id
stringlengths 2
6
| url
stringlengths 32
489
| title
stringlengths 1
87
| text
stringlengths 18
168k
|
|---|---|---|---|
381935
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CE%AC%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%82%20%CE%99%CF%89%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82
|
Ευάγγελος Ιωαννίδης
|
Ο Ευάγγελος Ιωαννίδης (1868-1942) ήταν Έλληνας ζωγράφος, που ασχολήθηκε κυρίως με την προσωπογραφία (πορτρέτο) και τη θρησκευτική ζωγραφική.
Βιογραφία
Ο Ευάγγελος Ιωαννίδης γεννήθηκε στο Αϊδίνιο της Μικράς Ασίας. Ο πατέρας του, που ονομαζόταν Γεώργιος, ήταν ιατρός και πρόξενος της Ελλάδας στο Αϊδίνιο. Ο Ευάγγελος φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά σύντομα το εγκατέλειψε για να σπουδάσει ζωγραφική στο Μόναχο. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, συνέχισε τις σπουδές του επί τρία χρόνια κοντά στον Νικηφόρο Λύτρα. Εργάσθηκε στη Σμύρνη, στην Αθήνα, στο Παρίσι, στο Λονδίνο, στο Σικάγο και στη Βοστώνη. Πέθανε στην Αθήνα σε ηλικία 74 ετών, χωρίς να αποκτήσει δική του οικογένεια.
Από τις προσωπογραφίες του Ιωαννίδη ιδιαίτερα αξιόλογες θεωρούνται αυτές των: Κλέωνος Ραγκαβή, Κωστή Παλαμά, Στ. Δραγούμη, βασιλέως Γεωργίου Α΄, βασιλέως Κωνσταντίνου Α΄, Ελευθερίου Βενιζέλου και άλλων.
Στην Αμερική ο Ιωαννίδης φιλοτέχνησε κυρίως τοιχογραφίες και αγιογραφίες σε ναούς, ενώ κατά τη γενικότερη σταδιοδρομία του ειδικεύθηκε με επιτυχία και στο ελληνικό τοπίο (τοπιογραφία).
Παραπομπές
Πηγές
Το αντίστοιχο λήμμα στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια (Χάρη Πάτση), τόμος 14, σελ. 474
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Εικόνες έργων του και σύντομη βιογραφία
Έλληνες ζωγράφοι
Μικρασιατικός Ελληνισμός
|
447759
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91.%CE%A3.%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B1
|
Α.Σ. Κασσάνδρα
|
Ο Αθλητικός Σύλλογος Κασσάνδρα αποτελούσε ελληνικό ποδοσφαιρικό σωματείο με έδρα την Κασσάνδρεια του νομού Χαλκιδικής. Η ομάδα ιδρύθηκε το 1947 και διεξήγαγε τους εντός έδρας αγώνες της στο Δημοτικό Στάδιο Κασσανδρείας, χωρητικότητας 2.040 θεατών. Την διετία 2002-04 αγωνίστηκε στη Β΄ Εθνική κατηγορία.
Ιστορία
Ξεκίνησε την πορεία της ως «Άρης Κασσανδρείας» το 1968, από τα πρωταθλήματα της νεοϊδρυθείσας τότε Ε.Π.Σ. Χαλκιδικής, όπου και αναδείχθηκε πρωταθλήτρια της κορυφαίας κατηγορίας του νομού, τις περιόδους 1992–93 και 1999–2000, περίοδο κατά την οποία πέτυχε νταμπλ, καθώς κατέκτησε και το κύπελλο του νομού, ενώ την επόμενη περίοδο, 2000–01, στέφθηκε για δεύτερη φορά κυπελλούχος. Εν συνεχεία μετονομάστηκε σε «Αθλητικός Σύλλογος Κασσάνδρα» και αγωνίστηκε στο πρωτάθλημα της Δ΄ Εθνικής κατηγορίας, στο οποίο και στέφθηκε πρωταθλήτρια στον 4ο Όμιλο, για την περίοδο 2000–01, κερδίζοντας συγχρόνως την άνοδο για τη Γ΄ Εθνική κατηγορία.
Μετείχε ως επαγγελματικό σωματείο με την επωνυμία «Α.Σ. Κασσάνδρα ΠΑΕ», στη Γ΄ Εθνική κατηγορία την περίοδο 2001–02 τερματίζοντας στη δεύτερη θέση του βαθμολογικού πίνακα, οπότε και προβιβάστηκε στη Β΄ Εθνική κατηγορία. Εκεί παρέμεινε για δύο συνεχόμενες περιόδους διεκδικωντας μάλιστα και την άνοδο στην Α' Εθνική τη σεζόν 2003-04 τερματίζοντας στην τέταρτη θεση. Το καλοκαίρι του 2004, έπειτα από συμφωνία των ανθρώπων της ΠΑΕ Κασσάνδρα, με ιθύνοντες της διοικούσας επιτροπής του ποδοσφαιρικού τμήματος του Ολυμπιακού Βόλου, το σωματείο πήρε τη νέα ονομασία Α.Σ.Κ. Ολυμπιακός ΠΑΕ με έδρα το Βόλο, με το σύλλογο της Χαλκιδικής, επί της ουσίας, να μην υφίσταται πλέον.
Το 2005 δημιουργήθηκε μία νέα ομάδα με την ονομασία «Άρης Κασσανδρείας 2005», ως συνέχεια της παράδοσης της προηγούμενης και η οποία επίσης έχει έδρα το Δημοτικό Στάδιο Κασσανδρείας.
Τίτλοι και διακρίσεις
Γ΄ Εθνική
Δεύτερη θέση (1): 2001–02
Δ΄ Εθνική
Πρωταθλήτρια (1): 2000–01
Πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Χαλκιδικής
Πρωταθλήτρια (2): 1992–93, 1999–2000
Κύπελλο Ε.Π.Σ. Χαλκιδικής
Κυπελλούχος (2): 1999–2000, 2000–01
Αξιόλογοι ποδοσφαιριστές
Νίκος Σακελλαρίδης
Δημήτριος Σουάνης
Γεώργιος Χατζηζήσης
Κωνσταντίνος Κορμαρής
Γιάννης Ιωάννου
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ιστότοπος Βετεράνοι Κασσάνδρας
ΑΡΗΣ ΚΑΣΣΑΝΔΡΕΙΑΣ - ΙΣΤΟΡΙΑ
Κ
Κ
|
351376
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Knocking%20at%20Your%20Back%20Door%3A%20The%20Best%20of%20Deep%20Purple%20in%20the%2080%27s
|
Knocking at Your Back Door: The Best of Deep Purple in the 80's
|
Το Knocking at Your Back Door: The Best of Deep Purple in the 80's είναι συλλογή τραγουδιών του χαρντ ροκ συγκροτήματος Deep Purple, η οποία κυκλοφόρησε σε μορφή δίσκου βινυλίου και CD τον Ιούνιο του 1992 από την "Mercury Records".
Τα τραγούδια προέρχονται από τα άλμπουμ "Perfect Strangers", "The House of Blue Light" και το ζωντανά ηχογραφημένο "Nobody's Perfect (album)". Η ηχογράφηση του "Black Night" πραγματοποιήθηκε στη Βερόνα της Ιταλίας στις 6 Αυγούστου 1987, του "Smoke on the Water" και του "Space Truckin' " στο Όσλο της Νορβηγίας στις 22 του ίδιου μήνα.
Τραγούδια
Τα μέλη των Deep Purple
Οι μουσικοί οι οποίοι έχουν παίξει σε τραγούδια αυτού του δίσκου προέρχονται από την Mark II (1969-1973, 1984-1989, 1992-1993), και είναι οι εξής:
Ίαν Γκίλαν - φωνητικά
Ρίτσι Μπλάκμορ - κιθάρα
Τζον Λορντ - πλήκτρα
Ρότζερ Γκλόβερ - μπάσο
Ίαν Πέις - τύμπανα
Παραπομπές
Πηγές
Knocking at Your Back Door: The Best of Deep Purple in the 80's - Deep Purple - Prog Archives
Δισκογραφία των Deep Purple
Άλμπουμ του 1992
|
561588
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CF%87%CE%AF%CE%B1%20%CF%83%CF%84%CE%BF%20%CE%95%CE%BB%20%CE%A0%CE%AC%CF%83%CE%BF
|
Μονομαχία στο Ελ Πάσο
|
Η Μονομαχία στο Ελ Πάσο (πρωτότυπος τίτλος: Per qualche dollaro in più ή στα αγγλικά: For a few dollars more), είναι σπαγγέτι γουέστερν του 1965 σε σκηνοθεσία Σέρτζιο Λεόνε και μουσική του Ένιο Μορικόνε. Πρωταγωνιστούν οι Κλιντ Ήστγουντ, Λι Βαν Κλιφ και Τζιάν Μαρία Βολοντέ.
Η ταινία ήταν διεθνής συμπαραγωγή Ιταλίας, Δυτικής Γερμανίας και Ισπανίας. Κυκλοφόρησε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1967 και είναι το δεύτερο μέρος της Τριλογίας του Δολαρίου.
Πλοκή
Ο Άντρας χωρίς Όνομα που πολλοί αποκαλούν Μάνκο είναι κυνηγός επικηρυγμένων κακοποιών και βγάζει τα προς το ζην από τις αμοιβές που παίρνει, ένα επάγγελμα που κάνει και ένα πρώην μέλος του αμερικανικού στρατού ο Συνταγματάρχης Ντάγκλας Μόρτιμερ. Τελικά και οι δύο μαθαίνουν ότι ένας αδίστακτος ψυχοπαθής που ονομάζεται «Ελ Ίντιο» έχει αποδράσει από τις φυλακές με την βοήθεια της συμμορίας του.
Ο Ίντιο έχει πάνω του ένα μουσικό ρολόι τσέπης που ήταν ένα ενθύμιο της νιότης του, το χρησιμοποιεί για να το φορά στη μονομαχία. Μια σειρά από φλάσμπακ αποκαλύπτουν ότι είχε πάρει το ρολόι από μια νεαρή γυναίκα, η οποία μετά θα αυτοκτονήσει, αφού προηγουμένως ο Ελ Ίντιο την είχε βιάσει και δολοφόνησει τον σύζυγό της. Το περιστατικό αυτό έχει στοιχειώσει τον Ελ Ίντιο, που καπνίζει συνεχώς για να θολώσει τη μνήμη του.
Ο Ίντιο σχεδιάζει να ληστέψει την τράπεζα του Ελ Πάσο, η οποία διαθέτει μια μυστική κρύπτη που περιέχει «σχεδόν ένα εκατομμύριο δολάρια». Ο Μάνκο φτάνει στην πόλη και είναι σε γνώση του Μόρτιμερ, ο οποίος είχε φτάσει νωρίτερα. Ο Μάνκο θα αντιμετωπίσει τον Μόρτιμερ αφού και οι δύο έχουν μελετήσει ο ένας τον άλλον και αποφασίζουν να συνεργαστούν. Ο Μόρτιμερ πείθει τον Μάνκο να συμμετάσχει στην συμμορία του Ίντιο για να καταφέρουν να τον συλλάβουν. Έτσι ο Μάνκο θα μπει στη συμμορία αφού προηγουμένως είχε απελευθερώσει έναν φίλο του Ίντιο από τη φυλακή, παρά τις υποψίες του Ίντιο.
Ο Ίντιο στέλνει τον Μάνκο και τρεις άλλους για να ληστέψουν την τράπεζα στη κοντινή πόλη Σάντα Κρουζ. Ο Μάνκο θα αφοπλίσει τους τρεις ληστές και στέλνει έναν ψευδή τηλεγραφικό συναγερμό για να ειδοποιήσει τον σερίφη του Ελ Πάσο και την παρέα του και να τους οδηγήσει στη Σάντα Κρουζ. Ο Ίντιο και η συμμορία του παράλληλα ληστευούν την τράπεζα του Ελ Πάσο και αφού πάρουν το χρηματοκιβώτιο θα προσπαθήσουν να το ανατινάξουν ανεπιτυχώς. Ο Μάνκο θα επιστρέψει μόνος του από την Σάντα Κρουζ αλλά ο Ίντιο δέχεται την εκδοχή των γεγονότων όπως την λέει ο Μάνκο χάρη σε έναν τραυματισμό που του είχε προκαλέσει ο Μόρτιμερ νωρίτερα.
Ο Μάνκο καταφέρνει να πείσει τη συμμορία για να πάνε στη μικρή συνοριακή πόλη Άκουα Καλιέντε παρά την συνήθη διαδρομή μέσω του Ρίο Μπράβο. Εν τω μεταξύ ο Μόρτιμερ, ο οποίος αναμένει τον Μάνκο θα αποκλίνει από την προγραμματισμένη ενέδρα τους, είναι ήδη εκεί. Ο Μόρτιμερ θα συναντήσει την συμμορία και θα προσφέρει τις υπηρεσίες του στον Ίντιο για να ανοίξει το χρηματοκιβώτιο χωρίς τη χρήση εκρηκτικών υλών.
Ο Μάνκο και ο Μόρτιμερ θα ανοίξουν κρυφά το χρηματοκιβώτιο και μετά θα κρύψουν τα χρήματα αλλά αργότερα θα συλληφθούν από την συμμορία και θα ξυλοκοπηθούν άγρια. Ο Ίντιο θα αποκαλύψει μετά ότι γνώριζε ότι και οι δύο είναι κυνηγοί επικηρυγμένων. Αργότερα εκείνο το βράδυ, ο Ίντιο και ο υπολοχαγός του Νίνιο θα σκοτώσουν τον φύλακα της αποθήκης όπου φυλάσσονται το χρηματοκιβώτιο με ένα μαχαίρι που ανήκει στον Κουτσίλο και μετά θα εκτελέσει ο Ίντιο τον Κουτσίλο για να φανεί ότι πρόδωσε τη συμμορία, με την ελπίδα ότι όλοι θα σκοτώνουν ο ένας τον άλλον, έτσι ώστε να μπορεί να μοιράσει τα χρήματα μόνο μεταξύ του Νίνιο και του εαυτό του.
Τελικά ο Μάνκο θα σκοτώσει όλους τους ληστές και ο Μόρτιμερ θα φωνάξει τον Ίντιο όπου θα του αποκαλύψει το πλήρες όνομα του. Ο Μόρτιμερ θα σκοτώσει τον Γκρόκυ καθώς θα τρέχει να καλυφθεί αλλά αφοπλίζεται στη συνέχεια από τον Ίντιο που παίζει την μουσική από το ρολόι τσέπης του. Ο Ίντιο αμφισβητεί τον Μόρτιμερ και του λέει να προσπαθήσει να ξαναπάρει το όπλο του και να τον σκοτώσει πρότου τελειώσει η μουσική. Αλλά, όπως τελειώνει η μουσική, η ίδια μελωδία ξεκινά από το ίδιο ρολόι τσέπης που έχει ο Μάνκο και το οποίο προηγουμένως είχε κλέψει από τον Μόρτιμερ. Ο Μάνκο δίνει τη δική του ζώνη με το πιστόλι στον Μόρτιμερ, λέγοντας:«Τώρα μπορούμε να ξεκινήσουμε».
Η μουσική παίζει και μόλις ολοκληρωθεί ο Μόρτιμερ πυροβολεί πρώτος, σκοτώνοντας τον Ίντιο. Ο Μόρτιμερ θα πάρει το ρολόι από τον Ελ Ίντιο και ο Μάνκο παρατηρεί μια ομοιότητα του Μόρτιμερ με τη γυναίκα στις φωτογραφίες των ρολογιών. Τότε ο Μόρτιμερ αποκαλύπτει ότι είναι ο αδελφός της και ότι πήρε την εκδίκηση του, λέγοντας στον Μάνκο ότι παραιτείται από τις αμοιβές των επικηρυγμένων. Ο Μάνκο πετάει τα πτώματα του Ίντιο και των άλλων ληστών σε ένα κάρο και στο τέλος πηγαίνει και στην κρυψώνα για να πάρει και τα κλεμμένα χρήματα από την ληστεία της τράπεζας του Ελ Πάσο.
Διανομή ρόλων
Κλιντ Ίστγουντ ως Μάνκο ή ο Άντρας χωρίς Όνομα
Λι Βαν Κλιφ ως Ντάγκλας Μόρτιμερ
Τζιάν Μαρία Βολοντέ ως Ελ Ίντιο
Κλάους Κίνσκι ως Καμπούρης
Λουίτζι Πιστίλι ως Γκρόκι
Γιόζεφ Εγγέρ ως Γερο-προφήτης
Πάνος Παπαδόπουλος ως Σάντσο Περέζ
Μπενίτο Στεφάνελλι ως Λουκ
Λουίς Ροντρίγκεζ ως Κουτσίλο
Τόμας Μπλάνκο ως Σερίφης του Τουμκακάρι
Μάριο Μπρέγκα ως Νίνο
Παραγωγή
Ανάπτυξη
Μετά την επιτυχία στο box office της πρώτης ταινίας της Τριλογίας Για μια Χούφτα Δολάρια στην Ιταλία, ο σκηνοθέτης Σέρτζιο Λεόνε και ο νέος παραγωγός του, Αλμπέρτο Γκριμάλντι, ήθελαν να ξεκινήσουν την παραγωγή μιας σειράς, αλλά έπρεπε να κάνουν τον Κλιντ Ίστγουντ να συμφωνήσει να πρωταγωνιστήσει σε αυτή. Ο Ίστγουντ δεν ήταν έτοιμος να δεσμευτεί για μια δεύτερη ταινία καθώς δεν είχε δει καν την πρώτη. Γρήγορα, ο Λεόνε έσπευσε μια δημιουργήσει το προσχέδιο του σεναρίου της Μονομαχίας στο Ελ Πάσο. Το κοινό μπορεί να μην καταλαβαίνει ιταλικά, αλλά από άποψη στυλ και δράσης, η ταινία ήταν καλή. «Όλοι το απόλαυσαν όσο ήταν στα Αγγλικά», υπενθύμισε ο Ίστγουντ. Ο Τσαρλς Μπρόνσον προσεγγίστηκε ξανά για να πάρει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά τον απέρριψε, αναφέροντας ότι το σενάριο της συνέχειας ήταν σαν την πρώτη ταινία. Αντ 'αυτού, ο Λι Βαν Κλιφ δέχτηκε να πάρει πάλι ρόλο στη ταινία. Ο Ίστγουντ έλαβε 50.000 δολάρια αμοιβή, ενώ ο Λι Βαν Κλιφ έλαβε 17.000 δολάρια.
Ο σεναριογράφος Λουτσιάνο Βιτσεντζόνι έγραψε το σενάριο για την ταινία σε εννέα ημέρες.. Ωστόσο, ο Λεόνε ήταν δυσαρεστημένος με μέρος του διαλόγων του σεναρίου, και προσέλαβε τον Σέρτζιο Ντονάτι για να εργαστεί ως μη αναγνωρισμένος σεναριογράφος.
Κινηματογράφηση
Η ταινία γυρίστηκε στο περιοχή Ταμπέρνας στην Αλμερία της Ισπανίας, με εσωτερικούς χώρους στα στούντιο της Τσινετσιτά της Ρώμης.Ο διευθυντής σχεδιασμού παραγωγής Κάρλο Σίμι έχτισε την πόλη του Ελ Πάσο στην έρημο της Αλμερίας η οποία και εξακολουθεί να υπάρχει, ως το τουριστικό αξιοθέατο «Μικρό Χόλυγουντ». Η πόλη της Άκουα Καλιέντε, όπου ο Ίντιο και η συμμορία του φεύγουν μετά τη ληστεία στην τράπεζα, ήταν πραγματικά το Λος Αλμπαρικόγες, ένα μικρό «λευκό χωριό» στην πεδιάδα Νιγιάρ.
Μουσική
Η μουσική σύνθεση της ταινίας έγινε από τον Ένιο Μορικόνε, ο οποίος είχε προηγουμένως συνεργαστεί με τον Λεόνε στη πρώτη ταινία της Τριλογίας. Κάτω από τη ρητή κατεύθυνση του Λεόνε, ο Μορικόνε άρχισε να γράφει την μουσική πριν ακόμη ξεκινήσει η παραγωγή, καθώς ο Λεόνε έκανε σκηνές συχνά με την μουσική να ακούγεται. Η μουσική είναι αξιοσημείωτη για το μείγμα της μέσω ενός επαναλαμβανόμενου μοτίβου που προέρχεται από τα ίδια ρολόγια τσέπης που ανήκουν στους Ελ Ίντιο και του Μόρτιμερ. «Η μουσική που παράγει το ρολόι μεταφέρει τη σκέψη σου σε διαφορετικό μέρος», δήλωσε ο Μορικόνε. «Ο ίδιος ο χαρακτήρας βγαίνει μέσα από το ρολόι, αλλά σε διαφορετική κατάσταση κάθε φορά που εμφανίζεται».
Ένα άλμπουμ soundtrack κυκλοφόρησε αρχικά στην Ιταλία από την RCA Italiana. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Χιούγκο Μοντενέγκρο κυκλοφόρησε μια διασκευή όπως και οι Μπίλι Στρέιντζ και Λερόι Χολμς που κυκλοφόρησαν μια διασκευή του soundtrack με την αυθεντική αμερικανική αφίσα.
Στην κριτική του για την μουσική της ταινίας ο Μπρους Έλντερ από το AllMusic αναφέρει πως: «Η RCA Records αντιμετώπισε ένα πρόβλημα στα τέλη της δεκαετίας του 1960, γύρω από τη μουσική του Ένιο Μορικόνε από τα γουέστερν του "Ανθρώπου Χωρίς Όνομα" του Σέρτζιο Λεόνε με πρωταγωνιστή τον Κλιντ Ίστγουντ. Το πρώτο, «Για μια χούφτα δολάρια», είχε αποδώσει ένα επιτυχημένο μουσικό άλμπουμ όταν κυκλοφόρησε στην Αμερική το 1967, παρά το γεγονός ότι ο Μορικόνε είχε ηχογραφήσει μόνο 14 λεπτά μουσικής για αυτό. Υπήρχε ζήτηση για ένα soundtrack LP από τη δεύτερη ταινία, ειδικά μετά την επιτυχία της United Artists Records της κυκλοφορία του soundtrack από την τρίτη ταινία της τριλογίας, Ο «Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος». Το πρόβλημα ήταν ότι ο Μορικόνε είχε ηχογραφήσει μόνο 14 λεπτά μουσικής από την «Μονομαχία στο Ελ Πάσο». Ως αποτέλεσμα, συγκέντρωσαν ένα soundtrack στη Μονομαχία στο Ελ Πάσο, το οποίο περιελάμβανε τα έξι μουσικά κομμάτια από εκείνη την ταινία και επανέλαβε τα έξι πρωτότυπα κομμάτια από το Για μια χούφτα δολάρια. Όλα ακούγονται καλά και είναι ενδιαφέρον να ακούσουμε τον συνθέτη να προσθέτει τον ήχο ενός όμποε στη διακριτική του χρήση της τρομπέτας, της κιθάρας και του σφυρίγματος σε έναν νέο και στοιχειωτικό μελωδικό καμβά μουσικών τοπίων. Δεν υπάρχουν σημειώσεις, αλίμονο, αλλά το άλμπουμ είναι απολαυστικό όσο πάει».
Υποδοχή
Box office
H Μονομαχία στο Ελ Πάσο κυκλοφόρησε στην Ιταλία στις 30 Δεκεμβρίου 1965 με τίτλο Per Qualche Dollaro in Più. Η ταινία αποδείχθηκε ακόμη πιο επιτυχημένη από την προκάτοχό της.
Μέχρι το 1967, έγινε η ταινία με τα υψηλότερα κέρδη στην Ιταλία με ακαθάριστο έσοδα 3,1 δισεκατομμύρια λιρέτες (5 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ) από 14.543.161 εισητήρια.
H Μονομαχία στο Ελ Πάσο κυκλοφόρησε στην Ισπανία στις 17 Αυγούστου 1966 με τίτλο La muerte tenía un prio και έγινε η ταινία με τις υψηλότερες πωλήσεις όλων των εποχών με μεικτά έσοδα 272 εκατομμύρια πεσέτες. Επίσης ήταν η έβδομη πιο δημοφιλής ταινία στο γαλλικό box office το 1966.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η ταινία έκανε πρεμιέρα στις 10 Μαΐου 1967, τέσσερις μήνες μετά την κυκλοφορία του Για μια Χούφτα Δολάρια (A Fistful of Dollars), κερδίζοντας 5 εκατομμύρια δολάρια.
Κριτικές
Ο Ρότζερ Ίμπερτ των Chicago Sun-Times περιέγραψε την ταινία ως «ένα μεγάλο παλιό γουέστερν κλισέ μετά το άλλο» και είπε ότι «αποτελείται από καταστάσεις και όχι από πλοκές». Ο πλατωνικός χαρακτήρας του Άντρα Χωρίς Όνομα αμέσως έδειξε να είναι ανοιχτός στην παρωδία και ένα μια τέτοια ακολούθησε το ίδιο έτος με το τίτλο For a Few Dollars Less (1966) του Λάντο Μπουζάνκα.
Από τότε η ταινία έχει αυξηθεί σε δημοτικότητα, ενώ παράλληλα κερδίζει πιο θετικά σχόλια από τους σύγχρονους κριτικούς. Ο ιστότοπος Rotten Tomatoes συλλογής κριτικών, δίνει βαθμολογία (Ιουνίος 2021) θετικής έγκρισης 92% βασισμένες σε 36 κριτικές με μέσο όρο 8/10. Η κριτική συναίνεση του ιστότοπου αναφέρει: «Με τον Κλιντ Ίστγουντ στον πρωταγωνιστικό ρόλο, τον Ένιο Μορικόνε στη μουσική και την κομψή σκηνοθεσία του Σέρτζιο Λεόνε, η Μονομαχία στο Ελ Πάσο κερδίζει την αναγνώρισή της ως κλασική του είδους».
Βιβλιογραφία
Παραπομπές
Εξωτερικοί συνδέσμοι
Η
Η
Spaghetti-western.net
Ταινίες γουέστερν
Ταινίες σε σκηνοθεσία Σέρτζιο Λεόνε
Ταινίες με μουσική σύνθεση Ένιο Μορικόνε
Ταινίες του 1965
Ταινίες σε παραγωγή Αλμπέρτο Γκριμάλντι
Ταινίες γυρισμένες στην Αλμερία
Ιταλικές ταινίες
Αγγλόφωνες ταινίες
Ιταλόφωνες ταινίες
Ταινίες τοποθετημένες στο Τέξας
Ταινίες σε σενάριο Σέρτζιο Λεόνε
Ταινίες γυρισμένες στην Τσινετσιτά
|
251113
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%BA%CF%84%CF%85%CF%89%CF%84%CF%8C%CF%82%20%CF%83%CF%87%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82
|
Δικτυωτός σχηματισμός
|
Ο δικτυωτός σχηματισμός (reticular formation) είναι ένα σύνολο νευρώνων και νευραξόνων το οποίο βρίσκεται στο στέλεχος και στο θάλαμο. Δέχεται αισθητικές ίνες όλων των συστημάτων, ενώ οι απαγωγές ίνες του δικτυωτού σχηματισμού επικοινωνούν με όλες τις ομάδες νευρώνων. Τα κύτταρά του έχουν μεγάλους δενδρίτες για να δέχονται συνάψεις από πολλά διαφορετικά συστήματα. Επηρεάζει τη λειτουργία των σκελετικών μυών, ρυθμίζει το αυτόνομο νευρικό σύστημα και το σύστημα ενδοκρινών αδένων, ενώ έχει βρεθεί ότι σχετίζεται με το επίπεδο συνείδησης.
Ο δικτυωτός σχηματισμός είναι μια διάχυτη δομή που σχηματίζει ένα δίκτυο νευρώνων και νευραξόνων στο στέλεχος και το θάλαμο. Μπορεί να διαιρεθεί σε τρεις στήλες οι οποίες είναι ξεκινώντας από τη μέση γραμμή, η μέση, η έσω και η έξω στήλη. Όσο πιο κοντά βρίσκεται στη μέση γραμμή ο νευρώνας, τόσο μεγαλύτερος είναι. Δεν έχει εντοπιστεί μια οργάνωση των νευρώνων σε επιμέρους ομάδες, αλλά νέες απεικονιστικές μέθοδοι έχουν δείξει ότι υπάρχουν οδοί που περιλαμβάνουν πολλά κύτταρα να συνάπτονται το ένα με το άλλο στην σειρά.
Λειτουργίες
Ο δικτυωτός σχηματισμός είναι μέρος του παλαιού τμήματος του εγκεφαλικού στελέχους και επιτελεί σημαντικές λειτουργίες, κάποιες από αυτές απαραίτητες για την επιβίωση.
Έλεγχος σκελετικών μυών. Έχει βρεθεί ότι ο δικτυωτός σχηματισμός επηρεάζει τη λειτουργία των άλφα και γάμμα νευρώνων, οι οποίοι σχετίζονται με τη δράση των σκελετικών μυών και τα αντανακλαστικά. Μέρος αυτών των μυών είναι οι λεγόμενοι αναπνευστικοί μύες, οι οποίοι υποβοηθούν την αναπνοή.
Έλεγχος σωματικής και σπλαχνικής αισθητικότητας.
Έλεγχος του αυτόνομου νευρικού συστήματος. Ο δικτυωτός σχηματισμός ασκεί έλεγχο στο αυτόνομο νευρικό σύστημα μέσω κέντρων στο πρόσθιο εγκέφαλο.
Έλεγχος ενδοκρινών αδένων. Μπορεί άμεσα ή έμμεσα να επηρεάσει τη λειτουργία της υπόφυσης.
Επίδραση βιολογικών ρυθμών, όπως π.χ. ο ύπνος
Σύστημα εγρήγορσης. Με κατάλληλα ερεθίσματα, ο δικτυωτός σχηματισμός μπορεί να προκαλέσει αφύπνιση του εγκεφάλου. Σχετίζεται με την συνείδηση και το βαθμό εγρήγορσης ενός ατόμου.
Εγκέφαλος
|
634833
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE%CF%82%20%CE%88%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7%20%CE%9A%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%A4%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CE%BF%CF%80%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD%20%CE%A3%CF%87%CE%BF%CE%BB%CF%8E%CE%BD
|
Διεθνής Ένωση Κινηματογραφικών και Τηλεοπτικών Σχολών
|
Η Διεθνής Ένωση Κινηματογραφικών και Τηλεοπτικών Σχολών (CILECT) αποτελείται από τις σημαντικότερες σχολές κινηματογράφου και τηλεόρασης στον κόσμο και ιδρύθηκε στις Κάννες το 1955.
Σκοπός της είναι να προσφέρει ένα μέσο για την ανταλλαγή ιδεών μεταξύ των σχολών μελών και να τους βοηθήσει να κατανοήσουν το μέλλον της εκπαίδευσης για δημιουργικό προσωπικό στον κινηματογράφο, την τηλεόραση και τα σχετικά μέσα.
Είναι αφιερωμένη στη δημιουργία, ανάπτυξη και διατήρηση της περιφερειακής και διεθνούς συνεργασίας μεταξύ των σχολών μελών της και στην ενθάρρυνση της κινηματογραφικής και τηλεοπτικής κατάρτισης στον αναπτυσσόμενο κόσμο.
Περιφερειακές οργανώσεις
Ο Ευρωπαϊκός Όμιλος για τις Κινηματογραφικές και Τηλεοπτικές Σχολές (GEECT) είναι η οργάνωση των ευρωπαϊκών μελών του CILECT, συμπεριλαμβανομένων των σχολών του Ισραήλ, του Λιβάνου και της Γεωργίας.
Η CILECT Ibero América (CIBA) είναι η οργάνωση των λατινοαμερικανικών και ισπανικών κινηματογραφικών σχολών της CILECT.
Η CILECT Association Asia-Pacific (CAPA) είναι ο περιφερειακός οργανισμός των σχολών μελών της CILECT στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού.
Η Περιφερειακή Ένωση CILECT Africa (CARA) είναι η οργάνωση των σχολών μελών της CILECT στην περιοχή της Αφρικής.
Η Περιφερειακή Ένωση Βορειοαμερικανών (CNA) είναι η οργάνωση των σχολών μελών της CILECT στον Καναδά και στις ΗΠΑ.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ο
Διεθνείς οργανισμοί ραδιοτηλεόρασης
Διεθνείς οργανισμοί με έδρα τη Γαλλία
|
656926
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%B1%CE%B2%CE%B4%CE%BF%CF%8D%CF%87%CE%B1%20%CE%A7%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CF%89%CE%BD
|
Ραβδούχα Χανίων
|
Η Ραβδούχα είναι χωριό και έδρα ομώνυμης κοινότητας του δήμου Πλατανιά στην περιφερειακή ενότητα Χανίων της Κρήτης. Ανήκε στην Επαρχία Κισσάμου. Στο χωριό βρίσκεται ο ιερός ναός Αγίας Μαρίνας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, το χωριό έχει πληθυσμό 107 κατοίκων.
Δείτε: Κοινότητα Ραβδούχας
Παραπομπές
Δήμος Πλατανιά
Χωριά του νομού Χανίων
|
257539
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%BF%CF%81%CF%84%20%CE%A4%CE%B6%CF%89%CF%81%CF%84%CE%B6%2C%20%CE%93%CF%81%CE%B5%CE%BD%CE%AC%CE%B4%CE%B1
|
Φορτ Τζωρτζ, Γρενάδα
|
Το Φορτ Τζωρτζ (Fort George) είναι ένα χωριό της Γρενάδας. Βρίσκεται στην ενορία του Αγίου Γεωργίου.
Παραπομπές
Δείτε επίσης
Κατάλογος πόλεων της Γρενάδας
πόλεις της Γρενάδας
|
255784
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A5%CF%80%CF%8C%CE%B8%CE%B5%CF%83%CE%B7%20%CE%9A%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%81%CF%89%CE%BD
|
Υπόθεση Κικέρων
|
Η Υπόθεση «Κικέρων» αφορούσε μία σοβαρή υπόθεση κατασκοπείας που εξελίχθηκε στην Άγκυρα της Τουρκίας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Γενικά
Συγκεκριμένα περί το 1943 η Τουρκία παρέμενε ακόμα ουδέτερη.
Στην πρωτεύουσά της, Άγκυρα, όλοι σχεδόν οι διπλωμάτες των πρεσβειών Άγγλοι, Γερμανοί, Αμερικανοί, Ρώσοι κ.λπ. αναλώνονταν στην αναζήτηση και συλλογή πάσης φύσεως πληροφοριών επί των εμπλεκομένων αντιπάλων πλευρών. Πρέσβης της Αγγλίας στην Άγκυρα ήταν ο Σερ Ούγκε Ούγκεσεν και της Γερμανίας ο πρώην αντικαγκελάριος Φον Πάπεν, οι οποίοι ήταν και οι σημαντικότεροι στην υπόθεση.
Την ίδια εκείνη εποχή η Αγγλία στη προσπάθειά της να συγκρατήσει γερμανικές στρατιωτικές δυνάμεις διασπασμένες στη περιοχή των Βαλκανίων διέδιδε παραπλανητικά σχέδια για επικείμενη απόβαση στην Ελλάδα, είτε από την πλευρά του Ιονίου (Αδριατικής) είτε από το Αιγαίο.
Κατασκοπευτική δράση
Στο προσωπικό της αγγλικής πρεσβευτικής κατοικίας στην Άγκυρα εργαζόταν ως υπηρέτης και κάποιος Ελίεζα ή Ηλίαζ Μπάσνα ή Μπάσντα αλβανικής καταγωγής, μουσουλμάνος, γεννημένος στη Πρίστινα, το 1904, που φερόταν να είχε εργαστεί παλαιότερα σε πρεσβείες στη Ρίγα δηλώνοντας ότι γνώριζε έτσι αρκετές γλώσσες. Μεταξύ των παλαιών γνώριμιών του ήταν και ο τότε α΄ γραμματέας της γερμανικής πρεσβείας στην Άγκυρα.
Κάποιο βράδυ, του Οκτωβρίου του 1943, ο Μπάσνα εκμεταλλευόμενος την "αφέλεια" του Άγγλου πρέσβη να μεταφέρει στην οικία του απόρρητα έγγραφα για την καθιερωμένη απογευματινή μελέτη του πήρε κάποια απ΄ αυτά στο δωμάτιό του και αφού τα φωτογράφησε με μια μηχανή Λάικα των 35 mm τα επέστρεψε στη θέση τους. Την άλλη ημέρα επισκέφθηκε τον Γερμανό γραμματέα στην οικία του, προκειμένου να του πωλήσει το σχετικό φιλμ. Αν και ο Γερμανός δεν φάνηκε να του είχε και μεγάλη εμπιστοσύνη, μετά την περιγραφή του τρόπου που τα φωτογράφησε, τελικά των ρώτησε τι αμοιβή ήθελε και εκείνος του απήντησε 20.000 λίρες στερλίνες για το πρώτο φιλμ και 15.000 για κάθε επόμενο, συμπληρώνοντας πως αν δεν τα ήθελε θα τα πουλούσε στη ρωσική πρεσβεία.
Τελικά επήλθε συμφωνία από τον πρέσβη Φον Πάπεν και την έγκριση του υπουργού Εξωτερικών Γιοάχιμ φον Ρίμπεντροπ για την παραλαβή τους και την πληρωμή. Ο Πρέσβης φον Πάπεν παραλαμβάνοντας τα φωτογραφημένα έντυπα τα έστειλε στο Βερολίνο για επεξεργασία και αξιολόγηση με την κωδική ονομασία "CICERO" εκ του κωδικού ονόματος του κατασκόπου Μπάζνα. Λέγεται χαρακτηριστικά πως, βλέποντας τα φωτογραφημένα έγγραφα ο στρατηγός της SS φέρεται να δήλωσε "είναι απλά τόσο καλά για να είναι αληθινά", δίνοντας εντολή για προώθησή τους στον Χίτλερ.
Όταν τέλος τα είδε ο Χίτλερ φέρεται να δήλωσε "Τα έγγραφα φαίνονται γνήσια αλλά το περιεχόμενο αμφίβολο", παρά ταύτα ενέκρινε τη συνέχιση της συνεργασίας, αν και είχε ολοκληρωθεί η αξιολόγηση του πληροφοριοδότη.
Αξιολόγηση πληροφοριοδότη
Στη συνέχεια των παραπάνω οι Γερμανοί ξεκίνησαν να ερευνούν όλο το βιογραφικό του πληροφοριοδότη. Κατά τον έλεγχο αυτό διαπιστώθηκαν όμως διάφορες σοβαρές ανακρίβειες, μεταξύ των οποίων ότι γνώριζε πολύ καλά αγγλικά, που αναφέρθηκε ψευδώς, ή ότι τη φωτογράφηση είχε κάνει μόνος του, ενώ σε κάποια φωτογραφία εγγράφου φαινόταν κάποιο άλλο χέρι να το κρατάει, ή ότι αυτή έγινε σε χρόνο τρία λεπτά από το γραφείο του Άγγλου πρέσβη στο δωμάτιό του που μετά από μέτρηση απείχε πολύ περισσότερο χρόνο, αφού αυτό ήταν σε διαφορετική οικία.
Συνέχεια δραστηριότητας
Το πρώτο φιλμ που περιείχε περίπου 55 άκρως απόρρητα έγγραφα μεταξύ αγγλικού υπουργείου Εξωτερικών και αγγλικής πρεσβείας στην Άγκυρα, ακολούθησαν φωτογραφίες πολλών άλλων εγγράφων που αφορούσαν ανεκτίμητες πληροφορίες για επικείμενη απόβαση στη Βαλκανική, έκθεση από τη Διάσκεψη της Τεχεράνης, συμμαχικές αποφάσεις για την τελική καταστροφή του Γ΄ Ράιχ, αγγλικούς και αμερικανικούς βομβαρδισμούς της Βαλκανικής κ.ά. με παράλληλες τεράστιες αμοιβές του "Κικέρωνα" μέχρι τον Απρίλιο του 1944 που ξαφνικά παραιτήθηκε από την πρεσβευτική θέση του.
Άδοξο τέλος
Στη συνέχεια ο Μπάσνα έχοντας αποκομίσει ήδη τεράστια κεφάλαια από την δραστηριότητά του προσπάθησε να ξεκινήσει μια επιχείρηση οικοδομικών έργων με εκσκαφείς και ξενοδοχειακή μονάδα. Παράλληλα όμως τότε η Αστυνομία είχε αρχίσει την έρευνα της πληθώρας παραχαραγμένων στερλινών που κυκλοφορούσαν στην αγορά, που κατέληξαν στον Μπάσνα και τους λογαριασμούς του, οι οποίοι και κατασχέθηκαν. Έτσι αποδείχθηκε ότι όλες οι γερμανικές αμοιβές που είχε λάβει είχαν γίνει με τέλεια παραχαραγμένα χρήματα.
Μετά τη λήξη του Β΄ Π.Π. ο Μπάσνα προσπάθησε να στραφεί κατά της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας πλην όμως ανεπιτυχώς, αλλά και με ιδιαίτερα σκωπτικά σχόλια εκ μέρους των Γερμανών.
Τελικά φέρεται να πέθανε πάμπτωχος στο Μόναχο τον Δεκέμβριο του 1970.
Παρατηρήσεις
Η Υπόθεση Κικέρων αποτέλεσε αντικείμενο ταινίας το 1951, με πρωταγωνιστή τον Τζέιμς Μέισον.
Παραπομπές
Κατασκοπεία κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο
Κ
|
152355
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%BF%CE%B2%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%20%CE%93%CE%84%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%93%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Λουδοβίκος Γ΄ της Γαλλίας
|
Ο Λουδοβίκος Γ΄ της Γαλλίας (Γαλλική γλώσσα : Louis III, 863/865 – 5 Αυγούστου 882) , Βασιλεύς των Δυτικών Φράγκων (879 - 882) ήταν δεύτερος γιος του βασιλιά Λουδοβίκου του τραυλού και της Ανσγκάρδης της Βουργουνδίας, τέταρτης γενιάς απόγονος του Καρλομάγνου. Όταν πέθανε ο πατέρας του (879) έγινε συμβασιλεύς με τον μικρότερο αδελφό του Καρλομάν Β΄ της Γαλλίας που παρέμεινε μοναδικός βασιλιάς μετά τον θάνατο του Λουδοβίκου Γ΄. Την εποχή που κυβέρνησε ο Λουδοβίκος Γ΄ παρατηρήθηκαν μεγάλες στρατιωτικές επιτυχίες.
Ο Λουδοβίκος Γ΄ γεννήθηκε την εποχή που ο πατέρας του ήταν Δούκας της Ακουιτανίας και ο παππούς του Κάρολος ο Φαλακρός βασιλεύς των Δυτικών Φράγκων. Πολλές αμφιβολίες σχετικά με τη νομιμότητά του δημιουργήθηκαν επειδή οι γονείς του είχαν παντρευτεί μυστικά και αναγκάστηκαν τελικά να χωρίσουν με εντολή του παππού του.
Βασιλεύς των Δυτικών Φράγκων
Ο Κάρολος ο Φαλακρός πέθανε (877), δυο χρόνια αργότερα πέθανε και ο Λουδοβίκος ο Τραυλός (879), μερικοί ευγενείς ήθελαν μόνο βασιλιά τον Λουδοβίκο, άλλοι προτιμούσαν να συγκυβερνήσει με τον μικρότερο γιο του Καρλομάν Β΄. Τα δύο αδέλφια αποφάσισαν τον Μάρτιο του 880 στην Αμιένη να μοιράσουν το βασίλειο του πατέρα τους, ο Λουδοβίκος δέχθηκε το βόρειο τμήμα την Νευστρία που πολλές φορές ονομαζόταν "Φραγκία".
Ο δούκας Μπόζο της Προβηγκίας ένας από τους πιο έμπιστους στρατηγούς του Καρόλου του Φαλακρού αρνήθηκε την συνεργασία με τα δύο αδέλφια και αυτοανακηρύχθηκε βασιλιάς στην Προβηγκία. Τα δύο αδέλφια ξεκίνησαν εκστρατεία εναντίον του Μπόζο, κατέλαβαν τη Μακόν και τα νότια τμήματα του βασιλείου του. Ο ξάδελφος τους Κάρολος ο Παχύς που κυβερνούσε την Ανατολική Φραγκία και το Βασίλειο της Ιταλίας, από τον Αύγουστο ως τον Νοέμβριο πολιόρκησαν ανεπιτυχώς την Βιέν. Ο Λουδοβίκος Γ΄ κατάφερε συντριπτική νίκη επί των Βίκινγκ στην "μάχη του Σοκούρ" (881), ενοχλούσαν τη Δυτική Φραγκία από την εποχή του Καρόλου του Φαλακρού, ο θρίαμβος απομνημονεύτηκε στο επικό ποίημα "Ludwigslied" στην Αρχαία Γερμανική γλώσσα.
Ο Λουδοβίκος Γ΄ πέθανε από ατύχημα σε ηλικία περίπου 18 ετών στο Σαιν-Ντενί που βρισκόταν στο κέντρο του βασιλείου του. Την ώρα που προσπαθούσε να ανέβει στο άλογο του για να κυνηγήσει ένα κορίτσι που έτρεχε στο σπίτι του πατέρα της χτύπησε με δύναμη το κεφάλι του στο πάνω μέρος μιας χαμηλής πόρτας και το κρανίο του κομματιάστηκε. Δεν άφησε παιδιά και τον διαδέχτηκε ο μικρότερος αδελφός του Καρλομάν Β΄ σαν μοναδικός βασιλιάς, η ταφή του έγινε στη Βασιλική Σαιν-Ντενί.
Παραπομπές
Πηγές
Green, Dennis H. "The Ludwigslied and the Battle of Saucourt", in Judith Jesch (ed.), The Scandinavians from the Vendel Period to the Tenth Century (Oxford: Boydell Press, 2002), 281–302.
Fouracre, Paul. "The Context of the Old High German Ludwigslied", Medium Aevum, 46 (1985)
MacLean, Simon. Kingship and Politics in the Late Ninth Century: Charles the Fat and the end of the Carolingian Empire. Cambridge: Cambridge University Press, 2003.
McKitterick, Rosamond. The Frankish Kingdoms under the Carolingians, 751–987. London: Longman, 1983.
Oman, Charles. The Dark Ages 476–918. London: Rivingtons, 1914.
Βασιλείς της Γαλλίας
Βασιλείς της Δυτικής Φραγκίας
Δυναστεία των Καρολιδών
|
212580
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%BF%CF%85%CE%AC%CE%B9
|
Καουάι
|
Το Καουάι (αγγλικά Kauai), το τέταρτο μεγαλύτερο νησί στη Χαβάη, είναι από τα πλέον πιο βροχερά μέρη του κόσμου. Μεγάλα τμήματα του ορεινού νησιού κρύβονται στα σύννεφα. Αυτά τα δάση με την οργιώδη βλάστηση και τη μεγάλη υγρασία είναι η πατρίδα τροπικών πουλιών που απειλούνται με εξαφάνιση. Ακόμη και μικρές μεταβολές στις καιρικές συνθήκες, όπως στη συχνότητα των βροχοπτώσεων, μπορεί να προκαλέσουν μεγάλες αλλαγές στην περιοχή, θέτοντας σε κίνδυνο το οικοσύστημα του νησιού.
Νησιά των Ηνωμένων Πολιτειών
Χαβάη
Ηφαιστειογενή νησιά
|
742104
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%BF%CF%85%CE%AF%20%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%BA%20%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%AC%CE%BD%20%CE%A1%CE%B5%CF%84%CF%8E%20%CE%BD%CF%84%CE%B5%20%CE%92%CE%B9%CE%BB%CE%AD%CF%84
|
Λουί Μαρκ Αντουάν Ρετώ ντε Βιλέτ
|
Ο Αρμάντ Γκαμπριέλ Ρετώ ντε Βιλέτ (9 Φεβρουαρίου 1754-1797), ήταν Γάλλος ζιγκολό, πλαστογράφος, εκβιαστής και προαγωγός. Συμμετείχε στη διάσημη υπόθεση του Διαμαντένιου Περιδέραιου.
Τα πρώτα χρόνια
Γεννήθηκε στη Γαλλία κοντά στην πόλη της Λυών το 1754. Ήταν ο νεότερος γιος ενός ανήλικου αριστοκράτη, του οποίου η οικογένεια δεν είχε τους οικονομικούς πόρους για να του εξασφαλίσει μια θέση κατάλληλη για το καθεστώς του στη ζωή. Σε νεαρή ηλικία, ο Ρετώ έφυγε από το σπίτι του και κατατάχθηκε στο στρατό ως ένας απλός στρατιώτης. Είναι άγνωστο πόσο καιρό παρέμεινε στη στρατιωτική του θητεία, αν απολύθηκε με τιμή ή αν την εγκατέλειψε. Ωστόσο, μέχρι το 1778, σε ηλικία 19 ετών, ήταν γνωστό ότι ζούσε στο Παρίσι και παρουσίαζε τον εαυτό του ως «Κόντε» ντε Βιλέτ, έναν τίτλο που ανήκε πραγματικά στον μεγαλύτερο αδερφό του. Ενώ βρισκόταν στο Παρίσι, ο Ρετώ συντηρούνταν οικονομικά, στρατολογώντας νέες γυναίκες για να δουλέψουν ως πόρνες, για τις οποίες λάμβανε ποσοστό από ιδιοκτήτες πορνείων. Πιστεύεται ότι για να επιβιώσει εργάστηκε και ο ίδιος επίσης ως ζιγκολό. Την ίδια περίοδο ο Βιλέτ ανέπτυξε το ταλέντο του στην πλαστογραφία. Παρόλο που ασχολούνταν με το εμπόριο, κατασκεύαζε επίσης πιστωτικές επιστολές για χρηματικά ποσά μεγαλύτερα από αυτά που οφείλονταν για τις υπηρεσίες του. Σαν να μην του έφθαναν όμως αυτές οι άθλιες δραστηριότητες του, ο Βιλέτ περιστασιακά κατέφευγε στον εκβιασμό των πελατών του.
Η υπόθεση του διαμαντένιου περιδέραιου
Μέσα από μια στενή σχέση με τη Ζαν ντε Βαλουά Σαιν Ρεμί, το ζευγάρι οργάνωσε ένα σκάνδαλο που αφορούσε ένα διαμαντένιο κόσμημα. Η περίφημη υπόθεση του Διαμαντένιου Περιδέραιου έμεινε στην ιστορία της Γαλλίας. Ο Βιλέτ έπαιξε το ρόλο του πλαστογράφου γράφοντας επιστολές στη Ζαν ως Μαρία Αντουανέτα, για να φανεί ότι η βασίλισσα ήθελε το κολιέ, αλλά δεν μπόρεσε να το αγοράσει λόγω της απροθυμίας του Βασιλιά Λουδοβίκου ΙΣΤ’. Οι επιστολές παρουσιάστηκαν με τη σειρά τους στον Καρδινάλιο Ροχάν και τον έπεισαν να αγοράσει το πολύτιμο κόσμημα για τη Βασίλισσα ή έτσι τουλάχιστον πίστευε εκείνος. Κατόπιν ο Καρδινάλιος το παρέδωσε στη Ζαν για να το μεταφέρει στη βασίλισσα, αλλα εκείνη και ο σύζυγός της, ο Νίκολας ντε λα Μοτ, πήγαν αμέσως στο Λονδίνο και άρχισαν να πουλάνε τα κοσμήματα από το κολιέ για δικό τους κέρδος. Ο Βιλέτ αργότερα κατέθεσε εναντίον των Λα Μοτς. Η συνωμοσία τελικά αποκαλύφθηκε και όλοι οι εμπλεκόμενοι διώχθηκαν, συμπεριλαμβανομένου και του Βιλέτ.
Μετέπειτα ζωή
Ως τιμωρία για τη συμμετοχή του στην υπόθεση του Διαμαντένιου Περιδέραιου, ο Βιλέτ εξορίστηκε από τη Γαλλία. Μετακομίζοντας στην Ιταλία, έγραψε ένα βιβλίο σχετικό με όλα αυτά τα γεγονότα, το οποίο δημοσιεύτηκε στη Βενετία το 1790 (τρία χρόνια πριν από την εκτέλεση της Μαρίας Αντουανέτας). Έζησε τις υπόλοιπες μέρες του στη φτώχεια, αλλάζοντας το όνομα του, και τελικά πέθανε το 1797, στην ηλικία των 38 ετών.
Φιλμογραφία
Ο ηθοποιός Σάιμον Μπέικερ εμφανίζεται ως Ρετώ ντε Βιλέτ στην ταινία Επιχείρηση περιδέραιο του 2001 (The Affair of the Necklace). Παρουσιάζεται ως αλαζονικός και καλά δικτυωμένος ζιγκολό.
Παραπομπές
Σχετικά γεγονότα
Γαλλικά εγκλήματα του 18ου αιώνα.
Γεννήσεις του έτους 1759.
Γαλλίδες πόρνες.
Θάνατοι του έτους 1797.
Γάλλοι προαγωγοί.
Αμφισβητήσιμοι αριστοκρατικοί τίτλοι καταγωγής στη Γαλλία.
|
795333
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AC%CE%BF%CF%85%CE%B1%20%28%CE%9A%CE%AF%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%B1%29
|
Μαντάουα (Κίλουα)
|
Η Μαντάουα (Κίλουα) (αγγλ.: Mandawa (Kilwa), σουαχ.: Kata ya Mandawa, Wilaya ya Kilwa) είναι διοικητικό τμήμα στην Περιοχή Κίλουα (Kilwa District) στην Περιφέρεια Λίντι (Lindi Region) της Τανζανίας.
Το Αγροτικό Τμήμα Μαντάουα (Κίλουα) καλύπτει επιφάνεια 1.599 km² (617,38 mi²) και έχει μέσο υψόμετρο τα 291 m (955 ft).
Σύμφωνα με την απογραφή του 2012, το Αγροτικό Τμήμα Μαντάουα (Κίλουα) είχε συνολικό πληθυσμό 13.192 κατοίκους. Η κυρίαρχη φυλή στην περιοχή είναι η φυλή Μουέρα (Mwera).
Η έδρα του Αγροτικού Τμήματος είναι το χωριό Μαντάουα (Mandawa). Στο Αγροτικό Τμήμα (Mandawa Rural Ward) βρίσκεται επίσης και το στόμιο του Ποταμού Μαβούτζι (Mavuji River).
Δείτε επίσης
Διοικητικές υποδιαιρέσεις της Τανζανίας
Περιφέρεια Λίντι
Περιοχή Κίλουα
Σημειώσεις
Παραπομπές σημειώσεων
Παραπομπές
Τμήματα στην Επαρχία Κίλουα
Τμήματα στην Περιφέρεια Λίντι
Τμήματα της Τανζανίας
|
803077
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%AC%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A3%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1%20%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1%20%CE%BD%CF%84%CE%B9%20%CE%9B%CE%AD%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%B1
|
Φάρος της Σάντα Μαρία ντι Λέουκα
|
Ο Φάρος της Σάντα Μαρία ντι Λέουκα (ιταλ. Faro di Capo Santa Maria di Leuca) είναι ενεργός φάρος που βρίσκεται πάνω από το Ακρωτήριο του Μελίσσου, ανατολικά από την ομώνυμη πόλη και δίπλα στον ναό της Σάντα Μαρία (Παναγίας), ο οποίος κτίσθηκε πάνω στα ερείπια αρχαίου ναού της θεάς Αθηνάς. Χαρακτηρίζεται ως ο δεύτερος πιο σημαντικός φάρος στην Ιταλία μετά τον ιστορικό Φάρο της Γένοβας.
Θέση
Ο φάρος βρίσκεται στο νοτιοανατολικότερο άκρο όλης της ιταλικής χερσονήσου και της «υποχερσονήσου» Σαλέντο, το Ακρωτήριο του Μελίσσου ή Πούντε Μελίσσο στα ιταλικά, το Ιαπύγιον άκρον ή Σαλεντινό άκρο των αρχαίων Ρωμαίων, και σε γεωγραφικές συντεταγμένες 39°47΄45΄΄ Βόρειο πλάτος και 18°22΄06΄΄ Ανατολικό μήκος, στο νότιο άκρο των Στενών του Οτράντο. Απέχει 20 ναυτικά μίλια νότια από τον κυρίως φάρο των Στενών, στο Punta Palascia, και 46,5 ναυτικά μίλια (86 χιλιόμετρα) από τη δυτική ακτή των Οθωνών στην Ελλάδα.
Περιγραφή
Το κτήριο του φάρου κατασκευάσθηκε το 1864 σε σχέδια του Ακίλλε Ρόσσι και ο φάρος άναψε για πρώτη φορά στις 6 Σεπτεμβρίου 1866. Ο πύργος του είναι κτισμένος με τούβλα και σοβατισμένος άσπρος, ενώ το σχήμα του είναι εξαγωνικό πρίσμα με εξώστη πάνω από δύο ορόφους κατοικίας του φαροφύλακα. Το ύψος του κτίσματος είναι 47,5 μέτρα και το εστιακό ύψος (ύψος του λαμπτήρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας) είναι 102 μέτρα. Ο φανός έχει διάμετρο τριών μέτρων με λαμπτήρα ισχύος χιλίων βατ και εκπέμπει τρεις λευκές αναλαμπές κάθε 15 δευτερόλεπτα, ενώ από ύφαλο ανατολικά του φάρου εκπέμπεται ασθενέστερο κόκκινο φως διάρκειας τριών δευτερολέπτων κάθε 4 δευτερόλεπτα. Το λευκό φως του φάρου είναι ορατό σε αποστάσεις μέχρι και 24 ναυτικά μίλια (44 χιλιόμετρα), οπότε υπό ιδανικές συνθήκες καλύπτει πάνω από το ήμισυ της αποστάσεως έως τους Οθωνούς. Ο φάρος υπάγεται στην Υπηρεσία Φάρων του ιταλικού πολεμικού ναυτικού, με τον κωδικό αριθμό 3388 E.F. ή 3590.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Χάρτης στην Υπηρεσία Φάρων του ιταλικού πολεμικού ναυτικού
Σαντα Μαρια Λεουκα
|
829677
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%BF%CE%B2%CE%AC%CF%84%CE%B5%20%CE%9C%CE%B5%CF%84%CE%B6%CF%8C%CE%BB%CE%B1
|
Νοβάτε Μετζόλα
|
Το Νοβάτε Μετζόλα (ιταλικά: Novate Mezzola) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία του Σόντριο, στην περιφέρεια της Λομβαρδίας.
Παραπομπές
Δήμοι της Επαρχίας του Σόντριο
|
231021
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CF%83%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CF%80%CF%80%CE%BF%CF%82
|
Ποσείδιππος
|
Με το όνομα Ποσείδιππος αναφέρονται οι:
Ποσείδιππος (κωμικός ποιητής), αναφερόμενος και ως Ποσείδιππος ο Κασσανδρεύς
Ποσείδιππος επιγραμματοποιός, αναφερόμενος και ως Ποσείδιππος ο Πελλαίος
Ποσείδιππος, ιστορικός από την Κνίδο, ο οποίος εικάζεται ότι είναι ίδιος με τον επιγραμματοποιό
|
87593
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%82%20%CE%91%CE%84%20%CE%A3%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CE%B4%CE%BF%CF%82
|
Μάρκος Α΄ Σανούδος
|
Ο Μάρκος Α' Σανούδος (Marco I Sanudo, 2 Δεκεμβρίου 1153 - 12 Μαΐου 1227) επιφανής Βενετός ευγενής, μέλος του Οίκου των Σανούδων ήταν μεγαλύτερος γιος του Βενετού ευγενούς Πιέτρο Σανούδου και μιας αδελφής του υπέργηρου Βενετού δόγη Ενρίκο Ντάντολο. Ο Μάρκος Σανούδος με τη συμμετοχή του Δ΄ Σταυροφορία έγινε ο ιδρυτής και πρώτος δούκας του Δουκάτου του Αρχιπελάγους του Αιγαίου με έδρα τη Νάξο (1207 - 1227). Συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις με τις οποίες η Δημοκρατία της Βενετίας αγόρασε την Κρήτη από τον Βονιφάτιο τον Μομφερρατικό.
Αφότου η Κωνσταντινούπολη έπεσε στα χέρια των Σταυροφόρων και ιδρύθηκε η Λατινική Αυτοκρατορία (1204), τα επόμενα χρόνια, ο Μάρκος Σανούδος συγκέντρωσε στόλο, κατέλαβε τη Νάξο και ίδρυσε το Δουκάτο του Αρχιπελάγους με έδρα την ίδια. Έκτισε τη Χώρα της Νάξου με το λιμάνι που διατηρείται ως πρωτεύουσα τον νησιού έως σήμερα. Την περίοδο της ηγεμονίας του στο Δουκάτο ανέμειξε τα Βυζαντινά έθιμα με τα Λατινικά. Όντας υποτελής του Λατίνου αυτοκράτορα Ερρίκου της Φλάνδρας (1210) πολέμησε στο πλευρό του έναντι της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας. Συμμετείχε επίσης στην εκστρατεία των Βενετών κατά της Κρήτης (1211)
Πρώτα χρόνια
Ιστορικές πηγές
Όλες οι βιογραφίες για τον Μάρκο Σανούδο γράφτηκαν πολλά χρόνια μετά την εποχή του. Οι περισσότεροι Βενετοί χρονικογράφοι έζησαν τον 14ο και τον 15ο αιώνα. Η «Ιστορία της Ρωμανίας» που έγραψε ο Μαρίνος Σανούδος ο Πρεσβύτερος μέλος του Οίκου των Σανούδων γράφει μονολεκτικά: «Κατέκτησε όλα τα νησιά».
Ο δόγης Ανδρέας Δάνδολος έγραψε ένα έργο για τη Βενετία γύρω στο 1350 και στο σχετικό κείμενο με την κατάκτηση των νησιών του Αιγαίου γράφει :
«Το 1207 ο Μάρκος Σανούδος μαζί με άλλους Σταυροφόρους, κυρίως Βενετσιάνικης καταγωγής αφού διαχωρίστηκε από τους υπόλοιπους κατέκτησε τη Νάξο, την Πάρο, τη Μήλο και τη Σαντορίνη. Ο Μαρίνο Ντάντολο κατέκτησε την Άνδρο, ο Ανδρέας Γκίζι και ο Ιερεμίας Γκίζι κατέκτησαν την Τήνο, τη Μύκονο, τη Σκύρο, τη Σκόπελο και τη Σκιάθο.»
Ένα Βενετικό έγγραφο (1360 - 1362) που αποδίδεται σε κάποιον Ενρίκο Δάνδολο δίνει μια σύντομη βιογραφία του Μάρκου Σανούδο. Ξεκινά με μια διαμάχη του στην Κρήτη με τον Ενρίκο Πεσκατόρε. Το κείμενο καταγράφει για πρώτη φορά τη συγγένεια ανάμεσα στον Μάρκο Σανούδο και τον δόγη Ενρίκο Δάνδολο. Το κείμενο δεν επιβεβαιώνεται επίσημα.
Ο Φλάβιος Μπιόντο στο έργο του «Αρχές της Βενετσιάνικης κυριαρχίας» (1454) μεταφέροντας τις πληροφορίες του Ανδρέα Δανδόλου, γράφει ότι η Δημοκρατία της Βενετίας έδωσε άδεια σε όλους τους ευγενείς της πόλης να καταλάβουν νησιά της Ανατολής και να τα θέσουν υπό την προσωπική τους κυριαρχία. Ο μοναδικός όρος της συμφωνίας ήταν τα νησιά να μην μεταβιβαστούν ποτέ σε μη Βενετούς. Η θεωρία αυτή που προτάθηκε πρώτη φορά τον 15ο αιώνα βασίστηκε σε πηγές της εποχής.
Οι πιο αξιόπιστες πληροφορίες με πολλές γεωγραφικές και ιστορικές λεπτομέρειες δίνονται από τον Ντανιέλ Μπαρμπάρο (1514 - 1570) που συνδυάζει όλες τις παλαιότερες πηγές, ειδικά τα έργα των δύο Δανδόλων, και έγιναν η βάση για μετέπειτα ιστορικούς όπως ο Τζον Νάιτ Φόδερινγκχαμ (1874 - 1936). Ο Γουίλιαμ Σαιντ-Γκουιγιάν έγραψε ένα νέο άρθρο (2004) που βασίστηκε σε όλες τις πρόσφατες εργασίες με τα επίσημα έγγραφα της εποχής.
Ένα άλλο έργο με τίτλο «Αρχαίοι δούκες του Αρχιπελάγους» έγραψε ο Φάδερ Σόλγκερ, Ιησουίτης Γάλλος μοναχός στο μοναστήρι της Νάξου τον 17ο αιώνα.
Καταγωγή
Η αρχική καταγωγή της Οικογένειας Σανούδου ήταν η Ηράκλεια στον κόλπο της Τεργέστης λίγο βόρεια της Βενετίας, η οικογένεια μετανάστευσε στα Βενετικά νησιά μετά την καταστροφή της πόλης τον 9ο αιώνα. Η Οικογένεια λεγόταν πολλούς αιώνες "Καντιάνο", με το όνομα αυτό ανέβηκαν πολλά μέλη της στη θέση του δόγη της Βενετίας όπως ο Πιέτρο Α΄ Καντιάνο (887 - 888), ο Πιέτρο Β΄ Καντιάνο (932 - 939), ο Πιέτρο Γ΄ Καντιάνο (942 - 959), ο Πιέτρο Δ΄ Καντιάνο (959 - 976) και ο Βιτάλε Καντιάνο (978 - 979). Οι τελευταίοι εκπρόσωποι της οικογένειας Καντιάνο προσπάθησαν να αποκτήσουν κληρονομική εξουσία στη Βενετία τον 10ο αιώνα, το όνομα από τότε εξαφανίζεται και εμφανίζεται η οικογένεια με το νέο επώνυμο "Σανούδος". Το επώνυμο "Καντιάνο" σχετίζεται με την "Κανδία" την ονομασία που χρησιμοποιούσαν οι Βενετοί για την Κρήτη, ο όρος "Καντιάνο" μεταφράζεται στη Βενετική γλώσσα σαν "Κρητικός" αλλά η σχέση της οικογένειας με το νησί παραμένει άγνωστη. Πολλές γενεές μετά τον Πιέτρο Δ΄ καταγράφεται στην οικογένεια ο Μάρκος Σανούδος ως "Καπετάνιος" και "Σύμβουλος". Ο Μάρκος ήταν πρέσβης στην Κωνσταντινούπολη και συμμετείχε σε διαπραγματεύσεις να αναγνωρίσει ο αυτοκράτορας την κυριαρχία της Βενετίας στη Δαλματία και την Κροατία (1084 - 1085). Την ίδια εποχή απέκτησε πολλές φιλίες και σχέσεις στον Ελληνικό χώρο ιδιαίτερα το Αιγαίο Πέλαγος, πήρε το ψευδώνυμο "Κωνσταντινουπολίτης". Ο Μάρκος Σανούδος απέκτησε έναν γιο τον Πιέτρο που παντρεύτηκε μια αδελφή του δόγη Ενρίκο Ντάντολο και απέκτησε τρεις γιους : τον Μάρκο, τον Μπερνάρντο και τον Λουνάρδο.
Πρώτες καταγραφές
Ο Μπερνάρντο Σανούδο σαν νέος άντρας βρισκόταν ανάμεσα στους εκλέκτορες του δόγη Ενρίκο Ντάντολο (1192). Ο Λουνάρδο ήταν ένας από τους αξιωματούχους του Βενετσιάνικου στόλου που επιτέθηκε στην Άβυδο (1196). Ο Λουνάρδο σύμφωνα με Βενετούς ιστορικούς της εποχής ήταν ο αρχηγός του στόλου του Ενρίκο Ντάντολο όταν οι Σταυροφόροι κατέκτησαν την Κωνσταντινούπολη (1204). Η πραγματική ημερομηνία που γεννήθηκε ο Μάρκος δεν είναι γνωστή, οι ιστορικοί προσπαθούν να την προσδιορίσουν με βάση την ημερομηνία του θανάτου του, ο Σόλγκερ γράφει ότι το 1220 ήταν 67 ετών. Το πιο πιθανό είναι να γεννήθηκε γύρω στο 1153 αναφέρεται για πρώτη φορά η παρουσία του στην εκστρατεία του Βενετικού στόλου με 30 γαλέρες υπό τον Δόγη Σεμπάστιαν Τζιάνι εναντίον των 30 γαλέρων του Γερμανού πρίγκιπα Όθων Α΄ της Βουργουνδίας γιου του Φρειδερίκου Βαρβαρόσσα (1176 - 1177). Η εκστρατεία δεν έχει αποδειχτεί ιστορικά. Η πρώτη βέβαιη παρουσία του Μάρκου Σανούδου ήταν η συμμετοχή του στην Δ΄ Σταυροφορία. Δεν είναι γνωστά πολλά γεγονότα για τον Μάρκο, η μόνη πληροφορία γράφει ότι είχε μεγάλο θάρρος στις πολιορκίες της Ζάρας και της Κωνσταντινούπολης αλλά δεν φαίνεται πουθενά το όνομα του στη διοίκηση των πλοίων. Ανήκε πιθανότατα στο πλήρωμα κάποιας γαλέρας που κυβερνούσε ένας από τους αδελφούς του ή ο θείος του δόγης Ενρίκο Ντάντολο.
Οι Κυκλάδες το Βυζάντιο
Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος οργάνωσε τον 7ο αιώνα τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία σε Θέματα. Τον 10ο αιώνα δημιουργήθηκε το θέμα του Αιγαίου στο οποίο ανήκαν: οι Κυκλάδες, οι Σποράδες, η Χίος, η Λέσβος και η Λήμνος αλλά η κεντρική Βυζαντινή διοίκηση δεν μπορούσε να ελέγξει όλα τα απομονωμένα νησιά. Στις αρχές του 13ου αιώνα ανέλαβε τη διοίκηση των Κυκλάδων ο άρχοντας της Ρόδου Λέων Γαβαλάς για να τις προστατεύσει από την απειλή της επέλασης των Σταυροφόρων που είχαν καταλάβει την Κωνσταντινούπολη, πήρε τον τίτλο του "Άρχοντα της Ρόδου και των Κυκλάδων". Ο Λέων Γαβαλάς δεν κατάφερε ωστόσο ούτε να συλλέξει τους φόρους, ούτε να προστατεύσει τα νησιά από Γενοβέζους και Τούρκους πειρατές.
Την ίδια εποχή οι κάτοικοι εγκατέλειψαν τις παραλιακές περιοχές και εγκαταστάθηκαν σε ορεινούς οικισμούς όπως το οροπέδιο του Τραγκέα στη Νάξο.
Δ΄ Σταυροφορία
Εμπορικές δραστηριότητες των Βενετών
Από τον 11ο αιώνα οι μεγάλες Ιταλικές πόλεις, ιδιαίτερα η Δημοκρατία της Βενετίας και η Δημοκρατία της Γένοβας, ξεκίνησαν έντονες εμπορικές δραστηριότητες με την Ανατολή, ιδιαίτερα την Κωνσταντινούπολη και την Αίγυπτο που ήταν οι κύριοι εμπορικοί σταθμοί προς το δρόμο του μεταξιού.
Τα πλοία της Βενετίας έπλεαν κατά μήκος των ανατολικών ακτών στην Αδριατική θάλασσα, με σταθμούς τη Ζάρα, το Δυρράχιο και την Κέρκυρα, και στη συνέχεια κατά μήκος των δυτικών ακτών της Πελοποννήσου, έως την Κορώνη, και από εκεί, είτε κατευθύνονταν προς την Κωνσταντινούπολη, με στάσεις στη Νάξο, την Εύβοια και την Θεσσαλονίκη, είτε την Αλεξάνδρεια, με στάσεις στην Κρήτη και τη Συρία.
Τα πλοία της Γένοβας περνούσαν από το Στενό της Μεσσήνης στο Στενό του Οτράντο, έκαναν τον γύρο της Πελοποννήσου, και από εκεί κατέληγαν στην Κωνσταντινούπολη, με στάσεις στη Μονεμβασιά και τη Χίο, ή την Αίγυπτο και τη Συρία, με στάσεις στη Μήλο, τη Νάξου και την Αμοργό.
Οι Ιταλικές πόλεις ήθελαν να έχουν στην κατοχή τους τους εμπορικούς σταθμούς κατά μήκος αυτών των διαδρομών.
Οι εμπορικές δραστηριότητες των Βενετών αυξήθηκαν πολύ τον 12ο αιώνα ως αποτέλεσμα των ευνοϊκών προνομίων που τους παραχώρησε ο αυτοκράτορας Ισαάκιος Β΄ Άγγελος. Ο διάδοχος και αδελφός του Αλέξιος Γ´ Άγγελος, που τον ανέτρεψε, κατάργησε πολλά από τα προνόμια της Βενετίας και τα εκχώρησε στη Γένοβα και την Πίζα. Τα Γενοβέζικα πλοία, που ενισχύθηκαν σημαντικά, διέλυσαν τους πειρατές που επιτίθονταν στους εμπορικούς σταθμούς της Βενετίας και του Βυζαντίου.
Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους
Η Γενουάτικη συνοικία στην Κωνσταντινούπολη ενισχύθηκε σημαντικά (1201). Την ίδια εποχή ενισχύθηκε και η συνοικία της Πίζας στη Θεσσαλονίκη. Οι Βενετοί έντονα ενοχλημένοι αποφάσισαν να διεκδικήσουν τα παλιά τους προνόμια, όταν ο νεαρός Αλέξιος Δ΄ Άγγελος γιος του εκθρονισθέντος Ισαάκιου Β΄ ζήτησε τη βοήθεια των Βενετών για να ανατρέψει τον θείο του δέχτηκαν πρόθυμοι να του την προσφέρουν. Οι Βενετοί ήταν βέβαιοι ότι με τον νεαρό αυτοκράτορα θα ανακτούσαν τα παλιά προνόμια που είχαν στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
Οι Βενετοί Σταυροφόροι ανέτρεψαν τον Αλέξιο Γ΄ και τοποθέτησαν στον αυτοκρατορικό θρόνο τον ανιψιό του Αλέξιο Δ΄ που από την πρώτη στιγμή κυβέρνησε αυταρχικά και έβαλε τεράστιους φόρους για να συγκεντρώσει τα απαραίτητα χρήματα που είχε υποσχεθεί στους Σταυροφόρους. Οι Κωνσταντινουπολίτες εξεγέρθηκαν με επικεφαλής τον Μέγα Δομέστικο Αλέξιο Δούκα, με τη βοήθεια των Βαράγγων ανέτρεψε τον Αλέξιο Δ΄ και ανακηρύχτηκε νέος αυτοκράτορας ως Αλέξιος Ε΄ Δούκας. Η βασιλεία του Αλέξιου Ε΄ ή Αλέξιου Μούρτζουφλου κράτησε μόλις δυο μήνες (8 Φεβρουαρίου 1204 - 12 Απριλίου 1204). Την 13η Απριλίου 1204 οι Σταυροφόροι, που οι Βυζαντινοί αποκαλούσαν «Λατίνους» ή «Φράγκους»''', κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη και ίδρυσαν τη Λατινική Αυτοκρατορία.
Διανομή των εδαφών
Η διανομή αποφασίστηκε από συμβούλιο 24 ευγενών στο οποίο συμμετείχαν 12 Βενετοί και 12 μη Βενετοί. Το 1/4 δόθηκε στον Βαλδουίνο Θ΄ της Φλάνδρας που εξελέγη ο πρώτος Λατίνος αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης, από τα υπόλοιπα μερίδια τα 3/8 δόθηκαν στους Βενετούς και τα τελευταία 3/8 στους υπόλοιπους Σταυροφόρους. Οι Κυκλάδες δεν αναφέρονται στη διανομή σε αντίθεση με τις Σποράδες και τα Ιόνια Νησιά. Μονάχα η Άνδρος και η Τήνος βρίσκονται στη διανομή, η πρώτη δόθηκε στους Βενετούς και η δεύτερη στη διάθεση του Λατίνου αυτοκράτορα.
Οι ιστορικοί έψαξαν αναλυτικά για τα υπόλοιπα νησιά αλλά χωρίς αποτέλεσμα, ο Πολ Χέθερινγκτον έκπληκτος παρατηρεί την απουσία νησιών των Κυκλάδων ιδιαίτερα της Νάξου που ήταν το μεγαλύτερο νησί του Αιγαίου. Η Συνθήκη πιθανότατα έκλεισε βάση των φόρων που είχαν συγκεντρωθεί το 2003, οι Κυκλάδες δεν είχαν πληρώσει φόρους. Η Βενετία γνώριζε πολύ καλά το Αιγαίο περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη πόλη στη δύση, φρόντισε επιμελώς να παραμεληθούν τα νησιά από τη συνθήκη για να μπορέσει να τα καταλάβει εύκολα κάτι που έγινε.
Κατάληψη της Νάξου
Μετά την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης ο Μάρκος Σανούδος διορίστηκε δικαστής και συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις ανάμεσα στη Δημοκρατία της Βενετίας και τον Βονιφάτιο τον Μομφερρατικό για την πώληση της Κρήτης στη Βενετία. Ο Βονιφάτιος ο Μομφερρατικός ήταν περισσότερο συνδεδεμένος με τους Γενουάτες παρά με τους Βενετούς γι'αυτό δεν πήρε το Λατινικό στέμμα, του έδωσαν σαν αποζημίωση το Βασίλειο της Θεσσαλονίκης και την Κρήτη. Η Μακεδονία δεν είχε ακόμα κατακτηθεί και ο Βονιφάτιος επαναστάτησε με τη δικαιολογία ότι ήθελε ο αυτοκράτορας να του πάρει το μερίδιο του και πολιόρκησε την Αδριανούπολη. Ο Ενρίκο Ντάντολο έστειλε μια αποστολή για να διαπραγματευτεί με τον Βονιφάτιο, συμμετείχαν ο Μάρκος Σανούδος και ο ιστορικός Γοδεφρείδος Βιλλεαρδουίνος. Ακολούθησε η Συνθήκη της Αδριανούπολης (12 Αυγούστου 1204) με την οποία ο Βονιφάτιος πούλησε την Κρήτη στους Βενετούς και ανακηρύχτηκε βασιλιάς της Θεσσαλονίκης.
Οι Μεσαιωνικοί χρονικογράφοι αναφέρουν ότι με τη συνθήκη ο Μάρκος Σανούδος πήρε εδάφη στην Κρήτη αλλά αυτό δεν φαίνεται στο αρχικό κείμενο.
Οι Βενετοί ήταν τότε σε σκληρή σύγκρουση με τους Γενουάτες, οι Γενουάτες εκμεταλλεύτηκαν τις ταραχές στην Ανατολική Μεσόγειο για να κερδίσουν εδάφη και απειλούσαν τους Βενετούς με πόλεμο αν δεν εγκαταλείψουν την Κρήτη. Στις αρχές του 1205 έφτασε στο Αιγαίο ένας στόλος από τη Γένοβα, ο Μάρκος Σανούδος και ο θείος του Ενρίκο Ντάντολο εξόπλισαν οκτώ γαλέρες με Βενετούς ναύτες έτοιμοι να τους αντιμετωπίσουν.J.K. Fotheringham, op. cit., p. 41. Ο έλεγχος της Νάξου ήταν βασική προτεραιότητα για τους Βενετούς, ο στόλος τους άραξε στα νοτιοδυτικά του νησιού κοντά στις Ποταμίδες. Ο κύριος στόχος των Βενετών ήταν το κάστρο του Απαλίρου περίπου τρία χιλιόμετρα εσωτερικά που είχε Ελληνική και Γενοβέζικη φρουρά. Ο Μάρκος Σανούδος δεν δίστασε ακόμα και να κάψει τα πλοία του για να παρακινήσει τους στρατιώτες του να επιτεθούν, η πολιορκία κράτησε πέντε βδομάδες και η κατάληψη του κάστρου έδωσε στον Μάρκο Σανούδο την κυριαρχία σε ολόκληρο το νησί.J.K. Fotheringham, op. cit., p. 42-44.
Δούκας του Αρχιπελάγους
Βενετική Επικύρωση
Ο Μάρκος Σανούδος έπρεπε να λάβει την επικύρωση των κατακτήσεών του από τη Λατινική Αυτοκρατορία αλλά ο αυτοκράτορας Βαλδουίνος συνελήφθη αιχμάλωτος στη μάχη της Αδριανούπολης (1205) και ο υπέργηρος θείος του Ερρίκος Δάνδολος πέθανε τον Ιούνιο. Το Συμβούλιο των Βενετών στην Κωνσταντινούπολη νομιμοποίησε τις κατακτήσεις του υπό τον όρο ότι δεν θα κληρονομηθούν από μη Βενετούς.J.K. Fotheringham, op. cit., p. 46-47. Τον Ιούλιο του 1205 ο Μάρκος Σανούδος αναχώρησε για τη Βενετία για να αναγγείλει στην κυβέρνηση τον θάνατο του θείου του και να ζητήσει την επικύρωση των κατακτήσεών του. Στη Βενετία συμμετείχε στην εκλογή του νέου δόγη Πιέτρο Ζιανί. Το συμβούλιο επικύρωσε τις κατακτήσεις του για όλα τα νησιά των Κυκλάδων που δεν ήταν μέρος της αρχικής διανομής του 1204, έδωσε ταυτόχρονα δικαιώματα σε όλους τους Βενετούς πολίτες να κάνουν το ίδιο.J.K. Fotheringham, op. cit., p. 48-49.
Οι Γενοβέζοι είχαν κατακτήσει κάστρα στην Κρήτη και απειλούσαν τους Βενετούς. Η Βενετία εξόπλισε στόλο για να τους εκδιώξει. Στην εκστρατεία αυτή συμμετείχε ο Μάρκος Σανούδος ο οποίος είδε ότι απειλούνταν και οι δικές του κατακτήσεις. Ο Ενρίκο Πεσκατόρε, που βρισκόταν στην υπηρεσία της Γένοβας, εξόπλισε στόλο αποτελούμενο από οκτώ γαλέρες και αποβιβάστηκε στην Κρήτη (1206). Οι Βενετοί όμως κυρίευσαν τις οκτώ γαλέρες στη Σπιναλόγκα και απέκτησαν τον έλεγχο των ακτών του νησιού αλλά δεν επεχείρησαν να το καταλάβουν ολόκληρο. Μετά το τέλος της εκστρατείας, οι Βενετοί επέστρεψαν στην πατρίδα τους και ο Μάρκος Σανούδος πήγε στην Κωνσταντινούπολη για να ζητήσει την επικύρωση των κτήσεών από τον αυτοκράτορα και να πάρει την άδεια για να κατακτήσει και τα υπόλοιπα νησιά των Κυκλάδων.J.K. Fotheringham, op. cit., p. 51-55.
Κατάληψη των υπολοίπων νησιών
Η εξουσία που δόθηκε από τις Βενετικές και αυτοκρατορικές αρχές παρότρυνε νέους τυχοδιώκτες τη διετία 1206 - 1207 να συνεχίσουν τις κατακτήσεις. Την ίδια χρονιά οι συγγενείς του Μάρκου Σανούδου εξουσίαζαν τα περισσότερα νησιά των Κυκλάδων. Ο ξάδελφος του Μαρίνου Δανδόλου επίσης ανιψιός του Μαρίνου Δανδόλου έγινε άρχοντας της Άνδρου ενώ τα αδέλφια Ανδρέας και Ιερεμίας Γκίζι έγιναν κύριοι της Τήνου, της Μυκόνου, των Σποράδων και έλαβαν ως δώρα την Κέα και τη Σέριφο. Η Πίζα μοιράστηκε την Κέα με τους Γκίζι, τους Μιτσιέλι και τους Ιουστινιάνι. Ο Τζάκομο Οικογένεια Μπαρότσι κατέλαβε τη Σαντορίνη και η Ανάφη δόθηκε στον Λεονάρδο Φώσκολο. Ο Πιέτρο Ιουστινιάνης και ο Ντομένικο Μιτσιέλι πήραν το ένα τέταρτο της Σερίφου και το ένα τέταρτο της Κέας. Ο Μάρκος Σανούδος δέχτηκε 12 από τα μεγαλύτερα νησιά του Αιγαίου: Νάξο, Πάρο, Αντίπαρο, Μήλο, Κίμωλο, Ίο, Αμοργό, Σίκινο, Σύρο, Φολέγανδρο και Κύθνο. Οι Καστέλλι και οι Γκοζαντίνο ήταν υποτελείς τους. Μερικές πηγές αναφέρουν ότι είναι πολύ πιθανό την ίδια εποχή να κατέλαβε και τη Σμύρνη.
Η κατάκτηση των νησιών ήταν ειρηνική: δεν υπάρχει καμιά πληροφορία για μάχες ή αιματοχυσίες. Οι κατακτητές απλά εμφανίζονταν στο λιμάνι του κάθε νησιού και ανακοίνωναν την κυριότητα του τελευταίου. Οι ερμηνείες του γεγονότος αυτού είναι πολλές. Οι πειρατές ρήμαζαν τις ακτές των νησιών και μόνο ο ισχυρός στόλος της Βενετίας μπορούσε να τους αντιμετωπίσει. Οι νέοι άρχοντες εμφανίστηκαν επίσης ως ιδιώτες και όχι ως εκπρόσωποι της Βενετίας. Ο Μάρκος Σανούδος προσπάθησε να κρατήσει καλές σχέσεις με την πρώην άρχουσα Ελληνική τάξη και επέτρεψε στους κατοίκους να διατηρήσουν τα έθιμα, τα προνόμια και τη θρησκεία τους, πράγμα που καθησύχασε τον ντόπιο πληθυσμό.
Εναλλακτικές θεωρίες
Ο συγγραφέας Γουίλιαμ Σαιντ-Γκουιλαίν σε άρθρο που δημοσίευσε σε συνεργασία με σύγχρονους ιστορικούς (2006) απέδειξε ότι δεν είναι αξιόπιστες οι πηγές των ιστορικών που έζησαν την ίδια εποχή με τον Μάρκο Σανούδο. Ο πρώην Ορθόδοξος αρχιεπίσκοπος των Αθηνών Άγιος Μιχαήλ Χωνιάτης ή Ακομινάτος μετά την κατάκτηση της Αθήνας από τους Λατίνους κατέφυγε στην Κέα, στις αρχές του 1209 έγραψε γράμμα στον Ορθόδοξο Οικουμενικό πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης στο οποίο αρνήθηκε το αίτημα του να αναλάβει την κενή θέση του επισκόπου της Πάρου και της Νάξου. Θεωρείται απίθανο να δραπέτευσε από μια περιοχή που κατακτήθηκε από τους Λατίνους για να καταφύγει σε άλλη Λατινοκρατούμενη περιοχή, στο ποίημα του «Θεανώ» εξυμνεί την αντίσταση των Ελλήνων στους Λατίνους. Την εποχή που έγραφε το ποίημα (1212) δεν είχε κατακτηθεί όπως φαίνεται η Κέα από τους Λατίνους. Στο ίδιο ποίημα κάνει υπαινιγμούς για μια απόπειρα των Λατίνων να κατακτήσουν την Κέα (1205) αλλά δεν υπάρχει το όνομα του Μάρκου Σανούδου, όπως προκύπτει οι Κυκλάδες κατακτήθηκαν αργότερα από τους Βενετούς. Οι βασικές αρχές του Μάρκου Σανούδου και όλων των διαδόχων του δουκών του αρχιπελάγους ήταν οι καλές σχέσεις με τους Έλληνες κατοίκους και η ανεξαρτησία από την κεντρική εξουσία στη Βενετία.
Φεουδαρχία
Ο Μάρκος Σανούδος, αφού έδωσε όρκο υποτέλειας στον Λατίνο αυτοκράτορα Ερρίκο της Φλάνδρας (1210), έλαβε το Βυζαντινό αξίωμα του «Δούκα του Αρχιπελάγους».B. J. Slot, Archipelagus Turbatus, p. 35. Η αποδοχή ενός Ελληνικού τίτλου δείχνει ότι είχε την τάση να ανεξαρτητοποιηθεί από τη Βενετία και να κυβερνήσει μια Ελληνική περιοχή με τοπικό τίτλο ώστε να έχει την αντίστοιχη βοήθεια σε στρατιωτικά και πολιτικά θέματα.Charles A. Frazee, The Island Princes of Greece., p. 16.
Την ίδια εποχή ξεκίνησε το φεουδαρχικό σύστημα στην Ελλάδα, εκτός από την Οικογένεια Γκίζι που ήταν υποτελείς του Λατίνου αυτοκράτορα όλοι οι Βενετοί κυρίαρχοι στα νησιά των Κυκλάδων ακολούθησαν την ίδια τακτική. Ο Μάρκος Σανούδος έδωσε ανταμοιβή με γη και τίτλους σε όλους τους στρατιώτες που τον είχαν βοηθήσει σύμφωνα με τα φεουδαρχικά πρότυπα της δύσης, οι οπαδοί του έγιναν φεουδάρχες και η άρχουσα τάξη, κέρδιζαν όλα τα έσοδα από τα εδάφη τους. Τα νέα έφτασαν στη δυτική Ευρώπη με αποτέλεσμα πολλοί ιππότες από τη Γαλλία, την Ισπανία και την Ιταλία να έρθουν στις Κυκλάδες για να κερδίσουν εδάφη και τίτλους. Ο Μάρκος Σανούδος αναγνώρισε όλους τους τίτλους και τα δικαιώματα των Ελλήνων αρχόντων, στη Νάξο τα μισά από τα 56 φεουδαρχικά δώρα παρέμειναν σε Έλληνες. Πολλά εδάφη που ανήκαν στην πρώην Βυζαντινή αυτοκρατορία παρέμειναν έρημα και αναξιοποίητα, ο Μάρκος Σανούδος τα έδωσε σε Λατίνους χωρίς να υποχρεωθεί να κάνει κατάσχεση στα εδάφη των Ελλήνων.
Οι Βενετοί έκαναν παράλληλα στην Κρήτη κατάσχεση περιουσίας των Ελλήνων αρχόντων που αρνήθηκαν να δηλώσουν την υποταγή τους, στις Κυκλάδες δεν είχαν παρόμοια προβλήματα.J.K. Fotheringham, p. 73. Το Λατινικό φεουδαρχικό σύστημα λειτουργούσε παράλληλα με το Βυζαντινό των προκατόχων τους, οι παλιές Βυζαντινές τακτικές συλλογής φόρων διατηρήθηκαν και στα νέα φέουδα. Οι παλιοί Βυζαντινοί νόμοι διατηρήθηκαν για τον τοπικό πληθυσμό σε θέματα γάμου και περιουσίας. Η ίδια οργάνωση παρέμεινε και στην εκκλησία, η Ορθόδοξη ιεραρχία υπήρχε παράλληλα με την Καθολική και σε έλλειψη Καθολικών ιερέων μπορούσαν να τους αναπληρώσουν οι Ορθόδοξοι. Η Λατινική και η Ελληνική κοινότητα ενώθηκαν εκμηδενίζοντας τις διαφορές τους, η άρχουσα τάξη των Ελλήνων και των Φράγκων μιλούσε τα Λατινικά και οι χωρικοί μιλούσαν μια μορφή Λατίνο-Ελληνικής γλώσσας, με αυτόν τον τρόπο μπορούσαν να συνεννοηθούν άνετα μεταξύ τους.
Διακυβέρνηση
Ο Μάρκος Σανούδος είχε την απ'ευθείας διακυβέρνηση στη Νάξο και τη Μήλο, στα υπόλοιπα νησιά διόρισε υποτελείς του. Ο Φάδερ Σόλκερ γράφει ότι ο Σανούδος δημιούργησε όλους τους θεσμούς του δουκάτου αλλά σύμφωνα με τον Σλοτ δεν υπάρχει καμιά απόδειξη για αυτό. Ο Μάρκος Σανούδος κυβέρνησε με ένα συμβούλιο, σύμφωνα με τα πρότυπα της κυβέρνησης της Βενετίας, με Έλληνες και Λατίνους. Πιθανότατα έφερε τον θεσμό του Βικάριου που ήταν αντικαταστάτης του όταν έλλειπε. Υπήρχε επίσης ο Ελληνικός θεσμός του Καπετάνιου, δηλ. αρχηγού του στρατού, του Θησαυροφύλακα, του Καγκελάριου και μία δικαστική διοίκηση. Έκοψε επίσης το δικό του νόμισμα το «Δουκάτο».J.K. Fotheringham, p. 80.
Ο Μάρκος Σανούδος άλλαξε την όψη του νησιού μετακινώντας την πρωτεύουσά του από το εσωτερικό στην παραλία, στη σημερινή Χώρα δηλαδή, σύμφωνα με τα πρότυπα της αρχαιότητας, το λιμάνι ήταν καλύτερο από ποτέ και είχε τουλάχιστον μία προβλήτα. Οι πηγές της εποχής περιγράφουν μία μικρή νησίδα στο κέντρο του λιμανιού πάνω στην οποία είχε κτισθεί το εκκλησάκι της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας το οποίο υπάρχει ακόμα. Η νησίδα τότε είχε σύνδεση με την ξηρά με την προβλήτα. Έκτισε επίσης το κάστρο πάνω στα ερείπια της παλιάς ακρόπολης με ένα ψηλό κεντρικό πύργο και πιθανόν μέχρι δώδεκα περιμετρικούς συνδεδεμένους μεταξύ τους με τείχος το οποίο σχηματιζόταν από τους εξωτερικούς τοίχους των οικιών. Το κάστρο είχε μία τράπεζα, ένα Γοτθικό παρεκκλήσι, τις οικίες των Λατίνων ευγενών και τον Λατινικό Καθεδρικό ναό. Οι Έλληνες κατοικούσαν ανάμεσα στο λιμάνι και το κάστρο με πιο βασικούς οικισμούς τον Μπούργκο και το Νεοχώριον.J.K. Fotheringham, p.70-72. Την ίδια τακτική ακολούθησε και στη Μήλο όπου οικοδόμησε ένα κάστρο, το Απονόκαστρο, στην παραλία για τους Λατίνους του νησιού.
Σχέσεις Ελλήνων και Λατίνων
Οι λαοί από τη Δυτική Ευρώπη ήταν πολύ λίγοι στο δουκάτο του Σανούδου, στη Νάξο συγκεκριμένα αποτελούσαν το 10% του συνολικού πληθυσμού στη Χώρα και το 5% στο υπόλοιπο νησί. Οι Λατίνοι και οι Έλληνες αναμείχθηκαν σύντομα σε έναν λαό, οι Λατίνοι ευγενείς δεν ήταν πρόθυμοι να κάνουν μακρινά ταξίδια στην Ευρώπη για να παντρέψουν τις κόρες τους και τις πάντρεψαν όλες με Έλληνες.
Ο Μάρκος Σανούδος πέθανε το 1227, δυο χρόνια μετά την αναχώρηση του πρώτου Δούκα των Αθηνών Όθων ντε Λα Ρος για την Ευρώπη, τρία χρόνια μετά την κατάρρευση του βασιλείου της Θεσσαλονίκης και λίγο πριν τον θάνατο του Γοδεφρείδου Βιλλεαρδουίνου. Η πολιτική κατάσταση στη Φραγκοκρατούμενη Ελλάδα σύντομα άλλαξε ριζικά.
Οικογένεια
Ο ιστορικός Γουίλιαμ Μίλλερ με βάση τα Ιταλικά Χρονικά αναφέρει ότι ο Μάρκος Σανούδος παντρεύτηκε μια σύζυγο από τη Δυναστεία των Λασκαριδών, αδελφή του Θεοδώρου Α΄ Λάσκαρη και του Κωνσταντίνου ΙΑ΄ Λάσκαρη. Το «Ιστορικό Λεξικό των μεγάλων Οικογενειών της Ελλάδας, της Αλβανίας και της Κωνσταντινούπολης»'' του Μιχαήλ Στούρτζα που βασίστηκε στις πρωτογενείς Βυζαντινές πηγές απορρίπτει αυτή τη θεωρία. Σε κάθε περίπτωση ο Μάρκος Σανούδος είχε έναν γιο, τον διάδοχο του Άγγελο Α΄ Σανούδο, ο Μαρίνος Σανούδος ο Πρεσβύτερος θεωρείται απόγονος του αλλά δεν είναι γνωστή η ακριβής γενεαλογική γραμμή.
Παραπομπές
Πηγές
J.K. Fotheringham and L.R.F. Williams, Marco Sanudo, conqueror of the Archipelago, Clarendon Press, Oxford, 1915.
Charles A. Frazee, The Island Princes of Greece: The Dukes of the Archipelago, Adolf M. Hakkert, Amsterdam, 1988.
Paul Hetherington, The Greek Islands: Guide to the Byzantine and Medieval Buildings and their Art, Londres, 2001.
(in French) Guillaume Saint-Guillain, «Les Conquérants de l'Archipel. L'Empire latin de Constantinople, Venise et les premiers seigneurs des Cyclades.», in Gherardo Ortali, Giorgio Ravegnani et Peter Schreiner (dir.), Quarta Crociata. Venezia - Bisanzio - Impero Latino., Istituto Veneto di Scienze, Lettere ed Arti, Venise, 2006.
Setton, Kenneth M. (general editor), A History of the Crusades: Volume II — The Later Crusades, 1189–1311. Robert Lee Wolff and Harry W. Hazard, editors. University of Wisconsin Press: Milwaukee, 1969.
(in French) J. Slot, Archipelagus Turbatus. Les Cyclades entre colonisation latine et occupation ottomane. c.1500–1718., Publications de l'Institut historique-archéologique néerlandais de Stamboul, 1982.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Το Δουκάτο του Αιγαίου από την Πολιτιστική Πύλη του Αρχιπελάγους του Αιγαίου
(Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού)
Μάρκος Α
Ιταλοί Σταυροφόροι
Μάρκος Α
Βενετοί
Ιταλοί ευγενείς
Δ΄ Σταυροφορία
|
627945
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B4%CF%8C%CF%82%20%CE%A6%CF%85%CE%BB%CE%AE%CF%82
|
Οδός Φυλής
|
Η οδός Φυλής βρίσκεται στην Αθήνα, κοντά στο κέντρο της πόλης. Ξεκινάει κοντά στη πλατεία Βάθης και συνεχίζει σε απόσταση περίπου 2 χλμ προς τα βόρεια, καταλήγοντας στον Άγιο Νικόλαο. Η οδός είναι κυρίως γνωστή για τον μεγάλο αριθμό οίκων ανοχής που φιλοξενεί.
Παραπομπές
Λεωφόροι της Αθήνας
|
593528
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%AD%CE%BD%20%CE%BD%CF%84%CE%B5%20%CE%A4%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%AC
|
Κρετιέν ντε Τρουά
|
Ο Κρετιέν ντε Τρουά (Chrétien de Troyes) είναι Γάλλος ποιητής που γεννήθηκε γύρω στο 1130 και πέθανε ανάμεσα στο 1180 και 1190). Θεωρείται ιδρυτής της αρθουριανής λογοτεχνίας στα παλαιά γαλλικά και ένας από τους πρώτους συγγραφείς των ιπποτικών μυθιστοριών. Ήταν στην υπηρεσία της αυλής της Καμπανίας στον καιρό του Ερρίκου Α' της Καμπανίας και της Μαρίας της Γαλλίας, της συζύγου του.
Τα μεγάλα έργα του είναι τα Ερέκ και Ενίντ, Κλίγης, Λάνσελοτ ή ο Ιππότης με το κάρο που πιθανότατα γράφτηκε ταυτόχρονα με τον Υβαίν ή ο Ιππότης με το λιοντάρι, και Πέρσιβαλ ή ο θρύλος του Άγιου Δισκοπότηρου (ιερό Graal), που είναι ημιτελές. Οι μυθιστορίες του αντικατοπτρίζουν τα πολιτικά και πολιτισμικά ιδανικά του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο και για το οποίο γράφει. Προβάλουν ένα αριστοκρατικό ιδεώδες που συνδυάζει την ιπποτική περιπέτεια, τον εξιδανικευμένο έρωτα και τις θρησκευτικές φιλοδοξίες που συμβολίζουν το πνεύμα της σταυροφορίας.
Βιογραφία
Ξέρουμε ελάχιστα για τη ζωή του Κρετιέν ντε Τρουά, μόνο αυτά που αναφέρει ο ίδιος στα βιβλία του. Και αυτά συνοψίζονται στο όνομα, μια λίστα έργων και δύο ημερομηνίες μεταξύ των οποίων έγραψε τις μυθιστορίες του. Με βάση αυτές τις πληροφορίες, οι μελετητές κατασκεύασαν μια βιογραφία, της οποίας τα στοιχεία κυμαίνονται από σχεδόν σίγουρα μέχρι τελείως υποθετικά.
Βεβαιότητες
Το όνομα του Κρετιέν αποκαλύπτεται στον πρόλογο του Ερέκ και Ενίντ, όπου παρουσιάζεται στον αναγνώστη ως Crestiens de Troyes. Ο ακριβής τόπος και η ημερομηνία γέννησής του είναι άγνωστοι και πολλές υποθέσεις έχουν γίνει σχετικά. Γεννήθηκε γύρω στο 1130 στην πόλη Τρουά ή τουλάχιστον στην Καμπανία, όπως επιβεβαιώνεται από ίχνη της διαλέκτου της Καμπανίας στα κείμενά του. Καθώς η Τρουά κάηκε στο τέλος του 12ου αιώνα, δεν υπάρχουν έγγραφα που να μπορούν να παράσχουν ακριβή ημερομηνία. Για τον ίδιο λόγο τα γεγονότα που θα μπορούσαν να σηματοδοτήσουν τη νεότητά του είναι άγνωστα. Οι απαρχές του στη λογοτεχνία χρονολογούνται γύρω στο 1160 με μεταφράσεις της Τέχνης της Αγάπης και αποσπάσματα από τις Μεταμορφώσεις του Οβίδιου. Τρία από τα τέσσερα αυτά κείμενα έχουν χαθεί, όπως και η πρώτη του μυθιστορία με θέμα τον Αρθούρο όπου εμφανίζονταν ο Τριστάνος και η Ιζόλδη και μάλλον ονομαζόταν Περί του βασιλέα Μαρκ και της ξανθιάς Ιζόλδης. Γύρω στα 1162, ο Κρετιέν έγραψε το Ερέκ και Ενίντ και μετά το 1164 τον Κλίγη ή ο ψεύτικος θάνατος. Να σημειωθεί ότι μερικές φορές προτείνονται μεταγενέστερες ημερομηνίες: Για το Ερέκ και Ενίντ το 1170 και για τον Κλίγη το 1176, που δείχνει τη δυσκολία να αποδοθούν συγκεκριμένες ημερομηνίες για αυτές τις μυθιστορίες.
Στον πρόλογο του Ιππότη με το κάρο, ο Κρετιέν ντε Τρουά ισχυρίζεται ότι έγραψε το έργο κατά παραγγελία της κυρίας μου από την Καμπανία, δηλαδή της Μαρίας της Καμπανίας, κόρης της Ελεονώρας της Ακουιτανίαςκαι του Λουδοβίκου Ζ'. Αυτός ο πρόλογος μας πληροφορεί για το ότι ήταν ποιητής στην αυλή της Καμπανίας, καθώς και το γεγονός ότι ο Ιππότης με το κάρο ήταν έργο κατά παραγγελία, όπου η Μαρία της Καμπανίας του επέβαλε το θέμα. Ομοίως, στον πρόλογο του τελευταίου έργου του, Πέρσιβαλ, η ιστορία του Αγίου Δισκοπότηρου, ο ποιητής δηλώνει ότι ήταν στην υπηρεσία του Φιλίππου της Αλσατίας, κόμη της Φλάνδρας και μνηστήρα της Μαρίας της Καμπανίας, που τον παρουσιάζει ως "τον πιο γενναίο άνδρα στην αυτοκρατορία της Ρώμης".
Αυτοί οι δύο μαικήνες ήταν πρόσωπα της ανώτερης αριστοκρατίας και έδωσαν πολύτιμες πληροφορίες ώστε να χρονολογηθεί με μεγαλύτερη ακρίβεια η ζωή του Κρετιέν ντε Τρουά και η συγγραφή αυτών των δύο μυθιστοριών ανάμεσα στο 1164 (το έτος του γάμου της Μαρίας με τον κόμη της Καμπανίας Ερρίκο τον Φιλελεύθερο) και το 1191 (έτος θανάτου του κόμη της Φλάνδρας). Έτσι, ο Λάνσελοτ μάλλον γράφτηκε το 1168, ενώ η συγγραφή του Πάρσιβαλ, το οποίο είναι ένα έργο ημιτελές, μάλλον το 1182. Εν τω μεταξύ ο Υβαίν πρέπει να γράφτηκε το 1172.
Ο θάνατος του Κρετιέν ντε Τρουά είναι επίσης ελάχιστα γνωστός, όπως και η γέννησή του, και σύμφωνα με τον Γερβέρτο του Μοντρέιγ, αυτός ήταν ο λόγος που το έργο έμεινε ημιτελές. Ο θάνατός του τοποθετείται ανάμεσα στα 1180 και 1190.
....και υποθέσεις
Οι ερευνητές του έργου του Κρετιέν ντε Τρουά έχουν κάνει κατά διαστήματα διάφορες υποθέσεις για τη ζωή του ποιητή, βασιζόμενοι σε στοιχεία μέσα από τα έργα του. Έτσι, μερικοί εικάζουν ότι ήταν ευγενής, άλλοι υποστηρίζουν ότι ήταν ιερωμένος και άλλοι Εβραίος. Αλλά αυτά όλα είναι υποθέσεις.
Το έργο του
Όλα τα κείμενά του είναι στη Ρομανική γλώσσα και κανένα στα λατινικά. Στην εισαγωγή του Κλίγη, ο Κρετιέν ντε Τρουά δηλώνει ότι είναι ο συντάκτης πέντε άλλων έργων πριν από τις μυθιστορίες του: τέσσερα είναι διασκευές του Οβίδιου στην τοπική διάλεκτο, από τα οποία μόνο ένα έχει σωθεί. Το πέμπτο είναι μια έκδοση του Τριστάνου και της Ιζόλδης.
Με το έργο του ο Κρετιέν ντε Τρουά καινοτομεί και δημιουργεί ένα είδος μυθιστορίας που έχει σημαντική εξέλιξη τον 13ο αιώνα και επηρέασε πολλούς άλλους σύγχρονους και μεταγενέστερους συγγραφείς. Είναι ο πρώτος που εισήγαγε στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία τον θρύλο του Άγιου Δισκοπότηρου.
Οι μεταφράσεις του Οβίδιου
Στον πρόλογο του Κλίγη, ο Κρετιέν ντε Τρουά αναφέρει τους τίτλους των έργων που έχει γράψει. Τέσσερα από αυτά είναι μυθιστορίες, που ονομάζονται επίσης translatio studii, μεταφράσεις λατινικών κειμένων στις Ρομανικές γλώσσες.
Από αυτές τις μεταφράσεις έχει σωθεί μόνο η Φιλομένα, με την ιστορία του Τηρέα, της Φιλομήλας και της Πρόκνης από τις Μεταμορφώσεις του Οβίδιου. Οι άλλες τρεις ήταν επίσης μεταφράσεις κειμένων του Οβίδιου. Το 1884, ο Gaston Paris ανακάλυψε το κείμενο της Φιλομένας σε ένα έργο του 14ου αιώνα με τίτλο Ηθική Οβιδίου. Αυτό το βιβλίο είχε συγκεντρωμένες τις μεταφράσεις των Μεταμορφώσεων του Οβίδιου καθώς και σχόλια για τα έργα. Διάφορα χαρακτηριστικά, όπως η γλώσσα και το λογοτεχνικό ύφος επέτρεψαν ορισμένους μελετητές να αποδώσουν στον Κρετιέν ντε Τρουά το έργο που αναφερόταν στη Φιλομήλα, την Πρόκνη και τον Τηρέα. Ωστόσο, ο συγγραφέας δεν υπέγραφε ως Κρετιέν ντε Τρουά αλλά ως Κρετιέν λι Γκουά. Αυτό οδήγησε τους ερευνητές να υποθέσουν ότι ο Κρετιέν μπορεί να ήταν εκχριστιανισμένος Εβραίος.
Καθώς η Φιλομένα ήταν έργο ενσωματωμένο σε μια ανθολογία, είχε ξαναγραφεί εν μέρει από τον αντιγραφέα και το πρωτότυπο ποίημα είχε χαθεί με την αντιγραφή. Έτσι, ορισμένοι κριτικοί διαφώνησαν με την απόδοση του έργου στον Κρετιέν ντε Τρουά, διαπιστώνοντας μετά από μελέτη του λεξιλογίου και της γραμματικής ότι να είναι πολύ διαφορετικά σε σχέση με τα μεταγενέστερα έργα του. Η οπτική των ερωτικών σχέσεων είναι επίσης διαφορετική, σε σχέση με στις ιπποτικές μυθιστορίες του. Στους επικριτές αυτούς, συχνά δίνεται η απάντηση ότι η Φιλομένα είναι έργο της νεότητας, ότι το ύφος του ωρίμασε και η θεματική του εξελίχθηκε με την ηλικία. Ωστόσο, όπως υπενθυμίζει ο Τζότζεφ Ντάγκαν, δεν υπάρχει τίποτα που να δηλώνει επισήμως ότι αυτή η μετάφραση είναι ένα νεανικό έργο και ο ίδιος προτείνει ως ημερομηνία συγγραφής περίπου το 1175.
Αρθουριανές μυθιστορίες
Ο Κρετιέν ντε Τρουά έγραψε πέντε ιπποτικές μυθιστορίες σε οκτασύλλαβα δίστιχα, αντλώντας τις ιστορίες του από τους κελτικούς και βρετανικούς θρύλους του βασιλιά Αρθούρου και την αναζήτηση του Άγιου Δισκοπότηρου :
μια μυθιστορία για τον βασιλιά Μάρκο και την ξανθιά Ιζόλδη (Τριστάνος και Ιζόλδη), που είναι χαμένο
Ερέκ και Ενίντ, που διηγείται τον γάμο ενός άρχοντα και μιας φτωχής κοπέλας (περίπου 1165),
Κλίγης (περίπου 1170), που αναφέρεται στην ερωτική περιπέτεια ενός νεαρού ιππότη και της αυτοκράτειρας του Βυζαντίου,
Υβαίν ή ο Ιππότης με το λιοντάρι (περίπου 1170),
Λάνσελοτ ή ο Ιππότης με το κάρο (π. 1175), και
Πάρσιφαλ ή ο θρύλος του Αγίου Δισκοπότηρου ( περίπου 1175), που παραμένει ημιτελές. Χάρη σε αυτά τα έργα, ο Κρετιέν χαρακτηρίστηκε «πατέρας της αρθουριανής μυθιστορίας» και «εφευρέτης της μεσαιωνικής μυθιστορίας».
Αυτές οι μυθικές περιπέτειες έχουν ενταχθεί στο πλαίσιο της αυλικής λογοτεχνίας. Οι ήρωες αντιμετωπίζουν συχνά μια δύσκολη επιλογή ανάμεσα στον έρωτα και το ηθικό καθήκον τους ως ιππότες.
Το κύριο έργο του είναι οι μυθιστορίες των Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης με κεντρικό πρόσωπο τον βασιλιά Αρθούρο. Αυτός ο χαρακτήρας, a priori κεντρικός, δεδομένου ότι η μνήμη του άντεξε στη δοκιμασία του χρόνου, δεν ήταν στο επίκεντρο των αναζητήσεων του Κρετιέν. Αντίθετα, υπήρχαν γνωστοί ιππότες, όπως οι Υβαίν, Λάνσελοτ και Ερέκ, των οποίων η συμπεριφορά ήταν ευγενική και ανήκαν στο αυλικό περιβάλλον. Η βάση των μυθιστοριών του είναι συχνά η εσωτερική αναζήτηση, ο αγώνας του ήρωα προς την αναγνώριση και την ανακάλυψη του εαυτού του, καθώς και την ανακάλυψη του άλλου, μέσω της ένταξής του στην αυλή και της αγάπης της βασίλισσας Γκουίνεβιρ. Ενώ η αρχή του μυθιστορήματος παρουσιάζει έναν ευτυχισμένο ήρωα, τέλεια ενσωματωμένο στον ιππικό κόσμο, εμφανίζεται μια κρίση. Αυτό δείχνει στον ιππότη ότι λείπει κάτι για να κάνει τη ζωή του πραγματικά ευτυχισμένη και εμπλέκεται έτσι σε μια αναζήτηση για να καλύψει το κενό. Αυτό περνά μέσα από έναν εσωτερικό αγώνα μεταξύ έρωτα και περιπέτειας που στο τέλος λύνεται με την αποδοχή και τη σύνθεση και των δύο. Σε αντίθεση με το επικό άσμα, του οποίου το θέμα είναι ιστορικό και πατριωτικό και στο οποίο η αναζήτηση είναι «συλλογική», η μυθιστορία του Κρετιέν ντε Τρουά προσφέρει μια προσωπική αναζήτηση του ιππότη, που ολοκληρώνεται μόνον αφού ξεπεράσει διάφορες φυσικές, μαγικές ή και πνευματικές δοκιμασίες στην αναζήτηση του Άγιου Δισκοπότηρου.
Η αυλή του βασιλιά Αρθούρου είναι ένα σταθερό σκηνικό σε όλα τα μυθιστορήματα του Chrétien de Troyes. Βρίσκεται στο Τίνταγκελ της Βρετανίας. Αυτή η Βρετανία, που ονομάζεται Kingdom of Logres, καλύπτει ένα τεράστιο σύνολο χωρών: την Ουαλία, τη Σκωτία, την Κορνουάλη και την Αρμορίκη, που δεν ανήκε στη Βρετανία στην πραγματικότητα αλλά ήταν ιδέα του συγγραφέα, ο οποίος βασίζονταν στους δημοφιλείς κελτικούς και αγγλο-νορμανδικούς θρύλους. Η αυλή είναι ένα ιδανικό σημείο αναφοράς στις μυθιστορίες των Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης, είναι ο τόπος της πληρότητας όπου κυριαρχεί η μεγάλη ζωή και τα αγαθά σε αφθονία. Σ' αυτή την αυλή οι ιππότες ανταγωνίζονται θαρραλέα για να κερδίσουν την καλύτερη δυνατή φήμη. Ο ιππότης δεν απαντά στην πρόκληση της περιπέτειας για να διορθώσει μόνο τις αδικίες αλλά και για να αποδείξει ότι είναι ένας εξαιρετικός ιππότης. Με αυτόν τον τρόπο βέβαια, οι ιππότες του βασιλιά Αρθούρου αλλοιώνουν την ουσία της ιπποσύνης που θέλει τους πολεμιστές να αγωνίζονται για το καλό των άλλων και όχι για τη δική τους φήμη. Έτσι ο Κρετιέν παρουσιάζει την αυλή του βασιλιά Αρθούρου και ταυτόχρονα επικρίνει μια τέτοια μετατροπή του ιδανικών της ιπποσύνης.
Η αναζήτηση επιτρέπει να βρεθεί η ουσία της ιπποσύνης αλλά είναι επίσης για τον ήρωα το μέσο για να νικήσει το κακό. Οι περιπέτειες των αρθουριανών ηρώων είναι χτισμένες στο ίδιο μοντέλο που παρουσιάζει έναν ιππότη που αφήνει ελεύθερο τον νικημένο αντίπαλό του, που ταξιδεύει ανώνυμα και χωρίς ανάπαυση και βρίσκει την πηγή της ύπαρξής του στη γυναίκα, στην αγαπημένη. Ο ερωτευμένος ιππότης την υπηρετεί πιστά ως "δέσποινα" ή "κυρά" του, μέσα από ανδραγαθήματα που καλλιεργούν και επιβεβαιώνουν την ερωτική του πίστη, αναδεικνύουν την ευγένεια των αισθημάτων του και αποδεικνύουν ότι είναι άξιος ερωτικής ανταπόκρισης αλλά και κοινωνικής αναγνώρισης. Ο Κρετιέν ντε Τρουά αντιπαραθέτει ήδη από τότε τον έρωτα στη λογική και αυτό το σύμβολο θα χαρακτηρίσει μόνιμα τη γαλλική λογοτεχνία. Και παρόλο που το θέμα της αβρότητας και ευγένειας που χαρακτήριζε την αυλική κοινωνία θα εξαφανιστεί σταδιακά από τη λογοτεχνική ιστορία, το θέμα του έρωτα, θα μείνει βαθιά ριζωμένο.
Ερέκ και Ενίντ
Το Ερέκ και Ενίντ (Érec και η Énide) είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Chrétien de Troyes. Είναι επίσης η πρώτη γαλλική μυθιστορία που είναι αφιερωμένη σε ένα επεισόδιο του αρθουριακού θρύλου. Είναι μεταγενέστερο των μεταφράσεων του Οβίδιου και τη μυθιστορία του Μάρκου και της Ιζόλδης. Αυτό υποδεικνύεται από τον Κρετιέν στον πρόλογο του Κλίγη. Εκεί, ο ποιητής αναφέρεται επίσης στις πηγές της ιστορίας του, εξηγώντας ότι προέρχεται από την προφορική παράδοση. Είναι αδύνατο να γνωρίζουμε περισσότερα, διότι κανένα κελτικό κείμενο δεν παρουσιάζει με αυτόν τον τρόπο τον θρύλο του Ερέκ και τα κείμενα στη Βρετάνη πριν από τον 15ο αιώνα έχουν εξαφανιστεί. Η ημερομηνία της συγγραφής του παραμένει άγνωστη και σύμφωνα με τους ερευνητές βρίσκεται μεταξύ 1170 και 1183.
Η ιστορία ξεκινά με την απόφαση του βασιλιά Αρθούρου να διοργανώσει κυνήγι ελαφιών την Ημέρα του Πάσχα. Ο Ερέκ δεν συμμετείχε σε αυτό το κυνήγι, αλλά συνόδευε τη βασίλισσα Γκουίνεβιρ. Στον δρόμο, ένας νάνος επιτέθηκε σε μια από τις ακολούθους της βασίλισσας. Ο Ερέκ ακολουθώντας τον για να αποδώσει δικαιοσύνη, έφτασε σε μια πόλη όπου συνάντησε την Ενίντ, την ερωτεύτηκε και την παντρεύτηκε, αφού νίκησε τον αντίπαλό του. Ο Ερέκ έμεινε για ένα χρόνο κοντά στη σύζυγό του, διάστημα κατά το οποίο σταμάτησε να πολεμάει, γεγονός που προκάλεσε τα σχόλια άλλων ιπποτών. Ο Ερέκ θυμωμένος αποφάσισε να πάει σε μια περιπέτεια μαζί με τη σύζυγό του, στην οποία απαγόρευσε να μιλάει. Η Ενίντ παραβίασε επανειλημμένα αυτή την απαγόρευση για να σώσει τον σύζυγό της, την πρώτη φορά από επίθεση ληστών, στη συνέχεια, από έναν ανέντιμο κόμη που την επιθυμούσε για τον εαυτό του. Ο Ερέκ αντιμετώπισε επίσης δύο γίγαντες. Μετά από ένα άλλο επεισόδιο, κατά τη διάρκεια του οποίου η Ενίντ απώθησε τις προτάσεις ενός άλλου κόμη, καθώς ο ήρωας φαινόταν να έχει πεθάνει, το ζευγάρι τελικά συμφιλιώθηκε. Σε μια τελική δοκιμασία, «τη χαρά της αυλής», ο Ερέκ νίκησε έναν ιππότη καταδικασμένο να πολεμάει με όλους τους επισκέπτες ενός μαγικού κήπου, λόγω της υπόσχεσης που είχε κάνει στη σύζυγό του. Η ιστορία κλείνει με τη στέψη των συζύγων από τον ίδιο τον βασιλιά Αρθούρο, μετά τον θάνατο του πατέρα του Ερέκ.
Κλίγης ή ο ψεύτικος θάνατος
Ο Κλίγης (Cligès) είναι η δεύτερη μυθιστορία με θέμα από τον αρθουριανό κύκλο που γράφτηκε από τον Κρετιέν ντε Τρουά ανάμεσα στα 1176 και 1187. Ο συγγραφέας δίνει μια ακριβή πηγή που χρησιμοποίησε για το πρώτο μέρος της μυθιστορίας. Είχε διαβάσει την ιστορία σε ένα βιβλίο που φυλάσσονταν στη βιβλιοθήκη του Αγίου Πέτρου στο Μπωβαί. Ένας Έλληνας αυτοκράτορας, ο Αλέξανδρος, αποφασίζει να χρισθεί ιππότης από τον βασιλιά Αρθούρο. Αφού τον βοήθησε να ανατρέψει έναν σφετεριστή, παντρεύτηκε τη Σορενταμόρ, την ανιψιά του Αρθούρου. Από την ένωσή τους γεννήθηκε ένας γιος, ο Κλίγης. Ο Αλέξανδρος με τη σύζυγό του και τον γιο του επέστρεψαν λίγο αργότερα στην Ελλάδα. Μετά τον θάνατο των γονέων του, ο Κλίγης έγινε ιππότης για τον θείο του Άλη, που έγινε αυτοκράτορας. Ο Άλης αποφάσισε να παντρευτεί την κόρη του Γερμανού Αυτοκράτορα, Φενίς. Ο Κλίγης ήταν μέλος της ομάδας ιπποτών που πήγαν να τη φέρουν και την ερωτεύτηκε. Η Φενίς ανταποκρίθηκε στον έρωτά του και μετά από αρκετές περιπέτειες (απαγωγή της Φενίς, μάχες με τους Σάξονες, ψευδής θάνατος της Φενίς) κρύφτηκαν. Όταν ανακαλύφθηκαν αποφάσισαν να φύγουν για την αυλή του Αρθούρου. Εκεί έμαθαν για τον θάνατο του Άλη, πράγμα το οποίο επέτρεψε στο ζευγάρι να επιστρέψει στην Ελλάδα όπου ο Κλίγης έγινε βασιλιάς και παντρεύτηκε τη Φενίς.
Λάνσελοτ ή ο Ιππότης με το κάρο
Τρίτη μυθιστορία του αρθουριανού κύκλου ο Λάνσελοτ, γράφτηκε κατά πάσα πιθανότητα ταυτόχρονα με τον Υβαίν ή ο ιππότη με το λιοντάρι. Πράγματι, στη μυθιστορία του Υβαίν γίνονται αναφορές στον Λάνσελοτ. Γράφτηκε ανάμεσα στα 1177 και 1189. Στην εισαγωγή ο Κρετιέν ντε Τρουά εξηγεί ότι το θέμα του το είχε προτείνει η Μαρία της Καμπανίας. Ο Κρετιέν ντε Τρουά άφησε τη μυθιστορία ημιτελή και το έργο το συνέχισε ο Godfrey de Lagny, που ολοκλήρωσε τις περιπέτειες του Λάνσελοτ από το σημείο όπου ο τελευταίος είχε φυλακιστεί στον πύργο, περίπου στο 1/7 του μήκους της μυθιστορίας.
Ο Μάλαγκαντ απήγαγε τη βασίλισσα Γκουίνεβιρ και ο Λάνσελοτ, ένας από τους καλύτερους ιππότες του Αρθούρου, πήγε να την απελευθερώσει αλλά πριν φθάσει στον πύργο του Μάλαγκαντ αναγκάστηκε να περάσει αρκετές δοκιμασίες, ανάμεσα στις οποίες αυτή του επικίνδυνου κρεβατιού και της γέφυρας του σπαθιού. Ο Λάνσελοτ έπρεπε σε κάποιο σημείο να συμφωνήσει να ανεβεί σε ένα κάρο καταδίκων, πράξη ατιμωτική γι’αυτόν. Δίστασε πριν δεχτεί και αυτός ο δισταγμός οδήγησε την Γκουίνεβιρ να παραπονεθεί για την έλλειψη αγάπης του. Ανεβαίνοντας τελικά στο κάρο ατίμασε τον εαυτό του αλλά κατάφερε να σώσει τη βασίλισσα, με την οποία ήταν ερωτευμένος, και να σκοτώσει τον απαγωγέα της σε μονομαχία. Η επιλογή να θυσιάσει την τιμή του για να κερδίσει την εκλεκτή της καρδιάς του είναι χαρακτηριστική της αυλικής μυθιστορίας, του ιδεώδους έρωτα.
Υβαίν ή ο Ιππότης με το λιοντάρι
Στην αυλή του βασιλιά Αρθούρου, ο Υβαίν ακούει τον εξάδελφό του Καλόγκρεναν να διηγείται πώς κατά τη διάρκεια μιας περιπέτειας είχε ταπεινωθεί. Ο Υβαίν αποφασίζει να τον εκδικηθεί και μάχεται τον φύλακα μιας μαγεμένης κρήνης. Ερωτεύεται τη σύζυγο του ιππότη που μόλις σκότωσε. Χάρη στη βοήθεια της υπηρέτριας Λυνέτ, πείθει τη νεαρή γυναίκα, τη Λωντίν, να τον παντρευτεί. Μόλις παντρεύτηκε, ο Υβαίν αποφάσισε να ακολουθήσει τον ξάδερφό του Γκαγουέν σε ιπποτικούς αγώνες. Η Λωντίν συμφωνεί να τον αφήσει να πάει, αλλά ορίζει μια ημερομηνία για την επιστροφή του. Καθώς ο Υβαίν δεν επιστρέφει την ημέρα που είπε, η Λωντίν τον κυνηγάει. Ο Υβαίν γίνεται περιπλανώμενος ιππότης και πρέπει να κάνει πολλά κατορθώματα. Μεταξύ άλλων, βοηθά ένα λιοντάρι να πολεμήσει ένα δράκο και το λιοντάρι αποφασίζει να τον ακολουθήσει, γεγονός που δίνει στο Yβαίν το παρωνύμιο του ιππότη με το λιοντάρι. Μετά από όλες τις περιπέτειές του, ο Υβαίν βρίσκει, χάρη στη Λυνέτ, τη Λωντίν, που τον συγχωρεί.
Πέρσιβαλ ή η ιστορία του Άγιου Δισκοπότηρου
Ο Πέρσιβαλ ή η ιστορία του του Άγιου Δισκοπότηρου (ιερό Graal) είναι το τελευταίο μυθιστόρημα του Chrétien de Troyes που το άφησε ημιτελές, πιθανώς γιατί πέθανε πριν τελειώσει. Ήταν αφιερωμένο στον Φίλιππο της Αλσατίας, κόμη της Φλάνδρας, ο οποίος πέθανε το 1191, γεγονός που επιτρέπει τους ερευνητές να συνάγουν ότι το έργο αυτό και ο θάνατος του Κρετιέν συνέβησαν πριν από αυτή την ημερομηνία. Σύμφωνα με τους ερευνητές το μυθιστόρημα γράφτηκε γύρω στο 1180 ή 1190. Ένας νεαρός ευγενής, ο Πέρσιβαλ, αγνοεί τα πάντα για την ιπποσύνη. Όταν συνάντησε περαστικούς ιππότες θαμπώθηκε και άφησε τη μητέρα του για την αυλή του βασιλιά Αρθούρου. Ενώ στην αρχή εμφανίζεται αδέξιος, τελικά έγινε ένας τέλειος ιππότης. Μια μέρα έφθασε στο κάστρο του Βασιλιά-Ψαρά και είδε το Άγιο Δισκοπότηρο που το μετέφερε μια λαμπρή πομπή. Δεν τόλμησε όμως να ρωτήσει τον βασιλιά γι' αυτό το αντικείμενο, και έτσι δεν έσπασε τα μάγια που εμπόδιζαν τη θεραπεία του άρρωστου βασιλιά-Ψαρά. Αυτό το πληροφορήθηκε όταν επέστρεψε στην αυλή του Αρθούρου, όπου δέχτηκε επίθεση από μια φρικτή γυναίκα που τον κατηγόρησε για την ολιγωρία του να ρωτήσει τον βασιλιά σχετικά με το Δισκοπότηρο, διότι η ερώτηση θα είχε τη δύναμη να θεραπεύσει τον πληγωμένο βασιλιά και ταυτόχρονα να απομακρύνει την κατάρα που βάραινε τα εδάφη του. Αποφάσισε τότε να ψάξει για το Άγιο Δισκοπότηρο. Στην υπόθεση εμφανίζεται έπειτα ένας δεύτερος ιππότης, ο Γκάγουεν, του οποίου οι περιπέτειες τον οδηγούν σε ένα κάστρο όπου ζουν τρεις γυναίκες και όπου επιτυγχάνει τη δοκιμασία του επικίνδυνου κρεβατιού. Στη συνέχεια η υπόθεση επιστρέφει στον Πέρσιβαλ, ο οποίος μαθαίνει από έναν ερημίτη ότι το Άγιο Δισκοπότηρο περιέχει ένα θαυματουργό υγρό που επιτρέπει στον βασιλιά των ψαράδων να παραμείνει ζωντανός. Η ιστορία των περιπετειών των δύο ιπποτών σταματά εκεί, επειδή το μυθιστόρημα είναι ημιτελές.
Μια παραλλαγή του Πέρσιβαλ του Κρετιέν ντε Τρουά ενέπνευσε τον Ρίχαρντ Βάγκνερ και συνέθεσε την όπερα Πάρσιφαλ.
Ερωτικά άσματα
Πέντε τραγούδια έχουν αποδοθεί στο Chrétien de Troyes, αυτά στα οποία συμφωνούν όλοι οι ερευνητές είναι μόνο δύο. Πηγή έμπνευσής του ήταν οι τροβαδούροι του νότου, επέλεξε δε ως ρυθμικό μοτίβο τα coblas doblas, χαρακτηριστικό της ποίησης του νότου. Στα δύο αυτά έργα ο ποιητής απευθύνεται στον Έρωτα (προσωποποιημένο σε γυναικεία μορφή) και διαμαρτύρεται ότι του συμπεριφέρεται άσχημα, ενώ αυτός παραμένει πιστός. Αυτό το θέμα και η χρήση αυτής της οξιτανικής ποιητικής μορφής τον συνδέει με δύο τροβαδούρους, τον Bernart de Ventadour και τον Raimbaut d' Aurenga που συνέθεσαν τα ποιήματά τους κατά το δεύτερο μισό του 12ου αιώνα. Με αυτή την επιλογή του να μιμηθεί τους τροβαδούρους είναι ο πρώτος γνωστός τρουβέρος που εμπνεύστηκε από τις οξιτανικές ποιητικές μορφές.
Ο Γουλιέλμος της Αγγλίας
Ο Guillaume d'Angleterre είναι μια μυθιστορία εμπνευσμένη από τον μύθο του Αγίου Ευσταθίου που διηγείται την ιστορία του χωρισμού των μελών μιας οικογένειας και της επανένωσης τους μετά από πολλές περιπέτειες. Αυτή η μυθιστορία έχει σκοπό τη διαπαιδαγώγηση του ακροατή, επειδή ο χωρισμός έχει την προέλευσή του από μια θεία κλήση. Εδώ, ο θρύλος μεταφέρεται σε ένα περιβάλλον πιο κοσμικό. Ο χωρισμός του βασιλιά Γουλιέλμου της Αγγλίας, της συζύγου του και των δύο γιων τους προέρχεται από τη θεία θέληση, αλλά αργότερα, ο βασιλιάς και η σύζυγός του δεν περιγράφονται πλέον ως ευσεβείς χαρακτήρες. Οι παράλληλες ιστορίες δείχνουν ότι ο βασιλιάς έγινε φτωχός και αγωνίζεται μέχρι να ξαναβρεί τον θρόνο του, η δε βασίλισσα που στην αρχή του μυθιστορήματος ήταν ευσεβέστατη, γίνεται ψεύτρα και άπληστη γυναίκα. Η δοκιμασία διαρκεί μόνο για λίγο και η οικογένεια βρίσκεται όπως στην αρχή της διήγησης.
Αυτή η μυθιστορία, της οποίας σώθηκαν δύο χειρόγραφα, είναι απλά υπογεγραμμένη "Crestiiens" που θα μπορούσε να υποβάλλει την ιδέα ότι ο συγγραφέας ήταν ο Κρετιέν ντε Τρουά. Η γλώσσα που χρησιμοποιείται είναι κοντά σε εκείνη του Κρετιέν ντε Τρουά και το έργο χρονολογείται από τον 12ο αιώνα, τη χρονική περίοδο κατά την οποία έζησε ο συγγραφέας. Ωστόσο, η πατρότητα του έργου παραμένει αμφιλεγόμενη καθώς οι γνώμες των ερευνητών διίστανται.
Πηγές και έμπνευση
Η εκπαίδευση του Κρετιέν ντε Τρουά του επέτρεπε να γνωρίζει τους κλασικούς Λατίνους συγγραφείς, τη μυθολογία και την ιστορία του ελληνο-ρωμαϊκού κόσμου. Γι 'αυτό γνωρίζει την Αινειάδα του Βιργίλιου, τη Θηβαΐδα του Στάτιου, τον Μέγα Αλέξανδρο και άλλα έργα. Επί πλέον, καθώς οι πρώτες γαλλικές μυθιστορίες ήταν διασκευές των θρύλων της αρχαιότητας, ο ποιητής μπορούσε να γνωρίζει και να επηρεάζεται από τη μυθιστορία των Θηβών, τη μυθιστορία του Αινεία, τη μυθιστορία της Τροίας και άλλα. Είχε και γνώσεις των σύγχρονων συγγραφέων, που είναι ανιχνεύσιμες από αναφορές σε χαρακτήρες μεσαιωνικών ιστοριών, όπως το Άσμα του Ρολάνδου, ή η πτώση της Οράγγης. Έχει επίσης μια θρησκευτική καλλιέργεια που τον οδηγεί να κάνει αναφορές στον Σαμψών, τον Σολομώντα κ.α. Επιπλέον, το στυλ του έχει επηρεασθεί από τις αναγνώσεις αρχαίων συγγραφέων, όπως ο Οβίδιος ή ο Μακρόβιος, των οποίων το ύφος συχνά μιμείται.
Η κύρια πηγή έμπνευσης για τις μυθιστορίες του αρθουριανού κύκλου είναι η κελτική παράδοση και οι θρύλοι της Βρετανίας (αρθουριανός κύκλος ή το θέμα της Βρετανίας) που είχαν ήδη μεταγραφεί από τον Τζέφρεϊ του Μονμάουθ στο έργο του Historia Regum Britanniae και τον Γουέις στο έργο του μυθιστορία του Βρούτου. Αυτές οι ιστορίες, που γεννήθηκαν στη Βρετανία, έφτασαν ως τον Κρετιέν χάρη σε ταξιδιώτες από τη Βρετανία και χάρη στους μενεστρέλους που πήγαιναν από πόλη σε πόλη. Το ύφος του είναι έντονα επηρεασμένο από το επικό άσμα στη γλώσσα oïl του δεύτερου μισού του 12ου αιώνα και του ιδανικού του αυλικού έρωτα των τροβαδούρων.
Αποδοχή και κοινό
Το έργο του Κρετιέν ντε Τρουά γνώρισε άμεση επιτυχία και αποδοχή στην κοινωνία της εποχής του. Οι τροβαδούροι που γύριζαν από πύργο σε πύργο απάγγελλαν τις πέντε μυθιστορίες του με τους θρύλους των Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης. Απευθύνονταν όμως, όπως και πολλές μυθιστορίες αυτής της περιόδου, μόνο στους ευγενείς, στην αριστοκρατία. Οι αστοί και οι αγρότες δεν καλούνταν να εκτιμήσουν αυτά τα έργα επειδή ακριβώς κρίνονταν ανίκανοι να απολαύσουν τη λογοτεχνική τέχνη και τα ηθικά ζητήματα που έθετε ο συγγραφέας.
Παραπομπές
Γάλλοι συγγραφείς
|
375042
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B1%20%CE%9D%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%BC%CF%80%CF%84%CF%83%CF%8C%CE%B2%CE%B1
|
Ιρίνα Ντουμπτσόβα
|
Η Ιρίνα Βίκτωροβνα Ντουμπτσόβα (Ρωσικά: Ирина Викторовна Дубцова), είναι Ρώσίδα τραγουδίστρια και ηθοποιός.
Δισκογραφία
«О нём» (2004)
Роман Шёлк (мой парень ушёл)
Счастье напрокат Перекрёстки
Безответная любовь О нём
Как ты там? Беда
Я тебя любила Счастье напрокат (R’N’B VERSION)
О нём (DJ SMASH REMIX) О нём (караоке)
«Ветра» (2007)
Ветра Небо
Как Же Так? Пропади
Всё просто (feat. Доминик Джокер) Жарко
Медали Небесам
Несовпадения Снова один (feat. Timati)
Ветра (REMIX) Медали (karaoke version)
«О любви…» (2008)
Медали Переживу (Да!)
Счастье напрокат Пропади
Всё просто (feat. Доминик Джокер) О нём
Перекрёстки Несовпадения
Я тебя любила Ветра
Небесам Как же так?
Жарко Роман
Небо Беда
Шёлк(мой парень ушёл) Как ты там?
Снова один(feat. Timati) Davvero(feat. Тото Кутуньо)
Βιντεογραφία
Με το γκρουπ «Девочки»
1999 — «Я хочу быть птичкой»
2000 — «Ху-ла-ла»
Με το γκρουπ «Давай! Давай!»
2001 — «Звезда»
2002 — «Радуга и дождь»
Σόλο
Σε βίντεο από άλλους καλλιτέχνες
2000 — Иванушки International — Зачем вы, девушки любите белобрысых (в составе группы «Девочки»)
Фабрика звёзд 4 (2004)
Ιρίνα Ντουμπτσόβα
Τίματι (γκρουπ Banda)
Νατάλια Κορσούνοβα
Ιβάν Μπρεούσοφ
Ντομινίκ Τζόκερ (γκρουπ Banda)
Αντόν Ζακέπιν
Ξένια Λάρινα
Αναστασία Κοτσετκόβα (γκρουπ Banda)
Ναντιέζντα Ιγκοσίνα
Νατάλια Πολιάνσκαγια
Βικτώρια Μπογκοσλιάφσκαγια
Γιεβγκένιγια Βολκόνσκαγια
Γιούρι Τίτοφ
Στας Πιέχα
Αντόν Γιαπόλσκι
Ρατμίρ Σίσκοφ (γκρουπ Banda)
Άλεξ
Παραπομπές
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Ρωσίδες τραγουδίστριες
Ρωσίδες ηθοποιοί
|
653991
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CF%8C%CF%80%CE%B7%CF%82%20%CE%9A%CE%AD%CF%81%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B1%CF%82
|
Άγιος Γεώργιος Κασσιόπης Κέρκυρας
|
Ο Άγιος Γεώργιος Κασσιόπης, είναι ημιορεινό μικρό χωριό στα βορειοανατολικά της Κέρκυρας και τις πλαγιές του Παντοκράτορα σε υψόμετρο 290 μέτρα. Βρίσκεται σε απόσταση 37 χλμ. (οδηγικά) Β. από την πόλη της Κέρκυρας και 3 χλμ. Ν.-ΝΔ. από την Κασσιόπη. Ως οικισμός αναφέρεται επίσημα το 1940 να απογράφεται στην τότε κοινότητα Κασσιόπης. Το 1994 με το ΦΕΚ 56Α - 14/04/1994 αποσπάται από την κοινότητα Σινιών και προσαρτάται στον τότε δήμο Κασσοπαίων. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης και μετά την τροποποίησή του το 2019 ανήκει στη δημοτική ενότητα Κασσιόπης που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Κασσωπαίων του δήμου Βόρειας Κέρκυρας και σύμφωνα με την απογραφή 2011 έχει 1 μόνο κάτοικο.
Πληθυσμός
Δείτε επίσης
Στη βόρεια Κέρκυρα υπάρχουν οι συνώνυμοι οικισμοί: Άγιος Γεώργιος Αρμενάδων και Άγιος Γεώργιος Πάγων.
Παραπομπές
Πηγές
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1978, 2006 (ΠΛΜ)
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ)
Χωριά της Κέρκυρας
Δήμος Βόρειας Κέρκυρας
|
596719
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%B1%20%28%CE%9A%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82%29
|
Γαλάτεια (Κύπρος)
|
Η Γαλάτεια είναι κοινότητα της επαρχίας Αμμοχώστου στην Κύπρο. Μετά την τουρκική εισβολή του 1974, το χωριό δεν ελέγχεται από την Κυπριακή Δημοκρατία. Το έδαφος της κοινότητας ανήκει εκ του νόμου (de jure) στην Κυπριακή Δημοκρατία, ενώ εκ των πραγμάτων (de facto) ανήκει στο μη αναγνωρισμένο κράτος της Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου.
Πληθυσμός
Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει τον πληθυσμό του χωριού σύμφωνα με τις απογραφές πληθυσμού που πραγματοποιήθηκαν στην Κύπρο έως το 1973. Μετά την τουρκική εισβολή του 1974 δεν πραγματοποιήθηκε απογραφή στο χωριό από την Κυπριακή Δημοκρατία, αφού το έδαφος του δεν ελέγχεται από αυτήν.
Παραπομπές
Πηγές
Κοινότητες της Επαρχίας Αμμοχώστου
|
78851
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%BF%CE%B2%CE%AD%CF%81%CF%84%CE%BF%CF%82%20%CE%91%CE%84%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9D%CF%84%CF%81%CE%B5
|
Ροβέρτος Α΄ του Ντρε
|
Ο Ροβέρτος Α΄ του Ντρε (γαλλικά: Robert Ier de Dreux, 1123 - 11 Οκτωβρίου 1188), ο επονομαζόμενος Μέγας, ήταν ο πέμπτος γιος του Λουδοβίκου ΣΤ' της Γαλλίας και της Αδελαΐδας του Μωριέν. Μέσω της μητέρας του, έλκει καταγωγή από τον Καρλομάγνο και τον μαρκήσιο Γουλιέλμο Ε΄ του Μομφερράτου. Δέχτηκε την κομητεία του Ντρε ως εισόδημα (appanage) από τον πατέρα του (1137) και κράτησε τον τίτλο ως το 1184 παραχωρώντας τον κατόπιν στον γιο του Ροβέρτο Β΄. Έκανε τρεις γάμους και κάθε φορά έπαιρνε τις κομητείες των συζύγων του. Συμμετείχε στη Β΄ Σταυροφορία· συμμετείχε στην πολιορκία της Δαμασκού (1148) και στην πολιορκία του Σεέ (1154) ενώ πολέμησε εναντίον των Άγγλων το 1158.
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε πρώτα (1139) την Αγνή του Γκαρλάντ (1122-1143) και είχε τέκνο:
Σίμων 1141-πριν το 1182, κύριος του Λα Νου.
Το 1145 έκανε δεύτερο γάμο με την Αβίζα του Σόλσμπερυ (1118-1152) και είχε τέκνο:
Αδέλα 1145-μετά το 1210, παντρεύτηκε πρώτα τον Βαλεράν Γ΄ κόμη του Μπρετέιγ, μετά τον Γκυ Β΄ κύριο του Σαατιγιόν-συρ-Μαρν, έπειτα τον Ιωάννη Α΄ ντε Τορότ και τέλος τον Ρούλ Γ΄ του Νεσλ κόμη του Σουασόν.
Αλίκη ή Αδελαΐδα (1144)
Το 1152 ο Ροβέρτος Α΄ έκανε τρίτο γάμο με την Αγνή του Μπωντεμόν (1130–1202) και παιδιά του ήταν:
Ροβέρτος Β΄ 1154-1218, κόμης του Ντρε & του Μπραιν.
Ερρίκος 1155-1199, επίσκοπος της Ορλεάνης
Αλίκη 1156-1217, παντρεύτηκε τον Ραούλ Α΄ κύριο του Κουσί.
Φίλιππος 1158-1217, επίσκοπος του Μπωβαί.
Ισαβέλλα 1160-1239, παντρεύτηκε τον Ούγο Γ΄ κύριο του Μπρουά.
Πέτρος 1161-1186.
Γουλιέλμος 1163–μετά το 1189,
Ιωάννης 1164–μετά το 1189,
Μαμιλία 1166–1200.
Μαργαρίτα γενν. 1167, μοναχή
Πρόγονοι
<center>
Παραπομπές
Πηγές
Dyggve, Holger Petersen (1935). "Personnages historiques figurant dans la poésie lyrique française des XII e et XIII e siècles. III: Les dames du »Tournoiement» de Huon d'Oisi". Neuphilologische Mitteilungen. 36 (2).
Dyggve, Holger Petersen (1942). "Personnages historiques figurant dans la poésie lyrique française des XII e et XIII e siècles XIV: Identification de Noblet, ami de Conon de Béthune, Gace Brulé et Pierre de Molins". Neuphilologische Mitteilungen (in French). Vol. 43, No. 1: 7-20.
Fedorenko, Gregory (2013). "The Thirteenth Century Chronique De Normandie". In Bates, David (ed.). Anglo-Norman Studies XXXV: Proceedings of the Battle Conference 2012. The Boydell Press.
Gilbert of Mons (2005). Chronicle of Hainaut. Translated by Napran, Laura. The Boydell Press.
Michel, Edmond (1902). Histoire de la ville de Brie-Comte-Robert (in French). Vol.1. Dujarric & Cie.
Previté-Orton, C. W. (1979). The Shorter Cambridge Medieval History. Vol. 1, The Later Roman Empire to the Twelfth Century (10th ed.). Cambridge University Press.
Pollock, M. A. (2015). Scotland, England and France After the Loss of Normandy, 1204-1296: Auld Amitie. Boydell & Brewer.
Power, Daniel (2004). The Norman frontier in the twelfth and early thirteenth centuries. Cambridge University Press.
Suger (2018). Selected Works of Abbot Suger of Saint Denis. The Catholic University of America Press.
Wood, Charles T. (1966). The French Apanages and the Capetian Monarchy, 1224-1328. Harvard University Press.
Γάλλοι Σταυροφόροι
Οίκος του Ντρε
|
761794
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CE%BB%20%CE%BD%CF%84%CE%B5%20%CE%9D%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BC
|
Βαλ ντε Ντρομ
|
Το Βαλ ντε Ντρομ (γαλλικά: Val de Drôme) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό του Καλβαντός, στη διοικητική περιοχή της Νορμανδίας.
Παραπομπές
Κοινότητες του Καλβαντός
|
375613
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B1%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%20%CE%A3%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%AC%CE%BA
|
Λίστα για το Σαντζάκ
|
Η Λίστα για το Σαντζάκ (σερβικά : Листа за Санџак) είναι ένας συνασπισμός κομμάτων της Σερβίας που εκπροσωπούν εθνοτικά τους Βόσνιους της Σερβίας. Είναι υπό την ηγεσία του Σουλεϊμάν Ουγκλιάνιν και περιλαμβάνει τα κόμματα :
Κόμμα Δημοκρατικής Δράσης του Σαντζάκ
Βοσνιακό Δημοκρατικό κόμμα του Σαντζάκ
Κοινωνικό Φιλελεύθερο κόμμα του Σαντζάκ
Συμμετείχε σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις. Στις Σερβικές βουλευτικές εκλογές του 2007 κέρδισε 2 έδρες στην εθνοσυνέλευση και 2 στις εκλογές του 2007.
Αναφορές
Λίστα για το Σαντζάκ, στη σερβική γλώσσα.
Πολιτικά κόμματα της Σερβίας
|
88679
|
https://el.wikipedia.org/wiki/STS-102
|
STS-102
|
STS-105 (αγγλ. Space Transportation System, διαστημικό σύστημα μεταφορών) είναι ο κωδικός που χαρακτηρίζει μια αποστολή του Διαστημικού Λεωφορείου Ντισκάβερι της NASA στον διεθνή διαστημικό σταθμό (ISS) το 2001. Σκοπός της πτήσης ήταν η ανεφοδιασμός του ISS και η μεταφορά αεροναυτών για να γίνει αλλαγή πληρώματος της 1ης και 2ης Αποστολής.
Πλήρωμα
Το πλήρωμα που επάνδρωσε την πτήση:
Ελλιμενισμός στον διαστημικό σταθμό
Ελλιμενισμός: 10 Μαρτίου, 2001, 06:38:00 UTC
Απόπλευση: 19 Μαρτίου, 2001, 04:32:00 UTC
Διαμονή: 8 ημέρες, 21 ώρες, 9', 54"
Διαστημικοί περίπατοι
Voss και Helms - EVA 1
EVA 1 Αρχή: 11 Μαρτίου, 2001 - 05:12 UTC
EVA 1 Τέλος: 11 Μαρτίου, - 14:08 UTC
Διάρκεια: 8 ώρες, 56'
Thomas and Richards - EVA 2
EVA 2 Αρχή: 13 Μαρτίου, 2001 - 05:23 UTC
EVA 2 Τέλος: 13 Μαρτίου - 11:44 UTC
Διάρκεια: 6 ώρες, 21'
Κύρια σημεία της αποστολής
Η STS-102 ήταν η όγδοη πτήση διαστημικού λεωφορείου με στόχο τον διεθνή διαστημικό σταθμό και την μεταφορά μελών πληρώματος. Το Ντισκάβερι μετέφερε το πλήρωμα της 2ης Αποστολής στον διαστημικό σταθμό και παρέλαβε το πλήρωμα της 1ης Αποστολής για την επαναφορά του πίσω στην γη.
Το σημαντικότερο φορτίο της αποστολής ήταν η πολυμορφική μονάδα εφοδιασμού Leonardo (αγγλ. Multi-Purpose Logistics Module, MPLM), με έξι ράφια για την αμερικάνικη εργαστηριακή μονάδα Ντέστινι που είχε ήδη μεταφερθεί στον σταθμό από την πτήση STS-98. Το πλήρωμα της STS-102 σύνδεσε προσωρινά το Leonardo με το διεθνή διαστημικό σταθμό προκειμένου να ξεφορτώσει το φορτίο του.
Το πλήρωμα της πτήσης έκανε δύο διαστημικούς περιπάτους με περιεχόμενο την αποπεράτωση εργασιών συναρμολόγησης.
Στον πρώτο διαστημικό περίπατο οι αστροναύτες Σούζαν Ηέλμς και Τζιμ Φος μετακίνησαν το στόμιο ελλιμενισμού για να κάνουν το χώρο για το MPLM και συνέδεσαν τον γερανό συναρμολόγησης στην κορυφή του εργαστηρίου.
Η αποτέλεσμα των εργασιών επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί στην πτήση STS-100 για την σύνδεση του Canadarm2 με το σταθμό.
Στον δεύτερο διαστημικό περίπατο, οι αστροναύτες Άντι Θόμας και Πολ Ρίτσαρντς συνέδεσαν μια εξωτερική πλατφόρμα εναποθήκευσης και μια αντλία ψυκτικών υγρών με την μονάδα Ντέστινι.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
περιληπτική περιγραφή
Αποστολές Διαστημικών Λεωφορείων
Αποστολές στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό
Διαστημικές αποστολές το 2001
|
194660
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B5%CF%80%CF%84%CE%AE%20%CE%BA%CF%8C%CE%BA%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%20%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%AE
|
Λεπτή κόκκινη γραμμή
|
Η φράση Λεπτή κόκκινη γραμμή χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει το έσχατο όριο μιας υποχώρησης.
Η φράση χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει τον ηρωισμό των ανδρών του βρετανικού 93ου Συντάγματος Πεζικού κατά τη Μάχη της Μπαλακλάβας, στις 25 Οκτωβρίου του 1854, κατά τη διάρκεια του Κριμαϊκού Πολέμου. Εκείνη τη μέρα το 93ο Σύνταγμα και μια δύναμη Βασιλικών Πεζοναυτών και Οθωμανών στρατιωτών, υπό τη διοίκηση του σερ Κόλιν Κάμπελ, αντιμετώπισαν επίθεση 400 ουσάρων της 6ης Ταξιαρχίας Ουσάρων του ρωσικού ιππικού. Το 93ο Σύνταγμα ήταν η μοναδική οργανωμένη δύναμη που μπορούσε να αντιμετωπίσει τους Ρώσους ουσάρους που είχαν ως στόχο το στρατόπεδο της Μπαλακλάβας, όπου βρισκόταν αποδιοργανωμένοι περί τους 20.000 άνδρες (Βρετανοί, Γάλλοι και Οθωμανοί). Ο Κάμπελ διέταξε τους άνδρες του να παραταχθούν σε βάθος δύο ανδρών, αντί του συνηθισμένου τεσσάρων, επειδή έπρεπε να καλυφθεί όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέτωπο. Το σκωτσέζικο απόσπασμα περίμενε να πλησιάσουν οι Ρώσοι ιππείς και στη συνέχεια άνοιξε ομαδικό πυρ, προκαλώντας σοβαρές απώλειες. Ο Ρώσος διοικητής, πιστεύοντας πως η παρουσία του εχθρικού αποσπάσματος αποτελεί αντιπερισπασμό, σήμανε υποχώρηση.
Ο ανταποκριτής των "Times" Ουίλιαμ Ράσελ, έγραψε αργότερα ότι δε μπορούσε να δει τίποτα άλλο μεταξύ των Ρώσων που επέλαυναν και του στρατοπέδου, παρά μόνο μια λεπτή κόκκινη γραμμή από ατσάλι.
Παραπομπές
Ιστορικές φράσεις
|
247053
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%B6%CF%8C%CF%82
|
Γεώργιος Καραμπατζός
|
Ο Γεώργιος Καραμπατζός (20 Σεπτεμβρίου 1945 - 3 Ιουνίου 2011) ήταν Έλληνας καθηγητής Υπολογιστικών Μαθηματικών και Πληροφορικής που διετέλεσε πρώτος πρύτανης του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου.
Βιογραφικά στοιχεία
Σπούδασε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1969) και πολιτικός μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (1974) και εν συνεχεία εκπόνησε διδακτορική διατριβή στο τμήμα μαθηματικών του Πανεπιστημίου Αθηνών (1979).
Ακολούθησε ακαδημαϊκή σταδιοδρομία διατελώντας επιστημονικός συνεργάτης στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ και Επίκουρος Καθηγητής στα Τμήματα Μαθηματικών και Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διετέλεσε αντιπρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου από την ίδρυσή του (1991) μέχρι και το 1999 καθώς και πρώτος Πρύτανης του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου από το 1999 έως το 2004. Προς τιμήν της προσφοράς του στο πανεπιστημιακό ίδρυμα το κεντρικό αμφιθέατρο του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου φέρει το όνομά του.
Διετέλεσε, επίσης, ειδικός γραμματέας Ανώτατης Εκπαίδευσης του υπουργείου Παιδείας (1989 - 1992) καθώς και γενικός γραμματέας της Βουλής των Ελλήνων (2004 - 2007).
Απεβίωσε στις 3 Ιουνίου 2011. Ήταν παντρεμένος με δύο παιδιά. Γιος του είναι ο Αντώνης Καραμπατζός, καθηγητής αστικού δικαίου στη Νομική Σχολή Αθηνών.
Εργογραφία
Εισαγωγή στην Πληροφορική (2000, μαζί με τον Α. Μπεμ)
Υπολογιστικά Μαθηματικά (2004)
Ειδικά Θέματα Υπολογιστικών Μαθηματικών (2007)
Αναφορές
Έλληνες πανεπιστημιακοί
Έλληνες πολιτικοί μηχανικοί
|
841048
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CF%83%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%BF%20%CE%A3%CE%AC%CE%BC%CE%BF%CF%85
|
Ποσειδώνιο Σάμου
|
Το Ποσειδώνιο είναι παραθαλάσσιος οικισμός της Σάμου στο Βορειοανατολικό Αιγαίο Πέλαγος.
Γεωγραφικά - ιστορικά στοιχεία
Το Ποσειδώνιο βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα του νησιού και στα παράλιά του Στενού της Μυκάλης, σε υψόμετρο ... μέτρα. Απέχει περίπου 15 χλμ. ΝΔ. από την πόλη της Σάμου και 18 χλμ. Α.-ΒΑ. από το Πυθαγόρειο.
Διοικητικά - πληθυσμιακά στοιχεία
Αναφέρεται επίσημα ως ξεχωριστός οικισμός για πρώτη φορά το 1971 να απογράφεται στην τότε κοινότητα Παλαιοκάστρου. Σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης, μαζί με τον Αργυρό, το Κλήμα, το Παλαιόκαστρο, τη Χαραυγή και την Ψιλή Άμμο αποτελούν την κοινότητα Παλαιοκάστρου που υπάγεται στη Δημοτική Ενότητα Βαθέος του Δήμου Ανατολικής Σάμου ενώ σύμφωνα με την απογραφή 2011 έχει 31 κατοίκους. Οι απογραφές πληθυσμού του χωριού είναι:
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Παραπομπές
Χωριά της Σάμου
Δήμος Ανατολικής Σάμου
|
678185
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CF%82%20%CE%9D%CF%84%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CF%81
|
Φίλις Ντίλερ
|
Η Φίλις Ντίλερ (Phyllis Ada Diller, 17 Ιουλίου 1917 – 20 Αυγούστου 2012) ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός και κωμικός, περισσότερο γνωστή για την εκκεντρική stage persona, το χιούμορ που έκανε για τον εαυτό της, τα ατίθασα μαλλιά και το άγριο ντύσιμό της καθώς και για το ιδιόρρυθμο γέλιο της.
Η Diller ήταν μια από τις πρώτες γυναίκες κωμικούς που έγινε δημοφιλής στις ΗΠΑ, αντλώντας επιρροή από τις Joan Rivers, Roseanne Barr και Ellen DeGeneres, μεταξύ άλλων. Είχε μεγάλο ρεύμα από ομοφυλόφιλα άτομα και θεωρείται gay icon. Ήταν επίσης μια από τις πρώτες διασημότητες που έγινε πρωταθλήτρια της πλαστικής χειρουργικής, για την οποία αναγνωρίστηκε από την βιομηχανία της κοσμητικής χειρουργικής.
Η Diller συμμετείχε σε περισσότερες από 40 ταινίες, ξεκινώντας με την Splendor in the Grass (1961). Εμφανίστηκε σε αρκετές τηλεοπτικές σειρές και στην δική της sitcom εκπομπή. Οι ρόλοι φωνής της περιλάμβαναν μεταξύ άλλων τα Mad Monster Party, A Bug's Life, The Adventures of Jimmy Neutron: Boy Genius και Family Guy. Βραβεύτηκε για τις ταινίες Night Gallery, The Muppet Show, Το πλοίο της αγάπης, Cybill, and Boston Legal, plus 11 seasons of The Bold and the Beautiful.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Phyllis Diller's TV Debut with Groucho Marx video, 13 min.
video, 6 min.
NPR interview, Phyllis Diller: Still Out for a Laugh
Diller Interview Comedy Hall of Fame, Archives, 2006
NPR: Not My Job: Phyllis Diller August 4, 2007, on Wait Wait...Don't Tell Me!
Αμερικανίδες ηθοποιοί κινηματογράφου
|
682398
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%82%20%CE%93%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%AC%CF%81%CF%83%CE%BF
|
Νήσος Γιος Σουντάρσο
|
Το Πουλάου Γιος Σουντάρσο (Pulau Yos Sudarso), δηλαδή η Νήσος Γιος Σουντάρσο, ή Πουλάου Ντόλοκ (Pulau Dolok), είναι μεγάλο νησί που χωρίζεται από τη νήσο Νέα Γουινέα (το δεύτερο μεγαλύτερο νησί της Γης) από τον στενό Πορθμό Μούλι. Διοικητικώς υπάγεται στην Επαρχία Παπούα του κράτους της Ινδονησίας. Το Γιος Σουντάρσο έχει μήκος περί τα 165 χιλιόμετρα και έκταση 11.742 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Από πλευράς εκτάσεως είναι το εξηκοστό έκτο ή το εξηκοστό έβδομο μεγαλύτερο νησί της Γης (για σύγκριση η Κρήτη είναι το 89ο). Μέχρι το 1963 ήταν γνωστό ως Νήσος Φρειδερίκου Ερρίκου. Αλλά και οι τοπικοί πληθυσμοί έχουν και άλλες ονομασίες για αυτό, όπως Ντόλοκ, Κιμαάμ και Κολεπόμ.
Γεωγραφία
Το κέντρο του Γιος Σουντάρσο βρίσκεται σε γεωγραφικές συντεταγμένες πλάτος 7°55′ Νότιο και μήκος 138°24′ Ανατολικό. Το νησί είναι πεδινό, με μέσο υψόμετρο μικρότερο από 10 μέτρα πάνω από τη μέση επιφάνεια της θάλασσας. Το μεγαλύτερο μέρος του καλύπτεται από βάλτους και οι ακτές είναι λασπώδεις.
Με περίπου 11 χιλιάδες μόνιμους κατοίκους, η πυκνότητα πληθυσμού του νησιού είναι πολύ μικρή, λιγότερο από 1 κάτοικος ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Οι κάτοικοι μιλούν αρκετές διαφορετικές γλώσσες. Οικισμοί στο νησί είναι οι Κάμπα, Κιμάαν, Κλάνταρ, Πέμπρε, Γουάν και Γιομούκα. Ο κυριότερος οικισμός είναι το Κιμαάν ή Κιμαάμ, στη νοτιοανατολική ακτή.
Ιστορία
Το νησι ανακαλύφθηκε από τους Ευρωπαίους τον Ιανουάριο (μάλλον) του 1606, όταν ο Βίλεμ Γιάνσον και το πλήρωμά του στο πλοίο «Ντύφκεν» (Duyfken) το περιέπλευσαν στο ίδιο ταξίδι στο οποίο ανεκάλυψαν και την Αυστραλία. Το «Ντύφκεν» πέρασε αρκετό χρόνο στο στενό μεταξύ της νήσου και της Νέας Γουινέας. Ο χάρτης του Γιάνσον περιγράφει τη νήσο ως χαμηλή και λασπώδη γη, και με το όνομα «Τιουρί». Χρόνια αργότερα, το 1623, όταν περιέπλεε το μυτερό νοτιοδυτικό άκρο της νήσου, που εξέχει στη Θάλασσα Αραφούρα, ο Γιαν Κάρστενσον το ονόμασε Valse Kaap (δηλαδή «Ψεύτικο Ακρωτήριο» στην ολλανδική γλώσσα), μια ονομασία που διατηρεί μέχρι σήμερα: στην ινδονησιακή γλώσσα ως Tanjung Vals και στην αγγλική ως Cape Vals.
Μέχρι το 1835 το νησί θεωρείτο μέρος της Νέας Γουινέας. Τότε, από τις 26 Απριλίου μέχρι τις 9 Μαΐου, οι Ολλανδοί πλοίαρχοι Λάνγκενμπεργκ, Κόλ και Μπάνσε οδήγησαν τις σκούνες τους «Postillon» και «Sireen» στο στενό που τη διαχωρίζει. Ονόμασαν τη δίοδο «Στενό της Πριγκίπισσας Μαριάννας» (είναι το σημερινό Στενό Μούλι) και το ίδιο το νησί με το όνομα του πρίγκιπα Γουλιέλμου Φρειδερίκου Ερρίκου (εγγονού του τότε βασιλιά της Ολλανδίας), που έζησε για λίγο στις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες. Μέχρι τουλάχιστον το 1884 το μικρότερο νησί Κομόραν πιστευόταν επίσης ότι ήταν ενωμένο με το Γιος Σουντάρσο.
Μετά την ενσωμάτωση της νήσου, μαζί με τη Δυτική Νέα Γουινέα, στην Ινδονησία, τον Μάιο του 1963, η ινδονησιακή κυβέρνηση μετονόμασε το νησί προς τιμή του Ινδονήσιου αξιωματικού του ναυτικού Γιος Σουντάρσο, που ήταν επικεφαλής στη Ναυμαχία της Θάλασσας Αραφούρα κατά των Ολλανδών τον Ιανουάριο του 1962, αλλά σκοτώθηκε κατά τη διάρκειά της.
Πολυγλωσσία
Δύο ομάδες γλωσσών, οι Κολοπόμ και οι Κομολόμ (ή Μομπούμ), ομιλούνται στη νήσο Γιος Σουντάρσο. Η πρώτη ανήκει στην οικογένεια των δια-νεογουινεακών γλωσσών, ενώ η δεύτερη θεωρείται μία ανεξάρτητη γλωσσική οικογένεια. Γλώσσες κολοπόμ που μιλιούνται στο νησί είναι οι κιμαγκίμα, νντομ (Ndom) και ριαντάνα-κιμαάν.
Παραπομπές
Νησιά της Ινδονησίας
Νησιά του Ινδικού Ωκεανού
|
249949
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%91%CF%81%CE%B2%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82
|
Παναγιώτης Αρβανιτόπουλος
|
Ο Παναγιώτης Αρβανιτόπουλος (1916 – 12 Μαρτίου 1985) ήταν από τους μεγαλύτερους νεοέλληνες ζωγράφους.
Γεννήθηκε το 1915 και τελείωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στην Πάτρα και το 1935 απολύεται από το Β' Γυμνάσιο Πατρών. Στο Β΄ Γυμνάσιο μάλιστα είχε αναγνωριστεί το ταλέντο του στη ζωγραφική και είχε ήδη κάνει εκθέσεις ως μαθητής του γυμνασίου, ο σύλλογος των καθηγητών είχε γνωστοποιήσει στον Δήμαρχο το ταλέντο του μαθητή.
Το 1938-1942 σπούδασε στην Αθήνα στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και στην συνέχεια στην Ακαδημία Καλών Τεχνών Ρώμης. Πήρε μέρος με έργα του σε πολλές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Έργο του στην συλλογή της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, Κεφαλή γριάς
Έλληνες ζωγράφοι
|
490059
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Super%20Mario%20Bros.%203
|
Super Mario Bros. 3
|
Το Super Mario Bros. 3 είναι ένα βιντεοπαιχνίδι πλατφόρμας, που αναπτύχθηκε από τη Nintendo Entertainment Analysis and Development και εκδόθηκε από τη Nintendo για το Nintendo Entertainment System. Κυκλοφόρησε στην Ιαπωνία στις 23 Οκτωβρίου 1988, λίγους μήνες μετά την κυκλοφορία του αμερικάνικου Super Mario Bros. 2 και, αργότερα, στην Αμερική στις 9 Φεβρουαρίου 1990. Κυκλοφόρησε, επίσης, και στην Ευρώπη στις 29 Αυγούστου 1991. Βελτιωμένα remakes είχαν επίσης κυκλοφορήσει για το Super NES, το 1993, ως μέρος του Super Mario All-Stars και το 2003 για το Game Boy Advance. Το παιχνίδι έχει επίσης επανακυκλοφορήσει για το Virtual Console για το Wii, Nintendo 3DS και το Wii U.
Το Super Mario Bros. 3 έχει δεχτεί πολύ καλές κριτικές και θεωρείται ως ένα από τα καλύτερα παιχνίδια που κυκλοφόρησαν ποτέ. Είχε γνωρίσει, επίσης, μεγάλη επιτυχία μέσω της ταινίας The Wizard, στην Αμερική. Το Super Mario Bros. 3 είναι το τρίτο παιχνίδι του Nintendo Entertainment System με τις περισσότερες πωλήσεις, έχοντας πωλήσει 17 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως.
Τρόπος παιχνιδιού
Το Super Mario Bros. 3 είναι ένα side-scrolling παιχνίδι πλατφόρμας, όπου ο παίκτης ελέγχει τον Mario ή τον Luigi. Το παιχνίδι μοιράζεται ορισμένα χαρακτηριστικά με τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς, Super Mario Bros., Super Mario Bros.: The Lost Levels και Super Mario Bros. 2, ενώ έχει και νέα άλλα χαρακτηριστικά. Ο Mario μπορεί να γλιστρήσει σε κλίσεις εδάφους, να πιάσει σπέσιαλ blocks και να ανεβεί σε vines. Ο Mario μπορεί επίσης να πετάξει και να επιπλεύσει μέσω power-ups.
Ο παίκτης πλοηγείται στο παιχνίδι μέσω δύο οθονών, ένα χάρτη overworld και ένα playfield. Ο χάρτης overworld δείχνει μια αναπαράσταση του τρέχοντος βασιλείου. Τα μονοπάτια συνδέονται σε πάνελ, φρούρια και άλλα εικονίδια, αφήνοντας τους παίκτες να πάρουν διαφορετικές διαδρομές, ώστε να φτάσουν τον στόχο του βασιλείου. Μετακινώντας τον παίκτη σε ένα πάνελ ή φρούριο επιτρέπει την πρόσβαση στο play field ενός επίπεδου γεμάτο εμπόδια και εχθρούς. Ως επί το πλείστον, το παιχνίδι, παίρνει μέρος σε αυτά τα επίπεδα, όπου ο παίκτης τρέχει, πηδάει, πετάει, κολυμπάει και αποφεύγει ή νικάει εχθρούς. Η ολοκλήρωση σταδίων επιτρέπει στον παίκτη να εξελίξει χάρτη, ενός νέου κόσμου. Κάθε κόσμος περιέχει ένα τελικό στάδιο με ένα boss. Οι πρώτοι εφτά κόσμοι περιέχουν ένα αεροσκάφος ελεγμένο από ένα από τα παιδιά του Bowser, ενώ στον όγδοο κόσμο ο παίκτης μάχεται τον ίδιο τον Bowser στο κάστρο του. Άλλα εικονίδια στον χάρτη είναι μεγάλοι λίθοι που εμποδίζουν τον παίκτη, καθώς και mini games που βοηθάνε τον παίκτη να αποκτήσει power-ups και επιπλέον ζωές. Τα power-ups είναι αποθηκευμένα μέχρι ο παίκτης να τα εκτελέσει.
Το παιχνίδι αποτελείται από 8 κόσμους, ο καθένας με διαφορετικά θέματα εμφάνισης. Για παράδειγμα, ο δεύτερος κόσμος, "Desert Land" αποτελείται από επίπεδα σκεπασμένο με άμμο και πυραμίδες, ενώ τα επίπεδα στον τέταρτο κόσμο, "Giant Land" περιέχουν αντικείμενα και εχθρούς δύο φορές μεγαλύτερα σε μέγεθος από αυτά στους άλλους κόσμους.
Το παιχνίδι επίσης μπορεί να παιχτεί και με δύο παίκτες, παίρνοντας σειρές, πλοηγώντας τον χάρτη και να έχουν πρόσβαση σε επίπεδα. Ο πρώτος παίκτης ελέγχει τον Mario, ενώ ο δεύτερος ελέγχει τον Luigi. Οι παίκτες μπορούν, επίσης, να παίξουν mini games, όπως ένα remake του Mario Bros. που κυκλοφόρησε αρχικά για τα arcades, όπου ο παίκτης μπορεί να κλέψει τις κάρτες του άλλου, αλλά μπορεί ακόμα και να χάσει τη σειρά του, άμα χάσει στο mini game.
Πλοκή
Η Mushroom World δέχεται εισβολές από τα εφτά παιδιά του Bowser, τα Koopalings. Τα Koopalings κατακτούν κάθε βασίλειο, παίρνοντας το ραβδί του βασιλιά και το χρησιμοποιούν για να τον μεταμορφώσουν σε ένα ζώο. Η Peach στέλνει τους Mario και Luigi να ταξιδέψουν σε κάθε κόσμο για να πάρουν το μαγικό ραβδί και να επαναφέρουν τον βασιλιά στην κανονική του κατάσταση. Οι Mario και Luigi λαμβάνουν μηνύματα από την Princess Toadstool, όταν σώνουν έναν από τους έξι πρώτους βασιλιάδες. Όταν σώνουν τον έβδομο, λαμβάνουν αντίθετα ένα μήνυμα από τον Bowser, λέγοντας ότι έχει φυλακίσει την Peach, στο κάστρο του, που βρίσκεται στο "Dark Land". Οι Mario και Luigi ταξιδεύουν στο "Dark Land", μπαίνουν στο κάστρο και νικούν τον Bowser σε μια μάχη.
Στις 10 Σεπτεμβρίου 2015, ο Shigeru Miyamoto επιβεβαίωσε ότι το Super Mario Bros. 3 ήταν απλά θέατρο. Το παιχνίδι αρχίζει με κουρτίνες να τραβιούνται, εμπόδια να κρέμονται, αντικείμενα βιδωμένα στο σκηνικό και σκιές να φαίνονται στον ορίζονται. Όταν ένα στάδιο ολοκληρώνεται, τα φώτα σβήνουν και ο Mario φεύγει από το σκηνή.
Ανάπτυξη
Το Super Mario Bros. 3 αναπτύχθηκε από τη Nintendo Entertainment Analysis and Development, μια ομάδα που αποτελούνταν από 10 ανθρώπους, και πήρε πάνω από δύο χρόνια για να ολοκληρωθεί. Το παιχνίδι σχεδιάστηκε για να εντυπωσιάσει πιο έμπειρους παίκτες, bonus coins και 1-ups βρίσκονται πιο συχνά σε αρχικούς κόσμους, ενώ κατοπινοί κόσμοι περιέχουν πιο δύσκολα επίπεδα για πιο έμπειρους παίκτες.
Κάποιοι εχθροί που βρίσκονται στο παιχνίδι είναι βασισμένοι από προσωπικές εμπειρίες της ομάδας. Παραδείγματος χάριν, ο Chain Chomp, μια μαύρη μπάλα δεμένη με αλυσίδες, που κραδαίνει το ξίφος του στον παίκτη άμα βρεθεί κοντά, ήταν βασισμένος σε μια κακή εμπειρία που πέρασε ο Shigeru Miyamoto με έναν σκύλο. Τα εφτά παιδιά του Bowser, τα Koopalings είναι βασισμένα στην εμφάνιση και συμπεριφορά των μελών της ομάδας. Η Nintendo of America ονόμασε τα Koopalings, εμπνευσμένη από γνωστούς μουσικούς, "Ludwig von Koopa" και "Roy Koopa", υπονοώντας έτσι τους Λούντβιχ βαν Μπετόβεν και Ρόι Όρμπισον.
Boss
Boom Boom (σε όλους τους πύργους)
Koopalings (σε κάθε κάστρο στους 7 κόσμους)
Larry Koopa
Morton Koopa Jr.
Wendy O. Koopa
Iggy Koopa
Roy Koopa
Lemmy Koopa
Ludwig von Koopa
Bowser (World 8)
Κληρονομία
Το Super Mario Bros. 3 έχει παρουσιάσει πολλά χαρακτηριστικά τα οποία χρησιμοποιήθηκαν σε μεταγενέστερα παιχνίδια της σειράς. Ένας παρόμοιος χάρτης έχει επίσης χρησιμοποιηθεί και στο Super Mario World και New Super Mario Bros., ενώ η δυνατότητα του Mario να πετάει έχει γίνει ένα χαρακτηριστικό στην κύρια σειρά, όπως στο Super Mario World, το Super Mario 64 και το Super Mario Galaxy.
Σε μια συνεργασία της NBC και της Nintendo of America, δημιουργήθηκε η τηλεοπτική σειρά The Adventures of Super Mario Bros. 3. Η σειρά προβαλλόταν εβδομαδιαία από την DiC Entertainment και περιείχε πολυάριθμους χαρακτήρες και χαρακτηριστικά τμήματα από το παιχνίδι. Τα Koopalings έχουν νέα ονόματα βασισμένα στην συμπεριφορά τους, καθώς και νέα σειρά ηλικίας.
Το Super Mario Bros. 3 έχει, επίσης, σημειώσει την αρχή της id Software. Κατά την περίοδο εργασίας στη Softdisk στις αρχές της δεκαετίας του 1990, οι Τζον Κάρμακ και Τομ Χαλ δημιούργησαν μυστικά την τεχνολογία που θα εκτελούσε λεία γραφικά side-scrolling σε κάρτες EGA για υπολογιστές IBM. Δούλευαν στον ελεύθερο χρόνο τους, δημιουργώντας έναν κλώνο του πρώτου σταδίου στο Super Mario Bros. 3 με τη χρήση του ήρωα στο Dangerous Dave της Softdisk. Το πρωτότυπο ονομάστηκε Dangerous Dave in Copyright Infringement. Όταν ο Τζον Ρομέρο είδε τη δουλεία, πρότεινε αυτός και ο Τζέι Ουίλμπουρ να τελειώσουν τον κλώνο του Super Mario Bros. 3. Το demo, αργότερα, παρουσιάστηκε στη Nintendo, η οποία και το ακύρωσε επειδή δεν δέχτηκε τα παιχνίδια της σε υπολογιστές, παρά μόνο στις κονσόλες της. Έτσι, το πρώτο επεισόδιο side-scrolling της σειράς Commander Keen δημιουργήθηκε στους υπολογιστές της SoftDisk. Μετά η SoftDisk πρότεινε στην ομάδα να γίνει μια ανεξάρτητη εταιρεία, που ονομάστηκε ως idSoftware τον Φεβρουάριο του 1991.
Επανεκδόσεις
Το Super Mario Bros. 3 έχει δεχτεί ορισμένα remakes για άλλες κονσόλες της Nintendo. Επανακυκλοφόρησε το 1993 ως μέρος του Super Mario All-Stars, μία συλλογή από remake των παιχνιδιών Mario, που κυκλοφόρησαν αρχικά για το Nintendo Entertainment System, με βελτιωμένα γραφικά και ήχο, καθώς και την επιπλέον προσθήκη της αποθήκευσης παιχνιδιού. Κυκλοφόρησε αργότερα για το Wii το 2010.
Το παιχνίδι έχει, επίσης, κυκλοφορήσει και για το Game Boy Advance το 2003 ως Super Mario Advance 4: Super Mario Bros. 3, το τέταρτο και τελευταίο παιχνίδι της σειράς Super Mario Advance. Αυτή η επανέκδοση υποστηρίζει το περιφερειακό Nintendo e-Reader, που αφήνει την πρόσβαση του παίκτη σε πρόσθετα στάδια, αποθηκευμένα σε κάρτες e-Reader, μαζί με την επιπλέον προσθήκη αναβαθμισμένων γραφικών, ήχου και power-ups. Αυτή η έκδοση περιέχει και ένα remake του Mario Bros..
Υποδοχή
Το παιχνίδι έλαβε θριαμβευτικές κριτικές, και θεωρείται ως ένα από τα καλύτερα παιχνίδια που κυκλοφόρησαν στο Nintendo Entertainment System, καθώς και ένα από τα καλύτερα παιχνίδια που κυκλοφόρησαν ποτέ. Έλαβε, επίσης, μεγάλη δημοτικότητα μέσω της ταινίας The Wizard, και έγινε ένα από τα παιχνίδια με τις περισσότερες πωλήσεις, της βιομηχανίας βιντεοπαιχνιδιών.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Super Mario Bros. 3 (Virtual Console version) στο Nintendo's website
Super Mario Bros. 3 στο NinDB
Mario
Βιντεοπαιχνίδια πλατφόρμας
Βιντεοπαιχνίδια του 1988
Βιντεοπαιχνίδια side-scrolling
Βιντεοπαιχνίδια του NES
Βιντεοπαιχνίδια της Nintendo EAD
|
1386
|
https://el.wikipedia.org/wiki/1848
|
1848
|
Η παρούσα σελίδα αφορά το έτος 1848 κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο
Γεγονότα
3 Ιανουαρίου - Ο Τζόζεφ Ρόμπερτς ορκίζεται ως ο πρώτος πρόεδρος της ανεξάρτητης αφρικανικής Δημοκρατίας της Λιβερίας.
12 Ιανουαρίου - Στο Παλέρμο πραγματοποιείται εξέγερση εναντίον της κυριαρχίας των Βουρβόνων στο Βασίλειο των Δύο Σικελιών.
2 Φεβρουαρίου - Αμερικανομεξικανικός πόλεμος: υπογράφεται η Συνθήκη Γουαδελούπης Χιντάλγκο.
21 Φεβρουαρίου - Ο Καρλ Μαρξ και ο Φρίντριχ Ένγκελς δημοσιεύουν το Κομμουνιστικό Μανιφέστο.
22 Φεβρουαρίου - Αρχίζει η Γαλλική Επανάσταση του 1848, η οποία θα οδηγήσει στη δημιουργία της Δεύτερης Γαλλικής Δημοκρατίας.
24 Φεβρουαρίου - Ο βασιλιάς Λουδοβίκος Φίλιππος της Γαλλίας παραιτείται από το θρόνο.
4 Μαρτίου - Ο Κάρολος Αλβέρτος της Σαρδηνίας υπογράφει το Στατούτο Αλμπερτίνο, το οποίο θα μετουσιωθεί αργότερα στο πρώτο Σύνταγμα της Ιταλίας.
10 Μαρτίου - Η Γερουσία των Η.Π.Α. επικυρώνει τη Συνθήκη Γουαδελούπης Χιντάλγκο, με την οποία λήγει ο Αμερικανικό-Μεξικανικός πόλεμος.
15 Μαρτίου - Ξεσπά επανάσταση στην Ουγγαρία εναντίον των Αψβούργων.
18 Μαρτίου - Επανάσταση του Μαρτίου: στο Βερολίνο πραγματοποιείται ένοπλη πάλη μεταξύ πολιτών και στρατού, με απολογισμό περίπου 300 νεκρούς.
20 Μαρτίου - Γερμανικές επαναστάσεις 1848-1849: παραιτείται ο βασιλιάς Λουδοβίκος Α΄ της Βαυαρίας.
13 Μαΐου - Πρώτη εκτέλεση του εθνικού ύμνου της Φινλανδίας.
18 Μαΐου - Συνεδριάζει η πρώτη γερμανική εθνοσυνέλευση (το Κοινοβούλιο της Φρανκφούρτης) στη Φραγκφούρτη.
19 Μαΐου - Αμερικανικό-Μεξικανικός πόλεμος: Το Μεξικό επικυρώνει τη Συνθήκη Γουαδελούπης Χιντάλγκο τερματίζοντας έτσι τον πόλεμο και παραχωρώντας στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής την Καλιφόρνια, τη Νεβάδα, τη Γιούτα και άλλες περιοχές τεσσάρων σημερινών Πολιτειών έναντι 15 εκατομμυρίων δολαρίων.
22 Μαΐου - Καταργείται η δουλεία στη Μαρτινίκα.
29 Μαΐου - Το Ουισκόνσιν γίνεται η 30ή πολιτεία των Η.Π.Α.
3 Ιουλίου - Απελευθερώνονται οι σκλάβοι στις Δανικές Δυτικές Ινδίες (σημερινές Αμερικανικές Παρθένους Νήσους).
12 Σεπτεμβρίου - Η Ελβετία γίνεται ομοσπονδιακό κράτος.
28 Οκτωβρίου - Ανοίγει η πρώτη σιδηροδρομική γραμμή στην Ισπανία, μεταξύ Βαρκελώνης και Ματαρό.
3 Νοεμβρίου - Ψηφίζεται η αναθεώρηση του συντάγματος της Ολλανδίας, περιορίζοντας σημαντικά τις εξουσίες της ολλανδικής μοναρχίας και ενισχύοντας τις εξουσίες του κοινοβουλίου και των υπουργών.
2 Δεκεμβρίου - Ο Φραγκίσκος Ιωσήφ Α' γίνεται αυτοκράτορας της Αυστρίας.
5 Δεκεμβρίου - Ο Αμερικανός πρόεδρος Τζέιμς Νοξ Πολκ επιβεβαιώνει στο Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών ότι έχουν ανακαλυφθεί μεγάλες ποσότητες χρυσού στην Καλιφόρνια.
Γεννήσεις
4 Ιανουαρίου - Κατσούρα Ταρό, Ιάπωνας στρατηγός και πολιτικός
6 Ιανουαρίου - Χρίστο Μπότεφ, Βούλγαρος επαναστάτης
18 Ιανουαρίου - Ιοάν Σλάβιτς, Ρουμάνος συγγραφέας
5 Φεβρουαρίου - Ζορίς-Καρλ Υσμάν, Γάλλος συγγραφέας
16 Φεβρουαρίου - Οκτάβ Μιρμπώ, Γάλλος κριτικός τέχνης και συγγραφέας
18 Φεβρουαρίου - Λούις Τίφανι, Αμερικανός καλλιτέχνης
29 Μαρτίου - Αλεξέι Κουροπάτκιν, Ρώσος στρατηγός
30 Μαρτίου - Κάρλος, δούκας της Μαδρίτης
23 Μαΐου - Ότο Λίλιενταλ, Γερμανός αεροπόρος και μηχανικός
7 Ιουνίου - Πωλ Γκωγκέν, Γάλλος καλλιτέχνης
9 Ιουλίου - Ροβέρτος Α΄, δούκας της Πάρμας
27 Ιουλίου - Μπόρις Στούρμερ, Ρώσος πολιτικός
29 Αυγούστου - Πωλ-Αλμπέρ Μπαρτολομέ, Γάλλος ζωγράφος και γλύπτης
22 Σεπτεμβρίου - Ζυλ- Φελίξ Κουτάν, Γάλλος γλύπτης και παιδαγωγός
5 Οκτωβρίου - Γκουίντο φον Λιστ, Αυστριακός συγγραφέας
5 Οκτωβρίου - Έντουαρντ Λίβινγκστον Τρυντώ, Αμερικανός ιατρός
8 Οκτωβρίου - Πιερ Ντε Γκεϋτέρ, Βέλγος συνθέτης
8 Νοεμβρίου - Γκότλομπ Φρέγκε, Γερμανός μαθηματικός και φιλόσοφος
12 Νοεμβρίου - Γεώργιος Χατζιδάκις, Έλληνας γλωσσολόγος
13 Νοεμβρίου - Αλβέρτος Α', πρίγκιπας του Μονακό
23 Νοεμβρίου - Χάμπο Γκέρχαρντ Λόλλινγκ, Γερμανός αρχαιολόγος
6 Δεκεμβρίου - Γιόχαν Παλίζα, Αυστριακός αστρονόμος
Βλάσης Γαβριηλίδης, Έλληνας δημοσιογράφος
Πολυχρόνης Λεμπέσης, Έλληνας ζωγράφος
Γεώργιος Μπαϊμπάς, Έλληνας πολιτικός
Θάνατοι
17 Ιανουαρίου - Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, Έλληνας οπλαρχηγός
20 Ιανουαρίου - Χριστιανός Η', βασιλιάς της Δανίας
23 Φεβρουαρίου - Τζον Κουίνσι Άνταμς, 6ος πρόεδρος των Η.Π.Α.
8 Απριλίου - Γκαετάνο Ντονιτσέττι, Ιταλός συνθέτης
4 Ιουλίου - Φρανσουά-Ρενέ ντε Σατωμπριάν, Γάλλος συγγραφέας και διπλωμάτης
Ιούλιος - Μαντώ Μαυρογένους, Ελληνίδα αγωνίστρια
7 Αυγούστου - Γιονς Γιάκομπ Μπερτσέλιους, Σουηδός χημικός
8 Αυγούστου - Φραγκίσκος Αμορός, Ισπανός στρατιωτικός και γυμναστής
9 Αυγούστου - Φρειδερίκος Μάρρυατ, Άγγλος ναυτικός και συγγραφέας
13 Σεπτεμβρίου - Μαρία Ισαβέλλα της Ισπανίας, βασίλισσα των Δύο Σικελιών
10 Νοεμβρίου - Ιμπραήμ Πασάς, βαλής της Αιγύπτου
13 Νοεμβρίου - Ροβέρτος Δαρβίνος, Άγγλος ιατρός
19 Δεκεμβρίου - Έμιλι Μπροντέ, Αγγλίδα συγγραφέας
Δημητράκης Δεληγιάννης, Έλληνας αγωνιστής
Ηλίας Καλαμογδάρτης, Έλληνας ποιητής
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Έτη
|
658725
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AD%CE%BB%CF%89%CE%BD%20BMW
|
Χρονολογικός κατάλογος μοντέλων BMW
|
Λίστα με τα αυτοκίνητα και τις μοτοσικλέτες BMW, ταξινομημένα ανά έτος εισαγωγής.
Αυτοκίνητα
1920-1930
3/15 (1927-1932)
1930-1940
3/20 PS compact (μικρομεσαίο) αυτοκίνητο (1932-1934)
303 compact (μικρομεσαίο) αυτοκίνητο (1933-1937)
328 roadster (1936-1940)
326 πολυτελές αυτοκίνητο μεσαίου μεγέθους (1936-1941)
327 μεγάλο Ταξιδίου (1937-1941)
320 μεσαίου μεγέθους πολυτελές αυτοκίνητο (1937-1938)
321 πολυτελές αυτοκίνητο μεσαίου μεγέθους (1938-1941)
335 πολυτελές αυτοκίνητο πλήρους μεγέθους (1939-1941)
1940-1950
321 πολυτελές πολυτελές αυτοκίνητο (1945-1950)
326 πολυτελές αυτοκίνητο μεσαίου μεγέθους (1945-1946)
327 μεγάλο ταξιδιού (1946-1955)
340 πολυτελές αυτοκίνητο πλήρους μεγέθους (1949-1955)
1950-1960
501 πολυτελές αυτοκίνητο μεσαίου μεγέθους (1952-1962)
Isetta Μικρό αυτοκίνητο (1953-1962)
503 μεγάλου ταξιδιού (1956-1959)
507 roadster (1956-1959)
700 σεντάν αυτοκίνητο (1959-1965)
1960-1970
3200 CS σπορ αυτοκίνητο (1962-1965)
Νέα κατηγορία (sedans) πολυτελές αυτοκίνητο μεσαίου μεγέθους (1962-1972)
Νέα τάξη (coupé) grand tourer (1965-1969)
Σειρά 02 συμπαγές εκτελεστικό αυτοκίνητο (1966-1977)
E9 Νέο Έξι grand tourer (1968-1975)
E3 New Six πολυτελές αυτοκίνητο πλήρους μεγέθους (1968-1977)
1970-1980
E12 σειρά 5 πολυτελές αυτοκίνητο μέσου μεγέθους (1972-1981)
E21 Σειρά 3 συμπαγές εκτελεστικό αυτοκίνητο (1975-1983)
E24 Σειρά 6 grand tourer (1976-1989)
E23 Σειρά 7 πολυτελές αυτοκίνητο πλήρους μεγέθους (1977-1987)
E26 M1 supercar (1978-1981)
1980-1990
E28 Σειρά 5 πολυτελές αυτοκίνητο μεσαίου μεγέθους (1981-1987)
E30 Σειρά 3 συμπαγές εκτελεστικό αυτοκίνητο (1982-1994)
E32 7 Series πολυτελές αυτοκίνητο πλήρους μεγέθους (1986-1994)
E34 Σειρά 5 πολυτελές αυτοκίνητο μέσου μεγέθους (1987-1996)
Z1 roadster (1989-1991)
Σειρά E31 8 grand tourer (1989-1999)
1990-2000
E36 Σειρά 3 συμπαγές αυτοκίνητο στελεχών (1990-2000)
E38 7 Series πολυτελές αυτοκίνητο πλήρους μεγέθους (1994-2001)
E36 / 7 Z3 διθέσιος δρόμος και κουπέ (1995-2002)
E39 Σειρά 5 πολυτελές αυτοκίνητο μεσαίου μεγέθους (1995-2003)
E46 Σειρά 3 συμπαγές αυτοκίνητο στελεχών (1998-2006)
E53 X5 πολυτελές πολυτελές SUV (1999-2006)
2000-2010
E52 Z8 roadster (2000-2003)
E65 7 Series πολυτελές αυτοκίνητο πλήρους μεγέθους (2001-2008)
E85 Z4 διθέσιο και κουπέ (2002-2008)
E60 Σειρά 5 πολυτελές αυτοκίνητο μεσαίου μεγέθους (2003-2010)
E63 Σειρά 6 Μεγάλου τουρισμού (2003-2010)
E83 X3 συμπαγές πολυτελές SUV (2003-2010)
E87 Σειρά 1 αυτοκίνητο μικρού μεγέθους (2004-2013)
E90 Σειρά 3 συμπαγές εκτελεστικό αυτοκίνητο (2005-2013)
E70 X5 πολυτελές πολυτελές SUV (2006-2013)
E71 X6 πολυτελές πολυτελές SUV (2008-2014)
Σειρά F01 7 πολυτελές αυτοκίνητο πλήρους μεγέθους (2008-2015)
E89 Z4 roadster (2009-2016)
E84 X1 υπο-συμπαγής πολυτελής crossover (2009-2015)
2010-2020
F10 Σειρά 5 πολυτελές αυτοκίνητο μεσαίου μεγέθους (2010-2017)
F25 X3 συμπαγές πολυτελές SUV (2011-2017)
F06 Σειρά 6 grand tourer (2011-σήμερα)
F20 Σειρά 1 αυτοκίνητο μικρού μεγέθους (2011-σήμερα)
F30 Σειρά 3 συμπαγές εκτελεστικό αυτοκίνητο (2012-σήμερα)
i3 πλήρως ηλεκτρικό / υβριδικό υπο-συμπαγές αυτοκίνητο πόλης (2013-σήμερα)
F32 Σειρά 4 συμπαγές εκτελεστικό αυτοκίνητο (2013-σήμερα)
F22 Σειρά 2 συμπαγές αυτοκίνητο (2013-σήμερα)
F15 X5 πολυτελές SUV μεσαίου μεγέθους (2013-2018)
Σειρά F45 2 Active Tourer (2014-2016)
i8 υβριδικό σπορ αυτοκίνητο (2014-2020)
F26 X4 compact SUV πολυτελείας (2014-2018)
F16 X6 πολυτελές SUV μεσαίου μεγέθους (2014-σήμερα)
F48 X1 συμπαγές SUV (2015-παρόν)
G11 7 Series πολυτελές αυτοκίνητο πλήρους μεγέθους (2015-σήμερα)
G30 Σειρά 5 πολυτελές αυτοκίνητο μεσαίου μεγέθους (2016-σήμερα)
G32 Σειρά 6 πολυτελές αυτοκίνητο μεσαίου μεγέθους (2017-σήμερα)
F39 X2 συμπαγές SUV (2018-παρόν)
G01 X3 συμπαγές πολυτελές SUV (2017-σήμερα)
G02 X4 συμπαγές πολυτελές SUV (2018-σήμερα)
G05 X5 πολυτελές πολυτελές SUV (2018-σήμερα)
Σειρά G15 8 grand tourer (2018-σήμερα)
G29 Z4 roadster (2018-σήμερα)
G20 Σειρά 3 συμπαγές εκτελεστικό αυτοκίνητο (2019-σήμερα)
Μοντέλα Μ
Μοτοσικλέτες
Η BMW Motorrad έχει κατασκευάσει μοτοσικλέτες που φέρουν το όνομα BMW από την εισαγωγή της BMW R32 το 1923 μέχρι σήμερα. Πριν από την ημερομηνία αυτή, παρήγαγε κινητήρες για μοτοσυκλέτες άλλων κατασκευαστών.
Σημερινή εποχή
BMW F650GS & F800GS
BMW F800R
BMW F800S
BMW F800ST
BMW G450X
BMW G650 Xmoto, Xchallenge και Xcountry
BMW R1200GS
BMW R1200R
BMW R1200RT
BMW R1200S
BMW K1200LT
BMW K1300GT
BMW K1300R
BMW K1300S
BMW K1600GT και K1600GTL
BMW S1000RR
BMW S1000XR
Ονοματολογία
Αρχίζοντας με τη σειρά E2 της σειράς E12 , τα περισσότερα μοντέλα στις σειρές 1 , 2 , 3 , 4 , 5 , 6 , 7 και 8 χρησιμοποιούν ένα όνομα μοντέλου που αποτελείται από τρεις αριθμούς, ακολουθούμενους συνήθως από ένα ή τρία γράμματα.
Σε αυτό το σύστημα ονομασίας:
Ο πρώτος αριθμός αντιπροσωπεύει τη σειρά μοντέλων
Τα τελευταία δύο ψηφία αντιπροσωπεύουν το μέγεθος του κινητήρα) σε δεκαδικές μονάδες (λίτρα).
Τα γράμματα παρέχουν πρόσθετες πληροφορίες σχετικά με την παραλλαγή μοντέλου.
Χρησιμοποιώντας τα παραδείγματα των ονομάτων μοντέλων 318is, 125d και 760Li:
Το 318 σημαίνει μια σειρά 3 με 1.8 με το "i" να σημαίνει βενζινοκινητήρα με καύσιμο i- jet και το "s" να σημαίνει ότι έχουν τοποθετηθεί σπορ επιλογές.
Το 125d σημαίνει μια Σειρά 1 με 2.5 λίτρων, με το "d" να σημαίνει κινητήρα ντίζελ.
Το 760Li σημαίνει σειρά 7 με 6.0 λίτρο, με το «L», που σημαίνει ένα μακρύ μεταξόνιο μοντέλο και το «i», που σημαίνει ένα καύσιμο i njected βενζινοκινητήρα.
Εξαιρέσεις
Υπάρχουν διάφορα μοντέλα όπου το μέγεθος του κινητήρα δεν είναι τόσο υπονοούμενο από τα δύο τελευταία ψηφία, όπως όταν χρησιμοποιείται ένας υπερτροφοδοτούμενος κινητήρας. Για παράδειγμα:
Από το 1976 έως το 1986, διάφορα μοντέλα που χρησιμοποιούν ένα 3.2 λίτρο του κινητήρα M30 ονομάστηκαν 533i, 633i κ.λπ.
Παρομοίως, από το 1987 έως το 1992, τα μοντέλα που χρησιμοποιούν 3.4 λίτρο του κινητήρα M30 ονομάστηκαν 535i, 635i κ.λπ.
Τα μοντέλα του 1982 έως το 1987 χρησιμοποιώντας ένα μοντέλο 2.7 λίτρο του M20 ονομάστηκαν 325e και 525e (528e στις Ηνωμένες Πολιτείες)
Τα ευρωπαϊκά μοντέλα 745i από το 1980 έως το 1983 χρησιμοποίησαν ένα υπερσυμπίεστο 3.2-3.4 λίτρο κινητήρα.
Από το 1994 έως το 1999, τα μοντέλα που χρησιμοποιούν το 5.4 κινητήρα M73 ονομάστηκαν 750i και 850Ci.
Παρομοίως, από το 1996 έως το 1999, τα μοντέλα που χρησιμοποιούν 4.4 λίτρο του κινητήρα M62 ονομάστηκαν 540i, 740i και 840Ci. Από το 2001 έως το 2007, η κατάσταση αναστράφηκε, επειδή τα μοντέλα χρησιμοποιούν 4.4 λίτρο του κινητήρα N62 ονομάστηκαν 545i, 645i και 745i. Μοντέλα που χρησιμοποιούν 4.8 λίτρο του κινητήρα N62 ονομάστηκαν 550i, 650i και 750i.
Από το 1996 έως το 2001, το μοντέλο 318i χρησιμοποίησε ένα 1.9 λίτρο του κινητήρα M44 . Στη συνέχεια, από το 2001, το μοντέλο 318i χρησιμοποίησε 2.0 λίτρα. Από το 2015, το μοντέλο 318i χρησιμοποίησε 1,5 λίτρο υπερτροφοδοτούμενου κινητήρα.
Από το 1995, διάφορα μοντέλα που χρησιμοποιούν 2.5 ο εξακύλινδρος κινητήρας έχουν ονομαστεί 323i και 523i. Για τα E36, E46 και E39, αυτό οφείλεται στα προηγούμενα μοντέλα 325i / 525i που είναι υψηλότερα στη σειρά μοντέλων από τα νέα μοντέλα, επομένως ένας μικρότερος αριθμός χρησιμοποιήθηκε για να δείξει στους πελάτες ότι δεν ήταν ένα πολύ εξοπλισμένο μοντέλο.
Παρομοίως, από το 2007 έως το 2013, διάφορα μοντέλα που χρησιμοποιούν ένα detuned 3.0 ο εξακύλινδρος κινητήρας έχει ονομαστεί 125i, 128i, 325i και 528i.
Επίσης, πολλά μοντέλα diesel χρησιμοποιούν 3.0 τον εξακύλινδρο κινητήρα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ονομάστηκαν 125d, 325d, κ.λπ.
Η αυξανόμενη χρήση υπερσυμπιεστών έχει σημαδέψει πολλά ονόματα μοντέλων που δεν αντικατοπτρίζουν το μέγεθος του κινητήρα:
από το 2006, τα μοντέλα τροφοδοτούνται από 3.0 οι βενζινοκινητήρες turbo με λίτρα έχουν χρησιμοποιήσει τα ψηφία "35" και "40" (π.χ. 135i, 335i, 440i)
από το 2007, μοντέλα που τροφοδοτούνται από 2.0 λίτρων turbo diesel έχουν χρησιμοποιήσει τα ψηφία "23", "25" και "28" (π.χ. 123d, 328d)
από το 2010, μοντέλα που λειτουργούν με 4.4 οι βενζινοκινητήρες turbo με λίτρα έχουν χρησιμοποιήσει τα ψηφία "50" (π.χ. 550i, 650i και 740i)
από το 2011, μοντέλα που τροφοδοτούνται από 2.0 Οι βενζινοκινητήρες turbo με λίτρα έχουν χρησιμοποιήσει τα ψηφία "25", "28" και "30" (π.χ. 125i, 530i)
από το 2012, τα μοντέλα που τροφοδοτούνται από το N57S 3.0 έχουν ονομαστεί 550d και 750d
από το 2014, μοντέλα που τροφοδοτούνται από 1.5 (βενζινοκινητήρες) έχουν χρησιμοποιήσει τα ψηφία "16" και "18" (π.χ. 116i, 318i)
από το 2016, το μοντέλο M760i έχει τροφοδοτηθεί με 6.6 λίτρο turbo βενζινοκινητήρα
Ακόμη και για κινητήρες χωρίς στροβιλοκινητήρα, ο αριθμός των κυλίνδρων δεν μπορεί να προσδιοριστεί από το όνομα του μοντέλου. Για παράδειγμα, το 1987-1991 530i χρησιμοποιεί εξακύλινδρο κινητήρα, το 1992-1996 530i χρησιμοποιεί έναν κινητήρα V8 και το 2000-2016 530i χρησιμοποιεί έναν εξακύλινδρο κινητήρα (για να προσθέσει στη σύγχυση λίγο πριν το V8 530i του 1992 το μοντέλο 535i χρησιμοποίησε έναν εξακύλινδρο κινητήρα).
Χαρακτήρες
Η σημασία των γραμμάτων μπορεί να αλλάξει μεταξύ μοντέλων. Τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα γράμματα είναι:
d = Κινητήρας ντίζελ
i = καύσιμο injection σε βενζινοκινητήρα
L = μακρύ μεταξόνιο - μερικές φορές το L είναι το πρώτο γράμμα (π.χ. 750Li), και κάποιες άλλες φορές είναι το τελευταίο γράμμα (π.χ. 750iL). Επίσης, κάποιες φορές L = Light (π.χ. 3.0 CSL)
td = τούρμπο - ντίζελ
x / xDrive = κίνηση όλων των τροχών - μερικές φορές το x είναι το πρώτο γράμμα (π.χ. 325xi) και κάποιες άλλες φορές είναι το τελευταίο γράμμα (π.χ. 325ix)
Άλλοι χαρακτήρες περιλαμβάνουν:
C = κουπέ / Καμπριολέ (χρησιμοποιείται μόνο στα μοντέλα E24, E46 και E63)
e = eta (από το ελληνικό γράμμα 'η' ) ένα μοντέλο συντονισμένο για απόδοση καυσίμου ( E30 325e, G30 530e, G11 740e)
s / S = σπορ, αυτό μπορεί να αντιπροσωπεύει είτε αναβαθμισμένες επιλογές εσωτερικών και αξεσουάρ ή αυξημένη ισχύ του κινητήρα ανάλογα με το μοντέλο.
T = Touring (φορτάμαξας / station wagon)
t = hatchback (χρησιμοποιείται μόνο σε ορισμένα μοντέλα, όπως στη BMW Σειρά 3 Compact)
Σειρά Χ και Σειρά Ζ
Μέχρι το 2009, το όνομα του μοντέλου για τα οχήματα X Series και Z Series ήταν:
Το μέγεθος του κινητήρα σε λίτρα
Ακολούθησε το "i" για βενζινοκινητήρες και το "d" για κινητήρες ντίζελ
Παραδείγματα αυτής της ονομασίας σύμβασης είναι "X5 3.0d" και "Z3 1.8i". Μερικές φορές προστέθηκε ένα "s" μετά το μέγεθος του κινητήρα για μοντέλα υψηλότερης απόδοσης (για παράδειγμα, "Z4 3.0si" και "X5 4.8is").
Από το 2009 χρησιμοποιήθηκε ένα αναθεωρημένο σύστημα ονοματοδοσίας μοντέλων. Τα ονόματα μοντέλων έχουν ως εξής:
"sDrive" για τους πίσω τροχούς ή το "xDrive" για όλους τους τροχούς
Στη συνέχεια, το ονομαστικό μέγεθος του κινητήρα σε λίτρα φορές 10 (π.χ. "25" για 2,5 λίτρο), παρόλο που πολλές από τις ανωμαλίες που περιγράφηκαν παραπάνω ισχύουν και εδώ.
Τέλος, "i" για βενζινοκινητήρες ή "d" για κινητήρες ντίζελ.
Παραδείγματα αυτής της ονομασίας σύμβασης είναι "X3 xDrive28d" και "Z4 sDrive30i". Μερικές φορές ένα "s" προστέθηκε στο τέλος για μοντέλα υψηλότερης απόδοσης (για παράδειγμα, "Z4 sDrive 35is ").
Ειδικότερα τα μοντέλα BMW M των σειρών X και Z τυπικά έχουν απλώς το όνομα μοντέλου "M" και στην κατάληξη (π.χ. Χ6 Μ, Ζ4 Μ). Τα μοντέλα "M Performance" φέρουν το γράμμα "M" μετά τη σειρά, ακολουθούμενο από το υπόλοιπο της σύμβασης ονομασίας για τα μη-Μ μοντέλα (π.χ. X6 M50d).
Μοντέλα Μ
Ένα "M" - για το Motorsport - αναγνωρίζει το όχημα ως μοντέλο υψηλής απόδοσης συγκεκριμένης σειράς (π.χ. Μ3, Μ5, Μ6, κλπ. ). Για παράδειγμα, το M6 είναι το πιο ισχυρό και αποδοτικό όχημα στη BMW Σειρά 6.
Δείτε επίσης
Κατάλογος κινητήρων BMW
Κατάλογος των άρθρων που σχετίζονται με το αυτοκίνητο
Παραπομπές
Σελίδες με μη επιθεωρημένες μεταφράσεις
|
632933
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B9%20%CE%91%CE%B9%CF%84%CF%89%CE%BB%CE%BF%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Ελαιοχώρι Αιτωλοακαρνανίας
|
Για συνώνυμους οικισμούς στην Ελλάδα δείτε το λήμμα: Ελαιοχώρι (αποσαφήνιση)
Το Ελαιοχώρι, επίσημα Ελαιοχώριον, είναι ημιορεινό χωριό στην Περιφερειακή Ενότητα Αιτωλοακαρνανίας σε υψόμετρο 420 μέτρα.
Γεωγραφία - Ιστορία
Το Ελαιοχώρι βρίσκεται στα βόρεια όρια με την Περιφερειακή Ενότητα Άρτας και δίπλα στον Αμβρακικό κόλπο. Απέχει 25 χλμ. Β. από την Αμφιλοχία και 40 χλμ. ΝΑ. από την Άρτα. Στα δυτικά περνάει η Ιονία Οδός και στο ύψος του χωριού υπάρχει η Γέφυρα Ελαιοχωρίου. Σημαντική θεωρείται η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου που είναι κτίσμα του 18ου αιώνα. Η παλιά του ονομασία είναι Τσακνοχώρι και έτσι αναφέρεται, μετά την απελευθέρωση, το 1912 στο ΦΕΚ 261Α - 31/08/1912 όταν προσαρτήθηκε στην τότε κοινότητα Βαλμάδας. Το 1968 με το ΦΕΚ 311Α - 31/12/1968 μετονομάστηκε σε Ελαιοχώρι. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης, μαζί με το Μενίδι, το Θεριακήσιο, τη Λαγκάδα, τη Συκούλα και το Κατσούλι αποτελούν την Τοπική Κοινότητα Μενιδίου που ανήκει στη Δημοτική Ενότητα Μενιδίου του Δήμου Αμφιλοχίας και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει πληθυσμό 25 κατοίκους.
Παραπομπές
Χωριά του νομού Αιτωλοακαρνανίας
Δήμος Αμφιλοχίας
|
496856
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Melissa%20%28%CE%AC%CE%BB%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BC%29
|
Melissa (άλμπουμ)
|
{{Infobox Album
| Όνομα = Melissa
| Είδος = Στούντιο άλμπουμ
| Καλλιτέχνης = Mercyful Fate
| Εξώφυλλο = Mercyful Fate - Melissa.png
| Background = lavender
| Κυκλοφορία = 30 Οκτωβρίου 1983
| Ηχογράφηση = Ιούλιος 1983, Κοπενχάγη
| Είδος_Μουσικής = Heavy Metal, black metal
| Διάρκεια = 40:09
| Δισκογραφική = Roadrunner (Ευρώπη)Music for Nations (Βρετανία)Megaforce (ΗΠΑ)
| Παραγωγός = Χένρικ Λουντ
| Προηγούμενο album = Mercyful Fate EP (1982)| Αυτό το album = Melissa (1983)| Επόμενο album = Don't Break the Oath (1984)}}Melissa είναι ο τίτλος του πρώτου άλμπουμ του δανέζικου heavy metal συγκροτήματος Mercyful Fate, το οποίο κυκλοφόρησε στις 30 Οκτωβρίου του 1983 μέσω της δισκογραφικής εταιρείας Music for Nations στην Μεγάλη Βρετανία και της Roadrunner στην υπόλοιπη Ευρώπη,Roadrunner Records | The Official Website For Roadrunner Records όπως και μέσω της Megaforce στην Βόρεια Αμερική.
Ηχογράφηση
Οι ηχογραφήσεις του δίσκου ξεκίνησαν στις 18 Ιουλίου 1983 στα Easy Sounds Studios της Κοπενχάγης με παραγωγό τον Χένρικ Λουντ, ιδιοκτήτη του στούντιο. Το συγκρότημα είχε προβάρει εκτενώς τα κομμάτια με σκοπό να εξοικονομήσει χρόνο στο στούντιο, λόγω οικονομικής στενότητας. Παράλληλα, η δισκογραφική τους εταιρεία τους ζήτησε να ηχογραφήσουν μία διασκευή και οι Mercyful Fate επέλεξαν το "Immigrant Song" των Led Zeppelin, χωρίς όμως να το συμπεριλάβουν στην τελική κοπή του άλμπουμ θεωρώντας ότι δεν ταίριαζε ηχητικά και στιχουργικά με τα υπόλοιπα τραγούδια τους.
Προώθηση
Η πρώτη εμφάνιση του συγκροτήματος μετά την κυκλοφορία του δίσκου ήταν προγραμματισμένη για τις 3 Δεκεμβρίου του 1983, όπου θα άνοιγαν την εμφάνιση του Ozzy Osbourne στην Κοπενχάγη, συναυλία η οποία αναβλήθηκε λόγω αρρώστιας του Osbourne.
Η ευρωπαϊκή περιοδεία τους ξεκίνησε στις 19 Ιανουαρίου 1984, όπου έπαιξαν στο κλαμπ "The Dynamo" του Αϊντχόβεν. Την επόμενη ημέρα εμφανίστηκαν στο Χίλφερσουμ, σε μία συναυλία που μεταδόθηκε μέσω του ολλανδικού ραδιοφωνικού δικτύου. Ακολούθησε μία συναυλία στο "The Paradiso Theatre" του Άμστερνταμ και μία ακόμη στο Λούτενμπεργκ, για να συνεχίσουν στα μέσα Φεβρουαρίου με έξι εμφανίσεις επί ιταλικού εδάφους.
Στις αρχές Μαρτίου είχαν προγραμματίσει μία βρετανική περιοδεία με τους Manowar, αλλά έπαιξαν μόνο την πρώτη ημέρα στο St. Albans City Hall του Χερτφορτσάιρ. Οι Mercyful Fate αποχώρησαν από την περιοδεία λόγω του γεγονότος ότι οι συνοδοί των Manowar δεν τους άφησαν χρόνο για sound check και να στήσουν κατάλληλα τον εξοπλισμό τους, ενώ ο τεχνικός ήχου των αμερικανών επηρέασε την εμφάνιση του σχήματος και η διάρκεια της συναυλίας τους περιορίστηκε στα 25 λεπτά, αντί για 45 που αρχικά ήταν προγραμματισμένο. Λόγω της άρνησης των Manowar να απολογηθούν και να εγγυηθούν καλύτερη μελλοντική συμπεριφορά, οι Mercyful Fate δεν συμμετείχαν στο υπόλοιπο της περιοδείας, με αποτέλεσμα να έχουν μεγάλες οικονομικές απώλειες.
Με σκοπό να βελτιώσει την εικόνα των ζωντανών τους εμφανίσεων, το συγκρότημα επένδυσε μεγάλο μέρος των εσόδων του για να προσθέσει στην σκηνή ένα παρεκκλήσι, το οποίο εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην sold-out συναυλία τους στο "Saltlageret" της Κοπενχάγης στις 5 Απριλίου. Στα τέλη του ίδιου μήνα, το συγκρότημα ξεκίνησε τις ηχογραφήσεις του επόμενου του άλμπουμ. Παράλληλα, στις 10 Ιουνίου 1984 συμμετείχαν στο Heavy Sounds Festival του Βελγίου, μαζί με ονόματα όπως οι Motörhead, Twisted Sister, Metallica, Lita Ford, κ.α..
PMRC
Το 1985, η αμερικάνικη επιτροπή λογοκρισίας στην μουσική με την ονομασία PMRC, συμπεριέλαβε στην λίστα της με τίτλο "The Filthy Fifteen", μία λίστα η οποία περιελάμβανε δεκαπέντε τραγούδια με απαράδεκτο και δυσάρεστο στιχουργικό περιεχόμενο, το κομμάτι "Into the Coven" των Mercyful Fate, ως αποκρυφιστικό. Στην λίστα συμπεριλαμβάνονταν τραγούδια καλλιτεχνών όπως ο Prince, οι Judas Priest, οι Motley Crue, οι AC/DC, οι Twisted Sister, η Μαντόνα, οι W.A.S.P., οι Black Sabbath, οι Def Leppard, οι Venom, κ.α..
Κριτικές και κατατάξεις
Το "Melissa" έλαβε ιδιαίτερα θετικές κριτικές, με το "AllMusic" να το βαθμολογεί με τέσσερα αστέρια με άριστα τα πέντε, το "Metal Crypt" με 4,6 / 5, το "Ultimate Guitar" με 9,1 / 10, και το "Digital Dream Door" το τοποθέτησε 50ο στην λίστα με τα εκατό καλύτερα άλμπουμ του heavy metal, ενώ το "Metal Descent" το κατέταξε 15ο καλύτερο άλμπουμ του παραδοσιακού heavy metal. Το "OC Weekly" συμπεριέλαβε το άλμπουμ στην λίστα με τους δέκα δίσκους που πρέπει να ακούσει κάποιος πριν πεθάνει, ενώ ο Μάρτιν Ποπόφ το κατέταξε στην 69η θέση της λίστας με τους 500 καλύτερους δίσκους του είδους.Martin Popoff's "the Top 500 Heavy Metal Albums of All Time - Rate Your Music
Τραγούδια
Μέλη των Mercyful Fate
Η σύνθεση του συγκροτήματος κατά την ηχογράφηση του "Melissa" είχε την εξής μορφή:
King Diamond - φωνητικά
Χανκ Σέρμαν - κιθάρα
Μίκαελ Ντένερ - κιθάρα
Τίμι Χάνσεν - μπάσο
Κιμ Ραζ - τύμπανα
Παραπομπές
Πηγές
Melissa - Mercyful Fate | Songs, Reviews, Credits | AllMusic
Essential black metal Listening: MERCYFUL FATE Melissa - Metal Injection
Death Metal Underground: Mercyful Fate – Melissa is 30 years old today
Δισκογραφία των Mercyful Fate
Άλμπουμ του 1983
|
460449
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C.%CE%93.%CE%A3.%20%CE%91%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%BB%CF%89%CE%BD%20%CE%A3%CE%B5%CF%81%CF%81%CF%8E%CE%BD
|
Μ.Γ.Σ. Απόλλων Σερρών
|
Ο Μ.Γ.Σ. Απόλλων Σερρών αποτελούσε αθλητικό σωματείο με έδρα την πόλη των Σερρών. Ιδρύθηκε το 1927. Αποτελούσε ένα από τα πλέον επιτυχημένα αθλητικά σωματεία του νομού Σερρών. Διέθεται τμήματα ποδοσφαίρου, στίβου και δραματικό τμήμα. Επίσης λειτουργούσε και τμήμα μουσικής το οποίο όμως διαλύθηκε το 1940.
Το ποδοσφαιρικό τμήμα μετείχε στο ειδικό πρωτάθλημα για την άνοδο στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, την περίοδο 1959–60, τερματίζοντας στη 6η θέση του βαθμολογικού πίνακα του Βορείου Ομίλου, με 24 βαθμούς. Την επόμενη περίοδο, 1960–61, κατέλαβε την 4η θέση με 36 βαθμούς. Την περίοδο 1961–62. Την περίοδο 1962–63 έλαβε μέρος στο πρωτάθλημα της Β΄ Εθνικής κατηγορίας, όπου κατέλαβε την 9η θέση με 52 βαθμούς. Την επόμενη περίοδο, 1963–64, τερμάτησε στην 6η θέση του βαθμολογικού πίνακα, με 55 βαθμούς.
Το τμήμα στίβου έλαβε μέρος στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου ανδρών του 1957. Το 1964, κατόπιν συμφωνίας της διοίκησης της συλλόγου με την αντίστοιχη του Γ.Σ. Ηρακλή Σερρών, τα δύο σωματεία συγχωνεύθηκαν δημιουργώντας τον Μ.Γ.Σ. Πανσερραϊκό, γεγονός που αποτέλεσε και τη διάλυση του σωματείου.
Η διαχρονική πορεία
1962–63: Β΄ Εθνική
1963–64: Β΄ Εθνική
Αξιοσημείωτοι ποδοσφαιριστές
Χρήστος Κοτζαμπασίδης
Παραπομπές
Απόλλων Σερρών ΜΓΣ
Ανενεργές ποδοσφαιρικές ομάδες Ελλάδας
|
263430
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%B1%20%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%82%20%28%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B1%CF%86%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7%29
|
Ηράκλεια οδός (αποσαφήνιση)
|
Με το όνομα Ηράκλεια οδός είναι γνωστές τρεις ρωμαϊκές οδοί:
Ηράκλεια οδός στην Ισπανία (Via Herculea ή Via Exterior), περισσότερο γνωστή με το όνομα Αυγουστιανή οδός (Via Augusta) που περνούσε όλη τη νότια πλευρά της Ρωμαϊκής Επαρχίας της Ισπανίας (Hispania), 1ος αιώνας μ.Χ.
Ηράκλεια οδός (Ιταλία - Λευκανία) (Via Herculia), ολοκληρώθηκε τον 2ο αιώνα μ.Χ. και εξυπηρετούσε τη Νότιο Ιταλία (περιοχή κυρίως της Λευκανίας - Λουκάνια Lucania, μαζί με την Αππία οδό και την Τραϊανή οδό (Via Traiana)
Ηράκλεια οδός (Ιταλία - Λίμνη Λουκρίνο) (Via Herculea ή Via Heraclea), σε λειτουργία πιθανότατα μέχρι τον 1ο αιώνα, οδός που χώριζε τη λίμνη Λουκρίνο από τη θάλασσα (σήμερα είναι βυθισμένη)
Ρωμαϊκές οδοί στην Ιταλία
|
602511
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B1%CE%BD%CE%BA%CF%84%20%CE%92%CE%AC%CE%BB%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BD
|
Σανκτ Βάλεντιν
|
Το Σανκτ Βάλεντιν (γερμανικά: Sankt Valentin) είναι η δυτικότερη πόλη του Διαμερίσματος του Αμστέτεν της Κάτω Αυστρίας, στην Αυστρία.
Δημογραφία
Παραπομπές
Πόλεις της Κάτω Αυστρίας
|
76600
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Der%20Spiegel
|
Der Spiegel
|
Το Der Spiegel (μετάφραση: Ο καθρέφτης) είναι ένα εβδομαδιαίο περιοδικό που εκδίδεται στο Αμβούργο της Γερμανίας. Περιέχει διεθνείς ειδήσεις, καθώς και ειδήσεις από τη Γερμανία και οικονομικά νέα. Ιδρύθηκε το 1946 στο Ανόβερο από τον Ρούντολφ Άουγκσταϊν.
Κυκλοφορία και περιεχόμενο
Εκδίδεται κάθε Σάββατο και το 2006 είχε τιράζ 1 εκατομμύριο αντίτυπα την εβδομάδα. Η ψηφιακή έκδοση του περιοδικού εκδίδεται ήδη την Παρασκευή στις 18:00 το απόγευμα. Εμφανίζει ισχυρή άποψη για πολλά θέματα, ιδιαίτερα για την πολιτική. Για πολλά χρόνια ήταν το μοναδικό μεγάλο εβδομαδιαίο περιοδικό πολιτικού περιεχομένου, και θεωρείται μέχρι σήμερα ιδιαίτερα αντικειμενικό.
Κατά την διάρκεια της χούντας στην Ελλάδα έγραφε αποκαλυπτικά άρθρα για το καθεστώς και αποτελούσε σημαντική πηγή ενημέρωσης, πράγμα το οποίο προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν άνθρωποι της χούντας αγοράζοντας όλα τα αντίτυπα από τα περίπτερα της Ελλάδας. Η απάντηση του περιοδικού ήταν νέες αποστολές αντιτύπων και όλο πιο αναλυτικά άρθρα εναντίον του καθεστώτος.
Σκάνδαλα
Το σκάνδαλο με τον δημοσιογράφο Κλάας Ρελότιους, ο οποίος επινοούσε ψεύτικες ιστορίες.
Το σκάνδαλο με τις ψευδείς ειδήσεις για τους πρόσφυγες στον Έβρο το 2022 και τον θάνατο ενός μικρού κοριτσιού. Η ελβετική εφημερίδα Neue Zürcher Zeitung (NZZ) το ανέφερε σαν ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα ψευδών ειδήσεων μετά την υπόθεση του Ρελότιους.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Spiegel.de Κύρια σελίδα του περιοδικού.
Spiegel
Spiegel
|
477101
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Orange%20%28%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C%29
|
Orange (λογισμικό)
|
Το Orange είναι ένα ανοιχτού κώδικα και δωρεάν λογισμικό (γραμμένο σε Python). Χρησιμοποιείται στο τομέα της μηχανικής μάθησης και εξόρυξης δεδομένων. Διαθέτει ένα γραφικό περιβάλλον προγραμματισμού με σκοπό την ανάλυση και την απεικόνιση δεδομένων, επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως μία βιβλιοθήκη της Python. Το πρόγραμμα διατηρείται και αναπτύσσεται από το Εργαστήριο Βιοπληροφορικής του τμήματος Υπολογιστών και Πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο της Λιουμπλιάνα.
Περιγραφή
Το Orange στηρίζεται στον οπτικό προγραμματισμό για την εξόρυξη δεδομένων, τη μηχανική μάθηση και την ανάλυση δεδομένων.
Τα εργαλεία του λογισμικού ονομάζονται widgets και η χρήση τους ποικίλει από την απλή απεικόνιση στοιχείων, την επιλογή υποσυνόλων και την προ-επεξεργασία, μέχρι την εμπειρική αξιολόγηση αλγορίθμων μάθησης και την προγνωστική μοντελοποίηση.
Ο οπτικός προγραμματισμός υλοποιείται μέσα από ένα γραφικό περιβάλλον στον οποίο οι ροές εργασίας δημιουργούνται από τη σύνδεση προκαθορισμένων ή σχεδιασμένων από το χρήστη widgets, ενώ οι προχωρημένοι χρήστες μπορούν να χρησιμοποιούν το Orange, ως μία βιβλιοθήκη της Python για το χειρισμό των δεδομένων, και τη τροποποίηση των widget.
Λογισμικό
Το Orange είναι ένα ανοιχτού κώδικα λογισμικό που διατίθεται υπό την άδεια GPL και είναι διαθέσιμο για χρήση στο github. Εκδόσεις πάνω από τη 3.0 περιλαμβάνουν τα βασικά στοιχεία σε C++ με wrappers σε Python. Από την έκδοση 3.0 και μετά, το Orange χρησιμοποιεί βασικές Python βιβλιοθήκες ανοιχτού κώδικα για επιστημονικούς υπολογισμούς, όπως numpy, scipy και scikit-learn, ενώ η γραφική διεπαφή του χρήστη λειτουργεί στο πλαίσιο του cross-platform Qt framework.
Η προεπιλεγμένη εγκατάσταση περιλαμβάνει μια σειρά αλγορίθμων για μηχανική μάθηση, προ-επεξεργασία και οπτικοποίηση δεδομένων σε σετ των 6 widget (data, visualize, classify, regression, evaluate and unsupervised). Πρόσθετες λειτουργίες είναι διαθέσιμα ως add-ons (bioinformatics, data fusion and text-mining).
Το Orange υποστηρίζεται σε OS X, Windows και Linux και μπορεί επίσης να εγκατασταθεί από το Python Package Index repository (pip install Orange). Από το 2015 η βασική έκδοση είναι η 2.7, ενώ η 3.0 είναι διαθέσιμη ως beta έκδοση.
Περαιτέρω ανάγνωση
Demšar, Janez και Blaž Zupan, Orange: Data Mining Fruitful and Fun - A Historical Perspective , Informatica 37, σελ. 55-60, (2013).
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Βιοπληροφορικής Εργαστήριο, Πανεπιστήμιο της Λιουμπλιάνα
Διαλειτουργικό λογισμικό
Ελεύθερο λογισμικό προγραμματισμένο σε Python
Μηχανική μάθηση
Επιστημονικό λογισμικό
|
230657
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%B7%CF%82
|
Ιωάννης Καλλέργης
|
Ο Ιωάννης Καλλέργης (29 Ιουλίου 1903 - 1976) ήταν Έλληνας διπλωμάτης.
Βιογραφικά στοιχεία
Ήταν γιος του Δημητρίου Καλλέργη και της Δανάης Αθηνογένη. Από την πλευρά του πατέρα του καταγόταν από την παλιά κρητική οικογένεια Καλλέργη και ήταν δισέγγονος του Δημητρίου Καλλέργη ενώ από την πλευρά της μητέρας του καταγόταν από την παλιά αθηναϊκή οικογένεια Αθηνογένη. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Παρίσι
Το 1924 εισήλθε στο διπλωματικό σώμα. Υπηρέτησε με χρονολογική σειρά στο Βελιγράδι, το Λονδίνο, τους Άγιους Σαράντα, στη Βιέννη, στο Κάϊρο και εν συνεχεία ως γενικός πρόξενος στη Νέα Υόρκη. Το 1950 έγινε σύμβουλος της ελληνικής πρεσβείας στην Ουάσινγκτον και το 1954 πρέσβης της Ελλάδας στην Τουρκία (Άγκυρα). Το 1957 τοποθετήθηκε, ως διευθυντής, στην πολιτική διεύθυνση του υπουργείου εξωτερικών ενώ την περίοδο 1959 - 1965 διετέλεσε πρέσβης της Ελλάδας στην Οτάβα. Το 1959 προήχθη σε α΄ πληρεξούσιο υπουργό.
Αναφορές
Έλληνες διπλωμάτες
Ιωαννης
Οικογένεια Αθηνογένη
|
438521
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CF%8C%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B8
|
Χόγκαρθ
|
Το αγγλικό επώνυμο Χόγκαρθ (Hogarth) μπορεί να αναφέρεται σε κάποιο από τα παρακάτω πρόσωπα:
Ντέιβιντ Τζωρτζ Χόγκαρθ (1862-1937), Βρετανός αρχαιολόγος και λόγιος
Μπερν Χόγκαρθ (1911-1996), Αμερικανός σκιτσογράφος, εικονογράφος και συγγραφέας
Ουίλλιαμ Χόγκαρθ (1697-1764), Άγγλος ζωγράφος, χαράκτης, συντάκτης εικονογραφημένης σάτιρας, κοινωνικός κριτικός και γελοιογράφος
Στηβ Χόγκαρθ (γενν. 1959), Άγγλος τραγουδιστής-τραγουδοποιός και μουσικός, γνωστός και ως «h»
Δείτε επίσης
Hogarth Press
|
133814
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%BF
|
Άρθρο
|
Άρθρο ονομάζεται ένα γραπτό κείμενο, συνήθως ορισμένης έκτασης, που αναφέρεται σε ένα συγκεκριμένο επίκαιρο ή ειδικό θέμα και έχει ειδησεογραφικό χαρακτήρα. Αποτελεί ανεξάρτητο κείμενο με το δικό του τίτλο και δεν χαρακτηρίζεται από μυθοπλαστικά στοιχεία. Αναφέρεται σε γεγονότα που λαμβάνουν χώρα την τρέχουσα περίοδο και αφορούν σε επιστημονικές ανακαλύψεις και δράσεις ή/και καθημερινά συμβάντα που επηρεάζουν την κοινωνική ζωή και εξέλιξη. Είναι ενταγμένο σε ένα επικοινωνιακό γλωσσικό περιβάλλον και έχει ως βασικό σκοπό την πειθώ. Πραγματεύεται θέματα της πρώτης γραμμής της επικαιρότητας, αλλά και ζητήματα ευρύτερου επιστημονικού, εγκυκλοπαιδικού καλλιτεχνικού ενδιαφέροντος, που σε κάποια στιγμή αποτέλεσαν θέμα επικαιρότητας και εξακολουθούν να απασχολούν την κοινή γνώμη. Ο αρθρογράφος προσεγγίζει το θέμα του τεκμηριωμένα, χρησιμοποιεί πολλές φορές ειδικό λεξιλόγιο και υιοθετεί το δικό του ύφος (σοβαρό, ουδέτερο, αυστηρό). Το κείμενο του άρθρου μπορεί να πλαισιώνεται από φωτογραφίες, στατιστικά στοιχεία, γραφικές παραστάσεις, συνεντεύξεις. Στις περισσότερες, επίσης, περιπτώσεις οι αρθρογράφοι αναπτύσσουν σε μια παράγραφο που προηγείται του προλόγου του άρθρου, μια συνοπτική περίληψη του θέματος που πραγματεύονται. Η έκταση των άρθρων συνήθως δεν ξεπερνά τις 5 σελίδες. Τα άρθρα προορίζονται για δημοσίευση σε πρακτικά συνεδρίων, περιοδικές εκδόσεις, ενημερωτικά δελτία ή ακόμα και σε ιστοχώρους στο διαδίκτυο με ειδησεογραφικό χαρακτήρα και είναι πάντα ενυπόγραφα.
Βασικά χαρακτηριστικά
Ένα άρθρο έχει:
Τίτλο
Επίκαιρο χαρακτήρα
Δημοσιεύεται σε εφημερίδα, σε περιοδικό, στο διαδίκτυο, κ.ά.
Καταπιάνεται με θέματα ποικίλου ή και συγκεκριμένου περιεχομένου
Εχει προσωπικό οικείο τόνο
Είναι περιορισμένης έκτασης
Διαφοροποιείται από τη λογοτεχνία.
Δομή
Η τυπική δομή άρθρου έχει ως εξής:
Τίτλος
1 Πρόλογος ► Εκτίθεται το θέμα ή η προβληματική του.
2 Κύριο μέρος ► Παράθεση επαρκούς αποδεικτικού υλικού για:
διασαφήνιση της κυρίαρχης ιδέας
τεκμηρίωση της θέσης -ισχυρισμού που διατυπώθηκε στην εισαγωγική παράγραφο
ανασκευή θέσης
3 Επίλογος ► Συμπυκνωμένη θεώρηση των θέσεων του κύριου θέματος.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
HEAL-Link, Online Σύνδεσμος Ελληνικών Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών
Βιβλιογραφία
ODLIS: ONLINE DICTIONARY FOR LIBRARY AND INFORMATION SCIENCE, 2004. Article [online]. Προσβάσιμη από: http://lu.com/odlis/search.cfm
Giouliblog,το ιστολόγιο τησ έκθεσης.Το άρθρο. Προσβάσιμη από: http://giouliblog.blogspot.com/2009/04/blog-post.html
Δημοσιογραφία
Τύπος
Γραφή
|
420693
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Cladophora%20glomerata
|
Cladophora glomerata
|
Η Cladophora glomerata είναι ένα νηματοειδές μακροφύκος, πράσινου ή ανοικτού πράσινου χρώματος, προσκολλημένο σε βράχους ή πέτρες παράκτιων περιοχών.
Μικροσκοπικά, ο θαλλός αποτελείται από ενωμένα κυλινδρικά κύτταρα μήκους 6-20 μικρομέτρων και πλάτους 4-10 μικρομέτρων και διχοτομικά διακλαδισμένο. Οι διακλαδώσεις είναι θυσανωτές, εμφανίζονται μονές, δενδρόμορφες και γίνονται ακανόνιστες στα μεγάλης ηλικίας φύκη. Οι διακλαδώσεις στενεύουν κοντά στα άκρα, τα κυτταρικά τοιχώματα των κυττάρων φέρουν παχύνσεις. Οι χλωροπλάστες βρίσκονται κυρίως τοιχωματικά, με πολυάριθμα πυρηνοειδή.
Θεραπευτικές ιδιότητες
Στη βόρεια Ταιλάνδη και συγκεκριμένα στον ποταμό Nan, επαρχία Nan και στον ποταμό Mekong, συνοικία Chiang Khong της επαρχίας Chiang Rai, δύο γένη μακροφυκών εμφανίζονται σε αφθονία κατά την ξηρή περίοδο. Μερικά από αυτά τα μακροφύκη έχουν χρησιμοποιηθεί ως τροφή αλλά και για φαρμακευτικό σκοπό. Για παράδειγμα ορισμένοι κάτοικοι αυτής της περιοχής καταναλώνουν την Cladophora glomerata για να ανακουφιστούν από το στομαχικό έλκος. Αυτή η γνώση έδωσε κίνητρο στους ερευνητές να μελετήσουν τους παράγοντες που έχουν τις ιδιότητες αυτές. Έλεγχος που έγινε σε ζωικά μοντέλα, έδειξε ότι η C. glomerata εμφανίζει ιδιότητες κατά του έλκους του στομάχου, αντιφλεγμονώδεις, αναλγητικές και αντιοξειδωτικές δράσεις, καθώς και υποτασική δράση. Οι δράσεις αυτές που διαπιστώθηκαν στη συγκεκριμένη μελέτη αποδεικνύουν την θεραπευτική της αξία. Θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως φυσικό υποκατάστατο φαρμάκων για την ανακούφιση από το πεπτικό έλκος, τη δυσπεψία, τη ρευματοειδή αρθρίτιδα, την υπέρταση κ.α. Ωστόσο, περισσότερο λεπτομερείς μελέτες αυτών των φαρμακευτικών της ιδιοτήτων απαιτούνται για την επιβεβαίωση των ενδεχόμενων θεραπευτικών της δράσεων.
Η αντιοξειδωτική δραστηριότητα στα φύκη ενεργεί μέσω αρκετών διαδικασιών και συστατικών, όπως τα καροτενοειδή, ένζυμα όπως η καταλάση, η υπεροξειδάση και η δισμουτάση, οι πολυφαινόλες και αντιοξειδωτικές ενώσεις, όπως το ασκορβικό οξύ, οι τοκοφερόλες, τα σχετιζόμενα με την χλωροφύλλη συστατικά, οι βρωμοφαινόλες, οι πολυσακχαρίτες κ.α.
Σε μελέτη που αφορούσε την εκτίμηση της αντιμικροβιακής και αντιοξειδωτικής δράσης της Cladophora glomerata που συλλέχθηκε από ακτές της Κασπίας θάλασσας, βρέθηκε ότι εμφανίζει σημαντικά αλλά διαφορετικά επίπεδα αντιοξειδωτικής δράσης σε κάποια από τα μοντέλα μελέτης που χρησιμοποιήθηκαν, αλλά και σημαντική αντιβακτηριακή δραστηριότητα. Η αντιμικροβιακή δραστηριότητα του εκχυλίσματος του μακροφύκους ελέγχθηκε σε 5 θετικά και αρνητικά κατά Gram βακτήρια, τα Staphylococcus aureus, το Bacillus subtilis, τη ψευδομονάδα, το Salmonella typhimurium και το Proteus mirabilis. Μεταξύ των θετικών κατά Gram βακτηρίων το S. aureus (με πιο ευρείες ζώνες αναστολής) βρέθηκε να είναι πιο ευαίσθητο σε σύγκριση με τον B. subtilis. Μεταξύ των αρνητικών κατά Gram βακτηρίων το Salmonella enteritidis ήταν πιο ανθεκτικό από το Proteus vulgaris, ενώ αντιμικροβιακή δράση εμφανίσε και κατά του βακτηρίου Pseudomonas aeruginosa. Τα ευρήματα αυτά καταδεικνύουν τη δυνανότητα χρήσης του συγκεκριμένου είδους μακροφύκους ως μια καινοτόμα πηγή φυσικών αντιμικροβιακών και αντιοξειδωτικών παραγόντων από τις φαρμακευτικές εταιρίες.
Διαφορετικές συγκεντρώσεις του εκχυλίσματος της Cladophora glomerata ελέχθηκαν για την εκτίμηση της αντιμυκητιακής δράσης του κατά συγκεκριμένων στελεχών μυκήτων που ευθύνονται για ασθένειες του ανθρώπου, αλλά και άλλων ζωντανών οργανισμών. Μεταξύ αυτών ο μύκητας Aspergillus niger που προκαλεί άσθμα, ο Penicillium notatum που προκαλεί λοιμώξεις στο αυτί και τον κερατοειδή χιτώνα, ο Penicillium commune υπεύθυνος για την εμφάνιση αλλεργικών αντιδράσεων στον άνθρωπο και ο μύκητας Alternaria alternata που προκαλεί αλλοιώσεις σε διάφορα μέρη πολλών φυτικών ειδών αλλά και άσθμα και λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού στον άνθρωπο. Βρέθηκε ότι το εκχύλισμα Cladophora glomerata παρουσίασε ισχυρή αντιμυκητιακή δράση κατά του μύκητα Alternaria alternata σε διάφορες συγκεντρώσεις, ενώ ισχυρή ήταν και η αναστολή στην περίπτωση των δύο ειδών του γένους Penicillium. Συγκεκριμένα, η Cladophora glomerata εμφάνισε ισχυρή αντιμυκητιακή δράση κατά του μύκητα Penicillium notatum στη χαμηλότερη συγκέντρωση του φύκους. Ωστόσο, συγκεντρώσεις του εκχυλίσματος δεν είχαν καμία ανασταλτική δράση στην περίπτωση του Aspergillus niger.
Πηγές
algaeBASE
Butt G, Fazeelat T (2013). Antifungal Activity of Freshwater Cladophora glomerata (l.) Kutzing, Lahore. Journal of Radish Latif Medical College, 2: 62-67.
Peerapornpisal Y, Amomledpison D, Rujjanawate C, Ruangrit K, Kanjanapothi D (2006). Two Endemic Species of Macroalgae in Nan River, Northern Thailand, as Therapeutic Agents. ScienceAsia, 32: 71-76.
Soltani S, Saadatmand S, Khavarinejad R, Nejadsattari T (2011). Antioxidant and Antibacterial Activities of Cladophora glomerata (L.) Kütz. In Caspian Sea Coast, Iran. African Journal of Biotechnology, 10(39): 7684-7689.
Χλωροφύκη
|
629283
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BE%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%82%20%CE%93%CF%81%CE%B5%CE%B2%CE%B5%CE%BD%CF%8E%CE%BD
|
Έξαρχος Γρεβενών
|
Για συνώνυμο οικισμό στην Ελλάδα δείτε το λήμμα: Έξαρχος Φθιώτιδας
Ο Έξαρχος είναι ορεινό χωριό της περιφερειακής ενότητας Γρεβενών σε υψόμετρο 730 μέτρα.
Γεωγραφία - Ιστορία
Ο Έξαρχος βρίσκεται προς στα βορειοανατολικά όρια με την περιφερειακή ενότητα Κοζάνης. Είναι κτισμένος στις νοτιοδυτικές πλαγιές του όρους Βούρινου, σε περιοχή με πολλές πηγές και νερά. Νότια και δίπλα στο χωριό ξεκινάει ο χείμαρρος Μαυρόλακος ενώ βορειοδυτικά και μακρύτερα ο Ξερόλακος. Απέχει 35,5 χλμ. ΒΑ. από τα Γρεβενά (μέσω Κνίδης) και 22 χλμ. ΝΔ. από τη Σιάτιστα. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση, αρχικά ο οικισμός βρισκόταν 600 μέτρα δυτικότερα, επειδή όμως ένας χείμαρρος χώριζε το χωριό στα δύο, μετακινήθηκε στην τωρινή του θέση. Σε πεζοπορική απόσταση 2 - 2,5 ωρών Α.-ΒΑ. και σε υψόμετρο 1.863 μ. είναι η κορυφή του Βούρινου με θέα το οροπέδιο των Γρεβενών. Στον Κώδικα της Ζάβορδας αναφέρονται κάτοικοί του ως αφιερωτές της Ιεράς Μονής Αγίου Νικάνορος ή Ζάβορδας τόσο την περίοδο 1534 έως 1692 (Α΄ Γραφή) όσο και 1692 και μετά (Β΄Γραφή).
Αναφέρεται επίσημα το 1918 στο ΦΕΚ 260Α - 31/12/1918 να ορίζεται έδρα της ομώνυμης κοινότητας που ανήκε στο νομό Κοζάνης. Το 1964 με το ΦΕΚ 185Α - 30/10/1964 αποσπάστηκε στο νομό Γρεβενών. Το χωριό σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης, μαζί με τον Βάρη αποτελούν την τοπική κοινότητα Εξάρχου που ανήκει στη δημοτική ενότητα Βεντζίου του Δήμου Γρεβενών και σύμφωνα με την απογραφή 2011 ως κοινότητα έχει πληθυσμό 110 κατοίκους, ενώ ως οικισμός 62.
Παραπομπές
Δήμος Γρεβενών
Χωριά του νομού Γρεβενών
|
528490
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B5%CE%BF%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B4%CE%BF%CF%82%20%CE%91%CE%84%20%CE%9C%CF%80%CE%AC%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%BD%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%BA%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%91%CF%85%CF%83%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Λεοπόλδος Α΄ Μπάμπενμπεργκ της Αυστρίας
|
Να μη συγχέεται με τον Λεοπόλδο Α΄ των Αψβούργων δούκα της Αυστρίας.
Ο Λεοπόλδος Α΄ (γερμ. Leopold I, 940 - 10 Ιουλίου 994), γνωστός ως ο Επιφανής (der Erlauchte), μέλος του Οίκου των Μπάμπενμπεργκ, ήταν μαργράβος της Αυστρίας (976-994).
Βιογραφία
Ήταν γιος του Μπέρτχολντ, κόμη του Νόρντγκαου (στην Ανατολική Βαυαρία) ή του Αρνούλφου, δούκα της Βαυαρίας.
Το 955 ο Όθων Α΄ της Γερμανίας νίκησε τους Μαγυάρους στη μάχη του Λέχφελντ και την κατακτημένη περιοχή την ονόμασε Marcha Orientalis (Ανατολική Μαρκιωνία) και την παραχώρησε στον Μπούρκχαρντ. Αυτός όμως ακολούθησε τον Ερρίκο Β΄ Οθωνιδών της Βαυαρίας εναντίον του Όθωνα Β΄ της Γερμανίας. Τότε ο Όθων Β΄ πήρε την περιοχή και την παραχώρησε στον πιστό του Λεοπόλδο Α΄. Η Aνατολική Mαρκιωνία αργότερα αποκαλέστηκε μαργραβάτο της Αυστρίας.
Ξεκίνησε από το εκεί φρούριο Πέχλαρν και επιβεβαίωσε την εξουσία του στο φρούριο Μελκ, που μάλλον το έκανε έδρα του και ίδρυσε μονή. Τα έτη 987-991 επέκτεινε το μαργραβάτο του ανατολικότερα. Όταν ο εξάδελφός του Ερρίκος του Σβάινφουρτ αιχμαλώτισε και τύφλωσε έναν ιππότη του Μπέρνβαρντ του Ρότενμπουργκ, επισκόπου του Βύρτσμπουργκ, μεσολάβησε για τη λύση της διαφοράς.
Εκεί το 994 σε μία κονταρομαχία (Turnier), ένα βέλος τον χτύπησε στο μάτι και απεβίωσε από τα τραύματά του δύο ημέρες μετά. Τάφηκε στο Βύρτσμπουργκ· τον 13ο αι. τα λείψανά του μεταφέρθηκαν στο αββαείο του Μελκ. Τον διαδέχθηκαν οι γιοί του Ερρίκος Α΄ και Αδαλβέρτος.
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε τη Ριχάρντις, κόρη του Ερνέστου Δ΄, κόμη του Σβάλαφελντγκαου και είχε τέκνα:
Ερρίκος Α΄, απεβ. 1018, μαργράβος της Αυστρίας
Ιουδήθ
Ερνέστος Α΄, απεβ. 1015, δούκας της Σουαβίας
Αδαλβέρτος π. 985-1055, μαργράβος της Αυστρίας
Πόππο π. 986-1047, αρχιεπίσκοπος του Τριρ
Κουνιγούνδη
Χέμα, παντρεύτηκε τον Ραπότο, κόμη του Ντίσεν
Χριστίνα
Βιβλιογραφία
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Leopold I. Liutpold, Babenberger-Markgraf at AEIOU
Οίκος των Μπάμπενμπεργκ
Δούκες της Αυστρίας
|
180988
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%B1%CF%81%CF%84%20%CE%A3%CE%AC%CE%BF%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CF%84
|
Έντουαρτ Σάουμπερτ
|
Ο Έντουαρτ Σάουμπερτ (γερμανικά: Eduard Schaubert, γραφή Έδουαρδ Σάουμπερτ) (1804 - 1860) ή στην εξελληνισμένη του μορφή Εδουάρδος Σάουμπερτ ήταν Γερμανός αρχιτέκτονας που έδρασε στη νεοσύστατη Ελλάδα τον 19ο αιώνα. Σχεδίασε το πολεοδομικό σχέδιο της Αθήνας, του Πειραιά και της Ερέτριας. Πήρε μέρος σε αρχαιολογικές έρευνες.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου του 1804. Η καταγωγή του ήταν από παλαιά οικογένεια της Σιλεσίας. Το 1825 περίπου άρχισε να σπουδάζει αρχιτεκτονική στη Βασιλική Τεχνική Ακαδημία του Βερολίνου. Αποφοίτησε το 1829 και ταξίδεψε στην Ιταλία και εκεί δέχτηκε τη συμβουλή του καλού φίλου του Σταμάτη Κλεάνθη που τον ήξερε από φοιτητή, να κατέβει στην Ελλάδα. Ήρθε στην Ελλάδα το 1830 και παρέμεινε είκοσι χρόνια.
Ο Σάουμπερτ και ο Κλεάνθης πήγαν μαζί στην Αίγινα όπου έμενε τότε ο Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας, και εκεί άρχισαν να κατασκευάζουν αποθήκες και νοσοκομεία. Το 1831 εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα. Εκεί έκτισαν ένα μικρό σπιτάκι, τη «Μικρή Ακρόπολη», το οποίο έκανε τόσο καλή εντύπωση στους Αθηναίους, που το διάλεξαν ως κατάλληλο για την εορτή των εγκαινίων του Πανεπιστημίου το 1837.
Εν ακολούθως έκτισαν αρκετά ιδιωτικά σπίτια, του Άγγλου ναύαρχου Μάλκολμ, του Ρώσσου και του Αυστριακού πρόξενου, πολλών Αμερικάνων και Άγγλων. Με την πάροδο του χρόνου προβιβάστηκαν και οι δυο σημαντικά, και γίνανε διευθυντές της Αρχιτεκτονικής Υπηρεσίας Αθηνών. Εκπόνησαν σχέδια για την ανοικοδόμηση των Αθηνών και του Πειραιά. Τελικά όμως απόκτησαν τόσους πολλούς ραδιουργούς εχθρούς, που παραιτήθηκαν και οι δύο τον Δεκέμβριο του 1834.
Η κυβέρνηση ανεκάλεσε την αποδοχή της παραίτησης τον Ιανουάριο του 1835 και προβίβασε μάλιστα τον Σάουμπερτ σε διευθυντή της Τεχνικής Υπηρεσίας όλης της χώρας και σε σύμβουλο του Υπουργείου των Εσωτερικών. Στη θέση αυτή παρέμεινε ο Σάουμπερτ εννέα χρόνια. Το 1843 με την εκδήλωση της καταφοράς εναντίον όλων των ξένων που διατελούσαν στην υπηρεσία της κυβέρνησης απολύθηκε και ο Σάουμπερτ, όπως και οι άλλοι. Έμεινε όμως ως ιδιώτης και προσλήφθηκε ως υπάλληλος από το Βασιλικό Μουσείο του Βερολίνου στην Αθήνα για να υποστηρίζει τις ανασκαφές.
Μετά και από αυτήν την εργασία παρέμεινε στην Αθήνα και έκανε μερικές ακόμα σημαντικότατες εργασίες, όπως την αναστύλωση της Ακρόπολης και την ανέγερση των ανακτόρων. Τελικά εγκατέλειψε την Ελλάδα το 1850 και επέστρεψε στο Μπρέσλαου, όπου και πέθανε το 1860.
Παραπομπές
Πηγές
Γερμανοί αρχιτέκτονες
|
595263
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE%20%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE%20%CE%B3%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1
|
Ιουδαιοπαλαιστινιακή αραμαϊκή γλώσσα
|
Η ιουδαιοπαλαιστινιακή αραμαϊκή γλώσσα (ISO 639-3: jpa, Glottolog: pale1261) είναι αρχαία διάλεκτος των αραμαϊκών η οποία ομιλούνταν από τους Εβραίους στην Ιουδαία και τον Λεβάντε κατά την ασμοναϊκή, ηρωδιανή, και ρωμαϊκή περίοδο, και αργότερα στην Συρία-Παλαιστίνη και το δουκάτο της Παλαιστίνης έως τον 13ο αιώνα. Θεωρείται πως μια διάλεκτος της γλώσσας αυτής ομιλούνταν από τον Ιησού Χρηστό. Το κείμενο της αραμαϊκής αποκάλυψης -γνωστό και ως 4Q246- το οποίο βρέθηκε στην πόλη Κουμράν είναι επίσης γραμμένο σε αυτή την γλώσσα.
Υπήρχαν κάποιες διαφορές μεταξύ των διαλέκτων της Ιουδαίας και της Γαλιλαίας, και τα περισσότερα κείμενα που διασώζονται είναι στην διάλεκτο της Γαλιλαίας.
Σύνοψη
Μετά την καταστολή του Τρίτου Ιουδαϊκου Πολέμου της εξέγερσης του Μπαρ Κόχμπα το 135 π.Χ. από τους Ρωμαίους, η πνευματική δραστηριότητα του ιουδαϊσμού μετακινήθηκε στην Γαλιλαία. Με την μετέπειτα αραβική κατάκτηση της περιοχής τον 7ο αιώνα τα αραβικά αντικατέστησαν την γλώσσα αυτή.
Το πλέον αξιοσημείωτο κείμενο της γλώσσας είναι το Ταλμούδ της Ιερουσαλήμ, το οποίο εξακολουθεί να μελετάται στην σύγχρονη εποχή στις εβραϊκές θρησκευτικές σχολές καθώς και στο ακαδημαϊκό πλαίσιο, αν και σε μικρότερο βαθμό σε σχέση με το βαβυλωνιακό Ταλμούδ το οποίο έχει σχεδόν εξ ολοκλήρου γραφεί στα εβραϊκά βαβυλωνιακά αραμαϊκά. Υπάρχουν και κάποια παλαιότερα κείμενα στην ιουδαιοπαλαιστινιακή αραμαϊκή γλώσσα, όπως το Μεγκιλλάτ Ταανίτ, από το οποίο περιέχονται αποσπάσματα και στο βαβυλωνιακό Ταλμούδ.
Πολλά από τα πρωτότυπα χειρόγραφα έχουν υποστεί αλλαγές κατά το πέρασμα του χρόνου, καθώς ο τρόπος γραφής τους κρίθηκε λανθασμένος από τους ομιλητές των ανατολικών αραμαϊκών.
Παραπομπές
Σχετική βιβλιογραφία
Sokoloff, Michael, A Dictionary of Jewish Palestinian Aramaic of the Byzantine Period, 2nd ed.: Johns Hopkins 2002/3 and Ramat Gan 2002
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
OLAC resources in and about the Jewish Palestinian Aramaic language
Αραμαϊκές γλώσσες
Εβραϊκές γλώσσες
Εξαφανισμένες γλώσσες της Ασίας
Αρχαίες γλώσσες
|
626634
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BC%CF%80%CE%BD%CF%84-%CE%B1%CE%BB%20%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%BC
|
Αμπντ-αλ Καρίμ
|
Ο Αμπντ-αλ Καρίμ (έγινε γνωστός τον 20ό αιώνα, διακυβέρνησε μεταξύ Ιουλίου 1924 – 30 Ιανουαρίου 1925) ήταν Εμίρης του Αφγανιστάν, του οποίου η διακυβέρνηση περιορίστηκε στη Νότια Επαρχία. Ήταν ο μικρότερος γιος του Μοχαμάντ Γιακούμπ Χαν, πρώην μονάρχη του Αφγανιστάν ο οποίος αναγκάστηκε να εξοριστεί στις Βρετανικές Ινδίες το 1879 και η μητέρα του ήταν σκλάβα του πατέρα του. Το 1924, ενημερώθηκε ότι στη νότια επαρχία λάμβανε χώρα η Εξέγερση του Χοστ. «Υπάρχει εξέγερση τώρα στο Χοστ», είπαν οι φύλαρχοι, «και είναι κατάλληλη στιγμή για σας να ξανακερδίσετε τη χώρα που έχασε ο πατέρας σας». Τον Ιούλιο πέρασε από τις Βρετανικές Ινδίες στο Αφγανιστάν και αφού διακήρυξε στους αντάρτες ότι θα κυβερνούσε δίκαια με συμβούλιο 40 ουλεμάδων, ανέλαβε τον έλεγχο της εξέγερσης. Μετά την αποτυχία της εξέγερσης τον Ιανουάριο του 1925 απέφυγε τη σύλληψη και κατέφυγε πάλι στις Βρετανικές Ινδίες.
Παραπομπές
Εμίρηδες του Αφγανιστάν
|
158033
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%BF%20%CE%92%CE%B5%CF%81%CF%84%CF%83%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B9
|
Προ Βερτσέλλι
|
Η Προ Βερτσέλι (Unione Sportiva Pro Vercelli Calcio) είναι μία ποδοσφαιρική ομάδα της Ιταλίας με έδρα την πόλη Βερτσέλλι της Περιφέρειας Πεδεμόντιου. Ιδρύθηκε το 1892 ως γυμναστικός σύλλογος, ενώ το ποδοσφαιρικό τμήμα της ομάδας ιδρύθηκε το 1903. Η Προ Βερτσέλλι είναι μια ιστορική ομάδα της Ιταλίας και στο παρελθόν αποτελούσε έναν πολύ δυνατό σύλλογο, ενώ έχει κατακτήσει 7 εθνικούς τίτλους, από το 1908 έως το 1922. Σήμερα αγωνίζεται στην 3η Κατηγορία της Ιταλίας (Lega Pro Prima Divisione).
Τίτλοι
Πρωταθλήματα: 1908, 1909, 1910-11, 1911-12, 1912-13, 1920-21, 1921-22
Serie D: 1983-1984, 1993-1994
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη Ιστοσελίδα
Ενημερωτική Ιστοσελίδα στα Αγγλικά και στα Ιταλικά. Ρεπορτάζ αγώνων, άρθρα, στατιστικά, ψηφοφορίες και βιβλίο επισκεπτών.
Ιστοσελίδα με φωτογραφικό περιεχόμενο. Εικόνες της Προ Βερτσέλλι.
Ιδρύσεις ποδοσφαιρικών ομάδων το 1903
|
55570
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AC
|
Δημητριακά
|
Τα δημητριακά είναι η σπουδαιότερη κατηγορία φυτών που καλλιεργούνται για τη διατροφή του ανθρώπου. Από τα δημητριακά παράγεται ένα από τα βασικά είδη της ανθρώπινης διατροφής, το ψωμί, ζωοτροφές, πρώτες ύλες για τη βιομηχανία τροφίμων, για τη βιομηχανία χαρτιού, καθώς και για άλλους βιομηχανικούς κλάδους. Τα δημητριακά στη μεγάλη τους πλειονότητα ανήκουν στην οικογένεια των αγρωστιδών και τα περισσότερα κατάγονται από την περιοχή της Δυτικής Ασίας. Τα δημητριακά αποτελούν τη βάση της φυτικής παραγωγής κάθε χώρας και στις πιο πολλές χώρες η καλλιέργειά τους κατέχει την πρώτη θέση της γεωργικής παραγωγής.
Χωρίζονται σε τρεις βασικές κατηγορίες:
στα σιτηρά, που περιλαμβάνουν το στάρι, το καλαμπόκι, το ρύζι, το κεχρί, την όλυρα και πολλά άλλα παρόμοια είδη
στα οσπριοειδή, στα οποία ανήκουν τα διάφορα είδη των φασολιών, η σόγια (που θεωρείται ως ένα από τα πιο βασικά οσπριοειδή), οι φακές, τα ρεβίθια κλπ. και τέλος
στα ελαιώδη δημητριακά, όπως είναι και πάλι η σόγια, ο ηλίανθος και πολλά άλλα.
Στις χώρες με θερμότερα κλίματα καλλιεργούνται κυρίως το σόργο, το ρύζι (που αποτελεί και τη βασική τροφή εκατομμυρίων ανθρώπων σε ολόκληρο τον κόσμο, ιδιαίτερα στις ασιατικές χώρες) και το καλαμπόκι (που αποτελεί αντίστοιχα βασικό στοιχείο διατροφής για πολλούς κατοίκους της Αμερικανικής Ηπείρου). Στις χώρες με ψυχρότερα κλίματα καλλιεργούνται κυρίως το σιτάρι, το καλαμπόκι, το κριθάρι και η βρώμη, καθώς και η σίκαλη.
Γενικά τα δημητριακά είναι μονοετή φυτά που σπέρνονται και θερίζονται μέσα σε ένα χρόνο.
Σύμφωνα με πρόσφατες ανακαλύψεις, η χρήση των δημητριακών ως τροφής από τους ανθρώπους ανάγεται στην προϊστορική εποχή (Μέση Λίθινη).
Δείτε επίσης
Φορτίο δημητριακών
Ψευδοδημητριακό
Διατροφολογία
Παραπομπές
|
118131
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B5%CF%82
|
Κανονικές συνθήκες
|
Ο όρος κανονικές συνθήκες (Κ.Σ.), υπονοώντας συνήθως τις Κανονικές Συνθήκες Πίεσης και Θερμοκρασίας, δηλαδή κυριολεκτικά πρότυπες συνθήκες για τη θερμοκρασία και την πίεση (Standard conditions for Temperature and Pressure, STP) είναι σύνολο συνθηκών (αναφοράς) για πειραματικές μετρήσεις και θεσπίστηκε για να επιτρέπει συγκρίσεις μεταξύ συνόλων τέτοιων δεδομένων. Τα πιο συνηθισμένα (τέτοια) πρότυπα χρησιμοποιούνται από τη Διεθνή Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας (International Union of Pure and Applied Chemistry, IUPAC) και το Εθνικό Ίδρυμα για τα Πρότυπα και την Τεχνολογία (National Institute of Standards and Technology, NIST), παρόλο που δεν αποτελούν παγκοσμίως αποδεκτά πρότυπα. Οι προαναφερόμενοι οργανισμοί έχουν θεσπίσει μια ποικιλία εναλλακτικών ορισμών για τις πρότυπες συνθήκες αναφοράς. Στη χημεία, η IUPAC έχει θεσπίσει τα ακόλουθα δύο (2) πρότυπα αναφοράς:
Πρότυπες συνθήκες θερμοκρασίας και πίεσης (STP): Θερμοκρασία 273,15 K (0 °C, 32 °F) και απόλυτη πίεση ακριβώς 100 kPa (1 bar, 14,504 psi, 0,98692 atm).
Πρότυπες συνθήκες περιβάλλοντος θερμοκρασίας και πίεσης (Standard Ambient Temperature and Pressure, SATP): Θερμοκρασία 298,15 Κ (25 °C, 77 °F) και απόλυτη πίεση ακριβώς 100 kPa (1 bar, 14,504 psi, 0,98692 atm).
Τόσο οι STP όσο και οι SATP δεν θα πρέπει να συγχέονται με την πρότυπη κατάσταση (που αναφέρεται συχνά ως βασική κατάσταση) που συνηθίζεται να χρησιμοποιείται στις θερμοδυναμικές αξιολογήσεις της (ελεύθερης) ενέργειας Γκιμπς μιας χημικής αντίδρασης. Η NIST χρησιμοποιεί την κανονική θερμοκρασία και πίεση (Normal Temperature and Pressure, NTP), με θερμοκρασία 20 °C (293,15 K, 68 °F) και απόλυτη πίεση 1 atm (14,696 psi, 101,325 kPa).
Οι Διεθνείς Πρότυπες Μετρικές Συνθήκες για το φυσικό αέριο και παρόμοια ρευστά είναι, αντίστοιχα, 288,15 K (15,00°C, 59,00°F)) και 101,325 kPa.
Στη βιομηχανία και στο εμπόριο, οι πρότυπες συνθήκες για τη θερμοκρασία και την πίεση είναι συχνά απαραίτητες για να ορίσουν πρότυπες συνθήκες αναφοράς για την έκφραση των όγκων αερίων και υγρών και παρόμοιες ποσότητες, όπως ο ρυθμός ογκομετρικής ροής, επειδή οι όγκοι (ιδιαίτερα) των αερίων ποικίλουν σημαντικά με τη θερμοκρασία και την πίεση. Ωστόσο, πολλά τεχνικά εγχειρίδια (βιβλία, περιοδικά, διαφημιστικά για εξοπλισμούς και μηχανήματα) αναφέρουν συχνά τον όρο «πρότυπες συνθήκες», χωρίς να αποσαφινίζουν ποιες ακριβώς εννοούν, οδηγώντας συχνά σε σύγχιση και λάθη. Καλή πρακτική είναι να εμπλέκονται σαφείς συνθήκες αναφοράς θερμοκρασίας και πίεσης.
Τόσο η θερμοκρασία και η (ατμοσφαιρική) πίεση έχουν ισχυρή χωρική αλλά και χρονική διακύμανση. Οι τιμές τους ωστόσο είναι ιδιαίτερα σημαντικές στις χημικές και φυσικές διαδικασίες, ειδικά στο θέμα των μετρήσεων. Έτσι, είναι αναγκαία η αποδοχή από όλους κάποιων «Κανονικών ή Συνηθισμένων Συνθηκών Πίεσης και Θερμοκρασίας» ώστε να μπορούν να αναπαράγονται σωστά τα πειράματα και οι μετρήσεις.
Ιστορικά
Στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα ο όρος χρησιμοποιήθηκε κυρίως για τις εξής συνθήκες:
Θερμοκρασία: 0°C (273,15 K) και
Πίεση: 1 atm (ορισμένη ως 101,325 kPa).
Αυτές τις συνθήκες χρησιμοποιούν και τα ελληνικά σχολικά βιβλία φυσικής και χημείας.
Σύγχρονη χρήση
Πολλοί διαφορετικοί ορισμοί είναι σήμερα σε χρήση. Επίσης κάτω από τον όρο κανονικές συνθήκες προστίθενται και άλλες μετρήσεις όπως η ατμοσφαιρική υγρασία και η ατμοσφαιρική πίεση ξεχωριστά από την πίεση γενικά.
Σήμερα, λόγω των εθνικών και διεθνών οργανισμών τυποποίησης, οι διάφορες κανονικές συνθήκες ορίζονται ανάλογα για κάθε ξεχωριστό άρθρο του αντίστοιχου οργανισμού και αφορούν το συγκεκριμένο θέμα.
Εκφράσεις
Υπό κάπα-σίγμα
Υπό ΚΣ
Υπό κανονικές συνθήκες
Κάτω από κανονικές συνθήκες
Άλλες χρησιμοποιούμενες συνθήκες αναφοράς
«Κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος»
Ο όρος κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος ή συνηθισμένες συνθήκες αναφέρεται σε θερμοκρασία 25°C (298,15 K) και πίεση στα 101,325 kPa). (1 atm).
«Συνθήκες δωματίου»
Ο όρος συνθήκες δωματίου ή θερμοκρασία δωματίου αναφέρεται σε θερμοκρασία 20°C (293,15 K) και πίεση στα 101,325 kPa'' (1 atm).
Σημειώσεις και αναφορές
Φυσικοχημεία
Τυποποίηση
Θερμοδυναμική
Μέτρηση
Αέρια
|
607016
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B1%20%28%CE%BB%CE%B9%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CF%82%29
|
Μαρίνα (λιμένας)
|
Η μαρίνα είναι παραθαλάσσιος ή παραποτάμιος λιμένας, χρησιμοποιούμενος από ιστιοπλοϊκά ή μηχανοκίνητα σκάφη αναψυχής.
Φιλοξενεί σκάφη τα οποία είναι ελλιμενισμένα μόνιμα ή προσωρινά, παρέχοντας διάφορες υπηρεσίες οι οποίες ποικίλουν αναλόγως του λιμένα.
Γενικά, ένας παραθαλάσσιος λιμένας σκαφών αναψυχής διαθέτει τουλάχιστον πολλές δεκάδες θέσεις διαφόρων μεγεθών για σκάφη μήκους μεταξύ, περίπου, 5 μέτρων έως, περίπου, 20 μέτρων. Μόνον ορισμένες μαρίνες είναι δυνατό να φιλοξενήσουν σκάφη μεγαλύτερου μεγέθους. Αντιθέτως, οι παραποτάμιοι λιμένες είναι, συνήθως, μικρότερης χωρητικότητας (ελάχιστο όριο 30 σκαφών).
Γενικά
Όλες οι μαρίνες επιβάλλεται να έχουν παροχή καυσίμων, ηλεκτρικού ρεύματος και γλυκού νερού, αλλά και ταυτόχρονα να διαθέτουν κυματοθραύστες ώστε να παρέχουν προστασία στα αγκυροβολημένα σκάφη από τις συνθήκες που επικρατούν στην ανοιχτή θάλασσα. Διαθέτουν επίσης διακλαδισμένες προβλήτες (συνήθως επιπλέουσες) και μώλους, ώστε να μπορεί να δέσει μεγάλος αριθμός πλοίων ταυτόχρονα. Οι μεγάλες μαρίνες μπορεί να διαθέτουν πολύ περισσότερες εγκαταστάσεις, όπως συνεργεία, πάρκινγκ, μαγαζιά, χώρους αναψυχής, εστιατόρια, ναυτικούς ομίλους και καλύτερες συνθήκες φύλαξης. Επίσης, οι περισσότερες μαρίνες με σημαντική κίνηση συνήθως διαθέτουν λιμεναρχείο.
Οι μαρίνες επίσης διαθέτουν νεώλκεια (ράμπες) για να μπορούν τα σκάφη να φορτωθούν στο τρείλερ εύκολα. Οι μεγάλες μαρίνες συνήθως διαθέτουν και γερανούς. Το κόστος ελλιμενισμού ποικίλει ανάλογα με τη μαρίνα, την εποχή και το μέγεθος του σκάφους.
|
757102
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%B8%CE%B9%CE%BC%CE%B1%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B9%CE%AC%CF%82%20%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%AC
|
Έθιμα αποκριάς στην Καστοριά
|
Το καρναβάλι της Καστοριάς είναι διαδεδομένο στην Ελλάδα λόγω των ξεχωριστών και ιδιαίτερων εθίμων του.
Ένα από τα πράγματα που ξεχωρίζουν τα Ραγκουτσάρια ( όπως αποκαλούν τα καρναβάλια στην Καστοριά).
Τα πιο γνωστά αποκριάτικα έθιμα της περιοχής είναι οι "μπουμπούνες", ο "Χάσκαρης" και οι "παλιαπούλιες".
Μπουμπούνες
Οι μπουμπούνες είναι ένα προχριστιανικό πυρολατρικό έθιμο, στο οποίο οι παριστάμενοι ανάβουν φωτιές στις πλατείες την Κυριακή της αποκριάς. Έπειτα, προσπαθούν να πηδήξουν πάνω από τα αναμμένα κάρβουνα «για να ρίξουν τους ψύλλους και να απαλλαγούν από το κακό». Ορχήστρες με πνευστά και χάλκινα παίζουν τοπικά άσματα, ενώ βγαίνουν κεράσματα και κρασί.
Χάσκαρης και Παλιαπούλες
Τα βράδια του καρναβαλιού στα σπίτια, μετά το εορταστικό δείπνο παίζουν τον Χάσκαρη, δηλαδή, προσπαθούν να πιάσουν με το στόμα τους ένα βρασμένο αυγό, που κρατά στην άκρη της κλωστής ο πιο ηλικιωμένος του σπιτιού.
Οι παλιαπούλες είναι το αντίστοιχο έθιμο που γίνεται στο Άργος Ορεστικό και είναι, ομοίως, πυρολατρικό έθιμο.
Παραπομπές
Πηγές
https://www.sansimera.gr/articles/1214
https://kastoria.pdm.gov.gr/pekastorias/parousiasipe/
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Έθιμα
|
752208
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B5%CE%BF%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B9%20%CE%99%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%95%CF%8D%CE%B2%CE%BF%CE%B9%CE%B1%CF%82
|
Νεοχώρι Ιστιαίας Εύβοιας
|
Το Νεοχώρι Ιστιαίας είναι πεδινό χωριό στη βόρεια Εύβοια και την Περιφερειακή Ενότητα Εύβοιας το οποίο βρίσκεται στον κάμπο της Ιστιαίας σε απόσταση από αυτήν μόλις 3 χλμ. βόρεια και σε υψόμετρο 25 μέτρα ενώ απέχει από την Χαλκίδα 112 βορειοδυτικά. Οι κάτοικοί του που ασχολούνται κυρίως με αγροτικές εργασίες παλιότερα το ονόμαζαν Νιχωριό. Στο κέντρο του χωριού βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Νικόλαου (κτισμένη το 1900) δίπλα σε μεγάλο αιωνόβιο πλάτανο. Αναφέρεται επίσημα, ως ξεχωριστός οικισμός, το 1897 ΦΕΚ 59Β - 17/06/1897 να προσαρτάται στον τότε δήμο Ιστιαίων. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης μαζί με την Ιστιαία, τα Κανατάδικα, τη Νέα Σινασό και τον Άγιο Γεώργιο αποτελούν τη δημοτική κοινότητα Ιστιαίας που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Ιστιαίας του Δήμου Ιστιαίας-Αιδηψού και σύμφωνα με την απογραφή 2011 έχει 170 κατοίκους.
Σημείωση
Στην Εύβοια και το Δήμο Κύμης - Αλιβερίου βρίσκεται ο συνώνυμος οικισμός Νεοχώρι Αυλώνα.
Παραπομπές
Δήμος Ιστιαίας - Αιδηψού
Χωριά του νομού Εύβοιας
|
267532
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AD%CE%B1%CF%82%20%CE%A7%CE%B1%CF%84%CE%B6%CE%B7%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%81%CE%B3%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%85
|
Ανδρέας Χατζηαναργύρου
|
Ο Ανδρέας Χατζηαναργύρου (1781- 25 Ιανουαρίου 1867) (αναφερόμενος και Χ. Ανδρέας Χατζηαργύρη, Χ Ανδρέας Αργύρη, Ανδρέας Χ' Αναργύρου, Χα΄. Αναργύρου) ήταν Σπετσιώτης καπετάνιος και πολιτικός της επανάστασης του 1821, πληρεξούσιος και υπουργός επί των Ναυτικών το 1822 (μέρος της τριμελούς επιτροπής που είχε αναλάβει το Μινιστέριο των Ναυτικών που όρισε το Εκτελεστικό του 1824), μέλος της Διοικητικής επιτροπής της Ελλάδος του 1826 και της Γερουσίας του 1844.
Βιογραφία
Ήταν μέλος της ναυτιλιακής οικογένειας των Σπετσών Χατζηαναργύρου. Πατέρας του ήταν ο Ανάργυρος Χατζή Ανάργυρος, σημαντικός πλοιοκτήτης, ο οποίος είχε τρία παιδιά: τον πρωτότοκο Αναγνώστη (πέθανε τον Ιούλιο του 1850), τον δευτερότοκο Παύλο (πέθανε τον Οκτώβριο του 1860) και τον μικρότερο Ανδρέα.
Στην επανάσταση του 1821 έλαβε μέρος το πλοίο του «Περικλής», αλλά και το «Αρχιδούξ Μιχαήλ», κοινής ιδιοκτησίας των τριών αδελφών.
Έλαβε μέρος στις εξής συνελεύσεις:
Α' Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου (αναφέρεται εδώ ως: Ανδρέας Χ. Αναργύρου και Χα΄. Αναργύρου )
Γ' Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου
Είχε πάρει τις εξής θέσεις:
Υπουργός επί των Ναυτικών, ένας από τους τρεις της επιτροπής που είχαν το Μινιστέριο των ναυτικών σύμφωνα με απόφαση της Α' Εθνοσυνέλευσης Επιδαύρου (Εκτελεστικό 1822), ως εκπρόσωπος των Σπετσών
Μέλος της Διοικητικής επιτροπής της Ελλάδος 1826
Διοικητής Πρωτευούσης το 1844
Μέλος στη Γερουσία
Ήταν παντρεμένος με την Καλομοίρα, κόρη του Χατζηγιάννη Θ. Μέξη, και είχε τρεις γιους: τον μετέπειτα πολιτικό, πρόεδρο της Βουλής και συγγραφέα Ανάργυρο Ανδρέου Χατζηαναργύρου, τον Ιωάννη και τον Θεόδωρο, εμποροπλοιάρχους.
Αναφορές
Έλληνες πληρεξούσιοι
Αγωνιστές του 1821
Έλληνες υπουργοί Ναυτικών
Έλληνες Γερουσιαστές
Οικογένεια Χατζηαναργύρου
|
562685
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%BF%CF%85%CF%81%20%CE%9F%CF%84%CE%AC%CE%BD
|
Νουρ Οτάν
|
Το Δημοκρατικό Λαϊκό Κόμμα «Νουρ Οτάν» (καζακικά: “Нұр Отан” Халықтық Демократиялық Партиясы, “Nur-Otan” Halyqtyq Demokrati'i'alyq Parti'i'asy; ,“Nur-Otan” Narodno-Demokraticheskaya Partiya), γνωστό και ως Νουρ Οτάν (καζακικά: Нұр Отан, "Ακτινοβόλα Πατρίδα"), είναι το κυρίαρχο πολιτικό κόμμα στο Καζακστάν. Τα μέλη του ξεπερνούν τα 762.000. Από το 2007 πρόεδρος του είναι ο πρώην πρόεδρος του Καζακστάν Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγιεφ.
Στο κόμμα, προκάτοχος του Ναζαρμπάγιεφ ήταν ο Μπαχτιζάν Ζουμαγκούλοφ. Ο πρώτος αναπληρωτής πρόεδρος του κόμματος είναι ο Ασκάρ Μιρζαχμέτοφ.
Τίτλος
Το όνομα «Νουρ Οτάν» μεταφράζεται από τα Καζακικά στα ρωσικά ως «Το Φως της Πατρίδας». Στον τύπο συναντάται και με την ονομασία «Νέο Οτάν» (Ζάνα Οτάν). Η πτέρυγα νεολαίας του κόμματος «Νουρ Οτάν» ονομάζεται «Ζας Οτάν» (στα ελληνικά αποδίδεται ως «Νεαρή Πατρίδα»).
Στις 22 Δεκεμβρίου 2006, στο 10ο έκτακτο συνέδριο του κόμματος Οτάν, εγκρίθηκε πρόταση για τη μετονομασία του Δημοκρατικού πολιτικού κόμματος Οτάν στον σημερινό του τίτλο, Δημοκρατικό Λαϊκό Κόμμα Νουρ Οτάν. Επίσης, εγκρίθηκαν τροποποιήσεις στο καταστατικό του Δημοκρατικού Πολιτικού Κόμματος Οτάν.
Στις 18 Οκτωβρίου 2013 το Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα «Νουρ Οτάν» μετονομάστηκε σε «Νουρ Οτάν».
Ιστορία
Ο προκάτοχος του κόμματος, το κόμμα Πατρίδα, ιδρύθηκε αρχικά στις 12 Φεβρουαρίου 1999 μετά τη συγχώνευση αρκετών φιλοπροεδρικών κομμάτων. Μεταξύ αυτών των κομμάτων ήταν η Λαϊκή Ένωση του Καζακστάν, το Φιλελεύθερο Κίνημα του Καζακστάν και το Κίνημα «Για το Καζακστάν - 2030». Στο «συνενωτικό» συνέδριο το νέο κόμμα περιέγραψε ένα πρόγραμμα που υποστηρίζει σε μεγάλο βαθμό την κυβέρνηση του Ναζαρμπάγιεφ.
Το 2004, στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές όπου συμμετείχε με το όνομα Οτάν, το κόμμα κέρδισε το 60.6% των ψήφων και 42 από τις 77 έδρες. Το Οτάν συγχωνεύθηκε με το Ασάρ της Νταρίγκα Ναζαρμπάγιεβα στις 25 Σεπτεμβρίου 2006. Οι έδρες του κόμματος αυξήθηκαν κατά 4, φτάνοντας στις 46 έδρες επί συνόλου 77 εδρών.
Μετά το σχηματισμό του συγχωνευμένου κόμματος, ο Ναζαρμπάγιεφ είπε στην κόρη του «Πες στα μέλη του Ασάρ ότι ... επιστρέφεις στον πατέρα σου». Η Ναζαρμπάγιεβα δήλωσε στις 19 Ιουνίου 2006 ότι όλα τα φιλοπροεδρικά κόμματα πρέπει να συνδυαστούν για να δημιουργήσουν μια ομάδα «με την οποία κανένα άλλο κόμμα δεν θα είναι σε θέση να το ανταγωνιστεί τα επόμενα 50 χρόνια.»
Τον Δεκέμβριο του 2006 ανακοινώθηκε ότι δύο κόμματα, το Κόμμα των Πολιτών και το Αγροτικό Κόμμα, θα ακολουθήσουν την πορεία του Ασάρ και θα συγχωνευθούν με το Οτάν. Οι έδρες του Οτάν αυξήθηκαν περαιτέρω, φτάνοντας τις 57. Ο Ναζαρμπάγιεφ δήλωσε ότι αναμένει τη συγχώνευση περισσότερων κομμάτων με το Οτάν. Ο Ναζαρμπάγιεφ δήλωσε ότι πρέπει να υπάρχουν λιγότερα, ισχυρότερα κόμματα που «υπερασπίζονται αποτελεσματικά τα συμφέροντα του πληθυσμού». Στο επόμενο συνέδριο του κόμματος στις 22 Δεκεμβρίου 2006, οι σύνεδροι ψήφισαν να μετονομάσουν το κόμμα σε Νουρ Οτάν.
Στις εκλογές της 18ης Αυγούστου 2007, το κόμμα κέρδισε το 88.05% των ψήφων και όλες τις έδρες του κοινοβουλίου.
Τον Οκτώβριο του 2011 το κόμμα υπέγραψε συμφωνία συνεργασίας μεταξύ του Νουρ Οτάν και του ουκρανικού Κόμματος Περιφερειών στο Νουρσουλτάν. Το 2015 υπέγραψε συμφωνία συνεργασίας με την Ενωμένη Ρωσία.
Εκλογικά αποτελέσματα
Πρόεδρος
Μαζιλίς
Διεθνείς συνεργασίες
Το κόμμα διατηρεί φιλική συνεργασία με τα πολιτικά κόμματα:
: Ενωμένη Ρωσία
: Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα του Τατζικιστάν
: Νέο Αζερμπαϊτζάν
: Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας
: Κόμμα Περιφερειών (2011—2015)
: Δημοκρατικό Κόμμα της Αρμενίας
Δείτε επίσης
Ζας Οτάν
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα (Καζακικά, Ρωσικά, Αγγλικά)
Πολιτικά κόμματα του Καζακστάν
Σεκουλαριστικά κόμματα
|
124712
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1%20%28%CE%9C%CE%B9%CE%BA%CF%81%CE%AC%20%CE%91%CF%83%CE%AF%CE%B1%29
|
Γαλατία (Μικρά Ασία)
|
Γαλατία ονομάζονταν κατά την αρχαιότητα, η περιοχή στα υψίπεδα της κεντρικής Μικράς Ασίας, στην περιοχή όπου σήμερα βρίσκεται και η πρωτεύουσα της Τουρκίας, η Άγκυρα. Πήρε την ονομασία της από το μεταναστευτικό ρεύμα κελτικών φυλών Γαλατών κατά τον 3ο αιώνα π.Χ.: μια ομάδα περίπου 10.000 Κελτών πολεμιστών με δούλους και γυναικόπαιδα που διέσχισαν τη Θράκη και κατευθύνθηκαν προς τη Μικρά Ασία, έπειτα από έκκληση του βασιλιά του ελληνιστικού κράτους της Βιθυνίας, Νικομήδη Α΄ Φιλέλληνα, στη διαμάχη ενάντια στον αδερφό του. Τελικώς, η πληθυσμιακή αυτή ομάδα εγκαταστάθηκε στις περιοχές της ανατολικής Φρυγίας και Καππαδοκίας στην κεντρική σημερινή Ανατολία, στην περιοχή όπου πήρε και το όνομά τους.
Τα εδάφη της επαρχίας διαιρούνταν ανάμεσα στις 3 φυλές των Γαλατών, καθεμία από τις οποίες είχε τον ηγέτη της. Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος αναφέρει τις φυλές αυτές με τα λατινικά ονόματα Τεκτόσαγες, Τολιστοβόγιοι και Τρόκμοι .
Μετά το θάνατο του Αμύντα το 25 π.Χ., η ελληνιστική επαρχία της Γαλατίας ενσωματώνεται στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία από τον Οκταβιανό Αύγουστο.
Η Επιστολή προς Γαλάτες του Αποστόλου Παύλου, που είναι ένα από τα 27 βιbλία της Καινής Διαθήκης, αναφέρεται σε αυτή την επαρχία και όχι - όπως λανθασμένα κάποιοι πιστεύουν - στους κατοίκους της ομώνυμης ιστορικής περιοχής της Δυτικής Ευρώπης.
Πινακοθήκη
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού-Γαλατία
|
198505
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B9%CE%B8%CF%85%CE%BB%CE%BF%CE%BC%CE%B5%CE%B8%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%BF
|
Αιθυλομεθυλοσιλάνιο
|
Το αιθυλομεθυλοσιλάνιο ή μεθυλοσιλυλαιθάνιο ή 2-σιλαβουτάνιο είναι ένα αλκυλοσιλάνιο. Από τις παραπάνω ονομασίες:
Η πρώτη προκύπτει αν η ένωση θεωρηθεί διυποκατεστημένο σιλάνιο (SiH4), δηλαδή δύο άτομα υδρογόνου έχουν αντικατασταθεί από ένα μεθύλιο (CH3) και ένα αιθύλιο (CH3CH2).
Η δεύτερη προκύπτει αν η ένωση θεωρηθεί υποκατεστημένο αιθάνιο (CH3CH2CH3), δηλαδή ένα άτομο υδρογόνου έχει αντικατασταθεί από μεθυλοσιλύλιο (CH3SiH2).
Η τρίτη είναι ονομασία που προκύπτει από την «ονοματολογία αντικαταστάσεως», δηλαδή βουτάνιο (CH3CH2CH2CH3) στο οποίο έχει αντικατασταθεί το άτομο άνθρακα (C) #2 από πυρίτιο (Si).
Με βάση το χημικό τύπο του, C2H8Si, έχει τα ακόλουθα τέσσερα (4) ισομερές θέσης:
Προπυλοσιλάνιο ή 1-σιλυλοπροπάνιο με σύντομο συντακτικό τύπο CH3CH2CH2SiH3
Ισοπροπυλοσιλάνιο ή 2-σιλυλοπροπάνιο με σύντομο συντακτικό τύπο CH3CH(SiH3)CH3
Τριμεθυλοσιλάνιο ή διμεθυλοσιλυλομεθάνιο με σύντομο συντακτικό τύπο (CH3)3SiH
Δομή
Η δομή του ομοιάζει γεωμετρικά με αυτήν του βουτανίου. Ωστόσο οι δεσμοί C-Si και Si-Η είναι πολωμένοι κατά την έννοια Cδ--Siδ+ και Siδ+-Hδ-, αντίστοιχα, γιατί το πυρίτιο έχει μικρότερη ηλεκτραρνητικότητα (1,90 κατά Paouling) και από τον άνθρακα (2,55 κατά Paouling) και από το υδρογόνο (2,20 κατά Paouling).
Παραγωγή
Με οργανομαγνησιακή ένωση
Με επίδραση αιθυλομαγνησιοϊωδίδιου (CH3CH2MgI) σε μεθυλοσιλυλοχλωρίδιο (CH3SiH2Cl) ή μεθυλομαγνησιοϊωδίδιου (CH3MgI) σε αιθυλοσιλυλοχλωρίδιο (CH3CH2SiH2Cl) παράγεται αιθυλομεθυλοσιλάνιο:
ή
Με προπυλολίθιο και σιλυλοχλωρίδιο
Με επίδραση αιθυλολιθίου (CH3CH2Li) σε μεθυλοσιλυλοχλωρίδιο (CH3SiH2Cl) ή μεθυλολίθιου (CH3Li) αιθυλοσιλυλοχλωρίδιο (CH3CH2SiH2Cl) παράγεται αιθυλομεθυλοσιλάνιο:
ή
Με αντιδράσεις προσθήκης
1. Με προσθήκη μεθυλοσιλανίου σε αιθένιο παράγεται μεθυλοσιλυλαιθάνιο:
2. Με προσθήκη υδρογόνου σε Si-μεθυλοεπισιλαιθάνιο παράγεται μεθυλοσιλυλαιθάνιο:
Χημική συμπεριφορά και παράγωγα
Το αιθυλομεθυλοσιλάνιο έχει ισχυρές αναγωγικές ιδιότητες, καθώς συνδυάζει τη συμπεριφορά καρβιδίου με εκείνη υδριδίου.
Πυρηνόφιλη υποκατάσταση
Διάφορα πυρηνόφιλα (Nu-) αντιδραστήρια, διασπούν, ανάλογα με τις συνθήκες, το δεσμό C-Si ή έναν από τους δεσμούς Si-Η (πιο εύκολα). Οι μηχανισμοί που επικρατούν είναι οι SN2 και SNi. Στην πρώτη περίπτωση σχηματίζεται ενδιάμεσο ασταθές προϊόν γενικού τύπου [CH3CH2SiH2NuCH3]- με δομή τριγωνικής διπυραμίδας, αφού το πυρίτιο μπορεί να αξιοποιεί και τα 3d τροχιακά του με υβριδισμό 3sp3d. Η γενική μορφή της πυρηνόφιλης υποκατάστασης σε αιθυλομεθυλοοσιλάνιο είναι η ακόλουθη:.
Με ANu συμβολίζεται πυρηνόφιλο αντιδραστήριο.
Ο ρόλος του BF3 είναι να σχηματίζει το ενδιάμεσο σύμπλοκο [ANu-BF] και διευκολύνει την ενεργοποίηση του ANu.
Παραδείγματα:
Αιθυλομεθυλοσιλανόλη
1. Με επίδραση νερού (H2O) σε αιθυλομεθυλοσιλάνιο παράγεται υδρογόνο και αιθυλομεθυλοσιλανόλη
A = H, Nu = OH.
2. Με επίδραση αλκοόλης (ROH) σε αιθυλομεθυλοσιλάνιο παράγεται το αντίστοιχο στην αλκοόλη αλκάνιο (RH) και αιθυλομεθυλοσιλανόλη
A = R, Nu = OH.
Αιθυλαλκοξυμεθυλοοσιλάνιο
Με επίδραση αιθέρα (ROR) σε αιθυλομεθυλοσιλάνιο παράγεται το αντίστοιχο στον αιθέρα αλκάνιο (RH) και αιθυλαλκοξυμεθυλοσιλάνιο (CH3CH2SiH(OR)CH3)
A = R, Nu = OR.
Αιθυλαλκινυλομεθυλοσιλάνιο
Με επίδραση αλκινίων (RC ≡ CH) σε αιθυλομεθυλοσιλάνιο παράγεται υδρογόνο και αιθυλαλκινυλομεθυλοσιλάνιο [CH3CH2SiH(C ≡ CR)CH3]
A = H, Nu = RC ≡ C.
Αιθυλοκαρβαλκοξυμεθυλοσιλάνιο
Με επίδραση εστέρα (RCOOR) σε αιθυλομεθυλοσιλάνιο παράγεται το αντίστοιχο στον εστέρα αλκάνιο (RH) και αιθυλοκαρβαλκοξυμεθυλοσιλάνιο (CH3CH2SiH(OOCR)CH3, εστέρας της αιθυλομεθυλοσιλανόλης)
A = R, Nu = RCOO.
Αιθυλομεθυλοσιλανονιτρίλιο
Με επίδραση νιτριλίων (RCN) σε αιθυλομεθυλοσιλάνιο παράγεται το αντίστοιχο στο νιτρίλιο αλκάνιο (RH) και αιθυλομεθυλοσιλανονιτρίλιο
A = R, Nu = CN.
Αιθυλαλκυλομεθυλοσιλάνιο
Με επίδραση οργανομεταλλικών ενώσεων (π.χ RNa) σε αιθυλομεθυλοσιλάνιο παράγεται το αντίστοιχο υδρίδιο (π.χ. NaH) και αιθυλαλκυλομεθυλοσιλάνιο (CH3CH2SiH(R)CH3)
A = Na, Nu = R.
Αιθυλομεθυλοσιλανοθειόλη
Με επίδραση θειόλης (RSH) σε αιθυλομεθυλοσιλάνιο παράγεται το αντίστοιχο στη θειόλη αλκάνιο (RH) και αιθυλομεθυλοσιλανοθειόλη
A = R, Nu = SH.
Αιθυλαλκυλοθειομεθυλοσιλάνιο
Με επίδραση θειαιθέρα (RSR) σε αιθυλομεθυλοσιλάνιο παράγεται το αντίστοιχο στο θειαιθέρα αλκάνιο (RH) και αιθυλαλκυλοθειομεθυλοσιλάνιο (CH3CH2SiH(SR)CH2)
A = R, Nu = SR.
Αιθυλομεθυλοσιλιλαλογονίδιο
Με επίδραση αλκυλαλογονίδιου (RX) σε αιθυλομεθυλοσιλάνιο παράγεται το αντίστοιχο αλκάνιο (RH) και αιθυλομεθυλοσιλυλοχλωρίδιο (CH3CH2SiH(Χ)CH3)
A = R, Nu = X.
Αιθυλομεθυλοσιλαναμίνες
1. Με επίδραση αμμωνίας (NH3) σε αιθυλομεθυλοσιλάνιο παράγεται υδρογόνο και αιθυλομεθυλοοσιλαναμίνη:
A = H, Nu = NH2.
2. Με επίδραση πρωτοταγούς αμίνης (RNH2) σε αιθυλομεθυλοσιλάνιο παράγεται υδρογόνο και αιθυλο-Ν-αλκυλομεθυλοσιλαναμίνη (CH3CH2SiH(NHR)CH3):
A = Η, Nu = RNH.
3. Με επίδραση δευτεροταγούς αμίνης (R2NH) σε αιθυλομεθυλοσιλάνιο παράγεται υδρογόνο και αιθυλο-Ν,N-διαλκυλομεθυλοσιλαναμίνη (CH3CH2SiH(NR2)CH3):
A = Η, Nu = R2N.
Προσθήκη
1. Προσθήκη σε διπλούς δεσμούς. Π.χ. με αιθένιο δίνει αιθυλομεθυλοσιλυλαιθάνιο:
2. Προσθήκη σε τριπλούς δεσμούς.. Π.χ. με αιθίνιο δίνει αιθυλομεθυλοσιλυλαιθένιο:
3. Προσθήκη σε συζηγείς διπλούς δεσμούς. Π.χ. με βουταδιένιο-1,3 δίνει 1-αιθυλομεθυλοσιλυλοβουτένιο-2:
4. Προσθήκη σε ενώσεις με τριμελείς ή τετραμελείς ισοκυκλικούς δακτυλίους. Π.χ. με κυκλοπροπάνιο δίνει 1-αιθυλομεθυλοσιλυλοπροπάνιο:
5. Προσθήκη σε ενώσεις με τριμελείς ή τετραμελείς ετεροκυκλικούς δακτυλίους. Π.χ. με εποξυαιθάνιο δίνει αιθυλομεθυλοσιλυλοξυαιθάνιο:
Παρεμβολή μεθυλενίου
Με επίδραση μεθυλενίου ([:CH2]) σε αιθυλομεθυλοσιλάνιο παράγονται μεθυλοπροπυλοσιλάνιο, διαιθυλοσιλάνιο,ισοπροπυλομεθυλοσιλάνιο, και αιθυλοδιμεθυλοσιλάνιο:
Παρατηρήσεις, υποσημειώσεις και αναφορές
Πηγές
Γ. Βάρβογλη, Ν. Αλεξάνδρου, Οργανική Χημεία, Αθήνα 1972
Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982
Σιλυλαλκάνια
|
720509
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%BB%CF%8C
|
Στιλό
|
Το στιλό (επίσης: στυλό, στιλός ή στυλός) είναι κοινό εργαλείο γραφής που χρησιμοποιείται για την εφαρμογή μελανιού σε μια επιφάνεια, συνήθως χαρτί, για γραφή ή σχέδιο. Ιστορικά, χρησιμοποιήθηκαν πένες γραφής, κάλαμοι και κονδυλοφόροι με τη μύτη βυθισμένη σε μελάνι. Οι πένες επιτρέπουν την ακριβή ρύθμιση του πλάτους της γραμμής και εξακολουθούν να βρίσκουν μερικές εξειδικευμένες χρήσεις, αλλά τεχνικά στιλό, όπως ο ταχυγράφος, χρησιμοποιούνται πιο συχνά. Σύγχρονοι τύποι περιλαμβάνουν στιλό διαρκείας, πέννα και στιλό μαρκαδόρο.
Ιστορία
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι είχαν αναπτύξει γραφή σε παπύρους, όταν οι γραμματείς χρησιμοποιούσαν λεπτές βούρτσες καλαμιών ή κάλαμους από το Juncus maritimus ή τα θαλάσσια καλάμια. Στο βιβλίο του, A History of Writing, ο Στίβεν Ρότζερ Φίσερ προτείνει ότι με βάση τα ευρήματα στη Σακκάρα, ο κάλαμος θα μπορούσε κάλλιστα να είχε χρησιμοποιηθεί για γραφή σε περγαμηνή ήδη από την Πρώτη Δυναστεία ή περίπου το 3000 π.Χ.. Οι κάλαμοι συνέχισαν να χρησιμοποιούνται μέχρι τον Μεσαίωνα, αλλά στην πορεία αντικαταστάθηκαν από πένες από τον 7ο αιώνα περίπου. Ο κάλαμος, γενικά κατασκευασμένος από μπαμπού, εξακολουθεί να χρησιμοποιείται σε ορισμένα μέρη του Πακιστάν από νεαρούς μαθητές και χρησιμοποιείται για γραφή σε μικρές ξύλινες σανίδες.
Ο κάλαμος επέζησε μέχρις ότου ο πάπυρος αντικαταστάθηκε ως επιφάνεια γραφής από δέρματα ζώων, διφθέρα και περγαμηνή. Η ομαλότερη επιφάνεια του δέρματος, επέτρεπε λεπτότερη, μικρότερη γραφή με πένα γραφής, που προέρχεται από το φτερό πτηνού. Η πένα γραφής χρησιμοποιήθηκε στο Κουμράν της Ιουδαίας για τη γραφή μερικών από τα χειρόγραφα της νεκρής Θάλασσας, που χρονολογούνται γύρω στο 100 π.Χ.. Οι πάπυροι γράφτηκαν σε εβραϊκές διαλέκτους με φτερά πουλιών ή πένες γραφής. Υπάρχει μια συγκεκριμένη αναφορά στις πένες γραφής στα γραπτά του Αγίου Ισιδώρου της Σεβίλλης τον 7ο αιώνα. Οι πένες γραφής χρησιμοποιήθηκαν ακόμη ευρέως τον δέκατο όγδοο αιώνα και χρησιμοποιήθηκαν για τη σύνταξη και υπογραφή του Συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών το 1787.
Μία χάλκινη μύτη βρέθηκε στα ερείπια της Πομπηίας, δείχνοντας ότι οι μεταλλικές μύτες χρησιμοποιήθηκαν το 79 μ.Χ.. Υπάρχει επίσης μια αναφορά στο «ασημένιο στυλό για μεταφορά μελανιού», στο ημερολόγιο του Σάμιουελ Πιπς για τον Αύγουστο του 1663. Μεταλλικά στιλό «νέας εφεύρεσης» διαφημίστηκαν στους The Times το 1792. Ένα μεταλλικό στιλό κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1803, αλλά το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας δεν εκμεταλλεύτηκε εμπορικά. Ένα δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για την κατασκευή μεταλλικών στιλό διαφημίστηκε για πώληση από τον Μπράιαν Ντόνκιν το 1811. Ο Τζον Μίτσελ από το Μπέρμιγχαμ άρχισε να παράγει μαζικά στιλό με μεταλλικές μύτες το 1822, και μετά από αυτό, η ποιότητα των χαλύβδινων μυτών βελτιώθηκε αρκετά, έτσι ώστε τα στιλό με μεταλλικές μύτες να χρησιμοποιούνται ευρέως.
Το παλαιότερο ιστορικό αρχείο ενός στιλό με θάλαμο χρονολογείται από τον 10ο αιώνα μ.Χ.. Το 953, ο Αλ-Μουίζ λι-Ντιν Αλλάχ, ο Χαλίφης των Φατιμιδών της Αιγύπτου, απαίτησε ένα στιλό που δεν θα λέκιαζε τα χέρια ή τα ρούχα του, και του δόθηκε ένα στιλό που κρατούσε μελάνι σε ένα θάλαμο και το μετέφερε στη μύτη. Αυτό το στιλό μπορεί να ήταν μία πένα γραφής, αλλά ο μηχανισμός του παραμένει άγνωστος και έχει βρεθεί μόνο ένα αρχείο που το αναφέρει. Ένας μεταγενέστερος θάλαμος στιλού αναπτύχθηκε το 1636. Στο Deliciae Physico-Mathematicae (1636), ο Γερμανός εφευρέτης Ντάνιελ Σφέντερ περιέγραψε ένα στιλό από δύο πένες γραφής. Η μία πένα χρησίμευσε ως θάλαμος μελανιού μέσα στην άλλη πένα. Το μελάνι σφραγιζόταν μέσα στην πένα με φελλό. Το μελάνι συμπιεζόταν μέσα από μια μικρή τρύπα στο σημείο γραφής. Το 1809, ο Μπάρθλομεου Φολς έλαβε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας στην Αγγλία για ένα στυλό με θάλαμο μελανιού.
Ένας φοιτητής στο Παρίσι, ο Ρουμάνος Πετράκε Ποενάρου, εφηύρε το στιλό, το οποίο κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας από τη Γαλλική Κυβέρνηση τον Μάιο του 1827. Τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας και η παραγωγή πένας γραφής αυξήθηκαν στη συνέχεια στη δεκαετία του 1850.
Το πρώτο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για ένα στιλό διαρκείας εκδόθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1888, στον Τζον Λ. Λάουντ. Το 1938, ο Λάσλο Μπίρο, Ούγγρος συντάκτης εφημερίδων, με τη βοήθεια του αδερφού του Τζορτζ, χημικού, άρχισε να σχεδιάζει νέους τύπους στιλό, συμπεριλαμβανομένου ενός με μια μικρή μπάλα στην άκρη του που ήταν ελεύθερη να γυρίσει σε μια θήκη. Καθώς η πένα κινούταν κατά μήκος του χαρτιού, η μπάλα περιστρεφόταν και μάζευε μελάνι από το μελανοδοχείο και το άφηνε στο χαρτί. Ο Μπίρο υπέβαλε βρετανικό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας στις 15 Ιουνίου 1938. Το 1940, οι αδελφοί Μπίρο και ένας φίλος, ο Χουάν Χόρχε Μέινε, μετακόμισαν στην Αργεντινή φεύγοντας από τη ναζιστική Γερμανία. Στις 10 Ιουνίου υπέβαλαν ένα άλλο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και δημιούργησαν το «Bíró Pens of Argentina». Μέχρι το καλοκαίρι του 1943, τα πρώτα εμπορικά μοντέλα ήταν διαθέσιμα. Τα στιλό διαρκείας που μπορούσαν να σβηστούν παρουσιάστηκαν από την Paper Mate το 1979 όταν το Erasermate κυκλοφόρησε στην αγορά.
Ο Σλαβολιούμπ Έντουαρντ Πενκάλα, ένας πολιτογραφημένος Κροάτης μηχανικός και εφευρέτης πολωνικής και ολλανδικής καταγωγής από το Βασίλειο της Κροατίας-Σλαβονίας στην Αυστροουγγαρία, έγινε γνωστός για την περαιτέρω ανάπτυξη του μηχανικού μολυβιού (1906) - που τότε ονομαζόταν «αυτόματο μολύβι» - και την πρώτη πένα στερεάς μελάνης (1907). Συνεργαζόμενος με έναν επιχειρηματία με το όνομα Έντμουντ Μόστερ, ξεκίνησε την εταιρεία Penkala-Moster και δημιούργησε ένα εργοστάσιο στιλό και μολυβιών που ήταν ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο εκείνη την εποχή. Αυτή η εταιρεία, που τώρα ονομάζεται TOZ-Penkala, εξακολουθεί να υπάρχει και σήμερα. Το «TOZ» σημαίνει «Tvornica olovaka Zagreb», που μεταφράζεται σε «Εργοστάσιο μολυβιών του Ζάγκρεμπ».
Στη δεκαετία του 1960, το στιλό μαρκαδόρος εφευρέθηκε από τον Γιουκίο Χόριε της Tokyo Stationery Company της Ιαπωνίας. Το Flair της Paper Mate ήταν από τα πρώτα στιλό που είχαν επιτυχία στην αγορά των ΗΠΑ στη δεκαετία του 1960 και έκτοτε είναι ο ηγέτης. Τα στιλό μαρκαδόροι και οι μαρκαδόροι υπογράμμισης, που μοιάζουν με μαρκαδόρους, έχουν γίνει δημοφιλείς τα τελευταία χρόνια.
Τα στιλό με μπίλια κυκλοφόρησαν στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Χρησιμοποιούν μια κινητή μπίλια και υγρό μελάνι για να παράγουν μια πιο ομαλή γραμμή. Οι τεχνολογικές εξελίξεις στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990 έχουν βελτιώσει τη συνολική απόδοση της μπίλιας. Ένα στιλό μαρκαδόρος περιέχει μία μύτη κατασκευασμένη από πορώδες υλικό όπως τσόχα ή κεραμικό. Ένα υψηλής ποιότητας στιλό σχεδίασης θα έχει συνήθως ένα κεραμικό άκρο, καθώς αυτό ταιριάζει καλά και δεν διευρύνεται όταν ασκείται πίεση κατά τη γραφή.
Αν και η εφεύρεση της γραφομηχανής και του προσωπικού υπολογιστή με τη μέθοδο εισαγωγής μέσω πληκτρολογίου έχει προσφέρει και έναν άλλο τρόπο γραφής, το στιλό εξακολουθεί να είναι το κύριο μέσο γραφής. Πολλοί άνθρωποι επιθυμούν να χρησιμοποιούν ακριβούς τύπους και μάρκες στιλό, συμπεριλαμβανομένων στιλογράφων, και μερικές φορές θεωρούνται σύμβολο κύρους.
Δείτε επίσης
Καλλιγραφία
Στιλό ανίχνευσης πλαστών τραπεζογραμματίων
Ψηφιακό στιλό
Στιλό γέλης
Περιστροφή στιλό
Εισελκόμενο στιλό
Τεχνικό στυλό
Μαρκαδόρος
Μελάνη
Μολύβι
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ένωση κατασκευαστών οργάνων γραφής
Γραφική ύλη
Σκεύη
|
195100
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AF%CE%B1%CE%BC%20%CE%9D%CE%AF%CF%83%CE%BF%CE%BD
|
Λίαμ Νίσον
|
Ο Λίαμ Νίσον (Liam John Neeson, 7 Ιουνίου 1952) είναι Βορειοϊρλανδός ηθοποιός, ο οποίος έχει προταθεί για Όσκαρ, για Χρυσή Σφαίρα και για βραβείο της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (Βραβείο BAFTA).
Βιογραφικό
Γεννήθηκε το 1952 στην πόλη Μπαλιμίνα, στη Βόρεια Ιρλανδία. Πρώτη φορά συμμετείχε σε θεατρική παράσταση (που ανέβασε το σχολείο του) σε ηλικία 11 ετών. Το 1971 γράφτηκε στο Queen's University Belfast στο Μπέλφαστ για να σπουδάσει φυσική και πληροφορική, αλλά εγκατέλειψε τις σπουδές του και εργάστηκε ως οδηγός φορτηγού, σε ανυψωτικά μηχανήματα της εταιρίας Guinness και σε διάφορες άλλες δουλειές.
Το 1978 έκανε το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο με την ταινία Pilgrim's Progress σε σκηνοθεσία του Κεν Άντερσον. Αργότερα έγινε δεκτός στο Lyric Players' Theatre στο Μπέλφαστ. Λίγο αργότερα μετακόμισε στο Δουβλίνο όπου συμμετείχε στο έργο του Ρον Χάτσινσον «Says I, Says He», που αναφερόταν στην περίοδο που είναι γνωστή στην Μεγάλη Βρετανία και την Ιρλανδία ως «The Troubles» (δεκαετία του 1960 μέχρι τα τέλη περίπου της δεκαετίας του 1980), σε παραγωγή του Project Arts Centre.
Το 1978 ξεκίνησε τη συνεργασία του με το Abbey Theatre και δύο χρόνια αργότερα υποδύθηκε τον σερ Γκάβεν στην ταινία Eξκάλιμπερ, σε σκηνοθεσία του Τζον Μπούρμαν, ο οποίος είχε δει τον Λίαμ Νίσον στην παράσταση Άνθρωποι και ποντίκια (Of Mice And Men). Στη συνέχεια μετακόμισε στο Λονδίνο και έπαιξε σε 5 ταινίες μεταξύ των οποίων στο Η ανταρσία του Μπάουντι (The Bounty, 1984), πλάι στους Μελ Γκίμπσον, Άντονι Χόπκινς και Λόρενς Ολίβιε, καθώς και στο Η αποστολή (The Mission, 1986), με τον Ρόμπερτ ντε Νίρο και τον Τζέρεμι Άιρονς.
Το 1987 εγκαταστάθηκε στο Χόλυγουντ και την ίδια χρονιά πρωταγωνίστησε στην ταινία Ύποπτοι (Suspect), μαζί με τη Σερ και τον Ντένις Κουέιντ, περισσότερο γνωστός όμως έγινε με την ταινία Ντάρκμαν (Darkman) το 1990. Το 1993 υποδύθηκε τον Όσκαρ Σίντλερ στην ταινία η Η λίστα του Σίντλερ (Schindler's List), σε σκηνοθεσία του Στίβεν Σπίλμπεργκ. Για την ερμηνεία του αυτή προτάθηκε για το Όσκαρ Α’ Ανδρικού ρόλου, για Βραβείο BAFTA και για Χρυσή Σφαίρα.
Το 1995 υποδύθηκε τον Σκωτσέζο λαϊκό ήρωα Ρομπ Ρόυ ΜακΓκρέγκορ στην ταινία του Michael Caton-Jones Ρομπ Ρόι: Εις το όνομα της τιμής (Rob Roy). Την επόμενη χρονιά πρωταγωνίστησε στην ταινία Μάικλ Κόλινς, ο επαναστάτης (Michael Collins), που σκηνοθέτησε ο Νιλ Τζόρνταν. Στην ταινία αυτή ο Νίσον υποδύθηκε τον επαναστάτη και ηγέτη του αγώνα για την ανεξαρτησία της Ιρλανδίας, Μάικλ Κόλινς, και για την ερμηνεία του αυτή κέρδισε το Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ της Βενετίας και προτάθηκε για Χρυσή Σφαίρα (Golden Globe Award for Best Actor – Motion Picture Drama) και για το Βραβείο καλύτερου ηθοποιού της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου του Σικάγου (Chicago Film Critics Association Award for Best Actor). Τρία χρόνια αργότερα υποδύθηκε τον Γιάννη Αγιάννη στη μεταφορά του μυθιστορήματος του Βίκτορος Ουγκό Οι άθλιοι (Les Misérables). Το 2005 ήταν ξανά υποψήφιος για Χρυσή Σφαίρα για την ερμηνεία του στην ταινία Kinsey ας μιλήσουμε για το σεξ (Kinsey).
Συμμετείχε επίσης στις ταινίες: Πόλεμος των άστρων Επεισόδιο 1: Η αόρατη απειλή (Star Wars Episode I: The Phantom Menace) (1999), Πόλεμος των άστρων Επεισόδιο 2: Η επίθεση των κλώνων (Star Wars: Episode II - Attack of the Clones)(2002), Οι συμμορίες της Νέας Υόρκης (Gangs of New York) (2002), Το βασίλειο των ουρανών (2005), Batman Begins (2005) και Ο σκοτεινός ιππότης: Η επιστροφή (The Dark Knight Rises) (2012).
Δάνεισε τη φωνή του στο λιοντάρι Ασλάν στις ταινίες Το χρονικό της Νάρνια: Το λιοντάρι, η μάγισσα και η ντουλάπα (The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe) (2005), Το Χρονικό της Νάρνια: Ο Πρίγκιπας Κάσπιαν (The Chronicles of Narnia: Prince Caspian) (2008) και Το χρονικό της Νάρνια: Ο ταξιδιώτης της αυγής (The chronicles of Narnia: The voyage of the dawn treader) (2010).
Άλλες ταινίες του Λίαμ Νίσον: Αρπαγή (Taken)(2008), Ο άγνωστος (Unknown) (2011), The Grey (2011), Αρπαγή 2 (Taken 2)(2012), Το μονοπάτι του θανάτου (A Walk Among the Tombstones) (2014), Non-Stop (2014), Αρπαγή 3 (Taken 3)(2014) κ.α.
Υπήρξε παντρεμένος από το 1994 με τη Βρετανίδα ηθοποιό και κόρη της Βανέσα Ρεντγκρέιβ, Νατάσα Ρίτσαρντσον. Η Ρίτσαρντσον απεβίωσε το 2009, έπειτα από σοβαρό τραυματισμό της ενώ έκανε σκι. Οι δυο τους απέκτησαν δυο παιδιά.
Φιλμογραφία
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Βορειοϊρλανδοί άνδρες ηθοποιοί κινηματογράφου
Βορειοϊρλανδοί άνδρες ηθοποιοί τηλεόρασης
Πρόσωπα με επίκτητη αμερικανική ιθαγένεια
|
159311
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%AF%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B1%20%CE%92%CE%BF%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Ευαγγελίστρια Βοιωτίας
|
Η Ευαγγελίστρια είναι ορεινό χωριό του δήμου Αλιάρτου, της περιφερειακής ενότητας Βοιωτίας, της περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας. Βρίσκεται στις πλαγιές του Ελικώνα σε υψόμετρο 520 μέτρων. Έχει πληθυσμό 191 κατοίκους, σύμφωνα με την Απογραφή του 2011. Το χωριό ονομαζόταν Ζαγαρά μέχρι το 1927, οπότε μετονομάστηκε σε Ευαγγελίστρια, από την παρακείμενη ομώνυμη μονή.
Η Ευαγγελίστρια υπήρξε έδρα κοινότητας στο διάστημα 1912-1998, ενώ στη συνέχεια εντάχθηκε στον Δήμο Αλιάρτου, οπού παραμένει μέχρι σήμερα.
Δημογραφία
Ο πληθυσμός της παρουσίασε μέγιστο το 1940 ενώ στην συνέχεια σημείωσε μικρή μείωση.
Πορεία του πληθυσμού
{|
|-
| style="width:60%;"|
Παραπομπές
Χωριά του νομού Βοιωτίας
Αρβανιτοχώρια του νομού Βοιωτίας
|
3667
|
https://el.wikipedia.org/wiki/1064
|
1064
|
Η τρέχουσα σελίδα αφορά το έτος 1064 κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο
Γεγονότα
Γεννήσεις
Αδέλα της Φλάνδρας, βασίλισσα της Δανίας
Θάνατοι
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Έτη
|
135168
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82
|
Γαληνίτης
|
Ο Γαληνίτης (αγγλ. Galena) είναι ορυκτό και το κυριότερο μετάλλευμα του μολύβδου. Έχει χημικό τύπο PbS (θειούχος μόλυβδος).
Εμφάνιση, παραγενέσεις
Απαντά σε μεγάλη ευρύτητα γεωλογικών περιβαλλόντων, όπως σε υδροθερμικές φλέβες, σε αποθέσεις μεταμόρφωσης επαφής, σε πηγματίτες (σπάνια) και σε ασβεστολιθικούς - δολομιτικούς σχηματισμούς. Συνηθέστερα απαντά μαζί με μαρκασίτη, χαλκοπυρίτη, χαλαζία, ασβεστόλιθο, δολομίτη, βαρύτη και ορυκτά του αργύρου, του οποίου επίσης αποτελεί ένα από τα κυριότερα μεταλλεύματα. Γαληνίτες με υψηλή περιεκτικότητα σε άργυρο παρουσιάζουν έντονο λεπιοειδή σχισμό με ελαφρά κάμψη, ενώ με υψηλή περιεκτικότητα σε βισμούθιο παρουσιάζουν οκταγωνικό σχισμό.
Ανευρίσκεται σε εκμεταλλεύσιμες ποσότητες στις ΗΠΑ (κυρίως στις πολιτείες Αϊντάχο και Κολοράντο), στην Τσεχία, στην Σαξονία της Γερμανίας. Στην Ελλάδα ανευρίσκεται όπου υπάρχουν μικτά θειούχα (μεταλλεία Λαυρίου, Στρατώνι Χαλκιδικής (αργυρομιγής), Ανατολική Μακεδονία και Θράκη).
Συνηθέστερες προσμίξεις του είναι με άργυρο, χαλκό, βισμούθιο και σίδηρο. Ο γαληνίτης εξαλλοιώνεται σε κερουσίτη και αγγλεσίτη (δευτερογενή ορυκτά του μολύβδου).
Χρήσεις
Ο γαληνίτης είναι ημιαγωγός και μπορεί να χρησιμοποιηθεί, σε συνδυασμό με ένα λεπτό σύρμα, για να σχηματιστεί μια δίοδος επαφής σημείου. Η ιδιότητά του αυτή είναι χρήσιμη για την φώραση των ραδιοφωνικών κυμάτων και την κατασκευή απλών ραδιοφωνικών δεκτών, των λεγόμενων ραδιοφώνων κρυστάλλου. Πρόκειται για πολύ απλά κυκλώματα, τόσο στο σχεδιασμό όσο και στην υλοποίηση, που επιτρέπουν, ωστόσο, ακρόαση ραδιοφωνικών σταθμών στις περισσότερες κυματικές ζώνες (bands), και μάλιστα χωρίς τη χρήση ηλεκτρικού ρεύματος, καθώς ο δέκτης αντλεί την ενέργεια που χρειάζεται από τα ραδιοφωνικά κύματα. Τέτοιοι δέκτες κατασκευάστηκαν ευρέως στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, ενώ συνεχίζουν να κατασκευάζονται ως σήμερα από ραδιοερασιτέχνες. Κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο αποτέλεσαν, λόγω της απλότητας της κατασκευής τους και της δυνατότητας χρήσης τους οπουδήποτε, τρόπο ακρόασης ραδιοφωνικών σταθμών σε περιοχές ή περιστάσεις που η χρήση άλλων ραδιοφώνων ήταν απαγορευμένη ή αδύνατη.
Πηγές
Τμήμα Γεωλογίας Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Mindat.org
Minerals.net
Webmineral.com
Βιβλιογραφία
Frederick H. Pough, Roger Tory Peterson, Jeffrey (PHT) Scovil, A Field Guide to Rocks and Minerals, Houghton Mifflin Harcourt, 1988 ISBN 0-395-91096-X
Walter Schumann, R. Bradshaw, K. A. G. Mills, Handbook of Rocks, Minerals and Gemstones, Houghton Mifflin Harcourt, 1993 ISBN 0-395-51137-2
S. S. Augustithis, Atlas of the textural patterns of ore minerals and metallogenic proccesses, Walter de Gruyter, ISBN 3-11-013639-2
Δείτε επίσης
Κατάλογος ορυκτών
Κατάλογος ορυκτών των μεταλλείων Λαυρίου
Ορυκτά του μολύβδου
Ορυκτά του θείου
Σύμβολα του Ουισκόνσιν
Πολιτισμός του Μιζούρι
Πολιτισμός του Ουισκόνσιν
|
583571
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B9%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%B5%CF%83%CE%BB%CE%AC%CE%B2%20%CE%93%CE%B9%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%BB%CE%AC%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%82
|
Βιατσεσλάβ Γιαροσλάβιτς
|
Ο Βιατσεσλάβ Γιαροσλάβιτς, ρωσ. Вячеслав Ярославич (απεβ. 1059) από τον Οίκο των Ρουρικιδών ήταν πρίγκιπας τού Σμολένσκ (1054-59).
Βιογραφία
Ήταν γιος τού Γιαροσλάβ Α΄ τού σοφού μεγάλου πρίγκιπα τού Κιέβου και της Ίνγκεγκερντ (βαπτίστηκε Ειρήνη) των Μούνσο, κόρης τού Όλαφ Σκότκονουνγκ της Σουηδίας.
Αδέλφια του ήταν ο Βλαντίμιρ του Νόβγκοροντ, ο Ιζιασλάβ Α΄ του Κιέβου, ο Σβιατοσλάβ Β΄ του Κιέβου, ο Βσέβολοντ Α΄ του Κιέβου και ο Ιγκόρ Γιαροσλάβιτς. Δεν έχουμε πολλές πληροφορίες γι' αυτόν. Απεβίωσε υπό αδιευκρίνηστες συνθήκες και τον διαδέχθηκε ο αδελφός του Ιγκόρ, που έγινε πρίγκιπας τού Σμολένσκ.
Οικογένεια
Μερικά έγγραφα υποδεικύουν, ότι είχε έναν γιο:
Μπόρις απεβ. 1078, πρίγκιπας τού Τσέρνιγκοβ.
Πηγές
Dimnik, Martin (1994). The Dynasty of Chernigov, 1054–1146. Pontifical Institute of Mediaeval Studies. ISBN 0-88844-116-9.
Franklin, Simon; Shepard, Jonathan (1996). The Emergence of Rus 750–1200. Longman. ISBN 0-582-49091X.
The Russian Primary Chronicle: Laurentian Text (Translated and edited by Samuel Hazzard Cross and Olgerd P. Sherbowitz-Wetzor) (1953). Medieval Academy of America. ISBN 978-0-915651-32-0.
Ρουρικίδες
|
584268
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BA%CE%BA%CE%B1%20%CE%9B%CE%B1%CF%81%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B1
|
Άκκα Λαρεντία
|
Η Άκκα Λαρεντία (Acca Larentia), σπανιότερα αναφερόμενη ως Άκκα Λαρεντίνα (Acca Larentina), ήταν γυναίκα και αργότερα θεά της ρωμαϊκής μυθολογίας, η οποία εορταζόταν στις 23 Δεκεμβρίου.
Θετή μητέρα
Στην κυρίαρχη μυθολογική παράδοση (αυτή του Λικίνιου Μάκερ και άλλων πηγών), η Λαρεντία ήταν σύζυγος του βοσκού Φαυστύλου, με τον οποίο υιοθέτησαν τους ιδρυτές της Ρώμης Ρώμο και Ρωμύλο, τους οποίους λέγεται ότι η Λαρεντία είχε σώσει όταν ρίχτηκαν στον Τίβερη με διαταγή του Αμουλίου. Η Άκκα Λαρεντία είχε 12 δικούς της γιους και όταν πέθανε ο ένας τους, ο Ρωμύλος πήρε τη θέση του και με τους υπόλοιπους 11 ίδρυσε την αδελφότητα των Αρβάλων (Fratres Arvales).
Ευεργέτιδα της Ρώμης
Μία άλλη παράδοση αναφέρει ότι η Λαρεντία ήταν πανέμορφη και περίφημη κόρη με περίπου την ίδια ηλικία με τους Ρώμο και Ρωμύλο, που έζησε κατά τη βασιλεία του Άνκου Μαρκίου. Δόθηκε στον Ερκούλο (τον αντίστοιχο ήρωα-θεό με τον Ηρακλή της ελληνικής μυθολογίας) ως έπαθλο ενός παιχνιδιού με ζάρια από τον φρουρό του ναού του, και κλειδώθηκε μέσα στον ναό. Όταν ο θεός δεν τη χρειαζόταν πλέον, τη συμβούλευσε να παντρευτεί τον πρώτο άνδρα που θα συναντούσε καθώς θα έβγαινε έξω εκείνο το πρωινό. Αυτός ο άνδρας ήταν ένας πλούσιος Ετρούσκος ονόματι Καρούτιος (ή Ταρούτιος κατά τον Πλούταρχο). Αργότερα η Λαρεντία κληρονόμησε όλη την περιουσία του και την κληροδότησε στον ρωμαϊκό λαό. Ο βασιλιάς Άνκος σε ένδειξη ευγνωμοσύνης επέτρεψε να ταφεί το σώμα της στο Βελάμπρουμ και θέσπισε μία νέα ετήσια εορτή, τα Λαρεντάλια ή Ακκάλια, στις 23 Δεκεμβρίου, κατά τα οποία προσφέρονταν θυσίες υπέρ των Λαρήτων.
Ο Πλούταρχος γράφει καθαρά ότι αυτή η Λαρεντία ήταν διαφορετικό πρόσωπο από την Λαρεντία που υπήρξε σύζυγος του Φαυστύλου, αν και άλλοι συγγραφείς, όπως ο Λικίνιος Μάκερ, συσχετίζουν τις ιστορίες τους σαν να ήταν η ίδια γυναίκα.
Εταίρα
Σύμφωνα με μία τρίτη παράδοση, η Λαρεντία δεν ήταν ούτε η σύζυγος του Φαυστύλου, ούτε η συνοδός του Ερκούλου, αλλά μία πόρνη που αποκαλείτο «Lupa» («Λούπα») από τους βοσκούς (κατά κυριολεξία «λύκαινα», αλλά η λέξη είχε και την έννοια της εταίρας). Η Λούπα άφησε την περιουσία που είχε συγκεντρώσει από την πορνεία στον ρωμαϊκό λαό.
Σύνδεση με Λάρητες και συμβολισμός
Ανεξαρτήτως των διάφορων εκδοχών για την Άκκα Λαρεντία, φαίνεται βέβαιο πως ο μύθος της είχε προέλευση από τους Ετρούσκους και συνδεόταν με τη λατρεία των Λαρήτων. Αυτή η σύνδεση φαίνεται και από τον αριθμό των γιων της, που αντιστοιχεί σε αυτόν των Λαρήτων.
Παρόμοια με την Κέρες, την Τέρρα, τη Φλόρα και άλλες θεότητες, η Άκκα Λαρεντία συμβόλιζε τη γονιμότητα της γης, ιδίως των αγρών της Ρώμης και των φυτειών τους. Ταυτίζεται επίσης με τη Νύμφη Λαρούνδη (ή Λάρα ή Μούτα) και με τη Mana Genita.
Παραπομπές
Θεότητες της ρωμαϊκής μυθολογίας
Αρχαίες εταίρες
|
511814
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%B1
|
Καμπάνια
|
Καμπάνια -από το ιταλικό campagna που σημαίνει εκστρατεία- λέγεται μία ευρεία δημοσιογραφική έρευνα, με αλλεπάλληλα δημοσιεύματα για την ανακίνηση ενός σημαντικού επίκαιρου θέματος.
Στόχος της καμπάνιας είναι η διέγερση της προσοχής και του ενδιαφέροντος του αναγνωστικού κοινού, πάνω σ' ένα συγκεκριμένο θέμα που επικεντρώνεται και πραγματεύεται, με τα δημοσιεύματα της.
Χαρακτηριστικά
Τα χαρακτηριστικά και τα μέσα που χρησιμοποιεί μία καμπάνια είναι τα εξής:
εντυπωσιακοί και ηχηροί τίτλοι,
χαρακτηριστικές εικόνες,
έντονο ύφος,
εντυπωσιακός λόγος και
συνταρακτικές αποκαλύψεις.
Θέμα
Το θέμα που μπορεί να έχει μία δημοσιογραφική καμπάνια, μπορεί να είναι:
θρησκευτικό,
κοινωνικό,
οικονομικό και
πολιτικό.
Σημειώσεις
Παραπομπές
Δημοσιογραφία
|
109051
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CE%B8%CF%8D%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%92%CE%84
|
Ευθύμιος Β΄
|
Ο Ευθύμιος Β΄ διετέλεσε Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κατά τα έτη 1410-1416.
Σε νεαρή ηλικία έγινε ιερέας και εκάρη μοναχός. Αναδείχθηκε σε σπουδαίο ρήτορα και σθεναρό υπερασπιστή του Γρηγορίου του Παλαμά, για το λόγο αυτό ονομάστηκε και «διδάσκαλος της Εκκλησίας».
Ήταν ανθενωτικός και αποφασιστικός αντίπαλος της Λατινικής Εκκλησίας. Ο Αυτοκράτορας Μανουήλ Β' Παλαιολόγος τον έστειλε μάλιστα στη Ρώμη για διαπραγματεύσεις με τον Πάπα Ουρβανό ΣΤ΄. Η αποστολή του στέφθηκε με επιτυχία, χωρίς παράλληλα να δεσμευθεί σε κάτι. Έτσι, όταν επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη χειροθετήθηκε αρχιμανδρίτης και έγινε ηγούμενος της ονομαστής Μονής Στουδίου, ενώ λίγο αργότερα έγινε Μέγας Πρωτοσύγγελος του Οικουμενικού Θρόνου.
Τον Οκτώβριο ή Νοέμβριο του 1410 εξελέγη Πατριάρχης. Κατά την Πατριαρχία του προσπάθησε να ανεξαρτητοποιήσει την Εκκλησία από την κηδεμονία του Αυτοκράτορα. Όταν, το 1414, ο Αυτοκράτορας Μανουήλ Β´ μετέθεσε έναν επίσκοπο της Μακεδονίας στη Μολδαβία, διαμαρτυρήθηκε έντονα. Διασώθηκαν δυο επιστολές του, καθώς και μια σύντομη φιλοσοφική του διατριβή «».
Παραπομπές
Πηγές
Ευθύμιος Β
Στουδίτες
Βυζαντινοί του 15ου αιώνα
|
51518
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%BF%20%CE%9C%CF%85%CE%B8%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%81%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%A4%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%AC%CF%81%CF%89%CE%BD
|
Το Μυθιστόρημα των Τεσσάρων
|
Το Μυθιστόρημα των Τεσσάρων είναι ένα μυθιστόρημα που γράφτηκε το 1958 από τέσσερις εκπροσώπους της Γενιάς του ’30, τους Άγγελο Τερζάκη, Στρατή Μυριβήλη, Ηλία Βενέζη και Μ. Καραγάτση.
Εμπνευστής του μυθιστορήματος ήταν ο Γιάννης Μαρής και σύμφωνα με μαρτυρίες οι συγγραφείς πείσθηκαν να συμμετάσχουν στην απόπειρα μετά από αρκετές αμφιβολίες. Όρος της συμφωνίας ήταν να μην υπάρχει καμία συνεννόηση των συγγραφέων σχετικά με την εξέλιξη της πλοκής: ο κάθε συγγραφέας θα συνέχιζε την αφήγηση από εκεί που την άφησε ο προηγούμενος εκμεταλλευόμενος με όποιον τρόπο ήθελε το υλικό των προηγουμένων ενοτήτων. Η δημοσίευση του έργου θα γινόταν στην εφημερίδα Ακρόπολις σε οκτώ εβδομαδιαίες συνέχειες και η σειρά θα καθοριζόταν με κλήρωση, ενώ ο τίτλος δόθηκε κατόπιν προτάσεων των αναγνωστών της εφημερίδας.
Οι συνέχειες του μυθιστορήματος δημοσιεύθηκαν από τις 2 Μαρτίου 1958 έως τις 26 Απριλίου 1958 και η σειρά των συγγραφέων ήταν η εξής: Μυριβήλης, Καραγάτσης, Τερζάκης, Βενέζης για τον πρώτο κύκλο των τεσσάρων εβδομάδων και αμέσως ακολούθησε ο δεύτερος κύκλος με την ίδια σειρά.
Παραπομπές
Πηγές
Βενέζης, Καραγάτσης, Μυριβήλης, Τερζάκης, Το μυθιστόρημα των τεσσάρων, εκδ.Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήναι, 2002 (15η εκδ)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Το Μυθιστόρημα των Τεσσάρων και νεότερες απόπειρες.
Μυθιστορημα των τεσσαρων
Μυθιστορήματα του Ηλία Βενέζη
Μυθιστορήματα του Μ. Καραγάτση
Μυθιστορήματα του Άγγελου Τερζάκη
|
538401
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BC%20%CE%A3%CE%AF%CE%BC%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%BA
|
Άνταμ Σίμτσικ
|
Ο Άνταμ Σίμτσικ (Adam Szymczyk, γεννημένος το 1970) είναι Πολωνός κριτικός τέχνης και επιμελητής τέχνης. Είναι ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Documenta 14 το 2017 στο Κάσσελ και στην Αθηνα, ήταν διευθυντής και επικεφαλής επιμελητής στο Kunsthalle Basel από το 2003 έως το 2014.
Ζωή
Ο Σίμτσικ σπούδασε ιστορία της τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας. Στη δεκαετία του 1990 συμμετείχε στη σχολική εκπαίδευση του κέντρου τέχνης De Appel του Άμστερνταμ. Το 1997 ίδρυσε το Fundacja Galerii Foksal (Ίδρυμα Γκαλερί Foksal) στη Βαρσοβία. Από το 2003 είναι διευθυντής της Kunsthalle Basel. Το 2008 διετέλεσε συν-επιμελητής της 5ης Μπιενάλε του Βερολίνου. Ο Σίμτσικ παρουσιάστηκε στις 22 Νοεμβρίου 2013 ως καλλιτεχνικός διευθυντής της 14ης έκδοσης της έκθεσης Documenta. Ως σύνθημα καθόρισε το «Μαθαίνοντας από την Αθηνα» και την Αθηνα ως δεύτερο ισότιμο μέρος της έκθεσης.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
«Η Αθήνα του Α. Σίμτσικ»
Πολωνοί συγγραφείς
|
340386
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Vasco
|
Vasco
|
Το Vasco είναι ιστορική σειρά κόμικς η οποία δημιουργήθηκε από τον σχεδιαστή Ζιλ Σαγιέ και εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο Le Lombard.
Σύνοψη
Ο Βάσκο είναι νεαρός Ιταλός, παρορμητικός και γοητευτικός. Ανήκοντας σε μια πλούσια οικογένεια τραπεζιτών από την Σιένα, καλείται τακτικά από τον θείο του, τον βαθύπλουτο Τολομέι, για να κανονίσει διάφορες εκκρεμότητες και ζητήματα της τράπεζάς του. Ανακαλύπτουμε, με αυτό τον τρόπο, κατά τη διάρκεια των περιπετειών του νεαρού αυτού τραπεζικού κλητήρα, έναν αναβράζοντα μεσαιωνικό κόσμο όπου είναι οι τραπεζίτες, οι οποίοι διαθέτον ιδιαίτερη επιρροή, αυτοί που κατέχουν όλη την εξουσία.
Χαρακτήρες
Αρκετοί χαρακτήρες κάνουν την εμφάνιση τους με λιγότερο ή περισσότερο επαναλαμβανόμενο τρόπο στη διάρκεια της σειράς:
Βάσκο Μπαγκλιόνι, ο ήρωας.
Λορέντζο Μπαγκλιόνι, αδερφός του Βάσκο, ο οποίος ορισμένες φορές βρίσκεται στο ίδιο στρατόπεδο με ον αδερφό του, ενώ σε άλλες στο απέναντι.
Τολομέο Τολομέι, θείος των Βάσκο και Λορέντζο, πλούσιος τραπεζίτης από την Σιένα.
Σοφία Καντακουζηνού, κόρη του Βυζαντινού αυτοκράτορα Ιωάννη ΣΤ΄ Καντακουζηνού.
Χανς Πέτερ Φαν Λου, Ολλανδός βαρόνος και σύντροφος του Βάσκο στις περιπέτειές του.
Ιστορικοί χαρακτήρες:
Κόλα ντι Ριέντζο (1313 - 1354), Ιταλός πολιτικός, περήφανος για το ρωμαϊκό παρελθόν, ονειρεύεται την ενοποίηση της Ιταλίας.
Κλήμης ΣΤ΄, 198ος Πάπας (και 4ος Πάπας της Αβινιόν) (1342 - 1352).
Ιωάννης ΣΤ΄ Καντακουζηνός (περίπου 1295 - 1383), Βυζαντινός αυτοκράτορας (1347 - 1354).
Μπερτράν ντυ Γκεκλέν (1320 - 1380), "Ο Μαύρος Σκύλος της Μπροσελιάντ", πολέμαρχος και μετέπειτα Μέγας Σταβλάρχης της Γαλλίας (1370 - 1380).
Μαρίνο Φαλιέρο (περίπου 1285 - 1355), 55ος δόγης της Βενετίας (1354 - 1355).
Ιωάννης Β΄ της Γαλλίας, γνωστός κι ως « Ιωάννης ο Καλός » (1319 - 1364), βασιλιάς της Γαλλίας (1350 - 1364).
Κάρολος Ε΄ της Γαλλίας, γνωστός κι ως « Κάρολος ο Σοφός » (1338 - 1380), δελφίνος, και μετέπειτα βασιλιάς της Γαλλίας (1364 - 1380).
Κάρολος Β΄ της Ναβάρρας, γνωστός κι ως « Κάρολος ο Κακός » (1332 - 1387), βασιλιάς της Ναβάρρας (1349 - 1387) και κόμης του Εβρέ (1343 - 1378).
Εδουάρδος Γ΄ της Αγγλίας (1312 – 1377), βασιλιάς της Αγγλίας (1327 - 1377).
Ερρίκος της Τρασταμάρα (Ερρίκος Β΄ της Καστίλλης) (1334 - 1379), βασιλιάς της Καστίλλης και Λεόν (1366 - 1379).
Πέτρος ο Σκληρός (Πέτρος Α΄ της Καστίλλης) (1334 - 1369), βασιλιάς της Καστίλλης και Λεόν (1350 - 1369).
Ο Βάσκο, ακούραστος ταξιδευτής, επισκέπτεται τις Σιένα, Ρώμη, Αβινιόν, Κωνσταντινούπολη (Ιστανμπούλ), Καππαδοκία (Καϊσερί και Κόραμα), Βρετάνη (Βιτρέ, Tréguier, Καμπέρ), Νυρεμβέργη, Βενετία, Καρκασσόν, Παρίσι, Λονδίνο, Ιερουσαλήμ, Ισπαχάν, Μπαλκ, Πεκίνο, Γάνδη, Μπρυζ κτλ. Συναντά σημαντικές προσωπικότητες της Δύσης και της Ανατολής του 14ου αιώνα, είτε πρόκειται για μονάρχες, είτε για θρησκευτικούς ή άλλες μεγάλες οικογένειες ευγενών.
Άλμπουμ
L'Or et le fer, Le Lombard, 1983Σενάριο και σχέδιο: Ζιλ Σαγιέ - Χρώμα: Σαντάλ Ντεφασέλ
Le Prisonnier de Satan, Le Lombard, 1984Σενάριο και σχέδιο: Ζιλ Σαγιέ - Χρώμα: Σαντάλ Ντεφασέλ
La Byzantine, Le Lombard, 1984Σενάριο και σχέδιο: Ζιλ Σαγιέ - Χρώμα: Σαντάλ Ντεφασέλ
Les Sentinelles de la nuit, Le Lombard, 1986Σενάριο και σχέδιο: Ζιλ Σαγιέ - Χρώμα: Σαντάλ Ντεφασέλ
Les Barons, Le Lombard, 1987Σενάριο και σχέδιο: Ζιλ Σαγιέ - Χρώμα: Σαντάλ Ντεφασέλ
Ténèbres sur Venise, Le Lombard, 1987Σενάριο και σχέδιο: Ζιλ Σαγιέ - Χρώμα: Σαντάλ Ντεφασέλ
Le Diable et le Cathare, Le Lombard, 1988Σενάριο και σχέδιο: Ζιλ Σαγιέ - Χρώμα: Σαντάλ Ντεφασέλ
Le Chemin de Montségur, Le Lombard, 1989Σενάριο και σχέδιο: Ζιλ Σαγιέ - Χρώμα: Σαντάλ Ντεφασέλ
Poussière d'Ispahan, Le Lombard, 1990Σενάριο και σχέδιο: Ζιλ Σαγιέ - Χρώμα: Σαντάλ Ντεφασέλ
Les chiens de Bâhrâm Ghör, Le Lombard, 1991Σενάριο και σχέδιο: Ζιλ Σαγιέ - Χρώμα: Σαντάλ Ντεφασέλ
Le Royaume interdit, Le Lombard, 1992Σενάριο και σχέδιο: Ζιλ Σαγιέ - Χρώμα: Σαντάλ Ντεφασέλ
Les Princes de la ville rouge, Le Lombard, 1993Σενάριο και σχέδιο: Ζιλ Σαγιέ - Χρώμα: Σαντάλ Ντεφασέλ
Les Fossoyeurs de Belzébuth, Le Lombard, 1994Σενάριο και σχέδιο: Ζιλ Σαγιέ - Χρώμα: Σαντάλ Ντεφασέλ
Sortilèges, Le Lombard, 1996Σενάριο και σχέδιο: Ζιλ Σαγιέ - Χρώμα: Σαντάλ Ντεφασέλ
Le Fantôme de Bruges, Le Lombard, 1997Σενάριο και σχέδιο: Ζιλ Σαγιέ - Χρώμα: Σαντάλ Ντεφασέλ
Mémoires de voyages, Le Lombard, 1998Σενάριο: Λυκ Ρεβιγιόν - Σχέδιο: Ζιλ Σαγιέ - Χρώμα: Σαντάλ Ντεφασέλ
La Bête, Le Lombard, 1999Σενάριο και σχέδιο: Ζιλ Σαγιέ - Χρώμα: Σαντάλ Ντεφασέλ
Rienzo, Le Lombard, 2000Σενάριο και σχέδιο: Ζιλ Σαγιέ - Χρώμα: Σαντάλ Ντεφασέλ
Les Ombres du passé, Le Lombard, 2001Σενάριο και σχέδιο: Ζιλ Σαγιέ - Χρώμα: Σαντάλ Ντεφασέλ
Le Dogue de Brocéliande, Le Lombard, 2003Σενάριο και σχέδιο: Ζιλ Σαγιέ - Χρώμα: Σαντάλ Ντεφασέλ
Le Clan Mac Douglas, Le Lombard, 2005Σενάριο και σχέδιο: Ζιλ Σαγιέ - Χρώμα: Σαντάλ Ντεφασέλ
La Dame Noire, Le Lombard, 2007Σενάριο: Ζιλ Σαγιέ - Σχέδιο: Φρεντερίκ Τουμπλάν - Χρώμα: Ιζαμπέλ Ντρουαϊγιέ
La Mort Blanche, Le Lombard, 2009Σενάριο: Ζιλ Σαγιέ - Σχέδιο: Φρεντερίκ Τουμπλάν - Χρώμα: Ιζαμπέλ Ντρουαϊγιέ
Le Village maudit, Le Lombard, 2012Σενάριο: Ζιλ Σαγιέ - Σχέδιο: Φρεντερίκ Τουμπλάν - Χρώμα: Σαντάλ Ντεφασέλ
Εκτός Σειράς: Le petit Vasco illustré, Le Lombard, 1994Σενάριο και χρώμα: Λυκ Ρεβιγιόν - Σχέδιο: Ζιλ Σαγιέ
Εκτός Σειράς: Rienzo, le dernier des césars, Le Lombard, 2002Σενάριο και σχέδιο: Ζιλ Σαγιέ - Χρώμα: Σαντάλ Ντεφασέλ
Πηγές
Luc Révillon, Le Petit Vasco illustré, Le Lombard, 1988.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ιστοσελίδα του εκδότη, Le Lombard
Γαλλικά κόμικς
|
741352
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%20%CF%85%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%B3%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CF%85
|
Αυτοκίνητο υδρογόνου
|
Το αυτοκίνητο υδρογόνου είναι ένας τύπος οχήματος εναλλακτικού καυσίμου που χρησιμοποιεί καύσιμο υδρογόνου για κινητήρια δύναμη. Τα οχήματα υδρογόνου περιλαμβάνουν διαστημικούς πυραύλους υδρογόνου, καθώς και αυτοκίνητα και άλλα οχήματα μεταφοράς. Η ισχύς παράγεται από τη μετατροπή χημικής ενέργειας σε μηχανική ενέργεια, είτε από την αντίδραση υδρογόνου με οξυγόνο σε μια κυψέλη καυσίμου για την τροφοδοσία ηλεκτρικού κινητήρα ή, λιγότερο συχνά, με καύση υδρογόνου σε κινητήρα εσωτερικής καύσης.
Επί του παρόντος, υπάρχουν δύο μοντέλα αυτοκινήτων υδρογόνου διαθέσιμα για το κοινό σε επιλεγμένες αγορές: το Toyota Mirai (2014 – σήμερα), το οποίο είναι το πρώτο ηλεκτρικό όχημα αποκλειστικής παραγωγής κυψελών καυσίμου (FCEV) στον κόσμο και το Hyundai Nexo (2018 – σήμερα), ενώ στο πρόσφατο παρελθόν υπήρξε και το Honda Clarity (2008 – 2021, σε δύο γενιές). Μερικές άλλες εταιρείες, όπως η BMW, εξακολουθούν να κάνουν έρευνα σε αυτοκίνητα υδρογόνου, αλλά πρακτικώς ελάχιστα αντίτυπα από αυτά έχουν διατεθεί στο εμπόριο και μόνο σε ειδικά επιλεγμένους πελάτες. Αντιθέτως, ο Όμιλος Volkswagen θεωρεί ότι η τεχνολογία αυτή δεν έχει μέλλον στον χώρο του αυτοκινήτου, κυρίως επειδή ένα ηλεκτρικό όχημα κυψελών καυσίμου καταναλώνει τρεις φορές περισσότερη ενέργεια από ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο μπαταρίας. Τον Δεκέμβριο του 2020, κυκλοφορούσαν συνολικά 31.225 οχήματα υδρογόνου τεχνολογίας FCEV στους δρόμους του κόσμου.
Από το 2019, το 98% του υδρογόνου προέρχεται από την αντίδραση νερού με μεθάνιο, ενώ παράγεται μονοξείδιο του άνθρακα και υδρογόνο (CH4 + H2O ⇌ CO + 3 H2). Η αντίδραση πραγματοποιείται θερμοχημικά ή πυρολυτικά με τη χρήση ανανεώσιμων πρώτων υλών, αλλά οι διαδικασίες είναι επί του παρόντος ακριβές. Γίνονται προσπάθειες ανάπτυξης διαφόρων τεχνολογιών που αποσκοπούν στο να μειώσουν το κόστος, αυξάνοντας ταυτόχρονα τις ποσότητες για να ανταγωνιστούν την παραγωγή υδρογόνου με τη χρήση φυσικού αερίου.
Τα οφέλη της τεχνολογίας υδρογόνου είναι ο γρήγορος χρόνος ανεφοδιασμού (σε σύγκριση με τη βενζίνη) και η μεγάλη απόσταση οδήγησης με ένα μόνο γέμισμα. Τα μειονεκτήματα της χρήσης υδρογόνου είναι οι υψηλές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα όταν το υδρογόνο παράγεται από φυσικό αέριο, το αρχικό κεφάλαιο επένδυσης, η χαμηλή περιεκτικότητα ενέργειας ανά μονάδα όγκου σε συνθήκες περιβάλλοντος, η παραγωγή και συμπίεση υδρογόνου, η επένδυση που απαιτείται να γίνει σε πρατήρια καυσίμων για τη διανομή του υδρογόνου, η μεταφορά υδρογόνου σε πρατήρια καυσίμων και η έλλειψη ικανότητας παραγωγής ή διανομής υδρογόνου στο σπίτι.
Παραπομπές
Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας
Υδρογόνο
Ηλεκτρικά αυτοκίνητα
|
48125
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC
|
Διοικητική διαφορά
|
Διοικητική διαφορά είναι η διαφορά (διατάραξη έννομης σχέσης) μεταξύ πολίτη και κράτους, η οποία προκαλείται από πράξη ή παράλειψη του κράτους ως φορέα εξουσίας. Η δικαστική επίλυση των διοικητικών διαφορών υπάγεται στα Διοικητικά Δικαστήρια.
Οι διοικητικές διαφορές διακρίνονται σε διοικητικές διαφορές ουσίας και σε ακυρωτικές διαφορές. Η διάκριση έχει συνέπειες για το δικαστήριο που είναι αρμόδιο να εκδικάσει μια διοικητική διαφορά σε πρώτο και δεύτερο βαθμό, για το ένδικο βοήθημα με το οποίο ο πολίτης μπορεί να επιδιώξει δικαστική προστασία και επίλυση της διαφοράς καθώς και για την έκταση του δικαστικού ελέγχου.
Η διάκριση δε γίνεται με βάση κάποιο αφηρημένο κριτήριο: ο νόμος ορίζει ποιες διαφορές είναι ουσίας, οι υπόλοιπες είναι ακυρωτικές.
Για την εκδίκαση μιας ακυρωτικής διαφοράς το κατάλληλο ένδικο βοήθημα είναι η αίτηση ακύρωσης ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας ή του πλέον αρμόδιου Διοικητικού Εφετείου, ως πρωτοβάθμιου ακυρωτικού δικαστηρίου. Στις ακυρωτικές διαφορές το δικαστήριο προβαίνει μόνο σε έλεγχο νομιμότητας της διοικητικής πράξης, η οποία είναι η αιτία της διοικητικής διαφοράς και, εάν το κρίνει, μπορεί μόνο να την ακυρώσει. Αποφάσεις Διοικητικού Εφετείου (πρώτος βαθμός δικαιοδοσίας) προσβάλλονται με το ένδικο μέσο της έφεσης ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, το οποίο λειτουργεί ως δεύτερος βαθμός δικαιοδοσίας.
Για την εκδίκαση μιας διοικητικής διαφοράς ουσίας το κατάλληλο ένδικο βοήθημα είναι η προσφυγή (και η ανακοπή) ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου. Στις διοικητικές διαφορές ουσίας το δικαστήριο προβαίνει και σε έλεγχο σκοπιμότητας και μπορεί επιπλέον να την τροποποιήσει. Αποφάσεις Διοικητικού Πρωτοδικείου (πρώτος βαθμός δικαιοδοσίας) προσβάλλονται με το ένδικο μέσο της έφεσης ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου (δεύτερος βαθμός δικαιοδοσίας), ενώ οι αποφάσεις επί έφεσης κατά απόφασης Διοικητικού Πρωτοδικείου προσβάλλονται με αίτηση αναίρεσης ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Δικονομικό Δίκαιο
Διοικητικό Δίκαιο
|
665479
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Μαρία της Πρωσίας
|
Η Μαρία (γερμ. Marie, 15 Οκτωβρίου 1825 - 17 Μαΐου 1889) από τον Οίκο των Χοεντσόλλερν ήταν κόρη του Πρίγκιπα της Πρωσίας και με τον γάμο της έγινε Βασίλισσα της Βαυαρίας.
Βιογραφία
Η Μαρία Φρειδερίκη Φραγκίσκη Χεδβίγη ήταν η δεύτερη (επιζήσασα) κόρη του Γουλιέλμου της Πρωσίας και της Μαρίας Άννας, κόρης του Φρειδερίκου Ε΄ της Έσσης-Χόμπουργκ.
Οικογένεια
Παντρεύτηκε το 1842 τον Μαξιμιλιανό Β΄ της Βαυαρίας και είχε τέκνα:
Λουδοβίκος Β΄ (1845 - 1886), Βασιλιάς της Βαυαρίας
Όθων (1848 - 1916), Βασιλιάς της Βαυαρίας
Πηγές
Maria prinzessin von Preussen
Παραπομπές
Οίκος των Χοεντσόλερν
Βασίλισσες της Βαυαρίας
Πρώσοι ευγενείς
Πριγκίπισσες της Πρωσίας
Βασιλομήτωρ
|
841383
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%BF
|
Χειρίδιο
|
Το χειρίδιο (λατινική και επιστημονική ονομασία Cheiridium) είναι γένος ψευδοσκορπιών, που ανήκει σε ομώνυμη οικογένεια, τις χειριδιίδες.
Το γένος περιγράφηκε επιστημονικά για πρώτη φορά από τον Γερμανό εντομολόγο και αραχνολόγο Άντον Μένγκε το 1855. Τα είδη του συναντώνται στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Το γνωστότερο είδος είναι το:
Cheiridium museorum (Leach, 1817)
Παραπομπές
Χειριδιο
|
216721
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CF%8C%CE%B4%CF%89%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%91%CE%B4%CE%AC%CE%BC
|
Θεόδωρος Αδάμ
|
Ο Θεόδωρος Αδάμ ήταν σημαντικός Μακεδονομάχος οπλαρχηγός από τη Νιζόπολη Πελαγονίας (σήμερα στη Βόρεια Μακεδονία).
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Θεόδωρος Αδάμ γεννήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα στη Νιζόπολη Πελαγονίας (σήμερα στη Βόρεια Μακεδονία). Οργάνωσε από πολύ νωρίς (πριν το 1903) την Εθνική επιτροπή της γενέτειράς του, Νιζόπολης και συγκρότησε ένοπλη ομάδα, της οποίας τέθηκε επικεφαλής. Αντιμετώπισε τη Βουλγαρική ένοπλη δράση στις περιοχές Πελαγονίας και Φλώρινας έως το 1904, όταν κατέφθασαν αξιωματικοί από το Ελληνικό κράτος.
Στη συνέχεια το σώμα του συνεργάστηκε σε πολλές επιχειρήσεις με τον αξιωματικό Ιωάννη Καραβίτη από την Κρήτη έως το 1907. Το 1908, το σώμα του που αποτελούνταν κυρίως από Νιζοπολίτες, συμπτύχθηκε σε ενιαίο σώμα υπό τις γενικές οδηγίες του Κρητικού Παν. Γερογιάννη, προκειμένου να αντιμετωπίζονται οι πολυάριθμες Βουλγαρικές τσέτες.
Η δράση του συνεχίστηκε έως τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο το 1912 καθώς ακόμα και μετά την επανάσταση των Νεοτούρκων, διάφορα Βουλγαρικά ένοπλα σώματα τρομοκρατούσαν την περιοχή της Πελαγονίας.
Παραπομπές
Μακεδονομάχοι
Πελαγονία
Μακεδόνες
|
501291
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%83%CE%B7
|
Μεταλλογένεση
|
Με τον όρο μεταλλογένεση στην γεωλογία εννοείται η μελέτη της γένεσης κοιτασμάτων μετάλλων (κοιτασματογένεση), εξαιτίας διαφόρων παραγόντων, ανάμεσα στους οποίους διακρίνονται η ενέργεια του μάγματος, η διαδικασία γένεσης των ιζημάτων (ιζηματογένεση), η αλλοίωση των πετρωμάτων εξαιτίας φυσικών, χημικών ή βιολογικών παραγόντων (αποσάθρωση) και τα διαφορετικά φαινόμενα οριστικής μεταβολής της σύστασης των πετρωμάτων κυρίως εξαιτίας της πίεσης που ασκείται από ορογενετικές διαδικασίες (δυναμομεταμόρφωση).
Παραπομπές-σημειώσεις
Γεωλογικές διεργασίες
|
778288
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%AC%CF%82%20%28%CE%9C%CE%BF%CE%B6%CE%AD%CE%BB%29
|
Λαμπάς (Μοζέλ)
|
Το Λαμπάς είναι κοινότητα στο νομό Μοζέλ της διοικητικής περιφέρειας Γκραντ Εστ στη βορειοανατολική Γαλλία.
Το χωριό ανήκει στο Παιΰ ντε Μπιτς και στο Βόρειο Περιφερειακό Φυσικό Πάρκο Βοζ.
Δείτε επίσης
Κατάλογος κοινοτήτων του Νομού Μοζέλ
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Κοινότητες της Μοζέλ
Σελίδες με πηγές CS1 στα Γαλλικά (fr)
|
288262
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CE%B9%CE%BD%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%86%CE%B2%CE%B5%CE%BB%20%28%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B1%2C%201930%29
|
Κάιν και Άβελ (ταινία, 1930)
|
Το Κάιν και Άβελ (ή Για το φιλί μιας τσιγγάνας) ήταν δραματική ταινία του ελληνικού κινηματογράφου παραγωγής 1930. Ήταν η πρώτη πατρινή ταινία με όλους τους συντελεστές Πατρινούς, εκτός του Κίμωνα Σπαθόπουλου, και γυρισμένη στην πόλη ή τα γειτονικά χωριά. Δεν έχει διασωθεί κόπια της ταινίας, παρά μόνο φωτογραφίες.
Η ταινία, μήκους 2.400 μέτρων, γυρίστηκε από την οικογένεια Διρμίκη και την εταιρεία που είχαν συστήσει για αυτό τον λόγο, την Κινηματογραφικαί Παραγωγαί Διρμίκη. Η επεξεργασία του φιλμ έγινε στην Αθήνα, στο στούντιο του Δημήτρη Μεραβίδη.
Τα γυρίσματα ξεκίνησαν τον Ιούλιο του 1930 και τελείωσαν τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, οι εξωτερικές σκηνές έγιναν στον Αλισσό το Γηροκομείο στην Άνω Αχαΐα και στα Μποζαΐτικα, οι εσωτερικές σκηνές γυρίστηκαν στην ταράτσα του Πάνθεον. Για τα διαλείμματα της ταινίας είχε γραφτεί τραγούδι, το "Εφιάλτης", που το τραγούδησε ο βαρύτονος Χ. Γιώτης με τη συνοδεία ορχήστρας. Η ταινία μετά την ολοκλήρωση των γυρισμάτων στάλθηκε στην Βιέννη για την τελική της επεξεργασία.
Πλοκή
Η υπόθεση της ταινίας εξελίσσεται σε ένα χωριό όπου ζουν δυο αδέλφια διαφορετικοί χαρακτήρες, όπου ο ένας, ο Κώστας, είναι εργατικός και ήσυχος και ο άλλος, ο Βασίλης, τεμπέλης. Ο Κώστας είναι αρραβωνιασμένος με την Λενιώ αλλά στην μέση μπαίνει μια τσιγγάνα, η Ζάρα, που τον ερωτεύεται. Η Ζάρα για να εκδικηθεί τον Κώστα που δεν ανταποκρίνεται στον ερωτά της επιδιώκει και καταφέρνει τον αδελφό του Βασίλη να την ερωτευτεί. Η Ζάρα πείθει τον Βασίλη να σκοτώσει τον Κώστα και αυτός πηγαίνει και τον μαχαιρώνει τρεις φορές. Βλέποντας τον αδελφό του αιμόφυρτο ο Βασίλης πάει στη Ζάρα και πάνω στον τσακωμό την πνίγει και την ίδια στιγμή μην έχοντας αντιληφθεί ότι βρίσκεται δίπλα σε γκρεμό παραπατάει και πέφτει. Ο Κώστας που δεν είχε πεθάνει τραυματισμένος βρίσκει τον πεθαμένο αδελφό του και τον θάβει. Η ταινία τελειώνει με τον γάμο του Κώστα και της Λενιώς.
Διανομή ρόλων
Ανδρέας Ευαγγελίου ως Βασίλης
Κίμων Σπαθόπουλος ως Κώστας
Έλενα Κίτση ως Ζάρα
Ντόλυ Θεοδωρίδη ως Λενιώ
Παραγωγή
Τα εξωτερικά γυρίσματα της ταινίας περιλαμβάνουν διάφορα πλάνα της Πάτρας και της ευρύτερης περιοχής, ανάμεσα στα οποία τα Μποζαΐτικα το Γεροκομείο και ο Αλισσός.
Προβολή ταινίας
Η πρώτη προβολή- πρεμιέρα έγινε στις 8 Δεκεμβρίου 1930 στο Κινηματογράφο-Θέατρο Ιντεάλ στην Πάτρα με είσοδο 15 δρχ και παιζόταν καθημερινά έως τις 14 Δεκεμβρίου. Από τις 15 έως τις 18 Δεκεμβρίου παίχτηκε στο Κινηματοθέατρο Πάνθεον της Πάτρας. Τον Ιανουάριο του 1931 προβλήθηκε για τέσσερις ημέρες στην Αθήνα στον κινηματογράφο Πανόραμα. Σε όλες τις προβολές στην Πάτρα η αίθουσα ήταν κατάμεστη από θεατές.
Κριτικές
Οι κριτικές για την ταινία από τον τύπο ήταν αυστηρές, επικεντρώθηκαν κυρίως στις ατέλειες της ταινίας στις σκηνές που γυρίστηκαν και στην αταξία λόγω του πολύ κόσμου που επικρατούσε στην αίθουσα προβολής. Από την κριτική δεν ξέφυγαν όμως και οι ηθοποιοί με διάφορες απόψεις.
Παραπομπές
Βιβλιογραφικές πηγές
Τούλα Ηλιάδου-Μανιάκη, Πάτρα 1913-1940. Πολιτιστικά, Θεατρικά, Καρναβάλι, Θέατρο Σκιών, Εκδόσεις Περί Τεχνών, Πάτρα 2006, ISBN 960-6684-07-5
Νίκος Ε. Πολίτης, Πατρινολογήματα, τόμος Α', Η Πάτρα και οι Πατρινοί παλαιοτέρων εποχών, Εκδόσεις Περί Τεχνών, Πάτρα 2003, ISBN 960-8260-38-8
Ταινίες γυρισμένες στην Πάτρα
Ελληνικές ταινίες
Ταινίες του 1930
Βωβές ταινίες
Ελληνικές δραματικές ταινίες
Χαμένες ταινίες
Ελληνικές ασπρόμαυρες ταινίες
Ελληνόφωνες ταινίες
|
305816
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%BF%CF%82%20%CE%A4%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CE%BF%CF%82
|
Αρισταίνετος Τιμοκάδεος
|
Ο Αρισταίνετος, γιος του Τιμοκάδεος, ήταν στρατηγός της Αχαϊκής Συμπολιτείας από την αρχαία πόλη Δύμη της Αχαΐας.
Ο Αρισταίνετος αναφέρεται ότι πήρε μέρος, υπό την αρχηγία του Φιλοποίμενος, ως αρχηγός του ιππικού στη μάχη της Μαντινείας το 207 π.Χ.. Για να τον τιμήσουν του έστησαν ανδριάντα στην αρχαία Ολυμπία που τον παρίστανε έφιππο, σήμερα έχει ανεβρεθεί η επιγραφή του.
Παραπομπές
Πηγές
Κώστα Τριανταφύλλου, Ιστορικόν Λεξικόν των Πατρών, τόμος Β', εκδόσεις Πέτρου Κούλη, Πάτρα 1995, λήμμα Αρισταίνετος σελίδα 248
Αρχαίοι Αχαιοί
Στρατηγοί Αχαϊκής Συμπολιτείας
|
764807
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%20%CE%A7%CE%AC%CE%BD%CE%B1%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BF%CE%B9%20%CE%B1%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CF%86%CE%AD%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82
|
Η Χάνα και οι αδελφές της
|
Η Χάνα και οι αδελφές της είναι μια αμερικανική δραματική κωμωδία που αφηγείται τις αλληλένδετες ιστορίες μιας εκτεταμένης οικογένειας σε μία περίοδο δύο χρόνων που αρχίζει και τελειώνει με ένα οικογενειακό δείπνο την Ημέρα των Ευχαριστιών. Η ταινία γράφτηκε και σκηνοθετήθηκε από τον Γούντι Άλεν, ο οποίος πρωταγωνιστεί μαζί με τη Μία Φάροου ως Χάνα, τον Μάικλ Κέιν ως τον σύζυγό της, Έλιοτ, και τις Μπάρμπαρα Χέρσεϊ και Νταϊάν Γουίστ ως αδερφές της, Λι και Χόλι αντίστοιχα.
Το καστ της ταινίας περιλαμβάνει επίσης τους Κάρι Φίσερ, Μορίν Ο Σάλιβαν, Λόιντ Νόλαν (που πέθανε 4,5 μήνες πριν από την κυκλοφορία της ταινίας), Μαξ φον Σίντοφ και Τζούλι Κάβνερ. Οι Ντάνιελ Στερν, Ρίτσαρντ Τζένκινγς, Φρεντ Μέλαμεντ, Λούις Μπλακ, Τζοάνα Γουίλσον, Τζον Τουρτούρο και η Τζούλια Λουί-Ντρέιφους έχουν δευτερεύοντες ρόλους, ενώ ο Τόνι Ρόμπερτς και ο Σαμ Γουότερσον κάνουν κάμεο εμφανίσεις. Αρκετά από τα παιδιά της Φάροου, μεταξύ των οποίων και η Σουν-Γι Πρεβέν (η οποία παντρεύτηκε τον Άλεν το 1997), έχουν συμμετάσχει στην ταινία, κυρίως ως κομπάρσοι για την Ημέρα των Ευχαριστιών.
Η Χάνα και οι αδελφές της ήταν, για μεγάλο χρονικό διάστημα, η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία του Άλεν, με ακαθάριστο ποσό εσόδων 40 εκατομμύρια δολάρια στη Βόρεια Αμερική. Η ταινία απέσπασε Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου, Β' Ανδρικού Ρόλου και Β' Γυναικείου Ρόλου. Συχνά θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα έργα του Άλεν, με τους κριτικούς να συνεχίζουν να επαινούν τη γραφή και το καστ.
Πλοκή
Η ιστορία εκτείνεται σε τρία βασικά τόξα, με το μεγαλύτερο μέρος της να συμβαίνει κατά τη διάρκεια μιας περιόδου 24 μηνών που αρχίζει και τελειώνει στα πάρτι της Ημέρας των Ευχαριστιών με οικοδέσποινα τη Χάνα και τον σύζυγό της, Έλιοτ. Η Χάνα χρησιμεύει ως το σταθερό κέντρο της αφήγησης και τα περισσότερα από τα γεγονότα της ταινίας συνδέονται μαζί της.
Ο Έλιοτ ερωτεύεται μια από τις αδερφές της Χάνα, τη Λι, και τελικά ξεκινά μια σχέση μαζί της. Ο Έλιοτ αποδίδει τη συμπεριφορά του στη δυσαρέσκειά του για την αυτάρκεια και τη συναισθηματική δύναμη της γυναίκας του. Η Λο ζει πέντε χρόνια με έναν απομονωμένο καλλιτέχνη, τον Φρέντερικ, ο οποίος είναι πολύ μεγαλύτερός της. Βρίσκει πλέον τη σχέση της με τον Φρέντερικ διανοητικά και σεξουαλικά μη διεγερτική, παρά το ενδιαφέρον του Φρέντερικ να συνεχίσει να τη διδάσκει. Αφήνει τον Φρέντερικ, αφού παραδέχεται ότι είχε σχέση με κάποιον άλλο. Για το υπόλοιπο του έτους μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης συγκέντρωσης για την Ημέρα των Ευχαριστιών, ο Έλιοτ και ο Λι συνεχίζουν τη σχέση τους παρά την αδυναμία του Έλιοτ να τερματίσει τον γάμο του με τη Χάνα. Η Λι τελειώνει τελικά τη σχέση κατά τη διάρκεια της δεύτερης Ημέρας των Ευχαριστιών, εξηγώντας ότι βαρέθηκε να περιμένει από τον Έλιοτ να δεσμευτεί και ότι έχει αρχίσει να βλέπει κάποιον άλλο.
Ο πρώην σύζυγος της Χάνα, Μίκυ, τηλεοπτικός συγγραφέας, είναι παρών κυρίως σε σκηνές εκτός της κύριας ιστορίας. Τα φλας μπακ αποκαλύπτουν ότι ο γάμος του με τη Χάνα διαλύθηκε αφού δεν μπόρεσαν να κάνουν παιδιά λόγω της μειωμένης γονιμότητάς του. Ωστόσο, έχουν αποκτήσει δίδυμα που δεν είναι βιολογικά δικά του παιδιά. Βγήκε επίσης ένα καταστροφικό ραντεβού με την αδερφή της Χάνα, Χόλι, μετά το διαζύγιο του ζεύγους. Όντας υποχόνδριος, παραπονιέται στον γιατρό του για απώλεια ακοής και φοβάται από την πιθανότητα να είναι όγκος στον εγκέφαλο. Όταν οι εξετάσεις αποδεικνύουν ότι είναι απόλυτα υγιής, στην αρχή χαίρεται, αλλά μετά απελπίζεται ότι η ζωή του δεν έχει νόημα. Η υπαρξιακή του κρίση οδηγεί σε πειράματα θρησκευτικού προσηλυτισμού στον Καθολικισμό και ενδιαφέρον για τον Κρίσνα. Τελικά, μια απόπειρα αυτοκτονίας τον οδηγεί να βρει νόημα στη ζωή του αφού βλέπει απροσδόκητα τη Σούπα πάπιας (Duck Soup) των αδελφών Μαρξ σε έναν κινηματογράφο. Η αποκάλυψη ότι πρέπει να απολαμβάνει τη ζωή αντί να την κατανοεί, τον βοηθά να προετοιμαστεί για ένα δεύτερο ραντεβού με τη Χόλι, που αυτή τη φορά πετυχαίνει.
Η ιστορία της Χόλι είναι το τρίτο βασικό τόξο της ταινίας. Πρώην εθισμένη στην κοκαΐνη, είναι μια αποτυχημένη ηθοποιός που δεν μπορεί να καταλήξει σε μια καριέρα. Αφού δανείζεται χρήματα από τη Χάνα, ξεκινά μια επιχείρηση κέτερινγκ με την Έιπριλ, μια φίλη και συνάδελφό της ηθοποιό. Η Χόλι και η Έιπριλ καταλήγουν αντίπαλοι σε οντισιόν για έναν ρόλο σε μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ, καθώς και για την αγάπη ενός αρχιτέκτονα, του Ντέιβιντ. Η Χόλι εγκαταλείπει την επιχείρηση κέτερινγκ μετά την αποτυχία του ειδυλλίου με τον Ντέιβιντ και αποφασίζει να δοκιμάσει τις δυνάμεις της στη συγγραφή. Η αλλαγή καριέρας την αναγκάζει για άλλη μια φορά να δανειστεί χρήματα από τη Χάνα. Γράφει ένα σενάριο εμπνευσμένο από τη Χάνα και τον Έλιοτ, το οποίο αναστατώνει πολύ τη Χάνα, καθώς μεγάλο μέρος του σεναρίου περιελάμβανε προσωπικές λεπτομέρειες του γάμου τους που είχαν μεταφερθεί στη Χόλι μέσω της Λι (η οποία της είχε μάθει από τον Έλιοτ). Η Χόλι στη συνέχεια γράφει μια ιστορία εμπνευσμένη από τη ζωή της, την οποία ο Μίκυ διαβάζει και θαυμάζει πολύ, υποσχόμενος να τη βοηθήσει και οδηγώντας στο δεύτερο ραντεβού τους.
Η Νόρμα και ο Ίβαν είναι οι γονείς της Χάνα και των δύο αδελφών της και εξακολουθούν να έχουν δική τους καριέρα στην υποκριτική. Ο ταραχώδης γάμος τους περιστρέφεται γύρω από τον αλκοολισμό και τις υποτιθέμενες εξωσυζυγικές σχέσεις της Νόρμας, αλλά η μακροχρόνια αγάπη τους είναι εμφανής στα ερωτικά ανέκδοτα του Ίβαν για τη Νόρμα ενώ παίζει πιάνο την Ημέρας των Ευχαριστιών.
Μέχρι την τρίτη Ημέρα των Ευχαριστιών της ταινίας, η Λι έχει παντρευτεί κάποιον που γνώρισε στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, ενώ η Χάνα και ο Έλιοτ τα έχουν ξαναβρεί. Το τελευταίο πλάνο της ταινίας αποκαλύπτει ότι η Χόλι είναι παντρεμένη με τον Μίκυ και ότι είναι έγκυος.
Επιρροές
Μέρος της δομής και του υπόβαθρου της ταινίας είναι δανεισμένο από το Φάνι και Αλέξανδρος του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν Και στις δύο ταινίες, μια μεγάλη θεατρική οικογένεια συγκεντρώνεται για τρεις διαδοχικές γιορτές (Ημέρα των Ευχαριστιών στην ταινία του Άλεν, Χριστούγεννα στον Μπέργκμαν). Η πρώτη συγκέντρωση είναι πάντα μια εποχή ικανοποίησης, η δεύτερη μια περίοδος προβλημάτων και η τρίτη δείχνει τι συμβαίνει μετά την επίλυση των προβλημάτων. Η ξαφνική εμφάνιση του Μίκυ πίσω από το Χόλι στην τελευταία σκηνή παραλληλίζεται επίσης με την εμφάνιση τοτ φαντάσματος του επισκόπου πίσω από τον Αλέξανδρο. Πρόσθετοι παραλληλισμοί μπορούν να βρεθούν με την ταινία του Λουκίνο Βισκόντι Ο Ρόκο και τα αδέλφια του (1960) η οποία, εκτός από τη σύνδεση με τον τίτλο της, χρησιμοποιεί επίσης τη δομική διάταξη διαχωριστικών τμημάτων της ταινίας για τα τόξα πλοκής των διαφορετικών αδελφών.
Διανομή ρόλων
Γούντι Άλεν ως Μίκυ
Μάικλ Κέιν ως Έλιοτ
Μία Φάροου ως Χάνα
Κάρι Φίσερ ως Έιπριλ
Μπάρμπαρα Χέρσεϊ ως Λι
Λόιντ Νόλαν ως Ίβαν
Μορίν Ο Σάλιβαν ως Νόρμα
Ντάνιελ Στερν ως Ντάστι
Μαξ φον Σίντοφ ως Φρέντερικ
Νταϊάν Γουίστ ως Χόλι
Λιούις Μπλακ ως Πολ
Τζούλια-Λούις Ντρέιφους ως Μαίρη
Κρίστιαν Κλέμενσον ως Λάρι
Τζούλι Κάβνερ ως Γκέιλ
Τζέι Τι Γουόλς ως Εντ Σμάιθ
Τζον Τουρτούρο ως συγγραφέας
Ράστι Μαγκί ως Ρον
Ρίτσαρντ Τζένγκινς ως δρ Γουίλκς
Φρεντ Μάλαμεντ ως δρ Γκρέι
Μπίνο Σμιτ as ως Σμιθ
Παραγωγή
Η ταινία αφορούσε αρχικά έναν άντρα που ερωτεύτηκε την αδερφή της γυναίκας του. Ο Γούντι Άλεν ξαναδιάβασε στη συνέχεια το μυθιστόρημα Άννα Καρένινα "και σκέφτηκα ότι είναι ενδιαφέρον πώς αυτός ο τύπος προχωράει τις διάφορες ιστορίες, περνώντας από τη μια ιστορία στην άλλη. Μου άρεσε η ιδέα να πειραματιστώ με αυτό".
Ο Άλεν παραδέχεται ότι ο ρόλος της Χάνα βασίστηκε στη και ήταν «μια ρομαντική όψη της Μία. Είναι πολύ σταθερή, έχει αποκτήσει οκτώ παιδιά τώρα και μπορεί να κάνει την καριέρα της και να έχει καλές σχέσεις με την αδερφή της και τη μητέρα της. Εντυπωσιάστηκα πολύ με αυτές τις ιδιότητες και σκέφτηκα ότι αν είχε δύο ασταθείς αδερφές, θα ήταν ενδιαφέρον».
Η Μία Φάροου έγραψε αργότερα ότι ο Άλεν είχε ενδιαφέρον για το θέμα των αδελφών πολύ καιρό πριν. Οι παλιότερες συμπρωταγωνίστριές του Τζάνετ Μαργκόλιν και Νταιάν Κίτον είχαν δύο αδερφές η καθεμία και η Φάροου είχε τρεις. Λέει ότι ο Άλεν της έδωσε ένα πρώτο αντίγραφο του Η Χάνα και οι αδελφές της λέγοντας ότι μπορούσε να παίξει όποια αδελφή ήθελε, αλλά ότι «ένιωθε ότι θα έπρεπε να είμαι η Χάνα, η πιο περίπλοκη και αινιγματική από τις αδελφές... της οποίας την ακινησία και την εσωτερική δύναμη παρομοίασε με την ποιότητα που προβάλλει ο Αλ Πατσίνο στον Νονό».
Υποδοχή
Εισπράξεις
Το Η Χάνα και οι αδελφές της έκανε πρεμιέρα στις 7 Φεβρουαρίου 1986 σε 54 κινηματογραφικές αίθουσες, όπου εισέπραξε 1.265.826 δολάρια (23.441 δολάρια ανά προβολή) το πρώτο Σαββατοκύριακο, την πρώτη φορά που μια ταινία του Άλεν έκανε πρεμιέρα σε κινηματογράφους εκτός Νέας Υόρκης. Όταν προβλήθηκε σε 761 κινηματογράφους στις 14 Μαρτίου, κέρδισε το αξιοσέβαστο ποσό 2.707.966 δολαρίων (3.809 $ ανά προβολή). Συνέχισε με εισπράξεις 40.084.041 δολαρίων στις Ηνωμένες Πολιτείες (συμπεριλαμβανομένης της επανακυκλοφορίας την επόμενη χρονιά) και παραμένει μια από τις ταινίες του Γούντι Άλεν με τις υψηλότερες εισπράξεις, πίσω από τον Νευρικό εραστή (Annie Hall, 1977) και το Μανχάταν (Manhattan, 1979). Το Μεσάνυχτα στο Παρίσι (Midnight in Paris, 2011) ξεπέρασε τις εισπράξεις και αυτής της ταινίας.
Η ταινία προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού στο Φεστιβάλ των Καννών το 1986.
Στην Ελλάδα η ταινία έκανε πρεμιέρα στις 3 Οκτωβρίου 1986.
Κριτικές
Στο Rotten Tomatoes, η ταινία έχει βαθμολογία αποδοχής 91% με βάση 57 κριτικές, με μέση βαθμολογία 8,50/10. Ο ιστότοπος λέει: «Έξυπνη, τρυφερή και αστεία εξίσου, Η Χάνα και οι αδελφές της είναι μια από τις καλύτερες ταινίες του Γούντι Άλεν». Στο Metacritic, η ταινία έχει μέσο όρο βαθμολογίας 90 στα 100, με βάση 12 κριτικές, υποδηλώνοντας «καθολική αναγνώριση». Η ταινία έλαβε επτά υποψηφιότητες για Όσκαρ, συμπεριλαμβανομένης της Καλύτερης Ταινίας. Η δουλειά του στην ταινία αναγνωρίστηκε επίσης με δύο βραβεία BAFTA.
Μια δημοσκόπηση 100 κριτικών κινηματογράφου ανακήρυξε το Η Χάνα και οι αδελφές της την καλύτερη ταινία της χρονιάς.
Τον Οκτώβριο του 2013, η ταινία ψηφίστηκε από τους αναγνώστες της εφημερίδας The Guardian ως η τέταρτη καλύτερη ταινία σε σκηνοθεσία Γούντι Άλεν.
Διακρίσεις
Ο Μάικλ Κέιν και η Νταϊάν Γουίστ κέρδισαν Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου και Β' Γυναικείου Ρόλου αντίστοιχα για την ερμηνεία τους του Έλιοτ και της Χόλι. Η Χάνα και οι αδελφές της ήταν η τελευταία ταινία που κέρδισε και στις δύο κατηγορίες υποστηρικτικής ερμηνείας μέχρι το The Fighter το 2011.
Στη Γαλλία, η ταινία ήταν υποψήφια για το Βραβείο Σεζάρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας.
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ταινίες σε σενάριο Γούντι Άλεν
Ταινίες γυρισμένες στη Νέα Υόρκη
Ταινίες με ηθοποιό που κέρδισε Όσκαρ Β΄ Γυναικείου Ρόλου
Ταινίες σε σκηνοθεσία Γούντι Άλεν
Αγγλόφωνες ταινίες
Αμερικανικές ανεξάρτητες ταινίες
Αμερικανικές ταινίες
Αμερικανικές δραματικές κωμικές ταινίες
Ταινίες του 1986
Ταινίες των οποίων ο σεναριογράφος κέρδισε Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου
|
105285
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CE%AF%20%CE%9F%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%AF%20%CE%91%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%82%201980
|
Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1980
|
Οι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του 1980, γνωστοί ως οι Αγώνες της 22ης Ολυμπιάδας, διοργανώθηκαν στη Μόσχα, για πρώτη φορά στη Σοβιετική Ένωση, από τις 19 Ιουλίου έως και τις 3 Αυγούστου 1980.
Οι Αγώνες σημαδεύτηκαν από το μποϋκοτάζ των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και άλλων 65 χωρών, εξαιτίας της σοβιετικής εισβολής στο Αφγανιστάν το 1979. Κατά συνέπεια, τα αποτελέσματα των Αγώνων, καθώς και των 36 παγκοσμίων ρεκόρ που καταρρίφθηκαν, τέθηκαν υπό ιστορική αμφισβήτηση, λόγω των πολλών απουσιών.
Συνολικά συμμετείχαν 80 χώρες, με 5.179 αθλητές που πήραν μέρος σε 209 αγωνίσματα των 21 αθλημάτων.
Επιλογή
Η ΔΟΕ ανέθεσε τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 1980 στη Μόσχα, στην 75η Σύνοδό της στις 23 Οκτωβρίου 1974, στη Βιέννη.
Σύμβολα
Το λογότυπο των Ολυμπιακών Αγώνων της Μόσχας ήταν έργο του σοβιετικού σχεδιαστή, Βλαντιμίρ Αρσέντιεβ. Απεικονίζει τους Ολυμπιακούς κύκλους πάνω από τους οποίους βρίσκονται παράλληλες γραμμές που συμβολίζουν το στίβο. Οι γραμμές σχηματίζουν πυραμίδα που στην κορυφή της υπάρχει ένα αστέρι, σύμβολο του Κρεμλίνου.
Η επίσημη μασκότ ήταν το αρκουδάκι Μίσα. Σχεδιάστηκε από τον Βίκτορ Τσιζίλοβ, συγγραφέα παιδικών βιβλίων. Ο Μίσα έγινε και παραμένει ίσως η πιο αγαπημένη μασκότ όλων των εποχών στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Τα μετάλλια απεικόνιζαν τη Θεά Νίκη, που κρατούσε ένα στεφάνι μπροστά από το Κολοσσαίο. Στο επάνω μέρος αναγραφόταν με κυριλλικούς χαρακτήρες «Igry XXII Olympiady Moskva 1980» (Αγώνες της 22ης Ολυμπιάδας Μόσχα 1980). Στην πίσω πλευρά απεικονιζόταν η Ολυμπιακή φλόγα μπροστά από τον στίβο. Επάνω δεξιά βρισκόταν το λογότυπο των Αγώνων, ενώ χαρασσόταν κάθε φορά και το όνομα του αθλήματος.
Αθλητικές Εγκαταστάσεις
Αθλητικό Κέντρο Σταδίου Λένιν
Ολυμπιακό Στάδιο: Τελετές, Στίβος, Ποδόσφαιρο (τελικός), Ιππασία
Σάλα Σπορ: Πετοσφαίριση
Παλαί ντε Σπορ: Γυμναστική, Τζούντο
Σάλα Druzhba: Πετοσφαίριση
Αθλητικό Κέντρο Ολυμπίσκι
Κλειστό Ολυμπιακό Στάδιο: Καλαθοσφαίριση, Πυγμαχία
Ολυμπιακή Πισίνα: Κολύμβηση, Καταδύσεις, Υδατοσφαίριση
Αθλητικό Κέντρο ΤΣΣΚΑ Μόσχας
Κέντρο Αθλητισμού ΤΣΣΚΑ: Πάλη
Κέντρο Ποδοσφαίρου ΤΣΣΚΑ: Ξιφασκία
Παλαί ντε Σπορ: Καλαθοσφαίριση, Μοντέρνο Πένταθλο
Μητροπολιτική περιοχή Μόσχας
Στάδιο Δυναμό Μόσχας: Ποδόσφαιρο
Αθλητικό Κέντρο και Στάδιο: Χόκεϊ επί χόρτου
Παλαί ντε Σπορ: Χειροσφαίριση
Κέντρο Ιππασίας: Ιππασία, Μοντέρνο Πένταθλο
Παλαί ντε Σπορ Ισμαϊλοβο: Άρση Βαρών
Παλαί ντε Σπορ Σοκολνίκι: Χειροσφαίριση
Κέντρο Σκοποβολής: Σκοποβολή, Μοντέρνο Πένταθλο
Αθλητικό Κέντρο Krylatskoye
Ολυμπιακή Λίμνη: Κανόε / Καγιάκ, Κωπηλασία
Ολυμπιακό Ποδηλατοδρόμιο: Ποδηλασία πίστας
Κέντρο Τοξοβολίας: Τοξοβολία
Ευρύτερη Περιοχή Μόσχας
Οι αγώνες 1ου γύρου του ολυμπιακού τουρνουά ποδοσφαίρου έγιναν στο Λένινγκραντ, Μινσκ (Λευκορωσία) και Κίεβο (Ουκρανία).
Η Ιστιοπλοΐα έγινε στο ναυτικό κέντρο της Πιρίτα, στο Τάλιν της Εσθονίας.
Μποϋκοτάζ
Τον Δεκέμβριο του 1979, η εισβολή των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν δημιούργησε ένα κίνημα διαμαρτυρίας, με πρωτοβουλία των Ηνωμένων Πολιτειών, και που οδήγησε σε μαζικό μποϋκοτάζ των Ολυμπιακών Αγώνων της Μόσχας.
Το μποϋκοτάζ χρησιμοποιήθηκε ως μέσο πίεσης από τους Αμερικανούς, κατά την τότε περίοδο του ψυχρού πολέμου. Ο πρόεδρος Τζίμυ Κάρτερ, στις 20 Ιανουαρίου 1980 έστειλε στο Κρεμλίνο το εξής τελεσίγραφο: «Αν σε ένα μήνα το αργότερο, τα στρατεύματά σας δεν αποχωρήσουν από το Αφγανιστάν, η αμερικανική ολυμπιακή ομάδα δεν θα ταξιδέψει στη Μόσχα, ενώ θα ζητήσουμε και από άλλες χώρες να πράξουν το ίδιο».
Μετά από διαπραγματεύσεις, και με την αρχική υποθετική ιδέα διοργάνωσης των Αγώνων στην Ελλάδα (όπως πρότεινε τότε και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής), η ΔΟΕ και ο πρόεδρος Λόρδος Κίλανιν έπεισαν για κάποιες παραχωρήσεις από τη μεριά του Λεονίντ Μπρέζνιεφ, όπως την παρέλαση υπό την Ολυμπιακή σημαία. Παρ' όλα αυτά, η Ουάσιγκτον δεν έκανε ούτε βήμα πίσω από το μποϋκοτάζ των Αγώνων.
Ανάμεσα στις χώρες που δεν ταξίδεψαν στη Μόσχα, ήταν ο Καναδάς, η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα και η Δυτική Γερμανία, οι οποίες ευθυγραμμίστηκαν με τις αμερικανικές θέσεις. Όμως και 28 μουσουλμανικές χώρες συμμετείχαν στο μποϋκοτάζ, αφού η εισβολή στο Αφγανιστάν θεωρήθηκε ότι ισοδυναμούσε με επίθεση στο Ισλάμ. Συνολικά 66 χώρες πήραν μέρος στο μποϋκοτάζ.
Συμμετέχουσες Χώρες
Παρά το μποϋκοτάζ, 80 χώρες έδωσαν το παρόν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1980, όμως ήταν η χαμηλότερη συμμετοχή χωρών από τη διοργάνωση του 1956. Στη Μόσχα αγωνίστηκαν για πρώτη φορά έξι χώρες: η Ανγκόλα, η Μποτσουάνα, η Κύπρος, η Ιορδανία, το Λάος και η Μοζαμβίκη.
Δεκαπέντε χώρες αποφάσισαν να αγωνιστούν υπό την Ολυμπιακή σημαία και να ακούγεται ο Ολυμπιακός ύμνος κάθε φορά που θα ανέβαιναν στο βάθρο των νικητών. Η απόφαση πάρθηκε στις 3 Μαΐου στη Ρώμη. Στις 7 Μαΐου, ο Λεονίντ Μπρέζνιεφ έκανε δεκτή αυτή την απόφαση. Η Νέα Ζηλανδία θα αγωνιζόταν με τη σημαία της εθνικής ολυμπιακής της επιτροπής.
Στη Μεγάλη Βρετανία, η ολυμπιακή επιτροπή σε αντίθεση με τη Μάργκαρετ Θάτσερ, αποφάσισε να στείλει τους αθλητές της. Στη Γαλλία, την απόφαση πήρε μόνη της η ολυμπιακή επιτροπή, αλλά τρεις ομοσπονδίες (ιππασία, ιστιοπλοϊα και σκοποβολή) μποϋκόταραν τους Αγώνες. Όπως και οι περισσότερες χώρες έτσι και η γαλλική αντιπροσωπεία μποϋκόταρε την τελετή έναρξης. Η τηλεοπτική μετάδοση των αθλημάτων στις δυτικές χώρες ήταν περιορισμένη, ενώ μάλιστα στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Ιαπωνία δεν μεταδόθηκε κανένα αγώνισμα σε ζωντανή μετάδοση.
Η Ελληνική Συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας
Η Ελλάδα κατέκτησε τρία μετάλλια στη Μόσχα: ένα χρυσό και δύο χάλκινα. Ο Στέλιος Μηγιάκης κατέκτησε το χρυσό στην κατηγορία 62 κιλών της ελληνορωμαϊκής πάλης και ο Γιώργος Χατζηιωαννίδης το χάλκινο στη ελευθέρα πάλη. Το δεύτερο χάλκινο ήλθε από τον Τάσο Μπουντούρη (με τους Τάσο Γαβριηλίδη και Άρη Ρεπανάκη πλήρωμα) στην κατηγορία Σόλινγκ της ιστιοπλοΐας.
Την 5η θέση κατέλαβε ο Γιώργος Ποικιλίδης στην πάλη, 8η θέση από τον Γιώργο Ποζίδη και Νίκο Ηλιάδη στην άρση βαρών, αλλά και από τον Κώστα Κοντομανώλη στο σκιφ της κωπηλασίας.
Πίνακας Μεταλλίων
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πολυαθλητικές διοργανώσεις το 1980
|
138617
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%AC%CE%B4%CE%B9%CE%BF%20%CE%93%CE%A3%CE%95
|
Στάδιο ΓΣΕ
|
Το Στάδιο ΓΣΕ είναι ποδοσφαιρικό στάδιο, που βρίσκεται στην Αμμόχωστο της Κύπρου. Ανήκει στον Γυμναστικό Σύλλογο «Ευαγόρα» (ΓΣΕ). Αποτελεί την πραγματική έδρα της Νέας Σαλαμίνας Αμμοχώστου και της Ανόρθωσης Αμμοχώστου. Το Στάδιο ΓΣΕ παραμένει εγκαταλελειμμένο και σε κακή κατάσταση από το 1974 όταν η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο καταλαμβάνοντας το 37.6% του νησιού, συμπεριλαμβανομένης της πόλης της Αμμόχωστου.
Ιστορικό
Εκτός από ποδοσφαιρικούς αγώνες στο ΓΣΕ διεξάγονταν οι μεγάλες εκδηλώσεις της Αμμοχώστου, τα ανθεστήρια και η Γιορτή του Πορτοκαλιού.
Παραπομπές
Πηγές
Βιβλιογραφία
Στάδια ποδοσφαίρου στην Κύπρο
Αμμόχωστος
Ανόρθωση Αμμοχώστου (ποδόσφαιρο)
Στάδια Νέας Σαλαμίνας Αμμοχώστου
|
521461
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%BA
|
Τουσικουντούκ
|
Το Τουσικουντούκ (, Tushchıkuduk, تۋششىكۋدۋك), επίσης γνωστό ως Τουστσικουντούκ, είναι πόλη στην περιφέρεια Μανγκιστάου, στο νοτιοδυτικό Καζακστάν. Βρίσκεται σε υψόμετρο 3 μέτρων κάτω από το επίπεδο της θάλασσας.
Παραπομπές
Πόλεις του Καζακστάν
|
630207
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AD%CE%B1%20%CE%9C%CE%BF%CF%81%CF%83%CE%AF%CE%BD%CE%B7%20%CE%9E%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CE%B7%CF%82
|
Νέα Μορσίνη Ξάνθης
|
Η Νέα Μορσίνη είναι ημιορεινό χωριό της Θράκης στην Περιφερειακή Ενότητα Ξάνθης.
Γεωγραφία - Ιστορία
Η Νέα Μορσίνη βρίσκεται στην βόρεια άκρη της πεδιάδας της Ξάνθης, στα περίχωρα της πόλης και σε απόσταση περίπου 4 χλμ. ΝΔ. από το κέντρο της. Είναι κτισμένη στους νοτιοανατολικούς πρόποδες του Αχλαδόβουνου (ή Αχλαδοβούνι, παλιότερα Αχλάτ Τσάλ) σε υψόμετρο 147 μέτρα. Ανατολικά του χωριού είναι το Γενικό Νοσοκομείο Ξάνθης, η ΕΚΤΕΝΕΠΟΛ και το Τμήμα Δοκίμων Αστυφυλάκων Ξάνθης, νοτιοανατολικά περνάει η ΕΟ Ξάνθης - Καβάλας, νότια είναι το Εύμοιρο και βόρεια είναι η Παλαιά Μορσίνη. Την περίοδο της τουρκοκρατίας αναφέρεται ο οικισμός Μπουγιούκ Μουρσάλ ο οποίος από το 1878 ως το 1912 ανήκε στο βιλαέτι Aδριανούπολης, στο σαντζάκι Γκιουμουλτζίνας (Kομοτηνής) και στον καζά Ξάνθης. Μετά την απελευθέρωση είχε δύο συνοικισμούς, την Παλιά Μορσίνη όπου έμεναν οι γηγενείς μουσουλμάνοι και τη Νέα Μορσίνη όπου εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και τον Πόντο. Η Μορσίνη αναφέρεται επίσημα το 1924 στο ΦΕΚ 194Α - 14/08/1924 να προσαρτάται στην τότε κοινότητα Μόρσας (σημερινό Εύμοιρο) και να καταργείται το 1928 ενώ η Νέα Μορσίνη αναφέρεται επίσημα το 1928 να προσαρτάται στην τότε κοινότητα Εύμοιρου. Σύμφωνα με το Πρόγραμμα «Καλλικράτης» μαζί με το Εύμοιρο, το Πετροχώρι, το Λαμπρινό, τη Παλαιά Μορσίνη και τη Λεύκη αποτελούν τη δημοτική κοινότητα Ευμοίρου που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Ξάνθης του Δήμου Ξάνθης και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει ως πληθυσμό 230 κατοίκους.
Απογραφές πληθυσμού
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ο νέος οικισμός της Εκτενεπόλ στην Ξάνθη από τον ιστότοπο http://www.greekscapes.gr/
Χωριά του νομού Ξάνθης
Δήμος Ξάνθης
|
112691
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%B1%20%CE%9C%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%8C%CF%83%CE%B1
|
Νταγιάνα Μεντόσα
|
Η Νταγιάνα Μεντόσα (Dayana Sabrina Mendoza Moncada, γενν. 1 Ιουνίου 1986) είναι φωτομοντέλο από τη Βενεζουέλα, που στέφθηκε Μις Υφήλιος για το έτος 2008.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στο Καράκας την 1η Ιουνίου του 1986 . To 2001 υπέγραψε με το πρακτορείο μοντέλων Elite Model Management και εργάστηκε ως φωτομοντέλο στην Ιταλία, τη Γαλλία, την Αμερική, την Ελλάδα, την Ισπανία, τη Γερμανία και το Μεξικό. Μιλά ισπανικά, αγγλικά και ιταλικά.
Ήταν επίσης θύμα απαγωγής στη χώρα της και κατάφερε να σωθεί .
Μις Βενεζουέλα
Η Μεντόσα κέρδισε 27 άλλες συνυποψήφιές της και κατέκτησε τον τίτλο Μις Βενεζουέλα, στις 13 Σεπτεμβρίου του 2007.
Στέψη 2008
Στις 14 Ιουλίου του 2008 κέρδισε τον τίτλο της Μις Υφήλιος, στα καλλιστεία στο Βιετνάμ. Περίπου 7.500 άνθρωποι παρακολούθησαν από τους τηλεοπτικούς δέκτες τη στέψη της Μις Υφήλιος.
Αμφιλεγόμενες δηλώσεις
Στις 27 Μαρτίου του 2009 η Μεντόσα ανέφερε στο ιστολόγιό της στο Διαδίκτυο τις εμπειρίες της από την επίσκεψή της στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Γκουαντανάμο. Σε αυτό μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι είπε πως το Γκουαντανάμο ήταν ένα τόσο ήρεμο και όμορφο μέρος για ξεκούραση. Ανέφερε επίσης ότι είδε τα λουτρά, το πώς ψυχαγωγούνται οι κρατούμενοι και διάφορα άλλα ενδιαφέροντα. Μετά τις δηλώσεις, ακόμα και ο πρόεδρος Ούγο Τσάβες άρχισε να σκέφτεται ξανά για τους επαίνους που της είχε δώσει παλαιότερα.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Miss Venezuela- Επίσημος ιστότοπος
Dayana Mendoza crowned Miss Universe 2008
Μις Υφήλιος
Βενεζουελάνοι μοντέλα
|
751331
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%84%20%CE%9B%CE%B9%CF%84%CE%BB
|
Μπραντ Λιτλ
|
Ο Μπράντλεϊ Τζέι Λιτλ (αγγλικά: Bradley "Brad" Jay Little, 15 Φεβρουαρίου 1954), είναι Αμερικανός πολιτικός, που υπηρετεί ως 33ος Κυβερνήτης του Άινταχο από τον Ιανουάριο του 2019. Είναι μέλος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος.
Προηγουμένως, υπηρέτησε ως 42ος Αντικυβερνήτης του Άινταχο υπό τον Κυβερνήτη Μπούτς Ότερ από το 2009 έως το 2019, καθώς και ως Μέλος της πολιτειακής Γερουσίας του Άινταχο για την 8η και την 11η περιφέρεια, από το 2001 έως το 2009.
Παραπομπές
Κυβερνήτες του Άινταχο
Πολιτικοί του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (ΗΠΑ)
Αμερικανοί πολιτικοί
|
519387
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%B5%CF%83%CE%AC%CE%BD%CE%BA%CE%B1%20%CE%9C%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%BC%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%82
|
Ντεσάνκα Μαξίμοβιτς
|
Η Ντεσάνκα Μαξίμοβιτς (σερβικά Κυριλλικά: Десанка Максимовић, ) (16 Μαΐου 1898 – 11 Φεβρουαρίου 1993) ήταν Σέρβα ποιήτρια, καθηγήτρια λογοτεχνίας, και μέλος της Σερβικής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών.
Βιογραφία
Η Μαξίμοβιτς Γεννήθηκε το 1898 στη Ραμπρόβιτσα, κοντά στο Βάλιεβο, και ήταν το μεγαλύτερο παιδί της οικογένειάς της. Οι γονείς της ήταν ο Μιχαΐλο, ένας δάσκαλος, και η μητέρα της, η Ντραγκίνια. Αμέσως μετά τη γέννησή της, ο πατέρας της μεταφέρθηκε, και η οικογένεια της μετακόμισε στην Μπρανκοβίνα, όπου πέρασε τα παιδικά της χρόνια. Αποφοίτησε από το γυμνάσιο στο Βάλιεβο, και από το Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου, στη φιλοσοφική σχολή.
Η Μαξίμοβιτς ήταν καθηγήτρια σερβικής γλώσσας από το 1923 έως το 1953, σε διάφορα σχολεία. Πρώτα, ήταν καθηγήτρια σε γυμνάσιο του Ομπρένοβατς. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο 3ο Γυμνάσιο Θηλέων στο Βελιγράδι. Τελικά, μεταφέρθηκε στο σχολείο Δασκάλων στο Ντουμπρόβνικ, όπου δίδαξε ένα χρόνο. Μετά από αυτό, εργάστηκε στο Πρώτο Γυμνάσιο Θηλέων στο Βελιγράδι. Μια από τις καλύτερες μαθήτριές της ήταν η Μίρα Αλέκτσοβιτς. Τον Αύγουστο του 1933, παντρεύτηκε τον Σεργκέι Σλάστικοφ, αλλά δεν απέκτησαν παιδιά.
Όταν πληροφορήθηκε από γερμανούς στρατιώτες για τον πυροβολισμό δημοτικού σχολείου στο Κραγκούγιεβατς, έγραψε το Κρβάβα Μπάικα (Ο Θρύλος του Αίματος, ή Ένα Αιματηρό Παραμύθι), ένα ποίημα σχετικά με την τρομοκρατία που ασκήθηκε από τις γερμανικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Το ποίημα δημοσιεύτηκε μετά τη λήξη του πολέμου. Ταξίδεψε σε όλη τη Γιουγκοσλαβία, και γνώρισε συγγραφείς και ποιητές όπως τον Μίλος Τσρνιάνσκι, τον Ίβο Άντριτς, την Ισιντόρα Σέκουλιτς, τον Γκουστάβ Κρκλετς, τον Μπράνκο Τσόπιτς και τον Ότον Ζουπάντσιτς. Μερικά από τα ποιήματα της είναι: Αναμονή (Предосећање), Τρόμος (Стрепња), Ποίημα της Άνοιξης (Пролећна песма), Προειδοποίηση (Опомена), Στην καταιγίδα (На бури), Εγώ ψάχνω αμνηστία (Тражим помиловање), και Ψαλιδισμένα λιβάδια ("Покошена ливада).
Η Μαξίμοβιτς έχει κερδίσει μια σειρά λογοτεχνικών βραβείων, όπως το βραβείο Βουκ, το βραβείο Νιεγκός, και το Βραβείο AVNOJ. Ονομάστηκε επίτιμος πολίτης του Βάλιεβο. Το 1985, το δημοτικό σχολείο στην ιδιαίτερη πατρίδα της, στην Μπρανκοβίνα, όπου ξεκίνησε την εκπαίδευσή της, ανακατασκευάστηκε. Επίσης, ο πατέρας της εργάστηκε ως δάσκαλος σε αυτό το σχολείο. Οι ντόπιοι το ονόμασαν ''Σχολείο της Ντεσάνκα'', που είναι το σημερινό του όνομα.
Ενώ ήταν ακόμα ζωντανός, ένα άγαλμα της χτίστηκε στο Βάλιεβο, ωστόσο δεν έφερε αντίρρηση. Λόγω της αιώνιας αξίας της ποίησης της, η Ντεσάνκα Μαξίμοβιτς εκλέχθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 1959 ως συνδεδεμένο μέλος της Σερβικής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών, και στις 16 Δεκεμβρίου 1965 έγινε τακτικό μέλος.
Θάνατος
Η Μαξίμοβιτς πέθανε στις 11 Φεβρουαρίου 1993 στο Βελιγράδι, σε ηλικία 94 ετών. Τάφηκε στην Μπρανκοβίνα.
Έργα
Pesme (1924)
Vrt detinjstva, pesme (1927)
Zeleni vitez, pesme (1930)
Ludilo srca, pripovetke (1931)
Srce lutke spavaljke i druge priče za decu (1931, 1943)
Gozba na livadi, pesme (1932)
Kako oni žive, priče (1935)
Nove pesme (1936)
Raspevane priče (1938)
Zagonetke lake za prvake đake (sa Jovankom Hrvaćanin, 1942)
Šarena torbica, dečje pesme (1943)
Oslobođenje Cvete Andrić, poema (1945)
Pesnik i zavičaj, pesme (1945)
Otadžbina u prvomajskoj povorci, poema (1949)
Samoglasnici A, E, I, O, U (1949)
Otadžbino, tu sam (1951)
Strašna igra, priče (1950)
Vetrova uspavanka (1953)
Otvoren prozor, roman (1954)
Prolećni sastanak (1954)
Miris zemlje, izabrane pesme (1955)
Bajka o Kratkovečnoj (1957)
Ako je verovati mojoj baki, priče (1959)
Zarobljenik snova (1960)
Govori tiho, pesme (1961)
Prolećni sastanak (1961)
Patuljkova tajna, priče (1963)
Ptice na česmi, pesme (1963)
Tražim pomilovanje, lirska diskusija s Dušanovim zakonikom (1964)
Hoću da se radujem, priče (1965)
Đačko srce (1966)
Izvolite na izložbu dece slikara (1966)
Pradevojčica, roman (1970)
Na šesnaesti rođendan, pesme (1970)
Praznici putovanja, putopisi (1972)
Nemam više vremena, pesme (1973)
Letopis Perunovih potomaka, pesme (1976)
Pesme iz Norveške (1976)
Bajke za decu (1977)
Ničija zemlja (1979)
Vetrova uspavanka, pesme za decu (1983)
Međaši sećanja, pesme (1983)
Slovo o ljubavi, pesme (1983)
Pamtiću sve (1989)
Nebeski razboj (1991)
Ozon zavičaja (1991)
Zovina svirala (1992)
a Izbor poeziei proze za djecu (1985)
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Μεταφρασμένα έργα από την Ντεσάνκα Μαξίμοβιτς
Χριστιανοί συγγραφείς
Σέρβοι ποιητές
|
764747
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AF%CE%BB%CE%B9%20%CE%A4%CF%8C%CE%BC%CE%BB%CE%B9%CE%BD
|
Λίλι Τόμλιν
|
Η Μαίρη Τζιν "Λίλι" Τόμλιν (αγγλικά: Lily Tomlin, γεν. 1 Σεπτεμβρίου 1939) είναι Αμερικανίδα ηθοποιός, κωμικός και συγγραφέας. Ξεκίνησε την καριέρα της ως stand-up κωμικός καθώς και ως ηθοποιός εκτός Μπρόντγουεϊ τη δεκαετία του 1960. Ο ρόλος που την έκανε γνωστή ήταν στο τηλεοπτικό βαριετέ Rowan & Martin's Laugh-In όπου εμφανιζόταν από το 1969 έως το 1973. Από το 2015 πρωταγωνιστεί στον ρόλο της Φράνκι Μπεργκστάιν στη σειρά Γκρέις και Φράνκι (Grace and Frankie) του Netflix, η οποία έχει κερδίσει υποψηφιότητές της για τέσσερα βραβεία Έμμυ ζώνης υψηλής τηλεθέασης, τρία βραβεία σωματείου ηθοποιών και μια Χρυσή Σφαίρα.
Το 1975, η Τόμλιν έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στην ταινία Νάσβιλ, η πόλη των εκπλήξεων (Nashville) του Ρόμπερτ Όλτμαν, το οποίο της χάρισε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Β' Γυναικείου Ρόλου. Το 1977, η ερμηνεία της ως Μάργκο Στέρλινγκ στο Η γάτα είδε τον δολοφόνο (The Late Show) της χάρισε την Αργυρή Άρκτο Α' Γυναικείου Ρόλου και υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα και βραβείο BAFTA Α' Γυναικείου Ρόλου. Άλλες αξιόλογες ταινίες της περιλαμβάνουν τα 9 με 5 (Nine to Five, 1980), Κανείς δεν είναι τέλειος (All of Me, 1984), Big Business (1988), Φλερτάροντας τις συμφορές (Flirting with Disaster, 1996), Τσάι με τον Μουσολίνι (Un tè con Mussolini, 1999), Το νόημα της ζωής και πώς να το χάσετε (I Heart Huckabees, 2004) και Παράξενη 'γιαγιά (Grandma, 2015).
Ο χαρακτηριστικός ρόλος της γράφτηκε από την τότε σύντροφό της (και νυν σύζυγό της), Τζέιν Βάγκνερ, για μια παράσταση με τίτλο The Search for Signs of Intelligent Life in the Universe που ανέβηκε στο Μπρόντγουεϊ το 1985 και χάρισε στην Τόμλιν το βραβείο Τόνυ στην κατηγορία καλύτερης θεατρικής ερμηνείας Α' ρόλου. Είναι επίσης γνωστή ως η φωνή της κυρίας Φριτζ στην παιδική σειρά The Magic School Bus. Κέρδισε τα πρώτα της Βραβεία Έμμυ το 1974 για τη συγγραφή και την παραγωγή του δικού της τηλεοπτικού αφιερώματος με τίτλο Lily. Η Τόμλιν κέρδισε ένα βραβείο Γκράμι για το κωμικό άλμπουμ της This Is a Recording (1972). Το 2014, της απονεμήθηκαν τιμητικές διακρίσεις από το Kennedy Center και το 2017 έλαβε το βραβείο σωματείου ηθοποιών για το σύνολο της καριέρας της.
Τα πρώτα χρόνια
Η Τόμλιν γεννήθηκε στο Ντιτρόιτ του Μίσιγκαν. Ήταν κόρη της Λίλι Μέι (το γένος Φορντ, 14 Ιανουαρίου 1914 – 12 Ιουλίου 2005), νοικοκυράς και βοηθού νοσηλευτών και του Γκάι Τόμλιν (3 Μαρτίου 1913 – 24 Οκτωβρίου 1970), βιομηχανικού εργάτη. Έχει έναν μικρότερο αδερφό που ονομάζεται Ρίτσαρντ Τόμλιν. Οι γονείς της Τόμλιν ήταν Νότιοι Βαπτιστές που μετακόμισαν στο Ντιτρόιτ από το Κεντάκι κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης του 1929. Είναι απόφοιτος του 1957 του Τεχνικού Λυκείου Cass . Η Τόμλιν φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Wayne State σπουδάζοντας αρχικά βιολογία. Πέρασε ακρόαση για ένα έργο και αυτό της κέντρισε το ενδιαφέρον για μια καριέρα στο θέατρο κάνοντάς τη να αλλάξει ειδικότητα. Μετά το κολέγιο, η Τόμλιν άρχισε να παίρνει μέρος σε stand-up κωμωδίες σε νυχτερινά κέντρα στο Ντιτρόιτ και αργότερα στη Νέα Υόρκη. Παράλληλα, συνέχισε να σπουδάζει υποκριτική στο HB Studio. Η πρώτη της τηλεοπτική εμφάνιση ήταν στο The Merv Griffin Show το 1965. Ένα χρόνο αργότερα, έγινε μέλος του καστ στον βραχύβιο τρίτο και τελευταίο κύκλο του The Garry Moore Show.
Καριέρα
Χαρακτήρες της Τόμλιν
Το 1969, μετά από μια θητεία ως οικοδέσποινα στη σειρά του ABC Music Scene, η Τόμλιν εντάχθηκε στην εκπομπή κωμικών σκετς του NBC Rowan and Martin's Laugh-In. Ως αντικαταστάτρια της Τζούντι Καρν που αποχώρησε, η Τόμλιν γνώρισε αμέσως επιτυχία στο ήδη καθιερωμένο πρόγραμμα, στο οποίο εκτός από την εμφάνιση σε σκετς, άρχισε να ενσαρκώνοντας και διάφορους ρόλους που δημιούργησε. Αυτοί οι ρόλοι έγιναν πολύ γνωστοί και τους ερμήνευσε και εκτός του σόου σε μεταγενέστερες περιστάσεις:
Η Ερνεστίν ήταν μια θρασεία, σκληρή και ασυμβίβαστη τηλεφωνήτρια που γενικά αντιμετώπιζε τους πελάτες απότομα. Η Ερνεστίν συχνά ρουφούσε τη μύτη της όταν έδινε μια αιχμηρή απάντηση ή όταν άκουγε κάτι που δεν ενέκρινε. Χτένιζε τα μαλλιά της σε στιλ της δεκαετίας του 1940 με δίχτυ μαλλιών, αν και ο ρόλος ήταν σύγχρονος. Η Ερνεστίν τηλεφωνούσε περιστασιακά στον φίλο της, τον Βίτο, τεχνικό τηλεφώνων, ή στη φίλη της, τη Φενίσια, επίσης τηλεφωνήτρια. Ο Τόμλιν επανέλαβε τον ρόλο το 2016 για μια τηλεοπτική διαφήμιση ως μέρος της εκστρατείας της PETA ενάντια στο θεματικό πάρκο SeaWorld. Η Τόμλιν έχει επίσης επαναλάβει τον ρόλο σε πολλά επεισόδια της παιδικής σειράς Σουσάμι άνοιξε (Sesame Street).
Η Ίντιθ Αν είναι ένα κοριτσάκι πεντάμισι ετών που μιλά φιλοσοφημένα είτε για τη ζωή της ως παιδί είτε για πράγματα για τα οποία πιστεύει ότι έχει τις απαντήσεις, αν και είναι πολύ μικρή για να καταλάβει πλήρως. Συχνά τελειώνει τους μονολόγους της με το "Κι αυτό είναι η αλήθεια". Η Ίντιθ Αν κάθεται σε μια τεράστια κουνιστή πολυθρόνα (για να φαίνεται η Τόμλιν σε μέγεθος παιδιού) με την κούκλα της, την Ντόρις, και συχνά μιλάει για τη ζωή στο σπίτι με τους γονείς της που αγωνίζονται για τα προς το ζην και τη μεγαλύτερη αδερφή της, τη Μαίρη Τζιν (το πραγματικό όνομα της Τόμλιν) που την εκφοβίζει. Η Ίντιθ Αν έχει έναν τεράστιο, παιχνιδιάρικα επιθετικό σκύλο που ονομάζεται Μπάστερ και έναν φίλο που ονομάζεται Τζούνιορ Φίλιπς, πιθανώς ανεκπλήρωτος έρωτας. Μόνο η Ίντιθ Αν και η Ντόρις εμφανίζονται στα σκετς της Ίντιθ Αν. Η Τόμλιν επανέλαβε τον χαρακτήρα για μια σειρά από σκετς στο Σουσάμι άνοιξε (Sesame Street) τη δεκαετία του 1970 και σε τρεις εκπομπές κινουμένων σχεδίων τη δεκαετία του 1990.
Η κυρία Τζούντιθ Μπίσλεϊ είναι μια νοικοκυρά και μητέρα από το Κάλουμετ Σίτι του Ιλινόι, η οποία επιλέγεται συχνά για τηλεοπτικές διαφημίσεις και προσφέρει "καλές συμβουλές στους καταναλωτές". Εμφανίζεται στην ταινία Η γυναίκα που ζαρώνει (The Incredible Shrinking Woman) στον ρόλο της γειτόνισσας.
Η κυρία Ίαρμπορ είναι μια κάπως σεμνότυφη και καθωσπρέπει, συντηρητικά ντυμένη, απολιτική μεσόκοπη που δίνει συμβουλές για μια κομψή ζωή.
Η Σούζι είναι μια ξανθιά φοιτήτρια που θα μπορούσε να είναι η κόρη της κυρίας Ίαρμπορ. Δεν έχει χιούμορ και είναι μελοδραματική, ενώ οι μεγαλύτερη ανησυχία της είναι ποιος της πήρε το άλμπουμ των Carpenters της που λείπει.
Η Συνήγορος του καταναλωτή είναι μια ντόμπρα, λιτή γυναίκα που επιθεωρεί και δοκιμάζει με αδέκαστο τρόπο προϊόντα για να αποφανθεί για την υποτιθέμενη αξία τους. Είναι κάτι σαν παραλλαγή της κυρίας Μπίσλεϊ.
Η Λουσίλ είναι μια γυναίκα εθισμένη στο να τρώει λάστιχο, της οποίας ο μονόλογος περιγράφει τον εθισμό της από την αρχή (μασάει τη γόμα από τα μολύβια) ως το τέλος. Η Τόμλιν ερμήνευσε αυτόν τον ρόλο ως μέρος της ακρόασης που πέρασε για την εκπομπή Laugh-In.
Η Τες/Τρούντι είναι μια άστεγη που καταπλήσσει τους θεατές και τους διάφορους περαστικούς με τις απίθανες παρατηρήσεις της και τις ιστορίες της για την επικοινωνία της με εξωγήινους. («Δεν τους νοιάζει αν πιστεύεις σε αυτούς ή όχι — είναι διαφορετικοί από τον Θεό».)
Η Μπόμπι-Τζανίν είναι βετεράνος τραγουδίστρια και ερμηνεύτρια εκκλησιαστικού οργάνου. Συχνά δίνει συμβουλές.
Η Τόμλιν ήταν μια από τις πρώτες γυναίκες κωμικούς που ντύθηκαν με αντρικά ρούχα στους ρόλους της Τόμι Βέλορ και Ρικ. Το 1982, υποδύθηκε για πρώτη φορά τον Πέρβις Χόκινς''', έναν μαύρο τραγουδιστή της σόουλ (που βασίστηκε πάνω στον Λούθερ Βάντρος), με μουστάκι, γένια και κοντά άφρο μαλλιά, ντυμένη με κοστούμι. Η Τόμλιν χρησιμοποίησε ελάχιστα έως καθόλου καλλυντικά που σκουραίνουν το δέρμα για αυτόν τον ρόλο, το χρώμα του οποίου εξαρτιόταν από τον φωτισμό της σκηνής.
Το 1970, η εταιρεία AT&T πρόσφερε στην Τόμλιν 500.000 δολάρια για να υποδυθεί τον χαρακτήρα της Ερνεστίν σε μια διαφήμιση, αλλά εκείνη αρνήθηκε, λέγοντας ότι αυτό θα έθετε σε κίνδυνο την καλλιτεχνική της ακεραιότητα. Το 1976, εμφανίστηκε στην εκπομπή Saturday Night Live ως Ερνεστίν σε μια παρωδία διαφήμισης της Ma Bell. Η Ερνεστίν αργότερα εμφανίστηκε ως καλεσμένη στο The Superhighway Summit του Πανεπιστημίου UCLA στις 11 Ιανουαρίου 1994, διακόπτοντας μια ομιλία του τότε αντιπροέδρου Αλ Γκορ που μεταδιδόταν διαδικτυακά. Εμφανίστηκε ως τρεις από τους δευτερεύοντες χαρακτήρες της το 1998 σε μια διαφημιστική καμπάνια της Fidelity Investments που δεν περιελάμβανε την Ερνεστίν ούτε την Ίντιθ Αν. Το 2003, έκανε δύο διαφημίσεις ως Ερνεστίν για την πλατφόρμα διαδικτυακών διασκέψεων WebEx.
Η Τόμλιν επανέφερε την Ίντιθ Αν στο προσκήνιο τη δεκαετία του 1990 με τρεις τηλεοπτικές εκπομπές κινουμένων σχεδίων. Δημοσίευσε την «αυτοβιογραφία» της Ίντιθ Αν με τίτλο My Life (1995), που έγραψε από κοινού με την Τζέιν Βάγκνερ.
Ηχογραφήσεις
Το 1972, η Τόμλιν κυκλοφόρησε το This Is A Recording, το πρώτο της κωμικό άλμπουμ από την Polydor Records που περιείχε τηλεφωνικές συνδιαλέξεις της Ερνεστίν με πελάτες. Το άλμπουμ έφτασε στο Νο. 15 του Hot 200 Billboard και έγινε (και παρέμεινε μέχρι το 2011) το άλμπουμ που έφτασε υψηλότερα στα charts όλων των εποχών στην κατηγορία σόλο κωμωδία. Κέρδισε ένα βραβείο Γκράμι εκείνη τη χρονιά για την καλύτερη κωμική ηχογράφηση.
Το δεύτερο άλμπουμ της Τόμλιν And That's The Truth του 1972, με τον ρόλο της Ίντιθ Αν, ήταν σχεδόν εξίσου επιτυχημένο, έφτασε στο Νο. 41 των chart και κέρδισε μια ακόμα υποψηφιότητα για Γκράμι.
Το τρίτο κωμικό άλμπουμ της Τόμλιν, Modern Scream του 1975, είναι μια παρωδία κινηματογραφικών περιοδικών και συνεντεύξεων διασημοτήτων, όπου υποδύθηκε πολλούς ρόλους, όπως η Ερνεστίν, η Ίντιθ Αν, η Τζούντιθ και η Σούζι. Το άλμπουμ της του 1977 με τίτλο Lily Tomlin On Stage ήταν μια προσαρμογή της παράστασής της στο Μπρόντγουεϊ εκείνη τη χρονιά. Καθένα από αυτά τα άλμπουμ χάρισε στην Τόμλιν επιπλέον υποψηφιότητες για Γκράμι.
Η Τόμλιν ηχογράφησε ένα σινγκλ/EP με τίτλο "The Last Duet" με τον Μπάρι Μάνιλοου.
Κινηματογραφικές ταινίες
Η Τόμλιν έκανε το δραματικό της ντεμπούτο στην ταινία Νάσβιλ, η πόλη των εκπλήξεων (Nashville) του Ρόμπερτ Όλτμαν, για το οποίο ήταν υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα Β' Γυναικείου Ρόλου και Όσκαρ Β' Γυναικείου Ρόλου. Έπαιξε τη Λίνεα Ρις, μια τραγουδίστρια γκόσπελ και μητέρα δύο κωφών παιδιών που κάνει δεσμό με έναν τραγουδιστή κάντρι (τον οποίο υποδύεται ο Κιθ Κάρανταϊν). Το Όσκαρ εκείνη τη χρονιά το πήρε η Λι Γκραντ για τον ρόλο της στο Shampoo. Μια κωμωδία-μυστηρίου, το Η γάτα είδε τον δολοφόνο (The Late Show), στην οποία η Τόμλιν έπαιζε με τον Αρτ Κάρνεϊ, πήρε πολύ καλές κριτικές το 1977. Η της Τόμλιν Στιγμή με στιγμή (Moment by Moment) του 1978, σε σκηνοθεσία και σενάριο της Βάγκνερ, είχε θέμα μια σχέση ανάμεσα σε μια μεγαλύτερη γυναίκα με έναν νεότερο μεταξύ άνδρα, τον οποίον υποδυόταν ο Τζον Τραβόλτα.
Το 1980, η Τόμλιν συμπρωταγωνίστησε στο 9 με 5, όπου έπαιζε μια υπάλληλο γραφείου, τη Βάιλετ Νιούστιντ, που ενώνει τις κολλητές της Τζέιν Φόντα και Ντόλι Πάρτοναναζητώντας εκδίκηση από το αφεντικό τους, Φρανκ Χαρτ. Η ταινία ήταν μια από τις ταινίες με τις μεγαλύτερες εισπράξεις της χρονιάς. Στη συνέχεια, η Τόμλιν πρωταγωνίστησε στην κωμωδία επιστημονικής φαντασίας του 1981 Η γυναίκα που ζαρώνει (The Incredible Shrinking Woman) ερμηνεύοντας τρεις ρόλους (ο τέταρτος, μια επανάληψη του ρόλου της Ίντιθ Αν κόπηκε, αλλά πλάνα του συμπεριλήφθηκαν σε μερικές μεταγενέστερες τηλεοπτικές προβολές). Η ταινία, μια κριτική στον καταναλωτισμό, γράφτηκε από τη Βάγκνερ και δέχτηκε ανάμεικτες κριτικές. Η Τόμλιν επανήλθε με την κριτική και οικονομική επιτυχία Κανείς δεν είναι τέλειος (All of Me) δίπλα στον Στιβ Μάρτιν, ερμηνεύοντας την άρρωστη κληρονόμο της οποίας το πνεύμα παγιδεύεται στο σώμα του Μάρτιν.
Η Τόμλιν και η Μπέτι Μίντλερ έπαιξαν δύο ζευγάρια πανομοιότυπων διδύμων που τα άλλαξαν στη γέννα στην κωμωδία του 1988 Big Business. Η Τόμλιν έπαιξε επίσης τη σερβιτόρα και μανιώδη καπνίστρια Ντορίν Πίγκοτ στην ταινία Στιγμιότυπα (Short Cuts) του Όλτμαν το 1993. Η Τόμλιν έπαιξε σε δύο ταινίες του σκηνοθέτη Ντέιβιντ Ο. Ράσελ, ως καλλιτέχνις στο Φλερτάροντας τις συμφορές (Flirting with Disaster) και αργότερα, ως υπαρξιακή ντετέκτιβ στο Το νόημα της ζωής και πώς να το χάσετε (I Heart Huckabees). Τον Μάρτιο του 2007, διέρρευσαν δύο βίντεο στο YouTube που απεικονίζουν καυγάδες μεταξύ του Ράσελ και της Τόμλιν, στα οποία, μεταξύ άλλων, την αποκαλούσε με σεξιστικές ονομασίες. Όταν η εφημερίδα Miami New Times ρώτησε την Τόμλιν για τα βίντεο, εκείνη απάντησε: "Λατρεύω τον Ντέιβιντ. Υπήρξε μεγάλη πίεση στη δημιουργία της ταινίας - ακόμα και από τον τρόπο που βγήκε σου δίνει να καταλάβεις ότι ήταν μια πολύ ελεύθερη, τρελή ταινία και ο Ντέιβιντ ήταν σε τεράστια πίεση. Και είναι ούτως ή άλλως ένας πολύ ελεύθερος τύπος".
Η Τόμλιν συνεργάστηκε ξανά με τον σκηνοθέτη Ρόμπερτ Όλτμαν στην τελευταία του ταινία Η καλύτερη παρέα (A Prairie Home Companion, 2006). Έπαιξε τη Ρόντα Τζόνσον, μέλος του τραγουδιστικού ντουέτου γουέστερν που τραγουδούσε με τη Μέριλ Στριπ.
Το 2015, η Τόμλιν πρωταγωνίστησε στην ταινία του σκηνοθέτη Πολ Βάιτζ Παράξενη 'γιαγιά' (Grandma), για την οποία ο Βάιτζ είπε ότι ήταν εμπνευσμένη από την Τόμλιν. Η ταινία απέσπασε διθυραμβικές κριτικές και χάρισε στην Τόμλιν υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα.
Επιστροφή στην τηλεόραση
Η Τόμλιν χάρισε τη φωνή της κυρίας Βάλερι Φριζλ στην τηλεοπτική σειρά κινουμένων σχεδίων The Magic School Bus από το 1994 έως το 1997. Επίσης, στη δεκαετία του 1990, η Τόμλιν εμφανίστηκε στη δημοφιλή κωμική σειρά Μέρφι Μπράουν (Murphy Brown) ως η προϊσταμένη του χαρακτήρα του τίτλου. Το 1995 εμφανίστηκε σε ένα επεισόδιο της σειράς Homicide ως ύποπτη για φόνο που μεταφέρθηκε στη Βαλτιμόρη. Πρωταγωνίστησε επίσης στο The X-Files το 1998, στο επεισόδιο 6 του έκτου κύκλου ως φάντασμα που στοιχειώνει μια παλιά έπαυλη. Το 2005 και το 2006, έπαιξε έναν επαναλαμβανόμενο ρόλο ως Μάργκο στο Γουίλ & Γκρέις (Will & Grace). Εμφανιζόταν στη δραματική σειρά Η δυτική πτέρυγα (The West Wing) για τέσσερα χρόνια (2002–2006) στον επαναλαμβανόμενο ρόλο της γραμματέως του προέδρου Ντέμπορα Φάιντερερ.
Στην πέμπτη σεζόν 2008–2009 του Νοικοκυρές σε απόγνωση (Desperate Housewives) παίζει έναν επαναλαμβανόμενο ρόλο ως Ρομπέρτα. Η Τόμλιν ντουμπλάρισε τη φωνή της Τάμι σε ένα επεισόδιο των Simpsons το 2005.
Η Τόμλιν πρωταγωνιστεί δίπλα στους Τζέιν Φόντα, Μάρτιν Σιν και Σαμ Γουότερστον στη σειρά του Netflix Γκρέις και Φράνκι (Grace and Frankie). Η Τόμλιν υποδύεται την Φράνκι Μπεργκστάιν, που χώρισε πρόσφατα από τον επί σαράντα χρόνια σύζυγό της (Γουότερσον) ενώ η Φόντα υποδύεται την Γκρέις Χάνσον, που χώρισε πρόσφατα από τον σύζυγό της (Σιν). Η Γκρέις και η Φράνκι γίνονται φίλες με το ζόρι όταν μαθαίνουν ότι οι σύζυγοί τους τις εγκαταλείπουν για να κάνουν δεσμό μεταξύ τους. Η Τόμλιν έλαβε την πρώτη της υποψηφιότητα για Έμμυ το 2015 ως πρωταγωνίστρια της σειράς.
Προσωπική ζωή
Η Τόμλιν γνώρισε τη μελλοντική της σύζυγο, συγγραφέα Τζέιν Βάγκνερ, τον Μάρτιο του 1971. Αφού παρακολούθησε το τηλεοπτικό αφιέρωμα JT που έγραψε η Βάγκνερ, η Τόμλιν κάλεσε τη Βάγκνερ στο Λος Άντζελες για να συνεργαστούν στο κωμικό άλμπουμ της Τόμλιν And That's The Truth.
Η Τόμλιν δήλωσε το 2008 "Όλοι στη βιομηχανία γνώριζαν βεβαίως τη σεξουαλικότητά μου και την Τζέιν… σε συνεντεύξεις, αναφέρομαι πάντα στην Τζέιν και μιλάω για την Τζέιν, αλλά δεν γράφουν πάντα γι' αυτό". Το 2015, η Τόμλιν είπε: «Όλοι οι συνάδελφοί μου ήξεραν ότι ήμουν ομοφυλόφιλη, και σίγουρα όλοι με όσους συνεργάστηκε». Η Τόμλιν γενικά δεν μιλούσε για τη σεξουαλικότητά της. Πάντως, το 1997 φιγουράρισε στο εξώφυλλο του περιοδικού Time με τη λεζάντα «Ναι, είμαι γκέι».
Στις 31 Δεκεμβρίου 2013, η Τόμλιν και η Βάγκνερ παντρεύτηκαν σε ιδιωτική τελετή στο Λος Άντζελες μετά από 42 χρόνια σχέσης.
Η Τόμλιν έχει συμμετάσχει σε πολλές φεμινιστικές και φιλικές προς τους γκέι παραγωγές ταινιών και στο άλμπουμ της Modern Scream'' του 1975 κοροϊδεύει τους στρέιτ ηθοποιούς που αποστασιοποιούνται από τους γκέι ρόλους τους.
Φιλμογραφία
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Νικητές βραβείου Tony
Αμερικανοί ακτιβιστές δικαιωμάτων ΛΟΑΤ
Βραβευμένοι με Γκράμι
Αμερικανίδες ηθοποιοί φωνής
Αμερικανίδες ηθοποιοί τηλεόρασης
Αμερικανοί κωμικοί σκετς
Αμερικανίδες ηθοποιοί κινηματογράφου
|
313511
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82%20%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%86%CE%B9%CE%B4%CE%AD%CE%BB%CE%B7%CF%82
|
Κώστας Χριστοφιδέλης
|
Ο Κώστας Χριστοφιδέλης (26 Ιουνίου 1977, Καβάλα) είναι Έλληνας διεθνής πετοσφαιριστής που αγωνίζεται με τη φανέλα του Ολυμπιακού Πειραιώς στο Πρωτάθλημα Ελλάδας στη θέση του ακραίου.
Καριέρα
Ο Κώστας Χριστοφιδέλης ξεκίνησε αγωνιστικά την πετοσφαίριση στον Α.Ο. Καβάλα, ομάδα της ιδιαίτερης πατρίδας του, το 1991 σε ηλικία 14 ετών. Το 1995 υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο στον Ολυμπιακό Πειραιώς, όπου συνάντησε τον άλλο μεγάλο Καβαλιώτη, Ανδρέα Θεοδωρίδη, ενισχύοντας με νέο αίμα τους άσους της μεγάλης εκείνης ομάδας, που πρωταγωνίστησε για πάνω από μία δεκαετία στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Με τους ερυθρόλευκους πραγματοποίησε μια σπουδαία καριέρα, με αποκορύφωμα την κατάκτηση των δυο ευρωπαϊκών τροπαίων˙ του Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1996 και του Κυπέλλου Κορυφαίων Ομάδων το 2005. Στις διακρίσεις του με την ομάδα του Πειραιά συγκαταλλέγεται ασφαλώς και η κατάκτηση του Ασημένιου μεταλλίου του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 2002. Με τον Ολυμπιακό κατέκτησε συνολικά μέχρι τώρα στις τρεις θητείες του στον Πειραιά, 9 Πρωταθλήματα Ελλάδας, 7 Κύπελλα Ελλάδας και 4 Λιγκ Καπ.
Το Καλοκαίρι του 2009 και αφού αποδεσμεύτηκε από τον Ολυμπιακό μεταπήδησε στον Παναθηναϊκό, στον οποίο παρέμεινε μέχρι το 2011. Με τον Παναθηναϊκό κατάφερε να κατακτήσει το Κύπελλο Ελλάδας το 2010.
Το 2010 βρέθηκε θετικός σε έλεγχο αντιντόπιγκ, και καταδικάστηκε σε ένα χρόνο αποκλεισμό και 3.000 ευρώ πρόστιμο, κατηγορία όμως για την οποία αθωώθηκε μετά από 6 χρόνια δικαστικών αγώνων σύμφωνα με την απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών στις 26 Αυγούστου 2015 αλλά και με απόφαση του Παγκόσµιου Οργανισµού Αντιντόπινγκ (WADA) το 2016.
Το 2011 ανηφόρισε στη Θεσσαλονίκη και αγωνίστηκε για ένα χρόνο στην ομάδα του Ηρακλή, με τον οποίο κατέκτησε το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο Ελλάδας, στο νταμπλ της ομάδας της Θεσσαλονίκης το 2011-12.
Το 2012 επέστρεψε στον Πειραιά και τον Ολυμπιακό, όπου κατέκτησε με τους ερυθρόλευκους το εγχώριο τρεμπλ (Πρωτάθλημα, Κύπελλο και Λιγκ Καπ Ελλάδας) κατά την αγωνιστική περίοδο 2012-13, καθώς επίσης και το νταμπλ της επόμενης περιόδου (2013-14), κατά την οποία αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης του πρωταθλήματος.
Το Kαλοκαίρι του 2015 μεταπήδησε στoν Α.Ο.Π. Κηφισιάς, συμβάλλοντας αποφασιστικά στην κατάκτηση της δεύτερης θέσης της κανονικής περιόδου του πρωταθλήματος 2015-16, καθώς και στην πορεία της ομάδας του μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου την ίδια χρονιά.
Διεθνής καριέρα
Η παρουσία του Κώστα Χριστοφιδέλη στις εθνικές ομάδες ξεκίνησε από την Εθνική παίδων και συνεχίστηκε σε όλες τις κατηγορίες μέχρι την Εθνική Ανδρών, στην οποία κατέγραψε 144 συμμετοχές. Yπήρξε μέλος της ομάδας που κατέκτηε την 5η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004, αλλά έχει αγωνιστεί και σε προ-ολυμπιακά τουρνουά της εθνικής.
Τίτλοι
Διεθνείς
2 Κύπελλα Κυπελλούχων Ευρώπης:
1996, 2005
Πανελλήνιοι
11 Πρωταθλήματα Ελλάδας:
1998, 1999, 2000, 2001, 2003, 2009, 2012, 2013, 2014, 2018, 2019
9 Κύπελλα Ελλάδας:
1997, 1998, 1999, 2001, 2009, 2010, 2012, 2013, 2014
4 Λιγκ Καπ Ελλάδας:
2013, 2015, 2018, 2019
1 Σούπερ Καπ Ελλάδας:
2000
Παραπομπές
Πηγές
Κώστας Χριστοφιδέλης - Παρουσίαση www.greekvolley.gr
Παρουσίαση από την FIVB www.fivb.org
Ο Χριστοφιδέλης στην Κηφισιά www.volleyplanet.gr
Ο Χριστοφιδέλης στην ομάδα της καρδιάς του. 2017: Επιστροφή στον Ολυμπιακό www.novasports.gr
Συνέντευξη του Χριστοφιδέλη (26.06.2017) sport-retro.gr
Κώστας Χριστοφιδέλης - Διακρίσεις www.volleyleague.gr
Έλληνες αθλητές της πετοσφαίρισης
Πετοσφαιριστές ΟΣΦΠ
Πετοσφαιριστές ΠΑΟ
Πετοσφαιριστές Ηρακλή
|
630130
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AC%CE%B3%CE%BC%CE%B1%20%CF%80%CF%81%CE%BF%20%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%BF%20%CE%9C%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%AD%CE%BD%CF%83%CE%B9
|
Τάγμα προ μερίτο Μελιτένσι
|
Το Τάγμα προ μερίτο Μελιτένσι είναι ένα τάγμα αξίας του Κυρίαρχου Στρατιωτικού Τάγματος της Μάλτας. Καθιερώθηκε το 1920. Απονέμεται σε πρόσωπα που τίμησαν το Κυρίαρχο Στρατιωτικό Τάγμα της Μάλτας, προώθησαν χριστιανικές αξίες και φιλανθρωπίες, όπως ορίζονται από την Καθολική Εκκλησία. Σε αντίθετη με τους Ιππότες ή τις Ντέιμς του Τάγματος της Μάλτας (που είναι στρατιωτικά τάγματα ιπποσύνης), η απονομή του Τάγμα προ μερίτο Μελιτένσι δεν απαιτεί θρησκευτική τελετή, δεν απαιτεί όρκο και δεν απαιτεί την ανάληψη καμιάς θρησκευτικής δέσμευσης. Για το λόγο αυτό μπορεί να παραχωρηθεί και σε πρόσωπα που δεν είναι καθολικοί. Ανάμεσα στους παραλήπτες είναι οι Ρόναλντ Ρήγκαν και Τζορτζ Μπους (πρεσβύτερος).
Το τάγμα περιλαμβάνει τρεις βαθμίδες: το περιδέραιο, ο σταυρός και το μετάλλιο.
Δείτε ακόμη
Κυρίαρχο Στρατιωτικό Τάγμα της Μάλτας
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα
Sovereign Military Order of Malta in the United Kingdom - Order pro Merito Melitensi
Two examples for the ribbons of the Order pro merito Melitensi
Κυρίαρχο Στρατιωτικό Τάγμα της Μάλτας
|
237181
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CF%80%CF%89%20%CE%B4%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%80%CF%84%CF%85%CE%BE%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE%20%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%87%CE%AE%20%28%CE%9D%CE%B5%CF%80%CE%AC%CE%BB%29
|
Άπω δυτική αναπτυξιακή περιοχή (Νεπάλ)
|
Η Άπω δυτική αναπτυξιακή περιοχή (Νεπαλ.: सुदुर पस्चिमान्चल), είναι μία από τις 5 αναπτυξιακές περιοχές του Νεπάλ. Πρωτεύουσα είναι η Ντιπαγιάλ.
Ζώνες
Σέτι (Ντιπαγιάλ)
Μαχακάλι (Μαχεντραναγκάρ)
Συνοικίες
Σέτι
Ατσκάμ
Μπατζχάγκ
Μπατζούρα
Δότι
Καϊλάλι
Μαχακάλι
Μαϊτάντι
Δαδελδούρα
Νταρτσούλα
Καντσανπούρ
Αναπτυξιακές περιοχές του Νεπάλ
|
318366
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B1%CE%BC%CE%B9%CE%BE%CE%B9%CE%BC%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1
|
Αναμιξιμότητα
|
Η Αναμιξιμότητα (αγγλ. Miscibility) είναι τεχνικός όρος της Χημείας και ορίζεται ως η ιδιότητα δύο διαφορετικών χημικών ουσιών να αναμειγνύονται πλήρως μεταξύ τους (ήτοι, είναι εφικτή η πλήρης διάλυση της μιας ουσίας στην άλλη -και το αντίστροφο- σε οποιαδήποτε συγκέντρωση), σχηματίζοντας έτσι ένα ομοιόμορφο, σταθερό και ομοιογενές διάλυμα.
Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται συχνότερα σε υγρά αλλά ισχύει και για στερεά και για αέρια. Για παράδειγμα, το νερό και η αιθανόλη έχουν πλήρη αναμιξιμότητα, διότι αναμειγνύονται μεταξύ τους σε όλες τις αναλογίες.
Αντίθετα, άλλες χημικές ουσίες είναι μη αναμίξιμες (non miscible) εάν υπάρχουν ορισμένες αναλογίες στις οποίες, το εν γένει μείγμα τους δεν σχηματίζει σταθερό διάλυμα. Λόγου χάριν, το λάδι δεν είναι διαλυτό στο νερό, επομένως, αυτές οι δύο ενώσεις είναι μη αναμίξιμες. Επίσης, η βουτανόνη (γνωστή και ως μεθυλαιθυλοκετόνη) είναι εξόχως διαλυτή μέσα σε νερό, ωστόσο, οι δύο ενώσεις (νερό και βουτανόνη) δεν χαρακτηρίζονται ως αναμίξιμες, διότι δεν είναι εφικτό να διαλυθούν σε όλες τις πιθανές αναλογίες. Χαρακτηρίζονται -συνεπώς- ως μερικώς αναμίξιμες ενώσεις.
Οργανικές ενώσεις
Στις οργανικές ενώσεις, το ποσοστό μάζας της αλυσίδας ενός υδρογονάνθρακα συχνά καθορίζει την αναμιξιμότητα της ένωσης με το νερό. Για παράδειγμα, μεταξύ των αλκοολών, η αιθανόλη έχει δύο άτομα άνθρακα και είναι αναμίξιμη με το νερό, ενώ η 1-βουτανόλη με τέσσερις άνθρακες δεν είναι. Η ένωση, 1-οκτανόλη, με οκτώ άνθρακες, είναι εντελώς αδιάλυτη στο νερό και η μη ανάμιξή της την οδηγεί να χρησιμοποιείται ως πρότυπο για ισορροπίες διαχωρισμού. Τα καρβοξυλικά οξέα ευθείας αλυσίδας μέχρι το βουτανοϊκό οξύ (με τέσσερα άτομα άνθρακα) είναι αναμίξιμα με το νερό, το πεντανοϊκό οξύ (με πέντε άνθρακες) είναι μερικώς διαλυτό και το εξανοϊκό οξύ (με έξι) είναι πρακτικά αδιάλυτο. Ακριβώς το ίδιο ισχύει -εντονότερα- και για τα μακρύτερης αλυσίδας, λιπαρά οξέα και άλλα λιπίδια. Οι πολύ μακριές αλυσίδες άνθρακα των λιπιδίων τα κάνουν σχεδόν πάντα να μην αναμιγνύονται με το νερό. Ανάλογες καταστάσεις συμβαίνουν και για άλλες ενώσεις, όπως λ.χ. αλδεΰδες και κετόνες.
Μέταλλα
Τα μη αναμίξιμα μέταλλα δεν μπορούν να σχηματίσουν κράματα μεταξύ τους. Τυπικά, ένα μείγμα θα είναι δυνατό σε τηγμένη κατάσταση, αλλά κατά την κατάψυξη, τα μέταλλα χωρίζονται σε στρώματα. Αυτή η ιδιότητα επιτρέπει τον σχηματισμό στερεών ιζημάτων με ταχεία κατάψυξη ενός τηγμένου μίγματος μη αναμίξιμων μετάλλων. Ένα παράδειγμα μη αναμειξιμότητας σε μέταλλα είναι ο χαλκός και το κοβάλτιο, όπου η ταχεία κατάψυξη για σχηματισμό στερεών ιζημάτων έχει χρησιμοποιηθεί για τη δημιουργία κοκκωδών υλικών (GMR).
Υπάρχουν επίσης μέταλλα που είναι μη αναμίξιμα σε υγρή κατάσταση. Λ.χ. ο υγρός ψευδάργυρος και ο υγρός άργυρος (κν. ασήμι) δεν αναμειγνύονται με υγρό μόλυβδο, ενώ ο άργυρος είναι αναμίξιμος με τον ψευδάργυρο. Αυτό οδηγεί στη μέθοδο Parkes, όπως για παράδειγμα η εκχύλιση υγρού-υγρού, όπου ο μόλυβδος που περιέχει οποιαδήποτε ποσότητα αργύρου λιώνει με ψευδάργυρο. Ο άργυρος μεταναστεύει στον ψευδάργυρο -ο οποίος αφαιρείται από την κορυφή του υγρού δύο φάσεων- και τελικά ο ψευδάργυρος εξαερώνεται και αφήνει σχεδόν καθαρό ασήμι.
Προσδιορισμός
Η αναμιξιμότητα δύο ενώσεων προσδιορίζεται συχνά και με οπτικό (μακροσκοπικό) τρόπο. Όταν δύο αναμίξιμα υγρά έρχονται σε επαφή, το τελικό ρευστό που προκύπτει είναι διαυγές.
Εάν το μείγμα είναι θολό, οι δύο χημικές ενώσεις δεν αναμειγνύονται πλήρως. Πρέπει επομένως να δίνεται προσοχή σε αυτήν την παράμετρο. Εάν οι δείκτες διάθλασης των δύο χημικών ουσιών είναι παρεμφερείς, είναι πιθανό ένα μη αναμίξιμο μείγμα να φαίνεται ως διαυγές διάλυμα (χωρίς να είναι 100%) δίνοντας έτσι την εντύπωση ότι οι ουσίες αυτές είναι αναμίξιμες.
Δείτε επίσης
Διάλυμα
Γαλάκτωμα
Πολυφασικό υγρό
Παραπομπές
Χημικές ιδιότητες
Διαλύματα
|
534563
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%83%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1
|
Ισαυρία
|
Η Ισαυρία ήταν αρχαία χώρα της Μικράς Ασίας. Είναι μια απομονωμένη περιοχή στο εσωτερικό της Νότιας Μικράς Ασίας, με διαφορετική έκταση σε διαφορετικές περιόδους, αλλά γενικά τοποθετείται στην περιοχή Bozkır και τα περίχωρά της, της επαρχίας Ικονίου της Τουρκίας ή ο πυρήνας της είναι τα βουνά του Ταύρου.
Οφείλει το όνομά της στην αμφιλεγόμενη φυλή των Ισαύρων (από τους οποίους λεγόταν ότι καταγόταν η Δυναστεία των Ισαύρων) και στους δίδυμους οικισμούς Παλαιά Ίσαυρα και Νέα Ίσαυρα. Οι Ίσαυροι ήταν ανεξάρτητοι ορεσίβιοι άνθρωποι που δημιουργούσαν χάος σε γειτονικές περιοχές υπό μακεδονική και ρωμαϊκή κατοχή.
Ο κύριος πυρήνας της Ισαυρίας ήταν η περιοχή βόρεια της οροσειράς του Ταύρου που βρίσκεται ακριβώς στα νότια του Ικονίου και των Λύστρων. Η Λυκαονία επεκτεινόταν σε όλη την πεδιάδα του Ικονίου ενώ η Ισαυρία άρχιζε από τους πρόποδες του Ταύρου.
Τον 4ο αιώνα π.Χ., Ισαυρία ονομαζόταν η περιοχή γύρω από τα Παλαιά Ίσαυρα και τις όχθες του ποταμού Καλύκαδνου. Όταν η πρωτεύουσα, Παλαιά Ίσαυρα, μια ισχυρά οχυρωμένη πόλη, στους πρόποδες του όρους Ταύρου, πολιορκήθηκε από τον Περδίκκα, τον μακεδόνα αντιβασιλέα μετά το θάνατο του Μέγα Αλεξάνδρου, οι Ίσαυροι έβαλαν στην πόλη φωτιά, αντί να υποταχθούν.
Δείτε επίσης
Ισαυριανή γλώσσα
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ιστορικές περιοχές της Τουρκίας
|
419776
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B1%20%CE%97%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CE%A4%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B5%CF%81
|
Τα Ημερολόγια Τέρνερ
|
Τα Ημερολόγια Τέρνερ είναι μυθιστόρημα του Γουίλιαμ Λούθερ Πηρς (William Luther Pierce) που το έγραψε με το ψευδώνυμο Άντριου ΜακΝτόναλντ (Andrew Macdonald).
Βιογραφικά στοιχεία του συγγραφέα
Ο Γουίλιαμ Πιρς, ήταν Αμερικανός εθνικιστής, ηγέτης του εθνικιστικού αποσχιστικού κινήματος National Alliance και ένας από τους βασικούς ιδεολογικούς και θεωρητικούς καθοδηγητές του αμερικανικού εθνικιστικού κινήματος και πανεπιστημιακός καθηγητής. Γεννήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 1933 και πέθανε στις 23 Ιουλίου 2002 από καρκίνο, στο σπίτι του στη Δυτική Βιρτζίνια. Αργότερα στο Όρεγκον, εντάχθηκε ως μέλος στις τάξεις του Αμερικανικού Ναζιστικού κινήματος και το 1966 έγινε σύμβουλος του ηγέτη του αμερικανικού Ναζιστικού κόμματος, Τζορτζ Λίνκολν Ρόκγουελ. Ο Γουίλιαμ Πιρς μετά την δολοφονία του Ρόκγουελ, δημιούργησε την δική του οργάνωση National Youth Alliance η οποία ήταν υπέρ του αντικομμουνισμού, της άρνησης του Ολοκαυτώματος και της Λευκής ανωτερότητας. Έχει εκδώσει δυο βιβλία, Tα Hμερολόγια Τέρνερ και το Hunter.
Η Ιστορία του βιβλίου
Η ιστορία του βιβλίου ξεκινά στα τέλη της δεκαετίας του 1970 όταν εκδόθηκε για πρώτη φορά μακριά από τα βιβλιοπωλεία, κυριολεκτικά χέρι - χέρι και μέσω ταχυδρομείου, το βιβλίο κατάφερε μέχρι το 2000 να πουλήσει περίπου 500.000 αντίτυπα.
Τότε απέκτησε και τη μεγαλύτερη δημοσιότητα, όταν ανακαλύφθηκε πως το τρομοκρατικό χτύπημα στο αρχηγείο του FBI στην Οκλαχόμα ήταν στην οργάνωση και στην εκτέλεση του, αντιγραμμένο από το κείμενο του βιβλίου.
Η δημοσιότητα που απέκτησε το βιβλίο υπήρξε τεράστια, τόση που ένας "μεγάλος" εκδοτικός οίκος αποφάσισε την κυκλοφορία του. Πούλησε 50.000 αντίτυπα σε αυτή την έκδοση, σε λιγότερο από ένα χρόνο, αλλά μετά αναγκάστηκε ύστερα από κρατικές πιέσεις να το αποσύρει από την κυκλοφορία. Το βιβλίο θεωρήθηκε προπαγάνδα μίσους και απαγορεύτηκε στον Καναδά.
Το Κείμενο
Η θεματολογία του βιβλίου μιλάει για μια αμερικανική κοινωνία που βρίσκεται στα όρια των φυλετικών και κοινωνικών εντάσεων. Τότε, μια φυλετική οργάνωση με την ονομασία "The Order" αποφασίζει να ξεκινήσει ένοπλο αγώνα, σπρωγμένη από την κρατική καταστολή. Μέσα από έναν κύκλο βίας γλαφυρά γραμμένο η οργάνωση καταφέρνει να γονατίσει την κυβέρνηση των Η.Π.Α.
Αξιοσημείωτα
Η κυβέρνηση των Η.Π.Α. έχει προσπαθήσει να απαγορεύσει την έκδοση του βιβλίου, χωρίς να τα καταφέρει, ενώ σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες που έγινε προσπάθεια να εκδοθεί δημιουργήθηκαν σημαντικά προβλήματα.
Σημειώσεις παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τα Ημερολόγια Τέρνερ, scribd.com, ανακτήθηκε στις 02/04/2017.
Αμερικανικά μυθιστορήματα
Ομοφοβία στη μυθοπλασία
Πολιτικά μυθιστορήματα
|
26883
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%9C%CE%94%CE%A5%CE%94%CE%91%CE%A3
|
ΕΜΔΥΔΑΣ
|
Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Μηχανικών Δημοσίων Υπαλλήλων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών (ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ) είναι δευτεροβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο των Διπλωματούχων Μηχανικών του Δημοσίου που είναι απόφοιτοι Ανωτάτων Σχολών. Συγκροτείται από 18 πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις με δυναμικότητα 10800 περίπου Διπλωματούχους Μηχανικούς (το έτος 2006). Δεν είναι μέλος της ΑΔΕΔΥ αλλά ούτε και κάποιας άλλης τριτοβάθμιας συνδικαλιστικής οργάνωσης. Ιδρύθηκε το 1947 και εκδίδει το τριμηνιαίο περιοδικό ΑΡΜΟΣ.
Σκοποί της Ομοσπονδίας
Η συνένωση όλων των πρωτοβάθμιων συλλόγων Μηχανικών Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών, μελών του ΤΕΕ, που υπηρετούν ως μόνιμοι πολιτικοί υπάλληλοι, ή ως πολιτικοί υπάλληλοι με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, στο Δημόσιο, τα Ν.Π.Δ.Δ., την Περιφερειακή Διοίκηση και τους Οργανισμούς Τοπικής και Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, ή ως πολιτικοί υπάλληλοι των ανωτέρω κατηγοριών που υπηρετούσαν σε Ν.Π.Δ.Δ. τα οποία μετατρέπονται κατ’ εφαρμογή του Ν.2414/1996 σε Ανώνυμες Εταιρείες.
Η οργάνωση των παραπάνω συλλόγων ώστε μέσα από τη συνεργασία, αλληλεγγύη, τις κοινές ενέργειες και προσπάθειες να προωθηθεί η προστασία και προαγωγή των επαγγελματικών και οικονομικών συμφερόντων των μελών και η βελτίωση των όρων εργασίας τους και των συνθηκών ζωής τους.
Η βελτίωση της οργάνωσης και λειτουργίας των Τεχνικών αλλά και γενικότερα όλων των Υπηρεσιών του Δημοσίου, Ν.Π.Δ.Δ. και Ο.Τ.Α.
Η μελέτη και επεξεργασία όλων των επαγγελματικών και επιστημονικών ζητημάτων που αφορούν τους μηχανικούς του Δημοσίου, αλλά και γενικότερα τον κλάδο των μηχανικών.
Η εξύψωση της επιστημονικής στάθμης των μελών καθώς και η ανάπτυξη πνεύματος συνεργασίας και αλληλεγγύης ανάμεσα στα μέλη.
Η ενεργοποίηση των μελών και η συνεργασία με άλλους συνδικαλιστικούς φορείς του Δημοσίου για τη νομοθετική κατοχύρωση της σύναψης συλλογικών συμβάσεων εργασίας για τους υπαλλήλους του Δημοσίου,
Η εκπροσώπηση των σωματείων-μελών στη σύναψη τέτοιων συλλογικών συμβάσεων εργασίας για τους μηχανικούς του Δημοσίου, Ν.Π.Δ.Δ. και Ο.Τ.Α.
Η συμβολή στην αναπτυξιακή προσπάθεια της χώρας και στην αντιμετώπιση γενικότερων θεμάτων του κοινωνικού συνόλου καθώς και η καλλιέργεια, ανάπτυξη και περιφρούρηση των ιδεών της Ελευθερίας, της Ειρήνης και της Δημοκρατίας.
Όργανα της Ομοσπονδίας
Το Πανελλαδικό Συνέδριο των αντιπροσώπων (Γενική Συνέλευση των συλλόγων-μελών της), που αποτελεί το κυρίαρχο και αποφασιστικό όργανο. (διοργανώνεται κάθε χρόνο)
Το 15μελές Διοικητικό Συμβούλιο (εκλέγεται κάθε τρία χρόνια με μυστική ψηφοφορία από το Συνέδριο)
Το Γενικό Συμβούλιο (αποτελείται από το 15μελές Διοικητικό Συμβούλιο και τα τριμελή Προεδρεία -Πρόεδρο, Αντιπρόεδρο, Γενικό Γραμματέα- των συλλόγων-μελών της Ομοσπονδίας)
Η 5μελής Εξελεγκτική Επιτροπή (ασκεί έλεγχο και εποπτεία των οικονομικών της Ομοσπονδίας)
Σημαντικές ημερομηνίες
1947 Ίδρυση της ΕΜΔΥΔΑΣ
1948 Εκλέγεται πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ μέλος της ΕΜΔΥΔΑΣ
Μετά το 1985 και το ενιαίο μισθολόγιο η ΕΜΔΥΔΑΣ ουσιαστικά δεν ανήκει στην ΑΔΕΔΥ. Τυπικά συμμετέχει μέσω της ΠΟΤΕΔΥ μέχρι το 1990
Μετά το 1990 και τη διάλυση της ΠΟΤΕΔΥ δεν ανήκει ούτε τυπικά στην ΑΔΕΔΥ
1993 Θεσμοθετείται η χορήγηση του 6 τοις χιλίοις
1996 Θεσμοθετείται η χορήγηση του 7 τοις χιλίοις
1998 1ο Ιδρυτικό συνέδριο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας (δευτεροβάθμιας) ΕΜΔΥΔΑΣ
2002 Υπογραφή Ειδικής Συλλογικής Συμφωνίας και Ειδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας
Οκτώβριος 2004 Εκδίδεται το 1ο τεύχος του ΑΡΜΟΥ"
9-11 Ιουνίου 2005 διοργανώνεται το 1ο Πανευρωπαϊκό Συνέδριο της ΕΜΔΥΔΑΣ στην Αθήνα
Σχετικές συνδέσεις
ΕΜΔΥΔΑΣ
Σελίδες πρωτοβάθμιων ενώσεων ΕΜΔΥΔΑΣ Αττικής, ΕΜΔΥΔΑΣ Κεντρικής Μακεδονίας
Συνδικαλιστικές οργανώσεις στην Ελλάδα
|
493895
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%20%CE%A4%CF%83%CE%BF%CF%8D%CF%80%CE%BA%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%82
|
Κονσταντίν Τσούπκοβιτς
|
Ο Κονσταντίν Τσούπκοβιτς (σέρβ.: Константин Чупковић, 2 Ιανουαρίου 1987) είναι Σέρβος διεθνής πετοσφαιριστής. Γεννήθηκε στη Βιροβίτιτσα της Κροατίας και από την περίοδο 2016-17 αγωνίζεται στον Ολυμπιακό Πειραιώς στη θέση του ακραίου.
Καριέρα
Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του το 2000 σε ηλικία 13 ετών από τον σέρβικο σύλλογο Μλάντι Ράντνικ του Ποζάρεβατς, την πόλη που μεγάλωσε και που είναι γνωστή για την καλλιέργεια του βόλεϊ, ειδικά στις μικρές ηλικίες. Στη συνέχεια αγωνίστηκε στις επίσης σέρβικες Βοϊβοντίνα, Νόβι Σαντ και Ραντνίτσκι Κραγκούγιεβατς ώσπου το 2010 μεταπήδησε στη Μπουντβάνσκα Ριβιέρα της πόλης Μπούντβα του Μαυροβουνίου.
Το 2011 ήταν μια περίεργη χρονιά γι’ αυτόν. Αφού πέρασε διαδοχικά για μικρά διαστήματα από τη Ρόμα Βόλεϊ και την Άλ Ραγιάν του Κατάρ, κατέληξε στην ισχυρή πολωνική Σκρά Μπελχάτοφ.
Στην ομάδα αυτή καθιερώνεται αμέσως ως βασικός και έχει σημαντική συμμετοχή στις μεγάλες επιτυχίες του συλλόγου τη διετία 2011-13, τόσο σε τοπικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Το 2012 παίρνει το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, μετά από την κατάκτηση της δεύτερης θέσης στο Τσάμπιονς Λιγκ, την ίδια περίοδο. Στον τελικό εκείνο στο Λοτζ της Πολωνίας απέναντι στην Ρούμπιν Καζάν, που έληξε με 3-2 υπέρ της Ρούμπιν, η Σκρά αδικήθηκε κατάφορα, αφού οι διαιτητές δεν είδαν ένα λάθος Ρώσου παίκτη στο 16-15 του 5ου σετ, και αντί για 16-16, το σετ έληξε με 17-15 για τη ρώσικη ομάδα.
Με την Σκρά ο Τσούπκοβιτς κατέκτησε ακόμα το Κύπελλο Πολωνίας 2011-12, το Σούπερ Κάπ Πολωνίας το 2013 και τη δεύτερη θέση στο Πρωτάθλημα το 2011-12.
Το 2013 μεταγράφεται στη Βόλεϊ Περούτζια με την οποία κατακτά τη δεύτερη θέση στο ιταλικό πρωτάθλημα το 2013-14. Οι επόμενες χρονιές τον βρίσκουν κατά σειρά στη πολωνική Λουζνίτσκα Μπίντγκοζ, στη γαλλική Τουρ και τέλος στο Μεγάλο Λιμάνι και τον Ολυμπιακό Πειραιώς.
Διεθνείς επιτυχίες
Τσάμπιονς Λίγκ
2011-12: 2η θέση με τη Σκρά Μπελχάτοφ
Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων
2012: 3η θέση με τη Σκρά Μπελχάτοφ
Εθνικές Διοργανώσεις Τίτλοι - Διακρίσεις
2011-12: Κύπελλο Πολωνίας (Σκρά Μπελχάτοφ)
2012: Σούπερ Καπ Πολωνίας (Σκρά Μπελχάτοφ)
2011-12: 2η θέση Πρωτάθλημα Πολωνίας (Σκρά Μπελχάτοφ)
2013-14: 2η θέση Πρωτάθλημα Ιταλίας (Βόλεϊ Περούτζια)
Πηγές
Ο Τσούπκοβιτς στον Ολυμπιακό osfp.gr
Στοιχεία για τον Κονσταντίν Τσούπκοβιτς www.legavolley.it
Konstantin Čupković - Στοιχεία volleyball-forever.com
Μικρο βιογραφικό worldleague.2015.fivb.com
Σέρβοι πετοσφαιριστές
Πετοσφαιριστές ΟΣΦΠ
|
16292
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CF%84%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AC
|
Φωτοβολταϊκά
|
Με τον γενικό όρο Φωτοβολταϊκά πάνελ ονομάζεται η βιομηχανική διάταξη πολλών φωτοβολταϊκών κυττάρων σε μία σειρά. Στην ουσία πρόκειται για τεχνητούς ημιαγωγούς (συνήθως από Πυρίτιο) οι οποίοι ενώνονται με σκοπό να δημιουργήσουν ένα ηλεκτρικό κύκλωμα σε σειρά. Οι ημιαγωγοί αυτοί απορροφούν φωτόνια από την ηλιακή ακτινοβολία και παράγουν μια Ηλεκτρική τάση. Αυτή η διαδικασία ονομάζεται"Φωτοβολταϊκό φαινόμενο".
Τα φωτοβολταϊκά ανήκουν στη κατηγορία των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (Α.Π.Ε).
Στην κατηγορία των ανανεώσιμων ηλιακών πηγών ενέργειας, τα ηλιοθερμικά συστήματα είναι πιο αποδοτικά από τα φωτοβολταϊκά.
Γενικοί όροι
Φωτοβολταϊκό Φαινόμενο
Το φωτοβολταϊκό (Φ/Β) φαινόμενο αφορά τη μετατροπή της ηλιακής ενέργειας σε ηλεκτρική. Το Φ/Β φαινόμενο ανακαλύφθηκε το 1839 από τον Εντμόντ Μπεκερέλ (Alexandre-Edmond Becquerel ).
Περιληπτικά πρόκειται για την απορρόφηση της ενέργειας του φωτός από τα ηλεκτρόνια των ατόμων του Φ/Β στοιχείου και την απόδραση των ηλεκτρονίων αυτών από τις κανονικές τους θέσεις με αποτέλεσμα τη δημιουργία ρεύματος. Το ηλεκτρικό πεδίο που προϋπάρχει στο Φ/Β στοιχείο οδηγεί το ρεύμα στο φορτίο.
Φωτοβολταϊκή Διάταξη
Τα Φ/Β πλαίσια έχουν ως βασικό μέρος το ηλιακό στοιχείο (solar cell) που είναι ένας κατάλληλα επεξεργασμένος ημιαγωγός μικρού πάχους σε επίπεδη επιφάνεια. Η πρόσπτωση ηλιακής ακτινοβολίας δημιουργεί ηλεκτρική τάση και με την κατάλληλη σύνδεση σε φορτίο παράγεται ηλεκτρικό ρεύμα.
Τα Φ/Β στοιχεία ομαδοποιούνται κατάλληλα και συγκροτούν τα φωτοβολταϊκά πλαίσια ή γεννήτριες (module), τυπικής ισχύος από 20W έως 300W. Οι Φ/Β γεννήτριες συνδέονται ηλεκτρολογικά μεταξύ τους και δημιουργούνται οι φωτοβολταϊκές συστοιχίες (arrays).
Τεχνολογίες Φ/Β Στοιχείων
Ένα φωτοβολταϊκό σύστημα αποτελείται από ένα ή περισσότερα πάνελ (ή πλαίσια, ή όπως λέγονται συχνά στο εμπόριο, «κρύσταλλα») φωτοβολταϊκών στοιχείων (ή «κυψελών», ή «κυττάρων»), μαζί με τις απαραίτητες συσκευές και διατάξεις για τη μετατροπή της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται στην επιθυμητή μορφή.
Το φωτοβολταϊκό στοιχείο είναι συνήθως τετράγωνο, με πλευρά 120-160mm. Δύο τύποι πυριτίου χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία φωτοβολταϊκών στοιχείων: το άμορφο και το κρυσταλλικό πυρίτιο, ενώ το κρυσταλλικό πυρίτιο διακρίνεται σε μονοκρυσταλλικό ή πολυκρυσταλλικό. Το άμορφο και το κρυσταλλικό πυρίτιο παρουσιάζουν τόσο πλεονεκτήματα, όσο και μειονεκτήματα, και κατά τη μελέτη του φωτοβολταϊκού συστήματος γίνεται η αξιολόγηση των ειδικών συνθηκών της εφαρμογής (κατεύθυνση και διάρκεια της ηλιοφάνειας, τυχόν σκιάσεις κλπ.) ώστε να επιλεγεί η κατάλληλη τεχνολογία.
Στο εμπόριο διατίθενται φωτοβολταϊκά πάνελ – τα οποία δεν είναι παρά πολλά φωτοβολταϊκά στοιχεία συνδεδεμένα μεταξύ τους, επικαλυμμένα με ειδικές μεμβράνες και εγκιβωτισμένα σε γυαλί με πλαίσιο από αλουμίνιο – σε διάφορες τιμές ονομαστικής ισχύος, ανάλογα με την τεχνολογία και τον αριθμό των φωτοβολταϊκών κυψελών που τα αποτελούν. Έτσι, ένα πάνελ 36 κυψελών μπορεί να έχει ονομαστική ισχύ 70-85 W, ενώ μεγαλύτερα πάνελ μπορεί να φτάσουν και τα 200 W ή και παραπάνω.
Η κατασκευή μιας γεννήτριας κρυσταλλικού πυριτίου μπορεί να γίνει και από ερασιτέχνες, μετά από την προμήθεια των στοιχείων. Το κόστος είναι άπίθανο να είναι χαμηλότερο από την αγορά έτοιμης γεννήτριας, καθώς η προμήθεια ποιοτικών στοιχείων είναι πολύ δύσκολη. Εκτός από το πυρίτιο χρησιμοποιούνται και άλλα υλικά για την κατασκευή των φωτοβολταϊκών στοιχείων, όπως το Κάδμιο - Τελλούριο (CdTe) και ο ινδοδισεληνιούχος χαλκός. Σε αυτές τις κατασκευές, η μορφή του στοιχείου διαφέρει σημαντικά από αυτή του κρυσταλλικού πυριτίου, και έχει συνήθως τη μορφή λωρίδας πλάτους μερικών χιλιοστών και μήκους αρκετών εκατοστών. Τα πάνελ συνδέονται μεταξύ τους και δημιουργούν τη φωτοβολταϊκή συστοιχία, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει από 2 έως και αρκετές εκατοντάδες φωτοβολταϊκές γεννήτριες.
Η ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται από μια Φ/Β συστοιχία είναι συνεχούς ρεύματος (DC), και για το λόγο αυτό οι πρώτες χρήσεις των φωτοβολταϊκών αφορούσαν εφαρμογές DC τάσης: κλασικά παραδείγματα είναι ο υπολογιστής τσέπης («κομπιουτεράκι») και οι δορυφόροι. Με την προοδευτική αύξηση όμως του βαθμού απόδοσης, δημιουργήθηκαν ειδικές συσκευές – οι αναστροφείς (inverters) - που σκοπό έχουν να μετατρέψουν την έξοδο συνεχούς τάσης της Φ/Β συστοιχίας σε εναλλασσόμενη τάση. Με τον τρόπο αυτό, το Φ/Β σύστημα είναι σε θέση να τροφοδοτήσει μια σύγχρονη εγκατάσταση (κατοικία, θερμοκήπιο, μονάδα παραγωγής κλπ.) που χρησιμοποιεί κατά κανόνα συσκευές εναλλασσόμενου ρεύματος(AC).
Δομή ενός φωτοβολταϊκού συστήματος
Το φωτοβολταϊκό σύστημα αποτελείται από ένα αριθμό μερών ή υποσυστημάτων:
(α) Τη φωτοβολταϊκή γεννήτρια με τη μηχανική υποστήριξη και πιθανόν ένα σύστημα παρακολούθησης της ηλιακής τροχιάς.
(β) Μπαταρίες (υποσύστημα αποθήκευσης)- πλέον δεν χρησιμοποιούνται, εκτός σε απομακρυσμένες εγκαταστάσεις όπως είναι π.χ. οι Φάροι, διαφορετικά η σύνδεση του πάνελ γίνεται απευθείας με το υφιστάμενο δίκτυο του ΔΕΔΔΗΕ.
(γ) Καθορισμό ισχύος και συσκευή ελέγχου που περιλαμβάνει φροντίδα για μέτρηση και παρατήρηση.
(δ) Εφεδρική γεννήτρια. Η επιλογή του πώς και ποια από αυτά τα στοιχεία ολοκληρώνονται μέσα στο σύστημα εξαρτάται από ποικίλες εκτιμήσεις.
Διάκριση Φ/Β συστημάτων
Υπάρχουν δυο κύριες κατηγορίες συστημάτων, το διασυνδεδεμένο με το δίκτυο και το αυτόνομο.
Τα συνδεδεμένα στο δίκτυο συστήματα μπορούν να υποδιαιρεθούν σ’ εκείνα στα οποία το δίκτυο ενεργεί απλώς ως μια βοηθητική τροφοδοσία (εφεδρικό δίκτυο) και εκείνα τα οποία ίσως λάβουν επίσης πρόσθετη ισχύ από τη Φ.Β. γεννήτρια (αλληλοεπιδρώμενο δίκτυο). Μέσα στους Φ.Β. σταθμούς όλη η παραγόμενη ισχύς τροφοδοτείται στο δίκτυο.
Αυτόνομα φωτοβολταϊκά συστήματα ηλεκτροδότησης
Τα αυτόνομα φωτοβολταϊκά (off-grid) είναι συστήματα ηλεκτροδότησης με τη βοήθεια της ηλιακής ενέργειας. Διαφοροποιούνται από τα διασυνδεδεμένα φωτοβολταϊκά (grid-tied ή on grid) συστήματα στο ότι δεν απαιτείται διασύνδεση με το δημόσιο δίκτυο (π.χ. ΔΕΗ) για να λειτουργήσουν. Τα αυτόνομα συστήματα πέρα από την ηλιακή ενέργεια μπορούν να εκμεταλλευτούν και την αιολική οπότε και ονομάζονται αυτόνομα υβριδικά συστήματα. Συνήθως τα αυτόνομα συστήματα περιλαμβάνουν μπαταρίες (συσσωρευτές) και ονομάζονται αυτόνομα συστήματα με αποθήκευση. Σε αυτά τα συστήματα κατά τη διάρκεια ανυπαρξίας ενέργειας από ήλιο ή άνεμο το φορτίο τροφοδοτείται μέσω των συσσωρευτών. Υπάρχουν και συστήματα απευθείας τροφοδότησης του φορτίου χωρίς συσσωρευτές με το μειονέκτημα της χρήσης τους μόνο όσο υπάρχει ηλιοφάνεια ή ανεμόπτωση και ονομάζονται αυτόνομα συστήματα χωρίς αποθήκευση.
Τα αυτόνομα συστήματα ηλεκτροδότησης χρησιμοποιούνται σε κτίρια που είναι απομακρυσμένη και κατά συνέπεια κοστοβόρα ή αδύνατη η σύνδεση με το δημόσιο δίκτυο, σε πλωτά σκάφη, εξοχικά, τροχόσπιτα κ.α. Δεν είναι λίγοι οικισμοί στην Αφρικανική ήπειρο που τροφοδοτούνται πλήρως από αυτόνομα φωτοβολταϊκά συστήματα.
Φωτοβολταϊκές βασικές μονάδες
Συνήθως τα ηλιακά στοιχεία σε μια βασική μονάδα συνδέονται μεταξύ τους σε μια βασική σειρά. Αυτό οφείλεται στα ηλεκτρικά χαρακτηριστικά του κάθε ηλιακού στοιχείου. Ένα τυπικό (διαμέτρου 4 ιντσών) ηλιακό στοιχείο κρυσταλλικού πυριτίου ή ένα (10 cm Χ 10 cm) πολυκρυσταλλικό στοιχείο θα παρέχουν κάτω από κανονικές συνθήκες ισχύ μεταξύ 1 και 1,5 W, εξαρτώμενη από την απόδοση του ηλιακού στοιχείου. Αυτή η ισχύς παρέχεται συνήθως υπό τάση 0,5 ή 0,6 V. Από τη στιγμή που υπάρχουν πολύ λίγες εφαρμογές, οι οποίες μπορούν να λειτουργούν σε αυτή την τάση, η άμεση λύση είναι να συνδεθούν τα ηλιακά στοιχεία σε σειρά.
Ο αριθμός των ηλεκτρικών στοιχείων μέσα σε μια βασική μονάδα ρυθμίζεται από την τάση της βασικής μονάδας. Η ονομαστική τάση λειτουργίας του συστήματος συνήθως πρέπει να ταιριάζει με την ονομαστική τάση του υποσυστήματος αποθήκευσης. Οι περισσότερες εκ των φωτοβολταϊκών βασικών μονάδων, που κατασκευάζονται βιομηχανικά έχουν σταθερές διατάξεις, οι οποίες μπορούν να συνεργασθούν ακόμη και με μπαταρίες των 12Volt. Προνοώντας για κάποια υπέρταση προκειμένου να φορτιστεί η μπαταρία και να αντισταθμιστεί χαμηλότερη έξοδος, κάτω από συνθήκες χαμηλότερες των κανονικών, έχει βρεθεί ότι μια ομάδα των 33 έως 36 ηλιακών στοιχείων σε σειρά συνήθως εξασφαλίζουν αξιόπιστη λειτουργία.
Έτσι η ισχύς των βασικών μονάδων πυριτίου συνήθως κυμαίνεται μεταξύ 40 και 60 W. Οι παράμετροι της βασικής μονάδας καθορίζονται από τον κατασκευαστή κάτω από τις ακόλουθες κανονικές συνθήκες:
Ακτινοβολία 1 ΚW/m2
Φασματική κατανομή ΑΜ 1,5
Θερμοκρασία ηλιακού στοιχείου 25 °C
Πρόκειται για τις ίδιες συνθήκες με αυτές που χρησιμοποιούνται για να χαρακτηρισθούν τα ηλιακά στοιχεία. Η ονομαστική έξοδος συνήθως ονομάζεται ισχύς κορυφής μιας βασικής μονάδας και εκφράζεται σε W κορυφής (W).
Τα τρία περισσότερο σημαντικά ηλεκτρικά χαρακτηριστικά μιας βασικής μονάδας είναι το ρεύμα βραχυκυκλώματος, η τάση ανοικτού κυκλώματος και το σημείο μέγιστης ισχύος σε συνάρτηση με τη θερμοκρασία και την ακτινοβολία. Αυτές οι χαρακτηριστικές μοιάζουν με τη χαρακτηριστική Ι-V ενός ηλιακού στοιχείου, ωστόσο υπάρχουν συγκεκριμένες ιδιομορφίες.
Βαθμός απόδοσης
Ο βαθμός απόδοσης εκφράζει το ποσοστό της ηλιακής ακτινοβολίας που μετατρέπεται σε ηλεκτρική ενέργεια στο φωτοβολταϊκό στοιχείο. Τα πρώτα φωτοβολταϊκά στοιχεία, που σχεδιάστηκαν τον 19ο αιώνα, δεν είχαν παρά 1-2% απόδοση, ενώ το 1954 τα εργαστήρια Bell Laboratories δημιούργησαν τα πρώτα Φ/Β στοιχεία πυριτίου με απόδοση 6%. Στην πορεία του χρόνου όλο και αυξάνεται ο βαθμός απόδοσης: η αύξηση της απόδοσης, έστω και κατά μια ποσοστιαία μονάδα, θεωρείται επίτευγμα στην τεχνολογία των φωτοβολταϊκών. Στη σημερινή εποχή ο τυπικός βαθμός απόδοσης ενός φωτοβολταϊκού στοιχείου βρίσκεται στο 13 – 19%, ο οποίος, συγκρινόμενος με την απόδοση άλλου συστήματος (συμβατικού, αιολικού, υδροηλεκτρικού κλπ.), παραμένει ακόμη αρκετά χαμηλός. Αυτό σημαίνει ότι το φωτοβολταϊκό σύστημα καταλαμβάνει μεγάλη επιφάνεια προκειμένου να αποδώσει την επιθυμητή ηλεκτρική ισχύ. Ωστόσο, η απόδοση ενός δεδομένου συστήματος μπορεί να βελτιωθεί σημαντικά με την τοποθέτηση των φωτοβολταϊκών σε ηλιοστάτη.
Οι προϋποθέσεις αξιοποίησης των Φ/Β συστημάτων στην Ελλάδα είναι από τις καλύτερες στην Ευρώπη, αφού η συνολική ενέργεια που δέχεται κάθε τετραγωνικό μέτρο επιφάνειας στη διάρκεια ενός έτους κυμαίνεται από 1400-1800 kWh.
Ανάπτυξη των φωτοβολταϊκών
Η παγκόσμια ανάπτυξη των φωτοβολταϊκών ήταν εκθετική μεταξύ των ετών 1992-2017. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, τα φωτοβολταϊκά εξελίχθηκαν από μια εξειδικευμένη αγορά εφαρμογών μικρής κλίμακας σε σημαντική πηγή ηλεκτρικής ενέργειας. Όταν τα ηλιακά φωτοβολταϊκά συστήματα αναγνωρίστηκαν για πρώτη φορά ως πολλά υποσχόμενη τεχνολογία ανανεώσιμων πηγών ενέργειας διάφορες κυβερνήσεις εφάρμοσαν προγράμματα προκειμένου να παράσχουν οικονομικά κίνητρα για επενδύσεις. Για αρκετά χρόνια, η ανάπτυξη προήλθε κυρίως από την Ιαπωνία και τις πρωτοπόρες ευρωπαϊκές χώρες.
Από τότε, η ανάπτυξη των φωτοβολταϊκών εγκαταστάσεων έχει αποκτήσει δυναμική σε παγκόσμια κλίμακα, ιδιαίτερα στην Ασία, αλλά και στη Βόρεια Αμερική και σε άλλες περιοχές. Η αύξηση της φωτοβολταϊκής ενέργειας προχώρησε ακόμη πιο γρήγορα όταν η παραγωγή ηλιακών κυψελών και μονάδων άρχισε να αυξάνεται στις ΗΠΑ με το έργο Million Solar Roofs, καθώς και με την πρόσθεση των ΑΠΕ στο πενταετές σχέδιο της Κίνας για την παραγωγή ενέργειας για το 2011.
Κίνητρα
Στην Ελλάδα
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θέσει ως στόχο της για το 2020 το 20% της κατανάλωσης ενέργειας να προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές. Ως προς την ηλιοθερμική ενέργεια η Ελλάδα ήταν πρωτοπόρος χώρα στην Ευρώπη τις τελευταίες δεκαετίες με περίπου ένα εκατομμύριο εγκατεστημένους ηλιακούς θερμοσίφωνες, που συμβάλουν σημαντικά στην εξοικονόμηση ενέργειας και στην προστασία του περιβάλλοντος, αξιοποιώντας το ανεξάντλητο ηλιακό δυναμικό. Τώρα μένει να γίνει το ίδιο και ως προς την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Οι προϋποθέσεις μάλιστα για τα Φωτοβολταϊκά Συστήματα είναι ακόμα καλύτερες, αφού τα Φ/Β συστήματα παρουσιάζουν τη μέγιστη παραγωγή ακριβώς εκείνες τις ώρες της ημέρας που και η κατανάλωση (ζήτηση) φτάνει στο μέγιστο και η ΔΕΗ ζητά από όλους τους καταναλωτές να περιορίσουν τη ζήτηση ή αναγκάζεται να κάνει περικοπές (ελεγχόμενη συσκότιση). Τα φωτοβολταϊκά συστήματα επιδοτούνται από το Ελληνικό κράτος μέσω του νέου επενδυτικού νόμου Ν. 3522/06 και του αναπτυξιακού νόμου Ν. 3299/04 για επενδυτές μεσαίας και μεγάλης κλίμακας (επιδότηση αγοράς εξοπλισμού έως και 40% ανάλογα με την περιοχή της εγκατάστασης και τα επιχειρηματικά κριτήρια που ικανοποιούνται). Στη συνέχεια, με βάση το νόμο Ν. 3468/06 για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας ο επενδυτής συνάπτει δεκαετές συμβόλαιο – με μονομερή δυνατότητα ανανέωσης της σύμβασης από την πλευρά του επενδυτή για ακόμη δέκα χρόνια – για την πώληση της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγει στον ΔΕΣΜΗΕ (Διαχειριστής Ελληνικού Συστήματος Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας) για τις διασυνδεδεμένες περιοχές, ή απευθείας στη ΔΕΗ για τις μη-διασυνδεδεμένες περιοχές. Η τιμή πώλησης κυμαίνεται από 0,40 έως 0,50 Ευρώ ανά κιλοβατώρα (kWh) ανάλογα με το μέγεθος και την περιοχή της εγκατάστασης. Όμως, και ο ιδιώτης μπορεί να επωφεληθεί του νόμου 3468, πουλώντας την πλεονάζουσα ενέργεια της εγκατάστασης ιδιόχρησης που διαθέτει στις ίδιες ανταγωνιστικές τιμές, με επιπλέον όφελος φοροελάφρυνση έως και 700 Ευρώ.
Τα κίνητρα αυτά έχουν ήδη δείξει τα πρώτα αποτελέσματα, και πλέον βλέπουμε τη δημιουργία φωτοβολταϊκών πάρκων σε πολλές περιοχές της χώρας, και την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών συστημάτων σε καινούργια ή και παλιότερα σπίτια. Με την τρέχουσα νομοθεσία η Ελληνική πολιτεία στοχεύει στη δημιουργία μεγάλων ως πολύ μεγάλων φωτοβολταϊκών πάρκων, σε αντίθεση με άλλες χώρες, που όπως η Γερμανία στοχεύουν στην ανάπτυξη πολλών μικρών συστημάτων. Μία σχετική σύγκριση φαίνεται στο διάγραμμα που ακολουθεί. Τα στοιχεία του διαγράμματος προέρχονται από τον σύνδεσμο εταιρειών ηλιακής ενέργειας της Γερμανίας (BSW) και από την Ελληνική Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ).
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση
Η ευρωπαϊκή νομοθεσία είναι αντίστοιχη με την ελληνική. Πολλές πόλεις χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν παράσχει ανάλογα κίνητρα για την εγκατάσταση Φ/Β τόσο σε οικιακές όσο και σε εταιρικές εγκαταστάσεις. Πρόσφατα, η πόλη με τη μεγαλύτερη ηλιοφάνεια στη Γερμανία, το Φράιμπουργκ (Freiburg im Breisgau) διατηρώντας τον τίτλο της "πράσινης πόλης" ανακοίνωσε την εγκατάσταση Φ/Β σε οικίες και δημόσια κτίρια. Οι οικιακοί καταναλωτές στην πόλη πωλούν τα ποσά ενέργειας που περισσεύουν στον παροχέα ηλεκτρικής ενέργειας. Παρόμοιες προσπάθειες γίνονται, επίσης, στη Νότια Γαλλία και στην Ιταλία, καθώς οι περιοχές αυτές πλεονεκτούν από την άποψη ημερήσιας ηλιοφάνειας. Προσδοκάται, ωστόσο, η εγκατάσταση Φ/Β και σε βορειότερες περιοχές, ιδιαίτερα όταν βελτιωθεί ο συντελεστής απόδοσής τους.
Χρήσεις
Τα φωτοβολταϊκά είναι διατάξεις που παράγουν ηλεκτρικό ρεύμα από την ηλιακή ακτινοβολία. Το ηλεκτρικό αυτό ρεύμα χρησιμοποιείται για να δώσει ενέργεια σε μια συσκευή ή για τη φόρτιση μπαταρίας. Η τεχνολογία αυτή χρησιμοποιείται ευρέως σε μικροϋπολογιστές τσέπης που λειτουργούν χωρίς μπαταρία, απλώς με την έκθεσή τους στο φως.
Τα φωτοβολταϊκά χρησιμοποιούνται συχνά σε συστοιχίες για την παραγωγή ενέργειας σε μεγάλη κλίμακα. Σε τέτοια μορφή χρησιμοποιούνται για να δίνουν ενέργεια σε δορυφόρους, διαστημόπλοια, αλλά και σε απλούστερες εφαρμογές, όπως για την ενεργειοδότηση απομακρυσμένων τηλεφώνων εκτάκτου ανάγκης σε εθνικές οδούς, σε σπίτια κλπ.
Σε πολλές χώρες έχουν ξεκινήσει προγράμματα επιδότησης των επενδύσεων σε φωτοβολταϊκά, τα οποία παράγουν ηλεκτρική ενέργεια που μεταπωλείται και εισάγεται στα δημόσια δίκτυα μεταφοράς. Τα προγράμματα αυτά έχουν στόχο τη διαφοροποίηση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και τη σταδιακή απεξάρτησή της από το πετρέλαιο.
Η θερμοκρασία είναι μια σημαντική παράμετρος λειτουργίας ενός Φ/Β συστήματος. Όπως έχουμε δει ο συντελεστής θερμοκρασίας για την τάση ανοικτού κυκλώματος είναι κατά προσέγγιση ίσος με -2.3 mV/◦C για καθένα ηλιακό στοιχείο. Ο συντελεστής τάσης μιας βασικής μονάδας είναι επομένως αρνητικός και πολύ μεγάλος από τη στιγμή που συνδέονται σε σειρά 33 έως 36 ηλιακά στοιχεία. Ο συντελεστής ρεύματος, από την άλλη πλευρά, είναι θετικός και μικρός, περίπου +6 μΑ/◦C ανά τετραγωνικό εκατοστό της βασικής μονάδας. Συνεπώς, μόνο η μεταβολή τάσης σε σχέση μ’ αυτή της θερμοκρασίας λαμβάνεται υπόψη για πρακτικούς κυρίως υπολογισμούς, ενώ για κάθε βασική μονάδα αποτελούμενη από nc ηλιακά στοιχεία συνδεδεμένα σε σειρά ισούται προς:
Είναι σημαντικό να σημειώσετε ότι η τάση καθορίζεται από τη θερμοκρασία λειτουργίας των ηλιακών στοιχείων, η οποία διαφέρει από τη θερμοκρασία περιβάλλοντος.
Όπως και για καθένα ηλιακό στοιχείο, το ρεύμα βραχυκυκλώματος Isc μιας βασικής μονάδας είναι ανάλογο προς την ακτινοβολία και επομένως θα ποικίλλει κατά τη διάρκεια της ημέρας κατά τον ίδιο τρόπο. Εφόσον η τάση είναι λογαριθμική συνάρτηση του ρεύματος, θα εξαρτάται επίσης λογαριθμικά και από την ακτινοβολία. Κατά τη διάρκεια της ημέρας επομένως η τάση θα μεταβάλλεται λιγότερο από ότι το ρεύμα. Στο σχεδιασμό της Φ/Β γεννήτριας είναι συνηθισμένο να παραμελείται η μεταβολή της τάσης και να λαμβάνεται το ρεύμα βραχυκυκλώματος ανάλογο προς την ακτινοβολία.
Η λειτουργία μιας βασικής μονάδας θα πρέπει να βρίσκεται όσο το δυνατόν πιο κοντά στο σημείο μέγιστης ισχύος. Είναι ένα σημαντικό γνώρισμα της χαρακτηριστικής της βασικής μονάδας, το ότι η τάση του σημείου μεγίστης ισχύος Vm είναι σχεδόν ανεξάρτητη από την ακτινοβολία. Η μέση τιμή αυτής της τάσης κατά τη διάρκεια της ημέρας μπορεί να εκτιμηθεί στο 80% της τάσης ανοικτού κυκλώματος κάτω από κανονικές συνθήκες ακτινοβολίας. Αυτή η ιδιότητα είναι χρήσιμη για τη σχεδίαση της μονάδας ελέγχου της ισχύος της συσκευής.
Ο χαρακτηρισμός της βασικής Φ.Β. μονάδας συμπληρώνεται με τη μέτρηση της θερμοκρασίας ενός κανονικά λειτουργούντος ηλιακού στοιχείου (NOCT) (Normal Operating Cell Τemperature), οριζόμενης ως η θερμοκρασία του ηλιακού στοιχείου, όταν η βασική μονάδα λειτουργεί κάτω από τις ακόλουθες συνθήκες σε ανοικτό κύκλωμα:
Ακτινοβολία 0,8
Φασματική κατανομή ΑΜ 1,5
Θερμοκρασία περιβάλλοντος 20 °C
Ταχύτητα ανέμου 1 m/s
Η NOCT (συνήθως μεταξύ 42 °C και 46 °C) χρησιμοποιείται τότε για να καθορίσει τη θερμοκρασία του ηλιακού ηλεκτρικού στοιχείου Tc κατά τη διάρκεια της λειτουργίας βασικής μονάδας. Συνήθως υποθέτουμε ότι η διαφορά μεταξύ Τc και θερμοκρασίας περιβάλλοντος Ta εξαρτάται γραμμικά από την ακτινοβολία Gr.
Φωτοβολταϊκά στις στέγες
Με τα φωτοβολταϊκά σε στέγες η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλησε να ωθήσει τους πολίτες της να αξιοποιήσουν την ηλιακή ενέργεια. Έτσι ξεκίνησε το Πρόγραμμα «Φωτοβολταϊκά σε Στέγες» με πολύ ευνοϊκές ρυθμίσεις και πολλά κίνητρα. Το Πρόγραμμα αφορά στέγες και δώματα στα οποία μπορούν να τοποθετηθούν φωτοβολταϊκά συνολικής ισχύος 10 kWp (κιλοβάτ). Σε αυτό μπορούν να μετέχουν όλοι οι πολίτες και, προκειμένου για την Ελλάδα, να πωλούν το ρεύμα που παράγουν στη ΔΕΗ. Το κέρδος για τον κάτοχο φωτοβολταϊκών είναι διπλό: Εισπράττει χρήματα από τη ΔΕΗ για το ρεύμα που παράγει ενώ δεν χρειάζεται να πληρώνει για το ρεύμα που καταναλώνει.
Δικαίωμα συμμετοχής στο Πρόγραμμα «Φωτοβολταϊκά σε Στέγες» έχουν όλοι οι κάτοικοι της Ελλάδας, ιδιώτες ή μικρές επιχειρήσεις, με μοναδική προϋπόθεση να είναι ιδιοκτήτες του ακινήτου που θα τοποθετηθούν τα φωτοβολταϊκά και το ακίνητο τους να είναι σε σύνδεση με τη ΔΕΗ. Δεν ισχύει για περιοχές που δεν βρίσκονται στο διασυνδεδεμένο σύστημα. Ο ιδιώτης ή η επιχείρηση που ενδιαφέρεται να τοποθετήσει τα φωτοβολταϊκά πρέπει να απευθυνθεί στα γραφεία της ΔΕΗ της περιοχής του. Αργότερα θα κληθεί να υπογράψει δυο συμβάσεις, η πρώτη αφορά την εγκατάσταση του μετρητή ρεύματος και η δεύτερη αφορά την πώληση του ρεύματος στη ΔΕΗ. Εξίσου σημαντικό για όσους αποφασίσουν να τοποθετήσουν φωτοβολταϊκά στις στέγες τους είναι ότι δεν φορολογούνται για τα έσοδα που προκύπτουν από την πώληση του ρεύματος, λόγω του μικρού μεγέθους του συστήματος που δικαιούται το κάθε κτίριο. Εκτός από τα φωτοβολταϊκά σε στέγες μονοκατοικιών, τοποθετούνται και σε στέγες και δώματα πολυκατοικιών. Απαιτείται η σύμφωνη γνώμη όλων των ιδιοκτητών και η διαδικασία πραγματοποιείται από το διαχειριστή.
Η τοποθέτηση των φωτοβολταϊκών είναι μια επένδυση για το μέλλον αφού εξασφαλίζει κέρδη για τον κάτοχο του φωτοβολταϊκού συστήματος για 25 χρόνια. Ειδικά σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας που επικρατεί ηλιοφάνεια τους περισσότερους μήνες του χρόνου, η απόδοση είναι εγγυημένη. Τα κέρδη εξαρτώνται από το μέγεθος της εγκατάστασης και όσο μεγαλύτερη είναι αυτή(μέχρι 10 kWp[κιλοβάτ]), τόσο πιο πολλά τα κέρδη.
Η τιμή αγοράς της kWh(κιλοβατώρας) από τη ΔΕΗ με βάση τον νόμο 3851 ήταν 0,55 ευρώ μέχρι τον Ιούλιο του 2012, ενώ από τον Αύγουστο του 2012 μετά από τροποποίηση του νόμου έπεσε στα 0,25 ευρώ. Η τιμή θα μειώνεται κάθε εξάμηνο ως εξής:
και μάλιστα μέχρι το 2019 όταν και θα ολοκληρωθεί το Πρόγραμμα «Φωτοβολταϊκά σε Στέγες». Η τιμή πώλησης της κιλοβατώρας παρ' όλες τις προσαρμογές είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από την τιμή που πληρώνουμε για ρεύμα.
Η χρηματοδότηση από τις τράπεζες για το Πρόγραμμα που αφορά τα φωτοβολταϊκά σε στέγες, φτάνει έως και το 100%. Εφόσον φυσικά κάποιος πληροί τις προϋποθέσεις για τραπεζικό δανεισμό. Σε αυτή την περίπτωση το κόστος για την τοποθέτηση των φωτοβολταϊκών είναι μηδαμινό για τον κάτοχο του ακινήτου, αφού άμεσα μπορεί από τα κέρδη του να αποπληρώσει το δάνειο.
Χάρη σε μαζικότερες παραγωγές και τεχνολογικές εξελίξεις στην παραγωγική διαδικασία, μεταξύ των ετών 2010 και 2018, η τιμή κατασκευής μιας μέσης φωτοβολταϊκής εγκατάστασης μειώθηκε κατά 57%.
Συλλογή του ηλιακού φωτός
Ένα σημαντικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο σχεδιαστής μιας διάταξης είναι το που θα στερεωθούν οι βασικές μονάδες, αν θα στερεωθούν σε σταθερές θέσεις ή οι προσανατολισμοί τους θα ακολουθούν (ιχνηλατούν) την κίνηση του ηλίου.
Στις περισσότερες διατάξεις οι βασικές μονάδες στερεώνονται σ’ ένα σταθερό κεκλιμένο επίπεδο με την πρόσοψη προς τον ισημερινό. Αυτό έχει την αρετή της απλότητας, δηλαδή κανένα κινούμενο τμήμα και χαμηλό κόστος. Η άριστη γωνία κλίσης εξαρτάται κυρίως από το γεωγραφικό πλάτος, την αναλογία της διάχυτης ακτινοβολίας στην τοποθεσία και το είδος του φορτίου.
Στερεώνοντας τη διάταξη πάνω σε σύστημα με δύο άξονες παρακολούθησης του Ηλίου, μπορεί να συλλεχθεί μέχρι 25% περισσότερη ηλιακή ενέργεια κατά τη διάρκεια ενός έτους, σε σύγκριση με την εγκατάσταση σταθερής κλίσης. Κάτι τέτοιο όμως αυξάνει την πολυπλοκότητα και έχει ως αποτέλεσμα μια χαμηλότερης αξιοπιστίας και υψηλότερου κόστους συντήρηση. Η μονού άξονα παρακολούθηση (ιχνηλάτηση) είναι λιγότερο σύνθετη αλλά παρουσιάζει μικρότερο κέρδος. Ο προσανατολισμός μπορεί να ρυθμίζεται χειροκίνητα, εκεί που η προσφορά εργασίας είναι διαθέσιμη, αυξάνοντας έτσι τις όποιες απολαβές. Έχει υπολογιστεί ότι σε κλίματα με ηλιοφάνεια μια διάταξη επίπεδης κινούμενης πλάκας που έχει κατάλληλη ρύθμιση ώστε να στρέφεται προς τον ήλιο δυο φορές την ημέρα και να παίρνει την κατάλληλη κρίση τέσσερις φορές το χρόνο, μπορεί να συλλαμβάνει το 95% της ενέργειας, που συλλέγετε με ένα σύστημα δυο αξόνων παρακολούθησης πλήρως αυτοματοποιημένο.
Το σύστημα παρακολούθησης είναι ιδιαίτερα σημαντικό στα συστήματα, που λειτουργούν κάτω από συγκεντρωμένο ηλιακό φως. Η δομή αυτών των συστημάτων εκτείνεται από έναν απλό σχεδιασμό βασισμένο πάνω σε πλευρικούς ενισχυτικούς καθρέπτες μέχρι τα συγκεντρωτικά συστήματα, τα οποία χρησιμοποιούν υπερσύγχρονες οπτικές τεχνικές, για να αυξήσουν την είσοδο φωτός προς τα ηλιακά στοιχεία κατά μερικές τάξεις του μεγέθους. Αυτά τα συστήματα πρέπει να προνοούν για ένα σημαντικό γεγονός, ότι δηλαδή συγκεντρώνοντας το ηλιακό φως ελαττώνουν το γωνιακό άνοιγμα των ακτίνων, που το σύστημα μπορεί να δεχθεί. Η παρακολούθηση γίνεται απαραίτητη από τη στιγμή που ο λόγος συγκέντρωσης υπερβαίνει το 10 περίπου και το σύστημα μπορεί να μετατρέψει μόνο την άμεση συνιστώσα της ηλιακής ακτινοβολίας.
Πηγές
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Πληροφορίες για τα Φωτοβολταϊκά
Φωτοβολταϊκά Συστήματα, Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών και Εξοικονόμησης Ενέργειας
Ηλιακός ηλεκτρισμός στο σπίτι σας: Ένας πρακτικός οδηγός από την Greenpeace για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών συστημάτων
Πώς Τοποθετούνται τα Φωτοβολταϊκά: Βήμα προς Βήμα Οδηγός NovaVolt
Ενεργειακές κοινότητες Ν. 4513 23/01/2018
Υπουργική απόφαση-Νέες τιμές αναφοράς ΑΠΕ ΑΠΕΕΚ/30971/1190 26/03/2020
Σχετικά άρθρα εφημερίδων
Ηλεκτρισμός
Ηλιακή ενέργεια
Μετατροπή ενέργειας
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.