id
int64 1
12.6k
| class_label
stringclasses 634
values | wiki_id
stringlengths 2
7
| wiki_url
stringlengths 32
160
| wiki_title
stringlengths 1
102
| wiki_full_text
stringlengths 62
295k
| context_paragraph
stringlengths 5
17.4k
⌀ | keyword_count
int64 0
21
| keywords_used
stringlengths 14
77
|
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
11,984 |
DayOfWeek
|
238343
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bloemencorso%20Zundert
|
Bloemencorso Zundert
|
Het Bloemencorso Zundert is een jaarlijks bloemencorso in de Nederlandse plaats Zundert (provincie Noord-Brabant). De eerste editie vond plaats in 1936. Sinds 1937 vindt het plaats op de eerste zondag van september en de maandag erna. Het evenement is het grootste dahliacorso ter wereld en is de eerste Nederlandse traditie die is opgenomen op de Nationale Inventaris Immaterieel Cultureel Erfgoed.
Geschiedenis
Het corso van Zundert is ontstaan in 1936, toen een groep Zundertse notabelen de Oranjefeesten nieuw leven wilde inblazen. Het idee om een corso te organiseren kwam van Pieter van Ginneken, wethouder en boomkweker te Zundert. Het was dus bij gelegenheid van de verjaardag van koningin Wilhelmina, op 8 september 1936, dat het eerste corso door de Zundertse straten trok. De relatie met Koninginnedag verdween snel naar de achtergrond, al stond de organisatie tot in 1990 te boek als het Oranjecomité.
De eerste, vooroorlogse corso’s waren bescheiden van formaat. De optocht bestond voornamelijk uit met dahlia’s versierde fietsen en steppen. Tijdens de oorlog waren er geen corso's. Na 1946 waren het op initiatief van burgemeester W. Brokx, niet meer individuen, vriendengroepen of families, maar geografisch afgebakende buurtschappen, die de wagens bouwden. Daarin wijkt het af van veel andere corso’s en carnavalsoptochten, waar dit nog wel vaak door vriendengroepen gebeurt. In de jaren vijftig groeide het corso in rap tempo uit tot een evenement met zelfs enige internationale allure: naast Nederlanders deden ook Fransen en Belgen mee. Op het hoogtepunt van de bezoekersaantallen, halverwege de jaren vijftig, bezochten honderdduizenden bezoekers het corso. Een belangrijke rol hierin speelde burgemeester G.J.A. Manders, burgemeester van Zundert van 1947 tot 1966, die het corso met strakke hand leidde en hooggeplaatste gasten uitnodigde, onder wie ministers en Commissarissen van de Koningin.
Hoewel het aantal bezoekers geleidelijke afnam, nam in de jaren zestig de kwaliteit van het corso toe. Zo werd de artistieke inslag steeds manifester, dankzij de contacten met de Bredase Academie voor Beeldende Kunsten Sint-Joost. In de tweede helft van de jaren zestig werd ongeveer de helft van de wagens ontworpen door mensen van deze opleiding. Ook werd de dahliateelt stilaan volwassen. In de jaren vijftig werden de dahlia’s geplukt op boerenerven, maar in de jaren zestig begonnen buurtschappen met eigen dahliavelden. Geleidelijk groeide ook de kennis over het kweken van dahlia’s en het onderhoud van de bloemenvelden. In de loop der jaren ontstond handel met andere corso’s in binnen- en buitenland. Van eind juli tot begin oktober konden de buurtschappen geld verdienen door dahlia’s te leveren aan andere corso’s. In 1978 werd de Stichting Bloemencommissie opgericht die deze handel ging coördineren en organiseren.
Onder invloed van buurtschap Wernhout en ontwerper Robert Ruijzenaars nam de omvang van de wagens in de jaren tachtig sterk toe. In de tweede helft van de jaren negentig ging men op ontwerpgebied meer experimenteren, met figuratie en theater, beweging en geluid en met alternatief materiaal, naast de dahlia. In de beginjaren van het nieuwe millennium namen de bezoekersaantallen weer toe alsook de media-aandacht. De live-uitzendingen van de regionale Omroep Brabant behoorden tot de best bekeken programma’s van deze omroep. Vanaf 2010 maakt de landelijke omroep Max een samenvatting van de beelden van Omroep Brabant. De aandacht op internet leidde tijdens het corso van 2013 tot een toegenomen internationale belangstelling.
Immaterieel cultureel erfgoed
Nederland ratificeerde het Unesco-verdrag ter bescherming van Immaterieel Cultureel Erfgoed op 15 mei 2012. Deze ratificatie werd publiekelijk bekendgemaakt tijdens het Zundertse corso op 2 september 2012 door staatssecretaris Halbe Zijlstra. Op 13 oktober 2012 werden de eerste tradities bekend gemaakt voor de nationale inventaris die in verband met dit verdrag werd gemaakt. De eerste Nederlandse traditie die werd opgenomen in deze inventaris was het Zundertse corso.
Activiteiten rond het corso
Dahliateelt
Zundert is een centrum van dahliateelt, maar er is niet één commerciële dahliakweker. Elke van de twintig buurtschappen onderhoudt een eigen dahliaveld en de velden dienen uitsluitend het corso. De gezamenlijke dahliavelden in Zundert hebben een oppervlakte van 33 hectare met in totaal ongeveer 600.000 dahliaplanten in 50 verschillende soorten en kleuren.
Zundert is voor ongeveer 80% zelfvoorzienend. De overige 20% wordt ingekocht, via de centrale bloemencommissie, bij andere corso’s.
Educatie
Veel buurtschappen organiseren in het begin van het bouwseizoen corsobouwcursussen voor jongeren. Daar leren ze lassen en tempex snijden en andere vaardigheden die nodig zijn bij de bouw van de wagen. Daarnaast verzorgen de meeste buurtschappen activiteiten voor kinderen om hen te betrekken bij het corso, en ervoor te zorgen dat de ouders de handen vrij hebben om mee te helpen met de bouw van de wagen. Een initiatief van enkele (ervaren) corso-ontwerpers is de corsoacademie: die vindt eens in de drie jaar plaats. Ontwerpers in spe bezoeken musea, volgen workshops en gaan een eigen idee uitwerken tot een mini-maquette. Alle vaardigheden die een corso-ontwerper nodig heeft, komen aan bod, tot en met een rollenspel over de presentatie van het ontwerp aan het bestuur van een buurtschap, dat een keuze moet maken.
In 2012 is een start gemaakt met het ontwikkelen van een lespakket voor de basisscholen in de gemeente Zundert. Veel Zundertse kinderen krijgen het corso van huis uit mee maar de basisschoollessen dragen de traditie op een meer gestructureerde manier over.
Organisatie
In het corso zijn zo'n 150 mensen bestuurlijk actief. De Stichting Bloemencorso Zundert is de overkoepelende stichting die verantwoordelijk is voor de organisatie van het evenement. Zij heeft een bestuur en diverse commissies en projectgroepen, waarin in totaal zo’n honderd mensen actief zijn. De jaarbegroting van de Stichting Bloemencorso Zundert bedraagt (in 2018) zo’n 900.000 euro. De begroting van een buurtschap ligt gemiddeld rond de 30.000 euro. Onder de Stichting bloemencorso Zundert vallen ruim 20 stichtingen, de stichtingen van alle deelnemende buurtschappen, de Stichting Bloemencommissie, en het onafhankelijke corsotijdschrift Corsief, dat ook een stichtingsvorm heeft.
De Stichting Bloemencorso Zundert heeft een uitvoerende taak en de zeggenschap bij de Raad van Buurtschappen, waarin elke van de twintig buurtschappen een vertegenwoordiger heeft.
De Stichting Bloemencommissie is verantwoordelijk voor de dahliahandel van de gezamenlijke Zundertse buurtschappen met afnemers van buiten Zundert, vaak andere dahliacorso’s, in binnen- en buitenland van dahlia’s. Tussen de buurtschappen onderling bestaat een levendige ruilhandel, om ervoor te zorgen dat jaarlijks elke buurtschap de goede dahlia’s (per soort en kleur) heeft voor de eigen corsowagen. Elke buurtschap is verantwoordelijk voor de bouw van de wagen en alles wat daarbij komt kijken.
De Stichting Bloemencorso Zundert adviseert de buurtschappen, bijvoorbeeld op het gebied van veiligheid: er is een veiligheidscommissie die jaarlijks de constructies van de corsowagens controleert, maar de eindverantwoordelijkheid ligt bij de buurtschap. Ook regelt de Stichting Bloemencorso Zundert de gezamenlijke inkoop van materialen (zoals bijvoorbeeld betonijzer en laselektrodes), maar de buurtschappen zijn vrij om hiervan gebruik te maken of hun eigen kanalen te gebruiken.
Planning
De bouw van de wagens vindt plaats gedurende de zomermaanden in twintig corsotenten. In januari is het vaandelfeest, waarbij de buurtschap die het vorige jaar het corso gewonnen heeft het daarmee verbonden erevaandel presenteert. In juni is de tentoonstelling van de maquettes van het komende corso.
Buurtschappen
Het aantal deelnemende buurtschappen is vanaf half jaren tachtig constant gebleven. Daarna voegden zich de buurtschap De Lent (2006), het kerkdorp Rijsbergen (2007), buurtschap Schijf (2008) zich hierbij, waarmee het aantal op 20 kwam. Deze twintig zijn:
Achtmaal, deelname 1947-heden
De Berk, deelname 1980-heden
De Lent, deelname 1946-1984, 2006-heden
Helpt Elkander, deelname 1946-heden
't Kapelleke, deelname 1946-heden
Klein Zundert, deelname 1938, 1946-heden
Klein Zundertse Heikant, deelname 1947-heden
Laarheide, deelname 1947-heden
Laer-Akkermolen, deelname 1946-heden
Markt, deelname 1945-heden
Molenstraat, deelname 1945-heden
Poteind, deelname 1937, 1938, 1945-heden
Raamberg, deelname 1946-heden
Stuivezand, deelname 1946-heden
't Stuk, deelname 1966-heden
Rijsbergen, deelname 2007-heden
Schijf, deelname 2008-heden
Tiggelaar, deelname 1960-heden
Veldstraat, deelname 1945-heden
Wernhout, deelname 1948-heden
Daarnaast worden diverse beelden, en de entree van het tentoonstellingsterrein gemaakt door zogenoemde buitenbuurten, buurtschappen die niet met een wagen deelnemen aan het corso maar wel anderszins betrokken zijn.
Wedstrijd en prijzen
Er is tevens een wedstrijd tussen de buurtschappen. Wie de mooiste praalwagen maakt, beslist de jury. De eerste beoordeling is op het CLTV terrein te Zundert, waar de wagens opgesteld staan voor de optocht begint. De tweede beoordeling is tijdens de optocht tijdens de zogenaamde eerste doorkomst. Bij de tweede doorkomst worden de prijzen uitgereikt.
Publieksprijzen
De publieksprijs wordt sinds 1992 uitgereikt. In de editie tot aan 1995 was dit één prijs. In 1996 werd er voor het eerst een eerste, tweede en derde publieksprijs uitgereikt. De derde publieksprijs kwam zelfs toe aan twee buurtschappen. In 1997 en 1999 werd er weer één publieksprijs uitgereikt. Tijdens de editie van 2000 werden er geen publieksprijzen uitgereikt. Vanaf 2001 t/m heden worden er een eerste, tweede en derde publieksprijs uitgereikt. Meest succesvol is buurtschap Tiggelaar met vijf eerste publieksprijzen, vijf tweede publieksprijzen en drie derde publieksprijzen. Ook zijn er drie buurtschappen die nog geen publieksprijs hebben bemachtigd; de Lent, de Markt en Rijsbergen.
Uitslag 2022
Een pluim
Een pluim wordt gegeven als er iets vernieuwends wordt toegevoegd aan het corso. De pluim wordt sinds 2012 uitgereikt.
Afbeeldingen
Externe links
Officiële website
Zunderts corsomagazine Corsief
Het bloemencorso door de jaren heen
Zundert
Zundert
Evenement in Noord-Brabant
|
Het Bloemencorso Zundert is een jaarlijks bloemencorso in de Nederlandse plaats Zundert (provincie Noord-Brabant). De eerste editie vond plaats in 1936. Sinds 1937 vindt het plaats op de eerste zondag van september en de maandag erna. Het evenement is het grootste dahliacorso ter wereld en is de eerste Nederlandse traditie die is opgenomen op de Nationale Inventaris Immaterieel Cultureel Erfgoed.
| 2 |
maandag, dinsdag, zondag
|
11,758 |
TattooParlor
|
441833
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Breux
|
Breux
|
Breux is een gemeente in het Franse departement Meuse (regio Grand Est) en telt 265 inwoners (2012). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Verdun en ligt aan een zijloop van de Thonne. Bij de buurtschap Fagny komen de grenzen van de gemeente met België (de gemeente Meix-devant-Virton) en met het departement Ardennes (de gemeente Margny) samen.
Breux is een langgerekt straatdorp van ruim een kilometer lang. Het heeft zijn huidige vorm gekregen doordat de oude dorpskom, de huidige rue de la Vieille Ville en omgeving, en het voormalige gehucht Esclapi aan elkaar zijn vastgegroeid.
Van de twee middeleeuwse kastelen die ooit in Breux stonden, zijn de laatste resten begin twintigste eeuw geruimd. Er herinneren slechts twee veldnamen aan: Le Château (bij het binnenkomen van het dorp uit zuidelijke richting rechts van de doorgaande weg) en Le Chevalier (in de buurt van het kerkhof).
Breux kent geen bezienswaardigheden van betekenis, maar de groene, heuvelachtige omgeving is in trek bij wandelaars, fietsers en ruiters. Ondanks het geringe inwonertal is het dorp enkele gîtes, een café/muziekstudio, een zadelmakerij, een groentekwekerij, een zagerij/tuinmeubelmakerij en een tattoostudio rijk.
Geografie
Demografie
Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal (bron: INSEE-tellingen).
Externe links
|
Breux kent geen bezienswaardigheden van betekenis, maar de groene, heuvelachtige omgeving is in trek bij wandelaars, fietsers en ruiters. Ondanks het geringe inwonertal is het dorp enkele gîtes, een café/muziekstudio, een zadelmakerij, een groentekwekerij, een zagerij/tuinmeubelmakerij en een tattoostudio rijk.
| 1 |
tattooshop, tattoostudio, tatoeagezaak
|
4,630 |
CheckInAction
|
693060
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Station%20Brussels%20Airport-Zaventem
|
Station Brussels Airport-Zaventem
|
Station Brussels Airport-Zaventem (vroeger: Station Brussel-Nationaal-Luchthaven) is een station aan spoorlijn 36C in de gemeente Zaventem. Het station bedient de nationale luchthaven van Zaventem.
Met ruim 10.000 reizigers op een weekdag stond het station op de 15e plaats in de ranglijst van drukste stations in België in 2022.
Geschiedenis
Het station werd geopend in 1958 onder het toenmalige luchthavengebouw. Het toenmalige station werd aangelegd langs een in 1943 gebouwde spoorlijn van Melsbroek naar het op spoorlijn 36 gelegen station Zaventem richting Brussel.
Met de opening van een nieuwe vertrekhal in 1994 werd in 1998 een nieuw, ondergronds spoorwegstation geopend onder de huidige vertrekhal. De reizigers komen aan op niveau -1 en kunnen enkele niveaus hoger direct inchecken. Het station beschikt over drie perronsporen, waarvan een eilandperron in de richting Mechelen. De loketten zijn geopend van 6.15 tot 22.45 uur.
In 2005 werd er een verbindingsboog naar het station Nossegem op spoorlijn 36 aangelegd. Hierdoor kunnen treinen rechtstreeks vanuit de Luchthaven naar Leuven rijden.
Na de aanslagen op de luchthaven op 22 maart 2016 werd het station tijdelijk gesloten. Een maand later opende het oude station tijdelijk ter vervanging, omdat de vertrekhal, die bereikbaar is via het nieuwe station, nog niet beschikbaar was voor reizigers. Met de heropening veranderde het station ook van naam. De oude naam "Brussel-Nationaal-Luchthaven" werd vervangen door "Brussels Airport-Zaventem". Op 8 juni ging het nieuwere station opnieuw open.
Diaboloproject
In het kader van het Diaboloproject om de luchthaven beter te ontsluiten naar het noorden van het land, werd een nieuwe spoorlijn aangelegd, spoorlijn 25N. Deze sluit aan op het huidige station via een tunnel. Hierdoor werd het station sinds 10 juni 2012 niet langer een kopstation en werd het mogelijk om rechtstreeks van Mechelen naar de luchthaven te sporen. Eerder was hiervoor een (tijdrovende) omweg langs Brussel-Noord nodig. Tegelijk met de uitbouw van Diabolo werd het station gerenoveerd en uitgebreid.
Zowel vanuit de Brusselse Noord-Zuidverbinding als vanuit de oostelijke ringlijn (Spoorlijn 26) is het station bereikbaar vanuit het noorden en het zuiden. Alle treindiensten die het station als eind- en startbestemming hebben rijden het station door in een lus. Hierdoor hoeft geen enkele trein meer te keren in het station. De 'keerlus' wordt bij voorkeur in de tegenwijzerzin (station Zaventem / luchthaven / Diabolosporen) bereden zodat dan het eilandperron gebruikt wordt. Hierdoor is er een uitwijkmogelijkheid wanneer een perronspoor langer bezet wordt door een treindienststoring.
De investeringen worden onder meer gefinancierd door een bijdrage van elke reiziger, specifiek voor personen die hun reis aanvatten of beëindigen in het Station Brussels Airport-Zaventem. De oorspronkelijke heffing bedroeg € 3,80 per reiziger, in april 2022 was dit door indexatie en prijsstijgingen opgelopen tot € 5,70 per reiziger. Om de betaling van de toeslag af te dwingen zijn uitgangspoorten geïnstalleerd.
Treindienst
Reizigerstellingen
De grafiek en tabel geven het gemiddeld aantal instappende reizigers weer op een week-, zater- en zondag.
Brussels Airport-Zaventem
Verkeer en vervoer in Zaventem
Brussels Airport
|
Met de opening van een nieuwe vertrekhal in 1994 werd in 1998 een nieuw, ondergronds spoorwegstation geopend onder de huidige vertrekhal. De reizigers komen aan op niveau -1 en kunnen enkele niveaus hoger direct inchecken. Het station beschikt over drie perronsporen, waarvan een eilandperron in de richting Mechelen. De loketten zijn geopend van 6.15 tot 22.45 uur.
| 1 |
inchecken, reservering bevestigen, aankomst melden
|
2,741 |
ReviewAction
|
5074875
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Blauwe%20boog
|
Blauwe boog
|
De Blauwe boog is een stalen plastiek in Amsterdam, Osdorp.
Het is een abstract werk met een geometrische vorm van de hand van kunstenaar Cyril Lixenberg. Het werk dateert uit rond 1990 en zou model staan voor een toegangspoort van Osdorp (stadsdeel). Volgens een kunstrecensie van een jaar eerder maakte Lixenberg zich destijds los van strikt geometrische vormen. Zijn liefde ging destijds uit naar primaire kleuren, in dit geval een groot blauw vlak met kleine zwarte randen, daar waar het beeld de grond raakt. Lixenberg had het in 2003 (Beelden in de Berm) zelf over losgelaten geometrie; manipulatie van strakken vormen. De vorm van de poort doet denken aan een gedeelte van de Möbiusband. Binnen het beeld eindigt het platte vlak van metaal 90 graden gedraaid ten opzichte van het begin.
Het kunstwerk staat op het noordoostelijk landhoofd van brug 761, die het zuidelijk begin vormt van de Baden Powellweg. De plastische vormgeving van het kunstwerk staat in contrast tot de strakke lijnen van de flat Aeckerstijn van Willem Vermeer en Izaak van Herwaarden aan de overkant van de weg. Ten westen van het beeld begint het Jan van Zutphenplantsoen met het kunstwerk Vijf zitstenen.
Beeld in Amsterdam Nieuw-West
|
Het is een abstract werk met een geometrische vorm van de hand van kunstenaar Cyril Lixenberg. Het werk dateert uit rond 1990 en zou model staan voor een toegangspoort van Osdorp (stadsdeel). Volgens een kunstrecensie van een jaar eerder maakte Lixenberg zich destijds los van strikt geometrische vormen. Zijn liefde ging destijds uit naar primaire kleuren, in dit geval een groot blauw vlak met kleine zwarte randen, daar waar het beeld de grond raakt. Lixenberg had het in 2003 (Beelden in de Berm) zelf over losgelaten geometrie; manipulatie van strakken vormen. De vorm van de poort doet denken aan een gedeelte van de Möbiusband. Binnen het beeld eindigt het platte vlak van metaal 90 graden gedraaid ten opzichte van het begin.
| 1 |
recensie, beoordeling, evaluatie
|
4,560 |
Apartment
|
5287395
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Summertime%20%28Amsterdam%29
|
Summertime (Amsterdam)
|
Summertime is een appartementencomplex in Amsterdam-Zuid.
Het complex bestaat uit twee bouwvolumes, die samen de vorm hebben van een zandloper. Het noordelijke deel staat tussen de Gustav Mahlerlaan (huisnummers 637-841) en de George Gershwinlaan. Het zuidelijke deel staat tussen de George Gershwinlaan (huisnummers 351-537) en De Boelegracht. De zijgevels staan langs de Benjamin Brittenstraat en Peter Schatstraat. Het geheel is vernoemd naar George Gershwins aria Summertime uit Porgy and Bess.
Architectenbureau SeARCH ontwierp het bouwvolume, bestaande uit 197 appartementen in de vrije sector (middeldure huur). Onder de woningen zijn commerciële ruimten en parkeergarages gebouwd. De gebouwen vallen met hun verspringende gevels op tussen de veelal rechthoekig opgetrokken bebouwing in hun omgeving. Accenten worden gevormd door de kleurige balkonschermen (Mahlerlaan roze; Gershwinlaan groengeel). Beide gebouwen hebben hun korte gevel aan de Gershwinlaan, zodat alle appartementen zo optimaal mogelijk van daglicht gebruik kunnen maken.
Het totale complex moest voldoen aan specifieke duurzaamheidseisen, zo zijn alternatieve energieopwekking en 'groene gevels' toegepast. Het project won in 2016 de AEC Excellence Award 2016 uitgegeven in het segment Bouwwerkinformatiemodel (BIM).
Flatgebouw in Amsterdam
Bouwwerk in Amsterdam-Zuid
|
Architectenbureau SeARCH ontwierp het bouwvolume, bestaande uit 197 appartementen in de vrije sector (middeldure huur). Onder de woningen zijn commerciële ruimten en parkeergarages gebouwd. De gebouwen vallen met hun verspringende gevels op tussen de veelal rechthoekig opgetrokken bebouwing in hun omgeving. Accenten worden gevormd door de kleurige balkonschermen (Mahlerlaan roze; Gershwinlaan groengeel). Beide gebouwen hebben hun korte gevel aan de Gershwinlaan, zodat alle appartementen zo optimaal mogelijk van daglicht gebruik kunnen maken.
| 2 |
appartement, flat, woonunit
|
5,071 |
UserPlusOnes
|
5099256
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/WebObjects
|
WebObjects
|
WebObjects is een ontwikkel- en serveromgeving voor webapplicaties. Het is oorspronkelijk ontwikkeld door NeXT en in 1996 overgenomen door Apple.
De software combineert gegevens uit meerdere bronnen, zoals relationele databases, presenteert deze aan gebruikers via internet en past deze aan op basis van gebruikersacties. Het wordt onder meer gekenmerkt door een strikte scheiding van gegevensbeheer, verwerkingsprocessen en gebruikersinterface - volgens het ontwerppatroon van het model-view-controller-model (MVC). De oorspronkelijke implementatie in Objective-C werd in versie 5.0 vervangen door een in Java.
Bij de presentatie van versie 1.0 was WebObjects een van de eerste applicatieservers in 1995. Het wordt gekenmerkt door een hoge mate van integratie van ontwikkelingshulpmiddelen. Het is een typisch Computer-aided software engineering (CASE) hulpmiddel dat kan worden gebruikt om web-gebaseerde applicaties te bouwen en uit te voeren.
Bekende voorbeelden van het gebruik van WebObjects zijn de Apple Webshop en iTunes Store.
Gebruiksrechten
WebObjects is geen open source, maar in principe gratis te gebruiken omdat de gebruiksrechten gekoppeld zijn aan die van Xcode. Xcode is de ontwikkelomgeving (IDE) van Apple en is gratis verkrijgbaar. Om Xcode opnieuw te gebruiken, is alleen een Mac OS X-licentie vereist. De door Apple aanbevolen tool voor het ontwikkelen van WebObjects-software is WOLips. WOLips wordt ontwikkeld als onderdeel van een open source-project. In een ander open source project genaamd Project Wonder (zie externe links) worden herbruikbare componenten voor de ontwikkeling van WebObjects gemaakt. De ontwikkeling van WebObjects werd gestopt met de laatste update in 2008. Sinds 2009 werd WebObjects niet langer opgenomen in Xcode.
Literatuur
WebObjects Developer's Guide. Sams Publishing, 2002.
Externe links
Documentatiearchief van WebObjects
Blog van Project Wonder
Serversoftware
Webapplicatie
|
De software combineert gegevens uit meerdere bronnen, zoals relationele databases, presenteert deze aan gebruikers via internet en past deze aan op basis van gebruikersacties. Het wordt onder meer gekenmerkt door een strikte scheiding van gegevensbeheer, verwerkingsprocessen en gebruikersinterface - volgens het ontwerppatroon van het model-view-controller-model (MVC). De oorspronkelijke implementatie in Objective-C werd in versie 5.0 vervangen door een in Java.
| 1 |
gebruikersinteractie, pluspunten, gebruikersacties
|
5,612 |
TrainTrip
|
2735705
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Johannes%20Brahms%20%28trein%29
|
Johannes Brahms (trein)
|
De Johannes Brahms is een internationale treindienst tussen Praag en Berlijn en is genoemd naar de Duitse componist Johannes Brahms (1833-1897).
EuroCity
Na de opening van het nieuwe Berlin Hauptbahnhof in 2006 vond een herschikking van de treindienst plaats. Hierbij werden diverse treinroutes gewijzigd en nieuwe geïntroduceerd. Op 9 december 2007 werd de herschikking afgerond, waarna de ČD twee EuroCity treinparen tussen Praag en Berlijn verzorgde, de EC 370/371 (Praag - Rügen) en de EC 177/178 (Praag - Berlijn). De treinen hadden op dat moment geen naam, maar werden op 14 december 2008 alsnog van de naam van een componist voorzien. De trein naar Rügen kreeg de naam EC Carl Maria von Weber en de andere werd EC Johannes Brahms genoemd. Hierbij werd tevens de zuidwaarts rijdende dienst verlengd tot Wenen.
EuroCity
Treindienst in Duitsland
Treindienst in Tsjechië
Treindienst in Oostenrijk
Trein met een naam
|
EuroCity
Na de opening van het nieuwe Berlin Hauptbahnhof in 2006 vond een herschikking van de treindienst plaats. Hierbij werden diverse treinroutes gewijzigd en nieuwe geïntroduceerd. Op 9 december 2007 werd de herschikking afgerond, waarna de ČD twee EuroCity treinparen tussen Praag en Berlijn verzorgde, de EC 370/371 (Praag - Rügen) en de EC 177/178 (Praag - Berlijn). De treinen hadden op dat moment geen naam, maar werden op 14 december 2008 alsnog van de naam van een componist voorzien. De trein naar Rügen kreeg de naam EC Carl Maria von Weber en de andere werd EC Johannes Brahms genoemd. Hierbij werd tevens de zuidwaarts rijdende dienst verlengd tot Wenen.
| 1 |
treinreis, treinroute, commerciële trein
|
12,027 |
EmploymentAgency
|
153039
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sollicitatie
|
Sollicitatie
|
Een sollicitatie is een voorstelling van zichzelf als kandidaat voor een baan bij een werkgever.
Solliciteren kan op drie manieren:
schriftelijk (post of e-mail);
telefonisch;
in persoon.
Afhankelijk van de functie wordt dat laatste niet altijd geapprecieerd. De schriftelijke sollicitatie, een motivatiebrief met een curriculum vitae, met de post verstuurd is de klassieke vorm. In sommige landen, zoals Frankrijk, schakelen werkgevers regelmatig een grafoloog in. De sollicitant moet soms ook een door het bedrijf opgesteld sollicitatieformulier thuis invullen en meesturen in de plaats van het eigen cv.
Tegenwoordig, in 2014, hebben sollicitaties per e-mail (met bijlagen) de klassieke sollicitatievorm nagenoeg volledig verdrongen. Via vacaturesites kan de geïnteresseerde vaak met een druk op de knop zijn of haar interesse kenbaar maken. Zo houdt bijvoorbeeld de Vlaamse Dienst voor Arbeidsbemiddeling en Beroepsopleiding een sollicitantenbestand bij, dat door kandidaat werkgevers gratis kan worden geraadpleegd. Grotere bedrijven en sommige overheidsinstellingen in de Benelux nemen alleen nog maar digitale sollicitaties in behandeling.
Toch is de etiquette van het solliciteren in verschillende landen hardnekkig: in Frankrijk dient een brief nog altijd handgeschreven te zijn; in Duitsland ondertekent men iedere pagina van het cv; Angelsaksische landen zijn dan weer gewend aan een pasfoto bij het cv. In Nederland en België is dit laatste minder gebruikelijk. De wijze waarop gesprekken worden gevoerd verschilt ook per land.
Er is ook een dresscode: overheidsdiensten verwachten doorgaans een kandidaat in (mantel)pak, ongeacht de weersomstandigheden. Industriële bedrijven zijn hier wel iets soepeler in.
Verschillende boeken en websites met tips voor het schrijven van een goede sollicitatiebrief zijn legio.
Procedure
De sollicitatieprocedure bestaat uit een aantal stappen. Allereerst moet een brief worden geschreven met een korte motivatie. Daarnaast zijn vaak een cv en soms een cijferlijst, referenties en stage- of werkgeversverklaringen vereist. Dit is afhankelijk van het beleid van het bedrijf.
Na het schrijven van de brief (of e-mail) naar een werkgever ontvangt de sollicitant doorgaans een ontvangstbevestiging. De toekomstige werkgever bekijkt vervolgens alle binnengekomen sollicitaties en selecteert een aantal mensen met wie een sollicitatiegesprek gevoerd zal worden. De overigen krijgen een afwijzing of worden nog even aangehouden. Het komt voor dat sollicitanten nooit worden opgeroepen, maar ook geen bericht van afwijzing ontvangen. Dit wordt algemeen als ongepast ervaren.
Op basis van de brief en het cv wordt een aantal sollicitanten uitgenodigd voor een gesprek, meestal met de leidinggevende van de afdeling waar de vacature is en/of de personeelsadviseur. Eventueel volgen meer gesprekken, mogelijk ook een assessment. Na het eerste sollicitatiegesprek vindt een nadere selectie plaats, waarbij een aantal kandidaten afvallen. Deze selectie wordt soms uitbesteed aan gespecialiseerde selectiebureaus die daarvoor assessments of tests gebruiken. Soms maakt ook een oefencasus deel uit van de procedure. Daarna volgt meestal een vervolggesprek, waarbij de arbeidsvoorwaarden, zoals het salaris, worden besproken. Ook de kandidaat kan dan wensen kenbaar maken, die al dan niet door de toekomstige werkgever worden overgenomen.
In grotere bedrijven vindt tussen deze gesprekken in, soms nog een gesprek plaats met toekomstige collega's.
In sommige gevallen kan een aanstellingskeuring onderdeel van de sollicitatieprocedure zijn. Deze vindt plaats aan het einde van de selectieprocedure.
Regels
De kandidaat bevindt zich meestal in een underdogpositie. Hij wil immers dat het bedrijf hem geld gaat betalen. Voor het bedrijf is hij een kostenpost en bovendien zijn er doorgaans meer kandidaten. Ook bestaat nog geen arbeidsrelatie, dus geen arbeidsrechtelijke bescherming. Bedrijven behandelen kandidaten in sommige gevallen dan ook onbeschoft, door bijvoorbeeld ongepaste vragen te stellen ("U bent toch niet homoseksueel?", "Heeft u een gelukkige jeugd gehad?"), of de kandidaat te kleineren of te beledigen ("Wat u daar in uw brief schreef, is klinkklare onzin").
Toch is door de privacy- en Europese wetgeving voor werkgevers en werknemers een aantal regels vastgesteld, waarvan sommige (die de privacy betreffen) bindend zijn, en andere de status van een afspraak hebben (ethische sollicitatiecodes van diverse bedrijven). Zo gelden globaal de hieronder besproken regels:
Sollicitatieprocedures kunnen verlopen volgens van tevoren vastgestelde regels. De STAR- of STARR-methode is hiervan een voorbeeld en staat voor Situatie, Taak, Actie, Resultaat (en Reflectie). De interviewer zal de sollicitant eerst vragen om een helder beeld van een concrete Situatie te schetsen. Vervolgens is de Taak aan de beurt, waar de sollicitant zijn verantwoordelijkheden moet aangeven. Uiteindelijk volgen de Actie (hoe de activiteit daadwerkelijk wordt uitgevoerd) en het Resultaat (effect van de actie op mensen/ bedrijfsprocessen).
Sollicitatiecode
In de sollicitatiecode van de Nederlandse Vereniging voor Personeelsmanagement & Organisatieontwikkeling (NVP) is vastgelegd dat indien een werkgever inlichtingen over de sollicitant wil inwinnen bij derden, hiertoe vooraf toestemming moet worden gevraagd aan de sollicitant. De beoogde informatie moet direct verband houden met de te vervullen vacature en mag geen onevenredige inbreuk maken op de persoonlijke levenssfeer van de sollicitant.
Verder bestaat er ook een sollicitantencode waar de regels in staan vermeld waar een sollicitant zich aan zou moeten houden.
Discriminatie
Het is niet toegestaan om te discrimineren naar nationaliteit, geslacht, ras, seksuele gerichtheid, huidskleur, handicap/chronische ziekte, leeftijd en/of godsdienst. Dit is in nationale en Europese wetgeving vastgelegd en dus dwingend, hoewel in advertenties nog weleens een bepaalde leeftijdsgroep of -grens wordt genoemd. Het is uiteindelijk echter zeer moeilijk te achterhalen of een kandidaat die officieel werd afgewezen wegens "gebrek aan sociale vaardigheden", niet in werkelijkheid is geweigerd omdat hij zwart is. "Positieve discriminatie", waarbij juist een bepaalde groepering wordt bevoordeeld, is in zekere zin wel toegestaan. De betreffende groep moet dan wel een aantoonbare achterstand hebben binnen de werksoort. Een ander middel om discriminatie tegen te gaan is anoniem solliciteren, waarbij die informatie waarop vaak gediscrimineerd wordt niet genoemd wordt in de eerste ronde(s) van de sollicitatieprocedure.
Privacy
De sollicitant heeft recht op privacy: gegevens moeten vertrouwelijk bewaard worden en de kandidaat moet om vernietiging kunnen verzoeken. Indien een psychologische test is gemaakt, heeft de kandidaat als eerste recht op inzage. Hij kan de resultaten desnoods aan het bedrijf weigeren, al zal dat wel een einde van de procedure betekenen.
Overig
Veel overige regels zijn in ethische sollicitatiecodes vastgelegd. Deze kunnen verschillen per bedrijf of bedrijfstak en zijn niet bindend in de zin van de wet. Bedrijven in Nederland moeten meestal de reiskosten van de kandidaat vergoeden en dienen de kandidaat met respect te bejegenen. Daar dit niet bindend is, houdt lang niet ieder bedrijf zich hieraan.
Liegen en fraude
Indien een bedrijf persoonlijke of ongepaste vragen stelt ("Wilt u later kinderen krijgen?", "Bent u zwanger?"), dan kan de sollicitant overwegen hierop niet naar waarheid te antwoorden. In de meeste gevallen zal liegen en vooral fraude met diploma's, bij ontdekking ook jaren later nog leiden tot ontslag op staande voet.
Open sollicitatie
Open solliciteren heet in Vlaanderen spontaan solliciteren: in dat geval reageert de sollicitant niet op een advertentie van een bedrijf dat een vacature heeft, maar benadert hij/zij een bedrijf om diverse redenen:
grootte: er is meer personeelsverloop en er is een grotere anonimiteit dan in een KMO;
nabijheid: de sollicitant wil minder uren onderweg zijn voor zijn woon-werkverkeer;
de goede naam van het bedrijf;
de sollicitant heeft een persoonlijke referentie gekregen.
Bij het doen van een open sollicitatie is het aan te bevelen om de zoektocht te beginnen in een eigen sociaal netwerk. Mocht men het daarvóór gebruikte netwerk inmiddels uitgeput hebben, kan men besluiten om het netwerk uit te breiden of een nieuw netwerk aan te leggen.
Ook kan de personeelsdirecteur van een bedrijf het 'mond-tot-mond'-principe huldigen en niet nadrukkelijk op zoek zijn naar een nieuwe medewerker of graag eerst gebruikmaken van zijn voorraad aan geschikte kandidaten die in het bedrijfsverleden echter niet werden uitgenodigd voor een gesprek. Daarnaast kan een bedrijf eerst intern een kandidaat willen zoeken; als die gevonden is, kan de vrijgekomen plek ingevuld worden door een externe kandidaat. Ook kan een bedrijf een sluimerend personeelstekort hebben en kan een open sollicitatie het bedrijf over de streep trekken. In de praktijk zal opgemerkt kunnen worden dat dit voornamelijk gebeurt bij economische voorspoed (en geplande uitbreiding) van een bedrijf of organisatie.
Open sollicitaties blijken zeer succesvol te zijn — de praktijk laat bij deze vorm van solliciteren een hoog rendement zien. Open sollicitaties worden door bedrijven serieus genomen. Deze vorm van solliciteren toont in zekere mate aan dat men moeite heeft gedaan om op zoek te gaan naar een bedrijf dat de sollicitant aanspreekt om er werkzaam te zijn. Daarnaast toont het vaak creativiteit en motivatie.
Meer dan 70 procent van de bedrijven zegt open sollicitaties te bekijken. Een kleine groep bedrijven stellen telefonisch contact in deze fase van de sollicitatie op prijs. Het is soms echter niet aan te raden om eerst te bellen voordat men solliciteert. Veel ondernemers hechten nog veel aan de traditionele geschreven brief.
Solliciteren via een derde
Zoals de onroerend goedmarkt bemiddeling kent in de vorm van makelaars, zo kent de arbeidsmarkt bemiddeling in de vorm van uitzendbureaus en wervings- en selectiebureaus.
Het solliciteren of inschrijven bij een uitzendbureau of wervings- en selectiekantoor kan hierin ook gezien worden als een vorm van open sollicitatie. Men weet tenslotte niet of er momenteel werk beschikbaar is en de sollicitant geeft daarbij aan dat hij wel beschikbaar is, mocht de situatie zich voordoen dat een bedrijf op zoek is naar een nieuwe werknemer in het interessegebied van de sollicitant. Het grote voordeel van een inschrijving bij een van bovengenoemde kantoren is dat deze op regelmatige basis hun database doorzoeken naar een geschikte kandidaat. Het voordeel voor bedrijven is dat het bureau de kandidaten kent en een voorselectie maakt.
Wanneer men zich bij een wervings- en selectiekantoor inschrijft zal vaak eerst een gesprek met dit kantoor plaatsvinden. Wanneer dit kantoor een concrete vacature probeert in te vullen zullen concrete aspecten van de baan en werkgever besproken worden. Zo niet, dan zal het bij een algemeen gesprek blijven. Gebaseerd op het gesprek kan het kantoor besluiten wel of niet de kandidaat bij de werkgever aan te bevelen.
Verborgen arbeidsmarkt
Tegenover de open arbeidsmarkt (vacaturesites, advertenties, uitzendbureaus, wervings- en selectiebureaus) kent men ook de verborgen arbeidsmarkt. Dit is de arbeidsmarkt die niet publiekelijk toegankelijk is, en deze bestaat uit informele netwerken en het bedrijf zelf. Vooral in hogere functies kijken veel bedrijven eerst of ze een functie via de verborgen arbeidsmarkt kunnen opvullen alvorens ze een advertentie plaatsen.
Interne sollicitatie
Wanneer men op een andere functie binnen hetzelfde bedrijf solliciteert, spreekt men van een interne sollicitatie. Dit kan geschieden door iemand te promoveren over uit een andere afdeling of ander filiaal over te plaatsen. Bedrijf en kandidaat hebben hier beiden het voordeel dat ze elkaar kennen en beter weten wat ze aan elkaar hebben. Bovendien kan men op externe wervingskosten besparen: het is vaak sneller en goedkoper om iemand intern te promoveren en dan voor de lagere functie iemand van buiten het bedrijf aan te trekken dan voor de (hogere) vrijkomende functie direct iemand van buiten aan te trekken. Daarbij kan een bedrijf dat posities opvult middels interne groei en promoties laten zien dat het voor werknemers mogelijk is binnen het bedrijf te groeien, wat de motivatie ten goede komt.
Netwerken
Een deel van de vacatures wordt vervuld zonder advertentie of bemiddeling, maar via netwerken. Via het netwerk of uit eigen ervaring heeft men dan al een idee hoe de kandidaat is en werkt. Wanneer men al een relatie met iemand heeft of een kandidaat is aanbevolen door een vriend, kennis of zakenrelatie, wordt de kandidaat daarom minder gezien als een volslagen onbekende. Veel bedrijven bieden hun werknemers dan ook referentiebonussen voor het (succesvol) aanbevelen van kandidaten.
Uit een bestaande relatie
Sommige bedrijven werven kandidaten uit een bestaande zakelijke relatie. Ook hier is de betere bekendheid met de kandidaat een voordeel want de kandidaat heeft immers al werk voor het bedrijf verricht. Deze strategie kan riskant zijn omdat het als laakbaar kan worden gezien ('mensen wegpikken'). Bovendien is het mogelijk dat de overeenkomst tussen beide bedrijven dit verbiedt (non-sollicitatiebeding). Overtreding kan in dat geval aanleiding geven tot een juridische actie wegens wanprestatie van het bedrijf dat zich benadeeld voelt.
Sollicitatieplicht
Aan een sociale uitkering kan een sollicitatieplicht verbonden zijn, zie bijvoorbeeld de voorwaarden WW. Men dient dan een bepaald minimum aan sollicitatieactiviteiten te ondernemen. Ook dient men suggesties van de uitkeringsinstantie om op een bepaalde baan te solliciteren op te volgen, in principe ook wanneer carrièreperspectieven, niveau en salaris niet overeenkomen met de verwachtingen.
Externe link
NVP Sollicitatiecode
Voetnoten
|
Solliciteren via een derde
Zoals de onroerend goedmarkt bemiddeling kent in de vorm van makelaars, zo kent de arbeidsmarkt bemiddeling in de vorm van uitzendbureaus en wervings- en selectiebureaus.
| 1 |
uitzendbureau, arbeidsbureau, wervingsbureau
|
11,174 |
UserBlocks
|
131946
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Toegangsbeheer
|
Toegangsbeheer
|
Toegangsbeheer (Engels Access management) is het beheer van de toegang van gebruikers tot informatie(systemen). Het doel van toegangsbeheer is ervoor zorgen dat alleen die gebruikers de toegangsrechten hebben tot een service of groep van services, die hiertoe gemachtigd zijn. Toegangsbeheer omvat de volgende vijf activiteiten:
Verificatie: de identiteit van een persoon of programma wordt nagegaan, en of deze persoon of dit programma een goede reden heeft om toegang te krijgen
Toekennen van rechten: de rechten die deze persoon of dit programma volgens het systeem voor informatiebeveiliging heeft, worden toegekend. Deze toegang dient onder controle te blijven en een overzicht ter beschikking te worden gesteld waarin de verschillende rechten van de systeemgebruikers tot uiting komen teneinde het systeem beheersbaar te houden.
Bewaken van identiteitsstatus: de functies van een persoon kunnen veranderen, wat invloed heeft op de bijbehorende rechten. Rechten worden over het algemeen toegekend aan de hand van het principe "men krijgt wat men nodig heeft".
Registreren en bewaken van toegang: Erop toezien dat de toegekende rechten correct gebruikt worden
Intrekken of beperken van rechten: Het intrekken van rechten, wanneer daartoe een verzoek wordt gedaan
Toegangsbeheer binnen ITIL
Binnen het referentiekader van ITIL wordt toegangsbeheer beschreven als ofwel een functie van de serviceproductiefase (ITIL V3) ofwel valt het binnen een van de 34 beste praktijkoplossingen binnen het servicewaardesysteem (ITIL 4). In ITIL V3 is toegangsbeheer een functie die bekend staat onder de naam accessmanagement. In opvolger ITIL 4 is toegangsbeheer een onderdeel geworden van informatiebeveiligingsmanagement. Deze praktijkoplossing beschijft het beschermen van alle informatie die de organisatie nodig heeft om haar taken uit te voeren.
Informatica
|
Toegangsbeheer binnen ITIL
Binnen het referentiekader van ITIL wordt toegangsbeheer beschreven als ofwel een functie van de serviceproductiefase (ITIL V3) ofwel valt het binnen een van de 34 beste praktijkoplossingen binnen het servicewaardesysteem (ITIL 4). In ITIL V3 is toegangsbeheer een functie die bekend staat onder de naam accessmanagement. In opvolger ITIL 4 is toegangsbeheer een onderdeel geworden van informatiebeveiligingsmanagement. Deze praktijkoplossing beschijft het beschermen van alle informatie die de organisatie nodig heeft om haar taken uit te voeren.
| 4 |
gebruikersinterventie, interactieverstoring, toegangsbeheer
|
10,081 |
ClaimReview
|
944851
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Janine%20Abbring
|
Janine Abbring
|
Janine Abbring (Groningen, 5 februari 1976) is een Nederlands programmamaker, tekstschrijver, journalist en presentator. Naamsbekendheid kreeg Abbring sinds 2009 door de rubriek De Jakhalzen van De Wereld Draait Door en van 2017 t/m 2022 door de presentatie van het VPRO-programma Zomergasten. Voor haar interview in Zomergasten met de Amsterdamse burgemeester Eberhard van der Laan kreeg ze de Sonja Barend Award. Op NPO Radio 1 en later ook op televisie presenteerde ze het BNNVARA-programma Vroege Vogels.
Jeugd en woonplaatsen
Samen met haar ouders en zus woonde Janine Abbring in Roden. Later verhuisde de familie naar Warffum. Op haar nieuwe middelbare school werd ze gepest, waardoor ze vertrok naar een andere school. In 1994 ging ze journalistiek studeren aan Windesheim in Zwolle, afstudeerrichting Geschreven Pers. Na haar afstuderen in 1999 ging ze aan de slag bij de kunstredactie van het Groninger Dagblad, waar ze drie jaar werkte tot ze in 2001 overstapte naar RTV Noord. Sinds 2006 woonde ze in een boerderijtje in Westeremden, met een bomentuin van ruim 10.000 vierkante meter. Daarnaast had ze een kleine woonark in Loosdrecht. In 2014 verhuisde ze naar Amsterdam. In de zomer van 2018 vertrok ze naar Hilversum.
Eerste bekendheid (2001-2007)
In 2001 maakte Abbring haar tv-debuut in het muziekprogramma Top of the Pops.
Ze trad onder het pseudoniem Tido samen met Slimme Schemer (Arjen Lubach) op met het lied Jelle, een parodie op het lied Stan (van Dido en Eminem), oorspronkelijk bedoeld als grap rond Noorderslag.
In de zesde week van 2001 behaalde het lied de derde positie in de Nederlandse Top 40. In 2013 trad het duo voor 3FM Serious Request nog een keer op in het Glazen Huis.
In 2001 begon ze als verslaggeefster en presentatrice bij de regionale zender RTV Noord. In 2007 richtte ze haar eigen productiebedrijf Nine Lives op. Een van haar opdrachtgevers was RTV Noord waarvoor ze een tiendelige televisieserie over Delfzijl maakte, 30 dagen Delfzijl. In augustus 2007 stopte ze bij die omroep.
Nationale bekendheid (2009-2011)
Van 1 april 2009 tot begin maart 2011 was ze een van De Jakhalzen in het televisieprogramma De Wereld Draait Door, waarmee ze voor het eerst een nationale bekendheid werd. Op 21 maart 2011 maakte de VARA bekend dat Abbring overstapte naar het programma Vroege Vogels, naast Menno Bentveld. Vanaf april 2011 presenteerde Abbring zowel een televisie- als radioprogramma onder die naam.
Ongeluk en herstel (2012-2013)
Op 8 juni 2012 raakte Abbring ernstig gewond tijdens opnames in Zuid-Afrika voor het tv-programma Wie is de Mol? Zij verbrijzelde een van haar ruggenwervels bij een 11 meter hoge sprong in het water. Tijdens een operatie in Pretoria werden vier wervels met een stalen constructie aan elkaar vastgezet. Ook werd een rib verwijderd en vermalen waaruit een vervangende wervel werd gemaakt.
Door het ongeluk werd Abbrings kortstondige deelname aan Wie is de Mol 2013 voortijdig bekend (normaal worden de deelnemers pas ruim na de opnames bekendgemaakt). Het verhaal van haar ongeluk leidde ook tot grotere bekendheid en een verdrievoudiging van het aantal interviews. Het seizoen waarin zij te zien was werd uiteindelijk beloond met de Gouden Televizier-Ring 2013.
In 2013 werd Abbring door de stichting Amivedi genomineerd voor de verkiezing van Grootste Dierenvriend. Ze trok zich terug nadat bleek dat de uitreiking in Dolfinarium Harderwijk zou plaatsvinden. Abbring noemde het een "ongelukkige keus, omdat een ideële organisatie zich op deze manier verbindt aan een commerciële partij die in dierenbeschermingskringen omstreden is." In 2013 deed Abbring mee aan het tv-programma De Slimste Mens.
2014-heden
Abbring verzorgt sinds 13 februari 2014 wekelijks items in het programma Factcheckers en ze is sinds september 2014 freelance-eindredacteur van het televisieprogramma Zondag met Lubach. In 2017 won dit programma de Gouden Televizier-Ring. Hiermee won voor de tweede keer een programma waaraan Abbring meewerkte deze prijs.
In 2015 maakte ze haar laatste seizoen voor Vroege Vogels, om vanaf het derde seizoen van Zondag met Lubach fulltime als eindredacteur voor dat programma aan de slag te gaan. Tevens is ze eindredacteur van het programma Beestieboys. Sinds de zomer van 2017 is ze weer af en toe, nu als gastpresentator, bij het programma Vroege Vogels.
Sinds 2022 is Abbring eindredacteur van De Avondshow met Arjen Lubach.
In mei 2023 was Abbring host en interviewde voormalig Amerikaans president Barack Obama in het Ziggo Dome bij het event "An Evening with President Barack Obama".
Zomergasten
Van 2017 t/m 2022 presenteerde Abbring het VPRO tv-programma Zomergasten. In NRC Handelsblad werd Abbring geprezen om haar open en geïnteresseerde interview-stijl: "Ze interviewde voor zichzelf, niet voor de kijker. Interrumpeerde gasten, soms iets te, gemakkelijk. Dweept niet, pleaset niet, waar bij vorige presentatoren afgoderij dreigde". In 2022 stopte ze na zes jaar met het presenteren van dit programma.
In december 2021 maakte Abbring voor het eerst ook een serie Wintergasten, waarin internationale beroemdheden te gast waren. Zij zet deze presentatie voort.
Privé
Abbring had een zesjarige relatie met comedian Arjen Lubach, met wie ze het liedje Jelle maakte. Na Lubach heeft ze een relatie met presentator Jeroen Wollaars, met wie ze een zoon heeft.
Onderscheidingen
2017 - Sonja Barend Award voor haar interview met Eberhard van der Laan in Zomergasten
2017 - Meest invloedrijke vrouw van Nederland in de categorie Media in de Opzij Top 100 van het feministische maandblad Opzij
Externe link
Officiële website
Nederlands journalist
Nederlands televisiepresentator
Nederlands programmamaker
Nederlands tekstschrijver
|
2014-heden
Abbring verzorgt sinds 13 februari 2014 wekelijks items in het programma Factcheckers en ze is sinds september 2014 freelance-eindredacteur van het televisieprogramma Zondag met Lubach. In 2017 won dit programma de Gouden Televizier-Ring. Hiermee won voor de tweede keer een programma waaraan Abbring meewerkte deze prijs.
| 1 |
factcheck, claimcontrole, waarheidscontrole
|
10,693 |
CheckAction
|
5042481
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Agatha%20Gijzen
|
Agatha Gijzen
|
Agatha Gijzen (Rotterdam, 9 oktober 1904 – Merksem, 19 februari 1995) was een Nederlandse zoöloge en museumhistorica. Het grootste deel van haar carrière werkte ze als zoöloge in de Antwerpse Zoo en Planckendael (1947-1974).
Carrière
In 1928 behaalde Gijzen haar doctoraalexamen in biologie aan de Rijksuniversiteit Leiden. In 1930 werkte zij enige tijd als lerares biologie op een school in Rotterdam. Nog datzelfde jaar ging ze als assistente aan de slag bij het Zoölogisch Laboratorium van de Leidse universiteit. In 1935 startte zij met het reorganiseren van de archieven van het Leidse Rijksmuseum van Natuurlijke Historie, die sinds de oprichting in 1820 nauwelijks waren bijgehouden en daardoor chaotisch waren. Gijzen wist de archieven dermate goed te ordenen dat ze voortaan bruikbaar waren voor wetenschappers en de museumstaf. Haar werkzaamheden aan het archief leidden tevens tot haar boekwerk 's Rijks Museum van Natuurlijke Historie 1820-1915, waarop zij in 1938 promoveerde tot doctor in de Wis- en Natuurkunde. Haar boek is altijd in gebruik gebleven als leidraad voor het bestuderen van het Leidse archiefmateriaal uit de eerste 100 jaar van het museum.
Diergaarde Blijdorp
Van 1938 tot 1947 werkte ze in Diergaarde Blijdorp als assistente van de directeur. De dierentuin was in 1940 bezig met een verhuizing naar de huidige locatie, maar door het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog en het bombardement op Rotterdam was de oude locatie verwoest en een groot deel van de dieren omgekomen. Vanwege haar anti-Duitse opstelling moest Gijzen in 1942 noodgedwongen haar werk neerleggen. Ze gaf illegale lessen zoölogie aan studenten en werkte als assistente van een dierenarts. Na de bevrijding in 1945 werd ze weer aangesteld bij de dierentuin.
Antwerpse Zoo
In 1947 ging Gijzen als zoöloge aan de slag bij de Antwerpse Zoo, die in de oorlog grotendeels verwoest was. Zij richtte zich op het verbeteren van de verblijven en de zorg van de dieren, waarbij ze wetenschappelijke uitgangspunten gebruikte om de kwaliteit te verhogen. Dieren kregen een eigen dossier, ze controleerde de internationale diertransporten, onderzocht gestorven dieren om ze een betere kijk te krijgen op de doodsoorzaak, en ze regelde een verbeterde voedselvoorziening door zelf prooidieren te fokken. Gijzen richtte zich in het bijzonder op de okapi en behaalde successen in het fokken met deze diersoort. Ze schreef diverse publicaties over de okapi. Ze was ook nauw betrokken bij het ontstaan van Planckendael. Gijzen bleef tot 1974 in dienst bij de dierentuin.
In 1970 werd Gijzen benoemd tot professor aan de Vrije Universiteit Brussel, waar ze tot 1975 aan verbonden bleef.
Nederlands zoöloog
|
Antwerpse Zoo
In 1947 ging Gijzen als zoöloge aan de slag bij de Antwerpse Zoo, die in de oorlog grotendeels verwoest was. Zij richtte zich op het verbeteren van de verblijven en de zorg van de dieren, waarbij ze wetenschappelijke uitgangspunten gebruikte om de kwaliteit te verhogen. Dieren kregen een eigen dossier, ze controleerde de internationale diertransporten, onderzocht gestorven dieren om ze een betere kijk te krijgen op de doodsoorzaak, en ze regelde een verbeterde voedselvoorziening door zelf prooidieren te fokken. Gijzen richtte zich in het bijzonder op de okapi en behaalde successen in het fokken met deze diersoort. Ze schreef diverse publicaties over de okapi. Ze was ook nauw betrokken bij het ontstaan van Planckendael. Gijzen bleef tot 1974 in dienst bij de dierentuin.
| 1 |
inspectie, controle, onderzoek
|
8,195 |
CafeOrCoffeeShop
|
4316640
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kat%20Brandenburg%20en%20omgeving
|
Kat Brandenburg en omgeving
|
De kat Brandenburg en omgeving is een deel van de tweede middeleeuwse stadsmuur in de Nederlandse stad Maastricht. Het betreft het gedeelte van de zuidwestelijke stadsmuur tussen de Brusselsepoort en de Tongersepoort, waar zich onder andere het Sint-Servaasbolwerk, de kat Brandenburg en de waltorens Hackenkamer en Merkat bevonden. Van de oorspronkelijke muur uit de 14e eeuw en de latere bolwerken en versterkingen is niets meer over. Wel bewaard bleven een deel van een schoormuur, een kazemat, de Jekermanege en een kanonnenloods, alle gelegen op het Klevarieterrein.
Geschiedenis
Bouw tweede middeleeuwse stadsmuur
Nadat de eerste middeleeuwse stadsmuur uit circa 1230 te krap bleek, besloot men vanaf eind 13e eeuw de langs de uitvalswegen ontstane voorsteden geleidelijk binnen een nieuw te bouwen enceinte (ommuring) te brengen. Aanvankelijk betrof dit een aarden wal met palissade en waar mogelijk een natte gracht. Bij de zuidelijke stadswal fungeerde het riviertje de Jeker als gracht. Elders werd Maaswater benut en op de hogere gebieden werd volstaan met droge grachten. De nieuwe stadspoorten, vijf op de westoever en twee op de Wycker oever, waren van meet aan van steen, meestal blauwe hardsteen. De geleidelijke verstening van de wal strekte zich uit over een groot deel van de 14e eeuw. Waarschijnlijk was de muur omstreeks 1380 voltooid. In de eerste helft van de 15e eeuw werd het zuidelijk deel van de muur verhoogd, wat te zien was aan het materiaalgebruik (Naamse steen) en het regelmatiger metselverband.
De tweede stadsmuur had op de linker Maasoever een lengte van 3575 m en een hoogte variërend van 6 tot 9 m. De eerste stadsmuur bleef als reserveverdedigingslinie in gebruik. Voor het onderhoud en de verdediging van de wallen werden de kerspels ingezet. Welk kerspel verantwoordelijk was voor de walmuur tussen de Tongerse- en Brusselsepoort, is niet bekend.
Op de plattegrond van Maastricht van Braun en Hogenberg in de atlas Civitates orbis terrarum uit 1575 zijn tussen de Brusselsepoort en de Tongersepoort vijf ronde muurtorens te herkennen. De eerste toren vanaf de Brusselsepoort is wellicht de in 1547 en 1568 genoemde toren de Nachtegael. Daarna volgen de Sint-Servaastoren, de Hackenkamer (genoemd naar de haakbussen), een naamloze toren en de Merkat. Laatstgenoemde toren werd in 1442 Merketgien genoemd en in 1534 Huyrentorne (Hoerentoren), naar de boetes op overspel waarmee het onderhoud bekostigd werd. De toren werd pas in 1491 van een leien dak voorzien.
De naam van de Aldenhofflat aan het Sint Servaasbolwerk en de Calvariestraat verwijst naar de in het verleden in deze omgeving gelegen Aldenhof, een begijnhof. Volgens andere bronnen lag dit eerste begijnhof meer naar het oosten, buiten de Aldenhof- of Minderbroederspoort. In de 14e en 15e eeuw lag eveneens buiten de wallen een ander begijnhof, de Nieuwenhof, dat omstreeks 1465 werd verplaatst naar een veiliger plek ten noorden van de Nieuwenhofwal.
Uitbouw van de vesting
Door de veranderde oorlogsvoering met zwaarder geschut bleken de stadsmuren rond het midden van de 16e eeuw niet meer te voldoen. In 1543 maakten enkele Maastrichtenaren in opdracht van het stadsbestuur een studiereis naar de Brabantse steden Brussel, Leuven en Antwerpen. Geld voor een geheel nieuwe omwalling met stomphoekige bastions, zoals in de rijke handelsstad Antwerpen, was er niet. Besloten werd het voorbeeld van Brussel te volgen en de muren aan de stadszijde te verstevigen met aarden wallen. Tevens werden de muurtorens verlaagd tot het niveau van de stadsmuur en vervolgens volgestort met aarde. In feite werden de middeleeuwse muurtorens omgebouwd tot rondelen, die geschikt waren als schietplatform voor het zware geschut.
Als gevolg van een storm stortte begin 1552 een groot stuk van de stadsmuur tussen het Sint-Servaasbolwerk en de toren Merkat in. Waarschijnlijk in de 17e eeuw werd hier, net als elders op strategische plaatsen achter de stadsmuur, een cavalier of kat aangelegd, een verhoogd platform met ruimte voor extra geschut. De kat Brandenburg (of cavelier van de Hoge Schuer) bleek in 1748 de grootste van de stad met ruimte voor 14 of 15 kanonnen. In de kat bevond zich een kruitmagazijn. Na het beleg van 1632 werden verschillende militaire sorties aangelegd, doorgangen onder de walmuur naar de droge gracht. Bij de kat Brandenburg kwam een 'royale sortie', de sortie Aen de Schuer, geschikt voor de passage van ruiters.
Door de gestaag uitdijende buitenwerken raakte de stadsmuur vanaf eind 16e eeuw steeds meer ingekapseld, wat op 17e- en 18e-eeuwse plattegronden en op de maquette van Maastricht goed te zien is. Bij het beleg van 1673 werd hier hevig gevochten, waarbij de muren aan weerszijden van de Hackenkamer grotendeels verwoest werden. Wellicht werd de stadsmuur ter plekke na dit beleg als hoekig bastion herbouwd, waarbij de Hackenkamer verdween. Bij het beleg kwam de Franse kapitein-luitenant Charles de Batz de Castelmore, beter bekend als de musketier d'Artagnan, om het leven. Het dodelijk schot werd echter niet op deze plek gelost - gesuggereerd door het beeldje bij de schoormuur op het Klevarieterrein - maar bij het enkele honderden meters zuidwestelijk gelegen lunet, dat daarna door de Fransen Demilune des Mousquetaires werd gedoopt.
In de tweede helft van de 18e eeuw werden de vestingwerken onder directeur der fortificaties Pieter de la Rive verder uitgebreid. Aan de westzijde van de stad werden diverse bastions en lunetten met droge grachten bijgebouwd, de zogenaamde Hoge Fronten, waarvan alleen de Linie van Du Moulin bewaard gebleven is. Voor de kat Brandenburg lag het bastion en de couvre-face Brandenburg, geflankeerd door de bastions Engeland in het noorden en Willem in het zuiden. Daarbuiten lag een tweede linie met van noord naar zuid de couvre-face Friesland, de lunetten Overijssel en Bentinck, de redan Stad en Lande, en de couvre-face Wilcke.
Kruitramp 1761
In de nacht van 20 op 21 december 1761 ontplofte een in de kat Brandenburg gelegen ondergronds kruithuis met 36.000 pond buskruit, waardoor een gat werd geslagen in de stadsmuur van ruim 40 m breed. Van de royale sortie Aen de Schuer en een drietal kazematten was niets meer over; ter plekke gaapte een 10 m diepe krater. 's Morgens vond men op de Kommel de stoffelijke resten van de kanonnier Abraham van Susteren (of Citterd), de vermoedelijke veroorzaker van de ontploffing. 21 mensen vonden de dood, waaronder elf soldaten die wachtdienst hadden en enkele bewoners van herenhuizen aan de Brusselsestraat, onder anderen de prinses van Hessen-Philipsthal en de freule de Selys-Fanson met enkele huisgenoten. Aan deze ramp herinnert het huidige café Abrahams Look ('look' = gat) op het terrein van Klevarie. De bres in de stadsmuur werd in 1762 gesloten met een redanvormige aarden wal met daarin een nieuwe sortie, De Bres genoemd.
Ontmanteling vesting en afbraak zuidwestelijke stadsmuur
Na de opheffing van de vestingstatus van Maastricht in 1867 werden in opdracht van het Ministerie van Oorlog grote delen van de middeleeuwse stadsmuren en de meeste buitenwerken geslecht. De eeuwenoude stadspoorten van Maastricht werden tussen 1867 en 1874 op een na allemaal afgebroken. De Brusselsepoort, de Tongersepoort en het grootste deel van de tussengelegen wal met de overgebleven muurtorens werden in 1868 gesloopt. Door toedoen van Victor de Stuers en anderen bleven hier en daar delen van de eerste en tweede wal gespaard, waaronder de Jezuïetenwal ten zuiden van de Tongersepoort en het tegenoverliggende Waldeckbastion. De afbraak van de vestingwerken ging echter nog tot begin 20e eeuw door. Pas in 1913 werden de laatste resten van de westelijke stadsmuur opgeruimd. Een deel van het vrijgekomen terrein werd bebouwd. Zo verrees ten westen van de Abtstraat het ziekenhuis Calvariënberg (later verpleegkliniek Klevarie). Aan de nieuw aangelegde straten Sint Servaasbolwerk en Sint Nicolaasstraat vond woningbouw plaats. Een ander deel werd bestemd voor wegenaanleg, onder andere de Hertogsingel, de zuidwestelijke ringweg van Maastricht.
Cultuurhistorisch erfgoed
Restanten vestingwerken
Aan de westzijde van het Klevarieterrein bij de Aldenhofflat is nog een deel van een 18e-eeuwse schoormuur te zien. Deze diende aan de stadszijde ter ondersteuning van de aarden wal die tegen de hoofdmuur was opgeworpen. Ten noorden van de Aldenhofflat bevindt zich de sortie De Bres uit 1762, die nog grotendeels intact is en in de Tweede Wereldoorlog als schuilkelder heeft dienstgedaan. Achter het pand Sint Nicolaasstraat 6A bevindt zich een restant van de royale sortie ten zuiden van de Brusselsepoort, tegenwoordig een wijnkelder. Verder bevinden zich in het gebied nog ondergrondse muurfunderingen en gemetselde delen van het in 1672 aangelegde Jekerkanaal tussen Tongersepoort en Hoog Frankrijk, dat bedoeld was om water te transporteren naar de Hoge Fronten. Bij de Jezuïetenwal liggen twee naamstenen afkomstig van de buitenwerken in dit gebied: het lunet Bentinck en de redan Stad en Lande. Aan de Volksbondweg bevindt zich een soortgelijke steen van het lunet Overyssel.
Overig militair erfgoed
In het buurtcafé Abrahams Look, dat de plaats aangeeft van de kruitramp van 1761, is een herinneringsplaquette aangebracht. Tot het onroerend erfgoed uit de vestinggeschiedenis van Maastricht in de omgeving behoort verder de manege aan de Jekerstraat uit 1708, het enige restant van het omvangrijke Jekerbarakkencomplex. Het manegegebouw deed van 1748 tot 1789 dienst als theater, de voorloper van de Bonbonnière. Het sterk gewijzigde gebouw heeft een vijfhoekig grondplan en een hoog oprijzend schilddak. Aan de Abtstraat ligt een vrijstaande kanonnenloods uit het begin van de 19e eeuw, waarvan alleen de voorgevel met twee grote koetspoorten nog authentiek is. Het 18e-eeuwse wachthuis bij de Tongersepoort, ook wel Commiezenhuis genoemd, is een laag gebouw met aan de zijde van de Tongersestraat een ver overstekend zadeldak.
Overige gebouwen
Aan de Polvertorenstraat, naast het wachthuis van de Tongersepoort, staat sinds 1962 de eenvoudig vormgegeven, maar door zijn hoogte dominerende Polvertorenflat van W. Schellinx. Het terrein ten zuiden van de Calvariestraat staat vanouds bekend als de Calvarieweide. Hier lag eind 19e eeuw een van de eerste paviljoenziekenhuizen van Nederland, het Ziekenhuis Calvariënberg. De meeste paviljoen werden in de jaren 70 vervangen door een groot verpleeghuis, dat in 2016 op zijn beurt plaats heeft moeten maken voor een kleinere verpleegkliniek en woningbouw. Aan de noordwestzijde van het terrein ligt de Aldenhofflat, een uit drie vleugels bestaande galerijflat van Jean Huysmans uit 1953-'56, sinds 2010 een rijksmonument. In het plantsoen vóór de bejaardenflat, op de hoek van de Calvariestraat en het Sint Servaasbolwerk, staat een bronzen borstbeeld van de Limburgse staatsman Charles Ruijs de Beerenbrouck (1873-1936). De arbeiderswoningen tussen de Jekerstraat en de Sint-Nicolaasstraat zijn ontworpen door Alphons Boosten in 1940.
Straatnamen
In 1907 werden in de nieuwe wijk Mariaberg, gebouwd ten westen van de Hertogsingel, niet ver van de gesloopte kat Brandenburg, twee straten genoemd naar dit vestingwerk: het Brandenburgerplein en de Brandenburgerweg. De naam Polvertorenstraat verwijst sinds 1949 naar de waltoren ten noorden van de Tongersepoort, waar het buskruit ("polver") lag opgeslagen. In hetzelfde jaar werd de naam Sint Servaasbolwerk geïntroduceerd, hoewel de zo genoemde straat een stuk zuidelijker ligt ten opzichte van het gelijknamige bolwerk. Sinds 2010 dragen drie nieuwe straten op het Klevarieterrein namen die verwijzen naar voormalige vestingwerken in deze omgeving: Polvertorenplein, Hackenkamer en Merkatplantsoen.
Zie ook
Vestingwerken van Maastricht
Calvariestraat
Ziekenhuis Calvariënberg
2e Maastrichter stadsmuur
Voormalig bouwwerk in Maastricht
Kommelkwartier
|
Kruitramp 1761
In de nacht van 20 op 21 december 1761 ontplofte een in de kat Brandenburg gelegen ondergronds kruithuis met 36.000 pond buskruit, waardoor een gat werd geslagen in de stadsmuur van ruim 40 m breed. Van de royale sortie Aen de Schuer en een drietal kazematten was niets meer over; ter plekke gaapte een 10 m diepe krater. 's Morgens vond men op de Kommel de stoffelijke resten van de kanonnier Abraham van Susteren (of Citterd), de vermoedelijke veroorzaker van de ontploffing. 21 mensen vonden de dood, waaronder elf soldaten die wachtdienst hadden en enkele bewoners van herenhuizen aan de Brusselsestraat, onder anderen de prinses van Hessen-Philipsthal en de freule de Selys-Fanson met enkele huisgenoten. Aan deze ramp herinnert het huidige café Abrahams Look ('look' = gat) op het terrein van Klevarie. De bres in de stadsmuur werd in 1762 gesloten met een redanvormige aarden wal met daarin een nieuwe sortie, De Bres genoemd.
| 1 |
café, koffiebar, koffiezaak
|
4,773 |
Hostel
|
1359086
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Blaakse%20Bos
|
Blaakse Bos
|
Het Blaakse Bos is een gebouwencomplex in de Nederlandse stad Rotterdam tussen Blaak en de Oude haven. Het Blaakse Bos bestaat uit 38 kubuswoningen (waarvan één een museum is), de Blaaktoren (bijgenaamd Het Potlood), 2 superkubussen en 16 kleine winkelruimtes, verbonden door een overbruggende promenade met de naam Overblaak.
De naam Blaakse Bos van het complex verwijst naar de visie van de architect Piet Blom, waarin elke woning een boom voorstelt en het totale complex een bos. Het idee was een soort dorp in de grote stad, een veilige omgeving waarin diverse functies waren ondergebracht. Winkels, bedrijfjes, een school en speelruimte voor kinderen beneden op het verkeersvrije wandelgebied en wonen daarboven. De interactie tussen het private en openbare leven kan volgens het idee bijzonder groot zijn vanwege de schuine ramen in de huizen.
Overblaak
Op het op hoger niveau liggende plein de Overblaak - het complex overbrugt een brede straat genaamd Blaak - kunnen geen auto's komen, en de meeste kubussen hebben geen eigen buitenruimte. Barbecueën gebeurt op het plein. Ook werd er door de bewoners jarenlang een badmintontoernooi georganiseerd, en wordt er een grote kerstboom neergezet op het centrale plein. Een periode is het initiatief Modepromenade Overblaak er gevestigd geweest. Tussen de Kubuswoningen zijn kleine winkeltjes en het Schaakstukkenmuseum te vinden. De Overblaak begint bij Blaak met de Kolk, tegenwoordig een trap, vroeger een water.
Naast als dorp in de stad was de Overblaak in stedenbouwkundig opzicht bedoeld als de primaire verbinding voor voetgangers tussen het Centrum en de Oude Haven. Deze route bleek echter in de praktijk te omslachtig waardoor voetgangers alsnog de drukke verkeersader Blaak overstaken en de door Blom beoogde levendigheid op de Overblaakpassage uitbleef. In 2009 werden de twee grote kubussen aan de zuidzijde getransformeerd tot een Stayokay hostel met 250 bedden, waardoor 25 jaar na de bouw van de kubussen de door Blom gekoesterde levendigheid in het wandelgebied alsnog verwezenlijkt is.
De experimentele wandelstraat vormt een geheel met de Spaansekade, die Blom in baksteen vormgaf als een mediterraan vissersdorp. Het bordes boven een caféterras aan de Oude Haven wordt gevormd door een balustrade van natuurstenen zuiltjes. "Het lijkt het toppunt van wansmaak te zijn, dat Blom ergens wat historische ornamenten heeft opgepikt en deze in zijn gebouw heeft opgenomen ter versterking van het pittoreske effect. De balustrade is echter oud en in zekere zin authentiek. Het is het enige restant van een van de meest moderne en technisch geavanceerde gebouwen van de negentiende eeuw in Rotterdam, Plan C."
Externe links
Overblaak.nl, een site gewijd aan de actie tegen de gedetineerden.
De Kijkkubus, de site van de voor publiek opengestelde woning.
Bouwwerk in Rotterdam Centrum
Woning in Rotterdam
|
Naast als dorp in de stad was de Overblaak in stedenbouwkundig opzicht bedoeld als de primaire verbinding voor voetgangers tussen het Centrum en de Oude Haven. Deze route bleek echter in de praktijk te omslachtig waardoor voetgangers alsnog de drukke verkeersader Blaak overstaken en de door Blom beoogde levendigheid op de Overblaakpassage uitbleef. In 2009 werden de twee grote kubussen aan de zuidzijde getransformeerd tot een Stayokay hostel met 250 bedden, waardoor 25 jaar na de bouw van de kubussen de door Blom gekoesterde levendigheid in het wandelgebied alsnog verwezenlijkt is.
| 1 |
hostel, goedkope accommodatie, gedeelde slaapzalen
|
10,469 |
SearchAction
|
431345
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Vliegplan
|
Vliegplan
|
Het vliegplan (Engels: flight plan, afgekort: FPL) is een document dat een vlieger of luchtvaartmaatschappij vooraf indient bij de luchtverkeersleiding en waarin wordt aangegeven welke type vlucht (IFR of VFR) men van plan is te gaan maken. Naast de luchthaven van vertrek en van aankomst geeft men hierin aan welke route men wil volgen, op welke hoogte men deze route wil vliegen, met welk vliegtuig (type, vliegtuigregistratienummer), met hoeveel passagiers aan boord etc.
Beschrijving
Het FPL formaat is vastgelegd door ICAO, al heeft het in de loop van de jaren wel wat aanpassingen doorgemaakt om met de evolutie van bijvoorbeeld de navigatiemiddelen gelijke tred te houden. Enkel het gedeelte tussen de haakjes na de berichtidentificatie 'FPL' wordt doorgezonden. Het formaat bestaat uit een vast aantal genummerde velden. Zo komt in veld 15 bijvoorbeeld altijd de geplande vliegroute.
Op basis van alle vliegplannen die de luchtverkeersleiding ontvangt kan deze een planning voor de dag maken. Dit bepaalt onder andere de personele bezetting van het luchtverkeersleidingscentrum. Indien het aanbod van verkeer binnen het luchtruim of voor een luchthaven te groot is wordt er een slottijd toegewezen aan een vlucht. Dit is de vastgelegde tijd waarop een toestel mag vertrekken of het luchtruim mag binnen vliegen. In Europa verzamelt het Network Manager Operations Centre (NMOC) van Eurocontrol alle internationale vliegplannen om een planning voor heel Europa te maken. Zo kan ervoor worden gezorgd dat een vliegtuig niet te vroeg van een vliegveld vertrekt om vervolgens onderweg of bij het veld van aankomst voor te veel verkeer en daarmee voor vertraging te zorgen.
Voorbeeld: Als het op Schiphol heel erg mistig is, zorgt het NMOC er op aangeven van Luchtverkeersleiding Nederland voor dat toestellen met bestemming Schiphol nog in Spanje aan de grond worden gehouden.
De vliegplangegevens worden in Europa op twee plaatsen in elektronische vorm verzameld in een zogenaamd IFPS (Initial FPL Processing System) van Eurocontrol. Van daaruit worden zij enkele uren van tevoren verspreid naar de nationale luchtverkeersgebieden die overvlogen zullen worden. Ieder luchtverkeersleidingscentrum heeft een eigen vluchtgegevens verwerkingssysteem. Dit systeem berekent de verwachte en actuele tijden van overvlucht over de navigatiepunten van de routes, de hoogten, snelheden, en alle bijkomende gegevens. Deze gegevens worden weergegeven op de radarschermen van de luchtverkeersleiders.
Het vliegplan heeft nog een belangrijke functie, namelijk die in geval van search and rescue. In het vliegplan staan tijden vermeld waarop de vlieger denkt aan te komen boven een bepaald navigatiepunt of op een luchthaven. Wanneer een vliegtuig niet binnen een bepaalde tijd na de aangekondigde tijd zich heeft gemeld, zal de luchtverkeersleiding een zoekactie initiëren. Een piloot die onderweg naar luchthaven "A" besluit uit te wijken naar luchthaven "B' is dus ook verplicht om zijn vliegplan te wijzigen, dit om te voorkomen dat een onnodige zoekactie wordt opgestart. In het vliegplan dient dan ook vermeld te worden wat de endurance (de geschatte tijd die het toestel in de lucht kan blijven) van het toestel is.
Uitvoering
Een vliegtuig begint pas aan de uitvoering van de vlucht (het volgen van het vliegplan) nadat het een klaring van de verkeersleiding heeft gekregen. Die klaring is een bevestiging dat het ingediende vliegplan (met eventuele aanpassingen) mag worden uitgevoerd.
Luchtvaartnavigatie
|
Het vliegplan heeft nog een belangrijke functie, namelijk die in geval van search and rescue. In het vliegplan staan tijden vermeld waarop de vlieger denkt aan te komen boven een bepaald navigatiepunt of op een luchthaven. Wanneer een vliegtuig niet binnen een bepaalde tijd na de aangekondigde tijd zich heeft gemeld, zal de luchtverkeersleiding een zoekactie initiëren. Een piloot die onderweg naar luchthaven "A" besluit uit te wijken naar luchthaven "B' is dus ook verplicht om zijn vliegplan te wijzigen, dit om te voorkomen dat een onnodige zoekactie wordt opgestart. In het vliegplan dient dan ook vermeld te worden wat de endurance (de geschatte tijd die het toestel in de lucht kan blijven) van het toestel is.
| 2 |
zoekactie, zoekopdracht, zoekproces
|
182 |
Electrician
|
555563
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bernard%20Weinstein
|
Bernard Weinstein
|
Bernard Weinstein (Nantes, 4 maart 1952 - Sars-la-Buissière, 25 november 1995) was een Franse elektricien en crimineel die vooral bekend werd door zijn betrokkenheid in de zaak-Dutroux.
De ontvoeringen
Op 24 juni 1995 ontvoerde Weinstein, samen met Marc Dutroux, Julie Lejeune en Melissa Russo in Grâce-Hollogne. De meisjes bleken te jong voor Dutroux en hij besliste hen op te sluiten in zijn huis in Marcinelle. Dutroux en Weinstein wilden de meisjes zien opgroeien, zodat Dutroux later met Melissa en Weinstein met Julie een relatie zou kunnen beginnen. De meisjes verbleven eerst in de kamer van een van de zonen van Dutroux, zodra de bergkelder klaar is sloot hij hen daar op.
Na de ontvoering van An Marchal en Eefje Lambrecks in augustus 1995 werd het voor Dutroux te druk in het huis in Marcinelle. An en Eefje werden opgesloten in de kamer van een van de zonen van Dutroux, terwijl Julie en Melissa in de kelder opgesloten waren. Dutroux besloot An en Eefje te vermoorden, zodat hij meer ruimte had voor Julie en Melissa. Volgens Michelle Martin zou Dutroux An en Eefje in september 1995 verdoofd hebben en ze nadien, samen met Bernard Weinstein, levend begraven hebben onder de schuur aan de woning van Bernard Weinstein in Jumet.
Mislukte diefstal en de moord op Weinstein
Kort nadien, in oktober 1995, liep een diefstal van een vrachtwagen door Weinstein en een kompaan, Pierre Rochow, uit de hand. Samen met Dutroux wilden ze de vrachtwagen verder verkopen, maar deze bleek uit de hangar van Dutroux te zijn gestolen. Weinstein en Dutroux verdachten Rochow en besloten hem een lesje te leren. Hierbij verdoofden ze Rochow, diens vriend en zijn vriendin. Ze beroofden de vriendin van Rochow, die echter kon ontsnappen en de politie waarschuwde. Weinstein en Dutroux moesten op 5 november 1995 tijdelijk onderduiken.
Het plan was om Weinstein te laten vertrekken naar het buitenland, met valse papieren die geleverd zouden worden via Cadreco vzw. Via die vzw zette Annie Boutty, op dat moment de echtgenote van Michel Nihoul, een netwerk op in het verhandelen van verblijfsdocumenten. Het was Dutroux die aan Nihoul om hulp vroeg, maar Annie Boutty zou dit weigeren. Kort daarna vermoordde Dutroux Weinstein, deels uit angst om verraden te worden wanneer Weinstein opgepakt zou worden en deels om hem vooraf te bestelen. Michelle Martin verklaarde dat Dutroux 500.000 Belgische frank had gestolen die Weinstein van zijn moeder had gekregen. Op 25 november verdoofde Dutroux Weinstein met barbituraten en begroef hem vervolgens levend in de tuin van het huis in Sars-la-Buissière.
Nasleep
Nadien, op 6 december 1995, werd Dutroux opgepakt voor de gijzeling van Rochow en diens vriend en vriendin. Hij zat drie en een halve maand in voorarrest, tot 20 maart 1996. Bij zijn thuiskomst vond Dutroux een sterk verzwakte Julie en Melissa, die kort daarna zouden overlijden. Dutroux begroef de beide meisjes nadien in de tuin van het huis in Sars-la-Buissière, vlakbij Bernard Weinstein.
Belgisch crimineel
Vermoord crimineel
|
Bernard Weinstein (Nantes, 4 maart 1952 - Sars-la-Buissière, 25 november 1995) was een Franse elektricien en crimineel die vooral bekend werd door zijn betrokkenheid in de zaak-Dutroux.
| 1 |
elektricien, elektrotechnicus, installatiebedrijf
|
10,601 |
AccountingService
|
831403
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20bedrijfskundige%20termen
|
Lijst van bedrijfskundige termen
|
In de bedrijfskunde en het bedrijfsleven (in ruime zin) komen zeer veel woorden voor die binnen dat vakgebied een specifieke betekenis hebben, en daarbuiten niet worden gebruikt, of in een heel andere betekenis. De gegeven betekenis is hier erg kort gedefinieerd, in het algemeen zal in een artikel zelf, als dat er is, meer staan. Veel bedrijfskundige termen zijn door de Anglo-saksische invloed Engelse leenwoorden, hoewel er soms Nederlandstalige synoniemen bestaan.
Accountant Iemand die de (financiële) handelingen en rapportages van organisaties controleert. Dit kan zowel een interne als een externe accountant betreffen.
Accountmanager Werknemer die verantwoordelijk is voor het contact tussen een klant en het bedrijf.
Afschrijving De boekhoudkundige waardevermindering van een actief tijdens diens economische levensduur, vergelijkbaar met slijtage.
Bandbreedte Het door minimum en maximumsalaris begrensd bereik dat een onderneming hanteert voor verschillende functies en niveau´s van senioriteit.
Bedrijfsresultaat De omzet minus de kosten.
Bedrijfsonderdeel / Departement Een afgebakend onderdeel van een onderneming met eigen taken en verantwoordelijkheden.
Belastbare of fiscale winst De ondernemingswinst waarover het belastingtarief wordt toegepast, na bedrijfseconomische vaststelling en belastingtechnische correcties.
Benchmarking Vergelijkende test van de verschillende spelers in een markt.
Boardroom Vergaderruimte.
Beschermingsconstructie Juridische maatregelen die een vijandige overname moeten voorkomen dan wel bemoeilijken, bijvoorbeeld het certificeren van aandelen.
Boekhoudschandaal Een situatie waarin blijkt dat een jaarrekening een te rooskleurig beeld van de stand van zaken in een onderneming heeft gegeven.
Business angel Vermogende particulier die startende ondernemingen kapitaal verstrekt.
business process outsourcing uitbesteding van bedrijfsprocessen
Business Continuity Management Voorbereidingsmaatregelen, waaronder procedures en processen, instructies, verzekeringen, backup IT-capaciteit en kantoorruimte etc., ter verzekering van de continuïteit van een onderneming in geval van een gebeurtenis die deze kan bedreigen (overstroming, brand, aardbeving, epidemie, terroristische aanslag, cyberaanval, etc.).
Bonus Een meestal aan het eind van het jaar vallende extra beloning bovenop het juridisch afdwingbare salaris, vaak betaald uit de jaarwinst of winstreserves, evenals als het dividend. Hieraan ligt een bonuspool ten grondslag, het deel van de winst dat voor bonusuitkeringen gereserveerd is.
Caroussel Een structuur waarin dezelfde vennootschappen meerdere malen transacties met elkaar verrichten. Dit kan een frauduleuze achtergrond hebben.
Cashflow De geldstromen die een onderneming binnenkomen en verlaten.
CEO (Chief Executive Officer) Engelse term voor algemeen directeur van een bedrijf.
CFO (Chief Financial Officer) Engelse term voor financieel directeur van een bedrijf.
COO (Chief Operational Officer) Engelse term voor directeur die het primaire proces van een bedrijf leidt (de 'operations'), waarin de producten en diensten worden voortgebracht die aan de klanten worden geleverd.
CCO (Chief Commercial Officer) Engelse term voor de commercieel directeur van een bedrijf.
Chasen Het contact leggen met iemand teneinde deze persoon eraan te herinneren dat hij of zij nog iets moet doen (bijvoorbeeld debiteuren bellen teneinde ze te overreden hun uitstaande rekeningen te betalen).
Churning Diensten (veelal ongevraagd) verrichten die voor de klant geen toegevoegde waarde hebben teneinde meer te kunnen factureren.
Compliance 1. Het geheel aan procedures waarmee wordt verzekerd dat een organisatie werkt in overeenstemming met de geldende wet- en regelgeving. 2. De bedrijfsafdeling die zich hiermee bezighoudt.
Compliance officer Een werknemer, meestal in een managementfunctie, die de eindverantwoordelijkheid draagt voor compliance van een organisatie. Deze dient onafhankelijk te opereren en mag in principe geen contact met klanten hebben, ten einde belangenverstrengeling te vermijden.
Concern (ook wel groep) : Een groep gelieerde entiteiten die samen een onderneming uitoefenen.
Debiteurenbeheer / Debiteuren / Credit control Bedrijfsafdeling die zich met debiteurenbeheer bezighoudt, oftewel het bewaken van uitstaande facturen.
Demotie of degradatie Een werknemer overplaatsen naar een lagere functie.
Dividend De winstuitdeling voor de aandeelhouders.
Directeur Bestuurder van een onderneming, of een bestuurder in een naamloze vennootschap. Dit kan zowel een bestuurder in juridische zin of een manager in de hiërarchie van de onderneming betekenen. Een variant is de Managing Director (MD) die meestal aan het hoofd van een kantoor staat.
Disciplinaire sanctie Een sanctie, opgelegd door een werkgever aan een werknemer in het kader van zijn arbeidsovereenkomst, ten gevolge van misstappen. Bij deze misstappen kan men denken aan misdragingen, misbruik van bedrijfseigendom, lekken van informatie, nalatig of opzettelijk handelen in strijd met policies, procedures of de wet, diefstal, herhaaldelijk te laat komen, etc. Bij maatregelen kan men denken aan een verplichte training, berisping of waarschuwing in verbale of geschreven vorm, onbetaald verlof, demotie en ontslag (in het ernstigste geval op staande voet en gepaard gaand met aangfte bij de politie).
Dochtermaatschappij Vennootschap wiens aandelen door een andere vennootschap worden gehouden.
EBITDA Afkorting voor Earnings Before Interest, Taxes, Depreciation and Amortization, de brutowinst minus aftrek van overheadkosten van een bedrijf. Zie ook EBIT en EBT.
Emolumenten Beloningen die buiten de primaire arbeidsbeloning (het salaris) vallen. Dit betreft meestal voordelen in natura.
Finance De bedrijfsafdeling die zich met bedrijfsfinanciën bezighoudt.
Fixed fee Ook wel bekend als vaste vergoeding. Een beloningssysteem waarbij een dienstverlener of leverancier per prestatie een vaste vergoeding ontvangt. Zie ook stukloon.
Freelancer Iemand die werkzaamheden voor verschillende opdrachtgevers verricht bij wie hij niet in dienstbetrekking is.
Fusie Het samengaan van twee of meer bedrijven waarbij de bedrijfskundige term, anders dan de juridische, inhoudt dat er min of meer gelijkwaardigheid bestaat tussen de partners. Zo niet, dan spreken we van een overname. In economische spreekt men van aandelenfusies (ook wel share deal, de koop van alle aandelen van een vennootschap), bedrijfsfusie (of asset deal, de overname van alle activa en passiva), en de juridische fusie (het juridisch samensmelten van twee entiteiten). In economische zin is er juridisch vaak sprake van een herstructurering aan de top.
Gardening leave Eufemischische term voor het naar huis sturen van een werknemer tijdens de opzegtermijn van zijn ontslag, bijvoorbeeld omdat hij niet meer gemotiveerd is, de atmosfeer zal verstoren, of ter voorkoming van wraakacties. De letterlijke vertaling is: verlof om in de tuin te werken.
Golden Parachute Beding dat een vertrekkende bestuurder bij gedwongen vertrek een zeer riante ontslagvergoeding toekent.
Gouden handdruk (Riante) ontslagvergoeding.
Greenfield Een nieuwe vestiging openen zonder een bestaand bedrijf over te nemen. De vestiging wordt dus "vanaf het groene veld" opgebouwd door de onderneming.
Haircut Korting die crediteuren (moeten) accepteren op betaling op hun uitstaande vordering jegens een in financiele moeilijkheden of faillissement verkerende onderneming. Dit kan neerkomen op gedeeltelijke kwijtschelding.
Holding of houdstermaatschappij Een vennootschap die aandelen (en vaak de controle) in andere vennootschappen houdt.
Humanresourcemanagement (HRM of Personeelsbeleid) Het bedrijfsonderdeel of de wetenschap die zich bezighoudt met het personeel en alle aspecten die daarbij komen kijken, zoals werving en binding, afvloeiing en ontslag, en salariëring.
IT De bedrijfsafdeling die zich met IT bezighoudt. Deze omvat meestal een IT-helpdesk waar werknemers met problemen met hun computer, bedrijfstelefoon of laptop terecht kunnen.
Joint Venture Samenwerkingsverband tussen twee of meer ondernemingen waarbij beiden iets inbrengen, maar hun zelfstandigheid behouden.
Junior Een beginnende werknemer, vaak met minder dan 5 jaar ervaring.
Juridische zaken / Legal De bedrijfsafdeling die de juridische zaken van het bedrijf bewaakt. Deze wordt meestal geleid door een bedrijfsjurist (inhouse counsel).
Kasgeldvennootschap of cashbox Een vennootschap die voornamelijk liquide middelen houdt, bijvoorbeeld omdat deze alle activa verkocht heeft in het kader van beëindiging van de onderneming.
Kasrondje Het circuleren van liquide middelen tussen dezelfde vennootschappen, vaak met fiscale of soms frauduleuze motieven.
Kartel Marktverdelende samenwerking tussen twee of meer ondernemingen. Dergelijke afspraken zijn in delen van de wereld verboden.
Kengetal Een getal dat de verhouding tussen bepaalde financiële posten uit de (jaar)cijfers weergeeft.
Kernactiviteit of core business De activiteit van een onderneming waarmee het zijn inkomen verdient. Werknemers binnen deze activiteit worden ook wel aangeduid met ´free earners´.
KPI (Key Performance Indicator) Een doelstelling (target) aan de hand waarvan het functioneren van iemand of iets wordt beoordeeld.
Kredietrating Indicatie van de kredietwaardigheid van een onderneming, nationale overheid of obligatielening. Belangrijkste verstrekkers van ratings zijn Fitch, Standard & Poor's en Moody's.
Manager Werknemer met een leidinggevende positie, of een bestuurder in een vennootschap met beperkte aansprakelijkheid. De managers worden gezamenlijk aangeduid met management, waarbij men soms onderscheid maakt tussen hoger management (managers die leiding geven aan andere managers) en middenmanagement (managers die leiding geven aan uitvoerend niet-leidinggevend personeel). Een tweede betekenis van de term management is de aansturende activiteiten die een manager verricht.
Marketing Het planmatig bij elkaar brengen van bestaande of potentiële producenten van een product of dienst met bestaande of potentiële klanten.
Medior Een werknemer met enige ervaring, vaak 3 tot 6 jaar.
Moedermaatschappij De holding die aan de top van de concernstructuur staat en direct of indirect aandeelhouder van alle andere groepsmaatschappijen is. De moedermaatschappij is vaak eigendom van de UBO´s of genoteerd aan een aandelenbeurs.
Multinational Onderneming die in meerdere landen vestigingen heeft. Soms wordt er onderscheid gemaakt tussen een multinational die weliswaar in meerdere landen vestigingen heeft maar nog wel het zwaartepunt (de meeste omzet, werknemers, belangrijkste kantoren, zeggenschap) in de moedermarkt, en transnationals waarbij de moedermarkt minder belangrijk is en de organisatie decentraal.
Nettowinst De voor de aandeelhouders, partners of ondernemer beschikbare vermogenstoename van een onderneming na betaling of aftrek van alle kosten en lasten.
No cure, no pay Een beloningssysteem voor dienstverleners waar slechts betaling verschuldigd is indien resultaat is geboekt.
Old boys network Een groep oudgedienden of bekenden die elkaar in het beroepsleven de hand boven het hoofd houdt en elkaar belangrijke functies toespeelt.
Ondersteunende activiteit Een activiteit die de kernactiviteit van het bedrijf ondersteunt en zelf geen inkomen genereert. Voorbeelden zijn Juridische Zaken, Personeelszaken, IT, Interne Audit, Compliance.
Orphanstructuur Een groepsstructuur met aan de top een aandeelhouderloze entiteit, zoals een Nederlandse stichting. Dit ziet men vaak bij securitisaties en bij beschermingsconstructies.
Overname Een samengaan van twee of meer ondernemingen waarin één onderneming dominant is en de andere min of meer in deze dominante onderneming opgaat.
Offshoring Het verplaatsen van bepaalde bedrijfsonderdelen naar het buitenland.
Outsourcing Het uitbesteden van bepaalde taken aan buitenstaanders, die zich hier vaak in specialiseren. Voorbeelden zijn debiteurenbeleid, werving en selectie, en productie.
PDG, President-Directeur-Generaal.
Poison Pill Anti-overnamebepalingen in statuten en andere juridische documenten, die de onderneming bij een vijandige overname een dermate nadelige handeling laat uitvoeren dat de overname niet meer interessant is.
Policy Een bedrijfsvoorschrift dat een wettelijke norm direct implementeert. Het document beschrijft vaak de norm in algemene termen en in het context van de onderneming. Gedetailleerdere werkinstructies worden vervolgens vastgelegd in een procedure of SOP. Dit kan gezien worden als het hoogste niveau bedrijfsvoorschrift, en policies worden dan ook in principe goedgekeurd, gewijzigd of ingetrokken door de bestuurders.
Procedure of SOP Een set van regels of werkinstructies met betrekking tot (een deel van) werkzaamheden en bedrijfsprocessen, teneinde standaardisatie, kwaliteit, robuustheid en controles in de werkzaamheden in te bouwen. Procedures zijn vaak praktische uitwerkingen van policies. Dit kan gezien worden als het tweede niveau bedrijfsvoorschrift, en policies worden dan ook in principe goedgekeurd, gewijzigd of ingetrokken door de bestuurders. Informeel kan een manager nog nadere instructies vastleggen.
Promotie Een werknemer overplaatsen naar een hogere functie.
Rat race De concurrentiestrijd om het behalen van een toppositie. De term "rat race" is negatief geladen, refereert aan ratten die in een molen rondrennen, en suggereert de hoge werkdruk en het repetitieve karakter van het werk.
Representative office Een kantoor in een ander land dat zich voornamelijk met commerciele taken bezighoudt en niet met de kernactiviteit.
Reverse sollicitation Het benaderen van een partij op niet-natrekbare wijze teneinde hem te vragen het ´officiële´ initiatief tot een zakelijke relatie te nemen. De reden hierachter is dat betreffende partij juridisch beperkt is (bijvoorbeeld door een non-sollicitatiebeding) terwijl de ander dat niet is.
Risk / Risk management / Risicobeheer 1. Een continu proces dat ten aanzien van de doelstelling risico's identificeert en beoordeelt. 2. De bedrijfsafdeling die zich hiermee bezighoudt.
Russische Roulette Statutaire bepaling die ziet op de uitkoop van aandeelhouders. De aandeelhouder die zich hierop beroept moet zijn aandelen aanbieden aan de andere aandeelhouders, maar zal, indien deze weigeren, hun aandelen tegen dezelfde prijs per aandeel moeten overnemen.
Ruziesplitsing Juridische splitsing van een entiteit wanneer aandeelhouders door hun conflicten de besluitvorming verlammen.
Senior Een ervaren werknemer. Men spreekt ook wel van senioriteit uitgedrukt in het aantal jaren ervaring of de functie in het vakgebied.
Service Level Agreement of SLA Overeenkomst tussen verschillende bedrijfsonderdelen of groepsmaatschappijen waarin de verschillende taken en verantwoordelijkheden worden toebedeeld.
Stakeholder Iemand uit de wijde kring van direct en indirect belanghebbenden bij een onderneming.
Starter Iemand die in zijn eerste baan zit.
Sterfhuiscontructie Het tussen verschillende vennootschappen scheiden van winst- en verliesgevende activiteiten, teneinde de vennootschappen met verlieslatende activiteiten (het sterfhuis) failliet te laten gaan, en de rest een doorstart te laten maken.
Supervisor Een senior werknemer die direct toezicht houdt op andere werknemers. Vaak is supervisor het hoogste niet-managerniveau, het laagste managementniveau, of een overbruggingsfunctie van niet-manager naar manager.
Townhall meeting Een plenaire bijeenkomst van het gehele personeelsbestand van het bedrijf of een vestiging waarin het hogere management een overzicht geeft van de stand van zaken.
Training Trainingen zijn binnen een bedrijf ofwel gericht op verbetering van de motivatie en prestatie van de werknemers, ofwel op het bekend maken met wettelijke en procedurele voorschriften. Een training kan plaatsvinden door directe presentatie, online presentatie of een rollenspel.
Ultimate Beneficial Owner (UBO) De uiteindelijk belanghebbende in een onderneming, de natuurlijk persoon aan de top van de structuur die de economische rechten en zeggenschap heeft. Het is mogelijk dat er meer dan één UBO is.
Up or out Een beleid waarin men werknemers die niet na een bepaalde tijd rijp zijn voor promotie laat afvloeien.
Uurtje-factuurtje Ook wel time-spent of time-based charging, -invoicing of -facurering genoemd. Het is een wijze van factureren bij dienstverleners waarbij de bestede tijd (mede) meetelt voor de hoogte van de factuur. Werknemers dienen hiervoor hun tijd bij te houden in een time sheet of urenstaat.
Venture capital (durfkapitaal) Een risicovolle belegging, bijvoorbeeld in een startende onderneming. Wanneer een kapitaalverstrekker dit doet, zal hij een hoog rendement op zijn beleggingen eisen.
Vijandelijke overname Een overname waaraan het bestuur van de overgenomen vennootschap niet meewerkt. De overnemer zal dan zelf de aandeelhouders van de overgenomen vennootschap benaderen. Dit leidt vaak tot juridische strijd. Wanneer de overname lukt, zal het zittende bestuur en wellicht zelfs het hele management vaak het veld moeten ruimen.
Vriendelijke overname Een overname waaraan het bestuur van de overgenomen vennootschap meewerkt.
Waterval Contractuele voorrangsregeling voor betaling van kosten.
Watervalstrategie Marktpenetratiestrategie waarin men verschillende markten opeenvolgend penetreert waarbij slechts een nieuwe penetratie wordt uitgevoerd wanneer de eerdere succesvol is.
Werkmaatschappij of werkster Een vennootschap die geen aandelen in andere vennootschappen houdt maar zich uitsluitend met een of meerdere ondernemingen bezighoudt.
White Knight Een kapitaalverstrekker die een vijandige overname verijdelt, door bijvoorbeeld een extra financiering aan te bieden of een hoger bod op de aandelen uit te brengen.
Glossarium
Jargon
|
Accountant Iemand die de (financiële) handelingen en rapportages van organisaties controleert. Dit kan zowel een interne als een externe accountant betreffen.
Accountmanager Werknemer die verantwoordelijk is voor het contact tussen een klant en het bedrijf.
Afschrijving De boekhoudkundige waardevermindering van een actief tijdens diens economische levensduur, vergelijkbaar met slijtage.
Bandbreedte Het door minimum en maximumsalaris begrensd bereik dat een onderneming hanteert voor verschillende functies en niveau´s van senioriteit.
Bedrijfsresultaat De omzet minus de kosten.
Bedrijfsonderdeel / Departement Een afgebakend onderdeel van een onderneming met eigen taken en verantwoordelijkheden.
Belastbare of fiscale winst De ondernemingswinst waarover het belastingtarief wordt toegepast, na bedrijfseconomische vaststelling en belastingtechnische correcties.
Benchmarking Vergelijkende test van de verschillende spelers in een markt.
Boardroom Vergaderruimte.
Beschermingsconstructie Juridische maatregelen die een vijandige overname moeten voorkomen dan wel bemoeilijken, bijvoorbeeld het certificeren van aandelen.
Boekhoudschandaal Een situatie waarin blijkt dat een jaarrekening een te rooskleurig beeld van de stand van zaken in een onderneming heeft gegeven.
Business angel Vermogende particulier die startende ondernemingen kapitaal verstrekt.
business process outsourcing uitbesteding van bedrijfsprocessen
Business Continuity Management Voorbereidingsmaatregelen, waaronder procedures en processen, instructies, verzekeringen, backup IT-capaciteit en kantoorruimte etc., ter verzekering van de continuïteit van een onderneming in geval van een gebeurtenis die deze kan bedreigen (overstroming, brand, aardbeving, epidemie, terroristische aanslag, cyberaanval, etc.).
Bonus Een meestal aan het eind van het jaar vallende extra beloning bovenop het juridisch afdwingbare salaris, vaak betaald uit de jaarwinst of winstreserves, evenals als het dividend. Hieraan ligt een bonuspool ten grondslag, het deel van de winst dat voor bonusuitkeringen gereserveerd is.
Caroussel Een structuur waarin dezelfde vennootschappen meerdere malen transacties met elkaar verrichten. Dit kan een frauduleuze achtergrond hebben.
Cashflow De geldstromen die een onderneming binnenkomen en verlaten.
CEO (Chief Executive Officer) Engelse term voor algemeen directeur van een bedrijf.
CFO (Chief Financial Officer) Engelse term voor financieel directeur van een bedrijf.
COO (Chief Operational Officer) Engelse term voor directeur die het primaire proces van een bedrijf leidt (de 'operations'), waarin de producten en diensten worden voortgebracht die aan de klanten worden geleverd.
CCO (Chief Commercial Officer) Engelse term voor de commercieel directeur van een bedrijf.
Chasen Het contact leggen met iemand teneinde deze persoon eraan te herinneren dat hij of zij nog iets moet doen (bijvoorbeeld debiteuren bellen teneinde ze te overreden hun uitstaande rekeningen te betalen).
Churning Diensten (veelal ongevraagd) verrichten die voor de klant geen toegevoegde waarde hebben teneinde meer te kunnen factureren.
Compliance 1. Het geheel aan procedures waarmee wordt verzekerd dat een organisatie werkt in overeenstemming met de geldende wet- en regelgeving. 2. De bedrijfsafdeling die zich hiermee bezighoudt.
Compliance officer Een werknemer, meestal in een managementfunctie, die de eindverantwoordelijkheid draagt voor compliance van een organisatie. Deze dient onafhankelijk te opereren en mag in principe geen contact met klanten hebben, ten einde belangenverstrengeling te vermijden.
Concern (ook wel groep) : Een groep gelieerde entiteiten die samen een onderneming uitoefenen.
Debiteurenbeheer / Debiteuren / Credit control Bedrijfsafdeling die zich met debiteurenbeheer bezighoudt, oftewel het bewaken van uitstaande facturen.
Demotie of degradatie Een werknemer overplaatsen naar een lagere functie.
Dividend De winstuitdeling voor de aandeelhouders.
Directeur Bestuurder van een onderneming, of een bestuurder in een naamloze vennootschap. Dit kan zowel een bestuurder in juridische zin of een manager in de hiërarchie van de onderneming betekenen. Een variant is de Managing Director (MD) die meestal aan het hoofd van een kantoor staat.
Disciplinaire sanctie Een sanctie, opgelegd door een werkgever aan een werknemer in het kader van zijn arbeidsovereenkomst, ten gevolge van misstappen. Bij deze misstappen kan men denken aan misdragingen, misbruik van bedrijfseigendom, lekken van informatie, nalatig of opzettelijk handelen in strijd met policies, procedures of de wet, diefstal, herhaaldelijk te laat komen, etc. Bij maatregelen kan men denken aan een verplichte training, berisping of waarschuwing in verbale of geschreven vorm, onbetaald verlof, demotie en ontslag (in het ernstigste geval op staande voet en gepaard gaand met aangfte bij de politie).
Dochtermaatschappij Vennootschap wiens aandelen door een andere vennootschap worden gehouden.
EBITDA Afkorting voor Earnings Before Interest, Taxes, Depreciation and Amortization, de brutowinst minus aftrek van overheadkosten van een bedrijf. Zie ook EBIT en EBT.
Emolumenten Beloningen die buiten de primaire arbeidsbeloning (het salaris) vallen. Dit betreft meestal voordelen in natura.
Finance De bedrijfsafdeling die zich met bedrijfsfinanciën bezighoudt.
Fixed fee Ook wel bekend als vaste vergoeding. Een beloningssysteem waarbij een dienstverlener of leverancier per prestatie een vaste vergoeding ontvangt. Zie ook stukloon.
Freelancer Iemand die werkzaamheden voor verschillende opdrachtgevers verricht bij wie hij niet in dienstbetrekking is.
Fusie Het samengaan van twee of meer bedrijven waarbij de bedrijfskundige term, anders dan de juridische, inhoudt dat er min of meer gelijkwaardigheid bestaat tussen de partners. Zo niet, dan spreken we van een overname. In economische spreekt men van aandelenfusies (ook wel share deal, de koop van alle aandelen van een vennootschap), bedrijfsfusie (of asset deal, de overname van alle activa en passiva), en de juridische fusie (het juridisch samensmelten van twee entiteiten). In economische zin is er juridisch vaak sprake van een herstructurering aan de top.
Gardening leave Eufemischische term voor het naar huis sturen van een werknemer tijdens de opzegtermijn van zijn ontslag, bijvoorbeeld omdat hij niet meer gemotiveerd is, de atmosfeer zal verstoren, of ter voorkoming van wraakacties. De letterlijke vertaling is: verlof om in de tuin te werken.
Golden Parachute Beding dat een vertrekkende bestuurder bij gedwongen vertrek een zeer riante ontslagvergoeding toekent.
Gouden handdruk (Riante) ontslagvergoeding.
Greenfield Een nieuwe vestiging openen zonder een bestaand bedrijf over te nemen. De vestiging wordt dus "vanaf het groene veld" opgebouwd door de onderneming.
Haircut Korting die crediteuren (moeten) accepteren op betaling op hun uitstaande vordering jegens een in financiele moeilijkheden of faillissement verkerende onderneming. Dit kan neerkomen op gedeeltelijke kwijtschelding.
Holding of houdstermaatschappij Een vennootschap die aandelen (en vaak de controle) in andere vennootschappen houdt.
Humanresourcemanagement (HRM of Personeelsbeleid) Het bedrijfsonderdeel of de wetenschap die zich bezighoudt met het personeel en alle aspecten die daarbij komen kijken, zoals werving en binding, afvloeiing en ontslag, en salariëring.
IT De bedrijfsafdeling die zich met IT bezighoudt. Deze omvat meestal een IT-helpdesk waar werknemers met problemen met hun computer, bedrijfstelefoon of laptop terecht kunnen.
Joint Venture Samenwerkingsverband tussen twee of meer ondernemingen waarbij beiden iets inbrengen, maar hun zelfstandigheid behouden.
Junior Een beginnende werknemer, vaak met minder dan 5 jaar ervaring.
Juridische zaken / Legal De bedrijfsafdeling die de juridische zaken van het bedrijf bewaakt. Deze wordt meestal geleid door een bedrijfsjurist (inhouse counsel).
Kasgeldvennootschap of cashbox Een vennootschap die voornamelijk liquide middelen houdt, bijvoorbeeld omdat deze alle activa verkocht heeft in het kader van beëindiging van de onderneming.
Kasrondje Het circuleren van liquide middelen tussen dezelfde vennootschappen, vaak met fiscale of soms frauduleuze motieven.
Kartel Marktverdelende samenwerking tussen twee of meer ondernemingen. Dergelijke afspraken zijn in delen van de wereld verboden.
Kengetal Een getal dat de verhouding tussen bepaalde financiële posten uit de (jaar)cijfers weergeeft.
Kernactiviteit of core business De activiteit van een onderneming waarmee het zijn inkomen verdient. Werknemers binnen deze activiteit worden ook wel aangeduid met ´free earners´.
KPI (Key Performance Indicator) Een doelstelling (target) aan de hand waarvan het functioneren van iemand of iets wordt beoordeeld.
Kredietrating Indicatie van de kredietwaardigheid van een onderneming, nationale overheid of obligatielening. Belangrijkste verstrekkers van ratings zijn Fitch, Standard & Poor's en Moody's.
Manager Werknemer met een leidinggevende positie, of een bestuurder in een vennootschap met beperkte aansprakelijkheid. De managers worden gezamenlijk aangeduid met management, waarbij men soms onderscheid maakt tussen hoger management (managers die leiding geven aan andere managers) en middenmanagement (managers die leiding geven aan uitvoerend niet-leidinggevend personeel). Een tweede betekenis van de term management is de aansturende activiteiten die een manager verricht.
Marketing Het planmatig bij elkaar brengen van bestaande of potentiële producenten van een product of dienst met bestaande of potentiële klanten.
Medior Een werknemer met enige ervaring, vaak 3 tot 6 jaar.
Moedermaatschappij De holding die aan de top van de concernstructuur staat en direct of indirect aandeelhouder van alle andere groepsmaatschappijen is. De moedermaatschappij is vaak eigendom van de UBO´s of genoteerd aan een aandelenbeurs.
Multinational Onderneming die in meerdere landen vestigingen heeft. Soms wordt er onderscheid gemaakt tussen een multinational die weliswaar in meerdere landen vestigingen heeft maar nog wel het zwaartepunt (de meeste omzet, werknemers, belangrijkste kantoren, zeggenschap) in de moedermarkt, en transnationals waarbij de moedermarkt minder belangrijk is en de organisatie decentraal.
Nettowinst De voor de aandeelhouders, partners of ondernemer beschikbare vermogenstoename van een onderneming na betaling of aftrek van alle kosten en lasten.
No cure, no pay Een beloningssysteem voor dienstverleners waar slechts betaling verschuldigd is indien resultaat is geboekt.
Old boys network Een groep oudgedienden of bekenden die elkaar in het beroepsleven de hand boven het hoofd houdt en elkaar belangrijke functies toespeelt.
Ondersteunende activiteit Een activiteit die de kernactiviteit van het bedrijf ondersteunt en zelf geen inkomen genereert. Voorbeelden zijn Juridische Zaken, Personeelszaken, IT, Interne Audit, Compliance.
Orphanstructuur Een groepsstructuur met aan de top een aandeelhouderloze entiteit, zoals een Nederlandse stichting. Dit ziet men vaak bij securitisaties en bij beschermingsconstructies.
Overname Een samengaan van twee of meer ondernemingen waarin één onderneming dominant is en de andere min of meer in deze dominante onderneming opgaat.
Offshoring Het verplaatsen van bepaalde bedrijfsonderdelen naar het buitenland.
Outsourcing Het uitbesteden van bepaalde taken aan buitenstaanders, die zich hier vaak in specialiseren. Voorbeelden zijn debiteurenbeleid, werving en selectie, en productie.
PDG, President-Directeur-Generaal.
Poison Pill Anti-overnamebepalingen in statuten en andere juridische documenten, die de onderneming bij een vijandige overname een dermate nadelige handeling laat uitvoeren dat de overname niet meer interessant is.
Policy Een bedrijfsvoorschrift dat een wettelijke norm direct implementeert. Het document beschrijft vaak de norm in algemene termen en in het context van de onderneming. Gedetailleerdere werkinstructies worden vervolgens vastgelegd in een procedure of SOP. Dit kan gezien worden als het hoogste niveau bedrijfsvoorschrift, en policies worden dan ook in principe goedgekeurd, gewijzigd of ingetrokken door de bestuurders.
Procedure of SOP Een set van regels of werkinstructies met betrekking tot (een deel van) werkzaamheden en bedrijfsprocessen, teneinde standaardisatie, kwaliteit, robuustheid en controles in de werkzaamheden in te bouwen. Procedures zijn vaak praktische uitwerkingen van policies. Dit kan gezien worden als het tweede niveau bedrijfsvoorschrift, en policies worden dan ook in principe goedgekeurd, gewijzigd of ingetrokken door de bestuurders. Informeel kan een manager nog nadere instructies vastleggen.
Promotie Een werknemer overplaatsen naar een hogere functie.
Rat race De concurrentiestrijd om het behalen van een toppositie. De term "rat race" is negatief geladen, refereert aan ratten die in een molen rondrennen, en suggereert de hoge werkdruk en het repetitieve karakter van het werk.
Representative office Een kantoor in een ander land dat zich voornamelijk met commerciele taken bezighoudt en niet met de kernactiviteit.
Reverse sollicitation Het benaderen van een partij op niet-natrekbare wijze teneinde hem te vragen het ´officiële´ initiatief tot een zakelijke relatie te nemen. De reden hierachter is dat betreffende partij juridisch beperkt is (bijvoorbeeld door een non-sollicitatiebeding) terwijl de ander dat niet is.
Risk / Risk management / Risicobeheer 1. Een continu proces dat ten aanzien van de doelstelling risico's identificeert en beoordeelt. 2. De bedrijfsafdeling die zich hiermee bezighoudt.
Russische Roulette Statutaire bepaling die ziet op de uitkoop van aandeelhouders. De aandeelhouder die zich hierop beroept moet zijn aandelen aanbieden aan de andere aandeelhouders, maar zal, indien deze weigeren, hun aandelen tegen dezelfde prijs per aandeel moeten overnemen.
Ruziesplitsing Juridische splitsing van een entiteit wanneer aandeelhouders door hun conflicten de besluitvorming verlammen.
Senior Een ervaren werknemer. Men spreekt ook wel van senioriteit uitgedrukt in het aantal jaren ervaring of de functie in het vakgebied.
Service Level Agreement of SLA Overeenkomst tussen verschillende bedrijfsonderdelen of groepsmaatschappijen waarin de verschillende taken en verantwoordelijkheden worden toebedeeld.
Stakeholder Iemand uit de wijde kring van direct en indirect belanghebbenden bij een onderneming.
Starter Iemand die in zijn eerste baan zit.
Sterfhuiscontructie Het tussen verschillende vennootschappen scheiden van winst- en verliesgevende activiteiten, teneinde de vennootschappen met verlieslatende activiteiten (het sterfhuis) failliet te laten gaan, en de rest een doorstart te laten maken.
Supervisor Een senior werknemer die direct toezicht houdt op andere werknemers. Vaak is supervisor het hoogste niet-managerniveau, het laagste managementniveau, of een overbruggingsfunctie van niet-manager naar manager.
Townhall meeting Een plenaire bijeenkomst van het gehele personeelsbestand van het bedrijf of een vestiging waarin het hogere management een overzicht geeft van de stand van zaken.
Training Trainingen zijn binnen een bedrijf ofwel gericht op verbetering van de motivatie en prestatie van de werknemers, ofwel op het bekend maken met wettelijke en procedurele voorschriften. Een training kan plaatsvinden door directe presentatie, online presentatie of een rollenspel.
Ultimate Beneficial Owner (UBO) De uiteindelijk belanghebbende in een onderneming, de natuurlijk persoon aan de top van de structuur die de economische rechten en zeggenschap heeft. Het is mogelijk dat er meer dan één UBO is.
Up or out Een beleid waarin men werknemers die niet na een bepaalde tijd rijp zijn voor promotie laat afvloeien.
Uurtje-factuurtje Ook wel time-spent of time-based charging, -invoicing of -facurering genoemd. Het is een wijze van factureren bij dienstverleners waarbij de bestede tijd (mede) meetelt voor de hoogte van de factuur. Werknemers dienen hiervoor hun tijd bij te houden in een time sheet of urenstaat.
Venture capital (durfkapitaal) Een risicovolle belegging, bijvoorbeeld in een startende onderneming. Wanneer een kapitaalverstrekker dit doet, zal hij een hoog rendement op zijn beleggingen eisen.
Vijandelijke overname Een overname waaraan het bestuur van de overgenomen vennootschap niet meewerkt. De overnemer zal dan zelf de aandeelhouders van de overgenomen vennootschap benaderen. Dit leidt vaak tot juridische strijd. Wanneer de overname lukt, zal het zittende bestuur en wellicht zelfs het hele management vaak het veld moeten ruimen.
Vriendelijke overname Een overname waaraan het bestuur van de overgenomen vennootschap meewerkt.
Waterval Contractuele voorrangsregeling voor betaling van kosten.
Watervalstrategie Marktpenetratiestrategie waarin men verschillende markten opeenvolgend penetreert waarbij slechts een nieuwe penetratie wordt uitgevoerd wanneer de eerdere succesvol is.
Werkmaatschappij of werkster Een vennootschap die geen aandelen in andere vennootschappen houdt maar zich uitsluitend met een of meerdere ondernemingen bezighoudt.
White Knight Een kapitaalverstrekker die een vijandige overname verijdelt, door bijvoorbeeld een extra financiering aan te bieden of een hoger bod op de aandelen uit te brengen.
| 2 |
accountant, boekhouder, accountancy
|
5,569 |
SportsOrganization
|
606996
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Leekster%20Eagles
|
Leekster Eagles
|
Leekster Eagles was een zaalvoetbalclub uit Leek.
De club is in 1984 opgericht en hun thuisstadion is het Sportcentrum Leek. De vereniging ontstond toen een kleine groep enthousiaste leden van veldvoetbalvereniging VEV'67 begon met het oprichten van een zaalvoetbaltak onder de naam VEV'67/Radio Nanninga. Omdat de ambities van deze snel groeiende tak verschilden van het beleid van het bestuur van de veldvereniging, werd de zaalvoetbaltak op 29 mei 1987 afgesplitst van de veldclub en ging zelfstandig verder onder de naam ZVV Sportcentrum Leek; via een aantal naamswijzigingen door sponsornaamskoppelingen is de club inmiddels uitgegroeid tot een zeer stabiele vereniging in de top van het landelijke futsal met de huidige naam Leekster Eagles.
In 1993 promoveerde de club, toen nog onder de naam Zwart Optiek Leek, voor het eerst naar het hoogste, landelijke niveau, de Eredivisie die een jaar eerder was ingevoerd.
Na één seizoen volgde degradatie, maar weer een jaar later keerde de club direct weer terug op het hoogste plan. Leekster Eagles speelde van 1995 tot de degradatie in 2014 onafgebroken op het hoogste niveau.
Op 16 mei 2008 won Leekster Eagles de dubbele play-offs om promotie naar de in het seizoen 2008/2009 nieuw te vormen Topdivisie van DZS uit Dordrecht. Na een 5-3 nederlaag in het uitduel, werd de achterstand tenietgedaan in een met 800 toeschouwers sfeer- en bomvol Sportcentrum Leek: 4-0. Daarmee bleef Leekster Eagles actief op het hoogste niveau. In het seizoen 2012/13 werd de Topdivisie weer hernoemd tot Eredivisie. In 2013/14 degradeerde Leekster Eagles uit de Eredivisie na twintig seizoenen op rij op het hoogste niveau te hebben gespeeld. In 2020 promoveerde Leekster Eagles weer naar de Eredivisie, die werd uitgebreid van 12 naar 16 clubs.
In het seizoen 2020/21 handhaafde de club zich automatisch, doordat de competitie al na 5 speelrondes werd afgebroken door de coronacrisis. In het seizoen 2021/22 eindigde Leekster Eagles op 12e plaats en handhaafde zich daarmee op eigen kracht in de eredivisie. In het seizoen 2022/23 eindigde de club op de 10e plaats, dit bleek uiteindelijk het laatste seizoen in het bestaan van de Leekster Eagles.
Op 10 juni 2023 maakte het bestuur bekend de vereniging op te heffen.
De club kampte met verschillende problemen. Een aantal spelers stopte ermee en 2 spelers stapten over naar Hovocubo. Ook is er geen opvolging binnen het bestuur en zijn er nauwelijks staffuncties en vrijwilligers te krijgen. Wat ook speelt is dat de jeugd tegenwoordig andere keuzes maakt, aldus voorzitter Peter Westra.
Daarbij heeft hoofdsponsor Amysoft het contract na 3 jaar niet verlengd. Ondanks de toenemende prestaties leed de club onder het gebrek aan publieke belangstelling.
Voor het bestuur, die om genoemde redenen geen toekomst meer ziet in de club, reden om de stekker eruit te trekken.
Daarmee komt na bijna 40 jaar een einde aan het zaalvoetbalbolwerk van Noord-Nederland.
De laatste wedstrijd van Leekster Eagles was op vrijdag 19 mei 2023.
In Leek werd het 2-2 tegen Volendam.
Vroegere namen
1984 - 1987: VEV'67/Radio Nanninga
1987 - 1989: ZVV Sportcentrum Leek
1989 - 1994: ZVV Zwart Optiek Leek
1994 - 1997: Hummel Eagles
1997 - 1999: SCL Leekster Eagles
1999 - 2001: CVB Leekster Eagles
2001 - 2002: CEB Leekster Eagles
2002 - 2002: FIN Leekster Eagles
2003 - 2020: Leekster Eagles
2020 - 2023: Leekster Eagles/Amysoft
Erelijst
Kampioen Hoofdklasse: 1988, 2004 (2de team)
Kampioen Interregio Noord: 1991
Kampioen 1ste divisie: 1993, 1995
Nederlands Kampioenschap Halvefinalist: 1999, 2002, 2003
Nederlands Kampioenschap finalist: 2001
KNVB beker Halvefinalist: 1997, 2000, 2010
KNVB beker finalist: 2001
Supercup finalist: 2001
Benelux-beker winnaar: 2002
Districts-beker Noord winnaar: 2003 (2de team), 2004 (2de team)
Districts-beker Noord Reserves winnaar: 2004 (3de team)
Promotie naar de nieuwe Topdivisie Futsal (per 2008/2009): 2008
Topdivisie Futsal veranderd in Eredivisie Zaalvoetbal (per 2012/2013) : 2012
Promotie naar Eredivisie: 2020
Externe links
Officiële site van de Eagles
Nederlandse zaalvoetbalclub
Sport in Westerkwartier
Sportvereniging in Groningen (provincie)
|
Nederlandse zaalvoetbalclub
Sport in Westerkwartier
Sportvereniging in Groningen (provincie)
| 1 |
sportorganisatie, sportvereniging, sportbond
|
4,648 |
Comment
|
1631179
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Rob-B-Hood
|
Rob-B-Hood
|
Rob-B-Hood (Vereenvoudigd Chinees: 宝贝计划; Traditioneel Chinees: 寶貝計劃; Pinyin: bǎobèi jìhuà; Standaardkantonese Yale: Bō Bui Gai Wak) is een in 2006 in Hongkong uitgebrachte actiekomedie. De film is geproduceerd en geregisseerd door Benny Chan, die ook meeschreef aan het scenario. De hoofdrollen worden gespeeld door Jackie Chan, Louis Koo, Yuen Biao en Michael Hui. Rob-B-Hood had een begroting van $ 16,8 miljoen (€ 11,1 miljoen) en werd opgenomen tussen december 2005 en april 2006. De film werd op 29 september 2006 alleen in Hongkong, China en Zuidoost-Azië uitgebracht en kreeg daar over het algemeen positieve recensies. In oktober 2006 bracht hij erg veel geld op in China.
Rob-B-Hood speelt zich af in Hongkong en gaat over een ontvoering die verkeerd afloopt. Drie ontvoerders - Slipper, Octopus en de Huisbaas -, hebben een baby ontvoerd en eisen een grote hoeveelheid losgeld van de ouders. De ruil van de baby tegen het geld verloopt echter niet zoals gepland.
Verhaal
Aan het begin van de film zijn Slipper en Octopus verkleed als doktoren. Ze willen met gestolen geld en medicijnen tegen kanker uit een ziekenhuis ontsnappen. Ondertussen wordt een pasgeboren baby uit het rijke gezin Lee meegenomen door Max, het ex-vriendje van de moeder van de baby, waarna de bewakers hem gaan achtervolgen en Max insluiten op een roltrap. Na een heftige strijd laat Max zichzelf en de baby over de zijkant van de roltrap vallen. De baby wordt opgevangen door Slipper die op de roltrap staat, terwijl Max te pletter valt. Slipper, die over de zijkant van de roltrap hangt, kan de baby niet meer vasthouden, waarna hij hem laat vallen. De baby wordt op de grond opgevangen door twee doktoren. Als de bewakers en doktoren zijn afgeleid, ontsnappen Slipper en Octopus met de monovolume van de Huisbaas.
Slipper vergokt zijn geld meteen en Octopus geeft veel geld uit aan mooie vrouwen. De Huisbaas bewaart het geld in tegenstelling tot zijn leerlingen veilig in een geheime kluis in zijn huis. Nadat de Huisbaas een paar maanden later had besloten om met pensioen te gaan, komt hij erachter dat er in zijn flat is ingebroken. Zijn HK$3 miljoen uit de kluis is gestolen. Hij krijgt een telefoontje van zijn tussenpersoon Oom Zeven, die hem aanbiedt om een ontvoering van baby Lee op touw te zetten voor de Triade-baas, de vader van Max die in de veronderstelling verkeert dat de baby zijn kleinzoon is. Verleid door de beloning van HK$7 miljoen stemmen Slipper en Octopus in met de opdracht, zonder precies te weten wat ze eigenlijk moeten stelen. Ze kunnen het geld goed gebruiken aangezien beiden een gat in de hand hebben. Nadat de drie met de baby uit het huis van het gezin Lee zijn gevlucht, zien ze pas dat het om een baby gaat. Slipper en Octopus zijn erg kwaad op de Huisbaas, hoewel ze hem niet eens de kans gaven om te zeggen dat het om de ontvoering van een baby ging.
Slipper, Octopus en de Huisbaas gaan op weg naar een ontmoeting met Oom Zeven (de tussenpersoon) en de Triade (de opdrachtgever) voor de overdracht in Sai Kung. De drie ontvoerders en Oom Zeven rijden veel te hard, waarna ze worden geflitst en aangehouden door de politie. Wanneer de Triade met veel commotie bij de politieafzetting aankomt, probeert de Huisbaas de politie te ontlopen, maar hij rijdt de sloot in. Als de politie dicht bij hen is, zegt de beknelde Huisbaas tegen Slipper en Octopus dat ze snel moeten vluchten met baby Lee. De Huisbaas wordt wegens roekeloos rijgedrag gearresteerd. In de gevangenis ziet hij het journaal met berichtgeving over de inbraak bij het gezin Lee. Er wordt onder andere gemeld dat de buit een miljonairsbaby is. De Huisbaas belt Slipper en Octopus op en vertelt hen dat baby Lee aan niemand mag worden overdragen voordat hij zelf vrijgelaten wordt, zodat hij de prijs kan verhogen.
De daaropvolgende dagen moeten Slipper en Octopus voor de baby zorgen, waardoor ze een sterke band met hem krijgen. De twee beginnen hun fouten te betreuren: Slipper verzet zich tegen de drang om te gaan gokken, terwijl Octopus spijt heeft dat hij zijn vrouw bedriegt. De Triade-baas, de echte opdrachtgever, is kwaad omdat zijn "kleinzoon" niet geleverd kon worden. Hij stuurt zijn mannen om de baby op te halen in Slippers flat. Wanneer de Triade en Inspecteur Mok naar Slippers flat komen, verbergen Slipper en Octopus de baby.
Kort na zijn vrijlating wordt de Huisbaas naar de Triade-baas gebracht, die zijn bod op baby Lee verhoogt tot HK$30 miljoen. Hij krijgt een aanbetaling van HK$5 miljoen, als ze binnen 3 uur de baby leveren zullen ze ook de andere HK$25 miljoen krijgen. De Huisbaas gaat naar Slipper en Octopus in het ziekenhuis, waar de baby op dat moment wordt behandeld voor koorts. Hij stelt ze op de hoogte van het nieuwe aanbod, maar Slipper en Octopus maken zich meer zorgen over het welzijn van de baby dan over het geld. De twee besluiten om de baby naar het huis van de baas te brengen, waar de Huisbaas hen opwacht met de rest van het geld. De overhandiging vindt daar met veel bezorgdheid plaats. Als het trio op het punt staat te vertrekken, horen ze de baby huilen omdat een bloedmonster uit zijn arm wordt genomen. Slipper en Octopus krijgen een flashback van de dagen die zij met de baby hebben doorgebracht. Overrompeld door hun gevoelens vechten ze zich een weg naar het privé-attractiepark van de Triade-baas om de baby te redden, terwijl de Huisbaas er met het geld vandoor gaat. Slipper slaagt er bijna in om met de baby te ontsnappen, maar hij is gedwongen zich over te geven als de Triade dreigen Octopus naar beneden te gooien.
Slipper en Octopus worden naar de Triade-baas gebracht, die ervan overtuigd is de opa van de baby te zijn. Een bloedonderzoek bewijst echter het tegendeel. Verblind door woede stopt de Triade-baas de baby in een koelcel naast Max' lichaam, zodat de baby "bij zijn vader kan zijn". Hierop vechten Slipper en Octopus opnieuw om de baby te redden. De twee komen in een kamer met twee slaven te zitten, maar worden gered als Inspecteur Mok en de Huisbaas arriveren en snel het slot weten te kraken. Slipper en Octopus lopen naar de garage met de in coma geraakte baby. Slipper probeert de baby te reanimeren met een zelfbedachte defibrillator die wordt aangedreven door de accu van een auto. Ondanks alle inspanningen komt de baby niet bij bewustzijn en wordt weggereden in een ambulance. Het blijkt dat zijn hart nauwelijks nog klopt.
Slipper, Octopus en de Huisbaas zitten in de cel voor ontvoering. Ze zijn vrijwilliger bij een voorlichting over de doodstraf tijdens een open dag. Daarbij nemen ze de gelegenheid om aan hun geliefden excuses aan te bieden. Na de nepvertoning vertelt Inspecteur Mok de drie dat het Ministerie van Justitie hen misschien op borg vrij laat gaan. Slipper, Octopus en de Huisbaas zien vervolgens dat baby Lee in leven en gezond bij zijn ouders is. Als blijk van waardering voor het beschermen van baby Lee's leven bieden de ouders van baby Lee hen banen aan als lijfwacht, chauffeur en Hoofd Veiligheid.
Rolverdeling
|-
|||Slipper(人字拖)||Slipper is een professionele inbreker die al allerlei dure dingen heeft gestolen. Hij is ook een dwangmatige gokker, die met zijn familie over zijn levensstijl praat, waardoor zijn vader een beroerte krijgt. Ondanks zijn verdorvenheid blijkt hij toch een zekere mate van ethisch besef te hebben waardoor hij soms terughoudend is, zoals bij het ontvoeren van baby Lee. De naam "Slipper" verwijst naar zijn slippers.
|-
|||Octopus(八達通)||Octopus is eveneens een inbreker. Het gestolen geld gebruikt hij om dure auto's te kopen en om te daten met een rijk meisje. Hij verwaarloost zijn zwangere vrouw (gespeeld door Charlene Choi), door haar rond te laten komen van uitzichtloze baantjes.
|-
|||de Huisbaas(包租公)||De Huisbaas begeleidt Slipper en Octopus tijdens de gehele ontvoering. Hij is daarnaast al meer dan 20 jaar hun mentor. In tegenstelling tot zijn leerlingen geeft hij niets uit van zijn aandeel, dat hij in plaats daarvan veilig in een kluis in zijn huis bewaart.
|-
|||baby||De baby is de jonge zoon van het schatrijke gezin Lee. Hij is ontvoerd door Slipper, Octopus en de Huisbaas namens de Triade-baas.
|-
|||Inspecteur Mok(莫史迪)||Inspecteur Mok is de politieagent die zich bezighoudt met de verdwijning van de baby.
|-
|||de Huisvrouw(包租婆)||De Huisvrouw, de vrouw van de Huisbaas, is erg boos wegens het overlijden van haar enige zoon vele jaren geleden.
|-
|||Melody||Melody is een student-verpleegkundige op de universiteit van Peking, ze werkt als een parttime kinderopvangconsultant en leert Slipper en Octopus hoe je een baby moet verzorgen. Ze wordt later Slippers vriendin.
|-
|||Max||Max is het voormalige vriendje van de moeder van de baby. Hij beweert dat de baby van hem is. Hij sterft aan de gevolgen van een valpartij, na een strijd om de baby in het ziekenhuis kort nadat de baby is geboren.
|-
|||de Triade-baas||Na het verlies van zijn enige zoon, Max, wil deze Triade-baas alles op alles zetten om de baby te pakken te krijgen.
|}
Productie
Rob-B-Hood is een gezamenlijke productie van JCE Movies Limited, een bedrijf dat is opgezet door Jackie Chan in 2003, en Huayi Brothers Film & Taihe Investment Company, makers van films als Warriors of Heaven and Earth (2003), Kekexili: Mountain Patrol (2004) en The Banquet (2006).
Scenario
Vlak na het uitkomen van New Police Story (2004) klopte Jackie Chan aan bij Benny Chan met plannen voor een nieuwe actiefilm. Jackie Chan verklaarde dat hij deze keer niet – zoals in zijn vorige films – de heldenrol wilde spelen, maar een gemene schurk. Uiteindelijk kwamen Benny Chan en scenarioschrijver Alan Yuen met een gewaagd idee: Jackie Chan zou Slipper spelen, een gokverslaafde crimineel. Jackie Chan had eigenlijk een kwaadaardige schurk, die "vrouwen slaat en mensen verbrandt met sigaretten" moeten spelen. Dat scenario werd echter afgewezen door de Chinese regering, die het personage te verdorven achtte. Niettemin was het pas de tweede keer in zijn carrière als acteur dat Jackie Chan iemand speelde die was veroordeeld tot gevangenisstraf.
Jackie Chan herschreef het script van de film en ontwierp de actiescènes. Regisseur Benny Chan bedacht de dramatische elementen erbij. Het herschreven scenario was klaar in oktober 2005. Twee extra protagonisten vervulden hierin de rol van Slippers 'partners in crime'. De bedoeling was de film een hoger komediegehalte te geven dankzij hun interacties.
Acteurs
De acteurs in Rob-B-Hood variëren van nieuwkomer Gao Yuanyuan tot veteraan-acteur Chen Baoguo.
De rol van Slippers 'partner in crime' Octopus wordt gespeeld door Louis Koo, een bekroonde acteur die in TVB-dramaseries zoals Detective Investigation Files IV en de films Election (1999) en Election 2 (2006) heeft gespeeld. Er is ook een aantal actiescènes gefilmd met een stuntman voor Koo's personage. Daarnaast was Koo de favoriet van de baby op de set. Wanneer de baby huilde, was Koo altijd de eerste om hem te verzorgen.
De huisbaas, tevens de leider van Slipper en Octopus, wordt gespeeld door Michael Hui, een Hong Kong Film Award-winnende komiek die kort voor de overdracht van Hongkong naar Canada emigreerde. Hui werd gekozen voor de rol, omdat hij de ideale acteur was om een personage te spelen dat anderen moet overhalen slechte dingen te doen. De producenten waren oorspronkelijk van plan om Hui samen met Jackie Chan en Koo te laten vechten, maar uiteindelijk werd besloten dat Hui alleen het brein achter de bende zou zijn. Hui en Chan speelden eerder samen in The Cannonball Run (1981).
Jackie Chan en Yuen Biao spelen samen in Rob-B-Hood. Zij waren, samen met Sammo Hung, klasgenoten op de Peking Opera School. In de jaren 80 speelden ze samen in een aantal komedies en actiefilms, zoals Project A (1983), Wheels on Meals (1984) en de trilogie Lucky Stars (1985). Eerst wilde Jackie Chan samen met Yuen en Hung in één film spelen, bij wijze van hereniging van een trio dat sinds de film Dragons Forever (1988) niet meer bij elkaar is geweest. Hung sloeg het voorstel af vanwege een probleem met zijn eigen planning. Yuen Biao speelt de rol van Inspecteur Mok, die onderzoek doet naar de verdwijning van de baby. Sommige fratsen van Yuen uit het verleden komen terug in Rob-B-Hood, zoals het gevecht waarbij hij tevergeefs probeert het personage van Chan in de boeien te slaan.
Rob-B-Hood is de derde film van Benny Chan, waarin Jackie Chan de hoofdrol speelt. Dit was eerder zo in Who Am I? (1998) en New Police Story (2004).
Er werden meer dan 100 audities gehouden om een baby te vinden die geschikt was voor de rol in de film. Benny Chan koos voor deze rol uiteindelijk Matthew Medvedev, een 1-jarig kind van Chinees-Colombiaanse afkomst. Medvedev - beter bekend als Baby Matthew - werd letterlijk op straat aangenomen voor de rol, toen een assistent-directeur hem samen met zijn ouders zag in de metro van Hongkong. Hoewel het gezin gewoon op bezoek was in Hongkong, besloten ze Matthew de rol te laten spelen.
Opnames
De opnames werden tussen december 2005 en april 2006 in Hongkong gemaakt, met een budget van €1,5 miljoen. De filmlocaties waren Hongkong Central, Sai Kung, Sha Tin, Ocean Park, Cyberport, Tai Po Waterfront Park en Victoria Prison; een gevangenis in Hongkong Central.
Benny Chan omschreef de opnames als een dieptepunt in zijn carrière. De scènes met de baby gingen erg vaak fout. Het was dus best lastig om met de baby te werken, omdat hij niet langer dan acht uur per dag mocht "werken". Wanneer de scène werd gefilmd waarbij de baby wordt neergeschoten en de filmploeg stil moest zijn, moesten ze communiceren in gebarentaal. Benny Chan vertelde dat het veel tijd, geduld en geld kostte om de baby bij elk shot te begeleiden. De ploeg moest talrijke scènes opnieuw opnemen, omdat de baby veel moest huilen en dutten. Als resultaat ging de productie over de begroting heen. Om de baby onder controle te houden werden de gekste methodes gebruikt. In een scène moet de baby bijvoorbeeld aan Chans tepel zuigen. De baby was hierbij erg terughoudend, maar nadat de filmploeg een grote hoeveelheid honing op de tepel had gesmeerd lukte het alsnog.
Jackie Chan was de stuntregisseur van Rob-B-Hood en choreografeerde alle stunts met zijn Jackie Chan Stunt Team. Hij voerde zoals altijd zijn eigen stunts uit, zoals het naar beneden springen van de ene airconditioner op de andere aan een muur van een hoog gebouw. Sommige stunts met de baby waren erg gevaarlijk, zoals een achtervolging rond het Sha Tin-industriegebied waarin hij de baby weg moet pakken vlak voordat een auto op hem inrijdt. Een andere scène speelt zich af in Ocean Park, waar hij de onderkant van een achtbaan beklimt met de baby in zijn handen. Jackie Chan liep lichte verwondingen op bij het uitvoeren van sommige stunts. Zo werd hij bijvoorbeeld een keer geraakt door een stuntman die de verkeerde schoenen droeg. Jackie Chan viel daardoor uit een quad, terwijl hij eigenlijk probeerde om een wheelie te maken. Chans vechtchoreografie omvatte bijvoorbeeld het gebruik van geïmproviseerde wapens in een strijd; het gevecht tussen Chan en enkele goed getrainde tegenstanders in een koelcel, waarbij hij ze verslaat door ze met melk te bespetteren en ze vervolgens met behulp van een grote ventilator te bevriezen met koude lucht.
Uitgave
Rob-B-Hood had zijn wereldpremière op het filmfestival van Venetië op 8 september 2006. Na deze première werden enkele scènes waarin te veel aandacht aan de persoonlijke verhoudingen van de personages werd besteed geschrapt voor het grote publiek. Volgens Benny Chan leidden te veel dramascènes het publiek af van de plot. De ruwe versie van Rob-B-Hood is wel opgenomen in de dvd-uitgave maar werd toegevoegd als extended version, een versie met meer scènes dan de gewone film.
De bewerkte versie van de film werd op 29 september uitgebracht in Hongkong, China, Singapore, Maleisië en andere Zuidoost-Aziatische landen. Daarna werd Rob-B-Hood op 7 april 2007 uitgebracht in Japan en op 13 februari 2007 in Griekenland (tevens het enige Europese land waar Rob-B-Hood werd vertoond in bioscopen). De dvd-première in Nederland was op 28 juli 2009. In Hongkong is de film geclassificeerd als IIA (ongeschikt voor kinderen tot 13; meekijken van ouder gewenst), in Singapore als G (alle leeftijden), in Maleisië als U (alle leeftijden) en in Nederland als 16+.
Titels
De Chinese titel Bo Bui Gai Wak (Kantonees: 寶貝計劃) (letterlijk Project BB, met "BB" als een homofoon voor het woord "Baby") verwijst naar Jackie Chans bekroonde film uit 1983: Project A (Kantonees: A Gai Wak, A計劃). De Japanse titel werd プロジェクトBB (Purojekuto BB), letterlijk Project BB, wat ook de aanvankelijk voorgestelde naam voor de film is.
In Griekenland heet de film Ασύλληπτοι Απατεώνες (transliteratie: Asulliptoi Apateones), wat fraudes zijn ondenkbaar betekent. In de Verenigde Staten heet de film Robin-B-Hood, want dat is erg verwant met Johnny B. Goode. Die naam klinkt voor veel Amerikanen erg vertrouwd.
In Europa is de naam Johnny B. Goode daarentegen niet erg bekend, en daarom is de Europese naam van de film Rob-B-Hood geworden. Zowel de Amerikaanse als de Europese titel zijn uiteraard afgeleid van de naam Robin Hood. De ontvoerders beweren het gedachtegoed van Robin Hood na te leven; ze stelen van de rijken en geven het aan de armen, of toch niet helemaal. De armen zijn ze namelijk zelf, omdat geen van hen de capaciteiten heeft om hun moeilijk bij elkaar geschraapte geld voor langere tijd te houden.
Dvd
De eerste edities voor de dvd werden vanaf november 2006 in Hongkong uitgebracht op regiocode 0 (wereldwijd). Dit werd later stopgezet en de daaropvolgende uitgaven (standaard en Limited Edition) waren op regiocode 3 (Zuidoost-Azië; Zuid-Korea; Taiwan; Hongkong; Macau). Alle versies die in Hongkong werden uitgebracht bevatten twee schijfjes: de filmschijf en de extra schijf. De filmschijf bevat zowel de bewerkte als de ruwe versie van de film, inclusief het commentaar van Benny Chan. De extra schijf bevat een "achter de schermen"-video, de postproductie, de persconferentie, een verzameling van verwijderde scènes en de videoclip van de titelsong.
De Limited Edition bestaat uit een doosje dat diverse merkproducten bevat, zoals sandalen en slippers. Een sterk gelimiteerde uitgave van 5000 stuks werd uitgedeeld op verschillende filmfestivals. Deze editie bevatte als extra's een kristallen fopspeen, een notitieblokje en een kalender van 2007.
De dvd-versie werd later ook uitgegeven in andere Oost-Aziatische landen, waaronder China (regio 6), Japan (regio 2), Zuid-Korea, Thailand en Maleisië (regio 3). Op 26 december 2007 werd de dvd uitgebracht in de VS (regio 1), een twee-schijfs "Ultimate Edition" die grotendeels dezelfde toevoegingen bevat als de Hongkong-versie, maar met de Amerikaanse trailers in plaats van de inheemse. De speeltijd van deze uitgave is echter 126:28, wat tussen die van de bewerkte (121:46) en de ruwe versie van Hongkong (135:11) in zit.
Ontvangst
Rob-B-Hood werd over het algemeen goed ontvangen door recensenten. De film ontving lof op het filmfestival van Venetië voor een delicaat evenwicht tussen actie en drama. De stuntchoreografie werd positief ontvangen, net als het samenspel tussen Jackie Chan en Louis Koo, al waren sommige recensenten teleurgesteld over het ontbreken van Sammo Hung.
De plot van Rob-B-Hood kreeg uiteenlopende beoordelingen: de Chinese krant Xiao Xiang Chen Bao vond het beknopt, hilarisch en ontroerend, terwijl Jay Weissberg van Variety Magazine de film als onorigineel bestempelde. Felix Cheong van Channel NewsAsia vond dat de subplots met betrekking tot de families van de antagonisten overbodig waren en niet pasten bij de verhaallijn, maar wel de film langdradig maakten.
Chan werd geprezen om zijn bereidheid in Rob-B-Hood een kwaadaardiger karakter te spelen dan hij gewoonlijk deed. Andrew Sun van South China Morning Post schreef dat "een van de beste dingen die Chan voor zijn filmcarrière kan doen het spelen van de rol van onbeschoft, antagonistisch stuk tuig is, omdat je niet altijd een held hoeft te spelen om een held te worden." Sun benadrukte de noodzaak dat Chan flexibiliteit moet tonen in zijn rol, en citeerde daarbij een aantal acteurs dat succes had geboekt door af en toe de rol van een schurk te spelen.
Griekenland is het enige Europese land waar Rob-B-Hood verscheen in bioscopen, maar hier werd de film erg negatief ontvangen. De Griekse CinemaNews meldde als voornaamste punten van kritiek: "Te weinig vechtscènes voor een speelduur van 134 minuten", "Jackie Chan is meer bezig met oppassen dan met vechten", "Het is een drama-komedie waar erg weinig actie in zit", "Het is een avontuurlijke komedie zonder elementen van een komedie" en "De film roept geen emoties op bij het publiek".
Opbrengst
Rob-B-Hood draaide op de dag waarop de film werd uitgebracht in Hongkong meteen een omzet van €110.800. In China was de film de best bezochte van alle films die tijdens het vier dagen durende nationaal feest van China gedraaid werden. De omzet bedroeg €933.600.
In oktober 2006 had de film reeds meer dan €9 miljoen opgebracht. Rob-B-Hood sloeg ook goed aan in Zuidoost-Azië: de omzet in Singapore was €289.000, in Maleisië €286.000 en in Thailand €432.000. In totaal zorgde de film voor een wereldwijde omzet van €15.116.265,65, ondanks het feit dat hij nooit is uitgebracht in Noord-Amerika en het grootste deel van Europa.
Prijzen en nominaties
De film kreeg drie nominaties voor de Hong Kong Film Awards, in de categorieën "Beste actiechoreografie" (Jackie Chan en Chung Chi Li) en "Beste nieuwe acteur" (Matthew Medvedev).
Externe links
Rob-B-Hood op MovieMeter
Film uit 2006
Hongkongse film
Martialartsfilm
Dramafilm
Actiefilm
Komische film
|
Dvd
De eerste edities voor de dvd werden vanaf november 2006 in Hongkong uitgebracht op regiocode 0 (wereldwijd). Dit werd later stopgezet en de daaropvolgende uitgaven (standaard en Limited Edition) waren op regiocode 3 (Zuidoost-Azië; Zuid-Korea; Taiwan; Hongkong; Macau). Alle versies die in Hongkong werden uitgebracht bevatten twee schijfjes: de filmschijf en de extra schijf. De filmschijf bevat zowel de bewerkte als de ruwe versie van de film, inclusief het commentaar van Benny Chan. De extra schijf bevat een "achter de schermen"-video, de postproductie, de persconferentie, een verzameling van verwijderde scènes en de videoclip van de titelsong.
| 1 |
commentaar, reactie, tekst
|
4,684 |
DaySpa
|
3033208
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Glazen%20Boerderij
|
Glazen Boerderij
|
De Glazen Boerderij is een langgevelboerderij en multifunctioneel gebouw gelegen aan de Markt van Schijndel in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. De boerderij heeft een oppervlakte van 1600 m². Het gebouw is ontworpen door de architect Winy Maas van architectenbureau MVRDV uit Rotterdam.
Het gebouw bestaat uit 1000 puzzelstukjes geprint glas en een stalen frame van 2183 delen (24,5 ton). De montagetoleranties van de staalconstructie zijn exceptioneel laag (2 mm) omdat anders de prints niet goed aansluiten.
De glazen boerderij was gereed op 1 december 2012 en werd geopend op 17 januari 2013 met onder andere een bijeenkomst in Museum Jan Heestershuis. In het pand zijn winkels, een restaurant, kantoren en een wellnesscentrum gevestigd.
Externe link
De Glazen Boerderij
Bouwwerk van MVRDV
Boerderij in Noord-Brabant
Bouwwerk in Meierijstad
Schijndel
|
De glazen boerderij was gereed op 1 december 2012 en werd geopend op 17 januari 2013 met onder andere een bijeenkomst in Museum Jan Heestershuis. In het pand zijn winkels, een restaurant, kantoren en een wellnesscentrum gevestigd.
| 1 |
dagspa, wellnesscentrum, schoonheidsbehandeling
|
2,422 |
CookAction
|
732801
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/De%20Librije
|
De Librije
|
De Librije is een restaurant in Zwolle van chef-kok Jonnie en gastvrouw Thérèse Boer. De eetgelegenheid heeft sinds 26 januari 2004 drie Michelinsterren.
Locatie
Broerenkerkplein
De eetgelegenheid was van 1993 tot en met 2015 gelegen aan het Broerenkerkplein in de binnenstad van de Overijsselse stad Zwolle. Dit is een rustig plein met gras en oude bomen. Tussen 1758 en 1899 was in het pand een synagoge gevestigd. Samen met de naastgelegen Broerenkerk maakte het pand deel uit van een kloostercomplex. Nadat het restaurant vertrok uit dit pand hebben de eigenaren het enkele jaren aangehouden en onderverhuurd. In 2019 hebben zij het pand verkocht aan andere Zwolse horecaondernemers.
Vrouwengevangenis
In 2007 is een tweede locatie aangekocht met als doel om hier een hotel te vestigen. Het betreft een voormalige vrouwengevangenis, het zogeheten spinhuis. De locatie is nog iets noordelijker gelegen dan het restaurant aan Broerenkerkplein. Op 25 mei 2008 openden Jonnie en Thérèse in het pand, op vijf minuten loopafstand van het restaurant: Librije's Hotel. Het luxe hotel bood ook onderdak aan de kook- en wijnschool Librije’s Atelier. Het tweede restaurant van Jonnie en Thérèse Librije’s Zusje was ook gevestigd op de nieuwe locatie, maar in 2014 verhuisde deze zaak naar Amsterdam.
Tijdens het culinaire event Chefs Revolution in Zwolle maakte het restaurant in september 2014 bekend dat zij zouden gaan verhuizen, van het Broerenkerkplein naar de voormalige vrouwengevangenis. Een van de redenen van de verhuizing was dat, ondanks de vele verbouwingen op de vorige locatie, de scheiding tussen keuken en restaurant niet opgelost kon worden. Op de nieuwe locatie kon dit wel, er wordt zelfs gekookt tussen de gasten en vrijwel iedereen heeft zicht op de keuken. De tafels staan op de voormalige luchtplaats van de gevangenis, en speciaal daarvoor werd een glazen kap gebouwd op het oude gevangeniscomplex. Op 20 januari 2015 werden de eerste gasten verwelkomd op de nieuwe locatie aan het Spinhuisplein.
Geschiedenis
Beginjaren
De Librije werd in 1980 geopend door Ed Meijers. Het was zijn doel om in het historische pand aan het Broerenkerkplein een luxe restaurant te beginnen. In 1987 solliciteerde Jonnie Boer als leerling-kok, twee jaar later werd Boer chef-kok van het restaurant. Ook zijn huidige vrouw Thérèse ging er aan de slag als maître-sommelier.
Eerste Michelinsterren
Op 1 juli 1993 hebben Jonnie en Thérèse Boer het restaurant officieel overgenomen van Ed Meijers. Later dat jaar werd De Librije onderscheiden met een Michelinster. De ster heeft chef Jonnie Boer verrast, en toen hij navraag deed bij Michelin, is hem verteld dat hij al jaren in de gaten werd gehouden door de inspecteurs. Ed Meijers, de voormalig eigenaar van De Librije, is nog een half jaar na de verkoop van het restaurant, werkzaam gebleven in de zaak, maar eind 1993 vertrok hij definitief.
De Nederlandse restaurantgids Lekker was in eerste instantie minder enthousiast dan Michelin en schreef in 1994 een zeer slechte recensie over De Librije. Chef-kok Boer herkende zich in hun kritiek en heeft zijn kookstijl vervolgens aangepast, met onder andere meer focus op jus en sauzen. In 1999 volgde de tweede ster. Daarmee was Jonnie Boer op 33-jarige leeftijd de jongste tweesterrenkok in Nederland.
Derde Michelinster
In 2004 kreeg De Librije als tweede restaurant in de Nederlandse geschiedenis een derde Michelinster. Een jaar eerder ontving Parkheuvel in Rotterdam de hoogste onderscheiding van de Franse bandenfabrikant, na vijf jaar verloor Parkheuvel de hoogste onderscheiding van Michelin. De Librije heeft met uitstek als langste drie Michelinsterren in Nederland.
Overige erkenning
De Librije had in 2023 19,5 van 20 punten in de Franse GaultMillau-gids. Naast de hoogste erkenning door Michelin en GaultMillau, werd De Librije ook door de Nederlandse restaurantgids Lekker in 2018 en van 2022 tot en met 2024 uitgeroepen tot het beste restaurant van Nederland. In 2019 tot en met 2021 stonden zij op de tweede plaats, na het in 2018 onderscheiden met driesterrenrestaurant Inter Scaldes in Kruiningen.
De Librije ontvangt sinds 2010 ook hoge waarderingen in de ranglijst van Beste restaurant ter wereld in het Restaurant Magazine. De beste notering was in 2014: toen werd De Librije door het Britse tijdschrift op nummer 29 geplaatst van de beste restaurants ter wereld.
Keuken
Restaurant De Librije staat bekend om het koken met veelal lokale streekproducten uit de omgeving van Zwolle. Daarnaast werkt het restaurant samen met vele kleine leveranciers. De natuur is een inspiratiebron van chef-kok Jonnie Boer.
Zie ook
Lijst van Nederlandse restaurants met een Michelinster
Externe link
Website restaurant De Librije
Restaurant in Overijssel
Economie in Zwolle
Restaurant met Michelinster
|
Keuken
Restaurant De Librije staat bekend om het koken met veelal lokale streekproducten uit de omgeving van Zwolle. Daarnaast werkt het restaurant samen met vele kleine leveranciers. De natuur is een inspiratiebron van chef-kok Jonnie Boer.
| 1 |
koken, voedselbereiding, recept
|
4,853 |
MusicAlbum
|
2565747
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/The%20Dodgy%20Album
|
The Dodgy Album
|
The Dodgy Album is het debuutalbum van de Britse band Dodgy. Het werd in mei 1993 door A&M Records uitgebracht. Ian Broudie (van The Lightning Seeds) verzorgde de muzikale productie, met Cenzo Townshend als geluidstechnicus. In de Encyclopedia of Popular Music uit 1995 werd de muziek op The Dodgy Album beschreven als vrolijke popmuziek in de stijl van de sixties.
De liedjes "Water Under the Bridge" en "Lovebirds" (65ste plaats in de UK Singles Chart) werden als singles uitgegeven en "I Need Another" als extended play (67ste plaats). Dodgy bereikte begin juni 1993 met dit album de 75ste plaats in de Britse hitlijst. Het muziekblad New Musical Express plaatste het op de zeventiende plaats in een lijst van de beste albums van 1993.
Tracklist
"Water Under the Bridge" - 3:44
"I Need Another" - 3:49
"Lovebirds" - 3:56
"Satisfied" - 6:06
"Grand Old English Oak Tree" - 4:45
"Stand By Yourself" - 3:48
"As My Time Goes By" - 4:42
"Never Again" - 4:10
"Cold Tea" - 4:59
"We're Not Going to Take This Anymore" - 4:04
Op de Japanse uitgave (door Polydor Records) stonden drie bonusnummers:
"She Wants My Loving" - 4:27
"Valuable Fool" - 3:44
"It's Been So Long" - 3:29
Musici
Mathew Priest - drums, percussie, achtergrondzang
Nigel Clark - basgitaar, zang
Andy Miller - gitaar, achtergrondzang
Muziekalbum uit 1993
Muziekalbum uitgegeven door A&M Records
Muziekalbum van Dodgy
Muziekalbum uitgegeven door Polydor
|
Muziekalbum uit 1993
Muziekalbum uitgegeven door A&M Records
Muziekalbum van Dodgy
Muziekalbum uitgegeven door Polydor
| 4 |
muziekalbum, muziektracks, albumrelease
|
4,224 |
HowToDirection
|
4580215
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pepper%26Carrot
|
Pepper&Carrot
|
Pepper&Carrot is een open source webstripreeks door de Franse tekenaar David Revoy. De serie is opgebouwd uit kleine afleveringen over tienerheks Pepper en haar rosse kat Carrot. De verhalen zijn bedoeld om voor iedereen toegankelijk te zijn, en bevatten dan ook geen geweld en worden vertaald naar meer 28 talen.
Revoy maakt de stripreeks uitsluitend met vrije software, zoals als Krita en Inkscape. Voor elke afbeelding worden de Krita-bronbestanden beschikbaar gemaakt.
Licentie
Alle Pepper&Carrot-kunst is beschikbaar onder de Creative Commons Naamsvermelding 4.0-licentie. Revoy moedigt fanart en andere afgeleide werken expliciet aan.
Lijst van afleveringen
Ongeveer maandelijks verschijnt een nieuwe aflevering.
Donaties
Revoy wil de stripindustrie revolutioneren door tussenstappen in het productieproces te elimineren. Hoewel Pepper&Carrot gratis is, moedigt hij mensen aan hem te ondersteunen op Patreon, een crowdfundingplatform, door een klein geldbedrag te doneren per nieuwe aflevering. Patreon rekent 5% provisie aan, bovenop transactiekosten. Dit is beduidend minder dan een traditionele keten waarin de uitgever, verdelers en handelaars elk een deel van de winst claimen.
Bordspel
Loyalist Games ontwierp een bordspel op basis van aflevering 6 van de strip. Net als het origineel is het beschikbaar onder een Creative Commons-licentie. Het instructieboekje is vertaald in het Nederlands, Frans, Spaans en Engels.
Referenties
Webstrip
Franse stripreeks
|
Bordspel
Loyalist Games ontwierp een bordspel op basis van aflevering 6 van de strip. Net als het origineel is het beschikbaar onder een Creative Commons-licentie. Het instructieboekje is vertaald in het Nederlands, Frans, Spaans en Engels.
| 1 |
instructie, handeling, stappenplan
|
2,846 |
WPAdBlock
|
5685415
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dooble
|
Dooble
|
Dooble is een op privacy gerichte vrije en opensource webbrowser. De browser wordt aangedreven door QtWebEngine, de Qt-versie van Blink (bekend als layout-engine van Chromium en Google Chrome). Dooble is beschikbaar voor Windows, macOS, Linux, FreeBSD en OS/2.
Functies
Dooble bevat veel standaardfuncties, zoals ondersteuning voor geschiedenis en bladwijzers, maar ook minder gebruikelijke functies, waaronder:
Gopher-ondersteuning;
De mogelijkheid om ongewenste cookies automatisch te verwijderen;
Een downloadbeheerder;
YaCy-zoekmachine-integratie;
De mogelijkheid om gegevens versleuteld op te slaan, al dan niet met wegwerpsleutels;
Een bestandsbeheerder met FTP-integratie;
De mogelijkheid om de browser te vergrendelen met een hoofdwachtwoord, inclusief sessieherstel;
Ondersteuning voor add-ons, zoals een Tor-add-on en socialenetwerk-add-on (e-mailclient, spellen, chat);
Uitgebreide proxyserverinstellingen;
Een ingebouwde advertentieblokkeerder;
De mogelijkheid om bepaalde website-elementen te blokkeren, vergelijkbaar met NoScript;
Een zwevend paneel met een klok die bijhoudt hoeveel minuten de gebruiker surft;
Een zwevende klok.
Trivia
Sinds 5 november 2017 maakt Dooble gebruik van QtWebEngine in plaats van QtWebKit.
Dooble werd ook uitgebracht voor de Nokia N900, maar sinds 2015 ligt de ontwikkeling nagenoeg stil.
Zie ook
Lijst van opensourcesoftware
Lijst van webbrowsers
Externe link
Officiële website
Opensourcesoftware en vrije software
Software geschreven in C++
Webbrowser
|
Functies
Dooble bevat veel standaardfuncties, zoals ondersteuning voor geschiedenis en bladwijzers, maar ook minder gebruikelijke functies, waaronder:
Gopher-ondersteuning;
De mogelijkheid om ongewenste cookies automatisch te verwijderen;
Een downloadbeheerder;
YaCy-zoekmachine-integratie;
De mogelijkheid om gegevens versleuteld op te slaan, al dan niet met wegwerpsleutels;
Een bestandsbeheerder met FTP-integratie;
De mogelijkheid om de browser te vergrendelen met een hoofdwachtwoord, inclusief sessieherstel;
Ondersteuning voor add-ons, zoals een Tor-add-on en socialenetwerk-add-on (e-mailclient, spellen, chat);
Uitgebreide proxyserverinstellingen;
Een ingebouwde advertentieblokkeerder;
De mogelijkheid om bepaalde website-elementen te blokkeren, vergelijkbaar met NoScript;
Een zwevend paneel met een klok die bijhoudt hoeveel minuten de gebruiker surft;
Een zwevende klok.
| 1 |
advertentieblok, webpagina-element, reclameafdeling
|
7,201 |
Motel
|
1240900
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Waanders
|
Waanders
|
Waanders (boeken), een uitgever, drukker en verkoper van boeken in de stad Zwolle.
Hotel Waanders, een hotel en wegrestaurant aan de A28 te Staphorst
|
Waanders (boeken), een uitgever, drukker en verkoper van boeken in de stad Zwolle.
Hotel Waanders, een hotel en wegrestaurant aan de A28 te Staphorst
| 1 |
motel, motorhotel, wegrestaurant
|
12,314 |
ScholarlyArticle
|
1325551
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nordic%20Journal%20of%20Botany
|
Nordic Journal of Botany
|
Nordic Journal of Botany is een botanisch tijdschrift. Het Engelstalige tijdschrift is in 1980 in Kopenhagen opgericht. Er verschijnen jaarlijks zes edities van het tijdschrift die gezamenlijk meer dan zeshonderd bladzijden tellen. De hoofdredacteur is Torbjörn Tyler
Het peer reviewed tijdschrift publiceert onderzoeksartikelen met betrekking tot taxonomie, evolutiebiologie, natuurbescherming en biogeografie van planten (inclusief algen en mossen) en schimmels. Er wordt onder meer gepubliceerd over fylogenie, genetische diversiteit binnen en tussen taxa, botanische nomenclatuur, beschrijvingen en revisies van taxa en recente veranderingen en bedreigingen met betrekking tot de botanische biodiversiteit. Tevens wordt er gepubliceerd over macro- en micromorfologie, celbiologie, voortplantingsbiologie en ecofysiologie waarbij de bevindingen worden gepresenteerd in een taxonomische, evolutionaire of biogeografische context. Naast onderzoeksartikelen publiceert het tijdschrift boekrecensies en essays met betrekking tot recente ontwikkelingen in de botanie.
Wetenschappers die in het tijdschrift hebben gepubliceerd, zijn onder meer Arne Anderberg, John Birks, Stephen Blackmore, Birgitta Bremer, Kåre Bremer, Irwin Brodo, Thomas Daniel, Ib Friis, Peter Goldblatt, Ole Hamann, Charlie Jarvis, Peter Møller Jørgensen, Paul Kenrick, Marie Kurmann, Jeffrey Palmer, Toby Pennington, Ole Seberg, Laurence Skog, Erik Smets, Kenneth Sytsma, Torbjörn Tyler, Torsten Ulmer, Bernard Verdcourt, Dieter Wasshausen en Ben-Erik van Wyk.
In botanische literatuurverwijzingen wordt vaak de standaardaanduiding 'Nordic J. Bot.' Gebruikt.
Externe links
Nordic Journal of Botany op de website van Wiley-Blackwell
Website van de redactie van Nordic Journal of Botany
Botanisch tijdschrift
|
Het peer reviewed tijdschrift publiceert onderzoeksartikelen met betrekking tot taxonomie, evolutiebiologie, natuurbescherming en biogeografie van planten (inclusief algen en mossen) en schimmels. Er wordt onder meer gepubliceerd over fylogenie, genetische diversiteit binnen en tussen taxa, botanische nomenclatuur, beschrijvingen en revisies van taxa en recente veranderingen en bedreigingen met betrekking tot de botanische biodiversiteit. Tevens wordt er gepubliceerd over macro- en micromorfologie, celbiologie, voortplantingsbiologie en ecofysiologie waarbij de bevindingen worden gepresenteerd in een taxonomische, evolutionaire of biogeografische context. Naast onderzoeksartikelen publiceert het tijdschrift boekrecensies en essays met betrekking tot recente ontwikkelingen in de botanie.
| 2 |
wetenschappelijk artikel, academisch artikel, onderzoeksartikel
|
2,227 |
SteeringPositionValue
|
1685818
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Elektrisch%20treinstel
|
Elektrisch treinstel
|
Een elektrisch treinstel is een trein bestaande uit een vaste eenheid van meerdere rijtuigen die wordt aangedreven door elektromotoren en van stroom wordt voorzien door een bovenleiding of derde rail.
Soorten
Een elektrisch treinstel bestaat uit verschillende rijtuigen (in het jargon bakken genoemd), die in types zijn onder te verdelen met verschillende functies. De belangrijkste functies zijn:
Motorrijtuig: Een rijtuig dat beschikt over aangedreven assen.
Stuurstandrijtuig: Een rijtuig dat beschikt over een stuurstand, een cabine waarvandaan de machinist de trein kan besturen. De stuurstand kan ook krachtbronnen uit andere rijtuigen aansturen.
'Gewone' rijtuigen, die geen aandrijving hebben en geen stuurstand.
Uiteraard kunnen de functies van motorrijtuig en stuurstandrijtuig gecombineerd worden.
In de aanduiding op de rijtuigen van treinstellen in Nederland komt de functie vaak terug: naast de aanduidingen A en B voor respectievelijk eerste- en tweedeklasrijtuigen geeft de letter 'k' een stuurstandrijtuig aan ('kop') en de letter 'm' een motorrijtuig. Met 'mABk' duidt men dan een motorrijtuig met stuurstand aan, met een eerste- en een tweedeklasafdeling.
Voordelen
Verschillende railvervoerders prefereren treinstellen boven door locomotieven getrokken treinen. Treinstellen hebben voordelen ten opzichte van treinen met een locomotief.
Elektrische treinstellen hebben doorgaans aan beide uiteinden stuurstanden zitten. Hierdoor is de overgang op een andere richting (kopmaken en keren) eenvoudig. Locs moeten eerst ontkoppelen, naar de andere kant rijden en weer aankoppelen ('omlopen'). Dit probleem kan worden ondervangen door gebruik te maken van een trek-duwtrein.
Treinstellen zijn makkelijker te koppelen. Bijna alle elektrische treinstellen hebben een automatische scharfenbergkoppeling. Hierdoor zijn elektrische treinstellen makkelijk te koppelen en weer te ontkoppelen. Stuurstanden zijn zo ontworpen dat men meerdere elektrische treinstellen in één trein met hun krachtbronnen kan besturen (treinschakeling). Locs kunnen dit vaak niet en hebben bovendien vaak een ander koppelsysteem, dat moeilijker (ont)koppelbaar is.
Elektrische treinstellen in Nederland
Onderstaande typen elektrische treinstellen worden (eind 2016) in Nederland ingezet in de reguliere reizigersdienst:
Dubbeldeksinterregiomaterieel (VIRM)
Nieuwe Intercity Dubbeldekker (NID, voorheen DD-AR)
Stadsgewestelijk Materieel (SGM/SGMm)
Sprinter Lighttrain (SLT)
Intercitymaterieel (ICM/ICMm)
Protos
Spurt
Velios
Flirt
Elektrische treinstellen in België
Klassiek motorstel vanaf 1939
MS08 (Desiro ML)
MS75
MS80
MS86 Bijnaam Duikbril
MS96 Met rubberneuzen
Fotogalerij van elektrische treinstellen
Motorrijtuig
|
Soorten
Een elektrisch treinstel bestaat uit verschillende rijtuigen (in het jargon bakken genoemd), die in types zijn onder te verdelen met verschillende functies. De belangrijkste functies zijn:
Motorrijtuig: Een rijtuig dat beschikt over aangedreven assen.
Stuurstandrijtuig: Een rijtuig dat beschikt over een stuurstand, een cabine waarvandaan de machinist de trein kan besturen. De stuurstand kan ook krachtbronnen uit andere rijtuigen aansturen.
'Gewone' rijtuigen, die geen aandrijving hebben en geen stuurstand.
Uiteraard kunnen de functies van motorrijtuig en stuurstandrijtuig gecombineerd worden.
| 5 |
stuurbepaling, stuurpositie, stuurstand
|
5,025 |
TVClip
|
61978
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ballonmodelleren
|
Ballonmodelleren
|
Ballonmodelleren is het maken van figuren van opgeblazen ballonnen. Ook wordt wel gesproken van ballonvouwen, ballonknopen of ballonplooien (Vlaams). Ballonnenentertainers treden op tijdens een evenement en tijdens carnaval om de deelnemers te vermaken met het modelleren van ballonnen, die meestal worden weggegeven. Het zijn vaak clowneske figuren. Clowns en goochelaars die optreden voor kinderen doen vaak ook aan ballonmodelleren. .
Voor het maken van ballonfiguren wordt meestal gebruikgemaakt van dunne lange ballonnen die met een pompje of met de mond kunnen worden opgeblazen. Er zijn veel ballondieren die kunnen worden gemaakt van één ballon. Het basisfiguur is een hond. Door de verhoudingen aan te passen, kunnen van dezelfde basisvorm meerdere dieren worden gemaakt, zoals een giraffe, een teckel en een konijn. Andere relatief eenvoudig te maken eenballondieren zijn: papegaai, aap, duif, beer en struisvogel. Wanneer er meerdere ballonnen worden gebruikt, zijn daarmee gecompliceerde, maar fraaie figuren te construeren.
De Amerikaanse beeldend kunstenaar Jeff Koons bootste het ballonmodelleren na in sommige van zijn werken, waaronder de reeks Balloon Dog.
In het voorjaar van 2022 en 2023 zond RTL 4 het TV-programma "Blow Up" uit. In dit programma, dat gepresenteerd werd door Martijn Krabbé en Chantal Janzen en in het tweede seizoen door Martijn Krabbé en Leonie ter Braak moesten BN'ers ballonmodelleren om te bepalen wie de beste ballonkunstenaar werd.
Goochelen
Amusement
|
In het voorjaar van 2022 en 2023 zond RTL 4 het TV-programma "Blow Up" uit. In dit programma, dat gepresenteerd werd door Martijn Krabbé en Chantal Janzen en in het tweede seizoen door Martijn Krabbé en Leonie ter Braak moesten BN'ers ballonmodelleren om te bepalen wie de beste ballonkunstenaar werd.
| 1 |
tv-fragment, tv-programma, tv-segment
|
1,830 |
ChildrensEvent
|
364408
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Emmen%20%28Drenthe%29
|
Emmen (Drenthe)
|
Emmen (; Drents: Em'm) is een stad in de Nederlandse provincie Drenthe. Het is de grootste plaats in de gelijknamige gemeente Emmen ( inwoners). De plaats zelf had op een inwonertal van .
Emmen vervult een centrumfunctie in de regio Zuidenveld en daarbuiten. Kenmerkend is de bijzondere stedenbouwkundige opbouw, die ook wel de 'open, groene stad' wordt genoemd. Nieuwbouwwijken zijn op relatief grote afstand van de bestaande kern gebouwd om landschappelijk waardevolle gebieden te behouden. De bijnaam van Emmen is 'Vlinderstad', een indirecte verwijzing naar het voormalige Noorder Dierenpark Emmen, dat in maart 2016 werd opgevolgd door Wildlands Adventure Zoo Emmen.
Geschiedenis
Ontstaan
Emmen ontstond op het zuidoosten van de Hondsrug en is oorspronkelijk een esdorp. De (deels) nog aanwezige essen en brinken getuigen daar nog van. In een oorkonde van bisschop Andries van Cuijk uit 1139 is sprake van een hof te Emne. Het is de oudste vermelding van Emmen, waarvoor zowel de namen Emne als Empne werden gebruikt. De betekenis van Emmen is wellicht de vlakte, het lage land, geheel zeker is dit echter niet. De oorkonde spreekt van een boerderij of een hof, waarvoor verschillende namen werden gebruikt: Hoofdhof, Saalhof, Edele Hof en de Heerenhof. Zekerheid ontbreekt echter of steeds dezelfde boerderij wordt bedoeld.
Prehistorie, Romeinse Tijd en Middeleeuwen
Het gebied waar tegenwoordig Emmen ligt, werd echter al ver voor 1139 door mensen bewoond. De aanwezigheid van hunebedden toont aan dat dit ongeveer vijfduizend jaar geleden al het geval was. Ook de vondsten van onder meer grafheuvels, raatakkers, een veenweg, het Tempeltje van Barger-Oosterveld en het Paar van Weerdinge tonen menselijke bewoning in de prehistorie aan. De allereerste mens(achtig)en die in dit gebied woonden zijn echter de Neanderthalers. Archeologische vondsten, zoals vuurstenen werktuigen, hebben hun aanwezigheid aangetoond.
In de Romeinse tijd bestond Emmen als woonkern nog niet. Wel zijn er op met name de essen diverse archeologische vondsten uit die tijd gedaan die de aanwezigheid van kleine boerennederzettingen aantonen. Er werden onder meer hutkommen en huisplattegronden uit de 2e tot en met de 6e eeuw aangetroffen. Het gebied was destijds onderdeel van het vrije Germanië.
De eerste (houten) kerk in Emmen dateert uit de 8e eeuw; de eerste stenen kerk werd in de 13e eeuw gebouwd.
In 1229 werd Emmen, onder leiding van bisschop Wilbrand van Oldenburg, geheel platgebrand als onderdeel van een vergeldingsactie naar aanleiding van de Slag bij Ane. Emmen is op dat moment echter nog een kleine nederzetting en zal dat ook na de wederopbouw lange tijd blijven.
Ontginning Emmer Venen
Hoewel Emmen zelf op zandrug de Hondsrug ligt, en dus geen veenkolonie maar (van oorsprong) een esdorp is, heeft de ontginning van omringende veengebieden (ook wel de Emmer Venen genoemd) grote invloed gehad op de ontwikkeling van de plaats.
Begin 19e eeuw begonnen de eerste pioniers zich te vestigen in de veengebieden rondom Emmen. Zij overleefden in het begin met name door het verbouwen van boekweit. Tussen 1870 en 1890 groeide de opbrengst van 20.000 mud naar 22.000 mud. In 1838 had Emmen 1353 hectare veenboekweit en dat groeide uit tot 2200 hectare in 1851. Rond 1889 was dit alweer geslonken tot 1400 hectare en na 1927 werd er in Emmen helemaal geen boekweit meer verbouwd.
Uit deze tijd stamt ook de Emmerschans, hoewel sommige bronnen beweren dat deze redoute een voorganger kent die stamt uit 1594. Vanaf 1850 werd begonnen met de vervening, maar deze kwam pas rond 1900 echt op gang. De vervening had als gevolg dat er ten zuiden en oosten van Emmen nieuwe nederzettingen ontstonden, waaronder Emmer-Compascuum, Erica, Klazienaveen en Nieuw-Amsterdam. De veenarbeiders leefden veelal onder erbarmelijke omstandigheden in plaggenhutten.
In 1881 krijgt Emmen zijn eerste officiële gemeentehuis. In 1974 werd besloten het pand, op het voorhuis na, te slopen. In 1975 brandde het resterende deel echter af, waarna volledige sloop onvermijdelijk was. Het enige wat nog rest van het oude gemeentehuis van Emmen is een stuk sierplafond, dat tegenwoordig in het trappenhuis van het nieuwe gemeentehuis hangt.
In de jaren 20 en 30 liep de turfwinning drastisch terug, door de opkomst van steenkool als brandstof. Een kleine opleving volgde door het gebrek aan steenkool in de Eerste Wereldoorlog, maar veel hielp het niet. Werkloosheid en verdere armoede waren het gevolg en dat zou tot de jaren 50 zo blijven. In Emmen zelf viel de armoede relatief gezien mee. Zo kreeg het in deze jaren diverse nieuwe voorzieningen. In 1935 opende het Noorder Dierenpark voor het eerst zijn deuren, op een deel van de plek waar eerder een landgoed lag: het Willingelandgoed, ook bekend als de Willingekamp. In hetzelfde jaar werd ook de oudheidskamer geopend. In 1938 kreeg Emmen voor het eerst een ziekenhuis: het Diaconessenhuis Emmen.
Tweede Wereldoorlog
Op 10 mei 1940 viel het Nazi-regime Nederland binnen en veel troepen trokken via de grens bij Emmen het land binnen. Het verzet in Emmen hield zich bezig met onder meer de hulp aan ontsnapte krijgsgevangen, geallieerde piloten en onderduikers. Het georganiseerd verzet kwam in Emmen, evenals in de rest van het land, na de grote stakingen in de zomer van 1943 tot stand. Het lokale district van de Landelijke Organisatie voor Hulp aan Onderduikers begon echter pas in 1943 met het helpen van onderduikers. Vlak voor de Tweede Wereldoorlog woonden er ruim 180 Joden in Emmen. De meesten van hen werden in de oorlog gedeporteerd naar en vermoord in de vernietigingskampen. In 1951 waren er nog een dertigtal Joden overgebleven. De synagoge van Emmen kwam zonder schade door de bezettingsjaren heen en bestaat nog steeds.
De opperbevelhebber van de Duitse Wehrmacht in Nederland, Friedrich Christiansen, kwam op 2 januari 1945 naar Emmen en vestigde zijn hoofdkwartier in villa Lindenhof. Vanuit deze villa probeerde de generaal de oorlog te rekken. Het verzet in Emmen gaf aan de geallieerden door dat Christiansen in de Lindenhof verbleef. Op 22 februari 1945 voerden vliegtuigen daarom een bombardement uit op de villa. Enkele woningen werden verwoest en daarbij vielen zes doden. De bommen misten echter hun doel: De Lindenhof bestaat nog steeds en is tegenwoordig een rijksmonument. Op 10 april 1945 kwam het tot de Bevrijding van Emmen die plaats vond onder leiding van Generaal Maczek, naar wie in Emmen een plantsoen is vernoemd.
Van esdorp naar Open Groene Stad
Na de Tweede Wereldoorlog werd het economische zwakke zuidoosten van Drenthe aangemerkt als ontwikkelingsgebied. Al eerder hadden bedrijven de regio en Emmen ontdekt als nog beschikbaar reservoir voor (eenvoudige) industriearbeid. Zo vestigde het Almelose confectiebedrijf Bendien in 1937 een filiaal te Emmen, dat vlak voor de Tweede Wereldoorlog al 160 personeelsleden telde. Na 1945 groeide Emmen uit tot de grootste regionale industriekern, mede dankzij de vestiging van filiaalbedrijven van meerdere textiel- en metaalfabrieken zoals Danlon en de ENKA/AKU. De industrialisatie maakte nieuwbouwwijken noodzakelijk. Deze werden op relatief grote afstand van de bestaande kern gebouwd, om landschappelijk waardevolle gebieden te behouden.
Met deze bijzondere stedenbouwkundige opzet verwierf Emmen internationale faam. De verantwoordelijk stedenbouwkundige was Niek de Boer. Hij realiseerde zich dat het voor de voormalige veenarbeiders uit de venen rondom Emmen moeilijk zou zijn zich aan te passen aan het leven in een stad. Daarop bedacht hij het concept van de Open Groene Stad Emmen, een plaats met een dorps woonmilieu en stedelijke voorzieningen. Ook de eerste woonerven werden in het kader van de open groene stad ontwikkeld. Karel Hendrik Gaarlandt, de toenmalige burgemeester van Emmen, beschreef het als volgt:
Die open groene stad is een stad waarvan landschappelijke elementen een integrerend deel zijn, omdat ze er aan grenzen, er in doordringen, er in opgenomen zijn; een stad, waar openbare gebouwen, zoals middelbare scholen, ziekenhuizen of andere instellingen centraal kunnen liggen, doch gelijktijdig in een parkachtige omgeving, die men anders op z'n gunstigst slechts aan de periferie zou vinden; een stad ook, waar het contact met de natuur een dagelijkse belevenis kan zijn, zoals dat in grote delen van Emmen het geval is, wat ons in Emmen zo bevalt, wat andere in Emmen zo opvalt, wat de charme is, nogmaals van deze industriële kern. Laat Emmen een stad worden, maar een dorp blijven. Laat Emmen worden wat het worden wil en kan: een open groene stad.
De plaats verwierf tevens nationale en internationale bekendheid dankzij het (Noorder) Dierenpark Emmen. Met name in de jaren 90 wist men zich dankzij innovaties te onderscheiden van andere dierenparken. Later ging het bergafwaarts met het park, waarna enkel de gemeente een faillissement nog kon afwenden. Mede daarom werd besloten het park te sluiten en aan de andere zijde van het centrum een volledig nieuw park te realiseren. Als gevolg hiervan werd in 2012 gestart met het grootste project ooit in Emmen: Centrumvernieuwing Emmen. In totaal werd er meer dan 500 miljoen euro geïnvesteerd in het centrum. De meest prominente onderdelen van het plan zijn, behalve de voorgenoemde 'verhuizing van het dierenpark', de bouw van het nieuwe Atlas Theater, de aanleg van de Hondsrugtunnel met daarboven op een nieuw Raadhuisplein en het omvormen van het oude dierenparkterrein tot het Rensenpark.
Geografie
Stadsbeeld
Emmen ligt op een zuidelijke uitloper van de Hondsrug, een zandrug met een lengte van 70 kilometer en een hoogte van 20 meter boven NAP. De Hondsrug, inclusief de plaats Emmen, vormt het enige UNESCO-Geopark van Nederland. Het zuidelijkste punt, het Haantjeduin, is met 26,5 meter boven NAP de hoogste natuurlijke heuvel van Drenthe. De heuvel ligt in de tot in de stad doordringende Emmerdennen, een van de bossen van Boswachterij Emmen. Ook een van de hoogste niet-natuurlijke heuvels van Drenthe ligt in Emmen: de Schansbelt, een voormalige vuilnisbelt omgevormd tot natuurgebied en 45 meter hoog.
Vroeger lagen bij Emmen twee meren; het Bargermeer en het Emmermeer. Het eerste is tegenwoordig een bedrijventerrein, het tweede een woonwijk. Deze meren zijn opgevolgd door twee kunstmatig aangelegde meren in Emmen-Zuid: de Grote Rietplas en de Kleine Rietplas. Vlakbij ligt het Oranjedal en direct ten zuid(oost)en van de stad ligt het Internationaler Naturpark Bourtanger Moor-Bargerveen, met daarin onder andere het natuurreservaat Bargerveen.
Ten westen van het centrum ligt een deels nog intact essencomplex, terwijl in het centrum de voormalige brink ten dele bewaard is gebleven. De brink, tegenwoordig het Marktplein, is samen met het omringende gebied het oudste deel van Emmen. Door de lobbenvormige uitbreidingen is het centrum relatief decentraal in de stad gelegen. In het noordelijk deel van het centrum bevindt zich de meeste historisch waardevolle bebouwing. Het centrum wordt echter vooral gekenmerkt door moderne architectuur, waaronder veel hoogbouw. Het hoogste gebouw is de 65 meter hoge Hondsrugtoren, tevens het hoogste gebouw van de provincie Drenthe. Door de uitbreidingen werden ook (es)dorpen als Noordbarge, Weerdinge, Westenesch (beschermd dorpsgezicht) en Zuidbarge wijken van Emmen. Van de zuidkant van het centrum tot aan de A37 strekt zich het grote bedrijventerrein Bargermeer uit.
Woonwijken
Emmen bestaat, naast het centrum, uit zeven grote woonwijken met eigen wijkwinkelcentra. Daarnaast zijn er meerdere kleinere wijken, buurten en buurtschappen in de stad gelegen. De oostelijke wijken Angelslo en Emmerhout trokken tijdens de bouw veel (inter)nationale aandacht, dankzij de open, groene opzet en de introductie van woonerven. Deze opzet werd ook toegepast bij latere uitbreidingen in het kader van het Vinex-beleid. Tegenwoordig is ook het voormalige dorp Barger-Oosterveld een wijk van Emmen. De meest recent ontwikkelde wijk van Emmen, Delftlanden, moet de achtste grote woonwijk van Emmen worden. Daarnaast zijn en worden ook de bestaande wijken verbeterd in het kader van Emmen Revisited.
Voor meer informatie zie ook wijken en buurten in Emmen.
Gemeente
Emmen is de hoofdplaats van de gelijknamige gemeente Emmen, die op inwoners telde. Naast Emmen zelf bestaat de gemeente onder andere uit de dorpen Barger-Compascuum, Emmer-Compascuum, Erica, Klazienaveen, Nieuw-Amsterdam, Nieuw-Dordrecht, Nieuw-Schoonebeek, Nieuw-Weerdinge, Roswinkel, Veenoord, Schoonebeek, Weiteveen en Zwartemeer.
Klimaat
Economie
Anno 2016 vormt Emmen een van de economische kernzones van Noord-Nederland met ruim 47.500 arbeidsplaatsen en circa 5.500 bedrijven. Mede hierdoor maakt Emmen deel uit van het grotestedenbeleid van de rijksoverheid en vormt het samen met Assen, Groningen en Leeuwarden de zogenaamde NG4 (oftewel, de vier grote steden van Noord-Nederland). Sinds 3 april 2011 heeft Emmen een zusterstedenverbond met de Chinese stad Shangluo.
Industrie
Met meer dan 1000 hectare industrie-/bedrijventerrein heeft Emmen de grootste industrieconcentratie in Noord-Nederland. Onder andere de multinationals Teijin Aramid, Acordis en DSM zijn in Emmen gevestigd. Het belangrijkste bedrijventerrein, Bargermeer, is het grootste bedrijventerrein van Noord-Nederland en omvat de volgende onderdelen; Bargermeer-Noord, Bargermeer-Zuid, Bargerpoort (in ontwikkeling), Bedrijvenpark A37, Businesspark Eigenhaard, Emmtec Industry and Business Park en Nijbracht Center. Andere bedrijventerrein in de stad zijn; Bedrijventerrein Barger-Oosterveld, Businesspark Meerdijk en Waanderveld.
Detailhandel
Emmen heeft een groot en gevarieerd winkelaanbod. In totaal zijn er in het stadscentrum meer dan 400 ondernemingen gevestigd (detailhandel, horeca en dienstverlening). Het centrum heeft een groen hart (de voormalige brink, nu het Marktplein), met oude bomen rond de Grote Kerk. Aan weerszijden van dit groene hart ligt de binnenstad van Emmen. Het zuidelijke deel wordt voornamelijk gevormd door de overdekte winkelcentra de Vlinder en de Weiert. Tezamen vormen zij het grootste overdekte winkelcentrum van Noord-Nederland. Het noordelijke deel, waarvan het grootste deel bekend is onder de naam Het Oude Centrum, is het meer historische deel van het centrum. De koopavond is op donderdagavond en tevens is er dertienmaal per jaar een koopzondag.
Ten zuiden van het centrum bevinden zich een woonboulevard (Nijbracht Center) en een meubelboulevard, met om de week een koopzondag. Verder zijn er diverse (overdekte) winkelcentra te vinden in de wijken Angelslo, Bargeres, Emmerhout, Emmermeer en Rietlanden. De wijken Barger-Oosterveld en Parc Sandur beschikken over een beperkt aantal winkels. Supermarkten mogen in Emmen elke zondag geopend zijn.
Op het Marktplein wordt elke vrijdag van 8:00 tot 14:00 uur een warenmarkt gehouden, met meer dan 100 kramen. Daarnaast is er in de maanden juli en augustus elke dinsdag van 8:00 - 18:00 uur een combinatie van braderie en vlooienmarkt, de zogenaamde Vlindermarkt. Gedurende het jaar is er verder nog zevenmaal een markt in het centrum, waaronder een boekenmarkt. In Parc Sandur is er elke eerste zondag van de maanden mei tot en met september een markt.
Cultuur
Attracties en musea
De grootste publiekstrekker van Emmen is Wildlands Adventure Zoo Emmen, een gethematiseerd dierenpark aan de rand van het centrum. Even buiten de stad ligt het Veenpark, een openluchtmuseum. Daarnaast telt de stad liefst tien hunebedden.
De grootste museale instelling is het in De Fabriek gevestigde Centrum Beeldende Kunst. Verder zijn er diverse kleine musea te vinden in de stad, waaronder het FC Emmen Museum, Museumboerderij de Nabershof, het AGA Museum en Ergens in Nederland 1939-1945, over de mobilisatie en de Tweede Wereldoorlog.
In het Rensenpark bevindt zich een cultureel kwartier met onder meer galeries, ateliers en het Museum of Contemporary Tibetan Art.
Bijzondere gebouwen
De Grote Kerk, waarvan de Romaanse toren uit de 12e eeuw stamt, toen de kerk nog aan Sint-Pancratius was gewijd. Dit gebouw is een rijksmonument.
De Rooms-Katholieke Pauluskerk uit 1949, gewijd aan de apostel Paulus, maar maakt deel uit van de Goede Herder parochie. Door het bijzondere ontwerp oogt het gebouw ouder dan het in werkelijkheid is.
De Rooms-Katholieke Gerardus Majellakerk uit 1906 (in Barger-Oosterveld). Het was de eerste kerk in Nederland met deze heilige als patroon en om die reden is het een bedevaartplaats geworden. Dit gebouw is een rijksmonument.
De synagoge uit 1878 is de enige synagoge in Drenthe waarin het interieur nog volledig in oorspronkelijke staat aanwezig is. Dit gebouw is een rijksmonument.
Sinds 1983 is het Nederlandse bijkantoor van het Wachttoren-, Bijbel- en Traktaatgenootschap (het kerkgenootschap van Jehova's getuigen) gevestigd in Emmen.
Het kantongerecht, van oorsprong een woonhuis, is gebouwd in Indische stijl. Het gebouw is een rijksmonument.
De Oude Meerdijk, het stadion van FC Emmen.
Emmerschans, een voormalig verdedigingswerk.
Twee intacte molens, waaronder Zeldenrust. Beide molens zijn uitgeroepen tot rijksmonument.
Vele Saksische boerderijen, waaronder nog twee in het centrum. Een van de twee staat op de Markt, deze boerderij heeft tegenwoordig een horecabestemming en is een rijksmonument.
Centrale Bibliotheek aan het Noorderplein
De Hondsrugtoren, een woontoren in het centrum, is het hoogste gebouw van de provincie Drenthe (65 meter hoog).
Film, theater en muziek
Emmen heeft één bioscoop, Kinepolis Emmen, met zeven zalen en in totaal 1250 stoelen. In de bioscoop vertoont Stichting Filmhuis Emmen een eigen programmering.
Aan het Raadhuisplein bevindt zich het Atlas Theater, met een 822 stoelen tellende schouwburgzaal en een multifunctionele zaal met 300 zitplaatsen of 1000 staanplaatsen. In het Rensenpark bevinden zich het kleinschalige Rensentheater (100 plaatsen) en Theaterschool Loods 13 (72 plaatsen).
Ook is er een popzaal in Café Groothuis, met 225 plaatsen. Daarnaast organiseert Grote Kerk Cultureel diverse voorstellingen in de Grote Kerk.
Sinds 2009 is het Noord Nederlands Jeugd Orkest (NNJO) gevestigd in Emmen.
Kunst in de openbare ruimte
In de openbare ruimte zijn diverse houten dierenbeelden te vinden, waaronder een 17 meter hoge giraffe. Ook zijn er twee grote kunstwerken van de kenmerkende, in de stad ontstane, Toyisme-stroming te vinden; De Stip (een beschilderde, voormalige gasbol) en de gevel van Hotel ten Cate, dat het grootste schilderij van Nederland vormt. Het kunstwerk ‘Dolmen Light’ van Titia Ex bevindt zich in de Hondsrugtunnel. Daarnaast bevindt zich in Emmen ook land art-project Broken Circle and Spiral Hill.
Evenementen
Jaarlijks zijn er in Emmen een groot aantal terugkerende evenementen, zoals straattheaterfestival C'est la vie, het multiculturele Full Colour Festival, wielercriterium de Gouden Pijl, muziekfestivals als De Nacht van Emmen, het Shanty & Seasong Festival, Hello Festival en de Popronde. Verder zijn er evenementen als kinderevenement Alles Kids in Drenthe, het Barrel Food Truck Fest, MM Culinair en het Vliegerfestival.
Ook is Emmen al meerdere malen gastheer geweest van diverse grote, nationale en internationale evenementen. Zo was het een van de speelsteden van het WK voetbal onder 20 jaar (2005), de finishplaats van de eerste etappe van de Ronde van Spanje (2009) en gastheer van de Nederlandse kampioenschappen marathonschaatsen op natuurijs (2012) en het Nederlands kampioenschap wielrennen op de weg (2015).
Sport
FC Emmen behoort sinds 1985 tot de betaaldvoetbalclubs. Thuiswedstrijden worden afgewerkt in De Oude Meerdijk.
Handbalclub E&O, wat Emmen en Omstreken betekent, speelt met zowel het eerste heren- als damesteam op eredivisie-niveau. De heren werden al diverse malen landskampioen. Zowel de heren als de dames speelden diverse keren in Europese toernooien. Thuiswedstrijden worden afgewerkt in de Oosting Arena, de voormalige Sporthal Angelslo. Hier werden in het verleden ook met enige regelmaat wedstrijden en toernooien van het Nederlands handbalteam afgewerkt.
Voor de amateursporters zijn er in Emmen 9 sportparken, 5 sporthallen, 10 gymzalen, een voetbalstadion, een atletiekstadion en een honkbalstadion. Er zijn meer dan 80 sportverenigingen, waaronder ook een aantal verenigingen speciaal voor gehandicapten. Emmen telt drie (openbare) overdekte zwembaden, waaronder Aquarena.
Bossen en parken
Dankzij het concept van de Open Groene Stad, met grote groene ruimtes in en tussen bebouwde gebieden, kent Emmen vele groenstroken, bossen en essen. Met name Boswachterij Emmen, met onder meer de Emmerdennen, het Noordbargerbos en het Valtherbos, vervult een belangrijke rol als recreatiegebied. In het centrum bevindt zich naast het Rensenpark, ook het Insulindeplantsoen met de naastgelegen Oude Begraafplaats.
Onderwijs
Alle wijken en buurten van de stad beschikken over basisonderwijs, verdeeld over in totaal 34 scholen. Daarnaast zijn er vier basisscholen voor speciaal onderwijs.
Regulier voortgezet onderwijs wordt aangeboden door drie zogenoemde 'brede' scholengemeenschappen voor voortgezet onderwijs (van vmbo tot en met vwo-plus): het protestants-christelijke Hondsrug College, het openbare Esdal College en het (van oorsprong) rooms-katholieke Carmelcollege Emmen. Daarnaast zijn er het AOC Terra voor agrarisch onderwijs op vmbo-niveau en een school voor praktijkonderwijs.
Voor het middelbaar beroepsonderwijs en de volwasseneneducatie zijn er de regionale opleidingscentra; het Drenthe College en voor middelbaar beroepsonderwijs in de diverse 'groene' sectoren AOC Terra.
Hoger beroepsonderwijs wordt gegeven aan de NHL Stenden Hogeschool. De Kennis Campus Emmen is onderdeel van Stenden hogeschool en geeft naast adviezen aan bedrijven tevens opleidingen, gericht op mensen die werkzaam zijn in het bedrijfsleven en behoefte hebben aan extra scholing. Daarnaast was er van 1973 tot en met 2017 een volksuniversiteit in Emmen.
Hulpverlenings- en overheidsinstanties
Naast diverse zorginstellingen heeft Emmen een regionaal ziekenhuis: het Scheper Ziekenhuis. Het Scheper Ziekenhuis telt ruim 1500 medewerkers, 80 medisch specialisten en heeft 381 bedden (stand 1 februari 2007). Verder zijn er vier ambulanceposten, in Emmen-Centrum, Emmen-Noord (Emmer-Compascuum), Emmen-Zuid (nabij de Rondweg N391) en Klazienaveen.
In Emmen-Centrum bevindt zich een politiebureau. Een tweede politiebureau, Emmen-Zuid, is in 2015 gesloten en is omgebouwd naar Ambulancepost.
In de stad is een beroepskorps van de brandweer gevestigd. Deze geeft ook leiding aan drie vrijwillige korpsen elders in de gemeente (Emmer-Compascuum, Klazienaveen en Schoonebeek). Onder de beroepsbrandweer van Emmen vallen daarnaast ook de vrijwillige korpsen van de gemeente Borger-Odoorn.
In Emmen zijn verder diverse overheidsinstanties te vinden, waaronder vestigingen van de Belastingdienst, douane, Nationaal Archief en het UWV.
Bereikbaarheid
Weg
Emmen is per autosnelweg vanaf Hoogeveen bereikbaar via de Rijksweg A37, die aansluit op de A31 en de B402 in Duitsland. Ook de N34 loopt langs Emmen, en geeft verbinding met Groningen, Coevorden en Hardenberg. In de stad zelf zorgen vooral de N391 (Rondweg), de Boermarkeweg, de Dordsestraat en de Hondsrugweg voor de verkeersdoorstroming. De N381, in Emmen vaak de Frieslandroute genoemd, eindigt in Emmen bij de kruising met de Hondsrugweg en Weerdingerstraat. Deze weg kruist de N34 en gaat richting Beilen en Drachten
Spoor
Emmen is sinds 1905 via een spoorlijn verbonden met Zwolle. Hier rijdt buiten de spits twee keer per uur een trein (sinds december 2012 gereden door Arriva), waarvan één keer per uur een stoptrein die onderweg stopt in Emmen Zuid, Nieuw-Amsterdam, Coevorden, Hardenberg, Mariënberg, Ommen en Dalfsen. In de spits rijden sinds december 2019 vier treinen per uur van en naar Zwolle. Binnen Emmen liggen de stations Emmen en Emmen Zuid. Deze door de NOLS aangelegde lijn liep aanvankelijk door naar Stadskanaal, maar in 1945 werd dit deel van het traject gesloten voor reizigersvervoer. Sinds 1979 (opbraak Emmen-Weerdinge) is Emmen een kopstation. In april 2011 is tussen de wijken Bargeres, Rietlanden, de in aanbouw zijnde wijk Delftlanden en het bedrijvenpark Waanderveld het nieuwe spoorwegstation Emmen Zuid in gebruik genomen. Dit dient als vervanging van station Emmen Bargeres, dat sinds die tijd gesloten is.
In 2024 krijgt Emmen een internationale spoorverbinding naar het Duitse Rheine. In 2020 werd bekend dat er in totaal 42 miljoen euro wordt geïnvesteerd in de nieuwe spoorlijn.
Bus
De volgende buslijnen bedienen Emmen.
Lucht
Heli Holland Emmen, een professioneel uitgeruste helikopterhaven aan het kanaal A in Emmer-Compascuum. Daarnaast is er nog een vliegbaan voor modelvliegtuigen tussen Parc Sandur en Oranjedorp (nabij Erica). Op drie kwartier rijden van Emmen is een luchthaven, Groningen Airport Eelde en op twintig minuten rijden de grasbaan van Vliegveld Hoogeveen, speciaal voor kleine zakelijke vluchten.
Media in Emmen
Dagblad van het Noorden, regionaal dagblad met een editie en kantoor in Emmen.
Emmer Courant, een huis-aan-huisblad en internetsite over Emmen.
ZO!34 (tot 2016 RTV Emmen), een streekomroep voor de gemeenten Emmen, Coevorden en Borger-Odoorn.
Simone FM, een commerciële radiozender gericht op Noord- en Oost-Nederland.
Zuidenvelder, een huis-aan-huisblad voor de regio Zuidenveld.
Bekende Emmenaren
Een inwoner van Emmen is een Emmenaar (meervoud: Emmenaren) of, wanneer het specifiek een vrouw betreft, een Emmense. Wanneer iets of iemand toebehoort aan, of zich bevindt in, Emmen wordt ernaar verwezen met Emmer, bijvoorbeeld 'het Emmer winkelcentrum' of 'de Emmer handbalclub'.
Externe links
Gemeente Emmen
Historisch Emmen
Emmen
Plaats in Drenthe
|
Evenementen
Jaarlijks zijn er in Emmen een groot aantal terugkerende evenementen, zoals straattheaterfestival C'est la vie, het multiculturele Full Colour Festival, wielercriterium de Gouden Pijl, muziekfestivals als De Nacht van Emmen, het Shanty & Seasong Festival, Hello Festival en de Popronde. Verder zijn er evenementen als kinderevenement Alles Kids in Drenthe, het Barrel Food Truck Fest, MM Culinair en het Vliegerfestival.
| 1 |
kinderevenement, jeugdevenement, familieactiviteit
|
146 |
DatedMoneySpecification
|
1381655
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/GWK%20Travelex
|
GWK Travelex
|
GWK Travelex (voorheen De Grenswisselkantoren N.V. of kortweg GWK) is een van oorsprong Nederlandse, nu Britse financiële instelling gespecialiseerd in de groothandel en retailverkoop van vreemde valuta en betalingen. De kantoren van GWK Travelex zijn onder meer te vinden op de grotere treinstations, Schiphol, Rotterdam Airport en Eindhoven Airport waar men vreemd geld kan wisselen of online kan bestellen, rekeningen contant kan betalen (onder andere spoedbetalingen naar veel grote bedrijven en stortingen naar een Nederlandse bankrekening), geld kan versturen naar het buitenland (via Western Union). Bij alle filialen zijn ook pinautomaten te vinden.
Het eerste kantoor van De Grenswisselkantoren N.V. werd op 1 juli 1927 door H.W.Th. (Henk) Evers (*1903) geopend op het eerste perron van het station Zevenaar.. De locatie Zevenaar werd gekozen vanwege de spoorweg-grensovergang daar met Duitsland. In 1935 vestigde zijn jongere broer J.G.M. (Jan) Evers (1904-1971) een tweede kantoor op het station te Roosendaal, hét spoorwegknooppunt voor vervoer naar België. Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog waren er nog vier kantoren bijgekomen, waarvan het kantoor Hoek van Holland een privéonderneming van Jan Evers zou blijven tot na de oorlog. In de oorlog werden alle activiteiten gestaakt.
Na de oorlog en het herstel van grensverkeer en valutavrijdom nam het bedrijf De Grenswisselkantoren N.V. een grote vlucht. In de jaren 1950 hebben de heren Evers een derde man aangetrokken in de persoon van drs. H.B.D. (Hub) Donkers. Het land werd verdeeld in drie rayons, onder drie gelijkberechtigde directeuren/eigenaren, met een hoofdkantoor in Amsterdam. In 1962 waren er in totaal 68 kantoren, waarvan de meeste langs de landsgrenzen waren gelegen, van Sluis via Vaals naar Nieuweschans. Ook kwamen er kantoren langs enkele belangrijke vaarverbindingen, zoals Klein Ternaaijen langs het Kanaal Luik-Maastricht en Smeermaas langs het Kanaal van Briegden (beide bij Maastricht) en Hansweert, langs het Kanaal door Zuid-Beveland. Daarnaast in grote zeehavens, zoals Vlissingen en op enkele grote spoorwegstations, onder meer te Arnhem, Amsterdam Centraal, Den Haag Centraal, Utrecht Centraal, Eindhoven en Maastricht. In 1957 openden De Grenswisselkantoren een filiaal op de kortstondige helihaven op de Griend in Maastricht, met een helikopterverbinding van de Belgische maatschappij SABENA naar Brussel. De verbreding van belangrijke verkeerswegen naar van elkaar gescheiden autobanen noopte op een aantal grenslocaties tot aparte kantoren voor het uitgaand- en binnenkomend verkeer. De bouw en inrichting van het merendeel van deze kantoren lag in handen van Jan Evers, die jarenlang werkte met de architect H.P. Gremmen (1916-1983) uit Roosendaal.
In 1971 werden De Grenswisselkantoren N.V. verkocht aan een consortium van drie firma's: de Nederlandse Spoorwegen, de Bank Vlaer & Kol (later: ABN/AMRO) en de verzekeraar AMEV (later: Fortis). In later jaren kwam het bedrijf onder wisselende namen in bezit van MeesPierson en Fortis. In 2004 werd de onderneming (nu: GWK Bank) voor 17,5 miljoen euro overgenomen door het internationale bedrijf Travelex, de grootste onderneming in wisselkantoren ter wereld. GWK Travelex heeft ongeveer 50 vestigingen in Nederland. Wereldwijd heeft Travelex meer dan 1400 kantoren.
Externe link
Officiële website
Britse multinational
Financiële dienstverlening
|
GWK Travelex (voorheen De Grenswisselkantoren N.V. of kortweg GWK) is een van oorsprong Nederlandse, nu Britse financiële instelling gespecialiseerd in de groothandel en retailverkoop van vreemde valuta en betalingen. De kantoren van GWK Travelex zijn onder meer te vinden op de grotere treinstations, Schiphol, Rotterdam Airport en Eindhoven Airport waar men vreemd geld kan wisselen of online kan bestellen, rekeningen contant kan betalen (onder andere spoedbetalingen naar veel grote bedrijven en stortingen naar een Nederlandse bankrekening), geld kan versturen naar het buitenland (via Western Union). Bij alle filialen zijn ook pinautomaten te vinden.
| 1 |
geldspecificatie, salarisperiode, valuta
|
6,963 |
CheckInAction
|
2710693
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Vervoerbewijs%20op%20elektronische%20betaalkaarten
|
Vervoerbewijs op elektronische betaalkaarten
|
In veel landen worden op openbaarvervoernetwerken elektronische chipkaarten gebruikt die, door inchecken, een vervoerbewijs worden.
Op veel plaatsen is dit niet meer dan het vervangen van de bestaande papieren en magnetische vervoersbewijzen en blijft het oude tariefsysteem ongewijzigd. Het principe van het "reizend specificeren" (met saldo reizen met een in- en een uitcheckhandeling), zoals met de Nederlandse OV-chipkaart, wordt nog maar op weinig OV-netten toegepast. Dit zijn de Oyster card, Rejsekort, Octopus card en T-Money card. (Tot zover bekend)
Europa
In Nederland bestaat de OV-chipkaart.
België. MOBIB-chipkaarten worden door de NMBS en de regionale vervoerders van de drie gewesten enkel gebruikt om de abonnementen van regelmatige reizigers op te zetten, echter niet voor ritten van occasionele reizigers.
Vlaanderen:Tegen 2014 werden de bussen van de Vlaamse Vervoermaatschappij "De Lijn" uitgerust met nieuwe boordcomputers voor het gebruik van de MOBIB-kaart. Het systeem heet Retibo: REgistratie, TIcketing en BOordcomputer. Dat toestel kan de lichten op groen laten springen, het precieze aantal reizigers tellen en de papieren tickets overbodig maken. Deze oudere papieren magneetkaarten (die gebruikt werden voor losse kaartjes, Lijnkaarten voor 10 ritten, en dergelijke), werden echter pas in 2020 uit gebruik genomen, ten voordele van nieuwe wegwerpchipkaartjes, QR-codes in de smartphone-app voor een enkele rit of voor een m-card 10, of het betalen van een enkele rit met een sms of met een contactloze bankkaart of kredietkaart.
In Londen zijn tussen 2003 en 2007 10 miljoen Oyster cards verspreid. Het systeem is ingevoerd naast de bestaande papieren/magneetkaarten met behoud van het tariefsysteem met zones.
In Dublin zijn er kaartsystemen van de drie belangrijkste stadsvervoerders: Dublin Bus, Luas en DART die elk hun eigen RFID-kaarten uitgeven. Sinds januari 2012 is er ook de Leap card die bruikbaar is op deze drie systemen. De Leap card en de smartcards van Luas en DART zijn elektronische betaalmiddelen voor het betalen van enkele reizen. De eigen kaart van Dublin bus biedt ook abonnementen.
In Parijs en de regio Île-de-France wordt gebruikgemaakt van de Passe Navigo. De kaart wordt alleen gebruikt bij abonnementen, reizigers zonder Passe Navigo kunnen gebruikmaken van de overige kaartjes. Met de pas hoeft alleen ingecheckt te worden, aangezien in het systeem dan een rit op het abonnement bijgeschreven wordt.
In Denemarken wordt door Movia een betaalsysteem in Sydsjælland, Falster en in Lolland ingevoerd voor de treinen en bussen onder de naam "Rejsekort". Zowel zonetarief als afstandstarief wordt gebruikt op basis van de vogelvluchtafstand. Het is de bedoeling dit systeem rond 2012 in alle delen van Denemarken in te voeren.
In Duitsland wordt door de Deutsche Bahn een betaalsysteem met mobiele telefoons onder de naam Touch&Travel getest. In dertien regio's wordt deze kaart in gebruik genomen. Hierbij kan met GPS, locatiecode of met QR-code en NFC-chip worden in- en uitgecheckt.
In Ierland maakt men bij reizen met Irish Rail in het Short Hop-gebied gebruik van de SmartCard.
In Italië wordt een soortgelijk systeem in de provincie Zuid-Tirol onder de naam Südtirol Pass gebruikt.
In Zweden wordt een soortgelijk systeem in de provincie Västra Götalands län onder de naam Västtrafiks gebruikt.
In Zwitserland wordt een soortgelijk systeem gebruikt in Engadin. De VIP ENGADINcard wordt hier onder meer gebruikt als skypass en betaalmiddel voor de bussen, treinen en kabelbanen tussen Pontresina/St. Moritz en Scuol-Tarasp. Hierbij moet men eerst een traject op de kaart opslaan om vervolgens in het voertuig of station te activeren.
De sector van het openbaar vervoer heeft het plan om in 2015 een ÖV-Karte in te voeren. Deze kaart geld in eerst insantie voor gebruikers van General- en Halbtax-Abo. Het normaale vervoersbewijs blijft in toekomst in alle treinen geldig. Deze ÖV-Karte wordt als SwissPass in de markt gezet.
Buiten Europa
In Hongkong werd de Octopus card al in 1997 is ingevoerd. De kaart kan ook als digitale portemonnee gebruikt worden voor supermarkten, fast-food restaurants, parkeermeters en andere automaten.
In de Verenigde Staten: in San Francisco, bij reizen met BART en Caltrain bij gebruik van de Clipper card en in Seattle in de trein bij gebruik van de ORCA card.
In Marokko kennen ze de Irtiyah, de persoonlijke smartcard voor het openbaar vervoer in Rabat en Casablanca. Ze worden regelmatig gebruikt in de tram van Rabat en de tram van Casablanca. Ook kan ermee in gemakswinkels rondom ov-knooppunten worden betaald. Het nadeel is dat je niet met de Irtiyahkaart van Rabat kan reizen in Casablanca en vice versa. Het zijn echt twee gescheiden systemen waar alles precies hetzelfde is, met uitzondering van de kleur van de kaart.
Japan/Tokio heeft twee chipkaartsystemen, (PASMO en Suica), die gebruikt kunnen worden op al het openbaar vervoer in Tokio en directe omgeving. Met de kaart zijn ook producten (tijdschriften, voedsel) en diensten (tijd in bagagekluizen) te koop. Het openbaar vervoer in Tokio kenmerkt zich doordat het door veel private maatschappijen wordt uitgevoerd. Bij overstappen bij verschillende vervoerders dient uit- en ingecheckt te worden, behalve bij stadsbussen, die een standaardtarief hanteren; uitchecken is daar niet nodig. Reizen met een kaartje is ook mogelijk. Dagelijks maken meer dan 10 miljoen mensen gebruik van het openbaar vervoer in Tokio, merendeels met chipkaart, omdat het handig is, niet omdat het "moet". Andere grote steden hebben soortgelijke systemen (die niet allemaal uitwisselbaar zijn).
India/Delhi: Voor de metro van Delhi kan men een munt voor het openbaar vervoer kopen, goed voor één rit. Die moet worden gescand bij het beginstation en ingeworpen om het eindstation te verlaten. Voor onbeperkt reizen op één dag bestaat een dagkaart. Voor de inwoners van Delhi zelf bestaat een soort persoonlijke betaalkaart voor het openbaar vervoer. De reiziger die hem niet meer wil gebruiken, krijgt zijn geld terug.
Zuid Korea: De T-Money card die zowel voor het OV, taxis en als betaalmiddel gebruik kan worden in heel Zuid-Korea. In de metrosýstemen van Seoel als Busan wordt zowel in- als uitgecheckt en ook in de Koreaanse OV busvervoer.
Verder zijn er diverse soortgelijke systemen in ontwikkeling en is er internationaal overleg om tot een gezamenlijk chipkaartsysteem voor het openbaar vervoer te komen.
Kaartlezers
Zie ook
JoJo kort, vervoerbewijs in Zweden
Oyster card, London
Octopus card, Hongkong
Passe Navigo, Parijs
Rejsekort, Denemarken
Vervoerbewijs
|
In veel landen worden op openbaarvervoernetwerken elektronische chipkaarten gebruikt die, door inchecken, een vervoerbewijs worden.
| 1 |
inchecken, aankomstregistratie, bevestiging aankomst
|
11,046 |
RadioSeason
|
1614635
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Poplijnen
|
Poplijnen
|
Poplijnen (voluit: Poplijnen door de jaren zeventig) is een twaalfdelig Nederlands radioprogramma dat de NOS in december 1979 op Hilversum 3 uitzond.
Frits Spits ruilde in december 1979 de zendtijd van De Avondspits en de Nationale Hitparade in voor een overzicht van de ontwikkelingen in de popmuziek gedurende de jaren zeventig. Elk deel besloeg een jaar. Het eerste deel, "De vooravond", behandelde 1969. Het laatste deel, "De hoofdlijnen", gaf een samenvatting en een vooruitblik op de jaren tachtig. De uitzendingen vonden plaats tussen 18.00 en 19.00 uur.
Tom Blomberg leverde de informatie. In elk van de tien jaaroverzichten las een gast de belangrijkste nieuwsfeiten uit het jaar, zoals Lex Harding en Peter Holland. Hans Hogendoorn en Felix Meurders leenden hun stemmen aan de jingles.
Frits Spits besloot het laatste deel met Sara van Fleetwood Mac: "Tom en ik besluiten deze serie Poplijnen met een lied dat door haar schoonheid ongevoelig is voor welke tijd dan ook en daarom voor de popmuziek een levenslijn is".
Uitzenddetails
17 december 1979 - De vooravond
18 december 1979 - 1970, gast Ferry Maat
19 december 1979 - 1971, gast Jan van Veen
20 december 1979 - 1972, gast Peter Holland
21 december 1979 - 1973, gast Jan de Hoop ('Frank van der Mast')
22 december 1979 - 1974, gast Robert ten Brink
24 december 1979 - 1975, gast Felix Meurders
25 december 1979 - 1976, gast Hans Wynants
26 december 1979 - 1977, gast Henk Mouwe
27 december 1979 - 1978, gast Tom Blomberg
28 december 1979 - 1979, gast Lex Harding
29 december 1979 - De hoofdlijnen
Muziekprogramma op radio
Documentaireprogramma op radio
Radioprogramma van de NOS
|
Poplijnen (voluit: Poplijnen door de jaren zeventig) is een twaalfdelig Nederlands radioprogramma dat de NOS in december 1979 op Hilversum 3 uitzond.
| 1 |
radioprogramma, radioserie, radioseizoen
|
9,805 |
RadioSeries
|
1128513
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Texas%20Rangers
|
Texas Rangers
|
Texas Ranger Division, een politiedienst van het openbaar ministerie van de Amerikaanse staat Texas (Texas Department of Public Safety)
Texas Rangers (honkbal), een professionele honkbalclub uit Arlington, Texas
The Texas Rangers (architectuur), een groep van architecten die les gaven aan de Texas School of Architecture in de periode van 1951 tot 1957
Media
Tales of the Texas Rangers, een Amerikaanse radioserie (1950-1952) die nadien ook als televisieserie (1955-1957) werd vertoond.
Walker, Texas Ranger, een Amerikaanse televisieserie uit 1993
The Texas Rangers (1936), een film van King Vidor
The Texas Rangers (1951), een film van Phil Karlson
Texas Rangers (2001), een film van Steve Miner
|
Texas Ranger Division, een politiedienst van het openbaar ministerie van de Amerikaanse staat Texas (Texas Department of Public Safety)
Texas Rangers (honkbal), een professionele honkbalclub uit Arlington, Texas
The Texas Rangers (architectuur), een groep van architecten die les gaven aan de Texas School of Architecture in de periode van 1951 tot 1957
Media
Tales of the Texas Rangers, een Amerikaanse radioserie (1950-1952) die nadien ook als televisieserie (1955-1957) werd vertoond.
Walker, Texas Ranger, een Amerikaanse televisieserie uit 1993
The Texas Rangers (1936), een film van King Vidor
The Texas Rangers (1951), een film van Phil Karlson
Texas Rangers (2001), een film van Steve Miner
| 1 |
radioprogramma, radioserie, radiouitzending
|
2,250 |
TextObject
|
328755
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/NFO-bestand
|
NFO-bestand
|
Een NFO-bestand (NFO is afgeleid van info) is een computerbestand dat releasegroups in de warez-scene gebruiken om informatie in te plaatsen over bijvoorbeeld:
de bitrate van de film/muziek
de bestandsgrootte
wat er allemaal is weggelaten in de release
informatie over de groep
Meestal bestaan NFO-bestanden uit een tekstbestand, te openen met Kladblok, Internetbrowsers of speciale NFO-viewers. Vaak ook bestaat een NFO-bestand uit ASCII-art, dat wil zeggen dat er ASCII tekens zo worden neergezet dat het op een plaatje lijkt.
De NFO-bestanden worden vervolgens gepubliceerd op zogenoemde NFO-sites, waar het grote publiek ze kan bewonderen.
Computerterminologie
|
Meestal bestaan NFO-bestanden uit een tekstbestand, te openen met Kladblok, Internetbrowsers of speciale NFO-viewers. Vaak ook bestaat een NFO-bestand uit ASCII-art, dat wil zeggen dat er ASCII tekens zo worden neergezet dat het op een plaatje lijkt.
| 1 |
tekstbestand, tekstobject, markup
|
9,550 |
EndorseAction
|
3881663
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tijdlijn%20van%20de%20Europese%20staatsschuldencrisis%20%282014%29
|
Tijdlijn van de Europese staatsschuldencrisis (2014)
|
Onderstaand overzicht bevat een chronologische opsomming van de voornaamste gebeurtenissen rond de Europese staatsschuldencrisis in 2014.
Januari
In de week van 30 december 2013 daalde op 2 januari 2014 het rendement op Spaanse en Italiaanse 10-jaars leningen tot beneden 4%. ECB-president Draghi verdedigde zijn beleid in een interview met Der Spiegel. De Griekse premier Samaras zei in een nieuwjaarstoespraak dat Griekenland in 2014 zou kunnen terugkeren op de financiële markten. Het aantal Spaanse werklozen bleek in december 2013 te zijn gedaald met 107.000. Het rendement op Spaanse staatsleningen daalde op vrijdag tot het laagste niveau in 3,5 jaar. De hoogleraren Reinhart en Rogoff waarschuwden in een IMF Working paper dat de totale omvang van overheids- en private schulden in de "developed world" zo groot was dat aan enige vorm van herstructurering niet zou kunnen worden ontkomen. Obligatiebelegger PIMCO betwijfelde of Griekenland in 2014 weer zou kunnen terugkeren tot de financiële markten. Letland trad per 1 januari 2014 toe tot de eurozone.
In de week van 6 januari 2014 dreigde de Griekse minister van Buitenlandse Zaken Venizelos in een interview met de FAZ dat de Griekse regering ten val zou komen als de trojka niet akkoord ging met een gedeeltelijke kwijtschelding; ESM-directeur Regling antwoordde in een interview met Der Spiegel afwijzend. Ierland plaatste een 10-jarige lening die met een inschrijving van € 14 miljard en een yield van 3,54% een groot succes werd. Het rendementsverschil tussen Griekse en Duitse 10-jaars leningen daalde op dinsdag tot beneden 600 bp. (Het laagste ooit gemeten niveau was 9 bp, eind januari 2005, het hoogste niveau 3313 bp, eind december 2011.) De werkloosheid in de eurozone bleek in november gelijk te zijn gebleven op 12,1%; in Italië was er een stijging tot 12,7% (jeugdwerkloosheid: 41,6%). In Portugal daalde de werkloosheid van 15,6% in oktober tot 15,5% in november. Portugal heropende op donderdag de 2019-staatslening; hiervoor bleek zeer veel belangstelling te bestaan: er werd voor € 11 miljard ingeschreven en € 3,25 miljard toegewezen tegen een rendement van 4,66%. De ECB hield op 9 januari de beleidsrentes ongewijzigd, doch scherpte de bewoordingen van de "forward guidance" nog iets aan. De Griekse werkloosheid bleek in oktober 2013 te zijn gestegen tot 27,8%; de industriële productie was in november gedaald met 6,1% op jaarbasis. Portugal verkocht de verzekeringsdivisie van staatsbank Caixa Geral de Depositos voor € 1 miljard; het totaal aan privatiseringsopbrengsten kwam daarmee op € 8,1 miljard, terwijl met de trojka € 5 miljard was afgesproken.
In de week van 13 januari 2014 zei mw. Lautenschläger, beoogd opvolger van de heer Asmussen in de ECB-board, bij haar "sollicitatiegesprek" met het Europese Parlement dat het huidige beleid van zeer lage rentes zo snel mogelijk beëindigd diende te worden wegens mogelijke neveneffecten. Bankensaneringen zouden zo snel mogelijk moeten kunnen plaatsvinden: binnen één weekend. Griekse artsen werkzaam bij EOPYY besloten hun staking voort te zetten tot 24 januari. Letland, op 1 januari 2014 toegetreden tot de eurozone, plaatste de eerste staatslening in euro's: op een 7-jaarslening van € 1 miljard werd € 4,5 miljard ingeschreven. De Spaanse economie was volgens minister van Economische Zaken De Guindos in het vierde kwartaal van 2013 gegroeid met 0,3%. Het aantal Spaanse huizenverkopen bleek in november te zijn gedaald tot 21.847, bijna het laagste niveau sinds het begin van de crisis. Litouwen kondigde een 10-jaars lening in euro's aan: op een lening van € 500 miljoen werd € 2 miljard ingeschreven. De Litouwse regering introduceerde een wetsvoorstel om begin 2015 over te gaan op de euro. Moody's noemde de hoeveelheid Spaanse staatsschuld in handen van Spaanse banken zorgwekkend. Fitch handhaafde de rating van Nederland op AAA met negative outlook. Het percentage leningen met betalingsachterstanden in de portefeuilles van Spaanse banken bleek in november te zijn gestegen tot 13,08%: het hoogste niveau in 50 jaar. Moody's verhoogde op vrijdag de rating van Ierland van Ba1 tot Baa3, met positive outlook; Ierland was hiermee bij alle drie grote rating agencies weer "investment grade".
In de week van 20 januari 2014 daalde op maandag het rendement op Ierse staatsleningen. Op dinsdag emitteerde Spanje een 10-jaars lening waarop voor bijna € 40 miljard werd ingeschreven; op deze lening werd € 10 miljard toegewezen in plaats van de beoogde € 6 miljard. De dubieuze leningen in de portefeuilles van Italiaanse banken bleken in november te zijn gestegen tot 7,8%, het hoogste niveau sinds oktober 1999. De totale overheidsschuld in de eurozone bleek in het derde kwartaal van 2013 iets gedaald te zijn, voor het eerst sinds het vierde kwartaal van 2007, tot 92,7% van het GDP. Het IMF verhoogde in een update van de World Economic Outlook de groeiraming voor 2014 van vooral Spanje (van 0,2% tot 0,6%). De Spaanse werkloosheid bleek in het vierde kwartaal van 2013 te zijn gestegen tot 26,03%. De Portugese regering zei over 2013 een tekort te hebben gehad van 4,6% tot 4,7%, beneden de met de trojka afgesproken 5,5%. Op het eind van de week sloeg het positieve klimaat op de obligatiemarkten om, mede naar aanleiding van een dreigende crisis in Argentinië, en daalden perifere staatsleningen weer in koers. Op het World Economic Forum deed de heer Draghi de suggestie dat de ECB door banken aan ondernemingen en particulieren verstrekte leningen in gesecuritiseerde vorm zou kunnen opkopen, mits ze "eenvoudig te begrijpen, te prijzen en te verhandelen" zouden zijn.
In de week van 27 januari 2014 verhoogde Moody's de outlook van Slovenië (Ba1) van negative naar stable; de rating van Frankrijk (Aa1) en de negative outlook werd bevestigd. Een delegatie uit het Europees Parlement zei in Athene dat er een herstructurering van de aan Griekenland verstrekte leningen zou moeten plaatsvinden; de trojka zou vervangen moeten worden door een entiteit met meer democratische legitimiteit en transparantie. De "Bank Lending Survey" van de ECB van januari 2014 liet een (verdere) verbetering van de bereidheid van banken om krediet te verstrekken zien, doch de geneigdheid van ondernemingen en particulieren om krediet te vragen bleef nog achter. De grootste Italiaanse partijen bereikten een akkoord over een nieuwe kieswet, ter vervanging van de bestaande die door het Constitutionele Hof ongeldig was verklaard; de nieuwe wet voorzag in een "bonus" voor de grootste partij en een kiesdrempel voor kleinere partijen. Moody's verhoogde de groeiraming voor Portugal voor 2014 van 0,7% tot 1,0%. De inflatie in de eurozone bleek in januari te zijn gedaald tot 0,7% op jaarbasis; De financiële markten verwachtten dat hierdoor de druk op de ECB tot het nemen van verdere maatregelen zou toenemen. De werkloosheid in de eurozone bleek in december 2013 licht te zijn gedaald; vooral een daling van de werkloosheid in Spanje en Portugal (15,4%) had hieraan bijgedragen.
Februari
In de week van 3 februari 2014 berichtte Kathimerini dat Griekenland op 153 punten achterliep met hervormingen. Der Spiegel berichtte dat het Duitse ministerie van Financiën werkte aan een derde steunpakket voor Griekenland, van € 10 miljard tot € 20 miljard, met als voorwaarde dat er krachtiger hervormd zou worden. Een woordvoerder ontkende op 3 februari 2014 "categorisch" dat hierbij voorzien was in een nieuwe "haircut". De Griekse manufacturing PMI bleek in januari voor het eerst sinds augustus 2009 te zijn gestegen tot boven 50, wat op een expansie van de industrie duidde. Bloomberg berichtte dat de heer Draghi steun zocht van de Bundesbank om de in het kader van het SMP-programma aangekochte staatsleningen niet langer te steriliseren. De Ierse werkloosheid bleek in januari te zijn gedaald tot 12,3%, het laagste niveau in ruim vier jaar. De ECB liet op donderdag 6 februari de beleidsrentes ongewijzigd. S&P zei dat de "Comprehensive Assessment" van de 128 grootste Europese banken vermoedelijk niet zou leiden tot zodanige extra kapitaalsinjecties dat de ratings van de betrokken landen negatief beïnvloed zouden worden. De Portugese regering kondigde een loterij aan waarbij kassabonnen als loten fungeerden, teneinde de zwarte economie te bestrijden. Spanje plaatste op donderdag een driejaars-lening tegen 1,59% en een vijfjaars-lening tegen 2,28%: beide historisch lage absolute niveaus. Het Bundesverfassungsgericht besloot het Hof van Justitie van de Europese Unie de vraag voor te leggen of het OMT-programma verenigbaar was met het EU-recht. De Europese Commissie en de ECB zeiden te verwachten dat het Hof van Justitie zou oordelen dat de ECB conform het Europese recht handelde.
In de week van 10 februari 2014 berichtte Die Welt dat de ECB wel voornemens was om verslagen van de vergaderingen van de Governing Council te publiceren, doch slechts met een zakelijke weergave van de discussies, zonder dat de mening van individuele bestuursleden genoemd zou worden. De Griekse industriële productie bleek in december 2013 te zijn gestegen met 0,5% op jaarbasis. Zorgen over de financiële positie van Oostenrijk namen toe nadat de genationaliseerde bank Hypo Alpe Adria insolvent leek te zijn. Portugal emitteerde € 3 miljard van een bestaande 10-jaarslening, waarop voor € 9,5 miljard werd ingeschreven. ECB-bestuurder Coeure zei dat het OMT-programma nog steeds "intact" was, na de beslissing van het Bundesverfassungsgericht. (In een wetenschappelijk artikel, vrijwel gelijktijdig gepubliceerd onder auspiciën van het IFO, werd de effectiviteit van het OMT-programma echter in twijfel getrokken.) Slovenië plaatste op donderdag twee leningen in Amerikaanse dollars: $ 2 miljard 10-jaars tegen 5,48% en $ 1,5 miljard 4,28%, bij een inschrijving van in totaal $ 16 miljard. Het IMF keurde de uitbetaling van een volgende tranche van het steunpakket aan Portugal goed, ten bedrage van € 910 miljoen euro's. Politieke spanningen in Italië namen toe nadat er een machtsstrijd losbarstte tussen premier Letta en PD-partijvoorzitter Renzi. De Griekse werkloosheid bleek in november 2013 te zijn gestegen tot 28,0%, wat een nieuw record was. De ECB schreef in het "Monthly Bulletin" van februari 2014 te verwachten dat de inflatie in de eurozone in de komende jaren geleidelijk zou stijgen, tot 1,6% in 2016. ECB-bestuurder Coeure zei in het Europese Parlement te verwachten dat medio 2014 besprekingen zouden moeten plaatsvinden over (hernieuwde) herstructurering van de Griekse staatsschuld. Op donderdagavond kondigde Letta aan zijn ontslag te zullen indienen. De reactie van de financiële markten was zeer gering. Diverse landen in de eurozone rapporteerden (voorlopige) groeicijfers over het vierde kwartaal, die het beeld van een geleidelijk herstel bevestigden. Op vrijdag verhoogde Moody's de outlook van Italië van negative naar stable.
In de week van 17 februari 2014 kondigde de Griekse regering wetgeving aan waarmee het opzetten van een onderneming vereenvoudigd zou worden (het aantal stappen voor het opzetten van een industriële onderneming zou gereduceerd worden van 21 tot 7). ESM-directeur Regling zei in de Süddeutsche Zeitung niet te verwachten dat uit de stresstest van de Europese banken grote problemen naar voren zouden komen. Volgens Cinco Dias had 51% van de Cypriotische huishoudens een tweede huis, 38% van de Griekse, 36% van de Spaanse, en 25% van de Italiaanse en Franse. Renzi kondigde een ambitieus hervormingsprogramma aan: wijziging van de Grondwet in februari, arbeidsmarkthervormingen in maart en hervormingen van de bureaucratie in april. De eurogroep vergaderde op maandag zonder concrete resultaten; inspecteurs van de trojka zouden terugkeren naar Athene om na te gaan of Griekenland alle afgesproken hervormingen had doorgevoerd. Het aandeel dubieuze leningen in de portefeuilles van Spaanse banken bleek in december 2013 te zijn gestegen tot 13,6%; ook in Italië steeg dit nog. De Bundesbank suggereerde in haar Monatsbericht van februari 2014 dat men akkoord zou gaan met een stoppen met het steriliseren van de SMP-aankopen (uit 2010). Fitch handhaafde de rating van Italië op negative outlook. Portugal bleek het aantal ambtenaren in 2012 en 2013 te hebben verminderd met 8,6%, terwijl met de trojka 2% per jaar was afgesproken. Bundesbank-president Stark zei in de FAZ dat het opkopen van staatsleningen door de ECB het monetaire beleid zou bemoeilijken: het zou de ECB een gevangene van de politiek maken; een probleemland zou eerder zijn eigen burgers extra moeten belasten. De dubieuze leningen in portefeuilles van Italiaanse banken stegen in december tot 8,1%. Het IMF liet zich in de tiende "review" over het steunprogramma voor Portugal positief uit over de voortgang van de hervormingen, hoewel een aantal uitspraken van het Constitutionele Hof waarin wetswijzigingen onverbindend waren verklaard als een risico werden aangeduid. De Griekse current account bleek over 2013 een overschot te hebben van € 1,24 miljard; in 2012 was dit nog een tekort van € 4,62 miljard. Spanje leende op donderdag voor diverse looptijden tegen de laagste rendementen sinds 2006. Portugal rapporteerde een overschot op de current account over 2013 van € 850 miljoen; dit was in 2012 nog een tekort van ruim € 3,3 miljard en het eerste overschot sinds 1993. Portugese spaarders bleken in 3 maanden circa € 850 miljoen te hebben belegd in Certificados do Tesouro Poupança Mais (More Saving Treasury Certificates), met rendementen van 2,75% in de eerste drie jaar en 5% in de laatste 2 jaar. Fitch handhaafde de rating van Ierland op BBB+. De Brusselse "denktank" Bruegel publiceerde een rapport waarin gesteld werd dat Griekenland een derde steunpakket van circa € 40 miljard nodig zou hebben. Op vrijdag presenteerde Renzi een hervormingsprogramma met in totaal 8 punten. De OECD riep Spanje op tot verdere hervorming van de arbeidsmarkt. De Europese Commissie zei dat de lonen in Portugal met 5% zouden moeten dalen. Op vrijdag verhoogde Moody's de rating van Spanje met 1 notch tot Baa2, met positive outlook.
In de week van 24 februari 2014 zei ECB-bestuurder Praet in diverse interviews geen deflatie te verwachten. De Europese Commissie publiceerde ramingen voor 2014 en 2015: men verwachtte een groei in de eurozone van 1,2% in 2014 en 1,8% in 2015, met een werkloosheid van 12,0% in 2014 en 11,7% in 2015. Portugal kondigde een terugkoopprogramma van staatsleningen per oktober 2014 en oktober 2015 aan. Tussen de trojka en de Griekse regering ontstonden wrijvingen over het bedrag dat nodig was voor het saneren van het Griekse bankwezen. Renzi won een vertrouwensvotum in zowel het Huis van Afgevaardigden als de Senaat.
Maart
In de week van 3 maart 2014 bleek het aantal Spaanse werklozen in februari voor het eerst sinds 2007 op maandbasis te zijn gedaald, met 1.949 personen. Een woordvoerder van het Duitse ministerie van Financiën zei dat Portugal een goede gelegenheid had om het steunprogramma (zonder nieuwe steun) te verlaten. Reuters berichtte dat de ECB op donderdag 6 maart zou besluiten tot het beëindigen van het steriliseren van het SMP-programma. Het aantal passagiers via de luchthaven van Madrid bleek in februari voor het eerst sinds twee jaar op jaarbasis te zijn gestegen. De meningsverschillen tussen de trojka en de Griekse regering bleken nog niet te zijn opgelost; het ging onder meer over het bedrag dat nodig was voor de sanering van de bankensector en over de houdbaarheidsperiode van verse melk. Ook de afslanking van het ambtenarenapparaat bleek niet te vlotten. Op donderdag liet de ECB de beleidsrentes ongewijzigd; men onthield zich tevens van andere maatregelen. De Spaanse huizenprijzen bleken in het vierde kwartaal van 2013 weer te zijn gedaald, na een stijging in het derde kwartaal.
In de week van 10 maart 2014 bereikten de Europese ministers van Financiën wederom geen overeenstemming over de invulling van het bankensaneringsfonds. Griekenland had nog steeds niet voldaan aan de verplichtingen, vereist voor het vrijgeven van de volgende tranches van de steunpakketten. De Griekse economie bleek in 2013 te zijn gekrompen met 3,9%; over de periode 2008-2013 was er in totaal een krimp geweest van bijna 24%. De betalingsachterstanden van Griekse belastingplichtigen bleek in 2013 met ³ 10 miljard te zijn toegenomen tot € 62,5 miljard. De Portugese economie bleek in het vierde kwartaal van 2013 te zijn gegroeid met 0,6%. De OECD riep in haar Interim Economic Assessment de eurozone en Japan op om de omvang van de monetaire stimulering constant te houden of te vergroten. Ook op dinsdag werd geen overeenstemming bereikt over het bankensaneringsmechanisme. Ierland leende op donderdag € 1 miljard 10-jaars tegen 2,97%; er werd voor circa € 3 miljard ingeschreven. Het rendement op 10-jarige Ierse staatsleningen daalde tot beneden 3%; op de top van de crisis in juli 2011 was dit ruim 14%. De Griekse werkloosheid bleek in het vierde kwartaal te zijn gestegen tot 27,5%; de jeugdwerkloosheid onder vrouwen zelfs tot 62,5%. De Spaanse staatsschuld bleek in het vierde kwartaal van 2013 te zijn gestegen tot € 961 miljard, zijnde 93,9% van het GDP. De Ierse economie bleek in het vierde kwartaal van 2013 onverwacht te zijn gekrompen met 2,3% op kwartaalbasis, De voorzitter van het Griekse parlement besloot dat parlementariërs voortaan zelf hun koffie en koekjes dienden te betalen, nadat bij 44 commissievergaderingen ruim € 10.000 daaraan was uitgegeven.
In de week van 17 maart 2014 bereikten Griekenland en de trojka (na onderhandelingen die sinds september 2013 hadden geduurd) een akkoord over de vrijgave van de volgende tranche van de steunpakketten; er zouden geen extra bezuinigingen nodig zijn; er zou van het "primary budget surplus" € 5 miljoen worden verdeeld over 1 miljoen arme Grieken. Griekenland plaatste 3-maands schatkistpapier op 3,10%, het laagste niveau sinds het begin van de crisis. Griekse ambtenaren hielden een 48-uurs staking. Het Duitse Bundesverfassungsgericht wees de bezwaren tegen de Duitse deelname aan het ESM definitief af. Het aandeel dubieuze leningen in de portefeuilles van Spaanse banken daalde in januari van 13,6% tot 13,5%, deels als gevolg van het niet meer als bank classificeren van een aantal financieringsmaatschappijen. De EU bereikte op donderdag (na een vergadering die 16 uur duurde) een akkoord met het Europees Parlement over het bankensaneringsfonds. Dit zou nu in 8 jaar worden opgebouwd; 40% zou ter gemeenschappelijke beschikking staan bij de start en 70% na drie jaar. Het Griekse ministerie van Financiën kondigde plannen aan voor een eerste emissie van een normale staatslening sinds het begin van de crisis.
In de week van 24 maart 2014 kondigden Griekse apothekers een staking van onbepaalde duur aan. ECB-bestuurder Weidmann zei dat kwantitatieve versoepeling door de ECB "niet in het algemeen uitgesloten" was ("not generally out of the question"). De Griekse regering diende een uitgebreid wetsvoorstel in ("omnibus bill") waarin alle wetswijzigingen vervat waren die voortvloeiden uit het recente akkoord met de trojka; een struikelblok was de verlenging van de houdsbaarheidsduur van verse melk van 5 tot circa 10 dagen. De Italiaanse regering presenteerde plannen om de 72 Italiaanse provincies op te heffen: dit zou het salaris van 3000 politici uitsparen. De Italiaanse regering kondigde aan in totaal 151 dienstauto's via eBay te zullen verkopen. Op zondag nam het Griekse parlement de "omnibus bill" aan met 152 stemmen (op 300 parlementsleden); één parlementslid van de ND-fractie stemde tegen en werd uit de partij gezet.
April
In de week van 31 maart 2014 bleek de inflatie in de eurozone in maart te zijn gedaald tot 0,5% op jaarbasis; de financiële markten legden dit uit als een toenemende druk op de ECB om over te gaan tot kwantitatieve versoepeling. Het Franse overheidstekort bleek in 2013 te zijn uitgekomen op 4,3%, wat hoger was dan de geplande 4,1%; de staatsschuldquote bleek te zijn gestegen tot 93,5%. Reuters berichtte dat Der Spiegel berichtte dat het Duitse ministerie van Financiën verwachtte dat de Duitse 10-jaars rente zou stijgen tot 2,00% aan het eind van 2014. De Italiaanse werkloosheid bleek in februari te zijn gestegen tot 13%; de jeugdwerkloosheid met 0,1% te zijn gedaald tot 42,3%. Op dinsdag gaven de EU-ministers van Financiën steun aan Griekenland ten bedrage van € 8,3 miljard vrij; hiervan zou € 6,3 miljard eind mei uitbetaald worden, en het restant in juli, indien aan bepaalde voorwaarden voldaan zou zijn. Het Portugese overheidstekort bleek in 2013 te zijn uitgekomen op 4,9% van het GDP, lager dan de met de trojka afgesproken 5,5%. Griekenland zou volgens diverse bronnen van plan zijn om, voor het eerst sinds het begin van de crisis, normale obligaties uit te geven; het zou gaan om circa € 2 miljard met looptijden van 3 tot 5 jaar. Het aantal Spaanse werklozen daalde in maart met ruim 16.000. De ECB liet op 3 april de beleidsrentes ongewijzigd; de mogelijkheid van kwantitatieve versoepeling werd opengelaten, maar onder zodanige voorwaarden dat de financiële markten niet direct konden voorspellen op welke termijn dit zou kunnen gaan gebeuren. Op 4 april berichtte de FAZ dat de ECB simulaties had uitgevoerd over de effecten van een kwantitatieve versoepeling van € 80 miljard per maand gedurende één jaar; men zou zeer verschillende uitkomsten hebben verkregen.
In de week van 7 april 2014 zei Martin Schulz, voorzitter van het Europese Parlement, dat de in Europees verband afgesproken begrotingsdiscipline kon worden versoepeld, met name voor Frankrijk. De heer Weidmann zei het risico van deflatie gering te achten. Het personeel van het Griekse openbaar vervoer, ziekenhuizen en onderwijs staakte op woensdag. Het rendement op 10-jarige Griekse staatsleningen daalde op woensdag, voor het eerst sinds het begin van de crisis, tot beneden 6%. Griekenland kondigde een (al enige tijd verwachte) 5-jarige staatslening aan. De lening werd een succes: op 10 april werd op een beoogd bedrag van € 2,5 miljard ruim € 20 miljard ingeschreven, en € 3 miljard toegewezen op een rendement van 4,95%. De heer Draghi herhaalde bij de IMF-vergadering in Washington op 10 april de eerder uitgesproken verwachting dat de inflatie in de eurozone gestaag zou stijgen en eind 2016 in de richting van 2% zou gaan. Fitch verhoogde de rating van Portugal van BB+ met negative outlook naar stable outlook. S&P plaatste Finland (AAA) op negative outlook. Op vrijdag daalden de koersen van Griekse staatsleningen alweer.
In de week van 14 april 2014 ging op dinsdag 15 april het Europese Parlement akkoord met de voorstellen van de Europese Commissie voor de bankenunie. De Portugese regering kondigde € 1,4 miljard extra bezuinigingen aan, nodig om het begrotingstekort over 2014 naar de met de trojka overeengekomen 4% te brengen. Portugal plaatste 12- en 9-maandschatkistpapier op de laagste tarieven in negen jaar. Griekse staatsleningen maakten in deze week de verliezen van de vrijdag ervoor goed. Griekenland leende € 1,25 miljard 3-maands op 2,45%: het laagste niveau sinds het begin van de crisis.
In de week van 21 april 2014 schreef Der Spiegel dat de ECB concrete plannen ontwikkeld had voor een programma van kwantitatieve versoepeling van € 1000 miljard, indien nodig gevolgd door nogmaals een programma van die omvang. Het aandeel dubieuze leningen in de portefeuilles van Spaanse banken daalde in februari 2014 tot 13,42% (was in januari 2014 13,53%). De staatsschuldquote in de (totale) eurozone bleek in 2013 te zijn gestegen tot 90,7% 92,6; het overheidstekort daalde van 3,7% tot 3,0%. Portugal leende € 750 miljoen 10-jaars tegen 3,58%: de eerste normale staatslening sinds de bailout. De Spaanse economie was volgens de Banco de España in het eerste kwartaal van 2014 gegroeid met 0,4%. Griekenland verzocht om verdere reductie van de officiële leningen nadat de Europese Commissie akkoord was gegaan met de Griekse cijfers, inhoudende dat men een "primary budget surplus" had gerealiseerd, en de Euro Working Group akkoord was gegaan met vrijgave van € 6,3 miljard aan leningen. S&P verhoogde de rating van Cyprus van B- tot B, met positive outlook. Fitch verhoogde de rating van Spanje van BBB tot BBB+. De Sloveense premier Alenka Bratušek verloor een vertrouwensstemming in haar partij.
In de week van 28 april 2014 verklaarde de heer Draghi tegenover een commissie van de Bundestag dat kwantitatieve versoepeling niet op korte termijn te verwachten was, en in de actuele omstandigheden betrekkelijk onwaarschijnlijk was ("is not imminent and is relatively unlikely for now"). Het aantal Spaanse werkenden bleek in het eerste kwartaal van 2014 te zijn gedaald tot 22.883.000, het laagste cijfer sinds 2008, als gevolg van onder meer emigratie van Spanjaarden naar elders en terugkeer van immigranten. De Spaanse economie bleek evenwel in het eerste kwartaal van 2014 te zijn gegroeid met 0,4% volgens het Spaanse statistische instituut. De aandeelhouders van het ESM stortten de laatste termijn van het kapitaal van het ESM, dat daarmee op € 80 miljard kwam. De Spaanse 10-jaarsrente daalde op vrijdag 2 mei tot beneden 3%, voor het eerst sinds 2005. Op 3 mei kondigde mevrouw Bratušek haar aftreden aan, waarmee nieuwe verkiezingen gehouden zouden kunnen worden. Op 4 mei kondigde de Portugese regering aan, na het aflopen van het (driejarige) steunprogramma geen nieuwe steun aan te zullen vragen, ook niet in de vorm van een "precautionary credit line".
Mei
In de week van 5 mei 2014 daalde het rendement op 10-jarige Italiaanse staatsleningen tot beneden 3%. De Griekse regering verzocht de eurogroep formeel om verlenging van de officiële leningen, doch dit werd aangehouden. De OECD riep de ECB op de refi rate te verlagen tot 0%. De ECB volgde dit advies niet op, maar liet de beleidsrentes op 8 mei ongewijzigd en onthield zich eveneens van verdere stappen; men suggereerde wel dat dit in de volgende vergadering (5 juni 2014) zou kunnen gebeuren, indien de verwachtingen omtrent het verloop van de inflatie daartoe aanleiding zouden geven. S&P handhaafde de rating van Portugal op BB, maar verhoogde de outlook van negative naar stable. Moody's verhoogde de rating van Portugal van Ba3 tot Ba2. De Griekse werkloosheid daalde in februari tot 26,5%.
In de week van 12 mei 2014 plaatste Griekenland € 1,3 miljard aan driemaands-schatkistpapier op een rendement van 2,13%; dit was in april nog 2,45%. Het aantal Spaanse huizenverkopen bleek in maart 2014 te zijn gestegen met 22,8% op maandbasis. ECB-bestuurder Praet zei in een interview met Die Zeit dat de ECB overwoog om in de vergadering van de Governing Council van 5 juni tot "diverse maatregelen" te besluiten, waaronder een verlaging van de beleidsrentes en langer lopende leningen aan banken, ter financiering van het bedrijfsleven; kwantitatieve versoepeling zou eerst aan de orde komen indien de groei en de inflatie in de eurozone zich aanmerkelijk slechter zouden ontwikkelen dan op dat moment verwacht werd. Op donderdag daalden de koersen van perifere staatsleningen op een (onjuist gebleken) gerucht dat de Griekse regering overwoog om (deels met terugwerkende kracht) koerswinsten van staatsleningen te belasten. Op vrijdag verhoogde Moody's de rating van Ierland van Baa3 tot Baa1; Fitch handhaafde de rating van België op AA.
In de week van 19 mei 2014 bleek het percentage dubieuze leningen in de portefeuilles van Spaanse banken in maart voor de derde opeenvolgende maand te zijn gedaald, van 13,42% tot 13,38%. Bij Griekse banken bleken de dubieuze leningen aan huishoudens en ondernemingen in het eerste kwartaal van 2014 te zijn gestegen van 31,8% tot 33%. De Süddeutsche Zeitung schreef dat Bundesbank-president Weidmann zijn bezwaren tegen een negatieve deposit rate had opgegeven. S&P verhoogde de rating van Spanje van BBB- naar BBB; Fitch verhoogde de rating van Griekenland van B- tot B.
In de week van 26 mei 2014 zei de heer Draghi op een door de ECB georganiseerde bijeenkomt in Sintra dat de ECB alert was op deflatierisico's en niet zou schromen maatregelen te nemen. De nieuwe Spaanse hypotheken bleken in maart 2014 voor het eerst sinds 2010 op jaarbasis te zijn gestegen. Italië leende in totaal € 5,75 miljard tegen record-lage tarieven: 5-jaars tegen 1,62% en 10-jaars tegen 3,01%.
Juni
In de week van 2 juni 2014 verklaarde het Portugese Constitutionele Hof een aantal onderdelen van het meest recente bezuinigingspakket in strijd met de grondwet. De trojka besloot de uitbetaling van de laatste tranche voorshands op te schorten. EU-commissaris Barroso uitte zorgen over de bereidheid van Italië en Spanje om vast te houden aan de afgesproken begrotingsdoelen. De inflatie in de eurozone bleek in mei te zijn gedaald tot 0,5% op jaarbasis; de financiële markten leidden hieruit af dat dit een toenemende druk op de ECB betekende op om 5 juni met maatregelen te komen. De rentes in de eurozone bleken sinds Napoleon niet zo laag te zijn geweest. Voormalig ECB-bestuurder Stark waarschuwde voor de gevolgen van een rentestap door de ECB. Op 5 juni kondigde de ECB een breed pakket matregelen aan: de beleidsrentes werden met 0,10% verlaagd (waardoor de deposit rate, voor het eerst in de geschiedenis van de ECB, negatief werd); er werd een pakket van € 400 miljard aan "targeted LTROs" aangekondigd, zijnde goedkope leningen aan banken ter financiering van leningen aan ondernemingen en huishoudens (exclusief hypotheken); het steriliseren van in het kader van SMP aangekochte staatsleningen werd beëindigd; de toezegging om ongelimiteerd kortere leningen aan banken te verstrekken ("fixed rate full allotment") werd verlengd van medio 2015 tot eind 2016; het opkopen van securitiseerde leningen ("ABS") werd in het vooruitzicht gesteld. Op vrijdag stegen perifere staatsleningen aanmerkelijk in koers. S&P verhoogde de rating van Ierland van BBB+ tot A-.
In de week van 9 juni 2014 verdedigde de heer Weidmann het maatregelen van de ECB van 5 juni, doch waarschuwde tot terughoudendheid bij kwantitatieve versoepeling: de ECB mocht niet de "bad bank" van de eurozone worden. S&P verhoogde de rating van Spanje van BBB- tot BBB. De Griekse deflatie bleek in mei te zijn gestegen tot 2% op jaarbasis. De Portugese minister van Financiën zei dat Portugal desnoods kon afzien van de laatste tranche van het steunpakket, waarvan de uitbetaling in gevaar was gekomen na de recente uitspraak van het Constitutionele Hof; er zouden wel alternatieve bezuinigingen aan het parlement worden voorgelegd. De Spaanse economie bleek in omvang te zijn toegenomen met 4,5% nadat, met instemming van de EU, de omzet in prostitutie, drugshandel en smokkel werd meegenomen.
In de week van 16 juni 2014 kondigde de Europese Commissie stappen aan tegen Italië wegens te grote achterstanden bij betalingen aan leveranciers aan overheden. Het percentage dubieuze leningen in portefeuilles van Spaanse banken bleek in april 2014 te zijn gestegen tot 13,44%, na drie maanden van dalingen. Het per-capita inkomen in Spanje bleek te zijn teruggevallen tot dat van 16 jaar ervoor. Cyprus plaatste zijn eerste openbare leningen sinds de bailout, met een vijfjaars-lening van € 750 miljoen met een coupon van 4,75%.
In de week van 23 juni 2014 waarschuwde de heer Weidmann tegen een loslaten van de criteria van het Stabiliteits- en Groeipact, na oproepen van Frankrijk en Italië om meer souplesse ten aanzien van de 3%-regel.
Juli
In de week van 30 juni 2014 sloot Jaime Caruana, hoofd van de Bank for International Settlements, zich aan bij de waarschuwing van de heer Weidmann. De inflatie in de eurozone bleek in juni, net als in mei, 0,5% op jaarbasis te bedragen. De ECB hield in haar vergadering van 3 juli de beleidsrentes ongewijzigd (hetgeen algemeen verwacht was na de omvangrijke maatregelen van begin juni) maar presenteerde een uitwerking van de toen aangekondigde "targeted LTRO's".
In de week van 7 juli 2014 bleek dat van het door de Italiaanse staat te verkopen onroerend goed slechts één object was verkocht (een oud ziekenhuis, voor € 610.000). In de loop van de week daalden Portugese staatsleningen (en in mindere mate Italiaanse en Spaanse) naar aanleiding van problemen bij de Portugese bank Banco Espirito Santo.
In de week van 21 juli 2014 zei de Franse minister van Financiën Sapin dat Frankrijk zich zou houden aan de regels van het Stabiliteitspact, hoewel regelmatig van Franse zijde was aangedrongen op ten minste souplesse bij het hanteren van de regels daarvan. De Spaanse Treasury bleek de uitgifte van een 50-jarige lening te overwegen. Op het wetsvoorstel tot hervorming van de Italiaanse Senaat (met een forse reductie van het aantal senatoren) bleken 8000 amendementen te zijn ingediend. Griekenland bleek, alvorens de laatste tranche van € 1 miljard van het tweede steunpakket kon worden uitbetaald, nog 90% van 600 maatregelen te moeten doorvoeren. De staatsschuldquote in de eurozone bleek eind eerste kwartaal 2014 te zijn gestegen tot 93,9%; Griekenland had de hoogste staatsschuld met 174,1%. Litouwen bleek te voldoen aan de criteria voor toetreding tot de eurozone, wat per 1 januari 2015 zou geschieden. De Spaanse werkloosheid bleek in het tweede kwartaal te zijn gedaald tot 24,47%.
Kredietcrisis
Obligatie
Economie van de Europese Unie
2014
|
In de week van 3 februari 2014 berichtte Kathimerini dat Griekenland op 153 punten achterliep met hervormingen. Der Spiegel berichtte dat het Duitse ministerie van Financiën werkte aan een derde steunpakket voor Griekenland, van € 10 miljard tot € 20 miljard, met als voorwaarde dat er krachtiger hervormd zou worden. Een woordvoerder ontkende op 3 februari 2014 "categorisch" dat hierbij voorzien was in een nieuwe "haircut". De Griekse manufacturing PMI bleek in januari voor het eerst sinds augustus 2009 te zijn gestegen tot boven 50, wat op een expansie van de industrie duidde. Bloomberg berichtte dat de heer Draghi steun zocht van de Bundesbank om de in het kader van het SMP-programma aangekochte staatsleningen niet langer te steriliseren. De Ierse werkloosheid bleek in januari te zijn gedaald tot 12,3%, het laagste niveau in ruim vier jaar. De ECB liet op donderdag 6 februari de beleidsrentes ongewijzigd. S&P zei dat de "Comprehensive Assessment" van de 128 grootste Europese banken vermoedelijk niet zou leiden tot zodanige extra kapitaalsinjecties dat de ratings van de betrokken landen negatief beïnvloed zouden worden. De Portugese regering kondigde een loterij aan waarbij kassabonnen als loten fungeerden, teneinde de zwarte economie te bestrijden. Spanje plaatste op donderdag een driejaars-lening tegen 1,59% en een vijfjaars-lening tegen 2,28%: beide historisch lage absolute niveaus. Het Bundesverfassungsgericht besloot het Hof van Justitie van de Europese Unie de vraag voor te leggen of het OMT-programma verenigbaar was met het EU-recht. De Europese Commissie en de ECB zeiden te verwachten dat het Hof van Justitie zou oordelen dat de ECB conform het Europese recht handelde.
In de week van 10 februari 2014 berichtte Die Welt dat de ECB wel voornemens was om verslagen van de vergaderingen van de Governing Council te publiceren, doch slechts met een zakelijke weergave van de discussies, zonder dat de mening van individuele bestuursleden genoemd zou worden. De Griekse industriële productie bleek in december 2013 te zijn gestegen met 0,5% op jaarbasis. Zorgen over de financiële positie van Oostenrijk namen toe nadat de genationaliseerde bank Hypo Alpe Adria insolvent leek te zijn. Portugal emitteerde € 3 miljard van een bestaande 10-jaarslening, waarop voor € 9,5 miljard werd ingeschreven. ECB-bestuurder Coeure zei dat het OMT-programma nog steeds "intact" was, na de beslissing van het Bundesverfassungsgericht. (In een wetenschappelijk artikel, vrijwel gelijktijdig gepubliceerd onder auspiciën van het IFO, werd de effectiviteit van het OMT-programma echter in twijfel getrokken.) Slovenië plaatste op donderdag twee leningen in Amerikaanse dollars: $ 2 miljard 10-jaars tegen 5,48% en $ 1,5 miljard 4,28%, bij een inschrijving van in totaal $ 16 miljard. Het IMF keurde de uitbetaling van een volgende tranche van het steunpakket aan Portugal goed, ten bedrage van € 910 miljoen euro's. Politieke spanningen in Italië namen toe nadat er een machtsstrijd losbarstte tussen premier Letta en PD-partijvoorzitter Renzi. De Griekse werkloosheid bleek in november 2013 te zijn gestegen tot 28,0%, wat een nieuw record was. De ECB schreef in het "Monthly Bulletin" van februari 2014 te verwachten dat de inflatie in de eurozone in de komende jaren geleidelijk zou stijgen, tot 1,6% in 2016. ECB-bestuurder Coeure zei in het Europese Parlement te verwachten dat medio 2014 besprekingen zouden moeten plaatsvinden over (hernieuwde) herstructurering van de Griekse staatsschuld. Op donderdagavond kondigde Letta aan zijn ontslag te zullen indienen. De reactie van de financiële markten was zeer gering. Diverse landen in de eurozone rapporteerden (voorlopige) groeicijfers over het vierde kwartaal, die het beeld van een geleidelijk herstel bevestigden. Op vrijdag verhoogde Moody's de outlook van Italië van negative naar stable.
In de week van 17 februari 2014 kondigde de Griekse regering wetgeving aan waarmee het opzetten van een onderneming vereenvoudigd zou worden (het aantal stappen voor het opzetten van een industriële onderneming zou gereduceerd worden van 21 tot 7). ESM-directeur Regling zei in de Süddeutsche Zeitung niet te verwachten dat uit de stresstest van de Europese banken grote problemen naar voren zouden komen. Volgens Cinco Dias had 51% van de Cypriotische huishoudens een tweede huis, 38% van de Griekse, 36% van de Spaanse, en 25% van de Italiaanse en Franse. Renzi kondigde een ambitieus hervormingsprogramma aan: wijziging van de Grondwet in februari, arbeidsmarkthervormingen in maart en hervormingen van de bureaucratie in april. De eurogroep vergaderde op maandag zonder concrete resultaten; inspecteurs van de trojka zouden terugkeren naar Athene om na te gaan of Griekenland alle afgesproken hervormingen had doorgevoerd. Het aandeel dubieuze leningen in de portefeuilles van Spaanse banken bleek in december 2013 te zijn gestegen tot 13,6%; ook in Italië steeg dit nog. De Bundesbank suggereerde in haar Monatsbericht van februari 2014 dat men akkoord zou gaan met een stoppen met het steriliseren van de SMP-aankopen (uit 2010). Fitch handhaafde de rating van Italië op negative outlook. Portugal bleek het aantal ambtenaren in 2012 en 2013 te hebben verminderd met 8,6%, terwijl met de trojka 2% per jaar was afgesproken. Bundesbank-president Stark zei in de FAZ dat het opkopen van staatsleningen door de ECB het monetaire beleid zou bemoeilijken: het zou de ECB een gevangene van de politiek maken; een probleemland zou eerder zijn eigen burgers extra moeten belasten. De dubieuze leningen in portefeuilles van Italiaanse banken stegen in december tot 8,1%. Het IMF liet zich in de tiende "review" over het steunprogramma voor Portugal positief uit over de voortgang van de hervormingen, hoewel een aantal uitspraken van het Constitutionele Hof waarin wetswijzigingen onverbindend waren verklaard als een risico werden aangeduid. De Griekse current account bleek over 2013 een overschot te hebben van € 1,24 miljard; in 2012 was dit nog een tekort van € 4,62 miljard. Spanje leende op donderdag voor diverse looptijden tegen de laagste rendementen sinds 2006. Portugal rapporteerde een overschot op de current account over 2013 van € 850 miljoen; dit was in 2012 nog een tekort van ruim € 3,3 miljard en het eerste overschot sinds 1993. Portugese spaarders bleken in 3 maanden circa € 850 miljoen te hebben belegd in Certificados do Tesouro Poupança Mais (More Saving Treasury Certificates), met rendementen van 2,75% in de eerste drie jaar en 5% in de laatste 2 jaar. Fitch handhaafde de rating van Ierland op BBB+. De Brusselse "denktank" Bruegel publiceerde een rapport waarin gesteld werd dat Griekenland een derde steunpakket van circa € 40 miljard nodig zou hebben. Op vrijdag presenteerde Renzi een hervormingsprogramma met in totaal 8 punten. De OECD riep Spanje op tot verdere hervorming van de arbeidsmarkt. De Europese Commissie zei dat de lonen in Portugal met 5% zouden moeten dalen. Op vrijdag verhoogde Moody's de rating van Spanje met 1 notch tot Baa2, met positive outlook.
In de week van 24 februari 2014 zei ECB-bestuurder Praet in diverse interviews geen deflatie te verwachten. De Europese Commissie publiceerde ramingen voor 2014 en 2015: men verwachtte een groei in de eurozone van 1,2% in 2014 en 1,8% in 2015, met een werkloosheid van 12,0% in 2014 en 11,7% in 2015. Portugal kondigde een terugkoopprogramma van staatsleningen per oktober 2014 en oktober 2015 aan. Tussen de trojka en de Griekse regering ontstonden wrijvingen over het bedrag dat nodig was voor het saneren van het Griekse bankwezen. Renzi won een vertrouwensvotum in zowel het Huis van Afgevaardigden als de Senaat.
| 5 |
goedkeuring, steun, certificering
|
10,509 |
Suite
|
1378727
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kruisherenhotel
|
Kruisherenhotel
|
Het Kruisherenhotel is een vijfsterrenhotel in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. Het hotel, onderdeel van Oostwegel Collection (voorheen: Château Hotels & Restaurants), is ondergebracht in het 15e-eeuwse Kruisherenklooster aan de Kommel in de wijk Kommelkwartier.
Geschiedenis
Initiatiefnemer van de vestiging van een luxehotel op deze locatie is de Limburgse ondernemer Camille Oostwegel. Oostwegel had in Zuid-Limburg vanaf de jaren 1980 een zekere reputatie opgebouwd met het opkopen en restaureren van monumentale gebouwen, om ze daarna een horecafunctie te geven. Het Kruisherenhotel was het vijfde gebouwencomplex dat door Oostwegel werd verworven en tot nu toe het meest luxueuze van de vier, thans nog drie hotels binnen het concern.
Het voormalige kloostercomplex van de kruisheren, dat in de 19e en 20e eeuw onder meer dienst had gedaan als militair magazijn, Rijkslandbouwproefstation en opslagplaats voor operadecors, werd in 2000 door de gemeente Maastricht overgedragen aan het horecaconcern. In december 2003 ging de ingrijpende restauratie en herinrichting van de gotische gebouwen van start, onder leiding van Rob Brouwers van SATIJNplus architecten. Tegelijk met de verbouwing van het klooster en de kloosterkerk werd het pand Kruisherengang 23, eveneens een rijksmonument, gerestaureerd. Aan de oostzijde van dit pand verrees een modern vormgegeven paviljoen van cortenstaal, een ontwerp van de restauratiearchitect. In beide gebouwen, grenzend aan de kloostertuin, zijn extra hotelkamers en suites gerealiseerd. De totale kosten van restauratie en herinrichting van de gebouwen bedroegen ongeveer 15 miljoen euro, waarvan circa 20% door subsidies werd gedekt.
Op 1 september 2005 werd het hotel geopend. Bij deze gelegenheid benadrukte de aanwezige emeritus generaal-overste Rein Vaanhold van de Orde van het Heilig Kruis dat de nieuwe functie van het gebouwencomplex - het bieden van gastvrijheid - aansluit bij die van het voormalige klooster. Nog in hetzelfde jaar werd de Monumentenprijs van de Gemeente Maastricht (Victor de Stuerspenning) toegekend aan het hotel en kreeg het interieurontwerp van Henk Vos de European Design Award. In de Nederlandse editie van de GaultMillaugids van 2011 werd het hotel uitgeroepen tot beste van het jaar. In 2017 werd het Kruisherenhotel volgens de Europese Hotelclassificatie erkend als vijfsterrenhotel, het eerste en anno 2023 enige in Maastricht en tot 2019 het enige in Limburg.
In 2021 werd bekend dat het Kruisherenhotel plannen heeft om uit te breiden. Daartoe is het De Stuersgebouw aangekocht, een rijksmonument aan de overzijde van de Kruisherengang. Architecte Francine Houben, die eerder met Oostwegel Collection samenwerkte in Houthem-Sint-Gerlach, ontwerpt het nieuwbouwgedeelte, achter het bestaande gebouw. Een glazen luchtbrug zal de nieuwe vleugel verbinden met de Kruisherenkerk. De uitbreiding omvat vijftig luxe kamers, een fine dining restaurant, vergaderfaciliteiten alsmede kantoren voor Oostwegel Collection. Het restaurant wordt mogelijk uitgebaat door chef-kok Sergio Herman.
Beschrijving
Voormalige kloosterkerk
In de Kruisherenkerk bevinden zich de receptie, de lobby, de bar en het restaurant van het hotel. Een deel van deze functies zijn ingericht op en onder een tweetal entresols. De grootste daarvan is in de lengterichting van het kerkschip en het koor geplaatst en biedt plaats aan het restaurant voor 85 personen met daaronder een wijnbar en een glazen wijnkelder. Een kleinere entresol in de noordbeuk is ingericht als lees- en studieruimte. Eronder bevinden zich de toiletten (met glazen wanden die uitzicht bieden op grafzerken). Het 19e-eeuwse tochtportaal is bij de restauratie naar het midden van de kerk verplaatst en is nu onderdeel van de hotelreceptie. Op de vroegere plaats van het tochtportaal is een eivormig object geplaatst, waarin zich een kantoorruimte bevindt. Opvallend is de entree aan de noordzijde, in de vorm van een koperen tunnel, een ontwerp van Ingo Maurer. Deze ontwierp tevens de grote lichtsculpturen in het schip en koor van de kerk. Aangezien de kerk een rijksmonument is, was het een vereiste dat alle constructieve elementen, zoals tussenvloeren, glazen liften, loopbruggen, toiletgroepen en entrees, los in de kerk geplaatst werden (box in box-constructie).
Kloostervleugels
Van de 60 hotelkamers zijn er 50 in de kloostervleugels rondom de pandhof ingericht. Bij de inrichting van de kamers werd door hoofdontwerper Henk Vos gebruik gemaakt van meubelontwerpen van onder anderen Le Corbusier, Philippe Starck en Marc Newson. De Duitse lichtkunstenaar Ingo Maurer ontwierp het lichtplan voor de pandhof, die is ingericht als patio met een witte tegelvloer en modern tuinmeubilair in de kleuren van het rood-witte kruisherenkruis.
Renaissancehuis en Casa Nova
Aan de zuidzijde van de kloostervleugels bevinden zich tien extra kamers en hotelsuites in een tweetal vrijstaande gebouwen. Het rijksmonument Kruisherengang 23 (omgedoopt tot "Renaissancehuis") maakte oorspronkelijk deel uit van een bij het klooster behorend poortgebouw. In het interieur zijn diverse oorspronkelijke elementen bewaard gebleven. Het daarnaast gelegen moderne paviljoen ("Casa Nova") uit 2004 is bekleed met cortenstaal. Tussen deze twee panden en de zuidvleugel van het klooster bevindt zich de voormalige kloostertuin.
Kunst en design
Bij de inrichting van het hotel is veel aandacht gegeven aan kunst en design. Binnenhuisarchitect Henk Vos werkte daarbij samen met de Duitse kunstenaar/designer Ingo Maurer. De eerder genoemde entrees en lichtarmaturen zijn ontworpen door Maurer; voor de meubels werd gekozen voor hedendaagse ontwerpers.
Behalve de reeds in kerk en klooster aanwezige bouwsculptuur en muur- en gewelfschilderingen (onder andere gebeeldhouwde Maaskapitelen, consoles, diverse reliëfs en een groot Sint-Gertrudisfresco), is het gebouwencomplex door de huidige eigenaar verrijkt met oude en nieuwe kunst. Enkele gebeeldhouwde renaissance-consoles (met onbekende herkomst) zijn in bruikleen afgestaan door het Bonnefantenmuseum en staan thans her en der opgesteld in kloostergangen en trappenhuizen. Een collectie tekeningen en aquarellen van de Maastrichtse tekenaar en amateurhistoricus Philippe van Gulpen (1792-1862), bijeengebracht door Camille Oostwegel, wordt tentoongesteld op de eerste verdieping. Een beeldje van een kruisheer in een nis in het koor van de kerk is een erfenis van een vroegere gebruiker van het kloostercomplex, het Rijkslandbouwproefstation. Het werd bij de opening van het hotel door het Rijkslandbouwproefstation geschonken.
In de permanente kunstcollectie van het hotel bevinden zich verder werken van onder anderen Charles Eyck, Henri Landier, Chrit Rousseau en Paul Odekerken. Naast deze permanente kunstwerken organiseert het hotel tijdelijke exposities, met name van fotografie en glaskunst. Zo was er in 2012 een expositie van de Belgische kunstenaar Kamagurka te zien, waarbij onder andere ontwerpen voor een moderne kruisweg werden getoond. Andere kunstenaars die in het hotel exposeerden zijn Henri Landier, Paco Raphael, James Chiew en Barbara van den Berg.
Varia
Bij de opening van het hotel in 2005 verscheen een luxe uitgave van een gelegenheidsdichtbundel. Het initiatief was afkomstig van ex-burgemeester Philip Houben, in samenwerking met de hoteleigenaar. Van de 60 gedichten zijn er acht in opdracht geschreven door Frans Budé, Emma Crebolder, Leo Herberghs, Paul Hermans, Rouke van der Hoek, Wiel Kusters, Joke van Leeuwen en Hans van de Waarsenburg. Deze hebben als thema 'de kruisheren'. De overige 52 gedichten zijn van gerenommeerde Nederlandse en Vlaamse dichters en hebben als thema 'het huis'. Elk gedicht wordt in vier talen gepresenteerd in de zestig hotelkamers, voor elke kamer of suite een ander gedicht.
Zie ook
Kruisherenklooster (Maastricht)
Camille Oostwegel
Château Neercanne
Château St. Gerlach
Grand Hotel Maastricht
Hotel in Maastricht
Bouwwerk in Maastricht-Centrum
Kommelkwartier
|
Renaissancehuis en Casa Nova
Aan de zuidzijde van de kloostervleugels bevinden zich tien extra kamers en hotelsuites in een tweetal vrijstaande gebouwen. Het rijksmonument Kruisherengang 23 (omgedoopt tot "Renaissancehuis") maakte oorspronkelijk deel uit van een bij het klooster behorend poortgebouw. In het interieur zijn diverse oorspronkelijke elementen bewaard gebleven. Het daarnaast gelegen moderne paviljoen ("Casa Nova") uit 2004 is bekleed met cortenstaal. Tussen deze twee panden en de zuidvleugel van het klooster bevindt zich de voormalige kloostertuin.
| 2 |
hotelsuite, luxesuite, suites
|
2,358 |
Blog
|
4617369
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Rens%20Kroes
|
Rens Kroes
|
Rens Kroes (Giekerk, 30 april 1987) is een Nederlandse schrijfster, foodblogger en columniste.
Jeugd en opleiding
Kroes groeide op op het Friese platteland als jongere zus van Doutzen Kroes. Haar grootouders hadden een biologisch boerenbedrijf en haar moeder is voedingsdeskundige. Via hen kreeg Kroes al vroeg belangstelling voor gezonde, biologische voeding. Ook had ze al vroeg ambities om zangeres te worden. Kroes zong in een band en deed op haar 17e auditie bij de Academie voor Popcultuur. Ze werd echter na de tweede auditieronde afgewezen. Kroes vertrok voor een jaar naar New York en volgde lessen op een Highschool. Na terugkomst in Nederland studeerde ze sociaalpedagogische hulpverlening. In 2011 behaalde ze haar diploma.
Loopbaan
Na haar afstuderen bracht Kroes in 2011 het nummer complete uit, maar dit werd geen succes. In 2012 kreeg Kroes een baan bij een obesitaskliniek. Hier werd haar oude belangstelling voor gezonde voeding weer gewekt. Ze startte een eigen bedrijf en een weblog met recepten en adviezen. Mede dankzij de bekendheid van haar zus Doutzen kreeg de blog meteen veel belangstelling. Kroes werd vaste columnist voor het tijdschrift Glamour en verscheen regelmatig als deskundige in het programma RTL Boulevard.
In 2014 verscheen haar eerste boek, Powerfood, dat een bestseller werd. Daarna verschenen nog drie boeken van haar hand: Powerfood van Friesland naar New York (2015), On the Go (2016) en Powerfood - The Party Edition (2017). Powerfood is in 2016 vertaald in het Engels en verscheen in de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en Australië. In oktober 2017 werd ook On The Go vertaald en uitgeven in dezelfde landen.
Controverse
In september 2015 vertelde Kroes in een interview met NRC dat je van suiker eczeem en puistjes kunt krijgen. "Dat is algemeen bekend", zo zei ze. Factcheck van diezelfde krant wees echter uit dat het nooit is onderzocht of je meer acne krijgt van suiker.
Kroes speelde in 2015 een prominente rol in een nummer van het gratis receptenblad van Albert Heijn, de Allerhande. Het blad nam afstand van de uitspraken van Kroes, op dat moment de enige keer in de geschiedenis van het blad dat het een rectificatie plaatste.
In maart 2016 kwam Rens Kroes in opspraak toen ze via haar Instagramaccount adviseerde om drie weken lang een mix van schone klei en water te drinken. Ze kreeg kritiek uit wetenschappelijke hoek, onder meer van professor Koen Venema, gespecialiseerd in darm-microbiologie. Kroes reageerde op de kritiek met: "De wetenschap, dat is ook maar een mening. Ik ga op mijn gevoel en intuïtie af."
Bibliografie
|-
|align=center|2017 || Powerfood - The Party Edition || || Het Spectrum || ||
|-
|align=center|2016 || On the Go || Engels || Het Spectrum || ||
|-
|align=center|2015 || Powerfood. Van Friesland naar New York || || Het Spectrum || ||
|-
|align=center|2014 || Powerfood || Engels || Het Spectrum || ||
|}
De Bestseller 60
Externe link
Officiële website
Nederlands columnist
Nederlands blogger
Nederlands schrijver
|
Loopbaan
Na haar afstuderen bracht Kroes in 2011 het nummer complete uit, maar dit werd geen succes. In 2012 kreeg Kroes een baan bij een obesitaskliniek. Hier werd haar oude belangstelling voor gezonde voeding weer gewekt. Ze startte een eigen bedrijf en een weblog met recepten en adviezen. Mede dankzij de bekendheid van haar zus Doutzen kreeg de blog meteen veel belangstelling. Kroes werd vaste columnist voor het tijdschrift Glamour en verscheen regelmatig als deskundige in het programma RTL Boulevard.
| 3 |
blog, weblog, blogpost
|
10,016 |
AutoWash
|
5174524
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nieuwpoortkade
|
Nieuwpoortkade
|
De Nieuwpoortkade is een straat in Amsterdam-West.
Geschiedenis en ligging
De straat kreeg per raadsbesluit van 27 april 1933 haar naam een vernoeming naar de Nieuwpoort, dan wel de Slag bij Nieuwpoort. Ze vormt deels de noordwestelijke oever van het Westelijk Marktkanaal dat hier doodloopt op de Haarlemmerweg. De Nieuwpoortkade begint dan ook aan die snelweg, die in de jaren tien van de 21e eeuw omgebouwd werd tot stadsweg. De Nieuwpoortkade loopt vervolgens naar het zuiden, kruist de Nieuwpoortstraat. Ze loopt daarna nog een stukje door, maar is naar het zuiden toe doodlopend. In deze buurt werd vanaf de jaren dertig van de 20e eeuw een industrieterrein ingericht. Vanaf de kade heeft men uitzicht over de Begraafplaats Vredenhof.
Gebouwen
De Nieuwpoortkade kent huisnummers van 1 tot en met 30, maar er zitten leemten in de nummering. Er zijn in 2019 adressen van vier gebouwen:
Nieuwpoortkade 1 en 2, is het Leonardo Da Vinci Bedrijvencentrum, een basisontwerp van Benjamin Merkelbach en Charles Karsten, gebouwd voor de "NV Maatschappij tot Voortzetting van de zaken der firma Willem van Rijn", dat in de loop van de jaren steeds werd aangepast, maar nog duidelijk de hand van de ontwerparchitecten laat zien (rechthoekig); het gebouw heeft een binnenterrein, de toegang tot dat binnenterrein is gelegen aan de Nieuwpoortkade, over de poort is een luchtbrug gebouwd, het gebouw heeft tevens een gevel aan de Haarlemmerweg en Den Brielstraat; in het bedrijvencentrum is onder meer gevestigd Hellingproof, een kunstenaarscollectief, waarvan Miguel Visser een gevelhoge muurschildering heeft gemaakt met een portret van Leonardo da Vinci
op nummer 5, gebouwen in gebruik bij autobedrijven (verhuur, tankstation, autowasserette)
huisnummers 16 tot en met 30 en 8 tot en met 29 uit omstreeks 2003 betreft een bedrijfsverzamelgebouw; gebouwd op het terrein van de voormalige betonmortelcentrale ABO.
Aan het begin van de Nieuwpoortkade maar met huisnummer Haarlemmerweg 465 staat het enige monument aan de kade. Op een grasland staat daar rijksmonument Molen De Bloem/De Blom, ook wel 400 Roe (400 roeden, is nagenoeg 1,5 km, vanaf de Haarlemmerpoort).
Straat in Amsterdam-West
|
Gebouwen
De Nieuwpoortkade kent huisnummers van 1 tot en met 30, maar er zitten leemten in de nummering. Er zijn in 2019 adressen van vier gebouwen:
Nieuwpoortkade 1 en 2, is het Leonardo Da Vinci Bedrijvencentrum, een basisontwerp van Benjamin Merkelbach en Charles Karsten, gebouwd voor de "NV Maatschappij tot Voortzetting van de zaken der firma Willem van Rijn", dat in de loop van de jaren steeds werd aangepast, maar nog duidelijk de hand van de ontwerparchitecten laat zien (rechthoekig); het gebouw heeft een binnenterrein, de toegang tot dat binnenterrein is gelegen aan de Nieuwpoortkade, over de poort is een luchtbrug gebouwd, het gebouw heeft tevens een gevel aan de Haarlemmerweg en Den Brielstraat; in het bedrijvencentrum is onder meer gevestigd Hellingproof, een kunstenaarscollectief, waarvan Miguel Visser een gevelhoge muurschildering heeft gemaakt met een portret van Leonardo da Vinci
op nummer 5, gebouwen in gebruik bij autobedrijven (verhuur, tankstation, autowasserette)
huisnummers 16 tot en met 30 en 8 tot en met 29 uit omstreeks 2003 betreft een bedrijfsverzamelgebouw; gebouwd op het terrein van de voormalige betonmortelcentrale ABO.
| 1 |
autowas, carwash, wasstraat
|
6,217 |
RsvpResponseType
|
190076
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eurovisiesongfestival%202006
|
Eurovisiesongfestival 2006
|
Het Eurovisiesongfestival 2006 werd in Athene, Griekenland gehouden met op 18 mei 2006 de halve finale en op 20 mei de finale. De presentatie was in handen van de zanger Sakis Rouvas (deelnemer voor Griekenland in 2004) en de Grieks-Amerikaanse actrice en presentatrice Maria Menounos. Het evenement vond plaats in de Olympic Indoor Hall in de noordelijke voorstad Marousi.
Winnaar van het festival werd de Finse groep Lordi met het lied Hard rock hallelujah met een score van 292 punten, op dat moment een record.
Overzicht
Veertien landen mochten zonder voorronde aan de finale deelnemen. Dit betrof Duitsland, Frankrijk, Spanje en het Verenigd Koninkrijk als de vier grote Eurovisielanden, die financieel het meest bijdragen aan het Eurovisiesongfestival, aangevuld met de tien landen die in 2005 het best scoorden. Kroatië nam de plaats in van Servië en Montenegro, dat in maart had besloten zich uit het festival terug te trekken. De 23 andere deelnemers moesten het in de halve finale tegen elkaar opnemen. De eerste tien plaatsten zich voor de finale.
België werd vertegenwoordigd door Kate Ryan die met Je t'adore de wedstrijd Eurosong '06 won. Voor Nederland kwam de groep Treble uit, die in het Nationaal Songfestival 2006 met 72% van de stemmen werd gekozen. Geen van beide landen overleefde de halve finale. Bij de deelnemers waren er dit jaar heel wat artiesten die in het verleden al eens deelgenomen hadden. Een daarvan was de Zweedse Carola die in 1991 nog het festival had gewonnen en nu ook als een van de favorieten werd aanzien, samen met de Griekse inzending. Andere vooraf genoemde outsiders voor de overwinning waren de inzending van Bosnië-Herzegovina dat een etnische ballade bracht geschreven door de Serviër en oud-deelnemer Željko Joksimović, het uptemponummer van Oekraïne en het opvallende hardrocknummer met bijhorende act van Finland. De Finse artiesten vielen op doordat ze zich voortdurend als monsters met latexmaskers verkleden, ook buiten het festivalpodium. Opvallend waren de inzendingen van Litouwen en IJsland. Beide nummers staken de draak met het hele festivalgebeuren. Een bekende naam op het festival was de Spaanse groep Las Ketchup die in 2002 nog een Europese hit hadden met The Ketchup Song (Aserejé). Het festival trok ook steeds meest oostwaarts, nu met Armenië ook een van de Kaukasusrepublieken tussen Rusland en Turkije aantrad.
Finale
Tot verrassing van velen won Finland het Eurovisiesongfestival voor de eerste maal. Het hardrocknummer werd niet als een typisch festivalnummer beschouwd. Velen meenden dat de show met de monsters mee tot de overwinning had geleid. Het nummer werd desondanks populair in heel wat Europese landen. De ballade van de Rus Dima Bilan werd tweede, voor de inzending van Bosnië-Herzegovina. Oud-winnares Carola moest genoegen nemen met de vijfde plaats, na het disconummer van Roemenië. De protestinzending van Litouwen werd zesde en Armenië mocht bij zijn debuut tevreden zijn met een achtste plaats.
Opvallend was dat de tien nummers uit de halve finale bij de eerste dertien zaten. Enkel Roemenië, gastland Griekenland en Kroatië konden zich als rechtstreeks geplaatste in de top 13 plaatsen. De 'grote vier' haalden opnieuw mindere tot slechte scores.
Tijdens de puntentelling bleef het publiek niet onberoerd wanneer bepaalde landen hoge punten toekenden aan hun buurlanden wanneer dit tegen de trend van het scoreverloop inging. Meermaals klonk boegeroep uit het publiek, een trend die zich enkele jaren zou herhalen in het televotingtijdperk van het festival. Tijdens de telling zou Paul de Leeuw voor deining zorgen bij de puntengeving van Nederland. Hij nam er zijn tijd voor en maakte er een onemanshow van waarbij hij onder meer de presentators belachelijk maakte.
Halve finale
Vanuit de halve finale plaatsten tien landen zich voor de finale. In deze halve finale werd het duizendste lied ooit op het festival gezongen. Deze eer was weggelegd voor Ierland met Every song is a cry for love.
België werd genoemd als een van de favorieten, vooral door de internationale bekendheid van Kate Ryan, maar strandde op de twaalfde plaats met 69 punten, te weinig voor een finaleplaats. België kreeg van zeventien landen punten. Nederland haalde in de halve finale de twintigste plaats met 22 punten. Treble kreeg van acht landen punten. De slechte score van de dwergstaten Andorra en Monaco leidden er mee toe dat Monaco het na drie pogingen voorlopig zou opgeven op het festival.
Terugkerende artiesten
Wijzigingen
Debuterende landen
: door de deelnamebevestiging van ARMTV werd Armenië het eerste land uit de Transkaukasus dat deelnam aan het Eurovisiesongfestival.
Terugtrekkende landen
: na de terugkeer in 2005 bleef Hongarije opnieuw afwezig van het festival, wellicht om financiële redenen.
: de Oostenrijkers trokken zich terug uit protest tegen het puntensysteem. Oostenrijk vond dat de televoting landen met een grote diaspora bevoordeelde.
: het land zou aanvankelijk deelnemen, maar tijdens de nationale finale bleek dat de Montenegrijnse juryleden net als het jaar voordien de beste Servische inzending benadeelden ten voordele van een Montenegrijnse inzending. Daarop besloot de Servische omroep van verdere deelname af te zien. Het festival werd wel uitgezonden en het land mocht punten toekennen. Tijdens de puntentelling meldde de puntengeefster dat ze er volgend jaar graag terug waren, maar daags nadien vond een referendum plaats waarbij een meerderheid van de Montenegrijnen zich uitsprak voor afscheiding van Servië. Beide landen zouden in 2007 apart deelnemen aan het festival.
Zie ook
Lijst van deelnemers aan het Eurovisiesongfestival (alfabetisch)
Lijst van deelnemers aan het Eurovisiesongfestival (chronologisch)
Externe link
Officiële website
|
: door de deelnamebevestiging van ARMTV werd Armenië het eerste land uit de Transkaukasus dat deelnam aan het Eurovisiesongfestival.
| 1 |
reactie op uitnodiging, RSVP-status, deelnamebevestiging
|
1,003 |
RadioSeason
|
2896966
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/KRO-hitparade
|
KRO-hitparade
|
De KRO-hitparade kan beschouwd worden als de eerste hitparade van Nederland.
Ger de Roos, leider van het Orkest Zonder Naam van de KRO, was de samensteller. Hij was initiatiefnemer geweest van een rubriek in het programma Uit en Thuis waarin vanaf 3 oktober 1948 de populaire liedjes van die tijd ten gehore werden gebracht door Klaas van Beeck's Hitparadeorkest. Na één seizoen stopte het programma. In november 1951 hervatte Ger de Roos de uitzendingen. Het was de eerste Nederlandse hitlijst die werd samengesteld op basis van verkoopgegevens. Voor het onderzoek werden ongeveer vijftig muziekhandelaren gebeld. De lijst bevatte alleen titels van liedjes, geen uitvoerenden. Veel liedjes werden uitgevoerd door verschillende artiesten.
De allereerste nr.1-hit van Nederland was Er hangt een paardenhoofdstel aan de muur van de Kilima Hawaiians.
De KRO-hitparade werd meestal maandelijks samengesteld, maar soms was er 2 maanden lang geen lijst. Van mei t/m oktober 1952 zijn er geen lijsten bekend. Op 26 april 1953 werd de laatste hitlijst gepubliceerd.
Externe link
Repertoire van het Hitparadeorkest (bladmuziek op muziekschatten.nl)
Radioprogramma van de KRO
Hitlijst
Muziekprogramma op radio
|
Ger de Roos, leider van het Orkest Zonder Naam van de KRO, was de samensteller. Hij was initiatiefnemer geweest van een rubriek in het programma Uit en Thuis waarin vanaf 3 oktober 1948 de populaire liedjes van die tijd ten gehore werden gebracht door Klaas van Beeck's Hitparadeorkest. Na één seizoen stopte het programma. In november 1951 hervatte Ger de Roos de uitzendingen. Het was de eerste Nederlandse hitlijst die werd samengesteld op basis van verkoopgegevens. Voor het onderzoek werden ongeveer vijftig muziekhandelaren gebeld. De lijst bevatte alleen titels van liedjes, geen uitvoerenden. Veel liedjes werden uitgevoerd door verschillende artiesten.
De allereerste nr.1-hit van Nederland was Er hangt een paardenhoofdstel aan de muur van de Kilima Hawaiians.
De KRO-hitparade werd meestal maandelijks samengesteld, maar soms was er 2 maanden lang geen lijst. Van mei t/m oktober 1952 zijn er geen lijsten bekend. Op 26 april 1953 werd de laatste hitlijst gepubliceerd.
| 1 |
radioseizoen, radioprogramma, uitzending
|
11,492 |
IndividualProduct
|
85052
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Citro%C3%ABn%20DS
|
Citroën DS
|
De Citroën DS is een automodel van het Franse merk Citroën. In het Frans spreekt men de naam uit als "déesse", wat 'godin' betekent. Hiervan is ook de troetelnaam "godin van de weg" afgeleid. Andere bijnamen zijn Snoek en Strijkijzer (Vlaanderen, Nederland), Snoekebek (Friesland), Haifisch (Duitsland: "haai"), Flunder (Duitsland: "schol"), Tiburón (Spanje: "haai"), Squalo (Italië: "haai"), Boca de Sapo (Portugal: "kikkerbek") en Padde (Vlaanderen, Noorwegen).
Geschiedenis
De DS werd op 6 oktober 1955 gepresenteerd op de autosalon van Parijs en sloeg in als een bom ("La Bombe Citroën"). In het voorafgaande decennium hadden de Franse kranten, behoudens aan de dood van Stalin in 1953, aan geen enkel nieuwsitem zoveel regels gewijd als aan dit evenement. De auto had verschillende eigenschappen en toegepaste technieken die tot dan toe nog niet in één auto waren gecombineerd. Op de eerste dag werden beweerdelijk 12.000 orders voor de nieuwe auto geplaatst en aan het eind van de week zou dit zelfs zijn opgelopen tot 80.000, een aantal dat de fabriek voor grote productieproblemen plaatste. Pas in de loop van 1956 kon men feitelijk beginnen met afleveren. In de tussentijd waren al heel wat bestellingen geannuleerd. Eind 1956 kwam een eenvoudigere versie op de markt: de ID.
De ID/DS werd door Citroën in verschillende carrosserie-uitvoeringen geleverd: berline (sedan), break (stationwagen), en décapotable (cabriolet). Daarnaast werden op basis van de 'break' door diverse carrosseriebouwers ook ambulances gebouwd. Henri Chapron, die voor Citroën de cabriolet en de 'prestige' vervaardigde, bouwde ook diverse coupés, cabrio's en berlines van eigen ontwerp onder eigen (model)naam. Daarnaast hebben tientallen andere carrosseriebedrijven in diverse landen speciale modellen op basis van de ID/DS gebouwd. Deze aanpassingen waren relatief eenvoudig te verwezenlijken omdat de auto - anders dan zijn voorganger, de Traction Avant - geen zelfdragende carrosserie had, maar losse (geschroefde) carrosseriedelen op een zeer stijf platform. Daar kon iedereen dus vrijelijk op improviseren.
De DS bereikte bij de verkiezing van de 'auto van de eeuw' in 1999 de derde plaats (de T-Ford eindigde op 1 en de Mini op 2) en werd door een panel van vooraanstaande auto-ontwerpers, aangezocht door het Britse magazine "Classic & Sports Car", uitgeroepen tot "mooiste auto aller tijden".
Sleutelfiguren in de ontwikkeling
De techniek van de DS is ontwikkeld onder leiding van André Lefèbvre, een van oorsprong vliegtuigbouwkundig ingenieur die voordien bij Voisin aan raceauto's had gewerkt en die alles adoreerde wat modern en vernieuwend was. Hij kreeg de leiding over een groep oorspronkelijke denkers die Pierre-Jules Boulanger als toenmalig algemeen directeur van Citroën al vóór en tijdens de Tweede Wereldoorlog bijeen had gebracht: 'l'usine des cervaux'; de 'hersenfabriek'. Of betrokkenen een geijkte scholing of ervaring hadden deed niet ter zake: ze waren puur geselecteerd op inventiviteit. Dit had een groepje echte uitvinders opgeleverd die helemaal de vrije hand kregen en daarmee oplossingen bereikten die door conventionele technici nooit zouden zijn bedacht. Zo werd het hydraulisch systeem met de hydropneumatische vering, die een combinatie van eigenschappen had die voordien technisch voor onmogelijk werd gehouden, geheel ontworpen door de zeer bescheiden geschoolde, maar briljante Paul Magès. Het voor die tijd spectaculaire koetsontwerp was van de toenmalige chef-ontwerper van Citroën, de eveneens als beeldhouwer en architect gelauwerde Italiaan Flaminio Bertoni, die ook de Traction Avant, de Deux-Chevaux, en de Ami modelleerde.
Techniek
Vernieuwende techniek en materialen
In een tijdperk waarin de auto-industrie nog vrijwel uitsluitend gebruikmaakte van mechanieken, werd voor de DS een hydraulisch systeem ontwikkeld voor vering, besturing, remmen en zelfs voor de bediening van de versnellingsbak en koppeling die daarmee respectievelijk halfautomatisch en automatisch werden. Er werd een klassieke versnellingsbak toegepast die echter op vernuftige wijze hydraulisch werd bediend met een vederlicht werkende selecteurhendel. Er werd een gewone, enkelvoudige droge plaatkoppeling gebruikt maar die werd geheel automatisch hydraulisch bediend. Zo ging er geen motorvermogen verloren in een koppelomvormer. Naast deze oorspronkelijke versie met halfautomaat, de 'hydraulique', werd de DS vanaf het voorjaar van 1963 ook leverbaar met een mechanisch bediende versnellingsbak en koppeling, de 'mécanique'.
De bijzondere technische eigenschappen van de DS waren met name gelegen in de gelijktijdige toepassing van hydropneumatische vering, voorwielaandrijving en schijfremmen. De carrosserie was de uitkomst van het zoeken naar een vorm die een lage luchtweerstand zou combineren met een stabiel weggedrag. De gekozen druppelvorm leidde tot een brede vloeiende neus, aflopende daklijn en een grotere spoorbreedte vóór dan achter (1500, resp. 1300 mm). De wegligging werd daardoor bevorderd in combinatie met voorwielaandrijving, laag zwaartepunt, zeer lange wielbasis (3.125 m) en een tamelijk extreme gewichtsverdeling; de asdruk vóór is tweemaal zo groot als achter. De lange wielbasis gaf bovendien een, naar Europese normen ongekende hoeveelheid beenruimte voor de achterpassagiers. De DS was ook de eerste auto ter wereld die voldeed aan de thans algemeen gehanteerde maatstaf voor optimale wegligging: de wielen zaten 'op de vier hoeken van de auto'. Het zwaarste element, de motor, lag geheel achter de vooras. In technische zin was de DS daardoor een auto met middenmotor.
Om het gewicht te beperken en een zo laag mogelijk zwaartepunt te verkrijgen, werden een polyester dak, een aluminium motorkap en in de eerste jaren zelfs een plexiglas achterruit toegepast. In het interieur werden voor de bekleding van de stoelen geheel nieuwe materialen gebruikt zoals rayon (Jersey Rhovlyine en vanaf modeljaar 1958 Nylon Helanca). Het dashboard was het grootste stuk industrieel vervaardigde nylon ter wereld. Bij de latere en duurdere Pallas-modellen werden ook meer klassieke bekledingsmaterialen gebruikt, zoals leer. Voor de veiligheid, maar vooral ook om het vernieuwende karakter te versterken, werd een eenspakig stuurwiel toegepast.
Werking van de hydropneumatische vering
Het principe van de vering is weergegeven in de (onderste) afbeelding hiernaast. Boven ieder wiel is een holle stalen bol geplaatst, de 'veerbol', die van binnen halfweegs is voorzien van een goed rekbaar membraan van osmosevrij synthetisch rubber. Boven het membraan bevindt zich samengeperste stikstof (afbeelding: blauw). De veerbol is gemonteerd op een 'veercilinder' die gevuld is met hydraulische olie (afbeelding: geel) en waarin een plunjer (afbeelding: rood) kan bewegen die mechanisch met de wielophanging is verbonden. De plunjer volgt dus alle (verticale) wielbewegingen. Bij invering wordt de olie door de plunjer tegen het membraan geperst en fungeert de daarboven aanwezige gasvoorraad als veermedium (gassen zijn samendrukbaar, vloeistoffen niet). De olie moet onder in de veerbol nauwe openingen met veerbelaste kleppen passeren, waardoor het geheel ook werkt als hydraulische schokdemper.
Hoe de auto omhoog komt
In de ruststand is de olie drukloos. De plunjer bevindt zich diep in de veercilinder en de auto rust op de aanslagrubbers van de wielophanging, met de bodem vlak bij de grond. Als de motor wordt gestart, brengt een hydraulische pomp de olie tussen de plunjer en het membraan van de veerbol onder druk en wordt door de toestromende olie het membraan tegen de gasdruk van de stikstof in, omhoog gedrukt, waardoor het gas verder wordt samengeperst. Wanneer de kracht die de tegendruk van de stikstof via de olie op de plunjer uitoefent, groter wordt dan de kracht waarmee de plunjer in de cilinder wordt geperst (veroorzaakt door het gewicht van de auto), zal de plunjer naar beneden bewegen. Doordat de wielen op de grond staan, duwt de reactiekracht de auto omhoog.
Automatische hoogtecorrectie
In de toevoer van de olie vanaf de pomp naar de veercilinder bevindt zich een driewegklep, de 'hoogteregelaar' (niet afgebeeld), die enerzijds aan de carrosserie is bevestigd en anderzijds aan de wielarm. Wanneer een bepaalde hoek is bereikt, sluit zich de klep en bevindt de auto zich op die hoogte in een evenwichtspositie: de 'rijstand'. Wanneer de belading toeneemt doordat bijvoorbeeld passagiers instappen, zal de auto inveren, waardoor de klep van de hoogteregelaar zich weer opent en olie toestroomt totdat de 'rijstand' weer is bereikt en de klep zich sluit. Stappen passagiers uit, dan veert de auto op, waardoor de hoogteregelaar zich in tegenovergestelde richting opent en oliedruk laat ontsnappen, zodat de auto terugzakt in de rijstand. Er zijn twee van dergelijke hoogteregelaars, en de automatische hoogtecorrectie werkt daardoor afzonderlijk op de voor- en achteras. Deze voorziening maakte de auto ook zeer geschikt voor het trekken van een aanhanger of caravan, omdat de dissellast geen enkele invloed heeft op de bodemvrijheid.
Rijstanden en krikstand
De bestuurder kan handmatig vijf hoogten instellen: de rijstand en twee verhoogde rijstanden om desgewenst meer bodemvrijheid (en een stuggere vering) te verkrijgen; een 'krikstand' om de auto zo hoog mogelijk van de grond te verheffen en er aan een van de twee zijkanten een bij de auto behorende 'kriksteun' onder te kunnen plaatsen, en ook één stand om de oliedruk geheel uit het veersysteem te laten ontsnappen en de auto dus maximaal te laten zakken. Wanneer dit laatste gebeurt nadat eerst de kriksteun onder de auto is geplaatst, zal deze aan één kant helemaal naar beneden zakken en door de reactiekracht van de stabilisatorstangen trekt de auto dan aan de kant waar de kriksteun staat twee wielen in, zodat deze vrij van de grond komen en naar believen kunnen worden gedemonteerd.
Voor- en nadelen
De hydropneumatische vering levert een theoretisch ideale karakteristiek op doordat bij toenemende belading het gas steeds verder wordt samengeperst en de vering navenant stugger wordt. Een DS kan daardoor nooit 'door de veren gaan', hoe zwaar men de auto ook belast. De vering geeft een hoog niveau van comfort, maar een nadeel is dat de auto erg overhelt in de bochten. Om dit laatste op te lossen is al in de jaren '50 ook een links/rechts hoogtecorrectie getest, waarmee de auto volkomen vlak bleef in de bochten, maar die heeft op de DS nooit het productiestadium bereikt.
Overige hydraulische organen
Om het veersysteem van druk te voorzien is gebruikgemaakt van een hydraulische pomp van een type zoals voordien alleen in vliegtuigen werd toegepast. Deze pomp is ook aangewend om de auto te voorzien van rem- en stuurbekrachtiging en hydraulisch bediende versnelling en koppeling. Om een gelijkmatige werking te verkrijgen, heeft het systeem een 'voorraadbol'. Deze is fysiek vrijwel identiek aan een veerbol en fungeert als accumulator. Een 'hogedrukregelaar' houdt de druk in de voorraadbol binnen nauwe grenzen. Om veiligheidsredenen is er voor de remmen nog een 'remaccu', een afzonderlijke drukvoorraad waarmee nog enkele tientallen malen geremd kan worden nadat de druk in het hydraulische circuit, door welke oorzaak ook, is weggevallen.
Andere vernieuwingen
De DS wordt wel beschouwd als de meest innovatieve naoorlogse auto van de 20e eeuw. Naast de hydraulische primeurs waren er tal van andere, minder opvallende, maar daarmee niet onbelangrijke vernieuwingen. Zo was het de eerste grote-serieproductieauto met schijfremmen; was een sterk gewelfde voorruit toegepast waarvan de raamstijlen smaller waren dan de afstand tussen de menselijke ogen zodat er geen dode hoek bestond (twee vlakke voorruitjes met middenstijl waren voor Europese auto's in 1955 nog heel gewoon); het was de eerste auto met een benzineleiding van kunststof (Rilsan) en een gladde, geheel gesloten bodem. Bijzonder was ook dat de voortrein van de auto zo was geconstrueerd dat de hartlijn van de fusee samenviel met die van het wiel (welk principe ook al was toegepast bij de Citroën 2CV). Daarmee werd een uitzonderlijke stabiliteit van de besturing bereikt en wel zodanig dat de auto met een geklapte voorband, ook bij hoge snelheid probleemloos rechtuit bleef rijden. Een demonstratie daarvan was het op volle snelheid met het rechter voorwiel in een rechtopstaand mes rijden en vervolgens het stuur loslaten waarbij de auto keurig rechtuit bleef rijden.
De DS had ook een zeer goede veerreactie op grote oneffenheden in het wegdek. De vering was afgestemd op de slechte naoorlogse Franse wegen. Er was een souplesse bereikt die ervoor zorgde dat een gat in het wegdek of het omgekeerde: een hobbel in de weg, ook bij hoge snelheid nauwelijks voelbaar was. Heel vernieuwend was ook het kleurenpalet van de DS-en. In een tijdperk waarin auto's nog veelal zwart, grijs, donkerblauw, donkergroen en dergelijke 'gedekte' kleuren hadden, verschenen plots voertuigen die niet alleen qua vormgeving erg afweken, maar die ook geleverd werden in uitdagende, welhaast 'schreeuwende' kleuren, wat nog nooit eerder was vertoond (zie hierboven de afbeelding van de 'eerste neus' in gifgroen).
De auto was zijn tijd in veel opzichten twintig jaar vooruit. De uitzonderlijke eigenschappen van de 'auto die zichzelf oppompt' zoals die werden bereikt door de hydraulische techniek, die voordien alleen in de luchtvaart werd toegepast, werden door technische leken in 1955 beschouwd als werkelijkheid geworden sciencefiction.
Remsysteem
Alleen de voorwielen waren van schijfremmen voorzien, maar dat waren zeer krachtige. Om daar mogelijk uit voortvloeiende overmoed van de berijders te voorkomen, is bij de latere modellen op de snelheidsmeters niet alleen het aantal kilometers per uur vermeld maar ook de bijbehorende remweg bij droog wegdek. Er is jarenlang geprocedeerd over de remmen omdat Dunlop, dat als eerste een ontwerp voor een vergelijkbaar type schijfrem had geoctrooieerd, meende dat Citroën inbreuk had gemaakt op haar intellectueel eigendomsrecht. Citroën heeft dat proces echter gewonnen en Rolls-Royce heeft toen voor de Silver Shadow, Silver Spur en Silver Spirit onder licentie gebruikgemaakt van het Citroën-ontwerp. Aan de achterwielen zijn klassieke trommelremmen toegepast maar de remdruk past zich daar automatisch aan de belasting aan en ook de verdeling van de remkracht over de voor- en achterwielen was van die belasting afgeleid. In plaats van een rempedaal werd een zeer laag op het schutbord geplaatste paddenstoelvormige knop (de 'champignon', zichtbaar op de hiernaast geplaatste foto) gebruikt met een totale slag van slechts enkele millimeters. Daardoor kon bij een noodstop de hak van de rechtervoet op de vloer blijven rusten terwijl alleen de voorvoet zich van gaspedaal naar rem verplaatste, wat een paar kostbare tienden van een seconde tijdwinst gaf.
Motor
De lucht- en watergekoelde zescilinder boxermotoren die door Walter Becchia voor de DS werden ontworpen, bleken hun beloftes niet waar te kunnen maken, zodat in een laat stadium uit nood werd teruggegrepen op de door Maurice Sainturat al in de jaren '30 ontwikkelde viercilinder lijnmotor met bijbehorend differentieel en versnellingsbak van de Traction Avant. Vanwege de plaats van de aandrijfassen vóór de motor kwam deze ver naar achteren te liggen, wat ook nodig was om de hoge motor onder de lage motorkap te laten passen. Dit veroorzaakte een grote uitstulping in het interieur: het achterste deel van de motor staat in dwarsdoorsnede gezien tussen de voeten van de chauffeur en die van de voorpassagier. Deze oplossing was echter zeer bevorderlijk voor de wegligging omdat het zwaartepunt ruim achter de voorwielen kwam te liggen. De luchttoevoer voor de - ook ver naar achteren staande - radiateur van de watergekoelde motor kwam uit een opening onder de voorbumper en werd door een tunnel van aluminium plaatmateriaal geleid. De ruimte tussen het motordeksel en die tunnel bood plaats aan het reservewiel zodat de kofferbak van 500 liter inhoud geheel beschikbaar bleef voor bagage.
De motor werd wel gemoderniseerd door deze te voorzien van een nieuw ontwikkelde, lichtmetalen 'cross flow' cilinderkop. De kleppen stonden onder 60 graden en de inlaatkleppen waren aanzienlijk groter dan de uitlaatkleppen, waardoor een betere cilindervulling werd bereikt. Ook de vorm van de verbrandingsruimtes werd gemoderniseerd (halfbolvormig). In 1965 werd de motor nogmaals herzien, maar het bleef toch een doorontwikkeling van hetzelfde blok. Het was wel een heel betrouwbare krachtbron, die met minimale aanpassingen nog tot in de jaren '80 in de HY- en CX-modellen van Citroën werd gebruikt en zelfs nog langer heeft doorgeleefd als basis voor een (turbo) dieselmotor en zo dus meer dan 50 jaar dienst heeft kunnen doen. De ID/DS-motor kent nauwelijks storingen en is zeer slijtvast. Doordat in de lichtmetalen kop geharde kleppen waren toegepast, is de motor bovendien zonder aanpassingen geschikt voor het gebruik van LPG en moderne benzine met ethanol.
Versnellingsbak en koppeling
Hydraulique
De DS werd aanvankelijk alleen geleverd met een semi-automatische versnellingsbak. De bak zelf was afkomstig uit de Traction Avant maar er was een vierde versnelling toegevoegd en de versnellingen en de koppeling werden door een vernuftig hydraulisch systeem bediend.
Op de afdekplaat van de stuurkolom bevindt zich een selecteurhendel die het zgn. 'bloc hydraulique' bedient van waaruit de koppeling en de versnellingsbak hydraulisch worden aangestuurd. De tip van deze hendel zit direct achter het stuur zodat hij vrijwel kan worden bediend zonder het stuur los te laten. Door de hendel vanuit de neutrale positie tegen een veerdruk in, naar links te bewegen wordt het startrelais bediend zodat de motor aanslaat. Deze draait dan op een iets verhoogd stationair toerental. Als de remchampignon wordt ingedrukt, wordt het toerental automatisch verlaagd naar een waarde waarbij de koppeling niet aangrijpt (het zgn. 'beremde' toerental). Na het inschakelen van de eerste versnelling en loslaten van de remchampignon ontstaat weer het verhoogde toerental en de koppeling begint daardoor juist aan te grijpen. De auto 'kruipt' daardoor net zoals een volautomaat. Door gas te geven koppelt de motor volledig en afhankelijk van de stand van de gasklep in de carburateur gebeurt dit sneller of langzamer. Zo wordt de bediening van de koppeling dus automatisch aangepast aan de mate waarin het gaspedaal wordt ingetrapt. Indien gewenst kan de snelheid van koppelen bovendien met een stelschroef op het hydraulische orgaan 'onder de motorkap' (de 'koppelingsregelaar') worden aangepast aan de rijstijl van de berijder.
Zodra de selecteurhendel uit een versnelling wordt genomen, ontkoppelt de motor; gaat de versnellingsbak in de vrijloop en wordt het toerental automatisch begrensd op ca. 2000. Als weer een versnelling wordt gekozen, schakelt de versnellingsbak die in en vervolgens vindt weer koppeling plaats van de motor aan de bak. De snelheid van die (her)koppeling wordt ook weer automatisch bepaald. Bij het opschakelen wordt steeds het gas even teruggenomen. Bij terugschakelen blijft het gas ingetrapt. Door de automatische beperking van het toerental op 2000 omwentelingen vindt dan vanzelf een soepele terugschakeling in de lagere versnelling plaats. Bij loslaten van het gas of remmen tijdens het rijden, vindt geen ontkoppeling plaats zodat 'op de motor' kan worden afgeremd. Pas wanneer de auto bij het afremmen vrijwel stilstaat zorgt het 'beremde' toerental voor het ontkoppelen (zodat bij een stoplicht de motor niet afslaat).
Met dit systeem is starten met een ingeschakelde versnelling onmogelijk. In stilstand is de motor altijd ontkoppeld en er is dus - anders dan bij een volautomaat - geen 'parkeerstand'. Om wegrollen van de geparkeerde auto te voorkomen moet dus altijd de parkeerrem worden gebruikt. Deze is - volgens een door Citroën gekoesterd principe - aangebracht op de voorwielen. Bij de latere modellen gebeurde dit met afzonderlijke remklauwen en -blokken. Om voldoende kracht op de parkeerrem te kunnen uitoefenen wordt deze bediend met een (geheel links geplaatst) pedaal dat in de ingetrapte positie kan worden vergrendeld en ontgrendeld. Onder het plateau van de stuurkolom zit een hendeltje waarmee de bediening van de versnellingen wordt uitgeschakeld en de motor aan de bak in vrijloop wordt gekoppeld. Zo kan de motor in voorkomend geval met behulp van de standaard meegeleverde slinger worden gestart.
Het systeem heeft wel een nadeel dat zich met name doet gelden in de koudere landen: omdat het stationaire toerental bepaalt of de koppeling aangrijpt of niet, is het niet verantwoord om te rijden met uitgetrokken chokeknop. Daarmee wordt namelijk niet alleen de smoorklep van de carburateur bediend, maar ook wordt het stationaire toerental ermee verhoogd. Door dat hogere toerental - dat ook bij bediening van de rem dan niet meer daalt tot de waarde waarbij de motor vanzelf wordt ontkoppeld - blijft de koppeling in werking zolang een versnelling is ingeschakeld. In plaats van te ontkoppelen moet dan steeds met de selecteurhendel de vrijloop worden gekozen, wat gemakkelijk wordt vergeten. Wanneer wordt volstaan met op de rem trappen stopt de auto weliswaar, maar verslijt (of verbrandt zelfs) de koppelingsplaat. Het instructieboekje van de DS 'hydraulique' bevatte dan ook de waarschuwing dat bij koude start pas met de auto gereden kan worden nadat de motor zodanig is opgewarmd dat de chokeknop weer kan worden ingeduwd.
Mécanique
De ID was altijd uitgevoerd met een mechanisch bediende (inwendig identieke) versnellingsbak en stuurversnelling. Vanaf modeljaar 1963 was deze configuratie ook optioneel en zonder prijsverschil leverbaar op de DS. Vanaf modeljaar 1970 was er ook een mechanische vijfbak verkrijgbaar. Het topmodel ID: de 'D super 5' werd standaard met DS 21 motor en 5-bak geleverd. De versnellingsverhoudingen van de diverse bakken verschilden overigens per type en soms ook per jaargang.
Automatique
Vanaf modeljaar 1972 was ook een volautomatische drieversnellingsbak (fabrikaat: BorgWarner) leverbaar op de DS 21 en nadien bij de opvolger daarvan, de DS 23. Op de Amerikaanse markt - waar een automatische versnellingsbak de standaard was - is de 'automatique' echter nooit verkocht. Wel was dit het geval op de Australische markt.
Hydraulische olie
Een voorloper van het hydropneumatische veersysteem is in 1954 toegepast op de achteras van de Traction Avant 15H met gebruikmaking van Lockheed (rem)olie. Voor de DS werd door Citroën een synthetische olie volgens eigen specificaties ontwikkeld onder de naam LHS (Liquide Hydraulique Synthétique, rood gekleurd). Deze veroorzaakte evenwel problemen. Met name door de grote veerbewegingen wordt er in het systeem veel hydraulische olie verplaatst en de auto heeft daarom een voorraadvat met een inhoud van ca. 5 liter. Daarin rijst en daalt het niveau steeds, zodat het vat geventileerd moet zijn. Bij dalende oliespiegel wordt dus lucht aangezogen. De synthetische olie was echter hygroscopisch en nam dus waterdeeltjes op uit de aangezogen lucht. Daardoor verslechterden niet alleen de eigenschappen van de olie, maar ook oxideerden daardoor de hydraulische organen inwendig. In 1966 is daarom overgestapt op een minerale (en dus: hydrofobe) olie: LHM (Liquide Hydraulique Minéral, groen gekleurd).
Verlichting
Automatische hoogteverstelling
De DS was vanaf modeljaar 1966 verkrijgbaar met 'zelfstellende' koplampen (standaard op DS 21 en 'Pallas'). Dit was opvallend omdat de auto door de hoogteregelaars op de voor- en achteras bij iedere beladingstoestand dezelfde hoek met de weg behield, zodat hoogteverstelling van de koplampen, afhankelijk van de belading nu juist bij deze auto niet nodig was. De reden ervoor was gelegen in de extreme souplesse van de hydropneumatische vering. Bij fors accelereren gooide de auto daardoor 'de neus omhoog' en zo werden tegenliggers dan toch even door de koplampen verblind. Het correctiesysteem was geheel mechanisch: de beide koplampunits, bestaande uit reflector; lamp en glas waren los achter de koplampringen geplaatst en ze waren door middel van een scharnierende as met elkaar verbonden. Aan zowel de voorste als de achterste Stabilisatorstang was een Bowdenkabel bevestigd. De beide kabels kwamen onder de motorkap bij elkaar en waren via een eenvoudig mechaniek zodanig met de as van de beide koplampen verbonden dat wanneer door verdraaiing van de stabilisatorstangen de ene kabel 'langer' werd en de andere 'korter', dit resulteerde in een overeenkomstige verdraaiing van de koplamp-as, en daarmee dus van de beide koplampen. De verdraaiing was gestabiliseerd met een trekveer. Om te voorkomen dat de lampen door oneffenheden in het wegdek zouden gaan trillen, was aan de koplamp-as ter hoogte van het rechter voorscherm ook een stang bevestigd naar een speciaal hydraulisch schokbrekertje. Het effect van deze regeling was dus dat bij het accelereren (de neus omhoog) en bij het remmen (de neus naar beneden) de lichtbundels van de koplampen op vrijwel constante afstand van de voorzijde van de auto bleven.
Meesturende verstralers
Bij de facelift van modeljaar 1968 ('derde neus') waarbij vier koplampen achter glas werden toegepast, waren de binnenste twee lampen zgn. verstralers, die elk waren voorzien van een H1-halogeenlamp. Deze units draaiden in het horizontale vlak met het stuur mee en wel royaal meer dan de stuuruitslag, zodat de berijder 's nachts op een onverlichte weg bij het insturen van een bocht al 'op voorhand' kon zien waar hij naartoe ging rijden. Ook dit was een geheel mechanisch systeem met kabels en veren. Het bijzondere was dat bij een grote stuuruitslag de tegenoverliggende lamp maar beperkt mocht draaien omdat deze anders in het lamphuis zou gaan schijnen. Bij het verdraaien van het stuur bewogen daarom de beide lampen parallel totdat de lamp die naar binnen draaide niet verder moest. Deze stopte dan met draaien en de andere lamp draaide helemaal naar buiten (tot 80 hoekgraden, zoals op de nevenstaande afbeelding is te zien). Bij terugdraaien van het stuur bewoog dan eerst weer alleen de naar buiten schijnende lamp en vervolgens ging de andere lamp dan weer meebewegen totdat alles weer in de rechtuit stand stond.
Wat de DS aan de 2CV te danken heeft
Beide auto's waren het geesteskind van André Levèbvre en een belangrijke conceptuele overeenkomst was eigenlijk een anachronisme. Anders dan de Traction avant uit 1936, hadden de DS en de 2CV geen zelfdragende carrosserie, maar een variant van de traditionele constructie van chassis en carrosserie. Beide auto's hadden een zeer stijf platform met daarop een zeer lichte opbouw. Bij de 2CV was dat vanuit de gedachte dat de carrosserie zo functioneel mogelijk diende te zijn en in wezen de functionaliteit had van een 'paraplu'. Bij de DS was het de uitkomst van het streven naar optimale wegligging: een zo laag mogelijk zwaartepunt. Voor wat de wielophanging betreft waren er ook sterke overeenkomsten: beide auto's kregen wielarmen in de lengterichting van de auto en aan de voorzijde 'pivot dans l'axe': het draaipunt van de besturing in de hartlijn van het wiel. Ook zaten bij beide ontwerpen de wielen 'op de vier hoeken van de auto'. Voor de 2CV was er uit oogpunt van bezuiniging gekozen voor een ontsteking zonder stroomverdeler: daardoor kregen steeds de beide cilinders een vonk, terwijl dat maar in één cilinder nodig was. Bij de DS werd dit 'loze vonk' systeem overgenomen vanuit de wens, de ontsteking zo storingsvrij mogelijk te maken. Het 2CV systeem werd simpelweg verdubbeld: twee bobines, die elk twee cilinders van vonken voorzagen, waarvan er steeds één overbodig was. Na enkele jaren is in de DS echter weer een gebruikelijke verdeler toegepast.
Citroën ID
Eind 1956 werd de Citroën ID (idée) voorgesteld aan het publiek. Uiterlijk was deze auto grosso modo gelijk aan de DS, maar het was een om prijstechnische redenen 'uitgeklede' variant met eenvoudiger techniek, minder motorvermogen en soberder uitvoering. De auto was op een minder gefortuneerd en ook behoudender publiek gericht. De ID had weer een koppelingspedaal en een gewone versnellingshendel, waardoor kon worden volstaan met een aanzienlijk vereenvoudigd hydraulisch systeem en de op iets eenvoudigere wijze hydraulisch bekrachtigde remmen werden bediend door een 'normaal' rempedaal. Het futuristische nylon dashboard werd vervangen door een voor die tijd meer alledaags (stalen) ontwerp. De goedkoopste uitvoering, specifiek voor de Franse thuismarkt, de ID 'Normale' had zelfs geen stuurbekrachtiging, een gemis dat moest worden gecompenseerd door een extra groot stuur. De exportmodellen en de latere, steeds luxere uitvoeringen van de ID (vanaf 1970: D Spécial; D Super en D Super 5 genaamd) hadden wel stuurbekrachtiging en andere voorzieningen van de DS, maar - behoudens in de stationwagens, de 'break' - geen 'remchampignon' en de hydraulische halfautomatische voorziening voor koppelen en schakelen bleef voorbehouden aan de DS.
Uitvoeringen van de ID/DS
In de twintig jaren (1955 -1975) dat de auto in productie was, zijn er in totaal 1.455.746 stuks gefabriceerd: 1.330.755 in Frankrijk en 124.991 elders; er waren productielijnen in Engeland (Slough) en assemblagelijnen in onder meer België (Forest/Vorst), Portugal (Mangualde), Mexico, Zuid-Afrika, en Australië.
De ID/DS werd tot en met 1975 gebouwd in veel verschillende uitvoeringen, steeds luxueuzer en motorisch krachtiger. Vanaf september 1964 werd ook een zeer luxueuze uitvoering van de DS geleverd onder de type-aanduiding 'Pallas'. De stoelen waren fraaier gestoffeerd (optioneel ook met bruin of zwart leer) en voorzien van dikke inwendige kussens, vervaardigd van 'Dunlopillo' schuimrubber. Aan de buitenzijde van de carrosserie waren op drie niveaus roestvaststalen sierlijsten gemonteerd; er waren tal van extra geluid- en trillingwerende voorzieningen getroffen en de algehele afwerking was verfijnd.
De eerste 'facelift' van 1963 (van eerste naar tweede 'neus') was heel bescheiden geweest maar bij het modeljaar 1968 werd er forser ingegrepen. Het ontwerp van deze 'derde neus' was ingezet door Flaminio Bertoni en werd voltooid door diens leerling en opvolger Robert Opron: dubbele koplampen achter glas, met bij de meeste modellen in de bocht meedraaiende verstralers. Vanaf december 1971 werd als optie voor de DS 21 ook een volautomatische versnellingsbak van het Amerikaanse fabricaat Borg Warner leverbaar.
De eerste DS (19) had een motorinhoud van 1911 cc en een topsnelheid van 140 km/h. Door successievelijk opboren van het motorblok ontstonden krachtiger versies; de DS 20, 21 en 23. Vanaf modeljaar 1970 was de DS ook leverbaar met de door Bosch ontwikkelde elektronisch geregelde brandstofinjectie (D-Jetronic): de DS 21 á injection électronique, en vanaf september 1972 ook bij de opvolger van de 21, de DS 23. Deze laatste had een motorinhoud van 2347 cc; de variant daarvan met injectie leverde 141 SAE pk en had een topsnelheid van 188 km/h.
Nadelen van de buitenissigheid
De auto was stilistisch te afwijkend om een groot publiek te kunnen bekoren en de koper moest ook bereid zijn zich eerst een juiste bediening eigen te maken. De remknop (champignon) vereiste gewenning doordat deze een totale slag had van ca. 6 mm en weinig druk vereiste. Alle andere auto's hadden een rempedaal hoog boven het schutbord dat aanzienlijk moest worden ingetrapt voordat de rem merkbaar reageerde. Een beginnende DS-rijder moest daarom eerst met de rem leren omgaan: voorzichtig doseren en de voet niet omhoog brengen als er afgeremd moet worden want de rem zit in de DS niet hoger, maar juist lager dan het gaspedaal.
De omgang met de hydraulische bediening van de versnelling spreekt evenmin voor zich. Met de selecteurhendel achter het stuur wordt weliswaar simpel (en: foutloos) van versnelling veranderd, maar om soepel op te schakelen moet de bestuurder een zeker ritme vinden tussen gas geven en schakelen om de gangwissel zonder schokken te laten verlopen. Bij het terugschakelen moet daarentegen de voet juist niet van het gas worden genomen: zodra een versnelling wordt uitgeschakeld, begrenst het hydraulische systeem het toerental van de motor automatisch op 2000 omw/min waarmee het inschakelen in een lagere versnelling vanzelf soepel plaatsvindt. Het zijn zaken waaraan de bestuurder betrekkelijk snel kan wennen en die de bediening ten opzichte van een conventioneel rem- of schakelsysteem dan juist vereenvoudigen. Ze werden indertijd echter door autojournalisten die maar een enkele testrit maakten, vaak als afwijkend en lastig benadrukt waardoor ongetwijfeld potentiële kopers werden afgeschrikt.
De DS is bedacht door ontwerpers die geheel de vrije hand hadden en wilden tonen waartoe ze in staat waren. Dit leidde weliswaar tot een uniek product, dat de status had van nationaal prestige-object, maar niemand had tevoren afdoende onderzocht hoeveel klanten er voor een zó afwijkende auto zouden zijn. Het heeft ook jaren geduurd voordat de dealers voldoende kennis, ervaring en speciale gereedschappen hadden om de technisch zeer geavanceerde auto's, vooral het complexe hydraulisch systeem van de DS, goed te onderhouden en repareren.
Uiteindelijk zijn er door dit alles veel meer exemplaren van de goedkopere en conventionelere ID verkocht dan van de geavanceerdere DS. In Nederland was de verhouding ID:DS 24.762 tegen 9.173 stuks.
Belangrijkste modellen ID/DS
DS19, 19A, 20, 21, 21-ie, 23, 23-ie berline (sedan).
ID19, 19N, 19P, 19B, 20 berline.
DS Pallas (luxe uitvoering van de versies van de DS berline).
DSpécial (ID-versie, opvolger van de ID19 berline).
DSuper (luxe ID-versie met 20-motor en 4- of (optioneel) 5-versnellingsbak).
DSuper5 (luxe ID-versie met 21-motor en 5-versnellingsbak).
DS & ID Modèle d' administration (vaak foutief aangeduid als 'Préfecture'), speciale berline voor Franse overheidsdiensten, geleverd in diverse uitvoeringen. Meestal herkenbaar aan de zwarte schutbordjes op de C-stijl en vaak voorzien van lichtgrijze deurbekleding.
ID19, 20, 21, 23 Break (ID-F), een 'stationwagen' die op dezelfde wielbasis als de berline, door een aangepaste carrosserie en slimme constructie met gedeelde achterklep, veel meer laad- en/of zitruimte biedt. De term 'break' (Franse uitspraak: brèk) komt van het Nederlandse 'brik', de naam van een koets met veel zitplaatsen.
DS19, 20, 21 & ID19 Prestige (berline met separatiewand en -ruit tussen voor- en achterbank), leverbaar via de Citroën-dealers en voor Citroën gebouwd door carrossier Chapron. Allerlei accessoires en meer of minder luxe uitvoeringen konden naar wens bijbesteld worden.
DS19, 21 & ID19 Cabriolet 'Usine' (ook wel 'Décapotable' genoemd), leverbaar via de Citroën-dealers en voor Citroën gebouwd door carrossier Chapron. Eventueel leverbaar met hardtop.
ID Ambulance (Break Ambulance met medisch inbouwpakket en eventueel verhoogd dak en/of verlengde carrosserie), gebouwd door Currus, Petit, Visser, Akkermans en een aantal andere, Franse, Belgische en Nederlandse carrosseriebouwers. Via de Citroën-dealers konden alleen Currus- en Petit-ambulances besteld worden.
Speciale luxe, praktische en sportieve modellen, gebouwd en geleverd door andere carrossiers zoals Chapron, Tissier, Bossaert, Ricou, etc.
Aanslag op De Gaulle
'Wereldberoemd' werd de DS door de mislukte aanslag op het leven van de Franse president Charles de Gaulle door een groep commando's van de OAS met automatische wapens op 22 augustus 1962 in de Parijse voorstad Clamart. Ondanks twee lekgeschoten banden (linksvóór en rechtsachter) bleef de auto stabiel en kon de chauffeur zelfs gas bij geven om zo met een snelheid van 100 km/h aan de belagers, die de aangeschoten DS met een Renault Estafette bestelwagen achtervolgden, te ontkomen.
Literatuur
Jan de Lange, De snoek, Citroën ID/DS in Nederland, Rijswijk, uitgeverij Elmar, MXMII (1992),
Jan de Lange & John Reynolds, De originele Citroën DS; de complete gids voor alle DS en ID modellen 1955-1975: de Berlines, Breaks en Cabriolets, Rijswijk, Uitgeverij Elmar, 1996, (ook versies in Engels en Duits). In 2005 herdrukt voor de Citroën ID/DS club Nederland.
Olivier de Serres, Citroën DS au panthéon de l'automobile, Arcueil, Éditions Anthese, 2005,
Olivier de Serres, Citroën DS coupé - cabriolet - découvrable, Antony, E-T-A-I, 2014,
Dominique Pagneux, Henri Chapron, Carrosserie française, Boulogne-Billancourt, E-T-A-I, 2002,
Jacques Borgé & Nicolas Viasnoff, L'Album de la DS, Éditions Pratiques Automobiles 1992,
Fabien Sabatès, La DS, objet de culte, Paris, Editions Ch. Massin,
Hans Otto Meyer-Spelbrink, Citroën DS, das ungewöhnlichste Serienautomobil aller Zeiten, Brilon, Podszun Verlag-Motorbücher, 2003,
Michel Coenen, Back to the Future!; catalogus van de tentoonstelling speciale ID/DS modellen, ter gelegenheid van het Jubileumevenement 25 jaar Citroën ID/DS club Nederland 28 & 29 augustus 2004, Archeon, Alphen aan den Rijn, 2004, eigen uitgave (uitverkocht).
Wouter Jansen & Fred Jansz (red), CitroSpecial 60 jaar Citroën DS, extra uitgave van het magazine CitroExpert, nr 1, Zeist, 2015.
Chris Bronkhorst, Divine Design, Citroën DS & ID 1955-1975, Citrovisie 2023,
Externe links
www.citroeniddsclub.nl Website Citroën ID/DS Club Nederland
Website Citroën DS-SM Club Belgium
DS
|
De DS is bedacht door ontwerpers die geheel de vrije hand hadden en wilden tonen waartoe ze in staat waren. Dit leidde weliswaar tot een uniek product, dat de status had van nationaal prestige-object, maar niemand had tevoren afdoende onderzocht hoeveel klanten er voor een zó afwijkende auto zouden zijn. Het heeft ook jaren geduurd voordat de dealers voldoende kennis, ervaring en speciale gereedschappen hadden om de technisch zeer geavanceerde auto's, vooral het complexe hydraulisch systeem van de DS, goed te onderhouden en repareren.
| 1 |
product met serienummer, individueel product, uniek product
|
8,206 |
CheckOutAction
|
1809403
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Studentenreisproduct
|
Studentenreisproduct
|
Het studentenreisproduct (vroeger een speciale kaart, en dan ook OV-studentenkaart geheten; door studenten onderling soms simpelweg 'OV' genoemd) is een abonnement voor hen die een opleiding volgen aan het mbo, het hbo of het wetenschappelijk onderwijs in Nederland. Het is naar keuze een week- of weekendabonnement en dient sinds 2010 op een persoonlijke OV-chipkaart te worden geladen. Vroeger was het een geplastificeerde papieren kaart. Het wordt door de Dienst Uitvoering Onderwijs toegekend als onderdeel van de prestatiebeurs. Het studentenreisproduct is in de leenfase een lening. Als de student binnen 10 jaar zijn diploma haalt wordt het studentenreisproduct alsnog een gift, anders moet de waarde terugbetaald worden. Deze waarde is vastgesteld op € 104,42 per maand (2022), niet te verwarren met de boete bij te laat stopzetten (deze is ongeveer het dubbele). De ov-vergoeding bij tijdelijk verblijf in het buitenland is ongeveer gelijk aan de genoemde waarde.
Een studentenreisrecht is een recht op een studentenreisproduct. Het onderscheid is van belang bij gebruik van het studentenreisproduct als er geen studentenreisrecht meer is, wat tot boetes leidt.
Regisseur Studenten Reisrecht (RSR) is de rechtspersoon die de digitale administratie van dit reisproduct voert. Trans Link Systems is de producent van OV-chipkaarten die tevens producten klaarzet op de ophaalautomaten.
Geschiedenis
Invoering
De OV-studentenkaart is ingevoerd in 1991 en was bedoeld als vervanging van de toenmalige, door de vele administratieve mutaties onwerkbaar geworden, individuele reiskostenvergoedingen. De vaststellingen en uitbetalingen van de studiebeurzen dreigden eind jaren tachtig in het honderd te lopen en dit kostte minister Deetman van Onderwijs destijds bijna de kop. Pim Fortuyn werd per 1989 door de bestuurders Roel in 't Veld, Carry Hunter en Hans Portheine aangenomen om het uiterst gecompliceerde project van de ontwikkeling en introductie van de OV-studentenkaart te leiden, hetgeen hij succesvol deed.
Een ander veelgehoord argument voor de kaart is dat het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap (OCW) met de OV-studentenkaart minder geld kwijt zou zijn, omdat meer studenten bij hun ouders bleven wonen en bovendien de reiskostenvergoeding uit de studiebeurs werd geschrapt. De basisbeurs van iedere student werd met 60 gulden (€27,23) in de maand gekort. Dit gold voor alle studenten, of ze nu wel of niet gebruik maakten van het openbaar vervoer. Een ander doel van de kaart was de bezettingsgraad van het openbaar vervoer te verhogen. Dit argument was echter al snel achterhaald omdat de reizigersmarkt voor de NS in 1989 alweer aantrok. De spoorwegen besloten dwars te liggen bij het project dat door Fortuyn werd geleid, hetgeen leidde tot een aanvaring tussen Fortuyn en toenmalig NS-directeur Ploeger. Bovendien zouden de studenten door deze laagdrempelige kennismaking met het openbaar vervoer na hun studieperiode meer gebruikmaken van het openbaar vervoer.
Wijzigingen
In de loop der tijd zijn de regels rond de kaart regelmatig gewijzigd. Bij de invoering van de kaart in 1991 was de kaart de hele week geldig en beschikbaar voor iedereen boven de 18 jaar die onderwijs volgde (zowel studenten als scholieren).
Vanaf 1994 moest de student kiezen tussen een weekkaart (doordeweeks gratis reizen, in het weekend met korting) of een weekendkaart (in het weekend gratis reizen, doordeweeks met korting na de ochtendspits).
In 1996, tegelijk met de invoering van de prestatiebeurs, werd besloten om de kaart alleen nog uit te geven aan studenten van 18 jaar en ouder. Middelbare scholieren vielen voortaan buiten de boot. Studenten met een leeftijd onder de 18 deden dat, vanwege de kinderbijslag die per kwartaal wordt overgemaakt, overigens sowieso al voor de eerste maand van hun studie.
In 1999 werd door de toenmalige minister Loek Hermans voorgesteld dat de studentenkaart maar helemáál afgeschaft zou moeten worden. Na luid protest is dit niet doorgegaan.
Per 1 september 2000 ging de kaart onder de prestatiebeurs vallen. Voor studenten die voor 1 september 1999 aan hun studie waren begonnen, bleef de kaart een gift, ongeacht of de studenten hun studie wel of niet afmaakten en of ze dat binnen een bepaalde tijd deden. Voor de nieuwe generatie studenten gold dat de kaart pas werd omgezet in een gift als de student binnen 10 jaar een diploma haalde. Zo niet, dan moest alles worden terugbetaald.
In 2003 klonken er wederom geluiden uit de politiek dat ze misschien wel in zijn geheel van de kaart af wilden. Datzelfde jaar werd echter, onder druk van onder meer de Landelijke Studentenvakbond, de mogelijkheden van zowel de weekkaart als de weekendkaart uitgebreid voor de reistijd op vrijdag. Studenten met een weekendkaart mochten voortaan op vrijdagmiddag al vanaf 12:00 uur reizen in plaats van 19:00 uur. Studenten met een weekkaart mochten op vrijdag voortaan reizen tot zaterdagochtend 4:00 uur in plaats van tot 19:00 uur vrijdagavond.
Vroeger konden mbo-scholieren pas vanaf 18 jaar een studentenreisproduct krijgen. Deze leeftijdsgrens is op 1 januari 2017 afgeschaft.
OV-chipkaart
De eerste Studenten OV Chipkaarten werden begin 2009 verstrekt aan studenten die met de Rotterdamse metro reisden, omdat de OV-chipkaart vanaf 29 januari 2009 verplicht werd gesteld op de metroverbinding. De kaarten waren bedoeld om de poortjes op de metrostations te kunnen openen en nog niet als vervoerbewijs. De OV-studentenkaart en de Studenten OV-chipkaart vormden samen het Studentenreisbewijs.
Per 1 januari 2010 is de geplastificeerde zichtkaart vervangen door de Studenten OV-chipkaart. Een groot deel van de studenten beschikte echter nog niet over een opgeladen OV-chipkaart. Daarom werd er enige tijd een coulance-regeling getroffen bij alle vervoerbedrijven. De papieren OV-Studentenkaart van 2009 zou geldig blijven tot 1 februari 2010, maar dit werd later verlengd tot 16 maart 2010. Enkele studenten kregen als overbrugging een tijdelijke OV-chipkaart die niet op naam stond.
Aan het begin van het studiejaar 2010-2011 bleken 17.500 nieuwe studenten een ondeugdelijke kaart te hebben ontvangen, waarmee bij sommige vervoerbedrijven niet kon worden ingecheckt. Staatssecretaris van Onderwijs Marja van Bijsterveldt maakte op 10 september 2010 bekend dat zij afspraken met de vervoerbedrijven had gemaakt over een restitutieregeling voor studenten met een defecte chipkaart. Gedupeerde studenten konden hun reiskosten declareren bij een internetloket.
Sinds juli 2011 wordt er geen aparte Studenten OV-chipkaart meer uitgegeven. Studenten moeten nu zelf zorgen voor een persoonlijke OV-chipkaart waarop het studentenreisrecht geladen kan worden.
Geldigheid
Vervoermiddelen
Het abonnement is binnen de Nederlandse landsgrenzen geldig in:
de trein, alleen tweede klas; in de Intercity direct is tussen Schiphol en Rotterdam een toeslag verschuldigd;
het stads- en streekvervoer (inclusief RandstadRail en buslijnen waar een hoger kilometertarief geldt, zoals de Qliner);
openbaar vervoer te water (fiets- en voetveer Vlissingen-Breskens en Waterbus Rotterdam-Drechtsteden).
In- en uitchecken
Een OV-chipkaart dient aan het beginpunt te worden ingecheckt bij de juiste kaartlezer. Wanneer niet ingecheckt is het reisproduct ongeldig. Vervoerders hebben echter afgesproken met de minister om geen boete uit te delen aan een reiziger die per ongeluk een keer op een dag waarop hij de hele dag vrij reizen heeft niet heeft ingecheckt.
Uitchecken is noodzakelijk, omdat anders de kaart na een aantal onvoltooide transacties geblokkeerd wordt. Een blokkade kan alleen hersteld worden bij een servicepunt van de betreffende vervoerder of men dient een nieuwe OV-chipkaart aan te schaffen.
Er zijn voor dit abonnement wel enkele uitzonderingen waarbij niet in- en uitgecheckt hoeft te worden:
ICE indien van of naar het buitenland wordt gereisd. Voor het deel buiten Nederland dient een eenmalige chipkaart of een e-ticket te worden gekocht. Kortingen (vrij reizen in Nederland of 40% korting in Nederland) kunnen bij aanschaf van het kaartje worden aangegeven.
Sommige buurtbussen en versterkingsbussen.
In al deze gevallen geldt een gedoogbeleid, de OV-chipkaart dient als zichtkaart en kan wel gecontroleerd worden op geldigheid van het abonnement.
Weekabonnement
Dit abonnement biedt vrij reizen, behalve in onderstaande kortingperiodes:
weekend (zaterdag 04.00 uur tot maandag 04.00 uur);
zomerperiode (ieder jaar van 16 juli 04.00 uur tot 16 augustus 04.00 uur);
feestdagen (van 04.00 uur tot 04.00 uur de volgende dag) exclusief Goede Vrijdag.
Weekendabonnement
vrij reizen van vrijdag 12.00 uur tot maandag 04.00 uur;
vrij reizen op feestdagen van 04.00 uur tot 04.00 uur de volgende dag, ook op Goede Vrijdag;
vrij reizen vanaf 12.00 uur op de dag voor Goede Vrijdag en Hemelvaartsdag;
korting op maandag vanaf 04.00 uur, op dinsdag tot en met donderdag vanaf 09.00 uur en op vrijdag van 09.00 tot 12.00 uur.
Feestdagen
Officiële feestdagen in Nederland zijn: nieuwjaarsdag, Goede Vrijdag, paaszondag, paasmaandag, Koningsdag, Bevrijdingsdag, Hemelvaartsdag, eerste pinksterdag, tweede pinksterdag, eerste kerstdag, tweede kerstdag.
Op Goede Vrijdag kan men sinds 2010 ook vrij reizen met een weekabonnement, omdat sommige stages en studies op die dag gewoon doorgaan.
Reizen in de kortingperiode
40% korting op treinreizen en 34% in het stads- en streekvervoer (korting wordt verrekend bij het uitchecken).
In de trein kan een student tijdens de daluren maximaal drie medereizigers met 40% korting laten reizen (samenreiskorting).
10 euro instaptarief in de trein. 4 euro instaptarief in het stads- en streekvervoer. Het instaptarief is een borg die bij het uitchecken wordt verrekend met de daadwerkelijke ritprijs. Minimale saldo om te kunnen inchecken is 4 euro minder dan het instaptarief, omdat het saldo maximaal 4 euro negatief kan staan.
Overgang eerste klas
Met dit abonnement is het ook mogelijk om eerste klas te reizen. Hiervoor kan een Toeslag 2-1 voor een dag of een weekenddag gekocht worden bij de automaat.
Buitenland
Dit abonnement is alleen geldig in Nederland, maar het is wel mogelijk om bij verblijf in het buitenland (bijvoorbeeld stage) het abonnement te laten blokkeren en in plaats daarvan een maandelijkse reiskostenvergoeding te krijgen.
Het is wel mogelijk om zonder bijkomende kosten te reizen naar enkele Duitse stations, namelijk:
Weener en Leer (Ostfriesl), de Duitse stations van de Wiederline Groningen - Leer (Ostfriesland) (Arriva);
Herzogenrath, Aachen West en Aachen Hauptbahnhof, de Duitse stations van de Drielandentrein (Arriva).
Gronau (Noordrijn-Westfalen)
Deze stations worden door de vervoerder als Nederlandse tariefpunten beschouwd, waardoor alle Nederlandse abonnementen geldig zijn. Op deze buitenlandse stations zijn OV-chipkaartlezers beschikbaar.
Ook is dit abonnement geldig bij een aantal grensoverschrijdende buslijnen, inclusief het treinvervangende vervoer naar Leer (Ostfriesland).
Tijdelijk abonnement
Sinds 1 januari 2014 kunnen studenten met een geldig studentenreisproduct die niet kunnen reizen omdat hun OV-chipkaart bijvoorbeeld verloren, gestolen of defect is, binnen een uur verder reizen met een 'tijdelijk studentenreisproduct'. Hiervoor is wel een andere anonieme of persoonlijke OV-chipkaart noodzakelijk. Dit product is zeven dagen geldig vanaf het moment dat het klaarstaat bij de ophaalautomaten. Voorheen betaalden studenten zelf de reiskosten in de eerste negen werkdagen waarin ze wachtten op een vervangende kaart.
Uitgestudeerd aanbod
Het uitgestudeerd aanbod is een aanbieding voor afgestudeerden van de Nederlandse Spoorwegen die mede mogelijk gemaakt wordt door het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap. Het is bedacht door de LSVb. De kaart werd in het begin ook wel Camielkaart genoemd, een verwijzing naar Camiel Eurlings, de toenmalige minister van Verkeer en Waterstaat. Voor het actieplan groei op het spoor<ref>[http://www.verkeerenwaterstaat.nl/Images/20079322%20bijlage%202_tcm195-206896.pdf Actieplan 'Groei op het spoor]</ref> reserveerde het ministerie van Verkeer en Waterstaat 200 miljoen euro, waarvan € 15 miljoen was bestemd voor de kortingskaart voor pas afgestudeerden.
Het aanbod bestond aanvankelijk uit een jaar lang gratis een Voordeelurenabonnement en twee papieren dagkaarten. De dagkaarten zijn per 5 oktober 2012 geschrapt. Sinds 1 januari 2013 krijgt men 50 euro korting op een NS-jaarabonnement naar keuze. Dal Voordeel'', de opvolger van het Voordeelurenabonnement, kost 50 euro per jaar en kan men dus gratis verkrijgen.
Het aanbod is eenmalig en tot drie maanden na beëindiging van het studentenreisproduct aan te vragen. Wanneer men na de aanvraag toch weer besluit een studie te volgen, dan kan het abonnement niet stopgezet worden en/of voor de tweede maal aangevraagd worden. Het aanbod is niet inwisselbaar voor geld.
Trivia
De pakketdienst Ritzen Koeriers (vernoemd naar de toenmalige minister Jo Ritzen) maakte gebruik van de OV-studentenkaart om per trein pakketjes rond te brengen. Oprichters van dit bedrijf waren prins Bernhard jr., Menno de Jong en Paul Mol.
Externe links
Informatiesite over het studentenreisproduct
Studeren
Vervoerbewijs in Nederland
|
Reizen in de kortingperiode
40% korting op treinreizen en 34% in het stads- en streekvervoer (korting wordt verrekend bij het uitchecken).
In de trein kan een student tijdens de daluren maximaal drie medereizigers met 40% korting laten reizen (samenreiskorting).
10 euro instaptarief in de trein. 4 euro instaptarief in het stads- en streekvervoer. Het instaptarief is een borg die bij het uitchecken wordt verrekend met de daadwerkelijke ritprijs. Minimale saldo om te kunnen inchecken is 4 euro minder dan het instaptarief, omdat het saldo maximaal 4 euro negatief kan staan.
| 2 |
uitchecken, vertrekbevestiging, reserveringsafmelding
|
6,712 |
ReservationPackage
|
2067014
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hembrug%20Museum
|
Hembrug Museum
|
Het Hembrug Museum in de stad Zaandam in Noord-Holland is een museale dependance van het Zaans Museum over de geschiedenis van de Artillerie-Inrichtingen op Hembrug.
De Artillerie Inrichtingen waren jarenlang de grootste werkgever van de Zaanstreek. Als de wapenproductie eind jaren zestig en de munitieproductie op Hembrug in 2002 stopt, sluit Eurometaal NV, een afsplitsing van de Artillerie Inrichtingen, in 2003 definitief zijn deuren. Dit betekent het einde van een meer dan 100 jaar lange bedrijfsgeschiedenis op Hembrug.
De civiele bedrijfsproductie van de Gereedschapwerktuigenindustrie Hembrug wordt verkocht aan het kranenbedrijf Figee in Haarlem, de Machinefabriek Hembrug start onder de naam Hembrug Machine Tools door in Haarlem en Eurometaal Precisions gaat over in de Zaans Precisie Maatschappij nu genaamd DOUNA te Zaandam.
De Hembrugcollectie
De museale collectie vertelt tezamen met het gebouwde industriële erfgoed, bestaande uit 50 monumenten en in totaal 150 gebouwen op het terrein, het verhaal van de bijzondere geschiedenis van Hembrug als het militaire logistieke hart van de Stelling van Amsterdam. Naast de tientallen gebouwen zijn er ook ondergrondse schuilkelders en een schietbaan.
Collectie
De collectiepresentatie geeft een beeld van de geschiedenis van de munitie- en wapenfabriek en haar verschillende bedrijfsvormen, die van 1895 tot 2003 op Hembrug gevestigd waren. De collectie is tentoongesteld in twee voormalige transformatorhuisjes aan de Kanonnenloods 14 op het terrein.
In het eerste transformatorhuisje is een overzicht van het 43 ha grote Hembrugterrein te zien, met de indeling en de functies van de gebiedsdelen, de diverse productieprocessen die in de industriële panden plaatsvonden en de verbinding van het terrein met de spoorbrug Hembrug en met de Stelling van Amsterdam.
Door het volgen van de tijdslijn, die is uitgezet op het tweede, naastgelegen transformatorhuisje, krijgt de bezoeker meerdere inkijkjes in de fabriek in verschillende tijdsperiodes. De producten die, over een periode van meer dan 100 jaar, vervaardigd zijn worden getoond, diverse soorten munitiehulzen en verschillende innovaties op dit gebied.
Hembrug kreeg landelijke en internationale bekendheid door de civiele productie van precisie metaalbewerkingsmachines, waaronder draai- en freesbanken.
Thema’s zoals de hoogaangeschreven bedrijfsopleiding waar vele ingenieurs en technische vakspecialisten opgeleid zijn, de terreinbeveiliging van dit verboden gebied, de actieve personeelsvereniging en de overlevering in de vorm van persoonlijke verhalen worden gepresenteerd, ondersteund door objecten, audio– en beeldmateriaal.
Geschiedenis Hembrug Museum
Initiatiefnemer voor het behouden van het industrieel erfgoed van Hembrug is Peter de Vries. Vlak voor de definitieve sluiting van Eurometaal NV in 2003, heeft hij, in de laatste maanden van zijn 32-jarige loopbaan bij dit bedrijf, als laatste als transportmanager, en belast met het bezemschoon opleveren van de vele gebouwen, waardevolle objecten, foto’s en documenten veiliggesteld en deze overgedragen aan onder meer het Nationaal Militair Museum (wapen- en munitiecollectie), Nationaal Archief in Den Haag (foto-negatieven), het Gemeentearchief Zaanstad en het Zaans Museum. De Vries ging samen met oud-collega´s door met collectioneren. In de eerste twee jaren is de bedrijfscollectie opgeslagen in Fort aan den Ham. Er wordt in 2003 een kleine expositie ingericht naar aanleiding van het 100-jarig bestaan van het fort en een klein deel van de Hembrugcollectie is daar nog altijd te zien.
Sinds de jaren 1980 staan er al gebouwen leeg op het Hembrugterrein. In 2003 werd een nieuwe bestemming voor het gehele terrein gezocht. Een groot obstakel hierbij was de vervuiling van de grond en de kosten voor de sanering. Lange tijd bleef het onduidelijk wie de trekker zou worden voor de ontwikkeling van het gebied. In 2011 werd een overeenkomst gesloten van de drie overheden, het rijk, de provincie en de gemeente, waarbij de taken en verantwoordelijkheden werden vastgelegd. Het RVB (Rijksvastgoedbedrijf) werd verantwoordelijk voor de ontwikkeling, de Provincie Noord Holland en gemeente Zaanstad kregen vooral een voorwaardenscheppende rol.
In 2005 verhuisde de collectie naar Hembrug. Terwijl er volop gewerkt werd aan de invulling en de herbestemming van het Hembrugterrein zochten de betrokkenen bij het Hembrugmuseum een vorm voor het tentoonstellen van de bedrijfscollectie in het voormalige hoofdkantoor van Eurometaal NV. Er werd een begin gemaakt met de registratie van de collectie en er ontwikkelde zich een vrijwilligersorganisatie, voornamelijk bestaande uit oud-medewerkers van Eurometaal NV en de voormalige NV Machinefabriek Hembrug, die rondleidingen geeft langs de bedrijfscollectie, de monumentale gebouwen, door het afgesloten gedeelte en door het "plofbos". Vele duizenden belangstellenden kwamen het gebied, waar - als onderdeel van het Ministerie van Defensie - een geheimhoudingsprotocol gold, bekijken.
Op 18 mei 2018 is het nieuwe Hembrug Museum onder auspiciën van het Zaans Museum een feit en wordt het museale concept op Hembrug naar verwachting de komende jaren door hen doorontwikkeld.
Stichting Hembrugmuseum
Op 1 november 2013, na een niet geheel succesvolle poging om met een museaal aandeel een Holland Route Huis met de organisatie Holland Route, onderdeel van de Europese Route voor Industrieel Erfgoed te vormen, wordt de Stichting Hembrugmuseum opgericht. De Stichting heeft als missie om het verhaal van Hembrug, met focus op de mensen die er werkten, te borgen en bestendigen voor de toekomst, als vitale culturele onderneming.
Er worden bestuursleden aangetrokken en de bureauorganisatie van de Stichting, die in 2014 wordt gevormd, schrijft een projectplan waarin een museaal concept wordt uitgewerkt voor het Hembrugterrein en zorgt daarbij voor het zoveel mogelijk op schrift vastleggen van informatie over onder meer de gebouwen en het terrein ten behoeve van de overlevering. De Stichting ontwikkelt een seizoensprogrammering met reguliere rondleidingen, groepsarrangementen en kleinschalige culturele activiteiten met de geschiedenis van het terrein als uitgangspunt, in samenwerking met de terreinondernemers, de Stelling van Amsterdam en andere Landelijke evenementenorganisaties. In 2016 wordt een jeugdlaboratorium HEMLAB aangetrokken ten behoeve van de educatieve programmering. Gelijktijdig zoekt de organisatie de publicitaire aandacht om het draagvlak onder de terreinondernemers, bij gemeentelijke en provinciale instellingen te vergroten om zodoende een permanente museale vestiging op het Hembrugterrein te bewerkstelligen.
Samenwerkingsovereenkomst
Op basis van een businessplan opgesteld door de voormalige projectdirecteur van Hembrug dat onder meer de nodige garantie op een duurzame organisatie geeft, valt in november 2015 een positief raadsbesluit voor extra investeringen voor het Zaans Museum om stapsgewijs het Hembrugmuseum onder zijn vleugels te nemen.
Op 13 oktober 2016 wordt een samenwerkingsovereenkomst ondertekend door vertegenwoordigers van de samenwerkingspartners: Rijksvastgoedbedrijf (RVB), gemeente Zaanstad, het Zaans Museum en de Stichting Hembrugmuseum.
Het Rijksvastgoedbedrijf, de terreineigenaar, stelt een aantal voormalige transformatorhuizen om-niet beschikbaar voor Zaanse maatschappelijke organisaties, met als verplichting naar de toekomstige gebruikers - waarvan het Hembrugmuseum een van de uitverkorenen is - deze panden wind- en waterdicht en asbestvrij over te dragen.
In 2016 draagt Peter de Vries zijn collectie over aan het Zaans Museum voor waardering RCE, verdere registratie en ten behoeve van een nieuwe presentatie.
Na een oproep aan grotere en kleinere musea verbonden aan het ZCBS vindt Peter voor veel museale inboedel zoals tentoonstellingskasten en vitrines nieuwe eigenaren. Zoals het Brandweer Museum (Hellevoetsluis), Brandweer Museum (Westzaan), Telefoon Museum (Rotterdam), Fort aan de Ham, Fort Harssens (Den Helder), Onderduik Museum (Nieuwland-Drenthe), Museum van het ZMC (Zaans Medisch Centrum), Dokters Museum in Koog Zaandijk, Openluchtmuseum Flaeijel -Nieuwehorne(Frl) en Historische vereniging Berkhout.
In 2018 worden de activiteiten van de organisatie van de Stichting Hembrugmuseum overgedragen aan de organisatie van Zaans Museum.
Zaans Museum
Historisch museum
Hembrug
|
Stichting Hembrugmuseum
Op 1 november 2013, na een niet geheel succesvolle poging om met een museaal aandeel een Holland Route Huis met de organisatie Holland Route, onderdeel van de Europese Route voor Industrieel Erfgoed te vormen, wordt de Stichting Hembrugmuseum opgericht. De Stichting heeft als missie om het verhaal van Hembrug, met focus op de mensen die er werkten, te borgen en bestendigen voor de toekomst, als vitale culturele onderneming.
Er worden bestuursleden aangetrokken en de bureauorganisatie van de Stichting, die in 2014 wordt gevormd, schrijft een projectplan waarin een museaal concept wordt uitgewerkt voor het Hembrugterrein en zorgt daarbij voor het zoveel mogelijk op schrift vastleggen van informatie over onder meer de gebouwen en het terrein ten behoeve van de overlevering. De Stichting ontwikkelt een seizoensprogrammering met reguliere rondleidingen, groepsarrangementen en kleinschalige culturele activiteiten met de geschiedenis van het terrein als uitgangspunt, in samenwerking met de terreinondernemers, de Stelling van Amsterdam en andere Landelijke evenementenorganisaties. In 2016 wordt een jeugdlaboratorium HEMLAB aangetrokken ten behoeve van de educatieve programmering. Gelijktijdig zoekt de organisatie de publicitaire aandacht om het draagvlak onder de terreinondernemers, bij gemeentelijke en provinciale instellingen te vergroten om zodoende een permanente museale vestiging op het Hembrugterrein te bewerkstelligen.
| 1 |
combinatiedeal, groepsarrangement, bundelboeking
|
3,234 |
Pharmacy
|
1126685
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Akerkhof
|
Akerkhof
|
Met de naam Akerkhof (of A-Kerkhof) wordt de ruimte rondom de Der Aa-kerk in de stad Groningen aangeduid.
Het Akerkhof bevindt zich in het verlengde van de Vismarkt en gaat, ter hoogte van de zijstraten Lutkenieuwstraat (naar het noorden) en Munnekeholm (naar het zuiden), over in de Brugstraat. Een oudere naam is Langestraat.
Op het midden van het Akerkhof bevindt zich de Der Aa-kerk. Aan de noordzijde zijn vooral winkels gevestigd (voornamelijk de betere kledingzaken). Ook was de oudste apotheek (1782) van de stad er tot 2012 te vinden. Aan de zuidzijde is het rustiger. Daar vindt men de Stadswerkplaats (een plaats waar men onder begeleiding kan klussen) en een aantal galeries en ateliers. Aan die zijde van het Akerkhof ligt ook het voormalige Jan Tuin Centrum. Dat was tot de jaren tachtig een jongerensoos, genoemd naar de voormalige Groningse burgemeester Jan Tuin. Tegenwoordig is in datzelfde pand de Groningse afdeling van Humanitas gevestigd.
Het Akerkhof was vroeger ook daadwerkelijk een kerkhof; vanaf de twaalfde eeuw werd er begraven. Aan die praktijk kwam een einde toen begraven in de binnenstad niet langer hygiënisch gevonden werd. Het Akerkhof werd in 1828 geruimd.
De zuidzijde werd vroeger ook Achter Akerkhof genoemd. De westzijde ook de Dobbe of Monnikendobbe. Oorspronkelijk was hier een dobbe. Een oude Groningse zegswijze luidt: Het zal geschieden wanneer het aan het Akerkhof niet waait en in de Poelestraat geen plassen staan, dat wil zeggen met sint-juttemis.
Gebouwen
De Korenbeurs. Op dezelfde plaats stonden twee eerdere beurzen: in hout (1774) en in steen (1825). Het beursbedrijf zelf dateert uit 1680. Sinds 2000 is er een filiaal van een supermarktketen in gevestigd.
De A of Der Aa-kerk. De ter plaatse al bestaande kapel van de parochie O.L. Vrouwe en St. Nicolaas ter A werd in 1212 verheven tot parochiekerk en vanaf 1247 vervangen door een kruisbasiliek, die in 1465 de huidige, gotische, vorm kreeg. Sinds 1594 is dit een protestantse kerk.
Café-restaurant en zalencentrum 'Huis de Beurs'. Op 20 januari 1885 werd hier de afdeling Groningen van de Sociaal Democratische Bond opgericht. Een gedenkplaat in de Folkingestraat herinnert daaraan.
Trivia
Het Akerkhof is een van de drie Groningse straten op het Nederlandse Monopolybord. Het wordt daar aangeduid als A-Kerkhof, anders dan volgens de Groninger straatnaambordjes anno 2010. De gemeente hanteert overigens beide spellingen.
Monumenten
Het Akerkhof telt 15 bouwwerken die zijn aangewezen als rijksmonument. Daarnaast staan in de straat 15 gemeentelijke monumenten.
Plein in Groningen (stad)
Monopoly
|
Op het midden van het Akerkhof bevindt zich de Der Aa-kerk. Aan de noordzijde zijn vooral winkels gevestigd (voornamelijk de betere kledingzaken). Ook was de oudste apotheek (1782) van de stad er tot 2012 te vinden. Aan de zuidzijde is het rustiger. Daar vindt men de Stadswerkplaats (een plaats waar men onder begeleiding kan klussen) en een aantal galeries en ateliers. Aan die zijde van het Akerkhof ligt ook het voormalige Jan Tuin Centrum. Dat was tot de jaren tachtig een jongerensoos, genoemd naar de voormalige Groningse burgemeester Jan Tuin. Tegenwoordig is in datzelfde pand de Groningse afdeling van Humanitas gevestigd.
| 1 |
apotheek, drogisterij, medicijnen
|
610 |
AppendAction
|
4563089
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Algemene%20Nationale%20Gegevensbank
|
Algemene Nationale Gegevensbank
|
De Algemene Nationale Gegevensbank (ANG) (Frans: Banque de données Nationale Générale, BNG) is een databank van de Belgische politie waarin gegevens zijn geregistreerd over personen, organisaties, plaatsen, gebeurtenissen, voertuigen, voorwerpen en nummers. Hij is in 2008 gecreëerd en wordt beheerd door zowel de federale als de lokale politie, en dit ten behoeve van zowel hun bestuurlijke als gerechtelijke politietaken. Hij wordt ook gebruikt bij het screenen van politierekruten en bewakingsagenten.
Toegang en bewerking
Politie
Elke politieagent kan de ANG raadplegen en beschikt daartoe over een gebruikersprofiel. Voor het toevoegen of bewerken is een machtiging nodig. De informatie mag afkomstig zijn uit zeer diverse bronnen: regulier politiewerk, verkeerscontroles, informanten, bewakingscamera’s, observaties van manifestaties, bijzondere opsporingsmethodes...
Het ordenen en bijhouden van de gegevens gebeurt door de Dienst Politionele Informatie (DSB).
Andere overheden
Een aantal instanties hebben rechtstreeks toegang tot de databank: Staatsveiligheid, de douane, de Witwascel, het OCAD, de Dienst Vreemdelingenzaken... Ook toezichthouders kunnen de ANG rechtstreeks consulteren: het Comité P, het Comité I en het Controleorgaan binnen de Privacycommissie.
Buitenlandse politiediensten en internationale organisaties zoals Interpol kunnen onrechtstreeks informatie uit de ANG opvragen. Na het aannemen van een koninklijk besluit zullen ze de mogelijkheid krijgen de gegevensbank direct te bevragen.
Burgers
Burgers kunnen niet te weten komen wat er over hen in de ANG staat. Wel kunnen ze de Privacycommissie laten nagaan of hun gegevens zijn verwerkt zoals de Privacywet dat voorschrijft. Indien de Privacycommissie onregelmatigheden vaststelt, kan ze vragen om de volgende maatregelen te nemen:
verbetering van gegevens
schrapping van gegevens
verstrekking van andere gegevens
verbod op communicatie van gegevens
Inhoud
Alles met "concreet belang" kan in de databank worden opgenomen. Het gaat dan niet alleen over verdachten, maar ook over getuigen, omstaanders, slachtoffers enz.
Toezicht
Misbruik van de gegevensbank is strafbaar. Het toezicht wordt uitgeoefend door het Comité P en, wat de verwerking van persoonsgegevens betreft, de Privacycommissie. Overtreders kunnen ook een tuchtsanctie oplopen.
Regelgeving
Politiewet
Omzendbrief nr. GPI 75 van 15 oktober 2013
Kritiek
Sporadisch is er kritiek op één of ander aspect van de ANG. Het ging dan onder meer al over:
het registreren van kinderen;
het bijhouden van politieke, syndicale, filosofische, seksuele... gezindheid;
ethnic profiling;
te grote omvang (in 2014 had al meer dan 20% van de Belgen een fiche);
te veel oneigenlijk gebruik (bv. bij de dood van zangeres Yasmine zouden meer dan duizend agenten informatie over de omstandigheden hebben opgezocht in de ANG).
Literatuur
Valérie Kaiser, "La Banque de données nationale générale et le droit d'accès indirect du citoyen aux données à caractère personnel qu'elle contient", in: Revue du Droit des Technologies de l'Information, nr. 43, 2011, p. 5-33
Voetnoten
Database
Politie in België
|
Politie
Elke politieagent kan de ANG raadplegen en beschikt daartoe over een gebruikersprofiel. Voor het toevoegen of bewerken is een machtiging nodig. De informatie mag afkomstig zijn uit zeer diverse bronnen: regulier politiewerk, verkeerscontroles, informanten, bewakingscamera’s, observaties van manifestaties, bijzondere opsporingsmethodes...
| 1 |
toevoegen, eindcollectie, invoegactie
|
10,767 |
DigitalDocumentPermission
|
774668
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Wet%20bijzondere%20opnemingen%20in%20psychiatrische%20ziekenhuizen
|
Wet bijzondere opnemingen in psychiatrische ziekenhuizen
|
De Wet bijzondere opnemingen in psychiatrische ziekenhuizen (Wet Bopz) en het Besluit middelen en maatregelen Bopz, was tot 2020 de Nederlandse wet- en regelgeving bedoeld om toepassing van dwang in de zorg mogelijk te maken en de patiënt daarbij zoveel mogelijk te beschermen tegen machtsmisbruik en willekeur. Verder waren de rechten van de patiënt en de verplichtingen van zorgmedewerkers gedurende onvrijwillig verblijf vastgelegd. De restrictieve mogelijkheden om dwangverpleging en vrijheidsbeperkende maatregelen toe te passen stonden bekend als Middelen en Maatregelen. De wet is op 17 januari 1994 van kracht geworden en verving de tweede Krankzinnigenwet uit 1884 en werd op zijn beurt per 1 januari 2020 vervangen door de Wet zorg en dwang en de Wet verplichte geestelijke gezondheidszorg (Wet verplichte ggz, Wvggz).
Bopz-instellingen
Mensen konden op basis van de Wet Bopz alleen worden opgenomen in een instelling die daarvoor was aangemerkt. Die zorginstellingen moesten zijn gericht op opname, behandeling, begeleiding en verzorging van patiënten met een Bopz-indicatie.
De wet was van toepassing op de volgende instellingen:
Algemeen psychiatrische ziekenhuizen (APZ)
Psychiatrische afdelingen van algemene ziekenhuizen (PAAZ)
Psychiatrische universiteitsklinieken (PUK)
Verslavingsklinieken
Klinieken voor forensische psychiatrie
Psychogeriatrische afdelingen van verpleeg- en verzorgingshuizen
Algemene zwakzinnigen inrichtingen (AZI)
Instellingen voor ernstig meervoudig gehandicapten.
Wijze van opname
De wet maakte onderscheid tussen verschillende omstandigheden waaronder iemand wordt opgenomen. Voor alle patiënten gold in ieder geval de volgende procedure:
Bij verzet:
Als iemand zich verzette tegen opname, en er veel haast bij was, kon - meestal door een onafhankelijk psychiater van een crisisdienst - aan de burgemeester worden gevraagd een inbewaringstelling (IBS) af te geven. Deze inbewaringstelling had een geldigheidsduur van 3 werkdagen en gaf de behandelaar het recht iemand tegen zijn wil in op te sluiten in een psychiatrische instelling. Als deze periode niet voldoende was, kon de behandelaar (via de officier van justitie) een verzoek tot voortzetting van de inbewaringstelling indienen bij de rechtbank. De rechter kon dan eventueel een machtiging afgeven tot voortzetting van de inbewaringstelling voor een maximale duur van 3 weken. Was dit nog steeds onvoldoende kon - vóór afloop van de geldigheid van de laatste machtiging - een verzoek worden ingediend voor een nog langer verblijf. Men sprak dan over een (voorlopige) rechterlijke machtiging (RM). Deze machtiging gold voor maximaal zes maanden, met de mogelijkheid van verlenging met telkens één jaar. Een verlenging werd aangeduid als 'machtiging tot voortgezet verblijf'.
Een inbewaringstelling en verder iedere volgende machtiging die de rechter afgaf, kon alleen worden gegeven als het vermoeden bestond dat de betrokken persoon een gevaar vormde - voor zichzelf, anderen of de omgeving - en het gevaar niet op een andere manier was af te wenden en voortkwam uit een psychische aandoening. Bij de inbewaringstelling kwam daar als extra eis bij dat er sprake moest zijn van een onmiddellijk dreigende gevaar.
Een psychiatrische patiënt kan ook een machtiging op eigen verzoek krijgen:
Dit was van toepassing wanneer hij of zij aanvankelijk wel wil worden opgenomen, maar vermoedde later de opname te willen stopzetten.
Geen bereidheid, geen bezwaar:
Verstandelijk gehandicapten of mensen met dementie konden vrijwillig met een Bopz-indicatie opgenomen worden in een Bopz-instelling. Bij deze laatste moest de indicatie aantonen dat artikel 60 van de Wet Bopz van toepassing is, oftewel dat de cliënt geen bereidheid tot en geen bezwaar had tegen het verblijf in de Bopz-instelling. De indicatiecommissie (CIZ) had de verantwoordelijkheid voor het verstrekken van deze indicatie.
Bij patiënten onder de leeftijd van 12 jaar moest instemming van beide ouders zijn; bij onenigheden besloot de rechter.
Rechten van de patiënt volgens de Wet Bopz
Behandelplan of zorgplan:
Als mensen gedwongen waren opgenomen in een instelling, stelde de wet een behandelplan verplicht. In de zorg voor verstandelijk gehandicapten en psychogeriatrische cliënten heette dit een zorgplan. De betrokkene moest zelf instemmen met het behandel- of zorgplan. Kon hij dat niet, dan kon de partner, ouder of wettelijke vertegenwoordiger namens hem instemmen.
Dwangbehandeling:
Ook in een instelling kan sprake zijn van gevaarlijke situaties, zoals mensen die zichzelf verwonden, agressief zijn tegen anderen of ernstige vernielingen aanrichten. Om dergelijke situaties te verminderen of af te wenden, kon een instelling bepaalde Middelen en Maatregelen of dwangbehandeling toepassen. Daarvoor waren strikte voorwaarden in de wet opgenomen.
Klachtrecht:
Tegen het wilsonbekwaam verklaren, toepassen van dwangbehandeling of van middelen en maatregelen of het niet uitvoeren van een behandelplan, kon iemand die gedwongen was opgenomen een klacht indienen bij het bestuur van de instelling. Als de patiënt dat zelf niet kon, dan kon een naaste, de wettelijk vertegenwoordiger of een medebewoner dat doen. Naast dit speciale klachtrecht op grond van de Wet Bopz, gold voor iedereen ook de Wet klachtrecht cliënten zorgsector.
Nieuw in de Wet Bopz
Sinds 2004 bestond tevens de voorwaardelijke machtiging:
Met een voorwaardelijke machtiging wordt iemand niét opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis, zolang hij zich houdt aan bepaalde voorwaarden, bijvoorbeeld het innemen van medicijnen. Deze machtiging geldt voor maximaal zes maanden, met de mogelijkheid van verlenging met telkens één jaar.
Vanaf 1 januari 2006 tot 1 januari 2010 was de observatiemachtiging in werking:
Deze is bedoeld voor mensen van wie het ernstige vermoeden bestaat dat zij door hun geestesstoornis een gevaar vormen voor zichzelf. Ze kunnen dan maximaal drie weken worden opgenomen. In die periode kan geen andere dwang plaatsvinden dan iemand op de afdeling te houden. Daarna kan deze persoon weer naar huis. Het kan ook gebeuren dat er aansluitend op de observatiemachtiging bijvoorbeeld een inbewaringstelling, een voorlopige machtiging of voorwaardelijke machtiging nodig is.
Eind 2006, een jaar na de invoering, haalde de Hoge Raad de regeling grotendeels onderuit:
In een zaak, aanhangig gemaakt door een patiënt, oordeelde de Raad dat voor observatie in een kliniek alleen het vermoeden van een stoornis onvoldoende is. Psychiaters moeten met objectief medisch onderzoek vooraf kunnen aantonen dat sprake is van een stoornis die de tijdelijke vrijheidsbeneming kan rechtvaardigen.
Volgens psychiaters heeft die uitspraak de observatiemachtiging overbodig gemaakt. Die machtiging voegt bovendien niets toe aan de praktijk, zeggen ze. Hulpverleners doen steeds meer aan bemoeizorg, zoeken zorgmijders actief op en weten wie een stoornis heeft. Een observatie is dan niet nodig. Veel van hen kunnen bij gevaar meteen gedwongen worden opgenomen. De cijfers wijzen uit dat die weg vaker wordt gevolgd: tussen 2001 en 2006 is het aantal gedwongen opnames met bijna 50 procent gestegen tot bijna 17 duizend.
De observatiemachtiging is dan ook per 1 januari 2009 vervallen.
Op 7 november 2006 heeft de Eerste Kamer het wetsvoorstel zelfbinding aangenomen:
Zelfbinding biedt de mogelijkheid tot opname, verblijf en behandeling van psychiatrische patiënten tegen hun wil. Voorwaarde is wel dat deze patiënten zich daartoe eerder, in een wilsbekwame periode, bereid hebben verklaard.
Externe links
Volledige wettekst Bopz
Vraag en antwoord van de Inspectie voor de Gezondheidszorg
Dwangverpleging
bijzondere
bijzondere
Geschiedenis van de psychiatrie
Zorg in Nederland
|
Bij verzet:
Als iemand zich verzette tegen opname, en er veel haast bij was, kon - meestal door een onafhankelijk psychiater van een crisisdienst - aan de burgemeester worden gevraagd een inbewaringstelling (IBS) af te geven. Deze inbewaringstelling had een geldigheidsduur van 3 werkdagen en gaf de behandelaar het recht iemand tegen zijn wil in op te sluiten in een psychiatrische instelling. Als deze periode niet voldoende was, kon de behandelaar (via de officier van justitie) een verzoek tot voortzetting van de inbewaringstelling indienen bij de rechtbank. De rechter kon dan eventueel een machtiging afgeven tot voortzetting van de inbewaringstelling voor een maximale duur van 3 weken. Was dit nog steeds onvoldoende kon - vóór afloop van de geldigheid van de laatste machtiging - een verzoek worden ingediend voor een nog langer verblijf. Men sprak dan over een (voorlopige) rechterlijke machtiging (RM). Deze machtiging gold voor maximaal zes maanden, met de mogelijkheid van verlenging met telkens één jaar. Een verlenging werd aangeduid als 'machtiging tot voortgezet verblijf'.
| 5 |
toegangsrechten, machtiging, bestandstoegang
|
1,358 |
FMRadioChannel
|
2176518
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Simone%20FM
|
Simone FM
|
Simone FM is een Nederlandse radiozender te ontvangen in Noord- en Oost-Nederland. De zender is via de FM te ontvangen in de gehele provincies Groningen en Drenthe en in het noordoosten van de provincie Friesland. Via DAB+ is Simone FM te beluisteren in heel Noord- en Oost-Nederland. De studio was voorheen gevestigd in Emmen, maar verhuisde in januari 2023 naar Ter Apel.
Format
Simone FM zendt 24 uur per dag een mix van pop- en rockmuziek uit, gericht op de doelgroep van 20 tot 49 jaar. Het station verzorgt tevens nieuwsuitzendingen en regionale informatie, zoals verkeersinformatie. Op werkdagen presenteert Bert Vos de ochtendshow van 9:00 tot 12:00 uur. Op zaterdag presenteert Johan Mooibroek de show Best Classics van 9:00 tot 12:00 uur en Henri Haan de zaterdagmiddagshow van 15:00 tot 18:00 uur.
Geschiedenis
Op 5 januari 1998 werd het station officieel opgericht als Radio Simone. De eerste uitzendingen vonden in mei 1998 plaats op de kabel in de provincies Groningen en Drenthe. Daarmee is Simone FM een van de oudste nog actief op de FM uitzendende regionale commerciële omroepen.
Het Agentschap Telecom gaf op 2 mei 1998 toestemming om uitzendingen te mogen verzorgen, waardoor het station naast de mogelijkheid greep om FM-frequenties aan te vragen. Een omroep moest namelijk voor 1 mei 1998 actief zijn als omroep om een FM-pakket aan te mogen vragen.
In 2003 lukte het Radio Simone om kavel B14 te bemachtigen met daarin drie etherfrequenties (in Groningen, Hoogezand en Emmen) Ook werd de naam omgedoopt in Simone FM.
Het station is een opstap gebleken voor jong talent. Enkele presentatoren zijn doorgestroomd naar een landelijke omroep zijn: Jordi Warners (Radio 538), Martijn Biemans (Qmusic), Anton Griep (Qmusic), Danny Blom (Radio 538) en Kylian van Luijt (Radio 538). Andere Simone FM'ers maakten een overstap naar de publieke omroep: Martijn Woering (RTV Noord / RTV Drenthe) en René Steenbergen (ochtendprogramma RTV Drenthe). Ook werd het typetje Evert Baptist van Wim Drent bedacht bij Simone FM.
Locatie-uitzendingen
Simone FM heeft een rode Engelse dubbeldekker. Dit is een Bristol-bus uit 1977 waarvan de bovenverdieping omgebouwd is tot radiostudio en op de benedenverdieping bevindt zich een café. Voornamelijk in de zomermaanden maakt het station radio vanuit deze dubbeldekker op evenementen.
Externe link
Officiële website
Nederlandse radiozender
|
Het Agentschap Telecom gaf op 2 mei 1998 toestemming om uitzendingen te mogen verzorgen, waardoor het station naast de mogelijkheid greep om FM-frequenties aan te vragen. Een omroep moest namelijk voor 1 mei 1998 actief zijn als omroep om een FM-pakket aan te mogen vragen.
| 1 |
FM-radio, radiokanaal, FM-frequentie
|
12,511 |
VideoGameClip
|
5158763
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Animal%20Crossing%3A%20amiibo%20Festival
|
Animal Crossing: amiibo Festival
|
Animal Crossing: amiibo Festival is een partyspel uit 2015 dat is ontwikkeld en uitgegeven door Nintendo en NDcube voor de Wii U. Het spel is een spin-off in de Animal Crossing-serie.
Gameplay
amiibo Festival is een bordspel dat vergelijkbaar is met de Mario Party-serie. Volgens de ontwikkelaars richt amiibo Festival zich meer op het bordspelgedeelte dan op minispellen.
Speelbare personages uit Animal Crossing zijn Isabelle, K.K. Slider, Tom Nook en Mabel. Om het spel te kunnen spelen zijn de amiibo-figuren noodzakelijk. Het spel ondersteunt ook amiibo-kaarten.
Ontvangst
Animal Crossing: amiibo Festival werd negatief ontvangen in recensies. Op aggregatiewebsite Metacritic heeft het spel een score van 46/100. IGN vond de integratie met de amiibo hinderlijk en gaf het spel een eindscore van 5. Kritiek was er ook op de saaie en trage gameplay. GamesBeat gaf het spel een 3,3 en vond het een openlijke poging om de speler meer amiibo te laten kopen. Het Japanse blad Famitsu was wel positief en gaf het een score van 32/40.
Van het spel amiibo Festival werden slechts 26.325 exemplaren verkocht en werd een commerciële flop.
Animal Crossing
Computerspel uit 2015
Computerspel van Nintendo
Partyspel
Wii U-spel
|
Gameplay
amiibo Festival is een bordspel dat vergelijkbaar is met de Mario Party-serie. Volgens de ontwikkelaars richt amiibo Festival zich meer op het bordspelgedeelte dan op minispellen.
| 1 |
spelclip, gamefragment, spelgedeelte
|
7,075 |
ExhibitionEvent
|
4787277
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Elly%20Meijer
|
Elly Meijer
|
Elly Jacoba Meijer (Hengelo, 16 mei 1936) is een kunstschilderes en tekenares uit Tubbergen. Tot haar werk behoren houtsnedes, mozaïek, gouaches, pentekeningen en sgraffito.
Biografie
Haar vader was bloemist en hovenier en gaf in de avonduren les aan de tuinbouwschool. Hij illustreerde zijn wekelijkse artikel in de Twentsche Courant met pentekeningen. Ook Elly tekende van kinds af aan planten, bloemen en landschappen. De groeiprocessen van planten en bloemen zouden later haar inspiratiebron vormen. Na de ULO kreeg zij haar opleiding aan de AKI in Enschede. Tot haar leermeesters behoorden Jan Stroosma, Philip Kouwen en Johan Haanstra. In 1960 slaagde zij voor vrij schilderen en monumentale kunst.
In Nederland bestond sinds 1951 de Percentageregeling beeldende kunst voor het decoratief aankleden van door de overheid gefinancierde gebouwen. Anderhalf procent van de bouwsom van de nieuwbouw was bestemd voor kunst. Het vroege werk van Meijer bestaat veelal uit wandvullende sgrafitto's en glasmozaïek op kerken, scholen en andere openbare gebouwen. Door haar cum laude afstuderen kreeg ze reeds in 1957 opdracht om een mozaïek van 7 m² te maken rond de auladeuren van de HTS in Enschede. Hierna volgden meerdere opdrachten in Twente. In 1961 maakt ze voor de uitgebouwde entree van het Almelose hoofdpostkantoor een kunstwerk. Het bestaat uit 100.000 gebroken glasmozaïeksteentjes met een totale oppervlakte van 56 m². Het postkantoor werd in 2000 gesloopt. Tot 1961 woonde ze achtereenvolgens in Hengelo, Enschede en Almelo.
Op de AKI had ze haar latere man Ben Griepink leren kennen. Toen Ben Griepink in 1961 een aanstelling kreeg als ontwerper van platenhoezen voor Philips Phonogram, verhuisde zij met hem naar de Hyacintstraat in Baarn. Als ze de Utrechtse ontwerper van de Maria Koninginkerk, Hans Knoop ontmoet verstrekt die haar de opdracht om een mozaïektabernakel van gekleurd glas te maken. Voor de halfronde buitenkant van de Maria Koninginkerk maakte ze een scrafitto voorstellend de Gelijkenis van de Wijze en de Dwaze Meisjes. De wand zou in 2009 geheel worden gerestaureerd. De samenwerking met Knoops leidde tot het maken van meer monumentale kunstwerken in Enschede, Dinxperlo en Losser. In 1971 verhuisde het gezin naar het Twentse Goor en later naar Het Stift in Weerselo. Ook in die tijd maakte ze nog werken in Maartensdijk, Baarn en Bunschoten. Meerdere van haar werken zouden later bij sloop verloren gaan.
Tot 1966 was haar stijl expressionistisch, hierna werd het meer abstract. In 1980 werd het monumentale werk voor haar te zwaar en maakte ze vrij schilderwerk zoals gouaches en vrije textiele werkvormen in haar atelier in Tubbergen. Als particuliere opdracht beschilderde ze een klavecimbel met 140 bloemen, vlinders en vogels. Als lerares tekenen, schilderen en handvaardigheid werkte zij aan verschillende lagere scholen.
In 1995 maakte ze het ontwerp en uitvoering van de St. Jorismis van Herman Finkers.
Prijzen
In 1959 won de eerste prijs voor een ontwerp/wandschildering aan de Providentia-bank in Enschede.
Werken (selectie)
1957 mozaïek - HTS Enschede;
1959 sgrafitto - postkantoor Almelo;
1959 glasmozaïek - Onze Lieve Vrouwe school Markelo;
1960 mozaïek (56 m²) - hoofdpostkantoor Almelo;
1962 sgraffito's - J.W. Schuiling NV, Groot Handelsgebouw Haven Hengelo;
1963 sgraffito's - buitenmuur van de Maria Koninginkerk in Baarn;
1964 sgraffito - buitenmuur van de Heilige Geestkerk te Enschede;
1965 glasmozaïek - lagere school te Utrecht;
1965 glasmozaïek - Montinischool te Baarn;
±1965 mozaïek - hoofdingang Twents Carmel College in Enschede (Bonhoeffercollege);
1965 Italiaans glasmozaïek - Het Zonneveld op voormalige kleuterschool Zonneveld aan de Zandvoortseweg te Baarn;
1968 mozaïek (2,50 m - 4m) - tussen de hoofdingangen van de Sint Maartenkerk in Maartensdijk;
1968 sgrafitto’s en mozaiek, tabernakel en altaarkruis (9m - 3m) - Sint Martinuskerk te Losser;
1970 mozaïek gemeentewapen - voorgevel gemeentehuis van Baarn, bij de herinvoering van het oude gemeentewapen;
1974 5 mozaïeken met als thema 'muziek' - lagere school te Bunschoten;
1977 mozaïek ’t Iemenschoer” in Hengelo.
Exposities
1980 grafische werken en schilderijen - galerie Quadraat te Almelo
1986 Overzichtstentoonstelling - gemeentehuis Weerselo
1988 aquarellen en schilderijen - De Wanne in Beltrum
1988 olieverfschilderijen en gouaches - bibliotheek van Eibergen
1991 olieverfschilderijen en gouaches - gemeentehuis Weerselo
1992 groepstentoonstelling textiele werkvormen - Jaarbeurs Utrecht
1992 vrij schilderwerk - galerie Prinsengang te Eibergen
1994 olieverfschilderijen, aquarellen en gouaches - st Ouwenaller
Nederlands kunstschilder
Nederlands tekenaar
|
Exposities
1980 grafische werken en schilderijen - galerie Quadraat te Almelo
1986 Overzichtstentoonstelling - gemeentehuis Weerselo
1988 aquarellen en schilderijen - De Wanne in Beltrum
1988 olieverfschilderijen en gouaches - bibliotheek van Eibergen
1991 olieverfschilderijen en gouaches - gemeentehuis Weerselo
1992 groepstentoonstelling textiele werkvormen - Jaarbeurs Utrecht
1992 vrij schilderwerk - galerie Prinsengang te Eibergen
1994 olieverfschilderijen, aquarellen en gouaches - st Ouwenaller
| 4 |
tentoonstelling, expositie, beurs
|
7,859 |
Offer
|
529556
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jef%20Mermans
|
Jef Mermans
|
Josephus Antoon Louisa (Jef) Mermans (Merksem, 16 februari 1922 – Wildert, 20 januari 1996) was een Belgische voetballer. Hij was een succesvol aanvaller en werd enkele malen topschutter in de Belgische competitie.
Mermans kon zich, net zoals veel van zijn leeftijdgenoten uit het Antwerpse, geen aansluitingskaart bij Antwerp FC veroorloven. Dus trok Mermans in 1932, op 10-jarige leeftijd, naar Tubantia Borgerhout. Het werd al gauw duidelijk dat Jef Mermans een neus voor doelpunten had en hij mocht meteen een reeks hoger gaan spelen. Ook daar had hij succes en scoorde veel doelpunten.
Dit bleef niet onopgemerkt en dus kwamen Beerschot VAV en Antwerp FC al snel eens informeren naar de jonge Mermans. Maar het was uiteindelijk RSC Anderlecht dat Mermans kon overnemen van Borgerhout. Anderlecht betaalde 125.000 frank voor Mermans, op dat moment een recordbedrag. Mermans bleef maar doelpunten maken en werd al gauw topschutter in België. Anderlecht kon dankzij het scorend vermogen van Jef Mermans ook eindelijk eens veel prijzen winnen. Al gauw stonden ook grote clubs uit de rest van Europa aan zijn deur, maar Mermans ging niet in op het aanbod van clubs zoals Racing Parijs, Torino, AS Roma, Lazio Roma en Atlético Madrid.
Na 15 seizoenen bij Anderlecht besloot hij om te vertrekken en terug te keren naar Merksem. Daar ging hij bij Olse Merksem spelen en hij sloot er uiteindelijk ook zijn carrière af.
Mermans werd topschutter in 1947 (38 doelpunten) en 1950 (37 doelpunten). In totaal scoorde hij 367 doelpunten voor RSC Anderlecht in 399 wedstrijden en hij is daardoor topscorer aller tijden bij Anderlecht, voor Paul Van Himst. Hij werd ook 7 maal landskampioen met Anderlecht. Na zijn voetbalcarrière ging hij aan de slag als gemeentebediende in Merksem.
Jef Mermans stierf in 1996, hij was toen net geen 74 jaar.
Spelerscarrière
Tubantia Borgerhout (1932-1942)
RSC Anderlecht (1942-1957)
Olse Merksem (1957-1960)
Dorpslegende
Toen Mermans in 1957 van het grote Anderlecht naar de toenmalige 2e klasser Merksem trok stond deze ploeg op enkele speeldagen van het einde aan kop van de competitie. Mermans, die jaren op het hoogste niveau gespeeld had en het reilen en zeilen van 1e klassevoetbal kende, zou volgens de dorpslegende tijdens de rust van de beslissende wedstrijd in de kleedkamer het woord hebben genomen en zijn teamgenoten gesmeekt hebben om niet voluit voor promotie te gaan. Uiteindelijk zou de ploeg unaniem voor de kameraadschap en het plezier van het voetballen gekozen hebben in plaats van het geld en de status van eerste klasse.
Feit is dat Merksem dat jaar net naast het kampioenschap greep en Mermans hier ook zijn carrière afsloot.
Stadion
Als eerbetoon aan Jef Mermans werd het stadion van het toenmalige OLSE Merksem (nu SC City Pirates) omgedoopt tot het Jef Mermans-stadion. Dit stadion van de huidige 3e klasser is gelegen in de Speelpleinstraat in Merksem.
Mermans, Jef
|
Dit bleef niet onopgemerkt en dus kwamen Beerschot VAV en Antwerp FC al snel eens informeren naar de jonge Mermans. Maar het was uiteindelijk RSC Anderlecht dat Mermans kon overnemen van Borgerhout. Anderlecht betaalde 125.000 frank voor Mermans, op dat moment een recordbedrag. Mermans bleef maar doelpunten maken en werd al gauw topschutter in België. Anderlecht kon dankzij het scorend vermogen van Jef Mermans ook eindelijk eens veel prijzen winnen. Al gauw stonden ook grote clubs uit de rest van Europa aan zijn deur, maar Mermans ging niet in op het aanbod van clubs zoals Racing Parijs, Torino, AS Roma, Lazio Roma en Atlético Madrid.
| 1 |
aanbieding, aanbod, offerte
|
5,106 |
AchieveAction
|
1255304
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Xu%20Demei
|
Xu Demei
|
Xu Demei (provincie Zhejiang, 23 mei 1967) is een voormalige Chinese speerwerpster. Ze werd wereldkampioene, Aziatische kampioene en meervoudig nationaal kampioene op dit onderdeel.
Na zilver op de Aziatische kampioenschappen van 1989 en de Aziatische Spelen van 1990 won Xu Demei het onderdeel speerwerpen op de Aziatische kampioenschappen van 1991.
Haar grootste prestatie behaalde ze in 1991 door op het WK in Tokio door het goud te winnen. Met haar eerste en beste poging van 68,78 m werd ze wereldkampioene. De Duitse wereldrecordhoudster Petra Meier kwam met 68,68 m zeer dichtbij, maar kon hiermee Xu Demei niet verslaan. Het brons werd gewonnen door de Duitse Silke Renk die tot 66,80 m kwam. Precies een week eerder had Huang Zhihong bij het kogelstoten het eerste werpnummer voor China op een WK gewonnen.
Op de Olympische Spelen van 1992 in Barcelona wist Xu Demei zich met 59,98 m en een 14e plaats in de kwalificatieronde niet te plaatsen voor de finale.
Titels
Wereldkampioene speerwerpen - 1991
Aziatische kampioene speerwerpen - 1990
Chinees kampioene speerwerpen - 1990, 1991
Persoonlijk record
Palmares
Speerwerpen
1989: Aziatische kampioenschappen - 57,32 m
1990: Aziatische Spelen - 61,92 m
1991: Aziatische kampioenschappen - 59,84 m
1991: WK - 68,78 m
Externe links
Chinees atleet
Chinees olympisch deelnemer
Speerwerper
|
Haar grootste prestatie behaalde ze in 1991 door op het WK in Tokio door het goud te winnen. Met haar eerste en beste poging van 68,78 m werd ze wereldkampioene. De Duitse wereldrecordhoudster Petra Meier kwam met 68,68 m zeer dichtbij, maar kon hiermee Xu Demei niet verslaan. Het brons werd gewonnen door de Duitse Silke Renk die tot 66,80 m kwam. Precies een week eerder had Huang Zhihong bij het kogelstoten het eerste werpnummer voor China op een WK gewonnen.
| 1 |
prestatie, verwezenlijking, voltooiing
|
2,239 |
Table
|
2310243
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Canons%20van%20Eusebius
|
Canons van Eusebius
|
De Canons van Eusebius zijn tien tabellen die door Eusebius van Caesarea (Eusebius Pamphili) (265-340) opgesteld werden met het doel de parallelteksten in de verschillende evangeliën gemakkelijk te kunnen opzoeken.
Eusebius legt het systeem ervan uit in een brief aan een zekere Carpianus. Afschriften van deze brief, het Epistula ad Carpianum, zijn in een groot aantal bijbelhandschriften bewaard gebleven, als inleiding op en gebruiksaanwijzing voor de Canons.
Ten eerste werden de evangeliën ingedeeld in secties of perikopen. Eusebius vermeldt in zijn brief aan Carpianus dat Ammonius van Alexandrië veel werk had verricht om de parallellen uit de verschillende evangeliën naast elkaar te schrijven. Eusebius bouwde hierop verder, maar bedacht een ander systeem: door de verwijzingen naar parallelle secties naast elkaar in tabellen te zetten, kon men ze snel terugvinden, en kon men bovendien de evangeliën ook apart in de juiste volgorde lezen.
De tabellen waren als volgt ingedeeld:
Tabel 1: de secties die de vier evangeliën gemeenschappelijk hebben
Tabel 2: de parallelle secties uit Matteüs, Marcus en Lucas (de synoptische evangeliën)
Tabel 3: de parallelle secties uit Matteüs, Lucas en Johannes
Tabel 4: de parallellen uit Matteüs, Marcus en Johannes
Tabel 5: de parallellen uit Matteüs en Lucas
Tabel 6: uit Matteüs en Marcus
Tabel 7: Matteüs en Johannes
Tabel 8: Lucas en Marcus
Tabel 9: Lucas en Johannes
Tabel 10: vermeldt per evangelie het materiaal dat uniek is aan dat evangelie.
Daar deze tabellen zo handig waren om parallelteksten op te zoeken en om de evangeliën te vergelijken, werden ze al spoedig algemeen verbreid. Vanaf de vijfde eeuw werden de sectienummers van Ammonius, met verwijzingen naar de canontabellen van Eusebius, aangebracht in de marge van de manuscripten. Aan het begin van elke sectie stond het sectienummer genoteerd, met daaronder een tweede nummer, dat verwees naar een van de tien tabellen of 'canons' van Eusebius, waar men de parallelle secties kon terugvinden.
Deze nummering werd in de marge van verscheidene edities van het Nieuwe Testament van Konstantin von Tischendorf opgenomen, maar ook in modernere uitgaven van het Griekse Nieuwe Testament.
Eusebius' synoptische systeem van sectie- en canon-nummers geeft ons een idee van zijn opmerkelijk werk aan de evangeliën. Tot op vandaag zijn deze tabellen nuttig. Ook bij het collationeren van manuscripten zijn deze tabellen een oriëntatiehulp.
Zie ook
Epistula ad Carpianum
Secties van Ammonius
Evangelie
Document uit de oudheid
|
De tabellen waren als volgt ingedeeld:
Tabel 1: de secties die de vier evangeliën gemeenschappelijk hebben
Tabel 2: de parallelle secties uit Matteüs, Marcus en Lucas (de synoptische evangeliën)
Tabel 3: de parallelle secties uit Matteüs, Lucas en Johannes
Tabel 4: de parallellen uit Matteüs, Marcus en Johannes
Tabel 5: de parallellen uit Matteüs en Lucas
Tabel 6: uit Matteüs en Marcus
Tabel 7: Matteüs en Johannes
Tabel 8: Lucas en Marcus
Tabel 9: Lucas en Johannes
Tabel 10: vermeldt per evangelie het materiaal dat uniek is aan dat evangelie.
| 11 |
tabel, webpagina-element, gegevensstructuur
|
2,820 |
TransferAction
|
5093745
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Johan%20van%20Angelbeek
|
Johan van Angelbeek
|
Johan Gerard van Angelbeek, (Wittmund, 1727 – Colombo, 2 september 1799) was een koopman en bestuurder bij de Vereenigde Oostindische Compagnie (VOC) en gouverneur van Ceylon, nu Sri Lanka, van 1794 tot 1796. Hij was de laatste Nederlandse gouverneur en tekende op 15 februari 1796 in Colombo het verdrag dat de overdracht van de Nederlandse bezittingen aan de Britten regelde.
Biografie
Batavia, Bengalen en Ceylon
Van Angelbeek was de zoon van de predikant Christiaan van Angelbeek in Wittmund in Oost-Friesland. Hij ging in april 1751 als soldaat aan boord van het schip Schakenbos naar Indië. In juli aangekomen aan de Kaap de Goede Hoop trouwde hij met de daar geboren 18-jarige Jacomina Lever, dochter van de vrijburger Abraham Lever. Een maand later reisde ze mee als passagier aan boord van de Schakenbos. In oktober kwamen ze aan in Batavia. Hier werkte Van Angelbeek de jaren daarna als procureur. In januari 1756 werd een dochter geboren, Christina Elisabeth. Op 20 maart van dat jaar werd hij benoemd tot onderkoopman en een jaar later werd hij lid van de raad van weesmeesters. In juli 1757 werd een zoon Christiaan geboren. In september 1759 volgde nog een dochter, Apollonia Magdalena. Na bijna tien jaar in Batavia gewerkt te hebben werd Van Angelbeek in 1761 in Bengalen geplaatst als kassier en secretaris van de raad van Chinsura, als opvolger van Otto Willem Falck, die voor deze functie niet geschikt was bevonden. In juli 1763 verhuisde hij naar Colombo in Ceylon, waar hij op 10 april 1764 als fiscaal werd benoemd. Hij had hier tot taak fraude op te sporen en op te treden als officier van justitie. In juni van dat jaar werd hij secretaris van de raad van Colombo. Gouverneur was toen Lubbert Jan van Eck, die na de door het koninkrijk Kandy opgestookte opstand in de VOC-gebieden door Batavia gevraagd was de orde te herstellen. Van Eck ondernam twee veldtochten tegen Kandy. Nadat de eerste, in februari 1764, mislukt was, volgde begin 1765 een tweede, waaraan Van Angelbeek deelnam om als secretaris het dagregister bij te houden. Hij werd een vertrouweling van Van Eck, en werd door hem tot opperkoopman benoemd. Het overslaan van de rang van koopman werd later goedgekeurd door de Raad van Indië. Na de verovering van Kandy speelde hij een belangrijke rol in de onderhandelingen over een nieuw verdrag tussen de VOC en Kandy.
Opperhoofd van Tuticorin
Na de dood van Van Eck werd Van Angelbeek in 1767 door de nieuwe gouverneur, Iman Willem Falck, benoemd tot opperhoofd van de vestiging in Tuticorin, aan de tegenoverliggende kust van Madoera in India. Tuticorin, het hoofdkantoor van een vijftal handelsposten aan deze kust, viel ook onder het gouvernement van Ceylon. Meer dan tien jaar lang bestuurde hij deze handelsposten, bekend om hun parelvisserij, chankovisserij en de inkoop van lijnwaden. De katoenen doeken werden betaald met goud uit de Republiek, dat in het munthuis van Tuticorin tot pagoden (de lokale munt aan de oostkust) werd geslagen. De doeken gingen mee met de kaneelschepen die jaarlijks vanuit Galle naar Nederland vertrokken, maar werden ook verkocht aan de bevolking in het laagland van Ceylon. Tuticorin was in deze jaren een zeer winstgevend kantoor zodat de Heren XVII erg tevreden waren over Van Angelbeek, vooral wat betreft de textiel. Hij had 'deezen rijcken en uytgebreiden tak gebracht tot zulk eene stap van volmaaktheid' dat 'meermaals een heel kapitaal winst kon worden behaalt' (d.w.z. 100%). Daarenboven zorgde hij voor grote rijstleveranties aan Ceylon, dat qua voedsel niet zelfvoorzienend was. Ook zelf verdiende hij goed, zoals veel hogere VOC-medewerkers. Hij stuurde in deze tijd grote bedragen naar zijn zakenpartners in Nederland. Zij kochten voor hem goederen, vaak luxe artikelen, die hij weer verkocht in India. Op 26 augustus 1774 trouwde zijn inmiddels 18-jarige dochter Christina met Willem Jacob van de Graaff, op dat moment hoofdadministrateur en vice-commandeur van Malabar in Cochin. Twee jaar later vertrok ze met hem naar Suratte, waar hij als directeur was aangesteld. Christiaan van Angelbeek trouwde in 1777 in Nederland, waar hij was opgeleid als jurist, met de jongere zus van Van de Graaff, Maria Aletta.
Commandeur van Malabar
Op 15 september 1780 stopte de naar Batavia vertrekkende Adriaan Moens als commandeur van Malabar en werd Van Angelbeek benoemd tot zijn opvolger. In december 1781 volgde een benoeming als extraordinair lid van de Raad van Indië door de Heren XVII. 19 mei 1783 kreeg hij, zoals sinds 1768 gebruikelijk was, de titel gouverneur en directeur. In de 17de eeuw had de VOC zich aan de Malabarkust gevestigd vanwege de peperhandel, met het hoofdkantoor in fort Cochin, maar in de late 18de eeuw waren de inkomsten verschoven naar heffing van belastingen en tolgelden in de door de Compagnie bestuurde gebieden. Men had grote moeite zich te handhaven te midden van de strijdende Britten, Fransen en het sultanaat van Mysore, en zich tegelijkertijd te houden aan de bondgenootschappen met de raja's van Cochin en Travancore, die men militaire steun hoorde te verschaffen. Er was niet genoeg geld om de kostbare forten goed te onderhouden en de garnizoenen werden steeds verder ingekrompen. Regelmatig werd overwogen om handelsposten te sluiten omdat er te weinig peper kon worden ingekocht. Het fort van Cannanore werd door Moens in 1771 verkocht aan de vorst van dat rijk.
In Van Angelbeeks tijd brak de Vierde Engels-Nederlandse Oorlog uit (1780-1784), maar de handelsposten aan de Malabarkust werden door de Britten ongemoeid gelaten omdat ze de handen vol hadden aan de Fransen en de Tweede Mysore Oorlog. Wel wist Van Angelbeek een aantal Britten krijgsgevangen te nemen, die hij begin 1782 ruilde voor onder andere zijn schoonzoon Willem van de Graaff, die in Suratte door de Britten gevangen was genomen. Van de Graaff reisde van Cochin door naar Ceylon, waar hij hoorde dat hij Falck zou opvolgen als gouverneur. In 1785 moest Van Angelbeek de eilanden Chetuva (met het fortje Wilhelmus) en Paponetty (het huidige Pappinivattom) opgeven aan Haider Ali van Mysore, nadat deze de zamorin van Calicut had verslagen, in wiens gebied de eilanden lagen. Na Haider Ali's dood zette zijn zoon Tipu Sultan de veroveringsdrang van Mysore voort richting Travancore. Hij toonde weinig animo voor een verbond met de VOC en bedreigde de forten Cranganore en Aijkottee (Pallipuram fort) op het gebied van Travancore. In plaats van de forten te verdedigen verkocht Van Angelbeek ze in 1789 met toestemming van Batavia aan de raja van Travancore. Aan Batavia stelde hij voor om ook fort Cochin aan de raja te verkopen. Ook de Britten waren hiervoor in de markt. Zij deden een voorstel in de Republiek dat in 1790 in behandeling werd genomen door de VOC-Kamer Amsterdam. De verkoop ketste af op een te hoge vraagprijs. Inmiddels was Van Angelbeek in 1787 door de Heren XVII benoemd tot gewoon Raad van Indië.
Gouverneur van Ceylon
Op 13 maart 1793 vertrok Van Angelbeek naar Ceylon, na het schrijven van een memorie van overdracht voor zijn opvolger, de secunde en hoofdadministrateur Jan van Spall. Van Angelbeeks dochter Christina was in juni van het jaar daarvoor in Colombo overleden, een half jaar na de geboorte van haar 11e kind. Zijn vrouw Jacomina, die er naar toe was gegaan, was in februari ook overleden. Veel tijd voor rust en contemplatie was hem niet gegund. Nog datzelfde jaar werd Willem van de Graaff benoemd tot directeur-generaal in Batavia, en werd Van Angelbeek gevraagd hem op te volgen als gouverneur van Ceylon. Dit kreeg effect op 1 augustus 1794, toen Van de Graaff vertrok. Van Angelbeek was toen 66 jaar en al 43 jaar in dienst bij de VOC. Zijn zoon Christiaan was sinds 1780 ook werkzaam in Ceylon. Van de Graaff had hem in 1785 tot koopman en fiscaal benoemd in Colombo, toen tot dessave (hoofd van het inheems bestuur) in Matara, en in 1792 in Colombo tot hoofdadministrateur. Zodoende maakte hij deel uit van zijn vaders politieke raad, de Raad van Colombo.
De brief van Kew
In deze periode was er in Nederland grote beroering. Het land was ernstig verdeeld tussen de patriotten, die gesteund werden door de Fransen, en de orangisten, die gesteund werden door de Britten en de Pruisen. In 1794 waren met hulp van het Franse revolutionaire leger de patriotten aan de macht gekomen. Op 19 januari werd de Bataafse Republiek uitgeroepen, nadat stadhouder en opperbewindhebber van de VOC Willem V naar Engeland was gevlucht om zich onder bescherming van George III te stellen. In Kew schreef hij voor de Britten, die in oorlog waren met Frankrijk, een aantal brieven, onder andere gericht aan de gouverneur van Ceylon. Daarin stond: 'Wij hebben nodig geacht U.E. bij dezen aan te schrijven en te gelasten, om zoo te Trinkenomale als verders in uwe onderhebbende Colonie te admitteren, de troupes die van Zijne Groot Brittannische Majesteit derwaarts zullen worden gezonden en op de rheede of op zoodanige andere plaatsen waar scheepen met zekerheid kunnen liggen, de oorlogscheepen, fregatten of gewapende vaartuigen die van wegens Hoog gemelde Zijne Groot Brittannische Majesteit derwaarts zullen worden gezonden en dezelve te considereren als troupes en scheepen van eene Mogendheid die in vriendschap en alliantie is met Hunne Hoogmogende (de Staten-Generaal) en die komen om te beletten dat de Colonie door de Franschen worde geïnvadeert.' Als de Nederlandse bezittingen vrijwillig aan de Britten zouden worden overgedragen zouden ze na het einde van de oorlog worden teruggegeven. De natuurlijke diepzeehaven van Trincomalee was strategisch erg belangrijk. Aan de Indiase Coromandelkust bevonden zich geen havens. Bovendien was Ceylon altijd al een begeerd object voor de Britten. Op 25 juli 1795 verscheen majoor Patrick Agnew met een oorlogsschip vanuit Madras met de brief van Kew en een brief van gouverneur Robert Hobart op de rede van Colombo. De Britten eisten dat Ceylon onder de bescherming van koning George III gesteld werd, en bij verzet zou geweld worden gebruikt. Er volgden lastige beraadslagingen in de raad. Men overwoog onder andere 'dat de Engelschen daar eens voet gekregen hebbende, naderhand zeer bezwaarlijk zouden te verdrijven zijn, wijl zij bij eene gewapende verovering aan gene belofte van teruggave zouden gebonden zijn, die alleen aan eene vrijwillige inruiming gehecht was', en ook 'dat men op de belofte van teruggave niet moest vertrouwen, wijl de hedendaagsche Staatkunde altijd voorwendsels wist uit te denken, om de vervulling van zulke beloften te ontwijken'.
Uiteindelijk stelde Van Angelbeek een bevel op om 800 Britse soldaten toe te laten, van wie 300 in fort Oostenburg aan de binnenbaai van Trincomalee. Toen op 1 augustus een Britse vloot onder kolonel James Stuart bij fort Trincomalee arriveerde weigerde de commandant, majoor Fornbauer, het bevel uit te voeren omdat alleen Van Angelbeeks handtekening eronder stond en niet die van de andere leden van de raad. Toen de Britten de aanval inzetten stortte het verzet echter snel ineen, met name door muiterij en desertie. Op 26 augustus gaf Fornbauer zich over. Op de 31e volgde fort Oostenburg. De soldaten wisten vaak niet voor wie ze moesten vechten. De Britten waren immers als vrienden gezonden door de prins van Oranje, aan wie ze trouw hadden gezworen en die hen zou betalen voor hun diensten. Bovendien was ook onder hen verdeeldheid tussen patriotten en orangisten, en wist men zelfs niet of de VOC nog wel bestond.
Belegering van Colombo
In Colombo had men intussen vernomen dat de omwenteling in het moederland en het einde van de oude Republiek definitief was. De oude constitutie en het stadhouderschap waren afgeschaft. Van Angelbeek en zijn raad besloten zich alsnog te verzetten tegen de Britten. Soldaten werden uit de forten van Jaffna, Mannar, Kalpitiya en Batticaloa teruggeroepen naar Colombo en Negombo. De Britten konden deze forten zonder meer innemen op hun tocht langs de noordkant van het eiland. Op 8 oktober meldde Agnew zich nogmaals in Colombo met een brief van Hobart. Het 700 man sterke regiment huurlingen van de Zwitserse kolonel De Meuron was overgelopen naar de Britten (op 90 Fransen na), verzet was zinloos en de eis om het fort onder bescherming van de Britse koning te stellen werd herhaald. Van Angelbeek schreef na consultatie van de raad dat hij daar geen gevolg aan kon geven 'en dat wij, indien wij eindelijk door eene al te groote overmacht vernield wierden, genoegzaame vertroosting zouden vinden in de bewustheid, van alles gedaan te hebben, wat van getrouwe Ministers verwacht konde worden, die eere en plicht boven alles stelden' De troepen uit Negombo werden na het oprukken van de Britten teruggetrokken naar Colombo. De verwarring, twijfel en desertie waren echter te groot om weerstand van betekenis te bieden. De Britten bleken ook redelijk op de hoogte te zijn van de stemming in Colombo. Van Angelbeek durfde bepaalde zaken niet te bespreken in de raad, uit angst dat ze zouden uitlekken. Alleen de gepensioneerde luitenant-kolonel de Raymond van het voormalige Luxemburg regiment deed met een compagnie Europeanen en vier compagnieën Maleiers een uitval, maar die mislukte. De Raymond sneuvelde. Van Angelbeek en zijn raad besloten op 14 februari 1796 Ceylon op te geven. Door de capitulatie te weigeren zou men 'niets anders uitrichten dan dat de heele stad met deszelfs inwoonders geruïneerd werd, en dat men zich doch alsdan zoude moeten overgeeven, en dat wel op diskreetsie, in welk geval de vijandige troepen de verwoesting en het ongeluk van duizenden zouden voltoijen, en de kolonie te vuur en te zwaard zoude vernield worden, zonder dat aan onze Republiek of Kompagnie daardoor voordeel toegebracht werd, terwijl, ingevalle Grootbrittannien bij den vrede genoodzaakt mogt worden het veroverde terug te geven, het belang van de Republiek en Kompagnie grootlijx zoude bevorderd worden, als deeze stad en vesting onvernield gebleeven waaren'.
Het verlies van Ceylon
Van Angelbeek heeft in de jaren hierna een slechte pers gekregen, vooral op basis van Dirk van Hogendorps beschuldiging in 1799 dat Ceylon 'aan de Engelschen zonder verdediging schandelijk is overgegeven, door den ouden, eerloozen Angelbeek, die, na schatten te zamen geroofd en geplunderd te hebben, uit vreeze van dezelve te zullen verliezen, liever de hem aanbetrouwde, onwaardeerbare bezitting, zonder tegenstand te bieden, heeft overgegeven.' Hij deed die beschuldiging echter zonder de feiten goed te kennen.
Van Angelbeek verdedigde in september 1796 zijn handelwijze in een brief aan Van de Graaff, die zich toen in het Franse Mauritius bevond: 'Dat Colombo zig, zonder slag of stoot, bij capitulatie heeft overgegeeven, zal Uw Edele zeeker bevreemden, vooral wijl ik niet twijffele, of eenige menschen van hier zullen na Mauritius geschreeven hebben, dat de plaats zig had kunnen defendeeren, een uitstrooizel, het welk zig overal, zoo hier als te Coromandel, verspreid heeft, zal blijken, dat ik van den beginne af aan tot den laatsten dag toe, tot behoud van Colombo gedaan hebbe, wat in zulke omstandigheeden, van een wakker Gouverneur verwacht kan worden, dog dat alle mijne poogingen en te werk gestelde middelen, door een zaamenloop van weederwaardigheeden veriedeld zijn, en dat ik door de capitulatie, die ons aangebooden werd, af te wijzen, en de defensie van de vesting op mij te neemen, de colonie ongelukkig en mij verantwoordelijk gemaakt zoude hebben.'
Van Angelbeek en de andere VOC-medewerkers bleven op Ceylon wonen, in de hoop dat het verlies van het eiland tijdelijk was. Intussen hadden de Britten direct twee grote financiële meevallers. Ze konden in 1796 de eerste parelvisserij sinds jaren houden, die door de VOC dat jaar gepland was, en er lagen enorme voorraden kaneel (bijna twee keer de door Batavia gevraagde jaarlijkse leverantie) in de pakhuizen. Ook dat leverde veel geld op. Daarna voerde men een aantal radicale bestuursmaatregelen door, zoals vervanging van de traditionele herendiensten door grondbelasting en het inzetten van belastinginners uit India. Het beleid werd bepaald door een resident, Robert Andrews, onder supervisie vanuit Madras. Van Angelbeek en anderen dienden petities in tegen dit beleid, ook bij Hobart in Madras, maar die werden genegeerd. Het resultaat was een algehele opstand van de bevolking in de tweede helft van 1797, terwijl de meeste Britse troepen inmiddels weer terug waren in India. De Meuron, die nu militair gouverneur was, vreesde zelfs dat ex-gouverneur Van de Graaff vanuit Mauritius met hulp van de Fransen zou terugkeren. Zover kwam het niet. De maatregelen werden teruggedraaid door een nieuwe gouverneur, Frederick North.
Overlijden
Op 2 september 1799 overleed Van Angelbeek, 73 jaar oud. Hij werd begraven in de oude kerk in het fort van Colombo, naast zijn vrouw. Volgens de Schotse dominee James Cordiner werd hij ten grave gedragen bij kaarslicht, door een lange stoet Europeanen en Ceylonezen. Er werd geen ceremonie gehouden maar na afloop gingen de meesten naar het huis van Van Angelbeek er vlak bij, waar een 'mixture of nations' de hele avond doorbracht met alcohol en tabak. In 1813 werden vanwege de vervallen staat van de kerk vele graven overgebracht naar de nieuwere Wolvendaalkerk, ook die van Van Angelbeek, zijn vrouw en zijn dochter. Van de laatste twee hangen ook rouwborden in de kerk.
In de tijd van zijn overlijden was de kans dat Ceylon nog terug in Nederlandse handen zou komen aanzienlijk geslonken. Sommige Nederlanders gingen over in Britse dienst, zoals de commandeur van Galle, Diederich Fretz, hoewel hij zich voor de zekerheid ook bij Batavia aanbood als opvolger van Van Angelbeek. Anderen vertrokken naar Batavia of naar Nederland, zoals Christiaan van Angelbeek. Volgens een achterblijver vertrok hij 'sonder van eenig mensch afschijt genomen te hebben'. Hij stierf in 1829 in Den Haag. Van Angelbeeks jongste dochter, Apollonia, was in eerste instantie getrouwd met de dessave Frederik Jacob Billing, en na diens dood in 1788 met de toenmalige commandeur van Galle, Cornelis Dionysius Kraijenhoff. Ze ging met hem en kinderen naar Nederland in 1791, maar Cornelis stierf onderweg. Na nog een derde keer getrouwd te zijn stierf ze in 1800 in Kleef.
In 1802 werd bij de Vrede van Amiens Ceylon door de Britten in bezit gehouden, ter compensatie van gebiedsuitbreiding van Frankrijk in Europa. De Bataafse Republiek, de facto een vazalstaat van Frankrijk, had bij de besprekingen weinig in te brengen.
Persoon in de Nederlanden in de 18e eeuw
Gouverneur van Ceylon
|
Johan Gerard van Angelbeek, (Wittmund, 1727 – Colombo, 2 september 1799) was een koopman en bestuurder bij de Vereenigde Oostindische Compagnie (VOC) en gouverneur van Ceylon, nu Sri Lanka, van 1794 tot 1796. Hij was de laatste Nederlandse gouverneur en tekende op 15 februari 1796 in Colombo het verdrag dat de overdracht van de Nederlandse bezittingen aan de Britten regelde.
| 1 |
overdracht, verplaatsing, locatie
|
12,043 |
FMRadioChannel
|
366439
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Radio%208FM
|
Radio 8FM
|
Radio 8FM was een provinciaal commercieel radiostation dat van 1996 tot en met 2019 uitzond in de provincie Noord-Brabant.
Radio 8FM was onderdeel van de Regionale Radio Groep. Oprichters waren Jan Tiebosch en Richard Damen, ieder 50% eigenaar. De radiozender was semi-regionaal ingericht: voor elke regio heeft het gerichte commercials in reclameblokken tussen de provinciale programma's door. Radio 8FM zond uit vanuit een studio aan de Canadasingel in Rosmalen vanuit een gebouw dat eerder de waterzuivering van Rosmalen huisvestte. Het gebouw huisvest sinds 1999 de Regionale Radio Groep, waar Radio 8FM onderdeel van is.
Na 23 jaar gingen per december 2019 de frequenties over op Radio 10 Brabant. Tiebosch is tot 2022 vergunninghouder van de radiofrequenties van Radio 8FM.
Geschiedenis
Radio 8FM startte op 1 september 1996 met uitzenden, via de kabel van 's-Hertogenbosch, Vught en Sint-Michielsgestel op de FM frequentie 101,5 MHz. In het najaar van 1998 kregen ze een licentie om via de ether uit te zenden, met drie frequenties:
Regio 's-Hertogenbosch 97,4 MHz
Regio Eindhoven en Helmond 95,5 MHz
Regio Tilburg 93,1 MHz
De voorloper van Radio 8FM was de commerciële onderneming Stadsradio Groep Den Bosch. Deze had 6 regionale radiozenders:
Radio Benelux, voor Vught en Sint-Michielsgestel
Leydal Plus, voor Goirle
Radio Decibel, voor Nuenen
Stadsradio Den Bosch, voor Den Bosch en Rosmalen
Stadsradio Helmond, voor Helmond (later Omroep Helmond, inmiddels opgegaan in Dit is Helmond)
Stadradio Breda, voor Breda
Stadsradio Groep Den Bosch stopte op 1 maart 1999 met Radio Benelux, Leydal Plus, Radio Decibel en Stadsradio Helmond. De reden om te stoppen was een bezwaar dat het Commissariaat voor de Media maakte in verband met overtreding van de Mediawet. Deze wet schrijft voor dat lokale omroepen 50% van de zendtijd moeten besteden aan informatie en cultuur. De radiostations voldeden daar niet aan volgens het Commissariaat.
Radio 8FM zond uit in de provincie Noord-Brabant met de slogan 'De nummer 1 in Classic Hits'. De naam van het radiostation was even te horen in bijna heel Nederland tussen januari 2016 en maart 2017 door een samenwerkingsverband met de zenders Radio Royaal (in de Randstad) en Freez FM (in Noord- en Oost-Nederland).
Sinds december 2019 zendt Radio 10 Brabant uit op de frequenties van Radio 8FM, met uitzondering van FM 95.3 voor de regio Oost-Brabant, en regio Cuijk waar het voormalige Radio 8FM blijft uitzenden onder de naam Classics Only.
Beide oprichters overleden
Richard Damen en Jan Tiebosch, beide radio DJ's en de oprichters van 8FM zijn overleden. Richard Damen overleed in juni 2020 na een ziekbed van een jaar. Jan Tiebosch overleed op 14 november 2022. Toen Tiebosch door ziekte niet meer in staat was om leiding te geven aan het station betekende dit uiteindelijk ook een einde voor Radio 8FM.
Bereik
Radio 8FM was te ontvangen via de FM, via DAB+, op de kabel van KPN op kanaal 817 en bij Ziggo op kanaal 822.
FM-frequenties
De FM-frequenties voor Radio 8FM zijn/waren:
Zeeland noordoost - 93,9 MHz
Noord-Brabant west - 89,2 MHz en 93,9 MHz
Noord-Brabant midden - 88,8 MHz en 103,6 MHz
Noord-Brabant noordoost - 89,9 MHz en 97,4 MHz
Noord-Brabant zuidoost - 89,3 MHz en 95,5 MHz
Limburg noordwest - 95,2 MHz en 95,5 MHz
Radio 8FM
Nederlands mediabedrijf
Organisatie in 's-Hertogenbosch
Media in Noord-Brabant
|
FM-frequenties
De FM-frequenties voor Radio 8FM zijn/waren:
Zeeland noordoost - 93,9 MHz
Noord-Brabant west - 89,2 MHz en 93,9 MHz
Noord-Brabant midden - 88,8 MHz en 103,6 MHz
Noord-Brabant noordoost - 89,9 MHz en 97,4 MHz
Noord-Brabant zuidoost - 89,3 MHz en 95,5 MHz
Limburg noordwest - 95,2 MHz en 95,5 MHz
| 2 |
FM-radiozender, FM-radiokanaal, FM-frequentie
|
2,218 |
SportingGoodsStore
|
1245072
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jan%20Streuer
|
Jan Streuer
|
Jan Streuer (Losser, 6 mei 1951) is een voormalig Nederlands voetballer. Hij speelde als linksbuiten en als middenvelder, voor achtereenvolgens FC Twente, FC Groningen, MVV, FC Utrecht en KRC Harelbeke. Na zijn actieve carrière was hij als hoofd scouting en manager voetbalzaken in dienst van Vitesse en werkte hij als directeur scouting bij Sjachtar Donetsk. Vanaf 2020 is hij technisch directeur bij FC Twente.
Carrière
Voetballoopbaan
Streuer speelde in het Nederlands amateurelftal, bij de UEFA-jeugd en in Jong Oranje. Op zijn vijftiende maakte hij zijn debuut in het eerste van de amateurclub CVV Germanicus uit Coevorden. Hij viel op toen hij in april 1969 in een wedstrijd van de UEFA-jeugd tegen Zwitserland vier doelpunten maakte. In de zomer van 1969 werd Streuer gecontracteerd door FC Twente, waar Kees Rijvers hoofdtrainer was. Het was de gouden tijd van FC Twente, dat tussen 1968/69 en 1975/76 steeds tussen de tweede en vijfde plaats in de Eredivisie eindigde. Streuer kwam in zijn eerste twee seizoenen regelmatig tot spelen en scoorde vijf doelpunten in de competitie. Op 4 november 1970 maakte hij een doelpunt in de Europa Cupwedstrijd tegen het Turkse Eskişehirspor. In zijn derde seizoen raakte hij op een zijspoor, waarna hij in de zomer van 1972 aan FC Groningen werd verhuurd. Hier speelde hij in één seizoen 22 wedstrijden waarin hij vijf doelpunten maakte. Streuer keerde in 1973 terug naar Twente, maar kwam in Enschede nauwelijks in actie. Wel scoorde hij op 12 december 1973 in de met 2-1 verloren Europa Cupwedstrijd tegen Ipswich Town FC.
Vanaf zomer 1974 speelde Streuer twee jaar voor MVV, dat in het seizoen 1975/76 degradeerde naar de eerste divisie. Medio 1976 tekende hij een contract bij FC Utrecht. Streuer was aanvankelijk goed op dreef en scoorde onder andere tegen zijn oude club FC Twente en in het bekertoernooi tegen Ajax. Op 30 januari 1977 brak hij in een wedstrijd tegen N.E.C. zijn linkerscheenbeen. Nog voordat hij zijn rentree kon maken, brak Streuer in een training in december 1977 opnieuw zijn scheenbeen en zijn kuitbeen. Hij kwam nauwelijks nog tot voetballen in Utrecht. Wel werd FC Utrecht vijfde in de eredivisie in 1979/80, hetgeen deelname aan het Europa Cup III-toernooi in het seizoen 1980/81 betekende. Streuer maakte dit niet meer mee, en verkaste half 1980 naar het Belgische KRC Harelbeke, waar hij twee jaar zou spelen. Daar liep hij in oktober 1981 voor een derde keer een beenbreuk op, dit keer zijn rechterscheenbeen. Aan het einde van het seizoen liep zijn contract af en in juni 1982 beëindigde hij zijn profcarrière.
Bestuurlijke loopbaan
Streuer was korte tijd trainer van het tweede elftal en assistent-trainer onder Barry Hughes bij FC Utrecht. In 1987 liep hij als speler van amateurclub AFC Quick 1890 opnieuw een beenbreuk op. Hij was vervolgens trainer van het eerste van Quick. Hij was vanaf 1982 tevens eigenaar van een sportzaak in Amersfoort. Hier leerde hij de jeugdige John van den Brom kennen, die stage liep in de winkel. Streuer werd zaakwaarnemer van Van den Brom en regelde in 1986 een contract voor hem bij Vitesse. De contacten die hierdoor met de Arnhemse club gelegd waren, zorgden ervoor dat Streuer in 1990 werd gevraagd werd om hoofd scouting te worden. Vanaf 1997 was hij manager voetbalzaken bij Vitesse. Hij maakte succesvolle maar ook uiterst turbulente jaren mee bij Vitesse met Europees voetbal, financiële problemen, hoge klasseringen en dreigende degradatie. Streuer ontving de decoratie "Zilveren Vitessenaar", mede voor zijn bestuurlijke rol binnen Vitesse.
Van 2007 tot en met 2016 was Streuer directeur scouting bij Sjachtar Donetsk. Ondertussen startte hij samen met Cees Lok een bedrijf in sportmanagement.
In juni 2020 trad hij als technisch directeur voor de periode van één jaar in dienst van FC Twente. In december 2020 werd zijn contract bij FC Twente verlengd tot medio 2022, en later met nog een jaar tot 2023. Begin 2023 maakte hij bekend geen nieuwe verlenging te willen. Hij blijft aan tot 1 september 2023 om zijn opvolger Arnold Bruggink in te werken.
Zie ook
Lijst van spelers van FC Twente
Lijst van spelers van FC Groningen
Lijst van spelers van MVV
Lijst van spelers van FC Utrecht
Streuer, Jan
Nederlands voetbalbestuurder
|
Bestuurlijke loopbaan
Streuer was korte tijd trainer van het tweede elftal en assistent-trainer onder Barry Hughes bij FC Utrecht. In 1987 liep hij als speler van amateurclub AFC Quick 1890 opnieuw een beenbreuk op. Hij was vervolgens trainer van het eerste van Quick. Hij was vanaf 1982 tevens eigenaar van een sportzaak in Amersfoort. Hier leerde hij de jeugdige John van den Brom kennen, die stage liep in de winkel. Streuer werd zaakwaarnemer van Van den Brom en regelde in 1986 een contract voor hem bij Vitesse. De contacten die hierdoor met de Arnhemse club gelegd waren, zorgden ervoor dat Streuer in 1990 werd gevraagd werd om hoofd scouting te worden. Vanaf 1997 was hij manager voetbalzaken bij Vitesse. Hij maakte succesvolle maar ook uiterst turbulente jaren mee bij Vitesse met Europees voetbal, financiële problemen, hoge klasseringen en dreigende degradatie. Streuer ontving de decoratie "Zilveren Vitessenaar", mede voor zijn bestuurlijke rol binnen Vitesse.
| 1 |
sportwinkel, sportartikelen, sportzaak
|
2,807 |
TheaterEvent
|
1993848
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jade%20Olieberg
|
Jade Olieberg
|
Jade Olieberg (Rotterdam, 1 oktober 1993) is een Nederlandse actrice.
Carrière
Jade Olieberg studeerde in 2016 af aan de Amsterdamse Toneelschool en Kleinkunstacademie.
Ze maakte haar acteerdebuut in 2008 in Hoe overleef ik mezelf?, naar de populaire boeken van Francine Oomen. Daarna speelde ze onder andere in de Telefilms Julia's Hart en Good bad girl en was ze op televisie te zien in series als VRijland en Van God Los
Samen met Sigrid ten Napel speelt Jade de hoofdrol in het coming of age liefdesverhaal Zomer van regisseur Colette Bothof.
In 2015 deed zij stage bij Toneelschuur Producties in de voorstelling Smekelingen onder regie van Olivier Diepenhorst. Begin 2016 werd ze gevraagd met Nachtgasten de vloer op te gaan.
Verder was ze onder andere te zien in de tv-series als Moordvrouw,Celblok H, Dokter Deen en Flikken Maastricht
In 2020 en 2021 speelden zij en Charlie Chan Dagelet afwisselend de hoofdrol van het toneelstuk Laura H. In 2021 speelde zij de hoofdrol als rechercheur Alize in de telefilm Good Bad Girl.
Filmografie
Film
2022 - Good Bad Girl - Alize
2018 - Het hart van Hadiah Tromp - Constance Kempen
2017 - Tuintje in mijn hart - Aponi
2014 - Zomer - Lena
2009 - Julia's Hart - jonge Julia
2009 - Atlantis - Robin
2008 - Hoe overleef ik... mezelf? - Esther Jacobs
Televisie
2021 - heden Sinterklaasjournaal (NTR) Paardenpiet
2020 - Ares - Rosa
2018+2020 - Anne+ - Jip
2016 - Dokter Deen - Feline
2015 - Flikken Maastricht - Lisa Kampman
2015 - Moordvrouw - Joyce
2012 - Overspel - Caroline
2011 - Verborgen Verhalen - Claudia
2011 - Van God Los - Jackie
2010 - VRijland - Jannetje
2009 - Party BizzNizz - Eef
Theater
2016 - De moord op Mark - Nachtgasten
2015 - Smekelingen - Toneelschuur Producties, Olivier Diepenhorst
2015 - Zomergasten - Bergen aan Zee & De Parade, Hans Man in 't Veld
2015 - Zus van - Lindengrachtfestival, eigen regie
2014 - De laatste vriend van Napoleon- Ruut Weissman
2011 - Ro Festival - Ro Theater
2010 - Branden - Ro Theater
Trivia
2014 - Kassameisje in tv-spotje van de NIX18-campagne
2013 - Marco & Jordi - pilot van Dragan Bakema
2008 - Jurylid Eenakterfestival Rotterdam
2007 - Nominatie voor Beste Vrouwelijke Bijrol voor haar rol van Parel in Noorderkwartier op het Eenakterfestival, Rotterdam.
Nederlands acteur
Nederlands filmacteur
Nederlands televisieacteur
Nederlands toneelacteur
Jeugdacteur
|
Theater
2016 - De moord op Mark - Nachtgasten
2015 - Smekelingen - Toneelschuur Producties, Olivier Diepenhorst
2015 - Zomergasten - Bergen aan Zee & De Parade, Hans Man in 't Veld
2015 - Zus van - Lindengrachtfestival, eigen regie
2014 - De laatste vriend van Napoleon- Ruut Weissman
2011 - Ro Festival - Ro Theater
2010 - Branden - Ro Theater
| 3 |
theater, toneelvoorstelling, theateroptreden
|
4,769 |
HobbyShop
|
5531016
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Spiral%3A%20From%20the%20Book%20of%20Saw
|
Spiral: From the Book of Saw
|
Spiral: From the Book of Saw (in sommige landen uitgebracht onder de titel: Spiral: From the Legacy of Saw) is een Amerikaanse horrorfilm uit 2021, geregisseerd door Darren Lynn Bousman. De film is een spin-off van de Saw-filmreeks. De hoofdrollen worden vertolkt door Chris Rock, Max Minghella, Samuel L. Jackson en Marisol Nichols en volgt de inspanningen van de politie om een Jigsaw-copycat-moordenaar te stoppen.
De oorspronkelijke makers van de serie, James Wan en Leigh Whannell dienen naast Rock als uitvoerend producenten.
Verhaal
Tijdens de parade op 4 juli jaagt een politieagent een dief door een rioolbuis. Boswick wordt van achteren aangevallen door een figuur met een varkensmasker en wordt wakker en merkt dat hij aan zijn tong wordt opgehangen in een metrotunnel en krijgt een keuze via een opgenomen bericht, zijn tong uittrekken en overleven of blijven tot de volgende trein arriveert die hem zal doden. Boswick kan niet op tijd uit de val komen, wordt overreden door een trein en sterft. De volgende dag benoemt politiechef Angie Garza rechercheur Ezekiel "Zeke" Banks tot een nieuwe partner, de idealistische groentje William Schenk. Banks en Schenk onderzoeken de dood van Boswick en Banks realiseert zich dat deze het werk lijkt van de inmiddels overleden Jigsaw-moordenaar.
Ondertussen is een rechercheur moordzaken genaamd Fitch, die een noodoproep van Banks enkele jaren geleden negeerde en hem bijna vermoord had, ontvoerd en opgesloten, hij moet zijn vingers afsnijden om een elektrische schok te voorkomen. Hij kan er ook niet uit en sterft. Sommige agenten beginnen te vermoeden dat Banks mogelijk verantwoordelijk is vanwege zijn verhaal met Fitch. Op het station arriveert dan een doos met daarin een varkenspop en een stukje getatoeëerde huid van Schenk. Een klein flesje in een doos leidt de politie naar de slagerij, die ooit een hobbywinkel was, waar Banks en zijn vader, de gepensioneerde chef-kok Marcus Banks, langskwamen. Bij aankomst vindt het team een bandrecorder en een huidloos lijk geïdentificeerd als Schenk. Marcus besluit de moordenaar zelf op te sporen en gaat naar het pakhuis, waar hij wordt ontvoerd. Kort daarna wordt Garza ook ontvoerd en opgesloten in de koelkast, waar ze haar ruggenmerg moet doorsnijden met een mes om te voorkomen dat hete was uit de pijp op haar gezicht stroomt; Ze slaagt erin om met succes haar ruggengraat door te snijden, maar ze sterft aan haar verwondingen en haar lichaam wordt gevonden door Banks.
Banks achtervolgt hem en wordt gevangengenomen in een pakhuis, geboeid aan een pijp met een ijzerzaag in de buurt. Hij overweegt zijn arm af te zagen, maar vindt op tijd een haarspeldbocht en rent weg. Hij ontdekt dan Pete, zijn voormalige partner, die werd ontslagen toen Banks de moord die hij had gepleegd oploste, geketend. Voor hem staat een grote glas breekmachine die is aangepast om er met hoge snelheid granaatscherven naar toe te werpen, een stem op de band legt uit dat Banks hem kan bevrijden of voor dood kan achterlaten. Terwijl Banks Pete probeert te redden, sterft hij aan bloedverlies. Als hij naar een andere kamer gaat, vindt Banks Schenck die wordt geopenbaard zijn eigen dood te hebben vervalst met behulp van het lijk van een dief die Boswick in de tunnels lokte. Het was Schenck die al die tijd de navolger was. Hij legt uit dat de man die Pete vermoordde de vader van Schenck was, die werd neergeschoten omdat hij ermee instemde te getuigen tegen een corrupte agent. Hij onthult ook dat Marcus tijdens zijn ambtstermijn als chef opzettelijk corrupte officieren (waaronder Garza) verdedigde om de straten van de misdaad effectiever te "zuiveren".
In de overtuiging dat Banks een bondgenoot zou kunnen zijn, legt Schenck hem een laatste test voor, waaruit blijkt dat Marcus in de lucht wordt gehouden en langzaam doodbloedt. Schenck belt 911 en beweert een burger te zijn die wordt achtervolgd door een schutter, waardoor de coördinator een SWAT-team naar de locatie stuurt. Hij geeft Banks een revolver met één kogel en biedt hem de keuze: ofwel de laatste kogel gebruiken om het doelwit te schieten, wat Marcus zal redden maar Schenck laat ontsnappen of Schenck doden en zijn vader laten doodbloeden. Banks besluit het doelwit te schieten om Marcus te redden door hem te dwingen zijn banden los te maken en hem op de grond te laten zakken, en begint dan Schenck te bevechten. Kort daarna arriveert een SWAT-team dat per ongeluk een rekoefening veroorzaakt, waardoor Marcus' banden hem weer overeind trekken. Er wordt ontdekt dat een pistool aan zijn hand is bevestigd en wanneer de riemen hem omhoog trekken, denkt het SWAT-team dat hij de schutter is en doodt hem. Banks schreeuwt van de pijn en Schenck rent weg.
Rolverdeling
|-
| Chris Rock || Detective Ezekiel "Zeke" Banks
|-
| Max Minghella || Detective William Schenk
|-
| Samuel L. Jackson || Marcus Banks
|-
| Marisol Nichols || Captain Angie Garza
|-
| Dan Petronijevic || Detective Marv 'Boz' Boswick
|-
| Richard Zeppieri || Detective Fitch
|-
| Patrick McManus || Peter Dunleavy
|-
| Ali Johnson || Officer Jeannie Lewis
|-
| Zoie Palmer || Kara Boswick
|-
| Dylan Roberts || Sergeant Morgey
|-
| K.C. Collins || Detective Drury
|-
| Edie Inksetter || Detective Kraus
|-
| Nazneen Contractor || Coroner Chada
|-
| Chris Ramsay
|}
Release
De oorspronkelijk release van de film stond gepland in mei 2020, maar werd vanwege de COVID-19-pandemie verplaatst naar oktober 2020 en uiteindelijk naar mei 2021. De film ging in première op 12 mei 2021 in Zuid-Korea en werd op 14 mei 2021 uitgebracht in de Verenigde Staten.
Ontvangst
De film werd redelijk tot matig ontvangen door het publiek. Op Rotten Tomatoes heeft Spiral: From the Book of Saw een score van 37% op basis van 218 beoordelingen. Metacritic komt op een score van 40/100, gebaseerd op 33 beoordelingen.
Externe links
Officiële website
Saw
Film uit 2021
Amerikaanse film
Horrorfilm
Mystery
Film van Lions Gate Entertainment
|
Ondertussen is een rechercheur moordzaken genaamd Fitch, die een noodoproep van Banks enkele jaren geleden negeerde en hem bijna vermoord had, ontvoerd en opgesloten, hij moet zijn vingers afsnijden om een elektrische schok te voorkomen. Hij kan er ook niet uit en sterft. Sommige agenten beginnen te vermoeden dat Banks mogelijk verantwoordelijk is vanwege zijn verhaal met Fitch. Op het station arriveert dan een doos met daarin een varkenspop en een stukje getatoeëerde huid van Schenk. Een klein flesje in een doos leidt de politie naar de slagerij, die ooit een hobbywinkel was, waar Banks en zijn vader, de gepensioneerde chef-kok Marcus Banks, langskwamen. Bij aankomst vindt het team een bandrecorder en een huidloos lijk geïdentificeerd als Schenk. Marcus besluit de moordenaar zelf op te sporen en gaat naar het pakhuis, waar hij wordt ontvoerd. Kort daarna wordt Garza ook ontvoerd en opgesloten in de koelkast, waar ze haar ruggenmerg moet doorsnijden met een mes om te voorkomen dat hete was uit de pijp op haar gezicht stroomt; Ze slaagt erin om met succes haar ruggengraat door te snijden, maar ze sterft aan haar verwondingen en haar lichaam wordt gevonden door Banks.
| 1 |
hobbywinkel, hobbyartikelen, hobbyshop
|
7,983 |
SelfStorage
|
1266456
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bedrijvencentrum
|
Bedrijvencentrum
|
Een bedrijvencentrum is een onderneming die als doel heeft om jonge bedrijven te helpen bij het opstarten en uitbreiden van hun activiteiten. Daarvoor stelt het uitgeruste kantoor- en opslagruimtes, secretariaatsdiensten en bedrijfsadvies ter beschikking voor startende ondernemers.
Zie ook
Incubator (bedrijfskunde)
Kantoorgebouw
Bedrijfsleven
|
Een bedrijvencentrum is een onderneming die als doel heeft om jonge bedrijven te helpen bij het opstarten en uitbreiden van hun activiteiten. Daarvoor stelt het uitgeruste kantoor- en opslagruimtes, secretariaatsdiensten en bedrijfsadvies ter beschikking voor startende ondernemers.
| 1 |
selfstorage, opslagruimte, opslagbedrijf
|
9,476 |
ContactPoint
|
224209
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Capelsebrug
|
Capelsebrug
|
Capelsebrug is een openbaarvervoerknooppunt in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, gelegen in het oosten van Rotterdam, op de grens met Capelle aan den IJssel. Het wordt bediend door de Rotterdamse metrolijnen A, B en C.
Het was het toenmalige eindpunt van de Rotterdamse metrolijn 'Oost-Westlijn' sinds de opening in 1982. Station Capelsebrug heeft sindsdien verbindingen naar het oosten gekregen. Op 28 mei 1983 werd het eerste deel van het sneltramtracé tussen Capelsebrug en Binnenhof geopend. Een aftakking naar De Tochten werd geopend op 24 april 1984 en verlengd naar Nesselande op 29 augustus 2005. Op 26 mei 1994 werd er een tracé naar Capelle aan den IJssel geopend, met De Terp als eindpunt. Toen werd ook station Capelsebrug uitgebreid. Sindsdien fungeert Capelsebrug als overstapstation.
In december 2009 werden de lijnen hernoemd en sindsdien stoppen metrolijnen A, B en C er. Direct na Capelsebrug splitst lijn C richting De Terp zich af van lijnen A en B. Deze twee lijnen vervolgen hun weg vanaf Capelsebrug via het sneltramtracé. Direct na het station is er daarom een stroomwisseling, omdat de bovenleiding op het traject naar Binnenhof en Nesselande het overneemt van de derde rail. Als gevolg hiervan gaan de pantografen omhoog na het station.
Het metrostation heeft drie perronsporen, twee in westelijke en één in oostelijke richting. Daarnaast zijn er 2 verbindingssporen naar de ten westen van Capelsebrug gelegen remise 's-Gravenweg.
Capelsebrug is een belangrijk knooppunt voor reizigers van de Krimpenerwaard naar Rotterdam of Capelle aan den IJssel. Alle bussen van en naar Schoonhoven en Gouda, via Krimpen aan den IJssel, hebben als eind-/beginpunt Capelsebrug. De diensten worden uitgevoerd door de RET, Arriva en Syntus Utrecht.
Bussen die vanaf Capelsebrug vertrekken, zijn:
In de stationshal bevond zich een vestiging van de klantenservice van de RET. Deze werd op 1 oktober 2011 gesloten.
Trivia
Het stuk draad boven het spoor richting remise 's-Gravenweg is geen bovenleiding. Deze draad zorgt ervoor dat de pantografen naar beneden worden geduwd.
Foto's
Bouwwerk in Capelle aan den IJssel
Station van de Rotterdamse metro
|
In de stationshal bevond zich een vestiging van de klantenservice van de RET. Deze werd op 1 oktober 2011 gesloten.
| 1 |
contactpunt, klantenservice, klachtenafdeling
|
8,269 |
DeliveryEvent
|
188199
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dabbawala
|
Dabbawala
|
Een dabbawala is een Indiase voedselbezorger in Mumbai. Deze persoon brengt het voedsel naar de kantoormedewerkers. Dabbawala betekent hij die de doos draagt.
Hoewel het lijkt alsof het beroep erg eenvoudig is, is het een gespecialiseerde handel. De dabbawala bestaat al meer dan een eeuw en is een deel van de cultuur van Mumbai. Het beroep is ontstaan toen India door het Verenigd Koninkrijk was bezet. Voor de Britten, die naar de kolonie kwamen en niet van het lokale eten hielden, werd een service opgezet om hen het eten te brengen dat thuis was geprepareerd.
Deze pakjesbezorgingsdienst wordt geroemd om de efficiënte en stipte distributie van de dozen, hoewel de bezorgers meestal analfabeet zijn, en er op de dozen slechts een heel eenvoudige aanduiding is aangebracht waar die bezorgd moeten worden. In 2002 meldde Forbes Magazine dat de betrouwbaarheid van de dienst volgens de Six Sigma-norm was. Elke dag worden meer dan 175.000 of 200.000 lunchboxen verplaatst door een geschatte 4.500 tot 5.000 dabbawalas, allemaal met de grootst mogelijke stiptheid. Volgens een recente enquête, maken ze minder dan één fout in elke 6 miljoen leveringen.
Bronnen
Externe link
Officiële website
Cultuur in India
|
Deze pakjesbezorgingsdienst wordt geroemd om de efficiënte en stipte distributie van de dozen, hoewel de bezorgers meestal analfabeet zijn, en er op de dozen slechts een heel eenvoudige aanduiding is aangebracht waar die bezorgd moeten worden. In 2002 meldde Forbes Magazine dat de betrouwbaarheid van de dienst volgens de Six Sigma-norm was. Elke dag worden meer dan 175.000 of 200.000 lunchboxen verplaatst door een geschatte 4.500 tot 5.000 dabbawalas, allemaal met de grootst mogelijke stiptheid. Volgens een recente enquête, maken ze minder dan één fout in elke 6 miljoen leveringen.
| 1 |
bezorging, leveringsmoment, afleveringsgebeurtenis
|
5,272 |
Duration
|
1584849
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Partille%20Cup
|
Partille Cup
|
De Partille Cup is een groot handbaltoernooi dat plaatsvindt in Göteborg, Zweden. Het toernooi duurt 5 tot 6 dagen.
Het toernooi bestaat sinds 1963. In het eerste jaar werd het georganiseerd door de Zweedse handbalvereniging IK Savehof uit het dorp Partille. Zodoende is de naam Partille Cup bedacht. Omdat er tegenwoordig echter ongeveer 800 teams uit 40 landen aan het toernooi deelnemen, moest het toernooi worden verhuisd van Partille naar Göteborg.
Het grootste deel van het toernooi wordt gespeeld op open velden, op natuurlijk en kunstgras. De meeste velden liggen in het centrum van de stad, een enkeling tussen de rand van de stad en het centrum in. De openingsceremonie wordt gehouden in het Scandinavium.
De deelnemers logeren in hotels en scholen in en rondom Göteborg.
Teamcategorieën
Per leeftijdscategorie zijn de teams ook nog op geslacht gescheiden. Het betreft hier dus bijvoorbeeld een categorie voor jongens van 21 jaar of ouder en een categorie voor meisjes van 21 jaar en ouder.
21+
18+
16+
15+
14+
13+
12+
11+
10+
Externe links
http://www.partillecup.com/
Handbalwedstrijd
|
De Partille Cup is een groot handbaltoernooi dat plaatsvindt in Göteborg, Zweden. Het toernooi duurt 5 tot 6 dagen.
| 1 |
duur, tijdsduur, ISO 8601
|
5,544 |
SeaBodyOfWater
|
2313618
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Conus%20chaldaeus
|
Conus chaldaeus
|
Conus chaldaeus is een in zee levende slakkensoort uit het geslacht Conus. De slak behoort tot de familie Conidae. Conus chaldaeus werd in 1798 beschreven door Roding. Net zoals alle soorten binnen het geslacht Conus zijn deze slakken roofzuchtig en giftig. Zij bezitten een harpoenachtige structuur waarmee ze hun prooi kunnen steken en verlammen.
Conus
|
Conus chaldaeus is een in zee levende slakkensoort uit het geslacht Conus. De slak behoort tot de familie Conidae. Conus chaldaeus werd in 1798 beschreven door Roding. Net zoals alle soorten binnen het geslacht Conus zijn deze slakken roofzuchtig en giftig. Zij bezitten een harpoenachtige structuur waarmee ze hun prooi kunnen steken en verlammen.
| 1 |
zee, waterlichaam, zeewater
|
10,934 |
Mosque
|
9756
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Utrecht%20%28stad%29
|
Utrecht (stad)
|
Utrecht (; Stad-Utrechts: Utreg of Utereg) is een stad en gemeente in Nederland en de hoofdstad van de provincie Utrecht. Met inwoners op is Utrecht qua inwonertal de vierde gemeente van Nederland. Deze inwoners zijn verdeeld over vier woonplaatsen, te weten Utrecht met , Haarzuilens met , Vleuten met en De Meern met inwoners. De agglomeratie Utrecht telde per 1 januari 2019 712.700 inwoners. In 2021 was Utrecht de snelst groeiende stad van Nederland.
Utrecht is een van de oudste steden van Nederland. Het is ontstaan als een Romeinse fortificatie aan de Limes. In de zevende eeuw werd op de plaats waar dit fort zich bevond een kerkje gebouwd en in de eeuwen erna verrezen hier grotere kerken. Van daaruit werden grote delen van het huidige Nederland gekerstend. In 1122 kreeg Utrecht als een van de eerste steden in het huidige Nederland stadsrechten. Dankzij zijn ligging aan de rivier de Rijn groeide Utrecht in de 13e en 14e eeuw uit tot een van de belangrijkste handelssteden van Europa. Met de opkomst van het graafschap Holland verplaatste deze handel zich daarheen en werd Utrecht minder belangrijk, hoewel Utrecht tot in het begin van de 16e eeuw de grootste stad van de Noordelijke Nederlanden bleef. In het jaar 1808 was Utrecht kortstondig de hoofdstad van het Koninkrijk Holland. Ten tijde van de industriële revolutie was Utrecht het centrum van de nationale staal- en spoorwegindustrie.
Utrecht is momenteel de tweede economie in de noordvleugel van de Randstad, na Amsterdam. De regio Utrecht behoort tot de meest concurrerende economische regio’s in Europa. De stad is het wegen- en spoorwegknooppunt van Nederland. Met een doorvoer van meer dan 57 miljoen reizigers per jaar is Utrecht Centraal het grootste station van Nederland. Mede hierom hebben veel bedrijven en instanties er hun hoofdvestiging, waaronder bol.com, de NS, Prorail, de Jaarbeurs, de Rabobank, De Volksbank, DHL, Capgemini, ASR Nederland, Aalberts en vakbond FNV. Bovendien zetelen in de stad een aantal agentschappen en zbo’s, zoals de Inspectie SZW, de Inspectie van het onderwijs, de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd, het College ter beoordeling van Geneesmiddelen en de Nederlandse Zorgautoriteit. Verder hebben het College voor de Rechten van de Mens, de Centrale Raad van Beroep en het Parket CVOM er hun zetel.
Utrecht huisvest naast de Universiteit Utrecht nog de Hogeschool Utrecht, de Universiteit voor Humanistiek en de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. In totaal zijn er ongeveer 67.000 studenten, waarvan er ruim 33.000 woonachtig zijn in de stad.. Utrecht staat daarom bekend als een studentenstad.
Utrecht is de hoofdzetel van de Katholieke Kerk in Nederland en van het Aartsbisdom Utrecht. De Domtoren is met 112,32 meter de hoogste kerktoren van Nederland en het symbool van de stad. Utrecht heeft tevens een rijke kunsttraditie, waarvan de bekendste exponenten de schilders van de Utrechtse School zijn (onder anderen Jan van Scorel en Roelant Savery), en 20e-eeuwse kunstenaars als Gerrit Rietveld, Theo van Doesburg en Dick Bruna.
Naam
De naam Utrecht is afkomstig van het Latijnse Ultraiectum en duidt op een plaats waar in de Romeinse tijd de rivier de Rijn doorwaadbaar of over te steken was. De 'U' komt van het Oudnederlandse woord uut, dat 'benedenstrooms' betekent - Utrecht moet dus begrepen worden als 'Trecht benedenstrooms' in tegenstelling tot dat andere Trecht, Maastricht. Later werd Utrecht wel aangeduid als Traiecti Batavorum (of Trai/jecti Batauorum, Trecht (Tricht) van de Bataven), bijvoorbeeld als plaatsaanduiding in boeken in het Latijn die in Utrecht uitgegeven werden.
Vanwege de Domtoren, beeldmerk van de stad en met 112,32 meter de hoogste kerktoren van Nederland, wordt de stad ook wel Domstad genoemd. Twee andere bijnamen zijn Utreg (in het Stad-Utrechts) en Utka (in de multiculturele straattaal van de Randstad). Tijdens Carnaval heet de stad Utrecht Leemput, naar Cathrijn van Leemput.
Een inwoner van Utrecht laat zich liever Utrechter dan Utrechtenaar noemen. Dit vanwege de associatie door de zogeheten 'Utrechtse sodomieprocessen': op het Domplein ontmoetten mannelijke homoseksuelen elkaar in de achttiende eeuw onder meer bij de ruïnes van het ingestorte middenschip van de Domkerk (voor wie tussen de kerk en de toren een gedenksteen ligt). Ze werden door de overheid vervolgd en 18 mannen werden ter dood veroordeeld. Zodoende werd Utrechtenaar een scheldwoord voor homoseksueel. Kort na de Tweede Wereldoorlog besloot een van de Utrechtse kranten uit die tijd, het Utrechts Nieuwsblad, het woord Utrechtenaar in de ban te doen.
Inwoners van de stad worden ook wel 'baliekluivers' genoemd, naar de Utrechters die, hangend over de balies van de bruggen van de Oudegracht, de bedrijvigheid in de stad aanschouwden en elkaar ontmoetten. 'Uitert' is de verouderde naam in dialect, en komt voor als familienaam 'van Uitert' en 'van Uijtert'.
Geschiedenis
Op en rond het huidige Domplein is de plaats waar de Romeinen rond 50 n.Chr. de basis voor de stad Utrecht hebben gelegd. Aan de oever van de Rijn bouwden ze het castellum Traiectum van hout en aarde. Dit fort was onderdeel van de verdedigingsgordel langs de noordgrens van het Romeinse Rijk, de zogenaamde limes. Tussen 50 en 270 n.Chr. werd het castellum viermaal herbouwd. Na het vertrek van de Romeinen streden de Friezen en de Franken lange tijd om de vesting. De overgebleven ommuring leefde voort als de burcht Trecht.
In 690 stichtte de Angelsaksische missionaris en bisschop Willibrord binnen de grotendeels verlaten grenspost Utrecht een geestelijk centrum met twee kerken, waar later nog een derde aan werd toegevoegd. Hieruit ontwikkelde zich het complex van de aan Sint-Maarten gewijde Domkerk, de Sint-Salvatorkerk en de tussengelegen Heilig-Kruiskapel. Vanaf de achtste eeuw, met een onderbreking vanwege Vikingen, zetelde een bisschop in Utrecht, dat daardoor het religieuze centrum van de Noordelijke Nederlanden was. Vanaf de tiende eeuw kreeg de bisschop steeds meer wereldlijke macht. Hij werd toen de belangrijkste vorst in de Noordelijke Nederlanden, die heerste over het Sticht. In de directe omgeving van de burcht ontstond de bloeiende handelswijk Stathe, waar kooplieden en ambachtslieden zich vestigden. In de elfde eeuw werd het kerkelijk centrum uitgebreid met drie nieuwe kapittelkerken en een abdij, die samen het Utrechtse kerkenkruis vormden. Diezelfde eeuw voegden de bisschop en de keizer hun paleizen toe aan de burcht.
Op 2 juni 1122 kreeg Utrecht stadsrechten bevestigd door keizer Hendrik V. De bisschop verloor hierdoor veel invloed op de stad ten gunste van de kersverse stedelingen. Deze mochten de stad nu omwallen, en nog in 1122 begon tevens de aanleg van de zuidelijke Oudegracht. De groei van de bevolking blijkt onder meer uit het feit dat er drie nieuwe parochies werden afgesplitst van de oudste parochie, die van de Buurkerk. Het bestuur van de stad bestond aanvankelijk uit schout en schepenen, maar al in 1196 werd een Raad gevormd, die tot de oudste ten noorden van de Alpen behoort.
Vanaf de twaalfde eeuw werd de macht van naburige vorsten groter, terwijl die van de Utrechtse bisschop afnam. Gedurende de hele Middeleeuwen hebben vooral Holland en Gelre geprobeerd delen van het Sticht in te lijven. Binnen de stad ontstonden twee overheersende partijen, waarvan de een pro-Holland was en de ander pro-Gelre. Eeuwenlang hebben deze partijen elkaar te vuur en te zwaard bestreden. Herhaaldelijk kan gerust gesproken worden van burgeroorlog binnen de stadsmuren.
Ondanks deze strijd en ondanks de toenemende concurrentie van de Hollandse steden vanaf de dertiende eeuw, bleef Utrecht de grootste en welvarendste stad en het belangrijkste culturele centrum in de Noordelijke Nederlanden. De welgestelden bouwden grote stenen huizen langs de Oudegracht, vooral nadat rond het midden van de dertiende eeuw het gebruik van baksteen algemeen werd. Langs de gracht zelf ontstonden de karakteristieke werven en werfkelders. Talrijke kloosters vestigden zich in de stad. In onder meer 1253 vond in Utrecht een grote stadsbrand plaats. De huidige gotische Domkerk werd vervolgens vanaf 1254 gebouwd naar voorbeeld van de grote Franse kathedralen.
In 1304 deden de gilden een succesvolle greep naar de macht, en zij zouden tot 1528 een grote rol in het stadsbestuur blijven spelen. Met het graven van de Nieuwegracht eind veertiende eeuw was het stratenpatroon binnen de stad grotendeels voltooid en het stadsgebied raakte grotendeels volgebouwd. Opvallend is het grote aantal gasthuizen (opvanghuizen voor behoeftigen) dat in deze eeuw ontstond. Een prestigeproject in de veertiende eeuw was de bouw van de Domtoren, een van de hoogste torens die tot dan toe waren gebouwd.
De dreiging van de buurstaten van het Sticht bleef groot, en bewoners van het Nedersticht dwongen de bisschop in 1375 de Stichtse Landbrief uit te vaardigen, waardoor zij als Staten van het Nedersticht controle konden uitoefenen op de wijze waarop politiek bedreven werd. De Staten van Utrecht bestonden uit vertegenwoordigers van de geestelijkheid, de adel en de steden. Utrecht nam door zijn dominante positie een overheersende positie in de Statenvergaderingen in. Door verdere groei was Utrecht tot halverwege de 16e eeuw de grootste stad van de noordelijke Nederlanden.
In de zestiende en zeventiende eeuw speelde Utrecht met zijn Utrechtse School ook een belangrijke rol in de Nederlandse schilderkunst. Bekende schilders waren de renaissanceschilder Jan van Scorel, de "maniëristen" Joachim Wtewael, Abraham Bloemaert en Paulus Moreelse, de "Utrechtse caravaggisten" Hendrick ter Brugghen, Gerard van Honthorst en Dirck van Baburen, de "Italianisanten" Cornelis van Poelenburch, Jan Both en Jan Baptist Weenix.
Vanaf de late middeleeuwen tot het begin van de 19e eeuw kende de stad verschillende periodes van botsingen en verschuivingen tussen en binnen verschillende machten, door onder meer de reformatie, gilden en bezettingen door Spanjaarden en Fransen. In 1636 werd de Universiteit Utrecht opgericht.
Vanaf het begin van de 19e eeuw werden, in ruime zin, nutsvoorzieningen aangelegd en uitgebreid, wat de situatie voor de stad sterk verbeterde. In de tweede helft van de 19e eeuw vond de eerste stadsuitbreiding plaats. Voor en - met name - na de Tweede Wereldoorlog zou Utrecht hiermee grootschalig uitbreiden. Rond 1925 was een groot deel van de bevolking werkzaam in de industrie. Vooral de metaalindustrie met bedrijven als Demka, Werkspoor en Jaffa was een voorname werkgever. Na de Tweede Wereldoorlog werd Utrecht meer en meer een diensten- en kenniscentrum.
Geografie
Utrecht ligt centraal in Nederland en in de provincie Utrecht. De stad is ontstaan aan een kromming van de Rijn, toen de hoofdarm van de rivier die de loop van de huidige Kromme Rijn en Oude Rijn volgde. Op de plek van het huidige Domplein lag een Romeins castellum. Er stroomt een bescheiden Kromme Rijn in het oosten Utrecht binnen om de stadsgrachten als Vecht (noordelijk) en Leidse Rijn (westelijk) te verlaten. Westelijk van de stad loopt het brede Amsterdam-Rijnkanaal, naar het zuiden loopt de Vaartsche Rijn, een veel ouder kanaal.
Ten westen van de stad, 'over het Amsterdam-Rijnkanaal' heen, ligt het voorstedelijke uitbreidingsproject Leidsche Rijn, grootste Vinex-locatie en nieuwbouwproject van Nederland. Een reeks nieuwbouwwijken huisvesten bij afronding ongeveer 90.000 inwoners. Ten noorden, zuiden en oosten van de stad liggen enkele voorsteden en forensen- en satellietsteden. De grootstedelijke agglomeratie valt samen met het BRU (Bestuur Regio Utrecht).
Bestuurlijke indeling
De gemeente telt anno 2022 iets meer dan 361.000 inwoners en heeft een oppervlakte van 99 km² (waarvan slechts een klein gedeelte water).
De voormalige gemeente Vleuten-De Meern maakt sinds 1 januari 2001 deel uit van de gemeente Utrecht. Ook werd per die datum een deel van de gemeente Nieuwegein, namelijk het poldergebied Rijnenburg, aan de gemeente Utrecht toegevoegd. Na de annexatie besloot de nieuw gekozen gemeenteraad niet te tornen aan de bestaande indeling in woonplaatsen, te weten De Meern, Haarzuilens, Utrecht en Vleuten. Wel werd besloten tot het enigszins verleggen van de grenzen tussen Utrecht en De Meern en tussen Utrecht en Vleuten. Dit hield verband met de gewenste wijkindeling van enkele nieuwbouwbuurten.
De stad Utrecht bestond vóór de annexatie uit acht wijken, te weten Binnenstad, West, Noordwest, Overvecht, Noordoost, Oost, Zuid en Zuidwest. Door de annexatie kwamen er twee bij, namelijk Leidsche Rijn en Vleuten-De Meern. Het geannexeerde gebied van de gemeente Nieuwegein werd ingedeeld bij de wijk Vleuten-De Meern, maar bij de woonplaats Utrecht. Wegens de herindeling van 2001 was het oorspronkelijk de bedoeling om de woonplaatsen Vleuten, De Meern en Haarzuilens te schrappen uit het postcodeboek en deze te vervangen door een Utrechtse postcode. Wegens protest vanuit de bevolking van de voormalige gemeente Vleuten-De Meern werd dit plan niet doorgevoerd.
Regionale indeling
Utrecht is in ten minste twintig regionale samenwerkingen vertegenwoordigd, die elk een andere samenstelling hebben.
Wijken
De gemeente Utrecht onderscheidt bestuurlijk tien wijken. Deze zijn te vergelijken met stadsdelen in andere steden. De Utrechtse wijken zijn onderverdeeld in subwijken en deze op hun beurt in buurten. Elke wijk kent een wijkbureau of een wijkservicecentrum. De wijk Vleuten-De Meern bezit ook een dependance van de afdeling Burgerzaken van de gemeente Utrecht.
Elke wijk heeft een raadscommissie voor de wijk, samengesteld uit gemeenteraadsleden of hun plaatsvervangers en elke wijk heeft ook een aparte wijkwethouder. Daarnaast bestaat er sinds 2002 een wijkraad, die een adviserende rol heeft en bestaat uit bewoners van de desbetreffende wijk. De Utrechtse wijken (wijkindeling sinds 2001) zijn:
Woonplaatsen
Demografie
De gemeente Utrecht is met ca. 360.000 inwoners (in 2022) de vierde gemeente van Nederland. Met voorsteden als Maarssen, Nieuwegein en Houten erbij telt Utrecht ca. 520.000 inwoners. In het stedelijke gebied van Utrecht, waarvan ook onder andere de gemeenten Zeist en De Bilt deel uitmaken, wonen ca. 710.000 mensen. De stad maakt deel uit van de G4, een samenwerkingsverband van de vier grootste steden, waartoe ook Amsterdam, Rotterdam en Den Haag behoren. Utrecht groeit zeer snel (zie Bevolkingsontwikkelingstabel). Begin 2009 passeerde de stad de grens van 300.000 inwoners en in 2018 die van 350.000 inwoners. De prognose voor 2022 is 370.000 en als de snelle groei doorzet kan omstreeks 2025 de mijlpaal van 400.000 zijn bereikt.
Bevolkingssamenstelling
Utrecht is een multiculturele stad; het percentage inwoners met een migratieachtergrond is grofweg een derde en blijft vermoedelijk de komende decennia stabiel. Dit komt neer op ongeveer 100.000 inwoners waarvan ten minste 1 ouder of grootouder niet in Nederland is geboren.
Utrecht is een stad met veel jongeren en relatief weinig ouderen. In Utrecht wonen ruim 64.000 studenten; er is een aantal universiteiten, hogescholen en ROC's te vinden, waarvan de Universiteit Utrecht en de Hogeschool Utrecht de talrijkste zijn. Het uitgaansleven is hier grotendeels op afgestemd.
Vooral buurten als Voordorp, Wittevrouwen en buurten van de wijk Leidsche Rijn zijn kinderrijk. Delen van onder andere Overvecht-Zuid daarentegen huisvesten veel ouderen. Toch is door de stadsuitbreiding de verwachting dat de stad zeker tot 2011 verder zal verjongen. Waar nu al in veel andere steden de vergrijzing inzet, zal Utrecht voorlopig niet met dat fenomeen kennismaken. Mede door een sterke economische groei in de BRU en ook de bouw van de wijken Leidsche Rijn en grote delen van Vleuten-De Meern neemt het aandeel lage inkomens, zowel als de werkloosheid al enkele jaren percentueel af, en hiermee begint Utrecht af te wijken van de andere grote steden.
Bevolkingsontwikkeling
In de volgende tabel is het bevolkingsverloop van Utrecht weergegeven. Tot halverwege de zestiende eeuw was Utrecht de grootste stad van de noordelijke Nederlanden. Vanaf die tijd tot circa 1825 schommelde het inwonertal rond de 30.000. Utrecht profiteerde dus niet van de bloei van de Gouden Eeuw, zoals de steden in Holland en Zeeland, maar kende ook niet de terugval die sommige van die steden kenden in de achttiende eeuw. Utrecht werd circa 1550 qua bevolking ingehaald door Amsterdam, circa 1600 door Haarlem en Leiden, circa 1650 door Rotterdam en circa 1700 door Den Haag. Utrecht was nu met Middelburg de zesde stad van Nederland. Rond 1750 zakte Haarlem weer onder Utrecht, rond 1800 gold dat voor Leiden. Sindsdien is Utrecht de vierde stad van Nederland.
Vanaf circa 1825 volgde een lange periode van bevolkingsgroei; het aantal van 100.000 inwoners werd bereikt in 1899. De groei duurde tot 1970, toen als gevolg van woningtekort en suburbanisatie een snelle daling inzette, die rond 1985 dankzij stadsvernieuwing tot stilstand kwam. Vanaf 2000 groeide het inwonertal snel en werd de wijk Leidsche Rijn gebouwd. Gebiedsuitbreidingen van de gemeente Utrecht leidden in 1954 en 2001 tot een sprongsgewijze vermeerdering van het aantal inwoners. In januari 2009 bereikte de gemeente Utrecht de grens van 300.000 inwoners.
De cijfers tot aan de negentiende eeuw zijn schattingen, die onzekerder worden naarmate ze verder teruggaan in de tijd. De negentiende-eeuwse cijfers zijn gebaseerd op volkstellingen, de latere op gegevens van de burgerlijke stand.
Dialect
Het Stad-Utrechts (Uterechs, Utregs of Uteregs) behoort tot de Utrechts-Alblasserwaardse dialecten van de Nederlandse taal.
In augustus 2018 werd het woord ‘jochie’ verkozen tot het meest Utrechtse woord. Van de 16.000 stemmers gaf 38 procent dat woord de voorkeur, boven ‘wijffie’, ‘dakhaos’, ‘gladiool’ en 'woar'.
Nutsvoorzieningen
Leidingwater
Uit de bron Utrechtse Heuvelrug, wint het waterbedrijf Vitens voor een deel het leidingwater voor de stad Utrecht. Het is slechts een van de zeven bronnen waar de stad gebruik van maakt. Deze zijn: De Meern 1927, Soestse Pracht, Beerschoten, Tull en ’t Waal, Groenekan, Utrechtse Heuvelrug en Leidsch Zacht. Een Utrechtse Horeca-ondernemer verkoopt het kraanwater in flessen van een halve liter onder de naam Eau de Gracht.
Elektriciteit
Elektriciteit voor de stad en de provincie Utrecht werd opgewekt in de PEGUS-elektriciteitscentrale aan het Merwedekanaal; nu maakt deze centrale deel uit van het landelijk elektriciteitsnetwerk.
Bezienswaardigheden
Utrecht heeft een historisch centrum, dat volledig door een singel wordt omringd. Van zuid naar noord lopen de Oudegracht en de Nieuwegracht, die uniek zijn vanwege de werven, lage kades waarop de werfkelders van de huizen aan de gracht uitkomen. Utrecht telt na Amsterdam en Maastricht het grootste aantal rijksmonumenten van alle steden in Nederland. Anno 2009 telt de gemeente Utrecht ruim 1400 rijksmonumenten, ruim 1600 gemeentelijke monumenten, 4 archeologische monumenten en 5 beschermde stads-/dorpsgezichten: Utrecht, Utrecht Oost, Utrecht - Zuilen-Elinkwijk, Blauwkapel en Haarzuilens. Het Rietveld Schröderhuis is opgenomen op de Werelderfgoedlijst. Voor een overzicht van de rijksmonumenten en de oorlogsmonumenten zie:
Lijst van rijksmonumenten in Utrecht (stad)
Lijst van rijksmonumenten in Utrecht (gemeente)
Lijst van oorlogsmonumenten in Utrecht (gemeente)
Lijst van gemeentelijke monumenten in Utrecht (stad)
Religieuze gebouwen
Utrecht telt vele kerken, kapellen en andere religieuze gebouwen. Onderstaande lijsten beperken zich tot de rijksmonumenten en een kleine selectie uit de gemeentelijke monumenten en overige gebouwen. De volgorde in deze lijsten is van oud naar jong.
Kerken en kapellen in de binnenstad
Pieterskerk, gewijd aan de apostel Petrus, in 1048 gereed gekomen romaanse kapittelkerk met tweetorenfront, gesticht door bisschop Bernold. Hij zou van plan zijn geweest een kerkenkruis in Utrecht te bouwen. De Pieterskerk zou het hoofdeinde van het kruis uitbeelden. De kerkenkruis-theorie is echter niet bewezen. De romaanse delen van de kerk, te weten het schip, de linker zijkapel van het koor en de crypte onder het hoogkoor, zijn zeer goed bewaard gebleven. De overige delen van de kerk zijn in gotische stijl gebouwd. De beruchte storm van 1 augustus 1674 richtte zo veel schade aan dat besloten werd de ingestorte torens en de ertussen gelegen travee van het schip te slopen. De kerk is thans eigendom van en wordt gebruikt door de Église Wallonne d'Utrecht.
Janskerk, gewijd aan Johannes de Doper, evenals de Pieterskerk gesticht door bisschop Bernold, maar iets later gebouwd. Ook de Janskerk was een kapittelkerk met twee torens. Volgens de kerkenkruis-theorie beeldt de Janskerk de linkerarm van het kruis uit. Deze kerk was iets kleiner dan de Pieterskerk, maar de beide kerken zijn in een vrijwel identieke romaanse stijl gebouwd. Al tijdens de bouw echter werd de westpartij gewijzigd en al snel daarna werd de in verval geraakte noordertoren afgebroken. Stadsbranden in de 12e en 13e eeuw leidden ertoe dat de ronde zuilen van het schip werden gewijzigd in vierkante pijlers en de crypte werd gesloopt. In de 16e eeuw werd het romaanse koor met zijkapellen vervangen door een groter en veel hoger gotisch koor met gotische zijkapellen. Men was van plan ook de overige delen van de kerk in gotische stijl te vergroten, maar dit plan kwam niet ten uitvoer in verband met de Reformatie. In 1682 werd de overgebleven toren gesloopt en een nieuwe westgevel opgetrokken. De Janskerk is thans eigendom van de Protestantse Gemeente Utrecht. De gemeente die hier erediensten houdt bestaat vooral uit (oud-)studenten.
Dom, gewijd aan Sint-Maarten, gotische kathedraal gebouwd in de periode 1254 tot 1517. Deze kerk verving een romaanse Dom, tot de bouw waarvan bisschop Adelbold in 1015 had besloten. De geschiedenis van de kerken op het huidige Domplein gaat terug tot de introductie van het christendom in de noordelijke Nederlanden. Vanaf de 7e eeuw was Utrecht het centrum van waaruit Nederland ten noorden van de grote rivieren werd gekerstend. Dit uitgestrekte gebied viel onder het bisdom Utrecht. Direct naast de Sint-Maartenskerk bevond zich de Oudmunster of Sint-Salvatorkerk. De beide kerken waren het aanvankelijk niet eens over de vraag welke van de twee zich zetel van de bisschop mocht noemen. De Sint-Maartenskerk won uiteindelijk deze strijd en kreeg hierdoor de status van kathedraal of dom. Volgens de theorie van het kerkenkruis (zie hierboven) stond de Dom in het hart van het kruis en beeldde de Sint-Salvatorkerk de rechterarm uit. De kapittelkerk ten westen van de Dom, de Sint-Marie, zou het voeteneinde zijn. De Domtoren werd gebouwd in de periode 1321 tot 1382. Het ontwerp ervan was in die tijd revolutionair vanwege het ontbreken van steunberen aan de buitenzijde. Met zijn hoogte van 112 m is deze kerktoren de grootste en hoogste van Nederland. De oudste delen van de kerk zijn gebouwd naar het voorbeeld van gotische kathedralen in Noord-Frankrijk. Ook in dit opzicht is deze kerk voor Nederland uniek. Het dwarsschip is later gebouwd dan het koor, namelijk grotendeels tussen 1444 en 1475. De bouw van het middenschip begon in 1484. Door gebrek aan voldoende middelen kwam dit niet tot een voltooiing. In 1517 werd het project gestaakt. De tornado van 1 augustus 1674 (zie bij Pieterskerk) blies het 42 m hoge middenschip omver. Het dwarsschip, het koor en een deel van de zuidelijke zijbeuken van het schip, tezamen ongeveer de helft van de oorspronkelijke kerk vormend, bleven overeind. In 1580 kwam de kerk in handen van de protestanten. De Protestantse Gemeente Utrecht is thans eigenaar van de kerk. De toren met de 13 luidklokken en het carillon is eigendom van de gemeente Utrecht. Van de Dom maakt ook de aangrenzende kruisgang met pandhof deel uit. De kapittelzaal is thans in gebruik als aula van de universiteit. De Utrechtse Dom trekt veel toeristen. In 2017 gingen ruim 433.000 bezoekers de kerk binnen.
Buurkerk, gewijd aan de heilige Maria, vijfbeukige gotische hallenkerk met 55 m hoge toren. 'Buur' moet worden gelezen als 'burger'. De Buurkerk was een parochiekerk, bedoeld voor de burgerij, dit in tegenstelling tot de kapittelkerken, waar de eredienst werd onderhouden door kanunniken. De huidige Buurkerk dateert grotendeels uit de 14e tot 16e eeuw, maar de oudste voorganger ervan werd in de 10e eeuw gesticht, waarmee de Buurkerkparochie de oudste van de vier middeleeuwse Utrechtse parochies was. In 1580 kwam de kerk in protestantse handen. Dit heeft geduurd tot 1975, toen de wijkgemeenten van de Domkerk en de Buurkerk fuseerden. Sinds 1984 is het Museum Speelklok in de Buurkerk gehuisvest. Qua oppervlakte, circa 2500 m², is deze kerk de grootste van Utrecht.
Nicolaïkerk, gewijd aan Sint-Nicolaas en door Utrechters ook wel Klaaskerk genoemd, parochiekerk waarvan het romaanse westfront met twee torens uit de 12e eeuw stamt. In latere eeuwen is deze kerk verbouwd tot een gotische hallenkerk. Deze kerk is bijzonder vanwege haar orgelgeschiedenis en -bezit. Tot eind 19e eeuw stond hier een orgel uit de renaissancetijd, een van de oudste bespeelbare orgels ter wereld. Een orgel van Witte kwam ervoor in de plaats. In 1956 werd dit orgel vervangen door een modern, in binnen- en buitenland beroemd geworden orgel, gebouwd door de Deense firma Marcussen och Son. Een kleiner, iets ouder orgel in deze kerk, het Sweelinkorgel, is eveneens van deze firma. De Nicolaïkerk is eigendom van en wordt gebruikt door de Protestantse Gemeente Utrecht.
Jacobikerk, gewijd aan de apostel Jakobus de Meerdere, gotische hallenkerk uit de 13e tot 15e eeuw. Deze kerk staat in de Utrechtse buurt wijk C en omdat in deze buurt de bevolking snel groeide, werd de kerk enkele malen vergroot, eerst naar het oosten, totdat de kerk bijna de huizen aan de Oudegracht raakte, en daarna naar het westen, waardoor de toren in de kerk kwam te staan. Door de tornado van 1 augustus 1674 brak de ranke, hoge torenspits af. In 1953 schonk de burgerij de kerk een nieuwe torenspits, die minder hoog en kwetsbaar is dan de vorige. Desondanks is deze Jacobitoren met een hoogte van 63 m de op een na hoogste kerktoren van Utrecht. In 1580 kwam de kerk in gebruik bij de protestanten. De eerste predikanten in deze kerk waren veel minder streng dan de meesten van hun collega's. Zij wisten te bereiken dat het stadsbestuur een toleranter houding aannam ten opzichte van godsdienstige minderheden. De kerk is thans eigendom van en in gebruik bij de Protestantse Gemeente Utrecht. De inrichting van de Jacobikerk is een fraai voorbeeld van een 17e-eeuws protestants-Nederlands kerkinterieur.
Geertekerk, gewijd aan Geertruida van Nijvel, jongste en kleinste van de vier middeleeuwse parochiekerken in Utrecht. De eerste Geertekerk, een eenvoudige rechthoekige zaalkerk, werd in de 12e eeuw net buiten de toenmalige stad gebouwd. In de 13e eeuw werd deze kerk afgebroken en verplaatst naar de huidige locatie net binnen de stadsomwalling. In de 14e en 15e eeuw werd de Geertekerk van een toren voorzien en vergroot. In de jaren 1930 verviel de kerk tot ruïne nadat ze door de hervormde gemeente was verlaten. De remonstrantse gemeente van Utrecht redde in de jaren 1950 deze kerk van de sloop. Ze kocht de ruïne en bouwde de kerk weer op. In 1956 verhuisden de remonstranten van hun voormalige kerk aan de Kromme Nieuwe Gracht naar de Geertekerk.
Catharijnekerk, van oorsprong een kloosterkerk gewijd aan Catharina van Alexandrië, gebouwd in de 16e eeuw in laat-gotische stijl. Na het herstel van de bisschoppelijke hiërarchie in 1853 werd deze kerk aangewezen als kathedraal van het Aartsbisdom Utrecht. In 1900 werd de kerk met één travee naar het westen vergroot en kreeg ze een klokkentoren in laat-gotische stijl.
Sint-Gertrudiskapel, een van de best bewaard gebleven rooms-katholieke schuilkerken in Nederland. Deze werd in de 17e eeuw ingericht in een middeleeuws huis. De voorganger van deze schuilkerk was de Geertekerk (zie hierboven), die door de overheid in 1580 aan de protestanten werd toegewezen. De schuilkerk is thans via een tussenruimte verbonden met de oudkatholieke Sint-Gertrudiskathedraal (zie hieronder).
Lutherse Kerk, grotendeels de kapel van het voormalige door Abraham Dole in 1421 gestichte Sint-Ursulaklooster. De lutheranen kwamen aanvankelijk bijeen in een schuilkerk, maar in 1745 kochten zij twee huizen aan de Hamburgerstraat, braken deze af en bouwden op dezelfde plaats een nieuw gedeelte van hun kerk, dat aansloot op de middeleeuwse kapel. Het interieur van deze kapel werd aangepast aan dat van de nieuwe aanbouw. Opvallend aan deze kerk is de bekroning van de voorgevel in Lodewijk XIV-stijl.
Kapel van het Agnietenklooster, met nonnengalerij, gebouwd in de periode 1512 tot 1516. Sinds 1921 is deze kapel een deel van het Centraal Museum.
Doopsgezinde Kerk, zaalkerk gebouwd in 1773, ontworpen door Willem de Haan. Opvallend is de stijlvolle, ruime entree met bovenverdieping.
Sint-Augustinuskerk, Waterstaatskerk ontworpen door Karel George Zocher en gereedgekomen in 1840. Aan de voorzijde bevindt zich een tempelfront met hoge zuilen in neo-klassieke stijl. De Sint-Augustinuskerk was, afgezien van de schuilkerken, de eerste na de Reformatie gebouwde rooms-katholieke kerk in Utrecht.
Sint-Willibrordkerk, zeer hoge neogotische kerk, ontworpen door Alfred Tepe, gereed gekomen in 1877. Het rijke en kleurrijke interieur werd vervaardigd door leden van het St. Bernulphusgilde. In deze rooms-katholieke kerk werden gedurende lange tijd niet of slechts incidenteel kerkdiensten gehouden. In 2016 heeft de Priesterbroederschap Sint Pius X de kerk in gebruik genomen en worden er regelmatig heilige missen gevierd. Na de Dom is deze kerk de door toeristen drukstbezochte van de stad Utrecht.
Sint-Gertrudiskathedraal, in neo-romaanse stijl gebouwde, in 1914 gereed gekomen oudkatholieke kathedraal. Naast deze kerk bevindt zich de voormalige rooms-katholieke schuilkerk Sint-Gertrudis. Toen in 1723 de Rooms-Katholieke Kerk scheurde en de Oud-Katholieke Kerk ontstond, kwam deze schuilkerk in handen van de oudkatholieken.
Synagoge aan de Springweg, in 1926 gebouwd naar een ontwerp van Harry Elte. Dit voormalige Joodse gebedshuis heeft een bijzonder rijk interieur in art-deco-stijl.
Kloosters
Minderbroederklooster, in de 13e eeuw gebouwd door de Franciscanen. Van dit klooster is het huidige gebouw van de faculteit Rechtsgeleerdheid van de Universiteit Utrecht, gelegen aan het Janskerkhof, overgebleven. Wel is het in de loop der eeuwen sterk gewijzigd.
Regulierenklooster, gebouwd in de 13e eeuw, maar na de sluiting van het klooster vele malen uit- en inwendig verbouwd. Het heeft enkele decennia dienst gedaan als poppodium Tivoli, totdat dit verhuisde naar het nieuwe muziekcentrum TivoliVredenburg. Sinds 2014 is in dit vroegere klooster het bedrijf van popmuzikant Colin Benders gevestigd.
Duitse Huis, gebouwd omstreeks 1350 door de Duitse Orde, een geestelijke ridderorde die ontstond ten tijde van de kruistochten. De kerk van het klooster is ingestort tijdens de storm van 1 augustus 1674. De overige gebouwen zijn bewaard gebleven. Het hoofdgebouw deed lange tijd dienst als militair hospitaal. Thans is Hotel Karel V in de gebouwen van het Duitse Huis gehuisvest.
Catharijneconvent, gebouwd in de middeleeuwen door de Karmelieten, ten tijde van keizer Karel V in gebruik genomen door de Johannieters, die hun klooster bij de Catharijnepoort moesten verlaten ten behoeve van de bouw van de Vredenburg. 'Catharijne' verwijst naar Catharina van Alexandrië, de beschermheilige van de Johannieters. 'Catharijneconvent' is dan ook de naam die de Johannieters aan het reeds bestaande klooster gaven. Hetzelfde geldt voor de kloosterkerk, de Catharijnekerk. In dit goed bewaard gebleven klooster is thans het Museum Catharijneconvent gehuisvest.
Sint-Nicolaasklooster, omstreeks 1407 gebouwd. Het laat-middeleeuwse gebouw is vooral interessant vanwege de galerij op spitsbogen aan de binnenplaats.
Kartuizerklooster Nieuw Licht aan de Laan van Chartroise, gebouwd in de 15e tot 18e eeuw. Hiervan zijn alleen een poortgebouw en een boerderij bewaard gebleven.
Agnietenklooster, gebouwd in 1421. In 1921 werd het gebouw uitgebreid met nieuwe vleugels ten behoeve van het Centraal Museum, dat hierin trok. De kloosterkapel maakt deel uit van het museumgebouw.
Klooster Genezzano van de Zusters Augustinessen van Sint-Monica aan de Waterstraat. Deze kloostergemeenschap werd opgericht in 1934 met de opdracht werkzaam te zijn in de directe omgeving, Wijk C. In de tweede helft van de 20e eeuw noemde het klooster zich Meisjesstad, omdat het zich richtte op de opvang van dakloze en bedreigde meisjes en vrouwen. Het huidige kloostergebouw op de hoek van de Oudegracht en de Waterstraat is van 1997.
Gebedshuizen buiten de binnenstad
Oude Sint-Willibrordkerk (Vleuten), van oorsprong driebeukige gotische kerk, gebouwd omstreeks 1300. In 1580 werd deze kerk toegewezen aan de protestanten, waarna het koor is afgebroken. In 1831 werd de kerk verder verkleind door de afbraak van de twee meest westelijke traveeën. In 1971 vond herbouw plaats naar de oorspronkelijke grootte en met herstel van de gotische vensters, maar zonder dat er verder sprake was van een reconstructie van de middeleeuwse kerk. Alleen de toren en de delen van de zijbeuken links en rechts van de toren zijn middeleeuws. Deze kerk bezit een waardevol orgel, gebouwd door Gideon Thomas Bätz in 1809.
Kapel van Kasteel de Haar, vermoedelijk gewijd aan Sint-Steven, gesticht vóór 1420 als dochterkapel van de parochiekerk te Kockengen. Deze kapel heeft eeuwenlang gefunctioneerd als kerk van het dorp De Haar, dat toen naast het kasteel lag. In de 17e eeuw begon het verval van kasteel en kapel. Aan het einde van de 19e eeuw gaf baron Étienne van Zuylen van Nyevelt van de Haar aan architect Pierre Cuypers opdracht tot herbouw van kasteel, kapel en bijgebouwen. In 1896 werd de kapel, met behoud van het middeleeuwse grondplan, delen van de toren en enkele muurresten, in neogotische stijl herbouwd. De op het kasteelterrein gelegen kapel is niet vrij toegankelijk.
Lebuïnuskerk (Blauwkapel), kleinste gotische kruiskerk van Nederland, gebouwd in 1451.
Kerk van OLV ten Hemelopneming (Oudenrijn), een van de oudste kerken in neogotische stijl van Nederland, gebouwd in de periode 1857 tot 1860. In 1940 verhuisden de parochianen naar hun nieuwe kerk in De Meern. De verlaten kerk werd fabriek en ingrijpend verbouwd. De bijzondere neogotische kapconstructie is echter bewaard gebleven. Deze voormalige kerk is thans in gebruik als culturele broedplaats met de naam Metaal Kathedraal.
Sint-Willibrordkerk (Vleuten), neogotische kerk, ontworpen door Nicolaas Molenaar sr., gereed gekomen in 1885.
Voormalig zaalkerkje (Alendorp), gebouwd in 1896 ten behoeve van de kort daarvoor opgerichte Gereformeerde Kerk van Vleuten en De Meern.
Sint-Antonius van Paduakerk (Lombok), ontworpen door de architecten Jan Stuyt en Joseph Cuypers in een neoromaanse stijl. Het kerkgebouw kwam gereed in 1903, de toren in 1924. Deze toren werd gebouwd naar het voorbeeld van Italiaanse klokkentorens: smal en enigszins losstaand van de kerk.
Nieuwe Kerk (Wittevrouwen), in neo-romaanse stijl gebouwd in 1910, ontworpen door architect Christiaan Posthumus Meyjes sr.. De Nieuwe Kerk was de eerste kerk in Utrecht die als Nederlands-hervormde kerk werd gebouwd.
Marekerk (De Meern), gebouwd in 1913 in art nouveau-stijl als Nederlands-hervormde kerk. Deze kerk verving een middeleeuwse kapel op dezelfde plaats bij de Meernbrug, daar waar het dorp De Meern is ontstaan.
R.K. Sint-Gertrudiskerk (Rivierenwijk), ontworpen door architect Wolter te Riele, opgeleverd in 1924. Utrecht heeft vier kerken die gewijd zijn aan Sint-Geertruida van Nijvel. De oudste is de middeleeuwse Geertekerk. Na de reformatie kwam deze kerk in handen van de protestanten en verhuisden de rooms-katholieke parochianen naar hun schuilkerk, die uiteraard eveneens was gewijd aan Sint-Geertruida (in het latijn: Gertrudis). In 1914 werd naast deze schuilkerk de oudkatholieke Sint-Gertrudiskathedraal gebouwd. De jongste aan Sint-Geertruida gewijde kerk is die in Rivierenwijk.
Sint-Aloysiuskerk (Schildersbuurt), grote kerk in zeshoekige vorm met hoge koepel, gereed gekomen in 1924. De architect was Hendrik Willem Valk. Deze kerk herbergt vele waardevolle voorwerpen van beeldende kunst en een orgel van Abraham Meere uit 1810.
Wilhelminakerk (Schildersbuurt), gebouwd in 1931 in de stijl van de Amsterdamse School.
Mariakerk (De Meern), rooms-katholieke kerk gebouwd in 1940 in de stijl van de Delftse School. De architect was Hendrik Christiaan van de Leur.
Sint-Dominicuskerk (Oog in Al), neo-romaanse kerk in de stijl van de Bossche School gebouwd in 1951.
Ulu Moskee (Lombok), in de periode 2008 tot 2015 gebouwde moskee aan de kop van Lombok met twee 44 m hoge minaretten. De gang van zaken binnen deze moskee staat onder het gezag van de Turkse overheid.
Islamitisch Cultureel Centrum Leidsche Rijn (De Meern), in 2016 geopende moskee en cultureel centrum. Het moskeebestuur bestaat uit leden uit de Marokkaanse gemeenschap.
Niet-religieuze gebouwen
In de binnenstad bevinden zich vele gebouwen met een historie die tot in de middeleeuwen rijkt. Bekend zijn de Utrechtse stadskastelen, stenen woningen van rijke of adellijke families, die voornamelijk binnen de middeleeuwse handelswijk Stathe waren gelegen. In latere perioden zijn op veel meer plekken verspreid over de stad representatieve gebouwen gebouwd. De onderstaande lijst toont in het oog springende gebouwen, oplopend van oud naar jong.
Oudaen, Oudegracht 99, een versterkt woonhuis uit circa 1280. Utrecht telde in de dertiende en veertiende eeuw vele van deze burchtachtige huizen van rijke patriciërs. Minder goed bewaard gebleven zijn onder meer Drakenburg (Oudegracht 114), Kranestein (Oudegracht 55), Fresenburch (Oudegracht 113) en Blankenburg (Oudegracht 121).
Huis Zoudenbalch in de Donkerstraat uit 1467-1468 in laat-gotische stijl, met een opvallende natuurstenen gevel, die in 1903 na een brand gerestaureerd is.
Bartholomeïgasthuis aan de Lange Smeestraat, uit 1367, bestaande uit een vleugel aan de straat met een haaks daarop staande kapel.
Sint Eloyen Gasthuis, Boterstraat 22. Sinds 1440 is hier het huis van het smedengilde van Sint-Eloy gevestigd. Het huis is alleen op de Landelijke Open Monumentendag geopend voor bezoekers (tweede zaterdag in september). De toegangsdeur/-poort dateert uit 1644.
Paushuize uit 1517, gebouwd in opdracht van de uit Utrecht afkomstige paus Adrianus VI, die het echter nooit bewoond heeft. Het is een laat-gotisch gebouw met typische "speklagen" van natuursteen en baksteen.
Sonnenborgh en Manenborgh, twee bolwerken, overblijfselen van de stadsversterking uit omstreeks 1550. Sonnenborgh is thans als sterrenwacht in gebruik.
Leeuwenbergh Gasthuis, een tweebeukige zaal, in 1567 gebouwd als pesthuis, later in gebruik geweest als kerk. Het poortgebouw aan de stadswal is verdwenen.
Grote Vleeshuis aan de Voorstraat, gebouwd in 1637, wellicht naar ontwerp van de schilder Paulus Moreelse.
Statenkamer, de voormalige refter van het Minderbroederklooster aan het Janskerkhof met een poort uit 1643. Thans onderdeel van de Universiteit Utrecht.
De Krakeling, Achter Sint-Pieter, woonhuis uit 1663 met opvallende ornamenten en een bijzondere deur. Gebouwd in opdracht van Everard Meyster, bekend van de Amersfoortse Kei.
Fundatie van Renswoude uit 1757 door Joan Verkerk in rococostijl. Oorspronkelijk een instelling die begaafde wezen een opleiding bezorgde. Het weelderige interieur is grotendeels in oorspronkelijke staat bewaard gebleven.
Winkel van Sinkel aan de Oudegracht uit 1839, ontworpen door P. Adams in neoclassicistische stijl. Een van de eerste warenhuizen in Nederland, opvallend door de vier kariatiden in de voorgevel.
Stadhuis van Utrecht op de Stadhuisbrug aan de Oudegracht, met een zware neoclassicistische gevel van natuursteen uit 1826-1847.
Gebouw voor Kunsten en Wetenschappen aan de Mariaplaats, gebouwd op de plaats van de afgebroken Mariakerk in 1844. Clara Schumann en Johannes Brahms traden hier op. Thans conservatorium.
Hoofdgebouw I van de Nederlandse Spoorwegen uit 1870.
Hoofdgebouw II van de Nederlandse Spoorwegen uit 1893-1895 in neorenaissancestijl door architect J.F. Klinkhamer.
Ooglijdersgasthuis uit 1894, aan de F.C. Dondersstraat. Ontworpen door architect D. Kruijf. Bood van 1894-1989 onderdak aan het Nederlandsch Gasthuis voor Behoeftige en Minvermogende Ooglijders. Van 1990-2015 was dit een locatie van de Hogeschool Utrecht.
Academiegebouw aan het Domplein in neorenaissancestijl, ontworpen door E.H. Gugel en Ferdinand Jacob Nieuwenhuis.
Apotheek op Voorstraat 6, het beste bewaard gebleven voorbeeld van jugendstil in Utrecht, in 1904 gebouwd naar ontwerp van R. Rijksen Gzn.
PhRM aan Janskerkhof 14, sociëteit van het Utrechtsch Studenten Corps, gebouwd in 1901 en ontworpen door A.H. Zinsmeister.
Voormalig Hoofdpostkantoor aan de Neude uit 1918 door J. Crouwel in de trant van de Amsterdamse School. Opvallend is de hal met zijn gebogen overspanning.
De Inktpot, het oude Hoofdgebouw III van de Nederlandse Spoorwegen, een groot bakstenen gebouw uit 1918-1921, ontworpen door G.W. van Heukelom. Sinds 2003 is ProRail in het gebouw gevestigd.
Het wereldberoemde Rietveld Schröderhuis uit 1924, ontworpen door Gerrit Rietveld. Het is een voorbeeld van De Stijl-architectuur en staat sinds 2000 op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO.
Politiepost Tolsteeg aan de Tolsteegbrug, een gebouw uit 1926 in de stijl van de Amsterdamse School. Thans filmhuis 'Louis Hartlooper Complex'.
De Forten bij Utrecht als onderdeel van de Nieuwe Hollandse Waterlinie, die sinds 1995 op de Nederlandse Voorlopige Lijst voor Werelderfgoed van de UNESCO staat.
Meerdere gebouwen op Universiteitsterrein De Uithof zijn architectonisch vermeldenswaardig. Voorbeelden hiervan zijn het Educatorium van Rem Koolhaas, de universiteitsbibliotheek van Wiel Arets, het Minnaertgebouw van Willem Jan Neutelings en De Bisschoppen van Köther-Salman Architekten.
Poorten
Weeshuispoort aan de Springweg, gebouwd aan het begin van de zeventiende eeuw met gebruikmaking van oudere elementen
Hofpoort aan de westzijde van de Nieuwegracht tussen Pausdam en Paulusbrug, een hardstenen poort met Dorische halfzuilen (derde kwart 16e eeuw en ca. 1620)
Poort van het Bisschopshof aan de Servetstraat (1634)
Godskameren en hofjes
Beyerskameren aan de Lange Nieuwstraat/Agnietenstraat (1597-1650)
Bruntskameren aan het Lepelenburg (1621)
Kameren Maria van Pallaes aan de Agnietenstraat (1651)
Molens
Rijn en Zon, een korenmolen in de Vogelenbuurt.
De Ster, een zaagmolen in de wijk Lombok.
Verdwenen gebouwen
Sint-Salvatorkerk, gelegen naast de Dom. Afgebroken in 1587. De Dom was in handen gekomen van de protestanten en aan een tweede kerk op dezelfde plaats had men kennelijk geen behoefte.
Kasteel Vredenburg, de gehate dwangburcht van keizer Karel V, gesloopt door de Utrechtse bevolking in de jaren 1577 tot 1581.
De Paulusabdij, gebouwd op initiatief van bisschop Bernold. De oudste delen, waaronder de abdijkerk in dezelfde romaanse stijl als de Pieterskerk en de Janskerk, werden in 1050 gebouwd. De Paulusabdij verdween in stappen na de Reformatie. In de Hofpoort (doodlopende zijsteeg van de Nieuwegracht) komt men bij de achterzijde van het vroegere gerechtsgebouw, waarin een stuk muur van de abdijkerk uit 1050 is verwerkt.
De Mariakerk, in de 11e en 12e eeuw gebouwde kapittelkerk, evenals de twee iets oudere kapittelkerken, de Pieterskerk en de Janskerk, in romaanse stijl. De architectuur van deze kerk verschilde echter duidelijk van die van de Pieters- en de Janskerk. Italiaanse (Lombardische) invloeden zijn duidelijk waarneembaar, zoals onder andere blijkt uit het bekende schilderij van Pieter Saenredam, waarop het brede westfront is te zien met op de achtergrond de torens van de Dom en de Buurkerk. De Mariakerk raakte in verval toen er geen kerkdiensten meer werden gehouden. In 1813 werd ze grotendeels afgebroken. Alleen het koor van de kerk bleef tot 1844 nog in gebruik als concertzaal, totdat ook dit werd gesloopt om plaats te maken voor het Gebouw voor Kunsten en Wetenschappen. Het enige dat behouden is gebleven van deze kerk is een deel van de kruisgang, te zien en te betreden vanaf de Mariaplaats.
Paleis Lofen, in 1040 liet keizer Hendrik III dit paleis bouwen, het stond tussen het huidige Domplein en de Oudegracht.
Het gebouw De Utrecht van de gelijknamige verzekeringsmaatschappij, een voorbeeld van jugendstil-architectuur. Het gebouw is ontworpen door J. Verheul en werd opgeleverd in 1902. In 1974 werd het afgebroken ten behoeve van de bouw van het winkelcentrum Hoog-Catharijne. Verschillende elementen van het afgebroken gebouw liggen opgeslagen.
Het vroegere Centraal Station van architect Sybold van Ravesteyn, vervangen door winkelcentrum Hoog-Catharijne.
Begraafplaatsen/crematoria
Qua moderne begraafplaatsen/crematoria is de Begraafplaats Soestbergen in de eerste helft van de 19e eeuw aangelegd. Begraafplaats Sint Barbara is rond 1870 ontworpen door Alfred Tepe en kent onder meer diverse graven van rooms-katholieke aartsbisschoppen. Uit het begin van de 20e eeuw dateert Kovelswade. Begraafplaats Tolsteeg is in 1931 aangelegd naar een ontwerp van Krijn Perk Vlaanderen, tuinarchitect en plantsoenmeester van de gemeente Utrecht; er is een aula naar het ontwerp van architect Gosse van der Gaast in de stijl van de Nieuwe zakelijkheid. Begraafplaats/crematorium Daelwijck uit omstreeks 1967 heeft een aula die is ontworpen door architect H. Dam.
Straten, lanen, grachten, pleinen en parken
Zie Lijst van straten in Utrecht
Zie ook de Lijst van gebouwen in Utrecht
Zie ook de Lijst van hoogste gebouwen van Utrecht
Monumenten
Joods monument met daarop 1239 namen van Joodse mensen uit Utrecht.
Winkelen
Westelijk van het centrum ligt het station met het aangebouwde winkel- en kantorencomplex Hoog Catharijne, dat sinds het bestaat omstreden is geweest, zowel om zijn architectuur alsook de verloedering die optrad, waardoor het een vrijplaats voor druggebruikers werd. Sinds begin 2000 is er echter veel tijd en geld besteed om dit leefklimaat te verbeteren. In 2006 heeft men hiervoor een Nederlandse en Europese prijs gewonnen. In 2008 is er begonnen met een grootscheepse opknapbeurt van het gehele stationsgebied (zie CU2030). Zo is de singel rondom de binnenstad hersteld en is het Vredenburg ingrijpend verbouwd. Op het Smakkelaarsveld zal een kleine haven ontstaan die de singel weer in verbinding brengt met de Leidse Rijn.
Markten
Er zijn diverse markten in Utrecht zoals:
Breedstraat op zaterdagmorgen van 8:00 - 13:00 uur (de 'lapjesmarkt')
Jacobskerkhof op zaterdag van 9:00 - 16:00 uur
Janskerkhof op zaterdag van 7:00 - 17:00 uur (de bloemenmarkt)
Plantage op woensdagmorgen van 9:00 - 13:00 uur
Oudegracht/Bakkerbrug op zaterdag van 8:00 - 17:00 uur
Smaragdplein op dinsdag van 9:00 - 15:00 uur
Van Starkenborghhof op vrijdag van 9:00 - 14:00 uur
Vredenburg op woensdag van 10:00 - 17:00 uur, op vrijdag van 10:00 - 18:00 uur en op zaterdag van 8:00 - 17:00 uur
Zamenhofdreef op donderdagmorgen van 9:00 - 13:00 uur
Cultuur
Musea en openbare kunst
Naast de kunst in de musea zijn er in de gemeente Utrecht ook diverse beelden, sculpturen en objecten in de openbare ruimte geplaatst. Zie de lijsten van beelden in de Utrechtse binnenstad, in Noordwest en Overvecht, in Oost en Noordoost, in Zuid en Zuidwest en in West, Leidsche Rijn en Vleuten-De Meern.
Muziek en theater
TivoliVredenburg is een muziekgebouw aan de Vredenburgkade. Het gebouw bevat vele zalen en is gebouwd op de plek van het Muziekcentrum Vredenburg (1978); van dat gebouw is de Symfoniezaal bewaard gebleven.
politiek cultureel centrum ACU
poppodium EKKO aan de Bemuurde Weerd
poppodium De Helling in Rotsoord
Stadsschouwburg
Theater De Paardenkathedraal in de stallen van de toenmalige Rijks Veeartsenijschool.
Theater Het Huis v/h Huis aan de Werf
Theater Kikker
Mirliton Theater in Hoog Catharijne, van origine kleinkunst en variétépodium
Schiller Theater Place Royale aan de Minrebroederstraat
Beatrix Theater
Kargadoor, cultureel, sociaal en politiek centrum op de Oudegracht
Theater De Musketon in Lunetten
Theater ZIMIHC aan de Bouwstraat in Wittevrouwen
dB's, oefenruimtes en kleinschalig poppodium, onder andere Club3voor12-avonden
Podium Hoge Woerd
Bioscopen
Wolff City op de hoek Drift en Voorstraat 89
Louis Hartlooper Complex aan de Tolsteegbrug 1
Pathé Rembrandt Utrecht aan de Oudegracht 73
Springhaver Theater B.V. aan de Springweg 52
Pathé Utrecht Leidsche Rijn aan het Berlijnplein 100
Kinepolis Jaarbeurs aan de Jaarbeursboulevard 300
Uitgaansleven
Als studentenstad kent Utrecht een levendig uitgaansleven. Veel horeca is geconcentreerd aan de Neude, met cafés als ’t Neutje, De Beurs en wijncafé Lefebvre, rondom het Wed en bij het Ledig Erf. De Winkel van Sinkel fungeert als grand-café en nachtrestaurant met clubavonden en Stairway to Heaven werd door zanger Henk Westbroek tot rockcafé omgebouwd.
De stad telt ook typische studentencafés, zoals biercafé België aan de Oudegracht en de cafés ’t Pakhuis en Hofman aan het Janskerkhof. Daarnaast zijn op de nabijgelegen Nobelstraat ook diverse (studenten)cafés gevestigd. Op het Janskerkhof bevindt zich naast restaurants ook discotheek Woolloomooloo (kortweg de Woo) van het Utrechtsch Studenten Corps. Andere dansclubs in de stad zijn BASIS, Poema en TivoliVredenburg.
Vele restaurants zijn gevestigd langs de Oudegracht en de daar zo kenmerkende werfkelders maken ook lagergelegen terrassen op de werven mogelijk. Grand Restaurant Karel V in het voormalige Duitse Huis was van 2005-2013 onderscheiden met een Michelinster.
Voor lhbt'ers zijn er aan weerszijden van de Oudegracht de homocafés Bodytalk en Kalff. Sinds de sluiting van De Roze Wolk in 2006 is er geen vaste homodiscotheek meer, maar wel zijn er reguliere feesten van EnSuite en van de homojongerenorganisatie PANN.
De prostitutie in Utrecht bestond uit raamprostitutie in de Hardebollenstraat en op woonboten langs het Zandpad, maar in 2013 liet de gemeente al deze ramen sluiten. Daarnaast was er een officiële tippelzone aan de Europalaan tot 1 juli 2021.
Evenementen en festivals
Festival aan de Werf (theaterfestival, mei)
Festival Oude Muziek Utrecht (laatste week van augustus en eerste dagen van september)
Kaboom Animation Filmfestival (animatiefestival (opvolger van HAFF, maart)
Le Guess Who?, muziekfestival gericht op indierock en experimentele rock (eind november)
Latin American Film Festival (LAFF), mei
Marathon van Utrecht (maart/april)
Midzomergracht (juni)
Nederlands Film Festival (september/oktober)
Springdance (dansfestival, april)
Utrecht Uitfeest (september) ter opening van het culturele seizoen
Utrechts Literatuur Festival (eigenzinnig literatuurfestival van SLAU, oktober)
Utrechtse Museumnacht
Vakantiebeurs in de Jaarbeurs Utrecht
Utrecht over Utrecht (cinema- en literatuurfestival, juni) in het Louis Hartlooper Complex
Summer Darkness (alternatief muziekfestival, augustus)
Internationaal Franz Liszt Pianoconcours (driejaarlijkse muziekwedstrijd)
Nederlands Theatersport Toernooi (improvisatietheater, maart)
Films in Utrecht
De film Amsterdamned van Dick Maas werd voor een deel op de Oudegracht opgenomen.
De film Minoes van Vincent Bal werd deels geschoten in Utrecht, in het midden van de Bellamystraat.
De Utrechtse Vismarkt was een van de locaties in de films Keetje Tippel en Kruimeltje.
In de film Karakter komen enige Utrechtse locaties voor.
In Phileine zegt sorry stond de woning van Phileine in de Utrechtse binnenstad, op de hoek van de Servetstraat en de Lichte Gaard. Bovendien werden er opnames gemaakt in het Wilhelminapark.
In Het Schnitzelparadijs zijn alle scènes in en rond het restaurant opgenomen in een kantoorgebouw aan de A2, naast het hoofdkantoor van de Hema. Eén scène speelt zich af op het dakterras, met uitzicht op de snelweg.
De film De Pretenders van Jos Stelling werd opgenomen in de Utrechtse volkswijk Verdomhoekje.
Enkele scènes uit Zwartboek van Paul Verhoeven zijn opgenomen in de Ridderschapstraat. De oude garage in deze straat was voor de gelegenheid omgebouwd tot mortuarium.
De films van Mees Kees zijn voor een klein deel opgenomen in het Utrechtse stadsdeel Leidsche Rijn.
Diversiteit
De gemeente Utrecht kwam in 1986 eerstmaals met een homo- en lesbisch emancipatiebeleid om de maatschappelijke integratie van deze groepen te bevorderen. In datzelfde jaar vond de landelijke Roze Zaterdag voor de eerste keer in de stad plaats. Er werd in die tijd vanuit de homobeweging ook specifiek tegen de rooms-katholieke standpunten aangaande homoseksualiteit geprotesteerd, bijvoorbeeld tijdens het bezoek van paus Johannes Paulus II in mei 1985 en in februari en april 1987 tegen uitspraken van kardinaal Simonis.
In juni 1997 werd op initiatief van de gemeente de "Roze Lente" georganiseerd, een evenement om homoseksualiteit voor een breder publiek zichtbaar te maken. Het afsluitende MidzomerGrachtspektakel groeide uit tot het jaarlijkse Midzomergracht Festival, dat in 1998 de start vormde van vijf Roze Lentedagen. Als afsluiting daarvan fungeerde opnieuw de Roze Zaterdag.
In 2005 werd het Europese lhbt-sportevenement EuroGames in Utrecht gehouden, met ruim 2800 sporters en circa 25.000 bezoekers. Sinds 2008 is Utrecht een van de Regenboogsteden en toen in 2013 de Roze Zaterdag voor de derde maal in de stad plaatsvond werd in de Lange Viestraat het eerste regenboogzebrapad in Nederland aangelegd. Sinds 2017 is er, naar Amsterdams voorbeeld, een botenparade onder de naam Utrecht Canal Pride.
Maatschappelijke organisaties
Verkeer en vervoer
Trein
Station Utrecht Centraal is het belangrijkste spoorwegknooppunt van Nederland en heeft rechtstreekse treinverbindingen met op drie na alle andere provinciehoofdsteden (uitgezonderd zijn Lelystad, Haarlem en Middelburg). De eerste spoorlijn werd geopend in 1843. Dit was de lijn naar het Amsterdamse station Weesperpoort. In 1844-1845 volgde de verbinding met Arnhem. In 1855 kwam de verbinding met Gouda – Rotterdam tot stand en vanaf 1870 ook naar Den Haag, in 1863 die naar Amersfoort en in 1868-1870 de lijn naar Boxtel. Als laatste verbinding werd in 1874 de lijn naar Hilversum geopend.
Bus en tram
De stad Utrecht kent een uitgebreid buslijnennet van Qbuzz. Er rijden bussen van Qbuzz naar Maarssen, Vleuten/De Meern en Kockengen. De meeste bussen rijden maandag tot en met zaterdag om de 10 minuten, 's avonds en op zondag om het kwartier. Utrecht is de eerste stad in Nederland waar dubbelgelede bussen rijden.
Qbuzz verzorgt het meeste regiovervoer, inclusief de Utrechtse sneltram, die rijdt vanaf het centraal station via Kanaleneiland naar Nieuwegein-Zuid/IJsselstein. Sinds eind 2019 is er een tramlijn naar De Uithof, het universiteitscentrum. Deze vervangt de overbezette buslijn 12.
Het Bestuur Regio Utrecht (BRU) heeft voor het openbaar vervoer in de regio Utrecht de merknaam U-OV gelanceerd.
Het busstation nabij Station Utrecht Centraal is het grootste busstation van Nederland.
De gemeente Utrecht werkt aan de ontwikkeling van een HOV-netwerk voor snelle verbindingen binnen de agglomeratie.
Bovenop 316 Utrechtse bushaltes is een groen dak geplaatst met vetplantjes. Bij 96 bushaltes zullen er ook zonnepanelen geplaatst worden.
Verder wordt er internationaal busvervoer aangeboden door Flixbus.
Auto
De stad wordt aan drie zijden omsloten door autosnelwegen. Ten westen van de stad bevindt zich de A2, ten zuiden de A12 en ten oosten de A27. Belangrijke verkeersknooppunten zijn Oudenrijn, Lunetten en Rijnsweerd. Iets ten westen van het laatst genoemde verkeersknooppunt begint een vierde autosnelweg, de A28 naar het noorden naar Amersfoort, Zwolle, Assen en Groningen. Ten noorden van Utrecht wordt de ringweg sluitend gemaakt door de N230.
Deze wegen vormen samen de Ring Utrecht.
Fiets
De fiets is het meest gebruikte vervoermiddel voor verplaatsingen binnen de stad Utrecht. Volgens een onderzoek van de Fietsersbond in 2016 liggen zelfs de drie drukste fietspaden van Nederland in Utrecht.
Politiek
College van burgemeester en wethouders
Voor de coalitieperiode 2022-2026 bestaat de coalitie uit GroenLinks, D66, PvdA, Student & Starter en ChristenUnie.
Zetelverdeling gemeenteraad
De Utrechtse gemeenteraad telt 45 zetels. Hieronder de behaalde zetels per partij bij de gemeenteraadsverkiezingen sinds 1962. De rangschikking is gebaseerd op de laatst gehouden verkiezingen.
N.B.: partijen als GroenLinks, CDA en CU bestonden vroeger uit andere partijen die later zijn samengegaan in hoe ze nu heten. Vanwege de vergelijkbaarheid is de huidige naam ook voor het verleden gebruikt.
Burgemeestersreferendum in 2007
De Utrechtse gemeenteraad besloot op 12 oktober een burgemeestersreferendum te organiseren. Een vertrouwenscommissie uit de raad selecteerde vervolgens twee kandidaten, waarna de bevolking door middel van een stemming mocht bepalen wie de opvolger zou worden van Annie Brouwer-Korf, die aangegeven had per 1 januari 2008 terug te treden. Voorstanders van de volksraadpleging waren PvdA, GroenLinks en D66 (in totaal 25 van de 45 zetels). Een opkomst van ten minste 30% was de voorwaarde voor de geldigheid van het referendum. Het burgemeestersreferendum vond plaats op 10 oktober 2007, de Utrechters konden kiezen uit Aleid Wolfsen en Ralph Pans, beiden lid van de PvdA.
De opkomst was slechts 9,25%, waardoor het referendum ongeldig was. Ook stemde 16,3% blanco of ongeldig. Van de geldige stemmen kreeg Aleid Wolfsen 60,7% (13.014 stemmen) en Ralph Pans 22,9% (4914 stemmen). Utrecht was de zevende gemeente waar een burgemeestersreferendum werd gehouden, de opkomst was de laagste tot dan toe. Op 11 oktober 2007 besloot de gemeenteraad om Wolfsen voor te dragen bij de regering. In de gemeenteraad werden dertig stemmen op hem uitgebracht. Pans kreeg twee stemmen en elf raadsleden brachten een blanco stem uit.
Onderwijs
Utrecht neemt binnen de provincie een belangrijke plaats in op het gebied van onderwijs. De Universiteit Utrecht (opgericht in 1636) is qua omvang de tweede van Nederland, en wordt nationaal en internationaal beschouwd als een van de betere universiteiten. De Domstad telt drie hogescholen; alle hogeronderwijsinstellingen tezamen bieden plaats aan ongeveer 65.000 studenten. Verder zijn er in Utrecht een twintigtal middelbare scholen gevestigd (afhankelijk van de definitie) en meer dan 80 basisscholen.
Sport
Voetbalclub FC Utrecht won driemaal de KNVB Beker en komt uit in de eredivisie, waar het nog nooit uit gedegradeerd is. De club speelt zijn thuiswedstrijden in Stadion Galgenwaard. FC Utrecht ontstond in 1970 uit een fusie van drie Utrechtse voetbalclubs: DOS, USV Elinkwijk en Velox. De eerste twee bestaan nog als amateurclubs. DOS is de enige club uit Utrecht die ooit kampioen van Nederland werd, in 1958. Voor de oorlog telde ook Hercules mee, dat opgericht werd in 1882 en daarmee de derde voetbalclub in Nederland was. Hercules heeft bijgedragen aan de verspreiding van het voetbal. Elinkwijk werd in 1974 kampioen van Nederland bij de zondagamateurs.
Er zijn meer sportverenigingen in de stad. Bij UVV komt het eerste honkbal mannenteam uit in de Honkbal hoofdklasse, de hoogste honkbaldivisie in Nederland. Het eerste softbal vrouwenteam komt uit in de Softbal hoofdklasse (vrouwen), de hoogste softbaldivisie in Nederland. Kampong speelt bij zowel de heren en dames in de hoofdklasse. De teams zijn meermalen Nederlands kampioen geweest en hebben ook de Europacup I en II gewonnen. In 1998 werd het WK hockey voor de mannen en vrouwen gelijktijdig in Utrecht gehouden, het eerste dubbeltoernooi in de hockeygeschiedenis. Bij het schaken speelt Schaakclub Utrecht in de Meesterklasse, de hoogste competitie van Nederland. De dames van Uball Amazone spelen basketbal op eredivisieniveau. Daarnaast wordt lacrosse in Utrecht op hoog niveau gespeeld: bij de Domstad Devils spelen zowel de heren als dames in de hoofdklasse, de hoogste competitie van Nederland. De laatste jaren streden beide teams in de play-offs om het kampioenschap. De dames van de Domstad Devils zijn in 2011 landskampioen lacrosse geworden. Worstelvereniging U.K.V. (Utrechtse Krachtsport Vereniging) De Halter draait samen met Olympia, ook uit Utrecht, mee in de topklasse van Nederland.
Sinds 1978 wordt jaarlijks de Marathon van Utrecht georganiseerd door de stad en Leidsche Rijn. Tevens wordt jaarlijks de Singelloop Utrecht gehouden, de oudste atletiek wegwedstrijd van Nederland. Andere evenementen, waaronder schaatswedstrijden en darts, vinden regelmatig plaats in de Vechtsebanen.
Op elke vrijdagavond vanaf begin mei tot en met eind september organiseert Stichting Utrecht Skateparade een skatetocht voor inlineskaters en skeeleraars van ongeveer 23 kilometer door Utrecht. In Skatepark Utrecht is een indoorfaciliteit voor skateboarden.
Wielrennen
Utrecht is de enige stad die de drie Grote Rondes in het wielrennen heeft ontvangen. De tweede etappe van de Ronde van Italië 2010 (Giro d'Italia) ging van Amsterdam naar Utrecht. De Ronde van Frankrijk 2015 (Tour de France) ging van start in Utrecht. Er waren 800.000 mensen aanwezig tijdens de tourstart en de kosten bedroegen zo'n 15 miljoen euro.
De Ronde van Spanje 2022 (Vuelta) ging op vrijdag 19 augustus 2022 van start in Utrecht met een ploegentijdrit. Op zaterdag 20 augustus 2022 was Utrecht tevens finishplaats van de tweede etappe (startplaats was 's-Hertogenbosch) van de Ronde van Spanje 2022. De aanvankelijk totaal begrote kosten voor de start van de Ronde van Spanje in Nederland bedroegen € 14,3 miljoen, waarvan de gemeente Utrecht € 2,1 miljoen en de provincie Utrecht € 2,1 miljoen betaalde. De rest werd bijgedragen door private partijen (€ 4,8 mln.), een subsidie van het ministerie van VWS (€ 2,5 mln.) en overige publieke instanties als de gemeente Breda € 0,95 mln., de provincie Noord-Brabant € 0,95 mln. en de gemeente ’s-Hertogenbosch € 0,3 mln. Aanvankelijk zou de Ronde van Spanje 2020 op 14 augustus 2020 starten in Utrecht, maar dit moest worden afgelast vanwege de coronapandemie. Later dat jaar ging de ronde alsnog van start in Spanje. In 2022 vond uiteindelijk alsnog de start van de Ronde van Spanje in Nederland plaats, de organisatiekosten waren echter wel gestegen. De gemeente Utrecht en de provincie Utrecht stelden daardoor elk een bedrag van € 250.000 extra beschikbaar, waarmee de totale bijdrage van zowel de gemeente als de provincie op 2,35 miljoen euro uitkwam.
Bekende Utrechters
Stedenbanden
Brno (Tsjechië), van 1993 tot 2014
Hannover (Duitsland), van 1970 tot 1976
Leon (Nicaragua), tot 2015
Portland (Oregon) (Verenigde Staten), sinds 2012
Zie ook
Utrecht (provincie)
Externe links
Officiële website
Het Utrechts Archief
Monumentenboek gemeente Utrecht - dbnl.org
Plaats in Utrecht
Hoofdstad van een Nederlandse provincie
|
Gebedshuizen buiten de binnenstad
Oude Sint-Willibrordkerk (Vleuten), van oorsprong driebeukige gotische kerk, gebouwd omstreeks 1300. In 1580 werd deze kerk toegewezen aan de protestanten, waarna het koor is afgebroken. In 1831 werd de kerk verder verkleind door de afbraak van de twee meest westelijke traveeën. In 1971 vond herbouw plaats naar de oorspronkelijke grootte en met herstel van de gotische vensters, maar zonder dat er verder sprake was van een reconstructie van de middeleeuwse kerk. Alleen de toren en de delen van de zijbeuken links en rechts van de toren zijn middeleeuws. Deze kerk bezit een waardevol orgel, gebouwd door Gideon Thomas Bätz in 1809.
Kapel van Kasteel de Haar, vermoedelijk gewijd aan Sint-Steven, gesticht vóór 1420 als dochterkapel van de parochiekerk te Kockengen. Deze kapel heeft eeuwenlang gefunctioneerd als kerk van het dorp De Haar, dat toen naast het kasteel lag. In de 17e eeuw begon het verval van kasteel en kapel. Aan het einde van de 19e eeuw gaf baron Étienne van Zuylen van Nyevelt van de Haar aan architect Pierre Cuypers opdracht tot herbouw van kasteel, kapel en bijgebouwen. In 1896 werd de kapel, met behoud van het middeleeuwse grondplan, delen van de toren en enkele muurresten, in neogotische stijl herbouwd. De op het kasteelterrein gelegen kapel is niet vrij toegankelijk.
Lebuïnuskerk (Blauwkapel), kleinste gotische kruiskerk van Nederland, gebouwd in 1451.
Kerk van OLV ten Hemelopneming (Oudenrijn), een van de oudste kerken in neogotische stijl van Nederland, gebouwd in de periode 1857 tot 1860. In 1940 verhuisden de parochianen naar hun nieuwe kerk in De Meern. De verlaten kerk werd fabriek en ingrijpend verbouwd. De bijzondere neogotische kapconstructie is echter bewaard gebleven. Deze voormalige kerk is thans in gebruik als culturele broedplaats met de naam Metaal Kathedraal.
Sint-Willibrordkerk (Vleuten), neogotische kerk, ontworpen door Nicolaas Molenaar sr., gereed gekomen in 1885.
Voormalig zaalkerkje (Alendorp), gebouwd in 1896 ten behoeve van de kort daarvoor opgerichte Gereformeerde Kerk van Vleuten en De Meern.
Sint-Antonius van Paduakerk (Lombok), ontworpen door de architecten Jan Stuyt en Joseph Cuypers in een neoromaanse stijl. Het kerkgebouw kwam gereed in 1903, de toren in 1924. Deze toren werd gebouwd naar het voorbeeld van Italiaanse klokkentorens: smal en enigszins losstaand van de kerk.
Nieuwe Kerk (Wittevrouwen), in neo-romaanse stijl gebouwd in 1910, ontworpen door architect Christiaan Posthumus Meyjes sr.. De Nieuwe Kerk was de eerste kerk in Utrecht die als Nederlands-hervormde kerk werd gebouwd.
Marekerk (De Meern), gebouwd in 1913 in art nouveau-stijl als Nederlands-hervormde kerk. Deze kerk verving een middeleeuwse kapel op dezelfde plaats bij de Meernbrug, daar waar het dorp De Meern is ontstaan.
R.K. Sint-Gertrudiskerk (Rivierenwijk), ontworpen door architect Wolter te Riele, opgeleverd in 1924. Utrecht heeft vier kerken die gewijd zijn aan Sint-Geertruida van Nijvel. De oudste is de middeleeuwse Geertekerk. Na de reformatie kwam deze kerk in handen van de protestanten en verhuisden de rooms-katholieke parochianen naar hun schuilkerk, die uiteraard eveneens was gewijd aan Sint-Geertruida (in het latijn: Gertrudis). In 1914 werd naast deze schuilkerk de oudkatholieke Sint-Gertrudiskathedraal gebouwd. De jongste aan Sint-Geertruida gewijde kerk is die in Rivierenwijk.
Sint-Aloysiuskerk (Schildersbuurt), grote kerk in zeshoekige vorm met hoge koepel, gereed gekomen in 1924. De architect was Hendrik Willem Valk. Deze kerk herbergt vele waardevolle voorwerpen van beeldende kunst en een orgel van Abraham Meere uit 1810.
Wilhelminakerk (Schildersbuurt), gebouwd in 1931 in de stijl van de Amsterdamse School.
Mariakerk (De Meern), rooms-katholieke kerk gebouwd in 1940 in de stijl van de Delftse School. De architect was Hendrik Christiaan van de Leur.
Sint-Dominicuskerk (Oog in Al), neo-romaanse kerk in de stijl van de Bossche School gebouwd in 1951.
Ulu Moskee (Lombok), in de periode 2008 tot 2015 gebouwde moskee aan de kop van Lombok met twee 44 m hoge minaretten. De gang van zaken binnen deze moskee staat onder het gezag van de Turkse overheid.
Islamitisch Cultureel Centrum Leidsche Rijn (De Meern), in 2016 geopende moskee en cultureel centrum. Het moskeebestuur bestaat uit leden uit de Marokkaanse gemeenschap.
| 5 |
moskee, islamitisch gebedshuis, gebedsruimte
|
9,461 |
ClothingStore
|
5168218
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Amsterdam%20The%20Style%20Outlets
|
Amsterdam The Style Outlets
|
Amsterdam The Style Outlets is een outletcentrum in Halfweg, tussen de steden Haarlem en Amsterdam. Het is de eerste vestiging van The Style Outlets in Nederland, en het eerste outlet centrum in de Randstad. Het maakt deel uit van de postindustriële zone die bekend staat als SugarCity, deze zone is gelegen op het voormalig terrein van de in 1992 gesloten suikerfabriek van CSM. Het outletcentrum heeft een ‘architectonisch ontwerp gebaseerd op het Nederlandse landschap en traditie van water en stenen’.
In 2018 werd begonnen met de bouw van het centrum, het outletcentrum heeft een verhuurbaar oppervlak van 19.000 m², dat ruimte biedt aan 115 winkels met parkeergelegenheid voor 1.950 auto's en minimaal 200 fietsen. De focus ligt op kledingwinkels, maar er zijn ook winkels die gericht zijn op de verkoop van sportartikelen, accessoires en woonartikelen. Daarnaast is er een recreatiezone en zijn er restaurants met terrassen gerealiseerd.
Voorgeschiedenis
De besluitvorming rond de bouw van het outletcentrum was niet vrij van discussies. Zo was de gemeente Haarlem bang dat dagjesmensen zullen uitwijken naar het nieuw te bouwen outletcentrum en zo de winkels in de binnenstad links zullen laten liggen, wat gepaard zal gaan met leegloop van winkels aldaar door dervende inkomsten. In mei 2015 verkreeg Neinver groenlicht met de omgevingsvergunning van de toenmalige gemeente Haarlemmerliede en Spaarnwoude, zo kon er gestart worden met de aanleg van het complex. De aannemer verwachtte toen dat de deuren konden openen in 2017. Echter werd in september 2017 bekend dat de opening met twee jaar werd uitgesteld naar eind 2019. De vertraging werd veroorzaakt door bezwaren tegen de bouwvergunning, de rechter moest zich toen nog in hoger beroep uitspreken. In november liet de projectontwikkelaar opnieuw weten de openingsdatum te moeten uitstellen, deze werd nu uitgesteld tot de herfst van 2020.
Externe links
Website van Amsterdam The Styles Outlets
Website van Sugarcity
Bouwwerk in Haarlemmermeer
Halfweg
Winkelcentrum in Nederland
|
In 2018 werd begonnen met de bouw van het centrum, het outletcentrum heeft een verhuurbaar oppervlak van 19.000 m², dat ruimte biedt aan 115 winkels met parkeergelegenheid voor 1.950 auto's en minimaal 200 fietsen. De focus ligt op kledingwinkels, maar er zijn ook winkels die gericht zijn op de verkoop van sportartikelen, accessoires en woonartikelen. Daarnaast is er een recreatiezone en zijn er restaurants met terrassen gerealiseerd.
| 1 |
kledingwinkel, modezaak, kledingzaak
|
2,775 |
SportingGoodsStore
|
1785793
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Perry%20Sport
|
Perry Sport
|
Perry Sport B.V. was een Nederlandse sportwinkelketen die oorspronkelijk onderdeel was van Unlimited Sports Group. Het moederbedrijf van Perry & Aktiesport. In 2015 had Perry Sport ongeveer 70 vestigingen in Nederland. Op 26 februari 2016 werd het moederbedrijf van Perry Sport failliet verklaard. In april 2016 werd Perry Sport doorgestart onder JD Sports Fashion plc.
In 2021 is Perry Sport onder de vleugels van de Spaanse ISRG gekomen en is het tegenwoordig weer volledig eigendom van de JD Sports Group.
In 2023 zijn Perry Sport en Aktiesport samengegaan onder de naam "Sprinter", die de handelsnaam is van de winkels van ISRG in Spanje en Portugal. Momenteel worden de Perry winkels in Nederland omgebouwd naar Sprinter en zijn er op dit moment 27 Sprinter-winkels in Nederland, allemaal gebouwd op de fundamenten van Perry Sport en Aktiesport. Het merk "Perry Sport" zal verdergaan onder de handelsnaam "Sprinter." Zo als ook de Perry webshop recent getransformeerd is naar sprintersports.com/nl
Geschiedenis
De geschiedenis van de keten gaat terug tot 1866, toen in Amsterdam het eerste Nederlandse filiaal van The English American Warehouse Perry & Co de deuren opende. Aan het einde van de 19e eeuw verzelfstandigde de Nederlandse tak, waarna het aanbod van sport- en vrijetijdsartikelen gestaag groeide.
In 1959 verkocht Willem Verster Perry & Co aan De Bijenkorf. In 1960 voegde De Bijenkorf Perry & Co samen met de sportwinkel van Leo van der Kar, en ging toen verder als Perry van der Kar. Uit enkele fusies van sportwarenhuizen en de overname van de winkels van Sporthuis Centrum ontstond in 1978 uiteindelijk het huidige Perry Sport.
Perry Sport kwam in handen van VendexKBB, maar werd in 2002 door een buy-out losgeweekt van haar moederbedrijf; Retail Network werd het nieuwe moederbedrijf. In 2006 kocht de Unlimited Sports Group (USG), onder andere eigenaar van Aktiesport, de sportketen waarvan het nadien eigendom was. In 2011 opende Perry Sport in verschillende V&D's zogenaamde shop-in-shops.
USG is op 23 februari 2016 failliet verklaard. De financiële problemen waren een direct gevolg van het faillissement van Vroom & Dreesmann en van Scapino: Perry Sport had namelijk 11 shop-in-shop vestigingen in de gesloten V&D-warenhuizen. De andere winkels bleven voorlopig open doordat uitkeringsinstantie UWV de eerste zes weken de salarissen van het personeel doorbetaalde. De curator heeft een doorstart kunnen regelen. Medio maart 2016 werd bekend dat het Britse beursgenoteerde bedrijf JD Sports Fashion het merendeel van de in totaal 189 vestigingen van Perry Sport en Aktiesport wilde overnemen. Enkele tientallen filialen zouden worden gesloten omdat het de shop-in-shops zijn en verder zouden winkels die onvoldoende winstgevend zijn niet worden overgenomen. JD Sports is eigenaar van een grote keten sportwinkels in het Verenigd Koninkrijk en heeft verder 25 winkels in Ierland en 16 in Nederland.
Monopoly
De straatnamen van de Nederlandse versie van het bordspel Monopoly zijn gebaseerd op vestigingen van Perry. De warenhuisketen importeerde het spel vanaf 1936, aanvankelijk in de Engelse versie. Frederik Verster, directeur van Perry Engros, ontwikkelde de Nederlandstalige versie die 1941 uitkwam. Hij koos voor de plaatsen waar Perry filialen en magazijnen had: Amsterdam, Rotterdam, Den Haag, Groningen, Utrecht, Haarlem en Arnhem. Een aantal andere populaire winkelstraten in die steden completeerden het geheel, evenals het fictieve 'Ons Dorp'. Anno 2022 zijn er winkels van Perry Sport aan de Kalverstraat in Amsterdam, Vredenburg in Utrecht, de Haarlemmerstraat in Leiden en Ketelstraat in Arnhem.
Externe links
Officiële website
Perry Sport op www.winkelstories.com
Nederlandse winkelketen
|
Perry Sport B.V. was een Nederlandse sportwinkelketen die oorspronkelijk onderdeel was van Unlimited Sports Group. Het moederbedrijf van Perry & Aktiesport. In 2015 had Perry Sport ongeveer 70 vestigingen in Nederland. Op 26 februari 2016 werd het moederbedrijf van Perry Sport failliet verklaard. In april 2016 werd Perry Sport doorgestart onder JD Sports Fashion plc.
| 1 |
sportwinkel, sportartikelen, sportzaak
|
10,208 |
GasStation
|
2722377
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Verzorgingsplaats%20Peulwijk
|
Verzorgingsplaats Peulwijk
|
Verzorgingsplaats Peulwijk is een verzorgingsplaats, gelegen tussen de verbindingsbogen van afrit 12 van de Nederlandse autosnelweg A4, en is opgedeeld in Peulwijk oost en west. Het ligt bij Delft in de gemeente Midden-Delfland.
Afrit 12 splitst zich in een afrit naar verzorgingsplaats Peulwijk Oost en West en een afrit naar Den Haag en Hoek van Holland. Op de verzorgingsplaats bevinden zich naast parkeermogelijkheden ook twee tankstations (één per richting). Bij verzorgingsplaats Peulwijk-West exploiteert Allego twee snelladers voor elektrische wagens en bij Peulwijk-Oost exploiteert Shell een aantal snelladers.
Peulwijk
Rijksweg 4
Geografie van Midden-Delfland
|
Afrit 12 splitst zich in een afrit naar verzorgingsplaats Peulwijk Oost en West en een afrit naar Den Haag en Hoek van Holland. Op de verzorgingsplaats bevinden zich naast parkeermogelijkheden ook twee tankstations (één per richting). Bij verzorgingsplaats Peulwijk-West exploiteert Allego twee snelladers voor elektrische wagens en bij Peulwijk-Oost exploiteert Shell een aantal snelladers.
| 1 |
tankstation, benzinestation, pompstation
|
139 |
DataCatalog
|
213850
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/NASA%20WorldWind
|
NASA WorldWind
|
NASA WorldWind is een virtuele aardbol van de NASA NARC die de mogelijkheid biedt om - door middel van een virtuele wereldbol - in te zoomen op luchtbeelden en satellietbeelden op de aarde. Voor een gedeelte van de aarde zijn deze gebieden tevens in 3D te bekijken. De gegevens zijn afkomstig van de NASA en de USGS. De software is door NASA vrijgegeven onder de "vrije open-sourcelicentie versie 1.3".
Versies
De software is te gebruiken op:
internet (webversie)
Windows, macOS en Linux (Java-versie)
Android
De oorspronkelijke versie is de Java-versie.
Beschikbare datasets
Standaard heeft de gebruiker op de computer de beschikking over de lage-resolutie-Blue marble-datasets. Zodra wordt ingezoomd, worden hogeresolutiebeelden gedownload van de servers van de NASA. De totale hoeveelheid beschikbare datasets bedraagt momenteel ongeveer 4,6 terabytes.
Beeld- en terreindatasets
Blue marble-set - mozaïek van lageresolutiesatellietbeelden van de hele aarde (gemaakt door de NASA in 2001 en 2002). De originele blue marble-foto is geen mozaïek maar een foto van de aarde genomen door Apollo 17 in 1972 op de heenweg naar de maan, op ongeveer 45.000 km afstand van de aarde.
Landsat 7 - satellietbeelden met een resolutie van 30 meter
USGS data
Orthofotos van de VS - resolutie van 1 meter (sommige steden zelfs 0,25 meter)
Topografische kaarten van de VS in verschillende onderscheidbare gedetailleerde lagen
SRTM - terreindata
Datasets voor de animatie van lagen
Animated Earth - SVS Image Server-data
MODIS - spectrum-radiatiedata van de Terra- en Aqua-satellieten (resolutie: 10 bij 10 km²)
GLOBE - data van wereldwijd schoolproject van de NASA (atmosfeer, hydrologie en bodem-/biologische data)
Verder bevat het programma een pakket waarmee kaarten en andersoortig beeldmateriaal op het internet kunnen worden doorzocht met behulp van de OpenGIS-Web Mapping Service-architectuur.
Mogelijkheden en gebruik
De applicatie kan animaties van verschillende geografische processen tonen op de wereldbol, zoals sneeuwbedekking gedurende een jaar of het verloop van bosbranden binnen Afrika.
Layers
De lagen (layers) die kunnen worden geprojecteerd binnen het programma omvatten onder andere landsgrenzen, provinciale/deelstaatgrenzen, plaats- en gemeentenamen, lengte- en breedtegraden
De vlaggen van alle landen kunnen ook worden geprojecteerd op de wereldbol, waarna de gebruiker, door op een vlag te klikken, wordt doorgeleid naar de CIA-pagina voor het betreffende land.
Wikipedia-layer
Er is tevens een Wikipedia-add-on (Wikipedia points of interest layer) die gele cirkels op de wereldbol toont van plaatsen die, door er op te klikken, de gebruiker doorleiden naar het artikel in een webbrowser. Deze add-on zorgt ervoor dat het programma wat meer geheugen vraagt van de computer.
Doordat de NASA het programma onder de PD-licentie heeft vrijgesteld, mogen ook alle screenshots uit het programma op Wikipedia worden gebruikt onder de PD-licentie. Bij Wikimedia Commons kan onder andere de PD-WorldWind-licentie hiervoor worden gebruikt.
Coördinaten
Het programma biedt de mogelijkheid om te zoeken op plaatsen of coördinaten. Deze coördinaten kunnen in het menu worden gekopieerd en bijvoorbeeld worden weergegeven op een internetpagina, waar een gebruiker, mits deze het programma op zijn pc heeft, de link in de adresbalk van zijn browser kan plaatsen en doorgeleid worden naar de betreffende weergave binnen WorldWind.
Een voorbeeld van een dergelijke link is: worldwind://goto/world=Earth&lat=52.70902&lon=5.75278&alt=39480, die gebruikers met het programma doorleidt naar een weergave binnen WorldWind die de Noordoostpolder van bovenaf laat zien.
Systeemeisen
Het programma draait alleen op Windows en maakt sterk gebruik van de grafische kaart, waarbij 3D-acceleratie en een behoorlijke processor wordt aanbevolen. Het programma vergt over het geheel genomen behoorlijk wat processorkracht. Ook wordt minimaal een breedbandverbinding aanbevolen om het downloaden van kaarten vlot te laten verlopen.
Zie ook
Bing Maps
Apple Maps
Géoportail
Google Earth
Google Maps
Externe links
Officiële webpagina
NASA WorldWind Java
World Wide Central Hotspot-lijst: Verschillende objecten op aarde met hun coördinaten en screenshots
Projectpagina met voorbeelden (gearchiveerd)
NASA WorldWind SDK Tutorial (uitleg)
Opensourcesoftware en vrije software
Software geschreven in C Sharp
Software geschreven in Java
Virtuele wereldbol
|
Beschikbare datasets
Standaard heeft de gebruiker op de computer de beschikking over de lage-resolutie-Blue marble-datasets. Zodra wordt ingezoomd, worden hogeresolutiebeelden gedownload van de servers van de NASA. De totale hoeveelheid beschikbare datasets bedraagt momenteel ongeveer 4,6 terabytes.
| 3 |
datacatalogus, datasets, gegevensverzameling
|
4,807 |
LakeBodyOfWater
|
1973190
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Wickmere
|
Wickmere
|
Wickmere is een civil parish in het bestuurlijke gebied North Norfolk, in het Engelse graafschap Norfolk met 158 inwoners. Het dorp ligt dertig kilometer ten noorden van de stad Norwich en ongeveer 132 kilometer ten noordoosten van Londen. De naam Wickmere gaat terug op de Oudengelse omschrijving van de plaats: "meer bij een melkveehouderij".
Wickmere herbergt verder een kerk, gebouwd in de veertiende eeuw, een torenruïne van de "St Margaret's Church" en een achttiende-eeuws landhuis.
Civil parish in Norfolk
|
Wickmere is een civil parish in het bestuurlijke gebied North Norfolk, in het Engelse graafschap Norfolk met 158 inwoners. Het dorp ligt dertig kilometer ten noorden van de stad Norwich en ongeveer 132 kilometer ten noordoosten van Londen. De naam Wickmere gaat terug op de Oudengelse omschrijving van de plaats: "meer bij een melkveehouderij".
| 1 |
meer, zoetwaterlichaam, waterplas
|
4,615 |
BusinessEntityType
|
27813
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Organisatie
|
Organisatie
|
Een organisatie is een doelgerichte samenbundeling van kennis, vaardigheden en kracht tussen enkele (meestal drie of meer) personen die primair middelen en activiteiten aanwendt om te voorzien in de behoefte aan producten en/of diensten in haar omgeving.
De term organisatie wordt in de praktijk meestal gebruikt als synoniem of hyperoniem voor specifiekere termen als instituut, instantie, bedrijf, vennootschap, stichting of vereniging. Ook een eenmansbedrijf, Vof of BV zonder personeel in dienst wordt vaak een organisatie genoemd.
In de economie wordt een organisatie gedefinieerd als het geheel van productiefactoren, procedures en mensen die samenwerken om bepaalde doelstellingen te bereiken.
Algemeen
De drie basispijlers waarop elke organisatie berust zijn kennis, kader en controle.
Onder kennis wordt alle wetenschap, die nodig is voor het goed functioneren van de ingenomen positie verstaan. Dit betreft bijvoorbeeld technische kennis, organisatieleer, gedragswetenschap (hoe reageren mensen) communicatieleer, kennis hebben van de consequenties van de beslissingen en gedragingen (risicoanalyse), enzovoort.
Onder kader vallen alle hiërarchische lagen van de organisatie, de niveaus waar beslissingen worden genomen en opdrachten worden gegeven.
Onder controle wordt verstaan dat iedereen in zijn functioneren en handelen dient te worden gecontroleerd.
De organisatie maakt zowel gebruik van de gezamenlijke kennis van de deelnemers over de organisatie en haar functioneren, als van kennis van een specifiek persoon of een specifieke groep personen.
Een organisatie dient op alle niveaus te worden gecontroleerd. De belangrijkste doelstellingen hierbij zijn: verbetering van het functioneren en het gedrag van de betrokken persoon, spiegel voorhouden, bijscholing, evenals het voorkomen van fraude en corruptie. Controle wordt echter vaak bemoeilijkt door overwegingen van privacy.
Hoofdkenmerken
Samenwerkingsverbanden: organisaties zijn sociale eenheden, samengesteld uit groepen, personen met bepaalde patronen van interactie.
Doelgerichtheid: organisaties zijn steeds een middel om een doel te bereiken.
Organisaties zijn (meestal) formeel. Doelgerichte samenwerkingsverbanden moeten een formele, rationele structuur of ontwerp hebben om te kunnen spreken van een organisatie. De formele organisatie met sterke juridische structuur vormen het belangrijkste object van de organisatiekunde.
Organisaties zijn relatief permanent: doelgerichte samenwerkingsverbanden bestaan op relatieve permanente basis. Deze permanentie is een doel of een uitgangspunt die niet altijd bereikt zal kunnen worden, vandaar 'relatief'.
Organisaties gebruiken middelen of technologie. Dit kunnen gebouwen, machines, grondstoffen zijn, maar ook mensen, kennis en kunde.
Er is coördinatie en taakverdeling. Om het vooropgestelde doel te kunnen bereiken met een bepaalde groep mensen zullen er taken moeten verdeeld worden. Samenwerking en taakverdeling hangen dus met elkaar samen en men spreekt dan over functionalisatie.
Organisatietypen
Soorten
Bedrijven, met bedrijfseconomische doelen met als juridische vorm de vennootschap
Instellingen, met niet-economische doelen (sociaal, politiek, ecologisch) met als juridische vorm de vereniging of de stichting, of met een bestuursrechtelijk karakter.
Criminele organisaties, die eveneens economische doelen hebben, maar zich onttrekken aan maatschappelijke controle
Belanghebbenden
Een belanghebbende of stakeholder is een persoon of organisatie die invloed ondervindt (positief of negatief) of zelf invloed kan uitoefenen op een specifieke organisatie, een overheidsbesluit, een nieuw product of een project.
Voor ondernemingen zijn stakeholders bijvoorbeeld werknemers, milieuorganisaties en omwonenden.
Door de invloed die stakeholders kunnen uitoefenen is het voor ondernemingen belangrijk om rekening te houden met stakeholders. De invloed kan zowel positief als negatief zijn op het verwezenlijken van het bedrijfsbelang.
Formele en informele organisatie
Er wordt onderscheid gemaakt in de formele organisatie en de informele organisatie. De formele organisatie is het geheel van de officieel vastgestelde procedures en gezagsverhoudingen, zoals vastgesteld in het organisatieschema. De informele organisatie is de sociale structuur van de werknemers, die het werk en de gedragscodes met elkaar afstemmen.
Specifieke organisaties
Specifieke type van zelfstandige organisaties zijn onder andere:
Arbeidsorganisatie
Burgerrechtenorganisatie
Hulporganisatie
Jongerenorganisatie
Niet-gouvernementele organisatie
Onderwijsorganisatie
Overheidsinstantie
Vrijwilligersorganisatie
Zelfstandig bestuursorgaan
Geloofspartijen
Interne structuur
Organisatieschema
Een organisatieschema, organogram of organigram is een afbeelding, model of schema van een organisatiestructuur van een onderneming; Een dergelijk schema brengt in kaart uit hoeveel verschillende divisies en afdelingen een organisatie bestaat (eventueel wie het hoofd is en wie medewerkers), en in welke hiërarchische verhouding de afdelingen en medewerkers ten opzichte van elkaar staan.
Organisatiestructuur
De organisatiestructuur is de wijze waarop taken binnen een organisatie zijn verdeeld en de wijze waarop vervolgens afstemming tussen deeltaken tot stand is gebracht. Het heeft dus te maken met de verdeling van activiteiten over afdelingen en de taken van de werknemers. De organisatiekunde is de theorie van het opzetten van organisaties. De organisatiestructuur is een hulpmiddel dat ervoor moet zorgen dat een organisatie haar doelen kan bereiken. Het vraagstuk van de juiste organisatiestructuur speelt met name binnen grote organisaties. Daar moet men nadenken over zaken als taakverdeling, verdeling van verantwoordelijkheden en van bevoegdheden en daarmee samenhangend over het coördineren van die taken en verantwoordelijkheden.
De bekendste organisatiestructuren zijn:
Lijnorganisatie
Lijn-staforganisatie
Projectorganisatie
Matrixorganisatie
Deelorganisaties
Een organisatie is vaak op haar beurt opgebouwd uit allerlei deelorganisaties met afzonderlijke taken. Elke deelorganisatie heeft een eigen (verklarende) naam. Een organogram maakt duidelijk wat de plaats (expertise, verantwoordelijkheden, taken e.d.) van die deelorganisatie is in het grote geheel. Een systeem kan zijn om iedere deelorganisatie aan te duiden door middel van een letter, waarbij het hoofd van de gehele organisatie één letter heeft en vervolgens iedere ondergeschikte organisatie één letter extra krijgt. Zo ziet of herkent men direct waar bijvoorbeeld een deelorganisatie met vier letters in de totale organisatie past. Door ‘slimme’ letters te kiezen (bijvoorbeeld een P voor de Personeel-deelorganisatie), heeft men snel inzicht in de plaats van die deelorganisatie binnen het grote geheel.
Rechtsvormen
De rechtsvorm van een bedrijf, onderneming of in bredere zin een organisatie, is de juridische vorm waarin de onderneming is gegoten. De eenvoudigste bedrijfsvorm is de eenmanszaak. Bij de eenmanszaak is de eigenaar van de zaak ook de bestuurder en is de winst of het verlies van de onderneming gelijk aan de winst of het verlies van de ondernemer.
Andere rechtsvormen zijn:
Vennootschap onder firma (VOF)
Commanditaire vennootschap (CV)
Besloten vennootschap (BV)
Naamloze vennootschap (NV)
Vereniging
Coöperatieve vereniging of coöperatie
Stichting
Organisatiekunde
Binnen het bedrijfsleven heeft kennis op dit gebied van de organisatiekunde zich vooral ontwikkeld in de Verenigde Staten tijdens de tweede industriële revolutie aan het eind van de 19e eeuw. Dit kwam doordat er met de ontwikkeling van de massa-industrie en de mogelijkheden die dit bood ook vele problemen ontstonden, met name op het gebied van efficiëntie.
Zie ook
Bestuur
Denktank
Organisatie-adviseur
Project
Vereniging
Vergadering
Werkgroep
Bedrijfskunde
Bedrijfseconomie
|
Rechtsvormen
De rechtsvorm van een bedrijf, onderneming of in bredere zin een organisatie, is de juridische vorm waarin de onderneming is gegoten. De eenvoudigste bedrijfsvorm is de eenmanszaak. Bij de eenmanszaak is de eigenaar van de zaak ook de bestuurder en is de winst of het verlies van de onderneming gelijk aan de winst of het verlies van de ondernemer.
| 2 |
bedrijfstype, rechtsvorm, waardeketen
|
2,203 |
Service
|
25316
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eurostar
|
Eurostar
|
|}
De Eurostar is een hogesnelheidstreindienst die Parijs, Londen, Brussel en Amsterdam met elkaar verbindt. Eurostar begon in 1994 met een dienst tussen Londen enerzijds en Parijs en Brussel anderzijds.
Sinds 1 oktober 2023 zijn de diensten van Eurostar en Thalys samengevoegd onder de naam Eurostar, wel wordt ter verduidelijking soms de naam Eurostar Blue gebruikt voor de diensten van en naar Londen, en de naam Eurostar Red voor de diensten die door Thalys gereden werden en niet in het Verenigd Koninkrijk kwamen.
De Eurostar Blue maakt gebruik van de Kanaaltunnel die onder het Kanaal door loopt. De treindienst maakt grotendeels gebruik van de mede hiervoor aangelegde hogesnelheidslijnen. Sinds 14 november 2007 is het Britse hogesnelheidsgedeelte van het traject ook voltooid en kan de Eurostar op volle snelheid de drie steden met elkaar verbinden.
Geschiedenis en toekomstige ontwikkelingen
Na de voltooiing van de Kanaaltunnel in 1994 begonnen de treindiensten van de Eurostar op 14 november van datzelfde jaar. Volgens de oorspronkelijke plannen zou dit op 15 juli 1994 geweest zijn, maar door de talrijke problemen ontdekt tijdens de testritten werd de start uitgesteld tot het einde van het jaar. Op 14 november startte met een beperkte treindienst, Discovery service. Pas op 28 mei 1995 werd een volledige treindienst ingevoerd. Station London Waterloo deed de eerste dertien jaar dienst als Londense eindhalte, totdat in 2007 St Pancras International werd voltooid. Voor Waterloo is in 1994 wel een nieuwe terminal gebouwd met 5 sporen, maar die werd na 2007 niet meer gebruikt. Vanaf december 2018 wordt dit gedeelte van het station weer in gebruik genomen maar dan voor het binnenlandse spoorwegnet.
Waar Frankrijk bij de ingebruikname van de Kanaaltunnel al een complete hogesnelheidslijn had gebouwd van Parijs naar Calais, was het Verenigd Koninkrijk nog niet aan de bouw begonnen van een hogesnelheidslijn tussen Londen en de tunnel. De afwikkeling van kwesties als de doorsnijding van het landschappelijk fraaie graafschap Kent, en in welk station in Londen de hogesnelheidslijn zou moeten eindigen, hadden veel tijd gekost en er werd geoordeeld dat de bestaande verbinding nog niet aan haar maximale capaciteit zat. Waterloo (de tijdelijke eindhalte van de Eurostar) ligt weliswaar in het centrum op loopafstand van de zuidoever van de Theems en daarmee ligt het gunstig voor toeristen (onder andere voor de Big Ben en het London Eye), het parlement (Palace of Westminster) en de ministeries en voor Zuid-Engeland (zuidelijk van Londen). St. Pancras ligt echter veel gunstiger ten opzichte van andere belangrijke Londense stations (zoals King's Cross en Euston) en daarmee voor de grootste en belangrijkste steden in het land. Daarnaast heeft het station betere metro-aansluitingen. En doordat met de verbouwing van St Pancras de halte King's Cross Thameslink naar St Pancras is verplaatst is dit, op de noordelijke zijde van de Theems gelegen, kopstation toch vanuit Zuid-Engeland rechtstreeks bereikbaar. In tegenstelling tot Waterloo is het station dus vanuit beide delen van het land per trein bereikbaar. Het eerste deel van de Britse hogesnelheidslijn tussen de Kanaaltunnel en Fawkham Junction is negen jaar na de indienststelling van de Kanaaltunnel, in september 2003, in dienst genomen.
Van september 2003 tot 14 november 2007 duurde de reis van Parijs naar Londen 2 uur en 35 minuten en van Brussel naar Londen 2 uur en 20 minuten.
Bij de start van de treindiensten in België was de Belgische hogesnelheidslijn nog niet in dienst. De Eurostar-treinen reden tussen Lille-Europe en Brussel via de spoorlijn 94 tot Halle en verder met spoorlijn 96 tot Brussel-Zuid. Bij de eerste openstelling van de hogesnelheidslijn tot de aftakking van Antoing op 2 juni 1996, gebruikten sommige treinen de hogesnelheidslijn tot de aftakking Antoing en reden dan verder langs Bergen naar Brussel (spoorlijnen 78, 97 en 96, de route gebruikt door de Thalys in die tijd). Voor de reistijd maakte het niet veel uit welke route genomen werd, daar tegenover het kleine stukje hogesnelheidslijn de route via Doornik veel korter was. Na de volledige opening van de hogesnelheidslijn op 14 december 1997 reden alle Eurostar-treinen via de hogesnelheidslijn met een reistijdwinst van ongeveer een halfuur.
Op 14 november 2007 werd het laatste deel van het hogesnelheidstraject tussen Fawkham Junction en Londen in gebruik genomen en werd het nieuwe eindpunt St Pancras International. Door deze ingebruikname van ruim 25 kilometer hogesnelheidslijn in het Verenigd Koninkrijk werd de reistijd op het traject Parijs – Londen teruggebracht tot 2 uur en 15 minuten, van Brussel naar Londen reist men sindsdien in 1 uur en 51 minuten.
Vanaf 18 november 1996 was, als gevolg van schade aan de Kanaaltunnel door een brandende vrachtwagen, de Eurostar-treindienst onderbroken. Pas op 4 december 1996 werd de treindienst hervat met een beperkte dienstregeling omdat maar een spoor beschikbaar was in de kanaaltunnel door herstelwerkzaamheden in de andere spoortunnel.
Naast de eindbestemmingen van Brussel en Parijs wordt ook Disneyland Paris bereikt met rechtstreekse treinen. In het winterseizoen rijden er samen met Thalys Eurostar-treinen naar Bourg-Saint-Maurice en in de zomer naar Avignon. In deze stations wordt tijdelijk een perron afgesloten en zijn faciliteiten voor de verplichte check-in. In de zomer van 2013 is een experiment uitgevoerd waarbij de check-in niet op de verre stations werd uitgevoerd maar in station Lille-Europe. Hiervoor had de Eurostar naar Londen een langdurige stop, zodat alle reizigers met hun bagage de trein konden verlaten en de grensformaliteiten en bagagecontrole in het station werden uitgevoerd, waarna de reiziger in dezelfde trein konden instappen. In de andere richting reden de treinen door zonder te stoppen.
Aanvankelijk was het de bedoeling dat er doorgaande diensten zouden komen naar steden in midden Engeland zoals Birmingham en Manchester. Een deel van de Eurostar-stellen had om deze reden een kortere lengte. De afkorting van deze afwijkende stellen was dan ook NOL (North of London). Door de opkomst van de lowcost-luchtvaartmaatschappijen werd de concurrentie op prijzen en reistijden te groot en is later afgezien van deze verbindingen. Ook terwijl dit technisch wel mogelijk zou zijn geweest na de ingebruikname van London St. Pancras.
Ter gelegenheid van 20 jaar Eurostartreindienst werden op 28 januari 2014 te Brussel de nieuwe uniformen en ook de nieuwe treinstellen van het type e320 / class 374 gepresenteerd.
Amsterdam
Op 27 september 2013 tekenden de NS en Eurostar een contract voor een rechtstreekse verbinding Londen – Amsterdam. Deze Eurostardienst is op 4 april 2018 opgestart. De eerste rechtstreekse rit met (genodigde) passagiers van Londen naar Amsterdam vond plaats op 20 februari 2018. Vanaf oktober 2020 zijn er grenscontroles in de stations van Amsterdam en Rotterdam waardoor er, zonder controles onderweg, rechtstreeks van Amsterdam naar Londen kan worden gereisd. Hierdoor is een lange stop te Brussel niet meer nodig.
De reistijd van Amsterdam naar Londen is daarmee verminderd van 5 uur en 8 minuten naar 4 uur en 9 minuten.
Rotterdam
In Rotterdam Centraal-station is het zijperron langs spoor 1 verbreed door het spoor 1 op te heffen en het perron te verbreden tot het doorgaand spoor 2 (zonder perron). Hierbij zijn er ook enkele grote (verplaatsbare) schermen aangebracht die gebruikt zullen worden om de reizigers naar Engeland te scheiden van de reizigers naar Brussel.
Brussel
In Brussel-Zuid is een afsluitbare toegang gemaakt van de Eurostarterminal naar de perronsporen 3 en 4. De sporen 1 en 2 van de Eurostarterminal zijn kopsporen waar het niet mogelijk is om van en naar verdere bestemmingen in België, Nederland en Duitsland te reizen. Er is op het eilandperron een scheiding aangebracht tussen de perronsporen 3 en 4. Het eilandperron is ook afsluitbaar van het andere deel van het station zodat de eilandperronsporen tijdelijk exclusief gebruikt kunnen worden voor Eurostarreizigers.
Fusie met Thalys
In september 2019 hebben SNCF, NMBS en Patina Rail een mogelijke fusie aangekondigd tussen Thalys en Eurostar. Het fusieproject kreeg de naam "Green Speed". In oktober 2021 werd bekend dat Thalys medio 2024 Eurostar gaat heten, net als de trein naar Londen. De ondernemingen achter de treinen pakken hun eerdere fusieplannen namelijk weer op.
In februari 2022 werd Thalys International overgenomen door THI Factory en in april 2022 werd THI Factory, samen met Eurostar International Limited overgenomen door de nieuwe holding Eurostar Group.
Op 24 januari 2023 werd bekendgemaakt dat de naam Thalys nog dat jaar ging verdwijnen en dat alle treinen onder de naam Eurostar gingen rijden.
Op 29 september 2023 werden de eigen website en app van Thalys stopgezet, en vervangen door de nieuwe, gemeenschappelijke versies onder de naam Eurostar. Sinds 1 oktober rijden alle treinen onder de naam Eurostar. De diensten en voorwaarden bleven grotendeels dezelfde, en er bleef dus een onderscheid tussen de ex-Thalys-verbindingen, met rode treinen, soms Eurostar Red genoemd en de lijnen van en naar Londen, met blauwe treinen, soms Eurostar Blue genoemd. Er is sindsdien wel een nieuw gemeenschappelijk loyalty-programma: Club Eurostar.
Materieel
TMST
De treinen zijn gebouwd door Alstom en zijn gebaseerd op de TGV's. Het materieel werd oorspronkelijk Trans-Manche Super Train (TMST) genoemd. Ze konden rijden op 750 volt gelijkspanning (verwijderd na indienstneming High Speed 1) via de derde rail in Zuid-Engeland en verschillende andere bovenleidingspanningen. Met een wisselspanning van 25 kV kan de trein 300 km/uur rijden. De trein heeft ook een kleinere maat om binnen het smallere Britse omgrenzingsprofiel te passen. Een trein bestaat meestal uit 18 rijtuigen. Deze treinen zullen voor 100 miljoen euro een moderner interieur krijgen alsook wifi- en infotainmentmogelijkheden (real-time reis-informatie, video on demand, muziek en nieuws feeds).
Siemens Velaro e320
In oktober 2010 maakte Eurostar bekend dat het Siemens selecteerde als geprefereerde aanbieder van 10 extra treinstellen ter waarde van 600 miljoen euro. Deze worden gebruikt om de bestaande dienstregeling uit de breiden met bestemmingen in Nederland, Duitsland en Zwitserland. De 400 meter lange treinstellen met een topsnelheid van 320 km/h bieden plaats aan 900 passagiers. Anders dan de TMST hoeven deze treinen niet binnen het smalle Britse omgrenzingsprofiel te passen, doordat Eurostar sinds de opening van de High Speed 1 in het Verenigd Koninkrijk niet meer over reguliere lijnen rijdt.
PBA
De PBA-stellen (Parijs-Brussel-Amsterdam), oorspronkelijk gebruikt voor Thalys-diensten, zijn eigendom van de SNCF (genummerd 4532-4540), en zijn geschikt voor het Franse, Belgische, en Nederlandse spoornet.
PKBA
De PBKA-stellen (Parijs-Brussel-Keulen-Amsterdam),o orspronkelijk gebruikt voor Thalys-diensten, zijn eigendom van NMBS (genummerd 4301-4307), DB (4321-4322), NS (4331-4332) en SNCF (4341-4346). De motorwagens hiervan zijn van een ander type en zijn in tegenstelling tot de PBA ook geschikt voor het rijden over het Duitse spoornet.
Reisklassen
Eurostar heeft 3 verschillende reisklassen:
Standard: basisformule met gereserveerde zitplaatsen in een 2-2-configuratie en de mogelijkheid om snacks in de bar aan te schaffen.
Standard Premier: een formule gericht op reizigers die net iets meer willen, gereserveerde zitplaatsen in 2-1-configuratie en een geserveerde lichte maaltijd aan boord.
Business Premier: de formule voor zakenreizigers met een check-intijd van 10 minuten, toegang tot de EurostarLounges in Brussel-Zuid, Paris Gare du Nord, London St Pancras en Ebbsfleet International, gereserveerde zitplaatsen in 2-1-configuratie en een geserveerde maaltijd aan boord.
Voor 1 september 2010 had Eurostar iets andere namen: Business Premier en Standard waren hetzelfde, maar Standard Premier was Leisure Select. In deze laatste klasse werd echter een volledige maaltijd aangeboden (dezelfde als in Business Premier, inclusief champagne), daar waar in Standard Premier nu slechts een lichte maaltijd wordt geserveerd.
Check-in
Voor de Eurostar Blue geldt ook een check-intijd waarbij men zijn ticket zelf door een tourniquet moet laten lezen waarna men toegang tot de lounge krijgt.
Standard en Leisure Select / Standard Premier: minimum 30 minuten
Business Premier en Eurostar Carte Blanche-leden: minimum 10 minuten
Verder vindt er net als op een vliegveld niet alleen een veiligheidscontrole maar ook een paspoortcontrole plaats omdat men naar een niet-Schengenland reist. Ook dient men te wachten in de lounge en kan men pas instappen als op het beeldscherm boarding now wordt aangegeven, net als bij een vliegtuig.
Voor Eurostar Red geldt geen check-in-tijd. Men moet twee minuten voor vertrek op het perron aanwezig zijn. Alleen in Parijs gaat men door een bagagecontrole, hierdoor is het nodig eerder aanwezig te zijn. Deze bagagecontrole gaat normaal een half uur voor vertrek open.
Eigendom
Sinds 1999 is er ook een overkoepelend orgaan, Eurostar International. Dit is een joint venture waarin drie exploitanten deelnemen:
De Franse nationale spoorwegmaatschappij SNCF
De Belgische nationale spoorwegmaatschappij NMBS
Eurostar UK
Eurostar UK neemt de exploitatie van het Engelse deel van de Eurostar op zich na de ontbinding van de Engelse nationale spoorwegen (British Rail). Het management van Eurostar UK wordt uitgevoerd door een ander bedrijf, ICRR. Na de verkoop van aandelen werd de verhouding per 4 maart 2015:
SNCF (55%)
NMBS (5%)
Caisse de dépôt et placement du Québec (30%)
Hermes (10%)
Fusie met Thalys
In september 2019 kondigden SNCF, NMBS en Patina Rail (consortium van Caisse de dépôt et placement du Québec en Hermes) een fusie aan tussen Eurostar en Thalys. Het fusieproject heeft de naam "Green Speed" gekregen. De fusieplannen werden tijdens 2020-2021 tijdelijk opgeschort door financiële problemen bij Eurostar als gevolg van de coronacrisis. Vanaf maart 2020 liep het aantal passagiers en daardoor de inkomsten sterk terug. Door de nationale overheden werden in verband met de pandemie veel reisbeperkingen/verboden opgelegd. Het aantal treinen werd tot een minimum teruggebracht. Het aantal reizigers (voorheen 11 miljoen in 2019) kromp met 95%. Door de hoge vaste lasten en het vrijwel wegvallen van inkomsten raakte de Eurostar op de rand van de financiële afgrond. Er moest extra geld worden geleend.
Concurrentie
Sinds haar ontstaan hebben Eurostar en het toenmalige Thalys geen hsl-concurrenten vanaf Londen en op Parijs-Brussel-Amsterdam.
In oktober 2023 maakte Evolyn bekend 12 Alstom Avelia-treinstellen te willen kopen voor een concurrerende dienst tussen Londen en Parijs.
Deutsche Bahn en Renfe maakten eerder gelijkaardige ambities bekend.
Externe link
Officiële website van Eurostar
Referenties
|
Na de voltooiing van de Kanaaltunnel in 1994 begonnen de treindiensten van de Eurostar op 14 november van datzelfde jaar. Volgens de oorspronkelijke plannen zou dit op 15 juli 1994 geweest zijn, maar door de talrijke problemen ontdekt tijdens de testritten werd de start uitgesteld tot het einde van het jaar. Op 14 november startte met een beperkte treindienst, Discovery service. Pas op 28 mei 1995 werd een volledige treindienst ingevoerd. Station London Waterloo deed de eerste dertien jaar dienst als Londense eindhalte, totdat in 2007 St Pancras International werd voltooid. Voor Waterloo is in 1994 wel een nieuwe terminal gebouwd met 5 sporen, maar die werd na 2007 niet meer gebruikt. Vanaf december 2018 wordt dit gedeelte van het station weer in gebruik genomen maar dan voor het binnenlandse spoorwegnet.
| 1 |
dienstverlening, service, organisatie
|
11,094 |
SendAction
|
361307
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/EDINE
|
EDINE
|
EDINE is een toepassing van electronic data interchange (EDI). EDINE is de afkorting voor: Electronic Data Interchange in de Nederlandse Energiemarkt. EDINE wordt gebruikt in de energiemarkt om gecodeerde gegevens te versturen over energie-verbruiken, energieproductie, energiehandel, klantmutaties en klimaatinformatie. De informatie wordt verstuurd tussen alle partijen die actief zijn in de Nederlandse elektriciteitsmarkt.
EDINE definieert een aantal elektronische berichtenstandaarden op basis van de EDIFACT-standaard. De specificaties hiervan zijn vastgelegd in modellen, translatiegegevens en z.g. Message Implementation Guides (MIG's). Deze worden beheerd door de EDINE Beheer Organisatie (EBO). Er wordt hard gewerkt om de berichten weer te geven in UML-modellen. Door de berichten in UML te modelleren is het ook eenvoudiger om de berichten te vertalen naar XML.
Zie ook
Nederlandse elektriciteitsmarkt
Nederlands energiebedrijf
Informatica
|
EDINE is een toepassing van electronic data interchange (EDI). EDINE is de afkorting voor: Electronic Data Interchange in de Nederlandse Energiemarkt. EDINE wordt gebruikt in de energiemarkt om gecodeerde gegevens te versturen over energie-verbruiken, energieproductie, energiehandel, klantmutaties en klimaatinformatie. De informatie wordt verstuurd tussen alle partijen die actief zijn in de Nederlandse elektriciteitsmarkt.
| 1 |
verzenden, bezorgen, versturen
|
10,304 |
Message
|
66627
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Englandspiel
|
Englandspiel
|
Het Englandspiel was een Duitse operatie in de Tweede Wereldoorlog, aangeduid met Operation Nordpol of Operation Pol Nord door de Duitse contraspionagedienst Abwehr, waarbij een reeks Nederlandse geheim agenten werd gevangengenomen. De Duitsers konden codes van deze agenten gebruiken om via een geallieerd zendernetwerk valse informatie te sturen naar het Verenigd Koninkrijk. Dit was mogelijk doordat de Special Operations Executive (SOE) in het Verenigd Koninkrijk communiceerde met haar in Nederland gedropte agenten, terwijl deze agenten door de Duitse Abwehr waren opgepakt.
Na de oorlog is altijd aangenomen dat de SOE niet wist dat deze agenten gevangen waren genomen. De gevangen genomen agenten hadden wel aanwijzingen gestuurd, zoals het weglaten van de security checks in de berichten, maar SOE merkte dat niet op of veronderstelde dat de agenten zich vergist hadden. Na 2000, toen de Britse archieven gedeeltelijk toegankelijk werden, kwamen er aanwijzingen dat de SOE hiervan wel degelijk op de hoogte was en bewust agenten bleef sturen, wetende dat deze direct in Duitse gevangenschap zouden belanden. Het doel was waarschijnlijk om de Duitsers te laten geloven dat geallieerde troepen plannen hadden voor een spoedige invasie. Op deze manier zou overplaatsing van Duitse troepen naar het Oostfront zijn voorkomen, een opzet die ook inderdaad is geslaagd.
Echte concrete bewijzen voor deze dubbelspeltheorie zijn overigens nooit geleverd. Bovendien achten velen die betrokken zijn geweest bij Britse inlichtingendiensten, het niet erg waarschijnlijk dat men op deze wijze, behalve de Nederlandse agenten, ook vele Engelse landgenoten in levensgevaar zou brengen, zoals piloten en bemanningen van neergeschoten vliegtuigen. Daarentegen is wel bevestigd dat de SOE door diverse collega-inlichtingendiensten, zoals MI6, beschouwd werd als een onervaren en niet erg professioneel opererende dienst, waar men liever niet mee wilde samenwerken.
Communicatie
Al vroeg na de Nederlandse capitulatie probeerden verzetsgroepen in Nederland informatie te verzamelen. Het bleek echter uiterst moeilijk die informatie door te spelen naar Engeland. Vanuit Engeland werden om die reden agenten gedropt op Nederlands bezet grondgebied; zij werden gestuurd door de Centrale Inlichtingendienst onder leiding van François van 't Sant in samenwerking met MI-6 en de SOE/N-sectie.
Een van de eersten was Huub Lauwers, een Nederlandse journalist, opgeleid als geheim agent, die op 7 november 1941 samen met Thijs Taconis vanuit het Verenigd Koninkrijk in Nederland werd geparachuteerd met als opdracht een radioverbinding met het hoofdkwartier in Londen te onderhouden. Op 3 januari 1942 zond hij zijn eerste codebericht naar het Verenigd Koninkrijk.
Arrestatie en gevolgen
Op 6 maart werd Lauwers 's avonds omstreeks half acht vlak bij zijn zendadres in Den Haag gearresteerd door majoor Hermann Giskes van de Abwehr, die samenwerkte met Sicherheitsdienst-commandant Joseph Schreieder. Lauwers werd opgesloten in de gevangenis van Scheveningen. In eerste instantie weigerde hij medewerking aan de Duitsers te verlenen, maar hij werd door Giskes overgehaald om zo het leven van Thijs Taconis te sparen. Een andere reden voor Lauwers om mee te doen, was dat hij zo hoopte de SOE op de hoogte te kunnen brengen van het feit dat hij was gearresteerd.
Voor de Duitsers was dit een uitgelezen kans om meer geheim agenten in handen te krijgen en de Engelsen misleidende inlichtingen te verstrekken.
Tijdens zijn opleiding was hem door SOE geleerd in zijn morse-telegrammen een opzettelijke fout aan te brengen - de zogeheten security check - en die fout weg te laten zodra hij was gearresteerd. Bij de Abwehr wist men via de eerder gearresteerde marconist Willem van der Reyden al van het bestaan van security checks maar de individuele security check van elke agent kende men niet. Nadat Willem van der Reyden op 13 februari 1942 was gearresteerd heeft deze de namen van de verzetsmannen Adriën Moonen en Gerrit Krediet genoemd.
Lauwers maakte de Duitsers wijs dat de zijne bestond uit het zenden van stip in plaats van stop. In werkelijkheid was hem door de SOE geleerd elke zestiende letter verkeerd te zenden. In opdracht van Giskes verzond hij op 8 maart een bericht naar Londen. Hoewel hij hierin zijn pseudosecurity check gebruikte (stip in plaats van stop) en zijn echte security check wegliet ondernam Londen naar aanleiding hiervan geen actie.
Dit was het begin van het Englandspiel. Lauwers deed zijn uiterste best om de Britten te laten weten dat hij gevangen was genomen. Zo begon hij op 28 maart zijn telegram met de letters 'GHT' en eindigde hij met 'CAU' wat samen 'CAUGHT' (gevangen) vormt. Half mei zond hij zelfs drie keer in één bericht het woord CAUGHT. Toch bleven de Britten geheime agenten sturen die bij aankomst onmiddellijk door de Duitsers werden gearresteerd. Na de oorlog is altijd aangenomen dat de Britse geheime dienst de vele aanwijzingen van Lauwers door onoplettendheid keer op keer heeft gemist, dan wel dat men geloofde dat sommige agenten hun security check niet goed toepasten (getuige enkele retour-berichten: "don't forget security check"). In 2003 bleek na inzage van een deel van de archieven van SOE dat de dienst wel degelijk op de hoogte was van de gevangenschap van diverse agenten. Dit zou kunnen betekenen dat de agenten doelbewust door de Engelsen werden gedropt, wetende dat ze direct in Duitse handen zouden vallen. Vermoedelijk was het droppen van agenten onderdeel van een afleidingsmanoeuvre van het Britse Leger. De Duitsers moesten geloven dat de Britten bezig waren met de oprichting van een verzetsleger in West-Europa, dat een spoedige invasie moest ondersteunen. Dit zou het Duitse opperbevel weerhouden van het overplaatsen van troepen naar het Oostfront, waar op dat moment de beslissende slagen van de oorlog werden geleverd. Nederlandse agenten zouden hiervoor door de Britse SOE doelbewust zijn opgeofferd.
Einde van het Englandspiel
Op 31 augustus 1943 wisten twee agenten (Ben Ubbink en Pieter Dourlein) uit kamp Haaren te ontsnappen. Zij slaagden erin de Britten te waarschuwen dat het hele Nederlandse marconistennetwerk in Duitse handen was. Ubbink en Dourlein gingen via Zwitserland naar Spanje en vlogen vandaaruit naar Engeland. Na aankomst werden zij verhoord en aanvankelijk zelfs vastgezet op verdenking van contraspionage. Dit werd veroorzaakt door een vals bericht dat de Duitsers via het netwerk aan Londen hadden verzonden na de ontsnapping van Ubbink en Dourlein, waarin werd vermeld dat twee dubbelagenten zogenaamd waren ontsnapt en contact zouden zoeken met Londen.
Volgens Giskes werden de boodschappen in december 1943 nietszeggender en matter. Agenten werden al lang niet meer gedropt en ook de wapenzendingen waren inmiddels stopgezet. De Duitsers concludeerden ten langen leste dat hun opzet was doorzien. Op 1 april 1944 kwam aan het Englandspiel een einde met een cynische slotboodschap van Duitse zijde, waarin door Giskes een warm welkom werd beloofd aan eventuele toekomstige agenten die door de Britten zouden worden gezonden.
Dat de boodschappen nietszeggender werden en er geen droppings meer plaatsvonden valt ook goed te verklaren vanuit het perspectief van de Britse afleidingsmanoeuvre, die het Englandspiel naar alle waarschijnlijkheid in werkelijkheid was. In december 1943 was het gevaar van overplaatsing van Duitse troepen naar het Oostfront inmiddels geweken, en waren de voorbereidingen voor een echte invasie in West-Europa in volle gang. Daarbij waren nieuwe afleidingsmanoeuvres bedacht door de Britten en Amerikanen, die de Duitsers moesten doen geloven in een invasie bij het Nauw van Calais, en niet in Normandië.
Lot van de gevangen agenten
In totaal namen de Duitsers 59 agenten gevangen die voor het merendeel in kamp Haaren werden opgesloten. Hiervan kwamen 54 om in de periode van 6 tot en met 8 september 1944, vrijwel allen door executies in het concentratiekamp Mauthausen.
Lauwers bleef dit lot bespaard. Dankzij Giskes bleef hij in Haaren achter, toen vrijwel de gehele groep werd doorgestuurd naar concentratiekamp Vught, en vandaar naar Mauthausen. Op 26 april 1945 werd hij in Rathenow bevrijd door de Russen.
Gearresteerde agenten
Tijdens het Englandspiel zijn onder anderen de volgende 52 personen naar Nederland gebracht of boven Nederland gedropt:
28 augustus 1940: Lodo van Hamel, gebracht naar Oegstgeest in Zuid-Holland;
5 juli 1941: Aart Alblas, gedropt bij Nieuweschans in Groningen, 16 juli 1942 gearresteerd;
6 november 1941: Huub Lauwers en Thijs Taconis, gedropt bij Ommen in Overijssel. Lauwers is op 6 maart 1942 gearresteerd, Taconis op 9 maart 1942;
9 december 1941: Willem van der Reyden, gebracht naar Scheveningen, gearresteerd op 13 februari 1942;
23 februari 1942: Evert Radema en Ernst de Jonge, gebracht naar Katwijk aan Zee, Radema gearresteerd op 29 mei 1942, De Jonge op 22 mei 1942;
28 februari 1942: Gerrit Dessing, gedropt bij Ermelo in Gelderland, komt via Brussel 2 september 1943 terug in Engeland;
27 maart 1942: Albert Baatsen, gedropt bij Kallenkote ten oosten van Steenwijk in Overijssel en meteen gearresteerd;
29 maart 1942: Jan Molenaar en Leo Andringa, gedropt in het Hellendoornse Broek bij Haarle in Overijssel; marconist Molenaar raakt gewond en pleegt zelfmoord (pil), Andringa gearresteerd op 28 april 1942;
29 maart 1942: Gosse Ras en Han Jordaan, gedropt bij Holten in Overijssel, Ras gearresteerd op 1 mei 1942, Jordaan twee dagen later;
5 april 1942: Henk Sebes en Barend Klooss, gedropt bij Harskamp, Ede in Gelderland, Sebes gearresteerd op 8 mei 1942, Kloos op 29 april 1942;
18 april 1942: Jan de Haas (ter vervanging van Molenaar), afgezet bij Castricum, gearresteerd op 28 april 1942;
29 mei 1942: Hermanus Parlevliet en Toon van Steen, gedropt bij Kallenkote ten oosten van Steenwijk in Overijssel en meteen gearresteerd;
22 juni 1942: Jan van Rietschoten en Jo Buizer, gedropt bij Holten in Overijssel en meteen gearresteerd;
26 juni 1942: George Jambroes en Joseph Bukkens, gedropt bij Kallenkote ten oosten van Steenwijk in Overijssel en meteen gearresteerd;
23 juli 1942: Gerard Jan van Hemert, gedropt bij Holten in Overijssel en meteen gearresteerd;
24 september 1942: Karel Beukema toe Water en Cees Drooglever Fortuyn, gedropt bij Balloo in Drenthe en meteen gearresteerd;
24 september 1942: Adriaan Klaas Mooy en Roelof Christiaan Jongelie, gedropt en meteen gearresteerd;
1 oktober 1942: Aart van der Giessen, gedropt en meteen gearresteerd; hij overleed in 1944 in Haaren.
21 oktober 1942: Meindert Koolstra, gedropt bij Ermelo in Gelderland en meteen gearresteerd;
23 oktober 1942: Jan Hofstede en Charles Christiaan Pouwels, gedropt bij Holten in Overijssel en meteen gearresteerd;
28 oktober 1942: Jacob Bakker en Johannes Cornelis Dane, gedropt bij Holten in Overijssel en meteen gearresteerd;
28 november 1942: Arie Johannes de Kruijff en George Lodewijk Ruseler, gedropt en meteen gearresteerd;
29 november 1942: Johan Bernard Ubbink en Herman Overes, gedropt en meteen gearresteerd;
13 februari 1943: Trix Terwindt, gedropt en meteen gearresteerd;
16 februari 1943: Klaas van de Bor, Kees Hulsteijn en Cornelis Carel Braggaar, gedropt en meteen gearresteerd;
18 februari 1943: Gerrit van Os en Jan Kist, gedropt bij Voorthuizen in Gelderland en meteen gearresteerd;
18 februari 1943: Wim van der Wilden en zijn neef Pieter van der Wilden, gedropt en meteen gearresteerd;
9 maart 1943: Pieter Dourlein, gedropt bij Ermelo in Gelderland en meteen gearresteerd;
21 april 1943: Klaas Wegner, Freek Rouwerd en Ivo Uytvanck, gedropt en meteen gearresteerd;
21 mei 1943: Oscar de Brey, Antoon Berend Mink en Laurens Punt, gedropt en meteen gearresteerd;
De meesten van hen werden gevangen gehouden in kamp Haaren. Enkelen wisten te ontsnappen: Ubbink en Dourlein op 29 augustus 1943, en Van der Giessen, Van Rietschoten en Wegner op 21 november 1943.
De Duitsers brachten de overgebleven gevangenen op 26 januari 1944 over naar de strafgevangenis in Assen en op 30 april 1944 door naar Duitsland.
Wegner werd begin december opnieuw gearresteerd. Op 5 mei 1944 werden Van der Giessen en Van Rietschoten weer gearresteerd, op 10 juni werden zij gefusilleerd.
Herdenking
Monument Englandspiel
In het Van Stolkpark in Den Haag is een monument dat herinnert aan allen die tijdens het Englandspiel vielen. Het staat aan de rand van de Scheveningse Bosjes, aan de zuidwestkant van de Waterpartij. Deze locatie werd gekozen omdat er vlak achter, aan de Hogeweg, het witte huis staat waar toen de Sicherheitsdienst was. Hier werden de slachtoffers van het Englandspiel verhoord.
Het monument is gemaakt door Titus Leeser (1903-1996) en werd door prinses Juliana op 3 mei 1980, dus kort na haar troonsafstand, onthuld.
Op een sokkel staat een engel met verbrande vleugels, De val van Icarus uitbeeldend. De tekst luidt:
ZIJ SPRONGEN IN DE DOOD VOOR ONZE VRIJHEID
ENGLANDSPIEL 1942 – 1944
In dankbare herinnering aan de 54 Nederlandse agenten en allen die vielen in het inlichtingenwerk.
Plaquette Binnenhof
Op het Binnenhof in Den Haag is er tevens een plaquette te vinden die herinnert aan de agenten waarvan velen aldaar werden verhoord. De tekst erop luidt:
ZIJ SPRONGEN IN DE DOOD VOOR ONZE VRIJHEID.
ENGLANDSPIEL
1942 - 1944.
IN DANKBARE HERINNERING AAN DE 54 NEDERLANDSE
AGENTEN EN ALLEN DIE VIELEN IN HET INLICHTINGENWERK.
GEVANGEN WERDEN VELEN VAN HEN
DIT GEBOUW BINNENGEVOERD.
Concentratiekamp Mauthausen
De Nederlands Oorlogsgravenstichting heeft in 1968 een plaquette met de namen van 40 Nederlandse en 7 in Frankrijk gedropte Britse agenten achter het arrestatiegebouw van het concentratiekamp Mauthausen geplaatst. Op drie gedenkplaten is in het Nederlands, Engels en Duits geschreven:
IN MEMORIAM.
OP 6 EN 7 SEPTEMBER 1944 WERDEN IN DIT KAMP
40 NEDERLANDSE EN 7 BRITSE PARACHUTISTEN,
DIE MET EEN SPECIALE OPDRACHT
BOVEN DUITS BEZET GEBIED WAREN NEERGELATEN,
DOOR DE NAZIS OM HET LEVEN GEBRACHT.
HUN LICHAMEN WERDEN IN HET
KAMPCREMATORIUM VERBRAND.
OP DEZE PLAATS WERD ONDER
LEVENSGEVAARLIJKE OMSTANDIGHEDEN
DOOR EEN AANTAL JOEGOSLAVISCHE
EN RUSSISCHE GEVANGENEN
DE AS VAN DEZE OORLOGSHELDEN BEGRAVEN.
De namen van de 40 Nederlandse SOE-agenten staan ook bij de 1660 omgebrachte personen met de Nederlandse nationaliteit vermeld op bronzen platen aan de binnenzijde van de verticale kolommen van het Nationaal Monument.
Documentatie
Boeken en bewerkingen
1953: H.J. Giskes, London calling North Pole: The true revelations of a German spy, 1953, 208 pp., Echo Point Books &Media - Vermont, ISBN 978-1-62654-164-1
1970: Erik Hazelhoff Roelfzema: Soldaat van Oranje, in 1977 verfilmd door Paul Verhoeven op scenario van Gerard Soeteman, vanaf 2010 musical met tekst van Edwin de Vries en regie van Theu Boermans
1977: Jelte Rep, Englandspiel: spionagetragedie in bezet Nederland 1942-1944, , 1977, 382 p., Van Holkema & Warendorf - Bussum, ISBN 90-269-4561-2 en ISBN 978-90-2694-561-8
1990: Hans Hoets, Englandspiel ontmaskerd: Schijnstoot Op Nederland En België 1942-1944, , 1990, 208 p., Ad. Donker - Rotterdam, ISBN 90-6100-345-8
1998: Leo Marks, Between silk and cyanide: a code maker’s war 1941-1945, 1998/2013, 585pp., The History Press - Stroud, ISBN 978-0-7509-4835-7
TV
1998: Confusion Was Their Business (1998), documentaire in de serie Secrets of WWII op het Military Channel in de Verenigde Staten.
2012: Dead on Arrival (2012), documentaire in de serie Secret War op het Military Channel in de Verenigde Staten.
In fictie
1956: de Italiaanse speelfilm London chiama Polo Nordo/The House of Intrigue, regie Duilio Coletti met Curt Jurgens als Giskes, gebaseerd op het boek van Hermann J. Giskes, hoofd van de Abwehr, de Duitse contraspionage in Nederland.
1963: de trilogie Vliegers in het vuur van Klaas Norel.
1965: de satirische spionageroman The Looking Glass War van John le Carré. De Britse spion en ouwe rot Fred Leiser moet in de Koude Oorlog de DDR infiltreren met een verouderde radiozender en was een van de weinige spionnen die uitzending door de Britten naar Nederland overleefden tijdens de Tweede Wereldoorlog.
2015: de aflevering Elise (2015) in seizoen acht van Foyle's War.
Externe links
Website over het Englandspiel
Chronologische lijst van gebeurtenissen
Englandspiel/Germanygame, anderetijden.nl
|
Dit was het begin van het Englandspiel. Lauwers deed zijn uiterste best om de Britten te laten weten dat hij gevangen was genomen. Zo begon hij op 28 maart zijn telegram met de letters 'GHT' en eindigde hij met 'CAU' wat samen 'CAUGHT' (gevangen) vormt. Half mei zond hij zelfs drie keer in één bericht het woord CAUGHT. Toch bleven de Britten geheime agenten sturen die bij aankomst onmiddellijk door de Duitsers werden gearresteerd. Na de oorlog is altijd aangenomen dat de Britse geheime dienst de vele aanwijzingen van Lauwers door onoplettendheid keer op keer heeft gemist, dan wel dat men geloofde dat sommige agenten hun security check niet goed toepasten (getuige enkele retour-berichten: "don't forget security check"). In 2003 bleek na inzage van een deel van de archieven van SOE dat de dienst wel degelijk op de hoogte was van de gevangenschap van diverse agenten. Dit zou kunnen betekenen dat de agenten doelbewust door de Engelsen werden gedropt, wetende dat ze direct in Duitse handen zouden vallen. Vermoedelijk was het droppen van agenten onderdeel van een afleidingsmanoeuvre van het Britse Leger. De Duitsers moesten geloven dat de Britten bezig waren met de oprichting van een verzetsleger in West-Europa, dat een spoedige invasie moest ondersteunen. Dit zou het Duitse opperbevel weerhouden van het overplaatsen van troepen naar het Oostfront, waar op dat moment de beslissende slagen van de oorlog werden geleverd. Nederlandse agenten zouden hiervoor door de Britse SOE doelbewust zijn opgeofferd.
| 2 |
bericht, boodschap, mededeling
|
9,729 |
OnDemandEvent
|
5382607
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20Nederlandstalige%20podcasts
|
Lijst van Nederlandstalige podcasts
|
Dit is een overzicht van Nederlandstalige podcasts die goed beluisterd worden (nationale top 10), (inter)nationaal gelauwerd zijn of anderszins relevant zijn, bijvoorbeeld omdat er een Wikipedia-pagina over is geschreven.
Prijs
Een prijs die jaarlijks wordt uitgereikt aan Nederlandstalige podcasts is de 'Dutch Podcast Award'. Deze bestaat sinds 2018 en heeft verschillende categorieën. Initiatiefnemer is BNR Nieuwsradio.
Lijst
Nederlandstalig
podcasts, Nederlandstalig
|
Prijs
Een prijs die jaarlijks wordt uitgereikt aan Nederlandstalige podcasts is de 'Dutch Podcast Award'. Deze bestaat sinds 2018 en heeft verschillende categorieën. Initiatiefnemer is BNR Nieuwsradio.
| 2 |
catch-up tv, podcast, on-demand programma
|
11,704 |
ScholarlyArticle
|
1257624
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Plant%20Biology
|
Plant Biology
|
Plant Biology is een botanisch tijdschrift. Het Engelstalige tijdschrift is een gezamenlijk initiatief van de Koninklijke Nederlandse Botanische Vereniging (KNBV) en de Deutsche Botanische Gesellschaft (DBG) als voortzetting van Acta Botanica Neerlandica van de KNBV en Botanica Acta van de DBG. De huidige hoofdredacteuren zijn Heinz Rennenberg en Theo Elzenga.
Het tijdschrift publiceert over een breed scala aan onderwerpen met betrekking tot de plantkunde, onder meer plantenfysiologie, moleculaire biologie, celbiologie, ontwikkelingsbiologie, genetica, systematiek, ecologie, evolutiebiologie, ecofysiologie, interacties tussen planten en micro-organismen (waaronder fytopathologie), en relatief veel stukken over bestuivingsbiologie.
Het tijdschrift publiceert volwaardige onderzoeksartikelen, korte onderzoeksartikelen en overzichtsartikelen. Onder het kopje Acute Views worden discussies over actuele onderwerpen en (provocatieve) opinieartikelen geplaatst. De artikelen worden voor publicatie onderworpen aan peer review door gekwalificeerde, onafhankelijke wetenschappers. Geregeld geeft Plant Biology Special issues uit over specifieke thema's zoals bestuivings- en reprodutiebiologie of plant-pathogeen interacties; special issues worden geredigeerd door gastredacteuren.
Manuscripten moeten online in gediend worden en ondergaan peer review. Nadat ingediende artikelen de toets der kritiek hebben doorstaan, kan publicatie volgen. Een abonnement op het tijdschrift is voor iedereen toegankelijk, maar leden van de KNBV en DBG krijgen korting.
Vanaf januari 2008 wordt het tijdschrift uitgegeven door Wiley-Blackwell. Het tijdschrift verschijnt zes keer per jaar, in de oneven maanden.
Externe links
Plant Biology op de website van Wiley-Blackwell
Plant Biology op de website van de Koninklijke Nederlandse Botanische Vereniging
Plant Biology op de website van de Deutsche Botanische Gesellschaft
Botanisch tijdschrift
|
Het tijdschrift publiceert volwaardige onderzoeksartikelen, korte onderzoeksartikelen en overzichtsartikelen. Onder het kopje Acute Views worden discussies over actuele onderwerpen en (provocatieve) opinieartikelen geplaatst. De artikelen worden voor publicatie onderworpen aan peer review door gekwalificeerde, onafhankelijke wetenschappers. Geregeld geeft Plant Biology Special issues uit over specifieke thema's zoals bestuivings- en reprodutiebiologie of plant-pathogeen interacties; special issues worden geredigeerd door gastredacteuren.
| 2 |
wetenschappelijk artikel, academisch artikel, onderzoeksartikel
|
2,525 |
GovernmentPermit
|
624093
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bakkersmolen
|
Bakkersmolen
|
De Bakkersmolen in het dorp Wildert in de Belgische gemeente Essen is een in 1980-81 gebouwd museumcomplex bestaande uit een aantal stoommachines, een windmolen, een bakkerij met hout gestookte bakoven en een taverne. De officiële inhuldiging vond op 8 mei 1981 plaats.
Geschiedenis
Het complex werd gebouwd in opdracht van bakker Frans Demedts die eerder zowel de Stenen Molen te Brecht als de Buitenmolen te Berendrecht had geprobeerd te kopen. In Wildert kocht hij een twee eeuwen oude hoeve aan, en 1980 werd een bouwvergunning voor een nieuw te bouwen molen verleend door de gemeente Essen. De windmolen is getekend door architect Lou Jansen uit Turnhout. Het metselwerk werd uitgevoerd door J. van den Bleeken. De molenmakers Jos en Jan Adriaens uit Weert waren verantwoordelijk voor het draaiende werk in de molen.
De fundering voor de stellingmolen werd op 4 juni 1980 gestort. Het metselwerk werd uitgevoerd met hergebruikte stenen, en heeft gelijkvloers een doorsnede van 7,40 meter. De romp is 17 meter hoog, de kap 4 meter. De kap en de wieken werden op 15 juni 1981 gemonteerd. De vlucht is 26 meter, het hoogste topje van een draaiende wiek bereikt 32 meter. Bij windstilte kan men malen met een in België gebouwde stoommachine van het merk Sabbe.
In 2006-07 werd onderhoud aan de molen gedaan, eerst het hekwerk op de roeden, erna werden de fokken en zeilen vernieuwd. In 2020 werd de gehele molenstelling vervangen door een metalen variant, de houten gaanderij was versleten.
Technische gegevens
Gelaste stalen roeden van 26m, fabricaat Derckx te Wessem (nrs. 382 en 383, 1981)
Fokwieken (met het systeem Fauël) met automatische remkleppen
Drie koppels molenstenen op de steenzolder, waarvan een koppel Engelse 18der natuurstenen met excentrisch recht pandscherpsel, een kopper 18der kunststenen en een reservekoppel Engelse 18der natuurstenen. Op het gelijkvloers is er een koppel Engelse 17der molenstenen dat door wind, stoom of elektriciteit kan worden aangedreven. Overbrenging: 1 op 5,5.
Stoommachine Sabbe
Vlaams blokvang, bedienbaar met vangtrommel
Engels kruiwerk met kruihaspel
Zakkenklopper, twee builen en een pletter
Stelling uitgevoerd met stalen schoren en liggers
Stoom
Er zijn in de jaren 1980 drie stoomdagen georganiseerd waarbij allerlei stoommachines van over de hele wereld werden tentoongesteld. Hiervoor werd een stoomtrein naar het station Wildert ingezet.
Stoommachinemuseum met stoomtrein
Achter de molen ligt het stoommachinemuseum met werkende machines. Het is geopend in de weekeinden van mei tot en met oktober. Er rijdt dan een stoomtreintje op smalspoor rond de molen waar men in kan meerijden. De machines van de bakkerij worden aangedreven door een oude Engelse MARSHALL stoomlocomobiel uit 1903 (25 pk).
Voormalige stoomcarrousel
Voor het museum stond in de zomermaanden een "De Vos uit 1903" draaimolen met galopperende paarden opgesteld. Oorspronkelijk werd deze aangedreven door een stoommachine in de molen, later werd om veiligheidsredenen gekozen voor aandrijving door een stoommachine buiten de molen. Deze attractie is al enige jaren permanent opgeslagen en wordt niet meer gebruikt.
Externe links
Webstek van de Bakkersmolen
Onroerend erfgoed in Essen
Beschermd monument in Vlaanderen
Windmolen in Antwerpen (provincie)
Museum in Antwerpen (provincie)
Stellingmolen
Korenmolen
Bakkerijmuseum
|
Geschiedenis
Het complex werd gebouwd in opdracht van bakker Frans Demedts die eerder zowel de Stenen Molen te Brecht als de Buitenmolen te Berendrecht had geprobeerd te kopen. In Wildert kocht hij een twee eeuwen oude hoeve aan, en 1980 werd een bouwvergunning voor een nieuw te bouwen molen verleend door de gemeente Essen. De windmolen is getekend door architect Lou Jansen uit Turnhout. Het metselwerk werd uitgevoerd door J. van den Bleeken. De molenmakers Jos en Jan Adriaens uit Weert waren verantwoordelijk voor het draaiende werk in de molen.
| 1 |
overheidsvergunning, vergunning, overheid
|
11,293 |
BroadcastService
|
175252
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/TV10
|
TV10
|
TV10 (1989), eerste Nederlandse commerciële televisiestation dat wilde gaan uitzenden vanaf oktober 1989
TV10 Gold, televisiezender van Wegener Arcade
TV10 (1996-1998), televisiezender van Wegener Arcade en later Saban
TV 10 (digitaal), digitaal televisiekanaal van SBS Broadcasting dat oorspronkelijk in het najaar van 2005 met uitzenden zou beginnen, maar dit gebeurde uiteindelijk niet
Overige
Tien (voorheen Talpa), een door John de Mol opgerichte televisiezender (sinds 2007 door RTL Nederland overgenomen en omgedoopt tot RTL 8)
RTV10 (afkorting van Royaal TV), een regionale commerciële zender in Noord-Brabant
|
TV10 (1989), eerste Nederlandse commerciële televisiestation dat wilde gaan uitzenden vanaf oktober 1989
TV10 Gold, televisiezender van Wegener Arcade
TV10 (1996-1998), televisiezender van Wegener Arcade en later Saban
TV 10 (digitaal), digitaal televisiekanaal van SBS Broadcasting dat oorspronkelijk in het najaar van 2005 met uitzenden zou beginnen, maar dit gebeurde uiteindelijk niet
| 1 |
omroepdienst, uitzender, broadcast
|
118 |
ContactPointOption
|
769860
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/OPAC
|
OPAC
|
Een Online Public Access Catalog (OPAC), ook wel iPAC, voor Internet/Intranet Public Access Catalog, is een online ontsluiting van de catalogus en/of de thesaurus van een bibliotheek.
Bibliotheekmedewerkers en het publiek hebben gewoonlijk toegang via computers in de bibliotheek of thuis (of waar dan ook) via het Internet. Sinds het midden van de jaren tachtig hebben OPAC's de kaartencatalogus in de meeste bibliotheken vervangen. Sinds het midden van de jaren negentig worden de meeste karakter-gebaseerde OPAC-interfaces vervangen door web-gebaseerde interfaces. OPAC's maken vaak deel uit van een geïntegreerd bibliotheeksysteem.
In zijn eenvoudigste vorm kan een OPAC bestaan uit niets meer dan een simpele index van de bibliografische data die in een systeem zijn gecatalogiseerd. Complexere OPAC's bieden een keur aan zoekmogelijkheden over verschillende indices, integreren multimediacontent (boekomslagen, videoclips enz.) en bieden interactieve mogelijkheden voor lenen en verlengen.
De meeste geïntegreerde bibliotheeksystemen bieden een browser-gebaseerde OPAC-module (ook wel iPAC-module) standaard aan of als keuzemogelijkheid. OPAC-modules maken gebruik van grafische gebruikersinterface-bestanddelen om de gebruiker eenvoudig toegang te bieden tot de zoekmogelijkheden van de catalogus en de thesaurus en om de weergave of de uitvoer van resultaten mogelijk te maken.
Zie ook
WorldCat, de grootste OPAC ter wereld
Virtual International Authority File (VIAF)
Kenmerken
Een goede OPAC moet aan de volgende voorwaarden voldoen:
de OPAC is eenvoudig te gebruiken; de doelgroep is immers de gewone (internet-)gebruiker en niet alleen de gespecialiseerde bibliothecaris;
de OPAC is snel en geeft resultaten binnen enkele seconden;
de OPAC is goed toegankelijk voor gebruikers met handicaps; dit betekent dat de webpagina's volledig bruikbaar zijn met alleen een toetsenbord en (voor blinde gebruikers) geschikt zijn voor schermlezers;
de OPAC is bruikbaar met alle relevante webbrowsers, in ieder geval met Firefox, Internet Explorer, Opera en Safari;
de OPAC-zoekfunctie geeft relevante resultaten; dit lijkt vanzelfsprekend, maar is in de praktijk een zwak punt van veel OPAC-leveranciers;
de OPAC biedt de gebruiker geavanceerde mogelijkheden, zoals een bedoelde u...-functie, wanneer een zoekopdracht te weinig resultaten geeft, of zoals de optie tot fuzzy zoeken;
de OPAC-applicatie bindt de bibliotheek niet aan één bepaald besturingssysteem; idealiter is de OPAC een opensourceapplicatie.
Externe links
OpacOnline: modern opensource OPAC-systeem.
Koha: opensource OPAC.
Adlib: Internetinformatie (N.B. géén open source; Microsoft-only).
Online catalogus (LBS van OCLC)
Bibliotheekwezen
|
De meeste geïntegreerde bibliotheeksystemen bieden een browser-gebaseerde OPAC-module (ook wel iPAC-module) standaard aan of als keuzemogelijkheid. OPAC-modules maken gebruik van grafische gebruikersinterface-bestanddelen om de gebruiker eenvoudig toegang te bieden tot de zoekmogelijkheden van de catalogus en de thesaurus en om de weergave of de uitvoer van resultaten mogelijk te maken.
| 1 |
contactoptie, communicatieoptie, keuzemogelijkheid
|
10,466 |
ScreeningEvent
|
661007
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hotel%20Bosch
|
Hotel Bosch
|
Hotel Bosch was de naam van een voormalig kraakpand in Arnhem, dat jarenlang het oudste kraakpand van Nederland was. Tegenwoordig is het opgesplitst in twee panden. Nr. 4 behuist een woongroep. Nr. 4a is Bosch, café, restaurant en cultuurcentrum.
Historie
Het huis van Hotel Bosch is een groot oud pand gelegen aan de Apeldoornsestraat. Aan het eind van de 19e eeuw werd het bewoond door Baron Voerst van Lijnden I. Vanaf 1907 woonde de familie van Jonkheer Stael van Holstein er, maar zij keerden na het einde van de Tweede Wereldoorlog niet meer terug.
In 1946 kocht Ludovicus Bosch het pand. Zijn eigen hotel was weggebombardeerd en hij was degene die van het woonhuis een simpel hotel maakte. In 1953 werd het kleine hotel uitgebreid met behulp van geld uit het Marshallplan.
Het hotel sloot in 1957 zijn deuren, om in 1961 door de nieuwe eigenaar Lammert Vorenkamp weer geopend te worden.
In 1978 sloot het hotel wederom zijn deuren en werd het opgekocht door een projectontwikkelaar, die het pand grotendeels sloopte. Na slechts 4 weken van leegstand, werd het pand op 5 september 1978 gekraakt.
Krakers
De krakersgemeenschap in begin jaren tachtig in Arnhem was groot. Verschillende panden, verspreid over de hele stad, werkten samen op verschillende gebieden, zoals de ontwikkeling van cultuur en acties tegen beleidsvormingen.
Dit leidde meermaals tot aanvaringen met de gemeente en met justitie. De krakersbeweging in Arnhem heeft daarom destijds een groot plan opgezet, waardoor de krakers een belegering van enkele weken zouden kunnen weerstaan. Gelukkig heeft men dit plan nooit in gebruik hoeven te nemen.
Desondanks was Hotel Bosch tot aan de legalisering beveiligd door bedspiralen voor de ramen, welke vastgelast waren door middel van stalen buizen. Andere toegangen werden zo verbouwd, dat ze binnen een mum van tijd van binnenuit gebarricadeerd zouden kunnen worden. Ook werd er een bunker onder het Hotel gebouwd, waar de bewoners zich bij een eventuele belegering door de ME schuil zouden kunnen houden.
In de loop der jaren had Hotel Bosch een café (De Bazoeka), een danszaal (De Doos), een zondags eetcafé (Minimaal) en had het een kraakspreekuur.
Tijdens het 10-jarig bestaan van het krakerspand in september 1988 werd op de grote muur naast het pand een grote muurschildering aangebracht. Deze muurschildering is een collage van 10 jaar actieaffiches.
In 2007 is een renovering van de muur uitgevoerd en is de schildering verdwenen (en in stukjes opgeslagen).
Legalisering
In de jaren 90 vocht Hotel Bosch tegen de uitzetting van de bewoners. De zoon van de overleden projectontwikkelaar (die zelf het pand nooit bewoond wilde verkopen), wilde het pand van de hand doen, maar beide partijen raakten verwikkeld in een jarenlange juridische procedure.
In 2000 werd het pand uiteindelijk opgekocht door de Woningbouwvereniging Gelderland. Vanuit het Innovatieprogramma Stedelijke Vernieuwing (IPSV) werd een verbouwing gefinancierd en kon het pand vervolgens aan de bewoners verhuurd worden.
De verbouwing duurde van 2001 tot 2003, met ondersteuning van vele vrijwilligers. In het eerste weekend van oktober 2003 opende Hotel Bosch onder zijn nieuwe naam zijn deuren.
Kultuurhuis Bosch
Kultuurhuis Bosch bestond uit 4 onderdelen:
Het Watertejater: een expositieruimte die ook veel gebruikt wordt voor theatervoorstellingen, filmvertoningen, akoestische bands, dansperformances en inmiddels ook als een rookruimte.
De Bazoeka: het café van Kultuurhuis Bosch.
De Doos: de zaal voor bands en dj's.
Vegetarische woongroep
Kultuurhuis Bosch hield nog steeds vast aan hun oude normen, zoals geen vlees in huis (alle verkochte hapjes zijn vegetarisch), het streven naar het gebruik van zo veel mogelijk biologische producten (zoals thee en koffie) en het afnemen van kleine ondernemingen met een biodynamische grondslag (zoals de bierbrouwerij).
Kultuurhuis Bosch draaide op een beperkt aantal betaalde krachten en had daardoor een groot aantal vrijwilligers die zich onder andere inzetten achter de bar, voor licht en geluid en publiciteit.
In februari 2009 vroeg Kultuurhuis Bosch faillissement aan. Per 10 maart 2009 is het faillissement officieel toegekend en is beslag gelegd op alle bezittingen. Medio 2009 werd bekend dat het Arnhemse kunstenaarscollectief TAPE de belangrijkste kandidaat is om culturele activiteiten in Kultuurhuis Bosch voort te zetten. Hierbij dacht men aan optreden van bands in combinatie met dansfeesten, om een commercieel aantrekkelijke exploitatie mogelijk te maken. In hoeverre hierbij de oude, door Kultuurhuis Bosch gehanteerde, normen en waarden voortgezet worden, was onduidelijk.
Bosch, cafe, restaurant en cultuurcentrum
In november 2009 kreeg Bosch een nieuwe exploitant. Daarmee gingen de deuren van het horecadeelweer open begin 2010. In het voormalige Watertejater is naast een café, een biologisch restaurant. De zaal is nu een cultuurcentrum.
Bouwwerk in Arnhem
Cultuur in Arnhem
Kraakpand in Nederland
|
Kultuurhuis Bosch
Kultuurhuis Bosch bestond uit 4 onderdelen:
Het Watertejater: een expositieruimte die ook veel gebruikt wordt voor theatervoorstellingen, filmvertoningen, akoestische bands, dansperformances en inmiddels ook als een rookruimte.
De Bazoeka: het café van Kultuurhuis Bosch.
De Doos: de zaal voor bands en dj's.
Vegetarische woongroep
Kultuurhuis Bosch hield nog steeds vast aan hun oude normen, zoals geen vlees in huis (alle verkochte hapjes zijn vegetarisch), het streven naar het gebruik van zo veel mogelijk biologische producten (zoals thee en koffie) en het afnemen van kleine ondernemingen met een biodynamische grondslag (zoals de bierbrouwerij).
| 1 |
filmvertoning, bioscoopvoorstelling, screening
|
9,936 |
UserInteraction
|
451233
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/K-line
|
K-line
|
Een K-line of kill line, soms geschreven als k:line, is een IRC-term, van toepassing op een specifieke gebruiker. Als een gebruiker K-lined is, dan wordt over het algemeen de verbinding met de IRC-server verbroken. In sommige configuraties is deze verbreking van de verbinding een tijdelijke ban, die in de configuratiebestanden van de server onthouden wordt, waar dan de term ook vandaan komt.
Redenen
Vaak worden K-lines uitgedeeld voor ongepast gedrag, de gebruikte client-software of de locatie waarvan de gebruiker verbinding maakt.
Gebruikersgedrag
De meest voorkomende reden van een K-line is ongepast gedrag van een verbonden gebruiker, zoals (te) grote hoeveelheden tekst verzenden (spam/flooding), andere gebruikers lastigvallen met privéberichten, enzovoort, die niet kunnen worden gecorrigeerd door channel operator privileges.
Clientsoftware
Sommige IRC-servers kunnen geconfigureerd worden om op virussen en kwetsbaarheden in clients te scannen die met hen willen verbinden. Ze reageren op verschillende manieren, afhankelijk van het resultaat van de scan. Oude en onveilige clientsoftware kan geblokkeerd worden. Sommige netwerken, zoals freenode, accepteren geen verbindingen van/via open proxyservers, of van onbeveiligde webservers.
Geografische locatie
Een IRC-netwerk dat servers op meerdere locaties heeft zal proberen de afstand tussen de client en server zo klein mogelijk te houden. Men kan de verbinding verbreken met gebruikers die een verbinding maken met een server die geografisch niet de dichtstbijzijnde server in het netwerk is. Zo probeert men lokale clients voorrang te geven. Men kan de verbinding eenmalig verbreken ("killen") of de gebruiker verbannen van de veraf gelegen server (K-line). Op die manier kan men een gebruiker dwingen een server dichter bij te kiezen.
Andere "lines"
Er zijn een aantal andere "lines" gerelateerd aan de K-line.
G:Line/AKill
Een G-line of AKill is een globale netwerkban toegewezen aan een gebruiker. De termen komen respectievelijk uit Undernet en DALnet. De term "AKill" komt uit een eerdere server-implementatie waar de IRC Services automatisch de verbinding verbrak ("kill") met de verbannen gebruiker nadat deze ingelogd was. Tegenwoordig weigeren irc-servers meteen een verbinding van een gebruiker met een K- of G-line zonder dat er een verbinding tot stand komt.
Z-line
Een Z-line is vergelijkbaar met een G-line, maar wordt op de IP-reeks van de client toegepast en alleen gebruikt in extreme gevallen.
Zie ook
O-line
Jupe
OperServ
Externe links
Undernet K-Line and G-Line FAQ met redenen en andere inhoud
EFnet FAQ waarin verschillende line termen worden verklaard
Quakenet General FAQ G/K-Line
Internet Relay Chat
Computerterminologie
|
Gebruikersgedrag
De meest voorkomende reden van een K-line is ongepast gedrag van een verbonden gebruiker, zoals (te) grote hoeveelheden tekst verzenden (spam/flooding), andere gebruikers lastigvallen met privéberichten, enzovoort, die niet kunnen worden gecorrigeerd door channel operator privileges.
| 1 |
gebruikersgedrag, interactieproces, activiteitenspoor
|
5,315 |
GatedResidenceCommunity
|
2726479
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jan%20Van%20Loy
|
Jan Van Loy
|
Jan Van Loy (1964) is een Vlaams schrijver van verhalen en romans. In 2001 won hij met zijn verhaal De hel van Jan Foster de Nieuw Proza Prijs. Zijn roman Bankvlees werd bekroond met de Debuutprijs 2005. Alfa Amerika stond op de shortlist van de Gouden Uil 2006, De heining op de shortlist van de Gouden Uil 2009, Ik, Hollywood op de shortlist van de Libris Literatuur Prijs 2012. In het najaar van 2014 verscheen de roman Veertig jaar liefde.
Carrière
Bankvlees (2004)
Met de schelmenroman Bankvlees won Van Loy de debuutprijs 2005. "Een ontroerende, hilarische, burleske roman, ingenieus gecomponeerd, stilistisch sterk, geschreven met verve en met veel métier" aldus het juryrapport.
Alfa Amerika (2005)
In 2005 verscheen Alfa Amerika, dat door de jury van de Gouden Uil 2006 als volgt werd omschreven: "Met zijn filmische vaart, zijn subtiele spel met feit en fictie en zijn vier onvergetelijke antihelden schiep Van Loy een roman van internationale allure. Hij verwerkt de soms verzonnen, soms niet verzonnen informatie met een grote behendigheid in een klassieke reportagestijl. Hij goochelt speels en bedreven met genres zoals het interview, dagboek, brieven, de biografie. Hij speelt met het cliché. In dit boek toont Van Loy zijn veelzijdigheid als schrijver.”
De heining (2008)
De heining gaat over een koppel dertigers dat verhuist van een appartement in de stad naar een vrijstaande villa in een gated community. Een schokkende gebeurtenis maakt duidelijk dat de bewoners ook achter de omheining niet veilig zijn voor de buitenwereld. De heining stond op de shortlist van de Gouden Uil 2009.
Ik, Hollywood (2011)
Ik, Hollywood gaat over Louie Peters, die in 1909 zeventien jaar is als hij en zijn broer Charlie een stuk grond krijgen in Californië. In de ban van de populaire "filmpjes" die overal te zien zijn, vat Louie het idee op om een "filmfabriek" te bouwen. De studio is al snel winstgevend en Louie ontwikkelt zich van een niet serieus genomen onderdeurtje tot een invloedrijk filmmagnaat. In het jaar 2000 duikt Louie weer op in Brussel, samen met zijn biograaf, en komt zijn lange leven in een ander licht te staan. Ik, Hollywood stond op de shortlist van de Libris Literatuur Prijs 2012.
Veertig jaar liefde (2014)
Veertig jaar liefde speelt zich af in de clandestiene coulissen van de Koude Oorlog, van de eerste atoombom tot aan de controversiële stay-behind operaties. De protagonist probeert in brieven zijn dochter het hoe en waarom van zijn daden te verklaren, maar hij ondervindt dat oprechtheid en waarheid niet altijd samengaan.
Publicaties
De hel van Jan Foster (in Bunker Hill, nr.10)
Bankvlees (uitgeverij Nijgh & Van Ditmar, 2004)
Straight Flush (in Magazijn #2, 2005)
Rolling Stone (in Vrij Nederland van 9 juli 2005)
Motherfucking metrosexual (in Deus Ex Machina nr.114)
Alfa Amerika (uitgeverij Nieuw Amsterdam, 2005)
De heining (uitgeverij Nieuw Amsterdam, 2008)
Weltschmerz voor dummies (uitgeverij Voetnoot, 2010)
Ik, Hollywood (uitgeverij Nieuw Amsterdam, 2011)
Hoftijd (in Hard gras, nr.89)
Veertig jaar liefde (uitgeverij De Bezige Bij Antwerpen, 2014)
Prijzen en nominaties
De hel van Jan Foster: Nieuw Proza Prijs 2001
Bankvlees: Debuutprijs 2005 en longlist Gouden Uil 2005
Alfa Amerika: shortlist Gouden Uil 2006 en longlist Libris Literatuur Prijs 2006
De heining: shortlist Gouden Uil 2009
Ik, Hollywood: shortlist Libris Literatuur Prijs 2012, longlist Gouden Boekenuil 2012 en tiplijst van de AKO literatuurprijs 2012
Externe link
Officiële website van Jan Van Loy
Vlaams schrijver
|
De heining gaat over een koppel dertigers dat verhuist van een appartement in de stad naar een vrijstaande villa in een gated community. Een schokkende gebeurtenis maakt duidelijk dat de bewoners ook achter de omheining niet veilig zijn voor de buitenwereld. De heining stond op de shortlist van de Gouden Uil 2009.
| 1 |
gated community, beveiligde woonwijk, afgesloten wooncomplex
|
1,284 |
Country
|
4762411
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Resolutie%202326%20Veiligheidsraad%20Verenigde%20Naties
|
Resolutie 2326 Veiligheidsraad Verenigde Naties
|
Resolutie 2326 van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties werd op 15 december 2016 unaniem aangenomen door de VN-Veiligheidsraad, en verlengde het mandaat van de VN-vredesmacht in Zuid-Soedan, dat op de dag dat de resolutie werd aangenomen afliep, met één dag. De volgende dag werd de vredesmacht alsnog met een jaar verlengd, en tevens met 4000 blauwhelmen versterkt.
Standpunten
De Russische vertegenwoordiger stelde verbaasd te zijn over de verlenging van slechts een dag, daar de auteurs van de resolutie voldoende tijd hadden gehad. Hij weet het aan de manier waarop resoluties werden opgesteld, en hoopte dat men een initiatief van zijn land om hier verandering in te brengen zou overwegen.
De vijf permanente leden van de Veiligheidsraad maken meestal onder elkaar uit wie de resoluties over een bepaald onderwerp schrijft. In de praktijk zijn het meestal het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en in mindere mate de Verenigde Staten, naargelang wie er strategische belangen bij heeft.
Achtergrond
In 2011 was Zuid-Soedan, na decennia van conflict om het olierijke gebied, onafhankelijk geworden van Soedan. Eind 2013 ontstond echter een politieke crisis tussen president Salva Kiir en voormalig vicepresident Riek Machar die uitdraaide op etnisch geweld en moordpartijen. Eind 2016 waren al meer dan 2,5 miljoen mensen op de vlucht geslagen, was een grote humanitaire crisis ontstaan en vreesde men bij de Verenigde Naties dat er een genocide op til was die niet gestopt zou kunnen worden door de 13 000 blauwhelmen die aanwezig waren. De VS probeerde een wapenembargo door te drukken, maar landen als China, Rusland en Japen waren daar tegen. Hun resolutie hiertoe werd op 23 december 2016 met zeven stemmen voor en acht onthoudingen niet aangenomen.
Inhoud
De Veiligheidsraad verlengde het mandaat van de VN-missie in Zuid-Soedan, UNMISS, tot 16 december 2016, met behoud van de regionale beschermingsmacht die middels resolutie 2304 was opgezet.
2326
VR2326
|
In 2011 was Zuid-Soedan, na decennia van conflict om het olierijke gebied, onafhankelijk geworden van Soedan. Eind 2013 ontstond echter een politieke crisis tussen president Salva Kiir en voormalig vicepresident Riek Machar die uitdraaide op etnisch geweld en moordpartijen. Eind 2016 waren al meer dan 2,5 miljoen mensen op de vlucht geslagen, was een grote humanitaire crisis ontstaan en vreesde men bij de Verenigde Naties dat er een genocide op til was die niet gestopt zou kunnen worden door de 13 000 blauwhelmen die aanwezig waren. De VS probeerde een wapenembargo door te drukken, maar landen als China, Rusland en Japen waren daar tegen. Hun resolutie hiertoe werd op 23 december 2016 met zeven stemmen voor en acht onthoudingen niet aangenomen.
| 3 |
land, natie, staat
|
1,641 |
SoftwareApplication
|
768791
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Vox%20%28weblogapplicatie%29
|
Vox (weblogapplicatie)
|
Vox (voorheen 'Project Comet') is een weblogapplicatie ontwikkeld door Six Apart.
Met de introductie van Vox op 26 oktober 2006 wilde Six Apart zich mengen in de strijd van sociale netwerksites. In tegenstelling tot Hyves en MySpace had Vox als hoofddoel het webloggen, en in de tweede plaats het bouwen van een sociaal netwerk.
Vox is offline gegaan op 30 september 2010.
Virtuele gemeenschap
Internetdienst
|
Vox (voorheen 'Project Comet') is een weblogapplicatie ontwikkeld door Six Apart.
| 1 |
softwaretoepassing, applicatie, programmatuur
|
5,096 |
WinAction
|
2803894
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eredivisie%202012/13
|
Eredivisie 2012/13
|
Het Eredivisie-seizoen 2012/13 was het 57e seizoen van de hoogste Nederlandse voetbalcompetitie. Hierin werd gestreden om het 124e landskampioenschap voetbal. Aan de competitie namen achttien clubs deel. Excelsior was aan het eind van het seizoen 2011/2012 rechtstreeks gedegradeerd naar de Jupiler League en maakte plaats voor de rechtstreekse promovendus PEC Zwolle uit de Jupiler League. In de play-offs promoveerde vervolgens ook Willem II ten koste van De Graafschap. VVV-Venlo wist de play-offs te overleven. De eerste speelronde vond plaats in het weekend van 10, 11 en 12 augustus. Ajax werd voor het derde jaar op rij landskampioen. Het was de derde keer dat dit de club lukte in de Eredivisie.
Teams
Provinciale vertegenwoordiging
Ranglijst
Eindstand
Legenda
Stand thuiswedstrijden
Stand uitwedstrijden
Stand 1e seizoenshelft
Stand 2e seizoenshelft
Punten
Doelpunten voor
Doelpunten tegen
Doelsaldo
Gemiddeld aantal toeschouwers
x 1.000
Uitslagen
Groen : Thuisteam heeft gewonnen
Blauw : Gelijkspel
Rood : Uitteam heeft gewonnen
Toeschouwersaantallen
Positieverloop per club
Play-offs
Officiële eindstand
Wedstrijdverslagen
Statistieken
Doelpunten
Aantal goals per speelronde
Topscorers
Bron: VI
Assists
Bron: VI
Keepers: Tegendoelpunten en de nul gehouden
Bron: VI
Club afhankelijk van topscorer
Kaarten
Gele en rode kaarten
en /
Kaartenoverzicht (clubs)
Kaartenoverzicht (scheidsrechters)
* Staat niet op de senior lijst van de KNVB.
Kaarten en schorsingen
Bronnen: Elfvoetbal, KNVB, Eredivisie.nl en Voetbal International
Bij de 5e, 7e, 9e, 11e en elke volgende gele kaart volgt er 1 wedstrijd schorsing.
* Deze speler is tijdens het seizoen veranderd van club.
** Bij deze speler is 1 gele kaart niet geregistreerd.
1 Geen schorsing, maar telt wel mee voor volgend seizoen (speelronde 33 en 34).
1 Wel schorsing, maar telt niet mee voor volgend seizoen (speelronde 33 en 34).
Uitwerking van de rode kaarten (spelers)
{| class="wikitable" style="text-align:center"
!width=20|SR
!align=left width=140|Speler
!align=left width=120|Club
!align=center width=45|Thuis/Uit
!align=center width=120|Tegenstander
!align=center width=40|Tussen.
!align=center width=40|Min.
!align=center width=40|Eind.
!align=center width=150|Scheidsrechter
!align=center width=330|Overtreding
!align=center width=200|Straf(aantal wedstrijden)
|-
|align=left| 1
|align=left| Mitchell Donald
|align=left| Roda JC Kerkrade
|align=center| Thuis
|align=center| PEC Zwolle
|align=center| 1 - 1
|align=center| 62e
|align=center| 1 - 1
|align=center| Dennis Higler
|align=center| Twee keer geel
|align=center| 1
|-
|align=left| 1
|align=left| Guy Ramos
|align=left| RKC Waalwijk
|align=center| Thuis
|align=center| PSV
|align=center| 3 - 2
|align=center| 84e
|align=center| 3 - 2
|align=center| Reinold Wiedemeijer
|align=center| Twee keer geel
|align=center| 1
|-
|align=left| 2
|align=left| Sigourney Bandjar
|align=left| RKC Waalwijk
|align=center| Uit
|align=center| ADO Den Haag
|align=center| 1 - 1
|align=center| 67e
|align=center| 2 - 2
|align=center| Jeroen Sanders
|align=center| Twee keer geel
|align=center| 1
|-
|align=left| 2
|align=left| Joris Mathijsen
|align=left| Feyenoord
|align=center| Thuis
|align=center| sc Heerenveen
|align=center| 0 - 0
|align=center| 76e
|align=center| 1 - 1
|align=center| Björn Kuipers
|align=center| Het ontnemen van een scoringskans van een tegenspeler
|align=center| 1
|-
|align=left| 3
|align=left| Jóhann Berg Guðmundsson
|align=left| AZ
|align=center| Thuis
|align=center| sc Heerenveen
|align=center| 0 - 0
|align=center| 82e
|align=center| 0 - 0
|align=center| Danny Makkelie
|align=center| Tackle (op grove wijze onderuit halen van een tegenstander)
|align=center| 3 waarvan 1 voorwaardelijkproeftijd 1 jaar
|-
|align=left| 4
|align=left| Etiënne Reijnen
|align=left| AZ
|align=center| Uit
|align=center| PSV
|align=center| 0 - 0
|align=center| 8e
|align=center| 5 - 1
|align=center| Bas Nijhuis
|align=center| Twee keer geel
|align=center| 1
|-
|align=left| 4
|align=left| Leon ter Wielen
|align=left| PEC Zwolle
|align=center| Thuis
|align=center| N.E.C.
|align=center| 0 - 1
|align=center| 29e
|align=center| 0 - 4
|align=center| Danny Makkelie
|align=center| Het ontnemen van een scoringskans van een tegenspeler
|align=center| 1
|-
|align=left| 4
|align=left| Thulani Serero
|align=left| Ajax
|align=center| Uit
|align=center| sc Heerenveen
|align=center| 2 - 2
|align=center| 53e
|align=center| 2 - 2
|align=center| Pol van Boekel
|align=center| Tackle (van achter een tegenstander onderuit halen)
|align=center| 2 waarvan 1 voorwaardelijk proeftijd 1 jaar
|-
|align=left| 4
|align=left| Joey van den Berg
|align=left| PEC Zwolle
|align=center| Thuis
|align=center| N.E.C.
|align=center| 0 - 2
|align=center| 55e
|align=center| 0 - 4
|align=center| Danny Makkelie
|align=center| Twee keer geel
|align=center| 1
|-
|align=left| 4
|align=left| Jordens Peters
|align=left| Willem II
|align=center| Uit
|align=center| Roda JC Kerkrade
|align=center| 2 - 0
|align=center| 79e
|align=center| 3 - 0
|align=center| Tom van Sichem
|align=center| Twee keer geel
|align=center| 1
|-
|align=left| 5
|align=left| Jan-Arie van der Heijden
|align=left| Vitesse
|align=center| Uit
|align=center| FC Groningen
|align=center| 0 - 0
|align=center| 30e
|align=center| 0 - 3
|align=center| Bas Nijhuis
|align=center| Het ontnemen van een scoringskans van een tegenspeler
|align=center| 1
|-
|align=left| 5
|align=left| Anouar Kali
|align=left| FC Utrecht
|align=center| Thuis
|align=center| PSV
|align=center| 0 - 0
|align=center| 69e
|align=center| 1 - 0
|align=center| Kevin Blom
|align=center| Twee keer geel
|align=center| 1
|-
|align=left| 5
|align=left| Aaron Meijers
|align=left| ADO Den Haag
|align=center| Uit
|align=center| sc Heerenveen
|align=center| 1 - 3
|align=center| 70e
|align=center| 1 - 3
|align=center| Maarten Ketting
|align=center| Twee keer geel
|align=center| 1
|-
|align=left| 5
|align=left| Alexander Gerndt
|align=left| FC Utrecht
|align=center| Thuis
|align=center| PSV
|align=center| 1 - 0
|align=center| 80e
|align=center| 1 - 0
|align=center| Kevin Blom
|align=center| Tackle (van achter een tegenstander onderuit halen)
|align=center| 3 waarvan 1 voorwaardelijkproeftijd 1 jaar
|-
|align=left| 6
|align=left| Kevin Conboy
|align=left| N.E.C.
|align=center| Thuis
|align=center| Willem II
|align=center| 0 - 0
|align=center| 88e
|align=center| 0 - 0
|align=center| Jochem Kamphuis
|align=center| Het ontnemen van een scoringskans van een tegenspeler
|align=center| 1
|-
|align=left| 7
|align=left| Tamás Kádár
|align=left| Roda JC Kerkrade
|align=center| Uit
|align=center| FC Groningen
|align=center| 1 - 0
|align=center| 18e
|align=center| 3 - 2
|align=center| Reinold Wiedemeijer
|align=center| Het ontnemen van een scoringskans van een tegenspeler
|align=center| 1
|-
|align=left| 7
|align=left| Uche Nwofor
|align=left| VVV-Venlo
|align=center| Thuis
|align=center| PSV
|align=center| 0 - 2
|align=center| 65e
|align=center| 0 - 6
|align=center| Eric Braamhaar
|align=center| Twee keer geel
|align=center| 1
|-
|align=left| 8
|align=left| Terence Kongolo
|align=left| Feyenoord
|align=center| Uit
|align=center| FC Groningen
|align=center| 1 - 1
|align=center| 26e
|align=center| 2 - 2
|align=center| Serdar Gözübüyük
|align=center| Twee keer geel
|align=center| 1
|-
|align=left| 8
|align=left| Adam Maher
|align=left| AZ
|align=center| Uit
|align=center| FC Twente
|align=center| 1 - 0
|align=center| 51e
|align=center| 3 - 0
|align=center| Danny Makkelie
|align=center| Natrappende beweging
|align=center| 1
|-
|align=left| 8
|align=left| Jozy Altidore
|align=left| AZ
|align=center| Uit
|align=center| FC Twente
|align=center| 1 - 0
|align=center| 52e
|align=center| 3 - 0
|align=center| Danny Makkelie
|align=center| Twee keer geel
|align=center| 1
|-
|align=left| 8
|align=left| Arnold Kruiswijk
|align=left| sc Heerenveen
|align=center| Uit
|align=center| Vitesse
|align=center| 2 - 3
|align=center| 78e
|align=center| 3 - 3
|align=center| Richard Liesveld
|align=center| Twee keer geel
|align=center| 1
|-
|align=left| 10
|align=left| Jordens Peters
|align=left| Willem II
|align=center| Uit
|align=center| ADO Den Haag
|align=center| 0 - 0
|align=center| 61e
|align=center| 2 - 0
|align=center| Reinold Wiedemeijer
|align=center| Het ontnemen van een scoringskans van een tegenspeler
|align=center| Geseponeerd (aanklager acht overtreding niet wettig en overtuigend bewezen)
|-
|align=left| 10
|align=left| Kevin Conboy
|align=left| N.E.C.
|align=center| Thuis
|align=center| Roda JC Kerkrade
|align=center| 0 - 0
|align=center| 66e
|align=center| 0 - 0
|align=center| Richard Liesveld
|align=center| Tackle en/of het schaden van de belangen van de sectie betaald voetbal of de voetbalsport in het algemeen, door zich respectloos op stellen richting de arbitrage en het trappen tegen een deur, nadat hij door de scheidsrechter met een rode kaart van het veld was gestuurd
|align=center| 4
|-
|align=left| 10
|align=left| Niklas Moisander
|align=left| Ajax
|align=center| Uit
|align=center| Feyenoord
|align=center| 1 - 2
|align=center| 75e
|align=center| 2 - 2
|align=center| Bas Nijhuis
|align=center| Twee keer geel
|align=center| 1
|-
|align=left| 11
|align=left| Kwame Quansah
|align=left| Heracles Almelo
|align=center| Uit
|align=center| PSV
|align=center| 3 - 0
|align=center| 76e
|align=center| 4 - 0
|align=center| Danny Makkelie
|align=center| Twee keer geel
|align=center| 1
|-
|align=left| 12
|align=left| Bart Biemans
|align=left| Roda JC Kerkrade
|align=center| Uit
|align=center| Feyenoord
|align=center| 3 - 2
|align=center| 52e
|align=center| 5 - 2
|align=center| Eric Braamhaar
|align=center| Het ontnemen van een scoringskans van een tegenspeler
|align=center| Geseponeerd (aanklager acht overtreding niet wettig en overtuigend bewezen)
|-
|align=left| 13
|align=left| Victor Pálsson
|align=left| N.E.C.
|align=center| Uit
|align=center| Vitesse
|align=center| 1 - 1
|align=center| 42e
|align=center| 4 - 1
|align=center| Ruud Bossen
|align=center| Twee keer geel
|align=center| 1
|-
|align=left| 13
|align=left| Filip Kurto
|align=left| Roda JC Kerkrade
|align=center| Uit
|align=center| Heracles Almelo
|align=center| 2 - 1
|align=center| 56e
|align=center| 5 - 1
|align=center| Tom van Sichem
|align=center| Het ontnemen van een scoringskans van een tegenspeler
|align=center| 2 waarvan 1 voorwaardelijkproeftijd 1 jaar
|-
|align=left| 13
|align=left| Rémy Amieux
|align=left| N.E.C.
|align=center| Uit
|align=center| Vitesse
|align=center| 3 - 1
|align=center| 82e
|align=center| 4 - 1
|align=center| Ruud Bossen
|align=center| Twee keer geel
|align=center| 1
|-
|align=left| 13
|align=left| Ryan Koolwijk
|align=left| N.E.C.
|align=center| Uit
|align=center| Vitesse
|align=center| 3 - 1
|align=center| 83e
|align=center| 4 - 1
|align=center| Ruud Bossen
|align=center| Tackle (van achter een tegenstander onderuit halen)
|align=center| 3 waarvan 1 voorwaardelijkproeftijd 1 jaarNiet geaccepteerdHet beroep ingetrokken
|-
|align=left| 14
|align=left| Dave Bulthuis
|align=left| FC Utrecht
|align=center| Uit
|align=center| N.E.C.
|align=center| 2 - 0
|align=center| 79e
|align=center| 2 - 0
|align=center| Björn Kuipers
|align=center| Twee keer geel
|align=center| 1
|-
|align=left| 14
|align=left| Sepp De Roover
|align=left| NAC Breda
|align=center| Thuis
|align=center| ADO Den Haag
|align=center| 0 - 2
|align=center| 82e
|align=center| 0 - 3
|align=center| Reinold Wiedemeijer
|align=center| Het ontnemen van een scoringskans van een tegenspeler
|align=center| 1
|-
|align=left| 14
|align=left| Dirk Marcellis
|align=left| AZ
|align=center| Thuis
|align=center| Feyenoord
|align=center| 0 - 1
|align=center| 84e
|align=center| 0 - 2
|align=center| Kevin Blom
|align=center| Tackle, dan wel het trappen van een tegenspeler
|align=center| 3 waarvan 1 voorwaardelijkNiet geaccepteerdTuchtcommissie: 3 waarvan 1 voorwaardelijk *
|-
|align=left| 14
|align=left| Michael de Leeuw
|align=left| FC Groningen
|align=center| Uit
|align=center| RKC Waalwijk
|align=center| 1 - 1
|align=center| 87e
|align=center| 1 - 1
|align=center| Maarten Ketting
|align=center| Slaande beweging
|align=center| Geseponeerd (aanklager acht overtreding niet wettig en overtuigend bewezen)
|-
|align=left| 14
|align=left| Milano Koenders
|align=left| Heracles Almelo
|align=center| Uit
|align=center| Willem II
|align=center| 2 - 2
|align=center| 90+3e
|align=center| 2 - 2
|align=center| Pol van Boekel
|align=center| Slaande beweging
|align=center| 2 waarvan 1 voorwaardelijkNiet geaccepteerdTuchtcommissie: 2 waarvan 1 voorwaardelijk *
|-
|align=left| 15
|align=left| Tjaronn Chery
|align=left| ADO Den Haag
|align=center| Uit
|align=center| FC Twente
|align=center| 0 - 0
|align=center| 49e
|align=center| 2 - 0
|align=center| Jan Wegereef
|align=center| Tackle
|align=center| 4 waarvan 1 voorwaardelijkNiet geaccepteerdTuchtcommissie: 3 *Commissie van beroep: 3 waarvan 1 voorwaardelijkproeftijd 1 jaar
|-
|align=left| 15
|align=left| Jeffrey Gouweleeuw
|align=left| sc Heerenveen
|align=center| Uit
|align=center| Willem II
|align=center| 2 - 1
|align=center| 84e
|align=center| 3 - 1
|align=center| Eric Braamhaar
|align=center| Het trappen van een tegenspeler
|align=center| 3 waarvan 1 voorwaardelijkproeftijd 1 jaar
|-
|align=left| 15
|align=left| Marko Vejinović
|align=left| Heracles Almelo
|align=center| Uit
|align=center| FC Groningen
|align=center| 2 - 0
|align=center| 90+2e
|align=center| 2 - 0
|align=center| Dennis Higler
|align=center| Het gebruiken van grove taal tegenover de scheidsrechter
|align=center| 1 voorwaardelijkproeftijd 1 jaar
|-
|align=left| 16
|align=left| Daryl Janmaat
|align=left| Feyenoord
|align=center| Uit
|align=center| NAC Breda
|align=center| 1 - 1
|align=center| 29e
|align=center| 2 - 2
|align=center| Serdar Gözübüyük
|align=center| Twee keer geel
|align=center| 1
|-
|align=left| 16
|align=left| Eric Botteghin
|align=left| NAC Breda
|align=center| Thuis
|align=center| Feyenoord
|align=center| 1 - 1
|align=center| 73e
|align=center| 2 - 2
|align=center| Serdar Gözübüyük
|align=center| Twee keer geel
|align=center| 1
|-
|align=left| 17
|align=left| Leandro Bacuna
|align=left| FC Groningen
|align=center| Thuis
|align=center| VVV-Venlo
|align=center| 0 - 0
|align=center| 6e
|align=center| 0 - 0
|align=center| Serdar Gözübüyük
|align=center| Tackle
|align=center| Geseponeerd (aanklager acht overtreding niet wettig en overtuigend bewezen)
|-
|align=left| 17
|align=left| Bruno Martins Indi
|align=left| Feyenoord
|align=center| Thuis
|align=center| ADO Den Haag
|align=center| 2 - 1
|align=center| 57e
|align=center| 3 - 2
|align=center| Ruud Bossen
|align=center| Het ontnemen van een scoringskans van een tegenspeler
|align=center| Geseponeerd (aanklager acht overtreding niet wettig en overtuigend bewezen)
|-
|align=left| 17
|align=left| Tom Beugelsdijk
|align=left| ADO Den Haag
|align=center| Uit
|align=center| Feyenoord
|align=center| 2 - 2
|align=center| 58e
|align=center| 3 - 2
|align=center| Ruud Bossen
|align=center| Slaande beweging (Het geven (of een poging) van een elleboogstoot aan een tegenspeler)
|align=center| 3 waarvan 1 voorwaardelijkproeftijd 1 jaar
|-
|align=left| 17
|align=left| Joey van den Berg
|align=left| PEC Zwolle
|align=center| Thuis
|align=center| AZ
|align=center| 1 - 2
|align=center| 77e
|align=center| 1 - 2
|align=center| Jochem Kamphuis
|align=center| Het ontnemen van een scoringskans van een tegenspeler
|align=center| 1
|-
|align=left| 18
|align=left| Kevin Conboy
|align=left| N.E.C.
|align=center| Uit
|align=center| ADO Den Haag
|align=center| 0 - 0
|align=center| 22e
|align=center| 2 - 0
|align=center| Alexandre Boucaut
|align=center| Tackle
|align=center| 4
|-
|align=left| 18
|align=left| Gaby Jallo
|align=left| Willem II
|align=center| Uit
|align=center| RKC Waalwijk
|align=center| 0 - 0
|align=center| 38e
|align=center| 0 - 0
|align=center| Tom van Sichem
|align=center| Twee keer geel
|align=center| 1
|-
|align=left| 18
|align=left| Danilo
|align=left| Roda JC Kerkrade
|align=center| Uit
|align=center| VVV-Venlo
|align=center| 2 - 4
|align=center| 66e
|align=center| 2 - 4
|align=center| Kevin Blom
|align=center| Hands en/of het ontnemen van een scoringskans van een tegenspeler
|align=center| 1
|-
|align=left| 18
|align=left| Dave Bulthuis
|align=left| FC Utrecht
|align=center| Thuis
|align=center| Ajax
|align=center| 0 - 0
|align=center| 90e
|align=center| 0 - 0
|align=center| Danny Makkelie
|align=center| Twee keer geel
|align=center| 1
|-
|align=left| 18
|align=left| Teddy Chevalier
|align=left| RKC Waalwijk
|align=center| Thuis
|align=center| Willem II
|align=center| 0 - 0
|align=center| 90+1e
|align=center| 0 - 0
|align=center| Tom van Sichem
|align=center| Twee keer geel
|align=center| 1
|-
|align=left| 19
|align=left| Ricardo van Rhijn
|align=left| Ajax
|align=center| Thuis
|align=center| Feyenoord
|align=center| 3 - 0
|align=center| 64e
|align=center| 3 - 0
|align=center| Pol van Boekel
|align=center| Twee keer geel
|align=center| 1
|-
|align=left| 19
|align=left| Erik Pieters
|align=left| PSV
|align=center| Thuis
|align=center| PEC Zwolle
|align=center| 1 - 3
|align=center| 67e
|align=center| 1 - 3
|align=center| Dennis Higler
|align=center| Tackle en/of het schaden van de belangen van de sectie betaald voetbal of de voetbalsport in het algemeen door het trappen tegen een wand en het kapot slaan van een ruit in de spelerstunnel nadat hij door de scheidsrechter met een rode kaart van het veld was gestuurd
|align=center| 4 waarvan 1 voorwaardelijkproeftijd 1 jaar
|-
|align=left| 20
|align=left| Sanharib Malki
|align=left| Roda JC Kerkrade
|align=center| Uit
|align=center| ADO Den Haag
|align=center| 1 - 1
|align=center| 49e
|align=center| 2 - 2
|align=center| Eric Braamhaar
|align=center| Het trappen van een tegenspeler
|align=center| Geseponeerd (aanklager acht overtreding niet wettig en overtuigend bewezen)
|-
|align=left| 20
|align=left| Vito Wormgoor
|align=left| ADO Den Haag
|align=center| Thuis
|align=center| Roda JC Kerkrade
|align=center| 2 - 1
|align=center| 87e
|align=center| 2 - 2
|align=center| Eric Braamhaar
|align=center| Hands en/of het ontnemen van een scoringskans van een tegenspeler
|align=center| 1Niet geaccepteerdTuchtcommissie: 1 *
|-
|align=left| 20
|align=left| Mitchell Schet
|align=left| FC Groningen
|align=center| Uit
|align=center| N.E.C.
|align=center| 2 - 1
|align=center| 89e
|align=center| 2 - 1
|align=center| Tom van Sichem
|align=center| Twee keer geel
|align=center| 1
|-
|align=left| 21
|align=left| Joost Broerse
|align=left| PEC Zwolle
|align=center| Uit
|align=center| NAC Breda
|align=center| 0 - 0
|align=center| 40e
|align=center| 3 - 0
|align=center| Reinold Wiedemeijer
|align=center| Hands en/of het ontnemen van een scoringskans van een tegenspeler
|align=center| 1Niet geaccepteerdTuchtcommissie: vrijgesproken
|-
|align=left| 21
|align=left| Rasmus Bengtsson
|align=left| FC Twente
|align=center| Thuis
|align=center| FC Utrecht
|align=center| 0 - 1
|align=center| 44e
|align=center| 2 - 4
|align=center| Kevin Blom
|align=center| Het ontnemen van een scoringskans van een tegenspeler
|align=center| 1
|-
|align=left| 21
|align=left| Ramon Zomer
|align=left| sc Heerenveen
|align=center| Uit
|align=center| RKC Waalwijk
|align=center| 0 - 0
|align=center| 49e
|align=center| 0 - 1
|align=center| Ed Janssen
|align=center| Het ontnemen van een scoringskans van een tegenspeler
|align=center| 1
|-
|align=left| 21
|align=left| Viktor Elm
|align=left| AZ
|align=center| Thuis
|align=center| FC Groningen
|align=center| 0 - 1
|align=center| 65e
|align=center| 0 - 1
|align=center| Dennis Higler
|align=center| Tackle
|align=center| 2 waarvan 1 voorwaardelijkproeftijd 1 jaar
|-
|align=left| 21
|align=left| Jeroen Zoet
|align=left| RKC Waalwijk
|align=center| Thuis
|align=center| sc Heerenveen
|align=center| 0 - 0
|align=center| 83e
|align=center| 0 - 1
|align=center| Ed Janssen
|align=center| Het ontnemen van een scoringskans van een tegenspeler
|align=center| 1
|-
|align=left| 22
|align=left| Jens Janse
|align=left| NAC Breda
|align=center| Uit
|align=center| ADO Den Haag
|align=center| 1 - 0
|align=center| 65e
|align=center| 2 - 1
|align=center| Ruud Bossen
|align=center| Twee keer geel
|align=center| 1
|-
|align=left| 22
|align=left| Nick Viergever
|align=left| AZ
|align=center| Uit
|align=center| Feyenoord
|align=center| 1 - 1
|align=center| 67e
|align=center| 3 - 1
|align=center| Bas Nijhuis
|align=center| Tackle
|align=center| 3 waarvan 1 voorwaardelijkNiet geaccepteerdTuchtcommissie: 3 waarvan 1 voorwaardelijk *
|-
|align=left| 22
|align=left| Guy Ramos
|align=left| RKC Waalwijk
|align=center| Uit
|align=center| FC Groningen
|align=center| 1 - 1
|align=center| 68e
|align=center| 2 - 1
|align=center| Pieter Vink
|align=center| Het ontnemen van een scoringskans van een tegenspeler
|align=center| 1Niet geaccepteerdHet beroep ingetrokken
|-
|align=left| 22
|align=left| Theo Janssen
|align=left| Vitesse
|align=center| Thuis
|align=center| PSV
|align=center| 1 - 2
|align=center| 84e
|align=center| 2 - 2
|align=center| Pol van Boekel
|align=center| Het trappen van een tegenspeler dan wel trappen naar een tegenspeler en/of het opzettelijk gaan staan op de voet van een tegenspeler
|align=center| 4 waarvan 1 voorwaardelijk proeftijd 1 jaar
|-
|align=left| 23
|align=left| Joey van den Berg
|align=left| sc Heerenveen
|align=center| Uit
|align=center| ADO Den Haag
|align=center| 2 - 1
|align=center| 44e
|align=center| 2 - 1
|align=center| Dennis Higler
|align=center| Twee keer geel
|align=center| 1
|-
|align=left| 23
|align=left| Nathaniel Will
|align=left| N.E.C.
|align=center| Thuis
|align=center| VVV-Venlo
|align=center| 1 - 1
|align=center| 65e
|align=center| 1 - 2
|align=center| Jeroen Sanders
|align=center| Tackle
|align=center| 3 waarvan 1 voorwaardelijkproeftijd 1 jaar
|-
|align=left| 23
|align=left| Atiba Hutchinson
|align=left| PSV
|align=center| Thuis
|align=center| FC Utrecht
|align=center| 2 - 1
|align=center| 70e
|align=center| 2 - 1
|align=center| Pieter Vink
|align=center| Twee keer geel
|align=center| 1
|-
|align=left| 24
|align=left| Abel Tamata
|align=left| Roda JC Kerkrade
|align=center| Uit
|align=center| FC Utrecht
|align=center| 0 - 0
|align=center| 18e
|align=center| 4 - 0
|align=center| Reinold Wiedemeijer
|align=center| Het ontnemen van een scoringskans van een tegenspeler
|align=center| 1Niet geaccepteerdTuchtcommissie: vrijgesproken
|-
|align=left| 24
|align=left| Thomas Bruns
|align=left| Heracles Almelo
|align=center| Thuis
|align=center| Vitesse
|align=center| 2 - 4
|align=center| 86e
|align=center| 3 - 5
|align=center| Dennis Higler
|align=center| Twee keer geel
|align=center| 1
|-
|align=left| 24
|align=left| Edson Braafheid
|align=left| FC Twente
|align=center| Uit
|align=center| sc Heerenveen
|align=center| 2 - 1
|align=center| 87e
|align=center| 2 - 1
|align=center| Danny Makkelie
|align=center| Twee keer geel
|align=center| 1
|-
|align=left| 26
|align=left| Thomas Bruns
|align=left| Heracles Almelo
|align=center| Thuis
|align=center| N.E.C.
|align=center| 1 - 0
|align=center| 67e
|align=center| 1 - 0
|align=center| Ed Janssen
|align=center| Tackle, dan wel het trappen van een tegenspeler
|align=center| 4 waarvan 1 voorwaardelijkproeftijd 1 jaar
|-
|align=left| 27
|align=left| Marco Bizot
|align=left| FC Groningen
|align=center| Thuis
|align=center| FC Twente
|align=center| 0 - 1
|align=center| 78e
|align=center| 0 - 3
|align=center| Kevin Blom
|align=center| Het ontnemen van een scoringskans van een tegenspeler
|align=center| Geseponeerd (aanklager acht overtreding niet wettig en overtuigend bewezen)
|-
|align=left| 28
|align=left| Thomas Lam
|align=left| AZ
|align=center| Uit
|align=center| Heracles Almelo
|align=center| 0 - 2
|align=center| 31e
|align=center| 1 - 2
|align=center| Pol van Boekel
|align=center| Tackle
|align=center| 2 waarvan 1 voorwaardelijkproeftijd 1 jaar
|-
|align=left| 29
|align=left| Kenneth Vermeer
|align=left| Ajax
|align=center| Thuis
|align=center| Heracles Almelo
|align=center| 1 - 0
|align=center| 48e
|align=center| 4 - 0
|align=center| Ruud Bossen
|align=center| Het ontnemen van een scoringskans van een tegenspeler
|align=center| 2Niet geaccepteerdTuchtcommissie: 2 *
|-
|align=left| 29
|align=left| Nick van der Velden
|align=left| N.E.C.
|align=center| Thuis
|align=center| AZ
|align=center| 1 - 1
|align=center| 61e
|align=center| 1 - 1
|align=center| Tom van Sichem
|align=center| Natrappende beweging
|align=center| 3 waarvan 1 voorwaardelijkproeftijd 1 jaar
|-
|align=left| 30
|align=left| Anouar Kali
|align=left| FC Utrecht
|align=center| Uit
|align=center| AZ
|align=center| 0 - 0
|align=center| 27e
|align=center| 6 - 0
|align=center| Ed Janssen
|align=center| Twee keer geel
|align=center| 1
|-
|align=left| 30
|align=left| Jan Wuytens
|align=left| FC Utrecht
|align=center| Uit
|align=center| AZ
|align=center| 1 - 0
|align=center| 33e
|align=center| 6 - 0
|align=center| Ed Janssen
|align=center| Twee keer geel
|align=center| 1
|-
|align=left| 30
|align=left| Danny Holla
|align=left| ADO Den Haag
|align=center| Thuis
|align=center| FC Twente
|align=center| 1 - 1
|align=center| 60e
|align=center| 1 - 3
|align=center| Pol van Boekel
|align=center| Twee keer geel
|align=center| 1
|-
|align=left| 31
|align=left| Virgil van Dijk
|align=left| FC Groningen
|align=center| Thuis
|align=center| ADO Den Haag
|align=center| 2 - 0
|align=center| 64e
|align=center| 2 - 1
|align=center| Tom van Sichem
|align=center| Tackle
|align=center| 2 waarvan 1 voorwaardelijkproeftijd 1 jaar
|-
|align=left| 31
|align=left| Kevin Jansen
|align=left| ADO Den Haag
|align=center| Uit
|align=center| FC Groningen
|align=center| 2 - 1
|align=center| 86e
|align=center| 2 - 1
|align=center| Tom van Sichem
|align=center| Twee keer geel
|align=center| 1
|-
|align=left| 32
|align=left| Remko Pasveer
|align=left| Heracles Almelo
|align=center| Uit
|align=center| Feyenoord
|align=center| 3 - 0
|align=center| 44e
|align=center| 6 - 0
|align=center| Pol van Boekel
|align=center| Het ontnemen van een scoringskans van een tegenspeler
|align=center| 1Niet geaccepteerdTuchtcommissie: 1 *
|-
|align=left| 33
|align=left| Nourdin Boukhari
|align=left| RKC Waalwijk
|align=center| Thuis
|align=center| Vitesse
|align=center| 1 - 0
|align=center| 28e
|align=center| 3 - 2
|align=center| Pieter Vink
|align=center| Twee keer geel
|align=center| 1
|-
|align=left| 34
|align=left| Charlton Vicento
|align=left| ADO Den Haag
|align=center| Uit
|align=center| PEC Zwolle
|align=center| 2 - 0
|align=center| 60e
|align=center| 4 - 2
|align=center| Pieter Vink
|align=center| Tackle
|align=center| 3 waarvan 1 voorwaardelijk
|-
|align=left| 34
|align=left| Jason Davidson
|align=left| Heracles Almelo
|align=center| Uit
|align=center| FC Utrecht
|align=center| 1 - 0
|align=center| 71e
|align=center| 3 - 0
|align=center| Jochem Kamphuis
|align=center| Het ontnemen van een scoringskans van een tegenspeler
|align=center| 1
|-
|align=left| 34
|align=left| Mark van Bommel
|align=left| PSV
|align=center| Uit
|align=center| FC Twente
|align=center| 3 - 1
|align=center| 71e
|align=center| 3 - 1
|align=center| Danny Makkelie
|align=center| Twee keer geel
|align=center| 1
|}
'* Deze spelers zijn door de scheidsrechters direct van het veld gezonden en worden automatisch uitgesloten van deelname aan de eerstvolgende wedstrijd. Indien dat ze de eerste twee straffen niet accepteren.
Uitwerking van de rode kaarten of het wegsturen van stafleden
{| class="wikitable" style="text-align:center"
!width=20|SR
!align=left width=140|Naam(Functie)
!align=left width=120|Club
!align=center width=45|Thuis/Uit
!align=center width=120|Tegenstander
!align=center width=40|Tussen.
!align=center width=40|Min.
!align=center width=40|Eind.
!align=center width=150|Scheidsrechter
!align=center width=330|Reden
!align=center width=200|Straf(aantal wedstrijden)
|-
|align=left| 7
|align=left| Erwin Koeman (hoofdcoach)
|align=left| RKC Waalwijk
|align=center| Uit
|align=center| AZ
|align=center| 3 - 3
|align=center| 90+4e
|align=center| 3 - 3
|align=center| Kevin Blom
|align=center| Aanmerkingen op de leiding en/of het verlaten van de instructiezone zonder toestemming van de scheidsrechter
|align=center| 1
|-
|align=left| 21
|align=left| Robert Maaskant (hoofdcoach)
|align=left| FC Groningen
|align=center| Uit
|align=center| AZ
|align=center| 0 - 1
|align=center| 47e
|align=center| 0 - 1
|align=center| Dennis Higler
|align=center| Het zich niet op een verantwoorde manier gedragen, te weten door de arbitrage op verbale en/of non-verbale wijze in diskrediet te brengen en/of na te zijn weggestuurd door de scheidsrechter zich begeven in de nabijheid van het speelveld en/of de instructiezone tijdens deze wedstrijd
|align=center| 1
|-
|align=left| 30
|align=left| Maurice Steijn (hoofdcoach)
|align=left| ADO Den Haag
|align=center| Thuis
|align=center| FC Twente
|align=center| 1 - 1
|align=center| 61e
|align=center| 1 - 3
|align=center| Pol van Boekel
|align=center| Het bij herhaling in woord en/of gebaar te kennen geven het niet eens te zijn met een beslissing van de scheidsrechter en/of het op verbale wijze de arbitrage in diskrediet brengen door in een interview voor de camera, beledigend over de 4e official te spreken (‘snotneus') tijdens en na afloop van de wedstrijd
|align=center| 2 waarvan 1 voorwaardelijkproeftijd 1 jaar
|-
|align=left| 32
|align=left| Robert Maaskant (hoofdcoach)
|align=left| FC Groningen
|align=center| Uit
|align=center| PSV
|align=center| 5 - 0
|align=center| 46e
|align=center| 5 - 2
|align=center| Ruud Bossen
|align=center| Het schuldig maken aan het hebben van aanmerkingen op de arbitrage en/of het op verbale wijze de arbitrage in diskrediet brengen door de integriteit van de scheidsrechter in twijfel te trekken tijdens de gespeelde wedstrijd
|align=center| 1
|}
Uitwerking van rode kaarten uit andere competities (spelers)
{| class="wikitable" style="text-align:center"
!width=75|SR
!align=left width=120|Speler
!align=left width=160|Club
!align=center width=45|Thuis/Uit
!align=center width=160|Tegenstander
!align=center width=90|Eind.
!align=center width=150|Scheidsrechter
!align=center width=270|Overtreding
!align=center width=175|Straf(aantal wedstrijden)
|-
|align=left| Beloften-competitie voorronde 2
|align=left| Eloy Room
|align=left| Jong Vitesse/AGOVV
|align=center| Uit
|align=center| Jong Roda JC Kerkrade
|align=center| 3 - 2
|align=center|
|align=center| Het ontnemen van een scoringskans van een tegenspeler( rode kaart in deze wedstrijd)
|align=center| 2 waarvan 1 voorwaardelijkproeftijd 1 jaar
|-
|align=left| Beloften-competitie voorronde 3
|align=left| Jeroen Ketting
|align=left| Jong PEC Zwolle
|align=center| Thuis
|align=center| Jong Ajax
|align=center| 2 - 3
|align=center| Jeroen Manschot
|align=center| Tackle (op grove wijze onderuit halen van een tegenstander)( rode kaart in deze wedstrijd)
|align=center| 3 waarvan 1 voorwaardelijkproeftijd 1 jaar
|-
|align=left| Beloften-competitie voorronde 5
|align=left| Giorgi Tsjantoeria
|align=left| Jong Vitesse/AGOVV
|align=center| Thuis
|align=center| Jong FC Den Bosch
|align=center| 3 - 1
|align=center| Leon Molenkamp
|align=center| Slaande beweging( rode kaart in deze wedstrijd)
|align=center| 4
|-
|align=left| Beloften-competitie voorronde 5
|align=left| Hyun Jun Suk
|align=left| Jong FC Groningen
|align=center| Uit
|align=center| Jong PEC Zwolle
|align=center| 2 - 1
|align=center| Siemen Mulder
|align=center| Slaande beweging( rode kaart in deze wedstrijd)
|align=center| 4
|-
|align=left| Beloften-competitie voorronde 6
|align=left| Stanislav Manolev
|align=left| Jong PSV
|align=center| Uit
|align=center| Jong FC Den Bosch
|align=center| 0 - 5
|align=center| Barry van der Lip
|align=center| Natrappende beweging( rode kaart in deze wedstrijd)
|align=center| 4 waarvan 1 voorwaardelijkNiet geaccepteerdTuchtcommissie: 4
|-
|align=left| 3e ronde KNVB beker
|align=left| Dedryck Boyata
|align=left| FC Twente
|align=center| Thuis
|align=center| FC Den Bosch
|align=center| 1 - 2
|align=center| Reinold Wiedemeijer
|align=center| Tackle( rode kaart in deze wedstrijd)
|align=center| 3 waarvan 1 voorwaardelijkproeftijd 1 jaar
|-
|align=left| Beloften-competitie Divisie B speelronde 7
|align=left| Mateusz Prus
|align=left| Jong Roda JC Kerkrade
|align=center| Thuis
|align=center| Jong FC Dordrecht
|align=center| 4 - 2
|align=center|
|align=center| Het ontnemen van een scoringskans van een tegenspeler( rode kaart in deze wedstrijd)
|align=center| 1
|}
Uitwerking van straffen die door de aanklager van de KNVB gegeven zijn
{| class="wikitable" style="text-align:center"
!width=20|SR
!align=left width=140|Speler
!align=left width=120|Club
!align=center width=45|Thuis/Uit
!align=center width=120|Tegenstander
!align=center width=40|Eind.
!align=center width=150|Scheidsrechter
!align=center width=330|Overtreding
!align=center width=200|Straf(aantal wedstrijden)
|-
|align=left| 15
|align=left| Marcelo
|align=left| PSV
|align=center| Uit
|align=center| Ajax
|align=center| 3 - 1
|align=center| Björn Kuipers
|align=center| Slaande beweging
|align=center| 4 waarvan 1 voorwaardelijkNiet geaccepteerdTuchtcommissie: 4 waarvan 1 voorwaardelijk
|-
|align=left| 22
|align=left| Gertjan Verbeek (hoofdcoach)
|align=left| AZ
|align=center| Uit
|align=center| Feyenoord
|align=center| 3 - 1
|align=center| Bas Nijhuis
|align=center| Het overtreden van de Gedragscode Officials Betaald Voetbal
|align=center| Heeft de zaak direct aan de tuchtcommissie voorgelegd en de commissie gevraagd een oordeel te vellen over de vraag of de gedragscode is overtredenTuchtcommissie: 1 voorwaardelijkproeftijd 2 jaarCommissie van beroep: 2 waarvan 1 voorwaardelijkproeftijd 2 jaar
|-
|align=left| 24
|align=left| Jeremain Lens
|align=left| PSV
|align=center| Uit
|align=center| Feyenoord
|align=center| 2 - 1
|align=center| Björn Kuipers
|align=center| Het schaden van de belangen van het betaald voetbal of de voetbalsport in het algemeen, in het bijzonder door het na afloop van de gespeelde wedstrijd (bewust) zoeken van een (gewelddadige) confrontatie met een tegenstander, door die tegenstander aan zijn shirt te pakken en vast te houden
|align=center| 3
|-
|align=left| 27
|align=left| Dries Mertens
|align=left| PSV
|align=center| Thuis
|align=center| RKC Waalwijk
|align=center| 2 - 0
|align=center| Jan Wegereef
|align=center| Slaande beweging
|align=center| 3 waarvan 1 voorwaardelijk
|-
|align=left| 30
|align=left| Tom Beugelsdijk
|align=left| ADO Den Haag
|align=center| Thuis
|align=center| FC Twente
|align=center| 1 - 3
|align=center| Pol van Boekel
|align=center| Natrappende beweging
|align=center| 3 waarvan 1 voorwaardelijkNiet geaccepteerdTuchtcommissie: 3 waarvan 1 voorwaardelijkCommissie van beroep: 2 waarvan 1 voorwaardelijk
|}
Trivia
FC Zwolle heeft haar naam, per dit seizoen, gewijzigd in "PEC Zwolle"
FC Groningen, sc Heerenveen, PSV, RKC Waalwijk, Roda JC Kerkrade en Vitesse begonnen allemaal met een andere trainer dan waarmee ze seizoen 2011/12 zijn geëindigd, te weten: Robert Maaskant, Marco van Basten, Dick Advocaat, Erwin Koeman, Ruud Brood en Fred Rutten.
Feyenoord heeft dit seizoen geen enkele thuiswedstrijd verloren.
Zie ook
Records Eredivisie seizoen 2012/13
Eredivisie (mannenvoetbal)
Nederlands competitievoetbal 2012/13
|
Uitwerking van rode kaarten uit andere competities (spelers)
{| class="wikitable" style="text-align:center"
!width=75|SR
!align=left width=120|Speler
!align=left width=160|Club
!align=center width=45|Thuis/Uit
!align=center width=160|Tegenstander
!align=center width=90|Eind.
!align=center width=150|Scheidsrechter
!align=center width=270|Overtreding
!align=center width=175|Straf(aantal wedstrijden)
|-
|align=left| Beloften-competitie voorronde 2
|align=left| Eloy Room
|align=left| Jong Vitesse/AGOVV
|align=center| Uit
|align=center| Jong Roda JC Kerkrade
|align=center| 3 - 2
|align=center|
|align=center| Het ontnemen van een scoringskans van een tegenspeler( rode kaart in deze wedstrijd)
|align=center| 2 waarvan 1 voorwaardelijkproeftijd 1 jaar
|-
|align=left| Beloften-competitie voorronde 3
|align=left| Jeroen Ketting
|align=left| Jong PEC Zwolle
|align=center| Thuis
|align=center| Jong Ajax
|align=center| 2 - 3
|align=center| Jeroen Manschot
|align=center| Tackle (op grove wijze onderuit halen van een tegenstander)( rode kaart in deze wedstrijd)
|align=center| 3 waarvan 1 voorwaardelijkproeftijd 1 jaar
|-
|align=left| Beloften-competitie voorronde 5
|align=left| Giorgi Tsjantoeria
|align=left| Jong Vitesse/AGOVV
|align=center| Thuis
|align=center| Jong FC Den Bosch
|align=center| 3 - 1
|align=center| Leon Molenkamp
|align=center| Slaande beweging( rode kaart in deze wedstrijd)
|align=center| 4
|-
|align=left| Beloften-competitie voorronde 5
|align=left| Hyun Jun Suk
|align=left| Jong FC Groningen
|align=center| Uit
|align=center| Jong PEC Zwolle
|align=center| 2 - 1
|align=center| Siemen Mulder
|align=center| Slaande beweging( rode kaart in deze wedstrijd)
|align=center| 4
|-
|align=left| Beloften-competitie voorronde 6
|align=left| Stanislav Manolev
|align=left| Jong PSV
|align=center| Uit
|align=center| Jong FC Den Bosch
|align=center| 0 - 5
|align=center| Barry van der Lip
|align=center| Natrappende beweging( rode kaart in deze wedstrijd)
|align=center| 4 waarvan 1 voorwaardelijkNiet geaccepteerdTuchtcommissie: 4
|-
|align=left| 3e ronde KNVB beker
|align=left| Dedryck Boyata
|align=left| FC Twente
|align=center| Thuis
|align=center| FC Den Bosch
|align=center| 1 - 2
|align=center| Reinold Wiedemeijer
|align=center| Tackle( rode kaart in deze wedstrijd)
|align=center| 3 waarvan 1 voorwaardelijkproeftijd 1 jaar
|-
|align=left| Beloften-competitie Divisie B speelronde 7
|align=left| Mateusz Prus
|align=left| Jong Roda JC Kerkrade
|align=center| Thuis
|align=center| Jong FC Dordrecht
|align=center| 4 - 2
|align=center|
|align=center| Het ontnemen van een scoringskans van een tegenspeler( rode kaart in deze wedstrijd)
|align=center| 1
|}
| 7 |
overwinning, competitie, winnaar
|
4,729 |
EventVenue
|
3856816
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Warenhuis%20Vanderveen
|
Warenhuis Vanderveen
|
Warenhuis Vanderveen is een shop-in-shop-warenhuis gevestigd in het centrum van de Nederlandse stad Assen. Het bedrijf werd in 1897 gesticht. In het warenhuis zijn afdelingen op het gebied van mode, schoonheidsverzorging, wonen, vrije tijd, vers, horeca en diensten.
Geschiedenis
Warenhuis Vanderveen werd in 1897 gesticht door de uit Nieuwe Pekela afkomstige Antje Oldenburger en de uit Assen afkomstige Bareld van der Veen. Zij begonnen een manufacturenwinkel aan de Varkensmarkt te Assen. Beiden hadden ervaring opgedaan in de textielbranche bij de firma Bertram in Assen. In de eerste jaren dreef Antje de zaak en bleef Bareld werkzaam bij de firma Bertram, totdat hij in 1916 het klantenbestand van de weduwe Bertram kon overnemen. In 1922 verhuisde de zaak naar Kruisstraat 13 in Assen. In 1945 waren er aanvankelijk emigratieplannen, waarbij de namen van zaak en familie alvast werden 'veramerikaniseerd' van Van der Veen naar Vanderveen. Omdat er uitbreidingsmogelijkheden in Assen ontstonden, besloot de familie om hier te blijven. Er werden steeds meer panden aangekocht waardoor het warenhuis groeide. Tegenwoordig beslaan alle afdelingen tezamen 17.500 m² verkoopvloeroppervlak, hiermee is Warenhuis Vanderveen het op een na grootste warenhuis van Nederland, na de Bijenkorf in Amsterdam.
Architectuur
De zijde aan het Koopmansplein werd ontworpen door Architectuurstudio Herman Hertzberger uit Amsterdam. De grote uitbreidingen van het warenhuis naar ontwerp van deze studio vonden plaats tussen 1996 en 2012. Voor delen van het gebouw die thans het warenhuis vormen aan de Kruisstraat, Marktstraat en Weiersloop, tekenden onder anderen de architecten Jan Koops (Assen) en Lex Haak (Delft).
Buningzaal
Op de bovenste etage van het warenhuis bevindt zich een multifunctionele zaal, die plaats biedt aan circa tweehonderd mensen. De zaal doet dienst als evenementenruimte en vergaderzaal. Er vinden modeshows, demonstraties, optredens, lezingen en exposities plaats. De zaal is vernoemd naar de familie Buning, die van 1834 tot 1954 in het pand woonde en er een schildersbedrijf runde.
Warenhuisgalerie
Op de woonetage bevindt zich galerie DSG. De programmering wordt verzorgd door het Drents Schildersgenootschap. Sinds de opening in 2003 hebben meer dan tweehonderd vormgevers, kunstenaars en kunstenaarscollectieven in deze galerie geëxposeerd.
Externe link
www.vanderveen.nl
Vanderveen
Bouwwerk in Assen
Bouwwerk van Herman Hertzberger
|
Buningzaal
Op de bovenste etage van het warenhuis bevindt zich een multifunctionele zaal, die plaats biedt aan circa tweehonderd mensen. De zaal doet dienst als evenementenruimte en vergaderzaal. Er vinden modeshows, demonstraties, optredens, lezingen en exposities plaats. De zaal is vernoemd naar de familie Buning, die van 1834 tot 1954 in het pand woonde en er een schildersbedrijf runde.
| 1 |
evenementlocatie, evenementenruimte, evenementenplek
|
9,684 |
Message
|
1952624
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/The%20Falcon%20and%20the%20Snowman%20%28film%29
|
The Falcon and the Snowman (film)
|
The Falcon and the Snowman is een Amerikaanse film uit 1985 van regisseur John Schlesinger met in de hoofdrollen Sean Penn en Timothy Hutton.
De film is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van twee Amerikanen die defensiegeheimen verkochten aan de Sovjet-Unie. De film is gebaseerd op het boek The Falcon and the Snowman, A True Story of Friendship and Espionage (1979) van Robert Lindsey.
Verhaal
Christopher Boyce en Daulton Lee zijn samen opgegroeid. Als goede katholieken zijn ze zelfs een tijdje koorknaap geweest in de lokale kerk. Beide jongens hebben rijke ouders en niets lijkt een goede toekomst in de weg te staan. Maar hun wegen gaan op zeker moment uiteen. Lee komt onder de invloed van cocaïne en heroïne en wordt drugsdealer. Zijn voorliefde voor deze drugs levert hem de bijnaam 'Snowman' (sneeuwpop) op. Zijn vriend Christopher gaat studeren en slaagt met uitstekende cijfers. Zijn hobby is de valkenjacht en hij heeft een eigen valk getraind. Niet voor niets is zijn bijnaam The Falcon (de valk). Boyce krijgt via zijn vader een goede baan aangeboden bij RTX, een bedrijf dat voor het Amerikaanse Ministerie van Defensie werkt. Hij maakt promotie en wordt aangesteld in de zogenaamde 'zwarte kluis'. Hier wordt allerlei geheim telexverkeer van de Amerikaanse overheid ontvangen. Ook berichten van de CIA komen regelmatig voorbij. Vaak betreft het hier vergissingen. Berichten die nooit naar RTX verzonden mochten worden. Christopher leest alles en heeft daar ook ruim de tijd voor. Aangezien de kluis door niemand anders betreden mag worden dan Boyce en zijn collega's, kunnen ze letterlijk doen wat ze willen. Dat betekent wiet kweken, wodka drinken en veel dansen. Als Boyce de CIA-berichten leest, wordt hij onpasselijk over de inhoud. De Amerikaanse dienst geeft in zijn berichten aan dat ze ingrijpen in de lokale politiek van andere landen. Zo wordt bijvoorbeeld de premier van Australië weggewerkt omdat hij Australische troepen uit Vietnam wil halen. De gefrustreerde Boyce wil dit onrecht wreken. Hij besluit om geheime informatie van de overheid aan de Sovjet-Unie te verkopen. Voor de verkoop schakelt hij zijn verslaafde vriend Daulton in. De laatste vertrekt naar Mexico en legt contact met ene Alex, een KGB-man die werkzaam is op de ambassade. Al snel levert Boyce via Daulton uiterst geheim materiaal aan de Russen. Een tijdje gaat alles goed, maar dan wordt Daulton te ambitieus. Hij wil de activiteiten uitbreiden en een groot spionagenetwerk opzetten. Zijn doel is meer geld om nog meer drugs te kunnen kopen. Boyce is echter uit idealisme met de spionage begonnen en niet voor het geld. De twee krijgen ruzie. Als Boyce vervolgens zelf contact legt met Alex om alles uit te leggen, weet Daulton dat zijn dagen als spion zijn geteld. Nu de Russen direct contact hebben met de bron van de informatie is hij overbodig geworden. In een wanhoopspoging om contact te krijgen met Alex gooit hij een briefje over de muur van de ambassade. Daulton wordt gezien door de Amerikanen die de Mexicaanse politie inlichten. Daulton wordt gearresteerd en verhoord. De Mexicaanse politie probeert Daulton een moord in de schoenen te schuiven. Er is een politieman doodgeschoten en de plaats van de moord komt overeen met een foto op een ansichtkaart gevonden in de zakken van Daulton. Hij wordt gemarteld en bekent uiteindelijk dat hij een spion is. Hij verraadt ook zijn vriend Boyce. De Mexicaanse politie stelt Daulton voor de keus. Gedeporteerd worden naar Rusland of naar de VS. Hij kiest de laatste optie. Niet lang daarna wordt Daulton over de grens gezet en door de Amerikaanse politie gearresteerd. Boyce ondergaat hetzelfde lot. Na een langdurig proces wordt Boyce veroordeeld tot 40 jaar gevangenisstraf en Daulton tot levenslang.
Rolverdeling
Timothy Hutton - Christopher Boyce
Sean Penn - Daulton Lee
David Suchet – Alex
Dorian Harewood –Gene
Lori Singer – Lana
Achtergrond
De film is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Christopher Boyce en Andrew Daulton Lee. Het verhaal in de film volgt grotendeels de feiten. Hier en daar zijn wat namen veranderd. Zo heet het bedrijf waar Boyce werkt niet RTX, maar TRW. Boyce werd veroordeeld tot 40 jaar gevangenisstraf. In 1980 ontsnapte hij uit de gevangenis en pleegde vervolgens zeventien bankovervallen in verschillende staten. Boyce probeerde tegelijkertijd om zijn vliegbrevet te halen, met als doel uit te wijken naar Rusland. Hij werd gearresteerd in augustus 1981 en opnieuw opgesloten. Zijn vriend Andrew Daulton Lee kreeg levenslang. De reden voor deze veel zwaardere straf was het drugsverleden van Lee. Hij werd in 1998 voorwaardelijk vrijgelaten. Boyce kreeg zijn voorwaardelijke invrijheidstelling pas in 2002.
Zie ook
The Falcon and the Snowman (album)
This is not America
Amerikaanse film
Film uit 1985
Dramafilm
Spionagefilm
Film van John Schlesinger
Film van Orion Pictures
|
Christopher Boyce en Daulton Lee zijn samen opgegroeid. Als goede katholieken zijn ze zelfs een tijdje koorknaap geweest in de lokale kerk. Beide jongens hebben rijke ouders en niets lijkt een goede toekomst in de weg te staan. Maar hun wegen gaan op zeker moment uiteen. Lee komt onder de invloed van cocaïne en heroïne en wordt drugsdealer. Zijn voorliefde voor deze drugs levert hem de bijnaam 'Snowman' (sneeuwpop) op. Zijn vriend Christopher gaat studeren en slaagt met uitstekende cijfers. Zijn hobby is de valkenjacht en hij heeft een eigen valk getraind. Niet voor niets is zijn bijnaam The Falcon (de valk). Boyce krijgt via zijn vader een goede baan aangeboden bij RTX, een bedrijf dat voor het Amerikaanse Ministerie van Defensie werkt. Hij maakt promotie en wordt aangesteld in de zogenaamde 'zwarte kluis'. Hier wordt allerlei geheim telexverkeer van de Amerikaanse overheid ontvangen. Ook berichten van de CIA komen regelmatig voorbij. Vaak betreft het hier vergissingen. Berichten die nooit naar RTX verzonden mochten worden. Christopher leest alles en heeft daar ook ruim de tijd voor. Aangezien de kluis door niemand anders betreden mag worden dan Boyce en zijn collega's, kunnen ze letterlijk doen wat ze willen. Dat betekent wiet kweken, wodka drinken en veel dansen. Als Boyce de CIA-berichten leest, wordt hij onpasselijk over de inhoud. De Amerikaanse dienst geeft in zijn berichten aan dat ze ingrijpen in de lokale politiek van andere landen. Zo wordt bijvoorbeeld de premier van Australië weggewerkt omdat hij Australische troepen uit Vietnam wil halen. De gefrustreerde Boyce wil dit onrecht wreken. Hij besluit om geheime informatie van de overheid aan de Sovjet-Unie te verkopen. Voor de verkoop schakelt hij zijn verslaafde vriend Daulton in. De laatste vertrekt naar Mexico en legt contact met ene Alex, een KGB-man die werkzaam is op de ambassade. Al snel levert Boyce via Daulton uiterst geheim materiaal aan de Russen. Een tijdje gaat alles goed, maar dan wordt Daulton te ambitieus. Hij wil de activiteiten uitbreiden en een groot spionagenetwerk opzetten. Zijn doel is meer geld om nog meer drugs te kunnen kopen. Boyce is echter uit idealisme met de spionage begonnen en niet voor het geld. De twee krijgen ruzie. Als Boyce vervolgens zelf contact legt met Alex om alles uit te leggen, weet Daulton dat zijn dagen als spion zijn geteld. Nu de Russen direct contact hebben met de bron van de informatie is hij overbodig geworden. In een wanhoopspoging om contact te krijgen met Alex gooit hij een briefje over de muur van de ambassade. Daulton wordt gezien door de Amerikanen die de Mexicaanse politie inlichten. Daulton wordt gearresteerd en verhoord. De Mexicaanse politie probeert Daulton een moord in de schoenen te schuiven. Er is een politieman doodgeschoten en de plaats van de moord komt overeen met een foto op een ansichtkaart gevonden in de zakken van Daulton. Hij wordt gemarteld en bekent uiteindelijk dat hij een spion is. Hij verraadt ook zijn vriend Boyce. De Mexicaanse politie stelt Daulton voor de keus. Gedeporteerd worden naar Rusland of naar de VS. Hij kiest de laatste optie. Niet lang daarna wordt Daulton over de grens gezet en door de Amerikaanse politie gearresteerd. Boyce ondergaat hetzelfde lot. Na een langdurig proces wordt Boyce veroordeeld tot 40 jaar gevangenisstraf en Daulton tot levenslang.
| 4 |
bericht, boodschap, communicatie
|
8,437 |
MeetingRoom
|
5501720
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hotel%20Maastricht
|
Hotel Maastricht
|
Hotel Maastricht, officieel Crowne Plaza Maastricht, is een hotel in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. Het hotel is gelegen aan de Maas in het stadsdeel Wyck. Het viersterrenhotel, onderdeel van de hotelketen Crowne Plaza binnen de InterContinental Hotels Group (IHG), is ondergebracht in een gebouw uit 1976-77 en een uitbreiding uit 1998-99.
Geschiedenis
Begin jaren zeventig werden in Maastricht plannen gemaakt om het enigszins verpauperde stadsdeel Wyck een impuls te geven. Gemeentesecretaris mr. A. Minis kwam met het idee om aan het zuidelijk deel van de Wycker Maaskade, de Stenenwal, een hotel te bouwen. Het nieuwe hotel zou een duidelijke afbakening vormen van de historische bebouwing van Wyck en het uitgestrekte industrieterrein van de aardewerkfabriek Société Céramique ten zuiden daarvan. Al eerder waren in deze buurt in het kader van de 'krotopruiming' diverse panden gesloopt. Zo verdween van het Ruiterstraatje, waarvan de naam behouden bleef in de huidige straat Ruiterij, de gehele zuidelijke straatwand en een deel van de noordelijke, en werden bouwvallige panden aan de Stenenwal en het straatje Waterpoort gesloopt. De jonge architect Arno Meijs (1941) kreeg de opdracht om het nieuwe hotel te ontwerpen. Opdrachtgever en eigenaar was het Pensioenfonds Van Gelder Papier.
Op 16 januari 1976 werd een begin gemaakt met de bouw door bouwmaatschappij Melchior bv. Op 26 november van dat jaar werd het hoogste punt bereikt en de 'mei' geplaatst. Wethouder A. Dols van Openbare Werken sprak bij die gelegenheid over "een heuglijke dag voor Wyck en Maastricht" en noemde de hotelvestiging "een voortrekker van de te rehabiliteren panden in Wyck". Hotel Maastricht, dat 112 kamers telde en daarmee meteen het grootste in Maastricht was, ontving in september 1977 de eerste gasten. De officiële opening werd verricht door dhr. J. Strijker, directeur van het Nationaal Bureau voor Toerisme (NBT), op 2 december 1977. Deze overhandigde aan directeur Benoit Wesly een gevelplaat met de vijf sterren, die het hotel van het NBT kreeg toebedeeld. Daarna volgde een groot openingsfeest.
Het management werd aanvankelijk gevoerd door de Jacques Borel-groep, waarbij Hotel Maastricht werd ondergebracht bij de Sofitel-keten. Omstreeks 1988 hoorde het hotel bij de Bilderberggroep. Daarna was Hotel Maastricht enige tijd aangesloten bij de hotelketens Holiday Inn, Holiday Inn Crowne Plaza en verloor ten slotte zijn naam aan Crowne Plaza.
In de jaren 1990 werden de ten zuiden van het hotel gelegen fabrieksterreinen van de aardewerkfabriek Société Céramique herontwikkeld naar een masterplan van architect Jo Coenen, waarna hier het woon- en werkgebied Céramique ontstond. Als onderdeel van deze herontwikkeling werd het hotel in 1998 aan de zuidzijde uitgebreid met een nieuwe vleugel waarin dertig hotelkamers, kantoren en vergaderruimten werden ondergebracht, opnieuw naar ontwerp van Arno Meijs. In de voormalige tuin van de naastgelegen Villa Jaunez werd een paviljoenachtige aanbouw gerealiseerd met daarin een vergader-/feestzaal. De tuinmuur aan de Maaspuntweg en het Wycker Grachtje bleef deels behouden. Villa Jaunez, de voormalige directievilla (eigenlijk herenhuis) van fabrieksdirecteur Victor Jaunez (1839-1916), werd omstreeks dezelfde tijd door Coenen gerenoveerd en uitgebreid met een modern kantorencomplex, dat aansloot op de hoteluitbreiding van Meijs. In de villa en het kantoorgedeelte, 'Maaskantoren' genoemd, werd aanvankelijk het hoofdkantoor gevestigd van Vesteda, het vastgoedfonds van ABP.
In 2019 werd het voormalige Vesteda-kantoor, met uitzondering van de Villa Jaunez, bij het hotel gevoegd. Na een grondige verbouwing kreeg Crowne Plaza Maastricht er opnieuw dertig kamers en een fitness- en wellnessruimte bij. In de voormalige directievilla werden luxe koopwoningen gerealiseerd.
Beschrijving
Oorspronkelijk gebouw
Bij de bouw van Hotel Maastricht in de jaren 1970 is getracht de maat, schaal en vormgeving van het forse bouwvolume aan te laten sluiten bij de omliggende bebouwing, in dit geval de merendeels zeventiende, achttiende en negentiende-eeuwse huizen aan de Stenenwal. Deze manier van bouwen is wel omschreven als pseudo-Maaslands, vanwege de overeenkomsten met de in de zeventiende eeuw in het Limburgse Maasland dominante bouwstijl van woonhuizen, de Maaslandse Renaissance. De stijl wordt gekenmerkt door het aanbrengen van geledingen bij grote gevelvlakken, zodat deze minder 'massaal' ogen, het zichtbaar laten van de betonconstructies, waarbij de gevelvlakken worden opgevuld met metselwerk, en de hoog opgaande daken, kenmerkend voor de bebouwing in de historische binnenstad van Maastricht. In het bouwdeel uit 1976-77 zijn al deze elementen goed te herkennen. Vooral het afwisselende dakenlandschap en het gebruik van bruine baksteen en grijze dakpannen dragen bij aan een vrijwel naadloze inpassing in het stadssilhouet.
Bij de opening in 1977 werd tevens een kunstwerk onthuld, dat op een pleintje bij de hoek Stenenwal-Waterpoort staat. De bijna 4 m hoge fontein is een ontwerp van Frans Gast en bestaat uit dikke platen aluminium, waarin diamantvormige uitsparingen zijn aangebracht. Niet ver van de hoofdingang aan de Ruiterij staat sinds 1982 op een kolomvormige sokkel een beeld van een kind dat een ander kind op de rug draagt. Zowel het 160 cm hoge beeld, als de 140 cm hoge sokkel zijn van hardsteen. Het beeld, getiteld Ruiterspel, is gemaakt door Gène Eggen en werd in 1982 aangeboden door de Vrienden van Hotel Maastricht, ter gelegenheid van het eerste lustrum. Het beeld is een gemeentelijk monument.
Het hotel telt twee restaurants, een Japans (Kobe) en een Frans (De Mangerie), en negen vergaderruimtes, waarvan de grootste geschikt is voor 500 personen.
Hoteluitbreidingen
De nieuwbouw uit 1998 aan de Ruiterij bestaat uit vier verdiepingen, waarvan de hoogste en laagste verdieping enigszins terug geplaatst zijn ten opzichte van de tussenliggende. Voor de gevel is een betonscherm geplaatst, dat tot de derde verdieping reikt. Hierdoor is op de begane grond een gaanderij ontstaan en op de bovenverdieping ruimte voor terrassen. De gevels van de begane grond en derde verdieping zijn bekleed met muschelkalk. Op de eerste en tweede verdieping zijn horizontale lamellen tussen de vensteropeningen aangebracht. In de langgerekte gevel bevindt zich een voetgangersdoorgang, die al zigzaggend door de voormalige tuin van Villa Jaunez, naar de Maaskade leidt. De route draagt de historisch niet helemaal correcte benaming Wycker Grachtje. De gevel aan de zijde van Plein 1992 bestaat deels uit een glazen vliesgevel, deels uit een beplating van muschelkalk, waarvoor een wit gestucte luifel met stalen lamellen op slanke kolommen is geplaatst. Op de hoek van de Ruiterij en Plein 1992 bevindt zich een brede, driehoekige pijler.
Door de hoteluitbreiding van 2019 behoort ook de historische tuinmuur van Villa Jaunez, een gemeentelijk monument, tot het hotel. Aan de zijde van de Maaspuntweg/Stenenwal bevinden zich in de bakstenen muur vijf smalle vensteropeningen en een brede opening naar de tuin, alle omgeven door hardstenen omlijstingen. Aan de kant van het Wycker Grachtje bevindt zich een rondbogige poortopening met een gemetselde poortomlijsting. Het rijksmonument Hoogbrugstraat 69, waarin aanvankelijk luxe studio's waren gevestigd, is niet langer onderdeel van het hotel.
Hotel in Maastricht
Bouwwerk in Maastricht-Centrum
Wyck
|
In de jaren 1990 werden de ten zuiden van het hotel gelegen fabrieksterreinen van de aardewerkfabriek Société Céramique herontwikkeld naar een masterplan van architect Jo Coenen, waarna hier het woon- en werkgebied Céramique ontstond. Als onderdeel van deze herontwikkeling werd het hotel in 1998 aan de zuidzijde uitgebreid met een nieuwe vleugel waarin dertig hotelkamers, kantoren en vergaderruimten werden ondergebracht, opnieuw naar ontwerp van Arno Meijs. In de voormalige tuin van de naastgelegen Villa Jaunez werd een paviljoenachtige aanbouw gerealiseerd met daarin een vergader-/feestzaal. De tuinmuur aan de Maaspuntweg en het Wycker Grachtje bleef deels behouden. Villa Jaunez, de voormalige directievilla (eigenlijk herenhuis) van fabrieksdirecteur Victor Jaunez (1839-1916), werd omstreeks dezelfde tijd door Coenen gerenoveerd en uitgebreid met een modern kantorencomplex, dat aansloot op de hoteluitbreiding van Meijs. In de villa en het kantoorgedeelte, 'Maaskantoren' genoemd, werd aanvankelijk het hoofdkantoor gevestigd van Vesteda, het vastgoedfonds van ABP.
| 1 |
vergaderruimte, conferentieruimte, congreszaal
|
2,490 |
Episode
|
1678429
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bart%20the%20Genius
|
Bart the Genius
|
Bart the Genius is de tweede aflevering van het eerste seizoen van The Simpsons en werd voor het eerst uitgezonden door Fox network op 14 januari 1990. Het was de eerste aflevering geschreven door Jon Vitti en de eerste die geregisseerd werd door David Silverman. Het was ook de eerste aflevering die een intro en aftiteling had. De aflevering laat Bart Simpsons belevenissen als genie zien nadat hij spiekt bij een intelligentietest. In deze aflevering wordt voor het eerst de beroemde Bart Simpson-uitspraak "Eat my shorts" gedaan.
Plot
De aflevering begint als de familie Simpson een spelletje Scrabble speelt om Bart voor te bereiden op de IQ-test die hij de volgende dag op school moet maken. Bart neemt het spel niet serieus, hij legt al zijn letters op het bord in de volgorde die hij gekregen heeft. Hierdoor krijgt hij het woord "Kwyjibo" en wordt vervolgens achterna gezeten door een woedende Homer.
De volgende dag, wanneer Bart moeite heeft met de test op school, wisselt hij zijn resultatenlijst met die van Martin Prince, een erg slimme klasgenoot. Tijdens het gesprek met Barts ouders na school, zegt een psycholoog, uitgaand van de resultaten van de test, dat Bart een genie is. Homer, Marge en directeur Skinner zijn verrast maar ze stemmen er allemaal mee in dat Bart naar een school moet gaan voor talentvolle kinderen. Alleen Lisa twijfelt aan zijn genialiteit.
Op de nieuwe school wordt Bart geïntimideerd door leerlingen. Via hun hogere intelligentie weten ze Barts lunch te stelen. Homer waardeert Barts talent en brengt veel meer tijd met hem door. Ze komen erachter dat ze allebei een hekel hebben aan de opera, nadat Marge er met het hele gezin heen gaat. Nadat Bart zijn oude school bezoekt, waar zijn vrienden hem ontlopen omdat hij zo slim is, wil hij toegeven dat hij heeft gespiekt maar bedenkt zich wanneer Homer met hem een spel wil spelen.
Nadat Barts scheikundeproject ontploft, vertelt hij zijn leraar dat hij terug wil gaan naar zijn oude school om het gedrag van de gemiddelde kinderen te bestuderen. Nadat hij veel moeite moet doen om een verslag van zijn ontplofte experiment te schrijven, geeft hij toe dat hij gespiekt heeft. Als Homer Bart 's avonds thuis in bad doet geeft hij toe dat hij gelogen heeft over zijn intelligentie, maar dat hij en Homer de afgelopen weken zo naar elkaar toe zijn gegroeid dat hij dit niet erg vindt. Homer reageert echter furieus en jaagt de poedelnaakte Bart naar zijn kamer. Homer wordt weer boos en jaagt een naakte Bart naar boven. Marge en Lisa merken dit op, en Lisa zegt, "I think Bart's stupid again" ("Ik denk dat Bart terug dom is.").
Aflevering van The Simpsons
|
Bart the Genius is de tweede aflevering van het eerste seizoen van The Simpsons en werd voor het eerst uitgezonden door Fox network op 14 januari 1990. Het was de eerste aflevering geschreven door Jon Vitti en de eerste die geregisseerd werd door David Silverman. Het was ook de eerste aflevering die een intro en aftiteling had. De aflevering laat Bart Simpsons belevenissen als genie zien nadat hij spiekt bij een intelligentietest. In deze aflevering wordt voor het eerst de beroemde Bart Simpson-uitspraak "Eat my shorts" gedaan.
| 6 |
aflevering, televisieserie, seizoen
|
12,555 |
OfficeEquipmentStore
|
1146634
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ettore%20Sottsass
|
Ettore Sottsass
|
Ettore Sottsass (Innsbruck, 14 september 1917 – Milaan, 31 december 2007) was een Italiaans architect en ontwerper van de late 20e eeuw. Hij was de oprichter van de Memphisgroep.
Biografie
Sottsass werd geboren als zoon van een Italiaanse architect en een Oostenrijkse moeder. In 1929 verhuisde het gezin naar Turijn. Sottsass studeerde architectuur aldaar en haalde er in 1939 zijn diploma aan de polytechnische school van Turijn. Sottsass hield zich overigens meer met schilderkunst en beeldhouwen bezig. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd hij gemobiliseerd. In Sarajevo werd hij krijgsgevangene gemaakt.
Na de oorlog opende hij in 1947 in Milaan zijn eerste ontwerpstudio, en bouwde een carrière uit met ontwerp en productie van industrieel vormgegeven design. In 1956 volgde hij in New York een stage bij de Amerikaanse ontwerper George Nelson. In de daaropvolgende jaren was Sottsass een belangrijk vernieuwer met karakteristieke ontwerpen voor meubilair, kantooruitrusting, verlichting en juwelen. Zijn uitgedacht design beïnvloedde sterk de avant-garde architectuur van de jaren zestig en zeventig.
Uit Sottsass' 20-jarige samenwerking met Olivetti ontstonden vanaf 1958 veel nieuwe en uiteenlopende producten. De tot dan toe grijze kantooromgevingen kregen door Sottsass ontwerpen kleur en een informele toets. Zo ontwierp hij de Elea 9003 calculator, een door de Popcultuur geïnspireerde totem, en in 1969 de beroemde rode Valentine-schrijfmachine.
De in 1981 gevormde Memphisgroep werkte vernieuwend en daagde het mainstream design uit. Daar kwamen producten uit voort zoals de Casablanca- en de Carltonkast. Dit laatste ontwerp staat symbool voor de denkwijze van "Memphis". Deze veelkleurige boekenkast met open en schuine delen, voorzien van enkele laden, steunt op een solide voetstuk, heeft verder de vorm van een klassiek nachtkastje langs een bed, waaiert vervolgens uiteen als een boom en eindigt in een kubistisch vormgegeven kruin. Het geheel oogt meer als een sculptuur dan een functioneel opbergmeubel voor boeken.
Naast zijn werk voor Memphis was Sottsass ook actief als vormgever voor Alessi en Artemide. Tot op hoge leeftijd was hij nog actief binnen de groep Sottsass Associati. Sottsass werkte voor bepaalde projecten ook samen met bekende ontwerpers als Aldo Cibic, James Irvine en Matteo Thun.
Sottsass en de Memphisgroep leverde een belangrijke bijdrage aan de originele aanwending van laminaat, destijds een nieuw materiaal. Door deze techniek bleek het technisch mogelijk prints van imitatiehout- en marmer onder hoge druk op een meubelplaat te lijmen. Het saaie eenkleurige formica werd plots vervangen door kleurig plaatmateriaal met karakteristieke patronen ontleend aan beelden van vergrote bacteriën.
De vormgever overleed kort nadat een griep bij hem tot hartcomplicaties had geleid.
Bibliografie (selectie)
Sieraad 1900-1972, eerste triënnale Amersfoort 2 augustus t/m 1 oktober 1972 (1972). Rotterdam: Lemniscaat.
Tentoonstellingen (selectie))
1972 - Sieraad 1900-1972, De Zonnehof, Amersfoort
Werk in openbare collecties (selectie)
Museum Boijmans Van Beuningen, Rotterdam
Stedelijk Museum 's-Hertogenbosch
Externe links
Video van Vernissage TV van de tentoonstelling Ettore Sottsass - Work in Progress (Olivetti schrijfmachines, gebruiksvoorwerpen, meubels)
STORIES OF HOUSES: Ernest Mourmans Huis in België door Ettore Sottsass
www.studiopazo.com Omvangrijke collectie van vazen, meubilair en lichtornamenten door Ettore Sottsass
Officiële website van Olivetti
Ettore Sottsass Designer of the World, Château de Montsoreau-Museum of Contemporary Art
Information and pictures about the designer Ettore Sottsass at the design agency TAGWERC
Italiaans architect
Italiaans meubelontwerper
|
Na de oorlog opende hij in 1947 in Milaan zijn eerste ontwerpstudio, en bouwde een carrière uit met ontwerp en productie van industrieel vormgegeven design. In 1956 volgde hij in New York een stage bij de Amerikaanse ontwerper George Nelson. In de daaropvolgende jaren was Sottsass een belangrijk vernieuwer met karakteristieke ontwerpen voor meubilair, kantooruitrusting, verlichting en juwelen. Zijn uitgedacht design beïnvloedde sterk de avant-garde architectuur van de jaren zestig en zeventig.
| 1 |
kantooruitrusting, bureaumateriaal, werkplekaccessoires
|
2,212 |
SocialEvent
|
181615
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bergen%20%28Nedersaksen%29
|
Bergen (Nedersaksen)
|
Bergen is een stad en gemeente in de Duitse deelstaat Nedersaksen. De gemeente behoort bestuurlijk tot de Landkreis Celle en telt inwoners.
Indeling van de gemeente
De gemeente bestaat uit de hoofdplaats en bestuurszetel Bergen (die zich sinds een daartoe strekkend besluit van de overheid van Nedersaksen uit 1957 stad mag noemen) en 12 overwegend agrarische dorpen daaromheen. Deze zijn hieronder opgesomd. Het getal tussen haakjes is het aan de website van de gemeente ontleende aantal inwoners per 15 februari 2019. Verder is de richting vanuit het centrum van Bergen aangegeven. Sülze ligt bijvoorbeeld ten zuidoosten van Bergen.
Bergen (6.998)
Belsen (260) ZW
Becklingen (370) N
Bleckmar (464) NW
Diesten (264) ZO
Dohnsen inclusief Wohlden (762) O
Eversen inclusief Altensalzkoth (1.270) ZZO
Hagen (144) N
Hassel (191) Z, ook ten Z van Offen
Nindorf (215) N
Offen (1.019) Z
Sülze (1.607) ZO
Wardböhmen (338) NW
Totaal aantal inwoners van de gemeente per 15 februari 2019: 13.902.
Ligging, verkeer, vervoer
Voor een goede digitale plattegrond van de gemeente, die ook in- en uitgezoomd kan worden, zie de website: navigator.stadt-bergen.de
Bergen ligt dichtbij de Lüneburger Heide in een bosrijke omgeving, 23 km ten noorden van de grotere stad Celle.
Alleen de Ortsteile Eversen en Sülze liggen nabij een waterloop van betekenis, de Örtze, die ook door Munster (Nedersaksen) stroomt. Op de Örtze is scheepvaart verboden, daar de gehele loop van het riviertje, alsmede de oevers ervan, natuurreservaat zijn. Van half mei tot oktober is kanoën op de Örtze beperkt toegestaan. Verder lopen er diverse beken door de gemeente, die soms in moerassig land liggen.
Situering militair terrein, voormalig concentratiekamp
Ten zuidwesten van de stad, tegen de buurtschap Belsen aan, bevond zich in de nazitijd het concentratiekamp Bergen-Belsen. In de periode 1963 tot en met 1993 was het plaatsje verder vooral bekend vanwege het NAVO-oefenterrein Bergen-Hohne. Hier waren NAVO-troepen gelegerd, onder wie vooral Britten, maar ook de Genisten van 41 PantserGenieCompagnie en cavaleristen van het Nederlandse 41e Tankbataljon Regiment Huzaren Prins Alexander op Bergen-Hohne en 43e Tankbataljon Regiment Huzaren van Sytzama op de kazerne Langemannshof.
Het militaire terrein ligt tegen de westgrens van de gemeente aan, in de gemeentevrije zones Lohheide en verder westelijk Osterheide (Landkreis Heidekreis, richting Bad Fallingbostel). Het voormalige concentratiekamp Bergen-Belsen is iets verder naar het zuiden gelegen, en het herinneringscentrum ligt nog iets zuidelijker. Ook dit ligt op het grondgebied van de gemeentevrije zone Lohheide.
Autoverkeer
De dichtstbijzijnde autosnelweg is de Autobahn A7 Hannover -Hamburg, afrit 45 Soltau-Süd, via de Bundesstraße 3 zuidoostwaarts naar de plaats Bergen, 17 km. Via deze zelfde B3 rijdt men ruim 20 km verder zuidoostwaarts naar de stad Celle.
Trein- en busverkeer
De spoorlijn van Soltau over Bergen naar Celle vervoerde van 1902 tot 1976 zowel reizigers als goederen. Sinds 1976 is het een goederenspoorlijn voor voornamelijk militaire transporten (het militaire oefenterrein heeft, dichtbij het voormalige concentratiekamp, een goederenstation met rangeerfaciliteit) en af en toe vervoer van in de vele naaldbossen gevelde boomstammen voor de papier- en houtindustrie.
Er rijden streekbussen van en naar Celle en, minder frequent, Hermannsburg. Binnen de gemeente rijden buurtbussen.
Economie
De gemeente Bergen is vooral gekenmerkt door de land- en bosbouw. Daarnaast is er enig, met die bedrijfstak gerelateerd, midden- en kleinbedrijf.
Er is ook een bescheiden toerisme; dit hangt vooral samen met de ligging nabij de fraaie natuur van de Lüneburger Heide.
Geschiedenis
Tot 750
In de prehistorie was deze streek al bewoond, blijkens de aanwezigheid van artefacten uit het Mesolithicum (6000-4500 v.C.), opgegraven bij Diesten, en het hunebeddencomplex Sieben Steinhäuser. De megalietmonumenten dateren uit het Neolithicum, en wel uit de tijd van de mensen van de trechterbekercultuur (3200-2500 v.C.). Ook nederzettingssporen bij Dohnsen worden aan deze mensen toegeschreven. In de Oude Bronstijd (1800-1100 v.C.) hebben mensen sieraden en pijlpunten als grafgift begraven in grafheuvels bij het huidige Bleckmar en Wardböhmen.
Ook in het Ortsteil Eversen zijn bij opgravingen sporen van bewoning in de Oude Steentijd en de Jonge Steentijd ontdekt.
750 - 1933
In 1107 werd het dorp Bergen voor het eerst in een document vermeld. In de 15e eeuw was het een marktdorp voor de boeren in de omgeving, gelegen aan een doorgaande weg Celle- Soltau. Ook was er een Gogericht (gouwgerecht), later in de middeleeuwen werd dit een regionale gerechtsplaats, dit werd na 1803 een Amtsgericht. Het dorp Eversen had vanaf ca. 1400 één en later drie havezates (Rittergüter), waarvan de eigenaren van de omliggende boeren herendiensten konden verlangen. Bergen kon zich, vanwege de economische concurrentie van Soltau en Celle, en door talrijke calamiteiten, waaronder grote branden in de jaren 1354, 1585 en 1796, niet tot een stad ontwikkelen. Na de uitvinding van de kunstmest in de 19e eeuw, waardoor de landbouw meer opbrengst per hectare kreeg dan voorheen, en door de komst van een spoorwegstation in 1902, trad vooruitgang in.
De plaatsen in de huidige gemeente hebben alle een historie als eenvoudig boerendorp. In sommige dorpen heeft een huis of kasteeltje van plaatselijke edelen gestaan.
Zoutwinning
Het dorp Sülze heeft een geschiedenis als locatie van een saline, een zoutziederij. Deze bestond vanaf 1381, wellicht nog eerder, tot 1862. De hertogen van het Hertogdom Brunswijk-Lüneburg hebben veel in deze zoutziederij geïnvesteerd, teneinde de om haar zout machtig geworden stad Lüneburg concurrentie te kunnen aandoen; gezien de geringe opbrengst en het relatief matige zoutgehalte van de Saline Sülze bleek dit geen haalbare kaart. Ook moesten de zoutpannen vanwege gebrek aan hout of turf als brandstof divere keren verplaatst worden. Voor de aan- en afvoer van water werden kilometerslange pijpleidingen aangelegd. Deze bestonden uit holle boomstammen.
Nazi-tijd en Tweede Wereldoorlog (1933-1945)
In 1935 richtte de Wehrmacht hier kazernes, en vanaf 1939 ook krijgsgevangenkampen in. Hierdoor groeide het dorp Bergen sterk, daar zowel officieren als medewerkers van civiele toeleveringsbedrijven er kwamen wonen. Zie verder: Bergen-Belsen en: NAVO-oefenterrein Bergen-Hohne.
Na 1945
De militaire oefenterreinen direct ten westen van de gemeente zijn hun stempel op het leven in Bergen blijven drukken. De bevolking steeg in 1945-1950 door de instroom van Heimatvertriebene, o.a. in het dorp Offen.
De oorlogsmisdadiger Adolf Eichmann woonde en werkte onder een valse naam van 1946 tot 1950 in het tot de gemeente behorende dorpje Altensalzkoth.
Na 1945 woonden er 3.000 Britten (militairen met hun gezinnen). Van begin jaren zeventig tot midden jaren negentig woonden er ook veel Nederlandse gezinnen van militairen die werkzaam waren op Bergen Hohne of de kazerne Langemannshof. Er was een Nederlandse lagere school (prinses Christinaschool) en beperkt voortgezet onderwijs (prins Claus MAVO). Daarnaast was er een actief verenigingsleven, waaronder carnavalsvereniging de Brokkenbreiers en voetbalclub FC Oranje. De Nederlandse gezinnen woonden overwegend bij elkaar in een wijk, genaamd De Siedlung.
Krachtens een daartoe strekkend besluit van de overheid van Nedersaksen mag Bergen zich sinds 1957 stad noemen.
De gemeente Bergen werd in 1971 uitgebreid door de annexatie van de omliggende gemeenten Becklingen, Belsen, Bleckmar, Dohnsen (inclusief het Ortsteil Wohlde), Hagen, Offen en Wardböhmen. In 1973 werden ook de gemeenten Diesten, Eversen, Hassel, Nindorf en Sülze bij Bergen gevoegd. Door deze uitbreidingen is het inwonertal en de oppervlakte van de gemeente drastisch toegenomen. De oppervlakte van Bergen bedroeg aanvankelijk 11 km² en tegenwoordig 163 km².
Tot de in de decennia na 1990 geïmmigreerde mensen behoren opvallend veel jezidi's, zoveel, dat voor hen in Bergen een eigen cultureel centrum is ingericht.
Bezienswaardigheden
Oude, voor het Lüneburger Heide-gebied kenmerkende, boerderijen en watermolens, meest in vakwerkstijl; de zgn. Treppenspeicher, houten boerenschuren met een buitentrap naar een deurtje boven, zijn eveneens typisch voor deze streek.
De hunebedden Sieben Steinhäuser, Sprockhoff-Nr. 806 t/m 810. Het complex bestaat uit 5 megalietgraven, gekenmerkt A t/m E. De hunebedden zijn voor het laatst gerestaureerd in 2015. Ze zijn voorzien van een omwalling, zodat het risico, dat op het militair oefenterrein, waar de hunebedden zich bevinden, afgevuurde granaten het monument beschadigen, wordt beperkt. Het complex is in de weekends vanuit Westerholz per auto of fiets bereikbaar; één keer per jaar, doorgaans in de herfst, is het ook bereikbaar in het kader van een open dag van het militair oefenterrein; er worden dan fietstochten naar o.a. deze hunebedden georganiseerd.
Oorlogskerkhoven en -monumenten:
in Becklingen een Brits oorlogskerkhof, Becklingen War Cemetery
in Bergen zelf, aan de Friedensplatz in het centrum: Duitse oorlogsmonumenten n.a.v. de Frans-Duitse Oorlog en de Eerste Wereldoorlog
Het streekmuseum (Museumboerderij Römstedthaus) in Bergen
De natuur in de gemeente is afwisselend en leent zich voor, ook langere, wandel- en fietstochten
In het centrum van het dorp Sülze is een bescheiden Salinen-Museum ingericht, met de zoutziederij in het dorp als thema.
Evenementen
Jaarlijks in juni komen jongeren uit verschillende plaatsen, waaronder de partnergemeentes van Bergen ( zie hieronder ) bijeen om Anne Frank, die in het kamp Bergen-Belsen omkwam, en andere slachtoffers van onderdrukking te herdenken. Deze bijeenkomst wordt Anne-Frank-Friedenstage genoemd.
Hollands carnaval.
Galerij
Partnergemeentes
Bergen heeft een partnerverband met:
Hendrik-Ido-Ambacht in Nederland
Pembroke in Wales
Śrem in Polen.
Externe links
Gedenkstätte Bergen-Belsen
|
Evenementen
Jaarlijks in juni komen jongeren uit verschillende plaatsen, waaronder de partnergemeentes van Bergen ( zie hieronder ) bijeen om Anne Frank, die in het kamp Bergen-Belsen omkwam, en andere slachtoffers van onderdrukking te herdenken. Deze bijeenkomst wordt Anne-Frank-Friedenstage genoemd.
Hollands carnaval.
| 1 |
sociale gebeurtenis, sociaal evenement, bijeenkomst
|
2,474 |
EducationalOrganization
|
886121
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20onderwijsinstellingen%20in%20Haarlemmermeer
|
Lijst van onderwijsinstellingen in Haarlemmermeer
|
Dit is een lijst van scholen in de Nederlandse gemeente Haarlemmermeer.
Primair onderwijs
Speciaal onderwijs
Voortgezet onderwijs
MBO en Hoger Onderwijs
Onderwijsinstellingen in Haarlemmermeer
|
Onderwijsinstellingen in Haarlemmermeer
| 1 |
onderwijsorganisatie, onderwijsinstelling, educatieve instelling
|
423 |
QuoteAction
|
1600404
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gedwongen%20onderhandse%20verkoop
|
Gedwongen onderhandse verkoop
|
Een gedwongen onderhandse verkoop of onderhandse executie is een gedwongen verkoop van een onroerend goed door de hypotheekhouder of schuldeiser indien de schuldenaar niet aan zijn of haar betalingsverplichtingen kan voldoen.
Vrijwillige gedwongen onderhandse verkoop
Om kosten te besparen werkt de hypotheekgever vrijwillig mee aan de onderhandse verkoop, het onderpand wordt door de hypotheekhouder aangeboden bij een gelieerde makelaar die een taxatierapport maakt of een gelieerde handelaar in onroerend goed, indien het bod wordt geaccepteerd nemen de schulden niet toe met de kosten voor de veilingruimte of veilingwebsite en kosten voor de notaris. De verkoop wordt afgehandeld door de notaris met een onherroepelijke volmacht voor onderhandse verkoop en als een normale verkoop geregistreerd bij het kadaster.
Gerechtelijk gedwongen onderhandse verkoop
Indien de schuldenaar nalatig is in de betalingsverplichting en de procedure voor een gedwongen openbare verkoop gestart is kunnen zowel de hypotheekgever als de hypotheeknemer een gerechtelijk gedwongen onderhandse verkoop aanvragen om de veilingkosten van een executieverkoop te voorkomen. Dit kan uiterlijk een week voor de veiling met toestemming van de voorzieningenrechter, ex art. 3:268 lid 2 BW. Het verzoekschrift is aangevuld met het koopcontract, afschriften van de gedane biedingen bij de notaris of een verklaring van de notaris dat er geen biedingen gedaan zijn en een lijst van belanghebbenden, de hypotheekgever, de schuldenaar en andere rechthebbenden. Alle belanghebbenden worden op de hoogte gesteld van het verzoek. De voorzieningenrechter zal het geplaatste bod beoordelen ten aanzien van de marktwaarde en soms bestaat er de mogelijkheid ter zitting een hoger bod uit te brengen.
Gedwongen onderhandse verkoopwaarde
Net als met een vrijwillige verkoop is de waarde van een onroerend goed bij gedwongen onderhandse verkoop binnen een beperkte verkooptermijn vrij van huur en gebruik hoger dan in verhuurde staat. Het taxatierapport bevat ter vergelijking naast de gedwongen onderhandse verkoopwaarde ook de executiewaarde van het onroerend goed.
België
Voorgaande beschrijving geldt voor Nederland en bevat een voor de Belgische situatie verwarrende terminologie. Het begrip "onderhands" wordt in België uitsluitend gebruikt om het onderscheid te maken tussen enerzijds akten die door partijen zelf, zonder tussenkomst van notaris of gelijkgestelde, worden opgesteld - de onderhandse akte - en de authentieke akte, die door een notaris of gelijkgestelde worden verleden. Luidens de Hypotheekwet is overschrijving van de akte die de eigendom van een onroerend goed overdraagt verplicht om de overdracht tegen derden inroepbaar te maken, en kunnen enkel authentieke akten ter overschrijving aangeboden worden.
Een gedwongen verkoop van een gehypothekeerd goed kan in België dus nooit onderhands zijn.
Zie ook
Kredietcrisis
Onderhandse bieding
Vastgoed
Hypotheek
Insolventierecht
|
Vrijwillige gedwongen onderhandse verkoop
Om kosten te besparen werkt de hypotheekgever vrijwillig mee aan de onderhandse verkoop, het onderpand wordt door de hypotheekhouder aangeboden bij een gelieerde makelaar die een taxatierapport maakt of een gelieerde handelaar in onroerend goed, indien het bod wordt geaccepteerd nemen de schulden niet toe met de kosten voor de veilingruimte of veilingwebsite en kosten voor de notaris. De verkoop wordt afgehandeld door de notaris met een onherroepelijke volmacht voor onderhandse verkoop en als een normale verkoop geregistreerd bij het kadaster.
| 1 |
offerte, prijsopgave, taxatie
|
4,920 |
PreOrderAction
|
1788610
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Red%20Dead%20Redemption
|
Red Dead Redemption
|
Red Dead Redemption is een videospel, ontwikkeld door Rockstar San Diego en uitgegeven door Rockstar Games op 21 mei 2010. Het is de opvolger van Red Dead Revolver, dat in 2004 uitkwam.
Het spel heeft in 2010 de GameSpot's Game of the Year-prijs gewonnen.
Uitgave
Red Dead Redemption zou oorspronkelijk op 29 april 2010 in de winkels liggen. De ontwikkelaar liet in maart echter weten een paar weken langer aan het spel te willen werken om er zeker van te zijn dat de game van de "hoogste kwaliteit" zou zijn. Hierop werd bekendgemaakt dat het spel pas zou worden uitgebracht op 18 mei in de VS en op 21 mei in Europa. De game was aangekondigd als geschikt voor spelers van 16 jaar en ouder maar werd uitgebracht voor spelers van 17 jaar en ouder (18 in Europa).
Samenvatting
Het verhaal begint in 1911, wanneer John Marston, een voormalige outlaw, weggehouden wordt van zijn gezin door het Bureau of Investigation (BOI). De staat wil John amnestie verlenen als hij de overblijvende leden van zijn oude bende inrekent of doodt. John gaat tegen wil en dank akkoord en vertrekt om Bill Williamson op te sporen, die nu zijn eigen bende leidt. John confronteert Bill met zijn opdracht bij diens uitvalsbasis Fort Mercer, waarbij hij neergeschoten wordt en voor dood wordt achtergelaten. Een lokale rancher, Bonnie McFarlane, vindt de gewonde John en brengt hem naar haar ranch voor verzorging. Enkele dagen later begint John Bonnie terug te betalen voor haar hulp in de vorm van klusjes in en rond de ranch. Gedurende deze tijd werkt John samen met de U.S. Marshal Leigh Johnson, diens hulpsheriffs, de slangenolieverkoper en oplichter Nigel West Dickens, de grafrover Seth Briars en een wapenhandelaar die bekend staat als "Irish". Hij voert verschillende opdrachten uit in ruil voor hulp bij een aanval op Fort Mercer, de uitvalsbasis van Bill. John en zijn groep bestormen het fort met succes en verslaan de bende van Bill. Dan blijkt dat Bill zelf al naar Mexico gevlucht is om de hulp te vragen van Javier Escuella, een ander lid van Johns voormalige bende.
In Mexico werkt John samen met kolonel Augustín Allende en kapitein Vincente de Santá van het Mexicaanse leger, om een door rebellen geleide opstand de kop in te drukken. In ruil hiervoor zal Allende immers Javier en Bill inrekenen en uitleveren aan John. Allende probeert echter om John te verraden waardoor hij hem dwingt samen te werken met de rebellen. Met de hulp van de oude "revolverheld" Landon Ricketts en rebellenleider Abraham Reyes, leidt John de aanval op een fort van het Mexicaanse leger waarbij Javier gedood of gevangengenomen wordt. Bij de bestorming van de rebellen onder leiding van Reyes, worden Bill en Allende gedood, hetzij door Reyes of door John. Reyes grijpt de macht en rukt op naar de Mexicaanse hoofdstad en John keert terug naar zijn boerderij.
Tot zijn ongenoegen laten Edgar Ross en Archer Fordham, twee Bureau-agenten, Johns familie niet vrij tot ook het laatste oud-bendelid, Dutch van der Linde, uitgeschakeld wordt. John voegt zich bij Ross en Fordham en een groepje soldaten van het Amerikaanse leger bij het innemen van het kamp van Dutch en zijn Indianen. John achtervolgt Dutch tot een klif, die een breed uitzicht biedt over de rivier en de bergen van Tall Trees. Dutch is bereid om de ultieme tol te betalen en pleegt zelfmoord door zich van de rots de diepte in te werpen. Ogenblikken voor hij stierf, waarschuwde hij John dat de overheid altijd een nieuw 'monster' zal vinden om hun daden te legitimeren. John heeft zijn kant van de deal ingelost en keert terug naar zijn familie. Na een periode wordt John gedwongen om een door het leger en door Ross geleide aanval op zijn boerderij af te slaan. Ondanks de deal heeft Ross besloten dat John de ultieme prijs moet betalen voor zijn misdaden die hij heeft gepleegd tijdens zijn bendeverleden. John slaagt erin de eerste golven van de aanval af te slaan en zijn zoon en vrouw, Jack en Abigail, in veiligheid te brengen. Uncle, een oude vriend van de familie, sterft echter tijdens de gevechten. Eens zijn familie in veiligheid is gebracht wordt John tijdens een 'last stand' door Ross en het Amerikaanse leger doorzeefd met kogels. John wordt begraven door zijn familie op de heuvel die uitzicht biedt op de ranch en in de verte op Nekoti Rock.
Het verhaal springt vervolgens drie jaar verder naar 1914 wanneer Jack Marston bij het graf van zijn ouders staat. Hij loopt weg en besluit op zoek te gaan naar de inmiddels gepensioneerde Edgar Ross. Uiteindelijk vindt Jack Ross aan de oever van de rivier in Mexico, waar Ross met zijn broer op eenden aan het jagen is. De twee duelleren en Ross delft het onderspit. Na Ross gedood te hebben, loopt Jack weg met verwarde blik op zijn revolver. Nu hij zijn vader gewroken heeft, komt Jack gevaarlijk dicht in de buurt van een leven als outlaw, datgene juist waar John voor gestorven is in zijn poging om dit te vermijden.
Een krant vat vervolgens het lot van John Marstons metgezellen samen. Marshal Leigh Johnson vertrekt met pensioen en verhuisde dan naar eigen zeggen zover mogelijk van Armadillo vandaan. Abraham Reyes die zijn land de vrijheid beloofde, werd verteerd door macht en werd een nog grotere tiran dan Allende. Bonnie MacFarlane trouwt uiteindelijk toch. Irish schiet zichzelf per ongeluk dood wanneer zijn revolver ongewild afgaat. Seth Briars vindt ten slotte toch de schat waarnaar hij de hele tijd op zoek was en werd rijk. Landon Ricketts, ten slotte, stierf stilletjes in zijn slaap.
Multiplayer
De multiplayer van Red Dead Redemption is verdeeld in twee onderdelen, Free Roam & de algemene PvP (Player vs. Player). De free-roam-mode is opgebouwd als een soort GTA-role-playing-game. Hierbij kan met een mogelijke posse (groep van maximaal 8 spelers) gejaagd worden op wilde dieren, gang-hideouts worden overgenomen en kunnen er hevige conflicten ontstaan tussen verschillende possies en computergestuurde A.I. of ook wel genoemd "bots". Het overnemen van gang-hideouts levert de speler ervaring op waardoor nieuwe levels beschikbaar worden. Nieuwe levels leveren de speler nieuwe wapens, characters en mounts (paarden, stieren of bizons) op om de speler sneller te kunnen verplaatsen over de enorme wereld van Red Dead Redemption.
PvP
Het tweede gedeelte van de multiplayer van Red Dead Redemption is het PvP-gedeelte, hierbij kan de speler plaatsnemen in bijvoorbeeld Team Deathmatch, Capture The Bag of Free For All. Het winnen van een wedstrijd levert de speler ook ervaring op maar in het algemeen is dit minder dan de ervaring die te verkrijgen is in de freeroam.
Wapens
Het verwerven van wapens in Free Roam hangt af van het level van de speler. Van level 1 tot en met level 50 zijn de wapens vrij te spelen. Echter, in Free Roam kan de speler ook wapens die hij nog niet vrijgespeeld heeft, bijvoorbeeld van gedode vijanden/medespelers, opnemen en ze voor de rest van de speeltijd gebruiken. Ook wanneer de speler sterft, blijven die wapens in zijn inventaris zitten. Wanneer de speler echter de speelsessie afsluit en later een nieuwe begint, zullen in de inventaris van de speler enkel de wapens te vinden zijn die hij vrijgespeeld heeft. Daarnaast zijn er, verspreid over de hele Frontier, wapens te vinden, vooral in Gang Hideouts die op elk moment kunnen worden buitgemaakt en vervolgens ook weer de hele speeltijd gebruikt kunnen worden.
In PvP heeft de speler niet de mogelijkheid zich uit te rusten met wapens naar keuze. Afhankelijk van de map en de gamemode zal de speler (en overigens ook zowel het vriendschappelijke als vijandelijke team) over een specifieke combinatie van wapens beschikken. Verder zijn er op bepaalde plaatsen in de map ook, net zoals munitie, andere en betere wapens te vinden. Wanneer de speler sneuvelt, zal hij deze wapens niet meer in zijn bezit hebben. Die wapens zijn overigens moeilijker te verkrijgen aangezien ze zich vaak op zogenaamde hotspotsbevinden of op plaatsen waar de dekking voor vijandelijk vuur minimaal is. Bovendien zal er in deze wapens een minimale hoeveelheid van munititie zijn, daarom is het belangrijk snel dekking te zoeken en op zoek te gaan naar munitiekistjes, eens het wapen verkregen.
Downloadbare content
Legends and Killers - Bevat: multiplayercontent, singleplayerwapen
Liars and Cheats - Bevat: multiplayercontent, singleplayerwapen
Myths & Mavericks - Bevat: multiplayercontent
Hunting and Trading - Bevat: singleplayeroutfits
Outlaws To The End - Bevat: co-op-missies
Undead Nightmare - Bevat: singleplayermissies
Undead Nightmare collectie - Bevat: Undead Nightmare, Legends and Killers, Liars and Cheats, Outlaws To The End
Deadly Assassin - Bevat: - Bevat: singleplayeroutfit
War Horse - Bevat: singleplayerpaard
Golden Guns - Bevat: gouden singleplayerwapens
Edities
De volgende varianten zijn verschenen in de winkels
Red Dead Redemption - Bevat: game
Red Dead Redemption Pre-Order - Bevat: game, Deadly Assassin, War Horse, Golden Guns
Undead Nightmare - Bevat: Undead Nightmare, Legends and Killers, Liars and Cheats, Outlaws To The End
Game of the Year - Bevat: game, alle downloadbare content
Ontwikkeling
Een trailer van het project werd in 2005 aan een select aantal mensen getoond tijdens de Sony conference. Op 4 februari 2009 werd de eerste trailer aangekondigd door Rockstar Games.
Op 6 mei 2009 kwam de debuuttrailer beschikbaar op de officiële websites van IGN en Rockstar. Het spel zal ontwikkeld worden met gebruik van de Rockstar Advanced Game Engine, die ook voor Grand Theft Auto IV en Midnight Club: Los Angeles werd gebruikt met middleware, waaronder NaturalMotion's Euphoria animation engine.
De tweede trailer werd officieel uitgebracht op 1 december 2009, getiteld My Name is John Marston, en gaf informatie over het hoofdpersonage van het spel. De officiële release voor
Europa was op 21 mei 2010.
Cast
John Marston - Rob Wiethoff
Bill Williamson - Steve J. Palmer
Bonnie McFarlane - Kimberly Iron
Marshal Leigh Johnson - Anthony De Longis
Nigel West Dickens - Don Creech
Seth Briars - Kevin Glikmann
Irish - K. Harrison Sweeney
Javier Escuella - Antonio Jaramillo
Augustín Allende - Gary Carlos Cervantes
Vincente de Santá - Hector Luis Bustamante
Landon Ricketts - Ross Hagen
Abraham Reyes - Josh Segarra
Luisa - Francesca Galeas
Edgar Ross - Jim Bentley
Archer Fordham - David Wilson Barnes
Dutch van der Linde - Benjamin Byron Davis
Abigail Marston - Sophie Marzocchi
Jack Marston - Josh Blaylock
Charles Kinnear/Howard Sawicki - Patch Darragh
Vervolg
Op 16 en 17 oktober 2016 werden de eerste teasers door Rockstar online gezet die op een vervolg duiden. Op 18 oktober 2016 is het vervolg van Red Dead Redemption, Red Dead Redemption 2, officieel door Rockstar aangekondigd. Deze is op 26 oktober 2018 uitgebracht.
Externe links
Action-adventurespel
Openwereldspel
Computerspel uit 2010
Computerspel van Rockstar Games
PlayStation 3-spel
Xbox 360-spel
Nintendo Switch-spel
PlayStation 4-spel
|
Edities
De volgende varianten zijn verschenen in de winkels
Red Dead Redemption - Bevat: game
Red Dead Redemption Pre-Order - Bevat: game, Deadly Assassin, War Horse, Golden Guns
Undead Nightmare - Bevat: Undead Nightmare, Legends and Killers, Liars and Cheats, Outlaws To The End
Game of the Year - Bevat: game, alle downloadbare content
| 1 |
voorbestelling, pre-order, reservering
|
5,827 |
Boolean
|
466902
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Boolean
|
Boolean
|
In de informatica is boolean een datatype met slechts twee mogelijke waarden, true (waar, ja) en false (onwaar, nee), bedoeld om de waarheidswaarde van logische expressies in computerprogramma's en boolealgebra's te representeren. Het type is genoemd naar George Boole, die als eerste een algebraïsch systeem voor logica ontwikkelde halverwege de 19e eeuw.
Implementatie
In een programmeertaal met een ingebouwd datatype boolean, bijvoorbeeld in Pascal en Java, zijn vergelijkingsoperatoren als '<', '>', '≠', gewoonlijk zo gedefinieerd dat zij een boolean als waarde teruggeven. Ook zijn de voorwaarden die de control flow in een programma bepalen, zoals in voorwaardelijke statements en lussen, meestal van het type boolean.
In programmeertalen zonder een expliciet datatype boolean, zoals C en Lisp, kunnen de waarheidswaarden voorgesteld worden door een ander datatype. Lisp gebruikt een lege lijst voor "false" en elke andere waarde voor "true". C maakt gebruik van het type integer (informatica) en vat de waarde 0 op als "false" en 1 als "true". Een vergelijkingsexpressie als 'i > j' krijgt dus de waarde 1 als ze waar is en anders de waarde 0. De voorwaarden waarop getest wordt in if-, while-, for-statements, e.d., beschouwen de waarde 0 als onwaar en elke andere waarde als waar.
De meeste programmeertalen, ook die niet expliciet een datatype boolean hebben, ondersteunen logische bewerkingen, zoals logische conjunctie (AND, &, *), logische disjunctie (OR, |, +), logische equivalentie (EQV, =, ==), exclusieve disjunctie (XOR, NEQV, ^, !=), en logische negatie (NOT, ~, !).
In sommige programmeertalen, bijvoorbeeld in Ruby en Smalltalk, behoren de waarden "true" en "false" tot verschillende klassen, nl. "True" respectievelijk "False", zodat er geen enkelvoudig type boolean is.
In andere programmeertalen is het type boolean zo gedefinieerd dat het meer dan twee waarheidswaarden kan aannemen. In standaard SQL uit 1999 bijvoorbeeld kan een boolean de waarden "true", "false" en "unknown" (null) hebben, wat erg handig kan zijn bij het programmeren,
Geschiedenis
Een van de eerste programmeertalen die expliciet over het datatype boolean beschikten, was ALGOL 60, met de waarden "true"" en "false" en logische operatoren aangeduid met de symbolen '' (AND), '' (OR), '' (implicatie), '' (equivalentie), en '' (NOT). Vanwege de beperkte mogelijkheden voor het invoeren van gegevens in die tijd, gebruikten de meeste compilers alternatieve representaties, zoals AND of 'AND'. Het idee om een primitief datatype boolean in te bouwen, werd echter in veel latere talen opgenomen, o.a.in ALGOL 68 (1970), Java, en C#.
De eerste versie van FORTRAN (1957) en ook de opvolger FORTRAN II (1958) kenden geen logische waarden en bewerkingen. Zelfs de conditional IF-statement had als voorwaarde een rekenkundige expressie, en sprong, afhankelijk van het teken van deze expressie, naar een van drie locaties. FORTRAN IV (1962), echter, volgde het voorbeeld van ALGOL 60 door een boolean datatype LOGICAL beschikbaar te stellen met de waarden .TRUE. en .FALSE., boolean vergelijkingsoperatoren .EQ., .GT., etc. en de logische operatoren .NOT., .AND., .OR.. In FORMAT-statements, zorgde een speciaal controlekarakter 'L' voor het parsen en formatteren van logische waarden
Lisp heeft nooit een ingebouwd type boolean gehad. In plaats daarvan gaan voorwaardelijke constructies als cond ervan uit dat de waarde "false" gerepresenteerd wordt door de lege lijst (), die per definitie hetzelfde is als het speciale atoom nil of NIL, terwijl elke andere s-expressie als "true" geïnterpreteerd wordt. Voor het gemak wordt in de meeste moderne dialecten van Lisp het atoom t voorgedefinieerd met de waarde t, dus geïnterpreteerd als "true", zodat t als mnemonic gebruikt kan worden voor de boolean waarde "true". Wel verschillen van taal tot taal de waarden die als "false" en "true" opgevat worden.
De aanvankelijke standaard voor de taal C (1972) voorzag niet in een boolean type. Nog tot vandaag worden in latere versies van C-programma's boolean waarden algemeen gerepresenteerd door integers (ints) . De vergelijkingsoperatoren ('>', '==', e.d.) zijn zo gedefinieerd dat ze een integer (int) als resultaat hebben, 0 voor "false" en 1 voor "true". Dezelfde conventie wordt gehanteerd bij de logische operatoren('&&', '||', '!', e.d.) en conditional statements ('if', 'while'). Visual Basic volgt eenzelfde benadering als C. C++ heeft een apart type boolean ('bool'), zij het met automatische conversie vanuit scalairen en pointers, erg lijkend op die bij C.
Pascal (1978) introduceerde het concept van door de programmeur gedefinieerde enumeratie types. Er was voorzien in een ingebouwd Boolean datatype als een voorgedefinieerd enumeratie type met de waarden FALSE en TRUE. Per definitie werden alle vergelijkingen, logische bewerkingen en conditional statements toegepast op boolean waarden en leverden een boolean waarde op. Verder had het Boolean type al de faciliteiten van enumeratie types, zoals ordening en het gebruik van indices. Deze aanpak van booleans als enumeratie type werd overgenomen door de meeste latere talen die enumeratie types hadden, zoals Modula, Ada en Haskell. Nadat enumeratie types (enums) toegevoegd waren aan de ANSI versie van C (1989), werd het gewoon dat programmeurs, uit het oogpunt van leesbaarheid, hun eigen boolean type definieerden.
Zie ook
Boolealgebra
Booleaanse algebra
Programmeerconcept
Informatica
|
Pascal (1978) introduceerde het concept van door de programmeur gedefinieerde enumeratie types. Er was voorzien in een ingebouwd Boolean datatype als een voorgedefinieerd enumeratie type met de waarden FALSE en TRUE. Per definitie werden alle vergelijkingen, logische bewerkingen en conditional statements toegepast op boolean waarden en leverden een boolean waarde op. Verder had het Boolean type al de faciliteiten van enumeratie types, zoals ordening en het gebruik van indices. Deze aanpak van booleans als enumeratie type werd overgenomen door de meeste latere talen die enumeratie types hadden, zoals Modula, Ada en Haskell. Nadat enumeratie types (enums) toegevoegd waren aan de ANSI versie van C (1989), werd het gewoon dat programmeurs, uit het oogpunt van leesbaarheid, hun eigen boolean type definieerden.
| 6 |
boolean, waarheidswaarde, true-false
|
11,561 |
MovieRentalStore
|
195830
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/De%20vieze%20man
|
De vieze man
|
De vieze man is een typetje dat regelmatig opdook in de satirische televisieprogramma's van het Nederlandse komische duo Van Kooten en De Bie. Het typetje werd gespeeld door Kees van Kooten.
Typische kenmerken aan het personage zijn het onfrisse voorkomen en seksueel geobsedeerd gedrag.
Oorsprong
Van Kooten kreeg het idee voor het typetje nadat hij eens tijdens een boswandeling een vreemde man tegenkwam, die hem probeerde wijs te maken dat er 'verderop twee lagen die 'het' deden'.<ref>Kees van Kooten tijdens interview in De zomer draait door, uitzending 9 juni 2007</ref>
Personage
De vieze man is een ongeschoren, onguur en onfris ogend mannetje. Hij heeft een vet kapsel, een koortslip en draagt altijd een lange lichte regenjas en een stropdas. Hij heeft na het verlaten van zijn ouderlijke huis geen woning meer maar blijkt wel een auto te bezitten. Hij verblijft, zoals bleek in de uitzendingen over Juinen, op de vuilnisbelt en zwerft overdag meestal door de straten. In veel sketches valt hij met schuchtere stem voorbijgangers lastig met seksueel getinte vragen en probeert hij mensen geld af te troggelen. Meestal voelen de mensen die hij aanspreekt, zich snel ongemakkelijk. Ironisch genoeg wordt de vieze man boos, als zijn 'slachtoffers' er uiteindelijk met een smoes vandoor gaan, en scheldt hij hen uit voor "viespeuk" en "vieze man".
In zijn allereerste sketches was meneer Foppe zijn voornaamste slachtoffer. In latere sketches was ingenieur Walter de Rochebrune zijn tegenspeler, een kluizenaar, door de vieze man consequent met "professor" aangesproken.
Het personage kreeg nooit een naam en werd daarom altijd "de vieze man" genoemd. Walter de Rochebrune was de enige die hem ook daadwerkelijk met "vieze man" aansprak.
Enkele bekende sketches
De vieze man huurt een pornofilm (medewerker videotheek gespeeld door Wim de Bie), maar heeft geen videorecorder. Eerst probeert hij voorbijgangers op straat te bewegen bij hen thuis de video te mogen bekijken, maar uiteindelijk gaat hij op een bankje liggen en probeert deze dan zonder videorecorder af te spelen om aan zijn gerief te komen.
Hij troggelt een bonbonverkoopster (gespeeld door Wim de Bie met een sterke gelijkenis met Thea Ternauw) een gratis bonbon af, proeft deze en slikt hem dan 'per ongeluk' door. Vervolgens wil hij een nieuwe proeven; deze vindt hij niet lekker: hij moet er van overgeven. Hij loopt de zaak uit en gaat naar de banketbakker om iets gratis te proeven.
Hij valt een wandelaar (Meneer Foppe gespeeld door De Bie) die zijn hondje uitlaat lastig in een bos ("Daar liggen er twee").
Hij rijdt op straat door plassen met de auto zodat voorbijgangers drijfnat worden. Ook meneer Foppe ontkomt er niet aan, en gaat er weer rennend vandoor.
Hij probeert bij een bushalte in een lantaarnpaal te klimmen ("lekker glijen"), en valt daarmee een man lastig die op de bus wacht. Die slaat uiteindelijk rennend op de vlucht.
Hij verkoopt kuikentjes met Pasen.
Hij beschuldigt een vader van "insect" met diens zoontje.
Hij is de 'vieze voorzitter' van de Algemene Recycling Partij.
Hij haalt gratis enveloppen om girokaarten te versturen, zodat hij iets heeft om aan te likken.
Hij gaat naar de begrafenis of crematie van een onbekende voor gratis koffie en cake.
Cameo en parodie
De vieze man had een cameo in Bert Haanstra's film Vroeger kon je lachen (1983) waar hij Simon Carmiggelt confronteert met de seksueel dubbelzinnige titels van zijn boeken.
De vieze man werd in het programma Kopspijkers van 15 november 2003 geparodieerd door Owen Schumacher, in een aflevering waarin ook Klukkluk de indiaan (personage uit de kinderserie Pipo de Clown) en Bassie de clown (personage uit de kinderserie Bassie en Adriaan) gepersifleerd werden.
Lp, video, dvd
Ballen in me buik, single, Simpelpee 1985 (tevens verschenen op lp Draaikonten, Simpelpee 1984)
De vieze man en Walter Rochebrune, VHS, Polygram 1984
Daar liggen er twee!, dvd-compilatie van de Vieze Man-sketches (deel 7 uit de serie Ons kijkt ons)
Filmografie
Vroeger kon je lachen'' (1983)
Externe link
Lijst van sketches met De Vieze Man op Kootenbie.nl
Personage uit televisieprogramma
Typetje van Van Kooten en De Bie
|
Enkele bekende sketches
De vieze man huurt een pornofilm (medewerker videotheek gespeeld door Wim de Bie), maar heeft geen videorecorder. Eerst probeert hij voorbijgangers op straat te bewegen bij hen thuis de video te mogen bekijken, maar uiteindelijk gaat hij op een bankje liggen en probeert deze dan zonder videorecorder af te spelen om aan zijn gerief te komen.
Hij troggelt een bonbonverkoopster (gespeeld door Wim de Bie met een sterke gelijkenis met Thea Ternauw) een gratis bonbon af, proeft deze en slikt hem dan 'per ongeluk' door. Vervolgens wil hij een nieuwe proeven; deze vindt hij niet lekker: hij moet er van overgeven. Hij loopt de zaak uit en gaat naar de banketbakker om iets gratis te proeven.
Hij valt een wandelaar (Meneer Foppe gespeeld door De Bie) die zijn hondje uitlaat lastig in een bos ("Daar liggen er twee").
Hij rijdt op straat door plassen met de auto zodat voorbijgangers drijfnat worden. Ook meneer Foppe ontkomt er niet aan, en gaat er weer rennend vandoor.
Hij probeert bij een bushalte in een lantaarnpaal te klimmen ("lekker glijen"), en valt daarmee een man lastig die op de bus wacht. Die slaat uiteindelijk rennend op de vlucht.
Hij verkoopt kuikentjes met Pasen.
Hij beschuldigt een vader van "insect" met diens zoontje.
Hij is de 'vieze voorzitter' van de Algemene Recycling Partij.
Hij haalt gratis enveloppen om girokaarten te versturen, zodat hij iets heeft om aan te likken.
Hij gaat naar de begrafenis of crematie van een onbekende voor gratis koffie en cake.
| 1 |
videotheek, filmverhuur, dvd-verhuur
|
816 |
HVACBusiness
|
12101
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Warmtepomp
|
Warmtepomp
|
Een warmtepomp is een apparaat dat warmte verplaatst door middel van arbeid. De bekendste vorm is een koelkast. Het begrip warmtepomp wordt meestal gebruikt voor de omgekeerde vorm, die bedoeld is om gebouwen te verwarmen.
Een warmtepomp kan meer warmte leveren dan hij aan, meestal elektrische, energie verbruikt. Hoeveel meer warmte dit betekent, is afhankelijk van de gebruikte techniek en het temperatuurverschil dat moet worden overwonnen. In optimale situaties kan het tot vijf maal meer zijn, maar bijvoorbeeld een airconditioningsinstallatie, een lucht-warmtepomp, kan bij sterke vorst nauwelijks nog warmte aan de buitenlucht onttrekken.
Met een passende warmtepomp kunnen gebouwen efficiënt en milieuvriendelijk worden verwarmd. Bij gelijke omvang is het vermogen van de warmtepompen soms, in vergelijking een gas of olie gestookte cv-ketel, beperkter. Een verbeterde gebouwisolatie is daarom bij vervanging van een traditionele verwarming door een warmtepomp veelal noodzakelijk om tot een rendabele oplossing te komen.
Geschiedenis
De eerste warmtepomp werd al in het begin van 20e eeuw te Zürich in gebruik genomen, maar deze werd geen succes. Toen in de zeventiger jaren van de 20e eeuw de oliecrisis uitbrak, werd de warmtepomp gezien als een mogelijk grote energiebespaarder. Er werd dan ook veel onderzoek gedaan naar mogelijke varianten. Hieruit ontstond onder andere de gasgestookte warmtepomp die, zoals de naam al suggereert, op aardgas werkt. Dit zou dan ook een goede toepassing zijn geweest op de toen opkomende aardgasindustrie.
Maar door de sterke daling van de energieprijzen in 1985 werden de meeste onderzoeken stopgezet. De warmtepompindustrie bleek ineens niet meer rendabel. Politici begonnen pas in 1990 in te zien dat niet zozeer het opraken van de energievoorraden een probleem was maar dat het milieu door de klimaatverandering de stijgende vervuiling niet meer aankon. Hierdoor werd het debat over de alternatieve energiebronnen weer aangeslingerd en daarmee het onderzoek naar de warmtepomp. Dit werd mede gesteund door de stijgende energieprijzen en het bijbehorende financiële voordeel.
Een van de problemen was het gebruikte koudemiddel. De vroeger gebruikte middelen bleken giftig en een bijdrage te leveren aan de afbraak van de ozonlaag en aan het versterkte broeikaseffect. Een groot probleem bij de keuze van nieuwe middelen was de interactie met het gebruikte smeermiddel. Onder de opvolgers bevinden zich onder meer CO2 en alkanen, waaronder propaan en methylpropaan.
De kostprijs van de installaties gaat door het grotere aanbod omlaag. Dit kan, samen met een stijging van de energieprijzen, zorgen voor een kortere terugverdientijd. Toch blijven onderzoekers verder zoeken hoe zij warmtepompen efficiënter kunnen maken.
Toepassingen
Een warmtepomp in huishoudelijke apparaten komt voor bij de koelkast en vriezer, maar ook bij de wasdroger. In de woningbouw en utiliteitsbouw wordt de warmtepomp gebruikt voor ruimteverwarming en koeling en bij woningbouw voor het aanmaken van warm tapwater. In die toepassing wordt de warmtepomp gezien als een vorm van duurzame energie waarbij lage temperatuur-omgevingswarmte uit de bodem of de lucht wordt gebruikt voor verwarmingsdoeleinden op een hoger niveau. Wanneer de bodem als bron voor de warmtepomp wordt gebruikt is veelal in de grotere kantoortoepassingen sprake van warmte- en koudeopslag met open bodembronnen en steeds meer met gesloten bronnen.
Ook in de glastuinbouw worden warmtepompen veelvuldig toegepast. Ook hier worden warmtepompen als duurzamer dan een gewone verwarming gezien. In de industrie met grote projecten in de chemische industrie en een sterke groei in de voedingsmiddelenindustrie is de warmtepomp een besparingsoptie.
Werkingsprincipe
Alle soorten warmtepompen nemen bij lage temperatuur warmte op die bij hoge temperatuur weer wordt afgegeven. Volgens de tweede wet van de thermodynamica gaat dat niet vanzelf, zodat er een of andere vorm van arbeid aan te pas moet komen.
De meest voorkomende soorten warmtepompen werken door een vloeistof bij lage temperatuur te laten verdampen en de damp bij hoge temperatuur te laten condenseren. Het kookpunt moet dus in de eerste stap worden verlaagd en/of in de tweede worden verhoogd. Het kookpunt kan worden verlaagd door de druk te laten zakken in een turbine of (meestal) met behulp van een smoorventiel en vervolgens worden verhoogd door de druk te verhogen met een compressor (pomp).
Het geheel van verdampen, comprimeren, condenseren en expanderen vormt een gesloten kringloop voor het rondstromende koudemiddel, de thermodynamische cyclus, maar niet voor de warmte en de arbeid: aan het systeem wordt netto arbeid toegevoerd (in de compressor) en er wordt warmte verplaatst van de verdamper naar de condensor. Daarnaast ontstaan er extra warmte, geluid en infraroodstraling; deze ongewenste bijproducten heten verlies en gaan ten koste van het rendement.
Er is energie nodig om de lage temperatuur-energie uit de bodem of omgevingslucht-energie naar een hoger niveau te brengen. Het rendement van een warmtepomp wordt uitgedrukt met de Engelse term coefficient of performance (COP). Er zijn twee soorten, afhankelijk van het doel van de verplaatsing van de warmte. Als verwarming het doel is schrijft men COPverwarming. Het is de geleverde nuttige warmte, gedeeld door de warmte overeenkomend met de geleverde arbeid. De waarde is groter dan 1. Als de arbeid bijvoorbeeld geleverd wordt door gebruik van elektriciteit dan is de geleverde warmte per kWh dus groter dan bij een elektrische kachel, of anders gezegd, er zijn minder kWh nodig voor dezelfde geleverde warmte. Als koeling het doel is schrijft men COPkoelen. Het is de weggenomen warmte, gedeeld door de warmte overeenkomend met de geleverde arbeid.
De COP bereikt waarden, afhankelijk van de toepassing, van 4,0 tot 4,6 en komt daarmee op een tweede plaats aan rendement na de warmte-krachtkoppeling (WKK) (of micro-WKK) die een COP van 9 heeft.
Thermische aandrijving
Een absorptiewarmtepomp is een warmtepomp die werkt zonder compressor, in sommige gevallen zelfs geheel zonder bewegende delen (behalve het stromende fluïdum uiteraard). De thermische energie wordt geleverd door gas, of bij industriële toepassingen door stoom. De pomp functioneert door het absorberen en uitdampen van een fluïdum, bijvoorbeeld water met lithiumbromide (LiBr), of water met ammoniak. Zulke warmtepompen zijn bijvoorbeeld te vinden in gasgestookte koelkastjes voor op de camping.
Een peltierelement zet elektrische stroom direct om in een warmtestroom tegen een temperatuurverschil.
Techniek
De werking van een warmtepomp met koudemiddel is in wezen die van een koelkast. Bij een koelkast wordt door de verdamper warmte onttrokken aan de te koelen producten, en wordt dit via de condensor afgegeven aan de buitenlucht. Bij een warmtepomp wordt deze warmte onttrokken aan elementen van het milieu (bodem, lucht, water...) en naar het verwarmingssysteem gevoerd. Het kringproces van het koelmiddel gebeurt volgens eenvoudige natuurkundige wetten. Het koudemiddel, een vloeistof die reeds op lage temperatuur kookt, loopt in een kring en wordt achtereenvolgens verdampt, gecomprimeerd, gecondenseerd en geëxpandeerd.
Drukverhoging in de compressor
In de eerste stap wordt het gasvormige koudemiddel samengeperst, meestal in een scroll-compressor. Hierbij loopt de temperatuur op tot boven die van de te verwarmen ruimte. De hete damp stroomt naar de condensor.
Warmteafgifte in de condensor
In de condensor (radiator) condenseert de damp tegen de relatief koude wand en geeft daarbij warmte af. De temperatuur waarbij dit gebeurt, is afhankelijk van de druk: hoe hoger de druk, hoe hoger het kookpunt. De vloeistof wordt aan de onderzijde van het reservoir afgetapt en stroomt dan naar een smoorventiel.
Drukverlaging
In het smoorventiel of reduceerventiel stroomt de vloeistof door een nauwe opening waarachter de druk aanzienlijk lager is.
Warmteopname uit de omgeving
In de verdamper is de druk lager, zodat de vloeistof aan de kook raakt. De warmte die hiervoor nodig is wordt onttrokken aan de omgeving. De temperatuur waarbij dit gebeurt, is afhankelijk van de heersende druk, die door de aanzuigende werking van de compressor laag wordt gehouden.
In de techniek wordt vaak een onderscheid gemaakt tussen warmtepompen en koelmachines. Warmtepompen worden gebruikt om warmte terug te winnen of bijvoorbeeld een huis te verwarmen. Koelmachines worden gebruikt om ruimten te koelen. Het principe is echter hetzelfde.
Systemen
Bij de warmtepomp zijn er verschillende systemen; de keuze van het systeem hangt af van de situatie; er is ook een groot verschil in rendement tussen de verschillende warmtepompen. Enkele systemen zijn:
Lucht-luchtwarmtepomp
Bij lucht-luchtwarmtepompen wordt de warmte, net als bij een lucht-waterwarmtepomp, gehaald uit de buitenlucht, waardoor het rendement afhankelijk is van de buitentemperatuur. In feite is een lucht-luchtwarmtepomp een airconditioning waar door middel van het omschakelen van een klepje de verdamper en de condensor omgeschakeld kunnen worden. Veel airco's worden dan ook verkocht met specificaties voor verwarming. De investeringskostprijs van dit type ligt relatief laag in vergelijking met andere soorten warmtepompen vooral als er sowieso een airco geplaatst moet worden. Daarbij komt dat de benodigde "opvoer" warmte vanwege het gebruik van een luchtblazer lager kan zijn dan bij het gebruik van (lage temperatuur)radiatoren zoals bij een lucht-waterwarmtepomp. Dat komt het rendement (COP-waarde) ten goede. Nadeel is dat de overheid geen subsidie geeft voor lucht-luchtwarmtepompen. Ook heeft de bij dit systeem noodzakelijke luchtblazer bij zijn functie als airco bij temperaturen als 25 graden dan wel een aangenaam (afkoelend) effect. Maar mogelijk minder in zijn verwarmingsfunctie bij bijvoorbeeld slechts 18 graden. In de verwarmingsfunctie ontstaat er, i.t.t de airco functie, geen condenswater waardoor de kans op ziekteverwekkers zoals legionella een heel stuk kleiner is. De industrie is in de jaren 2010 wereldwijd fors aan het investeren in het betrouwbaar en efficiënter krijgen van een hele nieuwe generatie luchtwarmtepompen.
Er zijn twee systemen. Een single block waarbij koeler en verwarmer in één apparaat zitten en dus in een gat in de muur geïnstalleerd moeten worden of een split block waarbij het luchtblazer gedeelte in de te verwarmen/koelen ruimte geplaatst moet worden en verdamper (in de verwarmingsfunctie) buiten. Deze moeten o.a. door (geïsoleerde) koperen buisjes tussen de verdamper en condensor met elkaar worden verbonden. De compressor zit in het binnengedeelte waardoor er in de verwarmingsfunctie weinig warmteverliezen optreden.
Bij een lucht-luchtwarmtepomp wordt er géén lucht van buiten (met bijvoorbeeld de rook van de houtkachels van de buren) aangezogen. De warmte wordt namelijk getransporteerd door koperen buisjes tussen de verdamper (buiten) en condensor (binnen) (in de verwarmingsmodus). Er wordt alleen lucht van buiten aangezogen met een ventilatiewarmtepomp (meestal een lucht-waterwarmtepomp).
Lucht-waterwarmtepomp
Bij lucht-waterwarmtepompen wordt de energie uit de lucht gehaald en opgepompt tot een hogere temperatuur. Hierbij wordt de warmte afgegeven aan water. Dit is een ideaal systeem voor de verwarming van een woning. Het water dient meestal slechts tot 38 °C opgewarmd te worden, waardoor een hogere COP-waarde bereikt kan worden door de lage condensortemperatuur. Ook bij dit type is het rendement minder gunstig zodra het buiten vriest, maar nog steeds voldoende om de woning warm te krijgen. Daarnaast is het ook nog mogelijk om met sommige lucht-waterwarmtepompen te koelen. Dit verhoogt het comfort in de woning.
Water-waterwarmtepomp
Bij water-waterwarmtepompen wordt de zogenaamde 'gratis' warmte uit water gehaald, via een warmtepomppaneel op het dak of het wordt met behulp van water uit de bodem gehaald. Voor al deze types geldt: Hoe groter men de warmtewisselaar dimensioneert, hoe beter het rendement van de installatie. Er zijn verschillende mogelijkheden.
PVT-warmtepomppaneel op het dak
Het PVT-warmtepomppaneel combineert een zonnepaneel (PV) met een warmtewisselaar (T). Een goed gedimensioneerd warmtepomppaneel levert voldoende bronenergie op voor een all-electric-warmtepomp-verwarmingssysteem.
Oppompen van water uit een rivier of meer
Indien de te verwarmen ruimte naast een waterloop of meer ligt kan daaruit water opgepompt worden, door het warmtepompsysteem gevoerd worden en dan terug worden geloosd. Dit is een vorm van aquathermie. Hierbij moet wel gezorgd worden voor een goed filter. Voor woonboten is het vaak mogelijk om een paar honderd meter PE-slang onder de ark te hangen, waardoor geen filters nodig zijn (gesloten systeem). Het rendement ligt relatief hoog aangezien een rivier of meer meestal niet helemaal dichtvriest en de temperatuur normaal dus niet onder de 4 °C komt te liggen. Ook is er weinig elektra nodig voor het rondpompen van het water en zal er geen uitputting van het medium ontstaan doordat het continu vervangen wordt.
Verticale grondwarmtewisselaar, gesloten systeem
In dit geval wordt een put geboord. De diepte hangt af van de grootte van de te verwarmen oppervlakte. In die put laat men water door U-vormige pijpen vloeien. Het water neemt de warmte van de diepe grondlagen op en wordt weer naar boven gepompt. In het warmtepompsysteem wordt de temperatuur dan weer verhoogd tot een bruikbare temperatuur. De dimensionering van deze warmtewisselaar, en de grondsoort waarin hij geplaatst wordt, bepaalt in hoge mate het rendement van de installatie. Overdimensionering verdient zichzelf op de lange duur altijd terug. Ondergedimensioneerde bodemlussen zijn de meest voorkomende oorzaak van het slecht of niet functioneren van warmtepompen.
Feitelijk dumpt de warmtepomp de koude uit het huis via de bodemlussen in de ondergrond. Daardoor koelt die grond af. Is dit naar het einde van het stookseizoen toe meer dan enkele graden, dan raakt de grond 'uitgeput'. Hierdoor zal het rendement achteruit hollen. Als de grond om de lussen heen bestaat uit grof zand en grind met beweeglijk grondwater, dan zal de bron in de zomer vanzelf bijtrekken. Echter, als er meerdere warmtewisselaars dicht bij elkaar geplaatst worden, of als de ondergrond relatief goed isoleert en het grondwater weinig beweeglijk is, dan zal de grond elk jaar een beetje kouder worden, waardoor het rendement jaar in jaar uit verder daalt. Het kan dan nodig zijn om in de zomer buitenwarmte of zonnewarmte te oogsten en daarmee de grond rond de warmtewisselaar te 'regenereren' (verwarmen). Of er moet dieper geboord worden, tot men met de nieuwe lussen in een grovere bodem zit.
Om te voorkomen dat de grond uitput zal men dat goed moeten dimensioneren. Om de juiste lengte te bepalen moet men ISSO 73 gebruiken; hierin staan de voorwaarden voor de berekening.
Deze ISSO-norm heeft een belangrijke tabel waar aan de hand van de draaiuren een waarde kan worden afgelezen wat men aan de grond kan onttrekken. Daar komen nog correcties bij van de specifieke grondsoorten en het percentage regeneratie. Bij geen draaiuurinformatie moet men 2000 uur aanhouden en 500 uur voor warmtapwaterbereiding, in totaal dus 2500 uur. In de praktijk komt dit uit tussen de 20 W/m en 25 W/m bijna nooit hoger. Bedenk wel dat een goed werkend grondsysteem merendeels het rendement van de warmtepomp bepaalt.
Warmte putten uit grondwater (open systeem)
Hierbij boort men meestal twee putten. Uit de ene pompt men grondwater op waaruit de warmte wordt gehaald. In de andere wordt het koude water geloosd. Het lozen van het koude water op het riool of oppervlaktewater is niet toegestaan. Dit systeem heeft vaak een groter rendement dan het vorige maar de kostprijs van de installatie ligt natuurlijk veel hoger doordat ook een tweede put geboord moet worden. Het rendement hangt ook sterk af van het type grond waar de installatie geplaatst wordt.
Dit systeem heeft grote voordelen wanneer de woning of het gebouw ook gekoeld moet worden. In de winter pompt men namelijk warm grondwater op; doordat hier warmte uit onttrokken wordt, koelt het af. Dit afgekoelde grondwater wordt weer opgeslagen in de andere put, zodat het in de zomer daaruit gehaald kan worden om het gebouw te koelen. Hierdoor warmt het grondwater weer op, deze warmte kan weer in de eerste put opgeslagen worden en in de winter worden gebruikt. In Nederland is ook voor dit type een vergunning nodig, wanneer er maximaal meer dan 10 m3/h opgepompt kan worden. Moderne, goed geïsoleerde kantoorpanden hebben vaak meer last van zonnehitte dan van koude. Hierdoor lozen ze in de zomer vaak veel meer warmte in de put, dan dat ze in de winter nodig hebben voor verwarming. Hierdoor ontstaat vaak een onbalans die slecht is voor het rendement en de stookkosten. De Nederlandse overheid gaat verplicht stellen dat zulke installaties weer in balans gebracht worden. Oplossing: In de winter gratis koude uit de buitenlucht oogsten en deze in de koude-put opslaan.
Meestal moeten zulke warmtebronnen regelmatig (twee keer per jaar) gespoeld worden met een zeer krachtige pomp.
Een klein deel van deze systemen functioneert slecht, meestal omdat de bron veel minder water levert dan gehoopt. Dan vergt het systeem heel veel pompenergie en de put slaat minder warmte op dan gepland. Soms kan vakkundig uitspoelen helpen. Soms moet er opnieuw geboord worden. Bij kleine projecten (minder dan tien huizen) verzieken de relatief hoge stroomrekeningen van de grondwaterpomp soms ook het rendement.
Horizontale grondwarmtewisselaar (gesloten systeem)
Hierbij wordt er een groot buizennetwerk onder de tuin aangelegd. Er is een groot oppervlak nodig: ongeveer drie maal de grootte van het te verwarmen oppervlak. De COP is ook sterk seizoensafhankelijk omdat de leidingen meestal maar 70 cm tot 1,5 m onder de grond liggen. Als de winter lang en koud is, dan hebben zulke systemen vaak een heel slecht rendement. Als de tuin al aangelegd is, dan is er nog altijd de mogelijkheid om horizontale boringen uit te voeren. Dat zal natuurlijk de kostprijs verhogen. Een andere factor waar rekening mee moet worden gehouden is dat er geen diepwortelende planten boven de collector geplaatst mogen worden.
Benodigde grondoppervlakte
Afhankelijk van het vermogen van de warmtepomp en de soort grond kan men een schatting maken van welke oppervlakte de collector zou moeten hebben. De uit de diepere lagen opstromende warmte is als warmtebron verwaarloosbaar voor de bovenste lagen. De benutbare warmtehoeveelheid en dus de grootte van het vereiste oppervlak hangen sterk af van de thermosfysische eigenschappen van de grond en van de stralingsenergie.
De thermische eigenschappen, zoals volumetrische warmtecapaciteit en warmtegeleidend vermogen, zijn sterk afhankelijk van de samenstelling en de toestand van de grond. Eenvoudig gezegd zijn de opslageigenschappen en het warmtegeleidende vermogen groter naarmate de bodem meer water bevat, het aantal minerale bestanddelen groter is en de poriën kleiner zijn. Water heeft een relatief grote warmtecapaciteit, hierdoor is bij plaatsing van een warmtepomp met een collector minder oppervlakte vereist in natte bodems.
Een manier om een nattere bodem te verkrijgen is dieper graven. Dit zal de plaatsingskosten natuurlijk verhogen. Verder moet men rekening houden met uitputting van de bodem. Na een hele winter stoken zal de grond afkoelen, hierdoor kan men minder warmte onttrekken.
De onttrekkingsvermogens (qe) van de bodem liggen tussen de 10 en 35 W/m². Hier zijn enkele onttrekkingsvermogens voor de verschillende bodems.
Voorbeeld
Veronderstel een situatie van een woning met als grondsoort vochtige leemachtige bodem; we gebruiken dus een onttrekkingsvermogen van 25 W/m². We nemen geen 30 W/m² omdat naarmate het stookseizoen vordert er minder energie in de bodem aanwezig zal zijn door uitputting van de grond.
Samen met de warmtebehoefte van het huis wordt hiermee de vereiste grondoppervlakte bepaald. Het vereiste grondoppervlak wordt berekend op basis van het koelvermogen (Qk) van de warmtepomp. Het koelvermogen is het verschil tussen het verwarmingsvermogen van de warmtepomp en het opgenomen vermogen uit het net (Pwp).
We beschouwen een warmtepomp met een verwarmingsvermogen (Qwp) van 10,8 kW.
Deze warmtepomp heeft als eigenschap dat ze daarvan 2,4 kW uit het net haalt.
Dit is met andere woorden een warmtepomp met een COP van 4,5.
Qk = Qwp − Pwp = 10,8 − 2,4 = 8,4 kW
Het koelvermogen is dus 8,4 kW
Benodigde grondoppervlakte wordt berekend door het koelvermogen van de warmtepomp te delen door het onttrekkingsvermogen van de bodem.
Hier wordt dit 8.400 / 25 = 336 m²
We besluiten dat er in dit voorbeeld een collector nodig is die 336 m² groot is.
Bepalen nodige circuits van de collector
Nu weten we reeds de nodige oppervlakte, maar het is ook belangrijk om de lengte van de nodige circuits in dat oppervlak te bepalen. De leidingen worden geplaatst in buiscircuits van maximum 100 m lengte. Deze lengte wordt genomen omdat er anders een te groot drukverlies door de leidingen ontstaat.
Het aantal circuits hangt voornamelijk af van de soort gebruikte leiding.
Voorbeeld
Stel dat we leidingen van het type PE 25 × 2,3 gebruiken. Dit zijn leidingen met een diameter van 25 mm en een wanddikte van 2,3 mm. In tabellen kan men vinden dat deze leidingen de eigenschap hebben dat men 2x de lengte leidingen nodig heeft van de benodigde oppervlakte grond. Deze waarden worden experimenteel vastgesteld.
We gebruiken het nodige grondoppervlak van in vorig voorbeeld, namelijk 336 m².
336 × 2 = 672 m
We merken dat we ongeveer 672 m leidingen nodig hebben.
Het aantal circuits vinden we nu makkelijk door het aantal meter te delen door 100 (de lengte van elk circuit).
We zullen dus 6,72 circuits nodig hebben. We zullen in realiteit dus 7 circuits gebruiken.
Vergunning
Nederland
Met de invoering van het Wijzigingsbesluit bodemenergiesystemen op 1 juli 2013 is in Nederland voor zowel een open als een gesloten systeem een vergunning en een melding bij de overheid verplicht vanwege ervaringen in Staufen im Breisgau waarbij de binnenstad 12 cm omhoog kwam door het aanboren van een overdruk aquifer.
Obm-vergunning
Voor gesloten systemen met een vermogen groter dan 70 kW kan ook een omgevingsvergunning beperkte milieutoets (obm-vergunning) verplicht worden. Het systeem wordt dan ingevoerd in het Landelijke Grondwaterregister (LGR) en is na 24 uur zichtbaar op WKOtool. Als warmtepompsystemen in een omgeving te dicht bij elkaar staan kan dit een negatief effect hebben op het rendement van de installaties.
Waterwet
Voor open bronsystemen is een vergunning nodig van de provincie in het kader van de Waterwet. Tot 22-12-2009 was deze vergunning nodig op basis van de Grondwaterwet, deze is met de ingang van de Waterwet komen te vervallen.
België
In Vlaanderen is de vergunnings- of meldingsplicht afhankelijk van het type verticale grondboring, meer bepaald volgens rubriek 55.1 van VLAREM.
In het Brussels Gewest is voor kleinere installaties (< 10 kW) zonder grondboring meestal geen milieuvergunning nodig. Voor boringen is een stedebouwkundige vergunning vereist, via de gemeente.
Suriname
In Suriname, waar warmtepompen vrijwel niet gebruikt worden, bestaat geen wettelijke regeling betreffende het gebruik van warmtepompen voor verwarming.
Werkingswijzen
Monovalente werking Bij dit systeem wordt het hele huis uitsluitend verwarmd door de warmtepomp. Er zijn geen bijverwarmingen. Hierbij is het dan ook zeer belangrijk dat de warmtepomp goed gedimensioneerd is. Men moet ervoor zorgen dat er altijd genoeg warmte beschikbaar is, maar een overgedimensioneerde warmtepomp komt vlug duur uit. Hierbij moet ook rekening gehouden worden met de constante behoefte aan warm tapwater. Vooral het type water-water is geschikt voor deze werkingswijze.
Mono-energetische werking De warmtepomp zorgt voor het grootste deel van de warmtebehoefte, maar bij erg koud weer wordt ze ondersteund door een elektrisch aangedreven warmtegenerator zoals een weerstand. Bij de meeste installaties wordt 70 à 80 % van het benodigde warmtevermogen geschat. Het aandeel van de jaarlijkse stookactiviteit van de warmtepomp bedraagt rond de 92 à 98 %. Hierbij is een minder hoge investering in de warmtepomp nodig, ten opzichte van een warmtepomp met monovalente werking.
Bivalent-parallelle werking De warmtepompinstallatie wordt tijdens de verwarmingswerking aangevuld met een bijkomende warmtegenerator. (mazout- /gasketel). Het verwarmingsvermogen van de warmtepomp wordt dan gerekend op 50 à 70 % van de warmtebehoefte van het huis. Het aandeel van de warmtepomp in de jaarlijkse stookactiviteit ligt tussen de 72 en 90 %. Dit komt vooral goedkoop uit bij renovatiewerken met een reeds bestaande verwarming.
Bivalent-alternatieve werking De warmtepomp zal tot aan een bepaalde minimum buitentemperatuur voor de volledige verwarming van het huis zorgen. Als de buitentemperatuur te laag is wordt de warmtepomp volledig uitgeschakeld en wordt het huis verwarmd door een andere verwarmingsinstallatie. Dit komt vooral veel voor bij lucht-waterwarmtepompen omdat deze een laag rendement hebben bij lage buitentemperaturen.
Voor- en nadelen
Voordelen
Geen olie- of gaskosten
Lagere CO2-uitstoot (Als tenminste de benodigde elektriciteit niet vooral uit kolen wordt opgewekt.)
Geen schoorsteen nodig
Geen opslag van stookolie nodig
Kan ook dienen als koeling bij te hoge binnentemperaturen
Kan bij industriële processen toegepast worden om restwarmte te hergebruiken
Regeneratie van de bodem in de zomer bij bodem/water warmtepompen (passieve koeling)
Lage onderhoudskosten
Premies
Verhoogt het zelfverbruik
Verlaging van het EPBD van de woning
Nadelen
Geluidsoverlast door de buitenunit (compressor)
Grote investering
Grotere dimensie van radiatoren of vloerverwarming vereist
Opwarming gebeurt op lagere temperaturen en verloopt dus trager, of er moeten radiatoren met ingebouwde ventilator gebruikt worden
Bij het type met de horizontale collector is een grote oppervlakte vereist, bij andere systemen is een specifieke ligging nodig
Vergunningen zijn vereist
Uitbreiding van een woning vereist extra capaciteit van de warmtepomp die het niet kan leveren omdat deze precies is berekend op de huidige warmtevraag.
Systemen met een elektrisch back-upsysteem voor als de warmtebron (grond, water of lucht) onvoldoende warmte levert of er een storing in het warmtepompsysteem is, zorgen door het lage rendement voor hoge elektriciteitskosten.
Duurzaamheid en milieu
De impact van warmtepompen op klimaat en milieu is onder te verdelen in twee aspecten: het effect van de energieproductie met de warmtepomp en van de levenscyclus van de warmtepomp zelf. Dit komt overeen met de twee aspecten waaraan in Nederland eisen worden gesteld bij nieuwbouw in het Bouwbesluit. Daarbij wordt onderscheid gemaakt tussen de energieprestatie en de milieuprestatie van gebouwen.
Bij de energieopwekking gaat het om de hoeveelheid broeikasgassen die worden veroorzaakt per hoeveelheid geleverde energie. Een warmtepomp verbruikt elektriciteit om een ruimte te verwarmen. Volgens Milieu Centraal levert een warmtepomp in een goed geïsoleerde hoekwoning een besparing op van bijna de helft aan CO2 -uitstoot ten opzichte van het gebruik van een HR-ketel op aardgas. Hierbij is uitgegaan van een Nederlandse elektriciteitsvoorziening die nog grotendeels is gebaseerd op fossiele brandstoffen. Wanneer de elektriciteit voor de warmtepomp met emissievrije opwekkingsmiddelen wordt opgewekt, zoals windmolens, zonnepanelen en kerncentrales, dan daalt de uitstoot door het gebruik van een warmtepomp nog verder.
In de levenscyclus van een warmtepomp worden ook emissies veroorzaakt. Het gaat hierbij o.a. om de winning van de benodigde grondstoffen, de productie van de warmtepomp, de distributie en uiteindelijk de verwerking aan het einde van de levensduur. Daarnaast lekt er bijvoorbeeld een klein beetje koolstofdioxide uit het koudemiddel in warmtepompen. In februari 2023 maakte de Nationale Milieudatabase, verantwoordelijk voor de berekening van de milieuprestaties van bouwwerken in Nederland, bekend dat de milieuprestaties van warmtepompen een stuk slechter zijn dan voorheen berekend. De score zou zelfs zodanig slecht zijn, dat dit de realisatie van nieuwe gebouwen met warmtepompen zou kunnen verhinderen. Om dit te voorkomen werd een 'tijdelijke verrekenfactor' ingesteld, die het rekenen met de oude waarden voorlopig mogelijk maakt. Het slechter uitvallen van de score had voor een groot deel te maken met het eerder niet meerekenen van de milieu-impact van het koudemiddel, de elektronica en de levensduur van de warmtepomp. Het gaat in deze berekening alleen om de warmtepomp zelf; de warmtepomp boiler en het afgiftesysteem (zoals vloerverwarming) moeten daarnaast nog apart worden berekend. Door de emissies bij het gebruik en de emissies door de levenscyclus van de warmtepomp bij elkaar te nemen, zal de warmtepomp in de meeste gevallen alsnog tot minder emissies leiden dan een aardgasgestookte HR-ketel.
Grondstoffen en recycling
De meeste warmtepompen bevatten metalen zoals aluminium, koper of roestvrij staal en daarnaast kunststoffen. De winning van erts door mijnbouw kan op verschillende manieren een negatieve klimaat-, milieu- of maatschappelijke impact hebben. Kunststoffen zijn in de meeste gevallen gebaseerd op aardolie, een fossiele grondstof. Ook bevatten warmtepompen koelvloeistoffen zoals R-410A en R-32. De basis van het chemische productieproces voor deze verschillende vloeistoffen bestaat vaak uit koolwaterstoffen, verkregen uit fossiele grondstoffen zoals aardgas en aardolie. De koelvloeistoffen hebben in meer of mindere mate een klimaatimpact als deze in de atmosfeer terecht komen. R-410A (pentafluorethaan) heeft een duizenden keren sterker broeikaseffect dan CO2. In de EU is het daarom verplicht om deze koelvloeistoffen ofwel te recyclen of te vernietigen. De winning, verwerking en productie van alle bij de productie van warmtepompen betrokken grondstoffen verbruikt energie, waarbij mogelijk emissies worden veroorzaakt.
Rendement
De warmtepomp komt met een COP van 4,2 tot 4,6 op de tweede plaats na de warmte-krachtkoppeling (of microwarmte-krachtkoppeling) die een COP van 9 heeft.
Een typische eigenschap van warmtepompen is dat met een bepaalde hoeveelheid energie, in de vorm van arbeid, een grotere hoeveelheid warmte-energie kan worden verplaatst dan er aan arbeid is verricht. Hierdoor kunnen ze een COP (coefficient of performance, ofwel prestatiecoëfficiënt) hebben die hoger is dan 100%. Dit begrip werd in het leven geroepen om de verschillende warmtepompen te kunnen vergelijken. Men mag het in geen geval vergelijken met een thermodynamisch rendement, dat betrekking heeft op de omzetting van warmte-energie in arbeid, niet op de verplaatsing ervan. Later in dit artikel wordt op dit begrip nader ingegaan.
De arbeid van de compressor is nodig voor het verpompen van het koudemiddel tegen het drukverschil tussen condensor en verdamper in. Naarmate dit drukverschil groter is moet de compressor meer arbeid leveren voor dezelfde hoeveelheid verplaatst koudemiddel (en hiermee verplaatste warmte). Het drukverschil hangt samen met het temperatuurverschil tussen condensor en verdamper. Voor een zo hoog mogelijke opbrengst moet dit temperatuurverschil dus zo klein mogelijk zijn. Een deel van het temperatuurverschil zit tussen die van de verdamper en de omgeving, respectievelijk de condensor en de te verwarmen ruimte. Om deze verschillen zo klein mogelijk te maken hebben de condensor en verdamper een groot oppervlak en waar mogelijk een ventilator.
In het T,s-diagram hiernaast zijn de twee deelprocessen weergegeven die de thermodynamische verliezen veroorzaken, namelijk de expansie in het smoorventiel en de afkoeling van het hete gas in de condensor. In het eerste geval wordt mechanische energie direct omgezet in warmte, in het tweede geval worden twee reservoirs van verschillende temperatuur gemengd. Thermodynamisch beter (maar technisch moeilijk) zou zijn de drukverlaging te laten plaatsvinden in een turbine of een cilinder met zuiger, de verplaatsing van de zuiger benuttend als arbeid, respectievelijk de compressor te voeden met een mengsel van vloeistof en damp zodanig dat aan het eind van de compressieslag alle vloeistof net is verdampt.
Coefficient of performance
De "coefficient of performance" COP is gedefinieerd als de verhouding tussen de hoeveelheid afgegeven warmte tegenover de hoeveelheid verbruikte energie van onder andere een warmtepomp. Deze energie wordt bij de warmtepomp gebruikt door de compressor.
Het theoretisch maximum van de COP is derhalve:
Hierbij is Q de bruikbare hoeveelheid warmte geleverd door de condensor van de warmtepomp en W de hoeveelheid energie die verbruikt is door de compressor.
Volgens de eerste wet van de thermodynamica geldt dat: . Dus , waar de warmte is die door het warmtereservoir is afgegeven en de warmte opgeslagen in het koudereservoir.
Substitutie van W uit de definitie door het resultaat geeft:
Verder geldt voor een Carnot kringproces (waarin entropie behouden blijft) dat en dus , waar en de temperaturen van het warme en het koude reservoir zijn.
Door dit te substitueren in het resultaat voor de COP volgt:
, alle temperaturen in kelvin
net zoals,
Hieruit volgt weer dat
Beide COP'''s geven het theoretisch maximale rendement, het zogeheten Carnot-rendement. Dit is het theoretisch maximum omdat niet is rekening gehouden met allerlei verliezen, waardoor het feitelijk rendement slechts 50% tot 70% bedraagt van het theoretisch maximum.
Het komt erop neer dat voor een hoge COP, en dus voor lage stookkosten, de temperatuur van de vloeistof die uit de bodem wordt opgepompt zo hoog mogelijk moet zijn en dat de temperatuur van het water waarmee het huis verwarmd wordt zo laag mogelijk moet zijn. Dit vraagt om grote of veel warmtewisselaars in de bodem, en veel slangen in de vloerverwarming.
Warmtepompen worden standaard getest met een T-koud van 273, en een T-warm van 308 kelvin (0 respectievelijk 35 graden Celsius). De theoretisch maximale COP bij verwarming is volgens bovenstaande formule dan 8,8. De door TNO gemeten COP is echter bij bijna alle merken tussen 4,2 en 4,6. Dat laat zien dat er nog veel ruimte voor verbetering van het rendement is.
Voorbeeld
Een water-waterwarmtepomp heeft een COP van 3,5. Dit wil zeggen dat de warmtepomp theoretisch in staat is om 3,5 kWh aan warmte te produceren voor elke kWh die ze uit het elektriciteitsnet haalt. Dit kan men gelijkstellen aan een rendement van 350%. Bij gewone elektrische verwarming heb je slechts een rendement van 100%. Weer willen we duidelijk maken dat dit rendement bekeken is vanuit een economisch standpunt. De warmte die uit de omgeving opgenomen wordt is immers gratis. Volledig thermodynamisch gezien zou het dan ook verkeerd zijn om te zeggen dat we een rendement van meer dan 100% behalen.
De verhouding tussen de gas- en elektriciteitsprijs bepaalt vervolgens wat de bedrijfskosten zijn.
Als voorbeeld de productie van 1 GJ warmte met een hoogrendementsketel ten opzichte van een waterwarmtepomp:
De hoogrendementsketel heeft een gemiddeld rendement van 90% op bovenwaarde
De water-waterwarmtepomp heeft een SPF van 3
De energetische waarde van 1 kWh elektriciteit is 1 kJ/s × 3600s = 3600 kJ = 3,6 MJ
De energetische waarde (bovenwaarde) van 1 m³ Gronings aardgas bedraagt 35,2 MJ
De kosten voor 1 kWh elektriciteit bedragen € 0,40 (per 1 mei 2023)
De kosten voor 1 m³ aardgas bedragen € 1,40 (per 1 mei 2023)
Voor de productie van 1 GJ ofwel 1000 MJ warmte heeft de hoogrendementsketel 1000/0,90 = 1100 MJ aan aardgas nodig, ofwel 1100/35,2 = 31,5 m³ aardgas. De kosten hiervoor bedragen 31,5 × € 1,40 = € 44,10 (1 mei 2023). Voor de productie van 1 GJ ofwel 1000 MJ warmte heeft de warmtepomp 1000/3 = 333 MJ aan elektra nodig, ofwel 333/3,6 = 92,5 kWh.
De kosten hiervoor bedragen 92,5 × € 0,40 = € 37,00 (1 mei 2023).
Bij een gasgestookte elektriciteitscentrale met een rendement van 40% is in zomertijd dus slechts 333 / 0,40 = 833 MJ ofwel 833/35,2 = 23,7 m³ aardgas nodig, tegenover 31,5 m³ bij de hoogrendementsketel.
Wintertijd
Als de buitentemperatuur daalt zal de efficiëntie van een warmtepomp afnemen. Zo kan bij vriesweer (buitentemperatuur lager dan -10 graden Celsius) de COP dalen naar 2,0.
Voor de productie van 1 GJ heeft de warmtepomp dan 1000/2 = 500MJ aan elektra nodig, dit is 500/3,6 = 138,88kWh. De bijbehorende kosten zullen dan stijgen tot 138,88 * 0,40 = € 55,55 (1 mei 2023)
Bij een gasgestookte elektriciteitscentrale met een rendement van 40% is in wintertijd voor de warmtepomp 500 / 0,40 = 1250 MJ ofwel 1250/35,2 = 35,51 m³ aardgas nodig, tegenover 31,5 m³ bij de oudere hoogrendementsketel.
Het voordeel van de warmtepomp verdwijnt dus volledig in wintertijd met lage buitentemperaturen. Er zal meer energie verbruikt worden en meer CO2 worden geproduceerd.
Bij kolengestookte centrales zal er nog meer CO2 worden geproduceerd dan in de oude situatie.
De energiebesparing bij woningen kan worden verhoogd door 's zomers warmte de grond in te pompen voor gebruik in de winter. Een grote lucht-waterwarmtewisselaar kan, bij voldoende afmeting eventueel zonder ventilator, op het dak in de wind gezet worden. Zodra de luchttemperatuur hoger is dan de grondwatertemperatuur, kan dit al bijdragen aan rendementsverhoging. Ook kan de vloerverwarming op hete dagen zonnewarmte uit de vloeren naar beneden pompen en daarmee het huis ook nog gratis koelen. Zo wordt het grondwater voorverwarmd, waardoor het rendement van de warmtepomp in de winter flink stijgt. Met deze combinatie van bodem- en zomerluchtwarmte kan de CO2-uitstoot, en dus de broeikas-bijdrage door gebouwverwarmingen spectaculair dalen.
SPF
Het rendement (COP) aangegeven bij de aankoop van een lucht-/waterwarmtepomp is het theoretische rendement. Dit ligt meestal een stuk hoger dan het reële rendement. Wel is het duidelijk dat er grote verschillen zijn. Als men toch het reële rendement wil weten, gaat men ervan uit dat de COP met 0,4 à 0,7 verminderd moet worden; dit hangt natuurlijk af van het type warmtepomp. Zo wordt bij een bodem-/waterwarmtepomp het rendement opgegeven bij B0/W35 maar bij een goed gedimensioneerde bron zal de temperatuur nooit zakken onder de 0 °C en ligt deze bij het begin van het stookseizoen zelfs op 10 à 12 °C. Buiten een goede warmtepomp is het belangrijk dat de gevraagde vertrektemperatuur (temperatuur van de te verwarmen ruimte) zo laag mogelijk is. Hierdoor worden warmtepompen vaak gecombineerd met vloerverwarming. Het rendement op een stookseizoen bekeken noemt men de SPF (seasonal performance factor'').
Warmtepompen installeren per type woning
Warmtepomp installeren in een nieuwe woning
Een belangrijk voordeel van het installeren van een warmtepomp in een nieuwbouwwoning is dat deze vanaf het begin optimaal kan worden afgestemd op de woning. Hierdoor kan er rekening worden gehouden met de isolatie, ventilatie en andere installaties zoals zonnepanelen. Bovendien kan er rekening worden gehouden met de toekomstige energiebehoefte van de woning, zodat er geen overschotten of tekorten ontstaan. Het installeren van een warmtepomp in een nieuwbouwwoning kan worden uitgevoerd door een erkende installateur. Deze zal eerst een berekening maken van de benodigde capaciteit van de warmtepomp in relatie tot de isolatie en ventilatie van de woning. Vervolgens zal de installateur de warmtepomp aansluiten op de verwarmingsinstallatie en deze afstellen op de juiste temperatuur en capaciteit. Een warmtepomp bestaat uit een binnenunit en een buitenunit. De binnenunit is verantwoordelijk voor het verwarmen van de woning, terwijl de buitenunit zorgt voor de opwekking van warmte uit de lucht of grond. De buitenunit moet daarom op een geschikte plek worden geïnstalleerd, bijvoorbeeld in de tuin of tegen de gevel. Hierbij moet rekening worden gehouden met het geluidsniveau en trillingsniveau van de unit.
Warmtepomp installeren in een bestaande woning
Bij een bestaande woning zijn er andere zaken om rekening mee te houden Zo moet er een doorvoer komen voor de leidingen in de buitenmuur, en moet er plaats zijn voor de buitenunit. Ook binnen moet ruimte zijn voor de warmtepomp, bij voorkeur zo dicht mogelijk bij de cv-ketel in het geval van een hybride warmtepomp. De isolatie is echter het meest van belang bij het installeren van een warmtepomp in een bestaande woning, om er zo veel mogelijk profijt van te hebben.
Aantallen Nederland
Sinds 2016 verstrekt de overheid de ISDE (InvesteringsSubsidie Duurzame Energie en Energiebesparing), om het verbruik van gas terug te dringen en Nederland te verduurzamen. De subsidie loopt tot en met 31 december 2021.. Daarnaast is er in het Klimaatakkoord afgesproken dat warmtepompen ondersteund worden tot 2030.
Het aantal warmtepompen in Nederland groeit sinds 2015 in een rap tempo, zo blijkt uit cijfers van het CBS:
Koeling
Verwarming
Warmtewisselaar
|
Werkingswijzen
Monovalente werking Bij dit systeem wordt het hele huis uitsluitend verwarmd door de warmtepomp. Er zijn geen bijverwarmingen. Hierbij is het dan ook zeer belangrijk dat de warmtepomp goed gedimensioneerd is. Men moet ervoor zorgen dat er altijd genoeg warmte beschikbaar is, maar een overgedimensioneerde warmtepomp komt vlug duur uit. Hierbij moet ook rekening gehouden worden met de constante behoefte aan warm tapwater. Vooral het type water-water is geschikt voor deze werkingswijze.
Mono-energetische werking De warmtepomp zorgt voor het grootste deel van de warmtebehoefte, maar bij erg koud weer wordt ze ondersteund door een elektrisch aangedreven warmtegenerator zoals een weerstand. Bij de meeste installaties wordt 70 à 80 % van het benodigde warmtevermogen geschat. Het aandeel van de jaarlijkse stookactiviteit van de warmtepomp bedraagt rond de 92 à 98 %. Hierbij is een minder hoge investering in de warmtepomp nodig, ten opzichte van een warmtepomp met monovalente werking.
Bivalent-parallelle werking De warmtepompinstallatie wordt tijdens de verwarmingswerking aangevuld met een bijkomende warmtegenerator. (mazout- /gasketel). Het verwarmingsvermogen van de warmtepomp wordt dan gerekend op 50 à 70 % van de warmtebehoefte van het huis. Het aandeel van de warmtepomp in de jaarlijkse stookactiviteit ligt tussen de 72 en 90 %. Dit komt vooral goedkoop uit bij renovatiewerken met een reeds bestaande verwarming.
Bivalent-alternatieve werking De warmtepomp zal tot aan een bepaalde minimum buitentemperatuur voor de volledige verwarming van het huis zorgen. Als de buitentemperatuur te laag is wordt de warmtepomp volledig uitgeschakeld en wordt het huis verwarmd door een andere verwarmingsinstallatie. Dit komt vooral veel voor bij lucht-waterwarmtepompen omdat deze een laag rendement hebben bij lage buitentemperaturen.
| 6 |
verwarming, ventilatie, airconditioning
|
724 |
DanceGroup
|
5762337
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Carel%20Birnie
|
Carel Birnie
|
Carel Birnie (1926 - Den Haag, 10 maart 1995) was een Nederlandse zakelijk leider en mede-oprichter van het Nederlands Dans Theater (NDT). Hij speelde een cruciale rol in de ontwikkeling van de dans in Nederland en was een drijvende kracht achter het NDT gedurende 33 jaar, van 1959 tot 1992.
Levensloop
Carel Birnie werd bijna doof geboren en leed zijn hele leven aan verschillende kwalen. Hij begon zijn studie geneeskunde en tijdens zijn studie was hij actief in de kunstwereld. Hij organiseerde concerten voor het Utrechts Studenten Koor en Orkest (USKO) en was mede-oprichter van de Utrechtse Opera. Later verhuisde hij naar Amsterdam om te werken bij het Nederlands Ballet van Sonia Gaskell, de voorloper van Het Nationale Ballet.
In 1959 richtte hij samen met een groep dansers van het Nederlands Ballet het Nederlands Dans Theater op in Den Haag. Als zakelijk leider van het NDT speelde Birnie een cruciale rol in de ontwikkeling en het succes van het gezelschap. Onder zijn leiding groeide het NDT uit tot een van de meest vooraanstaande dansgezelschappen in Nederland en daarbuiten. In 1974 werd Birnie geschorst bij het NDT, wat leidde tot een kort geding tegen het gezelschap. De schorsing veroorzaakte veel opschudding en het geding werd uiteindelijk uitgesteld.
Birnie was ook verantwoordelijk voor de bouw van het eigen theater van het NDT, het Lucent Danstheater, dat in 1987 werd geopend. Het theater werd gebouwd in een recordtijd van elf maanden en was het eerste in Nederland dat specifiek voor een dansgezelschap werd gebouwd. In 1989 ontving Birnie de Prijs van de Kritiek van de Kring van Nederlandse Theatercritici voor zijn bijdrage aan de Nederlandse dans.
Birnie ging in 1991 met pensioen. Hij overleed in 1995 in Den Haag.
Trivia
Birnie's bijdrage aan de dans en het culturele leven in Nederland werd erkend met een Koninklijke Eremedaille voor Voortvarendheid en Vernuft in de Huisorde van Oranje, die hij in augustus 1993 ontving.
Nederlands ondernemer
Theaterdirecteur
|
In 1959 richtte hij samen met een groep dansers van het Nederlands Ballet het Nederlands Dans Theater op in Den Haag. Als zakelijk leider van het NDT speelde Birnie een cruciale rol in de ontwikkeling en het succes van het gezelschap. Onder zijn leiding groeide het NDT uit tot een van de meest vooraanstaande dansgezelschappen in Nederland en daarbuiten. In 1974 werd Birnie geschorst bij het NDT, wat leidde tot een kort geding tegen het gezelschap. De schorsing veroorzaakte veel opschudding en het geding werd uiteindelijk uitgesteld.
| 1 |
dansgroep, dansgezelschap, dansensemble
|
3,406 |
WPFooter
|
5412793
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/CoronaMelder
|
CoronaMelder
|
CoronaMelder is een in opdracht van de Nederlandse overheid ontwikkelde COVID-19-app. De app is een aanvulling op het bron- en contactonderzoek van de Gemeentelijke gezondheidsdienst (GGD). Met de app kan een gebruiker andere gebruikers waarschuwen als later bij de gebruiker COVID-19 wordt vastgesteld. De app zal per 22 april 2022 niet meer functioneren.
Geschiedenis
Appathon
Op 7 april 2020 werd er bij een persconferentie van het kabinet door minister Hugo de Jonge bekendgemaakt dat er overwogen wordt om in Nederland een corona-app te introduceren. Bedrijven konden voorstellen indienen voor een dergelijke app. Er werden uiteindelijk 750 voorstellen ontvangen.
Zeven apps werden uiteindelijk in overweging genomen. De apps werden tijdens een zogeheten appathon op 18 en 19 april gepresenteerd aan het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS). Zes van de gekozen apps bleken bluetooth te gebruiken voor het bijhouden van contactmomenten. De verwerking en beveiliging van persoonsgegevens werd beoordeeld door de Autoriteit Persoonsgegevens. Die gaf al op 20 april aan geen oordeel te kunnen geven omdat VWS niet duidelijk had aangegeven binnen welke (privacy)kaders de app diende te functioneren. Als gevolg daarvan waren de ontwerpen onvoldoende uitgebouwd.
Start ontwikkeling eigen app
Daarop besloot VWS op 22 april 2020 om zelf een app te laten ontwikkelen. Op 8 juni werd deze app voor het eerst getest. De focus lag hierbij op het testen van bluetooth-verbindingen. Vervolgens werd de app getest op gebruiksvriendelijkheid. Op 8 juli werd bekend dat de app de naam CoronaMelder zou gaan dragen. In juli werd de toegankelijkheid van de app getest door onder andere slechtzienden/blinden, slechthorenden/doven en mensen die geen Nederlands spreken.
Tussen 8 en 13 juli werd de app getest door middel van een grootschalige veldtest in Twente door zo'n 1500 deelnemers. In juli werd door de Autoriteit Persoonsgegevens een DPIA (Data Protection Impact Assessment) uitgevoerd dat is gericht op privacy en dataverwerking, gevolgd door een penetratietest om te toetsen of de app aan de beveiligingseisen voldoet.
In augustus werd het werkproces van de GGD'en met de app geoptimaliseerd. Vanaf 17 augustus kwam de app beschikbaar in de appstores en werkte deze volledig, maar werd hij enkel ondersteund in een aantal GGD-regio's. Verder vonden er praktijktesten en uitvoeringstoetsen in meerdere GGD-regio's plaats. De CoronaMelder was vanaf 10 oktober te gebruiken in heel Nederland.
Beschikbaarheid
Besturingssystemen
De app werkt op iPhones met het besturingssysteem iOS 13.5 of nieuwer en op de meeste Android-telefoons die werken met versie 6 of nieuwer. Het is niet duidelijk of de App ook samenwerkt met in het buitenland gangbare vergelijkbare apps, waarschijnlijk wel omdat ze allemaal gebruik maken van dezelfde broncode.
Varia
De broncode van de app en de achterliggende systemen zijn openbaar en beschikbaar via GitHub.
Zie ook
Coronalert, gelijkaardige app voor België
Externe links
coronamelder.nl - officiële website
Privacyverklaring CoronaMelder - met enige technische informatie over de werking van de app
COVID-19-app
Nederlandse overheid
|
Start ontwikkeling eigen app
Daarop besloot VWS op 22 april 2020 om zelf een app te laten ontwikkelen. Op 8 juni werd deze app voor het eerst getest. De focus lag hierbij op het testen van bluetooth-verbindingen. Vervolgens werd de app getest op gebruiksvriendelijkheid. Op 8 juli werd bekend dat de app de naam CoronaMelder zou gaan dragen. In juli werd de toegankelijkheid van de app getest door onder andere slechtzienden/blinden, slechthorenden/doven en mensen die geen Nederlands spreken.
| 1 |
footer, webpagina-element, toegankelijkheid
|
11,537 |
Mass
|
808211
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zwaardherik
|
Zwaardherik
|
Zwaardherik, rucola of raketsla (Eruca vesicaria, synoniem: Eruca sativa) is een eenjarige plant die behoort tot de Kruisbloemenfamilie (Cruciferae oftewel Brassicaceae). In het Middellandse Zeegebied wordt rucola al sinds de middeleeuwen geteeld. Rond 1980 is zwaardherik onder de naam "rucola" ook in Noord-Europa in de belangstelling gekomen.
De gekweekte vorm van grote zandkool wordt wel onder de naam "wilde rucola" verhandeld. Grote zandkool lijkt in smaak erg op zwaardherik ("echte rucola"). Het verschil is aan de bloemen goed te zien: zwaardherik bloeit wit, vaak met donkere adertjes, terwijl grote zandkool ("wilde rucola") geel bloeit.
Beschrijving
Zwaardherik komt van nature voor op het noordelijk halfrond en in Zuid-Amerika.
De plant wordt 10 centimeter tot 1 meter hoog. De gekweekte vorm heeft gaafrandige bladeren, terwijl ze bij de wilde vorm ingesneden zijn.
Zwaardherik bloeit met vrijwel witte, purper geaderde bloemen.
De vrucht is een hauw.
Teelt en gebruik
Rucola wordt vroeg in het voorjaar tot vrij laat in de herfst gezaaid of in de winter in een kas of onder platglas. In de herfst gezaaide planten overleven in de volle grond milde winters. Het blad blijft eetbaar, maar wordt wel sterker van smaak. Na de winter komen de bloeistengels tevoorschijn.
De smaak is walnootachtig en enigszins bitter. Bij de smaak spelen de isothiocyanaten, in het bijzonder het 4-methylthio-butylisothiocyanaat en het 5-methylthio-pentylisothiocyanaat, een belangrijke rol. De kiemplantjes worden wel op brood gegeten. De jonge plantjes worden als smaakversterker gebruikt in sla en rauwkost. Het gebruik in sla is typisch Toscaans van oorsprong. Ook wordt rucola gestoofd gegeten.
Rucola heeft een hoog vitamine C-gehalte, maar ook een hoog nitraatgehalte en mag daarom niet in grote hoeveelheden gegeten worden. De aanvaardbare dagelijkse inname (ADI) van nitraat bedraagt 3,7 mg per kg lichaamsgewicht. De aanbevolen maximale nitraatinname voor iemand met een massa van 70 kg mag dus niet meer dan 260 mg per dag bedragen, wat al bij 47 gram rucola bereikt wordt.
In Afghanistan, Pakistan en Noord-India wordt uit de zaden van de plant olie geperst, jamba of taramira geheten. De olie wordt gebruikt voor het inleggen van groenten, in salades en als bakolie.
De voedingswaarde van 100 gram verse rucola is:
Zwaartekracht
Of een plant zwaartekracht wel of niet nodig heeft voor zijn ontwikkeling is in april 2004 door astronaut André Kuipers op zijn vlucht in de ruimte onderzocht aan rucolazaadjes. Omdat de kiemplantjes alle kanten opgroeiden werd hiermee - ten overvloede - bewezen dat een plant inderdaad de zwaartekracht gebruikt voor het bepalen van de groeirichting (geotropie).
Zie ook
Grote zandkool of wilde rucola
rucola
rucola
Bladgroente
|
Rucola heeft een hoog vitamine C-gehalte, maar ook een hoog nitraatgehalte en mag daarom niet in grote hoeveelheden gegeten worden. De aanvaardbare dagelijkse inname (ADI) van nitraat bedraagt 3,7 mg per kg lichaamsgewicht. De aanbevolen maximale nitraatinname voor iemand met een massa van 70 kg mag dus niet meer dan 260 mg per dag bedragen, wat al bij 47 gram rucola bereikt wordt.
| 2 |
massa, gewicht, massa-eenheid
|
12,242 |
PlayAction
|
16883
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Polsstokverspringen
|
Polsstokverspringen
|
Polsstokverspringen, beter bekend onder de Friese naam fierljeppen (uitspraak: ), is een sport waarbij een atleet probeert met behulp van een polsstok een zo groot mogelijke afstand over een sloot te overbruggen. Het is een traditionele Friese sport. De betekenis van fierljeppen is ver springen (van fier, "ver" en ljeppe, een archaïsch woord voor "springen", dat verwant is aan het Engelse to leap en het Nederlandse lopen).
Het maken van een polsstokversprong bestaat uit verschillende onderdelen die gezamenlijk moeten leiden tot een zo groot mogelijke afstand. De sprong begint met het maken van een korte felle sprint van circa 30 meter naar de polsstok, gevolgd door een goede sprong naar de stok, de insprong, het klimmen naar de top van de polsstok (wat bij polsstokhoogspringen niet mag) om uiteindelijk met een uitsprong in een zandbed te landen.
Competitie
In Nederland worden officiële wedstrijden georganiseerd door de Polsstokbond Holland (PBH) en Frysk Ljeppers Boun (FLB). Gezamenlijk vertegenwoordigen zij een groep van ongeveer 600 actieve fierljeppers in Nederland. De overkoepelende sportbond, de Nederlandse Fierljepbond (NFB), organiseert jaarlijks de Nationale wedstrijden, de Tweekamp tussen Holland en Friesland en het Nederlands Kampioenschap.
De wedstrijden worden versprongen in de provincies Friesland (Bergum, Buitenpost, It Heidenskip, IJlst en Winsum), Groningen (Grijpskerk), Utrecht (Jaarsveld, Linschoten, Polsbroekerdam, Zegveld en Kockengen) en Zuid-Holland (Vlist).
Geschiedenis
In de waterrijke gebieden van Nederland wordt al zeker duizend jaar de polsstok gebruikt om sloten over te steken.
De biograaf van Wilwolt von Schaumburg (1446-1510), een kapitein van een groep door hertog Albrecht van Saksen geronselde huurlingen, vermeldde dat de Friese troepen tijdens de Slag bij Laaxum in 1498 veel pieken en speren droegen die tevens als polsstok fungeerden. De tekst zegt:“Schaumburg zag het zelf en dacht dat hij in een bos keek. Die uit Friesland hadden veel pieken, en deze waren langer dan die van onze huurlingen. Deze pieken noemt hij “schotten”, en ze hebben aan de onderkant gaffels of schijven. Deze zetten zij in drassige sloten wanneer zij hieroverheen willen springen, zodat deze niet blijven steken in de sloot.”
Bronnen uit de 16e en 17e eeuw spreken herhaaldelijk over de springstok of verrejaagher, die bij de oorlogsvoering werd gebruikt. De Spaanse historicus Bernardino de Mendoza beschreef in 1592 wat hij meemaakte aan het begin van de tachtigjarige oorlog. De Mendoza schetste het verhaal van mannen die over greppels sprongen met een liaan die ze springstok noemden.
Het bekende boek Toen en Nu, de Nederlandstalige uitgave van het Engelse blad After the Battle, verhaalt de geschiedenis van Willem van der Meij: de man die met een boodschap, verborgen in een holte van zijn polsstok, in 1573 tussen de Spaanse linies voor Alkmaar doorglipte.
De polsstok was toen een bekend gebruiksvoorwerp voor mensen die de velden in trokken, onmisbaar in het waterrijke landschap. In het begin werd over sloten gesprongen, maar later trachtte men met langere polsstokken brede vaarten te overbruggen.
Zoals met elk transportmiddel werd ook de polsstok snel ingezet voor competities. Wie was in staat over de breedste kanalen te springen?
Ook als het polsstokverspringen als sport wordt beoefend, wordt er meestal over water gesprongen, soms met een nat pak als gevolg.
Op 24 augustus 1767 werd de eerst bekende officiële wedstrijd gehouden in Baard, georganiseerd door de weduwe van kastelein Ype Gerbens. Op die dag stond in de Leeuwarder Courant: Met Approbatie van Jr. E.F. v. AYLVA, Grietman over Baarderadeel, zal de wed. van YPE GERBENS te Baard nevens de Bueren op Maandag den 24 Augusty 1767 laaten verspringen met een Pols over de Bolswarder Vaart, een curieus Zilveren MES.
De bakermat van het polsstokverspringen in wedstrijdverband is Friesland. Daar werden al in het begin van de jaren 20 fierljepwedstrijden gehouden. Vanuit de Friese Vogelbeschermingswachten is besloten wedstrijden te gaan organiseren voor fierljeppen en zij hebben daarvoor in 1960 de Frysk Ljeppers Boun opgericht. In 1960 is ook de Polsstok Bond Holland opgericht.
In Friesland worden sinds 1956 in georganiseerd verband wedstrijden gehouden. Tot rond 1975 werd hierbij gesprongen met houten polsstokken (maximale lengte 10 meter). Deze werden vervangen door aluminium polsstokken (maximale lengte 12,50 meter incl. verlengstuk). In 2006, precies 50 jaar na de eerste in Friesland georganiseerde wedstrijd, is de overstap gemaakt naar polsstokken van carbon (maximale lengte 13,25 meter, inclusief top). Deze polsen zijn stugger dan die van aluminium, waardoor ze minder zwiepen. Ook zijn sommige carbonpolsen langer dan de oude aluminiumpolsen.
Al direct in 2006 sprongen vier springers verder dan het oude Nederlandse record van 19,40 meter, dat sinds 1991 op naam van Aart de With uit Benschop stond. Een nadeel van carbon is dat het materiaal niet tegen puntbelasting kan, er moet daarom voorzichtiger met de polsen worden omgegaan. Met het steeds langer worden van de polsen en de daaruit voortvloeiende grotere springafstanden, werd een goed aangepaste landingsplaats steeds noodzakelijker. Sprong men ooit op de oever, nu is dit een (steeds dikkere) laag zand. Het ljeppen gebeurde in het begin vanaf de oever over een sloot. Voor de wedstrijden werden steeds hogere en langere schansen gemaakt om te ljeppen. Het water werd verdiept om een val vanuit een hoger polsstok veilig op te kunnen vangen. Inmiddels zijn uit veiligheid normen vastgesteld waaraan schans en waterdiepte moet voldoen.
Het Nederlandse record is op dit moment 22,21 meter en is gesprongen door door Jaco de Groot tijdens het Hollands Kampioenschap op 12 augustus 2017 in Zegveld.
De Nederlandse Fierljepbond (NFB) is in 1991 opgericht met het doel om het fierljeppen in Nederland te behouden, te bevorderen en in goede banen te leiden.
Buitenland
Het NFB voert sinds haar ontstaan een actief beleid om de fierljepsport in het buitenland te promoten. Hiermee wordt
een traditie voortgezet, die door beide districten PBH en het FLB al in de jaren zeventig en tachtig van de twintigste eeuw is opgestart. Toen is het fierljeppen naar verschillende landen geëxporteerd, zoals naar o.m.; België (Hamont), Frankrijk (nabij Nantes), Engeland (Newburry, Yorkshire), Zweden (Säter) en Duitsland (Neustadtgödens, OstFriesland). Het ging hierbij voornamelijk om het verzorgen van demonstraties ter promotie van het fierljeppen. Vooral vanuit Japan bleek er veel belangstelling voor de fierljepsport te zijn. Hier is dan ook al vijf maal een demo verzorgd en is in 1999 is zelfs een Bond de; “Nippon Fierljeppen Association” opgericht. In het jaar 2000 brachten Aart de With en Rimmer Abma, namens de NFB (met support van de beide districten) een bezoek aan Japan. Hun reis stond in het teken van de viering van het vier honderdjarig bestaan van de vriendschap betrekkingen tussen Netherlands-Japan 1600-2000. Zij gaven in de omgeving van Osaka diverse trainingen en demonstraties.
België
Het BK Fierljeppen wordt jaarlijks gehouden in het Limburgse Hamont, georganiseerd door de plaatselijke KLJ.
Japan
Op 30 juni 1997 werd, door vice-consul Hans Kuijpers van het Consulaat-generaal der Nederlanden in Japan, voor de eerste keer contact
opgenomen met de bond over de maten van een fierijepaccommodatie. Dichtbij de stad Tsuyama wilde men, naar aanleiding van een documentaire over het fierljeppen in Friesland, een fierljepschans bouwen. Later bleek dat om bepaalde redenen de bouw niet door kon gaan.
Lang werd er niks meer uit Japan vernomen tot er op 26 augustus 1998 een e-mail binnenkwam. Daarin stond dat de stichting Furusato Kyogikai van plan was een fierljeptoernooi te organiseren vanwege de 400-jarige betrekking tussen Japan en Nederland. Er werd het nodige materiaal gestuurd naar Japan. In de weken die volgden werden tekeningen naar Japan gefaxt. De Japanners werden steeds enthousiaster. Er kwamen plannen om een fierljeporganisatie op te zetten. Op 18 november 1998 werden drie polsstokken besteld. Polsstokken van 8 meter, 9,5 meter en van 10,5 meter. Op 1 januari 1999 werd de fierljeporganisatie opgericht door Yuuki Suchi, Ikumitsu Nonaka, Kenji Toyoshima, en Hans Kuijpers. In Kishiwada Central Park werd Kishiwada, Osaka een fierljep-accommodatie, genaamd "Fierljeppen Spring Arena" aangelegd. De accommodatie is te vinden met de coördinaten: 34°28'05.1"N 135°23'48.9"E. Naar verluidt is de accommodatie gesloten sinds 2016.
Er hoefde alleen nog maar een Japanse naam voor het fierljeppen bedacht te worden. De Japanners zeiden "geen probleem: Fierljeppen". De Japanse organisatie besloot een bezoek aan Nederland te brengen en een fierljepaccommodatie te bekijken. In het tweede weekend van januari 1999 kwamen ze om te kijken hoe alles er in werkelijkheid uit moest komen te zien. Alles wat ze wilden weten werd uitgelegd. Van 16 juni t/m 28 juni 1999 zijn Friezen naar Japan geweest om te kijken hoe het er allemaal voor stond. In juli 1999 werden de eerste fierljepwedstrijden in Japan georganiseerd. In augustus 1999 volg vervolgens het eerste Japanse kampioenschap. De top drie werd uitverkoren om deel te nemen aan wedstrijden in Nederland. De Japanners zijn op 24 augustus t/m 29 augustus 1999 naar Nederland geweest. Er werden met de Japanners en de Friezen samen wedstrijden gedaan. Yoshihiro Yamane vestigde bij deze wedstrijden het Japanse record van 14,12 meter. Japan heeft met drie wedstrijdschansen in Osaka flink geïnvesteerd in de sport. In mei 2000 is de Nederlandse wereldrecordhouder en kampioen van 1999 Aart de With afgereisd naar Japan om een instructiebijeenkomst te houden. In juni 2000 scherpte Tsuyoshi Nakajima het Japans record aan naar 15,50 meter bij een toernooi in Kishiwada, Osaka. In juli 2001 is het record weer aangescherpt tot 15,62 meter door Tsuyoshi Nakajima bij een toernooi in Kishiwada, Osaka.
De Japanse Fierljep Associatie heeft in de daaropvolgende jaren regelmatig fierljep wedstrijden georganiseerd.
De Japanners hebben geopperd het fierljeppen in 2008 een demonstratiesport te laten zijn tijdens de Olympische Spelen waar Osaka voor in de race was. Osaka heeft uiteindelijk de Olympische Spelen niet toegewezen gekregen.
Op 7 juni 2006 werd in het Japanse programma Storm van G! van het Nippon Television Network een aflevering opgenomen over fierljeppen in de rubriek Ik daag uit met de Japanse tv-sterren Satoshi Ono en Sho Sakurai.
In het op 20 maart 2020 uitgebracht Japanse Nintendo Switch spel Animal Crossing: New Horizons is het mogelijk om te fierljeppen.
Zuid-Korea
De Nederlandse Fierljep Bond is in 2008 uitgenodigd om met een delegatie polsstokverspringers namens Nederland deel te nemen aan de 4e Busan TAFISA World Sports For All Games. Dit evenement vond plaats in Zuid Korea van 26 september tot en met 2 oktober 2008. Dit evenement geldt als de tegenhanger van de Olympische Spelen en toont een combinatie van traditionele en nieuwe sporten. Het fierljepteam heeft zowel demo’s als clinics verzorgt. Er is voor het evenement een professionele fierljepschans gebouwd. Over de belevenissen van de delegatie fierljeppers in Zuid-Korea is door Omrop Fryslân een documentaire gemaakt.
Verenigingen
Records
Er zijn verschillende officiële records. In Nederland kennen we het Nederlands, Hollands en Fries record voor de buitenwedstrijden. In Zwaagwesteinde staat een
indoorhal, die ook een indoorrecord kent. In het buitenland wordt ook gesprongen, zo zijn er een Belgisch, Brits, Zweeds, Pools, Deens, Fins, Nieuw-Zeelands, en Japans record.
Nederlandse records
Buitenlandse records
Foto's
Zie ook
Nederlandse kampioenschappen polsstokverspringen
Externe links
Polsstokbond Holland (PBH)
Frysk Ljeppers Boun (FLB)
Belgisch Kampioenschap Fierljeppen
Atletiekonderdeel
Sport in Friesland
|
De Japanners hebben geopperd het fierljeppen in 2008 een demonstratiesport te laten zijn tijdens de Olympische Spelen waar Osaka voor in de race was. Osaka heeft uiteindelijk de Olympische Spelen niet toegewezen gekregen.
Op 7 juni 2006 werd in het Japanse programma Storm van G! van het Nippon Television Network een aflevering opgenomen over fierljeppen in de rubriek Ik daag uit met de Japanse tv-sterren Satoshi Ono en Sho Sakurai.
| 2 |
spelen, optreden, trainen
|
5,524 |
Reservoir
|
5250808
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Addi%20Hilo
|
Addi Hilo
|
Addi Hilo is een stuwmeer in de Inderta woreda van Tigray in Ethiopië. De aarden dam werd gebouwd in 1998 door SAERT.
Eigenschappen van de dam
Hoogte: 11,4 meter
Lengte: 171 meter
Breedte van de overloop: 1 meter
Capaciteit
Oorspronkelijke capaciteit: 108 806 m³
Ruimte voor sedimentopslag: 4328 m³
Oppervlakte: 2,5 ha
In 2002, werd de levensverwachting (de periode tot opvulling met sediment) van het stuwmeer geschat op 9 jaar.
Irrigatie
Gepland irrigatiegebied: 9 ha
Effectief irrigatiegebied in 2002: 9 ha
Omgeving
Het stroomgebied van het reservoir is 0,72 km² groot, met een omtrek van 3,34 km en een lengte van 1210 meter. Het reservoir ondergaat snelle sedimentafzetting. Een deel van het water gaat verloren door insijpeling; een positief neveneffect hiervan is dat dit bijdraagt tot het grondwaterpeil.
Hilo
|
Omgeving
Het stroomgebied van het reservoir is 0,72 km² groot, met een omtrek van 3,34 km en een lengte van 1210 meter. Het reservoir ondergaat snelle sedimentafzetting. Een deel van het water gaat verloren door insijpeling; een positief neveneffect hiervan is dat dit bijdraagt tot het grondwaterpeil.
| 2 |
reservoir, kunstmatig meer, wateropslag
|
290 |
LegalService
|
862711
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pieter%20Herman%20Bakker%20Schut
|
Pieter Herman Bakker Schut
|
Pieter Herman Bakker Schut (Haarlem, 31 maart 1941 - Amsterdam, 13 oktober 2007) was een Nederlandse advocaat. Hij wordt ook wel aangeduid als Pieter Bakker Schut. Hij was de zoon van dr.ir. Frits Bakker Schut (1903-1966), civiel ingenieur, en de broer van Sonja van der Gaast (1928-2018).
Na het behalen van zijn gymnasium ß-diploma in 1959 aan het Eerste Vrijzinnig-Christelijk Lyceum in Den Haag, studeerde Bakker Schut een jaar aan de Wesleyan universiteit in Middletown (Connecticut, VS). Van 1960 tot 1965 studeerde hij rechten aan de universiteit Leiden. Tijdens zijn militaire dienst werd hij opgeleid tot 'verhoorspecialist' bij de Militaire Inlichtingendienst in Harderwijk. Van 1967 tot 1971 was hij advocaat in Amsterdam. Tot zijn eerste cliënten behoorden de communistische activist Luciën van Hoesel, Provo's en dienstweigeraars. Daarna volgde een periode waarin hij strafrecht doceerde aan de universiteit Utrecht. Hij was lang lid van een socialististisch advocatencollectief en van 1971 tot 1984 werkte hij in de sociale advocatuur in Utrecht. Vanaf 1984 werkte hij weer als advocaat in Amsterdam en in 1994 richtte hij aldaar aan de Prinsengracht met zijn levenspartner en collega Adèle van der Plas het commerciële advocatenkantoor BSVDP op, dat gespecialiseerd is in strafrecht.
Pieter was de zoon van Frits Bakker Schut, kort na de oorlog opsteller van preadviezen bij een wet om West-Duitse grensgebieden in te lijven ten faveure van Nederlands territorium.
Pieter Herman Bakker Schut overleed in 2007 op 66-jarige leeftijd.
Rote Armee Fraktion
In het midden van de jaren zeventig kreeg Bakker Schut bekendheid door het verdedigen van verdachten van de Rote Armee Fraktion, zoals Ronald Augustin. In dezelfde periode presenteerde hij ook een televisieserie over rechtszaken, Kort Geding. Aan het einde van de jaren zeventig staat hij leden uit de tweede generatie van de RAF bij: Knut Folkerts, Gert Schneider en Christof Wackernagel worden in Nederland gearresteerd, en de West-Duitse staat wil hun uitlevering.
In 1986 promoveerde hij aan het Willem Pompe Instituut op een uitgebreide studie naar het Stammheimproces tegen leden van de Rote Armee Fraktion: Stammheim, die notwendige Korrektur der herrschenden Meinung.<ref>Stammheim, die notwendige Korrektur der herrschenden Meinung, 1986 Neuer Malik Verlag, Kiel, </ref> In Duitsland verscheen hiervan onder de titel Stammheim een handelseditie, waarvan 30.000 stuks verkocht werden. In Duitsland zou hij zelf zijn aangemerkt als een "verdacht persoon" in verband met een verdergaande betrokkenheid bij de RAF, maar tot een vervolging kwam het nimmer. Bij het Willem Pompe Instituut leerde hij ook zijn levenspartner Adèle van der Plas kennen.
Andere bekende zaken
Volkert van der Graaf – toen verdacht van de moord op Pim Fortuyn – vroeg Bakker Schut in 2002 om rechtsbijstand, maar is uiteindelijk verdedigd door andere advocaten. Een andere bekende zaak is de affaire van oud-secretaris-generaal Joris Demmink. Al in april 2007 deden Bakker Schut en Adèle van der Plas namens hun cliënt Hüseyin Baybaşin aangifte tegen de oud-SG. Demmink werd beschuldigd van pedofilie, gepleegd in Turkije en in Eindhoven. De Turkse justitie zou dit hebben stilgehouden, in ruil voor een levenslange gevangenisstraf in Nederland voor de Koerdische verdachte Baybaşin.
Vanaf 1995 behartigde Bakker Schut de belangen van Karin Spaink tegen Scientology.
Meningen en kritiek
Zijn verdediging van leden van de Rote Armee Fraktion leverde Bakker Schut het verwijt dat hij "terroristen" steunde, mede vanwege zijn theorie dat onder anderen Andreas Baader, Gudrun Ensslin en Jan-Carl Raspe vermoord waren door de Duitse justitie ("de lange arm van het Bundeskriminalamt").
In de jaren negentig werd hij commercieel advocaat, naar eigen zeggen omdat er geen politieke strijders meer waren om te verdedigen. Hij verdedigde onder andere Sam Klepper en Mink Kok en zag drugscriminelen niet alleen als ordinaire penoze, maar ook als slachtoffers van kapitalistische wetten.
Eerbetoon
Bakker Schut kreeg postuum de Amsterdamse Dekenprijs uitgereikt, een onderscheiding voor de beste advocaat van de stad, vanwege zijn levenslange authentieke honger naar gerechtigheid en ongehoorde strijdlust. Verder is de Bakker Schut Foundation for Universal Rights Research (Bakker Schut Stichting), opgericht in 2010, naar hem genoemd. Het doel van deze stichting is onderzoek te doen (of te stimuleren) naar zaken waarbij mensen in hun grondrechten worden aangetast door corruptie van malverserende overheden of andere organisaties. Daarnaast wil de stichting dergelijke misstanden openbaar maken.
Publicaties
Politieke justitie in de Bondsrepubliek Duitsland. In: Nederlands Juristenblad, 1975.
Een Muilkorfwet. In: Recht, Macht en Manipulatie. Utrecht/Antwerpen 1976.
West-Duitsland: een politiestaat of de geschiedenis herhaalt zich. In Arthur Lehning, Duitsland: voorbeeld of waarschuwing? Baarn 1976.
Als medewerker: Michael Meisner, Frans Tooten, Staatsschutz und Berufsverbote in der BRD, Hamburg 1977.
Stammheim. Der Prozess gegen die Rote Armee Fraktion. Kiel, 1986. Heruitgave onder de titel 20 Jahre Stammheim - die notwendige Korrektur der herrschenden Meinung, Bonn 1997.
dokumente (stammheim) / das info. briefe der gefangenen aus der raf 1973-1977. Kiel, 1987.
Als uitgever: Todesschüsse, Isolationshaft, Eingriffe ins Verteidigungsrecht''. Verschillende uitgaves, laatstelijk Berlijn 1995.
Externe link
Bakker Schut Stichting : Pieter Herman Bakker Schut
Nederlands advocaat
|
Na het behalen van zijn gymnasium ß-diploma in 1959 aan het Eerste Vrijzinnig-Christelijk Lyceum in Den Haag, studeerde Bakker Schut een jaar aan de Wesleyan universiteit in Middletown (Connecticut, VS). Van 1960 tot 1965 studeerde hij rechten aan de universiteit Leiden. Tijdens zijn militaire dienst werd hij opgeleid tot 'verhoorspecialist' bij de Militaire Inlichtingendienst in Harderwijk. Van 1967 tot 1971 was hij advocaat in Amsterdam. Tot zijn eerste cliënten behoorden de communistische activist Luciën van Hoesel, Provo's en dienstweigeraars. Daarna volgde een periode waarin hij strafrecht doceerde aan de universiteit Utrecht. Hij was lang lid van een socialististisch advocatencollectief en van 1971 tot 1984 werkte hij in de sociale advocatuur in Utrecht. Vanaf 1984 werkte hij weer als advocaat in Amsterdam en in 1994 richtte hij aldaar aan de Prinsengracht met zijn levenspartner en collega Adèle van der Plas het commerciële advocatenkantoor BSVDP op, dat gespecialiseerd is in strafrecht.
| 1 |
juridische diensten, advocatenkantoor, rechtsbijstand
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.