baebee/opentune · Datasets at Hugging Face

text stringlengths 0 7.5k
Sa wika ng Maharling Makawalong Landa , ang samyaksamadhi ang " tamang konsentrasyon ".
Ang pangunahing paraan ng pagpapalago ng samadhi ang pagninilay - nilay.
Sa pag - unlad ng samadhi , ang isipan ng isa ay dumadalisay sa karumihan , kalmado , tiwasay at maningning.
Kapat nakamit ng nagninilay - nilay ang isang malakas at makapangyarihang konsentrasyon ( jhana , Sanskrit dh yaan dhyana ) , ang kanyang isipan ay handang tumago at makabatid ( vipassana ) tungo sa huling kalikasan ng realidad at kalaunan ay pagkakamit ng pagpapalaya mula sa lahat ng pagdurusa.
Ang pagpalago ng kamatyagan ay mahalaga sa konsentrasyon ng isipan na kailangan upang makamit ang kabatiran.
Ang paninilay - nilay na Samatha ay nagsisimula mula sa pagiging mapagmatyag sa isang bagay o ideya na pinalalawig sa katawan ng isa , kaisipan at buong mga kapaligiran na humahantong sa isang estado ng buong konsentrasyon at katiwasayan ( jhana ).
Maraming mga anyo ng istilo ng pagninilay - nilay mula sa nakaupo ng nakakrus na mga hita o pagluhod sa pag - awit o paglalakad.
Ang pinakakaraniwang paraan ng pagninilay - nilay ay tumuon sa paghinga ng isa ( anapanasati ) , dahil ang kasanayang ito ay hahantong sa parehong samatha at vipassana.
Sa kasanayang Budista , sinasabing bagaman ang samatha ay makapagpapakalma ng isipan , ang tanging ang pagninilay - nilay na vipassana ay makapaghahayag kung paanong ang isipan ay nagulo sa simula na humahantong sa kaalaman ( jnana ; Pali nana ) at pagkaunawa ( prajna Pali panna ) , at kaya ay hahantong sa nirvana ( Pali nibbana ).
Kapag ang isa ay nasa jhana , ang lahat ng mga karumihan ay temporaryong nasusupil.
Ang tanging pagkaunawa ( prajna o vipassana ) ang lilipols sa mga karumihan ng buo.
Ang mga Jhana ay nagsasaad rin na ang mga Arahant namamalagi upang makapagpahinga.
Sa Budismong Therava , ang sanhi ng pag - iral at pagdurusa ng tao ay natukoy bilang pananabik na nagdadala dito ng iba 't ibang mga karumihan.
Ang mga iba ibang karumihang ito ay tradisyon na sinusuma bilang kasakiman , poot at delusyon.
Ang mga ito ay pinaniniwalaang malalim na naka - ugat sa mga paghihirap ng isipan na lumilikha ng pagdurusa at stress.


L B ^ L ^ E
>

1 m K k L \| i g D + l )" " " F# # $ R% % f' 3( ( ") ) m* * + W+ + R, , C. '/ / 0 0 v1 2 3 {3 4 5 5 ?6 L7 7 i8 i8 8 8 19 : ; U; < > ? ?
A MA A FB B C C >C >C C C C C C pD E F F F F F QG G H H mI bJ PK L eL eL zL zL UM M N WO O P SQ SQ bQ bQ ^R ^R jR jR R R R R S T aU V W W X QY QY tY tY "Z Z [ [ [ \ \ 9] ] >^ ^ [_ _ ` Pa a ?b c ?d e f f f h i i <j j k l l
m m Kn o o o p q ur r ns t t u !v !v -v -v w x x ^y { \| \| \| :} :} R} R} ~ ~ ^ Y $ $ 6 6 O < < Q Q m [ d > A A K K \| \| /
> n g p $ K ) - u A
h T R { n 1 p { < h 9 C 5 Q I F ^ : - j 3 n m ^
q ! P 8 n m Q J
p M 8 < } C d o j ( + K p " " \| \| t t ' > B J ; o L q 1
q j g N
N
^
^


D X


L L { { ` 7 J L . . W W A R & 7 7 F F n n 7 y w F ] ,! ,! B! B! \|! \|! ! ! ! [" " # # # S$ S$ b$ b$ k% & ' ' ' ' ' ' ' ' ( ) C* * Y+ + P, , , , , , #- #- _- _- _- v- v- - : : ; ; ; u; u; ; ; ; !< o< < > i? /A qA A [B B B (C C 8D D E E FF FF jF jF F G G G G H J J :K :K MK MK K 6L VM M M M M M N vO O O P tQ !R R "S ST oU V V W ~X X JY Y Z Z 0Z 0Z [ [ g\ \ a] <^ ^ _ _ ` ` a /b b b 9c c d e e e nf g "h i i oj k Ul m Lm m m wn n o Do Dp p 'q q Gr s s s s t 0u \v v v lw w wx x y Jy y ?{ { \| \| } b~ ~ \ 7 M b I G
e 4 j
c b . Y v 5 U 3 \ ^ K Z ~ 1 W
0 i A 0 } r y 2 D ' t P f J l I % j y R 5 S 9 1 } } 9 & 2 2 F F u W [ P 0 1 Q x 5
u x
m C 6 9 d ' N ' g e ` W Z z 6 Upang maging malaya mula sa pagdurusa at stress , ang mga karumihang ito ay dapat permanente bunutin sa pamamagitan ng panloob na pag - iimbestiga , pagsisiyasat , pagdanas at pag - unawa ng tunay na kalikasan ng mga karumihang ito sa pamamagitan ng paggamit ng jhana na isang paraan ng Maharlikang Makawalong Landas.
Ito ay humahantong naman sa nagninilay - nilay na matanto ang mga Apat na Maharlikang Katotohanan , Kaliwanagan at Nibbana.
Ang Nibbana ang huling layunin ng mga Theravadin.
Ang Prajna ( Sanskrit ) o panna ( Pali ) ay nangangahulugang ang karunungan na batay sa isang pagkatanto ng nakasalalay na pagmumula , ang mga Apat na Maharlikang Katotohanan at mga tatlong marka ng pag - iral.
Ang Prajna ang karunungan na makakapawi ng mga kahirapan at magdulat ng bodhi.
Ito ay sinasalita bilang ang pangunahing paraan ng pagkakamit ng nirvana sa pamamagitan ng pahayag nito ng tunay na kalikasan ng lahat ng mga bagay gaya ng dukkha ( kawalang satispaksiyon ) , anicca ( pagiging hindi permanente ) ayanatta ( hindi - sarili ).
Ang Prajna ay itinatala rin bilang ikaanim na paramita ng Mahayana.
Sa simula , ang prajna ay nakakamit sa isang lebel na pang - konsepto sa pamamagitan ng pakikinig sa mga sermon ( mga usapang dharma ) , pagbasa , pag - aaral at minsan ay pagbigkas ng mga tekstong Budista at pakikilahok sa diskurso.
Kapag ang pagkaunawang pang - konsepto ay nakamit , ito ay nilalapat sa pang - araw araw na buhay upang ang bawat Budista ay magpatunay ng katotohanan ng katuruan ni Buddha sa isang praktikal na lebel.
Ang Budismong Zen ( Shan ) na binibigkas na Chan sa Tsino , seon sa Koreano o zen sa Hapones ( na hinango mula sa terminong Sanskrit na dhyana na nangangahulugang pagninilay - nilay ) ay isang anyo ng Budismo na naging sikat sa Tsina , Korea at Hapon at naglalagay ng espesyal na pagbibigay diin sa pagninilay - nilay.
Ang Zen ay naglalagay ng kaunting pagbibigay diin sa mga kasulatan kesa sa ibang mga anyo ng Budismo.
Ang Budismong Zen ay nahahati sa dalawang mga pangunahing eskwela : Rinzai ( Lin Ji Zong ) atSoto ( Cao Dong Zong ) , na ang una ay malaking pumapabor sa paggamit ng pagninilay - nilay sa koan koan ( Gong An , na isang pagninilay - nilay na palaisipan ) bilang isang kasangkapan para sa pagsulong na espiritwal.
Ang huli ay mas nakatuon sa shikantaza o pag - upo lamang.
Ang katuruang Budismong Zen ay kadalasang puno ng paradokso upang makalag ang kapit ang ng ego at upang mapadali ang pagtagos tungo sa sakop ng Tunay na Sarili o Walang anyong Sarili na tinutumbas sa mismong si Buddha .. Ayon sa maestrong Zen na si Kosho Uchiyama , kapag ang mga isipan at pagtuon sa munting Ako ay nalagpasan , ang isang Pagkagising sa isang pangkalahatang hindi - dual na Sarili ay nangyayari.
Kaya ang pag - iisip at kaisipan ay hindi dapat payagan na maglimita at magtali sa isa.
Bagaman nakabase sa Mahayana , ang Budismong Tibeto - Mongolian ang isa sa mga eskwela na nagsasanay ng Vajrayana o o " Diamanteng Sasakyan " na tinutukoy rin bilang Mantrayana , Tantrayana , Budismong Tantriko o Budismong estoriko ngunit kinabibilangan rin ng isang malawak na kalipunan ng mga pamamaraang espiritwal at pisikal na dinisenyo upang palakasin ang pagsasanay na Budista.
Ang Budismong tantriko ay malaking nauukol sa mga kasanayang ritwal at pagninilay - nilay.
Ang pagdanas ng huling katotohanan ang sinasabing layunin ng lahat ng iba 't ibang mga pamamaraang tantriko na sinasanay sa Vajrayana.
Bukod sa mas maunlad na mga kasanayang pagninilay - nilay gaya ng Mahamudra at Dzogchen na naglalayon na makaranas ng walang lamang kalikasan ng naliwanagang isipan na makakakita sa huling katotohanan , ang lahat ng mga kasanayan ay nilalayon sa isang paraan sa pagdadalisay ng hindi dalisay na persepsiyon ng nagsasanay upang payagan ang huling katotohanan na makita.
Ang mga ito ay maaring ang ngondro o mga preliminaryong kasanayan o ang mas maunlad na mga pamaraan ng tantrikong sadhan.
Sa tradisyong Tibetan , ang mga kasanayang ito ay kinabibilangan ng yogang pang - seksuwal.
Si Siddhartha Gautama ang historikal na tagapagtatag ng Budismo.
Siya ay ipinanganak na isang mandirimang prinsipeng Kshatriya warrior sa Lumbini , Nepal noong 623 BCE.
Pagkatapos ng asesitismo at pagninilay - nilay , natuklasan ni Siddharta ang Gitnang Daan na Budista na isang landas ng kahinahunan mula sa mga kasukdulan ng pagpapakasasa sa sarili at mortipikasyon ng sarili.
Nakamit ni Siddharta ang kaliwanagan sa ilalim ng isang punong peepal na kilala ngayon bilang punong Bodhi sa Bodh Gaya , India.
Mula noon , si Siddharta ay nakilala bilang " Ang Isang Naliwanagan " , ang Samyaksambuddha.
Si Buddha ay ay tinangkalik ng pinuno ng Magadha na si emperador Bimbisara.
Tinanggap ng emperador ang Budismo bilang pansariling pananampalataya at pumayag sa pagtatayo ng maraming mga viharas na Budista.
Ito ay kalaunang humantong sa muling pagpapangalan ng buong rehiyon bilang Bihar.
Sa Parkeng Usa malapit sa Varanasi sa hilagaang India , sinimulan ni Buddha ang Dharma sa pamamagitan ng paghahatid ng kanyang unang sermon sa isang pangkat ng limang mga kasama na kanyang nakaraang hinanapan ng kaliwanagan.
Kasama ni Buddha , kanilang binuo ang unang Sanga na pangkat ng mga mongheng Budista at kaya ang unang pagkakabuo ng Tatlong Hiyas ( Buddha , Dharma at Sangha ) ay nabuo.
Sa natitira ng kanyang buhay , si Buddha ay naglakbay sa Kapatagang Gangetiko ng Hilagang silanganing India at iba pang mga rehiyon.
Nakamit ni Buddha ang parinirvana sa inabandonang mga kagubatan ng Kusinara.
Bago ang kanyang kamatayan , kanyang iniulat na sinabi sa kanyang mga alagad na pagkatapos nito ay kanilang magiging pinuno ang Dharma ( doktrina , katuruan ).
Ang maagang Budismo ay nanatiling nakasentro sa palibot ng Lambak Ganges na unti - unting kumalat mula sa sinaunang sentro nito.
Ang mga sangguninang kanonikal ng Budismo ay nagtatala ng dalawang mga konseho kung saan ang monastikong Sanha ay nagtatag ng mga kalipunang tekstuwal batay sa mga katuruan ni Buddha at nagpasya sa ilang mga problemang disiplinaryo sa buong pamayanan.
Ang unang Konsehong Budista ay idinaos pagkatapos lamang ng Parinirvana ni Buddha at pinangasiwaan ni Gupta Mahakasyapa na isa sa kanyang pinakanakatatandang mga alagad sa Rajagrha ( ngayong Rajgir ) noong ika - 5 siglo BCE sa ilalim ng maharlikang suporta ni haring Ajathasatru.
Ang layunin ng konseho ay itala ang lahat ng mga katuruan ni Buddha sa mga katuruang doktrina ( sutra ) at Abhidhamma at ikodigo ang mga patakarang monastiko ( vinaya ).
Si Ananda na isa sa mga pangunahing alagad at pinsan ni Buddha ay tinawag upang bigkasin ang mga diskurso at Abhidhamma ng Buddha , at si Upali na isa pang alagad ni Buddha ay nagbigkas ng mga patakaran ng vinaya.
Ang mga ito ang naging basehan ng Tripitaka na iningatan lamang sa Pali.
Ang ikalawang Konsehong Budista ay idinaos sa Vaisali noong ika - 4 siglo BCE kasunod ng isang alitan sa Sangha tungkol sa relaksasyon ng ilang mga mongke ng iba 't ibang mga punto ng disiplina.
Kalaunan , ito ay nagpasya na magdaos ng isang ikalawang konseho kung saan ang mga orihinal na tekstong Vinaya na inangatan sa unang konseho ay binanggit upang ipakita na ang mga relaksasyong ito ay sumalungat sa naitalang mga katuruan ni Buddha.
Ang Emperador ng Imperyong Maurya na si Asoka ( 273 BCE - 232 BCE ) ay naakay sa Budismo pagkatapos ng kanyang madugong pananakop sa teritoryo ng Kalinga ( modernong Odisha ) sa silanganing India noong Digmaang Kalinga.
Sa pagsisi sa mga sindak at pagdurusa na idinulot ng alitan , dakilang pinagpasyahan ng hari na itakwil ang karahasan at palitan ang pagdurusa na sinanhi ng digmaan ng paggalang at dignidad para sa lahat ng sangkatauhan.
Kanyang pinalaganap ang pananampalatayang Budismo sa pamamagitan ng pagtatayo ng mga stupa at mga haligi na humihikayat kabilang sa mga ibang bagay na igalang ang lahat ng buhay ng hayop at iniutos sa mga tao na sundin ang Dharma.
Nagtayo siya ng mga lansangan , mga libreng ospital , mga libreng edukasyon , mga pahingahan , mga unibersidad at mga sistema ng irigasyon sa buong bansa.
Kanyang itinaguyod ang mga karapatang pantao at tinrato ang kanyang mga nasasakupan bilang mga magkakatumbas kahit pa ano ang kanilang reliihiyon , politika o kaste.
Ang panahong ito ay nagmamarka ng unang pagkalat ng Budismo nang lagpas sa India sa ibang mga bansa.
Ayon sa mga plato at haliging iniwan ni haring Asoka ( mga kautusan ni Asoka ) , ang mga emisaryo ay ipinadala sa iba 't ibang mga bansa upang ikalat ang Budismo na kasing layo sa timog Sri Langka at kasing layo sa kanluran sa mga kahariang Griyego , sa partiklular ang Kahariang Greko - Baktriano at posibleng mas malayo pa sa Mediterraneo.
Tinipon ni Haring Asoka ang ikatlong Konsehong Budista noong mga 250 BCE sa Pataliputra ( ngayong Patna ).
Ito ay idinaos ng mongheng Moggaliputtatissa.
Ang layunin ng konseho ay dalisayin ang Sangha partikular na ang mga hindi - Budistang asetiko na naakit ng pagtangkilik ng hari.
Kasunod ng konsehong ito , ang mga misyonaryong Budista ay ipinadala sa buong kilalang daigdig sa panahong ito.
Ang ilan sa mga kautusan ni Asoka ay naglalarawan ng kanyang mga ginawang pagsisikap na ipalaganap ang pananampalatayang Budista sa buong daigdig na Helenistiko na sa panahong ito ay bumubuo ng isang walang patid na pagpapatuloy mula sa mga hangganan ng India hanggang Gresya.
Ang mga kautusan ni Asoka ay nagpapakita ng isang maliwanag na pagkaunawa sa organisasyong pampolitika sa mga teritoryong Helenistiko.
Ang mga pangalan at lokasyon ng mga pangunahing haring Griyego sa panahong ito ay tinukoy at inangking mga nakatangap ng pang - aakay na Budista.
Ang mga ito ay kinabibilangan nina Antiochus II Theos ng Kahariang Seleucid ( 261 - 246 BCE ) , Ptolomeo II Philadelphus ng Dinastiyang Ptolemaiko ( 285 - 247 BCE ) , Antigonus Gonatas ng Macedonia ( 276 - 239 BCE ) , Magas ( 288 - 258 BCE ) sa Cyrenaica ( modernong Libya ) , at Alexander II ( 272 - 255 BCE ) sa Epirus ( modernong Hilagang kanluraning Gresya ).
sa karagdagan , ayon sa mga sangguniang Pali , ang ilan sa mga emisaryo ni Asoka ay mga Griyegong Budistang monghe na nagpapakita ng malapit na pagpapalitang relihiyoso sa pagitan ng dalawang mga kultura.
Si Asoka ay naglabas rin ng mga kautusan sa wikang Griyego gayundin sa Aramaiko.

Sa wika ng Maharling Makawalong Landa , ang samyaksamadhi ang " tamang konsentrasyon ".

Ang pangunahing paraan ng pagpapalago ng samadhi ang pagninilay - nilay.

Sa pag - unlad ng samadhi , ang isipan ng isa ay dumadalisay sa karumihan , kalmado , tiwasay at maningning.

Kapat nakamit ng nagninilay - nilay ang isang malakas at makapangyarihang konsentrasyon ( jhana , Sanskrit dh yaan dhyana ) , ang kanyang isipan ay handang tumago at makabatid ( vipassana ) tungo sa huling kalikasan ng realidad at kalaunan ay pagkakamit ng pagpapalaya mula sa lahat ng pagdurusa.

Ang pagpalago ng kamatyagan ay mahalaga sa konsentrasyon ng isipan na kailangan upang makamit ang kabatiran.

Ang paninilay - nilay na Samatha ay nagsisimula mula sa pagiging mapagmatyag sa isang bagay o ideya na pinalalawig sa katawan ng isa , kaisipan at buong mga kapaligiran na humahantong sa isang estado ng buong konsentrasyon at katiwasayan ( jhana ).

Maraming mga anyo ng istilo ng pagninilay - nilay mula sa nakaupo ng nakakrus na mga hita o pagluhod sa pag - awit o paglalakad.

Ang pinakakaraniwang paraan ng pagninilay - nilay ay tumuon sa paghinga ng isa ( anapanasati ) , dahil ang kasanayang ito ay hahantong sa parehong samatha at vipassana.

Sa kasanayang Budista , sinasabing bagaman ang samatha ay makapagpapakalma ng isipan , ang tanging ang pagninilay - nilay na vipassana ay makapaghahayag kung paanong ang isipan ay nagulo sa simula na humahantong sa kaalaman ( jnana ; Pali nana ) at pagkaunawa ( prajna Pali panna ) , at kaya ay hahantong sa nirvana ( Pali nibbana ).

Kapag ang isa ay nasa jhana , ang lahat ng mga karumihan ay temporaryong nasusupil.

Ang tanging pagkaunawa ( prajna o vipassana ) ang lilipols sa mga karumihan ng buo.

Ang mga Jhana ay nagsasaad rin na ang mga Arahant namamalagi upang makapagpahinga.

Sa Budismong Therava , ang sanhi ng pag - iral at pagdurusa ng tao ay natukoy bilang pananabik na nagdadala dito ng iba 't ibang mga karumihan.

Ang mga iba ibang karumihang ito ay tradisyon na sinusuma bilang kasakiman , poot at delusyon.

Ang mga ito ay pinaniniwalaang malalim na naka - ugat sa mga paghihirap ng isipan na lumilikha ng pagdurusa at stress.

L B ^ L ^ E

>

1 m K k L | i g D + l )" " " F# # $ R% % f' 3( ( ") ) m* * + W+ + R, , C. '/ / 0 0 v1 2 3 {3 4 5 5 ?6 L7 7 i8 i8 8 8 19 : ; U; < > ? ?

A MA A FB B *C *C >C >C C C C C C pD E F F F F F QG G H H mI bJ PK L eL eL zL zL UM M N WO O P SQ SQ bQ bQ ^R ^R jR jR R R R R S T aU V W W X QY QY tY tY "Z Z [ [ [ \ \ 9] ] >^ ^ [_ _ ` Pa a ?b c ?d e f f f h i i <j j k l l

m m Kn o o o p q ur r ns t t u !v !v -v -v w x x ^y { | | | :} :} R} R} ~ ~ ^ Y $ $ 6 6 O < < Q Q m [ d > A A K K | | /

> n g p $ K ) - u A

h T R { n 1 p { < h 9 C 5 Q I F ^ : - j 3 n m ^

q ! P 8 n m Q J

p M 8 < } C d o j ( + K p " " | | t t ' > B J ; o L q 1

q j g N

N

^

D X

L L { { ` 7 J L . . W W A R & 7 7 F F n n 7 y w F ] ,! ,! B! B! |! |! ! ! ! [" " # # # S$ S$ b$ b$ k% & ' ' ' ' ' ' ' ' ( ) C* * Y+ + P, , , , , , #- #- _- _- _- v- v- - : : ; ; ; u; u; ; ; ; !< o< < > i? /A qA A [B B B (C C 8D D E E FF FF jF jF F G G G G H J J :K :K MK MK K 6L VM M M M M M N vO O O P tQ !R R "S ST oU V V W ~X X JY Y Z Z 0Z 0Z [ [ g\ \ a] <^ ^ _ _ ` ` a /b b b 9c c d e e e nf g "h i i oj k Ul m Lm m m wn n o Do Dp p 'q q Gr s s s s t 0u \v v v lw w wx x y Jy y ?{ { | | } b~ ~ \ 7 M b I G

e 4 j

c b . Y v 5 U 3 \ ^ K Z ~ 1 W

0 i A 0 } r y 2 D ' t P f J l I % j y R 5 S 9 1 } } 9 & 2 2 F F u W [ P 0 1 Q x 5

u x

m C 6 9 d ' N ' g e ` W Z z 6 Upang maging malaya mula sa pagdurusa at stress , ang mga karumihang ito ay dapat permanente bunutin sa pamamagitan ng panloob na pag - iimbestiga , pagsisiyasat , pagdanas at pag - unawa ng tunay na kalikasan ng mga karumihang ito sa pamamagitan ng paggamit ng jhana na isang paraan ng Maharlikang Makawalong Landas.

Ito ay humahantong naman sa nagninilay - nilay na matanto ang mga Apat na Maharlikang Katotohanan , Kaliwanagan at Nibbana.

Ang Nibbana ang huling layunin ng mga Theravadin.

Ang Prajna ( Sanskrit ) o panna ( Pali ) ay nangangahulugang ang karunungan na batay sa isang pagkatanto ng nakasalalay na pagmumula , ang mga Apat na Maharlikang Katotohanan at mga tatlong marka ng pag - iral.

Ang Prajna ang karunungan na makakapawi ng mga kahirapan at magdulat ng bodhi.

Ito ay sinasalita bilang ang pangunahing paraan ng pagkakamit ng nirvana sa pamamagitan ng pahayag nito ng tunay na kalikasan ng lahat ng mga bagay gaya ng dukkha ( kawalang satispaksiyon ) , anicca ( pagiging hindi permanente ) ayanatta ( hindi - sarili ).

Ang Prajna ay itinatala rin bilang ikaanim na paramita ng Mahayana.

Sa simula , ang prajna ay nakakamit sa isang lebel na pang - konsepto sa pamamagitan ng pakikinig sa mga sermon ( mga usapang dharma ) , pagbasa , pag - aaral at minsan ay pagbigkas ng mga tekstong Budista at pakikilahok sa diskurso.

Kapag ang pagkaunawang pang - konsepto ay nakamit , ito ay nilalapat sa pang - araw araw na buhay upang ang bawat Budista ay magpatunay ng katotohanan ng katuruan ni Buddha sa isang praktikal na lebel.

Ang Budismong Zen ( Shan ) na binibigkas na Chan sa Tsino , seon sa Koreano o zen sa Hapones ( na hinango mula sa terminong Sanskrit na dhyana na nangangahulugang pagninilay - nilay ) ay isang anyo ng Budismo na naging sikat sa Tsina , Korea at Hapon at naglalagay ng espesyal na pagbibigay diin sa pagninilay - nilay.

Ang Zen ay naglalagay ng kaunting pagbibigay diin sa mga kasulatan kesa sa ibang mga anyo ng Budismo.

Ang Budismong Zen ay nahahati sa dalawang mga pangunahing eskwela : Rinzai ( Lin Ji Zong ) atSoto ( Cao Dong Zong ) , na ang una ay malaking pumapabor sa paggamit ng pagninilay - nilay sa koan koan ( Gong An , na isang pagninilay - nilay na palaisipan ) bilang isang kasangkapan para sa pagsulong na espiritwal.

Ang huli ay mas nakatuon sa shikantaza o pag - upo lamang.

Ang katuruang Budismong Zen ay kadalasang puno ng paradokso upang makalag ang kapit ang ng ego at upang mapadali ang pagtagos tungo sa sakop ng Tunay na Sarili o Walang anyong Sarili na tinutumbas sa mismong si Buddha .. Ayon sa maestrong Zen na si Kosho Uchiyama , kapag ang mga isipan at pagtuon sa munting Ako ay nalagpasan , ang isang Pagkagising sa isang pangkalahatang hindi - dual na Sarili ay nangyayari.

Kaya ang pag - iisip at kaisipan ay hindi dapat payagan na maglimita at magtali sa isa.

Bagaman nakabase sa Mahayana , ang Budismong Tibeto - Mongolian ang isa sa mga eskwela na nagsasanay ng Vajrayana o o " Diamanteng Sasakyan " na tinutukoy rin bilang Mantrayana , Tantrayana , Budismong Tantriko o Budismong estoriko ngunit kinabibilangan rin ng isang malawak na kalipunan ng mga pamamaraang espiritwal at pisikal na dinisenyo upang palakasin ang pagsasanay na Budista.

Ang Budismong tantriko ay malaking nauukol sa mga kasanayang ritwal at pagninilay - nilay.

Ang pagdanas ng huling katotohanan ang sinasabing layunin ng lahat ng iba 't ibang mga pamamaraang tantriko na sinasanay sa Vajrayana.

Bukod sa mas maunlad na mga kasanayang pagninilay - nilay gaya ng Mahamudra at Dzogchen na naglalayon na makaranas ng walang lamang kalikasan ng naliwanagang isipan na makakakita sa huling katotohanan , ang lahat ng mga kasanayan ay nilalayon sa isang paraan sa pagdadalisay ng hindi dalisay na persepsiyon ng nagsasanay upang payagan ang huling katotohanan na makita.

Ang mga ito ay maaring ang ngondro o mga preliminaryong kasanayan o ang mas maunlad na mga pamaraan ng tantrikong sadhan.

Sa tradisyong Tibetan , ang mga kasanayang ito ay kinabibilangan ng yogang pang - seksuwal.

Si Siddhartha Gautama ang historikal na tagapagtatag ng Budismo.

Siya ay ipinanganak na isang mandirimang prinsipeng Kshatriya warrior sa Lumbini , Nepal noong 623 BCE.

Pagkatapos ng asesitismo at pagninilay - nilay , natuklasan ni Siddharta ang Gitnang Daan na Budista na isang landas ng kahinahunan mula sa mga kasukdulan ng pagpapakasasa sa sarili at mortipikasyon ng sarili.

Nakamit ni Siddharta ang kaliwanagan sa ilalim ng isang punong peepal na kilala ngayon bilang punong Bodhi sa Bodh Gaya , India.

Mula noon , si Siddharta ay nakilala bilang " Ang Isang Naliwanagan " , ang Samyaksambuddha.

Si Buddha ay ay tinangkalik ng pinuno ng Magadha na si emperador Bimbisara.

Tinanggap ng emperador ang Budismo bilang pansariling pananampalataya at pumayag sa pagtatayo ng maraming mga viharas na Budista.

Ito ay kalaunang humantong sa muling pagpapangalan ng buong rehiyon bilang Bihar.

Sa Parkeng Usa malapit sa Varanasi sa hilagaang India , sinimulan ni Buddha ang Dharma sa pamamagitan ng paghahatid ng kanyang unang sermon sa isang pangkat ng limang mga kasama na kanyang nakaraang hinanapan ng kaliwanagan.

Kasama ni Buddha , kanilang binuo ang unang Sanga na pangkat ng mga mongheng Budista at kaya ang unang pagkakabuo ng Tatlong Hiyas ( Buddha , Dharma at Sangha ) ay nabuo.

Sa natitira ng kanyang buhay , si Buddha ay naglakbay sa Kapatagang Gangetiko ng Hilagang silanganing India at iba pang mga rehiyon.

Nakamit ni Buddha ang parinirvana sa inabandonang mga kagubatan ng Kusinara.

Bago ang kanyang kamatayan , kanyang iniulat na sinabi sa kanyang mga alagad na pagkatapos nito ay kanilang magiging pinuno ang Dharma ( doktrina , katuruan ).

Ang maagang Budismo ay nanatiling nakasentro sa palibot ng Lambak Ganges na unti - unting kumalat mula sa sinaunang sentro nito.

Ang mga sangguninang kanonikal ng Budismo ay nagtatala ng dalawang mga konseho kung saan ang monastikong Sanha ay nagtatag ng mga kalipunang tekstuwal batay sa mga katuruan ni Buddha at nagpasya sa ilang mga problemang disiplinaryo sa buong pamayanan.

Ang unang Konsehong Budista ay idinaos pagkatapos lamang ng Parinirvana ni Buddha at pinangasiwaan ni Gupta Mahakasyapa na isa sa kanyang pinakanakatatandang mga alagad sa Rajagrha ( ngayong Rajgir ) noong ika - 5 siglo BCE sa ilalim ng maharlikang suporta ni haring Ajathasatru.

Ang layunin ng konseho ay itala ang lahat ng mga katuruan ni Buddha sa mga katuruang doktrina ( sutra ) at Abhidhamma at ikodigo ang mga patakarang monastiko ( vinaya ).

Si Ananda na isa sa mga pangunahing alagad at pinsan ni Buddha ay tinawag upang bigkasin ang mga diskurso at Abhidhamma ng Buddha , at si Upali na isa pang alagad ni Buddha ay nagbigkas ng mga patakaran ng vinaya.

Ang mga ito ang naging basehan ng Tripitaka na iningatan lamang sa Pali.

Ang ikalawang Konsehong Budista ay idinaos sa Vaisali noong ika - 4 siglo BCE kasunod ng isang alitan sa Sangha tungkol sa relaksasyon ng ilang mga mongke ng iba 't ibang mga punto ng disiplina.

Kalaunan , ito ay nagpasya na magdaos ng isang ikalawang konseho kung saan ang mga orihinal na tekstong Vinaya na inangatan sa unang konseho ay binanggit upang ipakita na ang mga relaksasyong ito ay sumalungat sa naitalang mga katuruan ni Buddha.

Ang Emperador ng Imperyong Maurya na si Asoka ( 273 BCE - 232 BCE ) ay naakay sa Budismo pagkatapos ng kanyang madugong pananakop sa teritoryo ng Kalinga ( modernong Odisha ) sa silanganing India noong Digmaang Kalinga.

Sa pagsisi sa mga sindak at pagdurusa na idinulot ng alitan , dakilang pinagpasyahan ng hari na itakwil ang karahasan at palitan ang pagdurusa na sinanhi ng digmaan ng paggalang at dignidad para sa lahat ng sangkatauhan.

Kanyang pinalaganap ang pananampalatayang Budismo sa pamamagitan ng pagtatayo ng mga stupa at mga haligi na humihikayat kabilang sa mga ibang bagay na igalang ang lahat ng buhay ng hayop at iniutos sa mga tao na sundin ang Dharma.

Nagtayo siya ng mga lansangan , mga libreng ospital , mga libreng edukasyon , mga pahingahan , mga unibersidad at mga sistema ng irigasyon sa buong bansa.

Kanyang itinaguyod ang mga karapatang pantao at tinrato ang kanyang mga nasasakupan bilang mga magkakatumbas kahit pa ano ang kanilang reliihiyon , politika o kaste.

Ang panahong ito ay nagmamarka ng unang pagkalat ng Budismo nang lagpas sa India sa ibang mga bansa.

Ayon sa mga plato at haliging iniwan ni haring Asoka ( mga kautusan ni Asoka ) , ang mga emisaryo ay ipinadala sa iba 't ibang mga bansa upang ikalat ang Budismo na kasing layo sa timog Sri Langka at kasing layo sa kanluran sa mga kahariang Griyego , sa partiklular ang Kahariang Greko - Baktriano at posibleng mas malayo pa sa Mediterraneo.

Tinipon ni Haring Asoka ang ikatlong Konsehong Budista noong mga 250 BCE sa Pataliputra ( ngayong Patna ).

Ito ay idinaos ng mongheng Moggaliputtatissa.

Ang layunin ng konseho ay dalisayin ang Sangha partikular na ang mga hindi - Budistang asetiko na naakit ng pagtangkilik ng hari.

Kasunod ng konsehong ito , ang mga misyonaryong Budista ay ipinadala sa buong kilalang daigdig sa panahong ito.

Ang ilan sa mga kautusan ni Asoka ay naglalarawan ng kanyang mga ginawang pagsisikap na ipalaganap ang pananampalatayang Budista sa buong daigdig na Helenistiko na sa panahong ito ay bumubuo ng isang walang patid na pagpapatuloy mula sa mga hangganan ng India hanggang Gresya.

Ang mga kautusan ni Asoka ay nagpapakita ng isang maliwanag na pagkaunawa sa organisasyong pampolitika sa mga teritoryong Helenistiko.

Ang mga pangalan at lokasyon ng mga pangunahing haring Griyego sa panahong ito ay tinukoy at inangking mga nakatangap ng pang - aakay na Budista.

Ang mga ito ay kinabibilangan nina Antiochus II Theos ng Kahariang Seleucid ( 261 - 246 BCE ) , Ptolomeo II Philadelphus ng Dinastiyang Ptolemaiko ( 285 - 247 BCE ) , Antigonus Gonatas ng Macedonia ( 276 - 239 BCE ) , Magas ( 288 - 258 BCE ) sa Cyrenaica ( modernong Libya ) , at Alexander II ( 272 - 255 BCE ) sa Epirus ( modernong Hilagang kanluraning Gresya ).

sa karagdagan , ayon sa mga sangguniang Pali , ang ilan sa mga emisaryo ni Asoka ay mga Griyegong Budistang monghe na nagpapakita ng malapit na pagpapalitang relihiyoso sa pagitan ng dalawang mga kultura.

Si Asoka ay naglabas rin ng mga kautusan sa wikang Griyego gayundin sa Aramaiko.