id
int64 1
12.6k
| class_label
stringclasses 634
values | wiki_id
stringlengths 2
7
| wiki_url
stringlengths 32
160
| wiki_title
stringlengths 1
102
| wiki_full_text
stringlengths 62
295k
| context_paragraph
stringlengths 5
17.4k
⌀ | keyword_count
int64 0
21
| keywords_used
stringlengths 14
77
|
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
688 |
CivicStructure
|
1956442
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Stadhuis%20van%20Medemblik
|
Stadhuis van Medemblik
|
Het stadhuis van Medemblik is een voormalig gemeentehuis in de Noord-Hollandse plaats Medemblik. Het is gebouwd in 1939 naar een ontwerp van de traditionalistische architect A.J. Kropholler. Kropholler plaatste het gebouw op een verhoging en in de as van de Nieuwstraat, waardoor het gebouw ook meer gezag uit zou stralen.
In het stadhuis, dat op de rijksmonumentenlijst staat, vallen daarnaast de volgende objecten onder bescherming:
een koperen plaat van de kaart van Medemblik van 1599 door P. Utenwael
tegeltableaus in de schouw van de burgemeesterskamer
portretten van Willem van Oranje, Maurits en Johan van Nassau en een zogenaamd portret van Radboud
Referenties
Rijksmonument in Medemblik
Medemblik
Bouwwerk van Alexander Kropholler
|
Het stadhuis van Medemblik is een voormalig gemeentehuis in de Noord-Hollandse plaats Medemblik. Het is gebouwd in 1939 naar een ontwerp van de traditionalistische architect A.J. Kropholler. Kropholler plaatste het gebouw op een verhoging en in de as van de Nieuwstraat, waardoor het gebouw ook meer gezag uit zou stralen.
| 1 |
stadhuis, concertzaal, openbare structuur
|
9,537 |
EatAction
|
439428
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Rozekopeend
|
Rozekopeend
|
De rozekopeend (Rhodonessa caryophyllacea, synoniem: Netta caryophyllacea) was een grote duikeend. De soort is nauw verwant is aan de krooneend (Netta rufina) en wordt daarom ook wel in het geslacht Netta geplaatst.
Kenmerken
De 60 cm lange rozekopeend is onmiskenbaar. Hij heeft een lang lichaam en een lange nek met een kuifje op zijn kop. De volwassen man heeft een chocoladebruin gekleurd lijf en een diep roze kop en achterkant van de hals. Het vrouwtje en de jongen zijn doffer en lijken veel op een donker vrouwtje van de krooneend met een roze zweem op de kop. Verwarring met de krooneend is mogelijk bij het zien van zwemmende vogels, omdat de laatste soort ook een opvallend rode kop heeft.
Verspreiding en leefgebied
Deze eend kwam voor in het noordoosten van India en in Myanmar, maar is nu waarschijnlijk uitgestorven.
Het leefgebied bestond uit moerassen in het laagland en plasjes in terrein met hoog riet of gras (Saccharum ravennae). Het nest werd tussen het gras gebouwd. Buiten de broedtijd vormden ze zwermen van 30 tot 40 vogels.
Rozekopeenden aten waterplanten. Mogelijk was de vogel vooral 's nachts actief en maakten ze voor het vinden van geschikte foerageergebieden grote omzwervingen buiten het broedgebied. Hoewel verwant aan duikeenden, hebben de vogels bij het foerageren eerder de neiging om te grondelen dan duikend voedsel te zoeken.
Status
Van de rozekopeend bestaan sinds 1949 geen betrouwbare waarnemingen. Daarvoor was de vogel ook al zeldzaam. De vogel is verdwenen door aantasting van het leefgebied (mogelijk door introductie van de uit Zuid-Amerika afkomstige waterhyacint) en door jacht. Mogelijk is er nog een populatie aanwezig in een weinig onderzocht gebied van draslanden in het noorden van Myanmar. In 2006 en 2011 waren er onbevestigde meldingen die wezen op de aanwezigheid van deze soort. Speciale teams van onderzoekers vonden in 2008 en in 2014 echter geen overtuigend bewijs voor het voorkomen van deze eend. Hoe dan ook, als de eend niet is uitgestorven, dan zal de populatie zeer klein, en daarom ernstig bedreigd zijn. Daarom staat de rozekopeend als zodanig op de Rode Lijst van de IUCN.
Anatidae
Dier uit het Oriëntaals gebied
IUCN-status kritiek
|
Rozekopeenden aten waterplanten. Mogelijk was de vogel vooral 's nachts actief en maakten ze voor het vinden van geschikte foerageergebieden grote omzwervingen buiten het broedgebied. Hoewel verwant aan duikeenden, hebben de vogels bij het foerageren eerder de neiging om te grondelen dan duikend voedsel te zoeken.
| 1 |
eten, maaltijd, voedsel
|
1,744 |
ActivateAction
|
5433205
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Philips%20Hue
|
Philips Hue
|
Philips Hue is een verlichtingssysteem ontworpen voor huisautomatisering dat wordt geproduceerd door Signify, een bedrijf dat is afgesplitst van Koninklijke Philips.
De Hue-serie bestaat uit onder meer tafel- en vloerlampen, inbouwlampen, spots, hanglampen en tuinpadverlichting. Er zijn accessoires verkrijgbaar zoals lichtschakelaars en bewegingssensoren.
Beschrijving
Het systeem maakt het mogelijk om de verlichting van een huis te bedienen via een mobiele app op een smartphone of tabletcomputer, maar kan ook worden bediend door een spraakbesturingsfunctie. Om volledig gebruik te kunnen maken van alle functies, is een Hue Bridge nodig. Dit apparaat wordt aangesloten op het huisnetwerk en kan verbinding maken met internet. De Bridge communiceert met de lampen en andere accessoires via het Zigbee Light Link-protocol. Bediening van de verlichting vindt plaats via de Philips Hue app. Via deze app kan tevens het systeem worden geconfigureerd. De officiële app is verkrijgbaar voor Android en iOS. Philips Hue ondersteunt ook apps van derde partijen.
De Hue Bridge is lokaal toegankelijk via een API. Als de Bridge verbonden is met internet en de gebruiker beschikt over een MeetHue-account, kan de verlichting tevens op afstand worden bediend. Met behulp van scènes kunnen kamers die door de gebruiker zijn ingesteld, vooraf ingestelde lichtscènes weergeven.
Doordat gebruik wordt gemaakt van een open standaard, kunnen ook lampen en accessoires van andere fabrikanten worden gebruikt, zoals die van Bosch, Apple of IKEA. Ook accessoires van andere fabrikanten zijn bruikbaar, zolang ze werken met het Zigbee Light Link protocol. Accessoires van andere fabrikanten hebben binnen het Hue-systeem niet altijd hun volledige functionaliteit. Hue Secure werkt alleen met officiële Hue-producten.
Geschiedenis
Philips brengt in 2006 de LivingColors uit, een ledlamp die veel verschillende kleuren licht kan laten zien en bedoeld is als sfeerverlichting. In 2009 volgt een update, waarbij de lamp kan worden geleverd met een afstandbediening. Als de gebruiker meerdere van deze lampen heeft, dan kan de afstandbediening op een makkelijke manier worden geprogrammeerd om ook de andere lampen te bedienen. Vanaf 2009 wordt de productlijn uitgebreid met op afstand bedienbare spaarlampen, de LivingWhites. Later volgen meer producten zoals Bloom en LivingColors Mini. De originele LivingColors wordt hernoemd naar Iris. Alle producten zijn compatible met elkaar en kunnen elkaars afstandbediening gebruiken.
In 2012 komt het Hue-systeem op de markt. Op dat moment zijn alleen losse lampen en een startset leverbaar. De set bestaat uit 3 lampen en een Bridge en kost 200 euro. Maar omdat het protocol compatible is met LivingColors, zijn alle LivingColors producten vanaf 2009 meteen bruikbaar in een Hue-systeem, waardoor gebruikers meer keus hebben. De LivingColors-producten worden opgenomen in de Hue productlijn en heten daar 'Friends of Hue'. Ook de afstandsbedieningen van LivingColors (vanaf de tweede generatie) zijn bruikbaar met de Hue lampen.
In 2013 worden enkele nieuwe Hue producten gelanceerd: Hue lampen met een GU10-fitting en de Lightstrip. De laatste is niet erg populair, met name omdat de strip zelfklevend is (dus niet herbruikbaar) is. De strip is weliswaar op de gewenste lengte af te knippen, maar het afgeknipte gedeelte is niet opnieuw bruikbaar. De Lightstrip kost bij introductie 90 euro. Latere versies van de Lightstrip maken het mogelijk om afgeknipte delen te hergebruiken met behulp van koppelstukjes.
Een van de grootste bezwaren tegen het systeem is, dat Hue lampen erg duur zijn (60 euro per stuk) en dat niet op alle plekken kleuren noodzakelijk zijn. In 2014 komt Philips met een oplossing: De Hue Lux. Deze lamp is op dezelfde manier bedienbaar en dimbaar, maar kan alleen wit licht geven. De lamp is aanzienlijk goedkoper: 30 euro. Dit is een uitkomst op plekken waar meestal geen kleuren gewenst zijn, zoals de hal of het toilet. De Hue Lux komt ook als startset op de markt. Met 2 lampen en een bridge voor 100 euro is deze startset de helft goedkoper dan de originele met gekleurde lampen.
In 2014 wordt ook het eerste accessoire toegevoegd aan de lijn: de Hue Tap. Dit is een batterijloze drukschakelaar die gebruikt kan worden om lampen te schakelen of scenes te activeren. De Tap kan in de Hue app worden geconfigureerd en biedt een oplossing voor mensen die een groot gedeelte van hun huis hebben voorzien van Hue-verlichting, maar niet telkens hun telefoon willen pakken om even een lamp aan te doen. De normale lichtschakelaars die in huizen aanwezig zijn, zijn hiervoor niet praktisch. Immers, als die schakelaar wordt gebruikt om de lamp uit te schakelen, dan heeft de lamp geen stroom meer en kan deze dus ook niet meer worden ingeschakeld via de app. 2014 brengt ook de introductie van de Hue Beyond productlijn: deze bestaat uit kant-en-klare lichtarmaturen met de leds en electronica ingebouwd. De eerste producten zijn een hanglamp en een tafellamp.
In 2015 volgt een update van de Hue-lampen, Generatie 2. Ze krijgen een langere levensduur, hogere lichtopbrengst en een betere kleurweergave. Vooral het groene licht van de eerste generatie liet te wensen over, in de tweede generatie is dat opgelost. Ook de dimbaarheid van de lampen wordt verbeterd. Verder brengt Philips de 'Dimmer Switch' uit, een afstandsbediening voor die zowel via de bridge (en app) als rechtstreeks Hue lichtbronnen kan bedienen. Het is een goedkoper alternatief voor de Hue Tap, is ook kleiner en lichter, maar heeft wel een batterijtje nodig. De schakelaar zal later worden bijgeleverd bij sommige nieuwe armaturen
2016 brengt een volgende generatie: Generatie 3. De lampen hebben een verder verbeterde kleurweergave en een iets lager stroomverbruik. Ook komt de Hue Motion Sensor dit jaar op de markt. Vanaf de derde generatie vallen alle Hue lampen in een van de categorieen: Hue White Ambiance (voor lampen die alleen wit licht geven, maar wel met instelbare kleurtemperatuur) en Hue White and Color Ambiance (voor lampen die alle kleuren kunnen weergeven, inclusief wit licht van verschillende kleurtemperatuur). De uitzondering is de ook in 2016 geïntroduceerde Hue White. Dit is feitelijk de opvolger van de Hue Lux, hij kan maar 1 kleur wit weergeven, maar de lamp is aanzienlijk goedkoper: 15 euro, daarmee is het de goedkoopste lamp in de Hue-serie. In 2016 komen ook nieuwe armaturen uit: de Still, Being en Fair. Deze worden geleverd inclusief Dimmer Switch.
In 2018 verschijnt een nieuwe lijn: Hue Play. De lijn bestaat uit nieuwe lampen met een kortere reactietijd en bijbehorende software. De lampen kunnen, aangestuurd door de software, meekleuren met computerspellen en muziek die worden afgespeeld op de pc. De benodigde software heet Hue Sync en komt beschikbaar voor Windows 10 en MacOS. Ook worden in 2018 de eerste Hue lampen voor buiten aangekondigd, deze lijn gaat Hue Outdoor heten. De eerste producten zijn Calla (een sokkellamp voor 130 euro) en Lily (een set van 3 spots voor 350 euro). Hue Outdoor lampen worden gevoed met 24V laagspanning, bij elke set wordt een transformator bijgeleverd.
2019 brengt een nieuwe generatie voor Hue. De vierde generatie lampen is voorzien van bluetooth. Hierdoor kan de gebruiker de lampen via de smartphone bedienen, zonder afhankelijk te zijn van een Bridge. De functionaliteit van de lampen via bluetooth is echter wel beperkt, voor de volledige functionaliteit is nog steeds een Bridge nodig. Tevens verschijnt in 2019 de Hue HDMI Sync box, voor 270 euro. Hiermee kan de Hue-verlichting worden geconfigureerd om de kleuren en intensiteit van een tv-scherm te volgen. De sync box wordt tussen de videobron en de TV geplaatst en heeft 4 HDMI-ingangen waartussen geschakeld kan worden. In 2020 wordt een speciale ledstrip uitgebracht (de Play Gradient, verkrijgbaar in verschillende lengtes, in prijs varierend van 150 tot 300 euro), deze strip kan de kleur, intensiteit en locatie variëren. Samen met de Sync Box kan deze strip worden gebruikt om een Ambilight-systeem te maken.
In november 2022 brengt Signify de Hue Festavia lichtslingers uit. Deze zijn speciaal bedoeld voor de feestdagen. Het is een lichtsnoer van 20 meter, dat is voorzien van 250 leds die alle kleuren kunnen weergeven. Via de Hue app kunnen kleuren, patronen en (bewegende) effecten worden gekozen. De Festavia kost 159 euro en is binnen enkele dagen wereldwijd uitverkocht. In 2023 is een nieuwe versie van Festavia op de markt gebracht in verschillende versies: 8 meter (100 leds, 120 euro), 20 meter (250 leds, 220 euro) en 40 meter (500 leds, 360 euro). De Festavia is nu ook geschikt voor buitengebruik en er zijn extra scenes en dynamische effecten beschikbaar.
Vanaf 2023 worden beveiligingsproducten uitgebracht voor het Hue-systeem, zoals camera's en contactsensoren. Het basismodel camera kost 200 euro, levert beelden in 1080p resolutie en is geschikt voor binnen- en buitengebruik. De camera beschikt over bewegingsdetectie en kan een alarm geven via de Hue app. Met de beelden kan alleen live worden meegekeken. Cloud-opslag van de beelden is beschikbaar met een abonnement voor 40 euro per camera per jaar, hiermee kunnen de beelden tot 30 dagen terug worden bekeken. Het plus-abonnement voor 100 euro per camera per jaar biedt 60 dagen opslag. Beide abonnementen bieden aanvullende functionaliteit voor het analyseren van de beelden en het detecteren van personen of voertuigen. Een basismodel contactsensor kost 40 euro en kan worden gebruikt om lampen in te schakelen bij het openen van een deur of raam.
Generaties
Generatie 1, verscheen op 29 oktober 2012
Generatie 2, verscheen op 4 oktober 2015. Bridge v2, HomeKit ondersteuning, betere lichtopbrengst en kleurweergave.
Generatie 3, verscheen op 2 oktober 2016. Verder verbeterde kleurweergave, lager energieverbruik.
Generatie 4, verscheen augustus 2019. Introductie van bluetooth-bediening.
Bridge
De Philips Hue bridge is het centrum van de Philips Hue verlichting. Alle Philips Hue lichtbronnen en accessoires kunnen met de bridge worden verbonden. De eerste generatie bridge stamt uit 2012 en is te herkennen aan zijn ronde vorm. De bridge v1 werd in 2016 vervangen door versie 2 en heeft een nieuwe vierkante vorm gekregen. Naast een nieuw uiterlijk beschikt de bridge v2 ook over een aantal nieuwe functies, waaronder Apple HomeKit ondersteuning. De laatste firmwareupdate voor de bridge v1 werd op 22 juni 2020 door Signify vrijgegeven. Met deze update werden enkele functies uitgeschakeld en is het niet meer mogelijk om de Philips Hue-lampen te bedienen via het internet. Sinds de introductie van de Philips Hue bluetoothlampen is een bridge niet meer noodzakelijk om de lichtbronnen te kunnen bedienen.
Galerij
Prijs
Hue ontving in 2017 de Tweakers Awards 16/17-prijs voor Beste Smarthomeplatform.
Externe link
Website van Philips Hue
Domotica
Philips
|
In 2014 wordt ook het eerste accessoire toegevoegd aan de lijn: de Hue Tap. Dit is een batterijloze drukschakelaar die gebruikt kan worden om lampen te schakelen of scenes te activeren. De Tap kan in de Hue app worden geconfigureerd en biedt een oplossing voor mensen die een groot gedeelte van hun huis hebben voorzien van Hue-verlichting, maar niet telkens hun telefoon willen pakken om even een lamp aan te doen. De normale lichtschakelaars die in huizen aanwezig zijn, zijn hiervoor niet praktisch. Immers, als die schakelaar wordt gebruikt om de lamp uit te schakelen, dan heeft de lamp geen stroom meer en kan deze dus ook niet meer worden ingeschakeld via de app. 2014 brengt ook de introductie van de Hue Beyond productlijn: deze bestaat uit kant-en-klare lichtarmaturen met de leds en electronica ingebouwd. De eerste producten zijn een hanglamp en een tafellamp.
| 1 |
activeren, apparaat inschakelen, toepassing starten
|
10,420 |
Question
|
32436
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Centraal%20Bureau%20voor%20de%20Statistiek
|
Centraal Bureau voor de Statistiek
|
Het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) verzamelt data over de Nederlandse samenleving. Deze data worden verwerkt tot statistische informatie over allerlei maatschappelijke en economische thema’s. De wettelijke taak van het CBS is om de statistische informatie op een onafhankelijke wijze zo breed mogelijk te ontsluiten en gelijktijdig publiekelijk toegankelijk te maken.
Geschiedenis
Op 6 oktober 1892 werd de Centrale Commissie voor de Statistiek (CCS) opgericht. Deze commissie had als taak het geven van adviezen en het zelfstandig samenstellen van statistieken voor de overheid. De vraag naar statistieken nam in de loop van die jaren toe, maar de CCS had niet de capaciteit om aan de vraag te voldoen. Daarom werd in 1898 door de Minister van Binnenlandse Zaken, Hendrik Goeman Borgesius, een voorstel ingediend om een centraal bureau op te richten. Op 9 januari 1899 is het CBS opgericht.
De CCS hield de adviestaak. Daarnaast kreeg de CCS toezichtstaken. Zo beoordeelt zij het meerjarenprogramma en het werkprogramma van het CBS en stelt deze vast.
Op 1 januari 2017 is de CCS vervangen door een Raad van Advies. De raad van advies adviseert de directeur-generaal over:
Het meerjarenprogramma en het werkprogramma van het CBS;
De wijze waarop de nauwkeurigheid en de volledigheid van de van overheidswege openbaar te maken statistieken kunnen worden bevorderd zodat deze voorzien in de behoeften van praktijk, beleid en wetenschap;
De bedrijfsvoering van het CBS en een efficiënte besteding van middelen.
Wanneer de positie van directeur-generaal vacant wordt, stelt de raad van advies een profielschets op, selecteert kandidaten op basis van een procedure die transparant is en gebaseerd op professionele criteria, en doet een aanbeveling aan de minister van EZK.
De wettelijke grondslag voor het CBS is sinds 20 november 2003 vastgelegd in de 'Wet op het Centraal Bureau voor de Statistiek'. Deze wet garandeert een onafhankelijke positie ten opzichte van de regering en andere overheidsinstellingen. Daarnaast is er een bestuursreglement en zijn er wettelijke regelingen en besluiten voor en over het aanleveren van gegevens.
Sinds 1 januari 2004 is het CBS een zelfstandig bestuursorgaan (ZBO). Het CBS voert als ZBO overheidstaken uit, maar valt het niet direct onder het gezag van een ministerie. Politiek verantwoordelijk voor wetgeving, budget en de voorwaarden is de minister van Economische Zaken. De kosten van CBS worden betaald uit de rijksbegroting via het ministerie van EZK en door inkomsten voor aanvullende statistische diensten voor andere (overheids)organisaties.
Directeuren-generaal
prof. dr. C.A. Verrijn Stuart, 1899-1906
prof. dr. H.W. Methorst, 1906-1939
prof. dr. Ph.J. Idenburg, 1939-1966
dr. J.Ch.W. Verstege, 1966-1973
prof. G. Goudswaard, 1974-1977
prof. dr. W. Begeer, 1977-1991
prof. dr. A.P.J. Abrahamse, 1991-1999
ir. drs. R.B.J.C. van Noort, 1999-2004
drs. G. van der Veen, 2004-2014
dr. T.B.P.M. Tjin-A-Tsoi, 2014-2020
drs. A. Berg, 2020-
Gegevensverzameling
Het CBS verzamelt gegevens van natuurlijke personen, bedrijven en instellingen. Deze gegevensverzameling worden verwerkt tot statistieken. Voor het verzamelen van deze gegevens maakt het CBS gebruik van verschillende methoden. Personen, bedrijven en instellingen worden geënquêteerd. Dit gebeurt schriftelijk, digitaal of door een persoonlijk contact. Persoonsgegevens worden door het CBS op basis van enquêtes en/of interviews verzameld. Interviews vinden telefonisch, elektronisch of door persoonlijk contact plaats. Ook gebruikt het CBS bestaande registraties, zoals het bevolkingsregister en de bestanden van de Kamers van Koophandel. Het gebruik van registers zorgt ervoor dat het CBS bedrijven of personen niet zo vaak meer hoeft te benaderen en dat verlaagt de enquêtedruk. Sinds het CBS een zelfstandig bestuursorgaan is, is het bureau zelfs verplicht registraties te gebruiken, indien beschikbaar. Als ZBO mag het bureau bovendien alle door de overheid betaalde registers gebruiken.
Privacy van individuele gegevens over personen, bedrijven of instellingen worden door verschillende maatregelen beschermd. Zo worden gegevens bij ontvangst bij het CBS direct versleuteld. Met de versleutelde gegevens doet het CBS statistisch onderzoek. Het CBS verstrekt nooit herkenbare gegevens aan derden of aan andere overheidsinstellingen. Uit gepubliceerde statistische informatie zijn dan ook de individuele gegevens niet meer herkenbaar en herleidbaar. De privacy van burgers wordt door de Algemene verordening gegevensbescherming (AVG) beschermd. Daarnaast kent de CBS-wet, de Praktijkcode voor Europese statistieken en de Statistical Law en onze eigen gedragscode ook privacybepalingen waar het CBS zich aan houdt.
Onder strikte voorwaarden kunnen (wetenschappelijke) instellingen toegang krijgen tot versleutelde gegevens op persoons- en bedrijfsniveau.
Gegevensontsluiting
De taak van het CBS is het maken van statistieken en deze uitkomsten openbaar te maken. Ook moeten de CBS-uitkomsten voor iedereen op hetzelfde moment beschikbaar komen. Dit is vastgelegd in de Praktijkcode Europese statistieken.
In sommige gevallen kan het CBS de publicatie uitkomsten onder embargo ter voorinzage verstrekken aan overheidsorganisaties, instellingen en nieuwsorganisaties.
De publicatiemomenten van statistische informatie is opgenomen in de publicatieplanning. Deze is te raadplegen op de CBS-website.
Het CBS kent verschillende publicatie vormen die via de website van het CBS www.cbs.nl te benaderen zijn. Gebruikers hebben er gratis toegang tot onder meer nieuwsberichten, artikelen, methodebeschrijvingen en tabellen enz. De website en de statistische databank zijn afzonderlijk te raadplegen.
Ontsluiting historische gegevensverzamelingen
Het CBS stelt een collectie van historisch statistische materiaal vanaf de 18e eeuw beschikbaar. Hier is een aparte website voor gemaakt. Data over volkstellingen vanaf 1795 tot en met 1971 zijn in excel-formaat beschikbaar. Deze website bevat ook cijfers over:
Bedrijfstellingen (1930-1978)
Beroepentellingen (1930, 1947)
Woningtellingen (1947, 1956)
Volkstellingen op buurtniveau (1947, 1960)
Internationale samenwerking
Voor statistiek is internationale vergelijkbaarheid van groot belang. Cijfers van Nederland moeten kunnen worden vergeleken met die van andere landen en moeten op een eenduidige manier worden gemaakt. Daarom werkt het CBS samen met internationale organisaties, zoals statistische bureaus uit andere landen.
In de Europese Unie participeert het CBS in het Europees Statistisch Systeem. Dat wordt gevormd door Eurostat, het Statistisch Bureau van de Europese Unie, de nationale statistiekbureaus van de EU-landen, en overige nationale producenten. Buiten Europa is het CBS actief in de internationale overlegfora van de Verenigde Naties (U.N. Statistical Commission) en de OECD (Statistisch Comité).
Externe links
Centraal Bureau voor de Statistiek
StatLine, online databank van het CBS
Huygens Instituut voor Nederlandse Geschiedenis Centraal bureau voor de Statistiek
Eurostat
Verenigde naties, Statistical commission
OECD Statistics and Data Directorate
Zelfstandig bestuursorgaan
Nationaal instituut voor statistiek
|
Geschiedenis
Op 6 oktober 1892 werd de Centrale Commissie voor de Statistiek (CCS) opgericht. Deze commissie had als taak het geven van adviezen en het zelfstandig samenstellen van statistieken voor de overheid. De vraag naar statistieken nam in de loop van die jaren toe, maar de CCS had niet de capaciteit om aan de vraag te voldoen. Daarom werd in 1898 door de Minister van Binnenlandse Zaken, Hendrik Goeman Borgesius, een voorstel ingediend om een centraal bureau op te richten. Op 9 januari 1899 is het CBS opgericht.
De CCS hield de adviestaak. Daarnaast kreeg de CCS toezichtstaken. Zo beoordeelt zij het meerjarenprogramma en het werkprogramma van het CBS en stelt deze vast.
Op 1 januari 2017 is de CCS vervangen door een Raad van Advies. De raad van advies adviseert de directeur-generaal over:
Het meerjarenprogramma en het werkprogramma van het CBS;
De wijze waarop de nauwkeurigheid en de volledigheid van de van overheidswege openbaar te maken statistieken kunnen worden bevorderd zodat deze voorzien in de behoeften van praktijk, beleid en wetenschap;
De bedrijfsvoering van het CBS en een efficiënte besteding van middelen.
Wanneer de positie van directeur-generaal vacant wordt, stelt de raad van advies een profielschets op, selecteert kandidaten op basis van een procedure die transparant is en gebaseerd op professionele criteria, en doet een aanbeveling aan de minister van EZK.
| 2 |
vraag, FAQ, gebruikersvraag
|
7,294 |
Product
|
471059
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Selongey
|
Selongey
|
Selongey is een gemeente in het Franse departement Côte-d'Or (regio Bourgogne-Franche-Comté). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Dijon. Selongey telde op inwoners.
Selongey is sinds 1944 de thuisbasis van de SEB-fabriek (Société d'Emboutissage de Bourgogne). In 1953 werd hier onder leiding van Frédéric Lescure begonnen met de productie van de snelkookpan 'cocotte-minute'. Daarvan zouden er uiteindelijk wereldwijd miljoenen worden verkocht.
Geografie
De oppervlakte van Selongey bedraagt 46,42 km², de bevolkingsdichtheid is 52 inwoners per km² (per 1 januari 2019).
De onderstaande kaart toont de ligging van Selongey met de belangrijkste infrastructuur en aangrenzende gemeenten.
Demografie
Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal (bron: INSEE-tellingen).
Geboren
Frédéric Lescure (1904-1993), ondernemer en politicus
Externe links
Informatie over Selongey
Gemeente in Côte-d'Or
|
Selongey is sinds 1944 de thuisbasis van de SEB-fabriek (Société d'Emboutissage de Bourgogne). In 1953 werd hier onder leiding van Frédéric Lescure begonnen met de productie van de snelkookpan 'cocotte-minute'. Daarvan zouden er uiteindelijk wereldwijd miljoenen worden verkocht.
| 1 |
product, artikel, dienst
|
8,284 |
Distance
|
131310
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Oude%20IJssel
|
Oude IJssel
|
De Oude IJssel is een zijrivier van de rivier de IJssel. De Oude IJssel begint in Duitsland onder de naam Issel en loopt daarna via de gemeenten Oude IJsselstreek, Doetinchem en Bronckhorst, waarna ze bij Doesburg in de IJssel uitmondt. In het Nedersaksisch heet de rivier de Olde Iessel of kortweg Iessel.
Geografie
Verloop
De Oude IJssel ontspringt in de Kreis Borken in het noordwesten van het natuurpark Hohe Mark-Westmünsterland. De bron ligt ten zuiden van Borken in het dunbevolkte noordelijke deel van de gemeente Raesfeld op een hoogte van 55,5 meter.
In het begin stroomt de rivier in zuidwestelijke richting door het zacht glooiende landschap van het natuurpark totdat hij in de Kreis Wesel, nog vóór hij de stad Wesel bereikt, bij de Bärenschleuse een bijna loodrechte hoek maakt en langs de Klever Landwehr (een oude verdedigingslinie) naar het noordwesten stroomt. De rivier stroomt vervolgens door Hamminkeln, waar de rivier de Kreis Wesel verlaat, en door Isselburg en Anholt, beide gelegen in de Kreis Borken. De rivier bereikt bij Gendringen de Nederlandse grens. In Nederland stroomt de rivier door de gemeenten Oude IJsselstreek, Doetinchem en Bronckhorst om bij Doesburg op een hoogte van 9,3 meter boven NAP uit te monden in de Geldersche IJssel.
Stroomgebied en lengte
Tot aan de Duits-Nederlandse grens heeft het stroomgebied van de Oude IJssel een oppervlakte van 360,88 km². De lengte van de rivier in Duitsland is 55 kilometer. Het stroomgebied van de Oude IJssel in Nederland tot de monding bij Doesburg bedraagt 847,12 km². De lengte van de rivier op Nederlandse bodem is 26,5 kilometer. Het totale stroomgebied van de rivier bedraagt 1208 km². De totale lengte van de rivier is 81,5 kilometer.
Het bovengrondse stroomgebied van de Oude IJssel is niet altijd gelijk aan het hydrologische stroomgebied, omdat de grondwaterstroming in het westelijk deel gedeeltelijk dwars op de Oude IJssel naar de Rijn toe verloopt. Daardoor verliest de rivier in dat deel van haar stroomgebied water.
Zijrivieren
In Duitsland monden de Drevenacker Landwehr, de Kleine Issel en de Wolfstrang in de Oude IJssel uit. In Nederland zijn dat de Aa-strang (de onderloop van de Bocholter Aa) alsook de Sloerstrank, Akkermansbeek, Bielheimerbeek, Waalse Water en de Hoge Leiding. Daarvan is de belangrijkste zijrivier de Bocholter Aa, die bij Ulft in de gemeente Oude IJsselstreek als Aa-strang in de Oude IJssel stroomt. De Aa-strang heeft op dat punt een groter stroomgebied dan de Oude IJssel (536 km² versus 360,88) en voert ook duidelijk meer water aan (6,0 m³/s versus 3,0 m³/s). Toch wordt de rivier stroomafwaarts Oude IJssel genoemd.
Wanneer de Oude IJssel naar het noordwesten stroomt doet zij dit door de IJsselbreuk, een voormalig stroomkanaal van de Rijn of de Lippe.
Geschiedenis
De Oude IJssel is in een ver verleden de hoofdstroom van de Rijn geweest, en daarna nog geruime tijd een zijtak. Vroeger lag de Oude IJssel zuidwestelijk van de huidige rivier. Ze heeft zich geleidelijk in noordoostelijke richting verplaatst. In het gebied ten westen van de Oude IJssel vindt men nog diverse restanten van oude rivierlopen. De grondsoort bestaat hier voornamelijk uit rivierklei. Aan de noord en oostzijde bevinden zich zandige rivierduinen. De Oude IJssel voert tegenwoordig vooral regenwater uit het stroomgebied in Duitsland en de Achterhoek af. In het verleden werd er ook wel Rijnwater afgevoerd, als de Rijn in Duitsland buiten zijn oevers trad. Daarbij werd dan op Duits grondgebied een verbinding gevormd tussen Rijn en Oude IJssel.
Aan de van oudsher goed bevaarbare Oude IJssel liggen verschillende steden in de Achterhoek. De plaats Doesburg ligt op de plaats waar Oude IJssel en Gelderse IJssel samenvloeien. Vroeger heette de rivier de Salle. Ook de stad Doetinchem is langs de Oude IJssel gebouwd.
Langs de Oude IJssel is ook de Nederlandse ijzerindustrie ontstaan. De ijzergieterijen die hier ontstonden (zoals DRU en Vulcanus) zijn in wezen de voorlopers van de Hoogovens in IJmuiden. Deze industrie ontstond hier omdat het gebruik kon maken van de ijzeroer die hier in de grond zit. De rivier zorgde natuurlijk voor een geschikt transportkanaal. In het artikel over de plaats Gaanderen wordt hierop dieper ingegaan.
Gelijknamige wateren
Op de westoever van de IJssel ter hoogte van Zutphen, zuidelijk van de spoorlijn Apeldoorn-Zutphen, bevindt zich een voormalige arm van die rivier, die ook de naam Oude IJssel draagt. Het is een natuurgebied. Noordelijk van het spoor heet dit water Hoendernesterbeek. Ook ten zuidwesten van Deventer ligt een Oude IJssel, die daar de grens vormt tussen de provincies Gelderland en Overijssel.
Rivier in Noordrijn-Westfalen
Rivier in Gelderland
Geografie van Oude IJsselstreek
Geografie van Doetinchem
Geografie van Bronckhorst
Doesburg
Stroomgebied van het IJsselmeer
|
Stroomgebied en lengte
Tot aan de Duits-Nederlandse grens heeft het stroomgebied van de Oude IJssel een oppervlakte van 360,88 km². De lengte van de rivier in Duitsland is 55 kilometer. Het stroomgebied van de Oude IJssel in Nederland tot de monding bij Doesburg bedraagt 847,12 km². De lengte van de rivier op Nederlandse bodem is 26,5 kilometer. Het totale stroomgebied van de rivier bedraagt 1208 km². De totale lengte van de rivier is 81,5 kilometer.
| 4 |
afstand, lengte, meeteenheid
|
11,746 |
StructuredValue
|
857705
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Geo-informatie
|
Geo-informatie
|
Geo-informatie is de term voor informatie met een ruimtelijke component (locatie). 'Geo-' is hierin de afkorting van geografische (ruimtelijke).
De basis voor geo-informatie wordt gevormd door geodata (ook geo-data, geografische gegevens of ruimtelijke gegevens; geo-gegeven wordt veel minder gebruikt): gegevens met een locatie op de kaart (x-, y- en z-coördinaten).
Geodata is de bron van alle digitale kaarten. Geodata kunnen bestaan uit CAD-data (tekenprogramma's) of GIS-data. Geo-informatie bestaat uit geodata die zijn voorzien van een betekenis die kan worden geïnterpreteerd door een gebruiker. In de praktijk worden deze begrippen nog al eens door elkaar gehaald.
Bij alle ruimtelijke wetenschappen en in alle GIS-systemen speelt geo-informatie een prominente rol.
Opslag
Wanneer het van belang is om aan te geven waar de GIS-data opgeslagen moeten worden kan men GIS-data opsplitsen in geometrische data en geothematische data.
Geometrische data zijn GIS-data met voornamelijk geometrische attributen. Dus men onderstreept het deel van de geo-informatie dat de locatiecomponent beschrijft, dus hoe de geometrische kenmerken op de (geo)database als punten, lijnen of vlakken zijn opgeslagen; in rasters of in vectoren, arcs, nodes en de daarbij behorende geo-tabellen en attributen. Deze attributen dienen vooral niet op een conventionele database, maar in een geo-database of als een specifiek geo-bestand te worden opgeslagen omwille van performance bij netwerkanalyses, geografische analyses en visualisatie.
Geothematische data zijn GIS-data met voornamelijk thematische attributen.
Met de komst van geo-databases en steeds snellere performance van systemen is deze tweedeling alleen nog nuttig om beheersmatige redenen van het bijhouden van de thematische attributen enerzijds, en de geometrische attributen anderzijds.
Geo-informatievoorziening
Geo-informatievoorziening, vaak tot GIV afgekort is het brede terrein van inwinning tot gebruik, en -tegenwoordig- niet meer themagericht, maar bedrijfsbreed en procesgericht. Dit, omdat de geo-informatie te duur is wanneer deze niet optimaal wordt ingezet. Daarnaast komen anders te veel dubbelingen voor; gegevens worden binnen elk thema/proces opnieuw ingewonnen. Geo-informatie als aandachtsgebied beslaat derhalve het hele proces. Van inwinning tot ontsluiting - ook wel verticale informatievoorziening genoemd - en themagericht - ook wel horizontale of bedrijfsbrede informatievoorziening genoemd - dient geo-informatie, net als 'gewone' informatie, optimaal afgestemd te worden.
Hierboven van links naar rechts drie mogelijke voorbeelden van een GIV. Een themagerichte GIV, een GIV gebaseerd op een bedrijfsbrede oplossing en een gegevenspakhuis (datawarehouse) en uiterst rechts een GIV zoals die nu in opkomst is volgens de GEO-ICT-ers. Het gegevenspakhuis werd mogelijk toen dataopslag niet meer duur was - dus dubbel kon worden opgeslagen en via ETL de actualiteit gewaarborgd werd. Bovendien waren de systemen snel genoeg, ook binnen intranetsystemen. De simpele, 'verzuilde', themagerichte GIV-structuren konden op de schop. Het zijn nu vaak de expertsystemen die de geo-databases voeden in het middelste schema. De meest rechter figuur is mogelijk op basis van SOA en SOAP internet technieken. Dankzij snelle internetverbindingen hoeft niemand anders - zelfs de tussenpersoon /geo-data-service-broker niet - dan de bron, over de data te beschikken. Actualiteit is altijd geborgd, en met name voor commerciële toepassingen en meerdere achter elkaar geschakelde services is dit zeer gunstig. De genoemde jaartallen zijn indicatief.
Zie ook onder Geo-portaal.
Belang van geo-informatie
Een veelgestelde ervaringsregel is dat 80% van alle informatie een ruimtelijke component heeft. Dat betekent dat deze informatie, van regelgeving tot bodemgeschiktheid en van subsidies tot percentages allochtonen in een wijk, te koppelen is aan een locatie. Bijvoorbeeld een adres, een wijk, een gemeente of een plek langs een weg. Dergelijke voorbeelden noemen we een ruimtelijke component. Vertaald naar een locatie kan dit daadwerkelijk op een kaart, met een GIS of een navigatiesysteem in beeld worden gebracht. De informatie die gekoppeld wordt met een dergelijke ruimtelijke component is zelf géén geo-informatie.
Wanneer informatie gekoppeld kan worden met een locatie (lees: met geo-informatie) zijn deze gegevens ruimtelijk te analyseren. Daarnaast zijn zij dankzij de koppeling op basis van locatie te combineren met andere gegevens zónder (administratieve) entiteit-relaties. Ook is die informatie dan in beeld te brengen met een kaart. Dat betekent vaak een meerwaarde, omdat clustering en (causale) geografische relaties zonder locatie/kaart vrijwel niet opgemerkt zouden kunnen worden; zie onder GIS.
De opkomst van Google Maps, Google Earth, Navigatie Systemen en (internet) GIS-applicaties was zonder geo-informatie niet mogelijk geweest. Andersom geldt dat zonder de groei van die systemen de geo-informatie wellicht minder vaak werd gebruikt en minder nauwkeurig zou zijn.
Objecten
De objecten die middels geo-informatie worden beschreven kunnen:
fysiek (ook reëel genoemd) zijn, zoals wegen, woningen, leidingen en cafélocaties; en
virtueel, zoals bestemmingscategorieën, eigendommen, een corridor, administratieve en politieke gebiedsindelingen.
Inwinning van fysieke objecten kan terrestrisch (landmeetkundig, buiten) en luchtfotogrammetrisch, dat wil zeggen vanuit de lucht.
Kwaliteit
Van digitale kaarten, informatie uit een GIS of het resultaat van analyses uit geo-informatie wordt in de praktijk vaak vergeten dat er een bepaalde 'kwaliteitsstempel' op de informatie moet staan. Oude, analoge geprinte kaarten hadden dikke lijnen, er kon niet op 'ingezoomd' worden, ook niet 'met een goede leesbril'. De kwaliteit van geo-informatie nu is door het digitale karakter minder zichtbaar. Er kan flink op worden ingezoomd. Bij rasterbeelden ziet men gelukkig soms nog wel dat alles minder nauwkeurig wordt, maar bij vectordata lijkt er 'zwart op wit' flink op te kunnen worden ingezoomd. Niets is minder waar. "Digitaal" is niet hetzelfde als "nauwkeurig" of "kwalitatief goed".
De kwaliteit van geo-informatie is te definiëren door onder andere een beschrijving van:
nauwkeurigheid (de mate waarin de locatie en attribuutwaarden de werkelijkheid benaderen)
precisie (het aantal decimalen dat wordt gebruikt om locatie en attribuutwaarden te beschrijven; een groot aantal decimalen betekent niet een hoge nauwkeurigheid)
betrouwbaarheid (in hoeverre de locatie en attribuutwaarden fouten bevatten)
toepassingscontext (denk aan toepassingsschaal, doel vervaardiging; bedekkingsschaal zie hieronder bij gegevensmodellering).
Deze gegevens dienen in de metadata van geo-informatie tot uiting te komen. Een GIS en een Geo-Portaal zouden daarom altijd, bij de geo-informatie, de erbij behorende metadata moeten tonen.
Fouten kunnen veroorzaakt worden door:
duidelijk aanwijsbare fouten, veroorzaakt door (bewust) minder ingewonnen gegevens dan (later) nodig blijkt, een beperkte classificatie, e.d.
inwinningsfouten door fouten in de meting, of door fouten die samenhangen met de natuurlijke variatie in het voorkomen van de objecttypen (een bodemkaart kent in het kaartbeeld harde grenzen, daar waar die in werkelijkheid nooit zo wordt aangetroffen; de attributen (bijvoorbeeld zanddiepte) die aan de classificatie ten grondslag ligt, verandert geleidelijk.
procesfouten, zoals het berekenen van een hellingshoek op basis van hoogtemetingen, maar ook type/invoerfouten. Zie ook onder 'generalisatietechnieken' bij: kaart.
Wat wordt hoe beschreven
Geo-informatie kan de objecten als punten, lijnen en polygonen (vlakken) beschrijven. Wordt ook de volgordelijkheid beschreven (weg a splits in weg b en c, of vlak x grenst aan de vlakken y en z) dan spreekt men over topologische (geo-)informatie. De geo-informatie kunnen worden opgeslagen als rasterdata (bijvoorbeeld luchtfoto's) en als vectordata. Bij vectordata zijn de waarbij de punten, lijnen en vlakken apart, geclassicifeerd zijn opgeslagen. Vlakken bestaan uit lijnen, lijnen uit punten, en punten worden individueel opgeslagen, in tegenstelling tot rasterdata. Het opslaan van de gegevens kan zowel in bestanden als - steeds meer- in (geo-)databases. In een geo-database staan minimaal de locatie, vaak een identificerende code (id) en vaak bij het object behorende attributen, zoals een categorie. In modernere databases zijn ook opgenomen consistentie regels (een riool dient te eindigen bij een RWZI of een pompstation) en visualisatie-regels (riolen worden dikke, bruine lijnen weergegeven).
Bij corporate (bedrijfsbrede) geo-informatie opslag is vrijwel altijd sprake van centraal beheerde geo-databases.
Ruimtelijke gegevensmodellering
Geo-informatie is gemaakt voor een bepaalde context (zie foto en schema). Het geeft een versimpeld of gegeneraliseerd model van de werkelijkheid. De werkelijkheid is altijd complexer dan men (modelmatig) kan beschrijven. Het fysieke gegevensmodel, zoals dat ook in een ruimtelijk gegevensmodel op een geo-database wordt opgeslagen, is dus per definitie ook niet alles omvattend. Voor het gebruik van geo-informatie is dus kennis nodig over de context van de (elders) ingewonnen gegevens. Hiervoor zijn metadata bedoeld. Voor welke schaalniveaus en binnen welke thematiek de geo-informatie gebruikt - en vooral niet gebruikt - mag worden is hierin terug te vinden.
De ruimtelijke component werd door geo-informatici tot voor kort dermate 'anders en specifiek' beoordeeld dat het fysiek gegevensmodel tot voor kort het domein zou zijn van geo-informatici. De GIS-technieken en ICT-technieken zijn tegenwoordig sterk naar elkaar gegroeid. De samenwerking tussen GIS-ers en ICT-ers is dan ook steeds vaker een reden om organisatorisch deze 'voormalige' kampen bij elkaar te zetten. Feit is dat de ruimtelijke conceptuele en logische (gegevens) modellering feitelijk niet afwijkt van algemene (gegevens)modellering; zie aldaar.
Wat dus wel anders is - en waar bij de modellering rekening mee moet worden gehouden - is dat GIS-functionaliteit van GIS-applicaties specifiek ruimtelijke berekeningen kan uitvoeren. Denk aan buffers aanbrengen, nabijheidsanalyses, kortste routes berekenen, en ruimtelijk objecten (daar waar ze elkaar kruisen, raken of overlappen) "van elkaar aftrekken", "optellen" e.d. (zie verder onder GIS). Dat betekent dat gegevensmodellen simpeler van opzet kunnen zijn, omdat bepaalde entiteit relaties niet gemaakt hoeven te worden, omdat deze geografisch kunnen worden opgelost. (Inzicht in) de mogelijkheden van GIS-functionaliteit bepalen daardoor -mede- de ingewikkeldheid van het model en de oplossing.
Hierboven een beschrijving van de relaties tussen de ruimtelijke logische-, conceptuele- en gegevensmodellen. Voorbeelden zijn in kleine letters weergegeven. Conclusie is dat goed nagedacht moet worden over het model: als de toepassingcontext wijzigt / verbreedt, zijn wellicht achteraf grote aanpassingen nodig. Of - erger- als direct al te weinig rekening is gehouden met de toepassingscontext, zijn de gegevens uiteindelijk niet bruikbaar of niet optimaal.
Tot slot, om het model compleet te maken, er zijn ook visualisatiemodellen nodig om het fysieke model goed te kunnen ontsluiten richting de gebruiker; zie daarvoor onder visualisatie.
Vakbladen
In Nederland houden de volgende vakbladen zich met geo-informatie bezig:
Geoinfo, tijdschrift voor geo-informatie Nederland. Deurne, GIN, 2003-… (print), (on-line).
Literatuur
Principles of Geographical Information Systems for Land Resources Assessment; P.A. Burrough, 1986, 1990
Geografische Informatie Systemen in ruimtelijk onderzoek; P. Hendriks en H. Ottens, 1997
Praktijkboek GIS, Toepassingen van Geografische Informatietechnologie; redactie Stan Geertman e.a., 1999
Kartografie, ontwerp, productie en gebruik van Kaarten; Ormeling en Kraak, 1987
Zie ook
Er zijn vele artikelen op Wikipedia die aspecten rondom geo-informatie verder en gedetailleerder uitwerken:
Externe links
Geo-Informatie Nederland (GIN)
Geodesie
Cartografie
|
Geo-informatie is gemaakt voor een bepaalde context (zie foto en schema). Het geeft een versimpeld of gegeneraliseerd model van de werkelijkheid. De werkelijkheid is altijd complexer dan men (modelmatig) kan beschrijven. Het fysieke gegevensmodel, zoals dat ook in een ruimtelijk gegevensmodel op een geo-database wordt opgeslagen, is dus per definitie ook niet alles omvattend. Voor het gebruik van geo-informatie is dus kennis nodig over de context van de (elders) ingewonnen gegevens. Hiervoor zijn metadata bedoeld. Voor welke schaalniveaus en binnen welke thematiek de geo-informatie gebruikt - en vooral niet gebruikt - mag worden is hierin terug te vinden.
| 2 |
gestructureerde waarde, complexe structuur, gegevensmodel
|
12,221 |
PaymentCard
|
5542810
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/OVpay
|
OVpay
|
OVpay is een betalingssysteem binnen het openbaar vervoer in Nederland, van de invoering tot 18 september 2023 alleen voor reizen tegen het volle tarief. De operator is Trans Link Systems (TLS).
Geschiedenis
Met de introductie van het systeem medio 2022 werd het mogelijk om op meerdere manieren in- en uit te checken. Zo kan er in- en uitgecheckt worden met de betaalpas, creditcard en mobiele apparaten zoals een telefoon en smartwatch. Landelijke dekking werd in juni 2023 behaald nadat het systeem in januari van dat jaar al was ingevoerd in treinen, voor reizen in de tweede klasse, en in maart al bij alle maatschappijen met uitzondering van de RET operationeel was. Het systeem is bij de introductie aanvullend aan het OV-chipkaartsysteem, met de OV-chipkaart, maar zal dit naar verwachting in een later stadium geheel vervangen met een "OV-pas", die zowel digitaal als fysiek gedragen kan worden.
Compatibiliteit
Alle Nederlandse vervoersbedrijven doen mee. Dit zijn: Arriva, EBS, HTM, GVB, Keolis, NS, Qbuzz, RET en Transdev.
Betaalpassen van de banken ABN AMRO, ASN, Bunq, ING, Rabobank, RegioBank en SNS worden geaccepteerd, en creditcards van creditcardmaatschappijen Mastercard en VISA. Ook een buitenlandse contactloze betaalpas of creditcard van Maestro, V-PAY, Mastercard of VISA wordt geaccepteerd. Gebruikers van deze betaalpassen hebben niet de mogelijkheid om OVpay uit te zetten. Zelfs het uitzetten van contactloos betalen, als dat mogelijk is, werkt niet voor OVpay. De limieten van contactloos betalen zijn ook niet van toepassing. Iemand die hier niet van gediend is, is aangewezen op een betaalpas of een creditcard die niet compatibel is met OVpay.
Werking
De reiskosten van een dag worden de zelfde dag of de volgende dag van de rekening afgeschreven of als creditcardbetaling geregistreerd met een omschrijving die begint met NLOV. Via de app of een webpagina is het met deze beschrijving mogelijk om gegevens over de betaling en de reizen waar deze betrekking op heeft in te zien.
Misbruik
Bij sommige banken kan de rekeninghouder gemakkelijk een (extra) digitale betaalpas of creditcard aanmaken en die ook gemakkelijk weer verwijderen. Reizigers die hier bij OVpay misbruik van maken kunnen worden aangepakt, maar als dit bij zo'n bank voor TLS en/of vervoerders veel ongemak en/of toch veel inkomstenderving geeft, overweegt TLS die bank van deelname uit te sluiten.
Externe link
Officiële website OVpay
Vervoerbewijs in Nederland
|
Betaalpassen van de banken ABN AMRO, ASN, Bunq, ING, Rabobank, RegioBank en SNS worden geaccepteerd, en creditcards van creditcardmaatschappijen Mastercard en VISA. Ook een buitenlandse contactloze betaalpas of creditcard van Maestro, V-PAY, Mastercard of VISA wordt geaccepteerd. Gebruikers van deze betaalpassen hebben niet de mogelijkheid om OVpay uit te zetten. Zelfs het uitzetten van contactloos betalen, als dat mogelijk is, werkt niet voor OVpay. De limieten van contactloos betalen zijn ook niet van toepassing. Iemand die hier niet van gediend is, is aangewezen op een betaalpas of een creditcard die niet compatibel is met OVpay.
| 4 |
creditcard, betaalkaart, pinpas
|
10,967 |
Occupation
|
111144
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nelly%20Maes
|
Nelly Maes
|
Nelly Sidonie Leona Maes (Sinaai, 25 februari 1941) is een voormalig Belgisch politica. Het overgrote gedeelte van haar politieke carrière was ze actief bij de Volksunie, de partij waarmee ze ook verkozen werd voor haar parlementaire mandaten. Ze eindigde haar carrière bij de Sociaal-Liberale Partij.
Levensloop
Jeugd en beginnende carrière
Ze werd geboren als oudste in een landbouwersgezin met zes kinderen. Ze studeerde aan de normaalschool. In 1960, op haar negentiende, stond ze voor de eerste maal als regent voor de klas. Ze werd getekend door haar jeugd. Haar vader was veehouder, maar balanceerde op de afgrond van de armoede. Doordat zij uit ging werken, kon haar vader het bedrijf blijven runnen. Ze was regent Nederlands-geschiedenis aan het Instituut Berkenboom Humaniora te Sint-Niklaas. Deze functie oefende ze uit tot 1971. Daarnaast was ze actief bij het Davidsfonds en de Stichting Lodewijk de Raet en was ze tot 1964 leidster bij de Chiro. Door activiteiten die hieraan gekoppeld waren, kwam ze in contact met het Leuvense studentenleven en de actie Leuven Vlaams. Zelf stelt ze deze gebeurtenissen centraal in de ontwikkeling van haar politieke ideeën.
Politieke carrière
Volksunie
Nadat ze gehuwd was in 1965 verhuisde ze met haar echtgenoot naar Sint-Niklaas. Daar woonde ze een meeting van de Volksunie bij en twee jaar later werd ze lid van deze partij. Via Maurits Coppieters werd ze actief in de politiek en nog een jaar later stond ze voor de eerste maal op een niet-verkiesbare plek tijdens de verkiezingen. Van 1969 tot 1974 was zij jongerenvoorzitter van deze partij. In 1970 werd ze een eerste maal verkozen en kreeg ze een mandaat als gemeenteraadslid.
In 1971 kwam ze tevens op bij de federale verkiezing. Haar partij slaagde er (onverwachts) in om twee van de vier Kamerzetels in Sint-Niklaas binnen te halen, waardoor Maes samen met Maurits Coppieters verkozen werd. Per vergissing bleek enkele dagen later, het ministerie van Binnenlandse Zaken had zich misrekend. Ze stond evenwel ook als eerste opvolger op de lijst en Coppieters stond zijn zetel aan haar af om provinciaal senator te worden. Van 1971 tot 1978 zetelde Maes in de Kamer van volksvertegenwoordigers. In de periode december 1971-december 1978 had ze als gevolg van het toen bestaande dubbelmandaat ook zitting in de Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap, die op 7 december 1971 werd geïnstalleerd en de verre voorloper is van het Vlaams Parlement.
Binnen de Volksunie was Maes voorzitster van de werkgroep Onderwijs en vanaf 1996 was ze ondervoorzitter van de partij. Ook werd ze in 1979 lid van de Nationale Schoolpactcommissie, was ze bestuurslid van het Centrum Man-Vrouw en Gezin in Sint-Niklaas en een van de initiatiefnemers van de Federatie van Vlaamse Vrouwengroepen. Tevens werd ze voorzitster van het Vlaams Internationaal Centrum, een Vlaams-nationalistische ngo voor ontwikkelingssamenwerking, bestuurslid van de Vlaamse Vereniging voor Opleidingsprogramma's in het buitenland en van 1976 tot 1983 lid van de Gewestelijke Economische Raad voor Vlaanderen. Om haar linkse opstelling en inzet voor de vrouwenemancipatie kreeg ze de bijnaam "rooie Nel".
In 1981 werd ze gecoöpteerd in de Senaat en in 1985 werd ze opnieuw verkozen in de Kamer van volksvertegenwoordigers, waar ze van 1985 tot 1991 secretaris was. Vanaf december 1985 tot november 1991 was ze lid van de Vlaamse Raad, de opvolger van de Cultuurraad en de voorloper van het huidige Vlaams Parlement. In 1991 verliet ze de Kamer en werd provinciaal senator voor Oost-Vlaanderen, dit bleef ze tot 1995. Twee jaar eerder, in 1989, was ze reeds schepen geworden in Sint-Niklaas, een mandaat dat ze tot in 1995 behield. Ten slotte was ze van 1995 tot 1998 Vlaams volksvertegenwoordiger en van 1998 tot 2004 lid van het Europees Parlement. Op 20 juni 2000 werd ze in de plenaire vergadering van het Vlaams Parlement gehuldigd voor haar 25 jaar parlementair mandaat.
Spirit, Vl.Pro en SLP
Na de ontbinding van de Volksunie, koos zij voor spirit, later VlaamsProgressieven en SLP geheten. Van 19 november tot 13 december 2008 was zij interim-voorzitster van de partij, als opvolgster van de in opspraak geraakte Bettina Geysen. Van 2004 tot 2009 was zij voorzitster van de EVA en in 2005 werd zij benoemd tot voorzitster van het door het Vlaams Parlement opgerichte Vlaams Vredesinstituut, wat ze bleef tot in 2015.
Na de politiek
In januari 2010 verliet ze de actieve politiek en levert ze haar mandaat als gemeenteraadslid in. Haar zus Katrien Maes is ook politiek actief, ze stond ze bij de lokale verkiezingen van 2012 op de 27e plaats op de kartellijst sp.a-Groen te Sint-Niklaas.
Tijdens de Vredefeesten van 2021 kreeg Maes de eerste Vredeprijs toegekend, als voormalig voorzitster van het Vlaams Vredesinstituut.
Literatuur
L. WILLEMS, Interview Nelly Maes: Ik vind niet dat ik een buitenbeentje ben, in: Knack 1976.
Stef VAN CAENEGHEM, Nelly Maes leefde als kind al van verkiezingsuitslagen, in: Spectator, 1982.
F. SEBERECHTS, Nelly Maes, in: Nieuwe encyclopedie van de Vlaamse Beweging, Tielt, 1998.
A. DEBBAUT, Ongebonden best: Nelly Maes, Kalmthout, 2013.
[Sophie BOSSAERT], Nelly Maes, een halve eeuw politieke en maatschappelijke betrokkenheid, in: ADVN-mededelingen, 2014.
Volksunie-politicus
Spirit-politicus
SLP-politicus
Gemeenteraadslid van Sint-Niklaas
Schepen van Sint-Niklaas
Lid van de Vlaamse Cultuurraad
Lid van de Vlaamse Raad
Vlaams Parlementslid
Belgisch volksvertegenwoordiger
Belgisch senator
Belgisch Europarlementariër
|
Jeugd en beginnende carrière
Ze werd geboren als oudste in een landbouwersgezin met zes kinderen. Ze studeerde aan de normaalschool. In 1960, op haar negentiende, stond ze voor de eerste maal als regent voor de klas. Ze werd getekend door haar jeugd. Haar vader was veehouder, maar balanceerde op de afgrond van de armoede. Doordat zij uit ging werken, kon haar vader het bedrijf blijven runnen. Ze was regent Nederlands-geschiedenis aan het Instituut Berkenboom Humaniora te Sint-Niklaas. Deze functie oefende ze uit tot 1971. Daarnaast was ze actief bij het Davidsfonds en de Stichting Lodewijk de Raet en was ze tot 1964 leidster bij de Chiro. Door activiteiten die hieraan gekoppeld waren, kwam ze in contact met het Leuvense studentenleven en de actie Leuven Vlaams. Zelf stelt ze deze gebeurtenissen centraal in de ontwikkeling van haar politieke ideeën.
| 1 |
beroep, functie, vakgebied
|
5,265 |
Distillery
|
3559938
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bruggeman%20%28stokerij%29
|
Bruggeman (stokerij)
|
De firma Bruggeman is een stokerij gelegen te Gent, die de jenever Hertekamp produceert.
Geschiedenis
In 1884 startte Pieter Bruggeman met een handel in wijnen en likeuren aan de Muide te Gent. Hij gaf "De Noordpool" aan zijn zaak. Dochter Anaïs Bruggeman huwde in 1924 met Louis De Schepper, zoon van een brouwer van Brouwerij De Schepper (Gent) en deze bracht zijn ervaring in "de Noordpool". Ze startten met de eigen productie via destillatie. Hiervoor werd de zaak verhuisd naar de gebouwen van brouwerij Van Goethem, ook wel "De drie sleutels" genoemd, die aan de Grauwpoort lagen.
Door de grotere productie en een verouderde installatie werd een nieuwe stokerij gebouwd te Langerbrugge in 1941. Vanaf 1946 maakten ze er ook bakkersgist.
Een industriële melassestokerij werd eveneens bijgebouwd in 1952.
Na het overlijden van Louis De Schepper in 1956 werd het bedrijf verdergezet door zijn weduwe en hun beide zonen Joseph en André De Schepper. In 1987 stierf ook Anaïs Bruggeman. In hetzelfde jaar werd een productie-eenheid aan de Wiedauwkaai in gebruik genomen.
Sedert 2009 behoort Bruggeman tot de Franse groep La Martiniquaise.
In 1988 nam Bruggeman de Hasseltse distilleerderij Fryns over, dat het in 2018 weer verkoopt. Sedert 2011 is Bruggeman eigenaar van het andere Hasselse merk Smeets. Ook andere jenevermerken worden overgenomen waardoor Bruggeman de jenevers Peterman, Smeets, Hertekamp, Olifant en Goblet in handen heeft naast een divers gamma van andere alcoholische en alcoholvrije dranken. Zo werden overgenomen: Ainslie's whisky in 1998 (Schotland) en La Martiniquaise (Poliakov, Label 5, Canadou) in 2009 (Frankrijk)
Externe links
www.bruggeman.be, De Officiële webstek
Belgische destilleerderij
Jenever
Bedrijf met zetel in Vlaanderen
Economie in Gent
|
In 1988 nam Bruggeman de Hasseltse distilleerderij Fryns over, dat het in 2018 weer verkoopt. Sedert 2011 is Bruggeman eigenaar van het andere Hasselse merk Smeets. Ook andere jenevermerken worden overgenomen waardoor Bruggeman de jenevers Peterman, Smeets, Hertekamp, Olifant en Goblet in handen heeft naast een divers gamma van andere alcoholische en alcoholvrije dranken. Zo werden overgenomen: Ainslie's whisky in 1998 (Schotland) en La Martiniquaise (Poliakov, Label 5, Canadou) in 2009 (Frankrijk)
| 1 |
distilleerderij, alcoholproductie, sterke drank
|
180 |
EducationalAudience
|
1894479
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Leeromgeving
|
Leeromgeving
|
Een leeromgeving is het totaal aan objecten rondom de lerende, en het totaal aan relaties tussen de lerende en deze objecten.
Inhoud
Objecten in het onderwijs zijn bijvoorbeeld:
materialen (computers, boeken, schoolborden),
personen (leerlingen, docenten, managers, ondersteunend personeel),
faciliteiten (gebouw, roosters, inrichting, kantine)
Voorbeelden van onderlinge relaties tussen deze objecten zijn
strategieën
onderwijsvormen
beleid
reglementen
regels
Terminologie
Een leeromgeving wordt meer of minder krachtig genoemd, afhankelijk van de volgende factoren:
kundigheid docent
didactische kwaliteit instructiemateriaal
uitstraling gebouw
werksfeer
pedagogisch klimaat horend bij de gekozen onderwijsvorm
Een specifieke leeromgeving van een school of opleiding noemt men overdrachtelijk de architectuur van de betreffende opleiding.
De term 'leeromgeving' kan verwijzen naar een les in een klas, maar ook naar een hele opleiding of school. In het laatste geval spreekt men ook wel van een onderwijsarrangement.
Bij overwegend gebruik van virtuele middelen spreekt men van een elektronische leeromgeving (afgekort ELO). Een 'authentieke leeromgeving' is een leeromgeving die de praktijk op de werkvloer nabootst. .
Criteria voor het begrip 'krachtige leeromgeving'
Over wat een krachtige leeromgeving behelst, bestaan verschillende opvattingen. Volgens de Corte dient de leeromgeving de leerling ruimte te bieden voor zelfstandig leren, met structurele begeleiding van de docent.
Onderwijsarchitectuur
Het ontwerpen van de leeromgeving, de zogeheten onderwijsarchitectuur, is het gezamenlijke werk van een (de leiding hebbende) onderwijsarchitect (of onderwijsontwerper), een onderwijskundige, een curriculum-ontwikkelaar, een onderwijsadviseur. Uitgangspunt zijn daarbij de wensen die de eigenaar van de leeromgeving (de school) heeft uitgeproken. Vanuit deze wensen zal de ontwerper, meestal in genoemde volgorde, onderstaande elementen proberen te preciseren:
Leer- en onderwijsdoelen
Randvoorwaarden
Activiteiten
Werkvormen
Onderwijsrollen
Hij begint met de wensen om te zetten in doelen. Rekening houdend met alle aanwezige omgevingsfactoren, bedenkt hij effectieve leeractiviteiten en ondersteunende activiteiten (onderwijsactiviteiten). Hij groepeert deze in werkvormen en verdeelt ze over alle betrokkenen. Deze elementen, tezamen met allerlei onderdelen die het leren verder ondersteunen, worden aan elkaar verbonden en in de tijd geplaatst, tot een samenhangend geheel ontstaat: de leeromgeving.
Bronvermelding
Onderwijsterminologie
Onderwijsproces
|
Onderwijsarchitectuur
Het ontwerpen van de leeromgeving, de zogeheten onderwijsarchitectuur, is het gezamenlijke werk van een (de leiding hebbende) onderwijsarchitect (of onderwijsontwerper), een onderwijskundige, een curriculum-ontwikkelaar, een onderwijsadviseur. Uitgangspunt zijn daarbij de wensen die de eigenaar van de leeromgeving (de school) heeft uitgeproken. Vanuit deze wensen zal de ontwerper, meestal in genoemde volgorde, onderstaande elementen proberen te preciseren:
Leer- en onderwijsdoelen
Randvoorwaarden
Activiteiten
Werkvormen
Onderwijsrollen
Hij begint met de wensen om te zetten in doelen. Rekening houdend met alle aanwezige omgevingsfactoren, bedenkt hij effectieve leeractiviteiten en ondersteunende activiteiten (onderwijsactiviteiten). Hij groepeert deze in werkvormen en verdeelt ze over alle betrokkenen. Deze elementen, tezamen met allerlei onderdelen die het leren verder ondersteunen, worden aan elkaar verbonden en in de tijd geplaatst, tot een samenhangend geheel ontstaat: de leeromgeving.
| 1 |
onderwijspubliek, educatieve doelgroep, onderwijsrol
|
5,554 |
ShippingDeliveryTime
|
268578
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Productielogistiek
|
Productielogistiek
|
Productielogistiek omvat alle handelingen binnen scheppende organisaties met betrekking tot de interne logistiek. Het startpunt ligt in het goederen ontvangst magazijn en omvat materials handling, productieplanning, inkoop, productie en opslag. Het begrip is afkomstig uit de technische bedrijfskunde. In tegenstelling tot supply chain management richt de productielogistiek zich op interne optimalisatie en goederenbeheersing. Productielogistiek staat verder naast distributielogistiek, inkooplogistiek en reverse logistics.
Productielogistiek speelt in fabrieken in de fabrieksafdelingen, en gaat over het logistiek beheersen van de hoeveelheid productie in de tijd gezien naar capaciteit:
Productiebeheersing = mensen / personeel / uren en machines / gereedschappen
En naar materiaal
Material management = aanvoer van grondstoffen, onderdelen, halffabricaten, onderhanden werk
In fabricage- en assemblagebedrijven draait productielogistiek tevens om het maken van afspraken met de afnemers, zodat producten effectief en efficiënt ter beschikking komen. Productieplanning en -besturing zijn hierbij verder van groot belang. Zij kunnen zorg dragen voor korte doorlooptijd, snelle levertijd, hoge capaciteitsbezetting, lage voorraad onderhanden werk en hoge leveringsbetrouwbaarheid.
Verdere onderwerpen
Typen van productiebedrijven,
Capaciteitsplanning
Doorlooptijd beheersing
Kanban
Klantenorderontkoppelpunt
Materiaalplanning
MRP
Productieprocessen,
Prioriteit stelling
Wachttijden
Bezettingsgraad
Zie ook
Product Data Management
Logistiek
Supply chain management
Externe links
Artikel Revolutie in productielogistiek BMW. LogistiekKrant (2000) vol 13, nr. 15, p.10.
Overzicht van Cases Productielogistiek op dutchrfid.nl.
Logistiek
|
In fabricage- en assemblagebedrijven draait productielogistiek tevens om het maken van afspraken met de afnemers, zodat producten effectief en efficiënt ter beschikking komen. Productieplanning en -besturing zijn hierbij verder van groot belang. Zij kunnen zorg dragen voor korte doorlooptijd, snelle levertijd, hoge capaciteitsbezetting, lage voorraad onderhanden werk en hoge leveringsbetrouwbaarheid.
| 1 |
verzendtijd, levertijd, bezorgtijd
|
5,576 |
Store
|
693841
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lokale%20ruileconomie
|
Lokale ruileconomie
|
Een ruilkring of lokale ruileconomie (Engels: exchange trade economy) is een economie die is gebaseerd op directe of indirecte ruilhandel. In een ruilkring ruilen de deelnemers goederen en diensten met elkaar, zonder dat daar geld voor wordt betaald. Daarmee krijgen oude spullen vaak een nieuw leven. Door gebruik van een virtuele munteenheid krijgen de deelnemers die spullen of diensten ontvangen toch het gevoel dat zij er iets tegenover zetten.
Geschiedenis
Vroeger werden de goederen en diensten in een lokale ruileconomie direct geruild. Tegenwoordig betalen de deelnemers in een lokale ruileconomie elkaar meestal in een interne munt (complementaire munteenheid, complementary currency, alternatieve munteenheid), zodat de activiteit niet beperkt hoeft te blijven tot een-op-eenruilhandel.
Vormen
Er zijn veel complementaire munteenheden in de wereld, met vele verschijningsvormen, zowel zeer commercieel als heel sociaal. Voorbeelden van commerciële ruilsystemen zijn barters zoals de WIR Bank in Zwitserland. Voorbeelden van sociale ruilsystemen zijn LETS-systemen. In streken in de wereld met een grote geldkrapte is de ruilhandel soms de prevalente economie. De ruilsystemen of complementaire munteenheden hebben een eigenschap gemeen: ze zien geld als een instrument om specifieke economische doelen te bereiken, een instrument dat kan worden aangepast aan het gekozen doel.
Ontstaansredenen
Complementaire munteenheden maken een opmerkelijke opmars. Dit heeft onder meer te maken met het volgende:
Globalisering: regio's of gemeenschappen in de financiële periferie die het ontwikkeltempo niet kunnen volgen, zoeken naar nieuwe economische ontwikkelingsstrategieën.
Het digitale tijdperk: hierdoor is de automatische verwerking van informatie zeer goedkoop. Sinds 2013 is de door STRO (Social Trade Organization) gebouwde Cyclos-software beschikbaar waar onder andere Qoin gebruik van maakt.
Recente innovaties: er zijn vele experimenten met complementaire munteenheden. De lessen die hierdoor zijn geleerd leiden tot krachtige nieuwe initiatieven.
Voorbeelden
LETS
LETS (van Local Exchange Trading System of Lokaal Economisch Transactie Systeem) zijn lokale, non-profitruilnetwerken waar goederen en diensten met elkaar geruild kunnen worden, zonder dat daar valuta voor nodig is. LETS-kringen hebben een ding gemeen: ze ruilen met een gesloten beurs. LETS wordt gezien als een op het mutualisme gebaseerd kredietsysteem.
LETS-kringen gebruiken lokale vormen van krediet, zodat er niet direct geruild hoeft te worden. Een lid van een LETS-kring kan bijvoorbeeld krediet verdienen als kinderoppas voor de ene persoon en het later weer uitgeven aan een timmerklus die door een andere persoon uit dezelfde LETS-kring wordt uitgevoerd. Het verdiende en uitgegeven krediet wordt centraal bijgehouden door de desbetreffende lokale LETS-kring en valt in te zien door alle leden van die LETS-kring. De leden stellen ook de hoogte van een krediet voor bepaalde goederen en diensten vast.
De term LETS werd in 1982 bedacht door Michael Linton, die werkte onder de bedrijfsnaam Landsman. Hij beheerde samen met zijn vrouw Shirley een tijd lang de Comox Valley LETSystems in Courtenay in de Canadese provincie Brits-Columbia.
LETS-kringen zijn in een groot aantal landen actief, waaronder Nederland en België. LETS-kringen gebruiken als naam voor hun kredieteenheid verschillende benamingen, zoals bijvoorbeeld noppes in Amsterdam, sterren in Utrecht, tuinen in Leeuwarden, handjes in Antwerpen, blussers in Mechelen, vlasbloemen in Kortrijk en locks in Camden Town (Londen).
Nederland
In Nederland zijn LETS-kringen in ongeveer honderd plaatsen. De bekendste is Noppes uit Amsterdam. Noppes startte in 1993 op initiatief van STRO in Utrecht, dat zich inzet voor een duurzame en eerlijke economie (met name in de Derde Wereld). De vereniging telt ongeveer vijfhonderd leden. De diensten en producten worden afgerekend in 'noppes'. De advertenties zijn online te bekijken en de noppes'betalingen' worden ook voor het overgrote deel digitaal verricht. De vereniging organiseert ook markten waar de leden hun goederen en diensten kunnen aanbieden. Het kantoor is gehuisvest op de Marius van Bouwdijk Bastiaansestraat op het voormalige Wilhelmina Gasthuisterrein. In het kantoor is een kleine expositieruimte voor beeldende kunst.
Andere LETS-kringen zijn het Sterrenstelsel in Utrecht, de Zonnetjes van LETS Nijmegen en de Keerkring in Groningen.
Vlaanderen
In Vlaanderen bestonden op 18 oktober 2009 (LETS-Vlaanderen dag in Brugge) negentien LETS-kringen, medio 2019 zijn er een zestigtal geregistreerd bij Lets Vlaanderen. Op de website van de dienstverlenende organisatie LETS-Vlaanderen vzw zijn de coördinaten van alle groepen te vinden. Net zoals bij de Time dollars zijn de eenheden waarin afgerekend wordt een equivalent van een tijdseenheid (20 handjes per uur in Antwerpen, 60 schelpkes per uur in Oostende...)
Social Trade Circuit Nederland
Lerend van het R&D-werk in Latijns-Amerika ontwikkelde STRO een nieuwe aanpak die veel dichter bij het gewone zakendoen staat. Daarbij wordt geld tijdelijk gelabeld, waarbij het vaker lokaal rondgaat en meer impact heeft op de lokale economie. Naast het labelen van bestaande geldstromen worden binnen deze netwerken contracyclische kredieten verstrekt, waarbij de kredietnemer en de leveranciers samenwerken. Deze aanpak wordt gerealiseerd in het Social Trade Circuit Nederland, waarin een aantal plaatselijke en landelijke gemeenschappen samenwerkt, met eigen munten die allemaal goed gedekt zijn. Voorbeelden van deze laatste initiatieven zijn United economy, (een netwerk van wat grotere, duurzame bedrijven), Broodhandel (netwerk voor leden van broodfondsen) en lokale netwerken in de Alkmaarse Culturijnen, het Arnhems Hert, de Bredase Parel, de Wageningse Eurijn, de Utrechtse Euro en de Zwolse PeperMunt.
Time dollars
Time dollars in de VS, VK en Japan werken grofweg hetzelfde als LETS, met dat verschil dat in LETSystemen afgerekend wordt in eenheden die in het algemeen dezelfde waarde hebben als de euro. Bij time dollars wordt afgerekend, zoals de naam al doet vermoeden, in tijd. Time dollars en time banks zijn vooral groot in de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en Japan, en worden daar gezien als instrument om de vergrijzing op te vangen.
Regiogeld
In de laatste jaren zijn in Duitsland een tiental regiogeld-initiatieven gestart. Regiogeld heeft als doel lokale winkels te steunen in hun bestaansstrijd tegen internationale winkelketens. Consumenten worden verleid om lokale waardebonnen te kopen die alleen bij lokale winkels kunnen worden besteed. Op de bonnen zit een liquiditeitsheffing, een soort belasting op het oppotten van de waardebonnen. De Chiemgauer is het bekendste en meest ontwikkelde initiatief, met meer dan vierhonderd aangesloten winkels en duizenden particulieren. Regiogeld is enkele keren in het Nederlandse nieuws geweest.
Barter
Een barter is een commercieel handelsnetwerk gericht op bedrijven. Sommige barters werken mondiaal, maar vele hebben nadrukkelijk een regionale focus. De oudste barter ter wereld is de WIR Wirtschaftsring in Zwitserland met ruim 80.000 mkb-leden en een omzet van ongeveer 2 miljard Zwitserse Frank. WIR is ontstaan in het interbellum als reactie op de wereldwijde crisis.
In Nederland zijn er drie barterorganisaties, namelijk Bartering, TradeXchange Nederland en Qoin (de laatste richt zich op het versterken van de regionale economie). In België zijn RES en TradeXchange Belgium goede voorbeelden, in Engeland Bartercard.
Moderne barters vormen een levendige bedrijfstak met mondiaal 750 spelers en een jaarlijks handelsverkeer met een geschatte waarde van € 200 miljard. Een selecte groep barters is lid van de wereldwijde brancheorganisatie IRTA, die haar leden controleert op integriteit en de naleving van bepaalde standaards. De deelnemers aan een aantal barters kunnen ook kopen bij deelnemers in andere netwerken via een internationaal clearinghouse.
C3-bedrijfsnetwerken
C3 is een monetair model dat de laatste jaren vooral in Zuid-Amerika door STRO wordt getest. In een C3 verrekenen de deelnemers hun onderlinge transacties in een interne gemeenschappelijke administratie, net als in een barter. Het verschil met barter is de dekking: die ontstaat binnen een C3 door het geld dat met aankopen het netwerk binnenkomt. Deze financiële reserve wordt onder andere ingezet voor renteloze investeringen binnen het netwerk.
Compras in het Braziliaanse landbouwgebied Rio Grande do Sul was de eerste C3. Deze C3 is in 2012 gesloten, er waren toen ruim vijfentwintighonderd deelnemers. Het Circuito Commercial di Credito Sardex is de Italiaanse partner van STRO
Zie ook
Vrijgeld
Weggeefwinkel
Alternatieve economie
Krediet
|
Regiogeld
In de laatste jaren zijn in Duitsland een tiental regiogeld-initiatieven gestart. Regiogeld heeft als doel lokale winkels te steunen in hun bestaansstrijd tegen internationale winkelketens. Consumenten worden verleid om lokale waardebonnen te kopen die alleen bij lokale winkels kunnen worden besteed. Op de bonnen zit een liquiditeitsheffing, een soort belasting op het oppotten van de waardebonnen. De Chiemgauer is het bekendste en meest ontwikkelde initiatief, met meer dan vierhonderd aangesloten winkels en duizenden particulieren. Regiogeld is enkele keren in het Nederlandse nieuws geweest.
| 4 |
winkel, detailhandel, retail
|
5,312 |
GameServer
|
705386
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Athlon%2064%20X2
|
Athlon 64 X2
|
De Athlon 64 X2 processor is de dualcoreprocessor van AMD die op 64-bits werkt. Net als voorgaande 64-bits modellen kan hij ook werken onder een 32-bits x86 besturingssysteem.
De vernieuwing is dat dit een Dual Core processor is. Dat betekent dat er twee processor cores (het rekengedeelte van de processor) in één gevoegd zijn. In theorie houdt dit een verdubbeling van de prestaties in, maar dat gaat niet helemaal op omdat er weer snelheid verloren gaat door de verbinding met het geheugen en andere onderdelen van het moederbord. Wel is duidelijk dat de snelheid verbeterd is ten opzichte van een normale 64-bits processor (single-core processor) van AMD.
De laagste Athlon 64 X2 processor is de 3600+. Het hoogste model is tot op heden de 6400+. Deze processoren zijn duidelijk een verbetering ten opzichte van de Athlon 64 (de normale 64-bits processor van AMD). De snelste processor van die lijn is namelijk de 6400+, met een respectievelijke 3,2GHz.
Vooral de multitasking is er op vooruit gegaan. Dat komt doordat de 2 cores meer data tegelijk kunnen verwerken. Het voordeel daarvan is goed te merken als je bijvoorbeeld een gamer bent en een game server draait en daarnaast ook nog mee doet in het spel.
AMD-processor
|
Vooral de multitasking is er op vooruit gegaan. Dat komt doordat de 2 cores meer data tegelijk kunnen verwerken. Het voordeel daarvan is goed te merken als je bijvoorbeeld een gamer bent en een game server draait en daarnaast ook nog mee doet in het spel.
| 1 |
game server, multiplayer server, spelserver
|
7,119 |
HinduTemple
|
1076467
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hindoe%C3%AFstische%20tempel
|
Hindoeïstische tempel
|
Een hindoeïstische tempel (Sanskriet: mandira) is een plaats van aanbidding binnen de hindoeïstische religie, waarbij een ontmoeting kan plaatsvinden tussen goden en mensen. De tempel is gereserveerd voor het faciliteren van religieuze bijeenkomsten en het uitvoeren van spirituele activiteiten.
Een hindoeïstische tempel kan een afzonderlijk bouwwerk of een deel van een gebouw zijn. Een kenmerk die in de meeste tempels terug te zien is, is de aanwezigheid van murti's van de hindoeïstische god waar de tempel aan is gewijd. Meestal is dat er één in het bijzonder, maar er zijn er ook die aan meer godheden zijn gewijd. Wel is er altijd een god die de hoofdrol speelt.
Ook in Europa zijn hindoeïstische tempels te vinden, zoals de Neasdentempel in Londen en de Sri-Kamadchi-Ampal-tempel in het Duitse Hamm. In 2011 werd het plan bekend in Den Haag het grootste hindoeïstische tempelcomplex van het Europese vasteland te bouwen.
Tirtha of bedevaart speelt sinds de Mahabharata een belangrijke rol, maar het duurde geruime tijd voordat dit zijn weg vond in de dharmashastra. Tempels met murti's (beelden van godheden) ontstonden pas relatief laat in het brahmanisme, vanaf het begin van de christelijke jaartelling, en brahmanen die hun diensten aanbieden in tempels staan dan ook in laag aanzien. De pancharatrins werden mede daardoor zelfs niet als brahmanen beschouwd. Waarschijnlijk hebben tempels en moerti's dan ook een niet-brahmaanse oorsprong.
Indeling
De voorschriften voor de indeling van een hindoeïstische tempel staan in de Vaastu Shastra. De ruimtelijke ordening van traditionele Hindoeïstische tempels reflecteert de Hindoeïstische interpretatie van het universum.
De allerheiligste ruimte is het garbha griha, hier staat een beeld van de betreffende God. Het is te vergelijken met de cella uit de Griekse en Romeinse tempelbouw. In tempels die aan Shiva gewijd zijn, staan hier gewoonlijk een of meerdere lingams. Boven de garbha griha staat een toren. Voor de garbha griha ligt een toegangshal, de mandapa. Dit is meestal de grootste ruimte van de tempel.
Voor de tempel is vaak een monumentale toegangspoort geplaatst. Veel tempelcomplexen zijn ommuurd. Soms is voor de vahana (het rijdier) van de godheid een aparte tempel ingericht.
Bouwstijlen
De Indiase tempelbouw is op te delen in twee groepen en herkenbaar aan de vorm van de torens:
De nagara-stijl die in het noorden van India gebruikelijk is, is herkenbaar doordat de torens granaatvormig zijn. Boven op de toren is meestal een geribbelde tulband te zien. De hoogste toren bevindt zich boven het heiligste gedeelte, het garbha griha.
Dravidische stijl werd in het zuiden toegepast. In tegenstelling tot de Nagarastijl beslaan tempels in de Dravidische stijl vaak een groot oppervlak. De centrale tempel is omringd door een binnenplaats, waaromheen een buitenmuur gebouwd is. Boven een of meerdere toegangspoorten in de tempelmuur worden zogenaamde gopurams gebouwd, torens die het hoogste punt van het tempelcomplex zijn. Grote tempelcomplexen hebben vaak meerdere gopurams. Een gopuram wordt stapsgewijs smaller naar boven toe. De torens zijn uitbundig versierd met sculpturen, die taferelen uit de hindoeïstische mythologie uitbeelden. Het bovenste dak is zadelvormig en heet de stupis. Oorspronkelijk waren de gopurams slechts poorten, maar vanaf de 12e eeuw werden de torens steeds hoger en weelderiger versierd. De Sri Ranganathaswamy-tempel in Srirangam heeft de grootste gopuram ter wereld.
In Zuidoost-Azië zijn ook oude hindoeïstische tempels te vinden. De bouwstijl die in deze gebieden wordt gehanteerd is soms afgeleid van de Indiase stijlen.
Zie ook
Balinese tempel
Referenties
Architectuur
|
Een hindoeïstische tempel (Sanskriet: mandira) is een plaats van aanbidding binnen de hindoeïstische religie, waarbij een ontmoeting kan plaatsvinden tussen goden en mensen. De tempel is gereserveerd voor het faciliteren van religieuze bijeenkomsten en het uitvoeren van spirituele activiteiten.
| 1 |
hindoetempel, mandir, hindoeïstisch gebedshuis
|
226 |
GenderType
|
5798660
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gen%20V
|
Gen V
|
Gen V is een Amerikaanse televisieserie over superhelden. De serie is ontwikkeld door Craig Rosberg, Evan Goldberg en Eric Kripke en speelt zich af in de wereld van The Boys. Kripke ontwikkelde beide series op basis van een stripreeks, eveneens bekend als The Boys.
De serie focust zich in tegenstelling tot The Boys op een groep jonge 'supes', mensen met superkrachten, en volgt hen binnen de fictionele Godolkin University School of Crimefighting waar zij opgeleid worden tot superheld of influencer en beroemdheid. De superheldenopleiding houdt er een scorelijst op na. De nummer één van de lijst heeft de meeste kans bij het beste superheldenteam te komen, bekend als The Seven. Al snel blijkt deze universiteit in een plot verwikkeld te zijn samen met een kapitalistisch megacorporation genaamd Vought International.
De serie ging op 29 september 2023 in première bij Amazon Prime met drie afleveringen. Daarna volgde een wekelijkse aflevering. Een tweede seizoen werd in oktober 2023 reeds aangekondigd.
Acteurs
Hoofdrollen
Jaz Sinclair als Marie Moreau, een supe met het vermogen bloed telekinetisch te bewegen. Tijdens haar eerste menstruatie beginnen haar krachten te werken en doodt zij per ongeluk haar beide ouders.
Jaeda LeBlanc als een jonge Marie.
Chance Perdomo als Andre Anderson, een student die binnen de top tien van de scorelijst valt en metalen kan manipuleren. Hij is Luke's beste vriend.
Lizze Broadway als Emma Meyer/Little Cricket, een Supe die haar groter of kleiner kan worden door te (over)eten of over te geven. Ze is Marie's kamergenoot.
Maddie Phillips als Cate Dunlap, een supe die door aanraking mensen kan dwingen haar wil uit te voeren en Luke's vriendin.
Violet Marino als een jonge Cate.
London Thor en Derek Luh als Jordan Li, een student die binnen de top tien van de scorelijst valt en van geslacht kan veranderen. Jordans vrouwelijke vorm (Thor) is behendig en kan energiestoten afvuren en diens mannelijke vorm (Luh) is bijna onschendbaar.
Asa Germann als Sam Riordan, een supersterke supe en Luke's broer.
Cameron Nicoll als een jonge Sam.
Shelley Conn als Indira Shetty, de decaan van de superheldenopleiding. Ze is psycholoog met een specialisatie in de psychologie van supes en heeft zelf geen krachten.
Bijrollen
Patrick Schwarzenegger als Luke Riordan/Golden Boy, de nummer één van de ranglijst, Sams oudere broer, Andre's beste vriend en Cate's vriend en kan zichzelf doen ontbranden.
Maia Jae Bastidas als Justine Garcia, een supe en influencer die onderwijs volgt op de Crimson Countess School of Performing Arts.
Sean Patrick Thomas als Polarity, Andre's vader en een beroemde superheld die achter de schermen actief is bij de Godolkin University
Alexander Calvert als Rufus, een supe die bekend staat als helderziende.
Marco Pigossi als Dr. Edison Cardosa, als arts werkzaam bij The Woods
Het verhaal
Marie komt er op traumatische wijze achter dat zij superkrachten bezit. Aangezien haar ouders bij deze ontdekking beiden sterven, wordt zij opgenomen in een tehuis, waar zij snel uit zal moeten verdwijnen omdat zij reeds 18 is. Ze blijkt aangenomen te zijn op Godolkin. Haar docent waarschuwt haar dit niet te verpesten, omdat Godolkin haar beste kans is om niet in een instituut voor supes te belanden.
Al snel blijkt op Godolin ook niet alles te zijn wat het lijkt, wanneer Marie uitgaat met Jordan, Luke, Andre en Cate. Andre verwondt per ongeluk een meisje met zijn krachten en laat haar achter om dood te bloeden. Marie redt haar, maar krijgt te horen dat zij van school gestuurd zal worden om ervoor te zorgen dat de andere vier niet in de problemen komen. Voordat professor Brink dit echter kan bewaarheden wordt hij vermoord door Luke, die direct daarna zelfmoord pleegt, maar niet voordat hij Andre de aanwijzing geeft, dat zijn 'vader het heeft'.
Na enige tijd beseft Andre dat Luke informatie in het standbeeld van zijn vader heeft verstopt. Hieruit blijkt dat onder Godolkin een faciliteit genaamd The Woods wordt gerund die door Jordan als 'Mengele kliniek' wordt omschreven en waar geëxperimenteerd wordt op supes. Luke's broer blijkt hier ook vast te worden gehouden.
Andre vraagt Emma om hulp en zij besluit om hem te helpen de kliniek in klein formaat binnen te dringen. Ze ontmoet Sam en krijgt een band met hem. Als snel wordt echter ontdekt dat zij in The Woods is en moeten Sam en zij vluchten.
Nadat Emma en Sam in veiligheid zijn, besluit Sam dat hij dr. Cardosa moet vermoorden om Emma's veiligheid te garanderen. Sams muppet-achtige waanbeelden sporen hem hier verder toe aan.
Emma vraagt Marie en haar vrienden haar te helpen om Sam tegen te houden. Ze redden dr. Cardosa, maar verliezen plotseling hun geheugen. In eerste instantie verdenken ze Rufus, die dergelijke krachten al eerder inzette tegen Marie en een motief heeft nadat Marie zijn penis deed exploderen toen hij haar probeerde te verkrachten. Het blijkt echter dat Cate gemanipuleerd werd en haar vrienden gehersenspoeld heeft.
Nadat Cate iedereen de herinneringen teruggeeft, valt ze bewusteloos neer en stappen de anderen een net verschenen deur naar haar bewustzijn binnen. Vervolgens volgt een race tegen de klok om haar bewustzijn uit te komen voor haar hersenen de druk niet meer aan kunnen. Nadat verschillende traumatische ervaringen van Cate, Jordan en Marie aan de orde zijn geweest, weten ze een weg naar buiten te vinden.
Intussen blijkt in The Woods dat dr. Cardosa een virus ontwikkelt dat relatief gemakkelijk supes kan doden. Shetty vraagt hem het virus verder te ontwikkelen en ervoor te zorgen dat het besmettelijk wordt.
Ontvangst
In zowel Engelse als Nederlandse recensies wordt steeds gewezen op het extreme geweld en de zeer zwarte humor in de serie. Over het algemeen wordt de zwarte humor door de kijkers gewaardeerd en wordt het geweld niet als hinderlijk voor het kijkgenot ervaren.
Daarnaast wordt de focus op de problemen en situatie van Generatie Z gewaardeerd. Zaken zoals automutilatie, boulimia en genderqueerheid komen allen aan bod omdat zij verbonden zijn aan de superkrachten van respectievelijk Marie, Emma en Jordan. Specifiek de 'moeiteloze queerheid' in de wijze waarop Jordans gender en diens relatie met Marie worden verkend, kunnen op waardering rekenen.
Televisieserie gebaseerd op DC Comics
Programma van Prime Video
Superheldenserie
Televisieserie
Comedy
|
Daarnaast wordt de focus op de problemen en situatie van Generatie Z gewaardeerd. Zaken zoals automutilatie, boulimia en genderqueerheid komen allen aan bod omdat zij verbonden zijn aan de superkrachten van respectievelijk Marie, Emma en Jordan. Specifiek de 'moeiteloze queerheid' in de wijze waarop Jordans gender en diens relatie met Marie worden verkend, kunnen op waardering rekenen.
| 2 |
gender, geslachtsidentiteit, geslachtstype
|
1,510 |
OfficeEquipmentStore
|
1892550
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Stumpel
|
Stumpel
|
Stumpel is een Nederlands bedrijf gevestigd in Zwaag, gemeente Hoorn. Naast boek- en kantoorboekhandel is Stumpel grootleverancier van kantoorbenodigdheden. De firma is sinds 2005 hofleverancier.
De familie Stumpel begon in 1880 een boekhandel met drukkerij in Hoorn, beide van katholieke signatuur. In de loop der jaren groeiden beide takken van het bedrijf gestaag. In 1936 kwam de drukkerij met de krant die werd uitgegeven, het Dagblad voor West-Friesland, los te staan van het winkelbedrijf. De boek- en kantoorboekhandel vormde vervolgens de basis voor de huidige groep van winkels in Noord-Holland.
Vestigingen van Stumpel zijn er anno 2010 in Zwaag, Hoorn (twee), Heerhugowaard (twee), Enkhuizen, Heemskerk, Krommenie, Wieringerwerf, Medemblik, Leeuwarden en Almere. In de hoofdvestiging te Zwaag is tevens een showroom voor kantoormachines en meubilair aanwezig.
Externe link
Officiële website
Nederlands bedrijf
Hofleverancier
Economie in Hoorn
|
Stumpel is een Nederlands bedrijf gevestigd in Zwaag, gemeente Hoorn. Naast boek- en kantoorboekhandel is Stumpel grootleverancier van kantoorbenodigdheden. De firma is sinds 2005 hofleverancier.
| 1 |
kantoorartikelenwinkel, kantoorbenodigdheden, kantooruitrusting
|
11,969 |
CreativeWorkSeason
|
1622308
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mobile%20Suit%20Gundam%200083%3A%20Stardust%20Memory
|
Mobile Suit Gundam 0083: Stardust Memory
|
is een 13 afleveringen tellende OVA-serie uit de Gundam-franchise. Het eerst volume met twee afleveringen werd uitgebracht op 23 mei 1991. Daarna volgden om de een of twee maanden nieuwe uitgaven met telkens een aflevering.
De OVA werd geregisseerd door Mitsuko Kase (afleveringen 1–7) en Takashi Imanishi (afleveringen 8–13). De personages werden ontworpen door Toshihiro Kawamoto.
Verhaal
Het is het jaar UC 0083. De Zeon-inlichtingendienst heeft een prototype Gundam gevonden die ontworpen is voor nucleaire aanvallen. Deze Gundam is gemaakt door Anaheim Electronics. Een voormalige Zeon ace en een kleine groep soldaten worden naar de aarde gestuurd om deze Gundam te bemachtigen als onderdeel van Operation Stardust.
De Zeonsoldaten slagen in hun opdracth, waarna de Aardse federatie de mobile suit carrier Albion inzet om de gestolen Gundam terug te halen. De Zeon gebruiken de gestolen Gundam ondertussen om een aanval uit te voeren op het ruimtefort Solomon, en zo de federatie een grote slag toe te brengen. Terwijl de federatie hersteld van deze aanval, verovert Zeon de ruimtekolonie Side 7. Aanvankelijk lijkt het of ze deze met de maan willen laten botsen, maar dan stevent de kolonie opeens op de aarde af en wordt het ware doel van Operation Stardust duidelijk.
De Federatie stelt de Titans samen, een eliteteam dat moet jagen op de Zeon. Zij ontwikkelen zich uiteindelijk tot de primaire antagonisten van de serie Mobile Suit Zeta Gundam.
Afleveringen
(Stardust Rising)
(War is Not Over, Yet)
(Irregulars in Albion)
(The Lost Troopers)
(Sieg Zeon!)
(Mind of the Moon)
(Burning Heart)
(Conspiracy of Silence)
(Nightmare of Solomon)
(The Hot Area)
(La Vie En Rose)
(Assault Waves)
(Men of Destiny)
Compilatiefilm
In 1992 werden alle 13 afleveringen van de serie samengevoegd tot een compilatiefilm getiteld Mobile Suit Gundam 0083: The Last Blitz of Zeon.
Deze film is in tegenstelling tot de serie zelf niet in de Verenigde Staten uitgebracht, maar wel in Frankrijk, de Benelux, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk.
Radioserie
Gundam 0083''' kreeg ook een spin-off in de vorm van twee radioseries. Deze werden op cd uitgebracht. Beide series zijn geregisseerd door Takashi, met dialoog door Asahide Ōkuma.
Runga Offing gaat over de gebeurtenissen tussen afleveringen 7 en 8, wanneer de Albion het gevecht aangaat met een Chivvay-klasse Zeon-oorlogsschip. De serie introduceerd een nieuw personage: Aristide Hughes.
Mayfly verteld meer over de achtergrond van het personage Cima.
Beide verhalen zijn ook verwerkt in het PlayStation 2-spel Mobile Suit Gundam: Encounters in Space.
Boek- en striversie
Het verhaal van 0083'' werd door Hiroshi Yamaguchi verwekt tot een boekversie. Deze boeken werden gepubliceerd door Kadokawa Shoten, en bevatten illustraties door Toshihiro Kawamoto, Hirotoshi Sano en Hajime Katoki.
Viz Communications bracht van 1994 tot 1995 ook strips gebaseerd op alle afleveringen uit. In plaats van een manga, bestonden deze strips uit screenshots van de afleveringen voorzien van tekstballonnen en –panelen.
Externe link
Mobile Suit Gundam 0083: Stardust Memory op Anime News Network.
Gundam
Original Video Animation
|
Radioserie
Gundam 0083''' kreeg ook een spin-off in de vorm van twee radioseries. Deze werden op cd uitgebracht. Beide series zijn geregisseerd door Takashi, met dialoog door Asahide Ōkuma.
Runga Offing gaat over de gebeurtenissen tussen afleveringen 7 en 8, wanneer de Albion het gevecht aangaat met een Chivvay-klasse Zeon-oorlogsschip. De serie introduceerd een nieuw personage: Aristide Hughes.
Mayfly verteld meer over de achtergrond van het personage Cima.
| 2 |
tv-seizoen, radioserie, videogame-seizoen
|
7,927 |
QAPage
|
157736
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kennisbank
|
Kennisbank
|
Een kennisbank is een gespecialiseerde databank voor de opslag en het beheer van 'kennis'. Een kennisbank is de basis voor een collectie van kennis. Normaliter bestaat een kennisbank uit specifieke kennis met betrekking tot een organisatie bijvoorbeeld:
artikel
troubleshooting
white papers
gebruikershandleiding
Voor structuur en zoekmogelijkheden is classificatie van de data in een kennisbank onontbeerlijk.
Zie ook
Wikidata
Kunstmatige intelligentie
|
Een kennisbank is een gespecialiseerde databank voor de opslag en het beheer van 'kennis'. Een kennisbank is de basis voor een collectie van kennis. Normaliter bestaat een kennisbank uit specifieke kennis met betrekking tot een organisatie bijvoorbeeld:
artikel
troubleshooting
white papers
gebruikershandleiding
| 3 |
FAQ-pagina, vraag-en-antwoordpagina, kennisbank
|
517 |
TaxiStand
|
624103
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Station%20Oisterwijk
|
Station Oisterwijk
|
Station Oisterwijk is een spoorwegstation in de Nederlandse stad Oisterwijk in de provincie Noord-Brabant. Het station is een Waterstaatstation van de vierde klasse en is een van de vijftien stations die ooit in deze klasse is gebouwd.
Gebouw
Het stationsgebouw werd gebouwd in 1863 en is van het standaardtype SS 4e klasse. Het station is ontworpen door de ingenieur Karel Hendrik van Brederode. Het station bestaat uit 2 sporen, 1 langsperron, en een eilandperron. De twee perrons zijn in bajonetligging.
Op het station zijn zowel een onbewaakte fietsenstalling, fietskluizen als een parkeerplaats aanwezig. Ook is er een bushalte en een taxistandplaats.
Ligging
Het station ligt ongeveer 6 kilometer oostelijk van Tilburg en direct aan de noordzijde van het centrum van Oisterwijk.
Treinverbindingen
De volgende treinserie halteert in de dienstregeling 2023 te Oisterwijk:
In de avond rijden sommige sprinters richting Weert niet verder dan Eindhoven Centraal.
Busverbindingen
De volgende buslijnen van Arriva stoppen op station Oisterwijk:
Oisterwijk
Bouwwerk in Oisterwijk
Bouwwerk van Karel van Brederode
|
Op het station zijn zowel een onbewaakte fietsenstalling, fietskluizen als een parkeerplaats aanwezig. Ook is er een bushalte en een taxistandplaats.
| 1 |
taxistandplaats, taxihalte, taxiplaats
|
3,320 |
Service
|
1413949
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zodiak%20Commune
|
Zodiak Commune
|
Zodiak Commune is een non-profit-undergroundpartyorganisatie die in 1993 is opgericht in Eindhoven. De Zodiak Commune was mede verantwoordelijk voor een tweede acid-housegolf in Nederland. In 1998 richtte Zodiak Commune een platenlabel op.
Talloze legale en illegale parties van ZC in en rond Eindhoven (onder andere in kraakpand De Pillenfabriek en de Effenaar), Amsterdam (Graansilo), Nijmegen (Doornroosje, Kolpinghuis), Utrecht en andere steden in Nederland, België en Duitsland brachten mede een tweede acid-technogolf op gang. Zodiak Commune organiseert jaarlijks het Koningsdag Festival op Strijp-S in Eindhoven, met enkele podia buiten en enkele podia binnen in het Klokgebouw, waar duizenden bezoekers op afkomen. Jaarlijks viert de Zodiak Commune haar verjaardag met een groot feest en het organiseert ook met Oud op Nieuw én in de zomer een feest in het Temporary Art Center in Eindhoven.
Veel dj's, vj's, liveartiesten en kunstenaars sloten zich aan bij de Zodiak Commune en hebben het als opstap kunnen gebruiken naar een verdere carrière. Technoliveact Solid Decay heeft geruime tijd deel uitgemaakt van de Zodiak Commune. Dj's als Zodiak, Lamot, D=p+cer, Rick Angel en Saint zijn nog steeds zeer actief binnen en buiten deze organisatie.
Discografie
ZC 001: Acid Basztard - [Kompressor] EP (12") 1998
ZC 002: Parallax - Sinister Projects EP (12", 33 ⅓ RPM) 1998
ZC 003: Acid Basztard - Maxim Rotor EP (12") 1999
ZC 004: E144 - Ungestillt EP (12") 1999
ZC 005: Parallax - Occult Technology EP (12") 2000
ZC 006: Mig - Passing Io EP (10", ep, Transparant) 2004
ZC 007: Arkanoid & Eliminator - Sour Symphonies EP (12", ep) 2006
ZC 008: Limited I; A. BIAM - Domantic / B. Manuel Fuentes - Hunt / Still Have A Dream (12") 2011
And many more (see bandcamp link)
Externe link
https://zodiakcommunerecords.bandcamp.com/
https://soundcloud.com/zodiakcommunerecords
https://www.facebook.com/zodiakcommunerecords
Website van Zodiak Commune
Evenement in Eindhoven
Dancefestival
|
Zodiak Commune is een non-profit-undergroundpartyorganisatie die in 1993 is opgericht in Eindhoven. De Zodiak Commune was mede verantwoordelijk voor een tweede acid-housegolf in Nederland. In 1998 richtte Zodiak Commune een platenlabel op.
| 1 |
dienstverlening, service, organisatie
|
7,923 |
PublicSwimmingPool
|
858948
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Openluchtbad%20%28Zwolle%29
|
Openluchtbad (Zwolle)
|
Het Openluchtbad, ook bekend als Vereniging Openluchtbad Zwolle, is een openluchtzwembad in de wijk de Wipstrik in de Nederlandse stad Zwolle. Het bad werd ontworpen door de architect J.G. Wiebenga en werd op 9 juni 1933 officieel in gebruik genomen.
Geschiedenis
In augustus 1991 werd door de gemeente Zwolle besloten dat het bad gesloopt zou worden. Redenen hiervoor waren de hoge exploitatiekosten en het nieuw geopende Hanzebad. De voorgenomen sloop leidde tot onvrede onder veel Zwollenaren. Om de sloop tegen te houden werd het zwembad dan ook bezet. De bezetters verlieten het zwembad pas in november na een bezetting van 77 dagen, toen de acute sloopdreiging uit de lucht was. De uiteindelijke redding voor de lange termijn kwam toen het zwembad in 1994 door de toenmalige Rijksdienst voor de Monumentenzorg (in 2006 opgegaan in de RACM) werd aangewezen als rijksmonument. In 2023 werd bij de seizoensopening een monument onthuld ter herinnering aan de protesten die leidden tot het behoud van het bad.
Beschrijving
Het Openluchtbad telt zes baden. Twee 50 meter baden, twee ondiepere 30 meter baden en twee uit de kluiten gewassen peuterbaden. De tweedeling van het bad stamt nog uit de tijd van seksescheiding van mannen en vrouwen. De Vanaf de kassa bekeken was de rechterkant voor de heren en de linkerkant voor de dames. Aan de rechterkant van het bad staan twee 1 meter duikplanken, één 3 meter duikplank en één 5 meter duikplank. De laatste is vanwege de veiligheid niet meer toegankelijk voor publiek. Naast de duikplanken is er nog een 3 meter glijbaan tussen de duikplanken in en een kleinere glijbaan in zowel het 30 meter bad als het peuterbad aan de rechterzijde.
Beheer
Om het zwembad zowel open als betaalbaar te houden is er een systeem opgezet waarbij ieder hoofdlid van het zwembad elk seizoen een bepaald aantal uren vrijwilligerswerk verricht. Het vrijwilligerswerk bestaat bijvoorbeeld uit administratief werk, de kassa bezetten, toezicht houden, schoonmaken of controleur van de waterkwaliteit.
Externe links
Website Vereniging Openluchtbad Zwolle
Referenties
Zwolle, Mijn stad, nr 13. No-Pe, Uitgeverij Waanders b.v., Zwolle,
Zwembad in Nederland
Rijksmonument in Zwolle
Sportaccommodatie in Zwolle
Bouwwerk van Jan Gerko Wiebenga
|
Geschiedenis
In augustus 1991 werd door de gemeente Zwolle besloten dat het bad gesloopt zou worden. Redenen hiervoor waren de hoge exploitatiekosten en het nieuw geopende Hanzebad. De voorgenomen sloop leidde tot onvrede onder veel Zwollenaren. Om de sloop tegen te houden werd het zwembad dan ook bezet. De bezetters verlieten het zwembad pas in november na een bezetting van 77 dagen, toen de acute sloopdreiging uit de lucht was. De uiteindelijke redding voor de lange termijn kwam toen het zwembad in 1994 door de toenmalige Rijksdienst voor de Monumentenzorg (in 2006 opgegaan in de RACM) werd aangewezen als rijksmonument. In 2023 werd bij de seizoensopening een monument onthuld ter herinnering aan de protesten die leidden tot het behoud van het bad.
| 3 |
zwembad, openbaar zwembad, publieke zwemlocatie
|
259 |
HowToTip
|
5332612
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Landschapsbeheer%20Flevoland
|
Landschapsbeheer Flevoland
|
Stichting Landschapsbeheer Flevoland is de organisatie voor landschapsbeheer, natuurbehoud en cultuurhistorie in de Nederlandse provincie Flevoland opgericht in 1999. Het is een van de 12 provinciale organisaties die samenwerken binnen Landschapsbeheer Nederland, die onderdeel vormt van overkoepelende stichting LandschappenNL waartoe ook de Provinciale Landschappen behoren.
Activiteiten
De stichting richt zich op het behoud en onderhoud van het landschap in Flevoland, binnen en buiten de stedelijke gebieden. Ze heeft geen eigen terreinen in bezit en werkt voor en samen met eigenaren en andere beheerders zoals boeren en gemeenten. Ze kan daarbij rekenen op de medewerking van enkele honderden vrijwilligers.
De stichting organiseerde en organiseert uiteenlopende activiteiten op het gebied van:
Biodiversiteit: het vergroten van kennis van dier- en planten soorten, door het organiseren van cursussen zoals weidevogelbescherming en excursies.
Landschapzorg : het verzorgen van van instructies voor landschapsonderhoud, zoals maaien met de zeis en het snoeien van fruitbomen
cultuurhistorie: bijvoorbeeld zijn er onder de naam 'Op de kuierlatten' wandelroutes over boerenerven en landbouwgronden uitgezet. Tijdens de route zijn tevens streekproducten te koop. De moderne cultuurhistorie krijgt aandacht onder het motto 'Bakens in de tijd'. Hierbij wordt stil gestaan bij cultuurhistorische objecten uit de inpolderingsperiode van de grote polders, of erna, zoals pioniersbarakken, aquaducten, dampalen, hevelhuisjes, alsmede wrakken van schepen vliegtuigen.
De stichting werkt samen met overheden, agrariërs, particulieren en bedrijven en andere organisaties.
Behalve het uitvoeren van praktische werkzaamheden zoals het onderhoud van bomen, richt de stichting zich op het beïnvloeden van overheidsbeleid en het samen met anderen ontwikkelen van projecten.
Externe link
Landschapsbeheer Flevoland
Flevoland
Geografie van Flevoland
|
De stichting organiseerde en organiseert uiteenlopende activiteiten op het gebied van:
Biodiversiteit: het vergroten van kennis van dier- en planten soorten, door het organiseren van cursussen zoals weidevogelbescherming en excursies.
Landschapzorg : het verzorgen van van instructies voor landschapsonderhoud, zoals maaien met de zeis en het snoeien van fruitbomen
cultuurhistorie: bijvoorbeeld zijn er onder de naam 'Op de kuierlatten' wandelroutes over boerenerven en landbouwgronden uitgezet. Tijdens de route zijn tevens streekproducten te koop. De moderne cultuurhistorie krijgt aandacht onder het motto 'Bakens in de tijd'. Hierbij wordt stil gestaan bij cultuurhistorische objecten uit de inpolderingsperiode van de grote polders, of erna, zoals pioniersbarakken, aquaducten, dampalen, hevelhuisjes, alsmede wrakken van schepen vliegtuigen.
| 1 |
tips, instructies, technieken
|
11,206 |
WebApplication
|
4069706
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Google%20Keep
|
Google Keep
|
Google Keep is een app ontwikkeld door Google Inc. waarmee notities gemaakt en bijgehouden kunnen worden. Het werd aangekondigd op 20 maart 2013 en is beschikbaar voor Android, iOS en als webapplicatie.
Google Keep is de opvolger en vervanger van Google Notebook. Notities kunnen ook worden gemaakt via een Android Wear-smartwatch.
Functionaliteiten
Er zijn in Google Keep 5 verschillende soorten notities:
Tekstnotities, dit zijn de standaardnotities en bestaan alleen uit tekst.
Lijsten, dit is een lijst met tekst en selectievakje om regels aan te vinken.
Audio-opnames, hiermee kan een stuk tekst ingesproken om getranscribeerd worden voor later. Deze functionaliteit werkt alleen onder de mobiele versies van Keep (die onder Android en IOS draaien).
Fotonotities, hiermee kan een foto worden gemaakt om later terug te kijken.
Tekennotities, om notities te tekenen.
Aan alle notities kan ook een herinnering toegevoegd worden. Er zijn twee verschillende soorten herinneringen: op tijdstip en op locatie. Daarnaast kan aan elke notitie ook nog een kleur gegeven worden. Naast het geven van kleuren aan notities als ordeningsmethode, kunnen er ook labels aan notities toegekend worden. Vervolgens kan binnen een verzameling notities in Keep zowel fulltext, op kleur als op label worden teruggezocht.
Androidversie
Google Keep kan worden geïnstalleerd op elk apparaat met Android versie 4.0 of hoger.
Varia
Het tijdschrift Time zette Google Keep in de lijst van 50 beste Androidapplicaties voor 2013.
Zie ook
Google Notebook
Externe links
Officiële website
Google Keep op Google Play
Google Keep op de Chrome Web Store
Freeware
Software voor Android
Software voor iOS
Notitiesoftware
|
Google Keep is een app ontwikkeld door Google Inc. waarmee notities gemaakt en bijgehouden kunnen worden. Het werd aangekondigd op 20 maart 2013 en is beschikbaar voor Android, iOS en als webapplicatie.
| 1 |
webapplicatie, online software, browserapplicatie
|
5,897 |
AppendAction
|
107212
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kieldrecht
|
Kieldrecht
|
Kieldrecht is een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van Beveren, het was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1977. Kieldrecht ligt in het noorden van de gemeente tegen de grens met Nederland. Het dorpscentrum vormt één aansluitend geheel met de dorpskern van het Nederlandse Nieuw-Namen (bij de gemeente Hulst).
Kieldrecht is een grote deelgemeente die zich uitstrekt over een oppervlakte van 1949 ha. Deze oppervlakte vertegenwoordigt 12,9 % van de gemeente Beveren. Kieldrecht telde op 1 januari 2008 3790 inwoners.
Geschiedenis
Sedert 1156 bevond zich de priorij en de kapel van Hulsterloo in het gebied. Deze kapel werd vernietigd tijdens de godsdiensttwisten. In 1238 was voor het eerst sprake van de naam Kieldrecht.
Het gebied had te lijden van overstromingen in 1333, 1366, 1376, 1377 en 1424.
Op 28 augustus 1626 was Kieldrecht het toneel van een schermutseling in de Tachtigjarige Oorlog. Een afdeling onder kolonel Philippe de Liévin, gouverneur van Heusden, heer van Famars had een inval per boot gedaan op 26 augustus. Twee dagen later stuitten zij op een afdeling ruiterij, voetvolk en zes kanonnen. Deze afdeling en het fort Kieldrecht openden het vuur, waarna Famars zich met zijn afdeling op Hulst terugtrok.
Voor deze schermutseling is in Brussel een rekenpenning geslagen met op de voorzijde een portret van Filips III en op de keerzijde symbolen van overwinning en de pier van Kieldrecht met vier gestrande schepen terwijl de anderen terug varen.
Gedurende de eindfase van de Tachtigjarige Oorlog werden herindijkingen uitgevoerd teneinde de gevolgen van de militaire inundaties teniet te doen. Zo ontstond de Sint-Annapolder in 1649, de Kieldrechtpolder in 1653, de Oud-Arenbergpolder in 1688, de Nieuw-Arenbergpolder in 1783, en de Prosperpolder in 1846.
Demografische ontwikkeling
Bronnen:NIS, Opm:1831 tot en met 1970=volkstellingen; 1976 = inwoneraantal op 31 december
Wapenschild
In lazuur (blauw) een aankomende (naar rechts) boot van zilver (wit) met gevallen zeilen, vergezeld door twee schilden in lazuur (blauw) beladen met een fleur-de-lis van goud en een K van zilver. Het schild is gedekt met een aanziende helm met een binnenwerk van keel, getralied in goud, beladen met twee toegewende vissen van zilver. Een wrong en een dekkleed van lazuur gevierd met zilver.
Bezienswaardigheden
De Sint-Michielskerk
Natuur
Kieldrecht ligt in het Scheldepoldergebied en behoort tot het Waasland. Belangrijke polders zijn de Oud-Arenbergpolder en de Nieuw-Arenbergpolder.
De Grote Geule is een waardevol erkend natuurgebied en is landschappelijk mooi gelegen bij de dorpskom van Kieldrecht. Het wordt beheerd door Natuurpunt Waasland Noord dat het in mei 2003 aankocht. Daarvoor was het in particulier bezit. Het werd dan ook nog maar recent, op 6 maart 2006, als natuurreservaat erkend.
Vanuit de Grote Geule meandert de Kieldrechtse Watergang naar meerdere kreken en plassen in het Saleghem Krekengebied. Deze groene corridor vormt voor de fauna een belangrijke verbinding tussen meerdere kleinere natuurgebieden. In Kieldrecht is een vogelopvangcentrum voor gewonde vogels.
Sport
Volleybalclub Asterix Kieldrecht speelt in de ereklasse bij de vrouwen en is een gerespecteerde waarde in het Europese volleybalwereldje. Het heeft de Europabeker, verschillende landstitels en ook meerdere keren de Beker van België op het palmares. De in 1969 opgerichte club fuseerde in de zomer van 2016 met Avo Melsele en draagt sindsdien de naam Asterix Avo Beveren.
De lokale voetbalclub KSK Kieldrecht was de eerste club in Oost-Vlaanderen die zijn competitiewedstrijden op kunstgras speelt, zij spelen in de reeks 2e provinciaal en spelen hun wedstrijden op zaterdagavond met kunstlicht.
In 2005 overleed een van de bekendste inwoners, de Nederlandse wielrenner Theo Middelkamp.
Gymno Kieldrecht: turnvereniging.
Trivia
Kieldrecht is ook bekend van het door Jan Frans Willems in 1848 opgetekende spotlied: 'Te Kieldrecht, te Kieldrecht, daar zijn de meisjes koene'.
Bekende Kieldrechtenaren
Veronique Belleter, voormalig kampioene wielrennen bij de vrouwen elite
Maarten Bosmans, acteur
Danni Heylen, actrice
Theo Middelkamp, voormalig wereldkampioen wielrennen
Norbert Van de Walle, tafeltennisser
Nabijgelegen kernen
Nieuw-Namen, Prosperpolder, Ouden Doel, Doel, Verrebroek, Meerdonk, De Klinge
Externe links
Algemene website van en over Kieldrecht
Plaats in Oost-Vlaanderen
|
Gedurende de eindfase van de Tachtigjarige Oorlog werden herindijkingen uitgevoerd teneinde de gevolgen van de militaire inundaties teniet te doen. Zo ontstond de Sint-Annapolder in 1649, de Kieldrechtpolder in 1653, de Oud-Arenbergpolder in 1688, de Nieuw-Arenbergpolder in 1783, en de Prosperpolder in 1846.
| 1 |
toevoegen, einde, verzameling
|
7,308 |
QuantitativeValueDistribution
|
540951
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bimodale%20verdeling
|
Bimodale verdeling
|
Een bimodale verdeling is een kansverdeling met twee modi, twee verschillende pieken. Dit betekent meestal dat er twee verschillende waarden zijn waar de metingen rond verdeeld zijn.
Een goed voorbeeld van een bimodale kansverdeling is de verdeling van de lengte van personen. De lengte van mannen vormt ongeveer een normale verdeling en evenzo de lengte van vrouwen. In de verdeling van de lengte van personen zijn deze beide verdelingen samengevoegd en ontstaat er een bimodale verdeling, waarvan de waarden gespreid liggen rond beide verwachtingswaarden. In dit voorbeeld duidt een bimodale verdeling erop, dat deze opgebouwd is uit twee verschillende unimodale verdelingen, elk met één opvallende piek. Dit is echter zeker niet altijd het geval.
Bimodale verdelingen zijn vaak gebruikte voorbeelden om aan te tonen hoe misleidend de interpretatie van begrippen zoals verwachting, mediaan en standaardafwijking kunnen zijn voor een willekeurige verdeling. Veel statistiek is ontwikkeld onder de aanname dat de verdeling een (unimodale) normale verdeling is. Er is ook een tak van de statistiek die deze aanname niet maakt, de niet-parametrische methodes, maar die methodes zijn vaak minder krachtig.
Meer dan twee modi
Het modaliteitsprobleem is niet beperkt tot twee maxima. Ook kansverdelingen met drie of meer maxima komen voor of kunnen bijvoorbeeld ontstaan wanneer er een ijklijn gebruikt moet worden die niet een simpele strakke rechte lijn is. Een goed voorbeeld daarvan treedt op in de ijklijn die gebruikt wordt in de kalibratie van de koolstof-14-datering. Deze is bij benadering een rechte lijn, maar er zitten wat anomalieën in (hobbels en bobbels) omdat de productie van de 14C-isotoop in de loop van de geschiedenis niet altijd even constant geweest is. Dit is waarschijnlijk voornamelijk het gevolg van een wisselende sterkte van de kosmische straling waaraan onze planeet heeft blootgestaan, het De Vries-effect.
Normaliteit
Niet alle gemeten (en geijkte) waarden volgen altijd automatisch een unimodale normale verdeling. Soms voldoen meetwaarden daar niet aan en dat betekent dan dat veel statistische modellen minder goed bruikbaar worden, omdat deze uitgaan van normaliteit. Gelukkig is het wel zo dat de centrale limietstelling van de statistiek ervoor zorgt dat een verzameling gemiddelden van waarden, ook als deze uit een bi- of trimodale verdeling komen, meer en meer een normale verdeling gaan volgen. Hoe meer er wordt gemiddeld, hoe meer de normale verdeling benaderd wordt. Bij het meten wordt meestal al vaak gemiddeld, bijvoorbeeld over alle moleculen in het monster of alle fotonen in de bundel licht of over alle metingen die we van hetzelfde monster nemen. Dit maakt dat veel metingen, maar lang niet alle, een min of meer normaal resultaat opleveren. Een histogram opbouwen vereist een tamelijk groot aantal meetwaarden. Dit is waarom er vaak een verstekaanname gemaakt wordt: zolang uit de data geen afwijking van normaliteit blijkt, neemt men in de wetenschap normaliteit aan. Als andere wetenschappers vermoeden dat die verstekaanname tot onjuiste conclusies leidt, is het aan hen het vaak vele werk te doen om die afwijking daadwerkelijk aan te tonen.
Kansverdeling
|
Bimodale verdelingen zijn vaak gebruikte voorbeelden om aan te tonen hoe misleidend de interpretatie van begrippen zoals verwachting, mediaan en standaardafwijking kunnen zijn voor een willekeurige verdeling. Veel statistiek is ontwikkeld onder de aanname dat de verdeling een (unimodale) normale verdeling is. Er is ook een tak van de statistiek die deze aanname niet maakt, de niet-parametrische methodes, maar die methodes zijn vaak minder krachtig.
| 1 |
statistische verdeling, percentielwaarde, mediaan
|
9,128 |
PaymentStatusType
|
67930
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/PayPal
|
PayPal
|
PayPal is een online betaaldienst, die bij zijn oprichting oorspronkelijk bedoeld was voor betalingen tussen personal digital assistants (pda's).
Gebruik
Het systeem fungeert als intermediair voor online en mobiele betalingen tussen personen onderling, online verkopers en webwinkels. Om te betalen is alleen een e-mailadres nodig. Betalingen kunnen gedaan worden vanaf een bankrekening, creditcard of van ontvangen geld op de PayPal-rekening. Er kan ook geld worden overgeschreven naar een eigen bankrekening. PayPal legt sinds 2021 een inactiviteitstoeslag op van maximaal 10 euro per jaar aan gebruikers die twaalf maanden niet ingelogd hebben en hun account niet gebruikt hebben. Deze kan vanaf 4 januari 2021 worden ingehouden op het saldo.
Ontwikkeling
Het bedrijf, dat zijn hoofdkantoor in San Jose heeft, werd in 1998 onder de naam Confinity opgericht door Peter Thiel, Luke Nosek en Max Levchin. In eerste instantie richtte het bedrijf zich op applicaties voor de Palm Pilot-pda. Het product PayPal werd in 1999 geïntroduceerd. In 2000 fuseerde Confinity met het door Elon Musk opgerichte bedrijf X.com. In oktober 2000 besloot Musk dat X.com zich volledig ging toeleggen op PayPal, andere activiteiten werden gestopt. In 2001 werd de naam X.com gewijzigd in PayPal.
De populaire veilingsite eBay kocht PayPal in oktober 2002 op, omdat ongeveer 50% van de eBay-gebruikers het al gebruikte. PayPal was daarmee veel populairder dan eBays eigen BillPoint. Sinds de introductie van de Nederlandstalige versie van PayPal in 2006, toonde de Nederlandse markt een forse stijging. Het aantal rekeninghouders in Nederland groeide van 1 miljoen in maart 2007 naar 2,7 miljoen in maart 2010. Het bedrijf won van 2009 tot 2013 al vijf maal op rij de Nationale Thuiswinkel Award voor de beste financiële dienst op het internet en in België de BeCommerce Award in 2010. In 2015 stootte eBay PayPal af en ging het als onafhankelijk bedrijf naar de NASDAQ effectenbeurs (ticker symbol: PYPL).
Betalen met PayPal is voor de betaler gratis, maar de ontvanger betaalt een aandeel als provisie, ter grootte van 3,4% van het overgeschreven bedrag + € 0,35. Grote afnemers kunnen in aanmerking komen voor een lager tarief. Informatie over de gebruikte betaalrekening of creditcard wordt niet aan de verkoper bekendgemaakt. De kosten kunnen tot 2% hoger zijn wanneer betalingen uit het buitenland worden geaccepteerd.
In mei 2018 nam PayPal het Zweedse bedrijf iZettle over voor US$ 2,2 miljard. IZettle levert kassasysteemapps en mobiele kaartlezers. Het bedrijf verwachtte zelf pas in 2020 de eerste winst te rapporteren. Dit was de grootste overname van PayPal tot dat moment. In november 2019 volgde de overname van het Amerikaanse besparingsplatform Honey Science Corporation, deze acquisitie kostte het bedrijf 4 miljard dollar. Honey is een snelgroeiend platform waarmee consumenten koopjes kunnen vinden bij het online winkelen.
In 2019 telde het bedrijf 90 miljoen rekeningen in 190 markten en 24 valuta. Bij 36% van de webshops in Nederland konden mensen met PayPal betalen.
Resultaten
Kopersbescherming
PayPal biedt bescherming aan de koper van producten die op eBay, Marktplaats of enige andere website met PayPal gekocht en betaald zijn, maar om de een of andere reden niet geleverd blijken. Indien een product is geleverd dat sterk afwijkt van de beschrijving (zoals namaakartikelen of beschadigde artikelen) kan de koper dat product terugsturen. De koper moet vervolgens een bewijs van verzending aan PayPal kunnen overleggen zodat de prijs van het product niet op hem verhaald kan worden.
Deze bescherming zorgt ervoor dat een verkoper zich moet indekken. Het belangrijkste voor de verkoper is om elk verkocht product betaald via PayPal, traceerbaar te verzenden. Deze werkwijze biedt een grote betalingsveiligheid. Toch zijn er soms pogingen tot oplichting:
Er zijn kopers die niet-traceerbaarheid van de verzending bij PayPal heel snel signaleren en van PayPal een terugbetaling eisen nog voor de bestelling aangekomen kan zijn.
Sommige kopers kopen online, gaan het goed in persoon ophalen en eisen vervolgens hun geld terug, omdat de goederen zogenaamd niet ontvangen zouden zijn.
Fraude
Veiligheid, betrouwbaarheid en discretie zijn noodzakelijk bij allerhande verrichtingen via het internet.
PayPal stelt de discretie van de persoonlijke gegevens en/of de financiële status veilig door:
eigen servers voor de opslag van gevoelige informatie;
onzichtbaar maken van de financiële informatie voor bijvoorbeeld webwinkels;
opgave van het persoonlijk e-mailadres bij elke verrichting;
gegevenscodering bij alle dataverkeer.
Externe risico's
Hoewel PayPal maatregelen tegen fraude neemt, bestaan er nog externe factoren waardoor hackers de persoonlijke gegevens kunnen misbruiken:
door middel van frauduleuze e-mails en nep-websites proberen hackers onder naam van een bekende legale organisatie allerhande persoonlijke gegevens te verkrijgen (phishing en spoofing);
via oude bankafschriften/persoonlijke documenten kunnen hackers de nodige gegevens achterhalen;
bij het doorgeven/noteren van persoonlijke gegevens in een niet-vertrouwde omgeving kunnen buitenstaanders misbruik maken van de genoemde informatie.
Innovatie
In 2009 werden de PayPal-webservices opengesteld voor externe ontwikkelaars, waardoor er ook mobiele applicaties voor persoonlijke betalingen gemaakt kunnen worden. De iPhone-app bevat onder meer de zogenaamde "Bump"-functionaliteit, waarmee de ene iPhone-bezitter geld kan overmaken aan een andere iPhone-bezitter door de apparaten tegen elkaar te "bumpen". Ook voor Android en BlackBerry OS ontwikkelde PayPal een applicatie. Ook werd er een Mobiele Shopgids-app uitgebracht, een soort gouden gids voor m-Commerce in Nederland.
Een doorontwikkeling vormen eerste mobiele websites en applicaties (iPhone en Android) met PayPal Mobiel. Zo kan de consument mobiele bioscoopkaartjes kopen in de app van Pathé, kan er mobiel betaald worden voor kleding, wijn, ansichtkaarten, schoenen, bloemen, maar ook condooms binnen de applicatie van Condoom Anoniem.
Amerikaanse bestuurders van PayPal hebben laten weten dat PayPal offlinediensten gaat aanbieden, zodat het bedrijf een betaalwijze voor in fysieke winkels kan leveren, een zogeheten Point of Sale (POS)-oplossing. Een stap hiertoe is een grootschalige pilot in Californië in samenwerking met het bedrijf Bling. Consumenten kunnen betalen in winkels en bedrijfskantines door hun mobiele telefoon langs een NFC-lezer bij de kassa te halen.
Kritiek op PayPal
Sinds 7 december 2010 ligt PayPal samen met VISA, Mastercard, Western Union en Bank of America onder vuur als financiële instellingen die overboekingen aan WikiLeaks blokkeren. Deze maatregel wordt door critici als willekeurig en onwettig gezien, maar het illegaal verklaren van Wikileaks door het United States Department of State maakt het onwettig om de service wel te verlenen.
Externe links
Officiële website
PayPal Investor relations
NASDAQ Koersinformatie PYPL
|
PayPal stelt de discretie van de persoonlijke gegevens en/of de financiële status veilig door:
eigen servers voor de opslag van gevoelige informatie;
onzichtbaar maken van de financiële informatie voor bijvoorbeeld webwinkels;
opgave van het persoonlijk e-mailadres bij elke verrichting;
gegevenscodering bij alle dataverkeer.
| 1 |
betalingscategorie, betalingsfasecode, financiële status
|
1,984 |
HowTo
|
661700
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Leidraad%20OEI
|
Leidraad OEI
|
De leidraad voor het opstellen van een Overzicht Effecten Infrastructuur (OEI) is een leidraad (beknopte handleiding) voor het evalueren van door de overheid voorgenomen infrastructuurprojecten (de aanleg van wegen, spoorlijnen ed.), waarin effecten staan beschreven en de methoden waarmee deze effecten kunnen worden bepaald. Het doel van de OEI is de mogelijkheid te bieden om de effecten van infrastructuurprojecten meer gestructureerd en meer transparant te kunnen presenteren, zodat besluitvorming rondom een infrastructuurproject kan worden verbeterd.
Samen met het ministerie van Economische Zaken heeft het ministerie van Verkeer en Waterstaat eind jaren negentig van de vorige eeuw het initiatief genomen tot het Onderzoeksprogramma Economische Effecten Infrastructuur (OEEI). Dit resulteerde begin 2000 in de OEI, die in april 2000 naar de Tweede Kamer werd gestuurd. De leidraad is sindsdien toegepast bij alle speciale rijksprojecten.
Evaluatie
Uit een evaluatie, begin 2002, bleek dat het opstellen van overzichten van effecten op basis van de maatschappelijke kosten-batenanalyse (MKBA) heeft bijgedragen aan een verdere transparantie en verzakelijking van de beleidsinformatie over infrastructuur.
Een aantal verbeterpunten zijn omgezet in de 'Actieagenda OEI'.
Eén verbeterpunt betreft het kwantitatief meenemen van effecten op natuur en milieu. OEI is namelijk niet alleen een overzicht van in geld uitgedrukte effecten: naast de kosten van aanleg en onderhoud, wordt ingegaan op de effecten van de infrastructuur op de bereikbaarheid, economie, de veiligheid, natuur en het milieu.
Alle voor besluitvorming relevante effecten moeten in een OEI aan de orde komen. Het streven is wel om effecten zo veel mogelijk in geld uit te drukken. Wanneer dit niet lukt wordt een kwantitatieve of kwalitatieve beschrijving opgenomen.
De OEI-Leidraad bestaat uit: een hoofdrapport (Deel I), Capita Selecta (Deel II) en achtergrondrapporten uit 2000; zeven aanvullingen uit 2004 voor de berekening van verschillende effecten, rol in het besluitvormingsproces en de wijze van presentatie; handleidingen en werkwijzers die het gebruik ondersteunen, zoals de OEI bij MIT-formats; OEI bij SNIP.
De OEI-Leidraad is qua methodologie breed toepasbaar, maar qua uitwerking op dit moment vooral toegesneden op investeringen op het gebied van de (transport-) infrastructuurprojecten en waterkeringen (OEI bij SNIP).
Zowel bij de ontwikkeling van de OEI leidraad als bij de toepassing ervan vindt kwaliteitsborging plaats door planbureaus en experts.
Literatuur
Eijgenraam, C.J.J., C.C. Koopmans, Tang, P.J.G., Verster, A.C.P., (2000). Evaluatie van infrastructuurprojecten; leidraad voor Kosten-batenanalyse, Deel I: Hoofdrapport Onderzoeksprogramma Economische Effecten Infrastructuur, Den Haag.
Ruijgrok, E.C.M, R. Brouwer, H. Verbruggen (2004). Waardering van natuur, water en bodem in Maat-schappelijke Kosten Baten Analyses, Een handreiking ter aanvulling op de OEI-leidraad, Ministeries van V&W, EZ en LNV, Den Haag.
Ecorys/DHV (2007). Werkwijzer OEI bij MIT-planstudies, hulpmiddel bij het invullen van de formats, 2007, Rotterdam.
Ministerie van Verkeer en Waterstaat (2005). OEI bij verkenningen voor natte infrastructuur : toesnijding voor SNIP-verkenningen bij waterkeren, Den Haag.
Externe links
http://www.cpb.nl/nl/model/kba.html
http://www.verkeerenwaterstaat.nl/onderwerpen/aanleg_onderhoud/overzicht_effecten_infrastructuur/index.aspx
Economische waarderingsmethode
|
De leidraad voor het opstellen van een Overzicht Effecten Infrastructuur (OEI) is een leidraad (beknopte handleiding) voor het evalueren van door de overheid voorgenomen infrastructuurprojecten (de aanleg van wegen, spoorlijnen ed.), waarin effecten staan beschreven en de methoden waarmee deze effecten kunnen worden bepaald. Het doel van de OEI is de mogelijkheid te bieden om de effecten van infrastructuurprojecten meer gestructureerd en meer transparant te kunnen presenteren, zodat besluitvorming rondom een infrastructuurproject kan worden verbeterd.
| 1 |
instructies, stappenplan, handleiding
|
8,133 |
AppendAction
|
508890
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Junkers%20Ju%20390
|
Junkers Ju 390
|
De Junkers Ju 390 was een afgeleide variant van de Junkers Ju 290 met een vergrote actieradius. Het toestel was bedoeld als zwaar transportvliegtuig, maritiem patrouillevliegtuig (MPA) en als bommenwerper. Het ontwerp werd geselecteerd voor het afgelaste Amerikabomber-project.
Twee prototypes werden gebouwd door het toevoegen van een extra paar vleugelsegmenten in de vleugel van de Ju 290 en het toevoegen van nieuwe secties in de romp van dat toestel (om deze langer te maken). Het resultaat van dit project vloog voor de eerste maal op 20 oktober 1943 en voldeed goed aan de gestelde eisen. Dit resulteerde in een order voor 26 van deze vliegtuigen, die werden aangeduid met Ju 390A-1. Geen enkel toestel was bij het afblazen van het project halverwege 1944 gebouwd. Samen met dit project stierf ook de productie van de Ju 290 een stille dood. De MPA en de bommenwerper zouden worden aangeduid als respectievelijk de Ju 390B en Ju 390C.
Externe links
Luftarchiv.de
Das Flugzeugarchiv (Duits)
Militair transportvliegtuig
Bommenwerper
Duits vliegtuig in de Tweede Wereldoorlog
Vliegtuig van Junkers
|
Twee prototypes werden gebouwd door het toevoegen van een extra paar vleugelsegmenten in de vleugel van de Ju 290 en het toevoegen van nieuwe secties in de romp van dat toestel (om deze langer te maken). Het resultaat van dit project vloog voor de eerste maal op 20 oktober 1943 en voldeed goed aan de gestelde eisen. Dit resulteerde in een order voor 26 van deze vliegtuigen, die werden aangeduid met Ju 390A-1. Geen enkel toestel was bij het afblazen van het project halverwege 1944 gebouwd. Samen met dit project stierf ook de productie van de Ju 290 een stille dood. De MPA en de bommenwerper zouden worden aangeduid als respectievelijk de Ju 390B en Ju 390C.
| 2 |
toevoegen, bijvoegen, aanvullen
|
11,352 |
Courthouse
|
1789881
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Siert%20Triezenberg
|
Siert Triezenberg
|
Siert Triezenberg (Zandeweer, 19 maart 1870 - Utrecht, 19 december 1931) was een Nederlandse burgemeester en jurist.
Leven en werk
Triezenberg was een zoon van Tonnis Triezenberg en Aafke Meinardi. Hij studeerde rechten en promoveerde in 1901 aan de Rijksuniversiteit Groningen. Na zijn afstuderen vestigde mr. Triezenberg zich als advocaat. Hij werd in 1906 benoemd tot burgemeester van de Groningse gemeente Ten Boer. Na zijn benoeming diende hij een verzoek in bij de koningin om zijn advocatenpraktijk te mogen blijven uitoefenen. De gemeenteraad van Ten Boer ondersteunde dit verzoek, omdat dit zou zorgen voor een langere binding van de burgemeester aan de gemeente en omdat er geen andere advocaat in Ten Boer werkzaam was. Maar na zeven jaar het burgemeestersambt van Ten Boer te hebben bekleed maakte hij de overstap naar de rechterlijke macht. Hij werd in 1913 substituut-griffier bij de Rechtbank Groningen, in 1914 rechter in Tiel en in 1919 president van de Rechtbank Zierikzee. In 1927 werd hij benoemd tot president van de Rechtbank Utrecht, waarbij hij al enige jaren de functie van vicepresident vervulde.
Triezenberg trouwde op 27 november 1907 in Ten Boer met jkvr. Louise Davida de Stürler de Frienisbe, dochter van de notaris Ludwig August Henri de Stürler de Frienisbe en Siebreg Veldman. Hij hertrouwde op 15 juni 1921 in Noordgouwe met de in Zwolle geboren Trijntje Johanna Maria Bisschop van Tuinen, dochter van Klaas Bisschop van Tuinen en Hermina Maria Arendts. Hij was ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw.
Burgemeester van Ten Boer
Nederlands advocaat
Rechter bij de Rechtbank Utrecht
|
Leven en werk
Triezenberg was een zoon van Tonnis Triezenberg en Aafke Meinardi. Hij studeerde rechten en promoveerde in 1901 aan de Rijksuniversiteit Groningen. Na zijn afstuderen vestigde mr. Triezenberg zich als advocaat. Hij werd in 1906 benoemd tot burgemeester van de Groningse gemeente Ten Boer. Na zijn benoeming diende hij een verzoek in bij de koningin om zijn advocatenpraktijk te mogen blijven uitoefenen. De gemeenteraad van Ten Boer ondersteunde dit verzoek, omdat dit zou zorgen voor een langere binding van de burgemeester aan de gemeente en omdat er geen andere advocaat in Ten Boer werkzaam was. Maar na zeven jaar het burgemeestersambt van Ten Boer te hebben bekleed maakte hij de overstap naar de rechterlijke macht. Hij werd in 1913 substituut-griffier bij de Rechtbank Groningen, in 1914 rechter in Tiel en in 1919 president van de Rechtbank Zierikzee. In 1927 werd hij benoemd tot president van de Rechtbank Utrecht, waarbij hij al enige jaren de functie van vicepresident vervulde.
| 3 |
gerechtsgebouw, rechtbank, hof
|
4,544 |
AchieveAction
|
2107309
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Je%20vecht%20nooit%20alleen
|
Je vecht nooit alleen
|
Je vecht nooit alleen was de Nederlandse inzending voor het Eurovisiesongfestival in 2011. Het nummer was voor het songfestival vertaald naar het Engels als Never alone. Het lied werd geschreven en uitgevoerd door 3JS.
Nationaal Songfestival
Tijdens een live tv-show op 30 januari 2011 hebben de 3JS het nummer laten horen. Deze uitzending werd gepresenteerd door Yolanthe Sneijder-Cabau. Via vakjury en televote werd het nummer gekozen uit 5 kandidaat-liedjes.
De vijf liedjes die gezongen werden tijdens de liveshow waren respectievelijk: 'Ga dan niet', 'De stroom', 'Toen ik je vergat', 'Weelderig Waardeloos' en 'Je vecht nooit alleen'. De vakjury vond van de andere liedjes dat ze qua kwaliteit minstens net zo goed waren als Je vecht nooit alleen, maar vond ze ongeschikt voor een songfestival.
De jury, bestaande uit Daniël Dekker, Annemieke Schollaardt, Hind Laroussi, René Froger en Eric van Tijn, en de televoters hadden allebei 'Je vecht nooit alleen' op de eerste plaats staan waarmee dat het nummer werd dat Nederland ging vertegenwoordigen in Düsseldorf.
Het nummer werd op single uitgebracht en bereikte op 12 februari 2011 de eerste plaats van de Nederlandse Single Top 100. In de Nederlandse Top 40 bereikte de single de 12e plaats.
Vertaling
Na het Nationaal Songfestival besloten de 3JS het nummer ook te vertalen naar het Engels. Uiteindelijk werd besloten om de vertaling, getiteld Never Alone, uit te voeren op het songfestival. Ook werden er enkele aanpassingen gedaan aan het arrangement van het nummer, waardoor het nummer iets sneller op gang kwam.
Ook de nieuwe versie van het nummer, nu getiteld Never alone, werd uitgebracht op single en wist vervolgens ook de eerste plaats te bereiken van de Single Top 100. In de Top 40 werden beide versies van het nummer gecombineerd tot één notering.
Eurovisiesongfestival in Düsseldorf
Op 2 mei 2011 vertrokken de 3JS per boot naar Düsseldorf, om zich voor te bereiden op het songfestival. Gedurende de voorbereiding kreeg de groep kritiek op hun podiumpresentatie, waarna zij besloten deze aan te passen.
Op 12 mei 2011 werd het nummer opgevoerd in de tweede halve finale voor de finale van 14 mei. Het nummer werd niet uitgekozen om deel te nemen aan deze finale. Direct na afloop stelde Jan Dulles dat Nederland niet meer moest meedoen aan het Songfestival. Jaap de Witte omschreef de uitslag als demotiverend voor zichzelf respecterende muzikanten, omdat hij het gevoel kreeg dat het niet om de muziek ging, maar om het "circus" eromheen. Aan het einde van de finale werd er bekendgemaakt dat Nederland op de allerlaatste plaats stond, net onder Cyprus. In totaal had het nummer 13 punten gekregen, waarvan 8 punten van België en 5 van Bulgarije.
Hitnoteringen
Nederlandse Top 40
Nederlandse Single Top 100
Single uit 2011
Nummer van 3JS
Lied op het Eurovisiesongfestival 2011
Nederlands lied op het Eurovisiesongfestival
|
Ook de nieuwe versie van het nummer, nu getiteld Never alone, werd uitgebracht op single en wist vervolgens ook de eerste plaats te bereiken van de Single Top 100. In de Top 40 werden beide versies van het nummer gecombineerd tot één notering.
| 1 |
prestatie, bereiken, verwezenlijken
|
7,817 |
MenuItem
|
5598299
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zoetzuur
|
Zoetzuur
|
Zoetzuur is de culinaire combinatie van zoete en zure smaken. Men treft dergelijke gerechten en bereidingen wereldwijd aan in verschillende keukens.
Geschiedenis
In de klassieke oudheid werden honing en azijn frequent gecombineerd in dressings en sauzen (oxymelikraton), dranken en vleesgerechten (muma). Ook de middeleeuwse keuken had een voorliefde voor zoetzuur. Vooral uit Italië, Engeland en de Lage Landen zijn zoetzure gerechten bekend, Frankrijk was eerder gericht op zuur. Aanvankelijk waren de voornaamste zoetstoffen zoete wijn, druivenmost en gedroogde vruchten. Onder Arabische invloed was in de 15e-eeuwse gastronomie het combineren van suiker en citroensap populair. Door toedoen van François Pierre de La Varenne maakten de synthetische smaakcreaties vanaf de 17e eeuw plaats voor een nieuwe manier van koken die de nadruk legde op het naar voren brengen van natuurlijke smaken en die suiker voorbehield aan desserts. Hierdoor liep de populariteit van zoetzure gerechten in Europa terug, al zijn ze nooit helemaal verdwenen.
Actueel gebruik
Het inmaken van groenten en vruchten in suiker en azijn is wijdverspreid. Frisdranken bevatten grote hoeveelheden suiker en citroenzuur. Andere mondiale zoetzuurbereidingen zijn chutney en ketchup.
De Chinese keuken kent diverse zoetzure gerechten, zoals ku lo yuk (varkensvlees).
In de Belgische keuken vormen zoetzure smaakcombinaties de basis van Luikse salade en stoverij (in recepten die gebruik maken van zure bieren en peperkoek of suiker).
Voetnoten
Keukenterminologie
Smaak
|
Geschiedenis
In de klassieke oudheid werden honing en azijn frequent gecombineerd in dressings en sauzen (oxymelikraton), dranken en vleesgerechten (muma). Ook de middeleeuwse keuken had een voorliefde voor zoetzuur. Vooral uit Italië, Engeland en de Lage Landen zijn zoetzure gerechten bekend, Frankrijk was eerder gericht op zuur. Aanvankelijk waren de voornaamste zoetstoffen zoete wijn, druivenmost en gedroogde vruchten. Onder Arabische invloed was in de 15e-eeuwse gastronomie het combineren van suiker en citroensap populair. Door toedoen van François Pierre de La Varenne maakten de synthetische smaakcreaties vanaf de 17e eeuw plaats voor een nieuwe manier van koken die de nadruk legde op het naar voren brengen van natuurlijke smaken en die suiker voorbehield aan desserts. Hierdoor liep de populariteit van zoetzure gerechten in Europa terug, al zijn ze nooit helemaal verdwenen.
| 4 |
menu-item, gerecht, drank
|
8,630 |
SportsActivityLocation
|
2156042
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/VV%20Colijnsplaatse%20Boys
|
VV Colijnsplaatse Boys
|
VV Colijnsplaatse Boys is een Nederlandse amateurvoetbalclub uit Colijnsplaat in Zeeland, opgericht in 1937. Het eerste elftal van de club speelt in de Vierde klasse zaterdag (2020/21).
De club speelt op de eigen sportaccommodatie in Colijnsplaat.
Competitieresultaten 1959–2018
|
|
|}
Externe link
Officiële website
Colijnsplaat
Sport in Noord-Beveland
|
De club speelt op de eigen sportaccommodatie in Colijnsplaat.
| 1 |
sportlocatie, sportveld, sportaccommodatie
|
746 |
DigitalDocumentPermission
|
1575077
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Microsoft%20Office%202010
|
Microsoft Office 2010
|
Microsoft Office 2010 is een versie van Microsoft Office. Office 2010 is de opvolger van Microsoft Office 2007. 2010 wordt uitgesproken als "twintig-tien" of "twenty-ten". Office 2010 is op 12 mei 2010 gelanceerd. Microsoft Office 2010 is opgevolgd door Microsoft Office 2013, dat op 29 januari 2013 is gelanceerd.
In 2006, toen Office 2007 is uitgebracht, is Microsoft direct doorgegaan met de ontwikkeling van een opvolger voor Office 2007. Microsoft Office 2010 stond gepland voor het eerste halfjaar van 2009 maar is door Steve Ballmer verschoven naar 2010.
Microsoft Office 2010 draait zowel op Windows XP SP3 als op Windows Vista en Windows 7, en is er in zowel een 32 bits- als een 64 bits-versie.
Nieuw in Office 2010
(Deze nieuwe functies zijn slechts waargenomen uit de Technical Preview, en geven maar een klein deel van de aanpassingen weer)
Screen Capture (document vastleggen in afbeeldingsformaat)
Background Removal (bepaalde stukken uit een afbeelding knippen)
Protected mode (read-only modus) > kan uitgeschakeld worden, geen definitieve beveiliging
Author Permissions (documentmachtigingen, kan worden vergeleken met ACL)
Verbeterd Opties-menu
Verbeterde Print-opties
Ingebouwde functionaliteit voor Windows 7
Gemeenschappelijke Windows 7 "Jumplist" voor Office 2010-producten
Aanpassing Publisher
Verbeterde toegankelijkheid van Outlook
Beschikbaar in 32 bit- en 64 bit-versie
Toegankelijkheidscontrole in Word, Excel en PowerPoint
Office 2007-interface
Alle programma's in Office 2010 hebben een 'ribbon'-interface die lijkt op die van Office 2007. Ook Office Outlook 2010, Visio 2010 en Office Publisher 2010 hebben deze interface. Dit zijn programma's die in Office 2007 nog gebruikmaken van de oude look en werkbalken.
Webversie
Wat Microsoft Office 2007 niet had, is dat deze versie ook als webapplicatie verkrijgbaar is. Microsoft belooft niet alleen ondersteuning voor Internet Explorer, maar ook voor Mozilla Firefox en Safari. Op die manier kan Office Online ook werken onder Linux, Mac OS X en zelfs op mobiele besturingssystemen zoals Android, iPhone OS (iOS), Maemo en Symbian. Op deze manier probeert Microsoft te concurreren met de dienst van Google, Google Docs.
Builds
Alfa
Op 15 januari 2009 zijn er screenshots van de alfa-versie uitgelekt door een tester.
Bèta
Op 18 november 2009 is een publieke bètaversie verschenen van Microsoft Office 2010. Dit deed Microsoft ook bij hun andere producten, zoals Windows Vista, Windows 7 en Microsoft Office 2007.
Vergelijking van pakketten
In onderstaande tabel staan alle Office 2010-pakketten, met de prijzen en inbegrepen programma's.
Externe link
Schermafbeeldingen "Alfa" versie
2010
|
Screen Capture (document vastleggen in afbeeldingsformaat)
Background Removal (bepaalde stukken uit een afbeelding knippen)
Protected mode (read-only modus) > kan uitgeschakeld worden, geen definitieve beveiliging
Author Permissions (documentmachtigingen, kan worden vergeleken met ACL)
Verbeterd Opties-menu
Verbeterde Print-opties
Ingebouwde functionaliteit voor Windows 7
Gemeenschappelijke Windows 7 "Jumplist" voor Office 2010-producten
Aanpassing Publisher
Verbeterde toegankelijkheid van Outlook
Beschikbaar in 32 bit- en 64 bit-versie
Toegankelijkheidscontrole in Word, Excel en PowerPoint
| 1 |
toegangsrechten, digitale toestemming, documentmachtiging
|
10,965 |
Number
|
763084
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Prostitutie%20in%20het%20oude%20Rome
|
Prostitutie in het oude Rome
|
Prostitutie was over het algemeen aanvaard in het oude Rome. We zijn vooral voor wat betreft de periode van het principaat (vroege keizertijd) goed geïnformeerd over dit onderwerp.
Soorten bronnen
Ten aanzien van het thema prostitutie bestaat er geen uitvoerige beschrijving van een klassieke Romeinse auteur. De talrijk aanwezige bronnen over Romeinse prostitutie in de oudheid zijn dan ook verschillend van karakter. Meestal gaat het om terloopse opmerkingen in teksten die over een heel ander thema gaan. Het gaat om zowel historische als literaire werken. Veel van de eerdere opmerkingen zijn tegenwoordig moeilijk te interpreteren; hun waarde is, in de loop van de discussies, dan ook verschillend ingeschat. De belangrijkste auteurs zijn Catullus, Ovidius, Martialis en Petronius.
Ook het Romeins recht, dat zich deels uitvoerig met de prostitutie bezighoudt, vormt een belangrijk bron van kennis. Zo staat er in de Digesten een eerste omvangrijke en precieze definitie van het begrip prostitutie. Ook epigrafische teksten zijn voorhanden, vooral de graffiti uit Pompeï. Ten slotte zijn er, vooral uit Egypte, in op de economie betrekking hebbende teksten op papyri veel uitspraken over de economische dimensie van de prostitutie. In de meeste gevallen gaat het hierbij om geschriften uit de periode van ongeveer 200 v.Chr. tot ongeveer 300. Vooral de literaire bronnen hebben voornamelijk betrekking op het oude Rome. Indien niet anders wordt aangegeven, gelden de volgende uitspraken over de Romeinse prostitutie voor het tijdvak van de Late Republiek en de Romeinse Keizertijd tot de groei van het christendom onder Constantijn de Grote in de Late oudheid. Desalniettemin eindigt de prostitutie ook niet in deze tijd, ondanks de, deels heftige, traktaten van christelijke schrijvers (zie ook: de daarmee in overeenstemming zijnde paragraaf over de rechtspositie).
Leefwereld van de prostituees
Herkomst van de prostituees
De commerciële uitbuiting van zowel mannen als vrouwen voor seksuele doelen vormde slechts een deel van de gedwongen vormen van dienstverlening. Iedere slaaf en slavin kon door de eigenaar seksueel misbruikt of aan een derde, voor dit doel worden doorgegeven. Deze vorm van verkeer met slaven werd niet alleen erkend, maar werd zelfs in de literatuur beschreven en aanbevolen en werd op geen enkele wijze als schandelijk ervaren. Dit principe gold voor zowel de heren als hun slaven.
Omdat rijke mannen zich bij hun slaven konden uitleven zonder door schande te worden overladen, was er, in vergelijking met veel andere culturen, bij de Romeinen nauwelijks sprake van deftige prostitutie. Seksuele dienstverlening vond voor het grootste deel plaats in de onderste lagen van de samenleving. In de hogere kringen gold het vermaak door een prostituee eerder als Mecenaat. Het, eerder, geringe aantal van deftige prostituees trok hun rijke clientèle vooral aan door hun kunstzinnige seksuele kwaliteiten. Overheidsbescherming voor slavinnen bestond niet, omdat de staat alleen rekening hield met de rechten van de bezitter.
Er waren meerdere mogelijkheden om in de prostitutie terecht te komen. Het meest gangbaar was het transport van krijgsgevangenen. In later tijden, toen er steeds minder nieuwe slaven kwamen, werd de uitbreiding van het aantal slaven in het eigen huis steeds belangrijker. Andere mogelijkheden waren; georganiseerde mensenroof – vooral zeerovers maakten decennialang de wateren van de Middellandse Zee onveilig – evenals uithuisplaatsing van kinderen, kinderverkoop en ook het jezelf verkopen.
Maar niet alle slaven zaten in de prostitutie. In nieuwe onderzoeken gaat men ervan uit dat er een veel groter aantal vrijwillige prostituees was dan vroeger werd aangenomen. Vrijwillig betekende echter meestal slechts, dat de vrouwen niet door hun bezitters gedwongen werden hun lichaam te verkopen. De augusteïsche huwelijksverboden van prostituees en niet-eerloze personen legt de nadruk op het feit, dat er doorgaans een noemenswaardig aantal vrije prostituees waren. Zo is ook bekend, dat vrouwen zich sporadisch in bordelen inhuurden en daar voor eigen rekening werkten. Gedwongen prostitutie door de vader behoort ook tot de mogelijkheden. In de bronnen wordt hier voor het eerst gewag van gemaakt in de tijd van keizer Theodosius en Valentinianus. Tijdens hun keizerschap werden wetten aangenomen, die vastlegden, dat vaders het ouderlijk gezag (patria potestas) over hun dochters verloren, als zij hun dochters als prostituee lieten werken.
Voor vrije vrouwen in Rome waren de redenen om voor prostitutie te kiezen nauwelijks anders dan nu. Daartoe behoren een slechte economische positie, een gebrek aan opleiding en ernstige gebeurtenissen binnen het familieverband. Vaak was echter ook een goede reden dat men met prostitutie sneller, gemakkelijker en meer geld kon verdienen dan met zwaar lichamelijk werk, zoals in de textielfabricage.
Artes meretriciae: optreden, kleding en kunstvaardigheden
Net zoals in andere tijden, moesten ook prostituees in het klassieke Rome ervoor zorgen dat zij aandacht trokken om klanten te winnen. Deze vorm van zelfpresentatie werd als ars meretricia aangeduid. Die werd van prostituee op prostituee overgedragen en doorgegeven. Het betrof hier schoonheidstips en algemene omgangsregels.
Voor een fatsoenlijke Romeinse vrouw was het niet geoorloofd om bijzonder opvallend of zelfs ophitsend over straat te gaan. Voor deernen was dit echter absoluut noodzakelijk. Als ze niet werkten, droegen ze de kleding van de eenvoudige bevolking, maar hun beroepskleding voldeed absoluut aan een geraffineerde code: deels stelden de bordeelmeisjes zich naakt, of met naakte borsten, ten toon. Geliefd waren ook de doorzichtige, van geschoren materialen vervaardigde korte kleden die uit bonte, vanuit het oosten geïmporteerde, stoffen werden vervaardigd.
Om lichamelijke gebreken, of schoonheidsfoutjes, te maskeren waren prostituees zeer bedreven in de kunst van het schminken en het gebruik van huidverzorgingsproducten. Vooral het overmatig gebruik van parfum was spreekwoordelijk en wordt in de literatuur veelvuldig beschreven. Ook aan de kapsels werd grote waarde gehecht. Omdat blondines als bijzonder erotisch werden gezien, blondeerden prostituees vaak hun haar of droegen blonde pruiken. Zeer wijdverbreid was ook de depilatie: prostituees zonder schaamhaar waren erg populair, ook al laat sommige graffiti van mannen in Pompeï een andere mening zien. De voorbereiding van het depileren was echter niet aangenaam omdat men arseen en kalkloog op het te verwijderen schaamhaar streek.
De depilatie vond over het algemeen plaats in de thermen. Veel bordelen hadden een eigen wateraansluiting en een daarbij passend, zelfs spreekwoordelijk, waterverbruik. Prostituees die hun geld op straat verdienden, konden zich zo'n luxe zelden permitteren en gingen pas na hun werk naar de openbare baden. In de Romeinse cultuur was er geen afschuw voor alle onzindelijkheden met betrekking tot seksualiteit. Prostituees die zich niet verzorgden verloren snel hun klanten. Vooral door de uitoefening van ongewone praktijken zoals orale of anale seks kregen de prostituees de naam dat zij onrein waren.
Het waren juist de praktijken, die men een zedige Romeinse matrona of een concubine niet wilde aandoen, die veel klanten wel in de armen van prostituees dreef. Vooral voor jongere mannen gold het als normaal, gebruikelijk en zelfs gezond, prostituees te bezoeken. Daar tegenover stond, dat men niet graag zag dat oudere mannen dit deden. Seks op hogere leeftijd was in zekere zin een taboe in de Romeinse samenleving. Oudere mannen, die prostituees bezochten, moesten rekening houden met de spot van de anderen, omdat zij geacht werden boven hun driften te staan. Vooral orale seks genoot bij de klanten hoog aanzien en gold als een soort „koningsleer“ onder de seksmethodes. Niet het minst de talloze graffiti in Pompeï getuigen daar nu nog van. Toch werd het de prostituees vanwege de uitoefening van hun werk veelvuldig een slechte adem verweten.
Vaginaal geslachtsverkeer werd over het algemeen in de vandaag de dag als missionarishouding bekende vorm, of in een positie waarbij de prostituee haar klant „bereed“ bedreven. De afloop van deze handelingen was meestal onpersoonlijk en ten dele ronduit brutaal. Het enige doel was de bevrediging van de mannelijke lusten. Ook voor andere voorliefdes moest een man naar een bordeel gaan. Zo werd het oraal bevredigen van de vrouw in de Romeinse maatschappij afgekeurd. Wilde een man dit toch doen, was de enige mogelijkheid een prostituee op te zoeken, omdat het als onaanvaardbaar gold voor zijn eigen vrouw (een fatsoenlijke matrona). Binnen het huwelijk werd alleen vaginaal geslachtsverkeer als normaal beschouwd. Een echtgenote zou bovendien meestal geen plezier beleven bij deze seksuele daad, dat alleen het verwekken van legitieme nakomelingen tot doel had. Mannen, die graag vrouwen oraal bevredigden, golden als impotent. Evenzo gold voyeurisme als teken van impotentie. Toch werden prostituees ook voor geslachtsverkeer door toeschouwers betaald.
Andere vormen zoals sadomasochisme of coprofilie zijn niet bekend.
Prostitutieplaatsen
Ondanks de vaak slechte, of onduidelijke, bronnen kan worden vastgesteld dat prostitutie over het hele Romeinse Rijk verbreid was. Bijzondere trefpunten waren daarbij de steden en plaatsen, zoals herbergen of soortgelijke publieke centra op het platteland, waar men prostituees of slavinnen vond, die ten gunste van hun heer seksuele diensten aan de gasten verleenden.
In de steden zijn enkele plaatsen aan te wijzen die een bijzondere voorkeur genoten voor het opnemen van contact tussen prostituees en klanten. De beste bron is Ars amatoria van Ovidius, waarin uitvoerig de beste plaatsen voor het opnemen van contact beschreven worden. Favoriete plaatsen waren respectievelijk zuilengalerijen, tempels – in de eerste plaats die, vooral door vrouwen vereerde goden gewijd waren, zoals Isis, Pax, Ceres, Bona Dea of Magna Mater, maar natuurlijk ook Venus – Baden, het circus en het theater en in Rome met name ook in de armenwijk Subura. Aan de randen van de stad kon men prostituees aan de uitvalswegen bij de stadspoorten vinden. Bijzonder berucht waren hier de grafstraten. In de provincie zijn militaire kampen en bordelen vaak direct in elkaars nabijheid te vinden. Dat is waarschijnlijk ook een oorzaak voor het feit dat Romeins legionairs niet mochten trouwen. Zowel voor de poorten als bij de militaire kampen waren waarschijnlijk vooral de reizigers of de, voor korte tijd in Rome gestationeerde, soldaten de belangrijkste klanten, terwijl in de Subura hoofdzakelijk de, daar levende, bewoners waarschijnlijk als klant golden.
Het normale Romeinse bordeel werd als lupanar aangeduid, dat afgeleid is van het woord lupa (wolvin). Andere aanduidingen waren lustrum (moeras, plassen, wildholletje; in meervoud lustra ook bordeel en „losbandig leven“) of fornix (gewelf). Vooral de beide eerste benamingen hadden destijds reeds een negatieve bijklank. Bordelen waren privé-ondernemingen. Alleen in Egypte zijn aanwijzingen te vinden voor strakker georganiseerde besturingssystemen, waarover tot nu toe nog geen precieze verklaringen kunnen worden gegeven.
Er zijn meerdere vormen van bordelen of bordeelachtige onderkomens:
het van oorsprong als bordeel geplande bordeelgebouw,
andere bedrijfssoorten, die naast hun eigen producten ook seksuele diensten aanboden, zoals herbergen, kroegen, winkels (vooral bakkerijen),
eenpersoonskamers, die meestal naar de straat toe lagen.
Vooral de laatste beide vormen zijn zeer moeilijk te traceren, omdat hier vaak ook andere bestemmingen aan kunnen worden gegeven, wat echter niet zonder meer uit te sluiten is.
Naar een, uit de tijd van Constantijn stammend, register waren er in Rome 45 lupanaren. In het in korte tijd daarna ontstane Curiosum werden zelfs 46 genoemd. Voor Pompeï werden vroeger sterk overdreven aantallen aangenomen, vandaag de dag gaat men er echter van uit, dat slechts een enkel bordeel van het eerstgenoemde type in de stad lag. Dit lupanar van Africanus en Victor is nu het belangrijkste archeologische voorbeeld van een Romeins bordeel. Het had tien kamers. Vijf daarvan bevonden zich op de begane grond. De vijf andere ruimtes bevonden zich op de, niet behouden, eerste etage. De op de begane grond, rond een gang en slechts twee vierkante meter grote, kamers waren kleiner dan die op de daarboven gelegen etage en herbergden vermoedelijk de goedkopere meisjes. In elke kamer bevond zich een gemetseld bed met een verhoogd opgemetseld bovenstuk. Andere inrichtingselementen waren er echter niet, met uitzondering van olielampen, die de vensterloze ruimtes verlichtten. De ruimtes werden gesloten door een houten deur of door een gordijn. De, uit de literatuur bekende, miserabele lucht is dan ook begrijpelijk, omdat er naar de gang toe slechts een kleine opening was.
De wanden van de gang waren aan de bovenkant met erotische scènes beschilderd. Dat komt in de buurt dat deze afbeeldingen zowel stimulerend moesten zijn voor de wachtende klanten, alsmede als een soort prestatiecatalogus is te interpreteren. Zulke catalogi schijnen ook op papyrus te hebben bestaan. Ze zijn in ieder geval uit afbeeldingen bekend. De wandschilderingen werden in het onderzoek nog tot voor kort genegeerd, omdat veel onderzoekers deze afbeeldingen als immoreel beschouwden. Ze werden nooit beschreven. De huidige toestand is dienovereenkomstig slecht.
De bordelen kenden voor het winnen van klanten een actieve reclamecampagne. De entrees van de huizen van plezier waren op verschillende manieren gekarakteriseerd. Mogelijk waren bijvoorbeeld reliëfs met erotische voorstellingen of fallusreliëfs of lampen met fallussymbool. Toch is ook hier de betekenis veelal moeilijk, omdat zulke voorstellingen doorgaans gebruikelijk waren en niet dwingend een verband met prostitutie hoefden te hebben. Een andere mogelijkheid was reclame door graffiti op de muren. Dezen waren voor een deel zeer duidelijk, omdat zij op schreeuwerige wijze met grote hoofdletters daarop werden aangebracht. Vaak waren het de prostituees zelf die deze opschriften aanbrachten, vaak de souteneur of eigenaar, vaak echter ook een tevreden (maar ook een ontevreden) klant.
Klaarblijkelijk waren er ook subtielere methodes om reclame te maken. Zo hadden enkele prostituees teksten op hun zolen aangebracht, waarvan de afdrukken in het zand de mannen attendeerden; ze kunnen meegaan. Veruit minder subtiel waren de eerder brute methodes, waarmee menige bordeelhouder klanten lokte; het waren aanbrengers van klanten en klantenvangers die onderweg waren, die in slechtere tijden deels ook geweld aanwendden, om de klandizie voor hun voorspoed te dwingen. Ook de prostituees poogden menigmaal klanten met zich mee te trekken, en waren bij een mislukking bekend om hun scheldkanonnades. Het eenvoudigste middel voor klantenwerving was echter, als de prostituees schaars gekleed voor het bordeel stonden of zaten.
Onduidelijk is de betekenis van meerdere tessera, die mogelijkerwijs als tegoedbonnen van keizers als strooibiljetten onder het volk werden uitgedeeld. De betekenis van deze spintria is in de wetenschap zeer omstreden; veel aspecten pleiten voor, dat naast tegoedbonnen voor het „Circus“, graan en wijn maar ook tegoedbonnen voor bordeelbezoek werden verdeeld. Daarvoor pleit niet alleen de versiering met merktekens met seksuele motieven zoals posities, maar ook de nummering van één tot zestien as, wat het meest gangbare tarief voor een prostituee was.
De klanten
In principe was het net als bij de Grieken ook bij de Romeinen gebruikelijk, dat uitsluitend mannen het recht hadden op prostituees van beide geslachten. De Romeinse samenleving voorzag niet in de situatie, dat vrouwen buiten het huwelijk of middels een concubinaat seksuele contacten hadden. Het huwelijk was noch voor de bevrediging van lust voor de man of vrouw bedoeld, maar in de eerste plaats voor het verwekken van legitieme nakomelingen. Zelfs de ontwikkeling van liefde was van ondergeschikt belang en werd hoogstens als een toegift beschouwd. Hoewel vrouwen als het slechte en wellustige geslacht werden beschouwd, werd hun de vrije uitleving van hun seksualiteit noch in een verhouding noch als prostituee toegestaan. Seksuele bevrediging mochten, naar de in de Romeinse wereld heersende opvattingen, alleen mannen verlangen. Omdat dit binnen een huwelijk of concubinaat niet mogelijk was en bepaalde sekspraktijken als ongeoorloofd golden, was het voor een Romeinse man absoluut toegestaan, zijn bevrediging in een bordeel te zoeken.
Wie geen eigen slaven, of op andere wijze afhankelijke personen, ter beschikking had, kon op vele plaatsen in de stad prostituees aantreffen. Dure courtisanes liet men zeker thuiskomen, evenals danseressen, musiciennes, zangeressen, die bij feesten optraden en niet zelden ook voor seksuele genoegens te vinden waren. Wie zich dit niet kon veroorloven, ging naar een bordeel of zocht op straat naar een geschikte man of vrouw. Ofwel trok men zich dan in een huurkamer terug, ging naar de kamer van de prostituee of zocht eenvoudigweg een plaats, waar men de daad mogelijk ongezien kon vervullen. Berucht waren daarbij de grafstraten voor de stadspoorten. De daar actieve, busturiae genoemde prostituees, waar men kwaad over sprak, zij zouden het vooral met de dodengraven bedrijven, waren bijzonder goddeloos. Zij golden als onderste trede die een prostituee kon bereiken.
Een groot deel van de prostitutie speelde zich af binnen de eenvoudige stadswijken en was daar alom aanwezig. Prostituees werden niet uit de samenleving gesloten, maar maakten er deel van uit. Weliswaar waren zij onderworpen aan zekere beperkingen – zoals bij de huwelijkswetgeving – en moesten een bijzonder tarief betalen. Zelfs bij de religieuze culten waren zij echter geïntegreerd en namen vaak, zelfs vaak in verantwoordelijke functies, deel aan de festiviteiten en mysteries. Daardoor leefden de klanten en de prostituees vaak nauw met elkaar samen en kwamen daarbij vaak uit hetzelfde milieu. De prijsvorming hield in, ook de vaker voorkomende seksuele dienstverrichtingen op te eisen. Een man kreeg voor weinig geld relatief veel terug en kon ook vaak dingen doen, die met zijn eigen vrouw onmogelijk leken. Toch was het respect voor de verleners van seksuele diensten niet gebruikelijk, en bordelen golden, niet in de laatste plaats, als oorden van geweld. Ook als S&M-spelletjes niet uit de prestatiecatalogi bekend zijn, is uit de literaire overlevering regelmatig de ruwe omgang van klanten met prostituees bekend, die geslagen werden en waarbij ook bij het verkeer nauwelijks aandacht werd geschonken. Een prostituee had bij de uitoefening van haar bezigheden geen aanspraak op een fatsoenlijke behandeling, hetgeen door veel mannen werd uitgebuit. Een samenleving, die eerder ruwe zeden kende – denk hierbij alleen al gladiatorenspelen en dierhetzen –, sloeg vervolgens ook geen acht op de gemoedstoestand van koopbare vrouwen en mannen. In de kunst zijn er echter, anders dan uit de Griekse tijd, niet van dergelijke voorstellingen bekend. Waarschijnlijk nog slechter dan de prostituees in het bordeel verging het diegenen, die op straat hun geld verdienden. In de literatuur werden de klanten ook veelvuldig als dronken gepeupel beschreven. Om geld te besparen, kwam het mogelijk ook voor, dat twee klanten een vrouw deelden, zoals op graffiti in Pompeï te zien is.
In de loop van de tijd ontstonden er voor de specifieke wensen van de klanten ook specifieke bordelen. Zo waren er naast lupanaren voor vrouwen en mannen waarschijnlijk ook bordelen met dieren of kinderen. Martialis looft keizer Domitianus ervoor, dat hij een verbod op de verkoop van kinderen voor ontuchtdoelen uitgevaardigd heeft. Evenwel sloot dat niet uit, dat in huis geboren slaven ook in het vervolg misbruikt werden. Maar ook hier zijn de bronnen niet eenduidig te interpreteren.
Een niet te onderschatten deel van de bordeelbezoekers vormden de slaven en vrijgelatenen, die nauwelijks een andere mogelijkheid hadden, om hun lusten te bevredigen. Ook hierover geven de graffiti op de muren van de bordelen in Pompeï eens te meer een veelzeggende getuigenis, hetgeen ook in de literatuur goed aangetoond kan worden. Zo slaat bijvoorbeeld Cato maior een slaatje uit het feit, dat hij zich door zijn mannelijke slaven, die toestemming hadden gekregen voor verkeer met zijn slavinnen, liet betalen. In de literatuur onderscheiden zich uiteindelijk twee slaventypen: aan de ene kant de vlijtige landslaaf, aan de andere kant de verloederde stadsslaaf. Hier is ongetwijfeld een kern van waarheid, omdat in de stad alle stedelijke genoegens – ook voor slaven – binnen handbereik waren er, naast de bordeelbezoeken, ook de bezoeken bijvoorbeeld in de thermen en die bij de spelen konden worden afgelegd. Op het platteland waren deze mogelijkheden slechts beperkt aanwezig of helemaal niet.
Naast de klanten uit de onderlaag was er vermoedelijk een niet gering aantal jongere jongens uit de bovenlaag, die bij de eenvoudige prostituees „hun gewei afstootten“. Waar oudere vertegenwoordigers uit de bovenlaag een slecht aanzien hadden, wanneer ze een bordeel ook maar betraden, zag men het voor de jongere bezoekers door de vingers. Het gold als ongepast wanneer ze in de bordelen hun erfenis verbrasten.
De, vooral in de bovenlaag van de samenleving geliefde, courtisanes waren, anders dan een normale prostituee, voor de rijke beschermheer net als een Griekse Hetäre, doorgaans ook voor langere relaties te krijgen. Vaak hadden ze slechts enkele klanten, die zij vermaakte. Zulke amicae zijn van de kant van vele belangrijke mannen uit de oudheid bekend, zoals van Scipio minor, Sulla, Verres, Pompeius en Marcus Antonius. In het Romeins recht werden deze courtisanes, niet in de laatste plaats vanwege hun keuzevrijheid, niet als prostituees beschouwd.
Een niet onaanzienlijk deel van de klanten vormden de soldaten. Overal waar zich het Romeinse leger verzamelde, waren ook de prostituees in de legertros aan te treffen. De soldaten, die immers sinds de wetgeving van Augustus tot aan de rang van centurio's niet mochten trouwen en een lange diensttijd aflegden, hadden nauwelijks een andere keus dan seksuele contacten met prostituees aan te gaan. De strenge voorschriften van Augustus werden gedurende de regeringsjaren van Traianus en Hadrianus versoepeld en onder Septimius Severus helemaal opgeheven. Veel soldaten hadden ook slavinnen, die zeker ook seksueel ten dienste moesten staan. Homoseksuele contacten waren binnen de troepen een onwenselijk verschijnsel, vooral dan, wanneer hogere rangen hun macht over de eenvoudige soldaten in deze richting misbruikten. Sinds Caligula hadden die soldaten nog een ander verband met de prostituees, omdat zij vanaf deze tijd voor de inname van de hoerenbelasting verantwoordelijk waren.
De profiteurs van de handel
Bij de reconstructie van de werking van het souteneurschap en gelijksoortige personen is de interpretatie moeilijk. Reeds in vroege komedies worden vaak lenones en lenae, souteneurs en souteneuses, genoemd. Zij worden uiterst negatief op de voorgrond geplaatst. Hoewel het beroep van de leno tot in de tijd van Valentinianus I en Theodosius I, die ten slotte het souteneurschap verboden, doorgaans een erkend beroep was, hadden zij in elke periode een laag aanzien en waren zij onderworpen aan het recht der infamia. Leno waren souteneurs in kleine stijl. Veel van hen hebben mogelijkerwijs alleen hun eigen vrouw, dochter of beschermeling geprostitueerd. Sinds de Augusteïsche wetgeving was deze vorm van prostitutie als zijnde echtbreuk verboden.
Ook de herbergiers, caupones, waren veelvuldig werkzaam als souteneurs in kleine stijl. Velen verhuurden kamers aan prostituees en hun klanten, of boden naast spijzen en dranken ook hun meest slaafse bediendes voor seksuele diensten aan. Naast herbergiers en caféhouders worden vaak ook badmeesters, kappers en, zeer vaak, bakkers genoemd.
Niet zelden voedden prostituees hun eigen dochters, of vondelingen, op om hen later voor zich te laten werken en op deze wijze een inkomen te verwerven tijdens de oude dag. Dat verklaart ook de vondst van veel mannelijke, en slechts weinig vrouwelijke babyskeletten in een Romeins bordeel. In de Romeinse samenleving gold prostitutie door vrije kinderen als een van de verwerpelijkste daden die men kon begaan, die zelfs niet met een dreigende hongerdood te verontschuldigen was. Evenwel was het legaal; bij de zogenaamde onvrije kinderen had men deze bedenkingen niet.
Professionele souteneurs waren alleen te vinden als bezitters of pachters van bordelen. Er is geen informatie beschikbaar, dat de straatprostitutie in districten was opgedeeld en dat deze districten door afzonderlijke souteneurs werden geleid. Professionele souteneurs hadden meerdere mogelijkheden om aan slaven te komen. Eén mogelijkheid was de slavenmarkt, of de aankoop van kinderen van noodlijdende ouders, maar ook door het opvoeden van vondelingen- en in huis geboren kinderen. Vaak had een bordeel meerdere eigenaren. Hiervan zijn voorbeelden bekend, waarbij de eigenlijke bezitter niet bij name bekend wilde zijn, omdat aan deze functie een slechte naam was verbonden. In dat geval liet hij het etablissement door andere personen, meestal een vrijgelatene of een slaaf, runnen.
Prijs
De prijzen voor de verschillende vormen van seksuele dienstverlening zijn deels literair, deels op papyrus, maar vooral epigrafisch in de vorm van graffiti op de muren van Pompeï overgeleverd.
Uit de bronnen komt een normale prijsklasse van 2 tot 16 as (het laatste komt overeen met één denarius) naar voren. De literaire bronnen geven ook lagere prijzen weer, waarbij vooral de prijzen onder één as ongeloofwaardig zijn. Evenzeer zijn veel hogere prijzen ongeloofwaardig, hoewel er doorgaans Hetären waren, die goed tot buitengewoon goed betaald werden. De meeste bronnen met hoge prijzen, met name als ze in samenhang met de naam van Romeinse keizers worden genoemd, zijn mogelijkerwijs als tegen de keizer gerichte propaganda te beschouwen.
Uit Pompeï zijn door graffiti bedragen tussen de twee en 23 as genoemd. Ongeveer de helft van de genoemde prijzen noemt twee as. Daarmee kan men ervan uitgaan dat dit de gebruikelijke prijs was, die sporadisch werd verhoogd. Ook kan aangenomen worden, dat voor hogere prijzen meer werd geboden of dat de prostituees bijzonder mooi waren. Evenzeer wordt vermoed, dat deernen die hogere prijzen verlangden, minder klanten per dag hadden. Bijzonder hoge prijzen zullen voor maagden zijn gevraagd.
Bronnen over de prijzen buiten Rome en Pompeï zijn sporadisch aanwezig. Toch kan vastgehouden worden aan het prijsspectrum, waarbij ervan uitgegaan mag worden dat de prijzen in de steden binnen het rijk in de eerste en tweede eeuw ongeveer gelijk waren. Voor de prostitutie buiten de steden zijn er over het algemeen weinig bewijzen voorhanden, waarbij de conclusie mag worden getrokken dat de prijzen daar iets hoger lagen. Dat kan blijkbaar verklaard worden doordat op het platteland een duidelijk geringere concurrentiesituatie heerste dan in de steden. In een bekend document uit Aesernia wordt een klant de rekening gepresenteerd. Hierbij werd ook een prostituee, die blijkbaar onzelfstandig bij een logement werkzaam was, afgerekend. Zij vormde met acht as zelfs het grootste deel van de rekening (14 as), die ook het onderdak, maaltijd en het hooi voor de ezel omvatte.
De behoeften voor het levensonderhoud werden, voor zover dat mogelijk was, door de historici Duncan Jones, Bettina Eva Stumpp en anderen berekend. Stumpp stelt het bestaansminimum vast op 3.000 as per jaar. Op grond van haar berekeningen konden prostituees bij ideale omstandigheden ongeveer 6.500 tot 12.000 as netto verdienen. Maar het is onduidelijk tot in hoeverre deze voorbeeldrekening de toenmalige realiteit weergeeft. Bovendien verloren de prostituees door hun toenemende leeftijd ook hun aantrekkingskracht; daarom moet met prijsdalingen rekening worden gehouden. Onzelfstandige prostituees kregen natuurlijk minder, terwijl hun souteneur of eigenaar het geld in ontvangst nam. Desondanks kan worden aangenomen, dat vooral zelfstandige prostituees deels genoeg geld verdienden om voor zichzelf een of meerdere slaven te kopen, om hen als zij zelf eenmaal op leeftijd waren voor zich te laten prostitueren.
Over de prijzen voor slavinnen, die voor de prostitutie werden aangetrokken, is tot nu toe weinig bekend. In de literatuur zijn wel enkele zeer hoge prijsopgaven bekend, die echter vooral in samenhang met de kritiek op de keizerlijke spilzucht en hun verkwistende levensstijl slaan, en die niets met de werkelijkheid van doen hebben. Voor een normale prostituee is waarschijnlijk Martialis' prijsopgave van 600 denarii aannemelijk. Dat is in het laagste prijssegment voor slaven aannemelijk, hetgeen realistisch is, omdat prostituees ongeschoold waren en geen bijzondere vaardigheden bezaten.
Rechtsbetrekkingen
Principaat
Binnen het Romeins recht werden telkens pogingen ondernomen om de prostitutie te reguleren. Een poging om de prostitutie af te schaffen, werd tot in de Late oudheid (zie onder) niet ondernomen. De belangrijkste juridische verordening was de lex Iulia et Papia, die het de sociaal hogergeplaatsten verbood om met prostituees te trouwen. Doel van deze wet was, de overgang van prostituees naar de hogere sociale lagen van het Romeinse volk te verhinderen. Voor prostituees was vooral de lex Iulia de adulteriis coercendis van betekenis. De wet diende als uitzondering van de harde zedenwetgeving. Zo werden prostituees door deze wetten verschoond van strafvervolging wegens echtbreuk. Daarmee werd de plaats van koopbare personen binnen de Romeinse samenleving geregeld. Juridisch stonden zij helemaal onderaan en aan de rand van de samenleving. Dit gold eveneens voor aanverwante beroepen, van wie de prostituees de voorvechters waren, en die vaak ook in beroepsanalyse gelijkgesteld waren, zoals mannelijke en vrouwelijke toneelspelers, barmeisjes, zangeressen en danseressen.
Net als in andere beroepsgroepen en personen, die als infamia van deelname waren uitgesloten, mochten prostituees niet, of slechts beperkte mate, erfeniskwesties aanvaarden. Voor laster en verkrachting, vooral door personen uit de hogere klassen, waren de meisjes niet beschermd; ze waren praktisch vogelvrij. Het is in het onderzoek omstreden, of het binnendringen in een gesloten ruimte, en de aansluitende verkrachting van een tot slaaf gemaakte prostituee als verkrachting gold, of dat het hier om het zakelijk recht ging.
In de loop van de keizertijd werden steeds meer wetten van kracht, die zich tegen gedwongen prostitutie keerden, zoals de reeds eerder vermelde Wetgeving tegen de prostitutie van kinderen onder Domitianus. Maar ook het prostitueren van slavinnen, die nadrukkelijk onder de voorwaarden verkocht of vererfd werden dat zij niet als prostituees mochten werken, was verboden. Zij werden vanuit deze wet nadrukkelijk door het Romeinse recht beschermd. In de bronnen zijn er veel plaatsen waar over het veronachtzamen van zulke verdragsclausules wordt bericht. Vrijgelaten vroegere slavinnen mochten er niet toe gedwongen worden, hun schulden als prostituees af te lossen.
Sinds de regering van Caligula moesten prostituees en souteneurs een belasting voldoen, die op Griekse voorbeelden rustte en die over het algemeen overeenkwam met de prijs voor een bijslaap met de betreffende prostituee. In Egypte werd een vast bedrag opeisbaar. Veel overgeleverde documenten spreken over een consequente heffing van belastingen. Hiervoor waren verschillende organen bevoegd: in Rome en Carthago bijvoorbeeld verschillende rangen van het leger, in Palmyra en Egypte burgerlijke belastinggaarders.
Deze vorm van belasting was voor de Romeinse staat blijkbaar van grote betekenis, hetgeen de consequente heffing ervan, tot in de christelijke tijd, verklaart. Bovendien was dit een erkenning voor de legaliteit van de prostitutie. Zolang de belasting geheven werd, was prostitutie in het Romeinse Rijk toegestaan.
In de late oudheid
De uitbreiding van het christendom had ook effect op de prostitutie: aan het einde van de 3e eeuw zwoer Pelagia haar vroegere leven af, trok zich terug in ascese en stond ze haar vermogen aan de kerk af. Bisschop Nonnus zou echter geweigerd hebben dit aan te aanvaarden.
Constantijn de Grote, die het christendom bevoorrechtte, veranderde (merkwaardig genoeg) weinig aan de bestaande houding van de staat tegenover de prostitutie – hetgeen niet wil zeggen, dat er in de Late oudheid niet serieuze pogingen ondernomen werden om de prostitutie te ontbinden. Rond het midden van de 5e eeuw werden er van staatswege pogingen ondernomen bepaalde problemen van de prostitutie op te lossen: de, in de bronnen als vrome christen omschreven, praefectus praetorio per Orientem Florentinus zorgde er tijdens de regeerperiode van Theodosius II voor, dat in het jaar 428 een nieuwe wet kwam. Op basis van deze wet konden prostituees bij de bisschop, de provinciegouverneur of in de steden bezwaar aantekenen, wanneer ze de wens uitten om uit hun beroep te stappen. Bovendien zorgde Florentinus in 439 ervoor, dat alle prostituees in de hoofdstad Constantinopel werden vrijgelaten en dat alle bordeelhouders de stad werden uitgezet. Ook werd het, zoals reeds vermeld, vaders verboden, financieel gewin te halen uit de prostitutie van hun dochters.
De achtergrond van dit alles was niet alleen de kritiek van enkele christelijke schrijvers: het werd als onethisch beschouwd dat de staat voordeel had door de prostitutie; hierdoor werd het contrast tussen het oude Imperium Romanum en het nieuwe Imperium Romanum Christianum duidelijk. Onder de Oost-Romeinse keizer Leo I werd de prostitutie ten slotte verboden, de overeenkomstige belasting werd opgeheven; beide maatregelen bleken weinig effectief. Onder keizer Anastasius I was aan het einde van de 5e eeuw weer sprake van het heffen van belasting op prostitutie.
In de tijd van Justinianus werden meerdere wetten ter bescherming van jonge meisjes van kracht, nadat bekend werd, dat de omvang van de prostitutie in de hoofdstad weer toenam. In de provincies werden meisjes, deels jonger dan tien jaar, door „handelaren“ opgekocht. Aan deze praktijken maakte de keizer een eind. Zijn vrouw Theodora zette zich in voor prostituees: ze liet de meisjes bevrijden, de bordelen sluiten, gaf ze kleding en een klein geldbedrag.
Onderzoeksgeschiedenis
Net als bij andere thema's, die betrekking hebben op seksualiteit, hielden eerst vakvreemde auteurs, die voornamelijk populairwetenschappelijk algemene overzichten uitgaven, zich bezig met de thematiek. Vakkundige wetenschappers beschouwden het thema niet serieus en ontoelaatbaar. Als ze zich al bezighielden met dit thema dan was dat slechts onder een pseudoniem. Daarom is het geen wonder, dat er verschillende foute interpretaties ontstonden, die zich tot op de dag van vandaag in de samenleving staande houden. Meestal waren deze eerste werken delen van Gesamtdarstellungen zoals Die Geschlechtsausschweifungen unter den Völkern der alten und der neuen Welt geschichtlich und das Gewerbe feiler Weiber staatsrechtlich dargestellt (Anoniem, 1826). Over het algemeen werden ze geschreven onder het smoesje de zedelijkheid te willen verheffen of de geslachtsziekten te willen bestrijden. In aansprekender werken zoals dat van Ludwig Friedlaender werd het thema slechts zijdelings behandeld.
Een opbloei beleefde het thema aan het einde van de 19e en begin 20e eeuw. Onder invloed van het socialisme, de psychoanalyse, de vrouwenrechtenbeweging en de beginnende seksuele liberalisering zochten, en vonden, academici een nieuwe toegang tot dit thema. De eerste wetenschappelijke verhandeling kwam van de hand van de arts, en grondlegger van de moderne seksualiteitswetenschap, Iwan Bloch. Maar ook zijn werk had nog als doel om de prostitutie als verschijnsel uit te bannen. Daarom is het niet vreemd, dat veel van zijn aanzetten tegenwoordig als achterhaald worden beschouwd.
In het huidige onderzoek werden als voorbeeld hetaeren aanvankelijk op geïdealiseerde wijze op de voorgrond geplaatst. Dat ze, naast de uitoefening van hun vaardigheden, ook nog tegen betaling met mannen sliepen, werd als een onaangenaam nevenverschijnsel vaak naar de achtergrond gedrongen. Een andere visie vertegenwoordigden zij, die onder invloed van het, zich uitbreidende, feminisme stonden. Ze deelden de vrouwen in twee categorieën in: getrouwde vrouwen, wier seksualiteit door de mannen werd begrensd, en prostituees. De laatsten waren zowel eenvoudige prostituees als haetaren en zelfs concubines. Uiteindelijk hingen beide denkbeelden van geïdealiseerde vrouwenvoorstellingen aan. Het huidige onderzoek ziet hier geen eenduidige scheidingsmogelijkheden meer, alle grenzen zijn vloeibaar.
Pas in 1960 ontstond er een nieuwe golf die zich met dit thema bezighield. Onder andere Hans Herter onderzocht dit terrein. Hij publiceerde een, in zijn tijd, veelbesproken artikel, dat nog altijd in grote mate bruikbaar is. Terugkijkend zijn de werken uit deze periode tijdoverschrijdend met Grieken en Romeinen en zijn ze tegenwoordig van beperkt wetenschappelijk belang.
Aan het einde van de jaren tachtig namen de studies van Ingeborg Peschel en Carola Reinsberg ook een feministisch standpunt in binnen de klassieke geschiedbeoefening. Het werk van beide interpreteerde het beeld van de Griekse hetaeren opnieuw. Bettina Eva Stumpp publiceerde een omvangrijke studie over prostitutie in het Romeinse Rijk. Ten laatste sinds de jaren negentig is het thema uit het verdomhoekje gehaald, en vele privéstudies vanuit de historisch en archeologische hoek houden zich bezig met de deelaspecten van dit onderzoeksgebied.
Zie ook
Seksualiteit bij de oude Romeinen
Seksualiteit in de oudheid
Bronnenverzamelingen
Liselot Huchthausen, Römisches Recht, Berlijn - Weimar, 1975.
Werner Krenkel, Erotica antiqua, Leipzig, 1990.
Karl-Wilhelm Weeber, Decius war hier... Das Beste aus der römischen Graffitiszene, Zürich - Düsseldorf, 1996.
Secundaire literatuur
Ernest Bornemann, diverse artikelen, in Lexikon der Liebe. Materialien zur Sexualwissenschaft, Berlijn - Wenen, 1978.
Angelika Dierichs, Erotik in der Römischen Kunst, Mainz, 1993.
Emiel Eyben - Christian Laes - Toon Van Houdt, Amor-Roma. Liefde en erotiek in Rome, Leuven, 2003.
Ludwig Friedlaender, Sittengeschichte Roms, Essen, 1996 (= 1862–1871).
Jane F. Gardner, Frauen im antiken Rom. Familie, Alltag, Recht, München, 1996 (= Women in Roman law and society, Londen, 1986).
Elke Hartmann, art. Prostitution II: Klassische Antike, in NP 10 (2001), pp. 451–454.
Thomas A. J. McGinn, Prostitution, Sexuality, and the Law in Ancient Rome, Oxford - New York, 1998.
Sarah B. Pomeroy, Frauenleben im Klassischen Altertum, Stuttgart, 1985 (origineel: Women in classical antiquity, New York, 19849.).
Wolfgang Schuller, Frauen in der Römischen Geschichte, Pieper, München-Zürich 1992,
Bettina Eva Stumpp, Prostitution in der römischen Antike'', Berlijn, 1998.
Externe link
Recensie van Bettina Eva Stumpp, Prostitution in der römischen Antike
Romeinse cultuur
|
Onduidelijk is de betekenis van meerdere tessera, die mogelijkerwijs als tegoedbonnen van keizers als strooibiljetten onder het volk werden uitgedeeld. De betekenis van deze spintria is in de wetenschap zeer omstreden; veel aspecten pleiten voor, dat naast tegoedbonnen voor het „Circus“, graan en wijn maar ook tegoedbonnen voor bordeelbezoek werden verdeeld. Daarvoor pleit niet alleen de versiering met merktekens met seksuele motieven zoals posities, maar ook de nummering van één tot zestien as, wat het meest gangbare tarief voor een prostituee was.
| 1 |
getal, nummer, cijfer
|
8,471 |
MusicVenue
|
27394
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Rotterdams%20Philharmonisch%20Orkest
|
Rotterdams Philharmonisch Orkest
|
Het Rotterdams Philharmonisch Orkest (RPhO) is een Nederlands symfonieorkest met als thuisbasis De Doelen in Rotterdam.
Geschiedenis
Oorsprong
Op 10 juni 1918 werd het in een zaaltje van de Tivoli Schouwburg het Genootschap van Beroepsmusici tot onderlinge Kunstbeoefening, opgericht door onder anderen Meijer Wery, Jules Zagwijn en dirigent Willem Feltzer. Twee jaar later werd het genootschap herdoopt tot Rotterdamsch Philharmonisch Genootschap. In 1937 kreeg het zijn huidige naam als Rotterdams Philharmonisch Orkest.
Ontwikkeling
Eduard Flipse, chef-dirigent van 1930 tot 1962, maakte er een professioneel ensemble van. Onder de eveneens Nederlandse dirigent Edo de Waart, die het orkest van 1967 tot 1979 leidde, waarvan de laatste zes jaar als artistiek directeur, heeft het RPhO veel grammofoonplaten en buitenlandse tournees gemaakt, waardoor het orkest aanzienlijk in internationaal aanzien steeg. Onder de daaropvolgende chef-dirigenten David Zinman, James Conlon en Jeffrey Tate werd dat geconsolideerd.
Vanaf 1995 was de chef-dirigent van het RPhO de Rus Valery Gergiev, tevens artistiek en algemeen directeur van het Mariinskitheater (voorheen Kirov Opera) in Sint-Petersburg. In 2008 werd deze positie overgenomen door de Canadese dirigent Yannick Nézet-Séguin. Hij werd in september 2018 opgevolgd door de Israëlische dirigent Lahav Shani, die een contract kreeg voor vijf jaar.
Van het bombardement op Rotterdam in 1940 tot aan het gereedkomen van de nieuwe Doelen in 1966 had Rotterdam geen eigen concertzaal. Het orkest trad in die jaren wel op in de Rivièrahal van Diergaarde Blijdorp.
Rotterdam Philharmonic Gergiev Festival
Bij zijn aantreden als chef-dirigent in 1995 namen Valery Gergiev en het Rotterdams Philharmonisch Orkest het initiatief voor een meerdaags muzikaal evenement met grote ambities. Een jaar later presenteerden zij het Rotterdam Philharmonic Gergiev Festival. Deze in 1996 gestarte concertreeks groeide uit tot een grootschalig muziekfestival. De eerste jaren werd een componist gekozen als middelpunt. Vanaf 2006 is een aantal keren gekozen voor een breder thema:
Vrijheid (2006)
Liebesnacht (2007)
Hemel en Aarde (2008)
Eeuwige Jeugd (2009)
Resurrection - a Story of Rotterdam (2010)
Sea & City (2011)
Sea & You (2012)
In 2013, precies 25 jaar na zijn debuut bij het Rotterdams Philharmonisch Orkest, markeerde het festival Valery Gergievs zilveren band met de stad. Honderd jaar na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog schilderde festivaljaargang 2014 een indrukwekkend beeld van grote industriële, sociale, culturele en muzikale ontwikkelingen in tijden van hevige strijd. Rode draad was een symfonisch drieluik met iconische werken van Maurice Ravel, Sergei Prokofjev, Dmitri Sjostakovitsj en hun tijdgenoten. In 2015 stond de componist Sergej Rachmaninov centraal.
Lijst van chef-dirigenten
Willem Feltzer (1918-1928)
Alexander Schmuller (1928-1930)
Eduard Flipse (1930-1962)
Franz Paul Decker (1962-1967)
Jean Fournet (1968-1973)
Edo de Waart (1973-1979)
David Zinman (1979-1982)
James Conlon (1983-1991)
Jeffrey Tate (1991-1995)
Valery Gergiev (1995-2008)
Yannick Nézet-Séguin (2008-2018)
Lahav Shani (2018-2026)
Externe link
Officiële website
Nederlands symfonieorkest
Muziek in Rotterdam
|
Van het bombardement op Rotterdam in 1940 tot aan het gereedkomen van de nieuwe Doelen in 1966 had Rotterdam geen eigen concertzaal. Het orkest trad in die jaren wel op in de Rivièrahal van Diergaarde Blijdorp.
| 1 |
muziekpodium, concertzaal, muziekclub
|
7,922 |
PropertyValueSpecification
|
23607
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Subprogramma
|
Subprogramma
|
In de informatica is een subprogramma of subroutine (soms ook functie, procedure of routine genoemd) een duidelijk afgebakend programmablok met een eigen naam binnen een computerprogramma, dat elders in het programma aangeroepen (uitgevoerd) kan worden. De naam die aan subprogramma's wordt gegeven kan afhangen van de gebruikte programmeertaal.
Onderscheid tussen procedures en functies
Sommige programmeertalen, zoals Pascal en PL/SQL, maken onderscheid tussen procedures en functies; een functie is dan een speciaal geval van een procedure, die één resultaatwaarde retourneert aan het aanroepende programma. Ze worden vooral gebruikt voor het implementeren van wiskundige functies.
In andere talen, zoals C en Scala, worden alle subroutines functies genoemd, ook als ze geen waarde retourneren. Ze retourneren als het ware een leeg type, bijvoorbeeld void of Unit.
In functionele talen worden (vrijwel) alleen functies in de wiskundige zin gebruikt. In zuiver functionele talen als Haskell en Clean kunnen deze functies zelfs geen neveneffecten veroorzaken.
In objectgeoriënteerde programmeertalen worden procedures en functies methodes genoemd indien ze binnen een object gedefinieerd zijn. Ze zijn met dat object gebonden en worden aangeroepen met een prefix die link aangeeft naar het object en zijn methode.
Redenen om een subprogramma te gebruiken
Er zijn verschillende redenen om een subprogramma te gebruiken:
om redundantie te vermijden, Don't Repeat Yourself (DRY) principe;
om code in meerdere programma's en toepassingen te kunnen hergebruiken, Single-Point-of-Definition;
om de complexiteit van een programma in kleinere, beter beheersbare delen te kunnen opsplitsen;
om de leesbaarheid van een programma te verbeteren;
om een deel van een programma te verbergen of beschermen.
Parameters en returnwaarden
Veel programmeertalen faciliteren het doorgeven van gegevens tussen het aanroepende programma en het subprogramma. Deze gegevens worden vanuit het aanroepende programma aan het subprogramma doorgegeven als parameters.
Hierbij wordt onderscheid gemaakt tussen invoer- en uitvoerparameters. Invoerparameters geven alleen waarden aan het subprogramma door. Uitvoerparameters geven data vanuit het subprogramma terug aan het hoofdprogramma.
Meer strikte talen als C# kennen een aparte type waarin de parameters beiden kunnen zijn, andere talen gebruiken de uitvoerparameters tevens als invoerparameter.
Over het algemeen gesproken zijn er drie mechanismen van het doorgeven van parameters aan subprogramma's:
pass by value Bij dit mechanisme wordt, in de aanroep van een subprogramma, voor iedere formele parameter van het subprogramma een uitdrukking in de zin van de programmeertaal opgegeven. Tijdens het uitvoeren van het programma wordt, bij aanroep van het subprogramma, die expressie doorgerekend. De waarde van die expressie wordt dan als initiële waarde van de formele parameter doorgegeven aan het subprogramma. Een duidelijk kenmerk van dit mechanisme ten opzichte van andere mechanismes is dat als de expressie bestaat uit een programma-variabele, de waarde van die variabele doorgegeven wordt aan het subprogramma maar de variabele zelf niet. Wat het subprogramma ook met die waarde of de formele parameter doet, heeft geen effect op de waarde van de programma-variabele.
pass by reference Bij dit mechanisme wordt een formele parameter van het subprogramma een synoniem voor een variabele van het hoofdprogramma. Kenmerkend voor dit mechanisme is dat ieder verandering aan de formele parameter in het subprogramma ook direct een verandering is aan de waarde van de doorgegeven variabele. De meeste talen die dit mechanisme gebruiken, stellen verplicht dat wat er doorgegeven wordt aan het subprogramma als parameter een muteerbare variabele is en niets anders.
pass by name Bij dit mechanisme wordt, bij aanroep van een subprogramma, de referentie van een waarde doorgegeven. Tijdens het uitvoeren van het programma wordt in de programmatekst van het subprogramma de formele parameter vervangen door de doorgegeven variabele- of functienaam. Hiermee wordt de kans geschapen dat de evaluatie later of zelfs helemaal niet wordt uitgevoerd. Dit is analoog aan de callback parameter in sommige talen. Een typisch gebruik is in het facultatief doorgeven van loggegevens. Wanneer geen loggegevens gevraagd worden, worden er ook geen onnodige evaluaties gedaan.
Soms wordt er gebruikgemaakt van een combinatie van mechanismen, of van een neveneffect van een mechanisme waardoor meer dan één waarde doorgegeven wordt. De Java-taal bijvoorbeeld kent als typen voor programma-variabelen een aantal basis-typen en verder de "object referentie"; variabelen van dit type zijn doorzichtig en worden in de taal feitelijk behandeld alsof het de objecten zijn waarnaar zij verwijzen. Daarnaast kent Java als parametermechanisme pass by value. Wordt echter de waarde van een object referentie doorgegeven, dan wordt natuurlijk feitelijk ook dat object doorgegeven -- alsof het pass by reference was. Men zou dit mechanisme zoiets als "pass by reference-value" kunnen noemen.
Bij subprogramma's wordt soms onderscheid gemaakt in de waarden die geretourneerd worden na een aanroep. Sommige talen kennen alleen subprogramma's met een resultaat-waarde, sommige talen kennen alleen subprogramma's zonder, weer andere talen kennen een combinatie.
Gezond programmeren
Vanuit het oogpunt van gestructureerd programmeren gelden verschillende vuistregels bij het schrijven van subroutines.
Allereerst dienen zowel de procedure zelf als de parameters self-documenting names, dus zichzelf verklarende namen te hebben.
Een subroutine hoort één en slechts één taak uit te voeren. Wanneer er twee taken zijn, breng deze dan in twee subroutines onder.
Een subroutine dient evenals elk programma slechts één ingang en één uitgang te hebben.
Een subroutine heeft strong cohesion en weak coupling, dat wil zeggen dat de elementen binnen de subroutine een sterke samenhang vertonen en naar buiten toe slechts weinig raakvlakken hebben.
Recursie
Sommige talen staan toe dat subprogramma's zichzelf aanroepen. Dit verschijnsel wordt recursie genoemd.
Het is belangrijk dat er in het subprogramma een voorwaarde geldt voor de recursieve aanroep, om te voorkomen dat een subprogramma, door zichzelf aan te roepen, in een oneindige lus terechtkomt. De voorwaarde waaraan moet worden voldaan om de recursie te laten eindigen wordt wel de stopconditie genoemd.
Programmeerconcept
|
Parameters en returnwaarden
Veel programmeertalen faciliteren het doorgeven van gegevens tussen het aanroepende programma en het subprogramma. Deze gegevens worden vanuit het aanroepende programma aan het subprogramma doorgegeven als parameters.
Hierbij wordt onderscheid gemaakt tussen invoer- en uitvoerparameters. Invoerparameters geven alleen waarden aan het subprogramma door. Uitvoerparameters geven data vanuit het subprogramma terug aan het hoofdprogramma.
Meer strikte talen als C# kennen een aparte type waarin de parameters beiden kunnen zijn, andere talen gebruiken de uitvoerparameters tevens als invoerparameter.
| 1 |
waardecriteria, eigenschapsnorm, invoerparameters
|
2,842 |
VisualArtsEvent
|
5313500
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Artibus%20Sacrum
|
Artibus Sacrum
|
Artibus Sacrum (1869-1949) was een Nederlandse vereniging van beeldende kunstenaars en kunstliefhebbers, gevestigd in Arnhem.
Geschiedenis
De vereniging werd in 1869 opgericht onder het motto Artibus Sacrum (Latijn voor 'gewijd aan de kunsten'), met als doel de "verbroedering der kunstenaren en het bevorderen en ontwikkelen van kunstzin in het algemeen". Men wilde het doel bereiken "door het geven van kunstbeschouwingen, het houden van verlotingen van kunstwerken en het aanleggen eener portefeuille met teekeningen". Het eerste bestuur bestond uit de heren C.H. de Swart, president, B.L. Hendriks, vicepresident, H.A. Meijroos, eerste secretaris, F.W. van Gendt JGz., tweede secretaris, en W.A. Nicola, penningmeester. De vereniging werd op 1 april 1892 bij koninklijk besluit erkend.
De vereniging bestond in 1919 vijftig jaar, maar het jubileum werd pas in 1928 gevierd. Na de Tweede Wereldoorlog ontstond discussie over het voortbestaan van de vereniging en het al dan niet samengaan met de in 1946 opgerichte Werkgemeenschap Arnhemse kunstenaars (WAK). In 1949 werd besloten Artibus Sacrum op te heffen.
Actitiviteiten
Artibus Sacrum organiseerde onder meer lezingen, (kamer)concerten en kunsttentoonstellingen, waaronder een aantal tentoonstellingen van Levende Meesters. Tot de kunstenaars die bij Artibus Sacrum exposeerden, behoorden Paul Citroen, Theo van Doesburg, M.C. Escher, Hendrik Haverman, Wassily Kandinsky en Piet Mondriaan. Aanvankelijk vonden de tentoonstellingen van de vereniging onder meer plaats bij 't Nut en het Genootschap Kunstoefening en in het Logegebouw in de Rijnstraat en de HBS aan het Willemsplein. Vanaf circa 1905 werd een bovenzaal van de Groote Sociëteit gebruikt en in 1916 werd een eigen kunsthal geopend in de Korenbeurs aan de Korenmarkt.
Tentoonstellingen (selectie)
1871 tentoonstelling van Levende Meesters
1875 tentoonstelling van Levende Meesters
1875 tekeningen van Jan Striening
1913 schilderijen van Wassily Kandinsky
1920 najaarstentoonstelling van De Onafhankelijken
1920 La Section d'Or, internationale tentoonstelling van werken van kubisten en neokubisten, met werk van onder anderen Theo van Doesburg en Piet Mondriaan
1923 Oranjetentoonstelling ter herinnering aan het 25-jarig regeringsjubileum van koningin Wilhelmina
1928 jubileumtentoonstelling 50-jarig bestaan
1928 beeldhouwwerken van leden van de Nederlandse Kring van Beeldhouwers, onder wie Leendert Verstoep, Thérèse van Hall en Anton Rädecker, en grafisch werk en schilderijen van Anton Pieck
1931 tentoonstelling van werken door Jacob Bendien, Paul Citroen en de architecten Truus Schröder en Gerrit Rietveld
1932 schilderijen van Gerard van Lerven en beeldhouwwerk van Gijs Jacobs van den Hof
1934 grafisch werk van M.C. Escher
1934 Kunst in nood, geopend door commissaris van de koningin Schelto baron van Heemstra
1935 werken van Mien Cambier van Nooten en Jo van Oosten Slingeland
1940 eretentoonstelling voor de 80-jarige schilder Barend Ferwerda
Enkele leden
Externe link
Gelders Archief: inventaris "Kunstvereniging Artibus Sacrum te Arnhem"
Cultuur in Arnhem
Nederlands kunstenaarscollectief
Vereniging in Gelderland
|
Actitiviteiten
Artibus Sacrum organiseerde onder meer lezingen, (kamer)concerten en kunsttentoonstellingen, waaronder een aantal tentoonstellingen van Levende Meesters. Tot de kunstenaars die bij Artibus Sacrum exposeerden, behoorden Paul Citroen, Theo van Doesburg, M.C. Escher, Hendrik Haverman, Wassily Kandinsky en Piet Mondriaan. Aanvankelijk vonden de tentoonstellingen van de vereniging onder meer plaats bij 't Nut en het Genootschap Kunstoefening en in het Logegebouw in de Rijnstraat en de HBS aan het Willemsplein. Vanaf circa 1905 werd een bovenzaal van de Groote Sociëteit gebruikt en in 1916 werd een eigen kunsthal geopend in de Korenbeurs aan de Korenmarkt.
| 1 |
beeldende kunst evenement, kunsttentoonstelling, visuele kunst
|
7,689 |
EntertainmentBusiness
|
164143
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dolfinarium%20Harderwijk
|
Dolfinarium Harderwijk
|
Dolfinarium Harderwijk is een dolfinarium te Harderwijk in Nederland. Eigenaar is de Spaanse groep Aspro Ocio. Het is het grootste zeezoogdierenpark van Europa en trekt jaarlijks honderdduizenden bezoekers. Het park werd in 1955 gesticht als nevenactiviteit bij de exploitatie van een speeltuin. In 1965 werden de deuren van het dolfinarium geopend voor publiek.
Geschiedenis
In 1955 startte ondernemer Frits den Herder, die samen met broer Coen eigenaar was van een lokale rederij en een speeltuin in Harderwijk, met het 'verzamelen' van zeezoogdieren. Hiermee zette hij het werk van zijn vader Eibert den Herder voort, een ex-schipper die zich, na een vergeefse poging om de afsluiting van de Zuiderzee te stoppen, inzette om het toerisme naar Harderwijk te krijgen. Hij bouwde in 1965 het eerste dolfinarium in Nederland. Bezoekers konden tegen betaling een kijkje komen nemen en zo leren over verschillende dieren van de zee. In de jaren van Den Herder werden naast tuimelaardolfijnen ook Pacifische walrussen, Californische zeeleeuwen, stellerzeeleeuwen, gewone en grijze zeehonden, zwarte zwaardwalvissen en een orka aan het dierenbestand toegevoegd.
In 1989 werd het park verkocht aan Ruud de Clercq, voormalig directeur van pretpark Efteling. Hij breidde het park uit met een Roggenrif, een bassin waar bezoekers roggen en haaien kunnen aaien, een 3D-filmtheater, een opvangcentrum voor walvisachtigen en in 1997 een lagune, een natuurlijk bassin voor Californische zeeleeuwen, tuimelaardolfijnen, verschillende soorten vissen, krabben en kreeften. In 2001 werd Dolfinarium Harderwijk verkocht aan het Franse recreatiebedrijf Compagnie des Alpes (CdA). Deze onderneming is gespecialiseerd in het exploiteren van ski-accommodaties, amusementparken en ander familievermaak. In 2005 kreeg Dolfinarium Harderwijk een facelift. Er werd een nieuwe ingang gebouwd en er werd een nieuw walrussenverblijf en bruinvissenverblijf geopend. In 2013 werd de koepel van het zeezoogdierenpark verbouwd en kwam er de dolfijnenshow 'Aqua Bella'. Deze show heeft een educatieve kant in de vorm van een verhaal over de gevolgen van afval in zee en de opwarming van de aarde. Verder werd het Roggenrif uitgebreid met verschillende aquaria waarin Noordzeedieren te zien zijn.
Eind 2014 verkocht Compagnie des Alpes het dolfinarium aan de Spaanse groep Aspro Ocio voor een bedrag van 18 miljoen euro.
In de zomer van 2017 opende het park een attractie waar geen dieren bij betrokken zijn. Deze attractie 'Waterpret' is het begin van een omvorming tot waterpretpark voor kinderen waarin dierenshows minder centraal staan. Op 1 juli 2019 opende het park zijn tweede waterattractie. Deze attractie bestaat uit drie lange waterglijbanen met natuurlijke kleuren. De eerste is 20 meter lang en is ook de steilste van het trio. De tweede glijbaan is 56 meter lang en heeft van binnen lichteffecten. De laatste glijbaan is 71 meter lang en is een bandenglijbaan waar twee personen tegelijk af kunnen glijden. De glijbanen liggen naast de eerdere aangelegde waterattractie. Dit glijbanentrio is 8 meter hoog.
Controverse
In 2016 deed het programma Rambam onderzoek naar het leven van de dolfijnen in Harderwijk. Het programma kwam er onder andere achter dat de dieren minder leefomgeving hadden dan door het bedrijf vermeld en dat er gebruik werd gemaakt van kunstmatige inseminatie. Daarnaast trok het programma de educatieve waarde van het dolfinarium in twijfel. Volgens de makers is op de beelden te zien dat de voorstellingen overeenkomsten vertonen met circusvoorstellingen. Het op deze wijze exploiteren van wilde dieren is illegaal in Nederland.
In 2021 wijdde het programma Zembla twee uitzendingen aan de orka Morgan, waarbij naar voren kwam dat het Dolfinarium indertijd hielp de wetten van de Verenigde Staten omtrent orka's te omzeilen. In de Verenigde Staten werd het wild vangen van orka's verboden; er werd in 1976 een plan gemaakt waarbij het Dolfinarium enige maanden wild gevangen orka's (uit IJsland) huisvestte, waarna ze als in gevangenschap gehouden orka's naar de Verenigde Staten geëxporteerd mochten worden (om mee te fokken, een wettelijke eis). Ten minste tien orka's zijn zo via Harderwijk naar SeaWorld uitgevoerd. Later werd door de EU het uitvoeren van orka's naar buiten Europa verboden.
Shows en voorstellingen
De droomwens was een dolfijnenshow die werd opgevoerd in het Dolfijndomijn met een capaciteit van 2100 toeschouwers. De show werd in 2013 vervangen door Aqua Bella.
Aqua Bella was een dolfijnenshow die werd opgevoerd in het zelfde bassin. In november 2013 kreeg deze show de hoogste onderscheiding ter wereld in de dierentuin- en attractiebranche: de 'Brass Ring Award'.
Oceanica is een educatie-show die in de plaats kwam van Aqua Bella.
'Voorstelling met dolfijnen' is een educatieve show met tuimelaardolfijnen die wordt opgevoerd in de DolfijnenDelta.
De Piratenbende was een zeeleeuwenshow die werd opgevoerd in het Zotte Zeeleeuwentheater met een capaciteit van 1200 zitplaatsen. Er speelden alleen Californische zeeleeuwen in de show.
De presentatie 'Sterk Werk' is educatief en wordt opgevoerd in de Stoere Stellersterk. Uitsluitend Stellerzeeleeuwen doen mee in deze presentatie.
'Onze kleinste dolfijnen' is een educatieve show over bruinvissen. Deze wordt opgevoerd in de Bruinvisbaai.
De Hobbeldebobbelshow is een educatieve presentatie over gewone en grijze zeehonden. Deze wordt opgevoerd in het Zeehondenzand.
De Snor(rrr) show was een show die door walrussen wordt opgevoerd op de Walrussenwal. Het is in 2023 vervangen door een educatieve korte presentatie.
De (H)aaibaaishow was een educatieve voorstelling die wordt opgevoerd door roggen en haaien in het Roggenrif.
De theatervoorstelling Schatten van de Zee was een show in theater Zeezicht.
De voorstelling Wally & z'n vriendjes was een kindervoorstelling die soms plaatsvond in het Wallytheater.
Diersoorten
De volgende dieren zijn in het Dolfinarium te bezichtigen:
Zeezoogdieren
Tuimelaardolfijn
Bruinvis
Californische zeeleeuw
Stellerzeeleeuw
Gewone zeehond
Grijze zeehond
Walrus
Vissen en lagere diersoorten
Stekelrog
Blonde rog
Golfrog
Kleinoogrog
Gevlekte rog
Gewone pijlstaartrog
Kathaai
Hondshaai
Gevlekte gladde haai
Zeebaars
Kabeljauw
Rode poon
Wijting
Steenbolk
Goudbrasem
Diklipharder
Tong (vis)
Schol (vis)
Tarbot
Noorse kreeft
Strandkrab
Zeeanemonen
Voormalige diersoorten
Orka: Orka Gudrun was jarenlang in dienst voor het Dolfinarium. Op 23 juni 2010 vingen medewerkers van het Harderwijkse Dolfinarium een verzwakte orka in de Waddenzee, en doopten het dier Morgan. In 2011 verhuisde deze orka naar Loro Parque op Tenerife.
Externe link
Officiële website
Dierentuin in Nederland
Attractiepark in Nederland
Recreatie in Gelderland
Harderwijk
Openbaar aquarium
Aspro Ocio
|
In 1989 werd het park verkocht aan Ruud de Clercq, voormalig directeur van pretpark Efteling. Hij breidde het park uit met een Roggenrif, een bassin waar bezoekers roggen en haaien kunnen aaien, een 3D-filmtheater, een opvangcentrum voor walvisachtigen en in 1997 een lagune, een natuurlijk bassin voor Californische zeeleeuwen, tuimelaardolfijnen, verschillende soorten vissen, krabben en kreeften. In 2001 werd Dolfinarium Harderwijk verkocht aan het Franse recreatiebedrijf Compagnie des Alpes (CdA). Deze onderneming is gespecialiseerd in het exploiteren van ski-accommodaties, amusementparken en ander familievermaak. In 2005 kreeg Dolfinarium Harderwijk een facelift. Er werd een nieuwe ingang gebouwd en er werd een nieuw walrussenverblijf en bruinvissenverblijf geopend. In 2013 werd de koepel van het zeezoogdierenpark verbouwd en kwam er de dolfijnenshow 'Aqua Bella'. Deze show heeft een educatieve kant in de vorm van een verhaal over de gevolgen van afval in zee en de opwarming van de aarde. Verder werd het Roggenrif uitgebreid met verschillende aquaria waarin Noordzeedieren te zien zijn.
| 1 |
entertainmentbedrijf, amusementsbedrijf, recreatiebedrijf
|
1,494 |
MusicRelease
|
1558483
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/1%20%28The%20Beatles%29
|
1 (The Beatles)
|
1 is een in 2000 verschenen verzamelalbum van The Beatles. De titel verwijst naar het feit dat op '1' alle nummer één-hits van The Beatles in Engeland en de Verenigde Staten te vinden zijn. Het album bevat in totaal 27 nummers.
Nummers
Alle nummers zijn geschreven door John Lennon en Paul McCartney, tenzij anders aangegeven.
"Love Me Do" – 2:20
"From Me To You" – 1:56
"She Loves You" – 2:21
"I Want to Hold Your Hand" – 2:24
"Can't Buy Me Love" – 2:11
"A Hard Day's Night" – 2:33
"I Feel Fine" – 2:18
"Eight Days a Week" – 2:44
"Ticket to Ride" – 3:10
"Help!" – 2:18
"Yesterday" – 2:05
"Day Tripper" – 2:48
"We Can Work It Out" – 2:15
"Paperback Writer" – 2:18
"Yellow Submarine" – 2:38
"Eleanor Rigby" – 2:06
"Penny Lane" – 2:59
"All You Need Is Love" – 3:47
"Hello, Goodbye" – 3:27
"Lady Madonna" – 2:16
"Hey Jude" – 7:04
"Get Back" – 3:12
"The Ballad of John and Yoko" – 2:59
"Something" (George Harrison) – 3:01
"Come Together" – 4:18
"Let It Be" – 3:50
"The Long and Winding Road" – 3:37
Hitnoteringen
Nederlandse Album Top 100
Vlaamse Ultratop 100 Albums
Muziekalbum uit 2000
Muziekalbum van The Beatles
Muziekalbum geproduceerd door George Martin
|
Muziekalbum uit 2000
Muziekalbum van The Beatles
Muziekalbum geproduceerd door George Martin
| 3 |
muziekuitgave, albumrelease, muziekalbum
|
7,348 |
Room
|
974724
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Station%20Lendelede
|
Station Lendelede
|
Station Lendelede is een voormalig spoorwegstation in de gemeente Lendelede. Het lag aan spoorlijn 66, die Brugge met Kortrijk verbindt. Het station werd aangelegd bij de bouw van de spoorlijn in 1846-1847. Er werd een bureauruimte en wachtzaal voorzien, en een pakhuis, wisselhuis en woonhuis voor de bareelwachter.
In 1955 werd het station gesloten voor reizigersverkeer. Het goederenverkeer bleef nog een tijdlang bestaan. Pas in het derde kwart van de 20ste eeuw werd het stationsgebouw afgebroken.
Lendelede
Lendelede
|
Station Lendelede is een voormalig spoorwegstation in de gemeente Lendelede. Het lag aan spoorlijn 66, die Brugge met Kortrijk verbindt. Het station werd aangelegd bij de bouw van de spoorlijn in 1846-1847. Er werd een bureauruimte en wachtzaal voorzien, en een pakhuis, wisselhuis en woonhuis voor de bareelwachter.
| 1 |
kamer, ruimte, verblijfsruimte
|
10,986 |
Park
|
5576698
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Brug%20640
|
Brug 640
|
Brug 640 is een niet gebouwd bouwkundig kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West.
De brug zou de verbinding leggen tussen enerzijds Van Karnebeekstraat en anderzijds Sportpark De Eendracht/Park de Kuil en volkstuincomplex "Tigeno" in de Osdorper Binnenpolder. Tussen beide ligt een gracht annex sloot, die in zuidelijke richting aan het Ma Braunpad gelegen is, die al sinds jaar en dag de grens vormt tussen stadsbebouwing en tuinbouwgebied dat omgezet werd in sportvelden/park. De stadsbebouwing kwam hier in de late jaren vijftig en de gemeente Amsterdam begon met werkzaamheden voor een weg richting westen. Er kwamen grondwerken om een weg aan te leggen in het verlengde van de Van Karnebeekstraat, die met een knik aansloot op een “tijdelijke weg” door het voormalige tuinbouwgebied. Om de waterstroom doorgang te laten vinden werd gekozen voor een tijdelijke duiker.
Er werd daarop ook grondwerk verricht voor de bouw van brug 640. De Van Karnebeekstraat zou met een knik naar het zuiden aansluiten op een nieuw aan te leggen weg. Op oude foto’s is nog de opbouwconstructie te zien. Weg en brug kwamen er nooit. De “tijdelijke” oplossing werd de definitieve en brug 640 werd nooit gebouwd.
In 2021 ligt de duiker er nog steeds en voor de bebouwing van het Willem Mulierhof 55 ligt nog een grasveld, waar ooit de knik geprojecteerd was. De tijdelijke weg westwaarts kreeg op 10 juni 1970 haar definitieve naam: Nico Broekhuysenweg, een vernoeming naar Nico Broekhuysen. Voor het doorgaande verkeer is deze weg tot de Bok de Korverweg voor snelverkeer afgesloten en alleen toegankelijk voor langzaamverkeer.
640
|
De brug zou de verbinding leggen tussen enerzijds Van Karnebeekstraat en anderzijds Sportpark De Eendracht/Park de Kuil en volkstuincomplex "Tigeno" in de Osdorper Binnenpolder. Tussen beide ligt een gracht annex sloot, die in zuidelijke richting aan het Ma Braunpad gelegen is, die al sinds jaar en dag de grens vormt tussen stadsbebouwing en tuinbouwgebied dat omgezet werd in sportvelden/park. De stadsbebouwing kwam hier in de late jaren vijftig en de gemeente Amsterdam begon met werkzaamheden voor een weg richting westen. Er kwamen grondwerken om een weg aan te leggen in het verlengde van de Van Karnebeekstraat, die met een knik aansloot op een “tijdelijke weg” door het voormalige tuinbouwgebied. Om de waterstroom doorgang te laten vinden werd gekozen voor een tijdelijke duiker.
| 3 |
park, stadspark, natuurpark
|
12,524 |
OrderItem
|
1673406
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kmehr
|
Kmehr
|
Kmehr (uitspraak: kméér) of Kind messages for electronic healthcare record is een voorgestelde Belgische standaard voor medische gegevens, om de uitwisseling van gestructureerde klinische informatie mogelijk te maken. Deze is opgesteld door het Belgische federale Ministerie van Volksgezondheid en tot stand gekomen in samenwerking met de Belgische industrie.
Het initiatief leidde tot de specificatie van ongeveer 20 specifieke XML-berichten (de 'Kind Messages for Electronic Healthcare Records' - Belgische Implementatie Standaard oftewel KMEHR-bis).
Structuur
De Kmehrstandaard bestaat uit de volgende onderdelen:
Een XML-berichtformaat, gedefinieerd door het Kmehr-XML-schema
Een verzameling van referentietabellen
Berichtenstructuur
Een Kmehr-XML-bericht is samengesteld uit twee componenten: een hoofding ("header") en minstens één "folder". De hoofding van het bericht beschrijft de afzender, de ontvanger(s) en enkele technische statussen.
De folder zelf bevat de informatie over een patiënt, terwijl elke folder de subject of care (patiënt) identificeert en minstens één medische transactie bevat.
Het medisch transactie-item bevat de informatie aangebracht door een professionele gezondheidswerker op een bepaald ogenblik. Zijn attributen zijn type, auteur, datum en tijd.
Codering
De Kmehr-bis-standaard bevat een set van woordenboeken, die de transactietypes, heading-types, item-types, beveiligingsniveaus en administratieve routes beschrijven.
Koppelingen
De Kmehr-bis-standaard ondersteunt koppelingen zowel naar interne als externe objecten, bijvoorbeeld een beeld of een ander Kmehr-bericht.
Services
De Kmehr-bis-specificatie werd uitgebreid met webservices, gebaseerd op SOAP die vraag- en antwoordelementen definiëren om standaard webservices aan te bieden.
Zie ook
Summarized Electronic Health Record (Sumehr)
Belgian Health Telematics Commission (BHTC)
Health Level 7
Bron
Kmehr-Bis: Kind messages for electronic healthcare record, Belgian implementation standard
Advice nr 4 of the Telematics Commission
Ontology-Based Integration of Medical Coding Systems and Electronic Patient Records
Medische informatica
ICT-standaard in de zorg
|
Het medisch transactie-item bevat de informatie aangebracht door een professionele gezondheidswerker op een bepaald ogenblik. Zijn attributen zijn type, auteur, datum en tijd.
| 1 |
productregel, transactie-item, aankoopdetail
|
573 |
WarrantyScope
|
1118726
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Aansprakelijkheidsverzekering%20in%20verband%20met%20vrijwilligerswerk
|
Aansprakelijkheidsverzekering in verband met vrijwilligerswerk
|
De aansprakelijkheidsverzekering voor de risico’s in verband met het vrijwilligerswerk is een verzekering in België.
Geschiedenis
De situatie met betrekking tot vrijwilligers was niet goed geregeld (in België) tot inwerkingtreding van een wettelijke regeling op 1 januari 2007. Echter al op 1 augustus 2006 trad een wet in werking (geïnitieerd op 3 juli 2005) die regels bepaalt voor het vrijwilligerswerk dat verricht wordt op het Belgisch grondgebied. Dit geldt ook voor het vrijwilligerswerk dat buiten België verricht wordt, maar dat georganiseerd wordt vanuit België. Dit laatste is wel op voorwaarde dat de vrijwilliger zijn hoofdverblijfplaats heeft in België.
Te verzekeren aansprakelijkheidsrisico
Essentieel bij de vrijwilligersaansprakelijkheid is het immuniteitsprincipe. Dit principe houdt in dat de organisatie burgerrechterlijk aansprakelijk is voor de schade die vrijwilligers veroorzaken ten opzichte van derden (bijvoorbeeld de begunstigde van het vrijwilligerswerk), zowel tijdens de uitvoering van het vrijwilligerswerk, als onderweg van en naar de plaats van de activiteit. Om van burgerrechterlijke aansprakelijkheid te spreken moeten er echter wel drie elementen samen voorkomen, namelijk: (1) er is een fout (ook nalatigheid of onvoorzichtigheid), (2) er is schade en (3) er is een verband tussen de schade en fout.
Indien dit het geval is zal er aansprakelijkheid zijn en zal de organisatie dus moeten opdraaien voor de schade die de vrijwilliger veroorzaakt aan een derde of aan de organisatie zelf, tenzij de immuniteitsregeling niet van toepassing is. Dit laatste is het geval als er sprake is van een grove fout (bijvoorbeeld rijden onder invloed van alcohol), een herhaaldelijke lichte fout (bijvoorbeeld herhaaldelijk een deur vergeten te sluiten), of bedrog van de vrijwilliger, in dat geval is de vrijwilliger zelf aansprakelijk. De organisatie is ook niet aansprakelijk voor de schade die de vrijwilliger zichzelf toebrengt.
De vrijwilligersaansprakelijkheid vormt een afwijking op het algemene aansprakelijkheidsregime, waarbij de persoon die een fout maakt verplicht is om de schade die daaruit voortvloeit voor derden te herstellen of te vergoeden.
Om te verhinderen dat deze aansprakelijkheid een financiële ramp wordt voor de organisatie geldt er vanaf 1 januari 2007 een verzekeringsplicht voor bepaalde vrijwilligersorganisaties. De wetgever heeft namelijk niet alle organisaties een verzekeringsplicht opgelegd. Om precies te bepalen welke organisaties de verplichting moeten naleven en welke niet heeft de wetgever drie duidelijke typen onderscheiden die de verzekeringsplicht dienen te volgen. Deze zijn :
Alle private (bijvoorbeeld vzw, stichting,…) of publieke (bijvoorbeeld OCMW, lokaal bestuur,…) rechtspersonen zonder winstoogmerk die onder de wet vallen;
Alle feitelijke verenigingen die onder de wet vallen en die personeel tewerkstellen;
Alle feitelijke verenigingen die op grond van hun specifieke verbondenheid als een afdeling van een van de twee vorige types van organisaties kunnen worden beschouwd.
Deze organisaties moeten dus een verplichte verzekering afsluiten “tot dekking van de risico’s met betrekking tot het vrijwilligerswerk”, met dekking van “ten minste de burgerrechterlijke aansprakelijkheid van de organisatie”. Daarnaast zal er ook een verplichte aanpassing aan de autoverzekeringspolis moeten plaatsvinden. De vrijwilliger moet immers beschermd worden 'tijdens' het verrichten van vrijwilligerswerk. Deze 'tijdens’ betekent ook op weg van en naar de activiteiten. Daarom zal er een bepaling worden toegevoegd in de polis BA motorrijtuigen. Hierdoor zal de vrijwilliger, ook als die 'in opdracht' van het vrijwilligerswerk rijdt, beroep kunnen doen op de eigen autoverzekeringspolis.
Het betreft hier dus enkel de burgerlijke aansprakelijkheid van de organisatie, andere verzekeringen zijn (nog) niet verplicht maar worden ofwel, nu al ten zeerste aangeraden of worden later toch verplicht bij Koninklijk Besluit. Organisaties zijn onder andere niet verplicht om een verzekering af te sluiten voor rechtsbijstand, lichamelijke ongevallen, ziekte, schade die de vrijwilliger zichzelf toebrengt.
Let wel, de organisaties die niet behoren tot de drie types die hierboven vermeld worden, moeten geen burgerlijke aansprakelijkheidsverzekering afsluiten, vermits zij hiertoe niet verplicht worden en de schadelijder zich immers rechtstreeks kan wenden tot de vrijwilliger. De vrijwilliger zal zich dus uit de slag moeten trekken via zijn eigen familiale verzekering.
De verzekeringsoplossing
A. Traditionele verzekeringen
Om de situatie van de vrijwilligersorganisaties die nog geen verplichte verzekering hebben, te vergemakkelijken, sloten de ministers Verwilghen en Demotte namens de federale overheid een collectief akkoord met enkele verzekeringsondernemingen. Door het akkoord te ondertekenen verbonden deze ondernemingen zich ertoe een duidelijk herkenbaar aanspreekpunt te organiseren. Doelstelling hiervan is de vrijwilligersorganisaties te informeren en te adviseren over de risico’s van het vrijwilligerswerk en de verzekering van deze risico’s.
Sinds 1 januari 2007 kunnen alle organisaties die een verplichte verzekering dienen af te sluiten zich richten tot deze ondernemingen. Ze dienen dan enkel een verzoek in te dienen, om toe te treden tot de verzekering voor vrijwilligers. De vrijwilligersorganisaties die niet onder verplichte verzekeringsregeling vallen (zie hoger) kunnen natuurlijk eveneens deze verzekering afsluiten voor de bescherming van hun vrijwilligers, al bestaat er voor deze organisaties een voordeligere optie.
Concreet houdt het afsluiten van de verplichte verzekering in dat er een aanpassing plaatsvindt in 3 polissen, die eventueel nog dienen afgesloten te worden. Eerst en vooral wordt de verzekering van de vrijwilligers toegevoegd aan een contract dat de aansprakelijkheid van de organisatie zelf verzekert. Op deze manier worden zowel de aansprakelijkheid van de vrijwilliger, deze van de organisatie voor haar vrijwilligers alsook de algemene aansprakelijkheid van de organisatie gedekt.
Ten tweede gaat men aan de polis “Burgerlijke Aansprakelijkheid Gezin” (=BA Familiale) een bepaling toevoegen, waarin bepaald wordt dat het vrijwilligerswerk steeds geacht wordt deel uit te maken van het privéleven van de vrijwilliger. Op deze manier kan de vrijwilliger een beroep doen op zijn BA Familiale, indien hij in uitzonderlijke gevallen toch zelf aansprakelijk gesteld wordt. Daar komt dan nog eens bij dat de familiale verzekering de lichte, herhaaldelijke fout niet kan uitsluiten en dat een grove fout slechts kan uitgesloten worden in de mate dat ‘grove fouten’ op uitdrukkelijke en beperkende wijze opgesomd worden in de polis. De polis moet dus letterlijk zeggen wat een grove fout is.
Ten slotte moet, zoals eerder al vermeld, de BA motorrijtuigen aangepast worden, zodat indien de vrijwilliger rijdt in opdracht van de organisatie de persoon in kwestie toch gedekt is. In praktijk gaat men een uitgebreide clausule toevoegen aan de bestaande polis, waardoor de aansprakelijkheid van de vrijwilligersorganisatie mee gedekt is via de autoverzekering van de vrijwilliger zelf. Concreet komt het er dan op neer dat bij een schadegeval de autoverzekering van de vrijwilliger zal tussenkomen, ook al gebruikte hij zijn privévoertuig voor vrijwilligersdoeleinden. Er dient echter nog wel opgemerkt te worden dat ook hier de regels van de burgerrechtelijke aansprakelijkheid gelden. De drie componenten (fout, schade en oorzakelijk verband) moeten dus weer samen voorkomen.
B. Provinciale verzekeringen
Zoals eerder al vermeld bestaat er een voordeligere optie voor organisaties die niet onder de verplichte verzekeringsregeling vallen. Deze voordeligere optie schuilt in de “Provinciale Verzekering Vrijwilligerswerk”. Dit is een gratis verzekering vrijwilligerswerk die aangeboden wordt door de provincies en gesubsidieerd door de Nationale Loterij. Deze verzekering is in eerste plaats bedoeld voor de organisaties die niet gebonden zijn aan de verzekeringsplicht, maar de andere organisaties kunnen hier eveneens van gebruikmaken.
In praktijk heeft elke provincie een reglement uitgewerkt. Volgens dit reglement heeft elke organisatie recht op 100 “vrijwilligersdagen” (in West-Vlaanderen voorlopig nog maar 80) die ze naar eigen goeddunken mag gebruiken om een bepaalde activiteit te verzekeren (bijvoorbeeld 2 activiteiten met 50 vrijwilligers, of 4 activiteiten met 25 vrijwilligers).
Elke vrijwilligersorganisatie, uit om het even welke sector, kan in principe een aanvraag indienen en toetreden tot het systeem. Tenzij het gaat om vrijwilligerswerkingen ingericht door een openbaar bestuur. Deze hebben geen recht op de Provinciale verzekering vrijwilligerswerk.
De “Provinciale Verzekering Vrijwilligerswerk” biedt dekking voor burgerlijke aansprakelijkheid, rechtsbijstand en lichamelijke ongevallen. De dekking is dus veel uitgebreider dan bij de verzekeringmaatschappijen. Om de verzekering te krijgen moet de organisatie wel eerst erkenning aanvragen bij het Provinciebestuur of bij de Gemeente, waarna ze, na erkenning, kan toetreden tot de verzekering.
C. Vergelijking
Ter verduidelijking ziet u hier een vergelijking tussen de twee vooraf besproken verzekeringsoplossingen :
De minimumgarantievoorwaarden van de collectieve polissen Federale overheid zijn vastgelegd in het Koninklijk Besluit van 19 december 2006. Deze minimumgarantievoorwaarden bevatten de elementen die zeker in een vrijwilligerspolis zouden moeten staan. Het gaat met andere woorden over de basis van waaruit elke verzekeringspolis ‘Burgerrechterlijke aansprakelijkheid voor de risico’s van het vrijwilligerswerk’ zou moeten bestaan. In de eerste twee bijlagen kan u twee modelpolissen vinden waarin de minimumgarantievoorwaarden werden verwerkt en in de derde bijlage vindt u het Koninklijk Besluit.
Bronnen
Wet op de vrijwilliger, (http://www.ejustice.just.fgov.be/cgi_loi/change_lg.pl?language=nl&la=N&table_name=wet&cn=2005070359).
X., Vrijwilligerswerk : de wet, internet, 2007-11-15, (http://www.vrijwilligersweb.be/downloads/KBSprintversie.pdf).
X., De vrijwilligersverzekering ? Que ?, internet, 2007-10-29, (https://web.archive.org/web/20070627085127/http://www.verzekeringvoorvrijwilligers.be/verzekering.html).
Verzekeren
Sociale zekerheid in België
Vrijwilligerswerk
|
De minimumgarantievoorwaarden van de collectieve polissen Federale overheid zijn vastgelegd in het Koninklijk Besluit van 19 december 2006. Deze minimumgarantievoorwaarden bevatten de elementen die zeker in een vrijwilligerspolis zouden moeten staan. Het gaat met andere woorden over de basis van waaruit elke verzekeringspolis ‘Burgerrechterlijke aansprakelijkheid voor de risico’s van het vrijwilligerswerk’ zou moeten bestaan. In de eerste twee bijlagen kan u twee modelpolissen vinden waarin de minimumgarantievoorwaarden werden verwerkt en in de derde bijlage vindt u het Koninklijk Besluit.
| 3 |
garantievoorwaarden, servicebereik, defectdekking
|
2,823 |
Trip
|
1511145
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Willem%20van%20Hogendorp%20%281735-1784%29
|
Willem van Hogendorp (1735-1784)
|
Willem van Hogendorp (Rotterdam, 23 juni 1735 - 1784) stamde uit het Rotterdamse geslacht Van Hogendorp. Hij was de enige zoon van mr. Diederik van Hogendorp en Catharina Wilhelmina gravin van Hogendorp. Hij promoveerde in de rechten in Leiden in 1754 en trouwde in 1760 met Carolina Wilhelmina van Haren (1741-1812), dochter van Onno Zwier van Haren. Willem speelde een actieve rol in de teloorgang van de reputatie van zijn schoonvader. Zij kregen 6 kinderen, Dirk (1761-1822) en Gijsbert Karel (1762–1834), Willem Hogendorp (1765-1835) Geertruide (1765-1800), Anna (1766-1802) en Frederik (1769-1804).
In 1759 werd Willem lid van het Collegie van Schepenen in Haarlem. In 1763 werd hij lid van de vroedschap in Rotterdam en werd uiteindelijk regent van Rotterdam. De Republiek werd in 1772 getroffen door een reeks faillissementen. Dit was nog een gevolg van de Zevenjarige Oorlog en van slechte beleggingen in de Britse Oost-Indische Compagnie. Ook Willem van Hogendorp had schulden gemaakt en daarom vertrok hij in 1773 in dienst van de VOC op de Pallas naar Indië en werd met een aanbeveling van de Prins van Oranje in 1774 aangesteld tot resident van Rembang en vanaf 1777 als administrateur van de pakhuizen van de Compagnie op het eiland Onrust, een lucratieve positie om zichzelf met illegale maar gebruikelijke privéhandel te verrijken. In 1777 had hij de buitenplaats Sion kunnen erven mits hij zijn schulden zou hebben afbetaald. Dat was toen nog niet het geval, en de buitenplaats ging daarom over aan zijn neef Johan Francois van Hogendorp. Zijn vermogen groeide echter aanzienlijk, want in 1783, nog voordat hij naar huis terugkeerde, was hij in staat zijn schulden af te betalen en de buitenplaats te kopen. Daar heeft hij echter niet meer van kunnen genieten; in 1784 aanvaardde hij de terugreis naar het vaderland, maar zijn schip "Harmonia" is met man en muis vergaan.
Willem van Hogendorp was een van de oprichters (1778) van het Bataviaasch Genootschap voor Kunsten en Wetenschappen. Door verschillende publicaties heeft hij getracht belangstelling te wekken voor de kolonie en haar bewoners. Hij was een voorstander van het inenten tegen pokken en financierde een door het Bataviaasch Genootschap uitgeschreven prijsvraag voor een essay over inenting tegen pokken. Hij schreef de novelle Sophronisba (1779) waarin de voordelen van het inenten werden getoond. Een tweede novelle, Kraspoekol (1780), riep op om slaven goed te behandelen. Beide werken waren geen literaire hoogstandjes, maar hadden wel enig effect.
Publicaties
Korte schets van de bezittingen der Nederlands Oost-Indische Maatschappij, benevens eene beschrijving van het koningrijk Jacatra en de stad Batavia
Beschrijving van het eiland Timor voor zoover het tot nog toe bekend is, waarbij gevoegd is de beschrijving van eenige nabij gelegen eilanden
Sophronisba of de gelukkige moeder door de inenting van hare dochters, ter lezing voorgesteld aan de moeders te Batavia (geschreven ter bevordering van de inenting tegen de pokken in Indië)
Redevoering der inenting tot de ingezetenen in Batavia
Kraspoekol, of de droevige gevolgen van eene te verregaande strengheid jegens de Slaaven
Externe links
Kraspoekol bij de dbnl
VOC-bestuurder
Willem 1735
Persoon in de Nederlanden in de 18e eeuw
Resident in Nederlands-Indië
|
In 1759 werd Willem lid van het Collegie van Schepenen in Haarlem. In 1763 werd hij lid van de vroedschap in Rotterdam en werd uiteindelijk regent van Rotterdam. De Republiek werd in 1772 getroffen door een reeks faillissementen. Dit was nog een gevolg van de Zevenjarige Oorlog en van slechte beleggingen in de Britse Oost-Indische Compagnie. Ook Willem van Hogendorp had schulden gemaakt en daarom vertrok hij in 1773 in dienst van de VOC op de Pallas naar Indië en werd met een aanbeveling van de Prins van Oranje in 1774 aangesteld tot resident van Rembang en vanaf 1777 als administrateur van de pakhuizen van de Compagnie op het eiland Onrust, een lucratieve positie om zichzelf met illegale maar gebruikelijke privéhandel te verrijken. In 1777 had hij de buitenplaats Sion kunnen erven mits hij zijn schulden zou hebben afbetaald. Dat was toen nog niet het geval, en de buitenplaats ging daarom over aan zijn neef Johan Francois van Hogendorp. Zijn vermogen groeide echter aanzienlijk, want in 1783, nog voordat hij naar huis terugkeerde, was hij in staat zijn schulden af te betalen en de buitenplaats te kopen. Daar heeft hij echter niet meer van kunnen genieten; in 1784 aanvaardde hij de terugreis naar het vaderland, maar zijn schip "Harmonia" is met man en muis vergaan.
| 1 |
reis, reisroute, reisbestemming
|
9,734 |
Organization
|
4845338
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Royal%20Brinkman
|
Royal Brinkman
|
Royal Brinkman is toeleverancier, installateur en adviseur voor de glastuinbouw. Het bedrijf is in Nederland gevestigd in 's-Gravenzande, Bleiswijk, Klazienaveen, Venlo en Gameren. Internationaal heeft het vestigingen in Engeland, Canada, Frankrijk, Duitsland, Hongarije, Spanje, Polen, Turkije, Australië, Mexico en China.
Geschiedenis
In het jaar 1885 legde Cor Brinkman het fundament voor Royal Brinkman. Vanuit de Pepersteeg in 's-Gravenzande bezocht hij tuinders en verkocht 'sparrietouw' (voor het bossen van asperges), kisten en dekzeilen voor de Westlandse schuiten. Later voegde hij bollenkinnetjes en kinnetjesnetten aan het assortiment toe. Het touw voor deze netten werd door Cor Brinkman zelf op de fiets naar Scheveningen gebracht, waar het touw tot netten werd gebreid. In 1926 won Brinkman de eerste prijs op de grote Fruit- en Groentetentoonstelling in Utrecht met zijn elektrisch aangedreven sorteermachine voor tomaten, de 'doppenmachine'. Een verbeterde versie hiervan, de 'Brinkmanstoter', werd een groot succes.
Met het aantreden van de zoon van de oprichter, Henk Brinkman, werd het eerste personeel aangetrokken. Toen Cor Brinkman startte met het bedrijf, deed hij dit vanuit de Pepersteeg (nu Havenstraat) in 's-Gravenzande. Het bedrijf groeide in vogelvlucht en verhuisde in 1917 naar een nieuw pand op het Marktplein, in de volksmond werd deze locatie Kousenhoek genoemd. Het ging zo goed met het bedrijf Brinkman dat in 1931 een eerste filiaal in Rockanje geopend werd.
De jaren 30 waren een moeilijke periode voor de gehele tuinbouwsector. Daar bovenop werd in 1934 het bedrijfspand aan het Marktplein zwaar getroffen door een felle brand. Het wagenpark (drie vrachtwagens) en de voorraad hout en machines gingen verloren.
Ook tijdens de oorlogsjaren 1940-1945 kende Royal Brinkman moeilijke tijden. De kleinzoon van oprichter Cor Brinkman, Henk Brinkman (3e generatie), trad aan als directeur in deze ongelukkige periode. De nazi's hadden het gemunt op het bedrijfspand van Brinkman in 's-Gravenzande. Gedwongen op zoek naar een uitwijkplaats kon Brinkman terecht in een houtfabriek van de firma In 't Veld en de Jong. De locatie van Brinkman in De Lier werd tijdelijk omgedoopt tot nieuwe hoofdvestiging, de beslaglegging kon enige tijd later afgewend worden.
Brinkman was na deze moeilijke periode in staat alles weer op te bouwen. Na de oorlog leefde de tuinbouwsector weer op en ontwikkelde zich mede door nieuwe teeltmethoden, nieuwe teelten, automatisering, regenleiding en verwarming. Brinkman beleefde gloriedagen. Belangrijke ontwikkelingen waren de introductie van de Micom 85 tuinbouwcomputer (voor deze tijd een vooruitstrevend product waarmee het klimaat in de kas werd geregeld) en de opkomst van de teelt uit de grond op substraat. Op initiatief van Brinkman werden in het begin van de jaren zeventig op praktijkschaal de eerste tomaten, anjers en gerbera's in veensubstraat geteeld. Niet snel daarna volgde de teelt in Grodan steenwol. Het bovengronds telen uit de grond nam een grote vlucht en telers hadden voldoende redenen om te schakelen (voorkomen bodemziekten, hogere opbrengsten, energiebesparing en betere oppervlaktebenutting). Brinkman ontwikkelde de Vocom, een voedingscomputer waarmee de juiste hoeveelheid water en meststoffen kon worden gedoseerd voor de teelt op substraat. Deze voedingscomputers waren in de jaren 70-80 niet aan te slepen.
In 1972 verhuisde Brinkman vanaf Kousenhoek naar de voormalige veilingvereniging aan de Woutersweg in 's-Gravenzande. De opening van het bedrijfsterrein van 45.000 m² was een enorme mijlpaal voor het bedrijf en voor het gehele Westland. In vijf dagen bezochten 11.000 bezoekers het nieuwe pand. Het hoofdkantoor is nog steeds gevestigd aan de Woutersweg.
In 1974 opende in verband met de toenemende vraag de eerste buitenlandse vestiging in Burstwick, vlak bij Hull (Engeland). Brinkman begon met exporteren in 1930, naar Engeland.
Predicaat Koninklijk
Op 1 april 1985 kreeg Brinkman het predicaat Koninklijk. Uit naam van koningin Beatrix kreeg Brinkman deze onderscheiding wegens het honderdjarig bestaan. Mies Bouwman reikte dit Koninklijke predicaat uit aan Cor Brinkman en Henk Brinkman. Elco Brinkman, destijds minister in het kabinet-Lubbers I, was daarbij aanwezig.
Let's Improve Together
Tijdens het innovatieseminar Let's Improve Together dat op 20 juni 2019 werd georganiseerd door Royal Brinkman sprak onder andere Constantijn van Oranje over de toekomst van de glastuinbouw. Doel van dit evenement was telers te inspireren om samen te werken aan een gezonde toekomst van de sector.
Directieleden
De directie bestaat uit Ton van Mil (ceo), Gert-Jan van Peer (cfo), Ramon Verdel (cpo), Jan Schuttrups (commercieel directeur), Ronald van der Tang (operationeel directeur) en Bas Brinkman (directeur techniek).
Tijdlijn
1885: Oprichting Brinkman aan de Pepersteeg door Cor Brinkman
1917: Brinkman verhuist van Pepersteeg naar Marktplein in 's-Gravenzande
1919: Aanschaf eerste bedrijfswagen, een T-Ford
1923: Aanschaf eerste vrachtwagen
1926: Eerste prijs voor de 'doppenmachine' op de Fruit- en Groentetentoonstelling in Utrecht
1931: Opening eerste filiaal in Rockanje
1934: Brand in bedrijfspand aan het Marktplein te 's-Gravenzande
1930-1940: Verkoop van tomatensorteermachines
1940-1945: Gedwongen verhuizing naar De Lier
1972: Verhuizing naar de gebouwen van de voormalige groenteveiling aan de Woutersweg in 's-Gravenzande
1974: Opening eerste buitenlandse vestiging in Burtwick, Engeland
1975: Introductie van de eerste klimaatcomputer Micom 85
1979: Introductie van de eerste voedingscomputer Vocom
1985: Brinkman bestaat honderd jaar en ontvangt het predicaat Koninklijk uit naam van koningin Beatrix
1989: Brinkman wint de Tuinbouw Ondernemers Prijs
2010: Verlenging van het predicaat Koninklijk met 25 jaar voor Royal Brinkman (tot 2035)
2012: Het hoofdkantoor betrekt één gebouw aan de Woutersweg
2015: Introductie van het nieuwe logo Royal Brinkman
Nederlandse webwinkel
Economie in Westland
|
Met het aantreden van de zoon van de oprichter, Henk Brinkman, werd het eerste personeel aangetrokken. Toen Cor Brinkman startte met het bedrijf, deed hij dit vanuit de Pepersteeg (nu Havenstraat) in 's-Gravenzande. Het bedrijf groeide in vogelvlucht en verhuisde in 1917 naar een nieuw pand op het Marktplein, in de volksmond werd deze locatie Kousenhoek genoemd. Het ging zo goed met het bedrijf Brinkman dat in 1931 een eerste filiaal in Rockanje geopend werd.
| 3 |
organisatie, bedrijf, vereniging
|
9,441 |
CampingPitch
|
2407355
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/EuroParcs%20Resort%20Limburg
|
EuroParcs Resort Limburg
|
EuroParcs Resort Limburg is een vakantiepark in Susteren, van oudsher bekend als Recreatiepark Landgoed Hommelheide, in de Nederlandse gemeente Echt-Susteren.
Het bij een zandontginningsplas gelegen recreatiepark heeft een campinggedeelte en recreatiewoningen. Tot 2006 was Recreatie Centra Nederland (RCN) eigenaar van het bedrijf. Sinds de overname door EuroParcs is het park gemoderniseerd, waarbij het aantal bungalows werd uitgebreid ten koste van het aantal kampeerplaatsen.
De aanwezige zwemplas is in 1930 ontstaan. In 1956 is van het zandgat een recreatieve voorziening gemaakt. Vanwege de voorgeschiedenis wordt de plas ook wel aangeduid als de Bagger. De plas is een van de door waterschap Roer en Overmaas op de kwaliteit van het oppervlaktewater gecontroleerde zwemgelegenheden.
Vakantiepark
Geografie van Echt-Susteren
|
Het bij een zandontginningsplas gelegen recreatiepark heeft een campinggedeelte en recreatiewoningen. Tot 2006 was Recreatie Centra Nederland (RCN) eigenaar van het bedrijf. Sinds de overname door EuroParcs is het park gemoderniseerd, waarbij het aantal bungalows werd uitgebreid ten koste van het aantal kampeerplaatsen.
| 1 |
kampeerplaats, campingplek, tentplaats
|
4,979 |
SaleEvent
|
3606597
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dagaanbieding
|
Dagaanbieding
|
Een dagaanbieding (ook dagdeal of dagactie genoemd; Engels: daily deal, deal-of-the-day of flash sale) is een aanbieding in de vorm van e-commerce waarbij één product of dienst maximaal 24 uur voor een actieprijs wordt aangeboden. Webshops die aan dagacties doen worden dagaanbieders genoemd. Hieronder vallen zowel webwinkels die een enkele dagaanbieding voeren als webwinkels die daarnaast een volledig assortiment verkopen.
Geschiedenis
De dagaanbieding als marketingstrategie op het internet werd in Amerika geïntroduceerd op 12 juli 2004, toen de 22-jarige Matt Rutledge uit Dallas met dit concept begon. Op zijn website Woot werd gedurende een etmaal een grasmaaimachine aangeboden voor een zeer scherpe prijs. Een jaar na deze eerste actie werd het concept in Nederland opgepikt door Joran Prinssen en Dennis Sanders. In september 2005 presenteerde het duo iBOOD.com (een afkorting van: Internet's Best Online Offer Daily).
Ruim een jaar na de start van iBOOD lanceerde Roderick Voerman de website 1DayFly.com. Twee jaar later introduceerde Andrew Mason een van de snelst groeiende internetbedrijven ooit: Groupon. Deze Amerikaanse coupongigant betrad in het voorjaar van 2010 ook de Nederlandse markt dankzij de overname van het Duitse MyCityDeal. In dezelfde periode lanceerde Paul Montagne het vergelijkbare GroupDeal.nl en zeven maanden later nam de Telegraaf Media Groep een aanzienlijk belang in deze website met dagaanbiedingen.
Het aanbod van dagaanbieders in Nederland blijft groeien, waarbij zowel bekende namen als nieuwelingen de markt hebben betreden.
Het concept
Het dagaanbiedingenconcept houdt in dat retailers een product of dienst voor een actieprijs presenteren aan bezoekers van een webshop. Er zijn twee manieren waarop een dagaanbieder te werk kan gaan:
De dagaanbieder koopt een product in en verkoopt deze voor een bedrag dat aanzienlijk lager is dan adviesprijs. De aanbieder verkoopt elke dag, 24 of 36 uur lang, één product. De aandacht van de consument wordt getrokken door de korte looptijd van de actie en de gereduceerde prijs.
De dagaanbieder biedt een bedrijf de mogelijkheid om een product of dienst voor een speciale actieprijs op de website van de dagaanbieder te verkopen. In hun zoektocht naar meer naamsbekendheid, verkopen en omzet werken zowel grote bedrijven als lokale ondernemers samen met dagaanbieders. Vaak wordt vooraf een minimaal aantal kopers bepaald. Alleen als dit aantal wordt gehaald gaat de deal door.
Marketing
Voor bedrijven die naast een volledig assortiment ook een dagaanbieding voeren is een dergelijke kortingsactie vaak een marketingstrategie. De aanbiedingen worden ingezet als een vorm van reclame, om meer bezoekers naar de webshop te leiden. De winst wordt niet gehaald uit de verkoop van de dagaanbieding, maar uit de daaruit voortvloeiende naamsbekendheid en verkoop van producten uit het standaardassortiment.
Voor dagaanbieders die elke dag één product verkopen is e-mailmarketing belangrijk. Via een digitale nieuwsbrief wordt de aanbieding elke dag onder de aandacht van potentiële kopers gebracht. In deze e-mail wordt de prijsstunt beschreven door middel van een commerciële tekst. Sociale media zoals Facebook en Twitter worden ook steeds vaker ingezet om prijsstunts te promoten en nieuwe fans en volgers te bereiken.
Verzamelsites
Het groeiende aanbod van dagaanbiedingen heeft ertoe geleid dat er diverse aggregatie-sites zijn ontwikkeld. Op deze websites worden de dagacties verzameld en weergegeven. De bezoeker kan vaak zelf selecteren welke aanbiedingen getoond worden, afhankelijke van de interesse en woonplaats.
Vooruitzichten
Het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) stelde in 2010 vast dat Nederland binnen Europa tot de koplopers behoort als het om online winkelen gaat. In 2012 is de online omzet is ondanks de crisis met 9% gestegen ten opzichte van 2011 en het aantal online kopers nam toe met 400.000. De verwachting voor de groei van 2013 is 8%. Dat betekent een jaaromzet van 10,5 miljard euro. E-commercemodellen met dagacties hebben volgens een woordvoerder van het Thuiswinkel Waarborg een positief effect op de markt.
Zie ook
Opruiming
Handel
Internetdienst
Marketing en verkoop
|
Marketing
Voor bedrijven die naast een volledig assortiment ook een dagaanbieding voeren is een dergelijke kortingsactie vaak een marketingstrategie. De aanbiedingen worden ingezet als een vorm van reclame, om meer bezoekers naar de webshop te leiden. De winst wordt niet gehaald uit de verkoop van de dagaanbieding, maar uit de daaruit voortvloeiende naamsbekendheid en verkoop van producten uit het standaardassortiment.
| 1 |
uitverkoop, verkoopactie, kortingsactie
|
716 |
CreateAction
|
94471
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Weefseltechnologie
|
Weefseltechnologie
|
Weefseltechnologie (Engels: tissue engineering) is een vorm van biomedische technologie waarin men op kunstmatig wijze biologische weefsels of celproducten kweekt. Een gekweekt weefsel kan op verschillende manieren medisch worden toegepast, bijvoorbeeld door organen die beschadigd zijn door ziekte of verwonding te vervangen of te regenereren. Het kweken van weefsels kan bovendien inzichten geven in de principes van weefselontwikkeling.
Weefseltechnologie maakt gebruik van kennis en methodes uit de celbiologie, materiaalkunde en ontwikkelingsbiologie. Door cellen te laten groeien op een geschikt dragermateriaal, zoals een biologisch afbreekbare matrix, wordt de gewenste weefselarchitectuur bereikt. Veelal voegt men groeifactoren en andere stoffen aan het medium toe, om zo de groei en differentiatie van de cellen te stimuleren. Als het weefsel speciaal voor een patiënt wordt gemaakt, zijn de cellen meestal afkomstig van een biopt.
Weefseltechnologie is een breed onderzoeksgebied dat zich sinds de jaren 2000 snel heeft ontwikkeld. Transplantatie van kunsthuid en kunstkraakbeen is in sommige delen van de wereld goedgekeurd voor de gezondheidszorg. De term 'weefseltechnologie' wordt soms synoniem gebruikt met regeneratieve geneeskunde, hoewel deze er meer op gericht is therapieën te ontwikkelen met behulp van stamcellen van de patiënt.
Omschrijving
Weefseltechnologie is praktisch gerichte tak van de biomedische wetenschappen. Het is een snelgroeiend onderzoeksveld met een sterk interdisciplinair karakter. Weefseltechnologie maakt gebruik van inzichten uit diverse disciplines, zoals materiaalkunde, rapid prototyping, celbiologie en ontwikkelingsbiologie. Door de medische toepasselijkheid heeft weefseltechnologie ook raakvlakken met geneeskunde en chirurgie. Robert Langer, een van de pioniers van de weefseltechnologie, stelde in 1993 de volgende definitie voor:
Vanaf de jaren 2010 hebben zich verschillende technische ontwikkelingen voorgedaan die van groot nut zijn geweest voor weefseltechnologie, zoals 3D-printing van biomaterialen, een vergaande integratie met nanotechnologie, nieuwe stamceltechnologieën (waaronder geïnduceerde pluripotente stamcellen) en verbeterde genetische manipulatietechnieken zoals CRISPR. Gekweekte weefsels kunnen worden gebruikt om ziektes te modelleren, nieuwe geneesmiddelen te testen en gepersonaliseerde therapieën te ontwikkelen. Als de differentiatie van het weefsel voldoende gecontroleerd wordt, kan men zelfs een functioneel miniatuurorgaan laten groeien (organoïde).
Enkele uitdagingen binnen het veld van de weefseltechnologie zijn de ontwikkeling van nieuwe, meer complexe functies, biomechanische stabiliteit en de verbeterde vascularisatie (de aangroei van bloedvaten) in het gekweekte weefsel. Ook afstoting van het weefsel door de patiënt na transplantatie blijft een probleem, waardoor de focus van weefseltechnologie is komen te liggen op de bron van de cellen waarmee men begint.
Cellen als bouwstenen
Het kunstmatig kweken van weefsels begint altijd met cellen. Cellen worden geïsoleerd, in een geschikte omgeving gelegd en zodanig gemanipuleerd dat ze zich zullen delen en differentiëren tot een functioneel weefsel. Meestal worden er groeifactoren en transcriptiefactoren aan het medium toegevoegd om deze processen te stimuleren. De keuze van het celtype is van groot belang voor het uiteindelijke weefsel dat men krijgt: fibroblasten zullen onder de juiste omstandigheden uitgroeien tot huidweefsel, chondrocyten tot kraakbeen, en hepatocyten tot leverweefsel.
Bronnen
De cellen die gebruikt worden om een weefsel te kweken, kunnen rechtstreeks uit het doelorgaan worden gehaald, uit stamcellen ontwikkeld worden, of uit speciale cellijnen in het laboratorium worden gehaald. Als het weefsel voor medische doeleinden (transplantatie) wordt gemaakt, is het van belang dat de cellen uiteindelijk uit de betreffende patiënt afkomstig zijn, zodat problemen met afstoting van het getransplanteerde weefsel kunnen worden voorkomen.
Primaire cellen zijn cellen die rechtstreeks uit het lichaam worden genomen. Cellen die direct uit een patiënt worden geïsoleerd (als een biopt), bevatten alle genetische en epigenetische eigenaardigheden van deze patiënt. Dit betekent dat het weefsel dat uit deze cellen groeit, in theorie zonder afstotingsgevaar naar de patiënt zou kunnen worden getransplanteerd. Omdat het echter om volgroeide, terminaal gedifferentieerde cellen gaat, zijn ze meestal moeilijk levend te houden in een medium. Het aanzetten tot deling (proliferatie) is ingewikkeld en soms zelfs onmogelijk.
Secundaire cellen zijn cellen die uit primaire cellen worden gevormd in cultuur. Secundaire cellijnen worden meestal gemaakt wanneer er (veel) meer cellen nodig zijn om het weefsel te maken dan uit het primaire biopt aanwezig is. Door ze in meerdere, speciale celculturen te laten prolifereren ontwikkelen ze een hoger delingspotentieel. Ook bij secundaire cellen spelen veel van dezelfde problemen als bij primaire cellen.
Stamcellen
Stamcellen zijn ongedifferentieerde cellen die het vermogen hebben om (in cultuur) te groeien en aanleiding te geven tot verschillende, gespecialiseerde celtypen. Stamcellen worden, naar hun oorsprong, onderverdeeld in volwassen stamcellen en embryonale stamcellen. Hoewel er ethische bezwaren zijn rond het gebruik van embryonale stamcellen, zijn weefseltechnologen het erover eens dat een andere alternatieve bron – de zogenaamde geïnduceerde pluripotente stamcellen – even nuttig kunnen zijn voor het kweken van weefsels.
Geïnduceerde pluripotente stamcellen (iPSC's) worden gevormd door stamcellen, uit de huid of het bloed, te herprogrammeren. Door transcriptiefactoren toe te voegen of via genetische manipulatie met virussen, kunnen deze cellen teruggebracht worden naar een embryonaal-achtige, pluripotente toestand. Geïnduceerde pluripotente stamcellen werden voor het eerst gemaakt in 2006, en zijn inmiddels een hoeksteen van de regeneratieve geneeskunde. Ze kunnen gebruikt worden om bèta-cellen te maken voor diabetespatiënten, bloedcellen voor leukemiepatiënten, en zenuwcellen voor mensen met hersenziekten.
Dragermaterialen
Een dragermateriaal (Engels: scaffold) is de structuur waarop cellen worden aangebracht. Dragermaterialen zijn speciaal ontworpen om cellen makkelijk te laten uitgroeien tot een weefsel. Het dragermateriaal zorgt er tevens voor dat het weefsel in zijn gepaste vorm groeit. Functioneel gezien is het dragermateriaal het equivalent van de extracellulaire matrix. Het vervult drie belangrijke functies: het stelt de cellen in staat om zich vast te zetten en te migreren, het absorbeert en verdeelt toegevoegde biochemische stoffen (factoren) en geleidt secretie-eiwitten, en het beïnvloedt het delingsgedrag van de cellen door hen mechanisch te beïnvloeden.
Om een medisch inzetbaar weefsel te kweken, moeten draagmaterialen aan specifieke vereisten voldoen. Hoge porositeit is nodig om cellen overal in de matrix te krijgen en diffusie van voedingsstoffen te vergemakkelijken. Biologische afbreekbaarheid is vaak een essentiële factor: het dragermateriaal moet bij voorkeur in het gekweekte weefsel 'geabsorbeerd' worden en niet na afloop chirurgisch verwijderd worden. De snelheid waarmee afbraak plaatsvindt, moet samenvallen met de snelheid van weefselvorming. Uiteindelijk vormen de cellen namelijk zelf een extracellulaire matrix, en nemen daarbij de soliditeit van het dragermateriaal over. Onderzoek naar het 3D-printen van organen laat zien dat een goede beheersing van de micro-omgeving cruciaal is om op reproduceerbare wijze weefsels te kweken.
Materiaalkeuze
De materialen die gebruikt kunnen worden voor weefseltechnologie kunnen organisch of synthetisch zijn. Een belangrijke vereiste is dat het materiaal biocompatibel is, wat wil zeggen dat cellen er aan kunnen hechten, op kunnen groeien en het materiaal veilig in het lichaam kan worden geplaatst. Siliconen zijn synthetische, niet-afbreekbare stoffen die zeer biocompatibel zijn, en daarom bij sommige toepassingen van weefseltechnologie geschikt als dragermateriaal.
De keuze van het materiaal hangt af van het soort weefsel dat men wilt kweken; er zijn maar weinig veelzijdige dragermaterialen die alle weefseltypen ondersteunen. Botweefsel groeit bij voorkeur op harde, keramische materialen, zoals hydroxyapatiet. Zachte weefsels groeien beter op flexibelere biomaterialen, zoals collageen of proteoglycanen. Een veel gebruikt, redelijk veelzijdig dragermateriaal is polymelkzuur (PLA). Dit is een polyester die op een afstelbaar tempo in het lichaam wordt afgebroken tot melkzuur, een organisch zuur dat het lichaam veilig kan afvoeren.
Veel onderzoek binnen de weefseltechnologie is gericht op het ontwikkelen van nieuwe dragermaterialen. De focus ligt op het verbeteren van biocompatibiliteit, afbreekbaarheid, mechanische eigenschappen, en architectuur van het dragermateriaal. Opschaalbaarheid en een kostefficiënte productie zijn eveneens belangrijke aandachtspunten. In sommige dragermaterialen worden angiogenetica, ontstekingsremmers of antibiotica geïncorporeerd om respectievelijk de aangroei van bloedvaten te stimuleren, of om complicaties na de transplantatieprocedure te voorkomen.
Zie ook
Xenotransplantatie
Weefselkweek
Biotechnologie
Materiaalkunde
Celbiologie
|
Weefseltechnologie (Engels: tissue engineering) is een vorm van biomedische technologie waarin men op kunstmatig wijze biologische weefsels of celproducten kweekt. Een gekweekt weefsel kan op verschillende manieren medisch worden toegepast, bijvoorbeeld door organen die beschadigd zijn door ziekte of verwonding te vervangen of te regenereren. Het kweken van weefsels kan bovendien inzichten geven in de principes van weefselontwikkeling.
| 1 |
creëren, produceren, genereren
|
10,080 |
CivicStructure
|
4343691
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Reuzenhuis%20%28Borgerhout%29
|
Reuzenhuis (Borgerhout)
|
Het Reuzenhuis is een neoclassicistisch gebouw dat dienstdeed als eerste gemeentehuis van Borgerhout (van 1836 tot 1890). Het gebouw is gelegen een de Turnhoutsebaan en werd ontworpen door Jan Hoenagels. Het wordt gekenmerkt door de "Reuzenpoort" die een doorgang vormde naar de gronden achter het gebouw waar een servituut op lag. Het gebouw is sinds 2011 een beschermd monument.
Na het verhuis van de gemeentediensten van het Reuzenhuis naar het huidige districtshuis aan het Moorkensplein deed het gebouw onder andere dienst als muziekschool en vanaf 1957 werd het gebruikt door de heemkundige kring van Borgerhout, en vanaf 1965 werd de collectie officieel het Borgerhouts Heemmuseum, dat bij gebrek aan vrijwilligers langzaam doodbloedde. Na de renovatie van het gebouw in 2003 raakte de heemkundige collectie verspreid.
In 2010 werd het Reuzenhuis door de stad Antwerpen verkocht aan een anonieme koper die het huis een culturele invulling heeft gegeven. De verkoop stuitte op protest van Vlaams Belang en Open vld, deze laatste partij startte een petitie tegen de verkoop van het Reuzenhuis.
In 2012 werd in het Reuzenhuis de tentoonstelling New Ways to Work georganiseerd, met het werk van jonge kunstenaars. Hetzelfde jaar speelde Marieke De Maré er een toneelvoorstelling gebaseerd op het boek De Roos en het Zwijn van Anne Provoost en speelde Vitalski er een Stand-upcomedy voorstelling.
In 2013 vond het Relics Kunstenfestival plaats in het Reuzenhuis.
In 2015 trok de nieuwssite Apache in het Reuzenhuis. Apache heeft een redactielokaal op de tweede verdieping van het gebouw.
Borgerhout
Borgerhout
Onroerend erfgoed in Antwerpen (stad)
Beschermd monument in Vlaanderen
|
Het Reuzenhuis is een neoclassicistisch gebouw dat dienstdeed als eerste gemeentehuis van Borgerhout (van 1836 tot 1890). Het gebouw is gelegen een de Turnhoutsebaan en werd ontworpen door Jan Hoenagels. Het wordt gekenmerkt door de "Reuzenpoort" die een doorgang vormde naar de gronden achter het gebouw waar een servituut op lag. Het gebouw is sinds 2011 een beschermd monument.
| 1 |
gemeentehuis, concertzaal, openbaar gebouw
|
11,617 |
PerformAction
|
1601221
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/15%20miljoen%20mensen
|
15 miljoen mensen
|
15 miljoen mensen is een nummer van Fluitsma & Van Tijn, met tekst van reclamemaker Frank Pels dat oorspronkelijk was bedoeld voor een reclamespot voor de Postbank N.V. Fluitsma & Van Tijn werd gevraagd de muziek bij de tekst te verzorgen, maar de door Fluitsma ingezongen demo werd gebruikt in de reclame en groeide uit tot een hit. De commercial met bekende en minder bekende Nederlanders, onder wie Herman Brood en Bettine Vriesekoop, verwierf grote bekendheid. Mede door de muziek sloeg dit zo goed aan dat het op single verscheen. Uiteindelijk werd het een nummer 1-hit in de Top 40.
De melodie werd in 2003 gebruikt in het nummer 5 Jaar (en nog lang niet klaar) van de omroep BNN en in 2013 voor het lied Koningin van alle mensen ter ere van koningin Beatrix.
Hitnoteringen
Nederlandse Top 40
Nederlandse Single Top 100
Radio 2 Top 2000
17 miljoen mensen
Op 20 maart 2020 maakte Davina Michelle samen met Snelle een nieuwe versie met als titel 17 miljoen mensen, vanwege de uitbraak van het nieuwe coronavirus. Snelle schreef het nummer als eerbetoon aan alle mensen die helpen in de strijd tegen het virus. Davina Michelle zou oorspronkelijk in het Rotterdam Ahoy optreden, maar na de uitbraak van het virus, waardoor mensen zoveel mogelijk thuis moesten blijven, besloot Davina Michelle op te treden in een leeg Rotterdam Ahoy. Tijdens een van deze optredens brachten Davina Michelle en Snelle samen het nummer ten gehore, wat ook werd uitgezonden op de radio. Het nummer was in april en mei 2020 ook regelmatig te horen op SBS6 voorafgaand aan de reclameblokken. Hierbij werden boodschappen getoond die door de mensen zelf met stoepkrijt op de grond waren getekend en met een speciale drone waren gefilmd. Net als bij het origineel kwam hierna een groot aantal verzoeken om dit nummer als single uit te brengen, en dat gebeurde een aantal dagen later. Een week later behaalde 17 miljoen mensen de nummer 1-positie in de Nederlandse Single Top 100 en een week later behaalde ook de eerste plek in de Nederlandse Top 40. Hiermee is het nummer, met een duur van één minuut en 47 seconden, de kortste nummer 1-hit ooit in de Top 40.
Hitnoteringen
Nederlandse Top 40
Nederlandse Single Top 100
Radio 2 Top 2000
Nederlands lied
Single uit 1996
|
Op 20 maart 2020 maakte Davina Michelle samen met Snelle een nieuwe versie met als titel 17 miljoen mensen, vanwege de uitbraak van het nieuwe coronavirus. Snelle schreef het nummer als eerbetoon aan alle mensen die helpen in de strijd tegen het virus. Davina Michelle zou oorspronkelijk in het Rotterdam Ahoy optreden, maar na de uitbraak van het virus, waardoor mensen zoveel mogelijk thuis moesten blijven, besloot Davina Michelle op te treden in een leeg Rotterdam Ahoy. Tijdens een van deze optredens brachten Davina Michelle en Snelle samen het nummer ten gehore, wat ook werd uitgezonden op de radio. Het nummer was in april en mei 2020 ook regelmatig te horen op SBS6 voorafgaand aan de reclameblokken. Hierbij werden boodschappen getoond die door de mensen zelf met stoepkrijt op de grond waren getekend en met een speciale drone waren gefilmd. Net als bij het origineel kwam hierna een groot aantal verzoeken om dit nummer als single uit te brengen, en dat gebeurde een aantal dagen later. Een week later behaalde 17 miljoen mensen de nummer 1-positie in de Nederlandse Single Top 100 en een week later behaalde ook de eerste plek in de Nederlandse Top 40. Hiermee is het nummer, met een duur van één minuut en 47 seconden, de kortste nummer 1-hit ooit in de Top 40.
| 2 |
optreden, uitvoering, performance
|
3,209 |
Organization
|
5792955
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gentse%20Metaalwerken
|
Gentse Metaalwerken
|
Gentse Metaalwerken was een staalconstructiebedrijf in Gent dat werd opgericht in 1993 aan Dok Noord 10 (nu Millinocketstraat 100) als een filiaal van BVBA Pierre Velghe en Kinderen als onderhoudswerkplaats voor de schepen van Velghe zand en grind.
Geschiedenis
In het begin werd vooral plaat- en laswerk gedaan, maar dat evolueerde naar het draaien van grote assen, zoals schroefassen voor schepen.
Het bedrijf breidde stelselmatig uit door de aankoop van aanpalende gronden, vooral van het nabijgelegen ACEC.
Na de verkoop van de zand- en grindactiviteiten is de werkplaats overgegaan naar onderaanneming van grote staalconstructies en het CNC-verspanen van grote onderdelen: zowel las- als gietconstructies, gespecialiseerd in onderdelen tot maximum 30 ton.
In mei 2009 werd Gentse Metaalwerken opgenomen in de Ogepar groep. De gebouwen worden nog steeds gebruikt door Callens Pompen en Anglo Belgian Corporation. Samen met de oude ACEC-gebouwen, de "Blauwe Kraan" en de grindbakken vormt het opvallende gebouw van Gentse Metaalwerken een iconisch zicht, als herinnering aan de industriële activiteiten aan het Handelsdok.
Door de bouw van de Verapazbrug is deze locatie helemaal veranderd.
Voormalig bedrijf in Gent
|
Gentse Metaalwerken was een staalconstructiebedrijf in Gent dat werd opgericht in 1993 aan Dok Noord 10 (nu Millinocketstraat 100) als een filiaal van BVBA Pierre Velghe en Kinderen als onderhoudswerkplaats voor de schepen van Velghe zand en grind.
| 1 |
organisatie, instelling, bedrijf
|
10,820 |
Float
|
85634
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Fractie
|
Fractie
|
Fractie (politiek), een deel van een parlement, gemeenteraad of ander vertegenwoordigend orgaan waarvan de leden tot dezelfde politieke partij of stroming behoren
Fractie (Duitse Bondsdag), een samengaan van minstens 5% van de parlementsleden
Fractie (concentratie), de relatieve hoeveelheid van een bestanddeel van een mengsel
Fractie (bestanddeel), een bestanddeel van een mengsel dat door bijvoorbeeld destillatie wordt afgescheiden
het breukdeel van een decimaal getal; zie Decimaal talstelsel
Zie ook
Factie
Steekproeffractie, de relatieve frequentie van een gebeurtenis
|
Fractie (politiek), een deel van een parlement, gemeenteraad of ander vertegenwoordigend orgaan waarvan de leden tot dezelfde politieke partij of stroming behoren
Fractie (Duitse Bondsdag), een samengaan van minstens 5% van de parlementsleden
Fractie (concentratie), de relatieve hoeveelheid van een bestanddeel van een mengsel
Fractie (bestanddeel), een bestanddeel van een mengsel dat door bijvoorbeeld destillatie wordt afgescheiden
het breukdeel van een decimaal getal; zie Decimaal talstelsel
| 2 |
kommagetal, drijvend getal, decimaal
|
8,331 |
FlightReservation
|
794738
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Passenger%20name%20record
|
Passenger name record
|
Een passenger name record (PNR) is in de reisindustrie de opgeslagen informatie in een computerreserveringssysteem (CRS) over een reis geboekt voor een passagier of voor een groep passagiers die samen reizen. Het begrip PNR werd voor het eerst gebruikt door luchtvaartmaatschappijen, die reserveringsinformatie moesten uitwisselen als passagiers op andere maatschappijen moesten overstappen om hun bestemming te bereiken (in het Engels "interlining"). Voor dit doel heeft IATA een standaardformaat gedefinieerd voor de lay-out en inhoud van het deel van de PNR dat uitgewisseld wordt tussen de maatschappijen (maatschappijen slaan ook interne informatie op in de PNR voor eigen gebruik).
Wanneer een passagier een boeking maakt, dan creëert het reisbureau of de website die hij gebruikt om de reis te boeken een PNR. Dit gebeurt meestal in een van de Globale Distributiesystemen (GDS), zoals Sabre, Amadeus of Worldspan, maar als de boeking direct bij een luchtvaartmaatschappij wordt gemaakt, dan kan het ook zijn dat de PNR wordt geopend in de CRS van die maatschappij. Deze PNR, die als gevolg van de boeking door de passagier wordt geopend, wordt de Master PNR genoemd. De PNR wordt aangeduid in het bestand van de CRS door een record locator bestaand uit zes letters en cijfers. De record locator maakt meestal deel uit van de reisbevestiging, die aan de passagier gestuurd wordt, en wordt vaak ook afgedrukt op het vliegbiljet.
Als een deel van de reis niet verzorgd wordt door de eigenaar van de CRS met de Master PNR, dan worden kopieën van de PNR gestuurd naar de reserveringssystemen van de luchtvaartmaatschappij, die dat deel van de reis moet uitvoeren. Deze maatschappijen openen een PNR in hun eigen bestand om het deel van de reis van de passagier waarvoor ze verantwoordelijk zijn te volgen. Veel luchtvaartmaatschappijen besteden het running van het interne reserveringssysteem uit aan een van de grote Globale Distributiesystemen (GDS), zodat in sommige gevallen het gebruik van de PNRs gedeeld kan worden.
De record locators van de gekopieerde PNR's worden geretourneerd naar het reserveringssysteem dat de Master PNR beheert, zodat alle records met elkaar verbonden blijven. Daardoor kunnen alle kopieën van de PNR worden bijgewerkt, als er veranderingen zijn in een van de reserveringssystemen van maatschappijen die bij de reis betrokken zijn.
Hoewel PNR's oorspronkelijk voor vliegreizen gebruikt werden, worden ze nu ook gebruikt voor het reserveren van hotels, autoverhuur enz.
Soms wordt de term PNR gebruikt voor de record locator die een bepaalde PNR aanwijst.
Regelgeving
Het Europees Parlement keurde op 14 april 2016 na jaren debat de PNR-richtlijn goed. Door deze Richtlijn 2016/681 worden luchtvaartmaatschappijen verplicht hun passagiersgegevens bij te houden en beschikbaar te maken aan overheden.
De Belgische Kamer van volksvertegenwoordigers keurde op 22 december 2016 een wetsontwerp goed dat de Europese richtlijn omzet in een Belgisch wetgevend kader. Deze wet gaat verder en beoogt ook het bijhouden van gegevens van treinpassagiers.
Luchtvaart
Privacy
|
Wanneer een passagier een boeking maakt, dan creëert het reisbureau of de website die hij gebruikt om de reis te boeken een PNR. Dit gebeurt meestal in een van de Globale Distributiesystemen (GDS), zoals Sabre, Amadeus of Worldspan, maar als de boeking direct bij een luchtvaartmaatschappij wordt gemaakt, dan kan het ook zijn dat de PNR wordt geopend in de CRS van die maatschappij. Deze PNR, die als gevolg van de boeking door de passagier wordt geopend, wordt de Master PNR genoemd. De PNR wordt aangeduid in het bestand van de CRS door een record locator bestaand uit zes letters en cijfers. De record locator maakt meestal deel uit van de reisbevestiging, die aan de passagier gestuurd wordt, en wordt vaak ook afgedrukt op het vliegbiljet.
| 1 |
luchtvaartreservering, reisbevestiging, boekingsdetails
|
12,394 |
TrainTrip
|
77865
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Moskou%20Expres
|
Moskou Expres
|
De Moskou Expres was een Europese sneltrein die van 1960 tot 1993 reed tussen West-Europa en Moskou.
Oorspronkelijke dienst
Het doorgaande rijtuig van Nederland naar Moskou reed mee in de 'Hoek-Warszawa Expres' of de 'Warszawa-Hoek Expres'. De trein reed van Hoek van Holland via Schiedam-Rotterdam West (nu Schiedam Centrum), Utrecht Centraal, Amersfoort, Deventer, Hengelo, Oldenzaal, Bad Bentheim, Rheine, Osnabrück Hbf, Hannover Hbf, Helmstedt (toenmalige Duits-Duitse grens), Berlijn en Frankfurt (Oder) naar Warschau. Het doorgaande slaaprijtuig naar Moskou werd in Warschau aan de exprestrein naar Moskou gekoppeld. Van Warschau reed de trein met uitsluitend Russische rijtuigen naar Brest-Litowsk (toenmalige grens van Polen en de Sovjet-Unie, nu de grens tussen Polen en Wit-Rusland). In Brest-Litowsk werden alle rijtuigen opgetakeld en werden alle draaistellen gewisseld zodat de trein op het Russische spoor van een andere breedte kon rijden. Van Brest-Litowsk vervolgde de trein zijn weg via Minsk naar de Russische hoofdstad.
De Hoek-Warszawa Express werd in 1960 geïntroduceerd en bestond voor een groot gedeelte uit Duitse en Poolse rijtuigen en een enkel Russisch slaaprijtuig. In dit laatste rijtuig waren het de Russische provodnitsas (rijtuigbegeleiders) die het slaapgedeelte bemanden. Voor Nederlandse douaniers was de Sovjet-coupé een onneembare vesting, niemand kwam het fijne er over te weten. Verhalen over de Rollende Rus, zoals de trein genoemd werd, waren er legio en daarin namen Russische waren zoals kaviaar en wodka een belangrijke plaats in. De Russische slaaprijtuigen waren speciaal op het West-Europese profiel van vrije ruimte aangepast, kleiner dan het Russische profiel.
Ooit kende de trein een goede bezetting. Vaak met Britse en Nederlandse toeristen, die een reis naar de Sovjet-Unie als een avontuur zagen. De sluiting van de treindienst had diverse redenen. Het aantal reizigers nam af door gebrek aan comfort en de te hoge kosten. Ook de komst van de Kanaaltunnel en daarmee een andere route voor reizigers uit Groot-Brittannië speelde een rol. De trein werd op 23 mei 1993 opgeheven vanwege tegenvallende reizigersaantallen en een gebrek aan comfort.
De Hoek-Warszawa Expres sloot in Hoek van Holland in beide richtingen aan op de boot naar Harwich in Engeland, destijds een samenwerkingsverband tussen de Stoomvaart Maatschappij Zeeland (SMZ) en British Rail (Sealink).
Tijdelijke terugkeer
België kreeg in 2004 een rechtstreekse verbinding met de Russische hoofdstad. Sinds de zomer van dat jaar reed de EuroNight Jan Kiepura tussen Brussel en Warschau, met enkele doorgaande (Wit-)Russische rijtuigen naar Minsk en Moskou. In december 2005 werd deze verbinding opgeheven. Die trein reed tot december 2007 naar Frankfurt am Main in plaats van Brussel.
Er kwam opnieuw een directe verbinding Amsterdam-Moskou: de Jan Kiepura reed vanaf Amsterdam met rijtuigen naar Berlijn, Warschau, Praag, Minsk en een enkele Moskou. De rechtstreekse treinreis van en naar Moskou werd dagelijks verzorgd door de Russische spoorwegen. Voor deze trein werden alle Russische rijtuigen nog steeds opgetakeld in Brest voor de verwisseling van de draaistellen.
De directe verbinding tussen Amsterdam en Moskou werd in 2013 opgeheven. De Jan Kiepura reed wel nog naar Berlijn, Warschau en Praag. Voor treinreizigers van Nederland naar Moskou werd een overstap in Duitsland of Polen geboden.
Zie ook
Lijst van internationale nachttreinen vanuit Nederland en België
Spoorwegen in Rusland
Internationale trein
|
Er kwam opnieuw een directe verbinding Amsterdam-Moskou: de Jan Kiepura reed vanaf Amsterdam met rijtuigen naar Berlijn, Warschau, Praag, Minsk en een enkele Moskou. De rechtstreekse treinreis van en naar Moskou werd dagelijks verzorgd door de Russische spoorwegen. Voor deze trein werden alle Russische rijtuigen nog steeds opgetakeld in Brest voor de verwisseling van de draaistellen.
| 1 |
treinreis, treinrit, treintraject
|
6,188 |
LodgingReservation
|
5348492
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Maatregelen%20tijdens%20de%20coronacrisis%20in%20Nederland
|
Maatregelen tijdens de coronacrisis in Nederland
|
Tijdens de covid-19-crisis in Nederland zijn diverse maatregelen genomen door de regering. Op advies van het door het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) opgerichte Outbreak Management Team (OMT) werden in een kort tijdsbestek vele opeenvolgende besluiten genomen. Op maandag 27 januari 2020 traden de eerste preventieve maatregelen in werking.
Preventieve maatregelen
Op maandag 27 januari 2020 kondigde minister voor Medische Zorg Bruno Bruins aan dat COVID-19, de ziekte veroorzaakt door SARS-CoV-2, is geclassificeerd als A-ziekte. Dit betekent dat inwoners van Nederland meldplicht hebben wanneer ze vermoeden besmet te zijn met het virus, of van anderen vermoeden dat deze besmet zijn met het virus. Tevens kon de minister snel ingrijpen en besluiten nemen dankzij extra ministeriële bevoegdheden.
Deskundigen van het Outbreak Management Team (OMT) hielden screening op de luchthaven Schiphol of het uitdelen van mondkapjes voor niet zinvol. Daar de luchthaven Schiphol geen directe verbindingen met Wuhan onderhield, werden daar geen maatregelen getroffen. Goede hygiëne en afstand bewaren tot zieke mensen werden voldoende geacht. Wel werd de luchthaven voorzien van borden met informatie over de ziekte. Het RIVM en het Erasmus MC stelden tests beschikbaar waarmee vastgesteld kan worden of iemand besmet is met SARS-CoV-2.
Regeling 2019-nCoV
Met de Regeling 2019-nCoV van de minister voor Medische Zorg van 28 januari werd het virus, en de virusinfectie die het veroorzaakt aangemerkt als infectieziekte behorende tot groep A, bedoeld in artikel 1, onderdeel e, van de Wet publieke gezondheid. Hiermee werden tevens alle bepalingen van deze wet voor infectieziekten behorende tot groep A van kracht voor deze ziekte.
Doordat het virus is aangemerkt als A-ziekte wordt de meldingsplicht geactiveerd. Indien een arts in Nederland bij een door hem onderzocht persoon het coronavirus vermoedt of vaststelt, dient hij dit onverwijld te melden aan de GGD. De GGD meldt dit dan weer onverwijld aan het RIVM.
Ook wordt het hiermee mogelijk om de in de Wet publieke gezondheid opgenomen bestrijdingsmaatregelen, zoals bijvoorbeeld isolatie van (vermoedelijk) geïnfecteerde personen, toe te passen.
Als laatste houdt dit in dat de minister voor Medische Zorg verantwoordelijk wordt voor de leiding van de bestrijding van deze ziekte. Dit betekent dat de minister de maatregelen ter bestrijding vaststelt.
Maatregelen naar datum van aankondiging
Tot 1 december 2020 waren voor dwingende maatregelen per veiligheidsregio steeds nieuwe versies van noodverordeningen van kracht. Sindsdien zijn er landelijke regelingen op basis van de Tijdelijke wet maatregelen covid-19 (zie onder).
2020
Maatregelen 5-11 maart 2020
Op donderdag 5 maart 2020 maakte minister Bruins van Medische Zorg bekend dat de landelijke koepel van de GGD mondkapjes en andere beschermingsmiddelen tegen besmettingen zou gaan verdelen over alle medici en zorgverleners in het land.
Op 5 maart werd ook bekendgemaakt dat in een gebouw van het voormalig psychiatrisch ziekenhuis in Bennebroek op de Geestgronden een opvanglocatie zou worden ingericht voor mensen die mogelijk besmet waren met het coronavirus, dit op verzoek van minister Bruins. De opvanglocatie was bedoeld voor mensen die besmet, maar niet ziek zijn of mensen met milde klachten die niet ziek genoeg zijn voor ziekenhuisopname en niet thuis in isolatie kunnen. Hieronder vielen dus ook mensen zonder vaste woon- of verblijfplaats of mensen uit een instelling die daar een risico vormden voor andere bewoners. Tevens zouden besmette passagiers van de ferry Newcastle – IJmuiden en reizigers die op Schiphol aankomen hier worden opgevangen. Deze locatie diende dan ook ter vervanging van de containerwoningen die in Hoofddorp nabij Schiphol waren geplaatst.
Op Vrijdag 6 maart werd voor de inwoners van Noord Brabant geadviseerd thuis te blijven en contacten te beperken bij geringe gezondheidsklachten
Op maandag 9 maart riepen het Nederlands kabinet en viroloog Jaap van Dissel via een persconferentie op de adviezen nauw te volgen en andere mensen geen hand meer te schudden. Tevens werd opgeroepen dat inwoners van Noord-Brabant zo veel als waar mogelijk vanuit huis werken.
Vanaf dinsdag 10 maart werden grote evenementen in Noord-Brabant afgelast, waaronder festivals, concerten en een carnavalsoptocht in Oosterhout. Een grote beurs op de TU Eindhoven is stopgezet. Ook voetbalwedstrijden in deze provincie vinden geen doorgang. Scholen, cafés en uitgaansgebieden in Noord-Brabant blijven open. Er werd aangeraden om 7 dagen aan sociale onthouding te doen. Evenementen met meer dan 1000 mensen is verboden.
Maatregelen 12 maart 2020
Op donderdag 12 maart 2020 kondigde minister Bruins tijdens een persconferentie nieuwe maatregelen voor heel Nederland aan, die geldig zouden zijn tot en met dinsdag 31 maart:
al bij geringe klachten, zoals verkoudheid of hoesten, al dan niet met koorts: blijf thuis;
geen bijeenkomsten van meer dan 100 personen;
werk zo mogelijk thuis.
Minister-president Rutte verdedigde de kabinetsbeslissing om scholen open te laten, met het argument dat sluiting van scholen ertoe zou leiden dat noodzakelijk (zorg)personeel niet aan het werk zou kunnen.
Overtreding van de kabinetsmaatregelen werd niet rechtstreeks strafbaar gesteld, maar de regering heeft de veiligheidsregio's wel opdracht gegeven ze toe te passen / uit te werken. Dit resulteerde in noodverordeningen waarvan overtreding wel strafbaar is. In sommige regio's was alleen het organiseren en faciliteren van een evenement waar meer dan 100 personen gelijktijdig samenkomen strafbaar, in andere ook het bijwonen daarvan.
De Tweede Kamer heeft een motie aangenomen om ouders die gezonde kinderen niet naar school laten gaan, niet te beboeten.
Tijdens deze persconferentie werd er door de Nederlandse overheid voor het eerst gebruikgemaakt van een gebarentolk om de boodschap ook naar doven en slechthorenden goed over te kunnen brengen; Irma Sluis vervulde deze positie en verwierf al snel grote bekendheid met haar optreden.
Maatregelen 15/16 maart 2020
Op zondag 15 maart 2020 kondigde minister Bruins (Medische Zorg) samen met minister Slob (Basis- en Voortgezet Onderwijs en Media) opnieuw aangescherpte maatregelen aan voor in ieder geval een duur van 3 weken, tot en met maandag 6 april 2020. Eerdere maatregelen, voor zover niet hierbij vervangen, werden verlengd tot en met dezelfde dag, 6 april 2020. Met ingang van 18.00 uur die dag moesten alle horeca, waaronder restaurants, cafés, coffeeshops, seksclubs, uitgaansgelegenheden sluiten, en ook alle sportclubs, zwembaden en sauna's. Het bezorgen van eten en drinken was wel toegestaan. Het afhalen van eten en drinken en het afhalen bij coffeeshops werd vanaf maandag 16 maart ook weer toegestaan. De illegale straathandel dreigde de wietverkoop anders over te nemen. Veel bedrijven richtten nu een afhaalloket in en/of gaan thuisbezorgen, ook waar dat voorheen niet gebeurde, zodat het publiek toch nog bediend kan worden. Hotels blijven vooralsnog open.
Tevens werden alle scholen in het land gesloten. Wel werd prioriteit gegeven aan aangepast onderwijs voor eindexamenklassen en kwam er speciale opvang voor kinderen van ouders met "vitale beroepen". Tot deze groep vallen beroepen uit de sectoren:
De veiligheidsregio's pasten de noodverordeningen aan.
Maatregelen 23-26 maart 2020
23 maart
Op maandag 23 maart 2020 kwamen er nieuwe maatregelen en werden bestaande maatregelen verlengd en aangescherpt:
Blijf zoveel mogelijk thuis. Ga alleen naar buiten voor werk wanneer u niet thuis kunt werken, voor boodschappen, of om voor anderen te zorgen. Een frisse neus halen kan, maar doe dit niet in een groep. Houd altijd afstand van anderen (minimaal 1,5 meter) en vermijd sociale activiteiten en groepen mensen. Ook thuis: maximaal drie mensen op bezoek en houd ook dan afstand tot elkaar.
Wanneer één persoon binnen een gezin koorts heeft, blijft deze, en alle andere gezinsleden die geen vitaal beroep uitoefenen, thuis.
Alle bijeenkomsten, samenkomsten en evenementen zijn tot maandag 1 juni 2020 verboden (in plaats van tot 6 april); de ondergrens van 100 personen vervalt. Religieuze en levensbeschouwelijke bijeenkomsten, uitvaarten en huwelijken mogen wel, mits er minder dan dertig personen zijn en er onderling 1,5 meter afstand kan worden genomen.
Winkels, het openbaar vervoer en vakantieverblijven worden verplicht maatregelen te nemen om te zorgen dat mensen afstand houden, bijvoorbeeld via een deurbeleid.
Voor kappers, schoonheidsspecialisten en andere in zogenoemde contactberoepen op het gebied van uiterlijke verzorging geldt dat zij tot 6 april hun vak niet meer mogen uitoefenen. Voor bijvoorbeeld fysiotherapeuten geldt: werk zoveel mogelijk via beeldbellen.
Casino's vallen vanaf nu onder dezelfde maatregel als eet- en drinkgelegenheden en sluiten per dinsdag 24 maart 2020. Vestigingen van Holland Casino waren al per 13 maart gesloten.
Burgemeesters kunnen gebieden aanwijzen waar groepsvorming verboden is. Het kan gaan om parken, stranden of wijken. Bij groepen van drie of meer die geen anderhalve meter afstand houden, wordt gehandhaafd. Personen in hetzelfde huishouden, zoals gezinnen, en kinderen zijn hiervan uitgezonderd.
Markten zijn van deze maatregelen uitgesloten omdat zij op sommige plekken een essentieel onderdeel van de voedselketen vormen. Wel moeten gemeenten en marktmeesters zorgen dat voldoende afstand gewaarborgd wordt.
De bestaande maatregelen wil de overheid ook beter kunnen handhaven. Daarom krijgen burgemeesters de mogelijkheid om via een noodverordening makkelijker en sneller op te kunnen treden. Burgemeesters kunnen specifieke locaties sluiten, zoals parken, stranden en campings. Er kunnen ook geldboetes worden opgelegd. De boete per persoon voor meerderjarigen is vastgesteld op € 390, voor minderjarigen € 95 (dit is qua verhouding tot de boete voor meerderjarigen en qua leeftijdsgrens soepeler dan de normale regel dat voor een overtreder van 12 tot 16 jaar de tarieven worden gehalveerd). Voor organisatoren van samenkomsten of evenementen en voor bedrijven kan de boete oplopen tot € 4350.
24 maart 2020
Op dinsdag 24 maart 2020 maakte minister Slob (Basis- en Voortgezet Onderwijs en Media) bekend dat de centrale eindexamens dit jaar niet door zouden gaan. Leerlingen behaalden hun definitieve eindcijfers op basis van de schoolexamens.
Noodverordeningen
De veiligheidsregio's pasten de noodverordeningen weer aan. Ze gelden voor onbepaalde tijd, behalve het verbod tot dinsdag 1 september 2020 om evenementen te laten plaatsvinden of ontstaan, dan wel aan evenementen deel te nemen. Ze treden vaak onmiddellijk na de bekendmaking in werking. Deze vindt vaak plaats door publicatie op de website van de veiligheidsregio en/of op officielebekendmakingen.nl. Bij plaatsing op beide geldt het moment van de eerste bekendmaking, dat is dan meestal die op de website van de veiligheidsregio. Om up-to-date te blijven is het dus niet genoeg officielebekendmakingen.nl te volgen.
Onderscheiden worden in de noodverordeningen:
Evenementen: elke voor publiek toegankelijke verrichting van vermaak, waaronder herdenkingsplechtigheden, braderieën, optochten, feesten, muziekvoorstellingen, wedstrijden, straatfeesten, barbecues en vechtsportwedstrijden. Deze zijn verboden.
Samenkomsten: openbare samenkomsten, samenkomsten in voor het publiek openstaande gebouwen en daarbij behorende erven, alsmede in vaartuigen, maar ook samenkomsten buiten de publieke ruimte, dit laatste om op te kunnen treden tegen bijvoorbeeld 'coronafeestjes' in studentenhuizen, garages, loodsen en dergelijke. Deze zijn verboden, met enkele uitzonderingen, zoals de al genoemde van religieuze en levensbeschouwelijke bijeenkomsten, uitvaarten en huwelijken, mits er minder dan dertig personen zijn en de aanwezigen te allen tijde ten minste 1,5 meter afstand houden van elkaar.
Groepen. Het is verboden zich in een groep van drie of meer personen op te houden zonder tot de dichtstbijzijnde persoon in die groep en andere personen een afstand te houden van ten minste 1,5 meter. Dit verbod is niet van toepassing op personen die een gezamenlijke huishouding vormen en op kinderen tot en met 12 jaar die samen spelen onder toezicht van een of meer van hun ouders of voogden die daarbij onderling een afstand van 1,5 meter in acht nemen. Sommige boa's stellen dat een groep van drie of meer personen een samenkomst is, en daarom ook met inachtneming van de afstand verboden is. Per brief aan de Landelijke Studentenvakbond heeft het Veiligheidsberaad laten weten dat bewoners van een studentenhuizen niet vallen onder de definitie van gezamenlijke huishouding en in de publieke ruimte afstand van elkaar moeten bewaren.
Eet- en drinkgelegenheden, waaronder ook die van warenhuizen, shoppingcenters, grote supermarkten en andere winkels, mogen openblijven als afhaallocatie.
Het is verboden zich te bevinden in door de voorzitter van de veiligheidsregio aangewezen gebieden en locaties. Het kan bijvoorbeeld gaan om vakantieparken, campings, parken, natuurgebieden en stranden, maar ook om een bepaalde winkel. Het kan onder meer gebeuren indien op deze locaties onvoldoende de beperkende maatregel met betrekking tot het houden van 1,5 meter afstand tussen daar aanwezige personen in acht wordt genomen.
De noodverordening van enkele veiligheidsregio's heeft aanvullende verboden:
Een verbod op sanitaire voorzieningen (gemeenschappelijke toilet-, was- en douchevoorzieningen) bij recreatieparken en andere recreatieve locaties. Het gaat daarbij om de locaties van vakantieparken, campings, kampeerterreinen en kleinschalige kampeerveldjes (bijvoorbeeld kamperen bij de boer) en sanitaire voorzieningen bij parken, natuurgebieden en stranden. Naar het oordeel van de voorzitters bestaat binnen hun regio de dreiging dat op deze locaties bij de gemeenschappelijke toilet-, was- en douchevoorzieningen in onvoldoende mate 1,5 meter afstand zou worden gehouden.
In onder meer Veiligheidsregio Zeeland, een verbod op recreatief nachtverblijf. Hieronder wordt in elk geval verstaan het aanbieden en gebruik maken van recreatief nachtverblijf in de vorm van verblijf op recreatieparken, kampeerterreinen en minicampings, kamperen bij de boer, kamerverhuur, B&B, pensions, jachthavens en camperplaatsen; afhankelijk van de regio mag ook de eigenaar van een tweede huis daar niet overnachten als hij het voor recreatie gebruikt. In mei zijn in sommige veiligheidsregio's de overnachtingsregels versoepeld.
Een verbod op het bouwen of gebruiken van slaap- en strandhuisjes, wegens de aantrekkende werking op mensen, waardoor de kans groter wordt dat grote aantallen mensen samenkomen op het strand.
Maatregelen 31 maart 2020
De maatregelen die op 15 maart werden aangekondigd worden verlengd tot en met dinsdag 28 april.
Maatregelen 21 april 2020
Op dinsdag 21 april 2020 is het verbod op evenementen met vergunnings- en meldplicht verlengd tot dinsdag 1 september. Op het gebied van onderwijs, sport en het bezoeken van een thuiswonende oudere zijn er versoepelingen in de maatregelen en adviezen. De overige maatregelen blijven gelden voor onbepaalde tijd, maar ten minste tot en met dinsdag 19 mei.
Maatregelen 6 mei 2020
Maatregelen die op woensdag 6 mei 2020 zijn bekendgemaakt zijn onder meer:
Bibliotheken zijn vanaf maandag 11 mei weer open.
Naar verwachting gaat het voortgezet onderwijs weer open per maandag 1 juni, en bij voldoende afstand ook:
Terrassen
Bioscopen, restaurants en cafés, en culturele instellingen (zoals concertzalen en theaters), onder voorwaarden:
een maximum van 30 personen (incl. personeel)
bezoekers moeten reserveren
in een gesprek vooraf tussen ondernemer en klant wordt ingeschat of een bezoek risico’s oplevert
Musea, als bezoekers kaartjes vooraf kopen, zodat er gestuurd kan worden op de 1,5 meter afstand.
Binnen- en buitenzwembaden, inclusief de kleedruimtes (volgens het protocol van de branche alleen achteraf), maar niet de douches.
Wegens de hierdoor verwachte grotere drukte in het openbaar vervoer geldt per 1 juni zoveel mogelijk weer de normale dienstregeling. Bovendien wordt dan het gebruik van een mond-neusmasker (door de regering ook aangeduid als mondkapje) in de ov-voertuigen voor reizigers en medewerkers verplicht. Een sjaal of andere mondbedekking is niet afdoende. Anderzijds moet het om schaarste in de zorg te voorkomen een niet-medisch mond-neusmasker zijn, d.w.z. niet van een soort dat bedoeld is voor de zorg. Ook met het gebruik van een mondkapje blijft het uitgangspunt dat reizigers zoveel mogelijk 1,5 meter afstand houden. In voertuigen, op perrons en bij haltes wordt geaccepteerd dat 1,5 meter niet altijd haalbaar is. Bij elke reis (heen- en terugreis apart) moet een nieuw of gewassen mondkapje gebruikt worden.
Maatregelen 19-27 mei 2020
Maatregelen die op dinsdag 19 mei 2020 zijn bekendgemaakt zijn grotendeels de bevestiging dat per maandag 1 juni de wijzigingen doorgaan die op 6 mei onder voorbehoud zijn aangekondigd, sommige op 1 juni pas vanaf 12 uur overdag.
Voor bioscopen, restaurants en cafés, en culturele instellingen (zoals concertzalen en theaters), geldt het maximum van 30 personen exclusief personeel en artiesten.
Ov-reizigers vanaf 12 jaar(?) die na 1 juni geen mondkapje dragen kunnen een boete van € 95 krijgen.
Onder voorbehoud mogen per woensdag 1 juli sauna’s, casino's en sportscholen weer open.
Nog geen versoepeling vóór dinsdag 1 september is gepland voor evenementen en seksinrichtingen, en voor verblijf in coffeeshops.
Maatregelen 24 juni 2020
Per woensdag 1 juli zijn er diverse versoepelingen. Evenementen kunnen per 1 juli weer plaatsvinden, maar het blijft aan het lokale bestuur om te bepalen of organisatoren hun activiteiten in kunnen richten en of aan andere specifieke voorwaarden kan worden voldaan, zoals de wijze waarop het vervoer wordt geregeld. Deze aanpak kost tijd. Het proces van vergunningaanvragen duurt al snel enkele weken. Het evenementenseizoen start dus niet meteen op 1 juli voluit, maar zal in de praktijk vanaf half augustus op gang komen. Het in groepsverband geforceerd verheffen van de stem is verboden. Hierbij gaat het onder meer om hard meezingen bij concerten en optredens, spreekkoren en schreeuwen. Ook sekswerkers en seksinrichtingen mogen per 1 juli zonder beperking weer klanten ontvangen.
Maatregelen 18 augustus 2020
Vanwege een stijgend aantal besmettingen werden op 18 augustus sommige maatregelen aangescherpt.
Ontvang thuis maximaal 6 gasten, kinderen van 12 jaar of jonger niet meegerekend.
Bij bijeenkomsten moet iedereen een vaste zitplaats krijgen.
Als iemand uit een risicogebied komt, moet deze niet langer 14, maar 10 dagen in quarantaine.
Maatregelen 18 september 2020
Op vrijdag 18 september werden de volgende maatregelen aangekondigd voor de veiligheidsregio's Amsterdam-Amstelland, Rotterdam-Rijnmond, Haaglanden, Utrecht, Kennemerland en Hollands Midden, omdat daar het aantal besmettingen het hardst toenam. De maatregelen gaan in vanaf zondag 20 september, 18:00 uur.
De horeca mag vanaf 00:00 geen gasten meer binnenlaten en moet dan de muziek uitzetten. Om 01:00 moet alle horeca dicht.
Afhaalrestaurants mogen vanaf 01:00 geen alcohol meer schenken en moeten vanaf 02:00 dicht.
Zowel binnen als buiten mogen geen onnodige bijeenkomsten van meer dan 50 personen zijn.
Overige bijeenkomsten van meer dan 50 personen moeten gemeld worden. Uitgezonderd de horeca, supermarkten, winkels, bibliotheken, religieuze bijeenkomsten en culturele instellingen.
Maatregelen 28 september 2020
De maatregelen gaan in op 29 september, 18:00 uur.
Horeca open tot 22:00 uur.
Om 21:00 uur mag er niemand meer binnen.
Maximaal 30 personen toegestaan binnen (geldt niet voor personeel).
Max. 4 personen aan een tafel (geldt niet voor een huishouden).
Gezondheidscheck verplicht in de horeca en buiten op terras van horeca.
Sportwedstrijden zonder publiek en sportkantines zijn gesloten.
Maximaal 3 personen thuis, behalve eigen huishouden en kinderen onder de 13 jaar.
Max. 40 personen toegestaan.
Mondkapjes niet verplicht in winkels.
Wel geadviseerd en winkels mogen mensen weigeren als ze het mondkapje niet opdoen.
Er komt een ouderuurtje en een winkelwagen is verplicht.
Voor musea en andere beweegbare openbare locaties moeten bezoekers reserveren met tijdvak.
Maatregelen 1 oktober 2020
Vanaf 5 oktober geldt in het voortgezet onderwijs het dringende advies om mondkapjes te dragen op plaatsen waar 1,5 meter afstand niet mogelijk is, zoals op gangen, in aula's en bij praktijkvakken.
Maatregelen 13 oktober 2020
Sinds 14 oktober 22 uur gelden extra maatregelen, door de rijksoverheid aangeduid als gedeeltelijke lockdown. Onder meer geldt:
Alle eet- en drinkgelegenheden mogen alleen open zijn voor afhalen.
Winkels in de detailhandel sluiten uiterlijk om 20:00 uur. Dit geldt elke dag van de week, in die zin zijn er geen koopavonden.
Geen verkoop van alcoholhoudende drank tussen 20 en 7 uur; bij een fysieke winkel gaat het om het moment van afrekenen. Ook geen bezorging, en niet nuttigen in de openbare ruimte. Ook niet "op zak hebben" in de openbare ruimte.
Voor iedereen vanaf 18 jaar geldt dat sporten alleen mag op 1,5 meter afstand en alleen individueel of in teamverband met niet meer dan 4 personen. Wedstrijden zijn niet toegestaan.
De maatregelen zouden in principe gelden tot 27 oktober, maar zijn toen niet gewijzigd.
Maatregelen 3 november 2020
Gesloten zijn musea, theaters, seksclubs, casino's, bioscopen, pretparken, dierenparken, zwembaden en bibliotheken. Over sauna's was er even onduidelijkheid, maar die mogen net als sportscholen wel openblijven. Verder mogen bibliotheken wel boeken blijven afgeven.
Maatregelen 14 december 2020
Vanaf 15 december geldt een maatregelenpakket dat in de media wordt aangeduid als een harde lockdown. Deze zal in eerste instantie minimaal tot 20 januari duren.
Het is behoudens uitzonderingen niet toegestaan zich in groepsverband op te houden op een openbare plaats met meer dan twee personen van 13 jaar of ouder, ongeacht de onderlinge afstand en de afstand tot anderen.
Niet-essentiële winkels zijn gesloten. Als bij een winkelfiliaal meer dan 70% van de omzet levensmiddelen en/of drogisterijartikelen betreft, mag het hele filiaal open blijven. Bevat een winkelfiliaal een of meer afdelingen gericht op levensmiddelen en/of drogisterijartikelen en wordt daarmee minstens 30% van de omzet behaald, dan mocht dat deel van de winkel open blijven, maar die regel is al weer verwijderd van rijksoverheid.nl.
Eet- en drinkgelegenheden mogen uitsluitend geopend zijn voor afhalen en bezorgen. Consumpties moeten worden meegenomen en mogen niet bij de afhaallocatie zelf worden genuttigd. Voor hotelgasten geldt dat zij in de hotels maaltijden kunnen afhalen, maar dat zij deze nuttigen in hun hotelkamer.
Het is verboden om in de openbare ruimte, zowel binnen als buiten, tussen 20:00 en 06:00 alcoholische dranken voor handen te hebben of te nuttigen. Ze worden dan ook niet verkocht.
Gesloten zijn verder onder meer theaters, concertzalen, bioscopen, casino’s, dierenparken, pretparken, musea, sportscholen, zwembaden en sauna’s.
Boeken afhalen bij bibliotheken blijft mogelijk. Doe-het-zelfzaken mogen een afhaalfunctie inrichten.
Scholen in het basis- en voortgezet onderwijs en instellingen voor mbo, hbo en wetenschappelijk onderwijs moeten, met uitzondering van enkele categorieën leerlingen, weer overstappen op onderwijs op afstand.
Op 12 januari werd de lockdown met 3 weken verlengd tot 9 februari 2021.
Op 2 februari werd de lockdown weer met 3 weken verlengd tot 2 maart 2021 maar de basisscholen en de kinderopvang mochten weer open op 8 februari 2021.
Op 23 februari werd de lockdown tot 15 maart 2021 verlengd. Wel waren er een aantal versoepelingen, zo mochten de middelbare scholen weer op 2 maart open en de kappers mochten ook weer open op 2 maart. Ook kon je weer rijlessen volgen. Daarnaast mogen tattooshops open, osteopaten mogen naast fysiotherapeuten ook weer behandelen, revalidatie en persoonlijke fysieke training is ook toegestaan.
Op 8 maart werd de lockdown verlengd tot 30 maart 2021. Er waren wel een paar kleine aanpassingen toegevoegd. Die aanpassingen gaan in vanaf 16 maart 2021: de zwemlessen mogen weer doorgaan t/m 12 jaar, douches blijven gesloten, de kleedkamers blijven open en de ouders blijven buiten wachten; sporten vanaf 27 jaar met max. 4 personen; winkelen op afspraak, één persoon per 25 vierkante meter, dit geldt niet voor kleinere winkels.
Op 23 maart 2021 werd de lockdown verlengd tot 20 april 2021.
Op 13 april 2021 werd de lockdown verlengd tot 27 april 2021.
2021
Maatregelen 20 januari 2021
Op 20 januari 2021 zijn enkele aanscherpingen van de lockdown aangekondigd, waaronder een avondklok.
Op 23 januari 2021 ging de avondklok in en was het verboden om buiten te zijn tussen 21:00 en 04:30.
Op 8 februari 2021 werd de avondklok verlengd tot 2 maart 2021.
Op 23 februari 2021 werd de avondklok verlengd tot 15 maart 2021.
Op 8 maart 2021 werd de avondklok verlengd tot 30 maart 2021.
Op 23 maart 2021 werd de avondklok verlengd tot 20 april 2021. Vanaf 31 maart 2021 ging die om 22:00 uur in in plaats van om 21:00 uur.
Op 13 april 2021 werd de avondklok verlengd tot en met 27 april 2021.
Maatregelen 20 april 2021
Per 28 april 2021 werden enkele versoepelingen doorgevoerd. Zo werd de avondklok afgeschaft, mochten terrassen van 12:00 tot 18:00 open, mochten winkels weer zonder afspraak open, mocht het hoger onderwijs een dag in de week open, werd het maximaal aantal bezoekers op een uitvaart verhoogd naar 100, mochten theorie-examens voor bijvoorbeeld een rijbewijs weer doorgaan en mochten mensen maximaal 2 bezoekers per dag ontvangen.
Maatregelen 11 mei 2021
Per 19 mei 2021 wordt stap 2 van het versoepelingsplan doorgevoerd. Dat houdt in dat de attractieparken, dierentuinen buiten open mogen, de terrassen van 06:00 uur tot 20:00 uur open mogen en de sportscholen ook open mogen zonder groepslessen.
Maatregelen juni 2021
Per 5 juni 2021 zijn er diverse versoepelingen. Onder andere bepaalt de nieuwe versie van de landelijke regeling dat tussen 22 en 6 uur een verbod geldt voor winkels om alcohol te verkopen, en een verbod om deze voor gebruik gereed te hebben op openbare plaatsen (boodschappen mee naar huis nemen valt hier niet onder).
Maatregelen 18 juni 2021
Per 26 juni 2021 wordt stap 4 van het openingsplan doorgevoerd. Dat houdt in dat de mondkapjesverplichting bijna overal vervalt behalve in het openbaar vervoer, in het vliegtuig, op het vliegveld, op scholen en op aangewezen plekken op het station. De horeca mag de reguliere openingstijden weer hanteren en entertainment zoals beeldschermen is weer toegestaan. De maximale groepsgrootte en het thuiswerkadvies vervallen. Er moet nog wel 1,5 meter afstand worden gehouden. Evenementen kunnen weer doorgaan met toegangstesten zodat je dan geen afstand hoeft te houden en een mondkapje hoeft te dragen. Ook vervalt het alcoholverbod.
Maatregelen 9 juli 2021
Van zaterdag 10 juli t/m vrijdag 13 augustus moeten discotheken weer dicht. Ook mag de horeca alleen nog van 06:00 tot 00:00 open zijn. Meerdaagse evenementen zijn ook niet meer toegestaan.
Maatregelen 25 september 2021
De 1.5-meter regel wordt losgelaten. Ook de mondkapjesplicht en maximale grootte op scholen wordt afgeschaft. De mondkapjesplicht vervalt ook op perrons en stations. Het coronatoegangsbewijs wordt ingevoerd voor onder andere bioscopen, theaters en de horeca.
Maatregelen 9 november 2021
De 1.5-meter regel en de mondkapjesplicht op essentiële winkels worden heringevoerd.
Maatregelen 14 november 2021
De mondkapjesplicht wordt uitgebreid tot op perrons en stations, mbo en hoger onderwijs. 3G-beleid wordt verplicht bij bioscopen, theater en horeca. De horeca moet om 20.00 sluiten. De openingstijden van winkels worden beperkt tot 18.00 uur en supermarkten mogen tot 20.00 uur open. Thuiswerken wordt weer geadviseerd.
Maatregelen 26 november 2021
Er wordt een vliegverbod ingesteld voor de landen Botswana, Eswatini, Lesotho, Namibië, Zimbabwe en Zuid-Afrika. Het verbod ging in om 12.00 uur 's middags. Het verbod houdt in dat er geen passagiersvluchten uit de genoemde landen in Nederland mogen landen. Uitzondering zijn onder andere repatriatievluchten t.b.v. Nederlanders of EU-burgers, waarbij niet-ingezeten van Nederland een aantoonbare doorreis moeten hebben.
Tegelijk met het genoemde vliegverbod geldt voor de genoemde landen ook de quarantaineplicht. De landen zijn namelijk aangewezen als uitzonderlijk hoogrisicogebied. Later op 26 november werd ook Mozambique aangewezen als uitzonderlijk-hoogrisicogebied.
Maatregelen 28 november 2021
Op 26 november vond er om 19.00 uur een persconferentie van minister-president Mark Rutte en minister van Volksgezondheid Hugo de Jonge plaats. Tijdens deze persconferentie werden de volgende maatregelen afgekondigd:
Personen in een onderwijsinstelling of een andere binnenruimte die door een onderwijsinstelling voor onderwijsactiviteiten wordt gebruikt, dragen een mondkapje. Dit geldt alleen als ze zich in het gebouw verplaatsen, in de klas mag het af. Kinderen in groepen 6, 7 en 8 krijgen het dringende advies dit te doen.
Personeel in het onderwijs en de leerlingen krijgen het dringende advies zich twee keer per week te laten testen.
Er geldt een algemene sluitingstijd voor niet-essentiële winkels en dienstverleners, ook wel avondlockdown genoemd. Deze bedrijven moeten dicht tussen 17.00 uur en 05.00. Essentiële winkels blijven open tot 20.00. Bijzondere dienstverleners (zoals apotheken) handhaven hun reguliere openingstijden.
Sporten in groepsverband (i.e. > 4 personen, exclusief instructeur) is tussen 17.00 uur en 05.00 uur niet toegestaan. Dit verbod geldt zowel voor binnen als buitensport en het maakt niet uit of het op een besloten gebied is of op de openbare weg. Het verbod geldt niet voor topsporters.
De maatregelen worden opgenomen in de Tijdelijke regeling maatregelen covid-19 en traden op 28 november 2021 om 05.00 in werking.
Op 28 november 2021 werd tevens bekendgemaakt dat Malawi ook werd aangewezen als land met een uitzonderlijk hoog risico. Dit besluit trad direct na bekendmaking in werking.
Maatregelen 14 december 2021
Op 14 december 2021 besloot het kabinet om basisscholen en scholen voor speciaal basisonderwijs, alsmede de buitenschoolse kinderopvang, vanaf 20 december 2021 te sluiten tot na de kerstvakantie.
Maatregelen 18 december 2021
Op 18 december 2021 werd wederom een lockdown afgekondigd, nadat de Omikron-variant zich zeer snel in Nederland bleek te verspreiden. De lockdown ging direct in en zou in elk geval tot en met vrijdag 14 januari 2022 duren. De maatregelen waren onder meer:
Onderwijs en buitenschoolse opvang waren fysiek gesloten tot in elk geval 9 januari 2022. Dit betrof ook het voortgezet (speciaal) onderwijs, mbo, hogescholen en universiteiten.
Alle horeca was gesloten. Bestellen en afhalen was wel mogelijk.
Niet-essentiële winkels waren gesloten. Bestellen, afhalen en retourneren was wel mogelijk.
Essentiële winkels waren open tot 20:00 uur.
Uitgezonderde dienstverlening zoals apotheken en bibliotheken bleven geopend.
Thuisbezoek maximaal 2 personen vanaf 13 jaar per dag; op kerstavond, eerste en tweede kerstdag en de jaarwisseling 4 personen.
Maximale groepsgrootte buiten 2 personen vanaf 13 jaar (met uitzondering van personen op 1 adres); op kerstavond, eerste en tweede kerstdag en de jaarwisseling 4 personen.
Alle binnensportlocaties werden gesloten.
Evenementen waren verboden. Uitvaarten waren tot maximaal 100 gasten toegestaan.
Op 5 januari 2022 wees de voorzieningenrechter in de Rechtbank Den Haag een vordering tot schorsing van deze afgekondigde maatregelen af.
2022
Maatregelen 3 januari 2022
Op 3 januari 2022 besloot het kabinet dat het primair en voortgezet onderwijs alsmede voortgezet (speciaal) onderwijs en buitenschoolse opvang met ingang van 10 januari weer open zou gaan. Op MBO, hogescholen en universiteiten bleef onderwijs online gegeven worden; een heroverweging hieromtrent zou op 14 januari plaatsvinden.
Maatregelen 14 januari 2022
Op 14 januari 2022 besloot het kabinet dat winkels, sportclubs en kappers met ingang van zaterdag 15 januari 2022 weer open konden, tot 17:00 uur (essentiële winkels tot 20:00 uur), met een verplichting tot het dragen van mondkapjes, de afstandsnorm, en een maximum aantal bezoekers (1 per 5 m2). Fysiek onderwijs in het middelbaar en hoger beroepsonderwijs was weer toegestaan. Het dragen van mondkapjes op plaatsen waar de 1,5 meter-regel niet mogelijk was, werd het dragen van een mondkapje (medisch of FFP2) aangeraden; stoffen en zelfgemaakte mondkapjes werden afgeraden. Horeca bleef (behalve voor afhalen) nog gesloten, evenals bioscopen, theaters en musea. Het ontvangen van bezoek thuis werd toegestaan tot 4 personen, 1 bezoek per dag. In diverse gemeenten gingen horeca-gelegenheden open uit protest tegen de gehandhaafde sluiting.
Maatregelen 25 januari 2022
Op 25 januari 2022 werden met ingang van 26 januari 2022 de maatregelen verder versoepeld. Horeca, winkels, bioscopen, theaters, musea, concertzalen, dierentuinen, pretparken, sauna's en wellnesscentra konden tussen 05:00 en 22:00 geopend zijn, onder voorwaarden (1,5 meter afstand, mondkapjesplicht en coronatoegangsbewijs). Voor doorstroomlocaties gold een maximum van 1 bezoeker per 5 m2. Evenementen met een vaste zitplaats waren onder voorwaarden toegestaan; evenementen zonder vaste zitplaats waren nog niet toegestaan. De quarantaineregels in het onderwijs werden versoepeld. Deze regels zouden in ieder geval tot 8 maart 2022 gelden.
Maatregelen 15 februari 2022
Tijdens een persconferentie op dinsdag 15 februari werd aangekondigd dat Nederland de maatregelen stapsgewijs zou versoepelen.
Per direct mochten mensen weer een onbeperkt aantal bezoekers ontvangen. Ook werd het thuiswerkadvies bijgesteld naar een advies om de helft van de tijd thuis en de helft van de tijd op kantoor te werken.
Vanaf vrijdag 18 februari mogen de horeca en de cultuursector openblijven tot 01:00 's nachts, in plaats van 22:00 's avonds. Op plekken waar een coronatoegangsbewijs gevraagd wordt, hoeven geen mondkapjes meer gedragen te worden en hoeft geen afstand meer gehouden te worden. Dit geldt niet als het gaat om een plek met meer van vijfhonderd bezoekers. Vanaf deze dag verandert de minimale isolatieduur bij een coronabesmetting ook van zeven naar vijf dagen.
Per vrijdag 25 februari verdween de anderhalvemetersamenleving. Vanaf deze dag verdwenen ook de mondkapjes, behalve in het openbaar vervoer, op het vliegveld en in het vliegtuig. Het coronatoegangsbewijs verdwijnt ook, behalve op binnenevenementen met meer dan vijfhonderd personen; hier moet iedereen een negatief testbewijs tonen. De horeca en de cultuursector mogen weer onbeperkt openblijven.
Maatregelen 15 maart 2022
Op 15 maart 2022 werden verdere versoepelingen aangekondigd. De mondkapjesverplichting in het openbaar vervoer verviel per 23 maart 2022. Het thuiswerkadvies verviel. Vanaf 23 maart 2022 verviel het testen voor toegang voor grote nachtclubs en grote ongeplaceerde evenementen. Inreismaatregelen voor reizigers vanuit EU/Schengen-landen werden eveneens versoepeld. De basisregels bleven van kracht.
Maatregelen 1 april 2022
Op 1 april 2022 besloot het kabinet om per 11 april het grootschalig testen op corona voorlopig te beëindigen. Het advies werd om bij klachten enkel nog een zelftest te doen, en niet langer te testen bij de GGD. Men kon bij de GGD nog steeds terecht voor een coronatest om bijvoorbeeld een herstelbewijs te krijgen.
Maatregelen 19 april 2022
Op 19 april 2022 besloot het kabinet na een advies van het RIVM dat geen quarantaine meer nodig is na contact met iemand die corona heeft, wat daarvoor in sommige gevallen nog geadviseerd werd. Ook verviel het advies om bij drukte een mondkapje te dragen. De app CoronaMelder werd buiten werking gesteld en ook verviel het advies om een zelftest te doen na aankomst in Nederland.
2023
Op 10 maart besloot het kabinet na een advies van het OMT om alle corona-adviezen, zoals het testen bij klachten en in isolatie bij besmetting, te laten vervallen.
Tijdelijke wetten
Tijdelijke wet COVID-19 Justitie en Veiligheid
De Wet van 22 april 2020, houdende tijdelijke voorzieningen op het terrein van het Ministerie van Justitie en Veiligheid in verband met de uitbraak van COVID-19 (Tijdelijke wet COVID-19 Justitie en Veiligheid) regelt de tijdelijke buitenwerkingstelling van onder meer verplichtingen om fysiek samen te komen bij bepaalde formele vergaderingen en bij het verlijden van notariële aktes. Het alternatief is dan bijvoorbeeld videobellen tussen twee of meer personen.
Verzamelspoedwet COVID-19
De Wet van 17 juni 2020, houdende regels over een tijdelijke voorziening voor de betekening van exploten op grond van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering en wijziging van de Loodsenwet, de Algemene wet inzake rijksbelastingen, de Invorderingswet 1990, de Algemene wet inkomensafhankelijke regelingen en de Luchtvaartwet BES in verband met de uitbraak van COVID-19 (Verzamelspoedwet COVID-19) wijzigt onder meer de belastingrente.
Tweede Verzamelspoedwet COVID-19
Wet van 8 juli 2020, houdende tijdelijke voorzieningen op het terrein van het Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap en het Ministerie van Justitie en Veiligheid, en tot wijziging van enkele wetten op het terrein van het Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, het Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat, het Ministerie van Justitie en Veiligheid en het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (Tweede Verzamelspoedwet COVID-19)
Tijdelijke wet maatregelen covid-19
Tijdelijke regeling maatregelen covid-19
Bijbehorend is er de Tijdelijke regeling maatregelen covid-19 (in eerste instantie een zoveel mogelijk beleidsneutrale vertaling van de maatregelen in de noodverordeningen die op het moment van invoering van de wet en regelingen, 1 december 2020, zouden worden ingetrokken).
Tijdelijke wet verkiezingen covid-19
De Wet van 4 november 2020, houdende tijdelijke regels omtrent verkiezingen in verband met covid-19 (Tijdelijke wet verkiezingen covid-19) bepaalt tijdelijke regels op het terrein van verkiezingen om de volksgezondheid bij de organisatie en de uitvoering van verkiezingen te beschermen en een goed verloop van het verkiezingsproces te waarborgen. Bij het invoeren van deze wet is onder andere bepaald dat onder die wet een kiesgerechtigde ook aan de stemming kan deelnemen door op het briefstembiljet een stipje geplaatst vóór de kandidaat van zijn keuze in te kleuren, zonder dat die kleur is voorgeschreven. Voor het eerst sinds 1922 dat daarvoor niet het rode stempotlood hoeft te worden gebruikt.
Tijdelijk besluit veilige afstand
Besluit van 13 november 2020, houdende vaststelling van de veilige afstand, bedoeld in artikel 58f, tweede lid, van de Wet publieke gezondheid (Tijdelijk besluit veilige afstand)
Tijdelijke wet COVID-19 SZW en JenV
Wet van 25 november 2020 tot wijziging van enkele wetten op het terrein van het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid en het Ministerie van Justitie en Veiligheid en de introductie van bepalingen ter invoering van de tijdelijke mogelijkheid voor de rechter om de behandeling van faillissementsverzoeken aan te houden en andere verhaalsacties te schorsen en een schuldenaar een tijdelijk betalingsuitstel te verlenen in verband met de uitbraak van COVID-19 (Tijdelijke wet COVID-19 SZW en JenV)
Besluit m.b.t. het vuurwerkverbod van 2020
Besluit van 10 december 2020 tot wijziging van het Vuurwerkbesluit in verband met een tijdelijk vuurwerkverbod vanwege COVID-19
Tijdelijke wet beperking vertoeven in de openlucht covid-19
De Wet van 22 februari 2021, houdende wijziging van de Wet publieke gezondheid in verband met een tijdelijke bevoegdheid om het vertoeven in de openlucht te beperken teneinde de verspreiding van het SARSCoV-2-virus zoveel mogelijk te belemmeren (Tijdelijke wet beperking vertoeven in de openlucht covid-19) heeft een nieuwe grondslag gecreëerd voor de avondklok.
Ministerie van Buitenlandse Zaken
Reisadviezen
Het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken paste de reisadviezen aan aan de coronacrisis. Zo werd in januari reizen naar de Chinese provincie Hubei waar Wuhan is gelegen afgeraden. Het negatieve reisadvies werd later uitgebreid naar heel China. In februari en maart werden daar onder meer (delen van) Italië, Spanje en Zuid-Korea aan toegevoegd. Op 13 maart 2020 werd het reisadvies voor alle landen aangepast naar oranje, waarbij niet-noodzakelijke reizen werden afgeraden. Richting de zomer van 2020 werden deze reisadviezen binnen Europa versoepeld naar geel, maar aan het eind van de zomer wederom oranje. Ditzelfde herhaalde zich in 2021, ditmaal ook met landen buiten Europa. In februari 2022 werd besloten dat de coronasituatie in een land niet langer doorslaggevend was voor het reisadvies, waardoor de meeste landen het reisadvies kregen van voor de pandemie.
Evacuaties en repatriëring
Sinds eind januari onderzocht het ministerie van Buitenlandse Zaken de mogelijkheden om een aantal Nederlanders uit de Chinese stad Wuhan terug te halen naar Nederland. Geen van de vijftien geëvacueerden die op 2 februari 2020 werden teruggehaald, was besmet met het virus.
Medio maart werd begonnen met het terughalen van zo'n 200.000 Nederlanders uit het buitenland. Op 25 maart hadden zich bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken 15.000 Nederlanders gemeld die hulp nodig hebben om naar Nederland terug te kunnen reizen. Er gaan repatriëringsvluchten naar onder andere de Canarische Eilanden, Kaapverdië en Bali. De meeste gestrande Nederlanders zitten in Australië, Nieuw-Zeeland, Marokko en Indonesië.
Religieuze uitzonderingen op coronamaatregelen
Toen de coronacrisis in Nederland uitbrak in maart 2020 koos het kabinet-Rutte III ervoor om bepaalde uitzonderingen te hanteren voor religieuze organisaties met betrekking tot de veiligheidsmaatregelen. Zo mochten er meer mensen aanwezig zijn bij religieuze diensten, bruiloften en uitvaarten dan bij niet-religieuze evenementen, die vaak zelfs afgelast werden vanwege de veiligheid. Onder meer het Humanistisch Verbond noemde deze beslissing discriminerend jegens ongelovigen en onverantwoordelijk voor de volksgezondheid. ‘Het coronavirus is voor iedereen even gevaarlijk, godsdienstig of niet-godsdienstig, en vraagt van iedereen dezelfde offers’, schreef het HV in een brief aan Minister Ferdinand Grapperhaus van Justitie en Veiligheid.
Op 30 september 2020, toen Nederland na een tijd van relatieve veiligheid een tweede besmettingsgolf was ingegaan, werden er opnieuw uitzonderingen gemaakt voor kerkgenootschappen die niet golden voor andere organisaties. Zo mochten kerken zonder reservering evenementen in binnenruimtes tot en met 100 aanwezigen organiseren en met reservering en gezondheidscheck zelfs een onbeperkt aantal mensen toelaten tot een kerkgebouw en hoefden daar geen gezichtsmaskers te dragen, terwijl er hooguit 30 aanwezigen mochten zijn bij binnenevenementen van andere organisaties, die bovendien verplicht maskers moesten dragen. Politici van allerlei landelijke partijen vonden de uitzonderingen niet te begrijpen of rechtvaardigen en verscheidene media waren uiterst kritisch, met name toen op 5 oktober bekend werd dat in het overwegend streng-gereformeerde dorp Staphorst wel 600 mensen tegelijk in kerkgebouwen aanwezig waren zonder maskers die samen zongen. Nadat grote publieke druk op minister Grapperhaus was uitgeoefend, ging hij de dag erna in overleg met kerkgenootschappen akkoord met het opheffen van enkele religieuze uitzonderingen op de coronamaatregelen: maximaal 30 aanwezigen per binnenevenement, niet zingen en de aanbeveling om kerkdiensten online te volgen. De uiteindelijke wettelijke bepaling zou kunnen worden vastgelegd in de Tijdelijke wet maatregelen covid-19 (zie boven), zonder inbreuk op de godsdienstvrijheid en zonder wijziging van de Grondwet. In de op 30 september 2020 voorgestelde tekst stond onder artikel 58g, tweede lid, onder c, een uitzondering voor religieuze en levensbeschouwelijke samenkomsten in het geval van een mogelijk groepsvormingsverbod; met name over deze bepaling (en de verhouding daarvan met betrekking tot de Wet openbare manifestaties (Wom)) hadden veel politieke partijen nog bedenkingen en bezwaren en het Humanistisch Verbond, dat op 13 juli Minister Hugo de Jonge van Volksgezondheid al opriep om 'geen status aparte voor religieuze en levensbeschouwelijke bijeenkomsten te creëren', pleitte voor het schrappen van 'c'.
Ondanks de uitzonderingen voor kerkdiensten, besloot de Nederlandse Bisschoppenconferentie alle kerstvieringen in rooms-katholieke kerken tijdens de kerstnacht van 2020 te schrappen.
In juli 2021 meldde NRC Handelsblad dat er sinds het begin van de lockdown tientallen nieuwe kerkgenootschappen waren opgericht om met een beroep op godsdienstvrijheid legaal te kunnen blijven samenkomen zonder de coronamaatregelen op te hoeven volgen (zoals maximaal 30 aanwezigen, 1,5 meter afstand houden, mondkapjes dragen, handen wassen en geen handen schudden). Sommige groepen beschouwden zichzelf niet daadwerkelijk als een ‘kerk’ of als ‘religieus’, maar gebruikten de wet als excuus om bijeenkomsten zonder veiligheidsmaatregelen te houden; op sommige van deze bijeenkomsten vonden dan ook tientallen coronabesmettingen plaats. Het Ministerie van Justitie verklaarde echter niet zomaar te kunnen ingrijpen ‘vanwege de scheiding tussen kerk en staat’; alleen de rechtsprekende macht zou mogen oordelen over wat wel en geen ‘religie’ is, al bestaat over de criteria nog weinig heldere jurisprudentie.
Rapport Onderzoeksraad voor Veiligheid (deel 1)
Op 16 februari 2022 publiceerde de Onderzoeksraad voor Veiligheid een rapport omtrent crisisaanpak van de Nederlandse betrokken partijen, over de periode tot september 2020. De Onderzoeksraad concludeerde dat de betrokken partijen voorbereid op "kleinschalige en begrensde infectieziekte-uitbraken met (enkel) gevolgen voor de gezondheidszorg" maar dat de scenario's niet voorzagen in "een langdurige crisis met brede landelijke gevolgen". Omtrent diverse aspecten van het optreden van de overheid was het oordeel niet positief. De Onderzoeksraad deed een tiental aanbevelingen, onder meer berekking hebbend op de voorbereiding op maatschappij-ontwrichtende crises, improvisatievermogen, samenhang in overheidsoptreden, scheiding van rollen van deskundigen als adviseurs en bestuurders als besluitvormers, en anticipatie op een daling van het maatschappelijk draagvlak.
Tijdlijn
Tijdlijn van overheidsmaatregelen. Niet alle maatregelen zijn vastgelegd in wetten of koninklijke besluiten, sommige zijn slechts een dringend advies. Voor details zie de tekst van dit artikel.
Zie ook
Steunmaatregelen tijdens de coronacrisis in Nederland
Coronacrisis in Nederland
|
De noodverordening van enkele veiligheidsregio's heeft aanvullende verboden:
Een verbod op sanitaire voorzieningen (gemeenschappelijke toilet-, was- en douchevoorzieningen) bij recreatieparken en andere recreatieve locaties. Het gaat daarbij om de locaties van vakantieparken, campings, kampeerterreinen en kleinschalige kampeerveldjes (bijvoorbeeld kamperen bij de boer) en sanitaire voorzieningen bij parken, natuurgebieden en stranden. Naar het oordeel van de voorzitters bestaat binnen hun regio de dreiging dat op deze locaties bij de gemeenschappelijke toilet-, was- en douchevoorzieningen in onvoldoende mate 1,5 meter afstand zou worden gehouden.
In onder meer Veiligheidsregio Zeeland, een verbod op recreatief nachtverblijf. Hieronder wordt in elk geval verstaan het aanbieden en gebruik maken van recreatief nachtverblijf in de vorm van verblijf op recreatieparken, kampeerterreinen en minicampings, kamperen bij de boer, kamerverhuur, B&B, pensions, jachthavens en camperplaatsen; afhankelijk van de regio mag ook de eigenaar van een tweede huis daar niet overnachten als hij het voor recreatie gebruikt. In mei zijn in sommige veiligheidsregio's de overnachtingsregels versoepeld.
Een verbod op het bouwen of gebruiken van slaap- en strandhuisjes, wegens de aantrekkende werking op mensen, waardoor de kans groter wordt dat grote aantallen mensen samenkomen op het strand.
| 2 |
logiesreservering, verblijfboeking, nachtverblijf
|
12,398 |
Trip
|
1488678
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Spoorlijn%20Rosenheim%20-%20Salzburg
|
Spoorlijn Rosenheim - Salzburg
|
|}
De spoorlijn Rosenheim - Salzburg is een Duitse spoorlijn als spoorlijn 5703 onder beheer van DB Netze.
Het traject maakte deel uit van de historische Bayerische Maximiliansbahn, een spoorlijn tussen Ulm in de deelstaat Baden-Württemberg en de Oostenrijkse grens bij Kufstein en bij Salzburg.
Niet te verwisselen met de Pfälzische Maximiliansbahn tussen Neustadt an der Weinstraße en Wissembourg.
Geschiedenis
Het traject werd door de Königlich Bayerischen Staats-Eisenbahn in fases geopend:
7 mei 1860: Rosenheim - Traunstein, 53,3 km.
1 augustus 1860: Traunstein - Freilassing grens, 29,5 km.
Treindiensten
Meridian
De Meridian is een regionale treindienst die een grensoverschrijdende Regional-Express München-Salzburg verzorgt. Deze trein stopt tussen Rosenheim en Salzburg op alle stations.
DB
De Deutsche Bahn verzorgt het personenvervoer op dit traject met Intercity's en Eurocity's tussen München en Salzburg.
ÖBB
De ÖBB rijdt de RailJet treinen op dit traject tussen Salzburg en Innsbruck ieder uur. Op het traject tussen Salzburg en München rijdt men één keer in de twee uur. De RailJets stoppen nergens onderweg in tegenstelling tot de Intercity's en Eurocity's van de DB die in München-Ost, Rosenheim, Priem am Chiemsee, Traunstein en Freilassing stoppen.
RailJets tussen Salzburg en Innsbruck gebruiken in verband met de kortere reistijd dit traject.
Om de reistijd te verkorten werd in 1982 de Rosenheimer Kurve, een verbindingsboog tussen Salzburg en Kufstein geopend.
Aansluitingen
In de volgende plaatsen was of is er een aansluiting van de volgende spoorwegmaatschappijen:
Rosenheim
München - Rosenheim: spoorlijn tussen München en Rosenheim
Mangfalltalbahn: spoorlijn tussen Holzkirchen en Rosenheim
Rosenheim - Mühldorf: spoorlijn tussen Rosenheim en Mühldorf
Rosenheim - Kufstein: spoorlijn tussen Rosenheim en Kufstein
Rosenheimer Kurve: verbindingsboog tussen Salzburg en Kufstein
Bad Endorf
Chiemgauer Lokalbahn: museumspoorlijn tussen Bad Endorf en Obing
Prien am Chiemsee
Chiemsee-Bahn: smalspoorlijn tussen Prien am Chiemsee en de Chiemsee
Chiemgaubahn: spoorlijn tussen Prien am Chiemsee en Aschau im Chiemgau.
Übersee (Chiemgau)
Übersee - Marquartstein: spoorlijn tussen Übersee en Marquartstein
Traunstein
Traun-Alz-Bahn: spoorlijn tussen Traunstein en Garching
Traunstein - Ruhpolding: spoorlijn tussen Traunstein en Ruhpolding
Traunstein - Waging: spoorlijn tussen Traunstein en Waging am See
Freilassing
Mühldorf - Freilassing, spoorlijn tussen Mühldorf en Freilassing
Freilassing - Berchtesgaden, spoorlijn tussen Freilassing en Berchtesgaden
Salzburg
Spoorlijn Wenen - Salzburg
Salzburg-Tiroler-Bahn
Salzburger Lokalbahn
Elektrische tractie
Het traject werd in 1933 geëlektrificeerd met een spanning van 15.000 volt 16 2/3 Hz wisselstroom.
Literatuur
Siegfried Bufe: Hauptbahn München–Salzburg, Bufe-Fachbuch-Verlag, Egglham 1995,
Eisenbahnatlas Deutschland. Schweers + Wall, Aachen 2005, .
Zie ook
Lijst van Duitse spoorwegondernemingen
Rosenheim - Salzburg
Rosenheim - Salzburg
|
RailJets tussen Salzburg en Innsbruck gebruiken in verband met de kortere reistijd dit traject.
Om de reistijd te verkorten werd in 1982 de Rosenheimer Kurve, een verbindingsboog tussen Salzburg en Kufstein geopend.
| 2 |
reis, trip, reisroute
|
11,337 |
ConfirmAction
|
1747297
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jan%20Robert%20Ca%C3%AFmo
|
Jan Robert Caïmo
|
Jan Robert Caïmo (Brussel, 20 april 1711 - Brugge, 22 december 1775) was de zestiende bisschop van Brugge.
Levensloop
De oud-adellijke familie Caïmo was afkomstig uit Milaan. Rond 1600 was een van hen, Hyppolite Caïmo zich in Brussel komen vestigen. Jan Robert Caïmo was het vierde kind van Jacob Caïmo en Theresia van den Eynde. Zijn vader was luitenant-kolonel en werd tot plaatscommandant van Damme benoemd. Hij overleed echter kort daarop. Frans Karel Caïmo, werd toegelaten in 1754 tot het geslacht Serhuyghs.
Na zijn humaniorastudies in Bergen en een jaar dialectica aan het H.-Drievuldigheidscollege in Leuven, studeerde Jan Robert met enige langzaamheid aan de universiteit. In 1738 promoveerde hij tot licentiaat in beide rechten en in 1743 tot doctor in de theologie.
In 1735 was hij tot priester gewijd en vanaf 1741 doceerde hij aan de Leuvense universiteit. Tweemaal werd hij voor de periode van een semester tot rector magnificus verkozen (in 1745 en 1753).
Bisschop van Brugge
Na de dood van bisschop Jan Baptist de Castillion, werd Caïmo als een van de kandidaten voorgedragen. Na benoeming door keizerin Maria Theresia en bevestiging door Rome werd Caïmo op 16 juni 1754 in Mechelen tot bisschop gewijd. Zijn leuze luidde: 'Candide et fideliter' (Eerlijk en trouw).
De lange bisschopsperiode van Caïmo viel samen met de regeerperiode van Maria Theresia. Zij, alsook haar voornaamste minister Kaunitz en haar vertegenwoordigers in Brussel, zoals Cobenzl en Patrice-François de Neny waren doordrongen door de Verlichtingsideeën. De toepassing van deze ideeën bracht onvermijdelijk botsingen teweeg met de geestelijke overheid. Dit uitte zich bijvoorbeeld in het tegengesteld beleid wat boekenpublicaties betrof. De bisschop hield zich streng aan de kerkelijke regels en verbood boeken die in strijd hiermee waren. De burgerlijke overheid gaf daarentegen ruime toelating tot verspreiding van op de index geplaatste boeken, voor zover ze maar niet het burgerlijke gezag aanvielen.
Caïmo bekommerde zich in de eerste plaats om het geloofsleven in zijn bisdom. Driemaal deed hij een volledige en grondige visitatie in alle parochies. Hij hield ook regelmatig contact met de gelovigen door het sturen van talrijke herderlijke brieven en door de jaarlijkse vastenbrieven.
In tegenstelling tot zijn voorgangers had Caïmo geen vorming bij de jezuïeten genoten, hij was zelfs opgegroeid in een omgeving die eerder anti-jezuïtisch was. Hij stond daarom steeds kritisch en wantrouwend tegenover hen. Toch nam hij in 1773 de verdediging van de jezuïeten op zich toen de Orde in 1773 werd afgeschaft. Hij deed dit vooral vanuit zijn wens om de twee Engelse jezuïetencolleges die in Brugge actief waren, te laten voortbestaan en er zo mogelijk een aantal jezuïeten als leraar te behouden.
Literatuur
J.-J. DESMET, Jean-Robert Caïmo, in: Biographie nationale de Belgique, Tome III, 1872, col. 243-245.
Romain CLEMENT, Jan-Robert Caïmo, in: Het bisdom Brugge, Brugge, 1985.
Bisschop van Brugge
Zuid-Nederlands bisschop (voor 1830)
Rector van de Universiteit Leuven (1425-1797)
Bisschop in de Nederlanden in de 18e eeuw
|
Na de dood van bisschop Jan Baptist de Castillion, werd Caïmo als een van de kandidaten voorgedragen. Na benoeming door keizerin Maria Theresia en bevestiging door Rome werd Caïmo op 16 juni 1754 in Mechelen tot bisschop gewijd. Zijn leuze luidde: 'Candide et fideliter' (Eerlijk en trouw).
| 1 |
bevestiging, bevestigingsactie, notificatie
|
2,288 |
Volcano
|
3947652
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ixtepeque
|
Ixtepeque
|
De Ixtepeque is een stratovulkaan in het departement Jutiapa in Guatemala. De berg is ongeveer 1292 meter hoog.
De vulkaan bestaat uit verschillende ryolieten lavakoepels en basalten slakkenkegels. De naam is afgeleid van het Nahuatl woord voor obsidiaan. Ixtepeque was een van de belangrijkste obsidiaanbronnen in het Precolumbiaanse Meso-Amerika.
Ze is voor het laatst uitgebarsten in het Holoceen.
Op ongeveer tien kilometer naar het westen ligt de vulkaan Suchitán. Ongeveer vijf kilometer naar het noordoosten ligt het Laguna de Obrajuelo.
Berg in Guatemala
Vulkaan in Guatemala
Stratovulkaan
|
Berg in Guatemala
Vulkaan in Guatemala
Stratovulkaan
| 3 |
vulkaan, vulkanisme, stratovulkaan
|
5,615 |
TravelAgency
|
2021990
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ad%20Latjes
|
Ad Latjes
|
Adrianus Antonius Joseph (Ad) Latjes (Amsterdam, 5 augustus 1950) is een Nederlands ondernemer.
Na de hbs ging hij economie studeren aan de Katholieke Hogeschool Tilburg. In 1971 begon hij Reisburo Ad Latjes dat gespecialiseerd was in goedkope vliegtickets. Die tickets kon hij zo goedkoop inkopen omdat het vaak ging om cross-border tickets. Een luchtvaartmaatschappij als KLM verkocht bijvoorbeeld in Engeland een vliegreis van Londen via Schiphol naar Zuid-Afrika die goedkoper was dan tickets die in Nederland verkocht werden voor dezelfde vlucht van Schiphol naar Zuid-Afrika. Luchtvaartmaatschappijen proberen op die manier klanten te lokken in een andere markt dan de thuismarkt. Latjes regelde dergelijke tickets voor klanten in Nederland waarbij het eerste deel van de reis dan niet gebruikt werd. Hoewel zijn reisbureau het goed deed, ging het eind 1981 failliet door problemen met vastgoedinvesteringen waarbij nogal wat klanten gedupeerd werden. Latjes zelf vermoedt dat Sergio Orlandini, toenmalig president-directeur van KLM en commissaris bij de Algemene Bank Nederland (ABN), daarbij een dubieuze rol heeft gespeeld doordat ABN opeens het rekening-courantkrediet van het reisbureau fors verlaagde. Een half jaar na dat faillissement werd door de reisbranche de Stichting Garantiefonds Reisgelden (SGR) opgericht om in soortgelijke gevallen de reizigers financieel te compenseren als ze de reis geboekt hebben bij een bij de SGR aangesloten organisatie.
Enkele jaren later kwam Latjes terug met Malibu Travel die soortgelijke producten verkocht. Luchtvaartmaatschappijen waren daar niet blij mee en vooral met de KLM lag hij regelmatig in de clinch. De KLM won weliswaar twee keer in kort geding van hem maar onder druk van de publieke opinie besloten ze om klanten die de reis niet begonnen bij het oorspronkelijke vertrekpunt toch maar te accepteren.
In 1989 is hij European Travel Network begonnen die vanaf mei 1995 als reissite op internet zit. In 1999 verhuisde hij met zijn vrouw naar Costa Rica vanwaar hij leiding geeft aan dit bedrijf dat zich intussen als ETN presenteert omdat het zich niet (langer) beperkt tot Europa.
Externe link
Autobiografie Ad Latjes (1990)
Nederlands ondernemer
|
Na de hbs ging hij economie studeren aan de Katholieke Hogeschool Tilburg. In 1971 begon hij Reisburo Ad Latjes dat gespecialiseerd was in goedkope vliegtickets. Die tickets kon hij zo goedkoop inkopen omdat het vaak ging om cross-border tickets. Een luchtvaartmaatschappij als KLM verkocht bijvoorbeeld in Engeland een vliegreis van Londen via Schiphol naar Zuid-Afrika die goedkoper was dan tickets die in Nederland verkocht werden voor dezelfde vlucht van Schiphol naar Zuid-Afrika. Luchtvaartmaatschappijen proberen op die manier klanten te lokken in een andere markt dan de thuismarkt. Latjes regelde dergelijke tickets voor klanten in Nederland waarbij het eerste deel van de reis dan niet gebruikt werd. Hoewel zijn reisbureau het goed deed, ging het eind 1981 failliet door problemen met vastgoedinvesteringen waarbij nogal wat klanten gedupeerd werden. Latjes zelf vermoedt dat Sergio Orlandini, toenmalig president-directeur van KLM en commissaris bij de Algemene Bank Nederland (ABN), daarbij een dubieuze rol heeft gespeeld doordat ABN opeens het rekening-courantkrediet van het reisbureau fors verlaagde. Een half jaar na dat faillissement werd door de reisbranche de Stichting Garantiefonds Reisgelden (SGR) opgericht om in soortgelijke gevallen de reizigers financieel te compenseren als ze de reis geboekt hebben bij een bij de SGR aangesloten organisatie.
| 2 |
reisbureau, reisorganisatie, reisagentschap
|
8,695 |
UserLikes
|
2733452
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/VSSM
|
VSSM
|
De Vereniging Studiegroep Sadomasochisme (VSSM) is een Nederlandse vereniging voor mensen die zich bezighouden met sadomasochisme (sm) en fetisjisme. Het is de grootste vereniging in Nederland op dit gebied met 700 leden (2011). De VSSM is opgericht in 1970 en daarmee de oudste sm-vereniging ter wereld. Het woord 'studiegroep' is destijds bij de naam gevoegd om het mogelijk te maken een vereniging op te richten die zich met een niet-alledaagse vorm van seksualiteit bezighoudt. Niet de seksualiteit, maar de studie naar deze vorm van seksualiteit stond hierdoor op de voorgrond, hetgeen het acceptabel maakte in het maatschappelijke klimaat van destijds.
Doelstellingen
De VSSM heeft als een van de doelstellingen 'het streven naar maatschappelijke acceptatie van bdsm'. Dit doet zij bijvoorbeeld door het geven van voorlichting aan individuen, groepen, opleidingscentra en hulpverlenende instanties. Regelmatig wordt de vereniging benaderd door de pers, radio en tv. Sommige leden van de vereniging zijn op persoonlijke titel actief in de media, waarbij zij de doelstelling van de VSSM delen. Deze doelstelling kan worden beschouwd als een emancipatiebehoefte die vergelijkbaar is met die van de LHBTI gemeenschap. Sadomasochisten, of bdsm'ers zoals zij zichzelf meer en meer zijn gaan noemen, worden dikwijls nog om hun seksuele voorkeur gediscrimineerd en durven vaak niet aan hun naasten te vertellen wat hun voorkeuren zijn.
In zekere zin kan de andere belangrijke doelstelling van de vereniging ook in dit verband gezien worden. De VSSM organiseert door het hele land bijeenkomsten en activiteiten van verschillende aard. De vaste ontmoetings- en spelbijeenkomsten worden 'groepen' genoemd. Er zijn momenteel (2022) 'Algemene Groepen' (voor alle seksuele geaardheden) in Amersfoort, Den Haag, Dedemsvaart, Nijmegen, Sittard en Zwinderen. In Amersfoort is ook een speciale (homo/bi-)mannengroep. In Nijmegen is een speciale groep voor jongeren van 18 tot 35.
Regels
Geen van de bijeenkomsten is toegankelijk voor mensen jonger dan 18 jaar. De meeste bijeenkomsten zijn zonder vooraanmelding toegankelijk en kennen een lage drempel doordat er geen kledingvoorschriften zijn (anders dan 'nette kleding'). Daarnaast worden de bijeenkomsten zonder uitzondering georganiseerd door ervaringsdeskundigen (coördinatoren) die een oogje in het zeil houden, speciaal als er nieuwkomers zijn die voor het eerst een bijeenkomst in bdsm-sfeer bezoeken. De sfeer tijdens deze 'groepen' is overigens doorgaans ongedwongen en gezellig. Mensen die elkaar langer kennen, gebruiken de bijeenkomsten om bij te praten, ervaringen uit te wisselen en nieuwe contacten te leggen. Ook wordt er bdsm bedreven - dat wordt 'spelen' genoemd.
Binnen de VSSM staan onderling respect, veiligheid, vrijwilligheid en gezond verstand hoog in het vaandel. Er zijn ook vrijwel altijd mensen te vinden die over zaken willen praten en vragen willen beantwoorden.
Vroeger en nu
In het verleden zijn er groepen geweest in verschillende steden en dorpen waaronder Amsterdam, Ommen, Tilburg, Essen (België), Nijmegen, Eindhoven en Valkenswaard. Locaties komen en gaan, niet in de laatste plaats door een restrictief beleid van gemeentebesturen. Gemeentes weten dikwijls niet wat ze met een VSSM-bijeenkomst aan moeten. Is het een gezelligheidsclub, is het een seksinrichting, is het prostitutie, is het een schending van de openbare zedelijkheid? Dat het gewoon een groep mensen is met een gemeenschappelijke interesse, die niemand kwaad doet, wordt vaak niet gezien. De VSSM is daarom feitelijk voortdurend aan het zoeken naar mogelijke locaties.
Er zijn nog andere activiteiten die de VSSM organiseert of in het verleden heeft georganiseerd. Zo was er lange tijd een 'WAC-groep', waar belangstellenden zelf voordelig sm-speeltjes konden maken. Er waren vroeger gespecialiseerde groepen voor rubberfetisjisten, luierfetisjisten, lesbische vrouwen en 'gevorderde spelers'. Er is een jaarlijks VSSM-weekend voor de leden, waar twee dagen lang gespeeld en ontmoet kan worden. Er heeft enkele jaren op een rij een jaarlijkse 'Fetishtram' door Rotterdam gereden, een antieke tram vol met in fetisj-kleding gestoken bdsm'ers, die zich voor de verandering eens niet verborgen hielden, maar zich aan het publiek toonden. De VSSM is ook regelmatig aanwezig op (erotische) beurzen. Het studiegroep-gehalte wordt gestalte gegeven door de uitgebreide bibliotheek met literatuur en referentiemateriaal over bdsm. Maar ook de voorlichtingsgroep en juridische werkgroep dragen bij aan het verzamelen en verspreiden van kennis over bdsm.
Het verenigingsblad 'De Kerfstok' is tegenwoordig opgenomen binnen de website. Het bevat verenigingsnieuws, verhalen, foto's en advertenties. Het blad is in het verleden in de losse verkoop verkrijgbaar geweest via seksshops en de boekhandel.
Voor geïnteresseerden is een onregelmatig verschijnende nieuwsbrief beschikbaar die per e-mail wordt verstuurd.
Externe link
Website van de VSSM
Bronnen
Boek 20 jaar VSSM. Tijdsbeeld van een vereniging, ISBN 9789073746015
Boek Sex & Macht, ISBN 9067712280, paragraaf 1.4
Artikel op www.deliciousdarkness.nl
Artikel in De Stentor
Artikel in Opzij, te vinden op de website van Karin Spaink.
Noten
Bdsm
Nederlandse vereniging
|
Doelstellingen
De VSSM heeft als een van de doelstellingen 'het streven naar maatschappelijke acceptatie van bdsm'. Dit doet zij bijvoorbeeld door het geven van voorlichting aan individuen, groepen, opleidingscentra en hulpverlenende instanties. Regelmatig wordt de vereniging benaderd door de pers, radio en tv. Sommige leden van de vereniging zijn op persoonlijke titel actief in de media, waarbij zij de doelstelling van de VSSM delen. Deze doelstelling kan worden beschouwd als een emancipatiebehoefte die vergelijkbaar is met die van de LHBTI gemeenschap. Sadomasochisten, of bdsm'ers zoals zij zichzelf meer en meer zijn gaan noemen, worden dikwijls nog om hun seksuele voorkeur gediscrimineerd en durven vaak niet aan hun naasten te vertellen wat hun voorkeuren zijn.
| 1 |
likes, voorkeuren, waarderingen
|
9,482 |
CookAction
|
324760
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Taug%C3%A9
|
Taugé
|
Taugé (Nederlands-Nederlands), sojascheuten (Belgisch-Nederlands) of tjapar (Surinaams-Nederlands), is de ontkiemde mungboon (Vigna radiata) of katjang idjo (groene boon). Het wordt vaak gebruikt in de Aziatische keuken, onder andere in loempia's. Taugé is rijk aan vitamine B, vitamine C en ijzer.
Verse taugé is knapperig. Het kan worden bereid door het te wassen in koud water en dan kort te koken. Het kan ook worden geroerbakt in olie. Taugé heeft een kruidige, nootachtige smaak.
Taugé wordt verkregen door de mungboon te laten ontkiemen in water, de eerste 4 uur blootgesteld aan daglicht en de rest van de dag in het duister. Bij massaproductie in fabrieken wordt gewoonlijk gebruikgemaakt van kunstmatig licht, meestal met gloei- of fluorescentielampen. Ook dan 4 uur in volle belichting en daarna 18 uur duisternis, gedurende een week, omdat het effect van kunstmatig licht pas bereikt wordt over een langere periode.
Door de Belgisch-Nederlandse naam bestaat in België het misverstand dat de sojascheut ontstaat na kiemen van de sojaboon (Glycine max), maar dit is niet het geval.
Scheut
|
Taugé (Nederlands-Nederlands), sojascheuten (Belgisch-Nederlands) of tjapar (Surinaams-Nederlands), is de ontkiemde mungboon (Vigna radiata) of katjang idjo (groene boon). Het wordt vaak gebruikt in de Aziatische keuken, onder andere in loempia's. Taugé is rijk aan vitamine B, vitamine C en ijzer.
Verse taugé is knapperig. Het kan worden bereid door het te wassen in koud water en dan kort te koken. Het kan ook worden geroerbakt in olie. Taugé heeft een kruidige, nootachtige smaak.
| 1 |
koken, voedselbereiding, kookproces
|
2,551 |
IgnoreAction
|
651833
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Het%20helse%20paradijs
|
Het helse paradijs
|
Het helse paradijs is het tweede deel van een jeugdboekentrilogie van Thea Beckman, uitgegeven in 1987. Het is een toekomstroman over de Aarde zes eeuwen na de Derde Wereldoorlog. Het boek speelt ongeveer drie jaar na de gebeurtenissen in Kinderen van Moeder Aarde.
Het verhaal
Kilian Werfel is een jonge taalgeleerde die wordt uitgenodigd voor een gesprek met de Egon (erfelijke heerser) van het Badense Rijk, de regeringscommissaris Kwatschi, admiraal Cranach en doctor Mannix. Zij bereiden een expeditie voor naar Thule. Het Badense Rijk heeft zelf namelijk een steeds nijpender gebrek aan grondstoffen en landbouwgebieden. Ze willen Kilian erbij hebben, die goede cijfers heeft gehaald en wellicht behulpzaam kan zijn in de ontcijfering van de vreemde talen die in Groenland door de inheemsen gesproken worden.
Men pakt het groots aan: vijf oorlogsschepen worden naar Groenland gestuurd. Daar wacht hun al de eerste tegenslag: het vlaggenschip loopt op de rotsen en zinkt. Overal hangen opvallende vlaggen; later blijkt dit een optische telegraaf die het land op de hoogte stelt van de komst van de Badeners. In de stad die ze bereiken en die later Kulus blijkt te heten, worden ze door alle bewoners straal genegeerd: men doet alsof ze niet bestaan. Toch weet Kilian hun taal enigszins te ontcijferen, en ontdekt dat de Thulenen (het land heet Thule en de bewoners dus Thulenen) hen niet negeren maar waarschuwen: ga weg nu het nog kan...
De hoge omes, Cranach, Berger en Kwatschi, denken daar niet aan. Sterker nog, de houding van de Thulenen wekt hun irritatie op. Bovendien zien ze de Thulenen als wilden, die absoluut minderwaardig zijn aan Badeners. Na een incident waarbij een aantal mariniers bedwelmd wordt, bezetten de Badeners de hele stad. In een cycloon vergaan hierop nog drie schepen en raakt het laatste zwaar beschadigd. De Thulenen waarschuwen niet meer en besluiten dat de Badeners niet meer terug mogen. Maar ze zijn nog lang niet verslagen.
De Badeners besluiten nu het gros van hun strijdmacht, nog altijd 800 tot de tanden bewapende mariniers, te laten opmarcheren tegen de hoofdstad Gothab, die aan de andere kant van het land in het westen ligt. Het laatste schip zal ondertussen opgekalefaterd worden en om Zuid-Thule heenvaren om Gothab vanuit zee te kunnen bedreigen. De locatie kennen ze van buitgemaakte kaarten, en, wanneer Gothab bezet is, volgt de rest vanzelf. De Badeners menen deze stunt met hun technologisch overwicht makkelijk te kunnen klaarspelen. Tenminste, dit denken commandant Berger en regeringscommissaris Kwatschi. Het loopt echter anders.
De Thulenen hebben alle wegen geblokkeerd, waardoor de Badeners door de wildernis moeten oprukken. Ziekten en honger dunnen hun gelederen uit. De regeringscommissaris zoekt een zondebok en vindt die in Kilian. De geleerde, toch al niet populair onder de mariniers, wordt van verraad beschuldigd, en ter dood veroordeeld. Hij weet te ontsnappen en komt uiteindelijk in een Thuleens ziekenhuis terecht, waarna de Konegazoon Christian zich over hem ontfermt. Thura, diens slimme verloofde, blijkt het verzet tegen de Badeners gepland en geleid te hebben. Tijdens deze gebeurtenis wordt het Badense leger getroffen door een bosbrand en valt het uiteen. De uitgeputte overlevenden worden gevangen genomen en in groepen verspreid over het land te werk gezet. De hoge omes worden apart gehouden en naar afgelegen gebieden gestuurd; commandant Berger en RC Kwatschi worden naar het onherbergzame Noord-Thule gestuurd.
Uiteindelijk leert Kilian in de Thuleense maatschappij aarden. De Konega benadert hem met een opdracht met de mariniers te praten, omdat de gefrustreerde mannen voortdurend problemen veroorzaken met hun gedrag. Kilian is aanvankelijk terughoudend omdat hij immers door Kwatschi als zondebok was aangewezen en veel mariniers hem als verrader zien. Toch weet hij de mariniers met hun lot te verzoenen.
Uiteindelijk geven ook de mariniers die Kulus bezet houden, effectief belegerd worden, en eveneens honger lijden zich over. Admiraal Cranach kan de nederlaag niet verkroppen en blaast zichzelf met het laatste schip op, nadat hij de bemanning heeft weggestuurd. Thule is voor de tweede keer gered van de hebzucht van de Europese grootmacht. Maar het is slechts een kwestie van tijd voor ze weer proberen terug te komen.
Zie ook
Kinderen van Moeder Aarde
Het Gulden Vlies van Thule
Nederlands kinderboek
Werk van Thea Beckman
Kinderboek uit 1980-1989
|
Men pakt het groots aan: vijf oorlogsschepen worden naar Groenland gestuurd. Daar wacht hun al de eerste tegenslag: het vlaggenschip loopt op de rotsen en zinkt. Overal hangen opvallende vlaggen; later blijkt dit een optische telegraaf die het land op de hoogte stelt van de komst van de Badeners. In de stad die ze bereiken en die later Kulus blijkt te heten, worden ze door alle bewoners straal genegeerd: men doet alsof ze niet bestaan. Toch weet Kilian hun taal enigszins te ontcijferen, en ontdekt dat de Thulenen (het land heet Thule en de bewoners dus Thulenen) hen niet negeren maar waarschuwen: ga weg nu het nog kan...
| 1 |
negeren, negeringsactie, object negeren
|
1,132 |
Vehicle
|
5653145
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mercedes-Benz%20EQB
|
Mercedes-Benz EQB
|
De Mercedes-Benz EQB is een elektrische SUV. Het voertuig wordt gemaakt door autoproducent Mercedes-Benz uit Duitsland. De auto is sinds 2022 leverbaar in Nederland.
Specificaties
Gegevens van de '250'-uitvoering.
Vervoer
De auto biedt standaard zeven zitplaatsen, waarvan vier geschikt zijn voor Isofix-kinderzitjes. Er is standaard 495 liter kofferbakruimte, die uitgebreid kan worden tot maximaal 1710 liter. De auto heeft dakrails, maar er is geen daklast toegestaan, en het voertuig is verder ook niet voorzien van een trekhaak.
Accu
De auto heeft een 69,7 kWh grote tractiebatterij waarvan 66,5 kWh bruikbaar is. Dit resulteert in een WLTP-gemeten actieradius van 474 km, wat neerkomt op 345 km in de praktijk. De accu is actief gekoeld. Het accupakket heeft een nominaal voltage van 367 V.
Opladen
De accu van de auto kan standaard worden opgeladen via een Type 2-connector met laadvermogen van 11 kW door gebruik van 3-fase 16 ampère, waarmee de auto in 7,25 uur van 0 % naar 100 % geladen kan worden. Bij gebruik van een snellader met een CCS-aansluiting kan een laadsnelheid van maximaal 113 kW worden bereikt, waarmee de auto in minimaal 29 minuten van 10 % naar 80 % geladen kan worden, wat neerkomt op een snellaadsnelheid van 500 km/u.
Prestaties
De elektronische aandrijflijn van de auto kan 140 kW of 190 pk aan vermogen leveren, waarmee de auto met 385 Nm koppel in 9,2 seconden kan optrekken van 0 naar 100 km/u. De maximale snelheid die bereikt kan worden is ongeveer 160 km/u.
Galerij
Externe links
Officiële website van de fabrikant
De Mercedes-Benz EQB op EV-Database.nl
Elektrisch automodel
EQB
SUV
|
De Mercedes-Benz EQB is een elektrische SUV. Het voertuig wordt gemaakt door autoproducent Mercedes-Benz uit Duitsland. De auto is sinds 2022 leverbaar in Nederland.
| 1 |
voertuig, transportmiddel, voertuigregistratie
|
8,353 |
GovernmentBuilding
|
5612483
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Parlementsgebouw%20%28Tokio%29
|
Parlementsgebouw (Tokio)
|
Het Nationale Parlementsgebouw (Japans: 国会議事堂, Kokkai-gijidō, Engels: National Diet Building) is het gebouw waar het parlement, 国会, Kokkai of National Diet, van Japan samenkomt. Het is gelegen op Nagatachō 1-chome 7-1, Chiyoda, Tokio.
In het gebouw hebben beide kamers van het parlement zitting, het hogerhuis zit in de rechter- en het lagerhuis in de linkervleugel.
Geschiedenis van het gebouw
In 1920 werd met de bouw een aanvang gemaakt, maar de eerste plannen dateren uit de late jaren 1880. In de tussentijd kwam het parlement bijeen in tijdelijke gebouwen ten zuiden van het keizerlijk paleis.
Voor het ontwerp werden de Duitse architecten Wilhelm Böckmann en Hermann Ende in respectievelijk 1886 en 1887 in Tokio uitgenodigd. Ze maakten twee bouwplannen. Het oorspronkelijke plan van Böckmann was een metselwerkstructuur met een koepel en flankerende vleugels. Het ontwerp viel niet in de smaak en ze dienden ook een meer "Japans" ontwerp in. Het ontwerp van Ende en Böckmann is nooit gerealiseerd voor dit gebouw, maar werd wel gebruikt voorandere overheidsgebouwen in de omgeving zoals de districtsrechtbank van Tokio en het ministerie van Justitie.
In 1898 interviewde premier Itō Hirobumi de Amerikaan Ralph Adams Cram, die een meer "oosters" ontwerp voor het gebouw voorstelde, met pannendaken en een grote omheining van muren en poorten. De Itō-regering kwam ten val toen Cram op weg was naar de Verenigde Staten, en het project werd geschrapt.
Eerste en tweede gebouw
Men kreeg haast want de nieuwe Meiji-grondwet ging in op 29 november 1890. De regering vroeg Adolph Stegmueller, een medewerker van Ende en Böckmann, en de Japanse architect Yoshii Shigenori om een gebouw te ontwerpen. Dit gebouw, een houten constructie in Europese stijl met twee verdiepingen, werd in november 1890 geopend op een locatie in Hibiya. In januari 1891 ging het al in een brand verloren. Een andere medewerker van Ende en Böckmann, Oscar Tietze, voegde zich bij Yoshii voor een nieuw ontwerp. Het tweede gebouw was groter dan het eerste, maar volgde een soortgelijk ontwerp: het huisvestte de Diet tot 1925 toen een andere brand ook dit gebouw verwoestte.
Derde en finale versie
In 1910 werd weer een poging gedaan een nieuwe gebouw te ontwerpen. Premier Katsura Tarō was voorzitter van de commissie. Hij wilde een gebouw in de Italiaanse renaissance-bouwstijl, maar dit voorstel werd fel bekritiseerd. In 1918 werd een openbare ontwerpwedstrijd georganiseerd, er kwamen niet minder dan 118 ontwerpen. Het ontwerp van Watanabe Fukuzo werd gekozen en was redelijk vergelijkbaar met het eerdere ontwerp van Ende en Böckmann. In 1920 begon de bouw en 17 jaar later werd het in gebruik genomen. De bouwkosten waren toen 25,7 miljoen yen.
Details
De hoofdonderdelen van het gebouw zijn de centrale ingang, daarachter een hal met daarbovenop een toren, de kamer voor de keizer (Gokyūshō), links het gedeelte voor het lagerhuis, rechts voor het hogerhuis en boven de bibliotheek. Het gebouw is 206,4 meter lang, van noord naar zuid, en 88,6 meter breed (oost-west). Het hele terrein waar het gebouw op staat is 103.000 m2 groot.
De centrale entree zit in het midden en onder de centrale toren. Er is een brede trap die leidt naar de bronzen toegangsdeuren. De deuren zijn elk 3,94 meter hoog, 1,09 meter breed en wegen 1,125 ton. De deuren worden alleen bij speciale gelegenheden gebruikt, zoals de opening van het parlementaire jaar, wanneer de keizer komt of buitenlandse staatshoofden.
In de centrale hal ligt een trappenhuis dat reikt van de tweede tot de zesde verdieping. Het plafond ligt op 32,62 meter hoog, heeft glas in lood ramen en vier olieverfschilderijen van de vier seizoenen van Japan in de hoeken. In de vier hoeken van deze hal staan beelden van Itagaki Taisuke (1837-1919), Okuma Shigenobu (1838-1922) en Itō Hirobumi (1841-1909) die een belangrijke rol speelden bij het vestigen van een constitutionele regering in Japan, en een leeg voetstuk.
De centrale toren is 65,45 meter hoog en was bij de oplevering het hoogste gebouw in Tokio. Pas in 1964 werd het van deze plaats gestoten door Hotel New Otani, die 73 meter hoog was.
De Gokyūshō is de kamer voor de keizer tijdens zijn bezoek aan het parlement. De kamer ligt bovenaan de hoofdtrap van de centrale hal. De kamer is rijk versierd en de materialen en decoraties getuigen van hoog vakmanschap.
Links en rechts van de hoofdingang zijn de toegangen naar de twee kamers. De kamers voor het hoger- en lagerhuis zijn op de 2e verdieping. Het plafond is gedeeltelijk van glas in lood dat daglicht doorlaat. De vergaderruimte heeft een waaiervorm met de voorzitter en het podium in het midden. Links en rechts van de voorzitter staan twee rijen met stoelen, de voorste rij is voor de kabinetsleden, waarbij de stoel het dichtst bij de voorzitter bestemd is voor de premier, en de achterste rij voor de administratieve staf. De zetels van de leden staan in een halve cirkel met de voorzitter als middelpunt. De zetels worden toegewezen aan elke fractie in overeenstemming met hun grootte.
Boven de achterkant van de kamer is een openbare galerij. Volgens de regels mogen bezoekers van de openbare tribune de zaal niet betreden.
Galerij
Externe links
Structurae National Diet Building
Wetgevende macht in Japan
Bouwwerk in Tokio
Tokio
|
Voor het ontwerp werden de Duitse architecten Wilhelm Böckmann en Hermann Ende in respectievelijk 1886 en 1887 in Tokio uitgenodigd. Ze maakten twee bouwplannen. Het oorspronkelijke plan van Böckmann was een metselwerkstructuur met een koepel en flankerende vleugels. Het ontwerp viel niet in de smaak en ze dienden ook een meer "Japans" ontwerp in. Het ontwerp van Ende en Böckmann is nooit gerealiseerd voor dit gebouw, maar werd wel gebruikt voorandere overheidsgebouwen in de omgeving zoals de districtsrechtbank van Tokio en het ministerie van Justitie.
| 1 |
regeringsgebouw, overheidsgebouw, administratiekantoor
|
230 |
GeoShape
|
4579933
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/111%C2%B0%20westerlengte
|
111° westerlengte
|
111° westerlengte (ten opzichte van de nulmeridiaan) is een meridiaan of lengtegraad, onderdeel van een geografische positieaanduiding in bolcoördinaten. De lijn loopt vanaf de Noordpool naar de Noordelijke IJszee, Noord-Amerika, de Grote Oceaan, de Zuidelijke Oceaan en Antarctica en zo naar de Zuidpool.
In de Verenigde Staten wordt de grens tussen Montana, Idaho en Utah in het westen en Wyoming in het oosten gevormd door de meridiaan die zich op 34° westerlengte bevindt ten opzichte van de meridiaan van Washington, wat enkele kilometers verschil uitmaakt met de meridiaan 111° westerlengte.
De meridiaan op 111° westerlengte vormt een grootcirkel met de meridiaan op 69° oosterlengte. De meridiaanlijn beginnend bij de Noordpool en eindigend bij de Zuidpool gaat door de volgende landen, gebieden of zeeën.
{| class=" wikitable vatop"
! Land, gebied of zee
! Nauwkeurigere gegevens
|-
| style="background-color:#f0faff;" | Noordelijke IJszee
| style="background-color:#f0faff;" |
|-
|
| Northwest Territories - Bordeneiland
|-
| style="background-color:#f0faff;" | Wilkinsstraat
| style="background-color:#f0faff;" |
|-
|
| Northwest Territories - Mackenzie Kingeiland, Melville-eiland
|-
| style="background-color:#f0faff;" | Parrykanaal
| style="background-color:#f0faff;" |
|-
|
| deels Northwest Territories deels Nunavut - Victoria-eiland
|-
| style="background-color:#f0faff;" | Coronationgolf
| style="background-color:#f0faff;" |
|-
|
| Nunavut, Northwest Territories (dwarst Great Slave Lake), Alberta (dwarst Athabascameer)
|-
|
| Montana, Wyoming, Utah, Arizona
|-
|
| Sonora
|-
| style="background-color:#f0faff;" | Golf van Californië
| style="background-color:#f0faff;" |
|-
|
| Baja California Sur
|-
| style="background-color:#f0faff;" | Grote Oceaan
| style="background-color:#f0faff;" |
|-
|
| Colima - Isla Socorro
|-
| style="background-color:#f0faff;" | Grote Oceaan
| style="background-color:#f0faff;" |
|-
| style="background-color:#f0faff;" | Zuidelijke Oceaan
| style="background-color:#f0faff;" |
|-
| Antarctica
| Niet-toegeëigend gebied in Antarctica
|}
Lengtegraad
|
111° westerlengte (ten opzichte van de nulmeridiaan) is een meridiaan of lengtegraad, onderdeel van een geografische positieaanduiding in bolcoördinaten. De lijn loopt vanaf de Noordpool naar de Noordelijke IJszee, Noord-Amerika, de Grote Oceaan, de Zuidelijke Oceaan en Antarctica en zo naar de Zuidpool.
| 1 |
geografische vorm, coördinaten, polygonen
|
4,589 |
BefriendAction
|
651538
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Over%20the%20Hedge
|
Over the Hedge
|
Over the Hedge (Nederlandse titel: Beesten bij de Buren) is een computeranimatiefilm uit 2006, gebaseerd op een stripverhaal. De film werd geregisseerd door Tim Johnson en Karey Kirkpatrick, en geproduceerd door Bonnie Arnold. De film ging in première op 19 mei 2006 in de Verenigde Staten.
De film werd geproduceerd door DreamWorks Animation en gedistribueerd door Paramount Pictures. De soundtrack van de film werd gemaakt door Ben Folds.
Verhaal
GJ is een wasbeer. Hij leeft alleen, en heeft geen voedsel. Hij besluit eten te stelen bij de zwarte beer Vincent, die op dat moment nog in een diepe winterslaap zit. Wanneer hij een hele kar met voedsel heeft volgeladen, maakt hij te veel lawaai, waardoor Vincent wakker wordt. GJ is van plan de kar met eten bij Vincent te laten, waardoor hij geen straf van de beer zal krijgen. De kar rijdt echter naar beneden de weg op, waarna een busje de kar omver rijdt. Na een discussie zijn ze overeengekomen dat de beer nog een week gaat slapen, maar voordat hij wakker is, moet al het eten weer terug zijn.
GJ gaat op pad, en hij komt een groepje dieren tegen, onder leiding van een schildpad genaamd Freek. Hij gaat samen met hen naar de bewoonde wereld, om bij de mensen al het eten te stelen voor de beer. De dieren denken echter dat ze het eten legaal voor henzelf bij de mensen terughalen. GJ wordt als een held ontvangen, en Freek telt niet meer mee voor de dieren. Freek is daarom van plan om al het eten weer bij de mensen terug te bezorgen.
De mensen in de bewoonde wereld schakelen een dierenspecialist in, om alle dieren te vangen. De dierenspecialist legt een speciale illegale installatie aan, om elk dier dat zich in het huis of de tuin bevindt, op te sluiten. Toch wil GJ het eten halen, want de volgende dag moet de beer zijn voedsel hebben. Het lukt ze om een kar vol met eten te stelen en het mee het bos in te nemen. De dieren worden echter gesnapt door de dierenspecialist, en meegenomen met een busje. GJ bezorgt het eten bij Vincent de beer.
Dan ziet GJ het busje waarin de dieren zitten. Hij besluit de kar vol met eten opnieuw van de berg te laten rollen, om de bus tot stoppen te dwingen. Vincent de beer wordt weer woest op GJ, maar GJ weet de dieren dankzij zijn list te bevrijden. Vincent wordt gevangen door de dierenspecialist, en GJ en de dieren leven voortaan samen. Ondertussen zijn GJ en Freek elkaars beste vrienden geworden.
Stemmen
De personages in de film werden ingesproken door:
Bruce Willis - GJ de wasbeer
Garry Shandling - Freek de schildpad
Steve Carell - Hammy de rode eekhoorn
William Shatner - Ozzie de buidelrat
Avril Lavigne - Heather, de dochter van Ozzie
Wanda Sykes - Stella het stinkdier
Nick Nolte - Vincent de zwarte beer
Allison Janney - Gladys Sharp
Thomas Haden Church - Dwayne LaFontant, de dierenspecialist
Eugene Levy - Lou het stekelvarken
Catherine O'Hara - Penny, de vrouw van Lou
Sami Kirkpatrick - Bucky, het kind van Lou en Penny
Shane Baumel - Spike, het kind van Lou en Penny
Madison Davenport - Quillo, het kind van Lou en Penny
Brian Stepanek - Nugent de Rottweiler
Omid Djalili - Tiger de Perzische kat
Zoe Randol
Jessica Di Cicco - Shelby
Debra Wilson - Debbie
Sean Bishop - politieofficier
Jeannie Elias - Janis
Kejon Kesse - Timmy
Paul Butcher - de skater
Sean Yazbeck - BBQ Barry
Geoffrey Pomeroy
Joel McCrary
Lee Bienstock
Overige stemmen zijn van Steve Alterman, Kirk Bailey, Jessie Flower, Nicholas Guest, David Hiller, Bridget Hoffman, Sandy Holt, Talula Holt, Erin Lander, Jordan Orr, Michelle Ruff, Greyson Spann, Marcelo Tubert en Ariel Winter.
Stemmen in de Nederlandse versie
Erik van Muiswinkel - GJ
Victor van Swaay - Freek
Dieter Jansen - Hammy
Nurlaila Karim - Stella
Edwin de Vries - Lou
Monique van de Ven - Penny
Hans Croiset - Ozzie
Kim-Lian van der Meij - Hester
Marcel Jonker - Vincent
Stemmen in de Vlaamse versie
Stany Crets - GJ
Tom Van Dyck-Freek
Sven De Ridder
Katerine - Heather, de dochter van buidelrat Ozzie
Roland Ramaekers
Achtergronden
De film werd goed ontvangen door filmcritici. Op RottenTomatoes.com heeft de animatiefilm een score van 75%.
Op 19 juli 2006 had de animatiefilm in totaal 240 miljoen dollar opgebracht. In Nederland kwam de animatiefilm binnen op nummer 1.
De animatiefilm zou oorspronkelijk al in november 2005 in première zijn gegaan.
De animatiefilm was het animatiefilm debuut voor popster Avril Lavigne.
Jim Carrey zou aanvankelijk de stem van RJ inspreken. Dit is uiteindelijk Bruce Willis geworden.
Op 9 mei 2006 kwam het videospel van Over the Hedge uit.
In de animatiefilm doet de schildpad Verne zijn schild regelmatig af. Schildpadden kunnen hun schild echter helemaal niet af doen. Ook heeft de schildpad tanden, terwijl hedendaagse schildpadden ook helemaal geen tanden meer hebben,
In de animatiefilm is te zien dat er onzichtbare infraroodstraling is om dieren te detecteren. Later in de animatiefilm zijn de stralen ineens weer zichtbaar.
Over the Hedge is de eerste animatiefilm van Dreamworks Animation na Madagascar (2005).
Film uit 2006
Computeranimatiefilm
Komische film
Familiefilm
Stripverfilming
Film van Paramount Pictures
Film geproduceerd door Bonnie Arnold
|
GJ is een wasbeer. Hij leeft alleen, en heeft geen voedsel. Hij besluit eten te stelen bij de zwarte beer Vincent, die op dat moment nog in een diepe winterslaap zit. Wanneer hij een hele kar met voedsel heeft volgeladen, maakt hij te veel lawaai, waardoor Vincent wakker wordt. GJ is van plan de kar met eten bij Vincent te laten, waardoor hij geen straf van de beer zal krijgen. De kar rijdt echter naar beneden de weg op, waarna een busje de kar omver rijdt. Na een discussie zijn ze overeengekomen dat de beer nog een week gaat slapen, maar voordat hij wakker is, moet al het eten weer terug zijn.
GJ gaat op pad, en hij komt een groepje dieren tegen, onder leiding van een schildpad genaamd Freek. Hij gaat samen met hen naar de bewoonde wereld, om bij de mensen al het eten te stelen voor de beer. De dieren denken echter dat ze het eten legaal voor henzelf bij de mensen terughalen. GJ wordt als een held ontvangen, en Freek telt niet meer mee voor de dieren. Freek is daarom van plan om al het eten weer bij de mensen terug te bezorgen.
De mensen in de bewoonde wereld schakelen een dierenspecialist in, om alle dieren te vangen. De dierenspecialist legt een speciale illegale installatie aan, om elk dier dat zich in het huis of de tuin bevindt, op te sluiten. Toch wil GJ het eten halen, want de volgende dag moet de beer zijn voedsel hebben. Het lukt ze om een kar vol met eten te stelen en het mee het bos in te nemen. De dieren worden echter gesnapt door de dierenspecialist, en meegenomen met een busje. GJ bezorgt het eten bij Vincent de beer.
Dan ziet GJ het busje waarin de dieren zitten. Hij besluit de kar vol met eten opnieuw van de berg te laten rollen, om de bus tot stoppen te dwingen. Vincent de beer wordt weer woest op GJ, maar GJ weet de dieren dankzij zijn list te bevrijden. Vincent wordt gevangen door de dierenspecialist, en GJ en de dieren leven voortaan samen. Ondertussen zijn GJ en Freek elkaars beste vrienden geworden.
| 1 |
vrienden, vriendschap, wederzijdse verbinding
|
12,356 |
StructuredValue
|
333869
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gegeven
|
Gegeven
|
Een gegeven, ook wel datum, is een constructieve bijzonderheid: het is de vastgelegde uitdrukking van een feit. De woorden worden praktisch altijd in het meervoud geschreven; gegevens en data. Gegevens zijn de objectief waarneembare neerslag of registratie van feiten op een bepaald medium, zodanig dat deze gegevens uitgewisseld en voor langere tijd bewaard kunnen worden. Data zijn dan ook steeds het resultaat van codering. Data zijn in die zin abstract; men kan ze steeds hercoderen in een ander medium of in een andere drager. Met deze data wordt er een model (een selectief deel dus) van de werkelijkheid vastgelegd in de tijd. Ofschoon de werkelijkheid nooit stilstaat, kan deze door het vastleggen van de gegevens toch worden bevroren.
In de Nederlandstalige vakliteratuur wordt vaak, net als in de Engelstalige vakliteratuur, het begrip "data" gebruikt als alternatief voor "gegevens". Het Nederlandse "gegevens" komt veelal overeen met het Engelse data.
De vier aspecten van gegevens
Vooral bij het ontwerpen van een gegevensverwerkend systeem doet men er goed aan te letten op de verschillende aspecten van gegevens. Theo Bemelmans onderscheidt, in navolging van de algemene leer der tekenen (semiotiek), pragmatische, semantische en syntactische aspecten van gegevens en de aspectspecifieke verstoringen die kunnen optreden bij de overdracht van gegevens. In aanvulling op de semiotiek beschrijft Bemelmans tevens het technische aspect. Ter illustratie gebruikt hij een aantal voorbeelden waarmee Gert Nielen ooit de aspecten heeft verduidelijkt. De aspecten en de voorbeelden zijn hierna samengevat.
Pragmatisch aspect
Het pragmatische aspect van gegevens (de gewenste uitwerking van gegevens) heeft betrekking op de uitwerking die een bepaald signaal heeft op gedragingen van de ontvanger. Indien de uitwerking anders is dan bedoeld door de zender van de gegevens, dan spreekt men van een pragmatische storing.
Nielens voorbeeld: het plaatsen van verkeersborden heeft als doel het gedrag van verkeersdeelnemers te beïnvloeden. Met het juist kiezen van de plaats en de uitvoering van een verkeersbord verkrijgt men de gewenste uitwerking op de verkeersdeelnemers. Plaats, vormgeving, kleur en uitvoering van het verkeersbord dienen zodanig te worden gekozen dat een verkeersdeelnemer in staat is om deze goed en op tijd te kunnen waarnemen.
Semantisch aspect
Het semantische aspect van gegevens (de betekenis van gegevens) heeft betrekking op de betekenis van de gegevens. Bij het uitwisselen van gegevens moeten zender en ontvanger dezelfde betekenis toekennen aan deze tekens. Is aan deze voorwaarde niet voldaan, dan spreekt men van een semantische storing.
Nielens voorbeeld: een verkeersbord dat een voorrangssituatie aankondigt moet voor alle verkeersdeelnemers dezelfde betekenis hebben. Ruimte voor eigen interpretatie kan leiden tot gevaarlijke of chaotische situaties.
Syntactisch aspect
De overdracht van gegevens gebeurt door middel van tekens of combinaties daarvan (taal, gebaren, diverse codes, etc.) De syntaxis legt vast volgens welke regels men tekens of combinaties van tekens mag of moet gebruiken. Afwijken van de afgesproken syntaxis kan leiden tot een storing in de overdracht van gegevens. Men spreekt dan van een syntactische storing.
Nielens voorbeeld: een bord dat een voorrangskruising aankondigt heeft een vastgestelde vorm (driehoek), kent toegestane formaatmarges (zijden van tussen 10 en 50 cm), een verplichte stand (punt naar onder) en kleurstelling (wit met rode rand).
Technisch aspect
Onder het technische aspect van gegevens (de technische uitvoering van gegevens) wordt de wijze verstaan waarop gegevens worden vastgelegd, verwerkt of getransporteerd. Het technische aspect handelt over het fysieke medium, betrokken bij dergelijke gegevensmanipulaties.
Nielens voorbeeld: de uitvoering van een bord dat een voorrangskruising aankondigt kan van kunststof zijn, heeft een bepaalde grootte en gewicht en kent een bepaalde duurzaamheid.
Voorbeeld
Een voorbeeld van data is tabel 1. Zonder verdere gegevens is het onduidelijk wat er met deze symbolen (cijfers) bedoeld wordt.
Verschil tussen data en informatie
Wanneer er wel verdere gegevens zijn, en de symbolen door mensen geïnterpreteerd kunnen worden, spreekt men niet meer van data maar van informatie. Een voorbeeld van informatie met bovenstaande symbolen is tabel 2. Ook al is niet alle informatie bekend, toch kunnen de gegevens geïnterpreteerd worden.
Na data en informatie kan men nog een stap hoger gaan, kennis. Eventueel kunnen er vervolgens nog drie fases worden onderkend, namelijk: begrip, inzicht en wijsheid. In tegenstelling tot de eerste drie fases zijn deze termen echter niet algemeen geaccepteerd.
Gegevensbeheer
Gegevensbeheer is het beheer van gegevens. Dit is noodzakelijk op het moment dat er veel is opgeslagen in informatiesystemen. Er moet dan nagedacht worden over welke gegevens je wilt opslaan, over de gegevensstructuur, het entity-relationshipmodel, het gegevensmodel, de gegevenstypen en de database en over wie, wanneer, welke, gegevens mag aanmaken, raadplegen, wijzigen en verwijderen CRUD (beveiliging).
Ook kan nagedacht worden over privacy en over gegevensherstel, bijvoorbeeld na wateroverlast of brand.
Gegevensvirtualisatie
Gegevensvirtualisatie (data virtualisatie, datavirtualisatie) is een benadering om gegevens uit meerdere bronnen in een enkele laag te verenigen, zodat toepassingen, rapportagetools en eindgebruikers toegang hebben tot de gegevens zonder dat zij nadere informatie nodig hebben over de oorspronkelijke bron, locatie en gegevensstructuren.
Literatuur
Working Knowledge, Tom Davenport en Larry Prusak (2000)
Externe link
Data, Information, Knowledge, and Wisdom, Bellinger et al.
Onderzoek
Informatica
Formele wetenschap
|
Gegevensbeheer
Gegevensbeheer is het beheer van gegevens. Dit is noodzakelijk op het moment dat er veel is opgeslagen in informatiesystemen. Er moet dan nagedacht worden over welke gegevens je wilt opslaan, over de gegevensstructuur, het entity-relationshipmodel, het gegevensmodel, de gegevenstypen en de database en over wie, wanneer, welke, gegevens mag aanmaken, raadplegen, wijzigen en verwijderen CRUD (beveiliging).
| 1 |
gestructureerde waarde, complexe structuur, gegevensmodel
|
9,808 |
ReactAction
|
5321075
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Witte%20woensdag
|
Witte woensdag
|
Witte woensdag (Perzisch: چهارشنبههای سفید) is een campagne op sociale media om te protesteren tegen het gedwongen dragen van de hidjab in Iran. Vrouwen dragen op woensdag witte kleding of een witte hoofddoek en plaatsen foto's van zich zelf op sociale media met de hashtag #whitewednesdays. Een aantal vrouwen is gearresteerd omdat ze ook foto's van zichzelf zonder hoofddoek hadden geplaatst.
De campagne werd in 2017 gestart door de in de Verenigde Staten wonende vrouwenrechtenactivist Masih Alinejad, die drie jaar eerder de campagne My stealthy freedom startte waarbij Iraanse vrouwen foto's van zichzelf zonder hidjab plaatsten. Familieleden van Alinejad werden door de Iraanse overheid gearresteerd, naar haar zeggen als reactie op het succes van de campagne.
Moslimfeminisme
Iran
Actiemiddel
|
De campagne werd in 2017 gestart door de in de Verenigde Staten wonende vrouwenrechtenactivist Masih Alinejad, die drie jaar eerder de campagne My stealthy freedom startte waarbij Iraanse vrouwen foto's van zichzelf zonder hidjab plaatsten. Familieleden van Alinejad werden door de Iraanse overheid gearresteerd, naar haar zeggen als reactie op het succes van de campagne.
| 1 |
reactie, emotionele reactie, instinctieve reactie
|
10,569 |
VideoGameSeries
|
5549068
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/LittleBigPlanet%20%28computerspelserie%29
|
LittleBigPlanet (computerspelserie)
|
LittleBigPlanet is een reeks van platformspellen bedacht door Media Molecule en uitgegeven door Sony Computer Entertainment voor meerdere PlayStation-platforms.
Spellen
Spellen in de serie richten zich op het creëren van onder meer levels, voorwerpen en personages. Spelers kunnen vervolgens hun creaties delen. De gameplay bestaat uit het doorlopen van de levels met verschillende personages en gebruik te maken van de power-ups. Men kan vijanden verslaan, zijmissies voltooien en objecten verzamelen.
Ontwikkelstudio's die hebben bijgedragen aan de ontwikkeling van de spellen zijn Media Molecule, SCE Cambridge Studio, Tarsier Studios, Double Eleven, XDev, United Front Games, San Diego Studio, Firesprite en Sumo Digital.
Spelserie
De spelserie bestaat uit vier hoofdspellen voor vijf platforms.
LittleBigPlanet (2008)
Sackboy's Prehistoric Moves (2010, spin-off)
LittleBigPlanet 2 (2011)
LittleBigPlanet Karting (2012, spin-off)
LittleBigPlanet 3 (2014)
Sackboy: A Big Adventure (2020)
Ontvangst
Spellen in de serie zijn positief ontvangen in recensies. Men was vooral het meest positief over het eerste spel in de reeks, dat een Metacritic-score heeft van 95%.
Externe link
LittleBigPlanet / Sackboy-serie op MobyGames
Computerspelserie
|
Spelserie
De spelserie bestaat uit vier hoofdspellen voor vijf platforms.
| 2 |
videogameserie, gamereeks, spelserie
|
9,547 |
EmployeeRole
|
1219197
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Marijke%20van%20Beek
|
Marijke van Beek
|
Marijke Duijneveld-van Beek (Hengelo, 29 april 1953) is een Nederlands bestuurder en PvdA-politicus.
Biografie
Van Beek is geboren in het Twentse Hengelo, waar haar vader werkte bij Stork. Hij begon er als arbeider en werkte zich op tot werkvoorbereider. Het gezin was woonachtig in het Hengelose Tuindorp 't Lansink, opgericht door Stork. Na de ulo was zij onder meer werkzaam op het secretariaat van de Sociale Academie en werkzaam bij de AMRO Bank. Ze volgde een inservice-opleiding tot verpleegkunde. Ze werkte in diverse Twentse ziekenhuizen in bestuurlijke en managementfuncties. Daarnaast was zij tot haar wethouderschap gemeenteraadslid in Haaksbergen en fractievoorzitter van de PvdA.
Van 16 november 2007 tot 1 januari 2019 was Van Beek burgemeester van Eemsmond. Per 1 januari 2019 ging de gemeente Eemsmond op in de gemeente Het Hogeland. Voordat Van Beek burgemeester werd, was zij wethouder van Haaksbergen. In Eemsmond volgde Van Beek indirect Gerard Renkema (CDA) op, die burgemeester werd van Nijkerk. Met ingang van 14 april 2020 werd zij benoemd tot waarnemend burgemeester van Wijchen. Met ingang van 18 november 2022 werd SP'er Renske Helmer-Englebert burgemeester van Wijchen.
Van Beek is getrouwd met voormalig wethouder van Haaksbergen Hans Duijneveld. Ze hebben samen vijf kinderen uit eerdere huwelijken, waarvan er drie van haar zijn. In december 2018 werd bekend dat ze ernstig ziek is. In mei 2019 maakte ze bekend dat het weer goed met haar gaat.
PvdA-politicus (Nederland)
Wethouder van Haaksbergen
Burgemeester van Eemsmond
Burgemeester van Wijchen
|
Biografie
Van Beek is geboren in het Twentse Hengelo, waar haar vader werkte bij Stork. Hij begon er als arbeider en werkte zich op tot werkvoorbereider. Het gezin was woonachtig in het Hengelose Tuindorp 't Lansink, opgericht door Stork. Na de ulo was zij onder meer werkzaam op het secretariaat van de Sociale Academie en werkzaam bij de AMRO Bank. Ze volgde een inservice-opleiding tot verpleegkunde. Ze werkte in diverse Twentse ziekenhuizen in bestuurlijke en managementfuncties. Daarnaast was zij tot haar wethouderschap gemeenteraadslid in Haaksbergen en fractievoorzitter van de PvdA.
| 1 |
werknemer, functie, rol
|
10,813 |
Festival
|
830885
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gulperberg
|
Gulperberg
|
De Gulperberg of Gulpenerberg is een heuvel in het Heuvelland gelegen bij Gulpen in het zuiden van de Nederlandse provincie Limburg. Boven op de Gulperberg bevindt zich het betonnen Mariamonument uit 1935 van de hand van beeldhouwer Charles Vos en architect Piet Gerrits.
De heuvel is is de meest noordelijke uitloper van het Plateau van Crapoel.
'Pinknick'
Op 26 mei 1969 (Tweede Pinksterdag) werd er het gratis festival Pinknick gehouden. Het was een combinatie van een picknick met optredens van popgroepen. Er waren circa 20.000 bezoekers. Behalve Brainbox en Armand, traden er vooral Limburgse bands op: Opus 23, The Sharons, KEEM, Geno's Blue Busters, Static, Relax, Blitz & Whoom, Soul Inspiration en Doctor Loulou's Blues Clinic. Vanaf 1970 werd het evenement, maar nu commercieel, voortgezet in Geleen, onder de naam Pinkpop.
Wielrennen
De eenvoudigste wijze om de Gulperberg te beklimmen is via de Koning van Spanje, deze naam dateert uit de Tachtigjarige Oorlog. De Spaanse koning zou toen enige tijd de heuvel bezet hebben. De beklimmingen via de Koning van Spanje, de west- en de oostzijde zijn meermaals opgenomen in de wielerklassieker Amstel Gold Race. De klim via de westzijde wordt dan eenmaal beklommen als vijftiende klim, tussen Eperheide en de Plettenberg. De klim via de oostzijde wordt eveneens eenmaal beklommen, als zesentwintigste klim, tussen de Loorberg en de Kruisberg.
In 2014 was de klim onderdeel van de 7e etappe van de Eneco Tour.
Geografie van Gulpen-Wittem
Beklimming in de wielersport in Nederland
Heuvel in Zuid-Limburg (Nederland)
|
'Pinknick'
Op 26 mei 1969 (Tweede Pinksterdag) werd er het gratis festival Pinknick gehouden. Het was een combinatie van een picknick met optredens van popgroepen. Er waren circa 20.000 bezoekers. Behalve Brainbox en Armand, traden er vooral Limburgse bands op: Opus 23, The Sharons, KEEM, Geno's Blue Busters, Static, Relax, Blitz & Whoom, Soul Inspiration en Doctor Loulou's Blues Clinic. Vanaf 1970 werd het evenement, maar nu commercieel, voortgezet in Geleen, onder de naam Pinkpop.
| 1 |
festival, muziekfestival, kunstfestival
|
7,264 |
PeopleAudience
|
735640
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/NOS%20op%203
|
NOS op 3
|
NOS op 3 is een nieuwsprogramma van de NOS, op de radio en op het internet, zoals op YouTube. Tot 2016 was er ook een televisieprogramma.
Het programma is een korte nieuwsuitzending gericht op een publiek van 18 tot 50 jaar. De tv-versie werd vanaf 8 januari 2007 op werkdagen uitgezonden op de publieke zender Nederland 3 onder de naam NOS Journaal op 3, later werd dit NOS op 3. De radioversie is vanaf mei 2011 op werkdagen te horen op NPO 3FM en FunX en was de opvolger van 3FM Nieuws en NOS Headlines. In de zomer van 2015 stopte de NOS met de reguliere tv-uitzending, om vooral op YouTube verder te gaan met filmpjes.
Televisie
Het programma werd op 18 juni 2012 gepresenteerd vanuit dezelfde studio als waar de NOS ook de dagbulletins uitzendt. Daarvoor werd NOS op 3 uitgezonden vanuit de regieruimte van Studio 8, maar vanaf het najaar van 2014 werd het weer in de regieruimte uitgezonden. Dit bulletin van NOS op 3 duurde ongeveer 7 tot 10 minuten en was van maandag tot en met vrijdag om 22.30 te zien op Nederland 3. Als er voetbal was, kon de uitzending later beginnen.
Het journaal had een eigen leader, grafische vormgeving, tempo en onderwerpkeuze. De uitzending begon met de datum en de dag, daarna volgde een overzicht van het belangrijkste nieuws van die dag in 60 seconden. Verder was er plaats voor één of twee wat grotere items. Eén ervan was een reportage. Er werd afgesloten met een triviaal bericht; een veelal grappige gebeurtenis die kort genoemd werd. Er was geen weerbericht.
De uitzendingen werden onder andere gepresenteerd door Biem Buijs, Mustafa Marghadi en Anic van Damme. Tijdens het zwangerschapsverlof van Anic van Damme werd ze in de zomer van 2015 vervangen door Hilde Bouwman.
Op 3 juli 2015 stopten de reguliere tv-uitzendingen en werden er alleen nog flitsbulletins tussen de normale uitzendingen uitgezonden. Op 19 augustus 2016 kwam er ook een einde aan de flitsbulletins op tv.
Radio
De NOS op 3-radioredactie is gesitueerd bij de uitzendstudio van 3FM en verzorgt alle doordeweekse nieuwsuitzendingen van 6.30 tot en met 23.00 uur op 3FM. Reguliere uitzendingen duren circa twee tot drie minuten. Om 13.00 en 18.00 uur duren de uitzendingen 5 minuten en is er plek voor langere reportages. Per dag zijn radioverslaggevers op pad om hiervoor verslag te doen. Aanvullend aan de uitzendingen is er file-informatie van de ANWB. In het weekend zijn er in de ochtend en middag nieuwsbulletins van NOS op 3.
Internet
In 2016 werd NOS op 3 op televisie opgeheven, omdat de doelgroep (jongeren) steeds minder televisie keek. In de plaats kwam alleen nog online nieuws in de vorm van een eigen YouTube-kanaal. Op het kanaal worden informatieve filmpjes gepubliceerd over actualiteiten. Deze YouTube-filmpjes worden onder anderen gepresenteerd door Emil van Oers en Sophie Frankenmolen.
Huidige presentatoren
Radio
Stef Bandstra (2022-heden)
Tomas Delsing (2017-heden)
Marco Geijtenbeek (2019-heden)
Felicia van der Graaf (2023-heden)
Sid van der Linden (2020-heden)
Casper Meijer (inval, 2015-heden)
Martijn Middel (2018-heden)
Jasper Stads (2022-heden)
Renske van der Zalm (2021-heden)
Hanneke van Zessen (2020-heden)
Internet (YouTube)
Emil van Oers
Jeanine Duijst
Sophie Frankenmolen
Salwa van der Gaag
Devran Alkas
Whitney Janssen
Dennis Hoogeveen
Podcasts
Chrisje Sterk
Marco Geijtenbeek
Hilde Bouwman
Jasper Stads
Sophie Frankenmolen
Steef Bouwman
Dennis Hoogeveen
Oud-presentatoren
Internet
Hilde Bouwman (2018 - 2021)
Raquel Schilder (2019 - 2021)
Nick Felix (2019 - 2020)
Televisie
Winfried Baijens (2007)
Margriet Wesselink (2007-2008)
Herman van der Zandt (2007-2010, 2013)
Eva Jinek (2008-2010, 2011)
René van Brakel (2008, 2009-2014, 2015)
Annechien Steenhuizen (2009-2012)
Mustafa Marghadi (2011-2015)
Dionne Stax (2012-2013)
Anic van Damme (2013-2015)
Biem Buijs (2014-2015)
Hilde Bouwman (2015)
Radio
Martijn van Beek
Jurgen van den Berg (2004-2009)
René van Brakel (2009-2014)
Amber Brantsen (2014-2015)
Biem Buijs (2011-2022)
Michel Coenen
Bart Jan Cune (2008-2015)
Margriet van der Eijk (2016-2018)
Rachid Finge (2006-2016)
Celine Huijsmans (2016)
Gerard de Kloet
Kirsten Klomp (2015-2020)
Mustafa Marghadi (2011-2013)
Dorald Megens
Matijn Nijhuis (2000-2001)
Arjan Penders (2000-?)
Jan van de Putte
Vincent van Rijn (2017-2019)
Malou van der Starre (2018-2019)
Ingelou Stol (2016-2017)
Jeroen Stomphorst (2000-2005)
Joerie Stubenitsky
Dieuwke Teertstra (2013-2022)
Liselot Thomassen
Jeroen Tjepkema
Sophie Verhoeven
Marrit de Vries (2019-2020)
Peter de Vries (2000-2008)
Wouter Walgemoed
Fleur Wallenburg (2006-2015)
Margriet Wesselink (2007-2008)
Mattijs van de Wiel (2000-2008)
Herman van der Zandt (2001-2007)
Prijs
2022: #Video Award in de categorie Beste Nieuws & Infotainment.
Zie ook
NOS Headlines
Externe link
Website NOS op 3
YouTube-kanaal NOS op 3
op_3
Programma van de NOS
|
Internet
In 2016 werd NOS op 3 op televisie opgeheven, omdat de doelgroep (jongeren) steeds minder televisie keek. In de plaats kwam alleen nog online nieuws in de vorm van een eigen YouTube-kanaal. Op het kanaal worden informatieve filmpjes gepubliceerd over actualiteiten. Deze YouTube-filmpjes worden onder anderen gepresenteerd door Emil van Oers en Sophie Frankenmolen.
| 1 |
doelgroep, publieksgroep, mensenpubliek
|
8,639 |
SteeringPositionValue
|
39755
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Donkervoort%20Automobielen
|
Donkervoort Automobielen
|
Donkervoort Automobielen (merknaam Donkervoort) is een Nederlandse sportwagenfabriek, opgericht in 1978 door Joop Donkervoort onder de naam "Donkervoort Automobielen B.V.". De fabriek is gesitueerd in Lelystad, waar alle auto's worden ontwikkeld en met de hand vervaardigd.
Donkervoorts motto is "No Compromise". Hiermee wordt gerefereerd aan het puristische autorijden zonder -niet noodzakelijke- elektronische hulpmiddelen, zoals Electronic stability program (ESP) of stuurbekrachtiging.
Historie
Het bedrijf werd opgericht in een kleine schuur achter de toenmalige woning van Joop Donkervoort in Tienhoven. Hier werden de allereerste Donkervoorts gebouwd. Een aantal jaar later verhuisde Donkervoort naar een grotere locatie in Loosdrecht. In 2000 verhuisde het bedrijf naar een zichtlocatie langs de A6 in Lelystad. Deze grote faciliteit biedt ruimte voor een grote productiehal en een showroom.
Tot 1999 werden voor alle Donkervoort modellen Fordmotoren gebruikt. Vanaf het jaar 1999 zijn, dankzij een samenwerkingsovereenkomst met Audi, alle volgende modellen voorzien van de motoren van Audi.
Huidige productiemodellen
Donkervoort D8 GTO (vanaf 2012)
In december 2011 toonde Donkervoort in een sneak preview het allereerste prototype van de D8 GTO. Deze nieuw ontwikkelde Donkervoort - slechts 5% van de onderdelen delend met de D8 270 en zo’n 30% met de recentere D8 GT - wordt gezien als de volgende generatie Donkervoort. De D8 GTO is voorzien van de in de lengterichting geplaatste vijfcilinder 340 pk 2.5 TFSI motor van Audi. Met een vermogen van 340 tot 400 pk en een koppel van 450 Nm vanaf zo’n 1600 rpm.
Ook nieuw is het direct op het chassis verlijmen van grote koolstofcomposietpanelen, hetgeen zorgt voor een toename aan stijfheid en het behoud van het lichte gewicht van de auto (totaalgewicht rond 700 kg). Daarnaast bestaat ook de carrosserie geheel uit koolstofcomposietcomponenten. De D8 GTO is bovendien zo’n 35 centimeter langer en 15 centimeter breder dan zijn voorgangers.
In 2012 werd gestart met de productie van de eerste 25 Premium GTO's - speciaal uitgevoerde full-option GTO’s - die zijn voorzien van een 2.5 TFSI motor die 30 kg lichter is dan de standaard Audi-variant. De eerste ‘reguliere’ versies werden vanaf 2013 geproduceerd en geleverd. Eind 2019 kwam de D8 GTO-JD70 op de markt ter ere van de zeventigste verjaardag van oprichter Joop Donkervoort.
Modellen uit het verleden
Donkervoort S7 (1978-1984)
De S7 was de eerste Donkervoort die de fabriek verliet. Hij werd aangedreven voor een 1,6 liter-Ford-motor die 90 pk leverde met een vierversnellingsbak. De voorste wielophanging was de "triumph uprights". De achteras kwam uit een Ford Escort.
Donkervoort S8 (1985-1989)
De S8 was een flinke stap voorwaarts. Hij had een bredere voortrein en daardoor verbeterde wegligging. Hij werd aangedreven door een tweeliter-Ford-motor die 110 pk leverde. Er werd veel aandacht besteed aan de veiligheid. Het dubbele remsysteem en de twee aluminium brandstoftanks, gemonteerd voor de achteras, zijn daar voorbeelden van.
Donkervoort S8A (1985-1993)
De S8A was niet alleen een vernieuwde S8, het was in veel opzichten een nieuwe auto. Hij had een breder en lichter chassis met gelijmde aluminium panelen, een nieuwe, onafhankelijke achterwielophanging en een vijfversnellingsbak. Daarnaast was het uiterlijk veranderd met een opnieuw ontworpen neus, motorkap en deuren.
Donkervoort D10 (1988-1989)
De D10 werd gebouwd ter ere van het 10-jarig jubileum van Donkervoort Automobielen. Er werden er slechts tien van gebouwd. De D10 wordt beschouwd als een speciale creatie van Donkervoort, omdat dit model - in tegenstelling tot de andere modellen - bijvoorbeeld geen voorruit had.
Donkervoort S8AT (1986-1994)
Voor de eerste S8AT's werd het chassis van de S8A gebruikt. Vanwege milieuregels in 1986 moest Ford zijn motoren uitrusten met een katalysator. Hierdoor ging het vermogen van de motoren omlaag, waarop Donkervoort besloot een eigen motor te ontwikkelen. De basis van deze motor is de oude tweekleppige tweeliter-Ford-motor, waar Donkervoort een Garret T3 turbo charger, een intercooler, Cosworth-zuigers, een nieuw benzine-injectiesysteem en een driewegkatalysator aan toevoegde. Het blok leverde 170 pk als tweeliter en 190 pk in de 2,2 liter-uitvoering. Ook nieuw was het chassis, dat afkomstig was van de D10. Dit chassis was breder en sterker en de torsiestijfheid nam hierdoor toe. De nieuwe voor- en achterwielophanging waren ook afkomstig van de D10 en vanaf 1991 werden schijfremmen op de achterwielen aangebracht.
Donkervoort D8 Zetec (1993-1998)
In 1993 werd een opvolger van de S8AT ontwikkeld, de D8 Zetec. Om de auto lichter te maken had hij geen reservewiel meer en werd de accu vervangen door een race-accu. Ook kreeg de auto een nieuwe grill. De auto werd geleverd met een 1,8 of 2,0 liter-16V-Zetec-motor die 140 of 160 pk leverde. Daarnaast was de Zetec Sport-versie leverbaar met een sportinterieur, cycle wings en een nieuwe gebogen voorruit met raamwerk en scuttle van koolstofvezel.
Donkervoort D8 Cosworth (1994-1998)
De D8 Cosworth heeft een 2,0 liter DOHC-motor die 220 tot 280 pk leverde. Met een acceleratie van 0 tot 100 in 4,8 seconden concurreerde de D8 Cosworth met de snelste productieauto's uit die tijd. Ook was hij leverbaar als de D8 Cosworth Sport, met een lichtgewicht body, scuttle van koolstofvezel, cyclewings en dashboard. De auto is standaard uitgerust met drievoudige, verstelbare WP-schokdempers.
Donkervoort D8 Audi (1999-2002)
In 1999 werden de Ford-motoren vervangen door de 1,8 turbomotor van Audi.
Het betreft de viercilinder, twintigkleppenversie met motorcode AGU.
Deze motorblokken leveren standaard een vermogen van 150 pk, maar Donkervoort leverde getunede versies van 180, 210 en 235 pk.
De snelste versie die gebouwd werd is de D8-180/R met 245 pk.
De D8-180/R kon ook in een speciale CUP-versie geleverd worden om aan de populaire Donkervoort Cup deel te nemen.
Deze CUP-versie werd bijkomend voorzien van extra carbon, Cup-zetel, grote brandblusser, extra noodstophendels.
De Audi-motor had, in vergelijking met de Ford-motoren een hogere levensduur, een kleiner formaat en een lager gewicht.
Voor de D8 Audi-versie werd er een nieuw en stijver chassis ontwikkeld en er werd nog meer gewicht bespaard waarmee het totaalgewicht op 630 kg kwam.
Donkervoort D20
Tot de D20 hadden alle Donkervoorts de motor en de versnellingsbak voorin liggen, maar de D20 heeft de motor voorin en de versnellingsbak achterin. De D20 is de eerste Donkervoort met een V6-motor, die eigenlijk bedoeld is voor grotere, comfortabele Audi's. De motor werd aangepast. Deze leverde daardoor 280 pk. De D20 werd als een prototype gebouwd, maar is nooit in productie genomen.
Donkervoort D8 Audi (E-gas) Wide Track (2003-2012)
Sinds 2003 bouwt Donkervoort de Audi 1.8T 20V E-gas-turbomotor in. In de D8 is de motor leverbaar in vijf vermogens: 150 pk, 180 pk, 210 pk, 235 pk en 270 pk. In combinatie met een totaalgewicht van 630 kilogram, en afhankelijk van het type, neemt de acceleratie van 0 naar 100 km/u tussen de 3,8 en circa 5,2 seconden in beslag.
Donkervoort D8 270 RS (2005-2007)
De D8 270 RS is een eerbetoon aan de overwinning aan de Nordschleife van de Nürburgring in 2004 toen Donkervoort het ronderecord voor productieauto's pakte. Elke D8 270 RS heeft een identificatieplaatje waarin de naam van de eigenaar en het nummer van de auto gegraveerd staan. De D8 270 RS heeft een gemodificeerde neus met grotere ventilatieopeningen en een extra radiator aan de zijkant van de auto. Andere belangrijke technische veranderingen in vergelijking met de normale D8 zijn de grotere intercooler en turbo en een andere brandstofinspuiting. Dit model heeft een gelimiteerde oplage van 25 exemplaren.
Donkervoort D8 270 (2008-2012)
Sinds de zomer van 2008 is de D8 270 leverbaar. Deze versie van de D8-serie werd de opvolger van D8 270 RS, de gelimiteerde versie uit 2005. De D8 270 accelereert van 0-100 km/h in 3,6 seconden en beschikt over een nieuwe neuspartij en grill die rechtstreeks refereren aan de D8 GT.
Donkervoort D8 GT (2007-2012)
De in 2007 geïntroduceerde Donkervoort D8 GT is de allereerste gesloten Donkervoort. Ten opzichte van de open versie van de D8 is de D8 GT technisch gezien vrijwel geheel aangepast. Met name onderhuids zijn de nodige veranderingen aangebracht aan bijvoorbeeld de wielophanging, een toename in spoorbreedte met 8 centimeter, zijn er grotere remmen aangebracht voor een betere vertraging en zijn 17 inch aluminium wielen gemonteerd.
De D8 GT is met 650 kilogram de lichtste GT ter wereld. Met name het gebruik van carbonfiber draagt daaraan bij: het complete dak, de gehele achterzijde van de auto en ook de deuren en spatborden zijn van dit materiaal vervaardigd.
Externe link
Officiële website Donkervoort Automobielen B.V.
Nederlands automerk
Sportwagen
|
Donkervoorts motto is "No Compromise". Hiermee wordt gerefereerd aan het puristische autorijden zonder -niet noodzakelijke- elektronische hulpmiddelen, zoals Electronic stability program (ESP) of stuurbekrachtiging.
| 1 |
stuurbekrachtiging, stuurpositie, stuurstand
|
5,451 |
PayAction
|
688972
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Architectuurprijs
|
Architectuurprijs
|
Een architectuurprijs is een prijs voor architecten.
Voorbeelden van (meer)jaarlijkse architectuurprijzen zijn:
Internationaal
Pritzker Prize: Ingesteld in 1979 en wordt gezien als de Nobelprijs van de architectuur.
Euregionale Architectuur Prijs : Een prijs die onder afgestudeerden van 10 architectuuropleidingen in Nederland, België en Duitsland wordt uitgeloofd.
European Urban and Regional Planning Achievement Awards (EURPA).
MIPIM Architectural Review Future Projects Awards
Europan : Een pan-Europese prijsvraag voor architecten onder de 40 jaar, die om de twee jaar wordt gehouden..
Staatsprijs voor Beeldende Kunst en Architectuur.
BNA Gebouw van het Jaar: Architectuurprijs voor BNA-leden.
Wolfprijs: Israëlische wetenschaps- en kunstprijs (o.a. architectuur).
De Zilveren Leeuw: Venetië, voor jong en beloftevol werk.
Nationaal
Nationale Staalprijs: Ingesteld in 1971 voor bijzondere staalprojecten.
Archiprix: Een wedstrijd voor afstuderende ontwerpers op bouwkundig gebied.
Hedy d'Ancona prijs: Tweejaarlijkse prijs voor zorgarchitectuur binnen Nederland.
Staalbouwwedstrijd, Belgische wedstrijd ingesteld in 1998 voor bijzondere staalprojecten.
BNA-kubus: Oeuvreprijs voor een bijzondere verdienste in de architectuur in Nederland. Tevens de oudste prijs voor architectuur in Nederland.
NRP Gulden Feniks: Nationale prijs voor voorbeeldprojecten in renovatie en transformatie.
Abe Bonnema Prijs.
Regionaal
Bouwhuis Noord Architectuurprijs
Architectuurprijs Limburg
Vredeman de Vriesprijs voor Architectuur, tweejaarlijks vanaf 2000 door provincie Friesland
Architectuur Prijs Achterhoek: Regionale prijs die in 2001 is ingesteld en elk jaar wordt uitgereikt aan een gebouw dat door een vakjury als beste inzending van dat jaar is gekozen.
Arie Keppler Prijs sinds 2001 reikt de Stichting Welstandszorg Noord-Holland de prijs tweejaarlijks uit. De prijs wordt toegekend aan initiatiefnemers van een - uit oogpunt van architectonische en stedenbouwkundige kwaliteit, monumentenzorg, stedenbouw of ruimtelijke ordening - voorbeeldig werk.
Amsterdamse Architectuur Prijs, ook wel de Gouden AAP
Geurt Brinkgreve Bokaal: Deze jaarlijkse prijs gaat naar het beste initiatief op het gebied van herontwikkeling of renovatie van erfgoed.
Lieven de Key-penning: De penning wordt jaarlijks door de gemeente Haarlem uitgereikt aan een persoon of organisatie die zich verdienstelijk heeft gemaakt op het gebied van monumentenzorg, architectuur of stedenbouw.
Dr. H.P. Berlageprijs
Berlagevlag: Prijs voor het meest gewaardeerde ruimtelijke bouwwerk in Den Haag.
Rijnlandse Architectuur Prijs.
Rotterdam Architectuur Prijs.
Architectuurprijs Achterhoek.
Willem Diehlprijs.
Rietveldprijs.
|
Bouwhuis Noord Architectuurprijs
Architectuurprijs Limburg
Vredeman de Vriesprijs voor Architectuur, tweejaarlijks vanaf 2000 door provincie Friesland
Architectuur Prijs Achterhoek: Regionale prijs die in 2001 is ingesteld en elk jaar wordt uitgereikt aan een gebouw dat door een vakjury als beste inzending van dat jaar is gekozen.
Arie Keppler Prijs sinds 2001 reikt de Stichting Welstandszorg Noord-Holland de prijs tweejaarlijks uit. De prijs wordt toegekend aan initiatiefnemers van een - uit oogpunt van architectonische en stedenbouwkundige kwaliteit, monumentenzorg, stedenbouw of ruimtelijke ordening - voorbeeldig werk.
Amsterdamse Architectuur Prijs, ook wel de Gouden AAP
Geurt Brinkgreve Bokaal: Deze jaarlijkse prijs gaat naar het beste initiatief op het gebied van herontwikkeling of renovatie van erfgoed.
Lieven de Key-penning: De penning wordt jaarlijks door de gemeente Haarlem uitgereikt aan een persoon of organisatie die zich verdienstelijk heeft gemaakt op het gebied van monumentenzorg, architectuur of stedenbouw.
Dr. H.P. Berlageprijs
Berlagevlag: Prijs voor het meest gewaardeerde ruimtelijke bouwwerk in Den Haag.
Rijnlandse Architectuur Prijs.
Rotterdam Architectuur Prijs.
Architectuurprijs Achterhoek.
Willem Diehlprijs.
Rietveldprijs.
| 17 |
betaling, prijs, deelnemer
|
11,701 |
RsvpAction
|
5502368
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Europees%20kampioenschap%20handbal%20mannen%202022
|
Europees kampioenschap handbal mannen 2022
|
Het Europees kampioenschap handbal mannen van 2022 was de 15e editie van het Europees kampioenschap handbal mannen. Het toernooi werd gespeeld van 13 januari tot en met 30 januari 2022 in Hongarije en Slowakije. Aan het toernooi deden voor de tweede keer 24 landen mee.
Keuze gastland
Op 4 mei 2017 werd bekendgemaakt dat de voorlopige aanmelding om het toernooi te organiserenom bestond uit de volgende kandidaten:
België, Frankrijk en Spanje
Hongarije, Tsjechië en Slowakije
Denemarken, Duitsland en Zwitserland
Noord-Macedonië
Rusland en Wit-Rusland
Litouwen
Nadat de deadline voor het indienen van de definitieve kandidaatstellingen was verstreken, bleven uiteindelijk de volgende kandidaten over:
Hongarije en Slowakije werden op 20 juni 2018 tijdens het 14e EHF congres in Glasgow, met 32 stemmen verkozen tot de gezamenlijke gastlanden. De combinatie Denemarken en Zwitserland had zich kort voor de stemming teruggetrokken.
Speelsteden
Gekwalificeerde teams
Loting
De loting vond plaats op 6 mei 2021 in Boedapest, Hongarije.
Groepsfase
Groep A
Groep B
Groep C
Groep D
Groep E
Groep F
Hoofdronde
Groep I
Groep II
Eindronde
Schema
Wedstrijd om de 5e plaats
Halve finales
Troostfinale
Finale
Eindrangschikking en onderscheidingen
Eindrangschikking
Onderscheidingen
All-Star Team
Het All Star Team werd gekozen door EHF experts en 10.000 fans via de handbal app, en op 30 januari 2022 bekendgemaakt.
Overige onderscheidingen
Zie ook
Europees kampioenschap handbal vrouwen 2022
Referenties
Handbal in Hongarije
Handbal in Slowakije
Handbal
Handbal
Europees kampioenschap handbal
Handbal in 2022
|
Keuze gastland
Op 4 mei 2017 werd bekendgemaakt dat de voorlopige aanmelding om het toernooi te organiserenom bestond uit de volgende kandidaten:
België, Frankrijk en Spanje
Hongarije, Tsjechië en Slowakije
Denemarken, Duitsland en Zwitserland
Noord-Macedonië
Rusland en Wit-Rusland
Litouwen
| 1 |
RSVP, aanmelding, evenementdeelname
|
5,829 |
BroadcastChannel
|
25973
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Frequentiemodulatie
|
Frequentiemodulatie
|
Frequentiemodulatie (frequency modulation, FM) is een van de vormen van modulatie die men kan toepassen om informatie over te brengen via bijvoorbeeld een radioverbinding door op de frequentie van een draaggolf relatief kleine modulaties aan te brengen die evenredig zijn met het bronsignaal, dat bijvoorbeeld een spraaksignaal kan zijn (audio). De radiopionier Edwin Armstrong is de uitvinder van deze vorm van modulatie, die een betere ontvangst levert dan de klassieke amplitudemodulatie (AM). Daar staat wel tegenover dat een FM-signaal bij een gegeven bronsignaal in het algemeen, afhankelijk van de modulatie-index, veel meer bandbreedte nodig heeft dan een AM-signaal. Alle analoge videorecorders maken gebruik van smalbandige FM-modulatie om het videosignaal op de band vast te leggen.
Principe
Bij FM zorgt een bronsignaal (bijvoorbeeld audio) ervoor dat de frequentie van de draaggolf wordt gevarieerd als functie van de momentane waarde van het bronsignaal . Als het bronsignaal een positieve waarde heeft, wordt de frequentie iets verhoogd en bij een negatieve waarde wordt de frequentie van de draaggolf iets verlaagd. Een frequentiegemoduleerd signaal ziet er dan als volgt uit:
Daarin is:
: de tijd (s)
: het frequentiegemoduleerde signaal
: het te verzenden signaal
: de modulatie-index
: de amplitude van de draaggolf
: de frequentie van de draaggolf
Toepassingen
FM wordt veel gebruikt op plaatsen waar verstoring van het draaggolfsignaal door pulssignalen (zoals de bliksem) zeer ongewenst is of een goede kwaliteit van de overdracht van het bronsignaal voorop staat. Dat komt doordat de meeste storingen de amplitude of grootte van het signaal beïnvloeden en in veel mindere mate de frequentie van het signaal. Wanneer de storing echter een bepaalde grens te boven gaat, kan ook de demodulator van een FM-ontvanger de storing niet langer onderdrukken en plotseling een volledige periode van de draaggolf overslaan. Dat is dan bij FM-radio hoorbaar als karakteristieke scherpe tikken. De motor van een niet ontstoorde brommer kan, door de hoge spanning van de bobine en de antennewerking van de bougiekabel, voldoende energie uitzenden zodat een knetterend geluid hoorbaar wordt.
Toepassingen zijn bijvoorbeeld het televisiegeluid, de radio (FM-band), de meeste mobilofoon- en portofoonverbindingen zoals politie, brandweer, ambulanceverkeer enz.
Vanwege de veel grotere bandbreedte dan bij een AM-gemoduleerd signaal is gebruik van FM op lagere draaggolffrequenties dan 26 MHz niet toegestaan. Bij frequenties boven deze grens heeft voor spraakverkeer FM sterke voorkeur vanwege de goede onderdrukking van stoorsignalen.
De bandbreedte van FM-signalen bij gebruik van spraak bedraagt van circa 12 kHz voor smalband-FM tot 300 kHz voor omroeptoepassingen.
Frequentiemodulatie wordt volgens de normen van de ITU-R aangeduid met seinwijze F3E als het om telefonie gaat.
In de natuur wordt ook frequentiemodulatie toegepast: bij de zenuwen en in de hersenen. De sterkte van een impuls wordt bepaald door de frequentie van de (digitale) elektrochemische impulsen in de dendrieten.
Digitale frequentiemodulatie
In de digitale techniek wordt met de term frequentiemodulatie vaak verwezen naar de wijze waarop data met enen en nullen werden gecodeerd, met name op oude opslagmedia zoals floppy disks en harddisks. Hierbij werd een logische nul gecodeerd als een overgang aan het begin van het element, terwijl een logische 1 werd gecodeerd als twee overgangen: een aan het begin van het element en een in het midden van het element. Dit levert bij een reeks logische enen een dubbele frequentie op als bij een reeks nullen, vandaar de benaming.
Naderhand is deze wijze van codering verdrongen door MFM (Modified Frequency Modulation), een methode waarbij veel minder overgangen noodzakelijk zijn. Daardoor verdubbelde de opslagcapaciteit van een medium, zonder enige wijziging in de hardware.
Zie ook
Modulatie (radio) - FM en AM
FM-synthese
Radiofrequentiespectrum
Radiotechniek
Natuurkunde
|
Principe
Bij FM zorgt een bronsignaal (bijvoorbeeld audio) ervoor dat de frequentie van de draaggolf wordt gevarieerd als functie van de momentane waarde van het bronsignaal . Als het bronsignaal een positieve waarde heeft, wordt de frequentie iets verhoogd en bij een negatieve waarde wordt de frequentie van de draaggolf iets verlaagd. Een frequentiegemoduleerd signaal ziet er dan als volgt uit:
| 4 |
uitzendkanaal, frequentie, kabeldienst
|
8,352 |
GolfCourse
|
1077918
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Golf%20%26%20Countryclub%20Geijsteren
|
Golf & Countryclub Geijsteren
|
Golf & Countryclub Geijsteren (ook bekend als G&CC Geijsteren) is gelegen op het Landgoed Geijsteren in Limburg. De club werd in 1974 opgericht en is daarmee een van de oudste van de golfclubs die na de oorlog nieuw werden aangelegd.
De baan van G&CC Geijsteren heeft 18 holes, waarvan dertien holes zich in een bosgebied bevinden. De laatste vijf holes beschikken over veel waterhindernissen. Mede daardoor zijn er veel vogels op de baan. De baan wordt onderhouden onder leiding van Erik Wijnhoven, de headgreenkeeper van G&CC Geijsteren. Hierdoor is de baan het grootste deel van het jaar in topvorm. Vooral tijdens het NK Matchplay ligt de baan er altijd prachtig bij met erg snelle greens.
G&CC Geijsteren beschikt over enkele oefenfaciliteiten waaronder een drivingrange die gedeeltelijk overdekt is, een puttinggreen, een pitch & putt baan en nog drie kleine oefenholes.
De "pro" van G&CC Geijsteren was Bertus van Mook. Hij werd 8x Nederlands kampioen. Daarna kwamen Judith van Hagen en Roel Verdonschot. Toen Judith playingpro werd, werd zij vervangen door Houcine Zioui. Roel Verdonschot en Houcine Zioui waren tot eind 2010 de pro's op de club. In november 2010 is Davey van Mulken als head professional gestart. Judith van Hagen heeft de topjeugd begeleid van 2011 tot midden 2013.
De pro's nemen tevens de jeugd onder hun hoede die het op de club steeds beter begint te doen. Zo werden er goede resultaten behaald zoals de tweede plaats van het TeamTour team op de landelijke finaledag op Golfclub Anderstein.
NK Matchplay
In 1988 werd op initiatief van enkele professionals, maar met name van Bertus van Mook en zijn collega Martien Groenendaal, de Stichting Matchplay opgericht. Sindsdien wordt jaarlijks het NK Matchplay op zogenaamde 'Baan van Bertus' gespeeld.
Sinds 2005 is het een open toernooi geworden waaraan ook enkele amateurs mogen meedoen. Deze kunnen zich kwalificeren via een kwalificatieronde.
Clubkampioenen
Wilbert van Mook was clubkampioen in 1978, Harold Moss in 1984, 1986, 1988, 1989, 1990 en 1991. Beiden werden later professional.
Externe link
GC Geijsteren
Geijsteren
Sport in Venray
Golfclub in Limburg (Nederland)
Bouwwerk in Venray
|
Golf & Countryclub Geijsteren (ook bekend als G&CC Geijsteren) is gelegen op het Landgoed Geijsteren in Limburg. De club werd in 1974 opgericht en is daarmee een van de oudste van de golfclubs die na de oorlog nieuw werden aangelegd.
| 1 |
golfbaan, golfclub, golfcomplex
|
7,950 |
RentAction
|
2770011
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Safaritent
|
Safaritent
|
Een safaritent of Serengetitent (genoemd naar de streek in het noorden van Tanzania en het zuiden van Kenia, waar de safaritenten voor het eerst verschenen) is een tent die werd gebruikt als onderkomen voor jagers die op safari (letterlijke vertaling: "op reis") gingen om op groot wild te jagen.
Tegenwoordig worden zulke tenten in de diverse Afrikaanse wildparken verhuurd. Sinds enige jaren is de safaritent in opkomst als vorm van glamping ("glamorous camping"), luxueus kamperen in een ruime tent met de inrichting van een hotelkamer. Andere namen voor de safaritent zijn ook wel safarilodgetent en villatent.
Tent
|
Tegenwoordig worden zulke tenten in de diverse Afrikaanse wildparken verhuurd. Sinds enige jaren is de safaritent in opkomst als vorm van glamping ("glamorous camping"), luxueus kamperen in een ruime tent met de inrichting van een hotelkamer. Andere namen voor de safaritent zijn ook wel safarilodgetent en villatent.
| 1 |
huuractie, verhuur, huurcontract
|
10,846 |
GroceryStore
|
5587152
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Team%20Jumbo-Visma/2022
|
Team Jumbo-Visma/2022
|
Deze pagina geeft een overzicht van de UCI World Tour wielerploeg Jumbo-Visma in 2022.
Algemeen
Hoofdsponsors: Jumbo Supermarkten, Visma
Algemeen manager: Richard Plugge
Teammanager: Merijn Zeeman
Ploegleiders: Jan Boven, Arthur van Dongen, Addy Engels, Sierk-Jan de Haan, Mathieu Heijboer, Frans Maassen, Grischa Niermann, Marc Reef, Robert Wagner, Maarten Wynants
Fietsmerk: Cervélo
Renners
* tot 15/8
Stagiairs
Per 1 augustus 2022
Vertrokken
Overwinningen
*1) Ploeg Ronde van Romandië: Dennis, Gesink, Heßmann, Kruijswijk, Kuss, Leemreize, Roosen
*2) Ploeg Critérium du Dauphiné: Benoot, Harper, Kruijswijk, Laporte, Roglič, van Aert, Vingegaard
*3) Ploeg Ronde van Spanje: Affini, Dennis, Gesink, Harper, Kuss, Oomen, Roglič, Teunissen
*4) Ploeg Ronde van Slowakije: Bouwman, Dekker, Hofstede, Leemreize, Ryan*, Staune-Mittet*, van Belle*
* lid van het Development Team
Team Jumbo–Visma
Wielerploeg in 2022
|
Algemeen
Hoofdsponsors: Jumbo Supermarkten, Visma
Algemeen manager: Richard Plugge
Teammanager: Merijn Zeeman
Ploegleiders: Jan Boven, Arthur van Dongen, Addy Engels, Sierk-Jan de Haan, Mathieu Heijboer, Frans Maassen, Grischa Niermann, Marc Reef, Robert Wagner, Maarten Wynants
Fietsmerk: Cervélo
| 1 |
supermarkt, kruidenierswinkel, levensmiddelenwinkel
|
7,604 |
CommunicateAction
|
2285426
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jan%20Driessen%20%28journalist%29
|
Jan Driessen (journalist)
|
Jan Driessen (Helmond, 1960) was radio- en televisiejournalist bij de Nederlandse publieke omroep. Na 2000 is hij communicatieadviseur.
Biografie
Jan Driessen begon zijn journalistieke carrière als parlementair verslaggever bij het NCRV-radioprogramma Hier en Nu. Vervolgens was hij zes jaar parlementair tv-verslaggever bij de dagelijkse televisierubriek Den Haag Vandaag en werd hij door Fons de Poel naar Brandpunt gehaald voor de presentatie van het wekelijks rechtstreeks televisieprogramma: Brandpunt Politiek Café. Daarin ontving hij twee jaar lang politieke kopstukken in Hotel Des Indes in Den Haag en het Kurhaus in Scheveningen. De volgende jaren was hij buitenlandverslaggever en later chef Nieuwsdienst bij respectievelijk KRO's Brandpunt en Netwerk waarbij hij diverse gebeurtenissen, zoals de oorlogen in Joegoslavië, Kosovo, Soedan en Rwanda, drie presidentsverkiezingen in de Verenigde Staten, en de ineenstorting van de Sovjet-Unie versloeg. Driessen interviewde destijds meerdere wereldleiders en politici, onder wie Tony Blair, Bill Clinton, Silvio Berlusconi, Yasser Arafat, Nelson Mandela en de dalai lama.
Driessen was vanaf 2000 t/m 2014 directeur Communicatie bij verzekeraar AEGON en eindverantwoordelijk voor alle in- en externe communicatie, reclame en sponsoring. Daarnaast is hij sinds september 2008 voorzitter van de BVA bond van adverteerders. Andere nevenfuncties zijn onder andere commissaris bij AT5, bestuurslid Prinses Beatrix Fonds en lid Sportraad Amsterdam. Sinds 2014 is Jan Driessen met een adviesbureau zelfstandig ondernemer.
Publicaties
2013 - Alles Moet Deugen
2016 - A Story to Tell? - verhalen en anekdotes over tien grote wereldleiders, naar aanleiding van Driessens persoonlijke indrukken en ervaringen met deze personen tijdens tv-interviews.
Erkenning
Communicatieman (profit) van het jaar (2009)
Sponsorman van het jaar (2009)
Coq d'Honneur (GVR Gouden reclamehaan) (2011)
Ard Schenk Award (Voor 10 jaar betrokken hoofdsponsorschap Schaatsen) (2009)
Nederlands journalist
|
Driessen was vanaf 2000 t/m 2014 directeur Communicatie bij verzekeraar AEGON en eindverantwoordelijk voor alle in- en externe communicatie, reclame en sponsoring. Daarnaast is hij sinds september 2008 voorzitter van de BVA bond van adverteerders. Andere nevenfuncties zijn onder andere commissaris bij AT5, bestuurslid Prinses Beatrix Fonds en lid Sportraad Amsterdam. Sinds 2014 is Jan Driessen met een adviesbureau zelfstandig ondernemer.
| 2 |
communicatie, informatieoverdracht, communicatiemiddel
|
765 |
EmailMessage
|
1120093
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Maildir
|
Maildir
|
Maildir is een wereldwijd gebruikt e-mail-opslagformaat. Het is opgebouwd als een gestructureerde map, waarbij e-mails opgeslagen, verhuisd of verwijderd kunnen worden met behoud van integriteit. Iedere e-mail wordt voorzien van een unieke naam en als een afzonderlijk bestand bewaard. Het Maildir-formaat vindt men voornamelijk op Unix-omgevingen, en kan zonder aanpassingen niet op Windows gebruikt worden.
Typerend voor Maildir is de mogelijkheid dat applicaties gemeenschappelijk toegang tot eenzelfde bestand kunnen hebben zonder gebruik te maken van file locking. Een Maildir is een map (meestal Maildir) die drie submappen bevat: cur, new en tmp.
Inleiding
De inkomende e-mail-opslagformaten mbox en mh kennen betrouwbaarheidsproblemen, waardoor er nood was aan een stabielere oplossing. Oorspronkelijk werden e-mails bewaard in eenvoudige tekstbestanden, ook wel "mboxen" genoemd. Deze opslagmethode gaat gepaard met de nodige kwaaltjes. Enerzijds kan een applicatie slechts één mbox tegelijkertijd gebruiken, anderzijds is file locking noodzakelijk om meerdere applicaties gelijktijdig het bestand te laten openen. Voornamelijk dit laatste is problematisch en vaak onbetrouwbaar in netwerkgebaseerde bestandssystemen. Een proces kan immers gestopt worden terwijl een bewerking op de mbox uitgevoerd wordt. Dit leidt tot corrupte bestanden en/of verlies van het grootste gedeelte van de e-mail in de mbox.
De ontwikkeling van Maildir biedt hiervoor een oplossing, aangezien meerdere applicaties gelijktijdig toegang hebben tot de verscheidene e-mails en/of bewerkingen kunnen uitvoeren zonder elkaar daarbij in de weg te lopen. File locking is met andere woorden niet vereist.
Naast het feit dat Maildir bijzonder eenvoudig en gemakkelijk in onderhoud is, kan men stellen dat het bijzonder populair is geworden en door een groot aantal mensen gebruikt wordt.
Geschiedenis
Situatieschets
E-mails moeten bewaard worden in volgende omstandigheden:
Bij een SMTP-MTA, nadat de mails opgehaald werden van de remote mail server en in de wachtrij staan om weggeschreven te worden naar eender waar. Dit opslagsysteem wordt ook wel spool genoemd.
Bij een IMAP-mailserver, die e-mail distribueert via mailclientsoftware (MUA's).
Op een lokaal mailprofiel, waar de gebruiker mail kan lezen via zijn e-maillezer, die de maildata lokaal ophaalt in plaats van via het netwerk protocol.
In andere situaties met opslagmethoden en processen, zoals het filteren van spam.
RFC822 en gerelateerde standaarden stellen dat e-mailberichten bestaan uit lijnen tekst, met specifieke regels voor de eerste lijn. Dit principe wordt eveneens gebruikt bij een bestand. Maildir, met zijn 'bestand-per-bericht'-design, sluit perfect aan bij hetgeen we zien bij een SMTP-overdracht op een netwerk. Een MTA behandelt batchen van e-mails via een sequentieel proces, bijzonder toepasselijk voor een bestand-per-berichtsysteem als Maildir.
Een map met vele bestanden die elk een bericht bevatten is daarom nog niet een mailopslag of onhandig door willekeurige mailtoegang. Veel ontwikkelaars gebruiken daarom een database om te indexeren en te zoeken. In 2007 hebben bestandssystemen echter betere toegangstijden dan databases, waardoor ontwikkelaars voor het grote dilemma worden geplaatst: indexeermethoden en gebruiksgemak versus snelheid, efficiëntie, hergebruik en betrouwbaarheid. Zowel de Cyrus IMAP server, MH Message Handling System, de Dovecot-IMAP-server als de UW IMAP-server hebben private en wederzijdse incompatibiteitsproblemen tussen 'bestand-per-bericht'-formaten en hun geassocieerde indextabellen.
Maildir
Daniel J. Bernstein, de ontwikkelaar van qmail, Djbdns en nog vele andere software schreef de originele en tot nog toe enige Maildirspecificatie. Ondertussen zijn er nog steeds geen opvolgingen, noch moeite geweest om het in een standaard te gieten. De specificatie is uiteindelijk geschreven met het oog op Bernsteins qmail-omgeving, maar vormde tevens de basis om in andere applicaties geïmplementeerd te worden. Naarmate het formaat populairder werd, ontdekte men hier en daar tekortkomingen of ontstond de vraag naar uitbreidingen. Tot dusver heeft Bernstein zijn specificatie niet meer geüpdatet.
Maildir++
Sam Varshavchik, de ontwikkelaar van onder andere Courier Mail Server, schreef een extensie op het maildir-formaat en doopte het als Maildir++. Deze extensie ondersteunt onder meer submappen en e-mailquota. Het quotamechanisme legt een maximale mapgrootte van een maildir op. Maildir++-mappen bevatten submappen met een naam beginnend met een '.' (dot), die elk afzonderlijk als een Maildir++-map, bijvoorbeeld .Important (Maildir++-map). Deze extensie is in feite in strijd met de Maildirspecificatie, die slechts een bepaalde map inhoud toelaat. Men kan echter stellen dat veel Maildirsoftware ook Maildir++ ondersteunt.
Specificaties
Structuur
Mappen
Een "maildir" is een map die gecreëerd wordt door het maildirmake-commando. Er worden geen groepspermissies ingesteld, tenzij wanneer andere mensen je mail willen lezen. Een maildir bevat drie submappen: new, cur en tmp. Deze drie submappen omvatten de hoofdmap, waar nieuwe mail door het systeem ontvangen wordt.
Mappen zijn opnieuw submappen in de maildir, waarvan de naam begint met een '.' (dot), bijvoorbeeld .Drafts of .Sent. Elke map bevat opnieuw dezelfde drie submappen new, cur en tmp en een bijkomend bestand maildirmap van 0 bytes. Dit bestand heeft als doel om eender welke agent, die van de map gebruikmaakt, te verzekeren dat het om een map gaat en dat hij gerelateerde informatie kan terugvinden in de bovenliggende map.
Mappen kunnen niet in een submap geplaatst worden. De oplossing hiervoor is het aanmaken van een submap met de naam van de bovenliggende map, gevolgd door een '.' (dot) en de naam van de nieuwe submap, bijvoorbeeld .Sent.2007. De agent zal "2007" beschouwen als submap van map "Sent".
E-mails (berichten)
E-mailberichten worden in aparte, afzonderlijke bestanden in desbetreffende mappen bewaard. In de tmp-submap worden de e-mails tijdelijk bewaard terwijl ze in verwerking of binnenkomen zijn. In tmp kunnen eender welke tijdelijke bestanden opgeslagen worden, zolang ze op dezelfde structurele manier opgeslagen worden. In de new-submap staan alle ontvangen e-mails, die nog niet door een e-mailapplicatie verwerkt zijn. In de cur-submap staan de e-mails, die wel al door e-mailapplicaties verwerkt zijn.
Leesoperaties
Het openen van een maildir om e-mails te lezen, moet op de volgende manier gebeuren:
Open de tmp-submap en verwijder alle bestanden die ouder zijn dan 36 uur.
Controleer op nieuwe e-mailberichten in de new-submap. Hernoem elk bestand new/bestandsnaam naar cur/bestandsnaam:2,info. Hierbij wordt info vervangen door een of meerdere booleaanse waarden, die volgende opties voorstellen:
"P" - Passed (NL: Reeds verwerkt)
"D" - Draft (NL: Concept)
"R" - Reply (NL: Beantwoord)
"S" - Seen (NL: Gelezen)
"T" - Trashed (NL: Verwijderd) - Nota: Gemarkeerd als verwijderd, maar nog niet verwijderd. E-mails worden verwijderd door het bestand te verwijderen.
"F" - Flagged (NL: Gemarkeerd om een of andere reden)
Deze opties moeten in alfabetische orde staan. Nieuwe e-mailberichten zullen enkel uit het achtervoegsel :2 bestaan, zonder enige opties om aan te duiden dat ze nog niet gelezen, gemarkeerd, beantwoord of verwijderd zijn.
Maildirs kunnen een maximale grootte quota opgelegd worden, maar dit is louter optioneel. Indien je toch quota wil instellen, gebruik je best de door het bestandssysteem voorziene quotafaciliteiten. Toch heeft maildir zijn eigen quotamogelijkheden, maar deze zijn enkel en alleen ontwikkeld in functie van bestandssystemen waar de quotafaciliteiten om een bepaalde reden niet werken. Vergeet niet dat maildir in de eerste plaats is ontwikkeld om file locking te vermijden. Wanneer er van het optioneel quota systeem gebruikgemaakt wordt, moeten er extra procedures betrokken worden wanneer er nieuwe e-mailberichten toegevoegd of verwijderd worden aan een welbepaalde maildir of zijn submappen:
Het deliverquota-commando is een klein proces dat een enkel e-mailbericht aflevert in de maildir door gebruik te maken van het maildir-quotaprotocol. Het houdt hierbij metingen van de doelmap bij, om indien nodig beperkingen op te leggen.
Schrijfoperaties
De volgende procesomschrijving vindt plaats bij het ontvangen van een e-mailbericht:
Een nieuwe unieke bestandsnaam wordt aangemaakt volgens 2 mogelijkheden:
"time.MusecPpid.host"
"time.MusecPpid_unique.host"
Hierbij staat time voor de huidige systeemtijd, pid staat voor de volgnummer van het proces dat de e-mail in de maildir aflevert, host is de naam van de machine waar de e-mail wordt afgeleverd.
Wanneer er meerdere e-mails tegelijk worden gecreëerd, moet er een extra uniek achtervoegsel toegevoegd worden, meestal een _ (underscore) gevolgd door een increment. Dit wordt enkel toegepast wanneer e-mails door hetzelfde proces in dezelfde of verschillende maildirs worden afgeleverd. Dit protocol laat ook toe dat er meerdere processen op verscheidene machines op hetzelfde netwerk tegelijkertijd e-mails kunnen aanmaken zonder elkaar in de weg te lopen.
De unieke bestandsnaam uit de vorige stap wordt vervolgens gecontroleerd door een stat system call. Indien deze een ander antwoord dan ENOENT teruggeeft, moet het proces de vorige stap opnieuw uitvoeren (nieuwe unieke naam) na twee seconden wachttijd. Op deze manier kan in maildir een unieke bestandsnaam gegarandeerd worden.
Indien ENOENT terugkomt van de stat system call, kan het bestand met de unieke naam aangemaakt worden in de tmp-submap, waarin gans het e-mailbericht bewaard wordt. Het e-mailbericht moet niet noodzakelijk de "From_"-header bevatten zoals dat bij Mbox het geval is, noch moet het "From_"-lijnen bevatten in de inhoud van het bericht, voorafgegaan door een ">".
Nadat het e-mailbericht is weggeschreven, wordt het aantal bytes geretourneerd door de write system call. Het resultaat wordt bovendien gecontroleerd om zeker te zijn dat gans het e-mailbericht bewaard werd.
Vervolgens wordt het tijdelijke bestand ge-fstat. Hierbij worden de grootte, device-nummer en inode-nummer gestockeerd. Het bestand wordt dan gesloten en meteen verhuisd/hernoemd naar de new-submap. Uiteindelijk krijgt het een nieuwe bestandsnaam volgens een van volgende mogelijkheden:
"time.MusecPpidVdevIino.host,S=cnt"
"time.MusecPpidVdevIino_unique.host,S=cnt"
Hierbij staat "dev" voor het device nummer, "ino" voor het inode-nummer en "cnt" voor de bestandsgrootte (in bytes).
Het laatste gedeelte ",S=cnt" optimaliseert het maildir-quotaproces. Hierdoor kan de grootte van ieder bericht opgeteld worden, zonder daarvoor de stat system call voor ieder bericht aan te roepen (arbeidsintensief voor sommige bestandssystemen).
Software
Software met Maildir-ondersteuning
E-mailservers
Qmail, SMTP-server; hiervoor werd het Maildir formaat ontwikkeld.
Postfix, SMTP-server; vroeger bekend onder VMailer of IBM Secure Mailer.
Exim, SMTP-server; EXperimental Internet Mailer, volgt het Sendmail design model.
Courier Mail Server, SMTP- en IMAP-server; hiervoor werd het Maildir++ formaat ontwikkeld.
Dovecot, IMAP-server; kan zowel met Maildir als Mbox gebruikt worden.
BincIMAP, IMAP-server;
getmail; alternatief voor fetchmail om eenvoudig mails te organiseren. Kan overweg met meerdere formaten (o.a. Maildir, mboxrd ...)
OfflineIMAP; gereedschap om IMAP-servers met je lokale Maildirmappen te synchroniseren.
XMail, SMTP- en POP3-server, multiplatform.
Delivery agents
Delivery agents of e-mailfilters verwerken inkomende e-mails op een computer of machine (MDA = Message Delivery Agent), en wordt meestal aangesproken door een MTA (Message Transfer Agent)
Procmail, meestal in combinatie met Sendmail.
Maildrop, gebruikt door Courier Mail Server.
Safecat, volledig op Maildir gebaseerd.
FDM, ondersteunt meerdere formaten, gebaseerd op reguliere expressies.
Grandma, ontworpen om Maildir te organiseren op basis van e-mailadressen in een lijst.
Mailreaders
KMail, een KDE-e-mailreader.
Evolution, een GNOME-equivalent voor Microsoft Office Outlook.
Cone, tekstgebaseerd, ontwikkeld door Courier Mail Server.
Mutt, tekstgebaseerd, ondersteunt Maildir en Mbox.
Claws Mail, GTK+-gebaseerde client, ondersteunt Mailbox via plug-in.
Balsa, GNOMEs eerste e-mailclient, opgevolgd door Evolution.
Mail index- en zoektools
mairix, bouwt geïncrementeerde databases voor zowel Maildir, Mbox als MH.
Beagle (software), indexeert voor meerdere formaten.
Mail notifier
Een mail notifier geeft berichtgeving (tekst/geluid) bij nieuwe e-mail.
AsMail
GBuffy, GTK+-gebaseerde notifier;
MailNotification, e-mail-notifier voor Gnome Notification Area;
Webmail Notifier
WMBiff, dock-applet voor WindowMaker;
Yamn, Yet Another E-mail Notifier; gebruik bij Qmail.
Software met indirect Maildir-gebruik
Software met ondersteuning voor Maildir is in feite nog vele langer, wetende dat je Maildir op alle mogelijke manieren kan integreren of in functie van netwerktoegang.
Voorbeelden:
De MTA Sendmail ondersteunt in feite geen enkel delivery formaat (hoewel velen denken van wel). Sendmail gebruikt een apart afleverproces, mail.local. Procmail, Maildrop (of andere MDA die Maildir ondersteunen) kunnen in de plaats van mail.local gebruikt worden. Op die manier kunnen we stellen dat Sendmail wel degelijk Maildir ondersteunt, evenals zovele andere formaten.
Veel e-mailreaders ondersteunen geen Maildir, maar wel RA-formaten (remote access) als IMAP. Aangezien de meeste IMAP-servers Maildir ondersteunen, kan eender welke mail reader die IMAP ondersteunt (bijvoorbeeld Microsoft Outlook, Pine of Mozilla Thunderbird), toegang hebben tot Maildir-mappen.
Fetchmail ondersteunt geen Maildir (noch een ander delivery format), maar aangezien het wel communiceert met een SMTP-sever of LDA, kan eender welke MDA gebruikt worden om e-mails van Fetchmail naar Maildirs om te zetten.
Windowssoftware
Het Maildirformaat kan op Windows-systemen enkel gebruikt worden wanneer er wijzigingen worden aangebracht, aangezien Windows geen ":" (dubbele punt) in bestandsnamen toelaat (cfr :2). Er is geen technische oorzaak waarom software op Windows geen alternatief teken (";" of "-") kan gebruiken, maar er kan echter geen overeenkomst bekomen worden over welk teken het nu moet worden. Hierdoor schrijft het ene Windowsprogramma naar Maildirs, die niet uitgelezen kunnen worden door een ander Windowsprogramma. Er bestaan echter programma's met Maildirondersteuning die in Python en Perl ontwikkeld zijn of die via Cygwin vanuit Unix omgezet zijn.
Externe links
Handleiding voor maildir (Qmail)
Technische details over maildir
E-mail
|
Schrijfoperaties
De volgende procesomschrijving vindt plaats bij het ontvangen van een e-mailbericht:
Een nieuwe unieke bestandsnaam wordt aangemaakt volgens 2 mogelijkheden:
"time.MusecPpid.host"
"time.MusecPpid_unique.host"
Hierbij staat time voor de huidige systeemtijd, pid staat voor de volgnummer van het proces dat de e-mail in de maildir aflevert, host is de naam van de machine waar de e-mail wordt afgeleverd.
Wanneer er meerdere e-mails tegelijk worden gecreëerd, moet er een extra uniek achtervoegsel toegevoegd worden, meestal een _ (underscore) gevolgd door een increment. Dit wordt enkel toegepast wanneer e-mails door hetzelfde proces in dezelfde of verschillende maildirs worden afgeleverd. Dit protocol laat ook toe dat er meerdere processen op verscheidene machines op hetzelfde netwerk tegelijkertijd e-mails kunnen aanmaken zonder elkaar in de weg te lopen.
De unieke bestandsnaam uit de vorige stap wordt vervolgens gecontroleerd door een stat system call. Indien deze een ander antwoord dan ENOENT teruggeeft, moet het proces de vorige stap opnieuw uitvoeren (nieuwe unieke naam) na twee seconden wachttijd. Op deze manier kan in maildir een unieke bestandsnaam gegarandeerd worden.
Indien ENOENT terugkomt van de stat system call, kan het bestand met de unieke naam aangemaakt worden in de tmp-submap, waarin gans het e-mailbericht bewaard wordt. Het e-mailbericht moet niet noodzakelijk de "From_"-header bevatten zoals dat bij Mbox het geval is, noch moet het "From_"-lijnen bevatten in de inhoud van het bericht, voorafgegaan door een ">".
Nadat het e-mailbericht is weggeschreven, wordt het aantal bytes geretourneerd door de write system call. Het resultaat wordt bovendien gecontroleerd om zeker te zijn dat gans het e-mailbericht bewaard werd.
Vervolgens wordt het tijdelijke bestand ge-fstat. Hierbij worden de grootte, device-nummer en inode-nummer gestockeerd. Het bestand wordt dan gesloten en meteen verhuisd/hernoemd naar de new-submap. Uiteindelijk krijgt het een nieuwe bestandsnaam volgens een van volgende mogelijkheden:
"time.MusecPpidVdevIino.host,S=cnt"
"time.MusecPpidVdevIino_unique.host,S=cnt"
Hierbij staat "dev" voor het device nummer, "ino" voor het inode-nummer en "cnt" voor de bestandsgrootte (in bytes).
Het laatste gedeelte ",S=cnt" optimaliseert het maildir-quotaproces. Hierdoor kan de grootte van ieder bericht opgeteld worden, zonder daarvoor de stat system call voor ieder bericht aan te roepen (arbeidsintensief voor sommige bestandssystemen).
| 5 |
e-mailbericht, e-mailcommunicatie, e-mailtekst
|
8,270 |
DeliveryMethod
|
2782039
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/UShip
|
UShip
|
uShip, Inc. is een internetbedrijf dat uShip.com beheert, een wereldomvattende online marktplaats voor transportdiensten. Consumenten en bedrijven plaatsen een opdracht waarop transporteurs kunnen bieden. Transportopdrachten variëren van pallets, voertuigen, boten, huishoudelijke goederen en dieren tot zwaar industrieel materieel.
Door middel van dit inkoopveilingsysteem probeert uShip de transportkosten te drukken en tegelijkertijd de hoeveelheid onbenutte vrachtruimte voor transportbedrijven te verlagen. uShip maakt gebruik van een beoordelingssysteem voor zowel de transporteurs als de opdrachtgevers, vergelijkbaar met dat van eBay.
Geschiedenis
CEO en oprichter Matthew Chasen kwam in 2001 op het idee om uShip op te richten toen zijn moeder problemen had met het vinden van een transporteur voor het vervoer van een antieke ladekast. Toen hij later dat jaar zelf met een halflege vrachtwagen aan het verhuizen was, realiseerde hij zich dat hij anderen zou kunnen helpen door zijn onbenutte laadruimte ter beschikking te stellen.
Toen hij in Austin aan de Universiteit van Texas studeerde, deed Chasen met zijn idee mee aan verschillende wedstrijden voor ondernemingsplannen. Hij won de wedstrijd aan de Universiteit van Noord-Texas en werd tweede in de Venture Labs Investment Competition in 2004. Niet lang daarna werd uShip.com gelanceerd, waarna het in 2005 een financiering kreeg van de risicokapitaalverstrekker Benchmark Capital.
Partners
uShip ging in 2009 een partnerschap aan met Ritchie Bros. Auctioneers, 's werelds grootste veilinghuis voor zwaar materieel.
Door een partnerschap met TerraPass kan uShip de maandelijkse CO2-uitstoot berekenen van transporteurs die meedoen aan dit programma. Op basis van die gegevens kunnen de ondernemingen vervolgens de uitstoot compenseren door te investeren in klimaatvriendelijke projecten.
Het bedrijf is in 2012 ook te zien in het reality-tv-programma Shipping Wars, dat wekelijks wordt uitgezonden door het Amerikaanse tv-station A&E Network. Vrachtwagentransporteurs krijgen hierin de kans te bieden op opdrachten voor het vervoer van ongewone ladingen.
Internetbedrijf
|
uShip, Inc. is een internetbedrijf dat uShip.com beheert, een wereldomvattende online marktplaats voor transportdiensten. Consumenten en bedrijven plaatsen een opdracht waarop transporteurs kunnen bieden. Transportopdrachten variëren van pallets, voertuigen, boten, huishoudelijke goederen en dieren tot zwaar industrieel materieel.
| 1 |
verzendmethode, afleveroptie, transportdienst
|
12,079 |
HairSalon
|
253499
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Avez%C3%A9
|
Avezé
|
Avezé is een gemeente in het Franse departement Sarthe (regio Pays de la Loire) en telt 740 inwoners (2004). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Mamers. Het is een klein dorp met een bakkerij, een café, een kapsalon, pizzeria, garage en tuinwinkel.
Geografie
De oppervlakte van Avezé bedraagt 20,5 km², de bevolkingsdichtheid is 36,1 inwoners per km².
Demografie
Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal (bron: INSEE-tellingen).
Externe links
Gemeente in Sarthe
|
Avezé is een gemeente in het Franse departement Sarthe (regio Pays de la Loire) en telt 740 inwoners (2004). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Mamers. Het is een klein dorp met een bakkerij, een café, een kapsalon, pizzeria, garage en tuinwinkel.
| 1 |
kapsalon, haarstudio, haarverzorging
|
7,948 |
RegisterAction
|
2698232
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Psychomotorische%20kindertherapie
|
Psychomotorische kindertherapie
|
Psychomotorische kindertherapie is een ervaringsgerichte vorm van hulpverlening voor kinderen en jongeren met psychosociale of psychische problemen. De therapie zich richt op beïnvloeding van het handelen, voelen en denken. Door middel van interventies gericht op de lichaamservaring en/of het handelen in bewegingssituaties sluit de psychomotorische kindertherapeut aan bij datgene wat je bij het kind van nature al aantreft: bewegen, muzikaliteit, creativiteit en spel. Al bewegend en spelend wordt het kind in staat gesteld te uiten wat het niet in woorden kan uitdrukken en kan het oefenen met nieuw gedrag.
Visie
Het menselijk brein is het orgaan wat verantwoordelijk is voor het eigen gedrag. Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat de leefomgeving en de ervaring die men daarin opdoet, van wezenlijk belang is voor het eigen gedrag. Ervaringen bepalen welk genetisch potentieel (dat wat in aanleg aanwezig is) tot uiting komt, doordat ervaringen bepalen welke verbindingen in de hersenen worden gelegd. Deze verbindingen vormen patronen die gedurende het hele leven blijven bestaan. Deze patronen worden als herinnering opgeslagen in het brein en bepalen hoe men reageert (het eigen gedrag) op iedere situatie in het leven.
Soms is het nodig om bepaalde reacties (gedrag) te veranderen, omdat de situaties, waar ze voor gebruikt zijn, niet meer hetzelfde zijn. Komt deze verandering er niet dan ontstaat er onbegrip over de manier waarop gereageerd wordt. Aanhoudend onbegrip leidt tot een neerwaartse spiraal van negatieve ervaringen.
Het gedrag is opgebouwd uit een aantal gedragscomponenten die elkaar onderling beïnvloeden. Deze gedragscomponenten zijn:
biologisch
sensorisch
motorisch
emotioneel
sociaal
cognitief
Deze verschillende gedragscomponenten zijn wel te onderscheiden maar nooit te scheiden. De gedragscomponenten van het kind worden beïnvloed door wat er genetisch, in aanleg bij het kind aanwezig is en door wat het kind meemaakt in zijn leven (in heden en verleden). Gegevens over de verschillende gedragscomponenten, de genetische aanleg en de invloeden van de omgeving (in heden en verleden) geven de therapeut inzicht in het ontstaan, de aard en de ernst van de gedragsproblematiek. In de therapie stemt de therapeut af op het ontwikkelingsniveau van het kind per gedragscomponent en speelt daarmee in op de behoeftes en gevoelens van het kind.
Opleiding
De opleiding tot psychomotorisch kindertherapeut is een erkende driejarige post HBO opleiding en wordt verzorgd door de Stichting “Le Bon Départ”. Afgestudeerden kunnen werkzaam zijn in het (speciaal)onderwijs, binnen instellingen voor de gezondheidszorg, in de ambulante hulpverlening of in een vrijgevestigde praktijk.
Beroepsvereniging
In 1993 is de Nederlandse Vereniging voor Psychomotorische Kindertherapie "le bon Départ" (NVPMKT) opgericht.
De vereniging voert een kwaliteitsbeleid en stelt zich de bestudering en ontwikkeling van het vak en behartiging van de maatschappelijke belangen van leden ten doel.
Registratie
De vereniging hanteert een registratiereglement met bindende verplichtingen voor haar leden, aangaande de kwaliteitsbewaking van de praktijk van de psychomotorische kindertherapie.
Geregistreerde therapeuten zijn gebonden aan de beroepscode.
Instellingen
De therapeuten werken in diverse instellingen binnen de geestelijke gezondheidszorg, verstandelijk gehandicaptenzorg, forensische psychiatrie, psychogeriatrie, jeugdhulpverlening, kinder- en jeugdpsychiatrie, het speciaal onderwijs, en in de revalidatie. Daarnaast zijn er psychomotorisch kindertherapeuten die een eigen praktijk hebben.
Zie ook
Psychomotorische therapie
Externe link
Website beroepsvereniging
Hulpverlening
Psychotherapie
|
Registratie
De vereniging hanteert een registratiereglement met bindende verplichtingen voor haar leden, aangaande de kwaliteitsbewaking van de praktijk van de psychomotorische kindertherapie.
| 2 |
registratie, aanmelden, inschrijven
|
11,024 |
Product
|
2226750
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Borsumij%20Wehry
|
Borsumij Wehry
|
Koninklijke Borsumij Wehry (ook: Borsumij-Wehry) was een Nederlandse handelsmaatschappij die bestaan heeft van 1961 tot 1995.
De maatschappij ontstond in 1961 uit een fusie van de handelshuizen Borsumij en Geo Wehry. Beide hadden koloniale wortels. Men ging zich richten op de import van goedkoop textiel en later ook op de import van Japanse elektronische apparatuur. Eind jaren 80 van de 20e eeuw kwam Borsumij Wehry in de problemen door krimpende marges in de importartikelen. Men ging verlies draaien.
In 1984 werd Overtoom, een leverancier van kantoormeubelen en -artikelen, overgenomen door Borsumij Wehry. In 1995 werd dit onderdeel verkocht aan de Franse branchegenoot Manutan. Deze transactie met een waarde van 150 miljoen gulden leverde Borsumij een forse boekwinst op van 120 miljoen gulden.
In 1991 voerde men een expansiestrategie in. Men ging computer- en handelsbedrijven overnemen. In 1992 werd handelsmaatschappij Ceteco overgenomen van Phs. van Ommeren. Borsumij Wehry nam direct 51% van de aandelen over en de rest volgde in vier gelijke delen. De overnamesom van Ceteco lag tussen de 40 en 45 miljoen gulden. In 1994 nam men ook R.S. Stokvis over.
Ook had men - onder meer - een belang in het computerbedrijf Manudax te Heeswijk-Dinther, dat echter in 1994 failliet ging, hetgeen tot de beschuldiging leidde dat Manudax door Borsumij Wehry werd leeggeplukt.
In 1996 werd Borsumij Wehry overgenomen door Hagemeyer. Hagemeyer betaalde ongeveer 760 miljoen gulden voor Borsumij Wehry en na de overname ontstond een concern met een omzet van 8 miljard gulden en ruim 15.000 medewerkers.
Voormalig Nederlands bedrijf
|
De maatschappij ontstond in 1961 uit een fusie van de handelshuizen Borsumij en Geo Wehry. Beide hadden koloniale wortels. Men ging zich richten op de import van goedkoop textiel en later ook op de import van Japanse elektronische apparatuur. Eind jaren 80 van de 20e eeuw kwam Borsumij Wehry in de problemen door krimpende marges in de importartikelen. Men ging verlies draaien.
| 1 |
product, artikel, dienst
|
1,307 |
DefenceEstablishment
|
4781558
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Amerikaanse%20basis%20Havelterberg
|
Amerikaanse basis Havelterberg
|
De Amerikaanse basis te Havelterberg was een legerbasis van de Amerikaanse landmacht op de grens van de Nederlandse dorpen Havelterberg en Darp (provincie Drenthe). Een wachttoren dient als herinneringsmonument.
Geschiedenis
Tussen 1961 en 1992 lagen hier (zeer waarschijnlijk) nucleaire raketkoppen opgeslagen voor de Nederlandse veldartillerie. Eerst lagen er koppen voor de 'Honest John'-raket, later voor de Lance-raket. De 'Lance'-raket kon worden voorzien van de W70-kernkop (neutronenbom). De totale kracht van het arsenaal in Havelterberg was ongeveer 80 maal zo groot als de bom op Hiroshima.
De binnenste ring van de basis werd bewaakt door Amerikaanse militairen, de buitenste ring door Nederlanders (van 434 Infanterie Beveiligingscompagnie RvH). Bij dreiging mocht met scherpe munitie worden geschoten. De kernkoppen werden onderhouden en bewaakt door 8th U.S. Army Field Artillery Detachment (8th USAFAD). Een eventueel daadwerkelijk afvuren van de koppen werd overgelaten aan de afdelingen Veldartillerie van de Joh. Postkazerne te Havelte (waaronder 129 Afdva). Alles rondom de basis vond in het diepste geheim plaats.
Er werd door de vredesbeweging in de jaren 1970 en 1980 regelmatig geprotesteerd aan de poorten van de basis, onder andere door de groepen "Steen wijkt" en de Werkgroep Anti Atoom Koppen Steenwijk (WAAKS). In 't Harde was (eveneens waarschijnlijk) een soortgelijke wapenopslag (SAS Doornspijk). Ook daar en bij de (nu opgeheven) vliegbasis Soesterberg waren regelmatig vredesdemonstraties.
Havelterberg
Havelte
Koude Oorlog
Havelterberg
Geschiedenis van Westerveld
|
De Amerikaanse basis te Havelterberg was een legerbasis van de Amerikaanse landmacht op de grens van de Nederlandse dorpen Havelterberg en Darp (provincie Drenthe). Een wachttoren dient als herinneringsmonument.
| 1 |
legerbasis, marinebasis, defensiegebouw
|
8,587 |
ResumeAction
|
1851945
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20incidenten%20en%20ongevallen%20van%20de%20KLM
|
Lijst van incidenten en ongevallen van de KLM
|
In haar historie heeft de Koninklijke Luchtvaart Maatschappij, net als alle andere luchtvaartmaatschappijen, incidenten en ongevallen gekend, soms met dodelijke afloop. Zo vond op 24 april 1924 het eerste KLM-ongeluk met dodelijke afloop plaats. Incidenten en ongevallen van KLM hebben plaatsgevonden in alle delen van de wereld waar de KLM op vloog en vliegt.
In 1977 was de KLM medeverantwoordelijk voor de zwaarste vliegtuigramp in de geschiedenis van de luchtvaart, de vliegtuigramp van Tenerife. Bij die ramp kwamen 583 mensen om het leven. Het was het laatste incident van de KLM met dodelijke slachtoffers, de crash met de Cityhopper in 1994 en Malaysia Airlines-vlucht 17 in 2014, die in codeshare ook als KLM-vlucht 4013 werd uitgevoerd, niet meegerekend.
20e eeuw
Jaren 20
24 april 1924: Het eerste ongeluk met een dodelijke afloop in de KLM-geschiedenis. Een Fokker F.III, met vlieger A.P.J. Pijl en twee passagiers, verdwaalt in de mist boven Het Kanaal. Overblijfselen van de H-NABS zijn nooit teruggevonden.
25 juni 1925: Een Fokker F.III (H-NABM) verongelukt bij Locquignol. KLM-piloot Henk Klunder vliegt met de Fokker F.III H-NABM en drie passagiers de tweemaal daagse dienst van Schiphol (via Rotterdam en Brussel) naar Parijs. Boven het Forêt Mormal, vlak onder de Belgisch-Franse grens, raakt hij in slecht weer met een lage wolkenbasis en slecht zicht. In een bocht raakt hij met een vleugeltip de boomtoppen en crasht. Alle vier inzittenden komen om het leven.
9 juli 1926: Een Fokker F.VII (H-NACC) verongelukt bij Brussel. Vanwege mist moet de piloot een noodlanding maken, maar de vleugel raakt de grond en het vliegtuig stort neer. De piloot en enige passagier overlijden.
22 augustus 1927: De Fokker F.VIII H-NADU verongelukt vlak na de start in Sevenoaks. De boordwerktuigkundige komt om en een van de negen passagiers raakt ernstig gewond.
24 juli 1928: De Fokker F.III H-NABR verongelukt vlak na de start in de Waalhaven. Eén persoon overlijdt.
Jaren 30
19 februari 1931: De Fokker F.VIIB PH-AFO "Ooievaar" maakt een noodlanding in Popelín.
4 augustus 1931: De Fokker F.IX PH-AFK krijgt vlak na de start last van een motorstoring en botst tijdens de terugkeer tegen een lichtmast op Vliegveld Waalhaven. Twee passagiers lopen snijwonden op. De overige passagiers blijven ongedeerd en vervolgen met de eerstvolgende vlucht hun reis naar Schiphol.
6 december 1931: De Fokker F.VII PH-AFO "Ooievaar" verongelukt in Bangkok. Na de start blijkt de 'Ooievaar' te zijn vertrokken met een openstaand ventilatieluik boven de cockpit. Hierdoor krijgt het toestel te weinig lift, komt niet los van de grond, en slaat te pletter tegen een dijkje in een rijstveld. Er vallen vijf doden, waaronder de piloot. Het ongeluk heeft niets te maken met een eerder incident, op 19 februari van dat jaar.
20 december 1934: De Douglas DC-2 PH-AJU "Uiver" stort neer in Irak komende vanuit Amsterdam. Het vliegtuig crasht in slecht weer. Het toestel brandt volledig uit en er zijn geen overlevenden. De oorzaak van de ramp is nooit met zekerheid vastgesteld. Vermoedelijk speelden een combinatie van slechte weersomstandigheden, slechte vliegeigenschappen van de Douglas DC-2 in zware turbulentie en onervarenheid van een (vermoeide) bemanning met dit nieuwe type vliegtuig een rol. Eerder dat jaar was de Uiver teruggekeerd uit Australië na te hebben meegedaan aan de Melbourne race.
6 april 1935: De Fokker F.XII PH-AFL "Leeuwerik" verongelukt bij Brilon. Komende uit Praag kampt de Leeuwerik met zeer slecht weer. Tijdens een sneeuwstorm vliegt het toestel tussen Kassel en Dortmund tegen een berg en raakt in brand. Alle zeven inzittenden, waaronder de gelauwerde gezagvoerder Piet Soer, laten het leven. Pas enkele dagen eerder, op 1 april, was met deze Leeuwerik de nieuwe dienst Amsterdam-Praag feestelijk geopend. Ter gelegenheid hiervan werd een diner gehouden ten huize van de Amsterdamse burgemeester Willem de Vlugt. Hierbij waren zowel KLM-directeur Albert Plesman als Tsjechische autoriteiten aanwezig. De zoon van De Vlugt was bij dit ongeluk onder de slachtoffers.
14 juli 1935: De Fokker F.XXII PH-AJQ "Kwikstaart" stort vlak na de start neer op een dijk naast Schiphol. 4 bemanningsleden en 2 passagiers komen om , 14 andere inzittenden overleven de crash.
17 juli 1935: De Douglas DC-2 PH-AKM "Maraboe" raakt beschadigd bij de start in Iran en brandt uit nadat alle inzittenden ongedeerd het toestel hebben verlaten.
20 juli 1935: De Douglas DC-2 PH-AKG "Gaai" crasht in een Alpenvallei. De 3 bemanningsleden en 10 passagiers komen om.
9 december 1936: De DC-2 PH-AKL "Lijster" crasht na opstijgen vanaf Croydon, Engeland in dichte mist. Van de zeventien inzittenden verliezen er veertien direct het leven (waaronder de vermaarde constructeur van autogiro's Juan de la Cierva). De marconist overlijdt een dag later aan zijn verwondingen en werd het vijftiende slachtoffer. Slechts de stewardess en een van de passagiers overleven met lichte kwetsuren het ongeval.
28 juli 1937: De DC-2 PH-ALF "Flamingo" vliegt na vertrek uit Brussel (tussenstop naar Parijs) in brand en crasht bij het Belgische Halle. Alle vijftien inzittenden, onder wie vier bemanningsleden, komen om.
14 november 1938: Een Douglas DC-3 stort vlak voor de landing op Schiphol neer. Bij de crash van de IJsvogel komen 6 van de 19 inzittenden om het leven, waaronder 4 van de 5 bemanningsleden.
9 december 1938: De Lockheed Super Electra "Ekster" stort vlak na de start neer en brandt volledig uit. De 4 inzittenden (allen bemanningsleden) komen om.
26 september 1939: Beschieting van een Douglas DC-3 met registratie PH-ASM boven de Duitse Bocht.
Oorlogsjaren
28 december 1941: De KNILM Douglas DC-3 PK-ALN "Nandoe" (voor de Duitse inval KLM PH-ALN) wordt op de grond vernietigd door Japanse jagers in Medan, Noord-Sumatra. De bemanning en de passagiers vinden de dood.
15 november 1942: Een DC-3 van de KLM, de PH-ALI Ibis, een van de toestellen die tijdens de Duitse inval buiten Nederland waren en die door BOAC met KLM-bemanningen wordt ingezet op de lijndienst Bristol-Lissabon, wordt aangevallen door een Luftwaffe-jager. Gehavend, maar zonder persoonlijk letsel van passagiers of bemanning, lukt het gezagvoerder Theo Verhoeven toch in Engeland te landen.
19 april 1943: De "Ibis", op de lijndienst Bristol-Lissabon, met passagiers en met Koene Dirk Parmentier als gezagvoerder, wordt opnieuw aangevallen door de Luftwaffe. Ondanks schade aan het toestel lukt het weer te ontkomen.
1 juni 1943: De "Ibis", onder leiding van gezagvoerder Quirinus Tepas onderweg van Lissabon naar Bristol, wordt voor de derde keer aangevallen. Acht Duitse Junkers Ju-88 jagers nemen het toestel op de korrel en het stort noordelijk van Spanje in zee. Met het toestel verdwijnen dertien passagiers en vier Nederlandse KLM-bemanningsleden in de diepte. Er zijn verschillende, tot op heden onbevestigde theorieën over de reden waarom BOAC-vlucht 777-A werd aangevallen, zoals een aanslag op Winston Churchill of op acteur Leslie Howard (Howard zou een spion voor de geallieerden zijn).
Jaren 46-49
14 november 1946: De Douglas Dakota PH-TBW verongelukt op Schiphol bij derde landingspoging, komend vanuit Londen. Vanwege slecht zicht lukte het gezagvoerder Moreton niet om het toestel goed op te lijnen met de landingsbaan. Alle 26 inzittenden komen om, waaronder thesaurier-generaal Dr. Jan Ridder en de bekende schrijver Herman de Man. Na dit ongeluk besluit de KLM een tweede vlieger mee te sturen bij slecht weer.
26 januari 1947: De Douglas Dakota PH-TCR start terwijl de roerklamp van het hoogteroer nog niet is verwijderd, raakt overtrokken en crasht. Alle 22 inzittenden komen om. Onder hen bevinden zich gezagvoerder Gerrit J. Geysendorffer, een van de langst dienende KLM-piloten van dat moment, prins Gustaaf Adolf van Zweden en operazangeres Grace Moore.
27 december 1947: De Douglas Dakota PH-TCV is onderweg van Amsterdam naar Leeuwarden. Het weer rond Leeuwarden is slecht; zware regen en laaghangende bewolking. Boven Leeuwarden wordt de landingsprocedure ingezet, maar het blijkt dat men niet helemaal op de juiste koers zit en bovendien blijkt dat de bewolking tot onder de limiet van 100 meter gedaald is. Men besluit terug te vliegen naar Schiphol. Na het optrekken van het landingsgestel raakt de linkervleugel de spits van de Bonifatiustoren. De buitenste 3 meter van de vleugel breekt af. De piloten kunnen het toestel in de lucht houden en maken bij Boksum (ten zuiden van de stad) een noodlanding. Het toestel schuift op de buik door drie greppels en verliest beide propellers. Er vallen geen doden of gewonden onder de 10 passagiers en 5 bemanningsleden.
20 oktober 1948: De Lockheed Constellation PH-TEN "Nijmegen" stort neer bij Prestwick, Schotland nadat het vliegtuig tijdens de landing in een mistbank terechtkomt en hoogspanninglijnen raakt. De machine werd gevlogen door gezagvoerder Parmentier, in 1934 winnaar van de Melbourne race met de Uiver en beoogd opvolger van directeur Albert Plesman. De 40 inzittenden komen allen om.
23 juni 1949: De Lockheed Constellation PH-TER "Roermond" stort neer in de Adriatische Zee. Alle 33 inzittenden komen om, inclusief gezagvoerder Hans Plesman, zoon van KLM-directeur Albert Plesman.
12 juli 1949: De Lockheed Constellation PH-TDF "Franeker" vliegt tegen de Ghatkoparberg bij Bombay, India. Alle 45 inzittenden komen om. Onder hen zijn 13 Amerikaanse journalisten.
Jaren 50
2 februari 1950: Het KLM-postvliegtuig PH-TEU, op weg van Amsterdam naar Londen, raakt in brand en stort 's morgens om 04.25 uur ter hoogte van Hoek van Holland in de Noordzee. De zevenkoppige bemanning komt hierbij om het leven.
22 maart 1952: De Douglas DC-6 PH-TPJ "Koningin Juliana" stort neer bij Frankfurt nadat de vlieger gedesoriënteerd raakt in de regen en de mist. 44 van de 47 inzittenden komen om.
23 maart 1952: De Lockheed Constellation PH-TFF "Venlo" krijgt een motorbrand vlak voor de landing in Bangkok. Vlak nadat alle 44 inzittenden weten te ontkomen wordt het vliegtuig totaal door de vlammen verwoest.
23 augustus 1954: KLM Douglas DC-6B "Willem Bontekoe" stort tijdens KLM-vlucht 608 op weg van Shannon naar Schiphol in de Noordzee, 20 km voor de kust van Bergen. De 21 inzittenden komen allen om.
5 september 1954: KLM-vlucht 633, uitgevoerd met de Lockheed Super Constellation PH-LKY "Triton", maakt na vertrek van het vliegveld van Shannon een noodlanding in de gelijknamige rivier. 28 van de 56 mensen aan boord komen om.
16 juli 1957: KLM-vlucht 844. 's Nachts om 03.30 uur start de Super Constellation "Neutron" op Biak (Nieuw-Guinea), maakt daarna een low run en stort in zee. Door de lokale bevolking worden 11 personen met prauwen gered.
14 augustus 1958: KLM-vlucht 607-E, uitgevoerd met de Lockheed Constellation PH-LKM "Hugo de Groot" stort in de Atlantische Oceaan, 180 kilometer westelijk van Shannon in Ierland. Alle 99 inzittenden komen om.
Jaren 60
31 mei 1961: Ongeluk met de KLM Douglas DC-8 'Fridtjof Nansen' in Portugal. Vlucht VA 897 stort kort na het vertrek uit Lissabon ter hoogte van Fonte da Telha in zee. De oorzaak is nooit vastgesteld. en alle 61 inzittenden komen om het leven. Het drama waarbij de 14 bemanningsleden - onder wie 11 Nederlanders - en 47 passagiers (allen uit andere landen) omkomen, blijft daarom met raadsels omgeven. De DC-8 was spiksplinternieuw, een maand oud, met slechts 209 vlieguren in de boeken. Bovendien beschikte het allereerste straalvliegtuig type van de KLM op de fatale vlucht over een zeer ervaren bemanning.
11 juni 1961: Als de Douglas DC7C PH-DSN "Noordzee" tijdens een vlucht van New York naar Prestwick boven de Atlantische Oceaan vliegt, breekt er brand uit in motor 1. De motor valt uiteindelijk van het vliegtuig en in het water. Het vliegtuig maakt een noodlanding. Er zijn geen gewonden.
12 juni 1961: De PH-LLM "Sirius", een Lockheed L-188C Electra, crasht 4 km voor de landingsbaan tijdens een vlucht van Rome naar Caïro. Oorzaak is een beoordelingsfout van de gezagvoerder, die te vroeg een steile daling inzet. Van de 36 mensen aan boord van KLM-vlucht 823 overleven er 16 de crash.
29 juli 1968: De Douglas DC-8 PH-DCH "Orville Wright" staat in hangaar 10 op Schiphol als er plots een kortsluiting ontstaat, die het toestel verwoest. Zeven andere toestellen kunnen gered worden. 5 monteurs raken lichtgewond. Ook de hangar raakt onherstelbaar beschadigd.
Jaren 70
25 november 1973: De Boeing 747-206B PH-BUA "Mississippi" wordt boven Irak gegijzeld door Palestijnse terroristen. De passagiers worden na een omweg in Malta vrijgelaten, de bemanning pas wanneer de terroristen zich overgeven in Dubai, drie dagen nadat het vliegtuig uit Amsterdam was vertrokken. De terroristen meenden dat de KLM gebruikt werd om wapens te transporteren naar Israël.
27 februari 1975: De Douglas DC-8 PH-DCT zakt op het vliegveld van Tenerife door zijn neuswielen. Het duurt twee weken tot het toestel weer naar Schiphol kan terugvliegen.
4 september 1976: De Douglas DC-9 PH-DNM wordt, tijdens de lijndienst KL-366 van Málaga via Nice naar Amsterdam, circa 15 minuten na vertrek uit Nice (om ongeveer 22.15 uur lokale tijd) gewapenderhand gekaapt door 3 Palestijnen, die klaarblijkelijk in Málaga aan boord zijn gekomen compleet met de nodige pistolen, handgranaten en andere explosieven. De kapers wordt uiteindelijk vrijgeleide verleend naar Athene en Libië.
27 maart 1977: De KLM-Boeing 747-206B PH-BUF "Rijn" en een PanAm-Boeing 747-121, N736PA "Clipper Victor", botsen op het vliegveld van Tenerife. In totaal komen 583 mensen om.
Jaren 80
3 juni 1983: De Douglas DC-10 met registratie PH-DTE "Wolfgang Amadeus Mozart" raakt in Panama-Stad tijdens de landing van de baan. Het toestel komt aan de rechterkant van de baan in de modder terecht, waardoor het neuswiel afbreekt met aanzienlijke schade aan de voorkant van het vliegtuig tot gevolg. Er vallen (mede door het geringe aantal inzittenden) geen doden of gewonden. Het toestel wordt hersteld en keert daarna terug in de KLM-vloot.
15 december 1989: KLM-vlucht 867, uitgevoerd met de Boeing 747-400 PH-BFC "City of Calgary", vliegt boven Alaska door een door Mount Redoubt uitgestoten vulkanische aswolk. Als gevolg van asafzettingen vallen alle vier de motoren uit. Bijna vier kilometer lager lukt het de bemanning om twee motoren te herstarten, later kunnen ook de andere twee motoren opnieuw worden opgestart. De bemanning maakt een geslaagde landing op de luchthaven van Anchorage.
Jaren 90
15 augustus 1993: De Boeing 737-400 PH-BDS "Joris van Spilbergen" wordt boven Düsseldorf gekaapt. De passagiers worden in Düsseldorf vrijgelaten, maar gezagvoerder, copiloot en purser blijven aan boord. Later weten zij door middel van een touw door het cockpitraam te ontsnappen. De kaper wordt overmeesterd door de Duitse politie.
4 april 1994: Een KLM Cityhopper Saab SF-340 met vluchtnummer KL433 keert kort na de start terug naar Schiphol vanwege motorproblemen. De landing op de Kaagbaan verloopt niet goed, waarna het toestel bij het uitvoeren van de doorstart verongelukt. Er vallen 3 doden, waaronder de gezagvoerder van het toestel.
21e eeuw
Jaren 00
28 november 2004: Bij het landen van de PH-BTC "David Livingstone", een Boeing 737-406, in Barcelona raakt het toestel van de baan. Dit wordt veroorzaakt door een iets gedraaid neuswiel dat de neuswielbesturing blokkeert. Zeer waarschijnlijk was dat het gevolg van een botsing met een vogel tijdens de start, waarbij de stuurkabels beschadigd raakten. Het toestel raakt ernstig beschadigd aan linkervleugel en motor. De piloten slagen erin om het toestel veilig tot stilstand te laten komen. Bij het incident raken vijf mensen gewond. Het toestel is te zwaar beschadigd om gerepareerd te worden en wordt ontdaan van zijn onderdelen.
Jaren 10
10 februari 2010: Een Boeing 737-300 met bestemming Warschau stijgt even na 20.00 uur op van taxibaan B, parallel aan de Zwanenburgbaan. De Onderzoeksraad voor Veiligheid noemt het incident 'ernstig' en stelt een eigen onderzoek in.
7 maart 2016: Een Embraer E190 van KLM Cityhopper met bestemming Schiphol botst om 11.08 uur bijna op een Dornier 328 van Sky Work Airlines door een fout in de communicatie met de verkeerstoren in Bazel. Volgens de verkeerstoren had de Cityhopper op de taxibaan moeten wachten. Het incident is onderzocht door de Franse onderzoeksraad BEA.
|
Jaren 80
3 juni 1983: De Douglas DC-10 met registratie PH-DTE "Wolfgang Amadeus Mozart" raakt in Panama-Stad tijdens de landing van de baan. Het toestel komt aan de rechterkant van de baan in de modder terecht, waardoor het neuswiel afbreekt met aanzienlijke schade aan de voorkant van het vliegtuig tot gevolg. Er vallen (mede door het geringe aantal inzittenden) geen doden of gewonden. Het toestel wordt hersteld en keert daarna terug in de KLM-vloot.
15 december 1989: KLM-vlucht 867, uitgevoerd met de Boeing 747-400 PH-BFC "City of Calgary", vliegt boven Alaska door een door Mount Redoubt uitgestoten vulkanische aswolk. Als gevolg van asafzettingen vallen alle vier de motoren uit. Bijna vier kilometer lager lukt het de bemanning om twee motoren te herstarten, later kunnen ook de andere twee motoren opnieuw worden opgestart. De bemanning maakt een geslaagde landing op de luchthaven van Anchorage.
| 1 |
hervatten, voortzetten, herstarten
|
10,765 |
DepositAccount
|
329074
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/De%20Volksbank
|
De Volksbank
|
De Volksbank is de Nederlandse bankorganisatie achter ASN Bank, BLG Wonen, RegioBank en SNS. De bank richt zich op het aanbieden van hypotheek-, betaal- en spaarproducten voor particulieren. Met een balanstotaal van € 73 miljard was het in 2022 de vierde bank van Nederland.
Geschiedenis
De geschiedenis van de Volksbank gaat terug tot 1817. In dat jaar werd de eerste Nederlandse spaarbank opgericht als Nutsspaarbank. Sparen was toen vooral een middel om de zelfredzaamheid van Nederlanders te bevorderen.
In 1997 kocht de SNS Groep (de bankgroep der Nederlandse Staat) alle aandelen REAAL Groep van de vakbond FNV. Beide bedrijven gingen verder als SNS REAAL. SNS REAAL heeft sinds 18 mei 2006 een notering op de Euronext in Amsterdam. Ongeveer twee derde van de aandelen blijft in handen van een stichting. SNS REAAL concentreert zich volledig op de Nederlandse markt. SNS Bank onderscheidt zich door de focus op hypotheken en vermogensopbouw (sparen en beleggen) voor particulieren en het midden- en kleinbedrijf (MKB).
Op 1 juli 2007 is RegioBank van ING Bank officieel overgenomen door SNS REAAL. RegioBank ging sindsdien samen verder met een andere tak van SNS REAAL, CVB Bank, onder de naam SNS Regio Bank. Samen bedienen ze 538 zelfstandig adviseurs in kleine dorpen en steden. Vanaf 1 december 2010 is RegioBank de nieuwe naam van deze bank.
Na de nationalisatie van SNS REAAL kwamen in 2015 de aandelen van SNS Holding B.V., die op haar beurt alle aandelen houdt in SNS Bank N.V., in handen van NL Financial Investments (NLFI). SNS REAAL verkoopt dan de aandelen SNS Bank. NLFI heeft de marktwaarde van SNS Bank laten taxeren en deze kwam uit op € 2,5-2,9 miljard. Op basis hiervan is de koopprijs vastgesteld op € 2,7 miljard.
In december 2015 werd SNS Securities verkocht aan NIBC. SNS Bank N.V. wil zich richten op het aanbieden van hypotheek-, betaal- en spaarproducten voor particulieren en hier pasten de activiteiten van SNS Securities niet meer bij. De verkoop resulteerde voor SNS Bank N.V. in een aanzienlijk boekverlies. Eind juni 2016 was de verkoop van SNS Securities afgerond.
Op 27 september 2016 maakte SNS Bank N.V. bekend om met ingang van 1 januari 2017 verder te gaan onder de naam de Volksbank, een naam die beter past bij de missie en strategie. SNS Holding B.V. is hernoemd naar Volksholding. Gelijktijdig werd de structuur aangepast: de zelfstandige dochterondernemingen ASN Bank en RegioBank leverden hun bankvergunning in en gingen verder als onderdeel van de Volksbank.
In februari 2023 maakte minister van Financiën Sigrid Kaag bekend nog dit jaar een besluit te nemen over een mogelijke verkoop van de Volksbank. De Volksbank is reeds tien jaar voor 100% in staatshanden. Kaag wilde eerst wachten tot de bank genoeg vorderingen heeft gemaakt met de twee jaar geleden ingezette koerswijziging, maar wil nu sneller duidelijkheid geven.
In augustus 2023 kreeg De Volksbank het zware verwijt dat het onvoldoende maatregelen neemt en controles uitvoert om witwassen en terrorismefinanciering tegen te gaan. De Nederlandsche Bank heeft De Volksbank opgedragen de witwascontroles te verbeteren voor 1 april 2024 en onderzoekt of er ook een boete kan worden opgelegd.
Activiteiten
De Volksbank telde per eind 2022 iets meer dan 1,3 miljoen multi-klanten en heeft in Nederland een marktaandeel van ongeveer 10% in de spaarmarkt en van zo'n 6% in de hypotheekmarkt.
De bank voert vier merken waaronder bankiersactiviteiten worden aangeboden:
SNS: algemene consumentenbank;
ASN Bank: bank met duurzaamheidsoogmerk;
BLG Wonen: aanbieder van hypotheken en spaarrekeningen;
RegioBank: bank-intermediair.
De bancaire diensten die onder deze handelsnamen worden aangeboden, vallen sinds 2017 onder één bankvergunning en daarmee onder dezelfde noemer van het depositogarantiestelsel.
Financiële resultaten
Na de nationalisatie van SNS REAAL in februari 2013 zijn veel niet-bankactiviteiten verkocht en blijft de Volksbank als eenheid achter. Uiteindelijk wil de Nederlandse staat de bank weer verkopen. In de onderstaande tabel staan enkele belangrijke financiële gegevens van de Volksbank sinds 2012. In 2020 werd een reorganisatievoorziening van € 45 miljoen genomen voor de implementatie van de strategie 2021-2025 van de bank. De bank verwacht hiermee het aantal arbeidsplaatsen met 400-500 te kunnen reduceren in de komende 3 jaar. In 2022 was het rendement op het eigen vermogen van de bank 5,2%.
De rentemarge is aanvankelijk nog opgelopen waardoor de baten toenamen. De winst exclusief bijzondere lasten reflecteert deze ontwikkeling. Dankzij een kapitaalinjectie van ruim twee miljard euro van de Nederlandse staat in 2013 en de onteigening van achtergestelde obligaties die de noodzakelijk afboeking op het onroerend goed ruimschoots overtrof, is het Tier 1-kapitaal sterk gestegen waardoor ook de Tier 1-ratio boven het vereiste minimum is uitgekomen.
Externe link
De Volksbank N.V.
|
De bank voert vier merken waaronder bankiersactiviteiten worden aangeboden:
SNS: algemene consumentenbank;
ASN Bank: bank met duurzaamheidsoogmerk;
BLG Wonen: aanbieder van hypotheken en spaarrekeningen;
RegioBank: bank-intermediair.
| 1 |
spaarrekening, depositorekening, renterekening
|
9,841 |
School
|
629334
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Onze-Lieve-Vrouwecollege%20%28Antwerpen%29
|
Onze-Lieve-Vrouwecollege (Antwerpen)
|
Het Onze-Lieve-Vrouwecollege, ook OLVC+ aan de Frankrijklei te Antwerpen gelegen, is een van de zeven Vlaamse jezuïetencolleges en bestaat uit een basisschool (kleuter-en lager onderwijs) en een secundaire school met een ASO-programma.
Geschiedenis
Eerste college
De geschiedenis van het Onze-Lieve-Vrouwecollege is nauw verbonden met de aanwezigheid van Jezuïeten in Antwerpen. De stichter van de orde, Ignatius van Loyola, zou een drietal keren in Antwerpen geweest zijn (1529-1531), maar het duurt tot 1562 wanneer enkele Jezuïeten op vraag van de Spaanse gemeenschap naar Antwerpen komen. Ze kopen in 1574 het Huys van Aecken, een laatgotisch pand waar nu de KU Leuven Campus Antwerpen Carolus gevestigd is, om er een middelbare school in onder te brengen. Het college opent in maart 1575 en heeft dan 3 humanioraklassen. Het leerlingenaantal groeit snel tot een 300-tal leerlingen.
Maar in 1576 breekt de Spaanse Furie los, en gelet op de sterke band tussen de jezuïeten en de Spanjaarden in Antwerpen, wordt de orde gevraagd om de stad te verlaten.
Na het beleg van Alexander Farnese en de val van Antwerpen in 1585 komt Antwerpen weer onders Spaanse invloed, en het college opent opnieuw zijn deuren.
Uitbreiding begin 17de eeuw
In 1607 wordt een oplossing gevonden voor het plaatsgebrek op het college. Het college verhuist naar het Hof van Liere in de Prinsstraat, wat door de Antwerpse stadsraad ter beschikking gesteld werd. De voorgaande jaren werden de internen reeds in andere panden van de stad gehuisvest, maar deze nieuwe locatie biedt de school de mogelijkheden tot ontplooiing.
Het Huys van Aecken wordt nu omgevormd voor de religieuze taken van de orde. In de daaropvolgende jaren kopen de Jezuïeten panden en gronden op rondom dat pand. De 30 paters, onder leiding van hun overste Jacobus Tirinius, creëren een kunstmatig plein door de Ankerrui te overwelven (het huidige Conscienceplein), en bouwen rond dat plein enkele schitterende gebouwen zoals een professiehuis en een solidariteitsgebouw, maar vooral de Sint-Carolus Borromeuskerk is tot op vandaag een getuige van deze periode.
In 1655 verhuist het internaat naar het Hotel Van Straelen, een 16de-eeuws gebouw waarvan de buitengevel en toren nu nog te zien zijn in de Korte Sint-Annastraat.
Opheffing van de orde en nieuwe start
Paus Clemens XIV heft in 1773 de Jezuïetenorde op, waardoor ook de pedagogische activiteiten gestaakt worden. Alhoewel in 1814 de Jezuïetenorde opnieuw ingesteld wordt, duurt het nog tot 1840 alvorens men in Antwerpen opnieuw een college opent. De locatie is dan het Hotel de Fraula in de Keizerstraat. Op deze plaats is nu het studentenrestaurant van de Universiteit Antwerpen gevestigd. Dit pand werd aangekocht door de Société Civile du Collège Notre-Dame. De voertaal in het college was het Frans. In 1846 telt het college al opnieuw 181 leerlingen, vooral afkomstig uit de katholieke Antwerpse burgerij en lokale adel.
In 1871 kochten de paters een stuk grond aan de gedempte vestinggrachten, de huidige Leien. De bouw van een nieuw college naar ontwerp van de Antwerpse architect Héliodore Leclef was voltooid in 1875, en op 30 september van dat jaar kon het schooljaar voor 288 leerlingen in dit nieuwe gebouw aan de Kunstlei beginnen. Ook werd in 1877 begonnen met de bouw van een neogotische kerk naar ontwerp van Jules Bilmeyer en Joseph Van Riel, die uiteindelijk in 1882 ingewijd zal worden. De twee torens die ook vandaag nog de Leien domineren werden pas later 1909 toegevoegd aan de reeds bestaande driebeukige kruisbasiliek. Momenteel staat het kerkgebouw leeg en is het niet meer toegankelijk voor het publiek. De Onze-Lieve-Vrouw van Gratiekerk is officieel beschermd door de Vlaamse Overheid per Ministerieel besluit op 6/10/1999. De artistieke waarde wordt omschreven als een kerk in monumentale neogotische stijl met een rijkelijk met polychromie versierd interieur. Ze behoort tot de reeks vroege neogotische kerkgebouwen die te Antwerpen werden opgericht met een beeldbepalend element op de leien en in het ganse stadsbeeld.
Wachtlijsten leerlingen
Op 5 september 2013 zond Koppen een reportage uit omtrent de wachtlijsten voor nieuwe leerlingen. Het programma was zo gemonteerd dat het leek dat kinderen van rijke ouders voorrang zouden krijgen op anderen en de directie een oplossing voorstelde om de wachtlijst te omzeilen. Op 6 september 2013 stuurde de school een persbericht om de aantijgingen te ontkennen.
Huidige ligging
De Leien veranderden na de Eerste Wereldoorlog van naam, zodat het Onze-Lieve-Vrouwecollege sindsdien gelegen is aan de Frankrijklei. De achterkant geeft uit op de Rubenslei en het Stadspark, en de zijkant op de Maria-Louisalei. Naast het college en de kerk bevindt zich Theater Elckerlyc, ooit een bioscoop en feestzaal, maar vandaag de dag door de Komedie Compagnie gebruikt als theater.
In 2014 koopt het college een groot deel van de voormalige kantoorgebouwen van de verzekeringen Baloise op de Frankrijklei 75-79 en opent er in september een kleuterschool. De lagere school wordt dan volwaardige basisschool.
Het college heeft ook het sportterrein Mariënborgh, dat buiten de stad gelegen is aan de Doornstraat te Edegem-Wilrijk, in eigendom. Hier gaan turnlessen door en een beperkt aantal gewone lessen. Verder werd er een nieuw gebouw gebouwd voor 'De Dames' die vanaf 2018 de campus delen met de leerlingen van het OLVC.
Scholengemeenschap
De secundaire school behoort tot de Scholengemeenschap Antwerpen-Oost. De lagere school vormt samen met het Xaveriuscollege uit Borgerhout en de school Vita et Pax uit Antwerpen de scholengemeenschap VOX.
Schoolbestuur
Sinds 2017 zijn de schoolbesturen van het Instituut Dames van het Christelijk Onderwijs, het Xaveriuscollege en het Onze-Lieve-Vrouwecollege samengegaan in de VZW Ignatiaanse scholen Antwerpen. Elke school behoudt zijn eigenheid, maar op bestuurlijk niveau worden een aantal zaken gebundeld. Voorts is het Instituut Dames van het Christelijk Onderwijs op 1 september 2018 verhuisd naar een nieuw gebouw aan de Louise-Marialei, op de campus van het Onze-Lieve-Vrouwecollege. Vanaf het schooljaar 2020/21 zijn IDCO en OLVC samen verder gegaan onder de naam OLVC+.
Bekende oud-leerlingen
Bekende oud-leraren
Kamiel Berghmans, politicus
Freddy De Schutter, schrijver
Joseph Pearce, schrijver
Sebastiaan Van Steenberge, organist, dirigent en componist
Externe links
website van het college
website van de oud-leerlingen van het college
School in Antwerpen (stad)
Jezuïetenschool
Katholieke school in Vlaanderen
|
Huidige ligging
De Leien veranderden na de Eerste Wereldoorlog van naam, zodat het Onze-Lieve-Vrouwecollege sindsdien gelegen is aan de Frankrijklei. De achterkant geeft uit op de Rubenslei en het Stadspark, en de zijkant op de Maria-Louisalei. Naast het college en de kerk bevindt zich Theater Elckerlyc, ooit een bioscoop en feestzaal, maar vandaag de dag door de Komedie Compagnie gebruikt als theater.
In 2014 koopt het college een groot deel van de voormalige kantoorgebouwen van de verzekeringen Baloise op de Frankrijklei 75-79 en opent er in september een kleuterschool. De lagere school wordt dan volwaardige basisschool.
Het college heeft ook het sportterrein Mariënborgh, dat buiten de stad gelegen is aan de Doornstraat te Edegem-Wilrijk, in eigendom. Hier gaan turnlessen door en een beperkt aantal gewone lessen. Verder werd er een nieuw gebouw gebouwd voor 'De Dames' die vanaf 2018 de campus delen met de leerlingen van het OLVC.
| 4 |
school, basisschool, middelbare school
|
3,069 |
FoodService
|
2087233
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sodexo
|
Sodexo
|
Sodexo (vroeger Sodexho Alliance, Euronext: SW) is een Franse multinationale onderneming die in 1966 in Marseille opgericht werd door Pierre Bellon. Het bedrijf is actief in 55 landen en heeft wereldwijd ruim 400.000 medewerkers in dienst.
Activiteiten
Het bedrijf heeft twee afdelingen:
On-site-services: onder andere catering, drank- en snoepautomaten, receptie, schoonmaak.
Personal & Home Services: waaronder conciërgerie, thuishulp voor ouderen.
Benefits & Rewards Services: onder andere Lunch Pass, Eco Pass, Cadeau Pass, dienstencheques, Incentives, Public Benefits, etc.
Sodexo verzorgt ook onder meer de catering en vip-arrangementen op grote (sport)evenementen, zoals de Tour de France, de Dakar-rally, de Olympische en Paralympische Spelen en de Chelsea Flower Show.
Het bedrijf heeft een gebroken boekjaar dat per 31 augustus stopt. In het boekjaar tot 31 augustus 2021 behaalde het een totale omzet van 17,4 miljard euro. Benefits & Rewards Services is veruit de kleinste activiteiten en behaalde in dat jaar een omzet van minder dan 1 miljard euro. De winstmarge is wel veel hoger dan die van on-site-services. De Verenigde Staten was veruit de grootste markt met een omzetaandeel van 35% in het totaal, gevolgd door Frankrijk met 12% en het Verenigd Koninkrijk met 11%.
De belangrijkste aandeelhouder is de familie van de oprichter Pierre Bellon via Bellon SA. In deze laatste vennootschap heeft de familie nog zo'n 72,6% van de aandelen in handen. Bellon SA is de grootste aandeelhouder in het beursgenoteerde Sodexo met 42,8% van de aandelen en 57,2% van het stemrecht per 31 augustus 2021.
Geschiedenis
Sodexho SA werd in 1966 in Marseille opgericht door Pierre Bellon. Het begon met het leveren van maaltijden aan instellingen, bedrijven, scholen en ziekenhuizen. In de jaren zeventig wordt het bedrijf internationaal actief in onder meer België, Italië en Spanje. In 1983 volgde de beursnotering van Sodexho aan de effectenbeurs van Parijs. In 1998 volgde een grote stap, Sodexho en Marriott International fuseerden tot Sodexo Marriott Services en werd daarmee de leider in de zakelijke dienstverleningsmarkt in de Verenigde Staten. In 2002 volgde een beursnotering aan de New York Stock Exchange. In 2008 werd de letter "h" uit de bedrijfsnaam geschrapt en Sodexho gaat verdere als Sodexo. In 2016 geeft Pierre Bellon zijn functie van voorzitter over aan zijn dochter Sophie. Pierre Bellon overleed op 31 januari 2022.
Op 9 oktober 2023 werd bekend gemaakt dat de afdeling "Benefits & Rewards Services" vanaf heden wordt ondergebracht in een autonome organisatie die de naam "Pluxee" zal dragen.
Externe link
Officiële website
Frans bedrijf
Bedrijf genoteerd aan Euronext Paris
Economie in Provence-Alpes-Côte d'Azur
Marseille
|
Activiteiten
Het bedrijf heeft twee afdelingen:
On-site-services: onder andere catering, drank- en snoepautomaten, receptie, schoonmaak.
Personal & Home Services: waaronder conciërgerie, thuishulp voor ouderen.
Benefits & Rewards Services: onder andere Lunch Pass, Eco Pass, Cadeau Pass, dienstencheques, Incentives, Public Benefits, etc.
| 1 |
voedingsdienst, maaltijdservice, catering
|
1,399 |
HomeAndConstructionBusiness
|
804665
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Heijmans
|
Heijmans
|
Bedrijven:
Heijmans NV, beursgenoteerd bouwbedrijf in Rosmalen
Personen:
Eli Heimans (1861-1914), Nederlands onderwijzer en natuurbeschermer
Jacob Heimans (1889-1978), Nederlands botanicus en natuurbeschermer
Levi Heimans (1985), Nederlands baanwielrenner
Annemie Heymans (1935-2008), kinderboekenschrijfster en illustrator
Corneel Heymans (1892-1968), Vlaams wetenschapper, Nobelprijswinner
Gerard Heymans (1857-1930), Nederlands filosoof en psycholoog
Jean-François Heymans (1859-1932), vader van Paul en Corneille Heymans
Jos Heymans (1951-2023), journalist
Louis Heymans (1890-1977), beeldend kunstenaar
Margriet Heymans (1932-2023), schrijfster en illustrator
Mau Heymans (1961), Donald Duck scenarist/tekenaar
Max Heymans (1918-1997), couturier
Paul Heymans (1895-1960), Belgisch minister 1938-1939
Toine Heijmans (1969), Nederlands schrijver en journalist
Sportclubs:
Heijmans Excelsior Damvereniging, een damvereniging uit Rosmalen
Zie ook
Hijmans (doorverwijspagina)
|
Bedrijven:
Heijmans NV, beursgenoteerd bouwbedrijf in Rosmalen
| 1 |
bouwbedrijf, woningbouw, constructiebedrijf
|
11,208 |
WebPageElement
|
352293
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Medaillespiegel%20van%20de%20Olympische%20Zomerspelen%201932
|
Medaillespiegel van de Olympische Zomerspelen 1932
|
Op de Olympische Zomerspelen 1932 in Los Angeles werden 346 medailles uitgereikt. In de tabel op deze pagina staat het medailleklassement. Het IOC stelt officieel geen medailleklassement op, maar geeft desondanks een medailletabel ter informatie. In het klassement wordt eerst gekeken naar het aantal gouden medailles, vervolgens de zilveren medailles en tot slot de bronzen medailles. In deze medaillespiegel zijn de medailles voor de kunstprijzen niet meegerekend.
In de tabel heeft het gastland heeft een blauwe achtergrond. Het grootste aantal medailles in elke categorie is vetgedrukt.
Medaillespiegel
|
Op de Olympische Zomerspelen 1932 in Los Angeles werden 346 medailles uitgereikt. In de tabel op deze pagina staat het medailleklassement. Het IOC stelt officieel geen medailleklassement op, maar geeft desondanks een medailletabel ter informatie. In het klassement wordt eerst gekeken naar het aantal gouden medailles, vervolgens de zilveren medailles en tot slot de bronzen medailles. In deze medaillespiegel zijn de medailles voor de kunstprijzen niet meegerekend.
| 2 |
tabel, afbeelding, webpagina-element
|
10,883 |
InteractionCounter
|
5170515
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ferdinand%20Cuvelier
|
Ferdinand Cuvelier
|
Ferdinand (Nand) Jozef Albert Paula Cuvelier (Gent, 28 april 1932 - Zottegem, 23 december 2017) was een Belgisch sociaal-psycholoog, filosoof, psychodramaturg, relatiepsychotherapeut, trainer en opleider (lic. Wijsbegeerte, lic. Theologie, dr. Psychologie). Hij is vooral gekend als oprichter van de Relatie Studio te Gent, medeoprichter van de interactie-academie te Hove, auteur van ‘de stad van axen’ en bedenker van de axenroos. Hij overleed op 85-jarige leeftijd op 23 december 2017 te Zottegem.
Biografie
Jeugd en scholing
Ferdinand Cuvelier werd geboren op 28 april 1932 te Gent als zoon van prof. dr. B.V.J Cuvelier (doctor in de voedingsleer) en Paula Blyau (kunstschilderes en beeldhouwster).
Hij volbracht zijn humaniora in het Sint–Barbara, Jezuïeten-college te Gent. In 1950 deed hij zijn intrede bij de jezuïeten en volgde aansluitend een licentiaatsopleiding in de wijsbegeerte. Als jezuïet was hij onder andere werkzaam in Bukavu (Congo) tussen 1958 en 1961.
Hij werd licentiaat in de theologie in 1964. Op een congres in Parijs ontmoette hij Jacob Moreno, creator van het psychodrama, door wiens methodiek hij zich erg aangesproken voelde. Later bouwde hij deze uit voor zijn trainings- en therapiedoeleinden.
Hij werd licentiaat in de psychologie in 1967. Tussen 1967-1971 werkte hij als vorser bij de Katholieke Universiteit Leuven waar hij als participerend observator het psychiatrisch behandelingssysteem van pleeggezinnen in Geel (Openbaar Psychiatrisch Zorg- en kenniscentrum) bestudeerde. In 1974 werd hij Doctor in de sociale psychologie met het proefschrift: “De interactie tussen de psychiatrische patiënt en het Geelse pleeggezin”.
Interactie Academie
In 1971 richtte Ferdinand Cuvelier, samen met onder andere Annie Mattheeuws, de Interactie Academie te Hove op. Hij realiseerde in die pioniersjaren minstens 750 uren training per jaar, hij was afgevaardigde bestuurder en bedacht het logo. Het model waarin hij zich situeerde was relationeel in de diadische betekenis van het woord, relaties werden bekeken als ontmoetingen (zowel plezierige als onaangename) tussen twee mensen of instanties die zich gelijk of verschillend op die relationele dimensies positioneren. Deze optiek ontleende Cuvelier aan zijn grote inspirator, Timothy Leary, de Amerikaanse psycholoog. In 1975 verliet hij de Interactie Academie.
Relatie-Studio
In 1978 richtte Ferdinand Cuvelier de Relatie-Studio te Gent op. Hij bouwde het samen met zijn team uit tot een vormingscentrum.
De Relatie-studio werd erkend door de Vlaamse gemeenschap en gesubsidieerd als vormingsinstelling voor volwassenen met als specialisatie: de tussenmenselijke omgang en relaties.
Tevens was het een bijscholingscentrum waar bedrijven (bv. Volvo, Bekaert en Sidmar), VRT, vakbonden, zorginstellingen, socio-culturele en jongerenorganisaties (bv. de Scouts) graag beroep op deden.
De Relatie-Studio was ook een gekend opleidingscentrum voor Vlaamse en Nederlandse relatietherapeuten, relatieconsulenten, psychodrama- en eutoniebegeleiders, human resources verantwoordelijken, enz.
Ook in het onderwijs werd het gedachtegoed van Ferdinand Cuvelier geïmplementeerd. In 1994 werden zijn achtergronden en didactieken opgenomen in de eindtermen “sociale vaardigheden” voor de basisschool en het middelbaar onderwijs.
Als psychotherapeutisch begeleider en opleider integreerde hij verschillende stromingen tot een coherent geheel. Dit concept werd aangewend voor de begeleiding van personen, koppels en systemen. Daarbij stonden de relaties tussen mensen, met elk hun eigenheid, steeds centraal. De Relatie-Studio groeide uit tot een plek waar mensen hun eigen weg zochten om kwaliteitsvol te functioneren binnen een steeds complexer wordende maatschappij.
Maslow-prijs
In 2012 ontvangt Ferdinand Cuvelier de Maslow-prijs voor de meest grensverleggende psychotherapeut in Vlaanderen.
Gedachtegoed
Axenroos
De axenroos is een instrument dat Ferdinand Cuvelier, na jarenlange observatie en onderzoek in het kader van zijn doctoraat, ontwikkeld heeft om het tussenmenselijk gedrag te situeren, te analyseren en te optimaliseren. Dit instrument maakt het mogelijk om gezonde en ongezondere interactiepatronen te onderscheiden en veranderingen (indien nodig) te initiëren. Het is o.a. gebaseerd op het idee van de antropoloog Mauss dat de tussenmenselijke communicatie een uitwisselingsproces is.
Bejegeningskringloop
De bejegeningskringloop schetst een overzicht van de verschillende vermogens die in het contact met onszelf en de buitenwereld een functie hebben: de waarneming, de gewaarwording, het denken en het gedrag. Vanuit verschillende wetenschappen en sociaalpsychologische inzichten wordt een leidraad geboden om die vermogens beter te hanteren.
Tocome
De werking van de sociale organismen (gezinnen, teams, groepen,…) wordt hier belicht vanuit de inzichten uit de organismische leer waarbij het levende centraal staat en niet vanuit voorgeprogrammeerde instructie. De verschillende componenten worden in dit letterwoord weergegeven.
Metode
Dit instrument biedt een inzicht in de verschillende fasen van een bedding voor een kwaliteitsvoller handelingsproces.
Interactiecirkel
De dialoog is het moment waardoor ontmoetingen gestalte krijgen, men tot wederzijds begrip kan komen of juist naast elkaar heen praat, waar communicatie verhelderend werkt of tot verwarring leidt, waar conflicten al of niet kunnen worden beslecht. Ferdinand Cuvelier verduidelijkte deze processen minutieus en gaf daarbij handgrepen om de dialoog te optimaliseren.
Bibliografie
Boeken
Naast diverse artikelen in het Tijdschrift voor Relatieontwikkeling en cursusteksten voor de opleidingen ‘Psychodrama’ en ‘Relatieconsulent’ was Ferdinand Cuvelier redactielid (10 jaar) van het Nederlands ‘Tijdschrift voor Psychotherapie’.
F. CUVELIER, La famille nourricière de Geel comme micro-société thérapeutique, in: L’Information psychiatrique, 52, 8, octobre, p. 915-930, 1976
F. CUVELIER, De Stad van Axen. Gids bij menselijke relaties, Pelckmans, 1976
F. CUVELIER, Omgaan met zichzelf en met elkaar, De Nederlandse Boekhandel, 1983
F. CUVELIER, Jezus Mysticus. Naar het herontdekte Tomas-evangelie, Pelckmans – Gottmer, 1990
F. CUVELIER, APK (Algemeen Periodieke Keuring) voor je Relatie, Strengholt, 1996
F. CUVELIER, e.a. Sociaal vaardig? Lieve deugd. Gids voor de basisschool. Die Keure, 1997
F. CUVELIER, Verbondenheid. Het ontstaan van menselijke relaties, Pelckmans, 1998
F. CUVELIER, De bejegening tussen jou en mij. Grondslagen van het omgaan met elkaar, Pelckmans, 2001
F. CUVELIER, The city of axen. (red. Philippe Vrancken), vertaling van ‘De stad van axen’, AIHP Antwerpen, 2015
F. CUVELIER, Vijf Zeven Vijf, haiku-bundel
Haiku's
Ferdinand Cuvelier bracht ook een haikubundel uit, “Vijf Zeven Vijf”.
Referenties
Interactie Academie: In memoriam.
Integratieve Psychologie: In memoriam.
Kwalificaties en Curriculum.
"In memoriam Ferdinand Cuvelier (1932 – 2017)," door Leni Verhofstadt-Denève in Psyche, jaargang 30, nr 1, maart 2018, p 12-14
Belgisch psycholoog
Belgisch jezuïet
|
De axenroos is een instrument dat Ferdinand Cuvelier, na jarenlange observatie en onderzoek in het kader van zijn doctoraat, ontwikkeld heeft om het tussenmenselijk gedrag te situeren, te analyseren en te optimaliseren. Dit instrument maakt het mogelijk om gezonde en ongezondere interactiepatronen te onderscheiden en veranderingen (indien nodig) te initiëren. Het is o.a. gebaseerd op het idee van de antropoloog Mauss dat de tussenmenselijke communicatie een uitwisselingsproces is.
| 1 |
gebruikersactiviteit, interactiegegevens, actiepatronen
|
1,311 |
DeliveryEvent
|
119966
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Coop%20%28Nederlandse%20supermarkt%29
|
Coop (Nederlandse supermarkt)
|
Coop (uitspraak: Ko-op) is een Nederlandse supermarktketen van Coop Supermarkten. Coop is aangesloten bij de inkooporganisatie Superunie. Het bedrijf begon in 1891 als coöperatie in Zaandam. In september 2021 werd een fusie met PLUS aangekondigd, die op 3 januari 2022 werd afgerond. Het zou nog wel tot 2024 duren voordat alle Coop-supermarkten zijn omgebouwd naar de nieuwe formule.
Geschiedenis
In 2001 ging consumentencoöperatie Coop Nederland samen met ondernemerscoöperatie Codis, bekend van de formules E-markt en Volumemarkt, in CoopCodis. Bijna alle supermarkten werden omgebouwd tot Coop Supermarkt. Nadat de Edah, onderdeel van Laurus, in 2008 ophield te bestaan sloot een deel van de franchisewinkels zich aan bij Coop. In 2010 en 2012 kwamen daar nog eens 54 C1000-winkels bij, omdat deze vanwege marktwerking niet ondergebracht konden worden bij de Jumbo, die de C1000-keten overnam.
Coop zag haar omzet in 2017 met 59 miljoen euro stijgen tot 1,177 miljard euro. Gedurende dat jaar opende Coop vijf nieuwe filialen, waardoor het aantal uitkwam op 263. Van die filialen werden er 143 geëxploiteerd door zelfstandige ondernemers. Tevens begon het bedrijf met de thuisbezorging van boodschappen vanuit verscheidene Coop-filialen.
Samen met de Jumbo nam Coop de EMTÉ Supermarkten over, waarvan er 51 filialen als Coop verder gingen. Dat jaar opende Coop 27 nieuwe filialen en daarmee kwam het aantal vestigingen op 300. De omzet steeg in 2018 met 182 miljoen euro naar 1,2 miljard euro. In 2020 is mede door de coronacrisis de omzet met 16 procent ten opzichte van 2019 gestegen naar 1,74 miljard euro. Het marktaandeel steeg naar 3,9 procent.
Op 6 september 2021 werd bekend dat Coop en Plus zouden gaan fuseren onder de naam Plus. Deze fusie werd in december van dat jaar goedgekeurd door de Autoriteit Consument & Markt. Door middel van schaalvergroting hoopt het bedrijf een sterkere positie te verwerven binnen de markt. Begin 2022 werd de fusie afgerond, waarna het ombouwen van de Coop-supermarkten kon beginnen. De eerste Coop die in een Plus-supermarkt veranderde was die in het Friese Heeg.
Formules
Het bedrijf kent anno 2021 drie winkelformules. CoopCompact, alle in handen van zelfstandige ondernemers, zijn buurt- en dorpssupermarkten. Daarnaast zijn er 'reguliere' supermarkten met de naam Coop en de gemaksformule Coop Vandaag. Oorspronkelijk waren er ook nog de formules Coop FullService, voor franchisenemers, en de prijsagressieve formule Supercoop.
Organisatie
Hoofdkantoor en distributiecentra
Coop heeft een distributiecentrum in Gieten en in Deventer. Vanuit Deventer worden de gekoelde en verse producten aan de Coop Supermarkten geleverd. Het centrum in Gieten verzorgt sinds eind 2014 de overige producten. Daarvoor was het in gebruik bij C1000. Het hoofdkantoor van de supermarktketen bevindt zich in het Gelderse Velp.
Huismerken
Alle winkels van Coop Supermarkten verkopen producten met het label G'woon, het huismerk van Superunie. Ook zijn er rekken in de winkels waar zelfstandige ondernemers hun (lokale) producten kunnen aanbieden.
Franchisers en supermarktmanagers
De winkels van Coop Supermarkten worden voornamelijk gerund door zelfstandige ondernemers. De overige winkels zijn in handen van Coop Supermarkten en hebben een filiaalmanager.
Nederlandse supermarktketen
Nederlandse coöperatie
|
Coop zag haar omzet in 2017 met 59 miljoen euro stijgen tot 1,177 miljard euro. Gedurende dat jaar opende Coop vijf nieuwe filialen, waardoor het aantal uitkwam op 263. Van die filialen werden er 143 geëxploiteerd door zelfstandige ondernemers. Tevens begon het bedrijf met de thuisbezorging van boodschappen vanuit verscheidene Coop-filialen.
| 1 |
bezorging, leveringsevenement, aflevermoment
|
12,077 |
GroceryStore
|
176357
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Oirsbeek
|
Oirsbeek
|
Oirsbeek (uitspraak Oorsbeek, Limburgs Oe(ë)sjbik) is een kerkdorp in het zuiden van Nederlands-Limburg. Het dorp maakt deel uit van de gemeente Beekdaelen en van 1 januari 1982 tot 31 december 2018 van de gemeente Schinnen. Oirsbeek telt inwoners.
Geografie
Oirsbeek ligt in het oosten van de gemeente Beekdaelen. Het dorp is vastgegroeid aan het aanliggende Amstenrade. Beide plaatsen liggen in het Kakkertdal dat insnijdt in het Plateau van Doenrade. Vooral in het noorden en oosten liggen steile hellingen. Het laagste punt ligt aan de Köllerstraat (80 m boven NAP) en het hoogste punt is de Beukenberg (115 m). Andere heuveltoppen rond Oirsbeek zijn de Bosberg, Duivelsberg, Gallenberg, Hulterberg en Schatsberg.
Nabijgelegen dorpen
Etymologie
Waar de naam Oirsbeek vandaan komt, is niet bekend. Het tweede gedeelte slaat in ieder geval op de Oirse Beek of Vloot, die vroeger door het dorp stroomde maar tegenwoordig door een buis onder de Grachtstraat vloeit. Het eerste gedeelte oir slaat mogelijk op het oer, oftewel de ijzerhoudende grond, dat in de omgeving veel voorkomt. De spelling "-oi-" voor de klank "oo" stamt uit het Middelnederlands.
Geschiedenis
In de middeleeuwen was Oirsbeek slechts een kerspel in het Land van Valkenburg. Er zetelde een lokale schepenbank die rechtsprak over vier kerspels: Oirsbeek, Amstenrade, Bingelrade en Merkelbeek. In 1558 verhief Filips II deze plaatsen tot de "heerlijkheid Oirsbeek", een leen van Valkenburg. Vervolgens verpandde hij de nieuwe heerlijkheid aan ridder Werner Huyn.
In 1609, in het kader van een rechtszaak, compenseerden landvoogden Albrecht en Isabella de toenmalige landsheer, Arnold III Huyn, met de hoge jurisdictie in Oirsbeek. Nu de familie Huyn het leenrecht én de rechtspraak bezat, genoot ze feitelijk de volle eigendom van de heerlijkheid. In 1663 verkreeg Arnold V de goedkeuring om Oirsbeek bij het "graafschap Geleen" te voegen, dat nu hernoemd werd tot "graafschap Geleen en Amstenrade". Oirsbeek bleef een leen van (Spaans-)Valkenburg.
In de Franse tijd werd het graafschap opgeheven. Oirsbeek, Amstenrade, Bingelrade en Merkelbeek werden omgevormd tot zelfstandige gemeenten. De gemeente Oirsbeek omvatte vijf buurtschappen (Oirsbeek, Oppeven, Gracht, Groot-Doenrade, Klein-Doenrade) en telde 900 inwoners. In de 20e eeuw smolten Gracht, Oirsbeek en Oppeven samen en groeiden ze uit tot één dorp. In het kader van de gemeentelijke herindeling werd Oirsbeek per 1 januari 1982 een onderdeel van de gemeente Schinnen. Op 1 januari 2019 is de gemeente Schinnen opgegaan in de fusiegemeente Beekdaelen.
In 2004 was Oirsbeek een tijdje in het nieuws. De groep Nomads, een afdeling van Hells Angels Holland, had in die tijd zijn clubhuis in Oirsbeek.. Op 11 februari 2004 werden daar de voorzitter en twee leden vermoord door de andere leden. Hun lijken werden op 13 februari ontdekt in de Geleenbeek in Echt. Ze werden begraven te Oirsbeek; hun begrafenis werd live op televisie uitgezonden.
Bezienswaardigheden
In het centrum van Oirsbeek staat de rooms-katholieke St.-Lambertuskerk. De toren stamt uit 1514, het kerkgebouw uit 1953. De muren zijn versierd met speklagen.
Oirsbeek heeft twee windmolens: de Oude Molen of Molen van Dortants (1802) en de Janssenmolen of Zwarte Molen (1878).
Tegenover de kerk staat het gebouw waarin, tijdens het ancien régime, de schepenbank haar rechtszittingen hield. Op de voorgevel staat de inscriptie PL 1734 CB, een verwijzing naar Paes Limpens en Catharina Bousten die het pand bouwden in 1734. Verschillende bokkenrijders werden hier berecht. Vanaf 1800 was het gebouw in gebruik als landbouwbedrijf. Van 1977 tot 1988 fungeerde het als gemeentehuis. Sinds 2006 zijn er de Weldadige Stichting Jan de Limpens en de Stichting Jeugd- en Jongerenwerk Oirsbeek gevestigd.
Aan de binnenzijde van de schepenbank bevindt zich een waterput uit de Romeinse tijd.
Aan de holle weg Boompjesweg werd in 1946 een Fatimagrot gebouwd. Het was een geschenk van de Oirsbeekse bevolking, uit dankbaarheid dat hun dorp ongeschonden uit de Tweede Wereldoorlog kwam.
Het bronzen standbeeld Elementen op het marktplein, ontworpen in 1981 door Arthur Spronken, herinnert aan de zelfstandige gemeente Oirsbeek.
Op 18 oktober 2020 is een bronzen maquette van de oude dorpskern geplaatst op het plein voor de kerk, gemaakt door kunstenaar Pierre Habets uit Schinnen. De maquette is op bouwschaal 1 op 500 gemaakt en voorzien van Braille en een QR-code. Elk huisje heeft daarbij zijn eigen verhaal gekregen.
Verschillende 18e-eeuwse boerderijen.
Voorzieningen
In de dorpskern bevinden zich verschillende voorzieningen waaronder een supermarkt, cafés en een sportcomplex. Nabij het sportcomplex ligt het multifunctionele accommodatie De Oirsprong, waarin een brede school, een creatief centrum en een gemeenschapshuis zijn gehuisvest.
Verenigingsleven
Oirsbeek heeft vele verenigingen. Er zijn de sportverenigingen SVO Schinnen voor turnen en judo, de voetbalvereniging Alfa Sport, de Tennisclub Oirsbeek en de handbalvereniging HV Zwart-Wit. Er is een Harmonie St. Gerlachus en een Koninklijke Schutterij St.-Lambertus. Deze schutterij won het Oud Limburgs Schuttersfeest in 1957 en 1974. Verder zijn er specifieke verenigingen voor buurt en jeugd: de Jeugdvereniging Don Bosco (opgericht in 1955) en het Comité Gezamenlijke Buurtverenigingen Oirsbeek (opgericht 1974). Ook wordt er gefietst door de leden van het Cycle Team Oirsbeek, een club van wielerliefhebbers die al sinds 1981 op de Limburgse wegen rondtoeren. Tot slot telt Oirsbeek de Vliegerclub Oirsbeek die vanaf 1979 tot en met 2019 jaarlijkse vliegerfeesten organiseerde.
Evenementen
De Harmonie St. Gerlachus organiseert jaarlijks in juli een jaarmarkt in het dorpscentrum.
Tijdens de pinksterdagen organiseert de handbalvereniging HV Zwart-Wit elk jaar een groot internationaal handbaltoernooi.
In de maand mei is Oirsbeek het toneel voor het Ralf Roberts Toernooi, een initiatief van de voetbalvereniging ADVEO.
Sinds 2001 vindt op carnavalszaterdag een buitenzitting plaats, de zgn. Zonger Moere Zitting, opgeluisterd door lokale en provinciale artiesten.
Het Comité Gezamenlijke Buurtverenigingen Oirsbeek organiseert jaarlijks de proclamatie van het jeugdprinsenpaar, de bijbehorende receptie, een minileedjeskonkoer voor kinderen en een carnavalsoptocht. Tevens organiseert zij de intocht van Sinterklaas.
Van 1994 tot 2004 werd er jaarlijks geracet met solexen. Omwille van de veiligheid konden de solexraces vanaf 2005 niet langer doorgaan.
Van 1986 tot 2016 vond ieder jaar op paasmaandag de hardloopwedstrijd Peter Rusmanloop plaats.
Bekende Oirsbekenaren
Herman Joseph Beugels (1771-1851), deken te Helmond en benoemd tot ridder van de Nederlandse Leeuw om zijn publicaties
Jozef Habets (1829-1893), amateur-historicus en archeoloog, rijksarchivaris te Maastricht, voorzitter LGOG
Herman Joseph Beugels (1771-1851), Nederlands priester en kanunnik van de Abdij van Postel, ontvanger van het ridderkruis van de Nederlandse Leeuw
J.H.J.E.H.L. "Jan" de Limpens (1839-1886), die zijn vermogen naliet aan de Weldadige Stichting Jan de Limpens
Dr. ir. Daniel Pieter Ross van Lennep (1888-1949), hoofdbedrijfsingenieur van de Staatsmijnen
Gerard Fleischeuer (1889-1945), verzetsman
Hendrik Hermanus Wemmers (1897-1983), minister van Verkeer en Waterstaat in 1951 en 1952
Peter Rusman (1953-1985), hardloper
Huub Stevens (1953) woonde enkele jaren in Oirsbeek, toen hij trainer van FC Schalke 04 en Roda JC Kerkrade was
Zie ook
Lijst van burgemeesters van Oirsbeek
Externe links
Historische site Oeësjbik
Janssen Molen te Oirsbeek
Literatuur over Oirsbeek
Jozef Habets (1889): Een Valkenburgsch dorp in 1789', in: Le Courrier de la Meuse, Maastricht.
M. Meulenberg (1955): De parochies Oirsbeek en Doenrade van oude tijden tot heden.
Gids voor Oirsbeek en Doenrade (1973), gedeelte over Oirsbeek van Harry Lindelauf.
Harrie Sanders (1981): Bellen blazen, gedeelte over Oirsbeek van Harry Lindelauf.
Parochie St.-Lambertus (1985). Parochie St. Lambertus, gedeelte over Oirsbeek van Harry Lindelauf.
Huub Zwart (1995): Van Koning tot Keizer.
Bart Lendfers (1998): Wandeling door Oirsbeek, gedeelte over Oirsbeek van Harry Lindelauf.
Jack Cleutjens e.a. (2004): Een kerk als grafmonument, 50 jaar herbouwde St. Lambertuskerk Oirsbeek, Brunssum: Artsupport.
Bart Lendfers (2007): Oirsbeek door de jaren heen, Oirsbeek: Van Breugeloffset.
Bronnen
Geografie van Beekdaelen
Plaats in Limburg (Nederland)
Voormalige gemeente in Limburg (Nederland)
|
Voorzieningen
In de dorpskern bevinden zich verschillende voorzieningen waaronder een supermarkt, cafés en een sportcomplex. Nabij het sportcomplex ligt het multifunctionele accommodatie De Oirsprong, waarin een brede school, een creatief centrum en een gemeenschapshuis zijn gehuisvest.
| 1 |
supermarkt, kruidenierswinkel, levensmiddelenwinkel
|
1,059 |
SocialMediaPosting
|
5667974
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Roger%20Avary
|
Roger Avary
|
Roger Avary (Flin Flon, 23 augustus 1965) is een Canadees scenarioschrijver en regisseur. Hij heeft samengewerkt met Quentin Tarantino aan de cultfilm Pulp Fiction (1994). Hij heeft samen met Tarantino hiervoor een Oscar voor beste originele scenario gewonnen bij de 67ste Oscaruitreiking. Hij is ook de schrijver en producent van de film Killing Zoe uit 1993, dit was zijn eerste grote film waar hij ook een prijs voor heeft gewonnen op het Yubari International Fantastic Film Festival in 1994.
In 2019 schreef en regisseerde Avary het vervolg op Killing Zoe, de actiefilm Lucky Day. De andere films waar Avary regisseerde en het scenario voor (mee)schreef zijn Mr. Stitch (1995), The Rules of Attraction (2002) en Glitterati (2004), Hij was (co)scenarist voor Silent Hill (2006) en Beowulf (2007). Hiernaast heeft hij de pilot van Odd Jobs (1997) gemaakt en als showrunner 13 afleveringen van het tweede seizoen uit 2012 van XIII: The Series geproduceerd.
Avary heeft ook achtergrondrollen in eerder werk van Tarantino: My Best Friend's Birthday (1987), Reservoir Dogs (1992) en True Romance (1993). In Reservoir Dogs was hij verantwoordelijk voor het radio-dialoog. Voor True Romance is hij samen met Tarantino scenarioschrijver geweest.
In 2008 kreeg Avary een auto-ongeluk waarbij een vriend van hem overleed. Avary bleek te hebben gereden onder invloed en werd beschuldigd van doodslag. Hij kreeg een jaar gevangenisstraf maar mocht overdag wel blijven werken. Vanuit de gevangenis stuurde hij tweets over het leven in gevangenschap. Hierna werd Avary uit veiligheidsoverwegingen overgebracht naar een reguliere gevangenis.
Canadees scenarioschrijver
Canadees regisseur
Canadees filmregisseur
Canadees televisieregisseur
|
In 2008 kreeg Avary een auto-ongeluk waarbij een vriend van hem overleed. Avary bleek te hebben gereden onder invloed en werd beschuldigd van doodslag. Hij kreeg een jaar gevangenisstraf maar mocht overdag wel blijven werken. Vanuit de gevangenis stuurde hij tweets over het leven in gevangenschap. Hierna werd Avary uit veiligheidsoverwegingen overgebracht naar een reguliere gevangenis.
| 1 |
socialmediapost, blogbericht, tweet
|
9,643 |
ItemAvailability
|
329327
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Galileo%20%28computersysteem%29
|
Galileo (computersysteem)
|
Galileo GDS is een Amerikaanse real time Globaal Distributie Systeem database, ontworpen voor luchtvaartreserveringen (lijndiensten). Galileo is in staat om vele soorten reserveringen te beheren, zoals reserveringen voor hotels, autohuur en chartervluchten.
De centrale Galileo-database staat in Denver (VS).
Sinds augustus 2006 is Galileo is onderdeel van Travelport, dat ook eigenaar is van Orbitz en Ebookers, een van de drie grootste internetportalen voor reizen.
Het Galileosysteem gebruikt de Capps- en Capps II- programma's om passagiers die een mogelijk risico vormen op te sporen.
Als CRS valt Galileo onder de Europese CRS Code of Conduct (1989).
Naast Galileo zijn er nog meer CRS-systemen zoals het Amerikaanse: Worldspan en Sabre, en de Europese Amadeus GDS.
Netwerk
Galileo International is een dochtermaatschappij van Travelport, en werkt samen met de eigen internetportalen/verkoopkanalen, CRS en vastgoed diensten van Cendant zoals Flight2Start, CheapTickets.com, Orbitz.com (Aquaonline.com), Travelport, Travelwire, THOR, Travel 2, Avis, Century 21, Travel 4, TRUST International, Neat Group, WizCom, Shepherd Systems, Ebookers.com, Ebookers.nl, Cendant Travel, RatesToGo.com, Lodging.com en HotelClub.com, deze gebruiken allen data van Galileo.
Tevens zijn er internetportalen en CRS'en van derden, zoals Salieri Online Booking Engine, Hitchhiker, BookXpress, ATP CRS, Tickotel/Ciderhouse, Datalex, op Galileo aangesloten.
NL: ATP/startravel.nl
Galileo is direct verbonden met Atpco, een computersysteem waarin de laatste prijsinformatie van de meeste luchtvaartmaatschappijen is opgeslagen.
Galileo is een lid van AACO, OTA, ATA, SITA Sc en IATA en klant van SITA Inc.
Het systeem heeft rechtstreeks toegang tot de laag geprijsde vluchten van de deelnemende luchtvaartmaatschappijen Aloha Airlines, American Airlines, Continental Airlines, Delta Air Lines, Northwest Airlines, United Airlines en US Airways.
Leveranciers van vluchtgegevens zijn o.a. de leden van de allianties, Skyteam, Oneworld Alliance, en Star Alliance.
Software
Aan reisbureaus en luchtvaartmaatschappijen levert Galileo voor koppeling met de database o.a. de volgende software: Focalpoint, Agency Private Fares, Airline Private Fares, Airline Public Fares.
De reisbureaus kunnen met het real time reserveringssysteem Focalpoint van Galileo prijzen en beschikbaarheid van de vluchten in de centrale computer opvragen, hiermee reclame maken en deze bij opdracht direct reserveren.
Marktaandeel
Bron: Galileo
In Nederland heeft Galileo een marktaandeel van ongeveer 60% in reserveringen. (2005).
Privacy en transparantie
In Globale Distributiesystemen, zoals Amadeus GDS, Galileo GDS, Worldspan of Sabre resulteert code sharing tot dezelfde vlucht met verschillende vluchtnummers, deze vlucht wordt uitgebreid onder verschillende vluchtnummers op de eerste pagina geëtaleerd, met als gevolg dat de andere luchtvaartmaatschappijen op de tweede pagina belanden waardoor ze waarschijnlijk niet bekeken worden door passagiers die een vlucht zoeken.
Kritiek op code sharing is naar voren gebracht door consumentenorganisaties zoals de Consumentenbond en de Kamers van Koophandel met als klacht dat er niet voldoende transparantie is voor passagiers en dat het systeem verwarrend werkt, tot nu toe zonder enig succes.
Alle reserveringen die wereldwijd gemaakt worden met Galileo, dus ook die in Nederland, worden opgeslagen in Denver, de gegevens die hierbij opgeslagen worden zijn derhalve door het gebruik van Capps en Capps II, onder controle van de CIA en FBI.
Privacyorganisaties maken zich zorgen om deze ontwikkeling, omdat niet duidelijk is welke gegevens er gebruikt worden door Capps en zijn opvolger Capps II.
Geschiedenis
De geschiedenis van Galileo International begint in de VS, in 1971 toen United Airlines het Apollo computerreserveringssysteem (CRS) introduceerde, voor luchtvaartreserveringen in haar eigen kantoren, voor automatisering van stoelreservering, boeking, en tracking. In 1976 creëerde United the Apollo Travel Services (ATS) division, de Apollo CRS werd gebruikt als reserverings/verkoopkanaal naar reisagenten in Noord-Amerika en Japan.
Begin jaren 80 werden reserveringsmogelijkheden voor hotel en autohuur aan het systeem toegevoegd.
In 1986 werd Apollo Travel Services hernoemd naar Covia Corporation en werd een dochteronderneming van United Airlines.
Om de toenemende vraag naar geautomatiseerde reserveringsdiensten in Europa tegemoet te komen, richtte Covia in juli 1987 samen met British Airways, Swissair en KLM het Europese bedrijf Galileo Company Ltd op. In hetzelfde jaar traden ook Alitalia, Austrian Airlines, Aer Lingus, TAP Portugal toe, in 1988 gevolgd door Sabena en Olympic Airways. Het Galileo computerreserveringssysteem werd in 1989 in gebruik genomen in Swindon bij Londen en nam de functies over van de reserveringssystemen van de deelnemende nationale luchtvaartmaatschappijen, zoals KLM's Corda systeem.
In de Verenigde Staten verkocht United Airlines in 1988 50% van Covia aan USAir, British Airways, Swissair, KLM, en Alitalia en werd de naam van het bedrijf in "Covia Partnership" veranderd.
In 1989 werden ook Air Canada, Austrian Airlines, Aer Lingus, TAP, Sabena, en Olympic Airways mede-eigenaren van Covia. Op dit hoogtepunt waren 11 luchtvaartmaatschappijen eigenaar van Covia.
In 1993 werden Covia en het Europese Galileo samengevoegd tot Galileo International, en werden alle computeroperaties geconsolideerd in de Verenigde Staten. Galileo's Europese computercentrum werd gesloten.
In 1997 werd Galileo International naar de beurs gebracht, met noteringen in New York en op de Chicago Stock Exchanges.
Sinds oktober 2001 is Galileo eigendom van Cendant Corporation, als onderdeel van Cendants Travel Distribution division.
Externe links
Travelport
Luchtvaarttechnologie
Samenwerkingsverband
Mondialisering
Computernetwerk
Toerisme
|
De reisbureaus kunnen met het real time reserveringssysteem Focalpoint van Galileo prijzen en beschikbaarheid van de vluchten in de centrale computer opvragen, hiermee reclame maken en deze bij opdracht direct reserveren.
| 1 |
beschikbaarheid, voorraadstatus, leverbaarheid
|
6,125 |
BarOrPub
|
708751
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Larry%20Martyn
|
Larry Martyn
|
Lawrence (Larry) Martyn (Londen, 22 maart 1934 – St Mary's Bay, 7 augustus 1994) was een Brits acteur, die het bekendst is geworden door zijn rol als Mr. Mash in Are You Being Served? (1972-1975). Hij was echter niet in staat deze rol langer te spelen vanwege zijn verbintenis aan Spring and Autumn. Hij werd dan ook vervangen door Arthur English. Ook speelde Martyn soldaat Joe Walker in de radiobewerking van Dad's Army.
Martyn was lid van The Parachute Regiment (parachutespringen was ook na zijn legertijd een hobby van hem) en vooral bekend vanwege zijn optredens in comedy's. Hij overleed thuis, op 60-jarige leeftijd. Hij werd overleefd door zijn vrouw en hun twee dochters.
Filmografie
The Bill (televisieserie) - Pubeigenaar (afl. Fast Food, 1993)
The Detectives (televisieserie) - Stalhulp (afl. Studs, 1993)
Never the Twain (televisieserie) - Blake (afl. A Car by Any Other Name, 1990)
The Bill (televisieserie) - Norman Harris (afl. Hothead, 1989)
The Charmer (miniserie, 1987) - Taxichauffeur
The Gentle Touch (televisieserie) - Bestuurder minitaxi (afl. Mad Dog, 1984)
Jack of Diamonds (televisieserie) - Barman (afl. A Drip in the Ocean, 1983)
Keep It in the Family (televisieserie) - Pianoverhuizer (afl. Piano Blues, 1982)
The Bounder (televisieserie) - Charlie (afl. Raising the Wind, 1982)
Minder (televisieserie) - Smith (afl. Poetic Justice, Innit?, 1982)
The Final Conflict (1981) - Orator
West End Tales (televisieserie) - Checkie (7 afl., 1981)
Grange Hill (televisieserie) - Busconducteur (afl. 4.14, 1981)
Bernie (televisieserie) - Rol onbekend (afl. 2.3, 1980)
The Dick Emery Show (televisieserie) - Rol onbekend (afl. 16.6, 1979)
Harry (televisiefilm, 1976) - Deelnemer op tv
Carry on Behind (1975) - Elektricien
Are You Being Served? (televisieserie) - Mr. Mash (18 afl., 1972-1975)
Rising Damp (televisieserie) - Melkman (afl. For the Man Who Has Everything, 1975)
Crown Court (televisieserie) - Rol onbekend (afl. Cover Up, 1974)
On the Buses (televisieserie) - Fred (afl. What the Stars Foretell, 1973, Gardening Time, 1973)
Whoops Baghdad! (televisieserie) - Derti Dhoti (afl. The Wazir Takes a Wife, 1973, Genie of the Bottle, 1973, The Wizard Prang, 1973, Ali and the Thieves, 1973, The Caliph's New Concubine, 1973)
Comedy Playhouse (televisieserie) - Fu Manchu (afl. Elementary My Dear Watson, 1973)
Upstairs, Downstairs (televisieserie) - De elektricien (afl. Your Obedient Servant, 1972)
Dad's Army (televisieserie) - Soldaat die tekens geeft (afl. The Desperate Drive of Corporal Jones, 1972)
Dad's Army (televisieserie) - Tweede soldaat (afl. Asleep in the Deep, 1972)
The Liver Birds (televisieserie) - Ober (afl. St. Valentine's Day, 1972)
For the Love of Ada (1972) - Brian
Spring and Autumn (televisieserie) - Brian Reid (afl. onbekend, 1975-1976)
Carry on at Your Convenience (1971) - Eigenaar schietbaan
Doctor at Large (televisieserie) - Mr. Purvis (afl. Let's Start at the Beginning, 1971)
6 Dates with Barker (televisieserie) - Buspassagier (afl. 1970: The Odd Job, 1971)
Armchair Theatre (televisieserie) - Transport Manager (afl. The Company Man, 1970)
Up Pompeii (televisieserie) - Verminus (afl. Exodus, 1970)
Dad's Army (televisieserie) - Italiaanse krijgsgevangene (afl. Don't Fence Me In, 1970)
Up Pompeii (televisieserie) - Spurius (afl. Secret Agents James Bondus, 1970)
If It Moves, File It (televisieserie) - Voorman (afl. Walled in, 1970, Lost and Found, 1970)
Up Pompeii (televisieserie) - Gaoler (afl. Spartacus, 1970)
Dad's Army (televisieserie) - Tweede zeeman (afl. Menace from the Deep, 1969)
Dad's Army (televisieserie) - Soldaat (afl. The Loneliness of the Long Distance Walker, 1969)
Z Cars (televisieserie) - Freddie (afl. Hudson's Way: Part 1 & 2, 1968)
Up the Junction (1968) - Barrow Boy
Man in a Suitcase (televisieserie) - Harry (afl. Dead Man's Shoes, 1967)
Dixon of Dock Green (televisieserie) - Bezoeker koffiehuis (afl. The Climber, 1967)
No Hiding Place (televisieserie) - Gast aan de bar (afl. Who Is This Mortimer?, 1967)
The Troublesome Double (1967) - Bert
The Great St. Trinian's Train Robbery (1966) - Chips
Z Cars (televisieserie) - Melkman (afl. One Day in Spring Street, 1964)
No Hiding Place (televisieserie) - Militair Thomas (afl. Line of Fire, 1964)
The Damned (1963) - Teddy-boy (niet op aftiteling)
The Human Jungle (televisieserie) - Ron (afl. The Lost Hours, 1963)
No Hiding Place (televisieserie) - Almond (afl. Four Faces of Clare, 1963)
On the Beat (1962) - Yob in café (niet op aftiteling)
Breath of Life (1962) - Tony
The Edgar Wallace Mystery Theatre (televisieserie) - Clive Parker (afl. Never Back Losers, 1961)
Edgar Wallace Mystery Theatre (televisieserie) - Rol onbekend (afl. Partners in Crime, 1961)
Too Young to Love (1960) - Klein rolletje (niet op aftiteling)
Dixon of Dock Green (1960) - Jimmy Humphrey (afl. The Black and the White, 1960)
And the Same to You (1960) - Chappy Tuck
No Hiding Place (televisieserie) - Nicky Stone (afl. Murder with Witnesses, 1959)
ITV Play of the Week (televisieserie) - Rol onbekend (afl. The Skin of Our Teeth, 1959)
Engels acteur
|
Filmografie
The Bill (televisieserie) - Pubeigenaar (afl. Fast Food, 1993)
The Detectives (televisieserie) - Stalhulp (afl. Studs, 1993)
Never the Twain (televisieserie) - Blake (afl. A Car by Any Other Name, 1990)
The Bill (televisieserie) - Norman Harris (afl. Hothead, 1989)
The Charmer (miniserie, 1987) - Taxichauffeur
The Gentle Touch (televisieserie) - Bestuurder minitaxi (afl. Mad Dog, 1984)
Jack of Diamonds (televisieserie) - Barman (afl. A Drip in the Ocean, 1983)
Keep It in the Family (televisieserie) - Pianoverhuizer (afl. Piano Blues, 1982)
The Bounder (televisieserie) - Charlie (afl. Raising the Wind, 1982)
Minder (televisieserie) - Smith (afl. Poetic Justice, Innit?, 1982)
The Final Conflict (1981) - Orator
West End Tales (televisieserie) - Checkie (7 afl., 1981)
Grange Hill (televisieserie) - Busconducteur (afl. 4.14, 1981)
Bernie (televisieserie) - Rol onbekend (afl. 2.3, 1980)
The Dick Emery Show (televisieserie) - Rol onbekend (afl. 16.6, 1979)
Harry (televisiefilm, 1976) - Deelnemer op tv
Carry on Behind (1975) - Elektricien
Are You Being Served? (televisieserie) - Mr. Mash (18 afl., 1972-1975)
Rising Damp (televisieserie) - Melkman (afl. For the Man Who Has Everything, 1975)
Crown Court (televisieserie) - Rol onbekend (afl. Cover Up, 1974)
On the Buses (televisieserie) - Fred (afl. What the Stars Foretell, 1973, Gardening Time, 1973)
Whoops Baghdad! (televisieserie) - Derti Dhoti (afl. The Wazir Takes a Wife, 1973, Genie of the Bottle, 1973, The Wizard Prang, 1973, Ali and the Thieves, 1973, The Caliph's New Concubine, 1973)
Comedy Playhouse (televisieserie) - Fu Manchu (afl. Elementary My Dear Watson, 1973)
Upstairs, Downstairs (televisieserie) - De elektricien (afl. Your Obedient Servant, 1972)
Dad's Army (televisieserie) - Soldaat die tekens geeft (afl. The Desperate Drive of Corporal Jones, 1972)
Dad's Army (televisieserie) - Tweede soldaat (afl. Asleep in the Deep, 1972)
The Liver Birds (televisieserie) - Ober (afl. St. Valentine's Day, 1972)
For the Love of Ada (1972) - Brian
Spring and Autumn (televisieserie) - Brian Reid (afl. onbekend, 1975-1976)
Carry on at Your Convenience (1971) - Eigenaar schietbaan
Doctor at Large (televisieserie) - Mr. Purvis (afl. Let's Start at the Beginning, 1971)
6 Dates with Barker (televisieserie) - Buspassagier (afl. 1970: The Odd Job, 1971)
Armchair Theatre (televisieserie) - Transport Manager (afl. The Company Man, 1970)
Up Pompeii (televisieserie) - Verminus (afl. Exodus, 1970)
Dad's Army (televisieserie) - Italiaanse krijgsgevangene (afl. Don't Fence Me In, 1970)
Up Pompeii (televisieserie) - Spurius (afl. Secret Agents James Bondus, 1970)
If It Moves, File It (televisieserie) - Voorman (afl. Walled in, 1970, Lost and Found, 1970)
Up Pompeii (televisieserie) - Gaoler (afl. Spartacus, 1970)
Dad's Army (televisieserie) - Tweede zeeman (afl. Menace from the Deep, 1969)
Dad's Army (televisieserie) - Soldaat (afl. The Loneliness of the Long Distance Walker, 1969)
Z Cars (televisieserie) - Freddie (afl. Hudson's Way: Part 1 & 2, 1968)
Up the Junction (1968) - Barrow Boy
Man in a Suitcase (televisieserie) - Harry (afl. Dead Man's Shoes, 1967)
Dixon of Dock Green (televisieserie) - Bezoeker koffiehuis (afl. The Climber, 1967)
No Hiding Place (televisieserie) - Gast aan de bar (afl. Who Is This Mortimer?, 1967)
The Troublesome Double (1967) - Bert
The Great St. Trinian's Train Robbery (1966) - Chips
Z Cars (televisieserie) - Melkman (afl. One Day in Spring Street, 1964)
No Hiding Place (televisieserie) - Militair Thomas (afl. Line of Fire, 1964)
The Damned (1963) - Teddy-boy (niet op aftiteling)
The Human Jungle (televisieserie) - Ron (afl. The Lost Hours, 1963)
No Hiding Place (televisieserie) - Almond (afl. Four Faces of Clare, 1963)
On the Beat (1962) - Yob in café (niet op aftiteling)
Breath of Life (1962) - Tony
The Edgar Wallace Mystery Theatre (televisieserie) - Clive Parker (afl. Never Back Losers, 1961)
Edgar Wallace Mystery Theatre (televisieserie) - Rol onbekend (afl. Partners in Crime, 1961)
Too Young to Love (1960) - Klein rolletje (niet op aftiteling)
Dixon of Dock Green (1960) - Jimmy Humphrey (afl. The Black and the White, 1960)
And the Same to You (1960) - Chappy Tuck
No Hiding Place (televisieserie) - Nicky Stone (afl. Murder with Witnesses, 1959)
ITV Play of the Week (televisieserie) - Rol onbekend (afl. The Skin of Our Teeth, 1959)
| 5 |
bar, kroeg, café
|
2,794 |
TVSeries
|
1700308
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dames%20van%20Oranje
|
Dames van Oranje
|
Dames van Oranje is een Nederlands televisieprogramma van de NCRV. Het programma was in 2009 in acht afleveringen te zien en werd gepresenteerd door Jetske van den Elsen.
Het programma
Van den Elsen probeert erachter te komen hoe de zeven prinsessen van Oranje (Máxima, Mabel, Laurentien, Marilène, Annette, Anita en Aimée), voorheen 'burgermeisjes', hun leven leiden. Door middel van interviews met de desbetreffende personen en kenners van het koningshuis wordt een beeld geschetst van hun werk en privéleven.
Trivia
Eind 2010 kwam er een vervolg op dit programma met Heren van Oranje, waarin de zeven prinsen van Oranje gevolgd werden.
Nederlands televisieprogramma
Programma van de NCRV
Tuvalu Media
|
Dames van Oranje is een Nederlands televisieprogramma van de NCRV. Het programma was in 2009 in acht afleveringen te zien en werd gepresenteerd door Jetske van den Elsen.
| 1 |
tv-serie, televisieprogramma, televisieserie
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.