id
int64 1
12.6k
| class_label
stringclasses 634
values | wiki_id
stringlengths 2
7
| wiki_url
stringlengths 32
160
| wiki_title
stringlengths 1
102
| wiki_full_text
stringlengths 62
295k
| context_paragraph
stringlengths 5
17.4k
⌀ | keyword_count
int64 0
21
| keywords_used
stringlengths 14
77
|
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
11,315 |
CheckInAction
|
256344
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Station%20Amsterdam%20Muiderpoort
|
Station Amsterdam Muiderpoort
|
Station Amsterdam Muiderpoort of het Muiderpoortstation is een spoorwegstation gelegen aan het Oosterspoorplein bij het viaduct Wijttenbachstraat/Insulindeweg in Amsterdam-Oost. Dit vorkstation ligt aan de splitsing van de spoorlijnen Amsterdam – Utrecht (Rhijnspoorweg) en Amsterdam – Amersfoort (Oosterspoorweg).
Eerste station
Van 1896 tot 1937 was het een laaggelegen halte aan de Pontanusstraat aan de spoorlijn richting Hilversum ten noorden van het huidige station. De sporen van de verbindingsbaan naar het Weesperpoortstation lagen niet langs een perron. Alhoewel het station was vernoemd naar de Muiderpoort was het station een kleine kilometer ten oosten van de Muiderpoort gelegen. Het station had toen één eilandperron dat door de passagiers met een luchtbrug kon worden bereikt. Op het perron stonden twee eenvoudige houten gebouwtjes verbonden met een korte perronkap. In 1907 zijn drie extra gebouwen met wachtruimtes en toiletten op het perron geplaatst. Één van de oorspronkelijke gebouwen werd vergroot en er kwam een langere perronkap.
Eind jaren ’30 zijn de sporen aan de oostzijde van Amsterdam onder de naam Spoorwegwerken Oost verhoogd. Om ruimte te maken voor de werkzaamheden is het oude Muiderpoortstation in 1937 gesloten en gesloopt.
Trams
Van 1904-1937 was in de Eerste van Swindenstraat aansluiting op een aantal tramlijnen.
Huidige station
Het huidige hooggelegen station is gebouwd onder leiding van de architect H.G.J. Schelling en architect Johannes Leupen van de Gemeente Amsterdam en werd op 15 oktober 1939 geopend. Het nieuwe station werd gebouwd als onderdeel van de Spoorwegwerken Oost, waarmee de spoorlijnen tussen het Centraal Station en het Amstelstation en naar Weesp op dijklichamen werden gelegd en alle straten met viaducten werden overbrugd. Hierdoor konden vele gelijkvloerse overwegen vervallen die voor veel oponthoud en ongevallen zorgden in het oostelijk deel van de stad. Ook dit station ligt niet bij de Muiderpoort maar meer dan een kilometer ten oosten daarvan.
Jodenvervolging
Tijdens de Tweede Wereldoorlog fungeerde het station als opstapplaats voor Joden die vanuit het verzamelpunt Hollandsche Schouwburg naar het kamp Westerbork werden weggevoerd. Een plaquette op het Oosterspoorplein herinnert hieraan.
Gebouw
Vanuit de centrale hal, waar zich de loketten bevonden, liepen twee voetgangerstunnels naar de perrons. Eind jaren negentig werd het station grondig verbouwd, waarna de centrale hal en de tunnels werden verhuurd aan bedrijven. De perrons werden rechtstreeks toegankelijk vanaf de straat. Omstreeks 2002 sloot de NS het laatste kaartverkooploket. In het voormalige Seinhuis, het hoogstgelegen deel van het stationscomplex, worden af en toe lichtkunstvoorstellingen gehouden. Het seinhuis werd in 2003 aangewezen als rijksmonument; de overige gebouwen van het complex, waaronder enkele dienstwoningen, werden in 2014 gemeentelijk monument. In de noordwand van het gebouw is bij de bouw in 1939 glas-in-loodraam geplaatst van de hand van Heinrich Campendonk. Het stelt de vogeltrek voor, een destijds gebruikelijke allegorie voor het reizen.
Op het station zijn een twintigtal beveiligingscamera's aangebracht. Medio 2008 werden poortjes met tourniquets voor gebruik met de OV-chipkaart geïnstalleerd. Het station heeft een kiosk voor eten, drank en drukwerk. Het station beschikt over liften voor de treinreizigers.
OV-chipkaart
Dit station is afgesloten met OVC-poorten en wel met aparte OV-chipkaartgebieden voor de beide takken (richtingen Breukelen en Weesp). Routes met terugsteken die toegestaan zouden moeten zijn vereisen dus uit- en inchecken; dit kan qua kosten ongunstiger zijn dan wanneer dit station niet zou bestaan, want dan had men via Amsterdam Centraal mogen reizen. Komend uit de richting Amsterdam Centraal moet men om extra uit- en inchecken te voorkomen al eerder overstappen op de gewenste tak.
Treinen
Station Amsterdam Muiderpoort heeft verbindingen in drie richtingen. Op spoor 2 komen de treinen aan richting Weesp en verder naar Almere en Zwolle of Amersfoort Vathorst, op spoor 3 de treinen naar Amsterdam Centraal en verder. Op spoor 8 vertrekken de treinen richting Amsterdam Centraal, Zaandam en Uitgeest en op spoor 9 vertrekken de treinen in de richting van Amstelstation en vervolgens Gouda en Rotterdam Centraal of Utrecht Centraal en Driebergen-Zeist. De sporen 1 en 4 zijn inhaalsporen en de sporen 5 t/m 7 zijn goederensporen (lijn naar Diemen).
De volgende treinseries doen dit station aan:
Trams en bussen
Het huidige Muiderpoortstation kreeg in 1939 een tramverbinding via de Wijttenbachstraat. In 1940 kwam de verlenging over de Insulindeweg tot stand. Deze verlenging werd in 1955 opgeheven en opgebroken, maar in 1980 weer verlegd, met een verlenging naar het Flevopark. Tramlijn 3 en buslijn 37 hebben een halte bij het station. Tramlijn 1, en de buslijnen 22, 40 en 41 hebben hun eindpunt bij dit station. Bij het station is een keerlus voor de trams (lijn 1), maar ook een tramhalte voor de doorgaande trams (lijn 3). Al het openbaar vervoer per bus en tram dat het Muiderpoortstation aandoet wordt uitgevoerd door het GVB in opdracht van de Stadsregio Amsterdam. Het Muiderpoortstation valt onder concessiegebied Amsterdam. Hieronder volgt een lijst van de trams en bussen die het station aandoen:
Galerie
Externe links
Nieuwe stations in Amsterdam - met Amstelstation, Muiderpoortstation, Linnaeusstraat; 1939
Het Muiderpoortstation op de Beeldbank Amsterdam
https://www://martijnvanvulpen.nl/stations/amsterdam-muiderpoort/
Bouwwerk in Amsterdam-Oost
Muiderpoort
Rijksmonument in Amsterdam
Gemeentelijk monument in Amsterdam
Amsterdam Muiderpoort
Bouwwerk van Hermanus Gerardus Jacob Schelling
|
OV-chipkaart
Dit station is afgesloten met OVC-poorten en wel met aparte OV-chipkaartgebieden voor de beide takken (richtingen Breukelen en Weesp). Routes met terugsteken die toegestaan zouden moeten zijn vereisen dus uit- en inchecken; dit kan qua kosten ongunstiger zijn dan wanneer dit station niet zou bestaan, want dan had men via Amsterdam Centraal mogen reizen. Komend uit de richting Amsterdam Centraal moet men om extra uit- en inchecken te voorkomen al eerder overstappen op de gewenste tak.
| 2 |
inchecken, incheckactie, aankomstregistratie
|
232 |
GolfCourse
|
28317
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kralingen
|
Kralingen
|
Kralingen is een voormalige gemeente in de Nederlandse provincie Zuid-Holland en thans wijk in Rotterdam. Kralingen werd in 1895 bij Rotterdam gevoegd en maakt nu - samen met Crooswijk, Struisenburg en De Esch - deel uit van het bestuurscommissiegebied Kralingen-Crooswijk. Aan de rand van Kralingen ligt de Kralingse Plas, omringd door het Kralingse Bos. Midden in Kralingen ligt de Oudedijk. Kralingen is een wijk met twee buurten: Kralingen-West en Kralingen-Oost.
Kralingen-Oost behoort tot de duurste woonwijken van Nederland. Kralingen-West is, net als de naburige wijk Crooswijk, een volksbuurt met goedkope sociale woningbouw met een cumulatie van problemen zoals werkloosheid, drugsgebruik, schooluitval en dergelijke. Scholen en andere voorzieningen in Kralingen zijn overwegend gesegregeerd naar sociale klasse, hoewel sommige wijkbewoners rond 2010 initiatieven namen om daar verandering in te brengen. Op de Nieuw Park Rozenburgschool, de Arentschool en bij voetbalclub Excelsior waren daar voorbeelden van te zien.
Geschiedenis van Kralingen
Accommodaties
Aan de oostelijke rand van Kralingen, bij de Kralingse Zoom, bevinden zich de gebouwencomplexen van het Brainpark aan de A16, de Hogeschool Rotterdam en de campus Woudestein van de Erasmus Universiteit. Vanuit deze hoogbouw kijkt men uit over de voetbalvelden van voetbalclub Excelsior. Sinds 1899 is er Victoria voor hockey, squash en tennis. Het is een van de vier oudste hockeyclubs van Nederland. De Rotterdamse Manège, opgericht in 1837 voor de paardensport, verhuisde in 1937 naar de Kralingseweg en beschikt daar over twee binnenbanen en een buitenbaan naast het terrein van het internationaal bekende Concours Hippique International Officiel (CHIO). De naastgelegen Openbare Golfbaan Kralingen, thuislocatie van Golfclub Kralingen, is de laagst gelegen golfbaan van Europa. De baan ligt op zeven meter beneden NAP. In juni 2013 maakte het gemeentebestuur bekend dat 2,5 miljoen euro besteed zal worden voor de aanleg van een schaatsbaan in Kralingen. De baan wordt elke winter gebouwd op het sportpark van hockeyclub Leonidas.
Een deel van Kralingen is een beschermd stadsgezicht. De wijk kent een groot aantal rijksmonumenten, waaronder het Libanon Lyceum, de molens De Lelie en de Ster, de Sint-Lambertuskerk, de Hoflaankerk, het Oostelijk Zwembad, de ophaalbrug van het landgoed Ypenhof, de Watertoren en de hofjes Uit liefde en voorzorg en Kuyl’s Fundatie.
Geboren
Lambertus Zijl (1866-1947), beeldhouwer en medailleur
J.H. Speenhoff (1869-1945), dichter-zanger en illustrator
Henri van Wermeskerken (1882-1937), schrijver en journalist
Carel Gerretson (1884-1958), dichter, essayist, historicus en politicus
Cornelia Baumann (1885-1971), schilder en tekenaar
Evert Miedema (1887-1979), fotograaf, zanger, beeldhouwer
Everina Borst "Moeder SAROV" (1888-1943), Belgisch radiopresentatrice en cultuurpromotor
Jack Hamel (1890-1951), kunstschilder en acteur
Frans Mallan (1925-2010), predikant
Thijs Libregts (1941), voetballer en voetbaltrainer
Robin van Persie (1983), voetballer
Woonachtig geweest in Kralingen
Henri Martin;
Ruud Lubbers;
Zie ook
Lijst van burgemeesters van Kralingen
Wapen van Kralingen
Kralingen-Crooswijk
Voormalige gemeente in Zuid-Holland
Wijk in Rotterdam
|
Accommodaties
Aan de oostelijke rand van Kralingen, bij de Kralingse Zoom, bevinden zich de gebouwencomplexen van het Brainpark aan de A16, de Hogeschool Rotterdam en de campus Woudestein van de Erasmus Universiteit. Vanuit deze hoogbouw kijkt men uit over de voetbalvelden van voetbalclub Excelsior. Sinds 1899 is er Victoria voor hockey, squash en tennis. Het is een van de vier oudste hockeyclubs van Nederland. De Rotterdamse Manège, opgericht in 1837 voor de paardensport, verhuisde in 1937 naar de Kralingseweg en beschikt daar over twee binnenbanen en een buitenbaan naast het terrein van het internationaal bekende Concours Hippique International Officiel (CHIO). De naastgelegen Openbare Golfbaan Kralingen, thuislocatie van Golfclub Kralingen, is de laagst gelegen golfbaan van Europa. De baan ligt op zeven meter beneden NAP. In juni 2013 maakte het gemeentebestuur bekend dat 2,5 miljoen euro besteed zal worden voor de aanleg van een schaatsbaan in Kralingen. De baan wordt elke winter gebouwd op het sportpark van hockeyclub Leonidas.
| 3 |
golfbaan, golfclub, sportlocatie
|
11,968 |
CreativeWork
|
926884
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Fietsen%20naar%20de%20maan
|
Fietsen naar de maan
|
Fietsen naar de maan is een Nederlandse film uit 1963 van Jef van der Heyden, gebaseerd op een scenario van hemzelf. De film heeft als internationale titel Bicycling to the Moon.
De film is nooit uitgebracht op video, omdat er een ruzie heerste tussen regisseur en producer. In 2015 verscheen een DVD-uitgave. Het was de debuutfilm van Jeroen Krabbé, die als leerlingdecorateur meespeelt.
Tagline - Honderd meter rechtsaf vindt u het geluk, wij grijpen naar het ongrijpbare en zoeken naar het geluk, wij allen willen fietsen naar de maan.
Verhaal
Drie broers worstelen met de eigenschappen van hun overleden vader. Maar waar hun vader er wel mee overweg kon lijken de broers het niet te kunnen, daarbij hebben ze nog hun eigen bezigheden, Evert is een artiest, Dick een zakenman en Henk de oudste is heel erg onhandig in het dagelijks leven. dit leidt tot diverse komische taferelen.
Rolverdeling
Johan Walhain: Dick Egmond
Ton Lensink: Evert Egmond
Bernhard Droog: Henk Egmond
Michiel Kerbosch: Joost
Ingeborg Elzevier: Wilma
Rudi Falkenhagen
Ab Abspoel
Bob Beers
Jeroen Krabbé
Lex Goudsmit
Sara Heyblom
Mario Welman
Referenties
Henk van Gelder, Hollands Hollywood - Luitingh Sijthoff (1995).
Nederlandse film
Film uit 1963
Komische film
Zwart-witfilm
Film van Jef van der Heyden
|
Nederlandse film
Film uit 1963
Komische film
Zwart-witfilm
Film van Jef van der Heyden
| 5 |
boek, film, kunstwerk
|
5,485 |
ProductModel
|
2980965
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/LG%20Cookie%20Plus
|
LG Cookie Plus
|
De LG Cookie Plus (LG GS500) is een mobiele telefoon van LG uit 2010. Het is de opvolger van de LG Cookie.
Specificaties
De LG GS500 is een low-budget telefoon. Toch beschikt de LG GS500 over een aantal moderne specificaties zoals een 3 inch touchscreen, een mp3-speler, 3,2 megapixel-foto- en videocamera, motion-sensorgames en een FM-radio. Ook beschikt de telefoon over widgets zoals wereldtijd, klok, FM-radio, diavoorstelling, kalender en een memo. De LG Cookie kan bestanden delen via bluetooth (versie 2.1) en mms.
LG Cookie Plus maakt gebruik van de ARM9E-processor. Deze heeft een kloksnelheid van 175 MHz.
Smartphone
Cookie
|
Specificaties
De LG GS500 is een low-budget telefoon. Toch beschikt de LG GS500 over een aantal moderne specificaties zoals een 3 inch touchscreen, een mp3-speler, 3,2 megapixel-foto- en videocamera, motion-sensorgames en een FM-radio. Ook beschikt de telefoon over widgets zoals wereldtijd, klok, FM-radio, diavoorstelling, kalender en een memo. De LG Cookie kan bestanden delen via bluetooth (versie 2.1) en mms.
| 2 |
productmodel, datasheet, specificatie
|
11,728 |
SocialMediaPosting
|
2251328
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nicole%20le%20Fever
|
Nicole le Fever
|
Nicole le Fever (3 maart 1965) is een Nederlands journalist.
Ze begon haar carrière in de journalistiek als verslaggever bij het Jeugdjournaal.
Le Fever was van 2006 tot 2011 correspondent voor het NOS Journaal vanuit het Midden-Oosten. Haar standplaats was Amman, Jordanië. In haar verslagen probeerde zij aan de hand van verhalen van burgers te laten zien dat in deze regio meer speelt dan conflicten en religieus fanatisme.
Sinds 2011 is ze werkzaam op de redactie van de NOS.
In september 2011 ontving Nicole le Fever de ereprijs "Journalist voor de Vrede" voor 2011, een prijs die jaarlijks wordt toegekend door het Humanistisch Vredesberaad. Het juryrapport vermeldde onder meer: "In haar berichtgeving valt op dat zij niet alleen op heldere wijze verslag doet van actuele gebeurtenissen, maar zich ook inspant om te belichten wat deze gebeurtenissen voor de mensen in de bewuste gebieden betekenen. Haar journalistieke werk kenmerkt zich door een oog dat verder reikt dan het actuele conflict, en werkt corrigerend op de vaak eenzijdige beelden van het Nabije Oosten die zich in onze westerse samenleving gevestigd hebben."
Le Fever heeft een dochter.
Externe link
Nicole le Fever op www.nos.nl
Le Fever,Nicole
|
In september 2011 ontving Nicole le Fever de ereprijs "Journalist voor de Vrede" voor 2011, een prijs die jaarlijks wordt toegekend door het Humanistisch Vredesberaad. Het juryrapport vermeldde onder meer: "In haar berichtgeving valt op dat zij niet alleen op heldere wijze verslag doet van actuele gebeurtenissen, maar zich ook inspant om te belichten wat deze gebeurtenissen voor de mensen in de bewuste gebieden betekenen. Haar journalistieke werk kenmerkt zich door een oog dat verder reikt dan het actuele conflict, en werkt corrigerend op de vaak eenzijdige beelden van het Nabije Oosten die zich in onze westerse samenleving gevestigd hebben."
| 1 |
berichtgeving, publicatie, platformbijdrage
|
388 |
Pharmacy
|
5307216
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dorpsstraat%20116%20%28Nieuwe%20Niedorp%29
|
Dorpsstraat 116 (Nieuwe Niedorp)
|
Het woonhuis aan de Dorpsstraat 116 is een rijksmonument uit Nieuwe Niedorp. Het pand is gebouwd in 1686 en daarmee een van de oudste gebouwen uit het dorp. De gevel wordt gekenmerkt door een fraai versierde houten top. Het gebouw werd jarenlang bewoond door apothekers en rijksontvangers. Tegenwoordig dient het perceel als woonhuis.
Geschiedenis
Apothekerswoning
Van oorsprong werd het pand gebouwd als woonhuis. In de late 18e en begin 19e eeuw waren er diverse chirurgijns en apothekers gehuisvest. Zo was de woning tot 1783 eigendom van chirurgijn H. van Aken. In 1789 werd het pand gekocht door A. Abelsz, een chirurgijn uit Amsterdam. In 1803 verkocht Chirurgijn W. Snijders de woning op zijn beurt weer door aan J.C. Broers. Vermoedelijk had de heer Broers een medicijnenwinkel. Zijn jongere broer, J. broers, was namelijk apotheker en geneeskundige van beroep.
Huisvesting voor rijksontvangers
In 1866 werd de woning aan de dorpsstraat 116, toen in bezit van de gemeente, verruild met een kadaster van de Hervormde Gemeente. Hiervoor diende dorpsstraat 116 enige tijd als huisvesting voor de rijksontvangers (belastingambtenaren).
Tijdelijke pastorie
Na de ruil kwam het pand en de bijbehorende tuin in bezit van de Hervormde Kerk uit Nieuwe Niedorp. De kerk had zijn zinnen gezet op de tuin. In 1867 begonnen zij met de bouw van een nieuwe pastorie. Totdat deze pastorie gereed was, diende het inmiddels 200 jaar oude woonhuis als tijdelijke pastorie voor de lokale dominee.
Verkocht voor afbraak
10 december 1867 werd de woning aan Dorpsstraat 116 gekocht voor afbraak door timmerman K. Klaij. Het pand werd echter nooit afgebroken en de oorspronkelijke functie als woonhuis werd hersteld.
Allerlaatste ophaalbrug
Voor de woning stond een ophaalbrug. Dit was de laatste ophaalbrug van het dorp en deze werd in 1954 afgebroken.
Zie ook
Lijst van rijksmonumenten in Nieuwe Niedorp
Geraadpleegde literatuur
Stichting Historisch Niedorp, Informatieblad nummer 73, p.33 t/m 40
Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed:
Regionaal Archief Alkmaar, fotoarchief - Catalogusnummer: RAA003011092
Woning in Hollands Kroon
Rijksmonument in Hollands Kroon
Pastorie in Nederland
|
Apothekerswoning
Van oorsprong werd het pand gebouwd als woonhuis. In de late 18e en begin 19e eeuw waren er diverse chirurgijns en apothekers gehuisvest. Zo was de woning tot 1783 eigendom van chirurgijn H. van Aken. In 1789 werd het pand gekocht door A. Abelsz, een chirurgijn uit Amsterdam. In 1803 verkocht Chirurgijn W. Snijders de woning op zijn beurt weer door aan J.C. Broers. Vermoedelijk had de heer Broers een medicijnenwinkel. Zijn jongere broer, J. broers, was namelijk apotheker en geneeskundige van beroep.
| 1 |
apotheek, drogisterij, medicijnen
|
3,056 |
FMRadioChannel
|
2746038
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Radio%20EVRO
|
Radio EVRO
|
Radio EVRO staat voor Essense Verenigde Radio Omroep en wordt beheerd door EVRO VZW. EVRO verzorgt dagelijks radio-uitzendingen voor Essen (België) en omgeving via de FM-frequentie 105,5 MHz.
Geschiedenis
Radio EVRO ontstond in 1990 als familieradio na een fusie van de toenmalige radio's Palermo en Saturnus. Tot eind 1998 werd onder deze roepnaam op zelfstandige basis radio gemaakt. EVRO bracht een gevarieerde programmatie en stelde zich op als medium waarlangs verenigingen en lokale besturen hun aankondigingen gratis konden bekendmaken.
Omdat het financieel niet meer mogelijk was om in een beperkt uitzendgebied zelfstandig voort te bestaan, werd eind 1998 besloten om aansluiting te zoeken bij de C-Dance-keten, die toen populair was bij de jongeren. Dat betekende enerzijds het einde van de roepnaam "EVRO", maar toch konden heel wat van de toenmalige medewerkers een eigen "ontkoppelde" programma verzorgen in het C-Dance-format. Dat bleef zo tot oktober 2003, toen noodgedwongen verhuisd diende te worden van de toenmalige studio's in de Dreef te Essen naar een kleinere ruimte in de Melkerijstraat. In oktober 2006 stopte ook C-Dance met zijn programmatie, vooral vanwege de te hoge SABAM-kosten. In februari 2007 werd in de vzw plaatsgemaakt voor medewerkers van Radio Suc6FM. Dat betekende ook het einde van de inbreng van de originele initiatiefnemers van de Essense radio-omroep.
Presentatoren in die tijd waren onder anderen: Marc van de Velde, Peter Groenendaal, Peter de Vries.
Sinds september 2012 was via de voormalige EVRO-frequentie 105.5 MHz het signaal van Feel Good Radio te ontvangen, een radio met liveprogrammatie van 06:00 tot 21:00 en voornamelijk hits uit de jaren 60, 70, 80 en 90. In september 2013 is de zender uitgezet wegens het ontbreken van een zendmast. Tot op dit moment zijn de uitzendingen nog niet hervat.
EVRO
Media in Antwerpen (provincie)
|
Radio EVRO staat voor Essense Verenigde Radio Omroep en wordt beheerd door EVRO VZW. EVRO verzorgt dagelijks radio-uitzendingen voor Essen (België) en omgeving via de FM-frequentie 105,5 MHz.
| 1 |
FM-radio, radiokanaal, FM-frequentie
|
11,238 |
AnimalShelter
|
5168479
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dutch%20Cell%20Dogs
|
Dutch Cell Dogs
|
Dutch Cell Dogs is een Nederlandse stichting welke asielhonden laat trainen door gedetineerden binnen de instellingen waar de gedetineerden verblijven. Dutch Cell Dogs werd in 2007 opgericht door Marlies de Bats en Betty Buijtels. In 2012 werd het een stichting. De stichting werkt samen met de Dierenbescherming en wordt mede gefinancierd door Stichting DierenLot.
De training haalt zowel de hond als de gedetineerde uit zijn isolement en heeft een positieve uitwerking op het gedrag van beide. Het trainen van de asielhonden gebeurt door middel van de clickermethode. Hiermee wordt enkel het positieve gedrag van de hond beloond en het negatieve gedrag genegeerd. Ook gedetineerden leren op deze manier dat ook zonder agressie en geweld veel bereikt kan worden.
De honden worden voor de training opgehaald bij een asiel in de omgeving van de instelling en na de training weer teruggebracht. Na een training van acht weken is de hond klaar voor plaatsing in een nieuw huishouden.
In 2016 werd de KRO-NCRV-televisieserie Tot elkaar Veroordeeld uitgezonden, waarin het werk van de stichting centraal stond. Ook het VPRO-kinderprogramma Beestieboys maakte een reportage over de stichting.
Externe links
Officiële website
Met hond in de nor, New Scientist, 21 april 2017
Reportage, National Geographic - YouTube
The effectiveness of Dutch Cell Dogs in correctional facilities in the Netherlands - biomedcentral.com
Nederlandse stichting
Hond
|
Dutch Cell Dogs is een Nederlandse stichting welke asielhonden laat trainen door gedetineerden binnen de instellingen waar de gedetineerden verblijven. Dutch Cell Dogs werd in 2007 opgericht door Marlies de Bats en Betty Buijtels. In 2012 werd het een stichting. De stichting werkt samen met de Dierenbescherming en wordt mede gefinancierd door Stichting DierenLot.
| 1 |
dierenasiel, dierenopvang, dierenbescherming
|
12,148 |
Mass
|
293967
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sagittarius%20A
|
Sagittarius A
|
Sagittarius A (Sgr A) is een compacte bron van radiostraling in het centrum van het melkwegstelsel. Ze staat in de richting van het sterrenbeeld Boogschutter (Sagittarius).
Ontdekking
Radiostraling uit de richting van het sterrenbeeld Boogschutter is toevallig ontdekt in 1932 door Karl Jansky toen hij storingen onderzocht in trans-Atlantische radioverbindingen. Dit was het begin van de radioastronomie. Deze emissie werd in meer detail bestudeerd in de jaren 1950-1959 en de bron werd Sagittarius A genoemd naar analogie van de naam van de helderste radiobronnen in andere sterrenbeelden zoals Cassiopeia A, Cygnus A en Taurus A. Er werd toen door Piddington en Minnett (1951) en McGee en Bolton (1954) geconcludeerd dat de bron samenvalt met het Galactisch centrum.
In 1971 ontdekten Downes en Martin dat de bron bestaat uit twee delen met verschillende eigenschappen, die zij Sgr A East en Sgr A West noemden.
Waarnemingen met hogere resolutie in 1974 toonden aan dat Sgr A West een puntbron bevat, die Sgr A* genoemd werd.
Structuur
Sgr A bestaat uit drie delen:
Sgr A East - het restant van een supernova
Sgr A West - een gebied van geïoniseerde gassen en andere materie
Sgr A* - een puntbron met intense radiostraling
Waarnemingen van Sagittarius A hebben volgens astronomen aangetoond dat er zich een supermassief zwart gat bevindt in het centrum van de Melkweg op de positie die ruwweg overeenkomt met die van Sgr A* (spreek uit Sagittarius A-ster). Dit zwarte gat heeft een massa van zo'n 3,7 miljoen maal die van de zon. In 2005 hebben wetenschappers met de Chandra X-Ray Observatory van de NASA signalen opgevangen in het röntgen-deel van het elektromagnetische spectrum die waarschijnlijk afkomstig waren van materie die in het zwarte gat 'verdween'.
In 2012 concluderen Sera Markoff en andere astronomen dat Sgr A* per dag gemiddeld één grote planetoïde opslokt. Dit blijkt uit röntgenuitbarstingen die zijn waargenomen met onder andere de Amerikaanse röntgentelescoop Chandra.
Men heeft een aantal sterren waargenomen die zich met grote snelheid rond Sgr A* bewegen, waaronder S2.
Boogschutter (sterrenbeeld)
|
Waarnemingen van Sagittarius A hebben volgens astronomen aangetoond dat er zich een supermassief zwart gat bevindt in het centrum van de Melkweg op de positie die ruwweg overeenkomt met die van Sgr A* (spreek uit Sagittarius A-ster). Dit zwarte gat heeft een massa van zo'n 3,7 miljoen maal die van de zon. In 2005 hebben wetenschappers met de Chandra X-Ray Observatory van de NASA signalen opgevangen in het röntgen-deel van het elektromagnetische spectrum die waarschijnlijk afkomstig waren van materie die in het zwarte gat 'verdween'.
| 1 |
massa, gewicht, massa-eenheid
|
1,376 |
GameServer
|
856925
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/TrueCombat%3A%20Elite
|
TrueCombat: Elite
|
TrueCombat: Elite (TC:E of TC:Elite) is een zogenaamde total-conversion op het gratis multiplayer spel Wolfenstein: Enemy Territory. Het spel wordt ontwikkeld door Team Terminator en Groove Six Studios en het behoort tot het genre tactische first-person schooter met hedendaagse scenarios. TC:E kan gespeeld worden op Windows, Linux en Mac besturingssystemen.
TrueCombat:Elite, evenals het platform Enemy Territory, is geheel gratis te downloaden op het internet.
Spelervaring
Anders dan andere shooters richt je met TC:E door het vizier van je wapen, er is geen kunstmatig richtkruis (crosshair) in het spel. De wapens reageren als in het echt, hierdoor kan de speler het zich niet permitteren fouten te maken. De nadruk in TC:E ligt op samenwerking en goede communicatie.
TC:E maakt gebruik van hoge resolutie textures en geluid (44 kHz) evenals HDR belichting en veranderingen in licht/donker worden geregistreerd door het spel en de ogen van de speler worden dynamisch aangepast aan deze variaties.
Desalniettemin is TrueCombat:Elite toegankelijk voor ook minder snelle computers, het gebruik van de Quake 3-Engine staat toe de hoeveelheid texture geheugen en detail terug te schroeven om het spel sneller te laten draaien.
Mogelijkheden
"Iron sights aiming", om te richten moet je eerst het wapen omhoog brengen om door het vizier te kunnen kijken.
"Free aim", wanneer je richt bevindt het wapen zich niet statisch in het midden en het beweegt mee terwijl je richt alvorens je links of rechts kijkt.
Geavanceerd ballistisch systeem, de mogelijkheid om door objecten heen te schieten.
"Free climbing", dit biedt de speler de mogelijkheid objecten te beklimmen.
Realistische omgevingen.
Realisme
TC:E tracht de werkelijkheid op zo veel mogelijk punten na te bootsen. Alle wapens in TrueCombat:Elite worden in de werkelijkheid gebruikt door anti-terreureenheden en andere militaire instituties (zo worden het GLOCK pistool en het Blaser R93 scherpschuttersgeweer gebruikt door Nederlandse politie eenheden). De speler de mogelijkheid zich te verschuilen door op de grond te liggen of kan hij links of rechts om een hoek leunen om zijn silhouet zo veel mogelijk te verbergen.
De wapens zijn geprogrammeerd met de intentie van een schietsimulator, de wapens reageren dan ook zoals in het echt met terugslag en een verlies van stabiliteit wanneer je loopt. Het is dan ook mogelijk een vijand om te brengen met één goed gericht schot in het hoofd, of een salvo in de torso.
Speeltypes
Objective
Objective is het speltype waar de tactische aard van het spel het meest bovendrijft. De speler heeft per ronde 1 leven en een teamdoel, de SpecOps bewaken 2 doelen in de omgeving en de Terroristen trachten deze op te blazen met het C4 explosief.
Bodycount
In het speltype bodycount speel je samen met je team en je probeert zo veel mogelijk vijanden uit te schakelen. Als de speler sterft wordt hij na een korte pauze teruggeplaatst in het spel en kan hij opnieuw de strijd aan. Het spel eindigt als je team een bepaalde score heeft behaald.
Reinforced objective
Deze spelmodus maakt gebruik van het zogenaamde "Capture the flag" -principe, beide teams hebben een vlag in hun basis, het is aan de speler de taak deze vlag te veroveren en vervolgens samen te voegen met de vlag in zijn eigen basis.
Maps (kaarten)
Northport, Liverpool, Verenigd Koninkrijk
Railhouse, Detroit, Verenigde Staten
Stadtrand, Hamburg, Duitsland
Village, Nikustak, Macedonië
Snow, Kamchatka, Rusland
Delta, IJmuiden, Nederland
Eiffeltoren, Parijs, Frankrijk
Modificaties
Naast het spel TC:E worden er ook een aantal mods ontwikkeld door de online gemeenschap. Naast maps zijn er een aantal extra wapens te downloaden, deze wapens zijn beschikbaar als ze geïnstalleerd worden op de game server.
De volgende wapens zijn te downloaden voor TC:Elite:
Heckler & Koch MP7, Heckler & Koch G36, IMI UZI, Walther PPK, en anderen.
Ook zijn er servers die de uitrustingsmogelijkheden aanpassen. Zo zijn er servers waar je alle standaard wapens kan kiezen onafhankelijk van je AA-niveau of in welk team je bent. Ook is er een toegewijde scherpschuttersserver met een scherpschuttersomgeving.
Teams
In TC:Elite nemen de SpecOps (Special Operation Forces, de Bijzondere Bijstands Eenheid) het op tegen de Terroristen. Beide teams hebben hun eigen wapenarsenaal. In de spelmodus "Objective" trachten de terroristen doelen in de spelomgeving uit te schakelen met behulp van een C4 explosief. Het is aan de SpecOps de taak de terroristen uit te schakelen en het explosief te ontmantelen.
De teams bestaan uit de volgende klassen.
Aanvalseenheid (Assault)
Deze leden hebben toegang tot de aanvalsgeweren, de vol-automatische geweren met het grootste kaliber en mondingssnelheid. De spelers beginnen het spel met de aanvalshandgranaat. Tevens hebben deze eenheden toegang tot het Desert Eagle pistool met het zwaare 0.50 inch (12,7 mm) Action Express kaliber.
Verkenningseenheid (Recon oftewel reconnaissance)
De verkenningseenheden zijn iets sneller ter voet dan de andere klassen. Zij hebben toegang tot de machinepistolen, deze wapens hebben over het algemeen een iets hogere vuursnelheid, maar de kogels zijn van een minder groot kaliber waardoor de kogels minder krachtig zijn. Deze spelers krijgen bij het begin van het spel de afleidingshandgranaat en een rookhandgranaat.
Scherpschutterseenheid (Sniper)
De scherpschutter is de langzaamste speler. Hij heeft toegang tot de scherpschuttersgeweren met richtkijker en het Desert Eagle pistool naast het standaard pistool. De taak van de scherpschutter is vooral defensief maar zijn rol kan aan het begin van het spel ook vaak offensief gebruikt worden. De scherpschutter heeft toegang tot de
rookhandgranaat.
Uitrusting
De wapens in TC:E zijn toegankelijk via het zogenaamde Armament Availability-systeem, dit betekent dat de beschikbaarheid in wapens toeneemt naarmate je meer betekent voor je team. Het AA-niveau van de speler neemt ook toe door een aantal ronden mee te spelen. Per map (kaart) of per match worden de AA-niveaus gereset voor alle spelers.
Beide teams hebben toegang tot het mes, de MK3A2 aanvalshandgranaat, de M83 rookhandgranaat en de XM84 afleidingshandgranaat. De verkenningseenheden in beide teams kunnen hun granaten inruilen voor de zogenaamde Techkit, hiermee kan de speler de explosieven sneller plaatsen of ontmantelen afhankelijk van hun teamdoelen. Verder hebben de teams toegang tot de volgende wapens:
Zie ook
Wolfenstein: Enemy Territory
Counter-Strike
First person shooter
LAN gaming
Externe link
Officiële homepage
Computerspel uit 2004
First-person shooter
Tactisch schietspel
Online computerspel
Windows-spel
Linux-spel
MacOS-spel
Freeware
|
Modificaties
Naast het spel TC:E worden er ook een aantal mods ontwikkeld door de online gemeenschap. Naast maps zijn er een aantal extra wapens te downloaden, deze wapens zijn beschikbaar als ze geïnstalleerd worden op de game server.
| 1 |
game server, multiplayer server, spelserver
|
3,054 |
EventVenue
|
4048680
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Prodentfabriek
|
Prodentfabriek
|
De Prodentfabriek is een historische fabriek in het centrum van Amersfoort, die het begin vormt van het herontwikkelproject De Nieuwe Stad in het voormalige Oliemolenkwartier. In de Prodentfabriek zijn diverse ondernemers gevestigd. Het gebouwencomplex wordt bovendien ingezet als evenementenlocatie.
Geschiedenis
De Prodentfabriek werd in 1936 naar een ontwerp van architect Philippe Anne Warners gebouwd op een braakliggend terrein van 13.000 m², in opdracht van N.V. Maatschappij voor Waschverwerking Erdal. De officiële opening vond plaats op 27 mei 1937.
Op het terrein werden onder andere een smelthuis, blikdrukkerij, laboratorium en de opvallende fabrieksschoorsteen gebouwd. In 1941 kwam daar een tubefabriek bij, waarmee de oppervlakte van het fabrieksterrein met een derde werd vergroot. In 2001 kwam er een nieuw kantoorgebouw in de plaats van een aantal fabriekshallen.
Terwijl er de laatste tijd alleen nog tandpasta werd gefabriceerd, bestond de productie in eerdere jaren onder andere uit Erdal schoensmeer, Vlivo vliegenvangers, shampoo en deodorant. Op veel van de producten stond een rode pelikaan, het beeldmerk van Erdal.
Erdal hield in 1983 op te bestaan nadat het werd overgenomen door Sara Lee. Unilever nam de tandpastafabriek in 2009 over en besloot in 2011 de productie naar Frankrijk te verplaatsen en de fabriek te sluiten. De Prodentfabriek stond vanaf 5 juli 2012 leeg.
In december 2012 werd overeenstemming bereikt over de aankoop van de Prodentfabriek door belegger en ontwikkelaar Schipper Bosch. Begin mei 2013 was de overname een feit. De Prodentfabriek vormde vervolgens het startpunt van het herontwikkelproject De Nieuwe Stad.
Literatuur
Drs. Jan Carel van Dijk, Prodent, de lach en een traan: afscheid van Amersfoort (2012), Uitgeverij Sigillum, ISBN 9789081427302.
Externe links
Website Prodentfabriek
Website De Nieuwe Stad
Website Schipper Bosch
Bouwwerk in Amersfoort
|
De Prodentfabriek is een historische fabriek in het centrum van Amersfoort, die het begin vormt van het herontwikkelproject De Nieuwe Stad in het voormalige Oliemolenkwartier. In de Prodentfabriek zijn diverse ondernemers gevestigd. Het gebouwencomplex wordt bovendien ingezet als evenementenlocatie.
| 1 |
evenementlocatie, evenementenruimte, evenementenlocatie
|
710 |
Cooperative
|
269073
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Le%20Bougon
|
Le Bougon
|
De Le Bougon is een zachte Franse kaas, afkomstig uit het belangrijkste gebied voor de Franse geitenkazen, het gebied van de Loire.
Le Bougon wordt voornamelijk geproduceerd door de laiteries van de lokale coöperatie in Bougon. De korst van de kaas heeft een witte kleur en een donzig uiterlijk.
Externe link
Bougon (op Androuet)
Franse kaas
Deux-Sèvres
Geitenkaas
|
Le Bougon wordt voornamelijk geproduceerd door de laiteries van de lokale coöperatie in Bougon. De korst van de kaas heeft een witte kleur en een donzig uiterlijk.
| 1 |
coöperatie, samenwerkingsverband, gezamenlijke organisatie
|
9,216 |
RsvpResponseType
|
1651270
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sociale%20media
|
Sociale media
|
Sociale media (de Engelse termen social media en socials zijn ook in het Nederlands gangbaar) is een verzamelbegrip voor online platformen waar de gebruikers, zonder of met minimale tussenkomst van een professionele redactie, de inhoud verzorgen. Hoofdkenmerken zijn interactie en dialoog tussen de gebruikers.
Marketingprofessoren Kaplan en Haenlein definiëren sociale media als "een groep internetapplicaties die gebruikmaken van de ideologie en de technologie van Web 2.0 en de creatieve uitwisseling van User Generated Content". Onder de noemer sociale media worden onder andere weblogs, microblogs (bijvoorbeeld 𝕏, voor juli 2023 bekend als Twitter), social bookmarking, videosites (bijvoorbeeld YouTube, Vimeo en TikTok), fora, op samenwerking gebaseerde projecten als Wikipedia, en sociale netwerken als Facebook, LinkedIn en Google+ geschaard.
Via deze media delen mensen verhalen, kennis en ervaringen. Dit doen zij door berichten te publiceren of door gebruik te maken van ingebouwde reactiemogelijkheden. Voorbeelden van dit laatste zijn weblogs, waar lezers reacties achterlaten op een reactieformulier of met trackbacks.
Geschiedenis
Het is onduidelijk wie de Engelse term 'social media' voor het eerst heeft gebruikt. Omdat er nog altijd onenigheid is over de exacte definitie, is het moeilijk een scherp afgebakend overzicht te geven van de ontwikkelingsgeschiedenis van sociale media.
De bekendste vorm van sociale media zijn de sociale netwerksites. Het eerste voorbeeld hiervan (1997) was Six Degrees.
Verdienmodel
De winst van sociale netwerksites berustte doorgaans op de verkoop van persoonsgegevens van hun gebruikers voor reclamedoeleinden, meer bepaald om potentiële klanten zo gericht mogelijk aan te spreken. Dit roept vragen op over privacy, hoewel veel jongeren daar geen probleem in zagen. Eind de jaren 2010 kwam dit verdienmodel onder druk, zowel van consumenten als van overheden, zodat meer en meer werd gedacht aan betalende abonnementen: sedert 2018 bij YouTube Premium, in augustus 2022 bij Snapchat, eind 2022 bij Twitter, vanaf 2023 mogelijk ook bij Facebook en Instagram.
Invloed
Politiek
Politieke organisaties zetten geregeld sociale media in om hun doel te bereiken. Een opstand tegen de regering van Moldavië in 2009 wordt wel de "Twitterrevolutie" genoemd, omdat die website gebruikt werd voor het plannen van protestacties. En meer recent wordt de motor achter de politieke veranderingen in het Midden-Oosten (zoals Tunesië, Egypte en Syrië) toegeschreven aan de vrijheid en de communicatiemogelijkheden die sociale media bieden. Echter, er is kritiek op het toeschrijven van revoluties aan sociale media, omdat er ten tijde van de opstand in Moldavië zeer weinig Twitteraccounts in dat land actief waren en bij de Arabische Lente speelden sterke sociale verbanden en strategie een belangrijkere rol dan sociale media.
Werkgevers
Werkgevers gebruiken sociale media om meer te weten komen over sollicitanten. De overheid gebruikt sociale media voor het ontdekken van fraude en andere criminaliteit en het meer te weten komen over de daders.
Nadelen
Het gebruik van sociale media brengt ook nadelen met zich mee:
De gemakkelijke toegankelijkheid tot aankoopwebsites zorgt ervoor dat online shoppen met een paar klikken op het web snel kan worden afgehandeld. Voor sommigen is dit een zegen, voor anderen leidt dit tot verslaving. Positieve recensies van enkele kopers kunnen het koopgedrag van sommige klanten beïnvloeden. Hierdoor wordt vlugger een aankoop gedaan, hetgeen op termijn kan leiden tot buitensporige aankopen.
Wanneer een gebruiker van een socialmediaplatform een mededeling plaatst over een bepaald verkoopartikel/dienst of iets wat daaraan verwant is, kan dit tot gevolg hebben dat diegene door middel van cookies in kaart wordt gebracht bij de verkoper/producent van dat verkoopartikel/dienst. Commerciële partijen brengen gebruikersprofielen in kaart om hun producten beter te kunnen positioneren - en in sommige optieken: de klant beter te kunnen bespelen. Het handelsbelang is voor grote sociale media dan ook belangrijker dan het sociale aspect van de platformgebruikers. Het gaat dan dus vooral om de macht van de (juiste) algoritmes.
Zodra iets op het internet verschijnt, wordt dit zichtbaar voor iedereen. De grens met privacy wordt hierdoor enorm dun. Mededelingen als Morgen eindelijk een week naar Italië. of Een dagje ontspanning in Center Parcs met het gezin betekenen voor criminelen de ideale gelegenheid om toe te slaan bij de afwezigen.
Ontevreden klanten kunnen hun ontevredenheid uiten op het web. Winkels en bedrijven kunnen op hun beurt reageren op klachten. Opmerkingen waarbij reacties van ondernemers uitblijven, kunnen een slecht imago met zich meebrengen. Dit vergt vrijwel constante aandacht van ondernemers om de klanten tevreden te houden, wat enorm tijdrovend is.
Het feit dat sociale media zo makkelijk toegankelijk zijn, opent de weg voor online pesten, dreigementen of afpersing. Het anoniem verzenden van een dreigement wordt via sociale media dikwijls gewaarborgd. Dit cyberpesten kan voor de tegenpartij psychisch een sterke impact hebben op het zelfbewustzijn met mogelijk een zware depressie of zelfs zelfmoord tot gevolg.
Zie ook
Internetforum
Microblogging
Microtargeting
Wiki
Sociaalnetwerksite
Social media monitoring
Social bookmarking
The Social Network (film, 2010)
The Social Dilemma (film, 2020)
|
Via deze media delen mensen verhalen, kennis en ervaringen. Dit doen zij door berichten te publiceren of door gebruik te maken van ingebouwde reactiemogelijkheden. Voorbeelden van dit laatste zijn weblogs, waar lezers reacties achterlaten op een reactieformulier of met trackbacks.
| 1 |
reactieformulier, deelnamekeuze, uitnodigingsstatus
|
2,867 |
AchieveAction
|
5286427
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Screen%20Actors%20Guild%20Award%20voor%20een%20uitstekende%20prestatie%20door%20een%20vrouwelijke%20acteur%20in%20een%20dramaserie
|
Screen Actors Guild Award voor een uitstekende prestatie door een vrouwelijke acteur in een dramaserie
|
De Screen Actors Guild Award voor een uitstekende prestatie door een vrouwelijke acteur in een dramaserie (Engels: Outstanding Performance by a Female Actor in a Drama Series) wordt sinds 1994 uitgereikt. Kathy Baker mocht de prijs als eerste in ontvangst nemen.
Winnaars en genomineerden
De winnaars staan bovenaan in vette letters op een gele achtergrond. De overige acteurs en series die werden genomineerd staan eronder vermeld in alfabetische volgorde.
1994-1999
2000-2009
2010-2019
2020-2029
Externe link
Screen Actors Guild Awards
Vrouw
|
De Screen Actors Guild Award voor een uitstekende prestatie door een vrouwelijke acteur in een dramaserie (Engels: Outstanding Performance by a Female Actor in a Drama Series) wordt sinds 1994 uitgereikt. Kathy Baker mocht de prijs als eerste in ontvangst nemen.
| 1 |
prestatie, verwezenlijking, voltooiing
|
12,582 |
TaxiReservation
|
4321048
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Buslijn%20562%20%28Loppersum-Uithuizen%29
|
Buslijn 562 (Loppersum-Uithuizen)
|
|}
Lijn 562 is een buurtbus in de concessie Groningen Drenthe die van Uithuizen via Zandeweer, Garsthuizen en Westeremden naar Loppersum rijdt. Sinds 14 december 2014 is deze lijn een buurtbus, daarvoor reed lijn 62. Deze lijn valt onder de concessie kleinschalig OV Noord-Groningen en wordt gereden door UVO uit Uithuizermeeden en Van Dijk uit Delfzijl.
Geschiedenis
Toen in 1939 de Marnedienst de N.V. Verenigde Autobusdienst Ondernemers (VADO) overnam, reed lijn 2 op de route Uithuizen - Zandeweer - Garsthuizen - Westeremden - Huizinge - Middelstum - Bedum - Groningen. Bij de overname van de Marnedienst door de GADO is het lijnnummer gewijzigd in 62. In de jaren 80 werd de route gewijzigd, lijn 62 ging niet meer naar Groningen rijden, maar reed na Westeremden naar Loppersum waar aangesloten werd op lijn 42 naar Groningen. Op de route tussen Middelstum en Westeremden ging lijn 60 rijden, na Westeremden werd doorgereden naar Loppersum. In 1995 werd een groot deel van de vaste ritten omgezet in lijntaxiritten. Dat hield in dat er in vervolg gereserveerd moest worden voor een rit. Slechts in de spits bleven nog een paar vaste ritten rijden ten behoefte van de schoolkinderen in de regio. In 2005 waren alle ritten weer omgezet in vaste ritten, er werd echter alleen nog in de spits gereden, de ritten in de daluren en de avond waren vervallen. Tevens werden de spitsritten voor scholieren omgenummerd naar 662. Deze ritten reden niet via Westeremden. In 2014 werden de ritten van lijn 662 samengevoegd met lijn 62. Om het begrotingstekort van het OV-bureau Groningen Drenthe terug te dringen werd de verlieslijdende lijn per 14 december 2014 omgezet in een buurtbus 562. Als gevolg daarvan zijn de OV-chipkaart en alle abonnementen niet meer geldig op deze lijn, reizigers kunnen alleen een buurtbuskaartje kopen bij de chauffeur of reizen met een buurtbusabonnement. Per 13 december 2015 werden de ritten in de daluren weer omgezet in belbusritten.
Dienstuitvoering
Lijn 562 wordt door vrijwilligers gereden met een door het OV-bureau ter beschikking gesteld 8 personenbusje. In Loppersum wordt aangesloten op de treinen van en naar Groningen. In de ochtendspits en 's middags na 13:00 uur rijdt de bus vast, daarbuiten als belbus. In de avond en in het weekend rijdt de bus niet.
Groningen 562
Openbaar vervoer in Groningen (provincie)
|
Geschiedenis
Toen in 1939 de Marnedienst de N.V. Verenigde Autobusdienst Ondernemers (VADO) overnam, reed lijn 2 op de route Uithuizen - Zandeweer - Garsthuizen - Westeremden - Huizinge - Middelstum - Bedum - Groningen. Bij de overname van de Marnedienst door de GADO is het lijnnummer gewijzigd in 62. In de jaren 80 werd de route gewijzigd, lijn 62 ging niet meer naar Groningen rijden, maar reed na Westeremden naar Loppersum waar aangesloten werd op lijn 42 naar Groningen. Op de route tussen Middelstum en Westeremden ging lijn 60 rijden, na Westeremden werd doorgereden naar Loppersum. In 1995 werd een groot deel van de vaste ritten omgezet in lijntaxiritten. Dat hield in dat er in vervolg gereserveerd moest worden voor een rit. Slechts in de spits bleven nog een paar vaste ritten rijden ten behoefte van de schoolkinderen in de regio. In 2005 waren alle ritten weer omgezet in vaste ritten, er werd echter alleen nog in de spits gereden, de ritten in de daluren en de avond waren vervallen. Tevens werden de spitsritten voor scholieren omgenummerd naar 662. Deze ritten reden niet via Westeremden. In 2014 werden de ritten van lijn 662 samengevoegd met lijn 62. Om het begrotingstekort van het OV-bureau Groningen Drenthe terug te dringen werd de verlieslijdende lijn per 14 december 2014 omgezet in een buurtbus 562. Als gevolg daarvan zijn de OV-chipkaart en alle abonnementen niet meer geldig op deze lijn, reizigers kunnen alleen een buurtbuskaartje kopen bij de chauffeur of reizen met een buurtbusabonnement. Per 13 december 2015 werden de ritten in de daluren weer omgezet in belbusritten.
| 1 |
taxirit, taxivervoerplanning, passagiersrit
|
2,004 |
InvestmentOrDeposit
|
1005294
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Silver%20Lake
|
Silver Lake
|
Plaatsen in de Verenigde Staten
Silver Lake (Florida)
Silver Lake (Indiana)
Silver Lake (Kansas)
Silver Lake (Minnesota)
Silver Lake (North Carolina)
Silver Lake (Ohio)
Silver Lake (Wisconsin)
Meren in de Verenigde Staten
Silver Lake (Silver Lake, Florida)
Silver Lake, Kansas
Silver Lake (Hollis, New Hampshire)
Silver Lake (Oregon)
Overig
Silver Lake Partners, een Amerikaanse investeringsmaatschappij
Silver Lake (2018), Amerikaanse film uit 2018
|
Overig
Silver Lake Partners, een Amerikaanse investeringsmaatschappij
Silver Lake (2018), Amerikaanse film uit 2018
| 1 |
investering, deposito, financieel product
|
10,741 |
DanceEvent
|
5137869
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Folgeren
|
Folgeren
|
Folgeren (Fries: De Folgeren) is een buurtschap ten noorden van Drachten in de gemeente Smallingerland, in de Nederlandse provincie Friesland.
Geografisch
Het 'centrum' van de buurtschap ligt rond de kruising van de Folgeralaan met de straat Folgeren en de Kletsterlaan. Aan de zuidwestkant van de oorspronkelijke buurtschap is de wijk De Folgeren gelegen, die vernoemd is naar de buurtschap maar niet in de buurtschap is gelegen. Wel worden zijstraten als de Waterlelie en De Zwanenbloem bij de buurtschap gerekend.
Ook Het Noord en de Fennereed behoren bij de gemeenschap die door de buurtschap wordt gevormd, ook al behoren ze eigenlijk niet tot de buurtschap zelf. Dit geldt ook voor het Drachtster stukje van Nijtap, een buurtschap die tussen Opeinde en Folgeren is gelegen. De oorsprong van de buurtschap ligt aan de andere kant van de N31 aan de Folgeralaan, die tot aan de Folgsterloane loopt. De Folgsterloane behoort niet tot de buurtschap.
Geschiedenis
De buurtschap werd in 1543 al vermeld als Folgeren, de variant De Folgeren komt later voor evenals Volgeren. De buurtschap kent zijn oorsprong in de Folgera Veenen. De oorspronkelijke veldnaam duidt op een land(erij) dat volgt/aansluit op een ander land, en een land dat slecht van kwaliteit was. Dat heeft het ontstaan van de buurtschap echter dus niet in de weg gestaan.
De buurtschap is op het einde van de negentiende eeuw en in de loop van de twintigste eeuw voor het eerst aanzienlijk gaan groeien. Het lag van oorsprong los van Drachten maar dat groeide nog harder en op den duur geraakten de twee met elkaar vergroeid. Naast de wijk die genoemd is naar de buurtschap, wordt de nieuwbouw van Drachten ook in de noordoostkant binnen de N31 volgebouwd in de 21e eeuw. Ook de buurtschap zelf kent vernieuwing van huizen.
De tramlijnen uit Groningen (later Philipslijn) en Burgum kwamen ooit samen in Folgeren, waar ook de laatste halte voor Drachten was. Een voormalige spoorwegovergang is in 2008 in de bestrating van de weg aangegeven en naast de kruising staan vier speciaal ontworpen spoorweglampen.
Vreewijk
'Huize Vreewijk' werd in 1855 als buitenplaats gebouwd door Lambertus Dorhout, oorspronkelijk met een grote achtertuin met bos. De tuin werd door tuinarchitect Lucas Pieters Roodbaard ontworpen in Engelse landschapsstijl. Dorhout was ook eigenaar van de uit 1792 stammende naastliggende boerderij (Folgeren 12) die in de jaren 80 is gerestaureerd en op de lijst van rijksmonumenten in Drachten staat. Nadat in 1916 de laatste in Huize Vreewijk wonende Dorhout was overleden, kwam het buiten na verloop van tijd in handen van de familie Atema, die het liet verbouwen tot hotelaccommodatie en er later een zaal bijbouwde.
In de 20e eeuw was de villa lange tijd een in de wijde omgeving bekende hotel-, conferentie-, dans- en trouwlocatie. Achter Vreewijk lag de danszaal waar eenmaal in de twee weken in het weekend dansavonden werden gehouden, later kon het publiek er wekelijks terecht. Naast Vreewijk liggen de tennisvelden van de in 1922 opgerichte tennisvereniging Drachtster Lawn Tennis Club.
Van de originele villa en het tuinontwerp is niets meer over. Het oude Vreewijk is afgebroken en in 2008 is het nieuwe Vreewijk geopend, een appartementencomplex in de stijl van het oude gebouw.
Frijsteat Folgeren
De buurtschap kent enige bekendheid door de acties van de buurtvereniging 'Frijsteat Folgeren' die in 1963 werd opgericht. De acties gaan met name over het ontvoeren van symbolen. Zo werd door de oudejaarsstuntploeg van de Frijsteat Folgeren het beeld 'Peije' weggenomen uit Drachten en stond op nieuwsjaarsdag in Folgeren. Daarna is het beeld weer teruggeplaatst op zijn plek. Een ander voorbeeld is het wegnemen van de metershoge melkbussen uit het Noord-Brabantse dorp Wouw op 24 december 2016. Rond de jaarwisseling stonden de melkbussen in de tuin van Vreewijk.
Buurtschap in Friesland
Geografie van Smallingerland
|
In de 20e eeuw was de villa lange tijd een in de wijde omgeving bekende hotel-, conferentie-, dans- en trouwlocatie. Achter Vreewijk lag de danszaal waar eenmaal in de twee weken in het weekend dansavonden werden gehouden, later kon het publiek er wekelijks terecht. Naast Vreewijk liggen de tennisvelden van de in 1922 opgerichte tennisvereniging Drachtster Lawn Tennis Club.
| 1 |
dansfeest, dansavond, sociale dans
|
7,526 |
AutoDealer
|
5124873
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ames%20Autobedrijf
|
Ames Autobedrijf
|
Ames Autobedrijf is een autodealer in de regio Drechtsteden, de Hoeksche Waard en Ridderkerk. Ames Autobedrijf maakt onderdeel uit van Amega Groep, waaronder ook de andere activiteiten van Ames vallen, zoals service, schadeherstel en lease. Amega Groep behoort tot een van de grotere dealerholdings van Nederland.
Geschiedenis
In 1905 nam Jan Ames een smederij met een winkel in rijwielen en huishoudelijke artikelen in Leerdam over. In 1906 kwam zijn broer Engel in het bedrijf en groeiden de Gebroeders Ames uit tot een handel in rijwielen en motorfietsen. In de jaren 20 volgden de automobielen met de merken Essex, Ford en Opel. In 1947 werd Ames een Volkswagen-agentschap. In 1952 stapte Jan Ames uit het familiebedrijf.
Pon’s Automobielhandel wenste ook VW-dealers in Dordrecht en omstreken. Dit was het begin van een aantal vestigingen die daar door Ames werden geopend. Jan Ames begon in 1952 aan de Tesselschadestraat. Een jaar gevolgd door een garage met showroom, wasruimte en pomp aan de Brouwersdijk. In 1965 werd een pand aan de Johan de Wittstraat geopend, midden in de binnenstad van Dordrecht. Ongeveer 25 jaar later werd de huidige hoofdvestiging van Ames aan de Handelskade geopend. Daarnaast opende Ames vestigingen in Ridderkerk, Sliedrecht, Zwijndrecht, Papendrecht, Alblasserdam, Oud-Beijerland en 's-Gravendeel.
Jan Ames droeg het bedrijf in 1984 over aan zijn zoon Engel Ames, die lease- en schadebedrijven opzette. In 2012 verkocht Engel Ames 70 procent van zijn aandeel in het moederbedrijf Amega Groep aan de directie. Vijf jaar later verkocht hij zijn resterende aandeel aan de Pon Holdings.
Auto
|
Ames Autobedrijf is een autodealer in de regio Drechtsteden, de Hoeksche Waard en Ridderkerk. Ames Autobedrijf maakt onderdeel uit van Amega Groep, waaronder ook de andere activiteiten van Ames vallen, zoals service, schadeherstel en lease. Amega Groep behoort tot een van de grotere dealerholdings van Nederland.
| 3 |
autodealer, autobedrijf, autohandelaar
|
7,113 |
HVACBusiness
|
1098952
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nefit
|
Nefit
|
Nefit is de algemene naam en later ook de officiële naam van een te Deventer gevestigd Nederlands bedrijf dat oorspronkelijk fittingen van smeedbaar gietijzer vervaardigde. .
Geschiedenis
Het bedrijf is voortgekomen uit een samenwerking tussen Gieterij Ubbink en de Crane Company uit Chicago, om aan de sterk stijgende vraag naar gasfittingen te voldoen. Het werd in 1947 opgezet met Marshallhulp onder de naam NV Nederlands-Amerikaanse Fittingfabriek, later veranderd in Nefit. In het oprichtingskapitaal droegen naast de twee genoemde bedrijven ook de Maatschappij tot Financiering van het Nationaal Herstel bij. In 1950 kwam de fabriek in bedrijf, met een capaciteit van 2400 ton per jaar. Het bedrijf verwierf in 1962 een bestaande handels/installatie/productiefirma, Van de Venne, te Venlo (stad) dat verder ging onder de naam Nefit Venlo.
In 1961 kreeg de Crane Company een bepalend belang in de onderneming die in 1965 werd hernoemd tot Crane Nederland. Ondertussen was in 1963 de flenzenproductie overgedaan aan Excelsior buizen te Oosterhout (Noord-Brabant). Men begon met de productie van een gietijzeren centrale verwarmingsketel. In 1970 waren er een 850 medewerkers in de hoofdvestiging in Deventer. In 1979 werd het bedrijf via een managementbuy-out door de leiding overgenomen. Na de energiecrisis begon men met de productie van energiezuinige HR-ketels, waarvan de Nefit Turbo in 1980 de eerste was. In dat jaar volgde ook de overname van ASW (bedrijf)
In 1987 werd het bedrijf opgesplitst in een gieterij en een verwarmingsafdeling. In 1992 ging men samen met Fasto, waarna de Nefit-ketels ook in Buinen werden vervaardigd. In 1994 werd de gieterij afgesplitst en deze ging verder als Nefit Industrial. De aandelen van het verwarmingsbedrijf kwamen in handen van Buderus uit Wetzlar, waarna de naam in 2000 werd veranderd in Nefit Buderus BV.
Door de overname van Buderus door Bosch in 2004 ontstond de groep BBT Thermotechnik GmbH, waarvan Nefit deel uitmaakt. Niettemin werd de naam in 2005 weer veranderd in Nefit BV. In 2006 reikte de gemeente Deventer haar prijs voor cultuur en wetenschap, de Gulden Adelaar, uit aan Nefit vanwege het grote maatschappelijke belang van een kwart eeuw innovatie bij de ontwikkeling van hoogrendementsketels.
Op woensdag 25 november 2009 werd bekendgemaakt dat Bosch van plan was de productie in Buinen in haar geheel te verplaatsen naar de vestiging in Deventer, om concurrerend te kunnen blijven op de Europese markt.
Externe links
Officiële website
uitgave van St. Ind. Erfgoed Deventer
Nederlands bedrijf
Borger-Odoorn
Economie in Deventer
Metaalindustrie
|
In 1987 werd het bedrijf opgesplitst in een gieterij en een verwarmingsafdeling. In 1992 ging men samen met Fasto, waarna de Nefit-ketels ook in Buinen werden vervaardigd. In 1994 werd de gieterij afgesplitst en deze ging verder als Nefit Industrial. De aandelen van het verwarmingsbedrijf kwamen in handen van Buderus uit Wetzlar, waarna de naam in 2000 werd veranderd in Nefit Buderus BV.
| 1 |
verwarmingsbedrijf, ventilatiebedrijf, airconditioningbedrijf
|
12,395 |
TransferAction
|
801939
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Clara%20%28neushoorn%29
|
Clara (neushoorn)
|
Clara (1738 - 1758) was een vrouwelijke Indische neushoorn die in het midden van de achttiende eeuw vanwege een zeventien jaar durende tentoonstelling door heel Europa beroemd werd. Zij betrad in 1741 in Rotterdam het Europese land en werd hiermee de vijfde levende neushoorn in Europa sinds Dürers Rhinocerus in 1515.
Herkomst
Clara werd, toen ze slechts een maand oud was, in 1738 door Jan Albert Sichterman in huis genomen, nadat Indische jagers haar moeder hadden gedood. Sichterman was directeur van de VOC-vestiging in de Bengalen. Clara werd tam en mocht vrij rondlopen in en om het huis van Sichterman. In 1740 schonk of verkocht Sichterman Clara aan Douwe Mout van der Meer, kapitein van het schip de Knappenhof, die Clara vervolgens meenam naar Nederland.
Tentoonstellingen door heel Europa
Clara werd op 22 juli 1741 in Rotterdam uitgescheept en meteen tentoongesteld. Ze was te zien in Leiden en volgens de kronikeur Jacob Bicker Raye in september in Amsterdam. Mogelijk verbleef ze daarna in Leiden, want Jan Wandelaar heeft haar op twee etsen vereeuwigd voor een anatomisch boek van Bernhard Siegfried Albinus. Volgens 2 posters bezocht ze in 1744 Hamburg. Groningen werd in januari 1745 aangedaan. Deze tentoonstellingen waren zo succesvol, dat Douwe Mout van der Meer de VOC verliet om met Clara door Europa te kunnen reizen. Clara was ongeveer 1,8 meter hoog en 3,6 meter lang. Ze woog ongeveer 2200 kg. Voor Clara's transport liet Douwe daarom een speciale wagen maken die getrokken werd door acht tot twintig paarden, afhankelijk van de gesteldheid van de weg. In het voorjaar van 1746 begon de werkelijke tour van Clara. De tour werd een overweldigend succes. Clara bezocht in 1746 Hannover en Berlijn, alwaar koning Frederik II van Pruisen haar op 26 april op de Spittelmarkt begroette. De reis werd voortgezet langs Frankfurt (Oder), Breslau en ging verder naar Wenen. Daar werd Clara op 5 november aan keizer Frans I Stefan en Maria Theresia tentoongesteld.
In 1747 reisde Clara naar Regensburg in Beieren, naar Freiberg en Dresden in Saksen, waar zij model stond voor Johann Joachim Kändler van Meißener Porselein, en op 19 april werd ze bezocht door August III van Polen. Op 23 april was zij voor het Paasfeest in Leipzig; een uitnodiging van landgraaf Frederik II van Hessen-Kassel bracht haar aansluitend naar de Oranjerie van het kasteel in Kassel. Via Frankfurt am Main en Neurenberg bracht de stoet in november een bezoek aan Mannheim in de Gasthof im Pfau (zie poster) en ze bracht de kerst vervolgens door in Straatsburg.
In 1748 ging de reis via Bern, Zürich, Bazel, Schaffhausen, Straatsburg, Stuttgart, Augsburg en Neurenberg naar Würzburg. Pas hier kreeg ze overigens de naam Jungfer Clara (Juffrouw Clara). Daarna keerde ze terug naar Leiden. Dit wordt afgeleid uit tekeningen die Petrus Camper van haar maakt. Hoewel de tekeningen gedateerd zijn op 1748, tonen ze een uiterst jonge rhinoceros, waarvan de hoorn nog nauwelijks ontwikkeld is. Van Nederland begaf het gezelschap zich op een tournee door Frankrijk. In december 1748 was Clara in Reims, waar ze overigens niet door Douwe Mout werd getoond maar door Louis Oliver. In januari 1749 werd ze door koning Lodewijk XV van Frankrijk in zijn koninklijke stallen ontvangen. Lodewijk XV wilde Clara kopen, maar Douwe Mout vroeg te veel. Ze bleef vijf maanden in Parijs, waar zij een grote bezienswaardigheid was: brieven, gedichten en liederen werden over haar geschreven en er werden zelfs pruiken à la rhinocéros gemaakt. De wetenschapper Georges-Louis Leclerc de Buffon onderzocht haar en Jean-Baptiste Oudry schilderde een levensgroot portret van haar. Onder de indruk van Clara doopte de Franse marine een oorlogsschip "Rhinocéros". Een op het schilderij van Oudry gebaseerde tekening werd opgenomen in de encyclopedie van Diderot en in Buffons Histoire naturelle.
Aan het einde van 1749 werd Clara in Marseille ingescheept om naar Italië te gaan. Na een bezoek aan Napels bereikte zij Rome, waar zij in maart 1750 de Thermen van Diocletianus bezocht. In Rome schijnt men, om veiligheidsredenen, haar hoorn afgezaagd te hebben, maar andere bronnen verhalen dat ze de hoorn verloor doordat ze er regelmatig mee schuurde. Na Bologna in augustus en Milaan in oktober 1750 kwam Clara via Verona (begin 1751) gedurende het carnaval in Venetië aan. Daar was zij een grote attractie en werd zij door Pietro Longhi geschilderd. Op de terugweg bezocht Clara Wenen nogmaals. Op 5 december 1751 werd Douwe Mouts dochter Elisabeth gedoopt in de Pieterskerk in Leiden, en het is dus mogelijk dat hij toen in Leiden was. Tegen het einde van het jaar kwam Clara in Londen aan, waar zij aan de Engelse koninklijke familie werd getoond.
Laatste reizen
Over de precieze route die Clara van 1752 tot 1758 heeft afgelegd, is weinig bekend. In maart 1752 werd ze tentoongesteld in Gent, waarna ze doorreisde naar Rijsel. In 1754 bezocht ze Warschau, Danzig, Krakau en Kopenhagen. Na een oponthoud in Kopenhagen tot 1755, was ze in februari 1756 weer in Groningen en later in Haarlem. Hetzelfde jaar stak ze over naar Londen. Daar stierf Clara ten slotte op 14 april 1758. Ze is ongeveer 21 jaar geworden.
Zie ook
Neushoorn van Albrecht Dürer
Hansken, een Indische olifant
Bekende neushoorn
Neushoorns
|
Clara werd op 22 juli 1741 in Rotterdam uitgescheept en meteen tentoongesteld. Ze was te zien in Leiden en volgens de kronikeur Jacob Bicker Raye in september in Amsterdam. Mogelijk verbleef ze daarna in Leiden, want Jan Wandelaar heeft haar op twee etsen vereeuwigd voor een anatomisch boek van Bernhard Siegfried Albinus. Volgens 2 posters bezocht ze in 1744 Hamburg. Groningen werd in januari 1745 aangedaan. Deze tentoonstellingen waren zo succesvol, dat Douwe Mout van der Meer de VOC verliet om met Clara door Europa te kunnen reizen. Clara was ongeveer 1,8 meter hoog en 3,6 meter lang. Ze woog ongeveer 2200 kg. Voor Clara's transport liet Douwe daarom een speciale wagen maken die getrokken werd door acht tot twintig paarden, afhankelijk van de gesteldheid van de weg. In het voorjaar van 1746 begon de werkelijke tour van Clara. De tour werd een overweldigend succes. Clara bezocht in 1746 Hannover en Berlijn, alwaar koning Frederik II van Pruisen haar op 26 april op de Spittelmarkt begroette. De reis werd voortgezet langs Frankfurt (Oder), Breslau en ging verder naar Wenen. Daar werd Clara op 5 november aan keizer Frans I Stefan en Maria Theresia tentoongesteld.
| 1 |
overdracht, verplaatsing, transport
|
3,152 |
MapCategoryType
|
899600
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Anamorfose
|
Anamorfose
|
Een anamorfose is een vertekende afbeelding, die er alleen vanuit een bepaalde hoek of onder bepaalde optische voorwaarden realistisch uitziet.
De anamorfose ontstond in de tijd van de Renaissance. Kunstenaars wilden alles zo realistisch mogelijk weergeven, dus ging men het perspectief bestuderen. Meestal deed men dit omwille van een zo goed mogelijke natuurgetrouwheid, maar soms ook om te laten zien wat op dit gebied allemaal mogelijk was. Zo ontstond de anamorfose: een schilderij waarvan de afbeelding slechts op een bepaalde manier correct waar te nemen is. Een voorbeeld van een regelmatig gebruikte anamorfose is de zogenaamde memento mori, meestal te zien in de vorm van een vervormde schedel die ergens in het schilderij verwerkt zit en met een moraliserend vingertje wijst op de sterfelijkheid van de mens. Een kunstenaar die zich met dit genre bezighield was Hans Holbein de Jonge.
Cartografie
In de cartografie worden bepaalde kaartsoorten ook wel anamorfosen genoemd. Het betreft kaarten waarbij de oppervlakten van de gebieden niet gelijk gemaakt zijn aan het landoppervlak, maar aan een andere parameter, bijvoorbeeld het aantal mensen die in een gebied wonen. De vervorming is daarmee functioneel. Deze anamorfoses worden in de (Engelstalige) cartografie ook wel cartogram genoemd. Het levert vervreemdende plaatjes op die juist door die vervreemding beklijven in het geheugen.
Anamorfose met cilindervormige spiegel
Dit soort anamorfose bestaat uit een onherkenbare afbeelding op een tafelblad, met in het midden ervan een gebogen spiegel in de vorm van een verticaal geplaatste cilinder. Het vervormde spiegelbeeld van de onherkenbare afbeelding toont een herkenbaar onderwerp, zoals het portret van een persoon.
Zie ook
Ames-kamer
Anamorf breedbeeld
Externe links
Anamorfose in Wikibooks
Driedimensionale anamorfose van een huis
Sergio Tringali - Anamorphic portraits
Schildertechniek
Visuele illusie
|
Cartografie
In de cartografie worden bepaalde kaartsoorten ook wel anamorfosen genoemd. Het betreft kaarten waarbij de oppervlakten van de gebieden niet gelijk gemaakt zijn aan het landoppervlak, maar aan een andere parameter, bijvoorbeeld het aantal mensen die in een gebied wonen. De vervorming is daarmee functioneel. Deze anamorfoses worden in de (Engelstalige) cartografie ook wel cartogram genoemd. Het levert vervreemdende plaatjes op die juist door die vervreemding beklijven in het geheugen.
| 1 |
kaartsoort, kaartcategorie, kaarttypen
|
12,214 |
Painting
|
5573787
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dogepaleis%20in%20Veneti%C3%AB
|
Dogepaleis in Venetië
|
Dogepaleis (Venetië) - een paleis aan het San Marcoplein in Venetië
Dogepaleis in Venetië (Monet) - schilderij van Claude Monet
Dogepaleis in Venetië (Grubacs) - schilderij van Carlo Grubacs
Dogepaleis in Venetië (Guardi) - schilderij van Francesco Guardi
Dogepaleis in Venetië (Renoir) - schilderij van Pierre-Auguste Renoir
Dogepaleis in Venetië (Von Alt) - schilderij van Rudolf von Alt
Dogepaleis in Venetië (Ziem) - schilderij van Felix Ziem
Zie ook
Dogepaleis (Venetië) - het paleis in Venetië, onderwerp van bovenstaande schilderijen
|
Dogepaleis (Venetië) - een paleis aan het San Marcoplein in Venetië
Dogepaleis in Venetië (Monet) - schilderij van Claude Monet
Dogepaleis in Venetië (Grubacs) - schilderij van Carlo Grubacs
Dogepaleis in Venetië (Guardi) - schilderij van Francesco Guardi
Dogepaleis in Venetië (Renoir) - schilderij van Pierre-Auguste Renoir
Dogepaleis in Venetië (Von Alt) - schilderij van Rudolf von Alt
Dogepaleis in Venetië (Ziem) - schilderij van Felix Ziem
| 6 |
schilderij, kunstwerk, schilderkunst
|
6,913 |
Bakery
|
1938669
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bakkerijmuseum%20%28Geel%29
|
Bakkerijmuseum (Geel)
|
Het bakkerijmuseum is een museum ten westen van het kerkdorp Ten Aard, behorend tot Geel.
Het is gelegen nabij de Molen van 't Veld op de plaats waar vroeger de Worfthoeve (worft = wilg) stond. De verzameling bevat voorwerpen die met het bakkersambacht te maken hebben, zoals wafelijzers, broodpenningen, hostie-ijzers, ijs-, chocolade-, marsepein- en speculaasvormen. In het bakhuis staan bakkerijmachines en ook is er schuur met een verzameling karren die gebruikt werden om graan naar en meel van de molen te vervoeren.
Het museum is opgezet door Willy Goossens, die zelf bakker is geweest.
Externe link
Bakkerijmuseum te Geel
Bakkerijmuseum op Visit-Geel
Museum in Antwerpen (provincie)
Bouwwerk in Geel
Bakkerijmuseum
|
Externe link
Bakkerijmuseum te Geel
Bakkerijmuseum op Visit-Geel
| 2 |
bakkerij, broodwinkel, patisserie
|
11,778 |
TouristAttraction
|
225467
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lemele
|
Lemele
|
Lemele (Nedersaksische uitspraak: Leemle) is een dorp in de gemeente Ommen in de Nederlandse provincie Overijssel, gelegen aan de voet van de Lemelerberg. Op telde Lemele inwoners. De naam Lemele is afgeleid van het leem dat vroeger in en om de Lemelerberg werd gevonden. Uit vondsten bij afgravingen is gebleken dat al 2000 jaar voor het begin van onze jaartelling mensen rond de Lemelerberg woonden. De eerste keer dat Lemele wordt vermeld is in 1474.
De Tichelerij
De in Leiden geboren Carel Godefroi de Moen kocht in 1840 een stuk grond aan de Ledeboerweg om er een steenpannen- en tichelfabriek te stichten. Onder de naam De Moen en Compagnons konden met medewerking van ds. Van Raalte, Dirk Blikman Kikkert en Elias Ravenhorst zijn plannen worden uitgevoerd. De steenfabriek, die beter bekendstaat als De Tichelerij, bood werk aan ongeveer dertig mensen. De locatie aan de voet van de Lemelerberg was natuurlijk ideaal, aangezien leem de belangrijkste grondstof was voor de fabriek. Toen in 1855 het Overijssels kanaal tussen Almelo en Zwolle werd aangelegd, werd de fabriek verplaatst naar de Kingmaweg aan dit kanaal.
In de loop van de jaren traden de compagnons een voor een uit de steenfabriek. In 1862 verkocht Dirk Blikman Kikkert als laatst overgeblevende compagnon zijn aandeel aan Marten Kingma. Tien jaar later besloot Marten Kingma na de uitvinding van de melkcentrifuge de steenfabriek om te zetten in een zuivelfabriek.
De Kerk
Rond 1860 werd de commissie tot stichting ener Hervormde Gemeente van Lemele en Archem in het leven geroepen. Op dat moment gingen de inwoners van Lemele nog grotendeels zo'n negen kilometer te voet naar Ommen om daar zondags de kerkdienst bij te wonen. Na een week hard werken bleek dit echter voor vele mensen een te zware opgave, waardoor de bouw van een kerk noodzakelijk werd geacht. De grond voor de bouw van de kerk met pastorie werd geschonken door W.G. Leestemaker en B.J. Immink. De bouw werd gefinancierd door bijdragen van eigen gemeenteleden, andere hervormde kerken, giften en een fonds voor noodlijdende kerken. Op 21 mei 1865 werd de koepelkerk ingewijd. De eerste predikant van de gemeente was Foppe Allerd Hingst.
In 1891 vond de eerste grote verbouwing van de kerk plaats. De koepel werd hierbij afgebroken, omdat deze te veel onderhoud vergde. In 1923 blijkt de kerk te klein te zijn geworden voor de Lemeler bevolking en wordt de kerk uitgebreid met een galerij. Ook deze kerk bleek echter al snel te klein. Eind jaren dertig werd dan ook besloten tot de bouw van een nieuwe kerk. Deze nieuwe kerk werd vervolgens op 5 januari 1940 in gebruik genomen.
Recreatie
Ten westen van Lemele ligt de Lemelerberg. Deze vormt vooral in de zomer een toeristische trekpleister. In Lemele is ook de regionaal bekende discotheek Zaal Dijk gevestigd. Op de Lemelerberg staat een leeuw. Toen het monument, dat aan het 100-jarig bestaan van het Koninkrijk der Nederlanden herinnert, in 1913 in Park 1813 onthuld werd, was het een liggende leeuw. In 1923 werd het monument verplaatst naar het hoogste punt van de Lemelerberg. In 1934 werd het, gefinancierd door een legaat van Jhr. Johan Hora Siccama van de Harkstede (1853-1928) vervangen door een staande leeuw.
Oorlogsmonument
Op de Algemene Begraafplaats in Lemele staat een oorlogsmonument, ontworpen door Arnold Vos en Seine Seigers en onthuld op 4 mei 2010. Het bestaat uit twee ijzeren aardbollen, die in elkaar geschoven zijn. Vanuit de binnenste aardbol breekt een duif door met een takje in zijn snavel. De duif toont het nieuwe leven, dat doorgaat ondanks de wreedheden van de oorlog.
Zie ook
Lijst van gemeentelijke monumenten in Lemele
Ommen
Plaats in Overijssel
|
Ten westen van Lemele ligt de Lemelerberg. Deze vormt vooral in de zomer een toeristische trekpleister. In Lemele is ook de regionaal bekende discotheek Zaal Dijk gevestigd. Op de Lemelerberg staat een leeuw. Toen het monument, dat aan het 100-jarig bestaan van het Koninkrijk der Nederlanden herinnert, in 1913 in Park 1813 onthuld werd, was het een liggende leeuw. In 1923 werd het monument verplaatst naar het hoogste punt van de Lemelerberg. In 1934 werd het, gefinancierd door een legaat van Jhr. Johan Hora Siccama van de Harkstede (1853-1928) vervangen door een staande leeuw.
| 1 |
toeristische attractie, bezienswaardigheid, trekpleister
|
7,258 |
PayAction
|
2126372
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Uniface
|
Uniface
|
Uniface is een ontwikkel- en deploymentomgeving voor bedrijfskritische software-applicaties die kunnen draaien in een groot assortiment van verschillende platformen, waaronder mobile, mainframe, Web, SOA, Windows, J2EE en .NET.
Unifaceapplicaties zijn database- en platformonafhankelijk. Uniface is een framework dat de integratie mogelijk maakt met alle belangrijkste DBMS-producten, met een groot scala aan andere technologieën, zoals op mainframe gebaseerde producten (CICS, IMS), webservices, SMTP en POP e-mail, LDAP directory's, .NET, C en C++ programma’s en Java. Uniface draait onder Windows, Windows Mobile, Unix en Linux, IBM iSeries/AS400, z/OS en VMS.
Uniface kan gebruikt worden voor complexe systemen, die bedrijfskritische data onderhouden en essentiële bedrijfsprocessen moeten ondersteunen, zoals web-based online winkelen, financiële transacties, salaris administraties en inventaris beheer. Op dit moment wordt Uniface gebruikt door duizenden klanten in meer dan 30 landen, met miljoenen effectieve installaties. Uniface-applicaties beslaan client/server tot Web en van data entry tot workflow, zowel als portals, die lokaal toegang verschaffen, als via intranet en internet.
Oorspronkelijk ontwikkeld in Nederland door Inside Automation, later Uniface B.V., werden het product en het bedrijf geacquireerd door het in Detroit gevestigde Compuware Corporation in 1994. Het product wordt nog steeds verder ontwikkeld in Amsterdam. Begin 2014 is Uniface B.V. door Compuware verkocht aan Marlin Equity Partners en opereert het weer als een zelfstandig bedrijf.
Uniface applications
Uniface applicaties zijn component-based, infrastructuur onafhankelijke software programma’s die data kunnen creëren of gebruiken die opgeslagen is in een of meerdere databases of filesystems. Het kunnen samengestelde applicaties zijn, inclusief non-Uniface componenten, die gemaakt zijn met andere ontwikkel tools. Deployment kan plaatsvinden in een gedistribueerde client/server of web omgeving, zowel als in mobile applicaties en in mainframes.
Uniface onderscheidt een variëteit aan componenten, waarvan de bedoeling is dat zij gebruikt worden in de verschillende lagen (tiers) binnen een multi-tiered software architecture.
Componenten voor de presentatielaag zijn verantwoordelijk voor de user-interface en zijn:
Forms—interactieve schermen voor het weergeven en updaten van data in een client/server omgeving.
Dynamic Server pages — interactieve pages voor het weergeven en updaten van data in een web omgeving.
Reports—rapportages om data te presenteren als geprinte output.
Componenten voor de business logic tier zijn verantwoordelijk voor de business logica en taak-specifiek gedrag. Zij hebben geen user-interface.
Services—verzorgen processing en business logic functionaliteit wanneer ze gebruikt worden door andere componenten. Dit kan zowel remote als lokaal gebeuren.
Session Services — centraliseren complexe business rules die meerdere datasets beïnvloeden, zoals taak-specifiek gedrag, transacties en referentiële integriteit.
Entity Services — centraliseren relatief eenvoudige business rules voor enkelvoudige datasets (entities)
De data access tier bevat de fysieke databasestructuur, die weergegeven wordt in het Uniface application model. Uniface garandeert toegang tot fysieke data door middel van SQL dat is geïntegreerd in DBMS connectors. Toegang tot een network of tot middleware wordt verschaft door middleware drivers en de Uniface Router.
De runtime engine zorgt voor de executie van de application components. Het geeft de presentatie componenten weer door gebruik te maken van de juiste interface connector (GUI of character-based) en het zendt en ontvangt data via een DBMS connector.
Application development
Uniface development is model-driven en component-based. De data structuur en het standaard gedrag van de applicatie worden “gevangen” in het Applicatie Model. Applicatie Model definities kunnen hergebruikt worden en overerfd worden door componenten, die de overerfde definities kunnen overschrijven en karakteristieke eigenschappen voor bepaalde componenten kunnen afdwingen. Het toepassen van templates verhoogt de productie en dwingt consistency af voor de definitie van het model.
Applicatie Model
In het Applicatie Model worden entiteiten (tabellen), velden, sleutels (indexen) en relaties samen met referentiële integriteit gedefinieerd. Elke entiteit en veld in het model heeft eigenschappen en een set triggers. Business regels worden op een declaratieve wijze toegevoegd door de eigenschappen (“properties” ) vast te leggen en procedureel door het gebruik van Proc (Uniface’s procedurele 4GL programmeertaal) in triggers.
Triggers zijn containers voor de code. Sommige triggers representeren gebruikers of systeem events, zoals bijvoorbeeld de Occurrence gets Focus, Read of Leave Field trigger. Weer andere triggers bestrijken gebieden zoals validatie of het zijn plekken die speciaal geassocieerd worden met bepaalde objecten.
Het toepassen van triggers op modelniveau is het mogelijk om binnen Uniface eigenschappen en gedrag binnen objecten vast te leggen, waarbij een onderscheid wordt gemaakt tussen fysieke en logische datastructuur. Het maakt het mogelijk om standaard gedrag op één plaats te definiëren om het vervolgens door de hele applicatie te (her)gebruiken. Op deze wijze wordt het ontwikkelproces versneld en wordt 3-tier architecture gefaciliteerd.
Components
De objecten, die beschreven zijn in het Applicatie Model worden hergebruikt door componenten. Ontwikkelaars embedden objecten van het Applicatie Model op de componenten door hen te tekenen op het een lay-out canvas (voor presentatie componenten), of door hen in te voegen in de tree structure van de component. Ontwikkelaars kunnen ook component-level objecten invoegen, die niet gedefinieerd zijn in het Applicatie Model, zoals controle velden, menu’s en component variabelen.
De eigenschappen en triggers, gedefinieerd in het Applicatie Model, worden overerfd doordat ze gekopieerd worden naar de component. De definities kunnen aangepast worden op component niveau om specifieke functionaliteit te creëren. Dit verbreekt wel de link tussen Applicatie Model en component (het is zeer wel mogelijk om deze link te herstellen). Als er code of properties worden gewijzigd op model niveau dan dienen alle componenten met de objecten uit dat Applicatie Model, slechts opnieuw gecompileerd te worden. Dit geeft voordelen voor het onderhoud en zorgt ervoor dat regels die geassocieerd zijn met het object, beschikbaar zijn op die plaatsen waar ze noodzakelijk zijn.
Uniface Repository
Uniface onderhoudt een database met zijn eigen metadata, zodat deze metadata hergebruikt kunnen worden—Applicatie Modellen, component definities, component lay-outs, procedurele code, en dergelijke. Deze repository is “proprietary” en uitsluitend bedoeld voor de Uniface Ontwikkelomgeving om zeker te zijn van referentiële integriteit. Omdat de repository structuur gedocumenteerd is, is directe toegang ook mogelijk (hoewel dit afgeraden wordt!), bijvoorbeeld voor rapportages.
Door gebruik te maken van een gecentraliseerde repository, kan er software development plaatsvinden door hele development teams. Uniface kan geïntegreerd worden met elk Source Control System (SCCS) die de Microsoft Common Source Code Control Interface Specificaties ondersteunt. De SCCI-functionaliteit, die beschikbaar is binnen Uniface, is afhankelijk van de SCCS die gebruikt wordt, omdat de MS CSCC API op verschillende wijze geïnterpreteerd en geïmplementeerd wordt door verschillende software verkopers. Als gevolg hiervan kan de ondersteunde functionaliteit en het gedrag verschillen, afhankelijk van het gebruikte SCCS.
Application deployment
Uniface applicaties kunnen gedeployed worden op platforms van mainframe tot mobile, zonder dat men code hoeft te wijzigen. De componenten (en andere objecten zoals startup shells, menu's, toolbars (panels), glyphs, global en include Proc entries) worden gecompileerd tot runtime objecten, die ingepakt kunnen worden tot zip files en gedeployed op elk willekeurig platform. De runtime objecten worden geëxecuteerd met gebruik van een virtual machine en een platform-specifieke interpreter. (Java en andere talen zijn Uniface daarin later gevolgd). Componenten kunnen op de ene machine gecompileerd worden en op een andere machine gedeployed, zo lang er maar de beschikking is over een Uniface Virtual machine.
Database Connectivity
Uniface heeft toegang tot vele databases en filesystems, die ondersteund worden door database connectors (of database drivers). DBMS connectors zetten Uniface datatypes om tot het meest toepasbare formaat van het bepaalde opslag medium. Gedurende runtime is het mogelijk om parameters te gebruiken om bepaalde database uitbreidingen te gebruiken (of uit te schakelen). Bij een gelicenseerde database connector is het mogelijk om data te converteren naar verschillende data bronnen. Uniface voorziet ook in een API, de Database Connector Interface, die gebruikt kan worden om aangepaste database connectors te ontwikkelen.
Licensering
Licensering wordt gemanaged door Uniface Distributed License Management (ULM), een server-based systeem van gedistribueerde licenties gebaseerd op client requests. Dit voorkomt de noodzakelijkheid van lokale licenties.
(Vanaf februari 2014 Uniface is niet langer eigendom van Compuware en is zelfstandig verdergegaan na een overname door een private Aquety Fund genaamd Marlin )
Historie van Uniface
Oorspronkelijk heette Uniface UNIS. Uniface werd in 1984 in Nederland door Inside Automation gemaakt. Inside Automation werd geleid door Bodo Douque, met Frits Kres als technisch directeur. In 1986 werd de naam veranderd in Uniface.
Uniface werd ontwikkeld naar de richtlijnen van de American National Standards Institute (ANSI), volgens een3 schema architecture. Dit was een standaard benadering uit 1975, om database management systemen te bouwen bestaande uit 3 schema’s (of metamodellen):
Conceptual schema—alle data definities en de relaties daartussen. Er is één conceptual schema per database. Het conceptual schema wordt door Uniface geïmplementeerd als het Application Model (in de verschillende Uniface versies ook bekend als Business Object Model en het Application Object Model).
External schema—verschillende externe (gebruiker) views op de data. Er kunnen veel verschillende external schema’s zijn voor een database.
Met Uniface worden externe schema’s geïmplementeerd als componenten. Door de evolutie van Uniface werden de External Schema’s forms. Hidden forms, die in de achtergrond draaide zonder display voor de eindgebruiker, werden services; services werden onderscheidde in session services voor objecten van de business tier en entity services, die kunnen worden gepositioneerd in de business of data tier. Forms die geprint werden in plaats van gedisplayed werden report components. The server page (USP) werd geïntroduceerd voor web development en later werd ook de dynamic server page (DSP) geïntroduceerd om Web 2.0-functionaliteit te ondersteunen.
Internal schema—definitie van de fysieke representatie van de opgeslagen data. Uniface laat dit over aan de vele relationele databases waar het mee kan communiceren, om zeker te zijn van database onafhankelijkheid.
Uniface was ontwikkeld op een DEC-VAX machine, met behulp van het VAX file-management system RMS. Het gebruik van een “GOLD” key om de positie van de cusor te bepalen of om lege record te creëren en dergelijke, stamt nog uit die tijd. (DEC VT terminals hadden een gouden of gele toets op het toetsenbord. Tegenwoordig wordt de GOLD key gemapped naar de numerieke + of naar een functietoets.)
De eerste versies van Uniface werden gebundeld met Sybase RDBMS onder de naam FastBuild, er was echter geen beperking tot communicatie met Sybase alleen.
Uniface is voortdurend verder geëvolueerd om nieuwe technologieën en architectures te blijven ondersteunen. Dit is essentieel geweest voor het succes van Uniface, omdat applicaties gebouwd met Uniface kunnen migreren, aangepast en gemoderniseerd worden zonder verlies van de oorspronkelijk investering in de ontwikkeling van de software.
Uniface Version 3 (1986)
Uniface 3 was de eerste publieke release. Uniface 3 ondersteunde meerdere databases (RMS, Oracle, C_ISAM, Ingres, and RDB); virtual machine interpretation; de Structure editor, Uniface text en de command editor.
Uniface Version 4 (1988)
Uniface 4 had een verbeterde de teksteditor (nu form editor), een verbeterde print- en display-ondersteuning, introduceerde ondersteuning voor MS-DOS en voegde een CASE tool interface toe.
Uniface Version 5 (1990)
Uniface 5 maakte een client/server-implementatie mogelijk met de invoering van remote database access via Polyserver. De grafische user interface werd geïntroduceerd via de Universal Presentation Interface (UPI). Database ondersteuning werd uitgebreid tot een totaal van 13 databases en filesystems. Uniface was nu beschikbaar op DOS, VMS, OS/2, Stratus VOS en UNIX. Ondersteuning voor de Japanse taal werd geïntroduceerd.
Uniface Six (1994)
Met Uniface Six werd de overgang naar een volledig grafische ontwikkelomgeving voltooid. Het omvatte de grafische form painter, application model editor; een verbeterde deployment door middel van Dynamic Object Libraries; ondersteuning voor Microsoft Object Linking and Embedding (OLE) werd toegevoegd; support voor Apple Macintosh werd geïntroduceerd; permission control; geïntegreerde version control; toegevoegd werd Personal Series reporting tools (hoewel deze later weer verwijderd werd toen de 3rd party besloot het product niet verder te ontwikkelen); een bredere platformondersteuning werd geïntroduceerd.
Uniface Seven (1997)
Uniface Seven was gericht op de integratie van componenten voor zowel Uniface componenten als externe componenten, door middel van de introductie van de Uniface Request Broker (URB) architectuur. De URB ondersteunt bi-directionele en synchrone of asynchrone communicatie tussen componenten. Alsmede remote data access, partitioned Application Servers en messaging werden toegevoegd. Uniface Seven leverde ook de eerste Uniface web development en deployment tools met de Web Application Server en de Uniface Request Dispatcher.
Andere verbeteringen waren onder andere de nieuwe component types (Services, Server Pages, Reports); Signature Editor en de Assembly Workbench; subsystemen; operaties, non-modal forms; component instances, verbeterde editors en navigatie; verbeterde editor plug-in; nieuwe debugger; geïntegreerde online help; component templates; Web Application Server, verbeterde validatie; Uniface Name Server en graphical partitioning manager.
Met Uniface Seven werden ook nog andere tools geïntroduceerd:
Een tool voor het modelleren, integreren en managen van bedrijfsprocessen. Deze functionaliteit werd bekend als Optimal Flow onder Uniface 8, en later Uniface Flow onder Uniface 9.
Een business integration portal, eerst onder de naam Optimal View en later Uniface View.
Uniface JTi—een server-based, thin-client oplossing om web applicaties te leveren over Internet of Intranet, uitgaande van een high-performance en low-band-width connectivety.
Uniface 8 (2001)
Uniface 8 heeft grote veranderingen teweeggebracht op het gebied van procesintegratie, dankzij de workflow component (Business Process Automation) die in deze versie van Uniface geïntroduceerd is. De Uniface Router en Uniface server voorzien in een schaalbare en evenwichtige inzet. De Web Request Dispatcher (WRD) verving de URD en verbeterde de performance aanzienlijk. Ondersteuning voor webservices, met SOAP en XML, werd geïntroduceerd. Connectiviteit en interoperabiliteit werden verbeterd en een methode voor de implementatie van een 3-tier applicatie architectuur werd ingevoerd.
Connectors voor SOAP, COM, CORBA en MQSeries werden toegevoegd; window- en bestandsbeheer werd verbeterd, een nieuwe deployment utility werd geïntroduceerd voor het verbeteren van applicatie distributie; entity subtypes voor 3-tier architectuur werden toegevoegd; er werden handles voor component instances en automatische garbage collection toegevoegd.
Uniface 9 (2009)
De Uniface 9 Release was gericht op GUI en usability verbeteringen, thin deployment en integratie. Ondersteuning voor Windows Mobile werd toegevoegd, en de configuratie en deployment werden vereenvoudigd met behulp van zipped archives. Ondersteuning voor Unicode werd verbeterd wat een nu al meertalige mogelijkheden biedt. Verbeteringen in web development en XML handling bracht Uniface verder in lijn met de industrie standaarden. Dynamisch field verplaatsing in de forms verwijderde enkele oude barrières met betrekking tot flexibiliteit.
Andere kenmerken zijn de verbeterde kleurafhandeling, dynamische menu's, een XML-API, een diagrameditor voor het Application Model; cross reference-functionaliteit om refactoring en deployment te ondersteunen en een verbeterde web services-functionaliteit.
Uniface 9.4 (2010)
Hoewel Uniface 9.4 een point release is, is de introductie ervan belangrijk genoeg om het te beschouwen als een grote release, gezien de nieuwe functionaliteit. Het accent lag vooral op Rich Internet Application (RIA)-functionaliteit, waardoor het mogelijk werd om Web 2.0-applicaties te ontwikkelen met de rijke functionaliteit van client/server-applicaties, met dezelfde instrumenten en methoden voor de klassieke client/server development. Taal en lokale ondersteuning werd aanzienlijk verbeterd, zoals ondersteuning voor HTML e-mail en security en encryption.
Uniface 9.5 (2011)
Voor Uniface 9.5 is de integratie met het Web aanzienlijk uitgebreid en verbeterd. De introductie van een JavaScript API maakt het mogelijk om veel winst te halen in performance, functionele mogelijkheden, integratie en gebruikersvriendelijkheid aan de client kant (browser). Sessionmanagement is uitgebreid zodat web security verbeterd is. Voor web servises ondersteunt Uniface 9.5 complexe datastructuren, voor zowel SOAP als RESTfull services.
Voor client server is met name de functionaliteit voor de Grid widget uitgebreid.
Uniface 9.6 (2012)
Er is een paging-mechanisme geïmplementeerd, dat het zoeken in een database versnelt. Uniface 9.6 heeft op een aantal belangrijke fronten een verbetering ondergaan met betrekking tot de user-experience mogelijkheden voor Client Server applicaties. Het PNG format voor images wordt nu ondersteund. De tab widget is uitgebreid met een "extended" tab widget, die zeer configureerbaar is met betrekking tot look and feel. Zowel kleuren, images als positie van tabs kunnen op een dynamische wijze worden geïmplementeerd. De command button kent meer variaties door de weergave eigenschappen, die te definiëren zijn afhankelijk van de staat van de command button. Voor de de fault weergave, de roll-over weergave, de weergave op het moment van een actieve klik en de focus weergave, kan een afzonderlijke eigenschap voor de display gedefinieerd worden. Met Uniface 9.6 worden ook images, kleuren en verschillende fonts ondersteund voor menu's en panels.
Uniface 10 (2015)
Uniface 10 is een herschreven development-omgeving op basis van de kernconcepten van Integrated Development Environments (IDE). De initiële release, gepositioneerd als een preview voor early adopters, toonde een significante verandering van een 'proprietary' development-stijl naar een zeer productieve implementatie van een op industriestandaarden gebaseerde manier van ontwikkelen, waardoor de ontwikkeling van webapplicaties mogelijk werd.
In mei 2015 werd de eerste editie van Uniface 10 vrijgegeven aan early adopters om webapplicaties te testen en te ontwikkelen. De volledige enterprise-editie van Uniface 10 werd uitgebracht in september 2016 en biedt mobiele en client-serverontwikkeling en een migratiepad om het bestaande klantenbestand in staat te stellen hun applicaties naar Uniface 10 te verplaatsen.
Uniface 10.4 (2021)
De belangrijkste wijziging ten opzichte van 10.3 is het gebruik van Sentinel License Manager waardoor gebruikers autonoom wijzigingen kunnen doorvoeren aan hun licentie. Hiernaast zijn verbeteringen doorgevoerd aan: de Rocket® Uniface Router Monitor, de API voor TLS en de Repository Updates voor IDE . Rocket® Uniface 10.3 is 32 bit en Rocket® Uniface 10.4 64 bit, Tomcat 9 heeft een upgrade gekregen, er zijn updates voor OpenSSL en CURL Libraries. Een OpenSSL executable is beschikbaar voor Rocket® Uniface op Windows en er is een nieuwe SLE 2.0 connector voor SQLite.
Externe links
website Uniface
Nederlandse uniface gebruikersvereniging: Face2Face
Uniface.Startpagina.nl
Software-ontwikkelomgeving
|
Uniface kan gebruikt worden voor complexe systemen, die bedrijfskritische data onderhouden en essentiële bedrijfsprocessen moeten ondersteunen, zoals web-based online winkelen, financiële transacties, salaris administraties en inventaris beheer. Op dit moment wordt Uniface gebruikt door duizenden klanten in meer dan 30 landen, met miljoenen effectieve installaties. Uniface-applicaties beslaan client/server tot Web en van data entry tot workflow, zowel als portals, die lokaal toegang verschaffen, als via intranet en internet.
| 1 |
betaling, prijsbetaling, financiële transactie
|
1,100 |
TheaterEvent
|
4938384
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ilse%20Warringa
|
Ilse Warringa
|
Ilse Warringa (Dalfsen, 1 juni 1975) is een Nederlandse actrice en stemactrice.
Biografie
Warringa volgde een zang- en kunstenaarsopleiding aan de ArtEZ hogeschool voor de kunsten in Zwolle, waar ze in 1998 is afgestudeerd als docent drama. Het toneelgezelschap Stella Den Haag was een van haar eerste toneelgezelschappen waarin ze speelde. In 2004 richtte zij met Lies Visschedijk en Marije Gubbels een eigen toneelgroep Bloody Mary op. Daarmee maakte ze diverse voorstellingen zoals Visnijd (2006), Hol (2008), Fok (2009), Broeders en zusters (2011), Schraap (2012), Paren (2014) en Selma & Louise (2015) gebaseerd op Thelma & Louise.
Voor de NTR deed ze vanaf 2005 mee aan Het Klokhuis en de reeks komische educatieve televisieseries Welkom in de Gouden Eeuw, Welkom in de IJzeren Eeuw, Welkom bij de Romeinen en Welkom in de jaren 60.
In 2006 begon ze haar stemactricecarrière met de animatieserie Winx Club van Nickelodeon. Ook speelde ze in diverse televisieprogramma's waaronder Budget TV, Mag ik u kussen? en De Grote Improvisatieshow.
In 2014 deed ze mee aan De Slimste Mens.
In 2018 speelde Warringa een van de hoofdrollen (juf Ank) in de NPO 3-komedie De Luizenmoeder, die ze samen met Diederik Ebbinge schreef. In augustus dat jaar had ze een gastrol in De Film van Dylan Haegens. Sinds 2018 is Warringa te zien in het persiflageprogramma De TV Kantine, ze persifleerde onder andere Ilse DeLange en Heleen van Royen.
Prijzen en nominaties
2018: Gouden Kalf voor de Beste actrice in televisiedrama voor haar rol als Juf Ank in de hit-serie De Luizenmoeder
2018: Zilveren Televizierster beste actrice voor diezelfde rol.
2018: Opzij Top 100 meest invloedrijke vrouw van Nederland in de categorie Cultuur.
Filmografie
Films
2011: Webcam, als vrouw in bar
2016: Rokjesdag, als receptioniste
2016: Onze Jongens, als Monique
2017: Ron Goossens, Low Budget Stuntman, als Jolanda
2017: Coco, als Mamá Imelda (Nederlandse versie)
2017: Gek van geluk, als bakkersvrouw Chantal
2018: Hotel Transylvania 3, als Kapitein Ericka (Nederlandse versie)
2018: De Film van Dylan Haegens, als Gerry
2018: The Grinch, als Donna Lou (Nederlandse versie)
2018: Superjuffie, als kat (stem)
2018: Heinz, als Dolly
2019: Het irritante eiland, als Wilma
2019: Hiernamaals, als tante Merie
2020: Kruimeltje en de strijd om de goudmijn, als Trix
2020: De piraten van hiernaast, als intercedent
2021: Niks vreemds aan, als Suus
2021: Luizenmoeder, als juf Ank
Televisieseries
2006-2015: Winx Club, als Icy (Nederlandse versie)
2007-2012: iCarly, als Miss Briggs en nog meer diverse rollen (Nederlandse versie)
2010: Victorious, diverse rollen (Nederlandse versie)
2011-2016, 2020: Toren C, diverse rollen
2012: De Groote Markt 30, als Hanna
2012: Welkom in de Gouden Eeuw, diverse rollen
2014: A'dam - E.V.A., als Dorien Kloosterboer
2014: Welkom bij de Romeinen, diverse rollen (6 afleveringen)
2014-heden: Het Klokhuis, diverse rollen
2015: Violetta, als Priscilla Ferro (Nederlandse versie)
2015: Het geheim van Eyck, als Dr. Mosselman (40 afleveringen)
2016: La Famiglia, als buurvrouw van de familie
2016: Familie Kruys, als kassière
2017: B.A.B.S., als moeder van Tessa
2017: DuckTales (televisieserie uit 2017), als Zwarte Magica
2017: Vechtershart
2017: Soof: een nieuw begin, als moeder van Sterre
2018-2019: De Luizenmoeder, als Juf Ank Bekroond met Gouden Kalf Beste Actrice Televisiedrama 2018
2018-heden: De TV Kantine, diverse rollen, zoals Ilse DeLange, Heleen van Royen en Marije Knevel.
2018: Foute Vriendinnen, als zichzelf
2018: Welkom in de 80-jarige Oorlog, diverse rollen
2020-heden: Nieuw zeer, diverse rollen
2020: Barrie Barista En Het Einde Der Tijden, als Fleur
2021: De Casting Kantine, als Ilse DeLange
2023: Cast, als zichzelf
Games
2015: Disney Infinity 3.0, als Ramsey
2017: Layton's Mystery Journey: Katrielle en het miljonairscomplot, als Burgemeester Engels
Theater
1999: Ontz
1999: De passie van Lucas
1999: Joris en de draak
2000: No Milk Today
2001: Feest!
2002: Paardenbrokken
2002: Het jaar van de haas
2003: Assepoes
2005: Minority-people
2005: Waarom vloog je van ons heen in je jetplane?
2005: Maison Belge
2005: De nieuwen
2006: De hik op zaterdag
2006: Visnijd
2007: De hompelaar
2007: In de nesten
2008: Hol
2008: Geen bijen geen fruit
2008: De koning en de rest
2009: Fok
2010: Shaffy voor kinderen
2010: Nest
2010: A Christmas Carol
2011: De grote improvisatie show (met Tijl Beckand en Ruben van der Meer)
2011: Broeders en zusters
2012: Een engel met vieze voeten
2012: Schraap
2013: Nest, tafel en bed
2013: Vuil water
2013: Tijl Uilenspiegel
2013: De postbode en de engel
2014: Paren
2014: Sissi
2015: Selma & Louise
2015: Paartjes (met Niek Barendsen)
2016: Mariken
2016: Popje hou je muil
2019: Single Camping (met o.a. Tjitske Reidinga en Rop Verheijen)
2019: The Christmas Show: Doornroosje en de Kerstprins (met o.a. Famke Louise en Buddy Vedder)
Nederlands filmacteur
Nederlands televisieacteur
Nederlands toneelacteur
Nederlands stemacteur
|
Theater
1999: Ontz
1999: De passie van Lucas
1999: Joris en de draak
2000: No Milk Today
2001: Feest!
2002: Paardenbrokken
2002: Het jaar van de haas
2003: Assepoes
2005: Minority-people
2005: Waarom vloog je van ons heen in je jetplane?
2005: Maison Belge
2005: De nieuwen
2006: De hik op zaterdag
2006: Visnijd
2007: De hompelaar
2007: In de nesten
2008: Hol
2008: Geen bijen geen fruit
2008: De koning en de rest
2009: Fok
2010: Shaffy voor kinderen
2010: Nest
2010: A Christmas Carol
2011: De grote improvisatie show (met Tijl Beckand en Ruben van der Meer)
2011: Broeders en zusters
2012: Een engel met vieze voeten
2012: Schraap
2013: Nest, tafel en bed
2013: Vuil water
2013: Tijl Uilenspiegel
2013: De postbode en de engel
2014: Paren
2014: Sissi
2015: Selma & Louise
2015: Paartjes (met Niek Barendsen)
2016: Mariken
2016: Popje hou je muil
2019: Single Camping (met o.a. Tjitske Reidinga en Rop Verheijen)
2019: The Christmas Show: Doornroosje en de Kerstprins (met o.a. Famke Louise en Buddy Vedder)
| 1 |
theater, theatervoorstelling, toneelstuk
|
9,862 |
SkiResort
|
64224
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Davos
|
Davos
|
Davos (11.248 inwoners op 31 december 2009) is een gemeente in Oost-Zwitserland, in het kanton Graubünden. De naam wordt uitgesproken als Davoos, dus met een lange 'o' en een duidelijk uitgesproken (dus niet een stomme) 's'.
Davos ligt op een hoogte van 1560 meter boven zeeniveau. Met een oppervlakte van 283,99 km² is het de tweede gemeente van Zwitserland.
Davos bestaat uit de delen Davos-Platz, Davos-Dorf, Frauenkirch, Wolfgang, Glaris, Laret, Monstein en Wiesen.
Het hoogste punt is de Flüela Schwarzhorn: 3146 meter boven zeeniveau.
Davos is vooral bekend als wintersport-oord en skigebied, maar ook van de jaarlijkse bijeenkomst van het World Economic Forum die hier sinds 1988 plaatsvindt.
Davos is ook bekend van de roman Der Zauberberg van Thomas Mann.
Deelgemeenten en woonkernen
De gemeente Davos is ingedeeld in de volgende Fraktionsgemeinden (deelgemeenten), vernoemd naar de belangrijkste woonkern aldaar: Davos Dorf, Davos Platz, Davos Frauenkirch, Davos Glaris, Davos Monstein, en Davos Wiesen.
Kleinere kernen zijn het dorp Davos Clavadel, de gehuchten Laret, Wolfgang, Obem See, Meierhof, Stilli, Bünda, en Spina (in het hoofddal van de Landwasser), en verder Tschuggen, Dörfji, In den Büelen, Hof, Teufi, Gadmen, Am Rin, Dürrboden, Sertig Dörfli, Oberalp, Inneralp (in de zijdalen).
Bezienswaardigheden
Het in 1992 geopende Kirchner Museum Davos aan de Ernst Ludwig Kirchner Platz heeft een omvangrijke verzameling werken van de Duitse expressionist Ernst Ludwig Kirchner.
De Parsennbahn op de Weissfluhjoch was de tweede sportbaan in Zwitserland.
Ook tot de gemeente Davos behoort het dorp Wiesen met het Wiesener Viadukt van de Rhätische Bahn.
Nederlands kuuroord
Ook is Davos bekend als kuuroord voor Nederlandse tuberculosepatiënten. Deze waren ondergebracht in het Nederlandsch Sanatorium, dat rond 1900 is gesticht. Steeds meer werden er ook astmapatiënten behandeld. In 1971 werd de naam veranderd in Nederlands Astmacentrum Davos (NAD), dat per 1 januari 2005 het oude sanatoriumgebouw aan de Symondsstrasse in Davos-Platz heeft verlaten om ruimte te huren en diensten in te kopen bij de naburige Wolfgangkliniek. Het Nederlands Astmacentrum Davos beschikte in deze kliniek over zelfstandige afdelingen en de patiënten werden behandeld door Nederlands zorgpersoneel. De algemene faciliteiten werden gedeeld met de Duitse patiënten die er verbleven. Sinds december 2014 is het NAD gevestigd in nieuwbouw aan de Zwitserse revalidatiekliniek 'Zürcher Höhenklinik Davos Clavadel'. De nieuwe locatie van het NAD ligt op 1700 meter hoogte waar door het ontbreken van allergenen bijzondere gezondheidseffecten bereikt kunnen worden. Er wordt gebruikgemaakt van het therapiebad, sporthal, fitnessruimte en meerdere behandelkamers voor fysiotherapie in de naastgelegen kliniek.
De Nederlandse ondernemer Willem-Jan Holsboer begon in Davos enkele hotels. Hij bleef in Davos en raakte bevriend met Alexander Spengler, oprichter van het eerste Davoser kuuroord. Holsboer besloot zich in te zetten voor de uitbouw van de kuuroorden in Davos en geldt min of meer als de grondlegger van de kuuroorden in de hoog in de bergen gelegen plaats. Een groot probleem bij de ontwikkeling van het dorp was het feit dat het moeilijk te bereiken was. Holsboer bedacht dat een spoorlijn het toerisme zou kunnen stimuleren en richtte de spoorwegmaatschappij Rhätische Bahn op en bouwde de ‘Schmalspurbahn Landquart – Klosters - Davos’. In 1890 was het mogelijk om Davos per trein te bereiken. Hij overleed in Davos op 8 juni 1898.
Sport
In Davos zijn behalve het normale skiën ook bekende wedstrijden. Vooral langlaufen komt hier veel voor.
Davos heeft een bekende openlucht schaatsbaan, die tot de komst van de overdekte schaatsbanen een van de snelste banen ter wereld was.
Bij de ijsbaan ligt ook een overdekte ijshockeyhal, de Vaillant Arena, waar de HC Davos jaarlijks het internationale toernooi om de Spengler Cup organiseert. Davos was in 1935 gastheer van het WK ijshockey.
Davos was op zondag 19 juni 2016 de finishplaats van de 80ste editie van de Ronde van Zwitserland. De negende en laatste etappe van deze jaarlijkse wielerkoers, een bergrit over 57 kilometer van La Punt-Chamues-ch naar Davos, werd gewonnen door de Colombiaan Jarlinson Pantano. De eindoverwinning ging naar zijn landgenoot Miguel Ángel López.
Geboren
Carl Rüedi (1848-1901), Zwitsers longarts
Sophie Taeuber-Arp (1889-1943), kunstenares, vrouw van Hans Arp
Elsa Buol (1892-1920), kleuteronderwijzeres en feministe
Ernst Haefliger (1919-2007), tenor
Paul Accola (1967) Alpineskieër
Martin Hänggi (1968), schaatser
Jann Schmid (1981), golfer
Jasmine Flury (1993), alpineskiester
Overleden
Willem-Jan Holsboer (1834-1898), Nederlands ondernemer
Auguste Baud-Bovy (1848-1899), kunstschilder
Theo van Doesburg (1883-1931), Nederlands schilder
Irwin Shaw (1913-1984), Amerikaans schrijver en toneelschrijver
Ernst Ludwig Kirchner (1880-1938), Duits expressionistisch schilder
Informatie wintersportgebied Davos
Het skigebied Davos-Klosters is redelijk sneeuwzeker door de relatief hoge ligging. Met name op de hogere pisten kan iedere winter wel geskied worden. Davos-Wolfgang in de richting van Klosters is een geliefde vakantiebestemming voor het Britse koningshuis. Davos-Klosters heeft de volgende skigebieden:
Parsenn: Het grootste skigebied, met tevens het grootste hoogtebereik (Weissfluhgipfel, 2844 m). Vanaf de Parsenn kan men tevens naar Davos Wolfgang, Klosters en Küblis skiën. Skiërs gaan met een treintje, de Parsennbahn, vanuit Davos Dorf naar boven. De dalafdalingen naar Davos zijn zwarte pistes, dus niet voor iedere skiër begaanbaar. Men kan als alternatief de Parsennbahn terug nemen of naar Klosters skiën en met de trein terug naar Davos gaan.
Gotschna: Dit kleinere skigebied hoort bij Klosters en staat in verbinding met de Parsenn. Het is toegankelijk via de Gotschnabahn vanuit Klosters of door vanaf de Parsenn naar beneden te skiën.
Jakobshorn: Dit skigebied bij Davos Platz in aantal liften en pistelengte nummer 2 na de Parsenn, en populair bij voornamelijk jongeren.
Rinerhorn: Dit is een kleiner skigebied aan de weg van Davos Platz naar Tiefencastel. Het dalstation ligt buiten Davos, maar kan met de bus of auto bereikt worden.
Pischa: Dit is een kleiner skigebied in de buurt van de Flüelapas. Het dalstation ligt buiten Davos, maar kan met de bus of auto bereikt worden.
Madrisa: Dit skigebied is vanuit Klosters toegankelijk en is gelegen aan de oostkant van het dal tegenover de Gotschna.
Schatzalp/Strela: Dit skigebied ligt 300 meter boven Davos. Het is bereikbaar met de Schatzalpbahn, een treintje dat in Davos Platz begint en bij het gebied eindigt. Vanuit Schatzalp kan men met een gondel verder het gebied in, dat tevens in verbinding staat met de Parsenn.
Naast de reguliere skigebieden zijn er nog twee kleinere sleepliften met afdalingen voor beginnende skiërs, de Bunda en de Bolgen.
Trivia
De Frans-Zwitserse film Der Rächer von Davos speelt zich af in Davos.
Sir Arthur Conan Doyle, de schrijver van Sherlock Holmes, bracht het skiën naar het kuuroord Davos. Een monument in het Kuurpark herinnert aan deze eerste skitocht.
Externe links
Officiële website van de gemeente Davos
Zwitserland vakantie; Graubünden, Davos. Officiële website van Graubünden vakantie
Davos: olds postcards
HC Davos
Spengler Cup
Skigebied in Zwitserland
|
Het skigebied Davos-Klosters is redelijk sneeuwzeker door de relatief hoge ligging. Met name op de hogere pisten kan iedere winter wel geskied worden. Davos-Wolfgang in de richting van Klosters is een geliefde vakantiebestemming voor het Britse koningshuis. Davos-Klosters heeft de volgende skigebieden:
Parsenn: Het grootste skigebied, met tevens het grootste hoogtebereik (Weissfluhgipfel, 2844 m). Vanaf de Parsenn kan men tevens naar Davos Wolfgang, Klosters en Küblis skiën. Skiërs gaan met een treintje, de Parsennbahn, vanuit Davos Dorf naar boven. De dalafdalingen naar Davos zijn zwarte pistes, dus niet voor iedere skiër begaanbaar. Men kan als alternatief de Parsennbahn terug nemen of naar Klosters skiën en met de trein terug naar Davos gaan.
Gotschna: Dit kleinere skigebied hoort bij Klosters en staat in verbinding met de Parsenn. Het is toegankelijk via de Gotschnabahn vanuit Klosters of door vanaf de Parsenn naar beneden te skiën.
Jakobshorn: Dit skigebied bij Davos Platz in aantal liften en pistelengte nummer 2 na de Parsenn, en populair bij voornamelijk jongeren.
Rinerhorn: Dit is een kleiner skigebied aan de weg van Davos Platz naar Tiefencastel. Het dalstation ligt buiten Davos, maar kan met de bus of auto bereikt worden.
Pischa: Dit is een kleiner skigebied in de buurt van de Flüelapas. Het dalstation ligt buiten Davos, maar kan met de bus of auto bereikt worden.
Madrisa: Dit skigebied is vanuit Klosters toegankelijk en is gelegen aan de oostkant van het dal tegenover de Gotschna.
Schatzalp/Strela: Dit skigebied ligt 300 meter boven Davos. Het is bereikbaar met de Schatzalpbahn, een treintje dat in Davos Platz begint en bij het gebied eindigt. Vanuit Schatzalp kan men met een gondel verder het gebied in, dat tevens in verbinding staat met de Parsenn.
Naast de reguliere skigebieden zijn er nog twee kleinere sleepliften met afdalingen voor beginnende skiërs, de Bunda en de Bolgen.
| 10 |
skigebied, skiresort, wintersportplaats
|
12,375 |
TennisComplex
|
5317455
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Am%20Rothenbaum
|
Am Rothenbaum
|
Am Rothenbaum is een tenniscomplex in de Duitse stad Hamburg. Het bevindt zich in het stadsdeel Harvestehude. Het complex telt dertien gravelbanen en wordt gebruikt door Der Club an der Alster, die tot 2049 het erfpachtrecht heeft van het complex. Het stadion dat in 1997 en 2019 verbouwd werd, beschikt over een dak en biedt plaats aan 10.000 toeschouwers.
Am Rothenbaum is sinds 1894 de speellocatie van het ATP-toernooi van Hamburg en van 1987 tot en met 2002 en vanaf 2021 van het WTA-toernooi van Hamburg. Het complex wordt daarnaast voor verschillende beachvolleybalwedstrijden gebruikt; in 2017 en 2018 vonden de World Tour Finals er plaats, in 2019 werden de wereldkampioenschappen er georganiseerd en in 2022 en 2023 vond er een Elite 16 toernooi plaats. In 2022 werd de groepsfase (van groep C) van de Davis Cup georganiseerd onder een gesloten dak op het centre court van Am Rothenbaum. Voor de Davis Cup werd speciaal een hardcourtbaan aangelegd.
De Deutscher Tennis Bund heeft haar hoofdzetel in het complex Am Rothenbaum.
Geschiedenis
Het stadion biedt momenteel plaats aan 10.000 mensen. In 1956 bood het plaats aan 5.000 toeschouwers, in 1964 werd het stadion uitgebreid naar 8.000 zitplaatsen. In 1980 werd het complex en het stadion gemoderniseerd en het aantal zitplaatsen uitgebreid naar 9.000. In 1989 werden nogmaals 1.000 zitplaatsen toegevoegd tot een aantal van 10.000. In 1997 werd het stadion na twee jaar verbouwen uitgerust met een schuifbaar dak, een unieke constructie die van waaruit van midden uit het stadion een membraandoek wordt uitgeklapt. Bovendien werd de toeschouwerscapaciteit verhoogd naar 13.200. Velen jaren werd de bovenste ring afgedekt en zodoende maar 7.500 zitplaatsen gebruikt voor het toernooi.
Er waren plannen van 2018 tot 2022 een nieuw stadion te bouwen. Tussen de betrokken partijen kwam het evenwel uiteindelijk niet tot een overeenkomst, waardoor een beperktere renovatie in 2019 werd uitgevoerd, deels voor, en deels na het tennistoernooi. Na deze renovatie is de capaciteit gereduceerd tot 10.000 zitplaatsen.
Evenementenvergunning
Op het complex Am Rothenbaum is een beperkt aantal evenementendagen per jaar toegestaan. De toegestane limiet bedraagt 18 evenementendagen plus vier opstellingsdagen. In 2022 leverde dit een probleem op. Met het ATP/WTA-tennistoernooi van 8 dagen (17 tot en met 24 juli), het Elite 16 beachvolleybaltoernooi van 5 dagen (10 tot en met 14 augustus) en de Davis Cup van 6 dagen (13 tot en met 18 september) werd het aantal toegestane dagen met één dag overschreden. Op een van de zes Davis Cup dagen, moest daarom met een maximum van 1.500 toeschouwers worden gespeeld.
Vanaf 2024 wordt het mannen- en vrouwentennistoernooi waarschijnlijk weer in gescheiden weken georganiseerd, vanwege verschillende organisatoren. Beide toernooien nemen elk 7 dagen in beslag. Samen met het jaarlijkse internationale beachvolleybaltoernooi van 5 dagen, zou dan ook het aantal evenementendagen met één dag overschreden worden.
Galerij
ATP-toernooi van Hamburg
Tennisstadion
Bouwwerk in Hamburg
Tennis in Duitsland
|
Am Rothenbaum is een tenniscomplex in de Duitse stad Hamburg. Het bevindt zich in het stadsdeel Harvestehude. Het complex telt dertien gravelbanen en wordt gebruikt door Der Club an der Alster, die tot 2049 het erfpachtrecht heeft van het complex. Het stadion dat in 1997 en 2019 verbouwd werd, beschikt over een dak en biedt plaats aan 10.000 toeschouwers.
| 1 |
tenniscomplex, tenniscentrum, tennisaccommodatie
|
890 |
MeetingRoom
|
4812528
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Beatrixgebouw
|
Beatrixgebouw
|
Het Beatrixgebouw is een conferentiecentrum aan de Croeselaan in Utrecht. Het is in opdracht van de Utrechtse Jaarbeurs ontworpen door de Nederlandse architect Rein Fledderus (1910-1970). Bij de oplevering en opening in 1970 door prinses Beatrix was het gebouw qua vloeroppervlakte het grootste van Nederland.
In 1999 werd de grote congreszaal in het gebouw omgedoopt tot het Beatrix Theater.
Het iconische betonnen gebouw staat aan het Jaarbeursplein. Sinds 2014 waren er plannen in ontwikkeling om de façade te transformeren naar een meer hedendaagse uitstraling.
Congrescentrum in Nederland
Theater in Utrecht (provincie)
Bouwwerk in Utrecht (Zuidwest)
|
In 1999 werd de grote congreszaal in het gebouw omgedoopt tot het Beatrix Theater.
| 1 |
vergaderruimte, conferentieruimte, congreszaal
|
10,183 |
EventVenue
|
5763589
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/De%20Kerckhaen
|
De Kerckhaen
|
De Kerckhaen is een voormalige schuilkerk gelegen aan de Jisperweg en het Kerkplein in Westbeemster.
Geschiedenis
In 1752 werd de stal gelegen achter de pastorie verbouwd tot schuilkerk. Het was oorspronkelijk onderdeel van een door architect Y. Bijvoets ontworpen gebouw, onderdeel van de kerk.In 1881 werd het gebouw gebruikt als herberg en verenigingsgebouw. In 1928 werd het een café. De naam Kerckhaen stamt uit 1971 toen het verenigingsgebouw werd losgemaakt van de parochie. zes jaar later in 1977, verkocht het kerkbestuur het gehele gebouw aan Stichting Gemeenschapscentrum de Kerckhaen. Tussen 1986 en 2002 functioneerde de voormalige schuilkerk als dorpscafé annex zaalverhuur. Tussen 2002 en 2006 was er geen uitbater, er was slechts een deel als bedrijfswoning in gebruik. In 2005 werd door Stichting Beheer Kerckhaen een inzamelingsactie ingezet tot behoud van gebouw en café. Op 1 januari 2006 opende het café met brasserie weer zijn deuren. Het wordt tegenwoordig ook gebruikt als een ruimte waar mensen kunnen stemmen voor de verkiezingen.
Schuilkerk
|
Geschiedenis
In 1752 werd de stal gelegen achter de pastorie verbouwd tot schuilkerk. Het was oorspronkelijk onderdeel van een door architect Y. Bijvoets ontworpen gebouw, onderdeel van de kerk.In 1881 werd het gebouw gebruikt als herberg en verenigingsgebouw. In 1928 werd het een café. De naam Kerckhaen stamt uit 1971 toen het verenigingsgebouw werd losgemaakt van de parochie. zes jaar later in 1977, verkocht het kerkbestuur het gehele gebouw aan Stichting Gemeenschapscentrum de Kerckhaen. Tussen 1986 en 2002 functioneerde de voormalige schuilkerk als dorpscafé annex zaalverhuur. Tussen 2002 en 2006 was er geen uitbater, er was slechts een deel als bedrijfswoning in gebruik. In 2005 werd door Stichting Beheer Kerckhaen een inzamelingsactie ingezet tot behoud van gebouw en café. Op 1 januari 2006 opende het café met brasserie weer zijn deuren. Het wordt tegenwoordig ook gebruikt als een ruimte waar mensen kunnen stemmen voor de verkiezingen.
| 1 |
evenementlocatie, evenementenruimte, zaalverhuur
|
2,336 |
AssessAction
|
1389227
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nationaal%20Crisiscentrum%20%28Nederland%29
|
Nationaal Crisiscentrum (Nederland)
|
Het Nationaal Crisiscentrum of NCC (tot 1 januari 2004 heette dit centrum het Nationaal Coördinatiecentrum) is een onderdeel van de NCTV van het Nederlandse ministerie van Justitie en Veiligheid dat zich bezighoudt met het coördineren van de (bestuurlijke) reactie op rampen en crises. Het NCC komt in principe in beeld zodra de Gecoördineerde Regionale Incidentbestrijdings Procedure het niveau GRIP 4 bereikt of als bestuurders eerder de hulp van het centrum inroepen.
Het NCC is gevestigd in Den Haag, in het gebouw van het ministerie van Justitie en Veiligheid.
Taken
Het NCC vormt in de warme fase de basis van de crisisorganisatie op rijksniveau. Ten tijde van opschaling organiseert en coördineert het NCC alle processen binnen de rijkscrisisstructuur. Van signalering, informatie-inwinning, voorbereiding, crisiscommunicatie en advisering tot aan het faciliteren van besluitvorming door de Ministeriële Commissie Crisis Besluitvorming (MCCB). In de koude fase vindt vooral de preparatie en voorbereiding op de respons in de warme fase plaats. Het NCC bestaat uit twee eenheden te weten; crisiscoördinatie en communicatie. De Eenheid Crisiscoördinatie biedt een drietal zaken; allereerst de frontoffice, als (inter)nationaal single point of contact, daarnaast de expertise en ervaring op het gebied van de rijks-crisisstructuur, crisisbesluitvorming en –management, en tot slot advisering en ondersteuning bij grootschalige evenementen. De Eenheid Communicatie draagt zorg voor de ontwikkeling en uitvoering van de eigen en de rijksbrede risico- en crisiscommunicatie, de corporate communicatie en beleidscommunicatie van de NCTV en haar domeinen.
De dagelijkse werkzaamheden van de NCTV zijn georganiseerd volgens de lijn 'Front-office, Back-Office en een Action-Office'. Dit concept is er op gericht om snel nieuwe relevante informatie te signaleren, daarop te alerteren (de relevante directies en externen), deze te duiden en daarop passende maatregelen te nemen. Het NCC heeft de rol van Frontoffice waar de signalering en een eerste beoordeling plaatsvindt. De directie Risico's en Dreigingen is het backoffice waar zo nodig een duiding plaatsvindt met betrekking tot de impact op de Nationale Veiligheid. De overige directies vormen samen met het NCC en het LOCC het Action Office waar zo nodig passende maatregelen worden genomen.
Externe links
https://www.nctv.nl/onderwerpen/nationale-crisisstructuur
Nationaal Crisiscentrum op website NCTV
Gearchiveerde versie 2016
Nederlandse overheidsinstantie
Rampenbestrijding in Nederland
|
De dagelijkse werkzaamheden van de NCTV zijn georganiseerd volgens de lijn 'Front-office, Back-Office en een Action-Office'. Dit concept is er op gericht om snel nieuwe relevante informatie te signaleren, daarop te alerteren (de relevante directies en externen), deze te duiden en daarop passende maatregelen te nemen. Het NCC heeft de rol van Frontoffice waar de signalering en een eerste beoordeling plaatsvindt. De directie Risico's en Dreigingen is het backoffice waar zo nodig een duiding plaatsvindt met betrekking tot de impact op de Nationale Veiligheid. De overige directies vormen samen met het NCC en het LOCC het Action Office waar zo nodig passende maatregelen worden genomen.
| 1 |
beoordeling, evaluatie, mening
|
540 |
TravelAction
|
277439
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Luchthaven%20Narita
|
Luchthaven Narita
|
Narita International Airport (Japans: 成田国際空港; Narita Kokusai Kūkō) (IATA: NRT, ICAO: RJAA) is een internationale luchthaven in de stad Narita, prefectuur Chiba, Japan. De luchthaven bevindt zich in het oostelijke deel van de agglomeratie Tokio. Na de opening op 21 mei 1978 wordt de dichter bij Tokio gelegen Luchthaven Haneda vooral gebruikt voor binnenlandse vluchten.
Bouw
In 1971 werd begonnen met de bouw van de luchthaven door land van de boeren te onteigenen. Dit leidde tot felle protesten en gewelddadige botsingen met de politie. Een tweede ronde van onteigening leidde tot eenzelfde beeld. Bij deze protesten kwamen drie politieagenten om het leven, raakten meer dan 150 mensen gewond en werden er 375 arrestaties verricht. Vlak voor de officiële opening van het vliegveld op 30 maart 1978 werd de verkeerstoren bezet en vernielingen in de terminals aangericht. De opening werd zeven weken vertraagd. In 1991 besloten de partijen op vreedzame wijze naar een oplossing te zoeken. Na een formele verontschuldiging van de regering werd de angel uit het conflict gehaald al volgden er nog wel incidentele rechtszaken.
In 2020 zijn er drie terminals in gebruik.
Gebruik
Tot 2004 stond de luchthaven bekend als "New Tokyo International Airport". Narita is de grootste internationale luchthaven in Japan en is een belangrijk knooppunt voor het luchtverkeer tussen Azië en Noord-Amerika. Het dient als thuisbasis voor Japan Airlines en All Nippon Airways. Delta Airlines en United Airlines gebruiken het als het knooppunt voor hun netwerk in Azië.
Van alle passagiers die gebruik maken van de luchthaven heeft zo'n 95% betrekking op internationale reizen. De scherpe daling van het aantal passagiers en vliegtuigbewegingen in 2020 en 2021 is een gevolg van de coronapandemie met daarbij horende strenge reisrestricties.
Externe link
Officiële website van Narita International Airport
Narita
Verkeer en vervoer in Tokio
Bouwwerk in de prefectuur Chiba
|
Van alle passagiers die gebruik maken van de luchthaven heeft zo'n 95% betrekking op internationale reizen. De scherpe daling van het aantal passagiers en vliegtuigbewegingen in 2020 en 2021 is een gevolg van de coronapandemie met daarbij horende strenge reisrestricties.
| 1 |
reizen, vervoer, bestemming
|
2,715 |
RadioSeason
|
5127466
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/3FM%20Serious%20Request%202018
|
3FM Serious Request 2018
|
3FM Serious Request 2018 was de vijftiende editie van Serious Request. Het was de eerste keer dat het evenement in een nieuwe stijl plaatsvond, zonder Glazen Huis. Het evenement werd georganiseerd in samenwerking met het Rode Kruis. Gedurende de actieweek trokken dj's van de zender lopend door het land om acties te bezoeken. Daarnaast was er in TivoliVredenburg in Utrecht een festival met activiteiten. De opbrengst kwam uiteindelijk neer op € 1.308.889.
Geschiedenis
Onduidelijkheid en aankondiging
Lange tijd was er onduidelijkheid of het evenement dit jaar zou terugkeren. In september 2017 werd bekendgemaakt dat de keuze voor de gaststad van het evenement was uitgesteld. Begin januari 2018 maakte de zender bekend dat er in ieder geval wel weer een actie komt en dat er wordt nagedacht over een nieuwe opzet.
Op 24 september 2018 maakte Sander Hoogendoorn in zijn ochtendshow de nieuwe opzet bekend.
Nieuwe stijl
{"type":"FeatureCollection","features":[{"type":"Feature","properties":{"stroke":"#0080ff","stroke-width":4,"stroke-opacity":1},"geometry":{"type":"LineString","coordinates":[[5.062808990478516,53.29559325210346],[5.41351318359375,53.174353909183296],[5.412139892578125,53.134825673075596],[5.391883850097655,53.11133856120982],[5.3784942626953125,53.09319938092189],[5.3469085693359375,53.07608382569639],[5.3235626220703125,53.07216484969023],[5.2960968017578125,53.06803922644922],[5.1917266845703125,53.01354395183127],[5.0365447998046875,52.93167183358011],[5.0186920166015625,52.85026655761157],[5.1079559326171875,52.76580013630759],[5.07293701171875,52.75624323962823],[5.032768249511718,52.72693620613913],[5.0214385986328125,52.68012883912437],[5.072250366210937,52.65014577361598],[5.011825561523437,52.619725272670266],[4.994316101074219,52.56842095734828],[5.06744384765625,52.495950510693426],[5.027275085449219,52.48173479215015],[5.038604736328124,52.45621860285773],[4.991912841796875,52.4308969498065],[4.962043762207031,52.40597963925577],[4.940757751464844,52.39424897352942],[4.9651336669921875,52.38209606749874],[4.94384765625,52.348343740237425],[4.963245391845703,52.34150103469477],[4.964189529418945,52.31111555139932],[4.971871376037597,52.29971397413903],[4.971528053283691,52.26996946720955],[4.99028205871582,52.247667687643215],[4.998264312744141,52.22995487277945],[5.022897720336914,52.209552727759174],[5.007619857788086,52.19640205036979],[5.002384185791016,52.17077335533789],[5.041007995605469,52.13728119405205],[5.110015869140625,52.094062282906954]]}},{"type":"Feature","properties":{"stroke":"#ff0000","stroke-width":4,"stroke-opacity":1},"geometry":{"type":"LineString","coordinates":[[5.7080841064453125,51.253213087079544],[5.612983703613281,51.31130105668432],[5.608863830566406,51.35141505066322],[5.59727668762207,51.35870473387501],[5.5858612060546875,51.37242334396241],[5.570583343505859,51.38372739024591],[5.567150115966797,51.39208308934901],[5.558481216430664,51.42399209613635],[5.4801177978515625,51.439670742972],[5.4828643798828125,51.4824519372339],[5.392913818359375,51.50297266764028],[5.365791320800781,51.572375334560434],[5.326652526855469,51.59456184001649],[5.290861129760742,51.59130920809065],[5.22674560546875,51.60373194140026],[5.187950134277344,51.57578934821391],[5.081520080566405,51.55850326713993],[5.0214385986328125,51.52455221546295],[5.008821487426758,51.52308363483765],[4.984960556030273,51.52145479002144],[4.944276809692383,51.541424143038505],[4.9198150634765625,51.55039148266382],[4.8978424072265625,51.5463350479341],[4.866771697998047,51.5509785682552],[4.833812713623047,51.557329282607036],[4.8291778564453125,51.56559989191786],[4.775962829589843,51.587096436990265],[4.821624755859375,51.61066160337286],[4.863853454589844,51.65306939358465],[4.865741729736328,51.70065098247789],[4.89389419555664,51.73255690407605],[4.904365539550781,51.74839514596454],[4.923419952392578,51.771982766251256],[4.953460693359375,51.81402739112887],[4.9603271484375,51.838535323047374],[4.996805191040039,51.86302992209766],[5.013370513916016,51.9019711308832],[4.99603271484375,51.9211379415443],[4.977128505706787,51.956418940646515],[4.963073730468749,51.95489821009116],[4.949169158935547,51.9751527527427],[4.981441497802734,52.008872375564515],[5.049591064453125,52.025775477906514],[5.083065032958984,52.03633667384436],[5.110359191894531,52.0941677458626]]}},{"type":"Feature","properties":{"stroke":"#004000","stroke-width":4,"stroke-opacity":1},"geometry":{"type":"LineString","coordinates":[[6.790924072265625,52.267316957465944],[6.887397766113281,52.21749385181989],[6.832294464111327,52.20324088829442],[6.799764633178711,52.203924714208775],[6.732730865478516,52.16013863844111],[6.712303161621094,52.14381308981805],[6.667671203613281,52.12284441423187],[6.651277542114258,52.102445809962994],[6.613211631774902,52.07715862298596],[6.60003662109375,52.07032677875035],[6.612567901611328,52.04013809375085],[6.592397689819336,52.0102459910103],[6.56956672668457,51.9884216530475],[6.516952514648437,51.97652740299287],[6.463050842285156,51.94267759844991],[6.412067413330078,51.94987282056927],[6.288127899169922,51.96542325321787],[6.2326812744140625,51.959182571083346],[6.1412715911865225,51.95352289630393],[6.128053665161133,51.93701584028108],[6.077156066894531,51.93495203111159],[6.024799346923828,51.9493437994359],[5.975360870361328,51.96193280927054],[5.913219451904297,51.98424580948622],[5.841464996337891,51.98836879670127],[5.804300308227539,51.97969951183178],[5.78404426574707,51.983109278331106],[5.761384963989258,51.981999150292495],[5.733232498168945,51.97509988073695],[5.662250518798828,51.97494126434531],[5.574016571044922,51.95727846118796],[5.534963607788086,51.97182169452665],[5.5005455017089835,51.98361147007201],[5.460033416748047,51.999890004630856],[5.433211326599121,52.010298821531556],[5.3345489501953125,51.970922795120075],[5.313434600830077,51.99851607131509],[5.241680145263672,52.02566985334986],[5.234642028808594,52.049323523983524],[5.195331573486328,52.06673898247054],[5.110187530517578,52.093851356247676]]}},{"type":"Feature","properties":{"marker-color":"#004000","marker-size":"medium","marker-symbol":""},"geometry":{"type":"Point","coordinates":[6.790924072265625,52.26626641468499]}},{"type":"Feature","properties":{"marker-color":"#ff0000","marker-size":"medium","marker-symbol":""},"geometry":{"type":"Point","coordinates":[5.708942413330078,51.25310564757672]}},{"type":"Feature","properties":{"marker-color":"#0080ff","marker-size":"medium","marker-symbol":""},"geometry":{"type":"Point","coordinates":[5.063323974609375,53.296003649096136]}},{"type":"Feature","properties":{"marker-color":"#7e7e7e","marker-size":"medium","marker-symbol":""},"geometry":{"type":"Point","coordinates":[5.110015869140625,52.093851356247676]}}]}
De invulling van het evenement was in dit jaar voor de eerste keer anders dan vorige edities. Dj's worden niet langer opgesloten in een Glazen Huis, maar gaan in drie teams langs drie van tevoren vastgelegde routes lopen om georganiseerde acties te bezoeken. Ook gaat de opbrengst naar drie doelen in plaats van een.
Doelen
De drie doelen van Serious Request 2018 zijn:
Reanimatiecursussen en Nederland voorzien van AED's
Bescherming tegen natuurgeweld
Noodhulp bij oorlog en conflicten
Dj-teams
Zes dj's van de zender zullen drie teams vormen die tijdens Serious Request 2018 een route gaan lopen. De drie teams bestaan uit:
Sander Hoogendoorn en Eva Koreman
Jorien Renkema en Rob Janssen
Mark van der Molen en Rámon Verkoeijen
TivoliVredenburg Utrecht
Gedurende de week zal er in TivoliVredenburg in Utrecht een festival gehouden worden met o.a. optredens, workshops en lezingen. Ook zullen er vanaf deze plek radio-uitzendingen gemaakt worden.
Tijdschema looproutes
Het onderstaande schema toont de looproutes en bijbehorende tijden.
Tussenstanden
Gedurende het evenement werd er 3 keer een tussenstand bekend gemaakt. Dit gebeurde steeds rond 18.00 bij het hoofdkwartier in TivoliVredenburg (Utrecht).
Verslaggeving
Externe link
Website Serious Request
3FM Serious Request
|
TivoliVredenburg Utrecht
Gedurende de week zal er in TivoliVredenburg in Utrecht een festival gehouden worden met o.a. optredens, workshops en lezingen. Ook zullen er vanaf deze plek radio-uitzendingen gemaakt worden.
| 1 |
radioseizoen, radioprogramma, uitzending
|
9,501 |
DataFeedItem
|
537907
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20NEN-normen
|
Lijst van NEN-normen
|
Dit artikel levert een overzicht van verschillende NEN-normen. Elke norm heeft een aanduiding bestaande uit een afkorting en een volgnummer. Hierbij staat NEN voor NEderlandse Norm, EN voor Europese Norm, ISO verwijst naar de Internationale Organisatie voor Standaardisatie, IEC naar de International Electrotechnical Commission, NPR staat voor Nederlandse PraktijkRichtlijn (een praktische uitwerking van een norm), NTA voor Nederlands Technische Afspraak en NVN voor Nederlandse VoorNorm (ontwerpnorm). De volgende lijst is verre van compleet.
NEN
NEN 0512 Leidraad voor de viering van het Sint-Nicolaasfeest (deze norm werd gratis beschikbaar gesteld als een voorbeeld van hoe een NEN-norm in elkaar hoort te zitten)
NEN 1006 Algemene voorschriften voor leidingwaterinstallaties (AVWI-2002)
NEN 1010 Veiligheidsbepalingen voor laagspanningsinstallaties
NEN 1014 Bliksembeveiliging
NEN 1041 Veiligheidsbepalingen voor hoogspanningsinstallaties
NEN 1068 Thermische isolatie van gebouwen - Rekenmethoden
NEN 1070 Geluidwering in gebouwen - Specificatie en beoordeling van de kwaliteit
NEN 1078 Voorziening voor gas met een werkdruk tot en met 500 mbar - Prestatie-eisen - Nieuwbouw
NEN 1087 Ventilatie van gebouwen - Bepalingsmethoden voor nieuwbouw
NEN 1414 Symbolen voor veiligheidsvoorzieningen op ontruimings- en aanvalsplattegronden
NEN 1594 Droge blusleidingen in en aan gebouwen
NEN 1770 Brievengleuven en brievenbussen
NEN 1775 Bepaling van de bijdrage tot brandvoortplanting van vloeren
NEN 1814 Toegankelijkheid van buitenruimten, gebouwen en woningen
NEN 1824 Ergonomie – Ergonomische eisen voor de oppervlakte van kantoorwerkplekken
NEN 1888 Algemene persoonsgegevens - Definities, tekensets en uitwisselingsformats
NEN 2025 Norm voor communicatie bij het werken met hijs- en hefwerktuigen
NEN 2057 Daglichtopeningen in gebouwen. Verkorte bepalingsmethode voor de equivalente daglichtoppervlakte van daglichtopeningen
NEN 2075 Kwaliteitsmeetsysteem voor de schoonmaak-dienstverlening
NEN 2078 Eisen voor industriële gasinstallaties
NEN 2082 Eisen voor functionaliteit van informatie- en archiefmanagement in programmatuur
NEN 2195 Symbolen voor apparaten binnen een procestechnische installatie
NEN 2294 Indeling toetsenbord vóór schrijfmachines en gegevensverwerkingapparatuur.
NEN 2443 Parkeren en stallen van personenauto's op terreinen en in garages
NEN 2449 Ergonomie - Ergonomische criteria voor kantoorwerktafels - Eisen van afmetingen en uitvoering - Beproevingsmethoden
NEN 2535 Brandveiligheid van gebouwen - Brandmeldinstallaties - Systeem- en Kwaliteitseisen en projecteringsrichtlijnen
NEN 2555 Brandveiligheid van gebouwen - Rookmelders voor woonfuncties
NEN 2559 Waaraan het onderhoud van brandblussers moet voldoen
NEN 2575 Brandveiligheid van gebouwen - Ontruimingsinstallaties - Systeem- en kwaliteitseisen en projecteringsrichtlijnen
NPR 2576 Nederlandse praktijkrichtlijn voor functiebehoud aanleg van brandbeveiligingsinstallaties
NEN 2580 Oppervlakten en inhouden van gebouwen – Termen, definities en bepalingsmethoden
NEN 2608 Vlakglas voor gebouwen. Weerstand tegen windbelasting. Eisen en bepalingsmethoden
NEN 2654-1 Beheer, controle en onderhoud van brandbeveiligingsinstallaties. Deel 1: brandmeldinstallaties
NEN 2654-2 Beheer, controle en onderhoud van brandbeveiligingsinstallaties. Deel 2: Ontruimingsalarminstallaties
NEN 2659 Onderhoud van verrijdbare blustoestellen
NEN 2686 Luchtdoorlatendheid van gebouwen. Meetmethode
NEN 2690 Luchtdoorlatendheid van gebouwen. Meetmethode voor de specifieke luchtvolumestroom tussen kruipruimte en woning
NEN 2745 Norm voor facilitaire voorzieningen toegespitst op de gezondheidszorg – Rubricering en definiëring
NEN 2748 Norm voor facilitaire voorzieningen – Rubricering en definiëring
NEN 2757 Toevoer van verbrandingslucht en afvoer van rook van verbrandingstoestellen in gebouwen - Bepalingsmethoden
NEN 2767 Conditiemeten
NEN 2767-1 Conditiemeting van bouw- en installatiedelen - Deel 1: Methodiek
NEN 2767-2 Conditiemeting van bouw- en installatiedelen - Deel 2: Gebrekenlijsten
NEN 2767-4-1 Conditiemeting - Deel 4: Infrastructuur - Deel 1: Methodiek
NEN 2767-4-2 Conditiemeting van bouw- en installatiedelen - Deel 4-2: Infrastructuur - Webapplicatie voor de decompositie en gebrekenlijst
NEN 2768 Meterruimten en bijbehorende voorzieningen in een woonfunctie
NEN 2772 Norm met de nummering van weken
NEN 2776 Vastgoed - Termen en definities
NEN 2778 Vochtwering in gebouwen. Bepalingsmethode
NEN 2916 Energieprestatie van utiliteitsgebouwen. Bepalingsmethode
NEN 2990 Lucht - Eindcontrole na asbestverwijdering
NEN 2991 Lucht - Risicobeoordeling in en rondom gebouwen of constructies waarin asbesthoudende materialen zijn verwerkt
NEN 3011 Veiligheidskleuren en -tekens in de werkomgeving en in de openbare ruimte
NEN 3028 Eisen voor verbrandingsinstallaties
NEN 3055 Kleuren voor textielgoederen - Vlaggekleuren - Rood en blauw
NEN 3087 Ergonomie - Visuele ergonomie: achtergronden, principes en toepassingen
NEN 3126 Indelen en typen van documenten. Laatste versie uit 1986, ondertussen achterhaald.
NEN 3134 Veiligheidseisen voor laagspanningsinstallaties in medisch gebruikte ruimten
NEN 3140 Bedrijfsvoering van elektrische installaties - Aanvullende Nederlandse bepalingen voor laagspanningsinstallaties
NEN 3215 Binnenriolering - Eisen en bepalingsmethoden
NEN 3398 Buitenriolering - Onderzoek en toestandsbeoordeling van objecten
NEN 3399 Buitenriolering - Classificatiesysteem bij visuele inspectie van objecten
NEN 3840 Bedrijfsvoering van elektrische installaties - Aanvullende Nederlandse bepalingen voor hoogspanningsinstallaties
NEN 3859 Tuinbouwkassen. Ontwerp en constructie. Tuinbouwkassen voor de commerciële teelt van planten en gewassen
NEN 3868 Voorspanstaal
NEN 3869 Verankeringssystemen voor voorgespannen betonconstructies
NEN 4000 Bedrijfshulpverlening
NEN 4001 Brandbeveiliging. Projectering van draagbare en verrijdbare blustoestellen
NEN 4400 Uitleners en (onder)aannemers - Eisen aan en beoordeling op afdracht van belastingen en sociale lasten en het gerechtigd zijn tot het verrichten van arbeid in Nederland - Diensten, beheer en kwaliteit
NEN 5050 Woordwijzer - Goed taalgebruik in bedrijf en techniek
NEN 5077 Geluidwering in gebouwen - Bepalingsmethoden voor de grootheden voor geluidwering van uitwendige scheidingsconstructies, luchtgeluidisolatie, contactgeluidisolatie, geluidniveaus veroorzaakt door installaties en nagalmtijd
NEN 5087 Inbraakveiligheid van woningen - Bereikbaarheid van dak- en gevelelementen: deuren, ramen en kozijnen
NEN 5096 Inbraakwerendheid. Dak- of gevelelementen met deuren, ramen, luiken en vaste vullingen. Eisen, classificatie en beproevingsmethoden
NEN 5104 Geotechniek - Classificatie van onverharde grondmonsters
NEN 5128 Energieprestatie van woonfuncties en woongebouwen. Bepalingsmethode
NEN 5152 Technische tekeningen en elektronische symbolen
NEN 5310 Nederlandse praktijkrichtlijnen bij de nen 1010
NEN 5499 Kwaliteitseisen voor visueel gesorteerd naaldhout voor constructieve toepassingen
NEN 5706 Richtlijnen voor de beschrijving van zintuiglijke waarnemingen tijdens de uitvoering van milieukundig bodemonderzoek
NEN 5707 Bodem - Inspectie, monsterneming en analyse van asbest in bodem
NEN 5709 Bodem - Monstervoorbehandeling voor de bepaling van organische en anorganische parameters in grond
NEN 5717 Bodem - Waterbodem - Strategie voor het uitvoeren van vooronderzoek bij verkennend en nader onderzoek
NEN 5720 Bodem - Waterbodem - Strategie voor het uitvoeren van verkennend onderzoek - Onderzoek naar de milieuhygiënische kwaliteit van waterbodem en baggerspecie
NEN 5725 Bodem - Landbodem - Strategie voor het uitvoeren van vooronderzoek bij verkennend en nader onderzoek
NEN 5740 Bodem - Landbodem - Strategie voor het uitvoeren van verkennend bodemonderzoek - Onderzoek naar de milieuhygiënische kwaliteit van bodem en grond
NEN 5742 Bodem - Monsterneming van grond en sediment ten behoeve van de bepaling van metalen, anorganische verbindingen, matig-vluchtige organische verbindingen en fysisch-chemische bodemkenmerken
NEN 5744 Bodem - Monsterneming van grondwater
NEN 5766 Bodem - Plaatsing van peilbuizen ten behoeve van milieukundig bodemonderzoek
NEN 5825 Adressen - Definities, tekensets, uitwisselingsformats en fysieke presentatie
NEN 5897 Monsterneming en analyse van asbest in onbewerkt bouw- en sloopafval en recyclinggranulaat
NEN 6008 Betonstaal
NEN 6061 Bepaling van de weerstand tegen het ontstaan van brand bij stookplaatsen
NEN 6062 Bepaling van de brandveiligheid van rookafvoervoorzieningen
NEN 6063 Bepaling van het brandgevaarlijk zijn van daken
NEN 6064 Bepaling van de onbrandbaarheid van bouwmaterialen
NEN 6065 Bepaling van de bijdrage tot brandvoortplanting van bouwmateriaal
NEN 6066 Bepaling van de rookproductie bij brand van bouwmateriaal
NEN 6068 Bepaling van de weerstand tegen branddoorslag en brandoverslag tussen ruimten
NEN 6069 Experimentele bepaling van de brandwerendheid van bouwdelen en het classificeren daarvan
NEN 6071 Rekenkundige bepaling van de brandwerendheid van bouwdelen. Betonconstructies
NEN 6072 Rekenkundige bepaling van de brandwerendheid van bouwdelen. Staalconstructies
NEN 6073 Rekenkundige bepaling van de brandwerendheid van bouwdelen. Houtconstructies
NEN 6075 Bepaling van de weerstand tegen rookdoorgang tussen ruimten
NEN 6088 Brandveiligheid van gebouwen - Vluchtwegaanduiding - Eigenschappen en bepalingsmethoden
NEN 6090 Bepaling van de vuurbelasting
NEN 6092 Brandveiligheid van gebouwen. Eisen en bepalingsmethoden voor overdrukinstallaties in trappehuizen
NEN 6600-1 Water - Monsterneming - Deel 1: Afvalwater
NEN 6700 Technische grondslagen voor bouwconstructies - TGB 1990 - algemene basiseisen (Deze norm is ingetrokken sinds 06-04-2010)
NEN 6702 Technische grondslagen voor bouwconstructies - TGB 1990 - Belastingen en vervormingen (Deze norm is ingetrokken sinds 06-04-2010)
NEN 6706 Technische grondslagen voor bouwconstructies - TGB 1990 - Verkeersbelastingen op bruggen (Deze norm is ingetrokken sinds 30-03-2010)
NEN 6707 Bevestiging van dakbedekkingen. Eisen en bepalingsmethoden
NEN 6710 Technische grondslagen voor bouwconstructies. TGB 1990. Aluminiumconstructies. Basiseisen en basisrekenregels voor overwegend statisch belaste constructies (Deze norm is ingetrokken sinds 06-04-2010). Aanvulling NEN 6720:1995/A4:2007 nl is ingetrokken op 12-08-2010).
NEN 6720 Technische grondslagen voor bouwconstructies. TGB 1990. Voorschriften Beton. Constructieve eisen en rekenmethoden (Deze norm is ingetrokken sinds 12-08-2010)
NEN 6722 Voorschriften Beton - Uitvoering (Deze norm is ingetrokken sinds 25-09-2013)
NEN 6723 Voorschriften beton - Bruggen - Constructieve eisen en rekenmethoden (Deze norm is ingetrokken sinds 06-04-2010)
NEN 6760 Technische grondslagen voor bouwconstructies. TGB 1990. Houtconstructies. Basiseisen. Eisen en bepalingsmethoden (Deze norm is ingetrokken sinds 04-08-2008)
NEN 6762 Stalen stiftvormige verbindingsmiddelen voor dragende houtconstructies (Deze norm is ingetrokken sinds 04-05-2010, vervangen door NEN-EN 14592:2008 en)
NEN 6763 Gelamineerd hout. Producteigenschappen en bepalingsmethoden (Deze norm is ingetrokken sinds 24-01-2013, NEN 6763:1996/A3:2010 nl is ingetrokken sinds 28-02-2013)
NEN 6770 Technische grondslagen voor bouwconstructies. TGB 1990. Staalconstructies. Basiseisen en basisrekenregels voor overwegend statisch belaste constructies (Deze norm is ingetrokken sinds 06-04-2010)
NEN 6771 TGB 1990. Staalconstructies. Stabiliteit (Deze norm is ingetrokken sinds 06-04-2010)
NEN 6772 TGB 1990. Staalconstructies. Verbindingen (Deze norm is ingetrokken sinds 06-04-2010)
NEN 6773 TGB 1990. Staalconstructies. Basiseisen, basisrekenregels en beproevingen voor overwegend statisch belaste dunwandige koudgevormde stalen profielen en geprofileerde platen (Deze norm is ingetrokken sinds 12-08-2010)
NEN 6774 TGB 1990. Staalconstructies. Eisen aan de staalkwaliteit voor constructiestaalsoorten in relatie tot het brosse breukgedrag, voor overwegend statisch belaste constructies (Deze norm is ingetrokken sinds 06-04-2010)
NEN 6790 Technische grondslagen voor bouwconstructies. TGB 1990. Steenconstructies. Basiseisen en bepalingsmethoden (Deze norm is ingetrokken sinds 06-04-2010)
NEN 7002 Centrifugaal gegoten gietijzeren afvoerbuizen
NEN 7003 Hulpstukken voor gietijzeren afvoerbuizen
NEN 7013 Expansiestukken van pvc en ABS voor binnenrioleringen
NEN 7087 Vetafscheiders en slibvangputten - Type-indeling, eisen en beproevingsmethoden
NEN 7089 Olie-afscheiders en slibvangputten - Type-indeling, eisen en beproevingsmethoden
NEN 7120 Energieprestatie van gebouwen. Bepalingsmethode
NEN 7131 Maatschappelijke veiligheid - Managementsystemen voor veiligheid, voorbereiding op incidenten en continuïteit - Eisen en aanbevelingen voor het gebruik
NEN 7375 Uitloogkarakteristieken - Bepaling van de uitloging van anorganische componenten uit vormgegeven en monolithische materialen met een diffusieproef - Vaste grond- en steenachtige materialen
NEN 7502 Medische informatica - Berichtenverkeer in de zorg - Ontwikkeling en beheer van zorginhoudelijke berichtnormen
NEN 7503 Medische informatica - Berichtenverkeer - Elektronische uitwisseling van recept- en verstrekkingsberichten
NEN 7504 Medische informatica - Berichtenverkeer - Zorginformatiesystemen - Toepassing van de HL7-berichtenstructuur in zorginstellingen in Nederland - Eisen en toelichting van HL7-versie 2,4, bijgewerkt tot en met versie 2,6
NEN 7510 Informatiebeveiliging in de Zorgsector
NEN 7511 Medische informatica - In 2017 ingetrokken en maakt nu onderdeel uit van NEN 7510
NEN 7512 Medische informatica - Informatiebeveiliging in de zorg - Vertrouwensbasis voor gegevensuitwisseling
NEN 7513 Medische informatica - Logging - Vastleggen van acties op elektronische patiëntdossiers
NEN 7521 Medische informatica - Toegang tot patiëntgegevens - Grondslagen voor uitwisseling
NEN 7799-3 Managementsystemen voor informatiebeveiliging (ISMS) - Deel 3: Richtlijnen voor informatiebeveiligingsrisicobeheer
NEN 8005 Nederlandse invulling van NEN-EN 206-1: Beton - Deel 1: Specificatie, eigenschappen, vervaardiging en conformiteit
NEN 8020-20 Elektrische installaties evenementen
NEN 8028 Medische informatica - Kwaliteitseisen telemedicine
NEN 8048-1 Schuldhulpverlening - Deel 1: Eisen aan schuldhulpverleningsorganisaties
NEN 8048-2 Schuldhulpverlening - Deel 2: Eisen aan schuldhulpverleners
NEN 8048-3 Schuldhulpverlening - Deel 3: Certificatieschema voor schuldhulpverleningsorganisaties
NEN 8048-4 Schuldhulpverlening - Deel 4: Certificatieschema voor schuldhulpverleners
NEN 8062 Brandveiligheid van gebouwen. Methode voor het beoordelen van de brandveiligheid van rookafvoervoorzieningen van bestaande gebouwen
NEN 8078 Voorziening voor gas met een werkdruk tot en met 500 mbar - Prestatie-eisen - Bestaande bouw
NEN 8087 Ventilatie van gebouwen. Bepalingsmethoden voor bestaande gebouwen
NEN 8088-1 Ventilatie en luchtdoorlatendheid van gebouwen. Bepalingsmethode voor de toevoerluchttemperatuur gecorrigeerde ventilatie- en infiltratieluchtvolumestromen voor energieprestatieberekeningen. Deel 1: Rekenmethode
NEN 8112 Leidraad voor ontruimingsplannen voor gebouwen
NEN 8757 Afvoer van rook van verbrandingstoestellen in gebouwen - Bepalingsmethoden voor bestaande bouw
NEN 8878 Telefonische bereikbaarheid
NEN 10742 Eisen aan scheidingstransformatoren en veiligheidstransformatoren
NEN-EN
NEN-EN 54 reeks Automatische brandmeldinstallaties
NEN-EN 81-1 Veiligheidsregels voor het vervaardigen en het aanbrengen van liften (elektrische personenliften)
NEN-EN 81-2 Veiligheidsregels voor het vervaardigen en het aanbrengen van liften (hydraulische personenliften)
NEN-EN 81-72 Veiligheidsregels voor het vervaardigen en het aanbrengen van liften (brandweer liften)
NEN-EN 179 Hang- en sluitwerk. Sluitingen voor nooduitgangen met een deurkruk of een drukplaat, voor gebruik in vluchtroutes. Eisen en beproevingsmethoden
NEN-EN 206-1 Beton - Deel 1: Specificatie, eigenschappen, vervaardiging en conformiteit
NEN-EN 228 Brandstoffen voor wegvoertuigen - Ongelode benzine - Eisen en beproevingsmethoden
NEN-EN 295-1 Keramische buizen en hulpstukken alsmede buisverbindingen voor riolering onder vrij verval. Deel 1: Eisen
NEN-EN 295-2 Keramische buizen en hulpstukken alsmede buisverbindingen voor riolering onder vrij verval. Deel 2: Kwaliteitscontrole en monstername
NEN-EN 295-3 Keramische buizen en hulpstukken alsmede buisverbindingen voor riolering onder vrij verval. Deel 3: beproevingsmethoden
NEN-EN 356 Glas in gebouwen - Beveiligingsbeglazing - Beproeving en classificatie van de weerstand tegen manuele aanval
NEN-EN 360 valbeschermers met lijnspanners
NEN-EN 361 Valharnassen
NEN-EN 365 systemen voor valbeveiliging
NEN-EN 858 Afscheiders en slibvangputten voor lichte vloeistoffen (bijvoorbeeld olie en benzine) - Deel 1: Ontwerp, eisen en beproeving, merken en kwaliteitscontrole, Deel 2: Bepaling van nominale afmeting, installatie, functionering en onderhoud
NEN-EN 1023 Meubelen voor kantoren - Scheidingswanden - Deel 1: Afmetingen
NEN-EN 1125 Panieksluitingen voor vluchtdeuren met een horizontale bedieningsstang voor het gebruik bij vluchtroutes. Eisen en beproevingsmethoden
NEN-EN 1401-1 Kunststofleidingsystemen voor vrij verval buitenriolering. Ongeplastificeerd pvc (pvc-U). Deel 1: Eisen voor buizen, hulpstukken en het systeem
NE-EN 1789 Medische voertuigen en hun uitrusting - Ambulances
NEN-EN 1825 Vetafscheiders en slibvangputten - Deel 1: Ontwerp, eisen en beproeving, merken en kwaliteitscontrole, Deel 2: Bepaling van nominale afmeting, installatie, functionering en onderhoud
NEN-EN 1838 Toegepaste verlichtingstechniek - Noodverlichting
NEN-EN 1990 Eurocode - Grondslagen van het constructief ontwerp
NEN-EN 1991-1-1 Eurocode 1: Belastingen op constructies - Deel 1-1: Algemene belastingen - Volumieke gewichten, eigengewicht en opgelegde belastingen voor gebouwen
NEN-EN 1991-1-2 Eurocode 1: Belastingen op constructies - Deel 1-2: Algemene belastingen - Belasting bij brand
NEN-EN 1991-1-3 Eurocode 1: Belastingen op constructies - Deel 1-3: Algemene belastingen - Sneeuwbelasting
NEN-EN 1991-1-4 Eurocode 1: Belastingen op constructies - Deel 1-4: Algemene belastingen - Windbelasting
NEN-EN 1991-1-5 Eurocode 1: Belastingen op constructies - Deel 1-5: Algemene belastingen - Thermische belasting
NEN-EN 1991-1-7 Eurocode 1:Belastingen op constructies - Deel 1-7: Algemene belastingen - Buitengewone belastingen: stootbelastingen en ontploffingen
NEN-EN 1992-1-1 Eurocode 2: Ontwerp en berekening van betonconstructies - Deel 1-1: Algemene regels en regels voor gebouwen
NEN-EN 1992-1-2 Eurocode 2: Ontwerp en berekening van betonconstructies - Deel 1-2: Algemene regels - Ontwerp en berekening van constructies bij brand
NEN-EN 1993-1-1 Eurocode 3: Ontwerp en berekening van staalconstructies - Deel 1-1: Algemene regels en regels voor gebouwen
NEN-EN 1993-1-2 Eurocode 3: Ontwerp en berekening van staalconstructies - Deel 1-2: Algemene regels - Ontwerp en berekening van constructies bij brand
NEN-EN 1993-1-8 Eurocode 3: Ontwerp en berekening van staalconstructies - Deel 1-8: Ontwerp en berekening van verbindingen
NEN-EN 1993-1-10 Eurocode 3: Ontwerp en berekening van staalconstructies - Deel 1-10: Materiaaltaaiheid en eigenschappen in de dikterichting
NEN-EN 1994-1-1 Eurocode 4: Ontwerp en berekening van staal-betonconstructies - Deel 1-1: Algemene regels en regels voor gebouwen
NEN-EN 1994-1-2 Eurocode 4: Ontwerp en berekening van staal-betonconstructies - Deel 1-2: Algemene regels - Ontwerp en berekening van constructies bij brand
NEN-EN 1995-1-1 Eurocode 5: Ontwerp en berekening van houtconstructies - Deel 1-1: Algemeen - Gemeenschappelijke regels en regels voor gebouwen
NEN-EN 1995-1-2 Eurocode 5: Ontwerp en berekening van houtconstructies - Deel 1-2: Algemeen - Ontwerp en berekening van constructies bij brand
NEN-EN 1996-1-1 Eurocode 6 - Ontwerp en berekening van constructies van metselwerk - Deel 1-1: Algemene regels voor constructies van gewapend en ongewapend metselwerk
NEN-EN 1996-1-2 Eurocode 6: Ontwerp en berekening van constructies van metselwerk - Deel 1-2: Algemene regels - Ontwerp en berekening van constructies bij brand
NEN-EN 1997-1 Eurocode 7: Geotechnisch ontwerp - Deel 1: Algemene regels
NEN-EN 1999-1-1 Eurocode 9: Ontwerp en berekening van aluminiumconstructies - Deel 1-1: Algemene regels
NEN-EN 1999-1-2 Eurocode 9: Ontwerp en berekening van aluminiumconstructies - Deel 1-2: Ontwerp en berekening van constructies bij brand
NEN-EN 12354-6 Geluidwering in gebouwen. Berekening van de akoestische eigenschappen van gebouwen met de eigenschappen van bouwelementen. Deel 6: Geluidabsorptie in gesloten ruimten
NEN-EN 12798 Vervoerskwaliteitsmanagementsysteem - Weg-, spoor- en binnenwatervervoer - Aanvullende eisen voor het kwaliteitsmanagementsysteem volgens EN ISO 9001 met betrekking tot de veiligheid bij het vervoer van gevaarlijke stoffen
NEN-EN 13501-1 Brandclassificatie van bouwproducten en bouwdelen. Deel 1: Classificatie op grond van resultaten van beproeving van het brandgedrag
NEN-EN 13508-1 Onderzoek en beoordeling van de buitenriolering - Deel 1: Algemene eisen
NEN-EN 13508-2 Onderzoek en beoordeling van de buitenriolering - Deel 2: Coderingssysteem bij visuele inspectie
NEN-EN 13549 Schoonmaakdienstverlening - Basiseisen en aanbevelingen voor kwaliteitmeetsystemen
NEN-EN 13606-1 Medische informatica - Communicatie over het Elektronisch Patiëntendossier - Deel 1: Referentiemodel
NEN-EN 14181 Emissies van stationaire bronnen - Kwaliteitsborging van geautomatiseerde meetsystemen
NEN-EN 14822-3 Medische informatica - Generieke informatica - Generieke data componenten - Deel 3: Klinisch
NEN-EN 15221-1 Facility Management - Deel 1: Termen en definities
NEN-EN 15221-2 Facility Management - Deel 2: Leidraad voor het opstellen van Facility Management overeenkomsten
NEN-EN 15221-3 Facility Management - Deel 3: Richtlijn hoe kwaliteit in facility management te verwerven/garanderen
NEN-EN 15221-4 Taxonomie van Facility Management - Classificatie en structuren
NEN-EN 15221-5 Facility Management - Deel 5: Richtlijn voor de ontwikkeling en verbetering van processen
NEN-EN 15221-6 Facility Management - Deel 6: Metingen van gebied en ruimte
NEN-EN 15221-7 Facility Management - Deel 7: Methode voor het vergelijken van facilitaire services, producten en diensten
NEN-EN 15259 Luchtkwaliteit - Meetmethode emissies van stationaire bronnen - Eisen voor meetvlakken en meetlocaties en voor doelstelling, meetplan en rapportage van de meting
NEN-EN 16001 Energiemanagementsystemen - Eisen met richtlijn voor gebruik
NEN-EN 50110-1 Bedrijfsvoering van elektrische installaties - Alg. bepalingen
NEN-EN 50110-2 Bedrijfsvoering van elektrische installaties - Nat. bijlagen
NEN-EN 50200 Beproevingsmethode voor het functiebehoud bij brand van niet-beschermde dunne kabels voor gebruik in stroomketens voor veiligheidsdoeleinden
NEN-EN 50131 Alarmsystemen - Inbraak- en overvalsystemen
NEN-EN 50362 Beproevingsmethode voor het functiebehoud bij brand van niet-beschermde dikke sterkstroom- en stuurstroomkabels voor gebruik in noodcircuits
NEN-ISO
NEN-ISO 3591 Sensorische analyse - Apparatuur - Wijnproefglas
NEN-ISO 7982-1 Bank-telecommunicatie - Betalingsverkeerberichten - Deel 1: Woordenlijst en universele set van gegevenssegmenten en gegevenselementen voor elektronische betalingsverkeerberichten
NEN-ISO 10002 Kwaliteitsmanagement - Klanttevredenheid - Richtlijnen voor klachtenbehandeling in organisaties
NEN-ISO 15489-1 Informatie en documentatie - Informatie- en archiefmanagement - Deel 1: Algemeen
NEN-ISO/IEC 20000-1 Information technology - Service management - Part 1: Service management system requirements
NEN-ISO 20022-6 Financiële diensten - UNIversal Financiële Industrie berichtenschema - Deel 6: Berichtoverdrachtskenmerken
NEN-ISO 21188 Public key infrastructure (PKI) voor financiële services - Praktijk en leidraad voor raamwerk
NEN-ISO 21731 Medische informatica - HL7 versie 3 - Referentie-informatiemodel - Uitgave 1
NEN-ISO 26000 Internationale richtlijn voor Maatschappelijk Verantwoordelijk Ondernemen (MVO)
NEN-ISO/IEC 27001 Informatietechnologie - Beveiligingstechnieken - Managementsystemen voor informatiebeveiliging - Eisen
NEN-ISO 28000 Specificatie voor veiligheidsmanagementsystemen voor de logistieke keten
NEN-ISO 31000 Risicomanagement - Principes en richtlijnen
NEN-ISO 50001 Energiemanagementsystemen - Eisen met gebruiksrichtlijnen
NEN-ISO/IEC 90003 Software engineering - Guidelines for the application of ISO 9001:2000 to computer software
NEN-EN-ISO
NEN-EN-ISO 3126 Kunststofleidingsystemen - Kunststof componenten - Bepaling van afmetingen
NEN-EN-ISO 5667-3 Water - Monsterneming - Deel 3: Richtlijn voor de conservering en behandeling van watermonsters
NEN-EN-ISO 6385 Ergonomische beginselen bij het ontwerpen van werksystemen
NEN-EN-ISO 6946 Componenten en elementen van gebouwen. Warmteweerstand en warmtedoorgangscoëfficiënt. Berekeningsmethode
NEN-EN-ISO 7010 Registered safety signs (Veiligheidssymbolen). Zie ook: NEN 3011. De normen NEN 1413 en NEN 1414 worden deels herzien. De NEN 6088 is hiermee ingetrokken.
NEN-EN-ISO 7730 Klimaatomstandigheden - Analytische bepaling en interpretatie van thermische behaaglijkheid door berekeningen van de PMV en PPD-waarden en lokale thermische behaaglijkheid
NEN-EN-ISO 9000 Kwaliteitsmanagementsystemen - Grondbeginselen en verklarende woordenlijst
NEN-EN-ISO 9001 Kwaliteitsmanagementsystemen - Eisen
NEN-EN-ISO 9004 Managen op duurzaam succes van een organisatie - Een aanpak op basis van kwaliteitsmanagement
NEN-EN-ISO 10075-1 Ergonomische principes gerelateerd aan mentale werkbelasting - Deel 1: Algemene termen en definities
NEN-EN-ISO 13485 Medische hulpmiddelen - Kwaliteitsmanagementsystemen - Bijzondere eisen voor reguleringsdoeleinden
NEN-EN-ISO 14001 Milieumanagementsystemen - Eisen met richtlijnen voor gebruik
NEN-EN-ISO/IEC 17021 Conformiteitsbeoordeling - Eisen voor instellingen die audits en certificatie van managementsystemen uitvoeren
NEN-EN-ISO 19011 Richtlijnen voor het uitvoeren van kwaliteits- en/of milieumanagementsysteemaudits
NEN-EN-ISO 22000 Voedselveiligheid managementsystemen - Eisen aan een organisatie in de voedselketen
NEN-EN-ISO 26800 Ergonomie - Algemene benadering, beginselen en concepten
NEN-EN-IEC
NEN-EN-IEC 60079-14 Explosieve atmosferen - Deel 14: Ontwerp, keuze en opstelling van elektrische installaties
NEN-EN-IEC 60079-17 Explosieve atmosferen - Deel 17: Inspectie en onderhoud van elektrische installaties
NEN-EN-IEC 61400-24 Wind turbines - Deel 24: Bliksembeveiliging
NEN-EN-IEC 62305-1 Bliksembeveiliging - Deel 1: Algemene principes
NEN-EN-IEC 62305-2 Bliksembeveiliging - Deel 2: Risicomanagement
NEN-EN-IEC 62305-3 Bliksembeveiliging - Deel 3: Fysieke schade aan objecten en letsel aan mens en dier
NEN-EN-IEC 62305-4 Bliksembeveiliging - Deel 4: Elektrische en elektronische systemen in objecten
NPR
NPR 1014 Bliksembeveiliging - Leidraad bij de NEN-EN-IEC 62305 reeks
NPR 1088 Ventilatie van woningen en woongebouwen. Aanwijzingen voor en voorbeelden van de uitvoering van ventilatievoorzieningen
NPR 1813 Ergonomie - Richtlijn voor kantoormeubelen en hun toepassing bij de inrichting van administratieve ruimten en kantoren - Toelichting bij de NEN-EN 1335-reeks, de NEN-EN 527-reeks en NEN-EN 13761
NPR 2068 Thermische isolatie van gebouwen. Vereenvoudigde rekenmethoden
NPR 2576 Functiebehoud bij brand - Richtlijn voor bekabeling, ophanging en montage van transmissiewegen
NPR 2652 Vochtwering in gebouwen. Wering van vocht van buiten. Wering van vocht van binnen. Voorbeelden van bouwkundige details
NPR 2777 Leidraad voor het opstellen van onderhoudscontracten voor vastgoed
NPR 2877 Beproevingsmethode voor de waterdichtheid van scheidingsconstructies
NPR 2878 Uitwendige scheidingsconstructies van gebouwen. Vereenvoudigde berekeningsmethode voor de binnenoppervlaktetemperatuurfactor
NPR 2917 Energieprestatie van utiliteitsgebouwen. Rekenprogramma (EPU) versie 2.2
NPR 3218 Buitenriolering onder vrij verval. Aanleg en onderhoud
NPR 3378 Praktijkrichtlijn Gasinstallaties. Leidraad bij NEN 1078 en NEN 8078
NPR 3438 Ergonomie - Geluidhinder op de arbeidsplaats - Bepaling van de mate van verstoring van communicatie en concentratie
NPR 3599 Vlakglas voor gebouwen. Bepaling van de minimum glasdikte voor windbelasting. Afgestemd op NEN 2608
NPR 5070 Geluidwering in woongebouwen. Voorbeelden van wanden en vloeren in steenachtige draagconstructies
NPR 5071 Geluidwering in woongebouwen. Voorbeelden van maatregelen tegen galm, lawaai door slaande deuren en dergelijke in gemeenschappelijke ruimten, afgestemd op NEN 1070
NPR 5072 Geluidwering in woningen en woongebouwen. Luchtafvoersystemen
NPR 5073 Geluidwering in woongebouwen. Liftinstallaties
NPR 5074 Geluidwering in woningen en woongebouwen. Centrale verwarmingsinstallaties met radiatoren of convectoren
NPR 5075 Geluidwering in woningen en woongebouwen. Sanitaire toestellen en installaties voor de aan- en afvoer van water
NPR 5086 Geluidwering in woongebouwen. Geluidwering van lichte woningscheidende wanden
NPR 5092 Geluidwering in gebouwen. Beoordeling van de resultaten van geluidmetingen conform NEN 5077
NPR 5097 Geluidwering in gebouwen. Toelichting op de bepalingsmethoden voor de grootheden voor geluidwering van uitwendige scheidingsconstructies, luchtgeluidsisolatie, contactgeluidisolatie, geluidniveaus veroorzaakt door installaties en nagalmtijd
NPR 5129 Energieprestatie van woonfuncties en woongebouwen. Rekenprogramma (EPW) versie 2.2
NPR 5272 Geluidwering in gebouwen. Aanwijzingen voor de toepassing van het rekenvoorschrift voor de geluidwering van gevels op basis van NEN-EN 12354-3
NPR 5310 Nederlandse praktijkrichtlijn bij NEN 1010
NPR 5326 Risicobeheersing bij ontwikkeling en onderhoud van maatwerksoftware
NPR 5741 Bodem - Richtlijn voor de keuze en toepassing van boorsystemen en monsternemingstoestellen voor grond, sediment en grondwater bij bodemverontreinigingsonderzoek
NPR 6070 Sturen op duurzame inzetbaarheid van medewerkers
NPR 6091 Weerstand tegen brandoverslag (Deze norm is ingetrokken sinds 12-10-2005)
NPR 6095-1:2012 nl Rookbeheersingssystemen - Deel 1: Richtlijnen voor het ontwerpen en installeren van RWA-installaties
NPR 6095-2:2012 nl Rookbeheersingssystemen - Deel 2: Richtlijnen voor het ontwerpen en installeren van overdrukinstallaties
NPR 6703:2006 Wateraccumulatie. Aanvullende rekenregels en vereenvoudigingen voor het belastinggeval regenwater in NEN 6702
NPR 6708:2013 Bevestiging van dakbedekkingen. Richtlijnen
NPR 6791 Steenconstructies. Eenvoudige ontwerpregels, gebaseerd op NEN 6790 (Deze norm is ingetrokken sinds 11-05-2009)
NPR 7505 Leeswijzer bij NEN 7502:2004 Medische informatica - Berichtenverkeer in de zorg - Ontwikkeling en beheer van zorginhoudelijke berichtnormen
NPR 7509 Medische informatica - Berichtenverkeer - Notities bij NVN 7503 Recept- en verstrekkingsberichten
NPR 7910-1 Gevarenzone-indeling met betrekking tot explosiegevaar. Deel 1: Gasexplosiegevaar, gebaseerd op NEN-EN IEC 60079-10-1:2009
NPR 7910-2 Gevarenzone-indeling met betrekking tot explosiegevaar. Deel 2: Stofexplosiegevaar, gebaseerd op NEN-EN-IEC 60079-10-2:2009
NPR 8020-10 Evenementen - Hijs- en heftechniek - Veiligheidsfactoren voor hijs- en hefmiddelen
NPR 8020-11 Evenementen - Hijs- en heftechniek - Met de hand aangedreven personen-vliegsystemen
NPR 8020-13 Evenementen - Hijs- en heftechniek - Riggingplan ('rigging plot')
NPR 8020-14 Evenementen - Hijs- en heftechniek - Onderhoud en inspectie
NPR 8020-15 Evenementen - Hijs- en heftechniek - Veiligheidskabels voor lasten bevestigd aan lastdragers
NPR 8020-50 Evenementen - Podiumconstructies - Verantwoordelijkheden
NPR-ISO/TS 16949 Kwaliteitsmanagementsystemen - Specifieke eisen voor de toepassing van ISO 9001:2008 voor automobielproductie en organisaties die relevante service-onderdelen leveren
NTA
NTA 5727 Bodem - Monsterneming en analyse van asbest in waterbodem en baggerspecie
NTA 5755 Bodem - Landbodem - Strategie voor het uitvoeren van nader onderzoek - Onderzoek naar de aard en omvang van bodemverontreiniging
NTA 8009 Veiligheidsmanagementsysteem voor ziekenhuizen en instellingen die ziekenhuiszorg verlenen
NTA 8020-30 Evenementenbeveiliging en publieksbeveiligingsdiensten
NTA 8020-40 Evenementen - Brandvoortplanting en rookproductie van zeildoek
NTA 8023-0 Maatschappelijke zorg - Informatiearchitectuur in de jeugdsector - Deel 0: Algemene bepalingen
NTA 8023-1 Maatschappelijke zorg - Informatiearchitectuur in de jeugdsector - Deel 1: Landelijke verwijsindex risicojongeren
NTA 8023-2 Maatschappelijke zorg - Informatiearchitectuur in de jeugdsector - Deel 2: Elektronisch berichtenverkeer (EBV)
NTA 8025:2005 Periodieke beoordeling van de veiligheid van technische installaties en technische voorzieningen in woningen
NTA 8027 Kwaliteitscriteria voor opdrachtverstrekking voor conditiemetingen en opstellen van onderhoudsbehoefte en meerjarenbegrotingen
NTA 8050 Leidraad voor de totstandkoming van arbocatalogi
NTA 8060 Keuren bouwtechnische woningkwaliteit - methodiek en opnamelijst (december 2010)
NTA 8080 Duurzaamheidscriteria voor biomassa ten behoeve van energiedoeleinden
NTA 8220 Methode voor het beoordelen van elektrisch materieel op brandrisico
NTA 8292 Begroeide daken - Termen, definities en bepalingsmethoden - Windweerstand, waterretentie en brandgevaarlijkheid
NTA 8776 Helmen voor snelle elektrische fietsen (speed-pedelecs, S-EPACs)
NTA 8800 Energieprestatie van gebouwen - Bepalingsmethode
NVN
NVN 2939 Luchtkwaliteit - Werkplekatmosfeer - Bepaling van de concentratie aan asbestvezels met lichtmicroscopie na actieve monsterneming op een membraanfilter
NVN 6724 Voorschriften Beton - In de grond gevormde funderingselementen van beton of mortel (Deze norm is ingetrokken sinds 15-10-2012)
NVN 6725:2008 nl Vrijdragende systeemvloeren van vooraf vervaardigd beton
NVN 7125 Energieprestatienorm voor maatregelen op gebiedsniveau (EMG). Bepalingsmethode
Overige
NTR 3216 Binnenriolering. Richtlijn voor ontwerp en uitvoering
OHSAS 18001 Arbomanagementsystemen - Eisen
ISO/DIS 20121 Duurzaamheid managementsystemen - Eisen met richtlijnen voor gebruik
IEC 60331-1 Beproeving op het gedrag van elektrische leidingen bij brand - Functiebehoud - Deel 1: Beproevingsmethode voor brand met mechanische schokken bij een temperatuur van ten minste 830 °C voor leidingen met een toegekende spanning tot en met 0,6/1,0 kV en met een doorsnede groter dan 20 mm
Standaard
Lijst
NEN-normen
NEN-normen
|
NEN-ISO
NEN-ISO 3591 Sensorische analyse - Apparatuur - Wijnproefglas
NEN-ISO 7982-1 Bank-telecommunicatie - Betalingsverkeerberichten - Deel 1: Woordenlijst en universele set van gegevenssegmenten en gegevenselementen voor elektronische betalingsverkeerberichten
NEN-ISO 10002 Kwaliteitsmanagement - Klanttevredenheid - Richtlijnen voor klachtenbehandeling in organisaties
NEN-ISO 15489-1 Informatie en documentatie - Informatie- en archiefmanagement - Deel 1: Algemeen
NEN-ISO/IEC 20000-1 Information technology - Service management - Part 1: Service management system requirements
NEN-ISO 20022-6 Financiële diensten - UNIversal Financiële Industrie berichtenschema - Deel 6: Berichtoverdrachtskenmerken
NEN-ISO 21188 Public key infrastructure (PKI) voor financiële services - Praktijk en leidraad voor raamwerk
NEN-ISO 21731 Medische informatica - HL7 versie 3 - Referentie-informatiemodel - Uitgave 1
NEN-ISO 26000 Internationale richtlijn voor Maatschappelijk Verantwoordelijk Ondernemen (MVO)
NEN-ISO/IEC 27001 Informatietechnologie - Beveiligingstechnieken - Managementsystemen voor informatiebeveiliging - Eisen
NEN-ISO 28000 Specificatie voor veiligheidsmanagementsystemen voor de logistieke keten
NEN-ISO 31000 Risicomanagement - Principes en richtlijnen
NEN-ISO 50001 Energiemanagementsystemen - Eisen met gebruiksrichtlijnen
NEN-ISO/IEC 90003 Software engineering - Guidelines for the application of ISO 9001:2000 to computer software
| 1 |
gegevenssegment, datacomponent, invoerelement
|
5,185 |
Car
|
3789780
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jeroen%20Slaghekke
|
Jeroen Slaghekke
|
Jeroen Slaghekke (Den Haag, 3 mei 1992) is een Nederlands autocoureur. Hij eindigde derde in de Nederlandse Suzuki Swift Cup in 2009 en werd in 2011 tweede in het Britse Formule Ford kampioenschap.
Racecarrière
Nederland
Jeroen begon zijn motorsportcarrière met karten in 2007 en deed mee in het Nederlands Kampioenschap RK-1. Slaghekke promoveerde vervolgens naar toerwagens in 2008. Hier kwam hij uit in de Nederlandse Suzuki Swift Cup voor het Coronel Junior Team, gerund door Tom Coronel.
In 2009 kwam Slaghekke voor een tweede jaar uit in de Nederlandse Suzuki Swift Cup met het Coronel Junior Team, waarin hij 3e finishte met 170 punten.
Internationaal
Slaghekke sloot zich in 2010 aan bij het Jamun Racing Services team in het Britse Formule Ford kampioenschap in Groot-Brittannië. Hij behaalde een eerste succes in de klasse met een podium klassering op het circuit van Donington Park.
In 2011 keerde Slaghekke terug naar Engeland om voor een tweede jaar deel te nemen aan het Britse Formule Ford kampioenschap. Racend met een Mygale chassis voor het Britse Jamun Racing Services team won hij 4 races, pakte hij 21 podiumplaatsen, 8 pole positions en 7 snelste raceronden. Hij verbrak ook het Britse Formule Ford baanrecord op het Formule 1-circuit van Silverstone, en het National circuit van Silverstone.
In 2012 promoveerde Slaghekke naar de Formule Renault 2.0 NEC waarin hij uitkwam voor Van Amersfoort Racing. Slaghekke finishte als hoogst geklasseerde Nederlander als 4e in het kampioenschap met een overwinning op het Tsjechische circuit van Most en een tweede plaats in zijn thuisrace op Circuit Park Zandvoort.
In 2013 was Slaghekke testrijder tijdens raceweekends voor verscheidene teams tijdens raceweekends in het Amerikaanse U.S. F2000 National Championship. Ondanks redelijke resultaten slaagde Slaghekke er niet in om het seizoen uit te rijden.
Externe links
https://web.archive.org/web/20070222120104/http://www.britishformulaford.co.uk/
http://www.driverdb.com/drivers/jeroen-slaghekke/
http://www.jeroenslaghekke.com
Nederlands autocoureur
|
Jeroen Slaghekke (Den Haag, 3 mei 1992) is een Nederlands autocoureur. Hij eindigde derde in de Nederlandse Suzuki Swift Cup in 2009 en werd in 2011 tweede in het Britse Formule Ford kampioenschap.
| 1 |
auto, motorvoertuig, personenwagen
|
11,028 |
ProgramMembership
|
666539
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Brussels%20Airlines
|
Brussels Airlines
|
Brussels Airlines is de nationale luchtvaartmaatschappij van België. De maatschappij heeft haar thuisbasis op Brussels Airport en haar hoofdkantoren in het b.house vlak bij de luchthaven.
Geschiedenis
Brussels Airlines werd gevormd toen SN Brussels Airlines en Virgin Express fuseerden op 7 november 2006.
SN Brussels Airlines
Op 23 mei 1923 richtte de Belgische staat Sabena op, de eerste nationale luchtvaartmaatschappij van België. Aan het eind van de jaren 80 kwam Sabena in financiële problemen en in mei 1995 werd het overgenomen door Swissair. Daarna kende Sabena kort een betere periode, maar na de aanslagen op 11 september 2001 stortte de luchtvaartbranche in en als gevolg hiervan werd op 7 november 2001 Sabena failliet verklaard. Delta Air Transport (DAT), de winstgevende dochteronderneming van Sabena, werd overgenomen door de SN Air Holding NV en later getransformeerd naar SN Brussels Airlines. SN Brussels had een uitgebreid netwerk in Europa en vloog ook naar Afrika.
Virgin Express
Virgin Express was een lagekostenluchtvaartmaatschappij die in 1996 voortvloeide uit EBA (EuroBelgianAirlines). Na het faillissement van Sabena besloot Virgin Express de markt in te nemen. Virgin Express vloog op populaire bestemmingen met tien vliegtuigen, vooral in het Middellandse Zeegebied.
Fusie
Op 5 oktober 2004 ondertekenden de holdings SN Airholding en Virgin Express Holdings een overeenkomst om de respectievelijke luchtvaartmaatschappijen SN Brussels Airlines en Virgin Express onder gezamenlijk aandeelhouderschap te brengen. De aandelen van Virgin Express Holdings werden overgedragen aan SN Airholding. Op 12 april 2005 waren alle voorwaarden voldaan en werd de nieuwe raad van bestuur van SN Airholding voorgesteld, met als voorzitter burggraaf Étienne Davignon. Op 19 september 2005 kondigde Rob Kuijpers zijn onmiddellijke ontslag aan vanwege onenigheid met de aandeelhouders over de te volgen koers. SN Brussels Airlines en Virgin Express bleven echter nog ongeveer een jaar onder hun eigen merknaam optreden, onder leiding van de nieuwe CEO Neil Burrows.
Op 31 maart 2006 stelde de raad van bestuur het fusieplan voor. SN & Virgin Express zouden tot een maatschappij fuseren, die onder een nieuwe naam door het leven zou gaan. Deze nieuwe maatschappij zou ook streven naar een uitbreiding van de lange afstandsvluchten en het harmoniseren van de vloot.
Brussels Airlines
Op 25 maart 2007 ging de maatschappij officieel van start. Eerste CEO was Philippe Vander Putten. De start van Brussels Airlines ging gepaard met het openen van een geheel vernieuwde ruimte voor haar reizigers op Zaventem, de invoering van een nieuw uniform voor de stewards en een geheel vernieuwd vluchtaanbod en tarieven. Hierbij ontketende Brussels Airlines gelijk een prijzenoorlog met onder andere SkyEurope op de route naar Wenen en Praag en easyJet op de route naar Genève, Nice en Berlijn-Schönefeld.
Op 28 oktober 2007 verdween de callsign "S-Tail" en werd deze vervangen door de nieuwe callsign "Brussels Airlines". Deze werd een aantal weken later weer vervangen door "bee-line" wegens te veel verwarring voor de luchtverkeersleiding op Brussels Airport.
In februari 2008 vervoerde Brussels Airlines zijn vijf miljoenste passagier.
In juni 2008 nam CEO Vander Putten ontslag. Hij werd opgevolgd door twee managing directors: Michel Meyfroidt, CFO, en Bernard Gustin, topconsulent bij SN Airholding. Sinds 2010 droegen Michel Meyfroidt en Bernard Gustin de titel van 'Co-Chief Executive Officer'.
Op 11 augustus 2010 maakte Brussels Airlines een samenwerking met Club Med bekend. Vanaf april 2011 voert Brussels Airlines chartervluchten uit voor Club Med. 80% van de reizigers die met Club Med op vliegvakantie gaan via Brussels Airport vliegen met Brussels Airlines.
Op 21 november 2011 werden de toekomst- en besparingsplannen van Brussels Airlines beschreven in het plan "Beyond 2012-2013". De maatschappij wilde zich meer gaan toeleggen op intercontinentale vluchten en minder op intra-Europese vluchten. De intercontinentale vluchten zijn het hele jaar door winstgevend terwijl de intra-Europese vluchten enkel winstgevend zijn in het zomerseizoen. Om dit plan tot uitvoering te brengen verdwenen in 2012 14 toestellen voor intra-Europese vluchten uit de vloot. Begin 2012 werd er een Airbus A330-200 aan de vloot toegevoegd en tegen 2014 wilde het bestuur nog eens twee langeafstandtoestellen aan de vloot toevoegen. Door de vermindering in vluchten en vliegtuigen vielen er zestig ontslagen waarvan het merendeel piloten waren.
Op 1 juni 2012 werden er grote veranderingen doorgevoerd in het bestuur van Brussels Airlines. Michel Meyfroidt -die net als Bernard Gustin co-CEO was- verliet Brussels Airlines waardoor Gustin alleen aan het hoofd kwam te staan. Hiernaast werd Peter Kranich benoemd als COO en Jan de Raeymaker als CFO. Per januari 2013 werd Lars Redeligx Chief Commercial Officer, en volgde daarmee Erik Follet op.
Afrikaanse dochtermaatschappij
Op 11 september 2007 kondigde Brussels Airlines plannen aan om in samenwerking met Hewa Bora Airways een nieuwe Congolese luchtvaartmaatschappij op te richten met de naam AirDC. De bedoeling was om de eerste Congolese luchtvaartmaatschappij te creëren die volgens Europese veiligheidsnormen zou opereren. Gehoopt werd dat de maatschappij in het voorjaar van 2008 van start kon gaan met het uitvoeren van binnenlandse vluchten vanaf Luchthaven N'djili. Deze datum werd echter steeds uitgesteld en op 15 december 2009 kondigde Brussels Airlines de oprichting van Korongo aan, een andere Congolese maatschappij, met als thuisbasis (hub) de luchthaven van Lubumbashi. Hiermee bleek het AirDC-project van de baan te zijn. Voor de oprichting van deze maatschappij werkte Brussels Airlines samen met George Forrest International en lokale Congolese investeerders. De eerste vlucht van Korongo was gepland voor het voorjaar van 2010, maar doordat de Congolese overheid weigerde om Korongo Airlines te voorzien van alle benodigde vergunningen, moest de eerste vlucht uitgesteld worden. Vermoedelijk wou de overheid de vergunningen niet afleveren omdat men bang is dat de plaatselijke luchtvaartmaatschappijen – waarin vele Congolese topfiguren belangen hebben – de investeringen die nodig zijn om te kunnen concurreren met Korongo niet aankunnen. Begin 2012 kreeg Korongo toch de benodigde vergunningen en op 16 april 2012 vond de eerste vlucht plaats.
Op 4 september 2015 werden de activiteiten van Korongo Airlines per direct stopgezet na beslissing in een algemene vergadering van de aandeelhouders en het management van Korongo Airlines in Kinshasa. De maatschappij was er niet in geslaagd winstgevend te worden, de vloot was na het uitvallen van de Boeing 737 tot nul herleid, het operationeel houden van de vloot was bijzonder moeilijk wegens de gebrekkige infrastructuur op de kleinere luchthavens en bijkomende investeringen werden als riskant beoordeeld in het licht van de in 2015 nieuw opgerichte staatsmaatschappij Congo Airways.
In handen van Lufthansa
Op 15 september 2008 kondigden Wolfgang Mayrhuber en Étienne Davignon, topmannen van Lufthansa en SN Airholding, de ondertekening van een akkoord aan waarbij Lufthansa eerst een kapitaalsinvestering zou leveren van 65 miljoen euro, en daarmee een minderheidsaandeel van 45% zou verkrijgen in SN Airholding, met in een tweede fase een volledige integratie van de Belgische luchtvaartmaatschappij in de Lufthansa Group. Zeven jaar na het faillissement van Sabena, waarin Swissair een aandeel van 49,5% bezat sinds 1995, begint het integratieproces van Brussels Airlines in Lufthansa. Dit zal gebeuren op een wijze die zeer gelijkaardig is aan de integratie van Swiss in Lufthansa in 2005.
Overzicht transactie
Ontwikkeling gezamenlijk vluchtaanbod en lidmaatschap van Star Alliance. Dit werd op 11 december 2008 bevestigd. Brussels Airlines werd op 9 december 2009 lid van de grootste luchtvaartalliantie ter wereld.
Aanpassing en verzekering van de verkeersrechten.
Een calloptie die uitvoerbaar is vanaf 2011, maakt het Lufthansa mogelijk om, na de verzekering van de verkeersrechten, de volledige overname van SN Airholding NV en Brussels Airlines te realiseren.
In januari 2016 werd Brussels Airlines opnieuw winstgevend en was er terug interesse van Lufthansa om de resterende aandelen ook over te kopen. Hierdoor ontstond er angst bij het personeel dat Brussels Airlines zou geïntegreerd worden in Eurowings, de nieuwe lagekostenluchtvaartmaatschappij van Lufthansa. Geert Sciot, woordvoerder van Brussels Airlines antwoordde hierop: "Brussels Airlines is een sterk merk met vele troeven en Lufthansa weet dit ook, de kans dat Brussels Airlines zal geïntegreerd worden in Eurowings is dus klein." Op 14 april was het nog onzeker of op Brussel een basis van Eurowings zou komen en of de naam Brussels Airlines zou verdwijnen. Op 27 april werd bekendgemaakt dat de beslissing over aankoop van de resterende aandelen niet kon vallen voor september, mede vanwege de negatieve gevolgen van de aanslagen op 22 maart. Op 28 september bleek dat Brussels Airlines inderdaad volledig door Lufthansa overgenomen zou worden, Lufthansa betaalde 2,6 miljoen euro voor 55% van de aandelen.
Op 16 maart 2017 werd bekendgemaakt dat Brussels Airlines, ondanks de Aanslagen in Brussel op 22 maart 2016, er in geslaagd was om in 2016 terug winstgevend te zijn. Het bedrijf behaalde een operationele winst van 20,4 miljoen euro en keerde daarvan 2,5 miljoen uit aan al het personeel als beloning voor hun harde werk kort na de aanslagen.
Op 30 maart 2017 kondigde Brussels Airlines samen met de Thomas Cook Group aan dat de samenwerking verder zal worden uitgebreid. Concreet betekent dit dat alle slots, al het vliegend personeel en twee vliegtuigen van Thomas Cook Airlines België worden overgedragen naar Brussels Airlines. Dit leidt echter ook tot een afvloeiing van veertig personeelsleden van grondpersoneel bij Thomas Cook. Thomas Cook bekijkt ook in samenwerking met Brussels Airlines om meer langeafstandsvluchten op te starten naar toeristische bestemmingen in de Verenigde Staten, de Caraïben en Sub Sahara Afrika.
Op dezelfde dag vertrok er ook voor het eerst een commerciële vlucht naar Azië. Een Airbus A330 vertrok om 10:45 naar Chhatrapati Shivaji International Airport in Mumbai. Van maart 2017 verbindt Brussels Airlines in samenwerking met Star Alliancepartner Air India Brussel vijf keer per week met Mumbai. Het was de eerste keer sinds het vertrek van Jet Airways begin 2016 dat er nog een rechtstreekse verbinding was tussen Brussels Airport en India. De bezettingsgraad was goed, maar de rentabiliteit lager. Om die reden werd in september 2018 besloten de verbinding op 6 januari 2019 te staken.
In februari 2018 ontstond er onrust over de toekomst van de maatschappij toen CEO Bernard Gustin en financieel directeur Jan De Raeymaeker moesten vertrekken. Christina Foerster, tot dan commercieel directeur, werd vanaf 1 april 2018 de nieuwe CEO van Brussels Airlines. Op 7 februari 2018 kwam CEO Thorsten Dirks van Eurowings naar Brussel om te bevestigen dat Brussels Airlines tot nader order onder dezelfde naam en voorwaarden blijft bestaan.
De focus voor de langeafstandsverbindingen van de maatschappij wordt duidelijk op Afrika gezet. De stopzetting van de vluchten naar Mumbai begin 2019 laat toe dagelijks naar Banjul te vliegen en drie van de zeven wekelijke vluchten naar Dakar ook rechtstreeks in beide richtingen uit te voeren.
De tien Airbus A330-langeafstandsvliegtuigen krijgen een nieuwe interieurinrichting, met een aparte "premium economy class", een nieuwe "business class" en een vernieuwde "economy class". De toestellen worden een na een aangepakt en het eerste toestel wordt opgeleverd in december 2018. Vanaf eind oktober 2018 vliegt Brussels Airlines naar Kiev en Wrocław.
Op 5 december 2019 maakte CEO Christina Foerster haar intenties bekend om terug te keren naar moedermaatschappij Lufthansa. Haar opvolger, financieel directeur Dieter Vranckx, nam later die maand de fakkel over.
Vanaf 1 februari 2020 stopt Brussels Airlines met haar loyaliteitsprogramma LOOP, dat in 2015 opgestart is. Miles & More wordt hiermee het enige loyaliteitsprogramma waarmee Brussels Airlines zal werken. Zo is het mogelijk om makkelijker punten uit te wisselen met partners zoals de meeste Star Alliance-leden.
Brussels Airlines maakt op 9 februari 2020 de snelste vlucht ooit tussen New York en Zaventem in amper 5u30’. Die prestatie is het gevolg van de storm Ciara die van West naar Oost over Europa waait.
Begin 2021 verliet Vranckx Brussels Airlines. Als CEO werd hij opgevolgd door Peter Gerber.
Coronapandemie
In maart 2020 ziet de luchtvaartmaatschappij zich genoodzaakt om alle vluchten tijdelijk op te schorten ten gevolge van de uitbraak van COVID-19. In de dagen ervoor daalt het aantal vluchten en passagiers al drastisch, en vanaf 21 maart 2020 staan alle toestellen van Brussels Airlines aan de grond, het merendeel ervan op Brussels Airport. Enige uitzondering hierop zijn de repatriëringsvluchten die uitgevoerd worden op vraag van de Belgische FOD Buitenlandse Zaken. Vele andere maatschappijen zien zich genoodzaakt hetzelfde te doen, zo ook het Belgische TUIfly. Het bestuur plant de activiteiten te hervatten vanaf 20 april 2020, later wordt dat bijgesteld naar 15 mei 2020, daarna 1 juni en uiteindelijk 15 juni.
Naar aanleiding van de stop wordt een groot deel van het personeel technisch werkloos. Brussels Airlines vraagt de Belgische regering om staatssteun om de crisis door te komen en schrapt 27 minder rendabele routes, voornamelijk vakantiebestemmingen die overgenomen zijn van het tot nu toe failliete Thomas Cook Airlines Belgium. Tegelijkertijd worden er 3 nieuwe routes aangekondigd naar de Lufthansa-groep-hubs van Zürich, München en Frankfurt.
Eind juni 2020 werd bekend dat er een sociaal plan voor de herstructurering van de luchtvaartmaatschappij is ondertekend. Zo'n 1000 van de 4200 jobs bij de maatschappij gaan verdwijnen, waarbij gedwongen ontslagen zoveel als mogelijk worden voorkomen. De financiering van het plan is nog niet rond. Lufthansa zou voor de reorganisatie betalen, maar er lopen nog gesprekken met de federale regering over overheidssteun van minstens 290 miljoen euro.
Nieuwe huisstijl
Op 18 november 2021 stelt Brussels airlines hun nieuw logo en vliegtuigdesign voor. De gestippelde 'b' maakt plaats voor negen stippen van verschillende grootte in de vorm van een vierkant. Het nieuwe logo moet de diversiteit van de klanten, bestemmingen en medewerkers weergeven. Het woord 'Brussels' staat voortaan groter op de romp. Dit is bedoeld om de Belgische identiteit van de luchtvaartmaatschappij te benadrukken. Aan het het einde van de zomer van 2023 zou het nieuwe uniform worden voorgesteld.
Resultaten
In 2019 behaalde het een jaaromzet van bijna 1,5 miljard euro en vervoerde het ruim 10 miljoen passagiers. Door de coronapandemie daalde het aantal passagiers met 77% en de omzet kwam op 414 miljoen euro uit. Het aantal medewerkers daalde van 3811 per 31 december 2019 naar 3124 per jaareinde 2020.
Codeshare
Brussels Airlines heeft codeshare-akkoorden met de onderstaande luchtvaartmaatschappijen.
Vloot
Huidige vloot
De vloot van Brussels Airlines bestond in augustus 2023 uit de volgende toestellen:
Vlootontwikkeling
Bij de lancering van Brussels Airlines bestond de vloot uit een verzameling van 9 verschillende modellen. 10 Boeings 737-300 en -400 kwamen van Virgin Express, de overige 48 toestellen kwamen van SN Brussels Airlines.
2007
In de zomer kwam een vierde Airbus A330-300 (OO-SFW) in dienst. Het toestel is gebouwd in 1994 en kwam over van het failliete Air Madrid.
2008
In 2008 breidde Brussels Airlines haar vloot uit met 1 Airbus A319 en 1 Boeing 737-400.
Door de economische crisis in 2008 werden zes BAe146-200's uit de vloot gehaald. Vier van deze toestellen staan sindsdien werkloos op Brussels Airport. De twee andere toestellen werden gebruikt door de Afrikaanse dochtermaatschappij van Brussels Airlines, Korongo Airlines.
2009
Vanaf 2009 werd OO-VEJ, een Boeing 737-400 enkel nog voor charters gebruikt. Een jaar later verliet OO-VEJ de vloot.
2010
In 2010 werden er twee Airbus A319's (OO-SSC en OO-SSD) en een Airbus A330-300 (OO-SFV) geleverd. Op 10 januari begon Brussels Airlines met het wetleasen van twee Embraer ERJ 145's van BMI Regional. In 2010 verlieten ook twee Boeings 737-400 (OO-VBR en OO-VEJ) de vloot.
2011
In 2011 werden zes AVROs RJ-85 en twee Boeings 737-300 vervangen door vier Airbussen A319 en twee Airbussen A320. Hiernaast begon Brussels Airlines op 1 april met het wetleasen van een Bombardier Dash 8 Q400 van Tyrolean Airways en in oktober voegde de maatschappij een Airbus A330-200 toe aan de vloot.
2012
In 2012 verlieten vier Boeing 737-400's en twee Boeing 737-300's de vloot, deze toestellen werden vervangen door drie Airbus A320's en vier Airbus A319's die in 2012 aan de vloot toegevoegd werden. Daarnaast tekende Brussels Airlines in 2012 een overeenkomst met Flybe waardoor Brussels Airlines vanaf 2012 voor twee jaar vier Bombardier Dash 8 Q400's zou gaan wetleasen. Deze vier toestellen vervingen twee Embraer ERJ 145's die Brussels Airlines tot 2012 wetleasede van BMI Regional en zeven eigen AVRO RJ-85's die de vloot in 2012 verlieten. In tegenstelling tot de Dash 8 die Brussels Airlines van Tyrolean Airways leaset dragen de drie toestellen van Flybe de volledige Brussels Airlines-kleuren.
2013
In 2013 werd er een Airbus A330-200 aan de vloot toegevoegd. Het gaat om een toestel dat in 2000 als OO-SFU nieuw geleverd werd aan Sabena.
2014
In februari werd er een Airbus A320 aan de vloot toegevoegd en in april, juni en november volgde een Airbus A319.
In september verliet OO-DJP – de laatste Avro RJ85 van Brussels Airlines – de vloot, hij voerde zijn laatste commerciële vlucht uit op 19 september. Ook verlieten twee Bombardier Dash 8 Q400's de vloot. Deze toestellen gingen terug naar Flybe.
2015
In 2015 verliet OO-SSP, een Airbus A319 de vloot en stopte de Bombardier Dash 8 Q400 van Tyrolean Airways met vluchten uit te voeren voor Brussels Airlines. Ook werd OO-SNB in het Kuifje-kleurenschema voorgesteld. Het toestel blijft in dit kleurenschema tot 2019. Er werd 1 Airbus A319 en 1 Airbus A320 aan de vloot toegevoegd.
2016
In 2016 werd er een Airbus A330-300 toegevoegd. Het toestel vloog voorheen voor Singapore Airlines. Er werden ook twee Airbus A320's en vier A319's toegevoegd. De A319's dienen ter vervanging van vier AVRO RJ-100's die in 2016 de vloot verlieten. Het gaat hier om OO-DWF (verliet de vloot in april), OO-DWG (verliet de vloot in juli), OO-DWH (verliet de vloot in augustus) en OO-DWI (verliet de vloot in september) die in 2016 de vloot verlieten. Hierdoor waren er eind 2016 nog slechts acht AVRO's in de vloot. Met het oog op uitbreiding werden ook nog twee Airbus A320's aan de vloot toegevoegd. Op 21 maart werd SNmagritte voorgesteld, Het vliegtuig (OO-SNC) vliegt nog tot 2022 in dit René Magritte-kleurenschema. Op 4 april werd Trident voorgesteld, dit vliegtuig (OO-SNA) heeft een kleurenschema dat ontworpen is door de rode duivels om ze naar het EK 2016 in Frankrijk te brengen.
2017
Begin februari 2017 werd een Airbus A330 (OO-SFT) aan de vloot toegevoegd. OO-SFT is de tiende A330 die aan de vloot wordt toegevoegd. Het toestel dient voor de nieuwe route naar Mumbai die eind maart werd opgestart. Verder zullen er ook drie Sukhoi Superjet 100's toegevoegd die geleased zullen worden van het Ierse CityJet. Het gaat om een wet lease-contract, dit wil dus zeggen dat CityJet verantwoordelijk is voor het onderhoud van de toestellen en voor het personeel. De vliegtuigen zullen nieuw van de fabriek geleverd worden en zullen vliegen in de kleuren van Brussels Airlines. Het eerste vliegtuig (EI-FWD) werd op 25 maart vanuit Venetië overgevlogen naar Brussel. OO-SSO, de A319 werd begin maart aan de vloot toegevoegd en OO-SNI vervoegt de vloot in mei. Deze vijf toestellen dienen ter vervanging van de resterende acht AVRO RJ-100's die dit jaar uit de vloot verdwijnen. De eerste AVRO om in 2017 de vloot te verlaten was OO-DWA. Het vliegtuig deed zijn laatste commerciële vlucht uit op 6 januari en werd op 23 januari overgebracht naar London Southend Airport. Het toestel werd getransformeerd tot een blusvliegtuig voor het Amerikaanse Aero-Flite. In februari volgde OO-DWJ. OO-DWK volgde in april en OO-DWL in mei. Begin juli was het de beurt aan OO-DWB. Na de zomer ging Brussels Airlines verder met de uitfasering van de AVRO's. OO-DWC volgde begin september, op 25 september deed OO-DWE zijn laatste werkdag. Op 28 oktober voerde Brussels Airlines de laatste vlucht uit met de AVRO-RJ100. OO-DWD vloog van Genève naar Brussel. De maatschappij zet hierdoor een punt achter zijn AVRO-vluchten. Op 29 oktober voerde SN drie vluchten uit boven België voor de cabin crew en journalisten. Na deze laatste vluchten werd het toestel in de hangaar getrokken voor een ceremonieel afscheid. Daarna zal het toestel terug worden gebracht naar de leasingmaatschappij. Op 28 oktober werd de integratie met Thomas Cook Airlines België voltooid. OO-TCH en OO-TCV werden herschilderd in de SN-kleuren en de routes werden ook overgeheveld. Met de start van het winterseizoen eindigde ook de samenwerking met FlyBe en BMI Regional (samen nog drie toestellen). Hierdoor worden alle regionale routes nu uitgevoerd door de Sukhoi's van CityJet.
2018
Brussels Airlines heeft op 22 mei 2017 aangekondigd dat zeven oudere A330 de vloot zullen verlaten. Vijf A330-300's en twee A330-200's zullen worden vervangen door nieuwere A330-300-toestellen. De nieuwe toestellen zullen tussen de zeven en de tien jaar oud zijn en zijn afkomstig van Singapore Airlines & Cathay Pacific. De twee eerste toestellen (OO-SFB en OO-SFC) zullen eerst het zomerseizoen vliegen voor Eurowings en daarna de vloot vervoegen ter vervanging van oudere airbus a330-toestellen. Dit jaar worden ook vier nieuwe Airbus A320-toestellen toegevoegd aan de vloot. De toestellen dienen deels voor de uitbreiding van de Thomas Cook-operaties. Op 24 maart 2018 is een vijfde speciaal kleurenschema voorgesteld: Aerosmurf. Iedereen kon een idee inzenden en een jury selecteerde hieruit twee kleurenschema's: art nouveau en de Smurfen. Het publiek mocht stemmen en koos uiteindelijk voor de Smurfen. Vanaf het zomerseizoen van 2018 voert Brussels Airlines lange-afstandsvluchten uit voor moederbedrijf Eurowings. Hiervoor zal SN in totaal 6 Airbus A340-300's krijgen van Lufthansa. De toestellen zullen gebaseerd zijn in Düsseldorf en vliegen in de kleuren van Eurowings. Dit jaar vervoegen OO-SCW en OO-SCX de vloot.
2019
Op 7 januari 2019 voerde Brussels Airlines de laatste vlucht uit met de Sukhoi Superjet 100. Deze werden vervroegd uitgefaseerd door aanhoudende problemen met de toestellen. Ze worden vervangen door vier Bombardier CRJ900's en Bombardier CRJ1000's van Air Nostrum. De twee Airbus A340's (OO-SCW en OO-SCX) die d.m.v. een wet-lease contract aan Eurowings verhuurd werden, zijn teruggekeerd naar Lufthansa. De oudste Airbus A330-300's verlieten doorheen 2019 de vloot en werden vervangen door nieuwere toestellen. De uitgefaseerde toestellen zijn OO-SFM/SFO/SFV/SFW. Op 19 augustus 2019 verliet de eerste Airbus A330-200 de vloot. Het leasecontract voor OO-SNG, een Airbus A320, verliep en het toestel werd op 10 december 2019 uitgefaseerd. Het toestel vliegt nu voor Czech Airlines.
2020
Als gevolg van de coronacrisis, is het contract met Cityjet voor vier Bombardier CRJ900 toestellen vervroegd stopgezet. Daarnaast kromp de vloot met drie Airbus A319's en één Airbus A330-200.
2021
De laatste 2 A330-200's (OO-SFT/SFZ) werden in januari en februari uitgefaseerd. OO-SSI verliet in maart de vloot. Vier andere A319's (OO-SSE/H/K/M) worden later dit jaar uitgefaseerd.
OO-SFJ/K/P verlieten de vloot na het beëindigen van de wet-lease overeenkomst met Eurowings. OO-SFL verlaat in maart 2022 de vloot.
2022
OO-SFJ, die voorheen als wet-lease voor Eurowings vloog, OO-SSH die in opslag stond op BRU werd in het voorjaar terug in dienst gesteld en verlaat de vloot in november. Een nieuwe A320 (OO-SNO) wordt na het zomerseizoen aan de vloot toegevoegd. OO-SNA verliet in oktober de vloot, waarbij OO-SNO het nieuwe Trident kleurschema kreeg.
2023
Brussels Airlines krijgt in 2023 en 2024 vijf Airbus A320neo toestellen. De eerste van deze, de OO-SBA wordt in oktober 2023 in dienst genomen. Het is de allereerste maal dat Brussels Airlines een nieuw toestel in de vloot heeft.
Op 12 september 2023 kondigt de maatschappij aan dat het vanaf de zomer 2024 terug een tiende Airbus A330-300 aan de vloot toevoegt, en zo terug het aantal widebodies in de vloot zal hebben als in 2021. Het is trouwens de OO-SFP uit 2005 die al vanaf 2019 tot 2021 voor Brussels Airlines vloog, maar nadien terug enige tijd voor Lufthansa werd ingezet. Met dit toestel kan vanaf die datum Kigali terug dagelijks aangevlogen worden en wordt de luchthaven van Nairobi ook terug aangevlogen, wat de Belgische luchtvaartmaatschappij ook deed tussen 2002 en 2015.
Fotogalerij
Speciale vliegtuigdesigns
Het vliegtuigdesign van Brussels Airlines bestaat uit een blauwe staart met het rode ‘B'-logo en een witte romp met de naam 'Brussels Airlines' in het donkerblauw. Naast het bekende blauw, rood en wit, startte Brussels Airlines met een aantal speciale designs in hun Airbus A320-vloot, gewijd aan Belgische iconen: Rackham (met designs uit een van de verhalen van Kuifje), Magritte (een ode aan de surrealistische kunstenaar), Trident (het vliegtuig voor de Belgische nationale voetbalploeg, de Rode Duivels), Amare (een vliegtuig in de stijl van Tomorrowland), Aerosmurf (een vliegtuig gebaseerd op de populaire stripreeks de smurfen) en Bruegel (een ode aan de kunstenaar Pieter Bruegel de Oude).
In mei 2021 werd het kleurenschema van Magritte (OO-SNC) vervangen door een Star Alliance-versie.
Uitvoering
Tot de rebranding van 2021 bestond het logo dat op de staart van de toestellen van Brussels Airlines werd gevoerd uit een "b" samengesteld uit veertien rode bollen. Op het eerste vliegtuig had men dertien bollen geschilderd, maar door commentaar van reizigers - veel mensen geloven immers dat 13 een ongeluksgetal is - werd er een bol toegevoegd. De naam "Brussels Airlines" stond in het donkerblauw op de bovenkant van de romp, voorafgegaan door het logo. Het rood van de bollen is een erfenis van de vliegtuigen van Virgin Express. Het blauw en de geverfde onderkant van de romp zijn erfenissen van SN Brussels Airlines. Bij SN Brussels werd er wel een fellere kleur blauw gebruikt en was het voorste stuk van de romp niet beschilderd waar dit wel het geval is bij Brussels Airlines. Eén toestel (OO-SSC) vloog met het kleurenschema van Star Alliance, maar is vervangen door OO-SNC.
Incidenten
Op 23 maart 2007, twee dagen voor de aftrap van de Brussels Airlines-vluchten, meldde SN Brussels Airlines dat alle vluchten naar het Congolese Kinshasa geschrapt zouden worden. Ook alle latere vluchten van Brussels Airlines werden geschrapt. De lijn Brussel - Kinshasa is een van de belangrijkste lijnen van SN Brussels met een frequentie van vijf keer per week. De vluchten werden geschrapt naar aanleiding van gewapende gevechten en rellen in de stad. Een reeds vertrokken vlucht werd omgeleid naar Douala in Kameroen. De gebouwen van SN Brussels Airlines werden beschoten en zijn zwaar beschadigd. Het personeel kon veilig gesteld worden. Op 24 maart werden de vluchten hervat, nadat de rust in Kinshasa teruggekeerd was. Op die manier hoefde Brussels Airlines nog geen enkele vlucht te annuleren.
Op 25 maart 2007 vertrokken de eerste Brussels Airlines-vluchten vanuit Zaventem. Dit gebeuren werd overschaduwd door de protestacties van het personeel, die eruit bestonden dat het nieuwe uniform niet gedragen werd op de eerste vlucht en dat de verkoop van producten aan boord werd stilgelegd. Hiermee wil het personeel zijn ongenoegen uiten over de rotatietijd (dit is de tijd tussen de aankomst en het vertrek van een vliegtuig op een luchthaven, waarin het vliegtuig wordt schoongemaakt en klaargemaakt voor de volgende lading passagiers). Deze wordt namelijk aanzienlijk verkort, wat de werkdruk heel wat verhoogt. Brussels Airlines beweert dat dit nodig is om een goed rendement te garanderen.
Op 11 juni 2008 moest de piloot van een Airbus A330 van Brussels Airlines het opstijgen afbreken, vermoedelijk nadat er een band gesprongen was. In de chaos die er tijdens het evacueren ontstond geraakten drie passagiers gewond.
Van 17 april tot 19 april 2010 schrapte Brussels Airlines naar aanleiding van de verstoringen in het luchtruim boven Europa als gevolg van de vulkaanuitbarsting van de Eyjafjallajökull alle lijnvluchten. De aswolk die door de vulkaanuitbarsting was vrijgekomen, legde het hele Europese luchtruim gedurende een week lam.
Op 30 december 2010 keerde een Airbus A330 van Brussels Airlines met bestemming Kinshasa terug naar Brussels Airport omdat de bemanningsleden een Congolese passagier - die bedreigingen had geuit naar medepassagiers - niet gekalmeerd kregen.
Op 2 oktober 2013 maakte een AVRO RJ-100 die onderweg was van Londen Heathrow naar Brussels Airport, een voorzorgslanding op de luchthaven van Oostende nadat het landingsgestel een foutmelding gaf.
Op 9 mei 2014 werden twee passagiers die op de vlucht van Kameroen naar Brussel wilden stappen, gearresteerd omdat ze mogelijk explosieven bij zich hadden. Uit onderzoek achteraf bleek dat het waarschijnlijk om een defecte batterij van een elektronisch toestel ging.
Op 22 maart 2016 ontploften er op Brussels Airport twee bommen. De luchthaven was een van de twee doelwitten van de aanslagen in Brussel op 22 maart 2016. Onmiddellijk hierna werd de luchthaven gesloten voor personenverkeer. Hierdoor kon Brussels Airlines geen passagiersvluchten meer uitvoeren, aangezien Brussels Airport de enige hub is. Brussels Airlines werkte vervolgens een plan uit om zoveel mogelijk vluchten toch te laten doorgaan. Twee dagen later, op donderdag 24 maart, had Brussels Airlines een deel van de AVRO's gestationeerd op de luchthaven van Antwerpen, de grotere toestellen van de Airbus A320-familie werden ingezet vanaf de luchthaven van Luik. De Airbus A330 toestellen stonden deels gebaseerd op de luchthaven van Zürich en de luchthaven van Frankfurt. Brussels Airlines zou graag terugkeren naar Brussel vanaf dinsdag 29 maart, maar het duurde tot 3 april met drie symbolische vluchten naar Faro, Turijn en Athene. Vanaf 4 april 2016 werden er terug vluchten uitgevoerd van op Brussel en werd de capaciteit gedeeltelijk opgevoerd.
Naar aanleiding van de uitbraak van Covid-19 schrapt Brussels Airlines alle vluchten van 21 maart 2020 tot en met 15 juni 2020.
Op 8 juli 2021 moest een Airbus A320 een noodlanding maken op Brussels Airport na dat een vogel bij het opstijgen in de motor terecht kwam. De 141 passagiers die naar Milaan vlogen zijn veilig geland.
Op 11 juli 2021 moest een Airbus A330 met 230 passagiers en bestemming Monrovia in Liberia boven Bordeaux terugkeren naar Brussel omdat het toestel hydraulische problemen kreeg.
Bestuur
Externe link
Officiële website
Belgische luchtvaartmaatschappij
Hofleverancier
Bedrijf met zetel in Vlaanderen
Economie in Zaventem
|
Vanaf 1 februari 2020 stopt Brussels Airlines met haar loyaliteitsprogramma LOOP, dat in 2015 opgestart is. Miles & More wordt hiermee het enige loyaliteitsprogramma waarmee Brussels Airlines zal werken. Zo is het mogelijk om makkelijker punten uit te wisselen met partners zoals de meeste Star Alliance-leden.
| 2 |
loyaliteitsprogramma, ledenprogramma, reizigersclub
|
7,628 |
CreditCard
|
283739
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Betaalkaart
|
Betaalkaart
|
Een betaalpas, betaalkaart, bankkaart of pinpas is een kaart van kunststof waarmee betalingen kunnen worden verricht bij een betaalautomaat. Vaak kan ook geld worden opgenomen bij een geldautomaat. Afhankelijk van de wijze waarop de betalingen worden afgehandeld, is sprake van een:
creditcard (ook kredietkaart in België): betalingen worden op een later moment (en eventueel in termijnen) verrekend met bijvoorbeeld Mastercard, VISA of American Express.
debetkaart (pinpas, betaalpas of bankpas in Nederland, bankkaart in België): bedragen worden afgeschreven van de betaalrekening bij het doen van de betaling of een geldopname. In Nederland meestal Maestro of V PAY, in België Bancontact en Maestro. Op 20 oktober 2021 kondigde Mastercard aan te zullen stoppen met het betaalnetwerk Maestro. Op termijn zullen alle Maestro- en V PAY-kaarten vervangen worden door de kaarten Debit Mastercard en Visa Debit. Vanaf 1 juli 2023 worden er geen nieuwe Maestro-kaarten meer uitgegeven.
elektronische portemonnee: betalingen worden verrekend met een reeds van de betaalrekening afgeschreven som geld (voormalige Chipknip in Nederland en Proton in België)
Veel betaalkaarten combineren deze functies: de meeste debetkaarten hadden een elektronische portemonnee en fungeren soms ook als creditcard. Betaalkaarten hebben het creditcardformaat van ca. 5,4 cm bij 8,6 cm (volgens ISO 7810). De logo's van het interbancair netwerk op passen en betaalautomaten helpen consumenten beoordelen of geld opnemen en betalen kan (bijvoorbeeld in het buitenland). Voor de autorisatie en verwerking van de betalingen zijn de kaarten doorgaans voorzien van:
een aan de betaalrekening van de houder gekoppeld rekeningnummer of creditcardnummer,
de naam van de kaarthouder,
een chip, magneetstrip, handtekening van de houder en/of NFC-tag voor draadloos betalen,
echtheidskenmerken zoals een hologram, het logo van de bank die de kaart uitgeeft en/of andere kenmerken.
Betalen
Hoe de betaling wordt uitgevoerd, hangt af van het type kaart.
Creditcard
De uitgever van een creditcard verstrekt een lening aan de houder van onbepaalde hoogte, maar wel met een vastgesteld maximum. Wanneer de gebruiker een betaling verricht met de kaart, wordt het geleende bedrag verhoogd met het bedrag van de transactie. Hoe en wanneer de lening wordt terugbetaald, is afhankelijk van de overeenkomst tussen uitgever en gebruiker.
Bij een betaling toont de houder zijn creditcard aan de verkoper of dienstverlener. Deze maakt een slip, een bewijs van de transactie waarop de hoogte van het bedrag en de gegevens van betaler en begunstigde worden ingevuld. Door dit bewijs te ondertekenen wordt de transactie een feit. Doordat dit systeem fraudegevoelig is, worden nieuwere creditcards gekoppeld aan een cijfercode die de gebruiker moet intoetsen.
De creditcard wordt veel gebruikt voor aankopen via internet. Daarbij worden het 16-cijferige creditcardnummer, een 3-cijferige controlegetal (CVC), de vervaldatum en de naam van de houder gebruikt ter authenticatie van de transactie. Doordat al deze gegevens worden verzonden, is deze wijze van betalen uiterst fraudegevoelig.
Debetkaart
Bij de betaling wordt de chip of de magneetstrip op de kaart van de gebruiker gelezen door een betaalautomaat. De gebruiker toetst een cijfercode in waarmee de transactie wordt gevalideerd. Vervolgens wordt het transactiebedrag zichtbaar in een beeldscherm. Door op een toets te drukken geeft de gebruiker toestemming het bedrag van zijn rekening af te schrijven (debet) en bij te schrijven op de rekening van de begunstigde. De betaalautomaat stuurt alle gegevens over de betaling via een dataverbinding naar een tussenpersoon die de transactie verwerkt. In Nederland worden vrijwel alle betalingen verwerkt via equensWorldline. Dit bedrijf of 'tussenpersoon' stuurt de autorisatieaanvraag naar de bank van de kaarthouder. De bank verifieert de gegevens en het banksaldo van de gebruiker. Wanneer het saldo door de betaling niet onder een door de bank vastgesteld minimum komt en als de cijfercode klopt, wordt de transactie definitief. Dit alles kost enkele seconden tijd.
Contactloos en mobiel betalen
Contactloos betalen is een manier om bij een daarvoor geschikte betaalautomaat van de begunstigde betalingen uit te voeren, met bijvoorbeeld een bankpas of smartphone, waarbij de communicatie tussen pas of smartphone en betaalautomaat zonder fysiek contact verloopt.
Mobiel betalen is een vorm van contactloos betalen met een bestaande debit- of creditcard via een mobiel apparaat, zoals een smartphone of smartwatch. Na de introductie van Apple Pay in Nederland in 2019, heeft mobiel betalen een enorme vlucht genomen. Zo was in 2020 ruim 12% van alle fysieke betalingen al mobiel.
Mobiel betalen maakt gebruik van de NFC-chip van het mobiele apparaat en werkt daardoor grotendeels hetzelfde als een ‘normale’ contactloze betaling. Meestal is de bestaande bank-app in staat om een virtuele betaalkaart op het apparaat aan te maken. Bekende voorbeelden van mobiel betalen zijn Apple Pay, Google Pay, Garmin Pay, Samsung Pay en verschillende door banken bedachte andere oplossing.
Elektronische portemonnee
Vooraf wordt de chip opgeladen in een speciale geldautomaat. De gebruiker kiest een bedrag dat van zijn bankrekening wordt afgeschreven. Dit bedrag wordt bijgeschreven in het geheugen van de chip. Bij het opladen moet een cijfercode worden opgegeven die dient als handtekening.
Bij de betaling wordt de chipkaart in een betaalautomaat ingevoerd. De verkoper of automaat geeft aan welk bedrag moet worden afgerekend; dit verschijnt in een beeldscherm. De gebruiker drukt op een toets om de betaling goed te keuren. Op dat moment wordt het bedrag in mindering gebracht op het tegoed in de chip, en wordt het tegoed op de betaalautomaat verhoogd met het bedrag.
Veiligheid
De risico's bij het gebruik van betaalkaarten worden gedeeld door de gebruiker en de uitgever. De mate waarin de partijen verantwoordelijk worden gesteld voor (financiële) schade bij misbruik door derden, is afhankelijk van de verwijtbaarheid en de onderling gemaakte afspraken. Een gebruiker die aantoonbaar slordig omgegaan is met zijn betaalkaart (en/of bijbehorende pincode) moet de schade in de regel volledig dragen. Bij vermissing van een betaalkaart moet de gebruiker of houder dit direct melden bij de uitgever. Deze is dan in staat betalingen met die kaart te blokkeren, waardoor misbruik kan worden voorkomen.
Fraude
Desondanks komt bankkaartfraude op grote schaal voor. Vaak worden betaalkaarten gerold, nadat de dief de cijfercode heeft bemachtigd door mee te kijken bij het intoetsen. Maar veel geavanceerdere methodes komen ook voor.
Zo hebben criminele bendes begin jaren 2010 geldautomaten uitgerust met kleine toevoegingen die de gegevens van de magneetstrip uitlezen bij het insteken van de kaart: het skimmen. Een niet in het zicht geïnstalleerde camera registreert de cijfercode. Door de gegevens van de magneetstrip te kopiëren op blanco kaarten kan met de bijbehorende cijfercode geld uit automaten worden gehaald. De magneetstrip op betaalkaarten wordt meer en meer vervangen door uitsluitend een chip. Hierdoor is deze fraude afgenomen.
Verder komt het voor dat criminelen berichten sturen via mail, Whatsapp of sms waarin wordt verzocht de bankpas op te sturen. Hierbij doen ze zich voor als medewerkers van bijvoorbeeld een bank. Ze schrijven dan bijvoorbeeld dat de pas verlopen of beschadigd is en dat men een nieuwe pas krijgt als men de oude pas opstuurt naar het in de mail vermelde adres en vragen dan om ter verificatie van de pas de pincode in te voeren via een link in het bericht. Deze link lijkt dan op een link naar de echte site van de bank maar stuurt de gebruiker in werkelijkheid naar een nagemaakte site die sterk hierop lijkt. Op deze manier krijgen ze dan de pas in handen met de bijbehorende pincode en kunnen ze de rekening plunderen.
Andere betaalkaarten
Veel instellingen en bedrijven hebben een eigen betaalkaartsysteem, meestal in de vorm van een elektronische portemonnee, waarmee leden of werknemers kunnen betalen, bijvoorbeeld voor aankopen uit drank- en snackautomaten en kantines. Ook bibliotheken gebruiken dit systeem. Leden van de bibliotheek kunnen dan saldo storten op hun lidmaatschapskaart. Vaak wordt zo'n kaart ook gebruikt voor het starten van computers, printers en kopieermachines en voor het reguleren van toegang tot een gebouw, afdeling of parkeervoorziening. In die gevallen wordt gesproken van een facility card.
Daarnaast geven bedrijven die zelf geen financiële dienstverlener zijn, soms ook creditcards en debetkaarten uit, in het algemeen in samenwerking met een bank, de private label kaarten. Andersom voorzien sommige banken hun kaarten van speciale functionaliteit, zoals vereenvoudigd betalen voor sportwedstrijden, waarbij beeldmerken van externe partners kunnen worden toegevoegd. De OV-chipkaart kan eveneens als betaalkaart, van het type elektronische portemonnee, worden aangemerkt.
Voormalig gebruik in combinatie met cheques
Vóór de invoering van de geld- en betaalautomaat en de pincode was een betaalpas of giropas nodig om te tonen bij gebruik van betaalcheque of girobetaalkaart.
Zie ook
Elektronisch geld
Betalingssysteem
|
Veel betaalkaarten combineren deze functies: de meeste debetkaarten hadden een elektronische portemonnee en fungeren soms ook als creditcard. Betaalkaarten hebben het creditcardformaat van ca. 5,4 cm bij 8,6 cm (volgens ISO 7810). De logo's van het interbancair netwerk op passen en betaalautomaten helpen consumenten beoordelen of geld opnemen en betalen kan (bijvoorbeeld in het buitenland). Voor de autorisatie en verwerking van de betalingen zijn de kaarten doorgaans voorzien van:
een aan de betaalrekening van de houder gekoppeld rekeningnummer of creditcardnummer,
de naam van de kaarthouder,
een chip, magneetstrip, handtekening van de houder en/of NFC-tag voor draadloos betalen,
echtheidskenmerken zoals een hologram, het logo van de bank die de kaart uitgeeft en/of andere kenmerken.
| 5 |
creditcard, betaalkaart, kredietkaart
|
5,604 |
TipAction
|
5647056
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eddie%20Cantor
|
Eddie Cantor
|
Eddie Cantor, geboren als Isidore Itzkowitz, (New York, 31 januari 1892 - Beverly Hills, 10 oktober 1964) was een Amerikaanse vertolker, komiek, danser, zanger, vaudeville-acteur, acteur en songwriter. Deze 'apostel van Pep', die bekend was bij het radio-, film- en vroege televisiepubliek van Broadway, werd door miljoenen bijna als een familielid beschouwd omdat zijn best beoordeelde radioshows intieme verhalen en grappige anekdotes onthulden over zijn vrouw Ida en zijn vijf dochters. Enkele van zijn hits waren Makin' Whoopee, Ida (Sweet as Apple Cider), If You Knew Susie, Ma! He's Making Eyes at Me, Mandy, My Baby Just Cares for Me, Margie en How Ya Gonna Keep 'em Down on the Farm (After They've Seen Paree)?. Hij schreef ook een paar nummers, waaronder Merrily We Roll Along, het cartoonthema van Merrie Melodies van Warner Bros.
Zijn oogrollende zang-en-dans-routines leidden uiteindelijk tot zijn bijnaam Banjo Eyes. In 1933 karikaturiseerde kunstenaar Frederick J. Garner Cantor met grote ronde ogen die op de trommelachtige pot van een banjo leken. Cantors ogen werden zijn handelsmerk, vaak overdreven in illustraties, wat leidde tot zijn verschijning op Broadway in de musical Banjo Eyes (1941).
Zijn liefdadigheids- en humanitaire werk was uitgebreid en hij hielp bij de ontwikkeling van March of Dimes. Cantor werd in 1956 bekroond met een ere-Oscar voor uitstekende diensten aan de filmindustrie.
Biografie
Vroege leven
Rapporten en verslagen van het vroege leven van Cantor zijn vaak in strijd met elkaar. Hij werd geboren als zoon van amateurviolist Mechel Iskowitz (ook Michael) en zijn vrouw Meta Kantrowitz Iskowitz (ook Maite), een jong Joods stel uit Rusland. Het is algemeen aanvaard dat hij werd geboren in 1892, hoewel de dag onderwerp van discussie is, met ofwel 31 januari of Rosj Hasjana, dat op 10 september of 11 september was. Hoewel werd gemeld dat Cantor een wees was, zijn moeder stierf in het kraambed en zijn vader een longontsteking had, zeggen officiële documenten iets anders. Meta stierf in juli 1894 aan complicaties van tuberculose en het lot van Mechel is onduidelijk, aangezien er geen overlijdensakte van hem bestaat. Er is ook discrepantie over zijn naam. Zowel zijn autobiografie uit 1957 als de overlijdensadvertentie van The New York Times voor Cantor, vermeldden zijn geboortenaam als Isidore Iskowitch, maar artikelen die na de 20e eeuw werden gepubliceerd, vermelden zijn geboortenaam als Edward Israel Itzkowitz. Zijn grootmoeder Esther Kantrowitz (overleden 29 januari 1917) nam de voogdij over hem, en noemde hem Izzy en Itchik, beide verkleinwoorden voor Isidor, en zijn achternaam, als gevolg van een schrijffout, werd verondersteld Kantrowitz te zijn en ingekort naar Kanter. Er bestond voor hem geen geboorteakte, niet ongebruikelijk voor iemand die in de 19e eeuw in New York werd geboren.
Toneel
In zijn vroege tienerjaren begon Cantor talentenjachten te winnen in lokale theaters en begon hij op het podium te verschijnen. Een van zijn vroegste betaalde banen was een dubbele functie als ober en artiest en zong hij voor fooien in Carey Walsh's Coney Island saloon, waar een jonge Jimmy Durante hem begeleidde op piano. Hij maakte in 1907 zijn eerste publieke optreden in vaudeville in de Clinton Music Hall in New York. In 1912 was hij de enige artiest ouder dan 20 die verscheen in Kid Kabaret van Gus Edwards, waar hij zijn eerste blackface-personage Jefferson creëerde. Later toerde hij met Al Lee als het team Cantor en Lee. Kritische lof van die show trok de aandacht van Broadway's topproducent Florenz Ziegfeld, die Cantor een plek gaf in de Ziegfeld rooftop post-show Midnight Frolic (1917).
Een jaar later maakte Cantor zijn Broadway-debuut in de Ziegfeld Follies van 1917. Hij bleef in de Follies tot 1927, een periode die beschouwd werd als de beste jaren van de langlopende revue. Gedurende een aantal jaren speelde Cantor mee in een act met pionierkomiek Bert Williams, beide in blackface. Cantor speelde de zoon van Williams. Andere co-sterren met Cantor tijdens zijn tijd in de Follies waren Will Rogers, Marilyn Miller, Fanny Brice en W.C. Fields. Hij werd beroemd in boekmusicals, te beginnen met Kid Boots (1923) en Whoopee! (1928). Op tournee met Banjo Eyes had hij een romance met de onbekende Jacqueline Susann, die een kleine rol speelde in de show en die de bestsellerauteur van Valley of the Dolls werd. De succesvolle Broadway-reeks van Banjo eyes werd afgebroken toen Cantor een grote hartaanval kreeg, de eerste van een aantal die zijn latere jaren zou beheersen.
Radio en opnamen
Radio
Cantors verschijning met Rudy Vallee bij Vallee's The Fleischmann's Yeast Hour op 5 februari 1931 leidde tot een vier weken durende repetitie met The Chase and Sanborn Hour. Als vervanger van Maurice Chevalier, die terugkeerde naar Parijs, voegde Cantor zich op 13 september 1931 bij Chase and Sanborn. Deze serie van een uur op zondagavond bracht Cantor samen met omroeper Jimmy Wallington en violist Dave Rubinoff. De show vestigde Cantor als een toonaangevende komiek en zijn scenarioschrijver David Freedman als de kapitein van de komedie. Het team van Freedman bestond onder meer uit Samuel 'Doc' Kurtzman, die ook schreef voor Al Jolson en de komiek Jack Benny. Cantor werd al snel 's werelds best betaalde radioster. Zijn shows begonnen met een menigte die scandeerde: We willen Can-tor! We willen Can-tor!, een zin waarvan wordt gezegd dat het zijn oorsprong vond in vaudeville, toen het publiek scandeerde om een act op het affiche voor Cantor te verwijderen. Het themalied One Hour with You van Cantor was zijn eigen tekst op het lied van Leo Robin/Richard Whiting. Zijn radio-partners waren Bert Gordon (strip Barney Gorodetsky, AKA The Mad Russian) en Harry Parke (beter bekend als Parkyakarkus). Cantor ontdekte en begeleidde ook de carrière van zangeres Dinah Shore, die in 1940 voor het eerst in zijn radioshow verscheen, evenals andere artiesten, waaronder Deanna Durbin, Bobby Breen in 1936 en Eddie Fisher in 1949.
Als indicatie van zijn effect op het grote publiek stemde hij er in november 1934 mee in om een nieuw lied te introduceren van de songwriters J. Fred Coots en Haven Gillespie dat andere bekende artiesten hadden afgewezen als dom en kinderachtig. Het lied Santa Claus Is Comin' to Town had de volgende dag onmiddellijk bestellingen voor 100.000 exemplaren van bladmuziek. Er werden dat jaar met Kerstmis 400.000 exemplaren verkocht.
Zijn NBC-radioprogramma Time to Smile werd uitgezonden van 1940 tot 1946, gevolgd door zijn Pabst Blue Ribbon Show van 1946 tot 1949. Hij diende in 1949-1950 ook als emcee van Take It or Leave It en presenteerde tijdens het seizoen 1952-1953 een wekelijks diskjockey-programma voor Philip Morris. Naast film en radio nam Cantor op voor Hit of the Week Records, dan weer voor Columbia Records, voor Banner Records en Decca Records en verschillende kleine labels.
Zijn grote politieke betrokkenheid begon al vroeg in zijn carrière, waaronder zijn deelname aan de staking in 1919 om Actors Equity op te richten, wat de woede van vaderfiguur en producent Florenz Ziegfeld opwekte. Op de Wereldtentoonstelling van 1939 in New York veroordeelde Cantor publiekelijk de antisemitische radio-persoonlijkheid pater Charles Coughlin en werd vervolgens gedropt door zijn radiosponsor Camel-sigaretten. Anderhalf jaar later kon Cantor terugkeren 'in the air' dankzij de hulp van zijn vriend Jack Benny.
Opnamen
Cantor begon in 1917 met het maken van grammofoonplaten en nam zowel komische liedjes en routines als populaire liedjes van de dag op, eerst voor Victor, daarna voor Aeoleon-Vocalion Records, Pathé en Emerson. Van 1921 tot 1925 had hij een exclusief contract met Columbia Records en keerde hij voor de rest van het decennium terug naar Victor.
Cantor was een van de meest succesvolle entertainers van het tijdperk, maar de beurscrash van 1929 ontnam hem zijn status van multimiljonair en bezorgde hem een diepe schuldenlast. Cantors niet-aflatende aandacht voor zijn eigen inkomsten om de armoede te vermijden die hij kende toen hij opgroeide, zorgde ervoor dat hij zijn schrijftalent gebruikte en snel een nieuwe bankrekening opbouwde met zijn zeer populaire, bestverkochte boeken Caught Short! A Saga of Wailing Wall Street in 1929 A.C. (na de crash) en Yoo-Hoo, Prosperity! met humor en cartoons over zijn ervaringen.
Cantor was ook een componist en zijn beroemdste lied werd zelden aan hem toegeschreven. In 1935, samen met Charles Tobias (Ida's broer) en Murray Mencher, schreef Cantor Merrily We Roll Along. Het werd aangepast als het themalied voor de Merrie Melodies-tekenfilmreeks, gedistribueerd door Warner Brothers Pictures tussen 1936 en 1964. Cantor zelf werd vaak gekarikaturiseerd in Warner-tekenfilms uit die periode.
Film en televisie
Cantor maakte ook tal van filmoptredens. Hij was in de jaren 1920 eerder verschenen in een aantal korte films, waar hij zijn Follies-liedjes en komedie-routines uitvoerde en in twee stomme speelfilms (Special Delivery en Kid Boots). Hij kreeg de hoofdrol aangeboden in The Jazz Singer nadat deze werd afgewezen door George Jessel. Cantor wees de rol ook af (dus het ging naar Al Jolson), maar hij werd in 1930 een leidende Hollywood-ster met de filmversie van Whoopee!, opgenomen in tweekleuren Technicolor. Hij bleef de volgende twee decennia films maken tot zijn laatste hoofdrol in If You Knew Susie (1948). Van 1950 tot 1954 was Cantor een vaste gastheer in de televisieserie The Colgate Comedy Hour.
Op 25 mei 1944 presenteerde het pionierstelevisiestation WPTZ (nu KYW-TV) in Philadelphia een speciale uitzending met alle sterren, die ook in New York te zien was via WNBT (nu WNBC) en met opnamen uit hun Rockefeller Center-studio's. Cantor, een van de eerste grote sterren die ermee instemde om op televisie te verschijnen, zou We're Havin' a Baby, My Baby and Me zingen. Cantor arriveerde kort voor zendtijd in de studio's in New York en kreeg naar verluidt te horen dat hij het nummer moest knippen omdat de censuur van NBC New York sommige van de teksten te gewaagd vond. Cantor weigerde en beweerde geen tijd te hebben om een alternatief nummer voor te bereiden. NBC gaf toe, maar het geluid werd afgebroken en het beeld vervaagde op bepaalde regels in het nummer. Dit wordt beschouwd als het eerste geval van televisiecensuur.
In 1950 werd hij de eerste van verschillende presentatoren die afwisselden in de NBC-televisieserie The Colgate Comedy Hour, waarin hij muzikale acts, toneel- en filmsterren zou introduceren en stripfiguren zou spelen zoals Maxie the Taxi. In het voorjaar van 1952 belandde Cantor in een onwaarschijnlijke controverse toen een jonge Sammy Davis jr. optrad als gastartiest. Cantor omhelsde Davis en veegde Davis' voorhoofd af met zijn zakdoek na zijn optreden. Toen bezorgde sponsors NBC ertoe brachten de show te annuleren, was Cantors reactie om Davis nog twee weken te boeken. Cantor kreeg een hartaanval na een Colgate-uitzending in september 1952 en daarna beperkte hij zijn optredens tot zijn laatste programma in 1954. In 1955 verscheen hij in een gefilmde serie voor syndicatie en een jaar later verscheen hij in de twee dramatische rollen George Has A Birthday bij Matinee Theater van NBC uitgezonden in kleur, en Size.man and Son bij Playhouse 90 van CBS. Hij bleef als gast verschijnen in verschillende shows en werd voor het laatst gezien op 22 januari 1960 in de NBC-uitzending in kleur van The Future Lies Ahead , waarin ook Mort Sahl te zien was.
Animatie
Cantor verscheen in karikatuurvorm in tal van Looney Tunes-cartoons geproduceerd voor Warner Bros., hoewel hij vaak werd vertolkt door een imitator, te beginnen met I Like Mountain Music (1933). Andere geanimeerde Cantor-cameo's omvatten Shuffle Off to Buffalo (Harman-Ising, 1933) en Billboard Frolics (Friz Freleng, 1935). Eddie Cantor was een van de vier sterren (samen met Bing Crosby, Al Jolson en Jack Benny) die door Elmer Fudd in What's Up, Doc? (Bob McKimson, 1950) werden terecht gewezen. Verder speelde hij in In Farm Frolics (Bob Clampett, 1941), Slap-Happy Pappy (Clampett, 1940), Baby Bottleneck (Clampett, 1946), Circus Today (Tex Avery, 1940), Merrie Melodies, Porky's Naughty Nephew (Clampett, 1938) en Mother Goose Goes Hollywood (Wilfred Jackson, 1938) als Little Jack Horner, die Sing a Song of Sixpence zingt.
Boeken en marketing
De populariteit van Cantor leidde tot merchandising van producten zoals Eddie Cantor's Tell It to the Judge-game van Parker Brothers. In 1933 publiceerden Brown en Bigelow een reeks van 12 Eddie Cantor-karikaturen van Frederick J. Garner. De reclamekaarten werden in bulk ingekocht door onder meer autoschadeherstelbedrijven, begrafenisondernemers, tandtechnische laboratoria en groothandels in groenten. Met de volledige reeks konden bedrijven een jaar lang elke maand een enkele Cantor-kaart naar hun geselecteerde speciale klanten sturen als een doorlopende promotie. Cantor werd vaak gekarikaturiseerd op de omslagen van bladmuziek en in tijdschriften en kranten. Cantor werd afgebeeld als een ballon in de Macy's Thanksgiving Day Parade, een van de weinige ballonnen gebaseerd op een echt persoon.
Naast Caught Short! schreef of co-schreef Cantor ten minste zeven andere boeken, waaronder boekjes uitgegeven door de toen nog jonge firma Simon & Schuster, met de naam van Cantor op de omslag. Klanten betaalden een dollar en ontvingen het boekje met een cent in de harde kaft. Ze verkochten goed en H.L. Mencken beweerde dat de boeken meer deden om Amerika uit de Grote Depressie te halen dan alle overheidsmaatregelen bij elkaar.
Activisme en filantropie
Cantor was de tweede president van de Screen Actors Guild en diende van 1933 tot 1935.
Hij bedacht de titel The March of Dimes voor de donatiecampagnes van de National Foundation for Infantile Paralysis, die werd georganiseerd om polio te bestrijden. Het was een persiflage op de destijds populaire bioscoopjournaals van The March of Time. Hij begon de eerste campagne in zijn radioshow in januari 1938, waarbij hij luisteraars vroeg een dubbeltje naar president Franklin D. Roosevelt te posten. In die tijd was Roosevelt het meest opvallende Amerikaanse slachtoffer van polio. Andere entertainers deden via hun eigen shows mee aan de oproep en de postkamer van het Witte Huis werd overspoeld met 2.680.000 dubbeltjes - destijds een groot bedrag.
Cantor nam ook een gesproken inleiding op bij een Decca-opname uit 1938 van Alexander's Ragtime Band door Bing Crosby en Connee Boswell, waarin hij de luisteraar bedankte voor het kopen van de plaat, die de National Foundation for Infantile Paralysis steunde. Die plaat bereikte nummer 1 in de hitlijsten, hoewel Cantor er niet op zong. Cantor, een levenslange democraat, steunde Adlai Stevenson tijdens de presidentsverkiezingen van 1952.
Eerbetuigingen
Cantor werd geprofileerd in This Is Your Life, een programma waarin een nietsvermoedend persoon (meestal een beroemdheid) live op televisie wordt verrast door gastheer Ralph Edwards, met een eerbetoon van een half uur. Cantor was de enige proefpersoon die van tevoren over de verrassing werd verteld; hij was herstellende van een hartaanval en men was bang dat de schok hem zou kunnen schaden.
Op 29 oktober 1995, als onderdeel van een landelijke viering van de 75ste verjaardag van de radio, werd Cantor postuum opgenomen in de Radio Hall of Fame in het Museum of Broadcasting Communication in Chicago.
Er was een karikatuur van Eddie Cantor in The Comedy Store en knipperende lichten erop markeerden het einde van de audities voor komieken.
In een poging om het kassucces van The Jolson Story te dupliceren, filmde Warner Bros. de big-budget Technicolor-speelfilm The Eddie Cantor Story (1953). De film vond een publiek, maar had het misschien beter gedaan met iemand anders in de hoofdrol. Acteur Keefe Brasselle speelde Cantor als een karikatuur met dialoog onder hoge druk en uitpuilende ogen; het feit dat Brasselle aanzienlijk groter was dan Cantor vertoonde geen realisme. Eddie en Ida Cantor waren te zien in een korte proloog en epiloog in een projectieruimte, waar ze Brasselle in actie zagen.
De Colgate Comedy Hour-shows waren waarschijnlijk de beste samenvatting van Cantors carrière. Heruitgegeven op dvd als Eddie Cantor in Person, is de aflevering van een uur een virtuele video-autobiografie, waarin Eddie zijn carrière vertelt, zijn grootste hits zingt en zijn zanger-kelner-dagen herschept met een andere vaudeville-legende, zijn oude vriend Jimmy Durante .
Cantor verschijnt in de serie Boardwalk Empire als een terugkerend personage, gespeeld door Stephen DeRosa.
Privéleven en overlijden
Cantor nam de voornaam Eddie aan toen hij zijn toekomstige vrouw Ida Tobias in 1913 ontmoette, omdat ze vond dat Izzy niet de juiste naam was voor een acteur. Cantor en Ida (1892-1962) trouwden op 6 juni 1914. Ze kregen vijf dochters - Marjorie (1915-1959), Natalie (1916-1997), Edna (1919-2003), Marilyn (1921-2010) en Janet (1927-2018). Natalie's tweede echtgenoot was de in Frankrijk geboren Amerikaanse acteur Robert Clary, die vooral bekend werd door zijn rol als korporaal Louis LeBeau in Hogan's Heroes. Janet trouwde met de acteur Roberto Gari.
Na de dood van hun dochter Marjorie op 44-jarige leeftijd ging de gezondheid van Eddie en Ida snel achteruit. Ida overleed op 9 augustus 1962 op 70-jarige leeftijd aan hartinsufficiëntie en Eddie overleed op 10 oktober 1964 in Beverly Hills, Californië na zijn tweede hartaanval op 72-jarige leeftijd. Hij is begraven op Hillside Memorial Park Cemetery, een joodse begraafplaats in Culver City, Californië.
Filmografie
1923: A Few Moments With Eddie Cantor, Star of 'Kid Boots''' (DeForest Phonofilm sound-on-film korte film) als hemzelf
1926: Kid Boots als Samuel (Kid) Boots
1927: Special Delivery als Eddie Beagle – de postbode
1929: That Party in Person (kort) als Eddie Cantor
1929: A Ziegfeld Midnight Frolic (kort) als hemzelf
1929: Glorifying the American Girl als Eddie Cantor – optreden in Revue Scenes
1930: Insurance (kort) als Sidney B. Zwieback
1930: Getting a Ticket (kort) als hemzelf
1930: Whoopee! als Henry Williams
1931: Palmy Days als Eddie Simpson
1932: Talking Screen Snapshots (korte documentaire) als hemzelf
1932: The Kid from Spain als Eddie Williams
1933: Roman Scandals als Eddie / Oedipus
1934: The Hollywood Gad-About (korte documentaire) als hemzelf (niet vermeld)
1934: Kid Millions als Eddie Wilson jr.
1936: Strike Me Pink als Eddie Pink
1937: Ali Baba Goes to Town als Ali Baba
1937: The March of Time Volume IV, Issue 5 (korte documentaire) als hemzelf
1940: Forty Little Mothers als Gilbert Jordan Thompson
1943: Thank Your Lucky Stars als Eddie Cantor / Joe Simpson
1944: Show Business (ook producent) als Eddie Martin
1944: Hollywood Canteen als hemzelf
1945: Screen Snapshots: Radio Shows (kort) als Eddie – The Eddie Cantor Program
1946: American Creed (kort) als hemzelf
1947: Meet Mr. Mischief (kort, verschijnt op poster) as Face on Station Program Poster (niet vermeld)
1948: If You Knew Susie als Sam Parker
1949: Screen Snapshots: Hollywood's Happy Homes (korte documentaire) als hemzelf
1952: The Story of Will Rogers als hemzelf
1952: Screen Snapshots: Memorial to Al Jolson (korte documentaire) als hemzelf
1953: The Eddie Cantor Story'' cameo-optreden en zangstem nasynchronisatie voor Keefe Brasselle
Amerikaans acteur
Amerikaans singer-songwriter
|
Toneel
In zijn vroege tienerjaren begon Cantor talentenjachten te winnen in lokale theaters en begon hij op het podium te verschijnen. Een van zijn vroegste betaalde banen was een dubbele functie als ober en artiest en zong hij voor fooien in Carey Walsh's Coney Island saloon, waar een jonge Jimmy Durante hem begeleidde op piano. Hij maakte in 1907 zijn eerste publieke optreden in vaudeville in de Clinton Music Hall in New York. In 1912 was hij de enige artiest ouder dan 20 die verscheen in Kid Kabaret van Gus Edwards, waar hij zijn eerste blackface-personage Jefferson creëerde. Later toerde hij met Al Lee als het team Cantor en Lee. Kritische lof van die show trok de aandacht van Broadway's topproducent Florenz Ziegfeld, die Cantor een plek gaf in de Ziegfeld rooftop post-show Midnight Frolic (1917).
| 1 |
fooi, beloning, dienstverlening
|
542 |
Trip
|
1456279
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Rahul%20Sankrityayan
|
Rahul Sankrityayan
|
Rahul Sānkrityāyana (राहुल संकृत्यायन), geboren als Kedarnath Pande (Pandaha (Azamgarh, Uttar Pradesh), 9 april 1893 - Darjeeling, 1963) was een Indiaas wetenschapper uomo universale die vijfenveertig jaar van zijn leven op reizen ver van huis doorbracht.
Hij werd een boeddhistische monnik (Bauddh Bhikkhu) en marxist. Daarnaast was hij een Indiaas nationalist en zat hij drie jaar in de cel vanwege het maken van anti-Britse geschriften en speeches. Sankrityayan ontving de titel Mahapandit ("Grote leraar").
Kindertijd
Sankrityayan werd geboren in een orthodoxe Hindoestaanse boerenfamilie. Zijn moeder overleed toen ze 28 was en zijn vader op 45-jarige leeftijd, waardoor Kedar opgroeide bij zijn grootmoeder. Hij bracht zijn jeugd door in de Indiase staten Uttar Pradesh en Bihar. Op zijn negende liep hij weg van huis om de wereld te zien, maar kwam later weer terug. Ondanks dat hij niet meer scholing had gehad dan de basisschool, bestudeerde en beheerste hij later meerdere talen. Daarnaast leerde hij fotografie.
Reizen
Rahul Sankrityayan reisde door verschillende delen van India, waaronder Ladakh, Kinnaur en Kashmir. In het buitenland reisde hij in Nepal, Tibet, Sri Lanka, Iran, China en de Sovjet-Unie. Hij reisde vrijwel uitsluitend over land.
Naar sommige landen reisde hij illegaal, zoals naar Tibet waar hij verkleed als monnik waardevolle schilderingen, manuscripten en boeken mee terugnam die waren opgesteld in het Pali en Sanskriet. Veel van deze werken hadden deel uitgemaakt van de bibliotheken van de universiteiten van Vikramshila en Nalanda die in de 12e eeuw waren meegenomen naar Tibet door monniken die voor de Islamitische inval vluchtten. Volgens sommige vertellingen bracht Sankrityayan 22 muilezelladingen aan lading mee terug van Tibet naar India. In het museum van Patna zijn verschillende van zijn bezittingen tentoongesteld.
Persoonlijk leven en Rusland
Sankrityayan trouwde al op heel vroege leeftijd maar kwam nooit iets te weten van zijn kindvrouw.
Ondanks dat hij niet veel formeel onderwijs had gehad, werd hij in Sint-Petersburg uitgenodigd te onderwijzen aan de Universiteit van Leningrad in de Indiakunde in 1937-38 en opnieuw in 1947-48. Daar onderwees hij eveneens boeddhisme toen hij de Mongoolse wetenschapper Lola (Ellena Narvertovna Kozerovskaya) ontmoette. Zijn sprak Frans, Engels en Russisch en kon Sanskriet schrijven. Ze hielp hem in zijn werk aan een woordenboek Tibetaans-Sanskriet en hun verbondenheid leidde uiteindelijk tot een huwelijk en de geboorte van hun zoon Igor. Toen hij later terugkeerde naar India om zijn opdracht af te maken, mochten zijn vrouw en zoon niet met hem meegaan.
Later in zijn leven trouwde hij Dr. Kamala, een Indiaas-Nepalese vrouw met wie hij een dochter (Jaya) en zoon (Jeta) had.
Hij accepteerde een onderwijsopdracht van de Universiteit van Sri Lanka en werd daar erg ziek. Hij leed aan geheugenverlies, diabetes, hoge bloeddruk en hij werd getroffen door een kleine beroerte. Hij overleed daarna in Darjeeling.
Boeken
Sankrityayan was een polyglot en hij kon zich goed redden in Hindi, Sanskriet, Pali, Bhojpuri, Urdu, Perzisch, Arabisch, Tamil, Kannada, Tibetaans, Singalees, Frans en Russisch.
Hij schreef binnen de terreinen Indiakunde, Marxistische Theocratie. Hij begon te schrijven op zijn twintigste en schreef uiteindelijk 150 boeken en verhandelingen over sociologie, filosofie, boeddhisme, tibetologie, lexicografie, grammatica, folklore, drama en politiek, waarvan hij er veel overigens niet uitgaf.
Boeddholoog
Indiaas schrijver
Indiaas tibetoloog
Indiakundige
Polyglot
|
Reizen
Rahul Sankrityayan reisde door verschillende delen van India, waaronder Ladakh, Kinnaur en Kashmir. In het buitenland reisde hij in Nepal, Tibet, Sri Lanka, Iran, China en de Sovjet-Unie. Hij reisde vrijwel uitsluitend over land.
| 3 |
reis, reisroute, reisplan
|
10,851 |
HealthClub
|
4833147
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Onbevlekt%20Hart%20van%20Mariakerk%20%28Maastricht%29
|
Onbevlekt Hart van Mariakerk (Maastricht)
|
De Onbevlekt Hart van Mariakerk is een voormalig kerkgebouw in de Nederlandse stad Maastricht. Het gebouw aan het Fatimaplein in de buurt Mariaberg is een gemeentelijk monument.
Geschiedenis
De woonwijk Trichterveld in Mariaberg kwam van 1948 tot 1952 tot stand. Midden in de buurt was een nieuwe parochiekerk gepland, waarvoor Alphons Boosten in 1948 het ontwerp maakte. Boosten maakte de bouw van de kerk niet meer mee, want hij stierf begin 1951. De bouwpastoor was Ernest Tilmans, die eerder kapelaan van de Onze-Lieve-Vrouwebasiliek was geweest en in 1948 het grote Mariacongres in Maastricht organiseerde. De bouw begon in oktober 1951. De inzegening vond plaats op 1 november 1953, een gebeurtenis waar het genadebeeld van de Sterre der Zee aanwezig was.
In 1977 werd pastoor Tilmans opgevolgd door pastoor J. Rousseau. Door het sterk afgenomen aantal kerkgangers werd de kerk in 2011 aan de eredienst onttrokken, waarna een sportschool zich in het gebouw vestigde.
Beschrijving
Exterieur
De kerk van Mariaberg zou volgens het ontwerp van Boosten een monumentale pseudobasilikale kruiskerk worden met een hoge koortoren en twee westtorens. De bouw is nooit voltooid: van de ronde koortoren werd slechts het benedendeel voltooid; de westtorens werden geheel geschrapt. De onafgebouwde ronde onderbouw van de koortoren bezorgde de kerk de bijnaam gaasketel (gashouder).
Interieur
Het interieur is eclectisch, met kruisribgewelven en ronde scheibogen, alles uitgevoerd in schoon metselwerk. In het voormalige priesterkoor ligt een vloer van travertijn. Het is niet bekend wat er met de emaillen kruiswegstaties van Woltermans Emailkunst gebeurd is.
Externe link
Kerkgebouwen in Limburg: Onbevlekt Hart van Maria
Voormalig kerkgebouw in Maastricht
Gemeentelijk monument in Maastricht
Bouwwerk van Alphons Boosten
Maastricht-West
|
In 1977 werd pastoor Tilmans opgevolgd door pastoor J. Rousseau. Door het sterk afgenomen aantal kerkgangers werd de kerk in 2011 aan de eredienst onttrokken, waarna een sportschool zich in het gebouw vestigde.
| 1 |
sportschool, fitnesscentrum, gezondheidsclub
|
10,711 |
ComedyEvent
|
902545
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Murth%20Mossel
|
Murth Mossel
|
Murthy Siegfried Mossel (Amsterdam, 6 februari 1970), ook bekend als Murth the Man-o-Script, is een Nederlands acteur, rapper en stand-upcomedian. Hij is lid van de rapformatie Flinke Namen. Op muzikaal gebied werkte hij samen met bekende nationale artiesten als Extince, Skate the Great en Brainpower. Tevens was hij actief als vj van het programma The Pitch bij TMF.
Biografie
Sinds 1996 speelt Murth Mossel in de Comedytrain. Eind jaren 90 presenteerde hij het programma The Pitch. In 2005 toerde hij met zijn eerste theatershow Niet vanzelfsprekend samen met Roué Verveer langs de Nederlandse theaters. Sinds 2005 is hij actief als onderdeel van de rapformatie Flinke Namen. In 2010 en 2011 trad Mossel samen met Verveer, Jandino Asporaat en Howard Komproe op onder de naam Caribbean Combo. Vanaf 2012 verzorgt hij de stem van Vonkie in de kinderserie Mike de Ridder.
Prijzen
Naast zijn werk als vj bij TMF, presenteerde Mossel bij de publieke omroep van 1999 tot 2002 Paradisolife. Dit programma kreeg de Dutch Academy Award voor "Beste muziekprogramma van 2001".
Discografie
Albums
|- align=center
|align=left|DJ Knowhow - Straat Waarde||2007||-|||||| Tracks: Straight Spittin' en Straatwaarde
|- align=center
|- align=center
|align=left|Met Flinke Namen
|- align=center
|align=left|Op volle toeren Mixtape||2008||-|||||| met The Opposites en Dio
|- align=center
|align=left|Kunst en vliegwerk||2009||-|||||| Mixtape
|- align=center
|align=left|Superstuntwerk||19-06-2009||27-06-2009||38||3||
|}
Singles
|- align=center
|Solo-Artiest
|- align=center
|align=left|Zoete Inval||1998||03-07-1999||33||9||met Extince, Krewsial, Skate The Great, Yukkie B, Brainpower, Goldie & Scuz
|- align=center
|Flinke Namen
|- align=center
|align=left|Als zij langs loopt||2009||27-06-2009||19||8||
|- align=center
|align=left|Wolken||2009||21-11-2009||tip2||||
|}
Gastoptredens
- Binnenlandse Funk (Extince 1998)
Zoete Inval Ft. Extince, Krewcial, Skate The Great, Yukkie B, Brainpower, Goldie & Scuz
- The Freestyles Chapter (Brainpower 1999)
Funk & Murth Interlude Ft. Brainpower en KC The Funkaholic
Murth Voicemail
Daily Operation Ft. Brainpower, Psyclone en Rollarocka
- Traditions (The Proov 2000)
Raison D'etre Ft. The Proov, Brainpower, Krewcial, Rescue, Shockwave, Skate The Great
- De Goeiste (Def Rhymz 2001)
De Goeiste (Intro) Ft. Def Rhymz, G-Boah, Lloyd, Lover, Master Lee
- De Aller Goeiste (Def Rhymz 2001)
De Goeiste (Intro) Ft. Def Rhymz, G-Boah, Lloyd, Lover, Master Lee
- Aanbevolen Dagelijkse Hoeveelheid Dopeness (ADHD) (2004)
Dag uit het leven Ft. ADHD
Fantasteez Ft. ADHD, Khalid de Zandneger, Lange Frans en VSOP
- Supervisie (Lange Frans & Baas B 2004)
Party Ft. Lange Frans & Baas B
Afterparty Ft. Lange Frans & Baas B
- Blaastest Mixtape (Dicecream 2005)
Dit is het! Ft. Dicecream
Verzamelalbums
- KC The Funkaholic Presents Bassline Laidback Sound Sensation (1998)
Laidback Sound Announcement
- Alle 13 Dope (2000)
Wo
Zoete Inval Ft. Extince, Krewsial, Skate The Great, Yukkie B, Brainpower, Goldie & Cruz
Zoute Uitval Ft. Extince, U-Niq, E-Life, The Anonymous, Def Rhymz, Rollarocka
- Vet verse flows (2003)
Fantasteez
- Top-Notch Mixtape (The Flexican)
Wo
Singles
Zoete Inval (Extince 1999)
Zoete Inval (radioversie) met Extince, Krewsial, Skate The Great, Yukkie B, Brainpower, Goldie & Scuz
Zoute Uitval met Extince, U-Niq, E-Life, The Anonymous, Def Rhymz, Rollarocka
Zoete Inval (albumversie) met Extince, Krewsial, Skate The Great, Yukkie B, Brainpower, Goldie & Scuz
Schreeuwetuit! (Brainpower 2002)
De volgende straat Ft. Brainpower, Dicecream, QF, Ragga Pappa, Skate The Great, Sugacane, Terilekst en Too Tall
Cabaretvoorstellingen
2005-2006: Niet vanzelfsprekend
2007-2009: Status Aparte
2009-2011: 1e pers. enkelv.
2010-2011: Caribbean Combo, daar zal je ze hebben
2011-2012: Caribbean Combo, de kerstspecial
2011-2013: Gunstige ligging ten opzichte van de wereld
2012: Caribbean Combo, ze ZIJN er weer!
2013-2015: Louter Liefde
2015-2017: Voors en tegens
2017-2019: Pauwer!
Nasynchronisatie
(niet alle personages zijn verwerkt)
2005: Madagascar - Maurice
2006: Cars - Overige stemmen
2008: Madagascar: Escape 2 Africa - Maurice
2008: Kung Fu Panda - Rino Commander
2008: Chop Socky Chooks (animatieserie) - K.O. Joe
2009: De Prinses en de Kikker - Buford
2011: Happy Feet 2 - overige stemmen
2011: De Smurfen (3D) - overige stemmen
2011: Rio - Pedro
2012: Pokémon - overige stemmen
2012: Drake en Josh - overige stemmen
2012: Mike de Ridder - Vonkie
2012: Wreck-It Ralph - General Hologram, Cyborg
2012: Green Lantern: The Animated Series - Kilowog
2012: Fish Hooks - Sportopus
2012: Kung Fu Panda 2 - Meester Os
2012: Sly Cooper - overige stemmen
2012: God of War All Stars - overige stemmen
2012: The Greening of Whitney Brown - overige stemmen
2012: Madagascar 3: Europe's Most Wanted - Maurice
2012: Young Justice (animatieserie) - Brick, John Stewart / Green Lantern, Martian Manhunter, Guardian / Mal Duncan, Dr. Fate, Nabu
2012: Team Umizoomi - overige stemmen
2012: Sammy 2 - overige stemmen
2012: Pirates - overige stemmen
2012: Level Up - overige stemmen
2012: Super Nina’s - overige stemmen
2012: Paasverhaal - overige stemmen
2012: Cartoon network rap - overige stemmen
2013 tot 2017: Ultimate Spider-Man (animatieserie) - Blade, Baron Mordo
2012: The Muppets - Uncle Deadly
2013: Garfield - overige stemmen
2013: Motor City Bracket - overige stemmen
2013: Lego Hero Factory - overige stemmen
2013: Het regent gehaktballen 2 - Earl Devereaux
2013: Rio 2 - Pedro
2013: Turbo - Whiplash
2013: Epic - overige stemmen
2013 tot 2019: Avengers Assemble - Thanos, Heimdall
2013 tot 2015: Hulk and the Agents of S.M.A.S.H. - Heimdall
2013: Lego Star Wars - Darth Vader
2014: Muppets Most Wanted - Uncle Deadly
2014: The Book of Life- De Kaarsenmaker
2014: How to Train Your Dragon 2 - overige stemmen
2014: Escape from Planet Earth - overige stemmen
2014: Mr. Peabody & Sherman - Voorzitter
2014: Penguins of Madagascar - Korporaal
2015: The Good Dinosaur - Buddha
2015: Lanfeust quest (televisieserie) - Hèbus
2015: Disney Infinity 3.0 - Finn, Thanos, Admiraal Ackbar
2015: Cinderella (film) - Kapitein
2015 tot 2019: Guardians of the Galaxy (televisieserie) - Thanos, Heimdall
2015 tot 2019: Game Shakers (televisieserie) - Ruthless
2016: Voltron: Legendary Defender - Commander Prorok
2016: The Angry Birds Movie - Bomb
2016: Zootropolis - Finnick
2016: Storks - Alfawolf
2016: Huisdiergeheimen - Ozon
2016: The BFG - De Bloedbottelaar
2016 tot heden: Shadowhunters: The Mortal Instruments - Luke Garroway
2018: Smallfoot - Stonekeeper
2018: Ralph Breaks the Internet - Lee the Office Nerd
2018: The Grinch - Bricklebaum
2019: Dumbo - Overige stemmen
2019: Wonder Park - Gus
2019: The Lion King - Mufasa
2019: The Angry Birds Movie 2 - Bomb
2019: The Queen's Corgi - Tyson
2020: Soul- Joe Gardner
2020: Dolittle - Kevin de eekhoorn
2020: The Call of the Wild - Overige stemmen
2020: Muppets Now - Uncle Deadly
2021: Marvel Studios's What If...? - Brock Rumlow, Ego the Living Planet en Thanos
2021: Muppets Haunted Mansion - Uncle Deadly
2022: De legende van samoerai Henk - Jimbo
2022: Minions: The Rise of Gru - Handlanger
2022: De Gelaarsde Kat 2: De Laatste Wens - Dorpsdokter
2023: The Super Mario Bros. Movie - Penguin King
Trivia
In 2018 vertolkte hij de rol van agent Greg in de film Bon Bini Holland 2.
Externe link
Officiële website
Gearchiveerde website - Biografie
Nederlands rapper
Nederlands komiek
Nederlands videojockey
|
Cabaretvoorstellingen
| 1 |
comedyshow, cabaretvoorstelling, stand-upcomedy
|
8,256 |
DataFeed
|
1767638
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dynamisch%20reizigersinformatiesysteem
|
Dynamisch reizigersinformatiesysteem
|
Een dynamisch reizigersinformatiesysteem (DRIS) is een reizigersinformatiesysteem voor het openbaar vervoer in Nederland. Door het weergeven van de werkelijke vertrektijden van de bus, tram of metro en het op afstand kunnen tonen van actuele onregelmatigheden, moet de reiziger beter geïnformeerd worden over de huidige situatie. Een vervoerder levert conform Besluit Personenvervoer 2000 een statische dienstregeling en de afwijking op deze dienstregeling aan diegene die een reisinformatiesysteem bijhoudt, een integrator voegt deze reisinformatie samen tot actuele reisinformatie welke een afnemer kan presenteren op een paneel op straat, sms-dienst, website of applicatie op bijvoorbeeld een smartphone.
Nederlandse situatie
Na de oprichting van de projectgroep Grenzeloze Openbaar Vervoer Informatie (GOVI) en het faciliteren van actuele reisinformatie in de provincie Noord-Holland, heeft de projectorganisatie erop aangestuurd reisinformatie te standaardiseren. Hiermee is de interoperabiliteit tussen vervoerder, integrator en afnemer gegarandeerd. Om de belangen op gelijke manier tussen de verschillende partijen te behartigen is de projectorganisatie BISON opgericht als onderdeel van de neutrale Stichting Connekt. Dit heeft geleid tot kostenbesparingen bij het onderhoud en de aanschaf van DRIS-panelen door overheden, die in eerste instantie vervoerderafhankelijk waren. DRIS-panelen kunnen op deze manier onafhankelijk worden aangestuurd en aanbesteed, zolang ze voldoen aan de Nederlandse OV-standaarden. Deze standaarden worden ook wel koppelvlakken genoemd.
Integratoren
Dynamische reisinformatie wordt gemaakt uit de door de vervoerder gehanteerde dienstregeling en de actuele informatie met betrekking tot de dienstuitvoering ten opzichte van de door de vervoerder gehanteerde dienstregeling. Minimaal eens per minuut dient de vervoerder de locatie en de afwijking op de dienstregeling door te sturen aan een integrator. Deze afwijking, in seconden, wordt actuele punctualiteit genoemd en is gestandaardiseerd in Koppelvlak 6. Op basis van de vervoerdercode, lijnnummer en het ritnummer kan een integrator deze informatie koppelen aan de dienstregeling, gestandaardiseerd in Koppelvlak 1. Hiermee is voor de eerst volgende halte duidelijk wat de mogelijke aankomsttijd zal zijn.
Het is de taak van de integrator om aankomst- en vertrektijden verder te prognosticeren dan een enkele halte en door te sturen in Koppelvlak 7/8. De gekozen predictiemethode beïnvloedt de kwaliteit van het reisadvies dat wordt getoond aan de reiziger. Binnen dit algoritme moet rekening worden gehouden met het weer inlopen van een voertuig op de dienstregeling bij vertraging, maar ook met tijdhaltes waar een voertuig verplicht moet wachten wanneer deze te vroeg aan is gekomen.
GOVI
9292
SABIMOS
Drechtsteden
DRI-StaRR
Ontwerp
Het adviesbureau Mijksenaar heeft in opdracht van GOVI een ontwerp gemaakt voor het ideale DRIS paneel. Hierbij is gekeken naar bestaande ontwerpen zoals al gevonden konden worden bij onder andere Connexxion. Het ontwerp van DRIS systemen vastgelegd in dit rapport worden door de keten hergebruikt. Hiermee is naast de informatiestroom naar het paneel, ook de vormgeving gestandaardiseerd. De reiziger is op deze manier beter in staat de informatie op een uniforme manier tot zich te nemen.
Hoogwaardig openbaar vervoer
Dienstregeling
|
Ontwerp
Het adviesbureau Mijksenaar heeft in opdracht van GOVI een ontwerp gemaakt voor het ideale DRIS paneel. Hierbij is gekeken naar bestaande ontwerpen zoals al gevonden konden worden bij onder andere Connexxion. Het ontwerp van DRIS systemen vastgelegd in dit rapport worden door de keten hergebruikt. Hiermee is naast de informatiestroom naar het paneel, ook de vormgeving gestandaardiseerd. De reiziger is op deze manier beter in staat de informatie op een uniforme manier tot zich te nemen.
| 1 |
datafeed, gegevensstroom, informatiestroom
|
3,436 |
AggregateRating
|
5402313
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mrs.%20America%20%28miniserie%29
|
Mrs. America (miniserie)
|
Mrs. America is een Amerikaanse historische miniserie geproduceerd door FX en oorspronkelijk uitgezonden op de streamingdienst FX on Hulu. De regie was in handen van een vijftal regisseurs, Anna Boden en Ryan Fleck, Amma Asante, Laure de Clermont-Tonnerre en Janicza Bravo.
De serie geeft de politieke roering weer rondom de invoering van het amendement voor gelijke rechten in de Verenigde Staten in de jaren '70 en de opmerkelijke reactie hierop vanuit conservatieve kring.
De cast is groot en gemêleerd en bestaat uit onder meer Cate Blanchett, Rose Byrne, Uzo Aduba, Elizabeth Banks, Margo Martindale, John Slattery, Tracey Ullman en Sarah Paulson. Deze negendelige serie ging in de Verenigde Staten in première op 15 april 2020 en kreeg daar lovende kritieken.
Premisse
Mrs. America is een drama dat losjes is gebaseerd op het verhaal van de beweging die ervoor streed het amendement voor gelijke rechten te ratificeren. Het onverwachte verzet hiertegen van de conservatieve activist Phyllis Schlafly (Blanchett) en haar achterban zet deze emancipatiestrijd op scherp. Bezien door de ogen van vrouwen uit die tijd – zowel Schlafly enerzijds als prominente feministen anderzijds, waaronder Gloria Steinem, Betty Friedan, Shirley Chisholm, Bella Abzug en Jill Ruckelshaus – belicht de serie hoe een van de ‘slagvelden’ in de cultuuroorlogen van de jaren zeventig de opmaat werd voor het ontstaan van de Moral Majority en daarmee het Amerikaanse politieke landschap permanent veranderde.
Aan elke aflevering gaat een boodschap vooraf, waarin wordt aangegeven dat sommige scènes en personages fictief zijn ten behoeve van de creatieve vrijheid.
Cast en personages
Hoofdpersonen
Cate Blanchett als Phyllis Schlafly, een vooraanstaand conservatief activist, advocaat en politiek lobbyist die de "STOP ERA"-campagne en de conservatieve belangenorganisatie het Eagle Forum oprichtte.
Rose Byrne als Gloria Steinem, een vooraanstaand feminist, journalist en sociaal-politiek activist die mede-oprichter was van het National Women's Political Caucus en van Ms.-magazine.
Uzo Aduba als Shirley Chisholm, politicus, leraar en auteur. Zij was de eerste Afro-Amerikaanse die voor de kandidatuur voor president van de Verenigde Staten in aanmerking kwam vanuit een grote partij en een van de eerste twee vrouwen die zich kandidaat stelde voor die nominatie namens de Democratische Partij.
Elizabeth Banks als Jill Ruckelshaus, een Republikeins feministisch activist, mede-oprichter van NOW en de National Women's Political Caucus en hoofd van de White House Office of Women's Programmes.
Kayli Carter als Pamela, een fictief samengesteld personage; een jonge huisvrouw en lid van Schlafly's "STOP ERA"-campagne.
Ari Graynor als Brenda Feigen, een feministisch activist en advocaat, de National Legislative Vice President for the National Organization for Women (NOW).
Melanie Lynskey als Rosemary Thomson, een conservatief activist, lid van de "STOP ERA"-campagne en hoofd van Schlafly's Eagle Foundation.
Margo Martindale als Bella Abzug, een Amerikaans congreslid en prominent feministisch activist, mede-oprichter van NOW en de National Women's Political Caucus en leider van de nationale adviescommissie voor vrouwen van president Carter.
John Slattery als Fred Schlafly, de echtgenoot van Phyllis; een rijke advocaat, conservatief activist en vurig anticommunist.
Jeanne Tripplehorn als Eleanor Schlafly, de schoonzus van Phyllis; een conservatief activist en bondgenoot van de "STOP ERA"-campagne.
Tracey Ullman als Betty Friedan, een prominent feministisch activist, auteur van The Feminine Mystique en mede-oprichter van NOW en de National Women's Political Caucus.
Sarah Paulson als Alice Macray, een fictief samengesteld personage bedoeld om de conservatieve vrouwen te vertegenwoordigen die Schlafly's "STOP ERA"-campagne volgden; een huisvrouw en vriendin van Phyllis.
Terugkerende acteurs
Niecy Nash als Flo Kennedy, een advocaat, feminist en voorvechter van burgerrechten die mede-oprichter was van de National Women's Political Caucus.
James Marsden als Phil Crane, een Republikeins politicus, Amerikaans congreslid en bondgenoot van de "STOP ERA"-campagne.
Olivia Scriven als Liza Schlafly, de oudste dochter van Phyllis en Fred Schlafly.
Bria Henderson als Margaret Sloan-Hunter, een feminist en voorvechter van burgerrechten en redacteur van Ms.-magazine.
Jay Ellis als Franklin Thomas, een advocaat en zakenman die een relatie heeft met Gloria Steinem.
John Bourgeois als George McGovern, een Amerikaans senator en de presidentskandidaat van de Democratische Partij bij de presidentsverkiezingen van 1972.
Ben Rosenfield als John Schlafly, zoon en oudste kind van Phyllis en Fred Schlafly, een homoseksueel die nog ‘in de kast zit’.
Jake Lacy als John Stanley Pottinger, een politicus en assistent-procureur-generaal van de Civil Rights Division.
Cindy Drummond als Lottie Beth Hobbs, een evangelisch conservatief activist en auteur, lid van "STOP ERA" en Eagle Forum.
Annie Parisse als Midge Costanza, een sociaal en feministisch activist en adviseur van president Carter.
Melissa Joyner als Audrey Rowe Colom, een feminist en burgerrechtenactivist en voorzitter van de National Women's Political Caucus.
Teresa Pavlinek als Ann Patterson, een conservatieve huisvrouw en lid van de "STOP ERA"-campagne.
Andrea Navedo als Carmen Delgado Votaw, een burgerrechtenactivist en mede-voorzitter van de Nationale Adviescommissie voor Vrouwen.
Melinda Page Hamilton als Mary Frances, een conservatieve huisvrouw en voorzitter van de afdeling Louisiana van de "STOP ERA"-campagne.
David Eisner als Martin Abzug, de echtgenoot van Bella Abzug.
Marcia Bennett als Odile Stewart, de moeder van Phyllis Schlafly.
Novie Edwards als Willie B. Reed, de huishoudster van de familie Schlafly.
Brendan Cox als Bruce Schlafly, zoon van Phyllis en Fred Schlafly.
Gastrollen
Norm Lewis als Ron Dellums, een Amerikaans congreslid en vriend van Shirley Chisholm.
Adam Brody als Marc Feigen-Fasteau, auteur, advocaat en activist en de echtgenoot van Brenda Feigen.
Bobby Cannavale als Tom Snyder, een tv-persoonlijkheid en de presentator van The Tomorrow Show.
Josh Hamilton als William Ruckelshaus, een Republikeins politicus en de echtgenoot van Jill Ruckelshaus.
Tara Nicodemo als Ruth Bader Ginsburg, een prominente advocaat en mede-oprichter van de Women's Rights Law Reporter en het ACLU Women's Rights Project.
Roberta Colindrez als Jules, een fotograaf die een buitenechtelijke relatie heeft met Brenda Feigen.
Miriam Shor als Natalie Gittelson, redacteur van tijdschrift Harper's Bazaar en de beste vriendin van Betty Freidan.
Julie White als Bar Woman, een ERA-supporter die Alice ontmoet op de Nationale Vrouwenconferentie van 1977.
Dan Beirne als Hamilton Jordan, politicus en stafchef van president Carter.
Afleveringen
Productie
Mrs. America is bedacht en mede geschreven door Emmy Award winnaar Dahvi Waller, de Canadese die eerder schreef voor televisieprogramma’s als Mad Men en Halt and Catch Fire. John Landgraf, hoofd van FX, was geïnteresseerd geraakt in de herwaardering van historische gebeurtenissen "ingebed in het collectieve bewustzijn van Amerika", nadat Ryan Murphy de plot van American Crime Story had geschreven. Landgraf ziet de weergave van de strijd rond het amendement voor gelijke rechten in Mrs. America als "rechtstreeks van invloed op het politieke klimaat waarin we ons vandaag bevinden".
Waller besefte tijdens haar literatuuronderzoek dat de VS, met betrekking tot gelijke rechten, de afgelopen 50 jaar minder vooruitgang hadden geboekt dan zij aanvankelijk dacht. Mrs. America dient volgens haar 'als een oorsprongsverhaal van de hedendaagse cultuuroorlogen – je kunt een directe lijn trekken van 1970 tot vandaag via Phyllis Schlafly en begrijpen hoe we zo'n verdeelde natie zijn geworden'. Cate Blanchett, zowel uitvoerend producent als hoofdrolspeler, noemde de actualiteit van de serie. "In het ontwikkelingsproces van de serie – vergelijkbaar met Roe v. Wade – rezen er herhaaldelijk vragen als 'Is dit echt relevant? Hebben we hier echt een hele aflevering over nodig?' Het leek erop dat elke dag in dit proces, zeker tijdens het filmen, en met de huidige discussie in de staat Virginia op de achtergrond, over het ERA werd gedebatteerd, het leek wel Groundhog Day; de letterlijke discussies uit 1971 en 1972 die we voerden tijdens de voortgang van de serie, doken voortdurend op in de media."
Waller wilde ook het begin van intersectioneel feminisme binnen de serie benadrukken via het personage Shirley Chisholm, gespeeld door Uzo Aduba. Chisholm was zowel de eerste Afro-Amerikaanse, als de eerste vrouw in de geschiedenis die zich kandidaat stelde voor het presidentschap van de Verenigde Staten. "Een van de geweldige dingen van deze periode is dat je veel dingen hebt zien ontstaan, waaronder intersectioneel feminisme en LGBTQ-rechten. In aflevering 3, Shirley, sta je echt aan de wieg van het intersectioneel feminisme en dat is een rommelig begin. Ik denk dat de vrouwenbeweging in deze periode werkelijk groeide en lessen leerde."
De eerste officiële beelden van de serie zijn uitgebracht op 6 augustus 2019. In november 2019 werd aangekondigd dat de show in première zou gaan op Hulu in plaats van bij FX, als onderdeel van "FX on Hulu" en op 15 april 2020 in première zou gaan, zoals in januari 2020 wereldkundig is gemaakt.
Casting
Cate Blanchett was al vroeg aangekondigd als de ster van deze serie. In mei 2019 werden Uzo Aduba, Rose Byrne, Kayli Carter, Ari Graynor, Melanie Lynskey, James Marsden, Margo Martindale, Sarah Paulson, John Slattery, Jeanne Tripplehorn en Tracey Ullman aan de lijst toegevoegd. En in juni 2019 is Elizabeth Banks gecast als hoofdrolspeler, terwijl Bria Hendersons personage zou terugkeren in een andere aflevering. Niecy Nash werd in augustus in een ‘terugkerende’ rol gecontracteerd, Olivia Scriven in oktober.
Opnamen
Het grootste deel van de serie werd van 19 juni tot 1 november 2019 in Toronto, Ontario geschoten.
Muziek
De filmmuziek is samengesteld door de Amerikaanse componist Kris Bowers. Het intro, "A Fifth of Beethoven", werd gekozen door music supervisor Mary Ramos, omdat "het beide kanten van het verhaal vertegenwoordigt. Phyllis en haar conservatieve vrienden luisteren meestal naar klassieke muziek, dus dat wordt, gecombineerd met de sexiness en vrijheid van de feministen, allemaal belichaamd door één nummer – de discoversie van Beethovens Vijfde."
De serie bevat ook veel hits uit de jaren '70, waaronder nummers van Donna Summer, Burt Bacharach, The Kinks, Linda Ronstadt en The Runaways.
Première
De eerste drie afleveringen gingen op 15 april 2020 in première op Hulu onder het FX on Hulu-label. In Australië ging de serie online op 21 april 2020 op het Fox Showcase-netwerk van Foxtel. In het Verenigd Koninkrijk werd de serie uitgezonden op BBC Two en is vanaf 8 juli 2020 beschikbaar voor streaming op de BBC iPlayer.
Ontvangst
Kritieken
Mrs. America kreeg lovende kritieken. Op Rotten Tomatoes heeft de miniserie een waardering van 96%, met een gemiddelde beoordeling van 8,8. "Mrs. America legt het gecompliceerde leven en de tijden van Phyllis Schlafly evenwichtig en stijlvol vast, dit is tot leven gebracht door een fantastisch ensemble, aangevoerd door wederom een meesterlijk optreden van Cate Blanchett." Op Metacritic krijgt de serie een gemiddelde score van 87 van de recensenten, aangeduid met de woorden "universele bijval", en een 6,9 van het publiek.
In The New York Times prees James Poniewozik de serie en noemde die 'adembenemend' en 'een zorgvuldig gemaakte en geobserveerde mural die de kiem van het hedendaagse Amerika ontdekt in het streven van rechtschapen gekke vrouwen'. Hij roemde ook de cast, waarbij Cate Blanchett ('Haar slotscène, woordeloos en verwoestend, zou er net zo goed op uit kunnen draaien dat Blanchett een Emmy krijgt op het scherm'), Tracey Ullman ('Ullman is tsunamisch als Friedan, de uitgesproken Feminine Mystique-auteur, nu razend naar relevantie op de huidige feminismegolf'), en Margo Martindale ('... een tornado met een hoed, een pikant grappige brok persoonlijkheid') eruit werden gepikt.
Judy Berman (Time) beoordeelde de serie positief. "Bedenker Dahvi Waller, wier ervaring als schrijver voor Mad Men en Halt and Catch Fire duidelijk naar voren komt in Mrs. America's levendige, complexe weergave van het recente verleden van ons land". Berman prees ook de schrijvers: "Deze mate van morele, politieke en filosofische complexiteit is wat Mrs. America onderscheidt van zoveel andere recente dramatiseringen van voorbije vrouwenbewegingen".
Inkoo Kang noemde de serie in The Hollywood Reporter "een geweldig uitgevoerde evenwichtsoefening" en concludeerde dat "het niet te ontkennen valt dat Mrs. America de geschiedenis tot leven laat komen, vol doordachte en pijnlijk echte details". Zij prijst ook het acteerwerk van de cast.
Prijzen en nominaties
Mrs. America won in de categorie Best New Streaming Series (Drama) van de Hollywood Critics Association een Midseason Award. Daarnaast is de serie in vier categorieën genomineerd bij de Dorian Awards. En de 36th Television Critics Association Awards leverden drie nominaties op. Uzo Aduba won een Emmy Award voor haar bijrol – categorie vrouwelijke bijrol in een miniserie of televisiefilm – en Cate Blanchett was in dezelfde categorie genomineerd voor haar hoofdrol. Cate Blanchett ontving in 2020 voor haar hoofdrol in Mrs. America de Screen Actors Guild Award.
Externe links
Mrs. America op Hulu
Mrs. America op IMDb
Geschiedenisprogramma
Amerikaanse televisieserie
Miniserie
Programma van FX
|
Kritieken
Mrs. America kreeg lovende kritieken. Op Rotten Tomatoes heeft de miniserie een waardering van 96%, met een gemiddelde beoordeling van 8,8. "Mrs. America legt het gecompliceerde leven en de tijden van Phyllis Schlafly evenwichtig en stijlvol vast, dit is tot leven gebracht door een fantastisch ensemble, aangevoerd door wederom een meesterlijk optreden van Cate Blanchett." Op Metacritic krijgt de serie een gemiddelde score van 87 van de recensenten, aangeduid met de woorden "universele bijval", en een 6,9 van het publiek.
| 1 |
gemiddelde beoordeling, aggregatierating, recensiescore
|
6,002 |
JobPosting
|
5648033
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/John%20Hawkshaw
|
John Hawkshaw
|
Sir John Hawkshaw (Leeds, 9 april 1811 - Londen, 2 juni 1891) was een Engels civiel ingenieur. Hij was voorzitter van het Engelse Institution of Civil Engineers van 1862-1863. Zijn meest opmerkelijke werk in Engeland is de Severntunnel. In Nederland is hij bekend vanwege de golfbrekers van IJmuiden.
Zijn jonge jaren
Hij werd geboren in Leeds, Yorkshire als de zoon van Henry Hawkshaw, en volgde de middelbare school in Leeds. Al voor zijn 21e was, was hij zes of zeven jaar bezig geweest met spoorwegtechniek en de aanleg van wegen in zijn geboorteland, en in het jaar van zijn meerderjarigheid kreeg hij een aanstelling als ingenieur bij de Bolivar Mining Association in Venezuela. Maar het klimaat daar was meer dan zijn gezondheid kon verdragen, en in 1834 moest hij terug naar Engeland.
Carrière
Hij kreeg al snel een baan onder Jesse Hartley aan de haven van Liverpool en werd vervolgens ingenieur die de leiding had over de spoorweg- en waterwerken van de "Manchester, Bolton and Bury Canal Company". In 1845 werd hij hoofdingenieur van de "Manchester and Leeds Railway", en in 1847 van het bedrijf, de "Lancashire and Yorkshire Railway" die de MLR had overgenomen. Voor dit bedrijf heeft hij een groot aantal zijlijnen aangelegd. In 1850 verhuisde hij naar Londen en begon te werken als raadgevend ingenieur, eerst alleen, maar later in samenwerking met Harrison Hayter. In die hoedanigheid was zijn werk zeer gevarieerd van aard en omvatte bijna elke tak van techniek.
Hij behield zijn connectie met de Lancashire & Yorkshire Company tot zijn pensionering van het professionele werk in 1888, en werd geraadpleegd over alle belangrijke technische punten die hem in die lange periode beïnvloedden. In Londen was hij verantwoordelijk voor de spoorwegen Charing Cross en Cannon Street, samen met de twee bruggen in die lijnen die over de Theems liepen; hij was ingenieur van de East London Railway, die onder de Theems door de bekende tunnel van Marc Brunel loopt; en samen met John Wolfe-Barry construeerde hij het gedeelte van de ondergrondse spoorlijn die de binnenste cirkel tussen de stations Aldgate en Mansion House voltooide.
Bovendien eisten veel spoorwegwerken zijn aandacht op in alle delen van de wereld - Duitsland, Rusland, India, Mauritius, enz. Een opmerkelijk punt in zijn spoorwegpraktijk was zijn pleidooi, in tegenstelling tot Robert Stephenson, van steilere hellingen dan voorheen wenselijk of mogelijk achtte, en al in 1838 sprak hij beslist zijn afkeuring uit over het onderhoud van het breedspoor op de Great Western, vanwege de problemen die hij voorzag in verband met toekomstige spoorweguitbreidingen, en omdat hij in het algemeen bezwaar maakte tot breuklijnen in de lijnen van een land.
Het Noordzeekanaal
De aanleg van kanalen was een andere tak van techniek waarbij John Hawkshaw actief betrokken was. In 1862 werd hij hoofdwerktuigkundige van het Noordzeekanaal in dienst van de Amsterdamsche Kanaalmaatschappij. Oorspronkelijk was de technische leiding bij ir. Justus Dirks, maar doordat de uitgekozen aannemer (Mac Cormick) dit werk niet kon waarmaken werd gezocht naar een andere aannemer en meer financiering. Deze werd gevonden door Mac Cormick een samenwerking aan te laten gaan met de (ook Engelse) firma Lee. Voorwaarde was wel dat de technische leiding bij een Engelsman kwam, en dat werd John Hawkshaw, en Dirks werd op een zijspoor gezet. Wel stelde hij een Nederlandse adviseur aan, de waterbouw- en spoorwegingenieur Jan Abel Adriaan Waldorp.
Het Suezkanaal
Volgens de Encyclopedia Brittanica van 1911 (aangehaald in de Engelstalige Wikipedia) was hij betrokken bij de besluitvorming rond de bouw van het Suezkanaal, toen dit in een impasse raakte. Dit is gebaseerd op een lezing van Lord Houghton, die dit aanhaalde als uitspraak van De Lesseps. Bekend is dat de onderkoning van Egypte (Kedive) er niet zeker van was of het plan van Ferdinand de Lesseps wel uitvoerbaar was, en hij vormde een internationale commissie om hem hierover te adviseren. Voorzitter hiervan was de Nederlander Frederik Willem Conrad Jr. In zijn publicatie hierover vermeldt hij alle leden; in deze ledenlijst ontbreekt Hawkshaw echter (wel staan vermeld de Engelsen Harris, Mac-Clean, Manby en Rendel). Ook in de verzamelde publicaties van De Lesseps wordt Hawkshaw niet genoemd. Zijn rol was wellicht minder groot dan hij zichzelf toedichtte.
Tunnels
Hij was samen met James Brunlees, de ingenieur van de oorspronkelijke Channel Tunnel Company uit 1872, maar vele jaren eerder had hij voor zichzelf de kwestie van een tunnel onder de Straat van Dover (het Kanaal) vanuit technisch oogpunt onderzocht, en was tot de overtuiging gekomen dat in zijn haalbaarheid, voor zover dat uit boringen en onderzoeken kon worden bepaald. Vervolgens raakte hij er echter van overtuigd dat de tunnel niet in het voordeel van Groot-Brittannië zou zijn en daarna niets meer met het project te maken zou hebben. Hij was ook raadgevend ingenieur voor de Severntunnel, wat, gezien zijn omvang en de moeilijkheden bij de bouw, een van de meest opmerkelijke technische ondernemingen van de 19e eeuw was. Na de overstroming van de tunnel in 1879, nam hij Thomas A. Walker in dienst als hoofdaannemer om het werk te voltooien.
De haven van Buenos Aires
Hij ontwierp ook de beroemde Puerto Madero, de haven van Buenos Aires, in samenwerking met Thomas A. Walker en James Murray Dobson. De werken begonnen met de bouw in 1885 en werden voltooid in 1898.
Familie
In 1835 trouwde hij met Ann Jackson (overleden 1885). Ann en John kregen zes kinderen: Mary Jane Jackson (1838), Ada (1840), John Clarke (1841), Henry Paul (1843), Editha (1845) en Oliver (1846). Ada stierf in 1845 aan een waterhoofd. Oliver stierf in 1856 nadat hij buiktyfus had opgelopen terwijl het gezin op vakantie was in Pitlochry, Schotland. Zijn zoon, John Clarke was ook een civiel ingenieur.
Hij stierf in Londen op 2 juni 1891.
Onderscheidingen, prijzen en trivia
Hij werd verkozen tot Fellow van de Royal Society in juni 1855.
In 1875 werd hij verkozen tot Fellow van de Royal Society of Edinburgh. Zijn voorstellers waren David Stevenson, James Leslie, Thomas Stevenson en Henry Charles Fleeming Jenkin.
Hij diende als voorzitter van de Institution of Civil Engineers tussen december 1861 en december 1863.
Hij werd geridderd in 1873.
Hij werd verkozen tot erelid van de American Society of Civil Engineers in 1880.
Er is een pub bij Cannon Street station met de naam "The Sir John Hawkshaw".
Brits ingenieur
|
Carrière
Hij kreeg al snel een baan onder Jesse Hartley aan de haven van Liverpool en werd vervolgens ingenieur die de leiding had over de spoorweg- en waterwerken van de "Manchester, Bolton and Bury Canal Company". In 1845 werd hij hoofdingenieur van de "Manchester and Leeds Railway", en in 1847 van het bedrijf, de "Lancashire and Yorkshire Railway" die de MLR had overgenomen. Voor dit bedrijf heeft hij een groot aantal zijlijnen aangelegd. In 1850 verhuisde hij naar Londen en begon te werken als raadgevend ingenieur, eerst alleen, maar later in samenwerking met Harrison Hayter. In die hoedanigheid was zijn werk zeer gevarieerd van aard en omvatte bijna elke tak van techniek.
| 5 |
vacature, baan, werk
|
838 |
HowToTool
|
2501591
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tafelzaag
|
Tafelzaag
|
Een tafelzaag is een elektrische zaagmachine waarbij het te zagen voorwerp op een tafelblad rust en heen en weer bewogen kan worden. Het gaat hierbij vaak om een cirkelzaag, maar ook een lintzaag is gemonteerd op een zaagtafel. Een tafelzaag kan, afhankelijk van het zaagblad, gebruikt worden voor hout, metaal of kunststof.
Zie ook
Zagen (verspaningstechniek)
Gereedschap
Zaag
|
Gereedschap
Zaag
| 1 |
gereedschap, hulpmiddel, tool
|
8,272 |
Demand
|
32118
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nederlands%20Instituut%20voor%20Marketing
|
Nederlands Instituut voor Marketing
|
NIMA (Nederlands Instituut voor Marketing) is een Nederlandse vereniging van marketeers. NIMA heeft als doelstelling het stimuleren, ontwikkelen en professionaliseren van personen werkzaam in het marketingvakgebied. NIMA is de grondlegger van marketing in Nederland sinds 1966 door bedrijven, organisaties en het onderwijs op het marketinggebied te verenigen.
De twee belangrijkste taken zijn de organisatie van activiteiten en het afnemen van marketing-examens. Voor de activiteiten is de vereniging opgesplitst in Regio's en Groeperingen.
De examinering van marketeers is verdeeld in vakgebieden. Het NIMA Diploma is in Nederland een standaarddiploma dat vaak gevraagd wordt voor bepaalde marketingfuncties.
In tegenstelling tot wat weleens gedacht wordt is NIMA geen opleider. NIMA "stimuleert, ontwikkelt en professionaliseert marketeers werkzaam in het marketingvakgebied". Enerzijds doet de vereniging dit in haar rol als marketingplatform, anderzijds doet zij dit door het afnemen van examens op het gebied van marketing, sales, communicatie en marktonderzoek.
NIMA is lid van de European Marketing Confederation (EMC) in Brussel.
Externe link
Officiële website
Marketing en verkoop
Economisch instituut
Nederlandse vereniging
|
De examinering van marketeers is verdeeld in vakgebieden. Het NIMA Diploma is in Nederland een standaarddiploma dat vaak gevraagd wordt voor bepaalde marketingfuncties.
In tegenstelling tot wat weleens gedacht wordt is NIMA geen opleider. NIMA "stimuleert, ontwikkelt en professionaliseert marketeers werkzaam in het marketingvakgebied". Enerzijds doet de vereniging dit in haar rol als marketingplatform, anderzijds doet zij dit door het afnemen van examens op het gebied van marketing, sales, communicatie en marktonderzoek.
| 1 |
vraag, behoefte, zoekopdracht
|
1,971 |
HealthAndBeautyBusiness
|
806030
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Schoonheidsspecialist
|
Schoonheidsspecialist
|
Een schoonheidsspecialist(e) voert een verzorgende, ontspannende ofwel huidverbeterende en/of cosmetische handeling uit op het gezicht en/of lichaam. Er wordt vaak gesproken over een huidspecialist in plaats van een schoonheidsspecialist. Een huid-/schoonheidsspecialist verzorgt de huid, behandelt huidproblemen, geeft advies voor de behandeling van huidproblemen, verkoopt (cosmetische) producten ter bescherming en/of verbetering van de huid. De huid-/schoonheidsspecialist geeft de klanten een op de persoon afgestemde, deskundige behandeling.
Salon
Een schoonheidsspecialist werkt meestal in een salon. Dat kan een zelfstandig ondernemer zonder personeel of met personeel zijn of een B.V., meestal met personeel. De meeste schoonheidsspecialistes werken aan huis, ofwel in een kamer ingericht als praktijk ofwel in een omgebouwd deel van het woonhuis of garage.
Een speciale aanbouw aan het woonhuis kan, met eventueel een aparte ingang, wachtkamer en douche gelegenheid, worden gerealiseerd. Tevens kan in een woonhuis een geschikte ruimte worden gerealiseerd die aan de gewenste, professionele eisen voldoet. Bij grotere bedrijven is er een aantal cabines waar meerdere specialisten werkzaam zijn. In de salon c.q. cabine staat een behandelstoel waarin de client ontspannen kan liggen. Een tabouret voor de schoonheidsspecialiste zelf, een loupelamp en een werktafel zijn vaste onderdelen van de inrichting. Vaak heeft men professionele apparatuur aangeschaft om een diversiteit aan behandelingen te kunnen uitvoeren die passen bij het beoogde resultaat en de behandeling kunnen versterken.
Specialismen
Veel schoonheidssalons zijn gespecialiseerd. Specialisten kunnen kiezen tussen het aanbieden van ontspanning en huidverbetering, doch kunnen zeker ook beide aanbieden. Huidverbetering is het belangrijkste doel van de meesten. De eisen voor het beroep staan in het branchekwalificatiedossier. De eisen voor het voeren van het specialistisch bedrijf zijn vervat in de Code van de schoonheidsspecialist die is uitgegeven door het Hoofdbedrijfschap Ambachten (HBA). Na de opheffing daarvan in 2014 werd de code geborgd door het Centrum voor Ambachtseconomie. Dit Centrum is echter ook opgeheven in 2018.
Soorten behandelingen
Hieronder een paar voorbeelden van behandelingen die men kan ondergaan in een schoonheidssalon.
gezichtsbehandeling (reiniging, dieptereiniging, acne en milia verwijderen, masker onder andere crème/poeder, dagcrème, gezichtsmassage) afhankelijk van het huidtype
peelings met verschillende doelen
diverse massages (klassieke massage/bindweefselmassage/hydromassage/lymfedrainage/shiatsu)
ontharen (harsen van benen, bovenlip, bikinilijn, armen, oksels)
wenkbrauwen epileren en verven van wimpers en wenkbrauwen
verwijderen van huidafwijkingen zoals fibromen (steelwratjes) en bloedblaasjes
semipermanente make-up met apparaat of middels microblading (aparte opleiding)
Dit zijn onderdelen van de basisopleiding maar worden minder vaak aangeboden en uitgeoefend:
hand- en voetverzorging (nagels vijlen, knippen, schoonmaken, lakken, massage hand, voet en vooraf voetenbad)
make-up: een dagmake-up of avond of gelegenheid, soms ook visagie
Opleidingen en organisaties
Er zijn in Nederland diverse scholen die de opleiding schoonheidsspecialist aanbieden. Dit betreft vooral deeltijd volwassen educatie voor het vak- ofwel branchediploma. Sinds het jaar 1998 is de opleiding ook op erkend mbo-3-niveau. De meeste schoonheidsspecialisten hebben een diploma behaald bij particuliere scholen. De particuliere scholen zijn rond 1970 begonnen met het aanbieden van de opleidingen. Ze kunnen mbo erkend zijn of erkend door een brancheorganisatie. De opleiding wordt er zowel aan jongeren als volwassenen in deeltijd aangeboden.
Een groot aantal van de specialisten die bij de Kamer van Koophandel staan ingeschreven is lid van een brancheorganisatie zoals De Huidprofessional en/of ANBOS. De in totaal zo'n 8.000 bij de KVK ingeschreven specialisten hebben over het algemeen een erkend diploma en zijn ook zonder lidmaatschap van een brancheorganisatie professionele beroepsbeoefenaren indien goed en erkend opgeleid. Schoonheidsspecialisten werken voornamelijk als 'praktijk voor huidverbetering'. Benamingen als beautysalon en schoonheidssalon worden ook gebruikt.
Vlaanderen
In Vlaanderen bestaat een studierichting bio-esthetiek in het technisch secundair onderwijs. Daarnaast wordt het beroep ook vaak geleerd via een praktijkopleiding.
|
Specialismen
Veel schoonheidssalons zijn gespecialiseerd. Specialisten kunnen kiezen tussen het aanbieden van ontspanning en huidverbetering, doch kunnen zeker ook beide aanbieden. Huidverbetering is het belangrijkste doel van de meesten. De eisen voor het beroep staan in het branchekwalificatiedossier. De eisen voor het voeren van het specialistisch bedrijf zijn vervat in de Code van de schoonheidsspecialist die is uitgegeven door het Hoofdbedrijfschap Ambachten (HBA). Na de opheffing daarvan in 2014 werd de code geborgd door het Centrum voor Ambachtseconomie. Dit Centrum is echter ook opgeheven in 2018.
| 1 |
schoonheidssalon, kapsalon, wellnessbedrijf
|
7,524 |
AuthorizeAction
|
1017437
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Adoptie%20in%20Nederland
|
Adoptie in Nederland
|
Adoptie in Nederland als wettelijke vorm van gezinsvorming door het opnemen van een kind in het gezin bestaat in Nederland sinds 1956. Voor die tijd kregen adoptiekinderen niet dezelfde juridische status als biologisch eigen kinderen. Tot de jaren 70 kwamen geadopteerden vrijwel uitsluitend uit Nederland; sindsdien komt het overgrote deel uit ontwikkelingslanden. In 2010 waren er ongeveer 55.000 geadopteerden in Nederland. (Interlandelijke) adoptie kent verschillende juridische procedures. In Nederland moeten aspirant-adoptieouders verplicht een cursus volgen en schrijft de Raad voor de Kinderbescherming over hen een gezinsrapport, dat de basis vormt voor een eventuele beginseltoestemming van het Ministerie van Justitie.
In februari 2021 heeft de regering alle adopties uit het buitenland opgeschort, na het uitkomen van het Rapport Commissie onderzoek interlandelijke adoptie (commissie Joustra), waarin structurele ernstige misstanden in de Nederlandse adoptiecultuur worden gesignaleerd, die moeilijk te bestrijden zijn. In april 2022 maakte minister Weerwind van Rechtsbescherming bekend dat adopties weer mochten worden hervat.
De regering wil de vier vergunninghouders laten opgaan in één 'publiekrechtelijke stichting' die onder toezicht staat van de minister voor Rechtsbescherming.
Alleen adoptie van een kind uit Nederland, Hongarije, Zuid-Afrika, Lesotho, de Filipijnen, Taiwan of Thailand is mogelijk.
Geschiedenis
Joodse pleegkinderen
in november 1944 had Iet van Dijk een microfilm met de ontwerptekst 'Wetgeving oorlogspleegkinderen' bij zich, opgesteld door de samenwerkende ondergrondse groepen. De microfilm was bestemd voor de minister van Justitie die in Eindhoven resideerde. Van Dijk had de opdracht als officieel vertegenwoordigster van de ondergrondse, ook het Eindhovens comité voor het Joodse kind van deze ontwerptekst op de hoogte te stellen.
Het begin van adoptie in Nederland in de juridische zin werd ingeluid door Gezina van der Molen. Zij zette, zonder dat ze dat toen besefte, de eerste lijnen van de huidige adoptiegedachte en heeft daarmee een stempel gedrukt op de uitwerking ervan. Van der Molen zorgde tijdens de Tweede Wereldoorlog ervoor dat veel Joodse kinderen konden onderduiken in protestantse families. Van der Molen en de toenmalige kinderwerkers - voorgangers van de maatschappelijk werkers - vonden dat deze taak niet langer bij de Joodse gemeenschap moest liggen, maar dat het een landelijke verantwoordelijkheid was om deze kinderen zo snel mogelijk onder te brengen.
Na de oorlog was het volgens Van der Molen een probleem om de identiteit van zowel de kinderen als de ouders te achterhalen. Uit voorzorg drong zij erop aan de ouders die hun kind hadden laten onderduiken de ouderlijke macht te ontzeggen. Dit vooral op aandringen van de niet-Joodse pleegouders. Er werd serieus gewerkt om dit vast te leggen in een wet (met vergelijkbare procedures die tegenwoordig worden gevolgd in sommige landen om moeders tot ‘anonieme’ afstandsverklaringen te dwingen). Door de protesten die hierop volgden, werd het uit de ouderlijke macht ontzetten teruggebracht tot ‘schorsing’ van de ouderlijke macht als de eigenlijke ouders niet binnen een maand na de bevrijding hun kinderen hadden opgeëist.
Van der Molen werd na de oorlog benoemd tot voorzitter van de Commissie Oorlogspleegkinderen (OPK). Joodse afgevaardigden mochten wel deelnemen aan die commissie, maar niet als institutioneel lid. Dit zorgde voor wantrouwen in de Joodse gemeenschap. De vrees voor een eenzijdige visie Van der Molen over het Joodse-kinderenvraagstuk was niet geheel ongegrond: zij vond namelijk dat als er sprake was van familiebinding, het kind moest verblijven bij de pleegouders waar het kind voor een deel opgegroeid was. In 2005 deelde de Utrechtse rechtbank deze mening nog steeds in de zaak van baby Donna. Die uitspraak was weliswaar gebaseerd op artikel 8 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, maar Van der Molen formuleerde het nog concreter:
Dat dit niet bij iedereen in goede aarde viel, bleek later door de inmenging van onder andere hervormd predikant ds. J.J. Kalma uit Friesland. Hij vond dat Joodse kinderen thuishoorden in hun oorspronkelijk milieu. Kalma had door ervaringen met dergelijke geforceerde plaatsingen in zijn provincie een andere kijk gekregen en zag dat ondanks de goede intenties, Joodse kinderen niet goed gedijden in Friese protestantse gezinnen. Volgens Kalma hebben pleegouders geen recht op kinderen en kunnen zij dus geen claim of ‘eigendomsrecht’ leggen (via een adoptiewet in de maak) op kinderen van wie niet viel vast te stellen of hun ouders na de Holocaust bij eventuele terugkeer een beroep zouden doen op hun recht op ouderschap. Tevens is zijn uitspraak dat de Joodse kinderen werden geschaad door assimilatie in een protestants gezin, wellicht historisch en vooruitziend in kader van interculturele plaatsingen van kinderen, zoals in de 21e eeuw gangbaar is. Joop Vleeschhouwer blikte in 2004 terug op zijn verblijf bij een protestants gezin en verwoordde de interculturele frictie als volgt:
Ook diverse antropologen en geschiedkundigen hebben in de afgelopen decennia de conclusie getrokken dat interculturele adopties schadelijk zijn voor bepaalde geadopteerden. Ervaringen van geadopteerden ondersteunen deze conclusie. Zie ook problemen van geadopteerden.
Van der Molens repliek dat een mening over de problematiek rond assimilatie wel interessant was, maar dat er onvoldoende Joodse ouders waren die voor hun (eigen) kinderen konden zorgen, zette bij de Joodse gemeenschap kwaad bloed. Na verschillende conflicten over deze kwestie mochten de dossiers van de Joodse kinderen niet meer ingezien worden. Toen Van der Molen antisemitsche toespelingen deed, ontstond een onverzoenbaar conflict tussen haar en de Joodse gemeenschap. Dit conflict leidde ertoe dat ongeveer achthonderd kinderen terugkeerden naar hun Joodse families. Meer dan zevenhonderd kinderen kwamen (of bleven) in niet-Joodse gezinnen, waarvan een groot deel van gereformeerden huize was. Deze gezinnen zetten zich daarna in om de pleegzorg om te vormen in adoptie. In de jaren zeventig zouden de eerste groepen interlandelijk geadopteerden ook veelal in gereformeerde gezinnen worden opgenomen.
De Adoptiewet 1956
In 1956 kreeg Nederland als een van de laatste landen in Europa een wettelijk geregelde adoptie (Burgerlijk Wetboek Boek 1). Adoptie werd vanaf toen als kinderbeschermingsmaatregel juridisch geformaliseerd. Sindsdien werden er ruim 55.000 kinderen geadopteerd (dit cijfer is gecorrigeerd voor stiefouderadopties; deze zijn in 1979 mogelijk gemaakt door de wet), waarvan ruim 38.000 kinderen in het buitenland geboren zijn en ruim 16.000 in Nederland. Sinds 1998 zijn de regels voor interlandelijke adoptie in Nederland gebaseerd op het Haags Adoptieverdrag. De regels zijn uitgewerkt in de Wobka (Wet opneming Buitenlandse Kinderen ter Adoptie), de WCAD (Wet Conflictrecht Adoptie) en diverse andere wetten en regelingen.
De eerste groep buitenlandse kinderen ter adoptie, vooral uit Griekenland, Oostenrijk, Italië en Duitsland, kwam in de jaren zestig en het begin van de jaren zeventig Nederland binnen zonder dat een adoptieprocedure voor hen bestond. Ze hadden dus ook geen verblijfsvergunning. Nederland kon hen ook niet terugzenden en velen kregen alsnog de status van geadopteerde. Onder druk van de media en het publiek werden de standpunten van diverse ministeries, die kritisch waren over hun toelating, in de context van de toenmalige discussie over de 'immigratiegolf' herzien. Kamerdebatten in 1971 en 1972 resulteerden in een aangepaste adoptiewet die beter toegerust was voor interlandelijke adoptie.
Adoptie van niet-Europese kinderen
Het adopteren uit niet-Europese landen kwam in opkomst toen Marjory en Jan de Hartog, die in de Verenigde Staten woonden, zich sterk maakten voor het adopteren van kinderen uit Zuid-Korea en Vietnam. De doorbraak kwam na het televisieprogramma Mies en Scène van Mies Bouwman in 1967. Na het tonen van Eva en Julia, de twee geadopteerde Koreaanse kinderen van Jan de Hartog, kwamen er honderden telefoontjes binnen om te vragen hoe men aan deze kinderen kon komen. De Hartogs opmerking, "al red je er maar één", werd een gevleugelde uitspraak. Zijn boek De Kinderen (1969) over zijn twee adoptiedochters werd voor veel adoptieouders de 'bijbel' in adoptieland. De Nederlandse wet verbood echter het adopteren van kinderen uit niet-Europese landen. Door de druk van de publieke opinie werd de wet in 1974 herzien en werd het mogelijk om kinderen uit het buitenland te adopteren. Dat was het begin van adoptie van kinderen uit ontwikkelingslanden naar Nederland.
In de jaren zeventig kwamen er met name kinderen uit Korea, Indonesië, Sri Lanka, India, Bangladesh, Libanon en verschillende Zuid-Amerikaanse landen, zoals Chili, Colombia en Peru. In de loop van de jaren tachtig sloten bepaalde 'kanalen' en nam het aantal kinderen uit andere af, en kwamen er andere kanalen voor in de plaats. In de jaren negentig nam met name adoptie van het aantal kinderen uit China toe, zoals te zien is in de grafiek.
Cijfers
In 1974 bereikte het aantal Nederlandse adopties haar hoogtepunt met 1259 plaatsingen. Dit was tevens het moment van kentering, want in de jaren erna nam binnenlandse adoptie langzaam aan af ten faveure van adopties uit het buitenland. Mede door de mogelijkheid tot herroeping van de adoptie door Nederlandse ouders (tot 1978) weken veel echtparen die een kind wensten te adopteren uit naar het buitenland. In 1980 werden 1599 kinderen geplaatst, het hoogste aantal tot op heden. In de jaren erna nam het aantal binnenlandse adopties gestaag af tot een gemiddelde van 50 per jaar (1995-2005: range 29-76), terwijl de interlandelijke adopties toenamen tot ruim 1300 in 2004.
Vanaf 2004 daalde het aantal interlandelijke adopties weer; alleen in 2010 was er een lichte stijging door de adoptie van Haïtiaanse kinderen na de aardbeving, en in 2021 na het coronajaar 2020. In 2004 kwamen veruit de meeste adoptiekinderen uit China (800), gevolgd door Colombia (104) en Ethiopië (72). Daarna namen de adopties uit China en de meeste andere landen snel af. De grafiek hiernaast geeft een overzicht. Er kwamen met name minder kinderen onder de 24 maanden naar Nederland. Het aandeel special needs kinderen nam toe: van 60% in 2010 tot 95% in 2020. Door het bevorderen van binnenlandse pleegzorg, zorg door familieleden en projecthulp, neemt het aantal kinderen dat naar het buitenland moet om in een gezin opgevoed te kunnen worden wereldwijd af. In 2021 kwamen er, mede door de pandemie, nog maar 75 kinderen naar Nederland, de meesten uit Thailand (17), Zuid-Afrika (16), de VS (15) en Hongarije (13).
Kinderhandel
Op 22 mei 2007 werd de Nederlandse adoptiewereld opgeschrikt doordat bekend werd dat het in Nederland wonende Indiaas geadopteerde jongetje 'Rahul' waarschijnlijk was gestolen en door een corrupt kindertehuis was voorgedragen voor buitenlandse adoptie. Uit onderzoek van Zembla is gebleken dat veel buitenlandse adopties in Nederland gebaseerd zijn op onvolledige adoptiepapieren, vervalste geboortecertificaten of gefingeerde afstandsverklaringen. De casus 'Rahul' wordt in verband gebracht met nog eens mogelijk 350 niet-legale afstandsverklaringen uit Tamil Nadu. Volgens het Ministerie van Justitie was er in 2006 sprake van minstens tien illegale pogingen om een kind uit het buitenland te adopteren.
In het najaar van 2007 liep een rechtszaak in Sri Lanka tegen een Nederlands stel dat illegaal het jongetje Milan ter adoptie naar Nederland wilde smokkelen. De autoriteiten wilden de adoptie alsnog toegestaan als ze optraden als kroongetuige in de rechtszaak tegen de kinderhandelaren. In Nederland werd het stel aangehouden wegens verdenking van valsheid in geschrifte, omdat het de toestemming van het Ministerie van Justitie om dit kind te mogen adopteren had vervalst. In hoger beroep is het stel alsnog vrijgesproken.
Mogelijk meer dan duizend vondelingen en andere kinderen in de provincie Hunan (China) zijn tussen 2002 en 2005 verkocht aan kindertehuizen. Ook zijn er ouders gedwongen om hun kind af te staan, vanwege de eenkindpolitiek. Als zij de boete niet konden betalen werden hun kinderen in een tehuis geplaatst. Een deel van deze kinderen is geadopteerd, mogelijk enkele tientallen in Nederland. De Minister van Justitie liet naar aanleiding van deze berichten onderzoek doen in China en concludeerde daaruit dat er onregelmatigheden waren voorgekomen in de adoptieprocedures in China, maar dat dit geen reden was om de adoptierelatie met China stop te zetten.
Binnenlandse adoptie
Zoals hierboven is vermeld worden in Nederland sinds de jaren zeventig steeds minder kinderen afgestaan; op dit moment volgens FIOM slechts enkele tientallen per jaar. De afname komt doordat de opvattingen over ongehuwd moederschap veranderden, en doordat er door betere seksuele voorlichting en de legalisering van abortus veel minder ongewenste kinderen ter wereld kwamen. De procedure voor binnenlandse adoptie is vastgelegd in een protocol tussen betrokken instanties. Moeders die afstand overwegen worden begeleid door organisaties als FIOM of Siriz. Zij hebben het recht om in de eerste drie maanden na de geboorte terug te komen op hun voornemen afstand te doen. Het kind woont mede daarom die periode in een pleeggezin. Na de pleeggezinplaatsing wordt het kind in het adoptiegezin geplaatst. De afstandsmoeder mag hierbij wensen voor het gezin aangeven (bijvoorbeeld leeftijden, gezinssamenstelling, geloof). De Raad voor de Kinderbescherming probeert dit zo veel mogelijk te honoreren. Als het kind een jaar in het adoptiegezin woont (mits verzorgd door twee ouders, bij eenouderadoptie is de verzorgingstermijn drie jaar) kan de adoptie naar Nederlands recht worden aangevraagd. Tot de juridische adoptie een feit is, kan de afstandsmoeder in principe terugkomen op haar besluit tot afstand.
Aspirantouders kunnen zich niet exclusief melden voor binnenlandse adoptie; zij doorlopen dezelfde procedure als aspirantouders die een buitenlands kind willen adopteren. Wanneer bij het gezinsonderzoek door de Raad voor de Kinderbescherming blijkt dat aspirantouders geschikt zijn voor binnenlandse adoptie waarbij openheid en contact met de geboortemoeder voor kunnen komen, kunnen zij op de Nederlandse lijst geplaatst worden.
De procedure in Nederland
Randvoorwaarden
Om de rechten van adoptiekinderen te kunnen borgen en kinderen een zo groot mogelijke kans op een goede toekomst te geven in hun nieuwe gezin, is conform het Haags Adoptieverdrag adoptie met regels en procedures omgeven. Zo zijn er regels gesteld aan de leeftijd van kinderen: adoptiekinderen mogen maximaal zes jaar oud zijn, tenzij ze tegelijkertijd met een jonger broertje of zusje worden geadopteerd. Aspirant-ouders mogen niet meer dan 40 jaar ouder zijn dan hun adoptiekind, moeten gezond zijn, een veilige omgeving kunnen bieden, voldoende inkomsten hebben, etc. Zij moeten dus in beginsel geschikt zijn voor het opvoeden en verzorgen van een kind. Bij bezwaren van potentiële adoptieouders tegen reguliere medische behandelingen zoals bij Jehova's getuigen en bevindelijk gereformeerden kunnen zij worden geweigerd als adoptieouder voor een buitenlands kind. De 'zendende' landen stellen vaak aanvullende eisen aan de aspirant-adoptieouders, bijvoorbeeld aan hun leeftijd, hun religie, hun burgerlijke staat, hun seksuele geaardheid, hun inkomen en zelfs aan hun Queteletindex (BMI).
Adoptie van een buitenlands kind is voor Nederlandse ingezetenen niet mogelijk buiten het Haags Adoptieverdrag om. Wel kunnen Nederlanders die hun gewone verblijfplaats in een ander land hebben, dus die permanent en legaal in dat andere land wonen, aldaar een kind adopteren overeenkomstig de nationale wetgeving van het woonland zonder aan de voorwaarden van het Haags Adoptieverdrag te hoeven voldoen. Dit geldt ook voor Nederlanders die omwille van een adoptie naar het herkomstland van het kind verhuizen. De voorwaarden van het Haags Adoptieverdrag zijn dan niet van toepassing. Nederland erkent, indien aan alle wettelijke voorwaarden is voldaan, de adoptie van rechtswege oftewel automatisch en het kind verkrijgt door deze adoptie automatisch het Nederlandse staatsburgerschap.
Stappen in de procedure
De adoptieprocedure start met een aanmelding bij de Stichting Adoptievoorzieningen. Dan volgt een wachtperiode, waarna de aspirant-ouders worden opgeroepen voor de voorlichting. Alle ouders volgen zes verplichte voorlichtingsbijeenkomsten bij de Stichting Adoptievoorzieningen. Deze bijeenkomsten moeten zij zelf bekostigen. Als de voorlichting is afgerond moet de Raad voor de Kinderbescherming een advies uitbrengen aan het Ministerie van Justitie inzake de geschiktheid van de wensouders. Daartoe voert de Raad een gezinsonderzoek uit, dat wordt afgesloten met het gezinsrapport. Bij een positief advies krijgen de aspirant-adoptieouders een beginseltoestemming. Adopteren zonder een beginseltoestemming is illegaal. Als aspirant-adoptieouders in het bezit zijn van een beginseltoestemming, konden zij zich tot 2023 inschrijven bij een zogenaamde "vergunninghouder", een instantie die door het Ministerie van Justitie is gemachtigd om te bemiddelen voor interlandelijke adopties. Dat waren er toen nog vier: Wereldkinderen, Stichting Meiling, de Nederlandse Adoptie Stichting (NAS) en A New Way. Vanaf 2023 wordt slechts één organisatie verantwoordelijk voor bemiddelingsactiviteiten De Stichting Wereldkinderen mag een vergunning aanvragen voor de oprichting van die centrale bemiddelingsorganisatie.
Wanneer ouders willen adopteren uit een land waar geen contacten mee zijn, kunnen zij ervoor kiezen de adoptie zelf te regelen. Ook dan moeten zij zich tot een vergunninghouder wenden. Deze moet dan in een zogenaamde deelbemiddelingsprocedure de contacten controleren en nagaan of de procedures goed zijn doorlopen. In de praktijk blijkt dat de vergunninghouders niet goed in staat zijn deze taak uit te voeren. Hierdoor kunnen de belangen van de kinderen in kwestie worden geschaad. De Minister heeft in oktober 2008 bekendgemaakt dat hij voornemens is deze zelfdoenersroute af te schaffen, maar in juni 2009 kwam hij daarop terug na protest van onder andere de Nederlandse Vereniging tot Integratie van Homoseksualiteit COC. Het Haags Adoptieverdrag biedt niet de mogelijkheid een specifiek bekend kind te adopteren, met als gevolg dat adoptie van een familielid in het buitenland vanuit Nederland niet mogelijk is.
Na een wachttijd krijgen de aspirant-adoptieouders een voorstel met daarin een beknopt overzicht van de medische en sociale geschiedenis van het kind. In principe worden passende ouders bij het kind gezocht, en niet andersom. Als de aspirant-ouders instemmen met het voorstel moet het Ministerie van Justitie nog toestemming verlenen en daarna mogen zij het kind meestal zelf halen. De verdere procedure is afhankelijk van het land van herkomst. Als het land het Haags Adoptieverdrag heeft getekend erkennen de Nederlandse autoriteiten de adoptie-uitspraak van de buitenlandse rechter. Deze toetst onder andere of de ouders toestemming hebben van het Ministerie van Justitie en of het kind voldoet aan de voorwaarden voor buitenlandse adoptie. In Nederland hoeft het kind dan alleen te worden ingeschreven in de Gemeentelijke Basisadministratie Persoonsgegevens. Iedereen moet voldoen aan de adoptiewetgeving van het land waar hij woonachtig is: een Nederlander die woont in het buitenland moet dus voldoen aan de daar geldende regels en buitenlanders die in Nederland wonen moeten bovengenoemde stappen doorlopen om te kunnen adopteren. Voor een Nederlander die in het buitenland zijn gewone verblijfplaats heeft en aldaar via een binnenlandse adoptie een kind aanneemt, geldt dat het Haags Adoptieverdrag niet van toepassing is en het kind vanaf de dag dat de adoptie onherroepelijk is, van rechtswege, dus automatisch, Nederlander is.
Adoptie door stiefouders, homo's en alleenstaanden
In Nederland kunnen stiefouders het kind van hun partner adopteren als zij voor het kind een jaar of langer hebben gezorgd. Deze termijn geldt niet voor duomoeders: twee vrouwen die een relatie hebben waarvan één een kind krijgt. De stiefouder moet in alle gevallen ten minste drie jaar samenleven met de ouder. In dit geval spreekt men van stiefouderadoptie. Bij stiefouderadoptie worden de juridische banden met de oorspronkelijke familie niet verbroken.
In Nederland is het ook mogelijk voor stellen van gelijk geslacht om kinderen te adopteren. Onder het tweede paarse kabinet werd in 2000 besloten dat zij alleen kinderen uit Nederland mochten adopteren, omdat adoptielanden zoals India en Thailand alle adopties naar Nederland zouden stopzetten als de mogelijkheid bestond dat hun kinderen bij homostellen terecht zouden komen. In Nederland werden in de periode 1997-2006 jaarlijks gemiddeld maar 46 kinderen afgestaan. Met ingang van 1 januari 2009 mogen homostellen ook kinderen uit het buitenland adopteren.
Sommige landen van herkomst staan adoptie door alleenstaanden toe. Het gaat dan meestal om kinderen met een medisch probleem of kinderen ouder dan drie jaar (special needs kinderen). Eenouderadoptie is in Nederland sinds 1998 mogelijk. Partners van alleenstaanden kunnen het kind een jaar na aankomst adopteren naar Nederlands recht. Dit gaat volgens de stiefouderadoptieprocedure. Via deze route konden homostellen voor 2009 en kunnen stellen waarvan een van de partners ouder is dan 46 jaar toch kinderen uit het buitenland adopteren. In de praktijk zijn de mogelijkheden voor homo's en alleenstaanden echter zeer beperkt vanwege de voorwaarden die de zendende landen stellen aan de adoptieouders.
Herroeping
In Nederland hebben geadopteerden het recht om via herroeping de adoptie te beëindigen na het tweede, maar voor het vijfde jaar nadat zij meerderjarig zijn geworden. De adoptiefamiliebetrekkingen houden dan op te bestaan en de familierechtelijke betrekking van voor de adoptie wordt hersteld. De rechter toetst of dat laatste wel mogelijk is.
Bekende Nederlanders in de adoptiedriehoek
Wetenschappelijk onderzoek
In 1984 is aan de Faculteit Sociale Wetenschappen van de Rijksuniversiteit Utrecht door de Vereniging Wereldkinderen de buitengewone leerstoel voor adoptie ingesteld. Tot hoogleraar werd benoemd prof. dr. René A.C. Hoksbergen, al vanaf 1975 actief in adoptieonderzoek. Hij is in 2000 met emeritaat gegaan. De leerstoel is daarna overgenomen door de Faculteit Sociale Wetenschappen van de Universiteit Leiden en wordt daar vervuld door prof. dr. Femmie Juffer. Aan de Utrechtse faculteit wordt het onderzoek voortgezet in de afdeling Adoptie.
Het uitgangspunt in adoptie-onderzoek is de onomkeerbare gebeurtenis die heeft plaatsgevonden in de z.g. 'adoptiedriehoek' bestaande uit geadopteerde, afstandshouder(s) en adoptie-ouder(s) en de gevolgen die dat heeft in het verdere leven, met name in dat van de geadopteerde.
Externe links
Ministerie van Justitie over adoptie
Rapport Commissie onderzoek interlandelijke adoptie - commissie Joustra, februari 2021
Adoptie in Nederland
|
Stappen in de procedure
De adoptieprocedure start met een aanmelding bij de Stichting Adoptievoorzieningen. Dan volgt een wachtperiode, waarna de aspirant-ouders worden opgeroepen voor de voorlichting. Alle ouders volgen zes verplichte voorlichtingsbijeenkomsten bij de Stichting Adoptievoorzieningen. Deze bijeenkomsten moeten zij zelf bekostigen. Als de voorlichting is afgerond moet de Raad voor de Kinderbescherming een advies uitbrengen aan het Ministerie van Justitie inzake de geschiktheid van de wensouders. Daartoe voert de Raad een gezinsonderzoek uit, dat wordt afgesloten met het gezinsrapport. Bij een positief advies krijgen de aspirant-adoptieouders een beginseltoestemming. Adopteren zonder een beginseltoestemming is illegaal. Als aspirant-adoptieouders in het bezit zijn van een beginseltoestemming, konden zij zich tot 2023 inschrijven bij een zogenaamde "vergunninghouder", een instantie die door het Ministerie van Justitie is gemachtigd om te bemiddelen voor interlandelijke adopties. Dat waren er toen nog vier: Wereldkinderen, Stichting Meiling, de Nederlandse Adoptie Stichting (NAS) en A New Way. Vanaf 2023 wordt slechts één organisatie verantwoordelijk voor bemiddelingsactiviteiten De Stichting Wereldkinderen mag een vergunning aanvragen voor de oprichting van die centrale bemiddelingsorganisatie.
| 3 |
machtiging, toestemming, autorisatie
|
11,849 |
AllocateAction
|
5163844
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Square%20Kilometre%20Array
|
Square Kilometre Array
|
De Square Kilometre Array (SKA) is een grote radiotelescoop die wordt gebouwd in Zuid-Afrika en Australië. Deze radiotelescoop zal uit duizenden ontvangers bestaan die met elkaar in verbinding staan. Op deze wijze ontstaat een hele grote radiotelesoop met een ontvangstgebied van een vierkante kilometer.
Bij het project zijn meer dan zeventig instituten uit verschillende landen betrokken, waaronder ASTRON – het Nederlands instituut voor radioastronomie. Het hoofdkwartier van dit project bevindt zich bij de Jodrell Bank Observatory in het Verenigd Koninkrijk.
Onderzoek
Met de Square Kilometre Array willen astronomen onderzoek gaan doen naar het vroege heelal en dan specifiek de periode waarin de eerste sterren en sterrenstelsels ontstonden. Dit zal worden gedaan door via radiogolven de toenmalige verdeling van waterstof in kaart te brengen. Zo kan bepaald worden hoe de eerste sterren hun omgeving hebben beïnvloed. Daarnaast zal de SKA worden gebruikt naar de studie van exoplaneten rondom nabij gelegen sterren en te onderzoeken of er buitenaards leven op deze exoplaneten aanwezig is.
Planning en kosten
De Square Kilometre Array wordt vanaf 5 december 2022 gebouwd en in 2027 moet het de eerste meetresultaten gaan leveren. Dit is mogelijk omdat de SKA opgebouwd wordt uit meerdere schotels en antennes zodat er al gemeten kan worden voordat het hele project volledig operationeel is. Het grootste deel wordt gebouwd in Zuid-Afrika, waar de SKA wordt geïntegreerd met de reeds aanwezig MeerKAT-telescoop. Het overige deel komt in West-Australië waar de nieuwe schotels gecombineerd worden met de reeds bestaande Australian Square Kilometre Array Pathfinder.
De kosten van de eerste fase worden geschat op 691 miljoen euro. Op 28 januari 2019 maakte Ingrid van Engelshoven, minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, bekend dat het Nederlandse kabinet 30 miljoen euro gaat investeren in het project.
Astronomie
Radiotelescoop
|
Onderzoek
Met de Square Kilometre Array willen astronomen onderzoek gaan doen naar het vroege heelal en dan specifiek de periode waarin de eerste sterren en sterrenstelsels ontstonden. Dit zal worden gedaan door via radiogolven de toenmalige verdeling van waterstof in kaart te brengen. Zo kan bepaald worden hoe de eerste sterren hun omgeving hebben beïnvloed. Daarnaast zal de SKA worden gebruikt naar de studie van exoplaneten rondom nabij gelegen sterren en te onderzoeken of er buitenaards leven op deze exoplaneten aanwezig is.
| 1 |
toewijzing, verdeling, allocatie
|
3,119 |
InsuranceAgency
|
4817868
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ernest%20Buijs
|
Ernest Buijs
|
Ernest Joannes (Nest) Buijs (Arendonk, 7 november 1954) is een Belgisch voormalig politicus voor de CVP en diens opvolger de CD&V. Hij was burgemeester van Arendonk.
Levensloop
Buijs was schepen van Arendonk van 1989 tot de lokale verkiezingen van 2000, hierop aansluitend werd hij burgemeester van deze gemeente tot 2012. In deze hoedanigheid volgde hij partijgenoot Jef Bouwen op. In 2009 kwam hij in het nieuws nadat hij niet had ingegrepen tijdens een Blood and Honour-concert in zijn gemeente. Na de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 maakte hij zijn afscheid uit de politiek bekend. Hij werd in het burgemeestersambt opgevolgd door N-VA'er Kristof Hendrickx.
In 2014 kreeg Buijs de titel van ereburgemeester van Arendonk.
Beroepshalve was hij ook actief als verzekeringsmakelaar.
Privé
Buijs heeft twee kinderen. Zijn zoon, Filip Buijs, werd in 2011 stadssecretaris van Turnhout.
CVP-politicus
CD&V-politicus
Schepen van Arendonk
Burgemeester van Arendonk
|
Beroepshalve was hij ook actief als verzekeringsmakelaar.
| 1 |
verzekeringsagentschap, verzekeringsmakelaar, financiële dienstverlening
|
1,217 |
BookFormatType
|
1755603
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dwarsligger
|
Dwarsligger
|
dwarsligger (spoor), biels onder de spoorrails
dwarsbalk, constructie-element dat andere delen van de constructie kruist
dwarsligger (boek), boektype waarin de tekstregels evenwijdig lopen aan de rug
dwarsligger (persoon), niet coöperatief persoon
Dwarsligger (sarcofaag), Belgische archeologische vondst
De dwarsligger (roman), historische roman, losjes gebaseerd op de vondst
Dwarsligger, achter de schermen van de NMBS, boek van ex-NMBS-topman Marc Descheemaecker
|
dwarsligger (spoor), biels onder de spoorrails
dwarsbalk, constructie-element dat andere delen van de constructie kruist
dwarsligger (boek), boektype waarin de tekstregels evenwijdig lopen aan de rug
dwarsligger (persoon), niet coöperatief persoon
Dwarsligger (sarcofaag), Belgische archeologische vondst
De dwarsligger (roman), historische roman, losjes gebaseerd op de vondst
Dwarsligger, achter de schermen van de NMBS, boek van ex-NMBS-topman Marc Descheemaecker
| 1 |
boekformaat, publicatieformaat, boektype
|
2,040 |
MensClothingStore
|
5557035
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Streetwear
|
Streetwear
|
Streetwear (Engels, 'straatkleding') is een vorm van vrijetijdskleding, die in de jaren negentig van de 20ste eeuw ontstond en wereldwijd populair werd. Het gaat om een combinatie van kleding uit de New Yorkse hiphop-scene met invloeden uit de Californische surfcultuur, en bevat elementen van sportkleding, punk, skateboarden en Japanse streetwear. De term streetwear duikt voor het eerst halverwege de jaren 80 op, als het Amerikaanse bedrijf Vision Skateboards een bijbehorende kledinglijn start onder de naam Vision Street Wear.
De term urban kleding wordt ook wel gebruikt om de kledingstijl aan te duiden. Urban is een meer overkoepelende term voor de stedelijke subcultuur van muziek, kleding, dans en graffiti.
In de jaren 10 van de 21ste eeuw pikten couturiers deze modestijl op en werd exclusiviteit een kenmerk. Onderdelen als speciale sneakers of baseballpetten worden met opzet in limited editions uitgebracht, met als gevolg dat er door verzamelaars exorbitante prijzen voor betaald worden.
Geschiedenis
In de jaren 70 en 80 van de 20ste eeuw ontstond de muziekstijl hiphop in de wijk The Bronx in New York (VS), die samenging met een bepaalde kledingstijl, gedragen door rappers, dj's, breakdancers en graffitikunstenaars. De sfeer van armoede en discriminatie in The Bronx leidde tot een doe-het-zelfcultuur waarin originaliteit, authenticiteit en geloofwaardigheid centraal stonden, tot uiting komend in zowel muziek, dans, kleding als de bijbehorende graffitikunst.
De zogenaamde b-boylook (b-boying is een ander woord voor breakdancing) in de jaren 80 bestond uit Kangol hoedjes (baseballpetten en vissershoedjes), dikke gouden kettingen, je naam in een letterketting rond je nek en sneakers met dikke veters. Kleding van Le Coq Sportif, Fila en Adidas werden gedragen door muzikanten als Run-D.M.C., The Fat Boys, LL Cool J en Big Daddy Kane.
De invloed uit de Californische surfcultuur komt vooral van Shawn Stüssy, die begin jaren tachtig zwarte T-shirts met het witte logo van zijn surfplanken ging bedrukken. Onverwacht werden de t-shirts een hype en groeide het merk uit tot een miljoenenbusiness.
Midden jaren 90 komen de laaghangende baggy (hele wijde) jeans, snapback (verstelbare) petten, kisten, bomberjacks en sportkleding in de mode bij hiphoppers, begin 21ste eeuw gevolgd door leren jacks, piercings en hoodies die vaak over petten worden gedragen.
Artiesten zoals The Notourious B.I.G en Tupac introduceren ook 'blingbling' (opvallende sieraden) en accessoires zoals bandana's, tasjes en riemen van modehuizen die tot dan toe eerder met kleding voor rijke oude dames werden geassocieerd, zoals Burberry en Louis Vuitton. Baggy jeans worden halverwege de heupen gedragen zodat de tailleband van de slip met daarop een duur merk afgedrukt zichtbaar is.
In de jaren 90 begint merchandising rond bekende merken te ontstaan. Baseballpetten en -jacks van bijvoorbeeld de New York Yankees, de Chicago Bulls en Los Angeles Raiders vinden gretig aftrek bij dragers van streetwear. Ook de platenlabels van bekende hiphopartiesten brengen bomber- en baseballjacks uit met initialen van de artiesten, gevolgd door artiesten die eigen kledinglijnen gaan uitbrengen zoals rapper Jay-Z met het label Rocawear.
Vanaf 2012 begint streetwear meer mainstream te worden als niet alleen skaters en artiesten, maar ook acteurs, televisiepersoonlijkheden, studenten en fashionista's ervoor kiezen, waardoor de kleding het imago van onafhankelijke, underground jongerencultuur verliest. Streetwear is daarmee een algemene kledingstijl geworden.
Ookal is streetwear afkomstig van de straat, de drager ervan wil vaak uitdragen dat hij rijk (geworden) is, wat blijkt uit details in de kleding waarin de dure merken die men zich kan veroorloven zichtbaar wordt. Het is niet ongebruikelijk in deze modestijl om een hoodie van 20 euro te combineren met sneakers van enkele honderden euro's.
Haute couture
In 2016 besluiten het Franse modehuis Louis Vuitton en het Amerikaanse streetwearbedrijf Supreme tot een samenwerking. Tot die tijd was de opkomst van streetwear genegeerd door de Haute Couturebedrijven vanwege het jongere en minder kapitaalkrachtige publiek. Supreme was echter begonnen met het uitbrengen van exclusieve ontwerpen in limited editions. De kopers (ook wel hype beasts genoemd) staan hiervoor dagen op de stoep te wachten (campen) om deze te bemachtigen, om ze vervolgens tegen veel hogere prijzen door te verkopen aan degenen die niet in staat zijn ze in de winkel te bemachtigen. Mede hierdoor wordt streetwear een modestijl waar je je mee kunt onderscheiden als je veel geld te besteden hebt, wat tot die tijd voorbehouden was aan merkkleding van de 'High Fashion' (Haute Couture)-bedrijven. Streetwear van merken als Supreme worden voor tieners felbegeerde items die samen met andere statussymbolen als luxe smartphones en gameconsoles op hun verlanglijstje komen, ook als dat betekent dat al hun geld hieraan opgaat. Het uitbrengen van sneakers in limited editions zorgt ervoor dat sneakers verzamelen een hippe hobby onder mannen wordt.
In 2018 is Virgil Abloh de eerste ontwerper met een streetwearachtergrond die exclusief voor Louis Vuitton een kledingcollectie ontwerpt. In 2018 werkt Louis Vuitton samen met de Japanse 'goeroe van de streetwear' Hiroshi Fujiwara, die in 1989 streetwear in Japan introduceerde met zijn eigen label Good Enough.
De bekering van Louis Vuitton tot streetwear werd gevolgd door modehuizen Gucci en Balenciaga, die vergelijkbare modecollecties en speciale limited editions van sneakers zoals de Triple S-serie van Balenciaga (prijzen vanaf €695 per paar) gaan uitbrengen.
Ook populaire sportkledingmerken uit de jaren '90 als Kappa en Fila lukt het zichzelf opnieuw uit te vinden en weer relevant te worden met streetwear.
Tijdens de Fashion Week in Milaan met de mannenmode voor zomer 2019 presenteerden alle belangrijke modehuizen vrijwel alleen nog streetwear. Hiermee werd de trend bevestigd dat ook de klassieke modehuizen niet langer de mode dicteren, maar de trends volgen die grotendeels door celebrities en influencers via sociale media worden uitgedragen.
Nederlandse labels
Bekende Nederlandse streetwearmerken zijn Patta (opgericht in 2004), Daily Paper (opgericht in 2008), The New Originals, Olaf Hussein en Maha (gespecialiseerd in streetwear voor vrouwen).
In november 2021 introduceerde de budgetwinkelketen Zeeman de kledinglijn Skeer (straattaal voor goedkoop of blut), een goedkope collectie streetwear. Hiermee wilde de winkelketen een statement maken tegen dure merkkleding en duidelijk maken dat status niet afhankelijk is van merkkleding. In de reclamecampagne werd rapper Hef ingezet, die eerder graag te koop liep met Gucci en Rolex.
Belgische labels
België staat bekend in de wereld van de streetwear om haar grote namen als Raf Simons, Walter Van Beirendonck, Dries Van Noten en Ann Demeulemeester. Daarnaast heb je ook nog de meer betaalbare labels als ARTE (opgericht in 2009), KOMONO (opgericht in 2009), LĒO (opgericht in 2016) en Suspicious Antwerp (opgericht in 2017). De Antwerpse skatewinkel Lockwood-Avenue brengt regelmatig "collabs" uit met grote merken als Vans, Nike SB en Carhartt WIP.
Mode
|
Tijdens de Fashion Week in Milaan met de mannenmode voor zomer 2019 presenteerden alle belangrijke modehuizen vrijwel alleen nog streetwear. Hiermee werd de trend bevestigd dat ook de klassieke modehuizen niet langer de mode dicteren, maar de trends volgen die grotendeels door celebrities en influencers via sociale media worden uitgedragen.
| 1 |
herenkledingwinkel, mannenmode, kledingzaak
|
1,749 |
AgreeAction
|
4359140
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Grieks%20referendum%202015
|
Grieks referendum 2015
|
Op zondag 5 juli 2015 vond in Griekenland een referendum plaats over het al dan niet accepteren van het voorstel van de Europese Commissie / de lidstaten van de Eurogroep, de Europese Centrale Bank en het Internationaal Monetair Fonds, zoals voorgelegd in de bijeenkomst van ministers van Financiën van de eurozone van 26 juni 2015. Na afloop van die bijeenkomst kondigde de Griekse regering onder leiding van premier Alexis Tsipras het referendum aan waarbij ze het Griekse volk tegelijkertijd opriep het voorstel niet te accepteren. Ruim een dag later stemden minstens 179 van de 300 Griekse parlementsleden in met het voorstel voor een referendum. Geregistreerde Griekse kiezers van 18 jaar en ouder konden tussen 07:00 en 19:00 uur (OEZT) hum stem uitbrengen. Het vorige referendum was in 1973 en ging over het beëindigen van het Koninkrijk Griekenland. De Grieken stemden toen tegen een koninkrijk als staatsvorm, waarna de Derde Helleense Republiek ontstond.
Nadat alle stemmen waren geteld, bleek dat 61,31% van de Grieken tegen het voorstel had gestemd, en 38,69% vóór. De opkomst lag op 62,5%.
Achtergrond
Bij het uitbreken van de Europese staatsschuldencrisis in 2009 liepen de rentes of staatsobligaties van voornamelijke Zuid-Europese landen zo hoog op dat deze landen niet meer tegen gebruikelijke voorwaarden geld konden ophalen op de financiële markten. Griekenland had in 2009 een begrotingstekort van 13,6% van het BBP en een staatsschuld van 115,1% van het BBP, terwijl het Verdrag van Maastricht een tekort en staatsschuld van maximaal 3% respectievelijk 60% toestaat. Onder beleggers groeide de angst dat Griekenland zijn relatief hoge staatsschuld niet meer zou kunnen terugbetalen. Op 23 april 2010 klopte de Griekse regering voor steun aan bij het IMF en de Europese Unie. Op 2 mei 2010 werd er een akkoord bereikt over een pakket van €110 miljard aan leningen voor Griekenland. Deze leningen werden tussen mei 2010 en juni 2013 in tranches uitbetaald. In 2012 werd besloten dat er een tweede steunpakket nodig was en werd door het IMF en de pas opgerichte Europese Financiële Stabiliteitsfaciliteit nog eens €130 miljard aan leningen toegezegd aan Griekenland. Ook deze leningen zouden in tranches worden uitbetaald.
De Griekse economie was in 2014 ruim 26% kleiner dan op het hoogtepunt vlak voor het uitbreken van de schuldencrisis in 2008. Ondanks de krimpende economie nam het begrotingstekort als percentage van het BBP af tot 3,5% in 2014. Op 25 januari 2015 werden er parlementsverkiezingen gehouden in Griekenland. De radicaal-linkse partij SYRIZA, die zich in de verkiezingen had verzet tegen de bezuinigingsmaatregelen van de overheid, won de verkiezingen en vormde onder leiding van Alexis Tsipras een regering met de Onafhankelijke Grieken.
Ontwikkelingen medio 2015
Op 30 juni 2015 liep het tweede steunprogramma van het IMF en de Eurogroep aan Griekenland af. Er werd tussen de Griekse regering en de ministers van financiën van de overige eurolanden onderhandeld over een nieuw steunpakket, maar die onderhandelingen liepen vast. De Griekse regering kondigde een referendum aan over het laatste voorstel dat door de schuldeisers van Griekenland op tafel was gelegd. Volgens minister van Financiën Varoufakis had Eurogroep-voorzitter Dijsselbloem dit voorstel gepresenteerd als "te nemen of te laten". Dijsselbloem zelf zei achteraf: "De voorstellen waren niet definitief en toch hebben de Grieken alles verworpen. Ze hebben de 'oneerlijke' stap genomen om het besluit in handen te leggen van het Griekse volk."
Na het mislukken van de onderhandelingen en in de aanloop daarnaar begonnen Grieken massaal geld op te nemen bij pinautomaten. De ECB besloot op zondag 28 juni geen extra noodsteun beschikbaar te stellen voor de Griekse banken. Hierop besloot de Griekse overheid de banken tot en met 6 juli, de dag na het referendum, gesloten te houden. Tevens werden er kapitaalbeperkingen ingevoerd en konden Grieken nog maar €60 per dag pinnen.
Op 30 juni 2015 voldeed Griekenland niet aan zijn verplichting tot aflossing van €1,6 miljard van de verstrekte lening aan het IMF. Het was de eerste keer in de geschiedenis dat een ontwikkelde economie zo'n betaling niet voldeed.
Op 1 juli 2015 wees de Eurogroep een nieuw voorstel van de Griekse regering af. Verder stelde de Eurogroep niet verder te zullen onderhandelen tot na het referendum.
Op 3 juli 2015 deed de hoogste Griekse bestuursrechter een uitspraak over de vraag of het referendum de Grondwet schendt. De Griekse Grondwet staat referenda over fiscale zaken niet toe. De rechter verwierp het bezwaar echter waardoor het referendum door kon gaan.
Reacties en standpunten
De grootste landen in de eurozone (Duitsland, Frankrijk en Italië) en het hoofd van de Europese Commissie, Jean-Claude Juncker, noemden een uittreding van Griekenland uit de muntunie onvermijdelijk bij een nee-stem van het Griekse volk. Valdis Dombrovskis, vicevoorzitter van de Europese Commissie en verantwoordelijk voor monetaire zaken, noemde de in het referendum gestelde vraag feitelijk en juridisch incorrect. Het voorstel waarover werd gestemd is noch aangenomen noch verworpen door de Eurogroep en zou bovendien niet overeenstemmen met de laatste stand van zaken in de onderhandelingen.
De Griekse regeringspartij SYRIZA was een fel tegenstander van het reddingsplan zoals voorgesteld door de schuldeisers van Griekenland. Oppositiepartijen hekelden het aangekondigde referendum en waren bang dat een nee-stem een uittreding uit de euro zou betekenen. De socialistische partij PASOK wilde dat de Griekse premier aftrad en nieuwe verkiezingen zou uitschrijven. In Griekse steden gingen gedurende de dagen voorafgaand aan het referendum verschillende keren zowel voor- als tegenstanders de straat op om te demonstreren. De Griekse regering had het volk opgeroepen op donderdagavond 29 juni te demonstreren tegen het voorstel van de schuldeisers. Bij die demonstraties in Athene en Thessaloniki waren zo'n 17.000 mensen aanwezig. Een dag later was er een grote demonstratie van het ja-kamp.
Op 2 juli 2015 deelde de Griekse Minister van Economische Zaken Yanis Varoufakis tegenover Bloomberg TV mee af te zullen treden bij een eventueel ja bij het referendum. Een dag later verklaarde Efklidis Tsakalotos op Skai TV dat het referendum was uitgeroepen om een breuk binnen de regering te vermijden.
De Raad van Europa zei dat het referendum niet aan de door de organisatie opgestelde (niet-bindende) richtlijnen voldeed. Zo had het volk minstens twee weken de tijd moeten hebben om een mening te vormen. Vanwege het korte tijdsbestek kon de organisatie ook geen waarnemers naar Griekenland sturen. De Griekse regering had daar overigens ook niet om gevraagd.
Uitslag
Nadat alle stemmen waren geteld, bleek dat 61,31% van de stemmers tegen het voorstel had gestemd, en 38,69% vóór. De opkomst lag op 62,5%. Tsipras noemde de uitslag een moedige keuze en zei dat de uitslag hem een sterkere onderhandelingspositie gaf in Europa. Varoufakis noemde de uitslag een nee tegen verdere bezuinigingen en een ja voor een democratisch Europa.
Oud-premier Antonis Samaras legde naar aanleiding van het referendum zijn functie als partijleider van Nea Dimokratia neer.
Referendum in Griekenland
Politiek in 2015
Syriza
|
Achtergrond
Bij het uitbreken van de Europese staatsschuldencrisis in 2009 liepen de rentes of staatsobligaties van voornamelijke Zuid-Europese landen zo hoog op dat deze landen niet meer tegen gebruikelijke voorwaarden geld konden ophalen op de financiële markten. Griekenland had in 2009 een begrotingstekort van 13,6% van het BBP en een staatsschuld van 115,1% van het BBP, terwijl het Verdrag van Maastricht een tekort en staatsschuld van maximaal 3% respectievelijk 60% toestaat. Onder beleggers groeide de angst dat Griekenland zijn relatief hoge staatsschuld niet meer zou kunnen terugbetalen. Op 23 april 2010 klopte de Griekse regering voor steun aan bij het IMF en de Europese Unie. Op 2 mei 2010 werd er een akkoord bereikt over een pakket van €110 miljard aan leningen voor Griekenland. Deze leningen werden tussen mei 2010 en juni 2013 in tranches uitbetaald. In 2012 werd besloten dat er een tweede steunpakket nodig was en werd door het IMF en de pas opgerichte Europese Financiële Stabiliteitsfaciliteit nog eens €130 miljard aan leningen toegezegd aan Griekenland. Ook deze leningen zouden in tranches worden uitbetaald.
| 1 |
overeenstemming, instemming, akkoord
|
12,512 |
WarrantyPromise
|
5046698
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Productaansprakelijkheid
|
Productaansprakelijkheid
|
Productaansprakelijkheid is een begrip uit het aansprakelijkheidsrecht. Het gaat over de aansprakelijkheid die een producent oploopt indien er schade wordt veroorzaakt door een gebrek in zijn product.
Europese Unie
Binnen de Europese Unie kwam de richtlijn 85/374/EEG van de Raad van 25 juli 1985 tot stand betreffende de onderlinge aanpassing van de wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen der Lid-Staten inzake de aansprakelijkheid voor producten met gebreken.
Indien een schade zich voordoet ten gevolge van een gebrek in een product, móét men zich beroepen op de productaansprakelijkheid en kan men zich niet beroepen op andere aansprakelijkheidsregimes. Dit lijkt evenwel in te gaan tegen artikel 13 van de Richtlijn 85/374/EEG, maar het Hof heeft verduidelijkt dat indien men vordert op grond van een foutloze aansprakelijkheid, men steeds moet vorderen op basis van productaansprakelijkheid. Vorderen op basis van foutaansprakelijkheid is nog steeds toegestaan (bijvoorbeeld onrechtmatige daad of verborgen gebreken).
Het Hof van Justitie heeft geoordeeld dat voor zowel immateriële als materiële schade een billijke en volledige vergoeding moet worden toegekend. Het nationaal recht mag de te vergoeden categorieën niet beperken.
In diezelfde zaak stelde het Hof de volgende doelstellingen van de Richtlijn voorop:
onvervalste mededinging tussen de marktdeelnemers waarborgen;
het vrij verkeer van goederen vergemakkelijkenen; en
verschillen in het niveau van de consumentenbescherming vermijden.
Nederland
In Nederland is de regeling m.b.t. productaansprakelijkheid opgenomen in het Burgerlijk Wetboek in de artikelen 6:185-6:193.
België
In België is de producent aansprakelijk voor de schade die veroorzaakt werd door een gebrek in zijn product. Zodat een persoon de producent aansprakelijk zou kunnen stellen, dient voldaan te worden aan drie cumulatieve voorwaarden:
de persoon moet schade lijden;
deze schade moet het gevolg zijn van een gebrek in het product;
zonder het gebrek zou de schade niet veroorzaakt zijn.
De productaansprakelijkheid van de producent wordt geregeld door de zgn. Wet productaansprakelijkheid van 25 februari 1991.
Producent
De producent kan de fabrikant van het eindproduct zijn, of de fabrikant van een onderdeel ervan of van de grondstof, of eenieder die zich als fabrikant of producent aandient door zijn naam, merk of ander herkenningsteken aan te brengen op het product.
Soms kan de leverancier gelijkgesteld worden met de producent, indien die het product invoert op Europees grondgebied en de identiteit van de eigenlijke producent niet kan worden vastgesteld. De leverancier kan ontsnappen aan deze aansprakelijkheid indien hij binnen een redelijke termijn de identiteit van de producent meedeelt aan het slachtoffer.
Indien meerdere personen aansprakelijk zijn voor dezelfde schade, zijn elk van hen hoofdelijk aansprakelijk tot het betalen van de gehele schadevergoeding. Daarna heeft de betaler wel een regresvordering op de anderen, rekening houdende met hun aandeel in de schade.
Gebrek
Een product is gebrekkig wanneer het product niet de veiligheid biedt die men er normaal gezien van had kunnen verwachten. Daarbij worden alle omstandigheden meegerekend, zijnde:
de presentatie van het product;
het normaal of redelijkerwijze voorzienbaar gebruik van het product;
het tijdstip waarop het product in het verkeer is gebracht.
Een product is niet gebrekkig, indien nadien een beter product in het verkeer wordt gebracht.
Het is dus niet vereist dat de producent een fout begaat. Men spreekt zo van foutloze aansprakelijkheid, objectieve aansprakelijkheid of risicoaansprakelijkheid. Of de producent schuldig was of niet, speelt geen rol.
In het verkeer brengen
Men verstaat onder in het verkeer brengen de eerste daad waaruit de bedoeling van de producent blijkt om aan het product de bestemming te verlenen die hij aan dat product geeft door overdracht aan derden of door gebruik ten behoeve van deze derden.
De producent is enkel aansprakelijk voor schade veroorzaakt door een gebrek in het product indien het gebrek aanwezig was op het moment dat de producent het product in het verkeer bracht.
Bewijs
Het slachtoffer van de schade moet het volgende bewijzen:
een gebrek in het product;
zijn schade;
een oorzakelijk verband tussen het gebrek in het product en de schade.
Er is sprake van een oorzakelijk verband indien de schade niet veroorzaakt zou zijn zonder het gebrek in het product.
Onderscheid met onrechtmatige daad
Productaansprakelijkheid verschilt van de onrechtmatige daad, aangezien er bij productaansprakelijkheid geen fout, maar het louter in het verkeer brengen van een gebrekkig product is vereist. Het betreft dus een vorm van objectieve of foutloze aansprakelijkheid. De bewijslast is dus veel minder zwaar voor het slachtoffer bij productaansprakelijkheid dan bij de onrechtmatige daad omdat hij kan steunen op een onweerlegbaar vermoeden van aansprakelijkheid.
Verjaring
De absolute verjaringstermijn voor een rechtsvordering die gestoeld is op productaansprakelijkheid bedraagt 10 jaar. De relatieve verjaringstermijn bedraagt 3 jaar.
Vrijwaringsverbod
De producent kan zijn productaansprakelijkheid niet uitsluiten of beperken door in de overeenkomst een clausule op te nemen die daartoe strekt. De producent kan zich evenwel beroepen op de eigen fout op het slachtoffer om zijn aansprakelijkheid uit te sluiten. Indien een derde een fout begaat, heeft de producent een regresrecht op hem.
Praktische invloed
Over het algemeen kent de productaansprakelijkheid, in tegenstelling tot landen zoals de Verenigde Staten, geen enorm succes in België, mede door de vangnetfunctie van de sociale welvaartsstaat. Productaansprakelijkheid lijkt wel succesvol te zijn in de VS, denk zo maar aan de bekende zaak Liebeck v. McDonald's Restaurants.
Verenigde Staten
De Verenigde staten waren de bakermat van de moderne productaansprakelijkheid en hadden de meeste rechtszaken in de jaren negentig van de vorige eeuw. Zoals Gearing Howells in 1993 verklaarde: "Geen enkel ander land kan de Verenigde Staten evenaren wat betreft het aantal en de diversiteit van zijn productaansprakelijkheid zaken, noch wat de bekendheid van het onderwerp in de ogen van het grote publiek en de rechtsbeoefenaars betreft." In de Verenigde Staten wordt de meerderheid van de wetten in verband met productaansprakelijkheid bepaald op het niveau van staat tot staat. Voor elk type van productaansprakelijkheid is bewijs van verschillende elementen vereist om een geldige claim te kunnen indienen.
Soorten aansprakelijkheid in de VS
Productaansprakelijkheid in de verenigde staten bestaat uit drie belangrijke claims:
Fabricagefouten: Fouten die zich voordoen in het fabricageproces en die meestal betrekking hebben op het gebruik van slechte materialen of het resultaat zijn van slecht vakmanschap.
Ontwerpfouten: Fouten die voorkomen wanneer het productontwerp inherent gevaarlijk of nutteloos is (en dus gebreken vertoont), ongeacht hoe zorgvuldig het vervaardigd is; dit kan worden bewezen door aan te tonen dat het product niet voldoet aan de verwachtingen van de gewone consument ten aanzien van wat een veilig product is, of door aan te tonen dat de risico's van een product zwaarder doorwegen op de voordelen.
Niet waarschuwen (ook wel marketingfouten genoemd): Fouten die voorkomen bij producten die inherente en niet voor de hand liggende gevaren met zich meebrengen. Deze kunnen worden beperkt door adequate waarschuwingen aan de gebruiker mee te geven. Deze gevaren kunnen, ongeacht hoe goed het productontwerp is, niet voorkomen worden. Marketingfouten houdt ook in dat er een tekort is aan relevante productbeschrijvingen en productwaarschuwingen.
In de meeste staten zijn dit echter geen juridische claims op zich, maar worden ze bepleit in de termen van de hieronder genoemde theorieën.
Theorieën van aansprakelijkheid
In de VS zijn de claims die het meest in verband worden genomen met productaansprakelijkheid; de risicoaansprakelijkheid, nalatigheid, schending van de garantie en diverse claims op het gebied van consumentenbescherming.
Schending van garantie
Garanties zijn verklaringen van een fabrikant of verkoper die betrekking hebben tot een product tijdens een commerciële transactie. Garantieclaims vereisen gewoonlijk geheimhouding tussen de benadeelde partij en de fabrikant of verkoper, dit betekent dat ze rechtstreeks met elkaar in verband staan. Inbreuk op garantie gebaseerde claims richten zich meestal op een van de volgende drie soorten: schending van een uitdrukkelijke garantie, schending van een impliciete garantie van verkoopbaarheid of schending van een impliciete garantie van geschiktheid voor een bepaald doel.
Uitdrukkelijke garantieclaims richting zich op uitdrukkelijke verklaringen van de fabrikant of de verkoper met betrekking tot het product. (bv. "Deze microgolf kan gebruikt worden om kip in op te warmen")
Nalatigheid
Een fundamentele nalatigheidsclaim bestaat uit het bewijs:
Een verschuldigd plicht,
Een schending van die plicht,
De schending is in feite de oorzaak van de schade van de eiser (werkelijke oorzaak),
De schending heeft de schade van de eiser veroorzaakt,
En de eiser heeft daadwerkelijk kwantificeerbare schade geleden.
Risicoaansprakelijkheid
In plaats van zich te richten op het gedrag van de fabrikant (zoals bij nalatigheid), richten claims in verband met risicoaansprakelijkheid zich op het product zelf. In het kader van risicoaansprakelijkheid is de fabrikant aansprakelijk als het product gebrekkig is, zelfs als de fabrikant niet nalatig is geweest bij het maken van het product.
Consumentenbescherming
Naast de rechtsmiddelen die in het gewone recht zijn opgenomen, hebben veel staten een consumentenbescherming statuut opgesteld dat voorziet in specifieke rechtsmiddelen voor diverse productdefecten. Op grond van de "regel van economische schade" is de risicoaansprakelijkheid over het algemeen niet van toepassing op producten die alleen zelf schade veroorzaken. Wettelijke rechtsmiddelen kunnen van toepassing zijn op gebreken die het product alleen onbruikbaar maken (en dus ook een economisch letsel veroorzaken), maar geen lichamelijk letsel of schade aan andere eigendommen veroorzaken.
Burgerlijk recht
|
Schending van garantie
Garanties zijn verklaringen van een fabrikant of verkoper die betrekking hebben tot een product tijdens een commerciële transactie. Garantieclaims vereisen gewoonlijk geheimhouding tussen de benadeelde partij en de fabrikant of verkoper, dit betekent dat ze rechtstreeks met elkaar in verband staan. Inbreuk op garantie gebaseerde claims richten zich meestal op een van de volgende drie soorten: schending van een uitdrukkelijke garantie, schending van een impliciete garantie van verkoopbaarheid of schending van een impliciete garantie van geschiktheid voor een bepaald doel.
| 1 |
garantieclaim, serviceovereenkomst, fabrieksdekking
|
11,463 |
GroceryStore
|
5090615
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Oriental%20Group
|
Oriental Group
|
Oriental Group is een onderneming met de keten van de Aziatisch georiënteerde supermarkten Amazing Oriental en Amazing Toko, en webshop. De supermarktketen Amazing Oriental telt twintig vestigingen in Nederland en is daarmee Nederlands grootste Aziatische supermarktketen. De onderneming is opgericht in 1986. Het hoofdkantoor van Oriental Group is gevestigd in Hoofddorp en het opslag- en distributiecentrum is in Den Haag.
Geschiedenis
De eerste toko van Oriental Group werd in 1986 in Amsterdam geopend aan de Nieuwmarkt. In 1996 werd de Coöperatie Oriental Holding Europe (C.O.H.E.) UA opgericht voor de gespecialiseerde groothandel. In 2013 werd de webshop opgericht, opererend vanuit Duiven. In 2015 startte Oriental Group in Hoofddorp met het concept Amazing Toko. In 2017 opende Oriental Group een gecombineerde vestiging in Den Haag-Ypenburg voor de combinatie van distributiecentrum, supermarkt, groothandel, restaurant en take-away. De groothandels in Duivendrecht en Duiven zijn cash & carry (zelfbedieningsgroothandels).
Externe link
Officiële website
Nederlandse supermarktketen
Voedingsmiddelenwinkel
Aziatische keuken
|
Oriental Group is een onderneming met de keten van de Aziatisch georiënteerde supermarkten Amazing Oriental en Amazing Toko, en webshop. De supermarktketen Amazing Oriental telt twintig vestigingen in Nederland en is daarmee Nederlands grootste Aziatische supermarktketen. De onderneming is opgericht in 1986. Het hoofdkantoor van Oriental Group is gevestigd in Hoofddorp en het opslag- en distributiecentrum is in Den Haag.
| 3 |
supermarkt, kruidenierswinkel, levensmiddelenwinkel
|
11,433 |
FinancialProduct
|
316508
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Offerte
|
Offerte
|
Een offerte is een formeel aanbod (zie ook aanbod volgens Nederlands recht) tot het sluiten van een overeenkomst (zie ook overeenkomst volgens Nederlands recht), opgesteld op verzoek van een potentiële klant van een bedrijf, dit in tegenstelling tot aanbiedingen tot verkoop die winkels en webshops op eigen initiatief doen.
Een offerte kan een aanbod zijn tot het verlenen van een dienst (bijvoorbeeld de bouw van een woning, een bepaald onderzoek, of een reparatie) of tot het verkopen van een product (bijvoorbeeld een computer, een verzekering of een ander financieel product).
De reden van een offerte op aanvraag in plaats van het bekendmaken van alle prijzen kan zijn dat er te veel parameters zijn om alles te vermelden, of veelvuldige fluctuaties in marktprijzen, of dat de aanbieder per geval en klant een prijs wil vaststellen, zonder hem openbaar te maken, om zijn onderhandelingspositie ten opzichte van de volgende klant niet te verzwakken.
Veel potentiële klanten zullen offertes aan meerdere bedrijven vragen, om ze te kunnen vergelijken. Daarvoor is het noodzakelijk een eenduidige offerte-uitvraag op te stellen.
Een offerte dient te bevatten:
Een beschrijving van de werkzaamheden of een te leveren product.
Een prijs. Dit kan een vaste prijs zijn of een verrekenbare prijs (één op nacalculatie, ook wel "uurtje factuurtje" genoemd). De prijs kan ook een aantal stelposten bevatten en er moet zijn aangegeven of hij inclusief of exclusief btw is.
Eventuele van toepassing zijnde kortingen.
Een planning van de werkzaamheden, met daarin aangegeven onder welke voorwaarden de planning gehaald wordt, bijvoorbeeld tijdige opdrachtverlening.
De uiterste geldigheidsdatum.
Voorwaarden. Er kan worden verwezen naar algemene voorwaarden, of voorwaarden van organisaties. Ingenieursbureaus gebruiken bijvoorbeeld vaak de voorwaarden van de ONRI.
Een geldige ondertekening. In Nederland moeten offertes worden ondertekend door een procuratiehouder van het bedrijf, hetgeen te controleren is bij de Kamer van Koophandel.
Voor complexe en dientengevolge vaak dure producten en/of diensten wordt de eigenlijke offerte aangevuld met een zakelijk voorstel.
Als niets is afgesproken over kosten die voor het maken van de offerte in rekening worden gebracht dan is ze kosteloos.
Als een offerte vrijblijvend is kan de aanbieder haar na aanvaarding nog herroepen.
Zie ook
Factuur
Zakelijk voorstel
Bedrijfskunde
Marketing en verkoop
|
Een offerte kan een aanbod zijn tot het verlenen van een dienst (bijvoorbeeld de bouw van een woning, een bepaald onderzoek, of een reparatie) of tot het verkopen van een product (bijvoorbeeld een computer, een verzekering of een ander financieel product).
| 1 |
financieel product, bankdienst, verzekeringsproduct
|
4,096 |
ComputerStore
|
88948
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hobby%20Computer%20Club
|
Hobby Computer Club
|
Hobby Computer Club is een Nederlandse vereniging van en voor computer- en tech-liefhebbers, met circa 40.000 leden. Zij is op 27 april 1977 opgericht. De statutaire naam is sinds enkele jaren HCC.
Geschiedenis
De Hobby Computer Club was een initiatief van Dick Barnhoorn in Leidschendam die dit idee publiceerde in een ingezonden brief in Computable, Automatisering Gids, Radio Elektronica en Radio Bulletin. Naar aanleiding van de reacties die daar op kwamen, vergaderden kort daarna vier personen in Leiden. Barnhoorn, Gerrit Slot, Jaap van Duffelen en Rob van Spaandonk besloten daar een vereniging op te richten. De club was geïnspireerd door de activiteiten van de Amateur Computer Club ACC, die in 1973 door Mike Lord in Engeland in 1973 was opgericht. Het eerste logo van de HCC was een aangepaste kopie van het logo van de ACC. Hobby in de naam was in die tijd populair.
De eerste Nederlandse HCC-leden waren enthousiaste technici die thuis reeds bezig waren om zelf uit losse onderdelen iets te bouwen dat in essentie een computer was. Meestal hadden ze slechts een serie lampjes voor de uitvoer en een rij schakelaars voor de invoerorgaan, net zoals de Altair 8800. Soms gebruikte men een omgebouwde telex of een oude computerterminal, hoewel die toen zeldzaam waren, die goedkoper dan een telex was. Omdat er in die tijd nauwelijks boeken of tijdschriften over het bouwen van een eigen computer waren kwam men in huiskamers van leden bij elkaar om ideeën, elektronica of programmatuur uit te wisselen. Er was een eigen bescheiden blad, de Hobby Computer Club Nieuwsbrief. Het eerste nummer in juli 1977 bestond uit drie velletjes A4, tot een boekje in A5-formaat aan elkaar geniet. Het vermeldde een bijeenkomst in het elektrotechniekgebouw van de TH Delft. De HCC had op dat moment 12 leden.
1978
Er werd van 23 tot en met 27 maart 1978 in de Jaarbeurs in Utrecht een beurs gehouden voor modelspoorhobbyisten en andere technische hobby's: Techniek In Vrije Tijd. Dat was het tweede openbare evenement van de HCC en betekende gelijk de doorbraak. Het aantal leden nam in een maand tijd toe van 200 tot 1000. De tweede HCC microcomputerdag vond op zaterdag 18 november 1978 plaats in het transitorium in de Uithof in Utrecht. Een doel daarvan was vooral een overzicht te krijgen van waar iedereen mee bezig was, maar er werden ook onderdelen, de eerste computertijdschriften zoals Byte en Creative Computing, boeken en datasheets verkocht. Het leidde tot de traditie van de HCC-dagen.
1979 en later
Deze bijeenkomst werd een jaar later in het Turfschip van Breda gehouden. Alle leden kregen in mei 1979 een complete ledenlijst toegezonden met de namen en adressen van alle leden en de gegevens over de computer die men had, het gebruikte opslagmedium en de bedoeling van de computer. Het doel van de HCC was immers om mensen met interesse om zelf een computer te bouwen bij elkaar te brengen.
Een honderdtal verschillende systemen was onder de meer dan 2000 leden in gebruik. Het primaire opslagmedium was veelal een audiocassette, slechts een enkeling gebruikte al een floppydiskdrive. Sommigen werkten nog met ponsband.
Een gebruikelijke manier om een zelfgebouwde computer op te starten was om met behulp van rijen schakelaartjes en een drukknopje handmatig een tiental geheugenlocaties te vullen met een bootloader. Vervolgens startte men dan dit kleine programma, dat hopelijk het eigenlijke besturingssysteem van cassette of ponsband las en in het geheugen plaatste. 'Hopelijk', omdat het intoggelen, zoals dit proces werd genoemd werd, van het bootprogramma een zeer nauwkeurig en ingewikkeld proces was dat nauwkeurig moest gebeuren. De minste fout daarbij leidde tot het falen van het programma. Men probeerde daarom het bootprogramma tot het uiterste te verkleinen. Het daarmee geladen besturingssysteem kon dan worden uitgevoerd en als alles goed gegaan was, had men de beschikking over een monitor, een programma waarmee men via de terminal de gegevens in het geheugen van de computer kon veranderen en daarin kleine programma's in machinetaal kon plaatsen en uitvoeren. Er was een interpreter voor BASIC populair, die ongeveer 4 kilobyte groot was. Het voordeel daarvan ten opzichte van programma's in machinetaal was dat als men een fout maakte, men alleen een foutmelding kreeg en kon doorwerken. Bij een fout in een programma in machinetaal werd vaak het geheugen van de computer gewist en moest men opnieuw beginnen.
Populaire semi-zelfbouwsystemen waren het AMI-COS- en het SWTPC-systeem, maar ook populair waren de MOS Technology KIM-1 en het voor ingenieurs bedoelde microprocessorontwikkelingssysteem van Motorola, de MEK6800D2, met de beroemde Motorola 6800-processor. Maar ook het door HCC-lid Henk van Kampen zelf ontwikkelde, op de MOS 6502 gebaseerde HEVAK-systeem, waarvan schemadelen in de HCC-nieuwsbrief werden gepubliceerd en dat door leden daardoor nagebouwd kon worden, was populair. Een ander soortgelijk systeem was het MANNIK-systeem, gebaseerd op de busstructuur van de al eerder genoemde MEK6800D2. Dit was een modulair systeem en er waren al losse printplaten voor te koop, wat de zelfbouw al behoorlijk vereenvoudigde.
Al gauw had de HCC overal in het land afdelingen waar mensen één keer in de maand bij elkaar kwamen om hun laatste knutsels te tonen en om zelfgemaakte software aan anderen weg te geven.
NLnet bood in 1989 aan bedrijven lokale dial-in-faciliteiten. Het was in die tijd niet toegestaan internet publiek aan te bieden, je moest ten minste lid zijn van een besloten gebruikersgemeenschap. De HCC had zo'n besloten gemeenschap en bood voor haar leden ook dergelijke faciliteiten aan. In 1991 kregen de leden van hobbynet als eerste particuliere toegang.
Het clubblad van de HCC vanaf 1992 was Computer!Totaal dat na 2008 los van de HCC verder is gegaan.
Na 2000
Jaarlijks werden de HCC-dagen gehouden, meestal in de Jaarbeurs in Utrecht. De opkomst was bij deze dagen vaak zo massaal dat rond Utrecht speciale verkeersmaatregelen moest worden genomen om de toestroom te regelen. Ruim 110.000 mensen bezochten dan een van de drie HCC-dagen. De leden kregen gratis entreekaarten die met het magazine werden meegestuurd. Het aanvankelijke commerciële succes leidde tot het instellen van een organisatie van bedrijven die jaarlijks een Multi Media Event in de Jaarbeurs organiseerde waarvan de bijeenkomst van HCC-leden een centraal deel uitmaakt.
De bijeenkomst in 2010 is door de HME afgelast, omdat er te weinig belangstelling van commerciële bedrijven was om het evenement rendabel te doen zijn. Doordat de vereniging HCC zich bij de jaarbeurs verplicht had tot het houden van een bijeenkomst is zonder de commerciële partners een alternatieve bijeenkomst onder de naam HCC!digital georganiseerd. Ondanks een korte voorbereidingsperiode en geringe publiciteit is in 2010 een bezoekersaantal van 10.000 mensen, leden en niet-leden, geteld. Dit was de laatste keer dat de HCC een evenement in de Jaarbeurs heeft georganiseerd.
Tegenwoordig vinden er nog tweejaarlijks kleinschalige beurzen in Bilthoven plaats, georganiseerd door Compusers, een actief onderdeel binnen de vereniging HCC.
In 2013 werd een meldpunt voor onveilige websites opgezet, maar dit is later weer opgeheven.
De HCC werd in 2015 door een groot datalek getroffen, waarbij de gegevens van honderden, mogelijk duizenden leden op straat kwamen te liggen. Het lek ontstond door het gebruik van een verouderde Joomla-website. De HCC loste de problemen op en in 2016 kwam er een nieuwe website die up-to-date is.
Inmiddels is het ledenaantal teruggelopen naar minder dan 50.000, veelal oudere leden die elkaar helpen met computerproblemen. (Als directe concurrent wordt SeniorWeb genoemd.)
Tweewekelijks of maandelijks worden alsnog in de meeste regio's HCC-bijeenkomsten gehouden door de regionale afdelingen. Daar kunnen leden elkaar treffen rond een gemeenschappelijke interesse. De nadruk ligt niet meer op zelfbouw, maar vooral op het elkaar ondersteunen en de kennisuitwisseling bij het gebruik van digitale media.
Door de vergrijzing en het dalende ledenaantal zijn er evenwel niet meer in elke regio dergelijke bv. maandelijkse bijeenkomsten, en een aantal regio-afdelingen zijn niet meer actief.
PC-Active
In 2013 heeft HCC het computerblad PC-Active uit de failliete inboedel van HUB uitgevers opgekocht. Door PC-Active abonnees 'over' te zetten naar HCC-leden nam het ledenaantal van HCC voor een korte periode toe. De woede bij diverse leden na de contributieverhoging van meer dan de helft deed het aantal leden verder dalen. PC-Active is nu het verenigingsblad van HCC en het grootste computertijdschrift van de Benelux.
Externe link
Officiële website hcc.nl. Geraadpleegd op 7 mei 2021.
Computerclub
Nederlandse vereniging
|
Geschiedenis
De Hobby Computer Club was een initiatief van Dick Barnhoorn in Leidschendam die dit idee publiceerde in een ingezonden brief in Computable, Automatisering Gids, Radio Elektronica en Radio Bulletin. Naar aanleiding van de reacties die daar op kwamen, vergaderden kort daarna vier personen in Leiden. Barnhoorn, Gerrit Slot, Jaap van Duffelen en Rob van Spaandonk besloten daar een vereniging op te richten. De club was geïnspireerd door de activiteiten van de Amateur Computer Club ACC, die in 1973 door Mike Lord in Engeland in 1973 was opgericht. Het eerste logo van de HCC was een aangepaste kopie van het logo van de ACC. Hobby in de naam was in die tijd populair.
| 1 |
computerwinkel, elektronica, IT-hardware
|
10,364 |
ParentAudience
|
5156978
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/De%20Luizenmoeder%20%28Vlaanderen%29
|
De Luizenmoeder (Vlaanderen)
|
De Luizenmoeder is een Vlaamse comedyserie en een remake van de Nederlandse versie die is gemaakt door productiehuis Bing Film & Televisie.
De Belgische productiemaatschappij Lecter Scripted Media, onderdeel van Lecter Media, kocht in 2018 de rechten voor België en ging met de commerciële zender VTM in zee voor het maken van een Vlaamse versie. De serie werd ook aan Duitsland en Hongarije verkocht.
Lynn Van Royen speelt de titelrol in de reeks. De serie speelt zich af op een basisschool en is een satire op het gedrag van ouders en schoolpersoneel. Het idee is afkomstig van Jan Albert de Weerd en Ilse Warringa. Het eerste seizoen werd uitgezonden vanaf 9 januari 2019. Het tweede seizoen ging van start op woensdag 8 januari 2020. Er komt geen derde seizoen.
Inhoud
Het verhaal speelt zich af op de basisschool De Akker. De school heeft een zwaar jaar achter de rug, waarin enkele leraren en de conciërge ontslagen zijn. Het is nu aan de schoolleiding om in het nieuwe schooljaar een frisse start te maken. Centraal staat Hannah, de moeder van Fleur. Als moeder van een nieuwe leerling moet ze zich staande houden in een wereld van hangouders, moedermaffia, schoolpleinregels, rigide verjaardagsprotocollen, verantwoorde traktaties, parkeerbeleid, appgroepjes, ouderparticipatie en ander leed. Ook worden de belevenissen van de andere ouders en de schoolleiding gevolgd.
De serie karakteriseert zich onder andere door kwinkslagen en ongemakkelijke humor, die speelt met stereotypen en vooroordelen. Zo wordt de zwarte vader Kenneth door juf Els aangezien voor de schoonmaker en neemt zij bij het zien van een meisje met een Aziatisch uiterlijk meteen aan dat zij geen Nederlands spreekt. Verder wordt de draak gestoken met vreemd aandoende voornamen van kinderen.
Bij de start van het schooljaar is er maar één 'luizenmoeder' over, vader Karel. Een luizenmoeder staat helemaal onderaan in de hiërarchie van de ouderparticipatie. Karel geeft als luizenvader perfect een dubbele bodem aan, waar de serie doorspekt mee is.
Muziek
Warringa schreef de tekst voor het lied Hallo allemaal, dat door het personage Juf Els vaak gezongen wordt. De melodie had ze haar dochter horen spelen op de harp. Hallo allemaal werd gecoverd en geremixt door verschillende artiesten. Dit liedje wordt ook in de Nederlandse versie gezongen door Juf Ank.
De intromuziek is van het nummer Schooldays van het album Schoolboys in Disgrace uit 1975 van The Kinks.
Kijkcijfers
Seizoen 1 (2019)
Seizoen 2 (2020)
Personages
Schoolleiding en personeel
Erik (Tom Audenaert), directeur van De Akker. Hij is bevoegd docent, maar in die rol totaal onbekwaam. Erik wil graag laten zien dat hij rekening houdt met iedereen en niemand buitensluit. Uit de manier waarop hij dit vormgeeft, blijkt echter dat hij inwendig bol staat van de vooroordelen. Erik verzint regelmatig nieuwe ideetjes (participizza-avond, de "glansmethode", Winterklaas) die bij het personeel geen enkele steun vinden, maar neemt niet de verantwoordelijkheid als er door zijn toedoen dingen mislopen. Met name hulpmoeder Nancy moet het hierbij ontgelden. Deze onbetaalde kracht wordt door hem voortdurend met allerlei karweitjes opgescheept en respectloos behandeld.
Els Sterckx (Els Dottermans), enigszins gestreste onderwijzeres met dyscalculie; eigenlijk kleuterjuf, maar gepromoveerd naar het eerste leerjaar. Ze houdt van zingen en begint elke schooldag met het lied Hallo allemaal, wat fijn dat je er bent. Het lied Dag dag dag dag, lieve mam en pap (op de wijs van Altijd is Kortjakje ziek) is haar teken dat de ouders het klaslokaal dienen te verlaten en de kinderen plaats moeten nemen. Ze laat haar eigen opvattingen duidelijk merken, maar als iemand anders er een heeft, wijst ze diegene erop dat dit geen goede manier van werken is.
Chantal (Katelijne Damen), juf van het zesde leerjaar. Chantal moet niets hebben van de 'vernieuwende' ideeën van de directeur. Ze gaat graag haar eigen gang, en loopt demonstratief weg wanneer ze iets moet doen waar ze geen zin in heeft. Hoewel ze meestal cynisch en koud is, laat ze soms ook haar gevoelige kant zien.
Ronald (Maarten Ketels), de nieuwe conciërge. Hij heeft PTSS en is aangenomen omdat de school voor hem subsidiegeld opstrijkt. Ronald heeft de laagstbetaalde baan, maar doorziet alles en is een baken van rust. Doordat hij mensen makkelijk naar zijn hand kan zetten, lost hij veel problemen op.
De ouders
Hannah (Lynn Van Royen), pas gescheiden kinderpsycholoog en de moeder van Fleur (Alyssia Apers). Hannah is nieuw op school en laat makkelijk over zich heen lopen door de reeds aanwezige moedermaffia. Als bij Fleur hoofdluis wordt geconstateerd, accepteert Hannah de vrijwilligersfunctie van luizenmoeder voor het verwijderen van luizen bij de schoolkinderen. Al snel beheert ze ook de 'solidariteitspot' (bedoeld voor scholieren die een extra cadeautje verdiend hebben), en werkt ze mee als groene-vinger-moeder.
Yoeri (David Cantens) en Kenneth (Abdul Malik Mohammed), de vaders van adoptiekind Rita. Kenneth is zwart en wordt daardoor meer dan eens geconfronteerd met raciale stereotyperingen of juist overtrokken politieke correctheid. De heren hebben elkaar leren kennen toen ze bij de intocht van Sinterklaas Zwarte Piet speelden.
Mel, afkorting van Melanie (Ikram Aoulad), fulltime moeder van Shanaya. Ze heeft een opleiding mode en kleding gedaan, is getrouwd met Mehmet, en heeft een Turkse achtergrond. Kim is haar beste vriendin.
Kim, afkorting van Kimberley (Hélène Devos), moeder van Youandi en beste vriendin van Mel. Ze heeft een oogje op Kenneth, de vader van Rita, van wie ze hoopt dat hij geen fulltime homo is (wat hij soms lijkt te suggereren).
Angelique Lathouwers (Isabelle Van Hecke), moeder van Joëlle (Amber Mettepenningen) en getrouwd met Ronnie. Rijk, grofgebekt, asociaal en doet er alles aan om haar kind teleurstellingen te besparen.
Karel (Steven Beersmans), de luizenvader van het eerste leerjaar, en vader van Maledieve (Lieze Roovers) en Filippien (Dries Van Cauwenbergh). Hij woont samen met zijn partner Ine. Dochter Maledieve is verwekt op de Malediven. Zoon Filippien is vernoemd naar de vader (Filip) en de vrouw (Ine) van Karel. In de opvoeding zijn Karel en zijn vrouw open over seks en wordt er sterk gelet op het milieu.
Amir (Issam Dakka) en Esma (Serine Ayari), de ouders van Ahmed (Dien Doudah). Ahmed is een nieuweling in de klas van juf Els in het tweede seizoen. Als traditioneel Marokkaans koppel krijgen zij regelmatig af te rekenen met vooroordelen en misvattingen.
Ouderraad
Nancy (Elise Bundervoet), voorzitter van de ouderraad, hoewel haar kinderen de school al hebben verlaten. Nancy vindt zichzelf onmisbaar op De Akker en mogelijk heeft een stoeipartij met directeur Erik in het conciërgekot meegespeeld dat ze er nog steeds is. Ze heeft als vrijwilligster op school het hele hiërarchische traject reeds doorlopen, van luizenmoeder, daarna solidariteits-moeder, dan groene-vinger-moeder etc. en als hoogst haalbare vrijwilligerspositie: de ouderraad. Ook regelt ze de wc-rolletjes voor het knutselen, decoraties, de klasse-indeling en wordt telkens door de directeur voor zijn karretje gespannen. Dit ondergaat ze meestal lijdzaam.
Schoolbestuur
Mark Verhoek (Luc Nuyens), de directeur van De Wonderboerderij, de scholenkoepel waar De Akker onder valt. Krijgt een affaire met Nancy van de ouderraad. Roept Erik regelmatig tot de orde.
Gastrollen
Seizoen 1:
Sara (Emilie De Roo), de begeleidster van Ronald.
Bert (Steph Baeyens), de partner van juf Els. Hij is onzeker over hun relatie en is bij haar weggegaan.
Pieter (Jeroen Van der Ven), de ex-man van Hannah.
Amber (Annelore Crollet), de nieuwe vriendin van Pieter.
Bobbi (Anne Vanoppen), een eerstejaars studente aan de hogeschool, die een snuffelstage komt doen in De Akker.
Agnes (Sofie Decleir), flexmanager die De Akker komt doorlichten.
Jessie (Sura Dohnke), de vriendin van Ronald.
Veerle (Ellen Verest), de zus van Ronald.
Tom De Becker, als vader van Arend.
Kristof Van Perre, als journalist.
Seizoen 2:
Koen Wauters, als zichzelf, de BV die komt voorlezen tijdens de voorleesweek op De Akker.
Ingeborg (Veerle Dobbelaere), de fotografe die de schoolfoto's komt maken.
Afleveringen
Seizoen 1 (2019)
Seizoen 2 (2020)
Verschillen met originele versie
Over het algemeen volgt de Vlaamse versie de oorspronkelijke versie vrij nauw. Wel is er een aantal duidelijke verschillen. Naast het aanbrengen van aanpassingen in namen van personages en locaties (zoals juffrouw Els in plaats van juf Ank, en De Akker in plaats van De Klimop) zijn ook enkele situaties en dialogen herschreven, om de serie meer te laten aansluiten bij hoe het er op Vlaamse scholen aan toe zou kunnen gaan. Met name de aflevering over Winterklaas is flink aangepast. In plaats van surprises voor elkaar worden er tekeningen gemaakt om bij Sinterklaas in de gunst te komen, en de aflevering eindigt niet in een vechtpartij tussen voor- en tegenstanders van Zwarte Piet, maar in kinderen die angstig wegrennen na het zien van een bloedende Winterklaas die zojuist hard op zijn gezicht is gevallen. Daarnaast zijn de karakters meer ingetogen. Verder maakt de kerstaflevering in het eerste seizoen, die in de Nederlandse versie geschrapt was, in de Vlaamse versie wél deel uit van de serie. Juf Ank gebruikt in aflevering 9 van seizoen 1 de Kanjertraining om Floor assertiever te maken, maar Juf Els gebruikt hiervoor een nogal onorthodoxe aanpak. In de aflevering over de voorleesweek in het tweede seizoen is de mysterieuze gast wel degelijk een bekende celebrity. Ook is de aflevering "Hashtag" in het tweede seizoen niet gebaseerd op een aflevering van de Nederlandse serie, maar speciaal geschreven voor de Vlaamse versie. In tegenstelling tot de originele versie eindigt de laatste aflevering van het tweede seizoen in Vlaanderen niet met een cliffhanger.
Trivia
Het voormalige schoolgebouw van Wonderwijzer in Schilde, dat dienstdoet als locatie voor de opnamen van De Luizenmoeder, wordt met afbraak bedreigd.
Externe link
Officiële website
Vlaamse komedieserie
Programma van VTM
|
Inhoud
Het verhaal speelt zich af op de basisschool De Akker. De school heeft een zwaar jaar achter de rug, waarin enkele leraren en de conciërge ontslagen zijn. Het is nu aan de schoolleiding om in het nieuwe schooljaar een frisse start te maken. Centraal staat Hannah, de moeder van Fleur. Als moeder van een nieuwe leerling moet ze zich staande houden in een wereld van hangouders, moedermaffia, schoolpleinregels, rigide verjaardagsprotocollen, verantwoorde traktaties, parkeerbeleid, appgroepjes, ouderparticipatie en ander leed. Ook worden de belevenissen van de andere ouders en de schoolleiding gevolgd.
| 2 |
ouders, ouderpubliek, doelgroep ouders
|
5,508 |
Rating
|
921822
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/BoardGameGeek
|
BoardGameGeek
|
BoardGameGeek is een website voor liefhebbers van bordspelen, kaartspellen en wargames. De site werd in januari 2000 opgezet door Scott Alden en Derk Solko. De via deze website toegankelijke database bevat artikelen over 25.000 verschillende spellen, uitbreidingen op spellen en ontwerpers van spellen. Daarnaast bevat BoardGameGeek forums, veel online bordspellen en een database met spelers om liefhebbers van hetzelfde spel te helpen elkaar te vinden.
Spelwaardering
Naast de spellendatabase biedt BoardGameGeek statistische informatie over de waardering van spellen door de spelers. Spelers kunnen een spel waarderen op een schaal van 1 tot 10. Van deze spelwaarderingen wordt een spellenranglijst gemaakt (mits er voldoende spelwaarderingen zijn).
Spelers kunnen ook aangeven hoe complex een spel is op een schaal van 1 tot 5. Dit kan bijvoorbeeld gebruikt worden om na te gaan of een spel geschikt is voor kinderen. Deze complexiteitswaardering wordt niet gebruikt bij het samenstellen van de ranglijst.
Spelers
BoardGameGeek is een grote, internationale virtuele gemeenschap met meer dan 110.000 spelers in december 2006.
Een van de activiteiten van BoardGameGeek is het opzetten van 'GeekLists': lijsten van spellen rond een thema of spellen die mensen willen verhandelen. In deze forums wordt bijvoorbeeld gediscussieerd over de strategie voor een spel of over verbeteringen van de spelregels. Spelers leren elkaar ook kennen in een chatroom voor een spel of door de vragen en antwoorden: de 'GeekQuestions'. Zo is er bijvoorbeeld een grote virtuele gemeenschap van liefhebbers van (varianten van) Weerwolven van Wakkerdam.
Externe link
BoardGameGeek
Engelstalige website
|
Spelwaardering
Naast de spellendatabase biedt BoardGameGeek statistische informatie over de waardering van spellen door de spelers. Spelers kunnen een spel waarderen op een schaal van 1 tot 10. Van deze spelwaarderingen wordt een spellenranglijst gemaakt (mits er voldoende spelwaarderingen zijn).
| 4 |
beoordeling, evaluatie, waardering
|
8,276 |
DepositAccount
|
362357
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/RegioBank
|
RegioBank
|
RegioBank is een Nederlandse bank, gericht op kleine ondernemers en consumenten in de regio (plaatsen tot 20.000 inwoners). De bank is sinds januari 2017 een van de merken van de Volksbank samen met SNS Bank, ASN Bank en BLG Wonen. RegioBank onderscheidt zich van andere banken door samen te werken met lokale Zelfstandig Adviseurs door heel Nederland. Het bedrijf is op 1 juli 2007 ontstaan door het samengaan van een oudere SNS-dochter, de CVB Bank met de Regio Bank (let op de extra spatie), tot dan toe onderdeel van de ING Groep.
De CVB Bank en Regio Bank waren ongeveer gelijk in omvang. Hoewel CVB Bank formeel optrad als verkrijgende vennootschap, was de naam van de nieuwe bank geïnspireerd door de andere fusiepartner. Aanvankelijk luidde de naam SNS Regio Bank N.V., op 1 december 2010 werd deze ingekort tot RegioBank N.V.
Geschiedenis
Centrale Volksbank (CVB)
De Centrale Volksbank ontstond begin twintigste eeuw uit spaarinitiatieven van de rooms-katholieke arbeidersbeweging in Nederland. Katholieke arbeiders konden zo sparen voor de eigen bestaanszekerheid terwijl het geld geïnvesteerd werd in de opbouw van de katholieke zuil. Verschillende per bisdom georganiseerde spaarbanken gingen in twee stappen (1920 en 1942) samen tot de N.V. Spaarbank Centrale Volksbank, gevestigd te Utrecht. In de jaren zestig ontstond samenwerking met de spaarbanken die gelieerd waren aan de vakbeweging van de andere twee grote zuilen: de Algemene Spaarbank van Nederland (ASN) en de Spaarbank voor Protestants Nederland (SPN). Van dit drietal was de CVB de grootste, het was op dat moment de vierde spaarbank van Nederland.
Terwijl de SPN toch zijn eigen weg ging, verdiepte de samenwerking van de Centrale Volksbank met de ASN en met de andere financiële instellingen van de algemene en katholieke vakcentrales zich. (De vakcentrales fuseerden op hun beurt tot de Federatie Nederlandse Vakbeweging FNV.) Het streven naar samenwerking werd bevorderd doordat de grote banken steeds concurrerender werden op de consumentenmarkt en doordat de oude achterban sterk kromp (ontzuiling en ontkerkelijking).
In 1990 resulteerde de samenwerking in de vorming van de Reaal Groep. Bij nader inzien bleken er echter cultuurverschillen te zijn waardoor de directie van de Centrale Volksbank ‘een nieuw tehuis’ zocht. Na mislukte onderhandelingen met de VSB-groep werd de Centrale Volksbank, inmiddels bekend als de CVB Bank, in 1992 overgenomen door de SNS Bank (later SNS Groep). Deze nam in 1996 ook de rest van Reaal over, waaronder de ASN.
CVB Bank onderscheidde zich van andere consumentenbanken door samen te werken met gecertificeerde zelfstandige tussenpersonen, die lokaal in de gemeenschap staan. Hierin was nog de oorsprong van de bank te herkennen, toen ‘correspondenten’ de contacten met de klanten onderhielden op spreekuren in katholieke gebouwen. Veel van deze medewerkers waren vrijwilligers of ze deden het als bijbaan.
Begin jaren negentig werkte CVB Bank samen met ongeveer 600 zelfstandige intermediairs. SNS wilde echter hun werk stroomlijnen: ze moesten de procedures en software van SNS gaan gebruiken en alle SNS-producten gaan verkopen, waaronder verzekeringen. In 1996 verbrak SNS het contract met bijna 200 agenten, ondanks eerdere beloftes dat zij hun werk op hun eigen manier konden blijven doen. Ook het vertrek van CVB-directie (april 1995) en het opstappen van de vroegere CVB-bestuursvoorzitter F. Böttcher uit de directie van de SNS Groep duidde volgens waarnemers op meningsverschillen over de integratie van CVB in het nieuwe concern. Het idee van de directie om CVB volledig in de SNS Bank te laten opgaan, ging uiteindelijk niet door en tegen de tijd dat CVB fuseerde met de Regio Bank waren er nog zo'n 420 intermediairs.
NMS Bank en Regio Bank (ING)
De andere poot van de RegioBank is voortgekomen uit de Nederlandsche Middenstands Spaarbank (NMS), een stichting gelieerd aan de Nederlandsche Middenstandsbank (NMB). Beide waren opgericht in 1927. Net als de CVB werkte de NMS Spaarbank met plaatselijke tussenpersonen, in dit geval vaak verzekeringsagenten die spaarrekeningen erbij deden.
De NMS Spaarbank of NMS Bank, zoals de naam intussen werd afgekort, werd in 1991 evenals de rest van de NMB een onderdeel van de ING Groep.
Terwijl het systeem met tussenpersonen in de jaren negentig onder druk stond bij de CVB Bank, werd het bij de NMS Spaarbank juist gerevitaliseerd, mede geholpen doordat er in de voorgaande jaren al geleidelijke aanpassingen waren geweest. Het aantal agentschappen was tussen 1993 en 1996 teruggelopen van 600 naar 500.
De bank ging ook andere diensten dan spaarrekeningen en de naam veranderde in 1996 in Regio Bank. Deze naam drukte uit dat de bank zich concentreerde op kleinere plaatsen (de 'regio', buiten de grote steden) en op het persoonlijk contact tussen klant en financieel adviseur, in een tijd dat ook consumenten steeds meer merkten van de voortschrijdende automatisering.
Vlak voor de overgang van de Regio Bank van ING naar het concern SNS Reaal in 2007, werd de bank juridisch gesplitst. Het grootste deel van het vermogen werd op 30 juni 2007 ondergebracht in een dochterbedrijf, ING Regio B.V., dat vervolgens werd verkocht aan de CVB Bank. De Regio Bank N.V. zelf was geen onderdeel van deze verkoop en bleef aanvankelijk bestaan; op de balans van ING bleef ook een reserve staan met betrekking tot de vroegere Stichting Regio Bank.
Spaarbank voor Protestants Nederland
In 1973 nam NMS de Spaarbank voor Protestants Nederland (SPN) over, de boven reeds genoemde derde vakbondsspaarbank (zowel in grootte als in leeftijd), opgericht door het Christelijk Nationaal Vakverbond (CNV). Deze spaarbank bleef eerst een aparte rechtspersoon (eveneens een stichting) onder directie van NMS, dat wel voordeel zag in het aanhouden van de band met de protestantse zuil. Zo zou het CNV zijn leden blijven aansporen om te bankieren bij SPN en het nieuwe moederbedrijf. Wel veranderde in 1979 de naam in 'Stichting Vakbondsspaarbank SPN', om aantrekkelijker te worden voor de groep katholieken die in deze tijd lid werd van het CNV (uit protest tegen de fusiebesprekingen van de katholieke vakcentrale NKV). De betrokkenheid van de vakbonden bij de spaarbank was echter steeds halfslachtig geweest en werd in 1994 beëindigd. In 2004 liquideerde ING de Vakbondsspaarbank SPN.
Activiteiten
RegioBank en haar Zelfstandig Adviseurs richten zich op kleinere plaatsen tot 20.000 inwoners. Hierbij staat de fysieke aanwezigheid van haar adviseurs centraal, in een tijd van toenemende digitalisering. Dat deze aanpak zelfs nu nog gewaardeerd wordt, blijkt uit het feit dat de bank in 2018 en 2019 in een onderzoek van de Consumentenbond de hoogste tevredenheidscijfers kreeg van haar klanten.
RegioBank, van oudsher een spaarbank, biedt tegenwoordig ook een betaalrekening en hypotheek aan.
RegioBank is partner van het Oranje Fonds, met als doel initiatieven in de lokale gemeenschap te ondersteunen.
Externe link
Officiële website
De Volksbank
Nederlandse bank
|
NMS Bank en Regio Bank (ING)
De andere poot van de RegioBank is voortgekomen uit de Nederlandsche Middenstands Spaarbank (NMS), een stichting gelieerd aan de Nederlandsche Middenstandsbank (NMB). Beide waren opgericht in 1927. Net als de CVB werkte de NMS Spaarbank met plaatselijke tussenpersonen, in dit geval vaak verzekeringsagenten die spaarrekeningen erbij deden.
| 1 |
spaarrekening, depositorekening, renterekening
|
784 |
FMRadioChannel
|
2196626
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Televisietoren%20Mierlo
|
Televisietoren Mierlo
|
De Televisietoren Mierlo is is een toren met zendmast in het Noord-Brabantse Mierlo voor radio- en televisie-uitzendingen, dataopslag en (mobiele) telecommunicatie. De voormalige PTT/KPN-toren is tussen 1955 en 1957 gebouwd aan de rand van de Molenheide en bepaalt sindsdien het uitzicht van Mierlo. Op 1 juli 1955 werd gestart met de bouw van de 86 meter hoge (NAP: +22m) betonconstructie, waarvan ruim 82 meter boven het maaiveld staat. Met de ruim 40 meter lange zendmast werd de constructie ca. 123 meter hoog. De toren wordt sinds augustus 1956 gebruikt voor straalverbindingen. De tijdelijke televisiezender is op 17 juni 1957 in gebruik genomen.
In Goes, Roosendaal en Loon op Zand zijn tussen 1955 en 1957 dezelfde type torens gebouwd.
De toren is tegenwoordig eigendom van Cellnex. De toren is gebouwd om tv-uitzendingen vanuit Hilversum door te stralen naar de televisietoren in Roermond. Vanwege de kromming van de aarde was deze zogenaamde relaypost nodig. Vanaf de jaren zestig werden ook telefoongesprekken via paraboolantennes boven in de toren naar andere ontvangstpunten van de toenmalige PTT doorgestuurd. Met de komst van glasvezel is deze functie verloren gegaan. De toren wordt ook gebruikt voor het uitzenden van FM-radio. Volgens gegevens van de Nozema en het Agentschap Telecom is sinds 1971 de semafoon-antenne op 117 meter het hoogste punt.
FM-radio
Anno 2022 worden de volgende zenders doorgegeven: (het getal eraan voorafgaand is de FM-frequentie):
87.6 - Omroep Brabant
88.6 - BNR Nieuwsradio
89.7 - Sublime FM
92.3 - Radio 2
94.9 - 100% NL
97.1 - 3FM
97.7 - Radio Veronica
99.4 - Slam!FM
101.6 - Sky Radio
104.6 - Radio 1
Zie ook
Geschiedenis van de Nederlandse televisie
Lijst van omroepzendmasten in Nederland
Bouwwerk in Geldrop-Mierlo
Toren in Noord-Brabant
Radio- en televisietoren in Nederland
|
FM-radio
Anno 2022 worden de volgende zenders doorgegeven: (het getal eraan voorafgaand is de FM-frequentie):
87.6 - Omroep Brabant
88.6 - BNR Nieuwsradio
89.7 - Sublime FM
92.3 - Radio 2
94.9 - 100% NL
97.1 - 3FM
97.7 - Radio Veronica
99.4 - Slam!FM
101.6 - Sky Radio
104.6 - Radio 1
| 2 |
FM-radio, FM-zender, FM-frequentie
|
3,074 |
GardenStore
|
2895680
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Weidewinkel
|
Weidewinkel
|
Weidewinkel is een aanduiding voor een grote alleen staande winkel buiten de bebouwde kom. Het kan gaan om een hypermarkt, een grote bouwmarkt, een meubelwinkel zoals IKEA, een tuincentrum of een zelfbedieningsgroothandel. Het woord weidewinkel wordt vooral in Nederland gebruikt.
Bekende ketens van weidewinkels
Gamma
Praxis
Hornbach
Ikea
Weidewinkels in Nederland
Het woord weidewinkel wordt sinds begin jaren zeventig in Nederland gebruikt.
In mei 1973 werd op het terrein van een voormalig agrarisch bedrijf, later vlasfabriek, in Fijnaart een "cash and carry"-winkel met oppervlakte van 800 m² geopend, deze wordt wel aangeduid als de "eerste weidewinkel". Het bestuur van de toenmalige gemeente Fijnaart en Heijningen probeerde dit tegen te houden, maar had hier geen mogelijkheid voor omdat het niet in strijd met het bestemmingsplan of een wet was.
Later kwamen er andere winkels bij.
Ook in 1973 werd een nieuw gebouw neergezet bij de autosnelweg A1 bij Muiden voor een winkel van Maxis.
Ook deze veel grotere winkel staat bekend als de "eerste weidewinkel van Nederland". In 2003 werd Maxis Muiden omgevormd tot een winkelcentrum.
Bezwaren die worden gemaakt tegen weidewinkels zijn: Bedreiging voor winkels in steden en dorpen, aantasting van het landelijk gebied en toename van het autoverkeer. De Nederlandse overheid heeft daarom maatregelen genomen om nieuwe vestigingen moeilijker te maken.
Winkeltype
Ruimtelijke ordening
|
Weidewinkel is een aanduiding voor een grote alleen staande winkel buiten de bebouwde kom. Het kan gaan om een hypermarkt, een grote bouwmarkt, een meubelwinkel zoals IKEA, een tuincentrum of een zelfbedieningsgroothandel. Het woord weidewinkel wordt vooral in Nederland gebruikt.
| 1 |
tuinwinkel, tuincentrum, tuinartikelen
|
5,283 |
EndorsementRating
|
5781032
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Green%20Flag%20Award
|
Green Flag Award
|
De Green Flag Award is een internationale accreditatie die wordt toegekend aan openbaar toegankelijke parken en open ruimten. In oktober 2021 bezaten 2227 parken en open ruimtes een Green Flag Award.
De Green Flag Award werd geïntroduceerd in 1996. Hij werd voor het eerst uitgereikt in 1997 door het Britse Ministry of Housing, Communities and Local Government. De bedoeling was om normen rond goed parkbeheer vast te stellen, de financiering van parken te rechtvaardigen en het verhogen van parkbezoekers.
De eigenaars van locaties die de accreditatie willen krijgen, betalen een vergoeding om jaarlijks beoordeeld te worden door vrijwillige juryleden. De aspecten waarop ruimtes worden beoordeeld zijn:
Het niet voldoen aan de normen kan ertoe leiden dat de accreditatie wordt ingetrokken. Een voorbeeld hiervan is Finsbury Park in Noord-Londen, dat in 2018 zijn Green Flag Award verloor.
Een gelijkaardige accreditatie, die gekenmerkt wordt door een Blauwe Vlag, dient voor de beoordeling van stranden.
Milieuprijs
|
Een gelijkaardige accreditatie, die gekenmerkt wordt door een Blauwe Vlag, dient voor de beoordeling van stranden.
| 1 |
endorsement, beoordeling, aanbeveling
|
9,887 |
Synagogue
|
2100994
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Synagoge%20%28Geertruidenberg%29
|
Synagoge (Geertruidenberg)
|
De voormalige synagoge te Geertruidenberg is een gebouw uit 1874 aan Elfhuizen 1.
Geschiedenis
Joodse inwoners kreeg Geertruidenberg pas in het laatste decennium van de 18e eeuw. Deze organiseerden zich omstreeks 1810 tot een Joodse gemeente, die in 1842 een huis aankocht om als synagoge in te richten. Dit huis verkeerde echter in slechte staat en moest in 1879 afgebroken worden, maar ondertussen kon met steun van andere Joodse gemeenten en subsidies een gebouw worden gesticht, het huidige. Dit werd niet alleen gebruikt door Joodse inwoners van Geertruidenberg, maar ook door leden van het garnizoen die Joods waren.
De gemeente begroef haar doden te Oosterhout. In 1910 werden de Joodse gemeenten van Oosterhout en Capelle bij die van Geertruidenberg gevoegd. Het aantal gemeenteleden bedroeg 42 in 1930.
Weinigen hebben echter de Tweede Wereldoorlog overleefd. Daarom werd de gemeente in 1947 ontbonden en bij die van Breda gevoegd. Het gebouw werd verkocht en deed een tijdlang dienst als opslagruimte en later als kantoor. In 1980 werd het inwendig verbouwd en in 2002 werd een deel van de veranderingen weer ongedaan gemaakt. Tegenwoordig zetelt er een galerie.
Gebouw
Het gebouw is een eenbeukige zaalkerk in baksteen, met hardstenen elementen. Het vertoont elementen van de overgangsarchitectuur. De oorspronkelijke functie van het gebouw kan worden afgeleid uit de voorstelling van de Stenen tafelen aan de Marktzijde en uit de Hebreeuwse tekst die luidt: Gezegend zijt gij die binnentreedt en gij die buitentreedt. Het uitwendige van het gebouw is nog in originele staat.
Externe links
Joodse gemeente
ReliWiki
https://www.joodsgeertruidenberg.nl
Rijksmonument in Geertruidenberg
Geertruidenberg
|
De voormalige synagoge te Geertruidenberg is een gebouw uit 1874 aan Elfhuizen 1.
| 1 |
synagoge, joodse gebedsplaats, sjoel
|
7,508 |
AnimalShelter
|
5428329
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Westpark%20%28Groningen%29
|
Westpark (Groningen)
|
Westpark is een 25 hectare groot parkgebied ten westen van Groningen, tussen de wijk Vinkhuizen aan de oostkant, De Held aan de noordkant en het Hoendiep aan de zuidkant Hoogkerk in het westen op de smalle rug van Tynaarlo. Het ligt in de benedenloop van het Peizerdiep ten oosten van Hoogkerk, dat op een zandrug van de Hunsinge, de middeleeuwse naam voor het Peizerdiep, ligt. Het park is gelegen in de polder De Oude Held. Deze naam en ook de noorderlijker gelegen polder De Jonge Held zijn afkomstig van de namen van twee molens. De molen de Jonge Held staat nog steeds aan de Friesestraatweg bij Slaperstil. De Waterskiplas in het Westpark vormt samen met Het Suikerunieterrein, het Roege Bos en Eelderbaan (Park Oude Held op veel atlassen) een Stedelijke Ecologische Structuur (SES).
Geschiedenis
Midden twintigste eeuw
Het Westpark is eeuwenlang weiland geweest met buurtschappen Leegkerk, Dorkwerd, Vinkhuizen, Kostverloren en Hoogkerk. In de twintigste eeuw werd dit weiland verhoogd met tarragrond van de fabriek van de Suiker Unie ten zuiden van het Westpark achter het Hoendiep ligt. Na een eeuw suikerproduktie is deze fabriek in 2008 gesloten en gefuseerd met de suikerfabriek in Hoogkerk. Het toekomstig Westpark was opgedeeld door wallen in rechthoeken, kamers genoemd en deze kamers werden een voor een volgestort met tarra tot een hoogte van 4 meter. Op deze wallen zijn de groenblijvende heesters aangepland en op deze wallen liggen ook de paden. Hierna is in de verschillende kamers bouwgrond gestort waardoor hoogteverschillen ontstonden. Dit hoogteverschil geeft een mooi overzicht over de omgeving. Door deze hoge ligging is het park lastig bereikbaar en lastig passeerbaar omdat je telkens 4 meter moet klimmen en daarna weer afdalen. Hierdoor is het een onderbenut park gebleven..
Deze tarragrond is erg voedselrijk en niet geschikt voor natuurontwikkeling. Het gebied was gepland als bedrijventerrein en daarvoor is een coulissenlandschap aangelegd met bomenrijen van dennen, sparren, hulst en coniferen met in een dergelijke laan een wandelpad. Dit wordt het Italiaans mozaik. genoemd en is door landschapsarchitect Jan van de Bospoort bedacht. Ook was tijdens de eeuwwisseling aan de zuidkant een natuurlijke plas aanwezig maar omdat mensen hierin vast kwamen te zitten is een hek om het moeras gezet en later is het moeras opgehoogd met grond van de waterskiplas.
Jaren negentig
Het Westpark is in de jaren negentig aangelegd met thema Italiaans mozaïek: toen het structuurplan "Stad van Straks" in 1994 uitkwam. De stadsparken en hun thema’s in dit plan waren Noorderplantsoen (Gronings cultureel), Kardinge (actief), het Paterswoldse Meer (Nederlands natuurlijk) en het Stadspark (Engels klassiek). Het mozaïek bestaat uit verschillende kamers die op verschillende momenten opgevuld worden en de kamers worden door de lanen verdeeld. Van de verschillende functies in verschillende kamers kwam niet veel terecht. Men reist eerder om het park heen dan er doorheen en het Westpark werd gezien als een onderbenut en vergeten gebied wat gebruikt werd voor opslag van beheer, vulling als gronddepot en de aanleg van de waterskivijver in 2009. Het gebied wordt niet als park ervaren en is een hondenuitlaatgebied.
21ste eeuw
Vanaf 2008 wordt in een van de compartimenten aan de oostkant een waterskivijver aangelegd voor een sikvereniging VariaSki. De aanleg koste een miljoen euro en de aanwezige doorgaande weg werd hiervoor verwijderd zodat een wedstrijdplas gerealiseerd kon worden. Aan de zuidkant van het Westpark ontstond door regenval een tijdelijke vijver met drijfzand waarin ook dodaars broeden. De waterskivereniging kon al sinds 2005 niet meer trainen op de Hunzevijver, hun oude thuisbasis, omdat deze gedempt is in verband met de aanleg van de Euroborg. Vanaf de zomer van 2011 maakte de vereniging gebruik van de waterskibaan waarbij een tijdelijke kantine is gerealiseerd. Ook werd in 2011 openbare verlichting aangelegd aan de Tarralaan.
In 2011 had de de Dierenbescherming nog plannen om een nieuw groot en modern dierenasiel te bouwen in het Westpark in Groningen. Daar werd toen van afgezien. In 2011 had uitvaartcoöperatie Dela ook plannen voor de bouw van een nieuw crematorium aan het Hoendiep. Door fusieplannen met Yarden is dit toen uitgesteld en in 2019 was de prijs die de bouwondernemingen vroegen te hoog geworden. Met de bouw van dit crematorium zou het aantal rouwstoeten in de stad aanzienlijk verminderen. In 2015 nam Dela het plaatstelijke Algemeen Belang over en schatte men het aantal bezoekende auto’s voor de combinatie uitvaartcentrum en crematorium op 28.000.
In 2012 kwam de gemeente met een visie op dit park dat onder hondenbezitters grote bekendheid geniet door de aanwezigheid van veel ruimte en water. In deze tijd waren de drie schooltuinen in de gemeente Groningen vol waardoor in 2013 een schooltuin aangelegd werd.
De Scouting sloeg op vrijdagavond 9 november 2012 de eerste paal voor hun Scouting gebouw in het Westpark. Het oude graanpakhuis aan de Lijnbouwstraat net buiten de grachten van Groningen werd na 80 jaar verlaten voor nieuwbouw in het buitengebied waardoor meer buitenactiviteiten mogelijk werden en kon ook het eigen materiaal in het groepshuis bewaard worden. Op 9 november 2013 werd het groepshuis in het Westpark officieel geopend aan de zuidwestkant van het Westpark. Dit huis werd gebouwd in Folly-architectuur met een draagconstructie uitgevoerd in staal waarbij de wanden opgebouwd zijn uit geïsoleerde prefab betonelementen. Op de ruime begane grond zijn een welpenlokaal en een scoutslokaal. Op de eerste verdieping is een hoek voor de explorers.
Tijdens de 58ste Nationale Boomfeestdag op woensdag 12 maart 2014 werden 30 fruitbomen door basisschool Sterresteen geplant naast kinderwerktuin Westpark, een van de vier kinderwerktuinen in de stad Groningen. De appelbomen betroffen Goudrenet, Elstar en ook een enkele peer of pruim. De kinderwerktuin Westpark aan de Tarralaan werd officieel op 27 juni 2014 geopend en is de vierde tuin van Natuur- en Duurzaamheideducatie.
Op 1 oktober 2016 verhuisde de Tuin in de Stad van de voormalige kwekerij Voortman in verband met woningbouw aldaar naar het Westpark. In het Westpark bouwden ze een gebouw van stro en leem en de kas van de kwekerij werd ook meegenomen. Daarnaast legden de Tuin in de Stad ook een moestuin, een kweektuin en een wilgendoolhof aan.
PlukN kwam in 2019 naar het Westpark om een Voedselbos aan te leggen. Dit openbaar Voedselbos werd aangelegd op 1,5 hectare grasweide. Op zaterdag 7 maart 2020 begon Stichting PlukN met zes Duroc- of Akkervarkens die stapsgewijs een perceel bouwrijp maakten door alle vegetatie op te eten en om te woelen.
De fruitbomen naast de Schooltuin Westpark zijn niet van de Stichting PlukN, maar zijn met de Nationale Boomfeestdag geplant. Het terrein van PluN begint achter deze boomgaard. Door het terrein van PluN is in juni 2020 een verhard pad aangelegd dat aansluit op een loopbrug naar de flats aan de Siersteenlaan. De zeer steile en onbegaanbare rand tussen het terrein van PlukN en de boomgaard is voorzien van een minder steil pad. Ook zijn tijdelijke waters aangelegd en zijn de sloten schuin afgeschraapt. Midden in deze PlukN-kamer is een heuvel aangelegd van de vrijkomende grond uit de vijvers en uitgediepte sloten. In september 2020 werd de noordrand van het compartiment afgesloten met zwarte elzen, het blad van deze boom verrijkt de grond.
Sinds 2020 bevindt zich in het Westpark een Zelfoogsttuin waarbij leden zelf biologische groente, kruiden en kleinfruit kunnen plukken. Daarnaast kwam er voor tien jaar een complex met 25 Tiny Houses, dat Tiny Houses Westpark zal gaan heten. GroenLinks en de Partij voor de Dieren hebben samen met de locatie Meerwijk voor dit type woonvorm geijverd omdat men klein en duurzaam wil wonen onafhankelijk van woningcorporaties. Dit sluit aan bij de Groningse ambitie om energieneutraal te zijn. De Tiny Houses liggen in het verlengde van het Blauwe Dorp en De Hoogte. Het Westpark is als stedelijk groengebied in ontwikkeling en na een succesvollestart van de Zelfoogsttuin in 2019 wordt in 2021 naar uitbreiding gekeken op het Westpark.
Varia
In het Westpark staat een bankje met de naam van Hans ten Berge (1943-2019), voormalig inkoper bij V&D. Ten Berge was van 2001 tot 2010 voorzitter van het Wijkoverleg Vinkhuizen (WOV). In deze tijd van wijkvernieuwing (Eelderbaan, Roegebos) ging een kwart van het groen van het tegen het Westpark aanliggende Vinkhuizen verloren. Het bankje is door de Gemeente Groningen aangeboden.
Op 31 januari 2021 kwamen akkervarkentje Freddy en de Tiny Houses op TVNoord.
Externe links
Waargenomen vlinders en planten zijn te zien op de Biodiversiteitswebsite van National GeoGraphic ism iNaturalist: www.inaturalist.org/observations
WikiMap Toolforge, fotos.
Park in Groningen (stad)
|
In 2011 had de de Dierenbescherming nog plannen om een nieuw groot en modern dierenasiel te bouwen in het Westpark in Groningen. Daar werd toen van afgezien. In 2011 had uitvaartcoöperatie Dela ook plannen voor de bouw van een nieuw crematorium aan het Hoendiep. Door fusieplannen met Yarden is dit toen uitgesteld en in 2019 was de prijs die de bouwondernemingen vroegen te hoog geworden. Met de bouw van dit crematorium zou het aantal rouwstoeten in de stad aanzienlijk verminderen. In 2015 nam Dela het plaatstelijke Algemeen Belang over en schatte men het aantal bezoekende auto’s voor de combinatie uitvaartcentrum en crematorium op 28.000.
In 2012 kwam de gemeente met een visie op dit park dat onder hondenbezitters grote bekendheid geniet door de aanwezigheid van veel ruimte en water. In deze tijd waren de drie schooltuinen in de gemeente Groningen vol waardoor in 2013 een schooltuin aangelegd werd.
| 2 |
dierenasiel, dierenopvang, dierenbescherming
|
12,341 |
SomeProducts
|
2092406
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/AVEK
|
AVEK
|
AVEK is een Nederlandse producent van bedden, gevestigd in Surhuisterveen.
Geschiedenis
De historie van AVEK gaat terug tot 1927. Oprichter Roelf Kok bezat in die tijd in Surhuisterveen een manufacturenwinkel, waar hij regelmatig vraag kreeg naar bedbodems in speciale maten. De vele bedstedes, toen nog volop in zwang, hadden immers geen standaardafmeting. Het idee werd geboren om zelf te starten met de productie van zogenaamde staaldraadmatrassen, onder het motto 'Arbeid, Vlijt En Kwaliteit' (AVEK). Kok werd daarbij niet alleen gedreven door handelsgeest, ook sociale motieven speelden een rol. De werkloosheid in de veengebieden rond Surhuisterveen was destijds hoog.
Ontwikkeling
Na een vliegende start verhuisde het bedrijf in 1932 naar de huidige fabriekslocatie aan de Groningerstraat. Tegen 1937 was het personeelsbestand aangegroeid tot circa 100 man. Gedurende de Tweede Wereldoorlog werd de fabriek geconfisqueerd door de Duitsers. De machines voor de beddenproductie bleven echter gespaard: ze werden na de oorlog teruggevonden in Winschoten. De naoorlogse periode kenmerkte zich door een sterke groei in zowel productie als personeel. AVEK is uitgegroeid tot een moderne beddenfabriek, maar is altijd een familiebedrijf gebleven, dat nog steeds geleid wordt door en eigendom is van de derde generatie, de kleinkinderen van Roel Kok.
Zusterbedrijf
In 1964 is naast de vervaardiging van bedden gestart met de productie van schuim voor meubels en matrassen, onder de naam AVEK International BV. Sinds de jaren 60 van de 20e eeuw heeft het gebruik van polyurethaanschuim als comfortmateriaal een hoge vlucht genomen. AVEK International is een van de drie producenten van deze schuimen in Nederland en toeleverancier aan diverse bedrijven in binnen- en buitenland.
Producten
Gedurende lange tijd bestond het assortiment van AVEK vooral uit stalen bedden en spiraalbedbodems. Deze producten worden nog steeds in grote aantallen geleverd aan zowel de vakhandel als institutionele klanten. De laatste jaren is de aandacht meer verschoven naar gestoffeerde bedden (de zogenaamde boxsprings) en matrassen. Bekende producten uit het huidige AVEK-assortiment zijn de boxspringlijn Noflik, naar een ontwerp van Hans Daalder, en de jubileumboxsprings ‘1927’ en 'Ninety'.
Externe link
Officiële website
Nederlands bedrijf
Schuim
Achtkarspelen
|
Producten
Gedurende lange tijd bestond het assortiment van AVEK vooral uit stalen bedden en spiraalbedbodems. Deze producten worden nog steeds in grote aantallen geleverd aan zowel de vakhandel als institutionele klanten. De laatste jaren is de aandacht meer verschoven naar gestoffeerde bedden (de zogenaamde boxsprings) en matrassen. Bekende producten uit het huidige AVEK-assortiment zijn de boxspringlijn Noflik, naar een ontwerp van Hans Daalder, en de jubileumboxsprings ‘1927’ en 'Ninety'.
| 3 |
producten, artikelen, goederen
|
89 |
CatholicChurch
|
4805860
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sint-Johannes%20de%20Doperkerk%20%28Montfoort%2C%201863%29
|
Sint-Johannes de Doperkerk (Montfoort, 1863)
|
De Sint-Johannes de Doperkerk was een rooms-katholieke kerk aan de Hoogstraat 82 in Montfoort.
De parochie H. Johannes de Doper werd in 1855 gesticht. De grond voor de kerk werd in 1857 aangekocht en de kerk werd tussen 1861 en 1863 gebouwd onder pastoor Westerveld. In 1863 werd de kerk plechtig ingewijd door bisschop Schaepman.
De kerk was een ontwerp van Herman Jan van den Brink. Het was een driebeukige basiliek in neogotische stijl met aan de voorgevel twee traptorens.
De kerk bleek begin jaren 1920 te klein geworden voor het toenemend aantal katholieken. Er waren plannen om de oude Grote of Sint-Janskerk te kopen van de hervormde gemeenschap, maar toen dat niet doorging werd in 1923 de kerk gesloopt om plaats te maken voor een nieuw kerkgebouw naar ontwerp van Wolter te Riele.
Bron
3eenheidsparochie - Folder bezoekers
Zie ook
Geboorte van de Heilige Johannes de Doper (Montfoort), de huidige kerk.
Externe link
Reliwiki - Montfoort, Hoogstraat 82 - H. Johannes de Doper (1863 - 1925)
Johannes
Johannes
Bouwwerk van H.J. van den Brink
Johannes
|
De Sint-Johannes de Doperkerk was een rooms-katholieke kerk aan de Hoogstraat 82 in Montfoort.
| 2 |
katholieke kerk, rooms-katholiek, kerkgebouw
|
2,001 |
Integer
|
3982719
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Woodallgetal
|
Woodallgetal
|
Een Woodallgetal is een natuurlijk getal van de vorm .
De eerste Woodallgetallen, vanaf , zijn: 1, 7, 23, 63, 159, 383, 895, ...
Woodallgetallen zijn genoemd naar H.J. Woodall, die ze samen met A.J.C. Cunningham in 1917 definieerde. De beide auteurs onderzochten de deelbaarheidseigenschappen van getallen van de vorm . Deze laatste zijn de Cullengetalen en de Woodallgetallen worden daarom ook Cullengetallen van de tweede soort genoemd, vermits Cullen zijn onderzoek reeds in 1905 uitvoerde.
Woodallpriemgetallen
Tot nog toe zijn 33 Woodallgetallen bekend die een priemgetal zijn; het grootste is het Woodallgetal met . Men vermoedt echter dat er oneindig veel Woodallpriemgetallen zijn.
De eerste Woodallpriemgetallen (of Cullenpriemgetallen van de tweede soort) zijn: .
Veralgemening
Woodallgetallen kunnen net zoals Cullengetallen veralgemeend worden door de basis 2 te vervangen door een ander geheel getal; ze worden dus geschreven als , waarbij . Als zo een getal priem is noemt men het een veralgemeend Woodallpriemgetal.
Externe links
MathWorld: Woodall Number
Lijst van veralgemeende Woodallpriemgetallen
Getaltheorie
Natuurlijk getal
|
Veralgemening
Woodallgetallen kunnen net zoals Cullengetallen veralgemeend worden door de basis 2 te vervangen door een ander geheel getal; ze worden dus geschreven als , waarbij . Als zo een getal priem is noemt men het een veralgemeend Woodallpriemgetal.
| 1 |
geheel getal, integer, datatype
|
2,263 |
TransferAction
|
5544360
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Skydive%20Free%202%20Fly%20Suriname
|
Skydive Free 2 Fly Suriname
|
Skydive Free 2 Fly Suriname (SF2FS) is een team van parachutespringers in Suriname.
De springers hebben een vaste basis op de Henri Alwies Airstrip in Tijgerkreek, Saramacca en organiseren zowel tandem- als solosprongen op verschillende droplocaties in Suriname. Ook maken ze demonstratiesprongen, zoals tijdens de onafhankelijkheids-viering.
Het team van SF2FS werd in 2015 onderscheiden in de Ere-Orde van de Palm.
Luchtsport in Suriname
Sport in Saramacca
|
De springers hebben een vaste basis op de Henri Alwies Airstrip in Tijgerkreek, Saramacca en organiseren zowel tandem- als solosprongen op verschillende droplocaties in Suriname. Ook maken ze demonstratiesprongen, zoals tijdens de onafhankelijkheids-viering.
| 1 |
overdracht, verplaatsing, locatie
|
8,578 |
Report
|
1687395
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Raymond%20Henri%20Pos
|
Raymond Henri Pos
|
Raymond Henri Pos (Paramaribo, 9 maart 1910 – Willemstad (Curaçao), 5 november 1964) was een Surinaams jurist en diplomaat.
Biografie
Zijn vader Coenraad Simon Pos (1880-1955), een vooraanstaand praktizijn, was in de jaren 30 kantonrechter in Paramaribo, plaatsvervangend lid van het Surinaamse Hof van Justitie en voorzitter van de kerkenraad van de Nederlands-Israëlische gemeente in Suriname. Hij was aangesloten bij de vrijmetselarij in Suriname.
Voor zijn opleiding ging R.H. Pos naar Nederland, waar hij in Alkmaar het gymnasium doorliep. In 1929 ging hij in Leiden wonen, waar hij aan de Rijksuniversiteit rechten ging studeren. In april 1939 promoveerde Pos daar op de dissertatie Evenredige vertegenwoordiging en volksvertegenwoordiging. Kort daarop keerde hij terug naar Suriname, waar hij ambtenaar werd op het parket van de procureur-generaal van Suriname. In 1942 werd hij advocaat-generaal bij het Surinaamse Hof van Justitie. In 1945 werd een commissie samengesteld met Pos als voorzitter die zich bezighield met wensen ten aanzien van staatkundige hervormingen. Hiervan verscheen in 1948 in boekvorm het "Verslag van de commissie tot bestudering van staatkundige hervormingen in Suriname". Toen procureur-generaal Maarten de Niet eind 1946 naar Nederland vertrok werd Pos waarnemend procureur-generaal bij het Hof van Justitie. Zijn jongere broer Hugo Pos zou vanaf 1960 enkele jaren bij dat hof procureur-generaal zijn.
In november 1947 werd R.H. Pos bij gouvernementsresolutie Vertegenwoordiger van Suriname in Nederland en in 1950 werd zijn functie Algemeen vertegenwoordiger van Suriname in Nederland. In die periode was hij tevens lid van de Surinaamse delegatie bij rondetafelconferenties die voorafgingen aan de onafhankelijkheid van Indonesië en de totstandkoming in december 1954 van het Statuut voor het Koninkrijk der Nederlanden. Als gevolg van dat statuut kregen de overzeese gebiedsdelen Nederlandse Antillen en Suriname meer eigen verantwoordelijkheden en in samenhang daarmee werd Pos aan het eind van die maand benoemd in de nieuwe functie van Gevolmachtigd minister van Suriname in Nederland wat hij bleef tijdens de kabinetten onder leiding van de premiers Ferrier (1955-1958) en Emanuels (1958-1963). Bij het aantreden van het kabinet-Pengel werd Pos opgevolgd door voormalig premier Emanuels.
In mei 1963 drong Pengel erop aan dat Surinamers een groter aandeel zouden krijgen in de buitenlandse dienst. Pos werd in augustus van dat jaar ambassadeur van Nederland in Cuba en Haïti met als standplaats Havana. Tijdens een ambassadeursconferentie in november 1964 op de Nederlandse Antillen werd hij onwel, waarop hij in het St. Elisabeth gasthuis in Willemstad op 54-jarige leeftijd overleed.
Juist in die periode werd hij door de Surinaamse regering naar voren geschoven als opvolger van gouverneur Currie. Door zijn plotseling overlijden zou uiteindelijk de door Nederlandse regering gewenste kandidaat De Vries gouverneur zou worden.
Externe link
Diverse foto's met mr. dr. R.H. Pos (nationaalarchief.nl)
Surinaams ambassadeur
Surinaams rechtsgeleerde
Gevolmachtigd minister van Suriname
|
Voor zijn opleiding ging R.H. Pos naar Nederland, waar hij in Alkmaar het gymnasium doorliep. In 1929 ging hij in Leiden wonen, waar hij aan de Rijksuniversiteit rechten ging studeren. In april 1939 promoveerde Pos daar op de dissertatie Evenredige vertegenwoordiging en volksvertegenwoordiging. Kort daarop keerde hij terug naar Suriname, waar hij ambtenaar werd op het parket van de procureur-generaal van Suriname. In 1942 werd hij advocaat-generaal bij het Surinaamse Hof van Justitie. In 1945 werd een commissie samengesteld met Pos als voorzitter die zich bezighield met wensen ten aanzien van staatkundige hervormingen. Hiervan verscheen in 1948 in boekvorm het "Verslag van de commissie tot bestudering van staatkundige hervormingen in Suriname". Toen procureur-generaal Maarten de Niet eind 1946 naar Nederland vertrok werd Pos waarnemend procureur-generaal bij het Hof van Justitie. Zijn jongere broer Hugo Pos zou vanaf 1960 enkele jaren bij dat hof procureur-generaal zijn.
| 1 |
rapport, verslag, rapportage
|
4,761 |
GovernmentPermit
|
2190781
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Maatschappij%20tot%20Huizenbouw%20benoorden%20het%20IJ%20NV
|
Maatschappij tot Huizenbouw benoorden het IJ NV
|
De 'N.V. Maatschappij tot Huizenbouw benoorden het IJ’ was een bouwmaatschappij die werd opgericht in Amsterdam in 1912. De maatschappij was volgens de statuten een instelling die uitsluitend werkzaam was in het belang van de verbetering van de volkshuisvesting. Daarom werd zij door het Rijk erkend als woningbouwvereniging volgens de Woningwet van 1902. De maatschappij hief zichzelf acht jaar later alweer op, in 1920.
Meeuwenlaan
De Woningwet maakte het voor erkende woningbouwverenigingen mogelijk om overheidssteun te ontvangen. Zij konden een rijksvoorschot krijgen, waarmee arbeiderswoningen konden worden gebouwd. Dit rijksvoorschot moest in 50 jaar worden terugbetaald. Aanvankelijk wilden de initiatiefnemers werken met eigen kapitaal en zelf woningen exploiteren voor hun arbeiders. Deze woningen waren bedoeld voor arbeidersgezinnen die voor hun inkomen afhankelijk waren van werk op de scheepswerven in Amsterdam-Noord. In de Vogelbuurt in Amsterdam-Noord bouwde de maatschappij in 1912 de eerste 52 woningen en twee winkels op een perceel langs de Lijsterweg, Spreeuwenpark en Meeuwenlaan naar ontwerp van architect Willem Noorlander.
Daarna nam de maatschappij het initiatief om 164 woningen met winkels te bouwen verderop langs de Meeuwenlaan, aan weerszijden van het Ganzenplein.
Eerste Wereldoorlog
Deze woningen waren ontworpen door de architect Herman Walenkamp, die later naam maakte met het ontwerp van de woningen aan het Zaanhof in de Spaarndammerbuurt voor woningbouwvereniging Het Westen. Het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog in 1914 zorgde echter voor veel onzekerheid en economische neergang. In 1918 bleek de toegezegde rijksbijdrage al ontoereikend, doordat de prijzen voor de bouwmaterialen na de wapenstilstand ook nog eens explosief stegen. De beoogde huren moesten daardoor flink verhoogd worden om het project rendabel te houden. In 1920 werd het krediet verhoogd, en eindelijk kon worden begonnen met de bouw. De kandidaat-huurders zagen door de huurstijging echter af van deze woningen. De gemeente leverde nieuwe bewoners, namelijk ambtenaren die in Noord werkten, maar nog geen huis hadden. De maatschappij moest daar genoegen mee nemen om leegstand te voorkomen.
Overdracht aan gemeente
De complexen aan de Lijsterweg, Leeuwerikstraat en Spreeuwenpark van architect Noorlander uit 1912 en de 16 beganegrondwoningen die in 1920 in aanbouw waren, werden door de teleurgestelde directrice Johanna ter Meulen overgedragen aan de gemeente Amsterdam. De gemeente zorgde ervoor dat het hele woningbouwplan aan de Meeuwenlaan tussen Havikslaan en Kievitstraat werd afgebouwd, maar splitste de reeds in aanbouw zijnde woningen daarvoor op in kleinere woningen voor oudere echtparen van wie de kinderen al de deur uit waren. Het beheer en de exploitatie kwamen in handen van de Gemeentelijke Woningdienst Amsterdam. De woningblokken zijn nu gelegen aan de Kievitstraat, Mezenstraat, Ganzenweg, Leeuwerikstraat en Havikslaan. Ze onderscheiden zich van alle andere panden in de Vogelbuurt doordat ze geen rode dakpannen hebben, maar zwarte. Het woonblok Leeuwerikstraat 58-72 was al eerder gebouwd door woningbouwvereniging Eigen Haard en maakt geen deel uit van dit bouwplan.
De eerste woningcomplexen van de Maatschappij uit 1912 verving het Gemeentelijk Woningbedrijf Amsterdam in 1986 door nieuwbouw van sociale huurwoningen op deze plek.
Van gemeente naar Ymere
In 1965 werd de Gemeentelijke Woningdienst omgedoopt in Gemeentelijke Dienst Volkshuisvesting, waar de bouw en het beheer van de gemeentewoningen in handen kwam van het Gemeentelijk Woningbedrijf Amsterdam. Dit dienstonderdeel werd in 1994 geprivatiseerd in de Stichting Het Woningbedrijf Amsterdam. Tussen 2004 en 2014 fuseerde deze stichting met woningcorporaties in Amsterdam, Almere, Haarlem, Haarlemmermeer, Noord-Kennemerland en Weesp tot de huidige Stichting Ymere, waardoor een van de grootste woningcorporaties van Nederland ontstond. Een klein deel van de woningen en bedrijfsruimten worden daardoor tegenwoordig nog verhuurd door deze woningcorporatie. Een groot deel is reeds verkocht aan particulieren.
Voormalige Nederlandse woningcorporatie
Geschiedenis van Amsterdam
Amsterdam-Noord
|
Meeuwenlaan
De Woningwet maakte het voor erkende woningbouwverenigingen mogelijk om overheidssteun te ontvangen. Zij konden een rijksvoorschot krijgen, waarmee arbeiderswoningen konden worden gebouwd. Dit rijksvoorschot moest in 50 jaar worden terugbetaald. Aanvankelijk wilden de initiatiefnemers werken met eigen kapitaal en zelf woningen exploiteren voor hun arbeiders. Deze woningen waren bedoeld voor arbeidersgezinnen die voor hun inkomen afhankelijk waren van werk op de scheepswerven in Amsterdam-Noord. In de Vogelbuurt in Amsterdam-Noord bouwde de maatschappij in 1912 de eerste 52 woningen en twee winkels op een perceel langs de Lijsterweg, Spreeuwenpark en Meeuwenlaan naar ontwerp van architect Willem Noorlander.
| 1 |
overheidsvergunning, vergunning, overheid
|
10,799 |
EntertainmentBusiness
|
4057088
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Roompot%20%28recreatiebedrijf%29
|
Roompot (recreatiebedrijf)
|
Roompot is een keten van vakantieparken in Nederland, België, Duitsland, Frankrijk en Spanje. Het was oorspronkelijk een Zeeuws bedrijf, maar werd in juni 2020 eigendom van de investeringsmaatschappij KKR. KKR nam Roompot over van PAI Partners, dat Roompot in 2016 voor een bedrag van 503 miljoen euro kocht van Gilde Buy Out Partners en BNP Paribas Fortis Private Equity. Tot begin 2020 was Roompot bekend als Roompot Vakanties.
Geschiedenis
Het bedrijf werd opgericht in 1965 en groeide in de loop van de tijd uit van een eenvoudige camping in Kamperland (Zeeland, Nederland) tot nationaal marktleider en een van Europa's grootste aanbieders van vakantiewoningen. Het dankt zijn naam aan De Roompot, een vaargeul in de Oosterschelde aan de noordzijde van Noord-Beveland dat sinds 1984 met een sluis (de Roompotsluis, een onderdeel van Oosterscheldekering) wordt afgesloten, waar de camping en vandaag vakantiepark Roompot Beach Resort is gelegen. Roompot heeft aan de vaargeul ook een jachthaven.
Een bekende en gekende naam in de geschiedenis is die van Henk van Koeveringe die in de jaren 1970 de camping "Roompot" van zijn schoonouders overnam. Onder zijn bewind groeide het bedrijf uit tot een groep van vakantieparken. Van Koeveringe verkocht een groot deel van zijn aandelen aan private-equityfirma Gilde Buy Out Partners in 2012.
Aanbod
Met de acquisitie van Hogenboom Vakantieparken in 2009, de introductie van Roompot Reizen in 2010 en de overname van Qurios Holiday Retreats in 2020 heeft het bedrijf zijn aanbod uitgebreid tot zo'n 200 vakantieparken, 14 campings en 5 hotels in Nederland, Duitsland, België, Frankrijk en Spanje. In totaal heeft het bijna 20.000 vakantieaccommodaties in die landen in portfolio.
Personeel
In het hoogseizoen stelt Roompot zo'n 2000 mensen te werk, waarvan iets meer dan 400 op het hoofdkantoor in Goes. In 2005 waren er dat er nog 135. Roompot heeft zijn vakantieparkactiviteiten uitgebreid met andere activiteiten, waaronder vastgoedbeheer, voorheen gekend als Roompot Projects, woninginrichting, vroeger gekend als Roompot Living, en speciale zorgvoorzieningen zoals nierdialyse en zorg ter plaatse.
Omdat het toenmalige hoofdkantoor in Kamperland en de twee andere vestigingen in Middelburg te klein waren geworden, bouwde de groep een nieuw hoofdkantoor op bedrijventerrein De Poel in Goes. Het bedrijf nam voor het ontwerp RoosRos Architecten in de arm. De eerste paal van het nieuwe kantoor werd op 4 juli 2018 geslagen. Elf maanden later, in juni 2019, verhuisden alle medewerkers van de drie locaties naar het nieuwe hoofdkantoor, dat langs de A58 is gelegen.
Het nieuwe kantoor is een zogeheten ‘open space office’ met panorama-uitzicht door de langgerekte raamstroken. Het ontwerp bestaat uit twee delen: het witte gedeelte, het daadwerkelijke kantoor met vijf verdiepingen en een naastgelegen tweede gebouw in het zwart voor het logistieke centrum.
Wielerploeg
In januari 2015 verbond Roompot zich aan de wielersport. Het werd toen hoofdsponsor van een in Nederland opgerichte pro-continentale ploeg Team Roompot dat in 2018 onder Belgisch-Nederlandse vlag en de naam Roompot — Charles Cycling Team verderging. Op 23 juli 2019 kondigden Roompot en de ploegleiding aan dat Roompot Vakanties geen sponsor meer zou zijn van de wielerploeg na 31 december 2019. Zo'n twee maanden later maakte ploegmanager Michael Zijlaard zelf bekend dat het Roompot – Charles Cycling Team in 2020 niet meer te zien zou zijn in het profpeloton, ook niet onder een andere naam met een andere hoofdsponsor.
Controverses
Roompot kwam in 2016 negatief in het nieuws als een bedrijf dat zich sterk maakt voor het projecteren en bouwen van tal van vakantieparken langs de Nederlandse kust, ondanks het verzet tegen het volbouwen van de kust.
In 2018 kwam het bedrijf opnieuw negatief in het nieuws toen het een artikel van de Consumentenbond probeerde tegen te houden over "vieze vakantiehuisjes" van Roompot en andere aanbieders van vakantiewoningen. Het bedrijf spande een rechtszaak aan tegen een onderzoekster van de Consumentenbond, maar werd door de rechter op alle punten in het ongelijk gesteld. In 2013 verrichtte de Consumentenbond al een eerder onderzoek naar de hygiëne in vakantiehuisjes; toen scoorde Roompot het vieste huisje (in vakantiepark Kijkduin in Den Haag).
Externe link
Website van Roompot
Nederlands recreatiebedrijf
Vakantiepark
|
Nederlands recreatiebedrijf
Vakantiepark
| 1 |
entertainmentbedrijf, amusementsbedrijf, recreatiebedrijf
|
10,783 |
EducationEvent
|
5332584
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Leerproces%20%28onderwijs%29
|
Leerproces (onderwijs)
|
Een leerproces is in het onderwijs de geleidelijke verandering in attitude en gedrag ten gevolge van leren. Een leerproces beschrijft de manier waarop een lerende zich ontwikkelt door leeractiviteiten uit te voeren teneinde bepaalde leerdoelen te halen.
Onderwijskundig
Een leerproces is vanuit een onderwijskundig perspectief een van de leerobjecten die samen het complex systeem van leren vormen. Leerprocessen vinden in deze onderwijstechnologische benadering plaats in een bepaalde leeromgeving, waarbij verschillende actoren een rol spelen, met als resultaat bepaalde leerdoelen. Het leerproces kan worden beschouwd als multi-dimensionaal met als dimensies motivatie, inhoud, interactie en tijd.
Ontwerpen
Een gewenst leerproces kan bewust worden gepland door een leerplan te ontwerpen, en worden bijgestuurd door reflectie. Een gestructureerd leerproces wordt ook wel een leerroute of leerpad genoemd. Het zelf kunnen reguleren en evalueren van het eigen leerproces heeft een positieve invloed op de leerresultaten. Door gegevens over de leerlingen te verzamelen en te analyseren met de computer (learning analytics) kunnen leerprocessen ingericht worden afgestemd op persoonlijke voorkeuren (leerstijl).
Onderwijs
|
Een leerproces is in het onderwijs de geleidelijke verandering in attitude en gedrag ten gevolge van leren. Een leerproces beschrijft de manier waarop een lerende zich ontwikkelt door leeractiviteiten uit te voeren teneinde bepaalde leerdoelen te halen.
| 1 |
educatieve bijeenkomst, leeractiviteit, kennisdelingssessie
|
7,031 |
Dentist
|
510475
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Doc%20Holliday
|
Doc Holliday
|
John Henry (Doc) Holliday (Griffin (Georgia), 14 augustus 1851 - Glenwood Springs (Colorado), 8 november 1887) was een Amerikaanse tandarts, gokker en pistoolvechter in het Wilde Westen. Hij is het meest bekend door zijn samenwerking met Wyatt Earp en het vuurgevecht bij de O.K. Corral (26 oktober 1881). Dit laatste is vele malen verfilmd en ook verwerkt in een avontuur van de stripheld Lucky Luke.
Jeugd
Hij werd geboren als zoon van Henry Burroughs Holliday en Alice Jane Holliday (geboortenaam: McKey). Zijn familie werd gerespecteerd en zijn vader had in zowel de Mexicaans-Amerikaanse Oorlog als in de Amerikaanse Burgeroorlog gevochten. Docs moeder stierf toen hij 15 was, op 16 september 1866, aan tuberculose. Drie maanden later hertrouwde zijn vader met Rachel Martin. Kort na het huwelijk verhuisde de familie naar Valdosta, Georgia, waar Holliday naar het Valdosta Institute ging. Daar kreeg hij een sterke, klassieke, secundaire opleiding in retorica, grammatica, wiskunde, geschiedenis en talen, voornamelijk Latijn, maar ook Frans en Oudgrieks.
In 1870 verliet de negentien jaar oude Holliday het ouderlijk huis om te gaan studeren aan de tandartsenschool in Philadelphia. Op 1 maart 1872, kreeg hij het diploma van tandarts van het Pennsylvania College of Dental Surgery (nu the University of Pennsylvania School of Dental Medicine). Later dat jaar opende hij met Arthur C. Ford een tandartsenpraktijk in Atlanta.
Gezondheid
Bij zijn geboorte leed Holliday aan schisis. Toen hij twee maanden oud was werd hij hieraan geopereerd door zijn oom J.S. Holliday, M.D. en een neef van de familie, de bekende arts Crawford Long. Als jonge volwassene was Holliday 1m78 groot en woog hij 70 kilogram.
Kort na het afstuderen als tandarts in Pennsylvania en de opening van een praktijk in Atlanta werd ook bij Holliday tuberculose geconstateerd (het is mogelijk dat Holliday deze ziekte van zijn moeder overgekregen heeft, dit werd pas jaren later duidelijk, want in de tijd van Holliday wist men niet dat de ziekte besmettelijk was). Er werden hem maar enkele maanden meer gegeven, maar door zijn verhuizing naar het westen (met een warmer en droger klimaat) heeft hij de ziekte waarschijnlijk kunnen afremmen.
Dood
In 1887, Holliday was toen vroegtijdig grijs en leed veel pijn, ging hij naar een hotel (the Hotel Glenwood) bij de warmtebron van Glenwood Springs (Colorado), hopend om beter te worden van het befaamde, genezende, krachtige water. Maar waarschijnlijk heeft de zwaveldamp van de bron hem meer kwaad dan goed gedaan. Na twee maanden bedlegerig te zijn geweest, stierf Doc Holliday op 36-jarige leeftijd in zijn hotelkamer.
Citaten over/van Holliday
In een artikel in 1896 zei Wyatt Earp over Holliday: "Doc was een tandarts die door de noodzaak een gokker geworden was; een heer die door een ziekte een landloper geworden was; een filosoof die door het leven een bijtende humorist geworden was; een lange, schrale, asblonde kerel, bijna dood door tuberculose en tegelijkertijd ook de meest getalenteerde gokker en de zenuwachtigste, snelste, dodelijkste man met een pistool die ik ooit gekend heb."
In een krantenartikel was Holliday ooit gevraagd of de moorden ooit zijn geweten hadden bezwaard, hij antwoordde (over zijn geweten): "Ik hoestte dat jaren geleden uit samen met mijn longen."
Big Nose Kate, zijn wettelijk vrouw, daarentegen zei dat ze zich de woorden nog herinnerde die hij sprak nadat hij terugkwam van de O.K. Corral: "Hij kwam terug naar zijn kamer, zat op het bed en zei: "Dat was afschuwelijk - afschuwelijk""
Virgil Earp zei dit op 30 mei 1882 (twee maanden nadat hij Tombstone had verlaten na de dood van Morgan Earp) in The Arizone Daily Star over Holliday: "Er was iets vreemd aan Doc. Hij was een heer, een goede tandarts, een vriendelijk man en toch, buiten ons (de drie broers Earp), denk ik niet dat hij een vriend had in het gebied. Er werden verhalen verteld dat hij mannen had vermoord in verschillende delen van het land; dat hij had geroofd en allerlei misdaden had gepleegd, en toch, als deze personen gevraagd werd hoe ze dit wisten, konden ze enkel zeggen dat ze dit hadden van horen zeggen en dat niks van dit alles kon toegewezen worden aan Doc. Hij was een tengere, ziekelijke kerel, maar wanneer er geplunderd werd of een strijd werd gestreden en hulp nodig was, was Doc een van de eersten om zijn paard te zadelen en zich te melden voor dienst."
Amerikaans medicus
Tandarts
Persoon in het Wilde Westen
Pseudoniem
|
In 1870 verliet de negentien jaar oude Holliday het ouderlijk huis om te gaan studeren aan de tandartsenschool in Philadelphia. Op 1 maart 1872, kreeg hij het diploma van tandarts van het Pennsylvania College of Dental Surgery (nu the University of Pennsylvania School of Dental Medicine). Later dat jaar opende hij met Arthur C. Ford een tandartsenpraktijk in Atlanta.
| 3 |
tandarts, tandartspraktijk, mondzorg
|
1,733 |
WorkersUnion
|
263426
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sandd
|
Sandd
|
Sandd (Sort and Deliver) was een postbedrijf in Nederland. Het is in 1999 opgericht door een groep investeerders van investeringsmaatschappij Trimoteur. Het hoofdkantoor stond in Apeldoorn. In oktober 2019 werd het overgenomen door PostNL. Toen werkten er ongeveer 16.000 mensen direct voor Sandd en zo'n 3.450 mensen voor een franchisenemer. Sinds februari 2020 zijn de locaties gesloten en wordt de post via het netwerk van PostNL verwerkt. Het merk Sandd hield op te bestaan.
Activiteiten
De onderneming richtte zich op de bezorging van geadresseerd drukwerk, zoals transactiepost, direct mail, tijdschriften, brievenbuspakketjes en pakketten ('sandd2me').
Op 1 april 2009 werd de postmarkt geliberaliseerd, waardoor TNT Post, het latere PostNL, het monopolie op het bezorgen van post tot 50 gram verloor. Sandd kon hierna behalve tijdschriften e.d. ook bijvoorbeeld bankafschriften en brieven bezorgen. Sandd richtte zich vooral op de overheid, en grote bedrijven zoals banken en uitgeverijen. Vanaf 2017 bood Sandd ook diensten aan op de particuliere markt. Het bedrijf gaf daartoe eigen postzegels uit. In 2018 werden in Nederland 2,5 miljard poststukken afgeleverd (in 2015: 3,2 miljard) waarvan het marktaandeel van Sandd ongeveer 29% was. In 2018 leverde het 720 miljoen poststukken af en behaalde hiermee een omzet van iets meer dan 200 miljoen euro.
Arbeidsonrust
Parallel aan de liberalisering van de postmarkt werd door de vakbonden een cao-traject gestart met de particuliere postbedrijven. Daarbij werd onderscheid gemaakt tussen regionale postbedrijven met een omzet van minder dan €1 miljoen, en de landelijk werkende bedrijven Sandd, Netwerk VSP en Selekt Mail, waarvan alleen eerste de concurrentieslag overleefd heeft. De cao-onderhandelingen bereikten in 2014 een climax toen Sandd een cao afsloot met een gele vakbond, de Landelijke Belangen Vereniging. Deze actie werd middels een amendement op de Postwet gecorrigeerd.
Overname van Selekt Mail
In 2010 nam Sandd Selekt Mail over. Het marktaandeel steeg daardoor in 2011 naar 11%. Veel Selekt-Mail-bezorgers gingen voor Sandd werken. In 2015 was het marktaandeel naar 25% gestegen.
Overname Van Straaten Post
Op 16 oktober 2017 kreeg Sandd toestemming om Van Straaten Post (VSP) over te nemen. Het bedrijf maakte een maand eerder bekend VSP over te willen nemen voor een onbekend bedrag. De nieuwe combinatie telt 20.000 medewerkers met een jaaromzet van 195 miljoen euro. Sandd verwerkt vooral post die binnen 48 of 72 uur bezorgd wordt en VSP verwerkt regionale post en brengt deze binnen 24 uur bij de geadresseerde.
Het logistieke netwerk van Sandd tot eind januari 2020
De eerste sortering van de post die Sandd bezorgde geschiedde onder andere in de centrale sorteerhal op het bedrijventerrein de Ecofactorij in Apeldoorn. De centrale sorteerhal werd in 2005 geopend en had een oppervlakte van 10.000 vierkante meter. Hier werd een deel van de post door een V-Sort-sorteermachine met 156 uitgangen gecodeerd en op subdepot gesorteerd (de eerste sortering). Deze machine kon maximaal 25.000 poststukken per uur verwerken. Een bundelsorter met 140 uitgangen sorteerde bundels van 30-50 poststukken die al gecodeerd waren en op volgorde zaten. Dit maakte 80% van de Sandd-post uit. De bundelsorter had een capaciteit van 12.500 bundels per uur. Een gedeelte van de post werd in de centrale sorteerhal van Apeldoorn ook handmatig verder op wijknummer gesorteerd (de tweede sortering). De gecodeerde en op subdepot of wijknummer gesorteerde post werd daarna voor dag en dauw per vrachtwagen naar de tien andere sites en de negen franchisenemers gebracht, waar de post in sorteerkasten en -stellingen handmatig op wijknummer gesorteerd werd (de tweede sortering). Daarna moest de post op loopvolgorde gezet worden (de derde en vierde sortering). Dit gebeurde voor een klein deel in sorteerkasten in de sorteerhallen van de lokale sites, met name de post die door flexbezorgers bezorgd werd, of de 24-uurspost. Andere bezorgers met een vaste wijk zetten de post voor hun wijk zelf thuis op loopvolgorde, nadat het door een chauffeur bij de bezorger thuis was bezorgd (meestal op maandag en donderdag). De 72-uurspost mocht op dinsdag en vrijdag tussen 7.00 u en 21.00 uur bezorgd worden en soms een dag later. De 24-uurspost werd vijf dagen per week bezorgd, van dinsdag tot en met zaterdag.
Overname door PostNL
Op 25 februari 2019 werd bekend dat PostNL concurrent Sandd wilde overnemen voor 130 miljoen euro. Na de overname zou PostNL vrijwel de gehele Nederlandse postmarkt verzorgen. Voor de overname had PostNL zo'n 70% van de postmarkt in handen en Sandd bijna de rest. De ACM moest deze overname echter nog wel goedkeuren. Op 5 september 2019 maakte ACM bekend geen toestemming te geven voor de overname om te voorkomen dat PostNL een monopoliepositie zou verwerven, waardoor de prijs voor zakelijke post naar verwachting met 30 tot 40% zou stijgen.
Eind september 2019 stemde staatssecretaris Keijzer van Economische Zaken alsnog in met de overname. Zij maakt gebruik van haar bevoegdheid de koop goed te keuren ondanks het negatieve advies van de ACM. Keijzer wil dat de postbezorging "betaalbaar, beschikbaar en betrouwbaar blijft in een sterk krimpende markt". Zij heeft wel voorwaarden gesteld: zo komt er een een rendementsplafond van 9% op de Nederlandse postdienstverlening, inclusief de zakelijke activiteiten. Keijzer wil zo overwinsten voorkomen en kan de postzegelprijs niet verder stijgen dan de daadwerkelijke hiervoor gemaakte kosten. Verder werd er een sociale regeling voor de medewerkers van Sandd afgesproken, afhankelijk van een aantal factoren, zoals het aantal dienstjaren van een medewerker.
In oktober 2019 was de overname een feit. Rob Brakenhoff zei bij zijn afscheid als ceo, dat het onvermijdelijk was dat het bestuur met de overname zou instemmen vanwege de enorme krimp in de postmarkt, waardoor er in Nederland geen ruimte meer was voor twee grote landelijk opererende postbedrijven. De overname geeft zekerheid voor de postvoorziening in Nederland en perspectief aan de duizenden medewerkers.
Stephan van de Eijnden volgde hem op als ceo. Het bedrijf bleef tot en met 31 januari 2020 post bezorgen. Sindsdien wordt de post die het bedrijf anders voor haar klanten zou bezorgen, via het netwerk van PostNL bezorgd. Het netwerk van Sandd en de merknaam Sandd hielden per 1 februari 2020 op te bestaan. Het hoofdkantoor en de centrale sorteerhal in Apeldoorn en de andere lokale sites met sorteerhallen en depots verspreid over het land werden gesloten. 4.300 medewerkers zijn voor PostNL gaan werken. PostNL betaalde 130 miljoen euro. Hiervan was 25 miljoen euro bestemd voor de aflossing van de schulden en 105 miljoen euro was cash voor de aandeelhouders.
Sinds het samengaan van PostNL en Sandd is PostNL het enige postbedrijf in Nederland met een landelijk dekkend netwerk. PostNL heeft daardoor geen volledig monopolie in Nederland: zo'n 7% van de postmarkt in Nederland wordt anno 2020 nog door lokale postbedrijven verzorgd.
Externe link
Officiële website
Postbedrijf
Voormalig Nederlands bedrijf
Nederlands vervoerbedrijf
Economie in Apeldoorn
|
Arbeidsonrust
Parallel aan de liberalisering van de postmarkt werd door de vakbonden een cao-traject gestart met de particuliere postbedrijven. Daarbij werd onderscheid gemaakt tussen regionale postbedrijven met een omzet van minder dan €1 miljoen, en de landelijk werkende bedrijven Sandd, Netwerk VSP en Selekt Mail, waarvan alleen eerste de concurrentieslag overleefd heeft. De cao-onderhandelingen bereikten in 2014 een climax toen Sandd een cao afsloot met een gele vakbond, de Landelijke Belangen Vereniging. Deze actie werd middels een amendement op de Postwet gecorrigeerd.
| 2 |
vakbond, werknemersorganisatie, collectieve onderhandeling
|
12,459 |
GameServerStatus
|
932072
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nagios
|
Nagios
|
Nagios is een opensourcecomputersysteem en netwerksurveillance-applicatie. Het houdt servers en services in de gaten die men specificeert en stuurt berichten als er dingen stuk gaan en wanneer services of servers die stuk waren weer beter gaan functioneren.
Nagios begon zijn leven onder de naam NetSaint, dat geschreven is en tegenwoordig wordt onderhouden door Ethan Galstad samen met een groep ontwikkelaars die actief Nagios en plug-ins van updates voorzien. Nagios is ontworpen voor Linux maar schijnt ook te werken op andere Unix-varianten. Verder wordt Nagios verspreid onder de GNU General Public License versie 2 zoals uitgegeven door de Free Software Foundation.
Overzicht
De bewaking van netwerkservices (SMTP, POP3, HTTP, NNTP, ICMP, SNMP, FTP, SSH)
Bewaking van computeronderdelen (processorload, schijfgebruik, systeemlogboeken) op een meerderheid van network operating systems, zelfs Microsoft Windows met de NRPE_NT-plugins
Surveillance van allerlei andere zaken (temperatuur, alarmen ...) die de mogelijkheid hebben om verzamelde data via het netwerk te versturen naar speciaal ontwikkelde plugins.
Bewaking op afstand door SSH- of SSL-encrypted tunnels
Simpel plug-inontwerp dat gebruikers in staat stelt om makkelijk eigen controles in te bouwen aan de hand van hun eisen, door het gebruik van een tool naar keuze (Bash, C++, Perl, Ruby, Python, PHP, C# etc.)
Parallelle servicechecks
Mogelijkheid tot netwerk host hiërarchie door het gebruik van "parent"-hosts, wat het mogelijk maakt het verschil tussen hosts die down zijn en hosts die onbereikbaar zijn te detecteren
Bericht wanneer er een service of host een probleem heeft (via e-mail, pager, sms, of een ander door de gebruiker te definiëren methode via een plug-in)
Mogelijkheid om event-handlers te definiëren bij service of hosts-events voor een proactieve probleemaanpak
Automatische logbestandrotatie
Ondersteuning voor de implementatie van redundante surveillancehosts
Optionele webinterface om huidige netwerkstatus, notificaties, probleemhistorie en logfiles te bekijken.
Etymologie
Volgens Ethan Galstads officiële FAQ op de Nagios-site is N.A.G.I.O.S. een recursief acroniem: "Nagios Ain't Gonna Insist On Sainthood". Het is een referentie naar de originele incarnatie van de software onder de naam Netsaint. Het woord agios betekent heilige in het Grieks.
Boeken
Barth, Wolfgang; (2006) Nagios: System And Network Monitoring - No Starch Press
Turnbull, James; (2006) Pro Nagios 2.0 - San Francisco: Apress
Josephsen, David; (2007) Building a Monitoring Infrastructure with Nagios - Prentice Hall
Dondich, Taylor; (2006) Network Monitoring with Nagios - O'Reilly
Netwerksoftware
Opensourcesoftware en vrije software
Software geschreven in C
Software geschreven in Perl
|
Overzicht
De bewaking van netwerkservices (SMTP, POP3, HTTP, NNTP, ICMP, SNMP, FTP, SSH)
Bewaking van computeronderdelen (processorload, schijfgebruik, systeemlogboeken) op een meerderheid van network operating systems, zelfs Microsoft Windows met de NRPE_NT-plugins
Surveillance van allerlei andere zaken (temperatuur, alarmen ...) die de mogelijkheid hebben om verzamelde data via het netwerk te versturen naar speciaal ontwikkelde plugins.
Bewaking op afstand door SSH- of SSL-encrypted tunnels
Simpel plug-inontwerp dat gebruikers in staat stelt om makkelijk eigen controles in te bouwen aan de hand van hun eisen, door het gebruik van een tool naar keuze (Bash, C++, Perl, Ruby, Python, PHP, C# etc.)
Parallelle servicechecks
Mogelijkheid tot netwerk host hiërarchie door het gebruik van "parent"-hosts, wat het mogelijk maakt het verschil tussen hosts die down zijn en hosts die onbereikbaar zijn te detecteren
Bericht wanneer er een service of host een probleem heeft (via e-mail, pager, sms, of een ander door de gebruiker te definiëren methode via een plug-in)
Mogelijkheid om event-handlers te definiëren bij service of hosts-events voor een proactieve probleemaanpak
Automatische logbestandrotatie
Ondersteuning voor de implementatie van redundante surveillancehosts
Optionele webinterface om huidige netwerkstatus, notificaties, probleemhistorie en logfiles te bekijken.
| 1 |
servertoestand, spelserveractiviteit, netwerkstatus
|
6,119 |
FollowAction
|
465375
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Skate%20the%20Great
|
Skate the Great
|
Skate the Great, een pseudoniem van Richard Simon (Breda, 19 april 1972), is een Nederlands rapper. Tevens is hij bekend als presentator van het gamesprogramma Gamekings en voormalig medewerker van het tijdschrift Power Unlimited. Daarnaast verzorgt hij het commentaar bij het programma World Wrestling Entertainment (WWE) en Impact Wrestling op Eurosport.
Biografie
Sinds 1985 is hij actief binnen de Nederlandse hiphopgemeenschap, waarbij hij voornamelijk in het Engels rapt. In de eerste jaren richtte hij zich op meerdere onderdelen van de hiphopcultuur (rappen, graffiti, beatboxen en turntablism, later focuste hij zich vooral op rapmuziek. Begin jaren negentig was hij lid van de formatie 'Next Chapter', die naast Skate bestond uit LeRo (Skates jongere broer), Ringo The Rampage, DJ Crime Cutz en later Extince.
Later, in 1992, trad Skate samen met Extince op in New York. Daarnaast hield hij zich jarenlang bezig met het schrijven voor het gamesblad Power Unlimited en het presenteren van het gamesprogramma Gamekings. Met het eerste stopte hij in 2005. In 2003 bracht Skate zijn eerste Nederlandstalige single 'Joyride' uit, die speciaal werd gemaakt voor een reclamecampagne van Joy, een kinderdrankje. Skate trad met zijn hit 'Joyride' op in een vol Ahoy.
Skate the Great werkte onder meer samen met andere Nederlandse rappers als Select Personnel en The Proov, en wordt beschouwd als pionier in de Nederlandse hiphopscene.
Discografie
Singles
2003 - Skate The Great - Joyride (Promo)
Overig werk
1992 - Next Chapter - Skills!/Just Lettin' My Ego Rise (Rhythm & Rhyme Vol. 2 - verzamelalbum)
1993 - Feel The D.R.A.F.T. EP (ep; bijdrage met DJ KnowHow "Rainbow")
1995 - Next Chapter - Props Don't Pay The Rent (Dutch Masters - verzamelalbum)
1995 - Dutch Masters (verzamelalbum; featuring op "Possecut")
1998 - Extince - Binnenlandse Funk (album; featuring op "Zoete Inval")
1998 - The Proov - What I'm Not RMX (12-inch; featuring)
1999 - Zoete inval (single; samen met Krewcial, Goldy, Extince, Murth The Man-O-Script, Brainpower & Yukki B)
2000 - Alle 13 Dope (verzamelalbum; featuring op "Zoete inval")
2000 - The Proov - Traditions (album; featuring op "Raison d'etre")
2001 - Extince - Vitamine E (album; featuring op "Het volgende Hoofdstuk")
2001 - Project Overflow - The Round Table/A Day in the Life (cd-single)
2001 - Extince - De Avonturen van de Exter-O-Naldus (B-kant van single; featuring op "Het volgende Hoofdstuk")
2002 - Van Brooklyn naar Breukelen (verzamelalbum; bijdrage samen met Extince - "Spitfire")
2003 - Brainpower - Schreeuwetuit! (B-kant single; featuring op "De volgende straat")
2004 - Skiggy Rapz - Boat Drinks (album; featuring op "Re:Mind")
2004 - De Hop 2 (12-inch; Kev Brown met Skate the Great & Rescue - Street Realism)
2005 - Patta Mixtape (verzamelalbum; bijdrage: Skate the Great - Sneaker Talk)
2006 - Presentatie en interviews in film over Digitaal Erfgoed: www.digitaalallemaal.nl
2007 - Straatwaarde (DJ Knowhows album; bijdrage: Skate the Great - Stoppen of Doorgaan & Straight Spittin')
2008 - Hosting Breda Game Tournament
2008 - Spelerspresentatie samen met XXL NAC Breda
2009 - Commentator voor de Eurosportprogramma's This Week in the WWE en WWE Vintage Collection
2009 - Timbaland's Beats samen met Puff Dennis gepresenteerd in een aflevering van Gamekings
Trivia
In 2006 presenteerde Skate samen met onder andere vj Renate de TMF Awards en met vj Miljuschka de TMF Game Awards op de Gameplay. Ook in 2005 presenteerde hij de TMF Game Awards samen met vj Renate. Verder verzorgde hij de afgelopen jaren ook de hoofdpodiumpresentatie tijdens Firstlook, een jaarlijks terugkerend game-evenement.
Zie ook
Lijst van Nederlandse hiphopartiesten
Externe links
Interview op Hiphopgemeenschap.nl in het Internet Archive.
Interview op ML75
Referenties
Nederlands televisiepresentator
Nederlands rapper
Pseudoniem
|
Overig werk
1992 - Next Chapter - Skills!/Just Lettin' My Ego Rise (Rhythm & Rhyme Vol. 2 - verzamelalbum)
1993 - Feel The D.R.A.F.T. EP (ep; bijdrage met DJ KnowHow "Rainbow")
1995 - Next Chapter - Props Don't Pay The Rent (Dutch Masters - verzamelalbum)
1995 - Dutch Masters (verzamelalbum; featuring op "Possecut")
1998 - Extince - Binnenlandse Funk (album; featuring op "Zoete Inval")
1998 - The Proov - What I'm Not RMX (12-inch; featuring)
1999 - Zoete inval (single; samen met Krewcial, Goldy, Extince, Murth The Man-O-Script, Brainpower & Yukki B)
2000 - Alle 13 Dope (verzamelalbum; featuring op "Zoete inval")
2000 - The Proov - Traditions (album; featuring op "Raison d'etre")
2001 - Extince - Vitamine E (album; featuring op "Het volgende Hoofdstuk")
2001 - Project Overflow - The Round Table/A Day in the Life (cd-single)
2001 - Extince - De Avonturen van de Exter-O-Naldus (B-kant van single; featuring op "Het volgende Hoofdstuk")
2002 - Van Brooklyn naar Breukelen (verzamelalbum; bijdrage samen met Extince - "Spitfire")
2003 - Brainpower - Schreeuwetuit! (B-kant single; featuring op "De volgende straat")
2004 - Skiggy Rapz - Boat Drinks (album; featuring op "Re:Mind")
2004 - De Hop 2 (12-inch; Kev Brown met Skate the Great & Rescue - Street Realism)
2005 - Patta Mixtape (verzamelalbum; bijdrage: Skate the Great - Sneaker Talk)
2006 - Presentatie en interviews in film over Digitaal Erfgoed: www.digitaalallemaal.nl
2007 - Straatwaarde (DJ Knowhows album; bijdrage: Skate the Great - Stoppen of Doorgaan & Straight Spittin')
2008 - Hosting Breda Game Tournament
2008 - Spelerspresentatie samen met XXL NAC Breda
2009 - Commentator voor de Eurosportprogramma's This Week in the WWE en WWE Vintage Collection
2009 - Timbaland's Beats samen met Puff Dennis gepresenteerd in een aflevering van Gamekings
| 3 |
volgen, updates, connectie
|
1,489 |
MusicComposition
|
27478
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hendrik%20Andriessen
|
Hendrik Andriessen
|
Hendrik Franciscus Andriessen (Haarlem, 17 september 1892 – aldaar, 12 april 1981) was een Nederlands organist en componist.
Persoonlijk
Hendrik Andriessen kwam uit een katholieke familie van kunstenaars. Hij was een zoon van Nico Andriessen, organist van de Haarlemse Sint-Josephkerk, en de schilderes Gesina Vester. Hij was een broer van de pianist en componist Willem Andriessen en de beeldhouwer Mari Andriessen. Zijn grootvader was kunstschilder Willem Vester.
Op 12 augustus 1919 trouwde Andriessen met Johanna Justina Anschütz. Zij kregen zes kinderen, van wie Jurriaan, Caecilia en Louis ook bekende componisten werden, terwijl Heleen fluitiste werd.
Levensloop
Andriessen werd opgeleid door zijn vader en later door Louis Robert, de toenmalige stadsorganist van Haarlem. Hij had een kortstondige journalistieke carrière bij de Nieuwe Haarlemsche Courant, maar uit het feit dat in 1912 de ondergang van de Titanic hem volkomen was ontgaan, bleek dat hij daarvoor niet in de wieg was gelegd. Aan het Amsterdamsch Conservatorium studeerde hij vervolgens bij Jean-Baptiste de Pauw (orgel) en Bernard Zweers (compositie). Na de dood van zijn vader in 1913 werd hij zelf organist van de Sint-Josephkerk. Hij bekwaamde zich vooral in improvisatie. Een belangrijke vriendschap ondervond hij in deze jaren van Alphons Diepenbrock, wiens stijl hem aanvankelijk beïnvloedde. Vele jaren later, in 1968, zou hij de orkestratie van Diepenbrocks gehele Missa uit 1890, waarvan slechts het Kyrie en Gloria in een orkestpartituur door de componist waren overgezet, voltooien.
In de jaren 1927-49 was Andriessen docent muziektheorie en compositie aan het Amsterdams Conservatorium. Daarnaast doceerde hij orgel, improvisatie en gregoriaans aan de rooms-katholieke Kerkmuziekschool te Utrecht. In 1934 verruilde hij zijn taak als organist in Haarlem voor die van organist en dirigent aan de Sint-Catharinakathedraal van het Aartsbisdom Utrecht. In die stad was hij vanaf 1937 ook conservatoriumdirecteur.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog moest hij van 13 juli tot 18 december 1942 verblijven in het gijzelaarskamp Haaren en het gijzelaarskamp van Sint-Michielsgestel (vanaf 6 november 1942). In 1958 werd Andriessen door de Stichting Kunstenaarsverzet 1942-1945 gelauwerd met de Prijs van de Stichting Kunstenaarsverzet.
Van 1949 tot 1957 was hij directeur van het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Hij kon die functie combineren met het buitengewoon hoogleraarschap aan de Katholieke Universiteit Nijmegen (1952-63). Tegelijkertijd was hij ook als componist zeer productief. Hij beoefende alle mogelijke genres. Hij schreef onder meer twee opera's: Philomela (1948-49, op een libretto van Jan Engelman) en De Spiegel van Venetië (1964, libretto Hélène Nolthenius).
Zijn laatste jaren bracht Andriessen door in een serviceflat in Heemstede. Bij het Hendrik Andriessen Eeuwfeest in 1992, honderd jaar na zijn geboorte, plaatste het Haarlemse Concertgebouw een borstbeeldje van Hendrik op 19-jarige leeftijd, vervaardigd door de Haarlemse kunstenaar Jan Bronner.
Werken
In de jaren rond 1920 legde Andriessen als componist zich toe op zowel het orgel als op vocale muziek (liederen en werken voor koor) en verborg daarbij zijn bewondering voor Franse componisten als César Franck, Gabriel Pierné en André Caplet bepaald niet. De liederencyclus Miroir de peine uit 1923 vormt hierin een hoogtepunt.
Andriessens belang voor de ontwikkeling van de liturgische muziek is groot geweest. Zijn uitspraak "Kerkmuziek is alleen die muziek, die één is met het organisme van de kerkelijke dienst", bracht hij voor het eerst in de praktijk in de tweestemmige Missa in honorem sacratissimi Cordis uit 1919, waarin de zangstemmen en de instrumentale begeleiding tot hun simpele essentie waren teruggebracht. Deze ontwikkeling zette zich voort in o.a. de Missa diatonica uit 1935 voor zesstemmig koor a capella en de Missa Christus Rex uit 1938 voor twee koren en twee orgels.
Daarnaast componeerde Andriessen veel instrumentale muziek, zowel kamermuziek als orkestwerken. Zo schreef hij vier symfonieën. Tot zijn bekendste orkestwerken behoren ook de Variaties en fuga op een thema van Johann Kuhnau voor strijkorkest (1935) en de Ricercare voor symfonie-orkest (1949). Hij experimenteerde zelfs met twaalftoonsreeksen (in de Symfonische Etude van 1953 en de Vierde symfonie uit 1954), zonder de tonaliteit uit het oog te verliezen.
Hendrik Andriessens uitspraak "De instrumentale muziek is de jubilatie van de zang" geeft het best zijn opvatting weer, dat er eigenlijk geen scheidslijnen zijn tussen instrumentale en vocale muziek. Hij was ervan overtuigd dat composities niet alleen voortkomen uit degelijk vakmanschap, maar ook uit "het gegeven", de "inval", de "geschonken muziek". In zijn muziek is het hymnische element even belangrijk als het contemplatieve. Vooral in de kerkmuziek heeft hij vernieuwing teweeggebracht. In zijn overige werk was hij gematigd-modern in een persoonlijke stijl die toegankelijk is, maar tegelijk diepgang heeft.
Muziektheoreticus en musicus Lourens Stuifbergen legt zich toe op het ontsluiten van composities van Andriessen die tot nu toe in manuscriptvorm zijn overgeleverd. Samen met Jort Fokkens heeft dat geleid tot de herontdekking van de Sonate 'Da pacem, Domine' voor orgel uit 1913. Op 13 september beleefde de sonate een hernieuwde première in de St.-Bavokerk te Haarlem, ruim 100 jaar nadat het daar voor het laatst te horen was.
Werkenlijst (selectie)
Orkest
Symfonieën
1929-30 Symfonie nr. 1
1937 Symfonie nr. 2
1946 Symfonie nr. 3
1954 Symfonie nr. 4
1962 Symphonie concertante
Solist en orkest
1916 Symfonische fantasie, voor piano en orkest
1944 Variaties op een thema van Couperin, voor fluit solo met orkestbegeleiding
1950 Concert, voor orgel en orkest
1953 De zee en het land, voor spreekstem en orkest
1969 Vioolconcert
1970 Chromatische variaties
1970 Concertino, voor hobo en strijkorkest
Andere werken voor orkest
1935 Variaties en fuga op een thema van Johann Kuhnau
1949 Ricercare
1950 Wilhelmus van Nassouwe
1952 Symfonische etude
1954 Libertas venit, Rhapsodie voor orkest
1962 Mascherata, symfonische fantasie
1972 Chantecler, ouverture
Kerkmuziek
1913 Veni Creator Spiritus
1918?Missa in honorem sacratissimi Cordis
1919 Magna Res est Amor
1920 Fiat Domine, voor sopraan en orgel of orkest
1925 Missa in festo Assumptionis beatae Mariae Virginis, voor 3 solisten en orgel
1928 Missa Simplex
1931 Missa pro Defunctis, voor 3 solisten en orgel
1932 Missa Sponsa Christi
1935 Missa Diatonica
1937 Missa in festo nativitatis Beatae Mariae Virginis (Proprium)
1938 Missa Christus Rex
1939 Hymnus "Fréquentemus hodie", voor bariton met orkestbegeleiding
1943 Te Deum
1944 Missa Lauda Sion, première in 1946 door Schola Cantorum
1946 Missa Solemnis, voor dubbel gemengd koor en orgel
1946 Hodie Christus natus est, voor zesstemmig gemengd koor en orgel
1954 Festum Immaculatie Cordis "Beatae Mariae Virginis", voor gemengd koor, met begeleiding van 4 hoorns, 3 trompetten, 3 trombones en tuba
1958 Amienj Gospodie, voor vierstemmig gemengd koor
1961 Psalm IX, voor koor en orkest
1966 La Vierge à Midi, middenstem en orgel
Cantates
1943 Beknopte Feestcantate "Lang zal-ie leven", opus 1000
1946 Cantate Domino septem cantier sacra, voor 3 solisten en orgel
Opera
Liederen
1916 L'aube spirituelle voor zangstem en orkest - tekst: Sonnet de Charles Baudelaire
1923 Miroir de peine, voor solostem met orgel of met strijkorkest
Kamermuziek
1914 Sonate, voor viool en piano
1924 Sonatina, voor altviool en piano
1926 Sonate, voor cello en piano
1952 Ballade, voor hobo en piano
1967 Sonate, voor altviool en piano
1937 Drie Inventionen
1938 Sérénade, voor fluit/viool, viool/hobo en cello/fagot
1951 Quintet, voor blaaskwintet
1967 Tre Pezzi, voor dwarsfluit en harp
1969 l'Indifferent, voor strijkkwartet
1972 Divertimento a cinque, per flauto, oboe, violino, viola e violoncello
1973 Choral Varié, voor 3 trompetten en 3 trombones
Orgel
1902 Andante Religioso (autograaf is zoekgeraakt)
1912? Tema con variazioni (uit nalatenschap Albert de Klerk)
1913 Sonata Da Pacem, Domine (autograaf is in 2021 teruggevonden )
1913 Premier Choral
1916 Deuxième Choral
1917? Praeludium en Fuga in d-kleine terts
1917 Toccata
1918 Fête Dieu (herzien 1972)
1920 Troisième Choral
1921 Quatrième Choral (herzien 1951)
1926?Sonata da Chiesa
1929 Passacaglia (1929)
1935 Intermezzi, Prima Raccolta 1-12
1939-46 Intermezzi, Secunda Raccolta 13-24
1940 Sinfonia per Organo
1944 Aria (voor Piet Vroon)
1949 Thema met variaties
1953 Quattro Studi
1960 Meditation on "O Lord with wondrous mystery"
1961 Advent to Whitsuntide (zes koraalbewerkingen)
1962-65 Preghiera e Offertorio
1968 Suite
(?) Fantasie (fragment)
Publicaties (selectie)
César Franck. Amsterdam / Antwerpen, 1941.
Over muziek. Utrecht / Antwerpen, 1950.
Muziek en muzikaliteit. Utrecht / Antwerpen, 1952.
Aspecten der Nederlandse muziek (oratie 3 oktober 1952). Nijmegen / Utrecht, 1952.
De gedachtegang in de muziek (afscheidscollege 9 juli 1963). Nijmegen / Utrecht, 1963.
samen met Jos de Klerk: Sonata da Chiesa, 2 Studi per organo, in: Sonorum Speculum 17 (1963), p. 14-16.
Enkele aantekeningen over woord en toon, in: Mens en Melodie 20 (1965), p. 358-362.
Literatuur
Boeken
J.H. Moolenijzer: Hendrik Andriessen tachtig jaar. In vriendschap aangeboden. Gottmer, Haarlem, 1972. 36 p.
Anton de Jager, Paul Op de Coul, Leo Samama (red.): Duizend kleuren van muziek. Leven en werk van Hendrik Andriessen. Walburg Pers, Zutphen, 1992. ISBN 90 6011 781 6
Agnes van der Horst: De Andriessens. Een kleurrijke familie van muzikanten en kunstenaars. Lias, Hilversum, 2013. ISBN 978 90 8803 020 8
Artikelen
Piet Visser: Hendrik Andriessen, Orgelsuite, in: Sonorum Speculum 45 (1970), p. 27-30.
Arend Schelp: De Spiegel uit Venetië. Komische kameropera van Hendrik Andriessen, in: Mens en Melodie 22 (1967), p. 234-236.
Afscheid Prof. Hendrik Andriessen, in: Mens en Melodie 18 (1963), p. 234-235.
Heinrich Lemacher: Hendrik Andriessen. Der siebzigjährige holländische Kirchenmusiker, in: Musica Sacra 83 (1963), p. 264-266.
Wouter Paap: Hendrik Andriessen 70 jaar, in: Mens en Melodie 17 (1962), p. 261-262.
Wouter Paap: De opera Philomela ..., in: Mens en Melodie 17 (1962), p. 182-186.
Wouter Paap: Een nieuwe mis van Hendrik Andriessen, in: Mens en Melodie 15 (1960), p. 8~82.
Wouter Paap: Twee bekroonde Nederlandse composities. Prof. Van der Leeuw-prijzen 1959, in: Mens en Melodie 15 (1960), p. 3~38.
Wouter Paap: Hendrik Andriessen 60 jaar, in: Mens en Melodie 7 (1952), p. 236-239.
Wouter Paap: Een nieuwe miscompositie van Hendrik Andriessen, in: Symphonia (Hilversum) 21, p. 157-58.
Nico Schuyt: Philomela : Oper von Hendrik Andriessen, in: Sonorum Speculum 11 (1962), p. 10-21.
Jos Wouters: Hendrik Andriessen, in: Sonorum speculum 7 (1961), p. 1-12.
Enkele algemene naslagwerken
John Kasander: 150 jaar Koninklijk Conservatorium, Ministerie van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk, Den Haag, 1976, 175 p.
Sas Bunge: 60 Years of Dutch chamber music, Stichting Cultuurfonds Buma, 1974, 131 p.
Jos Wouters: Dutch composers' gallery, Part 1. Nine portraits of Dutch composers. Donemus, Amsterdam, 1971
Jos Wouters: Fifteen years Donemus: conversations with Dutch composers 1947-1962, Donemus, Amsterdam, 1962
Marius Monnikendam: Nederlandse componisten van heden en verleden, A.J.G. Strengholt, Berlijn, 1968, 280 p.
Contemporary music from Holland, Donemus, Amsterdam, 1953. 50 p.
Pay-Uun Hiu en Jolande van der Klis (red.): Het Honderd Componisten Boek. Nederlandse muziek van Albicastro tot Zweers. Gottmer, Haarlem, 1997. 424 p. ISBN 9025729649 / ISBN 9789025729646
Externe links
Biografie Hendrik Andriessen op Donemus-website
Digitale bladmuziek op Muziekschatten.nl
B. Kahmann: ANDRIESSEN, Hendrik Franciscus (1892-1981), in: Biografisch Woordenboek van Nederland 3, Den Haag, 1989
Biografie en (geactualiseerde) werkenlijst: https://www.andriessendeklerkstichting.nl/ (auteur: Lourens Stuifbergen)
Nederlands componist
Nederlands muziekpedagoog
Nederlands organist
20e-eeuws componist
Andriessen
Muziektheoreticus
|
Artikelen
Piet Visser: Hendrik Andriessen, Orgelsuite, in: Sonorum Speculum 45 (1970), p. 27-30.
Arend Schelp: De Spiegel uit Venetië. Komische kameropera van Hendrik Andriessen, in: Mens en Melodie 22 (1967), p. 234-236.
Afscheid Prof. Hendrik Andriessen, in: Mens en Melodie 18 (1963), p. 234-235.
Heinrich Lemacher: Hendrik Andriessen. Der siebzigjährige holländische Kirchenmusiker, in: Musica Sacra 83 (1963), p. 264-266.
Wouter Paap: Hendrik Andriessen 70 jaar, in: Mens en Melodie 17 (1962), p. 261-262.
Wouter Paap: De opera Philomela ..., in: Mens en Melodie 17 (1962), p. 182-186.
Wouter Paap: Een nieuwe mis van Hendrik Andriessen, in: Mens en Melodie 15 (1960), p. 8~82.
Wouter Paap: Twee bekroonde Nederlandse composities. Prof. Van der Leeuw-prijzen 1959, in: Mens en Melodie 15 (1960), p. 3~38.
Wouter Paap: Hendrik Andriessen 60 jaar, in: Mens en Melodie 7 (1952), p. 236-239.
Wouter Paap: Een nieuwe miscompositie van Hendrik Andriessen, in: Symphonia (Hilversum) 21, p. 157-58.
Nico Schuyt: Philomela : Oper von Hendrik Andriessen, in: Sonorum Speculum 11 (1962), p. 10-21.
Jos Wouters: Hendrik Andriessen, in: Sonorum speculum 7 (1961), p. 1-12.
| 2 |
muziekcompositie, muziekstuk, compositie
|
5,104 |
Accommodation
|
3145722
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Slisse%20%26%20Cesar%20%28VTM%29
|
Slisse & Cesar (VTM)
|
Slisse & Cesar is een Vlaamse komische reeks die van 1996 tot 1999 op VTM heeft gelopen.
In deze reeks staat de vriendschap tussen de rijke verzekeringsmakelaar Slisse en de simpele Cesar centraal. Andere personages zijn Slisses vrouw Melanie, zijn kinderen Rik, Jan en Tinneke en de eeuwige facteur die altijd om een druppel jenever komt bedelen. De meid Valerie en Slisses schoonzoon Joe maken ook deel uit van de hoofdrolspelers. De reeks wordt in het Antwerps vertolkt.
Op TV1 liep er al eerder een reeks van Slisse & Cesar in 1978 met gelijkaardige rollen in andere verhalen.
Verhaal
Seizoen 1
Sander Slisse verhuist met zijn vrouw Melanie en zijn kinderen Tinneke, Rik en Jan naar een mooie, nieuwe, luxueuze villa in Mortsel. De meid Valerie die al 20 jaar in het vorig huis voor de familie Slisse werkte, gaat ook aan de slag in de nieuwe villa. Valerie is nog vrijgezel en woont nog bij haar oude moeder in. Melanie is een bazige huisvrouw die regelmatig migraine heeft. Sander is verzekeringsagent. De verhuizers kregen hulp van iemand die hen in het zwart hielp, Cesar. Hij staat eigenlijk op de ziekenkas en mag niet bijklussen. Na al die jaren komen Sander en Cesar elkaar terug tegen. Cesar is arm en woont in de buurt van Sanders nieuwe huis. Het was van in het leger geleden dat ze elkaar gezien hadden. Cesar heeft een geit, een kat, kippen en konijnen en hij heeft ook een moestuintje.
De facteur komt regelmatig langs om zijn borrel jenever te drinken en kent veel over computers en homeopathische geneesmiddelen en zalven, zijn vrouw heet Sophia. Rik is beroepsmilitair en heeft net 3 maanden verlof. In café "Het Hoeksken" werkt Rosse Rita met wie Rik sporadisch het bed deelt. Rik, Jan en de facteur gaan in Het Hoeksken regelmatig iets drinken. Tinneke werkt in een winkel en haar vriend Joe Flour werkt in een telefoonbedrijf. De ouders van Joe zijn ook rijk, Joe zijn vader is ingenieur. Jan studeert voor kok.
Cesar komt regelmatig over de vloer bij Sander en ze worden terug de beste vrienden. Ze spelen pingpong in de living tot ergernis van Melanie. Cesar kan niet lezen of schrijven en is ook niet van de slimste. Melanie is altijd chic gekleed een voelt zich soms beter dan andere mensen, ze interesseert zich erg in geld en rijkdom. Sander luistert graag naar klassieke muziek. Er wordt ook regelmatig ruzie gemaakt over de televisie. Sander, Rik en Jan willen naar de voetbal zien, terwijl Melanie graag Tien Om Te Zien en soaps ziet. Melanie is ook een grote fan van Luc Steeno.
Tinneke kondigt aan dat ze zwanger is. Haar vriend Joe heeft de gewoonte om altijd koekjes te eten. Jan, Rik, Sander, Cesar, Joe en de facteur kaarten regelmatig in de living. De facteur die veel over gezondheid weet geeft soms allerhande trainingslessen. Tinneke is snel jaloers. De moeder van Joe en Melanie brengen de voorbereidingen van het huwelijk tussen Tinneke en Joe in orde dat binnen 3 maanden plaatsvindt. Maar dan ineens wil Tinneke niet meer trouwen omdat Joe veel te jaloers is. Uiteindelijk leggen Tinneke en Joe het terug bij. Tinneke en Joe trouwen en verhuizen naar een studio. Joe is nogal gierig. Hij is ook een bangerik en valt voor het minste flauw.
Op een rommelmarkt ziet Sander een kader waar een foto van zijn vader Miel in zit en koopt hem. Hij hangt deze kader in de living omhoog. Regelmatig praat hij tegen de foto van zijn vader. Sander en Cesar hebben soms kinderachtige streken, zo spelen ze bijvoorbeeld soldaatje. Melanie wordt er zot van. Jan slaagt voor zijn eindexamen als kok. Rik vertrekt voor een paar maanden op missie naar Badongo en neemt van iedereen afscheid. Tinneke bevalt van een dochter Marianne, Melanie wordt de meter en de vader van Joe wordt de peter. Na haar bevalling is Tinneke op zoek naar werk. Een tijd later komt Rik terug van Badongo. Jan vindt werk als kok.
Seizoen 2
Tinneke vindt bureauwerk op een transportbedrijf. Melanie en Sander zijn 24 jaar getrouwd. Als verrassing wil Tinneke een feest voor hen geven. Ze gaat ook de zus van Melanie, tante Clara en haar man nonkel Marcel uitnodigen. Melanie en Clara hebben al een tijd ruzie en Tinneke hoopt hen op het feest te verzoenen. Clara is al even bazig als Melanie en Marcel ligt onder de sloef van Clara. Sander kan zijn schoonzus Clara niet verdragen en noemt haar op het feest een tang, Clara en Marcel stappen het af. Sander zit soms op de kap van Joe en heeft soms de neiging om Joe een mot te geven als Joe een stommiteit uitgestoken heeft. De ouders van Joe komen nu ook af en toe kaarten met Sander en Cesar.
Omdat Sander bij het hoofdkantoor 20 jaar is aangesloten, geeft het hoofdkantoor hem zeven reistickets om aan zijn klanten uit te delen. Sander wil het eerlijk doen met een wedstrijd waaraan alle klanten kunnen deelnemen. Er wordt echter vals gespeeld waardoor Melanie, Valerie, Rik, Jan, Joe, Tinneke en de facteur winnen. Joe kan door zijn werk niet meegaan en daardoor gaat Cesar in zijn plaats mee. Tinneke wil Joe en Marianneke niet alleen laten en blijft bij hen. Het hoofdkantoor wil dat Sander mee gaat met zijn klanten. Door zijn grote vliegangst probeert Sander van alles om niet mee te moeten gaan, maar uiteindelijk vertrekken Melanie, Valerie, Rik, Jan, Cesar, Sander en de facteur naar de Dominicaanse Republiek. Cesar en Sander raken vermist, hun bootje is op een onbewoond eiland terechtgekomen. Iedereen is ongerust maar uiteindelijk worden ze na twee dagen terug gevonden. Na een verder probleemloze reis keert het gezelschap terug naar huis.
Tinneke en Joe zijn één jaar getrouwd. Clara en Melanie hebben hun ruzie bijgelegd. Nu Melanie ongeveer twee jaar in het nieuwe huis woont geeft ze een juwelendemonstratie voor de buren. Dit draait echter uit op een sisser doordat Sander en Cesar dronken toekomen en de demonstratie verstoren. Melanie zaagt rond Sander zijn oren om hun oud huis te verkopen omdat verhuren te weinig op brengt. Dat huis is echter het ouderlijke huis van Sander. Tinneke is haar werk kwijt. Melanie en Clara moeten naar de notaris gaan omdat hun nonkel Achilles Van Den Berghe overleden is. Melanie maakt al de wildste plannen over wat ze met het geld van de erfenis wil doen. Clara en Melanie erven elk echter enkel maar een oude kast. Nonkel Achilles heeft alles weggegeven aan een rusthuis en een goed doel. Tinneke vindt nieuw werk, enquêtes aan huis verkopen. Sander wint een ezel met een tombola en noemt hem Fons. Hij verkoopt Fons aan een boer. Bij Sander wordt alles moderner, er wordt een nieuwe telefoon geïnstalleerd met een antwoordapparaat, een videofoon en vier intercoms.
Seizoen 3
Van Der Kerken is al jarenlang een concurrent van Sander in de verzekeringen en pikt soms klanten in van Sander. Van Der Kerken wil Sander spreken en Sander denkt dat Van Der Kerken de strijdbijl wil begraven. Maar integendeel, Van Der Kerken wil Sander geld geven om zijn verzekeringszaak te kopen. Sander weigert dit en ze maken ruzie. Van Der Kerken zegt dat er van Sander zijn zaak binnen de twee maanden geen sprake meer zal zijn, al moest hij het hele huis van Sander laten ontploffen en Sander zet hem aan de deur. Ook Melanie kan Van Der Kerken en zijn vrouw hun bloed drinken.
Melanie is de voorzitster van de vriendenclub van de coiffeur. Er zijn echter nieuwe voorzittersverkiezingen. Melanie is er zeker van dat ze zal herverkozen worden. De leden verkiezen echter Mia van de apotheek tot nieuwe voorzitster en Melanie is razend. Joe en Tinneke kopen een stuk bouwgrond. Sander viert zijn vijftigste verjaardag. Cesar krijgt een brief waarin staat dat ze zijn huis dat hij huurt van het OCMW willen onteigenen. De rijke Verspreet wil het laten afbreken om er een appartement op te zetten. Als er iemand komt om grondstalen op te nemen kan Cesar hem echter verschalken doordat hij olie op zijn grond gegoten heeft. Verspreet wil geen vergiftigde grond kopen en dus kan Cesar in zijn huis blijven wonen. Clara en Marcel komen nu ook af en toe kaarten met Sander en Melanie.
Sander heeft een buitenverblijf gekocht. Zo kan hij de rust wat opzoeken als het te druk is in huis. Hij en Cesar kunnen in het buitenverblijf pingpongen zonder het gezaag van Melanie rond hun oren. Melanie is razend dat Sander achter haar rug het buitenverblijf gekocht heeft. Sander, Melanie, Tinneke, Joe, de vader van Joe, Cesar en Melanie maken kennis met Sophia, de vrouw van de facteur. Tante Julia, de tante van Clara en Melanie die in Spanje woont en daar een appartement heeft komt logeren. Het is de bedoeling dat ze eerst 2 dagen bij Melanie zal logeren en daarna 2 dagen bij Clara. Clara en Melanie zijn op haar appartement uit en willen in haar testament staan. Ze willen haar zo goed mogelijk verzorgen omdat ze geen kinderen heeft en maken er ruzie over. Tante Julia is heel erg bazig en doet soms moeilijk. Sander wordt er gek van. Tante Julia wil langer in Mortsel blijven. Maar ineens denkt ze er aan dat ze haar gesneden kater Tarzan vergeten eten te geven is voor ze vertrok en ze keert terug naar Spanje.
Sander en Melanie zijn 25 jaar getrouwd en geven een groot feest. Iedereen is aanwezig: Jan, Rik, rosse Rita, Tinneke, Marianne(ke), Joe, de ouders van Joe, Clara, Marcel, Cesar, Valerie, de facteur en Sophia. Rocco Granata komt zingen en Melanie en Sander beleven de avond van hun leven. Cesar doet alsof hij op sterven ligt en Sander loopt er met zijn beide voeten in. Sander heeft Cesar al zo dikwijls gefopt en nu zijn de rollen omgedraaid. Ze lachen er eens goed om en zo eindigt de serie van Slisse en Cesar.
Citaten
Als Sander aan Cesar iets vraagt, dan antwoordt Cesar: "Weette gij het Slisse?", Sander antwoordt dan: "Ja, ik weet het.", waarop Cesar antwoordt: "Waarom vraagdet dan?"
Sander stelt soms de vraag aan Cesar: "Cesar, weette wa gij zijt?" dan antwoordt Cesar: "Ja, Slisse.", Sander antwoordt dan: "Cesar, ge zijt een kieken!" of "Een kieken, da zijde gij!"
Cesar vraagt soms aan Sander: "Is dat een strikvraag, Slisse?", waarop Sander ja of nee antwoordt, dit wordt dan meestal weer gevolgd door: "Weette gij het Slisse?", ...
Melanie noemt Sander: "Een sjamfoeter", als hij weer achter haar rug iets uitgestoken heeft.
Melanie haar troetelnaam voor Sander: "Mijn motteke".
De facteur: "Amai, mijn klak."
Sander en Cesar gebruiken soms het woord: "rietepetiet". Rietepetiet betekent onmiddellijk.
Sander als hij absoluut niet akkoord is: Nee, nee en nee is nee!
Sander zijn troetelnaam voor Melanie: "mijn pronte bollendoos".
Melanie als ze gek wordt van Sander: "Boebelen krijg ik van diene vent".
Soms wordt de uitdrukking "De pist in zijn" gebruikt, wat weg zijn betekent.
Als Melanie vindt dat Sander zich abnormaal gedraagt zegt ze: "Sander, gij hebt nu toch echt molekes."
Personages
Hoofdrolspelers
Sander Slisse: Walter Rits
Cesar: Walter Smits
Melanie Slisse: Liliane Dorekens
Rik Slisse: Jesse Van Gansen
Jan Slisse: Hugo Vanden Bremt
Tinneke Slisse: Jaela Cole
Joe Flour: Koen De Ruyck
Valerie: Nicole Lauwaert
Facteur: Bruno Schevernels
Belangrijke bijrollen
Meneer Flour, vader van Joe: André Pauwels
Madame Flour, moeder van Joe: Brigitte Boisacq
Tante Clara, de zus van Melanie: Magali Uytterhaegen
Nonkel Marcel, de man van Clara: Clement Voet
Rosse Rita: Annemarie Picard
Terugkerende gastrollen
Marianne(ke) Flour, dochter van Joe en Tinneke: Elise Collet, Laura Van Mileghem, D'Jo De Ridder, Kaat Vandenbergh, Shari Reynders
Politieagent Frans: Stef Van Litsenborgh
Buurvrouw van Joe en Tinneke: Griet De Wolf
Dokter: Kaat Schwind
Buurvrouw van Sander en Melanie: Pascale Michiels
Notaris: Joris Van den Eynde
Vriendinnen van Melanie: Chris Gils en Lisette Van Saet
Pastoor: Paul Peeters
Sophia, vrouw van facteur: Lea Witvrouwen
Gastrollen
Seizoen 1
Seizoen 2
Seizoen 3
Afleveringen
Seizoen 1 (1996-1997)
De ontmoeting (dubbele aflevering)
Stoppen met roken
Gewond
De verloofde
De auto
Midlife crisis
De nieuwe meid
Dochter gezocht
De advertentie
Grote kuis
Het huwelijksfeest
Geld
Spoken
De waarzegster
Antiek
Rambo
Ontdek de ster
Het examen
Hypnotiseren
Schulden
Toneel
Babysitten
Promotie
De secretaresse
Video
De wedstrijd
Seizoen 2 (1997-1998)
De gijzeling
Valerie verliefd
Feest
Op stap
Goed verzekerd
De nieuwe auto
De schat
Beste klanten
De exodus
Vakantie
Viva holiday
Ontbijt aan bed
Animatie
Cesar vermist
Zwartwerk
Overspel
De demonstratie
Op vrijersvoeten
De erfenis
Reclame
De buurvrouw
Wijn proeven
De fanfare
De tombola
Vrienden
Moderne tijden
Seizoen 3 (1998-1999)
Bomalarm
Open deur
Als de kat van huis is...
De hoofdinspecteur
Depressief
Carnaval
De ideale partner
Moderne kunst
Zelfverdediging
Een maatje meer
Slechte communicatie
Uit de bol
De butler
Profiteren
Happy birthday
De brief
Louche zaken
Kerk of politiek
Volgende patient
Dansen
Liefde
De suikertante
Naar den bok
Het oude huis
Zilveren bruiloft
De pijp uit (laatste aflevering)
Trivia
Sommige afleveringen werden opgenomen met livepubliek.
Aan het einde van iedere aflevering werden enkele bloopers uit de aflevering getoond.
Walter Rits (Slisse) overleed op 25 december 2002 op 53-jarige leeftijd ten gevolge van een hersenbloeding.
Programma van VTM
Vlaamse komedieserie
Fictief duo
Komisch televisieprogramma
|
Sander heeft een buitenverblijf gekocht. Zo kan hij de rust wat opzoeken als het te druk is in huis. Hij en Cesar kunnen in het buitenverblijf pingpongen zonder het gezaag van Melanie rond hun oren. Melanie is razend dat Sander achter haar rug het buitenverblijf gekocht heeft. Sander, Melanie, Tinneke, Joe, de vader van Joe, Cesar en Melanie maken kennis met Sophia, de vrouw van de facteur. Tante Julia, de tante van Clara en Melanie die in Spanje woont en daar een appartement heeft komt logeren. Het is de bedoeling dat ze eerst 2 dagen bij Melanie zal logeren en daarna 2 dagen bij Clara. Clara en Melanie zijn op haar appartement uit en willen in haar testament staan. Ze willen haar zo goed mogelijk verzorgen omdat ze geen kinderen heeft en maken er ruzie over. Tante Julia is heel erg bazig en doet soms moeilijk. Sander wordt er gek van. Tante Julia wil langer in Mortsel blijven. Maar ineens denkt ze er aan dat ze haar gesneden kater Tarzan vergeten eten te geven is voor ze vertrok en ze keert terug naar Spanje.
| 3 |
accommodatie, verblijf, logies
|
5,691 |
FireStation
|
2011004
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gedempte%20Oude%20Gracht
|
Gedempte Oude Gracht
|
De Gedempte Oude Gracht is een straat in het centrum van Haarlem. De naam verwijst naar de oude stadsgracht die hier tot 1859 heeft gelegen, en tot in de 15e eeuw de grens van de stad was. De gracht werd in de 19de eeuw gedempt door een onverwachte bijwerking van de drooglegging van het Haarlemmermeer. Hierdoor ging het Spaarne minder snel stromen, en konden de Haarlemse grachten niet goed worden gespuid, waaronder de Oude Gracht waardoor deze begon te stinken en voor drooglegging werd gekozen.
In 1995 werd de voormalige brandweerkazerne gelegen op nummer 135 gesloopt. Er werden toen bewoningssporen aangetroffen daterend uit de 12de eeuw, de eerste sporen van bebouwing dateerden uit de 15de eeuw. In het noorden, ter hoogte van de Zijlstraat liep de gracht over in de Kraaienhorstergracht. In het zuiden ter hoogte van nummer 124 en net voorbij de Kleine Houtstraat werd de gracht smaller en heette het laatste stuk tot aan het Spaarne dan ook Smalle Oude Gracht.
In 2008 werd de straat gerenoveerd en heringericht. Hierbij werd eenrichtingsverkeer voor auto's ingevoerd vanaf de Turfmarkt richting de Raaks; in tegengestelde richting is een vrije busbaan aangelegd.
De straat telt tientallen rijksmonumenten.
Oude Gracht
Oude Gracht
|
In 1995 werd de voormalige brandweerkazerne gelegen op nummer 135 gesloopt. Er werden toen bewoningssporen aangetroffen daterend uit de 12de eeuw, de eerste sporen van bebouwing dateerden uit de 15de eeuw. In het noorden, ter hoogte van de Zijlstraat liep de gracht over in de Kraaienhorstergracht. In het zuiden ter hoogte van nummer 124 en net voorbij de Kleine Houtstraat werd de gracht smaller en heette het laatste stuk tot aan het Spaarne dan ook Smalle Oude Gracht.
| 2 |
brandweer, brandweerkazerne, hulpdiensten
|
3,208 |
OrderAction
|
4776855
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/De%20Jaren
|
De Jaren
|
De Jaren is een grandcafé in de Nieuwe Doelenstraat 20-22 in Amsterdam.
Op 4 juli 1990 opende Joseph Jansen in dit pand café De Jaren. Hij drukte een duidelijk stempel op de zaak, onder meer door te bepalen dat eten en drank vers moesten zijn en er geen frituur mocht komen omdat het café anders naar vet en patat ging ruiken. De leestafel werd bestemd de betere Nederlandse tijdschriften en een reeks van buitenlandse kranten. Een bijzondere attractie bij de opening was het onbeperkte saladebuffet, dat sindsdien kenmerkend voor de zaak is gebleven.
Het hoge interieur met grote ramen is modern ingericht. Aan de achterzijde, pal aan de Amstel, is een wat lager gelegen terras dat zich op een steiger bevindt waar boten kunnen aanmeren. Op de bovenverdieping is een restaurant met een terras op het balkon. Gezien de uitstraling wordt De Jaren vaak een grand-café genoemd, maar dat wordt vanuit de zaak zelf te pretentieus gevonden. In 1994 werd De Jaren overgenomen door René en Fred Boerdam, sinds 2013 met Remco Poelmans als mede-eigenaar.
De Jaren trekt zo'n 500.000 bezoekers per jaar, van oudsher met name mensen die voor het eerst in Amsterdam komen, waaronder winkelend publiek, toeristen en studenten die pas nieuw zijn in de stad. Wie later de vele andere Amsterdamse uitgaansgelegenheden leert kennen komt niet zo gauw meer bij De Jaren. De bediening, waarin aanvankelijk veel studenten van de Gerrit Rietveld Academie werkten, gold jarenlang als chagrijnig en langzaam, maar bij dat laatste speelde ook de grootte van de zaak mee. Tegenwoordig worden bestellingen elektronisch doorgegeven.
Gebouw
Het pand werd gebouwd voor de Ontvang- en Betaalkas, een instelling die tegen vergoeding waardepapieren zoals wissels en effecten bewaarde en die in 1929 werd overgenomen door de Kas-Vereeniging. Het gebouw werd in 1906 verbouwd door architect Willem Hamer jr. en de initialen O & B van de Ontvang- en Betaalkas staan nog altijd hoog boven de ingang op de gevel.
Trivia
In 1999 werd De Jaren door een vakjury voor het blad Misset Horeca uitgeroepen tot beste café van Nederland.
Voor het jaarlijkse International Documentary Filmfestival Amsterdam (IDFA) fungeert De Jaren als festivalcafé.
Externe link
Homepage van café De Jaren
Café in Amsterdam
Bouwwerk in Amsterdam-Centrum
|
De Jaren trekt zo'n 500.000 bezoekers per jaar, van oudsher met name mensen die voor het eerst in Amsterdam komen, waaronder winkelend publiek, toeristen en studenten die pas nieuw zijn in de stad. Wie later de vele andere Amsterdamse uitgaansgelegenheden leert kennen komt niet zo gauw meer bij De Jaren. De bediening, waarin aanvankelijk veel studenten van de Gerrit Rietveld Academie werkten, gold jarenlang als chagrijnig en langzaam, maar bij dat laatste speelde ook de grootte van de zaak mee. Tegenwoordig worden bestellingen elektronisch doorgegeven.
| 1 |
bestelling, orderactie, leveringsmethode
|
2,054 |
MoveAction
|
12974
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ian%20Fleming
|
Ian Fleming
|
Ian Lancaster Fleming (Mayfair, Londen, 28 mei 1908 – Canterbury, 12 augustus 1964) was een Brits schrijver, beroemd geworden door de serie boeken rondom James Bond.
Jonge jaren
Ian Fleming werd geboren in Londen, op 28 mei 1908, en was de jongere broer van reisverhalenschrijver Peter Fleming. Hij werd opgeleid op Eton, en de Koninklijke Militaire Academie Sandhurst. Hierna vertrok hij naar het buitenland om talen te studeren. Hij werkte als journalist in de jaren voor de Tweede Wereldoorlog. Aan het begin van de oorlog werd hij aangenomen als persoonlijk assistent van de directeur van Naval Intelligence, admiraal John Henry Godfrey. Fleming raakte betrokken bij meerdere operaties. Een belangrijke hiervan was de door Fleming ontwikkelde Operation Goldeneye, die ervoor moest zorgen dat de Britten nog steeds via Gibraltar konden communiceren als Spanje zich eventueel bij de Asmogendheden zou aansluiten. In 1944 kreeg Fleming de leiding over de zogenaamde 30 Assault Unit, en later werd hij lid van het comité van de T-Force.
Dit gaf hem de achtergrond en ervaring om goede spionageverhalen te schrijven. Er wordt zelfs beweerd dat sommige gebeurtenissen uit de Bondverhalen echt hebben plaatsgevonden en dat ook de figuur van James Bond gebaseerd is op een geheim agent die echt heeft bestaan. Geruchten dat het Bond-personage op Fleming zelf zou zijn gebaseerd, werden door Fleming altijd ontkend.
De literaire James Bond
Begin jaren 50 begon Fleming met het schrijven van spionageverhalen. De hoofdpersoon werd een geheim agent van MI6, de Britse inlichtingendienst. Fleming kwam op het idee voor de naam naar aanleiding van het boek Birds of the West Indies, dat geschreven was door ornitholoog James Bond. Deze onopvallende naam beviel Fleming. Bonds codenummer werd 007. De dubbele nul wijst in de verhalen op een bevoegdheid om te doden, maar is in werkelijkheid een creatie van Fleming zelf.
Zomers verbleef Fleming altijd in Engeland, maar 's winters reisde hij af naar zijn huis Goldeneye op Jamaica, waar hij het grootste gedeelte van zijn Bondverhalen schreef. In 1953 verscheen het eerste boek: Casino Royale.
Casino Royale bleef bij het grote publiek vrij onopgemerkt. De Amerikaanse televisiezender CBS bewerkte het boek in 1954 voor een live televisieshow van Climax Mystery Theatre. Flemings tweede boek Live and Let Die verscheen in 1954. Het verhaal speelt zich voor een groot gedeelte af op Jamaica. Omdat Fleming deze omgeving goed kende, was hij in staat een berg aan triviale kennis rondom het eiland te vermelden. Dergelijke details waren een opvallend aspect van zijn schrijfstijl. Hierna verschenen meer Bondboeken (zie onder). Naarmate de jaren verstreken werden de boeken populair en brachten ze genoeg geld op voor Fleming om zich in alle rust terug te trekken op Goldeneye. De boeken werden in Noord-Amerika vooral populair nadat President John F. Kennedy het boek From Russia with Love op zijn lijst met favoriete boeken vermeldde. Hoewel From Russia with Love als een van Flemings beste werken wordt gezien, eindigt het boek als Bond vergiftigd op het 'wijnrode tapijt' in elkaar zakt. Het is nog maar de vraag of Bond dit zal overleven.
De filmindustrie begon ondertussen interesse te tonen in Bond. Producent Gregory Ratoff kocht de rechten van Casino Royale. Ratoff zette Casino Royale voorlopig in de ijskast, en overleed voordat hij met zijn filmplannen kon beginnen. Zijn weduwe verkocht de rechten door aan producent Charles K. Feldman. Feldman echter deed niets met zijn aankoop en wachtte rustig af. Uiteindelijk kwam het er in 2006 toch van: Zie James Bond.
Het eiland Inagua bracht Fleming alsnog op het idee voor een nieuw boek. In Dr. No (1958) paste Fleming Bonds wapen aan, nadat wapenexpert Geoffrey Boothroyd hem in een brief had laten weten dat Bonds Beretta een matig damespistool was. In Dr. No verving Fleming de Beretta dan ook door een Walther PPK. De wapenmeester van MI6 kreeg de naam Major Boothroyd. In de films is deze persoon beter bekend als Q (quartermaster). Hierna schreef Fleming nog de roman Goldfinger (1959).
In 1958 stelde de zender CBS, die eerder Casino Royale had bewerkt, voor om een televisieserie over James Bond te maken. Fleming ging akkoord en begon nieuwe ideeën voor de serie te ontwikkelen. Toen de serie uiteindelijk niet door bleek te gaan, werden de nieuw ontwikkelde verhalen bewerkt tot de verhalenbundel For Your Eyes Only (1960). Toch waren er nog filmplannen. Samen met producent Kevin McClory en scenarioschrijver Jack Whittingham begon Fleming aan het scenario Longitude 78 West. Om een interessante, ietwat tijdloze booswicht te hebben, kwam men op het idee van de organisatie SPECTRE. Ook dit project kwam echter niet goed van de grond en het werd uiteindelijk in de ijskast gezet. Fleming deed er nu hetzelfde mee als met de verhalen uit For Your Eyes Only, en bewerkte het tot de roman Thunderball (1961). McClory en Wittingham werden hier niet bij vermeld, en begonnen een rechtszaak: een stressvolle periode waarin Fleming, een zware roker en drinker, een hartaanval kreeg. In december 1961 kwam men tot een schikking: voortaan diende vermeld te worden dat het boek was gebaseerd op een filmplot van McClory, Wittingham en Fleming. Bovendien verkreeg McClory de filmrechten op het boek.
In 1962 verscheen The Spy Who Loved Me, waarin Fleming een opvallende stijlbreuk beging: het boek werd verteld in de eerste persoon, vanuit het perspectief van de fictieve protagoniste Vivienne Michel (die zelfs als coauteur werd genoemd). Het boek vertelt haar levensverhaal, tot op het moment dat Bond haar bij toeval redt van twee moordenaars. Datzelfde jaar verscheen de eerste bioscoopfilm van James Bond. In 1961 had Fleming de rechten op al zijn verschenen en nog te verschijnen Bondverhalen (behalve Casino Royale en Thunderball) aan Harry Saltzman verkocht. Albert R. Broccoli was ook geïnteresseerd, maar ging met Saltzman samenwerken in EON Productions. Als eerste Bondfilm hadden zij het liefst Thunderball gemaakt, maar vanwege de problemen met McClory ging men over op Dr. No (1962). Ian Fleming hoopte dat David Niven de rol van Bond zou krijgen. Ook beval hij zijn neef Christopher Lee aan. Maar de rol ging uiteindelijk naar Sean Connery. Fleming was hier in eerste instantie helemaal niet gelukkig mee, al gaf hij Bond in On Her Majesty's Secret Service (1963), een Schotse vader.
Fleming bezocht ook nog de set van de tweede film From Russia with Love (1963), en toonde zich tevreden over de keuze van de acteurs. Terwijl de derde film, Goldfinger (1964), in productie was, overleed Fleming op 12 augustus 1964 aan een hartaanval. Datzelfde jaar was er een kinderboek van hem verschenen: Chitty Chitty Bang Bang.
Postume publicaties
Flemings laatste roman, The Man with the Golden Gun werd postuum uitgegeven. Erg goed werd het boek niet ontvangen. Het leidde ook tot enige controverse, vanwege onbevestigde geruchten dat het boek zou zijn voltooid door een ghostwriter (Christopher Wood). In 1966 verscheen als laatste de verhalenbundel Octopussy and The Living Daylights.
De serie James Bondboeken werd later voortgezet. Eind jaren 60 verscheen er een boek van de hand van Kingsley Amis, onder het pseudoniem Robert Markham. Vanaf de jaren 80 kwam de serie weer op gang, onder John Gardner en later Raymond Benson. Van 2005 tot 2009 schreef Charlie Higson de serie Young Bond, die zich afspeelt in Bonds tienerjaren tijdens het interbellum.
In 2008 werd, ter gelegenheid van de honderdste verjaardag van Fleming, het boek Devil May Care geschreven door Sebastian Faulks, die zich voor de gelegenheid van Flemings schrijfstijl had bediend. In 2010 werd aangekondigd dat Jeffery Deaver nieuwe Bondromans zal gaan schrijven.
Woningen van Ian Fleming
Ian Fleming heeft op diverse adressen in Londen gewoond, en had na de Tweede Wereldoorlog ook meerdere buitenhuizen.
27 Green Street, Mayfair (1908-1909): Huis waar Ian Fleming op 28 mei 1908 werd geboren.
Pitt House, North End Avenue, Hampstead Heath (1909-1923): Valentine Fleming vond het beter voor zijn carrière als conservatief politicus een groter huis te hebben en de familie verhuisde al snel van Green Street naar Hampstead Heath. Dit Georgische mansion heette aanvankelijk North End House en Wildwoods maar werd door Valentine Fleming Pitt House genoemd naar de conservatieve staatsman William Pitt die hier ooit woonde. Pitt House werd zwaar beschadigd tijdens bombardementen in WOII en gesloopt in 1952. Alleen de poort is nog aanwezig.
Turner’s House, 118/119 Cheyne Walk, Chelsea (1923-1926 en 1931-1936): Flemings moeder Evelyn voegde hier drie woningen samen en noemde het geheel Turner’s House naar de schilder J.M.W. Turner die hier in de 19e eeuw woonde. Fleming woonde er twee periodes bij zijn moeder. In de periode daartussen verbleef Fleming voornamelijk in het buitenland (Kitzbühel, München, Genève).
22B Ebury Street, Belgravia (1936-1940): De eerste eigen woning van Ian Fleming, die hij kocht van fascistenleider Oswald Mosley. Het huis was in 1840 gebouwd als Baptistenkerk.
Carlton Hotel, Haymarket / Pall Mall, St. James's (1940): Fleming verhuisde naar dit hotel omdat hij er veiliger dacht te zijn voor de bombardementen. Het Carlton was een hotel van 1899 tot 1940 toen het zwaar beschadigd raakte bij een Duits bombardement. Het hotel werd niet heropend, andere delen van het gebouw wel. In 1957 werd het gesloopt en op de locatie staat nu het gebouw van The New Zealand High Commission.
Lansdowne Club, 9 Fitzmaurice Place nabij Berkeley Square, Mayfair (najaar 1940): Deze club werd in 1935 geopend in een deel van het Lansdowne House. Een ander deel van dit huis werd al in 1930 gesloopt voor een weguitbreiding. De originele eetzaal is nu te zien in het Metropolitan Museum in New York, een salon in het Philadelphia Museum of Art.
St. James Club, 106 Piccadilly, Mayfair (ca. 1940-1941): Gentlemen’s club die bestond tussen 1857 en 1978, toen de club fuseerde met de Brooks's Club en zijn gebouw verliet. In het gebouw is nu de campus van de Limkokwing University of Creative Technology gevestigd. Niet te verwarren met ‘St. James's Hotel and Club’.
Athenaeum Hotel, 116 Piccadilly, Mayfair (eind 1941-1946): Hotel dat in 1930 werd verbouwd tot een art-deco-appartementengebouw. In 1971 werd het weer een hotel.
5 Montagu Place, Marylebone (najaar 1946-1947): Fleming woonde hier vlak bij zijn maîtresse Ann Charteris, die ook op Montagu Place woonde.
21 Hays Mews, Mayfair (eind 1947-1950): Fleming verhuisde omdat zijn maîtresse Ann en haar man ook naar Mayfair verhuisden.
24 Carlyle Mansions, Cheyne Walk, Chelsea (augustus 1950-1953): Hier schreef Fleming zijn eerste boek, Casino Royale. Hij had een hoekflat op de vijfde verdieping, waar Ann, na hun huwelijk, bij introk. Ann voelde zich in dit huis niet prettig en Fleming verkocht de huurovereenkomst die hij voor vijf jaar had afgesloten.
16 Victoria Square, Belgravia (voorjaar 1953-1964): Gebouw in Regency stijl uit 1839. Ian Fleming had op de derde verdieping zijn slaapkamer en werkkamer. Fleming stierf in 1964, zijn weduwe Ann verkocht het huis uiteindelijk in 1973.
Buitenhuizen van Ian Fleming:
Goldeneye Estate, St. Mary, Oracabessa, Jamaica (1946-1964): Fleming kocht het landgoed en liet een bescheiden huis bouwen waar hij zelf de schetsen voor gemaakt had. Fleming maakte afspraken met zijn werkgever dat hij ieder jaar drie wintermaanden op Jamaica kon doorbrengen om te schrijven. Na Flemings dood was o.a. Bob Marley eigenaar van Goldeneye. Chris Blackwell kocht het van Marley en maakte er een kleinschalig resort van.
White Cliffs, St. Margaret's Bay, nabij Dover (eind 1951-1957): Een wit huis direct aan zee onder een steile klif dat Fleming kocht van zijn vriend Noel Coward.
The Old Palace, Bekesbourne nabij Canterbury (1957-1959): Dit buitenhuis was oorspronkelijk gebouwd voor de aartsbisschop van Canterbury in de 16e eeuw, maar alleen het poortgebouw dateert nog uit die tijd. Het witte hoofdgebouw is 18e-eeuws.
Warneford Place, Sevenhampton nabij Swindon, Wiltshire (1959-1964): Deze 16e-eeuwse manor werd ooit bewoond door Lord Banbury. Fleming liet het hoofdgebouw slopen en herbouwde een modernere versie dat de naam Sevenhampton Place kreeg. Het landgoed is nu eigendom van Grand Prix miljonair Paddy McNally.
Huurflats in Pegwell Bay, Kent en Sandwick, Kent (1961-1964): Fleming huurde flats toen Warneford Place werd ver- en gebouwd.
Een deel van zijn vroegere jeugd bracht Ian Fleming door in de buitenhuizen van zijn ouders, Valentine en Evelyn Fleming:
Braziers Park, Ipsden, Oxfordshire: Valentine Fleming kocht dit monumentale country house in 1906 en verkocht het weer in 1911, Ian Fleming heeft er ook kort gewoond.
Arnisdale House, Arnisdale, Loch Hourn, Inverness-shire, Scotland: Valentine Fleming liet dit witte huis bouwen in 1914.
Selecte werken
James Bond
Alle Bondboeken geschreven door Ian Fleming, met het jaar van uitgave.
Kinderboek
Chitty Chitty Bang Bang (1964)
Non-fictie
The Diamond Smugglers (1957)
Thrilling Cities (1963)
Trivia
In London, Ebury Street, op nr 22b is een blauwe tegel aangebracht in de voorgevel van een woning waarop staat aangegeven dat Ian Fleming hier woonde (van 1936 tot 1940).
Fleming ligt begraven op het kerkhof van Sevenhampton nabij Swindon in Wiltshire, vlak bij zijn buitenverblijf Warneford Place. Fleming werd hier in 1964 begraven, zijn zoon Casper en vrouw Ann zijn in respectievelijk 1975 en 1981 bijgezet.
Zie ook
Jacht op het Duits atoomwapen in de Tweede Wereldoorlog (Fleming was hoofd van de 30e Assault Unit)
Brits schrijver
Brits journalist
James Bond
Brits militair in de Tweede Wereldoorlog
|
Woningen van Ian Fleming
Ian Fleming heeft op diverse adressen in Londen gewoond, en had na de Tweede Wereldoorlog ook meerdere buitenhuizen.
27 Green Street, Mayfair (1908-1909): Huis waar Ian Fleming op 28 mei 1908 werd geboren.
Pitt House, North End Avenue, Hampstead Heath (1909-1923): Valentine Fleming vond het beter voor zijn carrière als conservatief politicus een groter huis te hebben en de familie verhuisde al snel van Green Street naar Hampstead Heath. Dit Georgische mansion heette aanvankelijk North End House en Wildwoods maar werd door Valentine Fleming Pitt House genoemd naar de conservatieve staatsman William Pitt die hier ooit woonde. Pitt House werd zwaar beschadigd tijdens bombardementen in WOII en gesloopt in 1952. Alleen de poort is nog aanwezig.
Turner’s House, 118/119 Cheyne Walk, Chelsea (1923-1926 en 1931-1936): Flemings moeder Evelyn voegde hier drie woningen samen en noemde het geheel Turner’s House naar de schilder J.M.W. Turner die hier in de 19e eeuw woonde. Fleming woonde er twee periodes bij zijn moeder. In de periode daartussen verbleef Fleming voornamelijk in het buitenland (Kitzbühel, München, Genève).
22B Ebury Street, Belgravia (1936-1940): De eerste eigen woning van Ian Fleming, die hij kocht van fascistenleider Oswald Mosley. Het huis was in 1840 gebouwd als Baptistenkerk.
Carlton Hotel, Haymarket / Pall Mall, St. James's (1940): Fleming verhuisde naar dit hotel omdat hij er veiliger dacht te zijn voor de bombardementen. Het Carlton was een hotel van 1899 tot 1940 toen het zwaar beschadigd raakte bij een Duits bombardement. Het hotel werd niet heropend, andere delen van het gebouw wel. In 1957 werd het gesloopt en op de locatie staat nu het gebouw van The New Zealand High Commission.
Lansdowne Club, 9 Fitzmaurice Place nabij Berkeley Square, Mayfair (najaar 1940): Deze club werd in 1935 geopend in een deel van het Lansdowne House. Een ander deel van dit huis werd al in 1930 gesloopt voor een weguitbreiding. De originele eetzaal is nu te zien in het Metropolitan Museum in New York, een salon in het Philadelphia Museum of Art.
St. James Club, 106 Piccadilly, Mayfair (ca. 1940-1941): Gentlemen’s club die bestond tussen 1857 en 1978, toen de club fuseerde met de Brooks's Club en zijn gebouw verliet. In het gebouw is nu de campus van de Limkokwing University of Creative Technology gevestigd. Niet te verwarren met ‘St. James's Hotel and Club’.
Athenaeum Hotel, 116 Piccadilly, Mayfair (eind 1941-1946): Hotel dat in 1930 werd verbouwd tot een art-deco-appartementengebouw. In 1971 werd het weer een hotel.
5 Montagu Place, Marylebone (najaar 1946-1947): Fleming woonde hier vlak bij zijn maîtresse Ann Charteris, die ook op Montagu Place woonde.
21 Hays Mews, Mayfair (eind 1947-1950): Fleming verhuisde omdat zijn maîtresse Ann en haar man ook naar Mayfair verhuisden.
24 Carlyle Mansions, Cheyne Walk, Chelsea (augustus 1950-1953): Hier schreef Fleming zijn eerste boek, Casino Royale. Hij had een hoekflat op de vijfde verdieping, waar Ann, na hun huwelijk, bij introk. Ann voelde zich in dit huis niet prettig en Fleming verkocht de huurovereenkomst die hij voor vijf jaar had afgesloten.
16 Victoria Square, Belgravia (voorjaar 1953-1964): Gebouw in Regency stijl uit 1839. Ian Fleming had op de derde verdieping zijn slaapkamer en werkkamer. Fleming stierf in 1964, zijn weduwe Ann verkocht het huis uiteindelijk in 1973.
| 1 |
verplaatsen, relocatie, locatie
|
10,816 |
FinancialService
|
4908674
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Banque%20Havilland
|
Banque Havilland
|
Banque Havilland S.A. is een internationale private bank die in 2009 is opgericht door de familie Rowland met het hoofdkantoor in Luxemburg. Het biedt diensten aan op het gebied van private banking, vermogens, vermogensbeheer en fondsdiensten, zowel aan particuliere klanten als financiële instellingen over de gehele wereld.
De bank heeft 9 kantoren in financiële centra, waaronder geregistreerde banken in Luxemburg, Zwitserland, Liechtenstein, en Monaco.
Tijdslijn
2009
Banque Havilland verkreeg in 2009 een bankvergunning in Luxemburg. David Rowland en zijn zoon Jonathan verkregen de bankvergunning door via hun investeringsmaatschappij Blackfish Capital het gezonde deel van de gefaalde Kaupthing Bank Luxembourg aan te kopen. De bad bank kreeg de naam Pillar Securitization, waarvoor Havilland als beheerder fungeerde.
2012-2015
De bank opende in 2012 zijn eerste overzeese kantoor in Monaco door de overname van Dexia Private Bank S.A.M. van Dexia Banque Internationale (Luxembourg).
Een jaar later, in 2013, opende de bank een filiaal in Londen en verwierf het een meerderheidsbelang in Banque Pasche (Liechtenstein) AG en 100% van de aandelen in Pasche Bank & Trust Limited, die de twee nieuwe dochterondernemingen Banque Havilland (Liechtenstein) AG en Banque Havilland (Bahamas) Ltd. gingen vormen.
2016
In 2016 verwierf Banque Havilland Banque Pasche S.A. in Zwitserland, waarmee de bank in Zwitserland haar deuren opende, zowel in Genève als in Zürich. Door de overname van Banco Popolare Luxembourg S.A. van Banco Popolare, breidde de bank bovendien haar diensten aan institutionele klanten uit.
2017
Begin november 2017 kwam uit gelekte e-mails naar voren dat Yousef Al Otaiba, de ambassadeur van de Verenigde Arabische Emiraten in de Verenigde Staten, Banque Havilland in de arm had genomen om een plan op te stellen om een financiële oorlog tegen Qatar te voeren. Sinds 5 juni 2017 verbraken meerdere landen waaronder de Emiraten de diplomatieke banden met Qatar vanwege de vermeende banden met Iran en de Moslimbroederschap.
Locaties
Banque Havilland heeft momenteel haar hoofdkantoor in Luxemburg en heeft kantoren in het Verenigd Koninkrijk, Monaco, Liechtenstein, Dubai en Zwitserland.
Noten
Luxemburgse bank
Economie in Luxemburg (stad)
|
2009
Banque Havilland verkreeg in 2009 een bankvergunning in Luxemburg. David Rowland en zijn zoon Jonathan verkregen de bankvergunning door via hun investeringsmaatschappij Blackfish Capital het gezonde deel van de gefaalde Kaupthing Bank Luxembourg aan te kopen. De bad bank kreeg de naam Pillar Securitization, waarvoor Havilland als beheerder fungeerde.
| 4 |
bank, verzekeringsmaatschappij, financiële instelling
|
7,207 |
MovieRentalStore
|
831479
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20afleveringen%20van%20Flodder%20%28seizoen%202%29
|
Lijst van afleveringen van Flodder (seizoen 2)
|
Dit is een lijst van afleveringen van seizoen 2 van de televisiereeks Flodder. De Nederlandse komedieserie die draait om het fictieve asociale gezin Flodder. Gastrollen die ingesprongen staan, staan niet op de aftiteling.
De dubbelgangster
Verhaal
De buurtbewoners komen wederom met een nieuw idee om de Flodders uit hun wijk te verdrijven. Ze huren een vrouw in die sprekend op Ma Flodder lijkt en laten haar overal in Zonnedael misdaden plegen, telkens onder het oog van tientallen getuigen. Op die manier krijgen de Flodders de schuld en zullen spoedig worden uitgezet wegens wangedrag.
De dubbelgangster veroorzaakt ook verwarring onder de Flodders zelf, die hun moeder opeens overal tegelijk zien. Ma Flodder heeft natuurlijk geen idee waar haar kinderen het over hebben, waardoor die de conclusie trekken dat haar geheugen achteruit gaat.
Uiteindelijk treft Ma haar dubbelgangster aan en slaat haar knock-out. De politie is hier getuige van en begrijpt dat er een dubbelgangster in het spel is. De Flodders worden wederom van alle beschuldigingen gezuiverd.
Gastrollen
Marloes van den Heuvel - Buurvrouw Liesbeth Vonk
Arthur Japin - Buurman Marcel Vonk
Margreet Heemskerk - Buurtbewoonster Ellen
Fred van der Hilst - Buurtbewoner Bernard
Edmond Classen - Wethouder
Serge-Henri Valcke - Monsieur Durand
Juliëtte de Wijn - Madame Corret
Guido Jonckers - Brigadier
Hans van Hechten - Van Putten
Marjolein Polman - Moeder met kind
Hertje Peeck - Stand-in Ma Flodder
Inge Beekman - Boze vrouw
In de ring
Verhaal
Johnnie en Kees krijgen ruzie met een aantal buurtbewoners in de lokale videotheek. Een van hen, Vince Schaeffers, daagt Johnnie uit voor een bokswedstrijd.
Johnnies kroegvrienden en Johnnie zelf zijn al verzekerd van de overwinning en zetten grote hoeveelheden geld in op Johnnie. Vince blijkt een professionele bokser te zijn. Tot overmaat van ramp breekt Johnnie zijn pols en zal zijn broer Kees zijn plaats in moeten nemen.
Om de vele weddenschappen en de eer van hun familie veilig te stellen proberen de Flodders Kees uit alle macht te helpen, maar iedere poging werkt averechts en Kees verliest.
De volgende dag komt Vince naar het huis van de Flodders om nog eens zout in de wonden te strooien. Hij maakt Kees en Johnnie zelfs uit voor kneuzen. Maar dat gaat Ma Flodder te ver en ze slaat hem met één klap knock-out.
Gastrollen
Victor Reinier - Vince Schaeffers
Miguel Stigter - Kareltje
Bert André - Buurman Neuteboom
Lettie Oosthoek - Buurvrouw Neuteboom
Kees Groot - Eigenaar Videotheek
Hans van Hechten - Van Putten
Marloes van den Heuvel - Buurvrouw Vonk
Paula Majoor - Buurvrouw
Herman Egbers - Stamgast
Marco Smit - Stamgast
Carolina Mout - Meid
Bart Bruinenberg - Uitdager
Paul Klooté - Sparring partner
Serge-Henri Valcke - Scheidsrechter
Patty Pontier - TV-Journaliste
Christa van den Borm - Ronde Miss
Trivia
Het script van deze aflevering is te vinden op de Flodder-website
De afrekening
Verhaal
Een oude vriend van Ma Flodder, Danny Vink, wordt ontslagen uit de gevangenis. Dit veroorzaakt bij de Flodders grote paniek aangezien de man door Ma Flodders toedoen in de gevangenis is beland. Gevreesd wordt dat hij nu wraak zal komen nemen, zeker nadat hij een dode vogel opstuurt.
Johnnie neemt het zekere voor het onzekere en koopt een groot aantal wapens bij Hennie en zoon Kees installeert stroomkabels in het huis zodat eventuele insluipers geëlektrocuteerd zullen worden. Deze plannen lopen echter al snel mis: Whisky plast tegen de kabels, zodat hij een schok krijgt en de stroom uitvalt en vervolgens slaagt iemand erin om het huis in te komen. Hennie blijkt weer eens niet betrouwbaar en geen van de wapens functioneert naar behoren op het moment van de confrontatie. De man blijkt echter een inspecteur van de sociale dienst, die de Flodders op uitkeringsfraude probeerde te betrappen. Uiteindelijk komt Vink alsnog binnen, maar wel met een bos bloemen voor Ma. Hij blijkt haar achteraf juist dankbaar, omdat hij in de gevangenis zijn contacten in de onderwereld heeft kunnen verbeteren. De dode vogel was bedoeld als een teken dat de oude Vink (die wraak gezworen had) 'dood' was.
Gastrollen
Laus Steenbeeke - Hennie
Ernst Daniël Smid - Danny "Linke" Vink
Hans Beijer - Bert Raagman, inspecteur v/d Sociale dienst
Kees van Lier - Wachtmeester
Geert Lageveen - Agent
Bert Lippens - Brigadier
Lopende zaken
Verhaal
De jaarlijkse hardloopwedstrijd van Zonnedael komt er weer aan. De Flodders zijn niet van plan mee te doen, ondanks Sjakies pogingen om hen over te halen. Alleen Opa wil graag meedoen.
In het café hebben Johnnie, Kees en Kareltje een afspraak met Loek. Ze zouden aan hem relatiegeschenken leveren voor zijn nieuwe amusementspaleis, waaronder werpsterren en stiletto's. Johnnie ontdekt echter dat op alle artikelen, die Kareltje heeft laten bedrukken, een spelfout staat (amuzement in plaats van amusement).
Om Loek toch tevreden te stellen komt Johnnie snel met een alternatief. Dochter Kees zal meedoen aan de hardloopwedstrijd van Zonnedael met een T-shirt aan waarop de naam van de amusementshal staat. Loek eist echter dat Kees wel eerste moet worden, anders heeft Johnnie een probleem. De Flodders zetten dan ook alles in het werk om Kees' overwinning veilig te stellen. Ze laten Toet en Henkie allerlei valstrikken opstellen door laxeermiddel door het drinken van de renners te roeren, lijm op de weg te smeren en een blinde hardloper uit te schakelen door zijn reukvermogen te verwarren. Uiteindelijk blijven er slechts drie mededingers over: Ed Neuteboom, Opa Flodder en een oud-militair met een houten been, die zelfs ver achter Opa blijft.
Op het laatste moment krijgt dochter Kees er echter genoeg van. Daar Neuteboom uitgeput raakt en Opa een lekke band heeft, is het de oud-militair die wint. Deze blijkt echter de schoonvader van Loek, die hem op het ereschavot een T-shirt met reclame voor de amusementshal laat aantrekken met daarop ook een spelfout (palijs in plaats van paleis).
Gastrollen
Aad Spee - Loek
Martin Brozius - Blinde man (meneer Vink)
Bert André - Buurman Neuteboom
Miguel Stigter - Kareltje
Lettie Oosthoek - Buurvrouw Neuteboom
Paula Majoor - Buurvrouw/Commissielid
Fred Butter - TV-presentator
Trivia
Martin Brozius speelt een blinde man genaamd Vink. Een personage met dezelfde handicap en komische naam kwam voor in een ander werk van Dick Maas: De lift.
Doodziek
Verhaal
Ma Flodder moet van Sjakie naar de dokter omdat ze nog geen medisch rapport van haar hadden. Het is een chaos bij de dokter. Zijn huidige assistente is ziek en moet een tijdelijke assistente nog inwerken.
De dokter heeft slecht nieuws voor Ma: ze schijnt ernstig ziek te zijn en heeft nog maar korte tijd te leven.
Dit nieuws slaat bij de Flodders in als een bom. Terwijl de meeste familieleden alvast afscheid proberen te nemen van Ma, besluit Johnnie echter om een levensverzekering op Ma af te sluiten. Op die manier levert haar dood toch nog wat op. Dit ook omdat uit een gesprek met een begrafenisondernemer (een neef van de buren) blijkt dat een begrafenis erg veel geld kost. Het afsluiten van zo'n grote verzekering zal alleen gaan als de verzekering denkt dat Ma gezond is. Johnnie besluit daarom in te breken bij de huisarts en het dossier van Ma te verwisselen met die van een gezonde patiënt. Ondertussen komt Sjakie met een stervensbegeleider; hulp die ongevraagd en ongewenst blijkt.
Uiteindelijk blijkt de tijdelijke assistente van de huisarts het dossier per ongeluk verwisseld te hebben. Dit blijkt nadat een andere patiënt van dezelfde huisarts overleden blijkt te zijn. De verwisseling van de dossiers door Johnnie blijft echter van kracht: de huisarts belt even later naar huize Neuteboom, met slecht nieuws voor mevrouw Neuteboom. Gelukkig kon de levensverzekering nog geannuleerd worden, want de handtekening van Ma ontbrak nog.
Gastrollen
Adriaan Olree - Verzekeringsagent
Bert André - Buurman Neuteboom
Lettie Oosthoek - Buurvrouw Neuteboom
Ger Smit - Huisarts
Miguel Stigter - Kareltje
Cynthia Abma - Secretaresse
Hans van Hechten - Van Putten
Frank Houtappels - Neef Dennis
Marloes van den Heuvel - Buurvrouw Vonk
Paula Majoor - Buurvrouw v/d Boogerd
Veronique Vlasman - Assistent Huisarts
Manon Negerman - Vriendin van Toet
Brenda Blom - Vriendin van Toet
Jon van Eerd - Stervensbegeleider
Trivia
Bijna dezelfde verhaallijn komt ook bij de aflevering Requiem for a Cat voor, van de tekenfilmserie Catscratch. Hierbij vertelt een dokter aan meneer Blik dat hij nog maar 24 uur te leven heeft. Uiteindelijk blijkt Blik gewoon in orde te zijn, omdat er, net als bij de aflevering van Flodder, dossiers zijn verwisseld en een andere patiënt dus niet lang meer te leven heeft. Deze patiënt (een hond) sterft daarop.
De penvriend
Verhaal
Dochter Kees begint per post een relatie met Arie, een gangster die momenteel in de gevangenis een levenslange straf uitzit. In een van haar brieven belooft ze met hem te zullen trouwen als hij ooit vrijkomt, er van uitgaande dat dit toch niet gebeurt.
Dan wordt 'Kouwe Arie' opeens vervroegd vrijgelaten. Hij gaat meteen op zoek naar zijn aanstaande bruid. De Flodders proberen uit alle macht te voorkomen dat hij Kees vindt. Johnnie probeert voor te wenden dat het niet dochter Kees, maar zoon Kees was die de brieven gestuurd heeft. De man dringt echter door in de badkamer en treft dochter Kees alsnog aan, waarop Johnnie een afspraakje regelt. Kees merkt echter op dat de man er op de foto's heel anders uitzag.
Wat ze niet weten is dat de man niet Koude Arie is, maar zijn handlanger Koos, die door Arie vooruitgestuurd was. Koos gebruikt dezelfde smoes dat Aries penvriendin een man was, in de hoop zelf met dochter Kees aan de haal te kunnen. Uiteindelijk probeert hij ook een huwelijk met haar te regelen. Arie is intussen echter op zoek gegaan naar het meisje op de foto's bij de brieven (de echte dochter Kees dus) en looft een beloning uit. Zodoende treft Arie Kees en Koos aan als zij op het punt staan (tegen de zin van Kees) te gaan trouwen, waarop Arie Koos neerschiet en opnieuw in de gevangenis belandt. Hier halen de Flodders weer een flinke schadevergoeding uit.
Gastrollen
Har Smeets - Koos, handlanger Arie
Laus Steenbeeke - Hennie
Hajo Bruins - Arie
Lettie Oosthoek - Buurvrouw Neuteboom
Bert André - Buurman Neuteboom
Karel van den Bosch - Barman Theo
Geert Grijpma - Bewaker
Maja van den Broecke - Bolle Beppie
Arend de Geus - Agent #1
Geert Lageveen - Agent #2
Peter Ramaker - Bodyguard
Onder hypnose
Verhaal
Zoon Kees is ten einde raad. Hij heeft nog altijd geen vriendin. Als laatste redmiddel besluit hij hypnose te leren via een bij de post bestelde doe-het-zelf cursus. Hij probeert dit uit bij dochter Kees, die echter niet meewerkt. Een tweede test bij Ma lijkt te werken, maar in werkelijkheid viel zij enkel in slaap. Als zoon Kees met zijn hypnose probeert om een jonge tennisspeelster en een prostituee te hypnotiseren, krijgt hij beide keren klappen. Daarna probeert hij het zelfs bij een klein meisje, waarop haar vader hem met een golfclub verjaagt.
Als Johnnie de hypnosecursus ontdekt en spottend nadoet wat in het boekje staat, blijkt Kees de enige die er gevoelig voor is. Johnnie stelt voor om naar de disco te gaan en daar de eerste de beste meid 'te bespringen'. Onder hypnose gaat Kees de straat op en probeert hij een politieagente aan te randen.
Zodoende belandt Kees in de gevangenis. Als Johnnie hem later bezoekt, merkt hij op dat Kees er moe en bleek uitziet. Een zwaarlijvige bewaakster volgt dezelfde hypnosecursus en brengt Kees elke nacht opnieuw onder hypnose.
Gastrollen
Wilke Durand - Barbara
Willy van der Griendt - Hoertje in dure auto
Barbara Dicker - Brigitte, meisje van de tennisbaan
Lettie Oosthoek - Buurvrouw Neuteboom
Hans van Hechten - Van Putten
Joep Dorren - Man met dure auto
Anouk Boersma - Vrouw met dure auto
Arend de Geus - Agent
Petra van Hartskamp - Agente
Sanna Prinsen - Meisje van 10
Kees Oudheusden - Vader van meisje
Maja van den Broecke - Gevangenisbewaarster
Op heterdaad
Verhaal
Er wordt wederom massaal ingebroken in Zonnedael. Het probleem neemt dermate ernstige vormen aan dat de buurt besluit om een buurtwacht in te stellen. Er zijn echter geen mensen die zich hiervoor beschikbaar willen stellen. De enige kandidaat is zoon Kees (en na wat tegenstribbelen uiteindelijk ook Johnnie).
Na veel wikken en wegen krijgen de twee Flodders de belangrijke taak toegewezen, tot euforie van Kees en diepe onvrede van Johnnie. Johnnie wil liever niet in uniform gezien worden en loopt door het patrouilleren bovendien zijn afspraakjes met zijn nieuwe vriendin mis. Het gaat hen vrij goed af, totdat ze op een nacht niemand minder dan Kareltje betrappen bij een inbraak. Dit stelt de Flodders voor een groot dilemma: hun plicht uitvoeren en Kareltje aanhouden, of trouw blijven aan hun vriend en gewoon de andere kant opkijken. Johnnie wil de spullen terugzetten in huis, maar dan arriveert de politie, terwijl Kareltje ervandoor gaat. Johnnie en Kees worden bij gebrek aan bewijs vrijgelaten, maar mogen geen buurtwacht meer zijn. Johnnies vriendin heeft inmiddels een zeeman als nieuwe vriend: ze blijkt van uniformen te houden.
Gastrollen
Jules Croiset - Commissaris
Noortje van der Putten - Brenda
Lettie Oosthoek - Buurvrouw Neuteboom
Bert André - Buurman Neuteboom
Rick Hendriks - Chauffeur
Mike Meijer - Skinhead
Fred Florusse - Vader
Lucie de Lange - Buurvrouw
Freek van Muiswinkel - Buurman
Joop Keesmaat - Buurtbewoner
Joep Kruijver - Buurtbewoner
Fer Konraad - Buurtbewoner
Karin Meerman - Mevrouw Majoor
Arthur Japin - Buurman Marcel Vonk
Kees verliefd
Verhaal
Dochter Kees wordt verliefd op een motoragent en de twee krijgen een serieuze relatie. Dit tot groot ongenoegen van Johnnie. De agent, Jan, komt nu vrijwel iedere dag bij de Flodders langs. Bovendien willen Johnnies vrienden niets meer met hem te maken hebben omdat zijn familie zou 'heulen met de vijand'. Ook Kareltje en Hennie laten Johnnie links liggen, wat betekent dat hij geen nieuwe klusjes meer krijgt aangeboden en dus geen inkomen heeft.
Johnnie en zoon Kees proberen koste wat het kost om Jan weg te werken, maar dat is niet gemakkelijk. Uiteindelijk steelt Johnnie het uniform van Jan en rijdt op diens motor door Zonnedael, een spoor van verwoesting achterlatend. Jan wordt opgepakt wegens roekeloos rijden, ook omdat hij niet kan verklaren waar hij in de tussentijd was. (Hij bezocht dochter Kees immers onder diensttijd.)
De volgende dag blijkt echter dat Jan een dubbelleven leed en contactpersoon was van Hennie, met wie hij een grote roof aan het plannen was. Als Hennie en de andere bendeleden hierachter komen slaan ze Johnnie in elkaar.
Gastrollen
Roef Ragas - Motoragent Jan
Bert André - Buurman Neuteboom
Lettie Oosthoek - Buurvrouw Neuteboom
Laus Steenbeeke - Hennie
Geert Lageveen - Agent
Kees Groot - Agent
Karel van den Bosch - Barman Theo
Familie Klikspaan
Verhaal
Johnnie wordt gearresteerd door de politie nadat hij een aantal klusjes heeft opgeknapt voor een internationaal misdaadsyndicaat. De politie zal Johnnie echter laten gaan als hij hen helpt dit syndicaat op te rollen door de namen van de leden te geven.
Johnnie gaat uiteindelijk akkoord, maar dit betekent wel dat hij en zijn familie nu doelwit worden van dit syndicaat. Voor hun eigen veiligheid moeten ze van identiteit veranderen. Ze doen net alsof ze verhuizen en keren daarna vermomd terug.
De buren denken allemaal dat de Flodders eindelijk zijn vertrokken en er een nieuw gezin is komen wonen in hun huis. De Flodders spelen het spelletje mee en ontdekken al snel dat hun nieuwe identiteit behoorlijk wat voordelen heeft. Zoon Kees is eindelijk lid van de tennisvereniging, waar hij met zijn creditcard bier kan drinken, Ma wordt uitgenodigd op feestjes in de buurt en dochter Kees gaat uit rijden met jongens van de tennisvereniging. Alleen Johnnie heeft echte nadelen van de vermomming: in het café wordt hij niet herkend en voor een bemoeial aangezien, waarop zijn vrienden hem bont en blauw slaan. Zijn vriendin Gina herkent hem ook niet. Als hij opbiecht hoe het zit, gelooft zij hem niet en denkt dat hij een dubbelleven leidt. Johnnie neemt haar mee naar huis, maar intussen blijkt de bende opgepakt, waarna de andere Flodders weer 'normaal' zijn. Het gevaar is geweken, maar Johnnie is zijn vriendin kwijt.
Gastrollen
Leontine Ruiters - Gina
Ferd Hugas - Inspecteur de Jong
Jules Croiset - Commissaris
Lettie Oosthoek - Buurvrouw Neuteboom
Bert André - Buurman Neuteboom
Miguel Stigter - Kareltje
Paula Majoor - Buurvrouw v/d Boogerd
Marloes van den Heuvel - Buurvrouw Vonk
Sander de Heer - Jeffrey
Gerard Meijler - Achtervolger
Martijn Nieuwenhuis - Barman / Buurtjongen
Wiebe Pier Cnossen - Buurtjongen
Joep Kruijver - Tennisclublid
Ontvoerd
Verhaal
Een tweetal ontvoerders heeft het voorzien op de dure wijk Zonnedael. Ze hopen met het ontvoeren van een van de bewoners een flinke smak losgeld te kunnen eisen.
Ondertussen krijgt Toet Flodder knallende ruzie met Ma omdat ze geen tamme rat als huisdier mag en loopt weg. Zij wordt het doelwit van de twee ontvoerders. Wanneer de ontvoerders de Flodders bellen om losgeld te eisen, neemt een ietwat beschonken zoon Kees de telefoon op. Hij begrijpt totaal niet waar het over gaat. Alleen Opa beseft de ernst van de situatie, maar hij kan niet praten. Ondanks dat gebrek slaagt hij er toch in Kees en Johnnie de aanwijzing te geven waarmee ze de ontvoerders kunnen opsporen: door middel van morse geeft hij het kenteken van de auto door. Kees en Johnnie traceren de ontvoerders, maar Toet blijkt intussen ontsnapt.
Toet sluipt stiekem het Flodder-huis weer in en hoort Ma hier tegen Opa mompelen dat ze eigenlijk gewoon bang is voor ratten, maar dat ze stiekem toch dol op is op haar kinderen. Toet brengt de rat weer terug naar het huis en steelt meteen een modeltrein voor Opa. Opa had voor zijn verjaardag namelijk een modelspoorbaan gekregen, maar zonder trein erbij.
Gastrollen
Jack Wouterse - Ontvoerder Sef
Ria Marks - Ontvoerster Loes
Contact gestoord
Verhaal
Terwijl de meeste Flodders 's avonds uitgaan en feestvieren, zit Ma alleen thuis. Johnnie en dochter Kees vermoeden dat Ma zich alleen en eenzaam voelt. Ze besluiten hier wat aan te doen door een contactadvertentie in de krant te plaatsen.
Ze krijgen heel wat reacties, maar vinden slechts één goed. Dit blijkt uitgerekend Sjakie te zijn. Hij reageert echter onder zijn echte naam, Jacques, waardoor de Flodders niet doorhebben dat hij het is.
Dochter Kees lokt Ma met een smoes mee naar het restaurant waar ze met Jacques hebben afgesproken. Als Ma erachter komt wat er aan de hand is komen Johnnie en Kees er ook bij zitten. Ma is woedend en vindt het onzin dat haar kinderen zich met haar liefdesleven bemoeien en vertrekt naar huis met een taxi. Sjakie komt even later binnen en wordt door Johnnie opgemerkt. Sjakie komt er vervolgens achter dat hij een afspraakje had met Ma Flodder, maar hij verzwijgt dat hij Jacques is. Tegen het einde van de avond is Sjakie dronken en zadelt Johnnie hem op met een transseksueel. Thuisgekomen ontdekken ze Ma in bed met een taxichauffeur.
Gastrollen
Edmond Classen - Wethouder
Frans van Oers - Postbode
Chip Bray - Taxichauffeur
Bernt Arents - Belle
Zalig uiteinde
Verhaal
Zoon Kees vindt in het zwembad een vliegtuigbom die een gevechtsvliegtuig tijdens een militaire oefening per ongeluk heeft laten vallen.
Johnnie denkt dat de bom bij het vuurwerkpakket behoort dat hij bij Kareltje heeft besteld voor de jaarwisseling. Als hij er later achter komt wat het werkelijk is en dat militairen in het geheim er naar op zoek zijn, denkt hij dat hij er wel wat mee kan verdienen. Maar niets verloopt zoals gepland.
Aan het eind van de aflevering ontploft de bom vlak voor het huis van de Flodders en maakt een einde aan Sjakies gloednieuwe auto. De Flodders maken hier weer gebruik van om een schadevergoeding te vragen.
Gastrollen
Joop Keesmaat - Militair
Frans Latour - Man
John Jones - Militair
Gerard de Munnik - Militair
Miguel Stigter - Kareltje
Martin Nieuwenhuis - Kolonel
Gerard Jan Alderliefste - Militair
Karel van den Bosch - Militair
Rick Hendriks - Militair
Joep Kruijver - Buurtbewoner
Voetnoten
Flodder
Flodder, Lijst van afleveringen van seizoen 2
|
Verhaal
Johnnie en Kees krijgen ruzie met een aantal buurtbewoners in de lokale videotheek. Een van hen, Vince Schaeffers, daagt Johnnie uit voor een bokswedstrijd.
| 1 |
videotheek, filmverhuur, dvd-verhuur
|
7,590 |
Church
|
3004562
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Onbevlekt%20Hart%20van%20Mariakerk%20%28Den%20Haag%29
|
Onbevlekt Hart van Mariakerk (Den Haag)
|
De Onbevlekt Hart van Mariakerk, ook wel bekend als de Marlotkerk is een rooms-katholieke kerkgebouw aan het Bloklandenplein in Den Haag.
De kerk staat in de villawijk Marlot en werd in 1947 gebouwd. Hij is gewijd aan het Onbevlekt Hart van Maria. Architect Nicolaas Molenaar jr. ontwierp een kleine zaalkerk in traditionalistische stijl. De stenen waren afkomstig uit de verwoeste gebouwen van de nabijgelegen wijk Bezuidenhout, die in maart 1945 tijdens een Brits bombardement grotendeels werd verwoest. In 2017 zijn de kerk en de bijbehorende pastorie op de gemeentelijke monumentenlijst geplaatst. De kerk en parochiegebouw worden van belang geacht vanwege de "cultuurhistorische waarde als representatief en vroeg voorbeeld van kerkenbouw direct na de Tweede Wereldoorlog, waarbij de materiaalschaarste van die periode uit het ontwerp spreekt".
De kerk werd in 2007 een gebedshuis van de parochie 'Heilige Driekoningen', deze ging in 2015 deel uitmaken van de parochie 'Maria, Sterre der Zee'. Vanwege de kleinschaligheid en rustieke sfeer is het kerkgebouw populair als locatie voor het sluiten van huwelijken.
Het op het terrein gelegen trafohuis, dat in stijl is aangepast naar de kerk, staat geregistreerd als gemeentelijk monument.
Externe link
Website parochie
Bouwwerk in Haagse Hout
Kerkgebouw in Den Haag
Kerkgebouw in het bisdom Rotterdam
Bouwwerk van Nicolaas Molenaar (1892-1973)
|
De kerk staat in de villawijk Marlot en werd in 1947 gebouwd. Hij is gewijd aan het Onbevlekt Hart van Maria. Architect Nicolaas Molenaar jr. ontwierp een kleine zaalkerk in traditionalistische stijl. De stenen waren afkomstig uit de verwoeste gebouwen van de nabijgelegen wijk Bezuidenhout, die in maart 1945 tijdens een Brits bombardement grotendeels werd verwoest. In 2017 zijn de kerk en de bijbehorende pastorie op de gemeentelijke monumentenlijst geplaatst. De kerk en parochiegebouw worden van belang geacht vanwege de "cultuurhistorische waarde als representatief en vroeg voorbeeld van kerkenbouw direct na de Tweede Wereldoorlog, waarbij de materiaalschaarste van die periode uit het ontwerp spreekt".
| 5 |
kerk, kathedraal, basiliek
|
11,405 |
Electrician
|
4090293
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Peter%20Gruijters
|
Peter Gruijters
|
P.J. (Peter) Gruijters (Helmond, 1934) is een Nederlands politicus van de KVP en later het CDA.
Biografie
Gruijters groeide op in een katholiek middenstandsgezin met vijf kinderen. Vader, Theodorus Johannes Gruijters (1897-1949), was elektricien die winkelier in elektrische apparatuur werd en moeder was onderwijzeres. Zijn oudere broer Hans Gruijters werd later minister en burgemeester van Lelystad.
Hij begon zijn loopbaan in 1954 als beroepsofficier bij de Koninklijke Marine en ging later studeren aan de Technische Hogeschool van Delft, waar hij in 1966 is afgestudeerd. Hij ging werken als afdelingshoofd bij een Haags ingenieursbureau en was parttime docent.
Gruijters was van 1974 tot 1978 gemeenteraadslid in Ridderkerk. In april 1980 werd Gruijters benoemd tot burgemeester van Hooge en Lage Zwaluwe. Eind 1988 werd hij dijkgraaf bij het Waterschap Noord- en Zuid-Beveland, dit zou hij t/m 1996 blijven, waarna dit waterschap werd opgeheven. Vanaf april 1995 was hij nog ruim anderhalf jaar waarnemend burgemeester van Zundert tot aan de gemeentelijke herindeling op 1 januari 1997, waarbij Zundert en Rijsbergen fuseerden tot de nieuwe gemeente Zundert. Daarna bleef hij onder andere actief als voorzitter van de in 2012 opgeheven Belangenvereniging Aanwonenden Spoorlijn (BAS).
Burgemeester van Hooge en Lage Zwaluwe
Burgemeester van Zundert
KVP-politicus
CDA-politicus
|
Biografie
Gruijters groeide op in een katholiek middenstandsgezin met vijf kinderen. Vader, Theodorus Johannes Gruijters (1897-1949), was elektricien die winkelier in elektrische apparatuur werd en moeder was onderwijzeres. Zijn oudere broer Hans Gruijters werd later minister en burgemeester van Lelystad.
| 1 |
elektricien, elektrotechnicus, installateur
|
3,273 |
RadioSeason
|
2226602
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gesodemeurders
|
Gesodemeurders
|
Gesodemeurders was een radioprogramma van de VARA op Hilversum 3 dat van oktober 1974 tot en met 26 november 1985 werd uitgezonden op dinsdag, eerst tussen 14:00 en 16:00 uur en vanaf eind 1975 tussen 7:00 en 9:00 uur en werd gepresenteerd door Felix Meurders. Van september 1981 tot en met september 1983 heette het programma "Felix Meurders-Louis Verschuur-Roel Koeners" en duurde tot 9:30 uur. Vanaf 3 december 1985 tot en met september 1986 presenteerde Meurders op het zelfde tijdstip het programma "De Meurders Methode" op vanaf dan Radio 3.
Programma-format
De tune ging als volgt waarbij tijdens het opwinden van een wekker een mannenstem steeds sneller de woorden sprak: 'Dit is het begin van opnieuw een opwindende VARA-dinsdag' waarna de VARA-haan kraaide en Meurders de woorden sprak 'Nou, opwindend...', gevolgd door de woorden 'Goedemorgen Felix, Goedemorgen Felix'.
Het programma begon altijd even na 7:00 uur na het nieuws en later de STER met het uit bed bellen van iemand die door iemand anders was opgegeven met het telefoonnummer erbij. Wanneer degene die moest worden wakker gebeld binnen 10 seconden de telefoon opnam, kreeg zowel die als de persoon die degene had opgegeven als cadeau een VARA-wekker toegestuurd.
In de uitzending van 20 april 1982 werd de telefoon nog net door de vader van degene die men wakker belde opgenomen. Hij ging daarop de man halen, wat minutenlang duurde en ook een minutenlange stilte in de uitzending deed ontstaan.
Om 7:30 uur en 8:30 uur werd de uitzending onderbroken voor de actualiteitenrubriek Dingen van de dag. Over het algemeen werd er relatief progressieve popmuziek gedraaid vergeleken met de andere omroepen (behalve KRO en VPRO).
Naast dit programma presenteerde Felix Meurders ook nog tussen de middag het programma VARA's Zoekplaatje. In het seizoen 1985-1986 heette het programma in plaats van Gesodemeurders de "Meurders methode" op vanaf dan Radio 3. In het seizoen 1986-1987 werd het programma opgevolgd door het programma Holland wordt wakker met Peter Holland.
Bijzondere uitzendingen
Op 9 december 1980 stond vrijwel de gehele uitzending in het teken van de moord op John Lennon. Door het tijdsverschil met New York waren de gebeurtenissen na de moord vrijwel live te volgen.
Elk jaar in augustus of september werd het programma een aantal keren live vanuit een voer- of vaartuig uitgezonden als onderdeel van VARA's Lijn 3.
Trivia
Destijds begonnen de uitzendingen op Hilversum 3 pas om 7:00 uur (behalve de doorgave van de waterstanden om 6:30 uur) en van 6:55 tot 7:00 uur klonk een stilte onderbroken door een soort jengelend orgeltje dat steeds de eerste tonen van het Wilhelmus speelde en daarna steeds de door Henk Mouwe ingesproken woorden Hilversum 3. Felix Meurders had echter de gewoonte om soms tijdens deze stilte allerlei geluiden te laten horen zoals het geluid van tandenpoetsen, het toilet doortrekken of de douche laten lopen.
Radioprogramma van de VARA
Muziekprogramma op radio
Actualiteitenrubriek op radio
Radiospelprogramma
Radioprogramma van Hilversum 3
|
Radioprogramma van de VARA
Muziekprogramma op radio
Actualiteitenrubriek op radio
Radiospelprogramma
Radioprogramma van Hilversum 3
| 2 |
radioseizoen, radioprogramma, radiouitzending
|
1,052 |
ShippingDeliveryTime
|
5586726
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Contractmanagement
|
Contractmanagement
|
Contractmanagement is het managen (beheren) van afspraken die een organisatie heeft met een leverancier over de diensten of producten die door de leverancier worden geleverd. De term is oorspronkelijk afkomstig uit het BiSL-raamwerk, waarin handvatten staan voor functioneel beheer en informatiemanagement binnen een ICT-organisatie. Het raamwerk kent uitvoerende, sturende en strategische processen. Contractmanagement is een van de vier sturende processen.
Wanneer een bedrijf zaken doet met een leverancier, worden er tussen beide partijen afspraken gemaakt over zaken als levertijden en wie er waarvoor verantwoordelijk is. De afspraken zijn erop gericht om de kwaliteit van de dienstverlening en / of producten op peil te houden, en zo mogelijk zelfs te verbeteren.
Contractmanagement is gericht op het initiëren, bewaken en bijsturen van de gemaakte afspraken en prestaties tussen de contractpartijen in termen van doelen, taken, verantwoordelijkheden en bevoegdheden. Het doel hierbij is:
Het in de verschillende fasen van de levenscyclus van een contract blijvend laten aansluiten van het contract op de zich veranderende context en behoeften, zodat behoeften, die met een contract beoogd worden, blijvend te realiseren en te optimaliseren zijn
De risico’s, met impact op contract doelen en behoeften, te beheersen en mitigeren zijn.
Dit voor alle bij een contract betrokken partijen.
Standaard
|
Wanneer een bedrijf zaken doet met een leverancier, worden er tussen beide partijen afspraken gemaakt over zaken als levertijden en wie er waarvoor verantwoordelijk is. De afspraken zijn erop gericht om de kwaliteit van de dienstverlening en / of producten op peil te houden, en zo mogelijk zelfs te verbeteren.
| 1 |
verzendtijd, levertijd, bezorgtijd
|
9,755 |
PerformingArtsTheater
|
106025
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Warga
|
Warga
|
Warga (officieel, Fries: Wergea) is een dorp in de gemeente Leeuwarden, in de Nederlandse provincie Friesland. Warga ligt ten zuiden van de stad Leeuwarden, tussen Wirdum en Wartena, ten zuiden van de N31. Ten zuidoosten van Warga ligt het Nationaal Park De Alde Feanen.
In telde het dorp inwoners. In het postcodegebied van Warga liggen de buurtschappen Angwier, Domwier en Naarderburen. Ten zuidwesten van het dorp ligt de droogmakerij Wargaastermeer.
Geschiedenis
Warga is ontstaan op een terp te midden van de meren het Wargastermeer, het Jorniahuistermeer en het Hempensermeer. In de 15e eeuw groeide de plaats buiten de terp, langs de vaart, maar was ook over land te bereiken.
In de 10e eeuw werd de plaats vermeld als Wartengahe. In 1441 als Werraga, in 1465 als Warraghae, in 1474 als Warregae en in 1579 als Werrega. De plaatsnaam duidt waarschijnlijk op de woonplaats van de persoon Warte.
Tot de gemeentelijke herindeling in 1984 maakte Warga deel uit van de toenmalige gemeente Idaarderadeel, die toen opging in de gemeente Boornsterhem. Op 1 januari 2014 is deze gemeente opgeheven, waarop Warga onderdeel is geworden van de gemeente Leeuwarden.
In 1989 werd door de gemeente Boornsterhem de officiële naam van de plaats gewijzigd in het Friestalige Wergea. In de gemeente Leeuwarden zijn de Nederlandse plaatsnamen de officiële, behalve voor de plaatsen die werden overgenomen van de opgeheven gemeente Boornsterhem, waarbij de officiële status van de Friestalige namen werd gehandhaafd.
Beschermd dorpsgezicht
Verder is een deel van Warga een beschermd dorpsgezicht, een van de beschermde stads- en dorpsgezichten in Friesland. Verder zijn er in het dorp 17 rijksmonumenten.
Kerken
In Warga staan drie kerken; de Sint-Martinuskerk uit 1863, theaterkerk De Bidler uit 1877 (voorheen de Hervormde kerk) en de doopsgezinde kerk De Gele Eker uit 1863.
Molen
Bij Warga staan twee poldermolens, de Hempenserpoldermolen en een paaltjasker.
Sport
Het dorp heeft een multisportvereniging UDI (gymnastiek en volleybal), een Tennisvereniging Warga, een kaatsvereniging 't Oosten, een voetbalvereniging VV Warga, een watersportvereniging WWS en een ijsclub De Wergeaster Reed.
Cultuur
Het dorp heeft zowel een dorpshuis, genaamd Us Doarpshûs, als een multifunctioneel centrum, theaterkerk De Bidler (in de voormalige hervormde kerk). Warga heeft een kinderkoor Sjong en een toneelvereniging Halbertsma.
Jaarlijks vindt het openluchtspel plaats in het dorp.
Onderwijs
Het dorp heeft een basisschool, de IBS de Twamester.
Bevolkingsontwikkeling
Bekende (ex-)inwoners
Warga is bekend geworden door de schrijfster Nienke van Hichtum, die het boek Afke's tiental heeft geschreven. Een beeld, gemaakt door Suze Boschma-Berkhout, voorstellende het kinderrijke Wargaaster gezin van Sjoerd en Harmke Feenstra-Tuinstra, dat als voorbeeld diende voor het boek, is in het centrum te vinden.
Johan van der Veen en Mirjam Timmer van Twarres komen uit Warga.
Geboren in Warga
Reijnold Popma van Oevering (gedoopt 1692), kerkmusicus
Minne Hoekstra (1884-1941), dominee, schaatser (winnaar van de eerste officiële Elfstedentocht).
Harm de Boer (1887-1941), onderwijzer, propagandist en politicus
Barend van der Veen (1908-1984), schaatser
Wopkje Kooistra (1924-2017), schaatsster
Meindert Bylsma (1941-), schrijver en dichter
Jan Brander (1946-), amateurwielrenner, houder UCI werelduurrecord 60+
Rinske Zeinstra, (1947-2006), schaatsster
Jaap Lodewijks (1952-2015), journalist en auteur
Anneke Zeinstra (1953-), schaatsster
Overleden in Warga
Johannes Henricus Nieuwold (1737-1812), predikant en pedagoog.
Jehannes Ytsma (1957-2005), taalsocioloog
Externe link
Website van het dorp Warga
Geografie van Leeuwarden
Plaats in Friesland
Beschermd dorpsgezicht in Nederland
|
Kerken
In Warga staan drie kerken; de Sint-Martinuskerk uit 1863, theaterkerk De Bidler uit 1877 (voorheen de Hervormde kerk) en de doopsgezinde kerk De Gele Eker uit 1863.
| 1 |
theater, schouwburg, toneelhuis
|
8,259 |
Date
|
3749882
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20planeto%C3%AFden%2088901-89000
|
Lijst van planetoïden 88901-89000
|
{| class="wikitable"
! Naam
! Voorlopige naamgeving
! Datum ontdekking
! Locatie ontdekking
! Ontdekker
|-|-
| (88901) - || 2001 SA347 || 25 september 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88902) - || 2001 SF349 || 26 september 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88903) - || 2001 TL || 6 oktober 2001 || Palomar || NEAT
|-
| (88904) - || 2001 TF1 || 7 oktober 2001 || Palomar || NEAT
|-
| (88905) - || 2001 TN1 || 11 oktober 2001 || Farpoint || Farpoint
|-
| (88906) Moutier || 2001 TT1 || 11 oktober 2001 || Vicques || Vicques
|-
| (88907) - || 2001 TY2 || 7 oktober 2001 || Palomar || NEAT
|-
| (88908) - || 2001 TZ4 || 8 oktober 2001 || Palomar || NEAT
|-
| (88909) - || 2001 TG7 || 13 oktober 2001 || Kleť || Kleť
|-
| (88910) - || 2001 TZ7 || 11 oktober 2001 || Desert Eagle || W. K. Y. Yeung
|-
| (88911) - || 2001 TN8 || 9 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88912) - || 2001 TS8 || 9 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88913) - || 2001 TG9 || 9 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88914) - || 2001 TQ9 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88915) - || 2001 TG10 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88916) - || 2001 TS10 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88917) - || 2001 TZ10 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88918) - || 2001 TN11 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88919) - || 2001 TC12 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88920) - || 2001 TO12 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88921) - || 2001 TR12 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88922) - || 2001 TK14 || 6 oktober 2001 || Palomar || NEAT
|-
| (88923) - || 2001 TR14 || 7 oktober 2001 || Palomar || NEAT
|-
| (88924) - || 2001 TZ17 || 14 oktober 2001 || Desert Eagle || W. K. Y. Yeung
|-
| (88925) - || 2001 TC18 || 14 oktober 2001 || Desert Eagle || W. K. Y. Yeung
|-
| (88926) - || 2001 TA20 || 9 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88927) - || 2001 TQ20 || 9 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88928) - || 2001 TE21 || 9 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88929) - || 2001 TR22 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88930) - || 2001 TR23 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88931) - || 2001 TZ25 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88932) - || 2001 TG31 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88933) - || 2001 TB32 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88934) - || 2001 TE32 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88935) - || 2001 TF32 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88936) - || 2001 TN32 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88937) - || 2001 TQ33 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88938) - || 2001 TR33 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88939) - || 2001 TX33 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88940) - || 2001 TA34 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88941) - || 2001 TO34 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88942) - || 2001 TK35 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88943) - || 2001 TR35 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88944) - || 2001 TF36 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88945) - || 2001 TW36 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88946) - || 2001 TD37 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88947) - || 2001 TF37 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88948) - || 2001 TU37 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88949) - || 2001 TH38 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88950) - || 2001 TL38 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88951) - || 2001 TM38 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88952) - || 2001 TW38 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88953) - || 2001 TC39 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88954) - || 2001 TE42 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88955) - || 2001 TW42 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88956) - || 2001 TF43 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88957) - || 2001 TT44 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88958) - || 2001 TV44 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88959) - || 2001 TZ44 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88960) - || 2001 TN45 || 14 oktober 2001 || Desert Eagle || W. K. Y. Yeung
|-
| (88961) Valpertile || 2001 TH47 || 14 oktober 2001 || Cima Ekar || Asiago-DLR Asteroid Survey
|-
| (88962) - || 2001 TR50 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88963) - || 2001 TX53 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88964) - || 2001 TX54 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88965) - || 2001 TA55 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88966) - || 2001 TC56 || 15 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88967) - || 2001 TG56 || 15 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88968) - || 2001 TN57 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88969) - || 2001 TU57 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88970) - || 2001 TQ58 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88971) - || 2001 TS58 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88972) - || 2001 TT58 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88973) - || 2001 TA59 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88974) - || 2001 TD59 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88975) - || 2001 TH59 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88976) - || 2001 TN60 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88977) - || 2001 TL62 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88978) - || 2001 TR62 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88979) - || 2001 TG63 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88980) - || 2001 TQ64 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88981) - || 2001 TW65 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88982) - || 2001 TA66 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88983) - || 2001 TV67 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88984) - || 2001 TW67 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88985) - || 2001 TG68 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88986) - || 2001 TW70 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88987) - || 2001 TF71 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88988) - || 2001 TO71 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88989) - || 2001 TQ71 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88990) - || 2001 TT71 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88991) - || 2001 TV71 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88992) - || 2001 TJ72 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88993) - || 2001 TF74 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88994) - || 2001 TX74 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88995) - || 2001 TR75 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88996) - || 2001 TY75 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88997) - || 2001 TG76 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88998) - || 2001 TV76 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88999) - || 2001 TH77 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (89000) - || 2001 TD78 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR|}
Planetoïdenlijsten
|
{| class="wikitable"
! Naam
! Voorlopige naamgeving
! Datum ontdekking
! Locatie ontdekking
! Ontdekker
|-|-
| (88901) - || 2001 SA347 || 25 september 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88902) - || 2001 SF349 || 26 september 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88903) - || 2001 TL || 6 oktober 2001 || Palomar || NEAT
|-
| (88904) - || 2001 TF1 || 7 oktober 2001 || Palomar || NEAT
|-
| (88905) - || 2001 TN1 || 11 oktober 2001 || Farpoint || Farpoint
|-
| (88906) Moutier || 2001 TT1 || 11 oktober 2001 || Vicques || Vicques
|-
| (88907) - || 2001 TY2 || 7 oktober 2001 || Palomar || NEAT
|-
| (88908) - || 2001 TZ4 || 8 oktober 2001 || Palomar || NEAT
|-
| (88909) - || 2001 TG7 || 13 oktober 2001 || Kleť || Kleť
|-
| (88910) - || 2001 TZ7 || 11 oktober 2001 || Desert Eagle || W. K. Y. Yeung
|-
| (88911) - || 2001 TN8 || 9 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88912) - || 2001 TS8 || 9 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88913) - || 2001 TG9 || 9 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88914) - || 2001 TQ9 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88915) - || 2001 TG10 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88916) - || 2001 TS10 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88917) - || 2001 TZ10 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88918) - || 2001 TN11 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88919) - || 2001 TC12 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88920) - || 2001 TO12 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88921) - || 2001 TR12 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88922) - || 2001 TK14 || 6 oktober 2001 || Palomar || NEAT
|-
| (88923) - || 2001 TR14 || 7 oktober 2001 || Palomar || NEAT
|-
| (88924) - || 2001 TZ17 || 14 oktober 2001 || Desert Eagle || W. K. Y. Yeung
|-
| (88925) - || 2001 TC18 || 14 oktober 2001 || Desert Eagle || W. K. Y. Yeung
|-
| (88926) - || 2001 TA20 || 9 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88927) - || 2001 TQ20 || 9 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88928) - || 2001 TE21 || 9 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88929) - || 2001 TR22 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88930) - || 2001 TR23 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88931) - || 2001 TZ25 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88932) - || 2001 TG31 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88933) - || 2001 TB32 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88934) - || 2001 TE32 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88935) - || 2001 TF32 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88936) - || 2001 TN32 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88937) - || 2001 TQ33 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88938) - || 2001 TR33 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88939) - || 2001 TX33 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88940) - || 2001 TA34 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88941) - || 2001 TO34 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88942) - || 2001 TK35 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88943) - || 2001 TR35 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88944) - || 2001 TF36 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88945) - || 2001 TW36 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88946) - || 2001 TD37 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88947) - || 2001 TF37 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88948) - || 2001 TU37 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88949) - || 2001 TH38 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88950) - || 2001 TL38 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88951) - || 2001 TM38 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88952) - || 2001 TW38 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88953) - || 2001 TC39 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88954) - || 2001 TE42 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88955) - || 2001 TW42 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88956) - || 2001 TF43 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88957) - || 2001 TT44 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88958) - || 2001 TV44 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88959) - || 2001 TZ44 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88960) - || 2001 TN45 || 14 oktober 2001 || Desert Eagle || W. K. Y. Yeung
|-
| (88961) Valpertile || 2001 TH47 || 14 oktober 2001 || Cima Ekar || Asiago-DLR Asteroid Survey
|-
| (88962) - || 2001 TR50 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88963) - || 2001 TX53 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88964) - || 2001 TX54 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88965) - || 2001 TA55 || 14 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88966) - || 2001 TC56 || 15 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88967) - || 2001 TG56 || 15 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88968) - || 2001 TN57 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88969) - || 2001 TU57 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88970) - || 2001 TQ58 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88971) - || 2001 TS58 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88972) - || 2001 TT58 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88973) - || 2001 TA59 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88974) - || 2001 TD59 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88975) - || 2001 TH59 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88976) - || 2001 TN60 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88977) - || 2001 TL62 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88978) - || 2001 TR62 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88979) - || 2001 TG63 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88980) - || 2001 TQ64 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88981) - || 2001 TW65 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88982) - || 2001 TA66 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88983) - || 2001 TV67 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88984) - || 2001 TW67 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88985) - || 2001 TG68 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88986) - || 2001 TW70 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88987) - || 2001 TF71 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88988) - || 2001 TO71 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88989) - || 2001 TQ71 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88990) - || 2001 TT71 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88991) - || 2001 TV71 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88992) - || 2001 TJ72 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88993) - || 2001 TF74 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88994) - || 2001 TX74 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88995) - || 2001 TR75 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88996) - || 2001 TY75 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88997) - || 2001 TG76 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88998) - || 2001 TV76 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (88999) - || 2001 TH77 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR
|-
| (89000) - || 2001 TD78 || 13 oktober 2001 || Socorro || LINEAR|}
| 1 |
datum, kalenderdatum, ISO-datum
|
587 |
AMRadioChannel
|
632319
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Talk%20Radio%201395%20AM
|
Talk Radio 1395 AM
|
TalkRadio 1395 AM was tussen januari 1997 en september 1998 een commerciële Nederlandse praatzender, voortgekomen uit het failliete Veronica Nieuws Radio, aangezwengeld door Martijn Roos en Willem de Ridder, en grotendeels gefinancierd door Hans Krouwels en de Manaus-groep. De zender zond uit op de middengolf 1395 kHz, 215 m, maar was ook te vinden op de FM via diverse lokale kabelradio systemen, alwaar het signaal in stereo te beluisteren was. Uniek aan de zender was dat er overdag ieder kwartier een nieuwsbulletin te beluisteren was.
Luisteraars hadden op TalkRadio 1395 AM de mogelijkheid om 24 uur per dag telefonisch te reageren in de uitzendingen, wat resulteerde in discussies over de meest uiteenlopende onderwerpen. De doordeweekse uitzendingen werden het eerste halfjaar dagelijks gepresenteerd door Theo van Gogh & Frédérique Spigt (7-10 uur), Paul van Liempt (10-12 uur), Willem Zijlstra & Bas van Werven (12-14 uur), Saskia van Orly & Helen Pavias (14-17 uur) en Beau van Erven Dorens (17- 19 uur). 's Avonds en in het weekend hadden andere presentatoren een programma zoals bijvoorbeeld Willem de Ridder, Rijk de Gooijer & Maarten Spanjer, Cora Emens, Martijn de Greve, Maxim Hartman en Paul Haenen. Later kwamen daar nog Howard Komproe, Harry Mens, Jan Kuitenbrouwer en Jan Lenferink bij.
TalkRadio stond ook bekend om haar nachtprogramma's "Nachtvlucht 1395 AM", gepresenteerd door Roel Karter, Bart de Jongh en Robert Bulthuis, en Eskimozon met Peter van Abbe (Eskimo) en Diana Ozon. Met hun diepgaande gesprekken met de inbellende luisteraars wisten zij gezien het tijdstip uitzonderlijk hoge luistercijfers te behalen.
Door de voor adverteerders niet interessante doelgroep, en vanwege het feit dat TalkRadio enkel uitzond via de middengolf en de kabel, stopte het station in september 1998 abrupt met haar uitzendingen. Aan het begin van de avond werd om 18:30 in plaats van het nieuws een doorlopende jingle op de zender gezet met de aankondiging voor de start van Business Nieuws 1395 AM, nu BNR Nieuws Radio.
Op 18 februari 2019 werd bekendgemaakt dat TalkRadio terug zou keren. Met enkele maanden vertraging lanceerde TalkRadio als online station talkradio.nl op maandag 20 april 2020. Initiatiefnemers zijn media-ondernemer Richard Otto en voormalig Radio Veronica sidekick Arjen van Wifferen. Het werd echter geen succes en binnen een jaar opgeheven.
Nederlandse radiozender
|
TalkRadio 1395 AM was tussen januari 1997 en september 1998 een commerciële Nederlandse praatzender, voortgekomen uit het failliete Veronica Nieuws Radio, aangezwengeld door Martijn Roos en Willem de Ridder, en grotendeels gefinancierd door Hans Krouwels en de Manaus-groep. De zender zond uit op de middengolf 1395 kHz, 215 m, maar was ook te vinden op de FM via diverse lokale kabelradio systemen, alwaar het signaal in stereo te beluisteren was. Uniek aan de zender was dat er overdag ieder kwartier een nieuwsbulletin te beluisteren was.
| 1 |
AM-radio, radiokanaal, middengolf
|
9,698 |
MovieSeries
|
4841098
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/XXx%20%28filmserie%29
|
XXx (filmserie)
|
xXx (uitgesproken als Triple X) is een Amerikaanse actiefilmfranchise van Rich Wilkes. Met hoofdrollen voor Vin Diesel en Ice Cube bestaat de serie uit drie films: xXx (2002), xXx: State of the Union (2005) en xXx: Return of Xander Cage (2017), aangevuld met een korte film: The Final Chapter: The Death of Xander Cage. De serie heeft wereldwijd 656 miljoen dollar opgebracht.
Films
xXx (2002)
De film xXx kwam op 24 oktober 2002 uit in Nederland, en op 30 oktober in België. Vin Diesel speelt Xander Cage, een adrenalinejunkie met een voorliefde voor extreme sporten. Daarnaast is hij stuntman en een recalcitrante spion voor de NSA. Hij wordt op een gevaarlijke missie naar Centraal Europa gestuurd om een groep van potentiële Russische terroristen te infiltreren. De film werd geregisseerd door Rob Cohen, die eerder al The Fast and the Furious maakte met Vin Diesel. Andere rollen waren er voor o.a. Asia Argento, Marton Csokas en Samuel L. Jackson.
xXx: State of the Union (2005)
De tweede film in de serie werd in België op 27 april 2005 uitgebracht en een dag later in Nederland. Ice Cube maakt zijn debuut in de xXx-serie als Darius Stone, een agent die naar Washington D.C. wordt gestuurd om een machtsstrijd tussen nationale leiders te sussen.
xXx: Return of Xander Cage (2017)
Deze film kwam in Nederland uit op 19 januari 2017, in België op 1 februari. Xander Cage beëindigt zijn zelfverkozen ballingschap en wordt ingezet om Pandora's Box, een sinister en schijnbaar onstuitbaar wapen, terug te veroveren. Omringd door een nieuwe groep van sensatiezoekende medestrijders belandt Xander in een gevaarlijk complot van de belangrijkste regeringen ter wereld.
Toekomst
In een interview met Variety onthulde Diesel dat Paramount hem reeds gevraagd heeft voor een vierde film en dat er zelfs al in mei 2017 begonnen zou worden met de productie.
Korte film
The Final Chapter: The Death of Xander Cage
Op de DVD van de director's cut-versie van de eerste film staat deze korte film van vier minuten. De verhaallijn speelt zich af vóór xXx: State of the Union en gaat in op de vermeende dood van Xander Cage.
In de korte film wordt Xander gespeeld door Khristian Lupo, de stunt-double van Vin Diesel. Ook speelt Leila Arcieri mee als Jordan King (uit de eerste film) en vertolkt John G. Connolly de luitenant-kolonel Alabama "Bama" Cobb, een van de slechteriken uit de tweede film.
Cast
Crew
Ontvangst
Opbrengsten
Kritieken
De eerste film werd ontvangen met gemengde recensies. Roger Ebert noemde hem "even goed als een James Bond-film". Adam Smith van Empire Online noemde de film "hier en daar onderhoudend, maar gehinderd door een hakkelige screenplay". Hij gaf de film drie uit vijf sterren. De film werd genomineerd voor een Razzie Award in de categorie "meest opgeblazen tienerfilm", maar verloor de prijs aan Jackass: The Movie.
De tweede film werd afgekraakt door de critici. Boo Allen van de Denton Record Chronicle sprak van een "mollige, chagrijnige, onbegrijpelijke actieheld". Brian Orndorf van FilmJerk.com vergeleek het kijken naar de film met "het hoofd naar voren op volle snelheid tegen een stenen muur rennen".
David Hiltbrand van de Philadelphia Inquirer schreef: "het plot slingert heen en weer tussen naief ongeloofwaardig en boosmakend dom". Maar sommige critici waardeerden de film ook. Mack Bates van de Milwaukee Journal Sentinel prees Ice Cube's "herkenbare charisma en wijsheid van de straat". Owen Gleiberman van Entertainment Weekly noemde de film "een zeldzame B-film die wortelt in basale gevoelens van macht en vergelding." Paul Arendt van de BBC zei ten slotte: "binnen zijn eigen goedkope standaarden is de film bijzonder goed geslaagd."
Bronnen
Externe links
Amerikaanse film
Filmreeks
|
xXx (uitgesproken als Triple X) is een Amerikaanse actiefilmfranchise van Rich Wilkes. Met hoofdrollen voor Vin Diesel en Ice Cube bestaat de serie uit drie films: xXx (2002), xXx: State of the Union (2005) en xXx: Return of Xander Cage (2017), aangevuld met een korte film: The Final Chapter: The Death of Xander Cage. De serie heeft wereldwijd 656 miljoen dollar opgebracht.
| 1 |
filmreeks, filmserie, filmfranchise
|
1,930 |
ExerciseAction
|
20888
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Roeien%20%28sport%29
|
Roeien (sport)
|
Roeien is een sport waarbij met behulp van roeiriem een roeiboot vooruit gestuwd wordt. Roeien onderscheidt zich van kanoën omdat de roeiers tegengesteld aan de vaarrichting kijken. Ook levert de boot het draaipunt voor de roeiriem, terwijl bij kanoën de peddel geen verbinding met de boot heeft. Daarnaast komt de kracht bij roeien vooral uit de benen, waar deze bij kanoën uit de armen komt.
Als sport kan roeien individueel of in ploegverband beoefend worden.
Er is een aantal verschillende disciplines bij het roeien. In de skiff, een boot voor één persoon, wordt er altijd geroeid met twee riemen. Bij boten met twee of meer roeiers zijn er twee mogelijkheden. Of iedere roeier heeft één riem (boordroeien) of iedere roeier heeft twee riemen (scullen). In het grootste reguliere nummer, de acht met stuurman, wordt altijd geroeid met één riem per roeier.
Een andere, minder bekende vorm van roeien is sloeproeien.
De bemanning
In alle boten -behalve de skiff- hebben de plekken in de boot een nummer. Deze nummering begint bij de boeg van de boot en eindigt achterin. De roeier voorin, 'op boeg' heeft dus altijd nummer één.
Er zijn een paar speciale posities:
Slag
De slag zit geheel achter in de boot. Hij zit met zijn rug naar de overige roeiers, de anderen moeten exact zijn tempo volgen. De slag kan ook gemakkelijk communiceren met de stuurman indien de stuurman achter in de boot zit. Het is de verantwoordelijkheid van de slag om gedurende een race een constant tempo te varen, en eventueel te versnellen wanneer dat door de stuurman aangegeven wordt. De slag is vaak de meest ervaren roeier van een boot.
Boeg
De boeg zit helemaal voor in de boot, hij ziet de overige roeiers in de boot op de rug. In ongestuurde boten is de boeg meestal verantwoordelijk voor het sturen van de boot en voor het geven van commando's. Er zijn ook boten waarbij de stuurman in de boeg ligt in plaats van achterin. In die boten moet de stuurman nog veel vertrouwen op communicatie met de boeg, hij kan immers achterop komend verkeer niet aan zien komen.
Stuurman/stuurvrouw
De stuurman:
stuurt de boot
moedigt de bemanning aan
geeft aan de bemanning door hoe ze in het veld liggen
geeft strategische commando's, geeft aan wanneer er versneld moet worden
Het is handig wanneer de stuurman licht is, dan hoeft een ploeg zo min mogelijk extra gewicht mee te dragen. Er zijn echter wel minimum gewichtseisen, wanneer de stuurman te licht is moet er extra ballast meegenomen worden.
De waarde van een goede stuurman zit niet zozeer in het recht houden van de boot. De waarde zit in het motiveren, in het de ploeg er toe brengen nog net iets meer te doen wanneer ze al op hun maximumvermogen zitten. Wanneer een stuurman het vertrouwen van de ploeg heeft gewonnen zie je dat ook direct terug in de race, de roeiers leveren meer dan wat er van ze verwacht werd. De verantwoordelijkheid van de stuurman maakt wel dat diegene soms wat buiten de ploeg kan staan, hij moet namelijk ook duidelijk aangeven wanneer iemand niet voldoende presteert. Hij heeft dus een duidelijke coach-verantwoordelijkheid.
Degene die stuurt gebruikt voor de communicatie in de boot een roeptoeter. Maar die is inmiddels bij het serieuze sportroeien vervangen door een geluidsinstallatie in de boot, met een speaker per roeiplaats.
De coach
Gebruikelijk fietst de coach mee met de boot en geeft vanaf de wal aanwijzingen. Daar werd een megafoon voor gebruikt, maar in de huidige tijd is dat een aan de geluidsinstallatie van de boot gekoppelde voorziening. Een coach in de boot heeft nauwelijks zicht op de roeibeweging en is afhankelijk van het gevoel om te bepalen of het maximum eruit wordt gehaald. Vanaf de wal kunnen veel gemakkelijker fouten in de roeibeweging worden geconstateerd, zoals het "door het bankje trappen" of een "pikhaal".
Roeitechniek
In het roeien zijn vijf fasen te onderscheiden:
Fasering van de haal
Krachtig afstuwen
Bodypreparation
Versnelling door de hele haal/drifting in the catch
Contrast haal
1 Dit is gebaseerd op het idee dat de benen het sterkst zijn gevolgd door de rug en dan de armen. Probeer met de schoenzool het vliegwiel tegen te houden: de rug komt pas als de benen helemaal uitgetrapt zijn, de armen komen pas na het voltooien van de rugzwaai. Hiernaast hebben de spieren een bepaald kracht-snelheidsverband; grote kracht-lage snelheid, kleine kracht-hoge snelheid.
Speciale combinaties zijn te trainen
Je moet oproepen door met losse voeten in de hielen van de schoenen te roeien. Men krijgt dan een reflex om de rugzwaai te stoppen en explosief de armen naar zich toe te trekken op het moment dat men voelt dat de voeten loskomen en het evenwicht naar achteren dreigt te verliezen. Als men maar goed doortrapt naar het eind van de trap, gaat het overnemen van benen naar rug 'vanzelf' goed. Bij rug naar armen moet dus coördinatie aangeleerd worden.
2 Tijdens het grootste deel van de rugzwaai wordt de in de romp opgeslagen bewegingsenergie samen met de spiervermogen via de gestrekte armen aan het water afgegeven.
Afstuwen: Op 'het juiste moment' nemen de schouder(s) en de armen het versnellen van de boot over van de rug. De schouders roteren om de ruggengraat en de buitenarm wordt in horizontale positie met de elleboog goed naar de boegbal doorgetrokken(boord), bij scullen worden de schouders naar achteren getrokken en de borst naar voren geduwd. Resultaat moet zijn dat in de laatste '10 centimeter' van de haal de rug niet meer beweegt. De rug blijft vanzelf vrij rechtop en wordt bijna over de paal naar de kont getrokken als inleiding op het inbuigen; hoe hoger de snelheid hoe meer dit nodig is om het tempo te kunnen halen.
Ontspannen aan het water: diepe verticale beweging vanuit de schouders. Doordat er goed afgestopt is er groot gezeten wordt, bevinden de schouders zich bijna boven de riem(en), zodat deze(n), net zoals wanneer men zich met de armen op borsthoogte van een muurtje omhoog opduwt, vanuit de schouders krachtig en diep word(t)(en) uitgedrukt. De beweging naar de romp, het afstuwen, houdt pas na het laatste water-contact op. Dit is een kwart rondje afgelegd, beide polsen zijn tot dit moment nog vlak om de verticale beweging effectief op de riem(en) over te brengen. Vanaf dit moment stuurt de buitenarm de riem nog steeds met vlakke pols door het tweede kwart van de halve cirkel die de uitpik is en vertraagd pas hier aangekomen in wat de 1 1/2 stop is. De binnenhand draait in dit tweede kwart rustig het blad horizontaal.
Het verticaal met druk loslaten van het water is een belangrijke reden. De boot wordt zo lang mogelijk aangedreven en de boot wordt middels de verticale kracht die een resultaat is van de bladhoek tot het laatste moment in balans gehouden.
1 1/2 stop is de haal beëindigd en moet er ontspannen worden.
3 bodypreparation: massa over het bankje, hoofd rechtop, buitenschouder al naar voren ingedraaid.
wegglijden. De handen bewegen vanuit de relatieve rust van de 1 1/2 stop met een vloeiende doorgaande beweging naar de inpik. Op het moment dat de bodypreparation wordt bereikt, glijdt men zo weg, dat de handen dezelfde snelheid houden.
De snelheid van het bankje neemt nu gelijkmatig toe tot, bijvoorbeeld in de skiff in ed-haal, iets verder dan halverwege de slidings. Bij de acht daarentegen is dit later. Tijdens dit glijden wordt door de continue versnelling de boot op snelheid gehouden.
Hitten: Zet je je blad vast, je hebt veel druk, maar goed doortrappen is er niet meer bij. De beenspieren hoeven eerst alleen het lichaam te versnellen waarvoor een bepaalde kracht ontwikkeld wordt, maar er komt nog de druk bij, een extra belasting.
4 Drifting in the catch. Dit wil zeggen dat de snelheid van het blad zo is dat tijdens de hele inzet(catch), van het eerste water-contact tot volbedekt, je geen druk hebt.
Drifting is drijven, Vanuit deze situatie kan de boot wel goed doorversneld worden op de benen. De truc is dus dat het inveren zo moet zijn dat je precies de goede trapsnelheid hebt op het moment van inzetten. Bijna iedereen hit. Het moet niet zwaar zijn in de inpik maar je moet door de haal kunnen versnellen.
Versnelling door de haal. Als er gehit wordt zie je geen versnelling door de haal. Bij drifting kun je zeer waarschijnlijk meer vermogen door de hele haal uit je spieren halen, en ga je dus harder. Vermogen is kracht en snelheid.
5 Contrast haal. Tijdens de haal, inspanning, worden de spieren niet tot slecht doorbloed. Om de inspanning lang vol te houden moeten de spieren goed doorbloed worden om de benodigde zuurstof en brandstof aan te voeren en de afvalstoffen af te voeren. Dit is alleen bij een lage tot geen spierspanning mogelijk.
Wedstrijden
Er zijn twee hoofdtypen van wedstrijden in het roeien: de baanwedstrijd en de head-wedstrijd.
Baanwedstrijd, de standaard roeiwedstrijd op een roeibaan over een afstand van twee kilometer met maximaal zes ploegen in de finale. De ploegen starten tegelijkertijd naast elkaar in zes banen. Als er meer dan zes ploegen zijn, wordt er via een systeem van voorwedstrijden, herkansingen en halve finales uitgemaakt wie de finale mag roeien. Bij grote wedstrijden (WK, Rotsee Regatta, Olympische Spelen) wordt ook bij minder dan 6 ploegen een voorwedstrijd gevaren om de baanindeling voor de finale te bepalen. Er bestaan ook wedstrijden over andere afstanden, de sprint van 500 meter, lange afstanden, zeer lange afstanden, een roeivierkamp en verschillende roeiontmoetingen met een meer recreatief karakter.
Head-wedstrijd, een wedstrijd meestal op een rivier of kanaal waarbij de ploegen na elkaar starten en waarbij de snelste boot van een veld de winnaar is. De afstand waarover dit soort wedstrijden gaan kunnen sterk uiteenlopen, maar zijn vaak langer dan de standaard twee kilometer. De Head of the River Amstel bijvoorbeeld gaat voor heren zowel als dames over 8 kilometer.
De x geeft scullen aan, twee riemen per roeier. De andere nummers zijn boordnummers.
De + of het woordje met slaat op een gestuurd nummer, in de boot is een stuurman of -vrouw aanwezig. Bij de andere nummers sturen de roeiers zelf.
De * geeft zowel scullen aan als het aanwezig zijn van een stuurman of -vrouw aan boord. Dit is dus een verkorting van x+
Met een O zijn de Olympische nummers in de open klasse aangegeven. Er is ook nog een speciale gewichtsklasse, het zogeheten licht roeien.
Zie ook Lijst van medaillewinnaars Nederlandse roeiers op de Olympische Spelen
Hierboven zijn de zogenaamde gladde boten opgesomd, de boten die gebruikt worden voor wedstrijden. Het zijn wankele bootjes (met name de skiff), die training vereisen om er zelfs maar in overeind te blijven. Voor het leren roeien zijn er ook de trimmi en C-boten, de C1, C2, C4. Deze boten zijn minder wankel, zijn zwaarder en veiliger voor de beginnende roeier.
De wherry, ten slotte, is een overnaadse boot die nog stabieler is, waar ook meer ruimte heeft voor het meenemen van bagage. Het is een toerboot. Een bijzonder type wherry is nog de zeilwherry, een type waar er nog een paar van in Nederland varen, en waarmee niet alleen geroeid maar ook gezeild kan worden.
Bijzondere boottypes en toerboten
De drie (3x) (meestal een 2x+, waar de stuurplek omgebouwd kan worden tot roeiplek)
De zes met (6+)
De dubbel acht (8*) (wordt met name gebruikt in opleiding)
De dubbel zestien (16*) (van botenbouwer Stämpfli)
De dubbel vier-en-twintig (24*) (van botenbouwer Stämpfli) (dezelfde als de 16*, met een stuk ertussen)
Wherry (in verschillende groottes, meestal de 2 of 4 met)
B-type (naar bouwwijze en maten; B-vier)
C-type (naar bouwwijze en maten: uit plaatmateriaal. C-twee, C-vier)
Overnaads (vanwege de bouw uit overlappende planken)
Startvelden
Op roeiwedstrijden wordt gestart in verschillende velden. Er wordt onderscheid gemaakt naar een aantal verschillende aspecten:
Startvelden worden ingedeeld naar aanleiding van de hierboven aangegeven indeling in velden, gecombineerd met het type boot waarin geroeid wordt, bijvoorbeeld het JW2- veld zijn alle dames-junioren (tot en met 18 jaar) die in de twee-zonder starten; of de MSA8+ is het open veld van de mannen Senioren A-achten.
Het moge duidelijk zijn dat zo een enorm aantal verschillende startvelden kan ontstaan. Per wedstrijd zal bepaald worden welke velden kunnen starten. Op de Randstad Regatta bijvoorbeeld zullen geen veteranen starten, terwijl de Amsterdam Masters daarentegen met name voor de veteranen bedoeld is.
Roeibladmotieven
Het motief en de kleuren op een roeiblad zijn een belangrijk gegeven in de roeisport. Het is een authentiek en typisch gegeven met doorgaans een lange geschiedenis en traditie. Naast de uniforme kledij wordt het roeiblad en het motief en de kleur ervan geregistreerd en gereglementeerd door de respectievelijke roeifederaties en door de internationale roeibond FISA. Niet alleen roeiverenigingen beschikken allen over een authentiek roeibladmotief en roeibladkleurkeuze, maar ook alle roeinaties hebben een dergelijk herkenbaar roeiblad. Bij de nationale staten wordt lang niet uitsluitend naar de nationale vlag gerefereerd. Meestal worden de bekende landkleuren overgenomen, maar het motief is soms volkomen uniek, zoals het roeiblad van de Verenigde Staten, Ierland of Tsjechië.
Roei-evenementen
Nationale roei-evenementen in Nederland
Winterwedstrijden van Proteus-Eretes op de Schie te Delft over 5000 m. Opening roeiseizoen.
Heineken Roeivierkamp van ASR Nereus op de Amstel: vier races over vier afstanden in één weekend.
Head of the River Amstel van ARB en Willem III, een van de internationaal meest bekende races.
Jeugd- & Tweehead, op de Amstel, georganiseerd door KARZV De Hoop.
Skiffhead op de Amstel, georganiseerd door KARZV De Hoop.
Hollandia, van de KZRV Hollandia met ondersteuning van U.S.R. Triton en KSRV Njord, op de Bosbaan.
Varsity te Houten, van de KNSRB (Koninklijke Nederlandsche Studenten Roeibond), georganiseerd door U.S.R. Triton, met als belangrijkste nummer 'De Oude Vier'.
Damen Raceroei Regatta, op de Willem-Alexanderbaan, georganiseerd door D.S.R.V. Laga.
ZRB, op de Watersportbaan Tilburg.
Westelijke Regatta (voorheen Boekel De Nerée of Randstad Regatta) van de ZHRB (Zuid-Hollandse Roeibond), op de Bosbaan of de Willem Alexanderbaan. De Randstad Regatta / Boekel de Nerée werd destijds samen met KARZV De Hoop georganiseerd.
Spaarne Lenterace.
Thetis Sprint van Thetis, de vrouwelijke tak van Nereus, op de Bosbaan.
ARB, de Amsterdamsche Roeibond, op de Bosbaan.
Dutch Masters Open.
Martini Regatta, op Harkstede.
Koninklijke / Holland Beker, van Holland Beker Wedstrijd Vereeniging, De KNZ&RV, De Maas, Skøll en KNRB, op de Bosbaan
Dutch International Youth Regatta, de afsluiting van het wedstrijdseizoen voor junioren: hier vindt kwalificatie voor de Coupe de la Jeunesse plaats. Wordt georganiseerd door de Stichting R-TON op de Bosbaan.
Tromp Boat Races van Cornelis Tromp in Hilversum.
Argo Sprint van W.S.R. Argo, op de Bosbaan.
NSRF Nationale Slotwedstrijden, de afsluiting van het nationale studenten - wedstrijdseizoen op de Bosbaan.
Novembervieren, de nationale wedstrijd voor vieren van de KARZV De Hoop, op de Amstel.
Asopos najaarswedstrijden, op de Bosbaan georganiseerd door Asopos de Vliet. Enige nationale kortebaanwedstrijd in de herfst.
Hel van het Noorden van G.S.R. Aegir, Groningen. Een "hel" vanwege de lange afstand en het regelmatig slechte en koude weer (november).
Andere roei-evenementen in Nederland
Lingebokaal & Coupe des Dames, Een 6 km lange achtervolgingsrace op de Linge, georganiseerd door RV Leerdam in de 1e of 2e week van november.
Gyas-Hunze Race, een winterse achtervolgingsrace door de grachten van Groningen, georganiseerd door Gyas en De Hunze.
HOT openingstoernooi door TSR Vidar op de Watersportbaan Tilburg.
Skøll Cup van de A.A.S.R. Skøll, een van de grootste competitiewedstrijden van Nederland, gehouden op de Bosbaan te Amstelveen.
Elfstedentocht, 200 km roei-estafette in Friesland, de roeiersvariant van de bekende schaatswedstrijd.
Ringvaart Regatta van Laga, een voornamelijk recreatieve roeimarathon over 100 kilometer.
Hart van Holland, een roeimarathon door het Groene Hart van Holland over 70 kilometer, georganiseerd door Utrechtse Roeivereniging Viking.
Proteus-Eretes in 't Lang van Proteus-Eretes, een van de grotere competitiewedstrijden van Nederland. Deze relatief lange achtervolgingsrace wordt verroeid over 4,5 kilometer op de Schie tussen Rotterdam en Delft.
Asopos Driekamp, een boord-aan-boordwedstrijd over 250 en 500 meter en een achtervolgingsrace over 1250 meter. Georganiseerd door Asopos de Vliet.
Orca's Competitie Slotwedstrijden en Bedrijfsachtenregatta, de afsluiting van het Nederlandse competitieroeiseizoen.
Amstelbeker, een boord-aan-boordwedstrijd voor verenigingsachten van studenten- en burgerverenigingen op uitnodiging door de KNSRB en KARZV De Hoop.
Eemhead, georganiseerd door Roeivereniging Hemus op de Eem.
Herfstregatta, georganiseerd door E.S.R. Thêta. Een regatta over vier afstanden op het Eindhovens Kanaal.
Verschillende drakenbootfeesten.
Twentsche Winter Wedstrijden, georganiseerd door Roeivereniging Tubantia. Een tijdrace over 4000 meter tussen Delden en Hengelo (Ov.)
Amstel Roeimarathon, 55 km door en rond Amsterdam, georganiseerd door R&ZV de Amstel, medio April.
Nationale competities en klassementen in Nederland
Interstroom Klassement voor Eerstejaarsachten voor Eerstejaars wedstrijdroeiers in een acht (vanaf 2009).
Ernst & Young Klassement voor Eerstejaars wedstrijdroeiers in een acht (tot 2009).
Kruithuisbokaal voor Club achten.
Skøll Bokaal der Clubquadruples voor Club dubbelvieren.
Vlietbokaal voor Competitie vieren.
Skøll Ask&Embla Bokaal voor dubbeltwee's.
Skøll Skiff Bokaal voor skiffs.
NOOC B4+ Bokaal voor B4'en
NOOC C4+ Bokaal voor C4'en
Nationale en internationale roei-evenementen in België
Internationale Nieuweghe-Brugge "NB8+" Langeafstand, Brugge
Tête de Rivière Internationale, Seneffe
Internationale Lente-regatta GRS - Internationaal Vlaams Kampioenschap voor Senioren en Internationaal Belgisch Kampioenschap voor Junioren, Gent
Belgische Kampioenschappen korte boottypes + Regatta TRT Hazewinkel, Hazewinkel
Internationale Regatta van Sport Gent of May regatta KRSG - is het Internationaal Belgisch Kampioenschap voor Senioren en Internationaal Vlaams Kampioenschap voor Junioren, Gent
1000 mètres de Liège, Luik
Internationale Regatta KRCG, Gent
Belgische Kampioenschappen lange boottypes + Regatta RSNB, Hazewinkel
Doortocht van Gent
Ergometer-evenementen
Nederland
Ergohead, 20 minuten roeien op de ergometer, georganiseerd door R&ZV De Amstel. Meestal eind januari, in 2014 ook eens georganiseerd in december.
NKIR, 2000 m roeien op een Concept2 ergometer, georganiseerd door ASR Nereus Meestal in december, in 2015 is het georganiseerd in januari.
Open Tilburgs Kampioenschap Indoorroeien, elk jaar in januari georganiseerd door de TSR Vidar en de Tilburgse Open Roeivereniging.
België
GRS Ergometerkampioenschappen, georganiseerd door de Gentse Roei- en Sportvereniging (GRS).
Open Belgian Indoorrowing Championship (OBIC), georganiseerd door de Antwerpse Roeivereniging (ARV), samen met The Finish, deze internationale ergometerwedstrijd wordt beschouwd als het officieus Nationaal Belgisch Kampioenschap indoorroeien.
Internationale roei-evenementen
Olympische Spelen
Wereldkampioenschappen roeien
Wereldbeker roeien
Europese kampioenschappen roeien
Wereldkampioenschappen roeien onder 23
Wereldkampioenschappen roeien junioren
FISA Masters
May Regatta of Internationaal Belgisch Kampioenschap / Regatta van KR Sport Gent
Koninklijke Holland Beker, van Holland Beker Wedstrijd Vereeniging, De Maas, Skøll en KNRB, op de Bosbaan
Boat Race. De wedstrijd tussen de universiteitsploegen (8+) van Oxford en Cambridge.
Henley Royal Regatta, een grootse traditionele roeiwedstrijd in Engeland. (vergelijkbaar met Wimbledon voor het tennis)
Rotsee Regatta te Luzern
Head of the Charles in Boston, de grootste Amerikaanse wedstrijd.
Coupe de la Jeunesse
Atlantic Challenge
Royal St. John's Regatta in de Canadese stad St. John's, de oudste roeiwedstrijd van Noord-Amerika
Andere
In Vlaanderen worden zogenaamde "jeugdtriathlons" georganiseerd.
Dat zijn wedstrijden die samengesteld zijn uit lopen, roeien en een roeislalom.
De afstanden die gelopen of geroeid worden zijn afhankelijk van de categorie. De categorieën die hieraan deelnemen gaan van Junioren 9-10 tot Junioren 13-14 (uitzonderlijk Junioren 15-16).
9-10-jarigen: 1000 m lopen, 250 m lijnproef via het "time-trail"-systeem.
11-12-jarigen: 1000 m lopen, 500 m lijnproef in reeksen.
13-14-jarigen: 2000 m lopen, 1000 m lijnproef in reeksen.
15-16-jarigen: 3000 m lopen, 2000 m lijnproef in reeksen.
De slalomproef is voor iedereen hetzelfde.
De individuele uitslag wordt berekend op een puntenklassement per categorie. Doorgaans wordt er ook een clubklassement georganiseerd die de collectieve prestatie per club over alle categorieën bekroont.
De Koninklijke Roeivereniging Club Gent heeft het niet zo begrepen op slalommen met een ranke jeugdskiff en houdt het daarom bij zijn jaarlijkse traditionele roei-duathlon''.
Vroeger
De Regatta van Terdonk was vanaf het laatste kwart van de 19de eeuw tot 1954 een roeiwedstrijd op het Belgisch-Nederlandse Kanaal Gent-Terneuzen. Het was gedurende vele jaren een massale publiekstrekker met groot internationaal aanzien.
Deze regatta was in de UK bekend als May Regatta en plaatselijk als bootjesvaring. Er was daar in de jaren dertig van de twintigste eeuw ook al een studentenregatta, georganiseerd door T.S.G. 't Zal Wel Gaan in samenwerking met de Koninklijke Roeivereniging Club Gent.
Tijdens de Wereldtentoonstelling van 1913 werden hier ook de voor Gent eerste FISA Europese Kampioenschappen roeien ingericht. Vanaf de tweede FISA Europese Kampioenschappen van 1955 werd de Watersportbaan de nieuwe locatie. Het was een organisatie van de Koninklijke Roeivereniging Club Gent, de allereerste buitenlandse overwinnaars van de Grand Challenge Cup op de Henley Royal Regatta.
Roeien in Nederland
Nederland beschikt over twee tweekilometerroeibanen die aan de internationale normen voldoen (8 banen breed, 6 wedstrijdbanen, een oproeibaan en een uitroeibaan), de Bosbaan in Amsterdam en de Willem-Alexanderbaan in Rotterdam. Sinds de oplevering in december 2012 is bij Rotterdam een moderne 2 kilometer baan in gebruik die gedoopt is als Willem-Alexanderbaan en voldoet aan de internationale eisen. De roeibaan in Tilburg beschikt over 4 banen en is dus te smal naar internationale normen. Op deze roeibaan worden wel enkele nationale wedstrijden geroeid. Tot 2014 beschikte Nederland nog over een derde tweekilometerroeibaan, namelijk de watersportbaan in Harkstede (Groningen). In 2014 is echter het definitieve besluit om de baan te sluiten genomen.
Verenigingen
Polyvalente roeicentra
Bosbaan Amsterdam
Roeicentrum Berlagebrug Amsterdam
Watersportbaan Tilburg
Roeien in België
In België is de baan in Hazewinkel geschikt voor wedstrijden volgens de normen van de FISA en worden
op de Watersportbaan te Gent 2 belangrijke FISA selectieregattas gehouden waaronder de bekende May Regatta.
De Belgian Rowing Foundation, de Koninklijke Belgische Roeibond, de Vlaamse Roeiliga en de Oost-Vlaamse Roeiliga (Gent)
nemen het merendeel van de organisaties voor hun rekening.
Verenigingen
Polyvalente Roeicentra
Hazewinkel (Willebroek)
Gentse Watersportbaan.
Externe links
Koninklijke Belgische Roeibond
Koninklijke Nederlandse Roeibond
Informatiesite Belgische Roeiwereld
|
Ontspannen aan het water: diepe verticale beweging vanuit de schouders. Doordat er goed afgestopt is er groot gezeten wordt, bevinden de schouders zich bijna boven de riem(en), zodat deze(n), net zoals wanneer men zich met de armen op borsthoogte van een muurtje omhoog opduwt, vanuit de schouders krachtig en diep word(t)(en) uitgedrukt. De beweging naar de romp, het afstuwen, houdt pas na het laatste water-contact op. Dit is een kwart rondje afgelegd, beide polsen zijn tot dit moment nog vlak om de verticale beweging effectief op de riem(en) over te brengen. Vanaf dit moment stuurt de buitenarm de riem nog steeds met vlakke pols door het tweede kwart van de halve cirkel die de uitpik is en vertraagd pas hier aangekomen in wat de 1 1/2 stop is. De binnenhand draait in dit tweede kwart rustig het blad horizontaal.
Het verticaal met druk loslaten van het water is een belangrijke reden. De boot wordt zo lang mogelijk aangedreven en de boot wordt middels de verticale kracht die een resultaat is van de bladhoek tot het laatste moment in balans gehouden.
1 1/2 stop is de haal beëindigd en moet er ontspannen worden.
| 3 |
beweging, fitness, gezondheid
|
9,370 |
Airport
|
5363867
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Abraham%20Johan%20Dani%C3%ABl%20Steenstra%20Toussaint%20%281904-1988%29
|
Abraham Johan Daniël Steenstra Toussaint (1904-1988)
|
Abraham Johan Daniël Steenstra Toussaint, (1904 - 1988) was een telg uit de familie Toussaint. Hij was diplomaat in Nederlandse dienst en daarna ondernemer.
Diplomaat
Als diplomaat was zijn laatste standplaats Manilla, waar hij tot begin 1951 aanwezig was. Als onderdeel van zijn werk vertegenwoordigde hij er de KLM.
Thomsen
Na zijn diplomatieke carrière werd hij directeur van Thomsen's Havenbedrijf in Rotterdam. In die hoedanigheid richtte hij, met de openstelling voor de burgerluchtvaart van de luchthaven Zestienhoven (Rotterdam The Hague Airport) in zicht, voor een viertal havenbedrijven in 1956 Rotterdam Air op. Het bedrijf moest inspelen op de vervoersbehoefte van passagiers naar Groot-Brittannië en vrachtvervoer naar het Duitse achterland. Later werden er zusterorganisaties te Schiphol (Amsterdam Air) en luchthaven Beek (Limburg Air) opgericht.
Luchtvaart
Aan het einde van de jaren 1950 begon de luchtvaart gericht op zuidelijke bestemmingen zich te ontwikkelen. Zo voerden Engelse luchtvaartmaatschappijen vluchten uit op Noord-Italië, de Franse Cote d'Azur en Noord-Spanje. Op de luchthaven Beek, nu Maastricht Aachen Airport, was dan een tussenlanding gepland. Steenstra Toussaint speelde op deze marktontwikkelingen in door samen met C. Bredius in 1959 Euravia N.V. te Beek op te richten. Het bedrijf wist de hand weten te leggen op een DC-4. Contracten met Britse touroperators werden opgesteld en het toestel voorzien van een afbeelding van de Limburgse leeuw, werd gepresenteerd aan Limburgse belanghebbenden. Onder Britse registratie werden enkele vluchten uitgevoerd. Daarna ging het toestel naar Zestienhoven en vraagt Euravia bij de Nederlandse luchtvaartautoriteiten een vergunning aan. Die vergunning komt er echter niet, de Rijksluchtvaartdienst keurt het toestel af. Wel krijgt het bedrijf een vergunning om chartervluchten uit te voeren. De activiteiten komen echter niet van de grond en de rechten van Euravia worden verkocht aan een lokale reisorganisatie.
Transavia
In 1965 melden diverse dagbladen de voorbereiding van de oprichting van Transavia Limburg N.V., men zoekt personeel en er is contact met George Richardson, mede-eigenaar van Belgian International Air Services, teneinde een DC-3 te verkrijgen. Op 12 januari 1966 krijgt Transavia Limburg toestemming om vanaf Maastricht en Rotterdam chartervluchten uit te voeren. De beoogde DC-3 (Dakota): PH-RIC c/n: 32872 werd bij British United Channel Airways verkregen en beschilderd in de kleuren van de nieuwe maatschappij. Er wordt een directeur aangesteld: Richard van Rees afkomstig van KLM. Steenstra Toussaint wordt commissaris. Transavia Limburg N.V. komt desalniettemin niet van de grond. De aandelen worden door derden overgenomen en Transavia zal later dat jaar onder andere bewindvoering een succesvolle start maken.
Bronnen
Nederlands krantenarchief https://www.delpher.nl/nl/kranten
http://miscellavia.com/transavia-dc-6-ph-tra/
modelbrouwers.nl, Diverse Transavia pagina's
Externe links
http://oud16hoven.nl/luchtvaartmaatschappijen/euravia
http://oud16hoven.nl/lijndiensten/british-united-channel-islands-airways
Belgian International Air Services op de Engelstalige Wikipedia
https://www.aerialvisuals.ca/AirframeDossier.php?Serial=54257
Nederlands ondernemer
|
Thomsen
Na zijn diplomatieke carrière werd hij directeur van Thomsen's Havenbedrijf in Rotterdam. In die hoedanigheid richtte hij, met de openstelling voor de burgerluchtvaart van de luchthaven Zestienhoven (Rotterdam The Hague Airport) in zicht, voor een viertal havenbedrijven in 1956 Rotterdam Air op. Het bedrijf moest inspelen op de vervoersbehoefte van passagiers naar Groot-Brittannië en vrachtvervoer naar het Duitse achterland. Later werden er zusterorganisaties te Schiphol (Amsterdam Air) en luchthaven Beek (Limburg Air) opgericht.
| 2 |
luchthaven, vliegveld, vliegstation
|
2,929 |
Bridge
|
4567451
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Passerelle%20La%20Belle%20Li%C3%A9geoise
|
Passerelle La Belle Liégeoise
|
De Passerelle La Belle Liégeoise is een Belgische hangbrug over de Maas in het stadscentrum van Luik. De brug uit 2016 voor voetgangers en fietsers verbindt de wijk van het vernieuwde station Luik-Guillemins met het Parc de la Boverie in de wijk Outremeuse. Voorafgaand aan de naamkeuze voor Passerelle La Belle Liégeoise werd de voetbrug dikwijls aangeduid als Guillemins-Boverie.
De 294 meter lange brug heeft een langste overspanning van 163 meter. De brug met een kostprijs van ruim 6,5 miljoen euro werd ingehuldigd op 2 mei 2016.
Brug in Luik (stad)
Hangbrug
Oeververbinding over de Maas in België
|
De Passerelle La Belle Liégeoise is een Belgische hangbrug over de Maas in het stadscentrum van Luik. De brug uit 2016 voor voetgangers en fietsers verbindt de wijk van het vernieuwde station Luik-Guillemins met het Parc de la Boverie in de wijk Outremeuse. Voorafgaand aan de naamkeuze voor Passerelle La Belle Liégeoise werd de voetbrug dikwijls aangeduid als Guillemins-Boverie.
| 3 |
brug, civiele structuur, overspanning
|
3,872 |
SeaBodyOfWater
|
323933
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Verdrag%20van%20Adrianopel%20%281829%29
|
Verdrag van Adrianopel (1829)
|
Het Verdrag van Adrianopel, de Vrede van Adrianopel of het Verdrag van Edirne was een vredesverdrag dat in Adrianopel (Latijn: Hadrianopolis; Turks: Edirne) werd gesloten tussen het Ottomaanse Rijk en het Russische Rijk op 14 september 1829. De ondertekenaars waren de Turkse sultan Mahmut II en de Russische tsaar Nicolaas I.
Het verdrag was het resultaat van de Russisch-Turkse Oorlog van 1828-1829. Het Ottomaanse Rijk moest hierbij het Russische Rijk toegang verlenen tot de Donaudelta en de oostkust van de Zwarte Zee. Ook moest ze de Bosporus en de Dardanellen openstellen voor alle Russische handelsschepen, de handel vrijgeven in graan, vee en hout, autonomie verlenen aan Servië, autonomie beloven aan Griekenland en de Donauvorstendommen Moldavië (het latere Roemenië) en Walachije tijdelijk erkennen als Russische protectoraten totdat het Ottomaanse Rijk een schadeloosstelling had betaald aan het Russische Rijk.
Zie ook
Lijst van verdragen
Russisch-Osmaanse oorlog
Adrianopel
Geschiedenis van Rusland
Ottomaanse Rijk
Adr
Edirne
1829
|
Het verdrag was het resultaat van de Russisch-Turkse Oorlog van 1828-1829. Het Ottomaanse Rijk moest hierbij het Russische Rijk toegang verlenen tot de Donaudelta en de oostkust van de Zwarte Zee. Ook moest ze de Bosporus en de Dardanellen openstellen voor alle Russische handelsschepen, de handel vrijgeven in graan, vee en hout, autonomie verlenen aan Servië, autonomie beloven aan Griekenland en de Donauvorstendommen Moldavië (het latere Roemenië) en Walachije tijdelijk erkennen als Russische protectoraten totdat het Ottomaanse Rijk een schadeloosstelling had betaald aan het Russische Rijk.
| 1 |
zee, waterlichaam, zeewater
|
1,135 |
VideoGameSeries
|
4377262
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Golden%20Sun%20%28computerspelserie%29
|
Golden Sun (computerspelserie)
|
Golden Sun, is een serie van fantasy- en rollenspellen ontwikkeld door Camelot Software Planning en geproduceerd door Nintendo.
Plot
In deze fantasygames moet een groep helden door middel van magische krachten (psynergy) en elementaire wezens (djinn), proberen om de wereld te redden van verschillende bedreigingen waaronder het vrijkomen van duistere alchemie. In Golden Sun wordt het verhaal door de ogen van Isaac gespeeld, terwijl in het derde deel een afstammeling van Isaac genaamd Matthew de leidende rol overneemt.
Spellen in de serie
Externe links
Nintendo website
Camelot, 2001-2002, Golden Sun spelhandleiding (Engels), Nintendo
Computerspelserie
|
Computerspelserie
| 1 |
videogameserie, gamereeks, spelserie
|
11,901 |
Bridge
|
5168780
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sint%20Nicolaasbrug
|
Sint Nicolaasbrug
|
Sint Nicolaasbrug (Amsterdam), een brug in de Nederlandse stad Amsterdam nabij het Station Amsterdam Centraal
Sint Nicolaasbrug (Haarlem), een brug in de Nederlandse stad Haarlem, staat ook bekend als de Koralenbrug
|
Sint Nicolaasbrug (Amsterdam), een brug in de Nederlandse stad Amsterdam nabij het Station Amsterdam Centraal
Sint Nicolaasbrug (Haarlem), een brug in de Nederlandse stad Haarlem, staat ook bekend als de Koralenbrug
| 5 |
brug, viaduct, oeververbinding
|
5,199 |
CivicStructure
|
854466
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Opera%20van%20Ho%20Chi%20Minhstad
|
Opera van Ho Chi Minhstad
|
De Opera van Ho Chi Minhstad is een concertzaal in Ho Chi Minhstad, Vietnam. Er kunnen 800 toeschouwers in en is gevestigd aan de Đường Đồng Khởi, in het district Quận 1.
Architectuur
Het gebouw is ontworpen door de Franse architect Felix Olivier. De bouw zelf vond plaats onder leiding van Ernest Guichard en Eugène Ferret. Het gebouw is een typisch voorbeeld van de flamboyante bouwstijl zoals die werd toegepast ten tijde van de Derde Franse Republiek. De gevel is geïnspireerd op de ingang van het Petit Palais in Parijs.
Geschiedenis
De bouw van de Opera van Ho Chi Minhstad startte in 1898, tijdens de Franse overheersing, toen Vietnam nog deel uitmaakte van Indochina. In 1900 werd het gebouw geopend. Na de onafhankelijkheid van Vietnam (en de splitsing daarvan) in 1956 heeft het onderdak geboden aan het lagerhuis van Zuid-Vietnam. In 1975 kreeg het zijn originele bestemming terug en in 1995 werd het in de oude architectuur hersteld (gerenoveerd).
Bouwwerk in Ho Chi Minhstad
Ho Chi Minhstad
|
De Opera van Ho Chi Minhstad is een concertzaal in Ho Chi Minhstad, Vietnam. Er kunnen 800 toeschouwers in en is gevestigd aan de Đường Đồng Khởi, in het district Quận 1.
| 1 |
stadhuis, concertzaal, openbaar gebouw
|
12,373 |
TelevisionChannel
|
5490935
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dusk%21
|
Dusk!
|
Dusk! is een maandelijks betaald televisiekanaal met erotische/pornografische films, omschreven als "porno voor vrouwen" of "porna". Dusk! is gevestigd in Nederland en wordt door alle Nederlandse kabelaars (inclusief Ziggo en UPC Nederland (later gefuseerd tot VodafoneZiggo), CAIW (later DELTA Fiber Nederland) en KPN) aangeboden in hun erotische pakket. Daarnaast is Dusk! anno 2015 beschikbaar in 15 andere Europese landen en de Verenigde Staten. Het kanaal zendt 24/7 uit en is eigendom van 2GrapesMedia.
Geschiedenis
Dusk! werd in 2008 opgericht door Martijn Broersma met als doel om een erotisch televisiekanaal op te bouwen dat gebaseerd is op de seksuele voorkeuren van vrouwen. Toen Dusk! in 2009 in Nederland werd gelanceerd, was het het eerste erotische/pornografische televisiekanaal ter wereld dat zich richtte op een vrouwelijk publiek. In 2011 was het kanaal naar verluidt beschikbaar voor 1,2 miljoen kijkers. Tegen januari 2015 had het een opmerkelijke groei doorgemaakt: alle Nederlandse kabelaars boden Dusk! aan in hun erotisch pakket en 15 andere Europese landen en de Verenigde Staten boden het aan via video on demand.
Het aanbod van op vrouwen gerichte films – ook wel bekend als vrouwvriendelijke erotiek, "porno voor vrouwen" of porna volgens Dusk! – is steeds verder toegenomen sinds de opkomst van de feministische pornografie in de jaren 1980 en sindsdien in toenemende mate geaccepteerd. Met toenemend succes in de jaren 2010 heeft Dusk! een significante rol gespeeld bij het helpen van (potentiële) vrouwelijke pornoconsumenten om te vinden wat zij leuk vinden volgens hun eigen fantasieën en behoeftes, hetgeen velen van hen niet hebben gevonden in de mainstream pornografie, die doorgaans hoofdzakelijk gericht is op het seksuele plezier van mannen.
Inhoud
Selectieproces
Een panel bestaande uit ongeveer 2000 vrouwen (per januari 2015) bepaalt samen welke films en video's er worden uitgezonden volgens wat zij als porna beschouwen. Dit selectieproces gaat als volgt:
Iedere vrouw kan zich aanmelden voor het panel. Panelleden kunnen de video's die zij voor de selectie bekijken gratis bekijken.
De vrouwen in het panel kijken regelmatig fragmenten uit allerlei soorten seksfilms, inclusief zowel hardcore mainstream films en films gemaakt vanuit een vrouwelijk oogpunt.
Na het bekijken van het fragment wordt de vrouwen gevraagd om een enquête in te vullen waarin ze het fragment beoordelen en recenseren. De beoordeling bestaat uit drie gradaties "pikant": één peper betekent "ik werd er een beetje geil van", twee pepers betekent "pikant genoeg" en drie pepers betekent "super heet". In de recensie schrijven de panelleden vervolgens wat ze wel en niet leuk vonden aan de clips en of ze het beschouwden als porna of 'gewoon reguliere porno'.
Voordat Dusk! een conclusie trekt over een film moet zij minstens honderd keer bekeken en beoordeeld zijn.
Materiaal dat door het panel wordt afgewezen wordt niet uitgezonden. Volgens Yvette Luhrs (programmamanager bij Dusk! in 2015) betekent dit dat bepaalde niches, bijvoorbeeld harde sm, worden uitgesloten omdat de meeste vrouwen in het panel het afkeuren.
Resultaat: porna
Het materiaal dat door de selectie heen komt wordt porna genoemd (ter onderscheid van 'traditionele porno') en wordt uitgezonden. Deze term, die zodanig door Dusk! is gepopulariseerd dat het nu een algemeen gangbaar begrip is geworden in de feministische pornografie, betekent ongeveer 'pornografie waarvan vrouwen echt genieten', gebaseerd op 'intimiteit' met een 'duidelijke context' en dat 'realistisch en expliciet is, met 'echte' mensen en goede evenwichtige ontwikkeling van seksueel verlangen, gemaakt met respect.' Broersma en de Amerikaanse erotische filmregisseur Jennifer Lyon Bell zeiden dat porna seks 'in een verhaallijn' plaatst waarin de acteurs en vooral de actrices 'hun hart en ziel leggen' in plaats van dat ze verstrooid overkomen. Dusk!-medewerker Xaviera Wong A Soy stelde in 2016 dat 'dit niet inhoudt dat er steeds in geknuffeld wordt en heel lang gepraat', maar dat porna ook ruw en in your face kan zijn, met dominante mannen of vrouwen en weinig woorden. Dusk!-netmanager Nadine Meanwell zei dat er extra aandacht wordt besteed aan dat vrouwen klaarkomen (vaak afwezig, onduidelijk of gefaked in mainstream porno) en dat het gehele lichaam van een man wordt getoond in plaats van alleen maar zijn penis (waarop veel vrouwen afknappen als ze mainstream porno kijken).
Sommige critici inclusief voormalig werknemer Yvette Luhrs hebben beweerd dat veel niches van de vrouwelijke seksualiteit er door het selectieproces worden uitgefilterd, zoals harde sm en meer 'mainstream' porno waar sommige vrouwen ook van genieten. Dusk! sluit daarmee minderheidsvoorkeuren onder vrouwen uit en haar porna is daarom aantrekkelijk voor de meeste, maar niet alle vrouwelijke kijkers.
Regisseurs en films
Het televisiekanaal programmeert films van vrouwelijke pornoregisseurs zoals Candida Royalle, Petra Joy, Erika Lust, Anna Span, Tristan Taormino, Émilie Jouvet en Maria Beatty. Sommige van deze regisseurs maken feministische pornografie of pornografie gericht op een vrouwelijk publiek, terwijl anderen zich focussen op koppels.
Het kanaal zendt ook korte films uit van de Zweedse filmmaker Mia Engberg, die samen met twaalf andere regisseurs een collectie van feministische pornografische korte films heeft uitgebracht onder de titel Dirty Diaries.
Externe link
Officiële website
Erotische film
Feminisme
Nederlandse televisiezender
Pornofilm
|
Erotische film
Feminisme
Nederlandse televisiezender
Pornofilm
| 1 |
televisiezender, tv-kanaal, televisieprogramma
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.