id
stringlengths 2
6
| url
stringlengths 32
489
| title
stringlengths 1
87
| text
stringlengths 18
168k
|
|---|---|---|---|
40685
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AD%CF%87%20%CE%91%CE%BD%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%AF
|
Ανουσέχ Ανσαρί
|
Η Ανουσέχ Ανσαρί (γενν. 12 Σεπτεμβρίου 1966), είναι Αμερικανίδα-Ιρανή επιχειρηματίας, η οποία έγινε η πρώτη γυναίκα-τουρίστρια στο Διάστημα, επιβαίνοντας στο ρωσικό διαστημόπλοιο Soyuz, το οποίο εκτοξεύθηκε από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ με προορισμό τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.
Το Soyuz ΤΜΑ-9 εκτοξεύθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2006, μεταφέροντας εκτός της Ανσαρί τον Ρώσο κοσμοναύτη Μιχαήλ Τιούριν και τον Αμερικανό αστροναύτη Μάικλ Λόπεζ-Αλέγκρια. Η Ανουσέχ Ανσαρί μάλιστα, δεν έγινε απλώς η πρώτη γυναίκα διαστημική τουρίστρια, αλλά και η πρώτη μουσουλμάνα και Ιρανή που ταξιδεύει στο Διάστημα. Η Ανσαρί επέστρεψε στη Γη μετά από 10 ημέρες ενώ ο Τιούριν και ο Λόπεζ-Αλέγκρια παρέμειναν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για έξι μήνες.
Η Ανσαρί, που μένει στο Ντάλας και είναι επιχειρηματίας στον τομέα των τηλεπικοινωνιών, έφυγε από το Ιράν το 1984. Είναι συνιδρύτρια και Πρόεδρος της εταιρείας Prodea Systems, Inc..
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αμερικανοί αστροναύτες
Αμερικανοί επιχειρηματίες
Αμερικανοί ευεργέτες
Αμερικανοί μηχανικοί
Αμερικανοί απομνημονευματογράφοι
Ιρανοί αστροναύτες
Ιρανοί επιχειρηματίες
Ιρανοί ευεργέτες
Ιρανοί μηχανικοί
Ιρανοί απομνημονευματογράφοι
|
191896
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93.%CE%A3.%20%CE%A7%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85
|
Γ.Σ. Χαλανδρίου
|
Ο Γυμναστικός Σύλλογος Χαλανδρίου είναι ελληνικό αθλητικό σωματείο που δραστηριοποιείται στο Χαλάνδρι, στο νομό Αττικής, όπου και βρίσκεται η έδρα του, το Δημοτικό Γυμναστήριο Χαλανδρίου «Νίκος Πέρκιζας». Επίσημο έτος ίδρυσής του είναι το 1981. Διατηρεί τμήματα καλαθοσφαίρισης (με χρώματα το κόκκινο και το λευκό), πετοσφαίρισης (με χρώματα το πράσινο και το μαύρο), καθώς και στίβου. Σύμβολό του είναι το περιστέρι με το κλαδί ελιάς στο ράμφος.
Τμήμα καλαθοσφαίρισης ανδρών
Ιστορική αναδρομή
Κατά την αγωνιστική περίοδο 2011-12 ο σύλλογος συμμετείχε στους αγώνες του Πρωταθλήματος της Α' Κατηγορίας Ανδρών της Ε.Σ.Κ.Α., χωρίς ωστόσο να καταφέρει να ανέλθει στις εθνικές κατηγορίες. Ωστόσο η αδυναμία συμμετοχής της ΑΕΚ Άργους στο Πρωτάθλημα της Β' Εθνικής Κατηγορίας επέφερε ανακατατάξεις, αποτέλεσμα των οποίων ήταν η προώθηση της ομάδας του Χαλανδρίου στη Γ' Εθνική.
Τρέχουσα αγωνιστική περίοδος
Κατά την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο, 2012-13, ο Γ.Σ. Χαλανδρίου έλαβε μέρος στο Πρωτάθλημα του 1ου Ομίλου Νότου της Γ' Εθνικής Κατηγορίας, ολοκληρώνοντας τις αγωνιστικές του υποχρεώσεις στην 6η θέση του βαθμολογικού πίνακα.
Έδρα του τμήματος είναι το κλειστό του Δημοτικού Γυμναστηρίου Χαλανδρίου «Νίκος Πέρκιζας», ενώ καθήκοντα προπονητή της αγωνιστικής ανδρικής ομάδας διατηρεί ο Αργύρης Καρούτζος.
Τμήμα πετοσφαίρισης γυναικών
Ιστορικό
Την περίοδο 2011-2012, ο Γ.Σ. Χαλανδρίου κατέβασε για πρώτη φορά μετά από 15 χρόνια ομάδα σε αγωνιστικό πρωτάθλημα. Έτσι, η γυναικεία ομάδα του Γ.Σ. Χαλανδρίου συμμετείχε στο β΄ όμιλο της Γ' Ε.Σ.Π.Α.Α.Α. γυναικών που τερμάτισε αήττητη με 48-1 σετ, ενώ στα play-offs κατέκτησε την πρώτη θέση, αήττητη, κερδίζοντας την άνοδο για τη Β΄ Ε.Σ.Π.Α.Α.Α. γυναικών. (η οποία απ' το 2012-2013 ονομάστηκε Τοπική Κατηγορία Ε.Σ.Π.Α.Α.Α. γυναικών). Την περιόδο
2012-13, ο Γ.Σ. Χαλανδρίου έλαβε μέρος στο Πρωτάθλημα Γυναικών της Τοπικής Κατηγορίας
Γυναικών Ε.Σ.Π.Α.Α.Α (πρώην Β΄Ε.Σ.Π.Α.Α.Α. γυναικών)
και τερμάτισε στην πρώτη θέση στην κανονική περίοδο του πρωταθλήματος με
μόλις μία ήττα και στους αγώνες κατάταξης (play-offs) νίκησε τους αντιπάλους του και πήρε ως πρωταθλητής την άνοδο για το
Εθνικό Περιφερειακό Πρωτάθλημα (πρώην Α. Ε.Σ.Π.Α.Α.Α. γυναικών).
Επίσης, συμμετείχε στο Κύπελο Ε.Σ.Π.Α.Α.Α, όπου έφτασε μέχρι την ημιτελική φάση.
Κατά την αγωνιστική περίοδο, 2013-2014, ο Γ.Σ. Χαλανδρίου συμμετείχε στον Α΄ όμιλος της Β΄ Εθνικής- Εθνικό Περιφερειακό πρωτάθλημα
γυναικών και στο Κύπελο Ελλάδος. Στο πρωτάθλημα τερμάτισε στη δεύτερη θέση, τόσο στην κανονική περίοδο όσο και στα play-offs, πίσω
απ' τον Α.Ο. Παλλήνης. Τερματίζοντας στη δεύτερη θέση του ομίλου, αξιοποίησε το δικαίωμα διεκδίκησης ενός ακόμα εισιτηρίου στην Α2
Εθνική κατηγορία γυναικών, μέσω τουρνουά ανόδου. Έτσι το, τριήμερο 7-9/06 στην πόλη της Λαμίας, επικράτησε της Μ.Ε.Ν.Τ. με 3-2 και
του Α.Γ.Ο.Γ. Ευρυάλη με 3-1 και κατάφερε να κερδίσει το εισιτήριο για την Α2 της αγωνιστικής περιόδου 2014-2015.
Έδρα του τμήματος είναι το κλειστό του Δημοτικού Γυμναστηρίου Χαλανδρίου «Νίκος Πέρκιζας». Μέχρι 20/02 επικεφαλής προπονητής ήταν
ο Ανδρέας Γερονίκος οπότε και υπέβαλε την παραίτησή του.
Τρέχουσα αγωνιστική περίοδος
Κατά την αγωνιστική περίοδο, 2014-2015, ο Γ.Σ. Χαλανδρίου συμμετέχει στο β΄ όμιλο της Α2 Εθνικής κατηγορίας γυναικών
Έδρα του τμήματος είναι το κλειστό του Δημοτικού Γυμναστηρίου Χαλανδρίου «Νίκος Πέρκιζας».
Το τμήμα διατηρεί ακαδημίες παιδιών και αγωνιστικές αναπτυξιακές ομάδες κοριτσιών.
Τμήμα στίβου
Κατά την αξιολόγηση των ελληνικών συλλόγων που εξέδωσε το Νοέμβριο του 2010 ο Σ.Ε.Γ.Α.Σ., το τμήμα στίβου του Γ.Σ. Χαλανδρίου βρέθηκε στην 229η θέση (σε σύνολο 321 συλλόγων). Την επόμενη χρονιά ανέβηκε μία θέση (σε σύνολο 299 συλλόγων). Στην αξιολόγηση του 2012 έκανε άλμα στην 157η θέση (σε σύνολο 281 συλλόγων).
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Γ.Σ. Χαλανδρίου, επίσημος ιστότοπος.
Γ.Σ. Χαλανδρίου, επίσημος ιστότοπος τμήματος καλαθοσφαίρισης.
Γ.Σ. Χαλανδρίου, επίσημος ιστότοπος τμήματος πετοσφαίρισης.
Γ.Σ. Χαλανδρίου, επίσημος ιστότοπος τμήματος στίβου.
Αθλητικοί σύλλογοι Αθήνας
Χαλάνδρι
Ελληνικοί σύλλογοι καλαθοσφαίρισης
Ελληνικοί σύλλογοι πετοσφαίρισης
Ελληνικοί σύλλογοι στίβου
Χαλανδρι
Σωματεία Ε.Σ.Κ.Α.
Σωματεία Ε.Σ.Π.Α.Α.Α.
Ιδρύσεις αθλητικών συλλόγων το 1981
Ιδρύσεις ομάδων καλαθοσφαίρισης σε άγνωστο έτος
|
609217
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%82
|
Αρχιστράτηγος
|
Ο όρος αρχιστράτηγος χρησιμοποιείται για να περιγράψει την ιδιότητα ενός ανωτάτου στρατιωτικού διοικητή, και ενίοτε για την απόδοση συγκεκριμένου στρατιωτικού βαθμού. Αρχιστράτηγος είναι ο ανώτατος διοικητής μιας στρατιωτικής δύναμης αντίστοιχα του αγγλικού όρου commander-in-chief. Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται υπό αυτή την έννοια από την αρχαιότητα (π.χ. Γένεση, 21.22: "και Φιχόλ ο αρχιστράτηγος της δυνάμεως αυτού").
Η ιδιότητα αυτή είναι συνήθως ad hoc, και άσχετη βαθμού ή οργανικής θέσης. Έτσι λ.χ. ο Κωνσταντίνος Α' της Ελλάδας ήταν αρχιστράτηγος κατά τον Πόλεμο του 1897 και ξανά κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους στα μέτωπα Θεσσαλίας, Ηπείρου, και Μακεδονίας, τόσο ως διάδοχος με το βαθμό του αντιστρατήγου, όσο και ως βασιλιάς, με το βαθμό του στρατηγού. Αντίστοιχα, ο Αλέξανδρος Παπάγος ήταν αρχιστράτηγος του στρατού ξηράς κατά τον Ελληνοϊταλικό και Ελληνογερμανικό πόλεμο το 1940–1941 ως αντιστράτηγος, όντας προηγουμένως αρχηγός του ΓΕΣ. Το 1949 ανέλαβε αρχιστράτηγος όλων των ενόπλων δυνάμεων κατά την τελική φάση του Εμφυλίου, με το βαθμό του στρατηγού, και διατήρησε την θέση αυτή ως την κάθοδό του στην πολιτική το 1951, έχοντας στο μεταξύ λάβει το βαθμό του στρατάρχη (Οκτώβριος 1949), και την θέση του αρχηγού του ΓΕΕΘΑ (Απρίλιος 1950). Στην Ελλάδα, με τη δημιουργία του ΓΕΕΘΑ, ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ εντέλλεται να εκτελεί καθήκοντα αρχιστρατήγου εν καιρώ πολέμου.
Ο όρος χρησιμοποιείται επίσης στα ελληνικά για την απόδοση του γερμανορωσικής προέλευσης βαθμού Generaloberst (γερμανικά) ή генерал-полковник (ρωσικά), που χρησιμοποιείται από αριθμό χωρών ως βαθμός μεταξύ του στρατηγού και του στρατάρχη. Στο σύστημα αυτό, ο αρχιστράτηγος είναι αντίστοιχος του στρατηγού τεσσάρων αστέρων του ΝΑΤΟ (OF-9), καθώς δεν υπάρχει ο βαθμός του ταξιάρχου.
Στρατιωτικοί βαθμοί
|
36832
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BA%CE%B1%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20%CE%91%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CF%8E%CE%BD
|
Ακαδημία Αθηνών
|
Η Ακαδημία Αθηνών είναι πνευματικό ίδρυμα με στόχο την καλλιέργεια και την προαγωγή των Επιστημών, των Γραμμάτων και των Καλών Τεχνών, καθώς και την επιστημονική έρευνα και μελέτη. Λειτουργεί ως Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου και εποπτεύεται από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Γενικός και κύριος σκοπός της Ακαδημίας Αθηνών, σύμφωνα με τον Ιδρυτικό της Nόμο, είναι η καλλιέργεια και η προαγωγή των Επιστημών, των Γραμμάτων και των Καλών Τεχνών και η επικοινωνία του ιδρύματος και των ακαδημαϊκών με τις άλλες ακαδημίες ή τους ομοτέχνους τους, καθώς και η ανταλλαγή απόψεων με αυτούς.
Στους σκοπούς της Ακαδημίας είναι επίσης η επιστημονική έρευνα και μελέτη στους τομείς γεωργία, βιομηχανία, ναυτιλία, εθνική οικονομία, καθώς και η έκδοση γνωμοδοτήσεων, προτάσεων, αποφάσεων, κρίσεων για την διαφώτιση και καθοδήγηση κρατικών οργάνων και αρχών. Στο πλαίσιο του σκοπού της η Ακαδημία Αθηνών προβαίνει διά των μελών της σε επιστημονικές ανακοινώσεις, και συμμετέχει σε επιστημονικά συνέδρια και διεθνή ερευνητικά προγράμματα, πραγματοποιεί εκδόσεις, χορηγεί υποτροφίες, απονέμει βραβεία. Σήμερα λειτουργούν στην Ακαδημία 19 ερευνητικά κέντρα και γραφεία.
Σήμερα, στην Ακαδημία Αθηνών λειτουργούν 14 Ερευνητικά Κέντρα και 5 Γραφεία Ερευνών με εξειδικευμένες βιβλιοθήκες, καθώς και η κεντρική Βιβλιοθήκη «Ιωάννης Συκουτρής». Από το 2002 υπό την εποπτεία της Ακαδημίας Αθηνών λειτουργεί το Ίδρυμα Ιατροβιολογικών Ερευνών.
Ιστορία
Η ανέγερση του μεγάρου
Το νεοκλασικό μέγαρο στο κέντρο της Αθήνας το οποίο στεγάζει την Ακαδημία Αθηνών, χτίστηκε αρκετές δεκαετίες πριν από την ίδρυση της ίδιας της Ακαδημίας. Η ιστορία του κτηρίου αρχίζει με μεγάλη δωρεά του Σίμωνος Σίνα το 1856 με σκοπό την ανέγερση κτηρίου στο οποίο θα στεγαζόταν Ακαδημία.
Το κτήριο σχεδιάστηκε το 1859, τρία χρόνια μετά τη δωρεά του Σίνα, από τον Δανό αρχιτέκτονα Θεόφιλο Χάνσεν. Είναι ένα από τα τρία μέρη της «Αθηναϊκής Τριλογίας» του νεοκλασικισμού, μαζί με το κεντρικό κτήριο του Πανεπιστημίου Αθηνών, που βρίσκεται στα αριστερά του, και το μέγαρο της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος στα αριστερά του Πανεπιστημίου. Το κτήριο του Πανεπιστημίου Αθηνών είχε ήδη σχεδιαστεί από τον μεγαλύτερο αδελφό του Κρίστιαν Χάνσεν και ολοκληρωθεί το 1864, ενώ το κτήριο της Εθνικής Βιβλιοθήκης, που αρχικά ονομαζόταν «Μουσείο», σχεδιάστηκε αργότερα από τον Θεόφιλο.
Ο θεμέλιος λίθος του Μεγάρου τέθηκε το 1859 σε λαμπρή τελετή στην οποία παρέστη κι εκφώνησε λόγο ο βασιλιάς Όθων. Κατά την ανοικοδόμηση όμως του μεγάρου, παρουσιάστηκαν αρκετές δυσκολίες, όπως η διακοπή των εργασιών το διάστημα 1864-1868 και ο θάνατος του Σίμωνος Σίνα το 1876, μετά τον οποίο την ευθύνη για τη συνέχιση των εργασιών ανέλαβε η χήρα του Ιφιγένεια. Το νεοκλασικό μέγαρο ολοκληρώθηκε τελικά το 1885, με το συνολικό κόστος ανέγερσης να έχει φθάσει τα τρία εκατομμύρια χρυσές δραχμές. Στις 20 Μαρτίου του 1887, ο αρχιτέκτονας Ερνέστος Τσίλλερ, ως πληρεξούσιος των κληρονόμων του Σίμωνος Σίνα, παρέδωσε στον τότε πρωθυπουργό Χαρίλαο Τρικούπη την «Σιναία Ακαδημία», όπως αποκαλούνταν εκείνη την εποχή προς τιμήν του ευεργέτη της.
Το Μέγαρο της Ακαδημίας Αθηνών, όπως αναφέρει η ίδια η Ακαδημία, είναι «το σημαντικότερο έργο του Χάνσεν» και «κατά τη γνώμη των ειδικών, το ωραιότερο νεοκλασικό οικοδόμημα του κόσμου». Πηγή έμπνευσης του αρχιτέκτονα ήταν η κλασική αρχιτεκτονική του αθηναϊκού 5ου αιώνα, όπως εμφανίζεται με τα μνημεία της Ακροπόλεως. Τα γλυπτά του αετώματος του Μεγάρου και τα δύο αγάλματα του Απόλλωνα και της Αθηνάς, όπως και το μεγαλύτερο μέρος του πλούσιου γλυπτικού διακόσμου, είναι έργα του γλύπτη Λεωνίδα Δρόση.
Προσπάθειες ίδρυσης
Οι απαρχές της σύλληψης της ιδέας για ίδρυση Ακαδημίας ανάγονται στα πρώτα επαναστατικά χρόνια, το 1824. Το ζήτημα απασχόλησε την Αντιβασιλεία, ενώ επίμονες ήταν οι προσπάθειες του Αλέξανδρου Ρίζου-Ραγκαβή, ενώ ακολούθησε η δωρεά του Σίμωνος Σίνα για την ανέγερση μεγάρου το 1856. Έντεκα χρόνια αργότερα, το 1867, ο υπουργός Παιδείας Χ. Χριστόπουλος υπέβαλε σχέδιο νόμου.
Στις αρχές του εικοστού αιώνα, το 1904, ο Σπυρίδων Λάμπρος κατάρτισε σχέδιο οργανισμού της Ακαδημίας Αθηνών. Τελευταία πρωτοβουλία ήταν εκείνη του υπουργού Παιδείας Σπυρίδωνος Στάη το 1908. Ο γενικός προσανατολισμός της πλειοψηφίας των πρωτοβουλιών κατά τον 19ο αιώνα είναι η απόπειρα σύνδεσης της πολιτιστικής ανάπτυξης της χώρας με το προγονικό της παρελθόν: βασικοί άξονες θα ήταν η διάσωση και η μελέτη της εθνικής κληρονομιάς, η σύνταξη λεξικού και γραμματικής της νεοελληνικής γλώσσας. Διά της Ακαδημίας θα εντασσόταν η Ελλάδα στα πολιτισμένα κράτη της εποχής.
Η ίδρυση
Οι παράγοντες που δρομολόγησαν την οριστική ίδρυσή της ήταν δύο. Ο πρώτος, η συμμετοχή της Ελλάδας στη Συνδιάσκεψη της Ειρήνης στο Παρίσι (Ιανουάριος 1919) όπου η Ελλάδα θα έπρεπε να προβάλει δι' ενός ανώτατου ακαδημαϊκού ιδρύματος τα εθνικά της δίκαια. Ο δεύτερος, η ίδρυση το 1918 της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημιών, στις διασκέψεις της οποίας η Ελλάδα δεν μπορούσε να συμμετάσχει αφού δεν διέθετε ανάλογο ίδρυμα. Τότε, ο Ελευθέριος Βενιζέλος δεσμεύθηκε να ιδρύσει ένα τέτοιο ίδρυμα και πέτυχε έτσι τη συμμετοχή και της Ελλάδος στις εργασίες της Ένωσης. Ο Βενιζέλος έστειλε σχετικό τηλεγράφημα στον Δημήτριο Αιγινήτη για την προώθηση των σχετικών ενεργειών. Οι πολιτικές εξελίξεις που ακολούθησαν ανέστειλαν κάθε κίνηση. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή οι νέες συνθήκες επέβαλαν την ίδρυση Ακαδημίας με απώτερο σκοπό τη διάσωση και μελέτη της πολιτιστικής κληρονομιάς και την καλλιέργεια της εθνικής αυτογνωσίας.
Η Ακαδημία Αθηνών και η δικτατορία 1967-1974
Σύμφωνα με τον ακαδημαϊκό Κωνσταντίνο Τσάτσο, ο Στυλιανός Παττακός είχε καλέσει το προεδρείο του ιδρύματος και του ζήτησε να εκδηλωθεί η Ακαδημία υπέρ της δικτατορίας, όμως αρνήθηκε. Στη συνέχεια ζητήθηκε ο διορισμός Κυβερνητικού Επιτρόπου, όπως με τα Πανεπιστήμια, χωρίς όμως ούτε κι αυτό να γίνει δεκτό. Η μόνη συμμόρφωση της Ακαδημίας, κατά τον Τσάτσο, ήταν όταν πραγματοποίησε μια εορταστική συνεδρία στις 21 Απριλίου, αλλά με την ξηρά εκφώνηση μιας ομιλίας με θέμα «άσχετο από την Επανάσταση». Επίσης ποτέ δεν παρενέβη το καθεστώς, σύμφωνα με την μαρτυρία του Τσάτσου, για την εκλογή ακαδημαϊκού.
Σύμφωνα με τα γεγονότα:
2 Μαΐου 1968: Η Ακαδημία Αθηνών τιμά με πανηγυρική συνεδρία και ορίζει την «21 Απριλίου 1967» εθνική επέτειο της Ελλάδος. Ο πρόεδρος της Ακαδημίας Ερρίκος Σκάσσης τόνιζε στον πανηγυρικό του λόγο για την 21η Απριλίου: «Η ημέρα αύτη αποτελεί ασφαλώς ορόσημον εις την ιστορίαν της Νεωτέρας Ελλάδος. Αι προσπάθειαι της Εθνικής Κυβερνήσεως εις πλείστους τομείς έσχον αξιόλογα και εν πολλοίς σωτήρια αποτελέσματα, ώς της Παιδείας με την αποσόβησιν του κινδύνου ανεπανορθώτου εξανδραποδισμού της Ελληνικής νεότητος. Η Ακαδημία Αθηνών εύχεται εις τάς αόκνους προσπαθείας της επαναστάσεως της 21ης Απριλίου και της ενσαρκούσης το πνεύμα ταύτης Κυβερνήσεως καλήν μέχρι τέλους επιτυχίαν εις τους σκοπούς αυτής επ’ αγαθώ του Έθνους και του λαού». Ο καθηγητής Σπυρίδων Μαρινάτος, ο οποίος είχε εκλεγεί τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών το 1955, στον πανηγυρικό λόγο που εκφώνησε στις 2 Μαΐου 1968, ανέφερε ανάμεσα στ’ άλλα, ότι «εορτάζομεν μίαν νέαν επέτειον εις την δολιχοδρομίαν του Ελληνικού Έθνους, του παλαιοτέρου ιστορικού έθνους επί του εδάφους της Ευρώπης και ενός εκ των δύο ή τριών παλαιοτάτων εθνών επί του πλανήτου. Είναι η επέτειος της 21ης Απριλίου...».
24 Απριλίου 1969: Η Ακαδημία Αθηνών τιμά με πανηγυρική συνεδρία για δεύτερη χρονιά την «21 Απριλίου 1967»
3 Μαΐου 1970: Η Ακαδημία Αθηνών τιμά με πανηγυρική συνεδρία για τρίτη χρονιά την «21 Απριλίου 1967».
28 Απριλίου 1971: Η Ακαδημία Αθηνών σε πανηγυρική συνεδρίαση τιμά για τέταρτη χρονιά την «21η Απριλίου 1967».
28 Απριλίου 1972: Η Ακαδημία Αθηνών σε πανηγυρική συνεδρίαση τιμά για πέμπτη χρονιά την «21η Απριλίου 1967».
3 Μαΐου 1973: Η Ακαδημία Αθηνών τιμά για έκτη χρονιά την 21 Απριλίου 1967 (αυτή φέρεται και τελευταία επέτειος).
Οργάνωση
Η λειτουργία της Ακαδημίας διέπεται από τον Ιδρυτικό της Nόμο 4398/1929, με τον οποίο κυρώθηκε η από 18 Μαρτίου 1926 Συντακτική Απόφαση περί Οργανισμού της Ακαδημίας Αθηνών.
Η Ακαδημία διοικείται σύμφωνα με τον Οργανισμό της, όπως αυτός τροποποιήθηκε από μεταγενέστερες νομοθετικές διατάξεις. Το Προεδρείο της Ακαδημίας αποτελείται από τον Πρόεδρο, τον Αντιπρόεδρο, τον Γενικό Γραμματέα, τον Γραμματέα επί των Πρακτικών και τον Γραμματέα επί των Δημοσιευμάτων. Πρόεδρος της Ακαδημίας γίνεται αυτοδικαίως ο Αντιπρόεδρος του προηγούμενου έτους. Ο Αντιπρόεδρος εκλέγεται από τα τακτικά μέλη της Ακαδημίας κατά την πρώτη συνεδρία της Ολομέλειας του Δεκεμβρίου κάθε έτους με μυστική ψηφοφορία. Ο Γενικός Γραμματέας και οι δύο Γραμματείς εκλέγονται ανά πενταετία τον τελευταίο μήνα πριν από τη λήξη της θητείας τους από τα τακτικά μέλη. Η θητεία του Προέδρου είναι ετήσια, ενώ του Γενικού Γραμματέως και των δύο Γραμματέων πενταετής. Ο Πρόεδρος, ο Αντιπρόεδρος, ο Γενικός Γραμματεύς, οι δύο Γραμματείς και οι τρεις Πρόεδροι των Τάξεων συγκροτούν την Σύγκλητο, η οποία έχει αρμοδιότητα σε όλα τα διοικητικά και τα οικονομικά ζητήματα της Ακαδημίας. Οι συνεδριάσεις της Συγκλήτου, στην οποία προεδρεύει ο Πρόεδρος της Ακαδημίας, είναι μυστικές.
Διοίκηση
Το έτος 2023 ανέλαβε πρόεδρος ο Μιχαήλ Σταθόπουλος και αντιπρόεδρος ο Σταμάτιος Κιρμιζής.
Πρόεδροι της Ακαδημίας Αθηνών
Πρόεδροι της Ακαδημίας Αθηνών διετέλεσαν οι:
Τάξεις
1. Η Τάξη των Θετικών Επιστημών, περιλαμβάνει τις Μαθηματικές, Φυσικές, Φυσικοϊστορικές, Εφαρμοσμένες Θετικές και τις Ιατρικές Επιστήμες.
2. Η Τάξη των Γραμμάτων και των Καλών Τεχνών περιλαμβάνει τη Φιλολογία, τα Γράμματα, την Ιστορία, τις Καλές Τέχνες και την Αρχαιολογία.
3. Η Τάξη των Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών περιλαμβάνει τη Θεολογία, τη Φιλοσοφία, τη Νομική, τις Πολιτικές, Οικονομικές και Κοινωνικές Επιστήμες.
Μέλη
Τα μέλη της Ακαδημίας είναι τακτικά, επίτιμα, πρόσεδρα, ξένοι εταίροι και αντεπιστέλλοντα.
Κέντρα Έρευνας
Κέντρο Έρευνας των Νεοελληνικών Διαλέκτων και Ιδιωμάτων Ι.Λ.Ν.Ε
Κέντρο Έρευνας της Ελληνικής Λαογραφίας
Κέντρο Έρευνας του Μεσαιωνικού και Νέου Ελληνισμού
Κέντρο Έρευνας της Ιστορίας του Ελληνικού Δικαίου
Κέντρο Έρευνας της Ιστορίας του Νεότερου Ελληνισμού
Κέντρο Έρευνας της Ελληνικής και Λατινικής Γραμματείας
Κέντρο Ερευνών Αστρονομίας και Εφαρμοσμένων Μαθηματικών
Κέντρο Έρευνας της Ελληνικής Φιλοσοφίας
Κέντρο Έρευνας Φυσικής της Ατμόσφαιρας και Κλιματολογίας
Κέντρο Έρευνας της Αρχαιότητος
Κέντρο Έρευνας της Ελληνικής Κοινωνίας
Κέντρο Έρευνας της Βυζαντινής και Μεταβυζαντινής Τέχνης
Κέντρο Έρευνας Επιστημονικών Όρων και Νεολογισμών
Κέντρο Ερευνών Θεωρητικών και Εφαρμοσμένων Μαθηματικών
Βραβεία της Ακαδημίας
Τα Βραβεία της Ακαδημίας Αθηνών είναι ετήσιος θεσμός. Κάθε χρόνο η Ακαδημία βραβεύει λογοτέχνες, οργανισμούς αλλά και ανθρώπους που ανδραγάθησαν. Τα βραβεία δίνονται για τις κατηγορίες:
Τάξη των Θετικών Επιστημών
Τάξη των Γραμμάτων και των Καλών Τεχνών
Τάξη των Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών
Ίδρυμα Πέτρου Χάρη
Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη
Σε κάθε μια από τις κατηγορίες δίνονται αρκετά βραβεία αθλοθετούμενα από προσωπικότητες και εταιρείες και την Ακαδημία Αθηνών, αλλά και έπαινοι και εύφημες μνείες.
Φωτοθήκη
Παραπομπές
Πηγές
Ελένη Μπελιά, «Η Ακαδημία Αθηνών κατά την πρώτη δεκαετία της ζωής της», στο: Ελευθέριος Βενιζέλος και πολιτιστική πολιτική-Πρακτικά Συμποσίου, εκδ. Μουσείο Μπενάκη / Εθνικό Ίδρυμα Ελευθέριος Βενιζέλος, Αθήνα, Χανιά 2012, σελ. 31-51
Κωνσταντίνος Τσάτσος, Λογοδοσία μιας ζωής τομ. 2ος, εκδ. Οι εκδόσεις των φίλων, Αθήνα, 2000
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ιστοσελίδα της Ακαδημίας Αθηνών
Ερευνητικά κέντρα στην Αθήνα
Ακαδημίες επιστημών
|
115372
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82%20%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%82
|
Βιολογικός πόλεμος
|
Γενικά ως βιολογικός πόλεμος (αγγλικά: biological warfare), ή μικροβιολογικός πόλεμος, χαρακτηρίζεται ο πόλεμος εκείνος κατά τον οποίο γίνεται χρήση ζώντων οργανισμών και ειδικότερα παθογόνων μικροοργανισμών ή παραγώγων αυτών όπως π.χ. έντομα, μικρόβια, καλλιέργειες με φονικούς ιούς και βακτήρια, προκειμένου να προκαλέσουν ασθένεια ή θάνατο ανυπεράσπιστων αμάχων πληθυσμών. Τα βιολογικά όπλα κατατάσσονται, μαζί με τα πυρηνικά και τα χημικά, στα όπλα μαζικής καταστροφής και στα μη συμβατικά μέσα πολέμου.
Οι τύποι βιολογικού πολέμου
Ο Βιολογικός πόλεμος διακρίνεται σε τρία επίπεδα. Το πρώτο είναι όταν μία πλευρά χρησιμοποιεί παθογόνους οργανισμούς, που δεν έχουν ως βασικό σκοπό το θάνατο, αλλά την εξασθένηση των γραμμών του αντιπάλου. Το δεύτερο επίπεδο είναι όταν χρησιμοποιούνται σε ένα ολόκληρο θέατρο επιχειρήσεων, π.χ. για γενοκτονία, όπως όταν οι Άγγλοι άποικοι στις ΗΠΑ έδωσαν κουβέρτες με ευλογιά στους Ινδιάνους. Εδώ χρησιμοποιούνται θανατηφόρες ασθένειες, αλλά υπάρχει τρόπος θεραπείας. Στο τρίτο επίπεδο εξαπολύονται μεταλλαγμένοι (οπλοποιημένοι) ιοί με συμβατά μέσα, όπως διηπειρωτικοί πύραυλοι, βόμβες..., που προκαλούν ασθένειες που δεν έχει ξαναντιμετωπίσει το ανθρώπινο είδος, και συνεπώς δεν υπάρχει άμεση θεραπεία.
Οι χώρες που πιθανόν εμπλέκονται
Οι χώρες που φέρονται να είχαν καταρτίσει προγράμματα ανάπτυξης βιολογικών όπλων ήταν η Ιαπωνία, η οποία τα χρησιμοποίησε, κατά τον Σινοϊαπωνικό πόλεμο(1931-1945), οι ΗΠΑ, οι οποίες χρησιμοποίησαν την τεχνολογία των Ιαπώνων και η Σοβιετική Ένωση, που είχε και τα πιο εξελιγμένα. Αν και μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ μεγάλες ποσότητες βιολογικών όπλων καταστράφηκαν, υπάρχουν θεωρίες που ισχυρίζονται ότι υπάρχουν ακόμα κάποια αποθέματα. Και οι τρεις παραπάνω ανέπτυξαν ιδιαίτερα μεταλλάξεις στο μικρόβιο της πανώλης, που προκάλεσε τα περισσότερα θύματα στην ανθρωπότητα και κατάφεραν να επιτύχουν ιδιαίτερα μεγάλα ποσοστά θνησιμότητας.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Βιοηθική
Πόλεμος
|
840732
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%BF%CF%81%CE%BA%20%28%CE%9F%CE%BD%CF%84%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%BF%29
|
Γιορκ (Οντάριο)
|
Το Γιορκ (αγγλικά: York) είναι πρώην πόλη εντός του Τορόντο. Βρίσκεται βορειοδυτικά του Παλιού Τορόντο, νοτιοδυτικά του Βόρειου Γιορκ και ανατολικά του Ετόουμπικοου, όπου οριοθετείται από τον ποταμό Χάμπερ.
Αρχικά σχηματίστηκε ως Πολίχνη του Γιορκ, ενώ περιλάμβανε το νότιο τμήμα της κομητείας Γιορκ. Διαχωρίστηκε αρκετές φορές, δημιουργώντας το Ανατολικό Γιορκ και το Βόρειο Γιορκ. Το 1953 έγινε μέρος της ομοσπονδίας του Μητροπολιτικού Τορόντο. Απορρόφησε αρκετούς δήμους, συμπεριλαμβανομένων των Λάμπτον Μιλλς και Γουέστον και τελικά έγινε γνωστό ως η πόλη του Γιορκ. Το 1998, διαλύθηκε μαζί με το Μητροπολιτικό Τορόντο και τους δήμους που το αποτελούσαν και συγχωνεύτηκαν για να σχηματίσουν τη σημερινή πόλη του Τορόντο.
Σήμερα η περιοχή είναι ενσωματωμένη στο πολυπολιτισμικό μωσαϊκό του Τορόντο. Η περιοχή φιλοξενεί σήμερα μια σειρά από πορτογαλικές, τζαμαϊκανικές και λατινοαμερικανικές γειτονιές. Οι συνοικίες της πρώην απογραφής της πόλης είχαν καταγεγραμμένο πληθυσμό 145.662 κατοίκων το 2016.
Η δημογραφική κατανομή του πληθυσμού του Γιορκ είναι 61,0% Λευκοί, 14,4% Μαύροι και 5,8% Ισπανόφωνοι.
Παραπομπές
Τορόντο
|
49905
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6.%CE%A3.%20%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82%20%CE%9A%CE%BF%CE%B6%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82
|
Φ.Σ. Εθνικός Κοζάνης
|
Το Φίλαθλο Σωματείο Κοζάνης «ο Εθνικός» είναι αθλητικός σύλλογος με έδρα την Κοζάνη.
Ιστορία
Ιδρύθηκε το 1971 με πρώτα τμήματα αυτά της Καλαθοσφαίρισης και του Στίβου και σταδιακά ίδρυσε τμήματα Πετοσφαίρισης, Χειροσφαίρισης, Κολύμβησης, και Ενόργανης Γυμναστικής. Τα επίσημα χρώματα του συλλόγου είναι το μπλε και άσπρο.
Με την πάροδο του χρόνου έχει προστεθεί επίσης το κόκκινο στο λογότυπο και στις εμφανίσεις της ομάδας.
Το νέο σήμα της ομάδας με το σύμβολο της πόλης "Το Ρολόι" δημιούργησαν οι Άρης Βατάλης και Κωνσταντίνος Παπαστεριανός για το τμήμα χειροσφαίρισης γυναικών του Εθνικού το 1998.
Τμήμα καλαθοσφαίρισης
Το τμήμα Καλαθοσφαίρισης ιδρύθηκε το 1971 ως ένα από τα πρώτα τμήματα του συλλόγου.
Το 1978 αναδείχθηκε πρωταθλητής Κεντροδυτικής Μακεδονίας και προβιβάστηκε στην Β΄ Εθνική.
Τμήμα στίβου
Το τμήμα Στίβου ιδρύθηκε το 1971 ως ένα από τα πρώτα τμήματα του συλλόγου, μαζί με αυτό της καλαθοσφαίρισης.
Τμήμα χειροσφαίρισης ανδρών
Το τμήμα Χειροσφαίρισης ανδρών ιδρύθηκε το 1977 και είναι ιδρυτικό μέλος της Ομοσπονδία Χειροσφαιρίσεως Ελλάδος.
Συμμετείχε στην Α΄ Εθνική από το 1979 (πρώτο πανελλήνιο πρωτάθλημα) έως και το 1984. Από το 1985 μέχρι σήμερα αγωνίζεται στην Β΄ Εθνική, εκτός από δύο χρονιές που υποβιβάστηκε στο τοπικό.
Τμήμα χειροσφαίρισης γυναικών
Το γυναικείο τμήμα Χειροσφαίρισης ιδρύθηκε το 1982. Το 1988 ανέβηκε στην Β΄ Εθνική και το 1990 στην Α΄ Εθνική. Από το 1991 έως το 1996 αγωνιζόταν στην Β΄ Εθνική, και απο το 1996 στην Α΄ Εθνική. Ήταν φιναλίστ του Κυπέλλου Ελλάδας γυναικών το 1994. Έχει δύο συμμετοχές στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο Χάντμπολ γυναικών. Το 2014 και το 2020 συμμετείχε και πάλι στην κατηγορία Α1 Γυναικών. Το γυναικείο Χάντμπολ του Εθνικού σημειώνει μεγάλη πρόοδο και πολλές επιτυχίες κυρίως στα αναπτυξιακά τμήματα που καλλιεργεί.
Τμήμα πετοσφαίρισης
Το τμήμα Πετοσφαίρισης ιδρύθηκε το 1972 με κύριο κορμό την ομάδα του Γυμνασίου της πόλης. Προπονητής της ομάδας εκείνης υπήρξε ο καθηγητής Φυσικής Αγωγής, Βασίλης Φλέγκας.
Το 1975 ο Εθνικός ανέβηκε για πρώτη φορά στη Β΄ Εθνική Κατηγορία, με προπονητή τον Ηλία Ιεροκλή. Από την ομάδα εκείνη έγινε και η πρώτη μεγάλη μεταγραφή αθλητή του συλλόγου. Πρόκειται για τον Μανώλη Παπαδογιαννάκη που το 1976 μετεγγράφη στον Παναθηναϊκό, και υπήρξε ο πρώτος αθλητής Βόλλευ από την Κοζάνη που αγωνίσθηκε στην Εθνική Ελλάδος.
Με την αποχώρηση του Μανώλη Παπαδογιαννάκη αποδυναμώθηκε ο σύλλογος με αποτέλεσμα να χάσει την κατηγορία και για μία τετραετία να αγωνίζεται στο τοπικό πρωτάθλημα (πάντα πρωταθλητής) αλλά να χάνει την άνοδο. Στις αρχές της δεκαετίας του '80 ξεκινάει η προσπάθεια δημιουργίας της μετέπειτα μεγάλης ομάδας του Εθνικού. Πρωτεργάτης και δημιουργός της, ο προπονητής και αθλητής του συλλόγου Αντώνης Παπαδόπουλος, που άρχισε να δουλεύει με νέα παιδιά. Το 1981 επανέρχεται στην Β΄ Εθνική και η προσπάθεια αυτή καρποφορεί το 1987 με την άνοδο της ομάδας στην Α΄ Εθνική, όπου συμμετέχει στο πρωτάθλημα της περιόδου 1987-88, αλλά δεν καταφέρνει να διατηρηθεί στη μεγάλη κατηγορία για μόλις ένα βαθμό.
Ανάμεσα στους αθλητές της περιόδου εκείνης υπήρξε και ο Γιώργος Ντράγκοβιτς, ο μεγαλύτερος πετοφαιριστής που ανέδειξε το κοζανίτικο βόλλεϋ. Ο Ντράγκοβιτς αγωνιζόταν στη θέση του διαγώνιου και αργότερα έκανε μια μεγάλη καριέρα, κυρίως με τον Ολυμπιακό Πειραιώς, κατακτώντας δεκάδες τίτλους μεταξύ των οποίων και δύο Κύππελλα Ευρώπης. Είναι επίσης από τους ρέκορντμαν συμμετοχών στην Εθνική Ελλάδος, έχοντας αγωνιστεί με τα χρώματά της 345 φορές. Άλλοι μεγάλοι αθλητές που στήριξαν την πορεία του Εθνικού Κοζάνης υπήρξαν οι Γιώργος Μάτας, Τάσος Καπρίνης και Γρηγόρης Γιάντσιος.
Στους ανθρώπους που εργάστηκαν για την άνθιση της πετοσφαίρισης στην Κοζάνη, πρέπει να αναφέρουμε και τον Γιάννη Κορκά, ο οποίος διετέλεσε πρόερος του Εθνικού από το από το 1974 μέχρι το 1996 αλλά και αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Πετοσφαίρισης από το 1975 μέχρι το 1987.
Το τμήμα Πετοσφαίρισης του Εθνικού Κοζάνης δεν υφίσταται πλέον, εδω και αρκετά χρόνια.
Τμήμα πυγμαχίας
Το τμήμα Πυγμαχίας ιδρύθηκε το 1980 και έχει αναδείξει πλήθος πανελληνιονικών αθλητών.
Ομαδικοί τίτλοι:
Πανελλήνιο Πρωτάθλημα ανδρών: 2014
Διακρίσεις αθλητών:
Πολυνείκης Καλαμάρας: 5η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων, Ερεβάν, Αρμενία, 2012
Γεώργιος Γαζής: 8η θέση σε Ολυμπιακούς Αγώνες, Αθήνα, 2004 / 9η θέση σε Ολυμπιακούς Αγώνες, Πεκίνο, 2008
Τμήμα κολύμβησης
Το τμήμα Κολύμβησης του συλλόγου ιδρύθηκε το 1981.
Το 2011 συγχωνεύτηκε με τον Ποσειδώνα Κοζάνης (κολυμβητικό τμήμα και τμήμα υδατοσφαίρισης) και το Άλμπατρος Κοζάνης και δημιούργησαν την «Κολύμβηση Ένωση Κοζάνης».
Διακρίσεις αθλητών:
Ευάγγελος Σαπρίκης:
1η θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Παίδων στα 200 μ. ύπτιο, 1998
1η θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Παίδων στα 100 μ. πεταλούδα, 1998
Αικατερίνη Ζαραβίγκα:
1η θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Νεανίδων στα 200 μ. ύπτιο, 1992
1η θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κορασίδων στα 200 μ. ύπτιο, 1991
1η θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κορασίδων στα 100 μ. ύπτιο, 1991
Τμήμα ενόργανης γυμναστικής
Το τμήμα ενόργανης γυμναστικής ιδρύθηκε το 2006.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τμήμα Χειροσφαίρισης (Χάντμπολ)
Ιστορία του τμήματος Χειροσφαίρισης
Πηγές
Η ιστορία του Βόλλεϋ της Κοζάνης Εφημερίδα "Ο Χρόνος"
Συνοπτική ιστορία του Εθνικού Κοζάνης www.prlogos.gr
Παραπομπές
Αθλητικοί σύλλογοι Κοζάνης
Ιδρύσεις αθλητικών συλλόγων το 1971
Ελληνικοί σύλλογοι καλαθοσφαίρισης
Ελληνικοί σύλλογοι κολύμβησης
Ελληνικοί σύλλογοι χειροσφαίρισης
Σωματεία Ε.ΚΑ.Σ.ΔΥ.Μ.
Ιδρύσεις ομάδων καλαθοσφαίρισης σε άγνωστο έτος
|
487383
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%AD%20%CE%9C%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B9%CE%BD%CF%82
|
Αντρέ Μάρτινς
|
Ο Αντρέ Ρενάτο Σοάρες Μάρτινς (Πορτογαλικά: André Renato Soares Martins, 21 Ιανουαρίου 1990 - ) είναι επαγγελματίας Πορτογάλος ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται ως κεντρικός μέσος, και από το καλοκαίρι του 2018 αγωνίζεται στη Λέγκια Βαρσοβίας.
Συλλογική καριέρα
Σπόρτινγκ Λισαβόνας
Θήτευσε αρκετά χρόνια στις ακαδημίες της Σπόρτινγκ Λισαβόνας έως το 2009, όταν προωθήθηκε στην κανονική ομάδα. Το 2009 δόθηκε δανεικός στη Ρεάλ Σ.Κ., ομάδα Γ' Κατηγορίας, παραμένοντας εκεί για μία σεζόν. Το 2010 στάλθηκε δανεικός στην Μπελενένσες, ομάδα της Σεγκούντα Λίγκα, όπου κι εκεί παρέμεινε για μία σεζόν. Ενώ το 2011 δόθηκε δανεικός στην Πινιαλνοβένσε.
Από το 2012 ξεκίνησε να παίρνει συμμετοχές στη Σπόρτινγκ Λισαβόνας, παίζοντας παράλληλα και στην Σπόρτινγκ Λισαβόνας Β. Το ντεμπούτο του με τη φανέλα της Σπόρτινγκ το πραγματοποίησε στις 11 Οκτωβρίου του 2011, μπαίνοντας ως αλλαγή σε έναν αγώνα κόντρα στη Βασλούι, για το Γιουρόπα Λιγκ.
Τη σεζόν 2013–14 έλαβε περισσότερο χρόνο συμμετοχής, παίζοντας σε 29 αγώνες και πετυχαίνοντας 2 γκολ. Στις 15 Σεπτεμβρίου του 2013 ξεκίνησε βασικός σε έναν αγώνα του πρωταθλήματος κόντρα στην Ολιανένσε, στον οποίο η ομάδα του κέρδισε 2–0. Παρόλα αυτά, στις 30 Ιουνίου του 2016 πληροφορήθηκε από τον σύλλογο ότι πλέον δεν υπολογίζεται και έφυγε.
Ολυμπιακός Πειραιώς
Στις 8 Αυγούστου του 2016 αποκτήθηκε ως ελεύθερος από τον Ολυμπιακό. Το ντεμπούτο του με τη φανέλα του Ολυμπιακού το έκανε στις 25 Αυγούστου του 2016, μπαίνοντας ως αλλαγή στη θέση του Κώστα Φορτούνη, σε έναν αγώνα κόντρα στην Αρούκα, στον οποίον ο Ολυμπιακός κέρδισε 2–1 στην παράταση και πέρασε στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ, με συνολικό σκορ 3–1. To 2018 αποχώρησε για την Λέγκια Βαρσοβίας.
Διεθνής καριέρα
Αγωνίστηκε 43 φορές στα μικρά τμήματα της Εθνικής Πορτογαλίας. Στις 10 Ιουνίου του 2013 έκανε το ντεμπούτο του στην Ανδρών, σε ένα φιλικό αγώνα κόντρα στην αντίστοιχη ομάδα της Κροατίας. Στις 14 Αυγούστου συμμετείχε ξανά σε αγώνα της χώρας του, πάλι σε φιλικό, κόντρα στην Ολλανδία αυτή τη φορά. Το 2016 συμπεριλήφθηκε στην ομάδα της Πορτογαλίας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο.
Στατιστικά καριέρας
Διακρίσεις
Σπόρτινγκ Λισαβόνας
Κύπελλο Πορτογαλίας: 2014–15
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πορτογάλοι ποδοσφαιριστές
Μέσοι ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Πορτογαλίας Κ20
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Πορτογαλίας Κ21
Ποδοσφαιριστές ολυμπιακής ομάδας Πορτογαλίας
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Πορτογαλίας
Ποδοσφαιριστές Σπόρτινγκ Λισαβόνας
Ποδοσφαιριστές ΚΦ Ος Μπελενένσες
Ποδοσφαιριστές Σπόρτινγκ Λισαβόνας Β
Ποδοσφαιριστές Πριμέιρα Λίγκα
Ποδοσφαιριστές Ολυμπιακού Πειραιώς
Ποδοσφαιριστές Λέγκια Βαρσοβίας
Ποδοσφαιριστές Σούπερ Λιγκ Ελλάδας
|
413507
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8A%CE%BD%CE%B1%CF%87%CE%BF%CF%82%20%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B1%CE%BC%CF%8C%CF%82%20%28%CE%91%CE%B9%CF%84%CF%89%CE%BB%CE%BF%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1%29
|
Ίναχος ποταμός (Αιτωλοακαρνανία)
|
Ο Ίναχος είναι παραπόταμος του Αχελώου και περνάει από τα χωριά Νέα Μαλεσιάδα, Αμοργιανοί, Παλιάμπελα, Ποδογορά και Γιαννόπουλοι.
Παραπομπές
Ποταμοί της Στερεάς Ελλάδας
Παραπόταμοι του Αχελώου
|
37307
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%83%CE%BF%CE%B4%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20%28%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC%CF%86%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B7%29
|
Ισοδυναμία (μετάφραση)
|
Ο όρος 'ισοδυναμία' στην μετάφραση αναφέρεται στον βαθμό που ένα μετάφρασμα επιτυγχάνει να προσεγγίσει τα χαρακτηριστικά του κειμένου της γλώσσας-πηγή στην γλώσσα-στόχος. Ανάλογα με την άποψη του μεταφραστή, αυτό μπορεί να σημαίνει είτε πιστότητα στο αρχικό κείμενο από γλωσσολογική άποψη, είτε προσήλωση στην αποτελεσματικότητα της μεταφοράς του μηνύματος της γλώσσας-πηγή στην γλώσσα-στόχος, προσεγγίζοντας την διαδικασία της μετάφρασης πρακτικιστικά, σημειολογικά και λειτουργικά.
Η ισοδυναμία αφορά την προσπάθεια του μεταφραστή να βρει την λέξη, φράση ή δομή στην γλώσσα-στόχος, η οποία θα εκφράσει ακριβώς αυτό που εξέφραζε το κείμενο της γλώσσας-πηγή.
Η ισοδυναμία αποτελεί αντικείμενο αντιπαραθέσεων μεταξύ των θεωρητικών της μετάφρασης, ενώ δεν λείπουν και όσοι την απογυμνώνουν από οποιαδήποτε θεωρητική αξιολόγηση και της αποδίδουν παραδοσιακό, «διευκολυντικό» χαρακτήρα.
Θεωρίες περί ισοδυναμίας
Βινέ και Νταρμπελνέ
Οι Βινέ και Νταρμπελνέ ορίζουν την ισοδυναμία ως μία διαδικασία η οποία αναπαράγει την κατάσταση που δημιουργούσε το αρχικό [κείμενο], χρησιμοποιώντας τελείως διαφορετικές εκφράσεις. Η ισοδυναμία, κατ' αυτούς, τείνει να διατηρήσει το ύφος του κειμένου της γλώσσας-πηγή και επομένως ενδείκνυται για την μετάφραση παροιμιών, ιδιωμάτων και ομοίων δομών, όπως η ονοματοποιία. Ισοδύναμες εκφράσεις πρέπει να χρησιμοποιούνται μόνον εάν είναι πλήρως ισοδύναμες λεξικογραφικά, αν και ακόμη και αυτό δεν είναι επαρκές κριτήριο για μία επιτυχημένη μετάφραση.
Γιάκομπσον
Ο Γιάκομπσον διακρίνει τριών ειδών μεταφράσεις:
Ενδογλωσσικές (εντός της ίδιας γλώσσας, δηλ. παραφράσεις)
Διαγλωσσικές (μεταξύ γλωσσών)
Διασημειωτικές (μεταξύ σημειολογικών συστημάτων)
Σύμφωνα με το ίδιο, η μετάφραση αφορά δύο διαφορετικά μηνύματα σε διαφορετική κωδικοποίηση. Ενώ όλες οι γλώσσες διαφέρουν σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, αυτό δεν καθιστά την μετάφραση αδύνατη, απλώς κάνει αισθητό το πρόβλημα της έλλειψης ισοδυνάμου, ώστε ο μεταφραστής να αναγκάζεται να καταφεύγει σε δάνεια, νεολογισμούς, σημειωτικές μετατοπίσεις, κλπ.
Νάιντα
Σύμφωνα με αυτήν την θεώρηση, η ισοδυναμία μπορεί να διαχωριστεί σε δύο είδη: την τυπική και την δυναμική.
Η τυπική ισοδυναμία επικεντρώνεται στην ακριβέστερη δυνατή μεταφορά καθ' αυτού του μηνύματος, όσον αφορά την μορφή του και το περιεχόμενό του. Η δυναμική ισοδυναμία διέπεται από την αρχή του «ισοδυνάμου αποτελέσματος». Δηλαδή, το κείμενο στην γλώσσα-στόχος θα πρέπει να δημιουργεί στον αναγνώστη του την ίδια εντύπωση που δημιουργεί το κείμενο στην γλώσσα-πηγή στον αναγνώστη του, ακόμη κι αν αυτό προϋποθέτει απόκλιση από την μορφολογία του αρχικού.
Για περισσότερες πληροφορίες, βλέπε Τυπική ισοδυναμία και Δυναμική ισοδυναμία.
Κάτφορντ
Η προσέγγιση του Κάτφορντ είναι περισσότερο γλωσσολογική από αυτήν του Νάιντα. Ο Κάτφορντ διαχωρίζει τις μεταφράσεις στις κατεταγμένες και στις μη περιορισμένες. Ενώ στις πρώτες αναζητείται το ισοδύναμο στην γλώσσα-στόχος για κάθε μία λέξη ή μόρφημα, στις τελευταίες η ισοδυναμία μπορεί να βρεθεί και σε επίπεδο πρότασης, φράσης, κλπ. Εάν υπάρχει ομοιότητα μεταξύ των τάξεων δύο γλωσσών, τότε έχουμε τυπική αντιστοιχία. Όταν ένας φυσικός δίγλωσσος μεταφραστής επιβεβαιώνει ότι ένα τμήμα κειμένου στην γλώσσα-πηγή είναι ισοδύναμο με ένα τμήμα κειμένου της γλώσσας-στόχος, τότε λέμε ότι έχουμε κειμενική ισοδυναμία. Όταν η τυπική αντιστοιχία χάνεται κατά την μετάβαση από την γλώσσα-πηγή στην γλώσσα-στόχος, τότε έχουμε μεταφραστική μετατόπιση. Αυτή μπορεί να είναι μετατόπιση επιπέδου, δηλαδή το προς μετάφραση αντικείμενο σε επίπεδο γλωσσολογικό (π.χ. γραμματικό) στην μία γλώσσα απαντά το ισοδύναμό του σε επίπεδο λεξιλογικό στην άλλη γλώσσα. Εναλλακτικά, μπορεί να είναι μετατόπιση κατηγορίας (δομική μετατόπιση, μετατόπιση σε επίπεδο τάξης, μετατόπιση σε επίπεδο μονάδας, δια-συστηματική μετατόπιση).
Η θεώρηση του Κάτφορντ έχει υποστεί κριτική για την υποτιθέμενη απλοϊκότητά της. Σύμφωνα με την κριτική αυτή, στην μετάφραση περιλαμβάνονται πολλά περισσότερα από απλή γλωσσολογική ανάλυση, εφόσον αποτελεί συγκερασμό πολιτισμών και καταστάσεων.
Μετάφραση
|
608564
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CF%8C%CE%BD%CE%B1%20%CE%9C%CE%AC%CE%B9%CE%BB%CF%82
|
Ντόνα Μάιλς
|
Η Ντόνα Τζέιν Μίλερ (αγγλικά: Donna Jean Miller), (11 Δεκεμβρίου 1940), ευρέως γνωστή ως Ντόνα Μάιλς είναι Αμερικανίδα ηθοποιός και παραγωγός.
Ξεκίνησε την τηλεοπτική της καριέρα το 1966 με έναν ρόλο στο The Secret Storm, και την ίδια χρονιά εμφανίστηκε στο Μπρόντγουεϊ στην κωμωδία του Γούντι Άλεν Don't Drink the water.
Έκανε το ντεμπούτο της στον κινηματογράφο το επόμενο έτος στην ταινία Incident. Στη συνέχεια πρωταγωνίστησε για τρία χρόνια στη σαπουνόπερα Love is a Many Splendored Thing (1967-1970) πριν πρωταγωνιστήσει ως Τόμπι Γουίλιαμς, της φίλης του Κλιντ Ίστγουντ στην ταινία του 1971, Play Misty for me.
Τηλεόραση & Κινηματογράφος
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Η
Αμερικανίδες ηθοποιοί κινηματογράφου
|
198388
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%BF%CF%80%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%BF
|
Προπυλοσιλάνιο
|
Το προπυλοσιλάνιο (αγγλικά dimethylsilane) είναι οργανική χημική ένωση, που περιέχει άνθρακα, υδρογόνο και πυρίτιο, με μοριακό τύπο C3H10Si, αν και συνήθως παριστάνεται από τους ημισυντακτικούς του τύπους, CH3CH2CH2SiH3 και C3C7SiH3, ή ακόμη συντομογραφικά PrSiH3. Είναι ένα αλκυλοσιλάνιο.
Ονοματολογία
Η ονομασία προπυλοσιλάνιο προκύπτει αν η ένωση θεωρηθεί υποκατεστημένο σιλάνιο (SiH4), δηλαδή ένα άτομο υδρογόνου έχει αντικατασταθεί από προπύλιο (CH3CH2CH2).
Η ονομασία 1-σιλυλοπροπάνιο προκύπτει αν η ένωση θεωρηθεί υποκατεστημένο προπάνιο (CH3CH2CH3), δηλαδή ένα άτομο υδρογόνου του #1 ατόμου άνθρακα έχει αντικατασταθεί από σιλύλιο (SiH3).
Η ονομασία 1-σιλαβουτάνιο είναι ονομασία που προκύπτει από την «ονοματολογία αντικαταστάσεως», δηλαδή βουτάνιο (CH3CH2CH2CH3) στο οποίο έχει αντικατασταθεί το άτομο άνθρακα (C) #1 από πυρίτιο (Si).
Με βάση το χημικό τύπο του, C2H8Si, έχει τα ακόλουθα τέσσερα (4) ισομερές θέσης:
Ισοπροπυλοσιλάνιο ή 2-σιλυλοπροπάνιο με σύντομο συντακτικό τύπο CH3CH(SiH3)CH3
Αιθυλομεθυλοσιλάνιο ή μεθυλοσιλυλαιθάνιο με σύντομο συντακτικό τύπο CH3CH2SiH2CH3
Τριμεθυλοσιλάνιο ή διμεθυλοσιλυλομεθάνιο με σύντομο συντακτικό τύπο (CH3)3SiH
Δομή
Η δομή του ομοιάζει γεωμετρικά με αυτήν του βουτανίου. Ωστόσο οι δεσμοί C-Si και Si-Η είναι πολωμένοι κατά την έννοια Cδ--Siδ+ και Siδ+-Hδ-, αντίστοιχα, γιατί το πυρίτιο έχει μικρότερη ηλεκτραρνητικότητα (1,90 κατά Paouling) και από τον άνθρακα (2,55 κατά Paouling) και από το υδρογόνο (2,20 κατά Paouling).
Παραγωγή
Με οργανομαγνησιακή ένωση
Με επίδραση προπυλομαγνησιοϊωδίδιου (CH3CH2CH2MgI) σε σιλυλοχλωρίδιο (SiH3Cl) παράγεται προπυλοσιλάνιο:
Με προπυλολίθιο και σιλυλοχλωρίδιο
Με επίδραση προπυλολιθίου (CH3CH2CH2Li) σε σιλυλοχλωρίδιο (SiH3Cl) παράγεται προπυλοσιλάνιο:
Με αντιδράσεις προσθήκης
1. Με προσθήκη σιλανίου σε προπένιο παράγεται 1-σιλυλοπροπάνιο:
2. Με προσθήκη σιλανίου σε κυκλοπροπάνιο παράγεται 1-σιλυλοπροπάνιο:
3. Με προσθήκη υδρογόνου σε 1,3-επισιλαπροπάνιο παράγεται 1-σιλυλοπροπάνιο:
Χημική συμπεριφορά και παράγωγα
Το προπυλοσιλάνιο έχει ισχυρές αναγωγικές ιδιότητες, καθώς συνδυάζει τη συμπεριφορά καρβιδίου με εκείνη υδριδίου.
Πυρηνόφιλη υποκατάσταση
Διάφορα πυρηνόφιλα (Nu-) αντιδραστήρια, διασπούν, ανάλογα με τις συνθήκες, το δεσμό C-Si ή έναν από τους δεσμούς Si-Η (πιο εύκολα). Οι μηχανισμοί που επικρατούν είναι οι SN2 και SNi. Στην πρώτη περίπτωση σχηματίζεται ενδιάμεσο ασταθές προϊόν γενικού τύπου [CH3CH2CH2SiH3Nu]- με δομή τριγωνικής διπυραμίδας, αφού το πυρίτιο μπορεί να αξιοποιεί και τα 3d τροχιακά του με υβριδισμό 3sp3d. Η γενική μορφή της πυρηνόφιλης υποκατάστασης σε προπυλοσιλάνιο είναι η ακόλουθη:.
Με ANu συμβολίζεται πυρηνόφιλο αντιδραστήριο.
Ο ρόλος του BF3 είναι να σχηματίζει το ενδιάμεσο σύμπλοκο [ANu-BF] και διευκολύνει την ενεργοποίηση του ANu.
Παραδείγματα:
Προπυλοσιλανόλη
1. Με επίδραση νερού (H2O) σε προπυλοσιλάνιο παράγεται υδρογόνο και προπυλοσιλανόλη
A = H, Nu = OH.
2. Με επίδραση αλκοόλης (ROH) σε προπυλοσιλάνιο παράγεται το αντίστοιχο στην αλκοόλη αλκάνιο (RH) και προπυλοσιλανόλη
A = R, Nu = OH.
Αλκοξυπροπυλοσιλάνιο
Με επίδραση αιθέρα (ROR) σε προπυλοσιλάνιο παράγεται το αντίστοιχο στον αιθέρα αλκάνιο (RH) και αλκοξυπροπυλοσιλάνιο (CH3CH2CH2SiH2OR)
A = R, Nu = OR.
Αλκινυλοπροπυλοσιλάνιο
Με επίδραση αλκινίων (RC ≡ CH) σε προπυλοσιλάνιο παράγεται υδρογόνο και αλκινυλοπροπυλοσιλάνιο (CH3CH2CH2SiH2C ≡ CR)
A = H, Nu = RC ≡ C.
Καρβαλκοξυπροπυλοσιλάνιο
Με επίδραση εστέρα (RCOOR) σε προπυλοσιλάνιο παράγεται το αντίστοιχο στον εστέρα αλκάνιο (RH) και καρβαλκοξυπροπυλοσιλάνιο (CH3CH2CH2SiH2OOCR, εστέρας της προπυλοσιλανόλης)
A = R, Nu = RCOO.
Προπυλοσιλανονιτρίλιο
Με επίδραση νιτριλίων (RCN) σε προπυλοσιλάνιο παράγεται το αντίστοιχο στο νιτρίλιο αλκάνιο (RH) και προπυλοσιλανονιτρίλιο
A = R, Nu = CN.
Αλκυλοπροπυλοσιλάνιο
Με επίδραση οργανομεταλλικών ενώσεων (π.χ RNa) σε προπυλοσιλάνιο παράγεται το αντίστοιχο υδρίδιο (π.χ. NaH) και αλκυλοπροπυλοσιλάνιο (CH3CH2CH2SiH2R)
A = Na, Nu = R.
Προπυλοσιλανοθειόλη
Με επίδραση θειόλης (RSH) σε προπυλοσιλάνιο παράγεται το αντίστοιχο στη θειόλη αλκάνιο (RH) και προπυλοσιλανοθειόλη
A = R, Nu = SH.
Αλκυλοθειοπροπυλοσιλάνιο
Με επίδραση θειαιθέρα (RSR) σε προπυλοσιλάνιο παράγεται το αντίστοιχο στο θειαιθέρα αλκάνιο (RH) και αλκυλοθειοπροπυλοσιλάνιο (CH3CH2CH2SiH2SR)
A = R, Nu = SR.
Προπυλοσιλιλαλογονίδιο
Με επίδραση αλκυλαλογονίδιου (RX) σε προπυλοσιλάνιο παράγεται το αντίστοιχο αλκάνιο (RH) και προπυλοσιλυλοχλωρίδιο (CH3CH2CH2SiH2Χ)
A = R, Nu = X.
Προπυλοσιλαναμίνες
1. Με επίδραση αμμωνίας (NH3) σε προπυλοσιλάνιο παράγεται υδρογόνο και προπυλοσιλαναμίνη:
A = H, Nu = NH2.
2. Με επίδραση πρωτοταγούς αμίνης (RNH2) σε προπυλοσιλάνιο παράγεται υδρογόνο και Ν-αλκυλοπροπυλοσιλαναμίνη (CH3CH2CH2SiH2NHR):
A = Η, Nu = RNH.
3. Με επίδραση δευτεροταγούς αμίνης (R2NH) σε προπυλοσιλάνιο παράγεται υδρογόνο και Ν,N-διαλκυλοπροπυλοσιλαναμίνη (CH3CH2CH2SiH2NR2):
A = Η, Nu = R2N.
Προσθήκη
1. Προσθήκη σε διπλούς δεσμούς. Π.χ. με αιθένιο δίνει 1-αιθυλοσιλυλοπροπάνιο:
2. Προσθήκη σε τριπλούς δεσμούς.. Π.χ. με αιθίνιο δίνει προπυλοσιλυλαιθένιο:
3. Προσθήκη σε συζηγείς διπλούς δεσμούς. Π.χ. με βουταδιένιο-1,3 δίνει 1-προπυλοσιλυλοβουτένιο-2:
4. Προσθήκη σε ενώσεις με τριμελείς ή τετραμελείς ισοκυκλικούς δακτυλίους. Π.χ. με κυκλοπροπάνιο δίνει 1-προπυλοσιλυλοπροπάνιο:
5. Προσθήκη σε ενώσεις με τριμελείς ή τετραμελείς ετεροκυκλικούς δακτυλίους. Π.χ. με εποξυαιθάνιο δίνει προπυλοσιλυλοξυαιθάνιο:
Παρεμβολή μεθυλενίου
Με επίδραση μεθυλενίου ([:CH2]) σε προπυλοσιλάνιο παράγονται βουτυλοσιλάνιο, δευτεροταγές βουτυλοσιλάνιο, ισοβουτυλοσιλάνιο και μεθυλοπροπυλοσιλάνιο:
Πηγές
Γ. Βάρβογλη, Ν. Αλεξάνδρου, Οργανική Χημεία, Αθήνα 1972
Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982
Παρατηρήσεις, υποσημειώσεις και αναφορές
Σιλυλαλκάνια
C3
|
250662
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AF%CF%84%CE%BF%20%CE%92%CE%B9%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CE%B2%CE%B1
|
Τίτο Βιλανόβα
|
Ο Φράνθεσκ «Τίτο» Βιλανόβα (Francesc Vilanova i Bayó, 17 Σεπτεμβρίου 1968 - 25 Απριλίου 2014) ήταν Ισπανός ποδοσφαιριστής και προπονητής ποδοσφαίρου. Γεννήθηκε στο καταλονικό χωριό Μπαϊκάιρα στις 17 Σεπτεμβρίου 1968 και αγωνίστηκε από το 1988 έως και το 2002 σε ομάδες του ισπανικού πρωταθλήματος.
Ως προπονητής ξεκίνησε την καριέρα του την περίοδο 2007–08 στη δεύτερη ομάδα της Μπαρτσελόνα, πλάι στον Γκουαρδιόλα στη θέση του βοηθού προπονητή. Τον ακολούθησε στη μετέπειτα πορεία του στον πάγκο της πρώτης ομάδας και στις 27 Απριλίου 2012 επιλέχθηκε ως αντικαταστάτης του στη θέση του πρώτου προπονητή.
Στις 25 Απριλίου 2014 απεβίωσε από καρκίνο.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Προφίλ στο BDFutbol
Ισπανοί ποδοσφαιριστές
Ισπανοί προπονητές ποδοσφαίρου
Μέσοι ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Θέλτα Βίγο
Ποδοσφαιριστές Πριμέρα Ντιβιζιόν
Ποδοσφαιριστές Έλτσε ΚΦ
Προπονητές ποδοσφαίρου Μπαρτσελόνα
Ποδοσφαιριστές ΚΝ Μπαδαχόθ
Ποδοσφαιριστές Μπαρτσελόνα Β
Ποδοσφαιριστές ΟΕ Λιέιδα
Ποδοσφαιριστές ΟΕ Φιγκέρες
Ποδοσφαιριστές ΡΚΝ Μαγιόρκα
Προπονητές Πριμέρα Ντιβιζιόν
|
493323
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CF%81%CE%BF%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%87%CE%AE%20%CE%A3%CE%BF%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BF%CF%85%CE%AC%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CE%B1
|
Αγροτική Περιοχή Σουμπαουάνγκα
|
H Αγροτική Περιοχή Σουμπαουάνγκα (Αγγλικά: Sumbawanga Rural District, Σουαχίλι: Wilaya Sumbawanga Vijijini), είναι μία από τις τέσσερις περιοχές στην Περιφέρεια Ρούκουα (Rukwa Region) της Τανζανίας.
Συνορεύει στα βορειοανατολικά με την Αστική Περιοχή Σουμπαουάνγκα (Sumbawanga Urban District), νότια με τη Ζάμπια (Zambia) και νοτιοδυτικά με την Περιοχή Νκάσι (Nkasi District).
Η επαρχιακή (και περιφερειακή) πρωτεύουσα, είναι στην πόλη διοικητική της έδρα είναι στην πόλη Σουμπαουάνγκα (Sumbawanga).
Σύμφωνα με την εθνική απογραφή της Τανζανίας, κατά το 2002 ο πληθυσμός Αγροτική Επαρχία Σουμπαουάνγκα (Sumbawanga Rural District) ήταν 373.080 άτομα.
Διοικητικές υποδιαιρέσεις
Τμήματα
Η Αγροτική Περιοχή Σουμπαουάνγκα (Sumbawanga Rural District), διαιρείται διοικητικά σε δεκαπέντε Τμήματα (παρατίθενται παρακάτω τα Τμήματα και σε παρένθεση ο πληθυσμός των κατά την απογραφή του 2012):
Δείτε επίσης
Διοικητικές υποδιαιρέσεις της Τανζανίας
Περιφέρεια Ρούκουα
Σουμπαουάνγκα
Σημειώσεις
Παραπομπές σημειώσεων
Παραπομπές
Επαρχίες της Τανζανίας
Επαρχίες της Περιφέρειας Ρούκουα
|
121555
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CF%89%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%82
|
Ζωσιμάδες
|
Οι Ζωσιμάδες (ή αδελφοί Ζωσιμά) υπήρξαν έμποροι και εθνικοί ευεργέτες που κατάγονται από το χωριό Γραμμένο Ιωαννίνων.
Οικογενειακό δέντρο
Ήταν τα εξής έξι αδέλφια:
Ιωάννης Ζωσιμάς (1752-1771)
Αναστάσιος Ζωσιμάς (1754-1828)
Νικόλαος Ζωσιμάς (1758-1842)
Θεοδόσιος Ζωσιμάς (1760-1793)
Ζώης Ζωσιμάς (1764-1828)
Μιχαήλ Ζωσιμάς (1766-1809)
Ήταν παιδιά του Παναγή Ζωσιμά, εμπόρου που εργαζόταν στα Ιωάννινα.
Εμπορική δραστηριότητα
Ο Νικόλαος, ο Θεοδόσιος και ο Μιχάλης το 1785 ξεκινούν την εμπορική τους σταδιοδρομία στο Λιβόρνο της Ιταλίας, ενώ ο Ιωάννης, ο Αναστάσιος, ο Ζώης στη Νίζνα (σημερινό Nizhyn στην Ουκρανία) και αργότερα στη Μόσχα. Η Νίζνα εκείνη την εποχή ήταν μεγάλο εμπορικό κέντρο ευρωπαϊκών και ασιατικών προϊόντων.
Τα πρώτα χρόνια της εμπορικής τους δραστηριότητας ήταν αρκετά επίπονα, αλλά γρήγορα κατάφεραν να ορθοποδήσουν.
Ευεργεσία
Με το θάνατο του Θεοδόση, ο οποίος τους άφησε διαθήκη να ενισχύσουν τις σχολές των Ιωαννίνων, διέθεσαν αστρονομικά ποσά για τη σύσταση και τη λειτουργία σχολείων και δημόσιων βιβλιοθηκών. Το 1799 χρηματοδότησαν την έκδοση πολλών βιβλίων. Μεγάλο ποσό διοχετεύτηκε για την «Ελληνική Βιβλιοθήκη» του Αδαμάντιου Κοραή. Στα Ιωάννινα συνέβαλαν με τα υπέρογκα ποσά που διέθεσαν στην ανέγερση πτωχοκομείου, ορφανοτροφείου, και σχολείου στην ιδιαίτερη πατρίδα τους.
Το 1828 με το θάνατο του Ζώη χορηγήθηκε χρηματικό ποσό για την ανέγερση της Ζωσιμαίας σχολής, σχολείο που αποτέλεσε το κέντρο της εκπαιδευτικής δραστηριότητας στην ευρύτερη περιοχή. Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης μυούνται στη Φιλική Εταιρεία και στηρίζουν οικονομικά τον αγώνα, τόσο στην Μολδοβλαχία όσο και στον ελληνικό χώρο.
Στα ευεργετήματά τους περιλαμβάνονται και η ίδρυση Νομισματικού Μουσείου στην Αθήνα, με δωρεά της προσωπικής τους συλλογής σε αρχαία ελληνικά και ρωμαϊκά νομίσματα και η ανέγερση ορφανοτροφείου στην Πάτμο.
Πηγές
zosimaia.gr: Η ζωή και το έργο τους
Ιστορία της Ηπείρου.
Γιάννενα, πόλη των ευεργετών.
Περαιτέρω μελέτη
Φωτογραφίες από τα ευεργετήματά τους.
Έλληνες ευεργέτες
|
248276
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7%CF%82%20%CE%91%27%20%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD%201983-1984
|
Πρωτάθλημα πετοσφαίρισης Α' εθνικής κατηγορίας γυναικών 1983-1984
|
Το πρωτάθλημα Α' Εθνικής βόλεϊ γυναικών της περιόδου 1983−84, ήταν το δεύτερο Εθνικό πρωτάθλημα στην ιστορία της διοργάνωσης. Διεξήχθη με τη συμμετοχή οκτώ ομάδων σε δύο φάσεις. Στην Α' φάση οι ομάδες αγωνίστηκαν σε δύο γύρους των επτά αγώνων. Στη δεύτερη φάση χωρίστηκαν σε δύο γκρουπ για τις θέσεις 1−4 και 5−8 και έδωσαν άλλους έξι αγώνες μεταφέροντας ολόκληρη τη βαθμολογία από την Α' φάση. Πρωταθλητής αναδείχθηκε εύκολα για πρώτη φορά στην ιστορία του ο Φιλαθλητικός Θεσσαλονίκης.
Α' φάση
Βαθμολογία
Β' φάση
Οι ομάδες χωρίστηκαν σε δύο γκρουπ και έδωσαν άλλους έξι αγώνες. Όλα τα αποτελέσματα και η βαθμολογία της Α' φάσης μεταφέρθηκαν στη Β' φάση.
Βαθμολογία
Πηγές
Αθλητική Ηχώ 11/5/1984 σελ. 6
Αθλητική Ηχώ 15/5/1984 σελ. 2
Αθλητική Ηχώ 19/5/1984 σελ. 3
Αθλητική Ηχώ 21/5/1984 σελ. 2, 3
Α1 εθνική κατηγορία πετοσφαίρισης γυναικών
Πετοσφαίριση το 1983
Πετοσφαίριση το 1984
|
176134
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%B5%CF%83%CE%BA%CE%B9%CE%BF%CF%8A%CE%BB%CE%BF%CF%8D%20%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%AD%CE%BC
|
Μπεσκιοϊλού Αντέμ
|
Ο Αντέμ Εκίζ (Adem Ekiz, 1 Μαρτίου 1980), ευρύτερα γνωστός με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Μπεσκιοϊλού Αντέμ (Beşköylü Adem) είναι Τούρκος μουσικός και τραγουδιστής ποντιακής καταγωγής. Έγινε γνωστός κυρίως επειδή είναι από τους λίγους καλλιτέχνες της Τουρκίας που χρησιμοποιούν στις καλλιτεχνικές τους εμφανίσεις την ποντιακή διάλεκτο ή τα «ρωμαίικα», όπως την αποκαλούν οι ίδιοι.
Γενικά
Γεννήθηκε το στο χωριό Καλίστη Σουρμένων της επαρχίας Τραπεζούντας. Η Καλίστη αποτελεί μέρος ενός συμπλέγματος οικισμών, το Μπέσκιοϊ, που στα ελληνικά σημαίνει «πέντε χωριά». Εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη με την οικογένειά του αφού τελείωσε το λύκειο, όπου ζει μέχρι και σήμερα.
Με την ποντιακή λύρα άρχισε να ασχολείται όταν πήγαινε στο δημοτικό σχολείο. Το 2000 κυκλοφόρησε στην Τουρκία το πρώτο του άλμπουμ (Yanarım Ateşine), το οποίο περιλαμβάνει και ένα τραγούδι στην ποντιακή διάλεκτο, με τίτλο «Ασα παρχάρα». Μετά από τη δημοσίευση του άλμπουμ Yanarım Ateşine, σε εμφάνιση που είχε στην ελληνική τηλεοπτική εκπομπή «Οι Φάκελοι» που παρουσίαζε τότε στο Mega Channel ο Αλέξης Παπαχελάς, ο Αντέμ είπε ότι τα ποντιακά είναι η μητρική γλώσσα με την οποία έζησε και θέλει να την κρατήσει. Για τον πατέρα του είπε, «αν έλεγε δυο, τρία, τέσσερα τουρκικά λόγια, έλεγε δέκα, δεκαπέντε ποντιακά.» Το 2005 κυκλοφόρησε στην Ελλάδα σε συνεργασία με τον Νίκο Μιχαηλίδη και τον Φίλιππο Κεσαπίδη το άλμπουμ Ρωμαίικα Τραγωδίας με περιεχόμενο 15 ποντιακά τραγούδια. Η τρίτη του δισκογραφική εργασία κυκλοφόρησε στην Τουρκία το 2007 σε συνεργασία με τον Κερίμ Αϊντίν με τίτλο Gülüm Demedim mi Sana, το οποίο περιέχει δύο τραγούδια στα ποντιακά («Αγαπώ σε, αγαπάς με», «Επέγναμ σα παρχάρια»).
Δισκογραφία
2000: Yanarım Ateşine
2005: Ρωμαίικα Τραγωδίας
2007: Gülüm Demedim mi Sana
2010: AS SIN TRAPEZOUNTAN SIN THESSALONIKIN
Πηγές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα
Τούρκοι τραγουδιστές
|
521570
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Sacred%20Reich
|
Sacred Reich
|
Οι Sacred Reich είναι αμερικανικό thrash metal συγκρότημα, το οποίο σχηματίστηκε το 1985 στο Φοίνιξ της Αριζόνα. Οι στίχοι του συγκροτήματος ασχολούνταν με την πολιτική και την κοινωνία. Έμειναν δραστήριοι μέχρι το 2000, για να επανέλθουν στην ενεργό δράση από το 2007 και έπειτα.
Ιστορία
Το συγκρότημα σχηματίστηκε το 1985 στο Φοίνιξ, από τον μπασίστα Φιλ Ριντ, τον τραγουδιστή Νταν Κέλι, το ντράμερ Γκρεγκ Χολ και τους κιθαρίστες Τζέισον Ρέινι και Τζεφ Μάρτινεκ. Το πρώτο τους ντέμο με τίτλο Draining You of Life ηχογραφήθηκε το 1986, με τον Ριντ να αναλαμβάνει και τα φωνητικά μετά την αποχώρηση του Κέλι. Με την βοήθεια του Τζέισον Νιούστεντ, το ντέμο προωθήθηκε και το κομμάτι Ignorance συμπεριλήφθηκε στην συλλογή Metal Massacre VIII του 1987.
Ο Γουάιλι Άρνετ αντικατέστησε τον Μάρτινεκ και οι Sacred Reich υπέγραψαν στην Metal Blade Records. Τον Οκτώβριο του 1987, κυκλοφόρησαν το άλμπουμ Ignorance με παραγωγό τον Μπιλ Μετόγιερ. Μετά από μία ευρωπαϊκή περιοδεία, κυκλοφόρησαν το ΕΡ Surf Nicaragua, στο οποίο συμπεριλαμβανόταν το ομώνυμο κομμάτι, το Draining You of Life από το ντέμο του συγκροτήματος, η διασκευή τους στο War Pigs των Black Sabbath και δύο ζωντανές ηχογραφήσεις.
Το 1988, περιόδευσαν στην Βόρεια Αμερική με τους Atrophy και τους Forbidden, πριν συνεχίσουν στην Ευρώπη με τους Motörhead. Την επόμενη χρονιά, ηχογράφησαν την εμφάνιση τους στο Dynamo Open Air της Ολλανδίας, κυκλοφορώντας το ΕΡ Alive at the Dynamo τον Αύγουστο του ίδιου έτους.
Τον Μάιο του 1990, έφθασε στα ράφια των δισκοπωλείων το δεύτερο τους άλμπουμ με τίτλο The American Way. Στις αρχές του 1991, ο Ντέιβ ΜακΛέιν ανέλαβε τα τύμπανα και το συγκρότημα περιόδευσε με τους Sepultura και τους Heathen.
Το 1993, κυκλοφόρησαν το άλμπουμ Independent με παραγωγό τον Ντέιβ Τζέρντεν, αλλά κακές κριτικές. Μερικές από τις συναυλίες τους στην Ευρώπη αναβλήθηκαν λόγω προβλημάτων υγείας των μελών του σχήματος, αλλά στην συνέχεια περιόδευσαν στις ΗΠΑ με τους Pantera και τους Danzig. Το 1995, συμπεριλήφθηκε η διασκευή τους στο Sweet Leaf των Black Sabbath στην συλλογή Hempilation: Freedom Is NORML, ενώ διασκεύασαν και το Rapid Fire των Judas Priest με την συμμετοχή του Ρομπ Χάλφορντ.
Το 1996, κυκλοφόρησαν το άλμπουμ Heal μέσω της Metal Blade, μετά την ηχογράφηση του οποίου ο ΜακΛέιν αποχώρησε για να γίνει μέλος των Machine Head, δίνοντας την θέση του στον Τσακ Φιτζέραλντ. Ακολούθησε το ζωντανά ηχογραφημένο Still Ignorant (1987-1997) το 1997, αλλά στο τέλος της δεκαετίας το συγκρότημα διαλύθηκε.
Το καλοκαίρι του 2007, η σύνθεση των Χολ, Ριντ, Ρέινι και Αρνέτ ένωσε και πάλι τις δυνάμεις της, για μερικές συναυλίες, μεταξύ των οποίων το φεστιβάλ Wacken Open Air. Η συγκεκριμένη συναυλία κυκλοφόρησε με τον τίτλο Live at Wacken πέντε χρόνια αργότερα.
Οι Sacred Reich περιόδευσαν και πάλι στην Ευρώπη το 2009 και έκτοτε πραγματοποιούν περιοδείες ανά τακτά χρονικά διαστήματα.
Δισκογραφία
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Sacred Reich στο Metal Storm
Sacred Reich στο AllMusic
Sacred Reich στην Encyclopaedia Metallum
Αμερικανικά groove metal συγκροτήματα
Αμερικανικά thrash metal συγκροτήματα
Μουσικά συγκροτήματα από την Αριζόνα
|
369589
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Gossip%20Girl
|
Gossip Girl
|
Το Gossip Girl είναι αμερικανική νεανική τηλεοπτική σειρά δράματος, που δημιουργήθηκε από τον Τζον Σβαρτς και έκανε πρεμιέρα στις Η.Π.Α. στις 19 Σεπτεμβρίου του 2007 στο αμερικάνικο κανάλι CW. Στη σειρά πρωταγωνιστούν οι Μπλέικ Λάιβλι, Λέιτον Μίστερ, Πεν Μπάντζλι, Τσέις Κρόφορντ, Εντ Γουέστγουικ, Κρίστεν Μπελ (η οποία κάνει τη φωνή της κουτσομπόλας), Κέλι Ράδερφορντ, Μάθιου Σετλ, Τζέσικα Ζορ και Τέιλορ Μόμσεν.
Η πλοκή της σειράς περιστρέφεται γύρω από τις ταραχώδεις ζωές εφήβων που ανήκουν στην ανώτερη κοινωνική τάξη του Upper East Side στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης.
Η σειρά ξεκίνα με την επιστροφή της έφηβης it girl Σερίνα βαν ντερ Γούτσεν (Μπλέικ Λάιβλι) μετά από τη «μυστηριώδη εξαφάνιση» της. Η Gossip Girl ανακαλύπτει ότι η Serena είχε πάει σε οικοτροφείο στην Κορνουάλη του Κονέκτικατ, αλλά κανένας δεν την υποδέχτηκε στον Μανχάταν με ενθουσιασμό. Η Μπλερ Γουάλντορφ (Λέιτον Μίστερ), της οποίας οι δημιουργοί την περιγράφουν ως «η βασίλισσα στο κέντρο του δικού τους παιχνιδιού σκάκι», είναι η queen bee του κολεγίου Constance Saint Jude prep school. Αυτή επίσης είναι η παιδική "κολλητή φίλη" και περιστασιακός αντίπαλος της Σερίνα βαν ντερ Γούτσεν. Ακόμη, στην ιστορία πρωταγωνιστικό ρόλο έχουν ο υπότροφος Νταν Χάμφρει (Πεν Μπάντζλι), ο οποίος περιγράφει τον εαυτό του ως τον "outsider" από το Μπρούκλιν, την πρώτη αγάπη της Μπλερ, και το δήθεν "golden boy", Νέιτ Αρτσιμπάλτ (Τσέις Κρόφορντ), και το "κακό αγόρι" και φυσικός κληρονόμος μίας τεράστιας περιουσίας Τσακ Μπας (Εντ Γουέστγουικ), ο οποίος είναι μέρος της ελίτ του Μανχάταν. Άλλοι χαρακτήρες που παίζουν σημαντικό ρόλο στην ταραχώδη ζωή αυτών των εφήβων είναι η Βανέσσα Άνταμς (Τζέσικα Ζορ), παιδική κολλητή φίλη του Νταν, η Τζένυ Χάμφρει (Τέιλορ Μόμσεν), η έφηβη αδερφή του Νταν, την οποία η Μπλερ χαρακτηρίζει ως "Little J". Στην συνέχεια, στη σειρά υπάρχουν η Λίλυ βαν ντερ Γούτσεν (Κέλι Ράδερφορντ), μητέρα της Σερίνα και εξίσου κληρονόμος μίας πολύ μεγάλης περιουσίας και ο Ρούφους Χάμφρει, πρώην ιδρυτής του συγκροτήματος Lincoln Hawk και πρώην εραστής της Λίλυ. Ο Ρούφους είναι πατέρας και επίσημος κηδεμόνας του Νταν και της Τζένυ. Επίσης, σε αρκετά επεισόδια εμφανίζεται και ο πατέρας του Τσακ Μπας, Μπαρτ Μπας, ο οποίος είναι ένας αγενής και πάμπλουτος επιχειρηματίας του Μανχάταν. Τέλος, μία χαρακτηριστική φυσιογνωμία της σειράς είναι η Ντορότα (Σουζάνα Τσαντκόφσκι), η ιδιωτική υπηρέτρια της Μπλερ ήδη από τα παιδικά της χρόνια.
Η επιτυχία του Gossip Girl έφτασε και σε χώρες εκτός των ΗΠΑ. Η σειρά έλαβε ένα μεγάλο αριθμό υποψηφιοτήτων για βραβεία καθώς και 18 Βραβεία Teen Choice. Ο τελευταίος κύκλος της σειράς, αποτελούμενη από 10 επεισόδια, έκανε πρεμιέρα στις 8 Οκτωβρίου του 2012 και ολοκληρώθηκε στις 17 Δεκεμβρίου του 2012.
Ανάπτυξη
Καστ
Η Μπλέικ Λάιβλι, η Λέιτον Μίστερ και ο Πεν Μπάντζλι, είναι οι μόνοι που εμφανίζονται σε όλα τα επεισόδια. Η Κρίστεν Μπελ, η οποία υποδύεται τη φωνή της κουτσομπόλας σε όλα τα επεισόδια, δεν εμφανίζεται σε κανένα, παρά μόνο στο τελευταίο, όντας τελικά ο Νταν Χάμφρι. Αρχικά, ο ρόλος της Τζορτζίνα Σπαρκς προσφέρθηκε στην Μίσα Μπάρτον, αλλά τον απέρριψε, τελικά κατέληξε στην Μισέλ Τράχτενμπεργκ. Ο Πεν Μπάντζλι ήταν στα πρόθυρα παραίτησης από την υποκριτική, μέχρι που του προσφέρθηκε ο ρόλος του Νταν Χάμφρει. Στην αρχή τον απέρριψε, αλλά πείστηκε να ενταχθεί στο καστ από την παραγωγό Στέφανι Σάβεϊτζ. Το κανάλι CW, δεν ήθελε τον Εντ Γουέστγουικ για το ρόλο του Τσακ Μπας, γιατί έμοιαζε περισσότερο με κατά συρροήν δολοφόνος παρά με ρομαντικό πρωταγωνιστή. Ο Γουίλιαμ Μπόλντουιν, που υποδύθηκε τον νεκρό πατέρα της Σερίνα Βαν Ντερ Γούντσεν (Μπέικ Λάιβλι), απέφευγε τη συνάντηση με την ηθοποιό, έτσι ώστε να μπορούν να έχουν μια πιο ρεαλιστική, τεταμένη σχέση.
Η Λέιτον Μίστερ έπρεπε να βάψει τα μαλλιά της από φυσικά ξανθά σε μελαχρινά, για να πάρει το ρόλο της Μπλερ Γουόλντορφ. Στη σειρά, ο Τσακ έχει ένα κατοικίδιο σκύλο ονόματι "Μαϊμού", στο βιβλίο ο χαρακτήρας Τσακ έχει για κατοικίδιο μία πραγματική μαϊμού.
Οι χαρακτήρες που ακολουθούν, έχουν καταγραφεί στη σειρά που παρουσιάζονται για πρώτη φορά στους τίτλους τέλους της σειράς.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αμερικανικές τηλεοπτικές σειρές
Τηλεοπτικές σειρές των CBS Television Studios
Τηλεοπτικές σειρές της Warner Bros. Television
Τηλεοπτικές σειρές του The CW
|
233096
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CE%BF%20%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20%CE%B1%CE%BD%CF%8E%CE%BC%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%85%20%CE%B4%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%85%20%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD%201983
|
Πανελλήνιο πρωτάθλημα ανώμαλου δρόμου γυναικών 1983
|
Το Πανελλήνιο πρωτάθλημα ανώμαλου δρόμου γυναικών 1983 διεξήχθη στις 27 Φεβρουαρίου στο Τατόι. Πρωταθλήτρια αναδείχθηκε η Στρακατούνα της Γ.Ε. Αγρινίου (απόσταση 4.000μ.), ενώ πρωταθλητής σύλλογος αναδείχθηκε ο Παναθηναϊκός.
Ατομικό
Ομαδική βαθμολογία
Πρωταθλήματα μικρών ηλικιών
Πηγές
Αθλητική Ηχώ 28-2-1983 σελ. 4
Γυναικων
Στίβος το 1983
Δήμος Αχαρνών
|
146714
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CE%A5%CF%80%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%82
|
Δήμος Υπάτης
|
Ο Δήμος Υπάτης ήταν δήμος του νομού Φθιώτιδας που συστάθηκε με το πρόγραμμα Καποδίστριας από τη συνένωση παλαιότερων κοινοτήτων της περιοχής, που αποτέλεσαν στη συνέχεια τα δημοτικά διαμερίσματα του Δήμου. Λειτούργησε την περίοδο 1999-2010 οπότε και καταργήθηκε με την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης και εντάχθηκε στο διευρυμένο Δήμο Λαμιέων. Βρισκόταν στο δυτικό τμήμα του νομού νοτιοδυτικά της πόλης της Λαμίας. Ο δήμος καταλάμβανε ένα τμήμα της πεδιάδας του Σπερχειού, ενώ το υπόλοιπο τμήμα του απλωνόταν στις βόρειες πλαγιές της Οίτης και των Βαρδουσίων. Ο δήμος αποτελούταν από δεκαπέντε δημοτικά διαμερίσματα, είχε έκταση 263 τ.χλμ. και συνολικό πληθυσμό 6.855 κατοίκους. Έδρα του δήμου ήταν η Υπάτη.
Ο δήμος περιλάμβανε τα παρακάτω δημοτικά διαμερίσματα και οικισμούς:
Δ.δ. Υπάτης [ 849 ]
η Υπάτη [ 724 ]
η Αμαλώτα (τ. η Αμαλιώτα) [ 125 ]
Δ.δ. Αργυροχωρίου -- το Αργυροχώρι [ 348 ]
Δ.δ. Βασιλικών -- τα Βασιλικά [ 313 ]
Δ.δ. Δάφνης -- η Δάφνη [ 188 ]
Δ.δ. Καστανέας [ 345 ]
η Καστανέα [ 265 ]
το Καπνοχώριον [ 80 ]
Δ.δ. Κομποτάδων -- οι Κομποτάδες [ 718 ]
Δ.δ. Λαδικούς -- η Λαδικού [ 346 ]
Δ.δ. Λουτρών Υπάτης [ 835 ]
τα Λουτρά Υπάτης [ 645 ]
τα Βαρκά [ 72 ]
η Μαγούλα [ 59 ]
η Νέα Υπάτη [ 59 ]
Δ.δ. Λυχνού [ 307 ]
το Λυχνό [ 290 ]
τα Αλώνια [ 6 ]
η Ιερά Μονή Αγάθωνος [ 11 ]
Δ.δ. Μεξιατών -- οι Μεξιάτες [ 793 ]
Δ.δ. Μεσοχωρίου Υπάτης -- το Μεσοχώρι [ 167 ]
Δ.δ. Νεοχωρίου Υπάτης -- το Νεοχώρι [ 205 ]
Δ.δ. Περιστερίου -- το Περιστέρι [ 217 ]
Δ.δ. Πύργου -- ο Πύργος [ 254 ]
Δ.δ. Ροδωνιάς [ 629 ]
η Ροδωνιά [ 366 ]
η Καρυά [ 263 ]
Δ.δ. Συκά Υπάτης -- η Συκά (τ. ο Συκάς) [ 341 ]
Διατελέσαντες δήμαρχοι
Μετά τη Μεταπολίτευση
1979-82 Ιωάννης Γράψας
1983-90 Αλέξανδρος Παρν. Μυλωνάς
1991-94 Ηρωδίων Φίτσιος
1995-98 Γεώργιος Κουτρουμπάς
1999-2006 Κωνσταντίνος Τσιλογιάννης
2007-2010 Δημήτριος Καραβανάς
Πηγή: Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Δήμος Υπάτης
Υ
|
10600
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%BF%CE%BC%CF%8C%CF%82%20%CE%A6%CF%89%CE%BA%CE%AF%CE%B4%CE%B1%CF%82
|
Νομός Φωκίδας
|
Η Φωκίδα είναι γεωγραφική περιοχή και περιφερειακή ενότητα της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας. Έχει έκταση 2.120 χλμ² και πληθυσμό 45.343 μόνιμους κατοίκους (Ελληνική απογραφή 2021).
Η οικονομία της Φωκίδας βασίζεται στην καλλιέργεια της ελιάς, στον βωξίτη, τον τουρισμό, την παραγωγή μελιού, τις ιχθυοκαλλιέργειες, την κτηνοτροφία, την πτηνοτροφία και την αλιεία. Πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη του νομού είναι η Άμφισσα, δεύτερη μεγαλύτερη η Ιτέα, ενώ άλλες σημαντικές κωμοπόλεις και χωριά είναι οι Δελφοί, η Δεσφίνα, το Γαλαξίδι, το Λιδωρίκι, η Ερατεινή, το Ευπάλιο, η Σουβάλα και η Γραβιά.
Η Φωκίδα παραδοσιακά είχε δύο επαρχίες, την Παρνασσίδα και τη Δωρίδα. Πλέον οι επαρχίες έχουν καταργηθεί ως διοικητική διαίρεση, αλλά οι δύο περιοχές διατηρούνται ως Δημοι: ο Δήμος Δωρίδας και ο Δήμος Δελφών.
Γεωγραφία
Η Φωκίδα βρίσκεται στην καρδιά της Ρούμελης και συνορεύει με τη Βοιωτία ανατολικά, τη Φθιώτιδα βόρεια και την Αιτωλοακαρνανία δυτικά. Στα νότια βρέχεται από τον Κορινθιακό κόλπο.
Είναι από τους πιο ορεινούς νομούς της Ελλάδας με εναλλασσόμενο γεωμορφολογικό τοπίο, αφού περιλαμβάνει τέσσερα από τα υψηλότερα βουνά της χώρας, την Γκιώνα, τον Παρνασσό, τα Βαρδούσια και την Οίτη, με πετρώδες, αλλά και πολλές φορές κατάφυτο τοπίο, ενώ ταυτόχρονα διαθέτει την Λίμνη του Μόρνου από την οποία υδροδοτείται η Αθήνα και το Κρισσαίο Πεδίο, ίσως την μεγαλύτερη έκταση με ελιές που υπάρχει σήμερα.
Αξιοθέατα - Τουρισμός
Πόλο έλξης στην περιοχή αποτελούν οι ιστορικοί Δελφοί με το Αρχαιολογικό Μουσείο και τον τεράστιο Αρχαιολογικό Χώρο που το περιβάλει, με μεγάλη επισκεψιμότητα από τουρίστες που έρχονται από κάθε μέρος της Γης. Η περιοχή είναι γεμάτη ναούς, ενώ ξεχωρίζουν συγκεκριμένα ο Θώλος της Αθηνάς Προναίας, ο Ναός του Απόλλωνα, το αρχαίο Θέατρο και το Στάδιο. Από τους Δελφούς περνάει και το ιστορικό μονοπάτι Κίρρας-Δελφών το οποίο περνά από τον Αρχαιολογικό Χώρο και την Κασταλία Πηγή και η προέκταση προς την άλλη κατεύθυνση οδηγεί στο Κορύκειο Άνδρο.
Το γραφικό Γαλαξίδι αποτελεί ιδανικό προορισμό για εκδρομή και έχει χαρακτηριστεί πολη-μουσείο. Η ναυτοπολιτεία, διατηρεί την αρχιτεκτονική που επικρατούσε την περίοδο της Τουρκοκρατίας και είναι γεμάτη αρχοντικά αφού το Γαλαξίδι ήταν ιδιαίτερα πλούσιο την εποχή αυτή. Συγκαταλέγεται στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco. Ειδικά κάθε Καθαρά Δευτέρα, με το έθιμο του Αλευρομουτζουρωματος, "βουλιάζει από τον κόσμο".
Ιστορικό Μνημείο είναι και το αναδιαμορφωμένο χάνι της Γραβιάς, το σημείο δηλαδή όπου ελάχιστοι Έλληνες υπό την ηγεσία του Οδυσσέα Ανδρούτσου συνέτριψαν τα τουρκικά στρατεύματα κατά την Ελληνική Επανάσταση. Στα αξιοθέατα του νομού μπορεί να προστεθεί και το Αρχαιολογικό Μουσείο Άμφισσας. Το Χιονοδρομικό Κέντρο Παρνασσού, το θερινό παραθεριστικό θέρετρο της Ιτέας, η Λίμνη του Μόρνου, το Κάστρο της Ωριάς στην Άμφισσα, το γραφικό Χρισσό, το Κρισσαίο Πεδίο και το Μοναστήρι του Προφήτη Ηλία αποτελούν στοιχεία που κάνουν την Φωκίδα περιοχή με μοναδική ομορφιά παρά το μικρό μέγεθός της.
Απερίγραπτης φυσικής ομορφιάς είναι και τα πανέμορφα τοπία των βουνών της Γκιώνας, των Βαρδουσίων και της Οίτης (βουνό και με μυθολογική σημασία εφόσον στο χωριό Πυρά Οίτης κάηκε ζωντανός και αποθεώθηκε ο Ηρακλής), με τα γραφικά χωριά της ορεινής Φωκίδας να ξεχωρίζουν.
Επίσης ιδιαίτερα δημοφιλής περιοχή για εκδρομές, ιδιαίτερα την καλοκαιρινή περίοδο, είναι η παραθαλάσσια Δωρίδα. Διαθέτει πολλές παραλίες και γραφικά χωριά όπως η Σεργούλα, το Μοναστηράκι, ο Άγιος Νικόλαος αλλά και η κωμόπολη της Ερατεινής. Το χωριό-νησί που κάνει ακόμα πιο διάσημη την περιοχή όμως, είναι τα γραφικά Τροιζόνια που διαθέτουν φυσικό λιμάνι, διαμορφωμένο τα τελευταία χρόνια σε μαρίνα σκαφών αναψυχής, που πλέουν στον Κορινθιακό.
Τέλος πόλος έλξης για τους λάτρεις των χειμερινών σπορ είναι το Χιονοδρομικό Κέντρο Παρνασσού, που βρίσκεται στο "τριεθνές" σύνορο Φωκίδας, Βοιωτίας, Φθιώτιδας. Βρίσκεται κοντά στην Αράχωβα και στα Καλύβια Αράχωβας (που διοικιτικά ανήκουν στην Βοιωτία, όμως γενικά οι κάτοικοί του Δήμου Διστόμου-Αράχωβας-Αντίκυρας βρίσκονται πιο κοντά στους Φωκείς). Το Χιονοδρομικό Κέντρο έχει δύο βασικούς τομείς, τα Κελάρια και την Φτερόλακκα. Βρίσκεται 180 χλμ. μακριά από την Αθήνα και μαζί με το Χιονοδρομικό Κέντρο Καλαβρύτων είναι τα κοντινότερα σε αυτή.
Ιστορία
Προϊστορικοί κάτοικοι της Φωκίδας ήταν οι Πελασγοί ενώ αργότερα ήρθαν σε αυτή οι Αιολείς και τελευταίοι οι Δωριείς. Η ανάμειξη όλων αυτών είχε ως αποτέλεσμα την δημιουργία της Ελληνικής φυλής των Φωκιέων. Η Φωκίδα, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία και κατά την επικρατέστερη άποψη, πήρε το όνομά της από τον Φώκο, γιο του Ορτυνίωνα, που ήταν ο αρχηγός των Δωριέων Κορινθίων που κυρίευσαν την περιοχή και μετονομάστηκαν σε Φωκείς. Ήταν διάσημη για το σημαντικότερο μαντείο της αρχαιότητας, το Μαντείο των Δελφών που βρισκόταν στον «ομφαλό της γης», τους Δελφούς.
Στην αρχαιότητα η Φωκίδα ήταν μεγαλύτερη από την σημερινή. Τα σύνορά της ήταν ανατολικότερα και εκτεινόταν μέχρι το σημερινό Στείρι, ενω συμπεριλάμβανε και την Οζολία Λοκρίδα. Οι σπουδαιότερες πόλεις της Φωκίδας ήταν οι Δελφοί, η Κίρρα, η Ναύπακτος, το Χρισσό, η Ελάτεια, η Άμφισσα, η Μυωνία (σημερινή Αγία Ευθυμία), η Υάμπολη, η Δαυλίδα (σημερινή Δαύλεια), το Χάλαιον, η Οιάνθεια (σημερινό Γαλαξίδι), ο Φύσκος (σημερινό Μαλανδρίνο) ο Τολοφώνας και το Ευπάλιον.
Η πρώτη αναφορά των Φωκέων στην ιστορία γίνεται από τον Όμηρο, που αναφέρει εννέα συνολικά Φωκικές πόλεις που έλαβαν μέρος στην Τρωική Εκστρατεία. Τα επόμενα χρόνια στην περιοχή της Φωκίδας εγκαταστάθηκαν Δωριείς οι οποίοι αφομοιώθηκαν σταδιακά από τον ντόπιο πληθυσμό, διαμορφώνοντας το φύλο των Φωκέων.
Από τον 8ο αιώνα, όταν πλέον επικράτησε η λατρεία του Απόλλωνα, το ιερό των Δελφών απέκτησε ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στον αρχαίο ελληνικό κόσμο, ενώ η επιρροή του εξαπλώθηκε σταδιακά σε ένα μεγάλο τμήμα του ευρύτερου χώρου της ανατολικής Μεσογείου. Σημαντικός αριθμός αφιερωμάτων που βρέθηκαν στους Δελφούς, προέρχεται ακόμα και από περιοχές της Συρίας και της Αρμενίας, γεγονός που μαρτυρά την έκταση της επιρροής του ιερού. Λόγω του μεγάλου κύρους του μαντείου, οι ελληνικές πόλεις κατέφευγαν σ’ αυτό για να βοηθηθούν στη λήψη σημαντικών αποφάσεων. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του αποικισμού, όπου οι μητροπόλεις κατέφευγαν στο μαντείο για να το συμβουλευτούν, για την επιλογή κατάλληλης θέσης για την ίδρυση αποικίας. Το ιερό των Δελφών έγινε σταδιακά κέντρο της σημαντικότερης Αμφικτυονίας του αρχαίου ελληνικού κόσμου, Η Αμφικτυονία αυτή που έγινε γνωστή ως Δελφική Αμφικτυονία, ήταν μία ομοσπονδιακή ένωση δώδεκα φυλών με θρησκευτικό κυρίως χαρακτήρα.
Οι Φωκείς ξεπρόβαλαν στην πολεμική ιστορία κυρίως κατά την διάρκεια του Πρώτου Ιερού Πολέμου. Η αφορμή για το ξέσπασμα αυτού του πολέμου ήταν πως οι κάτοικοι της Κίρρας εκμεταλλεύονταν τους προσκυνητές του μαντείου των Δελφών. Η Δελφική Αμφικτυονία, της οποίας τότε ηγούνταν οι Θεσσαλοί, ήθελε να αποκτήσει τον έλεγχο του μαντείου και έτσι το 595 π.Χ. περίπου ξέσπασε πόλεμος μεταξύ της Δελφικής Αμφικτυονίας και των Φωκέων ο οποίος είχε διάρκεια δέκα χρόνια και τελείωσε με ήττα των τελευταίων. Μετά τον πόλεμο οι Φωκείς υποδουλώθηκαν στους Θεσσαλούς. και λίγο μετά, πιθανόν το 590π.Χ., αποφάσισαν να δημιουργήσουν την Φωκική συμπολιτεία για να αντιμετωπίσουν τους επικυριαρχούς τους Θεσσαλούς. Η υποδούλωση στους Θεσσαλούς ενίσχυσε τους δεσμούς μεταξύ των Φωκικών πόλεων οι οποίες κατάφεραν τελικά να απελευθερωθούν το 571 π.Χ. όταν οι Θεσσαλοί ηττήθηκαν από τους Βοιωτούς και αναγκάστηκαν να αποσυρθούν και από την Φωκίδα. Το 510 π.Χ. αντιμετώπισαν νικηφόρα τον Θεσσαλικό στρατό στην μάχη της Υάμπολης και διατήρησαν την ανεξαρτησία τους. Μετά την μάχη αυτή, οι Φωκείς δεν απειλήθηκαν ξανά από τους βόρειους γείτονές τους.
Οι Φωκείς ήταν οι μόνοι από τις κεντρικές και βόρειες ελληνικές χώρες που δεν πήγαν με το μέρος των Περσών όταν ο Ξέρξης, εκστράτευσε εναντίον της Ελλάδας. Συμμετείχαν με αξιόλογο στράτευμα στην μάχη των Θερμοπυλών. Μετά την ήττα των Ελλήνων στις Θερμοπύλες ο περσικός στρατός διέσχισε την Φωκίδα προκαλώντας τεράστιες καταστροφές στις Φωκικές πόλεις. Οι πόλεις της Φωκίδας όμως που παρέμεναν ελεύθερες συνέχισαν να βοηθούν τον ελληνικό στρατό.
Τα χρόνια που ακολούθησαν τους περσικούς πολέμους οι Φωκείς λόγω της στάσης τους να εναντιωθούν στους Πέρσες βρέθηκαν να έχουν αναβαθμισμένο ρόλο στα γεγονότα της αρχαίας Ελλάδας. Το 457 π.Χ. οι Αθηναίοι τους παρέδωσαν το μαντείο των Δελφών, γεγονός που προκάλεσε την επέμβαση της Σπάρτης με αποτέλεσμα να ξεσπάσει ο Δεύτερος Ιερός Πόλεμος. Οι Φωκείς μετά το τέλος του πολέμου διατήρησαν τον έλεγχο του μαντείου μέχρι την Νικίειο Ειρήνη το 421 π.Χ. οπότε και ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο. Κατά τον 4ο π.Χ. αιώνα όταν κυριάρχησε στον ελλαδικό χώρο η Θήβα η Φωκίδα υποχρεώθηκε να συμμετάσχει στην συμμαχία της Θήβας. Η άρνηση των Φωκέων να στείλουν στρατό να βοηθήσει την Θήβα κατά την εκστρατεία των Θηβαίων στην Πελοπόννησο έστρεψε την τελευταία εναντίον τους. Η Θήβα για να τιμωρήσει τους Φωκείς τους κατηγόρησε στο Αμφικτυονικό συνέδριο πως είχαν καλλιεργήσει μέρος των ιερών κτημάτων των Δελφών. Το Αμφικτυονικό συνέδριο αποφάσισε να τους επιβάλλει βαρύ πρόστιμο το οποίο οι Φωκείς αδυνατούσαν να πληρώσουν. Οι Φωκείς τότε αποφάσισαν να αντιδράσουν στην απόφαση. Εξέλεξαν στρατηγό τον Φιλόμηλο και με την βοήθεια της Σπάρτης έφτιαξαν έναν στρατό 5.000 αντρών με τον οποίο κατέλαβαν το μαντείο των Δελφών και προσπάθησαν να ακυρώσουν την απόφαση. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε την αφορμή του Τρίτου Ιερού Πολέμου στον οποίο ηττήθηκαν. Τελικά το 346 π.Χ. οι Φωκείς αναγκάστηκαν να παραδοθούν. Η ποινή που τους επιβλήθηκε ήταν πολύ σκληρή καθώς υποχρεώθηκαν να πληρώνουν 60 τάλαντα ετησίως για να ξεπληρώσουν τους θησαυρούς που αφαίρεσαν από τους Δελφούς ενώ τους αφαιρέθηκαν και οι δύο ψήφοι που είχαν στο Αμφικτυονικό συνέδριο οι οποίοι δόθηκαν στους Μακεδόνες. Κατά την διάρκεια του Τέταρτου Ιερού Πολέμου που ξέσπασε έξι χρόνια μετά οι Φωκικές πόλεις που αναμίχθηκαν καταστράφηκαν από τον Μακεδονικό στρατό. Στην συνέχεια η Φωκίδα παρήκμασε. Από το 301 π.Χ. οι Φωκείς συμμάχησαν με την Αιτωλική Συμπολιτεία που απέκτησε τον έλεγχο του μαντείου των Δελφών σε αυτό το διάστημα, ενώ κατάφερε να αντιμετωπίσει μαζί με τους Θεσσαλούς την γαλατική επιδρομή του 279 π.Χ.
Η περιοχή της Φωκίδας είχε μέγιστη συνεισφορά στην Επανάσταση του 1821, αντιστρόφως ανάλογη του μικρού μεγέθους της, με την ανάδειξη αγωνιστών όπως ο Σαλώνων Ησαΐας, ο Αθανάσιος Διάκος, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, ο Πανουργιάς, ο Γιάννης Δυοβουνιώτης, ο Τράκας, ο Γιάννης Γκούρας, ο Μητρόπουλος, ο Στρατηγός Γιάννης Μακρυγιάννης και άλλοι. Οι επέτειοι της κατάληψης του Κάστρου της των Σαλώνων από τους Έλληνες (10 Απριλίου 1821) καθώς και της Ναυμαχίας της Αγκάλης (17 Σεπτεμβρίου 1827) εορτάζονται με κάθε επισημότητα κάθε χρόνο από τους κατοίκους της Άμφισσας και της Ιτέας αντίστοιχα.
Στα χρόνια της κατοχής από τους Ιταλούς και Γερμανούς, η Φωκίδα πρωταγωνίστησε στην Αντίσταση εναντίον των δυνάμεων του Άξονα. Η περιοχή δοκιμάστηκε άσχημα και υπήρξαν καταστροφές (κάψιμο χωριών, εκτελέσεις) όπως αυτές που έγιναν σε Αγία Ευθυμία, Βουνιχώρα, Σεγδίτσα, Επτάλοφο, Καλοσκοπή, Καρούτες, Λιλαία και Μαυρολιθάρι. Το οργανωμένο αντάρτικο όμως στα βουνά είχε νικηφόρες μάχες εναντίον των κατακτητών με αποκορύφωμα την Μάχη στις Καρούτες. Η περιοχή, δοκιμάστηκε και στον Εμφύλιο Πόλεμο με πολλές απώλειες για τους κατοίκους της.
Τοπικά έθιμα και εκδηλώσεις
Αλευρομουτζούρωμα στο Γαλαξίδι
Το Αλευρομουτζούρωμα στο Γαλαξίδι αποτελεί σημαντικό έθιμο για την περιοχή. Άτομα από όλη την Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό συρρέουν στο Γαλαξίδι κάθε Καθαρά Δευτέρα με σκοπό να συμμετάσχουν σε ένα από τα πιο ανατρεπτικά και γεμάτα ενέργεια έθιμα της Αποκριάς. Η αδρεναλίνη να ανεβαίνει στα ύψη, όλοι οι συμμετέχοντες ξεχύνονται με αυτοσχέδια άρματα ή πεζή στο Λιμάνι της ναυτοπολιτείας και ο «πόλεμος» αρχίζει. Τόνοι από αλεύρι και φούμο εκτοξεύονται προς κάθε κατεύθυνση και όλοι βάφονται στα χρώματα του παιχνιδιού. Το αλεύρι διανέμεται δωρεάν από το Δήμο. Οι λιγότερο τολμηροί μπορούν να το απολαύσουν από την απέναντι πλευρά του λιμανιού …ασφαλείς.
Θεοφάνεια στην Ιτέα
Κάθε 6 Γενάρη, ανήμερα των Φώτων, πλήθος κόσμου από την Φωκίδα και τις γύρω περιοχές συγκεντρώνεται στην Ιτέα όπου τα Θεοφάνεια γιορτάζονται μεγαλοπρεπώς. Θαρραλέοι κολυμβητές βουτούν στα παγωμένα νερά της Ιτέας,με σκοπό να πιάσουν τον σταυρό, ενώ πλήθος κόσμου από όλη τη Φωκίδα και την γύρω περιοχή κατακλύζει το λιμάνι της Ιτέας. Ακολουθεί περιφορα του Σταυρού από τους ιερείς, τον νικητή αλλά και τους υπόλοιπους κολυμβητές, ενώ ο κόσμος γεμίζει τα μαγαζιά στο κέντρο της πόλης.
Το στοιχειό της Χάρμαινας στην Άμφισσα
Κάθε τελευταίο Σάββατο της Αποκριάς, τα πλήθη στρέφονται προς την Άμφισσα. Εκεί οι ντόπιοι οργανώνουν μία εκδήλωση βασισμένη σε έναν τοπικό θρύλο, τον μύθο της Λενιώς και του Κωνσταντή, δύο όμορφων ερωτευμένων νέων που ήθελαν να παντρευτούν. Ο Κωνσταντής ήταν βυρσοδέψης βιοπαλαιστής. Περιόδευε από πόλη σε πόλη και από χωριό σε χωριό για βδομάδες και οι παραγγελίες των δερμάτων ολοένα αυξανόταν. Όλες του οι προσπάθειες, δεν πήγανε στράφι και μετά από κάμποσο καιρό γύρισε στην Άμφισσα με ένα δαχτυλίδι για την αγαπημένη του. Έτρεξε ανυπόμονα στο σπίτι της Λενιώς για να τη ζητήσει από τον πατέρα της σε γάμο. Όταν έφτασε εμαθε από τους γείτονες και τον καρδιακό του φίλο Γιάννο, τον απρόσμενο θάνατο της αγαπημένης του. Η Λενιώ, είχε πάει στην Πηγή της Χάρμαινας, για να γεμίσει τη στάμνα της με δροσερό νερό και ξαφνικά, ένας κεραυνός τη χτύπησε και σωριάστηκε εκεί, στην πηγή τους, μ’ ένα φρεσκοκομμένο ματσάκι γιασεμί, να ανεμίζει στα μακριά μαλλιά της. Η λύπη και ο πόνος τρύπωσαν μέχρι τα μύχια της καρδιάς του Κωνσταντή και μη μπορώντας να αντέξει τον άδικο χαμό της αγαπημένης του, ράγισε η καρδιά του και αυτοκτόνησε πιστεύιντας ότι η ψυχή του θα ενωνόταν με την αγαπημένη του Λενιώ. Η θρησκεία όμως, δεν τον δέχτηκε στην αγκαλιά της και καταδικάστηκε να περιπλανιέται. Από τότε, ο Κωνσταντής στοίχειωσε και καταφεύγει στο λημέρι του, την Πηγή της Χάρμαινας. Μοιρολογεί για τα νιάτα που δεν έζησε, θρηνεί για την αγάπη που έχασε, προστατεύει τους βυρσοδέψες κι όταν κάποιος απ’ αυτούς είναι ετοιμοθάνατος,γυρνάει έξω από το σπίτι του και άρχιζε ένα αξιοθρήνητο ουρλιαχτό πόνου. Έτσι κάθε Σάββατο της Αποκριάς, το Στοιχείο της Χάρμαινας μαζί με τα άλλα (τα κακά) στοιχειά, βγαίνουν και παλεύουν στην Πλατεία Κεχαγιά συνοδευόμενα από τους κατοίκους της πόλης ντυμένους ως κουδουνάδες.
Πανηγύρια
Η Φωκίδα είναι ξακουστή για τα πανηγύρια που λαμβάνουν χώρα τον Ιούλιο και τον Αύγουστο. Πλήθος κόσμου συρρέουν στα χωριά και γλεντούν μέχρι τα ξημερώματα, με παραδοσιακή μουσική, ψητά και άφθονο αλκοόλ. Μερικά από αυτα είναι της Δεσφίνας, της Άη Θυμιάς, της Βουνιχώρας,του Ευπαλίου, του Λιδωρικίου, του Μαλανδρίνου, της Πεντάπολης, της Πλέσσας, των Πεντεορίων και της Κίρρας.
Αθλητισμός
Αρχαιότητα
Η Φωκίδα ηταν παραδοσιακά ένας αθλητικός νόμος καθώς από την αρχαιότητα, κάθε τέσσερα χρόνια διοργανώνονταν εκεί τα Πύθια, η δεύτερη σημαντικότερη αθλητική διοργάνωση στην αρχαία Ελλάδας. Διέθετε πολύ προηγμένο στάδιο για τα δεδομένα της εποχής στους Δελφούς, ενώ υπήρχε και ιππόδρομος στην Ιτέα.
Ποδόσφαιρο
Μεγαλύτεροι σύλλογοι στην Φωκίδα είναι ο Αστέρας Ιτέας και ο Φωκικός Αμφισσας.
Αναλυτικά:
Μηχανοκίνητος Αθλητισμός
Ο νόμος θεωρείται η καρδιά των αγώνων ράλλυ στην Ελλάδα με μοναδικές και παγκοσμίου φήμης ειδικές διαδρομές. Διαθέτει σχεδόν όλες τις χωμάτινες πίστες του Ράλλυ Ακρόπολης. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια το Ράλλυ Ακρόπολης ήταν στο πρόγραμμα του WRC, ενώ πλέον ανήκει στο ERC. Βάση των οδηγών είναι η Ιτέα. Επίσης διοργανώνεται και το Φθινοπωρινό Ράλλυ αλλά και το Ράλλυ Καρούτες κάθε χρόνο. Οι ειδικές διαδρομές είναι οι εξής:
Βωξίτες (Πάνω από τα μεταλλεία στην Ιτέα)
Καρουτες (από την Άη Θυμιά ως την Σεγδίτσα)
Δροσοχώρι (Κοντά στο χωριό Κουλοβάτα)
Πενταγιοί (Δεν χρησιμοποιείται πλέον)
Μπάσκετ
Ο νομος έχει τέσσερις ομάδες μπάσκετ, τον Γ.Σ. Ιτέας, τον Μάκαρο Άμφισσας, την Δωρίδα Ερατεινής και τον Ηνίοχο Άμφισσας. Στα παιδικά πρωταθλήματα λειτουργεί και η Ακαδημία Άμφισσας.
Πόλο
Η Ιτέα, έχει παράδοση στα υδάτινα σπορ. Διαθέτει τον Ν.Ο. Ιτέας με τμήματα ανδρών και γυναικών. Μάλιστα το τμήμα γυναικών έχει φτάσει και στην Α1 εθνική κατηγορία.
Ιστιοπλοΐα
Κάθε χρόνο διοργανώνεται πανελλήνιο πρωτάθλημα ιστιοπλοΐας στο Γαλαξίδι με συμμετοχές και ξένων αθλητών.
Δήμοι της Φωκίδας
Διοικητική ιστορία
Κατά τη διοικητική διαίρεση του ελληνικού κράτους το 1833, ιδρύθηκε ο νομός Φωκίδος και Λοκρίδος, ο οποίος περιελάμβανε τις μέχρι τότε επαρχίες Σαλώνων, Γαλαξειδίου, Λιδωρικίου, Μαλανδρίνου, Ζητουνίου, Πατρατζικίου και Βουδουνίτσης. Ο νομός αυτός αποτελούνταν από τις επαρχίες: Παρνασσίδος με έδρα τα Σάλωνα (Άμφισσα), Δωρίδος με έδρα το Λιδωρίκι, Φθιώτιδος με έδρα το Ζητούνιον (Λαμία) και Λοκρίδος με έδρα το Ταλάντιον (Αταλάντη). Πρωτεύουσα του νομού ορίστηκε η Άμφισσα.
Το 1836 - 1837 ο νομός, με την εισαγωγή του συστήματος διοικήσεων - υποδιοικήσεων, διαιρέθηκε στις διοικήσεις Φωκίδος και Φθιώτιδος και τις υποδιοικήσεις Δωρίδος και Λοκρίδος. Το 1845 ιδρύθηκε εκ νέου ο παλαιός νομός, με το όνομα Φθιώτιδος και Φωκίδος, με την έδρα του να μεταφέρεται στη Λαμία. Το 1899 ο νομός διασπάστηκε και έτσι για πρώτη φορά ιδρύθηκαν δύο ξεχωριστοί νομοί, ο νομός Φωκίδος (με έδρα την Άμφισσα) και ο νομός Φθιώτιδος (με έδρα τη Λαμία). Το 1909 ανασυστάθηκε ο νομός Φθιώτιδος και Φωκίδος (Φθιωτιδοφωκίδος), ενώ το 1946 διασπάστηκε ξανά, αυτή τη φορά οριστικά μέχρι και σήμερα, με τον νομό Φωκίδας να αποτελείται από τις δύο επαρχίες (Παρνασσίδα και Δωρίδα), μέχρι την κατάργηση των επαρχιών και την ίδρυση των καποδιστριακών δήμων.
Με το Σχέδιο Καποδίστριας, ο Νομός ήταν χωρισμένος σε 12 δήμους. Για τον πλήρη κατάλογο των καποδιστριακών πόλεων και οικισμών του νομού όπως ίσχυε έως το 2010, δείτε: Διοικητική διαίρεση νομού Φωκίδας.
Από την 1η Ιανουαρίου του 2011 έως σήμερα και με την εφαρμογή του Προγράμματος «Καλλικράτης», ο Νομός Φωκίδας αποτελεί την Περιφερειακή Ενότητα Φωκίδας (με πρωτεύουσα την Άμφισσα) της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας. Με την συνένωση και συγχώνευση των δήμων από 12 σε 2 όπως προέβλεπε το Πρόγραμμα, οι νέοι δήμοι που προέκυψαν είναι οι:
Διάσημοι Φωκείς
Η πρώτη Πυθία στο μαντείο των Δελφών Φημονόη από τους Δελφούς
Οι αρχαίοι στρατηγοί Φιλόμηλος και Ονόμαρχος από την Κίρρα
Ο ήρωας της Επανάστασης Αθανάσιος Διάκος από το ομώνυμο χωριό
Ο στρατηγός Μακρυγιάννης από το Κροκύλειο
Ο Επίσκοπος Σαλώνων Ησαΐας από την Δεσφίνα
Ο αρματωλός Αστραπόγιαννος από την Αη Θυμιά
Ο Πανουργιάς από τον Άγιο Γεώργιο
Ο οπλαρχηγός Γιάννης Γκούρας από τον Πανουργιά
Η λαϊκή ηρωίδα Μαρία Πενταγιώτισσα από τους Πενταγιούς
Ο λογοτέχνης Γιάννης Σκαρίμπας, από την Άη Θυμιά
Οι ζωγράφοι Σπύρος Παπαλουκάς και Ανδρέας Στεφόπουλος από την Δεσφίνα
Ο ζωγράφος Σπύρος Βασιλείου από το Γαλαξείδι
Ο ζωγράφος Θανάσης Στεφόπουλος από την Άμφισσα
Ο καθηγητής Αλέξανδρος Δελμούζος από την Άμφισσα
Ο πολιτικός Απόστολος Ανδρεουλάκος από το Μαλανδρίνο
Η ερευνήτρια Ζωή Κούρνια από την Μηλέα
Ο λαογράφος Δημήτρης Λουκόπουλος, από την Αρτοτίνα
Ο εφοπλιστής και δόκτωρ στον τομέα της πληροφορικής, Δρ.Ιωάννης Κούστας από την Αρτοτίνα
Ο πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας Λουκάς Παπαδήμος από την Δεσφίνα.
Αντιπεριφερειάρχες Φωκίδας
Γκαλερί
Δείτε επίσης
Διοικητική διαίρεση νομού Φωκίδας
Αδελφοποιήσεις
Γκανγκτζόου , Τσιανγκσί, Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ιστότοπος της Νομαρχίας Φωκίδος
Σύλλογος Ξενοδόχων & Επιχειρηματιών Τουριστικών Καταλυμάτων Γαλαξειδίου και Αγίων Πάντων Φωκίδας
Αεροφωτογραφίες Φωκίδας
|
695128
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CE%A0%CF%8D%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%85%20%CE%97%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Άγιος Ιωάννης Πύργου Ηλείας
|
Για συνώνυμους οικισμούς στην Ελλάδα δείτε το λήμμα: Άγιος Ιωάννης (τοπωνύμια)
Ο Άγιος Ιωάννης ή Άγιος Ιωάννης Λετρίνων είναι πεδινό χωριό της Ηλείας στην Περιφερειακή Ενότητα Ηλείας.
Γεωγραφία - Ιστορία
Ο Άγιος Ιωάννης βρίσκεται σε απόσταση 5,5 χλμ. Δ.του Πύργου και 8 χλμ. ΒΑ. του Κατάκολου ενώ μέσα από αυτό περνάει η επαρχιακή οδός Πύργου - Κατακόλου. Θρησκευτικό αξιοθέατο είναι η Ιερά Μονή Εισοδιωτίσσης, δυτικά του χωριού, η οποία είναι αφιερωμένη στα Εισόδια της Θεοτόκου και μέχρι το 1974 ήταν μετόχι της Μονής Σκαφιδιάς. Η εκκλησία της είναι σε μία μικρή σπηλιά στο βράχο, χρονολογίας του 15ου αιώνα. Από το 1974 ιδρύθηκε Σχολή Αγιογραφίας και Βυζαντινής μουσικής που στεγάζεται στο κτίριο μπροστά από την εκκλησία και η Μονή έγινε ανεξάρτητη. Ως ξεχωριστός οικισμός αναφέρεται επίσημα από το 1835 με την ονομασία Άγιος Ιωάννης Λετρίνων να ανήκει στον τότε δήμο Λετρίνων. Σύμφωνα με το Σχέδιο Καλλικράτης μαζί με τον Παλάτα, την Κυανή Ακτή και το Τραγανό αποτελούν την τοπική κοινότητα Αγίου Ιωάννου που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Πύργου του Δήμου Πύργου και σύμφωνα με την απογραφή 2011 ως κοινότητα έχει πληθυσμό 684 κατοίκους, ενώ ως οικισμός 471. Η τοπική κοινότητα είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός πεδινός οικισμός, με έκταση 7,125 χμ² (2011).
Πληθυσμός
(σε παρένθεση ο πληθυσμός της τοπικής κοινότητας)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Η ιστοσελίδα της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής & Αγιογραφίας
Σημείωση
Στην Ηλεία και το δήμο Ήλιδος υπάρχει ο ομώνυμος οικισμός Άγιος Ιωάννης Αμαλιάδος.
Παραπομπές
Πηγές
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1978, 2006 (ΠΛΜ)
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ)
Χωριά του νομού Ηλείας
Δήμος Πύργου
|
370855
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B9%CE%B4%CE%B7%CF%81%CE%BF%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82%20%CE%A3%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%BC%CF%8C%CF%82%20%CE%91%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%BF%CF%85
|
Σιδηροδρομικός Σταθμός Αλίαρτου
|
Ο Σιδηροδρομικός Σταθμός Αλίαρτου είναι σιδηροδρομικός σταθμός στην Αλίαρτο της Βοιωτίας. Βρίσκεται μέσα στην πόλη. Ο σταθμός άνοιξε στις 8 Μαρτίου 1904 και εξυπηρετείται από τα υπεραστικά τρένα ανάμεσα στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη.
Yπηρεσίες
Σιδηροδρομικές μεταφορές στη Βοιωτία
Αλιαρτος
Αλιάρτου
Αλιάρτου
|
423047
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CE%BD%20%CE%9E%CE%AD%CF%81%CE%BF%CE%BD
|
Τζον Ξέρον
|
Ο Τζον Ξέρον ή Γιάννης Ξηρόκωστας (1890–1967) ήταν Ελληνοαμερικανός ζωγράφος. Θεωρείται πρωτοπόρος της αφηρημένης τέχνης στις ΗΠΑ και έγινε γνωστός στο εξωτερικό με το όνομα Jean Xceron.
Βιογραφία
Νεανικά χρόνια
Γεννήθηκε στον Ίσαρη Αρκαδίας, όπου τέλειωσε το δημοτικό και το Σχολαρχείο. Από μικρός έδειξε το πάθος του για τη ζωγραφική. Στους τοίχους του σπιτιού του συνήθιζε να ζωγραφίζει ήρωες του '21. Ο συμμαθητής του Γρ. Καραλής θυμόταν πως όταν ήταν μικρό παιδάκι έλιωνε μούρα που μάζευε στους αγρούς για να τα χρησιμοποιεί ως χρώματα ζωγραφικής.
Εργασία και σπουδές στις ΗΠΑ
Το 1904 μετανάστευσε στο Πίτσμπουργκ των ΗΠΑ για βιοποριστικούς λόγους. Η σκληρή δουλειά του βιοπαλαιστή μετανάστη δεν μείωσε το πάθος του για την τέχνη. Αφού εργάστηκε 6 χρόνια στο Πίτσμπουργκ, την Ινδιανάπολη και τη Νέα Υόρκη ως λούστρος, πωλητής και καθαριστής, μετακόμισε στην Ουάσιγκτον, όπου άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα τέχνης στη Σχολή Καλών Τεχνών Κόρκοραν. Τα μαθήματα αυτά, όπως είναι φυσικό για την εποχή εκείνη, επικεντρώνονταν στην παραδοσιακή ακαδημαϊκή τέχνη. Η πρώτη του επαφή με την μοντέρνα τέχνη θα έρθει λίγα χρόνια αργότερα, το 1916, σε μια έκθεση που οργανώθηκε από συμφοιτητές του. Τα επίπεδα χρώματα των έργων και η εκφραστική τους παραμόρφωση έκαναν μεγάλη εντύπωση στον Ξέρον. Το 1920 μετακόμισε στη Νέα Υόρκη και έγινε φίλος με άλλους καλλιτέχνες του μοντέρνου ρεύματος όπως ο Αβραάμ Γουόλκοβιτς και ο Γιοακίν Τόρες-Γκαρσία. Μελέτησε, όσο μπορούσε, τις νέες τάσεις και συμμετείχε σε συλλογικές εκθέσεις το 1921 και το 1922.
Καλλιτεχνική διαμόρφωση στο Παρίσι
Το 1927 μετακομίζει στο Παρίσι και βρίσκεται πλέον στην καρδιά της πρωτοπορίας στην τέχνη. Στέλνει ανταποκρίσεις ως κριτικός τέχνης σε διάφορα αμερικανικά έντυπα. Τα άρθρα του φανερώνουν την βαθιά κατανόηση της μοντέρνας τέχνης, τα δε έργα του της ίδιας περιόδου αποκαλύπτουν τη μετάβαση από την κλασική φόρμα, που τα πρώτα του χρόνια ακολουθούσε, σε νέες, πρωτοποριακές εκφράσεις του ταλέντου του. Το 1931 κάνει την πρώτη του ατομική έκθεση στη «Galèrie de France» με έργα επηρεασμένα από τον κυβισμό και την αφηρημένη τέχνη.
Συνεργασία με Γκούγκενχαϊμ
Το 1935 και το 1937 κάνει δυο εκθέσεις στη Νέα Υόρκη και το 1938 επιστρέφει στις ΗΠΑ οριστικά. Ο κύκλος των Αμερικανών ζωγράφων της αφηρημένης τέχνης τον υποδέχεται πλέον ως καταξιωμένο καλλιτέχνη του Παρισιού. Του αναθέτουν την εκτέλεση μιας τοιχογραφίας με αφηρημένο θέμα στο παρεκκλήσι των φυλακών της Νέας Υόρκης στη νήσο Ράικερ. Από το 1939 ξεκινάει η συνεργασία του με το Μουσείο Γκούγκενχαϊμ που θα διαρκέσει μέχρι τον θάνατό του το 1967. Τα έργα των επόμενων δεκαετιών παραλληλίζονται με τα έργα του Καντίνσκι. Οι δημιουργίες του χαρακτηρίζονται από συγκοπτόμενους ρυθμούς και μια αυστηρή γεωμετρία. Τα χρώματα και η δομή οδηγούν στην καθαρότητα του κονστρουκτιβισμού. Η γεωμετρική οργάνωση του πεδίου και τα καθαρά χρώματα θα γίνουν το σήμα κατατεθέν του.
Αναγνώριση στην Πατρίδα
Το καλοκαίρι του 1966 διοργανώθηκε από το Υπουργείο Παιδείας και το Μουσείο Γκούγκενχαϊμ μια έκθεσή του στο Ζάππειο και δυο από τα έργα του αγοράστηκαν από την Εθνική Πινακοθήκη. Το Ελληνικό κράτος τον τίμησε με ανώτατο παράσημο για την προσφορά του στην τέχνη.
Παραπομπές
Πηγές
Δημ. Κυριακόπουλος, (1972). «Ίσαρι», Αθήνα
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Jean Xceron - Smithsonian American Art Museum
Έλληνες ζωγράφοι
Ελληνοαμερικανοί
|
818860
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BB%CF%86%CE%B1%20%CE%99%CF%87%CE%B8%CF%8D%CF%89%CE%BD
|
Άλφα Ιχθύων
|
Ο α (άλφα) Ιχθύων (Alpha Piscium, συντομογραφικώς α Psc) είναι αστέρας του αστερισμού Ιχθύες. Είναι γνωστός και με τις ιδιαίτερες ονομασίες Αλ Ρίσα ή Αλρίσα. Ως αστέρας 4ου μεγέθους (φαινόμενο μέγεθος +3,82) είναι εύκολα ορατός με γυμνό μάτι από σκοτεινές τοποθεσίες τις ασέληνες νύχτες. Μπορεί να παρατηρηθεί σχεδόν ολόκληρη τη νύκτα στις ημερομηνίες γύρω από την 21η Οκτωβρίου. Βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο του αστερισμού του, μόλις 7΄ περίπου (σήμερα) από το σύνορο με τον αστερισμό Κήτος. Είναι διπλό αστρικό σύστημα, δηλαδή αποτελείται στην πραγματικότητα από δύο διαφορετικούς αστέρες, που περιφέρονται γύρω από το κοινό κέντρο μάζας τους. Το όλο σύστημα απέχει περί τα 151 έτη φωτός από τη Γη.
Ονομασίες και ιστορία
α Ιχθύων είναι η ονομασία του αστέρα κατά Bayer. Οι δύο αστέρες-μέλη του διπλού συστήματος ονομάζονται α Ιχθύων A και α Ιχθύων B (α Psc A και α Psc B) κατά τη γενική αστρονομική σύμβαση.
Ο α Ιχθύων έφερε επιπλέον τις παραδοσιακές ιδιαίτερες ονομασίες Αλ Ρίσα ή Αλρίσα (λατινικές γραφές Alrescha, Al Rescha, Alrischa και Alrisha), που ετυμολογούνται από την αραβική λέξη الرشآء , al-rishā, που σημαίνει «κορδόνι». Αποκαλείται επίσης Kaitain και Okda (από την αραβική λέξη عقدة , uqdah = δεσμός, κόμπος). Η αιτία είναι ότι στην κλασική παράδοση ο αστερισμός Ιχθύες παριστάνει δύο ψάρια δεμένα μαζί από τις ουρές τους, και ο αστέρας α είναι το σημείο του δεσμού. Το 2016 η Διεθνής Αστρονομική Ένωση (IAU) συνέστησε μια ομάδα εργασίας (Working Group on Star Names, WGSN) με καθήκον να καταλογογραφήσει και να προτυποποιήσει ιδιαίτερες ονομασίες. Στις 21 Αυγούστου 2016 η ομάδα αυτή ενέκρινε την ονομασία Alrescha (προφέρεται «Αλρίσα») μόνο για τον α Ιχθύων A, που πλέον καταχωρείται με αυτή στον Κατάλογο των Ονομασιών Αστέρων Εγκεκριμένων από την IAU.
Στην παραδοσιακή κινεζική αστρονομία ο όρος 外屏 (Wài Píng), που σημαίνει «εξωτερικός περίγυρος» ή φράκτης, αναφέρεται σε μια ομάδα αστέρων που αποτελείται από τους α, δ, ε, ζ, μ, ν και ξ Ιχθύων. Η κινεζική ονομασία για τον άλφα είναι έτσι 外屏七 (Wài Píng qī), δηλαδή ο «εβδομος (αστέρας) του εξωτερικού περίγυρου».
Αστροφυσικά δεδομένα
Ο α Ιχθύων αποτελείται από δύο αστέρες που, όπως παρατηρούνται από την απόσταση της Γης, χωρίζονται από 1,8 δευτερόλεπτο της μοίρας. Ο κύριος (δηλαδή ο φωτεινότερος) αστέρας, ο A, έχει φαινόμενο μέγεθος 4,33 και φασματικό τύπο A0p, ενώ ο συνοδός αστέρας (ο λιγότερο φωτεινός), ο B, έχει φαινόμενο μέγεθος 5,23 και φασματικό τύπο A3m, είναι δηλαδή αμφότεροι λευκοί αστέρες. Οι δύο αστέρες χρειάζονται πάνω από τρεις χιλιάδες γήινα έτη για να εκτελέσουν μία πλήρη περιφορά γύρω από το κοινό κέντρο μάζας τους, κινούμενοι σε ελλειπτική τροχιά που θα τους φέρει στην ελάχιστη μεταξύ τους απόσταση περί το έτος 2060. Πιθανώς ο ένας ή και οι δύο αστέρες να είναι φασματοσκοπικώς διπλοί, δηλαδή να είναι με τη σειρά τους δύο επιμέρους αστέρες πάρα πολύ κοντά μεταξύ τους, οπότε το όλο σύστημα του α Ιχθυών ίσως να αποτελείται συνολικώς από 3 ή 4 αστέρες. Ως σύνολο πάντως ο A και ο B έχουν μάζα 2,55 και 2,64 φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Ηλίου αντιστοίχως. Η απόλυτη λαμπρότητα του καθένα είναι 60 φορές μεγαλύτερη από την ηλιακή, καθώς η επιφανειακή (ενεργός) θερμοκρασία τους ανέρχεται σε περίπου 10.200 και 10.000 βαθμούς K αντιστοίχως.
Ο α Ιχθύων αναφέρεται ως μεταβλητός αστέρας τύπου α2 Θηρευτικών Κυνών, δηλαδή η φωτεινότητά του αυξομειώνεται περιοδικώς (κατά 0,01 του μεγέθους) εξαιτίας της περιστροφής περί τον άξονά του και ανομοιόμορφης λαμπρότητας της επιφάνειάς του. Πιστεύεται ότι η μεταβλητότητα αυτή προέρχεται από τον α Psc A. Η περίοδος της μεταβολής είναι 20,3 ώρες, οπότε αυτή είναι και η περίοδος περιστροφής του αστέρα γύρω από τον άξονά του, ενώ έχουν ανιχνευθεί και επιπρόσθετες μικρομεταβολές με περίοδο 160 ώρες (6,65 εικοσιτετράωρα). Η διάμετρος του κάθε αστέρα είναι περίπου 2,5 έως 2,6 φορές μεγαλύτερη από τη διάμετρο του Ηλίου. Η ηλικία του α Ιχθύων B έχει εκτιμηθεί σε 200 έως 480 εκατομμύρια έτη.
Παραπομπές
Αστέρες τύπου A
Φασματικώς ιδιόμορφοι αστέρες
Ιχθύες (αστερισμός)
|
84599
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%CE%BB%CE%B5%CE%BA%CF%84%CF%81%CF%8D%CF%89%CE%BD%CE%B1%CF%82
|
Ηλεκτρύωνας
|
Στην Αρχαία ελληνική μυθολογία ο Ηλεκτρύωνας ή Ηλεκτρύων, βασιλιάς στην Τίρυνθα και τις Μυκήνες ήταν γιος του ήρωα Περσέα και της Ανδρομέδας. Τα αδέλφια του ήταν ο Πέρσης, ο Αλκαίος, ο Σθένελος του Περσέως, ο Έλειος, ο Μήστωρ, ο Κύνουρος, η Γοργοφόνη και η Αυτόχθη. Πολλοί πιστεύουν ότι σύζυγος του ήταν η Αναξώ κόρη του αδελφού του Αλκαίου και αδελφή του Αμφιτρύωνας, άλλοι πιστεύουν ότι ήταν η Ευρυδίκη ή Λυσιδίκη (αμφότερες ήταν κόρες του Πέλοπα. Τα παιδιά του ήταν η Αλκμήνη μητέρα του θρυλικού Ηρακλή, ο Αμφίμαχος, ο Αρχέλαο, ο Γοργόφονος, ο Κελαινέας, ο Λυσίνομος, ο Φιλόνομος και ο Χειρίμαχος. Ο Ηλεκτρύωνας είχε και ένα εξώγαμο τέκνο, τον Λικύμνιο, με μια γυναίκα από τη Φρυγία, τη Μιδέα. Σύμφωνα με τον Απολλόδωρο (Β 4,6) ο Ηλεκτρύων, ως βασιλιάς των Μυκηνών, ήρθε σε προστριβές με τους γιους του Πτερελάου, που του έκλεψαν αγελάδες. Στους άρπαγες αντιστάθηκαν οι γιοί του Ηλεκτρύωνα, οι οποίοι όμως σκοτώθηκαν στη συμπλοκή που ακολούθησε, όλοι εκτός από τον Λικύμνιο. Τότε ο τραγικός πατέρας εξεστράτευσε κατά των Τηλεβοών. Φεύγοντας, πάντρεψε τη μοναχοκόρη του με τον Αμφιτρύωνα. Αλλά όταν ο Ηλεκτρύωνας επέστρεψε κάποτε από την εκστρατεία με τις αγελάδες, ο Αμφιτρύωνας τον σκότωσε κατά λάθος ρίχνοντάς του το βαρύ του ρόπαλο. Τότε ο Σθένελος ανέλαβε τον θρόνο των Μυκηνών και εξόρισε τον Αμφιτρύωνα.
Παραπομπές
Πηγές
Morford, Mark P. O.; Lenardon, Robert J.; Sham, Michael (2015). Classical Mythology (International 10th ed.). Oxford: Oxford University Press.
Βασιλείς των Μυκηνών
|
632978
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82%20%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CF%89%CE%BD%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A3%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Κατάλογος πόλεων της Συρίας
|
Η χώρα της Συρίας είναι διαιρεμένη διοικητικά σε 14 κυβερνεία, τα οποία υποδιαιρούνται σε 65 επαρχίες. Κάθε ένα από τα κυβερνεία και τις επαρχίες έχει το δική του έδρα, εκτός από το Κυβερνείο Ριφ Ντιμάσκ και την Επαρχία Μαρκάζ Ριφ Ντιμάσκ. Κάθε επαρχία φέρει το ίδιο όνομα με το διοικητικό της κέντρο, με εξαίρεση την Επαρχία του Όρους Συμεών, όπου η έδρα της είναι η πόλη Χαλέπι.
Έδρες Κυβερνείων και Επαρχιών
Εξήντα τέσσερις από τις 65 επαρχίες της Συρίας έχουν μια πόλη που εξυπηρετεί ως περιφερειακή πρωτεύουσα (διοικητικό κέντρο). Η Μαρκάζ Ριφ Ντιμάσκ είναι μια επαρχία χωρίς επίσημο περιφερειακό κέντρο.
Η πόλη της Δαμασκού λειτουργεί ως κυβερνείο και επαρχία. Το Κυβερνείο Ριφ Ντιμάσκ δεν έχει επίσημο κέντρο και η έδρα του είναι στη Δαμασκό.
Οι πρώτες 13 πόλεις του καταλόγου αποτελούν και την έδρα των κυβερνείων τους, καθώς και των επαρχιών τους.
Τα αριθμητικά στοιχεία του πληθυσμού προέρχονται από την επίσημη απογραφή του 2004.
Άλλες πόλεις
Δείτε επίσης
Επαρχίες της Συρίας
Κυβερνεία της Συρίας
Παραπομπές
Πόλεις της Συρίας
Κατάλογοι πόλεων
|
822640
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%B9
|
Ντολιάνι
|
Το Ντολιάνι (ιταλικά: Dogliani) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία του Κούνεο, στην περιφέρεια του Πεδεμοντίου.
Παραπομπές
Δήμοι της Επαρχίας του Κούνεο
|
731736
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%B5%CF%81%CE%AC%20%CE%9C%CE%B7%CF%84%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%82%20%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CF%86%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Ιερά Μητρόπολις Φιλαδελφείας
|
Η Ιερά Μητρόπολις Φιλαδελφείας είναι μια επισκοπή του Οικουμενικού Πατριαρχείου, η οποία ήταν ενεργή από το 325 έως το 1922 με έδρα την πόλη της Φιλαδέλφειας (σημερινό Alaşehir). Από το 1990, τον τίτλο του Μητροπολίτη Φιλαδελφείας, υπερτίμου και εξάρχου Λυδίας και Προέδρου Βενετίας φέρει ο Μελίτων (Καράς).
Ιστορικά στοιχεία
Η Φιλαδέλφεια ιδρύθηκε γύρω στο 140 π.Χ. από τον Βασιλιά Άτταλο Β΄ τον Φιλάδελφο. Το 325, η επισκοπή Φιλαδελφείας τέθηκε υπό τη δικαιοδοσία της επισκοπής Σάρδεων. Γύρω στο 1190 η επισκοπή έγινε Μητρόπολη. Η Φιλαδέλφεια ήταν η τελευταία βυζαντινή πόλη της Μικράς Ασίας που έπεσε το 1390, αφού περικυκλώθηκε εντελώς από οθωμανικές κτήσεις ήδη από το 1310. Το 1402 η πόλη αλώθηκε από τον Ταμερλάνο.
Τον Ιούλιο του 1577 η έδρα της μεταφέρθηκε στην Βενετία, με δικαιοδοσία τους Ορθόδοξους στην Ιταλία και την Ευρώπη, πράγμα που επιβεβαιώθηκε το 1644 και το 1651 με αποφάσεις της Πατριαρχικής Συνόδου. Τον Ιούνιο του 1712, ο Μητροπολίτης Φιλαδελφείας Μελέτιος (1685-1712) ασπάστηκε τον Καθολικισμό και η Μητρόπολη χήρευσε. Ωστόσο, ο Ορθόδοξος πληθυσμός στην Βενετία ήθελε δικό του ιεράρχη και τον εξέλεξε ακόμη και χωρίς τη συγκατάθεση του Πατριαρχείου στα 1762, 1768 και 1772. Το 1780 το Πατριαρχείο αναγνώρισε τη μετεγκατάσταση του Μητροπολίτη Κερκύρας Σωφρονίου στην Βενετία, αλλά μετά το θάνατό του το 1790 δεν εξέλεξε νέο ιεράρχη.
Όσο η έδρα του Φιλαδελφείας βρισκόταν στην Βενετία, η επισκοπή της Μικράς Ασίας είτε αποτελούσε τμήμα της Μητρόπολης Εφέσου, είτε ήταν Εξαρχία, άμεσα υπαγόμενη στον Πατριάρχη. Έτσι, το 1636 υπαγόταν στην Μητρόπολη Εφέσου, έγινε για λίγο Εξαρχία, και το 1642/44 προσαρτήθηκε επισήμως ξανά στην Έφεσο. Το 1717 αναφέρεται ως χηρεύουσα, μέχρι το 1725 πάντως είχε πληρωθεί ξανά.
Η Μητρόπολη συνόρευε βόρεια με τις Μητροπόλεις Κυζίκου και Αγκύρας, ανατολικά με τις Μητροπόλεις Ικονίου και Πισιδίας, νότια με τις Μητροπόλεις Πισιδίας, Ηλιουπόλεως και Σάρδεων, και δυτικά με τις Μητροπόλεις Ηλιουπόλεως και Εφέσου. Κύριες πόλεις της Μητρόπολης ήταν οι Ιρκανίς (Salihli), Τάβαλα (Eşme), Καλόης (Kula), Γόρδεις (Gördes), Ακμονία (Demircan), Συναός (Simav), Τημενοθύραι (Uşak), Ακροϊνόν (Afyonkarahisar), Λαοδίκεια (Denizli).
Μετά την ήττα της Ελλάδας στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο και την ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας το 1922, δεν έμεινε καθόλου Ορθόδοξο ποίμνιο στο έδαφος της Μητρόπολης.
Επισκοπικός κατάλογος
Παραπομπές
Πηγές
Φιλαδελφειας
Φιλαδέλφεια (Μικρά Ασία)
|
627282
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%AC%CE%BA%CE%B9%20%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B1%CF%82
|
Τσαρδάκι Καρδίτσας
|
Το Τσαρδάκι είναι ορεινό χωριό της περιφερειακής ενότητας Καρδίτσας σε υψόμετρο 803 μέτρα.
Γεωγραφία - Αξιοθέατα
Το Τσαρδάκι βρίσκεται δίπλα και αντολικά της τεχνητής Λίμνης Πλαστήρα, σε απόσταση 17,5 χλμ. νοτιοδυτικά από την Καρδίτσα. Το χωριό είναι κτισμένο σε περιοχή με θέα τη λίμνη και τον κάμπο της Νεβρόπολης, με παραδοσιακής αρχιτεκτονικής σπίτια και φημίζεται για τις παραδοσιακές ταβέρνες του. Στα βόρεια και σε απόσταση περίπου 1 χλμ. βρίσκεται η Ιερά Μονή Παναγίας Κορώνης που ιδρύθηκε τον 12ο αιω. Ως οικισμός αναφέρεται επίσημα το 2001 να προσαρτάται στο τότε τοπικό διαμέρισμα Μοσχάτου του δήμου Πλαστήρα. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης μαζί με το Μοσχάτο και τον Άγιο Νικόλαο αποτελούν την τοπική κοινότητα Μοσχάτου που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Πλαστήρα του δήμου Λίμνης Πλαστήρα και σύμφωνα με την απογραφή 2011 έχει πληθυσμό 8 κατοίκους.
Παραπομπές
Χωριά του νομού Καρδίτσας
Δήμος Λίμνης Πλαστήρα
|
806123
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%E2%80%99%20%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B6%CE%B7%CF%84%CF%8E%20%CF%83%CF%84%CE%B7%20%CE%A3%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7
|
Σ’ αναζητώ στη Σαλονίκη
|
Σ' αναζητώ στη Σαλονίκη είναι ο τίτλος ενός τραγουδιού του Έλληνα τραγουδιστή Δημήτρη Μητροπάνου. Τους στίχους τους έγραψε ο Φίλιππος Γράψας και τη μουσική ο Μάριος Τόκας. Οι στίχοι γράφτηκαν το 1982 για τους Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού Κέρκυρας εκείνου του έτους. Ο Μάνος Χατζιδάκις εξήρε τον Γράψα για τους στίχους του τραγουδιού, αλλά το τελευταίο άργησε πολύ να γίνει γνωστό. Το 1991 ο Διονύσης Θεοδόσης έδειξε το τραγούδι στον Μάριο Τόκα. Ακολούθησαν προτάσεις για την ερμηνεία του τραγουδιού, στην Χάρις Αλεξίου, καθώς και στον Γιώργο Νταλάρα, αλλά και οι δύο τις απέρριψαν. Πρόταση έγινε και στον Δημήτρη Μητροπάνο, ο οποίος ανταποκρίθηκε θετικά σε αυτήν. Έναν χρόνο μετά, το 1992, κυκλοφόρησε ο δίσκος Η εθνική μας μοναξιά,του Δημήτρη Μητροπάνου και του Μάριου Τόκα, στον οποίο συμπεριλαμβάνεται το τραγούδι.
Παραπομπές
Τραγούδια του Δημήτρη Μητροπάνου
Τραγούδια του 1992
|
247802
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%B1%20%CE%95%CE%BB%CE%B5%CF%8D%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%BD%CE%B1
|
Αρχαία Ελεύθερνα
|
Η Αρχαία Ελεύθερνα (Πρινές) είναι χωριό και έδρα ομώνυμης Τοπικής Κοινότητας του Δήμου Ρεθύμνης στην Περιφερειακή Ενότητα Ρεθύμνης της Κρήτης. Ονομάστηκε έτσι λόγω της γειτνίασής του με τον αρχαιολογικό χώρο της Ελεύθερνας. Τα έτη 2005, 2006, 2007 και 2008 έλαβε βραβείο "καθαρότερου οργανωμένου παραδοσιακού οικισμού" από τη Νομαρχιακή Επιτροπή Τουριστικής Προβολής Ρεθύμνης.
Άλλες ονομασίες
Σύμφωνα με τον λεξικογράφο Στέφανο Βυζάντιο, το αρχικό όνομά της ήταν Σάτρα (πιθανότατα προέρχεται από τους αρχαϊκούς τύπους Σάταρα ή Σάτυρα, αλλά συναντάται και σε παραλλαγές: Σάωρος και Άωρος) και στη συνέχεια μετονομάστηκε σε Απολλωνία, από τον πολιούχο θεό της πόλης Απόλλωνα, που έφερε και το προσωνύμιο Απόλλων Ελευθήρος και επικράτησε εν τέλει η ονομασία Ελεύθερνα (κατά μια άλλη εκδοχή το Ελεύθερνα προερχόταν από το προσωνύμιο της θεάς Δήμητρας Ελευθούς). Επίσης αναφερόταν και ως Ελευθέρα ή Ελευθεραί και Ελεύθερνα. Οι κάτοικοι αναφέρονταν ως: «Ελευθερνεύς» (ενικός) και «Ἐλευθερναῖοι» (πληθυντικός).
Ιστορία, Αρχαιολογικός χώρος
Η Αρχαία Ελεύθερνα ήταν κατά την αρχαιότητα πόλη της Κρήτης. Βρισκόταν στο σημερινό Νομό Ρεθύμνου, 30 χιλιόμετρα ΝΑ της πόλης του Ρεθύμνου, κάπου 12 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Μονής Αρκαδίου. Ο αρχαιολογικός χώρος καταλαμβάνει μια οδοντωτή κορυφογραμμή του Ψηλορείτη, σε ύψος 380 μέτρων. Σήμερα αποτελεί το σημαντικότερο του νομού. Πρόκειται για μια ευρύτερη περιοχή κατοίκησης, οι κύριοι πυρήνες της οποίας, λαμβάνοντας υπόψη τις περιόδους ακμής και παρακμής της, βρίσκονται σε δύο υψώματα: το λόφο του Πρινέ (Αρχαία Ελεύθερνα) και το πλάτωμα στου σημερινού χωριού Ελεύθερνα. Οι γνώσεις μας για την περιοχή, την ονομασία και την ιστορία της προέρχονται κυρίως: 1. από τις γραπτές πηγές: από ιστορικούς, γεωγράφους, λεξικογράφους από την Αρχαιότητα έως τον Μεσαίωνα, καθώς και από χαρτογράφους, περιηγητές και αρχαιοδίφες από τον Μεσαίωνα έως τα τέλη του 19ου αι. και 2. από τα υλικά κατάλοιπα των πολιτισμών που έχουν βρεθεί τυχαία ή από συστηματικότερες έρευνες από τα τέλη του 19ου αι. έως πρόσφατα και έχουν δημοσιευθεί κατά καιρούς σε διάφορα επιστημονικά περιοδικά. Από το 1985 και εξής συστηματικές ανασκαφικές έρευνες στην ευρύτερη περιοχή έχει αναλάβει το Πανεπιστήμιο Κρήτης, Τομέας Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης, σε τρεις διαφορετικούς τομείςσύμφωνα με τη γεωμορφολογία του χώρου, την παρουσία δηλαδή του φυσικού υψώματος βορειοανατολικής κατεύθυνσης με πλαγιές που καταλήγουν στην κοίτη δύο χειμάρρων, της Κυριακής στα ανατολικά και της Χαλοπότας στα δυτικά. Τη διεύθυνση των ανασκαφών στον ανατολικό τομέα Ι ανέλαβε ο καθηγητής Πέτρος Θέμελης, στον κεντρικό τομέα ΙΙ ο καθηγητής Αθανάσιος Καλπαξής και στο δυτικό τομέα ΙΙΙ ο καθηγητής Νίκος Σταμπολίδης. Σημαντική η βοήθεια και συνεισφορά των αρμοδίων και των κατοίκων της Αρχαίας Ελεύθερνας (πρώην Πρινέ) και της Ελεύθερνας.
Την πόλη ίδρυσαν οι Δωριείς τον 9ο αιώνα π.Χ. στη διασταύρωση των δρόμων που ένωναν τις πόλεις Κυδωνία, Κνωσσό και το ιερό στο όρος Ίδη. Στη θέση Ορθή Πέτρα έχει έρθει στο φως νεκρόπολη των γεωμετρικών και αρχαϊκών χρόνων. Το 2010 ανακοινώθηκε η ανακάλυψη στην περιοχή διπλού τάφου ηλικίας 2.700 ετών, που έκρυβε περισσότερα από 3.000 φύλλα χρυσού και την πρώτη απεικόνιση της µέλισσας ως θεάς.
Η Αρχαία Ελεύθερνα, κατά τη διάρκεια του Πρώτου Κρητικού Πολέμου (205 π.Χ. έως 200 π.Χ.), τάχθηκε με στο πλευρό του βασιλιά της Μακεδονίας, Φιλίππου Ε', ενάντια στη Ρόδο και την Κνωσσό.
Μετά την κατάληψη του νησιού από τους Ρωμαίους, πολιορκήθηκε και δεν έπεσε στα χέρια του Κόιντου Καικήλιου Μέτελλου παρά μέσω προδοσίας. Η πόλη εξακολούθησε να αναπτύσσεται, ενώ ανοικοδομήθηκαν λουτρά, βίλλες και δημόσια κτίρια. Την ευμάρεια της πόλης απείλησε ένας σεισμός 365. Τελικά, οι επιδρομές των Αράβων τον 8ο αιώνα και ένας νέος σεισμός το 796 οδήγησαν την πόλη σε παρακμή.
Από την Ελεύθερνα-Απολλωνία καταγόταν ο Διογένης ο Απολλωνιάτης, ο επικαλούμενος Φυσικός. Φιλόσοφος του έζησε τον 5ο αιώνα π.Χ, μαθητής του Αναξιμένη. Από την Ελεύθερνα ήταν και ο Αμήτωρ, ο πρώτος κιθαριστής ερωτικών ωδών, που οι ομότεχνοί του ονομάζονταν αμητορίδαι, ο πανάρχαιος ποιητής Λίννος και ο γλύπτης Τιμόχαρις.
Εκθέσεις ευρημάτων, επισκεψιμότητα, μουσείο
Χιλιάδες ευρήματα, που αποτελούν αδιάψευστους μάρτυρες της ιστορίας της Αρχαίας Ελεύθερνας, έχουν προέλθει από τις τρεις μεγάλες, συστηματικές ανασκαφές του Πανεπιστημίου Κρήτης. Και περί τα 500 εξ αυτών επιλέγησαν προκειμένου να συγκροτήσουν την έκθεση «Ελεύθερνα: Πόλη - Ακρόπολη - Νεκρόπολη» που ξεκίνησε στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, στην Αθήνα το Δεκέμβριο 2004 . Ο αρχαιολογικός χώρος έγινε επισκέψιμος για το κοινό το 2008, ενώ η ανασκαφή συνεχίζεται και σημαντικά ευρύματα διαρκώς έρχονται στο φως ,
Τον Ιανουάριο του 2011 το σχέδιο κατασκευής Αρχαιολογικού Μουσείου στην Ελεύθερνα βάσει μελέτης του αρχαιολόγου Νίκου Σταμπολίδη έλαβε ομόφωνη έγκριση από τη Διεύθυνση Μουσείων Εκθέσεων και Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων του Υπουργείου Πολιτισμού. Προβλέπεται η κατασκευή πολυχώρου αποθηκών και προβολής των εκθεμάτων με συνολικό εμβαδόν 1630 τ.μ., εκ των οποίων περίπου τα 900 θα είναι ο όροφος εκθεμάτων με αίθριο, ενώ τα 730 υπόγειο-αποθήκες.. Ήδη σύμβαση για την εκτέλεση του έργου υπογράφηκε από την Πρυτανική Αρχή του Πανεπιστημίου Κρήτης και την ανάδοχο εργολαβική εταιρεία .
Το μουσείο κατασκευάστηκε σύμφωνα με τα σχέδια και εγκαινιάστηκε στις 19 Ιουνίου 2016 Όπως είχε οραματιστεί ο καθηγητής Σταμπολίδης, το μουσείο συγκεντρώνει καθημερινά περί τους 800 επισκέπτες από όλες τις χώρες του κόσμου, ακόμη και τους χειμερινούς μήνες.
Άλλα αξιοθέατα
Η Αρχαία Ελεύθερνα υπήρξε σημαντική θέση κατά την πρώτη βυζαντινή περίοδο, γι' αυτό έγινε και έδρα Επισκοπής , με αποτέλεσμα να χτιστεί μια βασιλική. Η πρόσφατη ανασκαφή της από τον καθηγητή Πέτρο Θέμελη έδειξε ότι ήταν ένα σημαντικό αρχιτεκτονικό μνημείο και η αρχική κατασκευή της χρονολογείται στην περίοδο 430-450 μ.Χ., ενώ καταστράφηκε στον 7ο αιώνα.. Βρίσκεται στον αρχαιολογικό χώρο, στη θέση Κατσίβελος και είναι τρίκλητη βασιλική με πλούσιο ψηφιδωτό διάκοσμο
Ο διπλός Ναός του Σωτήρα Χριστού και του Ιωάννη Προδρόμου είναι σημαντικό μεσαιωνικό μνημείο στο ανατολικό άκρο του οικισμού. Ο ναός του Σωτήρα είναι σε σχήμα ελεύθερου σταυρού με τρούλο και διασώζει τοιχογραφία του Παντοκράτορα στον τρούλο. Το μνημείο αυτό χρονολογείται στον 12ο αι. αλλά η αρχιτεκτονική του δηλώνει πλήθος παρεμβάσεων κατά τους επόμενους αιώνες. Τον 16ο αι. χτίζεται και ο ναός του Προδρόμου σε επαφή με τον παλαιότερο ναό, και όλο μαζί το συγκρότημα πιθανότατα φιλοξένησε στον Ύστερο Μεσαίωνα ένα μικρό μοναστήρι.
Εκκλησιαστική υπαγωγή
Η εκκλησία του χωριού είναι αφιερωμένη στον Προφήτη Ηλία. Εκκλησιαστικά υπάγεται στην Γ΄ Αρχιερατική Περιφέρεια της Ιεράς Μητροπόλεως Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου, της Εκκλησίας της Κρήτης.
Καθημερινή ζωή, λαογραφία
Στο χωριό γίνεται πανηγύρι για τον εορτασμό του Προφήτη Ηλία (20 Ιουλίου)
Διοικητικά - πληθυσμιακά στοιχεία
Δείτε: Κοινότητα Αρχαίας Ελεύθερνας
Ως οικισμός αναφέρεται επίσημα το 1925, με παλιά ονομασία Πρινές, στο ΦΕΚ 27Α - 31/01/1925 να ορίζεται έδρα της ομώνυμης νεοϊδρυθείσας κοινότητας. Το 1987 με το ΦΕΚ 87Α - 09/06/1987 μετονομάστηκε σε Αρχαία Ελεύθερνα. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης αποτελεί την κοινότητα Αρχαίας Ελεύθερνας που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Αρκαδίου του Δήμου Ρεθύμνης και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει πληθυσμό 115 κατοίκους.
Πληθυσμός
Δείτε Επίσης
Πρώτος Κρητικός Πόλεμος , Πειρατεία στον αρχαίο μεσογειακό κόσμο
Παραπομπές
Πηγές
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, 1996, 2006 (ΠΛΜ)
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Οδηγός: Ποδηλατικές διαδρομές (σε μορφή pdf και έντυπο) Επιτροπή τουριστικής προβολής νομού, ανακτήθηκε 2012-04-07
Πληροφορίες στην ιστοσελίδα της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ρεθύμνου.
«Θαμμένο αίνιγμα 29 αιώνων», άρθρο στον ιστότοπο της εφημερίδας «Τα Νέα», 13 Σεπτεμβρίου 2011.
Χωριά του νομού Ρεθύμνης
Πόλεις της αρχαίας Κρήτης
Αρχαιολογικοί τόποι στην Ελλάδα
Ελευθερνα
Δήμος Ρεθύμνης
Ρωμαϊκοί αρχαιολογικοί τόποι στην Ελλάδα
|
245167
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CF%83%CF%84%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9D%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%AC%CF%81%CF%89%CF%86
|
Ευστράτιος Ντελάρωφ
|
Ο Ευστράτιος Ιωάννου Ντελάρωφ, ρωσ. Евстратий Иванович Деларов/Ευστράτιυ Ιβάνοβιτς Ντελάρωφ, (περ. 1740 - 1806) ήταν Ελληνικής καταγωγής Ρώσος ναυτικός, ο οποίος υπηρέτησε σε Ρωσικές ναυτικές επιχειρήσεις εμπορίου της γούνας στην Ρωσική Αμερική. Ήταν ο πρώτος ιστορικά τεκμηριωμένος Έλληνας εξερευνητής και έμπορος που έφθασε στην Αλάσκα. Γεννήθηκε το 1740 στην Οθωμανική Μακεδονία.
Η καριέρα του Ντελάρωφ στη Ρωσική Αμερική χρονολογείται τουλάχιστον από το 1764, όταν έφθασε στα Αλεούτια νησιά με το πλοίο «Πέτρος και Παύλος» υπό τον Π. Σολοβιέφ. Ο Ντελάρωφ συμμετείχε το 1764 στην επίθεση του Σολοβιέφ εναντίον των νησιών Ούμνακ και Ουναλάσκα, που πραγματοποιήθηκε σε αντίποινα για την επανάσταση των Αλεούτιων το 1762 όταν σε συντονισμένη επίθεση σε τέσσερα Ρωσικά σκάφη και πολλούς σταθμούς σκοτώθηκαν πάνω από 300 Ρώσοι. Ενώ δούλευε στην εταιρεία των αδελφών Πανώφ, ο Ντελάρωφ χρησιμοποίησε το νησί Ούγκα ως ορμητήριο, και για πολλά χρόνια το λιμάνι του ήταν γνωστό ως Λιμήν του Ντελάρωφ ή Γκρέκο-Ντελαρώφσκογιε, επειδή ο Ντελάρωφ ήταν Ελληνικής καταγωγής. Το 1781-1786 ο Ντελάρωφ και δύο άλλοι πλοίαρχοι κάνουν διερευνητικές εισβολές από το Ούνγκα στον πορθμό του Πρίγκιπα Ουίλιαμ.
Με την πάροδο του χρόνου ο Ντελάρωφ έχει αποκτήσει τη φήμη εξαιρετικού πλοιάρχου. Έγινε συνιδιοκτήτης διαφόρων γουνεμπορικών πλοίων. Ο Γ. Σέλιχωφ συνάντησε τον Ντελάρωφ στο Ιρκούτσκ και τον έπεισε να γίνει ο κύριος διαχειριστής της εγκατάστασής του στον Κόλπο των Τριών Ιεραρχών της Αλάσκας στο νησί Κόντιακ. Ο Ντελάρωφ έπλευσε προς το Κόντιακ το 1787 με το πλοίο «Τρεις Ιεράρχες». Από το 1787 έως το 1791 ήταν προκάτοχος του Α. Μπαράνωφ σαν Διαχειριστής της Ρωσοαμερικανικής εταιρείας του Σέλιχωφ - Γκόλικωφ. Αργότερα έγινε ένας από τους εταίρους της επιχείρησης του Σέλιχωφ. Το 1796 ανέλαβε τις υποθέσεις της εταιρείας στο Ιρκούτσκ. Το 1787 από τον Ντελάρωφ ιδρύθηκε ένας σταθμός στο νησί Κόντιακ απέναντι από την ηπειρωτική Αλάσκα. Το 1788 η Ισπανική αποστολή των Γκονζάλο ντε Χάρο και Εστέμπαν Χοσέ Μαρτίνες έπλευσε στην Αλάσκα για να ερευνήσει την Ρωσική δραστηριότητα. Αριθμός προηγούμενων Ισπανικών αποστολών στην Αλάσκα απέτυχε να βρει Ρώσους, αλλά η επαφή έγινε κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του 1788. Ο Χάρο βρήκε τον οικισμό του Σέλιχωφ στον κόλπο των Τριών Ιεραρχών και συναντήθηκε με τον Ντελάρωφ. Ο Χάρο και ο Ντελάρωφ συζήτησαν επί μακρόν. Ο Ντελάρωφ ενημέρωσε τον Χάρο ότι υπήρχαν επτά Ρωσικές θέσεις στην ακτή μεταξύ Ουναλάσκας και πορθμού του Πρίγκιπα Ουίλιαμ και ότι Ρωσικά πλεούμενα φθάνουν νότια κατά μήκος της ακτής μέχρι τον πορθμό Νούτκα. Αυτό το τελευταίο τμήμα των πληροφοριών του ήταν πιθανότατα για να εκφοβίσει τους Ισπανούς. Το ότι ο Ντελάρωφ είχε υπερβάλει τη δύναμη της Ρωσικής Αμερικής κατέστη σαφές για τους Ισπανούς, όταν επισκέφθηκαν την Ουναλάσκα. Ο Ντελάρωφ είχε πει στον Χάρο ότι 120 Ρώσοι ζούσαν εκεί, αλλά οι Ισπανοί ανακάλυψαν μόνο έναν Ρώσο εκεί - οι υπόλοιποι ήταν Αλεούτιοι. Όταν το 1799 ιδρύθηκε η Ρωσοαμερικανική εταιρεία, ο Ντελάρωφ μετακόμισε στην Αγία Πετρούπολη και υπηρέτησε στο διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας μέχρι το θάνατό του το 1806.
Μνήμη
Αριθμός τοπωνυμίων φέρει το όνομά του Ντελάρωφ, συμπεριλαμβανομένων των Νήσων Ντελάρωφ και του Κόλπου Ντελάρωφ. Το όνομα Ντελάρωφ φέρουν μεταγωγικά πλοίο του στρατού των ΗΠΑ και η πόλη-φάντασμα Ούνγκα στην Αλάσκας ονομάστηκε αρχικά Ντελάρωφ.
Αναφορές
Έλληνες εξερευνητές
Έλληνες επιχειρηματίες
Έλληνες ναυτικοί
Έλληνες θαλασσοπόροι
|
329683
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BC%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%AC%20%CE%A4%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AD
|
Αμινατά Τουρέ
|
Η Αμινατά Τουρέ (Aminata Touré, γενν. στις 12 Οκτωβρίου 1962) είναι πολιτικός από τη Σενεγάλη και υπηρέτησε ως πρωθυπουργός από την 1η Σεπτεμβρίου 2013 ως τις 4 Ιουλίου 2014. Είναι η δεύτερη γυναίκα πρωθυπουργός στην ιστορία της Σενεγάλης μετά τη Μάμε Μαντιόρ Μπογιέ και υπηρέτησε ως υπουργός Δικαιοσύνης από το 2012 ως το 2013, μέχρι την ανακοίνωση του πρωθυπουργικού διορισμού της από την ίδια,. Υποσχέθηκε να συνεχίσει την πολιτική της ανάπτυξης με σκοπό να βελτιωθεί το βιοτικό επίπεδο των πολιτών της χώρας της. Στον Τύπο αναφέρεται με το ψευδώνυμο "Σιδηρά Κυρία". Έχει αγωνιστεί για τα δικαιώματα των γυναικών.
Πρώτα χρόνια
Στα νιάτα της έπαιξε ποδόσφαιρο στην ομάδα Dakar Gazelles. Εργάστηκε επί πενταετία στο Ταμείο των Ηνωμένων Εθνών για τον Πληθυσμό
Ως υπουργός Δικαιοσύνης εργάστηκε για την καταπολέμηση της διαφθοράς.
Πρωθυπουργός
Μετά το διορισμό της στην πρωθυπουργία, διόρισε το Σιντικί Καμπά ως αντικαταστάτη της στο υπουργείο Δικαιοσύνης, ο οποίος έτυχε κριτικής, εξαιτίας των προσπαθειών του να αποποινικοποιήσει την ομοφυλοφιλία. Η κυβέρνησή της επικρίθηκε επίσης από φεμινίστριες, καθώς αποτελείται από 4 γυναίκες και 28 άντρες.
Μετά την ήττα της στις τοπικές εκλογές στο Ντακάρ, τον Ιούνιο του 2014, η Τουρέ παραιτήθηκε και τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς αντικαταστάθηκε από τον Μοχάμεντ Ντιόν.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πρωθυπουργοί της Σενεγάλης
Γυναίκες Πρωθυπουργοί
|
353556
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Howlin%27%20Wolf
|
Howlin' Wolf
|
Ο Χάουλιν Γουλφ (Howlin' Wolf, πραγματικό όνομα: Chester Arthur Burnett, 10 Ιουνίου 1910 - 10 Ιανουαρίου 1976) ήταν Αμερικανός μουσικός της μπλουζ σκηνής του Σικάγο.
Το περιοδικό "Rolling Stone" τον έχει κατατάξει στη 51η θέση της λίστας με τους εκατό σπουδαιότερους μουσικούς όλων των εποχών.
Βιογραφία
Τα πρώτα χρόνια
Ο Howlin' Wolf γεννήθηκε ως Τσέστερ Άρθουρ Μπαρνέτ στις 10 Ιουνίου 1910 στο White Station του Μισσισσιππί. Οι γονείς του ήταν ο Λίον Μπαρνέτ και η Γκέρντρουντ Τζόουνς και του έδωσαν το όνομα του από τον Τσέστερ Άρθουρ, 21ο πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών.
Το προσωνύμιο Wolf (μτφ. Λύκος) του το έδωσε ο παππούς του, ο οποίος του έλεγε ότι αν η συμπεριφορά του ήταν ανάρμοστη, "ο λύκος θα ερχόταν να τον πάρει" και γι' αυτό το λόγο όταν ξεπερνούσε τα όρια μιμούνταν το ουρλιαχτό του λύκου.
Ο Wolf είχε σαν μουσικό πρότυπο, κατά τα νεανικά του χρόνια, τον τραγουδιστή της κάντρι μουσικής, Τζίμι Ρότζερς. Λόγω μίας καλής σοδιάς στο χωράφι του πατέρα του, με τον οποίο είχε μετακομίσει, απέκτησε τα απαραίτητα χρήματα για να αγοράσει την πρώτη του κιθάρα στις 15 Ιανουαρίου 1928. Έκανε τα πρώτα του μαθήματα μουσικής το 1930 με τον κιθαρίστα των μπλουζ, Τσάρλι Πάτον και πρώτο τραγούδι που έπαιξε ήταν το "Pony Blues". Τρία χρόνια αργότερα, έμαθε να παίζει φυσαρμόνικα με τον Sonny Boy Williamson II, ενώ κατά τα επόμενα χρόνια έπαιξε ζωντανά με έναν από τους σπουδαιότερους μουσικούς της μπλουζ, τον Ρόμπερτ Τζόνσον, όπως και τους Γουίλι Μπράουν, Σον Χάουζ, Ρόμπερτ Λόκγουντ Τζούνιορ, κ.α..
Στρατιωτική θητεία
Τον Απρίλιο του 1941, ο Wolf κατατάχθηκε στον στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών, οκτώ μόλις μήνες πριν την ιαπωνική επίθεση στο Περλ Χάρμπορ. Την άνοιξη του 1943 υπηρετούσε σε στρατιωτικό νοσοκομείο στο Πόρτλαντ του Όρεγκον και αποστρατεύτηκε στις 3 Νοεμβρίου 1943.
Καριέρα
Στις 3 Μαΐου 1947, παντρεύτηκε την πρώτη του σύζυγο, Κέιτι Μέι Τζόνσον και το 1948 μετακόμισαν στο Δυτικό Μέμφις του Αρκάνσας. Εκεί, ο Wolf σχημάτισε το πρώτο του συγκρότημα με τον Ματ Μέρφι στην κιθάρα και τον Τζούνιορ Πάρκερ στη φυσαρμόνικα και ταυτόχρονα έκανε ραδιοφωνική εκπομπή στον τοπικό σταθμό "KWEM".
Το 1951, ο ιδιοκτήτης των "Sun Studios", Σαμ Φίλιπς, έδειξε ενδιαφέρον για τον Wolf και στις 14 Μαΐου ηχογράφησε τα δύο πρώτα του κομμάτια, "Moanin' At Midnight" και "How Many More Years". Τα δύο τραγούδια αποτέλεσαν το πρώτο του σινγκλ, το οποίο κυκλοφόρησε μέσω της "Chess Records" από το Σικάγο, σκαρφαλώνοντας στο Top-10 του R&B chart του Billboard.
Τρία χρόνια αργότερα, η επιτυχία των πρώτων σινγκλ του οδήγησε τον Howlin' Wolf να μετακομίσει στο Σικάγο. Η απόφαση του αυτή έδωσε τέλος στον πρώτο του γάμο. Κατά την άφιξη του στο Σικάγο, ξεκίνησε η διάσημη αντιπαλότητα του με τον Muddy Waters, με κυριότερη αφορμή γι' αυτήν, την υποψία του Wolf ότι ο Γουίλι Ντίξον, ο οποίος έγραφε τραγούδια και για τους δύο τραγουδιστές, έδινε τα καλύτερα του κομμάτια στον Waters.
Εκείνο το διάστημα ξεκίνησε τη συνεργασία του με τον κιθαρίστα Χιούμπερτ Σάμλιν, η οποία διήρκεσε μέχρι το θάνατο του. Ταυτόχρονα, έκανε μαθήματα ανάγνωσης και γραφής. Το πρώτο άλμπουμ του κυκλοφόρησε το 1959 με τίτλο "Moanin' In The Moonlight" με τον Γουίλι Τζόνσον, τον Σάμλιν και τον Τζόντι Ουίλιαμς στις κιθάρες, τον Γουίλι Στιλ και τον Ερλ Φίλιπς στα τύμπανα και τον Γουίλι Ντίξον στο μπάσο. Η παραγωγή έγινε από τον Λέοναρντ Τσες και ουσιαστικά ο δίσκος ήταν συλλογή διαφόρων σινγκλ που είχε κυκλοφορήσει ο Wolf τα προηγούμενα χρόνια.
Ακολούθησε το "Howlin' Wolf" (ή "The Rocking Chair album") στις αρχές του 1962 με ηχογραφήσεις του 1960 και του 1961. Στο δίσκο έπαιζαν, μεταξύ άλλων, οι Γουίλι Ντίξον, Σαμ Λέι και Τζίμι Ρότζερς.
Τον Μάιο του 1964, παντρεύτηκε την Λίλι Χάντλεϊ Τζόουνς, δεύτερη σύζυγο του, και κυκλοφόρησε το άλμπουμ "Rockin' the Blues – Live In Germany".
Στις 26 Μαΐου 1965, εμφανίστηκε στην εκπομπή "Shindig!" μετά από πρόσκληση των Rolling Stones, οι οποίοι είχαν επανειλημμένα παίξει τα "Little Red Rooster", "The Last Time" και "Play With Fire" και ένα χρόνο αργότερα η "Chess" κυκλοφόρησε τη συλλογή "The Real Folk Blues", πριν την κοινή ηχογράφηση του Wolf με τον Muddy Waters και τον Bo Diddley για το "The Super Super Blues Band".
Στις αρχές του 1967, το όνομα του Howlin' Wolf έλαβε ακόμη περισσότερη δημοτικότητα όταν οι Doors διασκέυασαν το "Back Door Man" για τον πρώτο τους δίσκο, γεγονός που έδειξε την μεγάλη επιρροή του καλλιτέχνη στα συγκροτήματα της κλασικής ροκ μουσικής.
Το 1969 έπαθε για πρώτη φορά καρδιακή προσβολή ενώ ταξίδευε προς το Σικάγο για μία συναυλία στο τοπικό πανεπιστήμιο, πέφτοντας πάνω στο ταμπλό του αυτοκινήτου του. Τη ζωή του έσωσε ο Χιούμπερτ Σάμλιν, ο οποίος οδηγούσε το αυτοκίνητο εκείνη την ώρα, και αφού σταμάτησε πήρε ένα σανίδι και τον χτύπησε στην πλάτη βοηθώντας την καρδιά του να επανέλθει.
Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε το πιο αμφιλεγόμενο του άλμπουμ με τίτλο "The Howlin' Wolf Album", μία μίξη των μπλουζ με το ψυχεδελικό ροκ, σε επανεκτελέσεις παλιότερων τραγουδιών του. Σκοπός της "Chess" ήταν να αναβαθμίσει τον ήχο κλασικών μπλουζ καλλιτεχνών, εκμοντερνίζοντας τον με ψυχεδελικά στοιχεία, κάτι που είχε κάνει με το "Electric Mud" του Muddy Waters. Ο Wolf έδειξε την απέχθεια του για το δίσκο, κάτι που προσπάθησε να εκμεταλλευτεί η εταιρεία δηλώνοντας το στο εξώφυλλο.
Το 1971, κυκλοφόρησε το "The London Howlin' Wolf Sessions", το οποίο είχε ηχογραφηθεί στις 2 και 7 Μαΐου 1970 στο Λονδίνο, με τη συμμετοχή των Έρικ Κλάπτον στην κιθάρα, Μπιλ Γουάιμαν στο μπάσο και Τσάρλι Γουάτς και Ρίνγκο Σταρ στα τύμπανα. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε τον δίσκο "Message To The Young" και τη συλλογή "Going Back Home".
Το 1972, έλαβε τιμητικό διδακτορικό των Τεχνών από το Columbia College του Σικάγο, ενώ λίγους μήνες αργότερα κυκλοφόρησε τον τελευταίο του στούντιο δίσκο με τίτλο "The Back Door Wolf".
Το 1974, η "Chess" κυκλοφόρησε τη συλλογή "London Revisited", με ηχογραφήσεις του Howlin' Wolf και του Muddy Waters οι οποίες παρέμειναν εκτός των αρχικών κυκλοφοριών και την επόμενη χρονιά ο Wolf κέρδισε το βραβείο του "Montreux Festival" για το "The Back Door Wolf".
Το Νοέμβριο του 1975, πραγματοποίησε την τελευταία του ζωντανή εμφάνιση, μαζί με τον B. B. King, τον Άλμπερτ Κινγκ, τον Λούθερ Άλισον, κ.α. στο "Chicago Amphitheater", ενώ η υγεία του έδειχνε έντονα σημάδια παρακμής. Στις 10 Ιανουαρίου του 1976 πέθανε στο "Hines VA Hospital" του Χάινς του Ιλινόι. Η νεκροψία έδειξε καρκίνο στον εγκέφαλο, ασθένεια στα νεφρά και καρδιακή ανεπάρκεια.
Μετά θάνατον βραβεύσεις και τιμές
Το 1980, εντάχθηκε στο Blues Foundation Hall of Fame.
Το 1991, εντάχθηκε στο Rock and Roll Hall of Fame.
Το 1995, εντάχθηκε στο Hall of Fame του West Point του Μισισίπι.
Το 1996, δημιουργήθηκε το The Howlin' Wolf Blues Society και το πρώτο μπλουζ φεστιβάλ του Howlin' Wolf πραγματοποιήθηκε την ίδια χρονιά στη γενέτειρα του, συνεχίζοντας κάθε χρόνο από εκεί και έπειτα.
Το 1999, το τραγούδι "Smokestack Lightning" εντάχθηκε στο Grammy Hall of Fame.
Το 2003, εντάχθηκε στο Mississippi Musicians Hall of Fame.
Το 2008, ο βρετανός ηθοποιός Ίμον Γουόκερ έπαιξε το ρόλο του Howlin' Wolf στη βιογραφική ταινία του Λέοναρντ Τσες, "Cadillac Records".
Τα τραγούδια "Smokestack Lightning", "Spoonful" και "Little Red Rooster" συμπεριλήφθηκαν στη λίστα των "500 τραγουδιών που μορφοποίησαν το Rock and Roll" του Rock and Roll Hall of Fame.
Δισκογραφία
Σινγκλ
Παραπομπές
Πηγές
Howlin' Wolf Biography | Rolling Stone
The life and times of Howlin' Wolf | Guitar News | MusicRadar
Howlin' Wolf | Music Biography, Credits and Discography | AllMusic
Howlin' Wolf Biography | The Rock and Roll Hall of Fame and Museum
Illustrated Howlin' Wolf discography
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Howlin' Wolf Home Page
The Official Home of Howlin' Wolf
Μπλουζ μουσικοί
Αμερικανοί κιθαρίστες
Αμερικανοί τραγουδιστές
|
524830
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%B2%CE%B1%CE%BB%CE%BD%CF%84%20%CE%86%CE%B1%CE%B2
|
Έβαλντ Άαβ
|
Ο Έβαλντ Άαβ (εσθονικά: Evald Aav, 22 Φεβρουαρίου/7 Μαρτίου 1900 - 21 Μαρτίου 1939) ήταν σημαντικός Εσθονός συνθέτης και διευθυντής ορχήστρας του Μεσοπολέμου.
Βιογραφία
Γεννήθηκε το 1900 στο Τάλιν της Εσθονίας -το οποίο τότε αποτελούσε κομμάτι της Ρωσικής Αυτοκρατορίας- και πραγματοποίησε τα πρώτα του μαθήματα στο πιάνο και τη θεωρία της μουσικής υπό τους Χέλμι Βίιτολ-Μόχρφελντ και Άντον Κάσεμετς αντίστοιχα. Αργότερα εισήλθε στην Ανωτάτη Μουσική Σχολή του Τάλιν όπου σπούδασε σύνθεση υπό τις οδηγίες του Άρτουρ Καπ, ολοκληρώνοντας τις σπουδές του το 1926.
Από το 1916 μέχρι την αποφοίτησή του συμμετείχε στη χορωδία της Εσθονικής Όπερας, ενώ διηύθυνε μεταξύ άλλων τη χορωδία και την ορχήστρα της Στρατιωτικής Σχολής του Τάλιν (1924-1927), την ανδρική χορωδία της Ένωσης Εσθονών Ερμηνευτών (1934-1939), τη μεικτή χορωδία του Νεανικού Μουσικού Συνδέσμου του Τάλιν (1937-1939) κ.ά.
Παράλληλα υπήρξε συντάκτης και συνεργάτης εγχώριων μουσικών περιοδικών, υπάλληλος στον Σύνδεσμο Προστασίας Εσθονών Συγγραφέων καθώς και μέλος από το 1930 στην Ένωση Εσθονών Ερμηνευτών.
Απεβίωσε στις 21 Μαρτίου του 1939 εξαιτίας ασθένειας. Λίγες μέρες πριν τον θάνατό του τιμήθηκε από το εσθονικό κράτος με το παράσημο του Τάγματος του Εσθονικού Ερυθρού Σταυρού, ενώ το 1943 θεσπίστηκε, με πρωτοβουλία της αδελφής του Φρίντα Ρούκι, υποτροφία που έφερε το όνομά του.
Έργο
Το 1928 ο Άαβ συνέθεσε τους Εσθονούς Βίκινγκς, την πρώτη όπερα που γράφτηκε στην εσθονική γλώσσα. Η υπόθεση του έργου διαδραματίζεται στη μεσαιωνική Σιγκτούνα της Σκανδιναβίας και πραγματεύεται τη μοίρα του ανθρώπου ενόψει της καταστροφής της πόλης από εχθρική επιδρομή. Το ίδιο έτος, η όπερα του παρουσιάστηκε στο κοινό σε σκηνοθεσία του Χάνο Κόμπους.
Η συνολική παραγωγή του Άαβ αποτελείται από περίπου πενήντα συνθέσεις για χορωδίες (ανδρικές, γυναικείες αλλά και μεικτές), έργα για πιάνο, συμφωνίες κλπ. Άλλα σημαντικά έργα του πέρα από τους Εσθονούς Βίκινγκς είναι ο Τραγουδιστής, το Ξημέρωμα και τα Παιδιά του Βορρά.
Παραπομπές
Εσθονοί συνθέτες
Εσθονοί μουσικοί
Εσθονοί διευθυντές ορχήστρας
Εσθονοί διευθυντές χορωδίας
|
104094
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1%20%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%93%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CF%89%CE%BD
|
Εκκλησία Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων
|
Ο Άγιος Γεώργιος των Ελλήνων (San Giorgio dei Greci) είναι ορθόδοξη εκκλησία της Βενετίας, στη συνοικία Καστέλο. Είναι ο παλαιότερος και πιο ιστορικός ορθόδοξος ναός της διασποράς. Η κατασκευή του έγινε δυνατή χάρη στις συνεισφορές των Ορθόδοξων Ελλήνων της Βενετίας και των Ελλήνων ναυτικών που περνούσαν από την πόλη. Στην εκκλησία δόθηκε από τους Ενετούς το προσωνύμιο «των Ελλήνων» (dei Greci) λόγω της ελληνικής γλώσσας και του βυζαντινού τυπικού που ακολουθεί.
Τον Νοέμβριο του 1991, με απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, η εκκλησία έγινε ο καθεδρικός ναός της Ιεράς Μητροπόλεως Ιταλίας και Μελίτης.
Ιστορικό
Η Βενετία είχε πάντοτε παρουσία και επαφές με χριστιανούς από τα Βαλκάνια και άλλους χριστιανούς της Ανατολής που ακολουθούσαν το βυζαντινό τυπικό, καθώς ήταν εμπορικό λιμάνι σε συνεχή επαφή με τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Το 1081 οι Ενετοί δεσμεύτηκαν να βοηθήσουν τους Έλληνες εναντίον των Νορμανδών του Ροβέρτου Γυισκάρδου, ο οποίος ετοιμαζόταν να επιτεθεί στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Σε αντάλλαγμα, ο αυτοκράτορας Αλέξιος Α΄ Κομνηνός υποσχέθηκε, και το 1082 παραχώρησε, προνόμια στους Ενετούς εμπόρους έναντι όλων των άλλων, με αποτέλεσμα ο Ροβέρτος Γυισκάρδος να ηττηθεί από τον στόλο του Δόγη Ντομένικο Σέλβο.
Το σύμφωνο μεταξύ του αυτοκράτορα και του Δόγη ήταν θεμελιώδους σημασίας για τη Βενετική Δημοκρατία, καθώς σηματοδότησε την αρχή της πολιτικής, στρατιωτικής και εμπορικής της κυριαρχίας στην Εγγύς Ανατολή, όπου μπορούσαν να πλέουν τα πλοία της. Μετά το 1092 ξεκίνησε μια μεταναστευτική ροή Ενετών εμπόρων προς την Κωνσταντινούπολη, ενώ πολλοί Έλληνες έμποροι πήγαν στη Βενετία.
Κατά την Δ' Σταυροφορία (1204), οι Ενετοί κατέλαβαν μεγάλο μέρος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, (τη δυτική ακτή της Ελλάδας, τον Μοριά, τη Νάξο, την Άνδρο, την Εύβοια, την Καλλίπολη, την Αδριανούπολη και τα θρακικά λιμάνια στη Θάλασσα του Μαρμαρά), γεγονός που διευκόλυνε τη μετακίνηση των Ελλήνων από αυτά τα εδάφη. Αυτοί απασχολούνταν κυρίως στη ναυσιπλοΐα και το εμπόριο, καθώς και σε διάφορα άλλα επαγγέλματα.
15ος αιώνας
Μετά τις αρχές του 14ου αιώνα, καθώς αυξανόταν η οθωμανική απειλή, πολλοί Ορθόδοξοι Έλληνες αναγκάζονταν να καταφύγουν στη Βενετία. Αυτοί προσεύχονταν στην εκκλησία του Σαν Τζιοβάνι της Μπράγορα, όπου ο παπα-Μιχάλης, γιος του Κοσμά από την Εύβοια, λειτουργούσε με το βυζαντινό τυπικό. Τον Απρίλιο του 1412, το Συμβούλιο των Δέκα έστειλε την υπόθεσή του στον ανακριτή αιρέσεων, ο οποίος καταδίκασε τον ιερέα σε εξορία. Ένα μήνα αργότερα, το ίδιο Συμβούλιο ακύρωσε την ποινή του εκκλησιαστικού δικαστή, υποχρεώνοντας όμως τον ιερέα να σταματήσει την άσκηση των ιερυργιών υπό τη θανατική ποινή. Το 1430, ο παπα-Μιχάλης, ο οποίος συνέχισε να λειτουργεί κατά το βυζαντινό τυπικό στην ενορία του Αγίου Μαρτίνου, καταδικάστηκε σε πενταετή εξορία και απελάθηκε από τη Βενετία. Την ίδια χρονιά, το Συμβούλιο των Δέκα απαγόρευσε σε δύο άλλους Έλληνες κληρικούς να ιερουργήσουν στη Βενετία και αποφάσισαν να καταστρέψουν το παρεκκλήσι που είχε χτιστεί στο σπίτι του Δημητρίου Φιλομάτη, όπου οι Έλληνες συγκεντρώνονταν για να τελέσουν την ορθόδοξη λατρεία.
Το 1445, αμέσως μετά τη Σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας (1439), ο Πάπας Ευγένιος Δ΄ διέταξε τον επίσκοπο του Καστέλλο, Lorenzo Giustiniani, να επιτρέψει στους Έλληνες ιερείς να τελούν την Ευχαριστία χωρίς εμπόδια, κατά το βυζαντινό τυπικό, τόσο στην εκκλησία του Αγίου Βλασίου (San Biagio), όσο και αλλού. Μετά την πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας το 1453, η φυγή Ελλήνων προς τη Βενετία αυξήθηκε περαιτέρω και ο αριθμός των προσφύγων αυξανόταν όσο επεκτεινόταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία, με αποτέλεσμα οι Έλληνες να γίνουν η πιο σημαντική ξένη πληθυσμιακή ομάδα στην πρωτεύουσα της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας. Έτσι, το 1479, ο συνολικός πληθυσμός των Ελλήνων αριθμούσε περί τους 4.000 άτομα, ενώ ολόκληρος ο πληθυσμός της πόλης υπολογιζόταν στους 150.000 ψυχές.
Με την αύξηση του πληθυσμού των Ελλήνων, μεγάλωσαν και οι ανάγκες τέλεσης λατρείας με το βυζαντινό τυπικό, η οποία ως τότε τελούνταν μόνο στη μικρή εκκλησία του San Biagio, η οποία ήταν συγχρόνως και λατινική εκκλησία. Έτσι, οι Έλληνες ζήτησαν από τη Γαληνοτάτη και τον Πάπα να τους δοθεί άδεια να χτίσουν μια εκκλησία, στην οποία θα λειτουργούσαν σύμφωνα με τα ανατολικά έθιμα. Οι Έλληνες τότε δεν θεωρούνταν πλέον σχισματικοί, αλλά ενωμένοι με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, οι οποίοι απλώς ασκούσαν τη λατρεία σύμφωνα με το βυζαντινό τυπικό.
Στις 18 Ιουνίου 1456 η Βενετική Γερουσία χορήγησε τη σχετική άδεια και άρχισε η κατασκευή της εκκλησίας. Όταν όμως οι Ενετοί συνειδητοποίησαν ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων σκόπευαν να παραμείνουν Ορθόδοξοι και δεν αποδέχθηκαν την ένωση με την Καθολική Εκκλησία, σταμάτησαν την κατασκευή της εκκλησίας και περιόρισαν τις θρησκευτικές τους λειτουργίες μόνο στην εκκλησία του San Biagio, δίνοντάς τους μόνο χώρο μέσα σε αυτήν. Οι προσπάθειες των Ελλήνων, οι οποίοι δεν ήταν πρόθυμοι να κάνουν παραχωρήσεις ούτε στον Πάπα ούτε στον Πατριάρχη της Βενετίας, συνεχίστηκαν τα επόμενα χρόνια, χωρίς αποτέλεσμα. Επιπλέον, με διάταγμα του Συμβουλίου των Δέκα, της 28ης Μαρτίου 1470, οι Έλληνες χαρακτηρίστηκαν «αιρετικοί βυζαντινού τυπικού» (sectatores grece heresis) και «σχισματικοί».
Στις 28 Νοεμβρίου 1498 οι Έλληνες προσπάθησαν ξανά και υπέβαλαν αίτηση στο Συμβούλιο των Δέκα για την ίδρυση μιας Σχολής («Αδελφότητα Ορθόδοξων Ελλήνων ή Ελληνικού Έθνους») με προστάτη τον Άγιο Νικόλαο και έδρα την εκκλησία του Αγίου Βλασίου, η οποία θα βοηθούσε τα μέλη της κοινότητας. Το αίτημα εγκρίθηκε αυθημερόν και το καταστατικό καταρτίστηκε αμέσως και εγκρίθηκε από τις ενετικές αρχές. Επιτράπηκε επίσης να εκλέξουν δικούς τους ιερείς. Ωστόσο, το πρόβλημα του χώρου παρέμεινε άλυτο.
16ος αιώνας
Στις αρχές του 16ου αιώνα οι Έλληνες αναβίωσαν το ζήτημα του χώρου για άσκηση λατρείας. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιήθηκε και η επιρροή των Ελλήνων στρατιωτών (Stratioti), οι οποίοι, λόγω της μεγάλης συμβολής τους στους πολέμους της Βενετίας εναντίον των Οθωμανών, απολάμβαναν μεγάλου σεβασμού από τις αρχές. Με αίτηση που υπέβαλαν οι Έλληνες στο Συμβούλιο των Δέκα στις 4 Οκτωβρίου 1511, ζήτησαν άδεια να αγοράσουν μια οικοδομήσιμη γη, προκειμένου να χτίσουν μια εκκλησία αφιερωμένη στον προστάτη τους Άγιο Γεώργιο. Το αίτημα έγινε αποδεκτό, αλλά η τελική έγκριση δόθηκε από τον Δόγη στις 30 Απριλίου 1514, αφού επιβεβαιώθηκε η αγορά της γης. Οι Έλληνες έλαβαν άδεια να χτίσουν μια εκκλησία με καμπαναριό και ένα νεκροταφείο, με την υποχρέωση να καταβάλλουν ετησίως εισφορά πέντε κιλών λευκού κεριού, η οποία ωστόσο ούτε καταβλήθηκε ούτε ζητήθηκε ποτέ.
Στις 3 Ιουνίου 1514, ο Πάπας Λέων Ι΄ με επιστολή του επιβεβαίωσε τη συγκατάθεσή του για την κατασκευή από τους Έλληνες δικής τους εκκλησίας με καμπαναριό και τη διαμόρφωση νεκροταφείου. Αργότερα οι Έλληνες κατάφεραν να πετύχουν την έκδοση βούλας από τον Πάπα Κλήμη Ζ΄ (1523-1534), με την οποία τους παραχωρήθηκε το προνόμιο να μην υπόκεινται στη δικαιοδοσία του Πατριάρχη Βενετίας.
Στις 3 Απριλίου 1514, οι Έλληνες όρισαν εκπροσώπους τους τον Θεόδωρο Παλαιολόγο του Μυστρά (αρχηγό των stratioti), Andrea de Zeta από τα Σέρβια, Paolo Coressi από την Κωνσταντινούπολη και Matteo Barelli από την Κέρκυρα. Αυτοί αγόρασαν ένα οικόπεδο στις 27 Σεπτεμβρίου 1526 από τον Signor Pietro Contarini di Agostino από το Λονδίνο, πληρώνοντας 2.168 δουκάτα.
Αφού έλαβαν την έγκριση του Συμβουλίου των Δέκα και αφού προσέφεραν αυθόρμητα 500 δουκάτα στη Γερουσία, άρχισαν να χτίζουν μια εκκλησία και μερικά κελιά για τους ιερείς, και στις 13 Μαρτίου 1527, πρώτη ημέρα της Σαρακοστής, τελέστηκε η πρώτη Θεία Λειτουργία από τον πρώτο προεστό (στη συνέχεια εκλεγμένο) Ιωάννη Αυγερινό από την Κεφαλονιά. Η εκκλησία, ωστόσο, δεν ήταν αυτό που βλέπουμε σήμερα. Αρχικά χτίστηκε προσωρινός ναός, για να μπορέσουν να αφήσουν τον Άγιο Βλάσιο και να μπορέσουν να συλλέξουν από φόρο σε όλα τα πλοία που ερχόταν από Ορθόδοξες περιοχές και εισφορές των συμπατριωτών ό,τι χρειαζόταν για το κτίσιμο μιας καλύτερης και μεγαλύτερης εκκλησίας. Έτσι, το 1536 κτίστηκε ένα απλό ξύλινο κτίριο σύμφωνα με τις προδιαγραφές της ορθόδοξης ναοδομίας, με την αψίδα στα ανατολικά. Και την 1η Νοεμβρίου 1539, κατά τη διοίκηση του Μάρκου Σαμαριάρη από τη Ζάκυνθο, τέθηκε με επισημότητα ο θεμέλιος λίθος του νέου ναού.
Κατά τη μακρά περίοδο από τις αρχές του 14ου αιώνα έως το 1577, έτος κατά το οποίο ολοκληρώθηκε η σημερινή εκκλησία, προέκυπταν διαφωνίες εντός της ελληνικής κοινότητας της Βενετίας μεταξύ ενωτικών και ανθενωτικών, με αποτέλεσμα στις 6 Μαρτίου 1542 ο Πάπας Παύλος Γ΄ να αντιδράσει θέτοντας ξανά σε ισχύ το διάταγμα του 1534, το οποίο προέβλεπε ότι οι Έλληνες ιερείς θα εγκρίνονταν από τον Λατίνο Πατριάρχη της Βενετίας. Το 1546, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Διονύσιος Β΄ (1546-1555) απέστειλε ως έξαρχο στη Βενετία και τη Ρώμη τον Μητροπολίτη Καισαρείας Μητροφάνη, προκειμένου να επιλύσει τις αντιπαραθέσεις που προέκυψαν στην ελληνική κοινότητα της Βενετίας. Όταν η «ελληνική υπόθεση» έμοιαζε να τελειώνει, ο ίδιος ο Παύλος Γ΄ άλλαξε την απόφασή του και στις 22 Ιουνίου 1549 αναβίωσε τη βούλα του Πάπα Λέοντα Ι΄ που έδινε στους Έλληνες ελευθερία λατρείας.
Το 1564 ο Πάπας Πίος Δ΄ ακύρωσε όλα τα προνόμια που παραχώρησαν οι προκάτοχοί του (Λέων Ι΄, Κλήμης Ζ΄ και Παύλος Γ΄) στους Έλληνες της Βενετίας. Το 1573 ιδρύθηκε η «Εκκλησία για τη μεταρρύθμιση των Ελλήνων που ζουν στην Ιταλία» και τρία χρόνια αργότερα (1576) άνοιξε το Ελληνικό Κολλέγιο της Ρώμης.
Μητροπολίτες Φιλαδελφείας στη Βενετία
Η Βενετία έγινε έδρα Μητροπολίτη που έφερε τον τίτλο της Φιλαδέλφειας της Λυδίας. Καθ'όλη την ιστορία της, ειδικά την πιο πρόσφατη, η ελληνόφωνη κοινότητα που ακολουθούσε το βυζαντινό τυπικό ταλαντευόταν ανάμεσα στον πειρασμό να ακολουθήσει τις ενωτικές αποφάσεις της Συνόδου Φεράρας-Φλωρεντίας (1431-1445) και του να ισχυροποιήσει τους δεσμούς της με την Ορθοδοξία και το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.
Μετά από μερικούς προεστούς, που είχαν ήδη περάσει από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων, έφτασε στη Βενετία το 1572 ο ιερέας Γαβριήλ Σεβήρος (από τη Μονεμβασιά, † 1616), ο οποίος το 1577 χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Φιλαδελφείας και έγινε ο πνευματικός αρχηγός των Ελλήνων Ορθοδόξων της Βενετίας, υποχρεωμένος από τη Γαληνοτάτη να παραμένει στη Βενετία.
Μεταξύ των ετών 1579-1591 προέκυψε διαμάχη μεταξύ του Σεβήρου και του Οικουμενικού Πατριάρχη Ιερεμία Β΄. Ο τελευταίος, για να περιορίσει την εξουσία του Μητροπολίτη Φιλαδελφείας, εξέδωσε το 1579 σιγίλιο, με το οποίο ανακήρυξε τον Άγιο Γεώργιο των Ελλήνων πατριαρχικό σταυροπήγιο, εξαρτώμενο απευθείας από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως καθώς και μια επιστολή το 1591, με την οποία απειλούσε τον Σεβήρο με καθαίρεση, εάν δεν επιστρέψει στην έδρα του στη Μικρά Ασία εντός έξι μηνών. Στο τέλος, και τα δύο προβλήματα επιλύθηκαν χάρη στην αντίθεση της Ελληνικής Αδελφότητας (1583) σχετικά με το σταυροπήγιο και την παρέμβαση της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας που υποστήριξε την παραμονή του Μητροπολίτη στη Βενετία. Έτσι οριστικοποιήθηκε η εγκατάσταση του Μητροπολίτη Φιλαδελφείας στην πόλη της λιμνοθάλασσας. Έκτοτε οι Μητροπολίτες έφεραν τον τίτλο του εξάρχου, λεγάτοι και πατριαρχικοί βικάριοι. Στην πνευματική τους δικαιοδοσία εντάχθηκαν επίσης οι υπερπόντιες Ορθόδοξες Εκκλησίες, δηλαδή εκείνες των νησιών του Ιονίου, της Δαλματίας και της Ίστριας.
Από τον διάδοχο του Σεβήρου και μετέπειτα, οι Μητροπολίτες εκλέγονταν από τη Γενική Συνέλευση της Αδελφότητας, διατηρούσαν τον τίτλο του «Φιλαδελφείας» και εξαρτώνταν άμεσα από τη Μητρόπολη Φιλαδελφείας στη Μικρά Ασία, χωρίς να αναγνωρίζουν την εξουσία του Πάπα. Για τη Βενετία, η εγκαταβίωση του Μητροπολίτη Φιλαδελφείας στην πρωτεύουσα δεν σήμαινε την εισαγωγή κάποιας καινοτομίας στην εκκλησιαστική κατάσταση των Ελλήνων. Σύμφωνα με τη Γαληνοτάτη, ο Μητροπολίτης δεν ήταν «δεύτερος» επίσκοπος στη Βενετία, όπως ισχυριζόταν η Αγία Έδρα, αλλά θρησκευτικός ηγέτης των Ελλήνων Ορθόδοξων υπηκόων της.
18ος αιώνας
Η Αδελφότητα των Ελλήνων Ορθόδοξων ακολούθησε την τύχη της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας. Με την άφιξη των στρατευμάτων του Ναπολέοντα και μετά την πτώση της Βενετίας (1797), η παρακμή της κοινότητας ήταν αναπόφευκτη. Κατασχέθηκαν οι τραπεζικές της καταθέσεις, όπως και τα πολύτιμα εκκλησιαστικά της σκεύη και έπιπλα. οι Έλληνες της Αδελφότητας αναζήτησαν νέες πατρίδες σε άλλα εμπορικά κέντρα της Ιταλίας (Τεργέστη, Λιβόρνο κ.λπ.) ή επέστρεψαν στην Ελλάδα, επιταχύνοντας την παρακμή της ελληνικής παροικίας της Βενετίας και το τέλος του θεσμού του Μητροπολίτη Φιλαδελφείας, ο οποίος θεωρούνταν πολύ σημαντικός στον ελληνικό κόσμο της εποχής. Το 1798, ο τίτλος της Φιλαδελφείας επέστρεψε στην παλιά του έδρα στη Μικρά Ασία. Έκτοτε, η Ελληνική Ομογένεια της Βενετίας συνέχισε να εκλέγει τους προεστούς του ναού του Αγίου Γεωργίου.
20ός αιώνας
Μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου η Αδελφότητα είχε μόνο 30 μέλη, αλλά διατηρούσε ακόμη σημαντικό μέρος της κινητής και ακίνητης περιουσίας της. Σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή οι διπλωματικές προσπάθειες της Ελλάδας και της Ιταλίας και η αποφασιστικότητα των τελευταίων μελών της Αδελφότητας κατάφεραν να σώσουν όχι μόνο την περιουσία, αλλά και την πολιτιστική της κληρονομιά.
Τον Νοέμβριο του 1991, με απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ιδρύθηκε η Ιερά Μητρόπολις Ιταλίας και Μελίτης και ενθρονίστηκε ο πρώτος μητροπολίτης της. Ο ναός ορίστηκε έδρα της.
Περιγραφή
Η κατασκευή του κτηρίου, σε ύφος υστεροαναγεννησιακό, ξεκίνησε το 1536 με βάση σχέδια του Sante Lombardo και τα έργα συνεχίστηκαν μετά το 1548 υπό την καθοδήγηση του αρχιτέκτονα Giannantonio Ciona (από την Ciona, ένα χωριουδάκι της Carona) και ολοκληρώθηκαν το 1561. Το εξωτερικό ολοκληρώθηκε το 1571 με την κατασκευή του τρούλου.
Εσωτερικό
Το εσωτερικό αποτελείται από ένα κλίτος και καλύπτεται με τοιχογραφίες, έργα του Giovanni di Cipro, με ξύλινα στασίδια χορών δύο επιπέδων (που χρονολογούνται από την περίοδο μεταξύ 1574 και 1577) κατά μήκος των πλευρικών τοιχωμάτων και έναν άμβωνα του Giovanni Grapiglia από το 1597. Μπροστά από τον άμβωνα υπάρχει ένα πρώιμο έργο του αρχιτέκτονα Baldassare Longhena, το κενοτάφιο του Γαβριήλ Σεβήρου, Μητροπολίτη Φιλαδέλφειας, ο οποίος πέθανε το 1616. Στο εσωτερικό του ναού υπάρχει μαρμάρινη πλάκα με επιγραφή του 1564 στα ελληνικά που αναφέρει ότι ο ναός αφιερώθηκε στον Χριστό και τον Άγιο Γεώργιο από τους Έλληνες που μετοικούσαν στη Βενετία («τους αεί καταίροντας Ενετίαζε των Ελλήνων»).
Το τέμπλο χαρακτηρίζεται από μαρμάρινες διακοσμήσεις και πίνακες ζωγραφικής του Μιχαήλ Δαμασκηνού που απεικονίζουν διάφορους αγίους και, στο επιστύλιο, το Δωδεκάορτο. Η διακόσμηση του τέμπλου ολοκληρώνεται από έναν βυζαντινό Χριστό Παντοκράτορα, ανωνύμου καλλιτέχνη, που χρονολογείται στα τέλη του 14ου αιώνα και βρίσκεται στο κεντρικό τμήμα, καθώς και μια σειρά από πίνακες της Ελληνικής Σχολής του δέκατου όγδοου αιώνα στις πλευρές και κατά μήκος των πυλώνων. Στο ιερό υπάρχει επίσης μια τοιχογραφία του Μιχαήλ Δαμασκηνού (Απόστολοι και Έλληνες Άγιοι), στη μικρή αψίδα πάνω από την αγία τράπεζα, ενώ η αψίδα καλύπτεται από ψηφιδωτά των αρχών του 17ου αιώνα. Υπάρχουν επίσης πολλά άλλα εικαστικά έργα: Ανάληψη του Ιωάννη Κύπριου (Giovanni Ciprioto), ο Μυστικός Δείπνος του κρητικού Benedetto Emporios και η Ανάληψη του Μιχαήλ Δαμασκηνού. Ο Εμμανουήλ Τζάνες φιλοτέχνησε τις τοιχογραφίες των Αγίων Συμεών και Αλυπίου, των ερημιτών. Στον θόλο της εκκλησίας υπάρχει τοιχογραφία της Κρίσεως (1589-93) από τον Ιωάννη τον Κύπριο υπό την επίβλεψη του Τιντορέττο.
Μεταξύ των θησαυρών του ναού είναι τρεις εικόνες που έφερε μαζί της στην Ιταλία η Άννα Νοταρά, κόρη του Λουκά Νοταρά και τελευταία μεγάλη δούκισσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, πριν από το 1453 και αργότερα έδωσε στην Scuola de San Nicolò dei Greci για φύλαξη μέχρι να μπορέσει να οικοδομηθεί ορθόδοξος ναός. Αυτές είναι: ο Χριστός Ένδοξος, που περιβάλλεται από σύμβολα των τεσσάρων Ευαγγελιστών και τους 12 Αποστόλους, μία με τον Χριστό Παντοκράτορα και μία της Παναγίας Οδηγήτριας. Στους τοίχους του παρεκκλησίου υπάρχει εικόνα της Παναγίας με ασημένια επένδυση, η οποία μεταφέρθηκε στη Βενετία από την Κωνσταντινούπολη μετά την Άλωση. Το έργο χρονολογείται από τον 13ο-14ο αιώνα και είναι η παλαιότερη εικόνα που φυλάσσεται στον ναό.
Παράπλευρα κτήρια
Κοντά στον ναό βρίσκεται η Φλαγγίνειος Σχολή, ένα ελληνικό σχολείο που σήμερα στεγάζει το Ελληνικό Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών. Στο κτήριο που βρίσκεται δίπλα στον ναό υπάρχει ένα μικρό μουσείο με ελληνοβυζαντινές εικόνες και ορθόδοξα άμφια, το οποίο ιδρύθηκε από τη Σοφία Αντωνιάδη.
Καμπαναριό
Το καμπαναριό είναι χτισμένο χωριστά στο προαύλιο του ναού προς το Rio dei Greci και είναι έργο του Bernardo Ongarin. Χτίστηκε μεταξύ 1587 και 1603 και σήμερα παρουσιάζει έντονη κλίση λόγω καθίζησης των θεμελίων του που, σύμφωνα με τα χρονικά, ήταν ήδη υπό κατασκευή και πριν ολοκληρωθεί το καμπαναριό.
Προεστοί
Γεώργιος Τριβίσιος (* προ του 1423, † 1485) από την Κρήτη, εφημέριος του ναού (περί το 1464 ως μετά το 1482)
Ιωάννης Ρώσσος (1480- )
Μητροφάνης, Μητροπολίτης Καισαρείας (1546-1547)
Παχώμιος Μακρής, επίσκοπος Κεφαλληνίας και Ζακύνθου
Γαβριήλ Σεβήρος, ιερομόναχος, Μητροπολίτης Φιλαδελφείας από το 1577 (1572-1616)
Θεοφάνης Ξενάκης, ιερέας και επιμελητής εκκλησιαστικών εκδόσεων (1617-1632)
Νικόδημος Μεταξάς, αρχιεπίσκοπος Κεφαλληνίας και Ζακύνθου (1632-1635)
Αθανάσιος Βαλεριανός, από Κυθήρων (1635-1656)
Μελέτιος Χορτάτσης εκ Κρήτης, ιερέας, μουσικός και συγγραφέας (1657-1677)
Μεθόδιος, πρώην Οικουμενικός Πατριάρχης (1677-1679)
Γεράσιμος Βλάχος εκ Κρήτης, θεολόγος, φιλόλογος και φιλόσοφος (1679-1685)
Μελέτιος Τυπάλδος, Μητροπολίτης (1685-1712)
Pierantonio Muazzo (1741-1758)
Spiridione Milia (1758-1761)
Σωφρόνιος Κουτούβαλης, Αρχιεπίσκοπος Κεφαλληνίας και Ζακύνθου (1780-1790)
Γεράσιμος Ζυγούρας (1790-1820)
Υποσημειώσεις και παραπομπές
Υποσημειώσεις
Παραπομπές
Πηγές - Βιβλιογραφία
Manno, Antonio (2004), στα «The Rizzoli Art Guides: The Treasures of Venice». 300 Park avenue South, New York, NY 10010: Rizzoli International Publications, σελίδες 256-257.
Mathieu Grenet, La fabrique communautaire. Les Grecs à Venise, Livourne et Marseille, 1770-1840, Αθήνα-Ρώμη, École française d'Athènes et École française de Rome, 2016 (ISBN 978-2-7283-1210-8)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Οι Έλληνες της Βενετίας
Χριστιανικοί ναοί στην Ιταλία
Έλληνες της Ιταλίας
Κτίρια και κατασκευές στη Βενετία
Ελληνων
Ιερά Μητρόπολις Ιταλίας
Κεκλιμένοι πύργοι
|
482407
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%B8%CE%AD%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CE%BF%20%CE%A3%CE%B9%CE%BA%CF%85%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82
|
Κλεισθένης ο Σικυώνιος
|
Ο Κλεισθένης (τέλη 7ου αιώνα π.Χ. - 532 π.Χ.) ήταν ο τύραννος της Σικυώνας κατά την περίοδο μεταξύ του 600 και 560 π.Χ., ο οποίος ανέδειξε την πόλη σε τοπική δύναμη και εισήγαγε ευρείες μεταρρυθμίσεις.
Ιστορία
Η κύρια πηγή για τη ζωή του είναι ο ιστορικός του 5ου αιώνα π.Χ. Ηρόδοτος, ο οποίος αναφέρει πως ο Κλεισθένης διέπονταν από έντονα αντι-δωρικά αισθήματα, αφότου πολέμησε κατά τον πρώτο Ιερό Πόλεμο εναντίον της πόλης της Κίρρας η οποία είχε καταστρέψει τη Σικυώνα το 595. Έτσι μετά από την επιτυχή διεξαγωγή του πολέμου εναντίον των Αργείων, εξόρισε όλους τους ραψωδούς του Ομήρου γιατί επευφημούσαν τους κατοίκους του Άργους.
Η κύρια καινοτομία της ηγεμονίας του, ήταν η αναμόρφωση του φυλετικού συστήματος στην πόλη της Σικυώνας. Έδωσε νέα ονόματα σε όλες τις φυλές, ενώ έθεσε τη δική του, μη δωρική φυλή, ως ηγέτιδα των άλλων, και ονόμασε τις άλλες δωρικές φυλές δίνοντας τους ονομασίες ζώων. Οι πληροφορίες αυτές προέρχονται από τον Ηρόδοτο, ο οποίος ωστόσο δεν αναφέρει ακριβώς το ποια ήταν η συγκεκριμένη μεταρρύθμιση του Κλεισθένη, βάσει της οποίας στάθηκε δυνατό το σύστημα που εισήγαγε να επιτύχει και να παραμείνει σταθερό για πολύ καιρό έπειτα από τον θάνατο του.
Υπήρξε ο παππούς του Αθηναίου Κλεισθένη, του πολιτικού που το 507 π.Χ. θεμελίωσε το πολίτευμα της δημοκρατίας στην πόλη των Αθηνών, και πρόγονος του Περικλή ο οποίος ανέδειξε την Αθήνα σε υπερδύναμη.
Ο Ηρόδοτος ξεκινά την αφήγηση του με τους Αλκμαιονίδες λέγοντας πως ύστερα από τον Αλκμέοντα, σημαντικός εκπρόσωπος της οικογενείας υπήρξε ο Κλεισθένης ο Σικυώνιος, μεταμορφώνοντας την πόλη της Σικυώνας σε υπολογίσιμη δύναμη.
Προβολή της Σικυώνας
Μετά τη νίκη του στο αγώνισμα του τέθριππου στους 52ους (572 π.Χ.) ολυμπιακούς αγώνες στην Ολυμπία, ο Κλεισθένης έβαλε τον κήρυκα του να προκηρύξει πως όποιος από τους Έλληνες θεωρούσε τον εαυτό του άξιο να γίνει γαμπρός του Κλεισθένη και να νυμφευθεί την κόρη του την Αγαρίστη, να έρθει στη Σικυώνα το αργότερα σε εξήντα μέρες και να παρουσιαστεί ως επίδοξος μνηστήρας.
Οι μνηστήρες που παρουσιάστηκαν μέσα στο διάστημα αυτό, ήταν από όλα τα μέρη του τότε ελληνικού κόσμου, και ο Κλεισθένης τους φιλοξένησε και οργάνωσε αγώνες στίβου και πάλης προς τιμή τους:
από τη Μεγάλη Ελλάδα ήρθε ο Σμινδυρίδης, γιος του ιδιαίτερα εύπορου Ιπποκράτη της Σύβαρης,
από τη Σύρη ο Δάμασος, γιος του φημισμένου σοφού Αμύρη
από την Επίδαμνο ο Αμφίμνηστος, ο γιος του Επιστρόφου,
από την Αιτωλία, ο Μάλης, αδερφός του Τιτόρμου, ο οποίος φημίζονταν πως ξεπερνούσε σε σωματική ρώμη όλους τους Έλληνες,
από την Πελοπόννησο ο Λεωκίδης, ο γιος του τυράννου του Άργους, Φείδωνος, που όρισε τα μέτρα και τα σταθμά στους Πελοποννησίους και έδιωξε με τη βία τους Ηλείους ελλανοδίκες κι ανέλαβε ο ίδιος την οργάνωση των ολυμπιακών αγώνων,
από την Τραπεζούντα της Αρκαδίας, ο Αμίαντος, ο γιος του Λυκούργου
από την Αζανία, απ᾽ την πόλη Παίο, ο Λαφάνης, ο γιος του Ευφορίωνος, ο οποίος κατά τις διηγήσεις της Αρκαδίας φιλοξένησε στο σπίτι του τους Διοσκούρους
από την Ηλεία ο Ονόμαστος, ο γιος του Αγαίου.
ο Μεγακλής από την Αθήνα, γιος του Αλκμέωνος, και ο Ιπποκλείδης, ο γιος του Τεισάνδρου, που ξεχώριζε ανάμεσα στους Αθηναίους για τον πλούτο και την ομορφιά του.
από την Ερέτρια, που εκείνη την εποχή ήταν στην ακμή της, ο Λυσανίας
από την Κραννώνα της Θεσσαλίας, ήρθε ο Διακτορίδης, από τον οίκο των Σκοπάδων,
από τη χώρα των Μολοσσών ο Άλκων.
Κατά την πρώτη ημέρα ο Κλεισθένης αρχικά γνωρίστηκε με τον καθένα και μαθαίνοντας για την πατρίδα και την οικογένεια του καθενός, στάθμισε τα προτερήματα, ιδιοσυγκρασία και αγωγή τους και κατόπιν παρακολουθούσε τη συμπεριφορά τους στα συμπόσια, δείχνοντας ωστόσο μια προτίμηση στους Αθηναίους μνηστήρες και ειδικότερα στον Ιπποκλείδη, λόγω των προτερημάτων του και λόγω της συγγένειας της οικογενείας του με τους Κυψελίδες της Κορίνθου.Κατά την επίσημη μέρα του γαμήλιου συμποσίου και της δημόσιας δήλωσης του Κλεισθένη, ο Κλεισθένης θυσίασε εκατό βόδια και οργάνωσε συμπόσιο, με τους μνηστήρες της κόρης του κι όλους τους Σικυωνίους. Κατά τη δεξίωση ο Ιπποκλείδης παρήγγειλε στους αυλητές τη μουσική που επιθυμούσε, και βρισκόμενος υπό μέθη ανέβηκε σε ένα τραπέζι και άρχισε να χορεύει επιδεικτικά. Ο Κλεισθένης δυσανασχέτησε ιδιαίτερα με αυτή τη συμπεριφορά, και αποφάσισε να αποκλείσει τον Ιπποκλείδη τον οποίο προηγουμένως προτιμούσε λέγοντας του πως με τον χορό του κλότσησε τον γάμο του (Ὦ παῖ Τεισάνδρου, ἀπορχήσαό γε μὲν τὸν γάμον) με τον Ιπποκλείδη να αποκρίνεται πως δεν τον ενδιαφέρει (Οὐ φροντὶς Ἱπποκλείδῃ).
Κατόπιν ο Κλεισθένης αφότου ευχαρίστησε όλους τους μνηστήρες, και προσφέροντας τους δώρο ένα τάλαντο ασημιού στον καθένα για την τιμή που του κάναν με το να ζητήσουν το χέρι της κόρης του σε γάμο, ανακοίνωσε πως αρραβωνιάζει την κόρη του με τον γιο του Αλκμέωνος, τον Μεγακλή, κάτι που ο Μεγακλής αποδέχτηκε και έτσι οριστικοποιήθηκε ο γάμος. Απόγονος του Μεγακλή και της Αγαρίστης υπήρξε ο Αθηναίος Κλεισθένης ο οποίος χώρισε σε φυλές τους Αθηναίους και εγκαθίδρυσε στην πόλη το πολίτευμα της δημοκρατίας, παίρνοντας το όνομα του από τον παππού του, Κλεισθένη τον Σικυώνιο. Τρισέγγονος του Κλεισθένη του Σικυώνιου υπήρξε ο Περικλής, γιος του γιου του Μεγακλή.
Αναδιοργάνωση της πόλης
Σχετικά με τις μεταρρυθμίσεις που εισήγαγε στη Σικυώνα, ο Ηρόδοτος ξεκινά την αφήγηση του λέγοντας πως ο Κλεισθένης ο Σικυώνιος μετά από τον νικηφόρο πόλεμο που διεξήγαγε με τους Αργείους, φρόντισε να καταργήσει τους αγώνες απαγγελίας των ομηρικών επών στη Σικυώνα, επειδή αυτοί εξυμνούσαν την πόλη του Άργους και τους Αργείους, καθώς και γιατί στο κέντρο της Σικυώνας υπήρχε ναός για τη λατρεία ως ημίθεου του Αδράστου, μυθικός βασιλιάς του Άργους και ένας από τους επιγόνους κατά το Επτά επί Θηβών.
Ο Κλεισθένης κατέφυγε στο μαντείο των Δελφών ώστε να λάβει χρησμό για το πως θα μπορούσε να διώξει από την πόλη τη λατρεία του Αδράστου, με την απάντηση που έλαβε να αναφέρει πως ο Άδραστος ήταν βασιλιάς των Σικυωνίων, ενώ ο Κλεισθένης είναι μακελάρης (Ἄδρηστον μὲν εἶναι Σικυωνίων βασιλέα, ἐκεῖνον δὲ λευστῆρα). Έτσι επιστρέφοντας στην πόλη χωρίς να έχει κάλυψη από το μαντείο των Δελφών, προσπάθησε να βρει άλλο τρόπο ώστε να καταφέρει αυτό που επιθυμούσε. Αυτό το κατάφερε φέρνοντας από τη Βοιωτία τα οστά του Μελανίππου (εχθρού του Αδράστου), και δημιουργώντας ναό προς τιμή του σε κεντρικό μέρος της πόλης. Σταδιακά φρόντισε όλες οι τιμές και λατρεία που αποδίδονταν στον Άδραστο να μεταφερθούν προς τη λατρεία του Μελανίππου, όπως τους τραγικούς χορούς τους οποίους αφιέρωσε στον Διόνυσο και τις άλλες θυσίες στον Μελάνιππο.
Προχωρώντας ένα βήμα περισσότερο, εισήγαγε ευρείες μεταρρυθμίσεις στη Σικυώνα αναμορφώνοντας τις φυλές και τις ονομασίες τους. Έτσι για τις δωρικές φυλές, τις ονόμασε δίνοντας τους ονόματα ζώων, όπως γουρούνια (Ὑᾶται), γαϊδούρια (Ὀνεᾶται) και γουρουνόπουλα (Χοιρεᾶται), ενώ τη δική του φυλή την ονόμασε Αρχέλαοι υποδυκνείοντας έτσι πως αυτή είχαν την αρχή επί του λαού. Τα ονόματα αυτά διατηρήθηκαν καθόλη τη διάρκεια της εξουσίας του Κλεισθένη, αλλά και για επιπλέον 60 έτη μετά από τον θάνατο του. Μετά από το διάστημα αυτό οι ονομασίες άλλαξαν σε Υλλείς, Πάμφυλοι και Δυμάνες, ενώ οι φυλή των Αρχέλαων τελικά κατέληξαν να γίνουν Αιγιαλείς, από τον Αιγιαλέα, το γιο του Αδράστου.
Παραπομπές
Αρχαίοι Σικυώνιοι
Αρχαίοι Έλληνες Ολυμπιονίκες
Αρχαίοι Έλληνες τύραννοι
Αρχαίοι ολυμπιονίκες του τέθριππου
Αρχαίοι Σικυώνιοι ολυμπιονίκες
Αρχαίοι ολυμπιονίκες (6ος αιώνας π.Χ.)
|
374887
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%84%20%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%20%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%85%20%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD%20%CE%9A%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%85%201985-86
|
Β΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου 1985-86
|
Η Β΄ κατηγορία Κύπρου 1985-86 αποτέλεσε το 31ο πρωτάθλημα στη Β΄ κατηγορία ποδοσφαίρου της Κύπρου. Το πρωτάθλημα κατέκτησε ο Εθνικός Άχνας για 1η φορά στην ιστορία του.
Σύστημα διεξαγωγής
Στο πρωτάθλημα της Β΄ κατηγορία την περίοδο 1985-86 συμμετείχαν 14 ομάδες. Οι ομάδες αναμετρήθηκαν αναμεταξύ τους από δύο φορές, μία εντός και μία εκτός έδρας. Πρωταθλήτρια ανακηρύχτηκε η ομάδα που συγκέντρωσε τους περισσότερους βαθμούς. Η πρωταθλήτρια ομάδα και η ομάδα που τερμάτισε στη δεύτερη θέση προβιβάστηκαν στην Α΄ κατηγορία 1986-87.
Αν και η προκήρυξη προνοούσε τον υποβιβασμό δύο ομάδων στη Γ΄ κατηγορία 1986-87 (αρχικά υποβιβάστηκαν Οθέλλος Αθηαίνου και Απόλλων Λυμπιών), εντούτοις λόγω της παράτυπης μετεγγραφής του Γιώργου Γκαβασιάδη από τον Πανιώνιο στον Απόλλωνα (για το πρωτάθλημα Α΄ κατηγορίας 1985-86) που είχε ως αποτέλεσμα πολλές ομάδες να υποβάλλουν ένταση κατά του κύρους του αγώνα τους με τον Απόλλων η ΚΟΠ, προκειμένου να λύσει το πρόβλημα που είχε δημιουργηθεί, αποφάσισε μετά την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος, να μην ισχύσει ο υποβιβασμός σε καμία κατηγορία της.
Σύστημα βαθμολόγησης
Η νίκη βαθμολογείτο με 2 βαθμούς και η ισοπαλία με 1 βαθμό ενώ η ήττα δεν έδινε κανένα βαθμό.
Αλλαγές σε σχέση με την περίοδο 1984-85
Ομάδες που δεν συμμετείχαν στο πρωτάθλημα
Ομάδες που προήχθησαν στην Α΄ κατηγορία 1985-86
Ερμής Αραδίππου
ΑΠΟΠ Πάφου
Ομάδες που διαβαθμίστηκαν στην Γ΄ κατηγορία 1985-86:
Χαλκάνορας Ιδαλίου
Διγενής Ακρίτας Ύψωνα
Ομάδες που συμμετείχαν στο πρωτάθλημα
Ομάδες που διαβαθμίστηκαν από την Α΄ κατηγορία 1984-85
Ομόνοια Αραδίππου
Ευαγόρας Πάφου
Ομάδες που προήχθησαν από την Γ΄ κατηγορία 1984-85:
Ορφέας Αθηένου
Οθέλλος Αθηαίνου
Βαθμολογία
Η τελική βαθμολογία του πρωταθλήματος ήταν:
Παραπομπές
Πηγές
Βιβλιογραφία
Δείτε επίσης
Β΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου
Α΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου 1985-86
Γ΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου 1985-86
Κύπελλο Κύπρου ποδοσφαίρου ανδρών 1985-86
Εγχώρια ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα 1985-1986
Β΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου
|
22931
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B5%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82%20%28%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%83%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1%29
|
Νεορεαλισμός (φιλοσοφία)
|
Νεορεαλισμός (ή νεορρεαλισμός ή νέος ρασιοναλισμός) είναι η φιλοσοφική κίνηση που εμφανίστηκε στις αγγλοσαξονικές χώρες κατά τον 20ό αιώνα ως αντίδραση κατά της εξάπλωσης του νεοεγελιανισμού, δηλαδή της ιδεοκρατικής μεταφυσικής.
Την πρώτη ομάδα των νεορεαλιστών απετέλεσαν το 1910 έξι Αμερικανοί καθηγητές της φιλοσοφίας, οι Ουίλιαμ Μόνταγκιου, Ραλφ Μπάρτον Πέρι, Έντουιν Χολτ, Γ. Μάρβιν, Ουόλτερ Πίτκιν και Έ. Σπάουλντινκ. Αυτοί στην αρχή δημοσίευσαν στο Journal of Philosophy το «Πρόγραμμα των 6 ρεαλιστών». Το 1912 δημοσίευσαν έναν τόμο, στον οποίο εξέθεταν τις φιλοσοφικές ιδέες τους με την επωνυμία «Ο Νέος Ρεαλισμός».
Κλάδοι
Με την πάροδο του χρόνου ο νεορεαλισμός διαχωρίστηκε σε δύο κλάδους:
στον αγγλικό: με αντιπροσώπους τον Μπέρτραντ Ράσελ, Σάμιουελ Αλεξάντερ, Τζορτζ Έντουαρντ Μουρ, Τ. Ναν, Άνταμ Γουλφ και Τζορτζ Στάουτ. Η θεμελιώδης φιλοσοφική αρχή του κλάδου αυτού του νεορεαλισμού είναι η πίστη στην ύπαρξη ενός αντικειμενικού κόσμου με όλες τις ιδιότητες τις οποίες αποκαλύπτει ότι υπάρχουν σ' αυτόν η αίσθηση.
στον αμερικανικό: με οπαδούς τους προηγουμένως έξι μνημονευόμενους καθηγητές, καθώς και τους Φρέντερικ Γούντμπριτζ, Τζ. Φούλερτον και Μακ Γκίβαλρι. Ο κλάδος αυτός φέρεται πολύ πιο ριζοσπαστικός στην καταπολέμηση της μεταφυσικής ιδεοκρατίας. Ως πραγματικά δεδομένα δέχεται μόνο τον ανθρώπινο φυσικό οργανισμό και το πέριξ αυτού περιβάλλον. Τα ψυχικά φαινόμενα θεωρούνται κατά βάθος φυσικά, δυνάμενα να αναχθούν σε αντιδράσεις του οργανισμού στο περιβάλλον του.
Οι Αμερικανοί νεορεαλιστές ως προς τη ψυχολογική έρευνα ακολουθούν τη ψυχολογία της «συμπεριφοράς», η οποία και εξετάζει τη ψυχική ζωή θεωρώντας ότι αυτή ως σύνολο αντιδραστικών απαντήσεων σε ερεθισμούς, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τα φαινόμενα της ψυχολογικής αυτοσυνειδησίας.
Επίσης, στους νεορεαλιστές συγκαταλέγονται και οι Ουάιτχεντ, Μπρόουντ και Άιερ.
Επιστημολογικές θεωρίες
Μονισμός
|
339317
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%A3%20%CE%A1%CE%AF%CE%BC%CE%B9%CE%BD%CE%B9%201912
|
ΑΣ Ρίμινι 1912
|
Η ΑΣ Ρίμινι 1912 είναι ιταλική, ποδοσφαιρική ομάδα από την πόλη Ρίμινι. Ιδρύθηκε το 1912. Συμμετέχει στην Lega Pro Seconda Divisione/A. Έδρα της ομάδας είναι το Stadio Romeo Neri, χωρητικότητας 9768 θεατών. Το 1976 συμμετείχε για πρώτη φορά στη Σέριε Β, παραμένοντας για 3 περιόδους.
Τίτλοι
Serie C
Νικήτρια: 1975–76, 2004–05
Super Coppa di Lega Serie C1
Νικήτρια: 2004–05
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Official website
ΑΣ Ρίμινι 1912
Ιδρύσεις ποδοσφαιρικών ομάδων το 1912
|
606562
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%81%CF%83%CF%84%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%83%CE%B9
|
Τρστέντσι
|
Το Τρστέντσι (σερβικά κυριλλικά: ) είναι χωριό της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης. Ευρίσκεται εντός του Δήμου της Ντέρβεντα και εντός της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της απογραφής του 2013, αριθμούσε κατοίκους.
Γεωγραφία
Ιστορία
Δημογραφία
Ιστορική εξέλιξη του πληθυσμού
Κατανομή του πληθυσμού ανά εθνότητα (1991)
Δείτε επίσης
Πόλεις της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης
Δήμοι της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης
Παραπομπές
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Maplandia
Οικισμοί της Ντέρβεντα
|
832364
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%CE%B2%CE%AC%CE%BD-%CE%BB%CE%B5-%CE%A3%CE%B1%CE%B9%CE%BD-%CE%9A%CE%BB%CF%89%CE%BD%CF%84
|
Λαβάν-λε-Σαιν-Κλωντ
|
Το Λαβάν-λε-Σαιν-Κλωντ (γαλλικά: Lavans-lès-Saint-Claude) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό του Ζυρά, στη διοικητική περιοχή της Βουργουνδίας-Φρανς-Κοντέ.
Παραπομπές
Κοινότητες του Ζυρά
|
152563
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%B1%20%CE%A4%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B1%20%CE%91%CF%84%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82
|
Αγία Τριάδα Αττικής
|
Στην Αττική συναντώνται τρεις οικισμοί με την ονομασία Αγία Τριάδα:
Αγία Τριάδα Αφιδνών Αττικής: Οικισμός στις ανατολικές πλαγιές της Πάρνηθας
Αγία Τριάδα Μεγαρέων Αττικής:Οικισμός στα παράλια του Σαρωνικού, νότια των Μεγάρων
Αγία Τριάδα Μαρκοπούλου Αττικής:Οικισμός λίγο έξω από το Μαρκόπουλο Μεσογαίας.
|
639088
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AF%CE%BC%CE%BD%CE%B7%20%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B2%CE%B1%CE%BD%CE%B9
|
Λίμνη Παράβανι
|
Η Λίμνη Παράβανι (γεωργ. ფარავნის ტბა) είναι ηφαιστειογενής λίμνη στη Γεωργία, που βρίσκεται στο Υψίπεδο Τζαβαχέτι, ανάμεσα στις οροσειρές Αμπούλ-Σαμσαρί και Τζαβαχέτι. Είναι η μεγαλύτερη λίμνη της χώρας σε έκταση, αλλά είναι σχετικώς αβαθής.
Γεωγραφία και υδρογραφία
Η Λίμνη Παράβανι βρίσκεται σε υψόμετρο 2.073 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας και έχει έκταση 37,5 τ.χλμ., με λεκάνη απορροής εκτάσεως 234 τ.χλμ. Το μέγιστο βάθος της είναι 3,3 μέτρα, ενώ το μέσο βάθος της 2,2 μέτρα. Ο όγκος νερού της λίμνης είναι 91 εκατομμύρια κυβικά μέτρα κατά μέσο ετήσιο όρο. Η στάθμη του νερού της είναι χαμηλότερη τους μήνες Οκτώβριο και Νοέμβριο, και υψηλότερη τον Μάιο και τον Ιούνιο. Εξαιτίας του μεγάλου υψομέτρου, η λίμνη παγώνει τον χειμώνα, με πάχος πάγου από 47 έως 73 εκατοστόμετρα.
Εκτός από τα μικρά ποτάμια Σάορι, Σαμπαντόστσκαλι και Ροντιόνοφσκις Τσκάλι, η λίμνη παίρνει το νερό της από το χιόνι, τη βροχή και υποβρύχιες πηγές.
Ο Ποταμός Παράβανι εκρέει από το νότιο μέρος της λίμνης και συνδέεται με τον Ποταμό Κύρο (Μτκβάρι). Η λίμνη αποτελεί δημοφιλή προορισμό για ψάρεμα.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Η θέση της λίμνης στον χάρτη
Παραβανι
|
501953
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%BF%CF%85%CE%AF%CF%84%CE%B6%CE%B9%20%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%BD%CE%B9%CE%AD
|
Λουίτζι Περνιέ
|
O Λουίτζι Περνιέ (Ρώμη, 23 Νοεμβρίου 1874 – Ρόδος, 18 Αυγούστου 1937) ήταν Ιταλός αρχαιολόγος ακαδημαϊκός, ευρύτερα γνωστός για την ανακάλυψη του δίσκου της Φαιστού.
Σταδιοδρομία
Ο Περνιέ καταγόταν από μια πλούσια οικογένεια: ο πατέρας του λεγόταν Τζουζέπε ήταν γιος ενός πλούσιου γαιοκτήμονα γαλλικής καταγωγής και η μητέρα του Ανιέζε Ρομανίνι ανήκε σε μια αριστοκρατική οικογένεια. Παρακολούθησε το Δυτικό Γυμνάσιο «Έννιο Κουριρίνο Βισκόντι» πριν από την αποφοίτησή του στα Γράμματα στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης το 1897. Ειδικεύθηκε στο Scuola di Archeologia di Roma, αποκτώντας δίπλωμα το 1901, αφότου σπούδασε κάποια περίοδο στην Κρήτη με την Ιταλική Αρχαιολογική Σχολή υπό τον Φεντερίκο Χάλμπχερ.
Από το 1902 έως το 1916 ήταν επιθεωρητής σε Μουσεία, πινακοθήκες και ανασκαφές Αρχαιοτήτων στη Φλωρεντία και πραγματοποιούσε έρευνες σε διάφορες κεντρικές ιταλικές περιοχές. Την ίδια στιγμή εντάχθηκε στην Ιταλική αποστολή στην Κρήτη, κατευθύνοντας τις δραστηριότητές της από το 1906 μέχρι το 1909 στη θέση του Χάλμπχερ, ενώ ο τελευταίος παρέμεινε στην Ιταλία. Ήταν αυτή τη στιγμή που ο Περνιέ ασχολήθηκε με την ανακάλυψη του δίσκου της Φαιστού.Tο 1904, παντρεύτηκε την Tonina Falchi, κόρη του Isidoro Falchi. Από 1909 ήταν ο πρώτος διευθυντής του της νεοσύστατης Ιταλικής Αρχαιολογικής Σχολής Αθηνών.
Το 1914 έγινε διευθυντής του Αρχαιολογικού Μουσείου της Φλωρεντίας, παραιτούμενος από τη θέση του Διευθυντή της Σχολής Αθηνών. Το 1916 διορίστηκε έφορος των ανασκαφών και αρχαιολογικών μουσείων της Ετρουρίας, μια θέση που κράτησε μέχρι το 1922, όταν έγινε καθηγητής της Αρχαιολογίας και της ιστορίας της αρχαίας τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας. Ο Περνιέ πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα στο εξωτερικό την περίοδο εκείνη, ειδικά το καλοκαίρι, στην Κρήτη ή στην Κυρήνη. Στην Κρήτη, από το 1928 έως το 1929, ολοκλήρωσε τις ανασκαφές στο παλάτι της Φαιστού πριν γίνει διευθυντής της ιταλικής αρχαιολογικής αποστολής μετά το θάνατο του Χάλμπχερ το 1930.
Στην Κυρήνη, από το 1925 έως το 1936, ο Περνιέ τέθηκε επικεφαλής δέκα ανασκαφικών εκστρατειών ως μέλος της ιταλικής αρχαιολογικής αποστολής και (με Carlo Anti) οδήγησε την αποστολή της ανασκαφής στο ιερό του Απόλλωνα. Τα καθήκοντα αυτά τον κράτησαν ενεργό μέχρι το τέλος του βίου του, στη Ρόδο, το 1937.
Γνησιότητα
Το καλοκαίρι του 2008 ο Αμερικανός αρχαιοπώλης (έχει κατηγορηθεί και για εμπόριο προϊόντων αρχαιοκαπηλίας) Τζερόμ Άιζενμπεργκ (Jerome Eisenberg), που περιγράφεται από τους βρετανικούς Τάιμς ως «ειδικός σε πλαστά αρχαία έργα τέχνης», διατύπωσε μια θεωρία (αναδημοσίευση από το περιοδικό «Μinerva» που εκδίδει) κατηγορώντας τον Περνιέ ότι το πιο γνωστό εύρημά του, ο πήλινος δίσκος που βρέθηκε στο ανάκτορο της Φαιστού, δεν πλάστηκε περί το 1700 π.Χ. και ως εκ τούτου δεν ήταν αυθεντικός, αλλά πως ήταν δημιούργημα του Ιταλού αρχαιολόγου, το 1908, στην προσπάθειά του να κατασκευάσει ένα νέο εύρημα, που θα το καθιστούσε πιο διάσημο από αυτά του Βρετανού σερ Άρθουρ Έβανς στην Κνωσό και θα γνώριζε την καταξίωση των συναδέλφων του, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του. Έτσι, είπε ο Άιζενμπεργκ, αποφάσισε ο Περνιέ να δημιουργήσει ένα ακατάληπτο κείμενο πάνω σε ένα κομμάτι πηλού, που δεν θα ήταν δυνατόν να μεταφραστεί, τυπωμένο με κινητά στοιχεία (σφραγίδες). Όμως δεν πρόσεξε και το έψησε άψογα και όχι άτεχνα, όπως οι μινωικές και μυκηναϊκές πινακίδες που ψήθηκαν τυχαία εξαιτίας πυρκαγιάς. Οι ισχυρισμοί του αποδείχτηκαν αίολοι και δεν έπεισαν την επιστημονική κοινότητα.
Έργο
A proposito di alcuni lavori eseguiti recentemente nell'interno del Teatro di Marcello. Roma : Tipografia della Reale Accademia dei Lincei, 1901
Commemorazione del socio Federico Halbherr fatta dal corrispondente. Roma, Dott. Giovanni Bardi tipografo della Reale Accademia Nazionale dei Lincei, 1931
Di una citta ellenica arcaica scoperta a Creta dalla Missione italiana. Roma : Calzone, 1909
Heliogabalus : M. Aurelius Antoninus. Roma : L. Pasqualucci, 1911
Il disco di Phaestos con caratteri pittografici. Roma : tip. dell'Unione editrice, 1909
Il palazzo minoico di Festos : Scavi e studi della missione archeologica italiana a creta dal 1900 al 1934. Vol. I. Gli strati piu antichi e il primo palazzo. (r. Istituto d'archeologia e storia dell'arte). Roma : Ist. Poligr. Dello Stato, Libreria, 1935
Il palazzo minoico di Festos : scavi e studi della Missione archeologica italiana a Creta dal 1900 al 1934. Roma : Libreria dello Stato
Il tempio e l'altare di Apollo a Cirene : scavi e studi dal 1925 al 1934 : con 126 illustrazioni e dodici tavole fuori testo. Bergamo : Istituto italiano d'arti grafiche, 1935
L'Odeum dell'Agorà di Gortina presso il Leteo. Bergamo : Istituto Italiano d'Arti Grafiche, 1927
La raccolta archeologica Bargagli a Sarteano presso Chiusi. Siena : Stab. d'Arti grafiche S. Bernardino, 1920
Lavori eseguiti a Festos dalla Missione Archeologica Italiana dal 15 febbraio al 28 giugno 1901 : relazione. Roma : [s.n.], 1901
Lavori eseguiti dalla Missione Archeologica italiana nel palazzo di Phaestos dal 10 Febbraio al 28 maggio 1902 : relazione. Roma : Tipografia della Reale Accademia dei Lincei, 1903
Lavori eseguiti dalla missione archeologica italiana in Creta dal 2 aprile al 12 settembre 1906 : relazione di Luigi Pernier al prof. Ettore De Ruggiero .... Roma : Tipografia della Reale Accademia dei Lincei, 1907
Luigi Savignoni e la sua opera scientifica. Firenze : Stab. tip. E. Ariani, 1918
Mura laterizie e terrecotte figurate di Arezzo antica. Roma : Tipografia della Reale Accademia naz. dei Lincei, 1920
Nuove scoperte archeologiche a Tarquinii : (1904-1906). Roma : Tipografia della Reale Accademia dei Lincei, 1907
Per lo studio del tempio etrusco. Roma : Nuova Antologia, 1927
Recenti scoperte archeologiche degl'italiani a Creta. Roma : Nuova Antologia, 1927
Ricognizioni archeologiche nelle sporadi. Roma : E. Calzone, 1914, Tip. Ed. Romana
Ricordi di storia etrusca e di arte greca della città di Vetulonia. Roma : Tipografia della Reale Accademia dei Lincei, 1914
Scavi della missione archeologica italiana in Creta nel 1907. Roma : Calzone, 1907
Scavi della missione italiana a Phaestos, 1900-1901 : rapporto preliminare. Roma : Tipgrafia della Reale Accademia dei Lincei, 1902
Studi sul teatro di Marcello. Roma : Tipografia Cuggiani, 1928
Templi arcaici sulla Patela di Prinias : contributo allo studio dell'arte dedalica. Bergamo : Istituto Italiano d'Arti Grafiche, 1914
Tombe eneolitiche del Viterbese (Roma). Parma : Stab. tipo-litografico L. Battei, 1905
Tumulo con tomba monumentale al Sodo presso Cortona. Roma : Bardi, 1925
Un singolare monumento della scrittura pittografica cretese. Roma : Tipografia della Reale Accademia dei Lincei, 1909
Vestigia di una Citta ellenica arcaica in Creta. Milano : U. Hoepli, 1912
Δείτε επίσης
Δίσκος της Φαιστού
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ιταλοί αρχαιολόγοι
Ιταλοί πανεπιστημιακοί
Πρόσωπα γαλλικής καταγωγής
Μινωικός πολιτισμός
|
374843
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%9A%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BC%CF%80%CF%8C%CF%81%CE%BD%2007
|
ΣΚ Παντερμπόρν 07
|
Η ΣΚ Παντερμπόρν 07 (γερμανικά: SC Paderborn 07) είναι μια γερμανική ποδοσφαιρική ομάδα που εδρεύει στην ομώνυμη πόλη Παντερμπόρν στο κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας. Αγωνίζεται στη Benteler-Arena με χωρητικότητα 15.000 θεατές.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα
Ποδοσφαιρικές ομάδες Γερμανίας
|
515187
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B5%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%BD%20%CE%9A%CE%BB%CE%B9%CF%84%CF%83%CE%BC%CF%80%CE%AC%CE%B3%CE%BA
|
Νερκίν Κλιτσμπάγκ
|
Το Νερκίν Κλιτσμπάγκ (επίσης, Ασάγκα-Κλισμπάγκ, Ασάγκα-Κλισμπόγκ, Νερκίν Γκλιζμπάγκ, Νερκίν Κλυτσμπάγκ, και Νερκίν-Κιλιτσμπάγκ) είναι ένα χωριό της επαρχίας Χοτζάλι του Αζερμπαϊτζάν. Βρίσκεται στο νοτιοδυτικό μέρος της χώρας.
Παραπομπές
Κατοικημένες περιοχές στην Επαρχία Χοτζάλι
|
114093
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE%20%CE%A1%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CE%BF%CF%80%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%88%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7
|
Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση
|
Η Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση (, συντ.: EBU· , συντ.: UER) είναι μια συμμαχία των δημοσίων (κρατικών) οργανισμών μέσων μαζικής ενημέρωσης, η οποία ιδρύθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1950. Η ένωση αποτελείται από 112 οργανισμούς-μέλη σε 54 χώρες και 30 συνεργαζόμενα μέλη από 19 χώρες.
Η EBU είναι ευρέως γνωστή για την παραγωγή του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision. Επίσης φιλοξένησε συζητήσεις μεταξύ των υποψηφίων για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τις Ευρωεκλογές που διεξήχθησαν το 2014, παρόλο που δεν σχετίζεται με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Γενική περιγραφή
Τα μέλη της EBU είναι δημόσιοι φορείς των οποίων η παραγωγή προγραμμάτων πραγματοποιείται, χρηματοδοτείται και ελέγχεται από το κοινό, για το κοινό. Οι δημόσιοι ραδιοτηλεοπτικοί φορείς καθορίζονται συχνά από το νόμο, αλλά δεν είναι διακεκριμένοι και ανεξάρτητοι και λειτουργούν προς όφελος της κοινωνίας, στο σύνολό της.
Τα μέλη της ένωσης προέρχονται από το βορρά (Ισλανδία), από το νότο (Αίγυπτος), από τη δύση (Ιρλανδία), από την ανατολή (Αζερμπαϊτζάν) και σχεδόν από κάθε άλλη χώρα της γεωγραφικής Ευρώπης. Τα συνεργαζόμενα μέλη προέρχονται από χώρες και εδάφη πέραν της Ευρώπης, όπως ο Καναδάς, η Ιαπωνία, η Ινδία και η Κίνα ενώ από τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής είναι οι φορείς ABC, CBS, NBC, CPB, NPR, APM και το ανεξάρτητο ραδιόφωνο WFMT που εδρεύει στο Σικάγο και μεταδίδει κλασική μουσική.
Η ιδιότητα του κάθε μέλους αφορά τις οργανώσεις των μέσων ενημέρωσης, των οποίων τα κράτη είτε είναι εντός της περιοχής των Ευρωπαϊκών εκπομπών όπως ορίζεται από τη Διεθνή Ένωση Τηλεπικοινωνιών είτε είναι μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Τα μέλη επωφελούνται από:
Πλήρη πρόσβαση σε παγκόσμιας εμβέλειας περιεχόμενο από αποκλειστικά αθλητικά δικαιώματα έως ανταλλαγές για ειδήσεις, μουσική και προγράμματα για παιδιά.
Μια φωνή στις Βρυξέλλες και στις διεθνείς πλατφόρμες που ασκούν πιέσεις για τα δημόσια μέσα και εξασφαλίζουν το βέλτιστο νομικό και τεχνικό πλαίσιο.
Ευκαιρίες για ανταλλαγή, μάθηση και συνεργασία μέσω διασκέψεων, ομάδων εργασίας, κατάρτισης και ειδικών συμβουλών και καθοδήγησης.
Κέντρα εκμάθησης και ανταλλαγής νέων τεχνολογιών και καινοτομίας με μια ομάδα εμπειρογνωμόνων που παρέχουν στρατηγικές συμβουλές και καθοδήγηση.
Η μεγαλύτερη παραγωγή της EBU είναι ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision. Η EBU διοργανώνει επίσης τους ομότιτλους διαγωνισμούς χορού, παιδικού τραγουδιού, νέων χορευτών και πολλούς παρόμοιους.
Στις ραδιοφωνικές συνεργασίες περιλαμβάνεται το Euroclassic Notturno που αποτελεί μια εξάωρη ακολουθία κλασικής μουσικής του BBC Radio 3 και μεταδίδεται από το Ηνωμένο Βασίλειο με τον τίτλο "Through the Night" και επίσης διάφορα θεματικά προγράμματα, όπως οι ετήσιες Χριστουγεννιάτικες μουσικές εκδηλώσεις από όλη την Ευρώπη. Η EBU αποτελεί μέλος του Διεθνούς Μουσικού Συμβουλίου με έδρα το Παρίσι.
Οι περισσότεροι φορείς-μέλη της EBU έχουν κάνει συμφωνία για τη διεξαγωγή μεγάλων αθλητικών εκδηλώσεων, όπως το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου και τα εναρκτήρια Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Ένα άλλο επαναλαμβανόμενο γεγονός, το οποίο μεταδίδεται σε όλη την Ευρώπη μέσω της EBU είναι η πρωτοχρονιάτικη συναυλία της Βιέννης.
Η Eurovision Media Services είναι το επιχειρηματικό σκέλος της EBU παρέχοντας τις πρώτες υπηρεσίες μέσων μαζικής ενημέρωσης για πολλούς οργανισμούς και αθλητικές ομοσπονδίες σε όλο τον κόσμο.
Το Πρελούδιο στη Δοξολογία (Te Deum) αποτελεί ένα από τα πιο δημοφιλή έργα του γάλλου συνθέτη Μαρκ-Αντουάν Σαρπαντιέ, κυρίως μετά την εδραίωσή του ως μουσικό σήμα του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision. Είναι ευρέως γνωστό στους Ευρωπαίους καθώς παίζεται πριν και μετά τους τίτλους του συγκεκριμένου διαγωνισμού και σε άλλα σημαντικά γεγονότα και προγράμματα παραγωγής της EBU.
Ιστορία
Η EBU είναι διάδοχος της Διεθνούς Ραδιοφωνικής Ένωσης (IBU-UIR) η οποία ιδρύθηκε την 4η Απριλίου του 1925, με έδρα τη Γενεύη και παράρτημα στις Βρυξέλλες. Ενέτεινε τις ανταλλαγές ραδιοφωνικών προγραμμάτων και τις διαμεσολαβητικές τεχνικές διαμάχες μεταξύ των μελών που ασχολήθηκαν κυρίως με τα θέματα των συχνοτήτων και των παρεμβολών τους. Αναλήφθηκε ουσιαστικά από τη Ναζιστική Γερμανία κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και όταν η σύγκρουση τερμάτισε στα μάτια των συμμαχικών δυνάμεων ήταν μια συμβιβασμένη οργάνωση που δεν μπορούσαν να εμπιστευτούν.
Την άνοιξη του 1946, εκπρόσωποι της Σοβιετικής ραδιοφωνικής επιτροπής πρότειναν τη δημιουργία μιας νέας οργάνωσης. Ωστόσο, ταυτόχρονα, προετοιμάστηκαν για τη διακυβερνητική "Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Διάσκεψη" η οποία διεξήχθη στην Κοπεγχάγη δύο χρόνια αργότερα, καταρτώντας ένα νέο σχέδιο για τη χρήση συχνοτήτων στην περιοχή των Ευρωπαϊκών ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών. Θεωρήθηκε αναγκαία η ύπαρξη ενός οργανισμού ο οποίος θα μπορούσε να εφαρμόσει το "Σχέδιο μήκους κύματος της Κοπεγχάγης" αλλά υπήρξε διαφωνία μεταξύ των ραδιοτηλεοπτικών φορέων και ιδιαίτερα ο φόβος που εξέφρασε το BBC ότι μια νέα ένωση θα μπορούσε να κυριαρχείται από την ΕΣΣΔ παρόλο που πρότεινε να δώσει σε καθένα από τα τότε κράτη-μέλη μία ψήφο. Η Γαλλία πρότεινε τέσσερις ψήφους λόγω της ένταξης των βορειοαφρικανικών αποικιών στο κράτος, ενώ η Μεγάλη Βρετανία θεώρησε ότι θα είχε μια μικρή επιρροή με μία μόνο ψήφο.
Στις 27 Ιουνίου 1946 ιδρύθηκε ο εναλλακτικός Διεθνής Ραδιοφωνικός Οργανισμός με 26 μέλη χωρίς τη συμμετοχή της Βρετανίας. Την επόμενη μέρα, η IBU συναντήθηκε με το νεοσύστατο IBO στη Γενική Συνέλευση και έγινε προσπάθεια διάλυσής της, η οποία απέτυχε, παρόλο που τα 18 από τα 28 μέλη της έφυγαν από την IBU για να ενταχθούν στον IBO.
Για μια χρονική περίοδο στα τέλη της δεκαετίας του 1940 τόσο η IBU όσο και ο IBO διακρίθηκαν για το ρόλο της οργάνωσης των συχνοτήτων τους, αλλά η Βρετανία αποφάσισε να μην συμμετάσχει σε καμία από τις δύο. Το BBC προσπάθησε αλλά δεν κατάφερε να βρει κατάλληλες ρυθμίσεις εργασίας. Ωστόσο, για πρακτικούς σκοπούς, ο IBO μισθώνει το τεχνικό τμήμα της IBU στις Βρυξέλλες και απασχολεί το προσωπικό της.
Το BBC πρότεινε μια λύση βασισμένη στη λειτουργία του IBO αλλάζοντας τον κανονισμό της, ώστε να υπάρχει μόνο ένα μέλος ανά χώρα που συμμετέχει στην Διεθνή Ένωση Τηλεπικοινωνιών, εξασφαλίζοντας μια δυτική πλειοψηφία έναντι της ΕΣΣΔ και των δορυφορικών κρατών της. Τον Αύγουστο του 1949 πραγματοποιήθηκε συνάντηση στη Στρέζα της Ιταλίας, αλλά κατέληξε σε διαφωνία μεταξύ των αντιπροσώπων σχετικά με τον τρόπο επίλυσης των προβλημάτων.
Μια πρόταση ήταν να αντικατασταθεί η ευρωπαϊκή ραδιοτηλεοπτική ζώνη από μια περιοχή που θα απέκλειε την Ανατολική Ευρώπη, τον Λεβάντε και τη Βόρεια Αφρική. Μετά τη συνάντηση στη Στρέζα της Ιταλίας, προέκυψε συναίνεση μεταξύ των δυτικοευρωπαίων για τη δημιουργία ενός νέου οργανισμού και το BBC πρότεινε την έδρα της στο Λονδίνο. Οι συναντήσεις στο Παρίσι στις 31 Οκτωβρίου και 1η Νοεμβρίου 1949 σφράγισαν τη μοίρα της IBU και του IBO, αλλά αποφασίστηκε να μην επιτρέψει στη Δυτική Γερμανία να ιδρύσει το νέο οργανισμό. Στις 12 Φεβρουαρίου 1950, η νεοσυσταθείσα EBU είχε την πρώτη της συνάντηση με 23 μέλη από την ευρωπαϊκή ραδιοτηλεοπτική ζώνη, στο ξενοδοχείο Imperial στην παραθαλάσσια πόλη της Torquay, στην κομητεία του Ντέβον, στην Αγγλία.
Ο πρώτος πρόεδρος ήταν ο Ίαν Τζέικομπ από το BBC, ο οποίος παρέμεινε για 10 χρόνια, ενώ η λειτουργία του κυριαρχούσε σε μεγάλο βαθμό από το BBC, λόγω των οικονομικών, τεχνικών και προσωπικών του στοιχείων. Η σημαντικότερη διαφορά μεταξύ της EBU και των προκατόχων της ήταν ότι η συμμετοχή της EBU ήταν για ραδιοτηλεοπτικούς φορείς και όχι για κυβερνήσεις. Οι πρώτοι εκπρόσωποι δήλωσαν, ότι οι συναντήσεις της EBU ήταν εγκάρδιες, επαγγελματικές και πολύ διαφορετικές από τον απότομο τόνο των προκατόχων της. Το 1951 ακυρώθηκε η αίτηση περί ιδρύσεως του οργανισμού στη Δυτική Γερμανία η οποία ανέπτυξε εργασιακές σχέσεις με τον μετέπειτα Διεθνή Ραδιοτηλεοπτικό Οργανισμό, ο οποίος μετέφερε τα γραφεία και το τεχνικό τμήμα του (πρώην) IBO από τις Βρυξέλλες στην Πράγα ένα χρόνο πριν. Ωστόσο, την 1η Ιανουαρίου 1993, δύο χρόνια μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, ο Διεθνής Ραδιοτηλεοπτικός Οργανισμός απορροφήθηκε μέσω συγχώνευσης από την EBU.
Τεχνικές δραστηριότητες
Ο στόχος των τεχνικών δραστηριοτήτων της EBU είναι απλά να βοηθήσει τα μέλη της ένωσης σε αυτή την περίοδο των πρωτοφανών τεχνολογικών εξελίξεων. Αυτό περιλαμβάνει την παροχή τεχνικών πληροφοριών στα μέλη μέσω διασκέψεων και σεμιναρίων, καθώς και σε γραπτή μορφή (όπως η Τεχνική Επισκόπηση της EBU και το περιοδικό tech-i). Η EBU επίσης ενθαρρύνει την ενεργό συνεργασία μεταξύ των μελών της, με βάση το ότι μπορούν να μοιραστούν ελεύθερα τη γνώση και την εμπειρία τους, επιτυγχάνοντας έτσι πολύ περισσότερα από όσα θα μπορούσαν να πετύχουν τα μέλη από μόνα τους.
Μεγάλο μέρος αυτής της συνεργασίας επιτυγχάνεται μέσω των Εργατικών Ομάδων που μελετούν συγκεκριμένα τεχνικά θέματα κοινού ενδιαφέροντος: για παράδειγμα, τα μέλη της EBU προετοιμάζονται από καιρό για την αναθεώρηση του σχεδίου της Στοκχόλμης του 1961.
Η EBU δίνει μεγάλη έμφαση στη χρήση ανοικτών προτύπων. Η ευρεία χρήση τους (όπως το MPEG-2, DAB, DVB κ.λπ.) εξασφαλίζει τη διαλειτουργικότητα μεταξύ προϊόντων από διάφορους προμηθευτές, και διευκολύνει την ανταλλαγή υλικού προγραμμάτων μεταξύ των μελών της ένωσης και την προώθηση ενός ευρέος βιομηχανικού φάσματος των "οριζόντιων αγορών" προς όφελος όλων των καταναλωτών.
Τα μέλη και το τεχνικό τμήμα της EBU διαδραμάτισαν εδώ και πολύ καιρό σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη πολλών συστημάτων που χρησιμοποιούνται σε ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές, όπως:
Η διεπαφή ψηφιακού ήχου AES/EBU, επισήμως γνωστό ως AES3.
Σειριακές και παράλληλες διεπαφές για ψηφιακό βίντεο (Συστάσεις ITU-R 601 και 656).
RDS: Ραδιοφωνικό Σύστημα Δεδομένων που χρησιμοποιείται στην εκπομπή των FM.
Σύσταση Loudness R128 και μετρητές EBU Mode (EBU Tech 3341).
Η EBU ενθάρρυνε επίσης ενεργά την ανάπτυξη και εφαρμογή:
Digital Audio Broadcasting (DAB: Ψηφιακή εκπομπή ήχου) μέσω Eureka Project 147 και WorldDAB Forum.
Digital Video Broadcasting (DVB) μέσω DVB Project και DigiTAG.
του ψηφιακού ραδιοφώνου στις ζώνες συχνοτήτων που χρησιμοποιούνται σήμερα για την εκπομπή των AM μέσω της DRM.
της τυποποίησης των ψηφιακών συστημάτων εγγραφής βίντεο μέσω του TV-Anytime Forum.
της ανάπτυξης άλλων δικτύων διανομής περιεχομένου στο διαδίκτυο μέσω P2PTV; EBU Project Group D/P2P, από το Νοέμβριο του 2007 έως τον Απρίλιο του 2008, με δοκιμή επιλεγμένων καναλιών-μελών, χάρη στην πλατφόρμα διανομής της Octoshape. Η EBU είναι επίσης μέρος του Ευρωπαϊκού Project P2P-Next.
Διαμάχη με την Ελληνική κρατική ραδιοτηλεόραση το 2013
Την Τρίτη 11 Ιουνίου 2013 η τότε Ελληνική κυβέρνηση, έκλεισε με «δικτατορικό τρόπο» τον κρατικό ραδιοτηλεοπτικό φορέα ΕΡΤ σε σύντομο χρονικό διάστημα, επικαλούμενη ανησυχίες των κυβερνητικών δαπανών που σχετίζονται με την Κρίση της Ευρωζώνης, κάτι που τελικά δεν ίσχυε. Σε απάντηση, η EBU ίδρυσε ένα αυτοσχέδιο στούντιο την ίδια μέρα, κοντά στα πρώην γραφεία της ΕΡΤ στην Αθήνα, προκειμένου να συνεχίσει να παρέχει στα μέλη της υπηρεσίες αναμετάδοσης εκπομπών που παρείχε η παλιά ΕΡΤ ενώ έβγαλε ανακοίνωση εκφράζοντας τη βαθιά απογοήτευσή της για το αιφνίδιο κλείσιμο της ΕΡΤ και παρότρυνε τον τότε Έλληνα πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά να χρησιμοποιήσει όλες τις εξουσίες του για να ανακαλέσει αμέσως την απόφαση και προσέφερε συμβουλές, βοήθεια και εμπειρογνωμοσύνη που απαιτούνται για τη διατήρηση της ΕΡΤ.
Στις 4 Μαΐου του 2014, η ΝΕΡΙΤ, ο νέος προσωρινός δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας ξεκίνησε την πανελλαδική μετάδοσή του και μετά από ένα επτάμηνο (4 Δεκεμβρίου) έγινε νέο πλήρες μέλος της ένωσης με επιφυλάξεις, επειδή η ΝΕΡΙΤ παρουσίαζε μεγάλα προβλήματα, όπως έλλειψη ανεξαρτησίας και προγράμματος, και πολύ χαμηλό προσωπικό εργαζομένων, ενώ ακόμη δεν διέθετε ποτέ παγκόσμιο κανάλι, για τους Έλληνες του Εξωτερικού.
Αποτέλεσμα, αντ' αυτού η Κυβέρνηση Τσίπρα, να ψηφίσει νομοσχέδιο για την πλήρη και υποχρεωτική επαναλειτουργία της ΕΡΤ, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 11 Ιουνίου 2015 με ολοκληρωμένο πρόγραμμα, δύο χρόνια μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ, καθώς η ΝΕΡΙΤ Α.Ε. αντικαταστάθηκε από τη νέα ΕΡΤ Α.Ε., η οποία το 2016, επαναλειτούργησε και την ERT World, ενώ το 2020 αναβάθμισε και το εμπορικό της σήμα, και άρχισε να εκπέμπει σε High Definition, τα τηλεοπτικά της προγράμματα, δημιουργώντας μια νέα εποχή για την Ελληνική κρατική ραδιοτηλεόραση.
Μέλη
Ο κατάλογος των ενεργών μελών (με τελευταία ενημέρωση τον Φεβρουάριο του 2022) περιλαμβάνει τους ακόλουθους 66 ραδιοτηλεοπτικούς φορείς από 54 χώρες.
Ενεργά μέλη
Χώρες Μέλη που ανήκουν γεωγραφικά εξ ολοκλήρου στην Ευρώπη
{| class="wikitable sortable" style="font-size:95%"
|-
!Χώρα
!Ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός
!Συντομογραφία
!Έτος ένταξης
|-
| || Radio and Television of the Republic of San Marino (San Marino RTV) || SMRTV || 1995
|-
| || Albanian Radio and Television (Radio Televizioni Shqiptar) || RTSH || 1999
|-
| || Radio and Television of Andorra (Ràdio i Televisió d'Andorra, S.A.) || RTVA || 2002
|-
| || Austrian Broadcasting Corporation (Österreichischer Rundfunk) || ORF || 1953
|-
| || Vatican Radio (Radio Vaticana) || VR || 1950
|-
| rowspan="2" | || Belgian Radio-Television of the Wallonia-Brussels Federation (Radio-Télévision belge de la Fédération Wallonie-Bruxelles) || RTBF || rowspan="2" | 1950
|-
|Flemish Radio and Television Broadcasting Organisation (Vlaamse Radio- en Televisieomroeporganisatie) || VRT
|-
| || Macedonian Radio Television (Македонска Радио Телевизиjа, Makedonska Radio Televizija) || MRT || 1993
|-
| || Radio and Television of Bosnia and Herzegovina (Radiotelevizija Bosne i Hercegovine) || BHRT || 1993
|-
| rowspan="2" | || Bulgarian National Radio (Bŭlgarsko natsionalno radio) || BNR || rowspan="2" | 1993
|-
|Bulgarian National Television (Bŭlgarska natsionalna televiziya) || BNT
|-
| || Groupement des Radiodiffuseurs Français de l’UER: France Télévisions, Radio France, France Médias Monde || GRF || 1950
|-
| rowspan="2" | || Working group of public broadcasters of the Federal Republic of Germany (Arbeitsgemeinschaft der öffentlich-rechtlichen Rundfunkanstalten der Bundesrepublik Deutschland) Bavarian Broadcasting (Bayerischer Rundfunk, BR) Hessian Broadcasting Corporation (Hessischer Rundfunk, HR) Central German Broadcasting (Mitteldeutscher Rundfunk, MDR) Northern German Broadcasting (Norddeutscher Rundfunk, NDR) Radio Bremen (RB) Berlin-Brandenburg Broadcasting (Rundfunk Berlin-Brandenburg, RBB) Saarland Broadcasting (Saarländischer Rundfunk, SR) Southwest Broadcasting (Südwestrundfunk, SWR) West German Broadcasting (Westdeutscher Rundfunk, WDR) German Wave (Deutsche Welle, DW) Germany Radio (Deutschlandradio, DLR) || ARD || 1952
|-
|Second German Television (Zweites Deutsches Fernsehen) || ZDF || 1963
|-
| rowspan="2" | || Danish Broadcasting Corporation (Danmarks Radio) || DR || 1950
|-
|TV2 Danmark A/S || DK / TV2 || 1989
|-
| || Swiss Broadcasting Corporation Schweizerische Radio- und Fernsehgesellschaft Société suisse de radiodiffusion et télévision Società svizzera di radiotelevisione Societad Svizra da Radio e Televisiun || SRG SSR || 1950
|-
| || Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση || ERT || 2015
|-
| || Estonian Public Broadcasting (Eesti Rahvusringhääling) || ERR || 1993
|-
| rowspan="2" | || British Broadcasting Corporation || BBC || 1950
|-
|United Kingdom Independent Broadcasting Independent Television (ITV) Scottish Television (STV) Channel Four Television Corporation Channel Four Wales Authority (Awdurdod Sianel Pedwar Cymru) || UKIB || 1981
|-
| rowspan="2" | || Radio and Television of Ireland (Raidió Teilifís Éireann) || RTÉ || 1950
|-
|Irish Television Four (Teilifís na Gaeilge Ceathair) || TG4 || 2007
|-
| || Icelandic National Broadcasting Service (Ríkisútvarpið) || RÚV || 1956
|-
| || Spanish Radio and Television Corporation (Corporación de Radio y Televisión Española) || RTVE || 1955
|-
| || Italian radio and television (Radiotelevisione italiana) || RAI || 1950
|-
| || Croatian Radiotelevision (Hrvatska radiotelevizija) || HRT || 1993
|-
| || Public Broadcasting of Latvia (Latvijas Sabiedriskais medijs) Latvian Radio (Latvijas Radio), Latvian Television (Latvijas Televīzija) || LSM || 1993
|-
| || Lithuanian National Radio and Television (Lietuvos nacionalinis radijas ir televizija) || LRT || 1993
|-
| rowspan="2" | || RTL Group || RTL || 1950
|-
|Sociocultural Broadcasting Institution of the Grand Duchy of Luxembourg (Établissement de Radiodiffusion Socioculturelle du Grand-Duché de Luxembourg - radio 100,7) || ERSL || 1996
|-
| || Public Broadcasting Services Limited || PBS || 1970
|-
| || Radio and Television of Montenegro (Radio i televizija Crne Gore, Радио и телевизија Црне Горе) || RTCG || 2006
|-
| || TeleRadio-Moldova || TRM || 1993
|-
| || Monaco Média Diffusion || MMD || 1994
|-
| rowspan="2" | || Norwegian Broadcasting Corporation (Norsk rikskringkasting) || NRK || 1950
|-
|TV2 (Egmont Group) || NO / TV2 || 1993
|-
| || Dutch Public Broadcaster (Nederlandse Publieke Omroep) AVROTROS BNNVARA Evangelical Broadcasting (Evangelische Omroep, EO) Humanist Broadcasting (Humanistische Omroep - HUMAN) KRO-NCRV (Christian Broadcasting Association) MAX Dutch Broadcast Foundation (Nederlandse Omroep Stichting - NOS) People's University Programme (NTR) Unheard of Netherlands (Ongehoord Nederland - ON) PowNed Foundation for Ether Advertisement (Stichting Ether Reclame - STER) Liberal Protestant Radio Broadcaster (Vrijzinnig Protestantse Radio Omroep - VPRO) Netherlands Awake (Wakker Nederlands - WNL) Black Broadcaster (ZWART) || NPO || 1950
|-
| || Media Services and Support Trust Fund (Médiaszolgáltatás-támogató és Vagyonkezelő Alap) Duna Media Service Provider (Duna Médiaszolgáltató) || MTVA || 2014
|-
| || National Public Broadcasting Company of Ukraine Natsionalna Suspilna Teleradiokompaniya Ukrayiny || UA:PBC || 1993
|-
| rowspan="2" | || Polish Radio (PR S.A.: Polskie Radio) || PR || rowspan="2" | 1993
|-
|Polish Television (TVP S.A.: Telewizja Polska) || TVP
|-
| || Radio and Television of Portugal (Rádio e Televisão de Portugal) || RTP || 1950
|-
| rowspan="2" | || Romanian Radio Broadcasting Company (Societatea Română de Radiodifuziune) || ROR || rowspan="2" | 1993
|-
|Romanian Television Corporation (Societatea Românǎ de Televiziune) || RO / TVR
|-
| || Radio Television of Serbia (Radio-televizija Srbije) || RTS || 2006
|-
| || Radio and Television of Slovakia (Rozhlas a televízia Slovenska) || RTVS || 2011
|-
| || Radio-Television of Slovenia (Radiotelevizija Slovenija) || RTVSLO || 1993
|-
| || Swedish Broadcasting Service (Sveriges Rundradiotjänst) Sweden's Television (Sveriges Television, SVT) Sweden's Radio (Sveriges Radio, SR) Swedish Educational Broadcasting Company (Sveriges Utbildningsradio, UR) || SRT || 1950
|-
| rowspan="2" | || Czech Radio (Český rozhlas) || ČR || rowspan="2" | 1993
|-
|Czech Television (Česká televize) || ČT
|-
| || Finnish Broadcasting Company (Yleisradio Oy) || Yle || 1950
|}
Διηπειρωτικές Χώρες Μέλη της EBU (Ευρώπη-Ασία)
Οι συγκεκριμένες χώρες, που αποτελούν πλήρη μέλη της EBU, ανήκουν γεωγραφικά κατά το ήμισυ και στην Ευρώπη και στην Ασία (όπως η Γεωργία και το Αζερμπαϊτζάν) ή εξ ολοκλήρου στην Ασία (όπως η Κύπρος και η Αρμενία, που πολιτικά και πολιτισμικά θεωρούνται Ευρωπαϊκές χώρες). Το Ισραήλ, ανήκει γεωγραφικά στην Ασία, αλλά επειδή αποτελεί απομονωμένο κράτος, από τα κράτη της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής, έχει και αυτό πολιτικούς και πολιτιστικούς δεσμούς με την Ευρώπη.
Χώρες Μέλη που ανήκουν γεωγραφικά στην Αφρική και την Ασία, και απαρτίζουν την Ευρύτερη Μέση Ανατολή
Οι συγκεκριμένες χώρες, αποτελούν πλήρη μέλη της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Ένωσης, αλλά δεν έχουν συμμετάσχει ποτέ στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision (με εξαίρεση το Μαρόκο, το οποίο συμμετείχε για μια και μοναδική φορά το 1980, και έκτοτε δεν ξανασυμμετείχε ποτέ ξανά), είτε σε άλλα προγράμματα της EBU.
Μέλη σε αναστολή
Παλαιότερα ενεργά μέλη
Κράτη που δεν υφίστανται πλέον
Συνεργαζόμενα μέλη
Οποιοσδήποτε όμιλος ή οργανισμός από ένα κράτος-μέλος της Διεθνούς Ένωσης Τηλεπικοινωνιών, που παρέχει υπηρεσίες εκτός Ευρώπης, μπορεί να υποβάλλει αίτηση ένταξης στην EBU ως συνεργαζόμενο μέλος. Ο κατάλογος των συνεργαζόμενων μελών (με τελευταία ενημέρωση τον Ιανουάριο του 2018) περιλαμβάνει τους ακόλουθους 31 φορείς - οργανισμούς από 20 χώρες.
Παλαιότερα συνεργαζόμενα μέλη
Χώρες που είχαν εκφράσει στο παρελθόν την ένταξη τους, στην EBU
Λίχτενσταϊν - Το πριγκιπάτο, δεν έχει κανέναν κρατικό τηλεοπτικό σταθμό, αλλά αν δημιουργήσει έναν, τότε θα μπορέσει να γίνει μέλος της EBU. Αυτό το γεγονός τους επηρέασε όταν δεν τους επιτράπηκε να συμμετάσχουν στους Διαγωνισμούς Τραγουδιού της Eurovision το 1969 και το 1976. Ωστόσο, λόγω του μικρού πληθυσμού του, το Λίχτενσταϊν, δεν μπήκε ποτέ στη διαδικασία, να δημιουργήσει δημόσια ραδιοτηλεόραση, ενώ τα τελευταία χρόνια, δεν δείχνει ενδιαφέρον να συμμετάσχει σε Διαγωνισμούς της Eurovision, παρότι είναι δημοφιλής στη χώρα η οποία τους παρακολουθεί και ακούει εδώ και πολλά χρόνια, μέσω των δημόσιων ραδιοτηλεοράσεων της Ελβετίας (SRG SSR) και της Αυστρίας (ORF), τα οποία λόγω γεωμορφολογίας, έχουν εμβέλεια και στο Λίχτενσταϊν.
Μαρόκο - Ο δεύτερος ημικρατικός τηλεοπτικός σταθμός 2M ζήτησε να γίνει μέλος της EBU. Είναι άγνωστο όμως αν θα συμμετάσχει είτε στον Διαγωνισμό Τραγουδιού είτε στον Παιδικό Διαγωνισμό της Eurovision. Ωστόσο, το κύριο πρόβλημα, τόσο για το Μαρόκο, όσο και για άλλα αραβικά κράτη, που συμμετείχαν ή μετέδωσαν την Eurovision, στο παρελθόν (Τυνησία, Λίβανος και Ιορδανία) είναι καθαρά πολιτικό και θρησκευτικό θέμα, το ότι δεν αναγνωρίζουν ως κυρίαρχο κράτος το Ισραήλ και δεν αποδέχονται την ύπαρξη του καθώς «θεωρούν» ότι είναι «μέρος» του Κράτους της Παλαιστίνης, με αποτέλεσμα όσες αραβικές χώρες συμμετείχαν ή μετέδωσαν στο παρελθόν τους διαγωνισμούς, να μποϊκοτάρουν και να μην μεταδώσουν, οποιαδήποτε, συμμετοχή του Ισραήλ στη Eurovision, καταβάλλοντας μάλιστα και εμπάργκο, μέχρι και τρία χρόνια από την EBU.
Χώρες και περιοχές που παρενέβουν τα όρια και τους νόμους, της EBU
Βόρεια Μακεδονία - Η δημόσια ραδιοτηλεόραση MRT (πλήρες μέλος της EBU από το 1993), κατόπιν της Συμφωνίας των Πρεσπών, είναι υποχρεωμένη από την EBU, να αλλάξει όνομα, το οποίο πρέπει να βασίζεται στη νέα σύνθετη ονομασία της χώρας Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας (το υπάρχων όνομα της МРТ βασίζεται στην παλιά ονομασία της χώρας, Δημοκρατία της Μακεδονίας). Παρά την επίσημη αλλαγή του ονόματος, στη χώρα, πολλές ονομασίες εξακολουθούν, να παραμένουν μέχρι στιγμής στη Βόρεια Μακεδονία, καθώς, και διάφορες άλλες πολιτικές εκκρεμότητες, με το όνομα «Μακεδονία», κάτι που δεν είναι αποδεκτό, από την Ελλάδα, τη Βουλγαρία, καθώς και την Ευρωπαϊκή Ένωση, και η χώρα αυτή έχει διεθνώς εκκρεμείς πολιτικές σκοπιμότητες, και υποχρεούται άμεσα να τις επιλύσει, ώστε να είναι αποδεκτή διεθνώς, σε όλες τις Ευρωπαϊκές και διεθνείς διοργανώσεις και εκδηλώσεις, και πρώτα από όλα αναγκαστικά πρέπει να σεβαστεί τις γειτονικές της χώρες.
Κόσοβο - Η δημόσια ραδιοτηλεόραση RTK έχει δείξει ενδιαφέρον για να ενταχθεί στην EBU. Ωστόσο, τα Ηνωμένα Έθνη διοικούν το Κόσοβο σύμφωνα με την Απόφαση 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας από το 1999, και με τη συνεργασία της ΕΕ από το 2008. Έκτοτε, η Σερβία, διεκδικεί το Κόσοβο ως μέρος της επικράτειάς της, και ισχυρίζεται ότι εξακολουθεί να έχει την περιοχή, υπό την κυριαρχία της, καθότι νομικά αποτελεί την Αυτόνομη Επαρχία του Κοσσυφοπεδίου και των Μετοχιών. Ωστόσο, η πλειοψηφία των χωρών-μελών του ΟΗΕ, αναγνωρίζει το Κόσοβο, ως περιοχή της Σερβίας. Το περιστατικό αυτό, εμποδίζει το RTK'', να γίνει μέλος της EBU, καθότι το Κόσοβο, δεν είναι κυρίαρχο κράτος, και ως εκ τούτου το Κόσοβο, δεν έχει το δικαίωμα, να συμμετέχει σε καμία από της διοργανώσεις της EBU, επειδή νομικά είναι μέρος της Σερβίας. Παρόλα αυτά όμως το Κόσοβο, λαμβάνει μέρος, από το 2011 στον Διαγωνισμό για Νέους Χορευτές, κάτι που παρενέβη, κατά πολύ τα όρια της EBU, διότι δεν είναι κυρίαρχη χώρα, και για να είναι διεθνώς αποδεκτή, πρέπει άμεσα το Κόσοβο, να λύσει άμεσα και γρήγορα τις διαφορές του με τη Σερβία.
Λευκορωσία - Η Δημόσια Ραδιοτηλεόραση Belteleradio (BTRC) κατηγορήθηκε για καταστολή των εργαζομένων της, έχοντας απολύσει περισσότερους από 100 μετά τις διαδηλώσεις του 2020 για φερόμενη εκλογική νοθεία. Πολλοί από αυτούς έχουν επίσης φυλακιστεί στη χώρα ενώ άλλοι έχουν υψωθεί κατά της συμμετοχής της Λευκορωσίας και του BTRC στον κατά τα άλλα αντιπολιτικό Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision το 2021, με το επιχείρημα ότι η EBU θα έκανε πολιτική δήλωση εάν υποστήριζε τη Λευκορωσία λέγοντας ουσιαστικά και σιωπηλά, ότι η δημοκρατία δεν είναι σημαντική, καταπατώντας βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, όπως η ελευθερία του λόγου. Στις 28 Μαΐου 2021, η EBU ανέστειλε τη συμμετοχή του BTRC καθώς είχαν «ανησυχηθεί ιδιαίτερα από τη μετάδοση συνεντεύξεων που προφανώς έγιναν υπό πίεση» όπως του Ρομάν Προτάσεβιτς. Το BTRC έλαβε δύο εβδομάδες προθεσμία για να απαντήσει για την αναστολή, χωρίς να το κάνει και η οποία τέθηκε σε ισχύ την 1η Ιουλίου και θα διαρκέσει μέχρι το 2024.
Ρωσία - Και τα 3 μέλη της EBU ελέγχονται από τη Ρωσική κυβέρνηση η οποία στις 21 Φεβρουαρίου 2022 αναγνώρισε το Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ ως ανεξάρτητα κράτη παρότι υπάρχει αμφισβήτηση καθώς είναι αναγνωρισμένα διεθνώς ως Ουκρανικά εδάφη. Το UA:PBC κάλεσε την EBU να τερματίσει τη συμμετοχή των δύο εκ των τριών μελών (Channel One και VGTRK) και να εξετάσει το ενδεχόμενο αποκλεισμού της χώρας από τον Διαγωνισμό Τραγουδιού Eurovision 2022, επικαλούμενη τη χρήση των δύο μέσων από την κυβέρνηση για την προπαγάνδα που δημιουργείται σχετικά με τον Ρωσο-Ουκρανικό πόλεμο και τον οποίον αποκλεισμό ζήτησαν και άλλοι κρατικοί φορείς, όπως η Yleisradio και η ERR οι οποίες δήλωσαν ότι δε θα έστελναν εκπρόσωπο. Αφού αρχικά δήλωσε ότι τόσο στη Ρωσία όσο και στην Ουκρανία θα επιτραπεί να διαγωνιστούν, η EBU ανακοίνωσε στις 25 Φεβρουαρίου 2022 ότι θα απαγόρευε τη συμμετοχή της Ρωσίας στον Διαγωνισμό. Και οι 3 φορείς ανακοίνωσαν την αποχώρησή τους από την EBU την επόμενη μέρα, επικαλούμενοι την αυξημένη πολιτικοποίηση της διοργάνωσης και της ένωσης δηλώνοντας ότι ήταν ενήμερη για τις εξελίξεις, χωρίς όμως να την ενημερώσουν και επίσημα. Την 1η Μαρτίου, η EBU ανακοίνωσε ότι είχε αναστείλει τα Ρωσικά μέλη της από τις δομές διακυβέρνησής της. Στις 26 Μαΐου, η EBU έθεσε σε ισχύ την επ' αόριστον αναστολή των ρωσικών μελών της.
Λογότυπα
Δείτε Επίσης
Διαγωνισμός Χορού Eurovision
Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision
Διαγωνισμός Νέων Χορευτών Eurovision
Παιδικός Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision
Διαγωνισμός Νέων Μουσικών Eurovision
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Ένωσης
Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση
|
828411
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%BF
|
Φέρνο
|
Το Φέρνο (ιταλικά: Ferno) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία του Βαρέζε, στην περιφέρεια της Λομβαρδίας.
Παραπομπές
Δήμοι της Επαρχίας του Βαρέζε
|
250940
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B9%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%85%CE%AD%CE%B1
|
Κιλαουέα
|
Το Κιλαουέα (χαβαϊανή γλώσσα: Kīlauea) είναι ηφαίστειο της νήσου Χαβάης και ένα από τα πέντε ασπιδωτά ηφαίστεια που αποτελούν το νησί. Το όνομα Κιλαουέα σημαίνει «αυτός που διασκορπίζεται» ή «που γρήγορα εξαπλώνεται» στην γλώσσα της Χαβάης και αναφέρεται στα συχνά ξεσπάσματα λάβας.
Το Κιλαουέα είναι ένα από τα πιο ενεργά ηφαίστεια στον πλανήτη και μια πολύτιμη πηγή πληροφοριών για τους ηφαιστειολόγους που είναι σε θέση να μελετήσουν από κοντά τις αποκλειστικά μη-βίαιες διαχυτικές εκρήξεις. Λάβα ηλικίας μικρότερης των 1000 ετών καλύπτει το 90% του Κιλαουέα.
Ο κώνος Πουόο συνεχώς εκρήγνυτο στην ανατολική ζώνη ρήγματος από το 1983 έως το 2018, καθιστώντας την τη μεγαλύτερη έκρηξη ζώνης ρήγματος τα τελευταία 200 χρόνια. Τριάντα πέντε εκρήξεις έλαβαν χώρα από το 1952, μη συμπεριλαμβανομένου της πιο πρόσφατης έκρηξης. Από το 2008, οι αυξανόμενες εκπομπές διοξειδίου του θείου από τον κρατήρα Χαλεμαούμαου (Halemaumau) στη κορυφή του Κιλαουέα έχουν οδηγήσει σε αυξημένα επίπεδα ηφαιστειακού νέφους, εγείροντας ανησυχίες για την ποιότητα του αέρα. Βρίσκεται μέσα στο Εθνικό Πάρκο Ηφαιστείων της Χαβάης και ως αποτέλεσμα το επισκέπτονται εκατομμύρια τουρίστες κάθε χρόνο, καθιστώντας το το πιο πολυσύχναστο αξιοθέατο στη Χαβάη και το πιο επισκεφθέν ηφαίστειο στον κόσμο.
Παρά την σχετική ασφάλεια για τους ερευνητές και τους επισκέπτες, το Κιλαουέα θεωρήθηκε από τη Γεωλογικό Ινστιτούτο των Ηνωμένων Πολιτειών (USGS) ως το πιο επικίνδυνο ηφαίστειο στις ΗΠΑ το 2018. Υπάρχουν αναφορές για θανάτους ντόπιων μαχητών το 1790 εξαιτίας του ηφαιστείου. Το 2010-2011, η λάβα κατέστρεψε πολλά σπίτια στην περιοχή Καλαπάνα. Το Μάρτιο του 2012, λάβα από το Κιλαουέα ολοκλήρωσε την καταστροφή της συνοικίας των Βασιλικών Κήπων (Royal Gardens Subdivision) όταν λάβα έκαψε και το τελευταίο εναπομείναν σπίτι εκεί,, ενώ το 2018 κατέστρεψε εκ νέου κατοικίες πιο ανατολικά. Το ηφαιστειακό επεισόδιο του 2018 επέφερε μεγάλη εκροή λάβας στα ανατολικά και σημαντικές αλλαγές στους κρατήρες Χαλεμαούμαου και Πουόο. Μετά το τέλος της έκρηξης του 2018 παρατηρήθηκε δημιουργία λίμνης νερού στο βάθος του κρατήρα Χαλεμαούμαου, πράγμα το οποίο θα μπορούσε να οδηγήσει σε αλλαγή του τύπου των μελλοντικών εκρήξεων σε πιο βίαιες, και την παράλληλη δημιουργία ηφαιστειακής σκόνης, λόγω της αλληλεπίδρασης του νερού με το καυτό μάγμα, όπως είχε συμβεί και στο παρελθόν. Αυτό δεν συνέβη τελικά, αφού στις 20 Δεκεμβρίου του 2020 ξεκίνησε νέα διάχυση λάβας από τον ίδιο κρατήρα, που οδήγησε σε εξάτμιση της λίμνης νερού χωρίς έκρηξη και αντικατάστασή της από λίμνη λάβας. Σύμφωνα με το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ, το επίπεδο ηφαιστειακού συναγερμού για το Κιλαουέα τον Δεκέμβριο του 2020 ήταν «Προσοχή».
Το Κιλαουέα δημιουργήθηκε τα τελευταία 300.000 με 600.000 χρόνια από το θερμό σημείο της Χαβάης. Αν και δεν είναι το νεότερο ηφαίστειο που έχει δημιουργηθεί από το θερμό σημείο, είναι το νεότερο ηφαίστειο που βρίσκεται πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, αφού η κορυφή του υπεράκτιου ηφαιστείου Λοΐχι βρίσκεται 1.150 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Επειδή το Κιλαουέα δεν σχηματίζει βουνό από μόνο του αλλά μόνο ένα εξόγκωμα με ύψος 1.277 μέτρα, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι βρίσκεται στη πλαγιά του μεγαλύτερου Μάουνα Λόα, οδήγησαν τους επιστήμονες να υποθέσουν ότι το Κιλαουέα ήταν μέρος του Μάουνα Λόα. Όμως η σύσταση της λάβας των δύο ηφαιστείων διαφέρει, κάτι που είναι εφικτό μόνο αν τα δύο ηφαίστεια έχουν διαφορετικούς θαλάμους μάγματος.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Χαβάη
Ηφαίστεια της Ωκεανίας
Ηφαίστεια των ΗΠΑ
|
281962
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%BF%CF%81%CF%84%20%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%AD%CE%B9%CE%BD
|
Φορτ Γουέιν
|
Το Φορτ Γουέιν (αγγλικά: Fort Wayne) είναι πόλη στην αμερικανική πολιτεία Ιντιάνα και η έδρα της κομητείας Άλεν. Ο πληθυσμός της ήταν 255.824 σύμφωνα με την απογραφή της 1 Ιουλίου του 2011, καθιστώντας την την 74η μεγαλύτερη πόλη στις Ηνωμένες Πολιτείες και η δεύτερη μεγαλύτερη στην Ιντιάνα μετά την Ιντιανάπολις. Ο δήμος βρίσκεται στη βορειοανατολική Ιντιάνα, περίπου 18 μίλια (29 χλμ) δυτικά από τα σύνορα του Οχάιο και 50 μίλια (80 χλμ) νότια των συνόρων με το Μίσιγκαν.
Ιστορία
Υπό τη διεύθυνση του πολιτικού της Αμερικανικής επανάστασης Άντονι Γουέιν, ο στρατός των ΗΠΑ έχτισε το Οχυρό Γουέιν τελευταίο σε μια σειρά από φρούρια κοντά στο Ινδιάνικο χωριό Kekionga το 1794. Ονομάστηκε Φορτ Γουέιν προς τιμήν του Άντονι Γουέιν, και καθιερώθηκε ως εμπορικός σταθμός για την Ευρωπαίους εποίκους στη συμβολή των ποταμών St. Joseph River, St. Marys River, και Maumee River. Το χωριό σχεδιάστηκε το 1823 και γνώρισε τεράστια ανάπτυξη μετά την ολοκλήρωση του καναλιού Wabash και Erie.
Οικονομία
Από τον 21ο αιώνα, η οικονομία του Φορτ Γουέιν βασίστηκε στις κατασκευές, την παιδεία, την ασφάλιση, την υγειονομική περίθαλψη (ιδιαίτερα ιατρικές συσκευές), τη μεταφορά και τη διανομή, και την άμυνα. Η πόλη έχει κερδίσει το βραβείο All-America City Award το 1982, 1998, και 2009.
Πηγές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πόλεις της Ιντιάνα
|
186733
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9E%CE%B9%CF%86%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Ξιφίας
|
Ο ξιφίας, κοινώς ξιφιός, (επιστημονικό όνομα Xiphias gladius - Ξιφίας το ξίφος) είναι μεγάλο μεταναστευτικό αρπακτικό ψάρι, του οποίου το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό είναι η μακριά και επίπεδη επέκταση της άνω σιαγόνας, η οποία μοιάζει με ξίφος, εξ ου και η ονομασία του. Ο ξιφίας έχει μεγάλο επίμηκες και στρογγυλό σώμα και χάνει όλα τα δόντια και τα λέπια του μέχρι την ενηλικίωση. Μπορεί να ζήσει κοντά στην ακτή. Το μήκος του φτάνει τα 4-4,5 μέτρα, ενώ έχουν καταγραφεί και ξιφίες που το βάρος τους ήταν λίγο μεγαλύτερο από μισό τόνο. Ένας ξιφίας που πιάστηκε στη Χιλή το 1953 είχε βάρος 536,15 κιλά.
Είναι το μοναδικό μέλος της οικογένειας των Ξιφιδών.
Κατά τη διάρκεια του κυνηγιού ο ξιφίας βασίζεται στη μεγάλη ταχύτητα (80 χλμ/ώρα) και την ευκινησία του, ενώ χρησιμοποιεί το ξίφος για να τραυματίσει εχθρούς ή θηράματα, τόσο με εφόρμηση (κάθετα ως λόγχη) όσο και θεριστικά (δεξιά-αριστερά ως δρεπάνι) μέσα σε κοπάδι ψαριών. Ο ξιφίας είναι ο μεγαλύτερος εχθρός των τόνων. Ένας από τους λίγους φυσικούς εχθρούς του ξιφία είναι ο καρχαρίας μάκο, ο οποίος μπορεί να κυνηγήσει τον ξιφία επειδή είναι αρκετά μεγάλος και γρήγορος, αλλά δεν βγαίνει πάντα νικητής, καθώς ο ξιφίας μπορεί να τον τραυματίσει θανάσιμα.
Μοναδικός πραγματικός εχθρός του ξιφία είναι μικρά θαλάσσια παράσιτα που γαντζώνονται πάνω του και τον βασανίζουν. Στις περιπτώσεις αυτές πλησιάζει τις ακτές και τρίβεται με μανία στα βράχια, οπότε και καθίσταται πολύ επικίνδυνος. Το 1959 σημειώθηκε περίπτωση στην Άπω Ανατολή, όταν στην προσπάθεια ενός ψαρά να καμακώσει ξιφία που τριβόταν σε βράχο, ο ξιφίας πετάχτηκε στον αέρα και κατά την πτώση του έστρεψε το ξίφος του κατά του ψαρά, τον οποίο και διαπέρασε, σκοτώνοντάς τον.
Παλαιότερα, τον Αύγουστο του 1725, το αγγλικό ιστιοφόρο πολεμικό "Λεοπάρδαλη" κατά την επιστροφή του από την Τζαμάικα, παραλλάσσοντας ακρωτήριο δέχθηκε επίθεση από ξιφία στα ύφαλά του, στα οποία έμεινε καρφωμένο τμήμα ξίφους του μήκους 22 εκατοστών.
Παραπομπές
Περκόμορφα
Ψάρια ελληνικών θαλασσών
Αλιεύματα
Χαβανέζικη κουζίνα
|
40108
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%20%28%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%82%29
|
Δ (κανονιοφόρος)
|
Η κανονιοφόρος Δ (πρώην Αμβρακία) ναυπηγήθηκε στη Γαλλία το 1880, με ειδικές τεχνικές προδιαγραφές για ναυτικές επιχειρήσεις στον Αμβρακικό κόλπο. Μετονομάσθηκε σε κανονιοφόρο «Δ» το 1881, όταν έγινε η παραγγελία των ατμοβαρίδων Άκτιον και Αμβρακία.
Οι επακόντιες τορπίλες αφαιρέθηκαν μετά από λίγο καιρό.
Συμμετείχε στον πόλεμο του 1897 και στους Βαλκανικούς (1912-1913) με την Μοίρα του Ιονίου, στις επιχειρήσεις του Αμβρακικού κόλπου.
Διαγράφηκε από τον Στόλο το 1915 και το 1921 πουλήθηκε. Ήταν όμοιου τύπου με τις κανονιοφόρους Α, Β και Γ.
Πηγές
http://www.istoria.gr
Conway's All the World's Fighting Ships, 1906-1922
Περ. Πτήση&Διάστημα "Διοίκηση Ταχέων Σκαφών - Μια περιήγηση στην ιστορία"
Ελληνικές Κανονιοφόροι
|
672534
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%BD%20%CE%95%CE%BB%CE%B2%CE%AC%CE%BD
|
Μπερκίν Ελβάν
|
Ο Μπερκίν Ελβάν (Berkin Elvan, 5 Ιανουαρίου 1999 - 11 Μαρτίου 2014) ήταν Κούρδος ηλικίας 15 ετών, ο οποίος χτυπήθηκε στο κεφάλι από κάνιστρο δακρυγόνου που πυροδότησε ένας αστυνομικός στην Κωνσταντινούπολη κατά τη διάρκεια των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων τον Ιούνιο του 2013 στην Τουρκία. Πέθανε στις 11 Μαρτίου 2014, ύστερα από κώμα 269 ημερών. Οι δικηγόροι που εκπροσωπούσαν την οικογένεια δήλωσαν ότι η κατάσταση του Ελβάν επιδεινώθηκε την τελευταία εβδομάδα της ζωής του, με το βάρος του να πέφτει από τα 45 στα 16 κιλά. Μετά το θάνατο του, ξέσπασαν εκτεταμένες διαδηλώσεις.
Παραπομπές
Κούρδοι
Τούρκοι θύματα δολοφονικών ενεργειών
Δολοφονημένα παιδιά
Αστυνομική βία
|
55571
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CF%85%CE%BA%CE%AE
|
Αλυκή
|
Οι αλυκές ως φυσικοί πόροι (οικοσύστημα και ως παραγωγική διαδικασία )
Οι αλυκές είναι υγροτοπικά οικοσυστήματα, με πλούσια βιοποικιλότητα, και πολλοί από αυτούς περιλαμβάνονται στο δίκτυο Natura 2000 και ταυτόχρονα μονάδες παραγωγικής δραστηριότητας του αλατιού. Οι αλυκές (salt pans), που αποτελούν μέρος των εσωτερικών υδάτινων οικοσυστημάτων του πλανήτη, συνήθως δημιουργούνται σε υγροτόπους, όπου υπάρχει καθαρό θαλασσινό νερό και επικρατούν ισχυροί άνεμοι και υψηλές θερμοκρασίες. Είναι τεχνητοί υγρότοποι στους οποίους επιζούν μόνο οι οργανισμοί που έχουν προσαρμοστεί στα αυξημένα επίπεδα αλατότητας.
'Οι αλυκές ως υγρότοποι
Οι αλυκές υπάγονται στα υγροτοπικά οικοσυστήματα της παράκτιας ζώνης μαζί με τις εκβολές και τα δέλτα των ποταμών, τις λιμνοθάλασσες, τα παράκτια έλη . Αποτελούν μεταβατική ζώνη μεταξύ της ξηράς και των καθαρά υγρών περιοχών και τα όριά τους δεν είναι σαφή. Οι οργανισμοί οι οποίοι διαβιούν στο οικοσύστημα διακρίνονται σε:
Yδρόβιους (φυτοπλαγκτόν και φύκη), και χερσαίους (αλοφυτική, και ημιαλοφυτική βλάστηση)
Καταναλωτές, δηλαδή όλα τα ζώα που διαδέχονται το ένα το άλλο σε όλο το μήκος της αλυσίδας. Στις λεκάνες, παρατηρείται η ύπαρξη ζωοπλαγκτού. Καθώς η αλατότητα αυξάνεται, εμφανίζονται υδρόβια έντομα και μικρά σκουλήκια . Στους μικροοργανισμούς περιλαμβάνεται το μικρό ανόστρακο Artemia salina, που αποκαλείται και γαρίδα της άλμης και προσαρμόζεται σε νερά υψηλής αλατότητας αποτελεί βασική τροφή για πολλά είδη πουλιών. Στους υπόλοιπους καταναλωτές συμπεριλαμβάνονται ψάρια με μεγάλη αντοχή στην αυξημένη αλατότητα και βέβαια πληθυσμοί πουλιών (ορνιθοπανίδα) που χρησιμοποιούν τις αλυκές για τροφή, για φώλιασμα, για ανάπαυση . Η αλατοπαραγωγική διαδικασία δεν εμποδίζει, αλλά αντίθετα βοηθά στην ήρεμη διαβίωση των πουλιών στις αλυκές
Οι αλυκές αποτελούν τμήματα ευρύτερων υγροτόπων και προστατεύονται από την «Σύμβαση για τους Υγροτόπους Διεθνούς σημασίας ως Ενδιαιτήματος Υδρόβιων πουλιών», γνωστή ως Σύμβαση Ramsar.
Οι αλυκές ως οικονομικοί πόροι
Οι παραδοσιακές αλυκές θεωρούνται οικονομικές δραστηριότητες μεγάλης σημαντικότητας, οι οποίες παράλληλα δε ρυπαίνουν το περιβάλλον, προσδίδοντας σημαντικά οφέλη στην τοπική κοινωνία. Συμβάλλουν στην αειφόρο συνύπαρξη αλοπηγίας και βιοποικιλότητας. Η επιβίωση θα προέλθει διαμέσου της αξιοποίησης των κατά τόπους παραδοσιακών αλυκών. Η εμπορία αλατιού, προερχόμενου από παραδοσιακές αλυκές, σε μικρότερες ποσότητες αλλά υψηλότερης ποιότητας από τις βιομηχανοποιημένες μονάδες, με διαφοροποιημένη παρουσίαση (ανθός αλατιού), χρησιμοποίηση στη gourmet κουζίνα δημιουργεί:
Νέα εικόνα του αλατιού κάθε περιοχής, με ανάδειξη των φυσικών και πολιτισμικών χαρακτηριστικών που το συνιστούν.
Συνεισφορά στην τοπική ανάπτυξη, με τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας στους κατοίκους των περιοχών αυτών.
Αλυκή ονομάζεται ο τόπος παραγωγής του αλατιού όταν αυτή γίνεται από εξάτμιση θαλάσσιου νερού με την επίδραση της θέρμανσης από τον ήλιο και τον αέρα. Συνήθως είναι επίπεδο τμήμα κοντά στην παραλία, κατάλληλα διαμορφωμένο, όπου παρασκευάζεται αλάτι, αφού εξατμιστεί το θαλασσινό νερό. Για την ύπαρξη της αλυκής είναι απαραίτητο το έδαφος να μην είναι υδατοπερατό, συνήθως λοιπόν οι αλυκές έχουν αργιλικό υπόστρωμα που συγκρατεί το νερό. Οι αλυκές αποτελούνται από αβαθείς δεξαμενές που διαιρούνται σε επιμέρους διαμερίσματα και μέσα σε αυτές κυκλοφορεί θαλασσινό νερό το οποίο, μετά την εξάτμισή του, αφήνει το αλάτι που περιείχε. Το αλάτι που λαμβάνεται από τις αλυκές πριν έρθει στην κατανάλωση υφίσταται κατάλληλη κατεργασία για να καθαριστεί. Το αλάτι που παράγεται διατίθεται για χρήση στη μαγειρική, στη χημική βιομηχανία σαν πρώτη ύλη και στη βιομηχανία αλιπάστων. Οι αλυκές είναι συνήθως ιδανικά μέρη για τη συγκέντρωση αποδημητικών πτηνών και έτσι σε αρκετές περιπτώσεις χαρακτηρίζονται ως προστατευόμενες περιοχές.
Ιστορία
Η παραγωγή του αλατιού ήταν μια επικερδής δραστηριότητα από τα παλαιότατα χρόνια. Περιοχές όπως η λεκάνη της Μεσογείου είχαν ικανή ηλιοφάνεια και κατάλληλες ακτές για συλλογή αλατιού που παραγόταν φυσικά με εξάτμιση θαλασσινού νερού, με μικρή ανθρώπινη παρέμβαση. Αυτές οι αλυκές, όπως παραθαλάσσιες βραχώδεις περιοχές ή περισσότερο επίπεδες περιοχές με αργιλικό υπόστρωμα, έδιναν εύκολα, μικρές ποσότητες αλατιού.
Η συστηματοποίηση και η βιομηχανοποίηση με συνεχή διαδικασία παραγωγής, οδήγησε σε μεγάλη αύξηση της παραγωγικότητας στον 20ο αιώνα.
Αλυκές στην Ελλάδα
Κύριο άρθρο: Αλυκές στην Ελλάδα
Οι αλατοπηγικές δραστηριότητες ήταν ήδη από την Τουρκοκρατία κρατικές δραστηριότητες ή φορολογητέες. Στην Ελλάδα, οι αλυκές ανήκαν στο κράτος σχεδόν από της σύστασής του ως "Βασίλειον της Ελλάδος" με τη δημιουργία του "Εθνικού Μονοπωλίου Άλατος". Ακόμη και κατά το χρόνο συγγραφής του άρθρου, το μεγαλύτερο ποσοστό της επιχείρησης Ελληνικές Αλυκές ΑΕ, που αντικατέστησε το Μονοπώλιο άλατος το 1995, ανήκει στο κράτος.
Στη δεκαετία του 1840 λειτουργούσαν στην Ελλάδα 8 αλυκές, ενώ στις αρχές του 20ου αιώνα υπήρχαν 16 και στα χρόνια του Μεσοπολέμου 25. Από το 1996 λειτουργούν οκτώ οι οποίες ανήκουν στην εταιρεία Ελληνικές Αλυκές ΑΕ, με δυναμικότητα 260.000 ΜΤ, με την μισή δυναμικότητα (130.000 ΜΤ) να προέρχεται από τις αλυκές Μεσολογγίου.
Η συνολική ετήσια ελληνική παραγωγή άλατος κυμαίνεται από 120.000 - 200.000 τόνους., ενώ η κατανάλωση φθάνει τους 350.000 τ..
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ελληνικές Αλυκές Α.Ε.
Η γεωγραφία της αλοπηγικής δραστηριότητας στην Ελλάδα, Αναστασία Δαλάκα και Θεοδώρα Πετανίδου, Εργαστήριο Βιογεωγραφίας και Πολιτισμικής Οικολογίας, Τμήμα Γεωγραφίας, Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Μυτιλήνη. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2009.
Αναφορές
Διατροφή
|
792128
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%8C%CE%BD%CE%B9%20%CE%86%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%81%CF%83%CE%BF%CE%BD
|
Σόνι Άντερσον
|
Ο Άντερσον ντα Σίλβα (πορτογαλικά: Anderson da Silva) (γεννημένος στις 19 Σεπτεμβρίου 1970), ευρέως γνωστός ως Σόνι Άντερσον (Sonny Anderson), είναι Βραζιλιάνος πρώην επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως επιθετικός. Ήταν παραγωγικός σκόρερ σε επίπεδο συλλόγων, περισσότερο γνωστός για τις περιόδους του με την Ολιμπίκ Λυών, τη Μονακό (έπαιξε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του στο εξωτερικό στη Γαλλία, έχοντας συνολικά 221 αγώνες στη Λιγκ 1 και 138 γκολ) και τη Μπαρτσελόνα. Συμμετείχε με την Εθνική Βραζιλίας στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών 2001 και έκανε συνολικά 6 συμμετοχές για τη χώρα του, σημειώνοντας 1 γκολ.
Σταδιοδρομία σε συλλόγους
Γεννημένος στην Γκοϊατούμπα της Γκοϊάς, ο Άντερσον άρχισε να παίζει επαγγελματικά με την ΚΡ Βάσκο ντα Γκάμα, αλλά αρχικά δεν κατάφερε να κάνει εντύπωση. Αφού απέτυχε να σκοράρει σε 18 αγώνες την τελευταία του χρονιά, μετακόμισε στην Γκουαρανί Φουτεμπόλ Κλούμπε.
Η πρώτη εμπειρία του Άντερσον στο εξωτερικό έγινε με τη Σερβέτ Γενεύης, και ο αντίκτυπός του ήταν άμεσος, σκοράροντας 18 γκολ στην πρώτη του σεζόν και στη συνέχεια βοήθησε τον σύλλογο να κατακτήσει το εθνικό πρωτάθλημα την επόμενη σεζόν, σημειώνοντας 11 γκολ μόλις στο πρώτο μισό της σεζόν, καθώς έφυγε τον Ιανουάριο του 1994 για την Ολιμπίκ Μαρσέιγ.
Έπειτα από έξι μήνες, με την Ολιμπίκ Μαρσέιγ να υποβιβάζεται λόγω σκανδάλου δωροδοκίας, ο Άντερσον μετακόμισε στην ΑΣ Μονακό, σκοράροντας με εξίσου εντυπωσιακό ρυθμό και κερδίζοντας ομαδικές (πρωτάθλημα 1997) και ατομικές διακρίσεις.
Το 1997, ο Άντερσον εντάχθηκε στην Μπαρτσελόνα, έχοντας να παλέψει για τη θέση του βασικού επιθετικού με παίκτες όπως ο Λουίς Ενρίκε και ο Πάτρικ Κλάιφερτ. Τα πήγε καλά, σκοράροντας δέκα φορές μόνο στη Πριμέρα Ντιβισιόν την πρώτη του σεζόν, καθώς οι Καταλανοί έκαναν το νταμπλ. Στη δεύτερη χρονιά του, η οποία περιελάμβανε κάποιες συμμετοχές υπό τον προπονητή Λουίς φαν Χάαλ, έπαιξε λιγότερο, γεγονός που οδήγησε στην επιστροφή στη Γαλλία με την ανερχόμενη Ολιμπίκ Λυών, για περίπου 18 εκατομμύρια €. Θα ήταν μια πολύ σημαντική επιθετική μορφή, καθώς η ομάδα κέρδισε τα πρώτα δύο από τα επτά συνεχόμενα εθνικά πρωταθλήματα.
Σε ηλικία 33 ετών, ο Άντερσον επέστρεψε στην Ισπανία για τη Βιγιαρρεάλ ΚΦ. Στη μοναδική του πλήρη σεζόν σκόραρε 12 φορές, μεταξύ των οποίων εναντίον της Ρεάλ Μαδρίτης (1–0, μετά από μόλις δύο λεπτά στο γήπεδο), της πρώην ομάδας του, Μπαρτσελόνα (2–1, στο 89ο λεπτό) και της Βαλένθια (1–0), ενώ βοήθησε και το Κίτρινο Υποβρύχιο στα ημιτελικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ.
Αφού έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη νίκη της Βιγιαρεάλ στο Κύπελλο Ιντερτότο ΟΥΕΦΑ 2004, ο Άντερσον τελείωσε την καριέρα του στο Κατάρ. Στη συνέχεια επέστρεψε στη Λυών, συνεχίζοντας τη δουλειά ως προπονητής με τους επιθετικούς της ομάδας.
Τον Ιούνιο του 2007, ο Άντερσον έπαιξε έναν αποχαιρετιστήριο αγώνα στο Σταντ ντε Ζερλάν, σε έναν αγώνα με τους φίλους του και τους πρωταθλητές Γαλλίας του 2002. Τέσσερα χρόνια αργότερα διέκοψε τη συνεργασία του με τη Λυών και ξεκίνησε προπονητική καριέρα στην ελβετική Νεσατέλ Ξαμάξ ΦΚΣ. Στις 24 Ιουλίου, μετά από δύο μόνο αγώνες πρωταθλήματος, απολύθηκε.
Εθνική ομάδα
Ο Άντερσον δεν μπορούσε να μεταφράσει την επιτυχία του συλλόγου σε συμμετοχές στην εθνική ομάδα. Έκανε μόνο 6 συμμετοχές για την Εθνική Βραζιλίας. Η πρώτη πραγματοποιήθηκε σε ένα φιλικό με τη Νότια Κορέα στις 11 Αυγούστου 1997, στο οποίο σημείωσε το μοναδικό του γκολ. Ήταν επίσης μέλος της ομάδας που έλαβε μέρος στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών 2001 και κέρδισε την τελευταία του διεθνή συμμετοχή την ίδια χρονιά.
Διακρίσεις
Βάσκο ντα Γκάμα
Πρωτάθλημα Βραζιλίας: 1989
Σερβέτ
Πρωτάθλημα Ελβετίας: 1993–94
Μονακό
Λιγκ 1: 1996–97
Μπαρτσελόνα
Πριμέρα Ντιβισιόν: 1997–98, 1998–99
Κύπελλο Ισπανίας: 1997–98
ΟΥΕΦΑ Σούπερ Καπ: 1997
Λυών
Λιγκ 1: 2001–02, 2002–03
Λιγκ Καπ Γαλλίας: 2000–01
Σούπερ Καπ Γαλλίας: 2002
Βιγιαρεάλ
Κύπελλο Ιντερτότο ΟΥΕΦΑ: 2003, 2004
Ατομικές
Κορυφαίος σκόρερ του Πρωταθλήματος Ελβετίας: 1992–93
Καλύτερος ξένος παίκτης του Πρωταθλήματος Ελβετίας: 1992–93
Κορυφαίος σκόρερ της Λιγκ 1: 1995–96, 1999–2000, 2000–01
Ligue 1 Étoile d'Or: 1995–96
Καλύτερος Παίκτης της Λιγκ 1: 1996–97
Κορυφαίος σκόρερ του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ: 2003–04 (6 γκολ)
Κορυφαίος σκόρερ του Πρωταθλήματος Κατάρ: 2004–05 (20 γκολ)
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημος ιστότοπος (αρχείο) (γαλλικά)
Βραζιλιάνοι ποδοσφαιριστές
Επιθετικοί ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Βραζιλίας Κ17
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Βραζιλίας Κ20
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Βραζιλίας
Ποδοσφαιριστές Κυπέλλου Συνομοσπονδιών FIFA 2001
Ποδοσφαιριστές ΚΡ Βάσκο ντα Γκάμα
Ποδοσφαιριστές Καμπεονάτο Μπραζιλέιρο Σέριε Α
Ποδοσφαιριστές Γκουαρανί Φουτεμπόλ Κλούμπε
Ποδοσφαιριστές Σερβέτ Γενεύης
Ποδοσφαιριστές Σούπερ Λιγκ Ελβετίας
Ξένοι ποδοσφαιριστές στην Ελβετία
Βραζιλιάνοι ποδοσφαιριστές στο εξωτερικό
Ποδοσφαιριστές Ολιμπίκ Μαρσέιγ
Ποδοσφαιριστές Λιγκ 1
Ξένοι ποδοσφαιριστές στη Γαλλία
Ποδοσφαιριστές ΑΣ Μονακό
Ποδοσφαιριστές Μπαρτσελόνα
Ποδοσφαιριστές Πριμέρα Ντιβιζιόν
Ξένοι ποδοσφαιριστές στην Ισπανία
Ποδοσφαιριστές Ολιμπίκ Λιονναί
Ποδοσφαιριστές Βιγιαρρεάλ ΚΦ
Ποδοσφαιριστές Αλ Ραγιάν ΣΚ
Ποδοσφαιριστές Πρωταθλήματος Κατάρ
Ξένοι ποδοσφαιριστές στο Κατάρ
Ποδοσφαιριστές Αλ Γκαράφα ΣΚ
Βραζιλιάνοι προπονητές ποδοσφαίρου
Προπονητές ποδοσφαίρου Νεσατέλ Ξαμάξ
|
598959
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AC%CE%BD%202
|
Μουλάν 2
|
Η Μουλάν 2 (πρωτότυπος τίτλος: Mulan II - γνωστό κι ως Μουλάν 2: Ο θρύλος συνεχίζεται) είναι Αμερικανική ταινία κινουμένων σχεδίων της Walt Disney Pictures που κυκλοφόρησε απευθείας σε βίντεο το 2004. Την ταινία σκηνοθέτησαν οι Ντάρελ Ρούνεϊ και Λιν Σάουθερλαντ και αποτελεί συνέχεια της ταινίας κινουμένων σχεδίων του 1998, Μουλάν. Το μεγαλύτερο μέρος του καστ της πρώτης ταινίας επέστρεψε για τους ρόλους του, εκτός των Έντι Μέρφι (Μούσου), Μίριαμ Μάργκελιζ (Προξενήτρα), Κρις Σάντερς (Σκύλος Μουλάν) και Μάθιου Γουάιλντερ (ερμήνευσε τα τραγούδια του Λινγκ). Ο Μέρφι και η Μάργκελιζ αντικαταστάθηκαν από τους Μαρκ Μόουσλι και Έιπριλ Γουίντσελ αντίστοιχα. Τα φωνητικά για το σκύλο έκανε ο Φρανκ Γουέλκερ, ενώ ο Γκέντε Γουατανάμπι σε αυτή την ταινία ερμηνεύει αυτός τα τραγούδια του χαρακτήρα του.
Η Μουλάν 2 επικεντρώνεται στην ειδική αποστολή που έχουν η Μουλάν και ο αρραβωνιαστικός της, Λι Σανγκ, να διασχίσουν τη χώρα συνοδεύοντας τις τρεις κόρες του Αυτοκράτορα, για να συναντήσουν τους μέλλοντες αρραβωνιαστικούς τους. Η ταινία καταπιάνεται με τους γάμους από συνοικέσιο, την αφοσίωση, τις διαπροσωπικές σχέσεις, το να παίρνεις αποφάσεις, την εμπιστοσύνη και το να βρίσκεις την αληθινή αγάπη. Σε αντίθεση με την προκάτοχό της η οποία έλαβε θετικές κριτικές, η Μουλάν 2 είχε φτωχή ανταπόκριση από τους κριτικούς.
Πλοκή
Ένα μήνα μετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας, ο Στρατηγός Σανγκ ζητά το χέρι της Μουλάν σε γάμο, πρόταση την οποία η Μουλάν αποδέχεται με χαρά. Ακούγοντας για τον αρραβώνα τους, ο Μούσου είναι ενθουσιασμένος μέχρι τη στιγμή που ο Πρώτος Πρόγονος τον πληροφορεί πως αν η Μουλάν παντρευτεί, τότε θα χάσει τη δουλειά του ως δράκος φύλακας και θα πρέπει να αφήσει τη Μουλάν και το βάθρο του, το οποίο είναι ο τόπος τιμής του ως φύλακας. Οι πρόγονοι είναι χαρούμενοι με αυτή την εξέλιξη επειδή αν η Μουλάν παντρευτεί τον Σανγκ, τότε θα είναι μέλος της δικής του οικογένειας και οι πρόγονοί του και φύλακες θα προστάτευαν κι εκείνη. Θέλοντας να κρατήσει τη δουλειά του και τη φίλη του, ο Μούσου επιχειρεί να χωρίσει το ζευγάρι αφού προσέχει πως οι δυο τους δεν βρίσκονται και πολύ σε αρμονία. Ο Γρύλος από την άλλη προσπαθεί να εμποδίσει τις προσπάθειες του Μούσου και να κρατήσει το ζευγάρι μαζί. Στο μεταξύ, ο Αυτοκράτορας καλεί τη Μουλάν και τον Σανγκ να συνοδέψουν τις τρεις κόρες του, Πριγκίπισσες Τινγκ-Τινγκ, Μέι και Σου, διαμέσου της Κίνας για να αρραβωνιαστούν τρεις Πρίγκιπες, κάτι το οποίο θα συνάψει συμμαχία με το βασίλειο του Κούι Γκονγκ. Αν αυτό δεν γίνει σε τρεις μέρες, τότε η συμμαχία θα ακυρωθεί και οι Μογγόλοι θα καταστρέψουν τη χώρα.
Η Μουλάν και Σανγκ ξεκινούν μαζί με τους Γιάο, Λινγκ και Τσιεν-Πο για να συνοδέψουν με ασφάλεια τις Πριγκίπισσες στο νέο τους βασίλειο. Στην διαδρομή, οι Τινγκ-Τινγκ, Μέι και Σου ερωτεύονται τους Λινγκ, Γιάο και Τσιεν-Πο αντίστοιχα. Η Μουλάν, που για καιρό πιστεύει πως οι γάμοι από συνοικέσιο είναι λάθος, αποφασίζει να πάει ενάντια στις διαταγές που έχει από τον Αυτοκράτορα και στις ευχές του Σανγκ, σταματώντας την ένωση των δύο βασιλείων. Στο μεταξύ, ο Μούσου επιχειρεί να προκαλέσει προβλήματα στη Μουλάν και στον Σανγκ, αλλά αποτυγχάνει αρκετές φορές. Απελπισμένος, θέτει άθελά του την άμαξα σε κίνηση και αυτή αρχίζει να κυλάει ανεξέλεγκτα. Οι Πριγκίπισσες βρίσκονται μέσα στην άμαξα, ενώ στην πορεία παρασύρουν και τους Γιάο, Λινγκ και Τσιεν-Πο. Βλέποντας την άμαξα να κατευθύνεται προς τον γκρεμό, η Μουλάν και ο Σανγκ τρέχουν να τους σώσουν αλλά αποτυγχάνουν, με αποτέλεσμα να πέσουν όλοι μέσα στο ποτάμι χωρίς να τραυματιστούν με την άμαξα όμως να καταστρέφεται.
Το βράδυ της καταστροφής της άμαξας, οι Τσιεν-Πο, Λινγκ και Γιάο παίρνουν τις Πριγκίπισσες στο χωριό και τους εξομολογούνται την αγάπη τους. Στο μεταξύ, ο Μούσου ξεγελάει τον Σανγκ στο να πιστεύει πως η Μουλάν τον εκμεταλλεύεται. Ο Σανγκ διατάζει όλους να επιστρέψουν στην αποστολή τους και απαγορεύει στους τρεις άντρες να μιλάνε στις Πριγκίπισσες. Έπειτα από έναν πολύ έντονο καυγά, η Μουλάν και ο Σανγκ συνειδητοποιούν πως είναι πολύ διαφορετικοί ο ένας από τον άλλο και τερματίζουν τη σχέση τους. Ενώ ταξιδεύουν μέσω της χώρας των ληστών, ο Μούσου πνιγμένος από ενοχές εξομολογείται στη Μουλάν τι έχει κάνει. Αν και η Μουλάν είναι θυμωμένη με το τι προσπάθησε να κάνει ο Μούσου, την ίδια στιγμή είναι χαρούμενη με τα νέα και προσπαθεί να συμφιλιωθεί με τον Σανγκ. Η προσπάθειά της όμως διακόπτεται όταν τους επιτίθενται ληστές. Ενώ σώζουν τις Πριγκίπισσες, η γέφυρα που στέκονται η Μουλάν και ο Σανγκ σπάει, αφήνοντας τους δυο τους να κρέμονται από ένα χαλαρό σχοινί. Συνειδητοποιώντας πως το σχοινί μπορεί να κρατήσει το βάρος ενός μόνο ατόμου, ο Σανγκ θυσιάζεται για να σώσει τη Μουλάν πέφτοντας στο ποτάμι που βρίσκεται κάτω από τη γέφυρα.
Λυπημένη από τον θάνατο του Σανγκ, η Μουλάν συνεχίζει το ταξίδι προς το βασίλειο του Κούι Γκονγκ μόνη. Μη θέλοντας να αναγκαστούν οι Πριγκίπισσες να κάνουν ένα γάμο χωρίς αγάπη, προσφέρεται η ίδια να παντρευτεί έναν από τους Πρίγκιπες. Ο Σανγκ, ο οποίος επιβίωσε της πρώτης, ακούει τα νέα και τρέχει για να σταματήσει τον γάμο. Όταν φτάνει εκεί, ο Κούι Γκονγκ αρνείται να ακυρώσει τον γάμο του γιου του με τη Μουλάν. Τότε, ο Μούσου αποφασίζει να βοηθήσει και προσποιείται πως είναι ο Μεγάλος Χρυσός Δράκος της Ενότητας αναγκάζοντας τον Κούι Γκονγκ να σταματήσει τον γάμο. Συνεχίζοντας να προσποιείται τον Μεγάλο Χρυσό Δράκο, ο Μούσου παντρεύει τη Μουλάν και τον Σανγκ, κάνοντας τον δικό τους γάμο αυτόν που θα ενώσει τα δύο βασίλεια, ενώ απελευθερώνει τις Πριγκίπισσες από τους όρκους τους.
Λίγο καιρό αργότερα, η Μουλάν και ο Σανγκ παντρεύονται επίσημα πίσω στο σπίτι τους και μετά τον γάμο, ο Σανγκ ενώνει τους ναούς των δύο οικογενειών, μια πράξη που σημαίνει πως ο Μούσου θα κρατήσει τη δουλειά του προς μεγάλη απογοήτευση των Προγόνων. Μέσα στην ευτυχία του, ο Μούσου αποκαλύπτεται στον Σανγκ, αλλά η Μουλάν του έχει ήδη μιλήσει για εκείνον αφού «δεν έχει μυστικά από τον άντρα της».
Ηθοποιοί
Μαρκ Μόουσλι ως Μούσου
Μινγκ-Να Γουέν ως Μουλάν
Τα τραγούδια ερμηνεύει η Λία Σαλόνγκα
Μπ. Ντ. Γουόνγκ ως Στρατηγός Λι Σανγκ
Λούσι Λιου ως Πριγκίπισσα Μέι
Τα τραγούδια ερμηνεύει η Μπεθ Μπλάνκενσιπ
Χάρβεϊ Φίερσταϊν ως Γιάο
Σάντρα Ο ως Πριγκίπισσα Τινγκ Τινγκ
Τα τραγούδια ερμηνεύει η Τζούντι Κουν
Γκέντε Γουατανάμπι ως Λινγκ
Λόρεν Τομ ως Πριγκίπισσα Σου
Τα τραγούδια ερμηνεύει η Μάντι Γκονζάλεζ
Τζέρι Τόντο ως Τζιεν-Πο
Πατ Μορίτα ως Αυτοκράτορας
Τζορτζ Τακέι ως Πρώτος Πρόγονος
Τζουν Φόρεϊ ως γιαγιά Φα
Φρίντα Φο Σεν ως Φα Λι
Φρανκ Γουέλκερ ως Γρύλος και σκύλο της Μουλάν
Σουν-Τεκ Ο ως Φα Ζου
Έιπριλ Γουίντσελ ως Προξενήτρα
Τζίλιαν Χένρι ως Σα-Ρον
Κιόνι Γιανγκ ως Κούι Κονγκ
Ελληνική μεταγλώττιση
Μαρία Ζερβού ως Μουλάν
Τα τραγούδια ερμηνεύει η Μαρλέν Αγγελίδου
Αυγερινός Σουλόπουλος ως Στρατηγός Λι Σανγκ
Λυκούργος Μαρκούδης ως Μούσου
Κατερίνα Γκίργκις ως Πριγκίπισσα Τινγκ-Τινγκ
Χρύσουλα Παπαδοπούλου ως Πριγκίπισσα Μέι
Τα τραγούδια ερμηνεύει η Μαρλέν Αγγελίδου
Μελίνα Πάσσαρη ως Πριγκίπισσα Σου
Τα τραγούδια ερμηνεύει η Χριστίνα Αργύρη
Κώστας Μπακάλης ως Γιάο
Σωτήρης Τζιμόπουλος ως Λινγκ
Τα τραγούδια ερμηνεύει ο Άκης Δείξιμος
Σταύρος Μαυρίδης ως Τσιεν-Πο
Τα τραγούδια ερμηνεύει ο Πέτρος Λίνγκερ
Χριστίνα Κουτσουδάκη ως γιαγιά Φα
Γιώργος Χριστόπουλος ως Φα-Ζου
Βούλα Κώστα ως Φα Λι
Θεόδωρος Δημήτριεφ ως Αυτοκράτορας
Ντίνος Σούτης ως Πρώτος Πρόγονος
Τάσος Κωστής ως Κούι Γκονγκ
Βίλμα Τσακίρη ως Προξενήτρα
Συμμετέχουν: Μαρίνα Γρηγοροπούλου, Ηλίας Πλακίδης, Λευτέρης Σμύρης, Κάρολος Χρηστίδης, Μαρία Ξενουδάκη, Ελένη Σμύρη, Αγγελική Χατζόγλου
Soundtrack
Το soundtrack της ταινίας περιλαμβάνει τραγούδια από την ταινία σε ερμηνεία διαφόρων καλλιτεχνών, καθώς και τμήματα της μουσικής επένδυσης που συνέθεσε ο Τζόελ ΜακΝίλι. Κυκλοφόρησε από την Walt Disney Records στις 25 Ιανουαρίου 2005.
Υποδοχή
Σύμφωνα με τον Σκοτ Γκουίν του CinemaBlend, η «Μουλάν 2 είναι μια ταινία ντροπή που παίρνει μακριά ό,τι ήταν εξαιρετικό στην ταινία που προηγήθηκε, τη σχίζει σε κομμάτια και τη χρησιμοποιεί ως επένδυση». Η ιστοσελίδα συλλογής κριτικών Rotten Tomatoes δίνει στην ταινία ποσοστό 0% με μέσο όρο 3.9/10, βασισμένο σε 5 κριτικές. Ο κριτικός Ρόμπερτ Πάρντι από το TV Guide έδωσε στην ταινία 2/5 λέγοντας: «Η πρώτη ταινία Μουλάν αναδείχθηκε για την προσθήκη μιας θαρραλέας ηρωίδας στο βιβλίο των δυστυχισμένων Πριγκιπισσών της Disney αλλά, παρά το εξαιρετικά ταλαντούχο καστ της, η συνέχεια απλά μιμείται την επιτυχία των live-action ταινιών με πολεμικές τέχνες».
Ακυρωμένη συνέχεια
Στις αρχές του 2002, γράφτηκε πως η Disney δούλευε πάνω σε μια τρίτη ταινία που θα είχε τον τίτλο Μουλάν 3. Ο Ρέιμοντ Σίνγκερ και η Ευγενία Μπόστγουϊκ-Σίνγκερ, σεναριογράφοι της πρώτης ταινίας, υπέβαλαν δύο ιστορίες στη Disney όπου πρότειναν ένα νέο χαρακτήρα με το όνομα Άνα Μινγκ. Όπως και αυτή η ταινία, η δεύτερη συνέχεια θα κυκλοφορούσε και πάλι απευθείας σε βίντεο αλλά ακυρώθηκε πριν την κυκλοφορία της Μουλάν 2.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[ Μουλάν 2 Soundtrack] στο Allmusic
Ταινίες του 2004
Αμερικανικές ταινίες
Μουσικές ταινίες κινουμένων σχεδίων
Ταινίες παραγωγής DisneyToon Studios
Αγγλόφωνες ταινίες
Μουλάν της Disney
Ταινίες κινουμένων σχεδίων του 2004
|
765762
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%91%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9B%CE%B1%CE%BA%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Άγιος Αθανάσιος Λακωνίας
|
Ο Άγιος Αθανάσιος είναι οικισμός της τοπικής κοινότητας Κούνου, της δημοτικής ενότητας Οιτύλου, του δήμου Ανατολικής Μάνης, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Λακωνίας, στην περιφέρεια Πελοποννήσου, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης
Πριν το σχέδιο Καποδίστριας και το πρόγραμμα Καλλικράτης, ανήκε στην επαρχία Οιτύλου του νομού Λακωνίας, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Πελοποννήσου.
Ο Άγιος Αθανάσιος έχει ενταχθεί, από το 1978, στους παραδοσιακούς οικισμούς της Ελλάδας. Το 2011 απογράφηκε χωρίς κατοίκους.
Γεωγραφία
Ο Άγιος Αθανάσιος είναι ημιορεινός οικισμός στη νοτιοδυτική Λακωνία. Ανήκει στα χωριά της Μάνης που βλέπουν στον Μεσσηνιακό κόλπο, πολύ κοντά στο ακρωτήριο Δρόσος και σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 200. Απέχει 90 χλμ. περίπου Ν. της Σπάρτης.
Πληθυσμός
Διοικητικές μεταβολές μέχρι τον «Καλλικράτη»
Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1928 και προσαρτήθηκε στην κοινότητα Κούνου
Με το ΦΕΚ 102Α - 05/07/1994 αποσπάστηκε από την κοινότητα Κούνου και προσαρτήθηκε στον δήμο Οιτύλου
Με το ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010 αποσπάστηκε από τον δήμο Οιτύλου και προσαρτήθηκε στον δήμο Ανατολικής Μάνης
(Πηγή: )
Αξιοθέατα
Η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου, κτισμένη από ντόπια πέτρα και απόλυτα ενταγμένη στον περιβάλλοντα χώρο.
Παραπομπές
Πηγές
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1978, 2006 (ΠΛΜ)
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, εκδ. 1963 (ΠΛ)
Εγκυκλοπαίδεια Δομή, 2002-4
Οργανισμός εκδόσεων «Ελλάδα», χάρτες (Βαρελάς)
Περιοδικό «Διακοπές», εκδ. Δ.Ο.Λ., 2010
eetaa.gr
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
https://naoistimani.blogspot.com/p/blog-page_430.html
Χωριά του νομού Λακωνίας
Δήμος Ανατολικής Μάνης
|
192141
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%89%CF%84%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%BF
|
Χρωματοφωτόμετρο
|
Το χρωματοφωτόμετρο είναι όργανο μέτρησης της έντασης του χρώματος ενός υλικού. Υπάρχουν δύο τύποι:
Ο τύπος που μετρά το χρώμα με ανάκλαση του προσπιπτόμενου φωτός.
Ο τύπος αυτός εκτιμά το χρώμα όπως το ανθρώπινο μάτι. Χρησιμοποιείται στον έλεγχο των ελαιοχρωμάτων, των τροφίμων και γενικά αδιαφανών υλικών. Η οργανολογία του είναι απλή. Μια δέσμη λευκού φωτός προσπίπτει στο εξεταζόμενο αντικείμενο και κάποια φωτόμετρα ευαίσθητα σε διάφορα μήκη κύματος (χρώματα) μετράνε το ποσοστό ανάκλασης του κάθε χρώματος.
Ο τύπος που μετρά το φως που διαπερνά το εξεταζόμενο υλικό. Ο τύπος αυτός είναι ιδιαιτέρως χρήσιμος στα χημικά εργαστήρια, διότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να μετρήσει την περιεκτικότητα εγχρώμων διαλυμάτων, αν και για ακριβέστερα αποτελέσματα χρησιμοποιείται το φασματοφωτόμετρο. Η οργανολογία του είναι πολύ απλή: Ένας λαμπτήρας που έχει σε σειρά ένα φίλτρο, συνήθως χρωματιστό γυαλί, ώστε να παρέχει χρωματιστό φως κατ΄ επιλογή του χειριστή, φωτίζει το προς εξέταση αντικείμενο. Πίσω από το αντικείμενο βρίσκεται ένα φωτόμετρο που μετρά πόσο φως πέρασε από το εξεταζόμενο σώμα.
Συσκευές εργαστηρίου
|
470047
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C%20%CE%93%CF%85%CE%BC%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%BF%20%CE%86%CE%BD%CF%89%20%CE%9B%CE%B9%CE%BF%CF%83%CE%AF%CF%89%CE%BD
|
Ολυμπιακό Γυμναστήριο Άνω Λιοσίων
|
Το Ολυμπιακό Γυμναστήριο Άνω Λιοσίων (ή «Σπίτι της Πάλης») ήταν ο χώρος ο οποίος φιλοξένησε τα αγωνίσματα του τζούντο και της πάλης, κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων 2004, στην Αθήνα. Το γυμναστήριο έχει χωρητικότητα 8.327 θέσεων. Το γυμναστήριο βρίσκεται στα Άνω Λιόσια, στα βορειοδυτικά του κέντρου της Αθήνας.
Ιστορικό
Μετά το τέλος της Ολυμπιάδας, το γυμναστήριο έγινε ο χώρος παραγωγής αρκετών τηλεοπτικών προγραμμάτων, συμπεριλαμβανομένης της ελληνικής έκδοσης του τηλεοπτικού σόου So You Think You Can Dance. Σχεδιαζόταν να γίνει ο χώρος στέγασης της Ελληνικής Ακαδημίας Πολιτισμού και του Ελληνικού Ψηφιακού Αρχείου.
Στο Ολυμπιακό Γυμναστήριο Άνω Λιοσίων διεξαγόταν και το Athens Junior European Cup «Iliadis Cup», υπό την αιγίδα της Ελληνικής ομοσπονδίας τζούντο. Από τις 19 Μαΐου έως τις 6 Ιουνίου 2010, στο γυμναστήριο διεξήχθη το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Χόκεϊ επί πάγου ανδρών και γυναικών.
Στις 13 Μαΐου 2019 με τροπολογία έγινε μεταφορά του γηπέδου από το ΤΑΥΠΕΔ στην Γενική Γραμματεία Αθλητισμού με σκοπό να παραχωρηθεί στη συνέχεια στην ΚΑΕ ΑΕΚ και τελικά στις 22 Ιουνίου 2020 το κλειστό γυμναστήριο παραχωρήθηκε από το ελληνικό κράτος στην ΚΑΕ ΑΕΚ για 20 χρόνια.
Παραπομπές
Αθλητικές εγκαταστάσεις Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων 2004
Δήμος Φυλής
Ανω Λιοσιων Ολυμπιακο
Ανω Λιοσιων Ολυμπιακο
Ανω Λιοσιων Ολυμπιακο
Ανω Λιοσιων Ολυμπιακο
|
584343
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CF%81%CE%AC%CF%84%CF%83%CE%B9%CF%84%CF%82
|
Ντράτσιτς
|
Το Ντράτσιτς (σερβικά κυριλλικά: ) είναι χωριό της Σερβίας, ευρισκόμενο εντός του εδάφους της Πόλεως του Βάλιεβο, η οποία ευρίσκεται εντός του Διαμερίσματος της Κόλουμπαρα. Κατά την απογραφή του 2011, αριθμούσε 267 κατοίκους.
Δημογραφία
Φωτογραφίες
Δείτε επίσης
Οικισμοί της Σερβίας
Πόλεις της Σερβίας
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Maplandia
Οικισμοί του Βάλιεβο
|
740120
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CE%BA%CE%B7%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20Exxon%20Valdez
|
Πετρελαιοκηλίδα του Exxon Valdez
|
Η διαρροή πετρελαίου του Exxon Valdez συνέβη στον πορθμό Πρίγκιπα Ουίλιαμ Σάουντ στην Αλάσκα στις 24 Μαρτίου 1989, όταν το δεξαμενόπλοιο Exxon Valdez που ανήκε στην Exxon Shipping Company και κατευθυνόταν για το Λονγκ Μπιτς της Καλιφόρνια προσέκρουσε στον ύφαλο Bligh Reef του Πρίγκιπα Ουίλιαμ Σάουντ, 1,5 μίλια (2,4 χιλιόμετρα) δυτικά της πόλης Τάτιτλεκ στις 12:04 π.μ. και έχυσε 10,8 εκατομμύρια αμερικανικά γαλόνια ή 37.000 τόνοι αργού πετρελαίου στη θάλασσα κατά τη διάρκεια των επόμενων ημερών.
Το συμβάν θεωρείται η χειρότερη διαρροή πετρελαίου παγκοσμίως από την άποψη της καταστροφής στο περιβάλλον. Η διαρροή του Exxon Valdez είναι η δεύτερη μεγαλύτερη στα ύδατα των ΗΠΑ, μετά τη πετρελαιοκηλίδα στον κόλπο του Μεξικού το 2010, όσον αφορά τον όγκο του πετρελαίου που απελευθερώθηκε. Η απομακρυσμένη τοποθεσία του πορθμού Πρίγκιπα Ουίλιαμ Σάουντ, προσβάσιμη μόνο με ελικόπτερο, αεροπλάνο ή σκάφος, έκανε τις προσπάθειες ανταπόκρισης της κυβέρνησης και της βιομηχανίας δύσκολη και έκανε τα υπάρχοντα σχέδια καθαρισμού ιδιαίτερα δύσκολο να εφαρμοστούν. Η περιοχή είναι βιότοπος για σολομούς, ενυδρίδες, φώκιες και θαλασσοπούλια. Το πετρέλαιο, που εξήχθη αρχικά από την πετρελαιοπηγή Prudhoe Bay, τελικά επηρέασε τα 1.300 μίλια (2.100 χλμ.) της ακτογραμμής, εκ των οποίων τα 200 μίλια (320 χλμ.) είχαν λιπαντικές ουσίες.
Διαρροή
Το πλοίο μετέφερε 53,1 εκατομμύρια γαλόνια ΗΠΑ (201.000 m3) πετρελαίου, από τα οποία τα 10,8 εκατομμύρια γαλόνια ΗΠΑ (41.000 m3) χύθηκαν στον πορθμό Πρίγκιπα Ουίλιαμ Σάουντ.
Πολλοί παράγοντες έχουν αναγνωριστεί ότι συνεβάλλαν στο συμβάν:
Η Exxon Shipping Company απέτυχε να επιβλέπει τον πλοίαρχο Τζόζεφ Χάζελγουντ (καπετάνιο του πλοίου) και να παρέχει ένα ξεκούραστο και επαρκές πλήρωμα για το Exxon Valdez. Το NTSB διαπίστωσε ότι αυτή η πρακτική ήταν ευρέως διαδεδομένη σε ολόκληρο τον κλάδο, προκαλώντας ένα θέμα ασφάλειας στην Exxon και στον κλάδο.
Ο τρίτος αξιωματικός της γέφυρας απέτυχε να χειριστεί σωστά το σκάφος, πιθανώς λόγω κόπωσης και υπερβολικού φόρτου εργασίας.
Ο πλοίαρχος Τζόζεφ Χάζελγουντ, ο οποίος αναφέρθηκε ευρέως ότι έπινε πολύ εκείνο το βράδυ, δεν ήταν στη γέφυρα όταν το πλοίο έπληξε τον ύφαλο. Η Exxon κατηγόρησε τον Χάζελγουντ για την πρόσκρουση του δεξαμενόπλοιου, αλλά αυτός με την σειρά του κατηγόρησε την εταιρεία ότι τον έκανε αποδιοπομπαίο τράγο. Ως ανώτερος αξιωματικός του πλοίου, κατηγορήθηκε ότι ήταν μεθυσμένος και συνεπώς συνέβαλε στην καταστροφή, αλλά απαλλάχθηκε από αυτήν την κατηγορία στη δίκη του 1990, αφού μάρτυρες κατέθεσαν ότι ήταν νηφάλιος εκείνη την στιγμή του ατυχήματος.
Ο δημοσιογράφος Γκρεγκ Πάλαστ δήλωσε το 2008:
Άλλοι παράγοντες, σύμφωνα με μια διάλεξη στο MIT με τίτλο «Ασφάλεια συστήματος λογισμικού» από την καθηγήτρια Νάνσι Τζ. Λέβεσον, περιελάμβαναν:
Τα πλοία δεν ενημερώθηκαν ότι η προηγούμενη πρακτική της ακτοφυλακής να εντοπίζει τα πλοία που κινούνταν προς το Bligh Reef είχε σταματήσει
Η πετρελαϊκή βιομηχανία υποσχέθηκε, αλλά ποτέ δεν εγκατέστησε, υπερσύγχρονο εξοπλισμό παρακολούθησης παγόβουνων.
Το Exxon Valdez έπλεε έξω από την κανονική θαλάσσια ζώνη για να αποφύγει μικρά παγόβουνα που πιστεύεται ότι βρίσκονταν στην περιοχή.
Δεν πραγματοποιήθηκαν επιθεωρήσεις από σκάφη της ακτοφυλακής στο Exxon Valdez και ο αριθμός του προσωπικού μειώθηκε.
Η έλλειψη διαθέσιμου εξοπλισμού και προσωπικού εμπόδισε τον καθαρισμό των διαρροών.
Αυτή η καταστροφή οδήγησε τον Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό να εισαγάγει ολοκληρωμένους κανόνες πρόληψης της θαλάσσιας ρύπανσης (MARPOL) μέσω διαφόρων συμβάσεων. Οι κανόνες επικυρώθηκαν από χώρες μέλη και, σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες διαχείρισης πλοίων, τα πλοία λειτουργούν με τον κοινό στόχο «ασφαλέστερα πλοία και καθαρότεροι ωκεανοί».
Το 2009, ο καπετάνιος Exxon Valdez, Τζόζεφ Χάζελγουντ προσέφερε μια «ειλικρινή συγγνώμη» στον λαό της Αλάσκας, υποδηλώνοντας ότι είχε κατηγορηθεί εσφαλμένα για την καταστροφή: «Η αληθινή ιστορία είναι εκεί έξω για όποιον θέλει να δει τα γεγονότα, αλλά αυτό δεν είναι η φανταχτερή ιστορία και αυτή δεν είναι η εύκολη ιστορία», είπε. Ο Χάζελγουντ είπε ότι ένιωθε ότι οι κάτοικοι της Αλάσκας του έδιναν πάντα ένα καλό ταρακούνημα.
Καθαρισμός και σημαντικά αποτελέσματα
Το χημικό διασκορπιστικό σκευάσμα Corexit, ένα επιφανειοδραστικό και μείγμα διαλυτών, εφαρμόστηκε από μια ιδιωτική εταιρεία στις 24 Μαρτίου με ελικόπτερο, αλλά το ελικόπτερο έχασε την περιοχή-στόχο. Τα επιστημονικά δεδομένα σχετικά με την τοξικότητά του ήταν είτε λίγα ή ελλιπή. Επιπλέον, έλειπε η δημόσια αποδοχή μιας νέας, ευρείας χημικής επεξεργασίας. Οι γαιοκτήμονες, οι αλιευτικές ομάδες και οι περιβαντολογικές οργανώσεις αμφισβήτησαν τη χρήση χημικών ουσιών σε εκατοντάδες μίλια ακτογραμμής, καθώς ενδέχονταν να υπήρχαν και άλλες εναλλακτικές λύσεις.
Σύμφωνα με μια έκθεση του Ντέιβιντ Κίρμπι για το TakePart, το κύριο συστατικό του σκευάσματος Corexit που χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της εκκαθάρισης, η 2-βουτοξυαιθανόλη, αναγνωρίστηκε ως «ένας από τους παράγοντες που προκάλεσαν διαταραχές του ήπατος, των νεφρών, των πνευμόνων, του νευρικού συστήματος και του αίματος μεταξύ των πληρωμάτων στην Αλάσκα μετά τη διαρροή του Exxon Valdez το 1989.
Ο μηχανικός καθαρισμός ξεκίνησε λίγο αργότερα με τη χρήση βραχιόνων και skimmers, αλλά οι skimmers δεν ήταν άμεσα διαθέσιμοι κατά τις πρώτες 24 ώρες μετά τη διαρροή και το αργό πετρέλαιο και τα φύκια έτειναν να φράξουν τον εξοπλισμό. Παρά την πολιτική επιμονή για πλήρη καθαρισμό, μόνο το 10% του συνολικού πετρελαίου καθαρίστηκε πλήρως. Η Exxon Shipping Company επικρίθηκε ευρέως για την αργή αντίδρασή της στονκαθαρισμό της καταστροφής και ο Τζον Ντέβενς, ο δήμαρχος του Βαλντέζ, δήλωσε ότι η κοινότητά του ένιωσε προδομένη από την ανεπαρκή απάντηση της Exxon στην κρίση. Περισσότεροι από 11.000 κάτοικοι της Αλάσκας, μαζί με μερικούς υπαλλήλους της Exxon, εργάστηκαν σε ολόκληρη την περιοχή για να προσπαθήσουν να αποκαταστήσουν το περιβάλλον.
Επειδή ο πορθμός πρίγκιπας Ουίλιαμ Σάουντ περιείχε πολλούς βραχώδεις όρμους όπου συλλέχθηκε το πετρέλαιο, η απόφαση ελήφθη για αντικατάσταση με ζεστό νερό υψηλής πίεσης. Ωστόσο, αυτό εκτόπισε και κατέστρεψε τους μικροβιακούς πληθυσμούς στην ακτή. Πολλοί από αυτούς τους οργανισμούς (π.χ. πλαγκτόν) αποτελούν τη βάση της παράκτιας θαλάσσιας τροφικής αλυσίδας και άλλοι (π.χ. ορισμένα βακτήρια και μύκητες) είναι ικανά να διευκολύνουν τη βιοαποικοδόμηση του πετρελαίου. Εκείνη την εποχή, τόσο η επιστημονική γνώση όσο και η δημόσια πίεση ήταν να καθαριστούν τα πάντα, αλλά από τότε, έχει αναπτυχθεί πολύ μεγαλύτερη κατανόηση των φυσικών και διευκολυνμένων διαδικασιών αποκατάστασης, λόγω κάπως εν μέρει της ευκαιρίας που παρουσιάστηκε για την μελέτη της διαρροής από το Exxon Valdez. Παρά τις εκτεταμένες προσπάθειες καθαρισμού, λιγότερο από το 10% του πετρελαίου ανακτήθηκε.
Μελετήθηκαν τόσο οι μακροπρόθεσμες όσο και οι βραχυπρόθεσμες επιπτώσεις της πετρελαιοκηλίδας. Οι άμεσες επιπτώσεις περιλαμβάνουν τους θανάτους μεταξύ 100.000 και 250.000 θαλάσσιων πτηνών, τουλάχιστον 2.800 θαλάσσιες ενυδρίδες, περίπου 12 ενυδρίδες ποταμών, 300 φώκιες, 247 φαλακρούς αετούς και 22 φάλαινες, και άγνωστο αριθμό σολομών και ρέγγας.
Εννέα χρόνια μετά την καταστροφή, η απόδειξη των αρνητικών επιπτώσεων της διαρροής πετρελαίου στη θαλάσσια πτηνά εντοπίστηκε σε είδη όπως: κορμοράνοι, Κουδουνόπαπιες, Μέργοι, Ούριες και περιστέρια.
Αν και ο όγκος του πετρελαίου έχει μειωθεί σημαντικά, με το πετρέλαιο να παραμένει μόνο περίπου 0,14-0,28% του αρχικού όγκου που χύθηκε, μελέτες δείχνουν ότι η περιοχή της μολυσμένης ακτής έχει αλλάξει λίγο από το 1992. Μια μελέτη της Εθνικής Υπηρεσίας Θαλάσσιας Αλιείας, διαπίστωσε ότι έως το 2001 περίπου 90 τόνοι πετρελαίου παρέμειναν στις παραλίες του πορθμού Πρίγκιπα Ουίλιαμ Σάουντ στο αμμώδες έδαφος της μολυσμένης ακτογραμμής, με τα ετήσια ποσοστά απώλειας να μειώνονται από 68% ετησίως πριν από το 1992, σε 4% ετησίως μετά το 2001.
Το υπόλοιπο πετρέλαιο που διαρκεί πολύ περισσότερο από το αναμενόμενο είχε ως αποτέλεσμα περισσότερες μακροπρόθεσμες απώλειες ειδών από ό, τι αναμενόταν. Τα εργαστηριακά πειράματα διαπίστωσαν ότι σε επίπεδα τόσο χαμηλά, οι πολυκυκλικοί αρωματικοί υδρογονάνθρακες είναι τοξικοί για τα αυγά σολομού και ρέγγας. Είδη τόσο διαφορετικά όσο οι ενυδρίδες, οι πάπιες και οι όρκες υπέστησαν άμεσες και μακροπρόθεσμες απώλειες. Τα λιπαρά μύδια και άλλοι παλιρροιακοί οργανισμοί μπορεί να χρειαστούν έως και 30 χρόνια για να ανακάμψουν.
Η ExxonMobil αρνήθηκε τις ανησυχίες για το υπόλοιπο πετρέλαιο, δηλώνοντας ότι ανέμεναν ότι το υπόλοιπο που παρέμεινε δεν θα προκαλούσε μακροπρόθεσμες οικολογικές επιπτώσεις. Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της μελέτης της ExxonMobil: «Έχουμε κάνει 350 ομότιμες μελέτες του πορθμού Πρίγκιπα Ουίλιαμ Σάουντ και αυτές οι μελέτες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ο Πρίγκιπας Ουίλιαμ Σάουντ έχει ανακάμψει, είναι υγιής και ευδοκιμεί.»
Στις 24 Μαρτίου 2014, στην 25η επέτειος της διαρροής, οι επιστήμονες της NOAA ανέφεραν ότι ορισμένα είδη φαίνεται να έχουν αναρρώσει, με τη θάλασσα να καθαρίζει και να επιστρέφει στους αριθμούς πριν από τη διαρροή. Επιστήμονες που παρακολούθησαν την περιοχή διαρροής τα τελευταία 25 χρόνια αναφέρουν ότι ανησυχούν καθώς παραμένει για ένα από τα δύο είδη τοπικών φάλαινων, με φόβους ότι ένα είδος μπορεί τελικά να εξαφανιστεί. Ομοσπονδιακοί επιστήμονες εκτιμούν ότι περίπου 16.000 έως 21.000 γαλόνια πετρελαίου παραμένουν σε παραλίες του πορθμού Πρίγκιπα Ουίλιαμ Σάουντ και σε απόσταση 450 μιλίων. Μερική ποσότητα από το πετρέλαιο δεν φαίνεται να έχει βιοαποικοδομηθεί καθόλου. Ένα επιστήμονας που αναλύει το υπόλοιπο πετρέλαιο κατά μήκος της ακτογραμμής δηλώνει ότι παραμένει ανάμεσα σε βράχους και ανάμεσα σε παλίρροια: «Το πετρέλαιο αναμιγνύεται με θαλασσινό νερό και σχηματίζει ένα γαλάκτωμα .. Αριστερά, η πάνω επιφάνεια γίνεται κρούστα αλλά το εσωτερικό εξακολουθεί να έχει τη συνοχή της μαγιονέζας - ή της μους». Η γερουσιαστής της Αλάσκας Μπέρτα Γκάρντερ προτρέπει τους πολιτικούς της Αλάσκας να απαιτήσουν από την κυβέρνηση των ΗΠΑ να αναγκάσει την ExxonMobil να πληρώσει τα τελικά 92 εκατομμύρια δολάρια που οφείλονται ακόμη από το δικαστικό συμβιβασμό. Το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων θα δαπανηθεί για να τελειώσει ο καθαρισμός των μολυσμένων ακτών και η προσπάθεια αποκατάστασης του πληθυσμού της ρέγγας.
Από το 2012, οι έμμεσες και μακροπρόθεσμες θανατηφόρες επιδράσεις του πετρελαίου στις ακτές είχαν μετρηθεί σε σχετικά λίγες μελέτες.
Έξοδα δικαστικών διαφορών και καθαρισμού
Τον Οκτώβριο του 1989, η Exxon άσκησε αγωγή εναντίον της πολιτείας της Αλάσκας, ισχυριζόμενη ότι το κράτος παρενέβη στις προσπάθειες της Exxon να καθαρίσει τη διαρροή αρνούμενη να εγκρίνει τη χρήση χημικών διασποράς μέχρι το βράδυ της 26ης Μαρτίου. Το κράτος της Αλάσκας αμφισβήτησε αυτόν τον ισχυρισμό, δηλώνοντας ότι υπήρχε μια μακροχρόνια συμφωνία για να επιτρέπεται η χρήση διασκορπιστικών υλικών για τον καθαρισμό των διαρροών, επομένως η Exxon δεν απαιτούσε άδεια για τη χρήση τους και ότι, στην πραγματικότητα, η Exxon δεν είχε αρκετό διασκορπιστικό υλικό για να διαχειριστεί αποτελεσματικά μια διαρροή του μεγέθους που δημιουργήθηκε από το Exxon Valdez.
Η Exxon υπέβαλε αξιώσεις τον Οκτώβριο του 1990 εναντίον της Ακτοφυλακής, ζητώντας να αποζημιωθεί για έξοδα εκκαθάρισης και αποζημιώσεις που καταβλήθηκαν σε ενάγοντες από τυχόν αγωγές που είχαν κατατεθεί από την Πολιτεία της Αλάσκας ή την ομοσπονδιακή κυβέρνηση κατά της Exxon. Η εταιρεία ισχυρίστηκε ότι η Ακτοφυλακή ήταν «εν όλω ή εν μέρει υπεύθυνη» για τη διαρροή, επειδή είχαν χορηγήσει ναυτικές άδειες στο πλήρωμα του Exxon Valdez και επειδή είχαν δώσει στο πλοίο άδεια να εγκαταλείψει τακτικές ναυτιλιακές ζώνες για να αποφύγει τον πάγο. Επανέλαβαν επίσης τον ισχυρισμό ότι η Ακτοφυλακή καθυστέρησε τον καθαρισμό αρνούμενη να δώσει άδεια για άμεση χρήση χημικών διασκορπιστικών.
Επίσης, το 1991, η Exxon έκανε έναν μυστικό, ξεχωριστό οικονομικό διακανονισμό αποζημιώσεων με μια ομάδα παραγωγών θαλασσινών και όταν ήρθε στο φως, ο δικαστής Χόλαντ αποφάσισε ότι η Exxon έπρεπε να είχε πει στην δικαστική επιτροπή από την αρχή ότι είχε ήδη υπάρξει συμφωνία, έτσι ώστε η δικαστική επιτροπή θα ήξερε ακριβώς πόσο θα έπρεπε να πληρώσει η Exxon για την επίδραση της καταστροφής στη βιομηχανία θαλασσινών της Αλάσκας. Η συμφωνία χορήγησε 63,75 εκατομμύρια δολάρια στον οργανισμό Seattle Seven, αλλά όριζε ότι οι εταιρείες θαλασσινών θα έπρεπε να επιστρέψουν σχεδόν όλες τις αποζημιώσεις που επιβλήθηκαν σε άλλες αστικές διαδικασίες. Η ποινική αποζημίωση ύψους 5 δισεκατομμυρίων δολαρίων απονεμήθηκε αργότερα, και το μερίδιο του Seattle Seven θα μπορούσε να ήταν τόσο υψηλό όσο 750 εκατομμύρια δολάρια αν είχε κρατηθεί η ρήτρα αποζημίωσης. Άλλοι ενάγοντες έχουν αντιταχθεί σε αυτήν τη μυστική ρύθμιση.
Στην περίπτωση της υπόθεσης Exxon εναντίον Baker, μια δικαστική επιτροπή του Άνκορατζ έδωσε 287 εκατομμύρια δολάρια για πραγματικές αποζημιώσεις και 5 δισεκατομμύρια δολάρια για άλλες αποζημίωσεις. Για να προστατευτεί σε περίπτωση που επιβεβαιωθεί η απόφαση, η Exxon έλαβε πιστωτικό όριο 4,8 δισεκατομμυρίων δολαρίων από την JP Morgan & Co. , η οποία δημιούργησε το πρώτο σύγχρονο συμβόλαιο ανταλλαγής χρεοκοπίας, ώστε να μην χρειαστεί να κρατήσει τόσα χρήματα στο αποθεματικό έναντι του κινδύνου της Exxon.
Εν τω μεταξύ, η Exxon άσκησε έφεση στην απόφαση, και το 9ο Εφετείο διέταξε τον δικαστή του δικαστηρίου, Ράσελ Χόλαντ, να μειώσει τις ποινικές αποζημιώσεις. Στις 6 Δεκεμβρίου 2002, ο Χόλαντ ανακοίνωσε ότι είχε μειώσει τις ζημίες σε 4 δισεκατομμύρια δολάρια, τα οποία κατέληξε ότι δικαιολογούνται από τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης και δεν ήταν υπερβολικά. Η Exxon άσκησε εκ νέου έφεση και η υπόθεση επέστρεψε στον Χόλαντ για επανεξέταση ενόψει πρόσφατης απόφασης του Ανώτατου Δικαστηρίου σε παρόμοια υπόθεση. Ο Χόλαντ αύξησε τις ποινικές ζημιές στα 4,5 δισεκατομμύρια δολάρια, συν τους τόκους.
Μετά από περισσότερες προσφυγές, τον Δεκέμβριο του 2006 η αποζημίωση μειώθηκε στα 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια. Το Εφετείο παρέθεσε πρόσφατες αποφάσεις του Ανώτατου Δικαστηρίου σχετικά με όρια αποζημίωσης.
Η Exxon έκανε ξανά ένσταση. Στις 23 Μαΐου 2007, το Εφετείο απέρριψε το αίτημα της ExxonMobil για τρίτη ακρόαση και αφέθηκε να αποφανθεί ότι η Exxon χρωστάει 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια σε αποζημίωσεις. Στη συνέχεια, η Exxon προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο, το οποίο συμφώνησε να ακούσει την υπόθεση. Στις 27 Φεβρουαρίου 2008, το Ανώτατο Δικαστήριο άκουσε τα προφορικά επιχειρήματα. Ο δικαστής Σάμουελ Αλίτο, ο οποίος τότε είχε στην κατοχή του 100.000 έως 250.000 δολάρια μετοχές της Exxon, αποσύρθηκε από την υπόθεση. Σε απόφαση που εκδόθηκε στις 25 Ιουνίου 2008, από τον δικαστή Ντέιβιντ Σούτερ, το δικαστήριο άφησε την αγωγή 2,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων και παρέπεμψε την υπόθεση στο κατώτερο δικαστήριο, διαπιστώνοντας ότι οι ζημίες ήταν υπερβολικές σε σχέση με το θαλάσσιο κοινό δίκαιο. Οι ενέργειες της Exxon θεωρήθηκαν «χειρότερες από αμέλεια, αλλά λιγότερο από κακόβουλες». Οι ποινικές ζημίες μειώθηκαν περαιτέρω στο ποσό των 507,5 εκατομμυρίων δολαρίων. Η απόφαση του δικαστηρίου ήταν ότι η θαλάσσια ποινική αποζημίωση δεν πρέπει να υπερβαίνει τις αντισταθμιστικές αποζημιώσεις, που υποστηρίζονται από ένα προηγούμενο που χρονολογείται από το 1818. Η Δικαστική Επιτροπή της Γερουσίας με επικεφαλής τον πρόεδρο Πάτρικ Τζ. Λέιχι έχει κατηγορήσει την απόφαση ως «ένα άλλο σε μια γραμμή υποθέσεων στις οποίες το Ανώτατο Δικαστήριο έχει παραπλανήσει την πρόθεση του Κογκρέσου να ωφελήσει τις μεγάλες εταιρείες.»
Η επίσημη θέση της Exxon ήταν ότι οι ποινικές ζημίες άνω των 25 εκατομμυρίων δολαρίων δεν δικαιολογούνταν επειδή η διαρροή προήλθε από ατύχημα και επειδή η Exxon ξόδεψε περίπου 2 δισεκατομμύρια δολάρια για τον καθαρισμό της διαρροής και άλλα 1 δισεκατομμύριο δολάρια για την επίλυση σχετικών αστικών και ποινικών κατηγοριών. Οι δικηγόροι των εναγόντων ισχυρίστηκαν ότι η Exxon φέρει την ευθύνη για το ατύχημα επειδή η εταιρεία «έβαλε έναν μεθυσμένο υπεύθυνο για ένα δεξαμενόπλοιο στον πορθμό Πρίγκιπα Ουίλιαμ Σάουντ». Η Exxon ανέκτησε σημαντικό μέρος του καθαρισμού και των νομικών εξόδων μέσω ασφαλιστικών απαιτήσεων που σχετίζονται με τη προσκρούση του Exxon Valdez.
Από τις 15 Δεκεμβρίου 2009, η Exxon είχε καταβάλει συνολικά 507,5 εκατομμύρια δολάρια σε χρηματικές αποζημιώσεις, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων αγωγής, καθώς και των τόκων, οι οποίες διανεμήθηκαν περαιτέρω σε χιλιάδες ενάγοντες.
Πολιτικές συνέπειες και μεταρρυθμίσεις
Έκθεση ακτοφυλακής
Μια έκθεση του 1989 από το Εθνικό Κέντρο Ανταπόκρισης των ΗΠΑ στην Ακτοφυλακή συνοψίζει την υπόθεση και έκανε πολλές συστάσεις, συμπεριλαμβανομένου ότι ούτε η Exxon, η Εταιρεία Υπηρεσιών Αγωγών Alyeska, η Πολιτεία της Αλάσκας, ούτε η ομοσπονδιακή κυβέρνηση ήταν προετοιμασμένες για μια διαρροή αυτού του μεγέθους.
Νόμος για τη ρύπανση του πετρελαίου του 1990
Σε απάντηση στη διαρροή, το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών ψήφισε το νόμο περί πετρελαϊκής ρύπανσης του 1990 (OPA). Η νομοθεσία περιελάμβανε μια ρήτρα που απαγορεύει κάθε πλοίο που, μετά τις 22 Μαρτίου 1989, προκάλεσε πετρελαιοκηλίδα άνω των 1 εκατομμυρίου γαλλονιών ΗΠΑ σε οποιαδήποτε θαλάσσια περιοχή, να περνά από τον πορθμό Πρίγκιπας Ουίλιαμ Σάουντ.
Τον Απρίλιο του 1998, η Exxon υποστήριξε σε δικαστική προσφυγή κατά της Ομοσπονδιακής κυβέρνησης ότι το πλοίο θα έπρεπε να του επιτραπεί να επιστρέψει στα ύδατα της Αλάσκας. Η Exxon ισχυρίστηκε ότι το OPA ήταν ουσιαστικά ένα νομοσχέδιο για την επίτευξη, ένος κανονισμού που απευθύνεται άδικα στη Exxon. Το 2002, το 9ο Εφετείο αποφάσισε εναντίον της Exxon. Από το 2002, η OPA είχε εμποδίσει την είσοδο 18 πλοίων στο πορθμό Πρίγκιπα Ουίλιαμ Σάουντ.
Η OPA έθεσε επίσης ένα χρονοδιάγραμμα για τη σταδιακή φάση ενός σχεδιασμού διπλού κύτους, παρέχοντας ένα επιπλέον στρώμα μεταξύ των δεξαμενών πετρελαίου και του ωκεανού. Ενώ μια διπλή γάστρα πιθανότατα δεν θα εμπόδιζε την καταστροφή του Exxon Valdez, μια μελέτη της Ακτοφυλακής υπολόγισε ότι θα είχε μειώσει την ποσότητα του πετρελαίου που χύθηκε κατά 60%.
Το δεξαμενόπλοιο Exxon Valdez ρυμουλκήθηκε στο Σαν Ντιέγκο, φτάνοντας στις 10 Ιουλίου. Οι επισκευές άρχισαν στις 30 Ιουλίου. Περίπου 1.600 τόνοι χάλυβα αφαιρέθηκαν και αντικαταστάθηκαν. Τον Ιούνιο του 1990, το δεξαμενόπλοιο, μετονομάστηκε σε Exxon Mediterranean, έφυγε από το λιμάνι μετά από 30 εκατομμύρια δολάρια επισκευών. Το 1993, ανήκε στη εταιρεία SeaRiver Maritime, όπου και ονομάστηκε σε S / R Mediterranean, και στη συνέχεια το 2005 ως Mediterranean. Το 2008 το πλοίο αγοράστηκε από μια εταιρεία του Χονγκ Κονγκ που το εκμεταλλεύτηκε, και το 2011 μετονομάστηκε σε Oriental Nicety. Τον Αύγουστο του 2012, παραδόθηκε στο Νταλιάν της Κίνας και διαλύθηκε.
Κανονισμοί της Αλάσκας
Μετά τη διαρροή, ο κυβερνήτης της Αλάσκας Στηβ Κάουρπερ εξέδωσε εκτελεστική εντολή που απαιτούσε από δύο ρυμουλκά να συνοδεύουν κάθε φορτωμένο δεξαμενόπλοιο από το Βάλντεζ μέσω του Πρίγκιπα Ουίλιαμ Σάουντ στην είσοδο του. Καθώς το σχέδιο εξελίχθηκε στη δεκαετία του 1990, ένα από τα δύο ρυμουλκά αντικαταστάθηκε από ένα όχημα συνοδείας απόστασης 210 ποδιών. Τα δεξαμενόπλοια στο Βάλντεζ δεν είναι πλέον μονού κύτους. Το Κογκρέσο θέσπισε νομοθεσία σύμφωνα με την οποία όλα τα δεξαμενόπλοια θα είχαν διπλό κύτος από το 2015.
Αντίκτυπος
Το 1991, μετά την κατάρρευση του τοπικού θαλάσσιου πληθυσμού (ιδιαίτερα τα μαλάκια, οι ρέγγα και φώκιες), η Chugach Alaska Corporation, υπέβαλε αίτηση για προστασία από την πτώχευση στο Κεφάλαιο 11. Από τότε έχει ανακάμψει.
Σύμφωνα με διάφορες μελέτες που χρηματοδοτήθηκαν από την πολιτεία της Αλάσκας, η διαρροή είχε βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα οικονομικά αποτελέσματα. Αυτά περιελάμβαναν την απώλεια αθλητικών εκδηλώσεων αναψυχής, την αλιεία, τον μειωμένο τουρισμό και μια εκτίμηση του αυτό που ονομάζουν οι οικονομολόγοι «αξία ύπαρξης», η οποία είναι η αξία για το κοινό ενός παρθένου μέρους όπως ο πρίγκιπας Ουίλιαμ Σάουντ.
Η οικονομία της πόλης της Κόρδοβας, της Αλάσκας επηρεάστηκε αρνητικά μετά τη διαρροή που κατέστρεψε τα αποθέματα σολομού και ρέγγας στην περιοχή. Το χωριό Τσενέγκα μετατράπηκε σε βάση έκτακτης ανάγκης και μέσο ενημέρωσης. Οι ντόπιοι χωρικοί έπρεπε να αντιμετωπίσουν τον τριπλασιασμό του πληθυσμού τους από 80 σε 250 κάτοικοι. Όταν ρωτήθηκαν πώς ένιωθαν για την κατάσταση, ένας σύμβουλος του χωριού σημείωσε ότι ήταν πολύ σοκαρισμένοι και απασχολημένοι για να έχουν κατάθλιψη. Άλλοι τόνισαν το ανθρώπινο κόστος να αφήνουν τα παιδιά χωρίς επίβλεψη, ενώ οι γονείς τους εργάζονταν για τον καθαρισμό. Πολλοί ιθαγενείς Αμερικανοί ανησυχούσαν ότι αφιερώθηκε πολύς χρόνος στην αλιεία και όχι αρκετός στη γη που υποστηρίζει το κυνήγι διαβίωσης.
Το 2010, μια έκθεση του CNN ισχυρίστηκε ότι πολλοί εργαζόμενοι στον καθαρισμό των πετρελαιοκηλίδων που συμμετείχαν στην διαρροή του Exxon Valdez είχαν στη συνέχεια αρρωστήσει. Ο δικηγόρος του Άνκορατζ, Ντένις Μέστας, διαπίστωσε ότι αυτό ισχύει για τα 6.722 από 11.000 αρχεία εργαζομένων που μπορούσε να επιθεωρήσει. Η πρόσβαση στα αρχεία ελέγχθηκε από την Exxon. Η Exxon απάντησε κάνοντας μια δήλωση στο CNN:
Αντιδράσεις
Το 1992, η Exxon κυκλοφόρησε ένα βίντεο με τίτλο Scientists and the Alaska Oil Spill για διανομή στα σχολεία. Οι κριτικοί δήλωσαν ότι το βίντεο παρουσίασε εσφαλμένα τη διαδικασία καθαρισμού.
Τον Δεκέμβριο του 1994, ένας αμερικανός δολοφόνησε τον εκτελεστικό σύμβουλο Μπουρσόν-Μαρστέλερ Τόμας Μόζερ, κατηγορώντας τον ότι «βοήθησε την Exxon να καθαρίσει τη δημόσια εικόνα της μετά το συμβάν του Exxon Valdez ».
Παραπομπές
Περαιτέρω ανάγνωση
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
NTSB safety recommendation to address crew management deficiencies at Exxon and in industry
Exxon Valdez Oil Spill Trustee Council
ExxonMobil updates and news on Valdez
Images from the Exxon Valdez oil spill from the National Ocean Service Office of Response and Restoration
EVOS Damage Assessment and Restoration at National Marine Fisheries Service
Oil Spill Profiles: Exxon Valdez at United States Environmental Protection Agency
US National Response Team
Exxon Valdez oil spill at Encyclopedia of Earth
The story behind the oil spill verdict – originally published in San Diego Union-Tribune
Alaskan Regional Response Team report on the Exxon Valdez disaster
BP Played Central Role in Botched Containment of 1989 Exxon Valdez Disaster – video report by Democracy Now!
Photos related to the oil spill from the Alaska Resources Library and Information Services (ARLIS)
"25 Years After Exxon Valdez, BP Was the Hidden Culprit" at Truthdig (March 23, 2014)
Περιβαλλοντικές καταστροφές
Ναυτικά ατυχήματα
|
771148
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%88%CE%AE%CF%86%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1%20%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%9D%CE%AD%CE%B1%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CE%B4%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82%202021
|
Δημοψήφισμα ανεξαρτησίας Νέας Καληδονίας 2021
|
Δημοψήφισμα ανεξαρτησίας πραγματοποιήθηκε στη Νέα Καληδονία, μια γαλλική επικράτεια στον Νότιο Ειρηνικό, στις 12 Δεκεμβρίου 2021. Ήταν το τρίτο και τελευταίο δημοψήφισμα που διεξήχθη σύμφωνα με τους όρους της Συμφωνίας της Νουμέα, μετά τα δημοψηφίσματα που διενεργήθηκαν το 2018 και το 2020, στα οποία η ανεξαρτησία απορρίφθηκε από 56,7% και 53,3% αντίστοιχα.
Οι ψηφοφόροι απέρριψαν με συντριπτική πλειοψηφία την ανεξαρτησία, με το 96,50% να ψηφίζει κατά της ανεξαρτησίας και το 3,50% υπέρ της ανεξαρτησίας. Το δημοψήφισμα διεξήχθη εν μέσω μεγάλου μποϊκοτάζ μεταξύ του ιθαγενούς πληθυσμού Κανάκ, του οποίου οι ηγέτες είχαν ζητήσει την αναβολή της ψηφοφορίας έπειτα από την επιδημία μεγάλης κλίμακας της COVID-19 που ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2021, η οποία προκάλεσε συνολικά 280 θανάτους, και τόνισαν ότι οι πένθιμες τελετουργίες των Κανάκ διαρκούν έως και ένα χρόνο.
Τονίζοντας ότι η επιδημία είχε μειωθεί σημαντικά μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου, οι ακτιβιστές κατά της ανεξαρτησίας κατηγόρησαν τους υποστηρικτές της ανεξαρτησίας ότι χρησιμοποίησαν την πανδημία για να δικαιολογήσουν την αναβολή ενός δημοψηφίσματος που φοβόντουσαν να χάσουν, καθώς είχε δώσει θετικό χρώμα στον ρόλο της Γαλλίας μετά την αποστολή της γιατρούς και δόσεις εμβολίων καθώς και την ένεση δέκα δισεκατομμυρίων φράγκων CFP στην τοπική οικονομία.
Η συμμετοχή υπολογίστηκε μόνο στο 43,87% του εκλογικού σώματος, έναντι 85,69% στο δημοψήφισμα του 2020. Φοβούμενη αναταραχή, η γαλλική κυβέρνηση ανέπτυξε 2.000 στρατιώτες στη Νέα Καληδονία για την ψηφοφορία, η οποία διεξήχθη ειρηνικά.
Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν πανηγύρισε τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος, προσθέτοντας ότι η Γαλλία «είναι πιο όμορφη γιατί η Νέα Καληδονία αποφάσισε να παραμείνει μέρος της». Μιλώντας για τη μεταβατική περίοδο που ξεκινά τώρα, περιέγραψε τη Νέα Καληδονία ως «απαλλαγμένη πλέον από τη δυαδική επιλογή «Ναι» ή «Όχι» και προέτρεψε τους πολιτικούς της να αρχίσουν «να χτίζουν ένα κοινό σχέδιο, αναγνωρίζοντας και σεβόμενοι την αξιοπρέπεια όλων»
Οι υποστηρικτές της ανεξαρτησίας κάλεσαν σε συμμετοχή στη συζήτηση μετά το δημοψήφισμα για το μελλοντικό καθεστώς της Νέας Καληδονίας. Ωστόσο, αρνήθηκαν να το κάνουν πριν από την έκβαση των γαλλικών προεδρικών εκλογών του Απριλίου 2022. Μια μεταβατική περίοδος έχει προγραμματιστεί να ισχύσει έως τις 30 Ιουνίου 2023, κατά την οποία θα διεξαχθεί δημοψήφισμα για το νέο καθεστώς της Νέας Καληδονίας στη Γαλλία.
Αποτελέσματα και επακόλουθα
Οι ψηφοφόροι απέρριψαν με συντριπτική πλειοψηφία την ανεξαρτησία, με το 96,50% να ψηφίζει κατά της ανεξαρτησίας και το 3,50% υπέρ της ανεξαρτησίας. Το δημοψήφισμα διεξήχθη εν μέσω μποϊκοτάζ από τα κόμματα ανεξαρτησίας και η προσέλευση εκτιμάται ότι αντιστοιχούσε μόνο στο 43,87% του εκλογικού σώματος, από το 85,69% που συμμετείχε στο δημοψήφισμα του 2020.
Ενώ στο δημοψήφισμα του 2020 παρατηρήθηκε εκφοβισμός και ρατσιστική στοχοποίηση Ευρωπαίων-Καληδονιανών ψηφοφόρων από τους Κανάκ σε λίγες τοποθεσίες, δεν σημειώθηκαν επεισόδια το 2021. Εκτός από την ανάπτυξη 2.000 χωροφυλάκων, οι αρχές απαγόρευσαν την πώληση αλκοόλ και καυσίμων την ημέρα της ψηφοφορίας, καθώς και την οπλοφορία.
Παραπομπές
Νεα Καληδονια
|
480179
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%B5%CE%BC%CE%B9%CF%81%CF%84%CE%AC%CF%82%20%CE%A0%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B1%CF%82
|
Ντεμιρτάς Προύσας
|
Το Ντεμιρτάς (τουρκ: Demirtaş, γνωστό στην ελληνική βιβλιογραφία ως Δεμιρδέσι ή Δεμήρδεσι ή Δεμιρδέσιο) είναι χωριό της Τουρκίας που υπάγεται στην περιφέρεια Οσμανγαζί της επαρχίας Προύσας, κτισμένο 10 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της πόλης της Προύσας. Ο πληθυσμός του ανέρχεται στους 1093 κατοίκους.
Ιστορικά στοιχεία
Το Ντεμιρτάς οφείλει την ονομασία του στον στρατηγό του Μωάμεθ Β΄ του Πορθητή, Ντεμιρντάς πασά, ο οποίος είχε την ευρύτερη περιοχή υπό την κυριότητά του. Ο οικισμός φέρεται να δημιουργήθηκε κατά τα μέσα του 17ου αιώνα από 32 ελληνικές οικογένειες που μεταφέρθηκαν από την περιοχή των Αγράφων. Οι κάτοικοί του διακρίνονταν για τον σκληρό και μαχητικό και γενναίο χαρακτήρα τους και για αυτό το λόγο χρησιμοποιήθηκαν από το οθωμανικό κράτος για την καταστολή των εξεγέρσεων διάφορων τοπικών μουσουλμάνων δερβεναγάδων από τα τέλη του 17ου ως τις αρχές του 19ου αιώνα. Αυτή η δραστηριότητα είχε ως αποτέλεσμα την εξασφάλιση προνομίων όπως η προστασία του Ντεμιρτάς και των γειτονικών ελληνικών χωριών από τις αυθαιρεσίες των κρατικών λειτουργών και τις λεηλασίες των ατάκτων στρατευμάτων, η παροχή άδειας οπλοφορίας και οπλοχρησίας και η απονομή μερίδιου από τα λάφυρα που προέκυπταν από τις λεηλασίες κατά τη διάρκεια καταστολής εξεγέρσεων. Στο Ντεμιρτάς ήταν συχνό το φαινόμενο της βεντέτας. Κατά τη διάρκεια της θητείας του μητροπολίτη Προύσας Κωνστάντιου, κάποιοι κάτοικοι, λόγω διαφωνιών με τον μητροπολίτη προσήλθαν προσωρινά στον προτεσταντισμό. Η Αμερικανική Ιεραποστολή της Προύσας επεδίωξε να κτίσει και μια προτεσταντική εκκλησία στο χωριό, αλλά επαναστάτησαν οι Έλληνες κάτοικοι και τους εκδίωξαν.
Το χωριό ήταν μεγάλο και πλούσιο, χωριζόταν σε 11 μαχαλάδες και δύο πλατείες (Αλάν,Μισοχώρ). Υπαγόταν στην Μητρόπολη Προύσης και διέθετε ναό αφιερωμένο στην Παναγία (Κοίμηση της Θεοτόκου) καθώς και πέντε αγιάσματα (Αγίου Βασιλείου, Αγίας Κυριακής, Αγίου Θεόδωρου, Παναγίας, Αγιασματούδι).
Oι Ντεμιρτεσιώτες ήταν οι σπουδαιότεροι μεταξοσκωληκοτρόφοι της περιοχής. Ο Κυβερνήτης της Ελλάδος Ιωάννης Καποδίστριας, προσκάλεσε στην Ελλάδα τρεις ελληνικές οικογένειες από το χωριό για να διαδώσουν τη σηροτροφία. Κάτι αντίστοιχο είχε πράξει παλιότερα και η Οθωμανική κυβέρνηση, στέλνοντας Ντεμιρτεσιώτες σε όλη την επικράτεια, εκτιμώντας τις γνώσεις τους στην παραγωγή κουκουλιών.
Τα τελευταία χρόνια πριν τη Μικρασιατική Καταστροφή και την ανταλλαγή πληθυσμών, το Ντερμιτάς είχε 1300 κατοίκους οι οποίοι ήταν όλοι Έλληνες και ασχολούνταν κατά κύριο λόγο με την εκτροφή μεταξοσκώληκων και με την καλλιέργεια αμπελιών και ελαιόδεντρων. Ο οικισμός διέθετε δύο εκπαιδευτικά ιδρύματα, τη δημοτική σχολή (η Αστική Σχολή Δεμιρδεσίου Προύσης) και το Παρθεναγωγείο, στα οποία φοιτούσαν συνολικά 300 μαθητές και μαθήτριες. Κατά την αποχώρησή τους από το Ντεμιρτάς, τον Αύγουστο του 1922, οι κάτοικοι πυρπόλησαν τα σπίτια τους.
Στον οικισμό γεννήθηκαν ο συγγραφέας και λαογράφος Σάββας Ιωαννίδης (1829-1910), ο εκπαιδευτικός Κλεάνθης Χουρμούζης και ο δημοδιδάσκαλος και αντιστασιακός Κωνσταντίνος Καζάνας (1910-1982).
Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή οι κάτοικοι του χωριού εγκαταστάθηκαν ως πρόσφυγες στη Μακεδονία και συγκεκριμένα στην Προσοτσάνη Δράμας, στο Μακρυχώρι, στην Ελευθερούπολη Καβάλας, στην Αριδαία Πέλλας, στην Αλιστράτη Σερρών κ.α.
Στη Νέα Ιωνία Αττικής υπάρχει κεντρική οδός που φέρει το όνομα του Δεμιρδεσίου και φτάνει έως το Γαλάτσι.
Παραπομπές
Χωριά της Τουρκίας
Επαρχία της Προύσας
|
181481
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%BF%CF%8D%CF%81%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B1%CF%82
|
Νικόλαος Κούρσουλας
|
Ο Νικόλαος Κούρσουλας ήταν Έλληνας λόγιος του 17ου αιώνα.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο από γονείς ευπατρίδες που είχαν μεταναστεύσει από το ομώνυμο Δαλματικό νησί. Πήγε σχολείο στην πατρίδα του και μετά τον έστειλαν οι γονείς του στην Ιταλία, όπου έγινε τρόφιμος του σπουδαστηρίου του Αγίου Αθανασίου στη Ρώμη. Σπούδασε φιλοσοφία και θεολογία και αναγορεύτηκε διδάκτωρ της θεολογίας και της φιλολογίας το 1625.
Μετά από τη Ρώμη ήλθε στην Πάντοβα για να σπουδάσει και νομικά. Επέστρεψε στη Ζάκυνθο και έγινε μοναχός στο μοναστήρι των Στροφάδων. Χειροτονήθηκε ιερέας στην Κεφαλλονιά και ο τότε αρχιεπίσκοπος Μεταξάς τον διόρισε αρχιερατικό επίτροπο στη Ζάκυνθο το 1630. Ένα χρόνο αργότερα το αξίωμά του καταργήθηκε, και ο Κουρσούλας αναγκάστηκε να αποδημήσει στην Αλεξάνδρεια. Επέστρεψε στην πατρίδα του, όπου και επιδόθηκε στη μελέτη και συγγραφή θεολογικών πραγματιών. Το έτος 1646 ο Κούρσουλας έθεσε υποψηφιότητα διαδοχής του αποθανόντως Νικόδημου Μεταξά και καταψηφίστηκε παίρνοντας δώδεκα ψήφους υπέρ και 198 ψήφους κατά. Αποσύρθηκε στον Άθωνα και έζησε μοναχικά μέχρι τον θάνατό του το έτος 1652.
Παραπομπές
Πηγές
Έλληνες λόγιοι του 17ου αιώνα
Έλληνες θεολόγοι
Αγιορείτες
|
241742
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%20%CF%80%CE%BB%CE%AC%CF%83%CE%BC%CE%B1
|
Οθόνη πλάσμα
|
Η οθόνη πλάσμα είναι ένα είδος επίπεδης οθόνης, πλέον παρωχημένη στην αγορά, συνηθισμένη σε τηλεοράσεις μεγαλύτερες από 32 ίντσες.
Αποκαλούνται οθόνες πλάσμα γιατί η τεχνολογία χρησιμοποιεί μικρές κυψέλες που περιέχουν αέριο που ιονίζεται από ηλεκτρικό φορτίο, ή όπως είναι κοινώς γνωστό λυχνίες φθορισμού. Καθώς τα pixel των plasma οθονών είναι αυτοφωτιζόμενα, έχουν μεγαλύτερη χρωματική ομοιογένεια καλύτερο κορεσμό, μεγαλύτερες αντιθέσεις και συνολικά καλύτερη ποιότητα εικόνας.
Η ηλεκτρονική απεικόνιση τεχνολογίας πλάσματος ήταν μια εφεύρεση του Πανεπιστημίου του Ιλλινόις από το 1964. Το 1967 κατασκευάστηκε στο εργαστήριο η πρώτη χρηστική συσκευή απεικόνισης με ανάλυση 16 Χ 16 εικονοστοιχεία και χρώματος πορτοκαλί. Από τότε μέχρι σήμερα, η εξέλιξη έχει καταστήσει την τεχνολογία πλάσματος ικανή τόσο για την απεικόνιση εικόνων υψηλής ευκρίνειας, όσο και για την ρεαλιστική απόδοση των χρωμάτων, ενώ την ίδια στιγμή θεωρείται μια από τις καλύτερες λύσεις για την κατασκευή επίπεδων και λεπτών οθονών μεγάλου μεγέθους.
Η σύγχρονη εξέλιξη των οθονών Plasma είναι οι οθόνες τηλεόρασης υγρών κρυστάλλων (LCD) (Liquid Crystal Display).
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αρχή λειτουργίας οθονών πλάσματος
Είδος «υπό εξαφάνιση» οι τηλεοράσεις plasma
Οικιακές συσκευές
Τεχνολογίες προβολής
|
515410
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CF%82
|
Παλλάδιος
|
Ο Παλλάδιος υπήρξε φιλόσοφος.
Γεννήθηκε στη Μεθώνη. Ο πατέρας του λεγόταν και αυτός Παλλάδιος. Έζησε όταν αυτοκράτορας ήταν ο Μέγας Κωνσταντίνος. Έγραψε αρκετά έργα, μεταξύ των άλλων σύμφωνα με το λεξικό Σουίδα και ένα έργο περί των εορτών των Ρωμαίων.
Πηγές
Jakob Christoph Beck: Neu vermehrtes historisches und geographisches allgemeines Lexikon, 1744
Βυζαντινοί φιλόσοφοι
Βυζαντινοί του 4ου αιώνα
|
154608
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CF%84%CE%BF%CF%86
|
Μολότοφ
|
Ο όρος Μολότοφ συναντάται στα άρθρα:
Κοκτέιλ μολότοφ, εμπρηστική βόμβα
Βιατσεσλάβ Μιχαήλοβιτς Μόλοτοφ, σοβιετικός πολιτικός και διπλωμάτης
Σύμφωνο Μολότοφ - Ρίμπεντροπ, γνωστό και ως Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης
Γραμμή Μολότοφ, σειρά οχυρωματικών έργων
Σχέδιο Μολότοφ, σχέδιο της Σοβιετικής Ένωσης για παροχή βοήθειας στις σύμμαχες χώρες της
Επώνυμα
|
523475
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Matrix%20mixer
|
Matrix mixer
|
Ένα matrix mixer είναι μια ακουστική ηλεκτρονική συσκευή που δρομολογεί πολλά απλά σήματα ήχου σε πολλαπλές εξόδους. Συνήθως χρησιμοποιεί για τον έλεγχο στάθμης ποτενσιόμετρα για να καθορίσει πόσο σήμα από κάθε είσοδο θα δρομολογηθεί σε κάθε έξοδο, με ενσωματωμένα on/off κουμπιά αποστολής /ανάθεσης (assignment). Ο αριθμός των μεμονωμένων ελεγκτών είναι τουλάχιστον ο αριθμός των εισόδων, πολλαπλασιαζόμενος με τον αριθμό των εξόδων.
Ένα matrix μίξερ μπορεί να συνεργαστεί με μεγαλύτερες κονσόλες μίξης , ή μπορεί να λειτουργεί και αυτόνομα . Έχουν πάντα δρομολόγηση (routing) και έλεγχο στάθμης (level control). Μπορεί επίσης να περιλαμβάνουν και επιπλέον χαρακτηριστικά. Matrix μίκτες χρησιμοποιούνται συχνά για να σταλούν σήματα ήχου σε διαφορετικά μεγάφωνα και ζώνες. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να παρέχουν στον παραγωγό ή το διευθυντή για τη μίξη ενός έργου (μουσικού ή μη) για την τηλεόραση, γιά ταινίες ή στούντιο ηχογράφησης.
Βασικά
Στον επαγγελματικό ήχο, ένα matrix mixer χρησιμοποιείται για τη δρομολόγηση σημάτων ήχου από πολλαπλές πηγές σε διαφορετικούς προορισμούς. μπορεί να είναι μια αυτόνομη συσκευή ή ενσωματωμένες σε ένα άλλο, μεγαλύτερο προϊόν, όπως μια κονσόλα μίξης, digital audio workstation ή ψηφιακό επεξεργαστή σήματος.
Ένα αναλογικό matrix mixer περιέχει μια σειρά από ηλεκτρονικά κυκλώματα μίξης , η ποσότητα είναι ο αριθμός των εισόδων πολλαπλασιαζόμενος με τον αριθμό των εξόδων. Κάθε ηλεκτρονικός μίκτης ελέγχει το επίπεδο κέρδους (gain) από μία είσοδο σε μία έξοδο. Ο τρόπος ελέγχου είναι συνήθως ένα περιστρεφόμενο ποτενσιόμετρο. Κάθε σειρά από τα ηλεκτρονικά κυκλώματα μικτών , ένα από κάθε είσοδο , τροφοδοτεί έναν αθροιστικό ενισχυτή ή το συνδυασμό πολλαπλών ενισχυτών στην έξοδο. Ένα fader (ένα γραμμικό ποτενσιόμετρο) μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ελέγξει το επίπεδο του κάθε σήματος εξόδου. Άλλοι ελεγκτές μπορεί να περιλαμβάνει ένα κουμπί σίγασης (mute button )για κάθε είσοδο/έξοδο , ένα κουμπί mute για κάθε είσοδο, ένα κουμπί mute για κάθε έξοδο, και τα κουμπιά που αναστρέφουν τη πολικότητα του σήματος εισόδου (phase reverse) . Τα σήματα εξόδου του matrix mixer μπορεί να είναι ψηφιακά, ή αναλογικά.Μπορούν να είναι balanced ή unbalanced. Είναι πιθανό το matrix mixer να συνδυάσει μια πλήρως αναλογική διαδρομή σήματος με ψηφιακό έλεγχο της σταθμης
Οποιαδήποτε κονσόλα ήχου η οποία δεν έχει matrix τμήμα μπορεί να συνδεθεί με ένα εξωτερικό matrix mixer. Πολλοί κατασκευαστές ήχητικου εξοπλισμού έχουν παράγει matrix mixers που εχουν ενσωματωμένη ψηφιακή επεξεργασία σήματος (DSP), το οποίο προσφέρει πρόσθετα εργαλεία, όπως η συμπίεση, ισοστάθμιση, ducking, gating, και σύστημα διαχείρισης μεγαφώνων. Ένα DSP- matrix σύστημα μπορεί να βελτιστοποιηθεί από ειδικούς μηχανικούς ήχου και στη συνέχεια να γίνει απρόσιτο για τους άπειρους ηχολήπτες-χειριστές κονσολών ήχου.
Ζωντανός ήχος
Σε ζωντανή μίξη ήχου στη F.O.H κονσόλα μίξης συχνά συμπεριλαμβάνεται ένα matrix mixer για τη βελτιστοποίηση ήχου σε διάφορες θέσεις στο χώρο της παράστασης. Υποομάδες, βοηθητικές μίξεις , submixes ή ακόμη και τα κύρια αποτελέσματα δρομολογούνται μέσω του matrix mixer σε διαφορετικές μεγάφωνκές ζώνες, καθιστώντας το matrix ουσιαστικά μία "ανάμιξη μίξεων ". Ένα front-of-house matrix μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε μια συναυλία για εναλλαγή μεταξύ των headliner και της opening act κονσόλας μίξης. Ένα matrix mixer χαρακτηριστικό μπορεί να περιλαμβάνονται στις αναλογικές ή ψηφιακές κονσόλες. Για παράδειγμα, οι Κονσόλες Midas XL4 διαθέτει ένα ενσωματωμένο σε 8×8 matrix αθροίζοντας 8 υποομάδες σε 8 matrix.Το ίδιο βασικό module είναι διαθέσιμο ξεχωριστά, όπως η Midas XL88 (βλ. φωτογραφία). Η ψηφιακή Yamaha M7CL είναι ένα άλλο τέτοιο προϊόν, με το 19×8 matrix ,αθροίζοντας 16 μίξεις, καθώς και τα κύρια left/right/mono out (δείτε το screenshot). Στο κλασικό αναλογικό monitor mixer χωρίς faders, η κονσόλα έχει ρυθμιστεί ως ένα μεγάλο matrix mixer, με την προσθήκη ισοσταθμιστικών φίλτρων και άλλα χειριστήρια για κάθε είσοδο.
Το matrix mixer είναι χρήσιμο για την απόδοση χώρους με πολλαπλές μεγαφωνικές ζώνες όπως η κύρια αριστερή και το δεξιά συστοιχία ηχείων, ένα κεντρικό μεγαφωνικό σύμπλεγμα (cluster) ή συστοιχία, under-balcony, ηχεία για τα μπροστινά καθίσματα, το φουαγιέ και μετάδοση ή live streaming σε απομακρυσμένα ακροατήρια. Αν δεν υπάρχει ξεχωριστό monitor mixer με τη δικό του χειριστή, το matrix mixer θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να στείλετε ένα διαφορετικό μείγμα σε stage monitors ή sidefill μεγάφωνα. Ωστόσο, η χρήση του matrix περιορίζεται από την πιθανότητα ότι οι μουσικοί στη σκηνή, θα διαταραχθούν από οποιεσδήποτε αλλαγές που γίνονται στις σταθμες από τον ηχολήπτη. Είναι συνήθως καλύτερο να παρέχει ήχο σε stage monitors με σήμα που λαμβάνεται από προ-fader auxiliary sends. Επίσης, το matrix μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να στείλετε μία διαφορετική μίξη σε οποιεσδήποτε συσκευές εγγραφής, Το matrix mixer μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να συνδυάσει το main-mix, με τα μικρόφωνα "χώρου" για να αποκτήσετε μια πιο "ζωντανή"μίξη
Ηχογραφημένος ήχος
Στην διαδικασία της μίξης για την ταινία ή την τηλεόραση, ένα matrix mixer μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να δώσει ο σκηνοθέτης, ή παραγωγός μία λειτουργική μίξη του project ( raf mix), ενόσω ο ηχολήπτης επεξεργάζεται περεταίρω τα σήματα. Στο στούντιο ηχογράφησης, η ίδια μέθοδος μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να δώσει ο παραγωγός μια διαφορετική αίσθηση κατά τη διάρκεια της μίξης. Επίσης, το matrix mixer μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη δρομολόγηση διαφόρων ήχων των καναλιών εισόδου σε συγκεκριμένα κανάλια εγγραφής.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
"Mixer Inside The Mixer: Applications Of Console Matrix Sections". Craig Leerman, ProSoundWeb.
Τεχνολογία παραγωγής ήχου
|
474395
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CF%83%CF%87%CE%AE%CE%BC%CE%B1%20%CF%80%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%AF%CE%B4%CE%B1%CF%82
|
Επιχειρηματικό σχήμα πυραμίδας
|
Ένα επιχειρηματικό σχήμα πυραμίδας (κοινώς πυραμίδα, αργκό αεροπλανάκι) είναι είδος σχήματος Πόντσι που βασίζεται σε στρατηγική πολυεπίπεδου μάρκετινγκ. Πρόκειται για ένα επιχειρηματικό μοντέλο απευθυνόμενο στη λιανική αγορά το οποίο στρατολογεί μέλη υποσχόμενο χρηματικά κέρδη και υπηρεσίες ως ανταμοιβή για την παραπομπή νέων μελών στην οργάνωση, αντί να στηρίζεται στην παροχή επενδύσεων ή την πώληση προϊόντων ή υπηρεσιών. Για να δίνει την εντύπωση κέρδους στους συνδρομητές μπορεί να παρέχει και ορισμένα προνόμια όπως εκπτώσεις, τα οποία όμως σχεδόν ποτέ δεν είναι αρκετά για να φέρουν κέρδη. Καθώς η στρατολόγηση νέων μελών πολλαπλασιάζεται, η εύρεση νέων ατόμων προς ένταξη δυσκολεύει εκθετικά και σχεδόν όλοι -πλην των ιδρυτικών μελών- καταλήγουν να χάνουν πιο πολλά χρήματα απ' όσα κερδίζουν. Οι πυραμίδες πλασάρονται ως ένας εναλλακτικός τρόπος απόκτησης εισοδήματος, βασιζόμενες και στην κουλτούρα των εταιριών startup, ενώ τα ηγετικά τους μέλη τείνουν να είναι άτομα με πειθώ και ικανότητα στις δημόσιες σχέσεις. Στις περισσότερες περιπτώσεις τα μέλη της οργάνωσης είναι ανειλικρινή και ασκούν ψυχολογική πίεση προς τα υποψήφια νέα μέλη, υποσχόμενοι μη-ρεαλιστικά προνόμια και κέρδη με προϋπόθεση την καταβολή μιας -φαινομενικά αμεληταίας- συνδρομής. Τα σχήματα πυραμίδας είναι μη-βιώσιμα και γενικά θεωρούνται ανήθικα, ενώ σε πολλές χώρες είναι παράνομα και επιφέρουν βαρύτατες ποινές. Οι πυραμίδες δεν είναι παράνομες στην Ελλάδα, η οποία είναι πλέον μια από τις τελευταίες αναπτυγμένες χώρες όπου τέτοιες εταιρίες δραστηριοποιούνται ελεύθερα.
Έννοια και βασικά μοντέλα
Σε μια πυραμίδα, μια οργάνωση εξαναγκάζει τα άτομα να ενταχθούν αφότου πληρώσουν ένα ορισμένο ποσό. Σε αντάλλαγμα, η οργάνωση υπόσχεται στα νέα μέλη της μερίδιο από τα χρήματα που λαμβάνονται από κάθε επιπλέον μέλος που στρατολογούν. Οι διευθυντές του οργανισμού (η κορυφή της πυραμίδας) επίσης λαμβάνουν ένα μερίδιο των πληρωμών αυτών. Για τους διευθυντές, το πρόγραμμα είναι δυνητικά επικερδές—έστω και αν δεν εργάζονται καθόλου, οι συμμετέχοντες στην οργάνωση έχουν ισχυρό κίνητρο να συνεχίσουν την στρατολόγηση και την διοχέτευση χρημάτων στην κορυφή της πυραμίδας.
Τέτοιες οργανώσεις σπάνια αφορούν πωλήσεις προϊόντων ή υπηρεσιών με αξία. Χωρίς την δημιουργία αγαθών ή υπηρεσιών, οι μόνοι τρόποι για μια πυραμίδα να δημιουργήσει έσοδα είναι η στρατολόγηση περισσοτέρων μελών ή η ζήτηση περισσοτέρων χρημάτων από τα υπάρχοντα μέλη. Τελικά η στρατολόγηση δεν είναι πλέον δυνατή και τα περισσότερα μέλη δεν είναι σε θέση να επωφεληθούν από το σχήμα.
Το «οκτάσφαιρο» μοντέλο
Πολλές πυραμίδες είναι πιο εξελιγμένες από τα απλό μοντέλο. Αυτές αναγνωρίζουν ότι η στρατολόγηση μεγάλου αριθμού άλλων σε ένα σύστημα μπορεί να είναι δύσκολη, έτσι χρησιμοποιούν ένα φαινομενικά πιο απλό μοντέλο. Στο μοντέλο αυτό κάθε άτομο πρέπει να προσλάβει μόνο άλλους δύο, αλλά η ευκολία επίτευξης του στόχου αυτού είναι αντισταθμιστική, επειδή το βάθος που απαιτείται για να ανακτήσουν χρήματα αυξάνει επίσης.
Προηγούμενες εκδοχές του σχήματος αυτού είχαν χαρακτηριστεί ως αεροπλανάκι και οι τέσσερις σειρές του είχαν ονομαστεί ως «κυβερνήτης», «συγκυβερνήτης», «πλήρωμα», και «επιβάτης», για να υποδηλώσουν το επίπεδο ενός ατόμου μέσα στο σχήμα. Μια άλλη εκδοχή ονομαζόταν το «Πρωτότυπο Δείπνο», το οποίο επισήμαινε τις βαθμίδες ως «επιδόρπιο», «κυρίως πιάτο», «σαλάτα» και «ορεκτικό». Μια άλλη παραλλαγή, οι «Έμποροι Θησαυρών», χρησιμοποιούσε ποικιλοτρόπως όρους της γεμολογίας όπως «αλειφαδόροι», «λιθοκόφτες», κ.τ.λ.
Οι διοργανωτές τέτοιων σχημάτων προσπαθούν να υποβαθμίσουν ή να διαψεύσουν την πυραμιδική φύση τους, αναφερόμενοι σε αυτά ως φιλανθρωπικούς οργανισμούς ή ομάδες αλληλοβοήθειας οι οποίοι ή οποίες πραγματοποιούν ιδίες δωρεές, προς στήριξη των μελών τους. Ένα τέτοιο παράδειγμα σχήματος από το εξωτερικό είναι το Women Empowering Women (ανεπίσημη μετάφραση: Γυναίκες Ενδυναμώνουν Γυναίκες).
Ανεξαρτήτως των ευφημισμών που χρησιμοποιούνται από τα σχήματα, υπάρχουν δεκαπέντε συνολικά άτομα σε τέσσερις βαθμίδες (1 + 2 + 4 + 8) μέσα στο σχήμα.
Το σχήμα λειτουργεί ως εξής. Οι οκτώ «επιβάτες» πρέπει να πληρώσουν ή «δωρίσουν» ένα ποσό ο καθένας, π.χ. 5.000 €, για να ενταχθούν στο σχήμα. Το σύνολο των ποσών αυτών (στο εν λόγω παράδειγμα, 40.000 €) πηγαίνει στον «κυβερνήτη» ο οποίος φεύγει, με κάθε έναν εναπομείναν συμμετέχοντα να «ανεβαίνει» μία βαθμίδα. Έτσι δημιουργούνται δύο νέοι «κυβέρνητες», οι οποίοι χωρίζουν την ομάδα και παίρνουν από ένα μισό ο καθένας. Το κάθε μισό απαιτεί οκτώ νέους «επιβάτες». Ένα πρόσωπο που εντάσσεται στο σχήμα ως «επιβάτης» δεν έχει επιστροφή της επένδυσης του μέχρι να «προαχθεί» στις βαθμίδες «πληρώματος» και «συγκυβερνήτη», και έπειτα να βγει από το σχήμα ως «κυβερνήτης». Κατά αυτόν τον τρόπο οι συμμετέχοντες στις τρεις κατώτερες βαθμίδες της πυραμίδας χάνουν τα χρήματά τους αν το σχήμα καταρρεύσει.
Ένα πρόσωπο το οποίο χρησιμοποιεί το μοντέλο αυτό ως απάτη μπορεί να αποκτήσει το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων. Αυτό γίνεται γεμίζοντας τις τρεις πρώτες βαθμίδες με ψεύτικα πρόσωπα και καθιστώντας βέβαιο ότι αυτά παίρνουν τις επτά πρώτες πληρωμές, με τιμή πληρωμής οκτώ φορές το αρχικό ποσό συμμετοχής στο σχήμα, και χωρίς το πρόσωπο αυτό να πληρώσει τίποτα. Για παράδειγμα αν η τιμή συμμετοχής ήταν 5.000 €, το πρόσωπο αυτό θα λάμβανε 40.000 €, πληρωμένα από τους πρώτους οκτώ πραγματικούς επενδυτές. Το πρόσωπο αυτό θα συνέχιζε να παίρνει τα χρήματα κάτω από την βαθμίδα των πραγματικών επενδυτών, διαφημίζοντας και συντηρώντας το σχήμα για όσο είναι δυνατόν να αποφέρει κέρδος πριν καταρρεύσει.
Ο «κυβερνήτης», αφού αποχωρήσει, είναι δυνατόν να ξαναμπεί στο σχήμα μέσω της τελευταίας βαθμίδας, ευελπιστώντας να στρατολογήσει αρκετούς ώστε να ξαναφθάσει στην κορυφή και να κερδίσει δεύτερη πληρωμή.
Σχήματα ουράς
Τα σχήματα ουράς χρησιμοποιούν το ίδιο απατηλό, μη βιώσιμο σύστημα όπως οι πυραμίδες. Σε αυτά οι συμμετέχοντες πληρώνουν για να μπουν σε μια λίστα αναμονής για ένα επιθυμητό προϊόν, το οποίο όμως, εσκεμμένα και προκαθορισμένα από τους διοργανωτές, δίδεται μόνο σε ελάχιστους. Αφού τα σχήματα ουράς ακολουθούν τους ίδιους μαθηματικούς νόμους γεωμετρικής προόδου όπως οι πυραμίδες, είναι καταδικασμένα να καταρρεύσουν.
Στα σχήματα αυτού του είδους το πρόσωπο στην αρχή της ουράς λαμβάνει ένα προϊόν αφότου ένα ορισμένο πλήθος νέων προσώπων μπουν στο τέλος της. Για παράδειγμα, δέκα νέοι συμμετέχοντες πρέπει να στρατολογηθούν από τον πρώτο πρόσωπο στην αρχή, ώστε αυτός να μπορεί να πάρει το δώρο του και να βγει από την ουρά. Κάθε νέος συμμετέχων υποχρεούται να αγοράσει ένα ακριβό αλλά πιθανώς ανάξιο αντικείμενο, όπως έναν αναγνώστη ηλεκτρονικών βιβλίων, ώστε να προαχθεί στην αντίστοιχη θέση στην ουρά. Ο διοργανωτής κερδίζει επειδή το εισόδημα από τους συμμετέχοντες υπερβαίνει κατά πολύ το κόστος της αποστολής του εκάστοτε αντικειμένου στον πρώτο της ουράς. Οι διοργανωτές μπορούν να κερδίσουν επιπλέον τοποθετώντας ανύπαρκτα πρόσωπα στην ουρά, τα οποία έπειτα εμφανίζουν στους πραγματικούς συμμετέχοντες ως εμπόδιο στην προσπάθειά τους να φθάσουν στην πρώτη θέση.
Το σχήμα καταρρέει όταν κανένα άλλο πρόσωπο δεν επιθυμεί να συμμετάσχει. Οι διοργανωτές μπορεί να μην αποκαλύπτουν ή να υπερβάλουν σε έναν επίδοξο συμμετέχοντα για την θέση στην ουρά, κατάσταση η οποία σημαίνει ότι το σχήμα είναι ουσιαστικά μια λοταρία. Με αυτή την βάση μερικές χώρες έχουν νομοθετήσει ότι τα σχήματα ουράς είναι παράνομα.
Σχέση με το πολυεπίπεδο μάρκετινγκ (multi-level marketing)
Μερικές εταιρείες πολυεπιπέδου μάρκετινγκ () λειτουργούν ως σχήματα πυραμίδας. Οι καταναλωτές συχνά συγχέουν νόμιμες εταιρείες MLM με σχήματα πυραμίδας.
Σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Επιτροπή Εμπορίου των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, σε αντίθεση με τα σχήματα πυραμίδας τα MLM:
«[…]έχουν ένα πραγματικό προϊόν προς πώληση. Ακόμα πιο σημαντικά, τα MLM πωλούν πραγματικά το προϊόν τους σε μέλη του κοινού, χωρίς να απαιτούν από τους καταναλωτές αυτούς να πληρώσουν επιπλέον ή για την συμμετοχή τους στο σύστημα MLM. Τα MLM μπορεί να πληρώνουν προμήθεια σε μία μεγάλη αλυσίδα διανομένων, αλλά η προμήθεια αυτή χρηματοδοτείται από πραγματικές λιανικές πωλήσεις, όχι από νέους συμμετέχοντες στο σύστημα.»
Τα σχήματα πυραμίδας ωστόσο «[…]μπορεί να ισχυρίζονται ότι πωλούν ένα προϊόν, αλλά συχνά το χρησιμοποιούν ώστε να κρύβουν την πραγματική δομή τους». Ενώ μερικοί αποκαλούν τα MLM γενικά «πωλήσεις πυραμίδας» άλλοι χρησιμοποιούν τον όρο για να υποδείξουν ένα παράνομο σχήμα πυραμίδας το οποίο μεταμφιέζεται ως MLM.
Η Ομοσπονδιακή Επιτροπή Εμπορίου προειδοποιεί ότι «[…]η πιο καλή πρακτική είναι να μην συμμετέχετε σε σχέδια όπου τα χρήματα που βγάζετε βασίζονται κυρίως στο πλήθος των διανομέων που στρατολογείτε και στις πωλήσεις τους προς αυτούς, αντί στις πωλήσεις σας προς πρόσωπα εκτός του σχεδίου, οι οποίοι προτίθενται μόνο να χρησιμοποιήσουν τα προϊόντα.» Συνιστά την έρευνα ως το καλύτερο εργαλείο και δίνει οκτώ βήματα προς ακολούθηση:
Αναζητήστε—και μελετήστε—το ιστορικό δραστηριότητας της εταιρείας.
Ενημερωθείτε για το προϊόν.
Κάνετε ερωτήσεις.
Κατανοήστε τυχόν περιορισμούς.
Μιλήστε με άλλους διανομείς. Προσέχετε για τυχόν συνεργούς.
Σκεφτείτε να χρησιμοποιήσετε έναν φίλο ή σύμβουλο ως ουδέτερη φωνή ή για έναν ενστικτώδη έλεγχο.
Μην βιαστείτε.
Σκεφτείτε αν το σχέδιο αυτό ταιριάζει στα ταλέντα και στους στόχους σας.
Μερικοί σχολιαστές είναι της γνώμης ότι τα MLM γενικότερα δεν είναι τίποτα περισσότερο από νόμιμα σχήματα πυραμίδας.
Νομιμότητα
Τα σχήματα πυραμίδας είναι παράνομα σε πολλές χώρες συμπεριλαμβανομένων των εξής: Αλβανία, Αυστραλία, Αυστρία, Βέλγιο, Βραζιλία, Γαλλία, Γερμανία, Δανία, Δομινικανή Δημοκρατία, Ελβετία, Εσθονία, Ηνωμένες Πολιτείες, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιράν, Ιρλανδία, Ισλανδία, Ισπανία, Ιταλία, Ιαπωνία,, Καναδάς, Κίνα, Κολομβία, Μαλαισία, Μαλδίβες, Μεξικό, Νέα Ζηλανδία, Νεπάλ, Νορβηγία, Νότια Αφρική, Ολλανδία, Ουγγαρία, Ουκρανία, Πολωνία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Ρωσία, Σερβία, Σουηδία, Σρι Λάνκα, Ταϊβάν, Ταϊλάνδη, Τουρκία, Φιλιππίνες και Χονγκ Κονγκ.
Παραπομπές
Πηγές
Μάρκετινγκ
Παράνομη οικονομία
Εγκλήματα
|
92311
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%91%CE%B6%CE%BF%CF%81%CF%8E%CE%BD
|
Σημαία των Αζορών
|
Η σημαία που έχουν οι Αζόρες είναι παρόμοια με την πορτογαλική σημαία που ήταν σε χρήση την περίοδο 1830-1910, με τη διαφορά ότι έχει αφαιρεθεί το εθνόσημο της Πορτογαλίας και στη θέση του υπάρχει το Goshawk (στα πορτογαλικά: Açor), που είναι και το σύμβολο των Αζορών.
Το λευκό και το μπλε είναι παραδοσιακά χρώματα για την Πορτογαλία και η παρούσα σημαία βασίζεται πιο πολύ στη σημαία που πρωτοχρησιμοποιήθηκε από το Απελευθερωτικό Μέτωπο των Αζορών, ένα μέτωπο της Δεξιάς, που έκανε την εμφάνισή του έπειτα από την Επανάσταση των Γαριφάλων. Σύμφωνα με το Μέτωπο αυτό, το μπλε και το άσπρο είναι φιλελεύθερα χρώματα, που έρχονται σε αντίθεση με τον κομμουνισμό.
Σύμβολα
Το όνομα του αρχιπελάγους προέρχεται από την πορτογαλική λέξη açor, που σημαίνει goshawk,επειδή θεωρείται ότι ήταν ένα κοινό πτηνό την περίοδο που ανακαλύφθηκαν τα νησιά.
Ωστόσο, στην πραγματικότητα ποτέ δεν έζησαν αυτά τα πουλιά στα νησιά αλλά ήταν υποείδη ενός άλλου πτηνού (Buteo buteo),το οποίο κατά λάθος εκλήφθηκε ως τέτοιο από τους εξερευνητές. Ο αετός στη σημαία θυμίζει αυτό το ιστορικό λάθος.
Τα εννέα αστέρια συμβολίζουν τα ισάριθμα νησιά του νησιωτικού συμπλέγματος, ενώ το μικρότερο εθνόσημο της Πορτογαλίας βρίσκεται στην επάνω αριστερή γωνία της σημαίας.
Δείτε επίσης
Η νήσος των Αζορών
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Η σημαία των Αζορών στις «Σημαίες του Κόσμου».
Αζόρες
Αζορ
|
340043
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%A3%CE%9B%20%CE%9D%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%BA%CE%AD%CF%81%CE%BA
|
ΟΣΛ Ντανκέρκ
|
Η ΟΣΛ Ντανκέρκ είναι γαλλική, ποδοσφαιρική ομάδα από την Δουνκέρκη. Ιδρύθηκε το 1919. Έδρα της ομάδας είναι το Stade Marcel-Tribut, χωρητικότητας 4200 θεατών. Συμμετέχει στη Σαμπιονά Νασιονάλ. Χρώματα της ομάδας είναι το μπλε και το λευκό. Το 1929 έφτασε στα ημιτελικά του Κυπέλλου Γαλλίας.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
USL Dunkerque Official Website
Ιδρύσεις ποδοσφαιρικών ομάδων το 1919
ΟΣΛ Ντανκέρκ
|
28197
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CF%81%CE%BC%CE%B1%CF%84%CF%8C%CF%83%CF%87%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CE%BF
|
Συρματόσχοινο
|
Το συρματόσχοινο ή χαλύβδινο καλώδιο είναι είδος σχοινιού κατασκευασμένο από περιελιγμένα σύρματα.
Κατασκευή
Τα συρματόσχοινα (wire ropes) κατασκευάζονται από γαλβανισμένα χαλύβδινα σύρματα μεγάλης αντοχής (130 εως 180 Kp/mm2).
Πολλά σύρματα αφού τυλιχθούν ελικοειδώς γύρω από κεντρικό πυρήνα, τη λεγόμενη "μήτρα", που είναι από κεδρωτό καννάβινο σχοινί, σχηματίζουν δέσμες που λέγονται "έμβολα" ή κλώνοι. Ο αριθμός των συρμάτων σε κάθε έμβολο ποικίλλει (7, 12, 19, 24, 30, 37 και 61). Πολλές δέσμες, έμβολα, συνήθως 6 (εως 8) αφού ελιχθούν πάλι γύρω από ένα κεδρωτό καννάβινο σχοινί, λεγόμενη "μήτρα εμβόλων", σχηματίζουν το πολύκλωνο καλώδιο το γνωστό συρματόσχοινο. Κατασκευάζονται συρματόσχοινα και με 7 ή 8 έμβολα σπάνια όμως με 9. Η "μήτρα εμβόλων" δεν αυξάνει την αντοχή, αλλά συντελεί στην ευλυγισία, τη διατήρηση του σχήματος και τη λίπανση του συρματοσχοίνου. Όσα περισσότερα σύρματα αποτελούν το έμβολο τόσο πιο ευλύγιστο είναι το συρματόσχοινο. Ανάλογα με την φορά περιστροφής των δεσμών διακρίνουμε δεξιόστροφα και αριστερόστροφα συρματόσχοινα. Το πάχος των συρμάτων κυμαίνεται από 0,4 mm ως 2,4 mm για λόγους ευκαμψίας του καλωδίου. Η μήτρα των εμβόλων μπορεί να είναι και απο άλλη φυτική ή συνθετική ύλη.
Κατά την κατασκευή των συρματοσχοίνων ακολουθούνται τρεις τρόποι:
α) Όπως και στα σχοινιά, τα σύρματα στρίβονται προς τ΄ αριστερά και τα συγκροτούμενα έμβολα προς τα δεξιά για τα δεξιόστροφα συρματόσχοινα, εν προκειμένω η αριστερόστροφη αυτή κατασκευή είναι η πλέον διαδεδομένη.
β) Τόσο τα σύρματα όσο και τα συγκροτούμενα εξ αυτών έμβολα στρίβονται προς την αυτή φορά δηλαδή προς τα δεξιά ή προς τ΄ αριστερά και
γ) Κάθε έμβολο συστρέφεται σπειροειδώς εκ των προτέρων πριν συνδεθεί με τα άλλα έμβολα για τη συγκρότηση του συρματοσχοίνου.
Πλεονεκτήματα
Το κυριότερο πλεονέκτημα των συρματόσχοινων έναντι των σχοινιών είναι η μεγάλη αντοχή τους. Στην αυτή διάμετρο, το συρματόσχοινο έχει εξαπλάσια και πλέον αντοχή από το σχοινί. Ακόμη φθείρεται βραδυτερα και όταν συντηρείται καλά διατηρείται σε χρήση επί μακρόν. Σε αντίθεση όμως το συρματόσχοινο έχει μικρή ευκαμψία και ελαστικότητα. Πριν τη θραύση τους (κοπή τους) τα σχοινιά μπορεί να επιμηκυνθούν κατά 15 έως 20%, ενώ τα συρματόσχοινα μόλις 1-2%. Συνεπώς οι απότομες τάσεις (σκροτσαρίσματα) είναι περισσότερο επικίνδυνες στα συρματόσχοινα.
Τα συρματόσχοινα πλεονεκτούν των αλυσίδων, γιατί παρουσιάζουν αθόρυβη λειτουργία, παρέχουν μεγαλύτερη ασφάλεια από απότομες θραύσεις, επιτρέπουν μεγαλύτερες ταχύτητες εργασίας και έχουν μικρότερο ίδιο βάρος.
Ευκαμψία
Μια πολύτιμη ιδιότητα που πρέπει να έχουν τα συρματόσχοινα, είναι η ευκαμψία, για να είναι εύκολη η περιελιξή τους στις τροχαλίες και τα τύμπανα. Η ευκαμψία των συρματόσχοινων εξαρτάται κυρίως από το πάχος των συρμάτων και ειναι τόσο μεγαλύτερη, όσο τα σύρματα είναι λεπτότερα. Δεν είναι όμως δυνατή η χρησιμοποίηση πολύ λεπτών συρμάτων, γιατί αυτά φθείρονται ταχύτερα από τις τριβές και την οξείδωση, ενώ παράλληλα αυξάνουν το κόστος της κατασκευής. Εκτός από αυτό, η ευκαμψία των συρματόσχοινων εξαρτάται και από τον αριθμό των δεσμών και τον τρόπο του πλεξίματός τους. Διευκολύνεται πολύ από την ύπαρξη της φυτικής "μήτρας" που αποτελεί τον πυρήνα του καλωδίου.
Η μικρή ή μεγάλη ευκαμψία ενός συρματόσχοινου εκδηλώνεται κατά την περιελιξή του σε τύμπανο ή τροχαλία. Όσο η διάμετρος του τυμπάνου ή της τροχαλίας D είναι μεγαλύτερη από τη δίαμετρο του συρματόσχοινου d, δηλαδή όσο ο συντελεστής περιελίξεως ω = D/d είναι μεγαλύτερος, τόσο η χρήση του συρματόσχοινου είναι ευκολότερη και η διάρκεια της ζωής του μεγαλύτερη. Η κατασκευή όμως τροχαλιών και τυμπάνων με μεγάλη διάμετρο αυξάνει το βάρος και το κόστος.
Είδη συρματόσχοινων
Οι βασικοί τύποι συρματόσχοινων είναι οι ακόλουθοι:
Δύσκαμπτα συρματόσχοινα (non flexible wire ropes), φέρουν 7 σύρματα/έμβολο, χρησιμοποιούνται συνήθως στον εξαρτισμό των πλοίων.
Εύκαμπτα συρματόσχοινα (flexible wire ropes), με 12 ή 19 σύρματα/έμβολο.
Λίαν εύκαμπτα συρματόσχοινα (extra flexible wire ropes), με 24, 30 ή 37 σύρματα/έμβολο.
Ειδικά λίαν εύκαμπτα συρματόσχοινα (special extra flexible wire ropes), με 37 ή 61 σύρματα/έμβολο. Σ΄ αυτή τη κατηγορία ανήκουν τα βαρειάς εργασίας συρματόσχοινα όπως τα "ρυμούλκια συρματόσχοινα" που χρησιμοποιούν τα ναυαγοσωστικά και τα ρυμουλκά.
Στο εμπόριο τα συρματόσχοινα ονομάζονται επίσης και από τον αριθμό των εμβόλων επί των συρμάτων που απαρτίζεται έκαστο π.χ. συρματόσχοινο "7Χ24", δηλαδή ένα λίαν εύκαμπτο συρματόσχοινο.
Συντήρηση συρματόσχοινων
Για την προστασία τους από την υγρασία λαμβάνεται πρόνοια ώστε τά σύρματα τους να είναι γαλβανισμένα. Με τον χρόνο όμως η γαλβάνωση φθείρεται και τα σύρματα προσβάλλονται από σκουριά. Γι αυτό απαραίτητη είναι η επάλειψή τους με αντισκωριακά ελαιώδη παρασκευάσματα όπως είναι το ιχθυέλαιο (ψαρόλαδο) η χρήση του οποίου είναι συνήθης στα πλοία λόγω της μεγάλης διαποτιστικής του ικανότητας. Πριν βέβαια της επάλειψης γίνεται καθαρισμός με συρματόβουρτσα (συρμάτινη ψήκτρα) για την απομάκρυνση της σκουριάς (σκωρίας) και ξένων υλών.
Η "φίμωση" των άκρων των συρματόσχοινων καθίσταται αναγκαία και μάλιστα πρέπει να είναι πολύ ισχυρή. Αν πρόκειται να κοπεί ένα συρματόσχοινο θα πρέπει προηγουμένως να φιμωθούν τα σημεία ανάμεσα των οποίων θα γίνει η κοπή. Διαφορετικά τα έμβολα θα εκτυλιχθούν και ένα μεγάλο μέρος του συρματόσχοινου θα παραμορφωθεί.
Τα κοινώς λεγόμενα «ράγουλα» (κάρυα) μέσα από τα οποία περνούν τα συρματόσχοινα θα πρέπει, όπως και στα σχοινιά, να έχουν το κατάλληλο μέγεθος. Ως τέτοιο θεωρείται εκείνο που έχει διάμετρο 6 φορές μεγαλύτερο από τη περιφέρεια του συρματόσχοινου, έτσι ώστε η δια μέσου αυτού υφιστάμενη κάμψη του συρματόσχοινου να είναι ασφαλής. Η ταχύτητα της κίνησης κατά τις φορτω/εκφορτώσεις φθείρουν τα συρματόσχοινα περισσότερο παρά από την ασκούμενη τάση του φορτίου. Συνεπώς προτιμότερη είναι η αύξηση του βάρους, μέσα στα όρια πάντα ασφαλείας, παρά η ταχύτητα.
Οι συστροφές και οι απότομες αναδιπλώσεις αποτελούν και αυτές φθορά των συρματόσχοινων μεγαλύτερες από εκείνες των σχοινιών γι αυτό και πρέπει ν΄ αποφεύγονται διότι εκτός της φθοράς καθίστανται αργότερα δύσχρηστα. Τέλος τα διάφορα απότομα "τινάγματα" εκτός του ότι μπορούν να "κόψουν" τα συρματόσχοινα καταστρέφουν γρήγορα τη συνοχή και μειώνουν την αντοχή τους. Αυτά αποφεύγονται αν οι όποιες τάσεις σ΄ αυτά ασκούνται ομαλά.
Ειδικότερα τα συρματόσχοινα πλοίων που δεν χρησιμοποιούνται κατά περίσταση θα πρέπει να αποθηκεύονται προς αποφυγή της επίδρασης της θάλασσας και του καιρού. Όσα δε παραμένουν στο κατάστρωμα όπως π.χ. σύρματα καθαίρεσης λέμβων, βυθομέτρου κ.ά. θα πρέπει κατά την περιέλιξή τους στις ανέμες να καλύπτονται με γράσο και οι ανέμες να καλύπτονται με μουσαμάδες. Οποιαδήποτε χειρωνακτική εργασία με συρματόσχοινα πρέπει να γίνεται πάντα με ειδικά βιομηχανικά γάντια.
Γενικός κανόνας: Όταν παρατηρηθεί σε κάποιο συρματόσχοινο να φέρει κομμένα σύρματα εμβόλων του θα πρέπει αμέσως τούτο να καταδικάζεται σε αχρηστία και να αντικαθίσταται.
Επιθεώρηση Δοκιμή
Η επιθεώρηση των συρματόσχοινων σκοπό έχει να διαπιστώσει τυχόν καταστρεμμένα έμβολα ή σύρματα και την κατάσταση της μήτρας, την εν γένει φθορά λόγω υγρασίας ή σκουριάς.
Ένα δοκιμαστικό τεμάχιο από το πλέον φθαρμένο τμήμα του συρματόσχοινου υποβάλλεται σε δοκιμή μέχρι θραύσης του προκειμένου να διαπιστωθεί η αντοχή του. Διαφορετικά η δοκιμή αρκείται μέχρι το ήμισυ του φορτίου θραύσης. Αν όμως θεωρηθεί αναγκαίο η δοκιμή συνεχίζεται και στα μεμονωμένα έμβολα και στα σύρματα του.
Μηχανολογία
|
232841
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%92%CE%BF%CF%85%CE%BB%CF%80%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82
|
Δημήτριος Βουλπιώτης
|
Ο Δημήτριος Βουλπιώτης (Βούλπη Ευρυτανίας, 1843 - 1911) ήταν Έλληνας πολιτικός, πολλές φορές βουλευτής Ευρυτανίας, που διετέλεσε υπουργός Δικαιοσύνης και Παιδείας στις κυβερνήσεις του Χαρίλαου Τρικούπη.
Βιογραφία
Γεννήθηκε το 1843 στη Βούλπη Ευρυτανίας (από κει και το επώνυμο Βουλπιώτης) και η καταγωγή του ήταν από σημαντική οικογένεια οπλαρχηγών με συμμετοχή στην επανάσταση του 1821. Πολιτεύτηκε και εξελέγη βουλευτής Ευρυτανίας για εννέα συνεχείς εκλογικές περιόδους (1873 - 1899). Διετέλεσε υπουργός Δικαιοσύνης στην βραχύβια κυβέρνηση του Δεληγιώργη το 1876, και αργότερα Παιδείας και Δικαιοσύνης στις κυβερνήσεις Χαρ. Τρικούπη. Ήταν δεινός ρήτορας, και με το έργο του βοήθησε στην ανασυγκρότηση του ελληνικού κράτους. Στις βουλευτικές εκλογές του 1899 απέτυχε να επανεκλεγεί χάνοντας από τον Δημήτριο Τσάτσο, ο οποίος είχε κατέλθει στις εκλογές ύστερα από φραστικό επεισόδιο που είχε με τον Βουλπιώτη, όταν ο τελευταίος ήταν υπουργός Δικαιοσύνης. Στην διάρκεια της υπουργίας του κτίστηκαν πολλά σχολεία.
Ο Δημήτριος Βουλπιώτης ήταν γνωστός ως κυνικός αλλά και ειλικρινής πολιτικός και σε αυτόν αποδίδεται η φράση «ένα ξέρω να πω, εγώ κλέφτω, εσύ κλέφτεις, κλέφτουμε όλοι».
Απεβίωσε το 1911. Γιος του ήταν ο Κωνσταντίνος Βουλπιώτης, αντιστράτηγος του Ελληνικού Στρατού, και εγγονός του ο Ιωάννης Βουλπιώτης, από τους πιο γνωστούς δωσίλογους την περίοδο της Κατοχής.
Πηγές
σημείωση για τον Δημήτριο Βουλπιώτη από την www.evrytan.gr
σημείωση για τον Δημήτριο Βουλπιώτη από την www.evrytania.eu
σημείωση για τον Δημήτριο Βουλπιώτη από την σελίδα του δήμου Απεραντίων www.aperantia.gov.gr
Βουλπιωτης
Βουλπιωτης
Βουλπιωτης
|
257750
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A4%CF%83%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%AC%CF%81%CE%B7%CF%82
|
Αθανάσιος Τσαυτάρης
|
Ο Αθανάσιος Σ. Τσαυτάρης είναι καθηγητής γενετικής στο Τμήμα Γεωπονίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, από τη Δράμα.
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Αθανάσιος Τσαυτάρης γεννήθηκε στη Δράμα το 1947. Τελείωσε εκεί τις γυμνασιακές του σπουδές. Στη συνέχεια φοίτησε στο Τμήμα Γεωπονίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Απέκτησε Μεταπτυχιακό δίπλωμα και Διδακτορικό δίπλωμα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας στις Η.Π.Α., όπου απέκτησε το δεύτερο Διδακτορικό του δίπλωμα το 1979.
Το 1982 επέστρεψε στην Ελλάδα, και εκλέχτηκε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Τελικά προτίμησε τη θέση του Καθηγητή Γενετικής στη Γεωπονική Σχολή του Α.Π.Θ. στη Θεσσαλονίκη. Την περίοδο 1986 - 1987 υπήρξε επισκέπτης Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μπίλεφελντ της Γερμανίας.
Την περίοδο 1997 - 1999 διατέλεσε πρόεδρος του Εθνικού Ιδρύματος Αγροτικής Έρευνας (ΕΘΙΑΓΕ), ενώ την περίοδο 1999 - 2000 διατέλεσε Γενικός Γραμματέας Έρευνας και Τεχνολογίας του Υπουργείου Ανάπτυξης. Από το 1998 είναι πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής, ενώ από το 2001 είναι εκλεγμένος Διευθυντής του Ινστιτούτου Αγροβιοτεχνολογίας, στο Εθνικό Κέντρο Έρευνας και
Τεχνολογικής Ανάπτυξης (ΕΚΕΤΑ). Από το 2002, όταν εκλέχτηκε, είναι πρόεδρος του Κέντρου Διάδοσης Επιστημών & Μουσείου Τεχνολογίας.
Έχει ασχοληθεί ερευνητικά με πολλούς κλάδους της Γενετικής, της Γονιδιωματικής Τεχνολογίας, της Βελτίωσης, της Βιοποικιλότητας, των Γενετικών Πόρων της Βιοτεχνολογίας, της παραγωγής και ελέγχου των Τροφίμων και ιδιαίτερα με την αξιοποίηση Μοριακών Διαγνωστικών Μεθόδων.
Ο Αθανάσιος Τσαυτάρης είναι τεχνικός εμπειρογνώμονας της Ε.Ε. για την υλοποίηση των
Οδηγιών που αναφέρονται στους Γενετικώς Τροποιημένους Οργανισμούς (Γ.Τ.Ο.). Είναι μέλος των διαχειριστικών επιτροπών για την βιοτεχνολογική έρευνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το 1983 έως σήμερα σε διάφορα προγράμματα. Στον ΟΟΣΑ συμμετείχε στην Επιτροπή για τα Γενετικά Τροποποιημένα Φυτά και Τρόφιμα και την σύσταση του Οργανισμού για την Ασφάλεια τροφίμων. Την περίοδο 1992 - 1994 ήταν πρόεδρος της Ελληνικής Επιστημονικής Εταιρείας Γενετικής Βελτίωσης των Φυτών, ενώ το διάστημα 1994 - 1999 υπήρξε μέλος του Εθνικού Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Έρευνας (ΕΓΣΕ).
Ο Αθανάσιος Τσαυτάρης είναι επίσης, μέλος της Επιτροπής ELSA (Ethical Legal Social Aspects) για τις προόδους της Βιοτεχνολογίας της Ε.Ε. και πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Οργάνωσης Βελτιωτών των Φυτών (EUCARPIA).
Στις δύο εκλογικές διαδικασίες του 2012 ήταν υποψήφιος βουλευτής στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΠΑΣΟΚ.
Στις 21 Ιουνίου του 2012, ορκίστηκε Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων στην Κυβέρνηση Αντωνίου Σαμαρά, θέση την οποία διατήρησε έως τις 9 Ιουνίου 2014.
Παραπομπές
Πηγές
Τεχνολογική Προοπτική Διερεύνηση στην Κεντρική Μακεδονία, Η εξέλιξη των Αγρο-Βιοτεχνολογιών ως το 2015, Επιτροπή Ερευνών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Έλληνες υπουργοί Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων
Καθηγητές Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
|
710452
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CF%81%CE%B7%CF%83%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%B1%20%CF%83%CF%84%CE%BF%20%CE%99%CF%81%CE%AC%CE%BD
|
Θρησκεία στο Ιράν
|
Η θρησκεία στο Ιράν έχει διαμορφωθεί από πολλές θρησκείες και δόγματα κατά την ιστορία της χώρας. Ο Ζωροαστρισμός ήταν η κύρια θρησκεία του Ιράν κατά τη διάρκεια της εποχής των Αχαιμενιδών (550-330 π.Χ.), της Αυτοκρατορίας των Πάρθων (247 π.Χ. - 224 μ.Χ.) και τηςΑυτοκρατορίας των Σασσανιδών (224-651 μ.Χ.). Το 224-651 μ.Χ. το Χαλιφάτο Ρασιντούν κατέκτησε την Περσία και εξάπλωσε το Ισλάμ ως η κύρια θρησκεία. Ο Σουνισμός ήταν η κυρίαρχη μορφή του Ισλάμ πριν την μογγολική κατάκτηση της χώρας αλλά μετά ο Σιισμός έγινε η κυρίαρχη μορφή του Ισλάμ σε όλη τη χώρα με την άνοδο των Σαφαβιδών.
Η τρέχουσα θρησκευτική δημογραφία του Ιράν είναι αμφισβητούμενο θέμα. Σύμφωνα με την ιρανική απογραφή του 2011, το 99.40% των Ιρανών πιστεύει στο Ισλάμ, ενώ το υπόλοιπο του πληθυσμού πιστεύει σε άλλες επίσημα αναγνωρισμένες θρησκείες, όπως ο Χριστιανισμός, ο Ιουδαϊσμός και ο Ζωροαστριανισμός. Ωστόσο, επειδή η αθρησκεία και κάποιες άλλες θρησκείες δεν αναγνωρίζονται από την Ιρανική κυβέρνηση και η αποστασία από το Ισλάμ μπορεί να τιμωρηθεί ακόμη και θανατική ποινή, τα στατιστικά στοιχεία που δίνονται από την κυβέρνηση μπορεί να έχουν παραμορφωθεί. Μια έρευνα της Παγκόσμιας Έρευνας Αξιών το 2020 καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το 96.5% των Ιρανών πιστεύουν στο Ισλάμ. Από την άλλη πλευρά, μια άλλη έρευνα που διεξήχθη το 2020 από μια οργάνωση που δεν εδρεύει στο Ιράν και η οποία έγινε διαδικτυακά, εντόπισε ότι ένα πολύ μικρότερο ποσοστό Ιρανών είναι Μουσουλμάνοι (32.2% Σιίτες, 5.0% Σουνίτες, και 3.2% Σουφιστές), ενώ ένα σημαντικό τμήμα των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι δεν ανήκαν σε κάποια οργανωμένη θρησκεία (ένα 22.2% δήλωσε ότι δεν ανήκε σε "Καμία θρησκεία" και κάποιοι άλλοι δήλωσαν άθεοι, πνευματικοί αλλά μη θρησκευόμενοι, αγνωστικιστές και κοσμικοί ανθρωπιστές), ενώ ένα 7.7% δήλωσαν Ζοροάστρες.
Σύμφωνα με το CIA World Factbook, περίπου το 90-95% των Ιρανών Μουσουλμάνων συνδέουν τους εαυτούς τους με το Σιιτικό Ισλάμ, την επίσημη θρησκεία του κράτους, ενώ ένα 5-10% των Ιρανών αυτοπροσδιορίζονται ως Σουνίτες ή Σουφιστές μουσουλμάνοι. Ο χριστιανισμός, ο Ιουδαϊσμός και ο Ζωροαστρισμός είναι επίσημα αναγνωρισμένες και προστατευμένες, έχοντας δικές τους εγγυημένες έδρες από την κυβέρνηση στο Ιρανικό κοινοβούλιο. Το Ιράν είναι η έδρα της δεύτερης μεγαλύτερης Εβραϊκής κοινότητας στον Μουσουλμανικό κόσμο και τη Μέση Ανατολή. Οι δύο μεγαλύτερες μη Μουσουλμανικές θρησκευτικές μειονότητες στο Ιράν είναι οι οπαδοί της πίστης Μπαχάι και του Χριστιανισμού. Η κοινότητα των Μπαχάι είναι ιστορικά η μεγαλύτερη θρησκευτική μειονότητα στο Ιράν, αν και έχει διωχθεί κατά τη διάρκεια της ύπαρξής στο Ιράν. Υπάρχει μια πολύ μικρή κοινότητα Σιχ στο Ιράν που αριθμεί περίπου 60 οικογένειες που ζουν κυρίως στην Τεχεράνη. Πολλοί από αυτούς είναι Ιρανοί πολίτες. Διευθύνουν επίσης έναν σιχ ναό στην Τεχεράνη
Μια μελέτη του Μαΐου 2019 από το ερευνητικό κέντρο Pew διαπίστωσε ότι το 87% των Ιρανών προσεύχονται καθημερινά, το οποίο ήταν το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό στην Ασία-Ειρηνικό, μετά το Αφγανιστάν (96%) και μπροστά από την Ινδονησία (84%).
Παραπομπές
|
368084
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%BB%20%CE%93%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%86%20%CE%88%CE%BC%CE%B9%CE%BB%20%CE%9C%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CF%81%CF%87%CE%B1%CF%8A%CE%BC
|
Καρλ Γκούσταφ Έμιλ Μάνερχαϊμ
|
Ο βαρόνος Καρλ Γκούσταφ Έμιλ Μάνερχαϊμ (Carl Gustaf Emil Mannerheim, Άσκαϊνεν, 4 Ιουνίου 1867 – Λωζάνη, Ελβετία, 27 Ιανουαρίου 1951) ήταν Φινλανδός στρατάρχης και πολιτικός.
Αντιβασιλέας της Φινλανδίας το 1918, ήταν ανώτατος στρατιωτικός διοικητής των φινλανδικών δυνάμεων στο τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, θέση την οποία και διατήρησε κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Τέλος, διετέλεσε Πρόεδρος της Φινλανδίας το διάστημα μεταξύ του 1944 και του 1946.
Σε δημοσκόπηση που έγινε 53 χρόνια μετά τον θάνατό του, ο Μάνερχαϊμ ψηφίστηκε ως ο μεγαλύτερος Φινλανδός στα χρονικά της χώρας.
Επίσης, αναφέρεται από πολλούς ως ο "πατέρας της σύγχρονης Φινλανδίας".
Βιογραφία
Ο Μάνερχαϊμ γεννήθηκε στο αρχοντικό του Βίλνας-Λουχισάαρι, στην κοινότητα του Άσκαϊνεν, στη Φινλανδία. Ήταν γόνος φινλανδοσουηδικής οικογένειας ολλανδικής καταγωγής η οποία έλαβε τίτλο ευγενείας το 1768. Τρίτο παιδί παραδοσιακής αριστοκρατικής οικογένειας εντός της οποίας ο μεγαλύτερος γιος λάμβανε τον τίτλο του κόμη και οι νεαρότεροι τον τίτλο του βαρόνου (Vapaaherra στα φινλανδικά και Friherre στα σουηδικά), βαπτίστηκε ως Καρλ Γκούσταφ Έμιλ. Ωστόσο σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, ο Μάνερχαϊμ χρησιμοποιούσε το δεύτερό του όνομα, Γκούσταφ (Kustaa στα φινλανδικά), υπογράφοντας την ιδιωτική του αλληλογραφία ως Gustaf ή G..
Πέραν της μητρικής του γλώσσας, τα σουηδικά, ομιλούσε τα ρώσικα, τα γερμανικά, τα αγγλικά και τα πολωνικά, ενώ χρησιμοποιούσε πάντα τα γαλλικά στην επικοινωνία με τη γυναίκα και τα παιδιά του. Παραδόξως, ο Μάνερχαϊμ δεν είχε ποτέ πλήρη γνώση των φινλανδικών.
Καταγωγή
Η οικογένεια Μάνερχαϊμ κατάγεται από Ολλανδό επιχειρηματία, ιδιοκτήτη μύλων Χένρικ Μάρχαϊν, ο οποίος μετανάστευσε στο Γκέβλε της Σουηδίας, την εποχή κατά την οποία η Σουηδία και η Φινλανδία αποτελούσαν μια ενιαία και αδιαίρετη κρατική οντότητα (δείτε λήμμα ιστορία της Φινλανδίας).
Ο γιος του, Αουγκουστίν Μάρχαϊν, έλαβε τίτλο ευγενείας με βασιλικό διάταγμα το 1693, και επέλεξε με αυτή την ευκαιρία — όπως συνηθιζόταν τότε στη Σουηδία — ένα νέο όνομα για την οικογένειά του: Μάνερχαϊμ. Ο γιος του Αουγκουστίν, συνταγματάρχης πυροβολικού και ιδιοκτήτης μύλων, Γιόχαν Αουγκουστίν Μάνερχαϊμ, έλαβε τον τίτλο του βαρόνου, μαζί με τον αδερφό του το 1768.
Ήταν τότε που οι Μάνερχαϊμ εγκαταστάθηκαν στη Φινλανδία, κατά το δεύτερο μισό του 18ου αιώνα. Ο προπάππος του στρατάρχη Μάνερχαϊμ, βαρόνος, και μετέπειτα κόμης Καρλ Γκούσταφ Μάνερχαϊμ, κατείχε διάφορες θέσεις στη δημόσια διοίκηση κατά τα πρώτα χρόνια ανεξαρτησίας της Φινλανδίας, η οποία είχε περάσει υπό ρωσικό έλεγχο από το 1809. Υπήρξε μέλος της Γερουσίας (κυβέρνησης) του Μεγάλου Δουκάτου της Φινλανδίας.
Ο πατέρας του μελλοντικού Στρατάρχη Μάνερχαϊμ, ο κόμης Καρλ Ρόμπερτ (1835-1914) ήταν ποιητής, αλλά και επιχειρηματίας. Ωστόσο, οι επιχειρήσεις του χρεοκόπησαν, κάτι που τον ώθησε στο να χωρίσει τη γυναίκα του, γεννημένη ως Χέντβιγκ Καρλότα φον Γιούλιν (1842-1881), μητέρα του στρατάρχη, προτού εγκαταλείψει τη χώρα για να ασχοληθεί με τις τέχνες στο Παρίσι μαζί με τη νέα του σύζυγο.
Η μητέρα του Μάνερχαϊμ, γεννημένη ως Χέντβιγκ Καρλότα φον Γιούλιν, ανήκε σε οικογένεια η οποία είχε πλουτίσει χάρη στη βιομηχανική επανάσταση. Παρά τα έσοδα αυτά, το αρχοντικό του Λουχισάαρι τελικά πωλήθηκε το 1880 για να αποπληρωθούν τα χρέη του κόμη Καρλ Ρόμπερτ μετά την αναχώρηση του τελευταίου για το Παρίσι. Την αμέσως επόμενη χρονιά, η μητέρα του Καρλ Γκούσταφ πέθανε και τα παιδιά της μεγάλωσαν κοντά στην οικογένεια της Χέντβιγκ Καρλότα.
Σπουδές
Λόγω της δύσκολης οικονομικής κατάστασης της οικογένειας, ο Γκούσταφ Μάνερχαϊμ στάλθηκε στη Σχολή Φινλανδών Ευελπίδων στο Φρέντρικσχαμν το 1882. ήταν τότε ηλικίας 15 ετών. Το 1886, αποβλήθηκε από τη σχολή λόγω παραβάσεων του εσωτερικού πειθαρχικού κώδικα συμπεριφοράς. Εγγράφηκε τότε στο Χέλσινγκφορς (σημερινό Ελσίνκι) σε μια ιδιωτική σχολή, όπου και πέρασε εξετάσεις για την είσοδό του σε πανεπιστημιακό ίδρυμα το 1887.
Μετά τις εξετάσεις αυτές, αναχώρησε με προορισμό την Αγία Πετρούπολη, όπου έγινε δεκτός στη διάσημη Σχολή Ιππικού του Νικολάου και είχε ως καθηγητή τον στρατηγό-βαρόνο φον Μπίλντερινγκ, με τον οποίο και διατήρησε στενή φιλική σχέση. Εκείνη την εποχή, η Φινλανδία αποτελούσε ακόμη τμήμα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, υπό τη μορφή Μεγάλου Δουκάτου, μέσω ενώσεως. Ο Γκούσταφ Μάνερχαϊμ αποφοίτησε ως κάτοχος διπλώματος το 1889, έχοντας τον βαθμό του σαλπιγκτή, και στάλθηκε να υπηρετήσει στο 15ο σύνταγμα δραγόνων του Αλεξάνδρου στην Πολωνία. Ήλπιζε να μετατεθεί στην Έφιππη Φρουρά.
Η έναρξη της στρατιωτικής του καριέρας στη Ρωσία
Γάμος
Έχοντας γίνει αξιωματικός στον ρωσικό αυτοκρατορικό στρατό, μετατέθηκε τον Ιανουάριο του 1891 στο σώμα της έφιππης φρουράς της αυτοκρατορικής της μεγαλειότητος, Μαρία Φεοντόρβνα στην Αγία Πετρούπολη. Για έναν αξιωματικό της φρουράς, ο τρόπος ζωής στην αυτοκρατορική πρωτεύουσα ήταν ιδιαιτέρως ακριβός: η οικογένειά του καθώς και οι φίλοι του τον ώθησαν να νυμφευθεί. Ήταν λοιπόν για οικονομικούς, πρωτίστως, λόγους που ο βαρώνος Μάνερχαϊμ νυμφεύθηκε την Αναστασία Αράποβα, κόρη ενός Ρώσου στρατηγού και ιδιαιτέρως πλούσια κληρονόμο. Η γαμήλια τελετή έλαβε χώρα στη Σουηδική Εκκλησία της Αγίας Πετρούπολης. Δύο κόρες γεννήθηκαν από αυτόν τον γάμο: η Σοφία και η Αναστασία. Επισήμως ο γάμος αυτός έλαβε τέλος το 1902, ωστόσο το τυπικό μέρος του διαζυγίου δεν έλαβε χώρα παρά μόνο το 1919.
Ρωσοϊαπωνικός Πόλεμος
Ο βαρώνος Μάνερχαϊμ υπηρέτησε στην έφιππη φρουρά έως το 1904, έχοντας υπηρετήσει στην αυτοκρατορική διοίκηση των στάβλων της αυλής το διάστημα μεταξύ του 1897 και του 1903. Ο Μάνερχαϊμ εξειδικεύτηκε ως ειδικός επί του ιππικού, και η αποστολή του ήταν η αγορά αλόγων για τον ρωσικό αυτοκρατορικό στρατό. Έπειτα, ανέλαβε τη διοίκηση μίας ίλης και έγινε μέλος του συμβουλίου ιππικής εκπαιδεύσεως των συνταγμάτων ιππικού.
Τον Οκτώβριο του 1904, ο Μάνερχαϊμ μετατέθηκε, κατόπιν δικού του αιτήματος, στο 52ο σύνταγμα των Νεζίν-Δραγόνων στη Μαντζουρία, με το αξίωμα του αντισυνταγματάρχη. Έλαβε μέρος στις μάχες του Ρωσοϊαπωνικού Πολέμου και έλαβε το αξίωμα του συνταγματάρχη, έπειτα από τη μάχη του Μούκντεν, στη διάρκεια της οποίας διακρίθηκε για την ανδρεία του. Η εμπειρία του αυτή από τον πόλεμο αποδείχτηκε ιδιαιτέρως ωφέλιμη: κατάφερε, με αυτό τον τρόπο, να διαπιστώσει τις αδυναμίες του ρωσικού στρατού, ενώ, ταυτόχρονα, έμαθε πολλά στο κομμάτι της στρατηγικής τακτικής.
Με το τέλος του πολέμου, ο βαρώνος Μάνερχαϊμ επέστρεψε στη Σουηδία και τη Φινλανδία (1905-1906), όπου η Επανάσταση στη Ρωσία είχε πολύ μεγάλο αντίκτυπο. Ο Μάνερχαϊμ, ο οποίος ήταν παρών ως εκπρόσωπος της τάξης των ευγενών κατά τη διάρκεια της τελευταίας συνόδου της Δίαιτας στη Φινλανδία, συμμετείχε στις μεταρρυθμίσεις που υπερψηφίστηκαν από την τελευταία και αποδέχτηκε τη δημιουργία ενός νέου κοινοβουλίου με μονάχα ένα νομοθετικό σώμα, καθώς και τη δυνατότητα συμμετοχής σε εκλογές για οποιονδήποτε άνδρα και γυναίκα άνω των 21 ετών.
Αποστολή στην Ασία
Ο θείος του Μάνερχαϊμ, ο βαρόνος (Νιλς) Άντολφ Έρικ Νόρντενσκιελντ (γεννημένος στις 18 Νοεμβρίου 1832 στο Ελσίνκι και αποβιώσας στις 12 Αυγούστου 1901 στο Ντάλμπι) ήταν μεγάλος εξερευνητής ο οποίος συνεισέφερε σημαντικά στην εξερεύνηση και χαρτογράφηση της Σιβηρίας. Ο Γκούσταβ Μάνερχαϊμ πρέπει, το δίχως άλλο, να εμπνεύστηκε από αυτόν όταν σχεδίαζε την αποστολή του στην Κεντρική Ασία.
Η Κεντρική Ασία βρισκόταν τότε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος τριών δυνάμεων, της Κίνας, του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ρωσίας. Το ρωσικό στρατιωτικό επιτελείο, έχοντας απομακρυνθεί από την Άπω Ανατολή μετά την ήττα του στον Ρωσοϊαπωνικό Πόλεμο, είχε λάβει την απόφαση να μετατοπίσει τις στρατηγικές του βλέψεις προς αυτή την κατεύθυνση και να λάβει όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες μπορούσε σχετικά με την περιοχή αυτή.
Επισήμως, το ταξίδι αυτό παρουσιαζόταν ως μια ιδιωτική εξερεύνηση που πραγματοποιούνταν από έναν Φινλανδό (και όχι έναν Ρώσο) με στόχο κυρίως ανθρωπολογικό και εθνογραφικό. Όπως ήταν λογικό, για το ρωσικό στρατιωτικό επιτελείο, το ταξίδι αυτό είχε κυρίως ως σκοπό την εκτέλεση αποστολών κατασκοπείας οι οποίες θα βοηθούσαν στη ρωσική επέκταση προς την Κεντρική Ασία. Σύμβουλός του σε αυτή την αποστολή ήταν ο πρώην διευθυντής του στη Σχολή Ιππικού του Νικολάου (ο οποίος είχε διατελέσει διοικητής της 3ης στρατιάς της Μαντζουρίας, κατά τη διάρκεια της μάχης του Μούκντεν), ο στρατηγός Αλεξάντερ φον Μπίλντερλινγκ.
Ωστόσο, οι Φινλανδοί παρέμειναν προσηλωμένοι στην επιστημονική φύση του ταξιδιού αυτού και Μάνερχαϊμ, αργότερα, τους αντάμειψε γι' αυτό, καθώς το Εθνικό Μουσείο της Φινλανδίας σημαντικές εθνογραφικές και ανθρωπολογικές συλλογές οι οποίες και προέρχονται από την αποστολή αυτή. Ένα modus vivendi τελικώς βρέθηκε, με τα έξοδα της αποστολής αυτής να μοιράζονται μεταξύ του ρωσικού στρατιωτικού επιτελείου και της φινλανδικής κυβέρνησης.
Οι ταξιδιώτες ξεκίνησαν τον Ιούλιο του 1906 από την Τασκένδη του Ουζμπεκιστάν, απ' όπου και κατευθύνθηκαν προς την αποστολή του Πωλ Πελιό, η οποία τους περίμενε στην Μπουχάρα. Συνάντησαν στη Γιαρκάνδη τον διάσημο Σουηδό γλωσσολόγο Γκέστα Ρακέτ, ο οποίος και διατήρησε μια μακρά φιλία με τον μελλοντικό στρατάρχη. Η αποστολή συνεχίστηκε μέχρι το φθινόπωρο του 1908 και τους οδήγησε έως το Πεκίνο. Μετά το ταξίδι αυτό, το 1909, ο Μάνερχαϊμ διορίστηκε διοικητής του 13ου συντάγματος Ουλάνων στο Βλαντίμιρ.
Την επόμενη χρονιά (1910), ο Μάνερχαϊμ ανέλαβε το αξίωμα του στρατηγού της ταξιαρχίας και του ανατέθηκε η διοίκηση του συντάγματος των Ουλάνων της Αυτοκρατορικής Φρουράς, με έδρα τη Βαρσοβία. Το 1912, ήταν στρατηγός εντός της Αυτοκρατορικής Αυλής, ενώ στη συνέχεια ανέλαβε διοικητής της ταξιαρχίας του αυτοκρατορικού ιππικού το 1913.
Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Μάνερχαϊμ υπηρέτησε ως διοικητής ιππικού στο αυστρο-ουγγρικό και ρουμάνικο μέτωπο. Το θάρρος που επέδειξε στις μάχες ενάντια στις αυστρο-ουγγρικές δυνάμεις είχε ως αποτέλεσμα τον Δεκέμβριο του 1914 να λάβει ένα από τα πλέον τιμητικά παράσημα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, τον Σταυρό του Αγίου Γεωργίου, Δ΄ Τάξεως. Το 1915, ο Μάνερχαϊμ ανέλαβε τη διοίκηση της 12ης μεραρχίας ιππικού, έγινε Αντιστράτηγος το 1917, ενώ μετά την "Επανάσταση του Φεβρουαρίου", ανέλαβε τη διοίκηση της 6ης μονάδας ιππικού μετά το καλοκαίρι.
Ωστόσο, ο Μάνερχαϊμ δεν τύχαινε της εύνοιας της νέας προσωρινής κυβέρνησης, η οποία τον θεωρούσε ως έναν αξιωματικό αντίθετο στην επανάσταση. Τον Σεπτέμβριο, κι ενώ ανάρρωνε έπειτα από μία πτώση από άλογο, απομακρύνθηκε των καθηκόντων του. Έχοντας τοποθετηθεί σε εφεδρεία, αναχώρησε για να ακολουθήσει θεραπεία στην Οδησσό. Από εκείνη τη στιγμή, ξεκίνησε, ήδη, να σκέφτεται τη συνταξιοδότησή του, σχεδιάζοντας να επιστρέψει στη Φινλανδία.
Η επιστροφή στη Φινλανδία
Εμφύλιος Πόλεμος
Η επανάσταση ξεκίνησε στη Φινλανδία το φθινόπωρο του 1917, αλλά η θέση των διαφορετικών πολιτικών κομμάτων αναφορικά με το μέλλον της χώρας - και της ανεξαρτησίας της - ήταν αρκετά μεταβαλλόμενη. Οι κόκκινοι φρουροί (σοσιαλδημοκράτες) και οι άσπροι (συντηρητικοί) επιχείρησαν, ο καθένας τους, να συγκεντρώσει γύρω του τον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό υποστηρικτών.
Ωστόσο, η Γερουσία (κυβέρνηση) πρότεινε στις 4 Δεκεμβρίου στο κοινοβούλιο (Eduskunta) μία χάρτα ανεξαρτησίας, η οποία έγινε αποδεκτή χάρη σε μια πλειοψηφία ψήφων προερχόμενη από τα κόμματα της δεξιάς και των σοσιαλδημοκρατών. Η Γερουσία (κυβέρνηση) του Περ Έβιντ Σβίνχουφβουντ όρισε τότε τον στρατηγό Μάνερχαϊμ, ο οποίος είχε μόλις επιστρέψει στη Φινλανδία, αρχιδιοικητή ενός στρατού ο οποίος ήταν, σχεδόν, ανύπαρκτος.
Σε αυτή την περίοδο μεγάλης αστάθειας, η κύρια αποστολή που είχε να φέρει εις πέρας ο στρατηγός Μάνερχαϊμ ήταν η υπεράσπιση της κυβέρνησης. Ωστόσο, έπρεπε ταυτόχρονα να προχωρήσει στον αφοπλισμό των ρωσικών στρατευμάτων που βρισκόντουσαν σταθμευμένα στη Φινλανδία.
Ωστόσο, καθώς η κυβέρνηση του Περ Έβιντ Σβίνχουφβουντ ήταν φίλα προσκείμενη στη Γερμανία, ο Μάνερχαϊμ διατήρησε ορισμένες επιφυλάξεις αναφορικά με την πολιτική που ακολουθούσε η κυβέρνηση. Αποδέχτηκε, ωστόσο, την πρόταση που του έγινε και σύστησε το στρατιωτικό του επιτελείο στο Σεϊναγιόκι, απ'όπου και ξεκίνησε τις επιχειρήσεις του για αφοπλισμό των ρωσικών φρουρών που παρέμεναν στη Φινλανδία (περίπου με άνδρες).
Η ήττα της Τσαρικής Αυτοκρατορίας στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου είχε προκαλέσει την ολική κατάρρευση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Σε αυτή την κρίση της Ρωσίας αντιστοιχούσε μία αντίστοιχη κατάρρευση της φινλανδικής κοινωνίας η οποία έλαβε χώρα στη διάρκεια του έτους 1917. Οι σοσιαλδημοκράτες από την αριστερά και οι συντηρητικοί από τη δεξιά έδιναν σκληρή μεταξύ τους μάχη για την ανάληψη της διεύθυνσης της Γερουσίας και του κοινοβουλίου, που πέρασε από τον έλεγχο της αριστεράς σε αυτόν της δεξιάς το 1917.
Κι ενώ μετά τον Μάρτιο του 1917 δεν υφίστατο πλέον στη Φινλανδία καμία στρατιωτική ή αστυνομική δύναμη που να είναι κοινής αποδοχής για την επιβολή της τάξεως, τόσο η αριστερά όσο και η δεξιά ξεκίνησαν τη στελέχωση δικών τους σωμάτων ασφαλείας, κάτι που οδήγησε στη δημιουργία δύο διαφορετικών και μεταξύ τους ανεξάρτητων στρατιωτικών σωμάτων, την άσπρη και κόκκινη φρουρά. Μία ατμόσφαιρα πολιτικής βίας και φόβου άρχισε, τότε, ραγδαία να αυξάνεται μεταξύ των Φινλανδών. Οι συγκρούσεις ξέσπασαν στη διάρκεια του Ιανουαρίου του 1918, λόγω ενεργειών που πραγματοποιούνταν τόσο από τους κόκκινους όσο και τους άσπρους σε μία κλιμάκωση της βίας τόσο σε στρατιωτικό όσο και πολιτικό επίπεδο.
Στη διάρκεια της σύγκρουσης αυτής, εκμεταλλεύτηκε τη δυνατότητα στρατολόγησης των Φινλανδών στρατιωτών που ήταν αιχμάλωτοι στη Γερμανία (στα φινλανδικά jääkärit), ενώ ο γερμανικός στρατός αποβιβάστηκε στη Φινλανδία προκειμένου να προσφέρει βοήθεια στους Άσπρους, κάτι που παρ'όλα αυτά ο Μάνερχαϊμ είχε ιδιαίτερη δυσκολία να αποδεχτεί. Ωστόσο, καθώς ο ίδιος ήταν φανατικός αντικομμουνιστής, διατήρησε υπό τη διοίκησή του τις κυβερνητικές δυνάμεις, τις οποίες και οδήγησε στη νίκη. Αν και ήρωας για τους άσπρους, ωστόσο, η εικόνα του ήταν αυτή ενός αιμοδιψούς σφαγέα για τους κόκκινους, παρά την ξεκάθαρη αντίθεσή του στην υπέρμετρη χρήση βίας από τους άσπρους και την απουσία του κατά τη διάρκεια της περιόδου του ξεκαθαρίσματος λογαριασμών που ακολούθησε τη νίκη των άσπρων.
Η αντιβασιλεία
Όντας σε πλήρη αντίθεση με την ολοένα και αυξανόμενη επιρροή των Γερμανών στις φινλανδικές υποθέσεις, ο Μάνερχαϊμ αποχώρησε προσωρινά από τη χώρα τον Ιούνιο του 1918. Ο Μάνερχαϊμ βρισκόταν εκτός της χώρας κατά τη διάρκεια του τελικού σταδίου του εμφυλίου πολέμου, αυτού του ξεκαθαρίσματος λογαριασμών, του λιμού και της φυλακίσεως σε στρατόπεδα συγκέντρωσης - όπου υφίσταντο υψηλά ποσοστά θνησιμότητας - των μαχητών και των συμπαθούντων των κόκκινων. Στη διάρκεια του εμφυλίου, είχε ήδη προσπαθήσει να αποτρέψει την "άσπρη τρομοκρατία" και είχε αντιτεθεί στη μαζική φυλάκιση των κόκκινων.
Το φθινόπωρο του 1918, ο Μάνερχαϊμ πραγματοποίησε σειρά διαλέξεων στο Λονδίνο και το Παρίσι. Τον Σεπτέμβριο βρισκόταν στο Παρίσι όταν και του ζητήθηκε να επιστρέψει στη Φινλανδία για να γίνει "προστάτης" της ή αντιβασιλέας. Αποδέχτηκε, τότε, και ανέλαβε το αξίωμα του αντιβασιλέα στις 12 Δεκεμβρίου 1918.
Στη χώρα, οι φιλοβασιλικοί επιθυμούσαν να τον καταστήσουν ως τον νέο βασιλιά της Φινλανδία. Ο λόγος αυτής της επιθυμίας ήταν το γεγονός ότι ο νέος βασιλιάς, ο οποίος είχε εκλεγεί προσφάτως, ο Φρίντριχ Καρλ Λούντβιχ Κόνσταντιν φον Χέσσεν-Κάσσελ πρίγκηπας γερμανικής καταγωγής, δεν έκανε για τους νικηφόρους στον πόλεμο Συμμάχους και υποχρεώθηκε να παραιτηθεί της διεκδικήσεως του θρόνου.
Στη διάρκεια της περιόδου αυτής, ο Μάνερχαϊμ κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε η Φινλανδία να αναγνωριστεί ως ανεξάρτητο κράτος από τις Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής εκείνης (Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο και ΗΠΑ). Ζήτησε, επίσης, και έλαβε επισιτιστική βοήθεια προκειμένου η χώρα να αποφύγει τον λιμό. Με τη βοήθειά του να έχει ζητηθεί από τους άσπρους στρατηγούς στη μάχη κατά των μπολσεβίκων στα πλαίσια του ρωσικού εμφυλίου πολέμου, ωστόσο, ο ίδιος αρνήθηκε να συνδράμει. Αυτή η άρνηση οφείλεται στο γεγονός ότι οι πρώτοι αρνούνταν να αναγνωρίσουν τη φινλανδική ανεξαρτησία, κάτι που, παρ'όλα αυτά, είχε ήδη γίνει από τον Λένιν και το σοβιέτ του Πέτρογκραντ (το οποίο έχει σήμερα εκ νέου μετονομαστεί σε Αγία Πετρούπολη).
Το 1919, ο Μάνερχαϊμ ηττήθηκε στις προεδρικές εκλογές απέναντι στον Κάαρλο Γιούχο Στάλμπεργκ, με αποτέλεσμα την προσωρινή του απόσυρση από τη δημόσια ζωή της χώρας.
Η περίοδος του Μεσοπολέμου
Κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου, οι δραστηριότητες του Μάνερχαϊμ περιορίστηκαν στον ανθρωπιστικό τομέα. Παρείχε στήριξη στον φινλανδικό Ερυθρό Σταυρό, ενώ ίδρυσε το Ίδρυμα Μάνερχαϊμ για τα παιδιά.
Το 1929, αρνήθηκε πρόταση των πλέον ριζοσπαστικών στοιχείων της φινλανδικής δεξιάς να αναλάβει, κατά κάποιον τρόπο, έναν άτυπο ρόλο στρατιωτικού δικτάτορα, κι αυτό παρά το γεγονός ότι είχε εκφράσει κατά καιρούς μια ορισμένη συμπάθεια απέναντι στο ημι-φασιστικό δεξιό κίνημα Lapua.
Εκλεγμένος το 1931, ο Πρόεδρος Περ Έβιντ Σβίνχουφβουντ, τον όρισε πρόεδρο του Συμβουλίου Εθνικής Αμύνης της Φινλανδίας.
Το 1933, έλαβε τον τιμητικό τίτλο του στρατάρχη (sotamarsalkka, fältmarsalk). Ως επικεφαλής του Συμβουλίου Εθνικής Αμύνης, ο Μάνερχαϊμ υποστήριξε τη στρατιωτική βιομηχανία της Φινλανδίας και προσπάθησε να συνάψει μια αμυντική στρατιωτική συμμαχία με τη Σουηδία, δίχως ωστόσο επιτυχία. Καθώς το πρόγραμμά του για τον επανεξοπλισμό του φινλανδικού στρατού δεν εξελισσόταν με τους ρυθμούς που ο ίδιος επιθυμούσε, έρχονταν συχνά σε ρήξη με τα διάφορα υπουργικά γραφεία, απειλώντας με παραίτηση, στις περισσότερες περιπτώσεις, ώστε να πετύχει να λάβει επιπλέον χρήματα για τους σκοπούς του.
Οι καθυστερήσεις αυτές στον εξοπλισμό του στρατού τον έκαναν εξαιρετικά αρνητικό αναφορικά με τις πιθανότητες που θα είχε η Φινλανδία να αντέξει μια εισβολή με την προοπτική ενός προσεχούς πολέμου: επιχείρησε τότε να λάβει από τον Πρόεδρο Κιόστι Κάλιο (διάδοχο του Σβίνχουφβουντ) τη γραπτή του δέσμευση ότι σε περίπτωση ένοπλης σύγκρουσης ο ίδιος θα αναλάμβανε τον ρόλο του στρατιωτικού αρχιδιοικητή, κάτι που έγινε άμεσα, το 1939.
Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Ο Χειμερινός Πόλεμος (1939-1940)
Καθώς η Σοβιετική Ένωση διεκδικούσε σημαντικά τμήματα των φινλανδικών εδαφών (Καρελία, Λαπωνία) και μία ναυτική βάση σε λιμάνι το οποίο θα ήταν ελεύθερο πάγων, η φινλανδική κυβέρνηση απέρριψε τα αιτήματα αυτά.
Έχοντας πλήρη επίγνωση της κατάστασης και του πολέμου που πλησίαζε και λυπούμενος για την έλλειψη εξοπλισμού και προετοιμασίας του στρατού, ο Μάνερχαϊμ απείλησε ακόμη μία φορά με παραίτηση στις 17 Οκτωβρίου 1939, δηλώνοντας ότι δεν θα επέστρεφε παρά μόνο άμα αναλάμβανε τον ρόλο του γενικού διοικητή του φινλανδικού στρατού, κάτι που έγινε κι επίσημα.
Εγκατέστησε τότε το γενικό του επιτελείο στην πόλη Μικέλι. Επισήμως, δεν έγινε ανώτατος στρατιωτικός διοικητής των φινλανδικών δυνάμεων παρά μόνο μετά τη σοβιετική επίθεση, στις 30 Νοεμβρίου 1939.
Υπασπιστής του ήταν ο Αντιστράτηγος Άξελ Αΐρο (πρώην φοιτητής στην Ειδική Στρατιωτική Σχολή του Σαιν-Συρ το διάστημα 1920 – 1921, και μετέπειτα στην Ανώτατη Σχολή Πολέμου το διάστημα 1921 – 1923). Ο Μάνερχαϊμ πέρασε το μεγαλύτερο μέρος του χειμερινού πολέμου και του πολέμου συνεχείας στο γενικό του επιτελείο στο Μικέλι, ωστόσο πραγματοποίησε αρκετές επισκέψεις στο μέτωπο.
Η ηρωική φινλανδική αντίσταση, στις οχυρώσεις της Γραμμής Μάνερχαϊμ καθώς και στις δασικές εκτάσεις στα βόρεια, μέσω της τακτικής των "motti" στοίχισε ιδιαιτέρως στον Κόκκινο Στρατό κατά τις πρώτες εβδομάδες πολέμου. Ωστόσο, μετά τη διάλυση της Πολωνίας, η Σοβιετική Ένωση ήταν σε θέση να μεταφέρει στο φινλανδικό μέτωπο επιπλέον στρατεύματα που δημιούργησαν υπέρ της αριθμητικό πλεονέκτημα. Η φινλανδική κυβέρνηση ζήτησε τότε την κήρυξη εκεχειρίας.
Μετά το σύμφωνο ειρήνης της Μόσχας, το οποίο υπεγράφη στις 12 Μαρτίου 1940, ο Μάνερχαϊμ διατήρησε τη θέση ως ανώτατος στρατιωτικός διοικητής του φινλανδικού στρατού, το οποίο ωστόσο θα έπρεπε να είχε εγκαταλείψει όπως αυτό προβλεπόταν από τους όρους του συμφώνου ειρήνης.
Ο Πόλεμος Συνεχείας (1941-1944)
Κατά τη διάρκεια του πολέμου συνεχείας, η Φινλανδία βρέθηκε να πολεμά στο πλευρό της Γερμανίας σε έναν κοινό αγώνα ενάντια στην ΕΣΣΔ, χωρίς ωστόσο να έχει συνάψει μαζί της οποιαδήποτε συμμαχία.
Ο Μάνερχαϊμ διατήρησε αυτές τις σχέσεις με την κυβέρνηση της ναζιστικής Γερμανίας όσο πιο τυπικές γινόταν, ενώ, με επιτυχία, κατάφερε να τεθεί αντίθετος σε όσες προτάσεις συμμαχίας του έγιναν από γερμανικής πλευράς. Επίσης, αρνήθηκε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο τη συμμετοχή φινλανδικών στρατευμάτων στην πολιορκία του Λένινγκραντ.
Αφότου τα σοβιετικά στρατεύματα κατάφεραν να σπάσουν την πολιορκία του Λένινγκραντ, το βόρειο μέτωπο έγινε σταδιακά το θέατρο δευτερεύουσας τάξεως στρατιωτικών επιχειρήσεων, με την κατάσταση να παραμένει σταθερή ως το 1944, ημερομηνία κατά την οποία η σοβιετική προέλαση στην Καρελία και τη Λαπωνία κατέστη ιδιαιτέρως δύσκολη για οποιασδήποτε μορφής αντίσταση.
Ο Χίτλερ σε επίσκεψη στη Φινλανδία
Τα εβδομηκοστά πέμπτα γενέθλια του Μάνερχαϊμ (4 Ιουνίου 1942) ήταν ένα σημαντικό γεγονός. Η κυβέρνηση του παραχώρησε τον μοναδικό τίτλο του Στρατάρχη της Φινλανδίας (Suomen Marsalkka), ο οποίος δεν είχε ποτέ παραχωρηθεί κατά το παρελθόν (και δεν έχει παραχωρηθεί ξανά έκτοτε). Ωστόσο, ο Χίτλερ, ο οποίος βρισκόταν σε επίσκεψη στη Φινλανδία, επιθυμούσε να μεταβεί ο ίδιος να ευχηθεί ιδιαιτέρως τον Μάνερχαϊμ για τα γενέθλιά του.
Ο Μάνερχαϊμ αρνήθηκε να συναντηθεί με τον Χίτλερ, τόσο στο γενικό του επιτελείο στο Μικέλι, όσο και στην πρωτεύουσα της Φινλανδίας το Ελσίνκι, καθώς δεν ήθελε να καταστήσει την επίσκεψη αυτή ως μια επίσημη επίσκεψη. Προς αυτή την κατεύθυνση, οργάνωσε τη μεταξύ τους συνάντηση σε ένα βαγόνι τρένου κοντά στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Ίμολα, στα νοτιοανατολικά της Φινλανδίας, με την επίσκεψη αυτή να έχει οργανωθεί μυστικά.
Ο Χίτλερ, ο οποίος ήταν κατά πολύ κοντύτερος του Μάνερχαϊμ (ο Μάνερχαϊμ είχε ύψος άνω του 1,90 μ.), είχε φορέσει τακούνια για την περίσταση αυτή, ενώ είχε ζητήσει από τους φωτογράφους του να βρουν μία κατάλληλη οπτική γωνία για την επίσημη φωτογράφιση. Έπειτα από μία συγχαρητήρια ομιλία του Χίτλερ και ένα γεύμα το οποίο διεξήχθη υπό τεταμένο κλίμα, ο Χίτλερ επέστρεψε στη Γερμανία, ύστερα από μόλις πέντε ώρες παραμονής στη Φινλανδία.
Στρατιωτικός ή πολιτικός;
Ο ρόλος του Μάνερχαϊμ κατά τη διάρκεια του πολέμου θα πρέπει να χωρίζεται σε δύο πλήρως διακριτέους μεταξύ τους ρόλους: ο Μάνερχαϊμ ως στρατιωτικός διοικητής και ο Μάνερχαϊμ ως πολιτικός.
Ως στρατιωτικός διοικητής, ο Μάνερχαϊμ έφερε σε πέρας με επιτυχία την αποστολή του. Υπό τη διοίκησή του οι φινλανδικές δυνάμεις διεξήγαγαν έναν επιτυχημένο ως προς το αποτέλεσμα πόλεμο, σε δύο περιπτώσεις, σώζοντας τη Φινλανδία από τον σοβιετικό κίνδυνο. Χρησιμοποιώντας μία στρατηγική που συνδύαζε στοιχεία οργανωμένης σε οχυρώσεις άμυνας και ανταρτοπόλεμου, ο Μάνερχαϊμ έδειξε ιδιαίτερη προσοχή στο να μην σπαταλήσει τις ζωές των στρατιωτών του, αποφεύγοντας τη λήψη αχρείαστων ρίσκων, καθώς η πηγή στρατολόγησής του ήταν ιδιαιτέρως περιορισμένη.
Το σημαντικότερό του μειονέκτημα ήταν το γεγονός ότι απέφευγε να μεταθέτει τη λήψη αποφάσεων σε άλλα στελέχη του στρατιωτικού του επιτελείου. Ενώ διέθετε ορισμένο αριθμό ιδιαιτέρως ικανών αξιωματικών, όπως ο στρατηγός Άξελ Αΐρο, ο Μάνερχαϊμ επέμενε για να κρατείται ενήμερος από όλους τους κατά τόπους στρατιωτικούς διοικητές των φινλανδικών στρατευμάτων για τις όποιες εξελίξεις, εξουδετερώνοντας με αυτό τον τρόπο τον στρατηγό πεζικού Έρικ Χάινρικς. Ως αποτέλεσμα, ο Μάνερχαϊμ βρέθηκε να έχει υπερβολικό φόρτο εργασίας, ενώ η συνεργασία μεταξύ των διάφορων σωμάτων του γενικού του επιτελείου δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή. Οι στρατιωτικοί ιστορικοί εκτιμούν ότι η συμπεριφορά αυτή και η μορφή αυτής αλυσίδα διαταγών δεν ήτανε άσχετες με την πλήρη έκπληξη που κατάφεραν να πετύχουν οι Σοβιετικοί το 1944 με την προέλασή τους στην Καρελία.
Εάν οι στρατιωτικές του αποφάσεις σε καιρό πολέμου δεν μπορούν να δεχτούν παρά λίγη μονάχα κριτική, η συμμετοχή του Μάνερχαϊμ στην πολιτική ζωή της χώρας, ωστόσο, χρίζει πολύ περισσότερης. Παρά τις διακρίσεις του ως στρατιωτικός, ο Μάνερχαϊμ δεν προβλεπόταν να συμμετέχει τόσο ενεργά στην πολιτική ζωή της χώρας. Ωστόσο, βρέθηκε να χειραγωγεί την κυβέρνηση στο παρασκήνιο, κυρίως στα πλαίσια των σχέσεων με την ΕΣΣΔ.
Οι σχέσεις με τη Σοβιετική Ένωση αποτέλεσαν εξαρχής πεδίο διπλωματικών τριβών: καθώς η Φινλανδία δεν εθελοτυφλούσε αναφορικά με την έκβαση ενός ενδεχόμενου πολέμου απέναντι στην ΕΣΣΔ, ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα σε όλη τη διάρκεια του πολέμου ήταν να βρεθεί η κατάλληλη στιγμή για τη σύναψη ειρήνης. Το να προχωρούσε νωρίς σε αυτή την ενέργεια θα σήμαινε ότι η ναζιστική Γερμανία θα προχωρούσε σε αντίποινα, όπως συνέβη άλλωστε και στην περίπτωση της Ουγγαρίας. Αντιθέτως, η παράταση της διάρκειας του πολέμου θα είχε ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα την κατάληψη της Φινλανδίας από τα σοβιετικά στρατεύματα, λύση την οποία τόσο ο Μάνερχαϊμ όσο και η κυβέρνηση έκαναν τα πάντα για να αποφύγουν από το 1917 και την ανεξαρτησία της χώρας.
Αν και κατάφερε να αντιληφθεί σε σύντομο διάστημα (το 1942) ότι η Γερμανία δεν θα κατάφερνε να νικήσει την ΕΣΣΔ, ωστόσο ο Μάνερχαϊμ δεν θέλησε να εμπλακεί αμέσως με την πολιτική, προτιμώντας να αφοσιωθεί στη διεξαγωγή του πολέμου και, επιπλέον, να εμφανιστεί ως ένα άτομο το οποίο θα ήταν ικανό να αναλάβει τη διοίκηση του κράτους και να το οδηγήσει σε καιρό ειρήνης.
Μπόρεσε να διαπραγματευτεί με τους Γερμανούς ώστε να διατηρήσει τη βιομηχανική και στρατιωτική τους υποστήριξη, χωρίς ωστόσο να χρειαστεί να προχωρήσει η Φινλανδία στη σύναψη μετέπειτα επιβλαβών συμμαχικών συμφωνιών. Κυρίως, ο Μάνερχαϊμ ήθελε να αποφύγει με κάθε κόστος μια κατάσταση στην οποία θα έπρεπε να λάβει διαταγές από το Βερολίνο: ως αποτέλεσμα, αρνήθηκε την πρόταση που του έγινε από τους Γερμανούς να πάρει υπό τις διαταγές του (αλλά ευρισκόμενος υπό τον έλεγχο της OKW) τις γερμανικές δυνάμεις που ήσαν στρατοπεδευμένες στη Φινλανδία.
Ωστόσο, προκειμένου να αντισταθεί στις σημαντικές σοβιετικές επιθέσεις του 1944, ο Μάνερχαϊμ προσπάθησε να λάβει ισχυρότερη γερμανική υποστήριξη. Καθώς οι Γερμανοί επιθυμούσαν τη σύναψη μιας συμφωνίας με σκληρότερους όρους για τη φινλανδική κυβέρνηση, ο Φινλανδός πρόεδρος Ρίστο Ρίτι υποχρεώθηκε να υπογράψει τη συγκεκριμένη συμφωνία, γνωστή επίσης και ως το σύμφωνο Ρίτι-Ρίμπεντροπ (και το οποίο είχε ως συνέπεια την καταδίκη του Ρίτι μετά το πέρας του πολέμου).
Έχοντας αναλάβει καθήκοντα προέδρου της Δημοκρατίας τον Αύγουστο του 1944 διαδεχόμενος τον Ρίτι — κι ενώ γινόταν ολοένα και πιο επείγον ο απεγκλωβισμός της Φινλανδίας από τη ναζιστική Γερμανία — ο Μάνερχαϊμ δεν δίστασε να καταγγείλει το υπογραφέν σύμφωνο μεταξύ των δύο πλευρών, του οποίο δεν του ήταν, πλέον, καμίας χρησιμότητας, καθώς η θερινή σοβιετική επίθεση είχε αναχαιτιστεί, κάτι που του έδινε τη δυνατότητα εκκίνησης ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων. Η απόφαση αυτή οδήγησε στο ξέσπασμα του « Πολέμου του Βορρά » ή Πολέμου της Λαπωνίας (1944-1945) μεταξύ Σοβιετικών, Φινλανδών και Γερμανών, καθώς γερμανικά στρατεύματα παρέμεναν απομονωμένα στα βόρεια της χώρας.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
mannerheim-museo.fi, ιστοσελίδα του Μουσείου Μάνερχαϊμ στο Ελσίνκι.
Το σχέδιο Μάνερχαϊμ στα γαλλικά
Σελίδες της Σχολής του Γενικού Επιτελείου
C.G.E. Mannerheim στην ιστορία της Φινλανδίας
Μουσείο του γενικού επιτελείου στην πόλη Μικέλι
Ίδρυμα Μάνερχαϊμ για τα παιδιά
Οι ιππότες του σταυρού του Μάνερχαϊμ.
Παραπομπές
Πρόεδροι της Φινλανδίας
Φινλανδοί στρατιωτικοί
Φινλανδοί ευγενείς
|
723586
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%91%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Κλημεντία της Ακουιτανίας
|
Η Κλημεντία της Ακουιτανίας (1048, Πουατιέ, Γαλλία - 4 Ιανουαρίου 1130) από τον Οίκο του Πουατιέ, ήταν κόρη του δούκα της Ακουιτανίας και με τους γάμους της έγινε πρώτα κόμισσα του Λουξεμβούργου και μετά κόμισσα του Γκέλντερς.
Βιογραφία
Ήταν κόρη του Γουλιέλμου Ζ΄ δούκα της Ακουιτανίας και της Ερμεσίνδης του Λονγκουί.
Οικογένεια
Γύρω στο 1075 παντρεύτηκε πρώτα τον Κορράδο Α΄ κόμη του Λουξεμβούργου και μαζί είχαν:
Ματθίλδη, παντρεύτηκε τον Γοδεφρείδο κόμη του Μπλάισγκαου.
Ερρίκος Γ΄ απεβ. 1096, κόμης του Λουξεμβούργου .
Ροδόλφος απεβ. 1099 , ηγούμενος του Σαιν-Βανν στο Βερντέν.
Κορράδος.
Αδαλβέρτος 1098, αρχιδιάκονος του Μετς, ταξίδευσε στην Ιερουσαλήμ ακολουθώντας τον στρατό του Γοδεφρείδου κυρίου του Μπουγιόν, αλλά εκτελέστηκε από τους Σελτζούκους.
Ερμεσίνδη 1080-1143, παντρεύτηκε πρώτα τον Αλβέρτο Β΄ κόμη του Εγκισέμ και του Ντάγκσμπουργκ και μετά τον Γοδεφρειδο Α΄ κόμη του Ναμύρ.
Γουλιέλμος Α΄ 1081-1131, κόμης του Λουξεμβούργου.
Μετά το τέλος του Κορράδου Α΄ το 1086, παντρεύτηκε τον Γεράρδο Α΄ κόμη του Χέλρε και μαζί είχαν τουλάχιστον δύο κόρες:
Γιούτα/Ιουδήθ 1093 - 23 Ιανουαρίου 1151, παντρεύτηκε τον Βάλεραν Β΄ κόμη του Λίμπουργκ.
Γιολάντα, παντρεύτηκε τον Bαλδουίνο Γ΄ κόμη του Αινώ.
Βιβλιογραφικές αναφορές
Κόμισσες του Λουξεμβούργου
|
586907
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CE%B6%CE%B9%20%CE%A0%CE%B1%CF%84%CF%81%CF%8E%CE%BD
|
Μάζι Πατρών
|
Το Μάζι υπήρξε παλιός ορεινός οικισμός του σημερινού Νομού Αχαΐας στις νότιες πλαγιές του Παναχαϊκού. Σήμερα η περιοχή απαντάται ως τοπωνύμιο στην Τοπική Κοινότητα Μοίρας και βρίσκεται πολύ κοντά στα διοικητικά όρια με αυτά της Δημοτικής Ενότητας Λεοντίου.
Τοποθεσία
Το Μάζι βρισκόταν κτισμένο σε υψόμετρο περίπου 1.180 μέτρων, στην περιοχή της «Θάνας», και οδηγεί εκεί δύσβατος χωματόδρομος, που συνδέει τους ορεινούς οικισμούς της Ζουμπάτας και του Οβρυόκαμπου. Από την περιοχή του Μαζίου διέρχεται ο ποταμός Γλαύκος.
Δυτικά της τοποθεσίας του παλιού οικισμού Μάζι βρίσκεται η οικιστική θέση του Άνω Σουλίου, στα βόρεια η υψηλότερη κορυφή του Παναχαϊκού και στα νοτιοδυτικά ξωκλήσι αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο. Σήμερα έχει δημιουργηθεί εκεί βρύση με υδρομάστευση των υδάτων της περιοχής. Από την περιοχή διέρχονται κάποιες πεζοπορικές και ορειβατικές διαδρομές χωρίς σήμανση.
Ιστορικά στοιχεία
Οι κάτοικοι του παλιού οικισμού υπήρξαν αρβανιτόφωνοι και το χωριό αποτελούσε στα 1461 οθωμανικό τιμάριο μαζί με τον οικισμό Νεοχώρι.
Παραπομπές και υποσημειώσεις
Βιβλιογραφία
Θεόδωρος Η. Λουλούδης, Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση, Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας, Πάτρα 2010.
Κώστας Ν. Τριανταφύλλου, Ιστορικόν Λεξικόν των Πατρών, Τόμος Β΄, Τυπογραφείο Πέτρου Χρ. Κούλη, Πάτρα 1995, Τρίτη Έκδοση, λήμμα Μάζι.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Διαδρομή ορεινής πεζοπορίας: Παναχαϊκό, Ζουμπάτα πηγή, Προφήτης Ηλίας, Θάνα βρύση. el.wikiloc.com. Ανακτήθηκε: 26/07/2018.
Διαδρομή ορεινής πεζοπορίας: Παναχαϊκό, κορυφή Σταματάκη Πηγάδι. el.wikiloc.com. Ανακτήθηκε: 26/07/2018.
Το Μάζι Πατρών στο χάρτη. openstreetmap.org. Ανακτήθηκε: 26/07/2018.
Το Μάζι Πατρών στο χάρτη. topoguide.gr. Ανακτήθηκε: 26/07/2018.
Χρήστος Φαλλιέρος, «Παναχαϊκό – Το βουνό δίπλα μας». tetartopress.gr. 3 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε: 26/07/2018.
Εγκαταλελειμμένα χωριά του Νομού Αχαΐας
Δήμος Πατρέων
|
310822
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BC%CF%85%CF%81%CE%BD%CE%BF%CF%84%CF%83%CE%AF%CF%87%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%BF
|
Σμυρνοτσίχλονο
|
Το σμυρνοτσίχλονο είναι πτηνό της οικογένειας των εμπεριζίδων. Στην Ελλάδα έχει περιορισμένη εξάπλωση και συναντάται μόνο στη Λέσβο, τη Χίο, τη Σκύρο και την Ικαρία.
Κατανομή
Το σμυρνοτσίχλονο αναπαράγεται στη νότια Τουρκία και στο νότιο Ιράν. Διαχειμάζει στις ακτές της Ερυθράς Θάλασσας. Μερικοί απομονωμένοι πληθυσμοί επιβιώνουν σε ορισμένα νησιά του Αιγαίου όπως στη Λέσβο, τη Χίο, τη Σκύρο και την Ικαρία.
Ενδιαίτημα
Τα σμυρνοτσίχλονα αναπαράγονται σε ξερές βραχώδεις βουνοπλαγιές.
Εμφάνιση
Το σμυρνοτσίχλονο είναι ένα μεγάλο είδος τσιχλονιού (16–17 cm) με μία λευκή τριγωνική ουρά. Η επιστημονική του ονομασία (Εμπερίζα η σταχτιά) περιγράφει τον χρωματισμό του. Το φτέρωμα έχει λιγότερες ραβδώσεις από τα περισσότερα τσιχλόνια και έχει ένα χοντρό, ανοιχτού χρώματος ράμφος. Έχει γκρίζα πλάτη με ορισμένα μαύρα σημεία και μια καφετί απόχρωση στα φτερά.
Το ενήλικο αρσενικό έχει ένα θαμπό κίτρινο κεφάλι και γκρι κοιλιά, το υποείδος E. c. semenowi έχει κίτρινη κοιλιά.
Τα θηλυκά έχουν καφέ η γκρι κεφάλι και λευκό λαιμό. Οι νεοσσοί έχουν λευκή κοιλιά και ραβδώσεις στο στήθος.
Διατροφή και αναπαραγωγή
Όπως και τα περισσότερα τσιχλόνια, έτσι και το σμυρνοτσίχλονο τρέφεται κυρίως με σπόρους. Τα νεαρά πτηνά τρώνε και έντομα. Φυσιολογικά γεννάνε τρία αυγά
Παραπομπές
Πηγές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
https://web.archive.org/web/20130914180417/http://www.katakali.net/drupal/poylia/tsixlonia
http://grevena-fauna.blogspot.gr/2011/10/blog-post_9570.html
http://vrisa.geol.uoa.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=14&Itemid=38&lang=greek
Εμπεριζίδες
Πτηνά της Ασίας
|
460570
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9C%CE%BF%CE%BC%CF%86%CE%B5%CF%81%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%85
|
Μαρία του Μομφερράτου
|
Η Μαρία του Μομφερράτου (Marie de Montferrat, 1192 - 1212) ήταν βασίλισσα της Ιερουσαλήμ, κόρη του Κορράδου των Αλεράμιτσι, μαρκήσιου του Μομφερράτου και της Ισαβέλλας Α' Ανζού, βασίλισσας της Ιερουσαλήμ.
Η μητέρα της Ισαβέλλα Α' ήταν κόρη του Αμαλάριχου Α' Ανζού βασιλιά της Ιερουσαλήμ και της 2ης συζύγου του Μαρίας Κομνηνής, δισεγγονής του Ιωάννη Β' Αυτοκράτορα των Ρωμαίων. Για τη Μαρία Κομνηνή ήταν ο 1ος γάμος, ενώ από τον 2ό της γάμο ήταν μητέρα του Ιωάννου Ιμπελίν κυρίου της Βηρυτού.
Όταν τελείωνε η Γ' Σταυροφορία, τον Απρίλιο του 1192 ο πατέρας της Κορράδος δολοφονήθηκε. Η μητέρα της, που είχε παντρευτεί σε 2ο γάμο τον Κορράδο και ήταν έγκυος στη Μαρία, παντρεύτηκε σε 3ο γάμο τον Ερρίκο Β' κόμη της Καμπανίας το Μάιο του 1192. Το καλοκαίρι του ίδιου έτους γεννήθηκε η Μαρία. Η μητέρα της έκανε δύο κόρες με τον Ερρίκο Β΄, ο οποίος απεβίωσε το 1197. Τότε η Ισαβέλλα Α' παντρεύτηκε για 4η φορά τον Αμαλάριχο ντε Λουζινιάν (τον κατοπινό βασιλιά της Κύπρου) και αφού έκανε άλλες δύο κόρες, απεβίωσε το 1205.
Η Μαρία τη διαδέχθηκε 13ετής στο βασίλειο της Ιερουσαλήμ. Έγινε αντιβασιλιάς ο Ιωάννης Ιμπελίν κύριος της Βηρυτού, που κυβέρνησε σοφά σεβόμενος τις Συνήθειες (Asizes) του βασιλείου. Βλέποντας ότι δεν μπορεί να ανακτήσει τα εδάφη που χάθηκαν το 1187, έκανε ειρήνη με τον Αλ-Αντίλ, αδελφό του Σαλαντίν και κράτησε έτσι το κράτος στα όριά του.
Το 1209 η Μαρία ενηλικιώθηκε και οι βαρόνοι και οι ανώτεροι κληρικοί συνεδρίασαν για να βρουν σύζυγο για αυτήν. Ζήτησαν τη συμβουλή του Φιλίππου Β΄ των Καπετιδών βασιλιά της Γαλλίας και αυτός τους υπέδειξε τον ακόλουθό του Ιωάννη του Μπριέν. Επειδή ο Ιωάννης δεν είχε χρήματα, ο βασιλιάς και ο πάπας του πρόσφεραν ο καθένας από 40.000 λίβρες για να αποκτήσει αυλικούς, στρατιώτες και ό,τι άλλο χρειάζεται ένας βασιλικός σύζυγος. Ο γάμος έγινε τον Οκτώβριο του 1210 και η στέψη το Νοέμβριο στον καθεδρικό ναό της Τύρου. Το 1212 γέννησε την Ισαβέλλα Β΄ και η Μαρία απεβίωσε λίγο αργότερα.
Ο Ιωάννης του Μπριέν κυβερνούσε ως αντιβασιλιάς της κόρης του Ισαβέλλας Β΄, η οποία το 1225 παντρεύτηκε τον Φρειδερίκο Β΄ των Χοενστάουφεν, βασιλιά της Γερμανίας και Σικελίας.
Οικογένεια
Η Μαρία παντρεύτηκε τον Ιωάννη κόμη του Μπριέν και έκανε μία κόρη:
Ισαβέλλα Β΄ (Γιολάντα) του Μπριέν 1212 - 1228, βασίλισσα της Ιερουσαλήμ (1212-1228)· παντρεύτηκε τον Φρειδερίκο Β΄ των Χοενστάουφεν.
Πηγές
The chronicle of Ernoul, Old French Contination of William of Tyre
Grousset 1936, p. 216-224.
Παραπομπές σε πηγές
Οίκος των Αλεράμιτσι
|
56703
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Kiba
|
Kiba
|
Στην ιαπωνική γλώσσα ο όρος Kiba σημαίνει δόντι σκύλου ή λύκου. Για το λόγο αυτό έχει χρησιμοποιηθεί αρκετές φορές ως όνομα χαρακτήρα σε σειρές μυθοπλασίας με σκύλους ή λύκους.
Αποσαφήνιση
Ο όρος Kiba μπορεί να σημαίνει:
Inuzuka Kiba, ένας φανταστικός χαρακτήρας στη σειρά anime και manga με τον τίτλο Naruto.
Kiba, μια σειρά anime.
Kiba, ένας χαρακτήρας στη σειρά anime και manga με τον τίτλο Wolf's Rain.
|
77775
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%81%CE%B5%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%83%CE%AF%CE%BD%CE%B1
|
Τρεμπεσίνα
|
Η Τρεμπεσίνα (αλβανικά Trebeshina) είναι όρος της Αλβανίας με ύψος 1.923 μ. Είναι βόρεια του Αώου ποταμού και βορειοδυτικά της κωμόπολης Κλεισούρας και έχει μήκος 26 χλμ. Το νότιο άκρο της Τρεμπεσίνας και το βόρειο άκρο του όρους Νεμέρτσικα (Λουτζερίτσα) σχηματίζουν το στενό της Κλεισούρας από όπου περνάει ο Αώος ποταμός. Έχει μεγάλη στρατηγική σημασία και γι' αυτό έγιναν σκληρές και πολύνεκρες μάχες το 1940-1941 κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου για την κατοχή της Τρεμπεσίνας. Στις 31 Ιανουαρίου του 1941, που τελείωσαν οι μεγάλες μάχες, οι ελληνικές δυνάμεις κατείχαν την κορυφογραμμή και την ανατολική πλευρά του όρους κι οι ιταλικές τη δυτική πλευρά.
Βουνά της Αλβανίας
|
767245
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CF%8C%CF%81%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CE%BD%20%CE%93%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%B2%CE%B5
|
Γιόργκεν Γιούβε
|
Ο Γιόργκεν Γιούβε (νορβηγικά: Jørgen Juve, 22 Νοεμβρίου 1906–12 Απριλίου 1983) ήταν Νορβηγός ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν ως επιθετικός. Είναι πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Εθνικής Νορβηγίας με 33 γκολ.
Καριέρα
Ο Γιούβε ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο για τον αθλητικό σύλλογο της πόλης του σε ηλικία 16 ετών. Το 1926 μετακόμισε στο Όσλο, όπου άρχισε να παίζει για τον σύλλογο Λιν Φούτμπολ. Ο Γιούβε έπαιξε στον τελικό του Κυπέλλου Νορβηγίας για τη Λιν το 1928, αλλά η ομάδα έχασε με 2–1. Κατά τη διάρκεια της σεζόν 1930–31 έπαιξε 12 παιχνίδια για την Βασιλεία της Ελβετίας στην οποία σκόραρε 10 γκολ.
Έκανε 45 εμφανίσεις και σημείωσε 33 γκολ με την εθνική ομάδα της Νορβηγίας μεταξύ 1928 και 1937. Ο πρώτος του αγώνας για την εθνική ομάδα ήταν με αντίπαλο τη Φινλανδία στις 3 Ιουνίου του 1928 και ο 45ος αγώνας του ήταν εναντίον της Δανίας στις 13 Ιουνίου του 1937. Σημείωσε τα πρώτα του γκολ για τη Νορβηγία το 1929, όταν σημείωσε χατ-τρικ με αντίπαλο την Ολλανδία. Έπαιξε ως επιθετικός μόνο σε 22 από αυτά τα παιχνίδια. Το 33ο και τελευταίο του γκολ το σημείωσε στην 27η εμφάνιση το 1934.
Ήταν αρχηγός της ομάδας που κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο. Στον πρώτο γύρο των Ολυμπιακών Αγώνων, στις 3 Αυγούστου, η νορβηγική ομάδα συνάντησε την Τουρκία και κέρδισε τον αγώνα με 4–0. Στον δεύτερο γύρο συνάντησαν τη Γερμανία και κέρδισαν τον αγώνα με 2–0. Μεταξύ των θεατών ήταν ο Αδόλφος Χίτλερ, η πρώτη και τελευταία φορά που ο Γερμανός δικτάτορας παρακολούθησε ποδοσφαιρικό αγώνα. Στον ημιτελικό, στις 10 Αυγούστου, η νορβηγική ομάδα έχασε 1–2 από την Ιταλία μετά από παράταση. Τελικά οι Νορβηγοί κέρδισαν με 3–2 την Πολωνία στον τελικό για την τρίτη θέση. Ο Γιούβε θεωρείται ως ο σημαντικότερος συντελεστής στο μοναδικό μετάλλιο της Νορβηγίας σε διεθνές πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ανδρών.
Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση έγινε περιστασιακά προπονητής, δημοσιογράφος και συγγραφέας.
Δείτε επίσης
Κατάλογος κορυφαίων διεθνών σκόρερ ποδοσφαίρου ανδρών ανά χώρα
Παραπομπές
Νορβηγοί ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Νορβηγίας
Ποδοσφαιριστές Λιν Φούτμπαλ
Ποδοσφαιριστές ΦΚ Βασιλεία
Ποδοσφαιριστές στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 1936
|
214890
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%84%20%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%85%20%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD%202003-04
|
Β΄ Εθνική ποδοσφαίρου ανδρών 2003-04
|
Το πρωτάθλημα Β΄ Εθνικής 2003-04 διεξήχθη σε έναν όμιλο των 16 ομάδων. Στην Α΄ Εθνική ανέβηκαν απευθείας δυο ομάδες, ενώ η τρίτη διεκδίκησε την άνοδο σε αγώνα διαβάθμισης. Στη Γ΄ Εθνική υποβιβάστηκαν απευθείας δυο ομάδες και μία ακόμα έπειτα από αγώνα διαβάθμισης.
Διοργάνωση
Το πρωτάθλημα Β΄ Εθνικής 2003-04 διεξήχθη με το ίδιο σύστημα που είχε γίνει και το προηγούμενο του 2002-03, όσον αφορά τις διαδικασίες της προαγωγής και του υποβιβασμού. Δηλαδή, ίσχυσε το σύστημα των αγώνων διαβάθμισης. Επίσης, και πάλι στο πρωτάθλημα προέκυψαν εξωαγωνιστικές περιπέτειες, εξαιτίας της οικονομικής αδυναμίας κάποιων ομάδων να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους.
Στην Α΄ Εθνική ανέβηκαν απευθείας οι δυο πρώτες ομάδες της βαθμολογίας ενώ η τρίτη κέρδισε την ανοδό της σε αγώνα διαβάθμισης από τον 14ο της Α΄ Εθνικής. Παρομοίως, υποβιβάστηκαν οι δύο τελευταίες ομάδες (15η και 16η), ενώ ο 14ος ΠΑΣ Γιάννινα υποβιβάστηκε αφού ηττήθηκε στον αγώνα διαβάθμισης από την 3η ομάδα της Γ΄ Εθνικής.
Στα αξιοσημείωτα ήταν πως υποβιβάστηκαν δυο ιστορικές ομάδες για οικονομικούς λόγους, η Παναχαϊκή και ο Φωστήρας Ταύρου. Στην πραγματικότητα αποβλήθηκαν από το πρωτάθλημα μετά την 1η αγωνιστική και οι υπόλοιποι αγώνες τους κατακυρώθηκαν με 2-0 υπέρ των αντιπάλων τους, εκτός από τα μεταξύ τους παιχνίδια. Οι δυο ομάδες κατέληξαν στη Δ΄ Εθνική, αλλά η Παναχαϊκή επανήλθε στη Β΄ Εθνική, έπειτα από συγχώνευση με τον Πατραϊκό, υπό το όνομα "Παναχαϊκή 2005".
Εκτός από τον Πατραϊκό, άλλη μια ομάδα της Β΄ Εθνικής "εξαφανίστηκε" στο τέλος της χρονιάς λόγω συγχώνευσης. Ήταν ο Α.Σ. Κασσάνδρα που παραχώρησε τη θέση του με τη διδαδικασία της συγχώνευσης στον Ολυμπιακό Βόλου, που επανήλθε στη Β΄ Εθνική υπό το όνομα "''ΑΣΚ Ολυμπιακός Βόλου''".
Ομάδες (16)
Πρωταθλήτρια: Α.Ο. Κέρκυρα, άνοδος στην Α΄ Εθνική.
Δευτεραθλητής: Απόλλων Καλαμαριάς, άνοδος στην Α΄ Εθνική.
Διαβάθμιση ανόδου στην Α΄: Εργοτέλης Ηρακλείου, άνοδος στην Α΄ Εθνική.
Υποβιβασμός (3): Παναχαϊκή (επανηλθε ως "Παναχαϊκή 2005"), Φωστήρας Ταύρου (απευθείας στη Δ΄ Εθνική), ΠΑΣ Γιάννινα (ηττήθηκε στον αγώνα διαβάθμισης).
Υποβιβασμός από Α΄ Εθνική (3): Πανηλειακός, Προοδευτική, Ακράτητος Άνω Λιοσίων (ηττήθηκε στον αγώνα διαβάθμισης).
Άνοδος από Γ΄ Εθνική (3): Α.Γ.Σ. Καστοριά, Λάρισα, Ηλυσιακός (έπειτα από διαβάθμιση).
Πρώτοι σκόρερ
15 γκολ: Σίλβα Κλέιτον (Απόλλων Καλαμαριάς ).
12 γκολ: Ντος Σάντος Μασάδο (Ατρόμητος), Σωκράτης Μπουντούρης (Ποσειδών Ν.Π.).
Βαθμολογία
Αγώνες μπαράζ
Για μια θέση στην Α΄ Εθνική:
Έπαιξαν σε ουδέτερο γήπεδο η 14η ομάδα της Α΄ με την 3η της Β΄, δηλαδή ο Ακράτητος Άνω Λιοσίων και ο Εργοτέλης Ηρακλείου. Επικράτησε ο Εργοτέλης και ανέβηκε κατηγορία.
29 Μαΐου 2004, γήπεδο Πολίχνης Θεσσαλονίκης: Ακράτητος Άνω Λιοσίων - Εργοτέλης Ηρακλείου: 0-1 (Ζαν Μαρί Σιλά 90΄).
Για μια θέση στη Β΄ Εθνική:
Έπαιξαν σε ουδέτερο γήπεδο η 14η ομάδα της Β΄ με την 3η της Γ΄, δηλαδή ο ΠΑΣ Γιάννινα και ο Ηλυσιακός. Επικράτησε ο Ηλυσιακός και ανέβηκε κατηγορία.
6 Ιουνίου 2004, γήπ. Πύργου: ΠΑΣ Γιάννινα - Ηλυσιακός: 1-3 (Μητσιόπουλος 53΄ - Κάμπας 3΄, 68΄, Παργιανός 77΄).
Σημειώσεις
Πηγές
Στατιστική ποδοσφαίρου.
Νίκος Νικολαΐδης, «Εκεί, εκεί, στη Β΄ Εθνική», Αθήνα 2011, σσ. 250-252.
Β΄ Εθνική κατηγορία ποδοσφαίρου αντρών Ελλάδας
Εγχώρια ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα 2003-2004
|
507201
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%8C%CF%83%CF%87%CE%BF%CF%82%20%CE%BF%20%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BC%CE%B7%CE%BD%CF%8C%CF%82
|
Μόσχος ο Περγαμηνός
|
Ο Μόσχος ο Περγαμηνός (γιος του Μόσχου, 2ος αιώνας μ.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας ολυμπιονίκης από την Πέργαμο, ο οποίος στέφθηκε νικητής σε άγνωστο αγώνισμα δρόμου κατά τους 226ους (125 μ.Χ.) ολυμπιακούς αγώνες της αρχαιότητας.
Παραπομπές
Αρχαίοι Έλληνες Ολυμπιονίκες
Αρχαίοι Περγαμηνοί ολυμπιονίκες
Αρχαίοι ολυμπιονίκες αγωνισμάτων δρόμου
Αρχαίοι ολυμπιονίκες (2ος αιώνας)
|
134605
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B7%CF%81%CE%B7%CE%90%CF%82
|
Νηρηΐς
|
Η Νηρηΐς (3ος αιώνας π.Χ.) ήταν πριγκίπισσα της Ηπείρου, μέλος της Δυναστείας των Αιακιδών. Ήταν κόρη του διάσημου βασιλιά Πύρρου και σύζυγος του Γέλωνα Β΄, γιου του Ιέρωνα Β΄ τυράννου των Συρακουσών. Το ζευγάρι απέκτησε ένα γιο τον Ιερώνυμο. Φαίνεται πως η Νηρηΐς έζησε περισσότερο από την ανηψιά της, Δηιδάμεια, κάτι που την καθιστά τον τελευταίο απόγονο του Οίκου των Αιακιδών. Στο θέατρο τον Συρακουσών έχει βρεθεί μια επιγραφή με το όνομά της, στην οποία φέρει τον τίτλο της βασίλισσας.
Δείτε επίσης
Δυναστεία των Αιακιδών
Αρχαία Ήπειρος
Συρακούσες
Ελληνιστική περίοδος
Παραπομπές
Δυναστεία των Αιακιδών
Βασίλισσες και Πριγκίπισσες της Ηπείρου
Βασίλισσες και Πριγκίπισσες της Σικελίας
Ελληνίδες Βασίλισσες και Πριγκίπισσες Ελληνιστικής περιόδου
|
650993
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CE%A1%CE%B5%CE%B8%CF%8D%CE%BC%CE%BD%CE%B7%CF%82
|
Ελένες Ρεθύμνης
|
Οι Ελένες (επίσημο: αι Ελέναι) είναι χωριό και έδρα ομώνυμης Κοινότητος του Δήμου Αμαρίου, στην Περιφερειακή Ενότητα Ρεθύμνης της Κρήτης. Απέχουν 37 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από το Ρέθυμνο και είναι κτισμένες σε υψόμετρο 640 μ.
Γενικά και ιστορικά στοιχεία
Το χωριό αναφέρεται από τον Φραντσέσκο Μπαρότσι το 1577 ως Selenes. Στην ενετική απογραφή του 1583 από τον Καστροφύλακα αναφέρεται ως Ellenes με 147 κατοίκους και στην απογραφή του Βασιλικάτα κατά το 1630 αναφέρεται ως Sante Elenes. Το όνομα πιθανόν αναφέρεται στην ύπαρξη ναών αφιερωμένων στην Αγία Ελένη.
Στην απογραφή του 1834 η οποία πραγματοποιήθηκε από τους Αιγυπτίους καταγράφηκαν 6 χριστιανικές οικογένειες και 4 τουρκικές να διαμένουν στο χωριό. Στην απογραφή του 1881 αναφέρεται στον δήμο Μέρωνα και είχε 91 χριστιανούς κατοίκους. Στην απογραφή του 1900 είχε 127 κατοίκους. Στην απογραφή του 1920 αναφέρεται ως τμήμα του αγροτικού δήμου Γερακαρίου. Το 1925, οι Ελένες υπάχθηκαν στην κοινότητα Γερακαρίου, ενώ το 1928 αναφέρονται ως ένας οικισμός 124 κατοίκων, οι οποίοι ασχολούνταν με αγροτικές εργασίες.
Το 1935 το χωριό ορίστηκε έδρα δικής του κοινότητας της επαρχίας Αμαρίου μέχρι την Καποδιστριακή διοικητική διαίρεση, οπότε και προσαρτήθηκε στον Δήμο Σιβρίτου. Από το 2011 υπάγεται στον δήμο Αμαρίου.
Ιστορική εξέλιξη του πληθυσμού
Αξιοθέατα
Στο χωριό βρίσκεται ο δίκλιτος ναός του Αγίου Νικολάου, με τοιχογραφίες στο βόρειο κλίτος του. Ο Ιωάννης Σπαθαράκης χρονολογεί τις τοιχογραφίες περί τον 13ο αιώνα και τις αποδίδει σε επαρχιώτη καλλιτέχνη. Το χαρακτηριστικό τους είναι η μεγάλη απόσταση των ματιών από το στόμα και οι στενόμακρες μύτες. Το σχέδιο των τοιχογραφιών είναι λιτό και χρησιμοποιείται περιορισμένος αριθμός χρωμάτων.
Το 1925 κατασκευάστηκε με δαπάνες του ευεργέτη του χωριού Στυλιανού Μαρκαντώνη (1875-1962) δημοτικό σχολείο. Μέχρι το 1952 εξυπηρετούσε και το γειτονικό χωριό Μεσονησιά. Το σχολείο συνέχισε να λειτουργεί μέχρι τα τέλη του 20ού αιώνα, οπότε και συγχωνεύθηκε με το σχολείο Αποστόλων. Ο Στυλιανός Μαρκαντώνης χρηματοδότησε επίσης την κατασκευή της κεντρικής βρύσης, τη διαμόρφωση της πλατείας του ναού και την ανακαίνιση του ναού του Αγίου Νικολάου.
Διοικητικά στοιχεία
Δείτε: Κοινότητα Ελενών
Οι Ελένες αναφέρονται επίσημα το 1925 στο ΦΕΚ 27Α - 31/01/1925 να προσαρτόνται στην κοινότητα Γερακαρίου και το 1935 στο ΦΕΚ 353Α - 12/08/1935 να ορίζονται έδρα της ομώνυμης νεοϊδρυθείσας κοινότητας. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης και την τροποποίηση του Κλεισθένης Ι, μαζί με τα Μεσονήσια αποτελούν την κοινότητα Ελενών που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Σιβρίτου του δήμου Αμαρίου και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 ως κοινότητα έχει 197 κατοίκους ενώ ως οικισμός 94.
Παραπομπές
Χωριά του νομού Ρεθύμνης
Δήμος Αμαρίου
|
303282
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%AC%CE%BA%CF%89%CE%B2%CE%BF%CF%82%20%CE%92%CE%84%20%CE%BD%CF%84%27%20%CE%91%CE%B2%CE%AD%CE%BD
|
Ιάκωβος Β΄ ντ' Αβέν
|
Ο Ιάκωβος Β΄ (Jacques d'Avesnes, αποδίδεται και Ζακ ντ' Αβέσν, απεβίωσε πριν το 1210) από τον Οίκο του Αβέν ήταν Φλαμανδός ευγενής, Σταυροφόρος στην Δ' Σταυροφορία και άρχοντας της Εύβοιας.
Βιογραφία
Ο Ιάκωβος ήταν πιθανότατα γιος του σταυροφόρου Ιακώβου Α΄ κυρίου του Αβέν, ενός από τους πρωταγωνιστές της Γ΄ Σταυροφορίας, καταγόμενος από την Αβέν-συρ-Έλπ (Avesnes-sur-Helpe), στην περιοχή του Αινώ (Hainaut). Από την ίδια περιοχή καταγόταν ο Βαλδουίνος ΣΤ΄ του Αινώ (Baudouin VI de Hainaut), ο μετέπειτα πρώτος Λατίνος αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης· μάλιστα ο αδελφός του Μπουσάρ Δ΄ του Αβέν είχε νυμφευτεί τη Μαργαρίτα Β΄ της Φλάνδρας, κόρη τού Βαλδουίνου ΣΤ΄ τού Αινώ. Στις 23 Φεβρουαρίου 1200 ο Ιάκωβος Β΄ έγινε σταυροφόρος μαζί με τον Βαλδουίνο ΣΤ' και άλλους ευγενείς στην Δ΄ Σταυροφορία.
Όταν οι Σταυροφόροι έφτασαν στην Κέρκυρα, ήταν από αυτούς που θέλησαν να κατευθυνθεί η Σταυροφορία κατευθείαν στην Ιερουσαλήμ και όχι στην Κωνσταντινούπολη.
Μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης το 1204, ο Ιάκωβος Β΄ ακολούθησε τον Λομβαρδό Βονιφάτιο τον Μομφερρατικό στην κατάληψη των ελλαδικών εδαφών. Όταν κατέλαβαν τη Χαλκίδα (Negroponte), ο Βονιφάτιος τον έθεσε ηγεμόνα της Εύβοιας· έτσι ο Ιάκωβος ανέλαβε τη Χαλκίδα, στην οποία έκτισε ένα μικρό κάστρο στο μέσο του Ευρίπου.
Κατά μία εκδοχή ο Ιάκωβος Β΄ απεβίωσε το 1205 και ο Βονιφάτιος μοίρασε την Εύβοια σε τρεις βαρόνους.
Κατ' άλλη εκδοχή ο Ιάκωβος απεβίωσε αργότερα· ο Βονιφάτιος το 1205 μοίρασε την Εύβοια σε τρεις βαρόνους, που ήταν υπό την εξουσία του Ιακώβου Β΄. Ο Ιάκωβος Β΄ ακολούθησε τον Βονφάτιο, που συνέχισε την κατάκτηση της Ελλάδας και αναφέρεται, ότι ήταν επικεφαλής των ανδρών, που πολιορκούσαν την Κόρινθο, καθώς και ότι πληγώθηκε στο πόδι το 1205 σε μια έξοδο των εκεί Ελλήνων του Λέοντα Σγουρού. Σε μια επιστολή του 1210 αναφέρεται ο Ιάκωβος ως αποβιώσας και κύριος της Χαλκίδας ο Γκιμπέρτο νταλε Κάρτσερι.
Ώστε ο Ιάκωβος Β΄ απεβίωσε το 1205 ή κατ' άλλη εκδοχή το 1209/10.
Τη διοίκηση της Εύβοιας ανέλαβαν τρεις βαρόνοι από τη Λομβαρδία: τη Β. Εύβοια με τους Ωραιούς ο Πεκοράρο ντέι Πεκοράρι ντε Μερκανουόβο, την κεντρική Εύβοια με τη Χαλκίδα ο Γκιμπέρτο νταλε Κάρτσερι και τη Ν. Εύβοια με την Κάρυστο ο Ραβάνο νταλλε Κάρτσερι. Οι τρεις βαρόνοι ονομαζόταν terzieri (τριτημόριοι, τρίαρχοι) της Εύβοιας.
Πρόγονοι
Πηγές
W. Miller Η Φραγκοκρατία στην Ελλάδα 1204-1566 , Γ' έκδοση 1997
Αναφορές
Γάλλοι Σταυροφόροι
Τριτημόριοι της Εύβοιας
Δ΄ Σταυροφορία
Οίκος του Αβέν
|
674732
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%BF%CE%BC%CF%86%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%82
|
Αντώνιος Μομφεράτος
|
Ο Αντώνιος Μομφεράτος (1852 - 1924) ήταν Έλληνας πολιτικός και καθηγητής Αστικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στο Ναύπλιο αλλά καταγόταν από την Κεφαλονιά. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, του οποίου αναγορεύθηκε διδάκτωρ, και συμπλήρωσε τις σπουδές του στο εξωτερικό. Το 1911 εξελέγη καθηγητής του Αστικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από το οποίο απολύθηκε για πολιτικούς λόγους το 1917 για να επιστρέψει, για δεύτερη φορά, την περίοδο 1921 - 1923.
Εξελέγη βουλευτής Κραναίας Κεφαλληνίας για πρώτη φορά στις εκλογές του 1899 και επανεξελέγη στις εκλογές του 1905, και ως βουλευτής Κεφαλληνίας στις εκλογές του Αυγούστου 1910 και του 1920.
Διετέλεσε υπουργός Δικαιοσύνης στις κυβερνήσεις Αλέξανδρου Ζαΐμη (του 1897 και του 1916) καθώς και υπουργός Εκκλησιαστικών και Δημόσιας Εκπαίδευσης στην κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη (1901).
Απεβίωσε στην Αθήνα.
Πηγές
Καθηγητές νομικής Αθηνών
Βουλευτές Κεφαλληνίας
Βουλευτές Κραναίας
Έλληνες υπουργοί Δικαιοσύνης
Έλληνες υπουργοί Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως
|
27882
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CE%BD%20%CE%9A%CE%BF%CF%85%CF%86%CE%BF%CF%8D%CF%81
|
Τζον Κουφούρ
|
Ο Τζον Κουφούρ (John Kufuor, 8 Δεκεμβρίου 1938) είναι Γκανέζος πολιτικός. Διετέλεσε πρόεδρος από το 2001 ως το 2009.
Καριέρα
Γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου του 1938. Ήταν Υπουργός Εξωτερικών την περίοδο 1969-72. Ήρθε σε σύγκρουση με τον ισχυρό άνδρα της χώρας, Τζέρι Ρόλιγκς και παραιτήθηκε. Επανήλθε στην πολιτική πολλά χρόνια αργότερα. Εξελέγη Πρόεδρος στο β΄ γύρο (2000) με 56,7% και επανεξελέγη στις 10 Δεκεμβρίου 2004, με 52,4%. Στις 29 Ιανουαρίου 2007 ανέλαβε την προεδρία της Αφρικανικής Ένωσης. Τον διαδέχθηκε στην προεδρία της χώρας ο Τζον Άτα Μιλς.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Κυβέρνηση της Γκάνας
Γραφείο Προέδρου της Γκάνας
Κουφουρ
|
197944
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B5%CE%BF%CE%BD%CE%AD%CE%BB%20%CE%9C%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%BF%20%CE%BD%CF%84%27%20%CE%86%CE%BB%CE%B2%CE%B1
|
Λεονέλ Μάριο ντ' Άλβα
|
Ο Λεονέλ Μάριο ντ' Άλβα (Leonel Mário d'Alva, γενν. το 1935) είναι πολιτικός από το Σάο Τομέ και Πρίνσιπε. Διατέλεσε πρωθυπουργός της χώρας από τις 21 Δεκεμβρίου 1974 έως τις 12 Ιουλίου 1975 οπότε η χώρα απέκτησε την ανεξαρτησία της από την Πορτογαλία.
Από τα τέλη του 1975 έως το 1980, ο ντ Άλβα ήταν Πρόεδρος της Εθνικής Συνέλευσης του Σάο Τόμε και Πρίνσιπε. Μετά τις πρώτες δημοκρατικές εκλογές στη χώρα το 1991, εκλέχθηκε ξανά Πρόεδρος της Εθνικής Συνέλευσης. Υπήρετησε επίσης ως Υπουργός Εξωτερικών από το 1975 έως το 1978. Σήμερα είναι επικεφαλής του Κόμματος Δημοκρατικής Σύγκλισης-Ομάδα Σκέψης (PCD-GR, Partido de Convergência Democrática-Grupa de Reflexão), ενός από τα κύρια πολιτικά κόμματα της χώρας.
Παραπομπές
Πρωθυπουργοί του Σάο Τομέ και Πρίνσιπε
|
832313
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AD%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CE%BD%20%CE%93%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%86%CF%83%CE%BF%CE%BD
|
Μέγκαν Γκούσταφσον
|
Η Μέγκαν Γκούσταφσον (αγγλικά: Megan Gustafson) (γενν. 13 Δεκεμβρίου 1996) είναι Αμερικανίδα καλαθοσφαιρίστρια, η οποία αγωνίζεται ως πάουερ φόργουορντ/σέντερ για τους Φοίνιξ Μέρκιουρι. Η Γκούσταφσον επιλέχτηκε στον δεύτερο γύρο (17η συνολικά) από τους Ντάλας Γουίνγκς στο WNBA Ντραφτ του 2019.
Κολεγιακή σταδιοδρομία
Η Γκούσταφσον ολοκλήρωσε την καριέρα της στο κολέγιο με τους Άιοβα Χόκαϊς το 2019. Ως τελιόφοιτη, σκόραρε 1000 πόντους εκείνη τη χρονιά και κέρδισε το Βραβείο Honda Sports ως η κορυφαία καλαθοσφαιρίστρια της χώρας. Στις 15 Μαρτίου 2019, το ESPN ανακήρυξε την Γκούσταφσον την εθνική παίκτρια της χρονιάς. Το 2018 και το 2019, ο Γκούσταφσον ανακηρύχθηκε η Καλαθοσφαιρίστρια της Χρονιάς της Big Ten Conference.
Στις 26 Ιανουαρίου 2020, η Αϊόβα απέσυρε τον αριθμό 10 της Γκούσταφσον.
Επαγγελματική σταδιοδρομία
Στις 2 Αυγούστου 2022, η Γκούσταφσον υπέγραψε συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό. Στο τέλος της σεζόν 2022-23, κατέκτησε το Πρωτάθλημα Ελλάδας με την ομάδα, νικώντας στους τελικούς τον Παναθηναϊκό.
Στο τέλος της σεζόν υπέγραψε με την πρώην ομάδα της, Φοίνιξ Μέρκιουρι του WNBA.
Παραπομπές
Αμερικανίδες καλαθοσφαιρίστριες
Πάουερ φόργουορντ
Σέντερ
Καλαθοσφαιρίστριες Φοίνιξ Μέρκιουρι
Καλαθοσφαιρίστριες του WNBA
Καλαθοσφαιρίστριες Ολυμπιακού Πειραιώς
|
505097
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%BC%CE%B1%CE%BC%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%8A%CE%BB%CE%AF%20%28%CE%91%CE%B3%CE%BA%CE%BD%CF%84%CE%AC%CE%BC%29
|
Ιμαμκουλουμπεϊλί (Αγκντάμ)
|
Το Ιμαμκουλουμπεϊλί (επίσης, Ιμανκουλουμπεϊλί και Ιμανκουλουμπεϊλή) είναι ένα χωριό της επαρχίας Αγκντάμ του Αζερμπαϊτζάν. Το χωριό αποτελεί μέρος του δήμου Κουζανλί.
Παραπομπές
Κατοικημένες περιοχές στην Επαρχία Αγκντάμ
|
546051
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82
|
Παύλος Σαράκης
|
Ο Παύλος Σαράκης (Αγρίνιο, 1969) είναι Έλληνας δικηγόρος - ποινικολόγος και πολιτικός, βουλευτής Επικρατείας της Ελληνικής Λύσης από τον Μάιο του 2023. Στις εκλογές του Ιουνίου του 2023, επανεξελέγη στην ίδια θέση.
Βιογραφικό-νομική καριέρα
Ο Παύλος Σαράκης γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1969. Είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εμβάθυνε τις γνώσεις του στο Ποινικό Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης. Είναι Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω και Συμβουλίου της Επικρατείας. Ασκεί μαχόμενη δικηγορία με κύριο αντικείμενο το Ποινικό Δίκαιο.
Είναι Νομικός Σύμβουλος σε εταιρείες και χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Συμπεριλαμβάνεται στη λίστα προτεινόμενων δικηγόρων της Αμερικανικής Πρεσβείας στην Αθήνα, καθώς και της Νορβηγικής.
Κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας έχει συμμετάσχει ως υπερασπιστής σε ποινικές δίκες όπως: στη δίκη απαγωγής του εφοπλιστή Περικλή Παναγόπουλου , υπερασπιζόμενος βασικό κατηγορούμενο που βαρυνόταν και για «συμβόλαια θανάτου», στη δίκη της απαγωγής της κόρης του δημάρχου Ιωαννίνων Σοφίας Γκόντα, στη δίκη «Βεντέτας» στην Κρήτη , στη δίκη της απόδρασης με ελικόπτερο από τις φυλακές Κορυδαλλού των Αλκέτ Ριζάϊ και Βασίλη Παλαιοκώστα, καθώς και σε υποθέσεις όπως το Σκάνδαλο Στημένων Αγώνων 2011 στο Ελληνικό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου (Koriopolis), αλλά και στην «υπόθεση της Χίου» με τους Κούρδους αυτονομιστές της DHKP-C που συνελήφθησαν να μεταφέρουν βαρύ οπλισμό. Τον Δεκέμβριο του 2014 υπεράσπισε πρόσωπο που κατηγορήθηκε ότι αποπειράθηκε να εξαγοράσει ψήφους βουλευτών κατά τη διαδικασία εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας (Υπόθεση «Χαϊκάλης Gate»).Το 2015 υπερασπίστηκε κατηγορούμενο στην υπόθεση «NOOR 1» , του πλοίου που μετέφερε τόνους ηρωίνης από τη Μέση Ανατολή στην Ελλάδα. Το 2016 ανέλαβε την υπεράσπιση βασικού κατηγορουμένου στη δίκη για τις προμήθειες στα εξοπλιστικά προγράμματα και ειδικότερα αυτή του αντιπυραυλικού συστήματος ASRAD-HELLAS. Την ίδια χρονιά ανέλαβε και την υπεράσπιση αξιωματούχου, που βαρύνονταν για το αδίκημα της απιστίας για το ΚΕΕΛΠΝΟ.
Το 2017 προσέφυγε για λογαριασμό πελατών του στην αστική Δικαιοσύνη κατά της Ελβετικής Τράπεζας Julius Baer , διεκδικώντας αποζημιώσεις για εξαπάτηση αυτών.
Είναι ο δικηγόρος που προσέφυγε τον Αύγουστο του 2016 ενώπιον των Αμερικανικών Αρχών (Securities and Exchange Commission & Department of Justice), για αθέμιτες πρακτικές της πολυεθνικής Φαρμακοβιομηχανίας Novartis στην Ελλάδα, βάσει του ομοσπονδιακού νόμου των ΗΠΑ (FCPA). Η δημοσιοποίηση της έρευνας των Αμερικανικών Αρχών με την συνδρομή των Ελλήνων Μαρτύρων Δημοσίου Συμφέροντος/ Πληροφοριοδοτών (Whistleblowers) για τη Novartis τον Δεκέμβριο του 2016, προκάλεσε την ενεργοποίηση και της Ελληνικής Δικαιοσύνης.
Τον Οκτώβριο του 2019 η ελβετική δημόσια τηλεόραση (RSI) προέβαλε ντοκιμαντέρ με τίτλο "La Strategia - Il Caso Novartis", σχετικα΄με την υπόθεση.
Τον Ιούνιο του 2020 επήλθε εξωδικαστικός συμβιβασμός μεταξύ της πολυεθνικής φαρμακοβιομηχανίας Novartis και των Αμερικανικών Αρχών [Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς (SEC)- Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ (DoJ)]. Η Novartis υποχρεώθηκε να καταβάλει πρόστιμο $310.000.000, για αθέμιτες πρακτικές της εταιρείας στην Ελλάδα.
Τον Μάρτιο του 2021, ανέλαβε την υπεράσπιση προσώπου, που κατηγορήθηκε, μεταξύ άλλων, για απόπειρα ανθρωποκτονίας εις βάρος αστυνομικού κατά τη διάρκεια επεισοδίων στη Νέα Σμύρνη. Η υπόθεση του 31χρονου "Ινδιάνου", όπως χαρακτηρίστηκε από τις Αρχές και τα Μ.Μ.Ε, απασχόλησε έντονα την κοινή γνώμη. Η εμπλοκή του, η προφυλάκισή του, ο υπερασπιστικός αγώνας για την αθωότητά του, η αποφυλάκιση και η απαλλαγή του απ' όλες τις κατηγορίες με βούλευμα του Δικαστικού Συμβουλίου Αθηνών(Μάϊος 2022), χαρακτηρίστηκαν από τον Τύπο, ως ένα μεγάλο "φιάσκο" της ΕΛ.ΑΣ και "μαύρη σελίδα" για τη Δικαιοσύνη.
Τον Δεκέμβριο του 2007 υπήρξε θύμα απόπειρας δολοφονίας με καυστικό υγρό στο Ν. Κόσμο, όπου τραυματίστηκε σοβαρά στο πρόσωπο και αναγκάστηκε να απέχει για μακρύ χρόνο από την επαγγελματική του δραστηριότητα. Η εις βάρος του εγκληματική ενέργεια, μετά από πολύχρονη αστυνομική και δικαστική έρευνα, ανέδειξε ως ηθικούς αυτουργούς επίορκους αστυνομικούς και ως φυσικούς αυτουργούς άτομα του οργανωμένου εγκλήματος. Κίνητρο των δραστών ήταν οι αποκαλύψεις του για ύπαρξη κυκλώματος στην ΕΛ.ΑΣ. που συνεργαζόταν με το οργανωμένο έγκλημα.
Διετέλεσε το 2004-2005 μέτοχος και Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. της ΠΑΕ Παναιτωλικός Γ.Φ.Σ.. Είναι ενεργό μέλος στο Ελληνοαμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο, στο Ελληνορωσσικό Εμπορικό Επιμελητήριο, στο Ελληνογερμανικό καθώς και στο Ελληνογαλλικό.
Είναι ιδρυτής και Διευθύνων Εταίρος της Δικηγορικής Εταιρείας "Παύλος Κ. Σαράκης & Συνεργάτες".
Πολιτική
Ασχολήθηκε με την πολιτική, ως στέλεχος της φοιτητικής παράταξης ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Στη διάρκεια παραμονής του στην Ιταλία συμμετείχε ενεργά στους Χριστιανοδημοκράτες του Giulio Andreotti. Το 2002 ήταν υποψήφιος σύμβουλος στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών (ΔΣΑ) με το ψηφοδέλτιο του Δημήτρη Παξινού. Στις εκλογές του Μαΐου του 2012 είχε θέσει υποψηφιότητα για βουλευτής στην Β' Αθηνών με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, ενώ στις εκλογές του Ιουνίου κατέβηκε με τη Νέα Δημοκρατία στην ίδια περιφέρεια. Την 1η Οκτωβρίου 2013 διεγράφη από τα μητρώα της Νέας Δημοκρατίας, μετά την ανάληψη της υπεράσπισης των βουλευτών της Χρυσής Αυγής Ηλία Κασιδιάρη και Ηλία Παναγιώταρου. Το 2014 ήταν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στη Γλυφάδα με τον ανεξάρτητο αυτοδιοικητικό συνδυασμό της «Δημιουργικής Διαδρομής», ερχόμενος πρώτος σε σταυρούς προτίμησης.
Τον Δεκέμβριο του 2015 επανεντάχθηκε στη Νέα Δημοκρατία.
Το 2019 κατέρχεται εκ νέου υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με τον ανεξάρτητο συνδυασμό «Η Γλυφάδα γυρίζει σελίδα», που καταλαμβάνει τη θέση της μείζονος αντιπολίτευσης στο Δήμο.
Τον Σεπτέμβριο του 2021, προσχώρησε στην Ελληνική Λύση. Στις εκλογές του Μαΐου του 2023 εξελέγη βουλευτής Επικρατείας, και στις επόμενες εκλογές του Ιουνίου του 2023 επανεξελέγη.
Προσωπική ζωή
Είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
1. http://www.cnn.gr/news/ellada/story/58059/paylos-sarakis-sto-cnn-greece-epiorkos-astynomikos-edose-entoli-gia-ton-thanato-moy
(CNN Greece, για τη σύλληψη του δράστη της απόπειρας δολοφονίας κατά Π. Σαράκη).
2. https://video.vice.com/gr/video/lawful-interceptions-in-greece/5964da49304291951749f974
(Απόσπασμα του επεισοδίου Οι Στόχοι των Γερμανικών Μυστικών Υπηρεσιών στην Ελλάδα, που προβλήθηκε τη Δευτέρα 10 Ιουλίου 2017 στο vice.com/gr. )
Παραπομπές
Έλληνες δικηγόροι
Έλληνες βουλευτές επικρατείας
Βουλευτές εκλεγμένοι με την Ελληνική Λύση
|
756309
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B2%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%BD
|
Κοινωνικό περιβάλλον
|
Το κοινωνικό περιβάλλον αναφέρεται στον άμεσο φυσικό και κοινωνικό χώρο στο οποίο ζει ο άνθρωπος η στο οποίο κάτι αναπτύσσεται. Περιλαμβάνει την κουλτούρα στην οποία το άτομο εκπαιδεύτηκε ή ζει, και τους ανθρώπους και τους θεσμούς με τους οποίους αλληλεπιδρά. Η αλληλεπίδραση μπορεί να είναι αυτοπροσώπως ή μέσω μέσων επικοινωνίας, ακόμη και ανώνυμα και μπορεί να μην συνεπάγεται ισότητα κοινωνικής θέσης. Το κοινωνικό περιβάλλον είναι μια ευρύτερη έννοια από αυτή της κοινωνικής τάξης ή του κοινωνικού κύκλου.
Τα άτομα με το ίδιο κοινωνικό περιβάλλον αναπτύσσουν συχνά μια αίσθηση κοινωνικής αλληλεγγύης. Οι άνθρωποι συχνά τείνουν να εμπιστεύονται και να βοηθούν ο ένας τον άλλον και να συγκεντρώνονται σε κοινωνικές ομάδες, οι οποίες τους βοηθάνε να εντάσσονται στο υπόλοιπο σύνολο, καθώς και να κοινωνικοποιούνται. Η διαδικασία της κοινωνικοποίησης είναι ένα είδος μάθησης, χάρη στην οποία ο νέος άνθρωπος συμμετέχει σταδιακά στην κοινωνική αλληλεπίδραση, αποκτά κοινωνική συμπεριφορά και αποτελεί μέλος του κοινωνικού συνόλου. Αυτή γίνεται διαμέσου κοινωνικών δομών και λειτουργιών όπως είναι η οικογένεια, η γενική εκπαίδευση, ο στρατός και η θρησκεία.
|
806291
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%81%CF%8D%CE%B1%20%CE%92%CF%81%CF%8D%CF%83%CE%B7%20%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B1%CF%82
|
Κρύα Βρύση Καρδίτσας
|
Η Κρύα Βρύση είναι οικισμός της Θεσσαλίας στην Περιφερειακή Ενότητα Καρδίτσας.
Γεωγραφικά - Ιστορικά στοιχεία
Η Κρύα Βρύση βρίσκεται στον κάμπο της Καρδίτσας σε απόσταση περίπου 7 χλμ. ΝΔ. από το κέντρο της πόλης και έχει υψόμετρο 133 μέτρα. Στα βορειοδυτικά του είναι το Γεωργικό, νοτιοδυτικά το Ξινονέρι και νοτιοανατολικά το Ρούσσο. Το χωριό δημιουργήθηκε τον 19ο αιώνα από κατοίκους του Ξυνονερίου και μεταφέρθηκε στη σημερινή του θέση την περίοδο της τουρκοκρατίας, το 1902, από τον τότε διοικητή της περιοχής μπέη Σαλή, ο οποίος έκτισε και διώροφο κονάκι (το παλιό δημοτικό σχολείο) ενώ γύρω στα 1940 αποσπάστηκε από το Ξυνονέρι και έγινε αυτόνομη κοινότητα. Οι κάτοικοί του ασχολούνται κυρίως με την γεωργία και τις οικοδομικές εργασίες. Το όνομά της οφείλεται στην την κοντινή πηγή που είναι στην τοποθεσία "Λατομείο", στους πρόποδες γειτονικού λόφου Μύλος.
Αναφέρεται επίσημα, μετά την ενσωμάτωση της Θεσσαλίας, το 1883 στο ΦΕΚ 126Α - 02/04/1883 να προσαρτάται στον δήμο Καρδίτσης. Το 1934 με τοΦΕΚ 39Α - 30/01/1934 ορίστηκε έδρα της ομώνυμης νεοϊδρυθείσας κοινότητας. Σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτη και την τροποποίησή του Κλεισθένης Ι αποτελεί την κοινότητα Κρύας Βρύσης που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Μητρόπολης του δήμου Καρδίτσας ενώ σύμφωνα με την απογραφή του 2011 απογράφησαν 421 κάτοικοι
Οι απογραφές πληθυσμού μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο είναι:
Παραπομπές
Χωριά του νομού Καρδίτσας
Δήμος Καρδίτσας
|
250741
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%20%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%20%CF%83%CF%84%CE%B1%20%CE%B5%CF%81%CE%B5%CE%AF%CF%80%CE%B9%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9C%CE%B5%CF%83%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85
|
Η Ελλάδα στα ερείπια του Μεσολογγίου
|
Η Ελλάδα στα ερείπια του Μεσολογγίου (γαλλ. La Grèce sur les ruines de Missolonghi) είναι πίνακας του Γάλλου ζωγράφου Ευγένιου Ντελακρουά εμπνευσμένο από την μάχη των Ελλήνων στην τρίτη πολιορκία του Μεσολογγίου.
Περιγραφή
Εικονίζει την προσωποποίηση της ηρωικής Ελλάδας. Φοράει ελληνική παραδοσιακή φορεσιά, ξεκούμπωτη στο στήθος. Είναι στραμμένη προς τον θεατή με τα χέρια σε στάση απόγνωσης, και το πρόσωπο σε τρία τέταρτα στραμμένο προς τα αριστερά.Στέκει όρθια επάνω στα ερείπια του Μεσολογγίου, που έχουν καταπλακώσει έναν αγωνιστή. Στο βάθος ένας μαύρος άνδρας με κίτρινο τουρμπάνι που συμβολίζει τον εχθρό καρφώνει μια σημαία στο έδαφος.
Παραπομπές
Έργα ζωγραφικής του Ευγένιου Ντελακρουά
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.