
Om hindernissen bij het onderzoek naar de ziekte door patenten en dergelijke uit de weg te ruimen, sloten verschillende organisaties in het voorjaar van 2020 een Open COVID Pledge: een tijdelijke overeenkomst om het gebruik van relevante patenten en intellectueel eigendom zonder financiële en bureaucratische verplichtingen toe te staan. Organisaties zoals Creative Commons pleitten al langer voor een vrijere toegang tot wetenschappelijk onderzoek en hielpen bij het opstellen van de Open COVID Pledge. Verschillende uitgevers van hoog aangeschreven wetenschappelijke tijdschriften gaven vrije toegang tot de betreffende publicaties.
Nederlands voorlopig advies
Op 3 maart 2020 kwam het RIVM met een voorlopig advies voor behandelaars.
Bij patiënten met een ernstige infectie die zuurstoftoediening nodig hebben, is het toedienen van dexamethason een behandeling waarvan aangetoond is dat dit de mortaliteit vermindert en de noodzaak van intubatie geringer maakt. Verder kan remdesivir in een vroeg stadium van infectie, waarbij (nog) geen beademing nodig is, een bijdrage leveren aan eerder klinisch herstel. Er zijn geen gegevens over combinatietherapie.
Behandeling met andere antivirale of immuunmodulerende middelen of plasmatherapie dient dit te gebeuren binnen wetenschappelijk klinisch onderzoek en niet via offlabel gebruik.
Het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen deed een oproep aan zorgverleners en patiënten om bijwerkingen van medicijnen voor de behandeling van de infectie en medicijnen voor andere aandoeningen te melden bij het Nederlands Bijwerkingen Centrum Lareb. Ook zal het Lareb de veiligheidsbewaking uitvoeren zodra gevaccineerd kan worden.
Goedgekeurde geneesmiddelen
Antivirale middelen
Remdesivir
Op 25 juni 2020 werd bekend dat het Europees Geneesmiddelenbureau (EMA) de virusremmer remdesivir onder voorwaarden en voor een jaar als eerste medicijn tegen COVID-19 heeft goedgekeurd.
Dit oorspronkelijk als medicijn tegen ebola ontwikkelde middel, een RNA-polymerase-inhibitor, remt de aanmaak van virussen. Het is bedoeld voor coronapatiënten in het ziekenhuis die kampen met een longontsteking. Na toediening van het middel herstellen deze gemiddeld vier dagen eerder. Remdesivir werd al enige tijd als enig (dus niet in combinatie met een ander) geneesmiddel onderzocht.
Hoewel Remdesivir volgens eerste berichten niet leek te werken gaf de Amerikaanse instantie die toelating van voedsel en medicijnen regelt, FDA, al eerder (op 1 mei 2020) toestemming voor het gebruik hiervan bij patiënten die zuurstof wordt toegediend of worden beademd. De Amerikaanse president Donald Trump kocht voortvarend een grote partij, 500.000 doses, op. Op 3 oktober verklaarde de president dankbaar te zijn voor zijn persoonlijke corona-behandeling met remdesivir. Op 6 oktober 2020 kwam naar buiten dat Nederland een groot tekort aan remdesivir heeft, ondanks de Europese verdeling van dit medicijn.
Op 20 november 2020 adviseerde de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) landen om geen gebruik meer te maken van het virusremmende remdesivir bij patiënten die in het ziekenhuis zijn opgenomen. Volgens de WHO heeft het middel geen belangrijk effect op de gezondheid van COVID-19-patiënten, ongeacht hoe ziek ze zijn.
Middelen met antilichamen
Ronapreve en Regkirona, geneesmiddelen die werken met antilichamen, hebben van het EMA op 11 september 2021 groen licht gekregen voor de behandeling van COVID-19. Uit studies blijkt dat bij een behandeling met deze twee geneesmiddelen de kans om in het ziekenhuis te belanden of te sterven, licht daalt, al waren er nog altijd patiënten die alsnog naar het ziekenhuis moesten of overleden. De Europese Unie moet de goedkeuring nog bevestigen.
De monoklonale antilichamen die ingezet worden zijn een soort eiwitten die zich vasthechten aan een welbepaald doel, in dit geval het eiwit dat het coronavirus gebruikt om de menselijke cel binnen te dringen.
Ronapreve, van het Zwitserse farmabedrijf Roche, mag gebruikt worden bij volwassenen en adolescenten ouder dan 12 jaar die ten minste 40 kilogram wegen. Het moet gaan om patiënten die nog geen extra beademing nodig hebben. Als zij een verhoogd risico lopen om zwaar ziek te worden door het coronavirus, dan kan het geneesmiddel worden ingezet, meldt het EMA. Het middel kan ook preventief werken tegen COVID-19. Het wordt intraveneus toegediend, via een infuus of een injectie.
Regkirona, van het Zuid-Koreaanse Celltrion healthcare, wordt onder dezelfde omstandigheden aanbevolen, maar enkel voor volwassenen.
Overige middelen
Bloedverdunners
Door de hoge mate van ontsteking en het dagenlang roerloos op een IC liggen wordt de bloedstolling geactiveerd en kunnen trombotische complicaties ontstaan. Nederlands onderzoek wees uit dat het zinvol is deze complicaties te behandelen in het ziekenhuis met een gepaste hoeveelheid bloedverdunners. Later werd dit advies verder uitgebreid naar de huisartsenpraktijk, derhalve in een veel vroeger stadium van besmetting.
Experimenten met geneesmiddelen
Net als bij eerdere ernstige infectieziekten, worden bij COVID-19 bestaande middelen tegen andere ziekten en virussen toegediend aan patiënten. Er lopen verschillende onderzoeken, maar voor betrouwbare conclusies over werking en bijwerking is tijd nodig.
Artesunate, Imatinib, Infliximab
De Solidarity PLUS trial van de World Health Organisation onderzoekt in 600 ziekenhuizen in 52 landen Artesunate, Imatinib en Infliximab als behandeling om het aantal overledenen in ziekenhuizen door COVID-19 te verminderen.
Antivirale middelen
Er bestaat, afgezien van remdesivir, nog geen specifieke behandeling voor dit virus.
Diverse (andere) antivirale middelen worden getest op effectiviteit zoals protease-remmers indinavir, saquinavir en camostat en de griepmedicijnen oseltamivir en interferon beta. Lopinavir/ritonavir zijn niet werkzaam tegen de ziekte.
Op 1 oktober 2021 verklaarde Merck & Co, Inc. dat molnupiravir, een antiviraal middel dat het bedrijf wil verkopen, het risico op ziekenhuisopname of overlijden bij COVID-19 vermindert met 48%. Merck plant om een EUA aan te vragen bij de FDA en om marketingaanvragen in te dienen bij andere wereldwijde regelgevende instanties voor geneesmiddelen. Het bedrijf heeft plannen om het medicijn in licentie te geven aan generieke fabrikanten, om de beschikbaarheid ervan te versnellen. Het bedrijf publiceerde geen wetenschappelijk onderzoeksbericht, noch gaf het voldoende informatie over de steekproef om de werkzaamheid onafhankelijk te kunnen beoordelen.
Chloroquine en hydroxychloroquine
Op 17 februari 2020 werd gerapporteerd dat chloroquine bij klinische tests werkzaam bleek tegen COVID-19. Het was getest in meer dan 10 ziekenhuizen in Beijing en de Chinese provincies Guangdong en Hunan, op initiatief van onderzoekers van de KU Leuven. In-vitro-onderzoek laat zien dat chloroquine werkzaam is tegen het virus. De benodigde concentratie is in principe haalbaar in vivo, maar klinische studie is nodig. De resultaten zijn nog niet in een wetenschappelijk tijdschrift gepubliceerd en de goede informatie over de effectiviteit, bijwerkingen en statistische significantie ontbreekt. Het uitproberen van chloroquine was opgepakt op grond van eerdere bevindingen in de SARS-epidemie in 2004.
Er loopt sinds maart 2020 een proef aan de Rijksuniversiteit Groningen waarbij chloroquine tot de juiste deeltjesgrootte verpulverd wordt en vervolgens geplaatst wordt in een speciale inhalator, de cyclops, waardoor het medicijn diep doordringt in de longen van een patiënt. Dit betreft dus een specifiek lokale toepassing rechtstreeks in de door het coronavirus aangetaste longen. Op deze wijze zou het medicijn niet enkel kunnen genezen, maar ook kunnen beschermen.
In Frankrijk is Didier Raoult, specialist in tropische infectieziekten, begonnen met het geven van de combinatie van het verwante hydroxychloroquine en azithromycine aan besmette patiënten. Hij beweert een genezingspercentage van 75% binnen 6 dagen. Van de controlegroep was 90% nog ziek. Andere wetenschappers hebben echter sterke twijfels bij de onderzoeksopzet en de conclusies.
Hydroxychloroquine is wereldwijd geregistreerd voor een aantal indicaties waaronder reumatoïde artritis, systemische lupus erythematodes en ook de behandeling van acute aanvallen en profylaxe van malaria veroorzaakt door Plasmodium vivax, P. falciparum, P. ovale en P. malariae. De Amerikaanse president Donald Trump gelooft in dit middel, terwijl de wetenschappelijke onderbouwing nog onvoldoende is. Hij kwam in conflict met de FDA inzake het niet-geregistreerd gebruik van dit geneesmiddel bij preventie en genezing van COVID-19. Het middel is wereldwijd beschikbaar, maar net als chloroquine nog niet goedgekeurd voor deze specifieke indicatie. Verschillende mensen overleden na zelfmedicatie door de bijwerkingen van het middel. Inmiddels heeft de FDA noodmaatregelen genomen om in de Verenigde Staten de behandeling van COVID-19-patiënten met (hydroxy)chloroquine te waarborgen. Dit gebruik werd aldaar sterk bevorderd door de interventie van Donald Trump. De president drong aldaar met succes aan op snelle toepassing van de twee bovenstaande geneesmiddelen.
In Nederland gebruikte naar schatting in het begin iets meer dan de helft van de patiënten in het ziekenhuis (hydroxy)chloroquine.
Negatieve resultaten hydroxychloroquine
Een retrospectief onderzoek van 368 patiënten in militaire ziekenhuizen in de Verenigde Staten concludeerde in een voorpublicatie van 21 april 2020 dat hydroxychloroquine niet verhindert dat patiënten beademd moeten worden en dat het met een groter sterfterisico verbonden is.
Volgens een andere voorpublicatie, over onderzoek in vier Franse ziekenhuizen bij 181 patiënten, was er geen positieve werking van hydroxychloroquine. Bij 10% van de patiënten moest vanwege de bijwerkingen - hartritmestoornissen - het geven van het middel stopgezet worden. De FDA waarschuwt dan ook inzake het gebruik buiten ziekenhuizen.
Ondertussen is in Frankrijk het gebruik van hydroxychloroquine bij COVID-19-patiënten verboden. Ook in Nederland is de toepassing in ziekenhuizen verlaten, al gaf een retrospectieve ziekenhuisstudie op 10 oktober 2020 weer nieuwe twijfels. In 2021 is een studie gepubliceerd dat laat zien dat hydroxychloroquine de mortaliteit zelfs kan verhogen, in plaats van verlagen.
Immunomodulerende middelen
Corticosteroïden
Corticosteroïden werken bij ernstig zieke patiënten die zuurstof of kunstmatige beademing nodig hebben. Corticosteroïden dempen de overreactie van het immuunsysteem op het virus waar patiënten op de IC mee te maken hebben. Het betreft de middelen dexamethason, hydrocortison en waarschijnlijk ook andere corticosteroïden.
Dexamethason
Uit een klinische studie in het Verenigd Koninkrijk blijkt dat COVID-19-patiënten aan zuurstof of kunstmatige ademhaling bij toediening van dexamethason sneller genezen en dat er minder sterfgevallen zijn (een derde minder bij kunstmatige ademhaling en 20% bij zuurstoftoevoeging). Het middel heeft weinig of geen effecten bij milde symptomen. Het middel is een immuunsuppressivum dat de overreactie van het immuunsysteem in de longen afremt. Dexamethason is een goedkoop, veelgebruikt medicament, dat voor andere toepassingen al wordt gebruikt.
Een aantal huisartsen heeft met een onderzoeksteam, artsen, specialisten en een hoogleraar een protocol opgesteld om dexamethason reeds in de thuissituatie te geven wanneer zuurstofgehalte van de patiënt daalt. Het betreft een goedgekeurde pilotstudie onder 50 patiënten (open label gerandomiseerd). de hersteltijden van COVID-19-patiënten boven de 50, ingenomen in de thuissituatie, met drie dagen verkort. Uit Brits onderzoek bleek tevens dat geïnhaleerde budesonide de hersteltijd verkort.
Biologicals
Tocilizumab en Sarilumab
Artsen van het Zuyderland Medisch Centrum in Sittard en Geleen beproefden twee medicijnen bij 86 COVID-19-patiënten bij wie het immuunsysteem in reactie op het coronavirus op hol was geslagen. Artsen gaven de patiënten eerst prednison, een medicijn dat het immuunsysteem afremt. Wanneer dat niet effectief genoeg was, voegden ze er het reumamedicijn tocilizumab aan toe. Dat middel onderdrukt het effect van een specifieke afweerstof. Vergeleken met een even grote controlegroep van coronapatiënten die een paar weken eerder opgenomen waren geweest, lag de sterfte 65 procent lager: in de behandelde groep overleden 14 patiënten, in de controlegroep 41. De behandelde groep herstelde dubbel zo snel en er hoefden ruim 70 procent minder patiënten te worden beademd. Tocilizumab remt alleen IL-6, terwijl dexamethason meer stoffen remt die vrijkomen bij ontstekingen, waardoor ook andere afweerreacties worden uitgeschakeld. De resultaten van niet-gerandomiseerd onderzoek, zeker met een controlegroep uit een andere tijdsperiode, zijn moeilijk te interpreteren. Dit onderzoek bevestigde de meerwaarde van corticosteroïden bij ernstige COVID-19, maar de toegevoegde waarde van tocilizumab was niet uit deze data halen.
Onderzoek in januari 2021 gaf aan dat de IL6-remmers sarilumab en tocilizumab bij toediening binnen 24 uur na komst op de IC van de twaalf patiënten er een minder komt te overlijden.
Overige middelen
Bradykinine-remmers
Door de infectie verdwijnen de ACE2-receptoren van de longcellen. Zonder ACE2 hebben vaatverwijderende kinines vrij spel en maken bloedvaten lek door te binden aan bradykininereceptoren. Hierdoor ontstaat vocht in de longen en daardoor ontstaat zuurstofgebrek.
Icatibant blokkeert de bradykininereceptor B2R waardoor de lekkage snel wordt opgeheven. Onderzoek liet zien dat in een vroege fase van de infectie bij ernstig zuurstofgebrek icatibant de situatie verbetert. Echter, doordat de helft van het middel in twee uur wordt afgebroken, vermindert het effect snel.
Met een ander soortgelijk Nederlands geneesmiddel Ruconest (recombinante humane C1-esteraseremmer (rhC1INH)) is een proef gestart in Zwitserland. Icatibant is in Nederland al bij een specifieke aandoening geregistreerd en als weesgeneesmiddel in de handel.
Door meer inzicht in de werking van het kallikreine-kinine-systeem (KKS) verwachten onderzoekers nog betere effecten van lanadelumab. Dit middel is langer actief en werkt breder doordat het de activatie remt van het hele systeem dat de lekkage van de bloedvaten veroorzaakt. Er is een klinisch onderzoek in fase 2 gestart waaraan tien ziekenhuizen meedoen.
Alkalische fosfatase
Onderzoek naar behandeling met alkalische fosfatase is gestart door het Brandwondencentrum Beverwijk. Dit zou een effect kunnen hebben op de zogenoemde 'barrièrefunctie' in bijvoorbeeld de nieren, darmen en hersenen en daarmee misschien de ligduur van ernstig zieke patiënten kunnen verkorten.
E Channel Blockers
Onderzoek naar medicijnen die zich richten op het envelopeiwit in het SARS‑CoV‑2-virus, omdat bij virusvarianten het envelope eiwit minder muteert dan het spike-eiwit.
Het betreft darapladib, nu in gebruik voor atherosclerosis; Flumatinib, nu in gebruik tegen kanker; en een hiv-medicijn.
Resveratrol
Op 1 mei 2020 suggereerde Peter van der Voort, hoofd IC van het Universitair Medisch Centrum Groningen, dat resveratrol mogelijk kan helpen de effecten te verminderen van het virus. Dat zou met name het geval zijn bij mensen met overgewicht. Verder onderzoek is gestart om hierover zekerheid te verkrijgen. Van resveratrol wordt verondersteld dat het een gunstige werking heeft bij het voorkomen van hartaandoeningen en kanker. Het heeft een positief effect op de stofwisseling bij obese mannen. Buikvet produceert stoffen die de ontstekingsreactie versterken, onder andere in de longen. De vraag is of bij COVID-19 dit meer het geval is dan bij andere patiënten en wat een eventuele behandeling kan zijn. Daarvoor wordt het middel resveratrol onderzocht.
Onwerkzame middelen
Ooit gesuggereerd als werkzame stof maar op basis van onderzoek onwerkzaam gebleken tegen COVID-19 zijn: Hydroxychloroquine, Azitromycine, Lopinavir - Ritonavir, Doxycycline en Favipiravir.
Bloedplasma
Soms kan aan patiënten die al hersteld zijn gevraagd worden bloed of bloedplasma te doneren om acute gevallen te behandelen met antistoffenrijk plasma en voor het ontwikkelen van een vaccin. Door de bloedbank werd een serum met antilichamen ontwikkeld zodat passieve immuniteit bij een patiënt ontstaat. In Nederland heeft Sanquin geconstateerd dat alleen toediening in een vroeg stadium van de besmetting zin heeft. Het wordt ingezet als preventieve toepassing voor kwetsbare patiënten met een verzwakt afweersysteem, zoals bijvoorbeeld kankerpatiënten en mensen die net een transplantatie hebben ondergaan.
Hyperimmunoglobuline
Onderzoek naar hyperimmunoglobuline loopt. Eerder is aangetoond dat dit middel werkzaam is bij de behandeling van ernstige, acute, virale luchtweginfecties.
Vaccin
Sinds januari 2020 wordt er door meerdere organisaties en bedrijven aan vaccins tegen het SARS-CoV-2-virus gewerkt onder coördinatie van de WHO. Bij de ontwikkeling van een vaccin moeten pre-klinische en klinische onderzoeken worden gedaan.
Beademing
Een deel van de patiënten heeft extra zuurstof nodig door middel van beademing. Eventueel aangevuld met vernevelen, uitzuigen, afwisselend liggen op de linker- en rechterzij, rug en buik, hulp bij rechtop zetten en bij hoesten. Tijdens de coronapandemie ontstond hierdoor in voorjaar 2020 een tekort aan beademingsapparaten. Een aantal bedrijven en instituten vonden oplossingen, onder meer studenten van de TU Delft. Op de markt verschenen meerdere opensource-oplossingen. Ook bleek het soms mogelijk om meerdere (tot wel negen) mensen aan te sluiten op een apparaat.
Prognose
Risicofactoren
Potentiële risicofactoren voor een slechte prognose zijn hogere leeftijd, hoge SOFA-score en een hoeveelheid d-dimeer groter dan 1 μg/ml.
Mensen die ouder zijn dan 70 jaar en kwetsbare ouderen die moeite hebben om hun zelfredzaamheid te behouden lopen meer risico.
Bij mensen met een verstandelijke beperking in Nederland ligt het aantal bewezen COVID-19-infecties in de leeftijd van 40 t/m 69 jaar hoger dan in de algemene populatie. Van deze mensen woont circa 90% in een woongroep.
Volwassenen (ouder dan 18 jaar) met bepaalde onderliggende aandoeningen hebben ook een groter risico op een ernstig beloop van COVID-19. Het gaat om (een van) de volgende aandoeningen:
Mensen met chronische luchtweg- of longproblemen die onder behandeling van een longarts zijn.
Chronische hartpatiënten die daardoor in aanmerking komen voor een griepprik.
Mensen met suikerziekte die slecht ingesteld zijn en/of met complicaties.
Mensen met een nierziekte die moeten dialyseren of wachten op een niertransplantatie.
Mensen die een bloedziekte hebben.
Mensen met ernstige leverziekte.
Mensen met obesitas. Er zijn aanwijzingen dat het virus specifiek vetweefsel aanvalt.
Mensen met een verminderde weerstand tegen infecties doordat zij medicijnen gebruiken voor een auto-immuunziekte en mensen die een orgaan of stamceltransplantatie hebben ondergaan.
Mensen met een verminderde weerstand doordat ze weerstandverlagende medicijnen nemen.
Kankerpatiënten tijdens of binnen 3 maanden na chemotherapie en/of bestraling.
Mensen met ernstige afweerstoornissen waarvoor zij behandeling nodig hebben van een arts.
Mensen met een hiv-infectie die (nog) niet onder behandeling zijn van een arts of met een hiv-infectie met een CD4-cluster of differentiation 4-getal onder 200/mm².
Mensen met hiv-infectie (ook onder behandeling) hebben 30% meer kans op overlijden. Daarnaast veroorzaakt hiv ook andere comorbiditeiten die hun beurt het overlijdensrisico vergroten.
Mensen die geen milt hebben, of een milt die niet functioneert, lopen geen extra risico op ernstige COVID-19, maar wel op een mogelijke (secundaire) infectie met pneumokokken.
Leeftijd, lage voor leeftijd gecorrigeerde zuurstofsaturatie, neutrofielen-lymfocytenverhouding, geschatte glomerulaire filtratiesnelheid volgens de Chronic Kidney Disease Epidemiology Collaboration (CKD-EPI)-vergelijking, dyspneu en geslacht zijn sterke voorspellers van mortaliteit.
Er zijn aanwijzingen dat in gebieden met grote luchtverontreiniging (door landbouw, vervoer of industrie), zoals delen van Noord-Brabant, Italië, de VS en China het percentage COVID-19-slachtoffers groter is, maar niet duidelijk is hoe het verband precies is.
Vooral slachterijen zijn vanwege hun lage werktemperatuur, koelsysteem en recirculatie-ventilatie brandhaarden van besmetting. Bij een Duitse vleesverwerker bleek 25% van het personeel besmet. Ook in de Verenigde Staten, Nederland en Wales werden bij testen hoge percentages besmettingen gevonden.
Mate van ernst ziekteverloop
In de eerste drie dagen van opname kan aan de hand van het bloedbeeld met enige zekerheid voorspeld worden of de patiënt zonder beademing uit zal komen of op de intensive care behandeld zal moeten worden. Hiertoe werd een methode ontwikkeld om een aantal bloedparameters te wegen. De voorspellende waarde ligt rond de 70%.
Mortaliteit
In een toespraak over de WHO-werkgroep in China berichtte de directeur-generaal van de WHO op 24 februari dat de mortaliteit in Wuhan bij 2-4% ligt, maar buiten Wuhan met 0,7% lager ligt. Het gemeten sterftecijfer blijkt ook te verschillen van land tot land. Mogelijke verklaringen hiervoor zijn een verschil in de druk op de gezondheidszorg, de leeftijdsopbouw van de bevolking en het aantal mensen dat getest wordt.
Onderzoekers in Engeland stelden echter vast dat mensen die na een COVID-19-ziekenhuisopname werden ontslagen, een duidelijk hoger risico op heropname en overlijden hadden dan de bevolking in het algemeen.
Erfelijkheid
Erfelijke verschillen bij patiënten met verschillende ziekteverlopen worden onderzocht.
Er is niet veel effect gevonden door genetische variatie van ACE2 en TMPRSS2, die de mate van ernst van COVID-19 zou kunnen verklaren. Mogelijk speelt genetische variantie binnen het ACE2-gen een rol bij hypertensie en chronische ontstekingen, die vaak voorkomen bij ernstige COVID-19-gevallen.
Bloedgroep A heeft een hogere kans op een hogere mate van ziek zijn.
Uit onderzoek blijkt dat mogelijk het ApoE-gen met variant e4e4 het risico verhoogt op een ernstige COVID-19-infectie.
Door een defect in de Toll-like receptor 7, kortweg TLR7, wordt het virus niet geïdentificeerd en wordt vervolgens de afweer niet geactiveerd.
Er is een statistisch onderzoek dat een correlatie aantoont met bepaalde genen op chromosoom 3 en zware COVID-19-infecties. Deze genen komen in ongeveer 50% voor in de bevolking van Oost-Azië en ongeveer 16% in de Europese bevolking.
Maatregelen
Beleidsscenario's verspreidingssnelheid
Beleidsmakers kunnen kiezen voor uiteenlopende pakketten van maatregelen om een COVID-19-epidemie tegen te gaan, te beteugelen of te beëindigen. De keuze voor een pakket of scenario wordt onder meer bepaald door de mate van verspreiding van het virus, de capaciteit van het zorgsysteem en allerlei politieke/ethische opvattingen, bijvoorbeeld over de economie, de kwaliteit van leven, de verantwoordelijkheid van de burger en de rol van de staat. Hier volgen enkele mogelijke aanpakscenario's:
Totale lockdown: maximale eliminatie van contacten, iedereen moet in huis blijven, ongeacht of iemand wel of geen symptomen heeft. Zeer kwetsbaar voor herintroductie van virus door import of resthaard. Dit komt omdat er veel mensen zijn die niet in contact zijn gekomen met het virus en geen immuniteit hebben opgebouwd. Gestreefd wordt naar geen besmettingen.
Casus + contactopsporing; iedereen wordt meerdere malen getest. Meer testen geeft een vroegere detectie, tracering van contacten en verhoogt daarmee het vinden van milde gevallen. Positief getesten worden in isolatie geplaatst. De rest van het gezin gaat thuis in quarantaine. Contacten worden opgespoord en getest. Hierbij zijn veel testen nodig en men is zeer kwetsbaar voor herintroductie van virus door import of resthaard. Doel is zo weinig mogelijk besmettingen.
Targeted lockdown: Fase 1: iedereen met griepachtige en COVID-19-achtige symptomen moet zich thuis isoleren, inclusief de rest van het gezin. Opgenomen patiënten en zorgpersoneel in ziekenhuizen worden getest. Fase 2: ook zorgpersoneel van kwetsbare groepen wordt getest. Fase 3: ook personeel van scholen met kinderen onder de 12 jaar en fysiotherapeuten worden getest.
Flexibele lockdown: in het begin de spreiding voldoende afremmen, zodat de zorgsystemen niet overbelast geraakt, maar daarna wel een gematigde spreiding toelaten in de hoop dat het reproductiegetal onder de één blijft. Kwetsbare groepen die veel risico lopen moeten wel voor een lange periode afgeschermd worden om de mortaliteit te beperken. Na verloop van tijd bouwen meer mensen immuniteit op, waardoor het gemakkelijker wordt om het reproductiegetal onder de één te houden, maar groepsimmuniteit is geen doel op zich. In Zweden wordt deze strategie grotendeels toegepast op basis van vrijwilligheid en eigen verantwoordelijkheid van personen en bedrijven. In die zin is er in Zweden geen door de overheid opgelegde 'lockdown'. Voorbeelden van flexibele lockdown zijn tijdelijk geen in- en uitreis in een bepaald gebied, het instellen van de avondklok, beperken van groepsaantallen, meteen testen terugkerende reizigers, controle op naleven quarantaine of niet toestaan van evenementen voor jongeren.
Niets doen; geen overheidinterventies. Dit veroorzaakt overbelasting van de zorg en veel sterfgevallen in korte tijd, ook van niet-COVID-19-patiënten. Er wordt ingezet op een mogelijk snelle groepsimmuniteit, waarbij er sprake is van een relatief korte periode van economische inactiviteit.
Om de genomen maatregelen internationaal te vergelijken, werd sedert januari 2020 een Covid Stringency Index opgesteld. Die is het resultaat van negen responsindicatoren, waaronder sluitingen van scholen en bedrijven en reisverboden, op een schaal van 0 tot 100 (100 = strengst). Als het beleid op subnationaal niveau verschilt, wordt met de strengste subregio gerekend.
Preventie
Als een overheid kiest voor preventie zal, mede omdat dragers mogelijk al besmettelijk zijn voordat ziekteverschijnselen worden opgemerkt, de gehele bevolking voorzorgsmaatregelen in acht moeten nemen, niet alleen al ziek geworden personen. Dergelijke maatregelen zijn onder meer sociale distantie, vermijden van drukte waar veel mensen zijn en goede handhygiëne, het vermijden van sociale contacten en lichamelijk contact, hoesten en niezen in de binnenkant van de elleboog, papieren zakdoekjes gebruiken, ten minste anderhalve of twee meter afstand bewaren en thuis blijven bij krijgen van verkoudheidsklachten en ventileren van ruimtes. Verdere maatregelen kunnen zijn: in- en uitreisbeperkingen (met name gericht op risicogebieden), onnodig reizen vermijden, evenementen verbieden, fysieke bijeenkomsten op scholen, bedrijven en organisaties of afdelingen staken. Vroege detectie, snelle reactietijden en hoge snelheid bij de uitvoering van de maatregelen en case-evaluatie beperken de verspreiding. Resultaten uit onderzoek tonen aan dat het combineren van quarantaine met andere preventiemaatregelen mogelijk meer effect heeft dan de quarantaine alleen. Het is belangrijk de quarantaine zo vroeg mogelijk te starten. Hoe vroeger de quarantaine kan gestart worden, hoe meer effect en hoe minder kosten er zijn. Hiernaast zijn preventieve maatregelen mogelijk die gericht zijn op (andere) risicofactoren, zoals het bieden van extra bescherming van kwetsbare groepen, het vermijden van contact met dieren en het niet frequenteren van gebieden met veel luchtverontreiniging, dan wel sanering van dergelijke gebieden.
Als gevolg van de lockdown en afstand houden heeft het RS-virus zich in de winter niet kunnen verspreiden en is er geen groepsbescherming ontstaan voor het RS-virus en hebben zwangeren onvoldoende afweerstoffen opgebouwd en doorgegeven aan de foetus in de baarmoeder. Bij het loslaten van de maatregels hebben geboren baby's van hun moeder minder bescherming meegekregen tegen het RS-virus en een deel werd ziek.
Sociale onthouding
Aanscherpende maatregelen op gebied van sociale onthouding die zijn gericht op minder viruscirculatie onder kwetsbare groepen ten opzichte van de rest van de bevolking. Daarmee kan intussen groepsimmuniteit in de rest van de bevolking worden opgebouwd en wordt tevens de zorg ontlast. Voor degenen die wonen in zorginstellingen, zorgtehuizen en hospices betekent dit vaak dat ze van bezoek verstoken blijven.
Beschermend materiaal
Om in ziekenhuizen besmetting te voorkomen, zijn medische handschoenen en mondkapjes van het type FFP2 van belang bij het verplegend personeel op de intensive care en bij bepaalde handelingen van besmette patiënten en FFP1 voor het overige personeel.
Zorgmedewerkers in de verpleeghuiszorg, huisartsenzorg, thuiszorg en gehandicaptenzorg dienen een chirurgisch mondmasker te dragen indien er sprake is van een hoestende of niezende medewerker of patiënt.
Ook voor anderen, bijvoorbeeld mensen die reizen met het openbaar vervoer, is in sommige landen het gebruik van eenvoudige vormen van mondkapjes verplicht gesteld. Het dragen van dergelijke mondkapjes beoogt de spreiding van virussen in de lucht te verminderen, ook bij mensen die geen symptomen hebben en onbewust drager zijn. Deze mondkapjes worden gezien als een aanvullende maatregel, met name voor situaties waar onvoldoende afstand gehouden kan worden. Men mag het mondkapje niet aanraken en moet vooraf en achteraf handen wassen.
Vaccinatie luchtwegaandoeningen actualiseren
In Duitsland worden mensen boven de leeftijd van 60 en chronisch zieken aanbevolen om hun vaccinatiestatus te controleren en zo nodig om zich te laten vaccineren tegen pneumokokken, kinkhoest en influenza. In Nederland krijgen mensen die geboren zijn tussen 1-1-1941 en 31-12-1947 in het najaar 2020 en geboren tussen 1 januari 1948 en 31 december 1952 in het najaar 2021 een vaccinatie tegen pneumokokkenziekte aangeboden. De vaccinaties helpen niet tegen COVID-19, maar kunnen een eventuele bijkomende infectie voorkomen.
In Nederland wordt een onderzoek gedaan naar het effect van het BCG-vaccin, tegen tuberculose, op het verloop van een COVID-19-infectie bij 60-plussers en andere groepen, waaronder zorgmedewerkers. Uit eerder onderzoek bleek dat dit vaccin de afweer tegen andere ziektes dan TBC kan verhogen. In januari 2021 bleek uit voorlopige onderzoekgegevens dat het BCG-vaccin kwetsbare ouderen geen bescherming biedt tegen COVID-19. Publicatie van het onderzoek wordt medio 2021 verwacht.
Vroege detectie
Dagelijks rapporteren deelnemers in een checker-app van ziekenhuizen vragen over de symptomen. Medisch deskundigen, ondersteund door technologie, beoordelen de ingestuurde gegevens op COVID-19-verdenkingen. Bij dergelijke verdenkingen krijgt men het dringende advies in quarantaine te gaan en wordt men met extra aandacht gevolgd. Ook kan men worden doorverwezen voor verder onderzoek en testen en zo nodig volgt een opname. Er wordt regionaal samengewerkt met huisartsen en er worden lokale protocollen gehanteerd voor doorverwijzing.
De deelnemende ziekenhuizen verwerken gegevens uit de app centraal op basis van gezamenlijk beleid en protocollen. Een ‘medical board’ waarin vanuit elk ziekenhuis een longarts vertegenwoordigd is, heeft dagelijks overleg en past het beleid zo nodig aan.
Screening
Bij een screening wordt een stad, regio, land of beroepscategorie massaal getest. De mensen die positief zijn getest dienen in isolatie te gaan. Hiermee hoopt men het aantal besmettingen te verminderen. Het effect is afhankelijk van het aandeel dat deelneemt en de frequentie van testen. In november 2020 gaf het ECDC aan dat als de tweede golf coronabesmettingen eenmaal voorbij is, massatesten kunnen helpen om een derde golf te voorkomen. Daarbij zou de hele bevolking van een regio waar het virus toch weer oplaait, getest moeten worden.
Test-to-protect, waarbij met regelmatige tussenpozen (elke twee weken, elke week of tweemaal per week) wordt getest om het aantal mensen die anderen zouden kunnen besmetten te verlagen. Dit wordt o.a. toegepast bij een bepaalde (doel)groep.
Test-to-release, waarbij vanuit quarantaine na het aantal dagen van de incubatietijd wordt getest. Bij een negatieve test kan de quarantaine worden opgeheven. Dit wordt o.a. toegepast bij reizen.
Test-to-enable, waarbij getest wordt voor toegang tot één of een beperkt aantal activiteiten.
Contactonderzoek
Onderzocht wordt waar en met wie de patiënt met COVID-19 contact heeft gehad. Deze mensen worden gecontroleerd op mogelijke ziekteverschijnselen. Bij ziekteverschijnselen volgt een test. Als er COVID-19 wordt geconstateerd, wordt ook deze persoon geïsoleerd. Ook van deze persoon wordt dan bekeken waar en met wie hij de afgelopen twee weken contact heeft gehad.
In Duitsland worden 'containment scouts' ingezet bij contactonderzoek.
Een COVID-19-app ondersteunt het contactonderzoek.
Bij de protocollen voor bron- en contactonderzoek en de COVID-19-app is het aantal minuten binnen een straal dat een persoon contact heeft gehad met een besmet persoon van belang, bijvoorbeeld 15 minuten contact binnen de 1,5 meter. Bij virusvarianten moet worden nagegaan of deze protocollen moeten worden aangepast. Zo bleek in Australië bij een uitbraak van de deltavariant dat voor een infectie in een winkelcentrum maar 5-10 seconden nodig waren. Er is ook een geval beschreven waarbij een besmetting optrad van een hotelkamer naar een tegenovergelegen kamer in een quarantainehotel in Melbourne. Mogelijk heeft een luchtstroom het virus meegevoerd.
Quarantaine
Als een persoon geen ziekteverschijnselen heeft, maar wel onbeschermd contact heeft gehad met een patiënt met een bewezen infectie, gaat diegene in (thuis)quarantaine. De quarantaine duurt tot de incubatietijd is verlopen. Als de ziekte zich in die periode niet heeft gemanifesteerd, wordt de quarantaine opgeheven.
Maatregelen bij besmetting of infectie
Bij een positieve uitslag volgt zo snel mogelijk een bron- en contactonderzoek om uitbreiding van de ziekte onder de bevolking te beperken, vooral voor groepen met een hoog risicoprofiel, en de capaciteit in de zorg te beperken tot mensen die het echt nodig hebben. Het bronnenonderzoek kan vervallen bij schaarste, maar het contactonderzoek wordt wel gedaan. Deze fase is mitigatie. Indien onvoldoende zorg voorhanden is, komt een fase waarbij door middel van triage bepaald zal moeten worden wie geholpen kan worden.
Isolatie
Als een persoon wel ziekteverschijnselen heeft, is isolatie van toepassing. Bij thuisisolatie en wonen met meerdere personen verblijft de patiënt in een aparte kamer, waarbij contact met huisgenoten moet worden vermeden. Ook contact met huisdieren (o.a. aaien, knuffelen, kussen of laten likken) wordt afgeraden, ook al is de kans dat dieren het virus kunnen doorgeven klein.
Cohortering
Door het ruimtelijk afscheiden van besmette of van verdachte COVID-19-patiënten worden andere afdelingen en zorgmedewerkers ontlast en wordt bespaard op (schaarse) materialen.
Beschermings- en toezichtsgebied (ring)
Er wordt een beschermings- en toezichtsgebied ingesteld rondom de mensen die zijn besmet. Binnen deze ring moeten mensen thuis in quarantaine, mogen niet bewegen naar buiten de ring (afschermingsplicht), mogen alleen bewegen binnen de ring voor essentiële producten en diensten en alleen de essentiële beroepen mogen bewegen in de ring.
Latente periode verlengen
Er is een periode van 7 dagen nadat de ziekte begon én 24 uur vlak na de ziekte waarin de patiënt geen symptomen meer heeft, maar nog wel een latente drager van de infectie kan zijn. Afhankelijk van de viruscirculatie per regio kan uitgegaan worden van een langere periode. Hierdoor wordt de kans op verspreiding door besmetting in de regio kleiner.
Epidemiologie
Uit cijfers van de WHO van het aantal besmettingen in China blijkt dat van het aantal besmettingen dat per 20 februari 2020 waren gemeld, dat 78% van deze besmettingen was vastgesteld bij mensen tussen de 30 en 69 jaar en slechts 10,2% was gemeld bij mensen jonger dan 30 jaar. Uit onderzoek in diverse landen blijkt dat mannen vaker in het ziekenhuis worden opgenomen dan vrouwen. Circa 62-70% is man. Dit is opmerkelijk omdat de verdeling van diagnosestelling tussen de geslachten wel ongeveer gelijk is.
Genetische verwantschap
Uit onderzoek naar de genetische verwantschap van het virus bleek dat in Nederland meerdere introducties uit het buitenland zijn geweest die leiden tot meerdere clusters op verschillende plekken. Met kiemsurveillance worden door sequencing de virusvarianten bepaald en bewaakt.
Sterftecijfer
Er is verschil tussen absolute sterfte en oversterfte. De absolute sterfte is het aantal mensen waarbij COVID-19 als doodsoorzaak op de doodsoorzaakverklaring staat. Echter, een deel van de mensen die overlijden zou zonder COVID-19 ook op korte termijn overleden zijn. Daarnaast is niet van iedere overledene duidelijk wat de exacte doodsoorzaak was, vooral bij diegenen die niet in het ziekenhuis overleden zijn. Daarom wordt per periode het aantal overledenen vergeleken met het aantal verwachte overledenen. Dit gebeurt aan de hand van eerdere sterftecijfers. Dit wordt per geslachts- en leeftijdscategorie gedaan om te corrigeren voor verandering in de bevolkingsopbouw. Oversterfte is daardoor een maat voor de dodelijkheid van een aandoening, die wel pas achteraf te berekenen valt.
Effecten van levensduurverkorting (vroegtijdige sterfte) of levensduurverlenging (laattijdige sterfte) zijn moeilijk te meten door de veelheid van factoren die hierbij een rol spelen. Het sterftecijfer kan mogelijk worden beïnvloed door een sterftebespoedigingseffect, meerdere sterftepieken in de loop van de tijd, hogere morbiditeit en sterfte op de langere termijn van herstelde patiënten of van andere zieken die niet de zorg vroegen of kregen die ze nodig hadden.
In de zwaarst getroffen landen - Peru, Ecuador, Bolivia, Mexico - was de extra sterfte 50% hoger dan de verwachte jaarlijkse sterfte. In Peru, Bulgarije, Noord-Macedonië en Servië waren er meer dan 400 extra sterfgevallen per 100.000 inwoners.
Tegelijkertijd lag in verschillende andere landen (bijvoorbeeld Australië en Nieuw-Zeeland) de mortaliteit tijdens de pandemie onder het gebruikelijke niveau, vermoedelijk als gevolg van sociale afstand maatregelen die de sterfte door niet-COVID-19-infecties deed afnemen.
Sommige landen hadden hun COVID-19-sterfgevallen aanzienlijk ondergerapporteerd (bijv. Nicaragua, Rusland, Oezbekistan, Tadzjikistan).
Statistieken verspreiding en opbouw groepsimmuniteit
Door statistieken ontstaat een beeld van de verspreiding en de opbouw van groepsimmuniteit. Met de statistieken kan gepoogd worden de omvang van de epidemie in te schatten en kunnen wiskundige piramidescenario's en simulaties worden gemaakt en de ontwikkeling van het reproductiegetal en de ziektevatbaarheid door opbouw van immuniteit in samenhang met het sterftecijfer.
Het vergelijken van statistieken van verschillende landen en regio's is echter moeilijk, onder meer door verschillen in sensitiviteit en specificiteit van testen, waardoor er verschillen zijn in het aandeel foutpositieve en foutnegatieve uitslagen. Ook in hoeverre er sowieso getest wordt, verschilt per regio. Minder testen kan het gevolg zijn van de geringe beschikbaarheid van de tests, de onbetrouwbaarheid daarvan of de politieke gevoeligheid. Daarnaast worden in een aantal landen ook overledenen meegeteld die niet zijn getest, maar die wel de bij COVID-19 behorende symptomen vertoonden. Dat kan ertoe leiden dat een land als België meer overledenen telt dan andere landen waar alleen geteste overledenen worden geregistreerd.
Het werkelijke aantal besmettingen is hoger dan het aantal geregistreerde besmettingen door de asymptomatische besmettingen, het niet laten testen (lage testbereidheid), strenge toelatingseisen voor testaanvragen, geen registratie door commerciële teststraten, soort test (PCR of antigeen), administratieve achterstand en storingen en hacks van computersystemen. In het begin van de pandemie werd zeer weinig getest, onder andere door de zeer beperkte beschikbaarheid van testmateriaal/faciliteiten en het onderschatten van de besmettelijkheid van dragers zonder symptomen. Hierdoor zijn de statistische cijfers in de beginfase van de pandemie niet te vergelijken met die van later.
Registraties
In diverse systemen worden verdachte, bevestigde, in een ziekenhuis opgenomen, telemonitoringpatiënten, long covid-patiënten, overleden COVID-19-patiënten en gevaccineerden geregistreerd.
Klinisch onderzoek
Met een antilichaamtest wordt getest of iemand antistoffen tegen het virus in het bloed heeft. Dit is een bewijs dat die persoon met het virus in aanraking is geweest.
De monsters die routinematig worden ontvangen in de Nivel-griepsurveillance worden in de peilstations ook getest op SARS-CoV-2 om de verspreiding van het virus in de algemene bevolking van Nederland in kaart te brengen. Er wordt ook op antilichamen getest via de bloedbank.
Verder zijn er virologische dagstaten.
Mogelijk komt er nog een thuistest op basis van een monoklonaal antilichaam tegen SARS-CoV-2 waarmee kan worden gemeld.
Rioolwateronderzoek
Het rioolwater wordt gemeten op het vóórkomen van RNA-sporen van het virus afkomstig van de ontlasting van besmette burgers. Hiermee wordt de verspreiding van het virus onder de gehele bevolking gemeten, inclusief de mensen die niet worden getest. Ook kan zo worden gevolgd of het virus langzaam verdwijnt in de populatie of weer terugkomt. De meetresultaten worden genormaliseerd voor regenval en industriële lozing in het riool.
Modellen effecten strategieën
In diverse landen werden wiskundige modellen ontwikkeld om de effecten van verschillende exit-strategieën door te rekenen en vooraf in te kunnen schatten.
Ook dashboards werden ontwikkeld met diverse actoren om snel te kunnen ingrijpen als gegevens boven drempelwaarden komen. Voorbeelden van indicatoren kunnen zijn reproductiegetal, rioolwater, naleving, testen, besmettingen, bron- en contactonderzoek, ziekenhuisopnames, IC-opnames, overledenen, vaccinatiegraad.
Golfjes of Seizoensgebonden
De verwachting is dat COVID-19 zich ontwikkelt tot minder dodelijk dan in het begin met frequente, kleine golven in de tijd met meestal milde infecties door het ontstaan van nieuwe varianten.
De verwachting is niet dat COVID-19, net als andere luchtinfectieziekten zoals influenza, vooral een 'winterziekte' is en enkele weken duurt. Bij een nieuwe ziekte is er geen zekerheid welk patroon het gaat volgen. Volgens sommige statistieken is er wel een seizoenseffect.
Het risico op infectie in de buitenlucht is veel kleiner dan binnenskamers. Eerste berekeningen uit China tonen aan dat het virus zich het best verspreidt bij een temperatuur vlak onder de 9 graden Celsius. Volgens een Nederlandse studie zou er omgekeerde correlatie zijn tussen griepinfecties en de hoeveelheid pollen en hooikoorts. Een hypothese is dat een actieve immuunreactie in de neus tegen pollen de infectie door het griepvirus verhindert.
Mutaties van het virus in dieren
Op 4 november 2020 besloot de Deense regering alle 17 miljoen nertsen in het land te ruimen. Als reden noemde de regering de angst dat een mutatie van het virus in de nertsen het toekomstige vaccin voor mensen minder effectief zou kunnen maken. De kans dat dat zou kunnen gebeuren, werd door wetenschappers als klein ingeschat. Het Verenigd Koninkrijk sloot uit vrees voor de nertsenvarianten op 8 november 2020 het grondgebied voor reizigers uit Denemarken. Britse reizigers moesten in quarantaine. Er zouden inmiddels circa 200 Denen besmet zijn met varianten van het SARS-CoV-2-virus afkomstig uit nertsenfokkerijen. In Nederland waren begin december 2020 alle nertsenfokkerijen geruimd. Als gevolg hiervan werden nertsenfokkerijen in Oost-Europa en Rusland uitgebreid.
Zie ook
Lijst van coronapandemieslachtoffers
Externe links
Coronavirus door Stichting Werkgroep Antibiotica Beleid (SWAB)
Coronavirus door College ter Beoordeling van Geneesmiddelen (CBG)
Coronavirus door Centrale Commissie Mensgebonden Onderzoek (CCMO)
Coronavirus door Bijwerkingencentrum Lareb
Coronavirus door Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ)
Leren van een crisis, Geleerde lessen en kennisagenda om pandemische paraatheid te verhogen
|
Op 11 februari 2020 maakte de Wereldgezondheidsorganisatie bekend dat de nieuwe, onbekende virale ziekte de naam COVID-19 zou krijgen, een afkorting van coronavirus disease (coronavirusziekte), plus het jaartal van ontdekking. Volgens directeur-generaal Tedros Adhanom Ghebreyesus van de WHO mocht de naam niet verwijzen naar een bepaalde geografische plek, dier of groep mensen. Ook moest de naam uitspreekbaar zijn.
| 1 |
spreekbaar, xpath, css-selector
|
5,161 |
BorrowAction
|
5043181
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Levende%20bibliotheek
|
Levende bibliotheek
|
De Levende Bibliotheek (Engels: Living Library, ook wel Human Library of in het Nederlands Mensenbieb genoemd) is een speciale evenement ontworpen voor mondelinge communicatie. Een levende bibliotheek wordt georganiseerd in de vorm van een uitleenbibliotheek. Lezers lenen een medium, hebben interactie met het medium en brengen het uiteindelijk terug. De media van de levende bibliotheek zijn echter geen typische informatiedragers zoals in een uitleenbibliotheek, maar mensen die zich beschikbaar stellen voor een gesprek. De 'levende boeken' behoren tot groepen mensen die geconfronteerd worden met vooroordelen, stereotypering en sociale uitsluiting.
De lener krijgt de gelegenheid om met mensen te praten met wie hij/zij anders niet of slechts met moeite in gesprek zou raken. Vaak zijn er vooroordelen tegen verschillende groepen mensen, die uitgedaagd kunnen worden door de levende bibliotheek. De levende bibliotheek nodigt uit om zelf een beeld van de ander te vormen door het voeren van een dialoog. Men krijgt de gelegenheid zichzelf te informeren omtrent hun eventuele bestaande vooroordelen.
Geschiedenis
Het idee van de levende bibliotheek is ontstaan vanuit het Deense jeugdinitiatief Stop the Violence. Stop the Violence stopte in 2001 na 8 jaar te hebben bestaan en had op dat moment 7.000 leden waarvan de meeste tussen de 12 en 18 jaar oud. Het doel van het initiatief was jongeren te laten deelnemen aan actieve preventie van geweld en vooroordelen.
De levende bibliotheek werd door Stop the Violence voor het eerst met succes georganiseerd en uitgevoerd in 2000 tijdens het muziekfestival Roskilde, Denemarken. Er volgden hierna diverse festivals waarin de levende bibliotheek een integraal onderdeel was, tot het concept in 2003 verder ontwikkeld werd en breder gepromoot werd als deel van het door de Raad van Europa gesponsorde programma Youth promoting human rights and social cohesion.
Hoewel het oorspronkelijk een typisch 'klein evenement als onderdeel van een groot evenement' was hebben tal van organisaties binnen en buiten Europa de mogelijkheden en perspectieven van het concept van de levende bibliotheek erkend en afgestemd. De 'levende boeken' kunnen nog steeds gevonden worden op muziekfestivals, bij boekenbeurzen, op jeugdcongressen en in toenemende mate ook in bibliotheken.
Doelen
Levende bibliotheek maakt directe communicatie mogelijk tussen mensen die om verschillende redenen weinig mogelijkheid hebben tot een individueel dialoog. Vooral deze algemene benadering biedt diverse mogelijkheden voor gebruik in verschillende contexten. Het basisconcept kan omschreven worden met het uit de internationale anti-racismebeweging bekende motto: "Een vreemdeling is een vriend die je nog niet hebt ontmoet".
Levende Bibliotheek biedt een manier om mensen te bemoedigen tot een persoonlijk gesprek. Met name in verband met het werken met kinderen en adolescenten vormt het een belangrijk hulpmiddel om verlegenheid en angst voor contact met 'vreemden' weg te nemen, met name hen die tot een statistische minderheid van de samenleving behoren. Openlijke omgang met uiteenlopende mensen in een diverse samenleving kan zo worden bevorderd en een basisbewustzijn voor verdraagzaamheid en mensenrechten kan worden gecreëerd.
Afhankelijk van de kenmerken en doelstellingen zijn er talrijke leergebieden die door een levende bibliotheek kunnen worden gedekt. Van het opdoen van kennis van de 'lener' alsmede het 'levende boek' tot het verkrijgen van sociale vaardigheden in de omgang met 'vreemden', ongeacht de cultuur.
Voorwaarden
De levende bibliotheek heeft een beschutte ruimte nodig om een ongestoord gesprek tussen de lener en het 'levende boek' mogelijk te maken. Er moeten regels zijn omtrent wederzijds respect. Eventuele bestaande communicatiebarrières zullen worden verminderd door de vorm van het evenement. Het risico voor de lener en het 'levende boek' om in een open discussiesituatie te komen, is beheersbaar. Het bieden van voldoende ruimte is verantwoordelijke taak van de bibliothecarissen van de levende bibliotheek. De duur van een levende bibliotheek kan variëren van een paar uur tot enkele dagen.
Levende bibliotheek in Nederland en Vlaanderen
Nederland
In Nederland zijn er twee stichtingen actief die levende bibliotheken organiseren: De organisatie 'Mensenbieb' organiseert sinds 2005 'uitleningen' op wisselende locaties. Sindsdien hebben ze ruim tweehonderd levende bibliotheek-evenementen georganiseerd. Daarnaast is 'Human Library NL' sinds 2014 actief in Nederland op het gebied van de levende bibliotheek. Deze laatste organisatie organiseert de evenementen volgens het originele concept met strenge kwaliteitsnormen met bijvoorbeeld extra aandacht voor de veiligheid. Er hebben sinds 2014 vanuit Human Library NL evenementen plaatsgevonden door heel Nederland.
Op 29 en 30 april 2016 werd het tienjarig bestaan van de levende bibliotheek in Nederland gevierd met het Levende Boeken Festival in de Openbare Bibliotheek van Amsterdam.
Vlaanderen
In Vlaanderen worden sinds 2013 diverse levende bibliotheken georganiseerd door de Vlaamse Vereniging voor Geestelijke Gezondheid (VVGG). Levende bibliotheek-evenementen hebben o.a. plaatsgevonden in Gent (2013); Sint-Niklaas, Menen, Vilvoorde en Antwerpen (2015); Kortenberg, Brussel, Watermael-Bosvoorde, Brasschaat, Brugge en Kortrijk (2016) en Antwerpen, Roeselare, Aalst en Kortrijk (2017) en toekomstige leraren die in gesprek gaan met levende boeken in Diepenbeek (2019)
Externe links
Mensenbieb
Levende Bibliotheek
Communicatie
|
De Levende Bibliotheek (Engels: Living Library, ook wel Human Library of in het Nederlands Mensenbieb genoemd) is een speciale evenement ontworpen voor mondelinge communicatie. Een levende bibliotheek wordt georganiseerd in de vorm van een uitleenbibliotheek. Lezers lenen een medium, hebben interactie met het medium en brengen het uiteindelijk terug. De media van de levende bibliotheek zijn echter geen typische informatiedragers zoals in een uitleenbibliotheek, maar mensen die zich beschikbaar stellen voor een gesprek. De 'levende boeken' behoren tot groepen mensen die geconfronteerd worden met vooroordelen, stereotypering en sociale uitsluiting.
| 1 |
lenen, uitlenen, teruggeven
|
7,291 |
Preschool
|
5295466
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Henri%C3%ABtte%20Kriebel
|
Henriëtte Kriebel
|
Henriëtte Kriebel (Amsterdam, 16 februari 1869 – Rotterdam, 19 mei 1921) was onderwijzeres aan een fröbelschool (kleuterschool) in Rotterdam. Zij gaf twee bundels met kinderliedjes uit.
Leven en werk
Henriëtte Kriebel was de dochter van Hendrik Kriebel (een reiziger) en Carolina Johanna Snoer (een onderwijzeres). Ze bleef haar hele leven ongehuwd.
Zij werd directrice van een fröbelschool in Rotterdam (in een overlijdensadvertentie ook genoemd: hoofd van een openbare bewaarschool).
Kriebel gaf twee kinderliedboekjes uit, bestemd voor de jongste doelgroep (tot ong. 6 jaar): Voor onze kleintjes (dl. 1 in 1902; en dl. 2 in ca. 1905). Deze bevatten samen 76 liedjes. Deels heeft zij hierin bestaande versjes op muziek gezet, deels schreef zij zelf de liedteksten. Beide bundels werden meerdere malen herdrukt.
Enkele liedjes hieruit werden overgenomen in andere verzamelbundels, waardoor ze ruimere verspreiding kenden. De liedjes 'Wij hebben twee kleine poesjes met pootjes zo zacht als fluweel' (haar tekst en muziek) en 'Hansje en Hansjepop wandelen rond' (enkel muziek van haar hand) werden opgenomen in de vaak herdrukte bundel Kun je nog zingen, zing dan mee! Voor jonge kinderen (1912).
Kriebel ontwierp ook een blokkendoos voor de fröbelschool. Het ging om tien blokjes van verschillende vormen, die in elkaar passend konden worden opgeborgen in een kistje met een schuifdeksel. Een exemplaar bevindt zich in de collectie van het Museum Rotterdam.
Henriëtte Kriebel overleed in het St. Franciscus Gasthuis te Rotterdam, in de leeftijd van 52 jaar.
Uitgaven
Voor onze kleintjes, deel 1 (1902)
Voor onze kleintjes, deel 2 (ca. 1905)
Externe link
Tekst, muziek en bladmuziek van 'Wij hebben twee kleine poesjes'
Nederlands onderwijzer
Nederlands liedschrijver
Nederlands componist
|
Henriëtte Kriebel (Amsterdam, 16 februari 1869 – Rotterdam, 19 mei 1921) was onderwijzeres aan een fröbelschool (kleuterschool) in Rotterdam. Zij gaf twee bundels met kinderliedjes uit.
| 1 |
peuterschool, kleuterschool, voorschool
|
3,794 |
Physician
|
1750065
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Evert%20Gorter
|
Evert Gorter
|
Evert Gorter (Utrecht, 19 februari 1881 – Leiden, 17 februari 1954) was een Nederlands kinderarts, biochemicus en hoogleraar.
In 1899 begon Gorter zijn medische studies aan de Universiteit Leiden. In 1905 rondde hij zijn opleiding af in het Pasteur Instituut en in het Hôpital des Enfants Malades te Parijs. Daar ontstond zijn ambitie om de kindergeneeskunde tot een zelfstandige medische discipline te ontwikkelen. In 1908 werd hij privaatdocent in de interne kinderziekten in Leiden. In 1915 kwam onder zijn impuls een kinderkliniek, als afzonderlijke afdeling van het Academisch Ziekenhuis, tot stand. In 1917 werd Gorter de eerste lector en in 1923 de eerste hoogleraar kindergeneeskunde in Leiden, na Gabbe Scheltema in Groningen in 1909 een van de eersten in Nederland.
Gorter hechtte veel belang aan de sociale omgeving bij het ontstaan van kinderziekten. Ook was hij sterk overtuigd van de rol van wetenschappelijk onderzoek om een beter inzicht te krijgen in de betekenis van voeding, hygiëne, biochemie en microbiologie. De combinatie van wetenschappelijke, organisatorische en didactische kwaliteiten brachten Gorter al snel op het niveau van een internationaal gerespecteerde deskundige.
Gorters werk
Geneeskunde
Een van Gorters eerste initiatieven, in 1917, was het oprichten van een Leidse buitenschool in Katwijk aan Zee, voor kinderen komende uit een met tuberculose besmet milieu. Aanvankelijk was dit een dagschool, later werd er een internaat aan toegevoegd. Ook werd hij een voorvechter voor het oprichten van consultatiebureaus voor zuigelingenzorg en bij tuberculosebestrijding. Mede door zijn toedoen werd de kindersterfte in Nederland, meer dan elders in Europa, aanzienlijk teruggedrongen.
In 1929 nam hij het initiatief tot het oprichten van het Nederlands Instituut voor Preventieve Geneeskunde (het latere TNO Preventie en Gezondheid).
Biochemie
In 1925 verscheen Gorters belangrijkste wetenschappelijke werk, toen hij in het prestigieuze Journal of Experimental Medicine de idee lanceerde dat biologische celmembranen zijn samengesteld uit een dubbele lipide laag. Samen met de scheikundige François Grendel zette hij een simpel experiment op. De lipiden, met aceton geëxtraheerd uit een gekend aantal erytrocyten, werden als een monolaag uitgespreid op water. De verhouding van de oppervlakte van deze monolaag tot de totale oppervlakte van alle erytrocyten bleek dicht bij 2:1 te liggen, voor rode bloedcellen van diverse zoogdieren. In 1966 werden Gorters proeven door twee Amerikaanse onderzoekers herhaald. Tot hun verbazing stelden zij in Gorters opstelling twee fouten vast. Vooreerst losten de membraanlipiden, vooral cholesterol, slecht op in aceton. Daarenboven bleek de erytrocytenoppervlakte 145 μm2 en niet 99 μm2, de waarde door de Nederlandse onderzoekers gebruikt, te bedragen. In feite hadden Gorter en Grendel twee elkaar compenserende fouten van ongeveer 40% gemaakt.
Didactisch
Gorter schreef gezaghebbende handboeken, onder meer over kindergeneeskunde, kindervoeding en diagnostiek. Vooral met “Klinische diagnostiek, bacteriologische, serologische en chemische onderzoekingen” schreef Gorter samen met Willem Cornelis de Graaff een succesvol handboek. Het werd decennialang in alle klinische laboratoria in Nederland en België met veel vrucht geraadpleegd. In 1981 werd de Gorter en de Graaff-prijs ingesteld, bestemd voor wie sterk hebben bijgedragen tot ontwikkeling en profilering van de klinische chemie.
Internationaal
In 1927 werd Gorter in New York benoemd in een commissie van de Volkerenbond voor onderzoek naar de oorzaken van zuigelingensterfte.
In 1935 werd Gorter door de Belgische regering gevraagd om aan de Rijksuniversiteit van Gent een leerstoel Kindergeneeskunde op te starten. In vier jaren tijd slaagde Gorter erin om, naast zijn drukke werkzaamheden te Leiden, in Gent een moderne kinderkliniek te vestigen. Op dat ogenblik leed hij aan een ernstige vorm van reumatoïde artritis. Hij moest zich permanent in een rolstoel voortbewegen. Vier jaar lang kwam hij elke vrijdagavond per trein met zijn rolstoel vanuit Leiden naar Gent, waar hij tot zondagavond aan enkele jonge artsen (waaronder Carlos Hooft, die hem zou opvolgen in 1939), verpleegkundigen en laboranten zijn ideeën over kindergeneeskunde overbracht. Ook besprak hij met de Gentse bouwmeester geregeld de plannen voor een nieuw academisch ziekenhuis, net zoals hij dat van 1909 tot 1914 in Leiden had gedaan. Die plannen zouden pas jaren na zijn dood worden gerealiseerd.
Gorter bezat vele lidmaatschappen. Zo was hij onder meer lid van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen, erelid van de American Pediatric Society, erelid van de New York Academy of Medicine, en eredoctor van de Sorbonne te Parijs en van de Universiteit Gent.
Sociaal
Gorter stond onverzoenlijk tegenover onrecht. Voortdurend legde hij de klemtoon op het belang van sociale omstandigheden bij het ontstaan van kinderziekten. Het oprichten van consultatiebureaus voor zuigelingen tijdens de Eerste Wereldoorlog was revolutionair.
In 1942 werd hij met zijn vrouw door de Duitse bezetters uit Leiden naar Winschoten verbannen. Na de Tweede Wereldoorlog hervatte hij zijn arbeid, bezocht hij buitenlandse congressen en verzamelde hij jonge mensen om zich heen.
Erkenning
Tijdens zijn leven genoot Gorter al veel respect als arts, organisator en wetenschapper. Zijn baanbrekend werk over de celmembraan werd echter pas veertig jaren na publicatie en tien jaar na zijn dood internationaal erkend. In 1975 werd Gorters vondst van de dubbele lipidelaag in het tijdschrift Nature vergeleken met de ontdekking van de dubbele helixstructuur van DNA.
Weinigen realiseerden zich dat de arts Gorter en de biochemicus Gorter één en dezelfde persoon waren. Kinderartsen in Nederland en België beseften niet hoe belangrijk zijn biochemisch werk was en biochemici wereldwijd wisten niet dat Gorter eigenlijk een kinderarts was.
Publicaties
“Klinische diagnostiek, bacteriologische, serologische en chemische onderzoekingen”. 7de druk in 1954. Eerste druk in 1915. E. Gorter en W.C. de Graaff.
“De voeding van gezonde en zieke zuigelingen”. Achtste herziene druk, 1954; H.E. Stenfort Kroese Leiden E. Gorter; Eerste druk: 1913.
“Kindergeneeskunde”. E. Gorter; 5de druk in 1948-1950 ; Eerste druk in 1918, S.C. Van Doesburgh, Leiden.
“On bimolecular layers of lipoids on the chromocytes of the blood”. J. Exp.Med. 41, 439-444 (1925). E. Gorter en F. Grendel .
Externe link
Publicatie over Gorter:
A. ten Bokkel Hunnink: 'Levensbericht E. Gorter'. In: Jaarboek KNAW, 1954-1955, Amsterdam, pp. 275-279 (met foto van portret van Gorter (1954) door Alexander van Taack Trakanen)
Nederlands medicus
Nederlands biochemicus
Kinderarts
Hoogleraar aan de Universiteit Leiden
Lid van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen
20e-eeuws scheikundige
|
Weinigen realiseerden zich dat de arts Gorter en de biochemicus Gorter één en dezelfde persoon waren. Kinderartsen in Nederland en België beseften niet hoe belangrijk zijn biochemisch werk was en biochemici wereldwijd wisten niet dat Gorter eigenlijk een kinderarts was.
| 3 |
arts, huisarts, medisch organisatie
|
10,880 |
Intangible
|
1908705
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Edgeworth-box
|
Edgeworth-box
|
In de economie is een Edgeworth-box, vernoemd naar Francis Ysidro Edgeworth, een manier om de verschillende verdelingen van productiefactoren weer te geven.
Edgeworth maakte zijn presentatie in zijn boek, Mathematical Psychics: An essay on the application of mathematics to the moral sciences ('wiskundige natuurkunde: een essay over de toepassing van de wiskunde in de moraalwetenschappen') (1881). Edgeworths oorspronkelijke voorstelling in twee assen werd in 1906 in de inmiddels bekende boxdiagramvorm gegoten door Pareto en werd populair gemaakt door een latere uitleg door Bowley. De moderne versie van het diagram wordt gewoonlijk aangeduid als de Edgeworth-Bowley-box.
Toepassingen
De Edgeworth-box wordt vaak gebruikt in de algemene evenwichtstheorie en kan helpen bij de representatie van het competitief evenwicht van een eenvoudig economisch systeem voor een reeks van uitkomsten die voldoen aan de criteria voor economische efficiëntie.
Een Edgeworth-box kan ook de moeilijkheid illustreren om een efficiënt resultaat te bereiken in het geval van een bilateraal monopolie. In het laatste geval dient het als een voorloper voor het onderhandelingspositieprobleem uit de speltheorie dat een unieke numerieke oplossing toestaat.
Voorbeeld
Stelt men zich twee mensen (Octavio en Abby) voor met een vaste hoeveelheid middelen die tussen hen wordt verdeeld; zeg 10 liter water en 20 hamburgers. Als Abby 4 liter water en 5 hamburgers neemt, dan blijven er dus 15 hamburgers en 6 liter water voor Octavio over. De Edgeworth-box is een rechthoekig diagram met Octavio's oorsprong in één hoek (vertegenwoordigd door de O linksonder) en Abby's oorsprong in de schuintegenoverliggende hoek (vertegenwoordigd door de A rechtsboven). De breedte van de box vertegenwoordigt de totale hoeveelheid van één goed, terwijl de hoogte de totale hoeveelheid van het andere goed representeert. Zo kunnen alle mogelijke verdelingen van de twee goederen tussen twee personen als een punt in de Edgeworth-box worden weergegeven.
Indifferentiecurven (afgeleid van de nutsfunctie van elke consument) kunnen in de Edgeworth-box getekend worden voor zowel Abby en Octavio. De punten op bijvoorbeeld een van Octavio's indifferentiecurven geven combinaties van hoeveelheden van de twee producten aan, die Octavio precies gelijk waardeert. Vandaar dat Abby onverschillig staat tussen een combinatie van goederen en een andere op elk van haar indifferentiecurven. Hetzelfde geldt voor Octavio. Abby zou bijvoorbeeld 1 liter water en 13 hamburgers hetzelfde kunnen waarderen als 5 liter water en 4 hamburgers, of als 3 liter water en 10 hamburgers. Er bestaat een oneindig aantal van dergelijke curves voor combinaties van goederen, die voor beide consumenten (Octavio of Abby) kunnen worden getekend.
Met Octavio's oorsprong (het punt dat nul eenheden water en nul hamburgers vertegenwoordigt) in de linkerbenedenhoek van de Edgeworth-box en met Abby's oorsprong in de rechterbovenhoek, zal Octavio's indifferentiecurve typisch convex zijn ten opzichte van haar oorsprong, net zoals Abby's indifferentiecurve convex ten opzichte van haar oorsprong zal zijn.
Wanneer een indifferentiecurve voor Abby een van de indifferentiecurven voor Octavio op meer dan een punt kruist (de twee curves raken elkaar dus niet), wordt door het kruisen van de twee krommen een ruimte in de vorm van een lens gecreëerd; elk punt in het inwendige van deze lens vertegenwoordigt een allocatie van de twee goederen tussen Abby en Octavio zodanig dat beide beter af zouden zijn, aangezien dit punt op een indifferentiecurve op grotere afstand van hun respectievelijke oorsprong ligt.
Externe link
java-applet van de UCLA
Voetnoten
Economische theorie
Welvaartseconomie
Economisch model
|
Indifferentiecurven (afgeleid van de nutsfunctie van elke consument) kunnen in de Edgeworth-box getekend worden voor zowel Abby en Octavio. De punten op bijvoorbeeld een van Octavio's indifferentiecurven geven combinaties van hoeveelheden van de twee producten aan, die Octavio precies gelijk waardeert. Vandaar dat Abby onverschillig staat tussen een combinatie van goederen en een andere op elk van haar indifferentiecurven. Hetzelfde geldt voor Octavio. Abby zou bijvoorbeeld 1 liter water en 13 hamburgers hetzelfde kunnen waarderen als 5 liter water en 4 hamburgers, of als 3 liter water en 10 hamburgers. Er bestaat een oneindig aantal van dergelijke curves voor combinaties van goederen, die voor beide consumenten (Octavio of Abby) kunnen worden getekend.
| 1 |
hoeveelheden, gestructureerde waarden, abstracte concepten
|
11,857 |
Aquarium
|
1718561
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Aquarium%20van%20Barcelona
|
Aquarium van Barcelona
|
Het Aquarium van Barcelona, L'Aquàrium de Barcelona, is een openbaar aquarium in de Spaanse stad Barcelona. Het bevindt zich in Port Vell, het oudste gedeelte van de haven van Barcelona dat grotendeels omgebouwd is tot vermaakscentrum.
Beschrijving
Het aquarium, geopend in 1995, telt vijfendertig bassins met zes miljoen liter zeewater, elfduizend vissen waaronder ook een tiental haaien, kreeftachtigen en weekdieren. Het aquarium pretendeert het grootste van Europa te zijn. Ieder bassin simuleert een ander zeegebied. De populatie verorbert twee ton voedsel per week. Een computer regelt de belichting om de natuur zo getrouw mogelijk na te bootsen.
De bezoeker treft er onder meer volgende soorten aan: de schorpioenvis, Europese zeebaars, zeebrasem en de murene, de witpuntrifhaai en de zwartpuntrifhaai, de brandhoornslak, de ombervis, de rode mul, de zonnevis, de kardinaalvis, de koraalvlinder, de keizersvis, de gitaarvis en de konijnvis. De bekende maanvis verdween uit de collectie toen het laatste exemplaar in 2016 overleed.
Via een tachtig meter lange tunnel kan doorheen een bassin gewandeld worden, men krijgt zo een beeld van het leven in de Middellandse Zee. Verder is er een interactieve zone waarin andere facetten van het zeeleven worden belicht.
Afbeeldingen
Externe link
Officiële website
Dierentuin in Spanje
Openbaar aquarium
Bouwwerk in Barcelona
Aspro Ocio
|
Het Aquarium van Barcelona, L'Aquàrium de Barcelona, is een openbaar aquarium in de Spaanse stad Barcelona. Het bevindt zich in Port Vell, het oudste gedeelte van de haven van Barcelona dat grotendeels omgebouwd is tot vermaakscentrum.
| 2 |
aquarium, zeeaquarium, openbare aquarium
|
1,892 |
DigitalDocument
|
3034207
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lagarde-lijst
|
Lagarde-lijst
|
De Lagarde-lijst is een digitaal bestand in de vorm van een spreadsheet met de namen van ongeveer 2000 Griekse rekeninghouders bij de Zwitserse vestiging van de HSBC-bank in Genève. De lijst is vernoemd naar de voormalige Franse minister van Financiën en huidig voorzitter van de Europese Centrale Bank, Christine Lagarde.
Historie
In 2006 en 2007 heeft een computertechnicus, Hervé Falciani, werkzaam bij de vestiging van de HSBC-bank in Genève, de gegevens van klanten uit verschillende landen ontvreemd en geprobeerd deze te verkopen aan diverse overheden. In december 2008 heeft de Zwitserse politie een inval in het huis van Falciani in Zwitserland gedaan en daarbij deze computerbestanden gevonden en vervolgens in beslag genomen. Hierop stonden de namen van 130.000 mogelijke belastingontduikers. De Lagarde-lijst is slechts een deel van dit databestand. Hervé vluchtte de grens over naar Frankrijk. Zwitserland heeft hem uiteindelijk in december 2014 in staat van beschuldiging gesteld wegens diefstal.
Verder verloop na overhandiging van de lijst aan de Griekse autoriteiten
In oktober 2010 is een bestandsdrager met daarop de lijst aan Giorgios Papakonstandinou overhandigd door Lagarde als hulp bij het opsporen van Grieken die zwart vermogen in het buitenland hadden ondergebracht. Volgens Papkonstantinou heeft hij bij het verlaten van het ministerie van Financiën de gegevensdrager daar achtergelaten, waarna deze is zoekgeraakt. Zijn opvolger, Evangelos Venizelos, produceerde later een kopie van de lijst op een Memory Stick, waarna er een onderzoek plaatsvond dat verder geen gevolgen had voor betrokken spaarders. De lijst is pas weer in de belangstelling gekomen na publicatie door de Griekse journalist Kostas Vaxevanis in zijn tijdschrift Hot Doc. Hij werd gearresteerd wegens het schenden van de privacy van de betrokken spaarders op de genoemde lijst. Later werd hij hiervan vrijgesproken. Bij vergelijking met het originele bestand dat uit Frankrijk was opgevraagd, bleken drie namen van familieleden van Papakonstandinou van de lijst op de stick verdwenen te zijn. Na een lange zitting heeft het Griekse parlement op 18 januari 2013 besloten tot een parlementair onderzoek over deze zaak met 294 stemmen voor en 264 tegen. De oppositiepartijen en in het bijzonder SYRIZA hadden erop aangedrongen dat er ook een onderzoek zou komen naar de opvolger van Papakonstandinou, Evangelos Venizelos, en de voormalige premiers Giorgos Papandreou en Lucas Papademos, maar dit voorstel haalde niet het benodigde aantal stemmen.
Verdachte sterfgevallen
In oktober 2012 werd de voormalige minister van Defensie Yiannis Sbokos gearresteerd omdat hij van corruptie verdacht werd. Hij werd beschuldigd van omkoping en het witwassen van geld en zit gevangen op verdenking van het ontvreemden van 1,29 miljard dollar door fraude met defensiecontracten. De dag na zijn arrestatie pleegde Leonidas Tzanis, de voormalig onderminister van Binnenlandse Zaken (1999-2001), zelfmoord. Hij had zichzelf opgehangen in zijn garage. Ook Vlassis Kambouroglou, een zakenman die beschuldigd werd van betrokkenheid bij het corruptieschandaal, werd enkele dagen later dood aangetroffen in een hotelkamer in Jakarta. Hij was de voormalige directeur van Drumilan International, een bedrijf dat betrokken was bij de verkoop van een TOR-M1-raketsysteem van Russische makelij aan Griekenland in 2004. De namen van zowel Tzanis als Kambouroglou kwamen op de Lagarde-lijst voor.
Belastingfraude
|
De Lagarde-lijst is een digitaal bestand in de vorm van een spreadsheet met de namen van ongeveer 2000 Griekse rekeninghouders bij de Zwitserse vestiging van de HSBC-bank in Genève. De lijst is vernoemd naar de voormalige Franse minister van Financiën en huidig voorzitter van de Europese Centrale Bank, Christine Lagarde.
| 1 |
digitaal document, elektronisch bestand, digitaal bestand
|
104 |
ClothingStore
|
5084618
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Costes
|
Costes
|
Costes, onderdeel van The Sting Companies, is een van oorsprong Nederlandse keten van kledingwinkels met filialen in de grote en kleine steden van Nederland. Costes richt zich op vrouwen via eigen ontworpen kleding. Het eerste filiaal werd in 2013 geopend aan de Oudegracht in Utrecht. In 2017 werd voor het eerst buiten Nederland uitgebreid met de opening van een filiaal aan de Meir in de Belgische stad Antwerpen. Het merk ontving in mei 2018 de Retail Award Zelfstandig Retailconcept.
Vestigingen
Costes heeft vestigingen in Nederland en België.
Nederlands kledingbedrijf
|
Costes, onderdeel van The Sting Companies, is een van oorsprong Nederlandse keten van kledingwinkels met filialen in de grote en kleine steden van Nederland. Costes richt zich op vrouwen via eigen ontworpen kleding. Het eerste filiaal werd in 2013 geopend aan de Oudegracht in Utrecht. In 2017 werd voor het eerst buiten Nederland uitgebreid met de opening van een filiaal aan de Meir in de Belgische stad Antwerpen. Het merk ontving in mei 2018 de Retail Award Zelfstandig Retailconcept.
| 1 |
kledingwinkel, modezaak, kledingzaak
|
8,176 |
BowlingAlley
|
214097
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hoogerheide
|
Hoogerheide
|
Hoogerheide is een dorp in de zuidwesthoek van de provincie Noord-Brabant, Nederland. Het dorp behoort samen met de dorpen Woensdrecht, Huijbergen, Ossendrecht en Putte tot de gemeente Woensdrecht. Het dorp dankt zijn naam aan zijn ligging op de Brabantse Wal.
Geschiedenis
Hoogerheide wordt voor het eerst vernoemd in 1339, als een leengoed op die hoeghe heide. Gerard Hermanszoon was de leenman. In 1353 kreeg het leengoed de status van heerlijkheid. Het dorp Hoogerheide ontwikkelde zich rondom een schuurkerk die daar in 1680 werd gebouwd ten behoeve van de katholieken uit Ossendrecht en Woensdrecht. Oorspronkelijk betrof het een lintbebouwing langs de huidige Raadhuisstraat.
In 1761kocht de laatste markies van Bergen op Zoom, Karel Theodoor van Beieren, de heerlijke rechten, zodat de heerlijkheid Hoogerheide voortaan volledig deel uitmaakte van het markiezaat Bergen op Zoom. In 1795 werd Hoogerheide een gemeente in de moderne zin.
In Hoogerheide heeft het Sint-Philomenagesticht gestaan dat werd bewoond door de Zusters van de Sociëteit van Jezus, Maria en Jozef en dat werd ontworpen door Leo Sturm. Het klooster is gesloopt en op de plaats ervan zijn het nieuwe gemeentehuis en MFC verrezen. De oude kapel van het klooster maakt hier onderdeel van uit.
In 1934 werd bij Hoogerheide, op de plaats waar zich voordien een eendenkooi bevond, een zweefvlieg- en oefenveld aangelegd ten behoeve van de luchtmacht. Dit is uitgegroeid tot de Vliegbasis Woensdrecht die ten noordoosten van Hoogerheide is gelegen.
In de 19e eeuw werd Hoogerheide bij de gemeente Huijbergen ingelijfd. Later ging Hoogerheide over naar de gemeente Woensdrecht, waartoe vanaf 1 januari 1997 ook Huijbergen ging behoren.
Tweede Wereldoorlog
Vanwege de ligging op de Brabantse Wal, nabij waterwegen, belangrijke landverbindingen, havens en een militair vliegveld was Hoogerheide van strategisch belang voor de Duitse bezetter tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dit speelde des te meer toen de geallieerden in september 1944 de Slag om de Schelde inzetten, en daarbij via Woensdrecht en Hoogerheide door moesten stoten naar Zuid-Beveland om de monding van de Westerschelde te ontzetten. In het gebied is zwaar gevochten. Bombardementen en huis tot huis-gevechten hebben veel leed en schade veroorzaakt. Op 4 oktober 1944 werd Hoogerheide bevrijd door – voornamelijk Canadese ª troepen.
Verschillende monumenten in de regio herinneren daaraan. Sommige zijn opgericht ter ere van de gevallenen en er zijn ook dankkapelletjes ter ere van Onze-Lieve-Vrouw, die de overlevenden beschermd zou hebben. Enkele Duitse bunkers uit 1942 zijn nog te vinden in de omgeving van de Aviolandalaan.
Bezienswaardigheden
De Onze-Lieve-Vrouw-Hemelvaartkerk, aan Raadhuisstraat 134, is in neogotische stijl gebouwd en ingewijd in 1882. Architect was Jan Jurien van Langelaar. De kerk heeft een hoge toren. In 1910 werd de kerk vergroot naar een ontwerp van Jacobus van Gils. Voor de kerk staat een Heilig Hartbeeld (1931) van Jan Custers.
Landgoed Mattemburgh, met een neoclassicistische villa uit 1851-1854, bijgebouwen en een park met een Engelse en een Franse tuin. Het landgoed grenst aan natuurgebied Het Markiezaat.
Natuur en landschap
Hoogerheide ligt op de Brabantse Wal. Vooral in zuidwestelijke richting van het dorp is de steilrand goed zichtbaar en heeft men een uitzicht op de nabijgelegen polders. In zuidoostelijke richting ligt landgoed Kortenhoeff, onderdeel uitmakend van het gebied De Groote Meer, dat weer deel uitmaakt van het Grenspark Kalmthoutse Heide.
Naar het noordoosten vindt men het Kooibos, de Vliegbasis Woensdrecht en bedrijventerreinen. Ten noorden en noordwesten van Hoogerheide liggen de landgoederen Mattemburgh en Lindonk terwijl ten oosten van Mattemburgh nog de Woensdrechtse Heide is te vinden.
Economie
Onder andere de vliegbasis Woensdrecht heeft ervoor gezorgd dat Hoogerheide sterk is gegroeid. Dit bracht ook de vestiging met zich mee van onderhouds- en reparatiewerkplaatsen voor vliegtuigen, onder meer van Fokker en Aviolanda (later Stork-Fokker). Onder de naam Aviolanda is het terrein waarop deze bedrijven zich gevestigd hadden na 2008 herontwikkeld tot een centrum voor vliegtuigonderhoud.
Een tweede bedrijventerrein is De Kooi, vernoemd naar de verloren gegane activiteit van het eendenvangen. Dit bedrijventerrein is gelegen ten oosten van de kom.
Een aantal inwoners van Bergen op Zoom heeft zich in Hoogerheide gevestigd om de stadsdrukte te ontvluchten, waardoor Hoogerheide deels een forensendorp is geworden.
Demografie
Hoogerheide telt 9.377 inwoners (4.642 mannen en 4.735 vrouwen) (2019) en 4.045 huishoudens (2018). Het is daarmee de grootste kern van de gemeente.
Evenementen
In Hoogerheide wordt carnaval gevierd. Het dorp draagt tijdens deze festiviteiten de naam Wjeeldrecht. Sinds de Tweede Wereldoorlog is het goed gebruik om met carnaval oude kleren en vitrage te dragen.
Overige evenementen die (onder andere) in het dorp plaatsvinden zijn:
Lentefeesten in mei
Wielerronde van Hoogerheide in september
Roparun
Brabantsewal Festival (BWF) eind april. Evenement met grote artiesten zoals Jan Smit, Frans Duijts en Mr. Polska
Onderwijs
Buitenschoolse opvang Zoeff en peuterspeelzaal de Heiderakkertjes
R.k. Basisschool Klim-op
Basisschool de Stappen
Jenaplanschool Delphin
Openbare Basisschool De Dobbelsteen
Zuidwesthoek College (aan de rand van Hoogerheide)
Aircraft Maintenance & Training School B.V.
Basisschool De Poorte
Sport, verenigingen en voorzieningen
Sport
In Hoogerheide wordt jaarlijks een veldrit georganiseerd die meetelt voor de wereldbeker. Deze cross staat ook bekend als de Grote Prijs Adrie van der Poel. In 2009, 2014 en 2023 werd deze wedstrijd echter vervangen door het wereldkampioenschap veldrijden.
Op zondag 21 augustus 2022 liep de route van de derde etappe (van Breda naar Breda) van de Ronde van Spanje 2022 door Hoogerheide.
Verenigingen
Er is een aantal (sport)verenigingen en sportieve instellingen gevestigd in Hoogerheide waaronder:
Hotak'68 (tafeltennis) (Eredivisie-niveau)
METO (voetbal)
SEO (rolschaatsen)
VV-VAT (volleybal)
VOED (sportevenementen)
TDC (dansvereniging)
Dojo Satori (Karatevereniging)
Tennisvereniging Mattemburgh
Carnavalsvereniging BC de KOOI
Zwemvereniging de Zilvermeeuw
Zwem- en waterpolovereniging "De Zuidwesthoek"
Muziekvereniging "De Scheldezonen" bestaande uit: Harmonie, Unity Hoogerheide (majorette), Drumband, Slagwerkgroep "Drums & More" en leerlingen.
Voorzieningen
Het centrum bestaat uit één winkelstraat, de Raadhuisstraat. Koopavond is op donderdag. De weekmarkt is op vrijdag van 13:00 tot 16:00 uur.
Bibliotheek
Woonzorg Centrum Heideduin (onderdeel van zorggigant tanteLouise)
Bungalowpark & Villapark Familyland met bijhorende Bowlingbaan en zwembad
Ruitersportcentrum Wolfshoeve en De Molen
4 supermarkten (Jumbo, Aldi en 2x Albert Heijn)
Nieuwbouwprojecten
De bouw van 36 woningen op het terrein van de voormalige bibliotheek,
Plan "Kerkpad", aan de Raadhuisstraat, werd gestart einde 2008 en bestond uit 24 appartementen, winkelruimten en een parkeergarage.
In het plan "De Hoef" werden van 2006-2011 een groot aantal huur- en koopwoningen gebouwd op een gebied van 28 ha ten noorden van de bestaande kom. 18 hectare daarvan werd bebouwd en de resterende 10 hectare, bestaande uit een aantal bosperceeltjes, werd ingericht als natuurgebied.
Verkeer en vervoer
Hoogerheide ligt vlak bij de A4/A58 en daarmee op het kruispunt van de routes tussen Antwerpen, Rotterdam, Zeeland en Noord-Brabant. Ook is een randweg om Hoogerheide in gebruik genomen.
Openbaar vervoer verzorgd door Bravo (Brabant vervoert ons). Dit is de naam voor al het busvervoer in de provincie Noord-Brabant. De exploitatie wordt verzorgd door Arriva.
Lijn 104: Hoogerheide - Roosendaal. Rijdt alleen in de brede spits.
Lijn 105: Bergen op Zoom - Ossendrecht. Rijdt 's avonds en in het weekend door naar Putte.
Lijn 106: Bergen op Zoom - Putte Moretuslei. Rijdt in de spitsuren (zowel 's ochtends als 's avonds) langs de Aviolandalaan om ook Aviolanda en de vliegbasis bereikbaar te maken voor personeel en bezoekers.
Lijn 110: Dinteloord - Ossendrecht. Rijdt alleen in de spits.
Geboren
Adrie van der Poel (17 juni 1959), wielrenner
Jacques van der Poel (5 januari 1963), wielrenner
Jan van der Rassel (5 januari 1964), darter
Kees Hopmans (31 oktober 1964), wielrenner
Jeroen Nieuwenhuize (3 juli 1972), diskjockey
Zie ook
Moord op Jesse Dingemans, een moordzaak uit 2006
Nabijgelegen kernen
Woensdrecht, Bergen op Zoom, Huijbergen, Ossendrecht
Externe link
Hoogerheide in beeld
Plaats in Noord-Brabant
Woensdrecht
|
Bibliotheek
Woonzorg Centrum Heideduin (onderdeel van zorggigant tanteLouise)
Bungalowpark & Villapark Familyland met bijhorende Bowlingbaan en zwembad
Ruitersportcentrum Wolfshoeve en De Molen
4 supermarkten (Jumbo, Aldi en 2x Albert Heijn)
| 1 |
bowlingbaan, bowlingcentrum, bowlinghal
|
8,326 |
FinancialProduct
|
1126311
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Principal%20protected%20note
|
Principal protected note
|
Een principal protected note (PPN) is een gestructureerd financieel product. Het is ontworpen voor beleggers die weinig of geen risico's willen nemen.
Een PPN garandeert vaak 100% van het geïnvesteerde kapitaal terug, gelijk hoe de onderliggende marktcondities geëvalueerd zijn. Met andere woorden: investeerders krijgen hun kapitaal terug en daarbovenop nog een winst (als die er is) op de onderliggende investeringen (dit kunnen bijvoorbeeld opties zijn).
Voorbeeld
Een veelgebruikt type PPN is het aandelen-plus-optie-type. De return bedraagt op tijdstip van maturiteit. Hierin is een vermenigvuldigingsfactor, de prijs van het aandeel op tijdstrip van maturiteit en de uitvoeringsprijs van de calloptie.
Financieel derivaat
|
Een principal protected note (PPN) is een gestructureerd financieel product. Het is ontworpen voor beleggers die weinig of geen risico's willen nemen.
| 1 |
financieel product, bankdienst, verzekeringsproduct
|
11,239 |
Answer
|
419851
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dechargeren
|
Dechargeren
|
Het dechargeren, kwijten of uitslaan van een persoon is het ontlasten van een persoon van een bepaalde verantwoordelijkheid, zijnde een takenpakket, functie, ambt of verplichtingen in het algemeen. Dit gebeurt nadat een persoon gechargeerd is voor deze bepaalde verantwoordelijkheid en deze naar tevredenheid heeft vervuld of wanneer verwacht wordt dat een andere persoon beter met de verantwoordelijkheid gechargeerd kan worden. Ook gebeurt het ter afsluiting van een boekjaar, wanneer de algemene vergadering de jaarcijfers heeft goedgekeurd. Hiermee accepteert de vergadering dat de bestuurders hun taak naar behoren hebben verricht en ontlasten hen van aansprakelijkheid voor hun bestuur over dat jaar.
Binnen rechtspersonen kunnen bestuursleden en commissieleden gedechargeerd worden. Dit gebeurt dan vaak op een algemene leden- of aandeelhoudersvergadering (AV). Tijdens de vergadering wordt de reden van decharge uitgelegd en kan de te dechargeren persoon verantwoording afleggen. De AV kan bezwaar maken tegen het dechargeren van iemand omdat zijn of haar taken niet, onvolledig of onbehoorlijk vervuld zijn.
Decharge dient om te voorkomen dat bestuurders tot in de lengte der jaren kunnen worden aangesproken. Dit zonder meer nalaten wordt daarom (ook in rechte) gezien als onredelijk; bovendien wordt bestuurder zijn in dat geval een zeer onaantrekkelijke taak en zal de rechtspersoon uiteindelijk niemand meer kunnen vinden die nog bestuurder wil zijn. Bovendien is het ongewenst dat een aandeelhouder (achterhouding van) decharge als oneigenlijk dwangmiddel kan gebruiken jegens bestuurders. Daarom is decharge gebruikelijk bij het aftreden van bestuurders en goedkeuren van de jaarstukken.
De werking van decharge is echter zeer gelimiteerd: de gechargeerde wordt slechts gekweten van eventuele aansprakelijkheid jegens degene die de decharge verleent (meestal de rechtspersoon en diens aandeelhouders). Derden kunnen de gedechargeerde nog steeds aanspreken wanneer zij menen schade te hebben geleden door onbehoorlijke taakvervulling van de gedechargeerde. Men kan bij dergelijke derden denken aan investeerders of klanten die schade hebben geleden door betalingsonmacht van een rechtspersoon veroorzaakt door onbehoorlijke taakvervulling, of bestuurdersaansprakelijkheid in een faillissement. Ook zal men zich niet op een verleende decharge kunnen beroepen wanneer men gegevens heeft achtergehouden en de aansprakelijkheid uit informatie in deze achtergehouden gegevens voortvloeit. De decharge zal geen bescherming bieden tegen een vordering van dergelijke (derde) partijen.
Een decharge zal in principe zonder onderliggende stukken zoals een (interim) financieel rapport, geen betekenis hebben. Immers, wanneer belastende informatie boven water komen zal dat per definitie nieuwe informatie zijn en dus een grond voor aansprakelijkheid. Daarom gebeurt het vaak dat aftredende bestuurders pas bij de eerstvolgende aandeelhoudersvergadering die de jaarstukken goedkeurt, gedechargeerd worden.
Omdat het dechargeren weleens gebeurt door een slag met de voorzittershamer wordt het dechargeren ook weleens uitslaan genoemd.
Vereniging
|
Het dechargeren, kwijten of uitslaan van een persoon is het ontlasten van een persoon van een bepaalde verantwoordelijkheid, zijnde een takenpakket, functie, ambt of verplichtingen in het algemeen. Dit gebeurt nadat een persoon gechargeerd is voor deze bepaalde verantwoordelijkheid en deze naar tevredenheid heeft vervuld of wanneer verwacht wordt dat een andere persoon beter met de verantwoordelijkheid gechargeerd kan worden. Ook gebeurt het ter afsluiting van een boekjaar, wanneer de algemene vergadering de jaarcijfers heeft goedgekeurd. Hiermee accepteert de vergadering dat de bestuurders hun taak naar behoren hebben verricht en ontlasten hen van aansprakelijkheid voor hun bestuur over dat jaar.
| 3 |
antwoord, reactie, oplossing
|
8,132 |
ApartmentComplex
|
2024091
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Parkflat%20Marlot
|
Parkflat Marlot
|
Parkflat Marlot is een appartementencomplex in de Haagse wijk Marlot. Het complex bestaat uit vier woonblokken naar een ontwerp van Co Brandes dat iets weg heeft van de kruising tussen een landhuis en flatgebouw. Het is gebouwd in de stijl van de Nieuwe Haagse School.
De toren, de symmetrische opbouw, de spiegelvijvers eromheen suggereren eerder een kasteel dan een appartementencomplex. De bewoners werden anno 1929 gezocht onder renteniers die zich geen huishoudelijk personeel, maar wel wat meer luxe konden veroorloven. Oorlogsschade heeft veel van de oorspronkelijke kenmerken van de Parkflat laten verdwijnen: de stortkokers, de dienstliften en het centrale restaurant zijn niet meer aanwezig. Het restaurant bevond zich in het deel met de toren. In de kelder bevindt zich een inpandige parkeergarage. Alle gevels zijn opgetrokken uit bakstenen. Op de verdieping zijn twee lagen hoog bakstenen terugliggend en een laag uitspringend geplaatst.
In 1993 werd de Parkflat Marlot aangewezen als rijksmonument.
De bekendste inwoner van Parkflat Marlot was oud-minister-president van Nederland Piet de Jong.
Woning in Den Haag
Rijksmonument in Den Haag
Wooncomplex
Bouwwerk in Haagse Hout
|
Parkflat Marlot is een appartementencomplex in de Haagse wijk Marlot. Het complex bestaat uit vier woonblokken naar een ontwerp van Co Brandes dat iets weg heeft van de kruising tussen een landhuis en flatgebouw. Het is gebouwd in de stijl van de Nieuwe Haagse School.
| 2 |
appartementencomplex, wooncomplex, flatgebouw
|
12,576 |
LocationFeatureSpecification
|
7800
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hogsback
|
Hogsback
|
Hogsback is een dorp in de gemeente Raymond Mhlaba, in de Zuid-Afrikaanse provincie Oost-Kaap. Het is gelegen ten noordwesten van Oos-Londen en ten zuiden van Queenstown aan de R345, die Cathcart met Hamburg verbindt. In 2011 kende het dorp 1029 inwoners.
Het dorp is omgeven door inheemse bossen en is gekend om diens watervallen. Het heeft een vrij toeristische aantrekkingskracht en in de loop van twintigste eeuw steeds meer toeristisch trekpleister geworden.
Geografie en bevolking
Het dorp is gelegen op een plateau op het randgebergte van de Amatolabergen. Het centrum van het dorp is gelegen op 1273 meter hoogte. Het laatst gelegen deel van het dorp ligt op 1166 meter en het hoogste punt ligt op 1481 meter. Het dorp is ontstaan in de 19e eeuw, maar de plek was onderdeel van de in de Tyumie-vallei wonende Xhosa-volk. Deze noemde de berg met drie bergtoppen Bhukazana. De hoogste van drie pieken is 1963 meter.
De vallei ligt op 854 meter hoogte. Het dorp was lang een kleine gemeenschap, maar na de aanleg van de gemeentelijke dam bij Plaatjies Kraal is het dorp in aantal bewoners flink gegroeid. In 2001 kende het dorp 648 inwoners en 10 jaar later was dat gegroeid naar 1029. 63 procent van de bevolking heeft als moedertaal Xhosa, de lokale taal van de zwarte bevolking, de groepering die het meest gegroeid is ook na de aanleg van de dam. Ongeveer 33% van het dorp spreekt Engels als moedertaal en 6% Afrikaans, in 2011.
Naam
Het is onduidelijk waar de naam precies vandaan komt. In 1848 is het de schilder Thomas Baines die de plek duidt als Hogs Back. De naam is waarschijnlijk een geografische kenmerkomschrijving, afkomstig uit Engeland. Maar andere uitleg is dat de drie pieken zelf op de vorm van een varken lijken en andere is dat de naam een vernoeming is naar de kapitein Hogg. Deze kapitein was commandant van Fort Michel bij Tor Doone.
Geschiedenis
De basis van het moderne dorp is ontstaan rond 1880 na het einde van de oorlogen tussen lokale Xhosa bevolking en de Britten. Het gebied van het dorp kent de vroegste bewoning van de nomadenbevolking San, maar tussen de zestiende en achttiende eeuw werden zij deels verdreven en deels opgenomen in de ook verplaatste Xhosa-bevolking. In het bredere gebied waren er na 1820 verschillende dorpen ontstaan nadat missionaris John Brownlee in Gwali een missiepost oprichtte.
In 1823 begon men serieus met het bekeren van de lokale Xhosa-volk door onder meer het vertalen van delen de Bijbel via een drukpers die dan aanwezig was. De eerste 50 jaar na de oprichting van de missieplaats zou het geen makkelijke periode zijn geweest. De behuizing bestond voor het meeste gewoon uit leem. Daarnaast wakkerde een oorlog aan tussen de Britten en het Xhosa weer aan. Nadat de oorlogen ten einde kwamen in 1879 werden de gebieden weer open verklaard voor blanke kolonisten, dat zorgde voor een groei van de blanke bevolking in het gebied.
In 1880 werd er een hotel opgericht in Hogsback door de heer Collins, deze was later ook een postkantoor en de belangrijkste winkel van de groeiende plaats. Het hotel was eerst een succes, mede omdat veel blanke boeren en andere pioniers over de Hogsback trokken om nieuwe kolonies te starten of oude te herstarten. Het was feitelijk een stopplaats. Ook in Hogsback kwamen er boeren en pioneers wonen zelf en zo ontstond een echt dorp. In 1925 was het hotel vervallen geraakt. Het werd opgekocht door de kunstenaar WG Wiles die het verbouwde en het eerste zwembad van het dorp aangelegde. Het hotel heette toen (Hogsback) Hydro, later werd dit Hogsback Inn. Het werd de springplank voor de groei van toerisme daarna.
Tot 2016 viel het onder de gemeente Nkonkobe, tot deze gefuseerd werd met een andere gemeente tot de gemeente Raymond Mhlaba, die genoemd is naar een ANC-activist.
Kunstenaars en toerisme
De omgeving en het dorp werd en wordt door vele schilders en tekenaars bezocht. Zuid-Afrikaanse dichter Francis Carey Slater beschreef het in een gedicht, net als de lokale dichter Mzi Mahola. Carolyn Parker schreef een roman die zich afspeelt Hogsback en bij een van de watervallen uit de buurt. Naast dat schilders en andere kunstenaars het bezochten kwamen er ook die er zich er gingen vestigen. Zo ontstaan er levendige kunstenaarskolonie. Veelal aangetrokken door de mystiek van de bossen en watervallen.
Schrijver J.R.R. Tolkien zou er ook inspiratie uit gehaald hebben, ook al bezocht hij nooit zelf de plaats. Hij zou bekend zijn met de verhalen en beelden van het gebied, mede door zijn zijn zoon Christopher Tolkien die er als militair in het gebied terecht was gekomen, die ook schetsen van de bossen en valleien-uitzichten stuurde naar zijn vader.
Een andere link is dat 9 jaar na het verschijnen zijn van Tolkien's fantasyboek De Hobbit, in 1946 een vakantiehuis werd gestart voor behoeftige kinderen met de naam Hobbiton. Later werd dit een eigen (kinder)camping onder de naam Hobbiton On Hogsback en verschenen ook nog andere naar Tolkien's werk vernoemde plekken en gebouwen. Het zorgde ook voor extra toerisme, naast dat men kwam en komt voor de sneeuw, het maken van jam, paddenstoelen (zoals de Gewoon eekhoorntjesbrood) zoeken en om te wandelen en te klimmen. Er kwamen ook meer accommodaties erbij.
Evenementen
In het dorp worden er verschillende jaarlijkse evenementen gehouden. De grootste en bekendste daarvan is de kerstviering in juli. Verder kent men een lentefestival en een kunstfestival.
Plaats in Oost-Kaap
|
Naam
Het is onduidelijk waar de naam precies vandaan komt. In 1848 is het de schilder Thomas Baines die de plek duidt als Hogs Back. De naam is waarschijnlijk een geografische kenmerkomschrijving, afkomstig uit Engeland. Maar andere uitleg is dat de drie pieken zelf op de vorm van een varken lijken en andere is dat de naam een vernoeming is naar de kapitein Hogg. Deze kapitein was commandant van Fort Michel bij Tor Doone.
| 1 |
kenmerkomschrijving, faciliteitdetails, eigenschapinformatie
|
11,419 |
EntryPoint
|
534253
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/AP
|
AP
|
Algemeen
Amerikaans-parlementaire debatvorm, een debatvorm in debatwedstrijden
AP Indy (1989), een volbloed racepaard
Associate Professor, een rang aan Amerikaanse universiteiten, zie Professor
Anna Paulowna (plaats), in de Nederlandse provincie Noord-Holland
Autopista, Spaans voor snelweg
Zie ook Lijst van Spaanse autosnelwegen
Handelsschulden (Engels: accounts payable), een boekhoudkundig begrip
Media
Associated Press, een internationaal persbureau
De Arbeiderspers, een Nederlandse uitgeverij
Allied Press, een mediabedrijf in Nieuw-Zeeland
Alternative Press, een Amerikaans muziektijdschrift
AP Films (Century 21 Productions), een Britse onafhankelijke filmproducent
European Physical Journal AP, een wetenschappelijk tijdschrift in de natuurkunde
Animal Planet, een televisiekanaal
Wetenschap en techniek
Wi-Fi Access Point, een draadloos toegangspunt voor wifi-netwerken.
Armour Piercing-granaat, pantserdoorborende granaat
PSPACE, gelijk aan complexiteitsklasse AP van beslissingsproblemen
Amsterdams Peil, een voorloper van het Normaal Amsterdams Peil
Braakcentrum, een hersenstructuur (Area postrema)
Actiepotentiaal, een elektrische ontlading in een lichaamscel
Acetonperoxide, een springstof
Organisaties
A&P, een supermarktketen
Artesis Plantijn Hogeschool Antwerpen
Autoriteit Persoonsgegevens
Personen
AP (rapper) (Yohann Duport), een Franse rapper
Arnold Ap (1945-1984), een West-Papoeaans vrijheidsstrijder
Ap Dijksterhuis (1968), een Nederlandse organisatieadviseur en hoogleraar
Ap Sok (1917-2004), een Nederlands graficus en illustrator
Zie ook
APP (doorverwijspagina)
AB (doorverwijspagina)
|
Wetenschap en techniek
Wi-Fi Access Point, een draadloos toegangspunt voor wifi-netwerken.
Armour Piercing-granaat, pantserdoorborende granaat
PSPACE, gelijk aan complexiteitsklasse AP van beslissingsproblemen
Amsterdams Peil, een voorloper van het Normaal Amsterdams Peil
Braakcentrum, een hersenstructuur (Area postrema)
Actiepotentiaal, een elektrische ontlading in een lichaamscel
Acetonperoxide, een springstof
| 1 |
toegangspunt, webprotocol, API
|
11,792 |
UnRegisterAction
|
2961455
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/WTA-toernooi%20van%20Peking%202012
|
WTA-toernooi van Peking 2012
|
Het WTA-tennistoernooi van Peking (officieel China Open) van 2012 vond plaats van 29 september tot en met 7 oktober 2012 in de Chinese hoofdstad Peking. Het was de 16e editie van het vrouwentoernooi, onderdeel van het Tennistoernooi van Peking 2012. Er werd gespeeld op een hardcourt-ondergrond.
Samenvatting
Enkelspel – Aan het toernooi namen 25 speelsters uit de top 30 deel. Titelhoudster Agnieszka Radwańska was als derde geplaatst – zij werd in de kwartfinale uitgeschakeld door de als zevende geplaatste thuisspeelster Li Na. Het eerste reekshoofd Viktoryja Azarenka uit Wit-Rusland won het toernooi. Zij versloeg in de finale de als tweede geplaatste Russin Maria Sjarapova in twee sets. Azarenka wist voor het eerst in haar carrière het toernooi van Peking op haar naam te schrijven. Het was haar dertiende WTA-titel, de vijfde van het jaar. De Belgische Yanina Wickmayer kwam niet voorbij de eerste ronde.
Dubbelspel – Titelverdedigsters Květa Peschke en Katarina Srebotnik hadden niet als team voor het toernooi ingeschreven. Peschke speelde samen met Anna-Lena Grönefeld – zij waren als zevende geplaatst, en bereikten de kwartfinale. Srebotnik speelde samen met Zheng Jie – zij waren als zesde geplaatst, en bereikten de halve finale. Het eerste reekshoofd, het Italiaanse team Errani/Vinci had zich kort voor aanvang van het toernooi moeten afmelden, wegens een dijbeenblessure van Sara Errani. Het als derde geplaatste Russische duo Jekaterina Makarova / Jelena Vesnina won het toernooi. Zij versloegen in de finale het als vijfde geplaatste koppel Nuria Llagostera Vives en Sania Mirza in twee sets; het was hun eerste gezamenlijke titel.
Enkelspel
Geplaatste speelsters
Prijzengeld en WTA-punten
Uitzonderlijke bye-regeling
De vier halvefinalistes van het toernooi van Tokiokregen een bye voor de eerste ronde:
Angelique Kerber
Nadja Petrova
Agnieszka Radwańska
Samantha Stosur
Toernooischema
Eindfase
Deel 1
Deel 2
Deel 3
Deel 4
Dubbelspel
Geplaatste teams
Prijzengeld en WTA-punten
Toernooischema
Eindfase
Bovenste helft
Onderste helft
Bron
Toernooischema WTA
Peking 2012
Peking
|
Dubbelspel – Titelverdedigsters Květa Peschke en Katarina Srebotnik hadden niet als team voor het toernooi ingeschreven. Peschke speelde samen met Anna-Lena Grönefeld – zij waren als zevende geplaatst, en bereikten de kwartfinale. Srebotnik speelde samen met Zheng Jie – zij waren als zesde geplaatst, en bereikten de halve finale. Het eerste reekshoofd, het Italiaanse team Errani/Vinci had zich kort voor aanvang van het toernooi moeten afmelden, wegens een dijbeenblessure van Sara Errani. Het als derde geplaatste Russische duo Jekaterina Makarova / Jelena Vesnina won het toernooi. Zij versloegen in de finale het als vijfde geplaatste koppel Nuria Llagostera Vives en Sania Mirza in twee sets; het was hun eerste gezamenlijke titel.
| 1 |
uitschrijven, afmelden, deregistreren
|
11,325 |
Clip
|
5771613
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/ZOOP%3A%20De%20Re%C3%BCnie
|
ZOOP: De Reünie
|
ZOOP: De Reünie is een Nederlands televisieprogramma-special dat uitgezonden wordt door streamingdienst Videoland in opdracht van RTL Nederland en dient als een Videoland Original-special. In de eenmalige special komen de oud-castleden van de destijds populaire jeugdserie ZOOP uit 2004-2006 bij elkaar voor een reünie.
Format
In deze televisiespecial komen de oud-castleden; Juliette van Ardenne, Vivienne van den Assem, Erwan van Buuren, Nicolette van Dam, Ewout Genemans, Jon Karthaus, Patrick Martens, Monique van der Werff van de destijds populaire jeugdserie ZOOP na bijna twintig jaar weer van de start van de eerste opnames bij elkaar voor een reünie.
Ze komen samen op de plek waar het voor hen allemaal begon in Ouwehands Dierenpark in Rhenen, daar werd de serie en een deel van de films destijds opgenomen. Samen blikken ze terug op de eerste dagen op de set, de populariteit die de jeugdserie met zich meebracht en hoe dat voor de meeste van hen zorgde voor de start van hun carrières. Tevens delen ze hun meest dierbare herinneringen aan die tijd en komen ook de buitenlandreizen die de groep samen maakte voor de opnames van de ZOOP-films aan bod.
Het terugblikken doen ze aan de hand van oude videofragmenten uit de serie en de drie films, daarnaast komt er ook nooit eerder vertoond materiaal aanbod dat de acteurs zelf achter de schermen maakte; die laten zie hoe zij te werk gingen en hoe zij ten tijden van de opnames samenleefde in een hotel.
Tevens komt regisseur van de serie en films Johan Nijenhuis aan het woord en verrast acteur Hugo Maerten (die klusjesman Roy speelde) de hoofdrolspelers met een bezoek.
Achtergrond
Ontstaan
In augustus 2019 verkreeg Videoland de rechten om de Nickelodeon-televisieserie ZOOP op hun streamingdienst te heruitzenden, een jaar later volgde ook de drie films Zoop in Afrika, Zoop in India en Zoop in Zuid-Amerika op het streamingdienst. De serie en films stonden een aantal weken in best bekeken content van Videoland en vervolgens was het daarna voor een langere tijd weer stil.
Echter toen regisseur Jon Karthaus, die tevens de rol van Moes in de serie en films vertolkte, in januari 2023 bekend maakte dat ze bezig zijn met het werken aan een vierde ZOOP-film kwam Videoland met het idee voor een reünie-special.
Productie
De televisiespecial wordt geproduceerd door No Picture Please onder regie van regisseur Dennis Wieringa. De opnames van de reünie vonden plaats op 16 mei 2023 in Ouwehands Dierenpark in Rhenen, waar de serie ook plaatsvond. De televisiespecial werd op 7 juni 2023 officieel aangekondigd als ZOOP: De Reünie. Een maand later, op 7 juli 2023, werden de eerste beelden van de reünie vertoond.
Zie ook
ZOOP
Zoop in Afrika
Zoop in India
Zoop in Zuid-Amerika
Nederlands televisieprogramma
Programma van Videoland
|
Het terugblikken doen ze aan de hand van oude videofragmenten uit de serie en de drie films, daarnaast komt er ook nooit eerder vertoond materiaal aanbod dat de acteurs zelf achter de schermen maakte; die laten zie hoe zij te werk gingen en hoe zij ten tijden van de opnames samenleefde in een hotel.
| 1 |
videofragment, audiosnipper, mediamoment
|
2,683 |
PlayAction
|
2812883
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Trins%20Snijders
|
Trins Snijders
|
Catharina Maria Martina (Trins) Snijders (Amsterdam, 8 juni 1935) is een Nederlands actrice.
Biografie
Snijders behaalde haar diploma MMS en volgde daarna de acteursopleiding aan de toenmalige Amsterdamse Toneelschool. In 1959 behaalde ze daar haar diploma. Hierna kreeg ze een contract als actrice bij het Rotterdams Toneel waar ze drie seizoenen zou spelen. Hierna ging ze spelen voor de Haagse Comedie en voor Toneelgroep De Appel.
Snijders was sinds 1961 gehuwd met de acteur Guido de Moor. Hun dochter Martine de Moor en kleinzoon Kay Greidanus kozen eveneens voor het acteursvak.
Prijzen
Trins Snijders won in 1969 de Theo d'Or voor haar hoofdrol in Het Wijde Land en in 1981 de Colombina voor haar rol in de Driestuiversopera van Bertolt Brecht. Televisiebekendheid verkreeg ze door haar rol van Merel Besselink in de serie Medisch Centrum West.
Snijders, Trins
|
Biografie
Snijders behaalde haar diploma MMS en volgde daarna de acteursopleiding aan de toenmalige Amsterdamse Toneelschool. In 1959 behaalde ze daar haar diploma. Hierna kreeg ze een contract als actrice bij het Rotterdams Toneel waar ze drie seizoenen zou spelen. Hierna ging ze spelen voor de Haagse Comedie en voor Toneelgroep De Appel.
| 2 |
spelen, recreatie, optreden
|
8,182 |
BroadcastEvent
|
4786853
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Viceland
|
Viceland
|
Vice tv (geschreven als VICE tv) is een internationale televisiezender die in handen is van Vice Media. Vice tv werd onder de naam Viceland gelanceerd op 29 februari 2016 in Amerika en Canada. Op 19 september 2016 werd in het Verenigd Koninkrijk een versie gelanceerd, Frankrijk volgde op 23 november 2016. Ook werd er een Australische versie gelanceerd op 15 november 2016 onder de naam SBS Viceland als opvolger van SBS 2.
Vice tv was van 1 maart 2017 tot 24 augustus 2020 actief in België en Nederland. De Nederlandse en Vlaamse versie hebben op 24 augustus 2020 hun uitzendingen gestaakt.
Vice tv in België en Nederland
Op 1 maart 2017 begonnen de uitzendingen van Viceland in Vlaanderen om 06:00 uur en in Nederland om 06:30 uur. Het eerste programma was een aangepaste versie van Viceland Census. De programmering in Vlaanderen en Nederland is hetzelfde, maar er zijn verschillen in reclames en stemmen. De eerste drie maanden was de zender in België (Vlaanderen) exclusief te zien geweest via Telenet en in Nederland via Ziggo. Vanaf 1 juni 2017 volgde er in België een Franstalige versie en was Viceland ook te zien via Proximus TV. Op 25 oktober 2017 waren de Belgische providers VOO en Orange ook begonnen met de uitzending. De Nederlandse provider Caiway heeft Vice tv per 15 juni 2017 toegevoegd. En op 18 juli 2018 waren KPN en T-Mobile Thuis begonnen met de distributie van Viceland in hun aanbod. Hiermee had Vice tv in zowel Nederland als Belgie nationale distributie. Op 1 november 2019 werd Viceland omgedoopt tot VICE tv. VICE Media Group heeft bekend gemaakt dat VICE tv op 24 augustus 2020 haar uitzendingen heeft gestaakt. In Franstalig België zal VICE tv wel blijven bestaan.
Programma's
Lokale programma's
Viceland Census België (België alleen)
Viceland Census Nederland (Nederland alleen)
Internationale programma's
De internationale programmering bestaat uit onder andere:
Archer
Balls Deep
Black Market
Cyberwar
F*ck, That's Delicious
Gaycation
Hate Thy Neighbour
Huang's World
Needles & Pins
States of Undress
The Islamic State
The Joy of Painting with Bob Ross
Vice
Vice World of Sports
Externe links
Vice tv Vlaanderen
Vice tv Franstalig België
Vice tv Nederland
Televisiezender
|
Vice tv in België en Nederland
Op 1 maart 2017 begonnen de uitzendingen van Viceland in Vlaanderen om 06:00 uur en in Nederland om 06:30 uur. Het eerste programma was een aangepaste versie van Viceland Census. De programmering in Vlaanderen en Nederland is hetzelfde, maar er zijn verschillen in reclames en stemmen. De eerste drie maanden was de zender in België (Vlaanderen) exclusief te zien geweest via Telenet en in Nederland via Ziggo. Vanaf 1 juni 2017 volgde er in België een Franstalige versie en was Viceland ook te zien via Proximus TV. Op 25 oktober 2017 waren de Belgische providers VOO en Orange ook begonnen met de uitzending. De Nederlandse provider Caiway heeft Vice tv per 15 juni 2017 toegevoegd. En op 18 juli 2018 waren KPN en T-Mobile Thuis begonnen met de distributie van Viceland in hun aanbod. Hiermee had Vice tv in zowel Nederland als Belgie nationale distributie. Op 1 november 2019 werd Viceland omgedoopt tot VICE tv. VICE Media Group heeft bekend gemaakt dat VICE tv op 24 augustus 2020 haar uitzendingen heeft gestaakt. In Franstalig België zal VICE tv wel blijven bestaan.
| 3 |
uitzending, live-uitzending, broadcast
|
11,741 |
StadiumOrArena
|
132161
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Fortuna%20Sittard
|
Fortuna Sittard
|
Fortuna Sittard is een Nederlandse betaaldvoetbalclub uit de gemeente Sittard-Geleen die op 1 juli 1968 na een fusie werd opgericht. Vanaf het seizoen 2018/19 speelt de club in de Eredivisie, nadat een tweede plaats in de Eerste divisie 2017/18 genoeg was voor promotie. Fortuna Sittard werd in zijn bestaan onder meer kampioen van de Eerste divisie. Voorganger Fortuna'54 won tweemaal de KNVB Beker. De thuisbasis is het Fortuna Sittard Stadion, met een capaciteit van 12.800 zitplaatsen (waarvan 800 zitplaatsen voor de bezoekende club).
Geschiedenis
Ontstaan
Fortuna Sittard is ontstaan na een fusie tussen RKSV Sittardia uit Sittard en Fortuna '54 uit Geleen op 1 juli 1968, aanvankelijk tot en met half 1979 onder de naam Fortuna-Sittardia Combinatie, vaak afgekort tot Fortuna SC, soms tot FSC. Sittardia ontstond al tweemaal eerder uit een fusie en na de oprichting in 1955 speelde het in veertien jaar in alle vier de hoogste klassen van het Nederlandse voetbal. Fortuna '54 behaalde in datzelfde tijdsbestek met twaalf seizoenen op het hoogste niveau en twee gewonnen KNVB-Bekers betere resultaten. Nadat de club sinds 1956 in de Eredivisie uitkwam eindigde Fortuna zelfs achter elkaar op de tweede, vierde en derde plaats. Beide clubs degradeerden echter in 1968 uit de Eredivisie.
Door financiële problemen besloten de clubs over te gaan tot een fusie. Doordat Xerxes/DHC werd opgeheven mocht de nieuwe club actief blijven op het hoogste niveau. Het volgende seizoen eindigde de club echter op de laatste plaats en degradeerde alsnog.
Eerste Divisie
De periode na de degradatie begon in het seizoen 1969/70 met een ternauwernood voorkomen degradatie naar de Tweede divisie. Met namelijk slechts één punt meer dan het op de zestiende plaats geëindigde De Volewijckers eindigde het op de veertiende plaats. Doordat het nadien niet meer mogelijk was te degraderen vanuit de Eerste divisie hoefde men zich hier geen zorgen meer om te maken en was het zaak proberen te strijden om de promotieplekken. Tot en met 1976/77 waren afgaande op de doelcijfers de resultaten in de eerste divisie nog niet van topniveau, maar desondanks haalde Fortuna tweemaal via een periodetitel de nacompetitie, waarin men beide keren als tweede van de vier clubs eindigde (1973/74 en 1975/76). Vanaf 1977/78 werd Fortuna sterker. In de jaren hierna waren ze enkele keren dichtbij promotie. Zo leek het in 1979 hard op weg te zijn naar promotie met een vierde plaats en een periodetitel, maar na een doelpuntloos gelijkspel uit tegen FC Groningen op de laatste speeldag van de nacompetitie kwam men hiervoor een punt te kort. Drie seizoenen later, in 1982, was het dan eindelijk raak. Na een 3-1 overwinning op SC Heracles keerde Fortuna Sittard na veertien jaar terug op het hoogste niveau.
Beste jaren
Fortuna Sittard speelde na de promotie elf seizoenen op het hoogste niveau. In het merendeel van de seizoenen eindigde men in het linkerrijtje. Fortuna had zich met deze resultaten dan ook ontpopt tot een echte Eredivisieploeg. Ook in de beker behaalde men enkele successen. Zo bereikten zij in het tweede seizoen na de promotie al de KNVB Bekerfinale. In 1985 drong de club onder leiding van Bert Jacobs door tot de kwartfinale van de Europacup II. De successen bleven ook in de regio niet onopgemerkt en om de twee weken zaten er zeker 10.000 supporters op de tribunes van De Baandert. Na 1990 eindigde Fortuna vier seizoenen telkens op een lagere eindklassering wat met een zestiende plaats in 1993 eindigde toen men degradeerde. Het degradeerde na het spelen van nacompetitie. Thuis won het zijn beiden wedstrijden tegen sc Heerenveen en N.E.C., maar uit gingen beide wedstrijden verloren. SC Heerenveen wist te promoveren.
Na een catastrofaal seizoen in 1994 (een tiende plaats) werd Fortuna in 1995 voor het eerst kampioen van de Eerste Divisie. De ploeg stond onder leiding van Pim Verbeek en keerde zo na twee seizoenen terug in de Eredivisie. Tot dit kampioensteam behoorden onder andere de nog jonge Mark van Bommel en Fernando Ricksen; later zouden zij beiden tot international uitgroeien. In zijn derde jaar na de promotie eindigde Fortuna in 1998 voor de derde keer in zijn historie op de zevende plaats, de hoogste eindklassering ooit voor de club uit Limburg. In 1999 speelde de club onder leiding van trainer Bert van Marwijk in de halve finale van het bekertoernooi tegen topclub PSV in Eindhoven en won daar met 1-3. De finale werd uiteindelijk met 2-0 verloren van Ajax. De neerwaartse spiraal qua eindklassering was echter een jaar eerder al ingezet met een degradatie in 2002 tot gevolg.
Financiële problemen
De club eindigde in de zestien jaar die volgden liefst dertien keer in het rechterrijtje, waarvan twaalf keer vijftiende of lager. Al meermaals kwam men in financiële problemen en leek een faillissement onafwendbaar. Allereerst in de periode 2000 tot aan 2005. Men zat destijds met een half afgebouwd stadion en een schuld van 24 miljoen. Eind 2005 waren deze problemen grotendeels opgelost.
Maar de problemen bleken nog niet voorbij. Op 3 februari 2009 besloot men, na jaren overleg, dat men vanaf het seizoen 2009/10 zou overgaan tot een fusie naar Sporting Limburg. Ditmaal met een andere betaaldvoetbalclub uit Limburg, namelijk aartsrivaal Roda JC Kerkrade. Na enkele maanden ging deze fusie toch niet door.
Om de proflicentie te kunnen behouden, moest Fortuna van de KNVB zijn schulden wegwerken. De stichting "Trots op Fortuna" slaagde erin om de schuld terug te brengen van 5,3 miljoen euro naar 6 à 7 ton. De club wilde proberen om via een vriendschappelijke wedstrijd eind mei 2009 tegen de Duitse topclub FC Bayern München de laatste schuld weg te werken. Dit bleek niet voldoende voor de beroepscommissie licentiezaken om het besluit van de KNVB, om de proflicentie in te trekken, te herzien. De KNVB maakte op 19 mei 2009 bekend dat de proflicentie per 30 juni zou worden ingetrokken. De club kon niet meer in beroep gaan bij de KNVB. De mogelijkheid bestond wel om bij de burgerrechter de door de KNVB gevolgde procedure te laten toetsen. De club meldde op haar site het volgende: "Fortuna Sittard heeft met verbazing kennisgenomen van het bericht en beraadt zich op dit moment dan ook over de te nemen juridische stappen om het genomen besluit ongedaan te maken. De positieve ontwikkelingen van de laatste weken op het gebied van de sponsorinkomsten voor het komende seizoen, de groei van het aantal seizoenkaarthouders én de vlotlopende afwikkeling van de schuldsanering hebben het bestuur namelijk overtuigd van de levensvatbaarheid van de club." De wedstrijd tegen Bayern München ging gewoon door.
Twee dagen na het besluit van de KNVB maakte Fortuna bekend dat het een kort geding aanspande tegen de KNVB om zo alsnog te kunnen deelnemen aan de Eerste Divisie in het seizoen 2009/10. Op 17 juni 2009 werd bekend dat Fortuna Sittard het kort geding gewonnen heeft. Om deze reden behoudt Fortuna Sittard (vooralsnog) zijn proflicentie en mag gewoon deelnemen aan het seizoen 2009/10. Blijft de KNVB in gebreke, dan moet deze een dwangsom van € 100.000,- per wedstrijd betalen, met een maximum van € 2 mln. Volgens de rechter kleefden er zowel bezwaren aan het besluit van de licentiecommissie als de beroepscommissie van de KNVB. De KNVB overwoog om beroep aan te tekenen, maar maakte op 24 juni 2009 bekend zich neer te leggen bij de uitspraak.
In november 2010 maakte de KNVB bekend dat Fortuna Sittard van categorie 1 naar categorie 2 werd overgeheveld. Dit betekent dat de club haar schulden grotendeels heeft ingelost en voorlopig gegarandeerd blijft van een proflicentie.
In oktober 2012 werd er bekendgemaakt dat Fortuna Sittard dringend een nieuwe sponsor nodig had. Vanuit de club werd er naar buiten gecommuniceerd dat er nog 200 euro op de rekening stond en dat een faillissement dreigde als er niet in zeer korte periode een nieuwe sponsor wordt gevonden. Met moeite kon het seizoen uitgespeeld worden.
In 2013 eindigde Fortuna zevende en mocht zo deelnemen aan de nacompetitie. Echter verloor de club in de eerste ronde van De Graafschap. In het jaar erna eindigde Fortuna op de achtste plek, ook ditmaal kwam het in de nacompetitie niet langs De Graafschap. In 2015 eindigde de club voorlaatste.
Overname
Na weer in financiële problemen te zijn geraakt in 2016 werd de club overgenomen door een Turkse investeerder, Işıtan Gün, die onder meer werkzaam is geweest als Chief Operating Officer (COO) bij Galatasaray. Het seizoen 2016/17 begon dramatisch maar na een trainerswissel en enkele versterkingen van onder andere de Turkse topclub Galatasaray wist de club zich veilig te spelen. Op 27 december 2016 werd Sunday Oliseh aangesteld als trainer van Fortuna Sittard. Oliseh zette twee nieuwe clubrecords; 8 thuisoverwinningen op rij en de grootste uitoverwinning in de clubhistorie, 0-6 bij Telstar. Op 12 januari 2018 werd een periodetitel binnengehaald, na een 2-1 overwinning op Jong Ajax. Op 14 februari 2018 werd Oliseh op non-actief gesteld naar aanleiding van het herhaaldelijk verwijtbaar handelen gedurende langere periode door de trainer jegens meerdere personen in de organisatie, aldus een statement op de clubsite.
Eredivisie
In het seizoen 2017/18 eindigde de club als tweede achter kampioen Jong Ajax, dat geen recht heeft om te promoveren. Na zestien jaar komt Fortuna Sittard vanaf 2018 weer uit op het allerhoogste voetbalniveau van Nederland.
Stadion
Tot oktober 1999 was stadion De Baandert de thuisbasis van de club. Sinds de opening op zondagavond 14 november 1999 tegen de Duitse topclub FC Schalke 04 (1-1), speelt Fortuna zijn wedstrijden in het Fortuna Sittard Stadion, dat een capaciteit heeft van 12.800 zitplaatsen. In het stadion bevinden zich ook vergaderzalen waarin zakelijke bijeenkomsten, recepties, feesten en diners plaatsvinden. Een etage daarboven is de plek voor de sponsoren van de club. Op de derde etage staan luxe ingerichte business units. In 2011 zijn voor het eerst sinds de bouw ontwikkelingen ontstaan rond het stadion en de afbouw hiervan; deze ontwikkelingen begonnen met de realisatie van Sportzone Limburg. Aan de noordwestelijke zijde van het stadion werd in 2013 het complex geopend van Fitland XL; hierin zijn diverse onderwijsinstellingen en sportfaciliteiten gevestigd. In 2013 is ook begonnen met de afbouw van het stadion zelf met de bouw van een sporthotel in de noordoostelijke vleugel. Door de degradatie in 2002 werd het voor Fortuna Sittard steeds moeilijker de lasten van het nieuwe stadion te dragen. Hierom is het stadion sinds 2005 geen eigendom meer van de voetbalclub, maar van projectontwikkelaar Offermans-Joosten.
Erelijst
KNVB Beker
Winnaar: 1956/57, 1963/64
Runner-up: 1983/84, 1998/99
Eerste Divisie
Winnaar: 1958/59, 1963/64, 1965/66, 1994/95
Gepromoveerd: 1981/82, 2017/18
Organisatie
Bijgewerkt tot 29 september 2022
Eerste elftal
Selectie
Bijgewerkt tot 7 augustus 2023
Staf
Bijgewerkt tot 8 augustus 2023
Overige elftallen
Vrouwen
In juni 2012 startte men onder dezelfde naam 'Fortuna Sittard' maar onder een andere organisatie met een vrouwenelftal. De club kon het elftal van RKTSV, de kersverse kampioen van de nieuwe Topklasse, overnemen omdat voor de amateurclub de (reis)kosten te hoog werden. De vaste thuisbasis van het vrouwenteam was het Sportpark Burgemeester Smeets van SVM. Sinds het seizoen 2015/2016 speelt dit vrouwenelftal niet meer als Fortuna Sittard maar als diens illustere voorganger Fortuna '54. Het maakt hierdoor nu ook qua naam geen onderdeel meer uit van de club Fortuna Sittard. De nieuwe thuishaven is Sportcomplex Sanderbout. Sinds juli 2016 is Chris Smeets aangetrokken als technisch manager. Sandra Swinkels werd met ingang van seizoen 2016/17 de nieuwe hoofdcoach.
In januari 2022 werd bekend dat Fortuna opnieuw met een vrouwenafdeling zou beginnen. Vanaf seizoen 2022/23 spelen zij in de Vrouwen Eredivisie.
Overzichtslijsten
Competitieresultaten
1968 – 1979: Fortuna SC
1979 – heden: Fortuna Sittard
Fortuna in Europa
Uitslagen vanuit gezichtspunt Fortuna
#Q = #voorronde, #R = #ronde, Groep = groepsfase, 1/8 = achtste finale, 1/4 = kwartfinale, 1/2 = halve finale, T/U = Thuis/Uit, W = Wedstrijd, PUC = punten UEFA-coëfficiënten .
Fortuna '54 in Europa
Fortuna Sittard in Europa
Zie ook
Deelnemers UEFA-toernooien Nederland
Deelnemers International Football Cup & Intertoto Cup Nederland
Eeuwige ranglijst van deelnemers UEFA-clubcompetities
Bekende en prominente (oud-)spelers
Topscorers
Trainers
2023-heden Danny Buijs
Zie ook
Alinea sport in artikel Geleen over Fortuna '54
Fortuna Sittard Vrouwen
Externe link
Officiële website
|
Stadion
Tot oktober 1999 was stadion De Baandert de thuisbasis van de club. Sinds de opening op zondagavond 14 november 1999 tegen de Duitse topclub FC Schalke 04 (1-1), speelt Fortuna zijn wedstrijden in het Fortuna Sittard Stadion, dat een capaciteit heeft van 12.800 zitplaatsen. In het stadion bevinden zich ook vergaderzalen waarin zakelijke bijeenkomsten, recepties, feesten en diners plaatsvinden. Een etage daarboven is de plek voor de sponsoren van de club. Op de derde etage staan luxe ingerichte business units. In 2011 zijn voor het eerst sinds de bouw ontwikkelingen ontstaan rond het stadion en de afbouw hiervan; deze ontwikkelingen begonnen met de realisatie van Sportzone Limburg. Aan de noordwestelijke zijde van het stadion werd in 2013 het complex geopend van Fitland XL; hierin zijn diverse onderwijsinstellingen en sportfaciliteiten gevestigd. In 2013 is ook begonnen met de afbouw van het stadion zelf met de bouw van een sporthotel in de noordoostelijke vleugel. Door de degradatie in 2002 werd het voor Fortuna Sittard steeds moeilijker de lasten van het nieuwe stadion te dragen. Hierom is het stadion sinds 2005 geen eigendom meer van de voetbalclub, maar van projectontwikkelaar Offermans-Joosten.
| 9 |
stadion, arena, sportlocatie
|
9,369 |
Airline
|
242221
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/China%20Eastern%20Airlines
|
China Eastern Airlines
|
China Eastern Airlines (Traditioneel Chinees: 中國東方航空股份有限公司, Vereenvoudigd Chinees: 中国东方航空股份有限公司, Pinyin: Zhōngguó Dōngfāng Hángkōng Gǔfèn Yǒuxiàn Gōngsī) is een luchtvaartmaatschappij uit de Volksrepubliek China met als thuisbasis luchthaven Shanghai Pudong in Shanghai. De naam wordt vaak afgekort tot China Eastern.
Geschiedenis
China Eastern Airlines is opgericht in 1988 door CAAC als de regionale luchtvaartmaatschappij voor de regio Shanghai. Het vormde in 1993 twee dochterondernemingen in Jiangsu en Quilu. In 1997 was het de eerste Chinese luchtvaartmaatschappij met een beursnotering, de aandelen staan genoteerd aan de beurzen van Shanghai, Hongkong en New York. China Yunnan Airlines en China Northwest Airlines fuseerden met China Eastern Airlines in 2002. In de zomer van 2011 heeft China Eastern zich bij SkyTeam aangesloten.
In juli 2017 werd bekend dat Delta Air Lines en China Eastern Airlines elk een aandelenbelang van 10% in Air France-KLM gaan nemen. Met de verkoop haalt Air France-KLM 750 miljoen euro op. Verder mogen Chinese Eastern en Delta elk een lid voordragen in de raad van commissarissen van Air France-KLM.
Per april 2020 bestond de vloot uit 566 vliegtuigen met een gemiddelde leeftijd van 6,8 jaar. In 2017 vervoerde de maatschappij 111 miljoen passagiers, waarmee de luchtvaartmaatschappij op de 7e plaats staat van alle maatschappijen wereldwijd. Het binnenlands vervoer is veruit het meest belangrijk, internationaal werden 15 miljoen passagiers vervoerd. Op 31 december 2017 had de groep 75.277 medewerkers in dienst van wie het grootste deel werkzaam is in de Volksrepubliek China.
Per eind 2017 waren de twee grootste aandeelhouders CEA Holding met 38% van de aandelen en CES Global met een belang van 18,1%. CES Global heeft CEA Holding als enige aandeelhouder waardoor CEA Holding in totaal zo'n 56% in handen heeft. Delta Air Lines, Inc. had een belang van 3,2%.
Vloot
De vloot van China Eastern, met een gemiddelde leeftijd van 6,8 jaar, bestaat in april 2020 uit de volgende toestellen:
35 Airbus A319-100
180 Airbus A320-200
37 Airbus A320neo
77 Airbus A321-200
30 Airbus A330-200
23 Airbus A330-300
7 Airbus A350-900
40 Boeing 737-700
111 Boeing 737-800
3 Boeing 737 MAX 8
20 Boeing 777-300
3 Boeing 787-9
Totaal: 566 toestellen
Bestellingen
14 Airbus A320neo
2 Airbus A350-900
2 Boeing 737 MAX 8
Ongelukken
Op 15 augustus 1989 stortte een Antonov An-24 bij het opstijgen neer na een storing van de rechter motor. Het vliegtuig voerde China Eastern Airlines-vlucht 5510 van Shanghai naar Nanchang uit. Van de 40 mensen aan boord kwamen 34 om het leven.
Bij het uitvoeren van China Eastern Airlines-vlucht 5398 van Shenzhen naar Fuzhou op 26 oktober 1993 schoot bij landing in Fuzhou de McDonnell Douglas MD-82 door op de landingsbaan na een mislukte poging een doorstart te maken. Twee van de tachtig inzittenden kwamen om.
Op 21 november 2004 stortte China Eastern Airlines-vlucht 5210 van Baotou naar Shanghai een minuut na vertrek neer in Binnen-Mongolië. Alle 53 inzittenden van de Bombardier CRJ200 kwamen om, evenals twee mensen op de grond.
Op 21 maart 2022 stortte China Eastern Airlines-vlucht 5735, die uitgevoerd werd met een Boeing 737, neer in bergachtig gebied ten zuidoosten van de stad Wuzhou in de regio Guangxi. Het vliegtuig was onderweg van Kunming naar Guangzhou. Geen van de 123 passagiers en 9 bemanningsleden overleefde het ongeluk.
Externe link
Website van China Eastern
Chinese luchtvaartmaatschappij
Bedrijf genoteerd aan de New York Stock Exchange
Bedrijf genoteerd aan de Hong Kong Stock Exchange
Bedrijf genoteerd aan de Shanghai Stock Exchange
Economie in Shanghai
|
Geschiedenis
China Eastern Airlines is opgericht in 1988 door CAAC als de regionale luchtvaartmaatschappij voor de regio Shanghai. Het vormde in 1993 twee dochterondernemingen in Jiangsu en Quilu. In 1997 was het de eerste Chinese luchtvaartmaatschappij met een beursnotering, de aandelen staan genoteerd aan de beurzen van Shanghai, Hongkong en New York. China Yunnan Airlines en China Northwest Airlines fuseerden met China Eastern Airlines in 2002. In de zomer van 2011 heeft China Eastern zich bij SkyTeam aangesloten.
| 6 |
luchtvaartmaatschappij, vliegmaatschappij, airline
|
10,712 |
Comment
|
183308
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Wedden%20dat..%3F
|
Wedden dat..?
|
Wedden dat..? is een televisieprogramma waarin mensen weddenschappen afsluiten over een bijzondere vaardigheid die ze bezitten. Het was een van de succesvolste televisieprogramma's in Nederland en gaf aanleiding tot een groot aantal nieuwe spelshows in Nederland. Het idee is afkomstig van de Duitse presentator Frank Elstner. Het door Elstner bedachte programma liep nog tot 13 december 2014 in Duitsland onder de titel Wetten, dass..?.
Geschiedenis
In 1984 kocht de AVRO het programmaformat van de Duitse omroep ZDF, waar het programma al sinds 1981 een succes was. De presentatie was vanaf het begin in handen van Jos Brink. De eerste twee seizoenen werd Brink bijgestaan door Sandra Reemer, die hij "mijn kroepoekje" noemde wegens haar Indische achtergrond. Vanaf het vierde seizoen was Myrna Goossen de medepresentatrice omdat Reemer was overgestapt naar de NCRV. Jos Brink ontving voor Wedden dat..? in 1986 de Gouden Televizier-Ring. Op het hoogtepunt had Wedden dat..? elke week 4,5 miljoen kijkers. In 1990 verhuisde het programma naar de nieuwe commerciële omroep RTL 4, waar Brink het programma nog even presenteerde. Het eerste seizoen bij RTL 4 was een coproductie met VTM, daarom was er nu een Vlaamse medepresentatrice: Marlène de Wouters. Het seizoen erna (1991/1992) werd Jos Brink geassisteerd door Manuëla Kemp.
Omdat Brink meer tijd wilde besteden aan het theater en andere projecten, én omdat hij moeite had met het werken in een commerciële omgeving, trad hij in 1993 terug als presentator. Hij werd opgevolgd door Rolf Wouters (1993-1995) en diens televisie-assistent Meneer Sjon, die een eigen sfeer aan het programma meegaven. Wouters viel vooral op door de gevaarlijke en spectaculaire zaalweddenschappen aan het einde van het programma. Wegens de hoge productiekosten werd het programma enkele seizoenen later stopgezet.
In 1999 werd het programma voor één seizoen gepresenteerd door Reinout Oerlemans en Fabienne de Vries op RTL 4, maar dit werd geen succes. In 2000 werd er een eenmalige special van Wedden dat...? gehouden waarin kinderen een weddenschap aangaan. De aflevering werd gepresenteerd door Bart Peeters en werd gehouden i.s.m de Sponsorloterij en de Avro. Op 7 mei en 8 december 2005 werd het programma door de NCRV eenmalig uitgezonden, met het oorspronkelijke presentatieduo Jos Brink & Sandra Reemer, ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van het Liliane Fonds respectievelijk Make a difference day.
In 2008 produceerde RTL een soortgelijk programma, Ik wed dat ik het kan!. In 2011 keerde het programma terug bij SBS6 onder de titel Wedden dat ik het kan.
Opzet van het programma
Het programma werd doorgaans rechtstreeks uitgezonden vanuit een groots opgezette studio in Aalsmeer, met publiek. De presentator ontving gedurende het programma enkele bekende gasten, met wie hij een gesprek had voordat werd overgegaan op de presentatie van de uitleg van een weddenschap. Hierbij wordt ook de kandidaat gepresenteerd die de weddenschap aanging. In de beginjaren introduceerden de gasten deze weddenschap zelf, alsof ze zelf iemand meegebracht hadden die iets bijzonders kon. In werkelijkheid werden de weddenschappen georganiseerd door de redactie van het programma. Mensen die een weddenschap wilden aangaan konden zich hiervoor bij de redactie aanmelden. Nadat de weddenschap van de kandidaat uitgelegd was, kon de gast wedden op het succes ervan. Indien hij het achteraf bij het verkeerde eind had, diende hij een tegenprestatie uit te voeren, die meestal ludiek van aard was. Deze tegenprestatie werd aan het begin van de volgende aflevering getoond. Na vier gasten en weddenschappen werd het programma afgesloten met de zaalweddenschap, die door de presentator moest worden uitgevoerd behalve in het seizoen 1999. Hierbij moesten twee mensen wedden op het succes van deze weddenschap. Ook hier gold dat degene die het bij het verkeerde eind had, een tegenprestatie moest uitvoeren. Deze moest in de studio worden uitgevoerd, direct na de zaalweddenschap.
Weddenschappen
De weddenschappen draaiden om een bijzondere vaardigheid of bijzondere kennis van een of meerdere deelnemers.
Voorbeelden van weddenschappen rond een bijzondere vaardigheid waren: met de neuswielen van een Boeing 747 tussen vier champagneglazen rijden zonder ze te breken, touwtjespringen met 120 kinderen tegelijk en binnen zes minuten tien champagneglazen op elkaar zetten met een vorkheftruck. De meeste weddenschappen werden in de studio uitgevoerd, maar soms was het noodzakelijk de weddenschap van tevoren op te nemen op locatie. Zo ging de Groningse kinderarts Dick Hamming anderhalve minuut lang waterskiën achter een acht van Aegir. Deze weddenschap werd uitgevoerd op de Bosbaan te Amsterdam.
Vaak waren er ook geheugen-/denkopdrachten, bijvoorbeeld pingpongballen herkennen aan het stuitergeluid. Vaak bestond een dergelijke weddenschap uit vijf opgaven zonder tijdslimiet, maar die wel allemaal goed moesten zijn. Er waren echter ook geheugen-/denkopdrachten die wel op tijd gingen en ook hier mochten geen fouten gemaakt worden. In beide gevallen betekende een fout dat de weddenschap was mislukt. In het tweede geval was de weddenschap ook mislukt als de kandidaat niet binnen de tijd alle opgaven kon beantwoorden. De vijf opgaven werden altijd door iemand uit het publiek gekozen uit een hele serie zonder dat de kandidaat dit zag en hoorde(deze had op het moment van uitkiezen een blinddoek voor en een koptelefoon op, waarop muziek was te horen)
De zaalweddenschap moest worden uitgevoerd door de presentator. Jos Brink werd vaak geacht voor het einde van het programma een bepaald aantal voorwerpen of beroepsbeoefenaars in de studio te verzamelen, waar hij tijdens de uitzending oproepen voor deed. Ook andere zaalweddenschappen waren mogelijk, waarbij de haaienweddenschap de meest geruchtmakende was: Brink moest een minuut zwemmen in een bak met haaien, waar hij de hele uitzending zenuwachtig voor was en wat hij uiteindelijk dan ook niet aandurfde. Rolf Wouters maakte van dit soort spectaculaire zaalweddenschappen aanvankelijk een gewoonte, maar besloot na enkele gevaarlijke weddenschappen demonstratief om geen zaalweddenschappen meer te doen, omdat het bijna een keer was misgegaan en hij bang was het verkeerde voorbeeld te geven.
Reinout Oerlemans, die het programma in 1999 presenteerde, voerde geen zaalweddenschappen uit. Hij liet dit over aan zijn assistente Fabienne de Vries die in zijn plaats de zaalweddenschappen uitvoerde. Zij voerde deze niet uit in de studio, maar deed dit op locatie. Hiermee was Reinout Oerlemans de enige presentator die de zaalweddenschappen niet zelf uitvoerde.
Stijl
Wedden dat..? was een van de eerste grote spelshows op de Nederlandse televisie en vormde een inspiratiebron voor een reeks aan spelshows. De studiovloer was groot en het decor deed futuristisch aan, met veel grijs, enkele showtrappen en veel lampjes. Doordat de weddenschappen qua karakter zo uiteenliepen, werden er speciale decors gebouwd per weddenschap. De W en het vraagteken uit de titel keerden vaak terug als motief in deze decors.
Weddenschappen werden steevast vergezeld van spannende muziek, uitgekiende belichting en meestal met een wegtikkende klok, geprojecteerd onder in beeld.
In contrast met deze spanning stond de presentator. Jos Brink wist in zijn smoking met humor de chaotische gang van zaken bij het opbouwen en afbreken van een weddenschap te begeleiden (en soms te verergeren) en had bijzondere dialogen met zijn 'kroepoekje' Sandra Reemer. Rolf Wouters werd steevast begeleid door Meneer Sjon, een kleine gedienstige amanuensis met een iets te hoge stem.
Voordat een weddenschap begon, sprak de presentator steevast de legendarische woorden "Dan gaat de weddenschap.... nu in!". Deze woorden worden ook in het huidige programma Wedden dat ik het kan gebruikt om de start van een weddenschap aan te kondigen.
Prijzen
Elke kandidaat die een weddenschap aanging kreeg een trofee waarin het Wedden dat...?-logo stond, later (eind jaren negentig) kreeg men alleen deze trofee als de weddenschap gewonnen werd.
Incidenten
Omdat het programma live was, was het mogelijk voor Jos Brink om grappen te maken die eigenlijk niet door de beugel konden. Na een weddenschap van een voetendokter die patiënten kon herkennen aan hun voeten, merkte Brink op dat "we volgende week een gynaecoloog hebben". Deze opmerking veroorzaakte in die tijd veel ophef en resulteerde in enkele klachten en opzeggingen bij de AVRO.
Op het hoogtepunt van de reeks was er een 11-jarig jongetje, Dennis van Bommel, dat sterrenstelsels kon herkennen. Hij behaalde de weddenschap vol trots en twee dagen later ging de jongen met zijn prijs naar zijn jarige oma. Hij had op dat moment dezelfde trui aan als in de uitzending, met zijn naambordje erop. Toen hij een kruispunt wilde oversteken, werd hij geschept door een auto, die doorreed. Meteen daarna werd hij overreden door een andere auto. Hij was op slag dood. De politie kon hem identificeren door het naambordje dat hij droeg. Dit incident kreeg aandacht in de landelijke pers en greep Brink zeer aan. Hij wijdde het begin van de uitzending die erop volgde aan het ongeluk. Uit respect voor de jongen hield hij die uitzending geen zaalweddenschap.
België
In België is een eigen versie van het programma een tijd uitgezonden door de commerciële omroep VTM. Een eerste reeks werd gepresenteerd door de bekende Nederlandse presentator Jos Brink, met als assistent Marlène de Wouters. Een tweede reeks zou later door Koen Wauters gepresenteerd worden.
Nederlands spelprogramma
Programma van de AVRO
Programma van RTL 4
Vlaams spelprogramma
Programma van VTM
Winnaar van de Gouden Televizier-Ring
|
Incidenten
Omdat het programma live was, was het mogelijk voor Jos Brink om grappen te maken die eigenlijk niet door de beugel konden. Na een weddenschap van een voetendokter die patiënten kon herkennen aan hun voeten, merkte Brink op dat "we volgende week een gynaecoloog hebben". Deze opmerking veroorzaakte in die tijd veel ophef en resulteerde in enkele klachten en opzeggingen bij de AVRO.
Op het hoogtepunt van de reeks was er een 11-jarig jongetje, Dennis van Bommel, dat sterrenstelsels kon herkennen. Hij behaalde de weddenschap vol trots en twee dagen later ging de jongen met zijn prijs naar zijn jarige oma. Hij had op dat moment dezelfde trui aan als in de uitzending, met zijn naambordje erop. Toen hij een kruispunt wilde oversteken, werd hij geschept door een auto, die doorreed. Meteen daarna werd hij overreden door een andere auto. Hij was op slag dood. De politie kon hem identificeren door het naambordje dat hij droeg. Dit incident kreeg aandacht in de landelijke pers en greep Brink zeer aan. Hij wijdde het begin van de uitzending die erop volgde aan het ongeluk. Uit respect voor de jongen hield hij die uitzending geen zaalweddenschap.
| 1 |
reactie, opmerking, commentaar
|
11,781 |
TrackAction
|
1809353
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Spoorlijn%20Stuttgart%20-%20W%C3%BCrzburg
|
Spoorlijn Stuttgart - Würzburg
|
|}
De spoorlijn Stuttgart - Würzburg ook wel Frankenbahn genoemd is een Duitse spoorlijn als spoorlijn 4800, (Stuttgart - Bietigheim-B.) 4900, (Bietigheim-B. - Osterburken) 4120, (Osterburken - Heidingsfeld) en 5321, (Heidingsfeld - Würzburg) onder beheer van DB Netze.
Geschiedenis
Het traject tussen Stuttgart en Würzburg van de Frankenbahn werd door de Zentralbahn, de Nordbahn en door de Odenwaldbahn tussen 1866 en 1869 in fases geopend.
Treindiensten
DB
De Deutsche Bahn verzorgt het personenvervoer op dit traject met RE / RB treinen.
De Deutsche Bahn AG gebruikt voor deze treindienst treinstellen van het type xx.
S-Bahn Stuttgart
Aansluitingen
In de volgende plaatsen is of was er een aansluiting van de volgende spoorlijnen:
Stuttgart Hbf
Filstalbahn, spoorlijn tussen Stuttgart en Ulm
Gäubahn, spoorlijn tussen Stuttgart en Singen (Hohentwiel)
Neckar-Alb-Bahn, spoorlijn tussen Stuttgart over Reutlingen naar Tübingen
Remsbahn, spoorlijn tussen Stuttgart en Aalen
Murrbahn, spoorlijn tussen Stuttgart en Crailsheim
NBS naar Mannheim, spoorlijn tussen Stuttgart en Mannheim
S-Bahn Stuttgart, spoorlijn tussen Stuttgart en Plochingen
Stuttgarter Straßenbahnen (SSB) stadstram rond Stuttgart
Kornwestheim
Schusterbahn, spoorlijn tussen Kornwestheim en Stuttgart-Untertürkheim
Ludwigsburg
Backnang - Ludwigsburg, spoorlijn tussen Backnang en Ludwigsburg
Ludwigsburg - Markgröningen, spoorlijn tussen Ludwigsburg en Markgröningen
Bietigheim-Bissingen
Westbahn, spoorlijn tussen Bietigheim-Bissingen en Bruchsal
Lauffen
Lauffen am Neckar
Zabergäubahn, spoorlijn tussen Lauffen am Neckar en Leonbronn
Heilbronn
Kraichgaubahn, spoorlijn tussen Karlsruhe en Heilbronn
Hohenlohebahn, spoorlijn tussen Crailsheim en Heilbronn
stadstram Heilbronn, stadstram door de stad Heilbronn, tussen Karlsruhe en Öhringen-Cappel
Bad Friedrichshall-Jagstfeld
Untere Kochertalbahn, spoorlijn tussen Bad Friedrichshall-Jagstfeld en Ohrnberg
Elsenztalbahn, spoorlijn tussen Heidelberg en Bad Friedrichshall-Jagstfeld
Neckartalbahn, spoorlijn tussen Heidelberg en Bad Friedrichshall-Jagstfeld
Möckmühl
Jagsttalbahn, spoorlijn tussen Möckmühl en Dörzbach
Osterburken
Neckarelz - Osterburken, spoorlijn tussen Neckarelz en Osterburken
Königshofen
Königshofen (Baden)
Taubertalbahn, spoorlijn tussen Crailsheim en Wertheim
Lauda
Taubertalbahn, spoorlijn tussen Crailsheim en Wertheim
Würzburg
Würzburg - Hannover, HSL spoorlijn tussen Würzburg - Hannover
Würzburg - Aschaffenburg, spoorlijn van Würzburg via Aschaffenburg naar Hanau
Würzburg - Nürnberg, spoorlijn tussen Würzburg - Nürnberg
Würzburg - Bamberg, spoorlijn tussen Würzburg - Bamberg
Würzburg - Treuchtlingen, spoorlijn tussen Würzburg - Treuchtlingen
Würzburger Straßenbahn GmbH, tram in en rond Würzburg
Elektrische tractie
Het traject werd geëlektrificeerd met een spanning van 15.000 volt 16 2/3 Hz wisselstroom.
Literatuur
Hans-Wolfgang Scharf: Eisenbahnen zwischen Neckar, Tauber und Main. Bd. 1: Historische Entwicklung und Bahnbau. EK-Verlag, Freiburg (Breisgau) 2001, ISBN 3-8825-5766-4.
Hans-Wolfgang Scharf: Eisenbahnen zwischen Neckar, Tauber und Main. Bd. 2: Ausgestaltung, Betrieb und Maschinendienst. EK-Verlag, Freiburg (Breisgau) 2001, ISBN 3-8825-5768-0.
Hans-Wolfgang Scharf: Die Eisenbahn im Kraichgau. Eisenbahngeschichte zwischen Rhein und Neckar. EK-Verlag, Freiburg (Breisgau) 2006, ISBN 3-8825-5769-9.
Eisenbahnatlas Deutschland. Schweers + Wall, Aachen 2005, ISBN 3-89494-134-0.
Zie ook
Lijst van Duitse spoorwegondernemingen
Stuttgart - Wurzburg
Stuttgart - Würzburg
|
Aansluitingen
In de volgende plaatsen is of was er een aansluiting van de volgende spoorlijnen:
| 2 |
volgen, traceren, locatie-updates
|
7,456 |
VideoGallery
|
1983618
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Discografie%20van%20BZN
|
Discografie van BZN
|
Deze pagina bevat een uitgebreide lijst met de discografie van de band BZN. Hij is nog steeds incompleet.
Argentinië
Singles
Sweet silver Anny, 1973
Amame como un leon, 1974
Adios Sue, 1975
Australië
Albums
Good for gold, 1995
België
Albums
Making a Name, 1977
BZN Greatest Hits, 1982
Singles
|- align=center
|align=left|Bad bad woman||1971||-||||||
|- align=center
|align=left|Rolling Around the Band||1973||24-03-1973*||27||1||
|- align=center
|align=left|Sweet Silver Anny||1973||03-11-1973*||22||3||
|- align=center
|align=left|Barber's rock||1974||-||||||
|- align=center
|align=left|Love me like a lion||1974||-||||||
|- align=center
|align=left|Goodbye Sue||1975||-||||||
|- align=center
|align=left|Mon Amour||1976||16-10-1976*||1||8||
|- align=center
|align=left|Don't Say Goodbye||1977||19-02-1977*||3||10||
|- align=center
|align=left|Sevilla||1977||23-07-1977*||5||10||
|- align=center
|align=left|The Clown||1977||24-12-1977*||7||7||
|- align=center
|align=left|Lady McCorey||1978||20-05-1978*||5||11||
|- align=center
|align=left|Felicidad||1978||23-12-1978*||14||7||
|- align=center
|align=left|Oh Me Oh My||1979||12-05-1979*||16||3||
|- align=center
|align=left|Marching On||1979||29-09-1979*||15||3||
|- align=center
|align=left|Pearlydumm||1980||08-03-1980*||8||8||
|- align=center
|align=left|Rockin' the Trolls||1980||13-09-1980*||5||10||
|- align=center
|align=left|Chanson d'Amour||1981||25-04-1981*||9||9||
|- align=center
|align=left|The Old Calahan||1981||19-09-1981*||19||4||
|- align=center
|align=left|Blue Eyes||1982||05-06-1982*||7||7||
|- align=center
|align=left|Twilight||1982||09-10-1982*||19||3||
|- align=center
|align=left|Just an illusion||1983||26-03-1983*||9||7||
|- align=center
|align=left|Le Legionairre||1983||19-03-1983*||19||3||
|- align=center
|align=left|If I Say The Words||1984||21-04-1984*||15||7||
|- align=center
|align=left|The Summertime||1985||01-06-1985*||22||1||
|- align=center
|}
Gegevens uit de Belgische BRTtop30*, voorloper van de Ultratop50
Video/dvd
Adieu BZN - The last concert, #5?
Bulgarije
Albums
Reflections, 1984
Singles
Mon amour, 1976
Dance dance dance, 1983?
Le légionaire, 1986
My memories of you, 1986
Canada
Albums
Chanson d'Amour, 1986 (Platina)
Singles
La saison Française, 1985
Chanson d'Amour, 1985
La paradis pour les Amoureux, 1985
Le Légionaire, 1985
Denemarken
Singles
Walking in Heaven, 2002
Duitsland
Albums
Making a Name, 1977
The best of BZN, 1982
Pictures of Moments, 1983
Falling in Love, 1984
Reflections, 1984
Maid of the Mist, 1985
A World of Love, 1991
Congratulations, 1991
Gold, 1993
'Round the Fire, 1995
Good for gold, 1995
Pearls, 1997
Tequila Sunset, 2002
Adieu BZN - The last concert, 2007
Singles
Bad bad woman, 1971
Rolling around the band, 1973
Sweet silver Anny, 1973
Barber's rock, 1974
Djadja, 1976
Mon Amour, 1976
Don't Say Goodbye, 1977
Sevilla, 1977
The Clown, 1977
Das lied am ende der show, 1977
Lady McCorey, 1978
Felicidad, 1978
Oh Me Oh My, 1979
Pearlydumm, 1980
Rockin' the Trolls, 1980
Chanson d'Amour, 1980
The old Calahan, 1981
Blue Eyes, 1982
Twilight, 1982
Just an illusion, 1983
La Saison Française, 1985
Love's like a river, 1986
Help me, 1991
Lass die stern wo sie stehn, 1992
Sommer sommer, 1998 (promotiesingle)
Summer, 2003 (promotiesingle)
Video/dvd
Adieu BZN - The last concert, 2007
Frankrijk
Singles
The Clown, 1977
Rockin' the Trolls, 1980
Finland
Albums
Horizon, 1990
Groot-Brittannië
Singles
Rolling around the band, 1973
Rockin' the Trolls, 1980
Indonesië
Albums
BZN live - 20 jaar, 1987
Italië
Singles
Rock and roll woman, 1971 (hit)
Barber's rock, 1974
Mexico
Albums
Reflections, 1984
Nederland
Albums
Reguliere albums
|- align=center
|align=left|The Bastard||1971||-||||||
|- align=center
|align=left|The best of BZN||1971||-||||||
|- align=center
|align=left|BZN greatest hits||1973||-||||||
|- align=center
|align=left|Making a Name||1977||13-08-1977||4||15|| Platina
|- align=center
|align=left|You're Welcome||1978||03-06-1978||2||17|| Platina
|- align=center
|align=left|Summer Fantasy||1979||09-06-1979||12||27|| Platina
|- align=center
|align=left|Grootste Hits||1980||15-03-1980||1(9wk)||25|| Platina & Platina muziekcassette
|- align=center
|align=left|Green Valleys||1980||06-09-1980||2||16|| Platina
|- align=center
|align=left|Friends||1981||26-09-1981||3||24|| Platina
|- align=center
|align=left|We wish you a merry Christmas||1981||05-12-1981||4||7|| Platina
|- align=center
|align=left|Pictures of Moments||1982||16-10-1982||3||17|| Platina
|- align=center
|align=left|We wish you a merry Christmas||1982||-|||||| Platina / #1 in de TV LP Top 15
|- align=center
|align=left|28 Golden Hits||1983||-|||||| Platina / #1 in de TV LP Top 15
|- align=center
|align=left|Desire||1983||15-10-1983||2||19|| Platina
|- align=center
|align=left|Reflections||1984||20-10-1984||5||29|| Platina
|- align=center
|align=left|Maid of the Mist||1985||19-10-1985||5||21|| Platina
|- align=center
|align=left|Christmas with BZN||1985||14-12-1985||5||6|| Platina
|- align=center
|align=left|Heartbreaker||1986||11-10-1986||3||19|| Platina
|- align=center
|align=left|BZN live - 20 jaar||1987||04-04-1987||5||25|| Platina
|- align=center
|align=left|Visions||1987||17-10-1987||2||30|| Dubbel platina
|- align=center
|align=left|Endless Dream||1988||08-10-1988||2||29|| Platina
|- align=center
|align=left|Crystal gazer||1989||14-10-1989||2||25|| Platina
|- align=center
|align=left|Bells of Christmas||23-11-1989||09-12-1989||9||9|| Goud
|- align=center
|align=left|Horizon||1990||13-10-1990||3||26|| Platina
|- align=center
|align=left|Congratulations||16-09-1991||12-10-1991||6||22|| Platina
|- align=center
|align=left|Rhythm of my Heart||28-09-1992||10-10-1992||3||18|| Platina
|- align=center
|align=left|Gold||05-04-1993||24-04-1993||1(3wk)||29|| Platina
|- align=center
|align=left|Sweet Dreams||18-10-1993||30-10-1993||3||24|| Platina
|- align=center
|align=left|Serenade||03-10-1994||15-10-1994||4||27|| Platina
|- align=center
|align=left|Summer Holiday||1995||01-07-1995||4||15|| Beperkte oplage
|- align=center
|align=left|Round the Fire||02-10-1995||21-10-1995||6||27|| Platina
|- align=center
|align=left| A Symphonic Night I||30-09-1996||12-10-1996||2||42|| Dubbel platina
|- align=center
|align=left|Pearls||29-09-1997||11-10-1997||3||27|| Platina
|- align=center
|align=left|A Symphonic Night II||28-09-1998||10-10-1998||3||19|| Platina
|- align=center
|align=left|The best days of my life||27-09-1999||02-10-1999||11||22|| Goud
|- align=center
|align=left|Gold & More||25-09-2000||07-10-2000||25||12|| Beperkte oplage
|- align=center
|align=left|More Gold||25-09-2000||21-10-2000||86||2||
|- align=center
|align=left|Out in the Blue||26-02-2001||03-03-2001||2||34|| Platina
|- align=center
|align=left|Tequila Sunset||30-09-2002||12-10-2002||5||16|| Goud
|- align=center
|align=left|Leef je leven||29-09-2003||04-10-2003||6||20|| Goud
|- align=center
|align=left|Die mooie tijd||25-02-2005||05-03-2005||5||19||
|- align=center
|align=left|The Singles Collection 1965-2005||21-10-2005||29-10-2005||6||51|| Platina
|- align=center
|align=left|Adieu BZN - The last concert||13-07-2007||21-07-2007||1(3wk)||31||
|- align=center
|align=left|BZN Top 100||01-03-2008||09-08-2008||11||8|| In 2013 als 100 X BZN heruitgegeven
|- align=center
|align=left|It happened 50 years ago||19-06-2015||27-06-2015||21||8|| Grootste hits met drie nooit eerder uitgebrachte nummers.
|}
Speciale albumuitgaven
|- align=center
|align=left|14 gouwe ouwe||1977||-||||||
|- align=center
|align=left|The best of BZN||1979||-||||||
|- align=center
|align=left|In the beginning 1967-1970||1980||-||||||
|- align=center
|align=left|The best of BZN||1982||-|||||| Uitgebracht op cd
|- align=center
|align=left|Falling in love||1984||-|||||| Beperkte oplage
|- align=center
|align=left|Collection||1984||-|||||| Beperkte oplage
|- align=center
|align=left|Starportrait||1985||-|||||| Beperkte oplage en alleen op MC
|- align=center
|align=left|Our pleasure||1985||-|||||| Beperkte oplage
|- align=center
|align=left|The most beautiful love songs||1986||-|||||| Beperkte oplage
|- align=center
|align=left|Making a name/Greatest hits||1987||-|||||| Beperkte oplage en alleen op cd
|- align=center
|align=left|Memories||1989||-|||||| Beperkte oplage en alleen op cd
|- align=center
|align=left|3cd Box||1990||-|||||| Beperkte oplage en alleen op cd
|- align=center
|align=left|RTL 4 presenteert de hits van BZN||1991||-|||||| Beperkte oplage / uitgegeven met 2 verschilde covers
|- align=center
|align=left|Celebration||1992||-|||||| Beperkte oplage
|- align=center
|align=left|Mon amour||1993||-|||||| Beperkte oplage
|- align=center
|align=left|Good for gold||1995||-||||||
|- align=center
|align=left|2 for 1 Endless dream/Crystal gazer||1996||-||||||
|- align=center
|align=left|Viva el BZN||1997||-|||||| Beperkte oplage en alleen op cd
|- align=center
|align=left|El Cordobes||1998||-||||||
|- align=center
|align=left|2 for 1 Christmas with BZN/Bells of Christmas||1999||-||||||
|- align=center
|align=left|The star collection||2000||-|||||| Beperkte oplage
|- align=center
|align=left|The bastard||2005||-|||||| Heruitgave op lp en beperkte oplage
|- align=center
|align=left|Album collection||2005||-|||||| Beperkte oplage
|- align=center
|align=left|The platinum album collection||2005||-|||||| Beperkte oplage
|- align=center
|align=left|Moments In Time||2005||22-10-2005||29||2||
|- align=center
|align=left|Het mooiste van BZN||2006||-||||||
|- align=center
|align=left|Christmas with BZN||2006||-|||||| Heruitgave van Christmas with BZN uit 1985 met andere hoes
|- align=center
|align=left|The singles Collection||2007||-|||||| Heruitgave met 18 tracks
|- align=center
|align=left|The Christmas album||2008||-|||||| Heruitgave van Christmas with BZN uit 1985 met andere hoes
|- align=center
|align=left|BZN Auf Deutsch||17-06-2012||-||||||beperkte oplage
|- align=center
|align=left|100 X BZN||06-06-2013||-||||||In maart 2008 uitgebracht als BZN Top 100
|- align=center
|align=left|Forgotten memories||14-06-2015||-|||||| Cd met nooit eerder uitgebrachte nummers en door fans veel gezochte rariteiten en speciale opnamen. Alleen tijdens de laatste fandag uitgegeven.
|- align=center
|align=left|Complete BZN||19-06-2015||27-06-2015||29||2|| Cd-box in een oplage van 1200 stuks met de 26 studioalbums en een bonusschijfje met door fans veel gezochte rariteiten en speciale opnamen.
|- align=center
|align=left|The Golden years of Dutch pop music||05-08-2016|||||||| Dubbel-cd met A&B Sides and More - 1968-1976
|- align=center
|align=left|Golden Years||07-08-2020|||||||| Uitgebracht als dubbel LP (Coloured Vinyl)
|}
Singles
Reguliere singles
|- align=center
|align=left|Maybe someday||1968||20-04-1968||tip2||-|| Eerste Red Bullet-opname
|- align=center
|align=left|Waiting for you||1968||05-10-1968||24||8||
|- align=center
|align=left|Everyday I have to cry||1969||15-02-1969||17||6||
|- align=center
|align=left|Gonna take my mind off Maria||1969||28-06-1969||tip9||-||
|- align=center
|align=left|Mother can you see me||1969||22-11-1969||tip3||-||
|- align=center
|align=left|This is what I feel||1970||05-09-1970||tip24||-||
|- align=center
|align=left|Rock and roll woman||1971||-||||||
|- align=center
|align=left|Bad bad woman||1971||25-09-1971||16||6||#15 in de Daverende Dertig
|- align=center
|align=left|Riding on||1972||-||||||
|- align=center
|align=left|I can't see||1972||25-03-1972||tip3||-||
|- align=center
|align=left|Rolling around the band||1973||10-03-1973||20||4||#19 in de Daverende Dertig
|- align=center
|align=left|Sweet silver Anny||1973||06-10-1973||16||5||#15 in de Daverende Dertig
|- align=center
|align=left|Barber's rock||1974||02-03-1974||19||4||#26 in de Daverende Dertig
|- align=center
|align=left|Love me like a lion||1974||10-08-1974||23||4||
|- align=center
|align=left|Goodbye Sue||1975||31-05-1975||21||4||#19 in de Nationale Hitparade
|- align=center
|align=left|Djadja||1976||31-01-1976||tip6||-||
|- align=center
|align=left|Mon amour||1976||18-09-1976||1(5wk)||14||Alarmschijf / Goud #1 in de Nationale Hitparade
|- align=center
|align=left|Don't say goodbye||1977||12-02-1977||2||10||#2 in de Nationale Hitparade
|- align=center
|align=left|Sevilla||1977||09-07-1977||4||13|| Alarmschijf #4 in de Nationale Hitparade
|- align=center
|align=left|The clown||1977||03-12-1977||5||10||#5 in de Nationale Hitparade
|- align=center
|align=left|Lady McCorey||1978||06-05-1978||2||13||#3 in de Nationale Hitparade Top 50
|- align=center
|align=left|Felicidad||1978||02-12-1978||7||7||#6 in de Nationale Hitparade Top 50
|- align=center
|align=left|Oh me oh my||1979||28-04-1979||12||8||#11 in de Nationale Hitparade Top 50
|- align=center
|align=left|Marching on||1979||08-09-1979||8||9||#6 in de Nationale Hitparade Top 50
|- align=center
|align=left|Pearlydumm||1980||16-02-1980||1(1wk)||12||#3 in de Nationale Hitparade Top 50
|- align=center
|align=left|Rockin' the trolls||1980||23-08-1980||4||9||#2 in de Nationale Hitparade Top 50
|- align=center
|align=left|Chanson d'amour||1981||11-04-1981||3||11|| Alarmschijf #3 in de Nationale Hitparade Top 50
|- align=center
|align=left|The old Calahan||1981||15-08-1981||4||11||#4 in de Nationale Hitparade Top 50
|- align=center
|align=left|Blue eyes||1982||15-05-1982||5||9||#3 in de Nationale Hitparade Top 50
|- align=center
|align=left|Twilight||1982||11-09-1982||5||8||#3 in de Nationale Hitparade Top 50
|- align=center
|align=left|Just an illusion||1983||12-03-1983||3||9||Alarmschijf #4 in de Nationale Hitparade Top 50
|- align=center
|align=left|Le légionnaire||1983||17-09-1983||6||8||Alarmschijf #4 in de Nationale Hitparade Top 50
|- align=center
|align=left|If I say the words||1984||07-04-1984||4||8||#4 in de Nationale Hitparade Top 50
|- align=center
|align=left|La saison française||1984||22-09-1984||12||7||8 in de Nationale Hitparade Top 50
|- align=center
|align=left|The summertime||1985||27-04-1985||6||9||#6 in de Nationale Hitparade Top 50
|- align=center
|align=left|Run away home||1985||21-09-1985||15||6||#15 in de Nationale Hitparade Top 50
|- align=center
|align=left|Waltzing Maria||1986||19-04-1986||27||5||#18 in de Nationale Hitparade Top 50
|- align=center
|align=left|La France||1986||30-08-1986||12||7||#11 in de Nationale Hitparade Top 50
|- align=center
|align=left|Amore||1987||26-09-1987||6||7||#7 in de Nationale Hitparade Top 100
|- align=center
|align=left|La différence||1988||30-04-1988||22||4||#22 in de Nationale Hitparade Top 100
|- align=center
|align=left|La primavera||1988||10-09-1988||17||6||#18 in de Nationale Hitparade Top 100
|- align=center
|align=left|Wheels on fire||1988||19-11-1988||23||5||#17 in de Nationale Hitparade Top 100
|- align=center
|align=left|El Cordobes||1989||20-05-1989||13||6||#11 in de Nationale Hitparade Top 100
|- align=center
|align=left|If I had only a chance||1989||09-09-1989||12||7||#8 in de Nationale Hitparade Top 100
|- align=center
|align=left|Help me||1990||05-05-1990||14||6||#13 in de Nationale Top 100
|- align=center
|align=left|Yeppa||1990||01-09-1990||12||7||#9 in de Nationale Top 100
|- align=center
|align=left|Over the hills||1990||10-11-1990||30||3||#25 in de Nationale Top 100
|- align=center
|align=left|It happened 25 years ago||1991||31-08-1991||8||8||#8 in de Nationale Top 100
|- align=center
|align=left|Che sarà||1992||05-09-1992||10||8||#9 in de Nationale Top 100
|- align=center
|align=left|My number one||1993||03-04-1993||13||8||#13 in de Mega Top 50
|- align=center
|align=left|Desanya||1993||25-09-1993||19||5||#15 in de Mega Top 50
|- align=center
|align=left| Quiéreme mucho (mi amor)||1994||05-03-1994||36||3||#27 in de Mega Top 50
|- align=center
|align=left|Banjo man||1994||03-09-1994||6||10||#7 in de Mega Top 50
|- align=center
|align=left|Santo Domingo||1995||23-09-1995||17||4||#11 in de Mega Top 50
|- align=center
|align=left| Sing of love and faith (live)||1996||31-08-1996||19||6||#20 in de Mega Top 50
|- align=center
|align=left|Mama (live)||1996||23-11-1996||12||7||#12 in de Mega Top 50, ft. Jantje Smit
|- align=center
|align=left| La spagnola (live)||1997||29-03-1997||31||3||#33 in de Mega Top 50
|- align=center
|align=left|Wedding bells||25-08-1997||13-09-1997||6||7||#8 in de Mega Top 50
|- align=center
|align=left|Mother||17-11-1997||06-12-1997||22||3||#33 in de Mega Top 50
|- align=center
|align=left|The gypsy music||23-03-1998||11-04-1998||29||3||#49 in de Mega Top 50
|- align=center
|align=left| Mexican night (live)||31-08-1998||19-09-1998||19||3||#18 in de Mega Top 50
|- align=center
|align=left| Don't give up, don't give in (live)||09-11-1998||21-11-1998||tip7||-||#49 in de Mega Top 50
|- align=center
|align=left|Baby voulez-vous?||16-08-1999||28-08-1999||tip15||-||#39 in de Mega Top 100
|- align=center
|align=left|Isles of Atlantis||29-11-1999||-|||||| #68 in de Mega Top 100
|- align=center
|align=left|Where the nightingales sing||26-02-2001||10-03-2001||18||3||#8 in de Mega Top 50
|- align=center
|align=left|Keep smiling||18-06-2001||-||||||
|- align=center
|align=left|Will there be a time||02-09-2002||-|||||| #39 in de Mega Top 50
|- align=center
|align=left|De zon, de zee||25-08-2003||-|||||| #20 in de Mega Top 50
|- align=center
|align=left|The hitmedley||07-10-2005||29-10-2005||tip18||-||#15 in de Single Top 100
|- align=center
|align=left|Goodbye||20-04-2007||28-04-2007||22||4|| #6 in de Single Top 100
|}
Speciale single-uitgaven
|- align=center
|align=left|White Christmas||1981||-|||||| Promotiesingle
|- align=center
|align=left|Put on your make-up||1982||-|||||| Teruggetrokken na mislukt tv-optreden
|- align=center
|align=left|Once upon a Christmas||1985||-|||||| 12-inchvinylpromotiesingle
|- align=center
|align=left|Desperado||1987||-|||||| Promotiesingle
|- align=center
|align=left|Iedereen heeft zo z'n dromen||1989||-|||||| Promotie-cd Greeting Card
|- align=center
|align=left|Walking in Heaven||25-11-2002||-|||||| Promotiesingle
|- align=center
|align=left|Mijn platteland||22-11-2003||-|||||| Promotiesingle
|- align=center
|align=left|Ik wil vannacht||25-02-2005||-|||||| Promotiesingle
|- align=center
|align=left|Alleen zonder jou||06-05-2005||-|||||| Promotiesingle
|- align=center
|align=left|I'm a Lucky son||25-05-2015||-|||||| Promotiesingle
|- align=center
|}
Video/dvd
De hits in beeld (1982)
Videocollectie Deel 1 (In groningen 84'/ Canada 85')
Videocollectie Deel 2 BZN - Live (1986-1987)
Videocollectie Deel 3 (In den bosch 85'/ Marokko 87')
Videocollectie Deel 4 (Kerstmis met BZN)
Videocollectie Deel 5 (Kenia & Maleisië)
Videocollectie Deel 6 (Spanje & Volendam)
Videocollectie Deel 7 25 jaar jubileumconcert (1991)
Videocollectie Deel 8 (A symphonic night I)
Videocollectie Deel 9 (Sweet Dreams & Rhythm of my heart)
Videocollectie Deel 10 (Round the fire & Serenade)
Videocollectie Deel 11 (A symphonic night II)
Videocollectie Deel 12 (Pearls & The best days of my life)
Tequila sunset (2002) Hoogste positie: 9 / 2 weken genoteerd.
A symphonic night 1 & 2 (2003) Hoogste positie: 9 / 7 weken genoteerd.
Leef je leven (2004) Hoogste positie: 25 / 1 week genoteerd.
Die mooie tijd (2005) Hoogste positie: 6 / 7 weken genoteerd.
The Singles Collection 1965-2005 (2006) Hoogste positie: 1 (3wk) / 52 weken genoteerd.
De mooiste muziek Specials (2006) Hoogste positie: 2 / 44 weken genoteerd.
Adieu BZN – The last concert (2007) Hoogste positie: 1 (2wk) / 20 weken genoteerd / Goud
Top 2000
|- align=center
|align=left|Mon amour||607||384||857||844||974||630||373||443||317||435||850
|- align=center
|align=left|Just an illusion||-||-||-||-||1351||1026||719||747||496||760||1348
|- align=center
|align=left|Pearlydumm||1498||-||-||-||-||-||1826||1462||929||1703||-
|- align=center
|align=left|Sweet silver Anny''||-||-||-||-||-||-||1901||1725||1513||1917||-
|}
Noorwegen
Albums
Horizon, 1990
Oostenrijk
Albums
Tequila Sunset, 2002
Adieu BZN - The last concert, 2007
Singles
Rockin' the Trolls, 1980
Chanson d'Amour, 1981
Video/dvd
Adieu BZN - The last concert, 2007
Portugal
Singles
Rolling around the band, 1973
Sweet silver Anny, 1973
Barber's rock, 1974
Mon amour, 1976
Felicidad, 1978
Pearlydumm, 1980
Spanje
Singles
Durmiendo a los duendes, 1980
Pearlydumm, 1982
Turkije
Singles
Mon amour, 1976
Zimbabwe
Albums
Christmas with BZN, 1985
Friends, 1986
Visions, 1987
Endless Dream, 1988
Horizon, 1990
Rhythm of my Heart, 1992
Gold, 1993
Sweet Dreams, 1993
Singles
Rockin' the Trolls, 1980
Yeppa, 1990
Zuid-Afrika
Albums
Green Valleys, 1980
Christmas with BZN, 1985 (Platina)
Friends, 1986 (Platina)
Visions, 1987 (Platina)
Endless Dream, 1988 (Platina)
Crystal Gazer, 1989 (Platina)
Bells of Christmas, 1989 (Platina)
Twilight, 1989 (Platina)
Horizon, 1990 (Platina)
BZN in Concert, 1991 (Goud)
Congratulations, 1991
This is...BZN, 1992
Rhythm of my Heart, 1992
Gold, 1993
Sweet Dreams, 1993 (Goud)
Serenade, 1994
'Round the Fire, 1995
Good for Gold, 1995
A Symphonic Night, 1996
Christmas Favourits, 1999
Singles
Rolling around the band, 1973
Don't Say Goodbye, 1977
Sevilla, 1977
Pearlydumm, 1980
If I say the Words, 1984
Waltzing Maria, 1986
Yeppa, 1990 (hit)
Nathalie, 1990 (hit)
Video/dvd
Videocollection part 1, 1992
Videocollection part 2, 1992
Videocollection part 3, 1992
Zweden
Singles
Rock and roll woman, 1971
Zwitserland
Albums
Tequila Sunset, 2002
Adieu BZN - The last concert, 2007
Video/dvd
Adieu BZN - The last concert, 2007
BZN
BZN
|
Video/dvd
De hits in beeld (1982)
Videocollectie Deel 1 (In groningen 84'/ Canada 85')
Videocollectie Deel 2 BZN - Live (1986-1987)
Videocollectie Deel 3 (In den bosch 85'/ Marokko 87')
Videocollectie Deel 4 (Kerstmis met BZN)
Videocollectie Deel 5 (Kenia & Maleisië)
Videocollectie Deel 6 (Spanje & Volendam)
Videocollectie Deel 7 25 jaar jubileumconcert (1991)
Videocollectie Deel 8 (A symphonic night I)
Videocollectie Deel 9 (Sweet Dreams & Rhythm of my heart)
Videocollectie Deel 10 (Round the fire & Serenade)
Videocollectie Deel 11 (A symphonic night II)
Videocollectie Deel 12 (Pearls & The best days of my life)
Tequila sunset (2002) Hoogste positie: 9 / 2 weken genoteerd.
A symphonic night 1 & 2 (2003) Hoogste positie: 9 / 7 weken genoteerd.
Leef je leven (2004) Hoogste positie: 25 / 1 week genoteerd.
Die mooie tijd (2005) Hoogste positie: 6 / 7 weken genoteerd.
The Singles Collection 1965-2005 (2006) Hoogste positie: 1 (3wk) / 52 weken genoteerd.
De mooiste muziek Specials (2006) Hoogste positie: 2 / 44 weken genoteerd.
Adieu BZN – The last concert (2007) Hoogste positie: 1 (2wk) / 20 weken genoteerd / Goud
| 12 |
videogalerij, videopagina, videocollectie
|
5,392 |
Menu
|
17622
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Restaurant
|
Restaurant
|
Een restaurant is een uitgaansgelegenheid waar mensen (tegen betaling) kunnen eten. Een verzamelnaam voor restaurants, samen met hotels en cafés, is horeca.
Gewoonlijk wordt men in restaurants aan tafel bediend door personeel. Gerechten worden over het algemeen binnen het pand waarin een restaurant is gevestigd genuttigd. Veel restaurants verzorgen ook of zelfs uitsluitend afhaal- en bezorgdiensten.
Restaurants variëren sterk in uiterlijk en aanbod: sommige hebben een traditionele, andere een gespecialiseerde keuken, onder andere betreffende het gebruik van ingrediënten, kookstijl (zoals Frans, Italiaans, Chinees, Japans en fuse) of bediening. Ze variëren van fastfoodrestaurants en cafetaria's en van middengeprijsde familierestaurants tot dure en luxueuze etablissementen.
In westerse landen serveren de meeste restaurants alcoholische dranken zoals bier en wijn. Voornamelijk fastfoodketens, diners, hotel-restaurants en luchthavenrestaurants) serveren alle maaltijden, zoals ontbijt, lunch en diner. Andere restaurants serveren mogelijk slechts één maaltijd (bijvoorbeeld een pannenkoekenhuis dat alleen een ontbijt verzorgt).
Ontstaan
Het restaurant is ontstaan in Parijs vanaf ongeveer 1765. Daarvoor waren er uiteraard al eetgelegenheden, die met name voeding en onderdak verschaften aan de sporadische reizigers. Kenmerkend voor dergelijke herbergen was dat de passant genoegen moest nemen met de voeding die op de (gemeenschappelijke) tafel kwam. Ook waren er traiteurs, rôtisseurs en anderen die een gereguleerde niche bedienden. Voor lekker eten moest men niet daar zijn, maar uitgenodigd worden aan het hof of aan de tafels van de aristocraten. De vernieuwing die het restaurant bracht, lag in de eetcultuur: de bezoeker had keuze uit een menu van meerdere gerechten (à la carte) en het restaurantbezoek werd een doel op zich.
De naam 'restaurant' is afkomstig van het Franse 'restaurer', of herstellen. De etablissementen die in de 18e eeuw opkwamen kregen de naam 'restaurateurs' omdat ze, buiten het gildemonopolie op bereid voedsel om, quasi-medicinale vleesbouillons aanboden om vermoeide of zieke reizigers weer op krachten te brengen. Daarnaast kon men er ook een aantal bijgerechten verkrijgen als eieren en pap. De bouillons kregen de benaming 'restaurant' of 'soupe restaurante': een verkwikkende (want herstellende) soep, bereid in een schone ketel, waaruit het vlees na uren koken was verwijderd. Hieruit ontwikkelde zich na enige decennia het woord 'restaurant' in de betekenis die er nu aan wordt gegeven. Een versterkend middel in de vorm van een krachtige soep bestond reeds in het 16e-eeuwse Frankrijk: de pot-au-feu. Het nieuwe zat in de nadruk op het medicinale en in het feit dat diverse soepen werden bereid waaruit de gast een keus kon maken.
Traditioneel werd als "het" eerste restaurant Boulanger aangemerkt (1765). Spang verwerpt dat op basis van bronnenkritiek en kent de eer toe aan het eethuis dat Mathurin Roze de Chantoiseau en Pontaillé in 1766 begonnen in de Rue des Poulies en later de Rue Saint-Honoré. Ze voerden er het concept van een menu, individuele tafels en flexibele uren door, dat laatste dankzij de nieuwe techniek van het bain marie. Roze was een econoom die gekant was tegen privileges en die op de hoogte was van de nieuwste inzichten rond gezonde voeding. Zijn eethuis, dat hij een maison de santé noemde, kende groot succes en werd onmiddellijk nagevolgd door Jean-François Vacossin in de Rue de Grenelle-Saint-Honoré. Aan zijn gevel hing Vacossin een bord met een Latijnse tekst van bijbelse inspiratie: Venite ad me omnes qui stomacho laboratis et ego vos restaurabo ("Komt allen tot mij die maagklachten hebt en ík zal u beter maken", naar Mt. 11:28). Restaurants werden een echt fenomeen in Parijs en gingen naast bouillons ook fruit, desserts, vlees en groenten serveren.
Volgens een niet-gestaafd verhaal zou Boulanger in conflict zijn gekomen met het monopolie van de traiteurs omdat hij schapenpoten in witte saus serveerde, waarna de Franse Revolutie een einde maakte aan dat soort disputen doordat het Decreet-d'Allarde en de Wet-Le Chapelier het gildewezen afschaften. In werkelijkheid waren de gildemonopolies lang niet zo sterk. De restaurateurs waren overigens in 1786 verenigd met de tavernes en de cabarets. De Revolutie veranderde vooral de eetcultuur. Restaurants kwamen tot grote bloei en verschaften werk aan vele koks van de aan de kant geschoven adel.
Onder invloed van figuren als Grimod de la Reynière en Brillat-Savarin gingen restaurants zich in de 19e eeuw toeleggen op gastronomie. Die culinaire gerichtheid maakte dat de autoriteiten restaurants – anders dan cafés – als politiek ongevaarlijk beschouwden en hun ontwikkeling niet in de weg stonden.
In 1854 opende de Parijse slager Pierre Louis Duval aan de Rue de la Monnaie de eerste bouillon, een eetgelegenheid waar arbeiders en marktkooplui voor weinig geld eenvoudige gerechten, waaronder de gelijknamige bouillon, konden eten. Het bleek een succesformule die rond het jaar 1900 zijn hoogtepunt bereikte, toen de stad zo'n 250 bouillons telde, vaak gevestigd in fraaie art nouveau-gebouwen. De bouillons werden geleidelijk verdrongen door de chiquere brasseries, waardoor uiteindelijk alleen bouillon Chartier aan de Rue du Faubourg-Montmartre overbleef. Met het duurder worden van het uitgaan na de coronapandemie van 2020-2021 werden veel Parijse brasseries weer omgevormd tot betaalbare bouillons.
Soorten restaurants
Vanaf de late 19e eeuw waren er restaurants op grote treinstations, stationsrestauratie geheten, waar reizigers konden eten. Later kwamen er restaurants waar men gerechten uit een specifiek ander land kon eten: bijvoorbeeld Chinese, Italiaanse, Spaanse, Griekse en Turkse restaurants. Vaak waren dit zaken van immigranten die uit die landen afkomstig waren.
Aziatische keuken
Aan de basis van de Aziatische keuken staat de komst van Chinese arbeiders die in 1911 door rederij de Rotterdamsche Lloyd naar de haven gehaald waren als stakingbrekers. De Chinezen worden ingezet als stokers en wasknechten op de grote passagiersschepen. Ze vonden onderdak op Katendrecht. Op basis van het Adresboek Rotterdam van 1920 kan als eerste Chinees restaurant in Nederland waarschijnlijk aangemerkt worden: Chang Ching, Chinees Café Restaurant, Delistraat 44a, Rotterdam (Katendrecht).
De Chinees-Indische restaurants in Nederland ontstonden nadat een aantal Indische Chinezen na de onafhankelijkheid van Indonesië in 1949 naar Amsterdam kwamen. Zij begonnen daar restaurants met gerechten die waren aangepast aan de Nederlandse smaak en dus niet op het echte Chinese eten leken. Desondanks werden de Chinees-Indische restaurants erg populair, niet in de laatste plaats als zogeheten afhaalrestaurant.
Voor de Tweede Wereldoorlog waren er in Nederland nog maar 12 Chinese restaurants, in 1982 waren het er 2000, een derde van het totale gastronomische aanbod. Het aantal Chinese restaurants steeg tot 2300 in het jaar 2000, maar daalde weer naar ruim 2000 in 2010. In dat jaar waren er nog 327 Japanse en Aziatische restaurants in Nederland.
Sterrenrestaurants
De Franse firma Michelin brengt een gids uit met daarin een overzicht van restaurants van een kwaliteit die zo goed is, dat men er graag voor omrijdt. De firma kent sterren aan restaurants toe als teken van de kwaliteit.
Ketens
Met name in de Angelsaksische wereld zijn ketenrestaurants al decennialang erg populair. Veel van deze ketens zijn inmiddels wereldwijd zeer bekende merken. Voorbeelden zijn de Amerikaanse fastfoodketens McDonald's en Burger King. In Nederland exploiteert Van der Valk een bekende keten van hotels, motels en restaurants, waaronder ook enkele vestigingen in het buitenland.
Literatuur
Rebecca Spang, The Invention of the Restaurant. Paris and Modern Gastronomic Culture, 2000. ISBN 9780674006850
|
Het restaurant is ontstaan in Parijs vanaf ongeveer 1765. Daarvoor waren er uiteraard al eetgelegenheden, die met name voeding en onderdak verschaften aan de sporadische reizigers. Kenmerkend voor dergelijke herbergen was dat de passant genoegen moest nemen met de voeding die op de (gemeenschappelijke) tafel kwam. Ook waren er traiteurs, rôtisseurs en anderen die een gereguleerde niche bedienden. Voor lekker eten moest men niet daar zijn, maar uitgenodigd worden aan het hof of aan de tafels van de aristocraten. De vernieuwing die het restaurant bracht, lag in de eetcultuur: de bezoeker had keuze uit een menu van meerdere gerechten (à la carte) en het restaurantbezoek werd een doel op zich.
| 1 |
menu, voedselkaart, drankkaart
|
11,359 |
CurrencyConversionService
|
3046356
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sudder%20Street
|
Sudder Street
|
Sudder Street is een straat in Kolkata, in de Indiase deelstaat West-Bengalen. De straat is bekend vanwege de toeristen die hier verblijven: er zijn hier veel goedkope hotels, alsook geldwisselkantoortjes en reisbureaus.
De straat loopt van Free School Street (recht tegenover de brandweerkazerne) tot Chowringhee Road. Op de hoek met deze straat ligt het Indian Museum. In een gebouw, op de hoek van Hartford Lane, heeft de beroemde dichter en Nobelprijs-winnaar Rabindranath Tagore enige tijd gewoond en enkele gedichten geschreven. Sudder Street ligt niet ver af van New Market (voorheen Sir Stuart Hogg Market).
Calcutta
|
Sudder Street is een straat in Kolkata, in de Indiase deelstaat West-Bengalen. De straat is bekend vanwege de toeristen die hier verblijven: er zijn hier veel goedkope hotels, alsook geldwisselkantoortjes en reisbureaus.
| 1 |
valutawisselservice, valutaconversie, geldwisselkantoor
|
9,737 |
OutletStore
|
5597469
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bealls
|
Bealls
|
Bealls Inc. is een Amerikaans detailhandelsbedrijf dat werd opgericht in 1915 door Robert M. Beall Sr. Het familiebedrijf, met het hoofdkantoor in Bradenton, Florida, exploiteert meer dan 500 winkels onder de namen Bealls, Bealls Outlet, Burkes Outlet en Home Centric. De CEO van Bealls Inc. is Matt Beall.
Bealls Florida was niet gelieerd aan de in Texas gevestigde Bealls-keten die eigendom was van Stage Stores, hoewel de twee elkaar op sommige markten overlapten. Op 21 oktober 2020 kocht Bealls echter het intellectuele eigendom van Stage voor $ 7 miljoen, nadat dat bedrijf in mei 2020 het faillissement had aangevraagd. Daarbij verwierf de Florida-keten de rechten om de naam Bealls landelijk te gebruiken; voorheen kon het de naam alleen gebruiken in Florida, Georgia en Arizona. Bealls verwierf ook de rechten op de namen Stage, Gordmans, Goody's, Palais Royal en Peebles, alle huismerken en klantenlijsten van Stage, en een distributiecentrum in Jacksonville, Texas.
Geschiedenis
In 1915 startte de 22-jarige Robert M. Beall Sr. een textielwinkel in Bradenton, Florida. Hij investeerde al zijn geld in koopwaar en gebruikte lege houten pakkisten als zijn eerste uitstaltafels. Omdat de winkel niets voor meer dan een dollar verkocht, noemde hij zijn winkel The Dollar Limit. Na de inflatie van de Eerste Wereldoorlog hernoemde Beall zijn winkel in 1920 tot V-Dollar Limit Store om aan te geven dat de maximumprijzen waren verhoogd tot vijf dollar. De zaken floreerden tijdens de vastgoedhausse in Florida in de jaren 1920. In een paar jaar kocht Beall een braakliggend terrein tegenover het gerechtsgebouw en richtte een nieuw modern warenhuis op, dat tegen kerstmis 1924 werd geopend. De vastgoedhausse in Florida eindigde na een paar jaar en werd gevolgd door de beurskrach. Robert Beall werd zwaar getroffen en kon zijn schulden niet betalen. Hij verloor zijn bedrijf aan de bank. Tijdens de depressie bleef hij aan als manager en in 1944 had hij genoeg gespaard om het bedrijf terug te kopen.
Bealls-winkels
In 1946 werd zoon E.R. junior partner van Robert en werd het bedrijf omgedoopt tot Bealls Department Store. In 1957 werd het tweede Bealls warenhuis geopend in Bradenton's Westgate Shopping Center en in 1961 volgde een derde filiaal in het Venice Shopping Center in Venice, Florida. E.R. ontwikkelde de nieuwe keten, terwijl zijn vader de oorspronkelijke winkel in het centrum runde tot vlak voor zijn dood in 1979.
In de jaren 1960 en 1970 maakte Florida een grote groei door, en de Bealls-winkels groeiden mee. In 1980 werd Robert M. Beall II president van het bedrijf, de derde generatie. E.R. werd voorzitter van de Raad van Bestuur. In 1981 had de keten 23 winkels. Een jaar later werd het winkeloppervlakte verdubbeld door de opening van zeven nieuwe winkels. Bealls bleef groeien en adapteerde nieuwe technologieën, introduceerde in-store kiosken, en lanceerde in 1998 een website. De groeifilosofie van Bealls was om zichzelf te financieren met de kasstroom en de schuldenlast laag te houden. In 2004 opende Bealls zijn eigen ontwerpstudio. Exclusief voor Bealls zijn onder meer Reel Legends, Coral Bay en Leoma Lovegrove.
Bealls Outlet
Nadat E.R. Beall de groei van outlet-winkels in North Carolina had waargenomen, waagde Bealls zich in 1987 in het outlet-segment. Na een paar hits en missers sloeg de Bealls Outlet snel aan. Er werd een nieuwe inkooporganisatie opgericht, die de markten afstruinde op zoek naar goede vondsten. In 1992 opende Bealls zijn eerste outlet buiten Florida, in Arizona, en breidde al snel uit naar Georgia.
Vandaag telt de Bealls Outlet meer dan 420 winkels in 16 staten onder de namen Bealls Outlet en Burkes Outlet. De naam Burkes Outlet wordt gebruikt in Alabama, Arkansas, Kentucky, Indiana, Louisiana, Mississippi, Nevada, New Mexico, North Carolina, West Virginia, Virginia, South Carolina, Tennessee en Texas. Vanaf 2014 kregen de outletwinkels een webshop, Burkesoutlet.com. Bealls en Burkes Outlet-winkels volgen een lage prijzenbeleid met grote kortingen, met de nadruk op merkartikelen.
Home Centric
Het Home Centric-winkelmerk begon als een testwinkel in geselecteerde Burkes Outlet- en Bealls Outlet-winkels. De eerste zelfstandige Home Centric-winkel werd in mei 2018 geopend in Cary, North Carolina. Het winkelconcept is gericht op goedkope woninginrichting en woondecoratie.
Externe links
Website van Bealls Inc
Bealls Florida retail website
Bealls Outlet website
Burke's Outlet-website
Bunulu website
Home Centric website
Amerikaans warenhuis
Amerikaanse winkelketen
|
Vandaag telt de Bealls Outlet meer dan 420 winkels in 16 staten onder de namen Bealls Outlet en Burkes Outlet. De naam Burkes Outlet wordt gebruikt in Alabama, Arkansas, Kentucky, Indiana, Louisiana, Mississippi, Nevada, New Mexico, North Carolina, West Virginia, Virginia, South Carolina, Tennessee en Texas. Vanaf 2014 kregen de outletwinkels een webshop, Burkesoutlet.com. Bealls en Burkes Outlet-winkels volgen een lage prijzenbeleid met grote kortingen, met de nadruk op merkartikelen.
| 1 |
outletwinkel, fabriekswinkel, outletstore
|
1,303 |
DatedMoneySpecification
|
120300
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nieuwe%20Turkse%20lira
|
Nieuwe Turkse lira
|
De nieuwe Turkse lira (Yeni Türk Lirası), afgekort YTL (spreek uit "yètèlè"), was de munteenheid van Turkije van 1 januari 2005 tot en met 31 december 2008. Een nieuwe lira is gelijk aan 1 miljoen oude Turkse lira, en wordt verdeeld in 100 kuruş. De oude lira bleef geldig tot het einde van 2005. Ook in de Turkse Republiek Noord-Cyprus wordt de valuta gebruikt. Met ingang van 1 januari 2009 heeft de Turkse regering het voorvoegsel "nieuwe" laten vervallen, zodat de munt nu weer Turkse lira heet.
Vergelijkbaar met hoe het in Frankrijk na invoering van de nouveau Franc nog jarenlang gebruikelijk was (prijzen van onder andere auto's en onroerend goed doorgaans in miljoenen), worden tegenwoordig in Turkije in het dagelijks spraakgebruik hoge bedragen in het algemeen nog in miljarden genoemd. Zo kan bijvoorbeeld een tapijt bij navraag "iki milyar" (2 miljard) blijken te kosten: 2000 YTL.
De ISO-classificatie van de munt is TRY.
Ontwerp
Op alle bankbiljetten en munten staan portretten van Kemal Atatürk gedurende verschillende momenten in zijn leven. Op de weerszijden van de biljetten staan historisch belangrijke plaatsen afgebeeld. De nieuwe biljetten zijn identieke kopieën van de oude maar dan zonder de nullen. Zo werd bijvoorbeeld het briefje van 10.000.000 TL 10 YTL. De nieuwe briefjes zijn ook duidelijk groter dan de oude.
Het muntstuk van 1 lira heeft een opmerkelijke gelijkenis met de munten van 2 euro: hetzelfde formaat, en een zilverkleurige rand om een bronskleurig hart. In 2008 voerde het zuidelijk deel van Cyprus de euro in als munteenheid. Sommigen voorspelden dat dit lastig zou worden en zou zorgen voor misverstanden. Nochtans wordt nu al in beide landen de euro naast de Turkse lira als officieus betaalmiddel aanvaard.
Geschiedenis
Na de inflatie tijdens de jaren 1970 tot 1990 was de Turkse munteenheid bijna niets meer waard. Van 9 lira per dollar in de late jaren 1960 devalueerde de lira tot ongeveer 1,65 miljoen lira per dollar in 2001. Een van de belangrijkste redenen hiervoor waren de pogingen van achtereenvolgende regeringen om buitenlandse schulden af te betalen door grote hoeveelheden geld te drukken. Het drukken van dit geld had als gevolg dat de munteenheid devalueerde.
Eerste minister Recep Tayyip Erdoğan noemde het probleem een nationale schande. In december 2004 keurde het parlement een plan goed om 6 nullen te schrappen, en een nieuwe munteenheid te creëren.
Na de revaluatie van de oude lira was de Roemeense leu de valuta met de laagste waarde, maar die werd in juli 2005 gerevalueerd. Op 14 december 2005 was de Zimbabwaanse dollar de laagst gewaardeerde munteenheid ter wereld, en de Zuid-Koreaanse won de laagst gewaardeerde van de OESO-landen.
De uitgifte van valuta wordt geregeld door de centrale bank van Turkije. Op 1 januari 2005 werd er op alle uitgiftepunten begonnen met het enkel nog verstrekken van nieuwe lira's waardoor de munt geleidelijk in omloop kwam. Na een wisselperiode van één jaar was de oude lira geen wettig betaalmiddel meer maar zal nog wel bij de centrale bank ingewisseld kunnen worden.
Munten
YKr = Yeni Kuruş
Bankbiljetten
YTL = Yeni Türk Lirası
Historische munteenheid
Economie van Turkije
|
De nieuwe Turkse lira (Yeni Türk Lirası), afgekort YTL (spreek uit "yètèlè"), was de munteenheid van Turkije van 1 januari 2005 tot en met 31 december 2008. Een nieuwe lira is gelijk aan 1 miljoen oude Turkse lira, en wordt verdeeld in 100 kuruş. De oude lira bleef geldig tot het einde van 2005. Ook in de Turkse Republiek Noord-Cyprus wordt de valuta gebruikt. Met ingang van 1 januari 2009 heeft de Turkse regering het voorvoegsel "nieuwe" laten vervallen, zodat de munt nu weer Turkse lira heet.
| 1 |
geldspecificatie, salarisperiode, valuta
|
5,417 |
MusicGroup
|
5463526
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ik%20bun%20moar%20een%20eenvoudige%20boerenlul
|
Ik bun moar een eenvoudige boerenlul
|
"Ik bun moar een eenvoudige boerenlul" is een nummer van de Nederlandse band Normaal. Het nummer werd oorspronkelijk niet uitgebracht op een studioalbum, maar verscheen in 1978 als losstaande single.
Achtergrond
"Ik bun moar een eenvoudige boerenlul" is geschreven door zanger Bennie Jolink en gitarist Ferdi Joly en geproduceerd door Adri-Jan Hoes. Het nummer stamt uit een tijd waarin men neerkeek op mensen met een Nedersaksisch accent, die daardoor voor boer werden uitgemaakt en zich als gevolg schaamden voor hun afkomst. Jolink heeft enige tijd in Amsterdam gewoond, waar hij dit ook ervoer. Hierdoor raakte hij geïnspireerd om een nummer te schrijven waarin hij vertelt dat men zich juist niet moet schamen voor zijn afkomst.
Naar aanleiding van "Ik bun moar een eenvoudige boerenlul" werd de term "boer" steeds meer als geuzennaam gebruikt. Jolink vertelde over de reactie op het nummer: "Dat sentiment herkende iedereen, van Limburg tot Groningen. Voor de mensen hier uit de buurt begint het al in de grote stad Doetinchem, waar je naar school gaat. Daar heb je jongetjes die niet gewoon Piet of Willem heten, maar Bas of zo. Notariszoontjes, die je uitlachen om je accent. Die sneller zijn, zich makkelijker uiten. En als je dan enigszins in het verdomhoekje zit, iets van de minderwaardigheid voelt die ik op sommige momenten in Amsterdam voelde, dan ga je extra fel erop om er niet op te worden aangekeken."
"Ik bun moar een eenvoudige boerenlul" werd een hitje in Nederland: het kwam tot plaats 31 in de Top 40 en plaats 24 in de Nationale Hitparade. In 1979 werd het voor het eerst op een album uitgebracht op het verzamelalbum Het allerbeste van Normaal. In 1987 stond het pas voor het eerst op een studioalbum: de heruitgave van het debuutalbum Oerend hard. In 2018 speelde de band het nummer tijdens de onthulling van hun standbeeld in Hummelo; het was voor het eerst sinds 2015 dat zij als groep optraden.
Hitnoteringen
Nederlandse Top 40
Nationale Hitparade
Radio 2 Top 2000
Single uit 1978
Nummer van Normaal
|
"Ik bun moar een eenvoudige boerenlul" is een nummer van de Nederlandse band Normaal. Het nummer werd oorspronkelijk niet uitgebracht op een studioalbum, maar verscheen in 1978 als losstaande single.
| 1 |
muziekgroep, band, orkest
|
217 |
FoodEstablishmentReservation
|
219370
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Center%20Parcs
|
Center Parcs
|
Center Parcs is een keten van bungalowparken in Nederland, België, Duitsland, Frankrijk, Ierland en het Verenigd Koninkrijk. 'Center Parcs' is een overkoepelende naam van meerdere vakantieparken binnen twee aparte bedrijven.
Juridisch gezien vallen de vakantieparken op het Europese vasteland onder het bedrijf 'Center Parcs Europe', een in Rotterdam gevestigde Nederlandse dochteronderneming van de Franse 'Pierre & Vacances Center Parcs Group'. De parken in Ierland en het Verenigd Koninkrijk vallen onder 'Center Parcs Limited', oorspronkelijk een zelfstandige Britse onderneming welke eigendom is van een consortium investeerders met het hoofdkantoor in het Engelse New Ollerton, in mei 2006 overgenomen door de Amerikaanse investeringsgroep Blackstone Group. Het vastgoed op de parken is (gedeeltelijk) eigendom van investeerders en wordt derhalve slechts geëxploiteerd door beide bedrijven. Tot 2001 was 'Center Parcs' één bedrijf, zowel de exploitatie als de eigendommen, en tot 1989 was het bedrijf in Nederlands bezit.
Geschiedenis
1953-1986: Sporthuis Centrum
De geschiedenis van het bedrijf begint bij de Rotterdamse zakenman Piet Derksen, die in 1953 aan de Rotterdamse Lijnbaan een warenhuis in sportartikelen opent: "Sporthuis Centrum". Het sportwarenhuis is een succes en groeit in de volgende jaren uit tot een keten van zeventien winkels door heel Nederland.
Vanaf de jaren zestig verkoopt Sporthuis Centrum ook steeds meer kampeerartikelen. In 1968 besluit Derksen een bos bij Reuver aan te kopen om er tenthuisjes op te zetten, die hij verhuurt aan personeel en klanten. Het park, De Lommerbergen, blijkt een succes en de huisjes worden al snel vervangen door bungalows. De Rotterdamse architect Jaap Bakema wordt gevraagd de bungalows en parken te ontwerpen. Hij kiest voor een benadering van verbinding met de natuur: alle huisjes hebben een schuifdeur met veel zicht op het groen. De inrichting van de bungalows is voor die tijd luxueus, met een kleurentelevisie, centrale verwarming en een badkamer met bad. De bezoekers uit met name de Randstad stromen toe en Derksen ziet in dat hij een gat in de markt heeft aangeboord. Door buiten de vakantieperiodes veel lagere prijzen te rekenen zorgt hij ook voor een vrijwel volledige bezetting van de bungalows.
In de volgende jaren worden naast De Lommerbergen nog vier parken geopend. In 1970 wordt in het Brabantse Hapert Het Vennenbos geopend, vanwege de vele vraag naar De Lommerbergen. In 1971 wordt bij het Limburgse America het derde park geopend met de naam Bos en Strand. Na het eerste seizoen blijkt het park minder bezoekers aan te trekken dan de andere twee parken. Bij nader klantenonderzoek blijkt dat de naam Bos en Strand bezoekers doet denken aan een winderig oord, terwijl Het Vennenbos en De Lommerbergen het beeld scheppen van gezelligheid. Niet lang daarna wordt besloten de naam te veranderen in het meer idyllisch klinkende Het Meerdal, waarbij voor het eerst alle bungalows gelegen zijn aan bosvennetjes en het zwembad wordt ingericht met een glijbaan en andere speelattributen. In 1972 opent in Dalen het vierde park, De Huttenheugte. Bijzonder aan dit park is dat alle bungalows om een groot meer gesitueerd werden. Het voormalige jachtterrein De Berkenhorst in het Veluwse Kootwijk wordt geopend in 1975. Kenmerkend aan dit park is niet alleen de kleinschaligheid, maar ook de ligging direct naast een grote zandverstuiving.
De parken hebben niet direct de huidige grootte. De parken zijn nog van beperkte omvang en in eerste instantie worden naast de bungalows ook kampeerplaatsen verhuurd. Enkele van de parken waren, voorafgaand aan de aankoop door Sporthuis Centrum, al kampeerlocaties. Naarmate aangrenzende stukken grond worden verworven groeiden de parken verder uit en werden er meer bungalows geplaatst. Deze tactiek werkte goed voor vrijwel alle parken, behalve De Berkenhorst, die daardoor altijd beperkt in omvang is gebleven.
De voorzieningen en het luxe-niveau van de parken groeien in deze jaren verder door. De zwembaden op de parken krijgen tevens overkappingen: De Lommerbergen krijgt een canvas-koepel; de andere parken parallel geplaatste houten bogen. Eind jaren zeventig worden enkele zwembaden omgebouwd tot de eerste golfslagbaden. Van de latere ingeslagen koers van differentiatie per park is in deze periode nog geen sprake en is zelfs tegen de koers in: In deze jaren krijgen de parken een op elkaar lijkende uitstraling mee om op een steeds grotere schaal in te kunnen spelen op het verwachtingspatroon wat de bezoeker heeft van Sporthuis Centrum.
In 1978, 25 jaar na de opening van de eerste winkel en tien jaar na de opening van het eerste park, verkoopt Derksen alle zeventien sportwarenhuizen van Sporthuis Centrum aan concurrent Perry Sport, om zich in het vervolg volledig te kunnen richten op de vakantieparken. Deze blijven bestaan onder de naam Sporthuis Centrum.
De jaren 80: subtropisch zwemparadijs
In 1980 wordt in de nog jonge Zuidelijke Flevopolder het park De Eemhof geopend. Het park is niet alleen bijzonder vanwege de grootte (bij opening 600 bungalows), maar vooral door de introductie van een parkcentrum met voorzieningen zoals een supermarkt, restaurants, kleding- en cadeauwinkels. Ook vindt op De Eemhof de introductie plaats van het ruim opgezette subtropisch zwemparadijs. Met verschillende baden en een waterglijbaan blijkt het zwemparadijs een echte innovatie in de vakantiemarkt. Hoewel de inrichting in 1980 nog weinig subtropisch aandoet, zouden de Center Parcs-zwembaden in de komende jaren steeds subtropischer worden. Deze voorzieningen werden vervolgens ook op de overige parken geplaatst, behalve op De Berkenhorst. Dit park had te weinig ruimte en daardoor te weinig gasten om grootschalige voorzieningen te kunnen plaatsen. Daardoor zijn er slechts op kleine schaal aan voorzieningen geplaatst en krijgt het park als enige een subtropische zwemtuin waardoor een intiem bad ontstond, maar zonder golfslagbad.
Sporthuis Centrum gaat voor het eerst internationaal in 1981, als bij Peer in Belgisch Limburg het park Erperheide geopend wordt. Het zesde Nederlandse park wordt aangelegd op het voormalige Eurostrand in Westerhoven, in de buurt van het Brabantse Valkenswaard. Het deels al met bungalows bebouwde park wordt in 1983 heropend als De Kempervennen, waarbij in de jaren zeventig gebouwde vrijstaande bungalows (in eigendom zijnde van de PTT) worden opgenomen in het bungalowaanbod.
1986-heden: Center Parcs
Bij de opening van Het Heijderbos bij Gennep in 1986 wordt een andere innovatie geïntroduceerd in het subtropisch zwemparadijs: de wildwaterbaan. Ook verandert Sporthuis Centrum, inmiddels een keten van negen parken, in dit jaar haar naam in het internationaler klinkende "Center Parcs". Derksen besluit na de successen in Nederland en België ook in andere landen parken te bouwen.
In 1987 worden Sherwood Forest, het eerste park in Engeland (naar het model van Het Heijderbos), en De Vossemeren, het tweede park in België geopend. Met de opening van de laatste wordt wederom een sterk vernieuwend element aan de Center Parcs-formule toegevoegd: de Parc Plaza, een volledig overdekt subtropisch parkcentrum. Zowel de winkeltjes, de restaurants, de terrasjes als het zwemparadijs bevinden zich onder één dak. Hiermee wordt Center Parcs ook bij slecht weer een aantrekkelijke vakantiebestemming.
Om mensen ook buiten de vakantie de mogelijkheid van een subtropisch zwemparadijs te bieden, opent Derksen in 1988 aan de Rotterdamse Maasboulevard het zwemparadijs Tropicana. Naast een groot zwemgedeelte waarbij de modernste attracties uit de andere parken bij elkaar werden gebracht, omvat dit complex ook sauna's, restaurants en zalen. Als enige zwemparadijs van Center Parcs heeft dit bad een volledig overdekte wildwaterbaan en straalt het complex eenzelfde sfeer uit als de voorzieningen op De Vossemeren.
In 1988 wordt in het Franse Normandië Les Bois-Francs geopend, om zodoende de Franse markt te faciliteren. In 1989 wordt het tweede Engelse park Elveden Forest geopend. Beide parken zijn gemodelleerd naar De Vossemeren met de voor die tijd nieuwste concepten. Vervolgens trekt Piet Derksen zich terug uit Center Parcs en verkoopt al zijn aandelen aan de Britse bierbrouwer Scottish & Newcastle waarmee het tijdperk Piet Derksen wordt afgesloten.
De jaren 90: cottages en Aqua Mundo
Al na enkele jaren besluit de nieuwe eigenaar drie kleinere parken in Nederland en Tropicana te verkopen. In 1990 wordt De Berkenhorst (met op dat moment slechts 100 bungalows) verkocht vanwege beperkingen in uitbreidingsmogelijkheden. In 1994 wordt om dezelfde reden van kleinschaligheid Het Vennenbos verkocht en in 1996 volgt het oudste park, De Lommerbergen. Deze drie parken worden verkocht aan Creatief Vakantieparken. Tropicana wordt in 1990 in de verkoop gedaan, omdat de nieuwe eigenaar dit complex niet bij de bedrijfsfilosofie vindt passen. In 1993 wordt het complex verkocht aan een particulier.
Onder de nieuwe eigenaar wordt in hoog tempo in het buitenland uitgebreid. Een derde park in België bij Lanklaar, De Maasvallei, bevindt zich in 1992 al in de eerste bouwfase. Vanwege verzadiging van de markt wordt de bouw afgeblazen, maar elders wordt wel verder gebouwd. In Frankrijk opent in 1993 Les Hauts des Bruyères en in Engeland opent Longleat Forest in 1994. Uniek aan deze twee parken is het samenbrengen van de Park Plaza en het Subtropisch Zwemparadijs onder één grote koepel. Het eind jaren tachtig aangekondigde eerste park in Duitsland, Bispinger Heide, wordt na jaren vertraging geopend in 1995. De centrumvoorzieningen van dit park zijn daarom vergelijkbaar met die van de jaren eerder geopende De Vossemeren, Elveden Forest en Les Bois-Francs.
In de jaren negentig begint de formule van Center Parcs wat te verouderen. Veelgehoorde kritiek is dat alle parken en huisjes op elkaar lijken. In 1996 wordt besloten voorlopig geen nieuwe parken te bouwen en eerst de bestaande parken te vernieuwen, waarbij enerzijds de inrichting van de bungalows gemoderniseerd en gedifferentieerd wordt en anderzijds de parken elk een eigen specialiteit en uitstraling krijgen. Bungalows worden voortaan 'cottages' genoemd, het Parc Plaza heet voortaan Market Dome en de subtropische zwemparadijzen worden nog tropischer ingericht. De al zeer tropisch ingerichte baden heten voortaan Aqua Mundo en de nog te verbouwen baden Aqua Dome. Ook worden de huisstijl en de logo's van Center Parcs vernieuwd naar een modern format.
Verkoop aan Pierre & Vacances
In 2001 verkoopt Scottish & Newcastle de parken op het Europese vasteland aan een joint venture van het Franse Pierre & Vacances en het Duitse DB Capital Partners. De drie Britse parken worden apart verkocht en komen zelfs volledig in eigendom van DB CP. Hierdoor wordt het bedrijf gesplitst in twee aparte onderdelen: Center Parcs Europe en Center Parcs UK.
Voordat Pierre & Vacances Center Parcs overneemt van Scottish & Newcastle, is Pierre & Vacances al eigenaar geworden van het, oorspronkelijk door Vendex en enkele partners opgerichte, bedrijf Gran Dorado Resorts. De twee grootste spelers op de markt komen aldus in handen van dezelfde firma. In 2002 wordt Center Parcs samengevoegd met deze voorheen belangrijkste concurrent Gran Dorado. Gran Dorado had in 1997 de verhuuractiviteiten van de Creatief Vakantieparken overgenomen en was daarmee de grootste bungalowvakantie-aanbieder van Europa geworden. Omdat de Nederlandse Mededingingsautoriteit niet akkoord gaat met een samenvoeging van de verhuur van alle parken, verkoopt Pierre & Vacances de exploitatie van de kleinere parken zonder veel voorzieningen aan Landal GreenParks (de van Creatief Vakantieparken overgenomen parken) en Roompot (het oorspronkelijke Gran Dorado-park Weerterbergen). De vijf overgebleven parken die Pierre & Vacances behoudt (vijf van de zes oorspronkelijke Gran Dorado-parken) worden samen met alle Center Parcs Europe-parken behouden in het nieuwe fusiebedrijf. Door de overnames beschikt P&V over twee sterke merknamen: Gran Dorado en Center Parcs. Omdat onderzoek heeft uitgewezen dat Center Parcs een sterker imago heeft en een grotere bekendheid geniet, wordt gekozen het nieuwe fusie bedrijf de naam voort te zetten van Center Parcs Europe. De voormalige Gran Dorado-parken behouden deze merknaam nog enige tijd.
Door het verdwijnen van de naam Gran Dorado begin 2003, werden deze parken vervolgens onder de Center Parcs merknaam gebracht. Vanwege het van de oorspronkelijke Center Parcs afwijkende karakter van de parken (minder groen, minder voorzieningen), worden deze nieuwe sub-categorieën ondergebracht. Daar waar de voormalige Center Parcs-parken de titel "Center Parcs Original" meekrijgen, gaan Gran Dorado Park Zandvoort en Port Zélande vanaf dan door het leven als "Sea Spirit from CenterParcs" en heten zowel Heilbachsee, Park Hochsauerland als Park Loohorst vanaf nu "Free Life from CenterParcs". Ook het later aan het portfolio toegevoegde park Butjadinger Küste in het Noord-Duitse Tossens krijgt de naam "Sea Spirit" aangemeten.
In 2003 trekt DB CP zich terug uit de joint venture en komt Center Parcs Europe volledig in handen van Pierre & Vacances. Center Parcs UK wordt verkocht aan een investeerdersconsortium. Voortaan zijn beide onderdelen volledig zelfstandige bedrijven die enkel nog dezelfde merknaam voeren en elkaars parken slechts kort in hun brochures vermelden. Dat de Britse en Europese parken op geen enkele wijze aan elkaar verbonden zijn, anders dan via merknaam en geschiedenis, zal de gemiddelde consument ontgaan. Voor Pierre & Vacances is daarmee de weg vrij het opzichzelfstaande Center Parcs-concept verder te integreren binnen P&V waardoor het mogelijk wordt gasten, diensten, concepten, etc. uit te wisselen tussen Center Parcs en de andere P&V-vakantieparken.
In het kader van de genoemde integratie van Center Parcs binnen P&V, heeft Center Parcs Europe in 2006 wederom een rebranding ondergaan waarbij de categorieën SeaSpirit en FreeLife zijn verdwenen (waardoor afscheid wordt genomen van het onderscheiden van het oorspronkelijke Center Parcs-concept). Alle parken voeren voortaan de merknaam Center Parcs en de onderlinge verschillen worden vanaf nu alleen nog met vogels (uit het logo) aangeduid. Hoe meer vogels een park heeft, hoe meer faciliteiten er op het park aanwezig zijn. Daarnaast zijn de parken onderverdeeld in de categorieën Premium, EasyGo, Active & Family. Deze sub-sub-branding speelt een rol op de achtergrond en dan vooral om de verschillen tussen de diverse parken uit de 4 en 5 "vogel"-categorieën onderling aan te duiden.
Tweemerkenstrategie
In april 2007 kocht de eigenaar van Center Parcs Europe, Pierre & Vacances, het Belgische Sunparks en voegde de vier parken van deze keten toe aan de Center Parcs Groep. Na de overname berichtten verschillende media, persberichten en personeelsadvertenties over een mogelijke integratie van Sunparks in Center Parcs. In september 2007 vermeldde de topman van Pierre & Vacances dat de merknaam Sunparks behouden blijft en deze driesterrenformule mogelijk zelfs in andere Europese landen wordt uitgebreid.
Op 5 juli 2007 maakte Center Parcs Europe bekend een nauwe samenwerking aan te gaan met het Belgische recreatiebedrijf Plopsa. Center Parcs en Plopsa maakten plannen om naast het park De Huttenheugte het eerste Nederlandse Plopsa-park te realiseren. In 2010 opende Plopsa Indoor Coevorden. In september 2007 is aan de oevers van het meer van Ailette, ten noordwesten van Reims in Hauts-de-France, het derde Franse park Le Lac d'Ailette geopend. Dit park was oorspronkelijk bedoeld als park voor Pierre & Vacances.
De Center Parcs Groep kondigde op 13 november 2008 aan verder te gaan met een "tweemerkenstrategie": Center Parcs en Sunparks. Vier parken die deel uitmaakten van het merk Center Parcs, te weten Park Loohorst, Park Zandvoort, Park Heilbachsee en Butjadinger Küste, zijn vanaf 23 januari 2009 verdergegaan onder het merk Sunparks. Deze parken kregen ook een andere naam. Park Heilbachsee ging door het leven als 'Sunparks Eifel', Park Loohorst als 'Sunparks Limburgse Peel', Park Zandvoort als 'Sunparks Zandvoort aan Zee' en Butjadinger Küste kreeg de naam 'Sunparks Nordseeküste'.
Twee jaar na de overgang van enkele parken naar Sunparks, keerden in januari 2011 de parken Limburgse Peel, Park Zandvoort, Park Eifel en Park Nordseeküste weer terug bij Center Parcs. De overname door Sunparks had niet het verwachte resultaat, waarna Center Parcs deze beslissing heeft genomen. Naast de vier genoemde parken is ook het voormalige Landalpark Sandur toegevoegd aan het portfolio van Center Parcs. Dit park werd oorspronkelijk aangekocht om onder het merk Sunparks verder te gaan. Toen dit merk weer van de Nederlandse markt verdween, is besloten het park als Center Parcs verder te laten gaan. Op papier is het geruime tijd tot Sunparks gerekend. Sunparks de Haan aan zee werd in 2011 ook naar Center Parcs overgebracht, maar dit werd twee jaar later alweer ongedaan gemaakt.
Verdere groei
In 2010 opende een nieuw Frans park, Les Trois Forêts in de regio Lotharingen. Een jaar daarna in januari werd bekendgemaakt dat Center Parcs een nieuw Nederlands park wilde bouwen, namelijk op de Gulperberg in Gulpen, Limburg. Center Parcs had bij de gemeente een principe-aanvraag ingediend, maar trok zich later weer terug uit het project. De officiële reden is onbekend.
Medio 2010 werd een pachtovereenkomst voor tien jaar aangegaan met Albron Nederland bv, die onder de naam Albron CP alle horeca, de Daily Foodstores en Business Centers zal gaan exploiteren. Het eerste jaar (2011) verliep voor Albron niet voorspoedig, maar de transformatie ging onverminderd door. De onder Albron ingezette formule bevat onder meer "eilanden", waar vers bereide producten worden aangeboden en waar men tafelreservering kan maken. Langzaamaan zullen alle andere Nederlandse en Belgische parken vernieuwen en de restaurants een nieuwe opzet krijgen en een nieuwe naam. Anno 2019 zijn op sommige parken nog niet alle restaurants veranderd maar staat dit wel op de planning.
Vanaf begin augustus 2011 worden alle cottages van De Eemhof gerenoveerd en voorzien van een compleet nieuwe uitstraling en interieur. Daarnaast heeft het park er een nieuwe waterglijbaan, De Turbo Twister, bij en is de Foodstore net zoals op Het Heijderbos en Het Meerdal getransformeerd in de Daily Foodstore. Ook de Belgische en Franse parken worden langzamerhand voorzien van renovaties in de cottages en vernieuwingen in de Aqua Mundo. Zo is in september 2012 een nieuwe glijbaan in De Vossemeren officieel geopend als Monkey Splash en heeft in september 2012 ook het park Les Trois Forêts een nieuwe glijbaan, geopend als Master Blaster, gekregen. De Monkey Splash is gemaakt met een trechter, de Master Blaster is een glijbaan, waar je tijdens het parcours 3 maal omhoog wordt "gespoten" door stevige stralen water.
Op 1 juli 2013 opende in de Duitse deelstaat Saarland het nieuwe Park Bostalsee. Bij de aanleg was de bedoeling dat dit park onder de vlag van Sunparks zou komen, met als gevolg dat het qua uitstraling en voorzieningen minder luxe is dan de traditionele Center Parcs-parken. In 2015 werd het vijfde Franse park geopend, Le Bois aux Daims in het departement Vienne. De voorbereidingen voor de aanleg van het zesde Franse park in het Forêt de Chambaran bij Roybon (departement Isère) moesten in 2015 na protest van milieuactivisten op last van de rechter opgeschort worden omdat het project te weinig natuurcompensatie bevat. In 2020 werd de aanleg definitief gestaakt. Center Parcs UK had in 2006 vergevorderde plannen voor een nieuw park "Woburn Forest" bij Woburn, maar kreeg hiervoor in eerste instantie geen vergunning. Het park is alsnog gebouwd en in 2014 geopend. De ontwikkeling van een nieuw beachresort in Saint Helier op het Kanaaleiland Jersey werd door het management afgeblazen.
Recent verleden
In 2017 werd Les Ardennes geopend in de Belgische Ardennen. Dit park behoorde voorheen tot het merk Sunparks. Een jaar later werd in Leutkirch im Allgäu, op de grens van de Duitse deelstaten Baden-Württemberg en Beieren, Park Allgäu geopend op de plek van een voormalig munitiedepot. In juli 2019 ontving Longford Forest, het eerste park in Ierland, zijn eerste gasten. Sunparks De Haan aan zee werd na een renovatie op 1 mei 2020 opnieuw een Center Parcs-park onder de naam Park De Haan.
Alle parken werden vanaf midden maart 2020 gesloten vanwege de coronapandemie die kort daarvoor was uitgebroken. Deze gingen vanaf eind mei geleidelijk terug open. Op 2 november 2020 werden de Belgische, Duitse en Franse parken opnieuw gesloten. De Franse parken gingen op 15 december 2020 weer open.
In mei 2021 is het Terhills Resort geopend, aan de rand van het Nationaal Park Hoge Kempen bij Lanklaar in de Belgische provincie Limburg. Het onderscheidt zich van de traditionele parken door de geringe grootte, met slechts 250 luxe vakantiehuizen, een kleine subtropische zwemtuin ('Aqua Garden') en bescheiden centrumvoorzieningen. Het park is onderdeel van het Terhills-project op het terrein van de voormalige steenkoolmijn van Eisden. In de directe omgeving bevinden zich een groot wellnesscentrum, het outletwinkelcentrum Maasmechelen Village en een groot recreatiegebied rond een aantal mijnsteenbergen ('terrils') en meren.
Overzicht van alle parken
Center Parcs Europe en Center Parcs Limited omvatten samen 34 vakantieparken: 32 parken onder de eigen vlag van Center Parcs en 2 parken onder de vlag van Sunparks. Daarnaast zijn er een aantal parken in ontwikkeling en in ontwerp. Drie parken die door Center Parcs (Sporthuis Centrum) zijn gebouwd, zijn later verkocht.
Het subtropische zwemparadijs Tropicana in Rotterdam behoorde vanaf de opening in 1988 tot de verkoop in 1993 tot Center Parcs.
Het kuuroord Chapel Spa in het Engelse Cheltenham, Gloucestershire was tot de verkoop in 2007 ook in beheer bij Center Parcs UK.
Toekomstplannen
Center Parcs heeft in 2011 aangegeven in Nederland niet verder met nieuwe parken te willen uitbreiden. Wel worden bestaande parken gemoderniseerd of uitgebreid, zoals De Eemhof en Parc Sandur. Uitgangspunt is dat de verschillende parken een eigen en moderner gezicht moeten krijgen in plaats van het oorspronkelijk bedoelde gemeenschappelijke en tevens beeldbepalende gezicht waar Center Parcs zich tot de jaren negentig mee profileerde. Typische Center Parcs-kenmerken, zoals de zwartkleurige houten lantaarnpalen met bollen en de tropische plaza, worden omgevormd in nieuwe concepten. In 2007 kreeg De Kempervennen de primeur met de bouw van een tweetal testcottages nieuwe stijl, met een vervolg van enkele tientallen meer. Ook zijn in De Kempervennen een aantal woonboten op het meer toegevoegd en zijn er plannen voor boomhuizen. In Frankrijk worden op Les Bois Francs nieuwe vrijstaande cottages bijgebouwd volgens een ander ontwerp. Op Het Heijderbos zijn in de Jungle Dome woningen gecreëerd, de jungle cabana's.
Center Parcs ontwikkelt op een aantal locaties nieuwe parken. In het zuiden van Frankrijk wordt er gewerkt aan het park Les Landes de Gascogne, dat in 2022 de deuren heeft geopend. Aan de Oostzeekust worden twee nieuwe parken ontwikkeld: Nordborg Resort op het Deense eiland Als en Park Pütnitz op een voormalige vliegbasis bij het stadje Ribnitz-Damgarten in de Duitse deelstaat Mecklenburg-Voor-Pommeren. De parken openen volgens planning in 2024 en 2025. Nordborg Resort is het eerste park in Denemarken. Er zijn plannen voor verdere uitbreiding met nieuwe parken in Scandinavië, Duitsland en Frankrijk.
Begin 2019 heeft Center Parcs bekend gemaakt dat het vanaf 2020 de grootste parken in Nederland, België en Duitsland gaat vernieuwen: alle cottages en Aqua Mundo's krijgen een upgrade. Zo worden de vakantiehuizen opnieuw ingericht en worden nieuwe attracties gebouwd. Medio 2023 wil Center Parcs de verbouwing afgerond hebben.
Incidenten
Sinds 1989 zijn er op vijf parken grote branden in de overdekte parkcentra en zwembaden: Het Vennenbos (1989), Erperheide (1990), De Eemhof (2000), Elveden Forest (2002), Het Meerdal (2005). De parken moesten daardoor lange tijd gesloten blijven. Op Elveden Forest en op De Eemhof werden ter vervanging nieuwe openluchtpleinen aangelegd.
Op 23 mei 2000 vindt een voor Nederlandse begrippen zeer grote brand plaats. Op De Eemhof branden de Market Dome en de Aqua Mundo volledig uit. Op 29 maart 2002 wordt het park heropend met twee nieuwe concepten: in de plaats van de Market Dome komt er een niet overdekte Market Square in mediterrane sfeer en in de Aqua Mundo wordt een 'Flow rider' geplaatst.
In december 2005 wordt Het Meerdal opgeschrikt door een brand in de Aqua Mundo. De schade blijft beperkt. Van de drie hallen in het zwembad is er maar één getroffen: de hal met wildwaterbaan, waterpiste en kruidenbad. Het park is op dat moment (een week voor kerst) al gesloten wegens onderhoudswerkzaamheden en kan kort voor kerst weer open, echter zonder gebruik van de drie genoemde activiteiten. De opening van de vernieuwde Aqua Mundo op Het Meerdal vindt plaats op 14 april 2006.
Op 27 november 2007 omstreeks 23.00 brandde een cottage op bungalowpark De Eemhof af. Een Brit raakte gewond bij de brand. De brand legde de cottage volledig in de as en ook een naburige cottage vatte vlam. De oorzaak van de brand is onbekend.
Varia
Kenmerkend voor Center Parcs was lange tijd de dominante aanwezigheid van kruizen, kerken en kapelletjes op de parken. Derksen was een vroom katholiek man en droeg dat ook uit in zijn parken. Nadat de keten in commerciële handen overging, verdwenen de kerken en kapellen geleidelijk, mede omdat er amper gebruik van werd gemaakt. Nog steeds is er in veel parken in de bungalows een bijbel te vinden.
Er hangt in elk door Piet Derksen geopend park een portret van hem met op de achtergrond het logo van Sporthuis Centrum (de eerste naam van Center Parcs).
Piet Derksen heeft met zijn winkels en parken een flink vermogen vergaard. Sinds zijn dood in 1996 behoren de erven-Derksen tot de rijkste burgers van Nederland.
Het in de jaren zeventig overdekte en verbouwde zwembad op Het Meerdal is bewaard gebleven: De houten bogen van de overkapping én het golfslagbad vormen anno 2007 het hart van de Aqua Mundo. Ironisch gezien werd van deze Aqua Mundo juist het nieuwste deel getroffen door een brand in 2005 waardoor het deel met de wildwaterbaan enige tijd gesloten moest blijven.
De Berkenhorst werd in 1990 afgestoten vanwege het ontbreken van uitbreidingsmogelijkheden. In 2005 kreeg de huidige eigenaar Landal GreenParks wél een vergunning voor uitbreiding, mits binnen de grenzen van het park. Tussen de bestaande bebouwing verrezen nieuwe huisjes waardoor de vrije ruimte (en het groen) tussen de bungalows voor een groot deel verdween.
Externe link
Internationaal portaal van Center Parcs
Recreatie
|
Medio 2010 werd een pachtovereenkomst voor tien jaar aangegaan met Albron Nederland bv, die onder de naam Albron CP alle horeca, de Daily Foodstores en Business Centers zal gaan exploiteren. Het eerste jaar (2011) verliep voor Albron niet voorspoedig, maar de transformatie ging onverminderd door. De onder Albron ingezette formule bevat onder meer "eilanden", waar vers bereide producten worden aangeboden en waar men tafelreservering kan maken. Langzaamaan zullen alle andere Nederlandse en Belgische parken vernieuwen en de restaurants een nieuwe opzet krijgen en een nieuwe naam. Anno 2019 zijn op sommige parken nog niet alle restaurants veranderd maar staat dit wel op de planning.
| 1 |
restaurantreservering, eetgelegenheidreservering, tafelreservering
|
8,321 |
FAQPage
|
5711642
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Menselijk%20meubilair
|
Menselijk meubilair
|
Menselijk meubilair is meubilair waarin het lichaam van een persoon wordt gebruikt als dienblad, voetenbankje, stoel, tafel, kast of ander meubel. In sommige gevallen wordt in plaats daarvan een sculptuur van een menselijk lichaam gebruikt. Voorbeelden van menselijke meubels zijn verschenen in de moderne kunst. Fornifilie is de praktijk van het maken van menselijk meubilair in fetisjfotografie en bondage.
Kunst
Een model dat als menselijk meubilair wordt gebruikt, kan naakt of halfnaakt zijn om de erotische of esthetische aantrekkingskracht te vergroten. Een klassiek voorbeeld van de weergave van menselijk meubilair als kunst is de set van drie sculpturen Hatstand, Table and Chair, gemaakt in 1969 door de Britse popartiest Allen Jones, die halfnaakte blanke vrouwen in de rol van meubels laten zien. Het kunstwerk van Allen Jones was het onderwerp van een feministisch protest toen het in 2012 bij Sotheby's werd geveild.
De Noorse kunstenaar Bjarne Melgaard creëerde een sculptuur genaamd Chair die dezelfde vorm heeft als de Allen Jones-stoel, maar een zwarte vrouw afbeeldt. In 2014 veroorzaakte kunstverzamelaar Dasha Zhukova, de partner van de Russische miljardair Roman Abramovitsj, controverse door op een foto te verschijnen terwijl zij op Melgaards stoel zat. Zhukova verontschuldigde zich voor de foto en zei dat ze "racisme volkomen verafschuwt en haar excuses wil aanbieden aan iedereen die beledigd is door deze afbeelding".
De Japanse fetisjkunstenaar Namio Harukawa beeldde voluptueuze vrouwen af, die mannen domineerden en gebruikten als menselijk meubilair.
De term fornifilie is bedacht door bondagekunstenaar Jeff Gord die zich specialiseerde in het subgenre en de website "House of Gord" over dit onderwerp ontworp. Fornifilie als een vorm van onderdanigheid houdt meestal in dat de proefpersoon stevig vastgebonden is en naar verwachting gedurende een langere periode onbeweeglijk zal blijven. Gord zei dat de maximale periode die hij gebruikte afhing van de gebruikte bondagetechnieken, maar over het algemeen niet langer was dan twee uur. Gord waarschuwde ook dat de gevaren die inherent zijn aan fornofilie inhouden dat het alleen door experts mag worden uitgevoerd. Gord gebruikte gags in sommige van zijn creaties. Een gag is een mondknevel die als primair doel heeft seksuele objectivering of erotische vernedering. Goede veiligheid vereist frequente controles van het welzijn van de onderdanige.
In fictie
De film A Clockwork Orange uit 1971 bevat een scène van een bende die in de Korova Milk Bar zit, die is ingericht met tafels in de vorm van naakte vrouwen.
In aflevering 7 van de Netflix-serie Squid Game uit 2021, worden de anonieme VIP's die zijn uitgenodigd om naar de bloedsport te kijken, omringd door menselijke meubels, die uitgebreide bodypaint dragen.
Zie ook
Facesitting
Nyotaimori, de gewoonte om voedsel te consumeren dat op het lichaam van een naakte vrouw is geplaatst
Seksueel fetisjisme
Referenties
Externe links
House of Gord's forniphilia FAQ-pagina
Decorative Girls - Foto's van menselijke meubels
Forniphilia (Human Furniture) - Britse fotograaf en kunstenaar Alva Bernadine
Parafilie
Beeld
Bdsm
Seksueel fetisjisme
|
Externe links
House of Gord's forniphilia FAQ-pagina
Decorative Girls - Foto's van menselijke meubels
Forniphilia (Human Furniture) - Britse fotograaf en kunstenaar Alva Bernadine
| 1 |
FAQ-pagina, veelgestelde vragen, vragenlijst
|
4,912 |
PlayAction
|
1101696
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gehandicaptensport
|
Gehandicaptensport
|
Gehandicaptensport - in Vlaanderen ook G-sport genoemd - is sport voor personen met een handicap.
Algemeen
Gehandicaptensport heeft een breed karakter en is van toepassing op elke vorm van handicap bij personen met een visuele en/of auditieve, motorische of verstandelijke beperking. Gehandicaptensport wordt ook op topniveau beoefend. Een voorbeeld hiervan zijn de Paralympische Spelen, die telkens worden georganiseerd na de Olympische zomer- en winterspelen. Voor personen met een verstandelijke beperking worden de Special Olympics georganiseerd.
Voor de meeste gehandicaptensporten worden er nationale, Europese en Wereldkampioenschappen georganiseerd. Sinds 2005 worden zij meestal organisatorisch geïntegreerd bij de valide sportbonden in Europa. Voorbeeld hiervan is de wielersport, die reeds alle aangepaste sporten hebben opgenomen onder de UCI. Het traject Organisatorische Integratie is een gevolg van een aanbeveling van de Europese commissie voor gelijke kansen.
Gehandicaptensport kan op verschillende manieren gebeuren. Dit kan zowel inclusief als exclusief. Bij de inclusieve vorm van G-sport sporten zowel mensen met een beperking als mensen zonder beperking samen. Bij de exclusieve G-sport is het sportaanbod enkel geldig voor personen met een beperking, dit hoeft niet om dezelfde beperking te gaan.
De organisatie van de sportclubs voor personen met een beperking kan verschillen. Een reguliere club kan een specifieke afdeling hebben voor personen met een beperking. Dit wordt de G-werking of G-afdeling genoemd. Het kan ook zijn dat een club zich enkel richt tot personen met een beperking, waardoor het dan een G-club wordt genoemd.
Historie
Georganiseerde sport voor atleten met een handicap is over het algemeen onderverdeeld in drie grote groepen:te weten sporters met gehoorsbeperkingen, sporters met lichamelijke beperkingen en sporters met verstandelijke beperkingen. Elke groep heeft een aparte ontstaansgeschiedenis, organisatie, competitie-programma en benadering van de sport.
Historie sportontwikkeling voor sporters met gehoorsbeperkingen
Formele internationale competitie bij sporten voor sporters met een gehoorsbeperking begon met de 1924 Paris Silent Games, georganiseerd door het Comité International des Sports des Sourds, CISS (Het Internationale Comité van Sport voor Doven). Deze spelen zijn uitgegroeid tot de moderne Deaflympics, georganiseerd door de CISS.
Historie sportontwikkeling voor sporters met lichamelijke beperkingen
De georganiseerde sport voor sporters met een lichamelijke beperking zijn na de Tweede Wereldoorlog vanuit revalidatiecentra over de hele wereld ontwikkeld, als antwoord op de behoeften van de grote aantallen gewonde ex-militairen en burgers. Sporten werd geïntroduceerd als een belangrijk onderdeel van het revalidatieprogramma. Deze Sporten als revalidatie groeide uit tot recreatieve sport en vervolgens door tot wedstrijdsport. een van de pioniers van deze benadering was Sir Ludwig Guttmann van het Stoke Mandeville ziekenhuis in Engeland. In 1948, terwijl de Olympische Spelen werden gehouden in Londen, organiseerde hij een sportieve wedstrijd voor sporters met een rolstoel in Stoke Mandeville. De Stoke Mandeville Games, wat de basis legde voor de Paralympische Spelen.
In Nederland is sinds 1955 een mogelijkheid voor minder valide sporters te sporten in groepsverband. In Eindhoven werd toen EGS opgericht, de Eindhovense Gehandicapten Sportvereniging. Deze club kreeg al snel navolging in andere delen van het land.
Historie sportontwikkeling voor sporters met verstandelijke beperkingen
Georganiseerde sport voor mensen met een verstandelijke beperking kwam tot ontwikkeling in de jaren 1960 een van een reeks van zomerkampen georganiseerd door Eunice Kennedy Shriver, te beginnen in 1962. In 1968 werd in Chicago de eerste internationale Special Olympics gehouden. Vandaag de dag, verzorgt de Special Olympics organisatie opleidingen en de competitie in een verscheidenheid aan sporten voor mensen met een verstandelijke beperking .
In 1986 werd de International Sports Federation voor personen met een verstandelijke handicap (INAS-FID) opgericht om sporters met een verstandelijke beperking te ondersteunen. Dit werd opgericht in tegenstelling tot de meer op participatie gerichte, "sport voor allen" benadering van de Special Olympics. Een tijd lang konden de sporters met een verstandelijke beperking aan de Paralympische Spelen meedoen. Na een schandaal op de Paralympische Zomerspelen van 2000, waar een aantal van de sporters helemaal niet verstandelijk beperkt bleken te zijn. Werden na deze spelen mensen met een verstandelijke beperking geweerd van de Paralympische Spelen. In de toekomst zal dit waarschijnlijk weer gaan veranderen.
Internationale wedstrijden in Nederland en België
De onderstaande lijst is nog niet volledig
|
Historie sportontwikkeling voor sporters met verstandelijke beperkingen
Georganiseerde sport voor mensen met een verstandelijke beperking kwam tot ontwikkeling in de jaren 1960 een van een reeks van zomerkampen georganiseerd door Eunice Kennedy Shriver, te beginnen in 1962. In 1968 werd in Chicago de eerste internationale Special Olympics gehouden. Vandaag de dag, verzorgt de Special Olympics organisatie opleidingen en de competitie in een verscheidenheid aan sporten voor mensen met een verstandelijke beperking .
In 1986 werd de International Sports Federation voor personen met een verstandelijke handicap (INAS-FID) opgericht om sporters met een verstandelijke beperking te ondersteunen. Dit werd opgericht in tegenstelling tot de meer op participatie gerichte, "sport voor allen" benadering van de Special Olympics. Een tijd lang konden de sporters met een verstandelijke beperking aan de Paralympische Spelen meedoen. Na een schandaal op de Paralympische Zomerspelen van 2000, waar een aantal van de sporters helemaal niet verstandelijk beperkt bleken te zijn. Werden na deze spelen mensen met een verstandelijke beperking geweerd van de Paralympische Spelen. In de toekomst zal dit waarschijnlijk weer gaan veranderen.
| 4 |
spelen, recreatie, optreden
|
6,015 |
Season
|
4043522
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Rust%20noch%20duur
|
Rust noch duur
|
Rust noch duur is een twaalfdelige muzikale komedieserie (destijds "televisiestrip" genoemd) van de KRO, in twee tv-seizoenen uitgezonden in 1969 en 1970.
Jasperina de Jong was na jaren in het kleine theater van Kabaret Lurelei te hebben opgetreden toe aan een groter podium. Er waren plannen voor de Nederlandse versie van de musical Sweet Charity en het maken van een televisieserie waarin De Jong ook kon zingen. Guus Vleugel schreef de teksten en de liedjes van de serie, die draaide om een progressieve Amsterdamse huisvrouw, Millie Vink, die los wilde breken uit haar burgerlijke bestaan en volop mee wilde doen aan de trends van die tijd. De Jong speelde de hoofdrol. Haar echtgenoot Eric Herfst speelde in de serie eveneens haar tv-echtgenoot Thomas Vink. Daarnaast behoorde Sylvia de Leur als de conservatieve schoonzus Martha Vink tot de vaste rolbezetting. Zij hadden al een aantal jaren met elkaar gewerkt in Lurelei, waarvan Vleugel ook de voornaamste tekstleverancier was geweest. In de serie waren er gastrollen van o.a. Adèle Bloemendaal, Rudi Falkenhagen, Conny Stuart en Gerard Cox. In iedere aflevering zaten in het verhaal een paar liedjes verweven (gezongen door De Jong), die in een apart showdecortje werden opgevoerd met medewerking van een dans/balletgroep. De muziek van alle liedjes werd gecomponeerd door Joop Stokkermans, voor de arrangementen tekende Julius Steffaro.
In eerste instantie werden er vijf afleveringen gemaakt, die vierwekelijks werden uitgezonden. De serie werd goed bekeken, hoewel er ook regelmatig brieven en commentaren in de krant stonden van kijkers en recensenten die sommige afleveringen niet konden waarderen. Er volgde nog een tweede seizoen van zeven afleveringen. De afleveringen handelden op komische en soms vileine wijze over allerlei maatschappelijke onderwerpen en trends uit die tijd, zoals absurdistisch theater, de Kabouterbeweging, het overal actie voor voeren en eindeloos discussiëren in de maatschappij, het roken van hasj, de populariteit van de minirok, de hang naar het paranormale en mystiek, de opkomst van relatiebemiddelingsbureaus en kritische televisierecensenten in de krant. De serie stopte na twaalf afleveringen omdat De Jong in dezelfde periode ook 's avonds op de planken stond in de musical Sweet Charity en het doen van zowel show als tv niet langer te combineren viel. Daarnaast zou ook aan de eerste theatershow van De Jong gewerkt gaan worden (De Jasperina Show uit 1971). Omdat de originele videobanden werden gewist voor hergebruik is er niets van de serie op band bewaard gebleven, met uitzondering van de leader. Een groot deel van de 36 liedjes is destijds op langspeelplaat verschenen en enkele ook als single. In de jaren 90 verschenen een paar (soms niet eerder uitgebrachte) nummers uit de serie op verzamel-cd's van De Jong.
Afleveringen
Externe link
Bladmuziek op muziekschatten.nl
Nederlandse televisieserie
|
Rust noch duur is een twaalfdelige muzikale komedieserie (destijds "televisiestrip" genoemd) van de KRO, in twee tv-seizoenen uitgezonden in 1969 en 1970.
| 1 |
tv-seizoen, radioserie, videogame-seizoen
|
7,897 |
PhotographAction
|
2835373
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jimmy%20Kets
|
Jimmy Kets
|
Jimmy Kets (Lier, 2 juni 1979) is een Belgische fotograaf en documentairemaker.
Kets begon zijn carrière als persfotograaf voor de krant De Morgen (2001-2008), die hij later zou inruilen voor De Standaard. Sinds 2007 is hij lid van het Belgische fotoagentschap ID/ photo agency, waardoor zijn beelden ook internationaal verspreid worden. Hij is ook bekend van zijn persoonlijke reeksen en oeuvre. Hiertoe behoren onder andere de fotoseries Brightside en Shot in Flanders.
Biografie
Kets volgde zijn opleiding aan Sint Lucas Antwerpen. Hij behaalde er een master in Grafische design en Illustratie. Via zijn afstudeerproject over straatkinderen in Kathmandu in Nepal verkreeg hij een baan als fotograaf bij dagblad De Morgen. Begin 2009 stapte hij na zeven jaar over naar dagblad De Standaard.
In 2009 verscheen zijn eerste fotoboek, Brightside. Dit boek bundelt zeven jaar van Kets' individuele zoektocht naar wat voor hem fotografie betekent, zowel qua vorm als inhoudelijke thema's. Datzelfde jaar verscheen eveneens het boek Volkscafés, vrouwentongen & mannenpraat.
Publicaties
Brightside, Ludion, Gent, 2009, ISBN 9789055447787
Volkscafés: Vrouwentongen en mannenpraat, Davidsfonds, Leuven, 2009, ISBN 9789058266200
Niet Miss", Davidsfonds, Leuven, 2013, ISBN 9789058269447
The graves are nice this time of year", Hannibal, Veurne, 2014, ISBN 978 94 9137 696 2
Films
OdysSea (2013), documentaire over Belgisch Magnum fotograaf Carl De Keyzer
New Pigs on the Block (2022), documentaire
Exposities
Onderscheidingen
Nikon Promising Young Photographer Award (2006)
Sabam Award voor beste humoristische persfoto (2006)
Canvas Award "the movie of my life" (2007)
Photo Press award VVJ (2007)
Sabam Award voor beste humoristische persfoto (2007)
Nikon Promising Young Photographer Award (2008)
Nikon Award voor beste portretfoto (2011)
Nikon Award voor het beste beeldverhaal (2012)
Externe link
Website van Jimmy Kets
Belgisch fotograaf
Belgisch persfotograaf
|
In 2009 verscheen zijn eerste fotoboek, Brightside. Dit boek bundelt zeven jaar van Kets' individuele zoektocht naar wat voor hem fotografie betekent, zowel qua vorm als inhoudelijke thema's. Datzelfde jaar verscheen eveneens het boek Volkscafés, vrouwentongen & mannenpraat.
| 1 |
fotografie, foto maken, camera gebruik
|
12,137 |
ListItem
|
16537
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Anonieme%20Alcoholisten
|
Anonieme Alcoholisten
|
Anonieme Alcoholisten, AA (Engels: Alcoholics Anonymous, A.A.) is een internationale organisatie van en voor alcoholisten. Ze streeft naar herstel van de gevolgen van het drankprobleem van haar leden en stelt zich ten doel dit herstel door te geven aan eenieder die het verlangen heeft te stoppen met drinken.
Geschiedenis
Alcoholics Anonymous werd in 1935 opgericht door Bill Wilson (New York) en Dr. Bob Smith (Akron, Ohio). Oorspronkelijk werden bijeenkomsten gehouden waaraan ook de gezinsleden van de betrokkenen deelnamen. Sinds 1951 bestaat er Al-Anon, voor partners, familie en vrienden van alcoholisten, en sinds 1957 Alateen, voor kinderen van alcoholisten (zie Al-Anon/Alateen).
De eerste Nederlandstalige AA-groep startte in Nederland in 1948, Vlaanderen volgde in 1954. De eerste Franstalige groep in België werd in 1953 opgericht in Brussel. AA telt wereldwijd meer dan twee miljoen leden met meer dan 100.000 plaatselijke groepen in 150 landen.
Werkwijze
De AA werkte als eerste met een 12-stappenplan, het twaalfstappenprogramma om van de verslaving af te komen. Bij de meeste bijeenkomsten van AA wordt een stap behandeld. Indien er een nieuw iemand in de groep komt wordt vaak weer met de eerste stap begonnen. Het doel van het deelnemen aan een AA groep is zelfhulp. De ervaring die men opdoet, door te luisteren en door te vertellen, kan men weer doorgeven aan nieuwe leden waardoor men niet alleen zichzelf helpt maar ook anderen. Ook kunnen nieuwe leden een stimulans voor de 'oudere' leden zijn, omdat zij weer herinnerd worden aan hoe zij vroeger waren.
Effect
Een Cochrane systematic review van 2020 bestudeerde of het AA-programma en andere twaalfstappenprogramma’s effectief zijn voor de behandeling van alcoholisme. De auteurs vergeleken gelijkaardige programma's met behandelingen met een andere theoretische basis zoals motivatieverhogende therapie of cognitieve gedragstherapie en andere varianten van twaalfstappenprogramma's. De deelnemers namen allemaal vrijwillig deel. De belangrijkste onderzochte punten zijn onthouding, drinkintensiteit, alcohol-gerelateerde gevolgen en ernst van de verslaving. De review bevat 27 studies met 10565 deelnemers: 21 gerandomiseerde studies, vijf niet-gerandomiseerde studies en een zuiver economische studie. De gemiddelde leeftijd van de deelnemers varieerde tussen de studies van ongeveer 34 tot 51 jaar.
De resultaten tonen aan dat AA of gelijkaardige gestandaardiseerde twaalfstappenprogramma’s nuttig zijn voor mensen met een alcoholverslaving en ook werken op langere termijn. Mensen die niet willen deelnemen aan het AA-programma kunnen gelijkaardige programma's gebaseerd op wederzijdse ondersteuning overwegen.
Literatuur
(Zie voor oorspronkelijke, Amerikaanse titels van AA-literatuur ook: Twaalfstappenprogramma, Literatuur.)
Alcoholics Anonymous Comes of Age. A Brief History of A.A., New York: Alcoholics Anonymous, 1990, ISBN 0-916856-02-X.
'Anonieme Alcoholisten (AA)', in: K. Geelen e.a., Zelfhulpgroepen en verslavingen. Een voorstudie, Utrecht enz: Trimbosinstituut/Universiteit van Amsterdam, 2000, ISBN 90-5253-317-2, pp. 37-48 (= hoofdstuk 4).
Het grote boek van de Anonieme Alcoholisten, Rotterdam: Stichting Publiciteit AA Nederland, 4e druk 2004, ISBN 90-800365-1-X ('Big Book').
Twaalf Stappen & Twaalf Tradities, Rotterdam: Stichting Publiciteit AA Nederland, 5e druk 2005, ISBN 90-800365-2-8.
Bill W., Twaalf Concepten voor werelddienst, Antwerpen: Nederlandstalige AA in België, D/1997/4324/11.
Externe links
Anonieme Alcoholisten Nederland
Anonieme Alcoholisten Vlaanderen
Twaalfstappenprogramma
Drankbestrijding
Akron
|
Werkwijze
De AA werkte als eerste met een 12-stappenplan, het twaalfstappenprogramma om van de verslaving af te komen. Bij de meeste bijeenkomsten van AA wordt een stap behandeld. Indien er een nieuw iemand in de groep komt wordt vaak weer met de eerste stap begonnen. Het doel van het deelnemen aan een AA groep is zelfhulp. De ervaring die men opdoet, door te luisteren en door te vertellen, kan men weer doorgeven aan nieuwe leden waardoor men niet alleen zichzelf helpt maar ook anderen. Ook kunnen nieuwe leden een stimulans voor de 'oudere' leden zijn, omdat zij weer herinnerd worden aan hoe zij vroeger waren.
| 1 |
checklistitem, stappenplan, lijstitem
|
2,121 |
PlaceOfWorship
|
5377892
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/De%20Volder
|
De Volder
|
De Volder was de familienaam van een Vlaams geslacht van kerkorgelbouwers in de tweede helft van de achttiende en de eerste helft van de negentiende eeuw. De belangrijkste zijn Pierre-Jean (Antwerpen, 27 juli 1767 – Brussel, 27 juni 1841) en diens zoon Henri (Antwerpen, 7 september 1794 – Brussel, 18 maart 1865).
Levensloop
Pierre-Jean leerde het orgelmakersvak in zijn geboortestad Antwerpen bij een geëmigreerd Nederlandse orgelmaker, mogelijks Jacobus Schot. In 1797 vestigde hij zich in Gent waar hij werkzaam was als componist, violist en orkestdirigent. Kort daarop besloot hij om zich geheel aan de orgelbouw te wijden en vestigde zich in 1832 in Brussel.
Vanaf ongeveer 1817 werkte zijn zoon Henri mee in het atelier in de Isabellastraat in Brussel. Hij nam het bedrijf over en verhuisde zijn atelier in 1850 naar de Terarkenstraat. Hij bouwde en herstelde talrijke orgels samen met zijn zonen Charles en Léon.
Henri De Volder bleef verder werken in een behoudsgezinde stijl. De orgelbouwstijl van de De Volders sluit aan bij een classicistisch-romantische stijl, in tegenstelling tot de meer vernieuwende stijl van de orkestrale romantiek.
Werklijst orgels
De familie De Volder bouwde of verbouwde minstens een 260-tal orgels. Hieronder een selectie.
Werklijst Pierre-Jean De Volder
1810 Drongen, 2 klav., 15 spelen
1810 Sint-Michielskerk (Gent)
1818 Sint-Maartenskerk (Kortrijk), vernieuwingen
1820 eerste exposition d’industrie in Gent: De Volder ontvangt de medaille d’or
1820 St-Ressain, orgel met positief, 20 spelen
1820 Sint-Salvatorkerk (Gent)
1820 Gent Sint-Janskerk vernieuwingen, 2 klav., 22 reg., pédale suspendue
1820 Brussel kerk begijnhof, orgel vernieuwd, 2 klav., 20 spelen , ped. pendante
1820 Protestantse kerk in Antwerpen: orgel met 11 registers (nu verdwenen)
1822 Onze-Lieve-Vrouwekathedraal (Antwerpen) orgel gerestaureerd, derde klavier door J. De Volder toegevoegd
1824 Kortrijk Aalbeke, Sint-Cornelius, nieuw orgel. In 1993 door brand beschadigd. In 1995 omgebouwd door Bruggeman, kleine hoeveelheid pijpwerk van De Volder aanwezig (bron VIOE)
1826 Montrœul-sur-Haine
1828 Ath St-Julien, grand orgue met positif 25 spelen zonder ped.
1829 Halle Sint-Martinuskerk vernieuwd orgel 2 klav. 25 spelen
1829 Brussel Kathedraal van Sint-Michiel en Sint-Goedele orgel vernieuwd
1829 Sint-Jacobskerk (Antwerpen): het orgel van Forceville vernieuwd, dat in 1849 “gerestaureerd” werd door Th. Smet uit Duffel
1830 Lembeek orgel gebouwd 2 klav. 22 spelen
1833 Brussel Sint-Jans en Sint-Stevenskerk der Miniemen vernieuwd. Bevat positief en 24 spelen
1835 Brussel Sint-Niklaaskerk orgel geplaatst met 2 klav. en 20 spelen
1836 Brussel een orgel gebouwd voor het conservatorium met positif à crescendo van 16 spelen
1839 Namur, Collège Notre-Dame de la Paix orgel met positief a crescendo, 22 spelen, pédale séparée
1840 Quarouble (Frankrijk) orgel geplaatst 11 spelen
1841 Blicquy orgel geplaatst van 13 spelen
Ca. 1850 Cultureel Centrum van Brussel
Werklijst Henri De Volder
1817 Baaigem St-Bavo
1842 Notre-Dame d’el Vaulx (Thuin, Henegouwen)
1842 Brussel, église Ste-Madeleine, orgel 12 spelen
1842 pensionnat de Berlaymont, orgel met positif
1844 Charleroi orgel met 2 klavieren, 25 spelen, pédale séparée
Jemmapes
Blogie (Mons)
Thuillies (Thuin)
Nalinnes
Saint-Louis (Amerika): orgel met positief, 21 registers
Aublain
1848 Beert
1848 Dworp
1849 Zammel (Geel), Sint-Laurentiuskerk: dit orgel bevat nog een authentiek 'viola di gamba'-register van De Volder, wat een grote zeldzaamheid is
1850 Relegem
1851 Kobbegem
1852 Brussel, Sint-Jacob-op-Koudenberg: orgel vernieuwd, met positief en 19 spelen
Asse (Vlaams-Brabant), orgel vernieuwd met positief 25 spelen
Elsene
Namêche
Éghezée
Bruyère, commune de Batice
Carlsbourg (au pensionnat)
Racour (Landen)
Schaarbeek, Sint-Mariakerk: orgel met positief en pedaal séparée, 26 spelen
Sovet (Ciney)
Massenhoven
Saint-Ghislain (provincie Henegouwen)
Braives (provincie Luik)
Gent Institut des frères, orgel met crescendo, 2 klavieren, 20 spelen, aangehangen pedaal
Ehenin
Villers-le-Peuplier (provincie Luik)
1856 Elingen Sint-Amanduskerk (Pepingen)
1862 Bouffioulx (Henegouwen), Eglise Saint-Géry
Literatuur
Édouard G.J. GREGOIR, Historique de la facture et des facteurs d'orgue avec la nomenclature des principales orgues placées dans les pays-bas et dans les provinces flamandes de le Belgique…, Anvers, Imprimerie L. Dela Montagne, 1865, p.92-99
J.P. FÉLIX, Volder, De, in: Winkler Prins Encyclopedie van Vlaanderen, Deel 5, Elsevier Sequoia, Brussel, 1974, p.448
J.P. FÉLIX, Orgelbouw in België van pre- tot postromantiek", in: Ton van Eck, Herman de Kler, Orgelkunst rond 1900, Canaletto, Alphen aan den Rijn, 1995, p.124-126
G. POTVLIEGHE, "Uitlopers van het rococo: Cappuyns en De Volder", in: Orgels in het Pajottenland. Vergeten meesterwerken, Heemkundige Kring van Gooik en uitgeverij De Draak, 2016, p. 133-167
De Volder, Pierre-Jean, https://inventaris.onroerenderfgoed.be/personen/8050
De Volder, Henri, https://inventaris.onroerenderfgoed.be/personen/8075
deVolder
|
Werklijst Pierre-Jean De Volder
1810 Drongen, 2 klav., 15 spelen
1810 Sint-Michielskerk (Gent)
1818 Sint-Maartenskerk (Kortrijk), vernieuwingen
1820 eerste exposition d’industrie in Gent: De Volder ontvangt de medaille d’or
1820 St-Ressain, orgel met positief, 20 spelen
1820 Sint-Salvatorkerk (Gent)
1820 Gent Sint-Janskerk vernieuwingen, 2 klav., 22 reg., pédale suspendue
1820 Brussel kerk begijnhof, orgel vernieuwd, 2 klav., 20 spelen , ped. pendante
1820 Protestantse kerk in Antwerpen: orgel met 11 registers (nu verdwenen)
1822 Onze-Lieve-Vrouwekathedraal (Antwerpen) orgel gerestaureerd, derde klavier door J. De Volder toegevoegd
1824 Kortrijk Aalbeke, Sint-Cornelius, nieuw orgel. In 1993 door brand beschadigd. In 1995 omgebouwd door Bruggeman, kleine hoeveelheid pijpwerk van De Volder aanwezig (bron VIOE)
1826 Montrœul-sur-Haine
1828 Ath St-Julien, grand orgue met positif 25 spelen zonder ped.
1829 Halle Sint-Martinuskerk vernieuwd orgel 2 klav. 25 spelen
1829 Brussel Kathedraal van Sint-Michiel en Sint-Goedele orgel vernieuwd
1829 Sint-Jacobskerk (Antwerpen): het orgel van Forceville vernieuwd, dat in 1849 “gerestaureerd” werd door Th. Smet uit Duffel
1830 Lembeek orgel gebouwd 2 klav. 22 spelen
1833 Brussel Sint-Jans en Sint-Stevenskerk der Miniemen vernieuwd. Bevat positief en 24 spelen
1835 Brussel Sint-Niklaaskerk orgel geplaatst met 2 klav. en 20 spelen
1836 Brussel een orgel gebouwd voor het conservatorium met positif à crescendo van 16 spelen
1839 Namur, Collège Notre-Dame de la Paix orgel met positief a crescendo, 22 spelen, pédale séparée
1840 Quarouble (Frankrijk) orgel geplaatst 11 spelen
1841 Blicquy orgel geplaatst van 13 spelen
Ca. 1850 Cultureel Centrum van Brussel
| 10 |
kerk, synagoge, moskee
|
187 |
EmergencyService
|
5429290
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Brusselse%20Hoofdstedelijke%20Dienst%20voor%20Brandweer%20en%20Dringende%20Medische%20Hulp
|
Brusselse Hoofdstedelijke Dienst voor Brandweer en Dringende Medische Hulp
|
De Brusselse Hoofdstedelijke Dienst voor Brandweer en Dringende Medische Hulp (Service d'Incendie et d'Aide médicale urgente de la région de Bruxelles-Capitale in het Frans) of afgekort DBDMH (SIAMU in het Frans) is de tweetalige hulpverleningszone die actief is in de stad Brussel, en in de 18 andere gemeenten die het Brussels Hoofdstedelijk Gewest vormen.
In 2005 voerde de DBDMH zo'n 55.000 medische interventies, 2.691 brandinterventies en 7.067 andere interventies uit.
Organisatie
Operationele werking
De DBDMH is opgedeeld in 5 groepen, verspreid over het grondgebied van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Elke groep heeft vier compagnies, één compagnie op wacht en drie op rust.
Huidige kazernes
Er zijn 8 posten in de hulpverleningszone. De hoofdkazerne ligt in de Helihavenlaan. Verder zijn er 7 kleinere voorposten.
De 7 voorposten zijn:
Anderlecht
Eikenbos (Ukkel)
Delta (Oudergem)
Paul Brien (Schaarbeek)
UCL (Sint-Lambrechts-Woluwe)
VUB (Jette)
Cité (Brussel)
De luchthavenbrandweer van de luchthaven van Brussel is onafhankelijk van de DBDMH.
Gesloten kazernes
Hoofdkazerne Vossenplein (1982)
Kazerne Centre-Ville/Grande-Garde
Post Cité (begin jaren 2000)
Post Diamant (2013)
Post Evere (gefuseerd met post Diamant naar post Paul Brien in Schaarbeek)
Personeel
Er werken zo'n 1100 professionele brandweerlieden en 150 burgerbedienden bij de DBDMH.
Rangen
Lijst van rangen bij de Belgische brandweer
Voertuigen
De DBDMH beschikte in 2005 over 43 ziekenwagens, 26 autopompen, 14 autoladders en hoogwerkers en 142 andere voertuigen.
Werkgebied
De hulpverleningszone verleent hulp aan de volgende 19 gemeentes:
Anderlecht, Brussel stad, Elsene, Etterbeek, Evere, Ganshoren, Jette, Koekelberg, Oudergem, Schaarbeek, Sint-Agatha-Berchem, Sint-Gillis, Sint-Jans-Molenbeek, Sint-Joost-ten-Node, Sint-Lambrechts-Woluwe, Sint-Pieters-Woluwe, Ukkel, Vorst en Watermaal-Bosvoorde.
Speciale eenheden
De DBDMH telt zes gespecialiseerde interventieteams onder leiding van officieren:
De duikers;
De interventieploeg HAZMAT, gespecialiseerd in het beheer van ongevallen met gevaarlijke producten evenals NRBC-incidenten;
Het RISC-team (Rescue in Safe Conditions), wat overeenkomt met een redding in middelgebergten maar dan in een context van hoge gebouwen;
Het CET-team (Casualty Extraction Team), gespecialiseerd in de evacuatie van slachtoffers in de context van een terroristische aanval;
Het ART-team (Animal Rescue Team) dat reddingsopdrachten uitvoert van dieren die in gevaar zijn;
Tijdens je loopbaan, kan je aansluiten bij een internationaal gespecialiseerd federaal team (met name het reddingshondenteam Rescue Dog) in het kader van het zoeken naar personen bedolven onder puin of die vermist zijn in open terrein (vlakterevieren).
Galerij
Hulpverleningszone
Brandweerkorps
|
De Brusselse Hoofdstedelijke Dienst voor Brandweer en Dringende Medische Hulp (Service d'Incendie et d'Aide médicale urgente de la région de Bruxelles-Capitale in het Frans) of afgekort DBDMH (SIAMU in het Frans) is de tweetalige hulpverleningszone die actief is in de stad Brussel, en in de 18 andere gemeenten die het Brussels Hoofdstedelijk Gewest vormen.
| 1 |
nooddienst, brandweer, spoedeisende hulp
|
6,954 |
Campground
|
5095264
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Scouting%20Labelterrein%20Dwingeloo
|
Scouting Labelterrein Dwingeloo
|
Scouting Labelterrein Dwingeloo is een kampeerterrein voor scouts in Dwingeloo, Drenthe. Het is een van de ruim twintig Labelterreinen van Scouting Nederland. Het terrein, gelegen aan de rand van het Nationaal Park Dwingelderveld is voor het grootste deel eigendom van Scouting Nederland, een klein deel wordt met toestemming van particuliere eigenaren gebruikt voor het kamperen door Scoutinggroepen. Het kampeerterrein wordt beheerd door een groep vrijwilligers.
Geschiedenis
In 1947 werd het terrein eigendom van het Nederlands Padvindsters Gilde (NPG). Het kampeerterrein heeft, zeker voor de noordelijke padvindsters, een belangrijke functie gehad. In 1962 bracht Lady Baden Powell, Chief Guide of the World, een bezoek aan het terrein, in het kader van het internationale meisjeskamp 'Stopcontact'. Tot 1973 werd er alleen door meisjes op het kampeerterrein gekampeerd. Toen het Nederlands Padvindstersgilde samen met de Katholieke Verkenners, Nederlandse Gidsen en de Nederlandse Padvinders fuseerden tot Scouting Nederland waren ook jongens welkom. In 2010 zijn enkele delen van het terrein in eigendom bij Scouting Nederland geruild met Natuurmonumenten. Daarmee is een aantal kampeerterreinen achterop het terrein niet meer in gebruik, maar zijn voorop het terrein mogelijkheden gemaakt om te kunnen kamperen.
Pinksterkamp Dwingeloo
Sinds 1957 wordt jaarlijks tijdens de Pinksterdagen het PKD (Pinksterkamp Dwingeloo) georganiseerd. Het Pinksterkamp Dwingeloo was, omdat het terrein eigendom was van het NPG, aanvankelijk alleen toegankelijk voor meisjes. Later groeide het uit tot een kamp voor welpen, scouts en explorers. Ook scouts met een beperking zijn er welkom. Jaarlijks doen aan het PKD zo'n 400 scouts mee.
HIT Dwingeloo
Vanaf 1978 is Scouting Labelterrein Dwingeloo het decor van de HIT Dwingeloo. De HIT is een jaarlijks terugkerende activiteit voor leden van Scouting Nederland. Het evenement wordt ieder jaar tijdens het weekend van Pasen georganiseerd. Het bestaat uit een verzameling van een tiental meerdaagse activiteiten voor verschillende doelgroepen en elk jaar doen hier een paar honderd scouts uit heel Nederland aan mee. Scouts kunnen zich individueel, met een duo of met een groep voor een van de activiteiten inschrijven.
Het terrein
Scouting Labelterrein Dwingeloo beslaat circa 22 hectare bosgebied dat is onderverdeeld in 15 kampeervelden van verschillende grootte. In de loop der jaren hebben er meerdere huisjes gestaan voor de kampstaf, de vrijwilligers die het terrein in de zomermaanden beheren. Eerst 'De Wigwam', rond 1980 werd De Wigwam afgebroken en verrees op dezelfde plek het 'Stafhuisje', een gebouwtje met leefruimte, kantoor en opslagruimte voor de kampstaf. In 2016 werd het afgebroken en werd er een nieuw stafhuisje gebouwd. Dat werd in 2017, tijdens de viering van het 70-jarig bestaan van het kampeerterrein, geopend. Tot midden jaren negentig was er geen toiletvoorziening voor de kampeerders, maar inmiddels zijn er toiletten en douches voor de kamperende scouts aanwezig.
Scouting in Nederland
|
Geschiedenis
In 1947 werd het terrein eigendom van het Nederlands Padvindsters Gilde (NPG). Het kampeerterrein heeft, zeker voor de noordelijke padvindsters, een belangrijke functie gehad. In 1962 bracht Lady Baden Powell, Chief Guide of the World, een bezoek aan het terrein, in het kader van het internationale meisjeskamp 'Stopcontact'. Tot 1973 werd er alleen door meisjes op het kampeerterrein gekampeerd. Toen het Nederlands Padvindstersgilde samen met de Katholieke Verkenners, Nederlandse Gidsen en de Nederlandse Padvinders fuseerden tot Scouting Nederland waren ook jongens welkom. In 2010 zijn enkele delen van het terrein in eigendom bij Scouting Nederland geruild met Natuurmonumenten. Daarmee is een aantal kampeerterreinen achterop het terrein niet meer in gebruik, maar zijn voorop het terrein mogelijkheden gemaakt om te kunnen kamperen.
| 3 |
camping, kampeerterrein, campingplaats
|
10,628 |
AskAction
|
201037
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Improperia
|
Improperia
|
De Improperia, Improperiën of Beklag Gods is een gezang tijdens de kruisverering in de Latijnse liturgie van Goede Vrijdag. De titel Improperia komt uit het Kerklatijn, en is meervoud van improperium = verwijt, namelijk het verwijt van Christus aan het volk dat hem ter dood bracht. In de geschiedenis zijn de Improperia gebruikt om het antisemitisme te voeden, waarbij Joden worden gezien als de moordenaars van Jezus.
Het gezang is waarschijnlijk van Byzantijnse oorsprong. Het wordt door het koor gezongen, terwijl de gelovigen het kruis vereren. Na de Improperia wordt het Crux fidelis gezongen. Aanvankelijk werden de Improperia eenstemmig (gregoriaans) getoonzet, maar later werden ze herhaaldelijk meerstemmig gecomponeerd, onder andere door Palestrina (ca. 1525 - 1594).
Inhoud van de Improperia
Dit gezang heeft de vorm van een vraag- en antwoordgezang (responsoriaal gezang). De figuur van Jezus beklaagt zich over het feit dat zijn volk ("popule meus") ondankbaar is geweest, terwijl hij het onder andere uit Egypte heeft geleid en het gevoed heeft met manna gedurende de 40-jarige tocht door de woestijn. Het koor antwoordt met een bede tot God.
De Improperia bestaan uit drie delen. Het eerste deel bestaat uit drie verwijten, namelijk, Popule meus (Micha 6:3), Quia eduxi en Quid ultra (Jeremia 2:21), en een deel gebaseerd op het trisagion (Sanctus Deus, Sanctus fortis, Sanctus immortalis) dat na elk van de verwijten in het Latijn en het Grieks wordt herhaald. Het tweede deel bevat negen verwijten. Het derde deel hoort niet strikt tot de Improperia. Het bestaat uit de antifoon Crucem tuam adoramus, het eerste vers van Psalm 67 (Deus misereatur nostri), het gedicht Crux fidelis van Venantius Fortunatus en de hymne Pange lingua gloriosi lauream.
Vooral het refrein (Trisagion, driemaal heilig) in het Grieks en het Latijn is opvallend. Het Trisagion is met het Kyrie een van de weinige overgebleven Griekse teksten in de Latijnse liturgie.
Zowel het zich beklagen van God over zijn volk, als de vraag en antwoordvorm ervan, ademen een Judaïsche traditie.
Tekst
Betekenis
Christenen zien in de Improperia een uiting van het feit dat allen geconfronteerd worden met zowel de schuld die zij dragen aan het oprichten van het kruis als het heil dat dit kruis hun brengt. De kruismeditatie is daarom een akte van schuldbelijdenis, toewijding en van hoop.
Geschiedenis
Sommigen denken dat de Improperia waarschijnlijk zijn ontstaan ten tijde van Ignatius (2e eeuw), Johannes Chrysostomos (4e eeuw) en Augustinus. In die tijd heerste er een klimaat van anti-judaïsme, waarin het joodse volk werd verguisd, vanwege Christus' kruisdood. Anderen denken dat de Improperia zijn ontstaan in de 9e eeuw. Een vroege bron, waarin de Improperia met liturgische aanwijzingen zijn opgenomen, is een 11e-eeuws missaal uit Troyes. Hierin zijn slechts de eerste 3 van de 12 klachten opgenomen.
In 1560 componeerde Giovanni Palestrina de eerste versie in polyfone muziek. Paus Pius IV gaf vervolgens opdracht om het uit te voeren in de Sixtijnse Kapel, waar men het nog elk jaar op Goede Vrijdag kan horen.
Muziek
De eerste versies van de Improperia waren eenstemmig in het gregoriaans. Later zijn de Improperia verschillende malen meerstemmig op muziek gezet:
Improperia door Giovanni Palestrina uit 1560, waarschijnlijk de eerste meerstemmige versie.
Improperia door Diogo Dias Melgás (1638 - 1700)
Improperia door Karel Goeyvaerts uit 1959
Los Improperios door Federico Mompou uit 1963, uitgevoerd door Collegium Musicum in juni 2005
The Reproaches door John Sanders uit 1993.
De Improperia en antisemitisme
In de geschiedenis zijn de Improperia gebruikt om het antisemitisme te voeden, waarbij Joden worden gezien als de moordenaars van Jezus. Er is dan ook kritiek op het nog steeds gebruiken van de Improperia. Het Beklag Gods wordt door groeperingen zoals het Overlegorgaan tussen Joden en Christenen (OJEC) in Nederland gekritiseerd. Het OJEC vond in 1999 dat deze tekst voor Goede Vrijdag nooit meer gezongen zou moeten worden in de Samen op Weg-kerken. De reden daarvan is dat de letterlijke tekst van het Beklag Gods een aanklacht vormt tegen het joodse volk die door joden als een belediging wordt ervaren. In deatzelfde jaar schrijf de Provinciale Commissie 'Kerk en Israël' van Friesland aan de kerkenraden en predikanten van de genoemde kerken, omdat zij van mening zijn dat in de klassieke tekst van het Beklag Gods de suggestie levend wordt gehouden dat de joden de eerste en de laatste verantwoordelijkheid voor de kruisdood dragen. Volgens het platform Appèl Kerk en Israël is het Beklag Gods antisemitisch.
In de Improperia komt het joodse volk volgens deze organistaies uitsluitend in negatieve gedaante voor. Onder andere volgens deze groeperingen is eeuwenlang de beschuldiging van de moord op god aan het joodse volk aanleiding geweest voor pogroms en vervolgingen. Daarom waren de joden vooral rond Pasen bevreesd voor hun bestaan.
Ook Johan W. van Hulst vindt het merkwaardig dat de omstreden liturgie, met het verwijt van antisemitisme, gehandhaafd is.
Eerder werd rond 1976 de tekst opgenomen in The Draft Proposed Book of Common Prayer, maar dit werd afgewezen door de General Convention van de Episcopal Church, vanwege de mogelijkheid om er een antisemitische interpretatie aan te geven. In 1979 werd een herziene versie van de Improperia opgenomen in From Ashes to Fire van de Methodisten. In deze versie werden de mogelijke verkeerde interpretaties vermeden. Deze versie werd vervolgens in 1985 opgenomen in The Book of Alternative Services van de Anglicaanse kerk van Canada. In deze versie verwijt Christus de mensheid dat zij het gekozen Israël tot zondebok hebben gemaakt voor hun eigen schuld. Volgens de Bijbelse verhalen van de kruisiging maakt Christus vanaf het kruis in geen enkel geval de mensheid of het Joodse volk verwijten.
Verschillende organisaties hebben alternatieven voor de Improperia voorgesteld.
Daar tegenover staat dat de interpretatie dat met 'het volk' de gehele mensheid wordt aangeduid die zich, telkens als zij het kwaad voortzet, schuldig maakt aan de dood van Christus, binnen het christendom algemeen aanvaard is. De Romeinse Catechismus die werd samengesteld tussen 1563 en 1566 in opdracht van het Concilie van Trente (1545 - 1563), vermeldt dat degenen die verantwoordelijk zijn voor de dood van Christus de zondaars van de hele mensheid zijn en niet alleen Joden. De Katholieke Kerk heeft dit nogmaals verduidelijkt in de verklaring Nostra Aetate van het Tweede Vaticaans Concilie (1962 - 1965) en in de Catechismus van de Katholieke Kerk in 1997. In 1959 was op initiatief van paus Johannes XXIII, die zich gedurende de Tweede Wereldoorlog als nuntius had ingezet voor de redding van Joden in Griekenland, de voorbede Oremus et pro perfideis Judaeis ook al uit de katholieke Goede Vrijdagliturgie verwijderd.
Zie ook
Klaagliederen
Bronnen
Betreft antisemitisme
OJEC periodiek, jaargang 15 no. 4, december 1999.
Externe link
Improperia Gregoriaanse en Byzantijnse opvoeringen op www.carotta.de
Liturgie in de katholieke kerk
Goede Week
Gregoriaanse muziek
|
Inhoud van de Improperia
Dit gezang heeft de vorm van een vraag- en antwoordgezang (responsoriaal gezang). De figuur van Jezus beklaagt zich over het feit dat zijn volk ("popule meus") ondankbaar is geweest, terwijl hij het onder andere uit Egypte heeft geleid en het gevoed heeft met manna gedurende de 40-jarige tocht door de woestijn. Het koor antwoordt met een bede tot God.
| 1 |
vraag, verzoek, vraagstelling
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.