text
stringlengths 0
136
|
|---|
پلار ميراث دې سمبال کړي. د هغې ميرې افتاب بېګم هم ورته په
|
ټینګار وویل خو عابدې اوس په بهوپال کې ځان پردی احساساوه. په
|
۰م کال کې دا یو واري بیا د خپلې ناروغې مور میمونه سلطان
|
لیدو ته له پاکستانه هند ته ولاړه. په بمبۍ کې ورته وويل شو چې
|
اوس به داپه پولیس تاڼه کې خپل نوم ليکي. ځکه چې دا د پاکستان
|
اوسېدونکې ده دې هلته د اورګاډي د درېیمې درجې ټکټ واخیست
|
او څلورویشت ساعته یې د نورو خلکو په شان سفر وکړ او په ګاډي
|
کې نیمه ویښه نیمه ويده کله چې بهوپال ته ورسېده. دې ځان دومره
|
په بدحال احساساوه چې خپل پېټی يې پر سر کېښوده او د ټيکسي
|
موندلو په لټه کې شوه. دې فکر کاوه چې څوک به یې ونه پېژني او نه
|
يې غوښتل چې څوک يې وپېژني. په دې وخت کې يو پولیس واله
|
بهوپال د هندوستان پښتانه
|
00065١ 661٨
|
-٧٢١ ږوروستی نواب
|
ددې لوري ته راغی او ورته یې ویل: "ته بیا حضور یې «بيا په بهوپال
|
کې خورکۍ یا مورکۍ په مانا کارېږي. خو عابده سلطان ته به ټولو
|
"بیا" ویل»
|
کله چې دې ورته ځان وروپېژندلو نو نور خلک ترې هم راټول شول
|
او اخر په یو ټانګه ,ګاډي کې يې تر خپل منزل ورسوله
|
هلته په شاهي ماڼۍ کې عابدې خپله مور او کشره ځور رابعه
|
سلطان ډېر نااسوده ليدل. هر څه په زړېدو وو. باغونه یې شار او د
|
لوبو ميدان له وښو او وحشي بوټو ډک وو.کله کله به یو چا سر ورته
|
ښکاره کړو ځینې پخواني خدمتګاران لا پاتې وو. میمونه سلطان
|
ډېر شاهي خویونه لرل او لکه د يوې صبرناکې مېرمنې هرڅه يې په
|
خاموشي زغمل. خو د ژوند وروستۍ شېبې يې په يوازيتوب تېرې
|
شوې. د بهوپال د نوابۍ وروستۍ وارثې عابدې سلطان چې کله
|
پاکستان ته کډه وکړه. نو په لومړيو څو کلونو کې يې ځان له نویو
|
حالاتو سره برابرولو.
|
په ۱۹۵۸ م کال کې دا په برازيل او وروسته په چیلي هېواد کې
|
سفیره شوه. ددې د کورنۍ په درناوي د پاکستان هر حکومت ورته
|
ارزښت ورکولو. د ۱۹٩۰ په لسیزه کې هغې د واکسن جنرال ايوب
|
ځان پر ضد د مسلم ليګ له خوا په هغو انتخاباتو کې کمپاین
|
وچلولو چې مشره يې د محمدعلي جناح خور فاطمه جناح وه. په
|
عملي سیاست کې داپه لومړي ځل فعاله شوه. خو د دوی ګوند رايې
|
ونه ګټلې او ورسره ددې سیاسي ژوند هم پای ته ورسېد کله چې ددې
|
زوی شهريارخان د خارجه وزارت لخوا مسلکي ډیپلوماټ وټاکل شو
|
او واده یې وکړ. نو عابدې ټولنيزو کارونو ته لاس واچولو. په خپل
|
بهوپال د هندوستان پښتانه
|
00011953 ۲ 9٧
|
وروستی نواب -٨٨١
|
کور کې يې د ملير د غریبو او بې وزلو ماشومانو لپاره د زده کړې
|
اسانتیاوې برابرې کړې او تر مرګه په لیک لوست بوخته وه
|
بهوېال . د هندوستان پښتانه
|
00011653 ۲ ۲ ۷
|
د بهوپال اوسنْي پښتانه
|
-- بهوپال د هندوستان پښتانه
|
ی٢ باو
|
٢ وسني پښتانه
|
په بهوپال کې هغه پښتانه چې د دوست محمد ځان په وخت کې
|
ورغلي وو د استوګنې ځایونه یې نه لرل. زیاتره په کې مېشتي خېبل
|
ووا و لکه چې د د پښتنو دود دی. په پردېس کې هر وخت چې يوه ډله
|
ځان له ځای جوړکړي نو نورخپلوان هم ورپسې ځي. د بهوپال د ويالو
|
او تالابونو په غاړه یو بوټی کېږي چې مېزرو ته ورته وايي او دې ته
|
"یروو'' وايي دې لومړنیو پښتنو چې کله ځان ته جونګړې او کوډلې
|
جوړولې نو د 'بروو'' بوټي به يې پرې کول او په چتونو به یې
|
غوړول. له همدې کبله ورته د هندوستان خلکو "برووکټ"'يا «بروو
|
پرېکوونکي ويل په شلمه پېړۍ کې هم د دې پښتنو اولادونو د
|
کرکټ| وهاکي لوبو کې نوم وګاټه او یو په کې منصورعلي خان چې
|
د پټوډي نواب او د هند د کرکټ نامتو لوبغاړی و او بل د هاکي اتل
|
اسلم شېرخان و کله چې دوست محمد خان په بهوپال کې ځای پر ځای
|
شو. نو له ترا یې خپل خپلوان راوبلل. د ده وروڼه چې شېرمحمد .
|
الف محمد . شاه محمد . مر احمد او عاقل نومېده. د عاقل نه علاوه
|
نور ټول په بېلا بېلو جګړو کې ووژل شول. له دې وروسته په لومړۍ
|
جوپه کې نژدې پنځوس تنه راغلل چې زياتره مېرازي خيل وو
|
ورپسې مېشتي ځېل او فیروزخېل ټبرونه ورغلل له بهوپاله لرې د
|
کوروايي نوابي دلېرخان جوړه کړې وه. چې فیروزخېل اورکزي وو
|
دی په ٠۰ کې په کندهار ر کې زېږېدلی و أواله دوست محمد سره
|
یو ځای په ډېرو جنګونو کې لکه د ښو ملګریو جنګېد
|
په ۱۷٩١ کې مغول پاچا فرځ سبرور له بهوېال سره نژدې ۳۰
|
پرګنې ورکړې تر دې وړاندې دلېرخان دلته ٧۷۱۳ کې يوه د خټو
|
کلا جوړه کړې وه دا سیمه په ۳۲٣ مربع کیلومیټره غزېدلې ده او په
|
بهوپال د هندوستان پښتانه -
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.