id
int64 1
12.6k
| class_label
stringclasses 634
values | wiki_id
stringlengths 2
7
| wiki_url
stringlengths 32
160
| wiki_title
stringlengths 1
102
| wiki_full_text
stringlengths 62
295k
| context_paragraph
stringlengths 5
17.4k
⌀ | keyword_count
int64 0
21
| keywords_used
stringlengths 14
77
|
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
11,436 |
FireStation
|
1344022
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Veiligheidsregio%20Kennemerland
|
Veiligheidsregio Kennemerland
|
De veiligheidsregio Kennemerland is een Nederlandse veiligheidsregio, zijnde een van de vijf veiligheidsregio's die geheel binnen de provincie Noord-Holland vallen. Een veiligheidsregio is in Nederland een samenwerkingsverband van de hulpverleningsdiensten op basis van de Wet gemeenschappelijke regelingen en de conceptwet Veiligheidsregio's fysieke veiligheid.
De Veiligheidsregio Kennemerland is een samenwerkingsverband van GGD Kennemerland en Brandweer Kennemerland. Daarnaast behoren ook de Meldkamer Noord-Holland, het Veiligheidsbureau Kennemerland en ondersteunende afdelingen bij de organisatie. De Meldkamer Noord-Holland is sinds 14 mei 2019, samengevoegd op de locatie Zijlweg 200 te Haarlem. In de Meldkamer Noord-Holland, zijn nu de Meldkamer Kennemerland, Zaanstreek-Waterland & Noord-Holland-Noord Samengevoegd. De KMAR Schiphol is nog niet in deze meldkamer aanwezig maar zal met de tijd ook deel uitmaken van deze meldkamer. De aansturing van de ambulances in het gebied van Zaanstreek-Waterland, zijn ook vanaf de meldkamer Amsterdam-Amstelland per 4 juli 2019 overgegaan naar de meldkamer Noord-Holland.
Regioprofiel
Inwoners: 555.814 (2020, CBS)
Landoppervlakte: 419 km²
Sinds 6 januari 2008 behoort Luchthaven Schiphol tot het grondgebied van deze regio.
Circuit Park Zandvoort.
De regio is dichtbevolkt en kent naast luchthaven Schiphol ook zware industrie bij de IJmond (het einde van het Noordzeekanaal), waaronder Tata Steel.
Waterwinning vanuit de duinen ten zuiden van Zandvoort en bij Heemskerk.
De regio huisvest een van de drie Brandwondencentra in Nederland (Beverwijk).
Haarlem huisvest het provinciehuis van Noord-Holland.
Attractiepark Linnaeushof bij Bennebroek.
Veel nieuwbouw in de Haarlemmermeer bij Hoofddorp en Nieuw-Vennep.
Terrein
Het terrein van Tata Steel (voorheen Corus/Hoogovens) ligt aan het Noordzeekanaal, kent BRZO-risicolocaties, ligt dicht bij bewoond gebied en ligt onder aanvliegroutes op luchthaven Schiphol.
Het terrein kent een complex duinlandschap met bos. Bij droogte en warme is dit een risico voor natuurbranden.
Het vliegverkeer rondom de luchthaven Schiphol zorgt voor potentiële risico's voor luchtvaartongevallen. Aanvliegroutes over bewoond gebied bij Zwanenburg, Aalsmeer en Amstelveen. Ook de milieuproblematiek blijft een agendapost.
Veel laag gelegen gebieden met potentiële wateroverlast, onder andere door overstromingen.
Infrastructuur
De regio heeft voor de beperkte oppervlakte zeer veel snelwegen: De A4, A5, A9, A22, A44 en A200.
De regio kent twee tunnels onder het Noordzeekanaal: de Velsertunnel en de Wijkertunnel. De regio heeft al ervaring met incidenten met vervoer van gevaarlijke stoffen over de A9 en de A22.
Vervoer van industriële producten over spoor en (snel)weg van en naar het industriegebied aan de IJmond.
Vervoer van gevaarlijke stoffen over het Noordzeekanaal van en naar Amsterdam. De kaart toont bovendien de 'vaargeul' voor zeeschepen richting het Noordzeekanaal, met 'wachtplaats'.
De Hogesnelheidslijn HSL-zuid begint/eindigt in deze regio (station Schiphol).
Op het luchthaventerrein van Schiphol bevinden zich 3 tunnels: De Schipholtunnel voor wegverkeer (autosnelweg A4, secundaire wegen), Schipholspoortunnel voor treinverkeer en de Abdijtunnel voor buslijnen van onder andere R-net.
Sociaal-fysiek
Grote doorstroom van mensen van en naar de luchthaven Schiphol kan risico's opleveren voor de openbare orde en veiligheid.
Evenement Dance Valley in Spaarnwoude kan bij grote drukte risico's opleveren voor de openbare orde en veiligheid.
Het strand en racecircuit bij Zandvoort kunnen bij warmte en grote drukte risico's opleveren voor openbare orde en veiligheid.
Attractiepark Linnaeushof bij Bennebroek kan bij warmte en grote drukte risico's opleveren voor openbare orde en veiligheid.
Instanties
Brandweer. De regio telt 19 brandweerkazernes.
GHOR
GGD wordt in deze regio verzorgd door GGD Kennemerland.
Ambulancevervoer wordt in deze regio verzorgd door RAV Kennemerland, VCA Amsterdam en het Witte Kruis. De meldkamer ambulance is gevestigd in Haarlem. De Luchthaven Schiphol heeft ook een ambulancedienst welke aangestuurd wordt door de alarmcentrale van de luchthaven zelf.
Reddingsbrigade In Kennemerland zijn 7 reddingsbrigades gevestigd: Heemskerk, Wijk aan Zee, IJmuiden, Zandvoort, Bloemendaal, Haarlem en Heemstede. De reddingsbrigades werken nauw samen als Regionale Voorziening Reddingsbrigade (RVR). Ook het landelijk bureau van Reddingsbrigade Nederland is in Kennemerland (te IJmuiden) gevestigd.
Gemeenten: 9 Beverwijk, Bloemendaal, Haarlem, Haarlemmermeer, Heemskerk, Heemstede, Uitgeest, Velsen en Zandvoort
Voorzitter van de Veiligheidsregio: mevr. M. Schuurmans, Burgemeester van Haarlemmermeer.
Provincie: deze regio valt binnen de grenzen van provincie Noord-Holland.
Politie: De veiligheidsregio valt in het gebied van de nationale politie, eenheid Noord-Holland, district Kennemerland. Binnen de veiligheidsregio zijn circa 1600 medewerkers van de politie werkzaam.
Koninklijke Marechaussee: Op het aangewezen burgerluchtvaartterrein Schiphol voert de Koninklijke Marechaussee de politietaken uit. Korpsgrootte: rond de 1700 medewerkers.
Justitie: Rechtbank te Haarlem en Schiphol; het Gerechtshof zetelt in Amsterdam.
Waterschappen: 2, Hollands Noorderkwartier (boven Noordzeekanaal) en Rijnland (onder Noordzeekanaal).
Drinkwater: in deze regio verzorgd door PWN, maar in Heemstede door Waternet.
Rijkswaterstaat: qua wegenbeheer valt de regio onder de Regionale Dienst Noord-Holland.
ProRail beheert het spoorwegennet.
Ziekenhuizen met klinische faciliteiten in Haarlem, Heemstede, Beverwijk en Hoofddorp.
Defensie: de regio valt onder RMC west, dat zetelt in Den Haag.
Energiesector: het elektriciteitsnet wordt in deze regio beheerd door Liander, maar rond Zandvoort door Stedin.
Externe link
Officiële website van de Veiligheidsregio Kennemerland
Kennemerland
Geografie van Noord-Holland
|
Instanties
Brandweer. De regio telt 19 brandweerkazernes.
GHOR
GGD wordt in deze regio verzorgd door GGD Kennemerland.
Ambulancevervoer wordt in deze regio verzorgd door RAV Kennemerland, VCA Amsterdam en het Witte Kruis. De meldkamer ambulance is gevestigd in Haarlem. De Luchthaven Schiphol heeft ook een ambulancedienst welke aangestuurd wordt door de alarmcentrale van de luchthaven zelf.
Reddingsbrigade In Kennemerland zijn 7 reddingsbrigades gevestigd: Heemskerk, Wijk aan Zee, IJmuiden, Zandvoort, Bloemendaal, Haarlem en Heemstede. De reddingsbrigades werken nauw samen als Regionale Voorziening Reddingsbrigade (RVR). Ook het landelijk bureau van Reddingsbrigade Nederland is in Kennemerland (te IJmuiden) gevestigd.
Gemeenten: 9 Beverwijk, Bloemendaal, Haarlem, Haarlemmermeer, Heemskerk, Heemstede, Uitgeest, Velsen en Zandvoort
Voorzitter van de Veiligheidsregio: mevr. M. Schuurmans, Burgemeester van Haarlemmermeer.
Provincie: deze regio valt binnen de grenzen van provincie Noord-Holland.
Politie: De veiligheidsregio valt in het gebied van de nationale politie, eenheid Noord-Holland, district Kennemerland. Binnen de veiligheidsregio zijn circa 1600 medewerkers van de politie werkzaam.
Koninklijke Marechaussee: Op het aangewezen burgerluchtvaartterrein Schiphol voert de Koninklijke Marechaussee de politietaken uit. Korpsgrootte: rond de 1700 medewerkers.
Justitie: Rechtbank te Haarlem en Schiphol; het Gerechtshof zetelt in Amsterdam.
Waterschappen: 2, Hollands Noorderkwartier (boven Noordzeekanaal) en Rijnland (onder Noordzeekanaal).
Drinkwater: in deze regio verzorgd door PWN, maar in Heemstede door Waternet.
Rijkswaterstaat: qua wegenbeheer valt de regio onder de Regionale Dienst Noord-Holland.
ProRail beheert het spoorwegennet.
Ziekenhuizen met klinische faciliteiten in Haarlem, Heemstede, Beverwijk en Hoofddorp.
Defensie: de regio valt onder RMC west, dat zetelt in Den Haag.
Energiesector: het elektriciteitsnet wordt in deze regio beheerd door Liander, maar rond Zandvoort door Stedin.
| 3 |
brandweer, brandweerkazerne, brandweerpost
|
11,171 |
UnitPriceSpecification
|
4834852
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Elektrische%20auto%20in%20Nederland
|
Elektrische auto in Nederland
|
De elektrische auto in Nederland wordt door de Nederlandse overheid gestimuleerd. Door fiscale maatregelen, subsidies en een verbeterde laadinfrastructuur is het beleid erop gericht op termijn in Nederland uitsluitend auto's te verkopen die emissievrij kunnen rijden. Vanaf 2030 zullen er in Nederland volgens het regeerakkoord uit 2017 alleen nog emissieloze auto's verkocht mogen worden. Het marktaandeel van nieuw verkochte elektrische auto's was in 2020 al 20.5%, tegenover slechts 4% in 2014.
Als resultaat hiervan was eind 2020 3.0% van het totale Nederlandse Personenauto wagenpark elektrisch. Nederland stond in 2017 wereldwijd op de tweede plaats wat betreft het aandeel elektrische auto's op het totale aantal auto's.
Beleid
In het Energieakkoord van 2013 is vastgelegd dat een verbod op de verkoop van benzine- en dieselauto's pas in 2035 aan de orde mag zijn en dat er na 2035 alleen nog emissievrije auto's verkocht mogen worden. Na 2050 mogen er alleen maar emissievrije auto's rondrijden. Deze doelstelling is door de SER vastgelegd in Duurzame brandstofvisie met LEF en uitgewerkt in het deelrapport Tafel Wegvervoer Duurzaam Elektrisch.
In de Green Deal Elektrisch Vervoer 2016 -2020 is dit in 2016 verder uitgewerkt door onder meer de Rijksoverheid, ANWB, BOVAG, RAI, Natuur en Milieu en VNG. Deze partijen zijn verder overeengekomen dat 'in 2025 50% van de nieuw verkochte auto's een elektrische aandrijflijn en stekker heeft en dat minimaal 30% daarvan oftewel 15% – volledig elektrisch is [...] Voor 2020 is de ambitie dat 10% van de nieuw verkochte personenauto's een elektrische aandrijflijn en stekker heeft. Gestreefd wordt in 2020 naar 75.000 particuliere elektrische auto's, waarvan 50.000 tweedehands auto's en 25.000 nieuwe voertuigen'.
In maart 2016 werd in de Tweede Kamer een motie ingediend door PvdA'er Jan Vos om ernaar te streven dat in 2025 alleen nog maar emissieloze auto's verkocht worden en die motie werd aangenomen met steun van zijn eigen PvdA-fractie, D66, CU, GL, SP en PvdD. Het kabinet achtte de motie onuitvoerbaar, alleen al omdat het volgens Europese regels wettelijk niet mogelijk is om in Nederland de verkoop te verbieden van auto's die elders in de Europese Unie een typegoedkeuring hebben gekregen. Ook vond het kabinet de motie in strijd met de door de landelijke overheid gemaakte afspraken in het Energieakkoord. Ten slotte merkte het kabinet op, dat eind 2015 slechts 9000 volledige elektrische auto's rondreden, ofwel zo'n 0,6 procent van het totaal. Dit maakte het tot een onmogelijke opgave om al in 2025 als doelstelling te hebben om dan alleen nog dit soort auto's in de verkoop te brengen, temeer daar Nederland al de op een na hoogste positie innam wat de verkoop van elektrische auto's betreft.
In oktober 2017 kondigde de regering in het regeerakkoord aan dat er vanaf 2030 alleen nog emissieloze auto's verkocht mogen worden.
Subsidieregeling Elektrische Personenauto's Particulieren
De Subsidieregeling Elektrische Personenauto's Particulieren of SEPP is een subsidie van de RVO in Nederland om het bezit van en rijden met elektrische auto's te stimuleren. Voor de aankoop en lease van nieuwe en tweedehands auto's zijn subsidies van tussen de € 2.000 en € 4.000 beschikbaar voor particulieren, om het prijsverschil tussen elektrische auto's en auto's met een verbrandingsmotor te verkleinen.
Belastingvoordelen
De rijksoverheid voert tot en met 2025 een fiscaal beleid om de aankoop van elektrische auto's financieel aantrekkelijker te maken.
Een volledig elektrische auto (in het Engels afgekort als FEV) is vrijgesteld van het betalen van de maandelijkse motorrijtuigenbelasting (wegenbelasting) van 2017 tot en met 2025. Anders gezegd: iedere auto met 0 gram/km CO2 uitstoot betaalt 0 euro MRB.
Bij de aanschaf van een elektrische auto hoeft geen Belasting van personenauto's en motorrijwielen betaald te worden. De hoeveelheid CO2 die een auto uitstoot, bepaalt de hoogte van de BPM. Aangezien volledig elektrische auto's en waterstofauto's geen CO2 uitstoten, zijn ze in ieder geval tot 2025 vrijgesteld van BPM. Voor plug-inhybride (in het Engels afgekort als PHEV) en elektrische auto's met een range extender gelden andere tarieven.
Voor zakelijke rijders geldt een verlaagde bijtelling: van 2022 tot en met 2025 is de bijtelling voor volledig elektrische auto's (FEV's met 0% CO2-uitstoot) 16% gedurende de periode tot 5 jaar na aanschafdatum en daarna zoals andere auto's 22%.
Voor bedrijven die elektrische auto's aanschaffen, geldt de milieu-investeringsaftrek (MIA).
Laadinfrastructuur
In april 2012 heeft Fastned een concessie verkregen voor 15 jaar voor de exploitatie van 201 snellaadstations langs rijkswegen. In november 2013 werden de eerste 5 stations geopend. Het eerste operationele oplaadpunt was Verzorgingsplaats Palmpol. In maart 2016 werd begonnen met het plaatsen van Tesla adapters. In 2021 had Fastned 188 stations in Nederland gerealiseerd.
Om de exploitatie van openbare laadpalen voor elektrische auto's rendabel te maken is de 'Wet tijdelijk verlaagd tarief laadpalen' aangenomen, waardoor exploitanten een lagere energiebelasting voor geleverde elektriciteit betalen. De wet is van kracht van 2017 tot en met 2023.
Autofabrikanten
Spykstaal bouwde reeds in de jaren zestig van de twintigste eeuw op grote schaal elektrische bestelvoertuigen voor stadsgebruik voor het uitventen van onder andere melk- en bakkersproducten. Ook de PTT Posterijen bezat voor het stedelijk gebied deze voertuigen voor het bezorgen van postpakketten. Later bouwde het bedrijf ook elektrische rijdende winkels, zogenoemde SRV-wagens.
Van 2007 tot 2012 bouwde het Oosterhoutse bedrijf All Green Vehicles elektrische auto's. In november 2012 werd het bedrijf failliet verklaard. All Green Vehicles maakte van conventionele auto's (Volvo, Ford) elektrische auto's. Het waren bedrijfswagens en busjes voor personenvervoer die aan gemeenten en bedrijven geleverd werden.
Op 12 september 2010 werd de Nederlandse elektrische auto, de Burton-E geïntroduceerd. Volgens de makers is dit "de meest duurzame sportwagen ter wereld". Hij weegt 750 kg en is gebaseerd op de oude 2CV-eend. Hij zou een topsnelheid van 120 km/u halen. Het bereik is 100 à 120 km. De accu is in 4,5 uur op te laden. Het basismodel zal minimaal 30.000 euro gaan kosten.
Eind 2011 startte in Amsterdam het bedrijf car2go een autodeeldienst waarbij elektrische Smarts gehuurd kunnen worden voor korte ritjes door de stad. De combinatie van autodelen en de elektrische auto is gunstig voor de luchtkwaliteit én het parkeerprobleem in grote steden.
In 2014 kreeg Nederland nog een nieuwe wereldwijde primeur: de volledig elektrische Fiat 500e. Fiat besloot de elektrische Fiat 500e niet in Europa te verkopen, maar de Duitse fabrikant ReeVOLT! verkoopt de elektrische Fiat 500e al jaren in Duitsland. Bij het verkrijgen van het officiële Nederlandse importeurschap heeft de firma E-Auto Point besloten om samen met ReeVOLT! ook een cabrioletvariant van de 500e te ontwikkelen: een wereldprimeur.
Een Nederlands bedrijf dat zich richt op commerciële bouw van auto’s op zonne-energie, is het Eindhovense Lightyear. De productie van de Lightyear 0 startte in november 2022.
Er is een groeiend aantal autofabrikanten dat in Nederland volledig elektrische personenauto's of bestelbusjes levert. De fabrikanten zijn in alfabetische volgorde:
Daarnaast zijn er 89 modellen plug-inhybride voertuigen van tien fabrikanten, en vier modellen elektrische voertuigen met range extender van drie fabrikanten. De Fisker Karma is enige tijd als elektrische auto met range extender geleverd. Audi, Porsche en Volvo leveren uitsluitend plugin-hybride modellen, geen volledig elektrische voertuigen. Deze drie fabrikanten hebben aangekondigd volledig elektrische modellen op de markt te brengen in 2018 of 2019. Renault en Nissan leveren geen plugin-hybride modellen. Tesla maakt uitsluitend volledig elektrische voertuigen.
Gemeenten
Op gemeentelijk niveau hebben de grote steden een stimuleringsbeleid voor de elektrische auto. Amsterdam, Den Haag, Rotterdam, Tilburg en Utrecht hebben subsidieregelingen. Verder voeren de grote steden milieuzones in om vervuilende voertuigen uit de binnenstad te weren.
Amsterdam
De gemeente Amsterdam heeft een subsidieregeling die loopt tot en met 2018 voor de aanschaf van elektrische voertuigen voor bedrijven ter hoogte van € 5000 voor personenauto's, bestelauto's, taxi's en € 40.000 voor plug-in vrachtauto of bus. De subsidies hebben tot nu toe geresulteerd in de aanschaf van 400 elektrische taxi's, 400 bestelwagens, 25 vrachtwagens en 150 bedrijfswagens.
Haarlem
De gemeente Haarlem heeft als doelstelling dat in 2019 5% van het wagenpark elektrisch is of op groen gas rijdt. Haarlem telde begin 2016 55 elektrische personenauto’s en 539 plugin-hybrides. De gemeente wil in 2030 klimaatneutraal zijn.
Rotterdam
De gemeente Rotterdam voert de koersnota schone lucht 2015 – 2018 uit waarvan het stimuleren van het gebruik van elektrisch vervoer deel uitmaakt. Dit doet de gemeente door laadpunten te plaatsen in de gehele gemeente op maximaal 250 meter loopafstand van woon- of werkplek. De gemeente had in 2017 1500 laadpunten op straat en 500 op private terreinen. De gemeente streeft op basis van concrete vraag van inwoners naar 2000 extra laadpunten in 2020. De laadpalen leveren groene stroom. Tot juni 2017 had Rotterdam ook een subsidieregeling waarbij 1000 tot 4500 euro uitgekeerd werd voor het vervangen van een benzine- of diestelauto voor een elektrische auto.
Utrecht
De gemeente Utrecht heeft in 2015 het Actieplan Schoon Vervoer (2015-2020) vastgesteld. In 2020 wil de gemeente dat er 10.000 elektrische auto's rijden. Bewoners kunnen een openbare laadpaal aanvragen voor het opladen van elektrisch vervoersmiddelen. De oplaadpunten leveren groene stroom. Vanaf 30 juni 2017 startte de gemeente het project 'Testrijders Utrecht'. Vanaf die dag deelden twintig Utrechtse testrijders hun elektrische Volkswagen e-Golf met zoveel mogelijk stadsgenoten via SnappCar.
Hulpverleners
Vanwege de aanwezigheid van batterijpakketten met een hoge spanning van 300 tot 900 volt is er mogelijk elektrocutiegevaar en daarom is er een bijlage toegevoegd aan de richtlijn voor incidentmanagement met elektrische voertuigen.
Zie ook
Energietransitie in Nederland
Externe links
Nederland Elektrisch
Vereniging Elektrische rijders de belangenvereniging voor elektrische rijders
Verkeer en vervoer in Nederland
Energie in Nederland
|
Om de exploitatie van openbare laadpalen voor elektrische auto's rendabel te maken is de 'Wet tijdelijk verlaagd tarief laadpalen' aangenomen, waardoor exploitanten een lagere energiebelasting voor geleverde elektriciteit betalen. De wet is van kracht van 2017 tot en met 2023.
| 1 |
eenheidsprijs, prijspecificatie, tarief
|
8,405 |
JobPosting
|
5717804
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Centrum%20Vakopleiding%20Venlo
|
Centrum Vakopleiding Venlo
|
Het Centrum Vakopleiding Venlo is een regionaal opleidingscomplex in Blerick, in de Nederlandse gemeente Venlo.
In 1945 werd in Venlo een Rijkswerkplaats opgericht. Als een van de 40 werkplaatsen door heel Nederland werd deze opgericht op initiatief van het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, om via scholing van werklozen de wederopbouw te stimuleren. Als zodanig is et onderdeel van de arbeidsvoorzieningenorganisatie in Venlo en omstreken.
In 1954 verhuisde de Rijkswerkplaats van de Kaldenkerkerweg naar de Horsterweg in de Blerickse wijk Ubroek. In 1968 volgde een naamswijziging: voortaan zou de werkplaats de naam Centrum Vakopleiding voor Volwassenen gaan heten. Aanvankelijk leidde het centrum alleen op voor technische beroepen (CTVV), maar in 1985 werd het aanbod uitgebreid met administratieve opleidingen (CAVV). Zowel de technische tak als de administratieve tak verzorgde praktijkgerichte cursussen, afgestemd op de wensen en behoeften van de arbeidsmarkt. Feitelijk waren het twee aparte centra, met elk een eigen directeur.
In 1993, een jaar na de verzelfstandiging (decentralisatie), fuseerden de twee centra, moest men verantwoording afleggen aan het gemeentebestuur van Venlo in plaats van aan Den Haag, en ging men verder onder de naam Centrum Vakopleiding. Tegenwoordig heeft het twee locaties met één directeur, en bestaat het uit de segmenten CTVV aan de Kazernestraat, en het Centrum voor Beroepsoriëntatie en -Beoefening (CBB) en het CAVV aan de Daelweg.
Onderwijs in Venlo
|
In 1945 werd in Venlo een Rijkswerkplaats opgericht. Als een van de 40 werkplaatsen door heel Nederland werd deze opgericht op initiatief van het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, om via scholing van werklozen de wederopbouw te stimuleren. Als zodanig is et onderdeel van de arbeidsvoorzieningenorganisatie in Venlo en omstreken.
| 1 |
arbeidspositie, werkgelegenheid, functieaanbieding
|
8,422 |
LoanOrCredit
|
4941723
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cassa%20del%20Mezzogiorno
|
Cassa del Mezzogiorno
|
De Cassa del Mezzogiorno (afgekort Casmez, Nederlands: Fonds voor het Zuiden) was een overheidsmaatregel in Italië ter bevordering van de economische groei van het minder ontwikkelde zuiden van het land, ook wel de Mezzogiorno genoemd. Het fonds werd in 1950 opgericht door het Kabinet-De Gasperi VI en was hoofdzakelijk gericht op de realisatie van openbare werken en infrastructuur, zoals wegen, bruggen, waterkrachtcentrales en irrigatie. Ook verstrekte het fonds kredieten en belastingvoordelen om investeringen in Zuid-Italië te stimuleren. Er waren vestigingen in Napels, L´Aquila, Campobasso, Bari, Potenza, Catanzaro, Palermo en Cagliari. De Cassa del Mezzogiorno werd in 1984 opgeheven, hoewel de taken werden overgenomen door gedecentraliseerde instellingen.
De Cassa del Mezzogiorno richtte zich voornamelijk op rurale gebieden; derhalve wordt veelal beweerd dat het fonds Zuid-Italië heeft geholpen om toe te treden tot de moderne wereld. Er is echter ook bewijs dat een deel van de gelden verkwist is ten gevolge van financieel wanbeheer door lokale overheden. De Engelse historicus Denis Mack Smith constateerde in de jaren 1960 dat ongeveer een derde van het geld verkwist werd. Staalfabrieken en andere projecten die waren toegezegd werden nooit verwezenlijkt, en vele irrigatieprojecten en dammen werden nooit volledig opgeleverd. De stad Giarre op Sicilië staat bekend om het grote aantal onvoltooide projecten voor openbare voorzieningen.
Een andere oorzaak voor het falen van het project is de maffia die de gelden voor andere doeleinden gebruikte.
De overheidsgeleide industrie die werd gecreëerd was zeer beperkt, maar de vraag naar geschoolde arbeid leidde wel tot een afname van de werkloosheid in Zuid-Italië. De Italiaanse journalist Luigi Barzini Jr. constateerde dat de fondsen veelal werden toegekend aan grote Italiaanse bedrijven voor de bouw van grootschalige en sterk geautomatiseerde fabrieken, waarvoor veel geld vereist was tijdens de bouw terwijl het aantal arbeidsplaatsen klein was vanwege het geautomatiseerde karakter van de fabrieken. Een aanzienlijk deel van de winst belandde bij bedrijven die elders gevestigd waren, waardoor de lokale economie weinig profiteerde.
Gefaalde projecten in Zuid-Italië worden soms kathedralen in de woestijn genoemd, omdat de projecten op afgelegen locaties gesitueerd waren waar er slechts weinig mensen gebruik van maakten. De effectiviteit van dit soort projecten wordt nog steeds bediscussieerd.
In 2015 werd door het Kabinet-Renzi het Grande Officina per il Sud opgericht; een stichting met een soortgelijke doelstelling als de Cassa del Mezzogiorno.
Economie van Italië
Economie in Apulië
Economie in Basilicata
Economie in Calabrië
Economie in Molise
Economie van Sardinië
Economie van Sicilië
|
De Cassa del Mezzogiorno (afgekort Casmez, Nederlands: Fonds voor het Zuiden) was een overheidsmaatregel in Italië ter bevordering van de economische groei van het minder ontwikkelde zuiden van het land, ook wel de Mezzogiorno genoemd. Het fonds werd in 1950 opgericht door het Kabinet-De Gasperi VI en was hoofdzakelijk gericht op de realisatie van openbare werken en infrastructuur, zoals wegen, bruggen, waterkrachtcentrales en irrigatie. Ook verstrekte het fonds kredieten en belastingvoordelen om investeringen in Zuid-Italië te stimuleren. Er waren vestigingen in Napels, L´Aquila, Campobasso, Bari, Potenza, Catanzaro, Palermo en Cagliari. De Cassa del Mezzogiorno werd in 1984 opgeheven, hoewel de taken werden overgenomen door gedecentraliseerde instellingen.
| 1 |
lening, krediet, financiering
|
2,875 |
AgreeAction
|
1568710
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Resolutie%20621%20Veiligheidsraad%20Verenigde%20Naties
|
Resolutie 621 Veiligheidsraad Verenigde Naties
|
Resolutie 621 van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties werd op 20 september 1988 aangenomen met unanimiteit van stemmen.
Achtergrond
Begin jaren 1970 ontstond een conflict tussen Spanje, Marokko, Mauritanië en de Westelijke Sahara zelf over de Westelijke Sahara, een gebied dat tot dan toe in Spaanse handen was. Marokko legitimeerde zijn aanspraak op basis van historische banden met het gebied. Nadat Spanje het gebied opgaf, bezette Marokko er twee derde van. Het land bleef in conflict met Polisario, dat met steun van Algerije de onafhankelijkheid bleef nastreven.
Inhoud
De Veiligheidsraad:
Heeft een rapport over de bemiddelingen, in overeenstemming met resolutie 40/50 van de Algemene Vergadering, om de kwestie-Westelijke Sahara te regelen gehoord.
Neemt nota van het principeakkoord van Marokko en Polisario met de gezamenlijke voorstellen van de secretaris-generaal en de Organisatie van Afrikaanse Eenheid.
Wil deze inspanningen steunen en een VN-volksraadpleging houden voor zelfbeschikking van het volk in de Westelijke Sahara.
Autoriseert de secretaris-generaal om een speciale vertegenwoordiger aan te stellen voor de Westelijke Sahara.
Vraagt de secretaris-generaal zo snel mogelijk te rapporteren over de te houden volksraadpleging.
Verwante resoluties
Resolutie 379 Veiligheidsraad Verenigde Naties (1975)
Resolutie 380 Veiligheidsraad Verenigde Naties (1975)
Resolutie 658 Veiligheidsraad Verenigde Naties (1990)
Resolutie 690 Veiligheidsraad Verenigde Naties (1991)
0621
VR0621
|
Inhoud
De Veiligheidsraad:
Heeft een rapport over de bemiddelingen, in overeenstemming met resolutie 40/50 van de Algemene Vergadering, om de kwestie-Westelijke Sahara te regelen gehoord.
Neemt nota van het principeakkoord van Marokko en Polisario met de gezamenlijke voorstellen van de secretaris-generaal en de Organisatie van Afrikaanse Eenheid.
Wil deze inspanningen steunen en een VN-volksraadpleging houden voor zelfbeschikking van het volk in de Westelijke Sahara.
Autoriseert de secretaris-generaal om een speciale vertegenwoordiger aan te stellen voor de Westelijke Sahara.
Vraagt de secretaris-generaal zo snel mogelijk te rapporteren over de te houden volksraadpleging.
| 2 |
overeenstemming, instemming, akkoord
|
1,858 |
Cooperative
|
2016064
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Agrarische%20natuurvereniging
|
Agrarische natuurvereniging
|
Een agrarische natuurvereniging (ANV) is een samenwerkingsverband van boeren die als doel hebben het stimuleren en uitvoeren van agrarisch natuurbeheer.
In Nederland hebben grarische natuurverenigingen (ANV's) sinds 1990 een hoge vlucht genomen. Inmiddels zijn er bijna 200 verenigingen geregistreerd via de koepelorganisatie Natuurlijk Platteland Nederland of via de Zuidelijke Land- en Tuinbouw Organisatie (ZLTO). Geschat wordt dat agrarische natuurverenigingen samen 55% van het totale agrarische gebied in Nederland beheren. Meer dan 9.000 agrariërs zijn lid van een ANV (circa 10% van de 85.000 agrarische bedrijven).
Activiteiten
De activiteiten van ANV's omvatten:
het beheer van singels, houtwallen, weidevogels, bermen en akkerranden e.d.
het stimuleren en uitvoeren van milieumaatregelen
beleidsbeïnvloeding
bijdragen aan onderzoek en kennisopbouw:
ontwikkeling, bevordering en bemiddeling van zogenaamde verbredingsactiviteiten als recreatie, zorg, waterdiensten en streekproducten.
Lijst van agrarische natuurverenigingen in Nederland
Bronnen
Natasja Oerlemans, Eric Hees, Adriaan Guldemond (2006), Agrarische natuurverenigingen als gebiedspartij voor versterking natuur, landschap en plattelandsontwikkeling, CLM,
Culemborg.
Natuurbeschermingsorganisatie
|
Een agrarische natuurvereniging (ANV) is een samenwerkingsverband van boeren die als doel hebben het stimuleren en uitvoeren van agrarisch natuurbeheer.
| 1 |
coöperatie, samenwerkingsverband, coöperatieve organisatie
|
2,788 |
SubwayStation
|
5323169
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jarry%20%28metrostation%29
|
Jarry (metrostation)
|
Jarry is een metrostation in het stadsdeel Villeray–Saint-Michel–Parc-Extension van de Canadese stad Montreal. Het station werd geopend op 14 oktober 1966 en wordt bediend door de oranje lijn van de metro van Montreal.
Jarry
|
Jarry is een metrostation in het stadsdeel Villeray–Saint-Michel–Parc-Extension van de Canadese stad Montreal. Het station werd geopend op 14 oktober 1966 en wordt bediend door de oranje lijn van de metro van Montreal.
| 1 |
metrostation, ondergrondse, openbaar vervoer
|
2,992 |
CreativeWorkSeason
|
4043522
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Rust%20noch%20duur
|
Rust noch duur
|
Rust noch duur is een twaalfdelige muzikale komedieserie (destijds "televisiestrip" genoemd) van de KRO, in twee tv-seizoenen uitgezonden in 1969 en 1970.
Jasperina de Jong was na jaren in het kleine theater van Kabaret Lurelei te hebben opgetreden toe aan een groter podium. Er waren plannen voor de Nederlandse versie van de musical Sweet Charity en het maken van een televisieserie waarin De Jong ook kon zingen. Guus Vleugel schreef de teksten en de liedjes van de serie, die draaide om een progressieve Amsterdamse huisvrouw, Millie Vink, die los wilde breken uit haar burgerlijke bestaan en volop mee wilde doen aan de trends van die tijd. De Jong speelde de hoofdrol. Haar echtgenoot Eric Herfst speelde in de serie eveneens haar tv-echtgenoot Thomas Vink. Daarnaast behoorde Sylvia de Leur als de conservatieve schoonzus Martha Vink tot de vaste rolbezetting. Zij hadden al een aantal jaren met elkaar gewerkt in Lurelei, waarvan Vleugel ook de voornaamste tekstleverancier was geweest. In de serie waren er gastrollen van o.a. Adèle Bloemendaal, Rudi Falkenhagen, Conny Stuart en Gerard Cox. In iedere aflevering zaten in het verhaal een paar liedjes verweven (gezongen door De Jong), die in een apart showdecortje werden opgevoerd met medewerking van een dans/balletgroep. De muziek van alle liedjes werd gecomponeerd door Joop Stokkermans, voor de arrangementen tekende Julius Steffaro.
In eerste instantie werden er vijf afleveringen gemaakt, die vierwekelijks werden uitgezonden. De serie werd goed bekeken, hoewel er ook regelmatig brieven en commentaren in de krant stonden van kijkers en recensenten die sommige afleveringen niet konden waarderen. Er volgde nog een tweede seizoen van zeven afleveringen. De afleveringen handelden op komische en soms vileine wijze over allerlei maatschappelijke onderwerpen en trends uit die tijd, zoals absurdistisch theater, de Kabouterbeweging, het overal actie voor voeren en eindeloos discussiëren in de maatschappij, het roken van hasj, de populariteit van de minirok, de hang naar het paranormale en mystiek, de opkomst van relatiebemiddelingsbureaus en kritische televisierecensenten in de krant. De serie stopte na twaalf afleveringen omdat De Jong in dezelfde periode ook 's avonds op de planken stond in de musical Sweet Charity en het doen van zowel show als tv niet langer te combineren viel. Daarnaast zou ook aan de eerste theatershow van De Jong gewerkt gaan worden (De Jasperina Show uit 1971). Omdat de originele videobanden werden gewist voor hergebruik is er niets van de serie op band bewaard gebleven, met uitzondering van de leader. Een groot deel van de 36 liedjes is destijds op langspeelplaat verschenen en enkele ook als single. In de jaren 90 verschenen een paar (soms niet eerder uitgebrachte) nummers uit de serie op verzamel-cd's van De Jong.
Afleveringen
Externe link
Bladmuziek op muziekschatten.nl
Nederlandse televisieserie
|
Rust noch duur is een twaalfdelige muzikale komedieserie (destijds "televisiestrip" genoemd) van de KRO, in twee tv-seizoenen uitgezonden in 1969 en 1970.
| 1 |
tv-seizoen, radio-seizoen, videogame-seizoen
|
11,856 |
ApplyAction
|
2273751
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Resolutie%201999%20Veiligheidsraad%20Verenigde%20Naties
|
Resolutie 1999 Veiligheidsraad Verenigde Naties
|
Resolutie 1999 van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties werd op 13 juli 2011 zonder stemming aangenomen door de VN-Veiligheidsraad en beval het net van Soedan afgescheiden Zuid-Soedan aan als kandidaat-VN-lidstaat.
Inhoud
De Veiligheidsraad:
Bestudeerde de aanvraag van de Republiek Zuid-Soedan voor het VN-lidmaatschap.
Beveelt de Algemene Vergadering aan Zuid-Soedan VN-lidmaatschap te verlenen.
Verwante resoluties
Resolutie 1426 Veiligheidsraad Verenigde Naties (2002, Zwitserland)
Resolutie 1691 Veiligheidsraad Verenigde Naties (2006, Montenegro)
1999
VR1999
VR1999
|
Inhoud
De Veiligheidsraad:
Bestudeerde de aanvraag van de Republiek Zuid-Soedan voor het VN-lidmaatschap.
Beveelt de Algemene Vergadering aan Zuid-Soedan VN-lidmaatschap te verlenen.
| 1 |
sollicitatie, aanvraag, inschrijving
|
7,195 |
MiddleSchool
|
5402226
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Felipe%20Paular
|
Felipe Paular
|
Felipe F. Paular (Surigao, 1 mei 1902 - 6 maart 1974) was een Filipijns schrijver.
Biografie
Felipe Paular werd geboren op 1 mei 1902 in Surigao in de Filipijnse provincie Surigao del Norte. Zijn ouders waren Faustino Paular en Maria Fuentes. Na het voltooien van de Manila South High School in 1924, studeerde Paular aan de University of the Philippines. In 1930 behaalde hij een Bachelor of Philosophy-diploma. Vijf jaar voltooide Paular aan dezelfde onderwijsinstelling een Bachelor of Engineering-opleiding Pedagogiek. Op latere leeftijd studeerde hij nog rechten. In 1947 behaalde hij zijn bachelor-diploma rechten aan Manila Law College. Aansluitend slaagde hij tevens voor het toelatingsexamen van de Filipijnse balie.
Paular werkte van 1921 tot 1933 als kantoorklerk voor diverse Filipijnse overheidsinstellingem als het Bureau of Audit, Bureau of Post, Bureau of Commerce en het Bureau of Treasury. Nadien was hij docent van vakken als Engels, Spaans literatuur, geschiedenis en economie op diverse middelbare scholen en colleges in San Miguel, Naga, Nagcarlan, San Juan, Iligan, Oroquieta, Ozamis en Cagayan de Oro. In 1954 startte hij zijn middelbare school in Esperanza.
Paular schreef essays, columns en artikelen voor diverse kranten en tijdschriften als de Commonwealth Advocate, The Academician, The Graphic, The Tribune en The Philippine Free Press. In zijn boek Now it can be told (1934) onthulde hij omkoping en corruptie binnen de Filipijnse overheid. Zijn moed om zijn ervaring te publiceren leverde hem lof op van Gouverneur-generaal Frank Murphy. Andere boeken van zijn hand zijn: When Justice Reigns (1925), Heroes - Yesterday's and Todays (1932), Takes a Crack at the So-called Patriots (1932), All Hail the Boot-leggers (1932), Professors on Parade (1932), Why Filipinos fail in Business (1938) en The Uneducated Educated (1949).
Paular overleed in 1974 op 71-jarige leeftijd.
Bronnen
(1992) Filipinos in History Vol III, Manilla, NHI
(1995) Who's who in Philippine history'', Tahanan Books, Manilla
Filipijns schrijver
|
Paular werkte van 1921 tot 1933 als kantoorklerk voor diverse Filipijnse overheidsinstellingem als het Bureau of Audit, Bureau of Post, Bureau of Commerce en het Bureau of Treasury. Nadien was hij docent van vakken als Engels, Spaans literatuur, geschiedenis en economie op diverse middelbare scholen en colleges in San Miguel, Naga, Nagcarlan, San Juan, Iligan, Oroquieta, Ozamis en Cagayan de Oro. In 1954 startte hij zijn middelbare school in Esperanza.
| 1 |
middelbare school, voortgezet onderwijs, onderbouw
|
7,145 |
InsuranceAgency
|
3145722
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Slisse%20%26%20Cesar%20%28VTM%29
|
Slisse & Cesar (VTM)
|
Slisse & Cesar is een Vlaamse komische reeks die van 1996 tot 1999 op VTM heeft gelopen.
In deze reeks staat de vriendschap tussen de rijke verzekeringsmakelaar Slisse en de simpele Cesar centraal. Andere personages zijn Slisses vrouw Melanie, zijn kinderen Rik, Jan en Tinneke en de eeuwige facteur die altijd om een druppel jenever komt bedelen. De meid Valerie en Slisses schoonzoon Joe maken ook deel uit van de hoofdrolspelers. De reeks wordt in het Antwerps vertolkt.
Op TV1 liep er al eerder een reeks van Slisse & Cesar in 1978 met gelijkaardige rollen in andere verhalen.
Verhaal
Seizoen 1
Sander Slisse verhuist met zijn vrouw Melanie en zijn kinderen Tinneke, Rik en Jan naar een mooie, nieuwe, luxueuze villa in Mortsel. De meid Valerie die al 20 jaar in het vorig huis voor de familie Slisse werkte, gaat ook aan de slag in de nieuwe villa. Valerie is nog vrijgezel en woont nog bij haar oude moeder in. Melanie is een bazige huisvrouw die regelmatig migraine heeft. Sander is verzekeringsagent. De verhuizers kregen hulp van iemand die hen in het zwart hielp, Cesar. Hij staat eigenlijk op de ziekenkas en mag niet bijklussen. Na al die jaren komen Sander en Cesar elkaar terug tegen. Cesar is arm en woont in de buurt van Sanders nieuwe huis. Het was van in het leger geleden dat ze elkaar gezien hadden. Cesar heeft een geit, een kat, kippen en konijnen en hij heeft ook een moestuintje.
De facteur komt regelmatig langs om zijn borrel jenever te drinken en kent veel over computers en homeopathische geneesmiddelen en zalven, zijn vrouw heet Sophia. Rik is beroepsmilitair en heeft net 3 maanden verlof. In café "Het Hoeksken" werkt Rosse Rita met wie Rik sporadisch het bed deelt. Rik, Jan en de facteur gaan in Het Hoeksken regelmatig iets drinken. Tinneke werkt in een winkel en haar vriend Joe Flour werkt in een telefoonbedrijf. De ouders van Joe zijn ook rijk, Joe zijn vader is ingenieur. Jan studeert voor kok.
Cesar komt regelmatig over de vloer bij Sander en ze worden terug de beste vrienden. Ze spelen pingpong in de living tot ergernis van Melanie. Cesar kan niet lezen of schrijven en is ook niet van de slimste. Melanie is altijd chic gekleed een voelt zich soms beter dan andere mensen, ze interesseert zich erg in geld en rijkdom. Sander luistert graag naar klassieke muziek. Er wordt ook regelmatig ruzie gemaakt over de televisie. Sander, Rik en Jan willen naar de voetbal zien, terwijl Melanie graag Tien Om Te Zien en soaps ziet. Melanie is ook een grote fan van Luc Steeno.
Tinneke kondigt aan dat ze zwanger is. Haar vriend Joe heeft de gewoonte om altijd koekjes te eten. Jan, Rik, Sander, Cesar, Joe en de facteur kaarten regelmatig in de living. De facteur die veel over gezondheid weet geeft soms allerhande trainingslessen. Tinneke is snel jaloers. De moeder van Joe en Melanie brengen de voorbereidingen van het huwelijk tussen Tinneke en Joe in orde dat binnen 3 maanden plaatsvindt. Maar dan ineens wil Tinneke niet meer trouwen omdat Joe veel te jaloers is. Uiteindelijk leggen Tinneke en Joe het terug bij. Tinneke en Joe trouwen en verhuizen naar een studio. Joe is nogal gierig. Hij is ook een bangerik en valt voor het minste flauw.
Op een rommelmarkt ziet Sander een kader waar een foto van zijn vader Miel in zit en koopt hem. Hij hangt deze kader in de living omhoog. Regelmatig praat hij tegen de foto van zijn vader. Sander en Cesar hebben soms kinderachtige streken, zo spelen ze bijvoorbeeld soldaatje. Melanie wordt er zot van. Jan slaagt voor zijn eindexamen als kok. Rik vertrekt voor een paar maanden op missie naar Badongo en neemt van iedereen afscheid. Tinneke bevalt van een dochter Marianne, Melanie wordt de meter en de vader van Joe wordt de peter. Na haar bevalling is Tinneke op zoek naar werk. Een tijd later komt Rik terug van Badongo. Jan vindt werk als kok.
Seizoen 2
Tinneke vindt bureauwerk op een transportbedrijf. Melanie en Sander zijn 24 jaar getrouwd. Als verrassing wil Tinneke een feest voor hen geven. Ze gaat ook de zus van Melanie, tante Clara en haar man nonkel Marcel uitnodigen. Melanie en Clara hebben al een tijd ruzie en Tinneke hoopt hen op het feest te verzoenen. Clara is al even bazig als Melanie en Marcel ligt onder de sloef van Clara. Sander kan zijn schoonzus Clara niet verdragen en noemt haar op het feest een tang, Clara en Marcel stappen het af. Sander zit soms op de kap van Joe en heeft soms de neiging om Joe een mot te geven als Joe een stommiteit uitgestoken heeft. De ouders van Joe komen nu ook af en toe kaarten met Sander en Cesar.
Omdat Sander bij het hoofdkantoor 20 jaar is aangesloten, geeft het hoofdkantoor hem zeven reistickets om aan zijn klanten uit te delen. Sander wil het eerlijk doen met een wedstrijd waaraan alle klanten kunnen deelnemen. Er wordt echter vals gespeeld waardoor Melanie, Valerie, Rik, Jan, Joe, Tinneke en de facteur winnen. Joe kan door zijn werk niet meegaan en daardoor gaat Cesar in zijn plaats mee. Tinneke wil Joe en Marianneke niet alleen laten en blijft bij hen. Het hoofdkantoor wil dat Sander mee gaat met zijn klanten. Door zijn grote vliegangst probeert Sander van alles om niet mee te moeten gaan, maar uiteindelijk vertrekken Melanie, Valerie, Rik, Jan, Cesar, Sander en de facteur naar de Dominicaanse Republiek. Cesar en Sander raken vermist, hun bootje is op een onbewoond eiland terechtgekomen. Iedereen is ongerust maar uiteindelijk worden ze na twee dagen terug gevonden. Na een verder probleemloze reis keert het gezelschap terug naar huis.
Tinneke en Joe zijn één jaar getrouwd. Clara en Melanie hebben hun ruzie bijgelegd. Nu Melanie ongeveer twee jaar in het nieuwe huis woont geeft ze een juwelendemonstratie voor de buren. Dit draait echter uit op een sisser doordat Sander en Cesar dronken toekomen en de demonstratie verstoren. Melanie zaagt rond Sander zijn oren om hun oud huis te verkopen omdat verhuren te weinig op brengt. Dat huis is echter het ouderlijke huis van Sander. Tinneke is haar werk kwijt. Melanie en Clara moeten naar de notaris gaan omdat hun nonkel Achilles Van Den Berghe overleden is. Melanie maakt al de wildste plannen over wat ze met het geld van de erfenis wil doen. Clara en Melanie erven elk echter enkel maar een oude kast. Nonkel Achilles heeft alles weggegeven aan een rusthuis en een goed doel. Tinneke vindt nieuw werk, enquêtes aan huis verkopen. Sander wint een ezel met een tombola en noemt hem Fons. Hij verkoopt Fons aan een boer. Bij Sander wordt alles moderner, er wordt een nieuwe telefoon geïnstalleerd met een antwoordapparaat, een videofoon en vier intercoms.
Seizoen 3
Van Der Kerken is al jarenlang een concurrent van Sander in de verzekeringen en pikt soms klanten in van Sander. Van Der Kerken wil Sander spreken en Sander denkt dat Van Der Kerken de strijdbijl wil begraven. Maar integendeel, Van Der Kerken wil Sander geld geven om zijn verzekeringszaak te kopen. Sander weigert dit en ze maken ruzie. Van Der Kerken zegt dat er van Sander zijn zaak binnen de twee maanden geen sprake meer zal zijn, al moest hij het hele huis van Sander laten ontploffen en Sander zet hem aan de deur. Ook Melanie kan Van Der Kerken en zijn vrouw hun bloed drinken.
Melanie is de voorzitster van de vriendenclub van de coiffeur. Er zijn echter nieuwe voorzittersverkiezingen. Melanie is er zeker van dat ze zal herverkozen worden. De leden verkiezen echter Mia van de apotheek tot nieuwe voorzitster en Melanie is razend. Joe en Tinneke kopen een stuk bouwgrond. Sander viert zijn vijftigste verjaardag. Cesar krijgt een brief waarin staat dat ze zijn huis dat hij huurt van het OCMW willen onteigenen. De rijke Verspreet wil het laten afbreken om er een appartement op te zetten. Als er iemand komt om grondstalen op te nemen kan Cesar hem echter verschalken doordat hij olie op zijn grond gegoten heeft. Verspreet wil geen vergiftigde grond kopen en dus kan Cesar in zijn huis blijven wonen. Clara en Marcel komen nu ook af en toe kaarten met Sander en Melanie.
Sander heeft een buitenverblijf gekocht. Zo kan hij de rust wat opzoeken als het te druk is in huis. Hij en Cesar kunnen in het buitenverblijf pingpongen zonder het gezaag van Melanie rond hun oren. Melanie is razend dat Sander achter haar rug het buitenverblijf gekocht heeft. Sander, Melanie, Tinneke, Joe, de vader van Joe, Cesar en Melanie maken kennis met Sophia, de vrouw van de facteur. Tante Julia, de tante van Clara en Melanie die in Spanje woont en daar een appartement heeft komt logeren. Het is de bedoeling dat ze eerst 2 dagen bij Melanie zal logeren en daarna 2 dagen bij Clara. Clara en Melanie zijn op haar appartement uit en willen in haar testament staan. Ze willen haar zo goed mogelijk verzorgen omdat ze geen kinderen heeft en maken er ruzie over. Tante Julia is heel erg bazig en doet soms moeilijk. Sander wordt er gek van. Tante Julia wil langer in Mortsel blijven. Maar ineens denkt ze er aan dat ze haar gesneden kater Tarzan vergeten eten te geven is voor ze vertrok en ze keert terug naar Spanje.
Sander en Melanie zijn 25 jaar getrouwd en geven een groot feest. Iedereen is aanwezig: Jan, Rik, rosse Rita, Tinneke, Marianne(ke), Joe, de ouders van Joe, Clara, Marcel, Cesar, Valerie, de facteur en Sophia. Rocco Granata komt zingen en Melanie en Sander beleven de avond van hun leven. Cesar doet alsof hij op sterven ligt en Sander loopt er met zijn beide voeten in. Sander heeft Cesar al zo dikwijls gefopt en nu zijn de rollen omgedraaid. Ze lachen er eens goed om en zo eindigt de serie van Slisse en Cesar.
Citaten
Als Sander aan Cesar iets vraagt, dan antwoordt Cesar: "Weette gij het Slisse?", Sander antwoordt dan: "Ja, ik weet het.", waarop Cesar antwoordt: "Waarom vraagdet dan?"
Sander stelt soms de vraag aan Cesar: "Cesar, weette wa gij zijt?" dan antwoordt Cesar: "Ja, Slisse.", Sander antwoordt dan: "Cesar, ge zijt een kieken!" of "Een kieken, da zijde gij!"
Cesar vraagt soms aan Sander: "Is dat een strikvraag, Slisse?", waarop Sander ja of nee antwoordt, dit wordt dan meestal weer gevolgd door: "Weette gij het Slisse?", ...
Melanie noemt Sander: "Een sjamfoeter", als hij weer achter haar rug iets uitgestoken heeft.
Melanie haar troetelnaam voor Sander: "Mijn motteke".
De facteur: "Amai, mijn klak."
Sander en Cesar gebruiken soms het woord: "rietepetiet". Rietepetiet betekent onmiddellijk.
Sander als hij absoluut niet akkoord is: Nee, nee en nee is nee!
Sander zijn troetelnaam voor Melanie: "mijn pronte bollendoos".
Melanie als ze gek wordt van Sander: "Boebelen krijg ik van diene vent".
Soms wordt de uitdrukking "De pist in zijn" gebruikt, wat weg zijn betekent.
Als Melanie vindt dat Sander zich abnormaal gedraagt zegt ze: "Sander, gij hebt nu toch echt molekes."
Personages
Hoofdrolspelers
Sander Slisse: Walter Rits
Cesar: Walter Smits
Melanie Slisse: Liliane Dorekens
Rik Slisse: Jesse Van Gansen
Jan Slisse: Hugo Vanden Bremt
Tinneke Slisse: Jaela Cole
Joe Flour: Koen De Ruyck
Valerie: Nicole Lauwaert
Facteur: Bruno Schevernels
Belangrijke bijrollen
Meneer Flour, vader van Joe: André Pauwels
Madame Flour, moeder van Joe: Brigitte Boisacq
Tante Clara, de zus van Melanie: Magali Uytterhaegen
Nonkel Marcel, de man van Clara: Clement Voet
Rosse Rita: Annemarie Picard
Terugkerende gastrollen
Marianne(ke) Flour, dochter van Joe en Tinneke: Elise Collet, Laura Van Mileghem, D'Jo De Ridder, Kaat Vandenbergh, Shari Reynders
Politieagent Frans: Stef Van Litsenborgh
Buurvrouw van Joe en Tinneke: Griet De Wolf
Dokter: Kaat Schwind
Buurvrouw van Sander en Melanie: Pascale Michiels
Notaris: Joris Van den Eynde
Vriendinnen van Melanie: Chris Gils en Lisette Van Saet
Pastoor: Paul Peeters
Sophia, vrouw van facteur: Lea Witvrouwen
Gastrollen
Seizoen 1
Seizoen 2
Seizoen 3
Afleveringen
Seizoen 1 (1996-1997)
De ontmoeting (dubbele aflevering)
Stoppen met roken
Gewond
De verloofde
De auto
Midlife crisis
De nieuwe meid
Dochter gezocht
De advertentie
Grote kuis
Het huwelijksfeest
Geld
Spoken
De waarzegster
Antiek
Rambo
Ontdek de ster
Het examen
Hypnotiseren
Schulden
Toneel
Babysitten
Promotie
De secretaresse
Video
De wedstrijd
Seizoen 2 (1997-1998)
De gijzeling
Valerie verliefd
Feest
Op stap
Goed verzekerd
De nieuwe auto
De schat
Beste klanten
De exodus
Vakantie
Viva holiday
Ontbijt aan bed
Animatie
Cesar vermist
Zwartwerk
Overspel
De demonstratie
Op vrijersvoeten
De erfenis
Reclame
De buurvrouw
Wijn proeven
De fanfare
De tombola
Vrienden
Moderne tijden
Seizoen 3 (1998-1999)
Bomalarm
Open deur
Als de kat van huis is...
De hoofdinspecteur
Depressief
Carnaval
De ideale partner
Moderne kunst
Zelfverdediging
Een maatje meer
Slechte communicatie
Uit de bol
De butler
Profiteren
Happy birthday
De brief
Louche zaken
Kerk of politiek
Volgende patient
Dansen
Liefde
De suikertante
Naar den bok
Het oude huis
Zilveren bruiloft
De pijp uit (laatste aflevering)
Trivia
Sommige afleveringen werden opgenomen met livepubliek.
Aan het einde van iedere aflevering werden enkele bloopers uit de aflevering getoond.
Walter Rits (Slisse) overleed op 25 december 2002 op 53-jarige leeftijd ten gevolge van een hersenbloeding.
Programma van VTM
Vlaamse komedieserie
Fictief duo
Komisch televisieprogramma
|
In deze reeks staat de vriendschap tussen de rijke verzekeringsmakelaar Slisse en de simpele Cesar centraal. Andere personages zijn Slisses vrouw Melanie, zijn kinderen Rik, Jan en Tinneke en de eeuwige facteur die altijd om een druppel jenever komt bedelen. De meid Valerie en Slisses schoonzoon Joe maken ook deel uit van de hoofdrolspelers. De reeks wordt in het Antwerps vertolkt.
| 1 |
verzekeringskantoor, verzekeringsagentschap, verzekeringsmakelaar
|
2,228 |
Store
|
5617805
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Stone%20%26%20Thomas
|
Stone & Thomas
|
Stone & Thomas was een warenhuisketen in de Verenigde Staten . De keten, gevestigd in Wheeling, West Virginia, had winkels in West Virginia, Virginia, Kentucky en Ohio . Het bedrijf werd in 1998 overgenomen door Elder-Beerman, een in Ohio gevestigde warenhuisketen.
Geschiedenis
Stone and Thomas werd in 1847 in Wheeling, Virginia opgericht door Elijah J. Stone en Jacob C. Thomas. Ook wel Stone's of "The People's Store" genoemd, was het 150 jaar lang een instelling in West Virginia. Vanuit de vlaggenschipwinkel in het centrum van Wheeling, breidde het warenhuis zich uit met filialen in Huntington in de jaren 1910, Charleston in 1928 en in de meeste grote steden van West Virginia. In 1956 kochten Stone en Thomas Broida's uit Parkersburg, en voor een korte tijd heette het Broida's, Stone & Thomas. De keten groeide uit tot 19 winkels in West Virginia, twee in Virginia, één winkel in Ashland, Kentucky en één winkel in St. Clairsville, Ohio.
Stone's was een zeer tienervriendelijke winkel. Het sponsorde modeshows op middelbare scholen, hield theekransjes en had een Stone-agers-programma voor tieners. Gedurende de jaren 1990 wilde het bedrijf zich meer concentreren op de winkels in de voorsteden en sloot het een aantal van de oudere winkels in de binnenstad in Huntington en Clarksburg.
In 1998 dwongen dalende winsten Stone & Thomas om zichzelf te verkopen aan Elder-Beerman voor $ 38 miljoen. Alle bestaande Stone & Thomas-winkels werden in 1999 omgebouwd tot Elder-Beerman. Zes locaties werden verkocht aan Peebles en nog drie locaties werden verkocht aan Belk. Na de verhuizing van de Stone & Thomas-ankerwinkel in de Ohio Valley Mall naar een grotere locatie, werd de vrijgekomen winkel omgebouwd tot een Burlington Coat Factory filiaal en vervolgens Steve & Barry's University Sportswear en ten slotte Crafts 2000. De filiaal in Huntington werd gekocht door Marshall University en omgevormd tot de afdeling Art & Design voor studenten toegepaste kunst. De kunstafdeling van de universiteit betrok het gebouw en opende 18 september 2014. De winkel in het centrum van Wheeling werd verbouwd tot kantoorruimte.
De winkel in het centrum van Charleston, gebouwd in 1948, stond lange tijd leeg nadat het warenhuis in 1997 naar het winkelcentrum Charleston Town Centre verhuisde. Op 15 november 2019 kondigde BridgeValley Community and Technical College aan dat het de aankoop van het Charleston-gebouw zou onderzoeken om het te renoveren voor gebruik als de Kanawha Valley-campus.
Voormalig Amerikaans bedrijf
Amerikaans warenhuis
|
Stone and Thomas werd in 1847 in Wheeling, Virginia opgericht door Elijah J. Stone en Jacob C. Thomas. Ook wel Stone's of "The People's Store" genoemd, was het 150 jaar lang een instelling in West Virginia. Vanuit de vlaggenschipwinkel in het centrum van Wheeling, breidde het warenhuis zich uit met filialen in Huntington in de jaren 1910, Charleston in 1928 en in de meeste grote steden van West Virginia. In 1956 kochten Stone en Thomas Broida's uit Parkersburg, en voor een korte tijd heette het Broida's, Stone & Thomas. De keten groeide uit tot 19 winkels in West Virginia, twee in Virginia, één winkel in Ashland, Kentucky en één winkel in St. Clairsville, Ohio.
| 4 |
winkel, detailhandel, winkelbedrijf
|
8,527 |
PlayAction
|
4395645
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Atletiek%20op%20de%20Olympische%20Zomerspelen%202016
|
Atletiek op de Olympische Zomerspelen 2016
|
Atletiek is een van de sporten die beoefend werden op de Olympische Zomerspelen 2016 in Rio de Janeiro, Brazilië. De onderdelen werden afgewerkt tijdens de laatste tien dagen van de Spelen, van 12 tot en met 21 augustus.
Atletiek is met 47 onderdelen de omvangrijkste sport op de Spelen. Er zijn 24 onderdelen voor de mannen en 23 voor de vrouwen. Het programma is identiek aan dat van de vorige Spelen. De onderdelen voor de vrouwen zijn bijna hetzelfde als voor de mannen. Alleen bij het hordelopen (mannen 110 meter, vrouwen 100 meter) en bij de meerkamp (mannen tienkamp, vrouwen zevenkamp) zijn er verschillen. De 50 km snelwandelen is het enige onderdeel dat alleen door mannen wordt beoefend.
De Russische ploeg voor de atletiek werd op 17 juni 2016 door de IAAF van de Olympische Spelen in Rio de Janeiro uitgesloten. In Rusland waren niet voldoende controles op doping uitgevoerd. Het IOC besloot vier dagen later (21 juni) om Russische atleten, die buiten Rusland hadden getraind en waren gecontroleerd, wel tot de Olympische Spelen toe te laten. De verspringster Darja Klisjina was de enige Russische atlete die daarop in actie kwam.
Locatie
De stadiononderdelen vonden plaats in het Estádio Olímpico João Havelange, de marathon op het Sambódromo da Marquês de Sapucaí en het snelwandelen in het Parque do Flamengo.
Kwalificatie
Deelnemers per land
In totaal namen er ongeveer 2000 atleten in de atletiek deel. Elk land mocht per onderdeel maximaal drie atleten laten deelnemen en een atleet als reserve aanmelden, waarbij elke atleet aan de kwalificatienorm moest voldoen. Elk land dat geen atleten had die aan de kwalificatienorm voldeden, mocht per sekse één atleet laten deelnemen, ongeacht de prestaties.
Leeftijd
Aan de marathon en 50 kilometer snelwandelen mochten alleen atleten meedoen die in het jaar van de Spelen twintig jaar of ouder waren (geboren in 1996 of eerder). Deelnemers aan de werpnummers, de 10.000 meter, 20 kilometer snelwandelen, zevenkamp en de tienkamp moesten ten minste achttien jaar zijn of worden in 2016 (geboren in 1998 of eerder). Deelnemers aan de overige onderdelen moesten ten minste zestien jaar zijn of worden in 2016 (geboren in 2000 of eerder).
Kwalificatienormen
De kwalificatienormen waren op 15 april 2015 door de IAAF vastgesteld en bekendgemaakt.
De kwalificatienorm voor de 10.000 meter, de marathon, het snelwandelen en de meerkamp moest worden gehaald tussen 1 januari 2015 en 11 juli 2016. De norm voor de overige individuele onderdelen moest worden gehaald tussen 1 mei 2015 en 11 juli 2016. De norm voor de estafettenummers tussen 1 januari 2015 en 11 juli 2016.
Kwalificatie-evenementen
Kwalificatie-evenementen waren de door de IAAF georganiseerde wedstrijden, of de door individuele organisaties georganiseerde wedstrijden die voldeden aan de eisen van de IAAF. Deze eisen waren: opgeleide juryleden, elektronische tijdwaarneming, windmeting bij de sprints en openbare toegankelijkheid voor concurrentie. Een uitzondering gold voor de marathon en de 50 kilometer snelwandelen. Hier werden de kwalificatie-evenementen door de IAAF aangewezen. De top-20 van het wereldkampioenschap op de marathon 2015 en de top-10 van de zogenaamde "IAAF Gold Label Marathons" in 2015 en 2016 die binnen de kwalificatietermijn vielen, plaatsten zich sowieso voor de Spelen.
Estafettenummers
Aan de estafettenummers namen zestien teams deel. De beste acht teams per onderdeel van de IAAF World Relays 2015 waren automatisch geplaatst. Aanwijzing van de overige teams vond plaats op basis van de twee beste tijden die door estafetteteams van een land waren gelopen. Als een gekwalificeerd land niet mee wilde doen, werd de vrijgekomen plaats opgevuld door het eerstvolgende land. Per estafetteteam mocht een land zes atleten inschrijven. Als een land in de overeenkomende individuele afstand atleten had ingeschreven, moesten deze deelnemers, inclusief de reserve(s), worden opgenomen in het estafetteteam.
Niet-gekwalificeerde atleten
Indien een land geen enkele man en/of vrouw had die had voldaan aan een kwalificatienorm, mocht dat land alsnog zijn beste atleet (man en/of vrouw) inschrijven. Deze mocht op maximaal één onderdeel uitkomen, maar niet in de meerkamp, 10.000 meter of de 3000 meter steeplechase. De IAAF moest hiervoor wel toestemming geven en deed dit op basis van het niveau van de deelnemer en het onderdeel waarop deze wilde uitkomen.
Wedstrijdschema
Naast het snelwandelen en de marathons waren er, voor de eerste maal sinds de Spelen van 1988, nog een aantal onderdelen met ochtendfinales. Dit op verzoek van het organisatiecomité en de Olympic Broadcasting Service ondersteund door het Internationaal Olympisch Comité, om er voor te zorgen dat de sport maximaal zichtbaar was in alle tijdzones.
Legenda O = ochtendsessie A = avondsessie = Kwalificatie = Series = Halve finales = Finale
Medaillewinnaars
Legenda WR = Wereldrecord OR = Olympisch record AR = Werelddeelrecord NR = Nationaal recordWJR = Wereld jeugdrecord WL = Beste jaarprestatie PB = Persoonlijk record SB = Beste seizoensprestatie
Mannen
Vrouwen
Medaillespiegel
|
Atletiek is een van de sporten die beoefend werden op de Olympische Zomerspelen 2016 in Rio de Janeiro, Brazilië. De onderdelen werden afgewerkt tijdens de laatste tien dagen van de Spelen, van 12 tot en met 21 augustus.
| 2 |
spelen, optreden, trainen
|
9,556 |
Enumeration
|
1866224
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20rijksmonumenten%20in%20Wittem
|
Lijst van rijksmonumenten in Wittem
|
De plaats Wittem telt 5 inschrijvingen in het rijksmonumentenregister. Hieronder een overzicht.
|}
Zie ook
Lijst van rijksmonumenten in Gulpen-Wittem voor andere plaatsen en buurtschappen in deze gemeente.
Lijst van rijksmonumenten in Partij
Wittem
Wittem
|
Zie ook
Lijst van rijksmonumenten in Gulpen-Wittem voor andere plaatsen en buurtschappen in deze gemeente.
Lijst van rijksmonumenten in Partij
| 2 |
lijst, classificatie, categorie
|
2,398 |
Church
|
2069842
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sint-Jozefkerk%20%28Antwerpen%29
|
Sint-Jozefkerk (Antwerpen)
|
De Sint-Jozefkerk is een oorspronkelijk rooms-katholieke kerk in Antwerpen. Ze werd ingewijd in 1868 en opgetrokken in neoromaanse stijl naar een ontwerp van Eugeen Gife. Sinds 2000 wordt ze gehuurd door de Russisch-orthodoxe Christus' Geboorte parochie (Russisch: Приход Рождества Христова). Het adres van de kerk is Loosplaats 1.
De rooms-katholieke parochie werd opgericht op vraag van de bewoners van de Leopoldskwartier. In 1899 werd de kerk uitgebreid met een zijportaal aan de Charlottalei en twee jaar later werd rond het geheel een smeedijzeren hek geplaatst. In 1912-13 wordt de kerk verder uitgebreid met een rechthoekige sacristie naar ontwerp van Jules Bilmeyer. Het gebouw werd tijdens de Tweede Wereldoorlog ernstig beschadigd, waardoor er bij hoogdringendheid herstellingen worden uitgevoerd in 1948 en 1958. Hierbij worden de onherstelbaar beschadigde glasramen vervangen door exemplaren van de hand van Jos Hendrickx uit 1965-66. Deze stellen de sacramenten en 15 mysteries voor.
Geschiedenis van de Russisch-orthodoxe kerk in Antwerpen
De eerste Russisch-orthodoxe parochies ontstonden in Antwerpen omstreeks de jaren '20 van de 20ste eeuw door de komst van Russische immigranten naar de stad. Deze verschillende parochies werden in oktober 1999 samengevoegd tot de huidige parochie die haar naam kreeg naar aanleiding van het 2000-jarig bestaan van het christendom. De parochie werd in 2004 officieel erkend door de Belgische overheid.
Gebouw
Het betreft een naar het zuidoosten georiënteerd bakstenen kerkgebouw in neoromaanse stijl. Okerkleurige natuursteen werd daarbij ter decoratie gebruikt. Het is een driebeukige kruiskerk met een zevenzijdig afgesloten koor.
De westgevel wordt geflankeerd door twee identieke torens van vier geledingen en elk met een achtkante klokkenverdieping en ingesnoerde naaldspits. De westgevel bezit een roosvenster.
Het interieur is voornamelijk neoromaans en stamt onder andere uit de laatste 3 decennia van de 19e eeuw.
Externe links
Website van de parochie
Jozef
Jozef
Jozef
Beschermd monument in Vlaanderen
|
De Sint-Jozefkerk is een oorspronkelijk rooms-katholieke kerk in Antwerpen. Ze werd ingewijd in 1868 en opgetrokken in neoromaanse stijl naar een ontwerp van Eugeen Gife. Sinds 2000 wordt ze gehuurd door de Russisch-orthodoxe Christus' Geboorte parochie (Russisch: Приход Рождества Христова). Het adres van de kerk is Loosplaats 1.
| 3 |
kerk, gebedshuis, christelijk
|
1,882 |
DaySpa
|
634767
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Stroombroek%20%28recreatieplas%29
|
Stroombroek (recreatieplas)
|
Stroombroek, in de volksmond ook wel het Braamtse Gat genoemd, is een voormalige zandwinningplaats gelegen bij het dorp Braamt, gelegen tussen 's-Heerenberg en Doetinchem.
Het meer dat na de zandwinning (ten behoeve van Rijksweg 18) ontstond, is populair in de regio Bergh/Montferland, de Duitse grensstreek en ook veel mensen uit Doetinchem verblijven er in de zomer en lente. De ligging van het meer is bijzonder want het ligt aan de voet van de Montferlandse heuvels en heeft daarmee vooral gezien vanuit het noorden een haast on-Nederlandse aanblik. Aan de oostelijke kant van het meer ligt het gelijknamige bungalowpark Stroombroek, een bungalowpark in neogriekse stijl. Aan de westzijde van het meer bevindt zich een waterskibaan die in 2006 is geopend. Aan de oostzijde bevindt zich het wellnesscentrum Palestra en aan de noordzijde is sinds 2004 naaktrecreatie toegestaan.
Attractiepark Het Land van Jan Klaassen ligt tegen de plas aan.
Geografie van Montferland
Meer in Gelderland
Recreatie in Gelderland
Recreatiegebied
|
Het meer dat na de zandwinning (ten behoeve van Rijksweg 18) ontstond, is populair in de regio Bergh/Montferland, de Duitse grensstreek en ook veel mensen uit Doetinchem verblijven er in de zomer en lente. De ligging van het meer is bijzonder want het ligt aan de voet van de Montferlandse heuvels en heeft daarmee vooral gezien vanuit het noorden een haast on-Nederlandse aanblik. Aan de oostelijke kant van het meer ligt het gelijknamige bungalowpark Stroombroek, een bungalowpark in neogriekse stijl. Aan de westzijde van het meer bevindt zich een waterskibaan die in 2006 is geopend. Aan de oostzijde bevindt zich het wellnesscentrum Palestra en aan de noordzijde is sinds 2004 naaktrecreatie toegestaan.
| 1 |
dagspa, wellnesscentrum, schoonheidsbehandeling
|
3,027 |
Distillery
|
1956858
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Distilleerderij%20T.H.%20Ritman
|
Distilleerderij T.H. Ritman
|
Distilleerderij T.H. Ritman (later: Distilleerderij " De Valk" v/h T.H. Ritman & Co.) was een jeneverdistilleerderij in Leiden in de 19e en 20e eeuw. Het familiebedrijf kwam via overname door Hartevelt in 1935 en Lucas Bols in 1968 in andere handen terecht.
Leiden
Op de jeneverkruiken van T.H. Ritman, die in 1883 van Schiedam naar Leiden verhuisde en het reeds bestaande bedrijf "De Valk" uit 1855 overnam, staat: Anno 1855-Oude Hollandsche Schiedammer Gentleman-T.H. Ritman-Distillateur Leiden Holland (Ritman gebruikte dus het stichtingsjaar van "De Valk") en op zijn jeneverflessen o.a.: Oprechte Oude Schiedammer Gentleman en uiteraard: T.H. Ritman. Hij was een brander-jeneverstoker. In het blad De Rijnbode van 26 augustus 1888 en 19 januari 1890 staan advertenties van het bedrijf. Bij de eerste advertentie is sprake van Oude Hollandsche Jenever, merk "Gentleman", uit de fabriek van T.H. Ritman, distillateur in Leiden. Deze is verkrijgbaar in massieve kistjes van 6 en 8 halve literflessen, alsmede in losse hele en halve literflessen. De echtheid wordt gegarandeerd door cachet op kurk en fles. De tweede advertentie spreekt over de gistfabriek "De Valk", opgericht in 1855, van T.H. Ritman, gistfabrikant te Leiden, die bij de jenevergist ook spiritusgist levert in verpakkingen van halve kilo's. Jenevergist voor 30 cts. per kilo en spiritusgist voor 52 cts. per kilo. Kantoor: Baatstraat (Oostdwarsgracht). Deze advertentie is gericht aan de broodbakkers. Ritman Gentleman, afgebeeld op affiches, kruiken en flessen, is gebaseerd op het Cosmopoliet mannetje van J.J. Melchers Wz. Etiketten vermelden merknamen als Oprechte Oude Schiedammer en Schiedam Aromatic Schnapps.
Distilleerderij "De Valk" v/h T.H. Ritman & Co.
T.H. Ritman begon in Leiden aan de Langegracht 95 en Baatstraat 5 de Stoomgistfabriek en Distilleerderij "De Valk" v/h T.H. Ritman & Co. T.H. Ritman trok zich in 1910 terug en vervolgens dreven zijn zonen J.A. Ritman en G. Ritman de zaak onder de naam "De Valk" v/h T.H. Ritman & Co. Het bedrijf richtte zich zowel op de binnenlandse als buitenlandse markt. Na de dood van G. Ritman ging de zaak achteruit, mede door de heersende crisis. In 1930 trad J.A. Ritman af als directeur. In zijn plaats werd W.J. van der Heijden benoemd tot de nieuwe directeur. F.H. Ritman, zoon van de afgetreden directeur, werd benoemd tot adjunct-directeur.
Lokale concurrent distilleerderij "De Fransche Kroon", v/h Hartevelt & Zoon, eveneens gevestigd op de Langegracht, nam in 1935 voor het bedrag van ƒ 37.500 de distilleerderij "De Valk" over. T.H. Ritman maakte dit niet meer mee, want hij overleed in 1929 op 90-jarige leeftijd in Leiden.
Ritman
Geschiedenis van Leiden
Jenever
|
Distilleerderij T.H. Ritman (later: Distilleerderij " De Valk" v/h T.H. Ritman & Co.) was een jeneverdistilleerderij in Leiden in de 19e en 20e eeuw. Het familiebedrijf kwam via overname door Hartevelt in 1935 en Lucas Bols in 1968 in andere handen terecht.
| 3 |
distilleerderij, stokerij, alcoholproductie
|
4,542 |
Accommodation
|
5596706
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sportterrein%20aan%20de%20Floreslaan
|
Sportterrein aan de Floreslaan
|
Het sportterrein aan de Floreslaan is een voormalig sportterrein in de Nederlandse plaats Vlaardingen. Het sportterrein werd in het noorden door de A20, in het oosten begrensd door de 'Marathonweg', in het zuiden door de 'Floris de Vijfdelaan' en in het westen door de woonwijk 'Westwijk.
Geschiedenis
In 1951 verhuisde de club van het terrein aan de 'Parallelweg' naar een nieuwe locatie aan de 'Floreslaan' aan de westzijde van de stad. Het sportterrein bestond uit twee voetbalvelden waarvan het hoofdveld was voorzien van een overdekte tribune voor 600 toeschouwers en staantribunes met plaats voor ongeveer 12.000 toeschouwers. Na de gemiste promotie in 1962 werd het sportpark voorzien van een vernieuwde hoofdtribune en een nieuwe hoofdentree aan de inmiddels aangelegde 'Marathonweg'. Het terrein is van 1955 tot het faillissement in 1981 gebruikt voor betaald voetbalwedstrijden van de club. Na 1981 speelden de amateurs van Fortuna haar wedstrijden op het sportpark. In 2004 werd het terrein verlaten nadat de club fuseerde met TSB tot SC Victoria '04 en ging spelen op sportpark Broekpolder aan de overzijde van de A20. Anno 2021 is er niets meer over van de gebouwen van het voormalige sportpark. De toegangsweg naar het braakliggende terrein en het bos heeft de naam 'Fortunapad' gekregen. Op Google Maps is nog de vorm van het hoofdveld te zien.
Fortuna Vlaardingen
Voetbalstadion in Nederland
Sportaccommodatie in Zuid-Holland
|
Fortuna Vlaardingen
Voetbalstadion in Nederland
Sportaccommodatie in Zuid-Holland
| 1 |
accommodatie, verblijf, logies
|
10,044 |
Brewery
|
5596428
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Brouwerij%20de%20Snor
|
Brouwerij de Snor
|
Brouwerij De Snor is een brouwerij in Arnhem in de Nederlandse provincie Gelderland. De Snor richt zich uitsluitend op het brouwen van speciaalbier. De brouwerij beschikt over een eigen brouwinstallatie die behalve voor de eigen productie ook door brouwerijhuurders kan worden gebruikt. Daarnaast kan Brouwerij de Snor onder private-label bieren leveren.
Geschiedenis
Oprichter Gert Stoer startte in 2015 als hobbybrouwer met het brouwen van speciaalbier. Dit deed hij in het souterrain van zijn huis. Het eerste bier dat gebrouwen werd was een sterk blond bier, dat de naam 'Gele Snor' kreeg. De Gele Snor was een wat pittiger blond bier met een alcoholpercentage van 7,2%. Door de toevoeging van verse gember werd de smaak gemiddeld pittiger, wat meteen een schot in de roos bleek.
Gert was op zoek naar een simpel etiket voor zijn bieren en raakte geïnspireerd door Yellow Donkey van de Santorini Brewing Company op het Griekse eiland Santorini. Aangezien hij zelf snordragend is, besloot hij het etiket dan ook te voorzien van een prominente snor.
Velp
In 2019 maakte de brouwerij plannen om te verhuizen naar een pand in Velp. De bedoeling is dat hier niet alleen de brouwerij gevestigd komt te zitten, maar dat dit gecombineerd gaat worden met een restaurant, proeflokaal en Bed & breakfast. In zowel het restaurant als proeflokaal kunnen dan de bieren van de Snor genuttigd worden. Alvorens er verhuisd kan worden moet er nog wel verbouwd worden. De verbouwing zal naar verwachting medio 2022 klaar zijn.
Externe links
Website van de brouwerij
Online bierproeverij van de brouwerij
Nederlandse brouwerij
|
Brouwerij De Snor is een brouwerij in Arnhem in de Nederlandse provincie Gelderland. De Snor richt zich uitsluitend op het brouwen van speciaalbier. De brouwerij beschikt over een eigen brouwinstallatie die behalve voor de eigen productie ook door brouwerijhuurders kan worden gebruikt. Daarnaast kan Brouwerij de Snor onder private-label bieren leveren.
| 5 |
brouwerij, bierbrouwerij, craftbier
|
4 |
AcceptAction
|
375271
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Shlomo%20Shmelzman
|
Shlomo Shmelzman
|
Shlomo Shmelzman is een Israëliër en een overlevende van de Holocaust. Hij is vooral bekend van zijn hongerstaking in 1982 tegen het toenmalige gewelddadige optreden van Israël in Libanon.
Holocaust en hongerstaking
Tijdens de Israëlische bombardementen op de Libanese hoofdstad West-Beiroet in augustus 1982 kondigde Shmelzman in een brief naar de pers zijn hongerstaking aan uit protest tegen de bombardementen. Daarin legt hij uit waarom hij protesteert:
"In mijn kinderjaren heb ik geleden onder angst, honger en vernedering toen ik uit het Warschau getto werd gehaald, en via werkkampen, naar Buchenwald werd gebracht. Vandaag, als een Israëlisch burger, kan ik niet de systematische vernietiging van steden, dorpen en (Palestijnse) vluchtelingenkampen accepteren. Ik kan niet het technocratische geweld van de bombardementen, de vernietiging en het vermoorden van menselijke wezens accepteren.
Ik hoor te veel bekende geluiden vandaag - geluiden die worden versterkt door de oorlog. Ik hoor 'vieze Arabieren' en ik herinner me 'vieze Joden'. Ik hoor 'gesloten gebieden' en ik herinner me getto's en kampen. Ik hoor 'tweepotige beesten' en ik herinner me 'Untermenschen'. Ik krijg te horen over het verscherpen van de aanval, ontruimen van het gebied, het op de knieën dwingen van de stad en ik herinner me leed, vernietiging, dood, bloed en moord... Te veel dingen in Israël doen me herinneren aan te veel dingen uit mijn jeugd."
De term 'tweepotige beesten' is afkomstig van het vurige pleidooi dat de Israëlische premier Menachem Begin kort daarvoor in juni 1982 voor de Knesset hield ter ondersteuning van de Israëlische aanvallen op Palestijnse vluchtelingenkampen in Libanon: "(De Palestijnen zijn) beesten die lopen op twee poten."
Zie ook
Holocaust
Opstand in het getto van Warschau - over het getto waar Schmelzman geboren is
Externe link
The Israeli invasion of Lebanon 1982, John Rose (Engels)
Israëlisch vredesactivist
Pools Holocaustoverlevende
|
"In mijn kinderjaren heb ik geleden onder angst, honger en vernedering toen ik uit het Warschau getto werd gehaald, en via werkkampen, naar Buchenwald werd gebracht. Vandaag, als een Israëlisch burger, kan ik niet de systematische vernietiging van steden, dorpen en (Palestijnse) vluchtelingenkampen accepteren. Ik kan niet het technocratische geweld van de bombardementen, de vernietiging en het vermoorden van menselijke wezens accepteren.
| 2 |
accepteren, adoptie, toezegging
|
6,931 |
BookStore
|
2765502
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mado%20%28onderneming%29
|
Mado (onderneming)
|
Mado is een Nederlandse onderneming, die actief is op de markt van boeken, tijdschriften, papier- en schrijfwaren, dagbladen en wenskaarten.
Geschiedenis
De onderneming werd in 1841 opgericht door Johannes Mado. Ook na de overname rond 1900 bleef de naam Mado gehandhaafd in de bedrijfsnaam Mado & Co. Het bedrijf specialiseerde zich als kantoorvakhandel en drukkerij. Daarnaast was het bedrijf ook de uitgever van een groot aantal ansichtkaarten met stadsgezichten van Utrecht. In 1985 werd het bedrijf omgezet in een besloten vennootschap, maar behield ook toen de naam Mado. De eerste winkel was gevestigd in Utrecht aan de Oudegracht 119, in Klein Blankenburgh. Gerrit Rietveld ontwierp in 1961 voor deze Mado-vestiging onder meer de etalage, de pui en het logo. Ook de brievenbus van het pand in de zijgevel in de Drieharingstraat is een ontwerp van Rietveld.
In 1986 nam een Montfoortse ondernemersfamilie Mado over. Een forse huurprijsverhoging leidde ertoe dat het filiaal aan de Oudegracht rond 2011 verhuisde naar de Utrechtse Burgemeester Reigerstraat. In 2012 telde de onderneming vier vestigingen. Drie jaar later sloot het Utrechtse filiaal. In 2015 bestaat Mado uit een winkel en hoofdkantoor in Montfoort en een webwinkel.
Externe link
Mado.nl
Nederlandse winkelketen
Boekhandel in Nederland
|
Nederlandse winkelketen
Boekhandel in Nederland
| 1 |
boekwinkel, boekenzaak, boekhandel
|
4,543 |
AccountingService
|
87808
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bedrijfseconomie
|
Bedrijfseconomie
|
Bedrijfseconomie is een wetenschap die zich richt op de keuzeproblemen van bedrijven en andere organisaties. Deze discipline vormt de verbinding tussen bedrijfskunde en economie, waarbij de economische aspecten van bedrijfskunde en de bedrijfskundige kant van de economie worden bestudeerd.
Bedrijfseconomie is niet ontstaan als afsplitsing van de algemene economie, maar uit een reactie op een praktische behoefte. Het hoger onderwijs in bedrijfseconomie begon in 1909 aan de Technische Hoogeschool in Delft, gevolgd door de opening van de Nederlandsche Handels-Hoogeschool in Rotterdam in 1913 en de toevoeging van een handelsfaculteit aan de Gemeentelijke Universiteit in Amsterdam in 1921. Tegenwoordig zijn er in Nederland 8 faculteiten waar bedrijfseconomie wordt onderwezen, evenals vele HBO-opleidingen.
De klassieke indeling van bedrijfseconomie in Nederland, volgens Théodore Limperg (1879-1961), omvat:
de leer van waarde en winst
de leer van (kosten en) kostprijs
de leer van de financiering
de leer van de (interne en externe) organisatie.
Tegenwoordig is bedrijfseconomie een relatief zelfstandig vakgebied dat bedrijfsproblemen bestudeert, soms vanuit een economisch perspectief, maar ook met integratie van inzichten uit andere gedrags- en maatschappijwetenschappen om zo een maximale praktische relevantie te bereiken.
In september 2018 werd de naam van de bacheloropleiding Bedrijfseconomie landelijk gewijzigd naar Finance & Control. Deze naamswijziging maakte deel uit van een grotere aanpassing door de Vereniging Hogescholen, die het landelijke aanbod van bacheloropleidingen in het economisch domein herkenbaarder wilde maken. Voor studenten Bedrijfseconomie betekende dit dat zij bij afstuderen na september 2018 een andere titel kregen dan zij verwachtten bij aanvang van de studie. De graad, Bachelor of Science, bleef echter hetzelfde.
Onderwerpen in de bedrijfseconomie
Financiering
Ondernemingsfinanciering bestaat uit zaken als:
Corporate finance: de behoefte van een bedrijf aan middelen om het bedrijfsproces te financieren. Dit is het terrein van de kapitaalmarkt. Een bedrijf kan zijn behoefte aan kapitaal op verschillende manieren bevredigen, bijvoorbeeld door het uitgeven van aandelen of obligaties, of door geld te lenen bij een bank of bij een ander bedrijf.
Treasury: betreft het beheer van de kasstromen, een taak die bij grote bedrijven uitgevoerd wordt door de treasury-afdeling. Dit proces, ook bekend onder de Engelse term cash management, omvat diverse aspecten. Belangrijk is bijvoorbeeld het rente- en valutamanagement, waarbij risico's op het gebied van rente en vreemde valuta beheerst worden. Daarnaast speelt ook werkkapitaalbeheer een rol, wat inhoudt dat men het operationele beheer over het werkkapitaal voert.
Financiële verslaglegging / Accounting
Onderdelen hierbij zijn:
Boekhouding: Met balans, winst-en-verliesrekening en economische waarderingsmethoden
Management accounting: verzamelen, ordenen, analyseren en rapporteren van financiële informatie voor intern gebruik binnen een onderneming. Deze discipline houdt zich onder andere bezig met het beheer van kosten en het gebruik van financiële kengetallen.
Financial accounting: verzamelen, ordenen, analyseren en rapporteren van (financiële)-informatie voor extern gebruik door de onderneming. Bijvoorbeeld in de vorm van een jaarverslag
Auditing en Accountancy: de controle van boekhouding en het jaarverslag
Administratieve organisatie
ERP-software
Marketing en verkoop
Met zaken als marketing, reclame, merk, prijsdifferentiatie, marktonderzoek etc.
Organisatie en leiding
Het organiseren, vormgeven van het bedrijf met onderwerpen als: management, logistiek, humanresourcemanagement, organisatiekunde, strategische planning etc.
Gerelateerde onderwerpen
In de bedrijfseconomische studie komen ook onderwerpen / vakken aan de orde als:
Wiskunde
Statistiek
Wetenschapsfilosofie
Bedrijfsethiek
Belastingrecht
Handelsrecht
Arbeids- en organisatiepsychologie
Communicatie
Bedrijfseconoom
Een bedrijfseconoom is een persoon die zich bezighoudt met bedrijfseconomie. Hij of zij wordt geacht wiskundige, juridische en economische kennis toe te passen in bedrijfseconomische vraagstukken. Veelvoorkomende functies voor bedrijfseconomen zijn controller, accountant, consultant, manager en docent.
Bedrijfskunde
Economisch deelgebied
|
Boekhouding: Met balans, winst-en-verliesrekening en economische waarderingsmethoden
Management accounting: verzamelen, ordenen, analyseren en rapporteren van financiële informatie voor intern gebruik binnen een onderneming. Deze discipline houdt zich onder andere bezig met het beheer van kosten en het gebruik van financiële kengetallen.
Financial accounting: verzamelen, ordenen, analyseren en rapporteren van (financiële)-informatie voor extern gebruik door de onderneming. Bijvoorbeeld in de vorm van een jaarverslag
Auditing en Accountancy: de controle van boekhouding en het jaarverslag
Administratieve organisatie
ERP-software
| 3 |
accountancy, boekhouding, financiële dienstverlening
|
52 |
BedDetails
|
17224
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Benidorm%20%28plaats%29
|
Benidorm (plaats)
|
Benidorm is een badplaats aan de Spaanse kust, de Costa Blanca, op 41 kilometer van Alicante. De gemeente telt inwoners (). In het verleden was Benidorm een klein vissersdorpje. De stad is uitgegroeid tot een van de bekendste badplaatsen in Europa. De bevolking kan hierdoor in de zomer oplopen tot boven de 500.000 mensen.
Het historisch centrum van Benidorm ligt op een kaap die de twee grootste stranden scheidt. Dit zijn het Levante-strand (het "nieuwe" Benidorm) en het Poniente-strand (het "oude" Benidorm). Het historische centrum is het oude vissersdorp. Benidorm heeft een derde - kleiner - strand: Mal Pas.
Toerisme
Benidorm is na Madrid (stad) en Barcelona (Spanje) de populairste toeristische trekpleister van Spanje. In België en Nederland is Benidorm vooral bekend als overwinterplaats voor ouderen. Vooral Nederlandse, Belgische, en Britse gepensioneerden brengen hier de winter door. 's Zomers daarentegen is Benidorm een populaire vakantiebestemming voor gezinnen en jongeren die komen genieten van het nachtleven. Benidorm bezit na Parijs het grootste aantal hotelbedden van Europa. Door het grote aantal hotels en appartementen heeft Benidorm het grootste aantal hoge gebouwen (door Emporis gedefinieerd als: 35 meter en hoger) naar bevolking ter wereld: gemiddeld is er voor elke 180 inwoners een gebouw van 35 meter of hoger. Door deze hoge gebouwen en het feit dat Benidorm in de zomer nooit slaapt wordt de stad ook weleens Beniyork genoemd.
Klimaat
Zowel 's zomers als 's winters is het weer aangenaam in Benidorm, zo niet warm. Door de bergen achter de stad bereikt slecht weer Benidorm vaak niet. Benidorm is een van de droogste strandstreken van Europa.
Demografische ontwikkeling
Bron: INE; 1857-2016: volkstellingen
Bezienswaardigheden
In het historische centrum:
De 18e-eeuwse parochiekerk van San Jaime
Het park L'Aigüera (ontworpen in neoklassieke stijl door architect Ricardo Bofill).
Overig:
Aqualandia, Mundomar en Terra Mítica, grote pretparken die zeer populair zijn bij de toeristen.
Nachtleven
Het Eiland van Benidorm (Isla de Benidorm, ook wel Isla de los Periodistas), het eiland voor de kust. De volkstraditie beweert dat dit eiland ontstaan is uit het reusachtige stuk rots dat ontbreekt aan de top van de nabijgelegen berg Puig Campana. Op een oorlogstocht met Karel de Grote zou de stoutmoedige Roland met zijn zwaard een stuk uit de rots gehouwen hebben, dat van de berghelling afgleed en in zee terechtkwam en zo het huidige eilandje vormde.
Sport
In 1992 werden in Benidorm de Wereldkampioenschappen wielrennen georganiseerd. De Italiaan Gianni Bugno won er de wegwedstrijd voor beroepsrenners.
|
Toerisme
Benidorm is na Madrid (stad) en Barcelona (Spanje) de populairste toeristische trekpleister van Spanje. In België en Nederland is Benidorm vooral bekend als overwinterplaats voor ouderen. Vooral Nederlandse, Belgische, en Britse gepensioneerden brengen hier de winter door. 's Zomers daarentegen is Benidorm een populaire vakantiebestemming voor gezinnen en jongeren die komen genieten van het nachtleven. Benidorm bezit na Parijs het grootste aantal hotelbedden van Europa. Door het grote aantal hotels en appartementen heeft Benidorm het grootste aantal hoge gebouwen (door Emporis gedefinieerd als: 35 meter en hoger) naar bevolking ter wereld: gemiddeld is er voor elke 180 inwoners een gebouw van 35 meter of hoger. Door deze hoge gebouwen en het feit dat Benidorm in de zomer nooit slaapt wordt de stad ook weleens Beniyork genoemd.
| 1 |
bedtypes, hotelbedden, beddetails
|
5,899 |
DeliveryTimeSettings
|
3019551
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/VanMoof
|
VanMoof
|
VanMoof was van 2009 tot 2023 een Amsterdams bedrijf dat fietsen en elektrische fietsen ontwierp en bouwde. Deze stonden bekend om hun minimalistische ontwerp. Het bedrijf richtte zich vooral op de internationale markt en leverde in 25 landen.
Geschiedenis
VanMoof was een Amsterdams bedrijf dat in 2009 werd opgericht door de broers Taco en Ties Carlier. De broers hadden een duidelijke visie voor VanMoof: ze wilden stadsfietsen opnieuw uitvinden en een alternatief bieden voor de auto in stedelijke omgevingen. Het bedrijf had de eerste jaren veel succes. Ondanks de relatief hoge aanschafprijzen viel het ontwerp van de fietsen in de smaak en ze werden al snel als trendy beschouwd. Na enkele jaren concentreerde VanMoof zich geheel op e-bikes.
Problemen
In de periode na 2020 ondervond VanMoof verschillende uitdagingen. Er waren meldingen van productie- en leveringsproblemen, met name met betrekking tot het model VanMoof S3. Klanten meldden ook lange levertijden en problemen met de beschikbaarheid van onderdelen voor reparaties. Alle onderdelen van de fietsen maakten deel uit van het eigen ontwerp. Daardoor konden reparaties niet door "gewone" fietsenmakers worden verricht, maar alleen door "certified workshops" of "hubs" van VanMoof zelf. Dat wachttijden hierdoor opliepen terwijl reparaties relatief vaak nodig waren, droeg bij aan een toenemende ontevredenheid bij de klanten.
In 2021 leed het bedrijf een verlies van €70 miljoen bij een omzet van ruim €90 miljoen. Er was kritiek op de manier waarop VanMoof met klanten en personeel communiceerde over de problemen van het bedrijf. Beweerd werd dat VanMoof fietsen verkocht voordat ze volledig ontwikkeld en/of geproduceerd waren. VanMoof haalde ook geld op via crowdfunding, maar er waren problemen met het nakomen van rentebetalingen aan investeerders. Dit leidde tot verdere financiële druk op het bedrijf.
Faillissement
Op 12 juli 2023 sloot VanMoof al zijn Europese winkels en vroeg uitstel van betaling aan. Het bedrijfsmodel en het productieproces werden beschouwd als oorzaken van het debacle. Het faillissement van de Nederlandse tak werd door de Rechtbank Amsterdam uitgesproken op 18 juli 2023. De curatoren gingen op zoek naar mogelijkheden voor een doorstart, in de eerste plaats om reparaties en onderdelenvoorziening weer op gang te brengen.
Ontwerp
Zowel de lampen als het slot, de gsm-technologie, bluetooth en een display zijn geïntegreerd. De herenfietsen hebben een frame met een kenmerkende doorlopende oversized bovenbuis met daarin het voor- en achterlicht verwerkt. Het bedrijf kreeg in 2011 voor het ontwerp van de Düsenjäger een Red Dot Design award. In 2020 won het dezelfde prijs met het ontwerp van de modellen S3 en X3.
Externe link
Website VanMoof
Nederlands fietsmerk
|
Problemen
In de periode na 2020 ondervond VanMoof verschillende uitdagingen. Er waren meldingen van productie- en leveringsproblemen, met name met betrekking tot het model VanMoof S3. Klanten meldden ook lange levertijden en problemen met de beschikbaarheid van onderdelen voor reparaties. Alle onderdelen van de fietsen maakten deel uit van het eigen ontwerp. Daardoor konden reparaties niet door "gewone" fietsenmakers worden verricht, maar alleen door "certified workshops" of "hubs" van VanMoof zelf. Dat wachttijden hierdoor opliepen terwijl reparaties relatief vaak nodig waren, droeg bij aan een toenemende ontevredenheid bij de klanten.
| 1 |
bezorgtijd, verzendinformatie, levertijd
|
9,706 |
MusicEvent
|
2098541
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ali%20B%20op%20volle%20toeren
|
Ali B op volle toeren
|
Ali B op volle toeren is een Nederlands televisieprogramma van de AVROTROS (voorheen: TROS) gepresenteerd door Ali B. De titel van het programma verwijst naar het oude TROS-programma Op volle toeren waarin Nederlandstalige muziek centraal stond. Het werd in eerste instantie van 2011 tot 2016 uitgezonden maar maakte in 2020 zijn terugkeer.
Format
In elke uitzending brengt Ali B een bevriende rapper of r&b-zanger in contact met een Nederlandstalige artiest. De laatstgenoemde kiest een gouwe ouwe uit zijn eigen repertoire en de rapper maakt hiervan een remake, een persoonlijke, vrije interpretatie in zijn eigen stijl, en vice versa. Aan het eind van elke aflevering brengen beide artiesten hun nieuwe versie ten gehore ten overstaan van de originele artiest.
Afleveringen
Seizoen 1
Seizoen 2
Videoclips
Na de uitzending van iedere aflevering van het tweede en derde seizoen werd op de website Sterren.nl een videoclip geplaatst van het hiphopnummer uit de uitzending. De clips werden gemaakt door Teemong.
Seizoen 3
Seizoen 4
* Seizoen vier zou in eerste instantie uit acht afleveringen bestaan. Deze aflevering werd opgenomen en ingelast vanwege Thé Laus naderende dood. Hij overleed drie maanden na de uitzending.
Seizoen 5
Seizoen 6
Cd en dvd
De nummers uit het eerste seizoen van het programma, behalve die van Anneke Gröhnloh en Stef Bos, werden in 2011 op cd uitgebracht. Op iTunes is bij deze cd ook Meisje luister – Willeke Alberti feat. Ali B te downloaden als bonusnummer en op Spotify te beluisteren. Tevens verschenen alle acht afleveringen op een dubbel-dvd inclusief de cd.
De troubadour 2011 – Keizer en Ali B
De clown 2011 – Fresku en Ali B
Telkens weer 2011 – Kleine Viezerik en Ali B
Vaders – Negativ en Ali B
Bonnie – Darryl, Ali B en Brownie Dutch
Rosamunde 2011 – Yes-R, Ali B en Brownie Dutch
Brandend hart – Gio en Ali B
't Is voorbij – Winne, Ali B en Brownie Dutch
Spijt – Lenny Kuhr
Hé man – Ben Cramer
Luister meisje – Willeke Alberti
Eeyeeyoo 2011 – Bonnie St. Claire (live van de tv-uitzending)
Ik ben niet meer van jou – Dennie Christian
32 jaar later – Henny Vrienten
Meisje luister – Willeke Alberti ft. Ali B (exclusief op iTunes en Spotify)
Concert
Het tweede seizoen van Ali B op volle toeren werd afgesloten door het zogeheten Concert zonder naam. Hieraan namen bijna alle artiesten, rappers en r&b-zangers uit het televisieprogramma deel. Het concert vond plaats op 13 maart 2012 in de Amsterdamse uitgaansgelegenheid Paradiso. Het eerste deel van een vierdelige televisieregistratie werd elf dagen later uitgezonden op Nederland 3.
Internationaal
Het format van Ali B op volle toeren is verkocht aan acht landen, waaronder België, Duitsland, Portugal, Oekraïne en Zwitserland. Daarnaast wordt er door producent Tuvalu gewerkt aan een internationale variant genaamd Cover Me, waarin artiesten uit verschillende landen onverwacht met elkaar in contact komen. In het najaar van 2012 werd de Vlaamse versie, In de mix, uitgezonden; gepresenteerd door Brahim.
Prijzen
In maart 2011 kreeg het programma De Positive Young Media Award, een prijs die wordt toegekend aan positieve rolmodellen voor jongeren in de media. De jury betitelde de show onder meer als "een perfecte match tussen oude en nieuwe Nederlandse cultuur". Twee maanden later kreeg het programma een eervolle vermelding bij de uitreiking van de Zilveren Nipkowschijf.
De Duitse variant van het programma, dat de titel Cover My Song draagt, werd in 2012 bekroond met de Deutscher Fernsehpreis in de categorie docutainment, een belangrijke televisieprijs. Het Nederlandse origineel was genomineerd voor de Gouden Televizier-Ring 2012, maar de prijs ging naar The voice of Holland.
Trivia
In 2017 verscheen een andere versie van het programma onder de naam Tijl B op volle toeren dat gepresenteerd werd door Tijl Beckand. Hierin werden pop-artiesten gemixt met artiesten uit de klassieke muziek.
Externe link
terugkijken op NPO Start
Nederlands muziekprogramma op televisie
Televisieprogramma van de TROS
Hiphop-programma
Tuvalu Media
|
Concert
Het tweede seizoen van Ali B op volle toeren werd afgesloten door het zogeheten Concert zonder naam. Hieraan namen bijna alle artiesten, rappers en r&b-zangers uit het televisieprogramma deel. Het concert vond plaats op 13 maart 2012 in de Amsterdamse uitgaansgelegenheid Paradiso. Het eerste deel van een vierdelige televisieregistratie werd elf dagen later uitgezonden op Nederland 3.
| 3 |
muziekevenement, concert, muziekfestival
|
143 |
Dataset
|
4879907
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Wet%20op%20de%20inlichtingen-%20en%20veiligheidsdiensten%202017
|
Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten 2017
|
De Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten 2017 (Wiv 2017), ook wel aangeduid als de "Sleepwet" of "Sleepnetwet", is een Nederlandse wet in formele zin die het wettelijke kader voor de Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (AIVD) en Militaire Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (MIVD) vormt. De wet regelt daarnaast de voorafgaande toetsing door de Toetsingscommissie Inzet Bevoegdheden (TIB) en het toezicht achteraf door de Commissie van Toezicht op de Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten (CTIVD). Deze wet vervangt de Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten 2002 (Wiv 2002).
Aanvankelijk zou de Wiv 2017 per 1 januari 2018 in zijn geheel van kracht worden, maar omdat het langer duurde om kandidaten voor de nieuwe Toetsingscommissie Inzet Bevoegdheden (TIB) te vinden, werd de inwerkingtreding uitgesteld tot 1 mei 2018. De delen die nodig waren voor de werving van commissieleden en administratief personeel waarvoor een veiligheidsonderzoek vereist is traden al op 1 september 2017 in werking.
Voorafgaand aan de inwerkingtreding vond op 21 maart 2018 een raadgevend referendum over de Wiv 2017 plaats, waarna het kabinet op 6 april besloot om enkele kleine wijzigingen in de wet aan te brengen.
Ontstaansgeschiedenis
Toen in 2012 de oude wet op de Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten tien jaar bestond, verzocht de Tweede Kamer om een evaluatie. Daartoe werd in februari 2013 de Commissie Dessens ingesteld die op 2 december van dat jaar haar verslag uitbracht. De commissie adviseerde om voortaan ook ongerichte interceptie van kabelgebonden internet- en telefonieverkeer toe te staan. Vanwege het toegenomen wantrouwen jegens de geheime diensten moest daartegenover wel een grotere mate van "sturing, toezicht en transparantie" komen te staan.
Wetgevingsprocedure
De regering heeft het eerste ontwerp voor de nieuwe Wiv gepubliceerd op 2 juli 2015. Daarna kon gedurende twee maanden iedereen die dat wilde via een internetconsultatie een zienswijze over het ontwerp indienen. Dit leidde tot ruim 1100 veelal kritische reacties, waaronder van uiteenlopende bedrijven en organisaties als KPN, Tele2, MKB-Nederland, VNO-NCW en het College voor de Rechten van de Mens. Naar aanleiding van deze kritiek kwam de regering in april 2016 met een aangepast wetsontwerp, waarin een extra toetsingscommissie was opgenomen en de kosten voor interceptie niet meer op de providers worden afgewenteld.
Het ontwerp ging vervolgens naar de Raad van State, die op 21 september 2016 een tamelijk kritisch advies aan de regering uitbracht. Dit leidde opnieuw tot enkele kleine aanpassingen aan het wetsontwerp, dat eind oktober naar de Tweede Kamer werd gestuurd. De vaste Tweede Kamercommissie voor Binnenlandse Zaken hield een drietal hoorzittingen met betrokkenen en deskundigen en tijdens het plenaire debat op 7 februari werden ruim 30 amendementen ingediend, waarvan het overgrote deel door de regering ontraden en door een Kamermeerderheid afgewezen werd. Het wetsvoorstel werd uiteindelijk op 14 februari 2017 door de Tweede Kamer en op 11 juli 2017 door de Eerste Kamer aangenomen. De resultaten van beide stemmingen zijn hieronder weergegeven:
Raadgevend referendum
De wet was referendabel, onder de Wet raadgevend referendum. Een vijftal bètastudenten van de Universiteit van Amsterdam zette als reactie op de wet een website op om verzoeken te verzamelen voor een raadgevend referendum over de wet. In de inleidende fase werden voldoende verzoeken verzameld (meer dan 10.000) om vervolgens een campagne te beginnen voor het verzamelen van minstens 300.000 definitieve verzoeken.
Tijdens de periode waarin referendum-verzoeken konden worden ingediend lieten onder andere burgerrechtenbewegingen Bits of Freedom, Privacy First en Amnesty International weten tegen deze wet te zijn. Amnesty Nederland geeft op haar website de volgende kritiekpunten op de wet:
Er kan van iedereen communicatie worden afgetapt, ook van niet-verdachte burgers of van een buurt waarin een verdacht persoon vermeend wordt te verblijven.
De geheime diensten krijgen toestemming om in te breken op telefoon, computers, televisies en andere apparaten.
Verzamelde gegevens mogen zonder analyse doorgestuurd worden naar inlichtingendiensten van buitenlandse regimes.
Volgens de beheerders van de campagnewebsite was op 9 oktober 2017 het vereiste aantal van 300.000 verzoeken binnengekomen. In totaal werd het verzoekschrift door 407.582 personen ondertekend en deze handtekeningen werden op 16 oktober aan de Kiesraad aangeboden. Deze liet op 1 november 2017 weten dat er zo'n 384.000 geldige verzoeken waren ingediend en het referendum dus doorgang kon vinden. Het referendum werd tegelijk met de gemeenteraadsverkiezingen op 21 maart 2018 gehouden.
Resultaat van het referendum
Met een opkomstpercentage van 51,54% werd de kiesdrempel van 30% ruim gehaald. Van de uitgebrachte stemmen was 46,53% voor invoering van de Wiv 2017, 49,44% tegen en stemde 4,03% blanco. Het kabinet werd daardoor verplicht om de wet te heroverwegen en kondigde op 6 april de volgende aanpassingen aan:
In de wet zal worden opgenomen dat de bijzondere bevoegdheden, waaronder ongerichte interceptie, zo gericht mogelijk moeten plaatsvinden
Het delen van data uit ongerichte kabelinterceptie met buitenlandse diensten mag alleen voor landen waarvoor een zogeheten wegingsnotitie is opgesteld. Voor het uitzetten van die wegingsnotitie was eerst twee jaar uitgetrokken, nu dient die al in 2018 te zijn afgerond. Zonder afgeronde wegingsnotitie wordt geen ongeëvalueerde informatie gedeeld. Toezichthouder CTIVD wordt gevraagd hierop toe te zien en te rapporteren aan de Tweede Kamer.
Voor het bewaren van gegevens die via ongerichte toegang tot de kabel zijn verkregen moet jaarlijks toestemming worden gevraagd aan de minister. De maximale bewaartermijn blijft drie jaar.
Wanneer de diensten medische gegevens aantreffen die niet mogen worden ingezien, moeten deze direct vernietigd worden
Gegevens over journalisten zullen niet worden gedeeld met buitenlandse diensten, tenzij dat noodzakelijk is voor de nationale veiligheid
De twee eerstgenoemde aanpassingen zullen in de Wiv 2017 worden opgenomen, de overige drie in beleidsregels. Totaan de aanpassing van de wet werden alle voorgenomen aanpassingen voorlopig vastgelegd in beleidsregels die per 1 mei 2018 van kracht zijn.
Wijziging van de wet
Op 23 juli 2018 kwam de regering met een conceptvoorstel tot wijziging van de Wiv 2017.
Wijzigingen ten opzichte van de Wiv 2002
Onder de Wiv 2002 is het de inlichtingendiensten alleen toegestaan om communicatie via de ether (radio- en satellietverkeer) ongericht te onderscheppen. Onder de Wiv 2017 worden de AIVD en MIVD ook bevoegd tot 'ongerichte interceptie van kabelgebonden telecommunicatie'. De inzet van onderzoeksbevoegdheden jegens advocaten en journalisten wordt onderworpen aan voorafgaande toestemming van de rechtbank Den Haag.
Om het recht op privacy van burgers te waarborgen wordt de controle op de inlichtingendiensten aangescherpt. Zo komt er een Toetsingscommissie Inzet Bevoegdheden (TIB), die de toestemming van de minister tot het toepassen van onder meer ongerichte kabelinterceptie en telefoontaps en het hacken van computers aan een voorafgaande, bindende toetsing onderwerpt.
Ook kan onder de Wiv 2017 bij de Commissie van Toezicht op de Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten (CTIVD) geklaagd worden over het optreden van de betrokken ministers, de AIVD, de MIVD en de coördinator van de inlichtingen- en veiligheidsdiensten. De Commissie wordt daartoe onderverdeeld in een afdeling toezicht en een afdeling klachtbehandeling.
Coördinatie en geïntegreerde aanwijzing
Art. 3 van de wet bepaalt dat de ministers van Binnenlandse Zaken en van Defensie regelmatig overleggen over hun beleid met betrekking tot de AIVD, resp. de MIVD. Dit overleg wordt conform art. 4 voorbereid door de Coördinator Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten. Deze functie wordt vanouds vervuld door de secretaris-generaal van het ministerie van Algemene Zaken en beschikt over een eigen secretariaat.
De coördinator fungeert tevens als voorzitter van de Commissie Veiligheids- en Inlichtingendiensten Nederland (CVIN), die volgens art. 5 bestaat uit vertegenwoordigers van de ministeries van Algemene Zaken, Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties, Defensie, Buitenlandse Zaken en Veiligheid en Justitie. De CVIN heeft als taak het bepalen van de behoefte aan inlichtingen, de prioriteit en de dekkingsgraad daarvan. Dit ter voorbereiding van de Geïntegreerde Aanwijzing (GA). Dat staatsgeheime stuk wordt voor een periode van 4 jaar vastgesteld door de betrokken ministers die vergaderen in de Raad voor Veiligheid en Inlichtingen (RVI), een onderraad van de ministerraad.
Onder de oude wet had een dergelijke aanwijzing alleen betrekking op het verzamelen van inlichtingen uit en over het buitenland, maar onder de Wiv 2017 geldt deze ook voor de binnenlandse veiligheidstaak. Hierdoor krijgen de zogeheten behoeftestellers (de eerdergenoemde ministeries) een grotere invloed op waar met name de AIVD zich op focust, wat de dienst voorheen zelfstandig op basis van zijn wettelijke taakstelling bepaalde. De nieuwe GA kan aldus het risico van politiek gewenste inlichtingen in zich bergen.
Taken van de diensten
AIVD
Voor de Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst noemt de wet de volgende taken, die ook wel worden aangeduid met de letter waaronder ze in artikel 8 lid 2 genoemd worden:
A-taak: Het verrichten van onderzoek naar organisaties en personen die aanleiding geven tot het ernstige vermoeden dat zij een gevaar vormen voor de democratische rechtsorde, de veiligheid van de staat of voor andere gewichtige belangen van de staat;
B-taak: Het verrichten van veiligheidsonderzoeken naar kandidaten voor vertrouwensfuncties (deze taak is apart uitgewerkt in de Wet veiligheidsonderzoeken);
C-taak: Het bevorderen van veiligheidsmaatregelen, waaronder die voor onderdelen van overheid en bedrijfsleven die van vitaal belang zijn voor de instandhouding van het maatschappelijk leven;
D-taak: Het verrichten van onderzoek naar andere landen ten aanzien van onderwerpen die door de minister-president, de minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties en de minister van Defensie gezamenlijk zijn aangewezen.
E-taak: Dreigings- en risico-analyses opstellen met betrekking tot personen, zaken en plaatsen van het rijk.
MIVD
Voor de Militaire Inlichtingen- en Veiligheidsdienst noemt de wet de volgende taken, die ook wel worden aangeduid met de letter waaronder zij in artikel 10 lid 2 worden opgesomd:
A-taak: Inlichtingen verzamelen over het militaire potentieel van andere landen, om de Nederlandse krijgsmacht beter te kunnen inrichten en benutten.
B-taak: Veiligheidsonderzoeken doen naar kandidaten voor vertrouwensfuncties bij Defensie en toeleveranciers van Defensie.
C-taak: Informatie verzamelen ter preventie van activiteiten die de veiligheid of de paraatheid van de krijgsmacht schaden (ook wel aangeduid als de veiligheids- of contra-inlichtingentaak).
D-taak: Maatregelen nemen om de veiligheid en de paraatheid van de krijgsmacht te beschermen, waaronder de beveiliging van geheime militaire informatie.
E-taak: Het doen van onderzoek betreffende andere landen en thema's die door de regering zijn aangewezen. Het gaat daarbij om onderwerpen met een militaire relevantie of over gebieden waar het Nederlandse leger als vredesmacht wordt ingezet, dan wel ingezet zou kunnen worden.
F-taak: Dreigingsanalyses opstellen met betrekking tot personen, zaken en plaatsen die van militair belang zijn.
Bijzondere bevoegdheden
Voor het uitvoeren van bovengenoemde taken kent de Wiv aan zowel de AIVD als de MIVD een reeks van bijzondere bevoegdheden toe. Deze zijn vergelijkbaar met de bijzondere opsporingsbevoegdheden van de politie. De uitoefening van deze bijzondere bevoegdheden is alleen geoorloofd als de benodigde informatie niet of niet tijdig via openbare bronnen verzameld kan worden.
De bijzondere bevoegdheden worden in de artikelen 40 t/m 58 van de wet limitatief opgesomd:
Het observeren en volgen van personen, al dan niet met behulp van apparatuur (art. 40)
Het inzetten van agenten om, al dan niet onder een dekmantel, gericht informatie over personen en organisaties te verzamelen (art. 41)
Het doorzoeken van besloten plaatsen en gesloten voorwerpen, al dan niet met behulp van technische hulpmiddelen (art. 42)
Het verrichten van DNA-onderzoek om de identiteit van personen vast te stellen of te verifiëren. Het celmateriaal moet uiterlijk 3 maanden na het onderzoek vernietigd worden, de hieruit afgeleide DNA-profielen mogen maximaal 5 jaar bewaard worden, waarna verlenging met telkens 5 jaar mogelijk is (art. 43)
Het heimelijk openen van brieven en andere postzendingen, maar alleen na verkregen toestemming van de rechtbank Den Haag (art. 44)
Het binnendringen in een "geautomatiseerd werk", al dan niet met behulp van technische hulpmiddelen, valse signalen, valse sleutels of valse hoedanigheid, over het algemeen aangeduid als hacken, wat ook mag plaatsvinden via computersystemen van een derde (art. 45)
Het gericht aftappen, ontvangen, opnemen en afluisteren van elke vorm van gesprek of elektronische communicatie, onder meer door middel van een telefoon- of internettap (art. 47)
Het ongericht onderscheppen van elektronische communicatie, het aansluitend vaststellen van de aard daarvan, het vaststellen of verifiëren van de daarbij betrokken personen of organisaties, en ten slotte op de metadata geautomatiseerde data-analyse toepassen en de inhoudsdata gericht selecteren ter nadere analyse (artt. 48-50). De wet noemt deze bevoegdheid "onderzoeksopdrachtgericht onderzoek", tegenstanders spreken van een "sleepnet".
Het bij aanbieders van communicatiediensten opvragen van gegevens die nodig zijn voor de gerichte en ongerichte interceptie en hun medewerking bij de uitvoering daarvan verlangen (artt. 52-53)
Het bij aanbieders van communicatiediensten opvragen van gegevens over bij deze dienst opgeslagen communicatie van een bepaalde gebruiker (art. 54)
Het bij aanbieders van communicatiediensten opvragen van gegevens over het communicatieverkeer van een bepaalde gebruiker op of rond het tijdstip van het verzoek (art. 55)
Het bij aanbieders van communicatiediensten opvragen van naam, adres en nummers van de gebruikers van hun diensten. Dit gebeurt via het Centraal Informatiepunt Onderzoek Telecommunicatie (CIOT), dat als doorgeefluik voor de betreffende gegevens van telecom- en internetaanbieders fungeert (art. 56)
Verlangen dat ten behoeve van de gerichte of de ongerichte interceptie wordt meegewerkt aan het ongedaan maken van eventueel aanwezige versleuteling (art. 57)
Toegang tot alle plaatsen die voor medewerkers van de diensten nodig zijn voor het uitoefenen van hun taken en bevoegdheden (art. 58)
Al deze bevoegdheden mogen volgens art. 26 en 28 alleen worden ingezet als sprake is van:
Noodzakelijkheid (de methode is nodig voor de inlichtingen- of veiligheidstaak)
Proportionaliteit (de middelen staan in verhouding tot het te bereiken doel)
Subsidiariteit (het doel kan niet met minder zware middelen bereikt worden)
Een zo gericht als mogelijke toepassing (die de minste niet-betrokkenen raakt)
Wanneer jegens iemand de bijzondere bevoegdheden van art. 44 (heimelijk openen van brieven), art. 47 (gerichte taps) of art. 58 (heimelijke toegang tot woningen) zijn ingezet, moet na 5 jaar worden gekeken of die persoon daarvan schriftelijk op de hoogte kan worden gebracht, voor zover hiermee geen zwaarwegende belangen van de diensten of van andere landen geschaad worden. Dit staat bekend als de notificatieplicht (art. 59).
De ambtenaren van de AIVD en de MIVD dragen geen wapens en zijn geen opsporingsambtenaar, zodat ze geen mensen mogen arresteren. Dat is een taak van de politie, die daarbij eventueel wel gebruik kan maken van informatie die de AIVD heeft doorgegeven.
Targets, non-targets en derden
Bijzondere bevoegdheden, zoals afluisteren en hacken, mogen volgens de wet ingezet worden voor de goede uitvoering van de taken van de diensten. Dit houdt in dat deze bevoegdheden niet alleen toegepast kunnen worden op targets waarvan vermoed wordt dat ze de te beschermen belangen zouden kunnen schaden, maar ook op non-targets or derden die over relevante informatie (kunnen) beschikken, of toegang daartoe mogelijk zouden kunnen maken.
Non-targets
De wet laat zich niet expliciet uit over non-targets. De CTIVD schreef over non-targets het volgende in sectie 4.3 van haar toezichtsrapport 53 "Over de inzet van de hackbevoegdheid door de AIVD en MIVD in 2015": "Non-targets zijn doorgaans personen uit de (directe) omgeving van een target. Daarbij kan het bijvoorbeeld gaan om familieleden, vrienden of kennissen. Zij zijn dus zelf niet in onderzoek bij de diensten, maar de inzet is wel op hen gericht. Uit hun communicatie, informatiepositie of handelingen wordt geprobeerd informatie over het target te krijgen (bijvoorbeeld over de verblijfplaats van het target)."In dit rapport schrijft de CTIVD ook dat voor inzet op non-targets een verzwaarde proportionaliteitstoets geldt, en dat er een waarborg moet worden gegeven dat de gegevens van het non-target alleen verwerkt zullen worden voor zover ze inzicht geven in een daadwerkelijk anders niet te bereiken target.
Derden
De wet spreekt bij de hackbevoegdheid expliciet over het hacken van een "derde" om zo toegang te krijgen tot een target. De CTIVD definieert dit in sectie 4.8 van rapport 53 als volgt:"Derden zijn anders dan non-targets geen doel van een operatie, maar een middel om bij het target te komen. De inzet van de hackbevoegdheid is niet op hen gericht. Gelijk aan de (toelichting op) de Wiv 2017 worden derden gedefinieerd als technisch gerelateerde partijen wier geautomatiseerde werken worden gebruikt om binnen te kunnen dringen in het geautomatiseerd werk van het target. Zo kunnen de diensten gebruik maken van het geautomatiseerde werk van een derde als stepping stone om via deze bij het geautomatiseerde werk van het target te komen, bijvoorbeeld via een netwerkverbinding tussen beide geautomatiseerde werken."Daarnaast noemt de CTIVD de mogelijkheid om bij een derde een naam/wachtwoord buit te maken, zodat toegang gekregen kan worden tot de gegevens van het daadwerkelijke target.
Volgens de CTIVD mag een derde alleen gehackt worden indien er geen enkele andere reële mogelijkheid is om toegang te krijgen tot het geautomatiseerd werk van het target.
Ook de meer recente memorie van toelichting op de Wiv 2017 spreekt uitgebreid over het hacken van een derde in sectie 3.3.4.4.6 "Verkennen van en binnendringen in geautomatiseerde werken".
Technische risico's
Naast de toets op noodzaak, proportionaliteit, subsidiariteit en "zo gericht als mogelijk" wordt de inzet van de hackbevoegdheid in artikel 45 ook beoordeeld op basis van de geschetste technische risico's (artikel 45, lid 4, onder a). Hierbij moet gedacht worden aan de kans dat de hack een mogelijk maatschappelijk belangrijke dienst, zoals een telefoonbedrijf, buiten werking zou kunnen stellen. Ook is het mogelijk dat een hack de beveiliging van een stuk software of een dienst verzwakt, waardoor derden binnen zouden kunnen dringen, of van de kwetsbaarheid zouden kunnen leren om andere gebruikers van dezelfde software vervolgens te hacken.
Een relatief actueel voorbeeld van een technisch risico is de, naar verluidt, door de Amerikaanse NSA verzwakte & gepromote random generator Dual_EC_DRBG. Na aandrang en vergoedingen werd deze random generator ingezet door leveranciers van encryptieoplossingen. De NSA zou door geheime kennis over deze verzwakte random generator in staat zijn verkeer te ontsleutelen. Naar verluidt is deze verzwakte random generator vervolgens door derden gemodificeerd zodat in plaats van de NSA, deze derde (vermoedelijk Chinese groep) profijt had van de kwetsbaarheid.
Ook de lek van NSA zero days en hacktechnieken in 2016 door de The Shadow Brokers is een voorbeeld van een technisch risico in de zin van de Wiv.
De memorie van toelichting op de Wiv erkent het belang van technische risico's:"In het verzoek tot toestemming tot het binnendringen in het geautomatiseerde werk van de derde wordt reeds een uitgebreide omschrijving van de technische risico’s verbonden aan de uitoefening van de desbetreffende bevoegdheid gegeven. Indien deze risico’s nopen tot het afzien van de inzet van de bevoegdheid ten aanzien van deze derde, zal geen toestemming worden verleend."
Geautomatiseerde data-analyse (GDA)
Krachtens artikel 60 van de wet zijn de diensten bevoegd eigen databestanden, inclusief metadata verworven door grootschalige kabel- en etherinterceptie, op geautomatiseerde wijze te doorzoeken en analyseren. Hierbij kan zowel eigen als extern ingewonnen of geraadpleegde data betrokken worden. Het artikel is breed opgesteld en geeft de diensten de mogelijkheid alle vormen van geautomatiseerde data-analyse toe te passen, waarbij niet limitatief enkele voorbeelden genoemd worden. Hierbij moet het mogelijk zijn dat gegevens "in ieder geval":
op geautomatiseerde wijze onderling met elkaar worden vergeleken, dan wel in combinatie met elkaar worden vergeleken,
worden doorzocht aan de hand van profielen, en
worden vergeleken met het oog op het opsporen van bepaalde patronen.
De memorie van toelichting bespreekt artikel 60 in de context van "big data", machinaal leren ("machine learning") en algoritmes. Om de diensten ruimte te geven is de inzet van deze bevoegdheid niet onderworpen aan ministeriële toestemming, behalve voor zover het gaat om het betrekken van metadata verkregen uit kabel- of etherinterceptie (OOG). In het laatste geval dient ook de TIB dit besluit te beoordelen op rechtmatigheid.
De bijzondere positie van metadata verkregen uit OOG-interceptie moet bezien worden in het licht van artikelen 49 en 50 die streng getoetst toegang geven tot geïntercepteerde data. Als artikel 60 ongetoetst toegang zou geven tot deze zelfde (meta-)data zou dit een hiaat in de toetsing betekenen, omdat er vrijwel geen beperkingen zijn aan wat geautomatiseerde data-analyse inhoudt.
Vanwege de maatschappelijke onrust ook al in 2017 over algoritmes, "bias" en big data meldt de Memorie van Toelichting in hoofdstuk 3.5 dat de CTIVD extra toezicht zal houden op de toepassing van algoritmes. Tevens is een paragraaf opgenomen dat de uitkomst van GDA nooit zelfstandig (zonder nader onderzoek) mag leiden tot "handelingen ten aanzien van een persoon".
Onderzoeksopdrachtgericht onderzoek
Onderzoeksopdrachtgericht onderzoek, voorheen bekend als "ongerichte interceptie", is een van de meest ingrijpende alsook complexe bijzondere bevoegdheden in de Wiv. Artikel 48 maakt het mogelijk communicatie in bulk over te nemen (af te luisteren), ongeacht of deze communicatie kabelgebonden is of over de ether gaat (radio, satelliet). De zo verkregen gegevens mogen opgenomen en bewaard worden, maar nog niet betrokken worden in het inlichtingenproces. Middels artikel 50 mogen berichten van bepaalde personen, organisaties of over specifieke onderwerpen geselecteerd worden voor gebruik in onderzoeken.
Het selecteren vindt plaats aan de hand van technische kenmerken of trefwoorden. Middels artikel 49 kunnen specifiek aangewezen medewerkers van de diensten de opgenomen (maar nog niet geselecteerde) data onderzoeken om zo technische kenmerken of trefwoorden vast te stellen.
Ook is het mogelijk om uitsluitend de metadata (niet zijnde de inhoud) van de opgenomen maar nog ongeselecteerde gegevens middels geautomatiseerde data-analyse (artikel 60) te onderzoeken. Deze laatste bevoegdheid omvat de mogelijkheid te zoeken op basis van profielen, or worden vergeleken met het oog op het opsporen van patronen.
Toegang tot databases
Op basis van artikel 39 mogen AIVD en MIVD bij bestuursorganen, ambtenaren en ieder ander (die dan als informant wordt aangemerkt) gegevens opvragen die nodig zijn voor het uitvoeren van hun taak. Dit kan onder meer inhouden dat volledige databases worden overhandigd, dan wel dat de diensten "rechtstreeks geautomatiseerde toegang" tot dergelijke gegevensbestanden krijgen. Het gaat hier om informatie die vrijwillig aan de diensten verstrekt wordt en is dus geen bijzondere bevoegdheid, zodat hiervoor geen toestemming van de minister vereist is.
De rechtstreekse geautomatiseerde toegang tot databestanden geschiedt volgens de memorie van toelichting (MvT) op basis van een zogeheten "hit/no hit-systeem", dat wil zeggen dat alleen als een gezochte term overeenkomt met een term in de betreffende database (een 'hit' of 'treffer'), de gegevens voor de geheime dienst beschikbaar komen.
Op gegevens uit openbare bronnen, uit de eigen databases, uit databases die derden verstrekt hebben en uit databases waartoe directe geautomatiseerde toegang is, mogen de geheime diensten data-analyse toepassen. Dit houdt in dat gegevens uit deze databases met elkaar mogen worden vergeleken, mogen worden doorzocht met behulp van profielen en mogen worden vergeleken om bepaalde patronen op te sporen.
Volgens de MvT was het aanvankelijk de bedoeling dat er geen maatregelen tegen personen mochten worden genomen, louter op basis van profilering, maar uiteindelijk is in lid 3 van art. 60 bepaald dat op de uitkomst van alle vormen van data-analyse een menselijke afweging en interpretatie toegepast dient te worden.
Bewaartermijnen
Gegevens die middels een van de bijzondere bevoegdheden verkregen zijn, moeten op grond van art. 27 zo spoedig mogelijk op hun relevantie onderzocht worden en zodra die relevantie niet meer aanwezig is, terstond worden vernietigd. Voor het overige gelden de volgende bewaartermijnen:
De meeste gegevens die de diensten verzamelen op basis van de Wiv en die gedurende 1 jaar (te verlengen tot 1,5 jaar) niet worden gebruikt, moeten worden vernietigd.
Communicatie tussen een advocaat en cliënt moet meteen worden vernietigd (tenzij voor de verzameling toestemming van de rechtbank is verkregen)
Gegevens verkregen met een "onderzoeksopdrachtgericht onderzoek" (ongericht verzamelen) moeten na maximaal drie jaar worden verwijderd, behalve het gedeelte dat inmiddels voor nader onderzoek is gebruikt. In de ministeriële beleidsregels werd bepaald dat na 1 jaar toestemming moet worden gevraagd om dergelijke data opnieuw een jaar te mogen bewaren.
Materiaal dat DNA bevat dat gedurende 3 maanden (te verlengen tot 6 maanden) niet is getest, moet worden vernietigd.
Op basis van art. 76 kunnen burgers een verzoek indienen ter inzage van de persoonsgegevens die de diensten over hen hebben verwerkt. Art. 80 geeft dit recht ook voor niet-persoonsgegevens over een bepaalde bestuurlijke zaak. De regels voor het aanvragen, toekennen en weigeren van dergelijke inzageverzoeken staan uitgewerkt in hoofdstuk 5 van de wet (artt. 74 t/m 85).
Conflict relevantiebepaling
Uiterlijk anderhalf jaar na verwerving dient een bulkdataset beoordeeld te worden op relevantie. Volgens de Commissie van Toezicht (CTIVD) kan een dergelijke relevantiebepaling niet integraal plaatsvinden op het niveau van een dataset als geheel. In 2020 heeft de CTIVD de relevantiebepaling van twee datasets beoordeeld als onrechtmatig en opgeroepen tot vernietiging. In een kamerbrief lieten ministers Ollongren en Bijleveld weten deze aanbeveling niet op te volgen. Wel erkenden zij het belang van een betere relevantiebepaling, wat heeft geleid tot het publiceren van de Tijdelijke regeling verdere verwerking bulkdatasets Wiv 2017.
Gegevensverstrekking en samenwerking
In de laatste paragraaf van hoofdstuk 3 (artt. 62 t/m 70) regelt de Wiv 2017 het verstrekken van door AIVD en MIVD verwerkte gegevens. Op basis van art. 62 mogen de diensten gegevens doorgeven aan hun minister, aan bestuursorganen en andere instanties en personen, alsmede aan buitenlandse inlichtingen- en veiligheidsdiensten waar mee wordt samengewerkt. De regels voor zowel binnenlandse als buitenlandse samenwerking staan in hoofdstuk 6 van de wet (artt. 86 t/m 96).
Bij alle gegevens die verstrekt worden, kunnen de diensten de voorwaarde stellen dat deze niet aan derden mogen worden doorgegeven (art. 65). Internationaal staat dit bekend als de third party rule.
Binnenlands
Samenwerking tussen AIVD en MIVD wordt geregeld in de artikelen 86 en 87. Voor de uitvoering van onder meer hackoperaties en van gerichte en ongerichte interceptie werken beide diensten sinds 2014 samen in de Joint Sigint Cyber Unit (JSCU).
Als een van de diensten stuit op informatie die van belang kan zijn voor de opsporing van strafbare feiten, dan kan de minister of het hoofd van de dienst die op basis van art. 66 schriftelijk doorgeven aan het Openbaar Ministerie. Persoonsgegevens mogen alleen worden doorgegeven als de ontvanger ook de bevoegdheid heeft om eventuele maatregelen tegen de betreffende persoon te nemen (art. 68). Omgekeerd moet het Openbaar Ministerie de AIVD, dan wel de MIVD op de hoogte brengen van gegevens die voor deze diensten van belang kunnen zijn (art. 93).
Op grond van art. 91 kunnen de Nationale Politie, de Koninklijke Marechaussee, de Belastingdienst, de Immigratie- en Naturalisatiedienst en de Inspectie SZW taken ten behoeve van de AIVD uitvoeren. Bij de politie gebeurt dit door de Regionale Inlichtingendiensten (RID-Wiv). Op vergelijkbare wijze kan de marechaussee ook taken voor de MIVD uitvoeren (art. 92). Voor dergelijke taken staan de ambtenaren van deze diensten onder aanwijzingsbevoegdheid van het hoofd van de AIVD, resp. de MIVD en onder eindverantwoordelijkheid van de minister van Binnenlandse Zaken, resp. Defensie.
AIVD en MIVD kunnen op verzoek ook (technische) ondersteuning verlenen aan de politie en andere instanties die met strafvervolging belast zijn (art. 95).
Buitenlands
Voor het aangaan van een samenwerkingsverband met een buitenlandse dienst is toestemming van de minister nodig, nadat eerst is afgewogen hoe de betreffende buitenlandse dienst er voor staat op het gebied van democratische inbedding, eerbiediging van de mensenrechten, professionaliteit en betrouwbaarheid, wettelijke bevoegdheden en mogelijkheden, alsmede het niveau van gegevensbescherming (art. 88). Dit wordt vastgelegd in een zogeheten wegingsnotitie.
Aan buitenlandse diensten waarmee een dergelijke samenwerkingsrelatie bestaat mogen gegevens worden verstrekt, mits dit niet tegen de belangen en de goede taakuitvoering van de Nederlandse diensten ingaat (art. 89 lid 1). Gaat het echter om ongeëvalueerde gegevens, dan is voorafgaande toestemming van de minister nodig (art. 89 lid 2). Deze toestemming hoeft niet door de TIB getoetst te worden. Ongeëvalueerde gegevens zijn vaak grotere hoeveelheden data, waarvan nog niet is beoordeeld of die relevant zijn voor de dienst.
Bij een dringende en gewichtige reden mogen zowel geëvalueerde als ongeëvalueerde gegevens ook worden gedeeld met buitenlandse diensten waarmee geen samenwerkingsrelatie bestaat. Ook hiervoor is toestemming van de minister vereist, zonder toetsing door de TIB (art. 64).
AIVD en MIVD mogen op verzoek van een buitenlandse dienst ook (technische) ondersteuning verlenen, mits dat niet tegen de belangen en de goede taakuitvoering van de Nederlandse diensten ingaat. Bovendien mag het er niet toe leiden dat een buitenlandse dienst zelf in Nederland gegevens kan gaan verzamelen. Er is tevens voorafgaande toestemming van de minister of van het hoofd van de dienst nodig (art. 89 leden 4-6). Omgekeerd mogen ook de Nederlandse diensten aan buitenlandse partnerdiensten ondersteuning verzoeken. Artikel 90 geeft daarvoor nadere regels.
Toestemming en toetsing
Voor het stelselmatig verzamelen van informatie over bepaalde personen vanuit openbare bronnen is toestemming van de minister nodig, maar deze kan ook in mandaat door het hoofd, of in ondermandaat door een ambtenaar van de dienst gegeven worden (art. 38).
Toestemming door de minister
Voor de inzet van een van de bijzondere bevoegdheden is voorafgaande toestemming van de betrokken minister nodig: voor de AIVD is dat de minister van Binnenlandse Zaken, voor de MIVD die van Defensie. Op schriftelijk verzoek van het hoofd van de betreffende dienst, kan de minister deze toestemming verlenen voor een periode van maximaal 3 maanden, waarna een verzoek kan worden gedaan voor verlenging met dezelfde termijn (art. 29 en 30). Ook voor de verschillende vormen van samenwerking met buitenlandse diensten is toestemming van de minister nodig.
Toestemming door de rechtbank
Gaat het echter om het inzetten van een bijzondere bevoegdheid jegens een advocaat of een journalist, waarbij vertrouwelijke communicatie met een cliënt, respectievelijk gegevens over een bron vergaard kunnen worden, dan moet de rechtbank Den Haag toestemming geven. Dit gebeurt op verzoek van de minister voor een periode van maximaal 4 weken, met de mogelijkheid tot verlenging (art. 30). Wanneer in andere gevallen via een bijzondere bevoegdheid communicatie tussen een advocaat en diens cliënt verkregen wordt, moet deze direct worden vernietigd (art. 27 lid 2). In ministeriële beleidsregels werd nader bepaald dat gegevens over journalisten niet met buitenlandse diensten mogen worden gedeeld, tenzij dat in het belang van de nationale veiligheid is. Ook voor het openen van brieven en andere postzendingen is op grond van art. 13 van de grondwet voorafgaande toestemming van de rechtbank vereist.
Toetsing door de TIB
Voor de meeste bijzondere bevoegdheden is in de Wiv 2017 bepaald dat de toestemming van de minister nog eens (bindend) op rechtmatigheid moet worden getoetst door de nieuw ingestelde Toetsingscommissie Inzet Bevoegdheden (TIB). Deze bestaat uit drie leden, die op voordracht van de minister bij koninklijk besluit voor zes jaar worden benoemd. Minstens twee van de drie leden, waaronder de voorzitter, moeten minstens zes jaar als rechter werkzaam zijn geweest. De TIB beschikt over een eigen secretariaat (artt. 32 t/m 37).
De TIB voert regelmatig overleg met toezichthouder CTIVD (zie onder) om tot een eenduidige interpretatie van de Wiv 2017 te komen. Naar aanleiding van een dergelijk rechtseenheidsoverleg stuurden beide toezichthouders op 23 november 2018 twee brieven aan de Eerste en de Tweede Kamer, de ene over de inzet van bijzondere bevoegdheden in relatie tot de samenwerking met buitenlandse diensten en de andere over hoe geautomatiseerde analyse van metadata zal worden getoetst.
Commissie van Toezicht
In de artikelen 97 t/m 134 regelt de wet de Commissie van Toezicht op de Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten (CTIVD). Met ingang van deze nieuwe wet bestaat de commissie uit een afdeling toezicht en een afdeling klachtbehandeling.
De afdeling toezicht houdt toezicht op de rechtmatigheid van de uitvoering van de Wiv en van de Wet veiligheidsonderzoeken (Wvo). Op basis daarvan wordt zowel het handelen van de AIVD als van de MIVD getoetst, waarbij de afdeling over verregaande onderzoeksbevoegdheden beschikt. De CTIVD brengt hierover niet-bindend advies uit aan de minister.
De afdeling klachtbehandeling onderzoekt en beoordeelt klachten over de AIVD, de MIVD, de betrokken ministers en de coördinator van de inlichtingen- en veiligheidsdiensten, alsmede meldingen over vermoedelijke misstanden bij deze diensten. Het oordeel van de afdeling klachtbehandeling is bindend.
De Commissie bestaat uit vier leden, waaronder een voorzitter, die voor een termijn van zes jaar op voordracht van de Tweede Kamer bij koninklijk besluit worden benoemd. De voorzitter van de Commissie is tevens voorzitter van de afdeling toezicht, waarnaast een lid van de Commissie als voorzitter van de afdeling klachtbehandeling fungeert. Beide afdelingen tellen drie leden, inclusief hun voorzitter. De Commissie wordt ondersteund door een eigen secretariaat.
Over door de CTIVD gedane onderzoeken worden rapporten opgesteld. Bovendien wordt elk jaar een verslag van de werkzaamheden uitgebracht aan de beide kamers van de Staten-Generaal. Zowel de rapporten als het jaarverslag zijn openbaar, maar kunnen een geheime bijlage bevatten die alleen door de leden van de Commissie voor de Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten (CIVD, ook wel "Commissie Stiekem") van de Tweede Kamer gelezen mag worden.
Evaluatie van de Wiv 2017
In artikel 167 van de Wiv 2017 is bepaald dat de regering elke 5 jaar een verslag over de doeltreffendheid en de effecten van deze wet naar de Tweede Kamer zal sturen. In het regeerakkoord voor het kabinet-Rutte III werd daar nog aan toegevoegd dat na twee jaar een onafhankelijke commissie zal beginnen met een eerste evaluatie van de Wiv 2017.
In november 2019 liet de verantwoordelijke minister weten dat er een evaluatiecommissie gevormd werd, die uiterlijk op 1 mei 2020 haar werk zou beginnen en naar verwachting maximaal 6 maanden daarvoor nodig zou hebben. Tot voorzitter van de commissie werd Renée Jones-Bos benoemd, voormalig Nederlands ambassadeur in Moskou en Washington.
Op 24 april 2020 benoemde minister Ollongren van Binnenlandse Zaken de volgende personen tot lid van de lid van de Evaluatiecommissie Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten 2017: mr. Th.P.L. Bot, prof. mr. E.J. Dommering, prof. dr. L.J. van den Herik, prof. dr. B.P.F. Jacobs, vice-admiraal b.d. W. Nagtegaal, en prof. mr. S.E. Zijlstra. De commissie publiceerde op 20 januari 2021 een openbaar rapport.
Naast de evaluatiecommissie deed ook de Algemene Rekenkamer onderzoek en wel speciaal naar wat de nieuwe Wiv betekende voor de slagkracht van de AIVD en de MIVD. Het rapport hierover werd op 22 april 2021 gepubliceerd.
Aanpassingen van de Wiv 2017
Naar aanleiding van de kritiek die in de Tweede Kamer op de Wiv 2017 kwam, vaardigden de ministers van Binnenlandse Zaken en Defensie op 25 april 2018 beleidsregels uit waarin onder meer het volgende werd bepaald:
Ongeëvalueerde gegevens uit ongerichte kabelinterceptie mogen alleen met een buitenlandse dienst worden gedeeld als er voor dat land een wegingsnotitie is opgesteld.
Voor het bewaren van data uit de ongerichte kabelinterceptie moet na 1 jaar aan de minister om toestemming worden gevraagd om deze opnieuw een jaar te bewaren. De maximale bewaartermijn blijft 3 jaar.
De inzet van de bijzondere bevoegdheden dient "zo gericht mogelijk" te gebeuren.
Medische gegevens moeten in principe direct worden vernietigd.
Gegevens die betrekking hebben op een journalist mogen niet met een buitenlandse dienst worden gedeeld, tenzij dat in het belang van de nationale veiligheid is.
Vervolgens kwam de regering in juli 2019 met een wetsvoorstel tot wijziging van de Wiv 2017, dat op 9 juni 2020 door de Tweede Kamer werd aangenomen. Met dit wetsvoorstel worden onder meer de volgende wijzigingen in de Wiv 2017 aangebracht:
Zowel de algemene als de bijzondere bevoegdheden dienen "zo gericht mogelijk" plaats te vinden.
De toetsingscommissie TIB krijgt plaatsvervangende leden.
In noodgevallen mogen ook data worden gedeeld met een buitenlandse dienst waarmee geen samenwerkingsrelatie bestaat, wel is daarvoor toestemming van de minister vereist.
Gegevens die onder de Wiv 2017 vallen zijn uitgesloten van de Wet open overheid (WOO).
Op 1 september 2023 stuurden minister Bruins Slot van Binnenlandse Zaken en Ollongren van Defensie de "Hoofdlijnennotitie wijziging Wiv 2017" naar de Tweede Kamer, met daarin een schets van hoe het kabinet beoogt de Wiv te wijzigen, onder meer naar aanleiding van de aanbevelingen van de evaluatiecommissie Jones-Bos.
Tijdelijke wet specifieke voorzieningen
Vanwege het toenemende aantal digitale aanvallen vanuit landen als Rusland, China en Iran kwam het kabinet op 1 april 2022 met de "Tijdelijke wet onderzoeken AIVD en MIVD naar landen met een offensief cyberprogramma", kortweg de "Tijdelijke wet cyberoperaties", die op 1 december van dat jaar bij de Tweede Kamer werd ingediend.
Uit onvrede over dit wetsvoorstel legde het technisch lid van de Toetsingscommissie Inzet Bevoegdheden (TIB), Bert Hubert, op 9 september 2022 zijn functie neer. Het voorstel zou de bevoegdheden van de inlichtingendiensten verder uitbreiden, terwijl de mogelijkheden van de toezichthouder ingeperkt worden.
De Tijdelijke wet cyberoperaties voorziet in de volgende mogelijkheden, die alleen gelden voor operaties van AIVD en MIVD die gericht zijn tegen landen met een offensief cyberprogramma (nummering aangepast na de hieronder genoemde nota van wijziging):
Hackoperaties:
Art. 4: Geen externe toestemming meer nodig voor de verkennende fase bij hackoperaties.
Art. 5: Geen omschrijving van de technische risico's meer vereist bij hackoperaties.
Art. 5: Toegestane hackoperaties mogen worden uitgebreid naar apparaten die door het target gehackt zijn.
Art. 6 (vervallen bij de nota van wijziging): De bewaartermijn voor bulkdatasets uit hackoperaties mag met telkens een jaar worden verlengd.
Ongerichte interceptie:
Art. 7 (nu art. 6): Verkennen ten behoeve van ongerichte interceptie hoeft niet meer “zo gericht mogelijk” te zijn, wel blijft externe toestemming vereist.
Art. 8 (nu art. 7): Minder gedetailleerde omschrijving van datastromen en datareductie bij aanvragen voor ongerichte interceptie.
Art. 9 (nu art. 8): In plaats van toetsing door de TIB komt bindend toezicht door de CTIVD voor geautomatiseerde (meta)data-analyse (GDA).
Overige onderwerpen:
Art. 10 (nu art. 9): Uitbreiding van gerichte interceptie naar apparaten die door een target gehackt zijn.
Art. 11 (nu art. 10): Uitbreiding van de opvraagbevoegdheid naar servers die door een target gehackt zijn.
Artt. 12-15 (nu artt. 11-14): Geheel nieuwe beroepsprocedure sui generis waarbij de verantwoordelijke minister in beroep kan gaan bij Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State tegen een bindend oordeel van de CTIVD en elk oordeel van de TIB.
Nota van wijziging
Op 23 december 2022 kwam het kabinet met een nota van wijziging die de Tijdelijke wet cyberoperaties aanvult met twee onderwerpen waarvan aanvankelijk het voornemen bestond om die bij de algehele herziening van de Wiv 2017 te regelen. In overleg met de TIB en de CTIVD werd echter besloten om deze onderwerpen in de Tijdelijke wet cyberoperaties op te nemen, ondanks dat ze (anders dan de andere artikelen van de Tijdelijke wet) voor alle onderzoeken van de AIVD en de MIVD gelden. Om die reden werd de naam van het wetsvoorstel gewijzigd in "Tijdelijke wet specifieke voorzieningen onderzoeken AIVD en MIVD".
De aanvullingen in de nota van wijziging betreffen:
De diensten kunnen de minister verzoeken om de bewaartermijn voor bulkdatasets die via een bijzondere bevoegdheid zijn verworven met telkens een jaar te verlengen (voor bulkdatasets uit ongerichte kabelinterceptie blijft echter de regeling van de Wiv 2017 gelden). De CTIVD krijgt de bevoegdheid om een bindend oordeel over de rechtmatigheid van zo'n verlenging uit te spreken. Bij weigering krijgt de minister c.q. de betreffende dienst de mogelijkheid van beroep bij de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State. Voor eerder verzamelde bulkdatasets voorziet de nota van wijziging in een overgangsregeling.
De TIB krijgt de bevoegdheid om een bindend oordeel te geven over toestemming van de minister voor het real time verzamelen van verkeers- en locatiegegevens, ook wel bekend als een "stomme tap".
In mei 2023 kwam de Raad van State met een kritisch advies over de nota van wijziging. Geadviseerd werd om de regeling voor bulkdatasets eerst van een betere onderbouwing en meer waarborgen te voorzien alvorens het voorstel naar de Tweede Kamer te sturen. Het kabinet nam deze aanbevelingen over en voegde middels de nota van wijziging de volgende artikelen aan de tijdelijke wet toe:
Art. 14a: Bepaalt dat de volgende artikelen op alle onderzoeken van de AIVD en de MIVD van toepassing zijn.
Art. 14b: Voor het gebruiken en op relevantie beoordelen van bovengenoemde bulkdatasets geldt een eindtermijn van anderhalf jaar.
Art. 14ba: In geval van dringende redenen met het oog op de nationale veiligheid kan de minister voor deze bulkdatasets een nieuwe eindtermijn van maximaal 1 jaar vaststellen. Deze termijn kan met telkens maximaal 1 jaar verlengd worden.
Art. 14c: Overgangsregeling die bepaalt dat de voorgaande twee artikelen ook van toepassing zijn op bulkdatasets die vóór inwerkingtreding van de tijdelijke wet zijn verworven.
Art. 14d: Op de bewaartermijn van genoemde bulkdatasets houdt de CTIVD bindend toezicht en heeft de minister de mogelijkheid van beroep en een voorlopige voorziening bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.
Art. 14e: De toestemming voor het in real time opvragen van gegevens over het communicatieverkeer van een bepaalde gebruiker (een zogeheten "stomme tap") wordt onderworpen aan goedkeuring door de TIB.
De aangepaste nota van wijziging werd op 1 september 2023 naar de Tweede Kamer gestuurd. Op 24 oktober 2023 ging de Tweede Kamer akkoord met de Tijdelijkwe wet cyberoperaties, alleen de SP en FvD stemden tegen.
Externe links
Wetstekst van de Wiv 2017
Memorie van Toelichting bij de Wiv 2017
Themanummer Justitiële Verkenningen
Website van de Toetsingscommissie Inzet Bevoegdheden
inlichtingen
inlichtingen
Privacy
|
In mei 2023 kwam de Raad van State met een kritisch advies over de nota van wijziging. Geadviseerd werd om de regeling voor bulkdatasets eerst van een betere onderbouwing en meer waarborgen te voorzien alvorens het voorstel naar de Tweede Kamer te sturen. Het kabinet nam deze aanbevelingen over en voegde middels de nota van wijziging de volgende artikelen aan de tijdelijke wet toe:
Art. 14a: Bepaalt dat de volgende artikelen op alle onderzoeken van de AIVD en de MIVD van toepassing zijn.
Art. 14b: Voor het gebruiken en op relevantie beoordelen van bovengenoemde bulkdatasets geldt een eindtermijn van anderhalf jaar.
Art. 14ba: In geval van dringende redenen met het oog op de nationale veiligheid kan de minister voor deze bulkdatasets een nieuwe eindtermijn van maximaal 1 jaar vaststellen. Deze termijn kan met telkens maximaal 1 jaar verlengd worden.
Art. 14c: Overgangsregeling die bepaalt dat de voorgaande twee artikelen ook van toepassing zijn op bulkdatasets die vóór inwerkingtreding van de tijdelijke wet zijn verworven.
Art. 14d: Op de bewaartermijn van genoemde bulkdatasets houdt de CTIVD bindend toezicht en heeft de minister de mogelijkheid van beroep en een voorlopige voorziening bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.
Art. 14e: De toestemming voor het in real time opvragen van gegevens over het communicatieverkeer van een bepaalde gebruiker (een zogeheten "stomme tap") wordt onderworpen aan goedkeuring door de TIB.
| 5 |
dataset, gegevensverzameling, datacatalogus
|
11,705 |
School
|
219825
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Aalden
|
Aalden
|
Aalden is een dorp in de provincie Drenthe (Nederland) en ligt in de gemeente Coevorden.
Beschrijving
Aalden vormt samen met buurdorp Zweeloo haast een geheel, enkel gescheiden door de Aelderstroom of Westerstroom. Het dorp bestaat zelf ook uit twee delen, gescheiden door de Aelderstraat, de doorgaande weg. Aan de ene kant van de weg ligt Oud-Aalden (Drents: Aold-Aalden), het oude esdorp dat volledig bestaat uit Saksische boerderijen en is aangewezen als beschermd dorpsgezicht. Aan de andere kant van de weg liggen de nieuwbouwwijken van het dorp.
Aalden is sterk op toeristen gericht. Dit heeft vooral te maken met de aanwezigheid van bungalowpark Aelderholt en golfterrein De Gelpenberg. Ook is er een asielzoekerscentrum bij het dorp gevestigd. Bezienswaardig is, naast Oud-Aalden, onder meer korenmolen de Jantina Hellingmolen (ook wel Aeldermeul genoemd) uit 1891.
Het dorp heeft onder meer een openbare en een protestants-christelijke basisschool, een supermarkt met postagentschap, een bakker, diverse horecagelegenheden, een tennisvereniging en een voetbalvereniging V.V Sweel.
De marke van Aalden wordt gekarakteriseerd door essen, kleine bospercelen en groenlanden langs de Aelder- of Westerstroom.
Fotogalerij
Zie ook
Lijst van rijksmonumenten in Aalden
Externe link
Vereniging Vrienden van de Aeldermeul - aeldermeul.nl
Coevorden
Plaats in Drenthe
Brinkdorp
Beschermd dorpsgezicht in Nederland
|
Het dorp heeft onder meer een openbare en een protestants-christelijke basisschool, een supermarkt met postagentschap, een bakker, diverse horecagelegenheden, een tennisvereniging en een voetbalvereniging V.V Sweel.
| 2 |
school, basisschool, middelbare school
|
6,171 |
VideoGameClip
|
3908740
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20PlayStation%204-spellen
|
Lijst van PlayStation 4-spellen
|
Dit is een lijst van PlayStation 4-spellen, gerangschikt op alfabet.
0-9
#killallzombies
1001 Spikes
101 Ways To Die
11-11: Memories Retold
13 Sentinels: Aegis Rim
140
7 Days to Die
A
Aaru's Awakening
Abzu
Adrift
Adventures of Pip
Adventures of Scarlet Curiosity
Adventure Time: Finn & Jake Investigations
AeternoBlade
Agatha Christie: The ABC Murders
AirMech Arena
Airship Q
Akiba's Trip: Undead & Undressed
Alienation
Alien: Isolation
Alpha Muse
The Amazing Spider-Man 2
Among the Sleep
Amplitude
Angry Birds Star Wars
Anomaly 2
Another World
APB: Reloaded
Apotheon
Arcania: The Complete Tale
Arena of Fate
Ark: Survival Evolved
Armello
Arslan: The Warriors of Legend
Assassin's Creed Chronicles: China
Assassin's Creed Chronicles: India
Assassin's Creed Chronicles: Russia
Assassin's Creed IV: Black Flag
Assassin's Creed Syndicate
Assassin's Creed Unity
Assassin's Creed Odyssey
Assassin's Creed Origins
Assassin's Creed Valhalla
Assault Android Cactus
Assault Suit Leynos
Assetto Corsa
Atelier Sophie: The Alchemist of the Mysterious Book
Atom Universe
Attack on Titan
Avicii Vector
Awesomenauts Assemble!
Axiom Verge
Aztez
B
Backgammon Blitz
Back to Bed
Back To the Future: The Game 30th Anniversary Edition
Badland: Game of the Year Edition
Basement Crawl
Bastion
Batman: Arkham Knight
Battleborn
Battlefield 1
Battlefield 4
Battlefield Hardline
Battlefield V
Battle Islands
Battlezone
Bedlam
Beyond: Flesh and Blood
Beyond Eyes
Beyond: Two Souls
Big City Stories
BigFest
The Binding of Isaac: Rebirth
Blacklight: Retribution
Blade Arcus from Shining EX
Bladestorm: The Hundred Years' War & Nightmare
Blast 'Em Bunnies
BlazBlue: Chrono Phantasma Extend
Bloodborne
Blood Bowl 2
Bloodstained: Ritual of the Night
Blue Estate
The Book of Unwritten Tales 2
Bombshell
Borderlands: The Handsome Collection
Borderlands 2
Borderlands: The Pre-Sequel!
Bound by Flame
Boundless
Brawl
The Bridge
Broforce
Broken Age: The Complete Adventure
Broken Sword 5
Brothers: A Tale of Two Sons
C
Call of Cthulhu
Call of Duty: Advanced Warfare
Call of Duty: Black Ops III
Call of Duty: Black Ops 4
Call of Duty: Ghosts
Call of Duty: Infinite Warfare
Call of Duty: WWII
Calvino Noir
Capsule Force
Carmageddon: Reincarnation
The Castle Game
Castles
CastleStorm: Definitive Edition
Cat Quest
Cat Quest II
Cel Damage HD
Chariot
Chasm
Child of Light
Chroma Squad
Chronicles of Teddy: Harmony of Exidus
Churbles
Citizens of Earth
Cities: Skylines
Collectems
Commander Cherry's Puzzled Journey
Constructor HD
Contrast
Cook, Serve, Delicious! 2!!
Cosmic Star Heroine
Costume Quest 2
CounterSpy
Crash Bandicoot: N. Sane Trilogy
Crash Team Racing Nitro Fueled
Crazy Strike Bowling EX
The Crew
The Crew 2
Crossing Souls
Crossing the Line
Crows: Burning Edge
Crypt of the Necrodancer
Curses 'N Chaos
Cyberpunk 2077
D
Dark Souls II: Scholar Of The First Sin
Dark Souls III
Darkest Dungeon
Darksiders II: Death-initive Edition
Darksiders III
Daylight
Day of the Tentacle Remastered
DayZ
DC Universe Online
Dead Island 2
Dead Nation: Apocalypse Edition
Dead or Alive 5 Last Round
Dead or Alive Xtreme 3: Fortune
Deadpool
Dead Star
Death StrandingDeath's GambitDeath TalesDeep DownThe Deer GodDefense Grid 2Demon's AgeDengeki Bunko: Fighting Climax IgnitionDestinyDestiny 2Detroit: Become HumanDeus Ex: Mankind DividedDevil May Cry 4: Special EditionDevil May Cry 5Diablo III: Ultimate Evil EditionDigimon Story: Cyber SleuthDisgaea 5Dishonored 2Dishonored: Definitive EditionDisney Infinity 2.0Disney Infinity 3.0DistanceDivekick Addition EditionDivinity: Original SinDmC: Devil May Cry Definitive EditionDoki-Doki UniverseDollhouseDon Bradman Cricket 14Don't StarveDoomDragon Age: InquisitionDragon Ball XenoverseDragon Fin SoupDragon of LegendsDragon Quest HeroesDragon Quest Heroes IIDragon Quest XDragon Quest XIDragon's Dogma OnlineDrawn to DeathDream C Club: Host Girls on StageDrifterDreamsDriveclubDriveclub BikesDungeon Defenders IIDust: An Elysian TailDying LightDynasty Warriors 8: EmpiresDynasty Warriors 8: Xtreme Legends Complete EditionEEA Sports UFCEarth Defense Force 4.1: The Shadow of New DespairEarth WarsEarthlock: Festival of MagicEdge Of EternityEitrThe Elder Scrolls OnlineElite: DangerousEnergy HookEnter the GungeonEntwinedEscape PlanEscape Goat 2The EscapistsEther OneEverQuest NextEverybody's GolfEverybody's Gone to the RaptureEve: ValkyrieThe Evil WithinEvolveExist ArchiveFF1 2015F1 2016F1 2017F1 2018F1 2019F1 2020F1 2021F1 22F1 Manager 2022Fairy Fencer F: Advent Dark ForceThe FallFall Guys: Ultimate KnockoutFallout 4Fallout 76Far Cry 4Far Cry 5Far Cry New DawnFar Cry PrimalFarming Simulator 15Farming Simulator 17Farming
Simulator 19Farming
Simulator 22Fat Princess AdventuresFenix RageFezFibbageFIFA 14FIFA 15FIFA 16FIFA 17FIFA 18FIFA 19FIFA 20FIFA 21FIFA 22FIFA 23FIM Speedway Grand Prix 15Final Fantasy Type-0 HDFinal Fantasy VIIFinal Fantasy VII RemakeFinal Fantasy X/X-2 HD RemasterFinal Fantasy X HDFinal Fantasy X-2 HDFinal Fantasy XIV: A Realm RebornFinal Fantasy XVFinal HorizonFirefallFirewatchFlame OverFlockersflOwFlowerForgotten Memoriesforma.8For HonorFortniteFoul PlayThe Four Kings Casino & SlotsFrozen Free Fall: Snowball FightFutureGrindFuturidium EP DeluxeFuturidium VRGGalak-Z: The DimensionalGal*Gun: Double PeaceGame of Thrones: A Telltale Games SeriesGang BeastsGauntlet: Slayer EditionGeometry Wars 3: DimensionsGet EvenGhost of TsushimaGiana Sisters: Twisted Dreams - Director's CutGlowTagGnogGoat SimulatorGod Eater 2: Rage BurstGod Eater ResurrectionGod of WarGod of War III RemasteredGodlingGodzilla: The GameThe Golf ClubGone HomeGoosebumps: The GameGrand Ages: MedievalGrand KingdomGrand Theft Auto VGran Turismo SportGran Turismo 7GraveGravity Rush 2Gravity Rush RemasteredGrim Fandango RemasteredGrow HomeGuacamelee! Super Turbo Championship EditionGuilty Gear XrdGuilty Gear Xrd: RevelatorGuitar Hero LiveGundam Battle Operation NextGuns of Icarus OnlineGunsportGuns Up!HH-Hour: World's EliteH1Z1Habitat: A Thousand Generations in OrbitHand of FateHardware: RivalsHatoful Boyfriend RemakeHatsune Miku: Project DIVA Future ToneHatsune Miku: Project DIVA XHeadmasterHeart and SoulHeart Forth, AliciaHeavy RainHellbladeHelldiversHitmanHobHohokumHollowpointHomeHomefront: The RevolutionHorizon Zero DawnHotline MiamiHotline Miami 2: Wrong NumberHover: Revolt of GamersHow to Survive: Storm Warning EditionThe Hum: AbductionsHuman ElementHungerHunt: Horrors of the Gilded AgeHustle KingsHyper Light DrifterHyper VoidII Am BreadThe IdolmasterIn Space We BrawlInfamous: First LightInfamous: Second SonInferno ClimberInfinifactoryInjustice: Gods Among Us Ultimate EditionInjustice 2Invisible, Inc.Invokers TournamentIronclad TacticsJJ-Stars Victory VSThe Jackbox Party PackThe Jackbox Party Pack 2James Pond: Codename Robocod HDJamestown+Jet Car StuntsJikkyou Powerful Pro Baseball 16JoJo's Bizarre Adventure: Eyes of HeavenJourneyJoysound Dive 2Just Cause 3Just Dance 2014Just Dance 2015Just Dance 2016Just Dance 2017Just Dance 2018Just Dance 2019Just Dance 2020KKeep Talking and Nobody ExplodesKerbal Space ProgramKickBeat: Special EditionKilling BitesKilling Floor 2Kill StrainKillzone: Shadow FallKing OddballThe King of Fighters XIVKingdom Come: DeliveranceKingdom Hearts HD 2.8 Final Chapter PrologueKingdom Hearts Dream Drop Distance HDKingdom Hearts χ Back CoverKingdom Hearts 0.2: Birth by Sleep-A Fragmentary PassageKingdom Hearts IIIKingdom Under Fire IIKing's Quest: Your Legacy AwaitsKitten SquadKnackKnack IIKnock KnockKodokuKoihime EnbuKromaia OmegaKung Fu Panda: Showdown of Legendary LegendsLLA CopsLara Croft and the Temple of OsirisThe Last GuardianThe Last Inua - An Arctic AdventureThe Last of Us RemasteredThe Last of Us: Left BehindThe Last of Us Part IIThe Last Tinker: City of ColorsLegend of Kay AnniversaryThe Legend of KorraThe Legend of LobodestroyoLegend of RavenLEGO Batman 3: Beyond GothamLEGO DimensionsLEGO The HobbitLEGO Jurassic WorldLEGO Marvel's AvengersLEGO Marvel Super HeroesThe LEGO Movie VideogameLEGO WorldsLeo's Fortune: HD EditionLet it DieLiegeLife Is StrangeLimboLittleBigPlanet 3Loading HumanLoadoutLords of the FallenLovers in a Dangerous SpacetimeLumoMMad MaxMadden NFL 15Madden NFL 16Madden NFL 17Madden NFL 18Madden NFL 19Madden NFL 20Mafia IIIMagic Duels: OriginsMagicka 2The ManifesteManifold GardenMarc Ecko's Getting Up 2Marvel Puzzle Quest: Dark ReignMass Effect: AndromedaMatterfallMega Man Legacy CollectionMegadimension Neptunia VIIMercenary KingsMetal Gear Solid V: Ground ZeroesMetal Gear Solid V: The Phantom PainMetal Slug 3Metro ReduxMetro 2033 ReduxMetro: Last Light ReduxMiddle-earth: Shadow of MordorMighty No. 9Mind: Path to ThalamusMinecraft: PlayStation 4 EditionMinecraft: Story ModeMirror's Edge CatalystMLB 14: The ShowMLB 15: The ShowMLB The Show 16MLB The Show 17MLB The Show 18MLB The Show 19MonochromaMonopoly DealMonopoly PlusMortal Kombat XMother Russia BleedsMotoGP 14MotoGP 15MotoGP 17MotoGP 18MotoGP 19MotoGP 21MotoGP 22MousecraftMurdered: Soul SuspectNN++Naruto Shippuden: Ultimate Ninja Storm 4Natural DoctrineNaughty KittiesNBA 2K14NBA 2K15NBA 2K16NBA 2K17NBA 2K18NBA 2K19NBA 2K20NBA Live 14NBA Live 15NBA Live 16NBA Live 17NBA Live 18NBA Live 19Need for SpeedNeed for Speed: HeatNeed for Speed: PaybackNeed for Speed: RivalsNeroNever AloneNeverwinterNew Danganronpa V3: Minna no Koroshiai ShingakkiNHL 15NHL 16NHL 17NHL 18NHL 19NHL 20Ni-OhNidhoggNieR AutomataNight in the WoodsNikoli no Puzzle 4: SudokuNinja Kid's Demon Castle AdventureNitroplus Blasterz: Heroines Infinite DuelNo Man's SkyNobunaga's Ambition: Sphere of InfluenceNom Nom GalaxyNot a HeroNova-111Nuclear ThroneOOctodad: Dadliest CatchOddworld: New 'n' Tasty!Odin Sphere: LeifthrasirOlliOlliOlliOlli 2: Welcome to OlliwoodOmega AgentOmega QuintetOnechanbara Z2: ChaosOne Piece: Burning BloodOne Piece: Pirate Warriors 3One Upon LightOnigiriOrcs Must Die! UnchainedThe Order: 1886OutlastOverruled!OverwatchPPaladinsParanormal Activity VRPathologicPavilionPayday 2: Crimewave EditionThe Peanuts Movie: Snoopy's Grand AdventurePeggle 2Perfect UniversePersona 5Phantasy Star Online 2Phantom Breaker: Battle Grounds OverdrivePier Solar and the Great ArchitectsPillarThe Pinball ArcadePix the CatPixelJunk Shooter UltimatePixel NoirPlanetSide 2Plants vs. Zombies: Garden WarfarePlants vs. Zombies: Garden Warfare 2The PlayroomPneuma: Breath of LifePollenPool Nation FXPrimal Carnage: ExtinctionPrismatic SolidPro Evolution Soccer 2015Pro Evolution Soccer 2016Pro Evolution Soccer 2017Pro Evolution Soccer 2018Pro Evolution Soccer 2019Project CARSProject CARS 2Project City Shrouded in ShadowProject PhoenixPuddlePunch LinePure ChessPure Hold'emPure PoolPutty SquadPuyo Puyo TetrisQQ.U.B.E: Director's CutQ.U.B.E. 2Q*bert RebootedQuickDrawQuiplashRRabbids InvasionRace the SunRainbow MoonRainbow SkiesRatchet & ClankRayman LegendsRay's the DeadRazor Global Domination Pro TourR.B.I. Baseball 14R.B.I. Baseball 15R.B.I. Baseball 16R.B.I. Baseball 17R.B.I. Baseball 18R.B.I. Baseball 19Ready to RunRebel GalaxyRed Dead Redemption 2RedoutRépubliqueResident Evil: HD RemasterResident Evil 2 RemakeResident Evil: Revelations 2Resident Evil Zero HD RemasterResogunRideRide 2Ride 3Rigs: Mechanized Combat LeagueRimeRise of the Tomb RaiderRisen 3: Titan Lords Enhanced EditionRiskRiveRoad Not TakenRobinson: The JourneyRock Band 4Rocketbirds 2: EvolutionRocket LeagueRocksmith 2014Rogue LegacyRollers of the RealmRomance of the Three Kingdoms 13RoninRory McIlroy PGA TourRugby 15Rugby League Live 3Rugby League Live 4RygarSSaint Seiya: Soldiers' SoulSaints Row: Gat out of HellSaints Row IV: Re-ElectedSalt & SanctuarySamurai GunnSamurai Warriors 4Savant AscentScrabbleScreencheatSébastien Loeb Rally EvoSecret PonchosSenran Kagura: Estival VersusShadow of the Beast RemakeShadow WarriorShadow Warrior 2Shantae: Half-Genie HeroShantae: Risky's RevengeShaq Fu: A Legend RebornShenmue IIISherlock Holmes: Crimes & PunishmentsShiftlingsShinessShovel KnightSiegecraft CommanderSingStarSkullgirls 2nd EncoreSkulls of the Shogun: Bone-A-Fide EditionSkylanders: SuperChargersSkylanders: Swap ForceSkylanders: Trap TeamSkytornSlashDashSleeping Dogs: Definitive EditionSlender: The ArrivalSmuggleCraftSniper Elite 3Sniper Elite 4Sniper: Ghost Warrior 3SnowSomaSoul AxiomSoul SagaSound ShapesSourceSouth Park: The Fractured but WholeSpace Hulk: DeathwingSpeedrunnersSpelunker ZSpelunkySpider-ManSportsfriendsSpyro Reignited TrilogyStar Ocean 5: Integrity and FaithlessnessStar Wars: BattlefrontStarboundStarwhal: Just the TipStash: No Loot Left BehindStealth Inc: Ultimate EditionStealth Inc. 2: A Game of ClonesSteamWorld DigSteamWorld HeistSteins;Gate 0Stick it to the ManStories: The Hidden PathStreet Fighter VStriderStrike Suit Zero: Director's CutStyx: Master of ShadowsSubmergedSummer LessonSummon Night 6: Lost BordersSuper Dungeon BrosSuper Exploding ZooSuper HypercubeSuper Impossible RoadSuper Meat BoySuper Mega BaseballSuper MotherloadSuper Stardust UltraSuper Time Force UltraSurgeon Simulator: Anniversary EditionSyberia IIIThe SwapperThe SwindleSwitch Galaxy UltraSword Art Online Re: Hollow Fragment Director's CutSword Art Online: Lost SongSword Coast LegendsSynthesis UniverseTTales from the BorderlandsTales of BerseriaTales of ZestiriaThe Talos PrincipleTanki OnlineTearaway UnfoldedTekken 7TeslagradTembo the Badass ElephantTennis in the FaceTerrariaTerraria: OtherworldsTetris UltimateTharsisThere Came an EchoThiefThief TownThis War of Mine: The Little OnesThomas Was AloneThumperTina's Toy FactoryTinertiaTiny BrainsTiny Troopers: Joint OpsTitan AttacksTitan SoulsToki Tori 2+To LeaveTomb Raider: Definitive EditionTom Clancy's The DivisionTom Clancy's Ghost Recon BreakpointTom Clancy's Ghost Recon WildlandsTom Clancy's Rainbow Six: SiegeThe Tomorrow ChildrenTony Hawk's Pro Skater 5TorenTorqueLTottemo E Mahjong PlusToukiden 2Toukiden: KiwamiTower of GunsTowerFall: AscensionToy Soldiers: War ChestTrackmania TurboTransformers: DevastationTransformers: Rise of the Dark SparkTrans-Galactic TournamentTransistorTrials FusionTrine: Enchanted EditionTrine 2: Complete StoryTrivial Pursuit Live!Tropico 5Twilight StruggleUUltra Street Fighter IVUmbrella CorpsUncharted: The Nathan Drake CollectionUncharted: Drake's Fortune RemasteredUncharted 2: Among Thieves RemasteredUncharted 3: Drake's Deception RemasteredUncharted 4: A Thief's EndUncharted Waters Online: Gran AtlasThe Unfinished SwanUnmechanical: Extended EditionUnravelUntil DawnUntil Dawn: Rush of BloodVValiant Hearts: The Great WarThe Vanishing of Ethan CarterVelocity 2XViking SquadVizionEckVolgarr The VikingVolumeVVVVVVWThe Walking Dead: Michonne - A Telltale Games Mini-SeriesThe Walking Dead: Season OneThe Walking Dead: Season TwoThe Walking Dead: Season ThreeThe Walking Dead: The Final SeasonWanderWarframeWar ThunderWarhammer 40,000: Eternal CrusadeWarriors Orochi 3 UltimateWasteland 2: Director's CutWatch DogsWatch Dogs 2WattamWayward SkyWhat Remains of Edith FinchWhispering WillowsWhite NightWhore of the OrientWildWinning Post 8 2016The Witch and the Hundred KnightThe Witch and the Hundred Knight 2The Witcher 3: Wild HuntWithout MemoryThe WitnessThe Wolf Among UsWolfenstein: The New OrderWolfenstein: The Old BloodWonder FlickWorld of Final FantasyWorld of TanksWorld Rally Championship 5World Rally Championship 6World Rally Championship 7World Rally Championship 8World War ToonsWorms BattlegroundsWWE 2K15WWE 2K16WWE 2K17WWE 2K18WWE 2K19WWE 2K20 X Xuan-Yuan Sword: The Gate of Firmament Y Yakuza 6Yakuza Ishin!Yakuza KiwamiYakuza ZeroYooka-LayleeYoru no Nai KuniYsYu-Gi-Oh! Legacy of the DuelistYU-NO: A girl who chants love at the bound of this world Z ZenithZen Pinball 2ZigguratZombiZombie Army TrilogyZombie Vikings''
PlayStation 4-spellen
|
D
Dark Souls II: Scholar Of The First Sin
Dark Souls III
Darkest Dungeon
Darksiders II: Death-initive Edition
Darksiders III
Daylight
Day of the Tentacle Remastered
DayZ
DC Universe Online
Dead Island 2
Dead Nation: Apocalypse Edition
Dead or Alive 5 Last Round
Dead or Alive Xtreme 3: Fortune
Deadpool
Dead Star
Death StrandingDeath's GambitDeath TalesDeep DownThe Deer GodDefense Grid 2Demon's AgeDengeki Bunko: Fighting Climax IgnitionDestinyDestiny 2Detroit: Become HumanDeus Ex: Mankind DividedDevil May Cry 4: Special EditionDevil May Cry 5Diablo III: Ultimate Evil EditionDigimon Story: Cyber SleuthDisgaea 5Dishonored 2Dishonored: Definitive EditionDisney Infinity 2.0Disney Infinity 3.0DistanceDivekick Addition EditionDivinity: Original SinDmC: Devil May Cry Definitive EditionDoki-Doki UniverseDollhouseDon Bradman Cricket 14Don't StarveDoomDragon Age: InquisitionDragon Ball XenoverseDragon Fin SoupDragon of LegendsDragon Quest HeroesDragon Quest Heroes IIDragon Quest XDragon Quest XIDragon's Dogma OnlineDrawn to DeathDream C Club: Host Girls on StageDrifterDreamsDriveclubDriveclub BikesDungeon Defenders IIDust: An Elysian TailDying LightDynasty Warriors 8: EmpiresDynasty Warriors 8: Xtreme Legends Complete EditionEEA Sports UFCEarth Defense Force 4.1: The Shadow of New DespairEarth WarsEarthlock: Festival of MagicEdge Of EternityEitrThe Elder Scrolls OnlineElite: DangerousEnergy HookEnter the GungeonEntwinedEscape PlanEscape Goat 2The EscapistsEther OneEverQuest NextEverybody's GolfEverybody's Gone to the RaptureEve: ValkyrieThe Evil WithinEvolveExist ArchiveFF1 2015F1 2016F1 2017F1 2018F1 2019F1 2020F1 2021F1 22F1 Manager 2022Fairy Fencer F: Advent Dark ForceThe FallFall Guys: Ultimate KnockoutFallout 4Fallout 76Far Cry 4Far Cry 5Far Cry New DawnFar Cry PrimalFarming Simulator 15Farming Simulator 17Farming
Simulator 19Farming
Simulator 22Fat Princess AdventuresFenix RageFezFibbageFIFA 14FIFA 15FIFA 16FIFA 17FIFA 18FIFA 19FIFA 20FIFA 21FIFA 22FIFA 23FIM Speedway Grand Prix 15Final Fantasy Type-0 HDFinal Fantasy VIIFinal Fantasy VII RemakeFinal Fantasy X/X-2 HD RemasterFinal Fantasy X HDFinal Fantasy X-2 HDFinal Fantasy XIV: A Realm RebornFinal Fantasy XVFinal HorizonFirefallFirewatchFlame OverFlockersflOwFlowerForgotten Memoriesforma.8For HonorFortniteFoul PlayThe Four Kings Casino & SlotsFrozen Free Fall: Snowball FightFutureGrindFuturidium EP DeluxeFuturidium VRGGalak-Z: The DimensionalGal*Gun: Double PeaceGame of Thrones: A Telltale Games SeriesGang BeastsGauntlet: Slayer EditionGeometry Wars 3: DimensionsGet EvenGhost of TsushimaGiana Sisters: Twisted Dreams - Director's CutGlowTagGnogGoat SimulatorGod Eater 2: Rage BurstGod Eater ResurrectionGod of WarGod of War III RemasteredGodlingGodzilla: The GameThe Golf ClubGone HomeGoosebumps: The GameGrand Ages: MedievalGrand KingdomGrand Theft Auto VGran Turismo SportGran Turismo 7GraveGravity Rush 2Gravity Rush RemasteredGrim Fandango RemasteredGrow HomeGuacamelee! Super Turbo Championship EditionGuilty Gear XrdGuilty Gear Xrd: RevelatorGuitar Hero LiveGundam Battle Operation NextGuns of Icarus OnlineGunsportGuns Up!HH-Hour: World's EliteH1Z1Habitat: A Thousand Generations in OrbitHand of FateHardware: RivalsHatoful Boyfriend RemakeHatsune Miku: Project DIVA Future ToneHatsune Miku: Project DIVA XHeadmasterHeart and SoulHeart Forth, AliciaHeavy RainHellbladeHelldiversHitmanHobHohokumHollowpointHomeHomefront: The RevolutionHorizon Zero DawnHotline MiamiHotline Miami 2: Wrong NumberHover: Revolt of GamersHow to Survive: Storm Warning EditionThe Hum: AbductionsHuman ElementHungerHunt: Horrors of the Gilded AgeHustle KingsHyper Light DrifterHyper VoidII Am BreadThe IdolmasterIn Space We BrawlInfamous: First LightInfamous: Second SonInferno ClimberInfinifactoryInjustice: Gods Among Us Ultimate EditionInjustice 2Invisible, Inc.Invokers TournamentIronclad TacticsJJ-Stars Victory VSThe Jackbox Party PackThe Jackbox Party Pack 2James Pond: Codename Robocod HDJamestown+Jet Car StuntsJikkyou Powerful Pro Baseball 16JoJo's Bizarre Adventure: Eyes of HeavenJourneyJoysound Dive 2Just Cause 3Just Dance 2014Just Dance 2015Just Dance 2016Just Dance 2017Just Dance 2018Just Dance 2019Just Dance 2020KKeep Talking and Nobody ExplodesKerbal Space ProgramKickBeat: Special EditionKilling BitesKilling Floor 2Kill StrainKillzone: Shadow FallKing OddballThe King of Fighters XIVKingdom Come: DeliveranceKingdom Hearts HD 2.8 Final Chapter PrologueKingdom Hearts Dream Drop Distance HDKingdom Hearts χ Back CoverKingdom Hearts 0.2: Birth by Sleep-A Fragmentary PassageKingdom Hearts IIIKingdom Under Fire IIKing's Quest: Your Legacy AwaitsKitten SquadKnackKnack IIKnock KnockKodokuKoihime EnbuKromaia OmegaKung Fu Panda: Showdown of Legendary LegendsLLA CopsLara Croft and the Temple of OsirisThe Last GuardianThe Last Inua - An Arctic AdventureThe Last of Us RemasteredThe Last of Us: Left BehindThe Last of Us Part IIThe Last Tinker: City of ColorsLegend of Kay AnniversaryThe Legend of KorraThe Legend of LobodestroyoLegend of RavenLEGO Batman 3: Beyond GothamLEGO DimensionsLEGO The HobbitLEGO Jurassic WorldLEGO Marvel's AvengersLEGO Marvel Super HeroesThe LEGO Movie VideogameLEGO WorldsLeo's Fortune: HD EditionLet it DieLiegeLife Is StrangeLimboLittleBigPlanet 3Loading HumanLoadoutLords of the FallenLovers in a Dangerous SpacetimeLumoMMad MaxMadden NFL 15Madden NFL 16Madden NFL 17Madden NFL 18Madden NFL 19Madden NFL 20Mafia IIIMagic Duels: OriginsMagicka 2The ManifesteManifold GardenMarc Ecko's Getting Up 2Marvel Puzzle Quest: Dark ReignMass Effect: AndromedaMatterfallMega Man Legacy CollectionMegadimension Neptunia VIIMercenary KingsMetal Gear Solid V: Ground ZeroesMetal Gear Solid V: The Phantom PainMetal Slug 3Metro ReduxMetro 2033 ReduxMetro: Last Light ReduxMiddle-earth: Shadow of MordorMighty No. 9Mind: Path to ThalamusMinecraft: PlayStation 4 EditionMinecraft: Story ModeMirror's Edge CatalystMLB 14: The ShowMLB 15: The ShowMLB The Show 16MLB The Show 17MLB The Show 18MLB The Show 19MonochromaMonopoly DealMonopoly PlusMortal Kombat XMother Russia BleedsMotoGP 14MotoGP 15MotoGP 17MotoGP 18MotoGP 19MotoGP 21MotoGP 22MousecraftMurdered: Soul SuspectNN++Naruto Shippuden: Ultimate Ninja Storm 4Natural DoctrineNaughty KittiesNBA 2K14NBA 2K15NBA 2K16NBA 2K17NBA 2K18NBA 2K19NBA 2K20NBA Live 14NBA Live 15NBA Live 16NBA Live 17NBA Live 18NBA Live 19Need for SpeedNeed for Speed: HeatNeed for Speed: PaybackNeed for Speed: RivalsNeroNever AloneNeverwinterNew Danganronpa V3: Minna no Koroshiai ShingakkiNHL 15NHL 16NHL 17NHL 18NHL 19NHL 20Ni-OhNidhoggNieR AutomataNight in the WoodsNikoli no Puzzle 4: SudokuNinja Kid's Demon Castle AdventureNitroplus Blasterz: Heroines Infinite DuelNo Man's SkyNobunaga's Ambition: Sphere of InfluenceNom Nom GalaxyNot a HeroNova-111Nuclear ThroneOOctodad: Dadliest CatchOddworld: New 'n' Tasty!Odin Sphere: LeifthrasirOlliOlliOlliOlli 2: Welcome to OlliwoodOmega AgentOmega QuintetOnechanbara Z2: ChaosOne Piece: Burning BloodOne Piece: Pirate Warriors 3One Upon LightOnigiriOrcs Must Die! UnchainedThe Order: 1886OutlastOverruled!OverwatchPPaladinsParanormal Activity VRPathologicPavilionPayday 2: Crimewave EditionThe Peanuts Movie: Snoopy's Grand AdventurePeggle 2Perfect UniversePersona 5Phantasy Star Online 2Phantom Breaker: Battle Grounds OverdrivePier Solar and the Great ArchitectsPillarThe Pinball ArcadePix the CatPixelJunk Shooter UltimatePixel NoirPlanetSide 2Plants vs. Zombies: Garden WarfarePlants vs. Zombies: Garden Warfare 2The PlayroomPneuma: Breath of LifePollenPool Nation FXPrimal Carnage: ExtinctionPrismatic SolidPro Evolution Soccer 2015Pro Evolution Soccer 2016Pro Evolution Soccer 2017Pro Evolution Soccer 2018Pro Evolution Soccer 2019Project CARSProject CARS 2Project City Shrouded in ShadowProject PhoenixPuddlePunch LinePure ChessPure Hold'emPure PoolPutty SquadPuyo Puyo TetrisQQ.U.B.E: Director's CutQ.U.B.E. 2Q*bert RebootedQuickDrawQuiplashRRabbids InvasionRace the SunRainbow MoonRainbow SkiesRatchet & ClankRayman LegendsRay's the DeadRazor Global Domination Pro TourR.B.I. Baseball 14R.B.I. Baseball 15R.B.I. Baseball 16R.B.I. Baseball 17R.B.I. Baseball 18R.B.I. Baseball 19Ready to RunRebel GalaxyRed Dead Redemption 2RedoutRépubliqueResident Evil: HD RemasterResident Evil 2 RemakeResident Evil: Revelations 2Resident Evil Zero HD RemasterResogunRideRide 2Ride 3Rigs: Mechanized Combat LeagueRimeRise of the Tomb RaiderRisen 3: Titan Lords Enhanced EditionRiskRiveRoad Not TakenRobinson: The JourneyRock Band 4Rocketbirds 2: EvolutionRocket LeagueRocksmith 2014Rogue LegacyRollers of the RealmRomance of the Three Kingdoms 13RoninRory McIlroy PGA TourRugby 15Rugby League Live 3Rugby League Live 4RygarSSaint Seiya: Soldiers' SoulSaints Row: Gat out of HellSaints Row IV: Re-ElectedSalt & SanctuarySamurai GunnSamurai Warriors 4Savant AscentScrabbleScreencheatSébastien Loeb Rally EvoSecret PonchosSenran Kagura: Estival VersusShadow of the Beast RemakeShadow WarriorShadow Warrior 2Shantae: Half-Genie HeroShantae: Risky's RevengeShaq Fu: A Legend RebornShenmue IIISherlock Holmes: Crimes & PunishmentsShiftlingsShinessShovel KnightSiegecraft CommanderSingStarSkullgirls 2nd EncoreSkulls of the Shogun: Bone-A-Fide EditionSkylanders: SuperChargersSkylanders: Swap ForceSkylanders: Trap TeamSkytornSlashDashSleeping Dogs: Definitive EditionSlender: The ArrivalSmuggleCraftSniper Elite 3Sniper Elite 4Sniper: Ghost Warrior 3SnowSomaSoul AxiomSoul SagaSound ShapesSourceSouth Park: The Fractured but WholeSpace Hulk: DeathwingSpeedrunnersSpelunker ZSpelunkySpider-ManSportsfriendsSpyro Reignited TrilogyStar Ocean 5: Integrity and FaithlessnessStar Wars: BattlefrontStarboundStarwhal: Just the TipStash: No Loot Left BehindStealth Inc: Ultimate EditionStealth Inc. 2: A Game of ClonesSteamWorld DigSteamWorld HeistSteins;Gate 0Stick it to the ManStories: The Hidden PathStreet Fighter VStriderStrike Suit Zero: Director's CutStyx: Master of ShadowsSubmergedSummer LessonSummon Night 6: Lost BordersSuper Dungeon BrosSuper Exploding ZooSuper HypercubeSuper Impossible RoadSuper Meat BoySuper Mega BaseballSuper MotherloadSuper Stardust UltraSuper Time Force UltraSurgeon Simulator: Anniversary EditionSyberia IIIThe SwapperThe SwindleSwitch Galaxy UltraSword Art Online Re: Hollow Fragment Director's CutSword Art Online: Lost SongSword Coast LegendsSynthesis UniverseTTales from the BorderlandsTales of BerseriaTales of ZestiriaThe Talos PrincipleTanki OnlineTearaway UnfoldedTekken 7TeslagradTembo the Badass ElephantTennis in the FaceTerrariaTerraria: OtherworldsTetris UltimateTharsisThere Came an EchoThiefThief TownThis War of Mine: The Little OnesThomas Was AloneThumperTina's Toy FactoryTinertiaTiny BrainsTiny Troopers: Joint OpsTitan AttacksTitan SoulsToki Tori 2+To LeaveTomb Raider: Definitive EditionTom Clancy's The DivisionTom Clancy's Ghost Recon BreakpointTom Clancy's Ghost Recon WildlandsTom Clancy's Rainbow Six: SiegeThe Tomorrow ChildrenTony Hawk's Pro Skater 5TorenTorqueLTottemo E Mahjong PlusToukiden 2Toukiden: KiwamiTower of GunsTowerFall: AscensionToy Soldiers: War ChestTrackmania TurboTransformers: DevastationTransformers: Rise of the Dark SparkTrans-Galactic TournamentTransistorTrials FusionTrine: Enchanted EditionTrine 2: Complete StoryTrivial Pursuit Live!Tropico 5Twilight StruggleUUltra Street Fighter IVUmbrella CorpsUncharted: The Nathan Drake CollectionUncharted: Drake's Fortune RemasteredUncharted 2: Among Thieves RemasteredUncharted 3: Drake's Deception RemasteredUncharted 4: A Thief's EndUncharted Waters Online: Gran AtlasThe Unfinished SwanUnmechanical: Extended EditionUnravelUntil DawnUntil Dawn: Rush of BloodVValiant Hearts: The Great WarThe Vanishing of Ethan CarterVelocity 2XViking SquadVizionEckVolgarr The VikingVolumeVVVVVVWThe Walking Dead: Michonne - A Telltale Games Mini-SeriesThe Walking Dead: Season OneThe Walking Dead: Season TwoThe Walking Dead: Season ThreeThe Walking Dead: The Final SeasonWanderWarframeWar ThunderWarhammer 40,000: Eternal CrusadeWarriors Orochi 3 UltimateWasteland 2: Director's CutWatch DogsWatch Dogs 2WattamWayward SkyWhat Remains of Edith FinchWhispering WillowsWhite NightWhore of the OrientWildWinning Post 8 2016The Witch and the Hundred KnightThe Witch and the Hundred Knight 2The Witcher 3: Wild HuntWithout MemoryThe WitnessThe Wolf Among UsWolfenstein: The New OrderWolfenstein: The Old BloodWonder FlickWorld of Final FantasyWorld of TanksWorld Rally Championship 5World Rally Championship 6World Rally Championship 7World Rally Championship 8World War ToonsWorms BattlegroundsWWE 2K15WWE 2K16WWE 2K17WWE 2K18WWE 2K19WWE 2K20 X Xuan-Yuan Sword: The Gate of Firmament Y Yakuza 6Yakuza Ishin!Yakuza KiwamiYakuza ZeroYooka-LayleeYoru no Nai KuniYsYu-Gi-Oh! Legacy of the DuelistYU-NO: A girl who chants love at the bound of this world Z ZenithZen Pinball 2ZigguratZombiZombie Army TrilogyZombie Vikings''
| 2 |
videogameclip, spelvideo, fragment
|
5,182 |
CampingPitch
|
4451335
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Herrendal
|
Herrendal
|
Herrendal is een natuurgebied van 31 ha, gelegen direct ten noordoosten van de kom van Mook richting de Bisselt. Het is toegankelijk vanaf de Groesbeekseweg.
Het bestaat voornamelijk uit loof- en naaldbos, dat eigendom is van de gemeente Mook en Middelaar, en het sluit aan op de natuurgebieden Mookerheide en Mookerschans. Ook enkele perceeltjes akkerbouw- en weidegrond liggen verspreid in het gebied. Herrendal kent grote hoogteverschillen.
In Herrendal vindt men ook een 14 ha groot scouting-kampeerterrein.
In het gebied is een 2,5 km lange wandeling uitgezet die aansluit op de wandelroutes over de Mookerheide.
Zandberg
Aansluitend vindt men het natuurpark "De Zandberg", een voormalige zandafgraving. Een monument, geplaatst in 2008, herinnert aan een drenkeling en een redder, die beide in 1948 omkwamen in de plas. Van 1963-1994 werd het gebied, na sluiting van de afgraving, als vuilstort gebruikt. Na 1994 werd deze stort afgedekt en omgevormd tot natuurpark, dat in 2006 werd geopend voor het publiek. Het hoogste punt daarvan 57 meter, van waar men een weids uitzicht heeft over het Maasdal.
Natuurgebied in Limburg (Nederland)
Geografie van Mook en Middelaar
|
In Herrendal vindt men ook een 14 ha groot scouting-kampeerterrein.
| 1 |
kampeerplaats, campingplek, kampeerterrein
|
9,762 |
Photograph
|
5352639
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mick%20Rock
|
Mick Rock
|
Michael David Rock (Hammersmith (Londen), 21 november 1948 – New York, 18 november 2021), beter bekend als Mick Rock, was een Engelse fotograaf.
Hij is vooral bekend geworden door het maken van iconische foto's van beroemde popgroepen en artiesten zoals Queen, David Bowie, T. Rex, Syd Barrett, Lou Reed, Iggy Pop en The Stooges, Geordie, The Sex Pistols, The Ramones, Joan Jett, Talking Heads, Roxy Music, Crossfade, Thin Lizzy, Mötley Crüe en Blondie.
Vaak aangeduid als "The Man Who Shot the Seventies", werden de meeste van de gedenkwaardige foto's van Bowie als Ziggy Stardust gemaakt door Rock in zijn toenmalige hoedanigheid van Bowie's officiële persoonlijke fotograaf. Die rol zou later worden overgenomen door de Japanse fotograaf Masayoshi Sukita.
Rock overleed op 72-jarige leeftijd in een ziekenhuis in New York.
Brits fotograaf
|
Vaak aangeduid als "The Man Who Shot the Seventies", werden de meeste van de gedenkwaardige foto's van Bowie als Ziggy Stardust gemaakt door Rock in zijn toenmalige hoedanigheid van Bowie's officiële persoonlijke fotograaf. Die rol zou later worden overgenomen door de Japanse fotograaf Masayoshi Sukita.
| 3 |
foto, afbeelding, fotografie
|
10,966 |
NutritionInformation
|
5117061
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Wortelsoep
|
Wortelsoep
|
Wortelsoep (ook wel bekend als het Franse Potage à la Crecy) is een pureesoep die met name in de herfst en winter wordt gegeten. Het wordt bereid met wortels als hoofdingrediënt.
Het Franse recept is vernoemd naar de Noord-Franse stad Crécy, die ooit bekend stond om de kwaliteit en het produceren van de mooiste wortels in het land.
Bereiding
Het is niet noodzakelijk om wortels te schillen, tenzij de wortels oud, dik of niet-organisch gekweekt zijn. Wortels kunnen afhankelijk van het recept of naar persoonlijke voorkeur geheel, in stukjes of geraspt bereid worden. Bij verwarming van groenten worden fytonutriënten soms beschadigd. Het bètacaroteen in wortels is daarentegen hittebestendig. Bij het koken van wortels is voorzichtigheid vereist om de smaak en de algemene voedingswaarden te behouden.
Ingrediënten
Wortelsoep kent naast wortels meestal ook ingrediënten als ui en aardappelen.
Soorten wortelsoep
Gemberwortelsoep
Dit is een wortelsoep met gember om tijdens de koude wintermaanden gegeten te worden.
Romige Thaise aardappel-wortelsoep
Deze soep wordt bereid met zoete aardappelen, amandelboter en Thaise curry.
Curry-kokos-wortelsoep
Deze soep is gebaseerd op de zoetheid van de wortels, de romige zijde van volle kokosmelk en de hitte van gember- en kerriepoeder.
Tahin-wortelsoep
Deze wortelsoep wordt bereid met tahin als basis, in plaats van yoghurt of room. Er kunnen gerookte paprika en pistachenoten worden toegevoegd, maar het kan ook gekruid worden met komijn en koriander of sojasaus. Ook kan de soep worden gemixt met geroosterde kikkererwten, gehakte amandelen of gesneden rode paprika's.
Trivia
De soep werd jaarlijks door koning Edward VII gedronken om de Slag bij Crécy (26 augustus 1346) te herdenken.
Bronnen en referenties
, French Provincial Cooking 1999, blz. 189–190,
, The Herbfarm Cookbook 2013, blz. 24–25,
, American Plate: A Culinary History in 100 Bites 2015, blz. 199–200,
, Nutritional and Health Benefitsof Carrots and Their Seed Extracts 2014
, Chemical composition, functional properties and processing of carrot 2011
Referenties
Wortelgroente
Soep
|
Bereiding
Het is niet noodzakelijk om wortels te schillen, tenzij de wortels oud, dik of niet-organisch gekweekt zijn. Wortels kunnen afhankelijk van het recept of naar persoonlijke voorkeur geheel, in stukjes of geraspt bereid worden. Bij verwarming van groenten worden fytonutriënten soms beschadigd. Het bètacaroteen in wortels is daarentegen hittebestendig. Bij het koken van wortels is voorzichtigheid vereist om de smaak en de algemene voedingswaarden te behouden.
| 1 |
voedingsinformatie, voedingswaarden, voedingsanalyse
|
9,502 |
Dataset
|
1346142
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kwartet%20van%20Anscombe
|
Kwartet van Anscombe
|
Het kwartet van Anscombe bestaat uit vier datasets die dezelfde statistische eigenschappen hebben, maar die toch heel verschillend zijn, wat blijkt als ze grafisch worden weergegeven. Elke dataset bestaat uit 11 punten in het platte vlak, bestaande uit het paar variabelen . De statisticus Francis Anscombe stelde dit kwartet op om het belang van grafische data-analyse aan te tonen en het effect van uitbijters voordat men op grond van de kenmerkende eigenschappen tot een bepaalde statistische analyse besluit. De datasets laten zien dat de eenvoudige statistische kenmerken niet altijd voldoende zijn om de data te beschrijven.
Voor alle datasets geldt:
{| class="wikitable"
! Eigenschap
! Waarde
|-
| Gemiddelde van elke variabele
| 9
|-
| Variantie van elke variabele
| 11
|-
| Gemiddelde van elke variabele
| 7,50
|-
| Variantie van elke variabele
| 4,125 ± 0,003
|-
| Correlatie tussen elke en variabele
| 0,816
|-
| Lineaire regressielijn
|
|-
| Determinatiecoëfficiënt van de lineaire regressielijn :
| 0,67
|}
De vier datasets zijn:
{| class="wikitable" style="text-align: center;" width=600px border="1"
|+ Kwartet van Anscombe
|-
! colspan="2"| I
! colspan="2"| II
! colspan="2"| III
! colspan="2"| IV
|-
| x
| y
| x
| y
| x
| y
| x
| y
|-
| 10.0 || 8.04 || 10.0 || 9.14 || 10.0 || 7.46 || 8.0 || 6.58
|-
| 8.0 || 6.95 || 8.0 || 8.14 || 8.0 || 6.77 || 8.0 || 5.76
|-
| 13.0 || 7.58 || 13.0 || 8.74 || 13.0 || 12.74 || 8.0 || 7.71
|-
| 9.0 || 8.81 || 9.0 || 8.77 || 9.0 || 7.11 || 8.0 || 8.84
|-
| 11.0 || 8.33 || 11.0 || 9.26 || 11.0 || 7.81 || 8.0 || 8.47
|-
| 14.0 || 9.96 || 14.0 || 8.10 || 14.0 || 8.84 || 8.0 || 7.04
|-
| 6.0 || 7.24 || 6.0 || 6.13 || 6.0 || 6.08 || 8.0 || 5.25
|-
| 4.0 || 4.26 || 4.0 || 3.10 || 4.0 || 5.39 || 19.0 || 12.50
|-
| 12.0 || 10.84 || 12.0 || 9.13 || 12.0 || 8.15 || 8.0 || 5.56
|-
| 7.0 || 4.82 || 7.0 || 7.26 || 7.0 || 6.42 || 8.0 || 7.91
|-
| 5.0 || 5.68 || 5.0 || 4.74 || 5.0 || 5.73 || 8.0 || 6.89
|}
Het eerste spreidingsdiagram (linksboven) vertoont een eenvoudige lineaire samenhang met spreiding; de beide variabelen zouden normaal verdeeld kunnen zijn.
Het tweede spreidingsdiagram (rechtsboven) laat zeker geen normale verdeling zien. Er is een duidelijke samenhang tussen de beide variabelen, maar die is niet lineair. Aan de voorwaarden voor het berekenen van Pearsons product-momentcorrelatiecoëfficiënt is niet voldaan.
Het derde spreidingsdiagram (linksonder) toont een sterke lineaire samenhang met een ernstige uitbijter, waardoor de correlatiecoëfficiënt van praktisch 1 gedaald is tot 0,816.
Het vierde spreidingsdiagram (rechtsonder) toont ook een uitbijter, die hier tot een grote correlatiecoëfficiënt leidt, maar verder is de eerste variabele constant.
Statistiek
|
Het kwartet van Anscombe bestaat uit vier datasets die dezelfde statistische eigenschappen hebben, maar die toch heel verschillend zijn, wat blijkt als ze grafisch worden weergegeven. Elke dataset bestaat uit 11 punten in het platte vlak, bestaande uit het paar variabelen . De statisticus Francis Anscombe stelde dit kwartet op om het belang van grafische data-analyse aan te tonen en het effect van uitbijters voordat men op grond van de kenmerkende eigenschappen tot een bepaalde statistische analyse besluit. De datasets laten zien dat de eenvoudige statistische kenmerken niet altijd voldoende zijn om de data te beschrijven.
| 3 |
dataset, gegevensverzameling, dataverzameling
|
7,849 |
NGO
|
5098375
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/EO%20Metterdaad
|
EO Metterdaad
|
EO Metterdaad is een Nederlands televisieprogramma van de Evangelische Omroep (EO). Tevens is het een stichting van de omroep gevestigd aan de Oude Amersfoortseweg 79 in Hilversum.
De besteding van geworven fondsen gaat in samenwerking met christelijke hulporganisaties die wereldwijd actief zijn. Zij hebben veel ervaring in het werkveld en lokale personeelsleden. De verantwoording van de geworven fondsen gaat via het jaarverslag van de Stichting EO Metterdaad.
Geschiedenis
EO Metterdaad werd in 1972 opgericht binnen de Evangelische Omroep. Sinds de start geeft EO Metterdaad stem en steun aan mensen in nood wereldwijd. In eerste instantie was het programma te horen op de radio, maar al snel kwam er televisie bij.
Veel organisaties ontvangen al jarenlang financiële steun voor hun projecten via EO Metterdaad. Inmiddels is er een wereldwijd netwerk van christelijke partnerorganisaties opgebouwd.
Uitzendingen
Op zaterdagavond is er op NPO 2 een tv-uitzending van 10 minuten, meestal in de vorm van een vierdelige serie over één project of land.
Cijfers
In 2021 ondersteunde EO Metterdaad meer dan 60 christelijke organisaties met een bijdrage om in meer dan 50 landen projecten mogelijk te maken.
Zie ook
Wilde Ganzen
Externe links
website Metterdaad
website stichting EO Metterdaad
Programma van de EO
|
De besteding van geworven fondsen gaat in samenwerking met christelijke hulporganisaties die wereldwijd actief zijn. Zij hebben veel ervaring in het werkveld en lokale personeelsleden. De verantwoording van de geworven fondsen gaat via het jaarverslag van de Stichting EO Metterdaad.
| 1 |
goededoelenorganisatie, burgerinitiatief, hulporganisatie
|
8,121 |
AggregateOffer
|
5357984
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cult%20of%20Luna
|
Cult of Luna
|
Cult of Luna is een Zweedse band uit Umeå. Ze is een van de meest succesvolle vertegenwoordigers van postmetal en is, naast Neurosis en Isis, een belangrijke referentiegroep voor het genre. De bandnaam is afgeleid van een sekte in het oude Griekenland die de maan aanbad en is bedoeld om de sfeer van de muziek te vertegenwoordigen.
Bezetting
Oprichters
Johannes Persson (gitaar)
Klas Rydberg (zang)
Huidige bezetting
Johannes Persson (gitaar, zang)
Fredrik Kihlberg (gitaar, zang, sinds 2004)
Erik Olofsson (gitaar, sinds 1998)
Magnus Lindberg (drums, synthesizer, studio-techniek, sinds 1998)
Andreas Johansson (basgitaar, sinds 2002)
Anders Teglund (keyboards, sinds 2003)
Thomas Hedlund (percussie, sinds 2003)
Voormalige leden
Klas Rydberg (zang, 1998–2012)
Fredrik Renström (basgitaar, 1998)
Marco Hildén (drums, 1999–2002)
Axel Stattin (basgitaar, 1999–2002)
Geschiedenis
Gitarist Johannes Persson formeerde in 1998 samen met zanger Klas Rydberg Cult of Luna, nadat de hardcore punkband Eclipse was opgeheven. Beiden droegen nieuwe muzikale ideeën aan, waarvoor ze op zoek waren naar meer muzikanten om dit te realiseren. Na persoonlijke gesprekken en enkele audities werd de eerste bezetting onthuld met zanger Klas Rydberg, gitarist Johannes Persson, drummer Magnus Lindberg, gitarist Erik Olofsson en bassist Fredrik Renström. Renström moest de groep vroegtijdig verlaten vanwege persoonlijke geschillen.
In januari 1999 nam de band twee zelfgeschreven stukken op als eerste demotape zonder vaste bassist. In de weken daarna streefden de muzikanten naar een meer experimenteel totaalgeluid. Op basis van deze inspanningen schakelde Lindberg over op het gebruik van keyboard en synthesizers. In zijn plaats trad Marco Hildén toe als de nieuwe drummer en met Axel Stattin trad in hetzelfde jaar een nieuwe bassist toe. In deze nieuwe bezetting bracht de band hun eerste officiële publicatie uit bij Trust No One Recordings, een split-single met hun bevriende band Switchblade.
Het Britse label Rage of Achilles nam in 2000 contact op met de band, nadat medewerkers van het label de band zagen op het Trästock Festival. Label en band kwamen overeen om het titelloze debuutalbum over Rage of Achilles uit te brengen. Het album werd uitgebracht op 14 september van het opvolgende jaar en werd grotendeels positief besproken. Op 24 maart 2002 werd een extra vinyl single uitgebracht bij het label Hydra Head Records van Aaron Turner. Beide publicaties hebben gezamenlijk de eerste insidertip-status van de band bevestigd. Met name het succes van het debuutalbum bracht Earache Records ertoe een contract met de band te sluiten. In juli 2002, kort na haar contract bij Earache Records, werd het tweede studioalbum The Beyond opgenomen in de Tonteknik Recording Studios. Het label promootte het in februari 2003 uitgebrachte album als Apocalyptic Swedish Noisecore. In recensies werd het album overwegend positief ontvangen en werd het vaak vergeleken met Neurosis. Na de opnamen verliet Stattin de band en werd vervangen door Andreas Johansson. In deze nieuwe formatie, kort nadat het album was uitgebracht, toerde de band met The Haunted in Zweden en Isis in het Verenigd Koninkrijk. Na afloop van beide tournees veranderde de bandbezetting weer. Hildén verliet de band en werd vervangen door Thomas Hedlund. Lindberg veranderde zijn hoofdtaak opnieuw en bracht zowel percussie- als gitaarbijdragen in. Verdere internationale tournees volgden. In de nazomer van 2003 begon Cult of Luna aan een Europese tournee met Poison the Well en in december van hetzelfde jaar aan een tournee door het Verenigd Koninkrijk met The Dillinger Escape Plan. In het voorjaar van het opvolgende jaar begon de songwriting voor het volgende album. Vóór de opnamen in april 2004 was Cult of Luna nog te zien in Zweden en Finland.
Het derde album Salvation werd opgenomen in drie afzonderlijke sessies. Met Salvation veranderde Cult of Luna hun eerder gecultiveerde muzikale en grafische concept. Het album werd uitgebracht in oktober 2004 en sommige recensies waren uitstekend. Nadat de band eerder werd beschouwd als een band van vele epigonen van de post-metal-initiatiefnemers Neurosis, kreeg Salvation meer onafhankelijkheid. Met name de toename van progressieve structuren en de grotere weging van synthesizers en keyboards werden benadrukt. Andere recensenten bekritiseerden daarentegen het vertrek van het eerder gecultiveerde geluid van de band en beschreven Salvation als saai of ongestructureerd. Met het uitbrengen van het album begon Cult of Luna hun eerste headliner Europese tournee, inclusief optredens in Scandinavië en het Verenigd Koninkrijk. Vanaf deze tournee kwam Fredrik Kihlberg als percussionist en zanger. Naast het nummer Leave me Here werd de eerste videoclip van de band geproduceerd.
Begin het daaropvolgend jaar maakte de band weer een Europese tournee, ditmaal met Bleeding Through. Deze tournee werd niet begeleid door Hedlund, omdat hij zich concentreerde op de live-activiteiten van zijn andere muziekbands (The Perishers, Autopsy Torment). In plaats daarvan nam Lindberg de drums over. De Europese tournee werd gevolgd door een eerste Amerikaanse tournee, die de band half speelde als voorprogramma van Mastodon en half als headliner. Terug in Europa trad de band op tijdens verschillende festivals en bereidde zich voor om aan het vierde studioalbum te werken. De opnamen voor Somewhere Along The Highway vonden plaats binnen zeven dagen in november 2005. Het album werd uitgebracht in april 2006 en werd geadverteerd via een andere Europese tournee. Somewhere Along The Highway werd lovend ontvangen door critici en het Amerikaanse tijdschrift Decibel koos het album voor de vijfde plaats in de beste albums van het jaar. Het werd ook het eerste album van de band dat succes boekte. Somewhere Along The Highway bereikte #59 in de Zweedse hitlijsten. De daaropvolgende publicaties staan vrijwel continu in de top 100 van de Zweedse hitlijsten.
Na de Europese tournee werd Cult of Luna voor het eerst rustiger. De band maakte alleen geïsoleerde optredens en begon pas in februari 2008 te werken aan een ander album. Het toelatingsproces nam enkele maanden in beslag. Het album Eternal Kingdom werd in juli 2008 uitgebracht als het laatste studioalbum voor Earache Records en werd opnieuw positief onthaald door de critici. De publicatie ging ondertussen gepaard met een nieuwe Europese tournee. Het volgende jaar begon Cult of Luna aan een wereldtournee met optredens in Europa, de Verenigde Staten, Canada, Australië, Nieuw-Zeeland en Rusland. In hetzelfde jaar bracht Earache Records een dvd uit met de drie bestaande muziekvideo's van de band, een live video van de uitvoering in de Londense Scala op 1 juli 2008 en een interview. De dvd werd samen met het album ook als bundelaanbieding op de markt gebracht.
Na het einde van de wereldtournee keerde de rust terug in de band. Pas in 2012 begon de band te werken aan een nieuw studioalbum. Inmiddels had de band alleen een luisterboek uitgegeven. Stichtend lid Rydberg verliet de band na het opnemen van het album Vertical in 2012. Aan het einde van zijn tijd bij Cult of Luna trad hij op met de band in Londen op het Beyond the Redshift Festival. De Europese en Amerikaanse tournee van de albumpublicatie was ondertussen al begonnen zonder Rydberg. Vertical verscheen in januari 2013 en werd door critici vaak beschouwd als een van de belangrijkste publicaties van de groep. Een andere Europese tournee volgde in 2014. Het jaar daarop begon de groep alleen met geïsoleerde concerten in Amerika, Canada en Zweden en met het werk aan een ander studioalbum. Voor het gehele album Mariner werd Julie Christmas, voormalig zangeres van Battle of Mice en Made Out of Babies, binnengehaald als zangeres. Mariner, vergezeld van een andere Europese tournee, ontving overwegend positieve recensies van critici.
Bijprojecten
De meeste leden van de band zijn ook actief in andere muziekprojecten. Onder andere de twee gitaristen Persson en Kihlberg maken deel uit van de rockband Khoma, toetsenist Teglund van de indieband Convoj, drummer Hedlund van de indierockband The Perishers en de death metalbands Autopsy Torment en Gormathon en toetsenist Johansson was onderdeel van de melodieuze death metal band Gates of Ishtar.
Stijl
Cult of Luna-muziek wordt beschouwd als postmetal. Tot en met het album The Beyond werd de band beschouwd als een Zweedse imitatie van de twee grote Amerikaanse bands van de genres Isis en Neurosis. Pas met het derde studioalbum Salvation werd de band gecertificeerd als een groeiende onafhankelijkheid in het genre.
Volgens eclat-mag.de wordt het geluid van Cult of Luna gekenmerkt door luide/stille passages, hoge gitaarsolo's en langzame, zware emotie. In de Ox-Fanzine wordt de zelfs voor dit genre voorbeeldige eentonigheid gemarkeerd als een speciaal kenmerk van de band. De stille passages, vooral in het gitaarspel, zouden bijzonder dicht bij de postrock liggen, waarvan de band zich wilde onthouden met het uitbrengen van Eternal Kingdom. Het gitaarspel van de band varieert ondertussen voornamelijk tussen de melancholische gitaarmelodieën in de rustige passages, die dicht bij postrock liggen en monolithische doomriffs in de agressieve uitbarstingen. Het ritme wordt beschreven als rondspokend, altijd beukend en pompend. De zang wordt sinds het debuutalbum gehouden als een afwisseling tussen gebrul en heldere zang. Sinds Vertical is het gebruik van het keyboard meer naar de voorgrond van het algehele geluid verplaatst. Het instrument zou koel blijven en een ongebruikelijk timbre overbrengen.
Discografie
Studioalbums
2001: Cult of Luna (Rage of Achilles)
2003: The Beyond (Earache Records)
2004: Salvation (Earache Records)
2006: Somewhere Along the Highway (Earache Records)
2008: Eternal Kingdom (Earache Records)
2013: Vertikal (Indie Recordings)
2016: Mariner met Julie Christmas (Indie Recordings)
2019: A Dawn to Fear (Metal Blade Records)
2022: The Long Road North (Metal Blade Records)
Verdere publicaties
2000: Split-7" met der Band Switchblade (Trust No One Recordings)
2001: Cult of Luna (7" ep; Hydra Head Records)
2006: Tour-7 met twee coversongs, Bodies (The Smashing Pumpkins) en Recluse
2009: Fire Was Born (dvd; Earache Records)
2010: Eviga Riket (dvd; boek met luisterboek; zelf uitgebracht)
2013: Vertikal II (ep; Indie Recordings)
2016: Råångest (split-ep met The Old Wind; Cargo Records)
2016: Vertikal + II (12" compilatie met Vertikal en Vertikal II; Indie Recordings)
2017: Live at Roadburn 2013 (livealbum; Indie Recordings)
2017: Somewhere Along the Highway: Live bij Roadburn 2016 (livealbum; Indie Recordings)
2017: Live at La Gaîté Lyrique: Paris (livealbum; Indie Recordings)
2017: Years in a Day (dvd + 2 live-cd's; Indie Recordings)
Zweedse metalband
|
Na de Europese tournee werd Cult of Luna voor het eerst rustiger. De band maakte alleen geïsoleerde optredens en begon pas in februari 2008 te werken aan een ander album. Het toelatingsproces nam enkele maanden in beslag. Het album Eternal Kingdom werd in juli 2008 uitgebracht als het laatste studioalbum voor Earache Records en werd opnieuw positief onthaald door de critici. De publicatie ging ondertussen gepaard met een nieuwe Europese tournee. Het volgende jaar begon Cult of Luna aan een wereldtournee met optredens in Europa, de Verenigde Staten, Canada, Australië, Nieuw-Zeeland en Rusland. In hetzelfde jaar bracht Earache Records een dvd uit met de drie bestaande muziekvideo's van de band, een live video van de uitvoering in de Londense Scala op 1 juli 2008 en een interview. De dvd werd samen met het album ook als bundelaanbieding op de markt gebracht.
| 1 |
samengesteld aanbod, bundelaanbieding, meerdere verkopers
|
10,677 |
BusTrip
|
1358400
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/LOOK%20Busreisen
|
LOOK Busreisen
|
LOOK Busreisen (of Willi Look) is een Duits busbedrijf uit Kleef (Duits: Kleve) dat touringcars verhuurt en OV-lijndiensten aanbiedt.
In 1925 begon het bedrijf een lijndienst tussen Kleef en Bimmen, vlak bij de Nederlandse grens. Deze dienst werd later uitgebreid naar het Nederlandse Millingen aan de Rijn. Ook rijdt het bedrijf op lijnen van Stadtbus Goch.
In oktober 2006 werd de firma overgenomen door DIE REISEN, een 100% dochteronderneming van de NIAG. De buslijnen worden sindsdien bij NIAG ondergebracht en de tourbussen bij DIE REISEN.
Lijndiensten
Lijn 47: Goch - Rees v.v.
Lijn 49: Kleef - Rindern v.v.
Lijn 52: Kleef - Kleef-Warbeyen v.v.
Lijn 60: Kleef - Millingen aan de Rijn v.v.
Lijnen van Stadtbus Goch
Stadslijn SL11: Goch - Asperden - Kessel v.v.
Stadslijn SL12: Hommersum - Hassum - Goch v.v.
Stadslijn SL13: Hülm - Goch v.v.
Stadslijn SL14: Goch - Pfalzdorf v.v.
Stadslijn SL15: Goch - Nierswalde v.v.
Stadslijn SL16: Nierswalde - Asperden - Pfalzdorf v.v.
Stadslijn SL17: Goch - vliegveld Niederrhein v.v.
Stadslijn SL18: Kessel - Hommersum - Hassum v.v.
Externe links
Look Busreisen
Stadtbus Goch
Duits openbaarvervoerbedrijf
Bus in Nederland
Touringcarbedrijf
|
LOOK Busreisen (of Willi Look) is een Duits busbedrijf uit Kleef (Duits: Kleve) dat touringcars verhuurt en OV-lijndiensten aanbiedt.
| 2 |
busreis, lijndienst, busroute
|
9,354 |
AboutPage
|
1974006
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sarah%20Gries
|
Sarah Gries
|
Sarah Kim Gries (Siegburg, Duitsland, 3 maart 1990) is een Duits actrice, vooral bekend om haar rol in Die Wilden Kerle-films, waarvan er reeds vijf delen zijn verschenen. Hiervoor werd ze zowel door de audiovisuele als de filmindustrie genomineerd voor een Undine Award voor beste debutante.
In Die Wilden Kerle 2 & 3 speelde Gries onder andere aan de zijde van Konrad Baumann en Jimi Blue Ochsenknecht.
Filmografie
2003 Die Wilden Kerle
2003 Geschichten aus der Nachkriegszeit (TV)
2005 Die Wilden Kerle 2
2006 Die Wilden Kerle 3
2006 Nie mehr zweite Liga! (TV)
2007 Die Wilden Kerle 4
2008 Die Wilden Kerle 5
2008 SOKO KÖLN (TV)
2008 SOKO 5113 (TV)
2009 Barfuß bis zum Hals (TV)
Synchronisatie
2006 Das hässliche Entlein und ich
Prijzen
2004: Undine Award voor beste debutante.
Externe links
Sarah Kim Gries' informatiepagina
Duits acteur
|
Externe links
Sarah Kim Gries' informatiepagina
| 1 |
over ons, over deze site, informatiepagina
|
10,020 |
BankAccount
|
695364
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Rekening-courant
|
Rekening-courant
|
Het begrip rekening-courant heeft verschillende betekenissen.
Bankrekening
Vroeger werd deze term in het bankwezen (in Vlaanderen) gebruikt voor de bankrekening die de mogelijkheid gaf om zonder ingewikkelde procedures geld op te nemen tot een bepaalde limiet (zelfs al gaf dit aanleiding tot een negatief saldo) voor een vooraf vastgelegde reden. Bankrekeningen konden vroeger niet onder nul gaan tenzij het ging om een tijdelijk fenomeen, waarvoor de mogelijkheid vooraf was afgesproken en het moest over de financiering gaan van behoeften van een onderneming, niet van een gewone burger. Op dit moment is de mogelijkheid om een negatief saldo op een bankrekening te hebben een courante praktijk. In Vlaanderen wordt de benaming rekening-courant daarom niet meer gebruikt. In de relaties tussen banksector en de ondernemingswereld is de benaming 'rekening-courant' in het Vlaamse dagelijkse taalgebruik vervangen door kaskrediet. In Nederland heet een dergelijke bankrekening een betaalrekening.
Rekening-courant-verhouding tussen vennootschap en vennoot
Een andere betekenis van rekening-courant is de vordering of schuld die een vennoot heeft tegenover zijn vennootschap, buiten de inbreng van het kapitaalsaandeel. Een vennoot kan immers geld lenen aan of van zijn vennootschap. Deze rekening-courant wordt in de boekhouding van de vennootschap ingeschreven onder diverse vorderingen of diverse schulden. Zie voor de plaats in de boekhouding het minimum genormaliseerd rekeningenstelsel (voor België).
Debet en credit
De aanduiding "debet" of "credit" moet worden verstaan vanuit degene die de boekhouding voert.
Op een bankafschrift is dat dus de positie van de bank. Credit is een verplichting van de bank, dus een positief saldo voor de rekeninghouder. Debet is een negatief saldo van de rekeninghouder. In de boekhouding van de rekeninghouder is dat precies andersom.
Zie ook
Arrest Van den Berg/Van der Walle (derdenbeslag op kredietruimte)
Betaalrekening
Krediethypotheek
Rekening-courant (justitiële inrichting)
Betalingsverkeer
Krediet
Boekhouden
|
Bankrekening
Vroeger werd deze term in het bankwezen (in Vlaanderen) gebruikt voor de bankrekening die de mogelijkheid gaf om zonder ingewikkelde procedures geld op te nemen tot een bepaalde limiet (zelfs al gaf dit aanleiding tot een negatief saldo) voor een vooraf vastgelegde reden. Bankrekeningen konden vroeger niet onder nul gaan tenzij het ging om een tijdelijk fenomeen, waarvoor de mogelijkheid vooraf was afgesproken en het moest over de financiering gaan van behoeften van een onderneming, niet van een gewone burger. Op dit moment is de mogelijkheid om een negatief saldo op een bankrekening te hebben een courante praktijk. In Vlaanderen wordt de benaming rekening-courant daarom niet meer gebruikt. In de relaties tussen banksector en de ondernemingswereld is de benaming 'rekening-courant' in het Vlaamse dagelijkse taalgebruik vervangen door kaskrediet. In Nederland heet een dergelijke bankrekening een betaalrekening.
| 6 |
bankrekening, spaarrekening, betaalrekening
|
527 |
Thing
|
1764923
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Shared%20space
|
Shared space
|
Shared space (Nederlands; gedeeld ruimtegebruik) is een in Nederland ontwikkeld verkeersconcept dat de multifunctionaliteit, en daarmee de relatie tussen verkeersveiligheid en de omgeving, van de openbare ruimte centraal stelt. Deze variant van het woonerf is bedacht door verkeerskundige Hans Monderman. Belangrijk uitgangspunt is dat als verkeersruimtes zijn ingericht als verblijfsruimte, ze niet in de eerste plaats geïnterpreteerd zullen worden als verkeersruimte. Daartoe zijn richtinggevende kenmerken als verkeersborden, verkeerslichten en stoepranden zoveel als mogelijk afwezig. Verkeersremmende obstakels als fietsklemmen, zitbanken en bloembakken zijn wel in ruime mate geplaatst. Zo ontstaat in een verblijfsruimte waarin ook het verkeer van voetgangers, fietsen, scooters en auto's dient te worden afgewikkeld. Iedere verkeersdeelnemer wordt ter plekke aangesproken op eigen verantwoordelijkheidsgevoel en inzicht omdat aanwijzingen en ge- en verboden ontbreken. Onzekerheid over het gedrag van gemotoriseerde straatgebruikers kan leiden tot verdrongen mobiliteit. In zijn afscheidsartikel in Verkeerskunde als directeur van de SWOV pleit Peter van der Knaap in het kader van het verkeersveilig ontwerpen van woonstraten bij afwezigheid van een trottoir voor een 15 km/uur inrichting.
Verkeersveiligheid
Monderman’s motto was ‘Liever veiligheid met onzekerheid dan ongelukken met duidelijkheid’. Dit is in feite de essentie van door alle verkeersdeelnemers gebruikte gebieden in de openbare ruimte. Door het weghalen van aanwijzingen voor de automobilist wordt het straatbeeld onoverzichtelijker en neemt hierdoor de subjectieve veiligheid af. Doordat de subjectieve veiligheid afneemt zal een weggebruiker alerter en voorzichtiger rijgedrag vertonen, waardoor de objectieve veiligheid juist toeneemt. Uit onderzoek van Grontmij blijkt dat maatregelen die dat bevorderden een positief effect had op het aantal verkeersongevallen in Haren, een van de steden waar het shared space principe is ingevoerd. Belangrijk onderdeel is dat de inrichting van de openbare ruimte uitnodigt tot sociaal gedrag. De weggebruiker moet aan de omgeving kunnen zien wat gepast en ongepast is. Door middel van sociale interactie tussen de verschillende verkeersdeelnemers en het maken van oogcontact moet worden bepaald wie voorrang heeft en wat het gewenst gedrag is. De wegen zijn vrij van asfalt en er zijn geen stoepranden. De verschillende verkeersdeelnemers maken allemaal gebruik van dezelfde straat en voorschriften over het gebruik van die straat ontbreken. Doordat het gevoel van onveiligheid hierdoor toeneemt voelt de automobilist zich hopelijk uitgenodigd voorzichtig te rijden.
Leefbaarheid en ruimtelijke kwaliteit
Een ander doel van dit type weginrichting is het verbeteren van de leefbaarheid en de ruimtelijke kwaliteit. De straat wordt ingericht als verblijfsruimte waarin ook het verkeer zich dient te bewegen. Asfalt wordt vervangen door stenen bestrating en de verkeersborden bijna allemaal verwijderd. Hierdoor wordt de ruimtelijke kwaliteit van het gebied veranderd. Als men bij de inrichting uitgaat van de culturele en historische waarden van een gebied kan dit ook een factor zijn die de ruimtelijke kwaliteit verhoogt. Een goed ingericht gebied is aantrekkelijk voor het publiek. Voetgangers vormen een risicogroep aangezien zij gewend zijn zich op straat veilig te voelen in de aan hen toebedeelde ruimte. In gedeelde ruimtes zijn zij de factor die de subjectieve onveiligheid voor automobilisten verhoogt waardoor die gedwongen worden alerter zijn.
Nadelen
Er zijn negatieve kanten aan de 'gedeelde ruimtes' in het verkeer. Bepaalde risicogroepen zoals ouderen en gehandicapten ervaren door gebrek aan overzicht en duidelijkheid problemen bij het juist inschatten van complexe en drukke situaties. Inwoners van gebieden waar gedeelde ruimtes zijn aangelegd klagen er over dat ze zich daar onveilig voelen. Dit is het logisch gevolg van het principe dat een gevoel van onveiligheid noodzakelijk is om het systeem te laten werken.
Een ander nadeel is dat automobilisten de shared space gaan gebruiken als parkeerruimte, terwijl dat juist niet de bedoeling is. Dit is te regelen met een parkeerverbod van algemene aard. Zo is het verboden de auto te parkeren binnen vijf meter van een kruispunt, uitrit of oversteekplaats of op of nabij een kunstwerk. Bovendien mag de auto niet op een trottoir geparkeerd worden, noch op de rijbaan waarbij de doorstroming belemmerd wordt. Een gele band in de verharding functioneert prima als middel om parkeerders te weren. ‘Deze gele band hoeft natuurlijk niet een verfstreep te zijn; in de wetgeving staat nergens dat het geen streklijn in klinkers of een lijngoot mag zijn.’
Kanttekeningen
Ruimte delen op straat heeft een lange historie. Ten behoeve van de Childstreet conferentie van 2005 is door stedenbouwkundige Steven Schepel een rijk geïllustreerde historische schets van de woonstraat gemaakt. Daarin schetst hij de ontwikkeling van woonerven in Delft onder invloed van de enorme groei in automobiliteit in de jaren 1960 en de daarmee gepaard gaande problemen op het gebied van leefbaarheid en verkeersveiligheid.
In 2015 kijken verkeerspsycholoog Cees Wildervanck en Janneke Zomervrucht in een essay vanuit het perspectief van kwetsbare voetgangers en spelende kinderen terug op verschillende vormen van ruimte delen. De benadering van Monderman wordt daarin aangeduid als 'naakte straat' en wordt voor een aantal aspecten vergeleken met het woonerf.
Literatuur
Openbare ruimte in Fryslân, 20 jaar Regionaal Orgaan verkeersveiligheid Fryslân (2001), Harm Jan Stalman en Allard Wiersma
Verkeer en vervoer
|
Verkeersveiligheid
Monderman’s motto was ‘Liever veiligheid met onzekerheid dan ongelukken met duidelijkheid’. Dit is in feite de essentie van door alle verkeersdeelnemers gebruikte gebieden in de openbare ruimte. Door het weghalen van aanwijzingen voor de automobilist wordt het straatbeeld onoverzichtelijker en neemt hierdoor de subjectieve veiligheid af. Doordat de subjectieve veiligheid afneemt zal een weggebruiker alerter en voorzichtiger rijgedrag vertonen, waardoor de objectieve veiligheid juist toeneemt. Uit onderzoek van Grontmij blijkt dat maatregelen die dat bevorderden een positief effect had op het aantal verkeersongevallen in Haren, een van de steden waar het shared space principe is ingevoerd. Belangrijk onderdeel is dat de inrichting van de openbare ruimte uitnodigt tot sociaal gedrag. De weggebruiker moet aan de omgeving kunnen zien wat gepast en ongepast is. Door middel van sociale interactie tussen de verschillende verkeersdeelnemers en het maken van oogcontact moet worden bepaald wie voorrang heeft en wat het gewenst gedrag is. De wegen zijn vrij van asfalt en er zijn geen stoepranden. De verschillende verkeersdeelnemers maken allemaal gebruik van dezelfde straat en voorschriften over het gebruik van die straat ontbreken. Doordat het gevoel van onveiligheid hierdoor toeneemt voelt de automobilist zich hopelijk uitgenodigd voorzichtig te rijden.
| 1 |
item, object, ding
|
7,299 |
PropertyValue
|
5742336
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Microdata%20%28HTML%29
|
Microdata (HTML)
|
Microdata is een HTML-specificatie van Web Hypertext Application Technology Working Group (WHATWG), gebruikt om metadata te embedden in bestaande content op websites. Zoekmachines, webcrawlers en webbrowsers kunnen informatie verkrijgen van een website en het dan verwerken voor een betere ervaring voor de gebruiker. Zoekmachines profiteren hiervan door directe toegang tot de geordende data, omdat het hun de mogelijkheid geeft de content op websites te begrijpen en daardoor betere resultaten te geven aan gebruikers. Microdata gebruikt een ondersteunde woordenschat om een item te beschrijven en naam-waardeparen om waarden te geven aan de eigenschappen hiervan. Microdata is een poging om te zorgen voor een simpelere manier van het annoteren van HTML-elementen met machineleesbare tags, vergelijkbaar met RDFa en microformats.
Omdat het de W3C HTML Working Group in 2013 niet lukte iemand te vinden als editor voor de Microdata HTML-specificatie, werd de ontwikkeling gestopt met een "Opmerking". Echter, na die tijd zijn er twee nieuwe editors geselecteerd en zijn vijf nieuwere versies van de werkende concepten gepubliceerd.
Woordenschat
Microdata-woordenschatten kunnen geen semantiek of de betekenis van een item bieden. Webontwikkelaars kunnen een eigen woordenschat ontwerpen of een woordenschat van het web gebruiken. Een verzameling van een vaak gebruikte mark-upwoordenschat is gegeven door Schema.org schema's met onder andere: Persoon, "Plaats", Gebeurtenis, Organisatie, Product, Review, Review-aggregaat, Breadcrumb, Aanbieding, Aanbieding-aggregaat. De website schema.org was opgericht door zoekmachinebedrijven als Google, Microsoft, Yahoo! en Yandex, die allemaal microdata mark-up gebruiken voor het verbeteren van resultaten.
Voor sommige doeleinden is een ad-hoc woordenschat voldoende. Voor andere zal een woordenschat moeten worden ontworpen. Waar mogelijk worden auteurs aangemoedigd om een woordenschat te hergebruiken, omdat dit het makkelijker maakt content te hergebruiken.
Lokalisatie
Soms moeten zoekmachines voor specifieke regio's lokaal-specifieke extensies voor microdata geven. Bijvoorbeeld: Yandex, een grote zoekmachine in Rusland, ondersteund microformats als hCard (bedrijf contact informatie), hRecipe (recept voor eten), hReview (reviews) en geeft een eigen format voor het definiëren van de termen van encyclopedische artikelen. Deze extensie was gemaakt om de transliteratieproblemen op te lossen tussen Cyrillische en Latijnse alfabetten. Na de invoer van extra parameters van Schema's woordenschat, werd de indexatie van informatie in Russische websites beter.
Globale attributen
itemscope – Creëert het item en geeft aan dat afstammelingen van dit element er informatie over bevatten.
itemtype – Een geldige URL van een vocabulaire die het item en zijn eigenschappencontext beschrijft.
itemid – Geeft een unieke identificatie van het item aan.
itemprop – Geeft aan dat de bevattende tag de waarde van de opgegeven stemeigenschap bevat. De naam en de waardecontext van de eigenschap worden beschreven door het vocabulaire van het item. Eigenschappenwaarden bestaan meestal uit tekenreekswaarden, maar kunnen ook URL's gebruiken met behulp van het a element en het bijbehorende href kenmerk, het img element en het bijbehorende src kenmerk, of andere elementen die linken naar externe bronnen of deze insluiten.
itemref – Eigenschappen die geen afstammelingen zijn van het element met het kenmerk itemscope kunnen met dit kenmerk aan het item worden gekoppeld. Biedt een lijst met element-ID's (geen itemid 's) met aanvullende eigenschappen ergens anders in het document.
datetime – Geeft de datum of duur aan zoals gespecificeerd door de ISO 8601-norm.
Voorbeeld
De volgende HTML5-markup kan gevonden worden op een typische "Over mij"- of "Over"-pagina die informatie over het persoon bevat.
<section> Hallo, mijn naam is John Doe, ik ben een onderzoeksassistent afgestudeerd aan de Universiteit van Dromen.
Mijn vrienden noemen me Johnny.
Je kunt mijn homepage bezoeken op <a href="http://www.example.com/~JohnnyD">www.example.com/~JohnnyD</a>.
Ik woon op 1234 Peach Drive, Warner Robins, Georgia.</section>
Hier is dezelfde mark-up met Microdata van Schema.org:
<section itemscope itemtype="http://schema.org/Person">
Hallo, mijn naam is
<span itemprop="name">John Doe</span>,
ik ben een
<span itemprop="jobTitle">onderzoeksassistent afgestudeerd aan de</span>
<span itemprop="affiliation">Universiteit van Dromen</span>.
Mijn vrienden noemen me
<span itemprop="additionalName">Johnny</span>.
Je kunt mijn homepage bezoeken op
<a href="http://www.example.com/~JohnnyD" itemprop="url">www.example.com/~JohnnyD</a>.
<section itemprop="address" itemscope itemtype="http://schema.org/PostalAddress">
Ik woon op
<span itemprop="streetAddress">1234 Peach Drive</span>,
<span itemprop="addressLocality">Warner Robins</span>,
<span itemprop="addressRegion">Georgia</span>.
</section>
</section>
Zoals hierboven laat zien, Microdata-items kunnen genest zijn. In dit geval is een item met het type PostalAddress genest in een item met het type Person.
De volgende tekst laat zien hoe Google de Microdata krijgt van de code van hierboven. Ontwikkelaars kunnen websites testen met Microdata met Googles Rich Snippet Testing Tool.
Item
Type: http://schema.org/Person
name = John Doe
jobTitle = afgestudeerd onderzoeksassistent
affiliation = Universiteit van Dromen
additionalName = Johnny
url = http://www.example.com/~JohnnyD
address = Item(1)
Item 1
Type: http://schema.org/PostalAddress
streetAddress = 1234 Peach Drive
addressLocality = Warner Robins
addressRegion = Georgia
Dezelfde machineleesbare termen kunnen niet alleen worden gebruikt in HTML Microdata, maar ook in andere annotaties zoals RDFa of JSON-LD in de markup, of in een extern RDF-bestand in een serialisatie als RDF/XML, Notation3 of Turtle.
Ondersteuning
Servers: Google kan microdata gebruiken in zijn resultatenpagina's. Het was het geprefereerde fragmentformaat voor het sociale netwerk Google+.
Browsers: Vanaf juli 2021, ondersteunt geen enkele grote browser de Microdata DOM API. Opera ondersteunde het vanaf 11.60 (uitgebracht in 2011), maar heeft sindsdien de toepassing verwijderd. Firefox heeft het verwijderd in versie 49.
Externe links
HTML
Semantisch web
|
Microdata is een HTML-specificatie van Web Hypertext Application Technology Working Group (WHATWG), gebruikt om metadata te embedden in bestaande content op websites. Zoekmachines, webcrawlers en webbrowsers kunnen informatie verkrijgen van een website en het dan verwerken voor een betere ervaring voor de gebruiker. Zoekmachines profiteren hiervan door directe toegang tot de geordende data, omdat het hun de mogelijkheid geeft de content op websites te begrijpen en daardoor betere resultaten te geven aan gebruikers. Microdata gebruikt een ondersteunde woordenschat om een item te beschrijven en naam-waardeparen om waarden te geven aan de eigenschappen hiervan. Microdata is een poging om te zorgen voor een simpelere manier van het annoteren van HTML-elementen met machineleesbare tags, vergelijkbaar met RDFa en microformats.
| 1 |
eigenschapwaarde, kenmerkwaarde, waardeparen
|
8,213 |
CityHall
|
9061
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Oudewater
|
Oudewater
|
Oudewater () is een stad en gemeente in de Nederlandse provincie Utrecht. De plaats verkreeg stadsrechten in 1265 en kan daarmee worden beschouwd als de oudste stad in het Groene Hart. Oudewater ligt aan de monding van het riviertje de Lange Linschoten in de Hollandse IJssel. Oudewater heeft ruim 300 historische panden, 97 gemeentelijke monumenten en 127 rijksmonumenten en daarmee de hoogste monumenten-dichtheid van Nederland. De stad is bekend vanwege de 'Heksenwaag' uit 1545, werd rijk door de touw-industrie - wat de inwoners ook de bijnaam 'Geelbuiken' heeft opgeleverd - en was een van de twaalf steden die in 1572 de Eerste Vrije Statenvergadering bijwoonden. Met de slagzin Natuurlijk, Historisch, Kleurrijk - Dat is de Magie van Oudewater - wil het gemeentebestuur anno 2022 het groene buitengebied, de geschiedenis en de binnenstad van Oudewater onder de aandacht brengen.
Geschiedenis
Oudewater ontstond omstreeks 1100 in een meanderbocht waar de Lange Linschoten samenkomt met de Hollandse IJssel. De oorsprong van de naam Oudewater is niet bekend. Het meest waarschijnlijk is dat het een verbastering is van 'oude (uiter)waarden'.
Oudewater was strategisch gelegen in het grensgebied van het Graafschap Holland en het Sticht Utrecht. De stad verkreeg van de 38e bisschop van Utrecht - Hendrik van Vianden - rond 1265 stadsrechten. Dit maakte de stad een belangrijke grensvesting. Oudewater behoorde aanvankelijk tot het Sticht Utrecht. In 1280 verloor het Sticht de stad aan het graafschap Holland. Oudewater werd in 1401 belegerd tijdens de Arkelse Oorlogen. Pas bij de herziening van de provinciegrenzen in 1970 werd Oudewater na bijna 700 jaar weer onderdeel van Utrecht.
Oudewater nam op 19 juli 1572 met elf andere steden deel aan de Eerste Vrije Statenvergadering in Dordrecht. In deze vergadering werd de basis gelegd voor een Nederlandse republiek onder 'leiding' van het Huis van Oranje. De bevolking van de stad werd als gevolg hiervan na een korte belegering op 7 augustus 1575 door een Spaans leger uitgemoord. Het beleg en de inname van Oudewater staat bekend als de Oudewaterse moord. Deze catastrofe wordt nog jaarlijks herdacht. Tijdens de inname van de stad ontstond een brand die een groot deel van de middeleeuwse bebouwing in de as legde.
Oudewater was in de 16e en 17e eeuw een belangrijke producent van touw en was daarmee een welvarende stad. Dit touw werd onder meer gebruikt voor de schepen van de Verenigde Oostindische Compagnie. Een groot aantal panden in de historische binnenstad dateert nog van deze periode van welvarende wederopbouw na de Oudewaterse Moord.
Voor de productie van het touw werd hennep als grondstof gebruikt. Dit werd in de wijde omgeving van Oudewater verbouwd. Tijdens het bewerkingsproces van deze hennep kwam het gele plantensap op de schorten van de touwslagers. De inwoners van het stadje heten daarom tot op vandaag geelbuiken. Tot ver in de 19e eeuw waren er volop touwslagers in Oudewater. Tegenwoordig heeft Oudewater nog een onderneming in de touwindustrie: touwfabriek G. van der Lee. Deze touwfabriek, opgericht in 1545, was tot 2013 het oudste nog bestaande familiebedrijf van Nederland.
Na het Twaalfjarig bestand raakte Oudewater minder betrokken bij de Opstand. De vestingwerken werden in de daaropvolgende jaren verwaarloosd, wat ertoe leidde dat de stad zich op 25 juni van het rampjaar 1672 genoodzaakt zag zich - zonder strijd - over te geven aan de Fransen. Het reeds tot een ruïne verworden Huis te Vliet bleef echter in Staatse handen en vormde een uitvalsbasis voor aanvallen op de Fransen. Na 1672 werd Oudewater versterkt en ging het als vestingstad deel uitmaken van de Oude Hollandse Waterlinie.
In de 17e en 18e eeuw verloor de stad haar rol van betekenis in Holland. De netten- en touwfabricage bleef van groot economisch belang, terwijl het inwoneraantal stabiel was, op minder dan 2.000. In 1808 waren nog slechts 20 van de 52 lijnbanen in bedrijf. Het wegvallen van de touwindustrie, mede door de industrialisatie, leidde tot een verarming van Oudewater. In 1857 werden de wallen geslecht, de vestingwerken en stadspoorten afgebroken. Dezelfde periode kenmerkte zich door emancipatie van het katholieke volksdeel, leidend tot de bouw van de Sint-Franciscuskerk, een klooster, een ziekenhuis en verschillende scholen.
Van 1855 tot 1936 had Oudewater een treinstation in Papekop aan de spoorlijn Utrecht - Rotterdam, die door de gemeente liep. Van 1906 tot 1931 reed er een paardentram tussen Oudewater en het station, de tramlijn Oudewater - Papekop. Tussen 1931 en 1936 was er een busdienst. Eerder al, van 1883 tot 1907, was Oudewater per tram verbonden met Gouda door de tramlijn Gouda - Oudewater. In 1936 werden het station en de tramlijn opgeheven.
Aan het begin van de 20e eeuw verkeerden veel panden in de binnenstad, na jarenlange verwaarlozing door armoede, in erbarmelijke toestand. In 1910 spande de Remonstrantse Broederschap zich in voor herstel van het geboortehuis van Jacobus Arminius. In 1936 werd de Waag stevig gerestaureerd. Veel van de monumentale panden in de binnenstad volgden dit voorbeeld. Na de Tweede Wereldoorlog breidde Oudewater uit met een aantal woonwijken, voornamelijk ten noorden van de historische binnenstad. In 1970 werd Hoenkoop bij de gemeente gevoegd, waarmee het inwonertal boven de 5000 kwam. In 1989 werden de voormalige gemeenten Snelrewaard en een deel van Willeskop bij de gemeente gevoegd.
In 2015 is het 750-jarig "jubileum" van de stadsrechten van Oudewater uitbundig gevierd, onder meer met een bezoek van Koning Willem-Alexander aan de stad op 3 juli 2015.
Geografie
De gemeente Oudewater omvat naast de stad Oudewater de voormalige gemeenten Hoenkoop, Snelrewaard en een deel van Willeskop. In 1989 zijn de kernen Papekop en Hekendorp uit de opgeheven gemeente Driebruggen bij de gemeente Oudewater gevoegd. Oudewater hoort sinds 1970 bij de provincie Utrecht, daarvoor was het een deel van Zuid-Holland. De gemeente heeft een oppervlakte van 40,17 km², waarvan 1 km² water.
De gemeente Oudewater ligt middenin het Groene Hart. De omgeving kenmerkt zich door lintbebouwing met een grote rol voor veeteelt. De meeste bebouwing van de kern Oudewater ligt als een krans rond het historische centrum ten noorden van de Hollandse IJssel. Het deel van de gemeente ten zuiden van deze rivier ligt in de Lopikerwaard.
Demografie
De gemeente Oudewater heeft inwoners () die verspreid wonen over de kernen Oudewater, Snelrewaard, Hekendorp, Hoenkoop en Papekop. De stad Oudewater zelf heeft inwoners ().
Bezienswaardigheden
Oudewater heeft veel monumenten. De binnenstad is voor een groot deel tot beschermd stadsgezicht verklaard en heeft 95 gemeentelijke monumenten en 127 rijksmonumenten. Oudewater heeft in totaal ruim 300 historische panden en is daarmee de stad met de hoogste monumentendichtheid van Nederland.
In 2015 zijn in het historische centrum van de stad replica’s van 26 schilderijen van de in Oudewater geboren kunstschilder Gerard David aangebracht. Ook zijn op verschillende plaatsen foto’s van de betreffende locatie uit het begin van de 20e eeuw aangebracht.
De Waag, die sinds de 16e eeuw dienstdoet als heksenwaag.
Het geboortehuis van Jacobus Arminius, een in Oudewater geboren theoloog die de grondlegger van de Arminiaanse leer is.
Touwmuseum ‘De Baanschuur’ waarin de geschiedenis van Oudewater en het touw gepresenteerd wordt.
De Grote of Sint-Michaëlskerk uit de 15de eeuw, een driebeukige hallenkerk met zadeldaktoren uit circa 1300.
Het Stadhuis van Oudewater, met gevel in renaissancestijl, uit 1588.
De Oud-katholieke kerk H.H. Michael- en Johannes de Doper uit 1882.
De Rooms-katholieke Sint-Franciscuskerk, een neogotisch gebouw uit 1881, ontworpen door E.J. Margry. Samen met de naastgelegen school, Sint-Fransiscusklooster en ziekenhuis vormde dit het Rooms-Katholieke centrum van Oudewater.
De Rooms-katholieke begraafplaats Oudewater, met een kapel en het in 2019 gerestaureerde graf van streekromanschrijver Herman de Man
De Hervormde begraafplaats Oudewater, waarvan het toegangshek en het mausoleum de status van rijksmonument hebben.
De voormalige openbare basisschool, een neo-renaissancistisch pand uit 1882 van architect M.C. van Wijngaarden.
Het borstbeeld van Swiebertje, de zwerver uit de NCRV-televisieserie, dat in 2003 werd onthuld door de acteur Joop Doderer, die deze rol speelde.
De ruïne van het huis Te Vliet.
Inwoners van Oudewater
In Oudewater woont de grootste groep naamdragers van de naam Boere van Nederland. In 2007 droegen 104 personen deze naam.
Albert van Ouwater 1410~1415?-ca. 1475, kunstschilder
Gerard David 1460-1523, kunstschilder behorende tot de Vlaamse Primitieven
Rudolphus Snel van Royen 1546-1613, wiskundige
Jacobus Arminius 1560-1609, voorman van de remonstranten (arminianen) in het begin van de 17e eeuw
Cornelius de Jong van Rodenburgh, 1762-1838, zeekapitein
Jacobus van Wijk Roelandszoon 1781-1847, geograaf
Hendrikus Albertus Lorentz 1871-1944, leider van twee expedities in Nederlands-Nieuw-Guinea
Herman de Man 1898-1946, schrijver
Jan Montyn 1924-2015, beeldend kunstenaar
Gert Koffeman 14 maart 1948, politicus CDA
John Spek 18 december 1950, beeldend kunstenaar
Koert Westerman 14 december 1964, sportjournalist
Donny de Groot 16 augustus 1979, voetballer
Diede de Groot 19 december 1996, rolstoeltennisster
Politiek en bestuur
Na de verkiezingen van maart 2018 was Oudewater de een-na-laatste gemeente in Nederland waar een coalitie tot stand kwam. Vanaf november 2018 had de partij De Onafhankelijken - na het vertrek van een raadslid - een zetel minder en werd door het bewuste raadslid de nieuwe partij De Wakkere Geelbuik opgericht. Het college van B&W werd gevormd door burgemeester Danny de Vries en de wethouders Walther Kok (De Onafhankelijken), Bas Lont (ChristenUnie-SGP) en, na vertrek van Bob Duindam (VVDenD66), Marieke Teunissen. Teunissen vertrok ook tussentijds, ze werd burgemeester van Scherpenzeel. Op 24 november 2022 nam Ivo ten Hagen (VVD) haar plaats in het college in.
Sport
Vanaf het jaar 1933 zijn er twee voetbalverenigingen in Oudewater: OVS Oudewater en UNIO. Door een teruglopend aantal jeugdleden in Oudewater zien zaterdagclub OVS en zondagclub UNIO echter noodzaak om te fuseren tot FC Oudewater. In november 2015 wordt door leden van beide verenigingen met een overtuigende meerderheid gestemd vóór de fusie. De leden stemmen hiermee ook in voor prestatief voetbal op de zaterdag en kiezen ook automatisch voor het huidige logo en tenue en voor de kantine van UNIO als nieuw 'hoofdkwartier'. Het laatste betekent een kleine verhuizing voor de leden van OVS, omdat beide clubs al op "Sportpark Markveld" speelden. Doordat de fusieclub ook besluit op de zaterdag te gaan spelen neemt de club de plek van OVS Oudewater, dat in het seizoen 2015/16 in de Vierde klasse zaterdag speelde, in de Vierde klasse in. Ondanks dat UNIO in het seizoen 2015/16 nog uitkwam in de Tweede klasse zondag.
De clubkleuren van de nieuwe fusieclub bestaan uit een combinatie van de rood/witte tenues van OVS en de blauw/gele tenues van UNIO.
Het eerste herenelftal speelt in 2022 in de Tweede klasse en het eerste elftal van de dames in de Derde klasse.
Monumenten en beelden
De gemeente Oudewater kent een groot aantal rijks -en oorlogsmonumenten. Tevens bevinden zich enkele kunstwerken in de openbare ruimte, zie:
Lijst van rijksmonumenten in Oudewater (gemeente)
Lijst van gemeentelijke monumenten in Oudewater
Lijst van oorlogsmonumenten in Oudewater
Lijst van beelden in Oudewater
Trivia
Oudewater was het decor voor de openluchtopnames van de televisieserie Swiebertje.
In Oudewater zijn veel opnames gemaakt voor de jeugdserie Ernst, Bobbie en de rest.
Inwoners van Oudewater worden ‘Geelbuiken’ genoemd. Deze term stamt uit de touwgeschiedenis: touwslagers liepen over straat met dikke, gele bundels hennep voor de buik.
Afbeeldingen
Panorama
Plaats in Utrecht
|
De Waag, die sinds de 16e eeuw dienstdoet als heksenwaag.
Het geboortehuis van Jacobus Arminius, een in Oudewater geboren theoloog die de grondlegger van de Arminiaanse leer is.
Touwmuseum ‘De Baanschuur’ waarin de geschiedenis van Oudewater en het touw gepresenteerd wordt.
De Grote of Sint-Michaëlskerk uit de 15de eeuw, een driebeukige hallenkerk met zadeldaktoren uit circa 1300.
Het Stadhuis van Oudewater, met gevel in renaissancestijl, uit 1588.
De Oud-katholieke kerk H.H. Michael- en Johannes de Doper uit 1882.
De Rooms-katholieke Sint-Franciscuskerk, een neogotisch gebouw uit 1881, ontworpen door E.J. Margry. Samen met de naastgelegen school, Sint-Fransiscusklooster en ziekenhuis vormde dit het Rooms-Katholieke centrum van Oudewater.
De Rooms-katholieke begraafplaats Oudewater, met een kapel en het in 2019 gerestaureerde graf van streekromanschrijver Herman de Man
De Hervormde begraafplaats Oudewater, waarvan het toegangshek en het mausoleum de status van rijksmonument hebben.
De voormalige openbare basisschool, een neo-renaissancistisch pand uit 1882 van architect M.C. van Wijngaarden.
Het borstbeeld van Swiebertje, de zwerver uit de NCRV-televisieserie, dat in 2003 werd onthuld door de acteur Joop Doderer, die deze rol speelde.
De ruïne van het huis Te Vliet.
| 1 |
stadhuis, gemeentehuis, stadskantoor
|
3,255 |
ProfilePage
|
176628
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pascal%20Vyncke
|
Pascal Vyncke
|
Pascal Vyncke (14 mei 1985) is de oprichter van de website SeniorenNet, een website die zich richt op de 50-plusser. Verder is hij schrijver van de boeken Internet na 50, Veilig op het internet en Computeren na 50.
Internet na 50 is een boek waarin diverse aspecten van het internet worden uitgelegd speciaal voor oudere internetgebruikers, zowel beginners als gevorderden. Het boek Veilig op het internet legt uit hoe men veilig surfen kan op het internet: van dit boek verscheen in 2007 een nieuwe versie onder de titel Veilig surfen na 50.
Vyncke publiceerde vanaf eind 2007 het maandblad Pasc@l. Eind 2008 verdween het maandblad en werd de opvolger Daarom! aangekondigd. Wegens een terugval op de advertentiemarkt werd begin 2009 echter besloten dit tijdschrift toch niet uit te geven.
Prijzen
SeniorenNet haalde na Google.be de tweede plaats van de "Site van het Jaar 2005" (in de categorie 'professionele site').
Vyncke won in 2005 de "Wablieftprijs" voor SeniorenNet en zijn boek Internet na 50 en Veilig op het internet.
Internetmeme
In mei 2009 werd de toenmalige profielpagina van Pascal Vyncke op SeniorenNet opgemerkt door een bezoeker. Deze had zijn twijfels bij de correctheid van de uitspraken op de pagina. Meteen sprongen veel andere internetgebruikers mee op de kar. Ze schreven via Twitter verschillende ontdekkingen, uitspraken en technologieën onterecht toe aan Vyncke.
Externe links
Profielpagina van Pascal Vyncke
Vlaams schrijver
|
Internetmeme
In mei 2009 werd de toenmalige profielpagina van Pascal Vyncke op SeniorenNet opgemerkt door een bezoeker. Deze had zijn twijfels bij de correctheid van de uitspraken op de pagina. Meteen sprongen veel andere internetgebruikers mee op de kar. Ze schreven via Twitter verschillende ontdekkingen, uitspraken en technologieën onterecht toe aan Vyncke.
| 1 |
profielpagina, webpagina, gebruikersprofiel
|
620 |
Audience
|
4793315
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Leesmuseum%20voor%20Vrouwen
|
Leesmuseum voor Vrouwen
|
Het Leesmuseum voor Vrouwen (niet te verwarren met het Haagse Damesleesmuseum) te Amsterdam was een vroege openbare bibliotheek waar vrouwen konden lezen. Het werd in 1877 opgericht en in 1966 opgeheven.
Organisatie
Er bestonden al meerdere leesmusea, zoals het Amsterdamse Leesmuseum uit 1800. Hier waren vrouwen echter meestal niet toegestaan, wat er toe leidde dat er leesmusea speciaal voor vrouwen werden opgericht. Dit gebeurde in Amsterdam in 1877 door onder andere Elise Haighton, Wilhelmina Mercier-Meder, de schoonzuster van Helena Mercier en vijf anderen. 80 leden sloten zich bij hen aan en betaalden een jaarlijkse contributie van 10 gulden.
Het Leesmuseum voor Vrouwen groeide in de beginjaren uit tot ongeveer 150 leden, tussen 1888 en 1897 waren het er in totaal 321 en in 1913 stonden er 1080 vrouwen ingeschreven. In 1899 kon het museum een betaalde bibliothecaresse aannemen. Er waren 1,439 werken in het Leesmuseum te vinden, naast Nederlands ook in het Engels, Frans en Duits en naast romans en klassieke literatuur ook kranten, populairwetenschappelijke boeken en tijdschriften. Auteurs die beschikbaar waren zijn onder andere Multatuli, Bosboom-Toussaint en George Sand. Ook teksten over de maatschappelijke positie van de vrouw waren aanwezig. Er werd geregeld gedebatteerd over de invoer van bepaalde werken, bijvoorbeeld de boeken van Emile Zola.
Leden moesten boven de 16 jaar zijn (vanaf 1901 18 jaar) en door een ander lid worden voorgedragen waarna ze na ballotage werden toegelaten. De doelgroep was voornamelijk de hogere middenklasse, aangezien er voor armere lagen van de bevolking Nutsbibliotheken waren opgericht. Enkele figuren uit de vrouwenbeweging waren lid van het Leesmuseum, zoals Helena Mercier en Henriette van der Mey. Aletta Jacobs wilde ook lid worden, maar zag hier van af omdat er geen medische literatuur beschikbaar was. Zij werd als een van de uitzonderingen lid van het oude Leesmuseum uit 1800.
Het museum was ook lid van de Nationale Vrouwenraad. Het archief is te vinden bij het Stadsarchief Amsterdam en een deel van de collectie bij de Universiteitsbibliotheek van Amsterdam.
Vrouwengeschiedenis
Bibliotheek in Amsterdam
|
Organisatie
Er bestonden al meerdere leesmusea, zoals het Amsterdamse Leesmuseum uit 1800. Hier waren vrouwen echter meestal niet toegestaan, wat er toe leidde dat er leesmusea speciaal voor vrouwen werden opgericht. Dit gebeurde in Amsterdam in 1877 door onder andere Elise Haighton, Wilhelmina Mercier-Meder, de schoonzuster van Helena Mercier en vijf anderen. 80 leden sloten zich bij hen aan en betaalden een jaarlijkse contributie van 10 gulden.
Het Leesmuseum voor Vrouwen groeide in de beginjaren uit tot ongeveer 150 leden, tussen 1888 en 1897 waren het er in totaal 321 en in 1913 stonden er 1080 vrouwen ingeschreven. In 1899 kon het museum een betaalde bibliothecaresse aannemen. Er waren 1,439 werken in het Leesmuseum te vinden, naast Nederlands ook in het Engels, Frans en Duits en naast romans en klassieke literatuur ook kranten, populairwetenschappelijke boeken en tijdschriften. Auteurs die beschikbaar waren zijn onder andere Multatuli, Bosboom-Toussaint en George Sand. Ook teksten over de maatschappelijke positie van de vrouw waren aanwezig. Er werd geregeld gedebatteerd over de invoer van bepaalde werken, bijvoorbeeld de boeken van Emile Zola.
Leden moesten boven de 16 jaar zijn (vanaf 1901 18 jaar) en door een ander lid worden voorgedragen waarna ze na ballotage werden toegelaten. De doelgroep was voornamelijk de hogere middenklasse, aangezien er voor armere lagen van de bevolking Nutsbibliotheken waren opgericht. Enkele figuren uit de vrouwenbeweging waren lid van het Leesmuseum, zoals Helena Mercier en Henriette van der Mey. Aletta Jacobs wilde ook lid worden, maar zag hier van af omdat er geen medische literatuur beschikbaar was. Zij werd als een van de uitzonderingen lid van het oude Leesmuseum uit 1800.
| 1 |
doelgroep, doelgroepomschrijving, geografisch gebied
|
11,462 |
GovernmentService
|
498227
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/E-formulier
|
E-formulier
|
E-formulier (digitale voorziening), een digitaal formulier.
E-formulier (Europese sociale voorzieningen), Europese formulieren voor sociale voorzieningen.
|
E-formulier (digitale voorziening), een digitaal formulier.
E-formulier (Europese sociale voorzieningen), Europese formulieren voor sociale voorzieningen.
| 2 |
overheidsdienst, sociale voorzieningen, overheidssubsidie
|
7,853 |
Notary
|
628663
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Boedelbeschrijving
|
Boedelbeschrijving
|
De boedelbeschrijving (Frans: inventaire) is een procedure of rechtsfiguur bekend uit veel rechtssystemen die ten doel heeft de omvang, samenstelling en waarde van een nalatenschap, een gemeenschappelijk vermogen, een onverdeeldheid of van onder bewind gestelde goederen vast te stellen, zowel van het positief als het negatief. In het Belgisch recht is de boedelbeschrijving geregeld in de artikelen 1175 tot 1184 van het Gerechtelijk Wetboek (Ger.W.). Het Nederlands recht noemt de boedelbeschrijving als verplichting van onder andere een bewindvoerder, curator, vruchtgebruiker, fideï-commisaris, erfrechtelijk executeur en vereffenaar, de algemene regeling staat in het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering, Derde afdeling.
België
Voorwaarden
De volgende personen hebben het recht om te eisen dat er een boedelbeschrijving zou worden opgemaakt (art. 1177, eerste lid samen gelezen met art. 1167 Ger.W.):
personen die aanspraak maken op een recht in het gemeenschappelijk huwelijksvermogen, in de nalatenschap of de onverdeeldheid;
personen die een verzegeling van de goederen hebben verkregen;
en de schuldeisers, voor zover zij een uitvoerbare titel hebben of een titel die door de vrederechter wordt erkend.
Om over te gaan tot een boedelbeschrijving, moeten deze personen voldoen aan twee voorwaarden. Ten eerste moeten ze een ernstig belang in de bewaring van de goederen aantonen. Ten tweede dienen zij hiertoe machtiging te vragen aan de vrederechter (art. 1177, eertste lid Ger.W.). Deze tweede voorwaarde geldt niet voor boedelbeschrijvingen van een nalatenschap of gemeenschappelijk huwelijksvermogen die gebeuren op vraag van een erfgenaam, algemene legataris, legataris onder algemene titel, echtgenoot of testamentuitvoerder.
Procedureverloop
Aanduiding van de notaris
De boedelbeschrijving zal vervolgens worden opgemaakt door een notaris en worden opgenomen in een notariële akte (art. 1177, eerste lid Ger.W.). De personen die de boedelbeschrijving vorderen, mogen zelf de notaris kiezen. Komen zij niet tot overeenstemming, dan zal de vrederechter de notaris aanduiden (art. 1178 Ger.W.).
De notaris zal vervolgens alle belanghebbende partijen oproepen om aanwezig te zijn op de boedelbeschrijving. Deze oproep moet gebeuren met een gerechtdeurwaardersexploot of een aangetekende brief, ten minste acht dagen voorafgaand aan de boedelbeschrijving (art. 1179 Ger.W.).
Opmaak van de notariële akte
De boedelbeschrijving bevat verschillende onderdelen. Het gaat om de beschrijving en de schatting van de roerende goederen, de ontleding van de titels en papieren, de opgave van de verklaringen door de belanghebbenden gedaan ten laste of ten bate van de boedel (art. 1175, tweede lid Ger.W.). De boedelbeschrijving vindt plaats op de plaatsen waar de te beschrijven voorwerpen zich bevinden (art. 1182, eerste lid Ger.W.).
De notariële akte van boedelbeschrijving bevat onder andere de identiteit van de verzoekers, de reden van de boedelbeschrijving, een schatting van de roerende goederen, een oplijsting van de gelden, effecten, aandelen, obligaties en bankrekeningsaldo's enz. De akte maakt tevens melding van de eventuele verklaringen die de belanghebbenden hebben afgelegd, alsook de vragen die aan de partijen werden gesteld en de antwoorden daarop. Daarnaast moet de akte vermelden aan wie de beschreven goederen zullen worden toevertrouwd. Vervolgens moet de notaris de betrokkenen in de akte waarschuwen voor de straffen die de wet uitvaardigt tegen hen die zich schuldig maken aan het wegmaken of helen van voorwerpen (art. 2.3.15 en art. 4.48 BW) of aan meineed (art. 1183 Ger.W.).
Op het einde van de werkzaamheden moet de notaris de eed afnemen van degenen die in het bezit geweest zijn van de voorwerpen of die de plaatsen bewoond hebben. Zij moeten zweren dat zij niets hebben verduisterd, en dat zij van zodanige verduistering geen kennis dragen. Ook hier maakt de notaris melding van in de akte (art. 1183, 11° Ger.W.).
Wettelijk voorgeschreven boedelbeschrijvingen
In sommige gevallen schrijft de wet voor dat er een boedelbeschrijving dient te gebeuren, zoals bij een wijziging van het huwelijksstelsel (art. 2.3.8 BW), bij de ontbinding van het wettelijk stelsel (art. 2.3.42 BW), de vererving van het vruchtgebruik door de langstlevende echtgenoot of wettelijk samenwonende (art. 4.21 en 4.23, §5 BW), telkens wanneer de Staat aanspraak doet gelden op een erfloze nalatenschap (art. 4.33, eerste lid BW), bij de aanvaarding van een nalatenschap onder voorrecht van boedelbeschrijving (art. 4.50 BW), in geval van onbeheerde nalatenschappen (art. 4.58, §2, eerste lid BW) enz. In de meeste gevallen kunnen de partijen echter onderling van de boedelbeschrijving afzien.
Nederland
Het Nederlands recht bevat in het Wetboek Burgerlijke Rechtsvordering (Rv), Derde afdeling, de regeling voor de boedelbeschrijving, artikel 674 bepaalt wat een boedelbeschrijving moet bevatten. In andere wetten zijn verplichtingen opgenomen voor het maken van een boedelbeschrijving; deze geldt voor een bewindvoerder, curator, vruchtgebruiker (art. 3:205 lid 1 BW), fideï-commisaris, erfrechtelijk executeur (art. 4:146 lid 2 BW) en vereffenaar(s) van een nalatenschap (4:211 lid 3 BW. Het kan gaan om een eenmalige of jaarlijkse verplichting. Verder is een boedelbeschrijving nodig bij het beheer, de afwikkeling en verdeling van een gemeenschap van goederen om inzichtelijk te maken waaruit de gemeenschap bestaat en wat de waarde is van de goederen. Een belanghebbende kan de kantonrechter verzoeken een bevel tot boedelbeschrijving te geven (art. 672 lid 1 Rv). Een boedelbeschrijving kan meestal worden gemaakt bij onderhandse akte, soms is er een notaris voor nodig, bijvoorbeeld als er minderjarige rechthebbenden zijn.
Bij de verdeling of vereffening van een goederengemeenschap moeten eerst alle schulden worden voldaan, lopende contracten opgezegd e.d., is de boedel 'vereffend', begint de fase van de verdeling, het bepalen wie wat krijgt en wat wordt verkocht, waarna iedere deelgenoot een gelijk deel (in waarde) verkrijgt.
Gerechtelijk recht in België
Recht
|
Aanduiding van de notaris
De boedelbeschrijving zal vervolgens worden opgemaakt door een notaris en worden opgenomen in een notariële akte (art. 1177, eerste lid Ger.W.). De personen die de boedelbeschrijving vorderen, mogen zelf de notaris kiezen. Komen zij niet tot overeenstemming, dan zal de vrederechter de notaris aanduiden (art. 1178 Ger.W.).
| 4 |
notaris, notariskantoor, notariële diensten
|
11,676 |
Recipe
|
79202
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/C%C3%B3rdoba%20%28Spanje%29
|
Córdoba (Spanje)
|
Córdoba is een stad in Andalusië in het zuiden van Spanje. Het is de hoofdstad van de provincie Córdoba. De stad ligt op 122 meter boven zeeniveau, aan de rivier de Guadalquivir en aan de voet van het gebergte Sierra Morena. In 2005 had ze 321.165 inwoners, waarmee het de derde stad van Andalusië is. Het is de warmste stad van Europa: de temperatuur stijgt elk jaar weer geregeld boven de 35 °C.
Córdoba was ooit een van de belangrijkste steden ter wereld, in de 10de eeuw zelfs de op een na grootste, met een voor die tijd ongekend hoog inwonertal van rond de 500.000. Het was de hoofdstad van het middeleeuwse emiraat Córdoba, later het kalifaat Córdoba. Uit die tijd zijn talrijke monumenten overgebleven, waarvan de Mezquita het bekendste is. Sinds 1984 staat het historische centrum van de stad op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.
De stad is de geboorteplaats van filosofen als Seneca, Averroes en Maimonides. In culinaire kringen is Córdoba bekend vanwege het gerecht Rabo de Toro, een stoofpot van stierenstaart.
Als gevolg van de Spaanse kolonisaties dragen op het Amerikaanse continent meer dan 1000 plaatsen de naam Córdoba. De belangrijkste daarvan is Córdoba in Argentinië.
Geschiedenis
De eerste permanente bewoners van het gebied rond Córdoba waren de Tartessos. Ze dolven er koper en zilver. In de loop van de jaren begonnen zij ook met het bebouwen van het land, wat later de basis van de economie zou vormen. Tijdens de opkomst van de Carthagen verscheen de eerste bekende naam van de stad: “Karduba”. Die naam was een samentrekking van Kart-Juba (Stad van Juba), naar een Numidische generaal genaamd Juba, die het leven verloor in de omgeving van de stad, rond 250 v.Chr.
De Romeinse Tijd
In het jaar 206 v.Chr. werd Karduba veroverd door de Romeinen na de Slag van Ilipa. Zij gaven de stad een nieuwe naam, namelijk “Corduba”. Rondom 113 v.Chr. had Corduba al een eigen Romeins forum en in het jaar 80 v.Chr. werden de eerste munten geslagen. In 49 v.Chr. gebruikte Julius Caesar Corduba als regeringscentrum voor de steden van het toenmalige rijk “Hispania Ulterior”. Na de strijd tussen Caesar en de Romeinse aristocraat Pompeius werden in 27 v.Chr. de Spaanse provincies compleet gereorganiseerd. Vanaf dat moment werd Corduba de hoofdstad van de provincie Hispania Baetica, wat neerkomt op de huidige Spaanse regio’s Andalusië en Extremadura. In de daaropvolgende eeuwen groeide de stad erg snel en kreeg ze haar eigen koninklijk paleis, amfitheater, tempel, circus, drie aquaducten met bronzen versieringen, verscheidene fonteinen en een groot theater. Door deze Romeinse productiviteit had Corduba rond 300 na Chr. meer belangrijke gebouwen dan Rome.
De belangrijkste Romeinse keizers die in deze tijd o.a. Corduba regeerden waren:
Claudius
Nero
Domitianus
Marcus Aurelius
In de 3de eeuw kreeg Corduba te maken met het christendom. De stad kreeg in die periode namelijk haar eerste eigen bisschop, de leider van het Concilie van Nicaea. Hij werd de rechterhand van keizer Constantijn de Grote en had daardoor veel invloed op het beleid van het gehele rijk. Deze christelijke aanwezigheid verklaart ook de weerstand van Corduba tegen de opkomst van de ariaanse Visigoten in de daaropvolgende eeuwen.
De Byzantijnse en Visigotische Tijd
In het jaar 411, na de val van het West-Romeinse Rijk en tijdens de Grote Volksverhuizing, werd Corduba tijdelijk bezet door Vandalen. Deze indringers gaven ook hun naam aan het huidige Andalusië, afgeleid van “Vandalucía”. Aan het begin van deze periode was Corduba een onafhankelijke stad, maar toch behielden de Romeinse instituties enigszins hun macht. In 550 werd Corduba echter veroverd door de Byzantijnse Justinianus I, en in 572 door de Visigotische koning Leovigild. Deze laatste werd de eerste Visigotische koning. Hij voelde zich dusdanig machtig dat hij munten liet slaan met zijn naam erop. In de 6de eeuw werd er een groot aantal Visigotische monumenten in de stad gebouwd, zoals de Byzantijnse kerk Santa Clara, de kerk van de Drie Heiligen en de basiliek van San Vicente Mártir.
Er was veel opstand tegen dit nieuwe bewind en de katholieke bevolking van Corduba had moeite met het accepteren van een niet-katholieke koning. Door deze onrust en instabiliteit verloor de stad een deel van haar oorspronkelijke macht en werd het oude Hispalis (het huidige Sevilla) aanzienlijk belangrijker.
Moorse Tijd
Vanaf 711 werd een groot deel van het huidige Zuid-Spanje veroverd door de Moren, onder leiding van Tariq ibn Zijad. Ook Córdoba wordt ingenomen. Het is politiek gezien zeer instabiel: in de 30 jaar tussen 716 en 747 regeerden in totaal 19 stadhouders in Córdoba. In 756 veranderde het oude Corduba in de hoofdstad van de “Emiraat van Córdoba”, een onafhankelijke staat die over het hele Moorse rijk Al-Andalus regeerde. Het werd opgericht door de Umayyadische prins Abd Al-Rahman, die de kleinzoon was van de Umayyadische kalief Hisham.
In 912 veranderde de staat in het nog machtigere kalifaat Córdoba, opgericht door Abd al Rahman III (880 - 961). In het jaar 1000 was Córdoba uitgegroeid tot de grootste stad ter wereld met officieel 450.000 inwoners (volgens sommige bronnen meer dan 1 miljoen). Het was het belangrijkste financiële, commerciële en culturele centrum van de wereld. In die periode werd ook de indrukwekkende Mezquita gebouwd en de chique wijk Medina Azahara, nu een van de cultuurschatten van Spanje. Ook beschikte de bevolking van Córdoba over de grootste bibliotheek ter wereld met 400.000 boeken.
Aan de bloeiperiode van het rijk van Córdoba kwam een eind toen Abd al-Malik in oktober 1008 overleed. In 1013 werden in een pogrom duizenden Joden vermoord. Het kalifaat Córdoba eindigde op 30 november 1031, toen de laatste kalief Hisham III (1027-1031) afstand deed van de kaliefentitel, na verdreven te zijn uit Córdoba.
Katholieke Tijd
Op 29 juni 1236, in de tijd van de Reconquista, werd Córdoba veroverd door de katholieke koning Ferdinand III. Vanaf deze dag werden alle Moren de stad uitgezet met zoveel spullen als zij mee konden nemen. Een groot deel van de Romeinse gebouwen werd verdeeld onder de adel die had bijgedragen aan de verovering, waarvan velen afkomstig waren uit Noord-Spaanse regio’s zoals Burgos en Navarra. In de regeringsperiode van Koning Ferdinand III werden er veertien nieuwe kerken gebouwd en in 1241 werd Córdoba onderverdeeld in veertien wijken. Elke wijk had haar bijbehorende kerk. Onder het bewind van koning Alfons XI werden nog meer religieuze bouwwerken geconstrueerd, waaronder de Sinagoga de Córdoba en het Alcázar de los Reyes Cristianos; het laatste zou later worden veranderd in een koninklijk paleis. Ook werd Córdoba in de 15de eeuw de katholieke uitvalsbasis voor de verovering van Granada in 1478.
16de t/m 20ste eeuw
In 1523 werd begonnen met de bouw van de kathedraal van Córdoba, onder leiding van Hernán Ruiz I en zijn zoon Hernán Ruiz II. In 1571, onder het bewind van koning Filips II, werden de Arco del Triunfo en de Puerta del Puente gebouwd. In die periode, tot ver in de 17de eeuw, bleef Córdoba een belangrijke en machtige stad, waar moderne ideeën ontstonden. In de 18de eeuw kwam er echter een einde aan die macht en vechtersmentaliteit, onder meer door epidemieën, extreme droogte en slecht stadsbestuur. Ook het inwonertal van de stad daalde aanzienlijk en begon pas aan het begin van de 20ste eeuw weer langzaam te stijgen. Dit gold echter niet voor de economie, die pas na de val van de dictatuur van Francisco Franco in de jaren 70 weer bijtrok.
20ste en 21ste eeuw
Tegenwoordig is Córdoba een belangrijke cultuurstad van Spanje en een van de best bewaard gebleven steden van Europa. Het gehele historische centrum van de stad staat sinds 1984 dan ook op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Sinds 2012 staat ook het jaarlijkse festival van de Patios van Córdoba op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO. Córdoba was tevens kandidaat voor de titel Europese Cultuurstad in het jaar 2016, maar die titel ging naar San Sebastián.
Geografie
Córdoba ligt in de Valle del Guadalquivir. De stad grenst in het noorden aan de voeten van de bergketen Sierra Morena.
Afstanden naar andere steden:
Almería: 310 kilometer
Barcelona: 880 kilometer
Bilbao: 797 kilometer
Cádiz: 262 kilometer
Granada: 232 kilometer
Lissabon: 464 kilometer
Madrid: 401 kilometer
Málaga: 163 kilometer
Sevilla: 143 kilometer
Valencia: 582 kilometer
Zaragoza: 700 kilometer
Klimaat
Córdoba heeft officieel een mediterraan klimaat, maar ondervindt veel invloed van een landklimaat en zeeklimaat. Het is de heetste stad van Spanje, op Úbeda na.
De winters zijn mild, het vriest er zelden, en de zomers zijn extreem heet: elk jaar stijgt de temperatuur regelmatig boven 40 °C. De gemiddelde jaartemperatuur is de hoogste van continentaal Europa. De verschillen tussen de maximumtemperatuur en minimumtemperatuur zijn erg hoog, het tegenovergestelde van een mediterraan klimaat. Ook al is het in de zomer ’s middags 38 graden, het kan soms ’s nachts afkoelen tot slechts 18°C. Gemiddeld valt er zo’n 500 mm neerslag, maar dat verschilt zeer sterk per jaar - met name de laatste 4 jaren zijn erg droog geweest. Op 23 juli 1995 werd een recordtemperatuur gemeten van 46,6°C.
{| class="wikitable" align="left"
|+ <big>'Klimaattabel van Córdoba</big>
|- style="background:#efefef;"
! 1971-2000 !! jan !! feb !! mar !! apr !! mei !! jun !! jul !! aug !! sep !! okt !! nov !! dec !! Gemiddeld/Totaal|-
| Maximumtemp. (°C)||14,7||16,9||20,5||22,1||26,2||31,6||36,2||35,9||31,7||25,0||18,9||15,3||24,6|-
| Minimumtemp. (°C)||3,7||4,9||6,4||8,6||11,8||15,5||18,1||18,5||16,2||12,1||7,6||5,2||10,7|-
| Neerslag (mm) ||64||53||40||61||34||17||3||3||24||62||85||89||536|}
Demografische ontwikkeling
Bron: INE; 1857-2011: volkstellingen
Opm: Bevolkingscijfers in duizendtallen; aanhechting van Santa María de Trassierra (1857) en de woonkern Santa Cruz van Montilla (1996)
Architectuur en Bezienswaardigheden
De Mezquita: Emir Abd Ar-Rahman I begon in 785 met de bouw van een indrukwekkende moskee (Spaans: mezquita), met zijn 23.000 m² de op twee na grootste ter wereld. Het islamitische gebedshuis kwam te staan op het terrein van de christelijke kerk San Vicente, waarvan de fundamenten bij opgravingen binnen in de moskee in de jaren 30 van de 20ste eeuw konden worden blootgelegd. Het bouwwerk vertoont sporen van Moorse, Romeinse, Byzantijnse, Syrische, Perzische en Gotische elementen; het was het voorbeeld voor de Spaanse moslimarchitectuur van de volgende eeuwen. Ongeveer 860 evenwijdig geplaatste marmeren zuilen ondersteunen de dubbele bogen, wat een uniek spel met licht en schaduw oplevert. Met de herovering van Córdoba door de christenen, in 1236, wordt de moskee tot katholieke kathedraal gewijd. In het midden wordt vanaf 1523 gedurende 234 jaar gebouwd aan een geweldig gotisch kerkschip, waarin ook renaissance- en barokinvloeden zijn terug te vinden. De vroegere minaret doet nu dienst als klokkentoren.
De Judería (de vroegere Joodse wijk) en de oude synagoge, een van de drie overgebleven Spaanse synagogen
De Romeinse brug over de rivier de Guadalquivir
Het Alcázar de los Reyes Católicos (de Burcht van de Katholieke Koningen), een 15de-eeuws slot met prachtige tuinen
De ruïnes van Medina Azahara: Gebouwd als een paleisstad voor Abd Al-Rahman III in 936. Een derde van de staatsinkomsten werd in dit paleis gestoken. Het ligt op de van nature terrasvormige helling van een uitloper van de Sierra Morena. De bouw heeft volgens sommige bronnen meer dan 40 jaar geduurd. De ondergang van de paleisstad vond plaats in 1010, toen opstandige Berbertroepen dit voormalige symbool van het kalifaat van Córdoba met de grond gelijk maakten.
Monumenten en bezienswaardigheden
De Romeinse brug
Torre de Calahorra Torre de Malmuerta Botanische Tuin van Córdoba
Synagoge van Córdoba
Cristo de los Faroles Calleja de las Flores Palacio de Viana Palacio de Orive Palacio de la Merced Plaza de la Corredera Plaza de las Tendillas Plaza de Toros “Los Califas” Posada del Potro Puerta de Almodovar Triunfos de San Rafael Romeinse Mausoleum
Romeinse Muur
Mezquita
Musea
Museo de Bellas Artes Museo Diocesano Museo Etnológico y Arqueológico de Córdoba
Museo Julio Romero de Torres Museo Regina Museo Taurino Sala Museística de Cajasur Streekproducten
Honderden soorten olijfolie
Saffraan
Juwelen in filigraanwerk
Moors keramiek
Leerproducten (jassen, tassen etc)
Sombreros cordobeses (handgemaakte Andalusische hoeden)
Pedro Ximénez wijn (zeer zoete rode wijn)
Vino fino uit Montilla en Moriles (te vergelijken met sherry)
Sport
Córdoba CF is de professionele voetbalclub van Córdoba en speelt in het Estadio Nuevo Arcángel. De club speelde meerdere seizoenen op het hoogste Spaanse niveau, de Primera División.
Córdoba is zeer vaak opgenomen in het parcours van wielerkoers Ronde van Spanje. De Deen Magnus Cort was er in 2021 de voorlopig laatste ritwinnaar. Daarnaast is Córdoba regelmatig etappeplaats in de Ruta del Sol.
Partnersteden
Damascus, Syrië
Fes, Marokko
Kairouan, Tunesië
Manchester, Engeland
Bekende inwoners van Córdoba
Geboren
Seneca de Oudere (ca.55 v.Chr.-ca.39), redenaar, schrijver, militair en zakenman
Seneca de Jongere (4 v.Chr.-65), filosoof
Marcus Annaeus Lucanus (39-65), dichter
Ossius van Córdoba (ca. 257-359), bisschop van Córdoba
Mohammed I (823-886), emir van Cordoba
Abd al-Rahman III (891-961), emir/kalief van Cordoba
Al-Hakam II (915-976), kalief van Cordoba
Hisham II (966-1013), kalief van Cordoba
Abd al-Rahman IV (?-1018), kalief van Cordoba
Averroes (1126-1198), filosoof, jurist en arts
Maimonides (1135-1204), filosoof en rabbijn
Francisco Hernández de Córdoba (1467-1517), conquistador
Luis de Góngora (1561-1627), dichter en toneelschrijver (barok)
Julio Romero de Torres (1874-1930), kunstschilder
Manolete (1917-1947), torero
Paco Peña (1942), flamenco-gitarist
Miguel Reina (1946), voetballer
José Dorado (1982), voetballer
Juan Rafael Fuentes (1990), voetballer
Fede Vico (1994), voetballer
Las Ketchup'', een meidengroep die bekend is van de Ketchup Song, is ook afkomstig uit Cordoba.
Zie ook
Andalusië
Córdoba Club de Fútbol
Kalifaat Córdoba
Mezquita
Sevilla
Stierenvechten
Externe links
Officiële website van de stad Córdoba
Cordoba
|
De stad is de geboorteplaats van filosofen als Seneca, Averroes en Maimonides. In culinaire kringen is Córdoba bekend vanwege het gerecht Rabo de Toro, een stoofpot van stierenstaart.
| 1 |
recept, kookinstructie, gerecht
|
2,226 |
State
|
2836287
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/K%C3%BClma%20%28Saaremaa%29
|
Külma (Saaremaa)
|
Külma is een plaats in de Estlandse gemeente Saaremaa, provincie Saaremaa. De plaats heeft de status van dorp (Estisch: küla) en telt 13 inwoners (2021).
Külma behoorde tot in oktober 2017 tot de gemeente Leisi. In die maand werd Leisi bij de fusiegemeente Saaremaa gevoegd.
Plaats in Estland
|
Külma is een plaats in de Estlandse gemeente Saaremaa, provincie Saaremaa. De plaats heeft de status van dorp (Estisch: küla) en telt 13 inwoners (2021).
| 1 |
staat, provincie, deelstaat
|
5,183 |
Canal
|
664105
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Caledonisch%20Kanaal
|
Caledonisch Kanaal
|
Het Caledonisch Kanaal (Engels: Caledonian Canal) verbindt Inverness aan de Schotse oostkust (Noordzee), met Corpach, bij Fort William aan de westkust (Atlantische Oceaan). Het is 107 kilometer lang waarvan 72 km door vier natuurlijke meren gaat, namelijk Loch Lochy, Loch Oich, Loch Ness en Loch Dochfour. In het kanaal liggen 29 schutsluizen waarvan er acht nabij Banavie de Neptune's Staircase vormen.
Begin
De route voor het kanaal werd in 1773 al verkend door James Watt. Hij maakte hierbij gebruik van de meren en rivieren in de Great Glen, een geologische breuk van zuidwest naar noordoost. Hij had een ontwerp gemaakt voor een kanaal van 10 voet (3 meter) diep, met 32 schutsluizen van elk 90 voet lang en 25 voet breed. Hij taxeerde de totale kosten van het project op 164.000 Pond sterling, maar hier bleef het bij. In 1793 was er een tweede poging met een enigszins aangepast ontwerp, maar ook dit plan verdween ongebruikt in een la.
In 1801 nam Thomas Telford contact op met Watt om de ideeën door te nemen. De eerste zorg voor Telford was dat er voldoende water was op het hoogste punt van het traject, bij Loch Oich. Bij het schutten van schepen gaat veel water verloren en een watertekort in dit meer zou het scheepvaartverkeer kunnen stilleggen. De rivier Garry, en de twee meren in zijn stroomgebied, zorgden echter voor voldoende water.
In 1802 volgde een tweede veldwerk op het land, dit keer ging William Jessop met Telford mee. Kapitein Mark Gwynn van de Royal Navy deed in hetzelfde jaar metingen in de meren vanaf zijn schip. Op basis van alle bevindingen deed Telford een voorstel voor een kanaal van 20 voet diep en 50 voet breed bij de bodem en 100 voet op de waterspiegel. Hij tekende 29 schutsluizen in van 170 voet lang en 40 voet breed. Dit waren voor die tijd grote afmetingen voor kanaal en sluizen. Hij schatte de totale bouwkosten op 350.000 pond.
De aanleg
In 1803 werd begonnen met de aanleg als alternatief voor de route via de verraderlijke Pentland Firth en Cape Wrath. Deze vaarroute was niet alleen gevaarlijk maar ook lang. In een enkel geval kostte het minder tijd om te varen van Newcastle via Kaap de Goede Hoop naar Bombay, een afstand van 11.000 zeemijl, dan van Newcastle naar Liverpool langs de noordkust van Schotland (700 mijl). Het project kreeg een hoge prioriteit omdat het van groot strategisch belang was voor de Britse marine omdat het land in oorlog was met Napoleon Bonaparte.
Telford besloot te beginnen met de bouw van de zeesluizen bij Inverness en Corpach. Bij Inverness kwam de zeesluis op zo'n 400 meter voor de kust te liggen omdat de kustoever hier zeer geleidelijk oploopt. Alleen dan was de sluis bij laagtij te gebruiken. De bouw ging gepaard met veel tegenslag, maar de overige vijf in dit deeltraject werden zonder grote problemen aangelegd. Het oostelijke deel van het kanaal werd begin 1818 afgerond.
Aan de westkant bij Corpach hadden de bouwers te kampen met een harde rotsbodem die zich moeizaam liet weghalen. De bodem was ook waterdoorlatend waardoor het veel moeite kostte om de bouwputten droog te houden. Naast de twee zeesluizen werden hier ook de acht sluizen van de Neptune Staircase gebouwd. Hier werd het werk pas omstreeks 1819 afgerond.
Na het afronden van de zee toegangen verschoof de focus naar het middenstuk. Een ploeg werkte aan het oostelijke traject van Fort William naar Loch Oich en de westelijke ploeg van Loch Oich naar Loch Lochy met de hoogte bij Laggan. Om de toegang over Loch Oich naar de vijf sluizen bij Fort William te realiseren werden twee stoombaggerschepen ingezet. Ze waren gebouwd door Butterly Ironworks naar een ontwerp van Bryan Donkin. Het eerste baggerschip arriveerde in 1816 op de bouwplaats en de tweede in augustus 1818 en ze kostte samen meer dan £ 6000.
Opening en gebruik
In oktober 1822 voer het eerste schip het hele traject van Fort William naar Inverness. De bouw had 18 jaar geduurd en dus veel langer dan de zeven jaar die Telford aan het begin nog genoemd had. De totale kosten van het project waren opgelopen naar £ 900.000. Op sommige delen van het traject was het kanaal overigens niet dieper dan 12 voet terwijl 20 voet in de plannen was opgenomen.
Het kanaal was geen succes. De oorlog met Frankrijk was al lang afgelopen en het kanaal diende geen militair belang meer. De scheepsbouw had een snelle technologische ontwikkeling doorgemaakt, de schepen werden groter en met stoommachines uitgerust. Het kanaal raakte in verval. In 1840 poogde men het kanaal te verkopen aan particuliere investeerders, maar dit mislukte. Na een debat in het parlement werd in 1843 toch weer geld beschikbaar gesteld om het kanaal te herstellen en te verbeteren. In 1847 werd het kanaal heropend en de diepte was gebracht op 17 voet. Tegen die tijd waren de schepen te groot voor het kanaal en had Inverness ook een spoorweg.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog werden nog 70.000 zeemijnen door het kanaal vervoerd. Deze Amerikaanse mijnen werden naar Inverness getransporteerd en in de Noordzee gelegd tussen de Orkneyeilanden en Noorwegen. Voor dit transport legden in een jaar tijd zo'n 6254 vrachtschepen de reis over het kanaal af.
In 1995 werd gestart met een project om het kanaal geschikt te maken voor de recreatievaart. De werkzaamheden duurden zo’n 10 jaar. In 2005 werd het kanaal heropend en wordt tegenwoordig vooral gebruikt door plezierboten. Een bootreis langs het hele kanaal duurt ongeveer 2,5 dagen. Naast de 29 sluizen moeten ook 10 bruggen worden gepasseerd. Schepen van maximaal 45 meter lang, 10 meter breed en een diepgang van niet meer dan 3,8 meter kunnen hier varen.
Externe link
Scottish Canals website kanaalbeheerder
Geografie van Highland
Kanaal in het Verenigd Koninkrijk
Verkeer en vervoer in Schotland
|
Het kanaal was geen succes. De oorlog met Frankrijk was al lang afgelopen en het kanaal diende geen militair belang meer. De scheepsbouw had een snelle technologische ontwikkeling doorgemaakt, de schepen werden groter en met stoommachines uitgerust. Het kanaal raakte in verval. In 1840 poogde men het kanaal te verkopen aan particuliere investeerders, maar dit mislukte. Na een debat in het parlement werd in 1843 toch weer geld beschikbaar gesteld om het kanaal te herstellen en te verbeteren. In 1847 werd het kanaal heropend en de diepte was gebracht op 17 voet. Tegen die tijd waren de schepen te groot voor het kanaal en had Inverness ook een spoorweg.
| 7 |
kanaal, waterweg, scheepvaartkanaal
|
10,450 |
Restaurant
|
5651440
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sense%20%28restaurant%29
|
Sense (restaurant)
|
Sense (Belgisch restaurant) - Belgisch restaurant met Michelinster
Sense (Nederlands restaurant) - Nederlands restaurant met Michelinster
|
Sense (Belgisch restaurant) - Belgisch restaurant met Michelinster
Sense (Nederlands restaurant) - Nederlands restaurant met Michelinster
| 4 |
restaurant, eetgelegenheid, diner
|
7,215 |
MusicComposition
|
5522970
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cantate%20voor%20de%20openingsceremonie%20van%20de%20Nationale%20tentoonstelling%20Aarhus%201909
|
Cantate voor de openingsceremonie van de Nationale tentoonstelling Aarhus 1909
|
Cantate voor de openingsceremonie van de Nationale tentoonstelling Aarhus 1909 (Deens: Kantate ved Aarhus Landsudstillings Aabningshojtidelighed 1909) is een compositie van Carl Nielsen en Emilius Bangert.
In de zomer van 1909 werd in Aarhus een "Nationale tentoonstelling" gehouden. Het libretto voor de openingsceremonie werd door burgemeester Ernst Christopher Lorentz Drechsel gegund aan L.C. Nielsen (1871-1930). Die raadde Drechsel aan om componist Carl Nielsen in te schakelen voor de muziek. Beide Nielsen hadden in 1908 een succes met de opvoeringen van het toneelstuk Willemoes, waarvoor de verdeling hetzelfde was. Carl Nielsen, drukbezet, zag er niets in en wilde er geen tijd voor vrijmaken. Hij vond een dergelijk stuk (en bijbehorende festiviteiten) niet passen bij zijn imago als serieus componist (denk daarbij aan festiviteiten, paardengehinnik, maaltijden nuttigen etc.). Nielsen adviseerde collega Fini Henriques, maar ook deze hield de boot af. Uiteindelijk nam Carl Nielsen in september 1908 toch de opdracht aan. Samen gingen zij op bezoek bij het terrein waar de tentoonstelling zou worden gehouden. Gedurende de periode daarna kwam L.C. Nielsen met steeds meer tekst waardoor Carl Nielsen qua tijd in de problemen kwam. Hij schakelde daarop zijn leerling Emilius Bangert in en samen kwamen ze tot het werk. Het werk werd daarbij eerlijk verdeeld, Nielsen schreef de secties 1, 5 en 6, Bangert 2, 3 en 7; gezamenlijk stonden ze voor deel 4. De naam Bangert, die vrijwel onbekend bleef, verdween langzaam uit de boeken, zo werd zijn naam bij de première op 18 mei 1909 niet vermeld.
De première stond onder leiding van Carl Nielsen zelf. Hij leidde het orkest dat samengesteld was uit leden van het Gemeentelijk orkest en Göteborg Symfonieorkest, dat de stad net aandeed. Solisten waren sopraan Johanne Krarup-Hansen, amateurbariton Grønlund en spreker acteur August Liebman; het koor dat uit 150 mannen en vrouwen bestond, werd gevormd door zangers van vijf lokale koren onder leiding van Arthur Allin (organist van de kathedraal). Die eerste uitvoering werd opgehouden door toespraken van diverse sprekers. Tussen de delen 2 en 3 hield Drechsel zijn toespraak, tussen 6 en 7 koning Frederik VIII van Denemarken. Alles liep dusdanig uit, dat er vooraf al in de cantate gesneden moest worden. Gebruikelijk voor dit soort gelegenheidsmuziek is dat ze slechts eenmaal uitgevoerd zou worden, maar in Kopenhagen wilde men de cantate ook beluisteren. Daar werd de leiding in handen gegeven aan Victor Bendix; de sopraanpartij werd gezongen door Margrethe Nielsen, vrouw van L.C. Nielsen; het was 25 april 1910. Bij deze uitvoering werd Bangert in ere hersteld. Daarna verdween het werk steeds verder van de lessenaars. Het werk ging de boeken in onder catalogusnummer 107 in de Carl Nielsen Werklijst van 2015 en catalogusnummer 54 in de lijst van Dan Fog uit 1965. Een opusnummer kreeg het echter nooit, omdat het werk nooit officieel werd uitgegeven. De enig beschikbare uitgave kwam van Det Kongelige Bibliotek. Er is slechts één opname van het werk bekend.
Opbouw van het werk:
deel 1: sectie 1: Allegretto solemne (c-majeur)
deel 1: sectie 2: Sostenuto (a-mineur)
deel 2: sectie 3: Tempo giusto (A-majeur)
deel 2: sectie 4: (geen aanduiding) (E-majeur)
deel 2: sectie 5: Allegretto andantinoi (A-majeur)
deel 2: sectie 6: Tempo giusto (G-majeur)
deel 3: sectie 7: Allegro giusto (A-majeur)
Orkestratie:
sopraan, bas, spreker
gemengd koor (SATB)
3 dwarsfluiten (III ook piccolo), 2 hobo’s, 2 klarinetten, 2 fagotten
4 hoorns, 3 trompetten, 3 trombones, 1 tuba
pauken
violen, altviolen, celli, contrabassen
Cantate
Compositie voltooid in 1909
Compositie van Carl Nielsen
|
Cantate
Compositie voltooid in 1909
Compositie van Carl Nielsen
| 2 |
muziekcompositie, muziekstuk, compositie
|
11,219 |
AcceptAction
|
2788993
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Unibet%20%28bedrijf%29
|
Unibet (bedrijf)
|
Unibet is een online-gokbedrijf dat onder meer online poker, online casino, krasspelen, sportwedden, live wedden, bingo en andere gokspelen aanbiedt. De groep, Unibet Group plc, heeft zijn hoofdzetel in Malta en staat als zodanig genoteerd op de Scandinavische OMX. Ze wijzigden hun naam in 2016 naar Kindred Group Plc. De omzet van het bedrijf in 2015 bedroeg 354,1 miljoen GBP (ongeveer 408,5 miljoen euro). De groep bestaat naast het merk Unibet nog uit de merken StanJames, Maria Casino, Bingo.com en iGame. Met meer dan 13,5 miljoen klanten is het een van de grootste online gokbedrijven wereldwijd.
Het bedrijf beschikt in diverse landen over een lokale vergunning voor online kansspelen waaronder Nederland, Australië, België, Denemarken, Frankrijk, Italië, Roemenië en het Verenigd Koninkrijk.
Geschiedenis
Unibet werd opgericht in 1997. In 1998 kreeg het een vergunning om in het Verenigd Koninkrijk als gokbedrijf actief te zijn. Men zette een kantoor op in Londen en begon weddenschappen via de telefoon. In 1999 werd een website gelanceerd in het Zweeds en in het Engels.
In 2000 werd de Unibet Group plc. gevormd. Unibet International kreeg een vergunning en een kantoor in Malta. In 2001 verscheen een tweede versie van de website in 12 talen. De volgende jaren bleef men nieuwe producten aanbieden.
In 2004 werd Unibet aangeboden bij NASDAQ OMX Nordic Exchange. De producten Supertoto en poker werden gelanceerd, evenals het mobiele platform, de kraskaarten en het tv-format "Pokermiljonen".
In 2005 werd de groep eigenaar van MrBookmaker.com. MrBookmaker.com was hoofdsponsor van een gelijknamige wielerploeg, die werd omgedoopt in Unibet.com. In 2006 was de website in 20 talen vertaald en werd Bingo gelanceerd. Een nieuwe holding werd opgezet in Malta. In België startte eind 2006 het gerecht van Gent een onderzoek naar de online-activiteiten van het bedrijf in het land, na een klacht van de Nationale Loterij. Ook in Nederland lag het bedrijf onder vuur en in 2007 werd topman Petter Nylander op Schiphol aangehouden op verzoek van de Franse politie.
De wielerploeg kreeg een ProTour-licentie voor 2007, maar raakte in conflict met verschillende wedstrijdorganisatoren over startrecht, waaronder het Franse ASO, omdat diverse nationale wetgevingen dergelijke sponsoring van online-gokbedrijven of lokaal verboden sites niet toelieten. Men stapte meermaals naar de rechter. Een naamsverandering van de ploeg in sommige landen naar Canyon.com bracht weinig verschil en op het eind van 2007 stopte men als ploegsponsor.
In 2007 werd de groep eigenaar van Maria Holdings, om zo de positie in Bingo en in de Scandinavische markt te versterken en in 2008 werd Travnet overgenomen. In 2010 kreeg Unibet in Frankrijk goedkeuring om online sportweddenschappen, paardenraces en poker aan te bieden. In 2011 werden de Franse operatoren EurosportBet en EurosportPoker overgenomen. Dat jaar besliste in België het Brussels parket om Unibet te vervolgen. In 2012 verwierf men de Australische online-bookmaker Betchoice.
Unibet is lid van de European Gaming and Betting Association (EGBA).
Unibet Open
Ieder jaar wordt de serie live-pokertoernooien Unibet Open (UO) in Europa georganiseerd. Het eerste toernooi vond plaats in Warschau in de tweede helft van 2007 en ging daarna door in 2008 met toernooien in Madrid, Milaan en Warschau. In 2009 werd het een van de grote pokertoernooien van Europa met toernooien in Boedapest, Algarve, Londen, Praag en Warschau.
Licenties van de Belgische Kansspelcommissie
De Belgische kansspelautoriteit, een orgaan onder de bevoegdheid van het federale ministerie van Justitie, heeft Unibet (Belgium) Ltd vergunningen verleend om wedinrichtingen te exploiteren. De onderneming kreeg haar eerste vergunning "FA116799" op 8 februari 2012 voor het exploiteren van weddenschappen en een vergunning "FA+116799" op 4 juli 2012 voor het aanbieden van weddenschapsdiensten via informatiemaatschappij-instrumenten.
Unibet heeft een vergunning voor de exploitatie van een vaste of mobiele kansspelinrichting van klasse IV (afgegeven op 6 juni 2012, met vergunningsnummer "FB118912") in naam van Unibet (Belgium) Ltd.
Unibet heeft een samenwerkingsovereenkomst gesloten met Blancas (Blankenberge Casino-Kursaal NV) voor de levering en exploitatie van online casinospelen op de website van Unibet. Op 17 oktober 2012 heeft de Kansspelcommissie Blancas een A+ Licentie (A+8109) verleend om kansspelen aan te bieden via technologieën van de informatiemaatschappij-instrumenten.
Licentie van de Nederlandse Kansspelautoriteit
Op 1 oktober 2021 zijn de eerste licenties verstrekt door de Kansspelautoriteit. Unibet had op dat moment nog geen licentie in Nederland en besloot daarom zijn activiteiten in Nederland volledig stop te zetten. Unibet heeft op 8 juni 2022 een licentie ontvangen en mag hiermee online kansspelen aanbieden in Nederland. Sinds 4 juli 2022 is Unibet online actief in Nederland.
Externe links
Officiële website
Unibet Group plc
Kansspel
Pokerwebsite
|
In 2007 werd de groep eigenaar van Maria Holdings, om zo de positie in Bingo en in de Scandinavische markt te versterken en in 2008 werd Travnet overgenomen. In 2010 kreeg Unibet in Frankrijk goedkeuring om online sportweddenschappen, paardenraces en poker aan te bieden. In 2011 werden de Franse operatoren EurosportBet en EurosportPoker overgenomen. Dat jaar besliste in België het Brussels parket om Unibet te vervolgen. In 2012 verwierf men de Australische online-bookmaker Betchoice.
| 1 |
acceptatie, goedkeuring, instemming
|
6,169 |
TaxiReservation
|
1839431
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/A.R.M.
|
A.R.M.
|
A.R.M. (Amsterdamsche Rijtuig Maatschappij) was een groot transportbedrijf dat was gevestigd te Amsterdam. Het exploiteerde taxidiensten, aanvankelijk met paardentractie, later met elektrotaxi's en weer later met benzineauto's. Het bedrijf verzorgde ook vrachtvervoer, verhuurde auto's en had een garagebedrijf. Men deed ook enige tijd aan carrosseriebouw. Uiteindelijk ontwikkelde het zich tot autoleasebedrijf.
Geschiedenis
Voorgeschiedenis met paarden
Een voorloper van de ARM was de Amsterdamsche Omnibus Maatschappij (AOM). Deze werd in 1872 opgericht door boekhandelaar en uitgever Schadd. Hiermee werd ingespeeld op de toenmalige snelle groei van de stad. Reeds bestond, sedert de jaren 40 van de 19e eeuw, de paardenbus. Van 1875 tot 1884 werd deze geleidelijk vervangen door de paardentram. in Nederland was dit het eerste dergelijke systeem, maar in Londen, bestond het al 10 jaar langer. Het paardenbestand van de AOM nam toe van 27 paarden in 1872 tot 433 paarden in 1882 en 433 paarden in 1900, toen het bedrijf aan de gemeente Amsterdam werd overgedragen. Dit werd het Gemeentevervoerbedrijf.
Een ander vervoerbedrijf was de maatschappij Amsterdams Goederenvervoer (AGV). Dit bedrijf werd in februari 1883 opgericht, verzorgde bestellingen, waaronder tot 1906 ook de postbestellingen, en het verhuurde paardenomnibusjes met koetsier aan hotels. In 1900 bezat men 300 paarden, en in 1908 zelfs 400 paarden.
Paardentractie
In 1880 werd de Amsterdamsche Rijtuigvereeniging I. de Groot en Cie (ARV) opgericht door de koopman Isaac de Groot. Doel was het verhuren van paarden en rijtuigen. Het was een paardentaxibedrijf dat startte met 60 paarden en 40 rijtuigen. Die stonden op bepaalde standplaatsen opgesteld. Het bedrijf groeide snel, waarbij ook stallen van particulieren werden opgekocht. Tevens werd een stuk grond aangekocht om daarop een stal voor 250 paarden en een rijtuigenremise te bouwen.
Een aantal kleine vervoersbedrijven besloot hierop te gaan samenwerken en deze richtten de concurrerende Rijtuig Maatschappij (RM) op. Door tal van oorzaken, waaronder een deskundiger bedrijfsvoering bij de RM, raakte de ARV in financiële moeilijkheden en werd overgenomen door de RM. De ARV telde toen 200 paarden en 200 rijtuigen.
Aldus ontstond de Amsterdamsche Rijtuig Maatschappij (ARM). Ondertussen werden opnieuw concurrerende maatschappijen op deze groeiende markt opgericht, zoals de Amsterdamsche Pakket Expeditie Onderneming in 1884 en de Amsterdamsche Centraal-Tram-Omnibus Onderneming (1890), alsmede de Amsterdamsche Tram-Omnibus Maatschappij (ATOM) in 1888. De ATOM ging in 1891 failliet. De ARM daarentegen groeide geleidelijk uit het dal en bezat omstreeks 1900 reeds 250 medewerkers, 300 paarden, 354 rijtuigen en 12 stallen.
Ondertussen was het Gemeentevervoer reeds begonnen het tramnet te elektrificeren, een proces dat in 1906 werd afgerond. Nadat de eerste moeilijkheden van dit systeem waren overwonnen, begon ARM de concurrentie te voelen. De ARM had in 1911 nog de beschikking over een grote werkplaats, die onder meer een zadelmakerij en een smederij omvatte. De laatste diende onder meer om koetsen te repareren.
Elektrische taxi's
In 1908 begon men bij de ARM plannen te ontwikkelen om automobielen aan te schaffen. Het betrof in eerste instantie elektrische taxi's, zoals die reeds in een aantal Duitse steden reden. De fabrikant van loodaccu's, AFA, speelde hierin een belangrijke rol. Aldus werd in 1908 de NV Amsterdamsche Taxameter-Automobielen Maatschappij (ATAX) opgericht, waar de ARM nauw mee samenwerkte en in 1909 verschenen de elektrische taxi's van deze maatschappij. Deze werden als volgt aangeprezen: Het vervoermiddel rijdt geruischloos, zonder schokken, is gerieflijk ingericht en kan bijna plotseling tot stilstand worden gebracht. Niettemin gebeurden er veel ongelukken. De onervaren chauffeurs, gerekruteerd uit de koetsiers, moesten namelijk een voertuig gaan besturen dat ze niet geheel beheersten. Daarnaast waren werkweken van 82 uur geen uitzondering.
Ook nu weer diende de concurrentie zich aan, in de vorm van de Industriële Maatschappij Trompenburg en de Taxi-Auto-Maatschappij (TAM). Deze ondernemingen vroegen al in 1909 een vergunning aan. De ATAX breidde zich uit tot 33 elektrotaxi's in 1911. Ook het aantal particuliere auto's breidde zich snel uit. TAM en later ook andere maatschappijen exploiteerden benzinetaxi's.
De ARM breidde uit naar andere plaatsen. Zo werd in 1911 de Haarlemse stalhouderij A. Voorting overgenomen en ging men deze exploiteren als Eerste Haarlemsche Rijtuig-Maatschappij. De aan Spyker gelieerde Autovervoer Maatschappij Trompenburg werd in 1912 overgenomen en ging verder als Auto Exploitatie Maatschappij (AEM). Hiermee introduceerde de ARM voor het eerst de benzineauto. Voorlopig werd echter nog ingezet op de elektrotaxi. Ook het paardenbedrijf bloeide nog.
In 1912 begon men ook met het garagebedrijf. Er werden elektrische bestelwagens geleverd, die in de garage werden onderhouden en opgeladen. In 1915 was de ARM al de vertegenwoordiger van een aantal Amerikaanse, Engelse en Duitse automerken. In 1916 werden de ATAX en de AEM geheel overgenomen. Het contract met de Maatschappij tot Exploitatie van Staatsspoorwegen voor het goederenvervoer, dat in 1891 was ingegaan, kwam in 1919 tot een einde. Het werd toen gegund aan Van Gend & Loos. In 1919 had men, na het ontslag van 72 hierbij betrokken mensen, nog 667 man in dienst.
Overgang naar benzinetaxi's
In 1919 werd de TAM overgenomen, inclusief de 60 benzinetaxi's. Hiervan bleven er in eerste instantie 28 rijden. In hetzelfde jaar besloot de ARM-directie om in Haarlem onze stationnerende elektrische automobielen geleidelijk te vervangen door benzineauto's. Twee jaar later was de elektrotaxi in Haarlem verdwenen. Tussen 1924 en 1926 vond de totale omschakeling bij de ARM plaats: de elektrotaxi verdween en er waren toen 100 benzinetaxi's. De reden voor de snelle omschakeling lag in het feit dat de bedrijfskosten voor een benzinetaxi waren gedaald tot onder die van een elektrotaxi.
Toch bleef het paardenbedrijf nog lang belangrijk. In 1919 werd nog 58% van de winst hierdoor behaald, tegen 17% door elektrotaxi's, 11,5% door benzinetaxi's en 13,3% door het garagebedrijf.
De ARM was importeur van tal van automerken, waaronder Minerva en . Men besloot in 1929 in de hoofdvestiging in Amsterdam eigen vrachtwagens te maken met geïmporteerde Chapuis-Dornier-motoren. Dit werd slechts korte tijd gedaan, waarna men zich op de import van M.A.N.-vrachtwagens richtte. Men bouwde ook bussen voor onder andere de HTM.
In 1922 nam de ARM deel in Verweij en Lugard's Automobiel Maatschappij (VLAM) en kreeg zo toegang tot de markt in Nederlands-Indië. Vanaf 1924 werd het garagebedrijf steeds belangrijker. Personen- en vrachtautoverhuur, de verkoop van auto's en het reparatiewerk namen toe. Het belang van de paardentractie nam evenzeer af. In 1924 waren er nog 300 paarden, 156 koetsen en 60 rouwkoetsen, alsmede 293 karren. Het aantal aapjeskoetsiers was gedaald tot 18 op een personeelsbestand van 700. De meeste koetsen werden verhuurd of voor het transportbedrijf ingezet. In 1926 werd nog 10% van de winst door het paardenbedrijf gegenereerd.
Zo ontwikkelde de ARM zich tot een taxi-, garage- en autoverhuurbedrijf. Het was gevestigd in gebouw Plancius aan de Plantage Kerklaan, dat in 1913 door de TAM was gekocht. Het taxibedrijf schakelde tijdens de Tweede Wereldoorlog wegens gebrek aan materiaal en brandstof tijdelijk weer om op paardentractie. Gebouw Plancius werd een tijd benut als paardenstal. In 1970 verliet de ARM het gebouw, dat later in 1999 werd geopend als Verzetsmuseum Amsterdam.
Autoverhuur
Na de oorlog was de ARM vooral actief in het autoverhuurbedrijf en ging daartoe in 1956 een joint venture-overeenkomst aan met het Amerikaanse autoverhuurbedrijf Avis. Omstreeks 1970 werden daar autolease-activiteiten aan toegevoegd. In 1972 werd A.R.M. middels de daartoe opgerichte Subaru Nederland BV importeur van Subaru. Uiteindelijk kwam het bedrijf via de handelsmaatschappij Borsumij Wehry in handen van Hagemeyer, die het samenvoegde met de restanten van R.S. Stokvis tot ARM-Stokvis. Dit bedrijf werd in 2000 overgenomen door de importeur van luxe-auto's Kroymans, die het integreerde in zijn in 2001 opgerichte Kroymans Corporation. Deze ging failliet in 2009, maar kon een doorstart maken. De ARM werd in 2010 samengevoegd met het in 1986 opgerichte autoleasebedrijf J&T Autolease.
Straat
De A.R.M. beheerde terreinen tussen de Overtoom en het Vondelpark; na het verlaten van die terreinen werden gebouwen gesloopt en opnieuw bebouwd; de straatnaam Rijtuigenhof uit 1982 verwijst naar de oorspronkelijke bestemming.
Bronnen
Gijs Mom (red.): Het paardloze voertuig: de auto in Nederland een eeuw geleden. Kluwer, 1996. .
Overzicht van Nederlandse vrachtwagenmerken
DeAutogids.nl over A.R.M.
Voormalig Nederlands bedrijf
Nederlands vrachtwagenmerk
Paard en wagen
Elektrische auto
Personenvervoer
|
A.R.M. (Amsterdamsche Rijtuig Maatschappij) was een groot transportbedrijf dat was gevestigd te Amsterdam. Het exploiteerde taxidiensten, aanvankelijk met paardentractie, later met elektrotaxi's en weer later met benzineauto's. Het bedrijf verzorgde ook vrachtvervoer, verhuurde auto's en had een garagebedrijf. Men deed ook enige tijd aan carrosseriebouw. Uiteindelijk ontwikkelde het zich tot autoleasebedrijf.
| 1 |
taxidienst, vervoersreservering, ritplanning
|
1,670 |
TaxiService
|
2869730
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Openbaar%20vervoer%20in%20Nederland
|
Openbaar vervoer in Nederland
|
Het openbaar vervoer in Nederland bestaat uit een netwerk van spoor-, metro-, en tramlijnen en bus- en veerdiensten.
Met de in werking treding van de Wet personenvervoer 2000, waarin zowel het collectief openbaar vervoer als het individueel openbaar vervoer (besloten vervoer) is geregeld, is er een vorm van marktwerking in het openbaar vervoer gekomen. Op het hoofdrailnet heeft de Nederlandse Spoorwegen de concessie van het Rijk gekregen en exploiteert zij het spoor. Het regionale openbaar vervoer wordt door de provinciale overheden via openbare aanbestedingen verleend aan de beste vervoerder. De grootste regionale vervoerders in Nederland zijn: Connexxion, Qbuzz, Arriva, Keolis (Syntus/allGo) en EBS. In de drie grootste steden is het openbaar vervoer in handen van de oude inmiddels verzelfstandigde stedelijke vervoersbedrijven. In Amsterdam is dat GVB, in Rotterdam RET en in Den Haag is dat HTM.
Per dag wordt er in Nederland door één miljoen reizigers gebruikgemaakt van het openbaar vervoer. Vijf procent van alle verplaatsingen vindt plaats via het ov. Twee procent verplaatst zich met de trein en drie procent met de bus, tram of metro. Het aandeel openbaar vervoergebruik is in landelijke gebieden kleiner en in stedelijke gebieden groter. Het lage ov-gebruik in het landelijke gebied is te verklaren doordat het ov daar geen concurrerende reistijd biedt.
Het openbaar vervoer wordt voor een groot deel betaald door de overheid. In 2011 ging er vijf miljard aan belastinggeld naar bijvoorbeeld ProRail, die het onderhoud van het spoor verzorgt, en werd er het overige openbaar vervoer mee gesubsidieerd. Per reizigerskilometer betaalt de treinreiziger zelf gemiddeld acht cent en de overheid zestien en met de bus, metro of tram betaalt de reiziger zelf gemiddeld elf cent en de overheid tweeëndertig cent. Ter vergelijking: een reiziger met de auto betaalt gemiddeld 22 cent en de overheid betaalt hiervoor vier cent per reizigerskilometer. (prijspeil 2007)
Vervoerders
Arriva en Connexxion hebben samen verreweg het grootste deel van het Nederlandse streekvervoer in handen. Qbuzz heeft het meeste streekvervoer in de twee noordelijke provincies in handen, plus het vervoer in de stadsregio Utrecht en het zuidoosten van Zuid-Holland.
Er zijn ook taxidiensten die tot het openbaar vervoer in Nederland worden gerekend zoals enkele tussenvormen tussen bus en taxi, de treintaxi, lijntaxi, ov-taxi, belbus, Regiotaxi, CVV, en de motor, fietstaxi en tukki in Amsterdam.
Grensgebied (buitenlandse vervoerders in Nederland)
Daarnaast gaan er ook diverse Nederlandse vervoerders de grens over.
Tarieven
In Nederland geldt een kilometertarief bij het reizen met bus, tram en metro (btm) en sommige treinen. Boven op het kilometertarief komt een basistarief (starttarief). Er is geen landelijk kilometertarief; de prijzen verschillen per provincie en dikwijls zijn er binnen de provincie nog verschillen afhankelijk van regio, lijn, stads- of streekvervoer, of de tijd (nachttarief).
De Nederlandse Spoorwegen (NS) en de andere spoorwegmaatschappijen werken met tariefeenheden (TE). Deze tariefeenheden komen dikwijls ongeveer overeen met het aantal kilometers, maar voor bijvoorbeeld de reis van Amsterdam naar Rotterdam via de hogesnelheidslijn is het aantal TE even groot als voor de in kilometers langere route via Haarlem.
Het minimumtarief bij NS is acht eenheden. Dat betekent dat korte ritten relatief zeer duur zijn, de reis van Krommenie-Assendelft naar Zaandam (acht eenheden) is even duur als de reis tussen en naar een van de drie tussengelegen stations Wormerveer, Zaandijk Zaanse Schans en Koog aan de Zaan die slechts één tot drie tariefeenheden van elkaar verwijderd liggen. Tussen een check-in en een check-uit wordt uitgegaan van de route met het kleinste aantal TE. Er is geen verschil in prijs tussen het type trein. Alleen voor hogesnelheidstreinen wordt een toeslag of hoger tarief in rekening gebracht.
Nationale Data Openbaar Vervoer
In het kader van het project Nationale Data Openbaar Vervoer (NDOV, ook wel geschreven ND-OV) heeft de Nederlandse overheid geconstateerd dat twee partijen, REISinformatiegroep en Stichting OpenGeo hebben laten zien bereid en in staat te zijn de functie van een "NDOV-loket" uit te voeren. Dit houdt in het ontvangen van gegevens van vervoerders en deze aan reisinformatiediensten ter beschikking stellen voor doorlevering aan reizigers. De overheid heeft hieruit geconcludeerd dat het niet nodig is dat zij zelf zo'n loket opzet.
Een NDOV-loket mag voor het doorgeven van brongegevens niet meer dan € 1000 exclusief BTW per jaar per afnemer vragen. Dit kan een knelpunt zijn. Het verwachte totaal aantal afnemers voor brongegevens in Nederland wordt door het reviewteam geschat op niet meer dan 30. Hierdoor is een NDOV-loket nauwelijks als commerciële activiteit uit te voeren.
REISinformatiegroep speelt bij het NDOV een viervoudige rol waardoor het door Kamerlid Carla Dik-Faber als monopoliserend werd bestempeld.
door sommige vervoerders ingeschakelde conversiedienst tussen internationale reisinformatie standaarden en de Nederlandse BISON standaarden
door sommige vervoerders ingeschakelde doorleveraar van reisdata van die vervoerders naar de NDOV-loketten
een van de beide NDOV-loketten
een van de reisinformatiediensten
Voor wat betreft tariefinformatie gaat het bij NDOV voorlopig slechts om het tarief reizen op saldo vol tarief (voor de trein: alleen 2e klas).
Zie ook
Collectief Vraagafhankelijk Vervoer
Geschiedenis van het Nederlandse openbaar vervoer
Lijst van organisaties actief in openbaar vervoer in Nederland
Regionaal openbaar vervoer
Rijksbijdrage voor het openbaar vervoer
|
Er zijn ook taxidiensten die tot het openbaar vervoer in Nederland worden gerekend zoals enkele tussenvormen tussen bus en taxi, de treintaxi, lijntaxi, ov-taxi, belbus, Regiotaxi, CVV, en de motor, fietstaxi en tukki in Amsterdam.
| 1 |
taxidienst, taxivervoer, huurauto met chauffeur
|
4,906 |
Photograph
|
770907
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gomdruk
|
Gomdruk
|
Gomdruk is een vorm van chromaatfotografie voor het vervaardigen van positieven op papier, waarbij gebruik wordt gemaakt van de lichtgevoeligheid van mengsels van Arabische gom met dichromaten, terwijl het beeld op de oorspronkelijke onderlaag blijft. De gomdruk behoort tot de zogenaamde edele procedés en is een der oudste kopieerprocedés in de geschiedenis van de fotografie.
Het procedé berust op de onoplosbaarheid van die gedeelten van de gevoelige laag, die door het licht getroffen zijn. Deze laag bestaat uit een mengsel van Arabische gom, een dichromaat en een pigment (kleurstof) dat in een dunne laag op tekenpapier wordt gestreken. In tegenstelling tot de kooldruk, behoort de gomdruk tot de directe kopieerprocedés. De oppervlakte van het tekenpapier (ruw, korrelig of glad) speelt een grote rol. Een nadeel is dat de halftoonwaarden gedeeltelijk verloren gaan. Toevoeging van stijfsel en gelatine kan hieraan tegemoetkomen. Het zelf prepareren van het papier stelt de fotograaf in staat naar believen papiersoort, grondstoffen en kleur te kiezen, waardoor een persoonlijk stempel op zijn werk wordt gedrukt en het karakter van het beeld sterk wordt beïnvloed. Om een sterk inzinken van de gom-pigmentoplossing tegen te gaan, verdient het aanbeveling, het papier een voorbehandeling te doen ondergaan, door het te bestrijken met een gelatine-chroom-aluin-oplossing (vergelijk met gevoelige laag van het overdrachtpapier bij de kooldruk) of met een 2% stijfseloplossing.
De gomdruk werd omstreeks 1855 uitgevonden door Alphonse Louis Poitevin (1819-1882).
Een Amsterdamse portretfotograaf die ook in gomdruk werkte was Jacob Merkelbach.
Afbeeldingen
Kopiëren
Fotografie
|
Gomdruk is een vorm van chromaatfotografie voor het vervaardigen van positieven op papier, waarbij gebruik wordt gemaakt van de lichtgevoeligheid van mengsels van Arabische gom met dichromaten, terwijl het beeld op de oorspronkelijke onderlaag blijft. De gomdruk behoort tot de zogenaamde edele procedés en is een der oudste kopieerprocedés in de geschiedenis van de fotografie.
| 4 |
fotografie, foto, afbeelding
|
9,377 |
ApartmentComplex
|
2150389
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Olympia%20%28Amsterdam%29
|
Olympia (Amsterdam)
|
Olympia is een beeldbepalend complex van vijf bouwblokken in Amsterdam van woningcorporatie Ymere met meer dan 500 arbeiderswoningen en bedrijfsruimten. Het staat in de Marathonbuurt, onderdeel van de Stadionbuurt in Amsterdam-Zuid en wordt begrensd door de Turnerstraat, Olympiaweg, Speerstraat en Olympiakade. Aan de Speerstraat wordt het wooncomplex onderbroken door een schoolgebouw. Olympia is in de periode 1924-1926 gebouwd naar ontwerp van de bekende architect Jan Gratama in de stijl van de Amsterdamse School. Het hele complex is een gemeentelijk monument.
Plan Zuid
De Marathonbuurt maakt deel uit van de Gordel '20-'40 en is gebaseerd op Plan Zuid, de uitbreiding van Amsterdam aan de zuidkant van de stad in de eerste helft van de 20e eeuw. Aan de basis van dit plan lag het stedenbouwkundig ontwerp van de bekende architect H.P. Berlage. Gratama had dit ontwerp uitgewerkt in een concreter stedenbouwkundig plan voor de Stadionbuurt, dat aan de basis stond van het aangezicht van die nieuwe buurt.
Olympia is niet het enige bouwwerk in de Stadionbuurt van de hand van Gratama zelf. Samen met architect Jan-Willem Dinger (1891-1986) ontwierp hij de oneven (noord-)zijde van de Marathonweg tussen Olympiaweg en Olympiaplein, en daarmee ook de hoekgebouwen Marathonweg / Hygieaplein aan de noordzijde, het complete blok omsloten door Marathonweg, Olympiaplein en Achillesstraat, en Achillesstraat 22 t/m 34.
De bebouwing zuidwestelijk van de Marathonweg ontwierpen Dinger en Gratama ook en vormt een architectonische eenheid hiermee, maar dit ontwerp werd verkocht aan bureau Gulden en Geldmaker, die in opdracht van woningcorporatie Zomers Buiten kleine wijzigingen in aanbracht binnen en buiten de woning. Dit lange lint van bebouwing, die op het Hygiëaplein wordt onderbroken door twee scholen, heeft daardoor enkele subtiele verschillen met de overkant en staat nu op naam van deze architecten.
Alle andere complexen en woningen in de Marathonbuurt zijn werkelijk door andere architecten ontworpen, die Gratama zelf mocht aanwijzen als supervisor van de Stadionbuurt. Het werden A.M.J. Sevenhuysen, C.J. Blaauw, Tj. Kuipers samen met A. Ingwersen en Ernst Roest, J. Gratama met G. Versteeg, G.F. la Croix, W. Noorlander, J. Kuyt en J.J.L. Moolenschot.
Geschiedenis
Medio jaren twintig van de 20e eeuw wenste het Rijk minder geld te besteden aan de volkshuisvesting dan sinds de invoering van de Woningwet in 1902 was gebeurd. Men vond dat er na de Eerste Wereldoorlog genoeg was gebouwd door de overheid, en men achtte het beter om de bouwproductie weer over te laten aan particulieren. Niet iedereen binnen de gemeente Amsterdam was het daar niet mee eens, maar de Dienst Publieke Werken gaf vervolgens wel ijverig bouwkavels uit in Amsterdam-Zuid aan particuliere beleggers, die hier voornamelijk complexen met middenstandswoningen gingen bouwen. Er bleef steeds minder bouwgrond over voor arbeiderswoningen, ook de bouwgrond bij het Stadion, waarvoor al fraaie ontwerpen met volkswoningbouw waren gemaakt, dreigde aan particuliere beleggers te worden verkocht. Onder deze tijdsdruk zon men op allerlei mogelijkheden om toch maar overheidsbouw neer te zetten: hetzij door zelf te bouwen, hetzij door de woningcorporaties te laten bouwen. Een mogelijkheid deed zich voor toen de N.V. Bouw- en Exploitatiemaatschappij Haga aanbood om voor de gemeente volkswoningen neer te zetten. Deze maatschappij kon zodoende gebruikmaken van een rijksbijdrage voor particulieren en wilde de woningen tegen vaste prijzen aan de gemeente verkopen.
Beheer door woningbouwvereniging
In eerste instantie was de gemeente niet zo enthousiast over dit aanbod, omdat ze op die manier niet kon profiteren van eventuele prijsdalingen van de bouwkosten. Maar uiteindelijk kwam er toch overeenstemming met de bouwer. Er werd besloten dat de Algemene Woningbouw Vereniging (AWV) de woningen na de oplevering zou beheren. Voorwaarde was wel dat 10% van de opgeleverde woningen door de gemeente zelf zou worden toegewezen en dus niet door de woningbouwvereniging.
Onverwachte wending
De AWV besloot vlak voor de oplevering van de eerste woningen toch af te zien van het beheer. In juli 1925 liet de AWV aan de gemeente weten dat zij om diverse redenen het Olympiacomplex niet zou overnemen. Ondanks aandringen van de gemeente en nieuwe onderhandelingen was de AWV onvermurwbaar.
Gemeente doet het zelf
De gemeente overwoog nog even om met andere woningbouwverenigingen gesprekken te beginnen om te polsen of zij het complex in beheer wilden nemen, maar daar kwam de gemeente al snel van terug. Men besefte dat die onderhandelingen waarschijnlijk ook enige tijd zouden gaan duren, de leegstand zou in deze tijden van hoge woningnood niet zijn uit te leggen aan de bevolking en al die tijd zou de gemeente renteverlies lijden op een complex dat zo goed als gereed was. Daardoor kwam het beheer in handen van de in 1915 opgerichte Gemeentelijke Woningdienst Amsterdam. In oktober 1925 trokken de eerste huurders in de eerste nieuwe sociale huurwoningen. Ook de verhuur van de overige woningen verliep vlotjes, behalve van enkele woningen die geen veranda hadden en enkele woningen in de binnenstraten.
In 1926 leverde de bouwer met het Olympia-complex 535 woningen op, 8 winkelwoningen en bergplaatsen en één kantoortje (oorspronkelijk woning).
Rijwielbergplaats
Doordat in Olympia vrijwel uitsluitend portiekwoningen waren gebouwd, voorzag de architect problemen met de rijwielen, waarmee vrijwel alle arbeiders naar hun werk gingen. In andere complexen beschadigden gestalde fietsen in de portieken veelal wanden en deuren. Daarom kreeg dit complex een inpandige fietsenstalling, die werd geëxploiteerd door een rijwielhandelaar die in het complex woonde. Ieder huishouden van het Olympia-complex kreeg het recht om één fiets gratis te stallen.
Tehuis voor werkende meisjes
Eén pand aan de Olympiakade werd in 1926 verhuurd aan de Vereeniging Tehuizen voor Werkende Meisjes. Het beheer ervan werd echter steeds problematischer. In 1980 besloot de gemeente om de huur op te zeggen. Het pand kwam leeg te staan, waarna de woningen werden verbouwd tot tien zelfstandige hateenheden.
School
De school die het woonblok Olympia onderbreekt in de Speerstraat, is opgericht als de Protestants-christelijke basisschool Elout van Soeterwoude, vernoemd naar Jonkheer Mr. Pieter Jacob Elout van Soeterwoude (1805-1893), een voorman van de Anti-Revolutionairen in de Haagse politiek in de tweede helft van de negentiende eeuw. Het is in de jaren 20 van de 20e eeuw gebouwd. Het woonblok is daarna om de school heen gebouwd. De school is niet ontworpen door Jan Gratama, maar door architect Ernst Adolph Christiaan Roest (1875-1952). Ernst Roest bekleedde ook verschillende functies in gereformeerde schoolbesturen in Amsterdam, en ontwierp daardoor meer protestants-christelijke schoolgebouwen in Amsterdam, zoals de christelijke HBS (het huidige Sweelinck College) aan de Moreelsestraat in het Museumkwartier.
Renovaties
Begin jaren tachtig was renovatie van het complex dringend noodzakelijk geworden. Het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid had een regeling, waardoor het Rijk uit oogpunt van werkgelegenheid twee derde van de renovatiekosten voor zijn rekening zou nemen (tien van de vijftien miljoen gulden), als de gemeente de rest betaalde. Na lang wikken en wegen stemde de gemeente hiermee in. In 1984 en 1985 werd het groot onderhoud uitgevoerd. Het casco werd verbeterd, maar bewoners kregen ook de keuze om tegen een kostendekkende huurverhoging verbeteringen te laten aanbrengen zoals douches.
Vijfentwintig jaar later was opnieuw een grondige renovatie noodzakelijk. Deze renovatie vond plaats in de periode 2010-2013. Bewoners hadden opnieuw de keuze uit verschillende pakketten. De meest uitgebreide renovatie leidde tot een energiezuinige en modern geventileerde woning. Hiervoor is een innovatieve techniek gebruikt die naar aanleiding van deze renovatie aan het gemeentelijk monument speciaal moest worden ontwikkeld en die snel landelijke navolging krijgt. Bewoners die hiervoor kozen, moesten tijdens de renovatie tijdelijk elders wonen. Zij konden echter ook kiezen voor een minimale onderhoudsbeurt, waardoor ze tijdens de renovatie in hun woning konden blijven.
Eigendom
In 1965 werd de Gemeentelijke Woningdienst, tegelijk met de verhuizing naar het Wibauthuis, omgedoopt in Gemeentelijke Dienst Volkshuisvesting, waar de bouw en het beheer van de gemeentewoningen in handen kwam van het dienstonderdeel Gemeentelijk Woningbedrijf Amsterdam. Het Gemeentelijk Woningbedrijf werd in 1994 geprivatiseerd in de Stichting Het Woningbedrijf Amsterdam. Tussen 2004 en 2014 fuseerde deze stichting met woningcorporaties in Amsterdam, Almere, Haarlem, Haarlemmermeer, Noord-Kennemerland en Weesp tot de huidige Stichting Ymere, waardoor een van de grootste woningcorporaties van Nederland ontstond.
Thans zijn verreweg de meeste woningen in het Olympia-complex nog steeds in eigendom en beheer bij Ymere. Sinds 2010 verkoopt Ymere enkele tientallen woningen na de grondige renovatie van het complex aan particulieren voor eigen-bewoning. Daardoor is sindsdien voor elk van de vijf blokken een vereniging van eigenaren actief in het complex.
Externe links
Woningcorporatie Ymere
Olympia op YouTube
Olympia In 3D op Google Earth
Geschiedenis van Amsterdam
Olympia-complex
Amsterdamse Schoolbouwwerk
Bouwwerk in Amsterdam-Zuid
|
Olympia is een beeldbepalend complex van vijf bouwblokken in Amsterdam van woningcorporatie Ymere met meer dan 500 arbeiderswoningen en bedrijfsruimten. Het staat in de Marathonbuurt, onderdeel van de Stadionbuurt in Amsterdam-Zuid en wordt begrensd door de Turnerstraat, Olympiaweg, Speerstraat en Olympiakade. Aan de Speerstraat wordt het wooncomplex onderbroken door een schoolgebouw. Olympia is in de periode 1924-1926 gebouwd naar ontwerp van de bekende architect Jan Gratama in de stijl van de Amsterdamse School. Het hele complex is een gemeentelijk monument.
| 1 |
appartementencomplex, wooncomplex, flatgebouw
|
5,118 |
AllocateAction
|
4377906
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gelijke%20veldsysteem
|
Gelijke veldsysteem
|
Het gelijke veldsysteem of gelijke veldstelsel (juntian) was in de periode van de Noordelijke Dynastieën (439-581) en de Tang-dynastie (618-907) de wijze waarop in China landbezit, belastingen en corveediensten werden georganiseerd. De basis van het gelijke veldsysteem was dat de staat landbouwgrond op basis van volkstellingen periodiek toewees aan volwassen boeren die als tegenprestatie belastingen en corveediensten aan keizerlijke bouwprojecten dienden te leveren.
Het systeem raakte na 750 in onbruik. Door de opstand van An Lushan (ca. 703 - 757) was de bureaucratische controle van de staat op lokaal niveau te verzwakt om de periodieke herverdeling af te dwingen.
Achtergrond
Na de val van de Han-dynastie (206 v.Chr. - 220 na Chr.) migreerden veel boeren vanuit het door invallen en burgeroorlogen geplaagde noorden van het land naar het rustigere zuiden. Het gevolg was dat grote stukken landbouwgrond in de Noord-Chinese vlakte braak lagen. Verschillende heersershuizen in het noorden, zoals de Jin-dynastie (265-420), experimenteerden met manieren om de verlaten landbouwgronden weer in cultuur te brengen en zo de basis voor de belastingheffing te herstellen.
Werking van het systeem
Voortbouwend op deze eerdere experimenten introduceerde keizer Xiaowen (r. 471-499) van de Noordelijke Wei-dynastie (386-534) het gelijke veldsysteem. Het principe van het systeem was dat een volwassen boer voor de duur van zijn werkzame leven recht had op een door de staat toegewezen stuk landbouwgrond. Indien er in een huishouding meer volwassen mannen waren werd de hoeveelheid land in principe vergroot. Het land bleef eigendom van de staat en de toekenning van de grond verviel zodra de boeren te oud werden om hun belasting- en corveeverplichtingen te voldoen.
Landbouwgrond dat was bestemd voor de verbouw van moerbeibomen, het voedsel van de zijderups en daarmee essentieel voor de productie van zijde, was erfelijk binnen dezelfde familie. De reden hiervoor was dat het tientallen jaren duurde voor de moerbeibomen productief werden. Deze uitzondering bood welvarende boeren en grootgrondbezitters een mogelijkheid om te beweren dat hun land onder deze categorie viel en zo onder de herverdeling uit te komen.
In ruil voor de toegewezen landbouwgrond dienden de hoofden van de huishouding belastingen en corveediensten te leveren. De verplichtingen waren onderverdeeld in vier categorieën: Een belasting in de vorm van graan (zu), in textiel (diao) en corveediensten (yong), waarbij de arbeidsdiensten opgesplitst waren in twintig dagen per jaar voor jaarlijkse landelijke projecten en variërende diensten voor lokale autoriteiten. De verplichtingen waren in principe voor iedereen gelijk, aangezien het systeem gebaseerd was op het idee dat iedereen ook een gelijkwaardige toewijzing van land kreeg.
In de praktijk waren er vele variaties binnen het systeem. In verschillende regio's werden andere producten verbouwd en dus ook andere belastingverplichtingen opgelegd. De graanbelasting werd vaak omgezet in een textielbelasting omdat textiel gemakkelijker kon worden vervoerd. Corveeverplichtingen werden omgezet in een belasting in geld.
Grote delen van het land waren niet onderhevig aan het gelijke veldsysteem. In het zuiden was het systeem minder de norm dan in het noorden. Afstammelingen van keizerlijke families, aristocraten, ambtenaren en boeddhistische en taoïstische geestelijken waren uitgezonderd van de verplichtingen. In tijden van crisis zochten boeren vaak de bescherming van machtige grootgrondbezitters omdat de staat hen niet kon beschermen tegen plunderende rebellen. Zij gingen dan een relatie als pachter aan met deze grootgrondbezitters, waarmee ze zich ook onttrokken aan hun verplichtingen aan de staat. De opstand van An Lushan in de jaren 750 verhevigde deze tendens in extreme mate en vanaf die periode was het gelijke veldsysteem ook niet meer gangbaar.
De Tang-dynastie zag zich gedwongen om een nieuw belastingstelsel te ontwerpen. Onder keizer Dezong (r. 779-805) werd de Methode van de Tweemalige Belastingheffing (liangshui fa) ingevoerd. Het 'tweemalige' van deze heffing slaat op de momenten van inning, namelijk bij de oogst van de zomer en die van het najaar. De belastingen werden voortaan gekoppeld aan het grondbezit, niet aan personen. Ook werden nieuwe bronnen van inkomsten aangeboord, zoals die uit het monopolie op de winning van zout.
Geschiedenis van China
|
In ruil voor de toegewezen landbouwgrond dienden de hoofden van de huishouding belastingen en corveediensten te leveren. De verplichtingen waren onderverdeeld in vier categorieën: Een belasting in de vorm van graan (zu), in textiel (diao) en corveediensten (yong), waarbij de arbeidsdiensten opgesplitst waren in twintig dagen per jaar voor jaarlijkse landelijke projecten en variërende diensten voor lokale autoriteiten. De verplichtingen waren in principe voor iedereen gelijk, aangezien het systeem gebaseerd was op het idee dat iedereen ook een gelijkwaardige toewijzing van land kreeg.
| 1 |
toewijzing, middelenbeheer, taakorganisatie
|
11,957 |
ControlAction
|
339254
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Realtimebesturingssysteem
|
Realtimebesturingssysteem
|
Een realtimebesturingssysteem (Eng: Real-time operating system, RTOS) is een besturingssysteem waarin de realtime-aspecten de nadruk hebben. Dit wil zeggen dat taken door het besturingssysteem uitgevoerd kunnen worden op door de gebruiker aangeduide tijdstippen en met een door de gebruiker opgegeven prioriteit. Realtime-besturingssystemen worden voornamelijk in toepassingsgerichte omgevingen gebruikt. Enkele voorbeelden hiervan zijn:
Robot besturing, automatisering
Multimedia toepassingen
Medische toepassingen
Militaire toepassingen
Er zijn twee soorten realtime-systemen:
Hard realtime-systemen
Soft realtime-systemen
Hard realtime-systemen
Bij dit type realtime-systeem krijgt de gebruiker de garantie dat een bepaalde taak binnen de opgegeven tijd wordt uitgevoerd. Dit is bedoeld voor taken waarbij het missen van de deadlines catastrofale gevolgen kan hebben en dus niet voor mag komen. Daarom zal bij de ontwikkeling van het besturingssysteem er op worden toegezien dat vertragingen zo veel mogelijk beperkt worden. Een belangrijke factor waarop bespaard wordt is de secundaire gegevensopslag. Harde schijven en magneetbanden zijn traag in vergelijking met kortetermijngeheugens (RAM) of read-only memory (ROM). Andere factoren die een snelheidswinst opleveren zijn vereenvoudigingen in procesbeheer en CPU-beheer.
Besturingssystemen zoals Windows en Linux bieden geen ondersteuning voor hard realtime-functies.
Soft realtime-systemen
Bij soft realtime-systemen worden minder beperkingen gesteld op het gebied van tijd. Het besturingssysteem zal taken afhandelen op basis van prioriteit. Net als bij de hard realtime-systemen worden vertragingen door secundaire opslag en besturingssysteemgebonden beheertaken zo veel mogelijk beperkt. Door het karakter van dit type realtime-systeem kan er ondersteuning aangeboden worden in besturingssystemen zoals Windows en Linux. Een nadeel is dat er geen garantie is dat deadlines onder alle omstandigheden gehaald kunnen worden, en hierdoor kunnen soft realtime-systemen ongeschikt zijn voor bijvoorbeeld industriële toepassingen en robotica. Wel blijft het besturingssysteem geschikt voor toepassingen waarbij het missen van deadlines geen ernstige gevolgen heeft, zoals multimediatoepassingen.
Zie ook
Embedded besturingssysteem
Voorbeelden
Vrije software:
eCos
Fiasco (L4 clone)
FreeRTOS
Nut/OS
Prex
RTAI
RTEMS
RTLinux
SHaRK
TRON Project
Xenomai
Zephyr
Propriëtaire software:
BeOS
ChorusOS
ITRON
LynxOS
MicroC/OS-II
Nucleus
OS-9
OSE
OSEK/VDX
OSEKtime
Phar Lap ETS
pSOS
QNX
RMOS3
RMX
RSX-11
RTX - Windows Real-time Extension
RT-11
RTOS-UH
Sciopta
VAXELN
VRTX
VxWorks
Windows CE
µnOS
Computerterminologie
Ingebed besturingssysteem
|
Hard realtime-systemen
Bij dit type realtime-systeem krijgt de gebruiker de garantie dat een bepaalde taak binnen de opgegeven tijd wordt uitgevoerd. Dit is bedoeld voor taken waarbij het missen van de deadlines catastrofale gevolgen kan hebben en dus niet voor mag komen. Daarom zal bij de ontwikkeling van het besturingssysteem er op worden toegezien dat vertragingen zo veel mogelijk beperkt worden. Een belangrijke factor waarop bespaard wordt is de secundaire gegevensopslag. Harde schijven en magneetbanden zijn traag in vergelijking met kortetermijngeheugens (RAM) of read-only memory (ROM). Andere factoren die een snelheidswinst opleveren zijn vereenvoudigingen in procesbeheer en CPU-beheer.
Besturingssystemen zoals Windows en Linux bieden geen ondersteuning voor hard realtime-functies.
| 1 |
regelactie, procesbeheer, systeemaansturing
|
3,309 |
School
|
4370786
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Rena%20Sofer
|
Rena Sofer
|
Rena Sherel Sofer (Arcadia (Californië), 2 december 1968) is een Amerikaanse actrice.
Biografie
Sofer werd geboren in Arcadia (Californië), en na de scheiding van haar ouders groeide zij op in Pittsburgh. Zij doorliep de high school aan de Frisch School, een joodse school in Paramus. Hierna haalde zij haar diploma aan de North Bergen High School in Hudson County en aan de Montclair State University in Montclair (New Jersey).
Sofer begon in 1987 met acteren in de televisieserie Another World, waarna zij nog meerdere rollen speelde in televisieseries en films. Zij is vooral bekend van haar rol als Lois Cerullo in de televisieserie General Hospital, waarin zij in 69 afleveringen speelde (1993-1997) en van haar rol als Quinn Fuller in de televisieserie The Bold and the Beautiful, waarin zij in 946 afleveringen speelde. Voor haar rol in General Hospital won zij in 1995 een Daytime Emmy Award in de categorie Uitstekende Actrice in een Dramaserie. In ditzelfde jaar werd zij voor deze rol ook genomineerd voor een Soap Opera Digest Award in de categorie Uitstekende Jonge Actrice in een Hoofdrol.
Sofer was van 1995 tot en met 1997 getrouwd met acteur Wally Kurth met wie zij een kind (1997) heeft, in 2003 is zij getrouwd met producent en regisseur Sanford Bookstaver met wie zij ook een kind (2003) heeft.
Filmografie
Films
Uitgezonderd korte films.
2011 Another Man's Wife - als Hadley Warner
2010 Sarah - als Sarah als tiener
2010 The Devil's Teardrop - als Joan
2009 Always and Forever - als Grace Holland
2009 Rock Slyde - als Sara
2006 The Secret of Hidden Lake - als Maggie Dolan
2002 Carrie - als Miss Desjarden
2001 March - als Hedy Pullman
2000 Traffic - als vriendin van Helena
2000 Keeping the Faith - als Rachel Rose
1998 Glory, Glory - als Elizabeth
1998 Nightmare Street - als Penny Randolph
1997 The Stepsister - als Darcy Canfield Ray
1996 Hostile Advances: The Kerry Ellison Story - als Kerry Ellison
1994 Twin Sitters - als Judy
1992 Saved by the Bell: Hawaiian Style - als Andrea Larson
1992 A Stranger Among Us - als Shayna
Televisieseries
Uitgezonderd eenmalige gastrollen.
2013-2022 The Bold and the Beautiful - als Quinn Fuller - 946 afl.
2011-2012 Covert Affairs - als Geena - 3 afl.
2010 NCIS - als Margaret Allison Hart - 6 afl.
2008-2010 Two and a Half Men - als Chrissy - 2 afl.
2006-2007 Heroes - als Heidi Petrelli - 5 afl.
2007 24 - als Marilyn Bauer - 12 afl.
2005 Blind Justice - als Christie Dunbar - 13 afl.
2002-2003 Just Shoot Me! - als Vicki Costa - 14 afl.
2003 Coupling - als Susan Freeman - 10 afl.
2001-2002 The Chronicle - als Grace Hall - 22 afl.
2001 Ed - als Bonnie Hane - 7 afl.
1999 Oh, Grow Up - als Suzanne Vandermeer - 12 afl.
1998-1999 Melrose Place - als Eve Cleary - 25 afl.
1993-1997 General Hospital - als Lois Cerullo - 69 afl.
1992 Freshman Dorm - als Veronica - 2 afl.
1988-1991 Loving - als Amelia 'Rocky' McKenzie Domeq - 5 afl.
1987 Another World - als Joyce Abernathy - 3 afl.
Amerikaans filmacteur
Amerikaans televisieacteur
|
Biografie
Sofer werd geboren in Arcadia (Californië), en na de scheiding van haar ouders groeide zij op in Pittsburgh. Zij doorliep de high school aan de Frisch School, een joodse school in Paramus. Hierna haalde zij haar diploma aan de North Bergen High School in Hudson County en aan de Montclair State University in Montclair (New Jersey).
| 4 |
school, onderwijsinstelling, educatie
|
4,547 |
ActivateAction
|
328769
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kaartautomaat
|
Kaartautomaat
|
Een kaartautomaat is een verkoopautomaat waarin men bijvoorbeeld vervoerbewijzen of toegangsbewijzen kan kopen.
Vooral op treinstations worden deze automaten veelvuldig toegepast voor de verkoop van treinkaartjes, omdat de automaten niet aan openingstijden gebonden zijn en vaak de aanwezigheid van een loket overbodig maken.
Sommige kaartautomaten verstrekken bij scannen van een abonnement gratis een kaartje; dit is het geval bij het Pathé filmabonnement.
NS-kaartautomaten
Op bijna alle stations in Nederland staan NS-kaartautomaten (TVM, wat staat voor TicketVerkoopMachine), voorzien van een aanraakscherm. In- of uitchecken kan bij geen van deze automaten.
De NS-kaartautomaten ET2000 en ET2006 zijn oorspronkelijk van de Ascom Division van Xerox, die verkocht is aan Affiliated Computer Services, Inc. (ACS), wat nu weer onderdeel is van Xerox. Ze worden beheerd door NS Reizigers. Ze staan op een grijs onderstel. Een los onderstel (bijvoorbeeld op Zoetermeer Oost en Heerlen de Kissel, te gebruiken als bankje) is een indicatie dat er een automaat heeft gestaan en/of dat er een is gepland.
Modellen:
ET2006. De volledige versie. Deze heeft een bolle voorkant, rechts boven het scherm een gleuf voor muntinworp, en een 3-cijferig nummer dat begint met een 2. Men kan er eenmalige chipkaarten en een 'anonieme' OV-chipkaart kopen. Er zit een verlichte blauwe strip bovenaan met alleen het NS-logo. Bovenop is een bord geplaatst met "Losse kaartjes en alles voor de OV-chipkaart".
ET2000. De versie zonder de mogelijkheid tot het kopen van chipkaarten/-kaartjes. Men kan er bovendien niet met muntgeld betalen. De automaat heeft een platte voorkant en een 3-cijferig nummer dat begint met een 1. Er zit een verlichte gele strip bovenaan met "OV-chipkaarthouders". Bovenop is een bord geplaatst met "Saldo en bestellingen".
Op nieuwe stations die alleen bediend worden door een andere vervoerder dan NS wordt geen NS-kaartautomaat meer geplaatst. Dit betreft inmiddels Veendam, Hoevelaken, Maastricht Noord, Boven-Hardinxveld, Hardinxveld Blauwe Zoom, Sliedrecht Baanhoek en Hengelo Gezondheidspark. Ook ontbreekt een NS-kaartautomaat in Zuid-Limburg in Heerlen De Kissel en op de volgende stations die alleen door Arriva bediend worden: Chevremont, Eygelshoven, Heerlen Woonboulevard, Houthem-St. Gerlach, Klimmen-Ransdaal, Schin op Geul en Voerendaal (Meerssen, Valkenburg en Kerkrade Centrum hebben wel NS-kaartautomaten). Op die stations in Zuid-Limburg staat wel een Arriva-kaartautomaat. Voor een rit met alleen Veolia kan men beter een kaartje kopen bij de Arriva-automaat, omdat daar niet € 1 toeslag verschuldigd is.
Bij de NS-kaartautomaten kan men geen informatie afdrukken.
Met beide versies kan men de algemene en NS-gegevens die op de kaart staan lezen (echter niet afdrukken), en saldo of producten (al of niet na vooraf via internet bestellen) op de kaart laden. De verkrijgbaarheid alsmede de prijs van supplementen van NS-abonnementen worden pas zichtbaar na het presenteren van de OV-chipkaart met het betreffende abonnement erop.
De concessie voor het Hoofdrailnet bepaalt: Indien de regionale treinvervoerders, respectievelijk de verantwoordelijke decentrale overheden, op de door hen bediende stations vervoerbewijzen naar alle stations in Nederland willen verkopen dan verleent NS hieraan haar medewerking door het tegen redelijke voorwaarden leveren van kaartautomaten, voor zover deze kaartautomaatsystemen tijdig bij NS zijn besteld.
Met ophalen van een bestelling wordt in dit verband bedoeld het op de kaart zetten van een vooraf via internet besteld en betaald reisproduct of saldo. Dit is een eenvoudiger handeling dan een aanschaf bij een automaat, of het opladen van nog niet besteld saldo, want men hoeft geen product of bedrag meer te selecteren en niet meer te betalen. De reiziger plaatst de OV-chipkaart bij het roze OV-chipkaartlogo. Via het menu kan voor "product ophalen" worden gekozen en het product of saldo wordt opgehaald van de centrale computer, de zogenaamde National Action List (NAL), en op de chip geladen. Als men meerdere producten heeft besteld kan men niet specificeren welke men wil ophalen, het is alles of niets.
Een anonieme OV-chipkaart kan niet van tevoren worden besteld. Ophalen heeft in dit verband dus betrekking op informatie, niet op iets tastbaars zoals de kaart zelf. Ook kunnen sommige reisproducten van NS worden aangeschaft bij de NS-kaartautomaat, maar niet worden besteld. Verder is er bij NS een tussenvorm: men heeft het product al, maar specificeert bij de automaat dat men het wil gaan gebruiken. Dit is het geval bij Keuzedagen.
Mogelijkheden van de NS-kaartautomaat
Bij de bolle NS-kaartautomaat zijn de volgende chipkaarten te koop.
Een anonieme OV-chipkaart.
Eenmalige chipkaarten voor de dag zelf:
enkele reis vol tarief, voor € 1 meer dan de volle prijs bij op saldo reizen
retour vol tarief, voor € 1 meer dan de volle prijs bij op saldo reizen
Dagkaart, voor € 1 meer dan de geladen versie
Eenmalige chipkaarten voor de dag zelf, zonder toeslag:
Railrunner
Dagkaart Hond
Dagkaart Fiets
ICE toeslag enkele reis
Toeslag ICd enkele reis
Toeslag ICd retour
Eenmalige chipkaarten buitenland:
enkele reizen en retours vanuit Nederland naar een aantal bestemmingen in België, Luxemburg en Duitsland en naar Lille. Er zijn varianten met 40% en 100% korting op het Nederlandse traject alsmede varianten met RailPlus korting. Ook het Superdagretour en Weekendretour. Zie ook onder.
De mogelijkheden gerelateerd aan de persoonlijke en anonieme OV-chipkaart zijn afhankelijk van:
Of het een persoonlijke of anonieme OV-chipkaart is (Altijd Voordeel Maand kan alleen op een persoonlijke kaart geladen worden).
Bij een persoonlijke OV-chipkaart: de leeftijd (een Railrunner kan niet geladen worden op de persoonlijke kaart van iemand van 12 jaar of ouder).
De producten op de OV-chipkaart (Toeslag 2-1 is bijvoorbeeld alleen te koop bij bepaalde abonnementen 2e klas)
Of men ingecheckt is. Ingecheckt kaartschrijfhandelingen verrichten bij de kaartautomaat geeft soms complicaties, bijvoorbeeld opladen terwijl men ingecheckt is. Ook zijn ingecheckt de vermelde opties niet altijd logisch. Zo is er na het instellen van Samenreiskorting oningecheckt terecht geen optie dat nog eens te doen, maar na inchecken wel.
Bij elkaar zijn de mogelijkheden:
Alleen lezen:
Saldo bekijken.
Producten op de kaart bekijken. Er zijn beperkingen. Bij een tweedaagse meereiskaart kan men bijvoorbeeld aan de transacties wel zien dat de kaart is gebruikt, maar niet of beide dagen zijn gebruikt.
Transactieoverzicht bekijken. Alleen bij een check-in/uit bij NS staat het station vermeld. Vooral bij een automaat op een station dat niet door NS wordt bediend doet dit vreemd aan.
Saldo opladen. Het minimale oplaadbedrag is € 4.
Instellen van de klasse bij op saldo reizen.
Instellen van Samenreiskorting.
OV-chipkaart-reisproducten kopen en opladen (ze kunnen overigens niet betaald worden met reissaldo):
Altijd Voordeel Maand.
Dagkaart, alleen voor de dag zelf.
Toeslag 2-1.
Railrunner.
Dagkaart Hond.
Dagkaart Fiets.
VanAnaarBeter.
Uitsluitend voor de Jaartraject- en Grensabonnementhouder: enkele reis of retour met of zonder korting voor een reis buiten het vaste traject.
Bestelling ophalen.
Deactiveren van een opgezegd abonnement.
Studentenreisproduct ophalen, of bevestigen stopzetten.
Keuzedag 60+ ophalen (dat wil zeggen: aangeven dat de Keuzedag gebruikt moet gaan worden vanaf de eerstvolgende check-in). Deze optie verschijnt voor wie 60 jaar of ouder is zelfs bij een kaart waar geen abonnement op staat dat recht geeft op het kopen van Keuzedagen.
Reizen op Saldo bij NS activeren.
Automatisch opladen activeren (alleen na bestelling bij webwinkel en indien dit niet met de kaart is aangevraagd).
Saldo deblokkeren.
Het veranderen van een instelling (zonder betaling) kan de vorm aannemen van:
Het laden van een product, bijvoorbeeld Tijdelijke Klassewissel of Samenreiskorting.
Het verwijderen van een product, bijvoorbeeld Tijdelijke Klassewissel of Samenreiskorting.
Het voor onbepaalde tijd wijzigen van een product, bijvoorbeeld de wijziging van het product "reizen op saldo bij NS 2e klas" in "reizen op saldo bij NS 1e klas" of omgekeerd.
Men kan de automaat gebruiken om de prijs van een kaartje of op te laden product op te vragen zonder het te kopen. Men kan bijvoorbeeld de prijs van een rit op saldo tegen vol tarief of met 40% korting zien. In het geval van routekeuze (zie hieronder) kan men de keuzemogelijkheden zien.
Voor een papieren kaartje binnenland moet men selecteren "Ik heb geen OV-chipkaart", dan "Losse kaartjes". Vervolgens kiest men eerst enkele reis, retour, Railrunner, ICd/ICE-toeslag of Overig. Vervolgens een aankomststation, en als men van een ander station wil vertrekken dan waar men zich bevindt, ook een vertrekstation. Als er meerdere zinnige mogelijkheden met verschillende vervoerders zijn kan men voor reizen sinds 2 april 2014 (wegens de invoering van regionale prijzen bij regionale vervoerders) een route inclusief vervoerder(s) opgeven. Vervolgens kan men in willekeurige volgorde kiezen tussen 1e en 2e klas, datum en 1, 2, 3 of 4 stuks. Men ziet dan de prijs en kan door keuzes te veranderen gemakkelijk correcties uitvoeren of de prijs 1e en 2e klas vergelijken. Ook kan men het vertrek- en/of aankomststation veranderen. Lastiger is het corrigeren of vergelijken van enkele reis en retour, want bij zulke veranderingen moet men opnieuw beginnen. Als men geen kaartje koopt kan men op de knop "Stoppen Terug naar het beginscherm" drukken, of de volgende gebruiker kan dat doen, dan komt het scherm weer in de beginstand; dit gebeurt automatisch als enige tijd niet op de knoppen wordt gedrukt.
Bij de aanschaf van meerdere exemplaren van bijvoorbeeld een Railrunner is bij de keuze tussen eenmalige chipkaarten en opladen op OV-chipkaarten een punt van overweging dat er in het eerste geval maximaal 4 tegelijk betaald kunnen worden, terwijl in het tweede geval elk exemplaar apart betaald moet worden.
Een beperking van de automaat is dat men er geen e-ticket kan kopen.
Opgave op te laden saldo
De automaat kan voor een geplande reis (enkele reis of retour) opgeven welk saldo op de kaart moet worden geladen. Uitgangspunt is dat men na de reis niet rood staat. Tevens wordt ervan uitgegaan dat bij het (laatste) inchecken het saldo minstens gelijk is aan het instaptarief. Er wordt geen rekening mee gehouden dat de feitelijke borg (het saldo waarbij men kan inchecken en reizen) € 4 lager is dan het instaptarief. Het zo bepaalde benodigde oplaadbedrag wordt naar boven afgerond op een veelvoud van € 5 (hoewel ook € 4 kan worden opgeladen).
Bij het kopen van een anonieme OV-chipkaart wordt onderscheid gemaakt in vol tarief en 40% korting (dit betreft samenreiskorting, die na het kopen op de kaart kan worden geladen). Er wordt geen rekening gehouden met het lagere instaptarief bij samenreiskorting (€ 10 in plaats van € 20).
Bij het presenteren van een kaart met een abonnement wordt rekening gehouden met het maximale instaptarief dat voor dat abonnement geldt (meestal € 10). Daarbij wordt weer onderscheid gemaakt in vol tarief en 40% korting (bij 'Dal Vrij' betreft dit laatste alleen reizen in de spits met samenreiskorting).
Bij het presenteren van een kaart kan de automaat de mededeling geven dat het saldo ontoereikend is om te reizen. Door diverse oorzaken kan deze mededeling verschijnen als men er wel degelijk mee kan reizen:
er is een marge van € 4 (zie boven)
de mededeling is gebaseerd op reizen in de spits, zelfs als men de handeling uitvoert in de daluren; mogelijk kan men reizen in de daluren
Grensoverschrijdende reizen
Naar een aantal bestemmingen in België, Luxemburg en Duitsland en naar Lille zijn enkele reizen en retours (15 dagen geldig, vanaf een te kiezen datum, SCIC-NRT-tarief) uit de automaat verkrijgbaar, en wel vanaf een Nederlands station met 0% of 40% korting in Nederland of vanaf een grenspunt (men selecteert dan een Nederlands station en vrij reizen in Nederland, en eventueel een daarbij geschikt grenspunt, men kan niet gelijk een grenspunt opgeven). Bij 40% korting of vrij reizen in Nederland kan men aanvullend 25% RailPluskorting in het buitenland kiezen. Een enkele reis naar Nederland is niet verkrijgbaar.
Men moet er rekening mee houden dat het SCIC-NRT-tarief, alleen al binnen Nederland, grillig is: het is voor een lange reis naar de grenspunten Roosendaal(gr), Bad Bentheim(Gr) en Emmerich(Gr) veel hoger dan het maximale binnenlandse tarief. Dit is uiteraard niet aan de orde bij vrij reizen in Nederland, maar anders is in zulke gevallen het afsplitsen van een lange binnenlandse reis tot dicht bij de grens voordeliger. Bij vol tarief kan dit ook gemakkelijk met een e-ticket of een eenmalige chipkaart; bij 40% korting (als men geen Jaartrajectabonnement of Grensabonnement heeft) moet men dit binnenlandse traject op saldo of op rekening reizen, dus moet men op het station bij de grens (respectievelijk Roosendaal, Hengelo en Arnhem) uit- of inchecken, wat niet erg is als men daar toch moet overstappen of wil pauzeren, maar lastig is als men het gemak van de doorgaande trein op prijs zou hebben gesteld.
Soms is een combinatie met een binnenlands Belgisch vervoerbewijs voordeliger, zie treintarieven in België. Dat is niet verkrijgbaar in de Nederlandse kaartautomaat.
Voor een reis naar Duitsland geldt deels dat per land de betreffende kortingtarieven gelden, en deels dat speciale internationale kortingtarieven voor de hele reis gelden. Een meereizend kind t/m 14 jaar betaalt in totaal € 2,50 (dus de prijs van een Railrunner, hoewel die voor een kind van 12 t/m 14 jaar niet bij een reis binnen Nederland geldt). Een alleenreizend kind van 6 t/m 11 betaalt de halve prijs, een alleenreizend kind van 12 t/m 14 betaalt voor het Nederlandse traject de volle en voor het Duitse de halve prijs.
Voor kinderen zijn de tarieven bij de automaat lager dan op de site van NS International, want op de site kan men weliswaar "12 t/m 25 jaar" aanvinken, maar dit geeft geen korting. Anderzijds kan men bij de automaat geen Bahncard opgeven. Omdat Bahncard RailPlus inhoudt is dit voor de houder van Bahncard25 geen bezwaar want de korting is dan ook 25%.
Betaalwijzen
Er kan met een pinpas betaald worden, en, alleen bij de automaten met een bolle voorkant en rechts boven het scherm een gleuf, ook met munten. Verder worden buitenlandse passen met het Maestro-logo niet geaccepteerd. Op een toenemend aantal stations kan met een creditcard worden betalen.
Bankbiljetten kunnen niet gebruikt worden. Er kon tot en met december 2014 met chipknip worden betaald.
Om skimmen van de bankpassen door criminelen (die hiervoor een voorzetstuk bij de inleesgleuf van de bankkaarten plaatsen) te bemoeilijken, zijn speciale voorzetstukken gemonteerd. De werkwijze wordt niet door iedereen begrepen. Het is voorgekomen dat een automaat defect raakte doordat een opgevouwen bankbiljet in de gleuf van de pinpas was gestoken.
Hulp op afstand
De gebruiker van de NS-kaartautomaat kan 24 uur per dag, 7 dagen per week, een gratis nummer bellen voor assistentie op afstand, waarbij de servicemedewerker meekijkt en desgewenst de controle overneemt. Daartoe staan groot op de automaat het telefoonnummer en het nummer van de kaartautomaat, dat samen met het station de automaat identificeert.
Geschiedenis
In de jaren 70 waren er op de grootste stations automaten die kaartjes voor de populairste bestemmingen konden afgeven. Deze automaten hadden drukknoppen met opschriften als "Hilversum 2e klas". Het aantal drukknoppen was beperkt en het aantal mogelijke kaartjes dus ook. Voor andere kaartjes ging men naar het loket. Daarna kwam er een automaat met 120 bestemmingen, de Makomat. Deze automaat was vaak defect en erg gevoelig voor vandalisme. Dat gold zeker niet voor de opvolger, de 80-bestemmingen-automaat, de B100 van Autelca. Verschillende Europese spoorwegmaatschappijen gebruikten deze automaat, die echter lastig te bedienen was. Vanaf dat moment liet de NS de vormgeving van de automaat bepalen door de cognitieve psychologie met als eerste resultaat de bestemmingscode-automaat (B8060), die kaartjes naar alle bestemmingen in Nederland kon verkopen. Op de kast van de B8060 stond een lijst met alle bestemmingen en bijbehorende codes. De code moest worden ingetoetst. In 2009 werden de bestemmingscode-automaten vervangen door een type met aanraakscherm. Er waren aparte toetsen voor keuzes zoals enkele reis of retour, klasse, vol tarief of met korting, en vandaag geldig of open datum. Kaartjes naar bestemmingen in het buitenland kunnen bij de bestemmingscode-automaten niet gekocht worden. Ook kon men er geen via-kaartjes kopen, die toen nog aan het loket verkrijgbaar waren. De automaat had alleen enkele kleine schermpjes voor de stationsnaam en het bedrag. Betaling gebeurde met munten of een bankpas.
Aanvankelijk leverden de automaten strippenkaarten, maar die functionaliteit werd verwijderd omdat de automaten te vaak gekraakt werden.
Bijzondere plaatsen met NS-kaartautomaat
Tot 30 juni 2014 waren er op de veerboten van Stena Line tussen Hoek-van-Holland en Harwich (Engeland) NS-kaartautomaten aanwezig, zodat reizigers alvast een treinkaartje konden kopen (ook met eventuele creditkaarten)
In de bagage-afhaalhal van Schiphol kunnen reizigers die op hun bagage wachten alvast een treinkaartje kopen.
Op Texel staat eveneens een automaat op het veerhaventerrein, zodat reizigers die op de boot naar de vaste wal wachten, alvast hun OV-chipkaart kunnen opladen voor de reis vanaf Den Helder. Deze automaat kan alleen OV-chipkaarten opladen en verkoopt geen wegwerp- of anonieme OV-chipkaarten.
Op Eindhoven Airport staat in de centrale aankomst- en vertrekhal een NS kaartautomaat, vanwaar treinkaartjes naar alle bestemmingen in Nederland kunnen worden gekocht. Bij deze treinkaartjes zit standaard ook de busrit naar station Eindhoven inbegrepen.
Andere kaartautomaten in Nederland voor de trein
Van de niet-NS kaartautomaten zijn er de volgende versies:
Arriva-kaartautomaat.
Met OV-chipkaart-faciliteiten, waaronder het kopen van een anonieme OV-chipkaart. Hier kunnen geen papieren kaartjes worden gekocht. Men kan er niet met muntgeld betalen. Men kan informatie afdrukken. Verkrijgbaar is ook Arriva Dal Korting Trein, ook op anonieme kaart (gratis in juli/augustus).
Veolia-kaartautomaat.
Deze had geen OV-chipkaart-faciliteiten. Hier kunnen papieren kaartjes worden gekocht. Door het ontbreken van de toeslag is een enkele reis of retour hier € 1 goedkoper dan uit de NS-kaartautomaat.
OV AVM Outdoor van CCV.
Op diverse stations van Arriva, Connexxion (Breng), Syntus en destijds Veolia.
Men kan hiermee (behalve bij de Veolia-kaartautomaat) toch de status van zijn OV-chipkaart controleren, en saldo op de kaart laden. Ook kan soms een treinproduct zoals de Railrunner worden gekocht, en/of een gratis treinproduct zoals Samenreiskorting worden geladen. Met de adresvinder van ov-chipkaart.nl kan men met de optie "Reisproducten kopen en opladen (bijv. abonnement)" de automaten in heel Nederland vinden, dus ook controleren of er een is op een bepaald station (of in de buurt). Zo vindt men bijvoorbeeld dat op station Klimmen-Ransdaal een ophaalautomaat aanwezig is met de volgende mogelijkheden:
Het actuele saldo van uw OV-chipkaart controleren
Saldo opladen - betaal met pinpas
Reisproducten (bijv. abonnementen) opladen - betaal met pinpas
Bestellingen uit de webwinkel van de OV-chipkaart ophalen
Automatisch opladen op kaart zetten (niet samen met kaart aangevraagd)
Sterabonnement kopen met pinpas
Studentenreisproduct: ophalen of stopzetten
Saldo deblokkeren
Reizen op Saldo (NS) activeren
Keuzedagen 60+ (NS) ophalen
Producten op kaart bekijken
Ook de openingstijden worden vermeld (in dit geval 7/24, want het is een model wat buiten geplaatst is).
Er wordt niet vermeld welke reisproducten kunnen worden opgeladen.
Het ingecheckt zijn kan men (tenzij dit mogelijk in de daluren was en de spits is aangebroken) ook indirect en wat omslachtig controleren door de kaart (opnieuw) bij de kaartlezer op een paal te houden; als men dan ongewenst in- of uitcheckt kan men dit na de wachttijd weer ongedaan maken.
Kaartautomaat in België voor de trein
Bij de kaartautomaat in België kunnen onder meer binnenlandse biljetten worden gekocht, en ook bijvoorbeeld naar Roosendaal, echter niet tot Roosendaal grens (anders gezegd: er is niet de optie voor wie vrij reizen in Nederland heeft (men kan zo'n biljet wel kopen aan het loket). Er kunnen ook de Rail Pass en de actuele Deal gekocht worden. Er kan betaald worden met onder meer Maestro.
Stads- en streekvervoer
Daar waar er geen kaartverkoop in het voertuig is, is de kaartverkoop meestal bij de haltes/stations, door middel van kaartautomaten. Maar in sommige landen moet men de vervoersbewijzen kopen bij de lokale winkels. In sommige andere landen (onder meer Canada) is kaartverkoop op het voertuig wel mogelijk maar uitsluitend door inworp van een gepast bedrag in een betaalbus. Bij bijna alle vervoerbedrijven zijn vervoersbewijzen ofwel in de haltes en stations te koop of in de voertuigen. In een paar landen zoals Italië (voorbeeld Milaan) kan men alleen een vervoersbewijs kopen voor de tram bij de lokale winkels herkenbaar met een specifiek logo.
Zie ook OV-chipkaartapparatuur voor reizigers in Nederland.
Oude modellen in Nederland
Tram
In Amsterdam verschenen op 17 maart 1969 bij de invoering van de zelfbediening op de tramhaltes en later ook op sommige bushaltes kaartautomaten voor rittenkaarten. Er bestonden witte automaten voor normaal tarief en groene automaten voor reductietarief. Vaak stonden de automaten op een paal rug aan rug. Na inworp van een of meer guldens, die men moest horen vallen, kon men na 3 tellen wachten aan een schuif trekken en de opgevouwen kaart uit de automaat trekken. Doordat de automaten alleen guldens slikten moest men bij een tariefsverhoging creatief zijn. Zo werd dan bijvoorbeeld een 7 rittenkaart van fl. 2,- vervangen door een 9 rittenkaart van fl. 3,-. Ook hebben er automaten bestaan waarbij men een maandabonnement kon verkrijgen.
In oktober 1971 kregen de trams van lijn 1 ook kaartautomaten op het achterbalkon voor de verkoop van tweerittenkaarten zonder overstaprecht (reductietarief 4 ritten). Na aankoop moest de kaart nog door de passagier worden ontwaard in een stempelautomaat. In september 1974 werden de kaartautomaten in verband met vandalisme van de straat verwijderd en geplaatst op het achterbalkon van alle gelede trams voor verkoop van "guldenkaarten". Rittenkaarten waren voortaan alleen nog maar in de voorverkoop verkijgbaar.
Bij de volgende tariefsverhoging werd de tweerittenkaart een enkele rit met 2 uur overstap (reductietarief 2 ritten) en een jaar later met 1 uur overstap omdat de automaten nog steeds alleen guldens slikten. Opvallend was dat in die tijd een enkele rit het dubbele formaat had van een rittenkaart omdat de kaartautomaat kaarten alleen dubbelgevouwen kon afgeven. In oktober 1977 verdwenen de kaartautomaten omdat deze ongeschikt waren voor het nieuwe zonetarief maar ook in verband met de vele vernielingen en zakkenrollerij op het achterbalkon.
In 1990 verschenen in de trams van lijn 5 en 51 naar Amstelveen weer kaartautomaten. In deze automaten werden kleine strippenkaarten en dagkaarten verkocht die door de automaat al werden ontwaard. Na de invoering van de Euro verdwenen de kaartautomaten bij de stadstram en na de invoering van de OV-chipkaart ook bij de sneltram.
In Den Haag en Rotterdam zijn, enkele uitzonderingen op drukke punten daargelaten, nooit kaartautomaten geweest.
Metro
Bij de Rotterdamse metro verschenen in 1968 de eerste kaartautomaten die alleen een speciaal magneetkaartje voor het openen van de tourniquets verstrekte en niet geldig was in tram en bus. In 1974 bij de invoering van het zonetarief verdwenen de tourniquets en kwamen er weer nieuwe kaartautomaten waarbij de kaartjes ook in tram en bus geldig waren.
Bij de Amsterdamse metro verschenen in 1977 oranje kaartautomaten die kaarten verkocht van een blanco rol. Het soort kaartje werd met bepaalde codes aangegeven. De automaat gaf geen wisselgeld terug maar wel kon men op de knop 'overbetaling' drukken indien men geen gepast geld had, maar dan betaalde men wel te veel. Bij de invoering van de strippenkaart in 1980 bleef de automaat enkele ritten voor 1-4 zones verkopen, dit in tegenstelling tot tram en bus waar enkele ritten werden afgeschaft. Later verscheen een nieuw type automaat dat in de muur werd ingebouwd om vandalisme te voorkomen.
Openbaar vervoer
Betalingssysteem
|
Bij elkaar zijn de mogelijkheden:
Alleen lezen:
Saldo bekijken.
Producten op de kaart bekijken. Er zijn beperkingen. Bij een tweedaagse meereiskaart kan men bijvoorbeeld aan de transacties wel zien dat de kaart is gebruikt, maar niet of beide dagen zijn gebruikt.
Transactieoverzicht bekijken. Alleen bij een check-in/uit bij NS staat het station vermeld. Vooral bij een automaat op een station dat niet door NS wordt bediend doet dit vreemd aan.
Saldo opladen. Het minimale oplaadbedrag is € 4.
Instellen van de klasse bij op saldo reizen.
Instellen van Samenreiskorting.
OV-chipkaart-reisproducten kopen en opladen (ze kunnen overigens niet betaald worden met reissaldo):
Altijd Voordeel Maand.
Dagkaart, alleen voor de dag zelf.
Toeslag 2-1.
Railrunner.
Dagkaart Hond.
Dagkaart Fiets.
VanAnaarBeter.
Uitsluitend voor de Jaartraject- en Grensabonnementhouder: enkele reis of retour met of zonder korting voor een reis buiten het vaste traject.
Bestelling ophalen.
Deactiveren van een opgezegd abonnement.
Studentenreisproduct ophalen, of bevestigen stopzetten.
Keuzedag 60+ ophalen (dat wil zeggen: aangeven dat de Keuzedag gebruikt moet gaan worden vanaf de eerstvolgende check-in). Deze optie verschijnt voor wie 60 jaar of ouder is zelfs bij een kaart waar geen abonnement op staat dat recht geeft op het kopen van Keuzedagen.
Reizen op Saldo bij NS activeren.
Automatisch opladen activeren (alleen na bestelling bij webwinkel en indien dit niet met de kaart is aangevraagd).
Saldo deblokkeren.
| 3 |
activeren, apparaat starten, toepassing inschakelen
|
12,096 |
HowToItem
|
34881
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Borduren
|
Borduren
|
Borduren is het maken van versieringen met naald en garen op textiel, leer of andere ondergronden. Het is een kunst die al bestaat sinds de mensheid stoffen gebruikt. Over de hele wereld wordt naar schatting vanaf 3000 v.Chr. borduursels aangebracht op weefsels.
Geschiedenis
Overblijfselen van vroeg borduurwerk uit Oost-Azië dateren uit de Periode van de Strijdende Staten, 5e tot 3e eeuw voor Chr.
in Europa werd gedurende de Middeleeuwen kleding geborduurd voor gebruik in een kerkelijke omgeving (de zogenoemde paramenten). Dit gebeurde meestal met een zijden draad op een zijden of linnen ondergrond. Een groot aantal van deze paramenten is bewaard gebleven, zowel in musea als in een aantal kerken. Daarnaast werd er in deze periode ook borduurwerk gemaakt dat gebruikt werd in een burgerlijke omgeving. Een beperkt aantal van deze borduurwerken is bewaard gebleven (b.v. aalmoestasjes). Het feit dat de zijdeproductie in de 15e eeuw in Italië opkwam, heeft de productie van luxe geborduurde goederen in het noordelijke deel van Europa aanzienlijk doen toenemen. De motieven die op de verschillende voorwerpen werden aangebracht waren vaak gecompliceerd en voorzien van veel details.
Tijdens de Renaissance werd de techniek van het borduren steeds meer toegepast voor wereldse doeleinden. Leden van het koninklijk huis en mensen van adel droegen rijkversierde kleding. Ook werden stukken stof naar het oosten gestuurd om geborduurd te worden; China is nog steeds internationaal geroemd om het zeer fijne borduurwerk.
In de zeventiende eeuw werd het bekleden van meubilair met borduurwerk populair. Door de handel met het Verre Oosten kwamen de typisch oosterse motieven ook naar Europa, zoals exotische vogels en bloemen.
Rond 1850 werd de borduurmachine uitgevonden. Dit betekende het einde van de glorietijd van het handmatig borduren. Kerken zijn een belangrijke opdrachtgever gebleven, zoals in Spanje; daar worden nog steeds mantels geborduurd voor processiebeelden uit de semana santa op de oude manier. Ook kazuifels worden nog steeds met de hand geborduurd.
Veel oude stoffen werden in reliëf geborduurd om zo een duidelijk beeld te creëren; dit was zeer zwaar, omdat onder het borduurwerk vulsels van karton, papier en wol zaten. Vaak werden deze motieven dan ook geborduurd door mannen met veel kracht.
Tegenwoordig zijn er bedrijven gespecialiseerd in het borduren van logo's, namen etc. Dit wordt gedaan met behulp van een borduurmachine.
Soorten borduurwerk
De volgende soorten borduurwerk worden onderscheiden:
op aftelbare stof; dit is het meest klassiek
op stoffen met een ingeweven patroon
vrij borduurwerk waarbij alleen een bepaald ontwerp wordt gevolgd
Borduurstijlen
Over de hele wereld zijn verschillende borduurstijlen ontstaan. Dit had vooral te maken met het soort materiaal dat er op die plaats beschikbaar was. Zijdeborduurwerk is ontstaan in China, doordat daar als eerste de zijderups werd gekweekt. In de Noord-Europese landen werd vlas gekweekt, wat een sterke vezel heeft en geschikt is voor ajourwerk. Crewelborduren is ontstaan in Engeland door de bloeiende Britse wolhandel. Katoen groeit in een warmer klimaat, dus dat werd vooral gebruikt in Egypte, India en de zuidelijke staten van Noord-Amerika.
Door de handel kwamen er meer materialen beschikbaar, zodat er meer variaties kwamen in de borduurstijlen van de verschillende landen.
Borduurstoffen
Vrijwel alle stoffen kunnen gebruikt worden om op te borduren. Welke stof er gebruikt wordt, hangt af van de techniek en de toepassing van het borduurwerk.
Stramien is een grof weefsel dat geschikt is om op te borduren met wol. Stramien is vaak voorbedrukt.
Linnen is een weefsel dat van vlas- of hennepgaren is gemaakt. De dikte van de draden kan verschillen. Kaaslinnen is losser geweven en heeft een dunnere draad. Linnen is geschikt voor het borduren van aftelbare patronen met splijtgaren.
Aïda heeft een speciale weefbinding, waardoor er weefselbosjes ontstaan in plaats van weefseldraden. Het is een gemakkelijk aftelbare stof die geschikt is voor kruissteekborduurwerk met splijtgaren.
Hardangerstof is fijner dan aïda en is dubbeldradig. Het is speciaal ontworpen voor de traditionele Noorse borduurtechniek Hardanger.
Alle borduurstoffen zijn in verschillende dichtheden te krijgen, hierbij is het aantal draden per centimeter verschillend. Borduurstoffen zijn in allerlei kleuren verkrijgbaar, maar vaak worden lichte kleuren gebruikt zoals wit, ivoor en crème.
Borduurgarens
Wollen garens:
Crewelwol is een sterk en fijn garen dat wordt gebruikt voor crewelborduren.
Perzische wol is een garen van gemiddelde dikte. Het bestaat uit drie splijtbare draden. Het kan gebruikt worden voor gobelins en fijn borduurwerk.
Tapisseriewol is een dik en mat garen dat bestaat uit vier splijtbare draden die stevig zijn getwijnd. Het wordt meestal als één draad gebruikt voor tapisserieën en gobelins.
Katoenen garens:
Borduurkatoen heeft een stevige getwijnde draad met een mat uiterlijk. Het lijkt op wol en is geschikt voor zwaardere borduurstoffen.
Perlé-garen (of koordzijde) is een glanzend, tweedraads garen dat een koordachtig uiterlijk heeft. Het kan niet gespleten worden en is in twee diktes verkrijgbaar. Perlé-garen wordt voornamelijk gebruikt voor Hardanger borduurwerk.
Splijtgaren (of mouliné) is gemaakt van glanzend katoen. Een draad bestaat uit zes afzonderlijke draden die redelijk makkelijk van elkaar gescheiden (gespleten) kunnen worden. Borduren kan met één of meerdere draden, afhankelijk van de borduurstof.
Zijden garens:
Borduurzijde
Overige materialen
polyester, ook in combinatie met katoen
viscose (rayon)
Borduursteken
De volgende steken worden vaak gebruikt, afhankelijk van het borduurwerk:
halve kruissteek of petit point
kettingsteek
kruissteek
steelsteek
stiksteek
Benodigde gereedschap
Voor het borduren zijn de volgende gereedschappen nodig:
borduurnaald
borduurraam of -ring, meestal een ring om het borduurwerk strak in te kunnen spannen.
borduurschaar, een scherpe schaar met korte messen
Borduren op de naaimachine
In de jaren 1890 introduceerde het Amerikaanse naaimachinebedrijf Singer het borduren op de naaimachine in Europa (ze hielden bijvoorbeeld een grote tentoonstelling van zulk werk in Hamburg in 1894, in het Museum voor Kunst en Nijverheid). Voor het borduren op de naaimachine werd een gewone naaimachine gebruikt (alleen handmachines waren hiervoor niet geschikt, omdat de borduurster beide handen vrij moet hebben).
Bij aanschaf van een Singer-naaimachine werd een gratis cursus aangeboden. Singer had ook leraressen in dienst, die cursussen 'borduren op de naaimachine' gaven door het hele land. Het borduren op de naaimachine ging ongeveer vier keer zo snel als met de hand.
In 1898 werden er op de Nationale Tentoonstelling van Vrouwenarbeid werkstukken van Nederlandse borduursters tentoongesteld, onder meer van leerlingen van de Industrieschool voor Meisjes in Rotterdam, waar borduren op de naaimachine als vak werd aangeboden.
In 1901 was er een tentoonstelling in Groningen van borduurwerken vervaardigd op een Singer naaimachine. Het ging om uitsluitend Nederlands werk - terwijl er vijf jaar daarvoor, in 1896, op een soortgelijke tentoonstelling in diezelfde zaal nog enkel Amerikaans werk kon worden tentoongesteld.
Toepassingen
Borduursel wordt zowel als wandversiering, versiering van kleding, kussens en tafelkleden toegepast. Een bijzondere vorm van borduurwerk is de gobelin, die geheel in petit point wordt uitgevoerd.
Galerij
Zie ook
Hardanger (borduren)
Merklap
Schaduwborduren
Tapijt van Bayeux
Handwerken
|
Benodigde gereedschap
Voor het borduren zijn de volgende gereedschappen nodig:
borduurnaald
borduurraam of -ring, meestal een ring om het borduurwerk strak in te kunnen spannen.
borduurschaar, een scherpe schaar met korte messen
| 2 |
gereedschap, benodigdheden, instructie-item
|
4,692 |
DepartmentStore
|
4050680
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Karstadt%20%28winkelketen%29
|
Karstadt (winkelketen)
|
Karstadt Warenhaus GmbH was een Duitse winkelketen van warenhuizen met het hoofdkantoor in Essen.
Als Tuch-, Manufactur- und Confectionsgeschäft Karstadt richtte Rudolph Karstadt op 14 mei 1881 in Wismar zijn eerste winkel op. Tot in het eerste decennium van de 20e eeuw groeide het bedrijf tot 24 vestigingen in Noord-Duitsland. Ook werden stoffen- was- en kledingfabrieken aan het concern toegevoegd. In 1920 werd concurrent Kaufhaus Althoff overgenomen waardoor het aantal vestigingen tot 44 steeg en verder tot 89 in 1931. Ook werd de EPA-Einheitspreis-Aktiengesellschaft (Kepa Kaufhaus) opgericht die 52 vestigingen kreeg, net als meerdere bedrijven die toeleverancier voor Karstadt werden. In 1932 verdween oprichter Rudolph Karstadt uit de bedrijfsleiding nadat het bedrijf problemen kreeg door de crisis in de jaren 30 waarna een sanering volgde. Onder druk van het nationaalsocialisme werden ruim 800 joodse medewerkers ontslagen en warenhuizen werden als een joodse vinding gezien. Vanaf de jaren 50 expandeerde het concern en werd middels diverse overnames een landelijke keten. In 1955 was het concern de grootste warenhuisketen qua omzet met een omzet van 600 miljoen D-mark. Op dat moment telde het concern 32 Karstadt filialen, Oberpollinger in München, KEPA in Berlijn, 13 Althoff filialen, Selzer in Norden en KEPA in Essen.
In 1977 werd een meerderheidsaandeel in Neckermann verworven en in 1984 werd Neckermann volledig eigendom. Na de Duitse eenwording werd Hertie Waren- und Kaufhaus overgenomen en werd het bedrijf actief in het voormalige Oost-Duitsland.
In 1999 fuseerde Karstadt AG met Quelle GmbH tot KarstadtQuelle AG. Hiermee werden de warenhuizen een 100% dochter van Arcandor. In oktober 2004 werd bekend dat Karstadt in zware financiële problemen zat. Hierna werden vele vestigingen verkocht en bedrijfsonderdelen gestopt of verkocht. In 2009 nam Kaufhof 60 filialen over. Moederbedrijf Arcandor bleef echter met financiële problemen kampen en in insolventie kwam. Wederom werden delen verkocht en een overname gezocht. Op 15 augustus 2014 werd Karstadt voor 1 euro overgenomen door Signa Holding dat direct weer een reorganisatie aankondigde.
In september 2018 kondigde Hudson's Bay Company zijn keten Kaufhof samen te laten gaan met Karstadt. Beide ketens zouden hun naam behouden en als hoofdkantoor zou het kantoor van Kaufhof in Keulen gebruikt worden.
Op 25 maart 2019 presenteerde Karstadt en Galeria Kaufhof het nieuwe logo van hun samengevoegde onderneming Galeria Karstadt Kaufhof. Ze lanceerden diezelfde dag ook hun nieuwe website galeria.de.
Externe link
Officiële website
Duits warenhuis
Economie in Essen (Noordrijn-Westfalen)
|
Als Tuch-, Manufactur- und Confectionsgeschäft Karstadt richtte Rudolph Karstadt op 14 mei 1881 in Wismar zijn eerste winkel op. Tot in het eerste decennium van de 20e eeuw groeide het bedrijf tot 24 vestigingen in Noord-Duitsland. Ook werden stoffen- was- en kledingfabrieken aan het concern toegevoegd. In 1920 werd concurrent Kaufhaus Althoff overgenomen waardoor het aantal vestigingen tot 44 steeg en verder tot 89 in 1931. Ook werd de EPA-Einheitspreis-Aktiengesellschaft (Kepa Kaufhaus) opgericht die 52 vestigingen kreeg, net als meerdere bedrijven die toeleverancier voor Karstadt werden. In 1932 verdween oprichter Rudolph Karstadt uit de bedrijfsleiding nadat het bedrijf problemen kreeg door de crisis in de jaren 30 waarna een sanering volgde. Onder druk van het nationaalsocialisme werden ruim 800 joodse medewerkers ontslagen en warenhuizen werden als een joodse vinding gezien. Vanaf de jaren 50 expandeerde het concern en werd middels diverse overnames een landelijke keten. In 1955 was het concern de grootste warenhuisketen qua omzet met een omzet van 600 miljoen D-mark. Op dat moment telde het concern 32 Karstadt filialen, Oberpollinger in München, KEPA in Berlijn, 13 Althoff filialen, Selzer in Norden en KEPA in Essen.
| 1 |
warenhuis, afdelingenwinkel, detailhandel
|
5,042 |
TheaterEvent
|
1832605
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Leer%20om%20leer%20%28toneelstuk%29
|
Leer om leer (toneelstuk)
|
Leer om leer (Engelse titel: Measure for Measure) is een komedie van William Shakespeare, waarvan aangenomen wordt dat zij geschreven is in 1603 of 1604. Het toneelstuk werd voor de eerste keer gepubliceerd in de First Folio van 1623.
De eerste opvoering vond aan het hof plaats op 26 december 1604. Oorspronkelijk werd het ingeschreven als komedie, maar sommige moderne onderzoekers bestempelen het als een van Shakespeares probleemstukken (problem plays). Hoewel het stuk net als The Merchant of Venice draait om het thema van rechtvaardigheid en medelijden, houdt het zich immers explicieter bezig met seks en dood en intense emoties. Vanwege die tragiek en de ernstige toon is het eerder als tragikomedie te beschouwen. Het was ook de laatste van Shakespeares komedies. Nadien schreef hij zijn grote tragedies Othello, King Lear, Macbeth, Antony and Cleopatra, Coriolanus en Timon of Athens.
Bronnen voor het verhaal
Twee werken worden van oudsher beschouwd als de primaire bronnen voor Measure for Measure: een novelle in een verzameling van verhalen getiteld Gli Ecatommiti (1565) van Giovanni Battista Giraldi (bekend als Cinthio), en George Whetstones nooit opgevoerde tweeakter Promos and Cassandra (1578), die was gebaseerd op Cinthio's novelle . Bij Shakespeare is de heldin Isabella niet - zoals bij Whetstone - slechts een deugdzaam jong meisje, zij staat ook op het punt het klooster in te gaan. Een ander verschil is dat Claudio, haar broer, niet alleen zoals bij Whetstone onterecht van verkrachting wordt beschuldigd, maar dat hij ook ceremonieel verloofd is met Juliet. Dit maakt dat de eis van Angelo, de heerser, Claudio te laten executeren wegens ontucht nog onrechtvaardiger lijkt.
Shakespeares titel komt uit het evangelie volgens Matteüs waar Christus in de Bergrede zegt: Met dezelfde maat waarmee gij meet, zult ge gemeten worden.
Personages
De hertog van Vienna (Wenen), verschijnt ook vermomd als Broeder Lodowick
Isabella, een novice
Claudio, Isabella's broer
Angelo, heerser tijdens de afwezigheid van de hertog
Escalus, een lord
Lucio, een "fantastic", komische gentleman en vriend van Claudio
Mariana, Angelo's verloofde
Mistress Overdone, een prostituee, uitbaatster van een bordeel
Pompey, een schurk die als koppelaar en barman optreedt en voor Mistress Overdone werkt.
De Provoost, runt een gevangenis en is verantwoordelijk voor het uitvoeren van alle bevelen die Angelo hem geeft.
Elbow, een politieagent
Barnardine, een gevangene
Juliet, Claudio's geliefde, zij is zwanger van hem.
Justice, een vriend van Escalus.
Varrius, een vriend van de hertog.
Verhaal
De plot draait om de manier waarop Angelo, de vervanger van de hertog, seksuele misdrijven en in het bijzonder ontucht wil aanpakken. De leider blijkt echter in zijn ijver om de zonde te bestrijden zelf een hypocriet te zijn.
Claudio, een jonge edelman, is verloofd met Juliet die nog voor hun huwelijk zwanger van hem wordt. Voor deze daad van 'ontucht' wordt hij gestraft door Angelo. Hoewel hij bereid is om met haar te trouwen, veroordeelt Angelo hem ter dood. Claudio's vriend Lucio bezoekt Claudio's zus Isabella, een novice, en vraagt haar om Angelo tot andere gedachten te brengen. Isabella verkrijgt een audiëntie bij Angelo, en smeekt hem om genade. Het wordt echter al snel duidelijk dat Angelo wellustige gedachten voor haar koestert. Uiteindelijk biedt Angelo haar een deal: hij zal Claudio's leven sparen als Isabella haar maagdelijkheid opoffert en zich aan hem overlevert.
Opvoeringen
De eerste opvoering vond plaats op 26 december 1604, ter ere van St. Stephanus, aan het hof van de koning Jacobus I van Engeland. De tekst die we kennen van deze problem comedy heeft waarschijnlijk in 1621 een lichte wijziging ondergaan door toneelschrijver Thomas Middleton. Blijkbaar is deze versie indertijd echter niet opgevoerd. Volgens sommige onderzoekers, onder wie Gary Taylor en John Jowett, heeft Thomas Middleton de setting, die oorspronkelijk in Italië was gesitueerd, veranderd naar Wenen (Vienna in het toneelstuk.) Dit zou dan in de tekst behouden zijn gebleven. Pas met de Engelse Restauratie werd het opnieuw aangepast door William Davenant (Shakespeares petekind), met de titel The Law Against Lovers (de wet tegen geliefden), een mix van Measure voor Measure en Much Ado About Nothing. In 1783 was er een show gebaseerd op de eerste gedrukte tekst, een andere in Covent Garden in 1816, en ten slotte een verkorte en gecensureerde versie die in 1893 werd opgevoerd in het Royalty Theater. William Archer, een criticus uit de victoriaanse tijd zei over Measure for Measure dat er "geen enkel Shakespearestuk bestaat waarin zoveel dialoog absoluut ongeschikt is voor een modern publiek".
In de twintigste eeuw werd het stuk echter gerehabiliteerd en het wordt ook tegenwoordig regelmatig gespeeld. Vermeldenswaard is de vertolking van Charles Laughton in 1933, en de opmerkelijke regie van Peter Brook in Stratford-upon-Avon in 1950 met John Gielgud.
Komedie van Shakespeare
|
Leer om leer (Engelse titel: Measure for Measure) is een komedie van William Shakespeare, waarvan aangenomen wordt dat zij geschreven is in 1603 of 1604. Het toneelstuk werd voor de eerste keer gepubliceerd in de First Folio van 1623.
| 1 |
theatervoorstelling, toneelstuk, theateroptreden
|
5,792 |
MensClothingStore
|
2545084
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Coco%20de%20Meyere
|
Coco de Meyere
|
Coco Florence (Coco) de Meyere (Amsterdam, 9 juli 1962 – Laren, 24 november 2011) was een Nederlands modestyliste.
Biografie
Coco de Meyere was lid van de familie De Meyere en een dochter van cacaohandelaar Barend de Meyere (1927-1987) en diens eerste vrouw Henriëtte Petronella Giltay Veth (1936). Ze werd bekend door haar werk als styliste voor acteurs, televisiepersoonlijkheden en artiesten als Linda de Mol, Marc Klein Essink en Anita Meyer. Ook verzorgde ze de styling voor televisieseries als Zeg 'ns Aaa, Medisch Centrum West en Oppassen!!!. Landelijke bekendheid verkreeg ze door haar deelname als adviseur en jurylid aan de televisieserie Dames in de Dop in 2007 en 2008 van RTL 5, waar zij de deelnemers coachte met betrekking tot kledingkeuze. De laatste jaren van haar leven was zij 'lifestyleconsultant'. Zij schreef hier tevens een aantal boeken over naast haar eerder verschenen werken over de invloed van kledingkeuze op het leven.
Personalia
Coco de Meyere was tot 2006 getrouwd met de herenkledingwinkelier Oger Lusink. Zij woonde in Laren (Noord-Holland). Op 24 november 2011 pleegde ze zelfmoord. Ze is begraven op de Amsterdamse begraafplaats Sint Barbara.
Bibliografie
Wat zie JIJ er goed uit, De psychologie van het imago, uitgeverij Andromeda (1997); ISBN 90 5599 046 9
Powerwoman, Leven met lef, uitgeverij Andromeda (1998), ISBN 90 5599 063 9
De zon in mijn gezicht (2006), uitgeverij Adriaan Heinen (2006), 160 p, ISBN 90 8680 007 6
De kracht van verandering, Uitgeverij Bzztoh (2007), 160 p., ISBN 978 90 453 0832 6
Het boek met alle levensvragen met Phil Muysson, Uitgeverij Terra Lannoo (2009), 512 p., ISBN 978 90 8989 296 6
Nederlands stilist
Nederlands schrijver
Persoon overleden door zelfdoding
|
Personalia
Coco de Meyere was tot 2006 getrouwd met de herenkledingwinkelier Oger Lusink. Zij woonde in Laren (Noord-Holland). Op 24 november 2011 pleegde ze zelfmoord. Ze is begraven op de Amsterdamse begraafplaats Sint Barbara.
| 1 |
herenkledingwinkel, mannenmode, kledingzaak
|
5,257 |
DigitalDocument
|
2327326
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Leidinginspectie
|
Leidinginspectie
|
Met de term leidinginspectie wordt verwezen naar verschillende onderzoekstechnieken die gebruikt worden om de actuele toestand van een riool of andere leiding vast te leggen.
Riolering
Inspectie van de riolering kan plaatsvinden vanuit de rioolput, inspectieput of vanuit de buis. Bij inspectie vanuit de put wordt gebruikgemaakt van hulpmiddelen zoals een videocamera of fotocamera maar ook spiegels en lampen waarbij een mens de leiding bekijkt.
Bij inspectie vanuit de buis wordt gebruikgemaakt van een op afstand bestuurde videocamera op wielen, de videoschouw. Bij een inspectieput staat een voertuig met daarin de apparatuur die nodig is om de camera te besturen en de videobeelden op te nemen. De (gediplomeerde) inspecteur bekijkt alle waarnemingen en categoriseert die volgens de norm NEN-EN13508-2 NEN3399 in een digitaal bestand. De opdrachtgever ontvangt na afloop een gedetailleerd rapport met foto's van de belangrijkste waarnemingen samen met de videobeelden op externe HD of dvd. Tijdens deze inspectie kunnen er tevens diverse metingen worden uitgevoerd.
Andere hulpmiddelen zijn gekleurde vloeistoffen, rook, temperatuur en geluid. Deze methoden worden vooral gebruikt bij een gescheiden rioleringsstelsel en dient voor controle van (foutieve) huisaansluitingen. Wanneer men gebruikmaakt van rook doet men een rookmachine plaatsen in de put buiten een woning en laat men rook door de riolering en/of hemelwaterafvoerleiding lopen. Wanneer er rook door de verkeerde beginpunt/eindpunt loopt spreekt men van een foutieve huisaansluiting. Hetzelfde gebeurt wanneer men een gekleurde vloeistof gebruikt. Echter wordt er hier geen vloeistof vanuit de put de woning ingebracht, maar vanuit het beginpunt van de riolering of hemelwaterafvoer. Bij gebruikmaking van temperatuurmetingen wordt elke meter in het riool de temperatuur elke minuut gemeten. Als tijdens een droge periode temperaturen snel veranderen in het hemelwaterstelsel is er sprake van een foutaansluiting. Wanneer men een inspectie doet door middel van geluid, plaatst men een geluidsbron in zowel de put voor de riolering als voor de hemelwaterafvoer. Deze geluidsbronnen werken op verschillende frequenties en door middel van een recorder kan de inspecteur bij de beginpunt van elke aansluiting meten of de aansluiting correct of foutief is.
Foutieve huisaansluitingen zijn in feite wanneer men een pijpleiding wat op de riolering dient aangesloten te zijn op de hoofdleiding van de hemelwaterafvoer aangesloten heeft of andersom. Bijvoorbeeld de wc-afvoer op een regenpijp.
Zie ook
Videoschouw
Riool
Onderzoek
Riool
Pijpleiding
|
Riolering
Inspectie van de riolering kan plaatsvinden vanuit de rioolput, inspectieput of vanuit de buis. Bij inspectie vanuit de put wordt gebruikgemaakt van hulpmiddelen zoals een videocamera of fotocamera maar ook spiegels en lampen waarbij een mens de leiding bekijkt.
Bij inspectie vanuit de buis wordt gebruikgemaakt van een op afstand bestuurde videocamera op wielen, de videoschouw. Bij een inspectieput staat een voertuig met daarin de apparatuur die nodig is om de camera te besturen en de videobeelden op te nemen. De (gediplomeerde) inspecteur bekijkt alle waarnemingen en categoriseert die volgens de norm NEN-EN13508-2 NEN3399 in een digitaal bestand. De opdrachtgever ontvangt na afloop een gedetailleerd rapport met foto's van de belangrijkste waarnemingen samen met de videobeelden op externe HD of dvd. Tijdens deze inspectie kunnen er tevens diverse metingen worden uitgevoerd.
| 1 |
digitaal document, elektronisch bestand, digitaal bestand
|
8,514 |
PerformingArtsTheater
|
287176
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20bouwwerken%20in%20Rotterdam
|
Lijst van bouwwerken in Rotterdam
|
Dit is een overzicht van bouwwerken in Rotterdam.
A
Ahoy Rotterdam
B
Bergpolderflat
Bergsingelkerk
Bergwegziekenhuis
Beurs World Trade Center Rotterdam
Beurstraverse
De Bijenkorf
Beukelsbrug
Binnenhoftoren
Blaaktoren
Boezemsingelkerk
Botlekbrug
Van Brienenoordbrug
C
Café De Unie
Calandbrug
Centraal Station
D
Diergaarde Blijdorp
Gebouw Delftse Poort
De Doelen
De Machinist
E
Energiehal
Erasmusbrug
Erasmus MC
Erasmushuis
Euromast
F
FIRST Rotterdam
G
GEB-gebouw Rotterdam
Gemaal mr. U.G. Schilthuis
Giessenbrug
Groothandelsgebouw
Grote of Sint-Laurenskerk
H
Hartelbrug
Havenziekenhuis
de Hef
Hofpleinlijnviaduct
Hoge Brug
Hoofdpostkantoor
Hotel New York
Harbor Village Rotterdam
K
Het Kasteel (Sparta-Stadion)
Koninginnebrug
Koopgoot
Koningshavenbrug
Kubuswoningen
De Kuip
L
Lage Erfbrug
Laurenskerk
HH. Laurentius- en Elisabethkathedraal
't Leidsche Veem
André van der Louwbrug
Luchtspoor
Luxor Theater
M
Maastoren
Markthal (Rotterdam)
Mathenesserbrug
Millenniumtoren
Montevideo
N
Van Nellefabriek
New Orleans
Noorderbrug
P
Pegasustoren
Passage
De Peperklip
Pieter de Hoochbrug
Plan C
Stationspostgebouw
S
Het Schielandshuis
Slaakhuys
Spaanse Brug
Sparta-Stadion Het Kasteel
Spoorbrug Delfshavense Schie
Sportfondsenbad Noord (Rotterdam)
Stadhuis
Stadion Feijenoord
Station Alexander
Station Bergweg
Station Blaak
Station Centraal
Station Hofplein
Station Lombardijen
Station Noord
Station Wilgenplas
Station Zuid
T
Taman Indah
Technicon-complex
Toren op Zuid
Tropicana
V
Villa Sonneveld
W
Watertoren, De Esch
Waterstadtoren
Wereldmuseum
Willemswerf
Willemsbrug
Willemsspoorbrug
Winkelcentrum Alexandrium
Winkelcentrum Zuidplein
Het Witte Huis
World Port Center
Toekomstige hoge gebouwen
Zie ook
Lijst van hoogste gebouwen van Rotterdam
Lijst van bioscopen in Rotterdam
1
!Rotterdam
|
Lage Erfbrug
Laurenskerk
HH. Laurentius- en Elisabethkathedraal
't Leidsche Veem
André van der Louwbrug
Luchtspoor
Luxor Theater
| 1 |
theater, schouwburg, podiumkunstencentrum
|
11,155 |
TireShop
|
4869605
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nizjnekamsksjina
|
Nizjnekamsksjina
|
Kama of Nizjhnekamsksjina ("Nizjnekamskse bandenfabriek", Russisch: of ) is een Russische fabrikant van autobanden.
Het eerste product, een 13 inch binnenband voor de Lada, rolde in 1973 van de productielijn. Inmiddels worden meer dan 120 verschillende maten en modellen geproduceerd. Het bedrijf is volgens eigen opgave met een productie van ruim 13 miljoen stuks per jaar de grootste fabrikant van autobanden in Rusland en de voormalige Sovjet-Unie. Het bedrijf is gevestigd in Nizjnekamsk in de republiek Tatarstan en is onderdeel van Tatneft.
Merken van de fabrikant zijn Kama, Kama Euro en Viatti. De belangrijkste afnemers zijn AvtoVAZ (Lada) en GAZ, maar ook de fabriek van Volkswagen AG in Kaloega krijgt de banden geleverd.
Externe links
Officiële website (Engels)
Kama (Engels)
Bandenmerk
|
Kama of Nizjhnekamsksjina ("Nizjnekamskse bandenfabriek", Russisch: of ) is een Russische fabrikant van autobanden.
| 1 |
bandenwinkel, autobanden, bandenservice
|
7,567 |
BusTrip
|
826623
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Algemeene%20Transport%20Onderneming
|
Algemeene Transport Onderneming
|
De Algemeene Transport Onderneming (ATO) is een voormalige dochteronderneming van de Nederlandse Spoorwegen en actief in het streekvervoer per autobus.
Oprichting
ATO werd in 1927 opgericht als dochterbedrijf van de NS. ATO had als taak om te concurreren met de opkomende vervoerbedrijven die per autobus concurreerden met de treinen van de Nederlandse Spoorwegen en een flinke winstdaling van het reizigersvervoer van de NS veroorzaakten tussen 1921 en 1927. In deze periode daalden de inkomsten uit reizigersvervoer van 90.000.000 gulden tot 75.750.000 gulden.
Het plan van NS was om voor ATO veel vergunningen binnen te halen, eventueel ten koste van plaatselijke vervoerders, om zo een uitgebreid samenhangend netwerk van buslijnen op te zetten. Ze wilden daarmee het model van Zwitserland volgen, waarin de bussen zorgden voor goed voor- en natransport op de treinen. Ook dacht NS, door buslijnen parallel aan spoorverbindingen te starten, enkele kleine niet-rendabele stations op te kunnen heffen.
Deze plannen, met name het verdringen van particuliere bedrijven en het opzetten van een monopolie, maakten ATO al snel impopulair en zorgden ervoor dat de particuliere ondernemingen zich aaneensloten tot de Nederlandsche Bond van Autobusondernemers (NBA).
NS bracht in 1928 ook de Commanditaire Vennootschap Algemeene Expeditie Onderneming Van Gend en Loos, H. Colignon & Cie (kortweg Van Gend & Loos) - die tot dan toe de aan- en afvoer van goederen bij stations had verzorgd - onder bij de ATO, met als nieuwe naam NV Expeditie Onderneming Van Gend & Loos. De gehele inventaris van het oude bedrijf ging naar ATO en werd verhuurd aan de nieuwe NV. Van Gend & Loos ging zich verder bezighouden met goederenvervoer, terwijl ATO de taak had om personenvervoer op de weg te zetten.
Opgezette lijndiensten
ATO vroeg vanaf het begin veel vergunningen aan. Ze werd veel tegengewerkt door de NBA en plaatselijke gemeenten. De eerste ritten werden gereden in juli 1927 op de lijn Gorinchem – Papendrechtse Veerpont. ATO was niet welkom in de streek en de plaatselijke bevolking werkte ATO tegen ten gunste van plaatselijke ondernemers. In november 1928 raakte ATO de vergunning kwijt en moest zij de lijndienst op dit traject staken. ATO probeerde meer lijndiensten op te zetten, maar dit was meestal onsuccesvol. Alleen in Noord-Brabant en Drenthe kon men aanvankelijk een uitgebreider netwerk opzetten. ATO lukte het om lijndiensten op te zetten rond Gorinchem, in de Betuwe, in de omgeving van Breda, rond Uden en Boxmeer, in Drenthe, tussen Nunspeet en Zwolle/Kampen en over de Afsluitdijk.
Gorinchem
Naast de eerste lijn van Gorinchem naar de Papendrechtse veer zette ATO ook lijnen op naar Vianen, Breda en Waalwijk. De lijn Gorinchem – Leerdam – Vianen werd van 9 juli 1928 tot 1 september 1930 uitgevoerd. Nadat ATO de dienst staakte, raakte zij de vergunning kwijt.
Betuwe
In de Betuwe wilde ATO een complex netwerk opzetten. Het verlies op kleine onrendabele lijnen zou worden gecompenseerd met winst van voordelige lijnen, in dit geval de lijn Culemborg – Tiel. Rond Culemborg, Geldermalsen en Tiel kreeg ATO een aantal vergunningen. De plaatselijke ondernemer De Kriek kreeg geen toestemming om verder te mogen rijden op Culemborg – Tiel. ATO staakte in 1929 en 1930 de overige lijnen, maar bleef rijden op Culemborg – Tiel. Dit leidde tot veel kritiek van NBA. In 1935 verdween ATO op deze lijn. In 1938 verdween de laatste ATO-lijn uit de Betuwe.
Breda
In Noord-Brabant lukte het ATO om vanaf 1927 rond Breda, Dongen, Zundert en Baarle-Nassau enkele lijndiensten op te zetten. De meeste lijnen waren in 1930 alweer verdwenen. Alleen Willemstad – Breda, Gorinchem – Breda, Tilburg – Baarle-Nassau – Dongen – Gilze – Rijen en Dongen – Waalwijk waren succesvol. De lijnen naar Breda en de lijn Tilburg – Baarle-Nassau gingen in 1942 over naar de Brabantsche Buurtspoorwegen en Autodiensten (BBA), de overige verdwenen in de oorlog. In 1938 nam ATO de lijn Breda – Chaam over en in 1939 de lijnen Breda – Gilze-Rijen – Tilburg, maar deze gingen naar BBA en Vitesse.
Grave/Uden/Boxmeer
De opzet rond Uden en Boxmeer was gelijk aan die in de Betuwe. ATO haalde een aantal vergunningen binnen met de belofte om onrendabele lijnen in stand te houden door de winst uit de rendabele lijnen. De rendabele lijn in dit gebied was Nijmegen – Grave – Uden – Eindhoven. Op deze lijn kreeg ATO concurrentie van Van de Rijdt uit Grave, die reed op het traject Nijmegen – Grave. ATO kreeg alleen toestemming om doorgaande reizigers van Nijmegen naar Grave te vervoeren. ATO vervoerde echter ook mensen met eindbestemming Grave. Een protest van Van de Rijdt werd bij Koninklijk Besluit ongegrond verklaard. Vanuit Uden werden in 1928 lijnen naar Helmond en 's-Hertogenbosch opgezet. Vanuit Boxmeer werden lijnen opgezet naar Helmond, Cuijk, Grave, Mill en Venray. In 1929 en 1930 staakte ATO de exploitatie op de minder renderende lijnen. De vergunningen werden ingetrokken en gegund aan Van de Rijdt of oorspronkelijke vervoerders. Hierdoor werd in 1931 ook de vergunning voor de lijn Nijmegen – Eindhoven ingetrokken. Ook deze lijn ging naar Van de Rijdt.
Drenthe
In Drenthe wist ATO in september 1927 tien lijnen op te zetten, waaronder vijf marktdiensten. Alleen de lijn Groningen – Assen was succesvol. De marktlijnen gingen in oktober 1928 per Koninklijk Besluit terug naar de oorspronkelijke vervoerder. Van de overige lijnen werd de vergunning ingetrokken of werden gestaakt. Alleen Groningen – Assen bleef behouden. De NS wilde langs deze lijn enkele kleine stations sluiten en vervangen door de busdiensten van ATO. De vervoerders DABO en EDS vroegen vergunningen aan voor rechtstreekse lijnen van Hoogeveen en Coevorden naar Groningen. Ondanks protest van ATO werd een vergunning afgegeven voor gezamenlijke exploitatie met ATO gegeven. Wegens brandstofschaarste werd in juli 1940 de vergunning voor ATO tijdelijk ingetrokken. In augustus staakte ATO officieel de dienst en moesten DABO en EDS 18% van de bruto-ontvangsten afstaan aan ATO. Na de oorlog verviel deze verplichting. Een verzoek om een nieuwe vergunning voor ATO werd niet gehonoreerd.
Nunspeet – Zwolle/Kampen
Op 1 september 1931 nam ATO het reizigersvervoer van Nunspeet naar Zwolle en Kampen over van de Nederlandsche Centraal-Spoorweg-Maatschappij (NCS), welke haar stoomtramdienst staakte. Het traject Wezep – Kampen werd in 1934 gestaakt. De lijn Nunspeet – Zwolle bleef goed draaien en in Nunspeet kwam in 1938 aansluiting op een lijn van VAD. In 1939 probeerde ATO opnieuw een vergunning te krijgen voor het traject naar Kampen, maar dit ging niet door. In oktober 1942 ging de lijn over naar VAD.
Afsluitdijk
De meest succesvolle lijn van ATO was die over de Afsluitdijk van Alkmaar naar Leeuwarden. ATO kreeg in 1932 exclusieve vergunning voor het vervoer over de afsluitdijk. Op 23 mei 1933 reed de eerste bus. Op enkele delen van het traject mocht ATO geen lokale reizigers vervoeren ten gunste van plaatselijke ondernemers. Ook kreeg ATO last van Friese ondernemers die zonder vergunning reizigers van Friesland naar Amsterdam vervoerden. Dit duurde tot zomer 1934, waarna grote politiecontroles er een einde aan maakten. Op 19 augustus 1940 werd de dienst gestaakt. De vergunning verliep op 15 mei 1942 en ATO kreeg in verband met schaarste geen tijdelijke vergunning. In 1946 diende ATO een nieuwe aanvraag in. ATO kreeg de vergunning maar besteedde de exploitatie uit aan NACO en NTM. Op 18 januari 1948 droeg ATO de rechten over aan NACO en NTM. Dit betekende het definitieve einde van de lijndiensten van ATO.
Overnames
ATO verwierf een slechte naam als lijndienstondernemer. Hierdoor werden nieuwe vergunningen vaak niet gegund. ATO groeide vanaf 1938 door het overnemen van andere autobusbedrijven of door het overnemen van vergunningen. Het eerste bedrijf dat overgenomen werd was GADO in 1938. GADO-directeur Diele van der Ploeg benaderde ATO zelf voor overname, wat hem door zijn collega-ondernemers niet in dank werd afgenomen. In totaal werden ongeveer 90 bedrijven en vergunningen overgenomen. Een aantal gebeurde door ATO of NS-dochters. Een aantal overgenomen bedrijven waren Vitesse, Van de Rijdt, VAD en NACO.
Enkele overgenomen bedrijven werden later eerste krings-bedrijven. Dit waren NS-dochters, net als ATO zelf en daarmee zusterbedrijven van ATO, met eigen directie en werkplaatsen. Naast ATO had NS enkele voormalige tramwegmaatschappijen die eerste krings-bedrijven waren, GoTM, NBM, NZH, WSM, NTM en vanaf 1943 MBS. Enkele grote busbedrijven van ATO werden ook eerste krings-bedrijf, waaronder GADO, NACO, VAD en Vitesse. Later ontstonden ook tweede krings-bedrijven. Dit waren ATO-dochters met een eigen bedrijfsleider, die verantwoording aan de ATO-directie afleverde. Onderhoud werd bij de Centrale Werkplaats van ATO uitgevoerd. De nieuwe eerste krings-bedrijven waren eerst tweede krings-bedrijven geweest. Andere tweede krings-bedrijven onder andere Van de Rijdt, Citosa en LAD. Van de Rijdt werd later bij Vitesse ondergebracht.
ATO zette zelf ook enkele nieuwe bedrijven als tweede krings-bedrijf op om zo kleine bedrijven samen te voegen. Zo ontstond onder andere Salland in Overijssel en NOVA op de Veluwe. ATO zette zelf ook enkele nieuwe bedrijven op, Rijnstreek en Velox. Tegen het einde van de ATO waren de opgekochte bedrijven of NS-dochters geworden, opgegaan in NS-dochters of verkocht aan particulieren.
Toeractiviteiten
Toen het duidelijk was dat ATO als lijndienstbedrijf weinig toekomst had werd in april 1930 besloten om te beginnen met toeractiviteiten. Zes bussen werden omgebouwd tot reiswagen. In 1931 werden 30.426 kilometers gereden. De opbrengst was 13.736,24 gulden. Ook op dit gebied ondervond ATO tegenstand van NBA die soms met succes toervergunningen van ATO aanvocht. Maar als toerbedrijf presteerde ATO vaak beter dan op de lijndienst. Onder het motto Per ATO en Spoor Mooi Nederland Door begon in 1932 een samenwerking met de NS om toerisme per trein te bevorderen. Hiervoor werden nieuwe, moderne en betrouwbare bussen aangeschaft. ATO startte ook een goede samenwerking met reisorganisaties Centropa en Nederlandsche Reisvereeniging. In samenwerking met deze bedrijven bood ATO dagtochten en meerdaagse vakantiereizen aan en bouwde een goede naam op. Doordat chauffeurs tevens monteurs waren bouwde men een reputatie van betrouwbaarheid op. Ook in het buitenland werd reclame gemaakt en er werden bezoekers uit onder andere Zwitserland, Engeland en Japan aangetrokken. In 1936 en 1937 nam ATO deel aan de Rally van Monte Carlo. De eerste deelname leverde extra publiciteit op. Eind augustus 1939 werden in verband met de mobilisatie van Nederland de toeractiviteiten stopgezet en zette ATO de bussen in voor vervoer van militairen.
Na de Tweede Wereldoorlog organiseerde de ATO vrachtverkeer naar Praag en vervoerde in 1946 Nederlandse zakenlieden naar Praag om nieuwe handelsbetrekkingen aan te knopen. In 1947 kreeg ATO soortgelijke opdrachten om ritten te verzorgen naar Leipzig. Ondanks hevige sneeuwval wist ATO ook dit te volbrengen. Hierna stopte ATO met toeractiviteiten.
Rally van Monte Carlo 1936
Als reclamestunt schreef ATO zich in 1936 in samenwerking met de Nederlandsche Reisvereeniging in voor de Rally van Monte Carlo. Hiervoor werd een 5-cilinder Minerva Kromhoutdiesel met plaats voor 34 personen uitgekozen. Deze wagen werd compleet gereviseerd. Na uitvoerige testen begon de rit op 27 januari 1936. De rally bestond uit de rit naar Monte Carlo via vaste controlepunten en een behendigheidsrit. De Nederlandsche Reisvereeniging had gebruikgemaakt van de aanleiding om een wintertour te organiseren en 12 leden gingen als passagier mee met de twee ATO-chauffeurs, Van Dorland en Kinkelaar. De bus vertrok vanuit Amsterdam en reed naar Monte Carlo via onder meer Brussel en Parijs. In Frankrijk pikten de chauffeurs nog twee gestrande Engelse chauffeurs op, die gewond waren geraakt bij een ongeluk. De ATO-bus kwam binnen de tijd aan en kreeg na overleg geen strafpunten voor het vervoeren van meer dan 12 passagiers. De volgende dag namen de twee chauffeurs deel aan de behendigheidsritten, iets wat door velen niet mogelijk werd geacht met een dergelijke bus. De ATO-bus viel officieel buiten de prijzen, maar ontving van de Prins van Monte Carlo een speciaal vervaardigde prijs, omdat deze onder de indruk was van de prestatie van de ATO-chauffeurs. De reclamestunt leverde ATO extra buitenlandse toeristen in dat jaar.
Werkplaats en garage-activiteiten
Voor ATO werd door NS een voormalige werkplaats van de NRS ter beschikking gesteld en verbouwd. Deze bevond zich in Utrecht bij het station. De werkplaats werd omgebouwd tot garage en werkplaats voor de bussen van ATO, andere NS-dochters en ATO-dochters. Ook de werkplaatsen van Van Gend & Loos werden hierin ondergebracht. Na 1939 werd de werkplaats vooral gebruikt voor onderhoud van de ATO-dochters. In 1941 werd de werkplaats deels verzelfstandigd met de oprichting van de NV ATO, Afdeling Autoherstelbedrijf. Deze afdeling kwam in 1945 los te staan van ATO onder de naam NV Centraal Auto Herstel Bedrijf (in oprichting), eerst afgekort tot CAHB i.o. Op 17 december 1947 werd het geheel verzelfstandigd tot Centraal Autoherstel Bedrijf (CAB). Dit bedrijf coördineerde voortaan de ontwikkeling van nieuwe autobustypen voor de bedrijven van de NS-holding, die hier ook - net als Van Gend & Loos - de grote revisies aan hun materieelpark lieten uitvoeren.
Bij stations had ATO kleine garages en stallingen en bood de mogelijkheid om de auto overdekt te stallen om de reis met de trein te vervolgen. In Utrecht gebeurde dit bij de Centrale Werkplaats. ATO gaf de reiziger ook de mogelijkheid tot onderhoud aan de auto terwijl de reiziger onderweg was. Deze activiteiten waren een succes maar werden met de teloorgang van ATO gestaakt. Later zou dit systeem door een samenwerking tussen NS en ANWB in zekere vorm terugkeren in het P&R systeem.
Materieel
ATO streefde enige vorm van standaardisatie na. In totaal schafte ATO zelf 147 bussen aan. De voorkeur van chassis ging uit naar Mercedes-Benz. Hiervan werden 86 bussen aangeschaft. Andere chassis-merken waren Citroën, Chevrolet, Minerva, Saurer en Ford. Door overname van GADO en andere bedrijven kwamen merken als Diamond T, Dodge en Kromhout in het wagenpark van ATO. De voorkeur voor carrosseriebouwers ging uit naar Den Oudsten & Domburg waarvan 99 bussen werden aangeschaft. Andere merken waren Mercedes-Benz, Verheul, Werkspoor, Amsterdamsche Rijtuig Maatschappij (ARM), Lith en Waggonfabrik Uerdingen (later Düwag).
Nummering
In tegenstelling tot de meeste bedrijven gebruikte ATO letters in de nummering van haar wagenpark. Aanvankelijk kregen bussen de letters A, B of C als voorvoegsel. Deze waren een verwijzing naar de afmetingen en kwamen overeen met de corresponderende wegen van die tijd (A-wegen, B-wegen en C-wegen). Een eventuele tweede letter verwees naar het merk. Later kregen bussen het voorvoegsel R van reiswagen en vrachtwagens L van lastwagen.
Einde
In 1948 verdween ATO als busonderneming. Overgenomen bedrijven waren inmiddels verkocht of een rechtstreeks dochterbedrijf van NS geworden en de toeractiviteiten waren gestaakt. In januari stond ATO haar laatste buslijn, over de Afsluitdijk, af. ATO hield op te bestaan als openbaarvervoerbedrijf. ATO ging verder met Van Gend & Loos als NV Algemene Transport- en Expeditie-onderneming Van Gend & Loos. Onder de vervoerders in het openbaar vervoer had ATO een zeer slechte naam opgebouwd, vooral door de vaak valse beloften bij het aanvragen van vergunningen, de poging tot monopoliseren van de markt en het agressieve overkoopgedrag. Als toeronderneming was ATO wel succesvol en had een goede naam en beleefde met de Rally van Monte Carlo in 1936 haar hoogtepunt.
Zie ook
Lijst van voormalige Nederlandse openbaarvervoerbedrijven
Voormalig Nederlands busbedrijf
Openbaar vervoer in Noord-Brabant
|
Opgezette lijndiensten
ATO vroeg vanaf het begin veel vergunningen aan. Ze werd veel tegengewerkt door de NBA en plaatselijke gemeenten. De eerste ritten werden gereden in juli 1927 op de lijn Gorinchem – Papendrechtse Veerpont. ATO was niet welkom in de streek en de plaatselijke bevolking werkte ATO tegen ten gunste van plaatselijke ondernemers. In november 1928 raakte ATO de vergunning kwijt en moest zij de lijndienst op dit traject staken. ATO probeerde meer lijndiensten op te zetten, maar dit was meestal onsuccesvol. Alleen in Noord-Brabant en Drenthe kon men aanvankelijk een uitgebreider netwerk opzetten. ATO lukte het om lijndiensten op te zetten rond Gorinchem, in de Betuwe, in de omgeving van Breda, rond Uden en Boxmeer, in Drenthe, tussen Nunspeet en Zwolle/Kampen en over de Afsluitdijk.
| 4 |
busreis, lijndienst, busroute
|
1,098 |
TextDigitalDocument
|
141712
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/M3U
|
M3U
|
M3U is een bestandsformaat voor multimedia-afspeellijsten. Het formaat is bedacht door de makers van Winamp maar wordt tegenwoordig door een scala aan software ondersteund, waaronder Totem, JuK, iTunes, Windows Media Player en VLC Media Player.
Een M3U-bestand is een platte-tekstbestand dat de locaties van één of meer mediabestanden bevat, die de multimediasoftware kan afspelen. Elke locatie wordt geplaatst op een nieuwe regel.
Voorbeeld
Hieronder een voorbeeld van een uitgebreid M3U-bestand op het Windowsplatform.
#EXTM3U
#EXTINF:123,Queen - Bohemian Rhapsody
C:\Documents and Settings\Mijn Muziek\Voorbeeld.mp3
#EXTINF:321,Dire Straits - Walk of Life
C:\Documents and Settings\Mijn Muziek\Voorbeeld.ogg
Externe link
Definitie van het formaat Extended M3U (gearchiveerd)
Bestandsformaat
|
Een M3U-bestand is een platte-tekstbestand dat de locaties van één of meer mediabestanden bevat, die de multimediasoftware kan afspelen. Elke locatie wordt geplaatst op een nieuwe regel.
| 1 |
tekstbestand, digitaal document, tekstdocument
|
10,150 |
Distance
|
1842155
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ronde%20van%20Vlaanderen%202004
|
Ronde van Vlaanderen 2004
|
De 88ste editie van de Ronde van Vlaanderen werd verreden op zondag 4 april 2004 over een afstand van 242 km van Brugge naar Meerbeke. De gemiddelde uursnelheid van de winnaar was 38,647 km/h. Van de 197 vertrekkers bereikten er 125 de aankomst.
Startlijst
Koersverloop
Ondanks een val eerder in de koers trok Steffen Wesemann ervandoor op de Muur van Geraardsbergen samen met Dave Bruylandts en Leif Hoste. Ondanks de achtervolging van een groepje met onder meer Erik Dekker, Léon van Bon en Andreas Klier bleven zij voorop. In Meerbeke won Wesemann het in de sprint nadat Hoste een late uitval van Bruylandts ongedaan had gemaakt.
Hellingen
Uitslag mannen
Uitslag vrouwen
De vrouwenwedstrijd maakte in 2004 voor het eerst deel uit van de strijd om de UCI Road Women World Cup, en ging over een afstand van 94 kilometer. Het was de vierde wedstrijd in de cyclus, die in totaal over negen wedstrijden ging.
2004
Eendagswielerwedstrijd in 2004
Sportevenement in Ninove
Meerbeke (Ninove)
|
De 88ste editie van de Ronde van Vlaanderen werd verreden op zondag 4 april 2004 over een afstand van 242 km van Brugge naar Meerbeke. De gemiddelde uursnelheid van de winnaar was 38,647 km/h. Van de 197 vertrekkers bereikten er 125 de aankomst.
| 1 |
afstand, lengte, meeteenheid
|
4,634 |
ChildrensEvent
|
19872
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kinderboekenweek
|
Kinderboekenweek
|
De Kinderboekenweek is sinds 1955 een jaarlijks terugkerende campagne ter promotie van het kinderboek geschreven in de Nederlandse taal. De jaarlijkse periode, met een duur van tien dagen, wordt georganiseerd door de Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek (CPNB). Aan iedere Kinderboekenweek wordt een bepaald thema toegewezen.
Tijdens de Kinderboekenweek vinden diverse activiteiten plaats. Zo geven participerende boekwinkels bij besteding van een bepaald bedrag aan kinderboeken (sinds 2018 € 12,50, vanaf 2023 € 13,50) het Kinderboekenweekgeschenk. Tevens is het Prentenboek van de Kinderboekenweek te koop, wordt er een lied uitgebracht door Kinderen voor Kinderen en wordt een gedicht aangewezen als officieel gedicht van de Kinderboekenweek. Verder worden er prijzen uitgereikt, waaronder de Gouden en Zilveren Griffels, en worden er onder andere lespakketten en lijsten met thematitels samengesteld voor in het onderwijs. De week wordt doorgaans afgetrapt met het Kinderboekenbal.
Geschiedenis
De Kinderboekenweek is een afgeleide van de eerder opgezette Boekenweek. In 1930 werd de Commissie voor de Propaganda van het Nederlandse Boek (CPNB), later Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek, opgericht door boekverkopers en uitgevers als onderdeel van de Koninklijke Vereniging van het Boekenvak (KVB). In datzelfde jaar organiseerde CPNB de 'Dag van het Boek' om de verkoop van boeken te stimuleren. Twee jaar later, in 1932, werd de Dag van het Boek veranderd in de Boekenweek.
Nadat in 1954 voor het eerst een verkiezing plaatsvond voor het 'Kinderboek van het Jaar' (gewonnen door An Rutgers van der Loeff met haar boek Lawines Razen), werd deze verkiezing een jaar later door CPNB veranderd in de eerste Kinderboekenweek. Tijdens deze eerste editie in 1955 kreeg men bij de aanschaf van een kinderboek een geschenk cadeau: een poster van een lezende clown. In latere jaren volgden diverse soorten geschenken (waaronder een spel en een poppenkast); pas vanaf 1962 ontstond het gebruik om ieder jaar een kinderboek als Kinderboekenweekgeschenk te geven. Keesje Kruimel van Hans Dijkhuis was het eerste kinderboek dat volgens deze traditie werd geschonken.
In 1965 ontstond het gebruik om de Kinderboekenweek een jaarlijks thema te geven. Het thema van dat jaar was 'Kind en de dierenwereld'.
De jaarlijkse uitreiking van de prijs voor het Kinderboek van het Jaar werd in 1971 vervangen door de Gouden Griffel en Zilveren Griffel. Deze tijdens de Kinderboekenweek door CPNB uitgereikte prijzen behoren tot de belangrijkste literatuurprijzen voor de Nederlandstalige jeugdliteratuur. Later zijn daar nog meer prijzen bijgekomen, waaronder de Vlag en Wimpel (sinds 2022 de Bronzen Griffel) en de Gouden en Zilveren Penselen (vanaf 1973). De Gouden en Zilveren Zoen (tussen 2010 en 2018 de Gouden Lijst), zijn vanaf 2019 opgegaan in de Griffels als een aparte categorie.
Vanaf 1983 verschijnt er tijdens de Kinderboekenweek ook een speciaal op kleuters gericht Prentenboek van de Kinderboekenweek. Het eerste prentenboek was Vertel me een verhaaltje door Per en Gisela Ekholm.
Sinds 2012 wordt er door Kinderen voor Kinderen ieder jaar een lied gemaakt dat bij het thema van de Kinderboekenweek van dat jaar past. De eerste single met de titel Hallo Wereld werd uitgebracht voor het goede doel My Book Buddy.
Vanaf 2020 wordt een dichter gevraagd een gedicht voor de Kinderboekenweek te schrijven. Het eerste gedicht Alles op zijn tijd werd geschreven door Hans Kuyper. In 2020 kon het Kinderboekenbal niet doorgaan vanwege coronamaatregelen. In 2021 kreeg het Kinderboekenbal een alternatieve variant in de Gouden Kinderboekenborrel.
In 2022 werd het Kinderboekenweekgeschenk (Waanzinnige boomhutverhalen) voor het eerst geschreven door twee buitenlandse auteurs; Andy Griffiths en Terry Denton uit Australië.
Organisatie
De Kinderboekenweek wordt georganiseerd door de Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek (CPNB). Deze stichting zonder winstoogmerk is het marketingcommunicatie- en pr-bureau van de boekensector. Inkomsten, - die onder andere worden aangewend voor de organisatie van de Kinderboekenweek - komen voort uit bijdragen van de convenantpartners Vereniging van Openbare Bibliotheken, de Groep Algemene Uitgevers en de Koninklijke Boekverkopersbond, evenals campagneopbrengsten en bijdragen van sponsoren.
DPG Media en Kinderen voor Kinderen zijn vaste partners in de organisatie van de Kinderboekenweek. Verder wordt samengewerkt met vertegenwoordigers uit de bibliotheekwereld, het onderwijs, schrijvers, boekverkopers, uitgevers, culturele instellingen en sponsoren.
Activiteiten
De Kinderboekenweek beleeft een officiële start op woensdagochtend (de eerste dag van de campagne) op een school in het land (vanaf 2019). De auteur, de illustrator en de dichter van de Kinderboekenweek evenals de winnaars van de Kinderjury worden in het zonnetje gezet. Kinderen voor Kinderen, sinds 2012 partner van de Kinderboekenweek, verzorgt een optreden.
Behalve boekhandels besteden bibliotheken extra aandacht aan lezen en organiseren vaak diverse activiteiten voor kinderen rond de Kinderboekenweek. Tijdens de Kinderboekenweek treden veel schrijvers en illustratoren op in boekhandels, bibliotheken en scholen. Deze optredens worden geregeld door de Schrijverscentrale.
Naast de vaste onderdelen vinden er doorgaans speciale activiteiten, evenementen of optredens plaats door het hele land, zoals de mede door sponsor NS georganiseerde kinderboekenruil op verschillende stations in Nederland.
Vaste onderdelen van de Kinderboekenweek zijn:
Jaarthema
Sinds 1962 heeft iedere Kinderboekenweek een eigen thema. Was dit van 1962 tot 1964 nog de titel van het Kinderboekenweek-boek, in 1965 werd er een echt thema (Kind en de dierenwereld) gekozen. De meeste activiteiten, publicaties en producties worden tijdens de campagne aan dit thema gekoppeld. Vaak wordt het thema aangeduid met een motto. Het jaarthema van de Kinderboekenweek is sinds 2012 ook de titel van het Kinderen voor Kinderen-album dat vaak in of rond de Kinderboekenweek uitkomt.
Kinderboekenweekgeschenk en prentenboek
Bij besteding vanaf een bepaald minimumbedrag in de boekhandel aan kinderboeken wordt het Kinderboekenweekgeschenk - een vooraf aangewezen kinderboek - weggegeven. Een aangewezen prentenboek, met als voornaamste doelgroep kleuters, is tegen gereduceerd tarief te koop.
Lied en gedicht
Kinderkoor Kinderen voor Kinderen produceert een lied dat past bij het thema van het betreffende jaar. Ook wordt een gedicht aangewezen als 'het' gedicht van de Kinderboekenweek.
Prijsuitreiking
De Gouden, Zilveren en Bronzen Griffels (beste kinderboeken binnen vijf categorieën van het voorgaande jaar) en de Gouden en Zilveren Penselen (beste prentenboeken van het voorgaande jaar) worden uitgereikt. Vanaf 2004 is dit doorgaans tijdens het Kinderboekenbal.
Het Kinderboekenbal
De Kinderboekenweek wordt geopend met het Kinderboekenbal, een feestelijke bijeenkomst voor boekhandelaren, uitgevers, journalisten, schrijvers en illustratoren.
Lespakket en thematitels
Op basisscholen wordt er veel aandacht aan de Kinderboekenweek besteed. Ieder jaar maakt de CPNB het officiële lespakket voor het basisonderwijs, met daarin ook bijdragen van educatieve uitgevers. Scholen bestellen dit pakket in het voorjaar bij de boekhandel evenals de twintig boeken (thematitels, voorheen kerntitels) die dat jaar centraal staan en die de basis vormen van de lessen.
Verder bevat het lespakket onder andere online dans- en zanginstructies van Kinderen voor Kinderen. In het pakket bevindt zich ook de voorleesgids, met daarin boekentips voor ouders, verzorgers en leerkrachten van jongere kinderen, en de Kinderboekenweekkrant, met boekentips en -weetjes voor kinderen, ouders en leerkrachten. Deze laatste twee publicaties zijn ook op andere locaties, zoals boekhandels, verkrijgbaar.
Edities
Kinderboekenweken vanaf 2004
Kinderboekenweken vóór 2004
2003: "Diep in het bos... Van Ko de boswachter tot Roodkapje en Robin Hood"
2002: "Ay ay kapitein!" - Boeken over boten
2001: "Woensdagmiddag" - Lees over je hobby
2000: "Driftkikkers, feestvarkens en andere boekenhelden"
1999: "Van @penstaartje tot apenkooi" - verhalen over school
1998: "Van rijm tot rap" - versjes, liedjes, gedichten
1997: "De Tijdmachine" - terug naar toen
1996: "Heksenketel"
1995: "Beestenbende"
1994: "In het holst van de nacht"
1993: "Vriendjes, maatjes, kameraadjes"
1992: "Land in ziiicht!"
1991: "Huizen in boeken"
1990: "Boeken horen bij je"
1989: "Kijk verder dan je neus lang is - Over uitvindingen en ontdekkingen"
1988: "Duizend dingen achter deuren - Kinderen, boeken en musea"
1987: "Die van hiernaast en van de overkant - Kinderen en boeken in Europa"
1986: "Boeven"
1985: "Dieren"
1984: "Als ik later groot ben"
1983: "Spelen met woorden"
1982: "Reizen"
1981: "Je eigen tijd"
1980: "Leesgoed. Bloemlezing uit Nederlandse Kinderboeken. Voor kinderen tot 12 jaar".
maart 1980: als "Boek van de Maand", verhalen en versjes uit de periode 1945-1980, met prenten van Nederlandse tekenaars, ISBN 90 70066 26 2
1980: "Alle spiegels toverspiegels?"
1979: "Je weet niet wat je ziet"
1978: "Stad en land"
1977: "Wat je droomt ben je zelf"
1976: "Je eigen taal"
1975: "De wereld om je heen"
1974: "Héé, neem een boek mee"
1973: "Lekker letters vreten"
1972: "De hele wereld in een boek"
1971: "Stap door de Boekenpoort"
1970: "Kind en natuur"
1969: "Kind en theater"
1968: "Lezen en doen"
1967: "Kinderen in andere landen"
1966: "Kind en fantasie"
1965: "Kind en de dierenwereld"
1964: "De blauwe boekanier" (titel van boek)
1963: "Viermaal J en Janus" (titel van boek)
1962: "Keesje Kruimel" (titel van boek)
Trivia
In Delft is er de Boekenbende, een gratis kinderboekenfestival.
Tot 2016 vond er in Den Haag rond de Kinderboekweek de jaarlijkse Kinderboekenmarkt in oktober plaats.
In Haaren worden sinds jaar en dag activiteiten georganiseerd in Kasteel Nemerlaer door kasteelvrouwe en (kinderboeken)schrijfster Carole Vos onder de noemer Oktober Kinderboekenmaand. (Niet te verwarren met de christelijke Kinderboekenmaand.)
Zie ook
Prijs van de Jonge Jury
Prijs van de Nederlandse Kinderjury
Jeugdboekenmaand
Kinderboekhandel
Kinderboekenmuseum
Externe link
Officiële website
Kinderboekenweek
Evenement in Nederland
Kinderevenement
|
Kinderboekenweek
Evenement in Nederland
Kinderevenement
| 1 |
kinderevenement, kinderactiviteit, jeugdevenement
|
2,021 |
LiquorStore
|
127674
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gall
|
Gall
|
Personen
Felix Gall (1998), Oostenrijkse wielrenner
France Gall (1947-2018), Franse zangeres
Franz Joseph Gall (1758-1828), Duitse neuroloog
Herman Gall (1876-1960), Nederlandse slijter
Ildikó Pelczné Gáll (1962), Hongaarse politica
James Gall, Schots geestelijke en astronoom
Jan Gall, Pools componist
Jeremy Gall (1995), Nederlandse voetballer
Joop Gall (1963), Nederlands voetballer
Karl Gall (1903-1939), Oostenrijks motorcoureur
Karl Gall (1905-1943), Oostenrijks voetballer
Lode Gall (1911-1993), Nederlandse priester
Romain Gall (1995), Frans-Amerikaanse voetballer
Overig
Champagne De Saint-Gall, Frans champangehuis
Gallmotor, Italiaans historisch motormerk
Gall & Gall, Nederlandse slijterijketen
Projectie van Gall-Peters, kaartprojectie
Zie ook
Gal (doorverwijspagina)
Gala (doorverwijspagina)
|
Overig
Champagne De Saint-Gall, Frans champangehuis
Gallmotor, Italiaans historisch motormerk
Gall & Gall, Nederlandse slijterijketen
Projectie van Gall-Peters, kaartprojectie
| 1 |
slijterij, sterke drank, alcoholwinkel
|
10,643 |
Bakery
|
4382601
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/A%20Matter%20of%20Loaf%20and%20Death
|
A Matter of Loaf and Death
|
A Matter of Loaf and Death (A "Who-Doughnut?" Mystery) (Nederlandse titel: Een zaak van leven of brood) is een Britse klei-animatiefilm uit 2008 met een looptijd van 29 minuten, inclusief aan- en aftiteling. Het is de vierde korte film met Wallace & Gromit. Het won twee filmprijzen, waaronder een BAFTA Award en een Annie Award.
Verhaal
Er zijn de laatste tijd 12 bakkers vermoord. Wallace en Gromit hebben ondertussen ook een bakkerij genaamd "Top Bun". Wallace redt intussen een voormalige pin-upgirl voor de Bake-O-Lite bread company (een bakkerij) genaamd Piella Bakewell en haar poedel Fluffles van een fietsongeluk. Wallace en Piella Bakewell krijgen een relatie en Gromit wordt ook verliefd op Fluffles. Piella vergeet echter haar tas en Wallace wil deze terugbrengen, maar het regent buiten. Dus dwingt hij Gromit om de tas naar Piella te brengen. Gromit ontdekt echter dat Piella de seriemoordenaar is, omdat de taartjes van bakkers haar dik gemaakt hebben en dus haar carrière verwoest hebben. Ze wil bovendien ook Wallace als dertiende slachtoffer om haar bakkersdozijn te vervolledigen. Fluffles blijkt echter mishandeld te worden door Piella. Hij probeert vervolgens Wallace duidelijk te maken dat ze de seriemoordenares is, maar dit lukt niet echt. Piella heeft hem ook nog eens door. Wanneer Gromit teruggaat naar haar huis, wordt hij gevangengezet met Fluffles in een opslagruimte en Piella gaat naar Wallace. Piella brengt een taart met een bom erin naar Wallace. Fluffles en Gromit ontsnappen en gaan terug naar Wallace. Piella onthult dat ze de seriemoordenares is omdat ze bakkers haat. Zij zijn de reden dat zij dik is geworden door al hun taartjes en pasteitjes. Hierdoor is ze haar baan kwijtgeraakt en vervangen. Dit is haar wraak. Wallace wordt gered en Piella vliegt weg in haar ballon en komt zo aan haar einde. Fluffles blijft bij Wallace & Gromit wonen.
Rolverdeling
Peter Sallis als Wallace
Sally Lindsay als Piella Bakewell
Melissa Collier als Fluffles
Sarah Laborde als Bake-O-Lite zangeres
Ben Whitehead (niet vermeld) als Baker Bob
Geraldine McEwan (niet vermeld) als Miss Thripp
Referenties
Film uit 2008
Britse film
Wallace & Gromit
Animatiefilm
Korte film
Komische film
Kinderfilm
Film van Nick Park
|
Er zijn de laatste tijd 12 bakkers vermoord. Wallace en Gromit hebben ondertussen ook een bakkerij genaamd "Top Bun". Wallace redt intussen een voormalige pin-upgirl voor de Bake-O-Lite bread company (een bakkerij) genaamd Piella Bakewell en haar poedel Fluffles van een fietsongeluk. Wallace en Piella Bakewell krijgen een relatie en Gromit wordt ook verliefd op Fluffles. Piella vergeet echter haar tas en Wallace wil deze terugbrengen, maar het regent buiten. Dus dwingt hij Gromit om de tas naar Piella te brengen. Gromit ontdekt echter dat Piella de seriemoordenaar is, omdat de taartjes van bakkers haar dik gemaakt hebben en dus haar carrière verwoest hebben. Ze wil bovendien ook Wallace als dertiende slachtoffer om haar bakkersdozijn te vervolledigen. Fluffles blijkt echter mishandeld te worden door Piella. Hij probeert vervolgens Wallace duidelijk te maken dat ze de seriemoordenares is, maar dit lukt niet echt. Piella heeft hem ook nog eens door. Wanneer Gromit teruggaat naar haar huis, wordt hij gevangengezet met Fluffles in een opslagruimte en Piella gaat naar Wallace. Piella brengt een taart met een bom erin naar Wallace. Fluffles en Gromit ontsnappen en gaan terug naar Wallace. Piella onthult dat ze de seriemoordenares is omdat ze bakkers haat. Zij zijn de reden dat zij dik is geworden door al hun taartjes en pasteitjes. Hierdoor is ze haar baan kwijtgeraakt en vervangen. Dit is haar wraak. Wallace wordt gered en Piella vliegt weg in haar ballon en komt zo aan haar einde. Fluffles blijft bij Wallace & Gromit wonen.
| 2 |
bakkerij, broodwinkel, patisserie
|
10,387 |
Place
|
1225747
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Brobergen
|
Brobergen
|
Brobergen (Nedersaksisch: Brobargen) is een dorp in de Duitse deelstaat Nedersaksen en maakt deel uit van het district Stade. Het dorp het een oppervlakte van 6,06 km² en telt 226 inwoners (31 december 2003). Brobergen was tot 1972 een zelfstandige gemeente en maakt nu deel uit van de gemeente Kranenburg. Brobergen werd 1286 voor de eerste maal schriftelijk vermeld als Brocberge.
Plaats in Nedersaksen
|
Plaats in Nedersaksen
| 1 |
plaats, locatie, adres
|
9,395 |
AutoWash
|
4079373
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Surinaams%20milieurecht
|
Surinaams milieurecht
|
Het Surinaams milieurecht is het geheel der wetten en andere bepalingen in Suriname, die gericht zijn op het beschermen van het milieu. Hiertoe worden gerekend: de milieuhygiënewetgeving, het recht betreffende de bescherming en het beheer van natuur en landschap, de bestuursrechtelijke en strafrechtelijke bepalingen ter handhaving van het milieurecht en het recht betreffende natuur en landschap, privaatrechtelijk milieurecht en het internationale milieurecht. Het meeste Surinaams milieurecht valt onder het administratief of bestuursrecht..
Geschiedenis
Artikel 11 van de Politiewet 1911 (G.B. 1912 no. 19) gold als basis voor de uitoefening van overheidstoezicht op de inrichting en exploitatie van inrichtingen. Onder inrichtingen werden onder andere de inrichtingen, die gedreven werden door stoom- en gas, elektrische motoren, en andere inrichtingen waarbij stoom, gassen of dampen van hoge spanning werden gebezigd, verstaan. In verband met de toen huidige stand van nijverheid en de nieuwe werkwijze werd op 18 december 1929 de Hinderwet met zeven stemmen voor en vijf tegen door de Koloniale Staten van Suriname goedgekeurd. De leden May, Dragten, Simons, Putscher en Samson stemden tegen de aanname van het wetsontwerp. De leden Kraan, Samuels, Cool, Schuitemaker, de Miranda, Snellen en de voorzitter stemden voor de aanname van het wetsontwerp. Deze wet was hoofdzakelijk gebaseerd op de Nederlands-Indische Ordonnantie en de Nederlandse Hinderwet. Het doel van de Hinderwet was het onderwerpen van inrichtingen, die gevaar, schade of hinder konden veroorzaken, aan een behoorlijk preventief en repressief overheids toezicht.
In 1954 kwam de Natuurbeschermingswet 1954 tot stand. Deze wet heeft tot doel de bescherming en behoud van de in Suriname aanwezige natuurmonumenten. Gesteld kan worden dat de kennis van het Surinaams milieurecht steeds meer toeneemt.In de jaren '90 werd er een studie, onder leiding van Prof. mr. L.J. Damen, verricht naar het Surinaams milieurecht. Ook werd er op 9 mei 1995 op de Erasmus Universiteit, door de studentenvereniging Studiname, een symposium genaamd Duurzame ontwikkeling in Suriname. Het milieu: prioriteit of bijzaak? gehouden. Begin jaren 2010 verschenen er in het Surinaams Juristenblad enkele artikelen over het Surinaams milieurecht en een boek Doe wat goed is voor de hele natie. Een onderzoek naar het Surinaams milieurecht verscheen op de markt.
Overheidstaak
Op grond van artikel 6 (g) van de Grondwet van de Republiek Suriname is de bescherming van de natuur en het behoud van het ecologisch belang een taak van de overheid. Artikel 6 (g) luidt:
Dit artikel legt een grondwettelijke basis voor de bestuursrechtelijke wetgeving en het bestuursrechtelijk overheidsoptreden in het belang van het milieu. Artikel 6 (g) van de Grondwet van Suriname is vertaald in enkele wetten bijvoorbeeld:
Plantbeschermingswet (G.B. 1965 no.102)
Natuurbeschermingswet 1954 (G.B. 1954 no 26 laatstelijk gewijzigd bij S.B. 1992 no. 80)
Bestrijdingsmiddelenwet (G.B. 1972 no. 151)
Wet Bosbeheer (S.B. 1992 no.80).
Het Surinaams milieurecht is gefragmenteerd. Dit komt doordat milieuwetgeving per sector wordt opgesteld. Er bestaat nog geen algemeen raamwerk voor het milieu. Weliswaar is er een concept-Milieuwet. De concept-Milieuwet gaat dwars door alle sectoren heen. De concept-Milieuwet stelt regels vast voor het behoud, beheer en de bescherming van een gezond milieu. De belangrijkste instrumenten zijn: milieuplannen en milieuprogramma's, kwaliteitseisen, vergunningen en handhaving. Enkele andere bepalingen van de concept-milieuwet hebben betrekking op: het instellen van een milieufonds, van een milieu autoriteit, milieuaudits en een zorgplicht.
Handhaving
Thans worden de overtredingen van de bepalingen van het Surinaams milieurecht gehandhaafd via het strafrecht, het bestuursrecht en het burgerlijk recht. De strafbepalingen komen voor in de bijzondere wetten, in de Wet Economische Delicten (WED), en in het Wetboek van Strafrecht. Op grond van artikel 1386 van het Surinaams Burgerlijk Wetboek (onrechtmatige daad) kunnen overtredingen van het Surinaams milieurecht gecorrigeerd worden.
Instituten
De meeste ministeries hebben op grond van het Besluit Taakomschrijving Departementen 1991 een milieutaak. Op grond van deze taakstelling zijn verschillende departementen, directoraten, afdelingen en instituten van de diverse ministeries belast met de operationalisering van de milieuwetgeving. Het ministerie van Arbeid, Technologische Ontwikkeling en Milieu (ATM) is belast met de zorg voor het coördineren van de voorbereiding van het milieubeleid en het controleren van de uitvoering daarvan. Op 15 maart 1998 werd het Nationaal Instituut voor Milieu en Ontwikkeling in Suriname (NIMOS) opgericht. Het NIMOS heeft een rapportageplicht naar de minister van ATM en ressorteert onder dit ministerie. De statutaire doelstelling van het NIMOS zijn:
Het doen verwezenlijken van nationale milieuwetgeving in de ruimste zin des woords;
Het voorbereiden en doen verwezenlijken van de regelgeving inzake bescherming van het milieu;
De coördinatie en de controle op de naleving daarvan.
Een afdeling van het Bureau voor Openbare Gezondheidszorg (BOG), de Milieu Inspectie, houdt zich bezig met het toezicht en de controle van die factoren in het milieu (micro en meso) die een schadelijk effect kunnen uitoefenen op de lichamelijke ontwikkeling, de gezondheid en het voortbestaan van de mens, het verzamelen, verwerken en analyseren van milieugegevens en het voorlichten en mobiliseren van de gemeenschap met betrekking tot diverse milieu- en gezondheidsvraagstukken.
Richtlijnen
Het NIMOS heeft richtlijnen met betrekking tot milieuvoorwaarden voor een aantal bedrijfstakken opgesteld. Deze bedrijven zijn: autowasserijen, visverwerkingsbedrijven, spuitinrichtingen, goud- en zilversmeden, houtzagerijen, bedrijven die petroleumproducten en chemicaliën opslaan, distribueren, verkopen en/of gebruiken, en constructie- en reparatiebedrijven. De controle op de naleving van de voorwaarden, dient minimaal twee keer per jaar te worden uitgevoerd. Deze voorwaarden kunnen naar aanleiding van nieuwe inzichten en ontwikkelingen, worden aangevuld en/ of aangepast.
Internationaal milieurecht
Suriname is lid van verschillende internationale milieuverdragen, bijvoorbeeld het Verdrag van Wenen ter bescherming van de ozonlaag, het raamverdrag van de Verenigde Naties betreffende klimaatverandering en het verdrag van de Verenigde Naties over het recht van de zee. Het land heeft een gematigd monistisch stelsel, dat wil zeggen dat alleen bepalingen welke naar hun inhoud een ieder kunnen binden, rechtstreekse toepassing hebben op het nationale recht. Bepalingen uit internationale milieuverdragen lenen zich niet voor rechtstreekse toepassing. Bepalingen uit mensenrechtenverdragen voldoen wel aan de voorwaarde van rechtstreekse werking op het nationale recht. Burgers kunnen zich direct beroepen op de bepalingen van deze verdragen.
Het milieurecht dat in de Caribische gemeenschap Caricom wordt ontwikkeld, zal, nadat het geratificeerd is en op nationaal niveau een wet opgesteld is, invloed hebben op het Surinaams milieurecht. Uit de schaarse COTED vergaderingen over het milieu, lijkt het erop dat Caricom streeft naar een regionale aanpak van de milieuproblematiek. Dit valt te verklaren uit het feit dat de individuele Caricom lidlanden schaarse menselijke en financiële hulpbronnen hebben. De ontwikkelingen op het milieugebied in de Caricom zijn echter nog jong en vooralsnog kan nog niet met zekerheid gezegd worden welke richting de Caricom op zal gaan.
Surinaams recht
Natuur in Suriname
|
Richtlijnen
Het NIMOS heeft richtlijnen met betrekking tot milieuvoorwaarden voor een aantal bedrijfstakken opgesteld. Deze bedrijven zijn: autowasserijen, visverwerkingsbedrijven, spuitinrichtingen, goud- en zilversmeden, houtzagerijen, bedrijven die petroleumproducten en chemicaliën opslaan, distribueren, verkopen en/of gebruiken, en constructie- en reparatiebedrijven. De controle op de naleving van de voorwaarden, dient minimaal twee keer per jaar te worden uitgevoerd. Deze voorwaarden kunnen naar aanleiding van nieuwe inzichten en ontwikkelingen, worden aangevuld en/ of aangepast.
| 1 |
autowas, carwash, autowasbedrijf
|
8,728 |
Winery
|
3976379
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Champagne%20Raymond%20Boulard
|
Champagne Raymond Boulard
|
Champagne Raymond Boulard is een champagnehuis dat in 1952 door Raymond Boulard werd gesticht De familie behoorde tot de vele kleine boeren die druiven aan de grote champagnehuizen leverden. In 1952 werd de stap naar champagnehuis gemaakt. Het bedrijf is in La Neuville-aux-Larris gevestigd.
Het huis bezit 10,25 hectare wijngaard. De wijngaarden liggen in de valleien van de Marne en Vesle en op de kalkrijke grond van de Montagne de Reims.
De champagnes van Raymond Boulard zijn nog steeds onder die naam in de handel.
De negen champagnes van Raymond Boulard
Raymond Boulard Cuvée Réserve
Raymond Boulard Blanc de Blancs
Raymond Boulard Grand Cru Mailly-Champagne La charpente
Raymond Boulard 'Prestige Tradition
Raymond Boulard Cuvée PETRAEA XCVII - XCIX
Raymond Boulard Millésime 1986 - Année de la Comète
Raymond Boulard Cuvée Les Rachais
De opsplitsing van Champagne Raymond Boulard
Met ingang van 1 maart 2010 is de vennootschap van de drie kinderen van Raymond Boulard beëindigd. De drie firmanten, Francis, Hélène and Dominique Boulard zijn "hun eigen professionele weg" gegaan. Uit het opbreken van de vennootschap ontstonden:
Champagne Francis Boulard & Fille in Cauroy-lès-Hermonville
Champagne Dominique Boulard & Filles in La Neuville-aux-Larris
Literatuur
Gert Crum, Champagne 1999. ISBN 978-9066117167
Michael Edwards, The Finest Wines of Champagne, Aurum Press Ltd. 2009. ISBN 978-1845134860
Externe link
Website van het huis
Referenties
Boulard
La Neuville-aux-Larris
|
Het huis bezit 10,25 hectare wijngaard. De wijngaarden liggen in de valleien van de Marne en Vesle en op de kalkrijke grond van de Montagne de Reims.
| 2 |
wijngaard, wijnmakerij, wijnbedrijf
|
7,395 |
SubscribeAction
|
5274984
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Freedom%20Internet
|
Freedom Internet
|
Freedom Internet is sinds 2020 een onafhankelijke internetprovider, die is ontstaan als gevolg van de opheffing van provider XS4ALL. Freedom levert onder meer internet, telefonie en televisie via glasvezel en encrypted e-mail. Leden kunnen daarnaast ook kosteloos een domeinnaam registreren.
Geschiedenis
Internetprovider XS4ALL was in 1993 opgericht als zelfstandige organisatie. Vervolgens was XS4ALL van 1998 tot 1 maart 2020 was XS4ALL een zelfstandige dochteronderneming van Koninklijke KPN. In januari 2019 maakte KPN bekend dat het op termijn verder wilde gaan met één merknaam. Merken als Yes Telecom, Telfort en dus ook XS4ALL zouden op termijn verdwijnen. Voor bestaande klanten zou er niets veranderen, zo werd door toenmalig CEO Maximo Ibarra betoogd. Abonnees bij XS4ALL spraken zich stevig uit tegen de plannen; de provider opereerde aanzienlijk zelfstandig in vergelijking met andere KPN-merken en stond bekend vanwege diverse maatschappelijke initiatieven, zoals de stichting Bits of Freedom. Een petitie, opgezet door Amerika-deskundige en oud-medewerkster Kirsten Verdel, werd door ongeveer 55.000 mensen getekend.
Al vrij snel werd duidelijk dat KPN voet bij stuk hield, waarna het geformeerde actiecomité XS4ALL moet Blijven besloot tot een zogeheten 'Plan B'. Op 11 november 2019 werd bekend dat de actiegroep een nieuwe internetprovider wil oprichten die gezien kan worden als de 'geestelijk opvolger' van XS4ALL, waarvan in 2020 bekend werd dat slechts de naam overeind zou blijven. De provider moet staan voor dezelfde kernwaarden als waar het oude XS4ALL voor stond, onder meer veiligheid en privacy'. Wie dat wilde, kon oprichtend lid worden. In ruil daarvoor kreeg men een e-mailadres en domeinnaam naar keuze. In 2020 begon men met het aansluiten van de oprichtende leden en sinds oktober 2020 kan iedereen zich aanmelden.
Organisatiestructuur en domeinnaam
De provider is ondergebracht in een zelfstandige bv waarvan de aandelen in handen zijn van de zogeheten stichting Appeltaart. De naam verwijst naar een gebaksoort die een speciale betekenis had binnen XS4ALL: wilde je iets geregeld krijgen, dan nam je appeltaart mee. Freedom Internet heeft haar domeinnaam in bruikleen van de stichting Bits of Freedom. De stichting leent de domeinnaam voor onbepaalde tijd uit, zolang de provider voldoet aan haar missie: 'Als Freedom zich niet meer aan haar beloftes op het gebied van privacy en vrijheid zou houden, kan Bits of Freedom de overeenkomst stopzetten en de domeinnaam weer terug in eigen gebruik nemen'.
Bij Freedom Internet werken diverse oud-XS4ALL-medewerkers.
In 2021 zette de internetprovider een crowdfundingactie op. Er werden 16.000 certificaten verhandeld, en een certificaat kost 250 euro. De crowdfunding werd ingezet om bedrijfsmatig te kunnen opschalen.
Freedom Internet maakt onder andere gebruik van glasvezelnerken van KPN Netwerk, E-fiber, Glaspoort en Delta Fiber. Op 7 februari 2023 maakten Freedom Internet en Open Dutch Fiber (ODF) bekend dat de provider per 1 juli 2023 van start gaat met het leveren van diensten op het netwerk van ODF. Dit geldt alleen voor glasvezelnetwerken die reeds een jaar actief zijn.
Maatschappelijke betrokkenheid
Evenals XS4ALL zegt Freedom Internet maatschappelijk betrokken te zijn. Zo steunt de internetprovider de stichting The Privacy Collective in een rechtszaak tegen de techbedrijven Salesforce.com en Oracle Corporation. De stichting daagde de bedrijven in 2020 voor de rechter vanwege het onwettig verzamelen en gebruiken van gegevens van miljoenen Nederlanders. Op basis van die gegevens uit diverse bronnen, maken de bedrijven profielen waarop adverteerders kunnen bieden. Over de zogeheten 'superprofielen' die hierdoor ontstaan, heeft een individuele burger geen controle.
Bij winst uit de provider treedt eerdergenoemde stichting Appeltaart op als een fonds waaruit initiatieven voor innovatieve en/of maatschappelijke oplossingen rond internet gefinancierd kunnen worden.
Internetprovider
|
Al vrij snel werd duidelijk dat KPN voet bij stuk hield, waarna het geformeerde actiecomité XS4ALL moet Blijven besloot tot een zogeheten 'Plan B'. Op 11 november 2019 werd bekend dat de actiegroep een nieuwe internetprovider wil oprichten die gezien kan worden als de 'geestelijk opvolger' van XS4ALL, waarvan in 2020 bekend werd dat slechts de naam overeind zou blijven. De provider moet staan voor dezelfde kernwaarden als waar het oude XS4ALL voor stond, onder meer veiligheid en privacy'. Wie dat wilde, kon oprichtend lid worden. In ruil daarvoor kreeg men een e-mailadres en domeinnaam naar keuze. In 2020 begon men met het aansluiten van de oprichtende leden en sinds oktober 2020 kan iedereen zich aanmelden.
| 1 |
aanmelden, verbinden, notificaties
|
9,965 |
WebPageElement
|
227023
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Naardense%20Bijbel
|
Naardense Bijbel
|
De Naardense Bijbel is een vertaling van de Bijbel in het Nederlands van de hand van predikant Pieter Oussoren in de traditie van de zogenaamde Amsterdamse School. De bijbel is vernoemd naar de Nederlandse plaats Naarden, omdat de oorspronkelijke uitgave is geïllustreerd met afbeeldingen van 22 tongewelfschilderingen uit de Naardense Grote of Sint-Vituskerk. De Naardense Bijbel verscheen in 2004, tegelijk met de Nieuwe Bijbelvertaling (NBV), op 15 oktober. In 2014 – tien jaar na de oorspronkelijk uitgave – is de vertaling van de Naardense Bijbel door Pieter Oussoren bijgewerkt en is er een herziene Naardense Bijbel verschenen. Bij elke herdruk zijn echter altijd al correcties opgenomen. In sommige versies vanaf 2017 is ook een vertaling van de Deuterocanonieke boeken opgenomen.
Kenmerken van de vertaling
De Naardense Bijbel biedt een zogenaamde idiolecte bijbelvertaling. Die is meer brontaal getrouw dan doeltaal (Nederlands) gericht en probeert dus zo dicht mogelijk bij de oorspronkelijke bijbeltalen te blijven: Hebreeuws (en Aramees) en Grieks. Woorden en woordstammen worden waar mogelijk eender vertaald en ook de woordvolgorde (syntaxis) in het Hebreeuws (Aramees) en Grieks wordt zoveel mogelijk weergegeven. Aldus wil de vertaler de woordherhalingen en woordspelingen zichtbaar maken die met name het Hebreeuws kleuren en ritme geven. Om bijvoorbeeld het woordspel in het Hebreeuws weer te geven tussen adam (mens) en adama (bodem, grond) en dam (bloed) voegt Oussoren bij mens en grond telkens -rood- of -bloedrood- toe, bijvoorbeeld in Genesis 2,6-7: "Maar een damp klimt op van het land en heeft doordrenkt heel het aanschijn van de -rode- grond. Dan formeert de Ene, God, de -rode- mens van het stof uit de -rode- grond." En in Genesis 4 stroomt het door Kaïn vergoten -rode- bloed (dam) van Abel op de -bloedrode- grond (adama). Op dit consequent zichtbaar maken van de betekenis 'rood' is kritiek geleverd, bijvoorbeeld omdat er ook veel bijbelplaatsen zijn waar de associatie met 'rood' (de mens als 'stof van de rode akkergrond') geen enkele betekenis heeft. Oussoren houdt het toevoegen van 'roodbloedig' bij het veel voorkomende mens (adam) dan ook niet consequent vol.
Een ander kenmerk van de vertaling vormen de onconventionele woordvondsten. De chasida in Leviticus 11,19 (en in Jeremia 8,7 en in Job 39,14) wordt niet vertaald met het gebruikelijke 'ooievaar' maar als 'vroomvogel' (vanwege de stam ChSD). Net als de NBV 2004 gebruikte Oussoren het neologisme 'huidvraat' voor het Hebreeuwse tsara'at in plaats van het gebruikelijke 'lepra' (naar het Grieks lepra in het Nieuwe Testament). Maar in de herziene Naardense Bijbel 2014 is tsara'at vertaald als 'Egyptische ziekte'; het Griekse lepra blijft vertaald worden met 'huidvraat'. Ook worden acrostichons in het Hebreeuws altijd weergegeven. De beginletters van elk vers of elk groepje verzen (zoals in Psalm 119) vormen dan de opeenvolgende letters van het Hebreeuwse alfabet en worden met behulp van een verkort Nederlands alfabet ook in Oussorens vertaling een acrostichon.
Om het poëtische karakter van vooral het bijbelse Hebreeuws te laten uitkomen wordt de tekst kolometrisch weergegeven: alles wat, op basis van de Hebreeuwse leestekens, op één adem kan worden voorgelezen (kolon) wordt op één regel afgedrukt (kolometrie). Dat is een werkwijze die normaal gesproken alleen in poëzie wordt gebruikt, maar Oussoren gebruikt deze weergave, in navolging van de bijbelvertalingen van Buber en Rosenzweig, in alle type bijbelteksten (dus ook in proza). Oussoren behandelt aldus de hele Bijbel als poëzie. Onder predikanten maar ook onder schrijvers als Benno Barnard, Maarten 't Hart, Geert van Istendael, Willem Jan Otten en Nicolaas Matsieris is de vertaling juist vanwege zijn literaire karakter en verwantschap met de grondtekst populair.
Een ander opvallend kenmerk is dat de werkwoordsvormen (de Hebreeuwse onvoltooid tegenwoordige tijd en de Griekse aoristus) waar mogelijk zijn vertaald met de tegenwoordige tijd, als een praesens historicum; dus niet: God zei tot Abram..., maar God zegt tot Abram... Oussoren volgt hier de moderne Franse bijbelvertaler André Chouraqui die uitging van een 'présent historique'. Deze tegenwoordige tijd wil volgens Oussoren recht doen aan het 'vertelkarakter' van de tekst die in principe een voordrachttekst is.
In elke bijbelvertaling is het de vraag hoe de Hebreeuwse Godsnaam JHWH weergegeven moet worden. Gebruikelijk is de vertaling 'Heer', maar Oussoren kiest voor 'Ene' (naar aanleiding van Deuternonium 6,4: Hoor Israël, de HEER is onze God, de HEER is de enige (NBV). Zelf zegt hij daarover: "....net als de Heer is (de) Ene geen vertaling van de Godsnaam, maar de invulling van een lege plek die ontstaat wanneer je, met de synagoge mee, JHWH niet uitspreekt en niet vertaalt."
Een heikel punt voor Oussoren is de vertaling van het Griekse ioudaioi met 'Joden'. Hij kiest bewust voor de vertaling 'Judeeërs' om te benadrukken dat bijvoorbeeld in het Johannesevangelie Jezus geen conflict heeft met 'de Joden' (hij was immers zelf een Jood), maar dat het gaat om een binnen-joodse twist tussen de Galilese Jood Jezus en zijn leerlingen en de Judese Joden uit Jeruzalem (met name de tempelelite daar). Deze keuze heeft veel discussie opgeleverd.
Ontvangst
De Naardense Bijbel is geprezen als een uiterst letterlijke vertaling. Maar deze letterlijkheid leidt ook tot kritiek. Door zich zo te richten op de brontalen in plaats van op de doeltaal, het Nederlands, zou Oussoren de tekst in 'Nederhebreeuws' en 'Nedergrieks' hebben geschreven. Het Nederlands is volgens de critici soms te ver opgerekt. Andere recensenten vinden de taal van de Naardense Bijbel juist verfrissend.
Regionale uitgaven
Eind 2004 verscheen er een speciale editie voor de inwoners van het Drentse dorp Nijeveen. Deze zogenoemde Nijeveense Bijbel had een oplage van 200 exemplaren en toonde afbeeldingen uit de kerkgeschiedenis van Nijeveen. In november 2008 verschenen een Dordtse Bijbel én een Ruwielse Bijbel. De Naardense Bijbel kreeg vanaf 2007 nog meer regionale edities. In plaats van afbeeldingen van de tongewelfschilderingen uit Naarden, die de eerste editie verfraaiden, bevatten de regionale edities (een Groninger, een Amsterdamse, een Goudse) lokale afbeeldingen. In de Goudse uitgave zijn bijvoorbeeld de Goudse glazen opgenomen. De tekst van de Naardense Bijbel is in de regionale edities dus niet gewijzigd.
Externe links
De tekst van de Naardense Bijbel
De tongewelfschilderingen in de Grote of St.Vituskerk te Naarden (beschrijving en afbeeldingen)
De auteur over de vertaalkeuzes in de Naardense Bijbel
Christipedia over Naardense Bijbel
Referenties
Bijbelvertaling in het Nederlands
Geschrift in de protestantse kerken
Document uit de 21e eeuw
Boek uit 2004
|
Regionale uitgaven
Eind 2004 verscheen er een speciale editie voor de inwoners van het Drentse dorp Nijeveen. Deze zogenoemde Nijeveense Bijbel had een oplage van 200 exemplaren en toonde afbeeldingen uit de kerkgeschiedenis van Nijeveen. In november 2008 verschenen een Dordtse Bijbel én een Ruwielse Bijbel. De Naardense Bijbel kreeg vanaf 2007 nog meer regionale edities. In plaats van afbeeldingen van de tongewelfschilderingen uit Naarden, die de eerste editie verfraaiden, bevatten de regionale edities (een Groninger, een Amsterdamse, een Goudse) lokale afbeeldingen. In de Goudse uitgave zijn bijvoorbeeld de Goudse glazen opgenomen. De tekst van de Naardense Bijbel is in de regionale edities dus niet gewijzigd.
| 3 |
tabel, afbeelding, webpagina-element
|
1,711 |
VideoGameSeries
|
5626998
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Persona%20%28computerspelserie%29
|
Persona (computerspelserie)
|
Persona is een serie van computerrollenspellen (RPG's) ontwikkeld door Atlus en die eigendom zijn van Sega. De serie wordt buiten Japan gepromoot als Shin Megami Tensei: Persona.
Beschrijving
De spelserie startte als spin-off van het computerspel Shin Megami Tensei If... uit 1994. Twee jaar later kwam het eerste spel in de Persona-reeks uit. De kern van de computerspelserie draait om een groep studenten als de hoofdpersonages, een stille protagonist en gevechten die worden gehouden. Sinds Persona 3 past de serie een datingsimulatie toe, waarmee de personages verder ontwikkeld kunnen worden.
Het hoofdthema binnen de spelserie is het op psychologische wijze aftasten van andere personages, hun gedachtes, en hoe de personages hun eigen identiteit vinden. Terugkerende concepten in de serie zijn gebaseerd op de jungiaanse psychoanalyse, de persona en tarotkaarten. Ook elementen uit mythologie, religie en literaire thema's hebben de spelserie beïnvloed en zijn erin terug te vinden.
Spellen in de reeks
Hoofdreeks
Revelations: Persona (1996)
Persona 2: Innocent Sin (1999)
Persona 2: Eternal Punishment (2000)
Shin Megami Tensei: Persona 3 (2006)
Shin Megami Tensei: Persona 4 (2008)
Persona 5 (2016)
Remakes
Shin Megami Tensei: Persona 3 FES (2007)
Shin Megami Tensei: Persona (2009)
Shin Megami Tensei: Persona 3 Portable (2009)
Shin Megami Tensei: Persona 2 - Innocent Sin (2011)
Persona 2: Batsu (2012)
Persona 4 Golden (2012)
Persona 5 Royal (2019)
Spin-offs
Persona 4 Arena (2012)
Persona 4 Arena Ultimax (2013)
Persona Q: Shadow of the Labyrinth (2014)
Persona 4: Dancing All Night (2015)
Persona 3: Dancing in Moonlight (2018)
Persona 5: Dancing in Starlight (2018)
Persona Q2: New Cinema Labyrinth (2018)
Persona 5 Strikers (2020)
Externe link
Computerspelserie
|
Beschrijving
De spelserie startte als spin-off van het computerspel Shin Megami Tensei If... uit 1994. Twee jaar later kwam het eerste spel in de Persona-reeks uit. De kern van de computerspelserie draait om een groep studenten als de hoofdpersonages, een stille protagonist en gevechten die worden gehouden. Sinds Persona 3 past de serie een datingsimulatie toe, waarmee de personages verder ontwikkeld kunnen worden.
| 2 |
videogameserie, gamereeks, spelserie
|
11,141 |
TechArticle
|
5154200
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tieme%20Woldman
|
Tieme Woldman
|
Tieme Woldman (Assen, 26 juli 1965) is een Nederlands schrijver.
Biografie
Woldman groeide op in Wijster. Na een IT-opleiding begon hij te werken als freelance technisch schrijver en programmeur. In die rol schrijft hij onder meer gebruikershandleidingen en dat bracht hem op de vraag of hij ook creatief zou kunnen schrijven. Hij testte zichzelf door aan schrijfwedstrijden mee te doen en won in 2013 de IVIO Andries Greiner-prijs voor schrijftalent.
In datzelfde jaar debuteerde hij met de documentaireroman Moord in het Mantingerveld.
Woldman schrijft in het Nederlands en het Drents. En dan vooral op ware gebeurtenissen gebaseerde verhalen die hij dramatiseert. Zo is Moord in het Mantingerveld gebaseerd op een onopgeloste drievoudige moord uit 1909. En de roman De Affaire op de Eurochamp-affaire, een politiek schandaal in Drenthe dat nog altijd voortsleept.
Boeken
Moord in het Mantingerveld (2013), Nederlands/Drents
Mannen bint maakt van jongens (2015), Drents
Doodzonde (2019), Nederlands
Onopgeloste Mysteries (2021), Nederlands
De Affaire (2021), Drents
Referentie
Nederlands schrijver
|
Biografie
Woldman groeide op in Wijster. Na een IT-opleiding begon hij te werken als freelance technisch schrijver en programmeur. In die rol schrijft hij onder meer gebruikershandleidingen en dat bracht hem op de vraag of hij ook creatief zou kunnen schrijven. Hij testte zichzelf door aan schrijfwedstrijden mee te doen en won in 2013 de IVIO Andries Greiner-prijs voor schrijftalent.
| 1 |
technisch artikel, handleiding, probleemoplossing
|
12,558 |
VideoGameClip
|
5546632
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Roedie
|
Roedie
|
Rudi Wijnen (19 maart 1994) ook bekend als Roedie, is een Nederlandstalige YouTuber. Zijn kanaal Roedie heeft anno 2023 meer dan 400.000 abonnees.
YouTube-kanaal
In 2015 begon Wijnen met het maken van gamevideo's op het kanaal Roediementair, later werd het kanaal herdoopt tot Roedie.
Theatershow
In 2020 maakte Wijnen bekend dat hij samen met collega-youtuber Joost Bouhof een aantal theatervoorstellingen zou verzorgen. Joost x Roedie: Uitgespeeld geeft ouders en kinderen een unieke inkijk in het leven van online gamers, van zowel de hoogtepunten als de worstelingen. Vanwege de coronapandemie konden de initiële voorstellingen niet doorgaan. Er werd wel op 30 december 2020 een alternatieve liveshow georganiseerd. De première van de geplande theatershow Joost x Roedie: Uitgespeeld werd enkele keren verplaatst maar wegens gezondheidsklachten van Wijnen werd in 2022 beslist dat de voorstellingen geannuleerd worden.
Andere activiteiten
Wijnen is ook soms te zien als expert op het gebied van gaming bij bijvoorbeeld het Jeugdjournaal. Ook mocht hij in 2019 als een van de eerste gamers het 5G-netwerk van KPN testen.
Wijnen was al eerder in het theater te zien in 2019 en 2020 toen hij deelnam aan Legends of Gaming Live.
Privéleven
Wijnen heeft chronische pijn en chronische vermoeidheid. Al van jongs af aan heeft hij fysieke klachten, eerder waren dit voornamelijk klachten aan de schouder maar na het lopen op krukken als gevolg van het stappen in een stuk glas zijn de fysieke klachten meer uitgebreid.
In 2021 kreeg Wijnen te maken met nog meer lichamelijke klachten. Dit leed tot talloze operaties en periodes van herstel waardoor hij onder andere 4 maanden lang aan 1 stuk in het ziekenhuis belandde.
Wijnens jongere broer Jamie is eveneens actief op YouTube.
Prijzen en nominaties
Externe link
YouTube kanaal van Rudi Wijnen
Twitch kanaal van Rudi Wijnen
Nederlands youtuber
|
YouTube-kanaal
In 2015 begon Wijnen met het maken van gamevideo's op het kanaal Roediementair, later werd het kanaal herdoopt tot Roedie.
| 1 |
gamevideo, spelclip, gameplaysegment
|
11,152 |
TieAction
|
5740141
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hayk%20Milkon
|
Hayk Milkon
|
Hayk Milkon (Beiroet, 24 augustus 1993) is een Belgisch voetbalcoach van Armeense afkomst.
Jeugd
Milkon werd geboren in Beiroet. Zijn ouders groeiden op in Syrië, maar emigreerden op een bepaald moment naar buurland Libanon. Milkon verhuisde op driejarige leeftijd met zijn ouders en oudere zus naar Antwerpen, waarna zijn twee jongere broers geboren werden in Borgerhout.
Milkon sloot zich op jonge leeftijd aan bij Groenenhoek Sport, waar hij vooral als middenvelder speelde. Op zijn zeventiende stopte hij met voetballen.
Trainerscarrière
Jeugdtrainer
Milkon stapte als tiener al in het trainersvak. Bij Groenenhoek Sport, de club waar hij destijds als voetballer actief was, coachte hij de U6. In het seizoen 2011/12 coachte hij de U7 van Oud-Heverlee Leuven en vanaf januari 2012 ook de beloften van VK Linden. In het seizoen 2012/13 was hij jeugdtrainer bij Beerschot AC, dat in mei 2013 failliet werd verklaard. Milkon ging daarop aan de slag bij rivaal Antwerp FC, waar hij verschillende jeugdcategorieën coachte en ook assistent was van beloftentrainer Steven Van Giel. In 2015 stapte hij over naar KV Mechelen.
KV Woluwe-Zaventem
In november 2016 ging Milkon, op dat moment nog steeds actief als jeugdtrainer bij KV Mechelen, aan de slag bij KV Woluwe-Zaventem: hij werd er de assistent van Massimiliano Manconi, die kort daarvoor zelf nog T2 was bij Woluwe-Zaventem maar in oktober het roer overnam van de ontslagen Philip Droeven. Onder leiding van Manconi degradeerde Woluwe-Zaventem in april 2017 naar Derde klasse amateurs, waarop de club in het tussenseizoen de amper 23-jarige Milkon aanstelde als hoofdtrainer.
KFC Turnhout
In december 2017 werd Milkon door KFC Turnhout, een club uit Tweede klasse amateurs, weggeplukt bij KV Woluwe-Zaventem. Milkon parkeerde Turnhout in het seizoen 2017/18 op een elfde plek in het klassement. De club behaalde uiteindelijk zeven punten meer dan KFC Zwarte Leeuw, dat veroordeeld was tot de eindronde voor degradatie. In zijn eerste volledige seizoen als hoofdtrainer van Turnhout eindigde hij voorlaatste, waardoor de club naar Derde klasse amateurs degradeerde.
In november 2019 maakte KFC Turnhout een einde aan de samenwerking met Milkon. De steun in de spelersgroep was afgebrokkeld, mede doordat de 37-jarige aanvoerder en doelman Wim Horsten tegen KVK Beringen uit de selectie had gelaten. Milkons laatste wedstrijd als trainer van Turnhout, een 1-1-gelijkspel tegen Beringen, was het achtste gelijkspel op rij van Turnhout. Turnhout was na tien speeldagen dus nog ongeslagen, want na het gelijkspel tegen SC City Pirates Antwerpen op de openingsspeeldag had Turnhout op de tweede speeldag gewonnen tegen Bilzerse Waltwilder VV.
KV Woluwe-Zaventem (II)
In januari 2020 ging hij opnieuw aan de slag als trainer van KV Woluwe-Zaventem, dat inmiddels was gedegradeerd naar Eerste provinciale. Midden maart werd de competitie stopgezet vanwege de coronapandemie en degradeerde Woluwe-Zaventem naar Tweede provinciale. Medio 2020 ging Milkon aan de slag bij KAA Gent, waar hij trainer werd van de U15 en sportief coördinator bij de U8-U12.
Club Brugge
Een jaar later stapte hij over naar Club Brugge, waar hij de opvolger werd van Maarten Martens. Op 15 maart 2023 schoof hij door naar Club NXT, waar hij de vervanger werd van Nicky Hayen, die assistent-trainer werd van Rik De Mil bij het eerste elftal van de club. Op 19 maart 2023 behaalde hij in zijn debuutwedstrijd met Club NXT meteen een zege: tegen Beerschot VA werd het 2-1. Club NXT sprong door deze zege over Beerschot naar de derde plaats in het klassement.
Trivia
Van 2017 tot 2020 was Milkon actief als talentscout voor de KBVB.
Milkon spreekt negen talen. Als Armeense Antwerpenaar spreekt hij Armeens en Nederlands, via zijn ouders leerde hij ook een aardig mondje Arabisch. Als kind leerde hij via de televisie Duits en via Antwerpse vrienden uit Tsjetsjenië en Georgië Russisch, waarna hij op school ook Engels, Frans en Spaans leerde. Ten slotte leerde hij tijdens de coronapandemie via enkele taalapplicaties ook autodidactisch Italiaans.
Belgisch voetbalcoach
|
In november 2019 maakte KFC Turnhout een einde aan de samenwerking met Milkon. De steun in de spelersgroep was afgebrokkeld, mede doordat de 37-jarige aanvoerder en doelman Wim Horsten tegen KVK Beringen uit de selectie had gelaten. Milkons laatste wedstrijd als trainer van Turnhout, een 1-1-gelijkspel tegen Beringen, was het achtste gelijkspel op rij van Turnhout. Turnhout was na tien speeldagen dus nog ongeslagen, want na het gelijkspel tegen SC City Pirates Antwerpen op de openingsspeeldag had Turnhout op de tweede speeldag gewonnen tegen Bilzerse Waltwilder VV.
| 3 |
gelijkspel, remise, draw
|
694 |
CollegeOrUniversity
|
1378901
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Willem%20Vogelsang%20%28taalkundige%29
|
Willem Vogelsang (taalkundige)
|
Wilhelmus Jacobus (Willem) Vogelsang (Medemblik, 1956) is een Nederlandse taalkundige, vooral bekend als kenner van Afghanistan.
Loopbaan
Vogelsang bekwaamde zich eind jaren 70 aan de Rijksuniversiteit Leiden in de Iraanse en Indo-Arische talen en culturen. Ook studeerde hij aan de Universiteit van Cambridge en aan de Universiteit Gent. In het kader van zijn studie verbleef hij onder andere een tijd in Iran, Syrië en Afghanistan. In deze landen hield hij zich bezig met archeologisch veldwerk, onder meer in de Afghaanse provincie Kandahar. Na Kerst 1979 viel de toenmalige Sovjet-Unie Afghanistan binnen en de naar Nederland teruggekeerde Vogelsang werd daarom lid van het Afghanistan-comité. Hij zocht contact met de GPD-pers en het weekblad HP/De Tijd met het verzoek of hij voor hen in Afghanistan reportages kon maken. Daar stemden dezen in toe met als gevolg dat de afgestudeerde Vogelsang zich Afghanistan liet binnen smokkelen in 1982 en zich er aansloot bij de moedjahedien, de islamitische verzetsstrijders, en zelfs een beetje met hen meevocht. Later promoveerde hij in 1990 in de letteren bij professor Marinus Antony Wes aan de Rijksuniversiteit Groningen. Zijn proefschrift ging over de vestiging en de instellingen van het koninkrijk van de Achaemeniden in het oude Perzië.
Tot medio 2008 was Vogelsang aan de Universiteit Leiden werkzaam als uitvoerend secretaris bij de Onderzoeksschool voor Aziatische, Afrikaanse en Amerindische Studies (Centrum Niet-Westerse Studies - CNWS). Verder was hij conservator bij het Rijksmuseum voor Volkenkunde in Leiden, waarbij hij West- en Centraal-Azië onder zijn hoede had. Tot 2011 was hij senior projectcoördinator Cultural Affairs bij de CIMIC Support Unit van de NAVO en gaf hij als reserve-officier van de Koninklijke Landmacht adviezen over vredesoperaties die het Nederlandse leger in het buitenland ondernam. Verder heeft hij met zijn echtgenote de leiding over een Iraans kledingproject en is hij adviseur van de Textile Research Centre, Leiden.
Binnen zijn vakgebied is hij vooral geïnteresseerd in Centraal-Azië, Iran en Afghanistan, vooral wat de cultuur en de geschiedenis aangaat. Over laatstgenoemd land schreef hij drie boeken. Ook maakte hij nadat de Taliban er de macht hadden verloren opnieuw een rondreis in 2002.
In juni 2008 trad hij in dienst bij het ministerie van Buitenlandse Zaken. Als Social en Tribal Advisor ('maatschappelijk- en stamkundig adviseur') adviseerde hij dit ministerie over Afghanistan, vooral wat de provincie Uruzgan aangaat. Sedert 2011 is Vogelsang instituutsmanager van het International Institute for Asian Studies in Leiden.
Publicaties
The Iranian Achaemenid empire. Investigations into the establishment and organisation of Persian Achaemenid domination on the Iranian Plateau and beyond, Proefschrift Rijksuniversiteit Groningen, 1990. Nederlandstalige samenvatting
The rise and organisation of the Achaemenid Empire: the eastern Iranian evidence, 1992, 344 p., Brill - Leiden, ISBN 90-04-09682-5
Afghanistan: mensen, politiek, economie, cultuur, milieu, 2002, 74 p., Koninklijk Instituut voor de Tropen - Amsterdam, NOVIB - Den Haag, ISBN 90-6832-397-0. Herziene uitgave 2010, 125 p.
Afghanistan: een geschiedenis, 2007, 208 p., Bulaaq - Amsterdam, Van Halewyck - Leuven, ISBN 90-5460-073-X
The Afghans, 2008, 382 p., Blackwell Publishers - Oxford (VK) en Malden (Massachusetts), ISBN 9780631198413
Covering the Moon. An Introduction to Middle Eastern Face Veils, met Gillian Vogelsang-Eastwood, 2008, 247 p., Peeters - Leuven, ISBN 978-9042919907
Externe links
Profiel bij International Institute for Asian Studies
Dr. W.J. Vogelsang, Research School CNWS van de Universiteit Leiden
Nederlands activist
Nederlands ambtenaar
Nederlands journalist
Nederlands taalkundige
Nederlands conservator
|
Loopbaan
Vogelsang bekwaamde zich eind jaren 70 aan de Rijksuniversiteit Leiden in de Iraanse en Indo-Arische talen en culturen. Ook studeerde hij aan de Universiteit van Cambridge en aan de Universiteit Gent. In het kader van zijn studie verbleef hij onder andere een tijd in Iran, Syrië en Afghanistan. In deze landen hield hij zich bezig met archeologisch veldwerk, onder meer in de Afghaanse provincie Kandahar. Na Kerst 1979 viel de toenmalige Sovjet-Unie Afghanistan binnen en de naar Nederland teruggekeerde Vogelsang werd daarom lid van het Afghanistan-comité. Hij zocht contact met de GPD-pers en het weekblad HP/De Tijd met het verzoek of hij voor hen in Afghanistan reportages kon maken. Daar stemden dezen in toe met als gevolg dat de afgestudeerde Vogelsang zich Afghanistan liet binnen smokkelen in 1982 en zich er aansloot bij de moedjahedien, de islamitische verzetsstrijders, en zelfs een beetje met hen meevocht. Later promoveerde hij in 1990 in de letteren bij professor Marinus Antony Wes aan de Rijksuniversiteit Groningen. Zijn proefschrift ging over de vestiging en de instellingen van het koninkrijk van de Achaemeniden in het oude Perzië.
| 4 |
hogeschool, universiteit, hoger onderwijs
|
7,059 |
Embassy
|
5727362
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Anton%20Dragtenweg
|
Anton Dragtenweg
|
De Anton Dragtenweg is een straat in Paramaribo die loopt van de Cornelis Jongbawstraat naar Leonsberg.
Naamgeving
Deze voormalige weg naar Leonsberg werd op 25 maart 1949 vernoemd naar Anton Dragten, die iets meer dan een maand daarvoor was overleden. Hij was jarenlang lid van de Koloniale Staten en werd daarnaast geëerd wegens andere grote verdiensten.
Bouwwerken
De weg is het verlengde van de Cornelis Jongbawstraat en Mahonylaan en eindigt in Leonsberg, ter hoogte van Sidodadistraat. De weg gaat hier verder als de Verlengde Anton Dragtenweg.
De weg werd in de loop van de 20e eeuw steeds drukker. In het midden van de eeuw werd al om verbreding gevraagd en om vervanging van een smalle houten brug ter hoogte van plantage Ma Retraite. Rond die plek werden in de jaren 1950 door de eigenaar van de plantage, S. Gompers, negentien percelen verkocht waardoor er villa's gebouwd konden worden. In 1973 werd de asfaltering van de weg aanbesteed en in hetzelfde jaar werd er straatverlichting aangelegd.
Aan het eind van de weg ligt de steiger van Leonsberg. De Anton Dragtenweg loopt hier nog een stukje door. Hier zijn aan het begin van de jaren 1950 een tiental villa's gebouwd. Ook verrezen hier hotels en dure clubs. Verder bevinden zich langs de weg onder meer het Royal Care Residence Zorghotel, het Pompgemaal Rawinderkoemar Mathoera over de Sluiskreek, de Chinese ambassade, het Uruguayaanse consulaat, het opleidings- en onderzoekscentrum van Telesur en de Cleviasluis.
Monumenten
Het volgende pand in de Anton Dragtenweg staat op de monumentenlijst:
|}
Zie ook
Lijst van straten in Paramaribo
Straat in Paramaribo
|
Aan het eind van de weg ligt de steiger van Leonsberg. De Anton Dragtenweg loopt hier nog een stukje door. Hier zijn aan het begin van de jaren 1950 een tiental villa's gebouwd. Ook verrezen hier hotels en dure clubs. Verder bevinden zich langs de weg onder meer het Royal Care Residence Zorghotel, het Pompgemaal Rawinderkoemar Mathoera over de Sluiskreek, de Chinese ambassade, het Uruguayaanse consulaat, het opleidings- en onderzoekscentrum van Telesur en de Cleviasluis.
| 2 |
ambassade, diplomatieke missie, consulaat
|
5,715 |
Mountain
|
3001187
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cerro%20de%20Guadalupe
|
Cerro de Guadalupe
|
De Cerro de Guadalupe is een van de bekendste toppen rondom de Colombiaanse hoofdstad Bogota. Met de Monserrate vormt de berg van 3260 meter hoogte de oostelijke grens van La Candelaria, het historische centrum van de stad. Op de top van de in de Cordillera Oriental gelegen berg (cerro betekent eigenlijk "heuvel") staat naast een uitzichtpunt met vergezichten over de hele stad een 15 meter hoog standbeeld uit 1946 en een kleine kluizenarij gewijd aan de beschermheilige van Latijns-Amerika, de Maagd van Guadalupe..
Externe links
Heiligdom van de Maagd van Guadalupe (gearchiveerd)
Aardbevingshistorie van Bogotá (gearchiveerd)
Referenties en bibliografie
Ortega Díaz, Alfredo (1924) - Arquitectura de Bogotá. Colección Facsimilar, Edición 1988, Bogotá. ISBN 958-9054-12-9
Berg in Colombia
Drieduizender
Cundinamarca
|
De Cerro de Guadalupe is een van de bekendste toppen rondom de Colombiaanse hoofdstad Bogota. Met de Monserrate vormt de berg van 3260 meter hoogte de oostelijke grens van La Candelaria, het historische centrum van de stad. Op de top van de in de Cordillera Oriental gelegen berg (cerro betekent eigenlijk "heuvel") staat naast een uitzichtpunt met vergezichten over de hele stad een 15 meter hoog standbeeld uit 1946 en een kleine kluizenarij gewijd aan de beschermheilige van Latijns-Amerika, de Maagd van Guadalupe..
| 2 |
berg, gebergte, landvorm
|
1,597 |
ReplyAction
|
27273
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Common%20Object%20Request%20Broker%20Architecture
|
Common Object Request Broker Architecture
|
Common Object Request Broker Architecture, kortweg CORBA, is een standaard voor de communicatie tussen objecten, geschreven in verschillende programmeertalen en draaiend op verschillende machines. ORB's (Object Request Brokers) worden geleverd door verschillende bedrijven en zijn gebaseerd op IIOP (Internet Inter Orb Protocol), waardoor in principe clients en servers, onafhankelijk van de gebruikte ORB, met elkaar kunnen praten.
Interface
Omdat een server op zijn beurt weer als client kan dienen voor het stellen van subvragen, spreekt men meestal van een stub als interface voor het stellen van vragen en een skeleton als interface voor het verlenen van diensten.
IDL
De vragen van een client worden net als de diensten van een server met behulp van IDL (Interface Definition Language) vastgelegd. Er ontstaan op deze wijze .idl bestanden aan zowel de client- als serverzijde.
De server implementeert de diensten en kan de serverobjecten registreren bij de CORBA name server. Een client zoekt remote serverobjecten op en roept methoden ervan aan.
Object Management Group
De standaard wordt beheerd door de The Object Management Group (OMG).
Objectgeoriënteerd programmeren
Programmeerconcept
|
Common Object Request Broker Architecture, kortweg CORBA, is een standaard voor de communicatie tussen objecten, geschreven in verschillende programmeertalen en draaiend op verschillende machines. ORB's (Object Request Brokers) worden geleverd door verschillende bedrijven en zijn gebaseerd op IIOP (Internet Inter Orb Protocol), waardoor in principe clients en servers, onafhankelijk van de gebruikte ORB, met elkaar kunnen praten.
| 1 |
antwoordactie, reactie, communicatie
|
4,942 |
RVPark
|
2838558
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Galamadammen
|
Galamadammen
|
Galamadammen is een buurtschap in de gemeente Súdwest-Fryslân, in de Nederlandse provincie Friesland. Galamadammen ligt tussen Koudum en Hemelum, bij het aquaduct onder het Johan Frisokanaal. Galamadammen is bekend vanwege de mogelijkheden voor de zeil- en wandelsport. De buurtschap bestaat uit diverse vakantieparken en camping en verschillende jachthavens en heeft praktisch geen inwoners.
Geschiedenis
De naam Galamadammen komt van het geslacht Galama, dat zich volgens de sagen al voor het jaar 1100 op deze plaats vestigde. In de Spaanse tijd gaf deze familie grote steun aan het Verbond van Edellieden. In 1517 werd Hartman Galesz Galama grietman van het gebied. De Galama's kregen in 1628 het recht op tolheffing. Dit tolrecht werd in 1942 afgekocht. De oudste vermelding van de plaats is nog voor de dammen waren aangelegd. In 1517 werd het Gala werd genoemd. In 1664 werd het vermeld als Galama dam, in 1718 als Galama Damme en in 1843 als Galama-dammen.
Sport
De buurtschap heeft naast de gewone zeilsport ook het Skûtsje Galamadammen waarmee men mee doet aan het skûtsjesilen bij IFKS.
Aquaduct
Waar de N359 het Johan Frisokanaal kruist werd in 2007 de brug vervangen met het Galamadammen Akwadukt, de bouw ervan begon in december 2005.
Geografie van Súdwest-Fryslân
Buurtschap in Friesland
|
Galamadammen is een buurtschap in de gemeente Súdwest-Fryslân, in de Nederlandse provincie Friesland. Galamadammen ligt tussen Koudum en Hemelum, bij het aquaduct onder het Johan Frisokanaal. Galamadammen is bekend vanwege de mogelijkheden voor de zeil- en wandelsport. De buurtschap bestaat uit diverse vakantieparken en camping en verschillende jachthavens en heeft praktisch geen inwoners.
| 1 |
camping, camperplaats, caravanpark
|
6,111 |
Zoo
|
1865104
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Rainville%20%28Paramaribo%29
|
Rainville (Paramaribo)
|
Rainville is een van de 12 stadsressorten van de Surinaamse hoofdstad Paramaribo. Rainville ligt ten noordoosten van het centrum van de stad. In 2012 had Rainville volgens cijfers van het Centraal Bureau voor Burgerzaken (CBB) 22.747 inwoners.
Overzicht
De Paramaribo Zoo bevindt zich in het ressort, en is de enige algemene dierentuin van Suriname. Ongeveer 75% van de dieren zijn in beslag genomen of voormalige huisdieren en endemisch voor Suriname. In het ressort bevindt zich ook de Cultuurtuin en het André Kamperveenstadion.
Wijken
In 1779 werd de wijk Combé als eerste buitenwijk van Paramaribo gesticht. De wijk is vernoemd naar Nicolaas Combé, een Franse hugenoot en één van de eerste kolonisten, die in 1667 van Berbice naar Suriname verhuisde. In 2002 werd de binnenstad van Paramaribo op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO geplaatst en werd Combé aangewezen als bufferzone.
Ressort in Paramaribo
|
Overzicht
De Paramaribo Zoo bevindt zich in het ressort, en is de enige algemene dierentuin van Suriname. Ongeveer 75% van de dieren zijn in beslag genomen of voormalige huisdieren en endemisch voor Suriname. In het ressort bevindt zich ook de Cultuurtuin en het André Kamperveenstadion.
| 2 |
dierentuin, zoo, dierenpark
|
4,930 |
PropertyValueSpecification
|
5285499
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Williams%20%25R
|
Williams %R
|
Williams %R, afgekort %R, is een technische analyse-indicator van het oscillator-type. De naamgever Larry Williams is een Amerikaanse trader en auteur van beleggingsboeken. De %R geeft de slotkoers weer in verhouding tot de hoogste en laagste koers van de afgelopen N dagen. De standaardwaarde voor N is 10. Wanneer de slotkoers dicht bij de hoogste koers staat dan is dat een overbought indicatie. Dicht bij de laagste koers is een aanwijzing dat de markt oversold is.
Berekening
De berekening van de %R over N dagen luidt:
De waarde van de indicator beweegt zich van -100 tot 0. Een waarde van -100 betekent dat de slotkoers dicht bij de laagste koers van de afgelopen N dagen staat. Een waarde van 0 betekent dat de slotkoers vlak bij de hoogste koers van de afgelopen N dagen staat.
Aan- / verkoopsignaal
Larry Williams gebruikte een 10-daagse %R en beschouwde %R waarden beneden de -80 als oversold en boven de -20 als overbought, maar op deze waarden wordt niet direct gehandeld. Er is pas sprake van een oversold koopsignaal onder de volgende voorwaarden:
%R bereikt -100%.
Wacht vijf handelsdagen nadat %R het -100% niveau heeft bereikt.
%R daalt vervolgens weer onder het -95% of -85% niveau.
Voor een overbought verkoopsignaal geldt het omgekeerde:
%R bereikt de waarde 0%.
Wacht vijf handelsdagen nadat %R het 0% niveau heeft bereikt.
%R stijgt vervolgens weer boven het -5% of -15% niveau.
Zie ook
Technische Analyse
Stochastic indicator
Trading
Technische analyse
Beleggen
|
Williams %R, afgekort %R, is een technische analyse-indicator van het oscillator-type. De naamgever Larry Williams is een Amerikaanse trader en auteur van beleggingsboeken. De %R geeft de slotkoers weer in verhouding tot de hoogste en laagste koers van de afgelopen N dagen. De standaardwaarde voor N is 10. Wanneer de slotkoers dicht bij de hoogste koers staat dan is dat een overbought indicatie. Dicht bij de laagste koers is een aanwijzing dat de markt oversold is.
| 1 |
eigenschapsspecificatie, standaardwaarde, validatieregels
|
10,429 |
Rating
|
5104675
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/The%20Nightingale%20%282018%29
|
The Nightingale (2018)
|
The Nightingale is een Australische film uit 2018, geschreven en geregisseerd door Jennifer Kent.
Verhaal
In Van Diemensland in 1825 achtervolgt Clare (Aisling Franciosi), een Ierse veroordeelde vrouw, de Britse officier Hawkins (Sam Claflin) door de ruige Tasmaanse wildernis. Ze is uit op wraak wegens de brutale moord op haar familie. Onderweg ontmoet ze de aboriginal Billy, die ook getekend is door zijn met geweld gevulde verleden.
Rolverdeling
|-
| Aisling Franciosi || Clare
|-
| Baykali Ganambarr || Billy
|-
| Sam Claflin || Hawkins
|-
| Damon Herriman || Ruse
|-
| Ewen Leslie || Goodwin
|}
Productie
Na haar succesvolle debuutfilm The Babadook kreeg Jennifer Kent een heleboel scripten vanuit de Verenigde Staten aangeboden maar besloot tot het maken van The Nightingale naar haar eigen script. De filmopnamen gingen in maart 2017 van start op locatie in Tasmanië.
Release en ontvangst
The Nightingale ging op 5 september 2018 in première op het Filmfestival van Venetië. De film kreeg gemengde kritieken van de filmcritici met een score van 71% op Rotten Tomatoes, gebaseerd op 7 beoordelingen.
Externe link
Film uit 2018
Australische film
Dramafilm
|
Release en ontvangst
The Nightingale ging op 5 september 2018 in première op het Filmfestival van Venetië. De film kreeg gemengde kritieken van de filmcritici met een score van 71% op Rotten Tomatoes, gebaseerd op 7 beoordelingen.
| 1 |
beoordeling, evaluatie, waardering
|
7,960 |
Restaurant
|
2549480
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Librije%27s%20Zusje%20%28Zwolle%29
|
Librije's Zusje (Zwolle)
|
Librije's Zusje was een restaurant in Zwolle, Nederland. Het had één Michelinster in de periode 2008-2011 en twee Michelinsterren in de periode 2012-2014. Het restaurant sloot op 31 december 2014 om plaats te maken voor De Librije.
Het restaurant was eigendom van Jonnie en Thérèse Boer en maakt deel uit van de culinaire groep rond De Librije. Het was gevestigd is een voormalige vrouwengevangenis, die het deelde met Librije's Hotel en Librije's Atelier (kook- en wijnschool).
De eerste chef-kok was Sidney Schutte. Na het vertrek van Schutte in 2009 nam Alwin Leemhuis de leiding van de keuken over. Leemhuis vertrok in 2012 en werd opgevolgd door Maik Kuijpers.
Op 1 mei 2014 werd een tweede zusje van De Librije geopend in Amsterdam. Dit restaurant, ook genaamd Librije's Zusje, is gevestigd in het Waldorf Astoria Hotel.
Zie ook
Lijst van Nederlandse restaurants met een Michelinster
Referenties
Restaurant in Overijssel
Voormalig restaurant met Michelinster
|
Librije's Zusje was een restaurant in Zwolle, Nederland. Het had één Michelinster in de periode 2008-2011 en twee Michelinsterren in de periode 2012-2014. Het restaurant sloot op 31 december 2014 om plaats te maken voor De Librije.
| 2 |
restaurant, eetgelegenheid, horecazaak
|
5,743 |
TVSeason
|
5434377
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Two%20and%20a%20Half%20Men%20%28seizoen%2010%29
|
Two and a Half Men (seizoen 10)
|
Het tiende seizoen van de Amerikaanse sitcom Two and a Half Men werd oorspronkelijk uitgezonden op de commerciële televisiezender CBS vanaf 27 september 2012 tot en met 9 mei 2013. De hoofdrollen worden vertolkt door Jon Cryer en Ashton Kutcher en de nevenrollen door Angus T. Jones, Conchata Ferrell en Courtney Thorne-Smith. Angus T. Jones (Jake Harper), met militaire haarsnit, is nog slechts in ongeveer de helft van de afleveringen te zien. Het seizoen telt 23 afleveringen.
Samenvatting
Jake Harper (Angus T. Jones) is nu militair en is actief als trotse kok van de kazerne. Alan Harper (Jon Cryer) en Jake skypen regelmatig en af en toe is Jake nog eens in de regio. Walden Schmidt (Ashton Kutcher) beleeft zwarte dagen: zijn Britse vriendin Zoey Hyde-Tottingham-Pierce (Sophie Winkleman) heeft hem gedumpt nadat hij haar ten huwelijk vroeg. Jake bewandelt op eigenzinnige wijze het pad der liefde.
Overzicht
Rolverdeling
Hoofdcast
Jon Cryer (Alan Harper)
Ashton Kutcher (Walden Schmidt)
Conchata Ferrell (Berta)
Gastacteurs
Angus T. Jones (Jake Harper)
Courtney Thorne-Smith (Lindsey Mackelroy)
Sophie Winkleman (Zoey)
Judy Greer (Bridget)
Miley Cyrus (Missi)
Brooke D'Orsay (Kate)
Melanie Lynskey (Rose)
Marin Hinkle (Judith Melnick)
Ryan Stiles (Herb Melnick)
Holland Taylor (Evelyn Harper)
Two and a Half Men
|
Het tiende seizoen van de Amerikaanse sitcom Two and a Half Men werd oorspronkelijk uitgezonden op de commerciële televisiezender CBS vanaf 27 september 2012 tot en met 9 mei 2013. De hoofdrollen worden vertolkt door Jon Cryer en Ashton Kutcher en de nevenrollen door Angus T. Jones, Conchata Ferrell en Courtney Thorne-Smith. Angus T. Jones (Jake Harper), met militaire haarsnit, is nog slechts in ongeveer de helft van de afleveringen te zien. Het seizoen telt 23 afleveringen.
| 2 |
tv-seizoen, televisie-uitzending, afleveringen
|
8,350 |
GeoShape
|
800
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Isra%C3%ABl
|
Israël
|
Israël (uitspraak: [ˈɪsraɛl]), officieel de Staat Israël (Hebreeuws: - Medinat Jisraël; Arabisch: - Dawlat Israïl), is een land in Azië, het Midden-Oosten en de Levant. Israël grenst aan Libanon, Syrië, Jordanië, Egypte en de Palestijnse gebieden, waarbij Israël sinds 1967 de Westelijke Jordaanoever en de Golanhoogten bezet houdt en deels onder zijn bestuur heeft gebracht. Het land heeft een kust aan de Middellandse Zee en een haven aan de Golf van Akaba, een zee-arm van de Rode Zee.
In het land Kanaän vormden zich al tijdens de ijzertijd de Israëlitische koninkrijken Israël en Juda, maar de moderne Israëlische geschiedenis begint in de twintigste eeuw, waarin de Balfour-verklaring een cruciale rol speelde. Het Brits Mandaat Palestina, dat op zijn beurt is ontstaan na de opsplitsing van het Ottomaanse Rijk in 1920, werd in 1947 door de Verenigde Naties verdeeld in een onafhankelijke Joodse en een onafhankelijke Arabische staat, met een aparte status voor Jeruzalem. Het verdelingsplan, omarmd door joodse leiders maar afgewezen door de Arabieren, leidde tot de Arabisch-Israëlische Oorlog van 1948. De onafhankelijke staat Israël werd ondertussen, in mei 1948, uitgeroepen en een jaar later met Resolutie 273 toegelaten tot het lidmaatschap van de Verenigde Naties. De Joodse Autonome Oblast is de enige autonome oblast in Rusland en op Israël na het enige gebied ter wereld met een officiële Joodse status.
Sinds zijn oprichting in 1948 is de staat Israël verwikkeld in een Arabisch-Israëlisch conflict over het grondgebied van Palestina. Na de oorlog van 1948/1949 veroverde Israël in 1967 tijdens de Zesdaagse Oorlog het overige gebied van Palestina en vocht in 1973 de Jom Kipoeroorlog waarin Israël meerdere gebieden veroverde. Dit alles leidde tot grote spanning met de Palestijnse bevolking, wat tijdens de Eerste en Tweede Intifada tot uitbarsting kwam. Sinds 1967 worden de Westelijke Jordaanoever, Oost-Jeruzalem, de Gazastrook en de Syrische Golanhoogten door Israël bezet.
Israël is een representatieve democratie met een parlementair stelsel, evenredige vertegenwoordiging en algemeen kiesrecht. Het verschil in behandeling van de bevolking in de door Israël bezette gebieden ten opzichte van Joodse inwoners van het land, wordt door de Verenigde Naties echter als apartheid benoemd.
Het land had in 2017 de hoogste levensstandaard in het Midden-Oosten. Het is het meest ontwikkelde land in het Midden-Oosten en een van de meest ontwikkelde ter wereld. Het land scoort het hoogst in het Midden-Oosten wat betreft gemiddelde rijkdom per volwassene, innovatie en economisch concurrentievermogen. De levensverwachting behoorde in 2016 tot de hoogste in de wereld. Israël is een hoogontwikkelde economie en lid van de OESO en een groot aantal intergouvernementele organisaties. Het land staat op de 29e plaats in de wereld qua nominaal bbp en op de 13e plaats wat betreft het bbp per hoofd van de bevolking.
Naam
De naam Israël betekent "Strijder met God" en is ontleend aan de Hebreeuwse Bijbel. Deze naam wordt vermeld in Genesis 32, waarin Jacob de naam Israël krijgt na een worsteling bij de rivier de Jabbok; vanaf hoofdstuk 34 wordt die naam gebruikt om de nakomelingen van Jakob, Israëlieten, mee aan te duiden.
In de dagen voorafgaande aan de oprichting van de staat Israël is er heftig gediscussieerd over welke naam de officiële naam van de nieuwe staat zou worden. Vanuit de opties Palestina, Zion en Israël is uiteindelijk de oude Bijbelse variant gekozen.
Geschiedenis
Na de Eerste Wereldoorlog werd het Ottomaanse Rijk in 1920 gesplitst en kreeg het Verenigd Koninkrijk het bestuur over Palestina. In 1922 werd Palestina ten westen van de Jordaan afgesplitst als Brits Mandaatgebied Palestina, het gebied ten oosten van de Jordaan werd Trans-Jordanië.
Na de Tweede Wereldoorlog was Groot-Brittannië erg verzwakt en mede vanwege de vele gewelddadige confrontaties tussen de Arabische en Joodse bevolkingsgroepen in het Mandaatgebied Palestina zagen de Britten zich genoodzaakt om het bestuur over Brits Mandaatgebied Palestina te beëindigen. Hiervoor werd de datum van 15 mei 1948 vastgesteld. Een jaar daarvoor stelden de Verenigde Naties een comité in, de UNSCOP, met de opdracht de toekomst van het Brits Mandaatgebied te onderzoeken en in kaart te brengen.
Op 3 september 1947 kwam de UNSCOP met een verslag, waarin het plan, Resolutie 181 Algemene Vergadering Verenigde Naties was opgenomen om het Mandaatgebied Palestina te verdelen in een Arabische staat (42,9%), een Joodse staat (56,4%), en Jeruzalem (0,7%) onder internationaal bestuur. De grootste Joodse delegaties gingen hiermee akkoord, maar de Arabische delegaties weigerden een tweestatenoplossing omdat zij Palestina als een geheel wilden houden, en een in verhouding te klein deel kregen toegewezen. Op 29 november 1947 nam de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties het verdelingsplan aan als resolutie 181. Nadat bekend was geworden dat resolutie 181 niet geaccepteerd werd door de Arabische delegaties, brak er een burgeroorlog uit tussen Joodse en Palestijns-Arabische gemeenschappen in het Mandaatgebied, waarbij ook de Arabische buurlanden betrokken raakten.
Enkele uren voordat het Britse mandaat officieel afliep riep de Joodse gemeenschap onder leiding van David Ben-Gurion op 14 mei 1948 de onafhankelijke staat Israël uit. De burgeroorlog mondde uit in de Arabisch-Israëlische Oorlog van 1948. De troepen uit omringende Arabische landen vielen Palestina binnen en bevochten de Israëlische troepen. Het Israëlische leger wist de Arabische troepen te verslaan. In deze oorlog veroverde Israël 78% van het grondgebied, waaronder West-Jeruzalem, aanzienlijk meer dan in het UN Verdelingsplan voor een Joodse staat was vastgelegd.
1949 - 1956
In 1949 sloot Israël op het eiland Rhodos wapenstilstandsakkoorden met resp. Egypte, Libanon, Jordanië, en Syrië. De wapenstilstandsgrens tussen Israël en de Arabische legers werd bekend als de Groene lijn. In datzelfde jaar op 11 mei 1949 werd Israël toegelaten als lid van de Verenigde Naties, nadat de Israëlische regering bij monde van haar minister van Buitenlandse Zaken Moshe Sharett had toegezegd álle resoluties van de Verenigde Naties te zullen naleven, waaronder de implementatie van Resolutie 181 (VN-Verdelingsplan) en Resolutie 194 (recht op terugkeer van de vluchtelingen). Israël werd toegelaten als vredelievende staat, die het Handvest van de Verenigde Naties en daaruit voortvloeiende verplichtingen had geaccepteerd.
Van alle kanten stroomden nu Joodse immigranten toe, die conform de Israëlische Wet op de Terugkeer van 1950 moesten worden opgevangen. Zij werden o.a. ondergebracht in de huizen van de gevluchte of verjaagde Palestijnse bewoners. De eigendommen daarvan (huizen, landerijen enz.) werden met de Absentees Property Law (1950) geconfisqueerd door de staat Israël.
De in Israël overgebleven Palestijnse minderheid zou tot in 1966 onder strikt militair bestuur blijven. Feitelijk waren zij rechteloos. Een tragisch voorbeeld daarvan is het Bloedbad van Kafr Qasim van 1956.
In 1950 werd ook het plan opgesteld om water van het Meer van Galilea naar andere delen van Israël, met name de Negev, te leiden d.m.v. de National Water Carrier Noodzakelijk vanwege de sterke bevolkingsaanwas en om de aan het Joods Nationaal Fonds in beheer gegeven landbouwgronden te irrigeren. (Water zou een belangrijke rol gaan spelen in de aanloop naar de Zesdaagse Oorlog ).
Nu kon de socialistische regering Ben Goerion zich geheel wijden aan de opbouw van haar “Joodse staat”. De landbouw met het systeem van kibboetsen en moshavim speelde daarbij een belangrijke rol. Bij de eerste gebeurde álles collectief: het opvoeden van de kinderen, werk, vrije tijd en bestuur.
Vanaf het begin werd Israël geconfronteerd met een economische boycot van Arabische landen. Zij antwoordde hierop met een vierjarenplan om zelfvoorzienend te worden. In 1953 kwam er een kapitaalimpuls uit de V.S. en Europa.
De Verenigde Staten en de Sovjet Unie hadden Israël vrijwel meteen erkend. Toen echter eerstgenoemden hun steun in oktober 1953 opschortten i.v.m. haar aanvallen op Arabische grensdorpen zocht Israël steun bij Frankrijk (en het Verenigd Koninkrijk) zoals zou blijken met de Suez-crisis van 1956.
1956 - 1980
In 1956 brak de Suezcrisis uit, een oorlog tussen Israël, het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk enerzijds, en Egypte anderzijds. De Egyptische president Nasser had het in Egypte gelegen Suezkanaal genationaliseerd en gaf geen doorgang aan Israëlische schepen. Israël veroverde in deze oorlog de Sinaï om daardoor de scheepvaart via het Suezkanaal naar de havenstad Eilat weer mogelijk te maken. Bij de wapenstilstand van 1957 kreeg Israël een vrije doorvaart door het kanaal en werd er een VN-troepenmacht in de Sinaï gestationeerd. Het Israëlische leger trok zich deels terug uit de Sinaï en de Gazastrook.
In 1964 werd de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO) opgericht met als doel het 'bevrijden' van Palestina met de grenzen van het Britse Mandaatgebied Palestina, zoals dat tot 1948 bestond.
In juni 1967 veroverde Israël de Gazastrook en het schiereiland Sinaï op Egypte, de Westelijke Jordaanoever op Jordanië en de Golanhoogten op Syrië. Veel Palestijnen en Syriërs werden verdreven of vluchtten uit deze door Israël ingenomen gebieden, waardoor de geopolitieke situatie in deze gebieden veranderde. Door de verovering en bezetting van de Westelijke Jordaanoever kwamen ongeveer miljoen Palestijnen onder Israëlische militaire controle, hetgeen sindsdien spanningen in die gebieden en in de Israëlische samenleving veroorzaakt.
Na deze Zesdaagse Oorlog polariseerde de situatie in het Midden-Oosten verder. Israël begon met de bouw van Joodse nederzettingen in de bezette gebieden waarop Palestijnen aanvallen op Joodse doelen binnen en buiten Israël intensiveerden. Het kwam ook regelmatig tot schermutselingen tussen Israël en zijn buurlanden. Op Grote Verzoendag (Jom Kipoer) in 1973, een van de belangrijkste godsdienstige dagen in de Joodse kalender, openden Egypte en Syrië een aanval op Israël. Israël was aanvankelijk verrast door de aanval, maar wist na enkele nederlagen de status quo van voor deze oorlog te herstellen.
In 1977 bracht Anwar Sadat, de Egyptische president, een bezoek aan Israël en sprak in Jeruzalem het parlement de Knesset toe. Hiermee opende hij een weg voor hervatting van vredesgesprekken. In 1978 kwamen met bemiddeling van de Verenigde Staten onder leiding van president Jimmy Carter de Camp Davidakkoorden tot stand. Een vredesverdrag tussen Egypte en Israël volgde, waarna Israël zich uit de Sinaï terugtrok. Op 26 maart 1979 werd de vrede getekend en was Egypte het eerste Arabische land dat Israël erkende. De vrede met Israël (en daarmee het doorbreken van de Arabische eenheid) had tot gevolg dat dit land tijdelijk geschorst werd uit de Arabische Liga. Dit leidde indirect tot de moordaanslag op Sadat in 1981.
1980 - 2000
In 1987 ontstond er in de bezette gebieden een opstand die tot in 1993 zou duren. Deze Eerste Intifada was een volksprotest tegen de Israëlische bezetting van de Westelijke Jordaanoever. Op 13 september 1993 werden in Oslo de Oslo-akkoorden gesloten. Hierbij werd de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO) met als vertegenwoordiger Yasser Arafat door Israël erkend als wettige vertegenwoordiger van de Palestijnse belangen. Bovendien werd de Palestijnse Autoriteit opgericht. De PLO erkende de staat Israël en beloofde het terrorisme tegen Israël te staken. Yasser Arafat, Yitzhak Rabin en Shimon Peres ontvingen hiervoor in 1994 de Nobelprijs voor de Vrede.
Met Jordanië werd op 26 oktober 1994 een vredesverdrag gesloten, waarbij Israël door Jordanië werd erkend. Op 4 november 1995 werd premier Rabin tijdens een vredesmanifestatie in Tel Aviv vermoord door een Joodse extremist.
Na 2000
Na een periode van relatieve rust brak in het jaar 2000 een Tweede Intifada uit. Tussen 29 september 2000 tot en met 27 september 2006 werden in de bezette gebieden 3733 Palestijnen gedood, waaronder 767 kinderen, en binnen Israël werden 60 Palestijnen door Israëlische veiligheidstroepen gedood. Aan Israëlische kant vielen 697 doden in de door Israël bezette gebieden, en in Israël zelf door onder meer zelfmoordaanslagen van Palestijnen. Palestijnen doodden 314 leden van de Israëlische veiligheidstroepen en in oktober 2000 vond een aanval vanuit Libanon door Hezbollah plaats op een Israëlische grenspost en raketbeschietingen op Israëlische doelen. Het Israëlische leger voerde een vergeldingsaanval op Hezbollah waarbij ruim 1100 doden vielen. Het Libanese leger hield zich hierbij afzijdig.
In 2002 begon Israël met de bouw van de Israëlische Westoeverbarrière (ook Israëlische Muur genoemd) langs en binnen de grenzen van de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook. Die barrière bestaat uit 10 meter hoge betonnen muren, torens en controlepoortjes/checkpoints, wegen, hekken, prikkeldraad en greppels, van circa 620–760 km lang langs en buiten de groene lijn, de wapenstilstandsgrens van 1949 met Jordanië. Die Groene Grenslijn is evenwel niet op Israëlische landkaarten aangegeven. Volgens de Israëlische minister van Volkshuisvesting is het vertrouwelijke militaire informatie die niet vrijgegeven kan worden vanwege de bezorgdheid dat het de internationale betrekkingen van de staat zou kunnen ondermijnen. Een verzoek daartoe valt onder de uitzonderingen in de 'Wet op de Vrijheid van informatie'(Freedom of Information Law)
Het Internationaal Gerechtshof (14 van de 15 rechters) oordeelde op 9 juli 2004 dat "deze muur" strijdig is met het Internationaal Recht. De Algemene Vergadering van de Verenigde Naties volgde deze uitspraak en riep alle lidstaten op alles in hun vermogen te doen om deze uitspraak te doen eerbiedigen. Sharon werd tot premier gekozen en zijn regering stelde dat de barrière de veiligheid van Israël zou vergroten.
In 2004 stemde de Knesset in met het plan van de regering-Sharon tot terugtrekking uit de Gazastrook en ontmanteling van de Joodse Israëlische nederzettingen aldaar. Vooral vanuit orthodox-joodse hoek bestond grote weerstand tegen het plan, dat in 2005 werd uitgevoerd. Tegelijkertijd werd evenwel een viertal Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever uitgebreid evenals de bouw van de Israëlische Muur.
In 2006 werden de verkiezingen in de Palestijnse gebieden gewonnen door Hamas. Hierop volgde een economische en politieke boycot van de Palestijnse Autoriteit door Israël, de VS en de EU die Hamas als een terroristische organisatie aanmerkten. Spoedig gevolgd door een vrijwel hermetische blokkade door Israël van de Gazastrook ter land (ten noorden en ten oosten) en door Egypte (in het zuiden), ter zee en in de lucht.
Op 19 juli 2018 werd door de Knesset met een krappe meerderheid van 62 tegen 55 stemmen een 14e basiswet, de 'Wet op de Natiestaat' (Nation-State Law), aangenomen die stelt dat Israël de natiestaat van het Joodse volk is en Hebreeuws de enige officiële taal.
Op 7 oktober 2023 vielen Hamas-strijders Zuid-Israël binnen. Ze gebruikten bulldozers en paragliders om langs grenshekken te komen. Op 8 oktober werden gevechten gemeld in Noord-Israël en Zuid-Libanon. Het ging om beschietingen van Hezbollah en raketaanvallen van Israël. De invasie was de grootste aanval op Israël in 50 jaar.
Geografie
Het klimaat behoort tot het Middellandse Zeeklimaat: hete en droge zomers en natte zachte winters. In het centrum en noorden (grotere hoogte) en de kuststrook (invloed van de zee) van Israël is het klimaat meestal gematigd. Het zuiden is heet en droog. De meeste neerslag valt in de kustgebieden en het heuvelachtige centrum in de winter en het voorjaar. Incidenteel kan er sneeuw vallen in de hogere gedeelten zoals in Jeruzalem.
Israël ligt tussen de geografische coördinaten: 31 30 N, 34 45 O. De grens heeft een lengte van in totaal 1006 km: met Egypte 255 km, met de Gazastrook 51 km, met Jordanië 238 km, met Libanon 79 km, met Syrië 76 km en met de Westelijke Jordaanoever 307 km. De kustlijn is 273 km lang. Israël maakt continentale aanspraken tot op de diepte van bodemexploitatie en beschouwt 12 zeemijlen als zijn territoriale zee.
Tot de geografische vormen rekent men onder meer de Negevwoestijn in het zuiden, de lage kustgebieden, een in het noorden gelegen gebergte en de Jordaanvallei. Het laagste punt is de Dode Zee (-421 m) en het hoogste de Meronberg op 1208 m. Het landgebruik is als volgt: vruchtbaar: 17%; In gebruik voor landbouw: 4%; In gebruik voor veeteelt: 7%; Bossen en bosgronden: 6%; anders: 66% (1993). Het geïrrigeerd land beslaat een oppervlakte van 1800 km² (1993). Op 22 maart 2008 maakte het Israëlische waterschap in een rapport bekend dat de ergste watercrisis in tien jaar dreigde te ontstaan. Oorzaken die genoemd werden waren waterverbruik, vervuilde waterbronnen en veel groenverlies.
Milieu
De voornaamste vraagstukken op milieugebied, beperkte natuurlijke zoetwaterbronnen en dito landbouwgrond, vergen serieuze maatregelen en leggen beperkingen op. Andere vraagstukken zijn woestijnvorming, luchtvervuiling door de uitstoot van schadelijke stoffen, industrie en verkeer, grondwatervervuiling door industrieel en huishoudelijk afval, chemische meststoffen en pesticiden. Zandstormen kunnen er tijdens voorjaar en zomer voorkomen.
Israël neemt deel aan verdragen ten aanzien van: biodiversiteit, klimaatverandering, woestijnvorming, bedreigde diersoorten, gevaarlijke afvalstoffen, nucleaire teststop, bescherming ozonlaag, olielozingen op zee en draslanden. Voorts heeft het het Kyoto-protocol ondertekend (maar niet geratificeerd), en het Protocol tot conservering van het leven in zee.
Bevolking
Tijdens de oprichting van de staat Israël bedroeg de Joodse populatie 650.000 mensen. Dat aantal kwam mede tot stand dankzij de komst van 480.000 legale en illegale Joodse immigranten in het Britse Mandaatgebied Palestina. Daartoe behoorden onder anderen Joden die sinds 1933 nazi-Duitsland waren ontvlucht. In de jaren 1948-1951 kwamen 723.090 Joden naar Israël, van wie ruim de helft afkomstig was uit de Arabische wereld en de anderen voornamelijk uit Oost-Europa.
In de jaren 1990-2005 immigreerden 1.002.400 Joden naar Israël, van wie 908.400 uit de voormalige Sovjet-Unie. Uit Ethiopië immigreerden tot 2005 94.700 Joden naar Israël, van wie sinds 1990 49.700.
Vrouwen vormen met 50,5% een kleine meerderheid van de bevolking. De mediane leeftijd is 28,2 jaar. 92% van de bevolking woont in steden of stedelijke plaatsen en 8% in dorpen. Minder dan 2% woont in een kibboets (in 1948 was dat nog 6%).
De jaarlijks bevolkingsgroei is 1,8%, voornamelijk (88%) door natuurlijke groei, de rest door een positieve immigratiebalans.
Eind 2019 was het bevolkingsaantal van Israël 9.136.000. Daarbij is meegeteld: Oost-Jeruzalem (met zijn Palestijnse inwoners) dat na 1967 door Israël geannexeerd is, en 20.500 Israëlische kolonisten in het geannexeerde Syrische gebied van de Golanhoogten (beide annexaties zijn illegaal volgens de VN Resolutie 2334 Veiligheidsraad Verenigde Naties van 23 december 2016). In 2018 woonden 448.672 inwoners in de Israëlische nederzettingen. Deze inwoners zijn ook opgenomen in de Israëlische bevolkingscijfers.
Israël is dankzij de Joodse immigratie in de loop van de jaren het enige land ter wereld met een Joodse bevolkingsmeerderheid.
Bevolkingsgroepen
De voornaamste bevolkingsgroepen zijn:
de Joden (74%). De meerderheid van hen (75%) is na 1948 in Israël geboren (anno 2017). De Joodse bevolking leeft verspreid door het hele land, met grote concentraties in de steden zoals Tel Aviv, in en rond het westelijke deel van Jeruzalem, langs de kusten en in de valleien van Galilea.
de Palestijnen, van wie in 2006 de meerderheid in Israël geboren was. Als Palestijnse Israëliërs vormen zij 21%. van de bevolking, en wonen voornamelijk in steden in Galilea en langs de Groene Lijn, in de Driehoek. Zij hebben evenwel niet dezelfde rechten als de Joodse Israëliërs. De Bedoeïenen behoren ook tot deze bevolkingsgroep.
andere kleine gemeenschappen, zoals Druzen, Tsjerkessen Armeniërs en Arameeërs.
Religie
Van de Joodse bevolking is circa een derde religieus en twee derde seculier, waarvan een groot deel wel 'traditioneel' is, wat duidt op een sterke affiniteit met Orthodox jodendom zonder een volledig religieus leven te leiden. In totaal: 10% charedisch jodendom, 10% religieus (modern-orthodox jodendom/religieus zionisme), 14% religieus-traditioneel, 22% niet-religieus traditioneel, 22% seculier.
Van de niet-joodse bevolking is 16,6% moslim, 2,1% christen en de Druzen vormen 1,7% van de bevolking. Belangrijke Palestijns-Arabische concentraties bevinden zich in plaatsen in het oosten van de Sharonstreek, langs Wadi Ara, in Centraal-Galilea, in Oost-Jeruzalem en in Bedoeïenen dorpen in de noordelijke Negev. Daarnaast zijn er minderheidsgodsdiensten, zoals bahá'ís.
Onderwijs
Israël kent vier schooltypes:
Seculiere staatsscholen met een staatscurriculum in het Hebreeuws. Hoewel seculier zijn er wel joodse studies. In principe worden deze onderwerpen 'neutraal' behandeld, maar critici zeggen dat dat in de praktijk vaak niet zo blijkt te zijn. Op de landkaart van Israël bijvoorbeeld worden de grenzen met de landen waarvan Israël delen bezet houdt niet weergegeven.
Yeshiva-scholen hebben een gelijkaardig curriculum maar aangevuld met Torah- studies.
Onafhankelijke religieuze scholen, die bijna alleen een religieuze opvoeding geven. Vooral voor ultraorthodoxe kinderen.
Arabische seculiere scholen met onderwijs in het Arabisch.
Private scholen, ook democratische scholen genoemd, met eigen doelgroepen of gekoppeld aan een buitenlands curriculum bijvoorbeeld Amerikaanse scholen.
Voor de toegang tot de universiteiten zijn er de bagrut-toegangsexamens.
Talen
De meest voorkomende talen in Israël zijn Hebreeuws en Arabisch. Het klassiek Hebreeuws was eeuwenlang een dode taal, maar werd in de negentiende eeuw weer tot leven geroepen en gemoderniseerd. Russisch is de derde meest gesproken taal, andere talen worden slechts door kleine groepen gesproken.
Politiek en bestuur
Staatsinrichting
Israël is een unitaire republiek en een parlementaire democratie. Israël heeft geen grondwet. In de onafhankelijkheidsverklaring uit 1948 stond dat de Israëlische staat binnen enkele maanden een grondwet moest voltooien, maar dat is tot op heden niet gebeurd. Wel zijn er intussen 14 zogenaamde basiswetten aangenomen, die als hoofdstukken in een eventuele grondwet kunnen dienen en een speciale status genieten tussen de wetten. Het hooggerechtshof gebruikt deze wetten om andere door het parlement aangenomen wetten te toetsen, als er een procedure inzake de geldigheid van een wet aanhangig wordt gemaakt. Ook is er een commissie in het leven geroepen die zich bezighoudt met het opstellen van een grondwet, en een voorstel voor de Knesset moet voorbereiden.
Israël ziet zichzelf als een staat van het Joodse volk voor het Joodse volk: een Joodse staat. Dat blijkt al direct uit de tekst van de "Verklaring van de Vestiging van de Staat Israël" uit 1948.
Er bestaat een Israëlisch staatsburgerschap, geen Israëlische nationaliteit. Daarover is juridisch strijd gevoerd, maar deze werd beslecht door een uitspraak van het Israëlisch hooggerechtshof in oktober 2015. De voorzitter van het Hooggerechtshof stelde dat er geen bewijs geleverd was voor het bestaan van een Israëlische etnische nationaliteit. Er zijn meer dan 130 nationaliteiten en/of etniciteiten in Israël. De Joodse komt het meest voor, gevolgd door de Arabische.
Het staatshoofd, de president, wordt gekozen door het parlement voor een termijn van zeven jaar. De huidige president is Yitzhak Herzog (sinds 2021). De president heeft beperkte bevoegdheden; een hiervan is het aanstellen van de kabinetsformateur. Na parlementsverkiezingen kiest deze de persoon die de beste kansen heeft een kabinet te vormen die het vertrouwen van de meerderheid van het parlement krijgt. Sinds 29 december 2022 is Benjamin Netanyahu minister-president, als leider van het kabinet–Netanyahu VI.
De wetgevende macht of het parlement is de Knesset, die 120 leden telt. De Knesset wordt verkozen in algemene verkiezingen, waarin alle staatsburgers in Israël vanaf achttien jaar het kiesrecht genieten (inclusief personen die in ziekenhuizen, penitentiaire en psychiatrische instellingen verblijven). Buiten Israël kunnen alleen personen stemmen die op een officiële missie zijn.
Verkiezingen voor de Knesset worden ten minste iedere vier jaar gehouden, maar kunnen ook vervroegd worden als de Knesset dit beslist. Zetels worden verdeeld naar evenredigheid met het totaal aantal stemmen behaald door de politieke partijen, die aan een minimum van 3,25% van de stemmen voldoen (gelijk aan vier volwaardige zetels). Op 1 november 2022 zijn er nieuwe verkiezingen geweest, ditmaal voor de 25e Knesset. De partijen zijn daarbij in drie blokken uiteengevallen: een religieus-rechts blok onder leiding van Netanyahu's Likoed, die overtuigend heeft gewonnen (beschikt over 64 zetels), een centrum-links blok onder Lapid's Yesh Atid (beschikt over 46 zetels) en een Arabisch blok (beschikt over 10 zetels), dat tegen het centrum-linkse blok aanleunt. De nieuwe Knesset is op 15 november ingezworen. Netanyahu is eind 2022 met een nieuw kabinet aangetreden, zijn zesde.
Er is een ongeschreven regel dat Palestijnse partijen uitgesloten zijn van deelname aan een kabinet. Palestijnse parlementsleden wordt het spreken in de Knesset soms onmogelijk gemaakt zodra ze kritiek hebben op het kabinet. In februari 2016 sprak toenmalig premier Netanyahu zich uit voor wetgeving die het mogelijk maakt om parlementsleden te diskwalificeren die medeleven betuigen aan nabestaanden van Palestijnen die gedood zijn bij aanvallen op Israëliërs.
In de jaren negentig werden naast de parlementsverkiezingen ook directe verkiezingen voor het premierschap gehouden. Dat gaf de kiezer meer macht en was bedoeld om de positie van de premier te versterken. Omdat men vaker de algemene belangen in de stem voor premier bevredigd zag, werkte het systeem ongunstig voor de grote politieke partijen en gunstig voor de kleine partijen. Hoewel de premier meer zeggenschap over zijn ministers kreeg, moest hij juist macht inleveren tegenover het parlement en werden de kabinetten minder stabiel. Uiteindelijk is men van dit systeem afgestapt.
Relatie tussen godsdienst en staat
Israël heeft geen volledige scheiding van godsdienst en staat. De ultraorthodoxe bevolkingsgroep (charedim) heeft, hoewel zij slechts 10 procent van de bevolking uitmaakt, veel invloed. Deze groep stond oorspronkelijk zelfs niet achter de oprichting van de Joodse staat in 1948. Daarom heeft de eerste premier van Israël David Ben Gurion een aantal concessies gedaan. Seculiere Joden nemen het Ben Goerion met terugwerkende kracht kwalijk dat hij niet gezorgd heeft voor een scheiding van godsdienst en staat.
Grondwet
Het land heeft geen grondwet omdat de ultraorthodoxe groep stelt dat de wetten van God de grondwet vormen. In de basiswetten is alleen opgenomen dat Israël een democratisch land is. Toenmalig minister-president Netanyahu gaf in 2015 aan dat hij in de wet wilde vastleggen dat de Staat Israël de natiestaat van het Joodse volk zal zijn, waarmee de scheiding tussen godsdienst en staat verder verminderd wordt.
Koosjer
Israël verbood tot 1993 de import van niet-koosjer vlees en aan koosjere restaurants worden de zeer strikte orthodoxe regels opgelegd. Er zijn echter ook niet-koosjere restaurants die op zaterdag open zijn en varkensvlees serveren (verboden volgens zowel de Thora als de Koran). Aan het leger en vele andere staatsinstellingen worden de joodse spijswetten opgelegd.
Sjabbat
Israël kent geen openbaar vervoer op de sjabbat. Afhankelijk van de locatie kunnen nog sterkere beperkingen gelden zoals het afsluiten van ultraorthodoxe wijken voor auto's. In de christelijke wijken en islamistische wijken worden de specifieke rustdagen, respectievelijk zondag en vrijdag gerespecteerd en is op zaterdag meer mogelijk.
Huwelijk en scheiding
Israël kende tot 2010 geen burgerlijk huwelijk en sindsdien maar in beperkte gevallen, namelijk alleen indien beide partners niet geregistreerd staan als behorende tot een erkende geloofsgemeenschap. Joodse huwelijken in Israël worden, evenals echtscheidingen, alleen erkend indien deze worden gesloten of beëindigd door de bevoegde religieuze overheden overeenkomstig de Joodse wetten. Voor de joden mag alleen een orthodoxe rabbijn een huwelijk sluiten. In de praktijk zijn er wel huwelijken tussen mensen van verschillend geloof (bijvoorbeeld tussen een Jood en een Arabier), maar dat kan tot protesten vanuit de orthodoxie leiden. Ook gaan liberale Israëliërs wel naar het buitenland om hun formeel huwelijk te sluiten. Huwelijken uitgevoerd in het buitenland worden door de staat wel erkend. Er wordt ook op afstand vanuit Israël via een videoverbinding in de Amerikaanse staat Utah getrouwd. Een Israëlische rechter heeft bepaald dat zo'n huwelijk ook erkend moet worden. Voor joodse vrouwen is het erg problematisch om te kunnen scheiden.
Bevolkingsgroepen
Hoewel de overheid officieel seculier is worden de joden op allerlei manieren bevoordeeld. Zo worden in gebieden bestemd voor Joden (Jeruzalem) bouwvergunningen alleen verleend voor Joden en worden bouwvergunningen geweigerd en gronden onteigend van Palestijnen. Ook worden Palestijnen zonder enig proces in administratieve detentie genomen of naar elders verbannen. Palestijnen die uit oorspronkelijk Arabische wijken zijn gevlucht naar het buitenland mogen bijna nooit terugkeren.
Bij de militaire dienstplicht wordt onderscheid gemaakt tussen verschillende bevolkingsgroepen op grond van hun religie.
Bestuurlijke indeling
Israël kent geen eenduidige regionale indeling, hoewel de zes districten van het ministerie van binnenlandse zaken bindend zijn voor o.a. planologie en statistieken. Regionale zaken worden door de regering en de gemeenten geregeld.
De districten (מָחוֹז, mechoz, mv. mechozot) zijn:
Jeruzalem (Jeroesjalajiem), hoofdstad Jeruzalem
Noord (Tsafon), hoofdstad Nazareth
Haifa (Chefa), hoofdstad Haifa
Centrum (Merkaz), hoofdstad Ramla
Tel Aviv (Tel Aviv), hoofdstad Tel Aviv
Zuid (Darom), hoofdstad Beër Sjeva
De districten Noorden, Haifa, Centrum en Zuiden zijn onderverdeeld in subdistricten (נָפָה,nafa, mv. nafot).
Het administratieve bestuur (Civil Administration) voor de Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever van Palestina wordt door Israël aangeduid als 'district Judea en Samaria' (Yehuda VeShomron). De nederzetting Ariël kreeg in 1998 van het Israëlische Ministerie van Binnenlandse Zaken stadsrechten. In 2009 werd de nederzetting hernoemd naar de toen voormalige premier Ariel Sharon
Op lokaal niveau bestaan de steden (עִירִיָּה, iriya), de lokale gemeenten (מוֹעָצָה מְקוֹמִית, Mo'atza Mekomit) en de regionale gemeenten (מוֹעָצָה אֵזוֹרִית,, Mo'atza Azorit). Er zijn 70 steden, de grootste daarvan zijn Tel Aviv, Haifa, Rishon LeZion en Ashdod; Jeruzalem zou, met de annexatie van de Palestijnse dorpen meegerekend de op een na grootste stad zijn. Voorts zijn er industriële gemeenten. Gemeentebesturen beschikken over de nodige macht en zowel de burgemeesters als gemeenteraadsleden worden rechtstreeks door de geregistreerde inwoners verkozen, ook zij die de Israëlische nationaliteit niet bezitten (de twee industriële gemeenten hebben geen bevolking en verkiezingen).
Relatie met de VN en internationale organisaties
Sinds de oprichting van Israël in 1948 en nadat Israël de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook had bezet, hebben zowel de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties als de Veiligheidsraad vele resoluties met betrekking tot de situatie in Israël en Palestina uitgevaardigd. Bij de toelating als lid van de V.N. in 1949 was door de Veiligheidsraad al verwezen naar de implementatie van de Resolutie 181 Algemene Vergadering Verenigde Naties (november 1947) en Resolutie 194 Algemene Vergadering Verenigde Naties (december 1948). Vele Resoluties daarna bevatten een oproep tot het staken van geweld, zoals Resolutie 42, maar ook herhaalde resoluties met betrekking tot de status van Jeruzalem en de Palestijnse vluchtelingen evenals Resoluties ter veroordeling van illegale praktijken en schending van mensenrechten en internationale verdragen (zoals de Vierde Geneefse Conventie) in de door Israël bezette gebieden (onder meer het rapport van de mensenrechtenraad van 22 maart 2016). Israël heeft deze VN-resoluties echter steeds genegeerd en naast zich neergelegd.
De VN-Mensenrechtenraad, die in juni 2006 aantrad, heeft meerdere speciale noodzittingen gehouden over Israël, en alle leidend tot een resolutie die Israël veroordeelde, maar door Israël naast zich neergelegd. In 2008 uitte de toenmalige Nederlandse CDA-minister Verhagen kritiek op de Verenigde Naties vanwege de, naar zijn mening, onevenwichtige houding van de VN. De aandacht van de VN voor Israël was, volgens Verhagen, disproportioneel vergeleken met de aandacht voor conflicten in andere landen in de wereld. In de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties voorkwam het vetorecht van de Verenigde Staten herhaaldelijk de veroordelingen van Israël.
Tussen 2012 en 2016 was de bezetting van de Palestijnse gebieden en de daaruit voortkomende conflicten onderwerp van 84% van de landenspecifieke resoluties van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. Verder gingen alle resoluties van de Human Rights Council, van de Commission on the Status of Women en van zes van de tien spoedzittingen over dit conflict. Na het conflict in de Gazastrook 2014 probeerde de toenmalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken John Kerry de al jaren vastzittende vredesonderhandelingen tussen de Palestijnen en Israël weer vlot te trekken, echter zonder resultaat.
Op 23 december 2016 nam de Veiligheidsraad resolutie 2334 aan waarin Israël werd opgeroepen tot "onmiddellijke en volledige beëindiging van de bouw van nederzettingen in de bezette gebieden." De resolutie werd aangenomen met een onthouding van de Verenigde Staten. Dit was opvallend omdat de VS eerder bij soortgelijke resoluties een veto uitsprak. Daarin oordeelde de Veiligheidsraad dat de nederzettingen een flagrante schending waren van internationaal recht. In weerwil van deze resolutie nam het Israëlische kabinet na enkele maanden de 'Settlement Regularisation Law' aan, waarmee Israël zichzelf machtigde om Palestijnen het recht op hun bezittingen te ontnemen ten gunste van de Israëlische nederzettingen. Door de Europese Unie en vele landen werd dit veroordeeld. De Verenigde Staten weigerden commentaar.
Naar aanleiding van de Israëlische beslissing in april 2019 om Omar Shakir, de directeur van Human Rights Watch van Israël en Palestina, uit Israël te deporteren, brachten 27 Europese landen (de EU minus Hongarije) in de UN-Veiligheidsraad een gezamenlijke verklaring uit waarbij Israël dringend werd verzocht om het werk van maatschappelijke organisaties, met name waar het gaat om het verdedigen van mensenrechten niet te belemmeren. In 2021 kwam Human Rights Watch met het rapport A Threshold Crossed, dat concludeerde dat Israël een Apartheidsbeleid ten opzichte van de Palestijnse bevolking voert. In 2022 kwam ook de Verenigde Naties tot deze conclusie.
UNESCO
De Oude Stad van Jeruzalem met zijn Muren staat sinds 1982 op voorstel van Jordanië op de 'Werelderfgoedlijst' van de UNESCO. Het staat er als 'Bedreigd werelderfgoed'. De UNESCO heeft meerdere moties aangenomen met kritiek op Israël over zijn voortdurende archeologische opgravingen in de Oude Stad van Oost-Jeruzalem als een schending van internationaal recht. Op 2 mei 2017 werd door de UNESCO opnieuw een motie van Algerije, Egypte, Libanon, Marokko, Oman, Qatar en Soedan aangenomen betreffende Jeruzalem en de Tempelberg/Haram al-Sharif, ondanks diplomatieke druk van Israël en de Verenigde Staten, zij het nu met minder opponenten. Aan dit besluit was toegevoegd, dat Jeruzalem belangrijk is voor de drie monotheïstische wereldgodsdiensten: het jodendom, het christendom en de islam. De resolutie was daarmee afgezwakt ten opzichte van die van oktober 2016. Al vóór de stemming had premier Benjamin Netanyahu gezegd dat Israël geen geloof hecht aan de UNESCO.
Als reactie op de beslissing heeft Netanyahoe zijn bijdrage aan de UNESCO met 1 miljoen dollar verminderd en de ambassadeur van Zweden op het matje geroepen.
Defensie
Israëls defensie is vrijwel uitsluitend de taak van het Israëlische defensieleger (Israel Defense Forces - IDF), dat actief is op de grond, in de lucht en op zee. De IDF wordt sinds 1967 meestal gezien als de sterkste en meest geavanceerde legermacht in het Midden-Oosten, een "lokale supermacht". In de 'Global Militarisation Index, gepubliceerd door het Bonn International Centre for Conversion (BICC), staat Israël aan de top van de meest gemilitariseerde landen.
De Israëlische wapensystemen en technologieën werden ontwikkeld door westerse landen, voornamelijk de VS, door Israëls eigen militaire industrie (die ook weer technologieën exporteert, Israël staat op de 8e plaats op de wereldranglijst van wapenexporterende landen met een globaal aandeel van 3,1%), en historisch ook Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk. Duitsland, met een collectief schuldgevoel als gevolg van de Shoah, is bezig met de levering van 6 onderzeeboten, die kernraketten kunnen lanceren. Duitsland betaalt ongeveer 30% van de kosten.
In september 2016 werd bekend dat de VS verspreid over de komende tien jaar, onder voorwaarden, 38 miljard dollar steun gaat geven. President Barack Obama voegde er wel aan toe dat hij blijvend zou aandringen op een Tweestatenoplossing voor het Arabisch-Israëlische conflict.
Israël wordt alom gezien als een kernmacht: het bezit nucleaire faciliteiten en algemeen wordt aangenomen dat het land in het bezit is van kernkoppen. Israël heeft het Non-proliferatieverdrag niet ondertekend en niet alle nucleaire instellingen worden van buitenaf geïnspecteerd. Het land houdt een "nucleaire ambiguïteit" vol: het heeft altijd ontkend in het bezit te zijn van kernwapens, maar zegt wel de capaciteit te hebben om ze te produceren.
Alle Israëli's, mannen en vrouwen, hebben dienstplicht op achttienjarige leeftijd, maar kunnen om verschillende redenen in aanmerking komen voor vrijstelling. Zo zijn personen met een Palestijnse etniciteit, personen die fulltime religie studeren en vrouwen die zichzelf 'religieus' noemen, getrouwd zijn of kinderen hebben hiervan gevrijwaard. Charedische joden waren tot in 2014 volledig vrijgesteld van de dienstplicht om religieuze studies te volgen. Ook islamitische en christelijke Arabieren zijn vrijgesteld van de dienstplicht. In tegenstelling tot het merendeel van de Palestijnse minderheid in Israël, die gevrijwaard is van dienstplicht, zijn Druzen sinds 1956 wel dienstplichtig. Ook de Bedoeïenen dienen in het Israëlische leger. Dienstplicht duurt drie jaar voor mannen en twee jaar voor vrouwen (drie jaar in gevechtstaken). Na de dienstplicht worden Israëlische mannen bij de IDF deel van het reserveleger, en hebben een aantal weken per jaar verplichte herhalingsoefeningen, tot hun veertigste. Vrouwen gaan meestal slechts een of twee jaar in reservedienst.
Economie
Israël is een hoogontwikkelde economie met een bruto binnenlands product van $ 317,7 miljard en een bruto nationaal inkomen per hoofd van de bevolking van $ 36.250 (2016/Atlasmethode). Het land wordt gekenmerkt door een technologisch vooruitstrevende markteconomie met substantiële sturing vanuit de overheid. Het is afhankelijk van import van ruwe olie, granen, ruwe grondstoffen, militair materieel en water. Ondanks beperkte natuurlijke rijkdommen heeft Israël zijn agrarische en industriële sectoren intensief ontwikkeld. Het land is grotendeels onafhankelijk wat betreft de voedselproductie, behalve voor granen. Belangrijkste exportproducten zijn diamant, technologisch hoogontwikkelde apparatuur en landbouwproducten (fruit en groenten).
Israël kampt met omvangrijke begrotingstekorten, die gedekt worden door grote bankoverschrijvingen uit het buitenland en door buitenlandse leningen. Ruwweg de helft van de buitenlandse overheidsschulden staan uit in de Verenigde Staten, die Israëls voornaamste leverancier is van economische en militaire hulp. De grootste instroom van Joodse immigranten uit de voormalige Sovjet-Unie vond plaats van 1989-1999, waarmee het totaal aantal Russische immigranten op 1 miljoen kwam, een zevende van de totale bevolking. Zij dragen met hun wetenschappelijke en professionele ervaring veel bij aan de economische toekomst van het land.
De instroom, gekoppeld aan de opening van nieuwe markten aan het einde van de Koude Oorlog, versterkte en versnelde de groei van de economie van Israël. De groei begon echter te stagneren in 1996, toen de overheid strengere fiscale en monetaire maatregelen oplegde, waardoor de immigratiebonus zijn werking verloor. Wel brachten deze maatregelen de inflatie in 1999 tot een laagterecord.
Israël bezit de volgende natuurlijke rijkdommen: koper, fosfaten, bromide, kalium, klei, zand, zwavel, asfalt, mangaan, alsook een grote hoeveelheid aardgas (waarvan begin 2009 een groot veld voor de kust werd ontdekt), en een kleine hoeveelheid ruwe olie.
De inkomensongelijkheid in Israël is vergelijkbaar met andere landen van de OESO. De armoede concentreert zich met name onder de Charedische joden en de Arabische Israëli's. Bij beide groepen is de arbeidsparticipatie van vrouwen laag.
Energie
Tot 1999 kende Israël nauwelijks een energiesector. Er werd wel geboord naar olie en gas, maar nauwelijks iets gevonden, tot de ontdekking van Yam Tethys. Dit was de grootste gasvondst van het land met een aanvankelijke reserve van 32 miljard kubieke meter. De productie uit dit gasveld, gelegen in de Middellandse Zee bij de stad Ashkelon, kwam op gang in 2004 en in 2009 werd er 2,9 miljard kubieke meter gas geproduceerd. In 2009 werd een nieuwe en grotere ontdekking gedaan circa 90 kilometer van Haifa en in 1700 meter diep water gelegen, Tamar. Dit gasveld bevat ongeveer 238 miljard kubieke meter gas en kan Israël voor decennia van aardgas voorzien. Het eerste gas werd op 31 maart 2013 geproduceerd. In december 2009 werd een contract getekend met het nutsbedrijf Israel Electric Corporation. Dit bedrijf zou voor een periode van 15 jaar ten minste 2,7 miljard kubieke meter gas van het Tamarveld afnemen voor de opwekking van elektriciteit. In 2009 werd 40% van de elektriciteit opgewekt door gasgestookte centrales en het aandeel zou volgens de toenmalige verwachtingen verder toenemen tot 70% in 2013.
Naast de eigen gasproductie heeft Israël ook importcontracten gesloten met buurland Egypte. In het jaar 2000 werd East Mediterranean Gas opgericht en dit bedrijf heeft een mandaat om gedurende 20 jaar zeven miljard kubieke meter gas aan Israël te verkopen. In 2007 werd begonnen met de bouw van een pijpleiding tussen beide landen en in 2008 werd het eerste commerciële gas getransporteerd.
Israel is bijna vanaf haar begin bezig met onderzoek op het gebied van zonne-energie. Het land heeft hier grote vorderingen gemaakt. In de Negevwoestijn bevinden zich uitgebreide terreinen vol zonnecollectoren. Doel is dat in 2020 10% van de nationale energiebehoefte gedekt wordt door duurzaam opgewekte energie.
Transport
De voornaamste vorm van vervoer in Israël is de auto. Israël beschikt over een goed onderhouden en uitgebreid wegennet. De verkeersregels zijn vrijwel identiek aan die van West-Europa. In Israël is bijzonder veel verkeerspolitie op de weg. Binnen de steden kan het verkeer bijzonder druk zijn: dit is met name in de regio Tel Aviv en in Jeruzalem het geval. Binnen de bezette gebieden zoals de West Bank zijn bepaalde wegen exclusief voor de Joodse bevolking voorbehouden.
Openbaar vervoer is ruimschoots aanwezig en bestaat voornamelijk uit bussen. Het spoornetwerk is ongeveer 1000 km lang. Er is echter geen openbaar vervoer op de sjabbat. Treindiensten worden uitgevoerd door de Rakevet Yisra'el. De trein is voornamelijk langs de kust van belang, tussen Beer Sheva - Ben Gurion Luchthaven - Tel Aviv - Haifa - Nahariya. Met uitzondering van dit traject en enkele kleinere lijnen bestaat al het openbaar vervoer uit bussen. De buslijnen worden in het grootste deel van het land door Egged geëxploiteerd; in de regio Tel Aviv ook door Dan. Stadsbussen rijden zeer frequent.
Eind 2011 is de eerste tramdienst van het land van start gegaan in Jeruzalem.
Israël heeft meerdere vliegvelden, waarvan Luchthaven Ben-Gurion de grootste is.
El Al Israel Airlines (Hebreeuws: אל על-Naar boven, Arabisch: إل عال) is de nationale luchtvaartmaatschappij van Israël. Op 31 augustus 2020 hebben Israëlische en Amerikaanse topfunctionarissen een vlucht gemaakt met een Boeing 737 van Tel Aviv naar Abu Dhabi, de hoofdstad van de Verenigde Arabische Emiraten, waarbij er door het luchtruim van Saudi-Arabië is gevlogen.
Cultuur
Bekende auteurs zijn Shmuel Yosef Agnon, Nelly Sachs (beiden kregen in 1966 de Nobelprijs voor Literatuur toegekend), Amos Oz en David Grossman.
De film Shtisel is een televisiedramaserie over een fictieve ultraorthodox joodse familie die in de wijk Ge’oela van Jeruzalem woont. De serie liep tussen 2013 en 2016. In 2015 begon de politieke thrillerserie Fauda, bedacht door acteur Lior Raz en journalist Avi Issacharoff. In 2018 verscheen de film The Unorthodox. In 2019 won regisseur Guy Nattiv de Oscar voor beste korte film, getiteld Skin.
Bekend van hun muziek zijn onder meer Asaf Avidan, Itzhak Perlman, Pinchas Zukerman, Yardena Arazi, Ofra Haza en Idan Raichel. Het Israëlisch Filharmonisch Orkest is het belangrijkste symfonieorkest van Israël, opgericht door de violist Bronisław Huberman. Sinds 1973 neemt het Aziatische land deel aan het Eurovisiesongfestival vanwege het lidmaatschap van de Europese Radio-unie. Israël won het festival vier keer; in 1979, 1980, 1999 en 2018. In mei 2019 was Israël gastheer voor het Eurovisiesongfestival 2019. In latere jaren namen ook andere landen buiten Europa, zoals Australië, deel aan het festival.
Qua musea zijn het Israel Museum en Jad Wasjem in Jeruzalem bekend. Het oudste nationale theater is het Habima Theater in Tel Aviv uit 1918.
Werelderfgoed
Bijbelse tels (Tel Beër Sjeva, Tel Hazor en Tel Megiddo)
Heilige plaatsen van het bahá'í-geloof in Haifa en West-Galilea
Massada
Oude stad van Akko
Wierookroute - Woestijnsteden in de Negev (Avdat, Halutza, Mamshit en Shivta)
Witte stad van Tel Aviv
Sport
Israël debuteerde in 1952 op de Olympische Spelen, maar wist pas op de Spelen van Barcelona 1992 de eerste medailles te behalen. Dieptepunt waren de Olympische Zomerspelen 1972 in München toen een aantal Palestijnse guerrillastrijders twee Israëli's doodden en negen leden van de Israëlische ploeg gijzelden die later allen om het leven kwamen. In november 2013 wist Vladislav Bykanov zich als eerste Israëlische shorttracker te kwalificeren voor de Olympische Winterspelen in Sotsji, op drie individuele afstanden.
Voetbal en basketbal zijn de populairste sporten. De voetbalclub Maccabi Tel Aviv FC uit Tel Aviv is onderdeel van de algemene sportvereniging Maccabi Tel Aviv Association en is de succesvolste voetbalclub van Israël. De club komt uit in de Ligat Ha'Al, sinds 1999 de hoogste voetbaldivisie. Technisch directeur is sinds 2012 Jordi Cruijff, trainer (2015/16) Peter Bosz en assistent-trainer (2016) Hendrie Krüzen; samen vormen ze de staf van de club. In 1964 won Israëlisch voetbalelftal het Aziatisch kampioenschap voetbal 1964 na twee keer eerder tweede te zijn geworden. In 1968 eindigden ze als derde in gastland Iran. Twee jaar later wist het elftal zich te kwalificeren voor het Wereldkampioenschap voetbal 1970, maar kwam na twee keer gelijkspel en één keer verlies niet verder dan de eerste ronde. Het Israëlisch basketbalteam deed voor het eerst mee aan een internationaal toernooi in 1952 tijdens de Olympische Zomerspelen dat jaar. Tijdens het Europees kampioenschap basketbal mannen 1979 in Italië eindigden ze als tweede.
In 1994 werd door president Ezer Weizman de Israel national trail geopend. Dit is een wandelroute die doorheen Israël loopt en is bedacht door Avraham Tamir - een journalist en hiker die onder andere de Appalachian trail heeft belopen - en Ori Dvir - een hiker en een van de oprichters van Society for the Protection of Nature in Israel.
Bij de wereldkampioenschappen judo behaalde Yael Arad in 1991 een eerste bronzen medaille. Tijdens de Olympische Zomerspelen 1992 en bij het WK in 1993 werd het zilver. Yarden Gerbi sleepte in 2013 de wereldtitel binnen. Een jaar later behaalde ze zilver. Op de WK kunstrijden van 2002 in Nagano, Japan behaalden de eerste Israëlische kunstschaatsers Galit Chait en Sergei Sakhnovski een bronzen medaille. Op 18 maart 2016 werd kunstschaatser Daniel Samohin in Debrecen, Hongarije wereldkampioen voor junioren. Een maand eerder zorgde shorttracker Bykanov tijdens de wereldbekerfinale in Dordrecht voor een Israëlische zege op de 1500 meter. Tussen 1979 en 1996 kende Israël een ATP-toernooi in Ramat HaSharon, nabij Tel Aviv. In 1987 won Amos Mansdorf dit toernooi en kwam dat jaar op de 18e positie op de wereldranglijst. Shlomo Glickstein wist de meeste (44 red.) Davis Cup-wedstrijden voor Israël te winnen. Shahar Peer behaalde in 2011 de elfde plaats op de wereldranglijst.
De wielerploeg Israël Start-Up Nation is een UCI World Tour-wielerploeg met een Israëlische licentie die is opgericht in 2015. In mei 2018 is de proloog van de Ronde van Italië 2018 verreden in Jeruzalem met een wildcard voor de wielerploeg Israel Cycling Academy. Het was de eerste keer dat een Grote Ronde buiten Europa startte en was tevens de aftrap voor de zeventigste verjaardag van de staat met allerlei festiviteiten en sportactiviteiten. Turnster Linoy Ashram wist in 2021 als eerste Israëlische vrouw een gouden olympische medaille te behalen.
Liederen
Hatikwa, het officiële volkslied van Israël
Jeruzalem van goud
Trivia
Na de dood van de oudste man ter wereld, de Japanner Yasutaro Koide op 19 augustus 2016, was Yisrael Kristal (15 september 1903) de (mogelijk) oudste man tot zijn overlijden op 11 augustus 2017.
Filmische documentatie
Het Israël van Heertje en Bromet, 8-delige reportageserie van NTR, uitgezonden op NPO 2 (2019-2020).
Zie ook
Israël van A tot Z
Wijnbouw in Israël
Joodse geschiedenis
Palestijnse vluchtelingen
Lijst van resoluties van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties
Lijst van resoluties van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties
Externe links
Officieel portaal van de Israëlische regering
Officiële website van het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken
Opsomming basiswetten op de officiële website van de Knesset
report freedompress 2016freedomhouse.org
Levant
Midden-Oosten
|
Tot de geografische vormen rekent men onder meer de Negevwoestijn in het zuiden, de lage kustgebieden, een in het noorden gelegen gebergte en de Jordaanvallei. Het laagste punt is de Dode Zee (-421 m) en het hoogste de Meronberg op 1208 m. Het landgebruik is als volgt: vruchtbaar: 17%; In gebruik voor landbouw: 4%; In gebruik voor veeteelt: 7%; Bossen en bosgronden: 6%; anders: 66% (1993). Het geïrrigeerd land beslaat een oppervlakte van 1800 km² (1993). Op 22 maart 2008 maakte het Israëlische waterschap in een rapport bekend dat de ergste watercrisis in tien jaar dreigde te ontstaan. Oorzaken die genoemd werden waren waterverbruik, vervuilde waterbronnen en veel groenverlies.
| 1 |
geografische vorm, plaatsvorm, kaartvorm
|
7,624 |
CreateAction
|
5483150
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Amber%20%28deelauto%29
|
Amber (deelauto)
|
Amber is een Nederlands zakelijk en particulier autodeelbedrijf.
Amber werd in 2016 in Eindhoven opgericht. De oprichters wilden minder stilstaande auto’s in de steden, en met moderne technologie zou een deelauto meer gemak kunnen bieden dan een eigen auto, was de achterliggende visie.
Het bedrijf presenteerde zichzelf op de High Tech XL Day in 2016. Men sprak de ambitie uit om een eigen deelauto te ontwikkelen en te produceren, omdat er op de markt geen geschikt model was te vinden. Bij de presentatie werd een prototype van de Amber One getoond.
Een jaar later werden de eerste deelauto’s ingezet bij ABN AMRO. Dit waren niet de eigen auto’s maar de elektrische BMW i3. Na ABN AMRO werd de dienst uitgebreid naar andere zakelijke klanten.
Sinds 2019 kan Amber ook privé worden gebruikt. In 2020 werden de opties voor privégebruik uitgebreid en begon Amber in Eindhoven met een free floating model. Dit is in 2021 uitgebreid naar Tilburg.
Begin 2021 bestaat de vloot van Amber uitsluitend uit BMW i3-modellen.
Autodeelbedrijf
|
Het bedrijf presenteerde zichzelf op de High Tech XL Day in 2016. Men sprak de ambitie uit om een eigen deelauto te ontwikkelen en te produceren, omdat er op de markt geen geschikt model was te vinden. Bij de presentatie werd een prototype van de Amber One getoond.
| 1 |
maken, creëren, produceren
|
635 |
Beach
|
5544255
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Atapupu
|
Atapupu
|
Atapupu is een dorp van het regentschap Belu op West-Timor, provincie Oost-Nusa Tenggara, Indonesië.
Geografie
Het dorp Atapupu ligt in het district Kakuluk Mesak op een hoogte van 195 m, dicht bij de haven en de kust van de Sawu Zee, op 12 km van het dorp Motaain aan de grens van West-Timor met Oost-Timor. Het dorp is gelegen aan de West-Timor Hoofdweg (ID: Jalan Nasional Trans Timor), die loopt van Kupang naar Motaain. Zie ook bijgaand kaartje.
Geschiedenis
Het gebied van Atapupu stond sinds de 16e eeuw onder invloed van de portugezen. Later namen de Nederlanders echter de controle over het havengebied over. Toen de britten tussen 1811 en 1816 allerlei Nederlandse koloniën bezetten als uitvloeisel van de napoleontische oorlogen, trof dit ook Kupang en Atapupu. De portugezen, bondgenoot van de britten, maakten van de gelegenheid gebruik om hun aanspraken op de haven te vernieuwen en herwonnen de controle in 1812. Atapupu werd een belangrijke bron van douane-inkomsten voor de portugese kolonie.
Op 20 april 1818 kwam er een tegenactie van een groep van 30 Nederlandse soldaten onder commandant Hazaert. Zij bezetten Atapupu en vervingen de portugese vlag door de Nederlandse vlag. Achter de bezetting zaten ook chinese handelaren uit Kupang, die op deze manier de door Portugal geëiste tarieven wilden ontlopen. En verder hadden er zich ook veel chinezen in Atapupu gevestigd. Van hieruit en vanuit Kupang trokken zij als reizende handelaren door het binnenland van het eiland Timor.
De portugese gouverneur José Pinto Alcoforado de Azevedo e Sousa beklaagde zich in Batavia over de onwettige acties van Hazaert, zoals het veroveren van Atapupu en Batugade, en van het ophitsen van lokale heersers en chinese handelaren tegen de portugezen. De heer Azevedo e Sousa dreigde ermee om troepen in te gaan zetten tegen de Nederlanders in Timor, en hij eiste financiële compensatie. Hij overhandigde de documenten die ondertekend waren door Dona Usula da Costa, koningin van Liquiçá en andere hoogwaardigheidsbekleders op 16 mei 1818 en die opgesteld waren om de legitimiteit van de portugese aanspraken op Atapupu en Batugade te bewijzen. De Nederlandse commissie constateerde echter dat de portugezen de feiten onjuist hadden vermeld en rehabiliteerde Hazaert, die in 1820 terugkeerde naar zijn kantoor in Kupang.
In 1848 bezette de heerser van Oe-Cusse het rijk van Janilo, vijf kilometer verderop. De Nederlanders grepen in omdat ze vreesden dat de belangrijke haven van Atapupu de verbinding met het achterland zou kunnen verliezen. Pas bij het Verdrag van Lissabon ( 1859 ) werd voor het eerst een duidelijke grens getrokken en in 1862 werd in Atapupu een Nederlandse post gevestigd.
In 1894 woedde de cholera in Atapupu. Het brak uit in Maubara, Oost-Timor, nadat veel lichamen niet waren begraven na de opstand van Maubara.
De portugese gouverneur José Celestino da Silva beschuldigde de chinese handelaren uit Atapupu van het verkopen van vuurwapens aan timorese rebellen voor winst.
Tijdens het Nederlandse koloniale tijdperk werd een van de eerste wegen aangelegd, die Atapupu met Kupang verbond. Atapupu was de administratieve zetel van het Regentschap Belu, totdat Atambua in 1916 de nieuwe hoofdstad van Belu werd. Tijdens de Japanse bezetting van Nederlands-Indië in de tweede wereldoorlog werd Atapupu gebruikt als overslaghaven voor o.a. munitie. Daarom werd de haven van Atapupu het doelwit van australische bommenwerpers, die ernstige schade aanrichtten.
Economie en transport
De haven van Atapupu (ID: pelabuhan Atapupu) is belangrijk als doorvoerhaven voor goederen en olie, onder anderen van en naar Oost-Timor. Ook voor de export van mangaan-erts is de haven van Atapupu belangrijk, samen met de havens van Wini en Kupang. Verder heeft de indonesische marine een post in de haven van Atapupu.
Er is ook een veerboothaven voor passagiers, met de naam Teluk Gurita. Zo zijn er veerdiensten tussen Atapupu en Kalabahi (eiland Alor), tussen Atapupu en Wini en tussen Atapupu en Kupang.
Toerisme
Bekende toeristische plaatsen in Atapupu zijn:
Oefuik strand;
Pasir Putih strand;
Excursies naar diverse ambachten annex winkel.
West-Timor
Plaats in Oost-Nusa Tenggara
|
Toerisme
Bekende toeristische plaatsen in Atapupu zijn:
Oefuik strand;
Pasir Putih strand;
Excursies naar diverse ambachten annex winkel.
| 2 |
strand, kust, recreatieplaats
|
9,909 |
Ticket
|
86260
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Attractiepark
|
Attractiepark
|
Een attractiepark (ook pretpark, themapark of amusementspark) is een gecentraliseerd en immobiel amusementsoord waar, meestal tegen één toegangsprijs, grote attracties zijn opgesteld. De attracties kunnen uiteenlopen van een sprookjestuin tot de meest geavanceerde achtbanen.
In Europa hebben attractieparken zich veelal ontwikkeld tot ontspanningsplekken waar mensen kunnen recreëren tegen een bepaalde toegangsprijs. In de Verenigde Staten vervullen ook exposities een belangrijke rol in attractieparken. De attractieparken waren de historische voorlopers van de moderne themaparken en, in de Verenigde Staten, van de lokale en regionale kermissen. Themaparken hebben de plaats ingenomen van veel attractieparken, maar de twee termen worden afzonderlijk van elkaar gebruikt. Het oudste park van de wereld is Bakken in Klampenborg, ten noorden van Kopenhagen, dat werd geopend in 1583. Een ander oud park is het Prater in Wenen, dat sinds 1766 is te bezichtigen.
Geschiedenis
Algemeen
Attractieparken waren vroeger vooral "vermaaktuinen". Europa beschikte tijdens de middeleeuwen over veel van zulke "tuinen" waar dans, optredens, lichtshows, spellen en enkele attracties centraal stonden. Rond 1700 zorgden politieke oorzaken ervoor dat veel parken noodgedwongen moesten sluiten. Alleen Bakken, ten noorden van Kopenhagen, overleefde de crisis en is nog te bezichtigen; het is tevens het oudste attractiepark ter wereld.
Aan het einde van de negentiende eeuw openden steeds meer parken in de Verenigde Staten. De attractieparken hadden vaak plekken om te picknicken, restaurants, spellen en een aantal attracties. Vanaf 1893 was de populariteit van attractieparken ongekend. Het reuzenrad deed zijn intrede en er werd een concept bedacht waarbij attracties, restaurants en speelhallen werden gecentraliseerd. Het moderne attractiepark bood een grote variatie aan attracties waardoor mensen er een hele dag voor uit konden trekken. In 1894 opende Paul Boynton 's werelds eerste moderne attractiepark, Paul Boynton's Water Chutes. Tegen betaling mochten de bezoekers gebruikmaken van de opgestelde attracties. Een jaar later opende hij een ander park, Sea Lion Park op Coney Island, Brooklyn, New York. In 1897 kwam hier het Steeplechase Park bij, dat het eerste was van drie belangrijke attractieparken die in die buurt zouden openen. Steeplechase Park was een groot succes en steeds meer parken openden. In 1919 waren er in de Verenigde Staten ruim 1500 attractieparken. De opening van de wereldberoemde Cyclone-achtbaan in Steeplechase Park in 1927 zorgde ervoor dat achtbanen een van de meest populaire attracties werden voor de attractie- en de latere moderne themaparken.
Gedurende het hoogtepunt van de attractieparken tussen het begin van de twintigste eeuw en de late jaren 20, had Coney Island drie verschillende parken: Steeplechase Park, Luna Park (geopend in 1903) en Dreamland (geopend in 1904, afgebrand in 1911). Door de Grote Depressie nam het aantal attractieparken echter sterk af. In 1935 en gedurende de Tweede Wereldoorlog waren er nog maar 400 parken; velen sloten of voegden geen nieuwe attracties toe om winst te kunnen maken. Daarnaast vormde brand een continu gevaar, zeker omdat het merendeel van de attracties uit hout was opgebouwd. In 1911 was Dreamland het eerste park op Coney Island dat door het vuur werd gegrepen en tot de grond toe afbrandde; in 1944 werd het Luna Park ook geteisterd door een brand, waardoor er niets meer van over bleef.
Na de oorlog wonnen de parken opnieuw populariteit, zij het van korte duur. Vanaf 1950 gingen steeds minder mensen zich voor de parken interesseren, die meestal oud en niet vernieuwend genoeg meer waren. In deze periode werd Disneyland bedacht, dat in 1955 zijn deuren opende. Hoewel veel mensen twijfelden of het park lang zou bestaan, was het een groot succes. Vernieuwend was dat het park was opgedeeld in meerdere gebieden met elk een eigen thema.
Attractieparken veranderden langzaam in themaparken. Na de Disneyparken had ook Six Flags succes met zijn parken. Hierdoor openden er wereldwijd steeds meer attractie/themaparken. Sommige traditionele attractieparken werden gesloten, zoals Steeplechase Park in 1964, ooit de grootste van alle parken. Er waren ook veel parken die thema en decoratie toevoegden om genoeg bezoekers te trekken.
Vandaag de dag zijn het nog steeds de themaparken die veel succes boeken en duizenden tot miljoenen bezoekers per jaar trekken. Het attractiepark is in zo'n 500 jaar uitgegroeid van een "vermaaktuin" tot een amusementsoord waar bezoekers een hele dag, of soms wel meerdere dagen, kunnen vertoeven.
Nederland
De geschiedenis van de attractieparken in Nederland begint in 1933 als kapelaan E. Rietra en pastoor F.J. De Klijn met het plan komen om een sportterrein aan te leggen in Kaatsheuvel. Tot 1950 worden hier verschillende grondaankopen gedaan en breidt het park zich langzaam uit: er komt een grote vijver, een theehuis en een speeltuin. In 1952 krijgt attractiepark De Efteling een sprookjesbos met dan nog tien sprookjes. De uitbreidingen van het park gaan vanaf dan in een sneltreinvaart: ieder jaar worden er nieuwe elementen en attracties aan het park toegevoegd. In 1972 ontvangt De Efteling de Pomme d'Or, een internationale onderscheiding die het park krijgt voor zijn opzet, originaliteit en recreatieve functie. In 1981 heeft het park de primeur met een van de eerste achtbanen met loopings in Europa, genaamd Python.
Inmiddels waren ook andere attractieparken geopend. Zo verwelkomde de Flevohof in 1971 zijn eerste bezoekers. Na verschillende naamswijzigingen (Walibi Flevo, Six Flags Holland en Walibi World) en uitbreidingen (vooral vanaf 1994) waarbij vooral achtbanen werden toegevoegd, heet het park sinds 2011 Walibi Holland.
Het Land van Ooit werd in 1989 opgericht en is speciaal bedoeld voor jonge kinderen. Het unieke concept waarbij "kinderen de baas zijn" en het "land" dat echte ridders, lakeien en gravinnen kent, kreeg in de jaren 90 te maken met terugvallende bezoekersaantallen. Om te concurreren met andere parken werd het park genoodzaakt enkele "snelle attracties" toe te voegen om ook oudere kinderen te trekken. Uiteindelijk mocht ook dit niet baten: in 2007 sloot het park definitief zijn poorten.
In 2001 werd attractiepark Toverland geopend. Dit park onderscheidde zich van de rest doordat het bijna volledig overdekt was, waardoor ze veel minder dan andere parken afhankelijk waren van het weer. In recentere jaren breidt Toverland zich alleen maar buiten uit en in 2018 werd de ingang verplaatst, weg van het indoorgebied, waardoor ze zich steeds minder als indoorpark willen profileren.
Veel van de Nederlandse attractieparken zijn begonnen als natuur- en wandelparken. Zo begon De Efteling als sportpark met wandelpaden en (roei)vijvers, maar is dit imago vervaagd met de komst van attracties. Attractiepark Slagharen kent een soortgelijke geschiedenis. Dit park heette eerst Ponypark Slagharen maar door uitbreidingen met veel nieuwe attracties raakten de pony's op de achtergrond, waarna de naam veranderd werd.
België
Het eerste echte Belgische park was het Meli Park (het huidige Plopsaland) in Adinkerke, dat werd geopend in 1932. Dit park werd geopend om de verkoop van Meli honing te stimuleren. In het park lagen een speeltuin en een draaimolen. In 1961 volgde Bobbejaanland in Lichtaart.
Het eerste grote attractiepark van België was Walibi Waver, geopend in 1975. Reeds vanaf de oprichting was er sprake van spanningen, want de eigenaar van het park, wijlen Eddy Meeùs, wilde een attractiepark naar Amerikaans voorbeeld in België. Het park pakte dan ook regelmatig uit met nieuwe, snellere en hogere attracties. Later deden de parken Bellewaerde en Bobbejaanland dit ook. In de jaren tachtig en negentig heerste er zelfs een hevige concurrentiestrijd tussen Walibi en Bobbejaanland. Beide pretparken investeerden zeer veel geld in steeds nieuwere en vooral uniekere attracties. De jaren 90 waren de 'gouden jaren' van de Belgische pretparken'. Walibi behoorde destijds tot de top van Europa.
De parken
Benelux
Nederlandse attractieparken zijn vaak gebaseerd op één thema, hoewel dit in sommige parken wat vervaagd is. De Efteling baseert zich bijvoorbeeld op het sprookjesachtige thema, in Attractiepark Toverland staat magie centraal, in Attractiepark Slagharen Amerika rond 1850 en Walibi Holland richt zich vooral op snelle en grote attracties. Pretparken zonder achtbanen of andere heftige attracties kunnen nauwelijks concurreren met de parken die deze attracties wel hebben, waardoor hun thema's vervagen. Hetzelfde geldt voor Het Land van Ooit dat, ondanks de unieke formule van "kinderen zijn de baas", ook grotere attracties moest bouwen om een breder publiek te trekken. Zolang het concept uniek is en het niet overwegend (jonge) kinderen aantrekt, trekt een Nederlands attractiepark veel bezoekers. Een uniek attractiepark is bijvoorbeeld Madurodam dat, hoewel het nauwelijks verschillende attracties bevat, jaarlijks toch honderdduizenden bezoekers trekt.
België telt veel attractieparken in relatie tot de grootte van het land en kent niet één park dat veel groter of meer bezocht wordt dan de rest, hoewel Walibi Belgium en Plopsaland De Panne toch de twee grootste spelers op de markt zijn. De belangrijkste parken zijn Bobbejaanland, Bellewaerde, Plopsaland De Panne en Walibi Belgium.
In Luxemburg bevindt zich Parc Merveilleux. Dit is echter geen attractiepark op zichzelf, maar een recreatiepark bestaande uit een dierentuin en enkele attracties voor kinderen.
Themaparken
Een themapark is een modern attractiepark, dat gebaseerd kan zijn op één thema, maar ook in verschillende gebieden kan zijn verdeeld met ieder een eigen thema. Grote resorts zoals Walt Disney World Resort in Florida bestaan soms uit meerdere parken met elk hun eigen thema.
In de jaren 1910 verkocht Walter Knott samen met zijn familie bessen in een kraampje langs de weg. In 1934 begon Knotts vrouw Cordelia met het serveren van gefrituurde kip en binnen een paar jaar stonden er buiten het restaurant rijen mensen. Om de wachtende gasten bezig te houden, bouwde Knott in 1940 een spookstad waarbij hij gebruikmaakte van gebouwen uit steden uit het oude westen, zoals Calico, Californië en Prescott, Arizona. In 1968 liet de familie Knott het gebied omheinen en vroegen ze een toegangsprijs. Hiermee werd Knott's Berry Farm officieel een attractiepark. Vanwege de lange geschiedenis prijst Knott's Berry Farm zich aan als "Amerika's eerste themapark", wat eveneens vermeld staat in hun logo.
Toch wordt Walt Disney vaak aangezien als degene met het originele concept van het thema- en attractiepark. Disneyland was in lichte mate gebaseerd op Tivoli in Kopenhagen, Children's Fairyland in Oakland, Californië en verschillende wereldtentoonstellingen. Disney mengde de opgedane ideeën met de populaire Disney-figuren waarmee zijn unieke concept "Disneyland" was geboren. In 1955 werd Disneyland in Anaheim, Californië, officieel geopend en zou het de attractieparkindustrie voorgoed veranderen.
De opening van Disneyland zorgde ervoor dat veel (kleinere) attractieparken hun deuren moesten sluiten. Binnen enkele jaren sloten vooral de oudere, traditionele attractieparken, maar snel volgden ook anderen. Nog voor de sluiting van het Steeplechase Park op Coney Island in 1964 deed een nieuw concern zijn intrede in de themaparkindustrie: het eerste Six Flags park, Six Flags Over Texas, werd geopend.
Six Flags Over Texas werd in 1961 officieel geopend in Arlington, Texas in de buurt van Dallas. Zeven jaar later, in 1968, werd Six Flags Over Georgia geopend en in 1971 verwelkomde Six Flags Over Mid-America (nu Six Flags St. Louis) zijn eerste bezoekers. In datzelfde jaar werd het Walt Disney World Resort in Florida geopend, dat vandaag de dag nog steeds het grootste themapark en resortcomplex van de wereld is.
Sinds 1980 is de themaparkindustrie groter dan ooit. Er zijn enorm grote themaparken zoals Disneyland en Universal Studios Hollywood, middelgrote parken zoals Six Flags en diverse kleine parken over de hele wereld. Tussen al deze parken zitten er zelfs die speciaal zijn bedoeld voor kinderen. Een voorbeeld hiervan is Legoland, waarvan het eerste park in Billund, Denemarken, werd geopend.
Moderne media
Parken gebruiken vaak media om klanten te bereiken en het park te promoten. Niet alleen via reclames, maar ook met eigen televisieprogramma's of series probeert men de naamsbekendheid te vergroten. Zo is de animatieserie Sprookjesboom een creatie van de Efteling en heeft datzelfde park inmiddels ook een eigen radiozender. Dat gebeurt ook andersom. Disney had al naam gemaakt met bekende tekenfilms, toen in 1955 Disneyland opende in Anaheim. Een recenter voorbeeld is de Plopsagroep, die sinds 2000 actief is in de pretparkwereld en anno 2023 9 parken in bezit heeft.
Er bestaan ook verschillende computerspellen waarbij een attractiepark gebouwd moet worden, al zijn dit meestal algemene spellen die niet in het bijzonder aan één park of parkgroep gerelateerd zijn. Het eerste spel was Theme Park en kwam uit in 1994. Dit spel kreeg twee sequels: Theme Park World (1999) en Theme Park Manager (2002). Hoewel Theme Park de grondlegger was van de attractiepark-computerspellen, werd dit genre pas echt populair door de serie RollerCoaster Tycoon, waarvan het eerste spel in 1999 uitkwam. In 2002 kwam RollerCoaster Tycoon 2 op de markt en in 2004 RollerCoaster Tycoon 3. Deel 3 bevat een 3D-engine waarbij spelers hun zelfgemaakte achtbanen kunnen berijden. Alle drie de delen kregen twee uitbreidingspakketten waarbij nog meer attracties aan het park kunnen worden toegevoegd.
Op 3 juli 2007 kondigde het bedrijf Atari aan dat het in samenwerking met de Efteling het spel Efteling Tycoon uit zou gaan brengen. Het spel zou op 12 oktober 2007 uit moeten komen, maar kwam door verschillende vertragingen pas uit op 28 maart 2008, exclusief bij winkels van de Blokker-groep en Game Mania.
Toegangsprijzen en toegangsbeleid
Het grootste gedeelte van de opbrengst van attractieparken bestaat uit toegangsgeld dat gasten betalen bij de ingang van het park. Andere inkomstenbronnen zijn parkeergeld en de verkoop van eten, drinken en souvenirs.
Over het algemeen zijn er twee principes waarop attractieparken toegangsgeld innen:
Betalen per rit
Dit principe gaat uit van het volgende: een gast betaalt bij de ingang van het park een klein bedrag of soms zelfs niets. In het park wordt vervolgens per rit betaald; dit kan door bij de ingang van de attractie geld te betalen, maar het is ook mogelijk dat het park ritkaartjes (of een ander betaalmiddel, zoals de betaalpenning) verkoopt waarmee gebruik mag worden gemaakt van de attracties. De prijs per rit is afhankelijk van de grootte of populariteit van een attractie. Een rit op de draaimolen is bijvoorbeeld goedkoper dan een rit met de achtbaan. Vaak kunnen gasten ook kaarten of polsbandjes kopen waarmee ze van de attracties gebruik mogen maken zo vaak als ze willen.
Disneyland opende in 1955 en gebruikte het principe van "betalen per rit". Hierbij betaalden de gasten een toegangsprijs bij de ingang van elke attractie. Binnen een korte tijd deden zich problemen voor met de grote hoeveelheden geld die binnenkwamen. Dit leidde tot de ontwikkeling van een kaartjessysteem, dat, hoewel het tegenwoordig niet meer wordt gebruikt, nog steeds enigszins bekend is. Bij dit principe kochten gasten boekjes met toegangsbewijzen, die een bepaalde hoeveelheid "A-kaartjes", "B-kaartjes" en "C-kaartjes" bevatten. De attracties waarvoor een "A-kaartje" moest worden betaald waren over het algemeen klein en simpel, de "B-" en "C-kaartjes" waren bedoeld voor de grotere en populairdere attracties. Later werd daar een "D-kaartje" aan toegevoegd en uiteindelijk ook een "E-kaartje", dat was bedoeld voor de allergrootste en meest spectaculaire attracties, zoals Space Mountain. Kleinere kaartjes konden in grotere hoeveelheden ook gebruikt worden voor de grotere attracties: twee of drie "A-kaartjes" stonden dan gelijk aan een "B-kaartje".
Voordelen
Gasten betalen alleen voor de dingen waar ze gebruik van maken.
De prijs per attractie kan gemakkelijk worden aangepast, om de aantrekkelijkheid te vergroten of vanwege toenemende populariteit.
Nadelen
Gasten kunnen het vervelend vinden om bijna continu geld uit te geven.
Gasten kunnen overwegen om minder geld aan eten of souvenirs uit te geven.
Betalen van een toegangsprijs
Dit principe houdt in dat een gast eenmalig een groot bedrag betaalt bij de ingang van het park. Daarna mag hij tijdens zijn bezoek zo vaak hij wil van alle attracties gebruikmaken. Het park kan enkele attracties hebben die buiten deze prijs vallen, zoals bungeejumpen of behendigheidsspellen. In ieder geval is de overgrote meerderheid van de attracties bij de toegangsprijs inbegrepen.
Het principe van "betalen van een toegangsprijs" werd voor het eerst toegepast door George Tilyou in Steeplechase Park in 1897. De toegangsprijs bedroeg 25 cent en bezoekers konden daarna zo vaak als ze wilden van de attracties gebruikmaken. Het eerste Europese pretpark dat gebruikmaakte van deze formule was het Nederlandse Ponypark Slagharen in 1972.
Voordelen
Gasten kunnen gemakkelijker plannen hoeveel ze uit gaan geven.
Gasten zijn sneller geneigd in een attractie te stappen als ze weten dat ze er al voor hebben betaald.
Nadelen
Gasten zullen het park niet bezoeken als ze geloven dat een bezoek het geld niet waard is.
Bekende attractieparken
Belangrijkste parken in Nederland
Attractiepark Slagharen begon ooit als Ponypark Slagharen, een vakantiepark waarbij bezoekers een pony tot hun beschikking kregen en enkele attracties konden bezoeken, maar is inmiddels uitgegroeid tot een attractie- en vakantiepark met achtbanen, darkrides en andere attracties.
Avonturenpark Hellendoorn is een attractiepark bij het Overijsselse Hellendoorn. Met Halloween wordt het park omgedoopt tot Heksendoorn en is het vol met halloweendecoratie en acteurs. Sinds 2013 heeft het pretpark een outdoor waterglijbanenpark, onder de naam Slidepark Aquaventura.
Duinrell is gelegen bij Wassenaar, bij de duinen en niet ver van de Noordzee. Naast verschillende attracties telt het park ook een zwembad, het Tikibad genaamd, en een vakantiepark.
De Efteling is een van de grootste en bekendste attractieparken. Begonnen als een natuurpark, maar inmiddels uitgegroeid tot een van de grootste attractieparken ter wereld.
Familiepark Drievliet ligt aan de rand van Den Haag en richt zich meer op jeugdige bezoekers. Het park telt 4 achtbanen, waaronder Formule X.
Attractiepark Toverland, naast Sevenum en geopend in 2001, onderscheidt zich van andere parken doordat een belangrijk deel overdekt is. Zo is het park minder afhankelijk van het weer, al zijn er ook buitenattracties te vinden. In 2007 opende een van de beste houten achtbanen ter wereld onder de naam Troy.
Walibi Holland is de voortzetting van de Flevohof, een park dat in 1971 opende, maar in 1992 na tegenvallende bezoekersaantallen werd overgenomen. Twee jaar later opende Walibi Flevo dat inmiddels was omgebouwd tot attractiepark. Toen in 1998 de Six Flags-keten naar Europa kwam, werd ook Walibi Flevo overgenomen en werden er in 2000 veel nieuwe, hoge en snelle attracties bij gebouwd. Na 2004 verdween Six Flags en sindsdien heette het park Walibi World. De daaropvolgende jaren wilde het park zich meer richten op families dan op grote achtbanen en heftige thrill rides. Eind 2010 werd bekend dat het park per 2011 verdergaat onder de naam Walibi Holland. Sindsdien ligt de focus opnieuw op jongeren en thrill en minder op familie.
Plopsa Indoor Coevorden is een overdekt themapark in de provincie Drenthe, gelegen naast Center Parcs. Het themapark opende op 30 april 2010 zijn deuren. Plopsa Indoor Coevorden behoort tot de Plopsa-groep, waartoe ook de Belgische parken Plopsaland De Panne, Plopsa Indoor Hasselt en Plopsa Coo en het Duitse Holiday Park behoren.
De Waarbeek heeft de oudste nog werkende stalen achtbaan van de wereld. Rodelbaan is in 1930 gebouwd door de toenmalige eigenaren van het park.
Belangrijkste parken in België
Bellewaerde, bij Ieper, is een park dat zich richt op alle leeftijden. Het thema in het Ieperse Bellewaerde is vooral de natuur. Er bevinden zich naast de vele grote attracties ook veel exotische dieren. Zo kan men met een treintje door o.a. tijger- en leeuwenverblijven rijden.
Bobbejaanland, vernoemd naar de stichter en zanger Bobbejaan Schoepen, richt zich op alle leeftijden en is gethematiseerd naar het verre westen. Bobbejaanland werd in 2004 echter verkocht aan de Spaanse groep Parques Reunidos. Het was het laatste park in België dat nog in handen was van de oorspronkelijke stichters.
Boudewijn Seapark, in Brugge, bevat de meest standaard attracties van een pretpark, waaronder een achtbaan, een schommelschip, een carrousel, draaimolens en een treintje. Wie een toegangsticket koopt heeft recht om verschillende shows te bekijken waaronder de zeer bekende dolfijnenshow in Europa's grootste overdekte dolfinarium.
Plopsa Coo, het voormalige Télécoo aan het Ardenner dorpje Coo, is sinds 2004 in handen van de Plopsagroep. Het park trekt niet alleen bezoekers met zijn eigen attracties, maar ook met de vijftien meter hoge watervallen van Coo.
Plopsaland De Panne in het West-Vlaamse Adinkerke (bij De Panne) richt zich vooral op kleine kinderen door middel van de Vlaamse kinderfiguren, waaronder Samson en Gert, Kabouter Plop, Big en Betsy en Wizzy en Woppy. Deze zijn ook bekend in Wallonië en Nederland. Vooral met de komst van de Ride to Happiness richt het park zich ook steeds meer op een wat ouder publiek.
Plopsa Indoor Hasselt, gelegen op het Hasseltse Park H is een bijna geheel overdekt attractieparkje met een oppervlakte van ongeveer 9000 m².
Walibi Belgium is een park met voornamelijk snelle en heftige attracties en heeft al heel wat naamsveranderingen gehad. Dit park lag aan de basis van alle 5 Walibi-parken in Europa. In 2001 kreeg het de naam Six Flags Belgium, maar na een paar jaar werden alle Six Flags-parken in Europa weer verkocht. Zo kreeg Walibi zijn mascotte, de oranje kangoeroe weer terug. Het park bevat vooral achtbanen, waaronder één van de twee houten achtbanen in België, de Weerwolf (Loup Garou).
Zie ook
Attractieparken van A tot Z
Lijst van attractietypen
Lijst van attractieparken
Lijst van meest bezochte attractieparken
Kermis
Wereldtentoonstelling
|
Disneyland opende in 1955 en gebruikte het principe van "betalen per rit". Hierbij betaalden de gasten een toegangsprijs bij de ingang van elke attractie. Binnen een korte tijd deden zich problemen voor met de grote hoeveelheden geld die binnenkwamen. Dit leidde tot de ontwikkeling van een kaartjessysteem, dat, hoewel het tegenwoordig niet meer wordt gebruikt, nog steeds enigszins bekend is. Bij dit principe kochten gasten boekjes met toegangsbewijzen, die een bepaalde hoeveelheid "A-kaartjes", "B-kaartjes" en "C-kaartjes" bevatten. De attracties waarvoor een "A-kaartje" moest worden betaald waren over het algemeen klein en simpel, de "B-" en "C-kaartjes" waren bedoeld voor de grotere en populairdere attracties. Later werd daar een "D-kaartje" aan toegevoegd en uiteindelijk ook een "E-kaartje", dat was bedoeld voor de allergrootste en meest spectaculaire attracties, zoals Space Mountain. Kleinere kaartjes konden in grotere hoeveelheden ook gebruikt worden voor de grotere attracties: twee of drie "A-kaartjes" stonden dan gelijk aan een "B-kaartje".
| 11 |
ticket, toegangsbewijs, kaartje
|
12,609 |
OrderStatus
|
1701508
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bedrijfsverkoop
|
Bedrijfsverkoop
|
Bedrijfsverkoop is een vorm van bedrijfsoverdracht waarbij door middel van verkoop de eigendom van een bedrijf overgaat.
Verkoopproces
Uitgaande van een verkoop die geïnitieerd wordt door het bedrijf zelf, wordt voorafgaand aan de daadwerkelijke verkoop het bedrijf klaargemaakt voor de verkoop, en wordt een koper gezocht.
Nadat besloten is dat het bedrijf in de verkoop gezet zal worden, zal mogelijk een optimalisatieslag plaatsvinden, om zo de waarde van het bedrijf te verhogen. Nadat het bedrijf gereed is gemaakt voor de verkoop, wordt een koper gezocht. Daarbij kan een kopersprofiel opgesteld worden: wat voor type koper wordt gezocht, welke eisen worden gesteld aan een koper of aan de koopprijs? Desgewenst kan op basis van het profiel kan een eerste lijst van potentiële kandidaten gemaakt worden ("longlist"). Afhankelijk van in hoeverre eisen gesteld worden aan de koper (inclusief een eventuele minimale koopprijs), kan gedurende het proces een verdere selectie plaatsvinden ("shortlist"). Met de geselecteerde kopers wordt dan verder gesproken. Afhankelijk van hoe het verkooptraject precies ingevuld wordt, wordt aan een of meerdere kopers de mogelijkheid geboden om een boekenonderzoek (due diligence) te doen. Met een of meer van de kopers die na het boekenonderzoek interesse hebben in het bedrijf, wordt vervolgens onderhandeld over de verkoop. Naast de koopprijs kunnen deze onderhandelingen zaken betreffen als toekomstplannen voor het bedrijf en gevolgen voor medewerkers.
Soorten kopers
Bij een bedrijfsverkoop zijn verschillende soorten kopers denkbaar, bijvoorbeeld:
Een ander bedrijf
Het zittende management (managementbuy-out)
Een familielid (bij een familiebedrijf)
Transactievormen
De wijze waarop een bedrijf overgedragen wordt kan in ruwweg twee transactievormen onderscheiden worden:
Aandelentransactie: de koper koopt de aandelen in de onderneming.
Activa/passiva-transactie: de koper neemt de activa en passiva van de onderneming (geheel of voor een belangrijk deel) over.
Zie ook
Bedrijfswaardering
Juridische fusie
Overname
Bedrijfsleven
|
Verkoopproces
| 1 |
verwerkingsfase, transactiestatus, koopproces
|
26 |
ApplyAction
|
1552420
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/14-1-brief
|
14-1-brief
|
De aanduiding 14-1-brief wordt gehanteerd in het Nederlandse vreemdelingenrecht voor een verzoek door of namens een vreemdeling gericht tot de verantwoordelijke minister of staatssecretaris om een verblijfsvergunning wegens "schrijnende" omstandigheden.
Een dergelijk verzoek kan bijvoorbeeld worden ingediend indien een asielaanvraag was afgewezen en er ook geen zicht bestaat op het verwerven van een reguliere verblijfsvergunning (dat wil zeggen op andere dan asielgerelateerde gronden), terwijl wegens de situatie van betrokkene desalniettemin op minder specifieke humanitaire gronden het verstrekken valt te overwegen.
Een verblijfsvergunning die wordt verleend naar aanleiding van een 14-1-brief is een reguliere verblijfsvergunning op grond van schrijnendheid. en wordt ook wel aangeduid als "vergunning conform beschikking Minister" of "vergunning wegens onvoorziene omstandigheden".
Achtergrond
De bedoeling van het verlenen van een verblijfsvergunning naar aanleiding van een 14-1-brief is het bieden van een vangnet voor zaken, die onvoldoende aanknopingspunten bieden voor het verlenen van een verblijfsvergunning asiel of regulier (met een bepaalde beperking, zoals bij het ondergaan van een medische behandeling: dan mag degene aan wie vergunning is verleend niet werken of studeren tijdens het verblijf in Nederland), maar waarbij dan een onthouden van een verblijfstitel naar het oordeel van de minister of staatssecretaris een schrijnende situatie zou opleveren, gezien het geheel van feiten en omstandigheden van de betreffende vreemdeling.
De benaming 14-1-brief voor het aanvragen van een dergelijke verblijfsvergunning is ontleend aan een toespraak van de toenmalige minister van Vreemdelingenzaken Hilbrand Nawijn, op dat moment demissionair na de val van het kabinet-Balkenende I op 14 januari 2003 tijdens een manifestatie op een actiedag van VluchtelingenWerk Nederland. Daar deed hij de toezegging gebruik te zullen maken van zijn ministeriële discretionaire bevoegdheid om "in zeer bijzondere gevallen" alsnog een verblijfsvergunning te verlenen aan personen aan wie eerder geen verblijfsvergunning was toegekend.
Daarmee werd gedacht iets te kunnen doen aan de slepende kwestie van ongeveer 10.000 uitgeprocedeerde asielzoekers die door de strengere regels van de nieuwe Vreemdelingenwet 2000 op straat dreigden te worden gezet.
Eerder bleek na Kamervragen dat Nawijn voorheen slechts drie keer zijn ministeriële bevoegdheid gebruikt had. Eduard Nazarski, de toenmalige directeur van VluchtelingenWerk beloofde Nawijn bij die gelegenheid dat hij honderden, zo niet duizenden brieven van "schrijnende gevallen" bij de post kon verwachten.
'Schrijnend'
Of er in het geval van de verzoeker inderdaad omstandigheden aanwezig zijn die aanleiding geven om aan diegene een "vergunning schrijnend" te verlenen, werd aan de verantwoordelijke minister of staatssecretaris overgelaten. Een limitatieve opsomming van wèlke factoren een rol zouden kunnen spelen bij die beoordeling is er niet. De afdeling rechtspraak van de Raad van State heeft op 21 december 2006 in een belangrijke uitspraak bepaald dat de minister géén nader omschreven beleid hoeft te formuleren, maar dat deze ter voorkoming van willekeur en rechtsonzekerheid wel inzicht moet verschaffen omtrent welke op de feiten van het geval betrokken overwegingen dan hebben geleid tot het standpunt dat er geen sprake zou zijn van een schrijnend geval.
Na deze uitspraak heeft de minister op 21 februari 2007 in een brief aan de Tweede Kamer aangegeven hoe bepaalde factoren wegen.
Uit die brief van 21 februari 2007 blijkt dat er sprake moet zijn van een samenstel van unieke omstandigheden, die specifiek op de betreffende persoon van toepassing zouden zijn. Omstandigheden die duiden op integratie in de Nederlandse samenleving – zoals bijvoorbeeld de beheersing van de Nederlandse taal of het hebben afgerond van een opleiding in Nederland – zijn in dit kader onvoldoende onderscheidend en leiden op zichzelf niet tot verblijfsaanvaarding.
Alhoewel een verblijf langer dan vijf jaar in Nederland als minimum wordt gehanteerd wordt daaraan geen zelfstandige betekenis toegekend: er dienen bijkomende "klemmende redenen van humanitaire aard" te zijn.
Voorbeelden daarvan zijn ernstige medische problemen, met name indien daarbij kinderen zijn betrokken (zieke kinderen of kinderen van zieke ouders). Deze reden weegt zwaarder indien het kind of de kinderen in Nederland zijn geboren, of ernstige medische problemen waardoor betrokkene niet zonder medische overdracht of medische begeleiding Nederland kan verlaten en vertrek daardoor zeer moeilijk te realiseren zal zijn. Daarbij wordt dan tevens gelet op de mogelijkheid van noodzakelijke ononderbroken zorg in het land van herkomst.
Redenen kunnen ook worden ontleend aan perioden van rechtmatig of quasi-rechtmatig verblijf in Nederland (uitstel van vertrek, verblijf op grond van een verblijfsvergunning), overlijden in Nederland van een gezinslid van de betrokken vreemdeling, met name wanneer met medische bewijsstukken aangetoond kon worden dat ernstig psychisch lijden hiervan het gevolg is.
Verder is er de situatie waarin een belangrijk deel van het gezin van vreemdeling wél is toegelaten, maar deze zelf niet.
Ook aan een dreigende scheiding tussen de vreemdeling en diens kind(eren) kan een reden worden ontleend, alsook aan gender-gerelateerde aspecten, met name eerwraak en huiselijk geweld.
Bij de beoordeling zullen er echter ook contra-indicaties in de beoordeling worden betrokken: het niet meewerken aan terugkeer of verwijdering en aspecten van openbare orde (criminele antecedenten; toepassing van Artikel 1F Vluchtelingenverdrag en de nationale veiligheid).
Toestroom
De toezegging op 14 januari 2003 leidde tot een enorme toestroom van verzoeken, mede doordat er zich in Nederland nog zeer vele asielzoekers verbleven die veelal reeds waren uitgeprocedeerd of nog kampten met moeilijk te bewijzen gronden waaraan een toekenning van asiel kon worden ontleend.
Minister Nawijn en zijn opvolgster Rita Verdonk ontvingen in de maanden na de toezegging ruim 19.000 brieven met het verzoek om een verblijfsvergunning. Die overstelpende belangstelling veroorzaakte allerlei procedurele en praktische problemen. Om die reden zond Verdonk op 18 maart 2005 een brief aan de Tweede Kamer, waarin zij aankondigde deze praktijk te zullen beëindigen.
Brieven die na die datum waren geschreven, zouden voortaan worden aangemerkt als een "onvolledige aanvraag".
Sinds die datum 18 maart 2005 wordt eerst bepaald of het een asiel- dan wel een reguliere aanvraag betreft. Indien er in het verzoek te veel asielgerelateerde omstandigheden worden aangevoerd, wijst de minister of staatssecretaris de betreffende vreemdeling op de mogelijkheid een hernieuwde asielaanvraag (HASA) in te dienen. In andere gevallen zal deze een hersteltermijn van drie weken stellen waarbinnen er dan een aanvraag om een reguliere verblijfsvergunning dient te worden ingediend bij het IND.
Voetnoten
Mensenrechten
|
Sinds die datum 18 maart 2005 wordt eerst bepaald of het een asiel- dan wel een reguliere aanvraag betreft. Indien er in het verzoek te veel asielgerelateerde omstandigheden worden aangevoerd, wijst de minister of staatssecretaris de betreffende vreemdeling op de mogelijkheid een hernieuwde asielaanvraag (HASA) in te dienen. In andere gevallen zal deze een hersteltermijn van drie weken stellen waarbinnen er dan een aanvraag om een reguliere verblijfsvergunning dient te worden ingediend bij het IND.
| 3 |
aanmelding, registratie, aanvraag
|
9,781 |
PriceSpecification
|
665163
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ma%C3%AFskolfpijp
|
Maïskolfpijp
|
Maïskolfpijpen zijn goedkope en effectieve pijpen gemaakt van maïskolven. De kolven worden twee jaar gedroogd, waarna ze uitgehold worden zodat er een soort kom gevormd wordt. De kom wordt dan in een gipsmengsel gedoopt en aan de buitenkant gevernist of gelakt. Een steel van Pijnhout wordt vervolgens in de kom gestoken.
Vanwege de lage prijs blijft de maïskolfpijp populair. Mede daardoor wordt de maïskolfpijp vaak als "beginnerspijp" aanbevolen, maar ook meer ervaren rokers kunnen er zeer van genieten. Maïskolfpijpen worden op prijs gesteld door eenieder die simpelweg een "koele", "schone" rookervaring verlangt.
Pijprokers die een verscheidenheid aan verschillende tabaksoorten en melanges proberen doen er goed aan een voorraad maïskolfpijpen bij de hand te hebben, zodat ze verschillende smaken kunnen proeven zonder gehinderd te worden door smaakoverdracht van een reeds gebruikte pijp.
Generaal Douglas MacArthur was wellicht de beroemdste roker van de maïskolfpijp, samen met het tekenfilmfiguur Popeye.
De eerste en grootste fabrikant van maïskolfpijpen is Missouri Meerschaum, te Washington, Missouri in de Verenigde Staten. Missouri Meerschaum produceert de pijp sinds 1869.
Pijp (rookgerei)
|
Vanwege de lage prijs blijft de maïskolfpijp populair. Mede daardoor wordt de maïskolfpijp vaak als "beginnerspijp" aanbevolen, maar ook meer ervaren rokers kunnen er zeer van genieten. Maïskolfpijpen worden op prijs gesteld door eenieder die simpelweg een "koele", "schone" rookervaring verlangt.
| 2 |
prijs, prijsspecificatie, prijsbereik
|
2,641 |
Occupation
|
20112
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hans%20Teeuwen
|
Hans Teeuwen
|
{{Infobox cabaretier
| naam = Hans Teeuwen
| afbeelding = Hans_Teeuwen.jpg
| onderschrift = Hans Teeuwen bij de première van Borat in Amsterdam. (2006)
| volledige naam = Hans Eduard Marie Teeuwen
| geboortenaam =
| geboren = 3 maart 1967,Budel, Noord-Brabant
| overleden =
| land =
| jaren-actief = 1990–heden
| genre = Absurdisme, zwarte humor, typetjes, zap-cabaret, improvisatie
| invloeden = Toon Hermans, Freek de Jonge, Van Kooten en De Bie, Charlie Chaplin, Monty Python, Laurel en Hardy, Buster Keaton, W.C. Fields, Andy Kaufman<ref name="geniet nooit">Hans Teeuwen: 'Ik geniet eigenlijk nooit.' De Volkskrant. 18 augustus 2008.</ref>
| beroep = Cabaretier, zanger, componist, acteur, regisseur, scenarioschrijver
| handtekening =
| bekend =
| website = http://www.hansteeuwen.tv
| imdb = 0853873
}}
Hans Eduard Marie Teeuwen (Budel, 3 maart 1967) is een Nederlands cabaretier, musicus, acteur en filmmaker.
Teeuwen maakte vanaf de jaren negentig furore met zijn grove, absurde humor. In het begin van zijn carrière trad hij op als duo met Roland Smeenk, met wie hij in 1991 cabaretfestival Cameretten won. Smeenk verongelukte een jaar later, waarna Teeuwen doorging als soloartiest. Zijn eerste programma Hard en Zielig ging in 1994 in première en met zijn vernieuwende cabaretstijl werd Teeuwen vervolgens in korte tijd enorm populair bij een breed publiek.
Na vijf theatershows stopte Teeuwen in 2005 enige tijd als cabaretier. Hij legde zich toe op het maken van films; hij regisseerde er twee en schreef mee aan twee scripts voor Theo van Gogh. Verder manifesteerde hij zich als zanger door met twee muziekprogramma's te toeren en drie studioalbums uit te brengen: Hans Teeuwen zingt (2007), How It Aches (2010) en Popstukken (2015).
In 2007 blies Teeuwen zijn loopbaan als cabaretier nieuw leven in door Engelstalige shows te spelen in Groot-Brittannië. Dit deed hij tot en met 2010. Het jaar erna keerde hij terug in de Nederlandse theaters met Spiksplinter.
Als acteur speelde Teeuwen, die de Academie voor Drama volgde, aan het begin van zijn carrière rollen in enkele toneelstukken en een televisiefilm. Later had hij onder meer een hoofdrol in de films Jezus is een Palestijn (1999) en Gewoon Hans (2009). Ook was hij gastacteur in sketches van de tv-serie Jiskefet.
Biografie
Hans Teeuwen groeide op in het Brabantse Budel in een katholiek gezin; zijn moeder zong in een kerkkoor. Nadat hij de mavo had afgerond hing hij een tijd blowend rond in en om Weert. In 1988 werd Teeuwen aangenomen op de Academie voor Drama in Eindhoven. Teeuwen:
Teeuwen raakte op de school bevriend met collega-cabaretier Theo Maassen, leerde zijn Brabantse accent kwijt te raken en dat hij "stil moet staan op het podium en het publiek dien[t] aan te kijken", maar kreeg van docenten vooral het advies om het in de praktijk te gaan proberen. Zodoende brak hij de opleiding in 1991 voortijdig af.
Datzelfde jaar kreeg hij landelijke bekendheid door samen met Roland Smeenk het prestigieuze cabaretfestival Cameretten te winnen met de show Heist. Een jaar na deze prijs, en voordat deze show als avondvullend programma kon gaan toeren, kregen zij een auto-ongeluk waarbij Smeenk om het leven kwam. Teeuwen ging verder als soloartiest.
Hans Teeuwen maakte zijn debuut als soloartiest in 1994 met de show Hard en Zielig. Zijn stijl is controversieel en wordt vaak gekwalificeerd als absurdistisch. In zijn cabaretvoorstellingen spelen de thema's seks en geweld belangrijke rollen. Verscheidene malen werden gangbare theaterconventies in de voorstellingen door Teeuwens spel doorbroken.
In september 2005 vertelde Teeuwen aan de Volkskrant te stoppen met het geven van cabaretvoorstellingen. De shows matten hem zo af dat hij "gewoon even klaar" was met cabaret: "Ik heb tien jaar cabaret gedaan, vijf programma's gemaakt, er is veel gelachen, ik heb veel applaus gekregen, maar als ik eraan terugdenk, is het eerste dat me te binnen schiet toch die ongelofelijke vermoeidheid." Verder zei hij: "Een cabaretprogramma moet je toch minstens honderd keer spelen. Daar ben je dus anderhalf jaar zoet mee." Zo'n lange tournee zag hij zichzelf de komende tijd niet meer maken, ook al omdat zijn voorstellingen veel energie vergen.
Teeuwen zei zich vanaf dan te willen toeleggen op het regisseren van films. In 2005 presenteerde hij zijn eerste film, de lolamoviola Masterclass, een half geïmproviseerde productie met onder meer Peer Mascini en Pierre Bokma, waarin de acteurswereld op de hak wordt genomen. In 2006 regisseerde en schreef hij met Eddy Terstall de kortfilm De reorganisatie van de afdeling Herhuisvesting, Franeker.
In 2006 keerde hij terug in de theaters. Niet als cabaretier, maar als zanger. De show kreeg de titel Hans Teeuwen zingt liedjes die door anderen al veel eerder, veel vaker en veel beter zijn gezongen.
Teeuwen staat bekend als voorvechter van vrijheid van meningsuiting. Op donderdag 30 augustus 2007 was Teeuwen te gast bij het eenmalige NPS-programma Bimbo's en Boerka's. Naar aanleiding van zijn toespraak bij de onthulling van het monument De Schreeuw, werd hij aan de tand gevoeld door de Meiden van Halal, omdat hij hen daarin met een zelfgeschreven liedje op de hak had genomen. ("Nee, ik mag niet kwetsen, mijn excuses en ik zal, voor straf me laten pijpen door de Meiden van Halal.") Dit ontaardde in een discussie over religie en (de grenzen van) vrijheid van meningsuiting.Meiden van Halal vs. Hans Teeuwen: wie beledigt het meest? hetkanwel.net Het interview werd in januari 2008, samen met De Grote Donorshow van BNN, in een VARA-programma uitgeroepen tot TV-moment van het Jaar 2007.
In 2007 gaf hij zijn eerste Engelstalige optreden in het Verenigd Koninkrijk. Optredens begin 2008 in het Londense Soho Theatre werden met enthousiasme ontvangen. Hij heeft zijn Engelse shows gespeeld tot en met 2010. In 2011 kwam Hans Teeuwen terug in Nederland met een nieuwe cabaretvoorstelling. Begin april dat jaar ging zijn nieuwe show Spiksplinter in première in Koninklijk Theater Carré in Amsterdam.
Teeuwen was in 2013 te gast in het VPRO-televisieprogramma Zomergasten, gepresenteerd door Wilfried de Jong. Hij verklaarde dat hij aan zelfcensuur doet vanwege het gevaar dat hij vindt uitgaan van de islam. Teeuwen zei het in grote lijnen eens te zijn met islamcriticus Pat Condell, van wie hij een fragment laat zien waarin deze zich in felle bewoordingen uitliet over het islamitische geloof. Teeuwen vertelde dat hij Condells woorden nooit zou durven zeggen op het toneel. De moord op zijn vriend Theo van Gogh heeft daaraan bijgedragen, zei Teeuwen.
Naar aanleiding van de aanslag op Charlie Hebdo in januari 2015 plaatste Teeuwen diezelfde maand een zestal video's op het internet. Hierin leverde hij op satirische wijze een bijdrage aan de discussie rondom moslimextremisme. In augustus van dat jaar brachten Teeuwen en zijn begeleidingsband The Painkillers het album Popstukken uit. Na de jazzplaten Hans Teeuwen zingt en How It Aches is Popstukken het eerste Nederlandstalige muziekalbum dat Teeuwen maakte. Er verschenen videoclips voor de nummers 'Doe het nou', 'Poppendokter Bob' en 'Niets meer herinneren'. Teeuwens in 2013 geboren dochtertje is te zien op de albumhoes.
Privé
Teeuwen had ten tijde van de productie van Jezus is een Palestijn (1999) een relatie met zijn tegenspeelster Kim van Kooten. Deze was al vóór de opnames ontstaan.
Hij heeft hierna twee relaties gehad met eveneens een actrice, namelijk met Tara Elders en met Nova van Dijk.
In 2012 kreeg hij een relatie met zijn huidige vriendin Eva Boeter. Ze werden in september 2013 ouders van een dochter.
Soloprogramma's
Hard en Zielig (1994–1995)
De tournee van zijn eerste soloshow Hard en Zielig, vond plaats in 1994. Begonnen in het clubcircuit, stond de cabaretier aan het einde van de reeks voorstellingen voor grote zalen te spelen.
Kenmerkend voor het programma waren de abrupte overgangen tussen de verschillende sketches, de fascinatie met de thema's seks en geweld en de afwezigheid van 'de actualiteit' en 'engagement'. De meeste personages die Teeuwen erin neerzette zijn eenzame mislukkelingen, zich onderscheidend door hun tics en vreemde wereldvisie.Hard en Zielig sloeg vooral aan bij tieners en twintigers van die tijd. Favoriet waren onder andere de fabel over de vos, de raaf en de vogelverschrikker, 'Kiekerjan' en Teeuwens eigen 'Bijbelverhaal'.
Teeuwen zei zelf over zijn succes:
Met een Breierdeck (1995–1997)
Na het debuut volgde snel de tweede show Met een Breierdeck, een verzameling schetsen van een breed emotioneel spectrum, uiteenlopend van speelse sciencefiction tot orgastisch geweld. Teeuwen brak een lans met 'Bertje & Henk', een improvisatie waarin hij twee vrijwilligsters uit het publiek laat figureren in een soort poppenkast. Geen cabaretier had het tot dan toe aangedurfd om het publiek in die mate bij de show te betrekken. Ook vermeldenswaardig zijn 'Kruik' en 'Nostradamus'. Over 'Kruik' zou Teeuwen later zeggen dat het een van zijn beste sketches is.
De speellijst van Met een Breierdeck werd niet voltooid. Teeuwen had te kampen met oververmoeidheid en moest het laatste deel van de tournee afzeggen. Enkele jaren van bezinning volgden. Zijn hoofdrol in de film Jezus is een Palestijn was de eerste keer dat Teeuwen in aanraking kwam met het maken van een film. Een samenwerkingsproject met Pieter Bouwman, getiteld De Mannen van de Radio, verscheen op cd. Het is een selectie uit de reeks geïmproviseerde, absurdistische dialogen, opgenomen voor het radioprogramma De Avonden van 1995 tot en met 1997. De meeste van de overige afleveringen staan sinds januari 2017 op de website van de VPRO.
Trui (1999–2000)
Na Breierdeck had Teeuwen een derde show gepland staan, maar door gebrek aan inspiratie werd deze uitgesteld. Er kwamen geruchten dat Teeuwen in een psychiatrische kliniek was opgenomen of zelfmoord had gepleegd, maar dit bleek niet te kloppen.
In 2000 kwam Teeuwen terug met zijn derde soloshow: Trui. Hoewel de succeselementen van de oude Teeuwen nog aanwezig waren, was de sfeer van de show een andere dan van de twee voorgaande. Minder dan in Met een Breierdeck bijvoorbeeld lag het accent op geweld. Het absurdisme was eerder lieflijk en de typetjes zijn vaker twijfelaars en minkukels dan maniakken. De show onderscheidde zich door gedetailleerde uitwerking van timing, mimiek en muzikaliteit van zowel sketches als muziek. Een nieuw thema was de rolverdeling tussen cabaretier en publiek – deze werd althans voor het eerst expliciet benoemd. Teeuwen treiterde zijn publiek, sprak zijn minachting erover uit en weigerde het slotapplaus. Dit thema zou in zijn volgende voorstellingen blijven terugkeren. De sketch 'Broken My Leg' is gebaseerd op een stuk dat hij met Pieter Bouwman had opgenomen voor De Mannen van de Radio, genaamd 'Save Your Soul'.
Dat dan weer wel & Poelmo (2000–2002)
De vierde show was vooralsnog de minst abstracte. Hoewel het absurdisme nog steeds een aanzienlijk onderdeel uitmaakte van Teeuwens stijl, bevatte deze show ook enkele sketches die niet zouden misstaan in de show van een maatschappelijk geëngageerd cabaretier. Het lied 'Nederland' trok ons zelfbeeld van een tolerante natie in twijfel en 'God en Allah' veegde de vloer aan met de grote wereldreligies. Het verschil tussen Teeuwen en de oude generatie maatschappijcritici bleek uit een sketch als 'De Jostiband'. De tirade deed denken aan conferences van Youp van 't Hek, met als verschil dat Teeuwen zich 'fout' toont: hij viel niet de gevestigde orde, maar juist een kwetsbare groep van de samenleving aan. Opvallend was wederom het slotapplaus. Het publiek kreeg alle gelegenheid om de onthouding na Trui in te halen. Minutenlang liet Teeuwen het publiek de handen stuk klappen en zelfs dan weigerde hij de bühne te verlaten.
Intussen had Teeuwen kennisgemaakt met cartoonist Gert-Jan van Leeuwen, beter bekend als Gummbah. Samen met Pieter Bouwman speelden ze in 2000 en 2001 een reeks voorstellingen in het Betty Asfalt Complex. De voorstellingen werden bewerkt tot de televisieserie Poelmo, slaaf van het zuiden (voor meisjes die van dieren houden).
Industry Of Love (2003–2004)
Tot de onderwerpen van Industry Of Love behoorden de kikvorsman op schoot, vrouwen lastigvallen met lege vissenkommen, dieren en tijd. Het verschil met Teeuwens eerste drie shows was dat het absurdisme eerder lichtvoetig dan tragikomisch is. Desalniettemin bevatte Industry Of Love een aantal sketches die het onbestemde gevoel van weltschmerz oproepen.
Het gedicht 'Liefde' was een van de zeldzame momenten waarop de cabaretier tot het publiek sprak zonder absurdisme of dubbele bodem. Het is een verzuchting over de liefde als pijnlijke maar verslavende, en tot mislukken gedoemde onderneming.
In het controversiële stuk 'Koningin' werd het koningshuis onder handen genomen. Teeuwen slaagde er weer in om zijn publiek op te zadelen met dat schuldbewuste en gegeneerde gevoel dat gepaard gaat met lachen om zaken die over de grens van het betamelijke heen lijken te gaan. Hoewel niet representatief voor de show als geheel (een Fremdkörper, in zijn eigen woorden), hield deze sketch Teeuwens reputatie in stand: "een cabaretier die alleen maar wil choqueren". Hij leek er niet mee te zitten: "Dat is dus geen lintje voor mij", voorspelde hij, schuldbewust glimlachend.
Hans Teeuwen zingt (2006–2007)
Eind 2006 en begin 2007 maakte Teeuwen een succesvolle carrièreverandering van cabaretier naar jazz-zanger. In deze periode stond hij gedurende een lange periode in de nachtclub Panama waar hij nummers vertolkte van artiesten zoals Billie Holiday, Sarah Vaughan en Frank Sinatra. Eind 2007 kwam een dvd op de markt genaamd Hans Teeuwen zingt. Hetzelfde jaar startte hij een nieuwe muzikale voorstelling onder de titel Hans Teeuwen zing het Vrije Woord. De begeleidingsband van Teeuwen bestaat uit Jesse van Ruller (gitaar), Benjamin Herman (altsax), Ruben Hein (piano), Kasper Kalf (bas) en Joost Kroon (drums).
Engelstalige shows (2007–2010)
In augustus 2007 stond Teeuwen als onderdeel van het Amsterdam Underground Comedy Collective met een soloshow op het Schotse festival Edinburgh Fringe. Het optreden bestond uit fragmenten uit zijn eerdere theaterprogramma's, vertaald in het Engels. Ook Comedytrain-collega's Raoul Heertje, Theo Maassen, Micha Wertheim, Lebbis, Steef Cuijpers en Kees van Amstel behoorden tot het gezelschap en gaven elk een afzonderlijke show.Amsterdam Underground Comedy Collective Review Chortle, augustus 2007. Gearchiveerd op 17 augustus 2022. In 2008 keerde Teeuwen terug naar het Verenigd Koninkrijk voor voorstellingen in onder meer het Soho Theatre in Londen en op verschillende festivals. Teeuwen gaf in interviews aan het spelen in het buitenland te zien als "les in nederigheid en character building" en zei "datzelfde rondje van Nederlandse theaters" beu te zijn geworden. Zijn programma kreeg van recensenten veelal lovende kritieken. De Britse krant The Guardian noemde Teeuwen een van de meest briljante in leven zijnde komieken en vergeleek hem met onder meer Andy Kaufman, Spike Milligan en Steve Martin. Datzelfde jaar verscheen een registratie van zijn optreden in het Leicester Square Theatre op dvd onder de titel Live in London.Comedy king in exile Stephen Robb, BBC News, 18 januari 2008. Gearchiveerd op 5 mei 2021.
Bij een optreden in juli 2008 op het Latitude Festival in Suffolk werd Teeuwen door een deel van het publiek uitgejouwd. De reuring ontstond toen Teeuwen een sketch speelde waarin hij expliciete seksuele handelingen uitbeeldde.Latitude, Leonard and the mob mind Nikita Lalwani, New Statesman, 24 juni 2008. Hetzelfde overkwam hem in september 2009 op het Londense Greenwich Comedy Festival. Teeuwen is met zijn voorstelling Smooth and Painful uiteindelijk tot en met 2010 actief geweest.
Spiksplinter (2011–2012)
Eind 2010 maakte Teeuwen bekend weer een Nederlandse cabarettournee te gaan doen. Zijn nieuwe show kreeg de titel Spiksplinter en ging op 4 april 2011 in première in Carré in Amsterdam. De show was op 14 december 2010 's ochtends in de voorverkoop gegaan en binnen een dag waren de zestigduizend kaarten, inclusief vier voorstellingen in de Heineken Music Hall, uitverkocht. Op 12 en 13 oktober 2011 vonden de laatste twee voorstellingen plaats in het World Forum Theater te Den Haag. Tijdens deze shows werden de tv-/dvd-opnamen gemaakt. De dvd kwam uit op 25 november 2011. De tv-première was op 7 januari 2012 op RTL 4 en trok 983.000 kijkers.Spiksplinter werd met gemengde reacties ontvangen. Veelgehoorde kritiek was dat Teeuwen 'zichzelf nadeed' en met het programma in herhaling viel. Meerdere critici vonden het niet vernieuwend en hadden het idee de grappen al te kennen van Teeuwens eerdere shows. Toch was er ook lof voor Teeuwens vakmanschap, geniale absurdisme en aanstekelijke energie. Sketches die als hoogtepunt werden genoemd zijn de Michael Jackson-medley, 'Adolf van Duin', 'Aarslikker Danny-beschuit' en het verhaal over de ordinaire Astrid Joosten. Verschillende recensies eindigden met de conclusie dat 'de Koning van de Lach' het nog niet verleerd was.Hans Teeuwen kan niets fout doen in Spiksplinter. Camedy.nl. 11 april 2011. Gearchiveerd op 3 februari 2023.Hans Teeuwen: Spiksplinter. Het Nieuwsblad. 5 januari 2012.
Echte rancune (2016–2017)
Op 19 januari 2016 kondigde Teeuwen aan dat zijn zevende Nederlandstalige soloprogramma Echte rancune in het najaar van 2016 in première zou gaan. Een dag later waren de kaarten voor de try-outvoorstellingen die hij in april en mei 2016 zou spelen binnen een uur uitverkocht. Het programma werd gematigd positief ontvangen met driesterrenrecensies door De Volkskrant, Trouw, De Telegraaf en Theaterkrant.nl. Teeuwen maakte een Engelstalige bewerking van de show voor een tournee in het Verenigd Koninkrijk. Real Rancour kon daar rekenen op meer waardering, onder andere van The Guardian en The Times, waarin het vier sterren kreeg.Hans Teeuwen review – anti-PC standup demagnetises your moral compass The Guardian, 9 oktober 2016. Gearchiveerd op 5 september 2022. De registratie hiervan werd opgenomen in het aanbod van streamingdienst Netflix. De Nederlandse editie van Echte rancune was voor het eerst thuis te bekijken via Teeuwens eigen online platform Hans Teeuwen World, dat hij lanceerde in december 2017. Haar tv-première kende het op 2 januari 2019 bij RTL 4 voor een publiek van 476.000 kijkers.
Nou lekker dan en Smerige spelletjes (2020)
Op 29 januari 2020 kondigde Teeuwen zijn show Nou lekker dan aan. Na het spelen van de eerste try-out werden in maart echter alle geplande voorstellingen uitgesteld wegens de maatregelen tijdens de coronacrisis. Twee maanden later maakte Teeuwen de 'coronaconference' Smerige spelletjes, een monoloog over 'een dag uit het leven van een artiest in lockdown'. Max Porcelijn regisseerde Teeuwen in zijn Amsterdamse woning. De tv-uitzending van PowNed op NPO 3 trok op zaterdag 13 juni 265.000 kijkers. De Telegraaf en Humo kraakten het programma af met termen als 'infantiel', 'slaapverwekkend', 'irrelevant', 'gemakzuchtig' en 'strontvervelend'. Trouw was milder in haar kritiek en oordeelde dat er in Teeuwen nog altijd een groot kunstenaar schuilt, ook al is hij inhoudelijk niet meer radicaal en vernieuwend. Het roemde Porcelijns 'uitgekiende cinematografie'.
Stijl en thematiek
Teeuwen is geen cabaretier die zaken aanklaagt of een moraal uitdraagt. Minder dan de meeste van zijn collega's behandelt hij expliciet maatschappelijke kwesties in zijn programma's. In een zeldzaam interview, dat als bonusmateriaal op de dvd van Industry Of Love staat, verklaart Teeuwen dat hij het als een vergissing ziet om een boodschap te willen destilleren uit zijn shows. De enkele keer dat hij een maatschappelijk probleem aansnijdt, is dat naar eigen zeggen alleen omdat hij aanvoelt dat de kwestie gevoelig ligt bij het publiek, waardoor ze zich goed leent om grappen over te maken.
Op een dieper niveau zijn thema's als onrecht en immoraliteit echter wel degelijk aanwezig in zijn shows. Deze komen steeds tot uiting in de meelijwekkende of stuitende typetjes die hij neerzet. Teeuwen toont het publiek op die manier iets van het menselijke tekort, in plaats van het te benoemen. Daarbij ontziet hij zichzelf niet: de zielige of wrede personages heten opvallend vaak Hans. Het publiek wordt evenmin gespaard. Teeuwen probeert zijn toeschouwers als het ware medeplichtig te maken door hen te laten lachen om de meest wrede grappen. In Met een Breierdeck zit een scène waarin een gewelddadig personage op het punt staat een man te executeren. De cabaretier geeft het publiek de keuze: 'Als iemand wil dat hij gespaard moet worden, moet die het nu zeggen.' Niemand reageert en 'met toestemming' van het publiek krijgt de ongelukkige het genadeschot. Deze scène is exemplarisch voor Teeuwens aanpak: hij haalt de duistere kant, het immorele bij zichzelf en het publiek naar boven, in plaats van deze in de buitenwereld te plaatsen en ertegen te fulmineren.
Theateroeuvre
Toneel
1990: Hoge bomen wind! 2 (Uitvoerende)
1990: Platonov ('Petja')
1991: Winnie de Poeh - Over nietsdoen en andere noodzaken ('Konijn')
1991: Under Milk Wood (Pianist)
2001: Not Building A Wall, But Making A Brick (benefietvoorstelling voor Mirjam Bos) (Uitvoerende)
Cabaret
1991–1992: Heist (met Roland Smeenk)
1994–1995: Hard en Zielig 1995–1997: Met een Breierdeck 1999–2000: Trui 2000–2001: Poelmo, slaaf van het zuiden (voor meisjes die van dieren houden), met Pieter Bouwman en Gummbah
2001–2002: Dat dan weer wel 2003–2004: Industry Of Love 2008: Live in London 2009–2010: Smooth and Painful 2011–2012: Spiksplinter 2016–2017: Echte rancune / Real Rancour 2020-2022: Nou lekker dan Muziek
2006–2007: Hans Teeuwen zingt liedjes die door anderen al veel eerder, veel vaker en veel beter zijn gezongen 2007: Hans Teeuwen zingt het Vrije Woord Filmografie
Discografie
Albums
|-
|align="left"|De mannen van de radio||1999|||||||| met Pieter Bouwman
|-
|align="left"|Trui||2000||30-09-2000||9||18|| Live registratie
|-
|align="left"|Dat dan weer wel||2002||15-06-2002||4||27|| Live registratie
|-
|align="left"|Industry Of Love||2004||08-05-2004||2||23|| Live registratie
|-
|align="left"|Hans Teeuwen zingt||2007||15-12-2007||49||3|| Live-album
|-
|align="left"|How It Aches||2010||27-03-2010||27||4|| met The Painkillers
|-
|align="left"|Popstukken||2015||28-08-2015|||||| met The Painkillers
|}
Singles
|-
|align="left"|Broodje worst||2011||-|||||| met The Painkillers /Nr. 54 in de Single Top 100
|-
|align="left"|Lockdown Lul - Extended 80's Version|| 2021 || 27-02-2021 || 39 || 2* || met Bjørgen
|}
Dvd's
Trivia
Een geluidsfragment van Hans Teeuwen wordt gebruikt op het album Tegenstrijd (2003) van Osdorp Posse. Aan het einde van het nummer 'Respect' is een sample uit een van zijn conferences te horen waarin hij verklaart "geen respect meer te hebben" voor zijn publiek.
In 2004 eindigde hij op nr. 44 tijdens de verkiezing van De grootste Nederlander.
Hans Teeuwen is een jazz-fan. Een van zijn favoriete saxofoonsolo's door Charlie Parker neuriede hij helemaal na tijdens zijn show Dat dan weer wel. Een andere jazzmusicus die hij bewondert is Miles Davis, wiens plaat Kind of Blue (1959) hij een meesterwerk noemt.
Sinds mei 2008 had Teeuwen de website hansteeuwen.tv. Hierop plaatste hij absurdistische filmpjes met zichzelf en/of Gummbah in de hoofdrol. Vanwege tijdgebrek plaatst Teeuwen geen filmpjes meer op de site, zo liet hij in een interview weten.
In oktober 2009 kwam de pocketbundel Langs de schaduw van jouw wanhoop uit, met teksten van Teeuwens cabaretshows. Deze werd samengesteld door Marscha Holman.
De Amerikaanse cabaretier Bo Burnham noemde Teeuwen een van zijn inspiraties.
Tijdens de COVID-19-pandemie begon Hans Teeuwen op zijn YouTube-kanaal met het opnemen van comedy sketches vanuit huis. Één van deze video's bevatte een aanzet voor een lied getiteld "Wat moet ik met mijn lul in de lockdown?". Binnen afzienbare tijd werd deze sketch ontzettend populair, waarna het refrein door internetgebruikers omgetoverd werd tot meerdere volledige nummers, waaronder Lockdown lul''.
Externe links
HansTeeuwen.nl
Interview met Hans Teeuwen door Coen Verbraak, Vrij Nederland, 1998
Interview met Hans Teeuwen ten tijde van Dat Dan Weer Wel, op ArtistInterviews.eu
Video Interview met Hans Teeuwen
Profiel, KRO, 2011
Nederlands acteur
Nederlands atheïst
Nederlands cabaretier
Nederlands filmregisseur
Nederlands jazzcomponist
Nederlands jazzzanger
Nederlands komiek
Nederlands scenarioschrijver
|
{{Infobox cabaretier
| naam = Hans Teeuwen
| afbeelding = Hans_Teeuwen.jpg
| onderschrift = Hans Teeuwen bij de première van Borat in Amsterdam. (2006)
| volledige naam = Hans Eduard Marie Teeuwen
| geboortenaam =
| geboren = 3 maart 1967,Budel, Noord-Brabant
| overleden =
| land =
| jaren-actief = 1990–heden
| genre = Absurdisme, zwarte humor, typetjes, zap-cabaret, improvisatie
| invloeden = Toon Hermans, Freek de Jonge, Van Kooten en De Bie, Charlie Chaplin, Monty Python, Laurel en Hardy, Buster Keaton, W.C. Fields, Andy Kaufman<ref name="geniet nooit">Hans Teeuwen: 'Ik geniet eigenlijk nooit.' De Volkskrant. 18 augustus 2008.</ref>
| beroep = Cabaretier, zanger, componist, acteur, regisseur, scenarioschrijver
| handtekening =
| bekend =
| website = http://www.hansteeuwen.tv
| imdb = 0853873
}}
Hans Eduard Marie Teeuwen (Budel, 3 maart 1967) is een Nederlands cabaretier, musicus, acteur en filmmaker.
| 1 |
beroep, beroepencategorie, kwalificaties
|
1,000 |
RadioChannel
|
5363417
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Regio%20Noordkop
|
Regio Noordkop
|
Regio Noordkop is een lokale streekomroep in de Kop van Noord-Holland. Het is ontstaan uit een verregaande samenwerking tussen de lokale omroepen LOS Den Helder en RTV Noordkop uit Hollands Kroon. Regio Noordkop is gestart op 2 september 2019 en heeft de beschikking over een website, een televisiekanaal, een radiozender, social media en een app. Regio Noordkop werkt met enkele tientallen vrijwilligers en betaalde krachten. Per 1 januari 2023 werden LOS Den Helder en RTV Noordkop definitief samengevoegd tot Regio Noordkop en werd de omroep officieel aangewezen als streekomroep van de Noordkop.
De radio- en tv-uitzendingen van Regio Noordkop zijn via vrijwel alle digitale aanbieders (Ziggo, KPN, T-Mobile, KabelTex, et cetera) in Noord-Holland Noord te ontvangen. Verder zijn deze ook online te vinden via de eigen website van de streekomroep, via de app van de omroep en een radiozender, te ontvangen in de ether via 105.6Mhz (FM), de eigen gratis app voor Android en IOS, vrijwel alle aanbieders van digitale radio en via de eigen website. Behalve met elkaar, werkt de streekomroep ook samen met de provinciale omroep NH Nieuws, met de NOS en met de lokale omroep uit Schagen. Regio Noordkop is ook erkend als officieel stagebedrijf voor zowel het mbo als het hbo.
Landelijke pilot
In december 2019 werd duidelijk dat Regio Noordkop was geselecteerd voor deelname aan een landelijke pilot met als doel professionalisering van de lokale journalistiek. Het door de omroep ingediende projectplan werd door het Stimuleringsfonds voor de Journalistiek als realistisch en haalbaar omschreven en mede daarom geselecteerd. Via het Stimuleringsfonds kreeg de omroep een extra bedrag om de lokale journalistieke slagkracht te versterken. In totaal mochten twintig omroepen deelnemen aan de pilot, onder hen ook AT5, Dtv, Omroep Venlo, RTV Dordrecht, WOS Media en Regio8. Deze pilot zou in eerste instantie twee jaar duren, maar werd later (vanwege corona) ingekort tot 21 maanden. De Tweede Kamer droeg het kabinet in december 2021 op de pilot alsnog met enkele maanden te verlengen, opdat het nieuwe kabinet de tijd had een beslissing te nemen over een eventueel vervolg. Een tweede pilot waar Regio Noordkop bij is betrokken betreft een samenwerking met de NOS.
Samenwerking
Sinds 1 januari 2023 ontvangt de omroep extra bekostiging dankzij deelname aan een nieuw landelijk project, waarvoor Regio Noordkop samen met Noordkop Centraal een aanvraag had ingediend. In totaal 22 omroepen in Nederland werden op basis van meerdere selectiecriteria geselecteerd voor deelname. Dit project maakt het voor beide omroepen mogelijk de redacties uit te breiden tot het minimum benodigde basisniveau voor een streekomroep. De samenwerking binnen dit project is voor beide omroepen bovendien onderdeel van een toekomstige samenvoeging, waarna dus één streekomroep voor de gehele Kop van Noord-Holland ontstaat. De streefdatum voor deze samenvoeging is 1 januari 2026, maar kan indien nodig naar voren worden gehaald. Dit laatste is afhankelijk van de kabinetsplannen voor de lokale (later streek)omroep sector in Nederland.
Externe link
Website van Regio Noordkop
Nederlandse regionale omroep
|
Regio Noordkop is een lokale streekomroep in de Kop van Noord-Holland. Het is ontstaan uit een verregaande samenwerking tussen de lokale omroepen LOS Den Helder en RTV Noordkop uit Hollands Kroon. Regio Noordkop is gestart op 2 september 2019 en heeft de beschikking over een website, een televisiekanaal, een radiozender, social media en een app. Regio Noordkop werkt met enkele tientallen vrijwilligers en betaalde krachten. Per 1 januari 2023 werden LOS Den Helder en RTV Noordkop definitief samengevoegd tot Regio Noordkop en werd de omroep officieel aangewezen als streekomroep van de Noordkop.
| 1 |
radiozender, radiokanaal, uitzendingfrequentie
|
1,368 |
Float
|
1381872
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/OpenCL
|
OpenCL
|
OpenCL (Open Computing Language) is een programmeertaal, framework en platform ontwikkeld door Apple voor het uitvoeren van onder andere complexe parallelle berekeningen op de CPU en de GPU (ook bekend als GPGPU). De taal is gebaseerd op een dialect van de C programmeertaal en stelt applicaties in staat om op een uniforme wijze diverse soorten processoren te gebruiken voor allerlei berekeningen.
Geschiedenis
OpenCL werd door Apple bij de Khronos Group voorgesteld als open standaard, zoals OpenGL en OpenAL, standaarden voor respectievelijk 3D-computergraphics en 3D-geluid. Op 16 juni 2008 werd de Compute Working Group opgericht bij Khronos Group met als doel met standaardiseren van berekeningen op heterogene data (data van allerlei bronnen) en parallelle berekeningen op de CPU en de GPU. Op 9 december 2008 werd versie 1.0 van de standaard uitgebracht. Op dezelfde dag kondigde NVIDIA ook aan deze versie geheel te zullen ondersteunen. Op 12 december 2008 werd OpenCL door AMD en NVIDIA voor het eerst gedemonstreerd op SIGGRAPH Asia 2008.
Aan OpenCL wordt meegewerkt door allerlei bedrijven, zoals Activision, Blizzard, AMD, Apple, Electronic Arts, Ericsson, IBM, Intel, Motorola, Nokia, NVIDIA, Samsung en Texas Instruments.
OpenCL is uitgebracht in Mac OS X 10.6 Snow Leopard.
Sinds Ubuntu 10.10 bevat ook Ubuntu ondersteuning voor OpenCL-applicaties. (en onofficieel sinds 9.10)
OpenCL 2.0 kwam uit op 22 juli 2013.
Techniek
OpenCL maakt gebruik van een deelverzameling van de ISO/IEC C99-standaard van C met uitbreidingen voor parallellisme. De IEEE 754-standaard wordt gebruikt voor berekeningen met zwevendekommagetallen.
De implementaties van Apple, NVIDIA, RapidMind en Mesa Gallium3D zijn gebaseerd op LLVM met clang als frontend.
Toepassingen
OpenCL kan toegepast worden op gebieden waarbij de rekenkracht van de grafische kaart een prestatievoordeel biedt. Voorbeelden zijn: simulaties van vloeistoffen, beeldbewerking, wiskundige operaties (vb. Fast Fourier Transform), medische beeldverwerking en computerspellen.
OpenCL C
OpenCL definieert ook OpenCL C. Dit is een variant van de gelijksoortige C99-taal die gebruikt wordt voor het optimaliseren van GPU-programmatie. Het implementeert veranderingen die nodig zijn om een C-programmeertaal te gebruiken voor onder andere GPU's (en toekomstige processoren) aan te passen zodat er een ondersteuning is voor parallelle berekeningen. OpenCL C omvangt ook een ondersteuning voor vectortypes. Dit zorgt voor een betere efficiëntie van de streamline dataflow. Ontwikkelaars gebruiken OpenCL C om prestatie- en data-intensieve routines te herschrijven in hun applicatie. Tijdens de herschrijving wordt de routine naar zijn meest elementaire staat gebracht. Een serie van discrete operaties beschrijven de berekeningen die gevormd kunnen worden in parallel over een dataset.
Kernel
De resulterende code is gelijkwaardig aan die van een normale C-functie; dit wordt OpenCL-kernel genoemd. In tegenstelling tot traditionele C-code is OpenCL-kernel geïmplementeerd in de applicatie in een ongecompileerde status. Ze worden on-the-fly (tijdens het draaien van de applicatie) gecompileerd en geoptimaliseerd voor de gebruikershardware voordat het naar de GPU of simultaan naar de CPU wordt gestuurd voor de berekeningen.
API
Een andere variant op de OpenCL is OpenCL-API. De OpenCL-API zorgt voor functies die toegang geven tot applicaties om parallel computer taken te beheren. Het somt de openCL capabele hardware op in een systeem en stelt ze klaar voor gebruik van datastructuren tussen applicaties en OpenCl. Het controleert ook de compilatie en de indiening van kernels naar de GPU. Het heeft ook een rijke set aan functies die wachttijden beheren en ook synchronisatie.
Runtime
OpenCl Runtime voert taken uit die gevraagd zijn door de applicatie via OpenCL-API. OpenCL Runtime zorgt ook voor de efficiënte transfer van data tussen het hoofdgeheugen en het gewijde VRAM dat gebruikt wordt door de GPU. Op zijn beurt geeft het orders van de kernel naar de GPU-hardware.
Tijdens deze orders regelt OpenCL Runtime alles.
Zie ook
OpenAL
OpenGL
Externe links
Officiële website
Specificatie van OpenCL 2.0
Application programming interface
Programmeertaal
Grafische kaart
|
Techniek
OpenCL maakt gebruik van een deelverzameling van de ISO/IEC C99-standaard van C met uitbreidingen voor parallellisme. De IEEE 754-standaard wordt gebruikt voor berekeningen met zwevendekommagetallen.
| 1 |
kommagetal, drijvend getal, numeriek
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.