id
stringlengths 2
6
| url
stringlengths 32
489
| title
stringlengths 1
87
| text
stringlengths 18
168k
|
|---|---|---|---|
323062
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%8D%CE%B3%CE%BA%CE%BF%20%CF%86%CE%BF%CE%BD%20%CE%A7%CF%8C%CF%86%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BB
|
Ούγκο φον Χόφμανσταλ
|
Ο Ούγκο φον Χόφμανσταλ (Hugo von Hofmannsthal) ήταν Αυστριακός συγγραφέας, ποιητής, δραματουργός, δοκιμιογράφος, διηγηματογράφος και λιμπρεττίστας όπως και ιδρυτικό μέλος του θεατρικού φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ.
Ο Χόφμανσταλ γεννήθηκε την 1 Φεβρουαρίου 1874 στη Βιένη και πέθανε την 15 Ιουλίου 1929 στο Ροντάουν κοντά στη Βιένη. Θεωρείται ως ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Fin de Siècle και της βιενέζικης πρωτοπορίας (Wiener Moderne).
Ο Χόφμανσταλ άρχισε πολύ νέος να γράφει ποιήματα. Επειδή δεν του επιτρεπόταν να τα δημοσιεύσει ως μαθητής, τα έργα του δημοσιεύθηκαν με ψευδώνυμα. Ήδη από την ηλικία αυτή άρχισε να έρχεται σε επικοινωνία με τον Στέφαν Γκεόργκε (Stefan George), αργότερα με τον Άρθουρ Σνίτσλερ (Arthur Schnitzler) και με άλλους εκπροσώπους της αβαγκάρντ ομάδας της Βιένης „Jung Wien“.
Μετά την αποφοίτηση από το ακαδημαϊκό γυμνάσιο στη Βιένη, σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο της Βιένης, διέκοψε όμως τις σπουδές του μετά από ένα ταξίδι του στη Βενετία για να ασχοληθεί με τη γαλλική φιλολογία. Την διδακτορική του εργασία „Για την χρήση της γλώσσας στους ποιητές της Πλειάδας“ την τελείωσε το 1898. Το 1901 εγκατέλειψε την πανεπιστημιακή του σταδιοδρομία, για να αφοσιωθεί στο γράψιμο. Το ίδιο έτος παντρεύεται την Γκέρτρουν Σλέσινγκερ (Gertrud Schlesinger). Το ζευγάρι μετακόμισε σε ένα μπαρόκ παλατάκι στο Ρόνταουν κοντά στη Βιένη (που ονομάστηκε παλατάκι του Χόφμανσταλ), στο οποίο έζησε ο Χόφμανσταλ μέχρι τον θάνατό του το 1929. Aπό τον γάμο προέκυψαν 3 παιδιά. Τον Μάρτιο του 1938 αναγκάστηκε η οικογένεια να μεταναστεύσει. Η σύζυγός του, Gerty von Hofmannsthal, έζησε μέχρι τον θάνατό της, το 1959, στην Οξφόρδη.
Ο Χόφμανσταλ υπήρξε το 1917 συνιδρυτής του θεατρικού φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ. Μας άφησε ένα ογκώδες και πολύπλοκο λογοτεχνικό έργο, πλούσιο σε αισθητική, γλώσσα και συμβολισμούς, το οποίο άξια τον κατατάσσει στους κυριότερους εκπροσώπους της μοντέρνας αυστριακής λογοτεχνίας.
Έργα (επιλογή)
Δράματα
1892 - Ο θάνατος του Τίτσιαν (Der Tod des Tizian)
1893 - Ειδύλλιο (Idylle)
1894 - Ο αφελής και ο θάνατος (Der Tor und der Tod)
1900 - Το ορυχείο στο Φάλουν (Das Bergwerk zu Falun)
1904 - Ηλέκτρα (Elektra)
1906 - Οιδίπους και η σφίγγα (Ödipus und die Sphinx)
1911 - κάποιος (Jedermann)
1921 - Ο δύσκολος (Der Schwierige)
1922 - Το μεγάλο θέατρο του Σάλτσμπουργκ (Das Salzburger Große Welttheater)
1923 - Ο απείθαρχος (Der Unbestechliche)
1923/25 - Ο πύργος (Der Turm)
Λιμπρέττα
1911 - Ο Ιπότης (Der Rosenkavalier)
1912 - Η Αριάδνη στη Νάξο (Ariadne auf Naxos)
1913 - Γυναίκα χωρίς σκιά (Die Frau ohne Schatten)
1928 - Η Αιγυπτιακή Ελένη (Die ägyptische Helena)
1929 - Arabella
Απόσπασμα μυθιστορήματος
1907 – 1927 Αντρέας ή οι ενωμένοι (Andreas oder Die Vereinigten)
Εκθέσεις, και πεζά, Ποιήματα
1895 - Το παραμύθι της 672ης νύχτας (Das Märchen der 672. Nacht)
1899 - Ιστορία αναβάτη (Reitergeschichte)
1900 - Η εμπειρία του στρατάρχη του Bassompierre (Erlebnis des Marschalls von Bassompierre)
1902 - Μια επιστολή (Ein Brief)
1903 - Η συζήτηση για τα ποιήματα (Das Gespräch über Gedichte)
1907 - Τα μονοπάτια και οι συναντήσεις (Die Wege und die Begegnungen)
1907 - 1908 - Τα γράμματα των επιστρεφόμενων (Die Briefe des Zurückgekehrten)
1910 - Lucidor. Αριθμοί σε μια άγραφη κωμωδία (Lucidor. Figuren zu einer ungeschriebenen Komödie)
1911 - Το παράξενο κορίτσι (Das fremde Mädchen)
1919 - Γυναίκα χωρίς σκιά (Die Frau ohne Schatten)
1925 - Οδοιπορικό στη βόρεια Αφρική (Reise im nördlichen Afrika)
1891 - Σχετικά με τη φυσιολογία της σύγχρονης αγάπης (Zur Physiologie der modernen Liebe)
1896 - Ποίηση και ζωή (Poesie und Leben)
1914 - Προσφυγή στα ανώτερα επίπεδα (Appell an die oberen Stände)
1915 - Πόλεμος και πολιτισμός (Krieg und Kultur)
1922-27 - Νέες γερμανικές θέσεις (Neue Deutsche Beiträge)
1907 - Ο ποιητής και η εποχή μας (Der Dichter und diese Zeit)
1917 - Η ιδέα της Ευρώπης (Die Idee Europa)
1922 - ποίηση (Gedichte)
1926 - Πρώτα κομμάτια πεζογραφίας (Früheste Prosastücke)
1927 - Αξίες και Τιμές της γερμανικής γλώσσας (Wert und Ehre deutscher Sprache)
1927 - Η λογοτεχνία ως πνευματικός χώρος του έθνους (Das Schrifttum als geistiger Raum der Nation)
λογοτεχνία (επιλογή)
Paul Stefan: Hofmannsthal. Eine imaginäre Ansprache. (Die Wiedergabe, 3. Reihe, Band 2). Wila Wiener Literarische Anstalt, Wien, 1924.
Hermann Broch: Hofmannsthal und seine Zeit - Eine Studie. Piper, Munchen, 1964 (1947/48).
Hugo Wyss: Die Frau in der Dichtung Hofmannsthals. Eine Studie zum dionysischen Welterlebnis. Max Niehaus, Zurich, 1954.
Gotthart Wunberg: Der fruhe Hofmannsthal. Schizophrenie als dichterische Struktur. Kohlhammer, Stuttgart, 1965,
Ursula Renner: Die Zauberschrift der Bilder. Bildende Kunst in Hofmannthals Texten. (Reihe Litterae 55). Rombach, Freiburg 2000, ISBN 3793091910
Claudio Magris: Der habsburgische Mythos in der modernen osterreichischen Literatur. Paul Zsolny Verl., Wien, 2000, (Γερμανικά, Ιταλικά) ISBN 9783552049611
Anke Junk: Andreas oder Die Vereinigten von Hugo von Hofmannsthal – eine kulturpsychoanalytische Untersuchung. Impr. Henner Junk, Hannover, 2015, (Γερμανικά και Ιταλικά)
Klaus Bohnenkamp (Hrg.): Briefwechsel mit Marie von Thurn und Taxis-Hohenlohe 1903-1929 / Hugo von Hofmannsthal. Rombach-Verl., Freiburg, 2016, ISBN 9783793098485.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Περαιτέρω βιβλιογραφία στο i Osterreichische Nationalbibliothek και Deutsche Nationalbibliothek
Αυστριακοί ποιητές
Αυστριακοί θεατρικοί συγγραφείς
Αυστριακοί διηγηματογράφοι
Αυστριακοί δοκιμιογράφοι
Λιμπρετίστες
|
545011
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%AF%CE%BB%CE%B9%20%CE%9C%CF%80%CF%8C%CE%B9%CE%BD%CF%84%20%28%CE%B7%CE%B8%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CF%8C%CF%82%29
|
Μπίλι Μπόιντ (ηθοποιός)
|
Ο Μπίλι Μπόιντ (αγγλικά: Billy Boyd, 28 Αυγούστου 1968) είναι Σκοτσέζος ηθοποιός του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, τραγουδιστής και μουσικός. Περισσότερο γνωστός είναι για τον ρόλο του στην τριλογία Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών (2001-2003), ως Peregrin "Pippin" Took. Άλλες γνωστές του συμμετοχές στον κινηματογράφο είναι στις ταινίες Master and Commander: The Far Side of the World (2003) και Seed of Chucky (2004).
Κατά τις αρχές του 2000 είχε δημιουργήσει μία μπάντα, ονόματι Beecake. Το 2010, κυκλοφόρησε μαζί τους και έναν δίσκο, ονόματι Soul Swimming, ενώ τον Ιούνιο του 2012, κυκλοφόρησε κι ένα EP το Please Stay. Το 2014, έγραψε και ερμήνευσε το τραγούδι The Last Goodbye, το οποίο εμφανίστηκε στους τίτλους τέλους της ταινίας Χόμπιτ: Η Μάχη των Πέντε Στρατών (2014). Το 2003, βραβεύτηκε από το Screen Actors Guild, μαζί με το υπόλοιπο κάστινγκ της ταινίας Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών: Η Επιστροφή του Βασιλιά (2003).
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Official Beecake Website
Σκωτσέζοι άνδρες ηθοποιοί κινηματογράφου
Σκωτσέζοι άνδρες ηθοποιοί τηλεόρασης
Σκωτσέζοι μουσικοί
Σκωτσέζοι άνδρες ηθοποιοί θεάτρου
|
720128
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%81%CE%AD%CE%BD%CF%84
|
Σορέντ
|
Το Σορέντ (γαλλικά: Sorède, καταλανικά: Sureda) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό των Ανατολικών Πυρηναίων, στη διοικητική περιοχή της Οξιτανίας.
Οι κάτοικοί του είναι γνωστοί ως Σορεντιέν (γαλλικά: Sorédiens).
Παραπομπές
Κοινότητες των Ανατολικών Πυρηναίων
|
21081
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%B8%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B1%20%28%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1%29
|
Συστημική θεωρία (αρχαιολογία)
|
Η συστημική θεωρία δεν είναι εγγενής του γνωστικού πεδίου της αρχαιολογίας. Προέκυψε από το έργο του βιολόγου Λούντβιχ βον Μπερτάλανφι (Ludwig von Bertalanffy), το 1940, όταν προσπάθησε να διαμορφώσει μια θεωρία ικανή να ερμηνεύσει τις αλληλεπιδράσεις διαφορετικών μεταβλητών σε μια ποικιλία συστημάτων, χωρίς να έχει σημασία τι ακριβώς αντιπροσώπευαν αυτές οι μεταβλητές, (Bertallanfy 1969). Βάσει της λογικής του οποιοδήποτε σύστημα είναι δυνατόν να ειδωθεί ως σύνολο αλληλεπιδρώντων τμημάτων. Οι σχετικές επιδράσεις των τμημάτων ακολουθούν κανόνες που αν διατυπωθούν άπαξ, είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθούν για την περιγραφή του συστήματος ανεξαρτήτως της φύσης των περιεχομένων του, (Trigger, 2005:312).
Πρωτοπόροι
Ο Λιούις Μπίνφορντ (Lewis Binford) έθεσε το ζήτημα της συστημικής θεωρίας στο New Perspectives in Archaeology, (Νέες προοπτικές στην αρχαιολογία) καθορίζοντας μάλιστα ένα corpus εννοιών συστηματοποιημένο σε τρεις θεωρίες: την Κατώτερη θεωρία, τη Μέση θεωρία και την Ανώτερη θεωρία. Η Κατώτερη θεωρία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την ερμηνεία μιας ιδιαίτερης όψης ενός πολιτισμού, π.χ. γεωργία κατά την ελληνική χαλκολιθική περίοδο. Η Μέση θεωρία περιγράφει οποιοδήποτε πολιτισμικό σύστημα πέρα από τα ιδιαίτερα πολιτισμικά του συμφραζόμενα, π.χ. η αρχαιολογία της γεωργίας εν γένει. Η Ανώτερη θεωρία ερμηνεύει οποιοδήποτε πολιτισμικό σύστημα, ανεξάρτητα από τη φύση των μεταβλητών του.
Ο αρχαιολόγος Κεντ Φλάνερι (Kent Flannery) πρωτόπόρησε σε αυτό το πεδίο με τη μελέτη του Archaeological Systems Theory and Early Mesoamerica (Αρχαιολογική συστημική θεωρία και πρώιμη Μεσοαμερική) (Flannery, 1968). Η συστημική θεωρία επέτρεψε στους αρχαιολόγους να διαχειρίζονται το αρχαιολογικό αρχείο με έναν εντελώς νέο τρόπο, αποδομώντας το στα βασικά πολιτισμικά του στοιχεία. Ο πολιτισμός είναι έννοια υποκειμενική, αλλά όταν τον διαχειρίζεται κανείς με τρόπο μαθηματικό, τότε τα αποτελέσματα είναι αναντίρρητα αντικειμενικά και αποτρέπουν οποιαδήποτε μορφή προκατάληψης, εκτός και αν υπάρχει πρόβλημα στην ίδια τη συστημική θεωρία.
Προβληματισμοί
Δυστυχώς οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν πως τις περισσότερες φορές δεν ήταν δυνατόν να χρησιμοποιήσουν τη συστημική θεωρία με αυστηρά μαθηματικό τρόπο. Παρόλο που παρείχε το κατάλληλο πλαίσιο για την περιγραφή των αλληλεπιδράσεων με όρους τύπων ανατροφοδότησης μέσα στο σύστημα, σπάνια υπήρχαν όλες οι ποσοτικές αξίες που απαιτεί η συστημική θεωρία στην πλήρη μορφή της, όπως παραδέχεται ο ίδιος ο Φλάνερι, (Flannery, 1968:85). Μακροσκοπικά η συστημική θεωρία ήταν λιγότερο χρήσιμη για την ερμηνεία της αλλαγής και περισσότερο για την περιγραφή της (Trigger, 1989:315). Η ελπίδα πως με την συστημική θεωρία θα ήταν δυνατόν να ερμηνευθεί ένα μεγάλο μέρος των πολιτισμικών κανονικοτήτων, ιδαίτερα στα πρώιμα στάδια της Διαδικαστικής Αρχαιολογίας αποδείχθηκε μάλλον υπεραισιόδοξη, (Trigger, 1989:316). Παρά τους παραπάνω προβληματισμούς, η συστημική θεωρία χρησιμοποιείται ακόμη για την περιγραφή των αλληλεπιδράσεων των μεταβλητών ενός πολιτισμικού συστήματος.
Αν μη τι άλλο η χρήση της συγκεκριμένης θεωρίας υπήρξε σημαντικό βήμα για την εμφάνιση της Νέας Αρχαιολογίας και πρόκληση για την πολιτισμική-ιστορική ερμηνευτική μέθοδο. Ήταν μια "απόδειξη" ότι η αρχαιολογία μπορούσε να είναι επιστημονική και αντικειμενική ως προς την ερμηνεία των ευρημάτων της, αποφεύγοντας τις παγίδες των υποκειμενικών θεωρήσεων.
Βιβλιογραφία
Binford, Sally R. & Lewis Binford, 1968, New Perspectives in Archaeology, Chicago: Aldine Press.
Flannery, K. V., 1968, "Archaeological Systems Theory and Early Mesoamerica" στο Anthropological Archaeology in the Americas, ed. by B. J. Meggers, 67-87. Washington, Anthropological Society of Washington.
Trigger, Bruce, 2005, Μια ιστορία της αρχαιολογικής σκέψης, (μτφρ. Β. Λαλιώτη), Αλεξάνδρεια: Αθήνα
Αρχαιολογία
Συστημική θεωρία
|
560819
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%AC%CE%BD%20%28%CE%B5%CF%80%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%AF%CE%B1%29
|
Ζαντζάν (επαρχία)
|
Η Επαρχία Ζαντζάν (περσικά: استان زنجان, Ostâne Zanjân, επίσης εκλατινοποιείται ως Ostān-e Zanjān, αζερικά: Zəngan ostanı, زنگان اوستانی, Зәнган останы) είναι μια από τις 31 επαρχίες του Ιράν. Βρίσκεται στο ιρανικό Αζερμπαϊτζά και οι περισσότεροι κάτοικοι είναι Αζέροι. Αποτελεί μέρος της Περιφέρειας 3. Η πρωτεύουσα του είναι η πόλη Ζαντζάν. Η επαρχία Ζαντζάν, με έκταση 36.400 τετραγωνικά χιλιόμετρα, είχε έναν κυρίως αγροτικό πληθυσμό 1.015.734 κατοίκων το 2011. Η επαρχία βρίσκεται 330 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Τεχεράνης, και συνδέεται με αυτήν με αυτοκινητόδρομο. Το Ζαντζάν είναι η πιο ευτυχισμένη επαρχία στο Ιράν.
Γεωργία και βιομηχανία
Η γεωργία είναι το κύριο επάγγελμα και οι καλλιέργειες περιλαμβάνουν ρύζι, καλαμπόκι, ελαιούχους σπόρους, φρούτα και πατάτες. Πουλερικά, βοοειδή και πρόβατα εκτρέφονται επίσης. Στην περιοχή το Ζαντζάν φημίζεται για τα σταφύλια χωρίς σπόρους. Οι κατασκευές περιλαμβάνουν τούβλα, τσιμέντο, λευκασμένο ρύζι και χαλιά. Εξορύσσεται χρώμιο, μόλυβδος και χαλκός. Στον επιστημονικό κόσμο το όνομα Ζαντζάν είναι γνωστό για το Ινστιτούτο Προχωρημένων Μελετών για της Βασικές Επιστήμες, ένα από τα πιο παραγωγικά ερευνητικά κέντρα της χώρας.
Το Ζαντζάν είναι γνωστό για τις όμορφες χειροτεχνίες του, όπως τα μαχαίρια και τα παραδοσιακά σανδάλια που ονομάζονται τσαρούγκ και μαλιλέχ. Το Μαλιλέχ είναι χειροποίητο από ασημένια σύρματα. Οι ντόπιοι καλλιτέχνες δημιουργούν πολλά πράγματα όπως τα διακοσμητικά πιάτα και τα ειδικά καλύμματα τους καθώς και ασημένια κοσμήματα. Στην αρχαιότητα, ο Ζαντζάν ήταν γνωστό για τα ανοξείδωτα και αιχμηρά μαχαίρια του. Αλλά αυτή η παράδοση εξαλείφεται σταδιακά με την εισαγωγή κινεζικών μαχαιριών στην αγορά, τα οποία είναι φθηνότερα και καλύτερα κατασκευασμένα. Πολλοί χωρικοί σήμερα υφαίνουν παραδοσιακό χαλί. Αυτή είναι η πιο δημοφιλής χειροτεχνία του Ζαντζάν.
Η επαρχιακή οικονομία επωφελείται από τη θέση της που συνδέει το κεντρικό Ιράν με τις βορειοδυτικές επαρχίες. Ο σιδηρόδρομος και ο αυτοκινητόδρομος που συνδέει την πρωτεύουσα του Ιράν Τεχεράνη με το Ταμπρίζ και την Τουρκία περνάει από την επαρχία Ζαντζάν.
Γεωγραφία και κλίμα
Η επαρχία Ζαντζάν έχει έκταση 22.164 τ.χλμ, καταλαμβάνοντας το 1,34% της ιρανικής επικράτειας. Η μέση πυκνότητα πληθυσμού στο Ζαντζάν είναι 4¼ άτομα ανά χιλιόμετρο. Στα βορειοδυτικά του Ιράν, το Ζαντζάν έχει κοινά σύνορα με επτά επαρχίες: Ανατολικό Αζερμπαϊτζάν, Δυτικό Αζερμπαϊτζάν, Χαμαντάν, Κουρδιστάν, Γκιλάν, Καζβίν και Αρνταμπίλ.
Τα Σαχρεστάν ή κομητείες στην επαρχία Ζαντζάν είναι:
Αμπάρ
Ιτζρούντ
Χονταμπαντέχ
Χοραμνταρέχ
Ζαντζάν
Ταρόμ
Μαχνεσάν
Σολτανίγιε
Το Ζαντζάν χαρακτηρίζεται από ορεινό κλίμα χαρακτηριζόμενο από κρύο καιρό με χιόνια στα βουνά και μέτριο κλίμα στις πεδιάδες το χειμώνα. Στα καλοκαίρια, ο καιρός είναι ζεστός. Η μέση μέγιστη θερμοκρασία του Ζαντζάν είναι περίπου 27 °C, ενώ η μέση ελάχιστη θερμοκρασία είναι -19 °C. Εν τω μεταξύ, η θερμοκρασία αυξάνεται στους 32 ° C στις ζεστές μέρες και μειώνεται στους -27 ° C στις πιο παγωμένες ημέρες.
Η μέση ετήσια βροχόπτωση τον πρώτο μήνα της άνοιξης ανέρχεται σε 72 χιλιοστά, ενώ στον δεύτερο μήνα του καλοκαιριού, καταλήγει στα 3.6 χιλιοστά. Το ποσοστό υγρασίας το πρωί βρίσκεται κατά μέσο όρο στο 74% και το μεσημέρι στο 43%.
Ο ποταμός Ζαντζάν είναι ο μόνος σημαντικός ποταμός της επαρχίας.
Δημογραφία
Οι Αζέροι είναι η κύρια εθνική ομάδα στην επαρχία που ακολουθείται από τους Τατ. Πόλεις και χωριά στα νοτιοδυτικά της επαρχίας Ζαντζάν έχουν πληθυσμό κουρδικής καταγωγής. Όπως σε κάθε άλλο μέρος του Ιράν, η lingua franca είναι η Περσική.
Ιστορία
Η πόλη Ζαντζάν ήταν μια μεγάλη πόλη στο προϊστορικό Αζερμπαϊτζάν. Το όνομα του Αζερμπαϊτζάν προέρχεται από τον Ατροπάτη, έναν Ιρανό σατράπη της Μηδίας υπό την αυτοκρατορία των Αχαιμενίδων, ο οποίος αργότερα αποκαταστάθηκε ως σατράπης της Μηδίας υπό τον Αλέξανδρο τον Μέγα.
Η αρχική ετυμολογία αυτού του ονόματος θεωρείται ότι έχει τις ρίζες του στον αρχαίο Ζωροαστριανισμό, δηλαδή στο Αβεστάν Φραουαρντίν Γιαστ ("Ύμνος στους Φύλακες Αγγέλους"). Υπάρχει μια αναφορά στο âterepâtahe ashaonô fravashîm ýazamaide, που κυριολεκτικά μεταφράζεται από τα Παλαιά Περσικά ως "λατρεύουμε τον Φραβασή του Αγίου Αταρέ-πατά". Ο Ατροπάτης κυριάρχησε στην περιοχή του σημερινού Ιρανικού Αζερμπαϊτζάν.
Στην Γεωγραφία του Πτολεμαίου, η πόλη αναφέρεται ως Αγανζηνή. Λέγεται ότι ο βασιλιάς των Σασσανιδών Αρντασίρ Α΄ της Περσίας, ανακατασκεύασε την πόλη και την ονόμασε Σαχίν, αλλά αργότερα μετονομάστηκε σε Ζανγκάν: το σημερινό όνομα είναι η αραβική μορφή.
Σε παλαιότερες περιόδους το όνομα του Ζαντζάν ήταν Χαμσέ, που σημαίνει "επαρχία με πέντε φυλές". Η επαρχία Ζαντζάν ενσωματώνει περιοχές της πρώην επαρχίας Γκέρους.
Στις 28 Δεκεμβρίου 2017 ο Ζαντζάν έγινε μια από τις πολλές ιρανικές επαρχίες που ξεχώρισαν σε διαμαρτυρίες. Ο Ανώτατος ηγέτης του Ιράν έχει κατηγορήσει τη δυτική παρέμβαση. Ορισμένες γυναικείες οργανώσεις όπως το Εθνικό Συμβούλιο Αντίστασης του Ιράν έχουν δηλώσει μερική ευθύνη για την οργάνωση αυτών των διαμαρτυριών. Ακόμα άλλοι υποστηρίζουν τη θηλυκοποίηση του ιρανικού νομικού συστήματος.
Κολλέγια και πανεπιστήμια
Το Ινστιτούτο Προχωρημένων Μελετών στις Βασικές Επιστήμες, στην πόλη Ζαντζάν, είναι ένα από τα πιο διακεκριμένα ανώτατα εκπαιδευτικά και ερευνητικά κέντρα του Ιράν στις αγνές επιστήμες. Στο Ζαντζάν βρίσκονται επίσης το Πανεπιστήμιο του Ζαντζάν, το Πανεπιστήμιο Ιατρικών Επιστημών του Ζαντζάν και το Ισλαμικό Πανεπιστήμιο Αζάντ του Ζαντζάν.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πληροφορίες για το Ζαντζάν
Πανεπιστήμιο του Ζαντζάν
Ισλαμικό Πανεπιστήμιο Αζάντ του Αμπχάρ
Ισλαμικό Πανεπιστήμιο Αζάντ του Ζαντζάν
Επίσημη ιστοσελίδα του Κυβερνείου του Ζαντζάν
Χειροποίητα του Ιράν
Επίσημη ιστοσελίδα του Θόλου Σουλτανιγιέχ
Πανεπιστήιο Ιατρικών Επιστημών του Ζαντζάν
Πληροφορίες για την πόλη του Ζαντζάν
Παραπομπές
Επαρχίες του Ιράν
|
804476
|
https://el.wikipedia.org/wiki/NGC%203501
|
NGC 3501
|
Ο NGC 3501 είναι σπειροειδής γαλαξίας ο οποίος απέχει περίπου 80 εκατομμύρια έτη φωτός και βρίσκεται στον αστερισμό Λέοντα. Ανήκει στην Ομάδα γαλαξιών NGC 3607 που με τη σειρά της ανήκει στις Ομάδες γαλαξιών Λέοντα II, στα όρια του Υπερσμήνους της Παρθένου. Ο αστρονόμος Εντουάρ Στεφάν (Édouard Stephan) ανακάλυψε τον γαλαξία αυτόν στις 23 Απριλίου 1881.
Παραπομπές
Αναφορές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
3501
33343
06116
Σπειροειδείς γαλαξίες
Λέων (αστερισμός)
|
98239
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B9%CF%81%CE%B9%CF%82
|
Βούσιρις
|
Στην ελληνική μυθολογία ο Βούσιρις ήταν βασιλιάς της Αιγύπτου.
Ο μύθος
Αναφέρεται ως γιος του θεού Ποσειδώνα και της Λυσιάνασσας ή της Λιβύης ή της Ανίφρας ή Ανίππης (κόρης ή εγγονής του Νείλου). Ο Βούσιρις ήταν σκληρός και αφιλόξενος, αφού θανάτωνε κάθε ξένο που έφθανε στο βασίλειό του. Η αφορμή ήταν το εξής γεγονός: όταν η Αίγυπτος υπέφερε κάποτε από ακαρπία επί εννέα χρόνια, έφθασε στη χώρα ο Κύπριος μάντης Φράσιος, που συμβούλεψε τον Βούσιρι να θυσιάζει κάθε χρόνο ένα ξένο στον Δία για να σταματήσει το κακό. Ο Αιγύπτιος βασιλιάς σκότωσε τότε πρώτο-πρώτο τον Φράσιο και έπειτα όλους τους ξένους που έρχονταν στην Αίγυπτο.
Στη σκληρότητα του Βούσιρι έβαλε τέλος ο Ηρακλής όταν πέρασε από την Αίγυπτο στο ταξίδι του για τον άθλο των μήλων των Εσπερίδων ή των βοδιών του Γηρυόνη. Τον συνέλαβαν τότε και τον έδεσαν καλά με πέτσινα λουριά για να τον θυσιάσουν, αλλά ο Ηρακλής έσπασε τα δεσμά του, σκότωσε τον Βούσιρι, τον γιο του Αμφιδαμαντα, και όλους τους ανθρώπους του βασιλιά.
Στη Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου ο Βούσιρις είναι ένας από τους 50 γιους του Αιγύπτου, που παντρεύτηκαν τις ισάριθμες Δαναΐδες. Ο Ευριπίδης και ο Επίχαρμος έγραψαν με βάση τον μύθο του Βούσιρι ομώνυμα δράματα, ενώ και ο Ισοκράτης είχε συγγράψει φερώνυμο έργο για την «ψεύτικη ιστορία του Ηρακλή και του Βούσιρι» Με το όνομα του βασιλιά αυτού ήταν γνωστές στους αρχαίους Έλληνες πόλεις της Αιγύπτου, ενώ ο ίδιος φαίνεται προϊόν της ελληνικής μυθοπλασίας, ετυμολογούμενο από τη λέξη Όσιρις. Ο Διόδωρος Σικελιώτης αναφέρει ότι οι πριν από τον Ψαμμήτιχο φαραώ της Αιγύπτου «έπασχαν από ξενηλασία», από όπου και ο μύθος. Τη σχετική όμως με τον Ηρακλή παράδοση την αποκρούει ο Ηρόδοτος ως ανόητη.
Παραπομπές
Πηγές
Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969
Μυθικοί βασιλείς της Αιγύπτου
|
62482
|
https://el.wikipedia.org/wiki/35%20%CF%80.%CE%A7.
|
35 π.Χ.
|
Γεγονότα
Δεύτερη εκστρατεία του Μάρκου Αντωνίου στην Παρθία. Λίγο μετά αρνήθηκε τη βοήθεια της συζύγου του, Οκταβίας, κίνηση προκλητική προς τον αδερφό της, Οκταβιανό. Οι σχέσεις των δύο ανδρών οδηγούνται σε ρήξη.
Γεννήσεις
Θάνατοι
Έτη
|
82977
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CF%80%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%A3%CE%B1%CE%B9%CE%BD-%CE%A0%CE%BF%CE%BB
|
Φίλιππος του Σαιν-Πολ
|
Ο Φίλιππος Α', δούκας της Βραβάντης (Philippe de Bourgogne, 25 Ιουλίου 1404 - 4 Αυγούστου 1430) από τον Οίκο των Βαλουά-Βουργουνδίας, γνωστός και ως Φίλιππος κόμης του Σαιν-Πολ & Λινύ, διαδέχθηκε τον αδελφό του, Ιωάννη Δ', ως δούκας της Βραβάντης το 1427.
Βιογραφία
Ήταν ο δεύτερος γιος του Αντώνιου δούκα της Βραβάντης και της Ιωάννας του Οίκου του Λουξεμβούργου, κόρης του Βάλεραν Γ΄ κόμη του Λινύ.
Πολέμησε το 1417 μαζί με τον Ιωάννη τον Ατρόμητο, τον θείο του, ενάντια στους Αρμανιάκ και, μετά την κατάληψη του Παρισιού από τους Βουργουνδούς, ορίστηκε λοχαγός του Παρισιού, δηλαδή στρατιωτικός διοικητής της πόλης για λογαριασμό του θείου του. Εισήλθε στις Βρυξέλλες το 1421 ως επίτροπος των Κρατών της Βραβάντης, μετά την φυγή του δούκα Ιωάννη Δ΄, του αδερφού του. Υποδαύλισε τότε την εξέγερση των συντεχνιών (métiers) της πόλης αυτής σε βάρος των Οίκων Ευγενών των Βρυξελλών. Το 1425, συμμετείχε στην αντιπαράθεση που προκλήθηκε μεταξύ του αδελφού του και της συζύγου του ιδίου, Ζακλίν, κόμισας του Αινώ και της Ολλανδίας.
Βρισκόταν εν μέσω προετοιμασιών για την αναχώρησή του για τους Αγίους Τόπους, όπου θα πολεμούσε τους Μουσουλμάνους, όταν ο αδελφός του πέθανε, αφήνοντάς του τα σουκάτα της Βραβάντης και του Λίμπουργκ. Επρόκειτο να νυμφευθεί τη Γιολάντα των Καπετιδών, κόρη του Λουδοβίκου Β΄ δούκα του Ανζού και της Γιολάντας της Αραγωνίας, ωστόσο απεβίωσε το 1430, σε ηλικία είκοσι έξι ετών. Ο Φίλιππος του Σαιν-Πολ ενταφιάστηκε δίπλα στους τάφους του πατέρα του και του μεγαλύτερου αδελφού του, στην εκκλησία του Τερβυρέν, κοντά στις Βρυξέλλες. Η Γιολάντα παντρεύτηκε στη συνέχεια τον Φραγκίσκο Α΄ δούκα της Βρετάνης.
Πρόγονοι
Οίκος της Βουργουνδίας
Δούκες της Βραβάντης
Οίκος του Βαλουά-Βουργουνδίας-Βραβάντης
Δούκες του Λίμπουργκ
Κόμητες του Λινί
Κόμητες του Σαιν-Πολ
|
737748
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%BF%20%CE%94%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%AC%CF%84%CE%BF%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9C%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%BA
|
Μεγάλο Δουκάτο του Μπεργκ
|
Το Μεγάλο Δουκάτο του Μπέργκ (Γερμανικά: Großherzogtum Berg), επίσης γνωστό ως το Μεγάλο Δουκάτο του Μπεργκ και του Κλεβς (Großherzogtum Kleve und Berg), ήταν έδαφος του μεγάλου δουκάτου που ιδρύθηκε το 1806 από τον αυτοκράτορα Ναπολέοντα μετά τη νίκη του στη Μάχη του Άουστερλιτς το 1805, μεταξύ της Γαλλικής Αυτοκρατορίας στον ποταμό Ρήνο και το γερμανικού Βασιλείου της Βεστφαλίας.
Παραπομπές
Otto von Pivka, Michael P. Roffe, Napoleon's German Allies: Westfalia and Kleve-Berg, p. 3; Google Books
Κρατίδια της Συνομοσπονδίας του Ρήνου
Πρώην μεγάλα δουκάτα
|
641755
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%BC%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BD%20%CE%9C%CE%BF%CF%8D%CF%84%CF%83%CE%BA%CE%B5
|
Μαξιμίλιαν Μούτσκε
|
Ο Μαξιμίλιαν Νέπομουκ "Μαξ" Μούτσκε (Maximilian Nepomuk "Max" Mutzke, γεννημένος στις 21 Μαΐου 1981) είναι Γερμανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός, ντράμερ και τηλεοπτική προσωπικότητα. Έχει κερδίσει δημόσιο ενδιαφέρον στις αρχές του 2004, όταν κέρδισε το SSDSGPS, ένα διαγωνισμό ταλέντων που φιλοξένησε η εκπομπή TV total του Στέφαν Ράαμπ.
Ο Μούτσκε επελέγη να εκπροσωπήσει τη Γερμανία στον Διαγωνισμό Τραγουδιού Eurovision 2004 με το σινγκλ "Can't Wait Until Tonight", όπου τερμάτισε όγδοος στον τελικό. Εν τω μεταξύ, το "Can't Wait Until Tonight" έκανε το ντεμπούτο του στην κορυφή των γερμανικών τσαρτς και κατέκτησε την πρώτη θέση στην Αυστρία και την Ελβετία. Επίσης κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ με τίτλο το όνομά του, το οποίο κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2005 και έφτασε στην πρώτη θέση των τσαρτς. Επίσης το άλμπουμ πιστοποιήθηκε από την Ομοσπονδιακή Ένωση της Μουσικής Βιομηχανίας (Bundesverband Musikindustrie, BVMI).
Ο Μούτσκε συνέχισε τη καριέρα του με διάφορα άλμπουμ και τραγούδια. Εκπροσώπησε τη Βάδη-Βυρτεμβέργη στον Διαγωνισμό Τραγουδιού Bundesvision 2014, όπου τερμάτισε έβδομος με το τραγούδι του "Charlotte". Πέρα από τη μουσική του σταδιοδρομία, εμφανίστηκε ως προπονητής στην τηλεοπτική σειρά Dein Song.
Παραπομπές
Γερμανοί τραγουδιστές
Συμμετέχοντες στο διαγωνισμό τραγουδιού Eurovision με τη Γερμανία
Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 2004
Συμμετέχοντες στη Eurovision
|
568146
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%B2%CE%AD%CF%81%CF%84%CE%BF%CF%82%20%CE%93%CE%84%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%86%CE%BD%CF%87%CE%B1%CE%BB%CF%84-%CE%A4%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%BC%CF%80%CF%83%CF%84
|
Αλβέρτος Γ΄ του Άνχαλτ-Τσερμπστ
|
Ο Αλβέρτος Γ΄, γερμ. Albrecht III (απεβ. π. 1 Αυγούστου 1359) από τον Οίκο των Ασκάνια ήταν πρίγκιπας του Άνχαλτ-Τσερμπστ (1359) μαζί με τον πατέρα του.
Βιογραφία
Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Αλβέρτου Β΄ πρίγκιπα του Άνχαλτ-Τσερμπστ και της Βεατρίκης των Ασκάνια, κόρης του Ροδόλφου Α΄ δούκα της Σαξονίας-Βίττενμπερκ.
Το 1359 ο πατέρας του τον έκανε συγκυβερνήτη, αλλά έπειτα από μερικούς μήνες απεβίωσε.
Ο πατέρας του έμεινε μόνος πρίγκιπας του Άνχαλτ-Τσερμπστ· το 1362 τον διαδέχθηκε ο δευτερότοκος γιος του Ιωάννης Β΄.
Παραπομπές σε πηγές
Οίκος των Ασκάνια
|
129279
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AD%CE%B4%CF%81%CE%B9%CE%BF%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9D%CF%85%CF%81%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%B7%CF%82
|
Κομματικό συνέδριο της Νυρεμβέργης
|
Το κομματικό συνέδριο της Νυρεμβέργης (γερμ. Reichsparteitag der NSDAP) ήταν εκδήλωση που διοργάνωνε το Ναζιστικό Κόμμα ετησίως από το 1923 ως 1938 στη Νυρεμβέργη της Γερμανίας. Ειδικά, μετά από την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία το 1933, ήταν το μεγαλύτερο προπαγανδιστικό γεγονός του ναζιστικού κράτους.
Ιστορικό
Το πρώτο κομματικό Συνέδριο των Ναζί έγινε το 1923 (27-29 Ιανουαρίου) στο Μόναχο, και ακολούθησε το δεύτερο συνέδριο το 1926 (3-4 Ιουλίου) στη Βαϊμάρη. Από το 1927 και μετά γινόταν κάθε χρόνο στη Νυρεμβέργη, ενώ το 1928 το Συνέδριο αναβλήθηκε λόγω οικονομικής δυσχέρειας του Κόμματος. Η Νυρεμβέργη επιλέχτηκε για λόγους ευχέρειας, αφού η γεωγραφική της θέση είναι στο κέντρο του Γερμανικού Ράιχ και είχε ευρυχωρία για να συγκεντρώσει το αναμενόμενο πλήθος κόσμου. Τόπος της εκδήλωσης ήταν το στάδιο Λούιτπολντχάιν. Επιπλέον, το τοπικό σκέλος του ναζιστικού κόμματος στη Φρανκονία ήταν πολύ καλά οργανωμένο. Διοργανωτής του Συνεδρίου ήταν ο γκαουλάιτερ Γιούλιους Στράιχερ. Από το 1933 η συνέλευση μετονομάστηκε σε «Κομματικό συνέδριο του Γερμανικού λαού», η δε εκδήλωση καθιερώθηκε να γίνεται πάντα μέσα στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Σεπτεμβρίου και να διαρκεί συνολικά οκτώ ημέρες. Σκοπός του συνεδρίου ήταν η σύσφιξη της επαφής της αρχηγίας του κόμματος με τον λαό. Το πλήθος του κόσμου που λάμβανε μέρος αυξάνονταν χρονιά με τη χρονιά, και τελικά ξεπέρασε το μισό εκατομμύριο.
Συνέδρια
1923 - 1ο κομματικό συνέδριο. Έγινε στο Μόναχο στις 27 - 29 Ιανουαρίου 1923
1923 - "Ημέρα της Γερμανίας". Έγινε στη Νυρεμβέργη στις 1 Σεπτεμβρίου 1923
1926 - 2ο κομματικό συνέδριο. Έγινε στη Βαϊμάρη στις 3 - 4 Ιουλίου 1926
1927 - 3ο κομματικό συνέδριο. Έγινε στη Νυρεμβέργη στις 20 Αυγούστου 1927
1929 - 4ο κομματικό συνέδριο. Έγινε στη Νυρεμβέργη στις 2 Αυγούστου 1929
Από το 1933 καθιερώθηκε κάθε χρονιά το συνέδριο να έχει έναν επίκαιρο τίτλο προγράμματος:
30 Αυγούστου – 3 Σεπτεμβρίου 1933: 5ο συνέδριο με την ονομασία Κομματικό συνέδριο της Νίκης (γερμ. Reichsparteitag des Sieges ή Kongreß des Sieges) λόγω της ανόδου του Χίτλερ και της πτώσης της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Κινηματογραφήθηκε από τη Λένι Ρίφενσταλ και παρουσιάστηκε στο κοινό με τον τίτλο Η νίκη της πίστης.
5 - 10 Σεπτεμβρίου 1934: 6ο συνέδριο. Αρχικά χωρίς τίτλο, το συνέδριο αυτό ονομάστηκε αργότερα Συνέδριο της Ελευθερίας και της Ισχύς ή Συνέδριο της Δύναμης ή Νίκη της Θέλησης (γερμ. Reichsparteitag der Einheit und Stärke, Reichsparteitag der Macht ή Triumph des Willens). Λίγους μήνες πριν από το συνέδριο, τη λεγόμενη νύχτα των μεγάλων μαχαιριών ο Χίτλερ είχε δώσει εντολή μαζικής δολοφονίας όλων των πολιτικών του αντιπάλων μένοντας έτσι μοναδικός πολιτικός δράστης. Κινηματογραφήθηκε από τη Λένι Ρίφενσταλ και παρουσιάστηκε στο κοινό το 1935 με τον τίτλο Ο θρίαμβος της θέλησης.
10 – 16 Σεπτεμβρίου 1935: 7ο συνέδριο με την ονομασία Συνέδριο της Ελευθερίας (γερμ. Reichsparteitag der Freiheit) λόγω της επαναφοράς της υποχρεωτικής θητείας και της «αποδέσμευσης» από τη συνθήκη των Βερσαλλιών.
8 – 14 Σεπτεμβρίου 1936: 8ο συνέδριο με την ονομασία Συνέδριο της Τιμής (γερμ. Reichsparteitag der Ehre) λόγω της Κατάληψης του Ρήνου, που σύμφωνα με τη ναζιστική προπαγάνδα «αποκατέστησε την τιμή της Γερμανίας».
6 – 13 Σεπτεμβρίου 1937: 9ο συνέδριο με την ονομασία Συνέδριο της Εργασίας (γερμ. Reichsparteitag der Arbeit) λόγω των μέτρων καταπολέμησης της ανεργίας στη Γερμανία.
5 – 12 Σεπτεμβρίου 1938: 10 συνέδριο με την ονομασία Συνέδριο της Μεγάλης Γερμανίας (γερμ. Reichsparteitag Großdeutschland) λόγω της προσάρτησης της Αυστρίας.
2 – 11 Σεπτεμβρίου 1939: Το 11ο συνέδριο που ονομαζόταν Συνέδριο της Ειρήνης (γερμ. Reichsparteitag des Friedens) υποτίθεται ότι θα ήταν ένα «δείγμα» φιλειρηνισμού. Αντί του συνεδρίου, που ξαφνικά και χωρίς εξήγηση αναβλήθηκε με ανακοίνωση στα τέλη του Αυγούστου την 1η Σεπτεμβρίου ο Χίτλερ μπήκε στην Πολωνία ξεκινώντας τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Η Εκδήλωση
Η εκδήλωση ήταν καθαρά μαζική, με σκοπό τη λατρεία του προσώπου του Χίτλερ. Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι και κοπέλες τον άκουγαν να εκφωνεί τον λόγο του, ενώ μετά έδιναν ομόφωνα όρκο πίστεως σε αυτόν και έκαναν πολύωρες παρελάσεις, περνώντας από μπροστά του. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης επικρατούσε απόλυτη πειθαρχία.
Το στάδιο
Λόγω του σταδίου, όπου διεξαγόταν το Συνέδριο, η Νυρεμβέργη ονομάστηκε Πόλη του Συνεδρίου. Το στάδιο είχε έκταση 11 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Ο Άλμπερτ Σπέερ έφτιαξε τα σχέδια από το 1934 ως το 1936, ενώ η κατασκευή του άρχισε το 1935 με ταχύ ρυθμό. Διέθετε αρένα για την παρέλαση 150 χιλιάδων στρατιωτών, αίθουσα συνελεύσεων χωρητικότητας 50 χιλιάδων ατόμων, χώρο κατασκήνωσης για 250 χιλιάδες άτομα και 70 χιλιάδες θεατές και αμφιθεατρικές κερκίδες χωρητικότητας 500 χιλιάδων θεατών. Προβλεπόταν, επίσης, αθλητικό στάδιο χωρητικότητας 400 χιλιάδων θεατών, που δεν πρόλαβε να χτιστεί. Σήμερα στις οπές των θεμελίων του έχουν δημιουργηθεί δύο τεχνητές λίμνες.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
A summary of the Nuremberg books from the World Future Fund
The Schedules for the Parteitags of 1934-1938
Ναζιστική προπαγάνδα
Σ
|
249863
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%B1%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%82%2C%20%CE%94%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B1
|
Άγιος Παύλος, Δομινίκα
|
Ο Άγιος Παύλος (αγγλικά: Saint Paul) είναι μια ενορία της Δομινίκας. Πρωτεύουσα είναι η Πον Κασσέ. Έχει έκταση 67,4 τ.χλμ.. Έχει πληθυσμό 8.397 κατοίκων (2001) και πυκνότητα 59 κατοίκων ανά τ.χλμ.
Γεωγραφία
Ο Άγιος Παύλος βρίσκεται δυτικά της Δομινίκας. Συνορεύει στα βόρεια με τον Άγιο Ιωσήφ, στα νότια με τον Άγιο Γεώργιο και στα ανατολικά με τον Άγιο Δαβίδ. Έχει έκταση 67,4 τ.χλμ.. Είναι η πέμπτη μεγαλύτερη ενορία σε έκταση και σε πληθυσμό, μετά τον Άγιο Ανδρέα, τον Άγιο Δαβίδ, τον Άγιο Ιωσήφ και τον Άγιο Πατρίκιο.
Χωριά
Κέινφιλντ
Κοσράν
Μασσάκρ
Μαώ
Μπέλφαστ
Πον Κασσέ
Ροζέ
Σπρίνγκφιλντ Εστέιτ
Μεταφορές
Ο Άγιος Μάρκος, και συγκεκριμένα η Κέινφιλντ συμπεριλαμβάνει το μικρότερο από τα μόνο δύο αεροδρόμια της Δομινίκας, το Αεροδρόμιο Κέινφιελντ, που βρίσκεται 3 μίλια βορειοανατολικά της Ροζό (το άλλο είναι το Μέλβιλ Χωλ).
Δείτε επίσης
Ενορίες της Δομινίκας
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ενορίες της Δομινίκας
|
354702
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BA%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%B3%CE%BA%20%CE%9A%CE%BF%CF%83%CF%83%CF%85%CF%86%CE%BF%CF%80%CE%B5%CE%B4%CE%AF%CE%BF%CF%85
|
Οκρούγκ Κοσσυφοπεδίου
|
Η Οκρούγκ Κοσσυφοπεδίου ή Κοσόβου (σερβικά: Косовски округ) είναι σημερινή διοικητική διαίρεση της Δημοκρατίας της Σερβίας που δεν αναγνωρίζεται από την αυτόνομη Δημοκρατία του Κοσσυφοπεδίου. Έχει πληθυσμό 672.292 κατοίκους και έκταση 3.095 τετραγωνικά χλμ., έδρα της είναι η Πρίστινα. Η διοικητική περιοχή περιλαμβάνει 10 δήμους και 393 οικισμούς.
Δήμοι
Η σημερινή διοικητική περιοχή περιλαμβάνει τους δήμους:
Ποντούγεβο
Όμπιλιτς
Πρίστινα
Κόσοβο Πόλιε
Γκλόγκοκ
Στίμλιε
Στέρπτσε
Φεριζάι
Κατσανίκ
Λίπλιαν
Ιστορία
Αρχικά δημιουργήθηκε το 1912 ως Διοικητική διαίρεση του Βασιλείου της Σερβίας, έπειτα η διαίρεση παρέμεινε στα πλαίσια του Βασιλείου Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων και του Βασίλειου της Γιουγκοσλαβίας έως το 1929, οπότε έγινε τμήμα της Μπανόβινας του Βαρδάρη. Το 1920 οι κάτοικοι της περιοχής δήλωναν στην πλειοψηφία τους Αλβανοί. Στα πλαίσια της σύγχρονης Σερβίας δημιουργήθηκε εκ νέου η διοικητική διαίρεση το 1990 και το 1999 τα Ηνωμένα έθνη προχώρησαν σε νέα διοικητική διαίρεση, την οποία δεν αναγνωρίζει η Σερβία.
Παραπομπές
All official material made by Serbia public. Information was taken from the Government of Serbia's official website.
Διοικητική διαίρεση του Βασιλείου της Σερβίας
Διοικητική διαίρεση της Δημοκρατίας της Σερβίας
Οκρουγκ Κοσσυφοπεδιου
Κοσσυφοπέδιο
|
127022
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%91%CF%81%CF%83%CE%AD%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82
|
Άγιος Αρσένιος
|
Με την ονομασία Άγιος Αρσένιος ή Όσιος Αρσένιος υπάρχουν πολλοί χριστιανοί άγιοι, όπως:
ο Άγιος Αρσένιος Επίσκοπος Βεροίας
ο Άγιος Αρσένιος εν Πάρω (1800-1877)
ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης
ο Γέρων Αρσένιος ο Σπηλαιώτης (1886-1983)
ο Όσιος Αρσένιος Βαρνακοβίτης
ο Όσιος Αρσένιος ο ασκητής
Με την ονομασία αυτή υπάρχουν και οι παρακάτω οικισμοί της Ελλάδας:
ο Άγιος Αρσένιος Νάξου
ο Άγιος Αρσένιος Θεσπρωτίας και
ο Όσιος Αρσένιος Χαλκιδικής
Δείτε επίσης
Αρσένιος
Αγιος Αρσενιος
Αγιος Αρσενιος
|
266088
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CE%BB%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1
|
Χημική ποικιλότητα
|
Η ζωή διατηρείται μέσω του μεταβολισμού διαφόρων χημικών ουσιών, όπως τα σάκχαρα, τα αμινοξέα, τις πρωτεΐνες κ.α. Μαζί με αυτές τις ουσίες, που ονομάζονται πρωτογενείς μεταβολίτες, πολλοί οργανισμοί παράγουν ένα μεγάλο αριθμό από άλλες ουσίες, τους δευτερογενείς μεταβολίτες. Το σύνολο των δευτερογενών μεταβολιτών αποτελεί τη χημική ποικιλότητα η οποία απαντάται στη φύση.
Γενικά
Οι δευτερογενείς μεταβολίτες που παράγονται από ένα μεγάλο εύρος οργανισμών, όπως για παράδειγμα οι σπόγγοι, τα ολοθούρια, τα αρθρόποδα, τα μικρόβια καθώς και τα ανώτερα φυτά (π.χ. αρωματικά φυτά), οι λειχήνες και τα κυανοβακτήρια συνθέτουν την χημική ποικιλότητα.
Τα φυτά αποτελούν μία ομάδα οργανισμών στην οποία παράγεται ο μεγαλύτερος αριθμός δευτερογενών μεταβολιτών από το σύνολο της χημικής ποικιλότητας που απαντάται στη φύση. Η παραγωγή δευτερογενών μεταβολιτών στα φυτά συσχετίζεται με τις αλληλεπιδράσεις τους με το περιβάλλον. και μπορεί να είναι συνέπεια της εξελικτικής προσαρμογής των φυτών στις αλλαγές του περιβάλλοντος. Πιθανόν, οι δευτερογενείς μεταβολίτες να παίζουν ρόλο στην άμυνα τους ενάντια σε πολλά διαφορετικά είδη θηρευτών, ανταγωνιστών, αλλά και παθογόνα και παράσιτα, εκ των οποίων το καθένα έχει διαφορετική ευαισθησία σε κάθε χημική ουσία καθώς και να συμμετέχουν στην αύξηση και ανάπτυξη τους.
Παράγοντες πουν επηρεάζουν τη χημική ποικιλότητα
Το πλήθος των δευτερογενών μεταβολιτών εκτιμάται ότι φτάνει τις εκατοντάδες χιλιάδες. Επιπλέον κάθε είδος συνθέτει διαφορετικό αριθμό και διαφορετικούς δευτερογενείς μεταβολίτες. Η ποσότητα και η σύσταση των δευτερογενών μεταβολιτών που συνθέτουν τη χημική ποικιλότητα εξαρτάται από φυσιολογικές, γενετικές, περιβαλλοντικές παραμέτρους και τη βιολογική ποικιλότητα.
Βιβλιοθήκες χημικών ουσιών
Λόγω της μεγάλης χημικής ποικιλότητας που υπάρχει στη φύση, δημιουργήθηκε η ανάγκη να καταγραφεί αυτή η ποικιλότητα. Την τελευταία δεκαετία έχουν αναπτυχθεί οι βιβλιοθήκες χημικών ουσιών (https://www.ebi.ac.uk/chembldb/), στις οποίες καταχωρούνται φυσικές χημικές ουσίες (δευτερογενείς μεταβολίτες). Παρόλο που οι βιβλιοθήκες χημικών ουσιών χρησιμοποιούνται ευρέως από πολλές φαρμακευτικές εταιρείες, ο αριθμός των χημικών ουσιών ο οποίος καταγράφεται στις βιβλιοθήκες είναι μικρότερος από αυτόν που απαντάται στη φύση. Από την διαρκώς αυξανόμενη ανάγκη του ανθρώπου να ανακαλύψει καινούργια φάρμακα, οι επιστήμονες προσπαθούν να προσομοιώσουν τις φυσικές χημικές ουσίες με συνθετικές. Ωστόσο, οι συνθετικές ουσίες δεν είναι απόλυτα συμβατές με τις φυσικές.
Πεδία εφαρμογής
Οι δευτερογενείς μεταβολίτες των ανώτερων φυτών έχουν παίξει μεγάλο ρόλο στην ανθρώπινη κοινωνία και οικονομία, καθώς χρησιμοποιούνται ευρύτατα ως φάρμακα, φυτοφάρμακα, βαφές, τροφές και ενισχυτικά γεύσης με αποτέλεσμα να έχουν εφαρμογή σε πολλά διαφορετικά πεδία.
Ιατρική/ Φαρμακευτική
Τα φυτά χρησιμοποιούνται σαν κύρια πηγή για την ανακάλυψη νέων φαρμάκων από πολλές φαρμακοβιομηχανίες και συγκεκριμένα το 25 % περίπου των φαρμάκων προέρχονται άμεσα ή έμμεσα από τα φυτά. Πολλά από τα φυτικά εκχυλίσματα έχουν αντιμικροβιακές ιδιότητες, οι οποίες έχουν αποδειχθεί από διάφορες έρευνες στις οποίες εξετάστηκε η ικανότητα τους να ελέγξουν και να αντιστρέψουν τη δράση παθογόνων μικροοργανισμών. Θεωρείται ότι οι ιδιότητες αυτές οφείλονται στη χημική ποικιλότητα των φυτών, δηλαδή στην διαφορετική σύσταση των δευτερογενών μεταβολιτών. Σε πολλές περιπτώσεις, ο συνδυασμός διαφορετικών φυτικών εκχυλισμάτων φάνηκε να έχει καλύτερο αποτέλεσμα.
Γεωργία
Η μελέτη της χημικής ποικιλότητας των φυτών μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα στη γεωργία. Έχει ερευνηθεί σε πολλές περιπτώσεις η επίδραση των δευτερογενών μεταβολιτών των φυτών σε έντομα που βλάπτουν τις γεωργικές καλλιέργειες. Για παράδειγμα, βρέθηκε τα αιθέρια έλαια διαφόρων φυτών της Οικογένειας Apiaceae έχουν εντομοκτονικές ιδιότητες και θεωρείται ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εντομοκτόνα σε καλλιέργειες. Άλλο παράδειγμα αποτελούν τα αιθέρια έλαια από τα φυτά Athmanta haynaldii και Myristica fragrans και η αποτελεσματικότητα τους στην αλλαγή διατροφικών συνηθειών της κάμπιας του σκώρου Lymantria dispar που προκαλεί προβλήματα σε καλλιέργειες ξυλωδών φυτών. Φάνηκε ότι είχαν χαμηλή τοξικότητα για τους ανθρώπους αλλά μεγάλη αποτελεσματικότητα ενάντια στις κάμπιες και προτάθηκε από τους ερευνητές η χρήση του ως εντομοκτόνο.
Περιβαλλοντικές επιστήμες
Στην Διάσκεψη του Ρίο το 1992 και στη Παγκόσμια Σύμβαση για την βιοποικιλότητα δόθηκε μεγάλη προσοχή στον ανησυχητικό ρυθμό απώλειας φυτικών ειδών, και εκτιμήθηκε ότι μεγάλο ποσοστό από τα φυτά που χάνονται είναι ανεξερεύνητα, παρά τις έρευνες των τελευταίων δεκαετιών, και έχουν πιθανώς φαρμακευτικές/θεραπευτικές ιδιότητες. Επιπρόσθετα, θεωρείται ότι σε ενδιαιτήματα που κινδυνεύουν η χημική ποικιλότητα ενδέχεται να έχει μεγάλη οικονομική αξία. Η γνώση και εκμετάλλευση των δευτερογενών μεταβολιτών των φυτών πρέπει να βασίζεται στη γνώση και στην κατανόηση της χημικής ποικιλότητας. Η χημική ποικιλότητα ενός φυτού μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σαν εργαλείο για την προστασία του. Για παράδειγμα πραγματοποιήθηκε έρευνα για το φυτό Justicia adhatoda στο Πακιστάν, το οποίο χρησιμοποιείται πολύ στην τοπική παραδοσιακή ιατρική, αλλά και στη δυτική ιατρική. Αποδεικνύοντας ότι το φυτό αυτό έχει μεγάλη χημική ποικιλότητα και φαρμακευτική αξία, οι ερευνητές εστίασαν στη σημασία της προστασίας του φυτού και στην αλλαγή του τρόπου συγκομιδής του.
Η χημική ποικιλότητα των φυτών μπορεί ακόμα και να επηρεάσει τα ενδιαιτήματα τους. Για παράδειγμα, έχει βρεθεί ότι η χημική ποικιλότητα του φυτού Tanacetum vulgare επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την κατανομή των φυτοφάγων εντόμων και ζώων στην περιοχή που φύεται και εμποδίζει την εγκατάσταση άλλων φυτών στη γύρω περιοχή.
Παραδείγματα χημικής ποικιλότητας σε φυτικούς οργανισμούς
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά γνωρίσματα των δευτερογενών μεταβολιτών είναι η τεράστια ποικιλία στη σύσταση ανάμεσα στα διαφορετικά είδη.
Τα αιθέρια έλαια από τα φύλλα του φυτού κάρυ (Murraya koenigii), που χρησιμοποιούνται ευρύτατα στη μαγειρική ως μπαχαρικά,
βρέθηκε ότι περιέχουν 90 διαφορετικούς δευτερογενείς μεταβολίτες, ενώ υπάρχουν μεγάλες διαφορές στην ποσότητα των αιθέριων ελαίων και στην οσμή.
Τα αιθέρια έλαια από τη ρίγανη (Origanum vulgare L.), σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε στην Ινδία, βρέθηκε ότι περιέχουν 51 διαφορετικούς δευτερογενείς μεταβολίτες.
Τα είδη του γένους Eugenia (Οικογένεια Myrtaceae) χαρακτηρίζονται από μεγάλη χημική ποικιλότητα, καθώς έχουν αναγνωριστεί
περισσότερα από 300 δευτερογενείς μεταβολίτες μέχρι τώρα.
Παραπομπές
Μεταβολισμός
Φυσιολογία φυτών
|
673345
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%B1%CE%BD%20%CE%86%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%B5%CF%8A%20%CE%9C%CF%8C%CF%81%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BD
|
Γιαν Άντζεϊ Μόρστιν
|
Ο Γιαν Αντρντζέι Μόρστυν<ref name=":0">{{Cite book|title=Σύγχρονος Εγκυκλοπαιδεία Ελευθερουδάκη|first=|last=|publisher=Εγκυκλοπαιδικαί Εκδόσεις Ν. Νίκας και ΣΙΑ Ε.Ε.|isbn=|year=1964|edition=πέμπτη, εκσυγχρονισμένη δια συμπληρώματος κατά τόμον|volume=20ός|location=Αθήναι|page=805|quote=...μεταξύ των οποίων εξέχει ο παθητικός αλλά και από τεχνικής απόψεως σπουδαίος Ανδρέας Μόρστυν}}</ref> (πολωνικά: Jan Andrzej Morsztyn, 1621 - 1693) ήταν Πολωνός ευγενής, κρατικός αξιωματούχος και αξιόλογος ποιητής που άκμασε στην Πολωνική-Λιθουανική Κοινοπολιτεία κατά τον 17ο αιώνα. Θεωρείται ως ο κύριος εκπρόσωπος του λογοτεχνικού ρεύματος του μαρινισμού στη χώρα του.
Βιογραφία
Ο Μόρστυν γεννήθηκε το 1621 σε οικισμό κοντά στην Κρακοβία και προερχόταν από οικογένεια καλβινιστών ευγενών μακρινής γερμανικής καταγωγής, οι πρόγονοι της οποίας είχαν εγκατασταθεί στην πολωνική επικράτεια κατά τον 14ο αιώνα. Ο ίδιος μεταστράφηκε στον ρωμαιοκαθολικισμό και πραγματοποίησε σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Λέιντεν της σημερινής Ολλανδίας, ενώ κατόπιν ταξίδεψε μαζί με τον αδελφό του σε διάφορα μέρη της Δυτικής Ευρώπης.
Με την επιστροφή του στην Πολωνική-Λιθουανική Κοινοπολιτεία, ο Μόρστυν προσελήφθη στην υπηρεσία της οικογένειας Λουμπομίρσκι, μέσω της οποίας απέκτησε επαφές και με τη βασιλική αυλή. Επιπλέον, κέρδισε την εύνοια της βασίλισσας Μαρίας Λουίζας Γκοντζάγκα με επακόλουθο να καταλάβει διάφορες σημαντικές κρατικές θέσεις (γραμματέας του βασιλιά, θησαυροφύλακας του στέμματος κλπ), αναλαμβάνοντας παράλληλα διπλωματικές αποστολές στο εξωτερικό (όπως στη Σουηδία, τη Γαλλία, την Τρανσυλβανία κ.α.).
Πολιτικά βρισκόταν στη σφαίρα επιρροής της Γαλλίας και μετά την αλλαγή στην κρατική εξωτερική πολιτική επί βασιλείας Γιαν Σομπιέσκι (όταν η Κοινοπολιτεία συμμάχησε με τους Αψβούργους) εξέφρασε δημόσια την αντίθεσή του. Αργότερα αντιμετώπισε την κατηγορία της προδοσίας από τον Σομπιέσκι (συγκεκριμένα του απαγγέλθηκαν κατηγορίες για κακοδιαχείριση κρατικού χρήματος και διατήρηση μυστικής αλληλογραφίας) με αποτέλεσμα να καταφύγει στη Γαλλία, όπου έζησε μέχρι τον θάνατό του, το 1693. Συγγενής του ήταν ο λογοτέχνης και στρατιωτικός Ζμπίγκνιεβ Μόρστυν.
Λογοτεχνικό έργο
Ο Μόρστυν αναφέρεται ως σημαντικός και άρτιος - από τεχνικής άποψης - ποιητής. Το έργο του έχει επηρεαστεί σημαντικά από τη δυτική λογοτεχνία της εποχής του, κυρίως από τα έργα του Ιταλού Τζιανμπατίστα Μαρίνο, ιδρυτή του λογοτεχνικού ρεύματος του μαρινισμού, ενώ ο ίδιος έχει χαρακτηριστεί ως ο «Μαρίνο της Πολωνίας». Στα έργα του Μόρστυν περιλαμβάνονται οι ποιητικές συλλογές «Μέρες του καύσωνα» (πολωνικά: Kanikuła, 1647) και «Λαούτο» (πολωνικά: Lutnia, 1661), καθώς και ένας περιορισμένος αριθμός κειμένων θρησκευτικής θεματολογίας, τα οποία αναφέρονται και ως ψευδοθρησκευτικά, ενταγμένα σε ορισμένα μοτίβα του μαρινισμού. Στα κείμενά του εντοπίζεται, ανάμεσα σε άλλα, η κρίση αξιών της ευρωπαϊκής πνευματικής ελίτ της εποχής. Ακόμη, ο Μόρστυν μετέφρασε στα πολωνικά έργα των Τορκουάτο Τάσσο, Πιερ Κορνέιγ (ξεχωρίζει η μετάφραση της τραγικής κωμωδίας «Ο Σιντ») και Μαρίνο.
Παραπομπές
Βιβλιογραφία Σύγχρονος Εγκυκλοπαιδεία Ελευθερουδάκη. 20ός τόμος (έκδοσις πέμπτη, εκσυγχρονισμένη δια συμπληρώματος κατά τόμον). Αθήναι: Εγκυκλοπαιδικαί Εκδόσεις Ν. Νίκας και ΣΙΑ Ε.Ε. 1964.
Mrówcewicz, Krzysztof (2004). «Europeans and Sarmatians – Polish Baroque». Στο: Συλλογικό. Ten centuries of Polish literature''. Warsaw: Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria".
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πολωνοί ποιητές
Πολωνοί μεταφραστές
Πολωνοί πολιτικοί
Πολωνική-Λιθουανική Κοινοπολιτεία
Πολωνοί ευγενείς
|
386887
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CF%88%CF%85%CF%81%CF%84%CE%BF%CF%82
|
Άψυρτος
|
Στην ελληνική μυθολογία ο Άψυρτος ήταν γιος του βασιλιά της Κολχίδας Αιήτη και αδελφός της Μήδειας και της Χαλκιόπης.
Η Μήδεια δολοφονεί τον Άψυρτο
Όταν ο Ιάσονας, με την βοήθεια της Μήδειας έκλεψε το Χρυσόμαλλο δέρας, ο Αιήτης τους καταδίωκε. Τέλος, για να αργοπορήσει ο πατέρας της, η Μήδεια σκότωσε τον Άψυρτο, έκοψε το σώμα του και έριχνε τα μέλη του στην θάλασσα. Ο Αιήτης τότε σταμάτησε την καταδίωξη για να μαζέψει τα κομμάτια του νεκρού Άψυρτου.
Πρόσωπα της ελληνικής μυθολογίας
Αργοναυτική εκστρατεία
|
214397
|
https://el.wikipedia.org/wiki/1113%20%CE%9A%CE%AC%CF%84%CE%B9%CE%B1
|
1113 Κάτια
|
Η Κάτια (Katja) είναι ένας αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 9,251. Ανακαλύφθηκε το 1928 από τη Σοβιετική αστρονόμο Πελαγία Σαζν, που παρατηρούσε από το Σιμέις της Κριμαίας, και πήρε πιθανότατα το όνομά της προς τιμή της Κάτια Ιόσκο, βοηθού στο αστεροσκοπείο από το οποίο έγινε η ανακάλυψη.
Φυσικά χαρακτηριστικά
Η μέση διάμετρος της Κάτιας εκτιμάται σε 38,50 χιλιόμετρα. Ο φασματικός τύπος της είναι άγνωστος, ενώ το γεωμετρικό άλβεδό της είναι 0,2071. Η Κάτια περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της μία φορά κάθε 18 ώρες και 28 λεπτά, μία μάλλον αργή περιστροφή για αστεροειδή.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
Κατια
|
508616
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82%20%CE%9A%CF%85%CE%B2%CE%B5%CF%81%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%91%CF%85%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Γενικός Κυβερνήτης της Αυστραλίας
|
Ο Γενικός Κυβερνήτης της Κοινοπολιτείας της Αυστραλίας (αγγλικά: Governor-General of the Commonwealth of Australia) είναι ο αντιπρόσωπος του εκάστοτε βρετανού μονάρχη στην Αυστραλία. Διορίζεται από το μονάρχη με τη συμβουλή του Πρωθυπουργού της Αυστραλίας. Ο Γενικός Κυβερνήτης ασκεί επίσημα την προεδρία στο Ομοσπονδιακό Εκτελεστικό Συμβούλιο και είναι αρχηγός της Αυστραλιανής Αμυντικής Δύναμης. Είναι επίσης εκπρόσωπος του αντιβασιλέα στην Επικράτεια Αυστραλιανής Πρωτεύουσας. Τα καθήκοντα του Γενικού Κυβερνήτη συμπεριλαμβάνουν το διορισμό υπουργών, δικαστών, πρέσβεων, την έγκριση της βασιλικής συγκατάθεσης στη νομοθεσία που ψηφίζεται από το Κοινοβούλιο και την απόδοση τιμών σε Αυστραλούς.
Ο διορισμός του δεν γίνεται για συγκεκριμένη θητεία, αλλά γενικά αναμένεται να υπηρετεί για πέντε χρόνια και η θητεία του υπόκειται σε πιθανή μικρή παράταση. Από την 1η Ιουλίου 2019, Γενικός Κυβερνήτης είναι ο Ντέιβιντ Χάρλεϊ.
Από την ίδρυση της Ομοσπονδίας το 1901 και μέχρι το 1965, σχεδόν όλοι οι γενικοί κυβερνήτες ήταν Βρετανοί αριστοκράτες. Η μοναδική γυναίκα που διορίστηκε ποτέ στο αξίωμα ήταν η Λαίδη Κουέντιν Μπράις.
Δείτε επίσης
Κατάλογος γενικών κυβερνητών της Αυστραλίας
Αναφορές
*
|
128672
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%91%CE%BC%CE%BC%CE%BF%CF%87%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85
|
Άγιος Γεώργιος Αμμοχώστου
|
Ο Άγιος Γεώργιος είναι κοινότητα της επαρχίας Αμμοχώστου στην Κύπρο. Μετά την τουρκική εισβολή του 1974, το χωριό δεν ελέγχεται από την Κυπριακή Δημοκρατία. Το έδαφος της κοινότητας ανήκει εκ του νόμου (de jure) στην Κυπριακή Δημοκρατία, ενώ εκ των πραγμάτων (de facto) ανήκει στο μη αναγνωρισμένο κράτος της Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου.
Πληθυσμός
Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει τον πληθυσμό του χωριού σύμφωνα με τις απογραφές πληθυσμού που πραγματοποιήθηκαν στην Κύπρο έως το 1973. Μετά την τουρκική εισβολή του 1974 δεν πραγματοποιήθηκε απογραφή στο χωριό από την Κυπριακή Δημοκρατία, αφού το έδαφος του δεν ελέγχεται από αυτήν.
Παραπομπές
Πηγές
Κοινότητες της Επαρχίας Αμμοχώστου
|
186308
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CF%80%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%91%CF%87%CE%B1%CE%90%CE%B1%CF%82
|
Άγιος Νικόλαος Σπάτων Αχαΐας
|
Ο Άγιος Νικόλαος είναι μικρό ημιορεινό χωριό και πρώην κοινότητα της Αχαΐας και δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Λαρισσού. Βρίσκεται στα σύνορα των νομών Αχαΐας και Ηλείας.
Η Τοπική Κοινότητα (πρώην Δ.δ.) Αγίου Νικολάου Σπάτα είχε στην απογραφή 2011 πληθυσμό 264 κατοίκους και περιλαμβάνει τον Άγιο Νικόλαο (197 κάτοικοι), τον οικισμό Άγιος Κωνσταντίνος (67 κάτοικοι) και την Μονή Αγίου Νικολάου.
Μέσα στον οικισμό λειτουργεί Δημοτικό Σχολείο που χρονολογείται από το 1881.
Ιστορικά στοιχεία
Ο οικισμός απείχε δύο ώρες δρόμο στα 1885 από τη Μανωλάδα, την έδρα του τότε δήμου Βουπρασίων στον οποίο ανήκε διοικητικά.
Η ονομασία του χωριού μέχρι την 24/01/1957 (ΦΕΚ 11Α) ήταν Σπάτα. Η Μονή του Αγίου Νικολάου, που βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το χωριό, του έδωσε την σημερινή ονομασία.
Διοικητική εξέλιξη
Από το 1835 έως το 1841 ανήκε στο Δήμο Ξενίας και κατόπιν στον τότε Δήμο Βουπρασίων μέχρι το 1912 που καταργήθηκαν οι Δήμοι και συστάθηκαν οι Κοινότητες ως αυτοδιοικητικές οντότητες. Το 1912 εντάχθηκε στην Κοινότητα Ψαρίου (Βουπρασίου) μέχρι την 30/11/1927 όπου, με το ΦΕΚ 296Α, δημιουργήθηκε ανεξάρτητη κοινότητα Σπάτα Αχαΐας. Με το ΦΕΚ 244Α της 04/12/1997, σύμφωνα με τη Διοικητική Μεταρρύθμιση "Καποδίστριας", προσαρτάται στο Δήμο Λαρισσού μέχρι το 2010 που εντάχθηκε στο Δήμο Δυτικής Αχαΐας (ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010) βάσει της Διοικητικής Μεταρρύθμισης "Καλλικράτης".
Δημογραφική εξέλιξη
Η δημογραφική εξέλιξη του οικισμού τον 21ο αιώνα είναι η εξής:
Δείτε επίσης
Δήμος Βουπρασίων
Δήμος Ξενίας
Μονή Αγίου Νικολάου Σπάτων Αχαΐας
Νέα Πικέρνη
Παραπομπές και υποσημειώσεις
Πηγές
Αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών 2011 που αφορούν στο Μόνιμο Πληθυσμό της Χώρας, Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, τχ. 2ο, φ. 3465 (28 Δεκεμβρίου 2012).
Ε.Σ.Υ.Ε. - Μόνιμος Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001, Αθήνα 2004. ISBN 960-86704-8-9.
Νέος χωρογραφικός πίναξ. Συνταχθείς και εκδοθείς εγκρίσει του Υπουργείου των Στρατιωτικών υπό Ιωάννου Εμ. Νουχάκη ανθυπασπιστού του Πεζικού, Εκ του Τυπογραφείου του Υπουργείου των Στρατιωτικών, Εν Αθήναις 1885.
Βιβλιογραφία
Λεωνίδας Φ. Καλλιβρετάκης, «Νέα Πικέρνη Δήμου Βουπρασίων: το χρονικό ενός οικισμού της Πελοποννήσου τον 19ο αιώνα (και η περιπέτεια ενός πληθυσμού)» στον τόμο Πληθυσμοί και οικισμοί του ελληνικού χώρου. Ιστορικά μελετήματα, σειρά Τετράδια Εργασίας, αρ. 18, Αθήνα, ΙΝΕ/ΕΙΕ, 2003, σελ. 221-242.
Θεόδωρος Η. Λουλούδης, Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση, Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας, Πάτρα 2010.
Κώστας Ν. Τριανταφύλλου, Ιστορικόν Λεξικόν των Πατρών, Τόμος Β΄, Τυπογραφείο Πέτρου Χρ. Κούλη, Πάτρα 1995, Τρίτη Έκδοση, λήμμα Σπάτα.
Περαιτέρω βιβλιογραφία
Βασίλης Παναγιωτόπουλος, Πληθυσμός και Οικισμοί της Πελοποννήσου: 13ος-18ος αιώνας, μετάφρ. Χριστίνα Αγριαντώνη, επιμ. Αγγελική Κόκκου, Ιστορικό Αρχείο - Εμπορική Τράπεζα της Ελλάδος, Αθήνα 1987. ISBN 978-000-7059-21-8.
Ευγενία Φ. Πασσά, Σπάτα Αχαΐας, εκδ. Πολιτιστικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου Σπάτα, Πάτρα 2016.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Δήμος Λαρισσού, επίσημη ιστοσελίδα
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Αγίου Νικολάου Σπάτων Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 28/10/2017.
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Κοινότητας Αγίου Νικολάου Σπάτων Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 28/10/2017.
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Δήμου Βουπρασίων (1835-1912). eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 28/10/2017.
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Δήμου Λαρισσού (1997-2010). eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 28/10/2017.
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Δήμου Ξενίας (1835-1841). eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 28/10/2017.
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Κοινότητας Ψαρίου Ηλείας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 28/10/2017.
Εκπολιτιστικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου Σπάτα Αχαΐα
Πανδέκτης - Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας. pandektis.ekt.gr
Χωριά του νομού Αχαΐας
Δήμος Λαρισσού
Δήμος Δυτικής Αχαΐας
|
319610
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1%20%CE%A0%CE%B5%CF%83%CE%BC%CE%B1%CE%B6%CF%8C%CE%B3%CE%BB%CE%BF%CF%85
|
Οικογένεια Πεσμαζόγλου
|
Η οικογένεια Πεσμαζόγλου είναι παλιά αθηναϊκή οικογένεια, μέλη της οποίας διακρίθηκαν στην πολιτική και τις επιστήμες.
Ιστορία
Η καταγωγή της είναι από την Καππαδοκία, στην οποία εγκαταστάθηκε στα 1700 λόγω της διώξεως των μελών της οικογένειας του Γεωργίου Πεσμά, συμβούλου εξ απορρήτων του Σουλτάνου Αχμέτ Β΄, ύστερα από τον απαγχονισμό του Πεσμά από τον Σουλτάνο Μουσταφά Β΄. Από τότε το επώνυμο μεταβλήθηκε σε "Πεσμαζόγλου" (τα παιδιά του Πεσμά). Ο Ιωάννης Πεσμαζόγλου, γιος του Γεωργίου Πεσμά, εγκαταστάθηκε στην Σμύρνη, όπου γεννήθηκε ο γιος του Γεώργιος Πεσμαζόγλου. Ο τελευταίος εγκαταστάθηκε στην Αλεξάνδρεια, καταφέρνοντας να αποκτήσει τεράστια περιουσία και να διακριθεί στην τοπική κοινωνία.
Τα παιδιά του ίδρυσαν την τράπεζα "Πεσμαζόγλου και Υιοί", η οποία εξελίχθηκε σε μια από τις σημαντικότερες, έχοντας ως πελάτες μεταξύ άλλων τον Γεώργιο Αβέρωφ. Με την εγκατάσταση των μελών της οικογένειας στην Αθήνα, ο Ιωάννης Πεσμαζόγλου εξαγόρασε την Τράπεζα Αθηνών, μετατρέποντάς την σε ένα από τα σημαντικότερα πιστωτικά ιδρύματα της χώρας με υποκαταστήματα στην Αίγυπτο και την Τουρκία. Η τράπεζα σταδιακά άλλαξε χέρια. Αρκετά μέλη της οικογένειας Πεσμαζόγλου ασχολήθηκαν με την πολιτική ή κατέλαβαν ακαδημαϊκές θέσεις. Τέλος συνδέθηκαν συγγενικά με σημαντικές οικογένειες, όπως η οικογένεια Μελά, η οικογένεια Μιαούλη, η οικογένεια Καρέλλα των βιομηχάνων κ.α.
Αξιοσημείωτα ήταν και τα ακίνητα της οικογένειας όπως η πολυκατοικία Πεσμαζόγλου (Βασιλίσσης Σοφίας 2 - 4, Αθήνα), το ξενοδοχείο Ακταίον (Νέο Φάληρο), η Στοά Πεσμαζόγλου (Πανεπιστημίου, Αθήνα) κ.α.
Μέλη
Γεώργιος Πεσμάς, σύμβουλος εξ απορρήτων του Σουλτάνου Αχμέτ Β΄ και γενάρχης της οικογένειας
Ιωάννης Πεσμαζόγλου, γιος του Γεωργίου
Γεώργιος Πεσμαζόγλου, μεγαλέμπορος, σύζυγος Αγγελικής Κάσδαγλη και γιος του Ιωάννη
Αλέξανδρος Πεσμαζόγλου (1859 - 1939), οικονομολόγος, τραπεζίτης, γιος του Γεωργίου
Μιχαήλ Πεσμαζόγλου (1895 - 1983), υπουργός, γιος του Αλέξανδρου
Ιωάννης Μ. Πεσμαζόγλου (1921 - 2010), πρέσβης και γιος του Μιχαήλ
Ιωάννης Γ. Πεσμαζόγλου (1857 - 1906), τραπεζίτης, οικονομολόγος, βουλευτής, σύζυγος Ειρήνης Νικολάου Μιαούλη και γιος του Γεωργίου
Γεώργιος Πεσμαζόγλου (1890 - 1984), βουλευτής, υπουργός, διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, σύζυγος Ειρήνης Θεολόγου και γιος του Ιωάννη
Έλλη Πεσμαζόγλου, σύζυγος Βασίλη Μαλάμου και κόρη του Γεωργίου
Ειρήνη Μαλάμου, σύζυγος Δημήτρη Καρέλλα και κόρη της Έλλης
Κωνσταντίνος Μαλάμος, ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου "Τιτάνια", ευεργέτης του συλλόγου "Χαμόγελο του Παιδιού" και γιος της Έλλης
Τζώνης Πεσματζόγλου, οδηγός αγώνων, ιδιοκτήτης της opel στην Ελλάδα και γιος του Γεωργίου
Άσπα Πεσμαζόγλου, πρώην σύζυγος Γιάννη Τσεκλένη και κόρη του Τζώνη
Αλεξάνδρα Πεσμαζόγλου, σύζυγος Μιχαήλ Μελά και κόρη του Ιωάννη
Ναταλία Μελά, γλύπτρια, σύζυγος Άρη Κωνσταντινίδη και κόρη του Μιχαήλ
Αλεξάνδρα Κωνσταντινίδη, σχεδιάστρια, σύζυγος Κωνσταντίνου Τσουκαλά και κόρη της Ναταλίας
Ανδρέας Πεσμαζόγλου, αξιωματικός του Βασιλικού Ναυτικού, σύζυγος Blanche Μελά και γιος του Ιωάννη
Στέφανος Πεσμαζόγλου, εκδότης, πρόεδρος του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας και του Ε.Ο.Τ., σύζυγος Μαρία Χατζανέστη και γιος του Ιωάννη
Γιάγκος Πεσμαζόγλου, οικονομολόγος, βουλευτής, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, σύζυγος Μιράντας Οικονόμου και γιος του Στεφάνου
Στέφανος Πεσμαζόγλου, καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και γιος του Γιάγκου
Βασίλης Πεσμαζόγλου, καθηγητής οικονομικών Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και γιος του Γιάγκου
Παραπομπές
Μικρασιατικός Ελληνισμός
|
135389
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%8C%CE%BB%CF%89%CE%BD%20%CE%A7%CE%B1%CF%84%CE%B6%CE%B7%CF%83%CE%BF%CE%BB%CF%89%CE%BC%CF%8C%CF%82
|
Σόλων Χατζησολωμός
|
Ο Δρ. Σόλων (Σολομών) Ι. Χατζησολωμός είναι θεολόγος, φιλόλογος και μουσικολόγος από την Κύπρο.
Βιογραφικό
Γεννήθηκε στην Έμπα Πάφου της Κύπρου στις 8/10/1938 (της παλαιάς ιστορικής οικογενείας των Σολομωνιδών της Έμπας).
Σπούδασε Θεολογία και Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Παράλληλα, σπούδασε Βυζαντινή Μουσική στο Ωδείο Αθηνών και στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών, καθώς και Κλασσικό Τραγούδι (Μονωδία - Ορθοφωνία) στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών, για 6 χρόνια, με την καλλιτέχνιδα της Λυρικής Σκηνής Ναυσικά Βουτυρά, θυγατέρα του διηγηματογράφου Δημοσθένη Βουτυρά. Ως φοιτητής στην Αθήνα, συνεργάστηκε με τον Σπύρο Δ. Περιστέρη, τ. Πρωτοψάλτη του Μητροπολιτικού Ναού Αθηνών, στο Μουσικολογικό Κέντρο Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών, όπου ειδικεύτηκε στη Μουσική Λαογραφία. Κατά την ίδια εποχή, στην Αθήνα, έψαλε αρχικά με τη χορωδία της Μητροπόλεως και έπειτα, στον Ι.Ν. Αγ. Στυλιανού Γκύζη, Αγ. Φιλοθέη και Ναό Ταξιαρχών (Παναγία Γρηγορούσα).
Στην Κύπρο διετέλεσε Β. Δ/ντής σε Σχολεία της Μέσης Εκπαίδευσης και Καθηγητής Βυζ. Μουσικής στο Εθνικό Ωδείο Κύπρου, καθώς και Πρωτοψάλτης σε διάφορους Ναούς, τώρα δε Πρωτοψάλτης της Ι. Μητροπόλεως Πάφου. Τυγχάνει δε επίσης Καθηγητής της Βυζαντινής Μουσικής και της Βυζαντινής Μουσικολογίας στο Ελληνικό Κολλέγιο Μουσικής Κύπρου.
Το 1971 ίδρυσε την Παγκύπρια Ένωση Ιεροψαλτών, της οποίας έκτοτε τυγχάνει Πρόεδρος και Δ/ντής του Βυζαντινού της Χορού, με πολλαπλές εκδηλώσεις, τόσο στην Κύπρο(φιλολογικές αίθουσες,θέατρα, ραδιόφωνο, τηλεόραση), όσο και στο εξωτερικό (Αγγλία, Γαλλία, Συρία, Ισραήλ, Αμερική, Καναδά, Ιταλία).
Με υποτροφία του Εθνάρχη Μακαρίου, σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Κοπεγχάγης (MONUMENTA MUSICAE BYZANTINAE) Βυζαντινή Μουσικολογία (1977-1982), πλησίον του διεθνούς φήμης Μουσικολόγου, Παλαιογράφου και Φιλολόγου, Ακαδημαϊκού, αειμνήστου Dr. Jorgen Raasted (+1995).
Το 1985 ανακηρύκτηκε ομόφωνα Διδάκτωρ της Φιλοσοφίας - Τέχνης από την Ακαδημία Επιστημών της Βουλγαρίας, ύστερα από πρόταση του Ινστιτούτου Μουσικολογίας της Χώρας και μετά από υποβολή σχετικής Διατριβής.
Επί σειράν ετών διετέλεσε Πρόεδρος της Κυπριακής Επιτροπής Μουσικής εκ μέρους της UNESCO και το 1990 προσφώνησε τη Γενική Συνέλευση της Διεθνούς Επιτροπής στό Παρίσι. Έλαβε μέρος σε Διεθνή Επιστημονικά Συνέδρια, με ειδικές ανακοινώσεις. Τυγχάνει εξ αρχής Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Κέντρου Μελετών της Ιεράς Μονής Κύκκου και επιστημονικός του συνεργάτης .
Συγγραφικό έργο - Μελέτες.
1. Βυζαντινή Θεία Λειτουργία, Λευκωσία 1975. Β΄ Έκδοσις, Επηυξημένη και Βελτιωμένη, Λευκωσία, 2004.
2. The Modal Structure of the 11 Eothina Anastassima ascribed to the Emperor Leo (+912), Nicosia-Cyprus, 1986 (Διδακτορική Διατριβή).
3. Ο υπ'αρ.39 Βυζαντινός Μουσικός Κώδικας της Ιεράς Αρχ/πής Κύπρου σε σχέση με το λεγόμενο Theta Notation, Β' Διεθνές Κυπρολογικό Συνέδριο (Πρακτικά, Τόμος Β', Λευκωσία, 1986).
4.Το Μεσαιωνικό Εκκλησιαστικό Βυζαντινό Άσμα, Πνευματική Κύπρος, Χρονιά ΚΔ', Αύγ.-Σεπτ. 1984, αρ.284 - 285, σελ. 139-144.
5. John Koukouzelis the Maistor, Κυπριακά Θέματα, Περ. Β', Τόμ.Β', 1986, σ. 28 κ.ε.
6. Το Τροπάρι της Κασσιανής (9ος αι.) στην αρχική του Μουσική Σύνθεση, κατά τον υπ' αρ.99 Βυζαντινό Μουσικό Κώδικα της Ι. Αρχ/πής Κύπρου, Επετηρίδα Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών Κύπρου, ΧΙΙΙ - ΧVI, 1.1984 - 1987.
7. Παρθένιος και Σίλβεστρος οι Κυκκώτες Μουσικοί, Επετ. Κ.Μ.Ι.Μ.Κύκκου, 1, 1990.
8. Άσμα εις πλέξιμον στεφάνων Ματθαίου Μοναχού, Επετ. Κ.Μ.Ι.Μ. Κύκκου, 2, 1993.
9. Δύο άγνωστοι ύμνοι του 18ου αι. προς τιμήν της Παναγίας του Κύκκου, Επετηρίδα Κ.Μ.Ι.Μ. Κύκκου, 3, 1996.
10. Σωφρόνιος ο Κυκκώτης, ο Λόγιος και Μουσικός του 18ου αι., Ε.Κ.Μ.Ι.Μ.Κ. 4, 1999.
11. Σύντομες μορφές Κοντακίων..., Πρακτικά Γ΄ Διεθνούς Κυπρολογικού Συνεδρίου, Τόμος Β', Μεσαιωνικό Τμήμα, Λευκωσία, 2001.
12. Η Εξήγηση στη Βυζαντινή Μουσική και η παρεξήγησή της. Ε.Κ.Μ.Ι.Μ.Κ.5, 2001.
13. Ξένες Επιδράσεις στο Εκκλησιαστικό Βυζαντινό Άσμα κατά τον υπ’ αρ. 7 Μουσικό Κώδικα της Ιεράς Μονής Κύκκου (18ος αι.). Ε.Κ.Μ.Ι.Μ.Κ. 6, 2004.
14. Εκκλησιαστική Μουσική παράδοση και Υμνογραφία στην Ι. Μ. Κύκκου, Λεύκωμα της Ι. Μονής Κύκκου, υπό εκτύπωση.
15. Ασματική Ακολουθία της Υπεραγίας Θεοτόκου της Αποκαλύψεως, Έκδοση της Ιεράς Μονής Κύκκου, Λευκωσία, 2003, την οποία, μεταξύ άλλων, προλογίζει και ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος.
16. Ασματική Ακολουθία Αγίου Αρίστωνος, Επισκόπου Αρσινόης, Πάφος, 2000.
17. Ασματική Ακολουθία Αγίου Φωτίου του Αλαμάνου, της Αθηένου, Πάφος, 2002.
18. « Άγγελοι Σκιρτήσατε», Ένας σπάνιος Αγγελικός ύμνος για τη Γιορτή του Πάσχα και ο Κώδικας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου αρ. 39 (10ος-11ος αι.), εις μνήμην Jorgen Raasted (13/3/1927 - 5/5/1995), Ε.Κ.Μ.Ι.Μ.Κ. 7, 2006.
19. Βυζαντινός Ακάθιστος Ύμνος, Λευκωσία 2004, της σειράς, «ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΜΕΛΟΥΡΓΙΑ».
20. Βυζαντινός Όρθρος, Λευκωσία 2005, της σειράς, «ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΜΕΛΟΥΡΓΙΑ».
21. Βυζαντινή Αγία καί Μεγάλη Εβδομάς, Λευκωσία 2006, της σειράς, «ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΜΕΛΟΥΡΓΙΑ».
22. Βυζαντινή Νεκρώσιμος Ακολουθία, Λευκωσία 2006, της σειράς «ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΜΕΛΟΥΡΓΙΑ».
23. Βυζαντινόν Εορτολόγιον, (Δοξαστάριον του Όρθρου, Ακινήτων και Κινητών Εορτών), Λευκωσία 2006, της σειράς «ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΜΕΛΟΥΡΓΙΑ».
24. Εγχειρίδιον Ιστορίας Βυζαντινής Μουσικής, Υμνολογίας, Λειτουργικής, Τυπικού Εκκλησίας, Απαγγελίας Αναγνωσμάτων κλπ., Πάφος - Κύπρος 2006.
25. Βυζαντινός Εσπερινός, Λευκωσία 2007, της σειράς «ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΜΕΛΟΥΡΓΙΑ».
26. Ευθύμιος ο Κυκκώτης ο μουσικός και το χειρόγραφό του (1798), Επετ. Κ.Μ.Ι.Μ.Κ. 8, (υπό εκτύπωση).
27. Διάφορα αρθρογραφήματα και Συνεργασίες, κυρίως θρησκευτικού περιεχομένου, σε Εφημερίδες (Φιλελεύθερος, Μάχη κ.α.) και με το Ραδιοφωνικόν Ίδρυμα Κύπρου κλπ.
28. Δύο Μουσικοί Κώδικες της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου στο Round Notation (12ος – 13ος αι.), (Δ΄Διεθνές Κυπρολογικό Συνέδριο, Λευκωσία, Απρίλιος – Μάϊος 2008), (Μεσαιωνικό Τμήμα).
Άλλες εργασίες
Πέντε Ψηφιακοί Δίσκοι Εκκλησιαστικής Βυζαντινής Μουσικής.
Μουσική Σύνθεση, μεταξύ άλλων, του Βυζαντινού Ορατορίου «ΜΑΚΑΡΙΟΣ», για χορωδία και ορχήστρα, σε κείμενο Κύπρου Χρυσάνθη, εις μνήμην του Εθνάρχη Μακαρίου του Γ΄. (Λευκωσία – Κύπρος 1980).
Μελοποίηση πολλών εκκλ. ύμνων.
Ανέκδοτα Υμνογραφήματα.
Ανέκδοτη Ποιητική Συλλογή.
Ανέκδοτη Κυπριακή Μουσικολαογραφική Συλλογή, από το 1968, από διάφορα μέρη της Κύπρου και ειδικά από τα νυν κατεχόμενα.
Μέλος του PERFORMING RIGHTS SOCIETY του Λονδίνου, από το 1971, ως Συνθέτης Μουσικής κλπ.
Τιμητικές διακρίσεις
α) Μεγαλόσταυρος από την Ελληνορθόδοξη Εκκλησία της Γαλλίας (1991), εκ μέρους του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
β) Μεγαλόσταυρος και Παράσημο των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, καθώς και τιμητικό Δίπλωμα, από τον Ορθόδοξο Πατριάρχη Αντιοχείας κ.κ. Ιγνάτιον τον Δ', (14/3/2002), όπου εξαίρεται η προσφορά του στην Εκκλησία γενικά και ειδικά στον τομέα της Εκκλ. Βυζ. Μουσικής, αλλά και για την ουσιαστική συμβολή του στην προαγωγή των σχέσεων των Ορθοδόξων Εκκλησιών Κύπρου και Αντιοχείας.
γ) Τιμητικό Δίπλωμα και μόνιμο ετήσιο επίδομα, από τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Τάσσο Παπαδόπουλο, για τη συνεισφορά του στην οικοδόμηση της Σύγχρονης Πολιτιστικής Φυσιογνωμίας της Κύπρου (27 Δεκεμβρίου 2006).
δ) Εκ μέρους της Ιεράς Μητροπόλεως Πάφου, Ανωτάτη Τιμητική Διάκριση, διά της απονομής του Χρυσού Παρασήμου των Αποστόλων Βαρνάβα και Παύλου, καθώς και Τιμητικού Διπλώματος – Περγαμηνής «Διά την μεγάλην προσφοράν αυτού εις την σπουδήν και την εκτέλεσιν της Βυζαντινής Μουσικής και διά το ανυψείν τους πιστούς εκ των γηϊνων, τοις γλυκέσι μέλεσιν αυτού», την 8ην Φεβρουαρίου 2012.
Παραπομπές
Κύπριοι μουσικοί
Κύπριοι συγγραφείς
Απόφοιτοι του Ωδείου Αθηνών
|
503590
|
https://el.wikipedia.org/wiki/It%27s%20a%20Long%20Way%20to%20the%20Top%20%28If%20You%20Wanna%20Rock%20%27n%27%20Roll%29
|
It's a Long Way to the Top (If You Wanna Rock 'n' Roll)
|
To "It's a Long Way to the Top (If You Wanna Rock 'n' Roll)" είναι ένα τραγούδι του αυστραλιανού hard rock συγκροτήματος AC/DC, το οποίο συμπεριλήφθηκε στον δίσκο τους Τ.Ν.Τ., το 1975. Το κομμάτι γράφτηκε από τους Άνγκους Γιανγκ, Μάλκολμ Γιανγκ και Μπον Σκοτ. Η πιο αξιοσημείωτη στιγμή του κομματιού είναι ο συνδυασμός γκάιντας και της ροκ ενορχήστρωσης, όπου σε κάποια στιγμή το ένα όργανο απαντάει στο άλλο (μεταξύ κιθάρας και γκάιντας). Στα μουσικά, το κομμάτι γράφτηκε σε Σι ύφεση μείζονα, όμως στα live εκτελούταν σε Λα μείζονα.
Το τραγούδι για την προώθηση του είχε και το δικό του video clip, το οποίο γυρίστηκε τον Φεβρουάριου του 1976. Η σκηνοθεσία έγινε από τον Πολ Ντρέιν. Η εν λόγω σύνθεση αποτελούσε signature song για τον Μπον Σκοτ. Μετά τον θάνατό του, ο αντικαταστάτης του Μπράιαν Τζόνσον, σεβόμενος αυτό, δεν το ερμήνευσε ζωντανά.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τραγούδια του 1975
Τραγούδια των AC/DC
Singles του 1975
Singles της Atlantic Records
Singles της Albert Productions
|
214656
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%BB%CE%BB%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CE%BA%CF%81%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%82
|
Ιλλυρικό κράνος
|
Ο όρος ιλλυρικό κράνος είναι ένας όρος αρχαιολογικός που περιγράφει έναν τύπο μπρούτζινης περικεφαλαίας που χρησιμοποιούνταν ευρύτατα κατά τον 8ο και 7ο π.Χ. αιώνα, ειδικά στην Πελοπόννησο, που ήταν και ο τόπος της πρωιμότερης εξέλιξής του. Το όνομα του το έχει πάρει, εσφαλμένα, από την Ιλλυρία, για το λόγο ότι από εκεί προέρχονταν πολλά τέτοια ευρήματα την εποχή που άρχισαν να τα μελετούν οι αρχαιολόγοι.
Από αναπαραστάσεις κορινθιακών αγγείων γνωρίζουμε πως το «ιλλυρικό» κράνος προέκυψε από τον πρωιμότερο τύπο κράνους, το λεγόμενο κράνος Κέγκελ, που κατασκευαζόταν στο Άργος την αρχαϊκή εποχή. Τα παλαιότερα δείγματα «ιλλυρικού» κράνους δείχνουν ότι ο τύπος εξελίχθηκε σε κάποιο εργαστήριο της βορειοδυτικής Πελοποννήσου (πιθανώς την Ολυμπία). Πάντως τα πρώτα «ιλλυρικά» κράνη του Τύπου Β δημιουργήθηκαν σε εργαστήρια της Κορίνθου, ενώ τα πρώτα δείγματα Τύπου Γ σε εργαστήρια που βρίσκονταν κατά μήκος της ακτής της Αδριατικής, πιθανότατα σε κάποια κορινθιακή αποικία. Το πλεονέκτημα του «ιλλυρικού» κράνους, που ήταν κατασκευασμένο από μπρούντζο, ήταν ότι προστάτευε ολόκληρο το κεφάλι και τον αυχένα του πολεμιστή, χωρίς όμως να εμποδίζει την όρασή του. Ωστόσο οι δύο πρώτες ποικιλίες εμπόδιζαν την ακοή. Από τους μελετητές αναγνωρίζονται τέσσερις τύποι «ιλλυρικού» κράνους, όλοι τους χωρίς προστατευτικό για τη μύτη (επιρρίνιο).
Ο Τύπος Α (περ. 700-640 π.Χ.) άφηνε απροστάτευτο τον αυχένα και εμπόδιζε την ακοή.
Ο Τύπος Β (περ. 600 π.Χ.) προστάτευε τον αυχένα αλλά εμπόδιζε την ακοή.
Ο Τύπος Γ (περ. 550 π.Χ.) προσέφερε βελτιωμένη προστασία στον αυχένα και επέτρεπε κάπως την ακοή.
Ο Τύπος Δ (περ. 500 π.Χ.) ήταν περίπου όπως ο Τύπος Γ, αλλά επέτρεπε ανεμπόδιστα την ακοή.
Ο συγκεκριμένος τύπος περικεφαλαίας χρησιμοποιούνταν από από τους Έλληνες, αλλά και τους Ετρούσκους και τους Σκύθες, ενώ αργότερα οι Ιλλυριοί το υιοθέτησαν ευρύτατα. η χρήση του εξέλιπε στην Ελλάδα από τις αρχές του 5ου αιώνα π.Χ., ενώ οι Ιλλυριοί σταμάτησαν τη χρήση του τον 4ο αιώνα.
Πηγές
Wilkes, John. The Illyrians. Blackwell Publishing Ltd. 1995. ISBN 0631198075
Sekunda, Nick. The Spartan Army. Osprey Publishing.1998. ISBN 1855326590.
Παραπομπές
Κράνη (τέχνεργα)
|
249141
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CE%BF%20%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%AD%20%CE%BA%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BA%20%CF%83%CE%BB%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%BC%202008
|
Πανελλήνιο πρωτάθλημα κανοέ καγιάκ σλάλομ 2008
|
Ο Ναυτικός Όμιλος Χαλκίδας κατέκτησε την πρώτη θέση στο πανελλήνιο πρωτάθλημα κανοέ καγιάκ σλάλομ 2008, που διεξήχθη στην πίστα του Ελληνικό. Η ομάδα της Χαλκίδας συγκέντρωσε 15 μετάλλια (10 χρυσά, 4 αργυρά και 1 χάλκινο). Στη δεύτερη θέση πλασαρίστηκε η Αθηναϊκή Λέσχη Καγιάκ με 4 μετάλλια (1 χρυσό, 1 αργυρό και 2 χάλκινα) και στην τρίτη ο Εύηνος με 3 μετάλλια (1 χρυσό, 1 αργυρό και 1 χάλκινο).
Άνδρες
Κ1: 1. Γιαννόπουλος (ΝΟΑ), 2. Μ. Καλτσής (Εύηνος), 3. Κωστούλας-Καρακατσάνης (Τύμφη)
C1: 1. Τσακμάκης (Μέθανα), 2. Νικολάου (Χαλκίδα), 3. Παπαδόπουλος (Χαλκίδα)
C2: 1. Β. Μοίρας - Εμμ. Μοίρας (Χαλκίδα), 2. Χρ. Νικολάου - Αντ. Νικολάου (Χαλκίδα), 3. Γαλιανός - Νταντάκος (Χαλκίδα),
3ΧΚ1: 1. Εύηνος (Γ. Καλτσής, Δ. Καλτσής, Μ. Καλτσής), 2. Τύμφη (Κωστούλας-Καρακατσάνης, Μουρεχίδης, Αγόρου), 3. Αθηναϊκή Λέσχη (Ν. Χειμώνας, Ξ. Χειμώνας, Ζάγκας - Τσακίρης),
3ΧC1: 1. Χαλκίδα (Γ. Νικολάου, Κατσιαδράμης, Παπαδόπουλος)
3ΧC2: 1. Χαλκίδα (Χρ. Νικολάου - Αντ. Νικολάου, Β. Μοίρας - Εμμ. Μοίρας, Γαλιανός - Νταντάκος)
Γυναίκες
Κ1: 1. Φερεκίδη (Οδυσσέας Γαλατσίου), 2. Δημητριάδη (Αθηναϊκή Λέσχη), 3. Ελ. Τσουκνάκη (Αθηναϊκή Λέσχη)
3ΧΚ1: 1. Αθηναϊκή Λέσχη (Ελ. Τσουκνάκη, Δημητριάδη, Δ. Τσουκνάκη)
ΕΦΗΒΟΙ
Κ1: 1. Αργυρίου (Χαλκίδα), 2. Αγόρου (Τύμφη), 3. Κουβαράς (Εύηνος)
C1: 1. Μαντάς (Χαλκίδα), 2. Μαμασούλας (ΝΟΑ)
3ΧΚ1: 1. Χαλκίδα (Κάμφωνας, Αργυρίου, Πατρώνας), 2. Τύμφη (Κίτσιος, Γελαδάρης, Λάκκας)
3ΧC1: 1. Χαλκίδα (Παπαθανάσης, Μαντάς, Κυρίτσης)
Πηγές
https://web.archive.org/web/20080617130833/http://sports.pathfinder.gr/other-sports/kayak/608901.html
Κανόε καγιάκ στην Ελλάδα
Αθλητικά γεγονότα του 2008
Δήμος Ελληνικού - Αργυρούπολης
|
734921
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%8C%CE%BD%CE%B9%20%CE%93%CE%BA%CE%AC%CF%84%CE%BB%CE%B9%CF%86
|
Τόνι Γκάτλιφ
|
Ο Τόνι Γκάτλιφ (γεννημένος ως Michel Dahmani στις 10 Σεπτεμβρίου 1948 στο Αλγέρι) είναι Γάλλος σκηνοθέτης ταινιών εθνικότητας Ρομά, που εργάζεται επίσης ως σεναριογράφος, συνθέτης, ηθοποιός και παραγωγός.
Βιογραφία
Ο Γκάτλιφ γεννήθηκε στην Αλγερία με καταγωγή Πιε-νουάρ (Pied noir). Όταν σε ηλικία 12 ετών, η οικογένειά του προσπάθησε να τον παντρέψει με ένα κορίτσι που δεν γνώριζε, αρνήθηκε. Μετά την παιδική του ηλικία εκεί, ο Γκάτλιφ έφτασε στη Γαλλία το 1960 μετά τον Αλγερινό Πόλεμο της Ανεξαρτησίας.
Ο Γκάτλιφ αγωνίστηκε για χρόνια, για να εισέλθει στη βιομηχανία του κινηματογράφου, παίζοντας σε πολλές θεατρικές παραγωγές μέχρι να σκηνοθετήσει την πρώτη του ταινία, το La Tête en ruine, το 1975. Το ακολούθησε με το La Terre au ventre του 1979, μια ιστορία του Αλγερινού Πολέμου της Ανεξαρτησίας.
Από την ταινία του 1981, Corre, gitano, το έργο του Γκάτλιφ επικεντρώθηκε στους Ρομά της Ευρώπης, από τους οποίους εντοπίζει εν μέρει την καταγωγή του.
Αφού έκανε τους Gaspard et Robinson το 1990, ο Γκάτλιφ πέρασε το 1992 και το 1993 γυρίζοντας το Latcho Drom, στο οποίο απονεμήθηκαν πολλά βραβεία. Με αυτή την ταινία έγινε γνωστός στο διεθνές κοινό. Η ταινία αφηγείται την ιστορική διαδρομή των τσιγγάνων από την Βορειοδυτική Ινδία, διαμέσου της Αιγύπτου, της Τουρκίας, της Ρουμανίας, της Ουγγαρίας και της Γαλλίας, στην Ευρώπη. Αυτή η μουσική ταινία μεγάλου μήκους, συχνά λανθασμένα θεωρείται ως ντοκιμαντέρ, ασχολείται με τον πολιτισμό των τσιγγάνων σε όλο τον κόσμο γύρω από το θέμα της μουσικής και του χορού τους. Για τον Βίνσεντ Όστρια, τότε δημοσιογράφο στο Cahiers du Cinéma, ήταν «η πιο γνήσια ταινία της χρονιάς (σημείωση του συντάκτη του 1993)». Ένα χρόνο αργότερα, ο Γκάτλιφ έφερε τον κόσμο του συγγραφέα JMG Le Clézio στην οθόνη στο Μόντο (1994).
Το 1997 με την ταινία Gadjo Dilo με τους Ρομέν Ντιρίς και Ρόνα Χάρντερ κέρδισε την παγκόσμια αναγνώριση. Η ταινία αυτή απέσπασε πολλά βραβεία μεταξύ των οποίων την Aσημένια Λεοπάρδαλη και τη Xάλκινη Λεοπάρδαλη καλύτερης ηθοποιού στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο 1997.Ο ελληνικός τίτλος της ταινίας είναι Gadjo Dilo: Υπάρχουν ακόμα γελαστοί τσιγγάνοι.
Η ταινία του 2004 Exils, κέρδισε το βραβείο καλύτερου σκηνοθέτη στο Φεστιβάλ των Καννών το 2004. Η ταινία του Τρανσυλβανία έκανε πρεμιέρα στις Κάννες τον Μάιο του 2006.
Φιλμογραφία
Σεναριογράφος
La Rage au poing (1975)
Σκηνοθέτης και σεναριογράφος
La Tête en ruine (1975)
La Terre au ventre (1978)
Corre gitano (1981)
Canta gitano (1981)
Les Princes (Οι πρίγκιπες) (1982)
Rue du départ (1985)
Pleure pas my love (1989)
Gaspard et Robinson (1990)
Latcho Drom (Λάτσο Ντρομ) (1993)
Mondo (1995)
Gadjo dilo (Υπάρχουν ακόμα γελαστοί τσιγγάνοι) (1997)
Je suis né d'une cigogne (1998)
Vengo (Τσιγγάνικο αίμα) (2000)
Swing (2001)
Exils (Εξόριστοι) (2004)
Τρανσυλβανία (2006)
Korkoro (Κυνηγημένοι από τους Ναζί) (2009)
Indignados (Αγανακτισμένοι) (2012)
Geronimo (Τζερόνιμο) (2014)
Τζαμ (2017)
Tom Medina (Τομ Μεντίνα) (προσεχώς)
Παραπομπές
Γάλλοι άνδρες ηθοποιοί κινηματογράφου
Γάλλοι άνδρες ηθοποιοί θεάτρου
Γάλλοι σκηνοθέτες κινηματογράφου
|
62558
|
https://el.wikipedia.org/wiki/110%20%CF%80.%CE%A7.
|
110 π.Χ.
|
Γεγονότα
Ο Μιθριδάτης Στ' του Πόντου εκστρατεύει στην Κριμαία εναντίον του ηγεμόνα των Σκύθων Σκίλουρου και ανακηρύσσεται βασιλιάς του Κιμμερίου Βοσπόρου.
Γεννήσεις
Θάνατοι
Παναίτιος, στωικός φιλόσοφος από τη Ρόδο.
Κορνηλία Σκιπιώνις Αφρικάνα, Ρωμαία μητέρα του Τιβέριου Σεμπρόνιου Γράκχου
Έτη
|
784809
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%82
|
Παρακείμενος
|
Ο παρακείμενος είναι γραμματικός χρόνος που χρησιμοποιείται για να δείξει τη χρονική συσχέτιση μιας παρελθοντικής πράξης με το παρόν της πρότασης. Ο χρόνος στα σύγχρονα ελληνικά συντάσσεται με δύο λέξεις, το ρήμα έχω και τον άκλιτο ρηµατικό τύπο, π.χ. έχω λύσει. Λόγω της σύνταξής του, εντάσσεται στους παροντικούς χρόνους, όμως η χρήση του αναφέρεται τόσο στο παρελθόν όσο και στο παρόν. Παράλληλα ανήκει στους συντελικούς χρόνους, μαζί με τον υπερσυντέλικο και τον συντελεσμένο μέλλοντα.
Στα αγγλικά ο χρόνος αναφέρεται ως present perfect. Η σύνταξή του γίνεται με το βοηθητικό ρήμα have. Ανάλογες γραμματικές μορφές υπάρχουν και σε άλλες γλώσσες, όπως ο
Perfekt στα γερμανικά, ο passé composé στα γαλλικά και ο passato prossimo στα ιταλικά.
Κλίση
Παραπομπές
Γραμματικοί χρόνοι
|
558507
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82%20%CE%93%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82
|
Γιώργος Γιακουμάκης
|
Ο Γιώργος Γιακουμάκης (Ηράκλειο Κρήτης, 9 Δεκεμβρίου 1994) είναι Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται ως επιθετικός στην Ατλάντα Γιουνάιτεντ και την εθνική ομάδα της Ελλάδας.
Καριέρα σε συλλόγους
Ατσαλένιος (2009–2011)
Ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα στα τμήματα υποδομής του Ατσαλένιου Ηρακλείου και το 2011 προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα.
Πλατανιάς Χανίων (2012–2017)
To 2012 πήρε μεταγραφή για την ομάδα του Πλατανιά Χανιών. Πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στη Super League στις 30/9/2012 στον αγώνα Πλατανιάς-Ξάνθη 3–2. Με τον Πλατανιά αγωνίστηκε συνολικά σε 59 παιχνίδια στη Super League σημειώνοντας 14 γκολ. Ήταν ο πρώτος σκόρερ της ομάδας του στην περασμένη σεζόν με 12 γκολ σε συνολικά 30 επίσημα ματς σε Πρωτάθλημα και Κύπελλο.
Επισκοπή (δανεικός το 2014)
Τον Ιανουάριο του 2014 δόθηκε ως δανεικός από τον Πλατανιά Χανίων στην Επισκοπή Ρεθύμνου για ένα εξάμηνο και είχε απολογισμό 11 εμφανίσεις και 2 γκολ.
ΑΕΚ (από το 2017)
Είναι ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ από τις 26 Ιουνίου του 2017 οπότε και υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας τετραετούς διάρκειας με δικαίωμα της ΑΕΚ για επέκταση της συνεργασίας για έναν ακόμη χρόνο. Στις 20 Δεκεμβρίου του 2017 σκόραρε το πρώτο του γκολ με τη φανέλα της ΑΕΚ στην εκτός έδρας αναμέτρηση με τον Παναιτωλικό για το Κύπελλο Ελλάδος που η ομάδα του νίκησε 0–4. Στις 4 Φεβρουαρίου 2018 ήρθε από τον πάγκο και σκόραρε το νικητήριο γκολ στην εκτός έδρας αναμέτρηση με τον Ολυμπιακό για το Ελληνικό Πρωτάθλημα που η ΑΕΚ επικράτησε με 1–2 με ανατροπή του εις βάρος της σκόρ. Το γκολ αυτό του Γιακουμάκη που σημειώθηκε στο 4ο λεπτό των καθυστερήσεων της αναμέτρησης ήταν και το πρώτο του με την φανέλα της ΑΕΚ στον θεσμό του Ελληνικού Πρωταθλήματος. Στις 12 Οκτωβρίου 2018 σκόραρε στην εντός έδρας επικράτηση της ΑΕΚ έναντι της Λαμίας με 2–1 για το Κύπελλο Ελλάδος.
ΟΦΗ (δανεικός το 2019)
Στις 24 Ιανουαρίου του 2019 παραχωρήθηκε με την μορφή δανεισμού στον ΟΦΗ για έξι μήνες, με οψιόν αγοράς. Τον Μάρτιο του 2020 δόθηκε δανεικός στην Γκούρνικ Ζάμπζε.
Φένλο
Τον Αύγουστο του 2020 αποκτήθηκε από την ΦΦΦ Φένλο για 200.000 ευρώ με διετές συμβόλαιο. Στον πρώτο αγώνα του πρωταθλήματος σκόραρε χατ-τρικ εναντίον της Έμμεν, όλα στο δεύτερο ημίχρονο. Μέχρι τις αρχές Δεκεμβρίου είχε σκοράρει σε πέντε συνεχόμενες αγωνιστικές με τη Φένλο, πραγματοποιώντας ρεκόρ συλλόγου, και παράλληλα φτάνοντας στα 10 γκολ στο πρωτάθλημα. Στον αγώνα με τη Βίλεμ σκόραρε και τα δύο γκολ της ομάδας του, κάνοντας την ανατροπή του σκόρ. Ακολούθως σκόραρε καρέ τερμάτων εναντίον της Ντε Χάαγκ, φτάνοντας τα 16 γκολ πρωταθλήματος. Την 19η αγωνιστική εναντίον της Φίτεσε σκόραρε άλλο ένα καρέ τερμάτων, φτάνοντας τα 20 τέρματα. Είναι το δεύτερο ταχύτερο που ένας παίκτης φτάνει σε αυτόν τον αριθμό τερμάτων στο Ολλανδικό πρωτάθλημα. Με τα 11 γκολ που σημείωσε τον Ιανουάριο στο πρωτάθλημα, ο Γιακουμάκης ανακηρύχθηκε από την IFFHS πρώτος σκόρερ του μήνα σε όλο τον κόσμο. Ανακηρύχθηκε επίσης παίκτης του μήνα Ιανουαρίου για την Έρεντιβιζι. Στον προημιτελικό του κυπέλλου κόντρα στην Ναϊμέγκεν σκόραρε ένα γκολ και έδωσε μία ασίστ, βοηθώντας την ομάδα να περάσει στα ημιτελικά. Ολοκλήρωσε την σαιζόν με 26 γκολ και αναδείχθηκε σε πρώτο σκόρερ του ολλανδικού πρωταθλήματος, όμως η Φένλο υποβιβάστηκε.
Σέλτικ
Ο Γιακουμάκης αποκτήθηκε από την Σέλτικ στις 31 Αυγούστου 2021, με το κόστος μεταγραφής να υπολογίζεται στα 3 εκατομμύρια ευρώ, ενώ η ΑΕΚ πήρε το 10% ως ποσοστό μεταπώλησης. Στις 19 Μαρτίου, εναντίον της Ρος Κάουντι σκόραρε χατ-τρικ και είχε μία ασίστ στη νίκη με 4-0 της Σέλτικ. Ανακηρύχθηκε παίκτης του μήνα Μαρτίου για την σκωτσέζικη Πρέμιερ Λιγκ. Με τη Σέλτικ κατέκτησε το πρωτάθλημα και το κύπελλο Σκωτίας 2021-22. Στον τελευταίο αγώνα της σαιζόν σκόραρε δύο γκολ, το ένα με ανάποδο ψαλίδι, και με συνολικά 13 γκολ ήταν ο πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος. Tον Ιανουάριο του 2023, η Σέλτικ επιβεβαίωσε την μεταγραφή του στην Ατλάντα Γιουνάιτεντ με συνολικό ποσό 4,9 εκατομμύρια ευρώ.
Ατλάντα Γιουνάιτεντ
Στις 5 Μαρτίου 2023, έκανε το ντεμπούτο του στο Μέιτζορ Λιγκ Σόκερ σε ένα ματς ενάντια στην Τορόντο ΦΚ με τελικό σκορ 1-1.
Εθνική ομάδα
Εθνική Ελπίδων Ελλάδας (2015)
Το ντεμπούτο του Γιακουμάκη με την Εθνική Ελπίδων πραγματοποιήθηκε στις 30 Μαρτίου του 2015 σε φιλικό αγώνα της Ελλάδος κόντρα στην Κροατία που διεξήχθη στο Περιστέρι, μετά από κλήση του τότε προπονητή της Εθνικής Ελπίδων Ελλάδας Κωνσταντίνου Τσάνα. Έχει αγωνιστεί συνολικά τρεις φορές με την φανέλα της Εθνικής Ελπίδων σε διεθνείς φιλικούς αγώνες το 2015 συμπληρώνοντας συνολικά 100 λεπτά συμμετοχής.
Τίτλοι
Συλλογικοί
ΑΕΚ
Πρωτάθλημα Ελλάδας (2018)
Σέλτικ
Πρωτάθλημα Σκωτίας (2021-2022)
Λιγκ Καπ Σκωτίας (2021-2022)
Ατομικοί
Παίκτης του μήνα για την Έρεντιβιζι (Πρωτ. Ολλανδίας): Ιανουάριος 2021
Πρώτος σκόρερ Έρεντιβιζι: 2020–21
Παίκτης του μήνα για την Πρέμιερσιπ Σκωτίας: Μάρτιος 2022
Πρώτος σκόρερ σκοτσέζικου πρωταθλήματος
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Γιώργος Γιακουμάκης σε ιστοσελίδα UEFA
Γιώργος Γιακουμάκης στο soccerway
Γιώργος Γιακουμάκης στο transfermarkt
Γιώργος Γιακουμάκης σε ιστοσελίδα Σούπερ Λίγκα
Έλληνες ποδοσφαιριστές
Επιθετικοί ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Ελλάδος
Ποδοσφαιριστές Π.Ο. Ατσαλένιος Ηρακλείου
Ποδοσφαιριστές Α.Ο. Επισκοπής Ρεθύμνου
Ποδοσφαιριστές Α.Ο. Πλατανιά
Ποδοσφαιριστές Αθλητικής Ένωσης Κωνσταντινουπόλεως
Ποδοσφαιριστές Σούπερ Λιγκ Ελλάδας
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Ελλάδας Κ21
Ποδοσφαιριστές ΟΦΗ
Ξένοι ποδοσφαιριστές στην Πολωνία
Ποδοσφαιριστές Γκούρνικ Ζάμπζε
Ρομά στην Ελλάδα
Ποδοσφαιριστές ΦΦΦ-Φένλο
Ξένοι ποδοσφαιριστές στην Ολλανδία
Ποδοσφαιριστές Σέλτικ Γλασκώβης
Ποδοσφαιριστές Πρέμιερσιπ Σκωτίας
Ξένοι ποδοσφαιριστές στην Σκωτία
Ξένοι ποδοσφαιριστές στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
|
663773
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82%20%CE%9B%CE%B1%CE%B6%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82
|
Τάκης Λαζαρίδης
|
Ο Φιλάρετος (Τάκης) Λαζαρίδης είναι Έλληνας συγγραφέας και αντιστασιακός. Υπήρξε μέλος του ΕΑΜ και του ΚΚΕ κατά τη περίοδο της Κατοχής και του Εμφυλίου. Τον Νοέμβριο του 1951 συνελήφθη από τις αρχές ως μέλος παράνομου δικτύου του ΚΚΕ και στη δίκη που ακολούθησε καταδικάστηκε σε θάνατο, ωστόσο η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη. Αποφυλακίστηκε το 1966 και το 1975 αποχώρησε από το ΚΚΕ αποκηρύσσοντας τη στρατηγική και τους στόχους του, γεγονός το οποίο έλαβε έντονη κάλυψη.
Από το 2019 είναι υποψήφιος με το φιλελεύθερο κόμμα Δημοκρατική Ευθύνη.
Δράση ως την Κατοχή
Γεννήθηκε το 1928 στην Κομοτηνή. Ο πατέρας του, Κώστας Λαζαρίδης, εργαζόταν σε φούρνο και ήταν ενεργό μέλος του ΚΚΕ, ενώ εξορίστηκε για τη δράση του και για τη συμμετοχή του στο κόμμα. Το 1936 η οικογένεια μετακόμισε στον Πειραιά. Αμέσως ο πατέρας του, ενέταξε τον Λαζαρίδη στο ΚΚΕ όπου μετέφερε προκηρύξεις καθώς ήταν μικρής ηλικίας και περνούσε απαρατήρητος. Το 1937 ο πατέρας του συνελήφθη και εξορίστηκε στην Ακροναυπλία. Ο Λαζαρίδης με την αδελφή του και τη μητέρα του συνέχισαν να εργάζονται για το κόμμα μέχρι το 1939 όταν συνελήφθησαν. Λόγω της μικρής ηλικίας των δύο παιδιών δεν εξορίστηκε η μητέρα τους, αλλά επέστρεψαν στην Κομοτηνή.
Με παρέμβαση της βουλγαρικής Στρατιωτικής Αρχής οι Γερμανοί απελευθέρωσαν από τις φυλακές της Ακροναυπλίας 27 αριστερούς κρατούμενους από τη βόρεια Ελλάδα, στους οποίους συμπεριλαμβανόταν και ο πατέρας του, ο οποίος έμεινε στην Αθήνα και έγινε μέλος του ΕΑΜ. Ο πατέρας του Λαζαρίδη συνελήφθη και εκτελέστηκε το 1943 ως αντιστασιακός. Την ίδια χρονιά οι βουλγαρικές στρατιωτικές αρχές συνέλαβαν στη Θράκη τη μητέρα του εξαιτίας της αντιστασιακής δράσης της και την εξόρισαν μαζί με άλλους κομμουνιστές. Ο Λαζαρίδης και η αδερφή του με τη βοήθεια στελεχών του ΚΚΕ ήρθαν στην Αθήνα και εντάχθηκαν στον μηχανισμό τον Ασυρμάτων.
Δράση μετά την Κατοχή
Στη φυλακή της Καλλιθέας ήταν στο ίδιο κελί με τον Νίκο Μπελογιάννη. Ο Λαζαρίδης δεν εκτελέστηκε λόγω του νεαρού της ηλικίας του και της αντιστασιακής δράσης του πατέρα του. Το 1966 αποφυλακίσθηκε και επανασυνδέθηκε με την οικογένεια του. Το 1967, η μητέρα του εξορίστηκε από τη Χούντα των συνταγματαρχών ως αντιφρονούσα. Ο Λαζαρίδης κατάφερε να αποφύγει τη σύλληψη και ζούσε στην παρανομία.
Ιδεολογική μεταστροφή και αποκήρυξη του ΚΚΕ
Αποχώρησε από το ΚΚΕ το 1975 και από τότε το αποκηρύττει δημόσια.
Το 1989 κυκλοφόρησε το έργο του "Ευτυχώς Ηττηθήκαμε Σύντροφοι" στο οποίο ασκεί αυτοκριτική στην πορεία του μέσα στο ΚΚΕ και ειδικά στην περίοδο 1944-1952 για την οποία αναφέρει: «Αν είχαμε πάρει την εξουσία στον Εμφύλιο εμείς οι αριστεροί η χώρα μας,η πατρίδα μας, θα είχε μετατραπεί σε δεύτερη Αλβανία».
Το 2003, έλαβε χώρα στη Μακρόνησο επετειακή συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη. Ο Θεοδωράκης είχε δηλώσει πριν τη συναυλία ότι την κάνει για να τιμήσει τους συντρόφους του που ήταν κρατούμενοι στη Μακρόνησο. Ο Τάκης Λαζαρίδης έστειλε επιστολή "Συλλυπητήρια για τη φιέστα στη Μακρόνησο" στον συνθέτη στην οποία ασκούσε έντονη κριτική στην απόφαση του Θεοδωράκη για τη συγκεκριμένη συναυλία. Ο Θεοδωράκης τού απάντησε πως "συμφιλίωση δεν επιτυγχάνεται χωρίς μνήμη".
Στις ευρωεκλογές του 2019 ήταν υποψήφιος με το κόμμα Δημοκρατική Ευθύνη.
Συγγραφικό Έργο
Παραπομπές
Εξωτερικοί συνδέσμοι
Το κανάλι του Τάκη Λαζαρίδη στο Youtube
Έλληνες αντιστασιακοί
Έλληνες συγγραφείς
|
496311
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CF%81%CE%B8%CE%BF%CF%85%CF%81%20%CE%9A%CF%81%CF%8C%CF%83%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%BD%CF%84
|
Άρθουρ Κρόσφιλντ
|
Ο Σερ Άρθουρ Χένρι Κρόσφιλντ (αγγλικά : Sir Arthur Henry Crosfield), (5 Απριλίου 1865 - 22 Σεπτέμβριου του 1938), 1ος βαρονέτος του Ηνωμένου Βασιλείου. Ήταν Άγγλος βουλευτής του βρετανικού κοινοβουλίου, επιχειρηματίας και αθλητής.
Βιογραφία
Ο Άρθουρ Κρόσφιλντ είχε εκλεγεί βουλευτής της περιφέρειας Γουάρινγκτον με το Φιλελεύθερο κόμμα από το 1906 έως τον Δεκέμβριο του 1910. Το 1907 παντρεύτηκε την Ντομίνι Ηλιάδη ελληνικής καταγωγής μέλος την ελληνικής παροικίας στο Λονδίνο. Το 1915 χρίστηκε ιππότης και απέκτησε τον τίτλο του 1ου βαρονέτου του Μίντλσεξ.
Το 1911 κληρονόμησε από τον πατέρα του την επιχείρηση σαπωνοποιίας και κατασκευής κεριούJoseph Crosfield and Sons. Πούλησε την εταιρεία το 1911 και έχτισε το Γουίτανχαρστ (Witanhurst) που είναι ακόμα και σήμερα το μεγαλύτερο σπίτι στο Λονδίνο, εκτός από τα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ.
Ήταν παίκτης του γκολφ και κέρδισε πολλά πρωταθλήματα. Ήταν επίσης πρόεδρος της φιλανθρωπικής οργάνωσης National Playing Fields Association (για την οποία χρίστηκε ιππότης το 1929 ) και υπηρέτησε ως Διοικητής της Σχολής Highgate School από το 1929 έως το 1930.
Ο Κρόσφιλντ έχασε μεγάλο μέρος της περιουσίας σε μια αποτυχημένη Ελληνική επιχείρηση εξόρυξης στα μέσα της δεκαετίας του 1930, και σκοτώθηκε λίγο αργότερα, όταν έπεσε από το παράθυρο τρένου όπου ταξίδευε στη νότια Γαλλία.
Κατά την παραμονή του στην Ελλάδα ήταν μέλος του Ομίλου αντισφαίρισης Αθηνών, ήταν νικητής στο πανελλήνιο πρωτάθλημα στο διπλό αντρών το 1920 με συμπαίκτη τον Χένρι Μέγιες.
Παραπομπές
Βρετανοί πολιτικοί
Βρετανοί αθλητές της αντισφαίρισης
Βρετανοί αθλητές του γκολφ
Αθλητές του ΟΑΑ
Βαρονέτοι της Μεγάλης Βρετανίας
|
849712
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%BF%CF%81%CF%8C%CF%86%CF%85%CF%84%CE%BF
|
Φορόφυτο
|
Φορόφυτα στη βοτανική ονομάζονται τα φυτά εκείνα πάνω στα οποία αναπτύσσονται άλλα φυτά, τα επίφυτα.
Τα επίφυτα επωφελούνται από τους οικοτόπους που τους παρέχονται, αλλά το φορόφυτο δεν επηρεάζεται ουσιαστικά. Με άλλα λόγια, τα επίφυτα χρησιμοποιούν τα φορόφυτα ως ενδιαιτήματα, χωρίς στην ουσία να παρασιτούν.
Διαφορετικά φορόφυτα παρέχουν διαφορετικές συνθήκες στα φυτά τα οποία αναπτύσσονται στην επιφάνειά τους, βασικά στον εξωτερικό τους φλοιό. Το pH του φλοιού, ο βαθμός αποβολής του φλοιού, η παρουσία χυμών και η πυκνότητα και το μέγεθος των φακίδων του φλοιού επηρεάζουν την εμφάνιση των επιφύτων.
Τα εξωτερικά χαρακτηριστικά του φλοιού επηρεάζουν την εγκατάσταση των σπόρων και η χημική σύνθεση του φλοιού μπορεί να εμποδίζει ή να ευνοήσει τη βλάστηση.
Ορισμένες επιφυτικές ορχιδέες τείνουν να αναπτύσσονται σε φορόφυτα με ιδιαίτερα τραχύ φλοιό. Οι προσπάθειες διατήρησης των ορχιδέων πρέπει να λάβουν υπόψη και τη διατήρηση των φοροφύτων.
Παραπομπές
Βοτανική
|
589335
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CF%89%CE%B3%CF%8E%CE%BD%20%CE%99%CF%89%CF%83%CE%AE%CF%86
|
Ρωγών Ιωσήφ
|
Ο επίσκοπος Ρωγών Ιωσήφ (1776-1826) υπήρξε μάρτυρας της Επανάστασης του 1821. Είχε σημαντικό ρόλο στη δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου, όταν η πόλη ήταν περικυκλωμένη από τις τουρκοαιγυπτιακές δυνάμεις του Κιουταχή και του Ιμπραήμ. Ορίστηκε πρόεδρος του συμβουλίου της 6η Απριλίου 1826 κατά το οποίο αποφασίστηκε η Έξοδος των πολιορκημένων. Κατά την Έξοδο αντιστάθηκε επί τρεις ημέρες στο νησάκι του Ανεμόμυλου. Στο τέλος ανατινάχθηκε μαζί με άλλους κατοίκους της πόλης. Λέγεται ότι οι Τούρκοι τον βρήκαν ημιθανή και τον θανάτωσαν δια απαγχονισμού. Απεβίωσε στις 13 Απριλίου 1826.
Βιογραφία
Πρώτα χρόνια
Ο επίσκοπος Ρωγών Ιωσήφ γεννήθηκε το 1776 στα Αμπελάκια στην Τσαρίτσανη Λάρισας και ήταν γιος του Παρασκευά και της Τριανταφυλλιάς. Σπουδάζει στα ονομαστά σχολεία της περιοχής του και θεωρείται κληρικός-λόγιος. Τα πρώτα γράμματα τα διδάσκεται από τον ιερέα των Τρικάλων Πολυζώη. Γίνεται μαθητής του δασκάλου του Γένους ιεροδιακόνου Γρηγορίου Κωνσταντά και στην Τσαρίτσανη του Κωνσταντίνου Κούμα. Σε ηλικία 22 ετών, το 1798, χειροτονείται εφημέριος στην Τσαρίτσανη.
Μετέπειτα δράση
Η δράση του ανησυχεί τον Αλή Πασά των Ιωαννίνων και το 1814 διατάζει και πετυχαίνει τη σύλληψη του Ιωσήφ, τη μεταφορά του στα Γιάννενα και την καταδίκη του σε θάνατο. Όμως, με τη βοήθεια του Μάνθου Οικονομάκου το σκάει από τη φυλακή και πάει στην Άρτα, κοντά στον παλαιό του φίλο Πορφύριο, που ήταν εκεί μητροπολίτης. Χειροτονείται αρχιμανδρίτης και γνωρίζεται φιλικά με τον επίσκοπο Ρωγών και Κοζύλης Μακάριο, οποίος, πριν φύγει για την Κέρκυρα για να γλυτώσει το θάνατο από τον Αλή Πάσα, τον μυεί στη Φιλική Εταιρεία και ο Ιωσήφ τον διαδέχεται στον επισκοπικό θρόνο το 1820.
Στον τουρκικό εμφύλιο πόλεμο, οι Έλληνες της περιοχής, με τον Ιωσήφ πρωταγωνιστή, κατόπιν διαταγής της Φιλικής Εταιρείας παίρνουν το μέρος του Αλή για να εκδιώξουν τα σουλτανικά στρατεύματα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο Χουρσίτ Πασάς να συλλάβει πολλούς κληρικούς και τον Ιωσήφ. Οι πιστοί για να τους ελευθερώσουν πλήρωσαν τα λύτρα που ζητούσαν.
Ως επίσκοπος Ρωγών έμεινε μικρό χρονικό διάστημα. Άφησε όμως σπουδαίο εκκλησιαστικό έργο, βοηθώντας τις χήρες, τα ορφανά και τους φτωχούς πιστούς. Ανακαίνισε τα μοναστήρια και τις εκκλησίες της περιοχής πριν φύγει για το Βάλτο κοντά στους οπλαρχηγούς Ανδρέα και Ιωάννη Ίσκο. Απέκτησε μεγάλη επιρροή στους αγωνιστές και επέλυσε τις όποιες διαφορές τους με σύνεση και δικαιοσύνη, μειώνοντας τις γκρίνιες και τους διχασμούς. Πήρε μέρος σε αρκετές μάχες εναντίον των Τούρκων πριν φύγει για το Μεσολόγγι.
Στο Μεσολόγγι έρχεται τον Φεβρουάριο του 1822 και βοηθά στην άμυνα της πόλης. Εκεί συναντά εκ νέου τον Μητροπολίτη Πορφύριο και μαζί με τον Έπαρχο Βάλτου Ίβον, συνεργάζεται με τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο για την αίσια έκβαση του Αγώνα. Στις 24 Δεκεμβρίου 1823 διοργανώνει την υποδοχή του Λόρδου Βύρωνα στην πόλη του Μεσολογγίου και καταφέρνει να συμφιλιώσει με αυτή την ενέργεια την Εκκλησία και το Μεσολογγίτικο λαό με τους Φιλέλληνες καθώς και τους Σουλιώτες κατοίκους της. Γίνεται έτσι ο γεφυροποιός όλων μέσα στο Μεσολόγγι. Μαζί με τον Μητροπολίτη Πορφύριο κηδεύει τον Αύγουστο του 1823 τον ήρωα Μάρκο Μπότσαρη.
Στις πολιορκίες της πόλης αναδεικνύεται ηγετική φυσιογνωμία. Ασκούσε μεγάλη επιρροή και δεν γινόταν τίποτα χωρίς τη δική του γνώμη. Κατά τη διάρκεια της δεύτερης πολιορκίας, μαζί με τον Πρεβεζάνο αρχιμανδρίτη Γεράσιμο Ζαλογγίτη γυρνούν στα τείχη περιθάλποντας τους τραυματίες και πολεμώντας οι ίδιοι στη ντάπια (προμαχώνας). Όταν η κατάσταση ήταν πλέον τραγική για τους ελεύθερους πολιορκημένους του Μεσολογγίου, ο Ρωγών Ιωσήφ έγραψε εγκύκλιο προς αυτούς, στις 22 Δεκεμβρίου 1825. Αυτή δημοσιεύτηκε την 1η Ιανουαρίου 1826, στην εφημερίδα του Μεσολογγίου «Ελληνικά Χρονικά», της οποίας ιδιοκτήτης και διευθυντής ήταν Ελβετός φιλέλληνας, Ιωάννης Ιάκωβος Μάγερ. Λίγες ημέρες πριν από την έξοδο του Μεσολογγίου, στον ναΐσκο της Αγίας Παρασκευής και τον περίβολό της έγινε το συμβούλιο των πολιορκημένων, καθώς έβλεπαν ότι ήταν αδύνατο πλέον να έρθουν ενισχύσεις για τον αγώνα. Εκκλησία, οπλαρχηγοί και καπεταναίοι της πόλης αποφάσισαν τη συγκρότηση προσωρινής Διοικούσας Επιτροπής η οποία θα συνεδρίαζε στον ναΐσκο και στον περίβολο της εκκλησίας της Αγίας Παρασκευής και εκεί θα έπαιρναν την μεγάλη απόφαση για την Έξοδο. Η επιτροπή αποτελούνταν από τους: Επίσκοπο Ιωσήφ Ρωγών και Κοζύλης, Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλο, Παναγιώτη Παλαμά, Ιάκωβο Μάγερ, Χρήστο Καψάλη, τους οπλαρχηγούς Θανάση Ραζηκώτσικα, Νότη Μπότσαρη, Δημήτρη Μακρή, Κίτσο Τζαβέλλα, Γεώργιο Κίτσο, Νίκο Στουρνάρα, Δημήτριο Κοντογιάννη, Κώστα Βλαχόπουλο, Δημ. Γεροθανάση, Δ. Σιαδήμα, τον φρούραρχο Μήτρο Δεληγιώργη, τους αντιστράτηγους Γιαννάκη Ραζηκώτσικα, Παναγιώτη Σωτηρόπουλο, Γεώργιο Τζαβέλλα, Ζάχο Μήλιο, Β. Χασάπη, Κων. Τσιριγώτη, Αθ. Κουτσονίκα, Γιώτη Γκιώνη και άλλους. Το συμβούλιο πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 6 Απριλίου 1826. Εκεί ο επίσκοπος Ρωγών αντιτάχθηκε στην πρόταση του πυροβολητή Γουρνάρα να θανατωθούν τα γυναικόπαιδα προκειμένου να μην πέσουν στα χέρια των εχθρών .Ο Ρωγών Ιωσήφ με δάκρυα στα μάτια είπε ότι τα παιδιά και οι γυναίκες ανήκουν στον Θεό και εκείνος θα φρόντιζε για την τύχη τους: «Εν ονόματι της Αγίας Τριάδος, είμαι Αρχιερεύς! Αν τολμήσετε να πράξετε τούτο, πρώτον θυσιάσετε εμένα. Και σας αφήνω την κατάραν του Θεού και της Παναγίας και όλων των Αγίων. Και το αίμα των αθώων να πέση εις τα κεφάλια σας». Ομόφωνα αποφασίστηκε να επιχειρήσουν την ηρωική έξοδο την νύχτα της 10ης προς την 11η Απριλίου, Κυριακή των Βαΐων. Ο επίσκοπος Ρωγών συντάσσει την απόφαση και το σχέδιο της Εξόδου, το οποίο υπαγορεύει στον λόγιο Νικόλαο Κασομούλη, από την Σιάτιστα της Κοζάνης, που ήταν και Γραμματέας του Στρατηγού Νικολάου Στουρνάρη, ο οποίος έζησε και το διέσωσε. Το κείμενο όριζε ότι η έξοδος θα γινόταν από τρία διαφορετικά σημεία και ανατολικά με αρχηγούς τους Νότη Μπότσαρη, Δημήτριο Μακρή και Κίτσο Τζαβέλα.
Το τέλος
Λίγες ώρες πριν από την Έξοδο, ο ιεράρχης λειτούργησε στον ναό του Αγίου Σπυρίδωνα. Έπειτα πήγε στους προμαχώνες όπου και ευλόγησε τους αγωνιστές οι οποίοι κοινώνησαν των Αχράντων Μυστηρίων. Το βράδυ της Εξόδου, μαζί με τον αρχιμανδρίτη Γεράσιμο Ζαλογγίτη και λίγους αναπήρους και τραυματίες, κλείσθηκαν στον ανεμόμυλο και τη μπαρουταποθήκη μέσα στην πόλη. Κατόπιν προστέθηκαν και όσοι Έλληνες γύρισαν πίσω κατά τη μάχη της Εξόδου, και με τη σύμφωνη γνώμη όλων, όταν οι εχθροί έφθασαν έξω, ο Ιωσήφ έβαλε φωτιά στο μπαρούτι και τινάχθηκαν στον αέρα, στις 13 Απριλίου 1826. Το τέλος του υπήρξε μαρτυρικό, καθώς τον βρήκαν ημιθανή και βαριά τραυματισμένο οι στρατιώτες του Ιμπραήμ και του Κιουταχή και τον βασάνισαν μέχρι θανάτου. Έπειτα έδωσαν εντολή να κρεμαστεί μπροστά από τα ερείπια του Ανεμόμυλου.
Στις 16 Απριλίου 2022 έγιναν τα αποκαλυπτήρια ανδριάντα του Επισκόπου Ιωσήφ Ρωγών στη θέση Ανεμόμυλος της Ιεράς πόλεως του Μεσολογγίου. Το έργο φιλοτεχνήθηκε από τον Αγρινιώτη γλύπτη Ευάγγελο Τύμπα.
Παραπομπές
Βιβλιογραφικές Πηγές
Δημήτρης Φωτιάδης, Ιστορία του 21. Μέλισσα, 1971. — Vol. Γ. — P. 209-210, 218.
Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμος ΙΒ΄
Χρήστος Ευαγγελάτος, Τα μεγάλα γεγονότα της Ιεράς Πόλεως του Μεσολογγίου, Αθήναι 1954.
Χρήστος Ευαγγελάτος, Ιστορία του Μεσολογγίου, Αθήνα 1959.
Κολόμβας Ν., Η τραγική μοίρα των αμάχων κατά την τελευταία Πολιορκία, 15 Απριλίου 1825-10 Απριλίου 1826, Αθήνα 2006.
Κωνσταντίνος Π. Πετρόπουλος, Σκηνές εθνικού μεγαλείου. Από τις πολιορκίες και την Έξοδο του Μεσολογγίου, Δ ΄Εκδοση, Μεσολόγγι 2003.
Στασινόπουλος Κ. Α. Οι Μεσολογγίται, Αθήναι 1926.
Αγωνιστές του 1821
Κληρικοί αγωνιστές του 1821
Επίσκοποι Ρωγών
Ήρωες της Ελλάδας
|
484793
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82
|
Νικόλαος Θεοχαράκης
|
Ο Νικόλαος Θεοχαράκης (γενν. 1956), είναι Έλληνας οικονομολόγος και καθηγητής οικονομικών στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει συγγράψει αρκετά βιβλία και συνεισέφερε στους τομείς της οικονομικής θεωρίας και της ιστορίας της οικονομικής θεωρίας.
Το Μάρτιο του 2015, ορίστηκε Γενικός Γραμματέας Δημοσιονομικής Πολιτικής, και ήταν επικεφαλής του τεχνικού κλιμακίου διαπραγμάτευσης του Υπουργείου Οικονομικών με την Ευρωομάδα (Eurogroup). Στο τέλος του Απριλίου του ίδιου έτους, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, πραγματοποίησε αλλαγές στη διαπραγματευτική ομάδα.
Πρώτα χρόνια και εκπαίδευση
Γεννήθηκε το 1956 στην Αθήνα, και φοίτησε στη Βαρβάκειο Πρότυπο Σχολή από όπου αποφοίτησε το 1974. Στη συνέχεια σπούδασε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο Κολλέγιο Τσώρτσιλ του Πανεπιστημίου Κέιμπριτζ, από όπου αποφοίτησε το 1979. Ακόμη, έλαβε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο Κέιμπριτζ, το 1991.
Σταδιοδρομία
Ο Νικόλαος Θεοχαράκης διδάσκει πολιτική οικονομία και ιστορία της οικονομικής θεωρίας από το 1988. Προηγουμένως ήταν επίκουρος καθηγητής, και το 2013 προήχθη στη βαθμίδα του αναπληρωτή καθηγητή στο Τμήμα Οικονομικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 2019 εκλέχθηκε πρωτοβάθμιος καθηγητής στο τμήμα του. Διετέλεσε δύο φορές διευθυντής του τομέα Πολιτικής Οικονομίας. Πριν την τοποθέτηση του στη θέση του Γενικού Γραμματέα, διετέλεσε διευθυντής του UADPhilEcon, του διδακτορικού προγράμματος σπουδών στα οικονομικά του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθώς και εκπρόσωπος του Τμήματος Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών στην Επιτροπή Ερευνών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Επίσης, είχε εργαστεί και στον ιδιωτικό τομέα ως μέλος των διοικητικών συμβουλίων της Εμπορικής Τράπεζας, της Τράπεζας Εγνατία και της Εθνικής Ασφαλιστικής. Πριν την τοποθέτηση του στο Τμήμα Οικονομικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, ήταν αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Νικ. Ι. Θεοχαράκης ΑΕ.
Στις 4 Μαρτίου 2015, τοποθετήθηκε στη θέση του Γενικού Γραμματέα Δημοσιονομικής Πολιτικής από τον ακαδημαϊκό συνάδελφο του, τότε υπουργό Οικονομικών, Γιάνη Βαρουφάκη. Μέχρι το τέλος Απριλίου 2015 ήταν επικεφαλής της ομάδας διαπραγμάτευσης με τους δανειστές της Ελλάδας στις Βρυξέλλες, καθώς και ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Οικονομικών στο Eurogroup Working Group. Παραιτήθηκε από τη θέση του Γενικού Γραμματέα Δημοσιονομικής Πολιτικής τον Οκτώβριο του 2015. Τον ίδιο μήνα διορίστηκε επιστημονικός διευθυντής και πρόεδρος του ΔΣ του Κέντρου Προγραμματισμού Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ). Παραιτήθηκε από το ΚΕΠΕ τον Ιούλιο του 2019 και αντικαταστάθηκε τον Οκτώβριο του 2019 από τον καθηγητή Παναγιώτη Λιαργκόβα. Τον Φεβρουάριο του 2016, ανέλαβε Πρόεδρος του ΔΣ του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.
Έθεσε υποψηφιότητα με το ΜέΡΑ25 στις εκλογές του Μαΐου 2023 στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας και σε αυτές του Ιουνίου 2023 στον Νότιο Τομέα της Αθήνας.
Επιλεγμένες δημοσιεύσεις
Αγγλική μονογραφία
Δημοσιεύσεις στα αγγλικά
"The dissemination of economic thought in South-Eastern Europe in the nineteenth century" (με τον Μιχάλη Μ. Ψαλιδόπουλο). In: Heinz-Dieter Kurz et al.: The Dissemination of Economic Ideas. Edward Elgar, 2011, ISBN 978-0-85793-557-1. σσ. 161–191.
Ελληνικές μονογραφίες
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επιστημονικές δημοσιεύσεις του Νίκου Θεοχαράκη από το ResearchGate
Έλληνες οικονομολόγοι
Απόφοιτοι Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
Καθηγητές Εθνικού και Καποδιστριακού πανεπιστημίου Αθηνών
Έλληνες πολιτευτές
|
630010
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CF%85%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%AE%20%CE%9B%CE%AD%CF%83%CE%B2%CE%BF%CF%85
|
Λυγερή Λέσβου
|
Η Λυγερή είναι οικισμός στη Λέσβο. Διοικητικά ανήκει στον Δήμο Δυτικής Λέσβου της Περιφερειακής Ενότητας Λέσβου. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, έχει 43 κατοίκους.
Πληθυσμός
Παραπομπές
Χωριά της Λέσβου
Δήμος Δυτικής Λέσβου
|
543192
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BB%CE%B5%CE%BD%CE%B1%20%CE%A3%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%BF%CE%B2%CE%B1
|
Έλενα Σούκοβα
|
Η Έλενα Σούκοβα (λατινικό αλφάβητο : Helena Suková ), γεννημένη στην Πράγα στις 23 Φεβρουαρίου 1965, ήταν Τσεχοσλοβάκα, σήμερα πολιτικογραφημένη Τσέχα, αθλήτρια της αντισφαίρισης. Κατά τη διάρκεια της καριέρας της, κέρδισε 14 τίτλους Γκραντ σλαμ στα διπλά, 9 από τους οποίους σε διπλό γυναικών και 5 από αυτούς σε μικτά διπλά. Ήταν επίσης τέσσερις φορές Φιναλίστ και κέρδισε 10 τίτλους στο απλό και 69 τίτλους στα διπλά.
Προσωπική ζωή
Η Σούκοβα προέρχεται από τσεχική οικογένεια με παράδοση στην αντισφαίριση. Η μητέρα της, Βέρα Σούκοβα, ήταν φιναλίστ στο Γουίμπλεντον το 1962. Ο πατέρας της, Σιρίλ Σουκ Β΄, ήταν πρόεδρος της Τσεχοσλοβακικής ομοσπονδίας αντισφαίρισης. Ο αδελφός της, Σιρίλ Σουκ, είναι πρώην επαγγελματίας παίκτης της αντισφαίρισης.
Έχει σπουδάσει ιατρική, ψυχολογία, κι εργάζεται σήμερα στην Τσεχική ομοσπονδία σαν αθλητικός ψυχολόγος, επίσης είναι μέλος σε πολλές οργανώσεις και συλλόγους σχετικούς με την αντισφαίριση.
Καριέρα
Η Σούκοβα έγινε επαγγελματίας το 1981. Η παγκόσμια κατάταξή της στην καριέρα της ήταν Νο4 στο απλό και το Νο 1 στο διπλό γυναικών. Ήταν φιναλίστ δύο φορές στο Αυστραλιανό όπεν το 1984 και το 1989 και στο δύο φορές στο Αμερικανικό όπεν το 1986 και το 1993. Στα διπλά γυναικών και σε τουρνουά Γκραμ σλαμ κέρδισε τέσσερις τίτλους στο Γουίμπλεντον, δύο στο Αμερικανικό όπεν, έναν στο Αυστραλιανό όπεν και έναν στο Γαλλικό Όπεν. Στο μεικτό κέρδισε τρεις φορές στο Γουίμπλεντον, μία στο Αμερικανικό όπεν και μία στο Γαλλικό Όπεν.
Έχει κατακτήσει δύο ασημένια μετάλλια σε Ολυμπιακούς αγώνες και στο διπλό γυναικών με συμπαίκτρια την Γιάνα Νοβότνα, το 1988 και το 1996. Στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1988 στο απλό αποκλείστηκε στον δεύτερο γύρο από την Κορεάτισα Κιμ, στο διπλό με συμπαίκτρια την Νοβότνα έχασαν στον τελικό από το Αμερικανικό ζευγάρι των Σρίβερ και Γκάρισον. Στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1992 στο απλό παραιτήθηκε στο δεύτερο παιχνίδι κι αποκλείστηκε. Στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1996 στο απλό αποκλείστηκε στον πρώτο γύρο και στο διπλό με συμπαίκτρια την Νοβότνα έφτασαν πάλι στον τελικό όπου έχασαν από τις Αμερικανίδες Τζίτζι Φερνάντεζ και Μέρι Φερνάντεζ.
Ο Σούκοβα έπαιξε για την Τσεχοσλοβακία στο Φεντ καπ από το 1981 έως το 1996 σε 13 διοργανώσεις με ρεκόρ 57 νίκες και 16 ήττες. Επίσης κατέκτησε το Φεντ καπ τέσσερις φορές, το 1983, το 1984, το 1985 και το 1988. Με συμπαίκτη τον Μίροσλαβ Μεζίρ κερδίσαν το εναρκτήριο Κύπελλο Χόπμαν για την Τσεχοσλοβακία το 1989.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας της, Η Σούκοβα κέρδισε 10 τίτλους στο απλό και 69 στα διπλά.
Παρά τη συνταξιοδότησή της από την επαγγελματική καριέρα το 1998, συμμετείχε πάλι στο μεικτό του Γουίμπλεντον το 2006 με τον αδελφό της Κιρίλ όπου έχασαν στον πρώτο αγώνα τους και αποκλείστηκαν. Κατέκτησε δύο φορές το "WTA TOUR" το 1989 και το 1990.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τσεχοσλοβάκες αθλήτριες της αντισφαίρισης
Τσέχοι ιατροί
Τσεχοσλοβάκοι Ολυμπιονίκες
Νικητές Γαλλικού Όπεν
Αθλητές της αντισφαίρισης στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 1992
Αθλητές της αντισφαίρισης στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 1996
|
598327
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AC%CF%81%20%CE%A1%CE%B9%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%86
|
Τουράρ Ρισκούλοφ
|
Ο Τουράρ Ρισκούλοφ (1894-1938) ήταν Σοβιετικός πολιτικός και πρόεδρος της Κεντρικής Εκλογικής Επιτροπής της Αυτόνομης Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας του Τουρκεστάν.
Βιογραφία
Ο Τουράρ Ρισκούλφ γεννήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 1894 στο βολόστ του Ανατολικού Ταγκάρ της περιφέρειας Σεμιρετσένσκ (σημερινή επαρχία Ταλγκάρ της Περιφέρειας Αλμάτι του Καζακστάν) και ήταν καζακικής εθνικότητας.
Κατά τη διάρκεια της Ρωσικού Εμφυλίου ίδρυσε το Τουρκικό Κομμουνιστικό Κόμμα και υποστήριξε ότι όλα τα τουρκικά έθνη θα έπρεπε να οργανωθούν σε ένα κράτος και ένα κομμουνιστικό κόμμα. Η πολιτική του απορρίφθηκε και το κόμμα διατάχθηκε να ενταχθεί στο Ρωσικό Κομμουνιστικό Κόμμα.
Εκτελέστηκε το 1938 κατά τη διάρκεια της Μεγάλης εκκαθάρισης, με την κατηγορία του εθνοκομμουνιστή. Σήμερα θεωρείται εθνικός ήρωας και τιμάται με μεγάλο άγαλμα στην είσοδο του Οικονομικού Πανεπιστημίου του Καζακστάν στο Αλμάτι.
Παραπομπές
Καζάκοι πολιτικοί
Σοβιετικοί πολιτικοί
Θύματα της Μεγάλης Εκκαθάρισης
|
258540
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CE%BF%20%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%B2%CE%BF%CF%85%20%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD%201980
|
Πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου ανδρών 1980
|
Το 66ο Πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου ανδρών 1980 διεξήχθη από 26 ως 28 Σεπτεμβρίου στο "Μακάρειο" Στάδιο, στη Λευκωσία της Κύπρου, μαζί με το αντίστοιχο πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου γυναικών 1980. Πρωταθλητής αναδείχθηκε ο Γ.Σ. Ευαγόρας Αμμοχώστου για πρώτη φορά στην ιστορία της διοργάνωσης.
Χρονικό των αγώνων
Στους αγώνες υπήρξε περιορισμένη συμμετοχή αθλητών από την Ελλάδα για οικονομικούς προφανώς λόγους, αφού το πρωτάθλημα διεξήχθη στην Κύπρο. Φυσικά, υπήρξε πολυπληθής κυπριακή παρουσία, κάτι που φάνηκε και στα αποτελέσματα, όπου κυριάρχησαν οι κυπριακοί σύλλογοι. Το πανελλήνιο πρωτάθλημα μαραθωνίου διεξήχθη χωριστά, στις 2 Απριλίου, στην κλασική διαδρομή, παράλληλα με τον διεθνή μαραθώνιο, ο οποίος διεξήχθη για τελευταία φορά με αυτή τη μορφή, δηλαδή παράλληλα με τις εκδηλώσεις για την ολυμπιακή ημέρα. Την ίδια ημέρα έγινε το πρωτάθλημα 20.000μ βάδην στο Καυτανζόγλειο Στάδιο Θεσσαλονίκης και στον περιβάλλοντα χώρο του. Ξεχωριστά είχε γίνει και το πρωτάθλημα δεκάθλου, στις 12-13 Απριλίου, στην Καβάλα, μαζί με το αντίστοιχο των εφήβων και το πένταθλο γυναικών-νεανίδων. Όλα τα υπόλοιπα αγωνίσματα διεξήχθησαν κατά το τριήμερο των πανελληνίων αγώνων.
Στους αγώνες εμφανίστηκαν δυνατοί οι κυπριακοί σύλλογοι, όπως αναμενόταν. Στη μάχη της βαθμολογίας επικράτησε ο προσφυγικός σύλλογος Γ.Σ. Ευαγόρας Αμμοχώστου που φιλοξενείτο στη Λεμεσό, με 8 βαθμούς διαφορά από τον δεύτερο ΓΣ Παγκύπρια.
Οι νικητές
Βαθμολογία
*Βαθμολογήθηκαν πάνω από 24 σωματεία.
Πηγές
"Ριζοσπάστης", 3/4/1980.
"Μακεδονία", 3/4/1980.
"Μακεδονία", 26/9/1980.
"Μακεδονία", 27/9/1980.
"Μακεδονία", 28/9/1980.
"Μακεδονία", 30/9/1980.
"Ματιές στα Σπορ", Ιανουάριος 1981.
Ηρακλής Αθανασόπουλος, "Μαραθώνιος & Μαραθώνας", Αθήνα 2010, σ. 215.
Αναφορές
Ανδρων
Στίβος το 1980
Λευκωσία
|
434929
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%81%CF%84
|
Σορτ
|
Το Σορτ (καταλανικά: Sort) είναι κωμόπολη και δήμος της επαρχίας της Λιέιδα στην Καταλονία, πρωτεύουσα, μαζί με το Ποντ ντε Σουέρτ της φυσικής επαρχίας (κομάρκας) του Άνω Παλιάρς. Στο μεσαίωνα ήταν η έδρα του κόμη του Άνω Παλιάρς· από εκείνη την εποχή διατηρείται το φρούριο και ο πολύ γραφικός μεσαιωνικός πυρήνας της ενώ το σύμβολο της κωμόπολης ταυτίζεται με τον δικέφαλο αετό των κόμητων. Την κωμόπολη διασχίζει ο ποταμός Νογέρα Παλιαρέζα.
Το όνομα της κωμόπολης είναι το ίδιο με αυτό του Ποντ ντε Σουέρτ: και τα δύο προέρχονται από τη βασκική λέξη sort ('γέφυρα'). Είναι ένα από τα πολλά βασκικά τοπωνύμια που εντοπίζονται στα Πυρηναία όρη που αποδεικνύουν την ύπαρξη σημαντικών βασκικών πληθυσμών στην περιοχή μέχρι τουλάχιστον τον 9ο αιώνα.
Παραπομπές
Δήμοι της επαρχίας της Λιέιδα
Πόλεις της Καταλονίας
|
276419
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%AE%CF%82%20%CE%9B.%20%CE%9A%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82
|
Παντελής Λ. Κουντουριώτης
|
Για τον συνονόματο πάππο του δείτε Παντελής Λ. Κουντουριώτης ο πρεσβύτερος.
Ο Παντελής Λ. Κουντουριώτης ο νεότερος (1900 - 1978) υπήρξε ευεργέτης της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος.
Βιογραφικά στοιχεία
Ήταν γιος του Λάζαρου Κουντουριώτη, αξιωματικού του Πολεμικού Ναυτικού & κυβερνήτη της Αμφιτρίτης, και της Δέσποινας Ακακίου. Από την πλευρά του πατέρα του ήταν εγγονός του Παντελή Κουντουριώτη και δισέγγονος του Λάζαρου Κουντουριώτη. Κατοικούσε μεταξύ Αθήνας και Ύδρας, όπου είχε στην ιδιοκτησία του το Αρχοντικό Λάζαρου Κουντουριώτη. Υπήρξε μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος και πρόεδρος της Αδελφότητος των Υδραίων Αθηνών (1954 - 1978).
Μαζί με την σύζυγό του, Ευφροσύνη Γούτου, δώρισε το Αρχοντικό Κουντουριώτη στην Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος με τον όρο να λειτουργήσει ως μουσείο.
Παραπομπές
Οικογένεια Κουντουριώτη
Έλληνες ευεργέτες
|
682439
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%85%CF%81%CF%84%CE%B9%CE%AD%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CE%BC%CE%BD%CE%BF%CF%85
|
Μυρτιές Καλύμνου
|
Οι Μυρτιές ή Μυρτέες είναι παραθαλάσσιο χωριό της Καλύμνου στα Δωδεκάνησα σε υψόμετρο 40 μέτρα.
Γεωγραφία - Ιστορία
Οι Μυρτιές βρίσκονται στις δυτικές ακτές του νησιού, απέναντι από τη νήσο Τέλενδο, σε απόσταση 7 χλμ. ΒΔ. από το λιμάνι της Καλύμνου (Πόθια) Ως ξεχωριστός οικισμός αναφέρεται επίσημα το 1948 στο ΦΕΚ 248Α - 28/09/1948 να προσαρτάται στο δήμο Καλύμνου. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης υπάγεται στο Δήμο Καλυμνίων και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει πληθυσμό 325 κατοίκους.
Παραπομπές
Χωριά της Καλύμνου
|
584042
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%CE%B3%CE%B5%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%B1%CF%82%20%CE%A7%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%BB
|
Ηγεμόνας Χαλίλ
|
Ο Ηγεμόνας Χαλίλ (Οθ. τουρκικά:شاھزادہ خلیل) (τουρκικά: Şehzade Halil, 1346 - 1362) ήταν γιος του σουλτάνου Ορχάν της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Στα μέσα του 14ου αιώνα, η πειρατεία κατά μήκος του Αιγαίου και των ακτών της Θάλασσας του Μαρμαρά ήταν ευρέως διαδεδομένη. Το 1357 απήγαγαν τον Χαλίλ κοντά στο Ιζμίτ (αρχαία Νικομήδεια) στην ακτή του Μαρμαρά. Ο Ορχάν απευθύνθηκε στον Βυζαντινό αυτοκράτορα Ανδρόνικο Δ´ Παλαιολόγο για να σώσει τον γιο του. Ο Ανδρόνικος συμφώνησε και προσπάθησε να σώσει τον Χαλίλ, αλλά ο Λέων ήταν απρόθυμος και το 1358 ο Ανδρόνικος έπρεπε να πολιορκεί τη Φώκαια με ένα μικρό στόλο τριών πλοίων (τα έξοδα του οποίου βάρυναν ο Ορχάν).
Μετά την αποτυχία των επιχειρήσεων του 1358, ο Ορχάν πήγε στο Σκούταρι (σημερινό Ουσκουντάρ) στην ασιατική ακτή του Βοσπόρου για συνομιλίες και συμφώνησε να καταβάλει 30.000 δουκάτα ως λύτρα. Το 1359, ο Χάλιλ απελευθερώθηκε.
Ως μέρος της συμφωνίας, ο Χαλίλ αρραβωνιάστηκε την πρώτη του εξαδέλφη, την πριγκίπισσα Ειρήνη Παλαιολογίνα, την 10χρονη κόρη του Ιωάννη Ε΄ Παλαιολόγου. Ο οθωμανός πρίγκιπας και η βυζαντινή πριγκίπισσα παντρεύτηκαν αργότερα και είχαν δύο γιους τον ηγεμόνα Γκιουντούς Μπέη και τον ηγεμόνα Ομέρ Μπέη.
Δεδομένου ότι ο μεγαλύτερος αδελφός του Χαλίλ, ο ηγεμόνας Σουλεϊμάν είχε ήδη πεθάνει, η οικογένεια των Παλαιολόγων ήλπιζε να τον δει ως το νέο ηγέτη του οθωμανικού κράτους. Αλλά, προς απογοήτευσή τους, μετά το θάνατο του Ορχάν, ο αδελφός του Χαλίλ, ο Μουράτ Α΄ ενθρονίστηκε ως ο νέος Μπέης. Αν και ο Χαλίλ προσπάθησε να διεκδικήσει το θρόνο, εκτελέστηκε το 1362 από τον αδελφό του.
Παραπομπές
Πηγές
Peirce, Leslie P., The Imperial Harem: Women and Sovereignty in the Ottoman Empire, Oxford University Press, 1993, ISBN 0-19-508677-5 (paperback)
Yavuz Bahadıroğlu, Resimli Osmanlı Tarihi, Nesil Yayınları (Ottoman History with Illustrations, Nesil Publications), 15th Ed., 2009, ISBN 978-975-269-299-2 (Hardcover)
Ηγεμόνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
Οθωμανοί
Απαγωγές
|
118526
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%83%CE%AF%CE%BD%CE%B7
|
Ασίνη
|
Η Ασίνη είναι μια από τις πέντε τοπικές κοινότητες του Δημοτικού Διαμερίσματος Ασίνης και βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο του Δήμου Ναυπλίου, στην Αργολίδα και πήρε το όνομά της από την Αρχαία Ασίνη. Η Ακρόπολη της Αρχαίας Ασίνης κατοικήθηκε για πρώτη φορά την πέμπτη χιλιετία π.Χ., δυτικά της Αρχαίας Ασίνης βρίσκεται στο Τολό και ανατολικά το Δρέπανο.
Η Ασίνη, είναι "παραδοσιακό αρχοντοχώρι" (όπως συνηθίζουν να το αποκαλούν οι κάτοικοί του), απέχει μόνο 8χλμ. του Ναυπλίου και έχει περίπου 1.280 κατοίκους. Είναι χτισμένο στους πρόποδες ενός ψηλού βουνού που έχει σχήμα αβγού και στην κορυφή του βρίσκεται το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, που το βράδυ φωτισμένο αποπνεύει μοναδική αίσθηση!
Οι κατοικίες της Ασίνης είναι παραδοσιακά χτισμένες ανάμεσα σε πλούσιους πορτοκαλεώνες, ελαιώνες και μεγάλες εκτάσεις με μανταρίνια, κηπευτικά και δημητριακά.
Ο επισκέπτης στην Ασίνη νιώθει το άρωμα του Αργολικού κάμπου φημισμένου για τα εσπεριδοειδή του και σε συνδυασμό με το θαλασσινό αέρα που έρχεται από την παραλία της Αρχάιας Ασίνης ή Παραλία Καστράκι,(περίπου 1 χλμ. απόσταση), δημιουργώντας έτσι μια αίσθηση ψυχικής δύναμης και ευεξίας.
Ιστορικά στοιχεία & Μαρτυρίες
Ο περιηγητής Παυσανίας, στο έργο του «Λακωνικά» αναφέρει ότι κατά τον 8ο π.Χ. αιώνα, όταν βασιλιάς στην Σπάρτη ήταν ο Νίκανδρος, γιος του Χαρίλαου από το γένος των Ευρυποντιδών, και δεύτερος βασιλιάς ο Τήλεκλος από το γένος των Αγιαδών, ξέσπασε πόλεμος στην Αργολίδα, μεταξύ των Λακεδαιμόνιων και των Αργείων.
Οι κάτοικοι της Ασίνης ήταν σύμμαχοι των Σπαρτιατών και μάχονταν εναντίον των γειτόνων τους Αργείων. Όταν οι Σπαρτιάτες σταμάτησαν τις εχθροπραξίες, και επέστρεψαν στην Σπάρτη, οι Αργείοι κατέστρεψαν για αντίποινα ολοσχερώς την Ασίνη.
Οι Ασίνιοι που απέμειναν επιβιβάστηκαν στα πλοία και εγκατέλειψαν οριστικά την πόλη τους. Η πιθανότερη εκδοχή είναι σε αυτή την δύσκολη περίσταση να ζήτησαν τη βοήθεια των συμμάχων τους, και να την έλαβαν, με την μορφή παραχώρησης γης, για να ιδρύσουν καινούργια πόλη.
Ο περιηγητής Κυριάκος από την Ανκόνα, που περιηγήθηκε την περιοχή το έτος 1447, τοποθετεί την Ασίνη στις ακτές του Λακωνικού κόλπου, και διαπιστώνει ελάχιστα απομεινάρια να θυμίζουν την μεγάλη πόλη, κυρίως από λουτρά που οι ντόπιοι τα ονόμαζαν «camaras». Αναφερεται από τον ίδιο και η Καρυούπολις, σαν χωριό της Ασίνης.
Γεγονός είναι ότι, αναφέρεται επισκοπή Ασίνης, στην εκκλησιαστική ιστορία. Αλλά και ο περιηγητής Στράβων , στη θαλάσσια διαδρομή του από το ακρωτήριο Ταίναρον μέχρι το Μαλέας, καταγράφει διαδοχικά τις πόλεις Ψαμμαθούς, Ασίνη και Γύθειο.
Αρχαιολογική περιήγηση
Η ανθρώπινη παρουσία στην περιοχή της Ασίνης αποτυπώνεται κυρίως μέσα από τα ευρήματα στον λόφο Καστράκι ή Παλιόκαστρο. Τη δεκαετία του 1920, Σουηδοί αρχαιολόγοι έφεραν στο φως ένα πολύπλοκο μωσαϊκό πολλαπλών φάσεων κατοίκησης, στο οποίο αποτυπωνόταν η ιστορία της περιοχής για 3.000 και πλέον χρόνια. Νεολιθικά όστρακα που βρέθηκαν στους πρόποδες του λόφου της Μπαρμπούνας, ΒΔ του Καστρακίου μαρτυρούν την παρουσία των πρώτων κατοίκων στην περιοχή κατά την 5η χιλιετία π.Χ. Κατά την 3η χιλιετία π.Χ. (Πρωτοελλαδική περίοδος), φαίνεται ότι αναπτύσσεται οικιστική δραστηριότητα στην λεγόμενη Κάτω Πόλη και σε πλατώματα της Ακρόπολης ενώ στο πρώτο μισό της 2ης χιλιετίας π.Χ. (Μεσοελλαδική περίοδος), ο οικισμός της Κάτω Πόλης επεκτείνεται καταλαμβάνοντας και τμήμα της νότιας πλαγιάς της Μπαρμπούνας. Συναφές της κατοίκησης αυτής φαίνεται να είναι μεσοελλαδικό νεκροταφείο ανατολικά από το Καστράκι, με ταφές οργανωμένες με επίκεντρο κυκλικό λιθόκτιστο τύμβο.
Από την υπομυκηναϊκή περίοδο και κατά τη Γεωμετρική περίοδο, η οικιστική παρουσία στη θέση είναι συνεχής. Στην κορυφή της Μπαρμπούνας σώζονται ερείπια μικρού ναϊκού οικοδομήματος που ήταν σε χρήση από τον 8ο έως τις αρχές του 5ου αι. π.Χ. και μάλλον ταυτίζεται με το Ιερό του Απόλλωνος Πυθαίου, που αναφέρεται αργότερα από τον Παυσανία. Γύρω στο 300 π.Χ. κτίζονται στο Καστράκι τα τείχη που περιβάλλουν μέχρι σήμερα το λόφο. Οικίες, εργαστηριακές εγκαταστάσεις, λατρευτικά σύνολα και τάφοι χρονολογούνται την ίδια περίοδο.
Όταν ο Στράβων επισκέπτεται την Ασίνη, στις αρχές του 1ου αι. μ.Χ., αντικρίζει ένα μικρό χωριό, ενώ έναν αιώνα αργότερα, στα μέσα του 2ου αι. μ.Χ., ο Παυσανίας στη θέση της παλιάς πόλης βλέπει μόνο ερείπια. Τον 4ο και στις αρχές του 5ου αι. μ.Χ., η Κάτω Πόλη κατοικείται ξανά. Νέα σπίτια κτίζονται πάνω στα ελληνιστικά συγκροτήματα κατοικιών, ορισμένα δε χρησιμοποιούν τμήματα των παλιότερων κτηρίων. Σε αυτή την περίοδο χρονολογούνται δύο μικρά λουτρά: το πρώτο, κατεστραμμένο σήμερα, βρισκόταν εξωτερικά των τειχών στα ανατολικά, και το δεύτερο διατηρείται ακόμα στο ανατολικό τμήμα της Κάτω Πόλης. Η προσθήκη πλακόστρωσης στην κεντρική πύλη της πόλης των ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων ίσως τοποθετείται στους πρώιμους βυζαντινούς χρόνους ενώ μικρής έκτασης επισκευές και μετατροπές σε μέρος των τειχών, κυρίως στα βορειοδυτικά, θα μπορούσαν να έχουν πραγματοποιηθεί τη Βυζαντινή περίοδο. Γεγονός είναι πάντως ότι οι πληροφορίες που δίνει ο χώρος για τη δραστηριότητα στην Ασίνη από την εποχή του Παυσανία μέχρι και την περίοδο της Β’ Ενετοκρατίας (1686-1715) παραμένουν λιγοστές.
Η Ασίνη στη λογοτεχνία
Γνωστό ποίημα του Γιώργου Σεφέρη είναι το «Ο Βασιλιάς της Ασίνης», που έχει συμπεριληφθεί κατά το παρελθόν και σε σχολικό βιβλίο (Κείμενα νεοελληνικής λογοτεχνίας).
Στο ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη «ΑΙΩΝΟΣ ΕΙΔΩΛΟΝ», που ανήκει στη συλλογή ποιημάτων ΤΑ ΕΤΕΡΟΘΑΛΗ 1η εκδ. 1974, γίνεται αναφορά στον Βασιλιά της Ασίνης.
Σημειώσεις
Παραπομπές
Cyriec of Ancona:Later travels μετάφραση από τον Edward W. Bodnar, Γεννάδειος Βιβλιοθήκη
Georgetown university, καθηγητής Edward W.Bodnar S.J.
«Στράβωνος Πελοποννησιακά», εκδόσεις Κάκτος (Χατζόπουλος)
«Ιστορία Μάνης», του Ανάργυρου Κουτσιλιέρη, εκδόσεις Παπαδήμα
«Παυσανίου Λακωνικά», του Ιωάννη Β.Βίγλα, εκδόσεις Μοριάς
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Καρυούπολις
maniguide
Μάνη Ελλάς
Biblioteca Ambrosiana
Γεωργία Ήβου, Αρχαία Ασίνη (αρχαιολογικός οδηγός), Αρχαιολογία και Τέχνες
Ασινη
|
830271
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%80%CE%B9%CF%84%CF%83%CF%8C%CE%BD%CE%B5
|
Καπιτσόνε
|
Το Καπιτσόνε (ιταλικά: Capizzone) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία του Μπέργκαμο, στην περιφέρεια της Λομβαρδίας.
Παραπομπές
Δήμοι της Επαρχίας του Μπέργκαμο
|
610328
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%20%CE%9C%CE%BF%CF%85%CE%BA%CF%81
|
Αλ Μουκρ
|
Το Αλ Μουκρ είναι χωριό στην Επαρχία της Μέκκας, στη δυτική Σαουδική Αραβία.
Παραπομπές
Οικισμοί στην Επαρχία της Μέκκας
|
691596
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%BB%CF%82%20%CE%A3%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%BD%CE%B5%CF%8B
|
Γιουλς Σέντνεϋ
|
Ο Γιουλς Σέντνεϋ (Jules Sedney, 28 Σεπτεμβρίου 1922 – 18 Ιουνίου 2020) ήταν οικονομολόγος και πολιτικός από το Σουρινάμ, που διετέλεσε πρωθυπουργός της χώρας από το 1969 μέχρι το 1973. Το 1980 έγινε διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας του Σουρινάμ, αλλά χρειάσθηκε να αυτοεξορισθεί το 1983, μετά από μια διαμάχη με τον τότε δικτάτορα Ντέσι Μπουτέρσε. Ο Σέντνεϋ επέστρεψε στο Σουρινάμ το 1989.
Σπουδές
Ο Σέντνεϋ γεννήθηκε στην πρωτεύουσα Παραμαρίμπο. Το 1942 πέρασε εξετάσεις και πήρε πιστοποίηση τελωνειακού, και έτσι έγινε τελωνειακός υπάλληλος στο Παραμαρίμπο. Το 1948 πήγε στο Άμστερνταμ, όπου σπούδασε οικονομικά στο εκεί πανεπιστήμιο. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του έγινε μέλος της οργανώσεως Wie Eegie Sanie (= «τα δικά μας πράγματα») του Έντυ Μπρούμα, που είχε στόχο την προαγωγή της γλώσσας και του πολιτισμού του Σουρινάμ. Ο Σέντνεϋ πήρε διδακτορικό στις οικονομικές επιστήμες το 1955 από το Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ.
Πολιτική σταδιοδρομία
Το 1958 ο Σέντνεϋ έγινε υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση του Εθνικού Κόμματος του Σουρινάμ (NPS). Αργότερα ωστόσο ακολούθησε το αποσχισθέν «Προοδευτικό Εθνικό Κόμμα» (PNP) του Γιουστ Ρενς. Στις εκλογές του 1969 ο συνασπισμός κομμάτων με τον οποίο συμμετέσχε ο Σέντνεϋ κατέλαβε την τρίτη θέση. Σχημάτισε ωστόσο κυβέρνηση με τον συνασπισμό του Κόμματος Προοδευτικών Μεταρρυθμίσεων (VHP) του Γιάγκερνατ Λάχμον. Το 1961 ο Σέντνεϋ υπεστήριξε τη δημιουργία ενός επιστημονικού ιδρύματος, που αργότερα εξελίχθηκε στο Πανεπιστήμιο του Σουρινάμ, σήμερα γνωστό ως Πανεπιστήμιο του Σουρινάμ «Άντον ντε Κομ».
Από τις 1969 μέχρι τις 1973 ο Σέντνεϋ ήταν πρωθυπουργός της χώρας. Τότε ακόμα το Σουρινάμ ήταν αυτόνομη κυριαρχία του Ολλανδικού Στέμματος, ενώ ανεξάρτητη χώρα έγινε το 1975. Η κυβέρνησή του ήταν πολυεθνική και πίστευε ότι διέθετε τις ισορροπίες δυνάμεων που ήταν απαραίτητες για την ανάπτυξη της οικονομίας της χώρας. Από το 1969 ο Σέντνεϋ έκανε τα πρώτα βήματα για την ανεξαρτησία της χώρας: πρότεινε τη σύσταση μιας «Επιτροπής του Βασιλείου», που θα εκπονούσε τον «οδικό χάρτη» προς την ανεξαρτησία. Η επιτροπή αυτή δημιουργήθηκε τελικώς στις 5 Ιανουαρίου 1972. Ωστόσο ο Σέντνεϋ έγινε αργότερα έντονα επικριτικός προς αυτή την επιτροπή, υποστηρίζοντας ότι το Εργατικό Κόμμα στην τότε ολλανδική κυβέρνηση ενεργούσε με βλαπτική βιασύνη. Κατά την άποψή του, η ανεξαρτησία θα έπρεπε να είχε σχεδιασθεί πιο προσεκτικά και με άνεση χρόνου. Εξέφρασε επίσης τις ανησυχίες του για τις εθνοτικές εντάσεις στο εσωτερικό του Σουρινάμ.
Αρκετά μετά την πρωθυπουργική θητεία του, το 1980, ο Σέντνεϋ έγινε διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας του Σουρινάμ. Τον Ιανουάριο του 1983 απολύθηκε μετά από μία διαφωνία του με τον τότε δικτάτορα Ντέσι Μπουτέρσε σχετικώς με ένα ύποπτο δάνειο. Τον ίδιο μήνα αυτοεξορίσθηκε στην Ολλανδία. Τού στέρησαν την υπηκοότητά του τον Ιούλιο του 1983, μετά την κατάθεσή του σε ολλανδικό δικαστήριο εναντίον του τότε πρεσβευτή του Σουρινάμ στην Ολλανδία Χενκ Χέρενμπεργ. Τού επιτράπηκε να επιστρέψει στο Σουρινάμ το 1989.
Τα τελευταία χρόνια
Ο Σέντνεϋ ήταν ο γηραιότερος παίκτης μπριτζ στο Σουρινάμ. Το 1997 κυκλοφόρησε το βιβλίο του De toekomst van ons verleden (= «Το μέλλον του παρελθόντος μας»), μια πολιτική ιστορία του Σουρινάμ από το 1948 και μετά. Περιείχε αποτιμήσεις της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας της χώρας μέχρι το πραξικόπημα του 1980 και συστάσεις για την ενδυνάμωση της δημοκρατίας. Διαδοχικές εκδόσεις του έργου αυτού έγιναν το 2010 και το 2017. Το 2016 του προσφέρθηκε η ιδιότητα του επίτιμου μέλους του Κόμματος Προοδευτικών Μεταρρυθμίσεων. Το ίδιο έτος, 4 χρόνια πριν τον θάνατό του, ο Νέος Λιμένας του Παραμαρίμπο μετονομάσθηκε σε «Dr Jules Sedney – Haven van Paramaribo» σε αναγνώριση του ρόλου που διεδραμάτισε στην κατασκευή του.
Ο Σέντνεϋ πέθανε στο Παραμαρίμπο σε ηλικία 97 ετών. Είχε νοσηλευθεί αμέσως πριν τον θάνατό του.
Επιλεγμένη εργογραφία
Het werkgelegenheidsaspect van het Surinaamse Tienjaren Plan (= «Η πλευρά της απασχολήσεως του Δεκαετούς Προγράμματος του Σουρινάμ»), διδακτορική διατριβή, εκδ. S.J.P. Bakker, Άμστερνταμ 1955
Ontwerp grondwet van de Pendawa Lima, Άμστερνταμ 1986
De Toekomst van Ons Verleden: Democratie, Etniciteit en Politieke Machtsvorming in Suriname (= «Το μέλλον του παρελθόντος μας: Δημοκρατία, εθνοτικότητα και πολιτική εξουσία στο Σουρινάμ), VACO Publishers, γ΄ έκδοση, Παραμαρίμπο 2017
Παραπομπές
Πρωθυπουργοί του Σουρινάμ
|
635919
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%87%CE%AD%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%9A%CE%B9%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%B6%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Σχέσεις Ελλάδας και Κιργιζίας
|
Οι Σχέσεις Ελλάδας και Κιργιζίας είναι οι διμερείς σχέσεις μεταξύ της Ελλάδας και της Κιργιζίας. Οι δύο χώρες καθιέρωσαν επίσημες διπλωματικές σχέσεις το 1992. Η Ελλάδα εκπροσωπείται στην Κιργιζία μέσω της πρεσβείας της στο Αλμάτι (Καζακστάν). Η Κιργιζία εκπροσωπείται στην Ελλάδα μέσω ενός μη κάτοικου πρέσβη που εργάζεται στοΜπισκέκ (το Υπουργείο Εξωτερικών). Η προξενική εκπροσώπηση της Κιργιζίας στην Ελλάδα διεξάγεται από το προξενείο του Καζακστάν στην Αθήνα. Το έδαφος της σημερινής Κιργιζίας κυβερνήθηκε από τους Σκύθες και κατακτήθηκε από τον Μεγαλέξανδρο.
Επίσημες επισκέψεις
Το 2002, ο αναπληρωτής Κιργίζιος υπουργός εξωτερικών Ασανμπέκ Οσμοναλίγιεφ επισκέφθηκε την Ελλάδα για να συζητήσει τις προοπτικές για «διμερή πολιτική συνεργασία και τις πιθανότητες προγραμματισμού μιας επίσημης επίσκεψης από τον κιργίζιο πρόεδρο Ασκάρ Ακάγιεφ, στην Ελλάδα».
Στην 1η Νοεμβρίου, 2004, ο Κιργίζιος πρόεδρος Ασκάρ Ακάγιεφ πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στην Ελλάδα για να συναντήσει τον ΠτΔ Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο. Ο Ακάγιεφ δήλωσε: "Είναι 12 χρόνια από τότε που συστάθηκαν διπλωματικές σχέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες, και αυτό είναι καλό ξεκίνημα για να χτιστεί στενή και αποτελεσματική συνεργασία. Έχουμε καλές προοπτικές για να αυξήσουμε τις Κιργιζο-Ελληνικές σχέσεις σε υψηλότερο επίπεδο και να επεκτείνουμε τις σχέσεις στη διεθνή αρένα. ... Ο στόχος της επίσκεψής μου είναι για να αυξήσουμε τις σχέσεις μας σε ένα διαφορετικό ποιοτικό επίπεδο και να τεθούν τα θεμέλια για τη νομική τους βάση με την υπογραφή των διμερών εγγράφων." Μια αντιπροσωπεία του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών επισκέφθηκε την Ντουσαμπέ το 2008, όπου είχε συναντήσεις με τον ΥΠΕΞ του Τατζικιστάν, Χαμροχόν Ζαριφί, και τον πρώτο αναπληρωτή υπουργό εξωτερικών της Κιργιζίας, Καρίμ Γιουλντάσεφ. Η υπουργός εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη συναντήθηκε με τον Τατζίκο Υπουργό Εξωτερικών Ζαριφί κατά τη διάρκεια του 1ου Φόρουμ ΕΕ-Κεντρικής Ασίας για θέματα ασφαλείας, τον Σεπτέμβριο του 2008.
Μετανάστευση Ελλήνων στην Κιργιζία
Περίπου 650 με 700 άτομα ελληνικής καταγωγής ζουν στην Κιργιζία. Ωστόσο, τα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού δίνουν ένα χαμηλότερο αριθμό, εκτιμώντας ότι στην Κιργιζία ζουν περίπου 50 άτομα ελληνικής καταγωγής. Βλέπε Έλληνες στην Κιργιζία για περισσότερες λεπτομέρειες.
Διμερείς συμφωνίες
Το 2004 ο Ασκάρ Ακάγιεφ, πρόεδρος της Κιργιζίας επισκέφθηκε την Ελλάδα. Κατά την επίσκεψή του η Ελλάδα και η Κιργιζία υπέγραψαν διμερή συμφωνία για τις αερομεταφορές, τον τουρισμό και τη διπλωματία.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Σελίδα του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών για τις σχέσεις με τη Κιργιζία
Κιργιζια
Ελλαδα
|
606470
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7%20%28%CE%9F%CF%85%CE%BA%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1%29
|
Νικόπολη (Ουκρανία)
|
Η Νικόπολη ή Νίκοπολ (ουκρ. Ні́кополь, ρωσ. Ни́кополь) είναι πόλη της Ουκρανίας, στην Περιφέρεια Ντνιπροπετρόφσκ, κτισμένη στη δεξιά όχθη του ποταμού Δνείπερου (για την ακρίβεια μετά το 1956 στην όχθη της τεχνητής λίμνης Καχόφκα επί του ποταμού). Με πληθυσμό 116.834 κατοίκους (εκτίμηση του 2015) είναι η 36η σε πληθυσμό πόλη της χώρας και η τρίτη μεγαλύτερη της Περιφέρειας. Αποτελεί ισχυρό βιομηχανικό κέντρο και συγκοινωνιακό κόμβο. Το όνομά της προέρχεται από την ελληνική γλώσσα και σημαίνει «πόλη της νίκης».
Ιστορία
Αρχαιότητα
Από αρχαιολογικές ανασκαφές προκύπτει ότι η περιοχή της μετέπειτα Νικόπολης κατοικείτο από τη Νεολιθική εποχή, την 4η χιλιετία π.Χ., ιδίως από τα ίχνη ενός οικισμού που ανακαλύφθηκε στις όχθες του ποταμιού Μάλα Καμιάνκα.<ref>Demianov, V.: «Mala Kamianka (МАЛА́ КА́М’ЯНКА)» στην Εγκυκλοπαίδεια της Σύγχρονης Ουκρανίας</ref> Σε ταφικούς σωρούς της εποχής του χαλκού-ορείχαλκου, από την 3η μέχρι και την 1η χιλιετία π.Χ., ανακαλύφθηκαν πέτρινα και ορειχάλκινα εργαλεία, όπως και πήλινα οξυπύθμενα διακοσμητικά πιάτα. Επίσης έχουν ανασκαφεί μεταγενέστερες ταφές, από το 200 π.Χ. έως το 200 μ.Χ., της σκυθο-σαρματικής περιόδου. Σε μία από αυτές βρέθηκε περί το 1900, μαζί με άλλα σκυθικά τέχνεργα, ένα πολύτιμο ζωγραφισμένο αγγείο, που αναπαριστά τη σύλληψη άγριων αλόγων.
Μικίτιν Ριχ και Μικίτιν Σιτς
Στις αρχές του 16ου αιώνα, στη θέση της σημερινής πόλεως δημιουργήθηκε ένα πέρασμα του ποταμού Δνείπερου, ελεγχόμενο από Κοζάκους, το Μικίτιν Ριχ (στην ουκρανική) ή Νικίτιν Ροκ (στη ρωσική)., γεγονός καθόλου τυχαίο: ευρισκόμενο πάνω σε μία επιμήκη χερσόνησο ανάμεσα σε δύο βραχίονες του ποταμού, σε σημείο όπου οι όχθες ήταν χαμηλές και βαλτώδεις, το σημείο ήταν επί αιώνες ένα από λίγα εκείνα στα οποία ο μέσος Δνείπερος μπορούσε να διασχισθεί με μεγαλύτερη ευκολία. Σύμφωνα με έναν λαϊκό θρύλο, το Νικίτιν Ροκ ιδρύθηκε από έναν Κοζάκο που ονομαζόταν Νικίτα (Νικήτας) Τσιχάν. Υπό το ίδιο όνομα το πέρασμα αναφέρεται σε ημερολόγιο του διπλωμάτη της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους Έριχ Λασότα φον Στεμπλάου, που επισκέφθηκε την περιοχή το 1594. Το αποκαλούσαν επίσης Νικίτιν Περεβίζ ή απλώς Μικίτινε. Οι λέξεις ριχ (ουκρανική) και ροκ (ρωσική) σημαίνουν «κέρατο» και υπονοούν εδώ το σχήμα της χερσονήσου στο οποίο βρισκόταν το πέρασμα (πρβλ. Κριβί Ριχ). Δηλαδή το όλο όνομα σήμαινε ουσιαστικά «Κέρατο του Νικήτα».
Το 1638-1639 Κοζάκοι υπό τον Φ. Λιντσάι έκτισαν σχεδόν στο ίδιο μέρος το φρούριο Μικίτιν Σιτς (Микитинська Січ). Το φρούριο αυτό έγινε τοπόσημο της ουκρανικής ιστορίας και εθνικής ταυτότητας όταν εκλέχθηκε εκεί ο Μπογκντάν Χμελνίτσκι ως αταμάνος της Ουκρανίας και από εκεί άρχισε την εξέγερσή του εναντίον της Πολωνο-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας. Διοικητικά ως οικισμός υπαγόταν στην Παλάνκα του Κοντάκ, τμήμα του Σιτς της Ζαπορίζια.
Σλαβιάνσκ και Νικόπολη
Μετά τη διάλυση του Σιτς από τη Ρωσική Αυτοκρατορία το 1775, το Νικίτιν Ροκ μετονομάσθηκε σε Σλαβιάνσκ και αργότερα, τον 19ο αιώνα, η πόλη πήρε το σημερινο της όνομα, Νικόπολη. Το 1900 οι 21.282 κάτοικοι της πόλεως απογράφηκαν ως «Ουκρανοί», «Εβραίοι» και «Μεννονίτες», ασχολούμενοι με τη γεωργία και με τη ναυπήγηση λέμβων και πλοιαρίων για το ποτάμι. Ακόμα και τότε η πόλη, κτισμένη στον δρόμο που οδηγεί από το Ντνίπρο στη Χερσώνα, ήταν το σημείο όπου η «οδός του αλατιού» των Τσουμάκων για την Κριμαία διέσχιζε παραδοσιακά τον Δνείπερο. Από τον ύστερο 19ο αιώνα άρχισαν να εξάγονται από το ποτάμιο λιμάνι της Νικόπολης σημαντικές ποσότητες καλαμποκιού, λιναρόσπορου και μαλλιού.
Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η Νικόπολη κατεχόταν από τον γερμανικό στρατό μέχρι τις 18 Φεβρουαρίου 1944. Ο Άλμπερτ Σπέερ αναφερόταν σε αυτή ως το «κέντρον της εξορύξεως μαγγανίου» και ζωτικής σημασίας για την παραγωγή εξοπλισμών του ναζιστικού καθεστώτος.
Αυτό που θα μπορούσε σήμερα να είναι ο ιερότερος ίσως τόπος για τον ουκρανικό εθνικισμό, εξαφανίσθηκε εξαιτίας της σοβιετικής πολιτικής του εκβιομηχανισμού: Από το 1956 τα νερά της τεχνητής λίμνης Καχόφκα καλύπτουν το έδαφος του φρουρίου του Χμελνίτσκ στο πρώην Ζαποριζιανό Σιτς και τους τάφους χιλιάδων πολεμιστών, των οποίων τα ονόματα δεν θα γίνουν ίσως ποτέ γνωστά. Λίγα χιλιόμετρα δυτικά από την πόλη βρίσκεται πάντως ο τάφος του κος'' (στρατιωτικού) αταμάνου του 17ου αιώνα Ιβάν Σιρκό.
Η σημερινή πόλη
Σήμερα η Νικόπολη είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Περιφέρειας Ντνιπροπετρόφσκ μετά το Ντνίπρο (από το οποίο απέχει 121 χιλιόμετρα) και το Κριβί Ριχ, αν και ο πληθυσμός της μειώνεται συνεχώς μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Αποτελεί ισχυρό βιομηχανικό κέντρο και συγκοινωνιακό κόμβο. Από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις στην πόλη είναι το Σωληνουργείο Νικοπόλεως (τώρα διαιρεμένο σε μικρότερες επιχειρήσεις) και το εργοστάσιο σιδηροκραμάτων, το οποίο είναι το μεγαλύτερο στην Ευρώπη και το δεύτερο σε ολόκληρο τον κόσμο στην παραγωγή σιδηρομαγγανίου (Fe-Mn) και σιδηροπυριτομαγγανίου (Fe-Si-Mn). Εκτός από τις οδικές και σιδηροδρομικές συγκοινωνίες, υπάρχει και το λιμάνι στην τεχνητή λίμνη, που συνδέει τη Νικόπολη με άλλες πόλεις (η λίμνη, ουσιαστικά ο πλημμυρισμένος Δνείπερος, έχει μήκος 240 χιλιόμετρα).
«Αδελφές» πόλεις
Η Νικόπολη της Ουκρανίας είναι «αδελφοποιημένη» με τις παρακάτω τρεις πόλεις:
Τσιάτουρα της Γεωργίας
Κότορ του Μαυροβουνίου
Ζίμνιτσεα της Ρουμανίας
Παραπομπές
Πηγές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημος ιστότοπος
Νικοπολη
|
259837
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82
|
Μαρκιανός
|
Ο Μαρκιανός (Flavius Marcianus Augustus, 392 - 27 Ιανουαρίου 457) ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας (450-457), της Θεοδοσιανής δυναστείας, ο οποίος διαδέχτηκε τον Θεοδόσιο Β'. Η βασιλεία του χαρακτηρίστηκε από ανάκαμψη του Βυζαντίου, το οποίο ο Μαρκιανός προστάτεψε από εξωτερικές απειλές και αναμόρφωσε οικονομικά. Όμως οι απομονωτικές του πολιτικές άφησαν τη Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία χωρίς συμμάχους απέναντι στα βαρβαρικά φύλα, με αποτέλεσμα τις επιδρομές του Αττίλα στην Ιταλία και την άλωση της Ρώμης από τους Βάνδαλους. Η Ορθόδοξη εκκλησία τον αναγνωρίζει ως άγιο.
Βιογραφία
Γεννήθηκε το 392 στην Ιλλυρία ή τη Θράκη από πατέρα στρατιώτη. Στην Κωνσταντινούπολη έγινε αξιωματικός υφιστάμενος του παντοδύναμου στρατηγού Άσπαρ. Με τη βοήθεια του ο Μαρκιανός ανήλθε στο αξίωμα του Γερουσιαστή. Όταν πέθανε ο Θεοδόσιος η αδελφή του Πουλχερία τον επέλεξε ως σύζυγο και διάδοχο του. Η ανάρρησή του στο θρόνο έγινε όταν ήταν σε ηλικία 58 ετών.
Υπήρξε ο πρώτος που στέφτηκε Αυτοκράτορας από τον Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης. Ως αυτοκράτορας, αρνήθηκε να καταβάλει τον βαρύτατο ετήσιο φόρο στον ηγεμόνα των Ούννων Αττίλα, ο οποίος τότε στράφηκε εναντίον της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Στη συνέχεια τακτοποίησε τις εσωτερικές υποθέσεις του κράτους, περιορίζοντας την τότε παντοδυναμία των ευνούχων, τις καταχρήσεις των διοικητών και αρχόντων κι επέβαλε σωστή διοίκηση και διαχείριση των οικονομικών.
Ασχολήθηκε επίσης με θρησκευτικά και εκκλησιαστικά θέματα. Προήδρευσε της «εν Χαλκηδόνι» Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου, κατά την οποία και καταδικάστηκε η αίρεση του Ευτυχή και του Νεστορίου.
Πέθανε το 457 άτεκνος, είχε όμως ήδη υιοθετήσει τον στρατηλάτη του Ιλλυρικού και μετέπειτα αυτοκράτορα της Δύσης Ανθέμιο. Όμως, ο Άσπαρ προτίμησε και πάλι έναν δικό του (και εξίσου άγνωστο όπως ο Μαρκιανός) υφιστάμενο, τον αξιωματικό Λέοντα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Μαρκιανού στις 17 Φεβρουαρίου.
Μεταρρυθμίσεις και αντίκτυπος
Η επί επτά ετών βασιλεία του Μαρκιανού, εξασφάλισε πολιτική και θρησκευτική σταθερότητα στο Βυζάντιο, ένα κράτος το οποίο μέχρι τότε ταλανιζόταν από πολιτειακή και κοινωνική κρίση. Ο Μαρκιανός πραγματοποίησε ριζικές αλλαγές σε διάφορους τομείς και διασφάλισε τη συνοχή της Ορθόδοξης Χριστιανοσύνης.
Το ευτύχημα για τον Μαρκιανό ήταν ότι οι Ούννοι στράφηκαν στη δύση και έτσι το κράτος δεν ήταν πλέον αναγκασμένο να πληρώνει φόρους υποτέλειας σε βαρβαρικά φύλα, όπως συνέβαινε με τους προκατόχους του Μαρκιανού. Αυτή η κίνηση του Αττίλα, επέτρεψε στην Κωνσταντινούπολη να αναπτυχθεί οικονομικά με πολύ γρήγορους ρυθμούς. Έτσι ο Μαρκιανός προχώρησε σε φοροαπαλλαγές και μειώσεις φόρων, μέτρα που ευνόησαν ιδιαίτερα τα κατώτερα λαϊκά στρώματα. Επίσης το Βυζάντιο γνώρισε δραστικές αλλαγές και σε θέματα που αφορούσαν τη διοίκηση και την απονομή δικαιοσύνης. Ο Μαρκιανός πάντα φρόντιζε να διατηρεί από στρατιωτικής πλευράς ουδέτερη στάση σε συγκρούσεις που ξεσπούσαν στην Ευρώπη, εξασφαλίζοντας με αυτόν τον τρόπο ειρήνη και εδαφική ακεραιότητα στην επικράτειά του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της πολιτικής ήταν η αδράνεια που επέδειξε η Κωνσταντινούπολη όταν οι Βάνδαλοι λεηλάτησαν τη Ρώμη το 455 (επακόλουθο της δολοφονίας του Βαλεντινιανού Γ΄). Επί της βασιλείας του ακόμη, στην Κωνσταντινούπολη διεκπεραιώθηκαν πολλά δημόσια έργα που άλλαξαν την εικόνα της πόλης.
Σύνοδος της Χαλκηδόνας
Επί Μαρκιανού επικρατούσε έντονη διαμάχη ανάμεσα στους Ορθοδόξους και τους Μονοφυσίτες. Οι μεν Ορθόδοξοι υποστήριζαν ότι ο Χριστός διέθετε δύο φύσεις, την θεϊκή και την ανθρώπινη, οι δε Μονοφυσίτες πίστευαν πως ο Χριστός είχε μόνο μία φύση, την θεϊκή. Το 451 συνεκλήθη από τον Μαρκιανό Οικουμενική Σύνοδος στην Χαλκηδόνα, όπου ο Μονοφυσιτισμός καταδικάστηκε ως αίρεση. Ταυτόχρονα, η Σύνοδος της Χαλκηδόνας έβαζε τέλος στις βίαιες συγκρούσεις Μονοφυσιτών της Αλεξάνδρειας και Ορθοδόξων της Αντιόχειας, ωστόσο στάθηκε αφορμή για την αρχή ενός μακρόβιου θρησκευτικού πολέμου. Λαβωμένοι από τη σύνοδο βγήκαν και οι παπικοί, οι οποίοι αναγκάστηκαν να αποδεχθούν τον "Κανόνα 28" που έλεγε ότι η επισκοπή της Κωνσταντινούπολης, η οποία πλέον θα ονομαζόταν "πατριαρχείο", είχε σχεδόν ίσα δικαιώματα με την αντίστοιχη της Ρώμης. Αυτό προκάλεσε έντονη δυσαρέσκεια στην επισκοπή της Ρώμης, η οποία τους επόμενους αιώνες θα προσπαθούσε ποικιλοτρόπως να εντάξει το Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως στην ακτίνα επιρροής της, πολλές φορές με δόλιες μεθόδους. Απόρροια των παραπάνω ήταν να δημιουργηθεί μία άτυπη σύγκρουση ανάμεσα στις δύο επισκοπές, που θα συνεχιζόταν κλιμακούμενη και θα κατέληγε στο οριστικό σχίσμα των εκκλησιών το 1054.
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε πρώτα μία γυναίκα αγνώστου ονόματος και είχε τέκνο:
Μαρκία Ευφημία, παντρεύτηκε τον Ανθέμιο Αυτοκράτορα των Ρωμαίων στη Δύση. Απέκτησε πέντε παιδιά· πιο σημαντικό από αυτά ήταν ο:
Μαρκιανός (σφετεριστής), δύο φορές ύπατος, προσπάθησε να εκτοπίσει τον Ζήνωνα. Νυμφεύτηκε τη Λεοντία, κόρη του Λέοντα Α΄.
Ο Μαρκιανός έκανε δεύτερο γάμο το 450 με την Πουλχερία (398/9-453), κόρη του Αρκάδιου Αυτοκράτορα των Ρωμαίων στην Ανατολή.
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Warren Treadgold. A history of the Byzantine State and Society, Stanford University Press 1997. ISBN 0-8047-2630-2
"Ιστορικός άτλας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας" του Roger Michael Kean
"Βυζαντινός Πολιτισμός" του Στήβεν Ράνσιμαν,
"Τί είναι το ΒΥΖΑΝΤΙΟ" της Τζούντιθ Χέριν, (συντάκτης,Ιωάννης Σαρρής)
5ος αιώνας
Δυναστεία του Θεοδοσίου
Βυζαντινοί Αυτοκράτορες
Άγιοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας
|
485803
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%B5%CF%81%CE%BA%CE%AC%CF%84%CF%89%CF%81
|
Μάριος Μερκάτωρ
|
Ο Μάριος Μερκάτωρ έζησε τον 5ο αι. μ.Χ. και ήταν εκκλησιαστικός συγγραφέας.
Βίος
Ο Μάριος Μερκάτωρ γεννήθηκε στην Ιταλία. Στα 418 τον βρίσκουμε στην Ρώμη για να καταγγείλει τους Πελεγιανούς. Ο Μάριος Μερκάτωρ είναι κυρίως γνωστός ως θαυμαστής του Αυγουστίνου και αντιπελαγιαννός συγγραφέας, συμπιλητής και συλλογέας.
Το 429 τον βρίσκουμε στην Θράκη να μονάζει Εκεί συντάσσει στην ελληνική γλώσσα έργο κατά του Πελαγιανού Καιλεστίου. Το 431 συντάσσει ένα Commonitorium κατά το Πελαγίου, Καιλεστίου και Ιουλιανού Αικλάνων. Ο Μάριος Μερκάτωρ συγκεντρώνει ότι έχει διατυπωθεί από τους Πελαγιανούς και τις πολεμικές σε βάρος τους, κυρίως αυτές του Αυγουστίνου. Τα κείμενά του το 550 περιλήφθηκαν στο Collegio Palatina. Μετέφρασε επίσης έργα του Νεστόριου, και του Κύριλλου συμβάλλοντας κατ'αυτόν τον τρόπο στο να γίνει γνωστή η θεολογία των Ανατολικών στη δύση.Ο Μάριος υπηρέτησε ως εκπρόσωπος του Πάπα στην Κωνσταντινούπολη, ενώ ήταν παρών στη Σύνοδο της Εφέσου (431). Μετά από αυτήν δεν αναφέρεται πλέον.
Έργα
Commonitorium super nomine Caelestii(Μνημόνιο για τον Καιλέστιον). Το 431 το εκλατίνησε ο ίδιος ο Μάριος
Commonitorum adversum haeresim Pelagii et Caelestii vel etiam scripta Juliani (Μνημόνιο κατά της αιρέσεως του Πελάγιου , του Καιλέστιου και κειμένων του Ιουλιανού)
Παραπομπές
Πηγές
Στυλιανός Παπαδόπουλος, Πατρολογία Γ', εκδ. Γρηγόρης, Αθήνα, 2010, σελ410
Γεώργιος Φλορόφσκυ, Οι βυζαντινοί πατέρες του 5ου αιώνα, μτφρ. Παναγιώτου Πάλλη,εκδ. Π. Πουρναράς, Θεσσαλονίκη, 2003,σελ.367-368
Εκκλησιαστικοί συγγραφείς
|
238884
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%85%20%CE%92%CE%BB%CE%AC%CF%87%CE%BF%CF%82
|
Άντριου Βλάχος
|
Ο Άντριου ή Άντυ (Ανδρέας) Βλάχος (γεν. 20 Απριλίου 1976) είναι Ελληνοαυστραλός ποδοσφαιριστής, με μακροχρόνια επιτυχημένη καριέρα σε ομάδες της Αυστραλίας και άλλων χωρών, όπως στο Βέλγιο, στη Νέα Ζηλανδία και για μικρό διάστημα στην Ελλάδα, στον Παναθηναϊκό και στον ΑΟ Αγίου Νικολάου. Αγωνίζεται ως ακραίος επιθετικός.
Βιογραφικό
Γεννήθηκε στις 20 Απριλίου 1976 στη Μελβούρνη από Έλληνες γονείς, μετανάστες πρώτης γενιάς στην Αυστραλία. Ξεκίνησε την καριέρα του από το Μέγα Αλέξανδρο Μελβούρνης (νυν: Heidelberg United FC) το 1994 και συνέχισε στην Κόλινγκγουντ (Collingwood Warriors S.C.) και στην Κάρλτον. Το 1998 δοκίμασε την τύχη του στην Ελλάδα, στον Παναθηναϊκό, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία και την επόμενη σεζόν αγωνίστηκε στην Κρήτη με τον ΑΟ Αγίου Νικολάου στη Β΄ Εθνική.
Επέστρεψε στην Αυστραλία και έπαιξε μια σεζόν στην Ελλάς Μελβούρνης (νυν: South Melbourne FC), την πιο ιστορική ποδοσφαιρική ομάδα της ελληνικής ομογένειας, με την οποία έπαιξε στον τελικό στο εθνικό πρωτάθλημα Αυστραλίας. Ακολούθως, αγωνίστηκε στην Φούτμπολ Κινγκζ (Football Kingz FC, νυν: New Zealand Knights FC) στη Νέα Ζηλανδία για δύο σεζόν, πριν επιστρέψει στην Ευρώπη, στη βελγική Σερκλ Μπριζ, όπου έκανε δύο γεμάτες σεζόν. Το 2005 επέστρεψε στη Μελβούρνη, στη Βίκτορυ (Melbourne Victory FC) και συνέχισε στο Μέγα Αλέξανδρο (Heidelberg United). Από το 2008 είναι παίκτης προπονητής στην Χιουμ Σίτι (Hume City FC). Έχει αγωνιστεί σε περισσότερα από 300 παιχνίδια πρωταθλήματος.
Καριέρα
Τίτλοι - Διακρίσεις
Πρωτάθλημα Αυστραλίας (φιναλίστ): 2000-01.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
ESPN Soccernet Profile
World Football Profile
Επιθετικοί ποδοσφαιριστές
Αυστραλοί ποδοσφαιριστές
Ελληνοαυστραλοί
Ποδοσφαιριστές Παναθηναϊκού
Έλληνες ομογενείς ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Σούπερ Λιγκ Ελλάδας
Ποδοσφαιριστές Σάουθ Μέλμπουρν ΦΚ
Ποδοσφαιριστές Σερκλ Μπρυζ
Ποδοσφαιριστές Χάιντελμπεργκ Γιουνάιτεντ
Ποδοσφαιριστές Μέλμπουρν Βίκτορι ΦΚ
Έλληνες προπονητές ποδοσφαίρου
Αυστραλοί προπονητές ποδοσφαίρου
|
350533
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%AF%CF%83%CF%84%20%CE%91%CE%BB%CE%BF%CE%AD
|
Μπατίστ Αλοέ
|
Ο Μπατίστ Αλοέ (γεννημένος στις 29 Ιουνίου 1994) είναι Γάλλος ποδοσφαιριστής ο οποίος αγωνίζεται ως αμυντικός για λογαριασμό της Βαλανσιέν ΦΚ.
Βιογραφικό
Ο Αλοέ γεννήθηκε στην Λα Σιοτά, στο νομό των Μπους-ντυ-Ρον. Ως νεαρός, αγωνίστηκε στην τοπική ομάδα της γενέτειράς του, την ΕΣ ντε Λα Σιοτά, προτού ενταχθεί στα τμήματα υποδομής της Ολιμπίκ Μαρσέιγ το 2003. Πραγματοποίησε το επαγγελματικό του ντεμπούτο με την πρώτη ομάδα του συλλόγου στις 4 Οκτωβρίου 2012 για το Γιουρόπα Λιγκ της σεζόν 2012–13 απέναντι στην κυπριακή ΑΕΛ Λεμεσού σε μια εντός έδρας νίκη με σκορ 5–1. Αγωνίστηκε σε ολόκληρα τα 90 λεπτά της συγκεριμένης αναμέτρησης στη θέση του αριστερού αμυντικού. Σκόραρε το πρώτο γκολ της καριέρας του στις 6 Μαρτίου του 2015, σε εκτός έδρας νίκη της Μαρσέιγ επί της Τουλούζ με σκορ 6-1, στο πλαίσιο της 28ης αγωνιστικής της Λιγκ 1.
Με το τέλος της σεζόν 2014-2015 και την έλευση του Μίτσελ στον πάγκο της Ολιμπίκ Μαρσέιγ, ο Αλοέ δεν υπολογιζόταν στα πλάνα του, με αποτέλεσμα να δοθεί δανεικός στη Βαλανσιέν ΦΚ της Λιγκ 2 τον Αύγουστο του 2015 για ένα χρόνο.Στο διάστημα αυτό, ο Αλοέ μέτρησε συνολικά 26 εμφανίσεις.
Όταν επέστρεψε από το δανεισμό του, η Ολιμπίκ Μαρσέιγ είχε ως υπηρεσιακό προπονητή τον Φρανκ Πασί, ο οποίος επίσης δεν υπολόγιζε τον Αλοέ στα πλάνα του. Η Βαλανσιέν ΦΚ κινήθηκε και πάλι για τον Γάλλο αμυντικό, με αποτέλεσμα τον Αύγουστο του 2016 να επιστρέψει και πάλι ως δανεικός για ένα χρόνο,προσθέτοντας 21 επιπλέον εμφανίσεις στο ενεργητικό του.
Με το πέρας του δεύτερου δανεισμού του, ο Αλοέ έμεινε ελεύθερος από τη Μαρσέιγ και η Βαλανσιέν ΦΚ τον απέκτησε μόνιμα, προσφέροντας του τριετές συμβόλαιο συνεργασίας. Το πρώτο του γκολ με τη φανέλα της Βαλανσιέν ΦΚ το πέτυχε το Σεπτέμβριο του 2017 σε εντός έδρας αναμέτρηση με τη ΡΚ Λανς, στο πλαίσιο της έβδομης αγωνιστικής της Λιγκ 2 για τη σεζόν 2017-18.
Ο Αλοέ έχει, επίσης, αγωνιστεί δύο φορές με την Εθνική Γαλλίας U18 το 2012.
Παραπομπές
Πηγές
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Προφίλ από το Eurosport
Γάλλοι ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Γαλλίας Κ18
Αμυντικοί ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Ολιμπίκ Μαρσέιγ
|
700351
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%81%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1%20%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%AF%CE%BD%CF%89%CE%BD%20%CE%A7
|
Κρυσταλλογραφία ακτίνων Χ
|
Η κρυσταλλογραφία ακτίνων Χ (X-ray crystallography) είναι ένα εργαλείο που χρησιμοποιείται για την ταυτοποίηση της ατομικής και μοριακής δομής ενός κρυστάλλου, στον οποίο τα κρυσταλλικά άτομα προκαλούν σε μια δέσμη προσπιπτουσών ακτίνων Χ να περιθλάται σε πολλές ειδικές κατευθύνσεις. Μετρώντας τις γωνίες και τις εντάσεις αυτών των περιθλώμενων δεσμών, ένας κρυσταλλογράφος μπορεί να παράξει μια τρισδιάστατη εικόνα της πυκνότητας των ηλεκτρονίων στον κρύσταλλο. Από αυτήν την ηλεκτρονική πυκνότητα, μπορούν να προσδιοριστούν οι μέσες θέσεις των ατόμων στον κρύσταλλο, καθώς και οι χημικοί δεσμοί τους, η αταξία και διάφορες άλλες πληροφορίες.
Επειδή πολλά υλικά μπορούν να σχηματίσουν κρυστάλλους — όπως άλατα, μέταλλα, ορυκτά, ημιαγωγοί, καθώς και διάφορα ανόργανα, οργανικά και βιολογικά μόρια — η κρυσταλλογραφία ακτίνων Χ είναι βασική στην ανάπτυξη πολλών επιστημονικών πεδίων. Στις πρώτες δεκαετίες χρήσης της, αυτή η μέθοδος καθόριζε το μέγεθος των ατόμων, τα μήκη και τους τύπους των χημικών δεσμών και τις διαφορές ατομικής κλίμακας μεταξύ διαφόρων υλικών, ιδιαίτερα ορυκτών και κραμάτων. Η μέθοδος αποκάλυψε επίσης τη δομή και τη λειτουργία πολλών βιολογικών μορίων, συμπεριλαμβανομένων των βιταμινών, φαρμάκων, πρωτεϊνών και νουκλεϊκών οξέων όπως το DNA. Η κρυσταλλογραφία ακτίνων Χ εξακολουθεί να είναι ακόμα η κύρια μέθοδος χαρακτηρισμού της ατομικής δομής νέων υλικών και στη διάκριση υλικών που φαίνονται όμοια με άλλα πειράματα. Οι κρυσταλλικές δομές (crystal structures) με ακτίνες Χ μπορούν επίσης να εξηγούν ασυνήθιστες ηλεκτρονικές ή ελαστικές ιδιότητες υλικών, να ρίχνει φως σε χημικές αλληλεπιδράσεις και διεργασίες, ή να χρησιμεύει ως η βάση για σχεδίαση φαρμάκων.
Σε μέτρηση περίθλασης ακτίνων Χ μοναδικού κρυστάλλου, ένας κρύσταλλος τοποθετείται σε γωνιόμετρο (goniometer). Το γωνιόμετρο χρησιμοποιείται για να τοποθετήσει τον κρύσταλλο σε επιλεγμένους προσανατολισμούς. Ο κρύσταλλος βομβαρδίζεται με εστιασμένη με ακρίβεια μονοχρωματική δέσμη ακτίνων Χ, παράγοντας πρότυπο περίθλασης κανονικά διαταγμένων σημείων γνωστών ως ανακλάσεις (reflections). Οι δισδιάστατες εικόνες που λαμβάνονται με διαφορετικές περιστροφές μετατρέπονται σε τρισδιάστατα πρότυπα πυκνότητας ηλεκτρονίων του κρυστάλλου χρησιμοποιώντας τη μαθηματική μέθοδο μετασχηματισμών Φουριέ, σε συνδυασμό με γνωστά χημικά δεδομένα του δείγματος. Εάν οι κρύσταλλοι είναι πολύ μικροί μπορεί να προκύψει χαμηλή ανάλυση (ασάφεια) ή ακόμα και σφάλματα, ή μη αρκετή ομοιομορφία στην εσωτερική τους σύσταση.
Η κρυσταλλογραφία ακτίνων Χ είναι συγγενής με αρκετές άλλες μεθόδους στον προσδιορισμό ατομικών δομών. Παρόμοια μοτίβα περίθλασης μπορούν να παραχθούν με σκέδαση ηλεκτρονίων ή νετρονίων, που ερμηνεύονται παρομοίως με μετασχηματισμό Φουριέ. Εάν μεμονωμένοι κρύσταλλοι επαρκούς μεγέθους δεν μπορούν να ληφθούν, διάφορες άλλες μέθοδοι ακτίνων Χ μπορούν να εφαρμοστούν για τη λήψη λιγότερο λεπτομερών πληροφοριών· τέτοιες μέθοδοι περιλαμβάνουν περίθλαση ίνας (fiber diffraction), περίθλαση σκόνης (powder diffraction) και (εάν το δείγμα δεν είναι κρυσταλλοποιημένο) σκέδαση ακτίνων Χ μικρής γωνίας (small-angle X-ray scattering ή SAXS).
Εάν το εξεταζόμενο υλικό είναι διαθέσιμο μόνο με μορφή νανοκρυσταλλικής σκόνης ή πάσχει από πτωχή κρυσταλλικότητα, μπορούν να εφαρμοστούν οι μέθοδοι της ηλεκτρονικής κρυσταλλογραφίας (electron crystallography) για τον καθορισμό της ατομικής δομής.
Για όλες τις παραπάνω αναφερόμενες μεθόδους περίθλασης ακτίνων Χ, η σκέδαση είναι ελαστική· Οι σκεδαζόμενες ακτίνες Χ έχουν το ίδιο μήκος κύματος με τις εισερχόμενες ακτίνες Χ. Αντίθετα, οι μέθοδοι "μη ελαστικής" σκέδασης ακτίνων Χ, είναι χρήσιμες στη μελέτη διεγέρσεων του δείγματος, αντί για την κατανομή των ατόμων.
Ιστορικό
Πρώιμη επιστημονική ιστορία των κρυστάλλων και των ακτίνων Χ
Οι κρύσταλλοι έχουν θαυμαστεί για την κανονικότητα και τη συμμετρία τους, αλλά δεν ερευνήθηκαν επιστημονικά μέχρι τον 17ο αιώφνα. Ο Γιοχάνες Κέπλερ υπέθεσε στην εργασία του Strena seu de Nive Sexangula (Δώρο εξαγωνικού χιονιού του νέου έτους) (1611) ότι η εξαγωνική συμμετρία των κρυστάλλων νιφάδων του χιονιού οφειλόταν στην κανονική στοίβαξη των σφαιρικών σωματιδίων νερού.
Η κρυσταλλική συμμετρία πρωτοεξετάστηκε πειραματικά από τον Δανό επιστήμονα Nicolas Steno (1669), που έδειξε ότι οι γωνίες μεταξύ των εδρών είναι οι ίδιες σε κάθε δείγμα συγκεκριμένου τύπου κρυστάλλου, και τον René Just Haüy (1784), που ανακάλυψε ότι κάθε έδρα κρυστάλλου μπορεί να περιγραφεί από απλά πρότυπα στοίβαξης μπλοκ ίδιου μεγέθους και σχήματος. Ως συνέπεια, ο William Hallowes Miller το 1839 μπόρεσε να δώσει σε κάθε έδρα μια μοναδική ονομασία τριών μικρών ακεραίων, τους δείκτες Μίλερ που χρησιμοποιούνται ακόμα για να ταυτοποιήσουν τις κρυσταλλικές έδρες. Η μελέτη του Haüy οδήγησε στη σωστή ιδέα ότι η κρύσταλλοι είναι κανονική τρισδιάστατη διάταξη (κρυσταλλικό πλέγμα) ατόμων και μορίων· μια μοναδική μοναδιαία κυψέλη (unit cell) επαναλαμβάνεται επ' άπειρο κατά μήκος των τριών κύριων κατευθύνσεων που δεν είναι κατ' ανάγκη κάθετοι. Τον 19ο αιώνα, δημιουργήθηκε ένας πλήρης κατάλογος δυνατών συμμετριών κρυστάλλου από τον Johan Hessel, Auguste Bravais, Evgraf Fedorov, Arthur Moritz Schönflies και (καθυστερημένα) από τον William Barlow. Από τα διαθέσιμα δεδομένα και τη φυσική συλλογιστική, ο Barlow πρότεινε τις κρυσταλλικές δομές τη δεκαετία του 1880s που επιβεβαιώθηκε αργότερα κρυσταλλογραφία ακτίνων Χ· όμως, τα διαθέσιμα δεδομένα ήταν τόσο σπάνια τότε για να γίνει αποδεκτό το πρότυπό του ως οριστικό.
Οι ακτίνες Χ ανακαλύφθηκαν από τον Βίλχελμ Κόνραντ Ρέντγκεν το 1895, όταν οι μελέτες της κρυσταλλικής συμμετρίας έγιναν οριστικές. Οι φυσικοί ήταν αρχικά αβέβαιοι για τη φύση των ακτίνων Χ, αν και υποπτεύθηκαν (ορθά) ότι ήταν κύματα ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, με άλλα λόγια, μια άλλη μορφή φωτός. Τότε, το πρότυπο κύματος του φωτός — ειδικότερα, η θεωρία του Τζέιμς Κλερκ Μάξγουελ για την ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας — ήταν καλά αποδεκτή μεταξύ των επιστημόνων και τα πειράματα του Τσαρλς Γκλόβερ Μπάρκλα έδειξαν ότι οι ακτίνες Χ επιδείκνυαν φαινόμενα που σχετίζονται με ηλεκτρομαγνητικά κύματα, περιλαμβανόμενων της εγκάρσιας πόλωσης και των φασματικών γραμμών παρόμοια με αυτά που παρατηρήθηκαν στα ορατά μήκη κύματος. Τα πειράματα μονής σχισμής στο εργαστήριο του Άρνολντ Σόμμερφελντ πρότειναν ότι το μήκος κύματος των ακτίνων Χ ήταν περίπου 1 Ώνγκστρεμ. Όμως, οι ακτίνες Χ αποτελούνται από φωτόνια και συνεπώς δεν είναι μόνο κύματα ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, αλλά επιδεικνύουν επίσης ιδιότητες που μοιάζουν με κύμα. Η έννοια του φωτονίου εισήχθη από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν το 1905, αλλά δεν έγινε πλατιά αποδεκτή μέχρι το 1922, όταν ο Άρθουρ Χόλι Κόμπτον το επιβεβαίωσε με σκέδαση των ακτίνων Χ από ηλεκτρόνια. Συνεπώς αυτές οι παρόμοιες με σώμα ιδιότητες των ακτίνων Χ, όπως ο ιονισμός των αερίων τους, προέτρεψε τον Ουίλιαμ Χένρι Μπραγκ να ισχυριστεί το 1907 ότι οι ακτίνες Χ δεν ήταν ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Παρόλα αυτά, η άποψη του Bragg δεν έγινε πλατιά αποδεκτή και η παρατήρηση της περίθλασης των ακτίνων Χ από τον Μαξ φον Λάουε το 1912 επιβεβαίωσε για τους περισσότερους επιστήμονες ότι οι ακτίνες Χ ήταν μορφή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας.
Ανάλυση κρυστάλλων με ακτίνες Χ
Οι κρύσταλλοι είναι κανονικές διατάξεις ατόμων, και οι ακτίνες Χ μπορεί να θεωρηθούν ως κύματα ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Τα άτομα σκεδάζουν τα κύματα ακτίνων Χ, κυρίως μέσω ηλεκτρονίων των ατόμων. Ακριβώς όπως ένα κύμα ωκεανού που χτυπά έναν φάρο, παράγει δευτερογενή κυκλικά κύματα που προέρχονται από τον φάρο, έτσι μια ακτίνα Χ που κτυπά ένα ηλεκτρόνιο παράγει δευτεροταγή σφαιρικά κύματα που προέρχονται από το ηλεκτρόνιο. Αυτό το φαινόμενο είναι γνωστό ως ελαστική σκέδαση (elastic scattering) και το ηλεκτρόνιο (ή φάρος) είναι γνωστά ως σκεδαστής. Μια κανονική διάταξη σκεδαστών παράγει κανονική διάταξη σφαιρικών κυμάτων. Αν και αυτά τα κύματα εξουδετερώνουν το ένα το άλλο στις περισσότερες κατευθύνσεις μέσω επιβλαβούς παρεμβολής, προστίθενται αθροιστικά σε λίγες ειδικές κατευθύνσεις, που καθορίζονται από τον νόμο του Μπραγκ:
Εδώ d είναι η απόσταση μεταξύ επιπέδων περίθλασης, είναι η γωνία πρόσπτωσης, n είναι οποιοσδήποτε ακέραιος και λ είναι το μήκος κύματος της δέσμης. Αυτές οι ειδικές κατευθύνσεις που εμφανίζονται ως σημεία στο μοτίβο περίθλασης ονομάζονται ανακλάσεις. Συνεπώς, η περίθλαση ακτίνων Χ προκύπτει από ηλεκτρομαγνητικό κύμα (τις ακτίνες Χ) που προσπίπτει σε κανονική διάταξη σκεδαστών (την επαναλαμβανόμενη διάταξη των ατόμων μέσα στον κρύσταλλο).
Οι ακτίνες Χ χρησιμοποιούνται για να παράξουν το πρότυπο περίθλασης, επειδή το μήκος κύματος τους λ είναι τυπικά της ίδιας τάξης μεγέθους (1–100 angstroms) με την απόσταση d μεταξύ των επιπέδων στον κρύσταλλο. Βασικά, οποιοδήποτε κύμα προσπίπτει σε κανονική διάταξη σκεδαστών παράγει περίθλαση, όπως πρωτοπροβλέφτηκε πρώτα από τον Φραντσέσκο Μαρία Γκριμάλντι, το 1665. Για να παραχθεί σημαντική περίθλαση, η απόσταση μεταξύ των σκεδαστών και το μήκος κύματος του προσπίπτοντος κύματος πρέπει να είναι παρόμοια σε μέγεθος. Παραδείγματος χάρη, η περίθλαση του ηλιακού φωτός μέσω φτερού πουλιού πρωτοαναφέρθηκε από τον James Gregory στο τέλος του 17ου αιώνα. Τα πρώτα τεχνητά φράγματα περίθλασης (diffraction gratings) ορατού φωτός κατασκευάστηκαν από τον Ντέιβιντ Ρίτενχαουζ το 1787 και τον Γιόζεφ φον Φράουνχοφερ το 1821. Όμως, το ορατό φως έχει υπερβολικά μεγάλο μήκος κύματος (τυπικά, 5500 angstroms) για να παρατηρηθεί περίθλαση από κρυστάλλους. Πριν τα πρώτα πειράματα περίθλασης ακτίνων Χ, οι αποστάσεις μεταξύ των επιπέδων πλέγματος σε κρύσταλλο δεν ήταν γνωστά με βεβαιότητα.
Η ιδέα ότι οι κρύσταλλοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως φράγμα περίθλασης για Ακτίνες Χ προέκυψε το 1912 σε συζήτηση μεταξύ Paul Peter Ewald και Μαξ φον Λάουε στον Αγγλικό κήπο (Μόναχο). Ο Ewald είχε προτείνει ένα πρότυπο συντονιστές των κρυστάλλων για το διδακτορικό του, αλλά αυτό το πρότυπο δεν μπορούσε να επιβεβαιωθεί χρησιμοποιώντας ορατό φως, επειδή το μήκος κύματος ήταν πολύ μεγαλύτερο από την απόσταση μεταξύ των συντονιστών. Ο φον Λάουε κατάλαβε ότι χρειαζόταν ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία μικρότερου μήκους κύματος για να παρατηρηθούν τέτοιες μικρές αποστάσεις και πρότεινε ότι οι ακτίνες Χ μπορεί να είχαν μήκος κύματος συγκρίσιμο με την απόσταση της μοναδιαίας κυψελίδας στους κρυστάλλους. Ο φον Λάουε δούλεψε με δύο τεχνικούς, τον Walter Friedrich και τον βοηθό του Paul Knipping, για να ακτινοβόληση δέσμη ακτίνων Χ μέσα από κρύσταλλο θειικού χαλκού και κατέγραψε την περίθλασή του σε φωτογραφική πλάκα. Μετά την εμφάνισή της, η πλάκα έδειξε έναν μεγάλο αριθμό καλά καθορισμένων σημείων τακτοποιημένων σε μοτίβο τεμνόμενων κύκλων γύρω από το σημείο που παράχθηκε από την κεντρική δέσμη. Ο φον Λάουε ανέπτυξε νόμο που συνδέει τις γωνίες σκέδασης και το μέγεθος και τον προσανατολισμό των μοναδιαίων κυψελίδων στον κρύσταλλο, για τον οποίο τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1914.
Σκέδαση
Όπως περιγράφηκε στην περίθλαση, η σκέδαση της ακτίνας Χ καθορίζεται από την πυκνότητα των ηλεκτρονίων μέσα στον κρύσταλλο. Επειδή η ενέργεια ακτίνας Χ είναι πολύ μεγαλύτερη από την ενέργεια ηλεκτρονίου σθένους, η σκέδαση μπορεί να προτυποποιηθεί ως σκέδαση Τόμσον, την αλληλεπίδραση ηλεκτρομαγνητικής ακτίνας με ελεύθερο ηλεκτρόνιο. Αυτό το πρότυπο έχει υιοθετηθεί γενικά για να περιγράψει την πόλωση της σκεδαζόμενης ακτινοβολίας.
Η ένταση της σκέδασης Τόμσον για σωματίδιο μάζας m και φορτίου q είναι:
Συνεπώς, οι ατομικοί πυρήνες που είναι πολύ βαρύτεροι από ένα ηλεκτρόνιο, συνεισφέρουν αμελητέα στις σκεδαζόμενες ακτίνες Χ.
Ανάπτυξη από το 1912 έως το 1920
Μετά την πρωτοπόρα έρευνα του φον Λάουε, ο τομέας αναπτύχθηκε γρήγορα, με πιο σημαντικούς τους Ουίλιαμ Λώρενς Μπραγκ και τον πατέρα του Ουίλιαμ Χένρι Μπραγκ. Το 1912–1913, ο Μπραγκ ο νεότερος ανέπτυξε τον νόμο του Μπραγκ, που συνδέει την παρατηρούμενη σκέδαση με ανακλάσεις από ομοιόμορφα απέχοντα επίπεδα μέσα στον κρύσταλλο. Οι Μπραγκς, πατέρας και γιος, μοιράστηκαν το βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1915 για την εργασία τους στην κρυσταλλογραφία. Οι πρώτες δομές ήταν γενικά απλές και χαρακτηριζόντουσαν από μονοδιάστατη συμμετρία. Όμως, καθώς βελτιώθηκαν οι υπολογιστικές και πειραματικές μέθοδοι τις επόμενες δεκαετίες, έγινε δυνατή η μείωση των αξιόπιστων ατομικών θέσεων για πιο σύνθετες δισδιάστατες και τρισδιάστατες διατάξεις των ατόμων στη μοναδιαία κυψελίδα.
Η δυναμική της κρυσταλλογραφίας ακτίνων Χ στον καθορισμό της δομής των μορίων και των ορυκτών — γνωστή τότε μόνο αμυδρά από χημικά και υδροδυναμικά πειράματα — έγινε αμέσως κατανοητή. Οι πρώτες δομές ήταν απλοί ανόργανοι κρύσταλλοι και ορυκτά, αλλά ακόμα και αυτές αποκάλυψαν βασικούς νόμους της φυσικής και της χημείας. Η πρώτη δομή ατομικής ανάλυσης που καθορίστηκε το 1914, ήταν η δομή του επιτραπέζιου άλατος. Η κατανομή των ηλεκτρονίων στη δομή του μαγειρικού άλατος έδειξε ότι οι κρύσταλλοι δεν αποτελούνται κατ' ανάγκη από ομοιοπολικά ενωμένα μόρια και αποδείχθηκε η ύπαρξη ιονικών ενώσεων. Η δομή του διαμαντιού επιλύθηκε το ίδιο έτος, αποδεικνύοντας την τετραεδρική διάταξη των χημικών δεσμών του και έδειξε ότι το μήκος του απλού δεσμού C–C ήταν 1,52 angstroms. Άλλες πρώιμες δομές περιελάμβαναν τον χαλκό, φθοριούχο ασβέστιο (CaF2, γνωστό και ως φθορίτης), του ασβεστίτη (CaCO3) και του σιδηροπυρίτη (FeS2) το 1914· του σπινελίου (MgAl2O4) το 1915· των μορφών του διοξειδίου του τιτανίου (TiO2) ρουτιλίου και ανατάση το 1916· του πυροχρωίτη Mn(OH)2 και κατ' επέκταση του μπρουσίτη Mg(OH)2 το 1919·. Επίσης το 1919 καθορίστηκαν από τον Ralph Walter Graystone Wyckoff, το νιτρικό νάτριο (NaNO3) και το διχλωροϊωδιούχο καίσιο (CsICl2), ενώ η δομή του βουρτσίτη (εξαγωνικός ZnS) έγινε γνωστή το 1920.
Η δομή του γραφίτη επιλύθηκε το 1916 με τη συγγενή μέθοδο της περίθλασης σκόνης (powder diffraction), που αναπτύχθηκε από τους Peter Debye και Paul Scherrer καθώς και ανεξάρτητα από τον Albert Hull το 1917. Η δομή του γραφίτη καθορίστηκε από περίθλαση απλού κρυστάλλου το 1924 από δύο ομάδες ανεξάρτητα. Ο Hull χρησιμοποίησε επίσης τη μέθοδο σκόνης για να καθορίσει τις δομές διάφορων μετάλλων, όπως του σιδήρου και του μαγνησίου.
Πολιτιστική και αισθητική σημασία της κρυσταλλογραφίας ακτίνων Χ
Σε αυτό που αποκλήθηκε η επιστημονική αυτοβιογραφία του, The Development of X-ray Analysis, ο Ουίλιαμ Λώρενς Μπραγκ ανέφερε ότι πίστευε ότι το πεδίο της κρυσταλλογραφίας ήταν ιδιαίτερα καλοδεχούμενο από τις γυναίκες, λόγω των τεχνοαισθητικής των μοριακών δομών που έμοιαζαν με υφάσματα και οικιακά αντικείμενα. Ο Μπραγκ ήταν γνωστό ότι συνέκρινε τον κρυσταλλικό σχηματισμό με "κουρτίνες, ταπετσαρίες, μωσαϊκά και τριαντάφυλλα."
Το 1951, το Festival Pattern Group στο Festival of Britain ήταν οικοδεσπότης σε συνεργατική ομάδα κατασκευαστών υφασμάτων και έμπειρων κρυσταλλογράφων για σχεδίαση δαντέλας και εκτυπώσεις βασισμένες στην κρυσταλλογραφία ακτίνων Χ της ινσουλίνης, καολίνη και της αιμοσφαιρίνης. Ένας από τους επικεφαλής του έργου ήταν η Helen Megaw (1907–2002), η αναπληρώτρια διευθύντρια έρευνας στο εργαστήριο Cavendish στο Cambridge τότε. Η Megaw ήταν ένα από τα κεντρικά πρόσωπα που εμπνεύστηκε από τα κρυσταλλικά διαγράμματα και έδειξε τη δυναμική της στο σχέδιο. In 2008, the Wellcome Collection in London curated an exhibition on the Festival Pattern Group called "From Atom to Patterns."
Συμβολή στη χημεία και την επιστήμη υλικών
Η κρυσταλλογραφία ακτίνων Χ έχει οδηγήσει σε καλύτερη κατανόηση των χημικών δεσμών και των μη ομοιοπολικών αλληλεπιδράσεων. Οι αρχικές μελέτες αποκάλυψαν τις τυπικές ακτίνες των ατόμων και επιβεβαίωσαν πολλά θεωρητικά πρότυπα χημικών δεσμών, όπως ο τετραεδρικός δεσμός του άνθρακα στη δομή διαμαντιού, τον οκταεδρικό δεσμό των μετάλλων που παρατηρήθηκε στο εξαχλωρολευκοχρυσικό (IV) αμμώνιο (ammonium hexachloroplatinate) , και τον συντονισμό που παρατηρήθηκε στην επίπεδη ανθρακική ομάδα και σε αρωματικά μόρια. Η Kathleen Lonsdale το 1928 από τη δομή του εξαμεθυλοβενζολίου (hexamethylbenzene) αναγνώρισε την εξαγωνική συμμετρία του βενζολίου και έδειξε σαφή διαφορά στο μήκος δεσμού μεταξύ των αλειφατικών δεσμών C–C και των αρωματικών δεσμών C–C· αυτή η ανακάλυψη οδήγησε στην ιδέα του συντονισμού μεταξύ των χημικών δεσμών, που είχε βαθιές συνέπειες στην ανάπτυξη της χημείας. Τα συμπεράσματά της προβλέφτηκαν από τον Ουίλιαμ Χένρι Μπραγκ, που δημοσίευσε τα πρότυπα του ναφθαλινίου και του ανθρακενίου το 1921 με βάση άλλα μόρια, μια πρώιμη μορφή μοριακής αντικατάστασης.
Επίσης τη δεκαετία του 1920, ο Victor Moritz Goldschmidt και αργότερα ο Λάινους Πόλινγκ ανέπτυξαν κανόνες για την εξουδετέρωση χημικά ανόμοιων δομών και τον καθορισμό των σχετικών μεγεθών των ατόμων. Αυτοί οι κανόνες οδήγησαν στη δομή του βρουκίτη (1928) και στην κατανόηση της σχετικής σταθερότητας των μορφών ρουτιλίου, βρουκίτη και ανατάση του διοξειδίου του τιτανίου.
Η απόσταση μεταξύ δύο δεσμικών ατόμων είναι ευαίσθητο μέτρο της ισχύος του δεσμού και της τάξης δεσμού τους· συνεπώς, οι κρυσταλλογραφικές μελέτες των ακτίνων Χ οδήγησαν στην ανακάλυψη των ακόμα πιο εξωτικών τύπων δεσμού στην ανόργανη χημεία, όπως στους διπλούς δεσμούς μετάλλου-μετάλλου, στους τετραπλούς δεσμούς μετάλλου-μετάλλου, and three-center, two-electron bonds. Η κρυσταλλογραφία ακτίνων Χ — ή, μιλώντας αυστηρότερα, ένα ανελαστικό πείραμα σκέδασης Κόμπτον — απέδειξε επίσης τον μερικώς ομοιοπολικό χαρακτήρα των δεσμών υδρογόνου. Στο πεδίο της οργανομεταλλικής χημείας, η δομή του φερροκενίου (ferrocene) από τις ακτίνες Χ ξεκίνησε τις επιστημονικές μελέτες των ενώσεων σάντουιτς, ενώ η μελέτη του άλατος Zeise υποκίνησε την έρευνα στην "οπισθοδέσμευση (back bonding)" και στα σύμπλοκα πι μέταλλα. Τελικά, Η κρυσταλλογραφία ακτίνων Χ είχε πρωτοποριακό ρόλο στην ανάπτυξη της υπερμοριακής χημείας (supramolecular chemistry), ιδιαίτερα στη διευκρίνηση των δομών των αιθέρων στέμματος (crown ethers) και στις αρχές της χημείας οικοδεσπότη-επισκέπτη (host-guest chemistry).
Στις επιστήμες των υλικών, πολλά περίπλοκα ανόργανα και οργανομεταλλικά συστήματα έχουν αναλυθεί χρησιμοποιώντας μονοκρυσταλλικές μεθόδους, όπως φουλερένια, μεταλλοπορφυρίνες και άλλες περίπλοκες ενώσεις. Η μονοκρυσταλλική περίθλαση χρησιμοποιείται επίσης στη φαρμακευτική βιομηχανία, λόγω των πρόσφατων προβλημάτων με πολύμορφες ενώσεις. Οι κύριοι παράγοντες που επηρεάζουν την ποιότητα των μονοκρυσταλλικών δομών είναι το μέγεθος και η κανονικότητα του κρυστάλλου· η ανακρυστάλλωση είναι μια συνηθισμένη τεχνική που χρησιμοποιείται στη βελτίωση τέτοιων παραγόντων σε κρυστάλλους μικρών μορίων. Η Cambridge Structural Database περιέχει πάνω από 500.000 δομές; πάνω από το 99% αυτών των δομών προσδιορίστηκε με περίθλαση ακτίνων Χ.
Ορυκτολογία και μεταλλουργία
Από τη δεκαετία του 1920, η περίθλαση ακτίνων Χ είναι η κύρια μέθοδος καθορισμού της διάταξης των ατόμων σε ορυκτά και μέταλλα. Η εφαρμογή της κρυσταλλογραφίας ακτίνων Χ στην ορυκτολογία ξεκίνησε με τη δομή του γρανάτη, που καθορίστηκε το 1924 από τον Menzer. Συστηματική κρυσταλλογραφική μελέτη με ακτίνες Χ των πυριτικών αλάτων έγινε τη δεκαετία του 1920. Αυτή η μελέτη έδειξε ότι, καθώς αλλάζει η αναλογία Si/O, οι πυριτικοί κρύσταλλοι εμφανίζουν σημαντικές αλλαγές στην ατομική τους διάταξη. Ο Machatschki επέκτεινε αυτές ιδέες στα ορυκτά, όπου το αργίλιο substitutes τα άτομα του πυριτίου των πυριτικών. Η πρώτη εφαρμογή της κρυσταλλογραφίας ακτίνων Χ στη μεταλλουργία συνέβη παρομοίως στα μέσα της δεκαετίας του 1920. Αξιοσημείωτο είναι ότι η δομή του κράματος του Mg2Sn από τον Λάινους Πόλινγκ οδήγησε στη θεωρία της σταθερότητας και της δομής των σύνθετων ιοντικών κρυστάλλων.
Στις 17 Οκτωβρίου του 2012, το Curiosity rover στον Άρη στη "Rocknest" έκανε την πρώτη ανάλυση περίθλασης ακτίνων Χ του εδάφους του Άρη. Τα αποτελέσματα από τον χημικό-ορυκτολογικό αναλυτή του οχήματος αποκάλυψαν την παρουσία αρκετών ορυκτών, συμπεριλαμβανόμενων των αστρίων, πυροξένων και ολιβίνη και πρότεινε ότι το έδαφος του Άρη στο δείγμα ήταν παρόμοιο με τα "παλιά βασαλτικά εδάφη" των ηφαιστείων της Χαβάης.
Πρώιμα οργανικά και μικρά βιολογικά μόρια
Η πρώτη δομή οργανικής ένωσης, της εξαμεθυλενοτετραμίνης (hexamethylenetetramine), επιλύθηκε το 1923. Αυτή ακολουθήθηκε από αρκετές μελέτες μεγάλων αλυσίδων λιπαρών οξέων, που είναι σημαντικά συστατικά βιολογικών μεμβρανών. Τη δεκαετία του 1930, άρχισε η επίλυση των δομών πολύ μεγαλύτερων μορίων με δισδιάστατη περιπλοκότητα. Σημαντική πρόοδος υπήρξε η δομή της φθαλοκυανίνης, ενός μεγάλου επίπεδου μορίου που σχετίζεται στενά με τα σημαντικά στη βιολογία μορίων πορφυρίνης, όπως αίμη, κορρίνη και χλωροφύλλη.
Η κρυσταλλογραφία ακτίνων Χ των βιολογικών μορίων συνεχίστηκε με την Ντόροθι Κρόουφουτ Χότζκιν, που επίλυσε τις δομές της χοληστερόλης (1937), της πενικιλίνης (1946) και της βιταμίνης B12 (1956), για τις οποίες τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Χημείας το 1964. Το 1969, πέτυχε την επίλυση της δομής της ινσουλίνης, για την οποία δούλευε για πάνω από τριάντα χρόνια.
Κρυσταλλογραφία βιολογικών μακρομορίων
Οι κρυσταλλικές δομές των πρωτεϊνών (που είναι ακανόνιστες και εκατοντάδες φορές μεγαλύτερες από την χοληστερόλη) ξεκίνησαν να επιλύονται στο τέλος της δεκαετίας του 1950, με τη δομή της μυοσφαιρίνης της φάλαινας φυσητήρα από τον John Kendrew, για την οποία μοιράστηκε το βραβείο Νόμπελ Χημείας με τον Max Perutz το 1962. Μετά από αυτήν την επιτυχία καθορίστηκαν με ακτίνες Χ πάνω από 86817 κρυσταλλικές δομές πρωτεϊνών, νουκλεϊκών οξέων και άλλων βιολογικών μορίων. Συγκριτικά, η πλησιέστερη ανταγωνιστική μέθοδος από πλευράς ανάλυσης δομών είναι η φασματοσκοπία πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού, που έχει επιλύσει 9561 χημικές δομές. Επιπλέον, η κρυσταλλογραφία μπορεί να επιλύσει δομές αυθαίρετα μεγάλων μορίων, ενώ η κατάσταση διαλύματος NMR περιορίζεται σε σχετικά μικρά (μικρότερα από 70 kDa). Η κρυσταλλογραφία ακτίνων Χ χρησιμοποιείται τώρα τακτικά από τους επιστήμονες για να προσδιορίζουν πώς αλληλεπιδρά ένα φάρμακο με τον πρωτεϊνικό του στόχο και ποιες αλλαγές θα μπορούσαν να την βελτιώσουν. Όμως, οι εσωτερικές μεμβράνες των πρωτεϊνών παραμένουν δύσκολες στην κρυστάλλωση, επειδή απαιτούν απορρυπαντικά ή άλλα μέσα για να τις διαλύσει σε απομόνωση και τέτοια απορρυπαντικά αλληλεπιδρούν συχνά με την κρυστάλλωση. Τέτοιες μεμβρανικές πρωτεΐνες είναι μεγάλο τμήμα του γονιδιώματος και περιλαμβάνουν πολλές πρωτεΐνες μεγάλης φυσιολογικής σημασίας, όπως ιοντικοί δίαυλοι και υποδοχείς. Η κρυογονική του ηλίου χρησιμοποιείται για την αποτροπή βλάβης από ακτινοβολία σε πρωτεϊνικούς κρυστάλλους.
Σχέση με άλλες τεχνικές σκέδασης
Ελαστική και ανελαστική σκέδαση
Η κρυσταλλογραφία ακτίνων Χ είναι μορφή ελαστικής σκέδασης· οι εξερχόμενες ακτίνες Χ έχουν την ίδια ενέργεια και συνεπώς το ίδιο μήκος κύματος με τις εισερχόμενες ακτίνες Χ, με αλλαγμένη μόνο κατεύθυνση. Αντίθετα, η ανελαστική σκέδαση συμβαίνει όταν μεταφέρεται ενέργεια από την εισερχόμενη ακτίνα Χ στον κρύσταλλο, π.χ., με διέγερση ηλεκτρονίου εσωτερικής στιβάδας σε υψηλότερη στάθμη ενέργειας. Τέτοια ανελαστική σκέδαση μειώνει την ενέργεια (ή αυξάνει το μήκος κύματος) της εξερχόμενης ακτίνας. Η ανελαστική σκέδαση είναι χρήσιμη εξέταση τέτοιων διεγέρσεων της ύλης, αλλά όχι στον καθορισμό της κατανομής των σκεδαστών μέσα στην ύλη, που είναι ο σκοπός της κρυσταλλογραφίας ακτίνων Χ.
Οι ακτίνες Χ κυμαίνονται σε μήκη κύματος από 10 έως 0,01 νανόμετρα· ένα τυπικό μήκος κύματος που χρησιμοποιείται για την κρυσταλλογραφία είναι 1 Å (0.1 nm), που είναι στην κλίμακα του ομοιοπολικού χημικού δεσμού και η ακτίνα ενός μεμονωμένου ατόμου. Φωτόνια μεγαλύτερου μήκους κύματος (όπως υπεριώδης ακτινοβολία ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία) δεν έχει επαρκή ανάλυση για να καθορίσει τις ατομικές θέσεις. Στο άλλο άκρο, φωτόνια μικρότερου μήκους κύματος όπως οι ακτίνες γ είναι δύσκολο να παραχθούν σε μεγάλους αριθμούς, δύσκολα στην εστίαση και αλληλεπιδρούν πολύ δυνατά με την ύλη, δίνοντας ζεύγη σωματιδίου-αντισωματιδίου. Συνεπώς, οι ακτίνες Χ είναι το "καλύτερο" για το μήκος κύματος κατά τον καθορισμό δομών ατομικής ανάλυσης από τη σκέδαση της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας.
Άλλες τεχνικές ακτίνων Χ
Άλλες μορφές ελαστικής σκέδασης ακτίνων Χ περιλαμβάνουν περίθλαση σκόνης, σκέδαση ακτίνων Χ μικρής γωνίας (SAXS) και αρκετούς τύπους περίθλασης ίνας (fiber diffraction) ακτίνων Χ, που χρησιμοποιήθηκε από την Ρόζαλιντ Φράνκλιν στον καθορισμό της δομής της διπλής έλικας του DNA. Γενικά, η περίθλαση ακτίνων Χ μονοκρυστάλλου προσφέρει περισσότερες δομικές πληροφορίες από τις άλλες τεχνικές· όμως, απαιτεί αρκετά μεγάλο και κανονικό κρύσταλλο, που δεν είναι πάντα διαθέσιμος.
Αυτές οι μέθοδοι σκέδασης χρησιμοποιούν γενικά μονοχρωματικές ακτίνες Χ, που περιορίζονται σε ένα μοναδικό μήκος κύματος με μικρές αποκλίσεις. Ευρύ φάσμα ακτίνων Χ (δηλαδή, μείγμα ακτίνων Χ διαφορετικών μηκών κύματος) μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για την εκτέλεση περίθλασης ακτίνων Χ, γνωστή ως μέθοδος Λάουε (Laue). Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιήθηκε στην αρχική ανακάλυψη περίθλασης ακτίνων Χ. Η σκέδαση Λάουε παρέχει πολλές δομικές πληροφορίες με σύντομη έκθεση σε δέσμη ακτίνας Χ και χρησιμοποιείται συνεπώς σε δομικές μελέτες πολύ γρήγορων συμβάντων (χρονοεξαρτώμενη κρυσταλλογραφία (Time resolved crystallography)). Όμως, δεν είναι τόσο κατάλληλη όσο η μονοχρωματική σκέδαση στον καθορισμό της πλήρους ατομικής δομής κρυστάλλου και συνεπώς δουλεύει καλύτερα με κρυστάλλους με σχετικά απλές ατομικές διατάξεις.
Η κατάσταση Λάουε ανάκλασης προς τα πίσω καταγράφει τις σκεδασμένες ακτίνες Χ προς τα πίσω από πλατιά φασματική γραμμή. Αυτό είναι χρήσιμο, εάν το δείγμα είναι πολύ παχύ ώστε οι ακτίνες Χ να διαδοθούν μέσα από αυτό. Τα επίπεδα περίθλασης στον κρύσταλλο καθορίζονται γνωρίζοντας ότι το κανονικό ως προς το επίπεδο περίθλασης διχοτομεί τη γωνία μεταξύ της προσπίπτουσας και της περιθλώμενης δέσμης. Ένα διάγραμμα Greninger μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ερμηνεύσει τη φωτογραφία Λάουε της ανάκλασης προς τα πίσω.
Περίθλαση ηλεκτρονίου και νετρονίου
Άλλα σωματίδια, όπως τα ηλεκτρόνια και τα νετρόνια, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να παράξουν μοτίβο περίθλασης. Αν και η σκέδαση ηλεκτρονίου, νετρονίου και ακτίνων Χ βασίζεται σε διαφορετικές φυσικές διαδικασίες, οι τελικές εικόνες περίθλασης αναλύονται χρησιμοποιώντας τις ίδιες τεχνικές απεικόνισης σύμφωνης περίθλασης (coherent diffraction imaging).
Όπως προκύπτει παρακάτω, η ηλεκτρονική πυκνότητα μέσα στον κρύσταλλο και οι εικόνες περίθλασης σχετίζονται με απλή μαθηματική μέθοδο, τον μετασχηματισμό Φουριέ, που επιτρέπει να υπολογιστεί η πυκνότητα εύκολα από τις εικόνες. Όμως, αυτό δουλεύει εάν η σκέδαση είναι ασθενής, δηλαδή, εάν οι σκεδαζόμενες δέσμες είναι πολύ λιγότερο έντονες από την εισερχόμενη. Οι ασθενικά σκεδαζόμενες δέσμες περνούν μέσα από τον υπόλοιπο κρύσταλλο χωρίς να υφίστανται δεύτερο συμβάν σκέδασης. Τέτοια επανασκεδαζόμενα κύματα ονομάζονται "δευτερογενώς σκεδαζόμενα" και παρεμποδίζουν την ανάλυση. Οποιοσδήποτε αρκετά παχύς κρύσταλλος θα παράξει δευτερογενή σκέδαση, αλλά επειδή οι ακτίνες Χ αλληλεπιδρούν σχετικά ασθενώς με τα ηλεκτρόνια, αυτό δεν είναι γενικά σημαντική ανησυχία. Αντίθετα, οι δέσμες ηλεκτρονίων μπορούν να παράξουν ισχυρή δευτερογενή σκέδαση ακόμα και σε σχετικά λεπτούς κρυστάλλους (>100 nm). Επειδή αυτό το πάχος αντιστοιχεί στη διάμετρο πολλών ιών, μια υποσχόμενη κατεύθυνση είναι η ηλεκτρονική περίθλαση απομονωμένων μακρομοριακών συγκροτημάτων, όπως ιογενή καψίδια και μοριακές μηχανές, που μπορεί να εκτελεστεί με κρυο-ηλεκτρονική μικροσκοπία. Επιπλέον η ισχυρή αλληλεπίδραση των ηλεκτρονίων με την ύλη (περίπου 1000 φορές ισχυρότερη από τις ακτίνες Χ) επιτρέπει τον καθορισμό της ατομικής δομής ακραία μικρών όγκων. Το πεδίο εφαρμογών για την ηλεκτρονική κρυσταλλογραφία εκτείνεται από τα βιομόρια όπως μεμβρανικές πρωτεΐνες σε λεπτά οργανικά φιλμ μέχρι σύνθετες δομές (νανοκρυσταλλικές) διαμεταλλικών ενώσεων και ζεολίθων.
Η περίθλαση νετρονίου είναι εξαιρετική μέθοδος καθορισμού δομής, αν και είναι δύσκολη η λήψη έντονων, μονοχρωματικών δεσμών νετρονίων σε επαρκείς ποσότητες. Παραδοσιακά, έχουν χρησιμοποιηθεί πυρηνικοί αντιδραστήρες, αν και η νέα πηγή νετρονίων από θρυμματισμό (Spallation Neutron Source) υπόσχεται πολλά στο κοντινό μέλλον. Χωρίς φορτίο, τα νετρόνια σκεδάζονται πολύ πιο εύκολα από τους ατομικούς πυρήνες από ότι τα ηλεκτρόνια. Συνεπώς, η σκέδαση νετρονίου είναι πολύ χρήσιμη στην παρατήρηση των θέσεων των ατόμων φωτός με λίγα ηλεκτρόνια, ιδιαίτερα του υδρογόνου, που είναι ουσιαστικά αόρατο στην περίθλαση ακτίνων Χ. Η σκέδαση νετρονίων έχει επίσης τη σημαντική ιδιότητα ότι ο διαλύτης μπορεί να γίνει αόρατος ρυθμίζοντας την αναλογία κανονικού νερού, H2O και βαρέος ύδατος, D2O.
Μέθοδοι
Επισκόπηση περίθλασης ακτίνων Χ μονοκρυστάλλου
Η πιο παλιά και πιο ακριβής μέθοδος κρυσταλλογραφίας ακτίνων Χ είναι η περισκόπηση ακτίνων Χ μονοκρυστάλλου (single-crystal X-ray diffraction), στην οποία δέσμη ακτίνων Χ προσπίπτει σε μονοκρύσταλλο, παράγοντας σκεδασμένες δέσμες. Όταν πέφτουν σε τμήμα φιλμ ή άλλου ανιχνευτή, αυτές οι δέσμες κάνουν ένα μοτίβο περίθλασης σημείων· οι ισχύες και οι γωνίες αυτών των δεσμών καταγράφονται καθώς ο κρύσταλλος περιστρέφεται βαθμιαία. Κάθε σημείο ονομάζεται ανάκλαση, επειδή αντιστοιχεί στην ανάκλαση των ακτίνων Χ από ένα σύνολο ομοιόμορφα διαταγμένων επιπέδων μέσα στον κρύσταλλο. Για μονοκρυστάλλους επαρκούς καθαρότητας και κανονικότητας, τα δεδομένα περίθλασης ακτίνων Χ μπορούν να προσδιορίσουν τα μέσα μήκη χημικού δεσμού και τις γωνίες με ακρίβεια λίγων χιλιοστών του angstrom και λίγων δεκάτων μοίρας, αντίστοιχα. Τα άτομα σε έναν κρύσταλλο δεν είναι στατικά, αλλά ταλαντώνονται γύρω από τις μέσες θέσεις τους, συνήθως λιγότερο από λίγα δέκατα του angstrom. Η κρυσταλλογραφία ακτίνων Χ επιτρέπει τη μέτρηση του μεγέθους αυτών των ταλαντώσεων.
Διαδικασία
Η τεχνική κρυσταλλογραφίας ακτίνων Χ μονοκρυστάλλου έχει τρία βασικά βήματα. Το πρώτο — και συχνά πιο δύσκολο — βήμα είναι η λήψη επαρκούς κρυστάλλου από το εξεταζόμενο υλικό. Ο κρύσταλλος πρέπει να είναι αρκετά μεγάλος (συνήθως μεγαλύτερος από 0,1 mm σε όλες τις διαστάσεις), καθαρός στη σύσταση και κανονικός στη δομή, χωρίς σημαντικές εσωτερικές ατέλειες όπως ρωγμές ή κρυσταλλική διδυμία.
Στο δεύτερο βήμα, ο κρύσταλλος τοποθετείται σε μια έντονη δέσμη ακτίνων Χ, συνήθως ενός μοναδικού μήκους κύματος (μονοχρωματικές ακτίνες Χ), παράγοντας το κανονικό μοτίβο των ανακλάσεων. Καθώς ο κρύσταλλος περιστρέφεται βαθμιαία, οι προηγούμενες ανακλάσεις εξαφανίζονται και εμφανίζονται νέες· η ένταση κάθε σημείου καταγράφεται σε κάθε προσανατολισμό του κρυστάλλου. Πρέπει να συλλεχθούν πολλά σύνολα δεδομένων, που κάθε σύνολο καλύπτει ελαφρώς περισσότερο από μισή πλήρη περιστροφή του κρυστάλλου και περιέχει συνήθως δεκάδες χιλιάδες ανακλάσεις.
Στο τρίτο βήμα, αυτά τα δεδομένα συνδυάζονται υπολογιστικά με με συμπληρωματικές χημικές πληροφορίες ώστε να παραχθεί και να διορθωθεί ένα πρότυπο διάταξης ατόμων μέσα τον κρύσταλλο. Το τελικό, διορθωμένο πρότυπο της ατομικής διάταξης — που τώρα ονομάζεται κρυσταλλική δομή— αποθηκεύεται συνήθως σε μια δημόσια βάση δεδομένων.
Περιορισμοί
Καθώς η επαναλαμβανόμενη μονάδα του κρυστάλλου, η μοναδιαία κυψελίδα του, γίνεται μεγαλύτερη και πιο περίπλοκη, η εικόνα ατομικού επιπέδου που παρέχεται από την κρυσταλλογραφία ακτίνων Χ γίνεται λιγότερο καλή στην ανάλυση (πιο "ασαφής") για δεδομένο αριθμό παρατηρούμενων ανακλάσεων. Διακρίνονται συχνά δύο περιοριστικές περιπτώσεις της κρυσταλλογραφίας ακτίνων Χ — κρυσταλλογραφία "μικρομόριο" και "μακρομόριο". Η κρυσταλλογραφία μικρομορίου περιλαμβάνει συνήθως κρυστάλλους με λιγότερα από 100 άτομα στην ασύμμετρη μονάδα τους· τέτοιες δομές κρυστάλλων αναλύονται συνήθως τόσο καλά που τα άτομα μπορούν να ξεχωριστούν ως απομονωμένες "ποσότητες" ηλεκτρονικής πυκνότητας. Αντίθετα, η μακρομοριακή κρυσταλλογραφία περιλαμβάνει συνήθως δεκάδες χιλιάδες ατόμων στη μοναδιαία κυψελίδα. Τέτοιες κρυσταλλικές δομές αναλύονται γενικά λιγότερο καλά· τα άτομα και οι χημικοί δεσμοί εμφανίζονται ως σωλήνες ηλεκτρονικής πυκνότητας, αντί για απομονωμένα άτομα. Γενικά, τα μικρά μόρια κρυσταλλώνονται από τα μακρομόρια· όμως, η κρυσταλλογραφία ακτίνων Χ έχει αποδειχθεί δυνατή ακόμα και για ιούς με εκατοντάδες χιλιάδες ατόμων. Αν και κανονικά η κρυσταλλογραφία ακτίνων Χ μπορεί να εκτελεστεί μόνο εάν το δείγμα είναι σε κρυσταλλική μορφή, έχουν γίνει νέες έρευνες στη δειγματοληψία μη κρυσταλλικών μορφών δειγμάτων.
Κρυστάλλωση
Αν και η κρυσταλλογραφία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να χαρακτηρίσει την αταξία ακάθαρτου ή ακανόνιστου κρυστάλλου, η κρυσταλλογραφία απαιτεί γενικά καθαρό κρύσταλλο υψηλής κανονικότητας για να επιλύσει τη δομή σύνθετης διάταξης ατόμων. Καθαροί, κανονικοί κρύσταλλοι μπορούν μερικές φορές να ληφθούν από φυσικά ή συνθετικά υλικά, όπως δείγματα μετάλλων, ορυκτά ή άλλα μακροσκοπικά υλικά. Η κανονικότητα τέτοιων κρυστάλλων μπορεί να βελτιωθεί, μερικές φορές, με ανόπτηση μακροσκοπικού κρυστάλλου και άλλες μεθόδους. Όμως, σε πολλές περιπτώσεις, η λήψη κρυστάλλου ποιότητας περίθλασης είναι το κύριο εμπόδιο επίλυσης της δομής της ατομικής του ανάλυσης.
Η κρυσταλλογραφία μικρών μορίων και μακρομορίων διαφέρει στο εύρος των πιθανών τεχνικών παραγωγής κρυστάλλων ποιότητας περίθλασης. Τα μικρά μόρια έχουν γενικά λίγους βαθμούς ελευθερίας διαμόρφωσης και μπορούν να κρυσταλλωθούν με ευρύ φάσμα μεθόδων, όπως με χημική εναπόθεση ατμού (chemical vapor deposition) και ανακρυστάλλωση. Αντίθετα, τα μακρομόρια έχουν γενικά πολλούς βαθμούς ελευθερίας και η κρυστάλλωσή τους μπορεί να γίνει, έτσι ώστε να διατηρήσει σταθερή δομή. Παραδείγματος χάρη, οι πρωτεΐνες και τα μεγαλύτερα μόρια RNA δεν μπορούν να κρυσταλλωθούν εάν η τριτοταγής τους δομή είναι ξεδιπλωμένη· συνεπώς, το εύρος των συνθηκών κρυστάλλωσης περιορίζεται σε συνθήκες διαλύματος στις οποίες τέτοια μόρια παραμένουν διπλωμένα.
Οι πρωτεϊνικοί κρύσταλλοι αναπτύσσονται σχεδόν πάντα σε διάλυμα. Η πιο συνηθισμένη προσέγγιση είναι η μείωση της διαλυτότητας των μορίων των συστατικών τους πολύ βαθμιαία· εάν αυτό γίνει πολύ γρήγορα, τα μόρια θα καθιζάνουν από το διάλυμα, σχηματίζοντας μια άχρηστη σκόνη ή μια άμορφη γέλη στον πυθμένα του περιέκτη. Η κρυσταλλική ανάπτυξη στο διάλυμα χαρακτηρίζεται από δύο στάδια: πυρήνωση ενός μικροσκοπικού κρυσταλλίτη (που έχει πιθανόν μόνο 100 μόρια), ακολουθούμενο από ανάπτυξη αυτού του κρυσταλλίτη, ιδανικά σε σε κρύσταλλο ποιότητας περίθλασης. Οι συνθήκες διαλύματος που ευνοούν το πρώτο στάδιο (πυρήνωση) δεν είναι πάντα οι ίδιες συνθήκες που ευνοούν το δεύτερο στάδιο (επακόλουθη ανάπτυξη). Ο σκοπός του κρυσταλλογράφου είναι να βρει τις συνθήκες που ευνοούν την ανάπτυξη ενός μεγάλου μονοκρυστάλλου, επειδή οι μεγαλύτεροι κρύσταλλοι προσφέρουν βελτιωμένη ανάλυση του μορίου. Συνεπώς, οι συνθήκες του διαλύματος πρέπει να μην ευνοούν το πρώτο στάδιο (πυρήνωση) αλλά να ευνοούν το δεύτερο (ανάπτυξη), έτσι ώστε να σχηματίζεται μόνο ένας μεγάλος κρύσταλλος ανά σταγονίδιο. Εάν η πυρήνωση ευνοείται υπερβολικά, θα σχηματιστεί καταιονισμός μικρών κρυσταλλιτών στο σταγονίδιο αντί για έναν μεγάλο κρύσταλλο· εάν ευνοηθεί πολύ λίγο, δεν θα σχηματιστεί οποιοσδήποτε κρύσταλλος.
Είναι πολύ δύσκολη η πρόβλεψη καλών συνθηκών για πυρήνωση ή ανάπτυξη καλοδιαταγμένων κρυστάλλων. Στην πράξη, οι ευνοϊκές συνθήκες ταυτοποιούνται με διαλογή· μια πολύ μεγάλη παρτίδα μορίων προετοιμάζεται και δοκιμάζεται μεγάλη ποικιλία διαλυμάτων κρυστάλλωσης. Εκατοντάδες, ακόμα και χιλιάδες, συνθήκες διαλύματος δοκιμάζονται γενικά πριν την εύρεση των κατάλληλων συνθηκών. Οι διάφορες συνθήκες μπορούν να χρησιμοποιήσουν έναν ή περισσότερους φυσικούς μηχανισμούς για να μειώσουν τη διαλυτότητα του μορίου· παραδείγματος χάρη, κάποιοι μπορούν να αλλάξουν το pH, κάποιοι περιέχουν άλατα της σειράς Hofmeister, ή χημικά που μειώνουν τη διηλεκτρική σταθερά του διαλύματος και ακόμα άλλοι περιέχουν μεγάλα πολυμερή όπως πολυαιθυλενογλυκόλη που οδηγούν το μόριο εκτός διαλύματος με εντροπικά φαινόμενα. Συνηθίζεται επίσης η δοκιμή αρκετών θερμοκρασιών που ευνοούν την κρυστάλλωση, ή τη βαθμιαία μείωση της θερμοκρασίας, έτσι ώστε το διάλυμα να γίνει υπέρκορο. Αυτές οι μέθοδοι απαιτούν μεγάλες ποσότητες του μορίου προορισμού, επειδή χρησιμοποιούν υψηλή συγκέντρωση μορίων για κρυστάλλωση. Λόγω της δυσκολίας λήψης τέτοιων μεγάλων ποσοτήτων (χιλιοστογραμμαρίων) πρωτεΐνης ποιότητας κρυστάλλωσης, έχουν αναπτυχθεί ρομπότ που μπορούν να διανείμουν με ακρίβεια σταγόνες δοκιμής κρυστάλλωσης της τάξης των 100 νανολίτρων σε όγκο. Αυτό σημαίνει ότι χρησιμοποιείται υποδεκαπλάσια πρωτεΐνη ανά πείραμα συγκριτικά με τις δοκιμές κρυστάλλωσης με το χέρι (με τάξη μεγέθους 1 μικρολίτρου).
Πολλοί παράγοντες είναι γνωστοί που παρεμποδίζουν ή καταστρέφουν την κρυστάλλωση. Οι αναπτυσσόμενοι κρύσταλλοι διατηρούνται γενικά σε σταθερή θερμοκρασία και προστατεύονται από κρούσεις ή δονήσεις που μπορεί να διαταράξουν την κρυστάλλωσή τους. Ακαθαρσίες των μορίων ή των διαλυμάτων κρυστάλλωσης είναι συχνά επιζήμιες για την κρυστάλλωση. Η ελαστικότητα διαμόρφωσης στο μόριο τείνει επίσης σε μικρότερη πιθανότητα κρυστάλλωσης, λόγω εντροπίας. Ειρωνικά, τα μόρια που τείνουν από μόνα τους να γίνουν κανονικές έλικες, είναι συχνά απρόθυμα να δημιουργήσουν κρυστάλλους. Οι κρύσταλλοι μπορεί να αλλοιωθούν από διδυμία, που μπορεί να συμβεί όταν μια μοναδιαία κυψέλη μπορεί να δομηθεί εξίσου ευνοϊκά σε πολλούς προσανατολισμούς· πρόσφατοι πρόοδοι στις υπολογιστικές μεθόδους μπορούν να επιτρέψουν την επίλυση της δομής κάποιων δίδυμων κρυστάλλων. Εάν αποτύχει η κρυστάλλωση στο μόριο προορισμού, ένας κρυσταλλογράφος μπορεί να ξαναπροσπαθήσει με μια ελαφρά τροποποιημένη έκδοση του μορίου· ακόμα και μικρές αλλαγές στις μοριακές ιδιότητες μπορούν να οδηγήσουν σε μεγάλες διαφορές στη συμπεριφορά κρυστάλλωσης.
Συλλογή δεδομένων
Προσάρτηση του κρυστάλλου
Ο κρύσταλλος προσαρτάται για μετρήσεις, έτσι ώστε να κρατιέται στη δέσμη ακτίνων Χ και να περιστρέφεται. Υπάρχουν αρκετές μέθοδοι προσάρτησης. Στο παρελθόν, οι κρύσταλλοι φορτωνόντουσαν σε υάλινα τριχοειδή με το διάλυμα κρυστάλλωσης (το μητρικό υγρό (mother liquor)). Σήμερα, οι κρύσταλλοι των μικρών μορίων ενώνονται συνήθως με λάδι ή κόλλα σε υάλινη ίνα ή σε βρόχο, που κατασκευάζεται από νάιλον ή πλαστικό και προσκολλάται σε στερεή ράβδο. Οι πρωτεϊνικοί κρύσταλλοι σηκώνονται με έναν βρόχο, έπειτα καταψύχεται άμεσα με υγρό άζωτο. Αυτή η κατάψυξη μειώνει τη βλάβη ακτινοβολίας των ακτίνων Χ, καθώς και τον θόρυβο των κορυφών Μπραγκ λόγω θερμικής κίνησης (το φαινόμενο Debye-Waller). Όμως, οι ακατέργαστοι πρωτεϊνικοί κρύσταλλοι σπάνε συχνά εάν καταψυχτούν απότομα· συνεπώς, προεμβαπτίζονται γενικά σε κρυοπροστατευτικό διάλυμα πριν την κατάψυξη. Δυστυχώς, αυτή η προεμβάπτιση μπορεί να προκαλέσει το σπάσιμο του κρυστάλλου, καταστρέφοντας τον για την κρυσταλλογραφία. Γενικά, οι πετυχημένες κρυοσυνθήκες βρίσκονται με εμπειρικές δοκιμές.
Το τριχοειδές ή ο βρόχος προσαρτώνται σε γωνιόμετρο, που επιτρέπει την ακριβή τοποθέτησή του μέσα στη δέσμη ακτίνων Χ και την περιστροφή του. Επειδή και ο κρύσταλλος και η δέσμη είναι συχνά πολύ μικρά, ο κρύσταλλος πρέπει να κεντραριστεί μέσα στη δέσμη με ακρίβεια ~25 μικρομέτρων, που βοηθιέται από κάμερα εστιασμένη στον κρύσταλλο. Ο πιο συνηθισμένος τύπος γωνιομέτρου είναι το "γωνιόμετρο κάπα", που προσφέρει τρεις γωνίες περιστροφής: τη γωνία ω, που περιστρέφει γύρω από άξονα κάθετο στη δέσμη· τη γωνία κ, γύρω από άξονα στις ~50° ως προς τον άξονα ω· και τελικά τη γωνία φ γύρω από τον άξονα βρόχου/τριχοειδούς. Όταν η γωνία κ είναι μηδέν, οι άξονες ω και φ στοιχίζονται. Η περιστροφή κ επιτρέπει τη βολική προσάρτηση του κρυστάλλου, επειδή ο βραχίονας στον οποίο προσαρτάται ο κρύσταλλος μπορεί να ταλαντώνεται προς τον κρυσταλλογράφο. Οι πραγματοποιούμενες ταλαντώσεις κατά τη συλλογή δεδομένων (που αναφέρονται παρακάτω) περιλαμβάνουν μόνο τον άξονα ω. Παλιότερος τύπος γωνιομέτρου είναι το γωνιόμετρο τεσσάρων κύκλων και τα συγγενικά του όπως το γωνιόμετρο έξι κύκλων.
Πηγές ακτίνων Χ
Περιστρεφόμενη άνοδος
Μικρή κλίμακα μπορεί να γίνει σε τοπική πηγή σωλήνα ακτίνων Χ, συνήθως σε συνδυασμό με ανιχνευτή πλάκας εικόνας. Αυτοί έχουν το πλεονέκτημα να είναι (σχετικά) φτηνοί και ευκολοσυντηρήσιμοι και επιτρέπουν την εύκολη σάρωση και συλλογή δειγμάτων. Όμως, το παραγόμενο μήκος κύματος του φωτός περιορίζεται από το υλικό της ανόδου, συνήθως χαλκός. Επιπρόσθετα, η ένταση περιορίζεται από την διαθέσιμη εφαρμοζόμενη ισχύ και την ικανότητα ψύξης προς αποφυγή τήξης της ανόδου. Σε τέτοια συστήματα, τα ηλεκτρόνια της καθόδου βράζουν μέχρι εξάτμισης και επιταχύνονται μέσα από ισχυρό ηλεκτρικό δυναμικό ~50 kV; έχοντας φτάσει υψηλή ταχύτητα, τα ηλεκτρόνια συγκρούονται με μεταλλική πλάκα, εκπέμποντας ακτινοβολία πέδησης και κάποιες έντονες φασματικές γραμμές που αντιστοιχούν στη διέγερση των ηλεκτρονίων εσωτερικού τροχιακού του μετάλλου. Το πιο συνηθισμένο μέταλλο που χρησιμοποιείται είναι ο χαλκός, που μπορεί να διατηρηθεί κρύος εύκολα, λόγω της υψηλής του θερμικής αγωγιμότητας και που παράγει έντονες γραμμές Kακαι Kβ. Η γραμμή Kβ αποκρύπτεται μερικές φορές με λεπτό έλασμα νικελίου (~10 µm). Η πιο απλή και πιο φτηνή παραλλαγή κλειστού σωλήνα ακτίνων Χ έχει σταθερή άνοδο (τον σωλήνα Κρουκς) και λειτουργεί με ~2 kW ισχύος της ηλεκτρονικής δέσμης. Η πιο ακριβή παραλλαγή έχει πηγή περιστρεφόμενης ανόδου που λειτουργεί με ~14 kW ισχύος ηλεκτρονικής δέσμης.
Οι ακτίνες Χ φιλτράρονται γενικά (χρησιμοποιώντας φίλτρα ακτίνων Χ) σε ένα μοναδικό μήκος κύματος (που έγινε μονοχρωματικό) και ευθυγραμμίζονται σε μια μοναδική κατεύθυνση πριν τους επιτραπεί να κτυπήσουν τον κρύσταλλο. Το φιλτράρισμα όχι μόνο απλοποιεί την ανάλυση δεδομένων, αλλά αφαιρεί επίσης την ακτινοβολία που υποβαθμίζει τον κρύσταλλο χωρίς συνεισφορά χρήσιμων πληροφοριών. Η ευθυγράμμιση γίνεται είτε με έναν κατευθυντήρα (βασικά, έναν μεγάλο σωλήνα) ή με μια έξυπνη διάταξη προσεκτικά καμπυλωμένων κατόπτρων. Προτιμούνται τα συστήματα κατόπτρων για μικρούς κρυστάλλους (κάτω από 0,3 mm) ή με μεγάλες μοναδιαίες κυψελίδες (πάνω από 150 Å)
Ακτινοβολία συγχρότρου
Η ακτινοβολία συγχρότρου δίνει κάποια από τα πιο έντονα φώτα στη γη. Είναι ένα μοναδικό πανίσχυρο εργαλείο διαθέσιμο για τους κρυσταλλογράφους ακτίνων Χ. Αποτελείται από δέσμες ακτίνων Χ που δημιουργούνται σε μεγάλα μηχανήματα που λέγονται σύγχροτρα. Αυτά τα μηχανήματα επιταχύνουν ηλεκτρικά φορτισμένα σωματίδια, συχνά ηλεκτρόνια, σχεδόν στην ταχύτητα του φωτός και τα περιορίζουν σε ένα (χοντρικά) κυκλικό βρόχο, χρησιμοποιώντας μαγνητικά πεδία.
Τα σύγχροτρα είναι γενικά εθνικές εγκαταστάσεις, καθεμιά με αρκετές αποκλειστικές δέσμες όπου συλλέγονται δεδομένα χωρίς διακοπή. Τα σύγχροτρα σχεδιάστηκαν αρχικά για χρήση από φυσικούς υψηλής ενέργειας στη μελέτη υποατομικά σωματίδια και κοσμικών φαινομένων. Το μεγαλύτερο συστατικό κάθε συγχρότρου είναι ο ηλεκτρονικός του δακτύλιος αποθήκευσης. Αυτός ο δακτύλιος δεν είναι στην πραγματικότητα τέλειος κύκλος, αλλά πολύγωνο. Σε κάθε γωνία του πολυγώνου, ή τομέα, ακριβώς στοιχισμένοι μαγνήτες λυγίζουν την ηλεκτρονική ροή. Καθώς η διαδρομή των ηλεκτρονίων κάμπτεται, εκπέμπουν ριπές ενέργειας με τη μορφή ακτίνων Χ.
Η χρήση ακτινοβολίας συγχρότρου έχει συχνά συγκεκριμένες απαιτήσεις για την κρυσταλλογραφία ακτίνων Χ. Η ένταση της ιονίζουσας ακτινοβολίας μπορεί να προκαλέσει βλάβη από ακτινοβολία στα δείγματα, ιδιαίτερα στους μακρομοριακούς κρυστάλλους. Η κρυοκρυσταλλογραφία προστατεύει το δείγμα από βλάβη ακτινοβολίας, καταψύχοντας τον κρύσταλλο σε θερμοκρασίες υγρού αζώτου (~100 K). Όμως, η ακτινοβολία του συγχρότρου έχει συχνά το πλεονέκτημα επιλέξιμων μηκών κύματος από τον χρήστη, επιτρέποντας πειράματα ανώμαλης σκέδασης που μεγιστοποιούν το ανώμαλο σήμα. Αυτό είναι κρίσιμο σε πειράματα όπως ανώμαλη διασπορά απλού μήκους κύματος (Single wavelength anomalous dispersion ή SAD) και ανώμαλη διασπορά πολλαπλού μήκους κύματος (Multi-wavelength anomalous dispersion ή MAD).
Λέιζερ ελευθέρων ηλεκτρονίων (Free Electron Laser)
Πρόσφατα, έχουν αναπτυχθεί λέιζερ ελεύθερων ηλεκτρονίων για χρήση στην κρυσταλλογραφία ακτίνων Χ. Αυτές είναι οι πιο λαμπρές πηγές ακτίνων Χ που είναι διαθέσιμες τώρα· με τις ακτίνες Χ να έρχονται σε ριπές 10-15s. Η ένταση της πηγής είναι τέτοια που τα μοτίβα περίθλασης της ατομικής ανάλυσης μπορούν να επιλυθούν στους κρυστάλλους που αλλιώς θα ήταν πολύ μικρή για συλλογή. Όμως, η ένταση της πηγής φωτός καταστρέφει επίσης το δείγμα, απαιτώντας πολλούς κρυστάλλους. Επειδή κάθε κρύσταλλος προσανατολίζεται τυχαία στη δέσμη, πρέπει να συλλεχθούν εκατοντάδες χιλιάδες μεμονωμένων εικόνων περίθλασης, για τη λήψη πλήρους συνόλου δεδομένων. Αυτή η μέθοδος, σειριακής κρυσταλλογραφίας 10-15s, έχει χρησιμοποιηθεί στην επίλυση της δομής ενός αριθμού δομών κρυσταλλικών πρωτεϊνών, σημειώνοντας κάποιες φορές διαφορές με τις ισοδύναμες δομές που συλλέγονται από πηγές συγχρότρου.
Καταγραφή των ανακλάσεων
Όταν ένας κρύσταλλος προσαρτάται και εκτίθεται σε έντονη δέσμη ακτίνων Χ, σκεδάζει τις ακτίνες Χ σε ένα μοτίβο σημείων ή ανακλάσεων που μπορούν να παρατηρηθούν σε οθόνη πίσω από τον κρύσταλλο. Παρόμοιο μοτίβο μπορεί να παρατηρηθεί ακτινοβολώντας έναν δείκτη λέιζερ σε ψηφιακό δίσκο. Οι σχετικές εντάσεις αυτών των σημείων παρέχουν τις πληροφορίες καθορισμού της διάταξης των μορίων μέσα στον κρύσταλλο με ατομικές λεπτομέρειες. Οι εντάσεις αυτών των ανακλάσεων μπορούν να καταγραφούν με φωτογραφικό φιλμ, έναν ανιχνευτή περιοχής ή με αισθητήρα εικόνας συσκευής συζευγμένου φορτίου (CCD). Οι κορυφές σε μικρές γωνίες αντιστοιχούν σε δεδομένα χαμηλής ανάλυσης, ενώ αυτές σε μεγάλες γωνίες αναπαριστούν δεδομένα υψηλής ανάλυσης· συνεπώς, ένα ανώτερο όριο στην τελική ανάλυση της δομής μπορεί να προσδιοριστεί από τις πρώτες λίγες εικόνες. Κάποιες μετρήσεις ποιότητας περίθλασης μπορούν να προσδιοριστούν σε αυτό το σημείο, όπως το μωσαϊκό (mosaicity) του κρυστάλλου και η συνολική του αταξία, όπως παρατηρείται στα πλάτη της κορυφής. Κάποιες παθολογίες του κρυστάλλου που μπορούν να τον καταστήσουν ακατάλληλο για επίλυση της δομής και μπορεί επίσης να διαγνωστούν γρήγορα σε αυτό το σημείο.
Μια εικόνα των σημείων είναι ανεπαρκής για την ανακατασκευή όλου του κρυστάλλου· αναπαριστά μόνο ένα μικρό τμήμα του πλήρους μετασχηματισμού Φουριέ. Για τη συγκέντρωση όλων των απαραίτητων πληροφοριών, ο κρύσταλλος πρέπει να περιστραφεί βήμα-βήμα 180°, με μια καταγραφόμενη εικόνα για κάθε βήμα· στην πραγματικότητα, απαιτείται ελαφρά περισσότερο από 180° για να καλύψει τον αντίστροφο χώρο, λόγω της καμπυλότητας της σφαίρας Ewald sphere. Όμως, εάν ο κρύσταλλος έχει υψηλότερη συμμετρία μπορεί να καταγραφεί μικρότερο γωνιακό εύρος όπως 90° ή 45°. Ο άξονας περιστροφής πρέπει να αλλαχθεί τουλάχιστον μια φορά, για να αποφευχθεί η ανάπτυξη "τυφλού σημείου" στον αντίστροφο χώρο κοντά στον άξονα περιστροφής. Συνηθίζεται να ταλαντώνεται ο κρύσταλλος ελαφρά (κατά 0,5–2°) για να ληφθεί μια μεγαλύτερη περιοχή του αντίστροφου χώρου.
Πολλά σύνολα δεδομένων μπορεί να είναι απαραίτητα για συγκεκριμένες ^^phasing πλαισίωση, φασικός^^ μεθόδους. Παραδείγματος χάρη, η MAD phasing απαιτεί να καταγραφεί η σκέδαση για τουλάχιστον τρία (και συνήθως, τέσσερα, για redundancy) μήκη κύματος της εισερχόμενης ακτινοβολίας ακτίνων Χ. Ένας μονοκρύσταλλος μπορεί να υποβαθμιστεί υπερβολικά κατά τη συλλογή ενός συνόλου δεδομένων, που οφείλεται σε βλάβη ακτινοβολίας· σε τέτοιες περιπτώσεις, πρέπει να ληφθούν σύνολα δεδομένων από πολλούς κρυστάλλους.
Ανάλυση δεδομένων
Κρυσταλλική συμμετρία, μοναδιαία κυψέλη και κλιμάκωση εικόνας
Η καταγραμμένη σειρά των δισδιάστατων μοτίβων περίθλασης, που καθεμιά της αντιστοιχεί σε διαφορετικό κρυσταλλικό προσανατολισμό, μετατρέπεται σε τρισδιάστατο πρότυπο ηλεκτρονικής πυκνότητας· η μετατροπή χρησιμοποιεί τη μαθηματική τεχνική των μετασχηματισμών Φουριέ. Κάθε σημείο αντιστοιχεί σε διαφορετικό τύπο παραλλαγής της ηλεκτρονικής πυκνότητας· Ο κρυσταλλογράφος πρέπει να καθορίσει ποια παραλλαγή αντιστοιχεί σε ποιο σημείο (ευρετηρίαση), τις σχετικές ισχύες των σημείων σε διαφορετικές εικόνες (συγχώνευση και κλιμάκωση) και πώς πρέπει να συνδυαστούν οι παραλλαγές για να αποδώσουν τη συνολική ηλεκτρονική πυκνότητα (φασικότητα (phasing)).
Η επεξεργασία δεδομένων ξεκινά με ευρετηρίαση των ανακλάσεων. Αυτό σημαίνει ταυτοποίηση των διαστάσεων της μοναδιαίας κυψέλης και η κορυφή της εικόνας αντιστοιχεί στη θέση στον αντίστροφο χώρο. Ένα παραπροϊόν της ευρετηρίασης είναι ο καθορισμός της συμμετρίας του κρυστάλλου, δηλαδή η ομάδα χώρου του. Κάποιες ομάδες χώρου μπορούν να αποκλειστούν από την αρχή. Παραδείγματος χάρη, δεν μπορούν να παρατηρηθούν συμμετρίες ανάκλασης σε χειρόμορφα μόρια· συνεπώς, μόνο 65 ομάδες χώρου από τις 230 δυνατές επιτρέπονται για πρωτεϊνικά μόρια που είναι σχεδόν πάντα χειρόμορφα. Η ευρετηρίαση επιτυγχάνεται γενικά χρησιμοποιώντας μια ρουτίνα αυτοευρετηρίασης (autoindexing). Έχοντας αποδώσει συμμετρία, τα δεδομένα τότε ολοκληρώνονται. Αυτό μετατρέπει τις εκατοντάδες εικόνες που περιέχουν χιλιάδες ανακλάσεις σε ένα μοναδικό αρχείο, που αποτελείται από τις καταχωρίσεις του δείκτη Μίλερ (τουλάχιστον) κάθε ανάκλασης και μιας έντασης για κάθε ανάκλαση (σε αυτήν την κατάσταση το αρχείο περιλαμβάνει επίσης συχνά, εκτιμήσεις σφαλμάτων και μετρήσεις μερικότητας (partiality) (ποιο τμήμα μιας δεδομένης ανάκλασης καταγράφτηκε σε αυτήν την εικόνα).
Ένα πλήρες σύνολο δεδομένων μπορεί να αποτελείται από εκατοντάδες ξεχωριστές εικόνες που ελήφθησαν με διαφορετικούς προσανατολισμούς του κρυστάλλου. Το πρώτο βήμα είναι η συγχώνευση και κλιμάκωση αυτών των εικόνων, δηλαδή, η ταυτοποίηση ποιες κορυφές εμφανίζονται σε δύο ή περισσότερες εικόνες (συγχώνευση) και η κλιμάκωση των σχετικών εικόνων έτσι ώστε να έχουν μια ομοιόμορφη κλίμακα έντασης. Η βελτιστοποίηση της κλίμακας έντασης είναι κρίσιμη επειδή η σχετική ένταση των κορυφών είναι η βασική πληροφορία από την οποία καθορίζεται η δομή. Η επαναλαμβανόμενη τεχνική της συλλογής κρυσταλλογραφικών δεδομένων και η συχνά υψηλή συμμετρία των κρυσταλλικών υλικών προκαλεί στο περιθλασίμετρο την καταγραφή πολλών ανακλάσεων ισοδύναμης συμμετρίας πολλές φορές. Αυτό επιτρέπει τον υπολογισμό του σχετικού με τη συμμετρία συντελεστή R, έναν δείκτη αξιοπιστίας με βάση την ομοιότητα των μετρούμενων εντάσεων των ανακλάσεων ισοδύναμης συμμετρίας, συνεπώς την αξιολόγηση της ποιότητας των δεδομένων.
Αρχική φασικότητα
Τα δεδομένα που συλλέγονται από ένα πείραμα περίθλασης είναι μια παρουσίαση αντίστροφου χώρου του κρυσταλλικού πλέγματος. Η θέση κάθε 'σημείου' περίθλασης διέπεται από το μέγεθος και το σχήμα της μοναδιαίας κυψέλης και τη συμμετρία μέσα στον κρύσταλλο. Η ένταση κάθε 'σημείου' περίθλασης καταγράφεται και αυτή η ένταση είναι ανάλογη με το τετράγωνο του παράγοντα δομής πλάτος κύματος. Ο παράγοντας δομής είναι μιγαδικός αριθμός που περιέχει πληροφορίες σχετικές και με το πλάτος κύματος και με τη φάση (τριγωνομετρία) ενός κύματος. Για να πάρετε έναν ερμηνεύσιμο χάρτη ηλεκτρονικής πυκνότητας, πρέπει να είναι γνωστά και το πλάτος του κύματος και η φάση (ένας χάρτης ηλεκτρονικής πυκνότητας επιτρέπει στον κρυσταλλογράφο να κατασκευάσει ένα αρχικό μοντέλο του μορίου). Η φάση δεν μπορεί να καταγραφεί άμεσα κατά τη διάρκεια ενός πειράματος περίθλασης: αυτό είναι γνωστό ως πρόβλημα φάσης (phase problem). Εκτιμήσεις της αρχικής φάσης μπορούν να ληφθούν με διάφορους τρόπους:
Εξ αρχής φασικότητα ή άμεσοι μέθοδοι – Αυτή είναι συνήθως η μέθοδος που επιλέγεται για μικρά μόρια
(<1000 άτομα μη υδρογόνου) και έχει χρησιμοποιηθεί επιτυχώς στην επίλυση προβλημάτων φάσης μικρών πρωτεϊνών. Εάν η ανάλυση των δεδομένων είναι καλύτερη από 1.4 Å (140 pm), οι άμεσες μέθοδοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για λήψη πληροφοριών φάσης, αξιοποιώντας τις σχέσεις γνωστής φάσης μεταξύ συγκεκριμένων ομάδων ανακλάσεων.
Μοριακή αντικατάσταση (Molecular replacement) – εάν μια σχετική δομή είναι γνωστή, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μοντέλο αναζήτησης στην μοριακή αντικατάσταση για να καθορίσει τον προσανατολισμό και τη θέση των μορίων μέσα στη μοναδιαία κυψέλη. Οι φάσεις που λαμβάνονται με αυτόν τον τρόπο μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να παράξουν χάρτες ηλεκτρονικής πυκνότητας.
Ανώμαλη σκέδαση ακτίνων Χ (Anomalous X-ray scattering) (ανώμαλη διασπορά πολλαπλών μηκών κύματος ή MAD) ή ανώμαλη διασπορά απλού μήκους κύματος (Single wavelength anomalous dispersion) – το μήκος κύματος ακτίνων Χ μπορεί να σαρωθεί μετά μια κορυφή απορρόφησης ατόμου, που αλλάζει τη σκέδαση κατά γνωστό τρόπο. Καταγράφοντας πλήρη σύνολα ανακλάσεων σε τρία διαφορετικά μήκη κύματος (πολύ χαμηλά, πολύ υψηλά και στο μέσο της κορυφής απορρόφησης) μπορεί κάποιος να επιλύσει την υποδομή των ανώμαλα περιθλώμενων ατόμων και συνεπώς τη δομή ολόκληρου του μορίου. Η πιο δημοφιλής μέθοδος ενσωμάτωσης ανώμαλα περιθλώμενων ατόμων σε πρωτεΐνες είναι η έκφραση της πρωτεΐνης σε αυξότροφο μεθειονίνη (έναν ξενιστή ανίκανο να συνθέσει μεθειονίνη) σε ένα μέσο πλούσιο σε σεληνομεθειονίνη, που περιέχει άτομα σεληνίου. Ένα πείραμα MAD μπορεί να διεξαχθεί γύρω από την άκρη απορρόφησης, που πρέπει τότε να δώσει τη θέση οποιονδήποτε υπολειμμάτων μεθειονίνης μέσα στην πρωτεΐνη, παρέχοντας τις αρχικές φάσεις.
Μέθοδοι βαρέος ατόμου (Heavy atom methods) (πολλαπλή ισόμορφη αντικατάσταση (multiple isomorphous replacement)) – Εάν άτομα μετάλλου ηλεκτρονικά πυκνά μπορούν να εισαχθούν στον κρύσταλλο, μπορούν να χρησιμοποιηθούν άμεσες μέθοδοι ή μέθοδοι χώρου Πάτερσον (Patterson) για να καθορίσουν τη θέση τους και να ληφθούν οι αρχικές φάσεις. Τέτοια βαριά άτομα μπορούν να εισαχθούν είτε εμβαπτίζοντας τον κρύσταλλο σε διάλυμα που περιέχει βαρύ άτομο, ή με συγκρυστάλλωση (ανάπτυξη των κρυστάλλων παρουσία βαρέος ατόμου). Όπως στη φασικότητα MAD, οι αλλαγές στα πλάτη σκέδασης μπορούν να ερμηνευτούν σε απόδοση των φάσεων. Αν και αυτή ήταν η αρχική μέθοδος επίλυσης πρωτεϊνικών κρυσταλλικών δομών, έχει αντικατασταθεί σε μεγάλο βαθμό από τη φασικότητα MAD με σεληνομεθειονίνη.
Δόμηση προτύπου και βελτίωση φάσης
Έχοντας πάρει τις αρχικές φάσεις, μπορεί να δομηθεί ένα αρχικό πρότυπο. Αυτό το πρότυπο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να βελτιώσει τις φάσεις, οδηγώντας σε βελτιωμένο πρότυπο, κοκ. Με δεδομένο ένα πρότυπο κάποιων ατομικών θέσεων, αυτές οι θέσεις και οι αντίστοιχοι παράγοντες τους Debye-Waller (ή B-παράγοντες, που εξηγούν τη θερμική κίνηση του ατόμου) μπορούν να βελτιωθούν ώστε να ταιριάξουν με τα παρατηρούμενα δεδομένα περίθλασης, αποδίδοντας ιδανικά ένα καλύτερο σύνολο φάσεων. Ένα νέο πρότυπο μπορεί έπειτα να ταιριάξει με τον νέο χάρτη ηλεκτρονικής πυκνότητας και ένας επιπλέον γύρος βελτίωσης εκτελείται. Αυτό συνεχίζεται μέχρι η σχέση μεταξύ δεδομένων περίθλασης και του προτύπου να μεγιστοποιηθεί. Η συμφωνία μετριέται από έναν παράγοντα R που ορίζεται ως
όπου F είναι ο παράγοντας δομής (structure factor). Ένα παρόμοιο κριτήριο ποιότητας είναι το Rfree, που υπολογίζεται από ένα υποσύνολο (~10%) των ανακλάσεων που δεν συμπεριελήφθησαν στη βελτίωση δομής. Και οι δύο παράγοντες R εξαρτώνται από την ανάλυση των δεδομένων. Ως πρόχειρος κανόνας, το Rfree πρέπει να είναι περίπου η ανάλυση σε angstroms διαιρεμένη με 10· συνεπώς, ένα σύνολο δεδομένων με ανάλυση 2 Å πρέπει να δίνει ένα τελικό Rfree ~ 0,2. Γνωρίσματα χημικού δεσμού όπως στερεοχημεία, δεσμός υδρογόνου και κατανομή μηλών δεσμών και γωνιών είναι συμπληρωματικές μετρήσεις της ποιότητας του προτύπου. Η πόλωση της φάσης είναι σοβαρό πρόβλημα σε τέτοια δόμηση επαναλαμβανόμενου προτύπου. Οι χάρτες παράλειψης (Omit maps) είναι μια συνηθισμένη τεχνική ελέγχου αυτού.
Μπορεί να είναι δυνατό να παρατηρηθεί κάθε άτομο του κρυσταλλωμένου μορίου – πρέπει να υπενθυμιστεί ότι η τελική ηλεκτρονική πυκνότητα είναι ένας μέσος όρος όλων των μορίων μέσα στον κρύσταλλο. Σε κάποιες περιπτώσεις, υπάρχει υπερβολική παραμένουσα αταξία σε αυτά τα άτομα και η τελική ηλεκτρονική πυκνότητα για τα άτομα υφίσταται σε πολλές διαμορφώσεις και απλώνεται σε τέτοια έκταση που δεν είναι πια ανιχνεύσιμη στον χάρτη ηλεκτρονικής πυκνότητας. Η αδύναμη σκέδαση ατόμων όπως το υδρογόνο είναι συνήθως αόρατη. Είναι επίσης δυνατό ένα μοναδικό άτομο να εμφανιστεί πολλές φορές σε χάρτη ηλεκτρονικής πυκνότητας, π.χ., εάν μια πλευρική αλυσίδα πρωτεΐνης έχει πολλές (<4) επιτρεπόμενες διαμορφώσεις. Σε άλλες περιπτώσεις, ο κρυσταλλογράφος μπορεί να ανακαλύψει ότι η συνεπαγόμενη ομοιοπολική δομή του μορίου ήταν εσφαλμένη, ή αλλαγμένη. Παραδείγματος χάρη, οι πρωτεΐνες μπορεί να διασπαστούν ή να υποστούν μεταμεταγραφικές τροποποιήσεις που δεν είχαν ανιχνευτεί πριν στην κρυστάλλωση.
Κατάθεση της δομής
Μόλις το πρότυπο μιας δομής μορίου έχει τελειώσει, κατατίθεται συχνά σε μια κρυσταλλογραφική βάση δεδομένων όπως η Cambridge Structural Database (για μικρά μόρια), η Inorganic Crystal Structure Database (ICSD) (για ανόργανες ενώσεις) ή η Protein Data Bank (για πρωτεϊνικές δομές)). Πολλές δομές που λαμβάνονται από ιδιωτικές εμπορικές επιχειρήσεις για κρυστάλλωση ιατρικών πρωτεϊνών δεν κατατίθενται σε δημόσιες κρυσταλλογραφικές βάσεις δεδομένων.
Θεωρία περίθλασης
Ο κύριος σκοπός της κρυσταλλογραφίας ακτίνων Χ είναι ο καθορισμός της πυκνότητας των ηλεκτρονίων f(r) σε όλον τον κρύσταλλο, όπου r αντιπροσωπεύει τη τρισδιάστατη θέση του διανύσματος μέσα στον κρύσταλλο. Για να γίνει αυτό, χρησιμοποιείται σκέδαση ακτίνων Χ για να συλλεχθούν δεδομένα για τον μετασχηματισμό Φουριέ τους F(q), που αντιστρέφεται μαθηματικά για τη λήψη της καθοριζόμενης πυκνότητας σε πραγματικό χώρο, χρησιμοποιώντας τον τύπο
όπου το ολοκλήρωμα λαμβάνει υπόψη όλες τις τιμές του q. Το τρισδιάστατο πραγματικό διάνυσμα q αναπαριστά ένα σημείο στον αντίστροφο χώρο, δηλαδή, σε συγκεκριμένη ταλάντωση στην ηλεκτρονική πυκνότητα καθώς ένα μετακινείται στην κατεύθυνση στην οποία δείχνει το q. Το μήκος του q αντιστοιχεί στο 2 διαιρεμένο με το μήκος κύματος της ταλάντωσης. Ο αντίστοιχος τύπος για μετασχηματισμό Φουριέ θα χρησιμοποιηθεί παρακάτω
όπου το ολοκλήρωμα αθροίζεται με όλες τις δυνατές τιμές του διανύσματος θέσης r μέσα στον κρύσταλλο.
Ο μετασχηματισμός Φουριέ F(q) είναι γενικά μιγαδικός αριθμός και συνεπώς έχει μέγεθος |F(q)| και φάση φ(q) που σχετίζονται με την εξίσωση
Οι εντάσεις των ανακλάσεων που παρατηρούνται στην περίθλαση ακτίνων Χ μας δίνουν τα μεγέθη |F(q)| αλλά όχι τις φάσεις φ(q). Για τη λήψη των φάσεων, συλλέγονται πλήρη σύνολα ανακλάσεων με γνωστές αλλαγές στη σκέδαση, είτε με διαμόρφωση του μήκους κύματος μετά συγκεκριμένη αιχμή απορρόφησης, είτε προσθέτοντας ισχυρή σκέδαση (δηλαδή, πυκνά ηλεκτρόνια) ατόμων μετάλλου όπως υδραργύρου. Ο συνδυασμός των μεγεθών και των φάσεων δίνει τον πλήρη μετασχηματισμό Φουριέ F(q), που μπορεί να αντιστραφεί για να ληφθεί η ηλεκτρονική πυκνότητα f(r).
Οι κρύσταλλοι εξιδανικεύονται συχνά σαν να είναι τελείως περιοδικοί. Σε αυτήν την ιδανική περίπτωση, τα άτομα είναι τοποθετημένα σε τέλειο πλέγμα, η ηλεκτρονική πυκνότητα είναι τελείως περιοδική και ο μετασχηματισμός Φουριέ είναι F(q) είναι μηδέν εκτός από όταν το q ανήκει στο αντίστροφο πλέγμα (reciprocal lattice) (το αποκαλούμενο κορυφές Μπραγκ). Στην πραγματικότητα, όμως, οι κρύσταλλοι δεν είναι τελείως περιοδικοί· τα άτομα δονούνται γύρω από τη διάμεση θέση τους και μπορεί να υπάρχει αταξία διάφορων τύπων, όπως μωσαϊκότητα (mosaicity), αταξίες (dislocations), διάφορες σημειακές ατέλειες και ετερογένεια στη διαμόρφωση των κρυσταλλικών μορίων. Συνεπώς οι κορυφές Μπραγκ έχουν μετρήσιμο πλάτος και μπορεί να υπάρχει σημαντική διάχυση σκέδασης, ένα συνεχές φάσμα σκεδαζόμενων ακτίνων Χ που πέφτει μεταξύ των κορυφών Μπραγκ.
Διαισθητική κατανόηση με τον νόμο Μπραγκ
Μια διαισθητική κατανόηση της περίθλασης των ακτίνων Χ μπορεί να ληφθεί από το πρότυπο Μπραγκ της περίθλασης . Σε αυτό το πρότυπο, μια δεδομένη ανάκλαση συσχετίζεται με ένα σύνολο ομοιόμορφα διαταγμένων φύλλων που περνά μέσα από τον κρύσταλλο, περνώντας συνήθως μέσα από τα κέντρα των ατόμων του κρυσταλλικού πλέγματος. Ο προσανατολισμός ενός συγκεκριμένου συνόλου φύλλων ταυτοποιείται από από τους τρεις δείκτες Μίλερ (h, k, l) και επιτρέπει στην απόσταση τους να σημειωθεί με d. Ο Ουίλιαμ Λώρενς Μπραγκ πρότεινε ένα πρότυπο στο οποίο οι εισερχόμενες ακτίνες Χ σκεδάζονται κατοπτρικά από κάθε επίπεδο· από αυτήν την υπόθεση, οι ακτίνες Χ που σκεδάζονται από τα γειτονικά επίπεδα θα συνδυαστούν ενισχυτικά (συμβολή) όταν η γωνία θ μεταξύ του επιπέδου και της ακτίνας Χ καταλήγει σε διαφορά μήκους διαδρομής που είναι ακέραιο πολλαπλάσιο n του μήκους κύματος λ της ακτίνας Χ.
Μια ανάκλαση λέγεται ότι δεικτοδοτείται όταν οι δείκτες της Μίλερ (ή, πιο σωστά, οι διανυσματικές συνιστώσες του αντίστροφου πλέγματός της) έχουν ταυτοποιηθεί από το γνωστό μήκος κύματος και τη γωνία σκέδασης 2θ. Τέτοια δεικτοδότηση δίνει τις παραμέτρους της μοναδιαίας κυψέλης, τα μήκη και της γωνίες της μοναδιαίας κυψέλης, καθώς και την ομάδα χώρου της. Επειδή ο νόμος του Μπραγκ δεν ερμηνεύει τις σχετικές εντάσεις των ανακλάσεων, όμως, είναι γενικά ανεπαρκής στην επίλυση της διάταξης των ατόμων μέσα στη μοναδιαία κυψέλη· γι' αυτό πρέπει να εκτελεστεί μια μέθοδος μετασχηματισμού Φουριέ.
Η σκέδαση ως μετασχηματισμός Φουριέ
Η εισερχόμενη δέσμη ακτίνων Χ έχει πόλωση και πρέπει να αναπαρασταθεί ως κύμα διανύσματος· όμως, για απλότητα, ας παρασταθεί εδώ ως βαθμωτό κύμα. Παραβλέπουμε επίσης την περιπλοκότητα της εξάρτησης του χρόνου του κύματος και συγκεντρωνόμαστε απλά στην χωρική εξάρτηση του κύματος. Τα επίπεδα κύματα μπορούν να αναπαρασταθούν με ένα διάνυσμα κύματος kin και έτσι η ισχύς του προσπίπτοντος κύματος τη χρονική στιγμή t=0 δίνεται από
Στη θέση r μέσα στο δείγμα, ας υπάρχει πυκνότητα σκεδαστών f(r)· αυτοί οι σκεδαστές πρέπει να παράξουν ένα σκεδασμένο σφαιρικό κύμα με πλάτος ανάλογο προς το το τοπικό πλάτος του εισερχόμενου κύματος επί τον αριθμό των σκεδαστών σε έναν μικρό όγκο dV γύρω από το r
όπου S είναι η σταθερά αναλογικότητας.
Ας θεωρήσουμε το κλάσμα των σκεδαζόμενων κυμάτων που φεύγουν με ένα εξερχόμενο κυματοδιάνυσμα του kout και χτυπά στην οθόνη στο rscreen. Επειδή δεν υπάρχει απώλεια ενέργειας (ελαστική, όχι ανελαστική σκέδαση), τα μήκη κύματος είναι τα ίδια με τα μεγέθη των κυματοδιανυσμάτων |kin|=|kout|. Από την ώρα που το φωτόνιο σκεδάζεται στο r μέχρι την απορρόφησή του στο rscreen, το φωτόνιο υφίσταται μια αλλαγή στη φάση
Η καθαρή ακτινοβολία που φτάνει στο rscreen είναι το άθροισμα όλων των σκεδαζόμενων κυμάτων μέσα από τον κρύσταλλο
που μπορεί να γραφτεί ως μετασχηματισμός Φουριέ
όπου q = kout – kin. Η μετρούμενη ένταση της ανάκλασης θα είναι το τετράγωνο αυτού του πλάτους
Ζεύγη (mates) Friedel και Bijvoet
Για κάθε ανάκλαση που αντιστοιχεί σε σημείο q στον αντίστροφο χώρο, υπάρχει μια άλλη ανάκλαση της ίδιας έντασης στο αντίθετο σημείο -q. Αυτή η αντίθετη ανάκλαση είναι γνωστή ως το ζεύγος Friedel της αρχικής ανάκλασης. Αυτή η συμμετρία προκύπτει από το μαθηματικό γεγονός ότι η πυκνότητα των ηλεκτρονίων f(r) σε θέση r είναι πάντα πραγματικός αριθμός. Όπως σημειώθηκε παραπάνω, f(r) είναι ο αντίστροφος μετασχηματισμός του μετασχηματισμού Φουριέ της F(q)· όμως, ένας τέτοιος είναι γενικά μιγαδικός αριθμός. Για να εξασφαλίσετε ότι ο f(r) είναι πραγματικός, θα πρέπει ο μετασχηματισμός Φουριέ F(q) να είναι τέτοιος ώστε τα ζεύγη Friedel F(−q) και F(q) να είναι συζυγείς μιγαδικοί μεταξύ τους. Συνεπώς, ο F(−q) έχει το ίδιο μέγεθος με τον F(q), αλλά έχουν αντίθετη φάση, δηλαδή, φ(q) = −φ(q)
Η ισότητα των μεγεθών τους εξασφαλίζει ότι τα ζεύγη Friedel έχουν την ίδια ένταση |F|2. Αυτή η συμμετρία επιτρέπει σε κάποιον να μετρήσει τον πλήρη μετασχηματισμό Φουριέ από μόνο το μισό του αντίστροφου χώρου, π.χ., περιστρέφοντας τον κρύσταλλο ελαφρά περισσότερο από 180° αντί για μια πλήρη περιστροφή 360°. Σε κρυστάλλους με σημαντική συμμετρία, μπορεί ακόμα περισσότερες ανακλάσεις να έχουν την ίδια ένταση (ζεύγη Bijvoet)· σε τέτοιες περιπτώσεις, μπορεί να χρειάζεται ακόμα λιγότερος αντίστροφος χώρος για να μετρηθεί. Σε ευνοϊκές περιπτώσεις υψηλής συμμετρίας, απαιτούνται μερικές φορές μόνο 90° ή ακόμα και 45° των δεδομένων για να εξερευνηθεί πλήρως ο αντίστροφος χώρος.
Ο περιορισμός του ζεύγους Friedel μπορεί να προκύψει από τον ορισμό του αντίστροφου μετασχηματισμού Φουριέ
Επειδή ο Τύπος του Όιλερ δηλώνει ότι eix = cos(x) + i sin(x), ο αντίστροφος μετασχηματισμός Φουριέ μπορεί να διαχωριστεί σε άθροισμα του καθαρά πραγματικού μέρους και του καθαρά φανταστικού μέρους
Η συνάρτηση f(r) είναι πραγματική εάν και μόνο εάν το δεύτερο ολοκλήρωμα Isin είναι μηδέν για όλες τις τιμές του r. Με τη σειρά του, αυτό είναι αληθές εάν και μόνο εάν ικανοποιείται ο παραπάνω περιορισμός
επειδή Isin = −Isin implies that Isin=0.
Σφαίρα Ewald's
Κάθε εικόνα περίθλασης ακτίνας Χ αντιπροσωπεύει μόνο ένα τμήμα, ένα σφαιρικό τμήμα του αντίστροφου χώρου, όπως μπορεί να παρατηρηθεί από την κατασκευή της σφαίρας Ewald. Και το kout και το kin έχουν το ίδιο μήκος κύματος, λόγω της ελαστικής σκέδασης, επειδή το μήκος κύματος δεν έχει αλλαχθεί. Συνεπώς, μπορούν να αναπαρασταθούν ως δύο ακτινικά διανύσματα σε σφαίρα αντίστροφου χώρου, που εμφανίζει τις τιμές του q που είναι δείγματα σε δεδομένη εικόνα περίθλασης. Επειδή υπάρχει ελαφριά διασπορά των εισερχόμενων μηκών κυμάτων της εισερχομένης δέσμης ακτίνων Χ, οι τιμές του|F(q)|μπορούν να μετρηθούν μόνο για τα διανύσματα q που βρίσκονται μεταξύ των δύο σφαιρών που αντιστοιχούν σε αυτές τις ακτίνες. Συνεπώς, για να ληφθεί πλήρες σύνολο δεδομένων μετασχηματισμού Φουριέ, είναι απαραίτητη η περιστροφή του κρυστάλλου ελαφρώς περισσότερο από 180°, ή μερικές φορές λιγότερο εάν εμφανίζεται επαρκής συμμετρία. Πλήρης περιστροφή 360° δεν χρειάζεται λόγω της εσωτερικής συμμετρίας των μετασχηματισμών Φουριέ των πραγματικών συναρτήσεων (όπως η ηλεκτρονική πυκνότητα), αλλά απαιτείται "ελαφρώς περισσότερο" από 180° για να καλύψει όλον τον αντίστροφο χώρο δεδομένης ανάλυσης λόγω της καμπυλότητας της σφαίρας Ewald. Πρακτικά, ο κρύσταλλος κουνιέται λίγο (0,25-1°) για να ενσωματώσει τις ανακλάσεις κοντά στα όρια των σφαιρικών φλοιών Ewald.
Συνάρτηση Πάτερσον
Ένα γνωστό αποτέλεσμα των μετασχηματισμών Φουριέ είναι το θεώρημα αυτοσυσχέτισης (autocorrelation), που αναφέρει ότι η αυτοσυσχέτιση c(r) συνάρτησης f(r)
έχει μετασχηματισμό Φουριέ C(q) που είναι το τετράγωνο του μεγέθους του F(q)
Συνεπώς, η συνάρτηση αυτοσυσχέτισης c(r) της ηλεκτρονικής πυκνότητας (γνωστή επίσης ως συνάρτησης Πάτερσον) μπορεί να υπολογιστεί άμεσα από τις εντάσεις ανάκλασης, χωρίς υπολογισμό των φάσεων. Βασικά, αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον άμεσο καθορισμό της κρυσταλλικής δομής· όμως, είναι δύσκολο να πραγματοποιηθεί στην πράξη. Η συνάρτηση αυτοσυσχέτισης αντιστοιχεί στην κατανομή των διανυσμάτων μεταξύ ατόμων στον κρύσταλλο· συνεπώς, κρύσταλλος N ατόμων στη μοναδιαία κυψελίδα του μπορεί να έχει N(N-1) κορυφές στη συνάρτηση Πάτερσον. Με δεδομένο τα αναπόφευκτα σφάλματα στη μέτρηση των εντάσεων και τις μαθηματικές δυσκολίες ανακατασκευής ατομικών θέσεων από τα διατομικά διανύσματα, αυτή η τεχνική χρησιμοποιείται σπάνια στην επίλυση δομών, εκτός από τους πολύ απλούς κρυστάλλους.
Πλεονεκτήματα κρυστάλλου
Αρχικά, μια ατομική δομή μπορεί να προσδιοριστεί εφαρμόζοντας σκέδαση ακτίνων Χ σε μη κρυσταλλική δείγματα, ακόμα και σε μεμονωμένο μόριο. Όμως, οι κρύσταλλοι προσφέρουν πολύ πιο ισχυρό σήμα λόγω της περιοδικότητάς τους. Ένα κρυσταλλικό δείγμα είναι εξ ορισμού περιοδικό· ο κρύσταλλος αποτελείται από πολλές μοναδιαίες κυψέλες που επαναλαμβάνονται επ' άπειρο σε τρεις ανεξάρτητες κατευθύνσεις. Τέτοια περιοδικά συστήματα έχουν ένα μετασχηματισμό Φουριέ που συγκεντρώνεται σε περιοδικά επαναλαμβανόμενα σημεία σε αντίστροφο χώρο γνωστό ως κορυφές Μπραγκ· οι κορυφές Μπραγκ αντιστοιχούν στα σημεία ανάκλασης που παρατηρούνται στην εικόνα περίθλασης. Επειδή το πλάτος σε αυτές τις ανακλάσεις αυξάνεται γραμμικά με τον αριθμό N των σκεδαστών, η παρατηρούμενη ένταση αυτών των σημείων πρέπει να αυξάνεται δευτεροβάθμια, όπως N2. Με άλλα λόγια, η χρήση κρυστάλλου συγκεντρώνει την ασθενή σκέδαση των ξεχωριστών μοναδιαίων κυψελών σε μια πολύ πιο ισχυρή, σύμφωνη ανάκλαση που μπορεί να παρατηρηθεί πάνω από τον θόρυβο. Αυτό είναι παράδειγμα συμβολής.
Σε υγρό, σκόνη ή άμορφο δείγμα, τα μόρια μέσα σε αυτό το δείγμα είναι σε τυχαίους προσανατολισμούς. Τέτοια δείγματα έχουν συνεχές φάσμα Φουριέ που εξαπλώνει ομοιόμορφα το πλάτος του μειώνοντας συνεπώς την μετρούμενη ένταση του σήματος, καθώς παρατηρείται σε βιολογική σκέδαση ακτίνων Χ μικρής γωνίας (Biological Small-Angle X-ray Scattering ή SAXS). Πιο σημαντική είναι η απώλεια πληροφοριών προσανατολισμού. Αν και θεωρητικά εφικτό, είναι πειραματικά δύσκολο να ληφθούν δομές ατομικής ανάλυσης περίπλοκων, ασύμμετρων μορίων από τέτοια εκ περιστροφής δεδομένα μέσου όρου. Ενδιάμεση περίπτωση είναι η περίθλαση ίνας στην οποία οι υπομονάδες διατάσσονται περιοδικά σε τουλάχιστον μια διάσταση.
Παραπομπές
Παραπέρα μελέτη
Διεθνείς πίνακες κρυσταλλογραφίας
Συλλογές άρθρων
Βιβλία
, PDF copy of select chapters
Εφαρμοσμένη υπολογιστική ανάλυση δεδομένων
Ιστορικά
Ewald, P. P., editor 50 Years of X-Ray Diffraction (Reprinted in pdf format for the IUCr XVIII Congress, Glasgow, Scotland, International Union of Crystallography).
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Μαθήματα
Learning Crystallography
Simple, non technical introduction
The Crystallography Collection , video series from the Royal Institution
"Small Molecule Crystalization" (PDF) at Illinois Institute of Technology website
International Union of Crystallography
Crystallography 101
Interactive structure factor tutorial , demonstrating properties of the diffraction pattern of a 2D crystal.
Picturebook of Fourier Transforms , illustrating the relationship between crystal and diffraction pattern in 2D.
Lecture notes on X-ray crystallography and structure determination
Online lecture on Modern X-ray Scattering Methods for Nanoscale Materials Analysis by Richard J. Matyi
Interactive Crystallography Timeline from the Royal Institution
Πρωτεύουσες βάσεις δεδομένων
Crystallography Open Database (COD)
Protein Data Bank (PDB)
Nucleic Acid Databank (NDB)
Cambridge Structural Database (CSD)
Inorganic Crystal Structure Database (ICSD)
Biological Macromolecule Crystallization Database (BMCD)
Παράγωγες βάσεις δεδομένων
PDBsum
Proteopedia – the collaborative, 3D encyclopedia of proteins and other molecules
RNABase
HIC-Up database of PDB ligands
Structural Classification of Proteins database
CATH Protein Structure Classification
List of transmembrane proteins with known 3D structure
Orientations of Proteins in Membranes database
Δομική επιβεβαίωση
MolProbity structural validation suite
ProSA-web
NQ-Flipper (check for unfavorable rotamers of Asn and Gln residues)
DALI server (identifies proteins similar to a given protein)
Κρυσταλλογραφία
Δομή της πρωτεΐνης
|
154746
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B7%CF%83%CE%AF%20%CE%9C%CF%80%CE%AC%CE%BD%CE%BA%CE%B5%CF%81
|
Νησί Μπάνκερ
|
Το νησί του Μπάνκερ είναι μία χερσόνησος που βρίσκεται στον κόλπο του Γιάρμουθ, κοντά στην πόλη του Γιάρμουθ, στη Νέα Σκωτία. Στο νησί υπάρχουν ένας Φάρος, που οι κάτοικοι αποκαλούν σκωπτικά Φως του Κοριού, δεξαμενές πετρελαίου της εταιρείας Irving oil και μια αποβάθρα.
Νησιά της Νέας Σκωτίας
|
376762
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7%20%CE%A0%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD%20%CE%91%CE%BD%CF%89%CE%BD%CF%8D%CE%BC%CF%89%CE%BD%20%CE%95%CF%84%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B5%CE%B9%CF%8E%CE%BD
|
Ένωση Ποδοσφαιρικών Ανωνύμων Εταιρειών
|
Η Ένωση Ποδοσφαιρικών Ανωνύμων Εταιρειών (Ε.Π.Α.Ε.), η οποία αποτελούσε νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου (Ν.Π.Ι.Δ.) με έδρα την Αθήνα και ιδρύθηκε το 1979 με το ν. 879/1979, ήταν υπεύθυνη για τη διεξαγωγή των επαγγελματικών πρωταθλημάτων ποδοσφαίρου στην Ελλάδα.
Από το 1991 με το νόμο 1958/1991, η Ε.Π.Α.Ε. ανέλαβε την οργάνωση και τη διεξαγωγή των πρωταθλημάτων Α΄ Εθνικής, Β΄ Εθνικής και Γ΄ Εθνικής Κατηγορίας, αν και στη Γ΄ Εθνική δικαίωμα συμμετοχής είχαν είτε οι «Ποδοσφαιρικές Ανώνυμες Εταιρείες» (Π.Α.Ε.), είτε τα αθλητικά σωματεία που είχαν ιδρύσει «Τμήματα Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών» τα οποία δημιουργήθηκαν με τον ίδιο νόμο. Το 1996 μετονομάστηκε σε «Ελληνικός Σύνδεσμος Ανωνύμων Ποδοσφαιρικών Εταιρειών» (Ε.Σ.Α.Π.Ε.) με το ν. 2433/1996, χωρίς να αλλάξει τα διακριτικά της Ε.Π.Α.Ε.
Το 2006 ακολούθησε η αντικατάστασή της από την Ένωση Επαγγελματικού Ποδοσφαίρου Β΄ και Γ΄ Εθνικής Κατηγορίας. Το ίδιο έτος, η νέο-συσταθείσα τότε Ένωση Επαγγελματικού Ποδοσφαίρου Α΄ Εθνικής Κατηγορίας ανέλαβε τη διοργάνωση του πρωταθλήματος της Α΄ Εθνικής Κατηγορίας.
Διατελέσαντες Πρόεδροι Ε.Π.Α.Ε.
Από την ίδρυση της Ε.Π.Α.Ε. (και την καθιέρωση του επαγγελματικού ποδοσφαίρου) το 1979, έως την αντικατάστασή της από την Super League το 2006, πρόεδροι της θήτευσαν οι ακόλουθοι:
1979-1980: Μάκης Ιθακήσιος
1980-1981: Αθανάσιος Μαρκόπουλος
1981-1983: Γιώργος Δέδες (πρώτη θητεία)
1983-1984: Κώστας Γκουρτζούλης (πρώτη θητεία)
1984-1985: Κώστας Σκούρας
1985-1986: Κώστας Γκουρτζούλης (δεύτερη θητεία)
1986-1987: Δημήτριος Γιώτσας
1987-1988: Ευστάθιος Δουκάκης
1988-1989: Βασίλης Τριανταφυλλίδης (Χάρρυ Κλυνν)
1989: Ευριπίδης Ρεβελάκης
1989-1997: Γιώργος Δέδες (δεύτερη θητεία)
1997-1998: Στέλιος Σφακιανάκης
1998-1999: Κώστας Αλαμάνος
1999-2001: Βίκτωρ Μητρόπουλος
2001-2005: Αθανάσιος Κανελλόπουλος
2005-2006: Αλέξανδρος Λυκουρέζος
2006: Βασίλης Κοντοβαζαινίτης
Αρμοδιότητες
Ως τακτικό μέλος της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (Ε.Π.Ο.) μετείχε στο Διοικητικό Συμβούλιο της Ε.Π.Ο. με δύο αντιπροσώπους της.
Δείτε επίσης
Κύπελλο Ε.Π.Α.Ε.
Παραπομπές
Ποδοσφαιρικές Ομοσπονδίες Ελλάδας
|
54883
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B5%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82
|
Λεόντιος Θεοτοκίτης
|
Ο Λεόντιος ήταν μοναχός στην Ιερά Μονή των Αγίων Αποστόλων στο όρος Αυξεντίου, όταν τον Φεβρουάριο ή Μάρτιο του 1189 εξελέγη Πατριάρχης με την υποστήριξη του Αυτοκράτορα Ισαάκιου Β΄ Αγγέλου.
Είχε το προσωνύμιο Θεοτοκίτης, διότι ο Ισαάκιος Άγγελος ορκιζόταν ότι είδε σε όνειρο την Θεοτόκο, η οποία του τον υπέδειξε. Ομοίως και όταν τον έπαυσε επτά μήνες αργότερα, αποδίδοντας και την παύση του σε όραμα της Παναγίας.
Παραπομπές
Πηγές
Λεοντιος
Βυζαντινοί του 12ου αιώνα
Επίσκοποι του 12ου αιώνα
|
320988
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Confessions%20on%20a%20Dance%20Floor
|
Confessions on a Dance Floor
|
Το Confessions on a Dance Floor είναι το δέκατο στούντιο άλμπουμ από την Αμερικανίδα τραγουδίστρια - τραγουδοποιό Μαντόνα. Κυκλοφόρησε στις 11 Νοεμβρίου 2005 από την Warner Bros Records και ήταν μια τελείως διαφορετική δουλειά από το προηγούμενο άλμπουμ της American Life (2003). Έχει επιρροές απ' την 70's και 80's ντίσκο, καθώς και από τη σύγχρονη μουσική των κλαμπς. Αρχικά, εργάστηκε με τον Mirwais Ahmadzai αλλά αργότερα ένιωσε ότι η συνεργασία τους δεν πήγαινε προς την κατεύθυνση που ήθελε. Έτσι, ξεκίνησε απ' την αρχή την προετοιμασία του άλμπουμ με τον Stuart Price.
Μουσικά το άλμπουμ είναι δομημένο σαν ένα σετ DJ. Τα τραγούδια είναι αναμειγμένα και συνδέονται έτσι, ώστε να παίζονται χωρίς να υπάρχει κανένα κενό. Τον τίτλο τον πήρε γιατί το tracklisting του άλμπουμ αποτελείται από ξέγνοιαστα και χαρούμενα τραγούδια στην αρχή, ενώ στη συνέχεια εξελίσσονται σε πιο σκοτεινές μελωδίες και στίχους. Σε διάφορα τραγούδια του άλμπουμ χρησιμοποιεί δείγματα από καλλιτέχνες όπως οι ABBA, Donna Summer, Pet Shop Boys, Bee Gees και Depeche Mode. Ένα κομμάτι του άλμπουμ, το "Isaac", δεν έγινε αποδεκτό από ορισμένους ισραηλινούς ραβίνους γιατί ισχυρίστηκαν ότι απευθύνεται στον Yitzhak Luria (λόγιο της Καμπάλα τον 16ο αιώνα).
Σύγχρονοι κριτικοί επαίνεσαν το άλμπουμ χαρακτηριζοντάς το, ως την επιστροφή της κλασσικής Μαντόνα και το κατέταξαν ως ένα από τα καλύτερα της. Το 2007 τιμήθηκε με βραβείο Γκράμι στην κατηγορία Best Electronic/Dance Album, καθώς και μ' ένα βραβείο από τα BRIT Awards το 2006, στην κατηγορία International Female Solo Artist. Μετά την κυκλοφορία του, το άλμπουμ έφτασε την κορυφή των τσαρτς σε 40 χώρες, κερδίζοντας μια θέση στο βιβλίο του Ρεκόρ Γκίνες. Παρά το γεγονός ότι κυκλοφόρησε προς το τέλος του 2005 κατετάχθη ως το έκτο άλμπουμ με τις περισσότερες πωλήσεις εκείνης της χρονιάς. Υπολογίζεται ότι μέχρι σήμερα έχει πουλήσει πάνω από 12 εκατομμύρια αντίτυπα.
Σχετικά με το άλμπουμ
Η Μαντόνα σε μια συνέντευξη στο Billboard είπε ότι ξενυχτούσαν για να εργάζονται πάνω στο άλμπουμ μαζί με τον Price. Αυτό έδωσε την ευκαιρία στη Μαντόνα να εργαστεί σε άλλες πτυχές των συνθέσεων. Επίσης, είπε ότι η συνεργασία τους ήταν σαν αδερφού - αδερφής σε αντίθεση με όλες τις υπόλοιπες συνεργασίες της, αφού είχαν δουλέψει μαζί κιόλας και στη Re-Invention World Tour.
Μουσική και Στίχοι
Μουσικά το άλμπουμ είναι δομημένο σαν ένα νυχτερινό σετ που αποτελείται από έναν DJ. Η μουσική ξεκινά από το φως και τη χαρά, και καθώς εξελίσσεται, γίνεται πιο έντονη, με τους στίχους να ασχολούνται περισσότερο σχετικά με προσωπικά συναισθήματα, όπως, εξομολογήσεις (Confessions). Σύμφωνα με τη Madonna, Αυτή ήταν η κατεύθυνση του δίσκου μου, αυτός ήταν ο σκοπός, να μπορείτε να τον ακούσετε σ' ένα πάρτυ ή στο αυτοκίνητο σας. Ασταμάτητα. Το πρώτο τραγούδι του άλμπουμ "Hung Up", έχει ένα sample απ'τους ΑΒΒΑ το "Gimme! Gimme! Gimme! (A Man After Midnight) (1979). Στο "Forbidden Love", ενσωμάτωσε στοιχεία απ'το έργο του Electronic γκρουπ Kraftwerk.
Το "Push" είναι σαν μια συνέχεια του "Borderline" (1984) και ήταν αφιερωμένο στον τότε σύζυγο της Guy Ritchie. Έναν παλλόμμενο ρυθμό έχει το "Isaac", το οποίο ήταν το μόνο τραγούδι που έφερνε σαν μπαλάντα στο άλμπουμ. Ωστόσο, το τραγούδι είχε επικριθεί έντονα από μια ομάδα Ισραηλινών που σχολίασαν ότι η Μαντόνα βλασφημούσε τη θρησκεία τους. Αρχικά, η Μαντόνα ήθελε να το ονομάσει "Fear of Flying".
Όσο αφορά τους στίχους, στο "Sorry" λέει τον τίτλο του τραγουδιού (στα ελληνικά "Συγνώμη") σε 10 διαφορετικες γλώσσες. Στο "I Love New York" απεικονίζει τη Μαντόνα να υμνεί την πόλη που την έκανε αυτό που είναι σήμερα, στο "Let It Will Be" τραγουδάει για την επιτυχία και τη δόξα και με το "Like It or Not" μιλάει για το σταυροδρόμι του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος.
Κριτικές
Το Confessions on a Dance Floor κέρδισε παγκόσμια αναγνώριση απ' τους κριτικούς. Το τελικό του σκορ από τη Metacritic ήταν 80/100, βασισμένο σε 28 επαγγελματικές κριτικές. Ο Keith Caulfield από το Billboard σχολίασε είναι μια ευπρόσδεκτη επιστροφή από τη Βασιλισσα της Ποπ. Ο Stephen Thomas Erlewine από το Allmusic ανέφερε ότι είναι η πρώτη φορά που η Μαντόνα ακούγεται σαν ένας βετεράνος μουσικός. Ο Alan Braidwood απ' το BBC υποστήριξε, είναι το πιο εμπορικό άλμπουμ της Μαντόνα τα τελευταία 15 χρόνια. Ο Alexis Petridis από την εφημερίδα The Guardian είπε, μπορεί να είναι μια επιστροφή στις βασικές αξίες της Μαντόνα, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει κάτι πρωτότυπο και γενναίο με το άλμπουμ. Ο Peter Robinson από το Observer Music Monthly δήλωσε ότι είναι στο ίδιο επίπεδο με τα True Blue (1986) και Like a Prayer (1989). Υποστηρίζει ότι το άλμπουμ δεν θα ήταν έτσι όπως είναι αν δεν υπήρχε η Μαντόνα, αλλά η παραγωγή του Stuart Price κλέβει την παράσταση. Σύμφωνα με τον Deusner, το πρώτο μισό του άλμπουμ, μέχρι το κομμάτι "I Love New York" ήταν δυνατό, άλλα το δεύτερο μέρος του χάνει τη λεπτή ισορροπία μεταξύ της ποπ ελαφρότητας και της πνευματικής βαρύτητας.
Ο Thomas Inskeep από το Stylus Magazine τη θεώρησε ως την καλύτερη προσπάθειά της μετά το Ray of Light, ενώ ο Kelefa Sanneh από τους New York Times το αποκάλεσε ενθουσιώδες. Ο Christian John Wikane από το περιοδικό PopMatters.com σχολίασε ότι, αποδεικνύει ότι η Μαντόνα μπορεί να πλησιάζει τα 50, αλλά παραμένει μια δυνατή παρουσία στην ποπ μουσική. Το The Village Voice επισήμανε ότι βρήκε τη μουσική της μοίρα και είναι άνετα ο χορευτικός δίσκος της χρονιάς. Ο Alan Light από το Rolling Stone δήλωσε, το άλμπουμ μας δείχνει ότι η Μαντόνα δεν έχασε ποτέ την πίστη της για τη δύναμη του ρυθμού, και συνέχισε, το άλμπουμ δεν θα αντέξει στο πέρασμα του χρόνου όπως οι ένδοξες πρώτες επιτυχίες της απ' τα 80's, αλλά μπορεί ακόμα να κάνει τον κόσμο να χορέψει."Τέλος, ο Jason Shawhan από την ιστοσελίδα About.com ονόμασε το άλμπουμ το πιο διασκεδαστικό που έχει βγάλει μετά το True Blue.
Αναγνώριση και βραβεία
Κέρδισε βραβείο στην κατηγορία Best International Female Solo Artist το 2006, στα BRIT Awards. Την ίδια χρονιά το άλμπουμ κέρδισε την κατηγορία World's Best Selling Pop Artist and Best Selling U.S. Artist, στα World Music Awards. Ήταν υποψήφια για πέντε βραβεία στα MTV Video Music Awards 2006 για το πρώτο σινγκλ, Hung Up. Ήταν επίσης υποψήφια στα MTV Europe Music Awards, στις κατηγορίες Best Album of the Year, Best Pop Video, and Best Female Artist. Το 2007 κέρδισε Γκράμι στην κατηγορια Best Dance/Electronic Album.
Εμπορικότητα
Έφτασε το νούμερο 1 σε 40 χώρες. Στις ΗΠΑ, το άλμπουμ έκανε το ντεμπούτο του στο νούμερο ένα στο Billboard 200 chart, πουλώντας 350.000 αντίτυπα την πρώτη εβδομάδα. Μέχρι το 2013 έχει πουλήσει 1,703,000 αντίτυπα στην Αμερική. Έχει πιστοποιηθεί δύο φορές πλατινένιο στην Αυστραλία και πήγε στο νούμερο ένα επίσης στον Καναδά με πωλήσεις 74,000 την πρώτη εβδομάδα.
Στην κορυφή των τσαρτ βρέθηκε και στο Ηνωμένο Βασίλειο, κανοντάς το, το ένατο νούμερο ένα άλμπουμ της εκέι, πουλώντας πάνω απο 1,600,000 αντίτυπα μέχρι το 2012. Το άλμπουμ, επίσης, πήγε στο νούμερο ένα στα ευρωπαϊκά charts και, στις 13 Σεπτεμβρίου του 2006, πιστοποιήθηκε τέσσερις φορές πλατινένιο από τη Διεθνή Ομοσπονδία Φωνογραφικής Βιομηχανίας (IFPI). Στην Ιρλανδία έφτασε μέχρι το 3, στη Γαλλία το 113, αλλά την επόμενη εβδομάδα πήδηξε 112 θέσεις πηγαίνοντας στο ένα. Στο Χονγκ Κονγκ απονεμήθηκε το βραβείο "Gold Disc Award". Σε όλη την Ευρώπη έφτασε νούμερο ένα στην Αυστρία, το Βέλγιο (Φλάνδρα και Βαλλονία), Δανία, Φινλανδία, Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Ουγγαρία, Νορβηγία, Πολωνία, Ισπανία, Σουηδία και Ελβετία. Παρά το γεγονός ότι κυκλοφόρησε στο μισό του 2005, ήταν το έκτο άλμπουμ με τις περισσότερες πωλήσεις της χρονιάς (6,300,000). Μέχρι το 2012 έχει πουλήσει πάνω από 12,000,000 παγκοσμίως.
Η Μαντόνα κέρδισε το βραβείο για "Best International Female Artist Solo" το 2006 στα "BRIT Awards". Επίσης, κέρδισε "World's Best Selling Pop Artist" και "Best Selling U.S. Artist" το 2006 στα "World Music Awards". Ήταν υποψήφια για πέντε βραβεία στα "MTV Video Music Awards" για το "Hung Up" και υποψήφια για "Best Album of the Year", "Best Pop Video" και "Best Female Artist" στα MTV Europe Music Awards το 2006. Το "Rolling Stone" το κατέταξε στο νούμερο 22 για τα άλμπουμ της χρονιάς. Κέρδισε επίσης ένα βραβείο Grammy στην κατηγορία "Best Dance/Electronic Album" το 2007.
Singles
Το "Hung Up" που χρησιμοποιήθηκε αρχικά σε μια σειρά από τηλεοπτικές διαφημίσεις και σήριαλ, κυκλοφόρησε ως πρώτο σινγκλ του άλμπουμ στις 17 Οκτωβρίου του 2005. Το τραγούδι εκτιμήθηκε από τους κριτικούς οι οποίοι είπαν ότι το τρακ θα αποκαταστήσει τη φήμη της Μαντόνα που είχε πέσει κάπως από το 2003 με το "American Life". Επίσης, υποστήριξαν ότι ήταν το καλύτερο χορευτικό κομμάτι της μέχρι σήμερα. Έγινε μια παγκόσμια εμπορική επιτυχία, φτάνοντας στην κορυφή των τσαρτς 41 χωρών και κερδίζοντας μια θέση στο Βιβλίο Ρεκόρ Γκίνες, μαζί με το άλμπουμ. Στις Ηνωμένες Πολιτείες έγινε το 36ο τραγούδι της που μπαίνει στο Top 100 του Billboard ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του Έλβις Πρίσλεϊ. Το αντίστοιχο βίντεο ήταν ένα αφιέρωμα στον Τζον Τραβόλτα, τις ταινίες και τον χορό του.
Το "Sorry" κυκλοφόρησε ως δεύτερο σινγκλ από το άλμπουμ στις 28 Φεβρουαρίου του 2006. Το τραγούδι έλαβε θετικές κριτικές και δήλωσαν ότι είναι το καλύτερο κομμάτι στο "Confessions on a Dance Floor". Έγινε μεγάλη επιτυχία στην Ιταλία, την Ισπανία, τη Ρουμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου έγινε το 12ο νούμερο ένα σινγκλ της Μαντόνα εκεί. Σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο έφτασε στη δεκάδα των τσαρτς, εκτός από την Αμερική, στην οποία δεν είχε τόσο μεγάλη επιτυχία λόγω του σαμποτάζ από τα ραδιόφωνα. Το βίντεο είναι σαν τη συνέχεια του "Hung Up".
Το "Get Together", κυκλοφόρησε ως το τρίτο σινγκλ του άλμπουμ από την Warner Bros Records στις 6 Ιουνίου του 2006. Την απόφαση να κυκλοφορήσει ως σινγκλ την πήραν αφού ήταν το τρίτο τραγούδι του άλμπουμ με τα πιο πολλά κατεβάσματα στα iTunes. Το κυκλοφόρησε για να συμπέσει με την έναρξη της Confessions Tour. Οι κριτικοί έδωσαν συγχαρητήρια στην ικανότητα της Μαντόνα να μετατρέπει τα κλισέ σχόλια σε ποπ συνθήματα με αυτό το τραγούδι. Έγινε επιτυχία στα dance charts στην Αμερική. Το μουσικό βίντεο ειναι επεξεργασμένο έτσι ώστε να φαίνεται σαν κινούμενα σχέδια ενώ γυρίστηκε στο Koko Club στο Λονδίνο.
Το "Jump" ήταν το τέταρτο και το τελευταίο σινγκλ από το άλμπουμ, που κυκλοφόρησε στις 31 Οκτωβρίου 2006. Μπήκε στη δεκάδα σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες και νούμερο ένα σε Ιταλία και Ουγγαρία. Στην Αμερική δεν είχε τεράστια επιτυχία. Στο βίντεο η Μαντόνα φοράει μια ξανθιά περουκα bob και ένα μαύρο δερμάτινο κορμάκι ενώ συμμετέχουν χορευτές που κάνουν παρκούρ.
Προώθηση
Για την προώθηση του άλμπουμ, η Μαντόνα εμφανίστηκε στα "MTV Europe Music Awards" το 2005 και στα "Grammy Awards" το 2006. Επίσης έπαιξε μερικά απ' τα τραγούδια της σε κλαμπ στο Λονδίνο, όπως, Koko Club και G-A-Y, αλλά και σε άλλες χώρες όπως, τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ιαπωνία, τη Γερμανία και τη Γαλλία, για την προώθηση του "Hung Up Promo Tour". Τέλος ξεκίνησε την περιοδεία της Confessions Tour τον Μάιο του 2006 με τα έσοδα μόνο στις ΗΠΑ να ξεπερνάνε τα 194,7 δολάρια. Κέρδισε βραβεία όπως, "Most Creative Stage Production" στα "Pollstar Concert Industry Awards", και "Top Boxscore" απ' τα "Billboard Touring Awards".
Track Listing
Σημειώσεις
Τα δείγματα του "Hung Up", "Gimme! Gimme! Gimme! (A Man After Midnight)" ηχογραφήθηκαν από τους ABBA και γράφτηκαν από τους Benny Andersson και Björn Ulvaeus.
Το "Get Together" αρχικά παράχτηκε από τους Anders Bagge και Peer Åström.
Τσαρτς και Πιστοποιήσεις
Τσαρτς
Πιστοποιήσεις
Τέλος Χρονιάς Τσαρτ
Τέλος Δεκαετίας Τσαρτ
Formats
CD — 12-track continuous, crossfading mix
CD Limited Deluxe Edition — 13-track version, released in December 2005, includes bonus track, 'Fighting Spirit', a 40 page picture book from the Steven Klein photo session; an 80 page blank journal book, which includes lyrics from the album track "Like It or Not"; a one month free ICON fanclub membership, and a unique slipcover housing. All tracks are a continuous mix, except for the bonus track.
Digital Version — Digital download 12-track edition, all tracks are separate and do not crossfade.
Digital Non-Stop Mix - digital download which blends the 12 songs into one long continuous track.
iTunes Non-Stop Mix — digital download which blends the 12 songs into one long, continuous track. It also includes the "Hung Up" music video.
Limited Edition 2-LP Pink Vinyl Set
Confessions Remixed'' — Promotional triple 12" vinyl set with all remixes by Stuart Price, released on April 11, 2006, with a limited print of only 3,000 copies.
Japanese Tour Edition — 2006 re-release to promote the Confessions Tour, includes the 12-track CD with bonus DVD including the music videos and making of specials for "Hung Up" and "Sorry".
Παραπομπές
Δισκογραφία της Μαντόνα
Άλμπουμ του 2005
Άλμπουμ της Μαντόνα
|
620171
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CE%9F%CF%87%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B1%CF%82
|
Δήμος Οχρίδας
|
Ο Δήμος Οχρίδας ή Δήμος Αχρίδας () είναι δήμος στο ανατολικό μέρος της Βόρειας Μακεδονίας. Αποτελεί μέρος της Νοτιοδυτικής Στατιστικής Περιφέρειας. Οχρίδα (Αχρίδα) ονομάζεται επίσης η πόλη στην οποία βρίσκεται η έδρα του Δήμου Οχρίδας.
Γεωγραφία
Ο Δήμος Οχρίδας συνορεύει με:
τον Δήμο Ντεμπάρτσα στα δυτικά και βόρεια
τον Δήμο Ρέσεν στα ανατολικά
την Δήμο Ντεμίρ Χισάρ στα βορειοανατολικά.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Δήμοι της Βόρειας Μακεδονίας
Νοτιοδυτική Στατιστική Περιφέρεια (Βόρεια Μακεδονία)
|
233400
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82%20%CE%A1%CF%8C%CE%BA%CE%B1%CF%82%20%28%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82%29
|
Νικόλαος Ρόκας (νομικός)
|
Ο Νικόλαος Ρόκας (γενν. Αθήνα, 5 Μαρτίου 1940) είναι Έλληνας νομικός, συγγραφέας πολλών μελετών του ελληνικού εμπορικού δικαίου.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στην Αθήνα και είναι γιος του καθηγητή Κωνσταντίνου Ρόκα, εγγονός του αντιστρατήγου Νικολάου Ρόκα, καθώς και εγγονός, από την πλευρά της μητέρας του, του πρύτανη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου Ιωάννη Θεοφανόπουλου. Σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στη συνέχεια, μετέβη στο Μόναχο, όπου ολοκλήρωσε το διδακτορικό του υπό την εποπτεία του καθηγητή Ευγένιου Ούλμερ (Eugen Ulmer) (1964).
Το 1971, αναγορεύθηκε υφηγητής με την εργασία του «Τα όρια της εξουσίας της πλειοψηφίας εις το δίκαιον των ανωνύμων εταιριών». Η εργασία αυτή, επηρέασε την ελληνική νομολογία, η οποία μέχρι τότε βασίζονταν στο δόγμα της «παντοδυναμίας» της γενικής συνέλευσης της Ανώνυμης Εταιρίας. Στη συνέχεια, συνέγραψε τα εγχειρίδια για τον Αθέμιτο Ανταγωνισμό το 1975 και το Δίκαιο των Σημάτων το 1978, κλάδοι για τους οποίους δεν υπήρχαν σύγχρονα συστηματικά εγχειρίδια. Το πιο γνωστό του εγχειρίδιο είναι οι «Εμπορικές Εταιρίες», το οποίο εκδόθηκε αρχικά το 1974 και έκτοτε επανεκδίδεται τακτικά, το οποίο παραπέμπεται κατά κόρον από την ελληνική νομολογία και διδάσκεται, μεταξύ άλλων, στις νομικές σχολές Αθηνών και Θράκης. Το 1981, ανέλαβε τη διεύθυνση του περιοδικού «Επιθεώρηση του Εμπορικού Δικαίου» μαζί με τον Ιωάννη Ρόκα.
Δίδαξε επί σειρά ετών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από το 1974 έως το 2007, διατελώντας από το 1980, τακτικός καθηγητής του εμπορικού δικαίου. Από το 2007 είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διετέλεσε αντιπρόεδρος του Τμήματος Νομικής, διευθυντής του Τομέα Β΄ Ιδιωτικού Δικαίου του ίδιου τμήματος, μέλος πολλών νομοπαρασκευαστικών επιτροπών, μεταξύ αυτών, για τον πτωχευτικό κώδικα, τις προσωπικές εταιρίες, τη διεθνή εμπορική διαιτησία και για το δίκαιο σημάτων στην οποία ήταν πρόεδρος, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Συνδέσμου Ελλήνων Εμπορικολόγων, πρόεδρος και μέλος του νομικού συμβουλίου της Τράπεζας της Ελλάδος, πρόεδρος και μέλος του νομικού συμβουλίου της Αγροτικής Τράπεζας, μέλος του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου σημάτων, πρόεδρος και μέλος διαιτητικών δικαστηρίων, μέλος του ειδικού δικαστηρίου αγωγών κακοδικίας, καθώς και μέλος του ειδικού δικαστηρίου του Μισθοδικείου (αρ. 88 παρ. 2 του Συντάγματος). Υπό την τελευταία ιδιότητα, το 2006, μαζί με τους καθηγητές Σωτήρη Λύτρα και Ευάγγελο Περάκη, μειοψήφησε στην απόφαση που αφορούσε την καταβολή αναδρομικών σε δικαστικούς (απόφ. 13/2006). Από το 2009 ως το 2013 διετέλεσε Πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του Οργανισμού Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας. Από το 2015 ως το 2018 διετέλεσε Πρόεδρος της Εταιρίας Μελέτης Εμπορικού και Οικονομικού Δικαίου (ΕΜΕΟΔ), ενώ από το 2018 είναι Επίτιμος Πρόεδρος αυτής.
Το 2012, εκδόθηκε προς τιμή του τιμητικός τόμος των εκδόσεων της Νομικής Βιβλιοθήκης, με τη συμμετοχή 70 Ελλήνων και Γερμανών νομικών.
Βασική εργογραφία
Μερικά από τα έργα που έχει συγγράψει είναι τα εξής:
Die Teilhaberschaft an der Offenen Handelsgesellschaft und ihre Vererbung, 1965
Τα όρια της εξουσίας της πλειοψηφίας εις το δίκαιον των ανωνύμων εταιριών, 1971
Εμπορικές Εταιρίες, 1974 (9η έκδ., 2019)
Αθέμιτος Ανταγωνισμός, 1975
Δίκαιον σημάτων, 1978
Αξιόγραφα, 1992 (3η έκδ., 2019)
Στοιχεία πτωχευτικού δικαίου, 1994 (2η έκδ., 1997)
Στοιχεία εμπορικού δικαίου (Ι), Γενικό Μέρος – Εμπορικές Συμβάσεις, 1998
Το δίκαιο των προσωπικών εταιριών (επιμ. ύλης), 2 τόμοι, 2001
Στοιχεία τραπεζικού δικαίου, 2002 (3η έκδ. με συνεργ. Χρ. Γκόρτσου κ.ά., 2016)
Βιομηχανική ιδιοκτησία, 2004 (3η έκδ., 2016)
Πάνω από 100 μελέτες σε ελληνικά και ξένα περιοδικά σε όλο το φάσμα του εμπορικού δικαίου
Παραπομπές
Έλληνες πανεπιστημιακοί
Καθηγητές νομικής Αθηνών
Απόφοιτοι Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
Έλληνες συγγραφείς
|
25892
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AC%CE%B4%CE%B9
|
Λάδι
|
Το λάδι ή έλαιο είναι υγρό στις συνήθεις θερμοκρασίες περιβάλλοντος, το οποίο παράγεται είτε από ορυκτούς υδρογονάνθρακες είτε από φυτά ή από ζώα, είτε συνθετικά όπως από σιλικόνη. Κύριο χαρακτηριστικό του είναι ότι δεν αναμιγνύεται με το νερό, συνήθως εύφλεκτο, και στην αφή δίνει την αίσθηση του «λιπαρού».
Συστατικά
Υπάρχουν ορυκτά έλαια που παράγονται από πετρέλαιο. Αυτά αποτελούν μίγματα από υγρούς υδρογονάνθρακες.
Τα φυτικά και ζωικά έλαια είναι οργανικές ενώσεις με κύριο συστατικό τα λιπαρά οξέα και τη γλυκερόλη, αλλά στην ακατέργαστη μορφή τους περιέχουν και άλλες λιπαρές ουσίες. Στις θερμοκρασίες δωματίου είναι υγρά σε αντίθεση με τα λίπη που είναι στερεά. Η διαφορά οφείλεται στο ότι τα λάδια (έλαια) έχουν μεγαλύτερο ποσοστό ακόρεστων λιπαρών οξέων από τα λίπη.
Τα λάδια σιλικόνης παράγονται συνθετικά και είναι πολυμερή του πυριτίου.
Αναλόγως με την προέλευση η τις ιδιότητές του, το λάδι παίρνει και το όνομά του. Υπάρχει ορυκτέλαιο, συνθετικό λάδι, ελαιόλαδο, σπορέλαιο (και ειδικότερα ηλιέλαιο, αραβοσιτέλαιο, σογιέλαιο, βαμβακέλαιο κλπ), μουρουνέλαιο, ιχθυέλαια, αρωματικά έλαια, αιθέρια έλαια, μηχανέλαια κτλ.
Χρήσεις
Τα φυτικά και ζωικά λάδια συνήθως είναι βρώσιμα ή μπορεί να γίνουν βρώσιμα μετά από επεξεργασία. Χρησιμοποιούνται αυτούσια ή σαν συστατικά στην παρασκευή άλλων τροφιμων. Επίσης στη φαρμακευτική και την παρασκευή καλλυντικών. Παλαιότερα χρησιμοποιούνταν και για φωτισμό ή θέρμανση αλλά αυτή η χρήση πλέον σπανίζει στις αναπτυγμένες χώρες.
Τα ορυκτά λάδια χρησιμοποιούνται κυρίως ως καύσιμα και λιπαντικά. Επίσης σαν πρώτη ύλη στην πετροχημική βιομηχανία για παραγωγή άλλων υλικών όπως πλαστικών κλπ. Καθαρές μορφές ορυκτελαίων χρησιμοποιούνται για φάρμακα και καλλυντικά.
Πώς παράγεται
Ο καρπός συλλέγεται από τον Νοέμβριο έως και τον Μάρτιο, δηλαδή έξι με οκτώ μήνες μετά την εμφάνιση της ανθοφορίας του δένδρου. Για την παραγωγή της καλύτερης ποιότητας λαδιού, ο καρπός πρέπει να συλλέγεται όταν αλλάζει το χρώμα του, τότε δηλαδή που υπάρχει η μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε λάδι και η καλύτερη γεύση. Μολονότι έχουν κάνει την εμφάνισή τους μηχανές, η συλλογή του ελαιόκαρπου γίνεται στις περισσότερες χώρες με τον παραδοσιακό τρόπο: με τα χέρια. Οι εργάτες τινάζουν τα κλαδιά με ραβδιά, αφού απλώσουν πανιά ή δίχτυα για τη συλλογή του καρπού, και συγκεντρώνουν τον καρπό σε τσουβάλια. Σε κάποιες περιοχές, δεν κάνουν ούτε αυτό, αλλά περιμένουν τον καρπό να ωριμάσει και να πέσει μόνος του από το δένδρο (π.χ., στην Κέρκυρα). Βέβαια, το λάδι αυτό δεν είναι άριστης ποιότητας. Όταν μαζευτεί ο καρπός, πρέπει να μεταφερθεί στο ελαιοτριβείο όσο γίνεται πιο γρήγορα (μετά από 1-2 μέρες). Αυτό συμβαίνει γιατί, αν αφεθεί ο καρπός, οι ελιές αρχίζουν να αλλοιώνονται (επέρχεται ζύμωση).
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Διεθνές Συμβούλιο Ελαιολάδου
Υλικά
|
575963
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82%20%CE%8F%CF%80%CE%BF%CF%82%20%28%CE%BC%CE%AD%CE%B3%CE%B1%CF%82%20%CE%B4%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%B1%CF%82%29
|
Κωνσταντίνος Ώπος (μέγας δούκας)
|
O Κωνσταντίνος Ώπος (άκμασε 1081-1097) ήταν αξιοσημείωτος Βυζαντινός στρατηγός και αριστοκράτης κατά το πρώτο ήμισυ της βασιλείας του Αλεξίου Α΄ Κομνηνού (1081-1118). Συμμετείχε στους πολέμους εναντίον των Νορμανδών και των Σελτζούκων, φθάνοντας τελικά στο βαθμό του μεγάλου Δούκα (Ναυάρχου) του Ρωμαϊκού Στόλου.
Βιογραφία
Εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Αλεξιάδα to 1081 κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του Αλεξίου Α΄ εναντίον των Νορμανδών του Ροβέρτου Γυισκάρδου οδηγώντας το τάγμα των Εξκουβίτων (Ακοιμήτων, η Φρουρά του Αυτοκράτορα). Η εκστρατεία τελείωσε με τη μάχη του Δυρραχίου στις 18 Οκτωβρίου 1081, που ηττήθηκαν οι Ρωμαίοι. Φαίνεται πως αυτό το παλαιό τάγμα, που είχε ιδρυθεί από τον Λέοντα Α΄ τον Θράκα (457-474) καταστράφηκε· δεν ακούγεται ποτέ ξανά.
Το 1090 ο Ώπος ήταν υπό τον μέγα δούκα Κωνσταντίνο Δαλασσηνό κατά την πολιορκία της Χίου, η οποία εκρατείτο από τον Τζαχά εμίρη της Σμύρνης. Ο Τζαχάς όταν έμαθε για την πολιορκία μάζεψε στρατό και κινήθηκε στην ακτή απέναντι από τη νήσο. Ο Δαλασσηνός έστειλε τον Όπο για να αποτρέψει τον Τζαχά να διαπεραιωθεί στη Χίο, αλλά ο εμίρης περνούσε τα πλοία τη νύκτα, αφού τα έδεσε με αλυσίδες. Βλέποντας αυτό ο Ώπος φοβήθηκε να εμπλακεί σε επίθεση και υποχώρησε.
Το 1092 ανέκτησε τη φήμη του με την ανάκτηση της Κυζίκου στη θάλασσα του Μαρμαρά (Προποντίδα), όπου η προηγούμενη ναυτική επιχείρηση του Αλεξάνδρου Ευφορβηνού είχε αποτύχει. Ο Ώπος αποβίβασε το στρατό του στην Κύζικο και κατέλαβε την πόλη με επιτυχία. Έστειλε στρατό, που κατέλαβε το Ποιμανηνό. Έπειτα βάδισε στην Απολλωνιάδα, όπου άρχισε να την πολιορκεί· σύντομα ο εμίρης της Ελχανές παρέδωσε την πόλη και την οικογένειά του σε αυτόν.
Ώς τη Σύνοδο του 1094 που καταδίκασε τον Λέοντα της Χαλκηδόνας, είχε λάβει το αξίωμα του πρωτοπροέδρου και υπέγραψε ως τέτοιος. Από μία σφραγίδα του γνωρίζουμε ότι αργότερα ανήλθε σε πρωτονοβελίσσιμο και σε ένα χειρόγραφο που ανήκε σε αυτόν, καταγράφετε ως μέγας δούκας του Στόλου. Για τελευταία φορά καταγράφεται το 1097 κατά την πρώτη εκστρατεία, όπου ανέλαβε να εμποδίσει τις δυνάμεις του κόμη Ραούλ από το να περάσουν τον Βόσπορο και να εμπλακούν σε μάχη με τους Σταυροφόρους.
Αναφορές
Πηγές
Birkenmeier, John W. (2002). The Development of the Komnenian Army: 1081-1180. Boston, Massachusetts: Brill. ISBN 90-04-11710-5.
Dawes, Elizabeth A., ed. (1928). The Alexiad. London: Routledge & Kegan Paul.
Haldon, John F. (1999). Warfare, State and Society in the Byzantine World, 565–1204. London: University College London Press. ISBN 1-85728-494-1.
Skoulatos, Basile (1980). Les personnages byzantins de l'Alexiade: Analyse prosopographique et synthèse [The Byzantine Personalities of the Alexiad: Prosopographical Analysis and Synthesis] (in French). Louvain-la-Neuve: Nauwelaerts.
Βυζαντινοί του 11ου αιώνα
Βυζαντινοί ναύαρχοι
Βυζαντινοί δούκες
Νωβελίσσιμοι
Βυζαντινοί πρόεδροι
|
659349
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%84%CF%89%20%CE%9C%CE%B5%CF%84%CF%8C%CF%87%CE%B9%20%CE%9B%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%B8%CE%AF%CE%BF%CF%85
|
Κάτω Μετόχι Λασιθίου
|
Το Κάτω Μετόχι είναι χωριό και έδρα ομώνυμης κοινότητος του δήμου Οροπεδίου Λασιθίου, της περιφερειακής ενότητα Λασιθίου της Κρήτης. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει 66 κατοίκους. Απέχει 52 χιλιόμετρα από τον Άγιο Νικόλαο και είναι κτισμένο σε υψόμετρο 820 μ., στους ανατολικούς πρόποδες του όρους Αφέντης Χριστός. Το όνομα Κάτω προέρχεται από το γεγονός ότι βρίσκεται κοντά στο χαμηλότερο σημείο του οροπεδίου, τον Χώνο, όπου αποστραγγίζονται τα επιφανειακά νερά του οροπεδίου.
Ιστορικά στοιχεία
Το οροπέδιο Λασιθίου κατά τα πρώτα ενετικά χρόνια ήταν εστία αναβρασμού και έδρα συχνών επαναστάσεων εναντίον των Βενετών, με αποτέλεσμα οι Βενετοί το 1364 να αποφασίσουν να καταστρέψουν τα χωριά του οροπεδίου και να απαγορεύσουν την κατοίκηση σε αυτό. Το 1465 όμως αποφασίστηκε να αρχίσει πάλι η καλλιέργεια σιτηρών στο οροπέδιο, αρχίζοντας τότε η εποχική κατοίκηση του οροπεδίου κατά τη σπορά και τη συγκομιδή. Αυτοί οι προσωρινοί οικισμοί - μετόχια έγιναν με τον καιρό μόνιμοι οικισμοί.
Ένα από αυτά τα μετόχια ήταν και το μετόχι Γαϊδαρόμαντρα, Mettocchio Gaidaromandra όπως αναφέρεται στην απογραφή του Καστροφύλακα το 1583, ο οποίος αναφέρει ότι ο πληθυσμός του ήταν 89 κάτοικοι, και ήταν ένας από τους μεγαλύτερους οικισμούς του οροπεδίου. Δεν είναι γνωστό γιατί λεγόταν Γαϊδουρόμανατρα. Ίσως εκεί μαζεύονταν τα υποζύγια (γαϊδούρια), τα οποία μετέφεραν την παραγωγή του οροπεδίου στις αποθήκες στο Καστέλι Πεδιάδας. Ο Φραντσέσκο Μπαζιλικάτα αναφέρει το μετόχι και στη δική του απογραφή το 1630 ως Metochio Gaiduromandra. Στην τουρκική απογραφή του 1671 είχε 20 χαράτσια, ενώ σε έγγραφο του 1691 αναφέρεται πάλι Γαϊδουρόμαντρα. Στην απογραφή η οποία διεξήχθη από τους Αιγυπτίους το 1834, αναφέρεται μαζί με το Γεροντομούρι (σημερινός Άγιος Χαράλαμπος) και είχε αμιγώς χριστιανικό πληθυσμό, με 30 οικογένειες να κατοικούν σε αυτό.
Ο Μιχαήλ Χουρμούζης στο έργο του Κρητικά, το 1842, αναφέρει το χωριό ως Κάτω Μετόχι. Στην απογραφή του 1881 το Μετόχι, όπως αναφερόταν, υπαγόταν στον δήμο Ψυχρού και σύμφωνα με την απογραφή είχε 146 χριστιανούς κατοίκους. Στην απογραφή του 1900 είχε 148 κατοίκους και υπαγόταν στον ίδιο δήμο. Το 1920 είχε οριστεί έδρα ομώνυμου αγροτικού δήμου. Το 1925 ορίστηκε έδρα της κοινότητας Κάτω Μετοχίου, μέχρι την Καποδιστριακή διοικητική διαίρεση το 1997, όταν εντάχθηκε στον δήμο Οροπεδίου Λασιθίου.
Απογραφές πληθυσμού
Αναλυτικά η δημογραφική πορεία του χωριού σύμφωνα με τις απογραφές:
Διοικητικά στοιχεία
Αναφέρεται επίσημα το 1925 στο ΦΕΚ 27Α - 31/01/1925 να προσαρτάται στην τότε κοινότητα Ψυχρού ενώ το 1928 στο ΦΕΚ 4Α - 16/01/1928 να αποσπάται από αυτήν και να ορίζεται έδρα της ομώνυμης νεοϊδρυθείσας κοινότητας. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης και την τροποποίηση του Κλεισθένης Ι μαζί με τους οικισμούς Άγιος Χαράλαμπος και την Μονή Βιδιανής αποτελούν την κοινότητα Κάτω Μετοχίου που υπάγεται στο δήμο Οροπεδίου Λασιθίου ενώ σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει πληθυσμό 66 κατοίκους.
Δείτε: Κοινότητα Κάτω Μετοχίου
Παραπομπές
Χωριά του νομού Λασιθίου
Δήμος Οροπεδίου Λασιθίου
|
757683
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9D%CF%8C%CF%84%CE%B9%CE%B1%CF%82%20%CE%91%CF%86%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82
|
Εθνική Βιβλιοθήκη της Νότιας Αφρικής
|
Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Νότιας Αφρικής είναι κυβερνητική υπηρεσία της Νότιας Αφρικής που διαχειρίζεται όλο το δημοσιευμένο υλικό που σχετίζεται με τη χώρα.
Ιστορία
Το 1818, ο Λόρδος Τσαρλς Σόμερσετ, ο πρώτος πολιτικός κυβερνήτης της Αποικίας του Ακρωτηρίου, είχε διατάξει τον έλεγχο του εμπορίου των οινοπνευματωδών ποτών, επιβάλλοντας φόρο στα κρασιά που εισάγονταν στο Κέιπ Τάουν προς πώληση.
Τα καθαρά έσοδα θα χρησιμοποιούνταν για το σχηματισμό μίας Δημόσιας Βιβλιοθήκης η οποία θα έθετε τα θεμέλια ενός συστήματος, το οποίο θα έκανε προσιτή τη γνώση στην νεολαία αυτής της απομακρυσμένης γωνιάς του πλανήτη», και θα έφερνε κοντά τους αυτό που οι πιο εύγλωττοι παλιοί συγγραφείς θεωρούσαν ως μια από τις πρώτες ευλογίες της ζωής, την «κατ οίκον εκπαίδευση».
Από τότε, η ανάπτυξη των βιβλιοθηκών στη Νότια Αφρική άλλαξε, αν και η Βιβλιοθήκη του Κέιπ Τάουν ήταν το αρχικό ίδρυμα. Το μοντέλο που επικράτησε για τη «δημόσια βιβλιοθήκη» του Κέιπ Τάουν ήταν το Ινστιτούτο του Λονδίνου (που ιδρύθηκε το 1805 σε στυλ Athenaeum (ρωμαϊκή σχολή) ).
Το πρώτο σημαντικό απόκτημα της βιβλιοθήκης ήταν η συλλογή του Ιωακίμ Νικόλαος φον Ντεσίν, ο οποίος κληροδότησε τα βιβλία του στην Ολλανδική Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία το 1761 για να χρησιμεύσει ως θεμέλιο για μια δημόσια βιβλιοθήκη. Το 1820, το διοικητικό συμβούλιο αποφάσισε να δωρίσει τη συλλογή σχεδίων στη νέα βιβλιοθήκη. Ακολούθησαν και άλλες σημαντικές δωρεές με την πάροδο του χρόνου, συμπεριλαμβανομένου του Sir George Gray, ο οποίος, όταν έφυγε από τη Νότια Αφρική το 1861, παρουσίασε στη Βιβλιοθήκη την αξιοσημείωτη προσωπική του συλλογή από Μεσαιωνικά και Αναγεννησιακά χειρόγραφα και σπάνια βιβλία. Το 1873, η Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νότιας Αφρικής έγινε νόμιμη καταθετική βιβλιοθήκη για την Αποικία του Ακρωτηρίου και από το 1916 έλαβε όλα τα έντυπα άρθρα που δημοσιεύονταν σε όλη τη χώρα. Η Βιβλιοθήκη συνέχισε ως νόμιμη καταθετική βιβλιοθήκη μέχρι το 1954, ύστερα ανέλαβε η πόλη του Κέιπ Τάουν. Από τότε άρχισε να αναπτύσσει τον μοναδικό της χαρακτήρα ως εθνική βιβλιοθήκη αναφοράς αφιερωμένη στην έρευνα με βάση το τεράστιο απόθεμά της, με ταυτόχρονη αλλαγή του ονόματος το 1967 σε Νοτιοαφρικανική Βιβλιοθήκη.
Ο διπλωμάτης Έντμουντ Ρόμπερτς επισκέφτηκε τη βιβλιοθήκη το 1833, που τότε ονομαζόταν Νοτιοαφρικανική Βιβλιοθήκη και την περιέγραψε ως «το καμάρι της αποικίας». Σημείωσε ότι η βιβλιοθήκη είχε περίπου 10.000 τόμους και την χαρακτήρισε «αξιόλογη τοποθεσία. "
Κρατική Βιβλιοθήκη
Η «Staats-Bibliotheek der Zuid-Afrikaansche Republiek» (Κρατική Βιβλιοθήκη της Δημοκρατίας της Νότιας Αφρικής) ιδρύθηκε χάρη σε μία δωρεά βιβλίων από την Maatschappij der Nederlandsche Letterkunde (Εταιρεία Ολλανδικής Λογοτεχνίας). Αυτά τα βιβλία αποτελούνταν από μια ολοκληρωμένη βιβλιοθήκη ολλανδικών έργων, κυρίως ολλανδικής λογοτεχνίας και γλώσσας, που προοριζόταν για την κυβέρνηση της Δημοκρατίας του Τράνσβααλ. Η πρώτη αποστολή με οκτώ κιβώτια βιβλίων έφτασε το 1883, συμπεριλαμβανομένου ενός από την Ολλανδική Βιβλική Εταιρεία. Στις 21 Σεπτεμβρίου 1887, η κυβέρνηση του Τράνσβααλ ενέκρινε το σύνταγμα της Staats-Bibliotheek.
Εταιρεία Ολλανδικής Λογοτεχνίας. Καθώς η Πρετόρια άρχισε να αναπτύσσεται, προέκυψε η ανάγκη για μια δημόσια βιβλιοθήκη. Η πρώτη δημόσια βιβλιοθήκη της Πρετόρια άνοιξε το 1878, αλλά λόγω των συνεχιζόμενων οικονομικών προβλημάτων έκλεισε το 1890. Το 1893, η μεγάλη δημόσια υποστήριξη και η συλλογή των 700 βιβλίων ήταν αιτία να δημιουργηθεί μιαν άλλη δημόσια βιβλιοθήκη, αυτή τη φορά υπό την πτέρυγα της Staats-Bibliotheek (Κρατική Βιβλιοθήκη) και με υλικό από την πρώην δημόσια βιβλιοθήκη. Από εκείνη την εποχή μέχρι το 1964, η Κρατική Βιβλιοθήκη έπαιζε τον διπλό ρόλο της δημόσιας βιβλιοθήκης και της εθνικής βιβλιοθήκης. Ο πρώτος εθνικός βιβλιοθηκάριος, ο αφρικανός ποιητής Jan Celliers, είδε τις συμφωνίες ανταλλαγής ως μέσο εμπλουτισμού των συλλογών της Κρατικής Βιβλιοθήκης. Η πρώτη συμφωνία ανταλλαγής με το Ίδρυμα Smithsonian έκλεισε το 1898 στην Ουάσιγκτον των Ηνωμένων Πολιτειών. Σύμφωνα με τους όρους της συμφωνίας, η Κρατική Βιβλιοθήκη θα λάμβανε όλες τις επίσημες αμερικανικές εκδόσεις σε αντάλλαγμα δύο αντίγραφα κάθε επίσημης έκδοσης της Δημοκρατίας της Νότιας Αφρικής. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1930, υπό την καθοδήγηση του οραματιστή εθνικού βιβλιοθηκονόμου Μάθιου Στέρλινγκ, η Κρατική Βιβλιοθήκη άρχισε να αναπτύσσει τον χαρακτήρα μιας κεντρικής βιβλιοθήκης για τη Νότια Αφρική, αναλαμβάνοντας να φέρει εις πέρας τον αγώνα για ένα εθνικό σύστημα δανεισμού βιβλιοθηκών και ένα κέντρο πληροφοριών.
Συγχώνευση
Μέχρι την 1η Νοεμβρίου 1999, για ιστορικούς λόγους, η Νότια Αφρική είχε δύο εθνικές βιβλιοθήκες, τη Νοτιοαφρικανική Βιβλιοθήκη, που ιδρύθηκε το 1818, στο Κέιπ Τάουν, και την Κρατική Βιβλιοθήκη, που ιδρύθηκε το 1887, στην Πρετόρια. Σύμφωνα με τη νοτιοαφρικανική νομοθεσία περί νομικών καταθέσεων, καθεμία από τις εθνικές βιβλιοθήκες ήταν αναγνωρισμένη ως νόμιμη καταθετική βιβλιοθήκη, με το δικαίωμα να λαμβάνει από τους εκδότες ένα δωρεάν αντίγραφο κάθε βιβλίου, σειράς, εφημερίδας, κρατικής έκδοσης ή άλλου έντυπου άρθρου που δημοσιεύεται στη Νότια Αφρική. Στη Νότια Αφρική, η νομική κατάθεση, με τη μία ή την άλλη μορφή, χρονολογείται από το 1842. το αποτέλεσμα ήταν εκτεταμένες συλλογές υλικού μεγάλης ακαδημαϊκής αξίας είχαν συσσωρευτεί στις παλιές εθνικές βιβλιοθήκες. Κατά τη δεκαετία του 1990, το Τμήμα Τεχνών, Πολιτισμού, Επιστήμης και Τεχνολογίας ξεκίνησε μια αναθεώρηση όλης της νομοθεσίας υπό τη δικαιοδοσία του, συμπεριλαμβανομένου του Νόμου για τις Εθνικές Βιβλιοθήκες, Αριθ. 56 του 1985. Ο Υπουργός Τεχνών, Πολιτισμού, Επιστήμης και Τεχνολογίας το 1996 διόρισε μια ομάδα εργασίας στις Εθνικές Βιβλιοθήκες της Νότιας Αφρικής για να τον συμβουλέψει για το μέλλον και των δύο εθνικών βιβλιοθηκών. Η πιο σημαντική σύσταση ήταν η συγχώνευσή τους για να σχηματιστεί μια εθνική βιβλιοθήκη σε δύο τοποθεσίες (Κέιπ Τάουν και Πρετόρια), γνωστή ως Εθνική Βιβλιοθήκη της Νότιας Αφρικής.
Ίδρυση βάσει του νόμου περί Εθνικής Βιβλιοθήκης
Οι βασικές λειτουργίες της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Νότιας Αφρικής περιγράφονται στην Ενότητα 4, Υποενότητα 1 του Νόμου για την Εθνική Βιβλιοθήκη, Αριθ. 92 του 1998, και καλύπτουν τους ακόλουθους τομείς:
Δημιουργία από μια πλήρη συλλογή δημοσιευμένων εγγράφων που προέρχονται από ή σχετίζονται με τη Νότια Αφρική·
Διατήρηση και επέκταση από οποιαδήποτε άλλη συλλογή δημοσιευμένων και αδημοσίευτων εγγράφων με έμφαση σε έγγραφα που προέρχονται από ή σχετίζονται με τη Νότια Αφρική·
Προώθηση της βέλτιστης διαχείρισης των δημοσιευμένων συλλογών υλικού που φυλάσσονται σε νοτιοαφρικανικές βιβλιοθήκες ως εθνικός πόρος· και να παρέχει εθνική βιβλιογραφική υπηρεσία και να λειτουργεί ως εθνικός βιβλιογραφικός οργανισμός·
Προώθηση της βέλτιστης πρόσβασης σε δημοσιευμένα έγγραφα, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο·
Να παρέχει υπηρεσίες αναφοράς και πληροφόρησης, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο·
Να ενεργεί ως εθνική βιβλιοθήκη συντήρησης και να παρέχει υπηρεσίες συντήρησης σε εθνικό επίπεδο·
Προώθηση της ευαισθητοποίησης και της εκτίμησης της δημοσιευμένης εθνικής τεκμηριωτικής κληρονομιάς· και
για την προώθηση της πληροφόρησης και της πληροφοριακής παιδείας.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Official website
Οι 10 μεγαλύτερες βιβλιοθήκες του κόσμου
Δείτε επίσης
Κατάλογος μεγαλύτερων βιβλιοθηκών
Νότια Αφρική
Κέιπ Τάουν
Πρετόρια
Παραπομπές
Νοτια
Βιβλιοθήκες στη Νότια Αφρική
|
335777
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%8A%CF%8C%CE%BD%CE%B1
|
Αϊόνα
|
Η Αϊόνα (αγγλικά: Iona) είναι νησί του Ηνωμένου Βασιλείου και συγκεκριμένα νησί του νησιωτικού συμπλέγματος των Εβρίδων. Έχει έκταση 8,8 τ.χλμ. και 177 κατοίκους (2011). Πρωτεύουσα του νησιού είναι ο οικισμός Μπάιλε Μορ στην ανατολική ακτή του νησιού και διοικητικά ανήκει στην περιφέρεια του Άργκαϊλ και Μπιουτ.
Η Αϊόνα ήταν κέντρο του ιρλανδικού μοναχισμού επί τέσσερις αιώνες και σήμερα είναι γνωστή για την ηρεμία και τη φυσική ομορφιά της. Στο νησί βρίσκεται και το περίφημο μοναστήρι της Αϊόνα το οποίο ίδρυσε ο Άγιος Κολούμπα το 563 μ.Χ. Το νησί βρίσκεται πολύ κοντά στο πολύ μεγαλύτερο Μαλ και είναι ένας δημοφιλής τουριστικός προορισμός.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αιονα
|
830821
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%B5
|
Κανεγκράτε
|
Το Κανεγκράτε (ιταλικά: Canegrate) είναι ιταλικός δήμος στην Μητροπολιτική Πόλη του Μιλάνου, στην περιφέρεια της Λομβαρδίας.
Παραπομπές
Δήμοι της Μητροπολιτικής Πόλεως του Μιλάνου
|
279403
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CE%BD%20%CE%92%CF%8C%CE%B9%CF%84
|
Τζον Βόιτ
|
Ο Τζόναθαν (Τζον) Βίνσεντ Βόιτ (αγγλικά: Jonathan (Jon) Vincent Voight), (γενν. 29 Δεκεμβρίου 1938) είναι Αμερικανός ηθοποιός, βραβευμένος με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία του 1978 Ο Γυρισμός (Coming Home) και με τρεις Χρυσές Σφαίρες. Ο Βόιτ είναι πατέρας της ηθοποιού Αντζελίνα Τζολί και του ηθοποιού Τζέιμς Χέβεν.
Ο ηθοποιός έγινε γνωστός στα τέλη της δεκαετίας του '60 με την ερμηνεία του στην ταινία του Τζον Σλέσιντζερ Ο Καουμπόι του Μεσονυχτίου (Midnight Cowboy, 1969), όπου υποδύθηκε, στο πλευρό του Ντάστιν Χόφμαν, έναν άνδρα από την επαρχία που προσπαθεί να γίνει ζιγκολό. Κατά τη δεκαετία του '70 έγινε αστέρας του Χόλιγουντ με τις ερμηνείες του στις ταινίες: Όταν Ξέσπασε η Βία (Deliverance, 1972) όπου ερμήνευσε το ρόλο ενός επιχειρηματία του οποίου το σαββατοκύριακο με τους φίλους καταστρέφεται από μια ομάδα κακοποιών, το Απόρρητος Φάκελος Οντέσσα (The Odessa File, 1974), όπου εμφανίστηκε στο ρόλο ενός Γερμανού δημοσιογράφου που προσπαθεί να ξεσκεπάσει ένα κύκλωμα νεο-ναζί, Ο Γυρισμός (Coming Home, 1978) όπου εμφανίστηκε στο πλευρό της Τζέιν Φόντα στο ρόλο ενός παραπληγικού ήρωα του Πολέμου του Βιετνάμ, ταινία για την οποία κέρδισε όσκαρ και Ο Πρώταθλητής (The Champ, 1979) όπου εμφανίστηκε στο ρόλο ενός απένταρου πρώην πυγμάχου που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα και να μεγαλώσει το γιο του.
Η δημοτικότητα του άρχισε να πέφτει κατά τη δεκαετία του '80, αν και η ερμηνεία του στην ταινία του Αντρέι Κοντσαλόφσκι Το Τρένο της Μεγάλης Φυγής (Runaway Train, 1985) του χάρισε άλλη μια υποψηφιότητα για Όσκαρ και την εύνοια των κριτικών. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '90 άρχισε να εμφανίζεται σε δευτεραγωνιστικούς ρόλους με σημαντικότερο εκείνο στην ταινία Ο Βροχοποιός (The Rainmaker, 1997). Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 2000 οι ερμηνείες του σε βιογραφικές ταινίες έλαβαν θετικές κριτικές. Η εμφάνισή του στην ταινία του Μάικλ Μαν Ali, 2001 όπου ερμήνευσε τον αθλητικογράφο Χάουαρντ Κοζέλ του χάρισε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου.
Φιλμογραφία
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τζον Βόιτ , σελίδα στον ιστότοπο Cine.gr .
Τζον Βόιτ, σελίδα στον ιστότοπο της Internet Movie Database .
Βραβευμένοι με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου
Βραβευμένοι με Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Ηθοποιού (Δραματικές ταινίες)
Βραβευμένοι με BAFTA
Αμερικανοί άνδρες ηθοποιοί θεάτρου
Αμερικανοί άνδρες ηθοποιοί κινηματογράφου
Αμερικανοί άνδρες ηθοποιοί τηλεόρασης
|
7570
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%86%20%CE%9C%CF%80%CE%AC%CE%BF%CF%85%CE%B5%CF%81
|
Γκούσταφ Μπάουερ
|
Ο Γκούσταφ Μπάουερ (γερμ. Gustav Bauer) (* 6 Ιανουαρίου 1870 στο Νταρκέμεν της (Πρωσίας), † 16 Σεπτεμβρίου 1944 στο Βερολίνο) ήταν Γερμανός σοσιαλδημοκράτης πολιτικός (SPD). Από τις 21 Ιουνίου 1919 μέχρι τις 26 Μαρτίου 1920 ήταν καγκελάριος του Γερμανικού Ράιχ.
Πολιτική δραστηριότητα
Ο Μπάουερ, γιος δικαστικού κλητήρα, ιδρύει το 1895 ως γραφειακός υπάλληλος τον Σύνδεσμο Γραφειακών Υπαλλήλων, του οποίου μένει πρόεδρος μέχρι το 1908. Από το 1908 μέχρι το 1918 ο Μπάουερ είναι αντιπρόεδρος της Γενικής Επιτροπής των Συνδικάτων της Γερμανίας. Παράλληλα ψηφίζεται το 1912 βουλευτής του Ράιχσταγκ, που θα μείνει μέχρι το 1928.
Ο καγκελάριος Μαξ φον Μπάντεν τον καλεί τον Οκτώβριο του 1918 να αναλάβει τα καθήκοντα του υφυπουργού εργασίας. Το 1919 τον καλεί ο καγκελάριος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης Σάιντεμαν να αναλάβει το υπουργείο εργασίας. Αφού ο Σάιντεμαν παραιτείται τον Ιούνιο του 1919, ο Μπάουερ αναλαμβάνει ο ίδιος την καγκελαρία της κυβέρνησης που θα υποχρεωθεί να υπογράψει την συνθήκη των Βερσαλλιών. Το 1920, μετά το πραξικόπηµα του Καπ, παραιτείται επειδή χάνει , όπως και ο υπουργός αμύνης Γκούσταφ Νόσκε, την εμπιστοσύνη του κόμματός του (SPD) και των συνδικάτων.
To 1921 είναι μέλος των κυβερνήσεων Μύλερ και Βιρτ σαν αντικαγκελάριος. Το 1925 αποκλείεται από το κόμμα με αφορμή ένα σκάνδαλο διαφθοράς. Αργότερα όμως αθωώνεται.
Ο Γκούσταφ Μπάουερ ήταν παντρεμένος με την Χέντβιχ Μοκ. Ο τάφος του βρίσκεται στο Γκλίνικε/Νόρντμπαν, λίγο έξω από τα βόρεια σύνορα του Βερολίνου.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Το περιεχόμενο του άρθρου βασίζεται στο αντίστοιχο άρθρο της γερμανικής βικιπαίδειας.
Καγκελάριοι της Γερμανίας
Πολιτικοί της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης
|
756451
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AF%CF%87%CE%B1%CE%B5%CE%BB%20%CE%A7%CE%AC%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CF%82
|
Μίχαελ Χάινις
|
Ο Μίχαελ Άρτουρ Γιόζεφ Γιάκομπ Χάινις (γερμανικά: Michael Arthur Josef Jakob Hainisch, 15 Αυγούστου 1858 - 26 Φεβρουαρίου 1940) ήταν Αυστριακός πολιτικός, ο οποίος διατέλεσε πρώτος Πρόεδρος της Αυστρίας, από το 1920 μέχρι το 1928, αμέσως μετά την κατάρρευση της μοναρχίας των Αψβούργων στο τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Πρώιμα χρόνια
Ο Χάινις γεννήθηκε στις 15 Αυγούστου 1858 στο χωριό Άουε του Γκλόγκνιτς της Αυστριακής Αυτοκρατορίας και πήρε το όνομά του από τον πατέρα του, που ήταν ιδιοκτήτης εργοστασίου. Η μητέρα του Μαριάνε Χάινις ήταν ηγέτιδα του φεμινιστικού κινήματος στην Αυστρία.
Ο Μίχαελ Χάινις παντρεύτηκε την Εμίλια Φίγκντορ, απόγονο μιας εξέχουσας βιεννέζικης οικογένειας.
Ξεκίνησε ως δικηγόρος και υπάλληλος του Υπουργείου Οικονομικών και του Υπουργείου Παιδείας, αλλά στη συνέχεια αποσύρθηκε στα κτήματά του στην Κάτω Αυστρία και τη Στυρία, όπου ασχολήθηκε με την γεωργία. Έγινε επικεφαλής του αυστριακού κλάδου της Φαβιανής Εταιρείας και ένας από τους ιδρυτές της Κεντρικής Λαϊκής Βιβλιοθήκης. Τα επόμενα χρόνια μεταστράφηκε από τον ριζοσπαστικό σοσιαλισμό στο αγροτικό συντηρητισμό.
Διατέλεσε, επίσης, επίτιμο μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της Αυστρίας.
Προεδρία
Ο Χάινιτς κράτησε μια ουδέτερη στάση απέναντι στα πολιτικά κόμματα. Αυτός ήταν και ο λόγος που επελέγη για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, παρότι δεν ήταν μέλος του κοινοβουλίου. Ανέλαβε καθήκοντα το 1920 και παρέμεινε για δύο θητείες στο αξίωμα μέχρι το 1928.
Ως Πρόεδρος της Αυστρίας, εργάστηκε για να βελτιώσει τη δεινή κατάσταση που είχε διαμορφωθεί στη χώρα μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ασχολήθηκε με την ανάπτυξη του αγροτικού τομέα, ενθάρρυνε την ηλεκτροδότηση του σιδηροδρομικού δικτύου, ενώ προσπάθησε να αναπτύξει περισσότερο τον τουρισμό, ειδικά στις Άλπεις. Το εμπόριο με γειτονικές χώρες, όπως η Γερμανία, ενθαρρύνθηκε. Έγινε επίσης προστάτης των τοπικών παραδόσεων και του πολιτισμού και ξεκίνησε τη δημιουργία του νόμου περί προστατευόμενων μνημείων.
Το 1928, τα μεγαλύτερα κόμματα πρότειναν την αναθεώρηση του συντάγματος προκειμένου να επανεκλεγεί ο Χάινις για τρίτη θητεία. Ο Ομοσπονδιακός Καγκελάριος Ίγκνατς Ζάιπελ πρότεινε μια θητεία ενός έτους για τον Χάινις, αλλά εκείνος δεν ήταν θετικός σε ενδεχόμενη τρίτη θητεία. Αντίθετα δέχτηκε το πόστου του Υπουργού Εμπορίου, το οποίο κατείχε από το 1929 έως το 1930.
Όπως και πολλοί συμπατριώτες του, υποστήριξε τις πανγερμανικές ιδέες και αργότερα τάχθηκε υπέρ της ενσωμάτωσης της Αυστρίας στη Ναζιστική Γερμανία. Πέθανε τον Φεβρουάριο του 1940, λίγους μήνες μετά την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Hofburg.at: Michael Hainisch
AEIOU: Michael Hainisch
Πρόεδροι της Αυστρίας
|
625097
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%BF%CF%81%CE%B4%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%A9%CF%84%CE%B2%CE%AF%CE%BB
|
Ιορδάνης των Ωτβίλ
|
O Ιορδάνης (ιταλ. Giordano, μετά το 1055 - 18 ή 19 Σεπτεμβρίου 1092) από τον Οίκο των Ωτβίλ ήταν στρατιωτικός, που συνέδραμε τον πατέρα του στην κατάκτηση της Σικελίας. Έγινε κόμης των Συρακουσών και κύριος τού Νότο.
Βιογραφία
Ήταν ο πρωτότοκος (νόθος) γιος τού Ρογήρου Α΄ κόμη της Σικελίας.
Το 1077 στην πολιορκία τού Τράπανι, ενός από τα δύο οχυρά των Σαρκηνών που έμειναν στα δυτικά της Σικελίας, ο Ιορδάνης οδήγησε μία έφοδο, η οποία με επιτυχία αιφνιδίασε τους φύλακες των βοσκών για τα ζώα. Έτσι έκοψαν την τροφοδοσία των πολιορκημένων και η πόλη σύντομα παραδόθηκε. Ήταν παρών στην πολιορκία της Ταορμίνας το 1079· το 1081 με τον Ροβέρτο τού Σουρ(ντε)βάλ και τον Ηλία Καρτόμι (έναν Σαρκηνό αποστάτη) με μία άλλη αιφνιδιαστική επίθεση ανέκτησε την πόλη της Κατάνια από τον Ιμπβ Αμπάντ τελευταίο εμίρη των Συρακουσών. Το επόμενο έτος, ενώ ο πατέρας του ήταν μακριά και βοηθούσε τον αδελφό του Ροβέρτο τον Πονηρό (Guiscard) δούκα της Απουλίας, ο Ιορδάνης τέθηκε υπεύθυνος της Σικελίς. Όμως το θέρος τού 1083 ο Ιορδάνης οδήγησε λίγους δυσαρεστημένους ευγενείς σε εξέγερση. Ο πατέρας του επέστρεψε και αμέσως τύφλωσε τους αρχηγούς της στάσης, συγχωρώντας μόνο τον γιο του την τελευταία στιγμή, για να τού μάθει να σέβεται τους ιθύνοντες. Από τότε ο Ιορδάνης έμεινε πιστός.
Στις 22 Μαΐου 1085 ο στόλος τού πατέρα του αγκυροβόλησε 15 μίλια βόρεια των Συρακουσών και αποβίβασε το ιππικό τού Ιορδάνη. Οι στόλοι τού κόμη της Σικελίας και τού εμίρη συνεπλάκησαν στο λιμάνι και ο εμίρης απεβίωσε στη μάχη. Όταν οι δυνάμεις τού Ρογήρου αποβιβάστηκαν , βρήκαν τον Ιορδάνη να πολιορκεί ήδη την πόλη. Η πολιορκία συνεχίστηκε το θέρος, αλλά η πόλη τελικά συνθηκολόγησε· έμεινε μόνο η πόλη Νότο στους Σαρακηνούς. Το 1091 ο Ιορδάνης ήταν παρών στην πολιορκία της πόλης αυτής, όπου έγινε κύριος τού Νότο και κόμης των Συρακουσών. Ασθένησε όμως από πυρετό και απεβίωσε μάλλον το 1092. Αν και είχε όλα τα χαρακτηριστικά των Ωτβίλ, που είχαν κάνει την εξουσία τους στη Νότιο Ιταλία (Mezzogiorno) αναπόφευκτη, ως νόθος δεν ήταν ο διάδοχος, αλλά ο αδελφός του Γοδεφρείδος, γνήσιο τέκνο τού Ρογήρου. Όταν όμως ο τελευταίος έγινε λεπρός, ο Ιορδάνης κατέστη διάδοχος. Κοντά στη Μεσσίνα, στον ναό της Σάντα Μαρία ιν Μίλι Σαν Πέτρο, υπάρχει μία λίθινη επιγραφή, που αναφέρει το τέλος του.
Οικογένεια
Το 1089 ο πατέρας του κανόνισε τον γάμο του με μία από τον Οίκο των Αλεράμιτσι-ντελ Βάστο, κόρη τού Μαμφρέδου μαργράβου της Δυτικής Λιγουρίας. Ο Μαμφρέδος ήταν αδελφός τού Βονιφατίου μαργράβου της Δυτικής Λιγουρίας. Ο ίδιος ο Ρογήρος νυμφεύτηκε την Αδελαΐδα των Βάστο, άλλη κόρη τού Μαμφρέδου.
Πηγές
Goffredo Malaterra, The Deeds of Count Roger of Calabria and Sicily and of Duke Robert Guiscard his brother.
Norwich, John Julius. The Normans in the South 1016-1130. Longmans: London, 1967.
Ghisalberti, Albert (ed). Dizionario Biografico degli Italiani: II Albicante – Ammannati. Rome, 1960.
Οίκος των Ωτβίλ
|
285023
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8A%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%BD
|
Ίντερλακεν
|
Το Ίντερλακεν (γερμανικά: Interlaken) είναι κωμόπολη και Δήμος στη διοικητική περιφέρεια Ίντερλακεν-Ομπερχάσλι του καντονίου της Βέρνης στην Ελβετία. Αποτελεί γνωστό και σημαντικό τουριστικό προορισμό της ορεινής περιοχής του καντονίου (Bernese Oberland), κύρια λόγω της πολύ όμορφης θέας που προσφέρει αλλά και επειδή αποτελεί συγκοινωνιακό κόμβο προς τα περιβάλλοντα βουνά, κυρίως τον ορεινό όγκο του Γιουνγκφράου (Jungfrau) και τις λίμνες της ευρύτερης περιοχής.
Γεωγραφία
Το όνομα της πόλης σημαίνει «ανάμεσα στις λίμνες». Βρίσκεται όντως ανάμεσα στις λίμνες Τουν (Thun) και Μπριντς (Brienz), και επί του ποταμού Άαρ (Aar(e)), ο οποίος τις συνδέει.
Το Ίντερλακεν βρίσκεται δυτικά της περιοχής Bödeli και καταλαμβάνει έκταση 4,3 τ.χλμ.. Από τη συνολική έκταση το 24,4% χρησιμοποιείται για καλλιέργειες, ενώ το 22,6% καταλαμβάνεται από δάσος. Από την υπόλοιπη έκταση 2,03 km2 ή το 47,2% αποτελεί οικιστική περιοχή (οικίες και δρόμοι), το 0,3 km2 ή το 7% καταλαμβάνουν υδάτινες εκτάσεις (ποταμοί και λίμνες) ενώ μόνο 0,01 km2 ή το 0,2% της έκτασης είναι μη παραγωγική.
Ιστορία
Παρά το ότι έχουν βρεθεί ορισμένα μικροαντικείμενα από πυριτόλιθο της νεολιθικής εποχής, μερικά ξίφη της πρώιμης εποχής του χαλκού και μερικά ρωμαϊκά νομίσματα στην περιοχή, δεν υπάρχουν μαρτυρίες για την ύπαρξη οικισμού πριν τον Μεσαίωνα.
Το 1133 κτίστηκε στην περιοχή μοναστήρι Αυγουστινιανών, το οποίο διατηρήθηκε ως το 1528 και αναφερόταν ως "inter lacus Madon". Οι Αυγουστινιανοί κατασκεύασαν ένα μύλο και μια γέφυρα στον ποταμό, στην οποία εισέπρατταν διόδια διέλευσης. Γύρω από τη μονή άρχισε να αναπτύσσεται μικρός οικισμός, το αρχικό όνομα του οποίου ήταν Aarmühle, το οποίο οφείλεται στην ύπαρξη του μύλου στην αριστερή όχθη του Άαρ, ενώ το χωριό αναπτύχθηκε στη δεξιά όχθη του Άαρ και, το 1239, αναφέρεται ως "villa Inderlappen" ενώ ο μύλος αναφέρεται το 1365 ως "Amuli". Το 1279/80 κοντά στον οικισμό του Aarmühle αναπτύχθηκε νέος οικισμός υπό την ονομασία "Unterseen". Κοντά στα δύο χωριά υπήρχε το φρoύριο Βάισεναου (Weissenau) και η κωμόπολη Βίντεν (Widen), στην οποία λειτουργούσε αγορά. Τόσο το φρούριο όσο και η κωμόπολη περιήλθαν στην κατοχή της μονής, αλλά παρήκμασαν και σχεδόν καταστράφηκαν προς το τέλος του Μεσαίωνα. Ύστερα από την καταστροφή του παλαιού φρουρίου, κατασκευάστηκε νέο στη δυτική πτέρυγα της πρώην μονής κατά την περίοδο 1746 - 1750.
Η Μονή
Η Μονή ιδρύθηκε από τον βαρώνο Ζέλιγκερ ντ'Ομπερχόφεν (Seliger d'Oberhofen) και αναφέρεται για πρώτη φορά το 1133, όταν ο Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Λοθάριος την έθεσε υπό την προστασία του. Αναφέρεται, επίσης, ότι το 1247 υπήρχε και γυναικείο τμήμα στη μονή. Κατά τη διάρκεια του 13ου αιώνα, η επιρροή της Μονής επεκτάθηκε σε ολόκληρη τη γύρω περιοχή και σταδιακά έγινε η Αρχή για περίπου 25 εκκλησίες αλλά και αρκετά χωριά και αγροκτήματα, ενώ παράλληλα έγινε ο μεγαλύτερος θρησκευτικής φύσεως γαιοκτήμονας της περιοχής. Κατά τον 13ο και τις αρχές του 14ου αιώνα, η Μονή εξακολουθεί να ακμάζει και να μεγαλώνει. Από το 1350, όμως, ξεσπούν διενέξεις και ταραχές, οι οποίες έχουν ως αποτέλεσμα την ελάττωση του αριθμού μοναχών και καλογραιών στη Μονή, ενώ παράλληλα αυξάνονται τα χρέη της. Έγγραφο του 1310 αναφέρει ότι στη Μονή υπήρχαν 30 ιερείς, 20 δόκιμοι μοναχοί και 350 γυναίκες στη Μονή. Αντίθετα, κατά το 1472 αναφέρονται μόνον ο πρωθιερέας, ο ηγούμενος, εννέα κανονικοί μοναχοί και επτά δόκιμοι και 27 καλόγριες. Η Μονή αντιμετώπιζε, επίσης, προβλήματα τόσο με τους ενοικιαστές των γαιών της όσο και με τους γείτονές της. Το 1348 οι κάτοικοι των χωριών Grindelwald και Wilderswil συγκρότησαν συνασπισμό με τους κατοίκους του Unterwalden κατά της Μονής. Η κεντρική διοίκηση έστειλε στρατιωτικές δυνάμεις στην περιοχή, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την καταστολή των ενεργειών της συμμαχίας αυτής. Το 1445 στην περιοχή δημιουργήθηκε ο Böser Bund, (Κακή Ένωση), η οποία άρχισε να αντιμάχεται τόσο τις στρατιωτικές δυνάμεις όσο και την από πλευράς Βέρνης φορολόγηση. Τον 14ο αιώνα οι μοναχοί και οι μοναχές σταμάτησαν να εφαρμόζουν την πλειονότητα των μοναστικών κανόνων. Το 1472 ξέσπασε βίαιη διαμάχη μεταξύ ανδρών και γυναικών μοναχών, γεγονός που προκάλεσε την παρέμβαση του επισκόπου της Λωζάνης δύο φορές. Ο επίσκοπος διαπίστωσε σοβαρές παραλείψεις. Συνελήφθη ο επικεφαλής της Μονής και ορισμένες μοναχές αντικαταστάθηκαν από άλλες διαφορετικών Μονών. Παρά τα μέτρα αναμόρφωσης στο γυναικείο τμήμα της Μονής, αυτό διέκοψε τη λειτουργία του το 1484 και η περιουσία του περιήλθε στη νεοϊδρυθείσα μονή του Σαιν Βίνσεντ στη Βέρνη. Η Μονή κοσμικοποιήθηκε το 1528, με την προτεσταντική μεταρρύθμιση και η περιουσία της περιήλθε στη διοίκηση της Βέρνης. Τα εδάφη που κατείχε αποτέλεσαν νέα διοικητική περιφέρεια και τμήμα των κτισμάτων στέγασε τις διοικητικές υπηρεσίες, ενώ τα υπόλοιπα μετατράπηκαν σε νοσοκομειακό ίδρυμα. Το 1562 το χοροστάσιο μετατράπηκε σε σιταποθήκη και κελάρι κρασιών, ενώ η δυτική πτέρυγα τελικά κατεδαφίστηκε κατά την περίοδο 1746 - 1750. Στη θέση της ο τότε κυβερνήτης Σάμουελ Τίλλιερ (Samuel Tillier) κατασκεύασε το αποκαλούμενο "νέο κάστρο", το οποίο παρέμεινε ως διοικητικό κέντρο της περιοχής του Ιντερλάκεν.
Το αρχικό χωριό
Όπως προαναφέρθηκε, ο πρώτος οικισμός ονομάστηκε Ααρμύλε (Aarmühle) λόγω του μύλου που κατασκευάστηκε στην αριστερή όχθη του Άαρ πριν το 1365. Από τη χρονολογία αυτή, η Μονή αρχίζει να διοργάνώνει εμποροπανηγύρεις σε εβδομαδιαία αλλά και ετήσια βάση. Το χωριό διέθετε δικό του αγροτικό συνεταιρισμό (bäuert) αλλά διοικητικά ανήκε στο Δήμο του Μάττεν (Matten). Κατά το 16ο αιώνα ο συνεταιρισμός του Ααρμύλε άρχισε να φιλονικεί με τους συνεταιρισμούς των γειτονικών χωριών για τη χρήση των δασών και των κοινόχρηστων γαιών. Έγιναν, χωρίς όμως επιτυχία, διαμεσολαβητικές προσπάθειες το 1533, το 1586 και το 1618. Μια από τις συνέπειες αυτών των φιλονικιών ήταν η αποσκίρτηση του Βίλντερσβιλ (Wilderswil) από τον Δήμο του Μάττεν και η δημιουργία νέου, αυτόνομου Δήμου. Ωστόσο, η διένεξη μεταξύ Ιντερλάκεν και Μάττεν συνεχίστηκε, παρά τις διαμεσολαβητικές προσπάθειες του τότε κυβερνήτη του Ιντερλάκεν. Τελικά, η διένεξη έληξε μόλις το 1810, όταν τα δύο χωριά διαμοίρασαν τα ως τότε κοινά εδάφη, αν και το Ιντερλάκεν έγινε πολιτικά ανεξάρτητος Δήμος το 1838.
Τουριστικό κέντρο
Την εποχή εκείνη οι κάτοικοι ασχολούνταν κυρίως με την υφαντουργία, την ξυλογλυπτική και την κεραμική (κατασκεύαζαν πολύ όμορφα διακοσμητικά), τις εκτυπωτικές εργασίες και, σε μικρότερο βαθμό, με την ωρολογοποιία. Αργότερα, ωστόσο, κύρια ασχολία τους έγινε ο τουρισμός, ο οποίος παραμένει και σήμερα η βασική πηγή πλούτου για το Ίντερλακεν. Η πόλη αποτέλεσε ένα από τα παλαιότερα τουριστικά θέρετρα της Ελβετίας και παραμένει δημοφιλής προορισμός και σήμερα. Η έναρξη των τουριστικών δραστηριοτήτων σηματοδοτείται γύρω στα 1800, όταν ο ζωγράφος Φραντς Νίκλαους Κένιχ (Franz Niklaus König) απεικόνισε σε πίνακές του το φυσικό κάλλος της περιοχής. Ιδιαίτερη ώθηση στον τουρισμό έδωσε η επιτυχία του "Unspunnenfest", ενός πολιτιστικού φεστιβάλ της Ελβετίας, στο οποίο παρουσιάζονταν εικαστικές απεικονίσεις της περιοχής. Οι πρώτοι τουρίστες έρχονταν για τον καθαρό βουνίσιο αέρα του αλλά το 1859 κατασκευάστηκε η μεγάλη αίθουσα σπα "Kursaal", η οποία προσείλκυσε ακόμη περισσότερους τουρίστες. Κατασκευάστηκαν πολλά ξενοδοχεία, τα οποία σε συνδυασμό με τις πολύ καλές μεταφορές ανέπτυξαν ακόμη περισσότερο τον τουρισμό. Το 1834 εμφανίστηκε το πρώτο ποταμόπλοιο από τη λίμνη Τουν, ενώ το 1839 εμφανίστηκε και άλλο, αυτή το φορά από τη λίμνη Μπριντς.
Το 1872 το Ίντερλακεν αποκτά σιδηροδρομική σύνδεση από το Ντέρλινγκεν (Därligen), η οποία το 1874 επεκτάθηκε μέχρι το Μπένινγκεν (Bönigen). Ωστόσο, η γραμμή αυτή ήταν αποκομμένη από το υπόλοιπο ελβετικό δίκτυο και περισσότερο εξυπηρετούσε τη σύνδεση μεταξύ των δύο ατμοπλοίων. Με την επέκτασή της ως το Τουν, το 1893, συνδέεται με τη Βέρνη και γίνεται τμήμα του δικτύου Βέρνης - Λέτσμπεργκ - Σεμπλόν. Το 1888 νέα γραμμή από το Alpnachstad συνδέει το Ίντερλακεν με τη λίμνη της Λουκέρνης ενώ το 1890 ο σιδηρόδρομος Berner Oberland συνέδεσε το Ίντερλακεν με τα Λάουτερμπρούννεν (Lauterbrunnen) και Γκρίντελβαλντ (Grindelwald).
Η δημιουργία των γραμμών μεταφοράς τουριστών επέφερε τη δημιουργία και την ανάπτυξη ξενοδοχειακών μονάδων κατά μήκος της διαδρομής προς τον ορεινό όγκο του Γιουνγκφράου. Κατά τις περιόδους 1860 - 1875 και 1890 - 1914 κατασκευάζονται υπερπολυτελή ξενοδοχεία με θέα προς το Γιουνγκφράου και τα περιβάλλοντα βουνά. Η ενασχόληση των κατοίκων με τον τουρισμό δεν εμποδίζει, ωστόσο, τη δημιουργία πιο παραδοσιακών βιομηχανιών: Το 1850 δημιουργείται μικρή βιομηχανία ξύλινων πατωμάτων (δραστηριοποιήθηκε ως το 1935) και το 1921 δημιουργείται μικρή βιομηχανία ύφανσης μαλλιού.
Η μετονομασία σε Ίντερλακεν
Στη δεξιά όχθη του Άαρ ο υπάρχων οικισμός με το όνομα Ίντερλακεν απορροφήθηκε από τον Δήμο του Ούντερζεεν (Unterseen) ενώ στην αριστερή όχθη οι υπάρχοντες οικισμοί δημιούργησαν τους Δήμους Μάττεν και Ααρμύλε. Ωστόσο, το Ααρμύλε χρησιμοποιούσε το όνομα Ίντερλακεν τόσο στον σιδηροδρομικό του σταθμό όσο και στο ταχυδρομικό του γραφείο, με συνέπεια να γίνει ευρέως γνωστό με αυτό το όνομα. Επίσημα, το Ααρμύλε μετονομάστηκε σε Ίντερλακεν το 1891.
Κλίμα
Το κλίμα του Ίντερλακεν χαρακτηρίζεται ως ήπιο αλπικό και τα στοιχεία θερμοκρασιών και ατμοσφαιρικών κατακρημνίσεων παρέχονται στον πίνακα που ακολουθεί.
Είναι εμφανές ότι κατά τους χειμερινούς μήνες οι χιονοπτώσεις είναι σχετικά άφθονες. Ωστόσο οι τουριστικές υποδομές της πόλης είναι τόσο οργανωμένες, που για τους τουρίστες κάτι τέτοιο δεν δημιουργεί πρόβλημα. Κατά τους θερινούς μήνες, οι θερμοκρασίες επιτρέπουν μέχρι και την κολύμβηση στον ποταμό ή στις παραπλήσιες λίμνες.
Το Φεστιβάλ του Ίντερλακεν
Το φεστιβάλ αυτό ονομάζεται "Unspunnenfest" από το όνομα του κάστρου (Unspunnen) στο οποίο διοργανώνεται. Περιλαμβάνει εκδηλώσεις για τον παραδοσιακό ελβετικό πολιτισμό και οι συμμετέχοντες "διαγωνίζονται" στη ρίψη πέτρας (γερμ. Steinstossen), σε ένα είδος πάλης (γερμ. Schwingen) και στο τραγούδι με τους παραδοσιακούς ελβετικούς λαρυγγισμούς (yodeling). Η ιστορία του φεστιβάλ ανάγεται στον 13ο αιώνα, όταν ο κύριος του κάστρου Μπούρκαρντ φον Ουνσπούννεν (Burkard von Unspunnen) και ο ιδρυτής της πόλης της Βέρνης Μπέρχτολντ V φον Τσέρινγκεν (Berchtold V von Zähringen) συναντήθηκαν για να επιλύσουν τις διαφορές τους. Επίσημα, το φεστιβάλ αυτό έγινε για πρώτη φορά στις 17 Αυγούστου 1805 σε μια παρόμοια προσπάθεια: Ο Ναπολέων Α΄ Βοναπάρτης είχε εισβάλει στην Ελβετία και το φεστιβάλ διοργανώθηκε ως τρόπος ενοποίησης του έθνους. Το Φεστιβάλ διοργανώνεται μέχρι και σήμερα.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πόλεις της Ελβετίας
|
146945
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CE%91%CE%BB%CE%B9%CF%86%CE%B5%CE%AF%CF%81%CE%B1%CF%82
|
Δήμος Αλιφείρας
|
Ο Δήμος Αλιφείρας ήταν δήμος του νομού Ηλείας που συστάθηκε με το πρόγραμμα Καποδίστριας από τη συνένωση παλαιότερων κοινοτήτων της περιοχής, που αποτέλεσαν στη συνέχεια τα δημοτικά διαμερίσματα του δήμου. Λειτούργησε την περίοδο 1999 -2010 οπότε και καταργήθηκε με την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης και εντάχθηκε στον νέο δήμο Ανδρίτσαινας - Κρεστένων. Βρισκόταν στο νότιο τμήμα του νομού στις βόρειες πλαγιές του όρους Μίνθη ανάμεσα στους δήμους Ζαχάρως και Ανδρίτσαινας. Ο δήμος αποτελεούταν από 9 δημοτικά διαμερίσματα και είχε συνολικό πληθυσμό 3.829 κατοίκους. Έδρα του ήταν η Καλλιθέα . Ο δήμος Αλιφείρας ήταν από τους δήμους της Ηλείας που επλήγησαν από τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2007.
Διαίρεση
Στον δήμο περιλαμβάνονταν τα παρακάτω δημοτικά διαμερίσματα και οικισμοί:
Δ.δ. Καλλιθέας [ 1.200 ]
η Καλλιθέα [ 1.107 ]
τα Μπαρακίτικα [ 93 ]
Δ.δ. Αλιφείρας [ 313 ]
η Αλίφειρα [ 259 ]
το Πευκί [ 54 ]
Δ.δ. Αμυγδαλεών [ 831 ]
οι Κάτω Αμυγδαλιές [ 406 ]
ο Άγιος Ηλίας [ 0 ]
οι Αμυγδαλιές [ 140 ]
το Κεραμίδι [ 97 ]
η Κράνα [ 188 ]
το Παλαιοχώρι [ 0 ]
Δ.δ. Βρεστού [ 436 ]
το Βρεστό [ 373 ]
το Λογγό [ 63 ]
Δ.δ. Λιβαδακίου [ 347 ]
το Λιβαδάκιον [ 154 ]
η Πτελέα [ 71 ]
ο Ράπτης [ 122 ]
Δ.δ. Μυρωνίων [ 801 ]
τα Μυρώνια [ 386 ]
ο Άγιος Βλάσης [ 107 ]
το Κλήμα [ 232 ]
το Ράμα [ 76 ]
Διατελέσαντες δήμαρχοι
Δήμαρχοι Αλιφείρας (19ος αιώνας)
1862 Ι. Κωνσταντόπουλος (διορισμένος)
Δήμαρχοι (1999-2010)
Χαράλαμπος Δέλγας 1η Ιανουαρίου 1999- 31 Δεκεμβρίου 2006
Δήμος Γεωργακόπουλος 1η Ιανουαρίου 2007- 31 Δεκεμβρίου 2010
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Δήμος Αλιφείρας
Α
|
544890
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CF%8C%CF%87%CE%B1%CE%BD%20%CE%93%CE%AD%CE%BD%CF%83%CE%B5%CE%BD
|
Γιόχαν Γένσεν
|
O Γιόχαν Γένσεν (Johan Ludwig William Valdemar Jensen, 8 Μαΐου 1859 - 5 Μαρτίου 1925) ήταν Δανός μαθηματικός και μηχανικός. Διετέλεσε πρόεδρος της Δανικής Μαθηματικής Εταιρίας από το 1892 ως το 1903.
Βιογραφία
Ο Jensen γεννήθηκε στο Nakskov της Δανίας, αλλά πέρασε την παιδική του ηλικία στη βόρεια Σουηδία, επειδή ο πατέρας του εργαζόταν εκεί ως διαχειριστής ενός αγροκτήματος. Η οικογένεια επέστρεψε στη Δανία πριν το 1876, οπότε ο Jensen γράφτηκε στο Τεχνολογικό Ίδρυμα της Κοπεγχάγης. Παρ’ όλο που ανάμεσα σε άλλα γνωστικά αντικείμενα σπούδασε και μαθηματικά και μάλιστα δημοσίευσε ένα ερευνητικό μαθηματικό άρθρο, ήταν αυτοδίδακτος σε προχωρημένα μαθηματικά θέματα και ποτέ δεν έλαβε ακαδημαϊκή θέση. Αντίθετα ήταν επιτυχημένος μηχανικός στην Τηλεφωνική Εταιρία της Κοπεγχάγης μεταξύ 1881 και 1924 κι έγινε επικεφαλής του τεχνικού τμήματος το 1890. Όλη του τη μαθηματική έρευνα την έκανε στον ελεύθερο χρόνο του. Ο Jensen είναι γνωστός για τη φημισμένη του ανισότητα, την ανισότητα Γένσεν. Επίσης απέδειξε τον τύπο του Jensen στην μιγαδική ανάλυση.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Δανοί μηχανικοί
Δανοί μαθηματικοί
|
669271
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%BF%CE%B6%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%BF%20%CE%9D%CF%84%CF%8C%CF%83%CE%BF%CE%BD
|
Ροζάριο Ντόσον
|
Η Ροζάριο Ντόσον (Rosario Isabel Dawson, γεννημένη στις 9 Μαΐου 1979) είναι Αμερικανίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια. Έκανε το ντεμπούτο της στην ανεξάρτητη ταινία Kids του 1995. Στους επόμενους κινηματογραφικούς ρόλους της περιλαμβάνονται οι ταινίες He Got Game (1998), Josie and the Pussycats (2001), Οι άνδρες με τα μαύρα 2 (2002), Όνειρα και φιλοδοξίες (2005), Αμαρτωλή πόλη (2005), Υπάλληλοι για κλάματα (2006), Death Proof (2007), Ασταμάτητο (2010) και Top Five (2014). Η Ντόσον έχει δανείσει την φωνή της για ταινίες των εταιριών Disney, Warner Bros., DC Comics και Nickelodeon-Viacom.
Για το ρόλο της στην ταινία Rent, η Ντόσον κέρδισε το Satellite Award για το καλύτερο β' γυναικείο ρόλο σε Κινηματογραφική ταινία και για το ρόλο της στην ταινία Top Five, ήταν υποψήφια για το Βραβείο Critics' Choice Movie Award για την καλύτερη ηθοποιό σε μια κωμωδία.
Η Ντόσον είναι επίσης γνωστή για τους ρόλους σε προσαρμογές κόμικς όπως η Gail στο Αμαρτωλή πόλη (2005) και Αμαρτωλή πόλη: Η κυρία θέλει φόνο (2014), παρέχοντας την φωνή της στην Diana Prince / Wonder Woman στο DC Animated Movie Universe και Barbara Gordon / Batgirl στην ταινία The Lego Batman Movie, καθώς και την απεικόνιση της Claire Temple σε πέντε από τις σειρές Marvel / Netflix Daredevil (2015-2016), Jessica Jones (2015), Λουκ Κέιτζ (2016-2018), Iron Fist (2017) και Οι υπερασπιστές (2017).
Φιλμογραφία
Μουσικά βίντεο
Βιντεοπαιχνίδια
Audiobooks
Παραπομπές
Αμερικανίδες ηθοποιοί κινηματογράφου
Αμερικανίδες ηθοποιοί τηλεόρασης
Αμερικανίδες ηθοποιοί φωνής
|
771351
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%B5%CE%B2%CF%81%CF%8C
|
Ρεβρό
|
Το Ρεβρό (γαλλικά: Reyvroz) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό της Άνω Σαβοΐας, στη διοικητική περιοχή της Ωβέρνης-Ρον-Αλπ.
Οι κάτοικοί του είναι γνωστοί ως Ρεβράν (γαλλικά: Reyvrans).
Παραπομπές
Κοινότητες της Άνω Σαβοΐας
|
326228
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CF%89%CE%BC%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%82%20%CE%91%CF%85%CE%B3%CE%BF%CF%85%CF%83%CF%84%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%82
|
Ρωμύλος Αυγουστύλος
|
Ο Ρωμύλος Αυγουστύλος (Flavius Romulus Augustus, 461 – μετά το 511) ήταν αυτοκράτορας (εικάζεται ως σφετεριστής) της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από τις 31 Οκτωβρίου του 475 έως τις 4 Σεπτεμβρίου του 476. Η εκθρόνισή του από τον Οδόακρο παραδοσιακά σηματοδοτεί το τέλος της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, την πτώση της αρχαίας Ρώμης και την έναρξη του Μεσαίωνα στη Δυτική Ευρώπη.
Είναι κυρίως γνωστός με το ψευδώνυμό του «Ρωμύλος Αυγουστύλος», αν και βασίλευσε επίσημα ως «Ρωμύλος Αύγουστος». Η λατινική κατάληξη -ulus είναι υποκοριστική: έτσι, το «Αυγουστύλος» σημαίνει ουσιαστικά «Μικρός Αύγουστος».
Τα ιστορικά αρχεία περιέχουν λίγες λεπτομέρειες για τη ζωή του Ρωμύλου. Ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας από τον πατέρα του Φλάβιο Ορέστη, αρχηγό των στρατιωτών του ρωμαϊκού στρατού, αφού ανάγκασε τον αυτοκράτορα Ιούλιο Νέπωτα να εγκαταλείψει την Ιταλία. Ο Ρωμύλος, λίγο μεγαλύτερος από παιδί, ενήργησε ως φαινομενικός αρχηγός της κυβέρνησης του πατέρα του και βασίλεψε μόνο για δέκα μήνες. Η νομιμότητά του και η εξουσία του αμφισβητήθηκαν πέρα από την Ιταλία και ο Ρωμύλος σύντομα καθαιρέθηκε από τον Οδόακρο, ο οποίος νίκησε και εκτέλεσε τον Φλάβιο Ορέστη. Ο Οδόακρος έστειλε τον Ρωμύλο να ζήσει στο Καστέλουμ Λουκουλάνουμ στην Καμπανία (Ιταλία), γεγονός μετά από το οποίο ο Ρωμύλος εξαφανίζεται από τα ιστορικά αρχεία.
Η ζωή του
Ο πατέρας του Ρωμύλου, Φλάβιος Ορέστης, ήταν Ρωμαίος πολίτης, με καταγωγή από την Παννονία, ο οποίος είχε υπηρετήσει ως γραμματέας και διπλωμάτης του Αττίλα και αργότερα ανήλθε στις τάξεις του ρωμαϊκού στρατού.
Σημειώσεις
Πηγές
Bryce, James B.: The Holy Roman Empire, Schocken Books, 1961.
Gibbon, Edward: The History of the Decline and Fall of the Roman Empire, τόμος 3, επιμέλεια David Womersley, Λονδίνο, Penguin Books, 1994.
Heather, Peter. The fall of the Roman Empire, 2005
Hollister, C. Warren, Medieval Europe: A Short History. Νέα Υόρκη. McGraw Hill, 1995.
Murdoch, Adrian, The Last Roman: Romulus Augustulus and the Decline of the West, Stroud; Sutton, 2006.
Norwich, John Julius. Byzantium: A Short History. Νέα Υόρκη, Vintage, 1997
Sandberg, Kaj. "The So-Called Division of the Roman Empire. Notes On A Persistent Theme in Western Historiography", Arctos 42 (2008), 199-213.
Ralph & Geoffrey Nathan, "Romulus Augustulus (475–476 A.D.) - Two Views", De Imperatoribus Romanis
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Project Gutenberg: Cassiodorus, Variae
Ρωμαίοι Αυτοκράτορες
|
822024
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%B5%CF%81%20%CE%A3%CF%8C%CE%BB%CF%84%CF%83%CE%B5
|
Πέτερ Σόλτσε
|
Ο Πέτερ Σόλτσε (, γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 1987) είναι Γερμανός μαθηματικός, γνωστός για το έργο του στην αριθμητική γεωμετρία. Είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βόννης από το 2012 και διευθυντής στο Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ για τα Μαθηματικά από το 2018. Έχει χαρακτηριστεί ως ένας από τους κορυφαίους μαθηματικούς στον κόσμοΤο 2018 κέρδισε το Μετάλλιο Φιλντς, το οποίο θεωρείται η υψηλότερη τιμή στα μαθηματικά
.
Νεαρή ηλικία και εκπαίδευση
Ο Σόλτσε γεννήθηκε στη Δρέσδη και μεγάλωσε στο Βερολίνο. Ο πατέρας του είναι φυσικός, η μητέρα του επιστήμονας υπολογιστών και η αδελφή του σπούδασε χημεία. Φοίτησε στο Heinrich-Hertz-Gymnasium στο Βερολίνο-Φρίντριχσαϊν, ένα γυμνάσιο που ασχολείται με τα μαθηματικά και τις φυσικές επιστήμες. Ως μαθητής, ο Σόλτσε συμμετείχε στη Διεθνή Μαθηματική Ολυμπιάδα, όπου κέρδισε τρία χρυσά μετάλλια και ένα αργυρό .
Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Βόννης και ολοκλήρωσε το πτυχίο του σε τρία εξάμηνα και το μεταπτυχιακό του σε δύο ακόμη εξάμηνα. Το 2012 έλαβε το διδακτορικό του υπό την επίβλεψη του Μάικλ Ράπορτ.
Σταδιοδρομία
Από τον Ιούλιο του 2011 έως το 2016, ο Σόλτσε ήταν ερευνητής του Ινστιτούτου Μαθηματικών Clay στο Νιου Χαμσάιρ. Το 2012, λίγο μετά την ολοκλήρωση του διδακτορικού του, έγινε τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βόννης, και έγινε σε ηλικία 24 ετών ο νεότερος τακτικός καθηγητής στη Γερμανία .
Το φθινόπωρο του 2014, ο Σόλτσε διορίστηκε καθηγητής Καγκελαρίου στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ, όπου δίδαξε ένα μάθημα για την p-adic γεωμετρία
.
Το 2018, ο Σόλτσε διορίστηκε διευθυντής του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ για τα Μαθηματικά στη Βόννη
.
Έρευνα
Το έργο του Σόλτσε επικεντρώθηκε σε καθαρά τοπικές πτυχές της αριθμητικής γεωμετρίας, όπως η p-adic γεωμετρία και οι εφαρμογές της. Παρουσίασε σε πιο συμπαγή μορφή ορισμένες από τις προηγούμενες θεμελιώδεις θεωρίες που είχαν πρωτοπορήσει οι Γκερντ Φάλτινγκς, Ζαν-Μαρκ Φοντέν και αργότερα ο Κιράν Κεντλάγια. Η διδακτορική του διατριβή σχετικά με τους τέλειους χώρους δίνει τη λύση σε μια ειδική περίπτωση της εικασίας της μονοδρομίας βάρους.
Ο Σόλτσε και ο Μπάργκαβ Μπάτ ανέπτυξαν μια θεωρία της πρισματικής συνομολογίας, η οποία έχει περιγραφεί ως πρόοδος προς την κίνητη συνομολογία με την ενοποίηση της μοναδικής συνομολογίας, της συνομολογίας de Rham, της ℓ-adic συνομολογίας και της κρυσταλλικής συνομολογίας.
Ο Σόλτσε και ο Ντάστιν Κλάουσεν πρότειναν ένα πρόγραμμα για τα συμπυκνωμένα μαθηματικά - ένα σχέδιο για την ενοποίηση διαφόρων μαθηματικών υποπεδίων, συμπεριλαμβανομένης της τοπολογίας, της γεωμετρίας, της συναρτησιακής ανάλυσης και της θεωρίας αριθμών.
Βραβεία
Το 2012, του απονεμήθηκε το βραβείο και Cours Peccot.Το 2013, του απονεμήθηκε το βραβείο SASTRA Ραμανουτζάν .Το 2014, έλαβε το βραβείο Clay Research . Το 2015, του απονεμήθηκε το βραβείο Φρανκ Νέλσον Κόουλ στην Άλγεβρα και το βραβείο Ostrowski.
Του απονεμήθηκε το Βραβείο Φερμά 2015 από το Μαθηματικό Ινστιτούτο της Τουλούζης. Το 2016, του απονεμήθηκε το Βραβείο Λάιμπνιτς και από το Γερμανικό Ίδρυμα Ερευνών. Αρνήθηκε το Βραβείο "Νέοι Ορίζοντες στα Μαθηματικά" ύψους 100.000 δολαρίων των Βραβείων Breakthrough 2016. Η απόρριψη του βραβείου έτυχε μικρής προσοχής από τα μέσα ενημέρωσης.
Το 2017 έγινε μέλος της Γερμανικής Ακαδημίας Επιστημών Λεοπολντίνα.
Το 2018, σε ηλικία τριάντα ετών, ο Σόλτσε, ο οποίος εκείνη την εποχή υπηρετούσε ως καθηγητής μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο της Βόννης, έγινε ένας από τους νεότερους μαθηματικούς που τιμήθηκαν ποτέ με το μετάλλιο Φιλντς για "τον μετασχηματισμό της αριθμητικής αλγεβρικής γεωμετρίας πάνω από p-adic τομείς μέσω της εισαγωγής του στους τέλειους χώρους (Perfectoid spaces), με εφαρμογή στις παραστάσεις Γκαλουά, και για την ανάπτυξη νέων θεωριών συνομολογίας".
Το 2019, ο Σόλτσε τιμήθηκε με τον Μεγάλο Σταυρό του Τάγματος Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας.
Το 2022 έγινε ξένο μέλος της Βασιλικής Εταιρείας και του απονεμήθηκε το μετάλλιο Pius XI από την Ποντιφική Ακαδημία Επιστημών.
Παραπομπές
Βιβλία
Berkeley Lectures on P-adic Geometry -Peter Scholze, Jared Weinstein
Smooth Compactifications of Locally Symmetric Varieties - Peter Scholze
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Prof. Dr. Peter Scholze - Mathematical Institute of the University of Bonn
Μαθηματικοί αναλυτές
Γερμανοί μαθηματικοί
Μαθηματικοί του 20ού αιώνα
Μαθηματικοί του 21ου αιώνα
Βραβευμένοι με Μετάλλιο Φιλντς
|
551586
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82%20%CE%A3%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CF%8C%CF%82%20%28%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%AC%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7%29
|
Ελληνικός Στρατός (οργάνωση)
|
Ο Ελληνικός Στρατός (Ε.Σ.) ήταν αντιστασιακή αντάρτικη φιλοβασιλική οργάνωση που έδρασε στην Πελοπόννησο κατά την διάρκεια της Κατοχής.
Ιδρύθηκε το καλοκαίρι του 1941 από κατώτερους αξιωματικούς στην Καλαμάτα, ως «Οργάνωση Κατώτερων Αξιωματικών» (ΟΚΑ) με στόχο την αποθάρρυνση στρατιωτικών για συνεργασία με τους κατακτητές. Ύστερα, μετονομάστηκε σε «Ελληνικός Στρατός», και κατά το καλοκαίρι του 1943 συγκρότηθηκε η πρώτη ανταρτοομάδα της οργάνωσης.
Την ίδια περίοδο, ξεκίνησε να αποκτά αντιεαμικό προσανατολισμό, με αποτέλεσμα τη σύγκρουση του με το ΕΑΜ τον Αύγουστο του ίδιου έτους. Ύστερα, στελέχη της οργάνωσης όπως ο Διονύσιος Παπαδόγγονας και -πιθανώς- ο Τηλέμαχος Βρεττάκος, επιδίωξαν τη σύσταση αντιεαμικών ομάδων σε συνεργασία με τους κατακτητές, η οποία όμως απορρίφθηκε από τους Γερμανούς.
Η οργάνωση διαλύθηκε τον Οκτώβριο του 1943 από τον ΕΛΑΣ μετά τη Μάχη στη Παληόχωρα, στον απόηχο της οποίας εκτελέστηκε ο Τηλέμαχος Βρεττάκος και ο Χρίστος Καραχάλιος. Μετά τη διάλυσή της, τα στελέχη της οργάνωσης εντάχθηκαν στο ΕΑΜ, ιδιώτευσαν ή συμμετείχαν στα Τάγματα Ασφαλείας.
Ίδρυση
Δημιουργία της «ΟΚΑ» και πρώτα βήματα
Προς τα τέλη του Καλοκαιριού του 1941, οι λοχαγοί Τάσος Αναστασόπουλος, Σταύρος Νικολόπουλος και Απόστολος Κούβελας, δημιούργησαν στη Καλαμάτα μία συσπείρωση με περίπου 240 μέλη, την «Οργάνωση Κατώτερων Αξιωματικών», προκειμένου να προσεγγίσουν τους συναδέλφους τους για να αποθαρρύνουν τη συνεργασία τους με τους κατακτητές και τη σύσταση φιλοκατοχικής τοπικής εξουσίας. Η οργάνωση σύντομα μετονομάστηκε για λόγους ασφαλείας, σε «Ελληνικός Στρατός». Στις 9 Οκτωβρίου 1942, συνελήφθη ο συνταγματάρχης Βενετσάνος Κετσέας μαζί με άλλους 4 αξιωματικούς, και εξορίστηκαν στην Ιταλία, κίνηση που θορύβησε τα μέλη του ΕΣ. Προς το τέλος του μήνα, ο Νικολόπουλος, πληροφορούμενος πως είχε μπει στο στόχαστρο των κατοχικών αρχών, έφυγε από την Καλαμάτα και κατέφυγε στο Ερημοκλήσι Άγιος Νικήτας κοντά στον Ταύγετο. Τον Νικολόπουλο ακολούθησαν και άλλοι αξιωματικοί, και συνδέθηκαν με τους υπολοχαγούς Πέτρο Κεφαλά και Ιωάννη Λαδά, οι οποίοι τους παρείχαν βοήθεια. Το Φεβρουάριο του 1943, είχε δημιουργηθεί μία ομάδα δέκα ανταρτών η οποία προσπαθούσε να εξοπλιστεί προκειμένου να μετατραπεί σε μάχιμο σώμα. Η οργάνωση δυσκολευόταν να αποκτήσει ισχυρές πολιτικές βάσεις και να προσεγγίσει τις τοπικές κοινωνίες που θα κάλυπταν τις ανάγκες της και θα ευνοούσαν την ανάπτυξη -ανεξάρτητου από το ΕΑΜ- αντάρτικου.
Συγκρότηση, οργάνωση και εξοπλισμός
Την άνοιξη του 1943 συγκροτήθηκαν οι πρώτες μικρές ανταρτοομάδες του «Ελληνικού Στρατού» ύστερα από πολλές αποτυχημένες απόπειρες. Τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του 1943, ξεκίνησαν να έρχονται σύνδεσμοι από την μέση ανατολή οι οποίοι μετέπειτα συνδέθηκαν με ομάδες του ΕΣ.
Στις 2 Απριλίου, έφτασε η πρώτη αποστολή με υποβρύχιο στη Μονεμβασιά η οποία αποτελούνταν από τον υπολοχαγό Γεώργιο Ταβερναράκη και τον ασυρματιστή Αλέκο Γαρδελη, οι οποίοι συνδέθηκαν στις 19 Απριλίου με τον ΕΛΑΣ στον Κοσμά και πραγματοποιήθηκε ρίψη όπλων. Στις 13 Απριλίου, κατέφθασαν ο Ανθυπολοχαγός Νίκος Κούρκουτας μαζί με τον Ασυρματιστή Κόκκινο. Ύστερα από 8 μέρες, κατέφθασε ο Βρετανός ταγματάρχης Ριντ, ο Υπολοχαγός Πίτερ, και ο Ανθυπολοχαγός Θεόδωρος Γιαννόπουλος, στη Νάσια Καλαβρύτων οι οποίοι συνδέθηκαν με την ομάδα του αξιωματικού του ΕΛΑΣ, Ναπολέοντα Παπαγιαννόπουλου. Με την κάλυψη του, μεταφέρθηκαν στην Πλατάνια στις 19-20 Μαΐου, περιοχή που αποτέλεσε μετέπειτα έδρα του ΕΣ. Το Μάιο, ο ΕΣ προσπάθησε να εξοπλιστεί, αντιμετωπίζοντας όμως πολλές δυσκολίες στην επαφή με τους Βρετανούς συνδέσμους. Πάραυτα, την ίδια περίοδο έπεσε στο Δυρράχιο ο Βρετανός πράκτορας της SOE, Πίτερ Φράζερ, οπού μετέπειτα συνδέθηκε με τον ΕΣ και στις 12 Μαΐου πραγματοποιήθηκε ρίψη όπλων. Στις 20 Μαΐου έφτασε και ο Χάρινκτον ο οποίος συνδέθηκε με τον Ταβερναράκη και τον ΕΣ, ενώ το βράδυ μεταξύ 21 και 22 Μαΐου, πραγματοποιήθηκε νέα ρίψη στη τοποθεσία Λογγό.
Δράση
Αντιεαμικός προσανατολισμός
Αρχικά η οργάνωση είχε κρατήσει αμερόληπτη πολιτική στάση, και είχε απορρίψει προτάσεις προσχώρησης τόσο στο ΕΑΜ, όσο και στον ΕΔΕΣ και την ΕΚΚΑ επικαλούμενη την προσήλωση της στα ιδανικά της «πολιτικής ανεξαρτησίας». Με την πάροδο του χρόνου, ξεκίνησε να προσεγγίσει όλο και περισσότερο συντηρητικά και φιλομοναρχικά δίκτυα τόσο στην Αθήνα όσο και στην Πελοπόννησο. Οι περισσότεροι αξιωματικοί της οργάνωσης ήταν ιδιαίτερα φιλομοναρχικοί, έχοντας ξεκινήσει την καριέρα τους την περίοδο της μεταξικής δικτατορίας. Πάραυτα, έγιναν απόπειρες απόκτησης ενός μετριοπαθούς φιλοβενιζελικού αξιωματικού ως αρχηγό προκειμένου να μη χρωματιστεί πολιτικά και να μπορέσει να προσεγγίσει τα συντηρητικά κοινωνικά στρώματα της Πελοποννήσου. Τελικά,ο συνταγματάρχης Αθανάσιος Γιαννακόπουλος, έγινε αρχηγός της οργάνωσης, και της ανταρτοομάδας ΕΣ Ταΰγετου.
Ο Γιαννακόπουλος από τη νέα του θέση, έστειλε μηνύματα αφοσίωσης στη Μέση Ανατολή, ενώ παράλληλα απέστειλε και προσωπικό μήνυμα προς τον Γεώργιο Β'. Στις 17 Ιουλίου 1943, προσπάθησε να ενοποιήσει τις διάφορες ανταρτοομάδες της Πελοποννήσου μέσω μίας προκήρυξης στην οποία ανέφερε πως ανασυγκροτείται ο Ελληνικός Στρατός, καλώντας όλα τα αντάρτικα τμήματα να προσχωρήσουν στην οργάνωση και πως όποιο τμήμα δεν υπάκουε, θα διαλυόταν δια της βίας κηρύσσοντας με αυτό τον τρόπο πόλεμο εναντίον του ΕΑΜ. Παράλληλα, στο καταστατικό της οργάνωσης δεν γινόταν καμία αναφορά σε αντιστασιακή δράση, αλλά στρεφόταν αποκλειστικά εναντίον του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ. Το μεγάλο ιδεολογικό χάσμα μεταξύ των βασιλοφρόνων και του ΕΑΜ, οδήγησε σύντομα σε κλιμάκωση της έντασης με αποτέλεσμα να λάβουν χώρα ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ των δύο οργανώσεων.
Διενέξεις με τον ΕΛΑΣ
Στις 6 Αυγούστου 1943 έλαβε χώρα η πρώτα σύγκρουση μεταξύ ΕΛΑΣ και ΕΣ. Παρόλο που διαδόθηκε ότι μία ομάδα του ΕΣ είχε υπογράψει το σύμφωνο των Εθνικών Ομάδων για τη βορειοδυτική Πελοπόννησο, η υπογραφή δεν αναγνωρίστηκε από το ΕΑΜ, με αποτέλεσμα ο Γιαννακόπουλος να δημοσιεύσει στις 9 Αυγούστου μια αντιεαμική προκήρυξη. Σε απάντησή της το ΕΑΜ Μεσσηνίας δημοσίευσε στις 18 Αυγούστου το κείμενο μίας συμφωνίας που είχε υπογράψει ο αξιωματικός του ΕΣ, Διονύσιος Παπαδόγγονας, με τον διοικητή Ιταλικού 64ου συντάγματος πεζικού, Ντομένικο Ντόρια, με στόχο τη διάλυση του ΕΑΜ. Οι περισσότεροι αξιωματικοί της οργάνωσης δεν ήθελαν να έχουν δοσοληψίες με τις δυνάμεις κατοχής και αντέδρασαν. Τα ηγετικά στελέχη του ΕΣ, ύστερα από μια περίοδο αδράνειας, αρνήθηκαν την υπογραφή του συμφώνου και κατηγόρησαν το ΕΑΜ για πλαστογραφία. Ο Ταξίαρχος Έντι Μάγιερς, επικεφαλής της Βρετανικής Στρατιωτικής Αποστολής, επέπληξε έντονα τον Γιαννακόπουλο για το σύμφωνο Ντόρια-Παπαδόγγονα, με τον δεύτερο να αναγκάζεται να εκδώσει νέα ανακοίνωση όπου καταδίκαζε τη συμφωνία ως προδοτική.
Μερικές εβδομάδες μετά την υπογραφή του συμφώνου, ο Παπαδόγγονας προσέγγισε την διοίκηση της 117ης Μεραρχίας Κυνηγών, προκειμένου να συγκροτηθούν εθελοντικές ομάδες που θα συνεργάζονταν με τις αρχές κατοχής εναντίον του ΕΑΜ, εξοπλίζοντας παράλληλα και άλλες «εθνικές ανταρτοομάδες». Οι διαπραγματεύσεις απέτυχαν καθώς η γερμανική ηγεσία θεώρησε πως οι ομάδες αυτές θα ήταν κατώτερες του ΕΛΑΣ και θα έπαιρνε τον εξοπλισμό. Ύστερα από αμφίπλευρες πιέσεις για συμβιβασμό, στις 28 Αυγούστου υπογράφτηκε το «σύμφωνο του Δυρραχίου» μεταξύ του ΕΛΑΣ και του ΕΣ. Τόσο ο ίλαρχος Τηλέμαχος Βρεττάκος, όσο και ο ταγματάρχης Χρήστος Καραχάλιος, αρνήθηκαν τη συνεργασία με τον ΕΛΑΣ. Η στάση των αξιωματικών πιθανόν ενθαρρύνθηκε και από ορισμένους Βρετανούς συνδέσμους οι οποίοι ενοχλήθηκαν έντονα από τους αντιμοναρχικούς όρους του συμφώνου. Ο Παπαδόγγονας εκ νέου προσέγγισε τις γερμανικές αρχές -αυτή τη φορά σε συνεννόηση με τον Βρεττάκο- προκειμένου να εξοπλιστούν «εθνικές ομάδες» που θα είχαν αντιεαμική δράση, όμως η κίνηση αυτή απέτυχε λόγω της άποψης των Γερμανών ότι ο ΕΣ είχε χαμηλή μαχητική αξία. Στα τέλη Σεπτεμβρίου ο Βρεττάκος εγκατέλειψε το Δυρράχι στο οποίο είχαν εγκατασταθεί από κοινού τμήματα του ΕΣ και του ΕΛΑΣ και ξεκίνησε αντικομμουνιστικό αγώνα και έντονη φιλοβασιλική προπαγάνδα.
Οριστική σύγκρουση και διάλυση
Ύστερα από την εκτέλεση της φρουράς του 9ου συντάγματος του ΕΛΑΣ από την ανταρτοομάδα του Βρεττάκου, ο ΕΛΑΣ συγκρούστηκε με τον ΕΣ στις 28 Οκτωβρίου στην Παληόχωρα. Μετά από πολύωρη σκληρή μάχη ο ΕΛΑΣ επικράτησε ολοκληρωτικά. Ύστερα, ομάδα του ΕΛΑΣ συνέλαβε το Βρεττάκο και το Χρίστο Καραχάλιο, οι οποίοι εκτελέστηκαν στα Πλατανάκια. Μετά τη διάλυση του Ε.Σ. τα μέλη του εντάχθηκαν στο ΕΑΜ, ιδιώτευσαν ή συμμετείχαν στα Τάγματα Ασφαλείας.
Παρά τον μεταπολεμικό ισχυρισμό Γερμανού αξιωματικού, δεν υπάρχουν καταγεγραμμένα στοιχεία συνεργασίας Γερμανών και Βρεττάκου. Στις 16 Οκτωβρίου του 1943 καταγράφηκε αιφνιδιαστική επίθεση των γερμανικών δυνάμεων εναντίον των ανταρτών του Βρεττάκου στο Πυργάκι Αρκαδίας, στο οποίο βρίσκονταν ακόμη ένας καπετάνιος του ΕΛΑΣ και δύο Βρετανοί αξιωματικοί για συνομιλίες. Η συγκεκριμένη επίθεση προξένησε σημαντικές απώλειες στον Ε.Σ. και παραλίγο να οδηγήσει στην αιχμαλωσία των Βρετανών αξιωματικών.
Παραπομπές
Πηγές
Διαβάστε επίσης
Ελληνικός Στρατός
Αντιστασιακά κινήματα
Αντικομμουνιστικές οργανώσεις
|
630250
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Diario%20AS
|
Diario AS
|
Η Diario AS () είναι ισπανική καθημερινή αθλητική εφημερίδα, που επικεντρώνεται κυρίως στο ποδόσφαιρο.
Προφίλ
Η Diario AS είναι μέρος της PRISA που κατέχει επίσης τις El Pais και Cinco Días. Η εφημερίδα καλύπτει ιδιαίτερα τα νέα των ποδοσφαιρικών ομάδων της Μαδρίτης: Ρεάλ Μαδρίτης, Ατλέτικο Μαδρίτης και Ράγιο Βαγιεκάνο. Η άμεση ανταγωνίστρια της είναι η Marca.
Εκτός από τη Μαδρίτη, η εφημερίδα διαθέτει επίσης γραφεία δορυφόρους στη Βαρκελώνη, το Μπιλμπάο, την Α Κορούνια, τη Σεβίλλη, τη Βαλένθια και τη Σαραγόσα.
Το Μάιο του 2012, η εφημερίδα προώθησε μία έκδοση στην αγγλική γλώσσα, που προσφέρει άρθρα που μεταφράστηκαν από την αρχική ισπανική έκδοση από αγγλόφωνους ομιλητές.
Η κυκλοφορία της Diario AS ήταν 181.172 αντίτυπα το 2001 και 176.892 αντίτυπα το 2002. Ανήλθε σε 214.654 αντίτυπα το 2006.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημος ιστότοπος
Αθλητικές εφημερίδες
Ποδοσφαιρικές ιστοσελίδες
Εφημερίδες με τόπο έκδοσης την Ισπανία
Εφημερίδες στην ισπανική γλώσσα
|
788855
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%B5%CE%BE%20%CE%A4%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CF%81%CF%83%CE%BF%CE%BD
|
Ρεξ Τίλερσον
|
Ο Ρεξ Γουέιν Τίλερσον (αγγλικά: Rex Wayne Tillerson, 23 Μαρτίου 1952), είναι Αμερικανός επιχειρηματίας, στέλεχος επιχειρήσεων και πρώην κυβερνητικός αξιωματούχος, που υπηρέτησε ως 69ος Υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών υπό την Κυβέρνηση Τραμπ, από τον Φεβρουάριο του 2017 έως τον Μάρτιο του 2018. Είναι μέλος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος.
Πριν ενταχθεί στην Κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, διατέλεσε Πρόεδρος και Διεύθυνων Σύμβουλος (CEO) της ExxonMobli, από το 2006 έως το 2017.
Στις 9 Δεκεμβρίου 2016, ο (τότε εκλεγμένος) πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, πρότεινε επίσημα τον Τίλερσον προκειμένου να αναλάβει την θέση του Υπουργού Εξωτερικών. Η Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας των Ηνωμένων Πολιτειών, ενέκρινε την υποψηφιότητα του Τίλερσον, στις 23 Ιανουαρίου 2017 με 11 ψήφους υπέρ και 10 ψήφους κατά. Την 1η Φεβρουαρίου 2017, η ολομέλεια της Γερουσίας των Ηνωμένων Πολιτειών, ενέκρινε την υποψηφιότητά του, με 56 ψήφους υπέρ και 43 ψήφους κατά. Την ίδια ημέρα, ορκίστηκε στο αξίωμα από τον Αντιπρόεδρο Μάικ Πενς.
Στις 13 Μαρτίου 2018, ο πρόεδρος Τραμπ, ύστερα από σχετικό tweet, ανακοίνωσε την απόλυση του Τίλερσον από την θέση του Υπουργού Εξωτερικών. Στις 31 Μαρτίου 2018, αποχώρησε επίσημα από τα καθήκοντά του.
Βιογραφία
Ο Ρεξ Τίλερσον, γεννήθηκε τον Μάρτιο του 1952 στο Ουίτσιτα Φολς του Τέξας. Μεγάλωσε στο Βέρνον του Τέξας (μια μικρή πόλη στα βόρεια), στο Στίλγουοτερ της Οκλαχόμα και στο Χάντσβιλ του Τέξας. Αποφοίτησε από το Λύκειο "Huntsville High School" στο Χάντσβιλ το 1970. Σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Ώστιν, λαμβάνοντας πτυχίο (BS) το 1975.
Εργάστηκε στην Exxon Company, από το 1975 έως και το 2017, στην οποία διατέλεσε σε πολλές θέσεις, έως και αυτή του Διευθύνοντος Συμβούλου της ExxonMobil (2006-2017).
Προσωπική ζωή
Ο Τίλερσον, έχει παντρευτεί δύο φορές. Με την πρώτη του σύζυγο Τζέιμι Λι Χένρι, απέκτησαν δύο δίδυμα παιδιά. Από το 1986, είναι παντρεμένος με την Ρέντα Κλερ, με την οποία έχουν αποκτήσει μαζί έναν γιο. Διαμένουν στην μητροπολιτική περιοχή του Ντάλας-Φορτ Γουόρθ.
Παραπομπές
Υπουργοί των ΗΠΑ
Υπουργοί εξωτερικών των ΗΠΑ
Στέιτ Ντιπάρτμεντ
Προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ
Πολιτικοί του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (ΗΠΑ)
Διευθύνοντες σύμβουλοι
Αμερικανοί επιχειρηματίες
Αμερικανοί μηχανικοί
Αμερικανοί από το Τέξας
__ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ__
|
510294
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Killer%20Is%20Dead
|
Killer Is Dead
|
Το Killer Is Dead είναι hack and slash βιντεοπαιχνίδι δράσης που αναπτύχθηκε από τη Grasshopper Manufacture, που κυκλοφόρησε το 2013 για τα PlayStation 3 και Xbox 360 και το 2014 για τα Microsoft Windows, και εκδόθηκε από την Kadokawa Games στην Ιαπωνία, από τη Marvelous USA στη βόρεια Αμερική, και από τη Deep Silver στην Ευρώπη. Το παιχνίδι αφηγείται την ιστορία του Αμερικανού μισθοφόρου Mondo Zappa, ο οποίος αναλαμβάνει την εκτέλεση δολοφόνων για χάρη της ιδιωτικής επιχείρησης του Bryan Roses. Το παιχνίδι δέχθηκε γενικότερα ανάμεικτες κριτικές, με επαίνους στη Δύση και επιδοκιμασία σε Ευρώπη και ΗΠΑ.
Πλοκή
Το παιχνίδι ξεκινά με τον Tokio, ένα τρελό άνδρα, πρώην εκτελεστή, που έχει απαγάγει μία κοπέλα, και καραδοκείται από έναν άνδρα που μοιάζει στον Mondo. Ο Tokio τον αποκαλεί "σκοτάδι", πριν δολοφονηθεί από αυτόν. Η αφήγηση μεταφέρεται δύο χρόνια αργότερα, στο παρόν, όπου ο Mondo γίνεται δεκτός από το πρακτορείο εκτελεστών του Bryan Roses, αντικαθιστώντας τον προηγούμενο εκτελεστή, ο οποίος είχε υποκύψει σε μία σκοτεινή δύναμη και κρίθηκε ακατάλληλος για την θέση. Του ανατίθεται να σκοτώσει αυτό τον άντρα, τον Damon, που προειδοποιεί τον Mondo για τους κινδύνους της δουλειάς και του λέει ότι μπορεί να υποκύψει και αυτός στην σκοτεινή πλευρά.
Ο Mondo σκοτώνει πολλά περίεργα και παραμορφωμένα πλάσματα, γνωστά με το όνομα Wires, και σκοτώνει μία γυναίκα, την Alice η οποία, μετά από διακοπές στη Σελήνη, μολύνθηκε από κάποια ύλη και τελικά μεταμορφώθηκε σε ένα καρκινοειδές τέρας. Πριν το θάνατό της, κατηγόρησε έναν περίεργο άντρα ονόματι David για τη μόλυνση αυτή. Κάποια στιγμή, η ομάδα του Bryan δέχεται την επίσκεψη μία γυναίκας, της Moon River, που τους ζητά να δολοφονήσουν τον David, Ο Mondo δέχεται, και ταξιδεύει στην σκοτεινή πλευρά της Σελήνης, στην κατοικία του επιδεικτικού και εκκεντρικού David, τον οποίο αποτυγχάνει να σκοτώσει.
Ενώ μία περίεργη σκοτεινή δύναμη από τη Σελήνη ξεκινά να μεταμορφώνει τους ανθρώπους αλλά και τα άψυχα αντικείμενα σε τέρατα, ο Mondo μαθαίνει ότι η Moon River ήταν κάποτε η ηγέτιδά της, μέχρι που διώχθηκε από τον David, και η φυλή της μεταμορφώθηκε ε Wires εξαιτίας της σκοτεινής ύλης. Ο David πήρε τον έλεγχο της σκοτεινής ύλης της Σελήνης και τη χρησιμοποίησε για να κατακτήσει τον κόσμο, δημιουργώντας τα Wires ως υποτακτικούς του. Εν τω μεταξύ ο Mondo, κάθε φορά που σκοτώνει ένα τέρας, βιώνει τρομερό πόνο στο τεχνητό χέρι του.
Τελικά, η Dolly, ένα μέντιουμ που υπηρετεί τον David, επιχειρεί να μπει στο μυαλό της βοηθού του Mondo, Mika, για να τον σκοτώσει μέσω αυτής. Ο Mondo χρησιμοποιεί ένα υπνωτικό χάπι για να την πολεμήσει, αλλά κατά τη διάρκεια του ονείρου επαναφέρει τις ξεχασμένες του αναμνήσεις. Ανακαλύπτει ότι ο David είναι ο αδερφός του και ότι ο ίδιος έχασε το αριστερό χέρι του όταν ο David προσπάθησε να τον σκοτώσει. Ο David ήταν επίσης πρώην μισθοφόρος που εργαζόταν για τον Bryan και, αφού έσωσε τη Mika, την κοπέλα που απήχθη από τον Tokio στην αρχή του παιχνιδιού, της έκανε πλύση εγκεφάλου και τη χρησιμοποίησε για να κατασκοπεύει τον Mondo, πριν τρελαθεί. Ο Bryan έδωσε στον Mondo το τεχνητό του χέρι για να πολεμήσει τον David, ωστόσο η ικανότητά του να απορροφά τη σκοτεινή ύλη έκανε τον Mondo να είναι τρωτός στο να φθαρεί, όπως ο Tokio και ο Damon. Αποφασίζει να πάει ξανά στη Σελήνη για να τακτοποιήσει την κατάσταση και να σταματήσει το καταστροφικό ξέσπασμα του David.
Ο Mondo και ο Damon παλεύουν ξανά στο κάστρο του, αλλά κατά τη διάρκεια της μάχης και οι δύο μεταμορφώνονται, λόγω της σκοτεινής ύλης, σε υπερδύναμα Wires, παλεύοντας πλέον ισοδύναμα. Τελικά, ο Mondo κατορθώνει να σκοτώσει τον David και να τον σταματήσει από το να εκμεταλλευτεί ολοκληρωτικά τη δύναμη της σκοτεινής ύλης. Ωστόσο, ο Mondo καταλαμβάνεται ο ίδιος από το σκοτάδι, και ξαναχτίζει το κάστρο του David. Η Moon River ζητά αυτή τη φορά από το πρακτορείο να εξοντωθεί και ο Mondo, προς έκπληξη του Bryan. Το τέλος του παιχνιδιού είναι ανοικτό, πράγμα που υπονοεί ότι ο Mondo έγινε ο ηγέτης της Σελήνης στη θέση του David.
Ανάπτυξη
Ο προγραμματισμός του Killer Is Dead ξεκίνησε τα τέλη του 2009 και η ανάπτυξη στις αρχές του 2011. Ο δημιουργός του, Γκοΐτσι Σούντα, εμπνεύστηκε τον τίτλο του παιχνιδιού από το τραγούδι των Smiths, The Queen is Dead. Αρχικά, ο τίτλος ήταν από προσωρινός, ωστόσο ο Σούντα άρχισε να νιώθει ότι ταίριαζε με το ύφος που επεδίωκε. Το παιχνίδι ανακοινώθηκε επίσημα τον Απρίλιο του 2012, αλλά το πρώτο του trailer προβλήθηκε τον Ιανουάριο του 2013. Ο Σούντα το περιγράφει ως ένα παιχνίδι "Dark Side 007", αποσπώντας επιρροή από τα βιβλία αλλά και τις ταινίες Τζέιμς Μποντ του Ίαν Φλέμινγκ. Σε αντίθεση με τον Μποντ, ωστόσο, ο πρωταγωνιστής του Killer Is Dead έρχεται αντιμέτωπος με έναν ακόμη πιο άθλιο υπόκοσμο, που ο επιφανειακός κόσμος δεν υπολογίζει καν.
Το παιχνίδι δεν είναι sequel του Killer7, αλλά διατηρεί το στοιχείο "σειράς μισθοφόρων" των προκατόχων του και "συνεχίζει από εκεί που σταμάτησαν τα Killer7 και No More Heroes". Επίσης, ο Σούντα αποκαλεί το παιχνίδι "yin" στο φωτεινό και πρόσχαρο "yang" του Lollipop Chainsaw. Ο τρόπος του παιχνιδιού περιλαμβάνει εκτεταμένα συστήματα, σπαθιά, όπλα και πάλη. Το οπτικό ύφος του παιχνιδιού είναι μία βελτίωση και εξέλιξη του cel shaded ύφους που διαθέτει το No More Heroes. Η ομάδα ανάπτυξης είχε αρχικά πειραματιστεί με το ρεαλιστικό γραφικό ύφος και το ύφος καρτούν, παρόμοιο του Killer7, πριν καταλήξει στον τελικό σχεδιασμό.
Σχετικά με την πλοκή του παιχνιδιού, ο Σούντα την περιγράφει ως μία "προσωπική ιστορία" ενός άντρα "που δεν δείχνει τον εαυτό του στον δημόσιο κόσμο αλλά ωστόσο έχει τον τρόπο του στην κοινωνία, και εξουδετερώνει χωρίς έλεος το κακό που σκορπίζεται σε αυτή". Επίσης, κεντρικά θέματα της ιστορίας του παιχνιδιού είναι η "αγάπη και η εκτέλεση" και το "μέχρι πόσο μπορείς να προστατεύεις κάποιον".
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αμνησία στα βιντεοπαιχνίδια
Βιντεοπαιχνίδια του 2013
Βιντεοπαιχνίδια του 2014
Βιντεοπαιχνίδια του PlayStation 3
Βιντεοπαιχνίδια του Xbox 360
Βιντεοπαιχνίδια hack and slash
Βιντεοπαιχνίδια δράσης
Βιντεοπαιχνίδια με Unreal Engine
Βιντεοπαιχνίδια με cel-shaded γραφικά
Βιντεοπαιχνίδια των Windows
Βιντεοπαιχνίδια της Grasshopper Manufacture
Βιντεοπαιχνίδια τοποθετημένα στη Σελήνη
Βιντεοπαιχνίδια ανεπτυγμένα στην Ιαπωνία
Βιντεοπαιχνίδια μουσικής Άκιρα Γιαμαόκα
|
231533
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%8C%CE%BB%CE%BA%CE%B5%20%CE%9C%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%8C%CF%84
|
Φόλκε Μπερναντότ
|
Ο Φόλκε, σουηδ. Folke (2 Ιανουαρίου 1895 - 17 Σεπτεμβρίου 1948) από τον Οίκο των Μπερναντότ ήταν κόμης του Βίσμποργκ και Σουηδός διπλωμάτης.
Βιογραφία
Ήταν ο δεύτερος γιος του Όσκαρ Μπερναντότ κόμη του Βίσμποργκ και της Έμπα Μουνκ, κόρης του συνταγματάρχη Καρλ Γιάκομπ Μουνκ. Λόγω του μοργανατικού γάμου, ο Όσκαρ έχασε τους τίτλους του πρίγκιπα της Σουηδίας και δούκα του Γκότλαντ και έλαβε τους τίτλους του πρίγκιπα Μπερναντότ και κόμη του Βίσμποργκ γι' αυτόν και τους απογόνους του.
Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο διαπραγματεύθηκε την απελευθέρωση 31.000 αιχμαλώτων από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης· μεταξύ αυτών και 450 Εβραίων από το στρατόπεδο Τερεζίενστατ. Ελευθερώθηκαν το 1945. Το ίδιο έτος ο Χάινριχ Χίμλερ του έκανε πρόταση παράδοσης, η οποία τελικά απορρίφθηκε.
Κατά την Αραβο-Ισραηλινή σύρραξη των ετών 1947-48, εξελέγη ομόψυχα ως διαμεσολαβητής από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του το 1948 στην Ιερουσαλήμ, εκτελέστηκε από την παραστρατιωτική Σιωνιστική ομάδα Λέχι.
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε το 1928 την Εστέλ Ρομαίν Μάνβιλ (1904-1984) και είχε τέκνα:
Φόλκε γενν. 1931, κόμης του Βίσμποργκ. Νυμφεύτηκε τη Χριστίνα Γκλανς.
Μπέρτιλ Οσκαρ γενν. 1935, κόμης του Βίσμπορκ. Νυμφεύτηκε πρώτα τη Ρόουζ-Μαρί Χήρινγκ και μετά τη Ζιλ Τζεορτζίνα Ρόουντς-Μάντοξ.
Η χήρα του Εστέλ Ρομαίν Μάνβιλ έκανε δεύτερο γάμο το 1973.
Πριν τον γάμο του είχε ένα φυσικό τέκνο από την ηθοποιό Λίλη-Χριστίνα Έρικσον-Ούντε (1892-1981):
(νόθη) Ζανν-Μπιργκίττα-Σοφία-Κριστίνα Έρικσον 1921-1991. Όταν η μητέρα της Λίλη παντρεύτηκε τον Καρλ Γκ. Β. Μάτθιεσεν, αυτός την υιοθέτησε, έτσι το επώνυμο αυτής άλλαξε σε Μάτθιεσεν.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Οίκος των Μπερναντότ
|
93861
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93.%CE%91.%20%CE%8A%CF%81%CE%B9%CF%82%20%CE%9D%CE%AD%CE%B1%CF%82%20%CE%A3%CE%BC%CF%8D%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%82
|
Γ.Α. Ίρις Νέας Σμύρνης
|
Ο αθλητικός σύλλογος Γυναικείες Αθλοπαιδειές Νέας Σμύρνης "ΙΡΙΣ" (ΓΑΝΣ "ΙΡΙΣ") είναι γυναικείο σωματείο βόλεϊ. Αγωνίζεται στην Β΄ ΕΘΝΙΚΗ κατηγορία του Εθνικού Περιφερειακού Πρωταθλήματος και ανήκει στον Β' όμιλο που υπάγεται στην Ε.Σ.ΠΕ.Δ.Α. Το 2013 τερμάτισε 2η και έφτασε στα play off ανόδου.
Ιστορία
Η ΓΑΝΣ "Ίρις" ιδρύθηκε στις 29 Μαρτίου 1982 από 23 κατοίκους της Νέας Σμύρνης, με σκοπό να δημιουργήσουν μια ομάδα βόλεϊ κοριτσιών, στην οποία να αθλούνται τα παιδιά τους.
Η Ίρις είναι μέλος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Πετοσφαίρισης και αγωνίζεται στα πρωταθλήματα της Ένωσης Σωματείων Πετοσφαίρισης Δυτικής Αττικής (ΕΣΠΕΔΑ). Εκτός από το γυναικείο τμήμα, διατηρεί τμήματα μικρότερων ηλικιών: νεανίδων, κορασίδων, παγκορασίδων και μίνι βόλεϊ.
Σκοπός του σωματείου είναι κυρίως η καλλιέργεια του γυναικείου αθλητισμού και δευτερευόντως ο πρωταθλητισμός. Στην 30χρονη λειτουργία της η Ίρις ανέδειξε αρκετές αθλήτριες υψηλού επιπέδου με κορυφαία την Σοφία Καραθανάση, η οποία αγωνίστηκε στις εθνικές ομάδες κορασίδων και νεανίδων την τριετία 2001 ως 2004.
Στην ακαδημία και στις αγωνιστικές ομάδες του συλλόγου (παγκορασίδες, κορασίδες, νεανίδες) αθλούνται συνολικά πάνω από 60 αθλήτριες.
Έδρα του σωματείου είναι το Δημοτικό Γυμναστήριο Ν. Σμύρνης, οδός Αρτάκης & Εθνικής Στέγης στην Άνω Νέα Σμύρνη. Χρώματα του συλλόγου είναι το κόκκινο και το μαύρο (κόκκινη φανέλα - μαύρο παντελονάκι)
Σύνθεση της ομάδας
Την αγωνιστική περίοδο 2013-14 τη γυναικεία ομάδα συγκροτούν οι παίκτριες:
Άρτεμις Ευστρατιάδου (αρχηγός)
Κατερίνα Πούλιου
Μαρία Μάνου
Άρτεμις Παπαϊωάννου (L)
Έλενα Βονόρτα
Εύα Κουτσούλη
Βίκυ Κατσαρά
Ελένη Σπηλιακοπούλου
Ελισάβετ Μανιού
Σοφία Μαρκουλάκη
Αναστασία Κοντογιώργου
Προπονητής: Κυριάκος Γρηγορακάκης
www.gans-iris.gr
https://www.facebook.com/IrisVolleyballGynaikon?ref=hl&ref_type=bookmark
https://www.facebook.com/groups/49083551912/
Πηγές
"Ημερολόγιο 2008" του ΓΑΝΣ "Ίρις".
Αθλητικοί σύλλογοι Αθήνας
Ιδρύσεις αθλητικών συλλόγων το 1982
Ελληνικοί σύλλογοι πετοσφαίρισης
Σωματεία Ε.Σ.ΠΕ.Δ.Α.
Αθλητισμός στη Νέα Σμύρνη
|
621341
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A.%CE%95.%20%CE%A6%CE%B1%CE%AF%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%82%20%CE%9A%CE%AD%CF%81%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B1%CF%82
|
Κ.Ε. Φαίακας Κέρκυρας
|
Η Καλαθοσφαιρική Ένωση Φαίακας είναι Ελληνική καλαθοσφαιρική ομάδα με έδρα την Κέρκυρα.Χρώματα του είναι το κόκκινο και το λευκό. Έδρα του είναι το Κλειστό Γυμναστήριο Κέρκυρας (ΕΑΚ Κέρκυρας ).
Ιστορία
Ο Φαίακας ιδρύθηκε το 1976. Έχει έντονη αγωνιστική παρουσία στα πρωταθλήματα της ΕΣΚΑΒΔΕ.
Το 1983-84 συμμετείχε στην Β Εθνική,στον νότιο όμιλο.Τερμάτισε 9ος με 39 βαθμούς.
Το 1984-85 συμμετείχε στην Β Εθνική,στον νότιο όμιλο.Τερμάτισε τρίτος με 31 βαθμούς.
Το 1985-86 συμμετείχε στην Β Εθνική,στον πρώτο όμιλο του νότου.Τερμάτισε 6ος και υποβιβάστηκε.
Το 2015-16 τερμάτισε στην 7η θέση του δεύτερου ομίλου της Α ΕΣΚΑΒΔΕ με 26 βαθμούς,9 νίκες,8 ήττες και 1 μηδενισμό,1065 πόντους υπέρ και 1064 πόντους κατά.
Το 2016-17 τερμάτισε στην 8η θέση του δεύτερου ομίλου της Α ΕΣΚΑΒΔΕ με 22 βαθμούς,4 νίκες και 14 ήττες,1105 πόντους υπέρ και 1222 πόντους κατά.
Το καλοκαίρι του 2017,μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος ΕΣΚΑΒΔΕ από τους Ιππότες Κέρκυρας,ολοκληρώθηκε η συγχώνευση των Ιπποτών με τον Φαίακα.Μέσω της συγχώνευσης ο Φαίακας επέστρεψε στις εθνικές κατηγορίες.
Την αγωνιστική περίοδο 2017-18 αγωνίστηκε στην Γ Εθνική.Τερμάτισε δεύτερος με 41 βαθμούς,πίσω από τον πρώτο Φίλιππο Βέροιας.Είχε 17 νίκες και 7 ήττες,1673 πόντους υπέρ και 1599 πόντους κατά.Με την δεύτερη θέση ανέβηκε στην Β Εθνική έπειτα από 30 χρόνια.
Την αγωνιστική περίοδο 2018-19 αγωνίζεται στην Β Εθνική.Παρότι ξεκίνησε μια πολλά υποσχόμενη χρονιά, διοικητικά και οικονομικά προβλήματα στα μέσα του δεύτερου γύρου ανάγκασαν τους παίκτες αρχικά σε αποχή και έπειτα σε αποχώρηση, εκδίδοντας ανακοίνωση κατά της διοίκησης ζητώντας τα δεδουλευμένα τους.Μετά από αυτά υπήρξαν αρχαιρεσίες και εκλέχθηκε νέο ΔΣ που αποφάσισε ο Φαίακας να κατεβαίνει με την εφηβική του ομάδα στους αγώνες.
Για το κύπελλο Ελλάδος 2018-19 στην πρώτη αγωνιστική της πρώτης φάσης κέρδισε τους Ίκαρους Σερρών εντός έδρας με 64-61.Στην δεύτερη αγωνιστική της ίδιας φάσης πέρασε χωρίς αγώνα (20-0) τον Αίολο Τρικάλων.Στην τρίτη αγωνιστική απέκλεισε τον Ερμή Αγιάς με 70-69.Στην τέταρτη αγωνιστική αποκλείστηκε από το Παγκράτι εκτός έδρας με 88-75.
Η σεζόν ξεκίνησε με προπονητή τον Παναγιώτη Κοντογιάννη.Η θητεία του ολοκληρώθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2019 και αντικαταστάθηκε από τον άμεσο συνεργάτη του Άκη Γεωργίου.Ο Άκης Γεωργίου μαζί με τον άμεσο συνεργάτη του Γιάννη Μούτσο παραιτήθηκαν στις 28 Μαρτίου 2019.
Το ρόστερ του Φαίακα μέχρι τις 31 Μαρτίου 2019
SG ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
SG ΠΕΡΟΥΛΗΣ ΣΤΑΘΗΣ
SG ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ
SF ΣΙΩΠΗΣ ΑΡΓΥΡΗΣ
SG ΜΑΤΕΝΙΔΗΣ ΟΡΕΣΤΗΣ
PF ΓΡΙΨΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ
PF ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
PG ΣΠΙΤΙΕΡΗΣ ΡΟΖΑΡΙΟ
SF ΝΕΔΕΛΚΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
C ΤΑΟΥΣΑΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
SG ΝΙΚΑΣ ΚΩΣΤΑΣ
PG ΜΑΓΚΑΝΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΨΑΡΡΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ.
SG KATEXΗΣ ΤΖΙΜΗΣ
Τρέχουσα αγωνιστική περίοδος
Την αγωνιστική περίοδο 2019-20 αγωνίζεται στον 3ο όμιλο της Γ΄ Εθνική καλαθοσφαίρισης ανδρών.
Περίοδοι σε εθνικές κατηγορίες
Πρόσωπα
Προπονητές
Χρώματα και έμβλημα
Τα χρώματα του Φαίακα είναι το κόκκινο και το λευκο.Έμβλημα του Φαίακα είναι η απήδαλος ναύς μυθικό πλοίο των Φαιάκων.
Έδρα
Ο Φαίακας χρησιμοποιεί για τα εντός έδρας παιχνίδια του το στάδιο ΕΑΚ Κέρκυρας χωρητικότητας 400 ατόμων.
Τίτλοι
Ένωση Σωματείων Καλαθοσφαίρισης Βορειοδυτικής Ελλάδας:
Πρωταθλητής/τρια(1): 1983
Γ΄ Εθνική καλαθοσφαίρισης ανδρώνΔευτεραθλητής/τρια (1):''' 2017-2018
Ρεκόρ
Μεγαλύτερη Νίκη: 61–79 v Γ.Σ. Φαρσάλων, 24 Φεβρουαρίου 2019
Μεγαλύτερη Ήττα: 44–101 v Γ.Σ. Ελευθερούπολης, 31 Μαρτίου 2029
Παραπομπές
Ακαδημίες
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
/Κ.Ε.ΦΑΙΑΚΑΣ – Επίσημη Ιστοσελίδα
Αθλητικοί σύλλογοι Κέρκυρας
Ελληνικοί σύλλογοι καλαθοσφαίρισης
Σωματεία Ε.Σ.ΚΑ.Β.Δ.Ε.
Ιδρύσεις αθλητικών συλλόγων το 1976
Ιδρύσεις ομάδων καλαθοσφαίρισης το 1976
|
403078
|
https://el.wikipedia.org/wiki/St.%20Vincent%20%28%CE%AC%CE%BB%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BC%29
|
St. Vincent (άλμπουμ)
|
Το "St. Vincent" είναι το τέταρτο άλμπουμ της St. Vincent. Κυκλοφόρησε στις 24 Φεβρουαρίου του 2014 στο Ηνωμένο Βασίλειο και στις 25 Φεβρουαρίου στις ΗΠΑ από τις Loma Vista και Republic Records. Παραγωγός είναι ο John Congleton. Στο άλμπουμ εμφανίζονται ο ντράμερ των Sharon Jones & The Dap-Kings, Homer Steinweiss και ο ντράμερ των Midlake, McKenzie Smith. Τα κομμάτια συντέθηκαν και έγιναν demo από την St. Vincent στο Όστιν του Τέξας και ηχογραφήθηκαν στα Elmwood Studios στο Ντάλας του Τέξας.
Το άλμπουμ κέρδισε το βραβείο Grammy για το καλύτερο εναλλακτικό άλμπουμ το 2015 κάνοντας την St. Vincent τη δεύτερη γυναίκα που ΄χει κερδίσει αυτό το βραβείο μετά την Σινέντ Ο' Κόνορ.
Κομμάτια
Όλα τα κομμάτια γράφτηκαν από την Annie Clark (St. Vincent)
Διακρίσεις
Εκτός από το βραβείο Grammy το άλμπουμ πέτυχε και τα εξής:
Συντελεστές
Annie Clark – φωνή, κιθάρα
Homer Steinweiss – ντραμς στα κομμάτια 1, 3, 4, 5, 6, 10
Bobby Sparks – minimoog στο συνθεσάιζερ
Daniel Mintseris – συνθεσάιζερ, πιάνο, αρπίχορδο στο "Severed Crossed Fingers"
Ralph Carney – κόρνο στο "Digital Witness"
McKenzie Smith – ντραμς στα κομμάτια 2, 7, 8, 9, 11
Adam Pickrell – πλήκτρα στα "Bring Me Your Loves" και "Psychopath" και minimoog συνθεσάιζερ στο "Psychopath"
John Congleton – μηχανικός, παραγωγός
Greg Calbi – mastering
Willo Perron – καλλιτεχνική διεύθυνση
Brian Roettinger – σχέδιο
Renata Raksha – φωτογραφία
Θέσεις στα τσάρτς
Καναδάς - 15
Βέλγιο (Φλάνδρα)) - 37
Βέλγιο (Βαλλωνία)- 64
Δανία - 18'
Ολλανδία - 41
Γαλλία - 200''
Ιταλία - 58 Ισπανία - 70 Ηνωμένο Βασίλειο - 21 ΗΠΑ - 12 US Top Alternative Albums - 3 US Top Rock Albums - 4'''
Παραπομπές
Άλμπουμ του 2014
Republic Records
|
268769
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%81%CF%80%CE%B1%CE%B8%CE%BF%CF%82
|
Κάρπαθος
|
Η Κάρπαθος είναι το δεύτερο σε έκταση νησί του ελληνικού νησιωτικού συμπλέγματος των Δωδεκανήσων (μετά τη Ρόδο). Έχει έκταση 302,152 τ.χλμ., μήκος ακτών 160 χλμ. και συνολικό πληθυσμό 6.416 κατοίκους (απογραφή 2022). Αποτελεί πλούσιο βιότοπο και γι' αυτόν τον λόγο διαθέτει προστατευόμενες περιοχές, όπου διαβιούν είδη πανίδας και χλωρίδας, σημαντικά για το οικοσύστημα που απειλούνται με εξαφάνιση.
Βρίσκεται στη μέση του Καρπαθίου πελάγους μεταξύ της νήσου Ρόδου ανατολικά και της νήσου Κρήτης δυτικά και έχει πρωτεύουσα τα Πηγάδια (ή Κάρπαθο).
Ονομασία
Για την ονομασία του νησιού, υπάρχουν πολλές εκδοχές. Ο Όμηρος την ονομάζει Κράπαθο, σύμφωνα με αναφορά στα Γεωγραφικά του Στράβωνα. Άλλα αρχαία ονόματα του νησιού είναι Τετράπολις, Ανεμόεσσα, ενώ κατά το Μεσαίωνα ονομαζόταν Scarpanto (η ονομασία αυτή για το νησί επιβιώνει ακόμη στα ιταλικά). Η Κάρπαθος έχει δώσει το όνομά της στο πέλαγος που την περιβρέχει, το Καρπάθιο Πέλαγος.
Υποτίθεται επίσης ότι το ιταλικό επώνυμο Scarpa (και παράγωγες μορφές όπως Scarpanti, Scarpato, Scarpati κ.λπ.) προέρχεται από το όνομα του νησιού της Κάρπαθου που από τον 14ο αιώνα έως το 1538 ήταν μέρος της Ενετικής Θαλάσσιας Αυτοκρατορίας. και από το οποίο εικάζεται ότι κάποιοι κάτοικοι μετακόμισαν στο νησί Πελλεστρίνα, στη βενετική λιμνοθάλασσα, δίνοντας το όνομά τους σε ένα μέρος της πόλης. Ακόμη και σήμερα το σήμα Scarpa παραμένει ένα από τα τέσσερα πιο διαδεδομένα στον ενετικό χώρο.
Ιστορία
Αρχαιότητα
Η Κάρπαθος είναι η μυθολογική πατρίδα του Τιτάνα Ιαπετού, νήσος της γέννησης του Πρωτέα, που ήταν ο πρώτος βασιλιάς της και τόπος ανατροφής της Αθηνάς. Στην Κάρπαθο έζησε ένα μέρος της ζωής του και ο Προμηθέας.
To νησί της Καρπάθου συνδέεται τόσο στα αρχαία όσο και στα Μεσαιωνικά χρόνια με το νησί της Ρόδου. Το σημερινό όνομα του νησιού προέρχεται από έναν απλό αναγραμματισμό του ονόματος όπως το καταγράφει ο Όμηρος στην Ιλιάδα από "Κράπαθος" σε "Κάρπαθος" (οἳ δ' ἄρα Νίσυρόν τ' εἶχον Κράπαθόν τε Κάσον τε).
Η κατά τον Όμηρο «Κράπαθος» αρχικά αναφέρεται ότι βρισκόταν υπό Μινωική επιρροή και αργότερα υπήρξε μέλος της Αθηναϊκής συμμαχίας.
Κατά την Αρχαιότητα, υπήρχαν 4 οχυρωμένες πόλεις: η Αρκάσια, η Βρυκούς, η Κάρπαθος και η Σάρος, στη νησίδα Σαρία. Στον πορθμό πλάτους 100 περίπου μέτρων που χωρίζει τα δυο νησιά, υπάρχουν, από τη μεριά της Καρπάθου, ερείπια του αρχαίου ναού του Πορθμίου Ποσειδώνα, ενώ ο όρμος του Τριστόμου ήταν το μεγάλο φυσικό λιμάνι της αρχαίας Βρυκούντος.
Ο Απολλώνιος ο Ρόδιος στο έργο του Αργοναυτικά έγραψε ότι οι Αργοναύτες χρησιμοποιούσαν την Κάρπαθο ως λιμάνι για τα ταξίδια τους στην Λιβύη και την Κρήτη (Κάρπαθος: ἔνθεν δ' οἵγε περαιώσεσθαι ἔμελλον). Ο Διόδωρος Σικελιώτης, ο Πομπόνιους Μέλας, ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος και ο Στράβων καταγράφουν ότι το νησί εποικίστηκε από τους Δωριείς. Την εποχή που ξέσπασε ο Πελοποννησιακός Πόλεμος (431 π.Χ.) η Κάρπαθος συντάχθηκε με την Αρχαία Σπάρτη αλλά έχασε την ανεξαρτησία της από την Ρόδο (400 π.Χ.). Αργότερα (42 π.Χ.) έπεσε στην Αρχαία Ρώμη, όταν διαιρέθηκε η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία (395 μ.Χ.) το νησί μετήλθε στην Βυζαντινή αυτοκρατορία.
Μεσαίωνας
Τα πρωτο-χριστιανικά χρόνια καταγράφονται στην Κάρπαθο μια μεγάλη σειρά από επίσκοποι όπως ο Ολύμπιος οπαδός του Νεστόριου, ο Ζωτικός (518), ο Μέννας (553), ο Ιωάννης, ο Λέων (787) και ο Φίλιππος (879). Τον 14ο αιώνα εισήλθε στην Λατινική εκκλησία και έγινε έδρα, οι 4 από τους Λατίνους επισκόπους καταγράφονται με το όνομα Νικόλαος. Η Λατινική Κάρπαθος καταγράφεται ακόμα και σήμερα από την Καθολική Εκκλησία σαν έδρα Αρχιεπισκόπου. Οι Οσπιτάλιοι Ιππότες που κυβερνούσαν τα Δωδεκάνησα με έδρα την Ρόδο έδωσαν την Κάρπαθο δώρο στους ευγενείς αδελφούς Αντρέα Μορίσκο και Λοντοβίκο Μορίσκο από την Δημοκρατία της Γένοβας (1304). Σε δύο χρόνια (1306) ο Αντρέα Κορνάρο που ανήκε στην Οικογένεια Κορνάρο από την αντίπαλη Δημοκρατία της Βενετίας κατέλαβε το νησί από τους Μορίσκο. Οι Κορνάρο κυβέρνησαν την Κάρπαθο μέχρι την χρονιά που τα Δωδεκάνησα κατακτήθηκαν από την Οθωμανική αυτοκρατορία (1538). Το Μεσαίωνα, το νησί ονομαζόταν στα Βενετσιάνικα Σκάρπαντο (Scarpanto) και στα Τούρκικα Κερπέ (Kerpe).
Νεότερα χρόνια
Το 1912, καταλήφθηκε στρατιωτικά από τους Ιταλούς και αποτέλεσε τμήμα της Υπερπόντιας Κτήσης των Ιταλικών Νήσων του Αιγαίου (Possedimento d'oltremare di Isole Italiane dell'Egeo). Η ελευθερία ήρθε στην Κάρπαθο νωρίτερα από τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα, όταν στις 5 Οκτωβρίου 1944, με πρωτοστάτες τους κατοίκους των Μενετών, ξεκίνησε η επανάσταση της Καρπάθου οπότε και εκδιώχθηκαν οριστικά οι Ιταλοί από το νησί. Στις 11 του ίδιου μήνα, έγινε στο Απέρι η επίσημη παράδοση των Ιταλών και διακηρύχθηκε η Ένωση του νησιού με την Ελλάδα, υψώθηκε η Ελληνική σημαία και τελέσθηκε πανηγυρική δοξολογία. Στις 10 Οκτωβρίου μια βάρκα στην οποία επέβαινε επταμελής αποστολή των επαναστατημένων Καρπαθίων, η Immacolata (ή Κάρπαθος όπως μετονομάστηκε), αναχώρησε από το Φοινίκι για την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου με σκοπό να παραδώσει το μήνυμα της Καρπαθιακής Επανάστασης στην εξόριστη Ελληνική Κυβέρνηση του Καΐρου. Ως συνέπεια της κίνησης αυτής δύο αγγλικά αντιτορπιλικά κατέφθασαν το πρωί στις 17 Οκτωβρίου 1944 στο νησί και κατέλαβαν στρατιωτικά τις ήδη απελευθερωμένες Κάρπαθο και Κάσο. Η επίσημη Ενσωμάτωση στο Ελληνικό κράτος έγινε στις 7 Μαρτίου 1948 μαζί με τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα.
Μορφολογία και περιβάλλον
Το βραχώδες αλλά παλαιότερα καταπράσινο νησί, χαρακτηρίζεται από τις ψηλές βουνοκορφές του, οι οποίες αγγίζουν τα 1.215 μέτρα. Νοτιότερο σημείο του νησιού αποτελεί το ακρωτήριο Κάστελλος. Διατηρεί ακόμα μέτριας έκτασης πυκνά και αραιότερα πευκοδάση στα βόρεια και στα κεντροδυτικά του νησιού.
Το έντονο ανάγλυφο χαρίζει στον επισκέπτη τοπία ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, συνδυάζοντας την ομορφιά του βουνού και της θάλασσας. Ψηλά βουνά απ' τη μια και απότομες χαράδρες από την άλλη. Στα βράχια και τις βραχώδεις ακτές υπάρχουν είδη πτηνών προς εξαφάνιση όπως ο Μαυροπετρίτης, ο Αιγαιόγλαρος, ο Αρτέμης, ο Θαλασσοκόρακας, ο μύχος, ο Σπιζαετός και η Αετογερακίνα. Η Κάρπαθος είναι γενικότερα πέρασμα αποδημητικών πτηνών.
Μικροί κολπίσκοι και παραλίες με κρυστάλλινα νερά σχηματίζονται κατά μήκος όλης της ανατολικής πλευράς του νησιού και προσεγγίζονται εύκολα οι περισσότερες, είτε μέσω του ασφαλτοστρωμένου οδικού δικτύου, είτε με εκδρομικά πλοιάρια από την πόλη της Καρπάθου. Μερικές από αυτές έχουν βραβευθεί με την τιμητική γαλάζια σημαία, λόγω της ασφάλειας, της οργάνωσης και της καθαριότητάς τους. Υπάρχουν και άγνωστες και απόκρημνες ακτές, που προσεγγίζονται με μονοπάτια που περνούν μέσα από πεύκα και πηγές. Υπάρχουν επίσης σπήλαια με σταλακτίτες και σταλαγμίτες κυρίως στα κεντρικά του νησιού.
Στα βόρεια του νησιού εκτείνεται η νησίδα Σαρία.
Προστατευόμενες Περιοχές
Στην Κάρπαθο υπάρχουν δύο Προστατευόμενες Περιοχές που εντάσσονται στο Δίκτυο Natura 2000.
Η Προστατευόμενη Περιοχή "Βόρεια Κάρπαθος και Σαρία και Παράκτια Θαλάσσια Ζώνη" με κωδικό GR4210003 και συνολική έκταση 112,92 τ.χλμ. που χαρακτηρίζεται ως Ζώνη Ειδικής Προστασίας (ΖΕΠ), υπό την Οδηγία 2009/147/ΕΚ για τα πτηνά και ως Ειδική Ζώνη Διατήρησης (ΕΖΔ), υπό την Οδηγία 92/43/ΕΟΚ για τα ενδιαιτήματα. Στη Β. Κάρπαθο και Σαρία και Παράκτια Θαλάσσια ζώνη υπάρχουν 21 τύποι οικοτόπων και 49 είδη χλωρίδας και πανίδας . Στην περιοχή Καρπάθου-Σαρίας απαντώνται χαρακτηριστικοί τύποι μεσογειακών οικοτόπων, όπως φρύγανα, δάση τραχείας πεύκης, εναλλαγές ελαιώνων με διαπλάσεις μακί, μικροί υγρότοποι αλλά και βραχώδεις ακτές καθώς και λιβάδια Ποσειδωνίας (Posidonia oceanica). Η βιοποικιλότητα των Δωδεκανήσων, λόγω της δυσπρόσιτης θέσης τους, χαρακτηρίζεται από σημαντικό βαθμό ενδημισμού, αλλά και υψηλή σπανιότητα που την καθιστά ευάλωτη σε διάφορες απειλές και πιέσεις. Τα ενδημικά είδη χλωρίδας περιλαμβάνουν ενδεικτικά τα χασμόφυτα Silene holzmanii, Ricotia isatoides, Campanula carpatha, Campanula pinatzii ενώ τα πιο γνωστά ενδημικά είδη πανίδας είναι τα αμφίβια Pelophylax cerigensis και Lyciasalamandra helverseni και το ψάρι Ladigesocypris ghigii .
Η Προστατευόμενη Περιοχή "Κεντρική Κάρπαθος: Καλή Λίμνη - Λάστος - Κυρά Παναγιά και Παράκτια Θαλάσσια Ζώνη" με κωδικό GR4210002 και συνολική έκταση 93,12 τ.χλμ. που χαρακτηρίζεται ως Ειδική Ζώνη Διατήρησης (ΕΖΔ), υπό την Οδηγία 92/43/ΕΟΚ για τα ενδιαιτήματα. Στην Προστατευόμενη Περιοχή της Κεντρική Καρπάθου υπάρχουν 18 τύποι οικοτόπων και 2 είδη χλωρίδας και πανίδας .
Ευθύνη για τη διαχείριση των Προστατευόμενων Περιοχών της Καρπάθου έχει η Μονάδα Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών Νοτιο-Ανατολικού Αιγαίου (ΜΔΠΠ ΝΑ), πρώην Φορέας Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών Δωδεκανήσου (ΦΔΠΠΔ) που εδρεύει στην Κάρπαθο και υπάγεται στον Οργανισμό Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής .
Η πρωτεύουσα του νησιού
Για αρκετούς αιώνες πρωτεύουσα του νησιού ήταν το χωριό Απέρι, που βρίσκεται 8 χλμ. βορείως της σημερινής πρωτεύουσας, αθέατο από τη θάλασσα. Το Απέρι ήταν διοικητική και πνευματική πρωτεύουσα του νησιού ενώ σήμερα εξακολουθεί να είναι έδρα της Μητρόπολης Καρπάθου και Κάσου, έχοντας περί τους 500 κατοίκους. Επίνειο και μετόχι των Απεριτών ήταν το Ποσί, πεδινή και εύφορη περιοχή, στην οποία ανοίχτηκαν συν τω χρόνω κάποια πηγάδια. Μετά το 1821 κτίστηκαν σταδιακά στον τόπο αυτό μερικές αποθήκες. Περί το 1850 δημιουργήθηκε ένας οικισμός 50 κατοίκων με καταγωγή από το Απέρι τους οποίους αργότερα πλαισίωσαν κάτοικοι από τη Βωλάδα και τις Μενετές. Λόγω των πολλών πηγαδιών πήρε το όνομα Πηγάδια και το 1892 με περίπου 150 κατοίκους έγινε πρωτεύουσα του νησιού στη θέση του Απερίου, ως τότε καθιερωμένου διοικητικού κέντρου.
Μετά απ' όλα αυτά κατέβηκαν και άλλοι πληθυσμοί από τα υπόλοιπα χωριά και έφτασαν αρκετές οικογένειες από τα ναυτικά νησιά της Δωδεκανήσου (Κάσο, Χάλκη, Σύμη, Κάλυμνο και Καστελλόριζο), τη Ρόδο και τη Κρήτη. Μεταπολεμικά εγκαταστάθηκαν και άλλοι μεμονωμένοι κάτοικοι από την υπόλοιπη Ελλάδα. Μέχρι το 1998, τα Πηγάδια αποτελούσαν αυτόνομο δήμο οπότε και έγιναν έδρα του Καποδιστριακού δήμου Καρπάθου ενώ από το 2010 και εντεύθεν αποτελούν πρωτεύουσα του Καλλικράτειου δήμου Καρπάθου. Σήμερα, τα Πηγάδια είναι μια σύγχρονη κωμόπολη 3.000 περίπου μόνιμων κατοίκων, με πολλά ξενοδοχεία και υπηρεσίες, καφετέριες και εστιατόρια. Εδώ βρίσκονται η αρχαία ακρόπολη του Ποσειδίου και διάσπαρτα αρχιτεκτονικά μνημεία από την εποχή της Ιταλοκρατίας (1912-1944). Στα Πηγάδια υπάρχει το κύριο λιμάνι του νησιού και σύγχρονη οργανωμένη μαρίνα σκαφών αναψυχής.
Διοικητικά
Η Κάρπαθος μαζί με τη γειτονική νησίδα Σαρία συγκροτεί τον Δήμο Καρπάθου που απαρτίζεται από τις Δημοτικές Ενότητες: α. Καρπάθου και β. Ολύμπου. Μαζί με τη νήσο Κάσο, τη νήσο Σαρία και μερικές μικρές νησίδες γύρω απ' αυτές, συγκροτούν την Περιφερειακή Ενότητα Καρπάθου-Κάσου της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, μια από τις 4 της Δωδεκανήσου. Ο συνολικός πληθυσμός της είναι περίπου 6.226 κάτοικοι. Στο πλαίσιο του σχεδίου Καποδίστριας που ίσχυσε από το έτος 1998 έως το 2010 η Κάρπαθος ήταν διαιρεμένη διοικητικά στον Δήμο Καρπάθου και στην Αυτοδιοίκητη Κοινότητα Ολύμπου Καρπάθου.
Δημοτική Ενότητα Καρπάθου
Η Δημοτική Ενότητα Καρπάθου, πρώην Καποδιστριακός Δήμος Καρπάθου, έχει πληθυσμό 5.670 κατοίκους. Στη Δημοτική Ενότητα Καρπάθου περιλαμβάνονται οι πιο κάτω Κοινότητες, που περιλαμβάνουν και τους παρατιθέμενους οικισμούς:
Καρπάθου, 2.788 κατ. - η κυρίως Κάρπαθος ή Πηγάδια (τα) [ 2.707 ], Πλατύολο (το) [ 81 ]
Απερίου, 355 κατ. - το Απέρι [ 353 ], το Κατώδιο [ 0 ], η Κυρά Παναγιά [ 0 ], ο Μυρτώνας [ 2 ]
Αρκάσας, 564 κατ. - η Αρκάσα [ 531 ], το Φοινίκι [ 33 ]
Βωλάδας, 264 κατ. - η Βωλάδα [ 251 ], η Λάστος [ 13 ]
Μενετών, 662 κατ. - οι Μενετές [ 416 ], ο Άγιος Ιωάννης Αφιάρτη [ 1 ], ο Κήπος Αφιάρτη [ 123 ], το Λακκί [ 122 ]
Μεσοχωρίου, 371 κατ. - το Μεσοχώρι [ 225 ], ο Κάτω Λευκός [ 89 ], ο (Απάνω) Λευκός [ 57 ]
Όθους, 281 κατ. - το Όθος [ 265 ], οι Στες [ 10 ], οι Κάλλενες [ 6 ]
Πυλών, 216 κατ. - οι Πυλές [ 216 ]
Σπόων, 169 κατ. - τα Σπόα [ 162 ], ο Άγιος Νικόλαος [ 7 ]
(απογραφή 2011)
Δημοτική Ενότητα Ολύμπου
Η Δημοτική Ενότητα Ολύμπου, απαρτίζεται από την πρώην Αυτοδιοίκητη Κοινότητα Ολύμπου Καρπάθου και έχει πληθυσμό 556 κατοίκους (μετά τις γνωστές διατάξεις του Καλλικράτη, η Αυτοδιοίκητη Κοινότητα Ολύμπου Καρπάθου ενσωματώθηκε στον ενιαίο Καλλικράτειο Δήμο Καρπάθου ως Τοπική Κοινότητα). Στη Δημοτική Ενότητα Ολύμπου εξακολουθεί να περιλαμβάνεται και με το σχέδιο Κλεισθένης η Όλυμπος, ως Κοινότητα, στην οποία ανήκουν οι οικισμοί:
Όλυμπος (η) [ 270 ], Αυλώνα (η) [ 7 ], Διαφάνι (το) [ 228 ], Τρίστομο (το) [ 6 ] και η νησίδα Σαρία [ 45 ] (απογραφή 2011).
Αθλητισμός
Η κυριότερη και επίσημη ομάδα που εκπροσωπεί το νησί στα δωδεκανησιακά και ελληνικά πρωταθλήματα είναι ο ΑΣ Ποσειδών Καρπάθου. Πέρα απ' αυτά, κάθε χωριό του νησιού διαθέτει το δικό του αθλητικό σωματείο. Αυτά είναι ο Πρωτέας Απερίου, ο Απόλλων Βωλάδας, ο Άρης Όθους, ο Αργοναύτης Πυλών, ο Κουρσάρος Αρκάσας, η Αναγέννηση Μενετών, η Βρυσιανή Μεσοχωρίου, η Αναγέννηση Σπόων και η Όλυμπος της Ολύμπου. Κάθε καλοκαίρι, όλες οι ομάδες λαμβάνουν μέρος στο Παγκαρπαθιακό Ποδοσφαιρικό Πρωτάθλημα. Παράλληλα διοργανώνονται παιδικά ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα, ενώ τα τελευταία χρόνια στις εγκαταστάσεις του Πρωτέα Απερίου διοργανώνεται πρωτάθλημα μπάσκετ. Άρτιες αθλητικές εγκαταστάσεις υπάρχουν στο Απέρι: το Δημοτικό Στάδιο (το οποίο το 2002 φιλοξένησε τους Αιγαιοπελαγίτικους Αγώνες Στίβου) και οι αθλητικές εγκαταστάσεις του Πρωτέα (Γήπεδο ποδοσφαίρου, Γήπεδο μπάσκετ-βόλλευ και Γυμναστήριο). Επίσης στη Βωλάδα υπάρχει γήπεδο ποδοσφαίρου και μικρό γήπεδο μπάσκετ. Πέρα από αυτά, στα χωριά Αρκάσα, Μεσοχώρι, Πηγάδια, Πυλές και Όλυμπος, υπάρχουν γήπεδα χωρίς την απαραίτητη οργάνωση, ενώ στα χωριά Αρκάσα, Μενετές, Πηγάδια, Όθος, Σπόα και Διαφάνι υπάρχουν μικρά γήπεδα 5x5 και 7x7.
ΑΣ Ποσειδών Καρπάθου
Ο Α.Σ. Ποσειδών Καρπάθου ιδρύθηκε επίσημα το έτος 1946 (ανεπίσημα το έτος 1924). Είναι η μοναδική ομάδα της Περιφερειακής Ενότητας Καρπάθου-Κάσου που πρωταγωνιστεί στα τοπικά πρωταθλήματα της Δωδεκανήσου. Επίσης, κάθε καλοκαίρι διοργανώνει το "Θερινό Παγκαρπαθιακό Ποδοσφαιρικό Πρωτάθλημα" στο οποίο μετέχουν όλες οι τοπικές ομάδες των χωριών της Καρπάθου, δίνοντας έτσι την ευκαιρία σε πάρα πολλά νέα παιδιά να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο.
Τα χρώματα του Ποσειδώνα είναι το κόκκινο και το μπλε. Το έμβλημα του είναι το νησί της Καρπάθου το οποίο διαπερνά η Τρίαινα, το σύμβολο του αρχαίου Θεού της θάλασσας Ποσειδώνα.
ΑΣ Πρωτέας Απερίου
Ο αθλητικός σύλλογος A.Σ. Πρωτέας Απερίου, που ιδρύθηκε το έτος 1928, είναι από τους μεγαλύτερους αθλητικούς συλλόγους στο νησί της Καρπάθου.
Κάθε καλοκαίρι διοργανώνεται τοπικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου με συμμετοχή όλων των αθλητικών ομάδων της Καρπάθου. Σε αυτό το πρωτάθλημα, ο Πρωτέας έχει κερδίσει το κύπελλο τα έτη 1949, 1951, 1958, 1961, 1962, 1963, 1976, 1999, 2001, 2004, 2009, 2011, 2013, 2014 και 2017. Κατέκτησε επίσης κύπελλο με την ομάδα νέων στο πρωτάθλημα νέων τα έτη 1997, 2004, 2011 και 2012 καθώς και το πρωτάθλημα παλαιμάχων το 2006. Στην τροπαιοθήκη του συλλόγου εκτός από τα παραπάνω υπάρχουν ακόμα τρόπαια μπάσκετ και το κύπελλο ήθους του 1987.
Κλίμα
Η Κάρπαθος έχει έναν από τους ηπιότερους χειμώνες στην Ευρώπη ενώ η χαμηλότερη θερμοκρασία που έχει παρατηρηθεί στους μετεωρολογικούς σταθμούς του νησιού σύμφωνα με την Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία είναι +2.2°C στις 9 Φεβρουαρίου 1976 και στις 14 Φεβρουαρίου 2004 (περίοδος 1971-2022). Η Κάρπαθος είναι μια από τις ελάχιστες περιοχές στην Ευρώπη που ανήκει στη ζώνη ανθεκτικότητας φυτών 11a. Τη περίοδο 1950-60 και 1970-75 η Κάρπαθος μαζί με την Ιεράπετρα σημείωσαν την υψηλότερη μέση ετήσια θερμοκρασία στην Ελλάδα.
Αξιοθέατα
Ο πλέον επισκέψιμος προορισμός στην Κάρπαθο είναι, κατά κοινή ομολογία, το μεσαιωνικό κεφαλοχώρι Όλυμπος στο Βορρά του νησιού. Οι Ολυμπίτες διατηρούν μέχρι σήμερα στην καθημερινότητά τους πολλές πτυχές του παραδοσιακού τους πολιτισμού και γι' αυτό η Όλυμπος ανακηρύχθηκε το έτος 2008 με ομόφωνη απόφαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου Δωδεκανήσου "Πόλις του ζώντας λαϊκού πολιτισμού της Δωδεκανήσου". Δεν είναι εξάλλου τυχαίο ότι το έτος 2020 ενεγράφη ως διακριτό στοιχείο στον Ελληνικό Εθνικό Κατάλογο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς το "Ολυμπίτικο Γλέντι".
Αξίζουν επίσκεψης κάποιες από τις 18 παλαιοχριστιανικές βασιλικές του νησιού, όπως η Αγία Αναστασία στην Αρκάσα και η Αγία Φωτεινή στην πόλη της Καρπάθου. Σημαντικά αξιοθέατα αποτελούν επίσης τα ερείπια της αρχαίας πόλης της Βρυκούντος στα βόρεια του νησιού, τα ερείπια της αρχαίας Αρκάσιας στο Παλαιόκαστρο της Αρκάσας, καθώς και το Κάστρο και η αρχαία ακρόπολη της πόλεως Καρπάθου στο Απέρι. Στο Λευκό (30 χλμ. από την πόλη), υπάρχει η Ρωμαϊκή δεξαμενή και αρχαιολογικά ερείπια. Στην πόλη της Καρπάθου και στην Αρκάσα υπάρχουν αρχαίοι θαλαμωτοί τάφοι, δείγμα των οποίων υπάρχει στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Καρπάθου. Επίσης, υπάρχουν διάσπαρτοι σε ολόκληρο το νησί παραδοσιακοί ανεμόμυλοι και παραδοσιακά κτήρια.
Στην πόλη της Καρπάθου, υπάρχουν δύο μνημειακά κτήρια της περιόδου της ιταλοκρατίας. Το κτήριο των Διοικητηρίων στο οποίο στεγάζεται το Επαρχείο, το Αρχαιολογικό Μουσείο και το Ειρηνοδικείο και το κτήριο του Λιμεναρχείου. Και τα δύο είναι έργα του Ιταλού αρχιτέκτονα Rodolfo Petracco. Σε όλο το νησί υπάρχουν διάσπαρτα έργα υποδομών των Ιταλών, όπως γεφύρια, υδραγωγεία, κ.α.
Τα μουσεία που υπάρχουν στο νησί είναι το Αρχαιολογικό μουσείο πόλεως Καρπάθου, το Λαογραφικό μουσείο Μενετών,το Αρχαιολογικό μουσείο Αρκάσας, το Αγροτικό μουσείο Πυλών και το Λαογραφικό μουσείο Όθους.
Λαογραφική συλλογή με παραδοσιακές φορεσιές υπάρχει στη Βολάδα, ενώ Πινακοθήκη-Ιστορικό Πολιτιστικό Κέντρο υπάρχει στο Απέρι.
Οικοτουριστικός προορισμός
Μέχρι τη δεκαετία του '80 η επίσκεψη της περιοχής της Βόρειας Καρπάθου ήταν αρκετά δύσκολη καθώς ο δρόμος που τη συνέδεε με τη Νότια Κάρπαθο ήταν πολύ δύσβατος και η ακτοπλοϊκή σύνδεση ήταν αραιή. Με τη βελτίωση του οδικού δικτύου και με τη κατασκευή του λιμανιού στο Διαφάνι στις αρχές της δεκαετίας της του '90 η επίσκεψη τουριστών στην περιοχή αυξήθηκε και αυτό λειτούργησε ως έναυσμα για τη κατασκευή ξενοδοχείων και ενοικιαζόμενων δωματίων. Ωστόσο, η Β. Κάρπαθος δεν διαθέτει κατάλληλη υποδομή για την υποδοχή μαζικού τουρισμού κάτι το οποίο άλλωστε θα αλλοίωνε τον ιδιαίτερα παραδοσιακό χαρακτήρα της περιοχής και θα προκαλούσε ανεπανόρθωτες καταστροφές στο φυσικό περιβάλλον.
Λόγω του εξαιρετικού φυσικού περιβάλλοντος της περιοχής με τους παραδοσιακούς οικισμούς ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής, τους σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους, τα πολυάριθμα εκκλησάκια και τις εξαιρετικές παραλίες που μπορεί κανείς να επισκεφτεί, η Βόρεια Κάρπαθος είναι ιδανική για ήπιες μορφές τουρισμού με πολιτιστικά, ιστορικά και φυσιολατρικά ενδιαφέροντα. Αναμφισβήτητα, ο αποτελεσματικότερος τρόπος να γνωρίσει κανείς την περιοχή και τις ομορφιές της είναι πεζοπορώντας. Πράγματι, η Βόρεια Κάρπαθος διαθέτει ένα καλά αναπτυγμένο δίκτυο πεζοπορικών διαδρομών (μονοπάτια) μέσω των οποίων μπορεί κανείς να γνωρίσει όλα τα αξιόλογα σημεία της περιοχής. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα παλιά λιθόστρωτα μονοπάτια που απαντώνται, τα οποία διατηρούν μέχρι σήμερα το παραδοσιακό τους χαρακτήρα.
Οι παραλίες του νησιού είναι απαράμιλλης ομορφιάς. Ξεχωρίζουν τα Άπελλα, ο Διακόφτης, του Μιχαλιού ο κήπος, ο Άγιος Νικόλας στην Αρκάσα, ο Άγιος Νικόλας στα Σπόα, το Διαφάνι, το Τρίστομο, του Χριστού το πηγάδι και το Αράκι. Στον Αγριλαοπόταμο και στις παραλίες του Αφιάρτη ο αέρας είναι ιδανικός για windsurfing και kitesurfing.
Οι προτεινόμενες πεζοπορικές διαδρομές της περιοχής είναι οι εξής: Σπόα - Όλυμπος / Όλυμπος - Πέι - Όλυμπος (κυκλική διαδρομή) / Όλυμπος - παραλία Φορόκλι / Όλυμπος - Διαφάνι / Όλυμπος - Αυλώνα / Όλυμπος - Κορυφή Προφήτη Ηλία / Όλυμπος - Διάσελο Αγ. Κωνσταντίνου - Διαφάνι / Αυλώνα - όρμος Τριστόμου / Αυλώνα - Αρχαία Βρυκούντα / Αυλώνα - Διαφάνι (Μέσω παραλίας Βανάντας) / Διαφάνι - Τρίστομο (μέσω περιοχής Ξυλόσκαλας) / Διάσχιση νήσου Σαρίας.
Συγκοινωνία
Η Κάρπαθος διαθέτει αερολιμένα με προδιαγραφές διεθνών αεροπορικών πτήσεων και με κτιριακές εγκαταστάσεις επιφάνειας 12.500 τ.μ. Ακτοπλοϊκά συνδέεται με τον Πειραιά δύο φορές την εβδομάδα το χειμώνα και τρεις το καλοκαίρι, την Κρήτη, την Κάσο, τη Χάλκη, τη Ρόδο, και άλλα νησιά των Δωδεκανήσων και των Κυκλάδων. Υπάρχει τοπική ακτοπλοϊκή γραμμή που συνδέει όλο το χρόνο την πρωτεύουσα της Καρπάθου με την Κάσο και θερινά δρομολόγια ημερόπλοιων που τη συνδέουν με το Διαφάνι, τη Σαρία και την Κάσο.
Σημειώσεις
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
"Κάρπαθος: Κάρπαθος σαν μελωδία". Ειδικό αφιέρωμα περιοδικού Γεωτρόπιο τεύχος 15 σ. 26-38 (Ιουλ. 2000).
"Κάρπαθος: Στα παλάτια των αέρηδων". Ειδικό αφιέρωμα περιοδικού Γεωτρόπιο, τ.40, σ.30-37 (Ιαν. 2001).
Antje Schwab, Gunther Schwab - Karpathos, Verlag Michael Müller, 2004 ISBN 3-89953-145-0
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημος διαδικτυακός τόπος του Δήμου Κάρπαθου από το Δημοτικό Οργανισμό Τουρισμού
Γιάννης Δεσύπρης: «Κάρπαθος: Ένας Λαογραφικός Παράδεισος», Issuu - Εκδόσεις: Μιχάλης Τουμπής Α.Ε. - ISBN 960-540-410-9.
|
506017
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CE%94%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82
|
Ιωάννης Δρακιώτης
|
Ο Ιωάννης Δρακιώτης (1822-1904) ήταν Έλληνας λογοτέχνης και δήμαρχος Σκοπέλου.
Βιογραφικά Στοιχεία
Ο Ιωάννης Δρακιώτης γεννήθηκε το 1822 στη Σκόπελο από φτωχούς αγρότες γονείς. Χάρις στον πλούσιο νουνό του και κατοπινό βουλευτή Επιφάνιο Επιφανίου είχε μια φροντισμένη μόρφωση. Ταξίδεψε μέχρι τη Βραΐλα της Ρουμανίας. Χρημάτισε δάσκαλος σε σχολεία της τουρκοκρατούμενης Θεσσαλίας και Μακεδονίας, στο Λιτόχωρο ή στη Χαλκιδική. Σύμφωνα με άλλες πληροφορίες εργάστηκε και ως χωροφύλακας στην Πορταριά του Πηλίου. Μετά το 1870 επέστρεψε στην γενέτειρά του, εργάστηκε γραμματέας στη Δημαρχία και εκλέχτηκε αρκετές φορές δήμαρχος Σκοπέλου.
Από τον γάμο του απέκτησε τρία παιδιά, δυο κορίτσια και ένα αγόρι.
Πέθανε το 1904.
Συγγραφικό έργο
Ο Ιωάννης Δρακιώτης διακρίνεται για την ευρυμάθεια του, που καλύπτει την αρχαία ελληνική γραμματεία αλλά και την πατερική-βυζαντινή. Τα έργα του γραμμένα σε στίχους διακρίνονται από έντονη σατιρική διάθεση. Χαρακτηριστική είναι η μη αναφορά στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Προοδευτικός στις πεποιθήσεις του ο Δρακιώτης θεωρούσε εχθρούς της ανθρωπότητας την αμάθεια, τη δεισιδαιμονία και τον φατριασμό.
Ο κώνωψ Ολύμπου της Μακεδονίας. Αθήνα, 1870
Κάτοποτρον των ψυχικών παθών. Αθήνα, 1870
Τα στιχουργήματα Η Υδραία νοικοκυρά και Το πρώτον κούρεμα του Πάπα. Το πρώτον κούρεμα του Πάπα, είναι ένας διάλογος μεταξύ του Πάπα και ενός κουρέα σε στίχους ομοιοκατάληκτους ζευγαρωτούς κατά τον λουκιανό τρόπο.
Ιωάννης Δρακιώτης: Το πρώτον κούρευμα του Πάπα. Παύλος Νιρβάνας: Διηγήματα. Κείμενα: Ιωάννης Δρακιώτης, Παύλος Νιρβάνας, Επιμέλεια: Βασίλης Τομανάς, Εκδόσεις Νησίδες, 1995
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ιωάννης Δρακιώτης στον Πανδέκτη, του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών.
Έλληνες λογοτέχνες
|
395681
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Avantasia
|
Avantasia
|
Οι Avantasia είναι ένα γερμανικό power metal / ροκ όπερα project το οποίο δημιουργήθηκε από τον Τομπίας Σάμμετ (τραγουδιστή των Edguy) το 2000. Οι Avantasia μπορούν να θεωρηθούν και «ροκ όπερα» επειδή συμμετέχουν στο πρότζεκτ πολλοί γνωστοί μουσικοί και οι στίχοι των άλμπουμ παρουσιάζουν μια ιστορία.
Η δισκογραφία του πρότζεκτ αποτελείται από τρεις ενότητες. Η πρώτη είναι το "The Metal Opera" η οποία συμπεριλαμβάνει τα δύο άλμπουμ "The Metal Opera" και "The Metal Opera Part II", η δεύτερη είναι το "The Wicked Trilogy" η οποία συμπεριλαμβάνει τα τρία άλμπουμ "The Scarecrow", "The Wicked Symphony" και "Angel of Babylon", η τρίτη περιλαμβάνει τα άλμπουμ "The Mystery of Time" και "Ghostlights" και η τέταρτη τα "Moonglow" και "A Paranormal Evening with the Moonflower Society".
Μερικοί από τους πολλούς τραγουδιστές που έχουν συμμετάσχει στους Avantasia είναι οι Μίχαελ Κίσκε, Γιόρν Λάντε, Alice Cooper, Κλάους Μάινε, Τζο Λιν Τέρνερ, Τζον Όλιβα, Ντι Σνάιντερ, Μπιφ Μπάιφορντ, Τζεφ Τέιτ, Τιμ Όουενς, Κάι Χάνσεν, Χάνσι Κουρς, Μπόμπ Κάτλεϊ, Ράσελ Άλεν, Σάρον Ντεν Άντελ, Κάντις Νάιτ, Φλορ Γιάνσεν, Άντρε Μάτος, Ρόμπ Ροκ και Ρόι Κχάν.
Ιστορία
"The Metal Operas" (2000–2002)
To 2000, ο Τομπίας Σάμμετ προσκαλεί κάποιους από τους ποιο γνωστούς τραγουδιστές και μουσικούς της power metal σκηνής για να ηχογραφήσει μια μέταλ όπερα. Η μέταλ όπερα θα αφηγούταν μια συγκεκριμένη ιστορία, την οποία ο Σάμμετ είχε γράψει το 1999 και οι τραγουδιστές θα ενσάρκωναν διάφορους ρόλους. Το πρότζεκτ ονομάσθηκε Avantasia και το ορχηστικό κομμάτι της ηχογράφησης ανέλαβαν οι Τομπίας Σάμμετ στα πλήκτρα, Χένγιο Ρίχτερ (Gamma Ray) στην κιθάρα, Μάρκους Γκρόσκοπφ (Helloween) στο μπάσο και Άλεξ Χόλζουαρθ (ex-Angra) στα τύμπανα. Οι τραγουδιστές που επιλέχτηκαν, εκτός από τον ίδιο τον Σάμμετ, ήταν οι Μίχαελ Κίσκε (Unisonic, ex-Helloween), Κάι Χάνσεν (Gamma Ray, ex-Helloween), Ρόμπ Ροκ (Impelliteri, ex-Axel Rudi Pell), Ντέιβιντ Ντεφέϊς (Virgin Steele), Άντρε Μάτος (ex-Angra, ex-Shaaman), Μπόμπ Κάτλεϊ (Magnum), Όλιβερ Χάρτμανν (ex-At Vance) και η Σάρον Ντεν Άντελ (Within Temptation).
Τον Ιανουάριο του 2001, κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ των Avantasia με τίτλο The Metal Opera και τον Σεπτέμβρη του 2002 ακολούθησε το δεύτερο, με τίτλο The Metal Opera Part II.
"The Scarecrow" (2006–2008)
Οι Avantasia ξαναζωντάνεψαν το 2006 όταν Σάμμετ επιβεβαίωσε πως το τρίτο άλμπουμ του πρότζεκτ θα είναι έτοιμο το 2008. Στις 10 Νοεμβρίου του 2007 κυκλοφορήσαν τα δυο EP Lost in Space Part I και Part II ενώ στις 25 Ιανουαρίου του 2008 κυκλοφόρησε το τρίτο άλμπουμ με τίτλο The Scarecrow. Το The Scarecrow ήταν το πρώτο μέρος μιας τριλογίας που ονομάστηκε "The Wicked Trilogy". Το ορχηστικό κομμάτι της ηχογράφησης ανέλαβαν οι Τομπίας Σάμμετ στο μπάσο, ο Χένγιο Ρίχτερ (Gamma Ray) στην κιθάρα, ο Έρικ Σινγκερ (Kiss) στα τύμπανα, ο Μίχαελ Μίρο Ρόντενμπεργκ στα πλήκτρα και ο Ζάσα Πετ (ex-Heavens Gate) στην κιθάρα και την παραγωγή. Ο Ρούντολφ Σένκερ (Scorpions) και ο Κάι Χάνσεν ήταν ιδικοί καλεσμένοι στην κιθάρα, ενώ τα φωνητικά ανέλαβαν οι Γιόρν Λάντε (ex-Masterplan, ex-Ark), Μίχαελ Κίσκε, Alice Cooper, Ρόι Κχάν (Kamelot), Αμάντα Σόμερβιλλε (Aina), Μπόμπ Κάτλεϊ, Όλιβερ Χάρτμανν και ο Σάμμετ. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε και η συλλογή Lost in Space Part I & II, η οποία συμπεριλάμβανε το ακυκλοφόρητο τραγούδι "Lost In Space [Extended Version]" (με τον Μίχαελ Κίσκε στα φωνητικά).
Μετά την κυκλοφορία του The Scarecrow οι Avantasia ξεκινήσανε την πρώτη τους περιοδεία στο διάστημα μετάξι Ιουλίου και Αυγούστου του 2008. Η περιοδεία συμπεριλάμβανε 13 συναυλίες, με δυο εμφανίσεις στα μουσικά φεστιβάλ "Wacken Open Air" και "Masters of Rock", οι οποίες βιντεοσκοπήθηκαν και κυκλοφορήσαν σε DVD με τίτλο The Flying Opera το 2011. Στην περιοδεία συμμετείχαν οι Γιορν Λάντε, Άντρε Μάτος, Κάι Χάνσεν, Μπόμπ Κάτλεϊ, Αμάντα Σόμερβιλλε, Κλάουντι Γιάνγκ, Ζάσα Πετ στην κιθάρα, Όλιβερ Χάρτμανν στην κιθάρα, Μίρο στα πλήκτρα, Ρόμπερτ Χουνέκε στο μπάσο, Φέλιξ Μπόνχκε (Edguy) στα τύμπανα και ο Σάμμετ.
"The Wicked Symphony" & "Angel of Babylon" (2010)
Στις 3 Απριλίου του 2010 κυκλοφόρησε το δεύτερο και το τρίτο μέρος της τριλογίας, "The Wicked Trilogy", με τίτλους The Wicked Symphony και Angel of Babylon. Οι ιδικοί καλεσμένοι ήταν οι Μπρούς Κούλικ (ex-Kiss) και Όλιβερ Χάρτμανν στην κιθάρα, Άλεξ Χόλζουαρθ και Φέλιξ Μπόνχκε στα τύμπανα και ο Τζένς Τζόχανσσον (Stratovarius) στα πλήκτρα. Τα φωνητικά ανέλαβαν οι Γιορν Λάντε, Ράσελ Άλεν (Symphony X) Μίχαελ Κίσκε, Μπόμπ Κάτλεϊ, Κλάους Μάινε (Scorpions), Τιμ Όουενς (ex-Judas Priest), Τζον Όλιβα (Savatage), Άντρε Μάτος, Ράλφ Ζντιάρστεκ, Κλάουντι Γιάνγκ και ο Σάμμετ. Και τα τρία άλμπουμ του "The Wicked Trilogy" έχουν καταλάβει ψηλές θέσεις σε διάφορα διεθνή μουσικά τσαρτ.
Τον Δεκέμβριο του 2010 οι Avantasia ξεκίνησαν την δεύτερη παγκόσμια περιοδεία τους, η οποία συμπεριλάμβανε 12 τρίωρες συναυλίες σε Ευρώπη, Νότια Αμερική και Ασία. Στην περιοδεία, η οποία ονομάστηκε "The Metal Opera Comes to Town Tour", συμμετείχαν οι Μίχαελ Κίσκε, Γιορν Λάντε, Κάι Χάνσεν, Μπόμπ Κάτλεϊ, Αμάντα Σόμερβιλλε, Ζάσα Πετ στην κιθάρα, Όλιβερ Χάρτμανν στην κιθάρα, Μίρο στα πλήκτρα, Ρόμπερτ Χουνέκε στο μπάσο, Φέλιξ Μπόνχκε στα τύμπανα και ο Σάμμετ. Η τελευταία συναυλία της περιοδείας ήταν τον Αύγουστο του 2011 στο "Wacken Open Air", στην οποία ο Σάμμετ ανακοίνωσε πως οι Avantasia διαλύονται.
"The Mystery of Time" (2012–2013)
Τον Αύγουστο του 2012 ο Σάμμετ ανακοίνωσε «Το 2011, όταν αποφάσισα να κλείσω αυτό το κεφάλαιο της ζωής μου, δεν είχα καταλάβει το πόσο πολύ χρειάζομαι τους Avantasia. Μετά από την παγκόσμια επιτυχία των τελευταίων δίσκων, την sold out παγκόσμια περιοδεία, την συνεργασία με παιδικούς μου ήρωες…πίστευα πως έχω πει ό,τι μπορούσα να πω στο όνομα των Avantasia. Όμως θέλω να δημιουργήσω και άλλη καλή μουσική, περισσότερους φανταστικούς κόσμους και ακούγοντας το υλικό το οποίο έχω ετοιμάσει για το επόμενο κεφαλαίο στην ιστορία των Avantasia, ξέρω πως δεν υπάρχει περίπτωση να μην το κάνω. Πιστεύω με σιγουριά ότι είναι γραφτό να συμβεί.»
Στις 30 Μαρτίου του 2013 κυκλοφόρησε το έκτο άλμπουμ των Avantasia με τίτλο The Mystery of Time. Το άλμπουμ σηματοδότησε την αρχή μιας καινούριας ενότητας και ήταν ο πρώτος δίσκος των Avantasia στον οποίο συμμετείχε η ορχήστρα German Film Orchestra Babelsberg. Οι ιδικοί καλεσμένοι του The Mystery of Time ήταν ο Ράσελ Γκίλμπρουκ (Uriah Heep) στα τυμπανα και οι Άρτζεν Άνθονι Λούκασσεν (Ayreon), Μπρούς Κούλικ και Όλιβερ Χάρτμανν στην κιθάρα. Τα φωνητικά ανέλαβαν οι Μπιφ Μπάιφορντ (Saxon), Τζο Λιν Τέρνερ (ex-Rainbow), Μίχαελ Κίσκε, Μπόμπ Κάτλεϊ, Έρικ Μάρτιν (Mr. Big), Ρόνι Άτκινς (Pretty Maids), η Κλάουντι Γιάνγκ και ο Σάμμετ. Το The Mystery of Time κατελάβε ψηλές θέσεις σε διάφορα διεθνή μουσικά τσαρτ και κατάφερε να ανέβει στο #9 των αμερικάνικων τσαρτ.
Από τον Απρίλιο μέχρι και τον Αύγουστο του 2013 οι Avantasia βρίσκονταν στην δεύτερη μεγαλύτερη παγκόσμια περιοδεία τους. Η περιοδεία ονομάστηκε "The Mystery World Tour" και αποτελούταν από συνολικά 30 συναυλίες, συμπεριλαμβανομένων 10 εμφανίσεων σε μουσικά φεστιβάλ και τρίωρων συναυλιών σε Νότια Αμερική, Ιαπωνία, Ρωσία, Γερμανία, Ελβετία, Ιταλία και Ολλανδία. Στην περιοδεία συμμετείχαν οι Μίχαελ Κίσκε, Ρόνι Άτκινς, Μπόμπ Κάτλεϊ, Έρικ Μάρτιν, Αμάντα Σόμερβιλλε, Τόμας Ρέτκε (Heavens Gate), Ζάσα Πετ στην κιθάρα, Όλιβερ Χάρτμανν στην κιθάρα, Μίρο στα πλήκτρα, Άντρε Νέϊγκενφιντ στο μπάσο, Φέλιξ Μπόνχκε στα τύμπανα και ο Σάμμετ. Η τελευταία συναυλία της περιοδείας ήταν στις 2 Αυγούστου του 2014 στο "Wacken Open Air".
"Ghostlights" (2016)
Στις 29 Ιανουαρίου του 2016 κυκλοφόρησε το έβδομο άλμπουμ των Avantasia με τίτλο Ghostlights. Οι ιδικοί καλεσμένοι του Ghostlights ήταν οι Μπρούς Κούλικ και Όλιβερ Χάρτμανν στην κιθάρα και ο Φέλιξ Μπόνχκε στα τύμπανα. Τα φωνητικά ανέλαβαν οι Γιορν Λάντε, Μίχαελ Κίσκε, Μπόμπ Κάτλεϊ, Ρόνι Άτκινς, Ντι Σνάιντερ (Twisted Sister), Τζεφ Τέιτ (ex-Queensrÿche), Μάρκο Χιέταλα (Nightwish), Ρόμπερτ Μάισον (Warrant), Χέρμπι Λάνγκχας (Sinbreed, Beyond The Bridge), Σάρον Ντεν Άντελ και ο Σάμμετ. Το Ghostlights κατέλαβε τις ψηλότερες θέσεις όλων των άλμπουμ των Avantasia σε διάφορα διεθνή μουσικά τσαρτ.
Από τον Μάρτιο μέχρι και τον Αύγουστο του 2016 οι Avantasia βρίσκονταν στην μεγαλύτερη παγκόσμια περιοδεία της ιστορίας τους. Η περιοδεία ονομάστηκε "Ghostlights World Tour" και αποτελούταν από 40 συναυλίες, συμπεριλαμβανομένων 8 εμφανίσεων σε μουσικά φεστιβάλ και τρίωρων συναυλιών σε Ευρώπη, Σκανδιναβία, Βόρεια Αμερική, Νότια Αμερική, Καναδά, Ιαπωνία και Ρωσία.
"Moonglow" (2019)
Στις 15 Φεβρουαρίου του 2019 κυκλοφόρησε το όγδοο άλμπουμ των Avantasia με τίτλο Moonglow. Το άλμπουμ σηματοδότησε την αρχή μιας καινούριας ενότητας. Οι ιδικοί καλεσμένοι στα φωνητικά ηταν οι Χάνσι Κουρς (Blind Guardian), Γιορν Λάντε, Τζεφ Τέιτ, Μπόμπ Κάτλεϊ, Μίχαελ Κίσκε, Ρόνι Άτκινς, Κάντις Νάιτ (Blackmore's Night), Μίλε Πετρόζα (Kreator) και ο Έρικ Μάρτιν. Το Moonglow κατέλαβε ψηλές θέσεις σε διάφορα διεθνή μουσικά τσαρτ και κατάφερε να ανέβει στο #1 των Γερμανικών τσαρτ.
Από τον Μάρτιο μέχρι και τον Ιούνιο του 2019 οι Avantasia βρίσκονταν σε παγκόσμια περιοδεία 29 συναυλιών σε Ευρώπη, Αυστραλία και Η.Π.Α.
"A Paranormal Evening with the Moonflower Society" (2022)
Στις 21 Οκτωβρίου του 2022 κυκλοφόρησε το ένατο άλμπουμ των Avantasia με τίτλο A Paranormal Evening with the Moonflower Society. Τα φωνητικά ανέλαβαν οι Φλορ Γιάνσεν (Nightwish, ex-After Forever), Γιορν Λάντε, Μίχαελ Κίσκε, Ραλφ Σίπερς, Μπόμπ Κάτλεϊ, Ρόνι Άτκινς, Τζεφ Τέιτ, Έρικ Μάρτιν και ο Σάμμετ.
Δισκογραφία
Στούντιο ηχογραφήσεις
Παραπομπές
Πηγές
Biography - Tobias Sammet :: Avantasia :: Official Web
Avantasia - Encyclopaedia Metallum: The Metal Archives
Avantasia - Discography - Metal Kingdom
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα του Tobias Sammet (Avastasia)
Avantasia στο Facebook
Avantasia στο Twitter
Γερμανικά power metal συγκροτήματα
Γερμανικά progressive metal συγκροτήματα
Γερμανικά symphonic metal συγκροτήματα
|
588041
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%95%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%AE%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A1%CF%89%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82%20%CE%9F%CE%BC%CE%BF%CF%83%CF%80%CE%BF%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Κεντρική Εκλογική Επιτροπή της Ρωσικής Ομοσπονδίας
|
Η Κεντρική Εκλογική Επιτροπή της Ρωσικής Ομοσπονδίας () είναι το ανώτερο εξουσιακό σώμα υπεύθυνο για τη διεξαγωγή των ομοσπονδιακών εκλογών και την επίβλεψη των τοπικών εκλογών στη Ρωσική Ομοσπονδία. Ιδρύθηκε το Σεπτέμβριο του 1993 και αποτελείται από 15 μέλη. Ο Πρόεδρος της Ρωσίας, η Κρατική Δούμα και το Συμβούλιο της Ομοσπονδίας της Ρωσίας διορίζουν από πέντε μέλη. Με τη σειρά τους, αυτά τα μέλη εκλέγουν τον Πρόεδρο, τον αντιπρόεδρο και τον Γραμματέα. Η Επιτροπή βρίσκεται στην εξουσία για μια θητεία τεσσάρων ετών.
Στις 30 Ιανουαρίου 2007, ο Πρόεδρος της Ρωσίας πέρασε μια τροποποίηση στη ρωσική εκλογική νομοθεσία, η οποία θα επιτρέψει στους ανθρώπους χωρίς νομική τριτοβάθμια εκπαίδευση να γίνουν μέλη της Κεντρικής Εκλογικής Επιτροπής.
Διεθνής Συνεργασία
Η ΚΕΕ της Ρωσίας είναι μέλος του Συλλόγου Εκλογικών Αξιωματούχων Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.
Πρόεδροι
Μέλη
Η σύνθεση της Κεντρικής Εκλογικής Επιτροπής τον Αύγουστο του 2018 ήταν η εξής:
Γκαλερί
Δείτε επίσης
Ινστιτούτο για την Ανάπτυξη των Εκλογικών Συστημάτων
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
(Αγγλικά) Central Election Commission of the Russian Federation website
(Ρωσικά) Central Election Commission of the Russian Federation website
Ρωσικές εκλογές
|
352680
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BB%CE%AC%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%B9%CE%BF%20%CE%A0%CE%B9%CF%83%CE%AC%CF%81%CE%BF
|
Κλάουδιο Πισάρο
|
Ο Κλάουδιο Πισάρο (Claudio Pizarro) ισπανική προφορά ΔΦΑ: [ˈklauðjo piˈsaro], είναι περουβιανός επιθετικός ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται για την Βέρντερ Βρέμης. Είναι γνωστός για την ικανότητα να σκοράρει και στις κεφαλιές.
Στις 23 Οκτωβρίου 2010, ο Πισάρο ξεπέρασε το ρεκόρ των 133 γκολ που επιτεύχθηκε προηγουμένως από τον Τζιοβάνε Έλμπερ, κάνοντας τον το πρώτο ξένο σκόρερ στην ιστορία του γερμανικού ποδοσφαίρου, όταν σκόραρε με την ομάδα του, Βέρντερ Βρέμης εναντίον της Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ. Από το Σεπτέμβριο του 2013, Ο Πισάρο είναι ο ένατος επιτυχημένος επιθετικός στην ιστορία της Μπουντεσλίγκα με 167 γκολ.
Ο Πισάρο γεννήθηκε και μεγάλωσε στην περιοχή Σαντιάγο δε Σούρκο της πρωτεύουσας Λίμα.
Πηγές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Claudio Pizarro FIFA competition record
Claudio Pizarro – UEFA competition record
Premier League profile
Περουβιανοί ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Περού
Ποδοσφαιριστές Ντεπορτίβο Πεσκέρο
Ποδοσφαιριστές Μπάγερν Μονάχου
Ποδοσφαιριστές Βέρντερ Βρέμης
Ποδοσφαιριστές Τσέλσι ΦΚ
Ποδοσφαιριστές Κόπα Αμέρικα 1999
Ποδοσφαιριστές Κόπα Αμέρικα 2004
Ποδοσφαιριστές Κόπα Αμέρικα 2007
Ποδοσφαιριστές Ακαδέμια Ντεπορτίβα Καντολάο
Επιθετικοί ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Κλουμπ Αλιάνσα Λίμα
Παίκτες νικητές ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ
Ξένοι ποδοσφαιριστές στη Γερμανία
|
29331
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CE%AE%20%CE%9E%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%86%CF%8E%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%82
|
Μονή Ξενοφώντος
|
Η Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Ξενοφώντος είναι μία εκ των είκοσι μονών του Αγίου Όρους και κατατάσσεται δέκατη έκτη (16η) στην ιεραρχική τάξη των Αγιορείτικων μονών.
Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής είναι ο Αρχιμανδρίτης Αλέξιος Ξενοφωντινός.
Ιστορία
Η Μονή ιδρύθηκε λίγο πριν το 998. Με σιγίλλιο του Πατριάρχη Γαβριήλ Δ΄ έγινε κοινοβιακή το 1784 και έκτοτε λειτουργεί μέχρι σήμερα.
Η σημερινή μορφή της μονής είναι αποτέλεσμα σειράς επισκευών και επεκτάσεων που ολοκληρώθηκαν στο τέλος περίπου του 18ου αιώνα. Η Μονή Ξενοφώντος έχει δύο Καθολικά τιμώμενα στον Άγιο Γεώργιο. Το παλαιότερο είναι από τα μικρότερα του Αγίου Όρους και ο νάρθηκας του εφάπτεται ουσιαστικά στην ανατολική πλευρά της Τράπεζας. Οι πολύ ενδιαφέρουσες τοιχογραφίες του κυρίως ναού είναι του Κρητικού ζωγράφου Αντωνίου και χρονολογούνται περί το 1544. Το νεότερο Καθολικό θεμελιώθηκε από το Φιλόθεο το 1817, και περατώθηκε σε είκοσι χρόνια. Η μονή κατέχει ως μέγα θησαύρισμα τη θαυματουργή εικόνα της Θεοτόκου της Οδηγήτριας.
Κατά την εποχή του Ρώσου μοναχού Βασιλείου Μπάρσκι (1744) αναφέρεται, και περιέργως μεταξύ μόνο των Ρώσων, ως φημισμένο ίαμα - θαυματουργό, νερό που ανέβλυζε στην άμμο στην αριστερή πλευρά της παραλίας της Μονής.
Την τελευταία τριακονταπενταετία, με την καθοδήγηση του Γέροντος και Καθηγουμένου Αρχιμανδρίτου Αλεξίου, καταβάλλεται αγώνας για πνευματική προσφορά και την αποκατάσταση του κτηριακού συγκρότηματός της και για τη συνέχιση των πατροπαράδοτων τεχνών, όπως η αγιογραφία και η ξυλογλυπτική.
Εξαρτήματα
Η μονή Ξενοφώντος έχει εξαρτήματά της, τη Σκήτη Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, δύο Κελλιά, του Αγίου Τρύφωνα και του Αγίου Νεκταρίου που βρίσκονται στη γεωγραφική της περιοχή, και το αντιπροσωπείο της του Αγίου Ανδρέα στις Καρυές. Σε αυτά εγκαταβιώνουν πέντε μοναχοί. Επίσης διαθέτει τέσσερα Καθίσματα. Στα εξαρτήματά της διαβιούν δεκαπέντε μοναχοί.
Μετόχια
Εκτός Αγίου Όρους η Μονή διαθέτει μετόχια όπως:
Στο Ακριτοχώρι Σερρών, το Ιερό Ησυχαστήριο Τιμίου Προδρόμου (όπου εγκαταβιούν 45 μοναχές).
Στη Νέα Ιωνία Αττικής, τον Ιερό Ναό Οσίων Αγιορειτών Πατέρων.
Στη Νίκαια Αττικής τον Ιερό Ναό Παναγίας Δακρυρροούσας.
Στο Νησί της Σκοπέλου την Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Κυρίου.
Μοναστική δύναμη
Η Μοναστική δύναμη της Μονής, σύνολο μοναχών και εξαρτηματικών, κυμαίνεται σήμερα στα 55 άτομα.
Τοποθεσία
Είναι παραθαλάσσια, επί της δυτικής πλευράς της χερσονήσου, σε απόσταση είκοσι λεπτών από τη Μονή Δοχειαρίου και πενήντα λεπτών από τη Μονή Αγίου Παντελεήμονος.
Άξια ενδιαφέροντος
Στη Μονή αυτή αξίζει να δουν οι επισκέπτες το παλαιό καθολικό με τις τοιχογραφίες της κρητικής σχολής (1544), το παρεκκλήσιο του Αγίου Δημητρίου καθώς και την τράπεζα όπου φέρονται τοιχογραφίες του 1475.
Τέχνες
Στα διακονήματα των μοναχών συμπεριλαμβάνεται η ανάπτυξη της τέχνης της ξυλογλυπτικής (εκκλησιαστικές κατασκευές και άλλες κατασκευές με ξύλο) αλλά και της τέχνης της αγιογραφίας, συνεχίζοντας πατροπαράδοτα την κατασκευή χειροποίητων εικόνων. Κορυφαίο δείγμα αποτελεί η εικόνα της Παναγίας της Ξηροκρήνης που αγιογραφήθηκε το έτος 2016 από τον μοναχό Λουκά Ξενοφωντινό και φυλάσσεται στον Ιερό Ναό Αγίων Πάντων Θεσσαλονίκης.
Επίσης ο Πατριαρχικός και Συνοδικός Τόμος της χορήγησης αυτοκέφαλου καθεστώτος στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, φιλοτεχνήθηκε στη Μονή Ξενοφώντος.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Μονή Ξενοφώντος
Υποβολή αίτησης Φιλοξενίας
Ξενοφωντος
|
321336
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CF%8C%20%CE%BD%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%BC%CF%80%CE%B9
|
Αθηναϊκό ντέρμπι
|
Το αθηναϊκό ντέρμπι (ή και απλά ντέρμπι ΑΕΚ–Παναθηναϊκού) είναι η αθλητική αναμέτρηση ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό σε όλα τα ομαδικά αθλήματα που διατηρούν τμήματα και οι δύο σύλλογοι, αλλά κυρίως αναφέρεται στο ποδόσφαιρο (ιδιαίτερα των ανδρών). Θεωρείται το δεύτερο ντέρμπι της πόλης των Αθηνών μετά το ντέρμπι αιωνίων και ένα εκ των κορυφαίων στην Ελλάδα. Στις νίκες στο πρωτάθλημα (Super league) προηγείται ο Παναθηναϊκός με 58 νίκες έναντι 43 της ΑΕΚ.
Στατιστικά ποδοσφαίρου
Λίστα αγώνων ποδοσφαίρου
Πρωτάθλημα Αθήνας
Πρωτάθλημα Ελλάδας
1 Ο αγώνας διεκόπη στο 70ο λεπτό.
2 Ο αγώνας κατακυρώθηκε στον Παναθηναϊκό με σκορ 0–2. Το αποτέλεσμα του αγώνα ήταν 1–2.
3 Ο Παναθηναϊκός εξέτιε τιμωρία της έδρας του.
Αγώνες μπαράζ
Οι δύο ομάδες αναμετρήθηκαν σε αγώνα μπαράζ το 1960 και το 1963 για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, και το 1980 για την τρίτη θέση.
Play off Σούπερ Λίγκα
Καθιερώθηκαν την περίοδο 2007–08.
Κύπελλο
• Προκρίσεις: ΑΕΚ 11, Παναθηναϊκός 7.
Σούπερ καπ
1 Η πρωταθλήτρια ομάδα αναφέρεται πρώτη
Σκόρερ
Όλοι οι σκόρερς του Αθηναϊκού ντέρμπι από το 1959 εώς σήμερα σε αγώνες πρωταθλήματος και play off.
Κατάταξη στο πρωτάθλημα
• Σύνολο: ΑΕΚ 26 φορές ψηλότερα, Παναθηναϊκός 38 φορές ψηλότερα.
Κορυφαίοι σκόρερ στο Πρωτάθλημα Ελλάδας
Παρουσία και στις 2 ομάδες
Στατιστικά μπάσκετ
Στο σύνολο νικών των δύο ομάδων, δεν συμπεριλαμβάνονται οι αγώνες στα πλαίσια του πρωταθλήματος Αθηνών-Πειραιώς -όπου οι δύο ομάδες αγωνίστηκαν μαζί στην Α' κατηγορία από το 1953 ως το 1963- λόγω έλλειψης στοιχείων.
Α1 ΕΣΑΚΕ
Κύπελλο Ελλάδας
Σούπερ Καπ Ελλάδας
Στατιστικά βόλεϊ
Ανδρών
Γυναικών
Παραπομπές
Ποδοσφαιρικά παιχνίδια ελληνικών ομάδων
Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπόλεως (ποδόσφαιρο)
Παναθηναϊκός (ποδόσφαιρο)
Ποδοσφαιρικά ντέρμπι
|
526141
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%B1%20%CE%A0%CE%B5%CE%B8%CE%B1%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7%20%CE%9C%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B7%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Αγία Πεθαμένη Μεσσηνίας
|
Η Αγία Πεθαμένη είναι μικρός οικισμός κοντά στα Φιλιατρά και υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Τριφυλίας, του Νομού Μεσσηνίας.
Ιστορία
Η Αγία Πεθαμένη είναι οικισμός, ο οποίος αναγνωρίστηκε μόλις το 2011 και μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας. Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας.
Κάτοικοι
Ο οικισμός, με βάση την απογραφή του 2011, έχει 23 μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι απασχολούνται με διάφορες αγροτικές εργασίες.
Κτίρια
Η Αγία Πεθαμένη αποτελείται κυρίως από αγροικίες και δεν διαθέτει κτίρια διαφόρων κοινωνικών δραστηριοτήτων, καθώς οι καθημερινές ανάγκες των κατοίκων εξυπηρετούνται συνήθως στα Φιλιατρά.
Δείτε επίσης
Φιλιατρά
Δήμος Τριφυλίας
Διοικητική διαίρεση Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας
Διοικητική διαίρεση νομού Μεσσηνίας
πρώην Δήμος Φιλιατρών
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Δήμος Τριφυλίας, από την ιστοσελίδα: www.dimostrifylias.gr του Δήμου Τριφυλίας.
Χωριά του νομού Μεσσηνίας
Δήμος Τριφυλίας
|
75373
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC%CF%82
|
Σύστημα αναφοράς
|
Σύστημα συντεταγμένων είναι το σύνολο των παραδοχών και ορισμών που οριοθετούν ένα χώρο και αποσκοπούν στην περιγραφή της θέσης ενός αντικειμένου στο χώρο αυτό με αριθμητικές τιμές. Στην ουσία, ένα σύστημα συντεταγμένων είναι πάντα σχετικό ως προς κάποιο σταθερό σημείο και οριοθετείται με συγκεκριμένες παραδοχές που επιτρέπουν την υλοποίηση του.
Τα διάφορα είδη Συστημάτων συντεταγμένων είναι:
Γεωγραφικές συντεταγμένες
Καμπυλόγραμμο σύστημα συντεταγμένων
Καρτεσιανό σύστημα συντεταγμένων
Κυλινδρικό σύστημα συντεταγμένων
Οριζόντιες συντεταγμένες
Ουράνιες συντεταγμένες
Παραμετρικό σύστημα συντεταγμένων
Πολικό σύστημα συντεταγμένων
Σφαιρικό σύστημα συντεταγμένων
Αναλυτική γεωμετρία
Συστήματα συντεταγμένων
Χαρτογραφία
|
616831
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B5%CE%BD%CE%AD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%20%CE%97%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%AC%CF%82
|
Βενέτικο Ηρακλειάς
|
Το Βενέτικο είναι ακατοίκητη νησίδα των Κυκλάδων. Βρίσκεται ανατολικά της Ηρακλειάς, απέναντι από την παραλία Λιβάδι, προς την κατεύθυνση της Σχοινούσσας και τη νησίδας Οφειδούσσας. Συμπεριλαμβάνεται στις Μικρές Κυκλάδες. Αναφέρεται επίσημα το 2001 να προσαρτάται στην κοινότητα Ηρακλειάς. Μαζί με τους οικισμούς Άγιο Γεώργιο, Ηράκλεια ή Παναγιά και τις νησίδες Μεγάλο και Μικρό Αβελά αποτελούν αποτελούν τη δημοτική ενότητα Ηρακλείας του δήμου Νάξου & Μικρών Κυκλάδων και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 δεν κατοικείται.
Παραπομπές
Βραχονησίδες της Ηρακλειάς
|
221651
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8C%CE%BB%CE%B9%20%CE%A1%CE%B5%CE%BD
|
Όλι Ρεν
|
Ο Όλι Ρεν (πλήρες όνομα Olli Ilmari Rehn, γενν. 31 Μαρτίου 1962) είναι Φινλανδός πολιτικός και πρώην αρμόδιος επίτροπος οικονομικών και νομισματικών υποθέσεων της ΕΕ. Τις χρονιές 2004-2009 ήταν αρμόδιος για την διεύρυνση επίτροπος της ΕΕ.
Σπουδές
Ο Ρεν γεννήθηκε στο Μίκκελι της Φινλανδίας. Σπούδασε οικονομικά, διεθνείς σχέσεις και δημοσιογραφία στην Μινεσσότα των Ηνωμένων Πολιτειών. Αργότερα έκανε το μάστερ πάνω στις πολιτικές επιστήμες (master in political science) στο πανεπιστήμιο του Ελσίνκι, ενώ το 1996 στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης έκανε το διδακτορικό του στη φιλοσοφία με κυρίως θέμα τη Διεθνή Πολιτική Οικονομία (Doctor of Filosophy, in international political economy). Ο Όλι Ρεν έπαιζε και ποδόσφαιρο όταν ήταν νέος για την ομάδα πρώτης κατηγορίας Μίκελιν Παλόιλιγιατ. Το 1996 διετέλεσε πρόεδρος της 'Veikkausliiga', δηλαδή της πρώτης κατηγορίας ποδοσφαίρου.
Πολιτική καριέρα
Ο Όλι Ρεν ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα όταν ήταν αρχηγός της νεολαίας του κεντρώου κόμματος τις χρονιές 1987-1989. Το 1988 εξελέγη αντιπρόεδρος του κεντρώου κόμματος και παρέμεινε σ'αυτή τη θέση έως το 1994. Παράλληλα εκείνες τις χρονιές ήταν και δημοτικός σύμβουλος στο Ελσίνκι. Εξελέγη βουλευτής το 1991 στην εκλογική περιφέρεια του Ελσίνκι. Συγχρόνως ήταν επικεφαλής της φινλανδικής αντιπροσωπείας στο Συμβούλιο της Ευρώπης και από το 1992 έως το 1993 ειδικός σύμβουλος του Φινλανδού Πρωθυπουργού Έσκο Άχο(Esko Aho). Το 1995 έγινε ευρωβουλευτής και ήταν αναπληρωτής πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κόμματος των Φιλελευθέρων, Δημοκρατών και Μεταρρυθμιστών. Το 1996 έπαψε να είναι ευρωβουλευτής μετά τις Ευρωεκλογές που διεξήχθησαν. Από το 1998 έως το 2002 ήταν προϊστάμενος του γραφείου του Έρκκι Λίκανεν (Erkki Liikanen-τότε μέλος της Κομισιόν).
Το 2002 ήταν υποψήφιος για πρόεδρος του κεντρώου κόμματος, αλλά τελικά η Άννελι Γιαάτενμακι πήρε την θέση. Το φθινόπωρο του 2002 ο Άλπο Ρούσι (Alpo Rusi- Φινλανδός διπλωμάτης), ο οποίος ήταν χρόνια στενός φίλος του Ρεν, ήταν ύποπτος για κατασκοπία. Έτσι, ο Ρεν αποφάσισε να μην είναι πια υποψήφιος στις Φινλανδικές βουλευτικές εκλογές του 2003 και επικεντρώθηκε στην υποστήριξη του φίλου του. Το φθινόπωρο του 2003, όταν ο Ρούσι είχε πια απαλλαγεί από τις κατηγορίες, έγραψαν μαζί ένα βιβλίο με τίτλο Kylmä tasavalta, όπου η Αστυνομία που είναι αρμόδια για τέτοιου είδους υποθέσεις δέχθηκε σκληρή κριτική.
Τις χρονιές 2002-2003 δίδασκε στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι, στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών , ώσπου επιλέχθηκε ως ειδικός σύμβουλος του πρωθυπουργού Μάττι Βάνχανεν(Matti Vanhanen) σε θέματα οικονομικής πολιτικής . Έμεινε σ'αυτή τη θέση μέχρι τον διορισμό του στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή το επόμενο έτος (2004) στην θέση του Έρκκι Λίικανεν ως υπεύθυνος για τις Επιχειρήσεις και την Κοινωνία της Πληροφορίας υπό την προεδρία του Ρομάνο Πρόντι. Από τον Νοέμβριο του 2004 έως το Φεβρουάριο του 2010 ήταν ο επίτροπος υπεύθυνος για τη Διεύρυνση, υπό την Προεδρία του Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο. Ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο πρότεινε τον Νοέμβριο του 2009 τον Ρεν ως Επίτροπο υπεύθυνο για τις Οικονομικές και Νομισματικές Υποθέσεις την περίοδο 2010-2014. Η πρόταση έπρεπε να ψηφιστεί από το Ευρωκοινοβούλιο τον Ιανουάριο του 2010, ψηφίστηκε, όμως, τελικά τον Φεβρουάριο του 2010.Υπέγραψε ως εκπρόσωπος της Ευρωπαικής Επιτροπής την δανειακή σύμβαση διευκολυνσης μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και των κρατών μελών της Ευρωζώνης για χορήγηση δανείου 80 δις ευρώ.
Οικογένεια
Οι γονείς του Όλι Ρεν είναι οι Τάουνο Ίλμαρι Ρεν και Βούοκκο Ρεν. Ο πατέρας του Τάουνο ήταν διευθύνων σύμβουλος και η μητέρα του Βούοκκο βουλευτής. Η αδερφή του, πολλά υποσχόμενη σκιέρ, Σίρπα Ρεν πέθανε σε νεαρή ηλικία σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα(1965-1987). Ο Ρεν είναι παντρεμένος με την Μέργια Μαρία Ρεν και έχουν μια κόρη, τη Σίλβα (γεν. 1998).
Πηγές
Επίσημη σελίδα του Επιτροπου 2004-2009
Όλι Ρεν βουλευτής 22.03.1991 - 23.03.1995
Φινλανδική Φοιτητική Εφημερίδα
Η διαδυκτιακή πύλη της ΕΕ Το προφίλ του Όλι Ρεν
Ο Επίτροπος Όλι Ρεν
Φινλανδοί πολιτικοί
Ευρωπαίοι επίτροποι
Απόφοιτοι του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης
Αντιπρόεδροι του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
|
687166
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%85%CE%AD%CE%BD%CF%84%20%CE%96%CE%BF%CF%85%CE%B6%CF%86%CE%B1%CE%BD%CE%AC
|
Ουέντ Ζουζφανά
|
Ο Ουέντ Ζουζφανά είναι διαλείπων ποταμός ή ουαντί, που διασχίζει την επαρχία Οριεντάλ στο νοτιοανατολικό Μαρόκο και την επαρχία Μπεσάρ στη νοτιοδυτική Αλγερία.
Διαδρομή
Ο Ουέντ Ζουζφανά πηγάζει στα όρη του Άτλαντα βόρεια της πόλης Φιγκίγκ, ρέει νότια από το Φιγκίγκ και το Μπενί Ουνίφ, στη συνέχεια στρέφεται νοτιοδυτικά στο Ταγκίτ και τέλος στο Ιγκλί, όπου συμβάλει με τον Ουέντ Γκιρ για να σχηματίσει τον Ουέντ Σαουρά. Οι κάτοικοι του Φιγκίγκ καλλιεργούν χουρμαδιές, ενώ μερικές φορές ο ποταμός πλημμυρίζει.
Παραπομπές
Ποταμοί της Αλγερίας
Ποταμοί του Μαρόκου
|
187988
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%20%CE%B7%20%CE%95%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%80%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%AE
|
Παναγία η Εκατονταπυλιανή
|
Με την ονομασία Παναγία η Εκατονταπυλιανή, ή Παναγία η Καταπολιανή αναφέρεται χριστιανικό ιστορικό ναϊκό συγκρότημα που βρίσκεται στη πρωτεύουσα της νήσου Πάρου, την Παροικιά πολύ κοντά στον λιμένα της.
Γενικά
Πρόκειται για ένα από τα σπουδαιότερα καλά διατηρημένα παλαιοχριστιανικά μνημεία που βρίσκονται στην ελληνική επικράτεια και μάλιστα το μεγαλύτερο σε μέγεθος. Σύμφωνα με την παράδοση, το αρχικό κτίσμα του ναού αυτού ήταν έργο του Αυτοκράτορα του Βυζαντίου Μεγάλου και Αγίου Κωνσταντίνου προς εκπλήρωση επιθυμίας της μητέρας του, της Αγίας Ελένης. Στο σημείο αυτό αναφέρεται ότι κατά το ταξίδι της Βασιλομήτορος Ελένης προς τους Αγίους Τόπους, το πλοίο που επέβαινε αναγκάσθηκε να καταφύγει στη Πάρο λόγω μεγάλης θαλασσοταραχής. Εκεί προσευχόμενη η Αγία Ελένη στην Παναγία, προστάτιδα της Κωνσταντινούπολης, έταξε με την ολοκλήρωση του ταξιδιού της να κτίσει μια μεγαλόπρεπη εκκλησία αφιερωμένη στη Κοίμηση της Θεοτόκου. Το τάμα αυτό ήταν που υλοποίησε ο γιος της Μέγας Κωνσταντίνος χτίζοντας μια τρίκλιτη βασιλική περί τον 4ο αιώνα.
Επί εποχής του Αυτοκράτορα Ιουστινιανού (6ος αιώνας), ο ναός αυτός ανακαινίσθηκε με τροποποιήσεις των παλαιοχριστιανικών τμημάτων και ανακατασκευές κατά τις οποίες αφαιρέθηκε η παλαιά σκεπή και προστέθηκε τρούλος με ημιθόλια. Κατά την παράδοση τις μετατροπές αυτές έκανε μαθητής του αρχιτέκτονα της Αγίας Σοφιάς που ξεπέρασε στη τέχνη και τον δάσκαλό του.
Τελικά με τις διάφορες μετατροπές και προσθήκες το κτιριακό πλέον συγκρότημα της Εκατονταπυλιανής, αναδείχθηκε σ΄ ένα σύμμεικτο αρχιτεκτόνημα με παλαιοχριστιανικά, βυζαντινά ακόμα και μεταβυζαντινά στοιχεία αρχιτεκτονικής, που προστέθηκαν κατά καιρούς και που αποτελούν μια ιδανική περίπτωση μελέτης τους. Λαμβάνοντας δε υπόψη ότι οι πρώτοι Χριστιανοί επέλεγαν τόπους αρχαίων ναών με τα δομικά υλικά των οποίων κατασκεύαζαν τους δικούς τους ναούς, το συγκρότημα της Εκατονταπυλιανής περιλαμβάνει επίσης και μαρμάρινα μέρη από την αρχαιότητα. Σημειώνεται ότι στην αρχαιότητα αμέσως μετά τη Δήλο τα περισσότερα ιερά θεοτήτων σε νησιά βρίσκονταν στη Πάρο και τη Νάξο.
Ονομασία
Και οι δύο ονομασίες του ναού "Εκατονταπυλιανή" και "Καταπολιανή" φέρονται σε παράλληλη χρήση από τα μέσα του 16ου αιώνα, η επίσημη όμως ονομασία είναι Εκατονταπυλιανή, όπου σύμφωνα με την παράδοση 99 πύλες (πόρτες) είναι φανερές ενώ η 100η θα φανερωθεί με το άνοιγμα αντίστοιχης μυστικής πόρτας που βρίσκεται στην Αγιά Σοφιά.
Ανεξάρτητα όμως της παραπάνω παράδοσης, ετυμολογικά το όνομα Εκατονταπυλιανή ή Εκατομπυλιανή, ή Καταπολιανή, κατά συγκοπή του πρώτου, σημαίνει χώρο γενικά (εν προκειμένω εκκλησία) που έχει εκατό πύλες. Θυμίζει δε τις «Εκατόμπυλες Θήβες» της αρχαιότητας που είχε ψάλλει και ο Αισχύλος. Μάλιστα και ο Όμηρος με αυτή την ονομασία χαρακτήρισε τις Θήβες της Αιγύπτου που λόγω μεγέθους, πολύ πιθανόν να είχε είτε πενήντα πύλες που αθροιζόμενες εισόδου – εξόδου θεωρούνταν εκατό, ή και πραγματικά εκατό που ως αριθμός ήταν στην Αίγυπτο ιερός, ή ακόμα και την Εκατόμπυλο που ήταν μια ελληνιστική πόλη στην Παρθία.
Παρότι άλλος παρόμοιος χαρακτηρισμός δεν αναφέρεται για άλλο οικοδόμημα ή πόλη στη νεότερη ελληνική γλώσσα εκτός του ιστορικού αυτού ναού, μάλλον θεωρείται τούτο ως διακοσμητικό επίθετο ίσως από τον μεγάλο αριθμό αψιδωτών αρχιτεκτονημάτων που δίνουν την εικόνα πλήθους πυλών που η ελληνική παράδοση να περιέπλεξε.
Κτιριακό συγκρότημα
Το όλο κτιριακό συγκρότημα της Εκατονταπυλιανής Πάρου περιλαμβάνει τον κυρίως ναό της Παναγίας με τα εσωτερικά αυτού παρεκκλήσια των Αγίων Αναργύρων, του Αγίου Φιλίππου και της Οσίας Θεοκτίστης, (που έζησε και κοιμήθηκε στον ναό της Καταπολιανής τον 9ο αιώνα), και εκτός του ναού, τη Βασιλική του Αγίου Νικολάου, τον ναό της Αγίας Θεοδοσίας, το παρεκκλήσιο του Αγίου Δημητρίου, το Βαπτιστήριο που αποτελεί ιδιαίτερο χώρο, καθώς και τα γύρω κελιά τα οποία ως οχυρωματικό έργο προστάτευαν το όλο συγκρότημα.
Διερχόμενος σήμερα ο επισκέπτης – προσκυνητής τη μεγάλη κεντρική σιδερένια πόρτα του συγκροτήματος βρίσκεται στο αίθριο αυτού απ΄ όπου η θέα της πρόσοψης του κυρίως ναού με τη μεγάλη διώροφη τρίλοβη πύλη και το υπέρ αυτής αέτωμα πραγματικά εντυπωσιάζει. Στο αίθριο αυτό χώρο βρίσκονται λίγες κολώνες και διάφορα μάρμαρα της βάσης της άλλοτε υπάρχουσας εκεί "φιάλης των καθαρμών" όπου οι πιστοί έπλεναν συμβολικά τα χέρια τους πριν εισέλθουν στον ναό.
Κύριος ναός
Ο Κύριος ναός της Παναγίας είναι ευρύχωρος στο κέντρο του με λίγους κίονες και μάρμαρα αλλά με πολλές παραστάδες. Ο τρούλος είναι σχετικά μικρός, ο οποίος επιστέφει χαμηλό οκτάγωνο πυργωτό αρχιτεκτόνημα που ουδεμία όμως σχέση έχει με εκείνο το κυκλοτερές της Αγίας Σοφίας. Παρά ταύτα τόσο το μέγεθος και η λιτότητα, όσο και η εσωτερική ενότητα και η αρχαιοπρέπειά του συναρπάζουν. Στα δύο από τα τέσσερα σφαιρικά τρίγωνα του θόλου φέρονται παραστάσεις των εξαπτέρυγων Σεραφείμ όπως έχουν αγιογραφηθεί και στην Αγία Σοφιά.
Στο ιερό εικονοστάσιο που χωρίζει τον κυρίως ναό από το Ιερό Βήμα φέρεται η ιερή εικόνα της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής που θεωρείται έργο μόλις του 17ου αιώνα. Αμέσως μετά ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί στον επισκέπτη το θαυμάσιο μαρμάρινο Κιβώριο που σκέπει την Αγία Τράπεζα ενώ οι τέσσερις κίονές του φέρουν κιονόκρανα κορινθιακού ρυθμού.
Πίσω δε από το Κιβώριο στη κόγχη του Ιερού Βήματος βρίσκεται το μαρμάρινο «σύνθρονο» επί οκταβάθμιτης κλιμακωτής αμφιθεατρικής μαρμάρινης κατασκευής που δεσπόζει του χώρου. Το δε φως του ηλίου από τα τρία μεγάλα υπερκείμενα αυτού παράθυρα συμπληρώνει την ιερή μεγαλοπρέπεια αυτού. Οι τρεις θρόνοι στη κορυφή είναι εξ ολοκλήρου μαρμάρινοι και φέρουν πλευρικό γλυπτό διάκοσμο.
Στον κυρίως ναό φέρονται ως προσθήκες ιδιαίτερα δωμάτια που αποτελούν ιερά παρεκκλήσια. Έτσι στο αριστερό τμήμα υφίσταται ένα ευρύ παρεκκλήσιο αφιερωμένο στον Άγιο Νικόλαο και ένα έτερο των Αγίων Αναργύρων, ενώ στο δεξιό βρίσκονται του Αγίου Φιλίππου και της Οσίας Θεοκτίστης εντός του οποίου υφίσταται και το μνήμα της.
Βαπτιστήριο
Στη νότια πλευρά, εκτός του μεγάλου ναού, βρίσκεται το αρχαίο Βαπτιστήριο, που ανάγεται στον 4ο αιώνα και θεωρείται το καλλίτερα διατηρημένο βαπτιστήριο όλης της Ορθόδοξης Ανατολής. Πρόκειται για ιδιαίτερο ναό, τρίκλιτη βασιλική με τρούλο και νάρθηκα, χαμηλότερο του κύριου ναού. Στο χώρο του Ιερού Βήματος, που λεγόταν στους βυζαντινούς χρόνους "Εσωτερικός Οίκος", ή "Φωτιστήριον", υφίσταται μαρμάρινη σταυρόσχημη κολυμβήθρα όπου το μεγαλύτερο καθ΄ ύψος μέρος της βρίσκεται μέσα στο έδαφος. Στις πλευρικές μαρμάρινες επιφάνειες που προεξέχουν του εδάφους φέρονται ανάγλυφοι σταυροί και κυκλικά μονογράμματα.
Μνημεία
Απ΄ όλα τα παραπάνω εκτός από τον κυρίως ναό ως οικοδομή ιδιαίτερα μνημεία βυζαντινής τέχνης θεωρούνται το Κιβώριο, το σύνθρονο και το βαπτιστήριο στα οποία και αποδίδεται ιδιαίτερη ιστορική και καλλιτεχνική αξία.
Ζήτημα της Εκατονταπυλιανής
Με τον γενικότερο όρο «Ζήτημα της Εκατονταπυλιανής Πάρου» χαρακτηρίζεται στο χώρο των Βυζαντινολόγων ιστορικών ερευνητών ένα σύνολο εύλογων αποριών, ιστορικών προσδιορισμών κ.ά. σχετικών στοιχείων, που αφορούν την Εκατονταπυλιανή Πάρου, με κυρίαρχο θέμα (ζήτημα) τον ακριβή χρονικό προσδιορισμό της ανέγερσής της, ενώ πολλά στοιχεία της παράδοσης φέρονται να μη ανταποκρίνονται με την πραγματικότητα, όσον αφορά την αρχιτεκτονική δομή του οικοδομήματος.
Απόψεις ιστορικών
Απορίας άξιο είναι πως για ένα τέτοιο περίλαμπρο ναό, για την οικοδόμησή του οποίου, αλλά και τη μετέπειτα ανακαίνισή του, που επιμελήθηκαν μια Αυγούστα και δύο Αυτοκράτορες, από τους σημαντικότερους της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας να μην υπάρχουν ιστορικές πηγές, εκτός από μία και μοναδική, και ν΄ αφήνεται έτσι η παράδοση να καλύψει τα κενά που παρά ταύτα πολλά σημεία εξακολουθούν να παραμένουν σκοτεινά. Αυτό έχει ως συνέπεια οι ιστορικοί ερευνητές να διαφοροποιούνται σ΄ εκείνους που υποστηρίζουν ότι το οικοδόμημα είναι κατά πολύ νεότερο του Ιουστινιανού, (1η ομάδα), άλλοι ότι είναι της εποχής του Ιουστινιανού (2η ομάδα), και τέλος εκείνοι που ακολουθούν την παράδοση πιστεύοντας ότι περιέχει και τις περισσότερες αλήθειες (3η ομάδα).
Έτσι τα βασικά ερωτήματα του εν λόγω ζητήματος περιστρέφονται στο αν η Αγία Ελένη επισκέφθηκε ποτέ την Πάρο και πως αποφάσισε σ΄ εκείνη την ερημιά που παρουσίαζε στην εποχή της να οικοδομηθεί τέτοιος περίλαμπρος ναός, αλλά και πως ακόμη και ο Ιουστινιανός, ιδιαίτερα ακριβολόγος, αποφάσισε έστω τη γενική ανακαίνιση αν όχι νέα οικοδόμηση επίσης στην ίδια ερημιά. Αλλά και η αρχιτεκτονική μορφή του οικοδομήματος θυμίζει πολύ νεότερη τεχνοτροπία βυζαντινής αρχιτεκτονικής τουλάχιστον κατά πέντε με έξι αιώνες μεταγενέστερα εκείνου της παράδοσης.
Ιστορική πηγή
Η μοναδική όπως αναφέρθηκε παραπάνω ιστορική γραπτή αναφορά περί του ναού της Καταπολιανής περιλαμβάνεται στο «Βίον και πολιτείαν της οσίας και αειμνήστου Θεοκτίστης της Λεσβίας», (που είχε αφιερωθεί στο ναό αυτό και που τιμάται στις 9 Νοεμβρίου), τον οποίο βίο επιμελήθηκε ο επιφανής βυζαντινός άρχοντας Συμεών ο Μεταφράστης, που έζησε τον 10ο αιώνα. Ο λόγιος αυτός συμμετείχε και σε μία από τις τέσσερις εκστρατείες του βυζαντινού ναυάρχου Ιμέριου, (άρχων του δρόμου και του στόλου), κατά των Σαρακηνών, την περίοδο 903 – 911, πιθανότερα σ΄ εκείνη του 903, όπου κατευθυνόμενος ο στόλος προς τη Κρήτη λόγω θαλασσοταραχής κατέφυγε στον όρμο της Παροικιάς όπου και επισκέφθηκε με τον ναύαρχο τον ναό.
Πανελλήνιο προσκήνυμα
Ο Πάνσεπτος ναός της Εκατονταπυλιανής Πάρου αποτελεί το μεγαλύτερο ιερό προσκύνημα όχι μόνο στη περιφέρεια της Ιεράς Μητρόπολης Παροναξίας, που υπάγεται, αλλά και όλου του ελληνικού χώρου, μετά το συγκρότημα του Αγίου Όρους. Η δε ιερή εικόνα της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής που είναι έργο του 17ου αιώνα αποτελεί τη δεύτερη προσκυνηματική εικόνα των Κυκλάδων μετά την ιερή εικόνα της Παναγίας της Τήνου.
Η Εκατονταπυλιανή ή Κατοπολιανή μεταβάλλεται σε προσκύνημα το 1994
ΤΟ 1996 γιορτάστηκαν με τιμές τα 1700 χρόνια ίδρυσης της εκκλησίας και μάλιστα όλο το έτος ήταν "έτος Εκατονταπυλιανής"
Πηγές
"Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια" τομ.Θ΄, σελ.769-770.
"Ιερό Προσκήνυμα Παναγίας Εκατονταπυλιανής" ενημερωτικό έντυπο του ομωνύμου Ιδρύματος.
"Διαδρομές Πάρου Αντιπάρου" έκδοση Εμπορικού Συλλόγου Πάρου - Αντιπάρου.
"PAROS:Church of hundred Doors 1700 years" 'Εκδοση Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Πάρου"
Γεώργιος Δημητροκάλλης,Οι πρώτες μνείες της ονομασίας Παναγία η Εκατονταπυλιανή, "Παρνασσός", τόμ. ΙΕ' (1973), σελ. 520-524.
Παραπομπές
Χριστιανικοί ναοί στις Κυκλάδες
Βυζαντινές εκκλησίες στην Ελλάδα
Εκατονταπυλιανη
Κτίρια και κατασκευές στην Πάρο
Ιερά Μητρόπολις Παροναξίας
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.