Datasets:
fibonacciai
/
shahname

Dataset card Data Studio Files
xet
Community
Chapter
int64
1
61
Part
int64
1
76
Bait
int64
1
890
Mesra
int64
1
2
Text
stringlengths
18
34
7
13
96
1
چو رفتم به نزدیک ایوان فراز
7
13
96
2
سرش با ستاره همی گفت راز
7
13
97
1
به یک دست پیل و به یک دست شیر
7
13
97
2
جهان را به تخت اندر آورده زیر
7
13
98
1
ابر پشت پیلانش بر تخت زر
7
13
98
2
ز گوهر همه طوق شیران نر
7
13
99
1
تبیره زنان پیش پیلان به پای
7
13
99
2
ز هر سو خروشیدن کره نای
7
13
100
1
تو گفتی که میدان بجوشد همی
7
13
100
2
زمین به آسمان بر خروشد همی
7
13
101
1
خرامان شدم پیش آن ارجمند
7
13
101
2
یکی تخت پیروزه دیدم بلند
7
13
102
1
نشسته برو شهریاری چو ماه
7
13
102
2
ز یاقوت رخشان به سر بر کلاه
7
13
103
1
چو کافور موی و چو گلبرگ روی
7
13
103
2
دل آزرم جوی و زبان چرب‌گوی
7
13
104
1
جهان را ازو دل به بیم و امید
7
13
104
2
تو گفتی مگر زنده شد جمشید
7
13
105
1
منوچهر چون زاد سرو بلند
7
13
105
2
به کردار طهمورث دیوبند
7
13
106
1
نشسته بر شاه بر دست راست
7
13
106
2
تو گویی زبان و دل پادشاست
7
13
107
1
به پیش اندرون قارن رزم زن
7
13
107
2
به دست چپش سرو شاه یمن
7
13
108
1
چو شاه یمن سرو دستورشان
7
13
108
2
چو پیروز گرشاسپ گنجورشان
7
13
109
1
شمار در گنجها ناپدید
7
13
109
2
کس اندر جهان آن بزرگی ندید
7
13
110
1
همه گرد ایوان دو رویه سپاه
7
13
110
2
به زرین عمود و به زرین کلاه
7
13
111
1
سپهدار چون قارن کاوگان
7
13
111
2
به پیش سپاه اندرون آوگان
7
13
112
1
مبارز چو شیروی درنده شیر
7
13
112
2
چو شاپور یل ژنده پیل دلیر
7
13
113
1
چنو بست بر کوههٔ پیل کوس
7
13
113
2
هوا گردد از گرد چون آبنوس
7
13
114
1
گر آیند زی ما به جنگ آن گروه
7
13
114
2
شود کوه هامون و هامون کوه
7
13
115
1
همه دل پر از کین و پرچین بروی
7
13
115
2
به جز جنگشان نیست چیز آرزوی
7
13
116
1
بریشان همه برشمرد آنچه دید
7
13
116
2
سخن نیز کز آفریدون شنید
7
13
117
1
دو مرد جفا پیشه را دل ز درد
7
13
117
2
بپیچید و شد رویشان لاژورد
7
13
118
1
نشستند و جستند هرگونه رای
7
13
118
2
سخن را نه سر بود پیدا نه پای
7
13
119
1
به سلم بزرگ آنگهی تور گفت
7
13
119
2
که آرام و شادی بباید نهفت
7
13
120
1
نباید که آن بچهٔ نره‌شیر
7
13
120
2
شود تیزدندان و گردد دلیر
7
13
121
1
چنان نامور بی‌هنر چون بود
7
13
121
2
کش آموزگار آفریدون بود
7
13
122
1
نبیره چو شد رای زن با نیا
7
13
122
2
ازان جایگه بردمد کیمیا
7
13
123
1
بباید بسیچید ما را بجنگ
7
13
123
2
شتاب آوریدن به جای درنگ
7
13
124
1
ز لشکر سواران برون تاختند
7
13
124
2
ز چین و ز خاور سپه ساختند
7
13
125
1
فتاد اندران بوم و بر گفت‌گوی
7
13
125
2
جهانی بدیشان نهادند روی
7
13
126
1
سپاهی که آن را کرانه نبود
7
13
126
2
بدان بد که اختر جوانه نبود
7
13
127
1
ز خاور دو لشکر به ایران کشید
7
13
127
2
بخفتان و خود اندرون ناپدید
7
13
128
1
ابا ژنده پیلان و با خواسته
7
13
128
2
دو خونی به کینه دل آراسته
7
14
1
1
سپه چون به نزدیک ایران کشید
7
14
1
2
همانگه خبر با فریدون رسید
7
14
2
1
بفرمود پس تا منوچهر شاه
7
14
2
2
ز پهلو به هامون گذارد سپاه
7
14
3
1
یکی داستان زد جهاندیده کی
7
14
3
2
که مرد جوان چون بود نیک‌پی
7
14
4
1
بدام آیدش ناسگالیده میش
7
14
4
2
پلنگ از پس پشت و صیاد پیش
7
14
5
1
شکیبایی و هوش و رای و خرد
7
14
5
2
هژبر از بیابان به دام آورد
7
14
6
1
و دیگر ز بد مردم بد کنش
7
14
6
2
به فرجام روزی بپیچد تنش
7
14
7
1
ببادافره آنگه شتابیدمی
7
14
7
2
که تفسیده آهن بتابیدمی
7
14
8
1
چو لشکر منوچهر بر ساده دشت
7
14
8
2
برون برد آنجا ببد روز هشت
7
14
9
1
فریدونش هنگام رفتن بدید
7
14
9
2
سخنها به دانش بدو گسترید
7
14
10
1
منوچهر گفت ای سرافراز شاه
7
14
10
2
کی آید کسی پیش تو کینه خواه
7
14
11
1
مگر بد سگالد بدو روزگار
7
14
11
2
به جان و تن خود خورد زینهار
7
14
12
1
من اینک میان را به رومی زره
7
14
12
2
ببندم که نگشایم از تن گره
7
14
13
1
به کین جستن از دشت آوردگاه
7
14
13
2
برآرم به خورشید گرد سپاه
7
14
14
1
ازان انجمن کس ندارم به مرد
7
14
14
2
کجا جست یارند با من نبرد
7
14
15
1
بفرمود تا قارن رزم جوی
7
14
15
2
ز پهلو به دشت اندر آورد روی
7
14
16
1
سراپردهٔ شاه بیرون کشید
7
14
16
2
درفش همایون به هامون کشید
7
14
17
1
همی رفت لشکر گروها گروه
7
14
17
2
چو دریا بجوشید هامون و کوه