id
stringlengths 2
6
| url
stringlengths 32
489
| title
stringlengths 1
87
| text
stringlengths 18
168k
|
|---|---|---|---|
831685
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CF%84%CE%B1%CE%B2%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B5
|
Αλταβάλλε
|
Το Αλταβάλλε (ιταλικά: Altavalle) είναι ιταλικός δήμος στην Αυτόνομη Επαρχία του Τρέντο, στην περιφέρεια ειδικού καθεστώτος του Τρεντίνο-Άλτο Άντιτζε.
Παραπομπές
Δήμοι της Αυτόνομης Επαρχίας του Τρέντο
|
751469
|
https://el.wikipedia.org/wiki/3353%20%CE%A4%CE%B6%CE%AC%CF%81%CE%B2%CE%B9%CF%82
|
3353 Τζάρβις
|
Ο Τζάρβις (Jarvis) είναι σκουρόχρωμος αστεροειδής, που περιφέρεται στην εσωτερική περιοχή (την προς τον Ήλιο) της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών και έχει απόλυτο μέγεθος, όπως αυτό ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα, 13,554. Ανακαλύφθηκε το 1980 από τον Αμερικανό αστρονόμο Έντουαρντ Μπόουελ, που παρατηρούσε από την `Αντερσον Μέσα (σταθμός του Αστεροσκοπείου Λόουελ). Ο αστεροειδής πήρε το όνομά του στη μνήμη του Αμερικανού αστροναύτη και ηλεκτρολόγου μηχανικού Γκρέγκορυ Τζάρβις, που σκοτώθηκε στην καταστροφή του διαστημικού λεωφορείου «Τσάλεντζερ» το 1986. Στους αστεροειδείς με τους αμέσως προηγούμενους και επόμενους αύξοντες αριθμούς δόθηκαν επίσης ονόματα (όλων των) μελών της ίδιας αποστολής (οι ονομασίες δόθηκαν μετά την καταστροφή).
Ο Τζάρβις ανήκει στην οικογένεια αστεροειδών της Ουγγαρίας και επί πολλές εβδομάδες πριν και μετά το περιήλιο της τροχιάς του βρίσκεται πέρα από το εσώτατο όριο της Κύριας Ζώνης (προς την πλευρά του Ήλιου), πλησιάζοντας την τροχιά του πλανήτη Άρη.
Φυσικά χαρακτηριστικά
Η μέση διάμετρος του Τζάρβις εκτιμάται σε 10,5 χιλιόμετρα. Ο φασματικός τύπος του είναι μάλλον C (ανθρακούχος), ενώ το γεωμετρικό άλβεδό του είναι 0,049. Ο Τζάρβις περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του μία φορά κάθε 140 έως 265 ώρες περίπου, μια εξαιρετικά αργή περιστροφή για αστεροειδή.
Πηγές - εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
Τζαρβις
Τζαρβις
|
55094
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1
|
Κοινοτικό διαμέρισμα
|
Ο όρος Κοινοτικό διαμέρισμα περιέγραφε την υποδιαίρεση της Κοινότητας του Προγράμματος Καποδίστριας. Ο όρος εισήχθη το 1999, δύο χρόνια μετά την ψήφιση του νόμου 2539/97 και καταργήθηκε με τον νόμο 3463/2006 για να αντικατασταθεί με τον όρο Τοπικό διαμέρισμα. Διοικητικά δεν αποτελούσαν αυτοδιοικούμενο θεσμό όμως διέθεταν δικό τους συμβούλιο.
Τα κοινοτικά διαμερίσματα αντιπροσώπευαν την επικράτεια κοινοτήτων που συγχωνεύθηκαν σε μία μεγαλύτερη Κοινότητα.
Δείτε επίσης
Τοπικό Διαμέρισμα
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
ΦΕΚ Α' 08.06.2006 (Νόμος 3463/2006)
Παλιότερες διοικητικές διαιρέσεις της Ελλάδας
|
635052
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82%20%28%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B1%CF%86%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7%29
|
Σουλιώτης (αποσαφήνιση)
|
Ο όρος Σουλιώτης μπορεί να αναφέρεται:
Σε κάποιον από τους Σουλιώτες, Χριστιανούς που κατοικούσαν στην ιστορική περιοχή του Σουλίου κατά την Τουρκοκρατία
Σε πρόσωπα με το ελληνικό επώνυμο «Σουλιώτης», όπως οι:
Αθανάσιος Σουλιώτης (1878-1945), στρατιωτικός, μακεδονομάχος και πολιτικός
Κοσμάς Σουλιώτης, αγωνιστής στην Επανάσταση του 1821
Κώστας Σουλιώτης (θάν. 1825), αγωνιστής στην Επανάσταση του 1821
Μίμης Σουλιώτης (1949-2012), συγγραφέας φιλόλογος, ποιητής, εκδότης και πανεπιστημιακός
Νίκος Σουλιώτης (γενν. 1965), δήμαρχος Καρπενησίου
|
521581
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CF%80%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%91%CE%84%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%92%CE%BF%CF%85%CE%BB%CF%8E%CE%BD%CE%B7%CF%82
|
Φίλιππος Α΄ της Βουλώνης
|
Ο Φίλιππος Α΄ της Βουλώνης (γαλλικά: Philippe Hurepel de Clermont, 1200 - 1234) από τον Οίκο των Καπετιδών ήταν Γάλλος πρίγκιπας και Κόμης της Βουλώνης, του Μορτέν, του Ωμάλ και του Νταμμαρτέν (1223 - 1234) και Κόμης του Κλερμόν (1218 - 1234).
Βιογραφία
Ήταν ο δευτερότοκος γιος του βασιλιά της Γαλλίας Φιλίππου Β΄ Αυγούστου και της τρίτης συζύγου του Αγνής της Μερανίας. Ο Φίλιππος ήταν μικρότερος ετεροθαλής αδελφός του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου του Λέοντος. Η γέννηση του σημαδεύτηκε με την ακύρωση του γάμου των γονέων του από την εκκλησία αλλά ο ίδιος παρέμεινε νόμιμος γιος με την άδεια του πάπα Ιννοκέντιου Γ΄, ο Φίλιππος σχετίζεται με την ίδρυση του πύργου του Γκέτ στο Καλαί. Ο Φίλιππος ήταν ο πρώτος πρίγκηπας από τον βασιλικό Οίκο των Καπετιδών της Γαλλίας που χρησιμοποίησε διαφορετικά σύμβολα.
Κόμης της Βουλώνης
Νυμφεύτηκε (1223) την Ματθίλδη, κόμισσα της Βουλώνης, με τον γάμο έγινε Κόμης της Βουλώνης, του Μορτέν και του Ωμάλ στα δικαιώματα του συζύγου του. Συνόδευσε τον ετεροθαλή αδελφό του Λουδοβίκο τον Λέοντα στην Σταυροφορία των Αλβιγηνών (1226). Την ίδια χρονιά συμμετείχε στην στέψη του ανεψιού του Λουδοβίκου του Αγίου μαζί με διακεκριμένους αξιωματούχους, φορούσε το βασιλικό σπαθί. Αργότερα συμμετείχε στην ανταρσία απέναντι στην βασιλομήτωρ Λευκή της Καστίλης (1229), δέχτηκε συγχώρεση και του επέτρεψαν να προχωρήσει στην οικοδόμηση διαφόρων κάστρων ιδιαίτερα στο Καλαί.
Σύμφωνα με μερικές πηγές σκότωσε σε αγώνα κονταρομαχίας τον Φλόρις Δ΄ της Ολλανδίας (1234), τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς σκοτώθηκε και ο ίδιος σε κονταρομαχία από τον Τιερί Ε΄ της Κλέβης.
Η χήρα του Ματθίλδη συνέχισε να κυβερνάει την Βουλώνη και παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο της τον Αλφόνσο Γ΄ της Πορτογαλίας.
Ο Φίλιππος και η Μαρία είχαν δυο παιδιά: τον Αλβέρικ και την Ιωάννα που επέζησαν και τα δύο, ο Αλβέρικ αποκήρυξε για άγνωστους λόγους τα δικαιώματά του στην Βουλώνη και πήγε να ζήσει μόνιμα στην Αγγλία μέχρι τον θάνατο του (1284).
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε το 1223 τη Ματθίλδη Β΄ κόμισσα του Μπουγιόν, κόρη του Ρενώ Α΄ κόμη του Μπουγιόν, Νταμμαρτέν, Ωμάλ και είχε τέκνα:
Ιωάννα, κόμισσα του Νεβέρ, κυρία του Σατιγιόν-Μονζιαί.
Αλμπέρικ, κόμης του Κλερμόν.
Πρόγονοι
<center>
Παραπομπές
Πηγές
André Châtelain, Châteaux forts - Images de pierre des guerres médiévales, Paris, Rempart, 2003.
Anselme de Sainte Marie (Père Anselme), Histoire généalogique et chronologique de la Maison Royale de France, 9 volumes, Paris, 1725 et années suivantes, Τόμος 1
John Baldwin, The Government of Philip Augustus, (University of California Press, 1991)
Malcolm Barber, The Two Cities: Medieval Europe 1050–1320, (Routledge, 1992)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ιστορικά Μνημεία
|-
Οίκος των Καπετιδών
Κόμητες της Βουλώνης
|
156244
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CF%85%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%AC%20%CF%84%CE%BF%20%CE%B4%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%BF%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%89%CF%81%CE%B1%CF%82
|
Λυγαριά το δέντρο της Ήρας
|
Η Λυγαριά ήταν το ιερό δέντρο, όπου κατά την αρχαιότητα ήταν αφιερωμένο στη θεά Ήρα στο Ηραίο Σάμου.
Ιστορική αναδρομή
Η Λυγαριά ή Λύγος αυτή βρίσκονταν στο ιερό της Ήρας στη Σάμο, κοντά στο ρυάκι που το λέγαν Ίμβρασο. Το δέντρο αυτό το μνημονεύει ο Παυσανίας, ο οποίος το επισκέφτηκε και το είδε να πρασινίζει. Το ταξινομεί δε ως το αρχαιότερο ιερό δέντρο των Ελλήνων. Σύμφωνα με τη μυθολογία, κάτω από το δέντρο αυτό γεννήθηκε και διαπαιδαγωγήθηκε η Ήρα, και γι΄ αυτό οι κάτοικοι του νησιού λάτρευαν τη θεά. Αναμφίβολα βρισκόταν βωμός στο σημείο αυτό, δίπλα ή κάτω από το δέντρο αυτό. Ο Παυσανίας αναφέρει ότι τον βωμό της Ήρας τον είχαν κτίσει οι Αργοναύτες, οι οποίοι είχαν φέρει και ένα άγαλμα της θεάς από το Άργος. Εκτός αυτού, σύμφωνα με έναν μύθο, η Αδμήτη, θυγατέρα του Ευρυσθέα από το Άργος κατέφυγε στη Σάμο όπου έγινε ιέρεια της Ήρας.
Ο Μύθος
Η Αδμήτη είχε φέρει μαζί της ένα ξύλινο άγαλμα της Ήρας. Σύμφωνα με τον μύθο αυτό, οι Αργοναύτες ήρθαν στη Σάμο για να εκδικηθούν την Αδμήτη. Αφού μπήκαν στο ιερό και έκλεψαν το ξύλινο άγαλμα, επέστρεψαν στα πλοία τους, τα οποία από το βάρος του αγάλματος δεν μπορούσαν να αποπλεύσουν. Τοποθέτησαν τότε το άγαλμα στην όχθη, έκαναν θυσία στην Ήρα και έφυγαν. Οι κάτοικοι του νησιού βρήκαν το άγαλμα στην όχθη της θάλασσας και πίστεψαν ότι είχε μετακινηθεί μόνο του. Το πήγαν πίσω στο ναό και το τύλιξαν με τα κλαδιά της Λυγαριάς μέχρι που σκεπάστηκε και δεν φαινόταν καθόλου. Όταν η Αδμήτη με τη σειρά της βρήκε το άγαλμα μέσα στα κλαριά του δέντρου το απελευθέρωσε και το επέστρεψε στον ναό. Εκεί το αγίασε εκ νέου και το τοποθέτησε στη θέση του.
Έκτοτε τελούταν η ετήσια γιορτή της Λυγαριάς (λύγου θωράκιον) κατά την οποία γινόταν αναπαράσταση των γεγονότων αυτών και περιφορά του αγάλματος από τον ναό στην ακροθαλασσιά. Εκεί γινόταν τελετή και θυσία πριν το επιστρέψουν στον ναό. Στην τελετή αυτή χρησιμοποιούσαν τα κλαδιά της ιερής Λυγαριάς και πλέκανε στεφάνια για το κεφάλι και ψάθες για να κάθονται κάτω. Μόνο οι ιέρειες φορούσαν στεφάνι από δάφνη. Το έθιμο αυτό είχε προταθεί από το μαντείο των Δελφών.
Αθηναίος, Δειπνοσοφισταί XV, 12, 671f-672e:
12. Σιωπῶντος δ´ αὐτοῦ καὶ ἀναζητεῖν προσποιουμένου ὁ Δημόκριτος ἔφη·
» Ἀρίσταρχος ὁ γραμματικώτατος, ἑταῖρε, ἐξηγούμενος τὸ χωρίον [672a] ἔφη ὅτι καὶ λύγοις ἐστεφανοῦντο οἱ ἀρχαῖοι. Τεναρος δὲ ἀγροίκων εἶναι λέγει στεφάνωμα τὴν λύγον. Καὶ οἱ ἄλλοι δὲ ἐξηγηταὶ ἀπροσδιόνυσά τινα εἰρήκασιν περὶ τοῦ προκειμένου. Ἐγὼ δ´ ἐντυχὼν τῷ Μηνοδότου τοῦ Σαμίου συγγράμματι, ὅπερ ἐπιγράφεται Τῶν κατὰ τὴν Σάμον ἐνδόξων ἀναγραφή, εὗρον τὸ ζητούμενον.
Ἀδμήτην γάρ φησιν τὴν Εὐρυσθέως ἐξ Ἄργους φυγοῦσαν ἐλθεῖν εἰς Σάμον, θεασαμένην δὲ τὴν τῆς Ἥρας ἐπιφάνειαν καὶ τῆς οἴκοθεν σωτηρίας χαριστήριον βουλομένην ἀποδοῦναι ἐπιμεληθῆναι τοῦ [672b] ἱεροῦ τοῦ καὶ νῦν ὑπάρχοντος, πρότερον δὲ ὑπὸ Λελέγων καὶ Νυμφῶν καθιδρυμένου· τοὺς δ´ Ἀργείους πυθομένους καὶ χαλεπαίνοντας πεῖσαι χρημάτων ὑποσχέσει Τυρρηνοὺς λῃστρικῷ [τε] βίῳ χρωμένους ἁρπάσαι τὸ βρέτας, πεπεισμένους τοὺς Ἀργείους ὡς, εἰ τοῦτο γένοιτο, πάντως τι κακὸν πρὸς τῶν τὴν Σάμον κατοικούντων ἡ Ἀδμήτη πείσεται.
Τοὺς δὲ Τυρρηνοὺς ἐλθόντας εἰς τὸν Ἡραίτην ὅρμον καὶ ἀποβάντας εὐθέως ἔχεσθαι τῆς πράξεως. Ἀθύρου δὲ ὄντος τότε τοῦ νεὼ [672c] ταχέως ἀνελέσθαι τὸ βρέτας καὶ διακομίσαντας ἐπὶ θάλασσαν εἰς τὸ σκάφος ἐμβαλέσθαι· λυσαμένους δ´ αὐτοὺς τὰ πρυμνήσια καὶ τὰς ἀγκύρας ἀνελομένους εἰρεσίᾳ τε πάσῃ χρωμένους ἀπαίρειν οὐ δύνασθαι. Ἡγησαμένους οὖν θεῖόν τι τοῦτ´ εἶναι πάλιν ἐξενεγκαμένους τῆς νεὼς τὸ βρέτας ἀποθέσθαι παρὰ τὸν αἰγιαλόν· καὶ ψαιστὰ αὐτῷ ποιήσαντας περιδεεῖς ἀπαλλάττεσθαι.
Τῆς δὲ Ἀδμήτης ἕωθεν δηλωσάσης ὅτι τὸ βρέτας ἠφανίσθη καὶ ζητήσεως γενομένης εὑρεῖν μὲν αὐτὸ τοὺς ζητοῦντας ἐπὶ τῆς ᾐόνος, [672d] ὡς δὲ δὴ βαρβάρους Κᾶρας ὑπονοήσαντας αὐτόματον ἀποδεδρακέναι πρός τι λύγου θωράκιον ἀπερείσασθαι καὶ τοὺς εὐμηκεστάτους τῶν κλάδων ἑκατέρωθεν ἐπισπασαμένους περιειλῆσαι πάντοθεν. Τὴν δὲ Ἀδμήτην λύσασαν αὐτὸ ἁγνίσαι καὶ στῆσαι πάλιν ἐπὶ τοῦ βάθρου, καθάπερ πρότερον ἵδρυτο. Διόπερ ἐξ ἐκείνου καθ´ ἕκαστον ἔτος ἀποκομίζεσθαι τὸ βρέτας εἰς τὴν ᾐόνα καὶ ἀφαγνίζεσθαι ψαιστά τε αὐτῷ παρατίθεσθαι· καὶ καλεῖσθαι Τόναια τὴν ἑορτήν, [672e] ὅτι συντόνως συνέβη περιειληθῆναι τὸ βρέτας ὑπὸ τῶν τὴν πρώτην αὐτοῦ ζήτησιν ποιησαμένων.
Παραπομπές
Δείτε επίσης
Δενδροφορία
Πηγές
Αθηναίος, Δειπνοσοφισταί XV, 12, 671f-672e στα Αρχαία Ελλήνικά https://web.archive.org/web/20180131104518/http://remacle.org/bloodwolf/erudits/athenee/livre15gr.htm ή στα Αγγλικά http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A2013.01.0003%3Abook%3D15%3Achapter%3D12
Μύθοι της ελληνικής μυθολογίας
Αρχαία ελληνικά ιερά
Ιστορία της Σάμου
Γεωγραφία της Σάμου
|
374248
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CF%84
|
Τάντελακτ
|
Το τάντελακτ (αραβ. تدلاكت - Tadla: kt) σε ελεύθερη απόδοση σημαίνει «να τρίβω/κάνω μαλάξεις». Είναι αρχαία τεχνική επιχρίσματος με καταγωγή το Μαρόκο και τη χρήση ασβέστη από το οροπέδιο του Μαρακές. Ξεκίνησε να χρησιμοποιείται τον 11ο αι. μ.Χ. κατά τη δυναστεία των "Βερβερίνων" Αλμοραβίδων. Μέχρι και σήμερα η συλλογή ασβεστόλιθων για τη μετέπειτα κατεργασία τους και τη δημιουργία υδραυλικής ασβέστου γίνεται από το ίδιο μέρος.
Αρχικά χρησιμοποιήθηκε στην αδιαβροχοποιήση στερνών για τη συλλογή μεγάλων ποσοτήτων νερού. Αργότερα την χρησιμοποίησαν στα βασιλικά παλάτια και έπειτα στα τζαμιά, χαμάμ, λουτρά και πλέον είναι το παραδοσιακό επίχρισμα σε όλο το Μαρακές.
Η τεχνική τάντελακτ ξεχωρίζει για το αισθητικό της αποτέλεσμα, δημιουργώντας επιφάνειες εντελώς αδιάβροχες, λείες και γυαλιστερές με τη χρήση αποκλειστικά και μόνο φυσικών υλικών. Το επίχρισμα μπορεί να χρωματιστεί αναμιγνύοντας χρώμα σε σκόνη πριν την εφαρμογή του. Στο Μαρόκο χρησιμοποιούν αποχρώσεις ώχρας.
Τεχνική
Γίνεται επίστρωση του μείγματος και έπειτα γυαλίζεται και αδιαβροχοποιείται αφού πρώτα διαποτιστεί με σαπούνι ελαιόλαδου αραιωμένο σε νερό, εφαρμόζοντας κυκλικές κινήσεις/μαλάξεις χρησιμοποιώντας λείες και επίπεδες πέτρες. Το τάντελακτ είχε σχεδόν εξαφανιστεί, όμως κατάφερε να αναβιώσει και να γίνει πολύ δημοφιλές στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο.
Οι Μαροκινοί μάστορες ονομάζονται Μααλίμ (αραβ. معلم
- Ma'alim) παίρνοντας τον τίτλο μετά από αρκετά χρόνια εξάσκησης. Είναι μία τέχνη που απαιτεί εστίαση, ακρίβεια, συγχρονισμό, αντοχή αλλά και βαθιά γνώση συμπεριφοράς του μείγματος σε διάφορες συνθήκες.
Κουδάδ (Qadâd) ο πρόγονος του τάντελακτ
Το Qadâd (Kʉðað), προφέρεται Κουδάδ, είναι μία τεχνική που χρησιμοποιήθηκε στο φράγμα Μαρίμπ στην Υεμένη τον 8ο αι. π.Χ. αλλά και σε πολλές άλλες κατασκευές, κυρίως σε στέρνες και στέγες κατοικιών και μετέπειτα τζαμιών. Είναι ένα μείγμα από ασβέστη και ηφαιστειογενή πετρώματα τα οποία πρώτα πλένονται και θρυμματίζονται σε μορφή άμμου. Παρόμοιες προσμίξεις συναντάμε και σε άλλα μέρη κυρίως γύρω από τη Μεσόγειο όπως το Κουρασάνι ή αλλιώς Ρωμαϊκό τσιμέντο. Υπάρχουν ευρήματα αντίστοιχων κονιαμάτων που χρησιμοποιούνταν στο Μινωικό πολιτισμό με τη χρήση ασβέστη και ηφαιστειογενών πετρωμάτων.
Η σύνθεση του Κουδάδ διαφέρει ανάλογα τη περιοχή και τις κλιματολογικές συνθήκες. Είναι μια αρκετά χρονοβόρα τεχνική και απαιτεί τη συνδρομή πολλών ατόμων υπό την επίβλεψη του μάστορα ο οποίος λέγεται Ατίγκ (Atig). Η τέχνη περνάει στα συγγενικά πρόσωπα και συνεπώς οι ελάχιστοι μαστόροι που υπάρχουν πλέων στην Υεμένη έχουν οικογενειακούς δεσμούς μεταξύ τους. Οι οικογενειακές και κοινωνικές τους αξίες όριζουν να προσλαμβάνονται εργάτες από το ίδιο χωριό ή μέρος όπου γινόταν οι εργασίες. Αυτό παλιότερα είχε σαν αποτέλεσμα χωριά και ολόκληρες πεδιάδες να εξειδικεύονται σε συγκεκριμένες εργασίες και κατασκευές. Η τεχνική περιλάμβανει την επίστρωση του πρώτου στρώματος μείγματος με την προσθήκη ηφαιστειογενών πετρωμάτων κοκκομετρίας 3-4 εκατοστών. Έπειτα εφαρμόζονται 2 ακόμα στρώσεις όπου και ξεκινάει η συμπίεση με το κοπάνισμα της επιφάνειας και τη χρήση αιχμηρών πετρών. Αφού ωριμάσει και στεγνώσει το μείγμα, εφαρμόζεται στην τελική επιφάνεια ασβεστόνερο και στη συνέχεια τρίβεται με σκληρές και επίπεδες πέτρες μέχρι να γίνει απολύτως λεία. Τελικό βήμα είναι η επάλειψη με λίπος και βρασμένο μεδούλι. Η προετοιμασία του μείγματος μπορεί να πάρει έως και 100 μέρες και η πλήρη τήξη του έως και 1 χρόνο. Μετά την επανάσταση της Υεμένης, η απότομη στροφή στη χρήση τσιμέντου έκανε πολλούς να αφαιρέσουν τα επιχρίσματα Κουδάδ τα οποία διακοσμούσαν κατοικίες και τζαμιά. Η τεχνική θεωρήθηκε υψηλού κόστους λόγω των εργατικών και του χρόνου και πλέων υπάρχουν ελάχιστοι Ατίγκ που τη γνωρίζουν. Το 1986 Η UNESCO έστειλε αναφορά στη κυβέρνηση της Υεμένης για τη διατήρηση της παλιάς πόλης Σαναά συμπεριλαμβανομένης και της τεχνικής Κουδάδ. Σήμερα υπάρχει έντονο ενδιαφέρον για τη διατήρηση της τεχνικής και τη χρήση της σε αποκαταστάσεις παλιών κτιρίων και κατασκευών.
Πηγές
Αρχιτεκτονική στο Μαρόκο
Διακόσμηση εσωτερικών χώρων
|
371579
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8D%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%BF%20%CE%9A%CF%85%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CF%87%CF%89%CE%BD%20%CE%95%CF%85%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B7%CF%82%20%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%85%201980-81
|
Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης ποδοσφαίρου 1980-81
|
Την περίοδο 1980-81 το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης κατέκτησε η Ντιναμό Τιφλίδας κερδίζοντας στον τελικό την Καρλ Τσάις Ιένα.
Προκριματικός γύρος
Πρώτος γύρος
Δεύτερος γύρος
Προημιτελικά
Ημιτελικά
Τελικός
Δείτε ακόμη
Κύπελλο Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης 1980-81
Κύπελλο ΟΥΕΦΑ 1980–81
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Η διοργάνωση στην ιστοσελίδα της ΟΥΕΦΑ
Τα αποτελέσματα στη σελίδα Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation
Cup Winners Cup Seasons 1980-81
1980–81 Cup Winners Cup
Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης
|
272498
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%81%CE%BD%CF%83%CF%84%20%CF%86%CE%BF%CE%BD%20%CE%A3%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%BD
|
Ερνστ φον Σάλομον
|
Ο Ερνστ Φρίντριχ Καρλ φον Σάλομον (γερμ. Ernst Friedrich Karl von Salomon, 1902-1972) υπήρξε Γερμανός συγγραφέας που στον καιρό της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης πολλές φορές ενεπλάκη σε πολιτικά εγκλήματα. Αρχικά οπαδός του Ναζισμού, έγινε αργότερα πασιφιστής.
Εργογραφία
Βιβλία
Die Geächteten, Berlin 1930
Die Stadt, Berlin 1932
Die Kadetten, Berlin 1933
Nahe Geschichte, Berlin 1936
Das Buch vom deutschen Freikorpskämpfer, Berlin 1938
Boche in Frankreich, Hamburg 1950
Der Fragebogen, Hamburg 1951
Das Schicksal des A.D., Hamburg 1960
Die schöne Wilhelmine, Hamburg 1965
Glück in Frankreich, Hamburg 1966,
Deutschland. Städte und Landschaften, aus dem Flugzeug gesehen, Köln 1967
Deutschland deine Schleswig-Holsteiner, Hamburg 1971
Die Kette der tausend Kraniche, Hamburg 1972
Der tote Preuße, Darmstadt 1973
Σενάρια για τον κινηματογράφο
Kautschuk/Die Grüne Hölle (1938)
Sensationsprozess Casilla (1939)
Kongo-Express (1939)
Carl Peters (1941)
Der dunkle Tag (1943)
Der unendliche Weg (1943)
Die Unheimliche Wandlung des Axel Roscher (1943)
Johann (1943)
Frech und verliebt (1944, uraufgeführt 1948)
Münchnerinnen (1944/45, uraufgeführt 1949)
Das Gesetz der Liebe (1945, uraufgeführt 1950)
08/15 (1954)
08/15 – Im Krieg (1955)
08/15 – In der Heimat (1955)
Weil du arm bist, musst du früher sterben (1956)
Geliebte Corinna (1956)
Liane, das Mädchen aus dem Urwald (1956)
Liane, die weiße Sklavin (1957)
Liane, die Tochter des Dschungels 1957
Soldatensender Calais (1960)
Lysistrata (Fernsehfilm der ARD, 1961)
Glück in Frankreich (Fernsehfilm des WDR)
Παραπομπές
Πηγές
Jost Hermand: Ernst von Salomon. Wandlungen eines Nationalrevolutionärs. Leipzig: Verlag der Sächsischen Akademie der Wissenschaften zu Leipzig/Stuttgart: S. Hirzel, 2002 (= Sitzungsberichte der Sächsischen Akademie der Wissenschaften zu Leipzig. Philologisch-Historische Klasse, Bd. 137, Heft 5).
Markus Josef Klein: Ernst von Salomon. Eine politische Biographie. Mit einer vollständigen Bibliographie. (= Schriften zur „Konservativen Revolution“, Bd. 2, zugleich: Kiel, Univ., Diss., 1992). San Casiano, Limburg a. d. Lahn 1994, ISBN 3-928906-03-8.
Martin Lindner: Leben in der Krise. Zeitromane der Neuen Sachlichkeit und die intellektuelle Mentalität der klassischen Moderne. Mit einer exemplarischen Analyse des Romanwerks von Arnolt Bronnen, Ernst Glaeser, Ernst von Salomon und Ernst Erich Noth. Stuttgart: Metzler, 1994.
Maciej Walkowiak: Ernst von Salomons autobiographische Romane als literarische Selbstgestaltungsstrategien im Kontext der historisch-politischen Semantik. Peter Lang, Frankfurt am Main 2007, ISBN 978-3-631-56863-7.
Jost Hermand: Salomon, Ernst von. In: Neue Deutsche Biographie (NDB). Band 22, Duncker & Humblot, Berlin 2005, S. 392 f.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αρχείο του φον Σάλομον στο Γερμανικό Αρχείο Φιλολογίας του Μάρμπαχ
Γερμανοί συγγραφείς
|
501652
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%20%CE%9A%CF%8C%CF%81%CE%B7%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%A1%CE%AC%CE%B9%CE%B1%CE%BD
|
Η Κόρη του Ράιαν
|
Η ταινία Η Κόρη του Ράιαν (Αγγλ. Ryan's Daughter) είναι επικό ρομαντικό δράμα παραγωγής 1970, σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Λιν . Το σενάριο της ταινίας έγραψε ο Ρόμπερτ Μπολτ και η πλοκή, που φέρει ομοιότητες με το μυθιστόρημα του Γκυστάβ Φλωμπέρ Μαντάμ Μποβαρί, πραγματεύεται την απαγορευμένη σχέση μιας παντρεμένης Ιρλανδής γυναίκας με έναν Βρετανό αξιωματικό κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι οι Ρόμπερτ Μίτσαμ, Σάρα Μάιλς, Τρέβορ Χάουαρντ, Τζον Μιλς και Κρίστοφερ Τζόουνς.
Η ταινία του Λην δίχασε τους κριτικούς, αλλά έκανε επιτυχία στο αμερικανικό Box-Office, αποφέροντας κέρδη της τάξεως των 18 εκατομμυρίων δολαρίων κι αποτέλεσε την όγδοη εμπορικότερη ταινία για το 1970. Έλαβε τέσσερις υποψηφιότητες για Όσκαρ, κερδίζοντας τελικά δυο.
Πλοκή
Το 1916, ενώ η Ευρώπη πλήττεται από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, σ' ένα παραθαλάσσιο χωρίο της Ιρλανδίας η Ρόουζι (Σάρα Μάιλς) κόρη του Τομ Ράιαν (Λίο Μακ Κερν) ονειρεύται μια ζωή γεμάτη συγκινήσεις, όμοια με εκείνη των μυθιστορημάτων που λατρεύει. Ο εφημέριος του χωρίου πατήρ Χιου Κόλινς (Τρέβορ Χάουαρντ), που ξέρει τα πάντα για όλους τους κατοίκους του χωριού την προειδοποιεί ότι η ζωή είναι πολύ διαφορετική από τα μυθιστορήματα. Η Ρόουζι όμως ερωτεύεται τον χήρο Τσαρλς Σόνεσι (Ρόμπερτ Μίτσαμ), διευθυντή του σχολείου του χωριού, πιστεύοντας ότι μπορεί να την απαλλάξει από την άχαρη ζωή της. Μετά το γάμο της όμως με τον Τσαρλς ανακαλύπτει ότι ο σύζυγος της δεν είναι σε θέση να της προσφέρει τις συγκινήσεις που φανταζόταν. Έτσι η Ρόζι ερωτεύεται τον άγγλο στρατηγό Ράντολφ Ντόριαν (Κρίστοφερ Τζόουνς), βετεράνο του πολέμου με αναπηρία στο δεξί του πόδι. Οι δυο τους γίνονται εραστές, πράγμα που ανακαλύπτει ο Τσαρλς αλλά το κρατά κρυφό. Όταν όμως ο χαζούλης του χωριού, Μάικλ (Τζον Μιλς) ανακαλύπτει τη σχέση της Ρόουζι με το στρατηγό, πληροφορεί όλους τους κατοίκους για το συμβάν και ξεσπάει σκάνδαλο. Η Ρόουζι υπόκειται δημόσιο λιντσάρισμα και μαζί με τον Τσαρλς αναγκάζονται να εγκαταλείψουν για πάντα το χωριό.
Πληροφορίες Παραγωγής
Η ταινία επρόκειτο αρχικά να αποτελέσει κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος του Γκυστάβ Φλωμπέρ Μαντάμ Μποβαρι. Ο σκηνοθέτης Ντέιβιντ Λιν είχε αναθέσει στο Ρόμπερτ Μπολτ τη μεταφορά του μυθιστορήματος, αλλά δεν έμεινε ευχαριστημένος με τη διασκευή και πρότεινε στον Μπολτ να ξαναγράψει το σενάριο τοποθετώντας το σε άλλη χρονική περίοδο. Ο Μπολτ άλλαξε λοιπόν το όνομα της ηρωίδας του Φλομπέρ και μείωσε τον αριθμό των εραστών της και την περίοδο στην οποία διαδραματίζονται τα γεγονότα.
Η Σάρα Μάιλς ήταν η αρχική επιλογή για το ρόλο της Ρόουζι, ενώ ο Άλεκ Γκίνες, που είχε συνεργαστεί με το Λιν σε πολλές ταινίες απέρριψε το ρόλο του εφημέριου Κόλινς, καθώς διαφωνούσε με τον τρόπο που το σενάριο περιέγραφε το χαρακτήρα του καθολικού αυτού ιερέα. Στην απόρριψη του ρόλου συνετέλεσαν και οι διαφωνίες που είχε με το Λιν κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του Δρ. Ζιβάγκο. Πρώτη επιλογή για το ρόλο του Τσαρλς Σόνεσι ήταν ο Πολ Σκόφιλντ, ο οποίος δεν κατάφερε να αναλάβει το ρόλο, λόγω θεατρικών υποχρεώσεων. Ο Γκρέγκορι Πεκ θέλησε να αναλάβει το ρόλο αλλά υποχώρησε όταν έμαθε ότι ο Λιν προσέγγισε το Ρόμπερτ Μίτσαμ. Ο ρόλος του στρατηγού Ντόριαν γράφτηκε αποκλειστικά για το Μάρλον Μπράντο και Μπράντο δέχτηκε αρχικά να τον ερμηνεύσει, αλλά οι καθυστερήσεις με τα γυρίσματα της ταινίας Κουεϊμάντα (Burn!), τον ανάγκασαν να απορρίψει τελικά το ρόλο. Ο Λιν έμεινε γοητευμένος από την ερμηνεία του Κρίστοφερ Τζόουνς στην ταινία Η ώρα των κατασκόπων (The Looking Glass War, 1969) και τον προσέλαβε χωρίς να τον έχει ποτέ συναντήσει. Στην "Ώρα των κατασκόπων", ο Τζόουνς είχε ντουμπλαριστεί από άλλον ηθοποιό και ήταν πολύ κοντός. Ο Λιν έμεινε απογοητευμένος από την ερμηνεία του και οι δυο άνδρες λογομάχησαν πολλές φορές κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Ο Τζόουνς επίσης δεν είχε καλές σχέσεις με τη Σάρα Μάιλς κάτι που κατέστησε δύσκολα τα γυρίσματα των ερωτικών σκηνών μεταξύ τους. Η φωνή του Τζόουνς ντουμπλαρίστηκε τελικά από τον Τζούλιαν Χόλογουεϊ. Ο Ρόμπερτ Μίτσαμ ήταν αρχικά απρόθυμος να αναλάβει το ρόλο, καθώς διένυε προσωπική κρίση την περίοδο εκείνη. Όταν ο Λιν του ζήτησε να του εξηγήσει το λόγο για τον οποίο δεν ήθελε να συμμετάσχει στην ταινία ο Μίτσαμ του απάντησε ότι σκόπευε να αυτοκτονήσει. Ακούγοντας τα λεγόμενα του Μίτσαμ ο σεναριογράφος Ρόμπερτ Μπολτ του είπε ότι σε περίπτωση που συμμετείχε στην ταινία ήταν πρόθυμος να πληρώσει τα έξοδα της κηδείας του.
Γυρίσματα
Τα γυρίσματα της ταινίας διήρκεσαν έναν ολόκληρο χρόνο αντί των έξι μηνών που είχαν αρχικά προγραμματιστεί. Λόγω κακών καιρικών συνθηκών στην Ιρλανδία, οι σκηνές δίπλα στην ακτή γυρίστηκαν στη Νότια Αφρική. Ο Μίτσαμ που είχε συχνά διένεξεις με το Λιν κατά τη διάρκειά τους δήλωσε ότι το να εργάζεται κανείς με το Λιν είναι σαν να προσπαθεί να φτιάξει το Ταζ Μαχάλ με οδοντογλυφίδες. Χρόνια αργότερα όμως παραδέχτηκε ότι ο Λιν ήταν ένας από τους καλύτερους σκηνοθέτες με τους οποίους είχε συνεργαστεί. Ο Μίτσαμ απογοητεύτηκε από τις αρνητικές κριτικές που έλαβε η ταινία, παρά το γεγονός ότι θεωρούσε το ρόλο του Σόνεσι, έναν από τους καλύτερους που ερμήνευσε ποτέ.
Κριτικές
Η κοινότητα των αμερικανών κριτικών σχολίασαν πολύ αρνητικά την ταινία. Η διάσημη κριτικός Πολίν Κάελ κράτησε την αυστηρότερη στάση απέναντι στο εγχείρημα του Λιν. Ο Λιν απογοητεύτηκε πολύ από τις αρνητικές κριτικές και απείχε από το τιμόνι της σκηνοθεσίας για δέκα περίπου χρόνια. Τα έσοδα της ταινίας στις Η.Π.Α. ξεπέρασαν τα 30 εκατομμύρια δολάρια (με προϋπολογισμό 13 εκατομμυρίων δολαρίων), ενώ στην Αγγλία η ταινία έκανε τεράστια επιτυχία και προβάλλονταν στους κινηματογράφους για δυο περίπου χρόνια.
Βραβεία
Η ταινία έλαβε τέσσερις υποψηφιότητες για βραβείο Όσκαρ, όχι όμως και για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, όπως τα τρία προηγούμενα εγχειρήματα του Λιν. Τη βραδιά της τελετής απέσπασε δυο τελικά αγαλματίδια, το Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του Τζον Μιλς και το Όσκαρ Φωτογραφίας.
Βραβεία Ακαδημίας Κινηματογράφου (Όσκαρ)
Βράβευση:
Β΄ Ανδρικού Ρόλου – Τζον Μιλς
Φωτογραφίας – Φρέντι Γιανγκ
Υποψηφιότητα:
Α΄ Γυναικείου Ρόλου – Σάρα Μάιλς
Ήχου - Τζον ΜακΚάλλουμ και Τζον Μπράμαλ
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ταινίες του 1970
Βρετανικές ταινίες
Ταινίες των οποίων ο κινηματογραφιστής κέρδισε Όσκαρ Καλύτερης Φωτογραφίας
Ταινίες των οποίων ο καλλιτεχνικός διευθυντής κέρδισε Όσκαρ Καλύτερης Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης
Βρετανικές επικές ταινίες
Ταινίες γυρισμένες στην Ιρλανδία
Ιστορικές επικές ταινίες
Ταινίες με ηθοποιό που κέρδισε Χρυσή Σφαίρα Β΄ Ανδρικού Ρόλου
|
631172
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%BF%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%86%CE%B9%20%CE%9A%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%B4%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%91%CF%81%CE%B3%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%B1%CF%82
|
Δορούφι Κρανιδίου Αργολίδας
|
Το Δορούφι είναι οικισμός στον δήμο Ερμιονίδας στο νομό Αργολίδας της περιφέρειας Πελοποννήσου στην Ελλάδα. Το χωριό υπάγεται στην δημοτική ενότητα Κρανιδίου και ήταν μέρος του δήμου Κρανιδίου το 1997 - 2010. Σήμερα υπάγεται στην κοινότητα Κρανιδίου.
Το 2001 είχε πληθυσμό 15 κατοίκων.
Χωριά του νομού Αργολίδας
Δήμος Ερμιονίδας
|
234841
|
https://el.wikipedia.org/wiki/50/50%20%28%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B1%29
|
50/50 (ταινία)
|
50/50 είναι αμερικανική δραματική κωμωδία, παραγωγής 2011, σε σκηνοθεσία Τζόναθαν Λέβιν και σε σενάριο του Γουίλ Ράιζερ. Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός 27χρονου, του Άνταμ, συγγραφέα ραδιοφωνικών προγραμμάτων, ο οποίος ανακαλύπτει ότι πάσχει από μια σπάνια μορφή καρκίνου. Καθώς ο κολλητός του προσπαθεί να τον βοηθήσει όπως μπορεί, η κοπέλα του, Ρέιτσελ, αποδεικνύεται λιγότερο ιδανική παρτενέρ για τη συγκεκριμένη κρίση. Ταυτόχρονα, η υπερπροστατευτική μητέρα του προσπαθεί να επέμβει στη ζωή του, παρά τις προσπάθειες του Άνταμ να την κρατήσει εκτός. Καθώς ο Άνταμ αρχίζει να ανακαλύπτει πόσο δύσκολη είναι η όλη κατάσταση και να διατηρήσει τις προσωπικές του σχέσεις, ξεκινά να βλέπει μια ψυχολόγο, η οποία θα τον βοηθήσει τόσο προσωπικά όσο και επαγγελματικά. Πρωταγωνιστούν οι Τζόζεφ Γκόρντον-Λέβιτ, Σεθ Ρόγκεν, Άννα Κέντρικ, Μπράις Ντάλας Χάουαρντ και Αντζέλικα Χιούστον.
Το 50/50 κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους στις 30 Σεπτεμβρίου 2011. Απέσπασε θετικά σχόλια από τους κριτικούς και έλαβε δύο υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα, Καλύτερη Ταινία - Κωμωδία/Μιούζικαλ και Α' Ανδρικού Ρόλου για τον Τζόζεφ Γκόρντον-Λέβιτ.
Πλοκή
Ο Άνταμ Λέρνερ είναι ένας 27χρονος συγγραφέας ραδιοφωνικών εκπομπών και έχει σχέση με μια καλλιτέχνιδα, τη Ρέιτσελ, την οποία ο καλύτερός του φίλος και συνάδελφος, ο Κάιλ δεν εγκρίνει. Μια μέρα ο Άνταμ μαθαίνει ότι πάσχει από μια σπάνια μορφή καρκίνου στη σπονδυλική του στήλη και πρέπει να υποβληθεί σε χημειοθεραπεία.
Διαβάζει στο διαδίκτυο ότι οι πιθανότητες να ζήσει είναι πενήντα-πενήντα. Αφού αποκαλύπτει τη διάγνωσή του, η υπερπροστατευτική μητέρα του Νταϊάν, η οποία ήδη φροντίζει το σύζυγό της που πάσχει από αλτσχάιμερ, θέλει να μετακομίσει στο σπίτι του Άνταμ για να τον φροντίζει. Ο Άνταμ απορρίπτει την πρότασή της καθώς η Ρέιτσελ του έχει υποσχεθεί ότι θα τον φροντίσει. Η Ρέιτσελ, ωστόσο, δεν αισθάνεται "άνετα" να πηγαίνει στο νοσοκομείο μαζί με τον Άνταμ για τις χημειοθεραπείες. Αργότερα, ο Κάιλ βλέπει τη Ρέιτσελ να φιλιέται με έναν άλλο άνδρα σε μια γκαλερί, το λέει στον Άνταμ και χωρίζουν. Όσο ο Άνταμ δίνει μάχη να πολεμήσει την ασθένειά του, ο Κάιλ προσπαθεί να τον εμψυχώνει, βοηθώντας τον να ξυρίσει μέχρι και το κεφάλι του πριν δράσουν οι παρενέργειες της χημειοθεραπείας και προτείνοντας του να χρησιμοποιήσει την αρρώστεια του για να κάνει καμάκι.
Εν τω μεταξύ, ο Άνταμ ξεκινά να βλέπει μια νεαρή και άπειρη ψυχολόγο, την Κάθριν Μακέι. Αν και στην αρχή τα πράγματα δεν πάνε καλά μεταξύ τους, σταδιακά αρχίζει να της ανοίγεται σχετικά με την ασθένειά του και πόσο τον έχει επηρεάσει. Επίσης έχει γνωρίσει τους Άλαν και Μιτς, δύο άλλους καρκινοπαθείς με τους οποίους κάνει μαζί χημειοθεραπεία. Όταν ο Μιτς πεθάνει, οι φόβοι του Άνταμ γίνονται όλο και χειρότεροι ειδικά όταν μαθαίνει ότι η θεραπεία του δεν έχει θετικά αποτελέσματα και θα χρειαστεί να υποβληθεί σε χειρουργείο. Τη νύχτα πριν το χειρουργείο, ο Άνταμ μαλώνει με τον Κάιλ και ζητά να οδηγήσει το αμάξι του Κάιλ καθώς ο Κάιλ είναι μεθυσμένος, αλλά ο Άνταμ δεν έχει δίπλωμα. Αφού γλιτώνουν από ένα σχεδόν ατύχημα, ο Άνταμ λυγίζει και θυμώνει με τον Κάιλ που δεν έχει πάρει την ασθένειά του στα σοβαρά. Ο Άνταμ τηλεφωνεί στην Κάθριν και της λέει ότι εύχεται να είχε μια κοπέλα σαν κι αυτήν. Επίσης της λέει ότι έχει κουραστεί και απλά θέλει όλο αυτό να τελειώσει. Εκείνη τη νύχτα ο Άνταμ μένει στο σπίτι του Κάιλ. Εκεί βρίσκει ένα βιβλίο σχετικό με το πως να ξεπερνάς τον καρκίνο γεμάτο με σημειώσεις και σχόλια, αποδεικνύοντας ότι ο Κάιλ νοιάζεται πραγματικά για τον Άνταμ και ότι ανησυχεί γι' αυτόν.
Την επόμενη μέρα ο Κάιλ αφήνει τον Άνταμ στο νοσοκομείο. Ο Άνταμ αγκαλιάζει τον Κάιλ αναγνωρίζοντας πόσο καλός φίλος είναι και ζητάει συγνώμη για ότι είπε την προηγούμενη νύχτα. Στο δρόμο για το χειρουργείο ο Άνταμ λέει τα τελευταία του λόγια στην οικογένειά του σε περίπτωση που δεν τα καταφέρει. Μετά το χειρουργείο, ο γιατρός λέει στους Κάιλ, Νταϊάν και Κάθριν ότι αν και ο όγκος ήταν σε χειρότερη κατάσταση από ότι περίμεναν, αφαιρέθηκε με επιτυχία και ο Άνταμ θα ανακάμψει.
Λίγο καιρό αργότερα, ο Άνταμ ετοιμάζεται να βγει ραντεβού, με τον Κάιλ να τον ενθαρρύνει ενώ του καθαρίζει την τομή του από το χειρουργείο. Χτυπάει το κουδούνι και ο Άνταμ προσκαλεί την Κάθριν μέσα ενώ ο Κάιλ φεύγει. Η Κάθριν τον ρωταέι "Και τώρα τι;" και ο Άνταμ απλά χαμογελάει.
Ηθοποιοί και Χαρακτήρες
Τζόζεφ Γκόρντον-Λέβιτ στο ρόλο του Άνταμ Λέρνερ
Σεθ Ρόγκεν στο ρόλο του Κάιλ
Άννα Κέντρικ στο ρόλο της Κάθριν "Κέιτι" Μακέι
Μπράις Ντάλας Χάουαρντ στο ρόλο της Ρέιτσελ
Αντζέλικα Χιούστον στο ρόλο της Νταϊάν Λέρνερ
Σερτζ Χουντ στο ρόλο του Ρίτσαρντ Λέρνερ
Άντριου Έρλι στο ρόλο του Δόκτωρ Ρος
Ματ Φρούερ στο ρόλο του Μιτς Μπαρνέτ
Φίλιπ Μπέικερ Χολ στο ρόλο του Άλαν Λομπάρντο
Παραγωγή
Αρχικός τίτλος της ταινίας ήταν I'm With Cancer. Αργότερα άλλαξε σε Live With It και τελικά κατέληξε στον τίτλο 50/50. Ο πρωταγωνιστικός ρόλος είχε αρχικά δοθεί στον Τζέιμς ΜακΑβόι αλλά εξαιτίας προσωπικών λόγων αποχώρησε και αντικαταστάθηκε από τον Τζόζεφ Γκόρντον-Λέβιτ. Το σενάριο βασίζεται στη ζωή του σεναριογράφου της ταινίας Γουίλ Ράιζερ.
Box office
Με προϋπολογισμό 8.000.000 δολάρια, το 50/50 έκανε άνοιγμα τριημέρου στην 5η θέση με 8,6 εκατομμύρια δολάρια. Συνολικά απέφερε 35 εκατομμύρια δολάρια στο αμερικανικό box office και 6 εκατομμύρια δολάρια στον υπόλοιπο κόσμο. Παγκοσμίως συγκέντρωσε 41 εκατομμύρια δολάρια.
Βραβεία & Υποψηφιότητες
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα
50/50 στο IMDb
Αμερικανικές ταινίες
Ταινίες του 2011
Αγγλόφωνες ταινίες
Αμερικανικές δραματικές κωμικές ταινίες
Ταινίες παραγωγής Summit Entertainment
Ταινίες παραγωγής Lions Gate Entertainment
|
157405
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%B1%CE%BA%CE%BC%CE%AC%CE%B6%CF%89%CE%BD%20%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%82
|
Επακμάζων άνεμος
|
Στη Μετεωρολογία με τον όρο επακμάζων άνεμος χαρακτηρίζεται ο οποιοσδήποτε άνεμος, κατά διεύθυνση, που η έντασή του συνεχώς αυξάνει, ο κοινώς λεγόμενος άνεμος που "φρεσκάρει". Σήμερα χρησιμοποιείται ευρύτερα ο όρος "ενισχυόμενος", (πληθ. ενισχυόμενοι άνεμοι).
Ο χαρακτηρισμός επακμάζων προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό ρήμα επακμάζω, (αόριστος: επήκμασα) που σημαίνει βρίσκομαι σε ακμή. Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν ταυτόσημα τον όρο "άνεμος επιδίδου", εκ του ρήματος επιδίδομαι.
Αντίθετος όρος είναι "απακμάζων άνεμος", που αντ΄ αυτού σήμερα χρησιμοποιείται ευρύτερα ο όρος "εξασθενών άνεμος", (πληθ. εξασθενούντες άνεμοι).
Άνεμοι
|
821812
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CF%8C%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%BF
|
Μπόμπιο
|
Το Μπόμπιο (ιταλικά: Bobbio) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία της Πιατσέντσα, στην περιφέρεια της Εμίλια-Ρομάνια.
Παραπομπές
Δήμοι της Επαρχίας της Πιατσέντσα
|
541900
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%B9%CE%BB%CF%86%CE%B9%CF%81%CE%AF%CE%BC%CF%80%20%CE%9A%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%B5%CF%86%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B9
|
Ντιλφιρίμπ Καντινεφέντι
|
Η Ντιλφιρίμπ Καντινεφέντι (Οθ. Τούρκικα:زوجة ديلفريب) (Τούρκικα: Dilfirib Kadınefendi, 1890 - 1952) ήταν η πέμπτη σύζυγος του σουλτάνου Μωάμεθ Ε΄ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Ο πλήρης τίτλος ήταν: Devletlu İsmetlu Dördüncü Dil-firib Kadın Efendi Hazretleri.
Βιογραφία
Η Ντιλφιρίμπ Καντινεφέντι γεννήθηκε το 1890 στην Κωνσταντινούπολη. Σε πολύ μικρή ηλικία δόθηκε στο παλάτι για υπηρεσία όπου έλαβε ιδιωτική εκπαίδευση και μόρφωση. Ήταν πολύ μορφωμένη και ενδιαφέρθηκε πολύ για την ιστορία. Σύντομα τράβηξε την προσοχή του Μωάμεθ και παντρεύτηκαν το 1907 στο Παλάτι Βελιάχντ.
Μετά το θάνατο του σουλτάνου Μωάμεθ το 1918, παρέμεινε στο παλάτι για αρκετό καιρό και αφού μετακόμισε στη βίλα της στο Ερενκόι, ξαναπαντρεύτηκε έναν γιατρό με τον οποίο απέκτησαν το μοναδικό τους παιδί, ένα γιο.
Πολύ μετά την εγκατάστασή της στο αρχοντικό της στο Βανικόι, πέθανε από καρκίνο το 1952 στην Κωνσταντινούπολη σε ηλικία 62 ετών. Είναι θαμμένη στην Κωνσταντινούπολη.
Παραπομπές
Πηγές
Peirce, Leslie P., The Imperial Harem: Women and Sovereignty in the Ottoman Empire, Oxford University Press, 1993, ISBN 0-19-508677-5 (paperback)
Yavuz Bahadıroğlu, Resimli Osmanlı Tarihi, Nesil Yayınları (Ottoman History with Illustrations, Nesil Publications), 15th Ed., 2009, ISBN 978-975-269-299-2 (Hardcover)
Σουλτάνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
|
115047
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CE%B8%CF%81%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF%20%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CE%B9
|
Μιθριδατικοί πόλεμοι
|
Οι Μιθριδατικοί Πόλεμοι ήταν τρεις πολεμικές συγκρούσεις που διεξήγαγε η Ρωμαϊκή Δημοκρατία εναντίον του Βασιλείου του Πόντου και των συμμάχων του μεταξύ 88 π. Χ. και 63 π. Χ. Πήραν το όνομά τους από τον Μιθριδάτη ΣΤ', τον βασιλιά του Πόντου κατά τη διάρκεια των πολέμων, ο οποίος ξεκίνησε τις εχθροπραξίες μετά την προσάρτηση της ρωμαϊκής επαρχίας της Ασίας στην Ποντιακή Αυτοκρατορία (που έφτασε να περιλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της Μικράς Ασίας) και τη διάπραξη σφαγών εναντίον των Ρωμαίων κατοίκων εκεί. Ο Μιθριδάτης ήταν σε θέση να οργανώσει εξεγέρσεις εναντίον των προελαύνοντων ρωμαϊκών στρατευμάτων και να στρέψει τις πολιτικές φατρίες των βέλτιστων και λαϊκών η μία εναντίον της άλλης στους ρωμαϊκούς εμφύλιους πολέμους. Ωστόσο, ο πρώτος πόλεμος έληξε με ρωμαϊκή νίκη, η οποία επιβεβαιώθηκε με τη Συνθήκη της Δαρδάνου που υπέγραψαν ο Σύλλας και ο Μιθριδάτης. Η Ελλάδα αποκαταστάθηκε στη ρωμαϊκή κυριαρχία και το Βασίλειο του Πόντου αναμενόταν να αποκαταστήσει το status quo ante bellum στη Μικρά Ασία.
Καθώς η συνθήκη της Δαρδάνου μόλις εφαρμοζόταν στη Μικρά Ασία, ο Ρωμαίος στρατηγός Μουρήνα (υπεύθυνος για την ανάκτηση του ελέγχου των ρωμαϊκών εδαφών στην Ασία) αποφάσισε να διεξάγει δεύτερο πόλεμο εναντίον του Βασιλείου του Πόντου. Το αποτέλεσμα του δεύτερου πολέμου ήταν ατελέσφορο και έδωσε ώθηση στον Μιθριδάτη, ο οποίος στη συνέχεια σφυρηλάτησε μια συμμαχία με τον Τιγράνη τον Μέγα, τον Αρμένιο βασιλιά των βασιλέων. Ο Τιγράνης ήταν γαμπρός του Μιθριδάτη και είχε τον έλεγχο του Βασιλείου της Μεγάλης Αρμενίας που περιλάμβανε εδάφη έως την περιοχή του Λεβάντε. Το Βασίλειο του Πόντου κέρδισε τη μάχη της Χαλκηδόνας (74 π.Χ.), υποστήριξε τους πειρατές της Κιλικίας κατά του ρωμαϊκού εμπορίου και σύντομα άρχισε ο τρίτος πόλεμος.
Για τον τρίτο πόλεμο, οι Ρωμαίοι έστειλαν τον ύπατο Λούκουλλο να πολεμήσει εναντίον της Αρμενίας και του Πόντου. Ο Λούκουλλος κέρδισε τη μάχη των Καβείρων και τη μάχη της Τιγρανόκερτας, αλλά αυτή η πρόοδος σταμάτησε μετά τη μάχη των Αρταξάτων και τη μάχη της Ζήλας. Εν τω μεταξύ, η εκστρατεία του Πομπήιου εναντίον των πειρατών της Κιλικίας στη Μεσόγειο ήταν επιτυχής και ο Πομπήιος διορίστηκε από τη Σύγκλητο για να αντικαταστήσει τον Λούκουλλο. Οι επόμενες εκστρατείες του Πομπήιου προκάλεσαν την κατάρρευση του Βασιλείου της Μεγάλης Αρμενίας στο Λεβάντε (με τις ρωμαϊκές δυνάμεις να παίρνουν τον έλεγχο της Συρίας και της Παλαιστίνης) και την επιβεβαίωση της ρωμαϊκής εξουσίας στην Μικρά Ασία, τον Πόντο και σχεδόν όλη την ανατολική Μεσόγειο. Ο Τιγράνης παραδόθηκε και έγινε υποτελής βασιλιάς της Ρώμης. Κυνηγημένος, απογυμνωμένος από τα υπάρχοντά του, και σε μια ξένη χώρα, ο Μιθριδάτης έβαλε έναν υπηρέτη να τον σκοτώσει. Το πρώην βασίλειό του συνδυάστηκε με έναν από τους κληρονομικούς εχθρούς του, τη Βιθυνία, για να σχηματίσουν την επαρχία της Βιθυνίας και του Πόντου, η οποία θα απέτρεπε κάθε μελλοντικό διεκδικητή του θρόνου του Πόντου.
Πόλεμοι
Οι Μιθριδατικοί Πόλεμοι μπορούν να διακριθούν σε τρεις περιόδους, ανάμεσα στους οποίες επικράτησε μια εύθραυστη ειρήνη.
Ο Α´ Μιθριδατικός πόλεμος διήρκεσε από το 88 έως το 84 π.Χ. και χαρακτηρίζεται από τις προσπάθειες του Μιθριδάτη να επιβάλλει την κυριαρχία του στα γειτονικά του βασίλεια, αλλά και στον ελλαδικό χώρο. Στις βλέψεις του έδωσε τέλος ο στρατηγός και πολιτικός Σύλλας, ο οποίος υπέγραψε με τον βασιλιά του Πόντου, τη Συνθήκη του Δαρδάνου.
Ο Β´ Μιθριδατικός πόλεμος ( 83 - 81 π.Χ. ) είναι στην πραγματικότητα μια σύντομη διακοπή της ειρήνης και διαδραματίστηκε εξαιτίας μιας παρεξήγησης. Οι στρατιωτικές προετοιμασίες του Μιθριδάτη για να αντιμετωπίσει επαναστάσεις στο κράτος του εκλήφθηκαν από τη Ρώμη ως προσπάθεια αναζωπύρωσης του πολέμου.
Ο Γ´ Μιθριδατικός πόλεμος, που διήρκεσε από το 75 έως το 63 π.Χ., χαρακτηρίστηκε από την οριστική επικράτηση των ρωμαϊκών στρατιωτικών δυνάμεων του Λούκουλλου και του Πομπήιου στην ανατολή και από την καθοριστική ήττα του Μιθριδάτη και τον συμμάχων του. Τον επίλογο έγραψε η αυτοκτονία του βασιλιά του Πόντου, ώστε να μην πέσει στα χέρια των εχθρών του.
Η αποτυχία των προσπαθειών του Μιθριδάτη για την ίδρυση ενός μεγάλου ελληνιστικού βασιλείου στην ανατολή, το οποίο και θα αντιστάθμιζε την ισχύ του ρωμαϊκού κόσμου, είχε βαθύτατες συνέπειες στην ιστορία του αρχαίου κόσμου. Μόλις έγινε προφανές πως ένα τέτοιο κράτος δεν ήταν παρά ένα ουτοπικό όνειρο, ένα προς ένα τα βασίλεια της ανατολής, υποτάχθηκαν στη ρωμαϊκή υπερδύναμη, που μισό αιώνα αργότερα μετατράπηκε στην πανίσχυρη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Δείτε επίσης
Μιθριδάτης ΣΤ΄ Ευπάτωρ
Ρωμαϊκή Δημοκρατία
Ελληνιστική περίοδος
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ελληνιστική περίοδος
Ρωμαϊκοί πόλεμοι
Βασίλειο του Πόντου
|
587677
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%BD%CE%AC%CF%81%CE%B9
|
Μπαγκνάρι
|
Το Μπαγκνάρι () είναι χωριό στη Γεωργία. Βρίσκεται στην επαρχία Γκάγκρα της Αμπχαζίας σε υψόμετρο 320 μέτρων. Έχει πληθυσμό 320 κατοίκων (απογραφή 1989).
Σημειώσεις
Η Αμπχαζία είναι αντικείμενο εδαφικής αμφισβήτησης μεταξύ της Δημοκρατίας της Αμπχαζίας και της Δημοκρατίας της Γεωργίας. Η Αμπχαζία ανακήρυξε μονομερώς την ανεξαρτησία της στις 23 Ιουλίου 1992, αλλά η Γεωργία συνεχίζει να τη διεκδικεί ως μέρος της δικής της κυρίαρχης επικράτειας. Η Αμπχαζία έχει λάβει επίσημη αναγνώριση ως ανεξάρτητο κράτος από 5 από τα 193 κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών.
Λογοτεχνία
Γεωργιανή Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια, V. 2, p. 247, Tb., 1977.
Παραπομπές
Πόλεις της Γεωργίας
|
462383
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CF%81%CE%AE%CE%BD%CE%B2%CE%B9%CE%BB%20%28%CE%92%CF%8C%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B1%20%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%BD%CE%B1%29
|
Γκρήνβιλ (Βόρεια Καρολίνα)
|
Το Γκρήνβιλ (αγγλικά: Greenville) είναι η διοικητική έδρα της κομητείας Πιτ (Pitt) και η κύρια πόλη της μητροπολιτικής περιοχής του Γκρήνβιλ. Πρόκειται για σημαντικό υγειονομικό, ψυχαγωγικό και εκπαιδευτικό κέντρο, είναι δε η δέκατη μεγαλύτερη πόλη της Βόρειας Καρολίνας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2013 έχει 89.130 κατοίκους, ενώ στην ευρύτερη μητροπολιτική περιοχή μένουν 174.263 άνθρωποι.
Στην πόλη βρίσκεται το Πανεπιστήμιο Ανατολικής Καρολίνας, το τρίτο μεγαλύτερο στην πολιτεία, καθώς και το Ιατρικό Κέντρο Vidant (Vidant Medical Center).
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Official website of Greenville, NC
Greenville-Pitt County Chamber of Commerce
Greenville Convention & Visitors Bureau
Πόλεις της Βόρειας Καρολίνας
|
774515
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%87%CE%B7%20%CF%83%CF%84%CE%B1%20%CE%94%CF%85%CE%BF%20%CE%92%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%AC%20%CE%95%CF%85%CE%B2%CE%BF%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%281822%29
|
Μάχη στα Δυο Βουνά Ευβοίας (1822)
|
Η Μάχη στα Δυο Βουνά Ευβοίας (1822) διεξήχθη στις 28 Μαρτίου 1822 μεταξύ των Οθωμανών και των Ελλήνων, με νικηφόρα έκβαση για τους Οθωμανούς.
Υπόβαθρο
Μετά την αποτυχημένη πολιορκία της Καρύστου και την αναχώρηση των ελληνικών δυνάμεων και του Οδυσσέα Ανδρούτσου από την Εύβοια, πρωτοστάτης της επανάστασης στην νήσο έμεινε ο Αγγελής Γοβιός. Ο τελευταίος σχεδίασε να εκστρατεύσει εναντίον της Χαλκίδας και μετά εναντίον της Καρύστου. Για την εκτέλεση αυτού του ριψοκίνδυνου και δύσκολου σχεδίου, ο Γοβιός ζήτησε ενισχύσεις από τις Σποράδες, που βρίσκονταν Ολύμπιοι επαναστάτες, και κάλεσε να συνδράμουν στην επιχείρησή του τους οπλαρχηγούς Κώτσο και Γιαννάκη Δημητρίου, καθώς και τον αδερφό του, τον Αναγνώστη Γοβιό, οι οποίοι ανταποκρίθηκαν.
Μάχη
Οι ελληνικές δυνάμεις συγκεντρώθηκαν στα Βρυσάκια της Εύβοιας, το βράδυ της 28ης Μαρτίου 1822. Όμως, 1.000 Τούρκοι με επικεφαλής τον Κενάν αγά, αντιλαμβανόμενοι την συγκρότηση των ελληνικών δυνάμεων, εκστράτευσαν από την Χαλκίδα και κατέλαβαν την επίκαιρη θέση των Δύο Βούνων, από όπου έστειλαν ένα τμήμα ιππέων εναντίον του ελληνικού στρατοπέδου. Παρά την συμβουλή του Κώτσου Δημητρίου να περιμένουν την αυγή, ο Αγγελής Γοβιός όρμησε εναντίον των Οθωμανών. Κατά την καταδίωξη όμως των τελευταίων ο Γοβιός έπεσε σε παγίδα που είχαν ετοιμάσει οι εχθροί του στην οποία φονεύτηκε μαζί με τον αδελφό του και τον Κώτσο. Οι περισσότεροι Έλληνες, όμως, αντιλαμβανόμενοι την ενέδρα κατάφεραν να διαφύγουν στον Πύργο της Αγίας Τριάδας.
Τα ακόλουθα γεγονότα
Μετά τον θάνατο του ηρωικού Γοβιού αρχηγοί των Ελληνικών δυνάμεων στα Βρυσάκια έμειναν ο Γιαννάκης Δημητρίου και ο Νικόλαος Τομαράς. Δύο μήνες αργότερα οι Τούρκοι της Χαλκίδας, ενισχυμένοι από τον στρατό του Δράμαλη, επιτέθηκαν εναντίον του στρατοπέδου το οποίο και διέλυσαν. Οι Έλληνες πολεμιστές διασκορπίστηκαν με μόνο τον Νικόλαο Κριεζώτη να παραμένει στην νήσο και να ευελπιστεί για την αποτίναξη του Οθωμανικού ζυγού από την Εύβοια.
Δείτε επίσης
Αγγελής Γοβιός
Πολιορκία της Καρύστου
Παραπομπές
Βιβλιογραφικές πηγές
Βασίλειος Σφυρόερας, «Ήττα των Ελλήνων στα Δύο Βουνά-Θάνατος Αγγελή Γοβγινά», Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τομ. ΙΒ, 1975, σελ. 223-224.
Τρικούπης Σπυρίδων, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, τ. Β', κεφ.ΚΗ, Εκδόσεις Χρ. Γιοβάνης, σελ. 144-167.
Μάχες της Ελληνικής Επανάστασης του 1821
Μάχες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
|
617770
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CE%92%CE%84%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A0%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%B7%CE%B3%CE%BA%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Ντους Β΄ της Προβηγκίας
|
Η Ντους Β΄ της Προβηγκίας ή Γλυκιά Β΄ της Προβηγκίας (ισπανικά: Dulcia, περί το 1162 - 1172) ήταν Κόμισσα της Προβηγκίας και υποκόμισσα του Ζεβοντάν και του Καρλάτ για λίγους μήνες (1166). Η οικογένεια της ο Οίκος της Βαρκελώνης Καταλανικής καταγωγής διεκδίκησε την κομητεία της Προβηγκίας με τον γάμο του προπάππου της Ραϋμόνδου Βερεγγάριου Γ΄ της Βαρκελώνης με την Ντους Α΄ της Προβηγκίας.
Η Ντους Β΄ ήταν το μοναδικό παιδί του Ραϋμόνδου Βερεγγάριου Β΄ της Προβηγκίας και της Ριτσέζας των Πιαστ-Σιλεσίας, κόρης του Βλάντισλαφ Β΄ του Εξόριστου· οι γονείς της παντρεύτηκαν το 1162. Με τη Συνθήκη του Μπωκαίρ (1165) ο Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Β΄ αρραβώνιασε τη μικρή κόρη του με τον Ραϋμόνδο ΣΤ΄ της Τουλούζης μεγαλύτερο γιο και διάδοχο του Ραϋμόνδου Ε΄ της Τουλούζης στη γειτονική Κομητεία της Τουλούζης.
Κόμισσα της Προβηγκίας
Ο Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Β΄ της Προβηγκίας πέθανε την άνοιξη του 1166 στην προσπάθεια του να κατακτήσει τη Νίκαια (1166) και η Ντους Β΄ τον κληρονόμησε στην κομητεία της Προβηγκίας. Ο Ραϋμόνδος Ε΄ της Τουλούζης αμέσως μετά προσπάθησε να επισπεύσει τον γάμο του γιου του με την Ντους και να βρει έναν κατάλληλο σύζυγο για τη μητέρα της. Οι προσπάθειες σταμάτησαν λόγω παρέμβασης του Βασιλιά της Αραγωνίας και κόμη της Βαρκελώνης Αλφόνσου του Τροβαδούρου που ήταν πρώτος ξάδελφος της Ντους και ο πιο στενός συγγενής από την οικογένεια της. Ο Αλφόνσος Β΄ της Αραγωνίας ισχυρίστηκε ότι ο Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Φρειδερίκος Α΄ Βαρβαρόσσα απαλλοτρίωσε την περιοχή για λογαριασμό του (1162), συνεπώς έχει τον τίτλο του Κόμη της Προβηγκίας. Ο Αλφόνσος ο Τροβαδούρος προσπάθησε να κερδίσει χρόνο, ισχυρίστηκε ότι συμφωνεί στους γάμους της Ντους και της μητέρας της αλλά σύντομα ξέσπασαν συγκρούσεις και νίκησε τον Ραϋμόνδο. Μετά τη νίκη του έφτασε στην Προβηγκία στα τέλη του 1166, ο πρώτος ευγενής που του δήλωσε υποτέλεια ήταν ο Γουλιέλμος Ζ΄ του Μονπελιέ, ακολούθησαν οι υπόλοιποι.
Ανατροπή
Ο Αλφόνσος ο Τροβαδούρος παρέδωσε την κυβέρνηση και την κομητεία της Προβηγκίας στον δεύτερο αδελφό του Ραϋμόνδο Βερεγγάριο Γ΄ της Προβηγκίας (1173), αυτόν με τη σειρά του όταν δολοφονήθηκε χωρίς απογόνους διαδέχθηκε ο επόμενος αδελφός του Σάντσο της Προβηγκίας (1181). Η Ντοθς Β΄ δραπέτευσε στη γιαγιά της Βεατρίκη, κόμισσα του Μελγκέιλ. Η Βεατρίκη αποφάσισε να μοιράσει την κομητεία της Μελγκέιλ ανάμεσα στην κόρη της Ερμεσσένντε του Πελέ και στην Ντους Β΄ που ήταν ακόμα αρραβωνιασμένη με τον κόμη της Τουλούζης. Η Ντους Β΄ πέθανε την ίδια χρονιά (1172) σε νηπιακή ακόμα ηλικία και η κληρονομιά της πέρασε ολόκληρη στην ετεροθαλή θεία της Ερμεσσένντε που παντρεύτηκε τον αρραβωνιαστικό της Ραϋμόνδο.
Παραπομπές
Πηγές
Víctor Balaguer, Historia de Cataluña y de la Corona de Aragon, Τόμος. Β΄
Οίκος της Βαρκελώνης
|
170069
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%AC%CE%BA%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B1%CF%82...%20%CE%A3%CF%84%CE%BF%20%CE%A4%CF%83%CE%B1%CE%BA
|
Πράκτορας... Στο Τσακ
|
Το Πράκτορας... Στο Τσακ (πρωτότυπος τίτλος: Chuck) είναι σειρά δράσης-κωμωδίας που δημιουργήθηκε από τους Τζος Σουάρτζ και Κρις Φίντακ. Η ιστορία ξεκινάει με έναν κομπιουτεράκια, ο οποίος λαμβάνει ένα κρυπτογραφημένο μήνυμα από τον κολλεγιακό του φίλο που δουλεύει τώρα στην CIA. Το μήνυμα περιέχει όλα τα μυστικά των μυστικών υπηρεσιών, το οποία εισχωρούν στο μυαλό του Τσακ. Η παραγωγή της σειράε έγινε από την College Hill Pictures, την Wonderland Sound and Vision και την Warner Bros. Television.
Πλοκή
Ο Τσακ είναι ένας 20χρονος που δουλεύει στο Buy more ως επισκευαστής μαζί με τον φίλο του, τον Μόργκαν Κράιμς. Η αδελφή του Τσακ , η Έλι,ψάχνει απεγνωσμένα να βρει για τον αδελφό της μια κοπέλα. Μαζί της συμπρωταγωνιστεί και ο αρραβωνιαστικός της, ο Ντέβον Γούντκομπ (γνωστός και ως "κάπταιν ωραίος"). Τη νύχτα των γενεθλίων του, ο Τσακ λαμβάνει μήνυμα από τον κολεγιακό του φίλο, τον Μπράις Λάρκιν που δουλεύει για τη CIA. Το μήνυμα περιείχε τα μυστικά των κατασκόπων αποκαλούμενο ως Διακομιστής. Η NSA και η CIA στέλνουν πράκτορες, τον συντ/ρχη Τζον Κέισι και την Σάρα Γουόλκερ αντιστοίχως, για να ανακτήσουν το Διακομιστής. Από τη στιγμή που ο Τσακ γίνεται Διακομιστής, την ασφάλειά του την έχουν η Σάρα Γουόλκερ, που παριστάνει την κοπέλα του, και ο Τζον Κέισι, που δουλεύει και αυτός στο Buy More.
Κύκλοι
Πρώτος (2007-2008)
1.Chuck Versus the Intersect (Pilot)
2.Chuck Versus the Helicopter
3.Chuck Versus the Tango
4.Chuck Versus the Wookiee
5.Chuck Versus the Sizzling Shrimp
6.Chuck Versus the Sandworm
7.Chuck Versus the Alma Mater
8.Chuck Versus the Truth
9.Chuck Versus the Imported Hard Salami
10.Chuck Versus the Nemesis
11.Chuck Versus the Crown Vic
12.Chuck Versus the Undercover Lover
13.Chuck Versus the Marlin
Δεύτερος (2008-2009)
1.Chuck Versus the First Date
2.Chuck Versus the Seduction
3.Chuck Versus the Break-Up
4.Chuck Versus the Cougars
5.Chuck Versus Tom Sawyer
6.Chuck Versus the Ex
7.Chuck Versus the Fat Lady
8.Chuck Versus the Gravitron
9.Chuck Versus the Sensei
10.Chuck Versus the Delorean
11.Chuck Versus Santa Claus
12.Chuck Versus the Third Dimension
13.Chuck Versus the Suburbs
14.Chuck Versus the Best Friend
15.Chuck Versus the Beefcake
16.Chuck Versus the Lethal Weapon
17.Chuck Versus the Predator
18.Chuck Versus the Broken Heart
19.Chuck Versus the Dream Job
20.Chuck Versus the First Kill
21.Chuck Versus the Colonel
22.Chuck Versus the Ring
Τρίτος (2010)
1.Chuck Versus the Pink Slip
2.Chuck Versus the Three Words
3.Chuck Versus the Angel of Death
4.Chuck Versus Operation Awesome
5.Chuck Versus First Class
6.Chuck Versus the Nacho Sampler
7.Chuck Versus The Mask
8.Chuck Versus the Fake Name
9.Chuck Versus The Beard
10.Chuck Versus the Tic Tac
11.Chuck Versus the Final Exam
12.Chuck Versus the American Hero
13.Chuck Versus the Other Guy
14.Chuck Versus the Honeymooners
15.Chuck Versus the Role Models
16.Chuck Versus the Tooth
17.Chuck Versus the Living Dead
18.Chuck Versus the Subway
19.Chuck Versus the Ring: Part 2
Τέταρτος (2010-2011)
1.Chuck Versus the Anniversary
2.Chuck Versus the Suitcase
3.Chuck Versus the Cubic Z
4.Chuck Versus the Coup D'Etat
5.Chuck Versus the Couch Look
6.Chuck Versus the Aisle of Terror
7.Chuck Versus the First Fight
8.Chuck Versus the Fear of Death
9.Chuck Versus Phase Three
10.Chuck Versus the Leftovers
11.Chuck Versus the Balcony
12.Chuck Versus the Gobbler
13.Chuck Versus the Push Mix
14.Chuck Versus the Seduction Impossible
15.Chuck Versus the Cat Squad
16.Chuck Versus the Masquerade
17.Chuck Versus the First Bank of Evil
Πέμπτος (2011-2012)
Προβολή
Ο πρώτος κύκλος προβλήθηκε απί τις 24 Σεπτεμβρίου του 2007 και ολοκληρώθηκε στις 24 Ιανουαρίου του 2008 σε 13 επεισόδια. Ο δεύτερος κύκλος ξεκίνησε στις 29 Σεπτεμβρίου του 2008 και ολοκληρώθηκε στις 27 Απριλίου του 2009 σε 22 επεισόδια. Ο τρίτος κύκλος ξεκίνησε στις 10 Ιανουαρίου του 2010 και ολοκληρώθηκε στις 24 Μαΐου του ίδιου έτους σε 19 επεισόδια. Ο τέταρτος κύκλος της σειρας ξεκίνησε στις 20 Σεπτεμβρίου του 2010 και ολοκληρώθηκε στις 16 Μαΐου του 2011 με 24 επεισόδια. Ο πέμπτος και τελευταίος κύκλος της σειράς ξεκίνησε στις 28 Οκτωβρίου του 2011 και ολοκληρώθηκε στις 27 Ιανουαρίου του 2012 με 13 επεισόδια.
Επισκόπηση
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα
Chuck στο ΤV.com
Αμερικανικές τηλεοπτικές σειρές
Κωμικές τηλεοπτικές σειρές
Τηλεοπτικές σειρές του NBC
|
111499
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%89%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%82
|
Αλέξανδρος Ήλιος
|
Ο Αλέξανδρος Ήλιος (40 π.Χ. - ...) ήταν πρίγκιπας της Αιγύπτου, μέλος της Δυναστείας των Πτολεμαίων, οι οποίοι κυβέρνησαν τη χώρα καθ’ όλη τη διάρκεια της ελληνιστικής περιόδου. Ήταν ο μεγαλύτερος γιος της Κλεοπάτρας Ζ' και του Ρωμαίου στρατιωτικού και πολιτικού Μάρκου Αντώνιου. Ήρθε στον κόσμο μαζί με τη δίδυμη αδερφή του, Κλεοπάτρα Σελήνη, ενώ διέθετε ακόμη έναν μικρότερο αδερφό, τον Πτολεμαίο Φιλάδελφο.
Βιογραφικά στοιχεία
Μετά τη νίκη του στη Μάχη των Φιλίππων, ο Μάρκος Αντώνιος έγινε κύριος του ανατολικού τμήματος της ρωμαϊκής επικράτειας. Στην Ταρσό συναντήθηκε με τη σύντροφο του αποθανόντος προστάτη του, Ιουλίου Καίσαρα, την Κλεοπάτρα, βασίλισσα της Αιγύπτου. Οι δυο τους έγιναν σύμμαχοι και εραστές και πέρασαν μαζί τον χειμώνα του 41 – 40 π.Χ. στην Αλεξάνδρεια. Την περίοδο αυτή ο Αντώνιος ικανοποίησε ορισμένες επιθυμίες της βασίλισσας, παραχωρώντας της εδάφη και θανατώνοντας ορισμένους από τους εχθρούς της. Την άνοιξη του 40 π.Χ. ο Αντώνιος έφυγε από την Αίγυπτο με προορισμό την Αθήνα και κατόπιν την Ιταλία. Εκεί ανανέωσε τη συμμαχία του με τον θετό γιο του Καίσαρα, τον Οκταβιανό, συμφωνία που σφραγίστηκε με γάμο ανάμεσα στον ίδιο και τη χήρα αδερφή του Οκταβιανού, την Οκταβία. Οι ανατολικές επαρχίες του δόθηκαν επισήμως ως περιοχή εξουσίας, μα εκείνος παρέμεινε στη Ρώμη ως το τέλος του 39 π.Χ. διευθετώντας το όποιο θέμα διαμέσου των λεγάτων του, οι οποίοι και απέκρουσαν εισβολή των Πάρθων.
Λίγο μετά την αναχώρηση του Αντωνίου από την Αίγυπτο, η Κλεοπάτρα έφερε στον κόσμο δίδυμα, ένα κορίτσι κι ένα αγόρι, που παρομοιάστηκαν με τις δίδυμες θεότητες της Σελήνης και του Ήλιου. Έτσι ονομάστηκαν Αλέξανδρος Ήλιος και Κλεοπάτρα Σελήνη. Ο Αντώνιος έφυγε από την Ιταλία το 39 π.Χ. ώστε να μεταφέρει το σπίτι του στην Αθήνα, στο πλάι της συζύγου του, της Οκταβίας. Δεν κινήθηκε ανατολικότερα παρά το 36 π.Χ., οπότε και πήγε στη Συρία, χωρίς τη σύζυγό του, για να οδηγήσει ο ίδιος μια μεγάλη εκστρατεία κατά των Πάρθων. Ωστόσο είχε επιθυμήσει να σμίξει ξανά με την Κλεοπάτρα και, επιπροσθέτως, είχε ανάγκη την οικονομική στήριξη της Αιγύπτου. Κάλεσε κοντά του τη Βασίλισσα στη Συρία και ο δεσμός τους συνεχίστηκε. Απέκτησαν έναν ακόμη γιο, τον Πτολεμαίο Φιλάδελφο.
Οι αρχαίες πηγές αναφέρουν πως τα επόμενα χρόνια ο Αντώνιος ικανοποιούσε μια σειρά από εδαφικές επιθυμίες της Κλεοπάτρας, φτάνοντας στο σημείο να γυρίσει την πλάτη στα συμφέροντα της Ρώμης. Αρνήθηκε οικονομική βοήθεια από τη σύζυγό του, Οκταβία, και έδωσε αφορμές για πόλεμο στον Οκταβιανό, ο οποίος από την πλευρά του τις αναζητούσε. Οι κυριότερες αυτών ήταν η ανακοίνωση του διαζυγίου του από τη Ρωμαία σύζυγό του, ώστε να πάψει η Κλεοπάτρα να διαθέτει το στάτους απλής ερωμένης, η τέλεση του Θριάμβου του μετά τη νίκη του κατά των Αρμενίων στην Αλεξάνδρεια και όχι στην Ιερά Οδό της Ρώμης , και τέλος μια μεγαλόπρεπη τελετή στην οποία παραχώρησε τεράστια εδάφη της αυτοκρατορίας στην Κλεοπάτρα και τα παιδιά της. Στον Αλέξανδρο Ήλιο, ο οποίος παραβρέθηκε ντυμένος με ένδυμα Μήδου βασιλιά, αποδόθηκε η Αρμενία, η Μηδία και η Παρθία, εδάφη που προς το παρόν δεν βρισκόταν υπό την ηγεμονία των Ρωμαίων, αλλά τα οποία ο Αντώνιος σκόπευε να καταλάβει σύντομα. Ο Αλέξανδρος τελικά αρραβωνιάστηκε την Ιωτάπη, κόρη του βασιλιά της Μηδίας, του Αρταβάζδη Β'. Πρακτικά ο ιστορικός Πλούταρχος δεν αναφέρει ποιο από τα δύο αγόρια, ο Αλέξανδρος ή ο Πτολεμαίος Φιλάδελφος επρόκειτο να γίνει σύζυγός της, ωστόσο είναι λογικό πως πρόκειται για τον Αλέξανδρο αν κρίνει κανείς από τα εδάφη που του αποδόθηκαν.
Η προκλητική συμπεριφορά του Αντωνίου οδήγησε σε πόλεμο ανάμεσα στη Ρώμη και την Αίγυπτο, ο οποίος και κρίθηκε οριστικά στη Ναυμαχία του Ακτίου, σε ελληνικά ύδατα, το 31 π.Χ. Πρόκειται για την τελευταία μάχη της Αιγύπτου σαν ανεξάρτητο έθνος κατά την αρχαιότητα. Ο Οκταβιανός νίκησε κατά κράτος τον Αντώνιο και την Κλεοπάτρα, και μπήκε νικητής στην πόλη της Αλεξάνδρειας την επόμενη χρονιά. Πρώτα ο Αντώνιος και η λίγο αργότερα η Κλεοπάτρα οδηγήθηκαν στην αυτοκτονία, αφήνοντας πλέον τη χώρα στα χέρια του Οκταβιανού, ο οποίος και τη μετέτρεψε σε ρωμαϊκή επαρχία. Τα παιδιά τους, τα δίδυμα Αλέξανδρος Ήλιος, Κλεοπάτρα Σελήνη και Πτολεμαίος Φιλάδελφος μεταφέρθηκαν στη Ρώμη, όπου παρέλασαν με αλυσίδες στον Θριάμβο του Οκταβιανού.
Την ανατροφή τους αργότερα ανέλαβε η Οκταβία, όπως και όλων των παιδιών που απέκτησε ποτέ ο Αντώνιος. Εκεί τα ίχνη του Αλέξανδρου και του Πτολεμαίου χάνονται, επιτρέποντας στους σύγχρονους μελετητές να κάνουν απλώς κάποιες υποθέσεις σχετικά με το τι απέγιναν. Μια εκδοχή θέλει τον Αλέξανδρο να πέθανε το 29 π.Χ. λίγο μετά τον Θρίαμβο του Οκταβιανού, καθώς δεν είναι γνωστά στοιχειά για τυχόν στρατιωτική ή πολιτική του καριέρα. Μια άλλη εκδοχή τον θέλει να ενηλικιώνεται και να μεταβαίνει στην Αφρική, όταν η αδερφή του Κλεοπάτρα Σελήνη, παντρεύτηκε τον βασιλιά Ιόβα Β’ της Νουμιδίας. Δεν μας είναι επίσης γνωστά στοιχεία σχετικά με συζύγους ή τέκνα του.
Χρονολόγιο
Ο ένας από τους δορυφόρος του αστεροειδή 216 Κλεοπάτρα, Αλεξήλιος, πήρε το όνομά του από τον Αλέξανδρο Ήλιο.
Δείτε επίσης
Δυναστεία των Πτολεμαίων
Αρχαία Αίγυπτος
Ελληνιστική Περίοδος
Παραπομπές
Πηγές
Βιογραφία από τον Christopher Bennett.
The House of Ptolemy,by E. R. Bevan Κεφάλαιο 13
Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι, Αντώνιος
Δίων Κάσσιος, Ρωμαϊκή Ιστορία
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Δυναστεία των Πτολεμαίων
Ελληνιστική περίοδος
|
53573
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%AD%CE%BB%CE%B7%CF%82%20%CE%A3%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%82
|
Βαγγέλης Σκουβαράς
|
Ο Βαγγέλης Α. Σκουβαράς (Βαρνάβας Αττικής, 1921 – Αθήνα, 1983) ήταν Έλληνας φιλόλογος, λαογράφος και αρχειοδίφης, ο οποίος μελέτησε εκτεταμένα τις ιστορικές βιβλιοθήκες της Θεσσαλίας.
Οι γονείς του Σκουβαρά ήταν αρβανίτικης καταγωγής και ο πατέρας του ήταν δάσκαλος. Κατά τις διάφορες μεταθέσεις του πατέρα του, ο μικρός Σκουβαράς μπόρεσε να γνωρίσει τη Σύρο, την Καρδίτσα, τη Βοιωτία και την Αττική. Το 1939 έγινε δεκτός στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά έναν χρόνο μετά, με την έναρξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου, αναγκάστηκε να διακόψει τις σπουδές του για να υπηρετήσει στην Ελληνική Αεροπορία.
Το 1942 διέφυγε από την κατεχόμενη Ελλάδα στην Αίγυπτο. Εκεί εργάσθηκε ως δάσκαλος στο Ελληνικό Γυμνάσιο της Μανσούρας. Το 1944 επέστρεψε στην Ελλάδα, αλλά κατά τα Δεκεμβριανά του 1944 συνελήφθη από τους Βρετανούς, οι οποίοι τον εξόρισαν και πάλι στην Αίγυπτο. Με την επάνοδό του από την εξορία στην Αίγυπτο, ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1947), αλλά αμέσως μετά συνελήφθη για δεύτερη φορά ως αριστερός και εξορίσθηκε στη Μακρόνησο.
Αμέσως μετά τον Εμφύλιο, ως αριστερός δεν μπορούσε να βρει εύκολα θέση σε δημόσιο σχολείο. Έτσι το 1952 άρχισε να διδάσκει στο Πολυμέρειο Γυμνάσιο Ζαγοράς, το οποίο τον καιρό εκείνο ήταν ακόμα ιδιωτικό. Τελικά το 1955 διορίσθηκε δημόσιος καθηγητής στο Γυμνάσιο Αλμυρού, για να αποσπασθεί αμέσως στο Γυμνάσιο Ζαγοράς. Ως καθηγητής, γυμνασιάρχης, επιθεωρητής και επόπτης μέσης εκπαίδευσης, υπηρέτησε σε πολλά σχολεία στη Μαγνησία, τον Πειραιά, την περιφέρεια Καρδίτσας, το Μεσολόγγι, την Τρίπολη και την Αθήνα.
Από τον καιρό που άρχισε να εργάζεται στη Ζαγορά, ενδιαφέρθηκε για την ιστορία και τη λαογραφία της Θεσσαλίας. Μελέτησε και καταλογογράφησε τα χειρόγραφα και τα αρχέτυπα των βιβλιοθηκών των ιστορικών σχολών της Ζαγοράς, των Μηλεών και της Τσαριτσάνης. Κατέγραψε επίσης πολλά δημοτικά τραγούδια της περιοχής και δημοσίευσε πολλές φιλολογικές, παλαιογραφικές και λαογραφικές μελέτες.
Από το 1964 άρχισε να εργάζεται ως συντάκτης του Μεσαιωνικού Αρχείου της Ακαδημίας Αθηνών και από τη θέση αυτή συνέχισε το ερευνητικό του έργο στις βιβλιοθήκες των Μετεώρων, της Μονής Ολυμπιώτισσας (κοντά στην Ελασσόνα), της Λάρισας και των «Τριών Ιεραρχών» Βόλου. Το 1967 αναγορεύθηκε διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών με τη διατριβή «Στηλιτευτικά κείμενα κατά των Αναβαπτιστών του IH΄ αιώνος».
Κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών, παύθηκε από οποιαδήποτε δημόσια θέση. Το 1968 προσπάθησε ανεπιτυχώς να εκλεγεί καθηγητής στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Τελικά εκλέχθηκε καθηγητής της Νέας Ελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1978, τέσσερα χρόνια μετά την πτώση της Δικτατορίας.
Πέθανε ξαφνικά το 1983, λίγο πριν κυκλοφορήσει ο δεύτερος τόμος που είχε γράψει με ιστορικά και λαογραφικά του Πηλίου (Πηλιορείτικα Β΄).
Παραπομπές
Άλλες πηγές
Α. Τ. Μουρτζόπουλος, «Επιλογικό σημείωμα» στο βιβλίο του Β. Σκουβαρά, Πηλιορείτικα β΄. Εκδ. Οίκος «Αστήρ», Αθήνα 1983, σσ. 255–268.
«Ευάγγελος Σκουβαράς» — Βιογραφικά στοιχεία από τον ιστοχώρο του δήμου Ζαγοράς.
Έλληνες φιλόλογοι
Έλληνες λαογράφοι
|
636192
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B1%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%92%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%AC%2C%20%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9D%CE%B1%CE%B2%CE%AC%CF%81%CF%81%CE%B1%CF%82
|
Ιωάννα των Βαλουά, βασίλισσα της Ναβάρρας
|
Η Ιωάννα, γαλλ. Jeanne (24 Ιουνίου 1343 - 3 Νοεμβρίου 1373) από τον Οίκο των Βαλουά γεννήθηκε πριγκίπισσα της Γαλλίας και με τον γάμο της έγινε βασίλισσα της Ναβάρρας.
Βιογραφία
Ήταν η πρώτη κόρη του Ιωάννη Β΄ της Γαλλίας και της Μπόννης του Οίκου του Λουξεμβούργου, κόρης του Ιωάννη της Βοημίας.
Γεννήθηκε στο Σατωνέφ-συρ-Λουάρ και αρχικά είχε μνηστευθεί με τον Ιωάννη, γιο του Ιωάννη Γ΄ δούκα της Βραβάντης, αλλά ο γάμος τελικά δεν έγινε. Παντρεύτηκε τον 2ο εξάδελφό της Κάρολο Β΄ της Ναβάρρας στο Σατώ ντυ Βιβιέ, κοντά στο Φοντεναί-Τρεζινύ, στο Μπρι του Κουτεβρώλ.
Απεβίωσε σε ηλικία 30 ετών στο Εβρέ και τάφηκε στο βασιλικό αββαείο του Σαιν-Ντενί.
Οικογένεια
Παντρεύτηκε το 1362 τον Κάρολο Β΄ των Εβρέ βασιλιά της Ναβάρρας και είχε τέκνα:
Μαρία 1360-μετά το 1400, παντρεύτηκε τον Αλφόνσο της Αραγόνας, δούκα της Γκάνδια.
Κάρολος Γ΄ 1361-1425, βασιλιάς της Ναβάρρας.
Μπόννη 1364-μετά το 1389.
Πέτρος 1366-1412, κόμης του Μορταίν, νυμφεύτηκε την Αικατερίνη, κόρη του Πέτρου Β΄ κόμη του Αλανσόν.
Ιωάννα 1370-1437, παντρεύτηκε τον Ερρίκο Δ΄ των Ανζού-Λάνκαστερ της Αγγλίας.
Λευκή 1370-1385, απεβ. 15 ετών.
Πρόγονοι
Παραπομπές
Πηγές
Charles Cawley, Medieval Lands, CAPET
"Pierre de Navarre, comte de Mortain". Corpus (École nationale des chartes). Testaments enregistrés au Parlement de Paris sous le règne de Charles VI (in French). Sorbonne.
Οίκος των Βαλουά
Βασίλισσες της Ναβάρρας
Γαλλίδες κόμισσες
|
218619
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%82%20%CE%A4%CE%B6%CE%AD%CE%BA%CE%B7%CF%82
|
Άγγελος Τζέκης
|
Ο Άγγελος Τζέκης (1951 - 19 Ιουνίου 2011) ήταν Έλληνας πολιτικός.
Βιογραφικά στοιχεία Γεννήθηκε στην Πορταριά Χαλκιδικής το 1951 και σπούδασε πολιτικές & οικονομικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εργαζόταν στην Κεντρική Υπηρεσία Διαχειρίσεως Εγχωρίων Προϊόντων (ΚΥΔΕΠ), όπου ανέπτυξε έντονη συνδικαλιστική δράση. Στη συνέχεια εργάστηκε στο υπουργείο γεωργίας και στην Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Θεσσαλονίκης. Από το 1982 εντάχθηκε στο Κ.Κ.Ε., με την σημαία του οποίου εξελέγη βουλευτής Β΄ Θεσσαλονίκης το 2000, 2004 και 2009.Βιογραφικό Τζέκη, από την Βουλή των Ελλήνων Ήταν έγγαμος και είχε δυο κόρες.
Απεβίωσε στις 19 Ιουνίου 2011, στην Θεσσαλονίκη.
Παραπομπές
Βουλευτές εκλεγμένοι με το ΚΚΕ
Έλληνες κομμουνιστές
Βουλευτές Β΄ Θεσσαλονίκης
|
62428
|
https://el.wikipedia.org/wiki/350%20%CF%80.%CE%A7.
|
350 π.Χ.
|
Γεγονότα
Ο βασιλιάς της Μακεδονίας, Φίλιππος Β', ανατρέπει τον ηγεμόνα των Μολοσσών, Αρύββα, τοποθετώντας στο θρόνο της Ηπείρου τον αδερφό της συζύγου του, Ολυμπιάδας, Αλέξανδρο Α'.
Γεννήσεις
Κάσσανδρος, βασιλιάς της Μακεδονίας
Θάνατοι
Αρτεμισία Β', αδελφή, σύζυγος και διάδοχος του βασιλιά Μαυσώλου της Καρίας
Έτη
|
449613
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%BD%CE%AC%CE%BA
|
Καρνάκ
|
Ο όρος Καρνάκ μπορεί να αναφέρεται σε:
Καρνάκ (Αίγυπτος) για την αρχαιολογική περιοχή στην Αίγυπτο
Καρνάκ (Γαλλία) για την αρχαιολογική περιοχή στη Γαλλία
|
301069
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%BA
|
Μπαστάκ
|
Η Μπαστάκ είναι πόλη και πρωτεύουσα της περιοχής Μπαστάκ της επαρχίας Χορμοζγκάν του Ιράν. Στην απογραφή του 2006, είχε 8.376 κατοίκους. Οι κάτοικοι της πόλης μιλούν τα "Μπαστακί", μια διάλεκτο των Περσικών.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πόλεις του Ιράν
|
278948
|
https://el.wikipedia.org/wiki/2180%20%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CE%B1
|
2180 Μαργιαλένα
|
Η Μαργιαλένα (Marjaleena) είναι ένας αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 11,078. Ανακαλύφθηκε το 1940 από τον Φινλανδό αστρονόμο Χέικι Αλικόσκι, που παρατηρούσε από το Τούρκου της Φινλανδίας, και πήρε το όνομά του από το βαφτιστικό όνομα της κόρης του Αλικόσκι, Μαργιαλένα Τζόνσον (Marjaleena Johnsson).
Φυσικά χαρακτηριστικά
Τα φυσικά χαρακτηριστικά της Μαργιαλένα είναι άγνωστα.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
Μαργιαλενα
|
301861
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AD%CF%81%CE%B9%CE%BF%20%CE%91%CE%84%20%CE%91%CF%84%CF%83%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CF%8C%CE%BB%CE%B9
|
Νέριο Α΄ Ατσαγιόλι
|
Ο Νέριο Α΄ Ατσαγιόλι (πλήρες όνομα Ραϊνέριο Ατσαγιόλι, ιταλικά : Rainerio "Neri" Acciaiuoli) ( ; - Κόρινθος 25 Νοεμβρίου 1394), ήταν Ιταλός αριστοκράτης και έμπορος από τη Φλωρεντία της οικογένειας των Ατσαγιόλι, που κατάφερε κι έγινε αρχικά βαρώνος της Βοστίτσας (1363 - 1391), αυθέντης της Κορίνθου και Δούκας των Αθηνών (1388-1394), γενάρχης της οικογένειας Ατσαγιόλι, δουκών της Αθήνας.
Καταγωγή
Γεννήθηκε στη Φλωρεντία κι ήταν γιος του Τζάκοπο Ατσαγιόλι (Giacopo Acciaiuoli, ; - 1356) και της Μπαρτολομμέα Ρικασόλι (Bartolommea Ricasoli). Αδελφοί του ήταν ο Άγγελος Β΄ Ατσαγιόλι, ο Δονάτος Ατσαγιόλι και ο Ιωάννης Γ΄ Ατσαγιόλι. Ο Νέριο ήταν ανιψιός αλλά και υιοθετημένος γιος του Νικολό Ατσαγιόλι που χρημάτισε βάιλος (επίτροπος) του Πριγκιπάτου της Αχαΐας όπου κατείχε πολλά φέουδα και κάστρα. Από αυτά το μεγαλύτερο μέρος το άφησε κληρονομιά στον γιο του Άγγελο Ατσαγιόλι και το υπόλοιπο στον ανιψιό και θετό γιό του Άγγελο Α΄ Ατσαγιόλι, που έγινε αρχιεπίσκοπος και βαρόνος της Πάτρας. Ο Άγγελο, επειδή ήταν πολύ απασχολημένος με τις περιουσίες που είχε κληρονομήσει στην Ιταλία, έφερε το 1371, τον ξάδελφό του Νέριο στο Πριγκιπάτο της Αχαΐας και τον διόρισε επίτροπο φρούραρχο στη Κόρινθο. Προηγουμένως είχε προσπαθήσει ο αδελφός του Ιωάννης να τον παντρέψει με την Φιορέντσα, κόρη του Ιωάννη Σανούδου και να αποκτήσει η οικογένεια το Δουκάτο του Αρχιπελάγους άλλα δεν ευδοκίμησε, γιατί δεν ήταν Βενετός.
Το 1363, αγοράζει από την Μαρία των Βουρβόνων, τη Βαρωνία της Βοστίτσας (Vostitza) και τη Βαρωνία του Γερακίου (Nivelet). Έτσι όταν το 1371, ανέλαβε την επιτροπεία της Κορίνθου, η εξουσία του απλωνόταν σε μεγάλο μέρος των νότιων ακτών του Κορινθιακού κόλπου, θέσεις που θα του χρησίμευαν αργότερα σαν βάση για να επιτεθεί στους Καταλανούς της Αττικής.
Κατακτήσεις
Ο Νέριο αποδείχτηκε πολύ δραστήριος και φιλόδοξος.
Σύνοδος των Θηβών
Την 1η Οκτωβρίου του 1373, πήρε μέρος στη σύνοδο των Φράγκων στη Θήβα, την οποία είχε συγκαλέσει ο Πάπας Γρηγόριος ΙΑ΄ ώστε να τους πείσει να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να αποκρούσουν την οθωμανική επέκταση. Ο πάπας στην πρόσκληση, τον αναγνώριζε ως «ηγεμόνα Κορίνθου». Η σύνοδος απέβει άκαρπη. Ενώ όλοι συμφώνησαν για τον κίνδυνο, οι μεταξύ τους ανταγωνισμοί (πολλές φορές αθέμιτοι) και αιματηρές συγκρούσεις, δεν θα τους επέτρεπαν να τον αντιμετωπίσουν. Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα υπήρξε η συμπεριφορά του Νέριο τα επόμενα χρόνια, αλλά και η μετέπειτα αιχμαλωσία του.
Η κατάληψη των Μεγάρων και η προετοιμασία
Το 1374, με την δικαιολογία ότι οι Καταλανοί που εξουσίαζαν την Αττική δεν του παρέδιδαν κάποιους φυγάδες υπηκόους του, καταλαμβάνει τα Μέγαρα και επιστρέφει στην Κόρινθο με κάποιος διακεκριμένους αιχμαλώτους. Η θέση των Μεγάρων στην Αττική του έδινε πλεονέκτημα, για να διώξει τους Καταλανούς από το Δουκάτο των Αθηνών, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή. Οι Καταλανοί της Αθήνας αδυνατούν να αμυνθούν λόγω του ότι τους απασχολούσαν εσωτερικές προστριβές που εντάθηκαν πιθανότατα μέσα στο καλοκαίρι του 1374. Ακόμα χειρότερα το 1374, πεθαίνει ο γενικός επίτροπος Ματθαίος ντε Περάλτα, με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν ταραχές και να μην είναι σε θέση να πραγματοποιήσουν αντεπίθεση στον Νέριο.
Το 1379, ο Νέριο επιτρέπει την διέλευση από την Κόρινθο και τα Μέγαρα των στρατιωτών της Εταιρείας των Ναβαρραίων, ώστε να επιτεθούν στη Θήβα. Αργότερα το 1380, η πόλη των Αθηνών δέχεται επιθέσεις από τους Ναβαρραίους που αντιμετωπίστηκαν, αλλά αποδυνάμωσαν ακόμα περισσότερο το δουκάτο.
Ο ίδιος σαν καλός διπλωμάτης φρόντισε να έχει καλές σχέσεις με τους υπόλοιπους γείτονές του, Έλληνες και Λατίνους. Γιαυτό το σκοπό παντρεύει την μεγαλύτερη κόρη του, την Βαρθολομαία, που λέγανε ότι ήταν η ομορφότερη στην εποχή της, με τον Θεόδωρο Α΄ Παλαιολόγο, που ήταν Δεσπότης του Μυστρά και του υποσχέθηκε σαν προίκα μελλοντικές κατακτήσεις της Κορίνθου. Έτσι εξασφάλιζε και την συμμαχία του Μανουήλ Β´ Παλαιολόγου, που εκείνη την εποχή ήταν αντιπροσωπος του αυτοκράτορα στη Θεσσαλονίκη. Ο ίδιος παντρεύεται γυναίκα από την ισχυρή φεουδαρχική οικογένεια Σακαρένο της Εύβοιας.
Η κατάληψη του Δουκάτου των Αθηνών
Με την πρόφαση ότι ο γαμπρός του στο Μυστρά κινδυνεύει από τους Ναββαρραίους αρχίζει να συγκεντρώνει στρατό. Αρχές του 1385 λέγεται ότι είχε συγκεντρώσει 800 Αλβανούς ιππείς, 70 λογχοφόρους και ένα μεγάλο αριθμό πεζικάριων. Μίσθωσε και πλοίο από το Δουκάτο της Κάντια (Κρήτη), με την δικαιολογία της προστασίας του Σαρωνικού και Κορινθιακού κόλπου από τούρκους πειρατές. Αφού προετοιμάστηκε, με αφορμή την απόρριψη του αρραβώνα, του αδελφού της συζύγου του, Πέτρου Σακαρένο από την Μαρία Φαδρίκ κόμισσας των Σαλώνων, δημιουργεί αναστάτωση στο Καταλανικό Δουκάτο και επιτίθεται σε όλη την έκτασή του, από τα Σάλωνα έως την Αθήνα και με τη γαλέρα του στον Πειραιά. Δεν είναι γνωστή η ημερομηνία της επίθεσης, αλλά τον Ιούλιο του 1385, κατέλαβε την Αθήνα, εκτός της Ακρόπολης και αυτοανακηρύσσεται Δούκας των Αθηνών, όπως και «Αυθέντης της Κορίνθου». Στις 2 Μαΐου του 1388 ολοκλήρωσε την κατάκτηση του Δουκάτου με την κατάληψη της Ακρόπολης μετά από πολύμηνη ηρωική υπεράσπιση από τον Πέτρο ντε Πάου.
Για λόγους νομιμότητας και τυπικότητας, ζήτησε από τον Λαδίσλαος βασιλέα της Νεαπόλεως και άρχοντα της Αχαΐας να του απονείμει τον τίτλο του Δούκα των Αθηνών. Ο Λαδίσλαος αναγνωρίζοντας τις υπηρεσίες που είχε προσφέρει στον ίδιο και στον πατέρα του, αλλά και για τους αγώνες του στην εκδίωξη των Καταλανών του απένειμε τον τίτλο με έγγραφο που εκδόθηκε στην Βαλέτα στις 11 Ιανουαρίου του 1394.
Η στάση του προς τους Αθηναίους
Η πολιτική που κράτησε προς τους πολίτες της Αθήνας χαρακτηρίζεται «φιλελληνική». Δεν ήταν φιλέλληνας για συναισθηματικούς λόγους, αλλά για πολιτικούς. Από την πρώτη στιγμή τα ελληνικά έγιναν η επίσημη γλώσσα της κυβέρνησης. Η κόρη του η Κοντέσα της Κεφαλλονιάς, που θεωρείτο η πιο μορφωμένη στην Λατινική Ανατολή, χρησιμοποιούσε την ελληνική γραφή στα δημόσια έγγραφά της. Στενοί συνεργάτες του Νέριο ήταν Έλληνες, όπως ο Νικόλαος Μακρής και Δαμιανός Φιλόμαχος. Ο πάντα χρήσιμος Δημήτριος Ρέντης συνέχισε να είναι νοτάριος (συμβολαιογράφος) στην πόλη, παρότι υπήρξε συνεργάτης των Καταλανών. Σε μερικές περιπτώσεις επιτρεπόταν στους «γεροντότερους» να συμμετέχουν στην τοπική διακυβέρνηση, περίπου όπως γίνεται αργότερα επί τουρκοκρατίας με τον θεσμό της δημογεροντίας. Δεν ήταν περίεργο Φράγκοι που είχαν μείνει πολλά χρόνια στην Αθήνα να εξελληνίζουν το όνομά τους, όπως κάποιος που το επίθετό του από Medici το είχε εξελληνίσει σε Ιατρός.
Αυτή η φιλική στάση προς τους υπηκόους του, τόσο στην Αθήνα όσο και στην Κόρινθο, απέδωσε αργότερα στην αιχμαλωσία του. Κατά την διάρκειά της, οι υπήκοοί του έμειναν πιστοί στο πρόσωπό του και δεν άδραξαν την ευκαιρία να αντιδράσουν εναντίον της εξουσίας του.
Η απληστία και η παγίδα
Η απληστία
Επειδή πριν από τους Καταλανούς τα φέουδα του Άργους και της Ναυπλίας ανήκαν στο Γαλλικό τότε δουκάτο της Αθήνας, ο Νέριο θεωρούσε ότι, μετά την κατάληψη του δουκάτου της Αθήνας, του ανήκαν και ότι οι κατακτήσεις του δεν θα ήταν ολοκληρωμένες χωρίς αυτά. Εξάλλου τη χρονιά που καταλαμβάνει την Ακρόπολη (1388), πεθαίνει ο Πέτρος Κορνάρος, σύζυγος της Μαρίας του Ανγκιάν, στην οποία ανήκαν αυτά τα φέουδα. Η χήρα είχε επίγνωση πόσο μεγάλος ήταν ο κίνδυνος και λόγω του ότι ο άλλος γείτονας της, ο Δεσπότης του Μυστρά, που κατείχε το κοντινό Άστρος, ήταν γαμπρός του Νέριο. Προκειμένου να εξασφαλίσει κάποια έσοδα, παραχώρησε (μέσα στο 1388) τα κυριαρχικά της δικαιώματα στη Δημοκρατία της Βενετίας, με αντάλλαγμα κάποιες ετήσιες προσόδους για την ίδια και τους κληρονόμους της.
Άμεσα το έτος 1388, πριν ακόμα ο επίτροπος της Βενετίας (κάποιος Μalipiero) αναλάβει την περιουσία της χήρας του Ανγκιάν, ο Δεσπότης του Μυστρά παρακινούμενος από τον πεθερό του Νέριο καταλαμβάνει το Άργος με πραξικόπημα, αγνοώντας την πανίσχυρη Δημοκρατία. Αυτό εξόργισε την Βενετία, η οποία κατηγορεί τον Νέριο ότι φιλοξενεί στο λιμάνι των Μεγάρων Τούρκους πειρατές που προκαλούν ζημιά στις αποικίες της και έδωσε εντολή να διακοπεί κάθε εμπορική συναλλαγή με τις κτίσεις του Νέριο και του γαμπρού του στον Μυστρά.
Η απληστία του Νέριο δημιουργεί προβλήματα στην Αθήνα και στις άλλες κτήσεις του, αλλά και στον σύμμαχο και «συνένοχο» γαμπρό του στο Μυστρά. Δεν μπορούν πλέον να δώσουν προϊόντα που τους περισσεύουν, ούτε να λάβουν αυτά που έχουν ανάγκη.
Η παγίδα
Επιπλέον η Βενετία αναθέτει την σύλληψη του Νέριο στον Πέτρο του Σαν Σουπεράνο, αρχηγό μιας μισθοφορικής ομάδας γνωστής ως Εταιρεία των Ναβαρραίων, οι οποίοι δεν φημίζονταν για τους θεμιτούς τρόπους δράσης τους. Ο Πέτρο στις 10 Σεπτεμβρίου του 1389, ζητάει από τον Νέριο συνάντηση, με την δικαιολογία ότι θέλει να συζητήσει μαζί του εμπιστευτικά θέματα που αφορούσαν το Άργος. Κατάφερε όμως να τον απομονώσει από τους στρατιώτες του και να τον αιχμαλωτίσει.
Από την οικογένειά του υπήρξε μεγάλη κινητοποίηση για να την απελευθέρωσή του. Ο αδελφός του Δονάτος που ήταν Φλωρεντίνος αξιωματούχος ζήτησε από την Φλωρεντία να μεσολαβήσει στην Δημοκρατία της Βενετίας. Ακόμα ο Δονάτος πρότεινε να δοθεί η πόλη της Αθήνας, της Θήβας και μέρος της βαρονίας της Κορίνθου, μαζί με εμπορεύματα του αδελφού του στην Κόρινθο, αξίας 12.000 με 15.000 δουκάτων, ως εγγύηση σε Βενετό επίτροπο, για ότι έξοδα προέκυπταν, από τις ενέργειες της Βενετίας στην απελευθέρωσή του. Προσφέρθηκε να πάει ο ίδιος στο Άργος για να διευκολύνει την επιστροφή του στην δικαιοδοσία της Βενετίας. Ζητήθηκε μεσολάβηση από την Γένοβα. Ζητήθηκε η βοήθεια του Αμεδαίου της Σαβοΐας.
Από το φόβο της εμπλοκής της Γένοβας και του ενδεχόμενου της απελευθέρωσης του με τη βία από το Δεσποτάτο του Μυστρά, η Βενετία υποχώρησε. Μετά από περίπου ένα χρόνο ομηρίας σε ένα κάστρο κοντά στη Βοστίτσα και την Πάτρα, ο Νέριο ελευθερώθηκε το 1390, αφού παρέδωσε την πόλη και το κάστρο των Μεγάρων, όπως και την αξία των εμπορευμάτων του στην Κόρινθο. Η απώλεια του κάστρου των Μεγάρων αποδυναμώνει στρατιωτικά τον Νέριο γιατί χωρίζει την Κόρινθο από την Αθήνα. Η κόρη του, η Κοντέσα της Κεφαλλονιάς, στάλθηκε όμηρος στο Νεγρεπόντε (Εύβοια). Αυτά σαν εγγύηση μέχρι να εξασφαλιστεί η επιστροφή του Άργους στην Δημοκρατία της Βενετίας. Επιπλέον οι φιλοχρήματοι μισθοφόροι της Εταιρείας των Ναβαρραίων άρπαξαν ότι μπορούσαν για λύτρα. Αφαίρεσαν τις ασημένιες επιστρώσεις από τις πόρτες του ναού της Θεοτόκου στον Παρθενώνα και άρπαξαν ότι αξίας υπήρχε σε χρυσό, ασήμι και πολύτιμες πέτρες, αφιερώσεις πιστών πολλών γενεών. Το ίδιο έγινε και με τον Καθεδρικό ναό της Κορίνθου και με άλλους ναούς, αποσπώντας ότι μπορούσαν. Όλη αυτή η αρπαγή και η δύσκολη θέση που βρέθηκε αποτυπώνεται αργότερα στην διαθήκη του και πολύ περισσότερο στο σημείο όπου ο ίδιος αναφέρει «λόγω της δυστυχίας που με είχε βρει».
Αν με αυτή την ομηρία η Εταιρεία των Ναβαρραίων πίστευε ότι θα μπορούσε να προσαρτήσει την Κόρινθο και την Αθήνα στην εξουσία της, έκαναν λάθος, γιατί όπως έλεγε η σύζυγός του με υπερηφάνεια, όλο αυτό το διάστημα οι κάτοικοί τους παρέμειναν αφοσιωμένοι στο πρόσωπό του.
Ο Δεσπότης του Μυστρά δεν βιάστηκε να παραδώσει το Άργος, το οποίο τελικά παρέλαβε η Βενετία το 1394, μαζί με τα κάστρα κάστρα στο Θερμήσι και το Κίβερι. Τότε η Δημοκρατία της Βενετίας επέστρεψε στον Νέριο τα Μέγαρα και ένα μεγάλο μέρος από τα χρήματα του, που κρατούσε σαν ενέχυρο.
Διάδοχοι και οικογένεια
Ο Νέριο δεν είχε άρρεν διάδοχο και επειδή ο Λαδίσλαος επιθυμούσε το δουκάτο της Αθήνας να παραμείνει στην οικογένεια Ατσαγιόλι, με την έκδοση δεύτερου διατάγματος, έδωσε τη διαδοχή στον αδελφό του Νέριο, τον Δονάτο και στους άρρενες απογόνους του.
Ήταν παντρεμένος με τη Αγνή Σακαρένο (Agnes Saraceno), κόρη Γενουήνσιας φεουδαρχικής οικογένειας από την Εύβοια. Μαζί της απέκτησε τις δύο κόρες. Μη νόμιμη σύζυγος ήταν η Μαρία Ρέντη (ή Ρένδη), με την οποία απέκτησε ένα γιό. Η Μαρία ήταν κόρη του Δημήτριου Ρέντη, νοτάριου, με πολλά προνόμια και αξιώματα από τους Καταλανούς και είχε αποκτήσει σημαντική περιουσία. Τα παιδιά του ήταν:
(νόθος) Αντώνιος Α΄ Ατσαγιόλι, ήταν γιος της Μαρίας Ρέντη. Κατέλαβε το θρόνο του Δουκάτου, αφού δεν ήταν νόμιμος (αναγνωρισμένος από του ευγενείς Λατίνους) διάδοχος.
Βαρθολομαία Ατσαγιόλι (; - 1397), ήταν η μεγαλύτερη κόρη και λέγεται ότι ήταν πολύ όμορφη. Παντρεύτηκε τον Θεόδωρο Α' Παλαιολόγο δεσπότη του Μυστρά, υιό του Ιωάννη Ε' αυτοκράτορα των Ρωμαίων.
Φραγκίσκα Ατσαγιόλι, κληρονόμος του στη Βαρωνία της Βοστίτσας (Αιγίου). Θεωρείτο η πιο μορφωμένη στην Λατινική Ανατολή.
Η διαθήκη του
Στις 17 Σεπτεμβρίου του 1394, στην Κόρινθο, περίπου δύο μήνες πριν πεθάνει, κάνει μια «περίεργη» διαθήκη. Σχεδόν στο συνολό της έχει ως εξής:
Να ταφεί στον ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου στην Αθήνα (ο «ναός της Υπεραγίας Θεοτόκου», είναι ο Παρθενώνας που είχε μετατραπεί σε Καθολική εκκλησία).
Κληροδοτεί την πόλη της Αθήνας με τις κτήσεις της και ότι εξαρτάται από αυτήν στον ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Αφήνει στον ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου, τους στάβλους του και όλα τα άλογά του.
Οι πόρτες του παραπάνω ναού να κοσμηθούν και να καλυφθούν με ασήμι όπως ήταν κάποτε.
Στην παραπάνω εκκλησία να αγοραστούν και να της παραδοθούν, ότι πολύτιμα είδη, κοσμήματα, χρυσός, άργυρος της είχε αφαιρεθεί λόγω της δυστυχίας που τον είχε βρει.
Στην παραπάνω εκκλησία να υπάρχουν διαρκώς είκοσι Καθολικοί ιερείς, πέρα από τους κανονικούς, που νύχτα και μέρα να λειτουργούν για την ανάπαυση της ψυχής του. Η μισθοδοσία τους να προέρχεται από τα έσοδα της πόλης των Αθηνών.
Από τα έσοδα της πόλης των Αθηνών να διατίθεται ότι χρειάζεται για την συντήρηση της παραπάνω εκκλησίας.
Αναθέτει στην δούκικη αρχή της Βενετίας να παρεμβαίνει και να επιλύει ότι τυχόν πρόβλημα προκύψει με τους είκοσι ιερείς και όλα τα παραπάνω.
Κειμήλια, κοσμήματα, χρυσός, άργυρος, πολύτιμοι λίθοι που αφαιρέθηκαν από την εκκλησία της Κορίνθου, να επιστραφούν. Το ίδιο να γίνει και με όλες τις εκκλησίες που βρίσκονταν στις κτήσεις του.
Να δοθούν στον επίσκοπο του Άργους τα 250 δουκάτα που του παρακράτησαν από τα έσοδα της εκκλησίας των Αθηνών, όταν ήταν εκεί επίσκοπος.
Διατάσσει να δοθούν στον αρχιεπίσκοπο (Λουδοβίκο δε Πράττο) 100 χρυσά δουκάτα για το ενοίκιο της εκκλησίας των Αθηνών.
Όσες εκκλησίες κατέχει και τις νοικιάζει, να μείνουν ελεύθερες ενοικίου.
Να αποπληρωθούν όσες οφειλές αποδειχθούν.
Αφού πωληθούν όλα τα ζωντανά του και τα έπιπλά του, από αυτά να αφαιρεθούν 30.000 υπέρπυρα τα οποία θα δοθούν στην δούκισσα κόρη του. Τα υπόλοιπα να κατατεθούν με τόκο στο Δανειστικό Ταμείο της Φλωρεντίας. Από τους τόκους αυτών το ένα τρίτο να δοθεί στην εκκλησία της Φλωρεντίας για την σωτηρία της ψυχής του. Το άλλο ένα τρίτο για να νυμφεύονται φτωχοί και ορφανοί. Το άλλο ένα τρίτο για την συντήρηση της οικίας του.
Η Μαρία, κόρη του Δημητρίου Ρέντη, να λάβει στην κατοχή της κάθε κινητή και ακίνητη περιουσία της.
Κληροδοτεί στον αδελφό του Δονάτο, και τους διαδόχους του όλη την ακίνητή του περιουσία στην Φλωρεντία και 50 δουκάτα τα οποία πλήρωσε γιαυτόν.
Κληροδοτεί στον Μόντο Ατσαγιόλι και στην σύζυγό του από την περιουσία Γουλλιέλμου Αρνώ 1.000 δουκάτα και μαζί διατάζει ότι όταν οι κόρες του Γουλλιέλμου Αρνώ φτάσουν σε ηλικία γάμου να λάβουν ότι ανήκει στον πατέρα τους.
Κληροδοτεί και διατάζει ο Ιωάννης Τρεμολίζης να λάβει ότι δικαιούται αυτός σε κεφάλαιο αλλά όχι αυτά που ζητάει σε τόκους, αμοιβή ή αποζημίωση.
Κληροδοτεί στον γιό του Αντώνιο το φρούριο στην Λειβαδιά και ότι ανήκει σε αυτό και ότι του ανήκει (του Νέριο) στην Λειβαδιά και να έχει το δικαίωμα να το διοικεί από την Θήβα.
Ο Βαλτρινέττος δε Σαιλλή ότι κατήχε άλλοτε στις κτήσεις του (στις κτήσεις του Νέριο)
Η Λουκία, κόρη του σερ Σαρραζινού να λάβει σαν προίκα από την κληρονομιά του (του Νέριο) 1.000 υπέρπυρα.
Κληροδοτεί σε κάθε υπηρέτρια του οίκου του 100 υπέρπυρα και δύο καλάμια υφάσματος. Τα ίδια κληροδοτεί και στην κόρη του Μάρκου Ακκάρδου και στον γιό της, ανιψιό του αρχιδιακόνου.
Κάθε υπηρέτης του, που είναι μέχρι σήμερα στην υπηρεσία του να λάβει έναν ίππο από τον στάβλο του. Ο σεβασμιότατος επίσκοπος Άργους δικαιούται να εκλέξει από τους ίππους αυτόν που του αρέσει περισσότερο.
Οι σταβλίτες, οινοχόοι, μάγειροι και όλοι οι άλλοι υπηρέτες να λάβουν από 2 υπέρπυρα και ενάμισι καλάμια υφάσματος.
Στο Άργος να ανεγερθεί πτωχοκομείο στο οποίο να αποδοθεί όλη η κινητή και ακίνητη περιουσία του στο Άργος, εκτός από 100 .... που θα δοθούν στην εκκλησία του Άργους η οποία κάθε Δευτέρα θα λειτουργεί υπέρ της αναπαύσεως της ψυχής του.
Επίσκοπος Άργους να αναλάβει τη διοίκηση του μοναστηρίου του καλογρεών στο Ναύπλιο και να έχει την εξουσία να διορίζει και να απολύει ηγουμένη και αξιωματούχους. Ότι οφείλει να πληρώνει το μοναστήρι να το πληρώνει στο πτωχοκομείο και πουθενά αλλού.
Κληροδοτεί στην κόρη του Βαρθολομαία 9.700 δουκάτα τα οποία ο δεσπότης σύζυγός της έλαβε από την εξουσία της Βενετίας. Θέλει η Βαρθολομαία να μην έχει απαίτηση σε καμιά περίπτωση από την ακίνητη και κινητή περιουσία του.
Κηρύσσει γενική και ειδική κληρονόμο την κόρη του Φραγκίσκα η οποία θα λάβει το φρούριο των Μεγάρων και των Βασιλικών (Σικυώνα) και μαζί 30.000 υπέρπυρα σε ασήμι ή σε είδος. Όταν αποκτήσει τέκνα να λάβει όλη την υπόλοιπη περιουσία του που δεν έχει διατεθεί αλλού. Αν μέσα σε τρία χρόνια δεν έχει τεκνοποιήσει να λάβει τα παραπάνω σαν να είχε.
Τέλος παραθέτει λεπτομέρειες για την εκτέλεση της διαθήκης του.
Σημειώσεις
Παραπομπές
Πηγές
Σταματιάδης, Επαμ. «Οι Καταλανοί εν τη Ανατολή» Αθήναι, Τυπ. Κ. Αντωνιάδου,1869.
Μίλλερ, Ουΐλλιαμ μετάφρ. Σπυρ. Π. Λάμπρου, 1909-1910, «Ιστορία της Φραγκοκρατίας εν Ελλάδι (1204-1566)» μετά προσθηκών και βελτιώσεων, Tόμος A'. Εν Αθήναις: Ελληνική Εκδοτική Εταιρεία.
Μίλλερ, Ουΐλλιαμ μετάφρ. Σπυρ. Π. Λάμπρου, 1909-1910, «Ιστορία της Φραγκοκρατίας εν Ελλάδι (1204-1566)» μετά προσθηκών και βελτιώσεων, Tόμος Β'. Εν Αθήναις: Ελληνική Εκδοτική Εταιρεία.
Miller, W. (1908) "The Latins in the Levant. A History of Frankish Greece (1204-1566)" (Cambridge and New York). Αρχειοθετήθηκε 10/11/2017. Ανακτήθηκε 17/06/2017.
Setton, Kenneth M. (1975) "Volume III: The fourteenth and fifteenth centuries", Edited by Harry W. Hazzard, University of Wisconsin Press: Madison. Ανακτήθηκε 21/06/2018.
Setton, Kenneth M. Catalan Domination of Athens 1311–1380. Revised edition. Variorum: London, 1975.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Δούκες των Αθηνών
Βαρώνοι του Πριγκιπάτου της Αχαΐας
Βαρώνοι του Δουκάτου των Αθηνών
Νεριο
Βαρωνία της Βοστίτσας
|
669682
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CE%90%CE%B4%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9F%CF%81%CE%BB%CE%B5%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82
|
Αδελαΐδα της Ορλεάνης
|
Η Αδελαΐδα (γαλλ. Adélaïde d'Orléans, 23 Αυγούστου 1777 - 31 Δεκεμβρίου 1847) από τον Οίκο της Ορλεάνης ήταν κόρη του Δούκα της Ορλεάνης.
Βιογραφία
Η Λουίζα Μαρία Αδελαΐδα Ευγενία ήταν η μόνη (επιζήσασα) κόρη του Λουδοβίκου Φιλίππου Β΄ της Ορλεάνης και της Λουίζας Μαρίας Αδελαΐδας των Βουρβόνων, κόρης του Λουδοβίκου Ιωάννη Μαρία, Δούκα του Παντιέβρ.
Γεννήθηκε στο Παρίσι, κόρη αυτού που κατά τη Γαλλική Επανάσταση αποκαλούσαν "Φίλιππο Ισότητα". Την ίδια καλούσαν Δεσποινίδα της Σαρτρ. Είχε μία δίδυμη μεγαλύτερη αδελφή, τη Φραγκίσκη, που απεβίωσε 5 ετών. Από τότε που έγινε αυτό, τη Λουίζα την αποκαλούσαν Δεσποινίδα της Ορλεάνης ή Κυρία Αδελαΐδα. Ως συγγενής των Βουρβόνων ήταν "Πριγκίπισσα εξ αίματος". Έμεινε άγαμη.
Πηγές
"Mademoiselle d'Orléans", The Edinburgh Annual Register (1816): 290–291
Παραπομπές
Οίκος της Ορλεάνης
Πριγκίπισσες της Γαλλίας
|
713269
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%BC%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%82%20%CE%A0%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CF%85%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B7%CF%82/%CE%A5%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%80%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CE%A6%CE%AC%CF%83%CE%B7%CF%82
|
Αντισταθμιστής Προπορευόμενης/Υπολειπόμενης Φάσης
|
Ένας Αντισταθμιστής Προπορευόμενης/Υπολειπόμενης Φάσης (ΥΠΦ ή ΠΥΦ) (Lead-lag Compensator) αποτελεί μέρος ενός συστήματος ελέγχου το οποίο εξασφαλίζει αποδεκτή μεταβατική απόκριση και ακρίβεια στην μόνιμη κατάσταση. Αυτό επιτυγχάνεται, όπως φαίνεται και στο όνομα, συνδυάζοντας δύο κομμάτια, πρώτον έναν αντισταθμιστή προπορευόμενης φάσης (ΠΦ) και δεύτερον έναν αντισταθμιστή υπολειπόμενης φάσης (ΥΦ). Ο αντισταθμιστής προπορευόμενης φάσης επιφέρει σημαντική βελτίωση στην μεταβατική απόκριση και μικρή βελτίωση στην ακρίβεια της μόνιμης κατάστασης ενώ ο αντισταθμιστής υπολειπόμενης φάσης επιφέρει σημαντική βελτίωση στην ακρίβεια της μόνιμης κατάστασης εις βάρος του χρόνου της μεταβατικής απόκρισης. Ο αντισταθμιστής προπορευόμενης/υπολειπόμενης φάσης αποτελεί μια από τις κυριότερες μεθόδους έλεγχου στην κλασσική θεωρεία ελέγχου.
Εφαρμογές
Οι αντισταθμιστές προπορευόμενης/υπολειπόμενης φάσης συναντούνται σε πληθώρα εφαρμογών όπως στην ρομποτική, στον έλεγχο δορυφόρων στο διάστημα, στα διαγνωστικά συστήματα αυτοκινήτων, στις οθόνες LCD αλλά και στην σταθεροποίηση ακτινών λέιζερ.
Δοθέντος ενός συστήματος, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αντισταθμιστές για να πετύχουμε τις επιθυμητές προδιαγραφές (ευστάθεια και απόδοση). Πολλές φορές για την επίτευξη των παραπάνω στόχων χρησιμοποιούνται ελεγκτές τύπου I, D, PI, PD και PID που είναι βελτιστοποιημένοι ελεγκτές με σκοπό την βελτίωση των παραμέτρων του συστήματος (μείωση του σφάλματος μόνιμης κατάστασης, μείωση της κορυφής του πλάτους στην περίπτωση συντονισμού αλλά και μείωση του χρόνου ανόδου). Όλα αυτά μπορούν να επιτευχθούν και με τον συνδυασμό πολλαπλών αντισταθμιστών.
Θεωρία
Η χρησιμοποίηση αντισταθμιστή ΠΦ ή ΥΦ αυξάνει την τάξη του συστήματος μας κατά ένα, ενώ η χρησιμοποίηση αντισταθμιστή ΥΠΦ αυξάνει την τάξη κατά δύο (εκτός αν γίνει απαλοιφή μεταξύ μηδενιστών του δικτύου ΥΠΦ και των πόλων της χωρίς αντιστάθμιση συνάρτησης μεταφοράς ανοικτού βρόχου).
Η συνάρτηση μεταφοράς του αντισταθμιστή ΠΦ είναι:
Ενώ του αντισταθμιστή ΥΦ είναι:
Με ο αντισταθμιστής ΠΦ γίνεται ο κλασσικός PD (αναλογικός-παραγωγικός) ελεγκτής. Ο λόγος που επιλέγεται ο ΠΦ και όχι ο PD είναι διότι ο παρανομαστής δρα σαν βαθυπερατό φίλτρο που καταστέλλει τον θόρυβο υψηλών συχνοτήτων. Έτσι είναι ιδιαίτερα κατάλληλος στον σχεδιασμό συστημάτων ελέγχου, όπως π.χ. των σερβομηχανισμών. Η ελάχιστη τιμή του περιορίζεται από την φυσική κατασκευή του δικτύου (συνήθως η ελάχιστη τιμή είναι ).
Όταν τότε ο αντισταθμιστής ΥΦ συμπεριφέρεται σαν PI (αναλογικός-ολοκληρωτικός) ελεγκτής σε ορισμένη περιοχή συχνοτήτων. Το εύρος των τιμών του στον αντισταθμιστή ΥΦ είναι ενώ συνήθως λαμβάνει τιμή .
Βιβλιογραφία
Θεωρία ελέγχου
Μηχανική υπολογιστών
|
815904
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1%20%CF%85%CF%80%CF%8C%20%CF%84%CE%B7%20%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%AF%CE%B1%20%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%20%CF%84%CE%BF%20%CE%92%CE%84%20%CE%A0%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%BF%20%CE%A0%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF
|
Καταναγκαστική εργασία υπό τη γερμανική κυριαρχία κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο
|
Η χρήση σκλαβιάς και καταναγκαστικής εργασίας στη Ναζιστική Γερμανία () και σε όλη τη γερμανοκρατούμενη Ευρώπη κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έλαβε χώρα σε πρωτοφανή κλίμακα. Ήταν ένα ζωτικό μέρος της γερμανικής οικονομικής εκμετάλλευσης των κατακτημένων εδαφών. Συνέβαλε επίσης στη μαζική εξόντωση πληθυσμών στην κατεχόμενη Ευρώπη. Οι Γερμανοί απήγαγαν περίπου 12 εκατομμύρια άτομα από σχεδόν 20 ευρωπαϊκές χώρες - περίπου τα δύο τρίτα προέρχονταν από την Κεντρική Ευρώπη και την Ανατολική Ευρώπη. Πολλοί εργαζόμενοι πέθαναν ως αποτέλεσμα των συνθηκών διαβίωσής τους, με την ακραία κακομεταχείριση, το σοβαρό υποσιτισμό και τα βασανιστήρια να ήταν οι κύριες αιτίες θανάτου. Πολλοί περισσότεροι έγιναν άμαχοι θύματα από τους εχθρικούς (Συμμαχικούς) βομβαρδισμούς και τους βομβαρδισμούς των χώρων εργασίας τους καθ΄ όλη τη διάρκεια του πολέμου. Στο απόγειό τους, οι καταναγκαστικοί εργάτες αποτελούσαν το 20% του γερμανικού εργατικού δυναμικού. Μετρώντας τους θανάτους και τον κύκλο εργασιών, περίπου 15 εκατομμύρια άνδρες και γυναίκες ήταν έκαναν καταναγκαστική εργασία σε ένα σημείο κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Εκτός από τους Εβραίους, οι πιο σκληρές πολιτικές απέλασης και καταναγκαστικής εργασίας εφαρμόστηκαν στους πληθυσμούς της Λευκορωσίας, της Ουκρανίας και της Ρωσίας. Μέχρι το τέλος του πολέμου, ο μισός πληθυσμός της Λευκορωσίας είχε σκοτωθεί ή εκτοπιστεί.
Η ήττα της ναζιστικής Γερμανίας το 1945 απελευθέρωσε περίπου 11 εκατομμύρια ξένους (που κατηγοριοποιήθηκαν ως «εκτοπισμένοι»), οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν καταναγκαστικοί εργάτες και αιχμάλωτοι. Σε καιρό πολέμου, οι γερμανικές δυνάμεις είχαν φέρει στο Ράιχ 6,5 εκατομμύρια πολίτες, συν τους Σοβιετικούς αιχμαλώτους, για αναγκαστική εργασία σε εργοστάσια. Η επιστροφή τους στο σπίτι ήταν υψηλή προτεραιότητα για τους Συμμάχους. Ωστόσο, στην περίπτωση των πολιτών της ΕΣΣΔ, η επιστροφή συχνά σήμαινε υποψία συνεργασίας ή Γκουλάγκ. Ο Οργανισμός Περιθάλψεως και Αποκαταστάσεως των Ηνωμένων Εθνών (ΟΠΑΗΕ), ο Ερυθρός Σταυρός και οι στρατιωτικές επιχειρήσεις παρείχαν τροφή, ρουχισμό, στέγη και βοήθεια για την επιστροφή στο σπίτι. Συνολικά, 5.2 εκατομμύρια ξένοι εργάτες και αιχμάλωτοι επαναπατρίστηκαν στη Σοβιετική Ένωση, 1.6 εκατ. στην Πολωνία, 1,5 εκατ. στη Γαλλία και 900.000 στην Ιταλία, μαζί με 300.000 έως 400.000 στη Γιουγκοσλαβία, την Τσεχοσλοβακία, την Ολλανδία, την Ουγγαρία και το Βέλγιο.
Εργάτες καταναγκαστικής εργασίας
Η πολιτική του Χίτλερ για το Lebensraum (Ζωτικός χώρος) τόνιζε έντονα την κατάκτηση νέων εδαφών στην Ανατολή, γνωστών ως Generalplan Ost και την εκμετάλλευση αυτών των εδαφών για την παροχή φθηνών αγαθών και εργασίας στη Γερμανία. Ακόμη και πριν από τον πόλεμο, η ναζιστική Γερμανία διατηρούσε μια προσφορά εργασίας σκλάβων. Αυτή η πρακτική ξεκίνησε από τις πρώτες μέρες των στρατοπέδων εργασίας «αναξιόπιστων στοιχείων» (), όπως οι άστεγοι, οι ομοφυλόφιλοι, οι εγκληματίες, οι πολιτικοί αντιφρονούντες, οι κομμουνιστές, οι Εβραίοι και όποιος ήθελε το καθεστώς να απομακρυνθεί. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι Ναζί λειτούργησαν διάφορες κατηγορίες στρατοπέδων εργασίας για διαφορετικές κατηγορίες κρατουμένων. Οι κρατούμενοι στα ναζιστικά στρατόπεδα εργασίας δούλευαν μέχρι θανάτου με πολύ μικρές μερίδες και σε κακές συνθήκες, ή σκοτώνονταν αν δεν μπορούσαν να εργαστούν. Πολλοί πέθαναν ως άμεσο αποτέλεσμα της καταναγκαστικής εργασίας υπό τους Ναζί.
Μετά την εισβολή στην Πολωνία, οι Πολωνοεβραίοι άνω των 12 ετών και οι Πολωνοί άνω των 12 ετών που ζούσαν στο Γενικό Κυβερνείο υπόκεινταν σε καταναγκαστική εργασία. Ο ιστορικός Γιαν Γκρος εκτιμά ότι «όχι περισσότερο από το 15%» των Πολωνών εργατών προσφέρθηκαν εθελοντικά να πάνε να εργαστούν στη Γερμανία. Το 1942, όλοι οι μη Γερμανοί που ζούσαν στο Γενικό Κυβερνείο υπόκεινταν σε καταναγκαστική εργασία.
Ο μεγαλύτερος αριθμός στρατοπέδων εργασίας κρατούσε αμάχους που απήχθησαν βίαια στις κατεχόμενες χώρες (βλ. Μπλόκο (ιστορία)) για να προσφέρουν εργατικό δυναμικό στη γερμανική πολεμική βιομηχανία, να επισκευάσουν βομβαρδισμένους σιδηροδρόμους και γέφυρες ή να εργαστούν σε αγροκτήματα. Η χειρωνακτική εργασία ήταν σε μεγάλη ζήτηση, καθώς μεγάλο μέρος της δουλειάς που θα γινόταν σήμερα με μηχανές ήταν ακόμα χειρωνακτική υπόθεση τις δεκαετίες του 1930 και του 1940φτυάρι, χειρισμός υλικών, μηχανική κατεργασία και πολλά άλλα. Καθώς ο πόλεμος προχωρούσε, η χρήση της εργασίας των σκλάβων αυξήθηκε μαζικά. Αιχμάλωτοι πολέμου και άμαχοι «ανεπιθύμητοι» προσήχθησαν από τα κατεχόμενα. Εκατομμύρια Εβραίοι, Σλάβοι και άλλοι κατακτημένοι λαοί χρησιμοποιήθηκαν ως σκλάβοι εργάτες από γερμανικές εταιρείες, όπως η Thyssen, η Krupp, η IG Farben, η Bosch, η Daimler-Benz, η Demag, η Henschel, η Junkers, η Messerschmitt, η Siemens, ακόμη και η Volkswagen, για να μην αναφερθούν οι γερμανικές θυγατρικές ξένων εταιρειών, όπως η Fordwerke (θυγατρική της Ford Motor Company) και η Adam Opel AG (θυγατρική της General Motors), μεταξύ άλλων. Μόλις άρχισε ο πόλεμος, οι ξένες θυγατρικές κατασχέθηκαν και εθνικοποιήθηκαν από το γερμανικό κράτος που ελεγχόταν από τους Ναζί, και οι συνθήκες εργασίας εκεί επιδεινώθηκαν, όπως και σε ολόκληρη τη γερμανική βιομηχανία. Περίπου 12 εκατομμύρια καταναγκαστικοί εργάτες, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν Ανατολικοευρωπαίοι, απασχολήθηκαν στη γερμανική πολεμική οικονομία στη Ναζιστική Γερμανία καθ΄ όλη τη διάρκεια του πολέμου. Η γερμανική ανάγκη για εργασία σκλάβων αυξήθηκε σε σημείο που ακόμη και παιδιά απήχθησαν για να εργαστούν σε μια επιχείρηση που ονομάζεται Heuaktion. Περισσότερες από 2.000 γερμανικές εταιρείες επωφελήθηκαν από την εργασία των σκλάβων κατά τη ναζιστική εποχή, συμπεριλαμβανομένων των Deutsche Bank και Siemens.
Αριθμοί
Στα τέλη του καλοκαιριού του 1944, τα γερμανικά αρχεία καταγράφουν 7,6 εκατομμύρια ξένους πολίτες εργάτες και αιχμάλωτους πολέμου στη γερμανική επικράτεια, οι περισσότεροι από τους οποίους είχαν μεταφερθεί εκεί με εξαναγκασμό. Μέχρι το 1944, η εργασία των σκλάβων αποτελούσε το ένα τέταρτο του συνολικού εργατικού δυναμικού της Γερμανίας και η πλειονότητα των γερμανικών εργοστασίων είχε μια ομάδα κρατουμένων. Οι Ναζί είχαν επίσης σχέδια για τον ενταφιασμό και τη μεταφορά στην Ευρώπη «του ικανού ανδρικού πληθυσμού μεταξύ 17 και 45 ετών» σε περίπτωση επιτυχούς εισβολής.
Οργάνωση Τοτ
Η Οργάνωση Τοτ ήταν μια ομάδα πολιτικών και στρατιωτικών μηχανικών της ναζιστικής περιόδου στη Ναζιστική Γερμανία, που ονομάστηκε ομώνυμα από τον ιδρυτή της, Φριτς Τοτ, μηχανικό και ανώτερη προσωπικότητα των Ναζί. Ο οργανισμός ήταν υπεύθυνος για μια τεράστια γκάμα έργων μηχανικής τόσο στη Γερμανία πριν από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο όσο και σε όλη την κατεχόμενη Ευρώπη από τη Γαλλία έως τη Ρωσία. Ο Τοτ έγινε διαβόητος για τη χρήση καταναγκαστικής εργασίας. Οι περισσότεροι από τους λεγόμενους «εθελοντές» Σοβιετικούς αιχμαλώτους εργάτες τοποθετήθηκαν στην Οργάνωση Τοτ. Η ιστορία του οργανισμού χωρίζεται σε τρεις κύριες φάσεις.
Μια προπολεμική περίοδος μεταξύ 1933 και 1938, κατά την οποία ο προκάτοχος της Οργάνωσης Τοτ, το γραφείο του Γενικού Επιθεωρητή των Γερμανικών Δρόμων (Generalinspektor für das deutsche Straßenwesen), ήταν κυρίως υπεύθυνος για την κατασκευή του γερμανικού δικτύου Autobahn. Η οργάνωση μπόρεσε να αντλήσει «στρατευμένη» (δηλαδή υποχρεωτική) εργασία από τη Γερμανία μέσω της Υπηρεσίας Εργασίας του Ράιχ (Reichsarbeitsdienst, RAD).
Η περίοδος από το 1938 έως το 1942 μετά την Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα, όταν ιδρύθηκε και χρησιμοποιήθηκε στο Ανατολικό Μέτωπο η Οργάνωση Τοτ. Η τεράστια αύξηση της ζήτησης για εργατικό δυναμικό που δημιουργήθηκε από τα διάφορα στρατιωτικά και παραστρατιωτικά σχέδια αντιμετωπίστηκε από μια σειρά επεκτάσεων των νόμων για την υποχρεωτική θητεία, που υποχρέωνε τελικά όλους τους Γερμανούς να καθορίσουν αυθαίρετα (δηλαδή ουσιαστικά απεριόριστη) υποχρεωτική εργασία για το κράτος: Zwangsarbeit. Από το 1938 έως το 1940, πάνω από 1,75 εκατομμύρια Γερμανοί επιστρατεύτηκαν στην εργατική υπηρεσία. Από το 1940–42, η Οργάνωση Τοτ άρχισε να βασίζεται στους Gastarbeitnehmer (φιλοξενούμενοι εργάτες), Militärinternierte (στρατιωτικοί κρατούμενοι), Zivilarbeiter (πολιτικοί εργαζόμενοι), Ostarbeiter (Ανατολικοί εργάτες) και Hilfswillige («εθελοντές») εργάτες αιχμαλώτους πολέμου.
Η περίοδος από το 1942 μέχρι το τέλος του πολέμου, με περίπου 1,4 εκατομμύριο εργάτες στην υπηρεσία της Οργάνωσης Τοτ. Συνολικά, το 1% ήταν Γερμανοί που απορρίφθηκαν από τη στρατιωτική θητεία και το 1,5% ήταν κρατούμενοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. οι υπόλοιποι ήταν αιχμάλωτοι πολέμου και υποχρεωτικοί εργάτες από τις κατεχόμενες χώρες. Όλοι αντιμετωπίζονταν ουσιαστικά ως σκλάβοι και υπήρχαν στην πλήρη και αυθαίρετη υπηρεσία ενός αδίστακτου ολοκληρωτικού κράτους. Πολλοί δεν επέζησαν από το έργο ή τον πόλεμο.
Εξόντωση μέσω της εργασίας
Εκατομμύρια Εβραίοι ήταν καταναγκαστικοί εργάτες σε γκέτο, πριν μεταφερθούν στα στρατόπεδα εξόντωσης. Οι Ναζί λειτουργούσαν επίσης στρατόπεδα συγκέντρωσης, μερικά από τα οποία παρείχαν δωρεάν καταναγκαστική εργασία για βιομηχανικές και άλλες δουλειές, ενώ άλλα υπήρχαν καθαρά για την εξόντωση των κρατουμένων τους. Για να παραπλανηθούν τα θύματα, στις εισόδους ορισμένων στρατοπέδων τοποθετήθηκε το ψέμα «η δουλειά φέρνει ελευθερία» («arbeit macht frei»), για να ενθαρρύνει την εσφαλμένη εντύπωση ότι η συνεργασία θα απελευθέρωσε. Ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα στρατοπέδου συγκέντρωσης εργασίας είναι το συγκρότημα στρατοπέδων εργασίας Μίτελμπαου-Ντόρα, που εξυπηρετούσε την παραγωγή του πυραύλου V-2. Η εξόντωση μέσω της εργασίας ήταν μια αρχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου της Ναζιστικής Γερμανίας που ρύθμιζε τους σκοπούς των περισσότερων στρατοπέδων εργασίας και συγκέντρωσης. Ο κανόνας απαιτούσε οι τρόφιμοι των γερμανικών στρατοπέδων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου να αναγκάζονται να εργάζονται για τη γερμανική πολεμική βιομηχανία μόνο με βασικά εργαλεία και ελάχιστες μερίδες τροφίμων, μέχρι να εξαντληθούν πλήρως.
Διαμάχη για τις αποζημιώσεις
Για τη διευκόλυνση της οικονομίας μετά τον πόλεμο, ορισμένες κατηγορίες θυμάτων του ναζισμού αποκλείστηκαν από την αποζημίωση από τη γερμανική κυβέρνηση. Αυτές ήταν οι ομάδες με τη λιγότερη πολιτική πίεση που θα μπορούσε να τους είχε ασκηθεί και πολλοί καταναγκαστικοί εργάτες από την Ανατολική Ευρώπη εμπίπτουν σε αυτήν την κατηγορία. Υπήρξε μικρή πρωτοβουλία από την πλευρά της γερμανικής κυβέρνησης ή επιχείρησης για την αποζημίωση των καταναγκαστικών εργατών από την περίοδο του πολέμου.
Μέχρι σήμερα, υπάρχουν επιχειρήματα ότι μια τέτοια διευθέτηση δεν έχει πραγματοποιηθεί ποτέ πλήρως και ότι η μεταπολεμική ανάπτυξη της Γερμανίας έχει βοηθηθεί σε μεγάλο βαθμό, ενώ η ανάπτυξη των χωρών των θυμάτων έχει σταματήσει.
Ένα εξέχον παράδειγμα μιας ομάδας που δεν έλαβε σχεδόν καμία αποζημίωση για το χρόνο της καταναγκαστικής εργασίας στη Ναζιστική Γερμανία είναι οι Πολωνοί καταναγκαστικοί εργάτες. Σύμφωνα με τη Συμφωνία του Πότσνταμ του 1945, οι Πολωνοί επρόκειτο να λάβουν αποζημιώσεις όχι από την ίδια τη Γερμανία, αλλά από το μερίδιο της Σοβιετικής Ένωσης από αυτές τις αποζημιώσεις. Λόγω της σοβιετικής πίεσης στην πολωνική κομμουνιστική κυβέρνηση, οι Πολωνοί συμφώνησαν σε ένα σύστημα αποπληρωμής που de facto σήμαινε ότι λίγα πολωνικά θύματα λάμβαναν οποιουδήποτε είδους επαρκή αποζημίωση (συγκρίσιμη με τα θύματα στη Δυτική Ευρώπη ή την ίδια τη Σοβιετική Ένωση). Το μεγαλύτερο μέρος του πολωνικού μεριδίου των αποζημιώσεων «δόθηκε» στην Πολωνία από τη Σοβιετική Ένωση στο πλαίσιο του Κομεκόν, το οποίο όχι μόνο ήταν εξαιρετικά αναποτελεσματικό, αλλά ωφέλησε τη Σοβιετική Ένωση πολύ περισσότερο από την Πολωνία. Κάτω από περαιτέρω σοβιετική πίεση (που σχετίζεται με τη Συμφωνία του Λονδίνου για τα γερμανικά εξωτερικά χρέη), το 1953 η Λαϊκή Δημοκρατία της Πολωνίας παραιτήθηκε από το δικαίωμά της σε περαιτέρω αξιώσεις αποζημιώσεων από τα κράτη διάδοχα της ναζιστικής Γερμανίας. Μόνο μετά την πτώση του κομμουνισμού στην Πολωνία το 1989/1990, η πολωνική κυβέρνηση προσπάθησε να επαναδιαπραγματευτεί το ζήτημα των αποζημιώσεων, αλλά βρήκε λίγη υποστήριξη σε αυτό από τη γερμανική πλευρά και καμία από τη σοβιετική (αργότερα, ρωσική) πλευρά.
Ο συνολικός αριθμός των καταναγκαστικών εργατών υπό τη ναζιστική κυριαρχία που ήταν ακόμη εν ζωή τον Αύγουστο του 1999 ήταν 2,3 εκατομμύρια. Το Γερμανικό Πρόγραμμα Αποζημίωσης Καταναγκαστικής Εργασίας ιδρύθηκε το 2000. Είναι ένα ταμείο καταναγκαστικής εργασίας που πλήρωσε περισσότερα από 4,37 δισ. ευρώ σε περίπου 1,7 εκατομμύριο θύματα που ζούσαν τότε σε όλο τον κόσμο (εφάπαξ πληρωμές μεταξύ 2.500 και 7.500 ευρώ). Η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ δήλωσε το 2007 ότι «πολλοί πρώην καταναγκαστικοί εργάτες έλαβαν επιτέλους την υποσχεθείσα ανθρωπιστική βοήθεια». Παραδέχτηκε επίσης ότι πριν από τη σύσταση του ταμείου τίποτα δεν είχε πάει απευθείας στους καταναγκαστικούς εργάτες. Ο Γερμανός πρόεδρος Χορστ Κέλερ δήλωσε:
Ήταν μια πρωτοβουλία που χρειαζόταν επειγόντως στο ταξίδι προς την ειρήνη και τη συμφιλίωση... Τουλάχιστον, με αυτές τις συμβολικές πληρωμές, η ταλαιπωρία των θυμάτων έχει αναγνωριστεί δημόσια μετά από δεκαετίες λήθης.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αποζημίωση για Καταναγκαστική Εργασία στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο: Ο γερμανικός νόμος περί αποζημίωσης της 2ας Αυγούστου 2000
Γερμανικός νόμος περί αποζημιώσεων
Έκθεση για την αποζημίωση των θυμάτων, Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης
Έγγραφο καταναγκαστικής εργασίας από το Γιαντ Βασσέμ
"Forced and Slave Labor in Nazi-dominated Europe, 1933 to 1945", United States Holocaust Memorial Symposium (2002)
Διεθνής Ερυθρός Σταυρός
Κέντρο Τεκμηρίωσης Ναζιστικής Καταναγκαστικής Εργασίας στο Βερολίνο-Schoeneweide
Καταναγκαστική Εργασία στη Salamander AG
Διεκδικήσεις κατά της Γερμανίας
International Tracing Service – Γλωσσάρι
Οικονομία της Ναζιστικής Γερμανίας
Ιστορία της Γερμανίας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο
Εγκλήματα πολέμου των Ναζί
|
105304
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CE%90%CE%BD%CF%84%CE%B1%20%CE%93%CE%BA%CF%81%CE%B5%CF%84%CF%83%CE%B5%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%B9
|
Ζιναΐντα Γκρετσεάνιι
|
Η Ζιναΐντα Γκρετσεάνιι (Zinaida Greceanîi, στα ρωσικά: Зинаида Петровна Гречаная, Zinaida Petrovna Grechanaya) είναι Μολδαβή πολιτικός, πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της χώρας. Μέλος του Κόμματος των Κομμουνιστών της Δημοκρατίας της Μολδαβίας, έγινε Πρωθυπουργός στις 31 Μαρτίου του 2008 και παρέμεινε στο αξίωμα ως τις 14 Σεπτεμβρίου 2009.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου του 1956 στην Περιφέρεια Τομσκ της Σιβηρίας, στην Ρωσική ΣΟΣΔ της Σοβιετικής Ένωσης. Οι γονείς της, Marioara Ursu (1918-1993) και Petrea Bujor (1906-1996), εκτοπίστηκαν εκεί το 1951 από το Cotiujeni της βόρειας Μολδαβίας κατά την διάρκεια της Επιχείρησης Βορράς, επειδή ήταν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ο αδελφός της πέθανε κατά τη διάρκεια της εξορίας. Η Ζιναΐντα Γκρετσεάνιι και οι γονείς της επέστρεψαν στο Cotiujeni το 1968. Βαφτίστηκε Ορθόδοξη από τη γιαγιά της, από την πλευρά της μητέρας της. Έκανε σπουδές Οικονομικών Επιστημών στο Κισινάου και εν συνεχεία στο Κρατικό πανεπιστήμιο της Μολδαβίας. Είναι παντρεμένη με τον Αλεξέι Γκρετσεάνιι και έχει δύο παιδιά.
Πολιτική καριέρα
Αρχική πολιτική πορεία
Υπήρξε υφυπουργός Οικονομικών από το 2000 ως το 2001 και πρώτη υφυπουργός Οικονομίας από το 2001 ως το 2002. Στις 8 Φεβρουαρίου του 2002 διορίστηκε από τον Βλαντιμίρ Βορόνιν προσωρινή Υπουργός Οικονομικών. Στις 26 Φεβρουαρίου του ιδίου έτους ορίστηκε επίσημα επικεφαλής του υπουργείου Οικονομικών. Στο αξίωμα αυτό υπηρέτησε περισσότερο από τρία έτη. Στις 10 Οκτωβρίου του 2005 διορίστηκε από τον πρόεδρο πρώτη αντιπρόεδρος της κυβέρνησης.
Πρωθυπουργία
Η Γκρετσεάνιι διορίστηκε πρωθυπουργός τον Μάρτιο του 2008 έπειτα από την παραίτηση του Βασίλε Ταρλέφ στις 19 Μαρτίου και ανέλαβε επίσημα πρωθυπουργός στις 31 Μαρτίου του 2008, οπότε και η κυβέρνησή της εγκρίθηκε από το Κοινοβούλιο. Συγκεκριμένα, η νέα κυβέρνηση εγκρίθηκε με 56 ψήφους υπέρ επί συνόλου 101 βουλευτών. Η ίδια η πολιτικός υποσχέθηκε στις προγραμματικές της δηλώσεις να μεριμνήσει για ελευθερία στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, την έναρξη ενός εποικοδομητικού διαλόγου με την πολιτισμένη κοινωνία και για την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης.
Προεδρικές εκλογές 2009
Το κόμμα της Γκρετσεάνιι κέρδισε τις βουλευτικές εκλογές του 2009, με 50% και 60 έδρες. Η ίδια ορίστηκε υποψήφια για το προεδρικό αξίωμα από το κόμμα της. Ωστόσο, στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών δεν κατάφερε να λάβει τον απαιτούμενο αριθμό ψήφων , καθώς την υποστήριξαν μόνο 60 βουλευτές. Στις 2 Ιουνίου του 2009 ο πρώην πρόεδρος της βουλής, Μαριάν Λούπου, που αναμενόταν να γίνει πρωθυπουργός, αυτομόλησε στην αντιπολίτευση, δηλώνοντας ότι είχε καταλάβει ότι το κόμμα PCRM ήταν αντιδημοκρατικό και δεν μπορούσε να αναμορφωθεί εκ των έσω. Όπως αναμενόταν, απέτυχε η ψηφοφορία για εκλογή προέδρου και στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών. Καθώς και εκείνος ο γύρος για εκλογή προέδρου δεν τελεσφόρησε, με την υποψήφια Ζιναΐντα Γκρετσεάνιι να λαμβάνει ξανά 60 ψήφους, ενώ απαιτούνταν τουλάχιστον 61, η χώρα οδηγήθηκε σε νέες βουλευτικές εκλογές μέσα στο 2009.
Παραίτηση
Η πρωθυπουργός παραιτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2009 και προσωρινός αντικαταστάτης της έγινε ο Βιτάλιε Πιρλόγκ.
Παραπομπές
Γκρετσεα
Γυναίκες Πρωθυπουργοί
|
786652
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%BF%CF%85%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%B1%CF%86%20%CE%9C%CF%80%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%BF%CF%83%CE%AD%CF%86%CF%83%CE%BA%CE%B9
|
Βουαντίσουαφ Μπαρτοσέφσκι
|
Ο Βουαντίσουαφ Μπαρτοσέφσκι (πολωνικά: Władysław Bartoszewski) (19 Φεβρουαρίου 1922 – 24 Απριλίου 2015) ήταν Πολωνός πολιτικός, κοινωνικός ακτιβιστής, δημοσιογράφος, συγγραφέας και ιστορικός. Ήταν πρώην κρατούμενος του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Άουσβιτς, μαχητής της αντίστασης κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ως μέρος του Πολωνικού Υπόγειου Κράτους και συμμετείχε στην Εξέγερση της Βαρσοβίας. Μετά τον πόλεμο διώχθηκε και φυλακίστηκε από την κομμουνιστική Λαϊκή Δημοκρατία της Πολωνίας λόγω της συμμετοχής του στον Πολωνικό Εσωτερικό Στρατό (Armia Krajowa, AK) και της αντιπολίτευσης.
Μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος, ο Μπαρτοσέφσκι υπηρέτησε δύο φορές ως Υπουργός Εξωτερικών από τον Μάρτιο έως τον Δεκέμβριο του 1995 και ξανά από το 2000 έως το 2001. Ήταν επίσης πρέσβης και μέλος της Πολωνικής Γερουσίας. Ο Μπαρτοσέφσκι ήταν στενός σύμμαχος και φίλος του Πολωνού αντικομμουνιστή ακτιβιστή και μετέπειτα προέδρου Λεχ Βαλέσα.
Ο Μπαρτοσέφσκι ήταν ιππότης του Τάγματος του Λευκού Αετού, επίτιμος πολίτης του Ισραήλ και μέλος του Διεθνούς Τιμητικού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Διπλωματίας.
Πρώιμη ζωή
Ο Μπαρτοσέφσκι γεννήθηκε στη Βαρσοβία, σε καθολική οικογένεια. Σπούδασε στο Γυμνάσιο Αγίου Βαρθολομαίου Κόστκα. Το 1939, αποφοίτησε από το Ανθρωπιστικό Λύκειο της Ρωμαιοκαθολικής Μελλοντικής Εκπαιδευτικής Εταιρείας στη Βαρσοβία.
Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Τον Σεπτέμβριο του 1939, ο Μπαρτοσέφσκι έλαβε μέρος στην πολιτική άμυνα της Βαρσοβίας ως τραυματιοφορέας. Από τον Μάιο του 1940 εργάστηκε στην πρώτη κοινωνική κλινική του Πολωνικού Ερυθρού Σταυρού στη Βαρσοβία. Στις 19 Σεπτεμβρίου 1940, κρατήθηκε στην περιοχή Ζολίμπος της Βαρσοβίας κατά τη διάρκεια μιας αιφνιδιαστικής συγκέντρωσης μελών του κοινού (μπλόκο), μαζί με περίπου 2.000 πολίτες (μεταξύ αυτών, ο Βίτολντ Πιλέτσκι). Από τις 22 Σεπτεμβρίου 1940 κρατούνταν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς (ο αριθμός του ήταν ο 4427). Λόγω των ενεργειών που ανέλαβε ο Πολωνικός Ερυθρός Σταυρός, αφέθηκε ελεύθερος από το Άουσβιτς στις 8 Απριλίου 1941.
Πολωνικό Υπόγειο Κράτος
Μετά την απελευθέρωσή του από το Άουσβιτς, ο Μπαρτοσέφσκι επικοινώνησε με την Ένωση Ενόπλων Μάχης (Związek Walki Zbrojnej). Το καλοκαίρι του 1941, ανέφερε για τη φυλάκισή του στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Τμήμα Πληροφοριών του Γραφείου Πληροφοριών και Προπαγάνδας του Εσωτερικού Στρατού (μια μεταρρυθμισμένη εκδοχή της Ένωσης Ενόπλων Αγώνων και του μεγαλύτερου κινήματος αντίστασης στην Πολωνία). Το 1942, εντάχθηκε στο Μέτωπο για την Αναγέννηση της Πολωνίας (Front Odrodzenia Polski), το οποίο ήταν μια μυστική, καθολική, κοινωνικο-εκπαιδευτική και φιλανθρωπική οργάνωση που ιδρύθηκε από τη Ζόφια Κόσακ-Στσούτσκα. Από τον Οκτώβριο του 1941 έως το 1944, ο Μπαρτοσέφσκι σπούδασε πολωνικές σπουδές στο μυστικό ανθρωπιστικό τμήμα του Πανεπιστημίου της Βαρσοβίας. Εκείνη την εποχή, η τριτοβάθμια εκπαίδευση των Πολωνών ήταν εκτός νόμου από τις γερμανικές κατοχικές αρχές.
Τον Αύγουστο του 1942, ο Μπαρτοσέφσκι έγινε στρατιώτης του Εσωτερικού Στρατού, εργαζόμενος ως ρεπόρτερ στην Υποδιεύθυνση «P» του Τμήματος Πληροφοριών του Γραφείου Πληροφοριών και Προπαγάνδας. Το ψευδώνυμό του «Τεόφιλ» ληταν εμπνευσμένο από τον Τεόφιλ Γκροντζίτσκι, έναν φανταστικό χαρακτήρα από το μυθιστόρημα του Γιαν Παραντόφσκι με τίτλο Ουρανός στις φλόγες. Συνεργάστηκε με τον Καζίμιες Μοτσάρσκι στην έκθεση P-1 της υποδιαίρεσης «P».
Από τον Σεπτέμβριο του 1942, ο Μπαρτοσέφσκι δραστηριοποιήθηκε για λογαριασμό του Μετώπου για την Αναγέννηση της Πολωνίας στην Προσωρινή Επιτροπή Βοήθειας Εβραίων και στην οργάνωση που διαδέχτηκε, το Συμβούλιο Βοήθειας των Εβραίων (με την κωδική ονομασία Ζεγκότα). Η Ζεγκότα, μια πολωνική αντιστασιακή οργάνωση του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στόχος της οποίας ήταν να βοηθήσει τους Εβραίους κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος, λειτούργησε υπό την αιγίδα της πολωνικής εξόριστης κυβέρνησης, μέσω της Delegatura, της κυβερνητικής αντιπροσωπείας της στη Βαρσοβία. Παρέμεινε μέλος της Ζεγκότα μέχρι την Εξέγερση της Βαρσοβίας. Το 1943, αντικατέστησε τον Βίτολντ Μπιενκόφσκι στο Εβραϊκό Τμήμα της Delegatura.
Από τον Νοέμβριο του 1942 έως τον Σεπτέμβριο του 1943, ο Μπαρτοσέφσκι ήταν γραμματέας της συντακτικής ομάδας του Καθολικού περιοδικού Prawda (Αλήθεια), το όργανο Τύπου του Μετώπου για την Αναγέννηση της Πολωνίας. Από το φθινόπωρο του 1942 έως την άνοιξη του 1944, ο Μπαρτοσέφσκι ήταν ο αρχισυντάκτης του καθολικού περιοδικού Prawda Młodych (Αλήθεια της νεολαίας), το οποίο συνδέθηκε επίσης με το Μέτωπο για την Αναγέννηση της Πολωνίας και απευθυνόταν σε φοιτητές πανεπιστημίου και λυκείου. Το Νοέμβριο του 1942, ο Μπαρτοσέφσκι έγινε αντιπρόεδρος ενός τμήματος που δημιουργήθηκε στο Τμήμα Εσωτερικών Υποθέσεων της Delegatura, αποστολή του οποίου ήταν να βοηθήσει τους κρατούμενους της φυλακής Πάβιακ. Τον Φεβρουάριο του 1943, ο Μπαρτοσέφσκι έγινε ρεπόρτερ και υποδιευθυντής της Εβραϊκής Έκθεσης του Τμήματος. Ως μέρος των δραστηριοτήτων του για τη Ζεγκότα και την εβραϊκή έκθεση, οργάνωσε βοήθεια για τους συμμετέχοντες στην Εξέγερση του Γκέτο της Βαρσοβίας τον Απρίλιο του 1943.
Την 1η Αυγούστου 1944, ο Μπαρτοσέφσκι ξεκίνησε τη συμμετοχή του στην Εξέγερση της Βαρσοβίας. Υπήρξε βοηθός του διοικητή του ραδιοφώνου «Asma» και αρχισυντάκτης του περιοδικού Νέα από την πόλη και Ραδιοφωνικά Νέα. Στις 20 Σεπτεμβρίου, με διαταγές του διοικητή της Περιφέρειας της Βαρσοβίας του Εσωτερικού Στρατού, Στρατηγού Αντόνι Χρούστσιελ, ο Μπαρτοσέφσκι παρασημοφορήθηκε με τον Αργυρό Σταυρό της Αξίας. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα μιας πρότασης που υποβλήθηκε από τον αρχηγό του Γραφείου Ενημέρωσης και Προπαγάνδας στο Γενικό Αρχηγείο του Εσωτερικού Στρατού, Συνταγματάρχη Γιαν Ζεπέτσκι. Την 1η Οκτωβρίου, διορίστηκε Ανθυπολοχαγός από τον διοικητή του Εσωτερικού Στρατού, Στρατηγό Ταντέους Μπουρ-Κομορόφσκι (επίσης λόγω πρότασης του Ζεπέτσκι). Έλαβε τον Σταυρό της Ανδρείας στις 4 Οκτωβρίου.
Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο
Ο Μπαρτοσέφσκι έφυγε από τη Βαρσοβία στις 7 Οκτωβρίου 1944. Συνέχισε την υπόγεια δραστηριότητά του στο Γραφείο Πληροφοριών και Προπαγάνδας του Στρατού Εσωτερικού στο Γενικό Αρχηγείο του στην Κρακοβία. Από το Νοέμβριο του 1944 έως τον Ιανουάριο του 1945, κατείχε τη θέση του γραμματέα της συντακτικής ομάδας για το Πληροφοριακό Δελτίο. Στα τέλη Φεβρουαρίου 1945, επέστρεψε στη Βαρσοβία, όπου ξεκίνησε την υπηρεσία του στο τμήμα ενημέρωσης και προπαγάνδας του αντιστασιακού κινήματος Ανεξαρτησία. Από τον Μάιο έως τον Αύγουστο του 1945, ο Μπαρτοσέφσκι υπηρετούσε στην 6η μονάδα της Delegatura (ήταν υπεύθυνος για την ενημέρωση και την προπαγάνδα) υπό την επίβλεψη του Καζίμιες Μοτσάρσκι). Στις 10 Οκτωβρίου 1945, αποκάλυψε ότι είχε υπηρετήσει στον Εσωτερικό Στρατό.
Το φθινόπωρο του 1945, ο Μπαρτοσέφσκι ξεκίνησε τη συνεργασία του με το Ινστιτούτο Εθνικής Μνήμης στο προεδρείο της κυβέρνησης και της Επικεφαλής Επιτροπής Εξέτασης των Γερμανικών Εγκλημάτων στην Πολωνία. Οι πληροφορίες που συγκέντρωσε κατά την περίοδο της κατοχής για τα ναζιστικά εγκλήματα, την κατάσταση στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις φυλακές, καθώς και οι γνώσεις του σχετικά με τη γενοκτονία των Εβραίων, φάνηκαν πολύ χρήσιμες.
Τον Φεβρουάριο του 1946, ξεκίνησε τη δουλειά του στο εκδοτικό τμήμα της Gazeta Ludowa (Εφημερίδα του Λαού), το κύριο όργανο Τύπου του Πολωνικού Λαϊκού Κόμματος (ΠΛΚ, Polskie Stronnictwo Ludowe). Σύντομα, εντάχθηκε στο ΠΛΚ, το μόνο κόμμα με επιρροή εκείνη την εποχή στην αντιπολίτευση στην κομμουνιστική κυβέρνηση. Στα άρθρα που δημοσιεύθηκαν στη Gazeta Ludowa, ανέφερε τις εξέχουσες προσωπικότητες του Πολωνικού Υπόγειου Κράτους (η συνέντευξη με τον Στέφαν Κορμπόνσκι, η αναφορά από την κηδεία του Γιαν Πιεκαουκιέβιτς) και τα γεγονότα που σχετίζονται με τον αγώνα για την απελευθέρωση της χώρας (μια σειρά σκίτσων που παρουσιάζουν την Εξέγερση της Βαρσοβίας με τίτλο Dzień Walczącej Stolicy).
Λόγω της συνεργασίας του με το ΠΛΚ, ο Μπαρτοσέφσκι έγινε αντικείμενο πολιτικής καταστολής από τις υπηρεσίες ασφαλείας. Στις 15 Νοεμβρίου 1946, κατηγορήθηκε ψευδώς ότι ήταν κατάσκοπος, με αποτέλεσμα να συλληφθεί και να κρατηθεί από το Υπουργείο Δημόσιας Ασφάλειας της Πολωνίας. Τον Δεκέμβριο, μεταφέρθηκε στη φυλακή Μοκότουφ. Απελευθερώθηκε στις 10 Απριλίου 1948, με τη βοήθεια της Ζόφια Ρουντνίτσκα (πρώην αρχηγός της Ζεγκότα, που τότε εργαζόταν στο Υπουργείο Δικαιοσύνης). Παρόλο που ο Μπαρτοσέφσκι έγινε δεκτός στο 3ο έτος των Πολωνικών Σπουδών το Δεκέμβριο του 1948, η σύλληψή του το 1949 και η επακόλουθη φυλάκιση 5 ετών τον κατέστησαν ανίκανο να ολοκληρώσει τις σπουδές του.
Ο Μπαρτοσέφσκι συνελήφθη ξανά στις 14 Δεκεμβρίου 1949. Στις 29 Μαΐου 1952 καταδικάστηκε από το Στρατοδικείο σε 8 χρόνια φυλάκιση για την ψευδή κατηγορία της κατασκοπείας. Τον Απρίλιο του 1954, μεταφέρθηκε στη φυλακή στο Ράβιτς και τον Ιούνιο στη φυλακή στο Ρατσίμπους. Αποφυλακίστηκε τον Αύγουστο του 1954 με αναστολή ενός έτους λόγω της κακής κατάστασης της υγείας του. Στις 2 Μαρτίου 1955, κατά τη διάρκεια του κύματος της αποσταλινοποίησης, ο Μπαρτοσέφσκι ενημερώθηκε ότι καταδικάστηκε άδικα.
Καριέρα
Προσωπική ζωή
Ο Μπαρτοσέφσκι παντρεύτηκε αρχικά την Αντονίνα Μίγαλ, αλλά αυτός ο γάμος κατέληξε σε διαζύγιο. Αργότερα παντρεύτηκε τη Ζόφια Μπαρτοσέφσκα το 1967, με την οποία παρέμειναν παντρεμένοι μέχρι τον θάνατό του το 2015. Ο γιος του, Βουαντίσουαφ Τεόφιλ Μπαρτοσέφσκι, γεννήθηκε το 1955. Είναι ακαδημαϊκός ιστορικός που έχει γράψει για την πολωνοεβραϊκή ιστορία. Είναι ο συγγραφέας του βιβλίου του 1991, The Convent at Auschwitz .
Στις 24 Απριλίου 2015, ο Μπαρτοσέφσκι εισήχθη σε νοσοκομείο της Βαρσοβίας, όπου πέθανε λίγο μετά την άφιξη του από έμφραγμα του μυοκαρδίου, σε ηλικία 93 ετών. Οι σημαίες στο κοινοβούλιο κατέβηκαν μεσίστιες προς τιμήν του Μπαρτοσέφσκι. Ο Μπαρτοσέφσκι επέζησε από τη σύζυγό του, Ζόφια και τον γιο του, Βουαντίσουαφ Τεόφιλ. Η κηδεία του Μπαρτοσέφσκι έγινε στις 4 Μαΐου και κηδεύτηκε στο Στρατιωτικό Κοιμητήριο Ποβόνσκι.
Δημοσιεύσεις
Στα αγγλικά
1968 Warsaw Death Ring: 1939–1944, Interpres.
1969 Righteous Among Nations: How Poles Helped the Jews 1939–1945, εκδ. με την Ζόφια Λέβιν, Earlscourt Pub, Η.Β. .
1970 The Samaritans: Heroes of the Holocaust, εκδ. με την Zofia Lewin, Twayne Publishers, Νέα Υόρκη.
1988 The Warsaw Ghetto: A Christian's Testimony, Beacon Press; .
1991 The Jews in Warsaw: A History, εκδ. με τον Antony Polonsky, Blackwell Publishing. .
Στα πολωνικά
Konspiracyjne Varsaviana poetyckie 1939–1944: zarys informacyjny (Βαρσοβία 1962)
Organizacja małego sabotażu "Wawer" w Warszawie (1940–1944) (1966)
Ten αστείο z Ojczyzny mojej. Polacy z pomocą Żydom 1939–1945 (oprac. wspólnie z Zofią Lewinówną; Znak 1967, 1969)
Warszawski pierścień śmierci 1939–1944 (1967, 1970; ponadto wydania w języku angielskim 1968 i niemieckim 1970)
Kronika wydarzeń w Warszawie 1939–1949 (oprac., wespół z Bogdanem Brzezińskim i Leszkiem Moczulskim ; Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1970)
Ludność cywilna w Powstaniu Warszawskim. Prasa, druki ulotne i inne publikacje powstańcze t. I-III (oprac.; praca zbiorowa; Państwowy Instytut Wydawniczy 1974)
1859 dni Warszawy (εισαγωγή από τον Aleksander Gieysztor · βιβλιογραφία του W. Bartoszewski από την Zofia Steczowicz-Sajderowa· ευρετήριο Zofia Bartoszewska· Znak 1974· 2η έκδοση επεκτάθηκε: 1984, )
Polskie Państwo podziemne (inaugurracyjny wykład tkn wygłoszony warszawie 2 xi 1979; ii obieg, niezależna oficyna wydawnicza Nowa 1979, 1980; ow "solidarność" mkz, wocław 1981; komitet wyzwolenia społecznego 1981; agencja informyjna solidarności walczącej, Λούμπλιν 1985)
Los Żydów Warszawy 1939–1943. W czterdziestą rocznicę powstania w getcie warszawskim (Puls, Londyn 1983; Bez Cięć 1985 [II obieg]; Międzyzakładowa Struktura "Solidarności" 1985 [II obieg]; wydanie 2 poprawione i rozszerzone: Puls 1988, ; Fakt, Łódź 1989 [II obieg])
Jesień nadziei: warto być przyzwoitym (II obieg; tł. z wydania zach.-niem.; posłowie Reinholda Lehmanna; [Λούμπλιν]: Spotkania 1984, 1986)
Dni walczącej stolicy. Kronika Powstania Warszawskiego (Aneks, Londyn 1984· Krąg, Warszawa 1984 [II obieg]· Alfa 1989, ; Świat Książki 2004, )
Metody i praktyki Bezpieki w pierwszym dziesięcioleciu PRL (pod pseud. Γιαν Κοβάλσκι ; II obieg; Grupy Polityczne "Wola", Ogólnopolski Komitet Oporu Robotników "Solidarność" 1985; Biuletyn Łódzki 1985; Apel 1986; Rota 1986)
Syndykat zbrodni (pod ψευδώνυμο "ZZZ"; 1986)
Na drodze do niepodległości (Εκδόσεις Spotkania, Paryż 1987, )
Warto być przyzwoitym. szkic do pamiętnika (II obieg; CDN 1988)
Warto być przyzwoitym. Teksty osobiste και nieosobiste (Polskie tłumaczenie książki pt.: Herbst der Hoffnungen: es lohnt sich, anständig zu sein ; Wydawnictwo Polskiej Prowincji Dominikanów W drodze 1990, ; wydanie 2 zmienione: 2005, )
Ponad podziałami. Wybrane przemówienia i wywiady – lipiec-grudzień 2000 (Ministerstwo Spraw Zagranicznych 2001, )
Wspólna europejska odpowiedzialność. Wybrane przemówienia i wywiady, styczeń-lipiec 2001 (Ministerstwo Spraw Zagranicznych 2001, )
Moja Jerozolima, mój Israel. Władysław Bartoszewski w rozmowie z Joanną Szwedowską (posłowie: Andrzej Paczkowski; Rosner i Wspólnicy 2005, )
Władysław Bartoszewski: wywiad-rzeka (rozmowy z Michałem Komarem; Świat Książki 2006, )
Dziennik z internowania. Jaworze 15 Δεκεμβρίου 1981 – 19 Απριλίου 1982 (Świat Książki 2006)
Pisma wybrane 1942–1957, Tom I (Universitas 2007, )
Στα γερμανικά
Die polnische Untergrundpresse in den Jahren 1939 bis 1945 (Druckerei und Verlagsanstalt, Konstanz 1967)
Das Warschauer Ghetto wie es wirklich war. Zeugenbericht eines Christen (1983, επίσης αμερικανική και αγγλική έκδοση)
Herbst der Hoffnungen: Es lohnt sich, anständig zu sein (Herder 1983; ; 1984, ; 1986, )
Aus der Geschichte lernen; Aufsätze und Reden zur Kriegs- und Nachkriegsgeschichte Polens (πρόλογος: Στανίσουαφ Λεμ, Deutscher Taschenbuch Verlag, Μόναχο 1986)
Uns eint vergossenes Blut. Juden und Polen in der Zeit der Endlösung (1987)
Polen und Juden in der Zeit der "Endlösung" (Informationszentrum im Dienste der christlich-jüdischen Verständigung, Βιέννη 1990; )
Kein Frieden ohne Freiheit. Betrachtungen eines Zeitzeugen am Ende des Jahrhunderts (2000)
Und reiß uns den Hass aus der Seele (Deutsch-Polnischer Verlag 2005; )
Βραβεία και τιμές
1944: Αργυρός Σταυρός της Αξίας με Ξίφη και Σταυρός της Ανδρείας
1963: Σταυρός του Ιππότη του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας
1965: Δίκαιοι των Εθνών
1981: Επίτιμος διδάκτορας από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου
1983: Βραβείο Χέρντερ, Βιέννη
1984: Επίτιμος διδάκτορας από το Πανεπιστήμιο της Βαλτιμόρης
1986: Βραβείο Ειρήνης του Γερμανικού Εμπορίου Βιβλίου
1986: Σταυρός του Διοικητή με Αστέρι του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας
1992: Αυστριακός Σταυρός Τιμής για την Επιστήμη και την Τέχνη, 1η τάξη
1995: Ιππότης του Τάγματος του Λευκού Αετού
1995: Χρυσό Τιμητικό Παράσημο για τις υπηρεσίες στην Δημοκρατία της Αυστρίας (Großes Goldenes Ehrenzeichen am Bande)
1996: Βραβείο Χάινριχ Χάινε της πόλης του Ντύσσελντορφ
1997: Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας
2001: Μεγαλόσταυρος Ιππότης του Τάγμα της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας – «Για το έργο της συμφιλίωσης μεταξύ Πολωνών, Γερμανών και Εβραίων»
2006: Μεγαλόσταυρος Ιππότης του Τάγματος του Αγίου Γρηγορίου του Μέγα (Αγία Έδρα, το υψηλότερο παπικό βραβείο που απονέμεται σε πολίτες)
2006: Βραβείο του Ιππότη της Ελευθερίας
2007: Βραβείο Γιαν Νόβακ-Γεζιοράνσκι της Πρεσβείας των ΗΠΑ
2007: Διεθνές Βραβείο Άνταλμπερτ στη Μπρατισλάβα
2008: Βραβείο 15.000 € – πρώτο Ευρωπαϊκό Βραβείο Πολιτικών Δικαιωμάτων των Σίντι και των Ρομά
2009: Διοικητής της Λεγεώνας της Τιμής (Γαλλία)
2009: Τιμητική διάκριση «Μπένε Μερίτο» (Πολωνία)
2012: Τάγμα του Λευκού Διπλού Σταυρού, 2η τάξη
2013: Βραβείο Έλι Βίζελ (Μουσείο Μνήμης του Ολοκαυτώματος των Ηνωμένων Πολιτειών)
2015: Επίτιμος πολίτης του Ισραήλ
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ομιλία του πρώην Υπουργού Εξωτερικών της Πολωνίας Βουαντίσουαφ Μπαρτοσέφσκι στην τελετή της 60ης επετείου από την απελευθέρωση του στρατοπέδου συγκέντρωσης στο Άουσβιτς-Μπίρκεναου, 27 Ιανουαρίου 2005 βλ. σελ. 156, 157
Βουαντίσουαφ Μπαρτοσέφσκι – Συνεντεύξεις για τις Πολωνο-Εβραϊκές σχέσεις
Σχετικά με τον Βουαντίσουαφ Μπαρτοσέφσκι στον ιστότοπο Γιαντ Βασσέμ
Ηχογραφήσεις με τον Βουαντίσουαφ Μπαρτοσέφσκι στο Διαδικτυακό Αρχείο της Österreichische Mediathek (Συνεντεύξεις και διαλέξεις στα γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2019
Πολωνοί πολιτικοί
Πολωνοί δημοσιογράφοι
Πολωνοί συγγραφείς
Πολωνοί διπλωμάτες
Πολωνοί ιστορικοί
Πολωνοί Ρωμαιοκαθολικοί
Μέλη του Πολωνικού Εσωτερικού Στρατού
Μέλη της Ζεγκότα
Υπουργοί Εξωτερικών της Πολωνίας
Πρέσβεις της Πολωνίας στην Αυστρία
Επιζώντες του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Άουσβιτς
Πολωνοί Δίκαιοι των Εθνών
Αποδέκτες του Τάγματος του Λευκού Αετού (Πολωνία)
Αποδέκτες του Χρυσού Μεταλλίου για Αξία στον Πολιτισμό - Gloria Artis
Ταξιάρχες της Λεγεώνας της Τιμής
Αποδέκτες του Σταυρού της Ανδρείας (Πολωνία)
Αποδέκτες του Αργυρού Σταυρού της Αξίας (Πολωνία)
Διοικητές με Αστέρι του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας
Μεγαλόσταυροι Ιππότες του Τάγματος του Αγίου Γρηγορίου του Μέγα
Ενταφιασμοί στο Στρατιωτικό Κοιμητήριο Ποβόνσκι
Καθολικοί Δίκαιοι των Εθνών
Συμμετέχοντες στην Εξέγερση της Βαρσοβίας
Αποδέκτες του Σταυρού της Ελευθερίας και της Αλληλεγγύης
Αποδέκτες του Βραβείου Χέρντερ
|
794121
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%8D%CE%BD%CE%B4%CE%B5%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%28%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%29
|
Σύνδεσμος (ανατομία)
|
Σύνδεσμος είναι ο ινώδης συνδετικός ιστός που συνδέει οστά με άλλα οστά, υποστηρίζει τις αρθρώσεις και τα εσωτερικά όργανα, και περιορίζει την κίνησή τους. Το ανθρώπινο σώμα διαθέτει περισσότερους από 900 συνδέσμους, με τους περισσότερους να βρίσκονται στα χέρια και στα πόδια, οι οποίοι επιτελούν μια σειρά από λειτουργίες για την ομαλή κίνηση του σώματος. Οι σύνδεσμοι αφήνουν την άρθρωση να κινηθεί προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, συγκρατούν τα οστά, συγκρατούν τις αρθρώσεις για να μην συστρέφονται, σταθεροποιούν τους μύες και τα οστά, δυναμώνουν τις αρθρώσεις και αποτρέπουν την εξάρθρωση των οστών. Υπάρχουν επίσης σύνδεσμοι που εξασφαλίζουν τη διατήρηση σταθερής θέσης των εσωτερικών οργάνων.
Μερικοί σύνδεσμοι είναι πλούσιοι σε κολλαγόνες ίνες, οι οποίες είναι στιβαρές και ανελαστικές, ενώ άλλοι είναι πλούσιοι σε ελαστικές ίνες, οι οποίες είναι αρκετά σκληρές, παρόλο που επιτρέπουν την ελαστική κίνηση. Στις αρθρώσεις, οι σύνδεσμοι περιβάλλουν την αρθρική κάψα και τον αρθρικό υμένα, οι οποίοι περικλείουν τα άκρα των αρθρώσεων των οστών, στο εσωτερικό των οποίων σχηματίζεται η αρθρική κοιλότητα. Άλλοι σύνδεσμοι στερεώνονται γύρω ή κατά μήκος των άκρων των οστών σε λωρίδες, επιτρέποντας διάφορους βαθμούς κίνησης ή λειτουργούν ως κομμάτια σύνδεσης μεταξύ των οστών (όπως τα πλευρά ή τα οστά του αντιβράχιου), περιορίζοντας την ακατάλληλη κίνηση.
Η βλάβη στους συνδέσμους οδηγεί σε παραβίαση αυτών των λειτουργιών, αναπτύσσεται αστάθεια των αρθρώσεων και είναι δυνατή η μετατόπιση των εσωτερικών οργάνων. Ο πιο συνηθισμένος τραυματισμός των συνδέσμων είναι τα διαστρέμματα (τραυματισμός που προκύπτει από το γεγονός ότι ο σύνδεσμος υφίσταται φορτίο που υπερβαίνει τα χαρακτηριστικά αντοχής του). Υπάρχει μεγάλος αριθμός νευρικών απολήξεων στους συνδέσμους, επομένως τα διαστρέμματα συνοδεύονται πάντα από έντονο πόνο. Όταν οι σύνδεσμοι υποστούν διάστρεμμα, τις τρεις πρώτες ημέρες, το οίδημα αυξάνεται στην πληγείσα περιοχή, υπάρχει τοπική αύξηση της θερμοκρασίας, μπορεί να υπάρξει υπεραιμία και αιμορραγία στους μαλακούς ιστούς.
Οι σύνδεσμοι είναι παρόμοιοι με τους τένοντες και τις περιτονίες καθώς όλοι τους αποτελούνται από συνδετικό ιστό. Οι διαφορές μεταξύ τους είναι στις συνδέσεις που κάνουν: οι σύνδεσμοι συνδέουν οστά με άλλα οστά, οι τένοντες συνδέουν μύες με οστά και οι περιτονίες περιβάλλουν μύες ή άλλες δομές. Όλοι αυτοί οι ιστοί βρίσκονται στο μυοσκελετικό σύστημα του ανθρώπινου σώματος.
Παραπομπές
Μυοσκελετικό σύστημα
|
153782
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CF%84%CE%AE%CF%82
|
Νημερτής
|
Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Νημερτής είναι γνωστή μία από τις 50 Νηρηίδες, δηλαδή τις θυγατέρες του Νηρέα και της Δωρίδας, εγγονές του Τιτάνα Ωκεανού. Η Νημερτής φημιζόταν για τη φιλαλήθειά της, και για το λόγο αυτό, το όνομα της χρησιμοποιείται ως επίθετο ή επίρρημα για να συνδέσει το ουσιαστικό ή το ρήμα με την αλήθεια ή την ορθότητα των λεγομένων κάποιου.
Η Νημερτής είναι μία από τις 32 Νηρηίδες, που αναφέρονται στην Ιλιάδα (ραψωδία Σ, στίχοι 39 κ.ε., η Νημερτής στον στ. 46), οι οποίες έσπευσαν να θρηνήσουν μαζί με την αδερφή τους Θέτιδας, από τα βάθη της θάλασσας, τον επικείμενο θάνατο του γιου της Αχιλλέα.
Ετυμολογικά
νημερτής, -ές (< στερ. πρόθημα νη-* + θ. (α)μερ- τού ἁμαρτάνω*) αναμάρτητος, αλάνθαστος, αψευδής, αληθής, άδολος ειλικρινής.
(Α νημερτής και δωρ. τ. ναμερτής, -ές) νεοελλ. (το αρσ. πληθ. ως ουσ.) οι νημερτείς (ενν. σκώληκες)
ζωολ. οι νημερτίνοι
αρχ.
1. αυτός που δεν σφάλλει στα λόγια του, αυτός που λέει τα σωστά, αψευδής («ἀλλὰ τὰ μέν μοι ἔειπε γέρων ἅλιος νημερτής», Ομ. Οδ.)
2. (για λόγια ή για πράγματα) αληθινός, σωστός («εἰ δ', ἄγε μοι δμωαί, νημερτέα μυθήσασθε», Ομ. Ιλ.)
3. φρ. «νημερτὴς βουλή» — απόφαση η οποία αναπόφευκτα θα εκπληρωθεί Ομ. Οδ.)
4. (το ουδ. εν. ή πληθ. ως επίρρ.) νημερτές, νημερτέα
αληθινά, σωστά.
επίρρ...
νημερτέως (Α)
ιων. τ. με νημερτή τρόπο, αληθινά, σωστά.
Άλλο
Η "Νημερτής" είναι το Ιδρυματικό Αποθετήριο που φιλοξενεί την πνευματική παραγωγή του Πανεπιστημίου Πατρών. Συγκεντρώνει τις διδακτορικές διατριβές, μεταπτυχιακές και διπλωματικές εργασίες που εκπονούνται στο Πανεπιστήμιο Πατρών και ταυτόχρονα συλλέγει κι άλλο υλικό, όπως είναι τεχνικές αναφορές, δημοσιεύσεις σε περιοδικά και πρακτικά συνεδρίων των μελών ΔΕΠ και των ερευνητών του Πανεπιστημίου, δημοσιεύσεις του προσωπικού της ΒΚΠ, κλπ. https://nemertes.library.upatras.gr/jspui/
Πηγές
Νημερτης
|
759523
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%AD%CE%B6%CE%B9%20%CE%86%CE%BD%CF%84%CF%83%CE%B1%CE%BA
|
Γέζι Άντσακ
|
Ο Γέζι Άντσακ (πολωνικά: Jerzy Antczak) (γενν. 25 Δεκεμβρίου 1929) είναι Πολωνός σκηνοθέτης ταινιών. Η ταινία του, Νύχτες και μέρες, ήταν υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας και συμμετείχε στο 26ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου. Ο Άντσακ ήταν συνιδρυτής, καλλιτεχνικός διευθυντής και αρχιπαραγωγός του «Masterpiece Theatre» που παρήχθη στην πολωνική τηλεόραση. Είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες.
Το 2009, ο Άντσακ έλαβε ένα αστέρι στο διάσημο Δρόμο των Αστέρων, στην Οδό Πιοτρκόφσκα του Λοτζ.
Επιλεγμένη φιλμογραφία
1968: Κόμισσα Κόζελ (Hrabina Cosel)
1970: Επίλογος της Νυρεμβέργης (Epilog norymberski)
1975 Νύχτες και μέρες (Noce i dnie)
2002: Σοπέν. Επιθυμία για αγάπη (Chopin. Pragnienie miłości)
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Γέζι Αντσακ στο Culture.pl
Γέζι Άντσακ στο Chopin-Desire for love
Γέζι Άντσακ στο Stowarzyszenie Filmowców Polskich (πολωνικά)
Πολωνοί σεναριογράφοι
Πολωνοί σκηνοθέτες κινηματογράφου
Απόφοιτοι της Εθνικής Σχολής Κινηματογράφου του Λοτζ
Αποδέκτες του Χρυσού Μεταλλίου για Αξία στον Πολιτισμό - Gloria Artis
|
95778
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%84%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CE%BF
|
Αττικό δίκαιο
|
Ως Αττικό Δίκαιο ή Αττικόν Δίκαιον στη κυριολεξία θα έπρεπε να ονομάζεται το Δίκαιο που εφαρμοζόταν στην Αθήνα κατά την αρχαιότητα. Με την ευρύτερη όμως έννοια του όρου επικράτησε σήμερα να χαρακτηρίζεται συνολικά το Δίκαιο που ακολουθούσαν οι αρχαίοι Έλληνες.
Η δε χρησιμοποίηση του όρου Αττικόν οφείλεται στην εξέχουσα θέση που είχε η Αθήνα και γενικά η νομοθεσία και η πολιτεία της, στον ελλαδικό χώρο.
Βιβλιογραφία
Κλαύδιος Σαλμάσιος (Claudius Salmasius), Παρατηρήσεις πάνω στο Αττικό και Ρωμαϊκό δίκαιο (1643)
Νικόλαος Πανταζόπουλος, Ιστορική εισαγωγή εις τας πηγάς του Ελληνικού δικαίου, 1953
Αττικό δίκαιο, εκδόσεις Αντωνίου Σάκκουλα
Μ. Γιούνη, Μορφές ποινών στο Αττικό Δίκαιο «Άτιμος έστω - Άτιμος τεθνάτω», εκδ.University Studio Press.
Λ. Ζάγκα, Ηλιαία, 2014
Μάκντουελ Ντάγκλας, Το δίκαιο στην Αθήνα των κλασικών χρόνων, εκδ. Παπαδήμα ISBN 960-206-035-2
Αρχαία Αθήνα
|
79286
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%91%CF%81%CE%BB
|
Κωνσταντία της Αρλ
|
Η Κωνσταντία της Αρλ (Constance d'Arles, 986 - 25 Ιουλίου 1032) τρίτη σύζυγος του βασιλιά Ροβέρτου Β΄ της Γαλλίας ήταν κόρη του Γουλιέλμου Α΄ της Προβηγκίας και της Αδελαΐδας του Ανζού κόρης του Φούλκωνος Β΄ του Ανζού.
Τρίτη σύζυγος του βασιλιά της Γαλλίας Ροβέρτου Β΄
Παντρεύτηκε τον βασιλιά Ροβέρτο μετά το διαζύγιο με τη δεύτερη σύζυγό του Μπέρθα της Βουργουνδίας (1003), το οποίο επιβλήθηκε μετά τον αφορισμό του Ροβέρτου από τον πάπα. Ο γάμος ήταν θυελλώδης η οικογένειά της εναντιώθηκε ενώ η αυλή των Φράγκων αντέδρασε έντονα στα Προβηγκιανά έθιμα της Κωνσταντίας. Ο φίλος του βασιλιά Ροβέρτου Ούγος του Μπωβέ πίεσε τον βασιλιά να χωρίσει την Κωνσταντία (1007), ο κόμης Φούλκων Γ΄ του Ανζού αντέδρασε ακαριαία, έστειλε δώδεκα ιππότες οι οποίοι δολοφόνησαν τον Ούγο του Μπωβέ. Ο Ροβέρτος πήγε στη Ρώμη (1010) με τη δεύτερη σύζυγό του Μπέρθα προκειμένου να ζητήσει την άδεια από τον πάπα Σέργιο Δ΄ να χωρίσει την Κωνσταντία και να ξαναπαντρευτεί την Μπέρθα, ο πάπας πάλι το αρνήθηκε με αποτέλεσμα να παραμείνει ο βασιλιάς μόνιμα με την τρίτη σύζυγο του.
Στην δίκη των αιρετικών της Κρεπόν που είχαν συμμαχήσει με τους Καθαρούς, το εξοργισμένο πλήθος συγκεντρώθηκε έξω από την εκκλησία της Ορλεάνης (1022). Η Κωνσταντία υπό τις εντολές του Ροβέρτου στάθηκε στις πόρτες της εκκλησίας για να αποτρέψει το εξοργισμένο πλήθος να εισέλθει και να σκοτώσει τους κατηγορούμενους μέσα στην εκκλησία. Στη συνέχεια καθώς οδηγήθηκαν έξω η βασίλισσα έβγαλε το μάτι του Στεφάνου ενός από τους κατηγορούμενους με το σπαθί που κρατούσε στα χέρια της, ο Στέφανος είχε διατελέσει και εξομολογητής της. Το βγάλσιμο του ματιού τον μεσαίωνα ήταν μια από τις πιο ατιμωτικές τιμωρίες για εγκλήματα προδοσίας και παραβίασης όρκου.
Εμφύλιοι πόλεμοι με τους γιους της
Με την προτροπή της Κωνσταντίας ο μεγαλύτερος γιος τους Ούγος Μάγκνους στέφθηκε συμβασιλιάς μαζί με τον πατέρα του (1017). Ο Ούγος ζήτησε να μοιραστεί εξουσία μαζί του ο Ροβέρτος Β το αρνήθηκε με αποτέλεσμα να εξεγερθεί εναντίον του, η Κωνσταντία παρόλο που δεν είχε καλές σχέσεις με τον Ροβέρτο εξοργίστηκε με την στάση του γιου της. Στην συνέχεια ο Ούγος συμφιλιώθηκε με τους γονείς του αλλά σύντομα πέθανε σε ηλικία 18 ετών σε ατύχημα με άλογο.
Μετά τον θάνατο του Ούγο ξέσπασε σκληρή διαμάχη μεταξύ της Κωνσταντίας και του βασιλιά σχετικά με την διαδοχή του θρόνου, ο Ροβέρτος ήθελε διάδοχο του τον δεύτερο γιο τους Ερρίκο και η Κωνσταντία τον τρίτο γιο τους Ροβέρτο. Ο βασιλιάς παρά τις αντιρρήσεις της συζύγου του έστεψε συμβασιλέα και διάδοχο τον Ερρίκο (1027) με αποτέλεσμα η Κωνσταντία να εξοργιστεί όσο ποτέ, ο επίσκοπος Φουλβέρτος της Σαρτρ φοβήθηκε πολύ για την απόφαση αυτή λόγω της αγριότητας και των απειλών της βασίλισσας.
Η Κωνσταντία έστρεψε τους δυο μικρότερους γιους της σε εμφύλιο πόλεμο εναντίον του πατέρα τους, η μάχη που ακολούθησε ήταν σκληρή μέχρι τον θάνατο του βασιλιά Ροβέρτου Β στις 20 Ιουλίου 1031. Η ιδιότροπη Κωνσταντία στην συνέχεια κήρυξε τον πόλεμο στους γιους της και έκανε κατάσχεση των εδαφών της, ο Ερρίκος πήγε στην Νορμανδία όπου δέχθηκε στρατό και όπλα από τον αδελφό του Ροβέρτο. Πολιόρκησε την μητέρα του στο Πουασί, η Κωνσταντία δραπέτευσε στο Ποντουάζ και αναγκάστηκε να παραδοθεί όταν την απείλησε ο Ερρίκος ότι θα σκοτώσει όλους τους κατοίκους του Λε Πουισσέ.
Η Κωνσταντία πέθανε στις 28 Ιουλίου 1032, τάφηκε δίπλα από τον σύζυγο της Ροβέρτο στην Βασιλική Σαιν-Ντενί.
Οικογένεια
Με τον σύζυγο της βασιλιά Ροβέρτο απέκτησε:
Χέντβιχ της Γαλλίας (1003 - 1063)
Ούγος Μάγνος
Ερρίκος Α΄ της Γαλλίας
Ροβέρτος Α΄ της Βουργουνδίας
Όντο (1013 - 1056)
Αδέλα της Γαλλίας, κόμισσα της Φλάνδρας
Κωνσταντία της Γαλλίας (1014 - 1052)
Παραπομπές
Πηγές
Constance Bouchard, Those of My Blood: Creating Noble Families in Medieval Francia (Philadelphia: University of Pennsylvania Press, 2001)
Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band II (Marburg, Germany: J. A. Stargardt, 1984)
Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band I (Marburg, Germany: J. A. Stargardt, 1980)
Georgia Sommers Wright, 'A Royal Tomb Program in the Reign of St. Louis', The Art Bulletin, Vol. 56, No. 2 (Jun., 1974)
Jessee, W. Scott. A missing Capetian princess: Advisa, daughter of King Robert II of France (Medieval Prosopography), 1990
Moore, R. I. The Birth of Popular Heresy, 1975.
Lambert, Malcolm. Medieval Heresy: Popular Movements from the Gregorian Reform to the Reformation, 1991, 9 - 17.
Penelope Ann Adair, Constance of Arles: A study in Duty and Frustration', Capetian Women, ed. Kathleen Nolan (New York;, Palgrave Macmillan, 2003)
W. Scott Jessee, Robert the Burgundian and the Counts of Anjou: ca. 1025-1098 (Catholic University of America Press, 2000)
Βασίλισσες και Αυτοκράτειρες της Γαλλίας
Οίκος των Καπετιδών
Δούκισσες της Βουργουνδίας
Βασιλομήτωρ
|
239484
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%8D%CE%BC%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%BF%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD%20%CE%9F%CE%BC%CE%AC%CE%B4%CF%89%CE%BD
|
Σύμφωνο των Εθνικών Ομάδων
|
Στη σύγχρονη ελληνική ιστορία με την ονομασία Σύμφωνο των Εθνικών Ομάδων καλείται η συμφωνία που συνομολογήθηκε και υπογράφηκε στις 5 Ιουλίου του 1943 μεταξύ της Βρετανικής Στρατιωτικής Αποστολής (στην Ελλάδα) αφενός, και των κυρίων ελληνικών αντιστασιακών οργανώσεων ΕΛΑΣ, ΕΔΕΣ και ΕΚΚΑ αφετέρου. Απώτερος στόχος ήταν ο συντονισμός της αντιστασιακής δράσης ως ένα ενιαίο και ισχυρό αντάρτικο κίνημα, κατά των κατακτητών υπό τις οδηγίες του Στρατηγείου Μέσης Ανατολής.
Η συνομολόγηση
Τις συνεννοήσεις και διαπραγματεύσεις που οδήγησαν στην υπογραφή αυτού του συμφώνου είχαν αναλάβει οι Βρετανοί αξιωματικοί σύνδεσμοι, Έντυ Μάγερς και Κρίστοφερ Γουντχάους. Οι πρώτες συζητήσεις ξεκίνησαν το Μάρτιο του 1943. Τελικά, ξεπερνώντας τις αμοιβαίες καχυποψίες που χαρακτήριζαν τις μεταξύ των αντιστασιακών οργανώσεων σχέσεις, ξεκίνησε επίσημα η σύσκεψη στο Λιάσκοβο, σημερινό Πετρωτό Καρδίτσας. Αυτό συνέβη στις 6 Ιουνίου του 1943. Η σύσκεψη ολοκληρώθηκε ένα μήνα μετά, με την υπογραφή του συμφώνου απ΄ όλα τα μέρη.
Στη σύσκεψη του Λιασκόβου έλαβαν μέρος, εκτός των δύο παραπάνω Βρετανών συνδέσμων που εκπροσωπούσαν το Στρατηγείο Μέσης Ανατολής, εκ μέρους του ΕΛΑΣ οι Στέφανος Σαράφης και Ανδρέας Τζήμας (ή Βασ. Σαμαρινιώτης), στέλεχος του ΚΚΕ, και εκ μέρους του ΕΔΕΣ οι Ναπολέων Ζέρβας και Κομνηνός Πυρομάγλου, οι οποίοι συνομολόγησαν και υπέγραψαν το σύμφωνο. Λίγο αργότερα, δεκατρείς ημέρες μετά, στις 18 Ιουλίου, το σύμφωνο υπέγραψαν και εκ μέρους της ΕΚΚΑ ο συνταγματάρχης Δημήτριος Ψαρρός και ο πολιτευτής Γεώργιος Καρτάλης.
Κύρια σημεία του συμφώνου αυτού ήταν η δημιουργία ενός κοινού στρατηγείου των ανταρτικών ομάδων, το οποίο δημιουργήθηκε λίγες ημέρες μετά με τον τίτλο ''Κοινό Γενικό Στρατηγείο Ανταρτών'' με έδρα το Περτούλι Τρικάλων, και η ανάληψη της υποχρέωσης εκ μέρους του Στρατηγείου Μέσης Ανατολής της προμήθειας - εξοπλισμού των εθνικών ομάδων με αναγκαία εφόδια, όπλα και πυρομαχικά.
Παραλειπόμενα
Με τα δεδομένα της εποχής η σύγκλιση των αντιστασιακών οργανώσεων για τη συνομολόγηση του συμφώνου αυτού δεν ήταν πολύ εύκολη. Οι Άγγλοι σύνδεσμοι της στρατιωτικής αποστολής αντιμετώπισαν πλείστες δυσχέρειες και στις μυστικές μετακινήσεις τους και στις συνεννοήσεις. Ειδικότερα, μετά τη διάλυση της οργάνωσης των Σαράφη – Κωστόπουλου από τον ΕΛΑΣ που είχε προηγηθεί, στις 4 Μαρτίου του 1943, ο Ν. Ζέρβας ζητούσε την άδεια των Άγγλων να επιτεθεί εναντίον ομάδων του ΕΛΑΣ.
Έτσι, το ΣΜΑ αποφάσισε, για την εκτόνωση της κατάστασης μεταξύ των αντιστασιακών οργανώσεων, την άμεση συνομολόγηση μιας στρατιωτικής συμφωνίας μεταξύ αυτών. Όταν επ΄ αυτού ο Μάγιερς πήρε την υπογραφή του Ζέρβα (τέλη Μαρτίου), έσπευσε στον ΕΛΑΣ προκειμένου να πάρει έγκριση συμφωνίας και από αυτόν. Εκεί, ο Α. Τζήμας δεν έφερε αντιρρήσεις ως προς το κείμενο που προέβλεπε βοήθεια εφοδίων, αλλά ως προς τον όρο «εθνικές ομάδες» υποστηρίζοντας ότι ο ΕΛΑΣ συγκροτήθηκε πριν τις άλλες. Τελικά όμως υποχώρησε.
Στο μεταξύ συνεχίζονταν οι εμφύλιες επιθέσεις του ΕΛΑΣ κατά άλλων οργανώσεων όπως ο αφοπλισμός ομάδων του ΕΔΕΣ και του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων. Έτσι, ο Μάγιερς ενημέρωσε το ΣΜΑ για την προώθηση του σχεδίου μόνο μετά την απελευθέρωση του Ψαρρού κ.ά. από τον ΕΛΑΣ, μεταφέροντας και ο ίδιος προς τα μέλη του ΕΛΑΣ την έντονη δυσαρέσκεια της ελεύθερης ελληνικής κυβέρνησης του Καΐρου. Τελικά, με την παρέμβαση αυτή, απελευθερώθηκαν οι Ψαρρός, Παπαϊωάννου και Κρανιάς και καθορίστηκε η σύσκεψη στο Λιάσκοβο.
Πηγές
Ευστ. Γεωργόπουλος "Εμφύλιος Πόλεμος - το πρώτο αίμα 1942-1944", περιοδικό "Στρατιωτική Ιστορία" Εκδ, Περισκόπιο Αθήνα 2010, σελ.36-37.
"Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια" τομ.Β΄ (συμπλήρωμα)
Βιβλιογραφία
Woodhouse, Christopher M. Το μήλο της έριδος. Αθήνα: Εξάντας, 1976.
Πυρομάγλου, Κομνηνός. Ο δούρειος ίππος: η εθνική και πολιτική κρίσις κατά την Κατοχή. Αθήνα: Εκδόσεις Δωδώνη, 1978.
Myers, Edmund. Η ελληνική περιπλοκή. Αθήνα: Περισκόπιο, 2005.
Γερολυμάτος, Ανδρέας. Κόκκινη Ακρόπολη, μαύρος τρόμος: από την Αντίσταση στον Εμφύλιο, 1943-1949. Αθήνα: Κοχλίας, 2005.
Χανδρινός, Ιάσονας Γ. Εθνική Αντίσταση: η αληθινή ιστορία του ελληνικού αντάρτικου. (Οι μονογραφίες του περιοδικού Στρατιωτική Ιστορία 27). Αθήνα: Περισκόπιο, 2007.
Παπαφλωράτος, Ιωάννης Σ. ΕΔΕΣ: άγνωστες πτυχές από την ιστορία της οργάνωσης. (Οι μονογραφίες του περιοδικού Στρατιωτική Ιστορία 34). Αθήνα: Περισκόπιο, 2007.
Ντασκαγιάννης, Μιχαήλ. «Το Σύμφωνο των Εθνικών Ομάδων (1943): η προσπάθεια για μια ενιαία εθνική αντίσταση». Πόλεμος και ιστορία [περιοδικό] 128 (Ιούνιος 2009).
Εθνική Αντίσταση
1943
Συνθήκες του Ηνωμένου Βασιλείου
|
706640
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AF%CE%BA%CE%B7%2C%20%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%95
|
Αλίκη, κόμισσα του Ε
|
Η Αλίκη, κόμισσα του Ε (περί το 1180 - Μάιος 1246) από τον Οίκο τη Νορμανδίας, κόμισσα του Ε (1191 - 1246) ήταν κόρη και διάδοχος του Ερρίκου Β΄ του Ε και της Ματθίλδης κόρης του Χάμελιν του Γουάρεν, κόμη του Σάρρεϋ και της Ισαβέλλας του Γουάρεν, 4ης κόμισσας του Σάρρεϋ. Κληρονόμησε από τον πατέρα της το Ε και το Χέιστινγκς (1191) επειδή οι δύο μεγαλύτεροι αδελφοί της είχαν πεθάνει πρόωρα πριν από αυτόν, ήταν η τελευταία κυβερνήτης των κομητειών από τον Οίκο της Νορμανδίας. Παντρεύτηκε τον Ραούλ Α΄ του Λουζινιάν, κύριο του Ισουντάν που έγινε κόμης του Ε και λόρδος του Χέιστινγκς, μαζί του απέκτησε :
Ραούλ Β΄ των Λουζινιάν π. 1200-1250, κύριος του Ισουντάν.
Ματίλντα π. 1210-1241, παντρεύτηκε τον Χάμφρεϋ ντε Μποχούν κόμη του Χέρεφορντ.
Ο σύζυγος της πέθανε (1219) και η Αλίκη ταξίδευσε στην Αγγλία όπου προχώρησε σε μυστικές σχέσεις με τον αρχιδικαστή Ούμπερτ ντε Μπεργκ, 1ο κόμη του Κεντ. Σε διάταγμα τον Φεβρουάριο του 1233 παραχωρούσε δωρεά στον βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο τον Άγιο. Ο Οίκος των Λουζινιάν εξακολουθούσε να κατέχει για πολλές γενεές ακόμα την κομητεία του Ε.
Παραπομπές
Πηγές
Pollock, Melissa A. (2015). Scotland, England and France After the Loss of Normandy, 1204-1296: Auld Amitie. Woodbridge: The Boydell Press.
Power, Daniel (2004). The Norman Frontier in the Twelfth and Early Thirteenth Centuries. Cambridge: Cambridge University Press
Κόμητες του Ε
Οίκος της Νορμανδίας
|
257509
|
https://el.wikipedia.org/wiki/1791%20%CE%A0%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%B5%CF%86
|
1791 Πατσάγιεφ
|
Ο Πατσάγιεφ (Patsayev) είναι ένας αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 11,8. Ανακαλύφθηκε το 1967 από τη Σοβιετική αστρονόμο Ταμάρα Σμιρνόβα, που παρατηρούσε από το Ναουτσνί της Κριμαίας, και πήρε το όνομά του προς τιμή του Σοβιετικού αστροναύτη (κοσμοναύτη) Βίκτωρα Ιβάνοβιτς Πατσάγιεφ.
Φυσικά χαρακτηριστικά
Η μέση διάμετρος του Πατσάγιεφ εκτιμάται σε 25,71 χιλιόμετρα. Ο φασματικός τύπος του είναι άγνωστος, ενώ το γεωμετρικό άλβεδό του είναι 0,0509. Δεν είναι γνωστό αν και με ποια περίοδο περιστρέφεται ο Πατσάγιεφ γύρω από τον εαυτό του.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
Πατσαγιεφ
|
337593
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1%CF%82%20%CE%9C%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B7%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Κούκουρας Μεσσηνίας
|
Ο Κούκουρας, είναι νεοσύστατος οικισμός, αποτελούμενος κυρίως από τουριστικές και εξοχικές κατοικίες που είναι απλωμένες σε ευρύτερες αποστάσεις μεταξύ τους, σε υψόμετρο που κυμαίνεται από 40 - 80 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, και βρίσκεται νοτιοδυτικά, στο νομό Μεσσηνίας.
Ιστορικό
Ο οικισμός του Κούκουρα αναγνωρίστηκε ως οικισμός στις 9 Μαΐου του 2011 και συμπεριλήφθηκε στο Δήμο Πύλου - Νέστορος. Ο οικισμός πήρε την ονομασία που πριν έφερε η ευρύτερη περιοχή στην οποία και βρίσκεται.
Ο Κούκουρας, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, έχει πληθυσμό 33 κατοίκους και διοικητικά ανήκει στην Κοινότητα Βασιλιτσίου, της Δημοτικής Ενότητας Κορώνης, του Δήμου Πύλου - Νέστορος, της Περιφέρειας Πελοποννήσου, όπως διαμορφώθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης, ενώ κατά το παρελθόν και μέχρι το 2010, η ομώνυμη περιοχή Κούκουρας, στην οποία οικοδομήθηκε σταδιακά ο σύγχρονος οικισμός, με βάση το Σχέδιο Καποδίστριας, ανήκε στο Δήμο Κορώνης. Οι κάτοικοι του Κούκουρα απασχολούνται κυρίως με τον τουρισμό και δευτερευόντως με παραδοσιακές αγροτικές καλλιέργειες. Γνωστή είναι και η παραλία του συνοικισμού, η παραλία του Κούκουρα. Ο οικισμός βρίσκεται στο τέλος της δημοτικής οδού Φανερωμένης - Κούκουρα, που τελεί υπό κατασκευή.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Δήμος Πύλου - Νέστορος, επίσημη ιστοσελίδα: www.pylos-nestor.gr
Χάρτης περιοχής
Χωριά του νομού Μεσσηνίας
Επαρχία Πυλίας
Δήμος Πύλου - Νέστορος
Δήμος Κορώνης
Δημοτική Ενότητα Κορώνης
|
397503
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A3%CE%BF%CF%8D%CE%B4%CE%B1%CF%82%20%281715%29
|
Πολιορκία της Σούδας (1715)
|
Η Πολιορκία της Σούδας είναι η στρατιωτική επιχείρηση που πραγματοποιήθηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία σε βάρος της Βενετοκρατούμενης Σούδας στα πλαίσια του Έβδομου Βενετοτουρκικού πολέμου, η οποία πραγματοποιήθηκε το 1715.
Τα γεγονότα
Στα πλαίσια του Έβδομου Βενετοτουρκικού πολέμου οι Οθωμανοί επιθυμούν να εξαλείψουν τα τελευταία ίχνη της βενετικής παρουσίας στην Κρήτη.
Στις 15 Δεκεμβρίου 1714 ο κυβερνήτης των Χανίων Μεχμέτ πασάς, διατάσσει να τοποθετηθούν πυροβόλα και να σταλούν ένοπλα σώματα γύρω από τον κόλπο της Σούδας και στην ακτή απέναντι από το βενετικό φρούριο. Στις 14 Ιανουαρίου 1715 ο εξισλαμισμένος βοεβόδας του χωριού Καλύβες -στην ακτή έναντι της Σούδας- στέλνει ένα γράμμα ελληνιστί στον Ανδρέα Γαβρίλη, διερμηνέα του διοικητή της Σούδας, και του αναγγέλλει την κήρυξη του πολέμου. Με την ίδια επιστολή προειδοποιούνται οι εκχριστιανισμένοι Μουσουλμάνοι που ζουν στη Σούδα να μην περάσουν στην στεριά διότι θα σφαχτούν ως προδότες ή θα γίνουν σκλάβοι.
Μέχρι τα μέσα του Ιουνίου οι πολιορκημένοι συνεχίζουν να προμηθεύονται τρόφιμα από τους παράλιους οικισμούς. Τότε, στις 19 Ιουνίου, δύο πρώην Μουσουλμάνοι νυν Χριστιανοί-ένας Έλληνας κι ένας Ιταλός- συλλαμβάνονται όταν πηγαίνουν στο χωριό Στέρνες για προμήθεια εφοδίων.
Οι Βενετοί αντιλαμβάνονται τη μεταφορά από τα Χανιά προς την περιοχή της Σούδας δώδεκα μεγάλων πυροβόλων, τριάντα κουλεβρίνων και επτά όλμων και πληροφορούν τους πολιορκημένους.
Οι Οθωμανοί επιδιορθώνουν ορισμένα μικρά οχυρά στις ακτές της Σούδας, ενώ στις 11 Ιουλίου από το φρούριο Καλάμι ξεκινούν οι πρώτες βολές των Τούρκων και συνεχίζουν τις επόμενες ημέρες προκαλώντας σημαντικές φθορές. Στις 19 Ιουλίου οι Βενετοί πληροφορούνται για τις βενετικές απώλειες στην Πελοπόννησο και το ηθικό των πολιορκημένων κλονίζεται. Η απομόνωσή τους συνεχίζεται όταν καταλαμβάνεται η νησίδα δίπλα στη Σούδα στις 25 Ιουλίου. Ομάδα από σαράντα Βενετούς και σαράντα Έλληνες αποπειρώνται να ανακαταλάβουν το νησί αλλά αποτυγχάνουν. Την 1η Σεπτεμβρίου οι Οθωμανοί στέλνουν επιστολή στους αμυνόμενους της Σούδας καλώντας τους να παραδοθούν χωρίς συνέπειες εξανδραποδισμού για κανένα, στρατιώτες και άμαχους ή και πρώην Μουσουλμάνους.
Ο έκτακτος προνοητής Αλβίζε Μάνιο απορρίπτει την πρόταση προσδοκώντας βοήθεια από τον Βενετικό στόλο.Τελικά πληροφορείται πως ο στόλος του Ντανιέλ Ντολφίν αδυνατεί να συνδράμει του πολιορκημένους.
Οι δυνάμεις των αντιμαχομένων
Σε αναφορά του προς τη βενετική κυβέρνηση του έκτακτου προνοητή της Σούδας Αλβίζε Μάνιο, υπογραμμίζει πως χρειάζεται για την άμυνά του σε όλη του την έκταση, τουλάχιστον από εξακόσιους εβδομήντα άντρες και από ανάλογο αριθμό εφέδρων. Στην αρχή της πολιορκίας η φρουρά δεν ξεπερνά τους εκατόν ενενήντα τέσσερις άνδρες μαζί με τους αξιωματικούς. Είχαν στρατολογηθεί και εκατό Έλληνες. Ως προς τα πυρομαχικά υπήρχαν εβδομήντα επτά πυροβόλα διαφόρων βεληνεκών και εικοσιδύο λιθοβόλα.
Μετά την τελική καταμέτρηση οι άνδρες της φρουράς δεν ξεπερνούν τους εκατόν σαράντα εννιά δυτικούς στρατιώτες και εκατό Έλληνες.
Ο Οθωμανικός στόλος περιλαμβάνει σαράντα ένα πλοία της γραμμής, δύο παλλάνδρες, δύο πυρπολικά, επτά γαλέρες και είκοσι γαλιότες.
Η παράδοση της Σούδας
Στις 21 Σεπτεμβρίου ο Αλβίζε Μάνιο έστειλε στον Καπουδάν πασά έναν εκπρόσωπό του με σκοπό να διαπραγματευθεί με τους πολιορκητές και επιστρέφει με μια Οθωμανική αντιπροσωπεία η οποία ζητά την άμεση παράδοση της Σούδας, όμως η βενετική πλευρά ζητά μια οκταήμερη παράταση μέχρι την οριστική παράδοση (για να καθυστερήσει μέχρι την άφιξη του Βενετικού στόλου), πρόταση που τελικά απορρίπτεται.
Οι λόγοι της παράδοσης της Σούδας συνδέονται με την αναμονή γενικευμένης επίθεσης από τους πολιορκητές, με τις εκτεταμένες φθορές των τειχών από τις οβίδες των Τουρκικών κανονιών, πολλά σπίτια,επίσης,εντός του φρουρίου έχουν καταρρεύσει ή υποστεί ζημιές, ενώ οι στρατιώτες έχουν μεγάλη κόπωση, και οι άμαχοι επίσης. Τέλος και οι δύο είναι με ηθικό σε κάμψη μετά την πληροφόρησή τους πως οι Βενετικές κτίσεις της Πελοποννήσου έχουν περιέλθει στους Τούρκους.
Τελικά στις 22 Σεπτεμβρίου γίνονται δεκτοί οι όροι της παράδοσης και ανταλλάσσονται όμηροι από τις δύο πλευρές ως εγγύηση.
Σύμφωνα με τους όρους της παράδοσης εντός τριών ημερών πρέπει να εκκενωθεί το φρούριο, οι στρατιώτες και οι αξιωματικοί μπορούν να αποχωρήσουν με τα ξίφη και τις σημαίες τους, ενώ οι άμαχοι παίρνοντας μαζί τους τις αποσκευές τους και οδηγούμενοι σε βενετικές περιοχές. Οι κυβερνήτες των πλοίων που θα τους μετέφεραν εφοδιάστηκαν με φιρμάνι του καπουδάν πασά που θα εγγυόταν να μην τους πηράξουν εντός της οθωμανικής θαλάσσιας περιοχής. Τέλος όσον αφορά τους πρώην Μουσουλμάνους και τους Έλληνες που αντιστάθηκαν μπορούσαν να εγκατασταθούν ανενόχλητοι όπου επιθυμούσαν μέσα στην Οθωμανική επικράτεια.
Παραπομπές
Πηγές
Διονύσιος Χατζόπουλος, Ο τελευταίος Βενετο-Οθωμανικός πόλεμος 1714-1718, εκδ.Παπαδήμας, Αθήνα, 2002, σελ.196-209
Κωνσταντίνος Μέρτζιος, «Σούδα και Σπιναλόγκα. Πότε και πώς ηλώθησαν υπό των Τούρκων», Κρητικά Χρονικά, τομ.10 (1956), σελ.26-28
Φρούριο Σούδας
Σούδα 1715
Οθωμανική Κρήτη
|
355299
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%BB%CE%AE%CF%82%20%CE%BF%20%CE%9C%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82
|
Δαϊκλής ο Μεσσήνιος
|
Ο Δαϊκλής ο Μεσσήνιος (ή Διοκλής) ήταν αρχαίος Έλληνας αθλητής από τη Μεσσηνία που έγινε ολυμπιονίκης στο στάδιο στην 7η Ολυμπιάδα το 752 π.Χ. Το αγώνισμα του σταδίου (δρόμος περίπου 180 μέτρων) ήταν το μοναδικό άθλημα της διοργάνωσης για τις 13 πρώτες Ολυμπιάδες.
Παραπομπές
Αρχαίοι Μεσσήνιοι ολυμπιονίκες
Αρχαίοι Έλληνες Ολυμπιονίκες
Αρχαίοι ολυμπιονίκες του σταδίου
Αρχαίοι ολυμπιονίκες (8ος αιώνας π.Χ.)
|
744845
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%B1%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9B%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CE%B1
|
Δούκας της Λούνα
|
Ο Δούκας της Λούνα (ισπανικά: Duque de Luna) είναι τίτλος της Ισπανικής αριστοκρατίας. Δημιουργήθηκε από τον βασιλιά Φερδινάνδο Β΄ το 1495 για τον ανιψιό του Χουάν Χοσέ δε Αραγόν. Το 1895 ο βασιλιάς Αλφόνσο ΙΓ΄ επανάφερε τον τίτλο για τον Χοσέ Αντόνιο Ασλόρ, 17ο Δούκα της Βιγιαερμόσα.
Δούκες της Λούνα
Πρώτη δημιουργία, 1495
Χουάν Χοσέ δε Αραγόν ι Σοτομαγιόρ (1495-1528)
Δεύτερη δημιουργία, 1895
Χοσέ Αντόνιο Ασλόρ δε Αραγόν ι Ουρτάδο δε Σαλδίβαρ (1895-1935)
Μαρία δελ Πιλάρ Ασλόρ δε Αραγόν ι Γκιγιάμας (1935-1970)
Χαβιέρ δε Ουρσάϊς ι Ασλόρ δε Αραγόν (1970–2013)
Χαβιέρ Ασλόρ δε Αραγόν ι Ραμίρεθ δε Άρο (2015-σήμερα)
Κατάλογοι δουκών
|
133641
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CE%BC%CE%B2%CE%AF%CE%B4%CE%B1
|
Χειροβομβίδα
|
Με την ονομασία χειροβομβίδα, όπως σημαίνει η ίδια η σύνθετη λέξη χαρακτηρίζεται η μικρή βομβίδα που ρίπτεται (βάλλεται) με το χέρι.
Οι χειροβομβίδες κατατάσσονται στα πολεμικά όπλα.
Ιστορία εξέλιξης
Πρόκειται για μικρό βλήμα που φέρει εκρηκτική γόμωση. Οι πρώτες χειροβομβίδες εμφανίστηκαν τον 15 αιώνα που αποτελούνταν από πήλινα σφαιρικά δοχεία που περιείχαν πυρίτιδα και ενεργοποιούνταν με θρυαλλίδα. Κατά τον 16ο και 17ο αιώνα η χρήση τους γενικεύθηκε αφού το αποτέλεσμα αυτών, στα πεδία των μαχών, χαρακτηρίζονταν εντυπωσιακά άριστο. Έτσι τον 18ο αιώνα αυτές εξελίσσονται με μεταλλικό περίβλημα από χυτοσίδηρο που προβλεπόταν να χρησιμοποιούνται κυρίως σε απόκρουση ιππικού.
Αρχικά οι οπλίτες (πεζικού) έφεραν μικρό σακίδιο με 4-6 χειροβομβίδες που οργανώθηκαν αργότερα σε ιδιαίτερες μονάδες λεγόμενες "χειροβομβιστών", γνωστότεροι εκ του γαλλικού ονόματος ως "γρεναδιέροι" ή "γκρεναντιέροι". Η τελειοποίηση όμως γενικά του οπλισμού κατά τον 20ο αιώνα, (όπως τα άρματα μάχης που αντικατέστησαν το ιππικό), συνέτεινε αρχικά στην εγκατάλειψη της χρήσης αυτών, που επανήλθαν όμως τελειοποιημένες και ισχυρότερες μετά την αντικατάσταση της πυρίτιδας με εκρηκτικές ύλες, που πρωτοχρησιμοποιήθηκαν στο Ρωσοϊαπωνικό πόλεμο του 1904 και περισσότερο στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και ειδικά στη περίοδο της στασιμότητας.
Σημειώνεται ότι η πρώτη ρίψη χειροβομβίδας από αέρος έγινε από την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Από τον πόλεμο εκείνο οι χειροβομβίδες αποτελούν πλέον μέρος του ατομικού οπλισμού των ανδρών των πεζικών δυνάμεων.
Περιγραφή
Η σύγχρονη χειροβομβίδα αποτελείται από τα εξής πέντε βασικά μέρη:
Το μεταλλικό κέλυφος που αποτελεί και το όλο σώμα της χειρο-βομβίδας εντός της οποίας βρίσκεται η γόμωση και ο πυροκροτητής.
Τη γόμωση της χειροβομβίδας, που μπορεί να είναι χημική, εμπρηστική ή εκρηκτική ύλη.
Τον πυροκροτητή που βρίσκεται εντός μεταλλικού μανδύα στο εσωτερικό της χειροβομβίδας.
Το εναυσματοφόρο ή εμπυρευτικό πώμα, και
Τη περόνη ασφαλείας, ή ασφαλιστικό μοχλό (κλιπ), που φέρεται επί του εναυσματοφόρου πώματος.
Γενικά ως προς τη χρήση τους οι χειροβομβίδες παρουσιάζουν μικρό όγκο και βάρος, χαμηλό ποσοστό επικινδυνότητας στο χρήστη κατά τη ρίψη τους, περιορισμένη ακτίνα δραστικότητας, πλην όμως υψηλό βαθμό απόκρουσης, αντιπερισπασμού και ψυχολογικής μείωσης του ηθικού του αντιμαχομένου.
Διάκριση
Οι σύγχρονες χειροβομβίδες ανάλογα του σκοπού χρήσης τους διακρίνονται σε χειροβομβίδες επιθετικές και σε χειροβομβίδες αμυντικές. Ανάλογα δε του περιεχομένου υλικού: σε εκρηκτικές, εμπρηστικές, δακρυογόνες, καπνογόνες κ.λπ.
Επιθετικές
Αμυντικές
Σημείωση
Σημειώνεται ότι βομβίδες που βάλλονται (εκτοξεύονται) με μηχανικά μέσα, και σε αντιδιαστολή του όρου "χειροβομβίδες", ονομάζονται οπλοβομβίδες.
Πηγές
Όπλα
|
784020
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%B7%20%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%20%CE%A3%CE%A4%CE%9F%CE%9A%202021-22
|
Επίλεκτη κατηγορία ΣΤΟΚ 2021-22
|
Το Πρωτάθλημα της Επίλεκτης κατηγορίας ΣΤΟΚ 2021-22 ήταν η 7η έκδοση της Επίλεκτης κατηγορίας ΣΤΟΚ. Το πρωτάθλημα κέρδισε η ΑΠΕΑ Ακρωτηρίου για 1η φορά στην ιστορία της.
Σύστημα διεξαγωγής
Στο πρωτάθλημα της Επίλεκτης κατηγορία ΣΤΟΚ 2021-22 συμμετείχαν 24 ομάδες. Οι ομάδες χωρίστηκαν σε δύο ομίλους των 12 ομάδων, μετά από κλήρωση. Σε κάθε όμιλο οι ομάδες αναμετρήθηκαν αναμεταξύ τους από δύο φορές, μία εντός και μία εκτός έδρας. Για την ανάδειξη της πρωταθλήτρια διεξήχθη μονός αγώνας σε ουδέτερο στάδιο μεταξύ των νικητών των δύο ομίλων. Οι 3 πρώτες ομάδες κάθε ομίλου προβιβάστηκαν στην Γ΄ κατηγορία 2022–23 και οι τελευταίες τέσσερις κάθε ομίλου υποβιβάστηκαν. Οι διαβαθμιζόμενες ομάδες συνέχισαν στο πρωτάθλημα της τοπικής ομοσπονδίας στην οποία ήταν μέλη πριν την είσοδο τους στην Επίλεκτη Κατηγορία ΣΤΟΚ και/ή στην ΚΟΠ.
Αλλαγές σε σχέση με την περίοδο 2020-21
Ομάδες που συμμετείχαν στο πρωτάθλημα
Ομάδες που διαβαθμίστηκαν από τη Γ΄ κατηγορία 2020-21
ΑΠΟΝΑ Ανάγυιας
Αμαθούς Αγίου Τύχωνα
Ελπίδα Αστρομερίτη
ΕΝ.Α.Δ. Πόλης Χρυσοχούς
Ο Κορμακίτης
Ορόκλινη-Τρούλλοι FC 20201
Ομάδες που προήχθησαν από τα τοπικά πρωταθλήματα μετά από κλήρωση
Άδωνις Ιδαλίου
ΠΑΟΚ Κλήρου
1Το καλοκαίρι μετονομάστηκε σε Αθλητική Ένωση Τρούλλων.
Α΄ όμιλος
Ομάδες, στάδια και τοποθεσίες
Στον πιο κάτω πίνακα παρουσιάζονται οι ομάδες που συμμετείχαν στον Α΄ όμιλο και τα στάδια που χρησιμοποίησαν.
Βαθμολογία
Η τελική βαθμολογία του Α΄ ομίλου ήταν:
Κανόνες βαθμολογίας: 1ος Βαθμοί, 2ος Μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων αγώνες (i. Βαθμοί από τα μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων παιχνίδια, ii. Διαφορά τερμάτων σε μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων παιχνίδια, iii. Καλύτερη εκτός έδρας επίθεση στα μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων παιχνίδια), 3ος Γενική διαφορά τερμάτων, 4ος Καλύτερη επίθεση.
Αποτελέσματα
Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει τα αποτελέσματα των αγώνων του πρωταθλήματος:
B΄ όμιλος
Ομάδες, στάδια και τοποθεσίες
Στον πιο κάτω πίνακα παρουσιάζονται οι ομάδες που συμμετείχαν στον B΄ όμιλο και τα στάδια που χρησιμοποίησαν.
Βαθμολογία
Η τελική βαθμολογία του Β΄ ομίλου ήταν:
Κανόνες βαθμολογίας: 1ος Βαθμοί, 2ος Μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων αγώνες (i. Βαθμοί από τα μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων παιχνίδια, ii. Διαφορά τερμάτων σε μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων παιχνίδια, iii. Καλύτερη εκτός έδρας επίθεση στα μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων παιχνίδια), 3ος Γενική διαφορά τερμάτων, 4ος Καλύτερη επίθεση.
Αποτελέσματα
Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει τα αποτελέσματα των αγώνων του πρωταθλήματος:
Ανάδειξη πρωταθλητή
Στον αγώνα για την ανάδειξη του πρωταθλητή συμμετείχαν η ΑΠΕΑ Ακρωτηρίου και η ΑΕΠ Πολεμιδιών. Ο αγώνας διεξήχθη στις 10 Απριλίου 2022 στο Κοινοτικό Στάδιο Παρεκκλησιάς. Νικήτρια ήταν η ΑΠΕΑ Ακρωτηρίου με σκορ 1-0.
Παραπομπές
Πηγές
Δείτε επίσης
Επίλεκτη κατηγορία ΣΤΟΚ
Ποδόσφαιρο στην Κύπρο
Σύστημα ποδοσφαιρικών πρωταθλημάτων Κύπρου
Επίλεκτη κατηγορία ΣΤΟΚ
Εγχώρια ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα 2021–2022
|
776162
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%B7%CE%B3%CF%8E%CE%BD%20%CE%86%CF%81%CF%84%CE%B1%CF%82
|
Άγιος Νικόλαος Πηγών Άρτας
|
Ο Άγιος Νικόλαος είναι οικισμός της τοπικής κοινότητας Πηγών, της δημοτικής ενότητας (τέως δήμου) Τετραφυλίας, του δήμου Γεωργίου Καραϊσκάκη, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Άρτης, στην περιφέρεια Ηπείρου, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης. Πριν το σχέδιο Καποδίστριας και το πρόγραμμα Καλλικράτης, ανήκε στην επαρχία και νομό Άρτας, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Ηπείρου.
Γεωγραφία
Ο Άγιος Νικόλαος είναι ορεινός οικισμός στο ανατολικό τμήμα του νομού Άρτας. Βρίσκεται στις νότιες κλιτύς της κορυφής «Κοκκινόλακκος» (1.750 μ.), κοντά στα όρια με τον νομό Καρδίτσας, πάνω στην επαρχιακή οδό Άρτας-Πηγών και σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 810. Απέχει 69 χλμ. περίπου ΒΑ. της Άρτας.
Πληθυσμός
Διοικητικές μεταβολές μέχρι τον «Καλλικράτη»
Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1940 και προσαρτήθηκε στην κοινότητα Πηγών. Με το ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997 αποσπάστηκε από την κοινότητα Πηγών και προσαρτήθηκε στον δήμο Τετραφυλίας. Με το ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010 αποσπάστηκε από τον δήμο Τετραφυλίας και προσαρτήθηκε στον δήμο Γεωργίου Καραϊσκάκη.
Παραπομπές
Πηγές
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1978, 2006 (ΠΛΜ)
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ)
Εγκυκλοπαίδεια Δομή, 2002-4
Οργανισμός εκδόσεων «Ελλάδα», χάρτες (εκδ. Βαρελάς)
eetaa.gr
Χωριά του νομού Άρτας
Δήμος Γεωργίου Καραϊσκάκη
|
190763
|
https://el.wikipedia.org/wiki/572%20%CE%A1%CE%B5%CE%B2%CE%AD%CE%BA%CE%BA%CE%B1
|
572 Ρεβέκκα
|
Η Ρεβέκκα (Rebekka) είναι ένας αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 10,757. Ανακαλύφθηκε το 1905 από τον Γερμανό αστρονόμο Πάουλ Γκετζ, που παρατηρούσε από τη Χαϊδελβέργη.
Φυσικά χαρακτηριστικά
Η μέση διάμετρος της Ρεβέκκας εκτιμάται σε 29,62 χιλιόμετρα. Ο φασματικός τύπος της είναι C (ανθρακούχος), ενώ το άλβεδό της είναι 0,085. Η Ρεβέκκα περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της μία φορά κάθε 5 ώρες και 39 λεπτά.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
Ρεβεκκα
|
775183
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%84%CE%B5%CE%BD%CF%8C%CE%BB%CF%86%CE%BF%CF%82%20%CE%92%CE%84%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9C%CF%80%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CE%B2%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%BF
|
Ατενόλφος Β΄ του Μπενεβέντο
|
Ο Ατενόλφος Β΄, Atenulf II, Atenolf, Atenolfo, Atinolfo, Adenolfo, Atenulfo, ή Adenulfo, (απεβ. το 940) από τον Οίκο της Κάπουα ήταν ο νεότερος αδελφός του Λανδούλφος Α΄ πρίγκιπα του Μπενεβέντo, ο οποίος τον έκανε συγκυβερνήτη τον Ιούνιο του 910 ή 911 (όπως ο πατέρας τους Ατενόλφος Α΄ είχε κάνει συγκυβερνήτη τον Λανδούλφος Α΄ μία δεκαετία νωρίτερα).
βιογραφία
Το 909 ο Λανδούλφος Α΄ πήγε στην Κωνσταντινούπολη για να λάβει τους τίτλους του ανθυπάτου και του πατρίκιου και ο Ατενόλφος Β΄ έμεινε πίσω, αλλά έλαβε όμιους τίτλους. Ο Ατενόλφος Β΄ πήρε μέρος στη μάχη του Γκαριλιάνο το 915 και στην εκστρατεία κατά των Βυζαντινών το 921 στην Απουλία, φτάνοντας μέχρι το Άσκολι. Συνέχισε τον πόλεμο με το Βυζάντιο, καλώντας ακόμη και Μαγυάρους ως μισθοφόρους υπό έναν αρχηγό ονόματι Σλόβαρντ (Szovard, ιταλοποιημένα ως Salardo). Το 929, με τον Λανδούλφος Α΄, τον Γουαϊμάρος Β΄ πρίγκιπα του Σαλέρνo και τον Θεοβάλδο Α΄ του Σπολέτo, εισέβαλε ξανά στην Απουλία και την Καλαβρία. Αυτή τη φορά, όλα ήταν ανεπιτυχή και η παλαιά συμμαχία διαλύθηκε.
Απεβίωσε το 940. Ήταν νυμφευμένος, αν και το όνομα τής συζύγου του δεν είναι γνωστό, και είχαν δύο γιους: τον Λανδούλφος, ο οποίος κατέλαβε το Σαλέρνο το 973, και τον Ατενόλφος, διοικητή (gastald) του Ακίνο.
Πηγές
Caravale, Mario (επιμ.). Dizionario Biografico degli Italiani: IV Arconati – Bacaredda . Ρώμη, 1962.
Πρίγκιπες της Κάπουα
Πρίγκιπες του Μπενεβέντο
Οίκος των Λαντουλφιδών
|
527137
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82%20%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%BE%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82%20%28%CE%B8%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B1%20%CF%83%CF%85%CE%BD%CF%89%CE%BC%CE%BF%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82%29
|
Πολιτιστικός Μαρξισμός (θεωρία συνωμοσίας)
|
Ο όρος πολιτιστικός μαρξισμός στη σύγχρονη πολιτική αργκό αναφέρεται σε μια θεωρία συνωμοσίας κατά την οποία η Σχολή της Φραγκφούρτης είναι ο κύριος μοχλός ενός κινήματος που σκοπό έχει να ελέγξει και να καταστρέψει τη δυτική κοινωνία
Συγκεκριμένα, ο σκοπός της δημιουργίας της πολιτική φιλοσοφίας αυτής, είναι η καταστροφή των πυλώνων της δυτικής κοινωνίας, της φυλής, της εθνικότητας, της Χριστιανικής θρησκείας, του Ευρωπαϊκού πολιτισμού και της παραδοσιακής οικογένειας, ώστε να μπορέσουν να επιβάλουν μια σύγχρονη και εξελιγμένη δικτατορία του προλεταριάτου. Σύμφωνα με τους στοχαστές αυτούς ο πολιτιστικός μαρξισμός εκφράζει την Παγκοσμιοποίηση, τις πληθυσμιακές μειονότητες,την Μετανάστευση, τον φεμινισμό, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την κατάργηση της Χριστιανικής θρησκείας, την ελεύθερη οικονομία κλπ.
Ιστορία της Ορολογίας
Ακαδημαϊκή Χρήση
Αρχικά ο όρος "πολιτισμικός Μαρξισμός" είχε μικρή ακαδημαϊκή χρήση, εντός του πεδίου των "πολιτισμικών σπουδών" όπου αναφερόταν στην κριτική της Σχολής της Φραγκφούρτης στην βιομηχανία πολιτισμού στην Δυτική κοινωνία, όπου η συγκεκριμένη βιομηχανία, ισχυρίζονταν, ήταν ικανή να αντικειμενικοποιήσει (μαρξιστικός όρος, όπου τα αντικείμενα λαμβάνουν υποκειμενική διάσταση και το αντίστροφο) τις ανθρώπινες ανάγκες, εμποδίζοντας τα άτομα να αναπτύξουν ανθρώπινες αξίες. Ο βρεττανός θεωριτικός Richard Hoggart ανέπτυξε την θεωρία του "Βρεττανικού Πολιτισμικού Μαρξισμού" με αντίσταση στην μαζικοποίηση και απομάκρυνση στις τοπικές κουλτούρες, δηλαδή μιας τάσης εμπορευματικοποίησης η οποία πραγματοποιείτο με την χρήση χαμηλής ποιότητας εφημερίδων, διαφήμισης και της αμερικάνικης βιομηχανίας ταινιών (χολυγουντ).
Αντιστροφή νοήματος από παλαιοσυντηρητικούς
Ο όρος παρέμεινε σε αχρησία ή ελάχιστη ακαδημαϊκή χρήση μέχρι τα τέλη του 1990, όταν μια ομάδα παλαιοσυντηριτικών [paleoconservatives] ξεκίνησε πάλι την χρήση του, για να περιγράψει αυτό που βλέπανε ως "πολιτισμική Μάχη" κατά την οποία, οι ίδιοι θεωρητικοί που αναλύανε και έκαναν κριτική στην "μαζικοποίηση" και μαζικό έλεγχο μέσω της εμπορευματικοποίησης και των Μέσων Ενημέρωσης, στην πραγματικότητα ενορχήστρωναν την δική τους επίθεση στην Δυτική κοινωνία, χρησιμοποιόντας την "αντικουλτούρα", την "πολυπολιτισμικότητα", τις προοδευτικές πολιτικές και την πολιτική ορθότητα ως μέσα τους. Αυτή η θεωρία είναι ιδιαίτερα δημοφιλής ανάμεσα σε έντονα θρησκευόμενους παλαιοσυντηρητικούς όπως τους William S. Lind, Pat Buchanan, και Paul Weyrich, ωστόσο είναι δημοφιλής ανάμεσα σε εθνικιστικές ομάδες και σε γκρουπ της εναλλακτικής δεξιάς (alt-right).
Θεωρία του Πολιτιστικού Μαρξισμού
O Weyrich πρωτοχρησιμοποίησε τον όρο "πολιτισμικός Μαρξισμός" το 1998, σε ενα συντηρητικό συνέδριο (στο Civitas Institute's Conservative Leadership Conference), και αργότερα επανέλαβε τον όρο στο ευρείας κυκλοφορίας κείμενο του "Γράμμα για τον Πολιτισμικό Πόλεμο". Με παράκληση του Weyrich ο William S. Lind έγραψε ένα μικρό κείμενο για τον "πολιτισμικό Μαρξισμό " στο "The Free Congress Foundation;" στο οποίο υποστηρίζει πως η παρουσία ομοφυλοφίλων στην τηλεόραση είναι η απόδειξη ότι ο πολιτιστικός Μαρξισμός κυριαρχεί στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και επιπλέον ο Χέρμπερτ Μαρκούζε υποστήριζε "μια συμμαχία μαύρων φοιτητών, φεμινιστριών γυναικών και ομοφυλόφιλων" ως πρωτοστάτες μιας πολιτιστικής επανάστασης. O Lind από τότε έχει εκδώσει την δική του εκδοχή της υποτιθέμενης καταστροφής από τον πολιτιστικό Μαρξισμό. Τόσο ο Lind όσο και ο Weyrich, με τα γραπτά τους υποκινούν την αντεπίθεση σε ότι αποκαλούν "πολιτιστικό Μαρξισμό" με ένα "ζωντανό πολιτιστικό συντηρητισμό" ο οποίος θα περιέχει τάσεις από το παρελθόν, όπως επιστροφή στην εποχή των σιδηροδρόμων ως μέσο μαζικής μεταφοράς ή επιστροφή στην αγροτική κοινωνία. Αργότερα, υποστηρίξανε την κατάληψη της πολιτικής εξουσίας από ένα νέο ρεύμα που να υποστηρίζει την επιστροφή στην παράδοση.
Το 1999 ο Lind, υπήρξε επικεφαλής ενός μονόωρου προγράμματος με τίτλο "Πολιτική Ορθότητα: η Σχολή της Φρανγκφούρτης" Ορισμένο από το περιεχόμενο του έργου του Lind μεταφέρθηκε στο φιλμ του YouTube: "CULTURAL MARXISM: The Corruption of America".
Πηγές - Σημειώσεις
Πολιτικές θεωρίες
Πολιτικές ιδεολογίες
|
826297
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B5%CF%81%CE%BD%CE%AC%CE%BD%20%CE%93%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%B8%CE%AC%CE%BB%CE%B5%CE%B8%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%82
|
Φερνάν Γκονθάλεθ της Καστίλης
|
Ο Φερνάν Γκονθάλεθ, ισπαν.: Fernán González, (απεβ. το 970) ήταν ο πρώτος αυτόνομος κόμης της Καστίλης. Ο Ήταν μία δραστήρια μορφή με θρυλική θέση στην Ιβηρία και ιδρυτής της δυναστείας που θα κυβερνούσε μία ημιαυτόνομη Καστίλη, θέτοντας τα θεμέλια για την ιδιότητά της ως ανεξάρτητου βασιλείου. Το έτος 930, το όνομα του Φερνάν εμφανίζεται με τον τίτλο του κόμη μέσα στη διοικητική οργάνωση του ανατολικού βασιλείου του Λεόν.
Βιογραφία
Πρώιμη ζωή και καταγωγή
Ήταν γιος του Γκονθάλο Φερνάντεθ της Καστίλης, ο οποίος είχε ονομαστεί κόμης του Aρλάνθα και του Δούρου (Duero) γύρω στο 900, και κατά παράδοση ήταν απόγονος του ημι-θρυλικού δικαστή Nούνιο Ρασούρα. Τη μητέρα του, Μουνιαδόνα, τη θυμόταν όλοι τόσο καλά, που οι μεταγενέστεροι κόμητες της Καστίλης καταγράφονταν μερικές φορές από τους Ιβηρούς Μουσουλμάνους μελετητές ως Ibn Māma Duna (απόγονοι της Μουνιαδόνα).
Ο Φερνάν Γκονθάλεθ μεγάλωσε στο κάστρο της Λάρα, όπου ο πατέρας του είχε ξεκινήσει τη διαδικασία επανένωσης των διαλυμένων κομητειών της Παλαιάς Καστίλης. Αυτό που ήταν μία ενιαία κομητεία υπό τον Ροδρίγο της Καστίλης, είχε χωριστεί μετά το τέλος τού γιου τού τελευταίου, τού Ντιέγο Ροδρίγες Πορσέλος το 885. Περί το 899 ο Γκονθάλο ονομάστηκε κόμης του Μπούργος και γύρω στο 909 διαδέχθηκε τον συγγενή του Μούνιο Νούνιεθ ως κόμης της Καστίλης, αντιπροσωπεύοντας ένα κλάσμα της προηγούμενης κομητείας με αυτό το όνομα. Μετά το τέλος του Γκονθάλο το 915, οι κομητείες θα κρατούνταν από τον Φερνάντο Ανσούρεθ, τον αδελφό του Γκονθάλο Νούνιο Φερνάντεθ, τον Φερνάνδο Ανσούρεθ ξανά και τον Γκουτιέ Νούνιεθ. Ο Φερνάν Γκονθάλεθ έγινε κόμης της Καστίλης και του Μπούργος πριν από το 931. Την ίδια χρονιά, ο Άλβαρο Εραμέλιθ, κόμης των Άλαβα, Σερέθο και Λανταρόν απεβίωσε, και ο Φερνάν τον διαδέχθηκε επίσης, ενώνοντας έτσι την κομητεία του Ροδρίγοo. Νυμφεύτηκε επίσης τη χήρα του Άλβαρo, τη Σάντσα Σάντσεθ, την αδελφή του βασιλιά Γκαρσία Σάντσεθ Α΄ της Παμπλόνα. Μία από τις κόρες του Σάντσο Α΄ της Παμπλόνα και της Tόδα της Ναβάρας, είχε μείνει δύο φορές χήρα, έχοντας για πρώτη φορά παντρευτεί τον βασιλιά Oρδόνιο Β΄ του León στα τέλη της ζωής του ως τρίτη σύζυγός του. Δύο από τις αδελφές της, η Ονέκα και η Ουρράκα, παντρεύτηκαν τους θετούς γιούς της Σάντσας, γιους του Oρδόνιo, τους Aλφόνσο Δ΄ τουΛεόν και Ραμίρο Β΄ του Λεόν. Μετά το τέλος του Oρδόνιo το 924, είχε παντρευτεί τον κόμη Άλβαρο Εραμέλιθ. Ο γάμος της με τον Φερνάν, όχι μόνο του επέτρεψε να ενώσει την Καστίλη, αλλά ενίσχυσε τις πολιτικές συμμαχίες σε ολόκληρο τον χριστιανικό βορρά.
Σταδιοδρομία
Ο Φερνάν συγκέντρωσε υπό τον έλεγχό του μία ισχυρή στρατιωτική δύναμη, αποτελούμενη από στρατεύματα από τις κομητείες Μπούργος, Αστούριας, Σαντιγιάνα, Λαντάρον, Άλαβα, Καστίλη και Λάρα. Η στρατιωτική του ανδρεία έγινε γνωστή στη μάχη του Σιμάνκας το 939 και στη συνέχεια στη Σεπουλβέδα, όπου απέσπασε την περιοχή από τους Μαυριτανούς και την επανοικοδόμησε. Όσο η δύναμή του αυξανόταν, τόσο αυξανόταν η ανεξαρτησία του από το Λεόν.
Αφού πολέμησε με τον Ραμίρο Β΄ του Λεόν εναντίον των Αράβων και μετά τη μάχη του Σιμάνκας και την υποχώρηση των Μουσουλμάνων, ο Φερνάν ήταν δυσαρεστημένος, επειδή ο βασιλιάς του Λεόν μοίρασε τα στρατεύματά του στις παραμεθόριες πόλεις, και ξεσηκώθηκε σε εξέγερση εναντίον του. Το 944 η κομητεία της Καστίλης αποσπάστηκε από αυτόν και απονεμήθηκε από τον βασιλιά στον γιο του Σάντσο (Α΄), με τον κόμη Ανσούρ Φερνάντεθ να υπηρετεί ως αντιβασιλιάς. Ο Φερνάν ηττήθηκε και κρατήθηκε αιχμάλωτος για 3 χρόνια, έως ότου συμφιλιώθηκε με τον ηγεμόνα του, δίνοντας την κόρη του Ουρράκα σε γάμο με τον διάδοχο του βασιλιά, τον Ορδόνιο, ο οποίος στη συνέχεια έγινε βασιλιάς ως Ορδόνιο Γ'.
Μετά το τέλος του Ραμίρο Β΄ του Λεόν το 951, το βασίλειο του Λεόν βίωσε μία δυναστική κρίση, που ο Φερνάν χρησιμοποίησε προς όφελός του. Αρχικά ο Φερνάν υποστήριξε τις απαιτήσεις του Σάντσο εναντίον του μεγαλύτερου, ετεροθαλούς αδελφού του Ορδόνιο Γ΄, γαμπρού του Φερνάν. Όταν ο Σάντσo απέτυχε, ο FΦερνάν αναγκάστηκε να αναγνωρίσει τον Oρδόνιo ως βασιλιά, παρόλο που ο τελευταίος απέρριψε την κόρη τού Φερνάν. Το πρόωρο τέλος του Oρδόνιo επέτρεψε στον Φερνάν να ανακτήσει την ικανότητα ελιγμών του, αν και εγκατέλειψε τον παλαιό του σύμμαχο, τώρα βασιλιά Σάντσο Α΄, υποστηρίζοντας τον αντίπαλό του Oρδόνιο Δ΄, γιο του Aλφόνσο Δ΄ και τον νέο σύζυγο της κόρης του Φερνάν, της Ουρράκας. Λίγο μετά τις 4 Σεπτεμβρίου 959, η σύζυγός του Σάντσα της Ναβάρρας απεβίωσε και το 960 ο Φερνάν ηττήθηκε μέσω της παρέμβασης της Ναβάρας για λογαριασμό του Σάντσο. Αιχμαλωτίστηκε από τον Γκαρσία Δάντσεθ Α΄ της Παμπλόνα, αλλά ανέκτησε την ελευθερία του, αφού έκανε διάφορες εδαφικές παραχωρήσεις και ορκίστηκε την υποστήριξή του στο Oρδόνιο Δ΄. Πριν από τις 5 Μαΐου 964 εδραίωσε μία νέα συμμαχία νυμφευόμενος την κόρη του Γκαρθία, την Ουρράκα, την ανιψιά της πρώτης του συζύγου, ενώ η ομώνυμη κόρη του Φερνάν, αυτή τη φορά διαζευγμένη από τον Oρδόνιο Δ΄, παντρεύτηκε τον κληρονόμο του Γκαρσία, τον μελλοντικό Σάντσο Β΄ της Παμπλόνα. Με το βασίλειο του Λεόν να αποδυναμώνεται και να βρίσκεται σε αταξία, ο Φερνάν σταθεροποίησε σιγά σιγά μία θέση αυτονομίας ως κόμης της Καστίλης, με μόνο ονομαστική υποτέλεια στο Λεόν.
Το τέλος του
Μετά το τέλος του Φερνάν, η κομητεία αφέθηκε στον γιο του Γκαρσία Φερνάντεθ, ενώ η χήρα του Ουρράκα επέστρεψε στην αυλή της Παμπλόνα, πριν παντρευτεί τον Γουλιέλμο Β' Σάντσεθ της Γασκόνης. Τα λείψανά του θάφτηκαν στο μοναστήρι του Σαν Πέδρo της Aρλάνθα. Η ζωή και τα κατορθώματά του καταγράφονται σε ένα ανώνυμο ποίημα, Tο ποίημα του Φερνάν Γκονθάλεθ, που γράφτηκε μεταξύ 1250 και 1271 και διατηρήθηκε ως ημιτελές αντίγραφο του 15ου αι.
Οικογένεια
Από την πρώτη του σύζυγο Σάντσα Σάντσεθ από την Παμπλόνα, απέκτησε τα ακόλουθα παιδιά:
Γκονθάλο, ο οποίος νυμφεύτηκε τη Φρονίλδε Γκόμεθ. Προτείνεται ότι ήταν εγγονή του κόμη Ντιέγo Ροδρίγεθ Πορσέλος.
Σάντσο, που αναφέρεται σε καταστατικό της γιαγιάς του από τον πατέρα του
Mούνιo.
Γκαρσία, ο τελικός διάδοχός του.
Ουρράκα, δύο φορές βασίλισσα του Λεόν ως σύζυγος των Oρδόνιο Γ΄ και Oρδόνιο Δ΄, και στη συνέχεια της Παμπλόνα, έχοντας παντρευτεί τον Σάντσο Β΄.
Mουνιαδόνα, σύζυγος του Γκόμεθ Ντίαθ, κόμης Σαλδάνια, της ισχυρής γενεάς Μπένι Γκόμεθ.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
«Fernán González, conde de Castilla y de Álava» – Historia del Condado de Castilla (ισπανικά)
Οίκος Μπένι Μαμαδούνα
|
127183
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Salammbo%3A%20Battle%20for%20Carthage
|
Salammbo: Battle for Carthage
|
Το Salammbo: Battle for Carthage είναι βιντεοπαιχνίδι περιπέτειας πρώτου προσώπου της Cryo Interactive Entertainment, που κυκλοφόρησε από τη Microids το Νοέμβριο του 2002.
Η πλοκή είναι βασισμένη στο μυθιστόρημα Σαλαμπό (1862) του Γκυστάβ Φλωμπέρ ενώ τα πλούσια και λεπτομερή γραφικά επιμελήθηκε ο φημισμένος Γάλλος καλλιτέχνης Φιλίπ Ντρουγιέ. Ο Ντρουγιέ διαδραμάτισε επίσης σημαντικό ρόλο στην παραγωγή του παιχνιδιού, όταν η Cryo Interactive Entertainment σταμάτησε την ανάπτυξη του τίτλου, επωμίστηκε το όλο σχέδιο προσωπικά και παρέδωσε το τελειωμένο προϊόν. Η μουσική του παιχνιδιού περιλαμβάνει μεταξύ άλλων γνωστά κομμάτια κλασσικών συνθετών όπως τη Συμφωνία Αρ. 9 του Αντονίν Ντβόρζακ και το Ρέκβιεμ του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ.
Το παιχνίδι που περιλαμβάνει στοιχεία περιπέτειας, δράσης και στρατηγικής διαδραματίζεται στη διάρκεια της εποχής που η Καρθαγένη είναι υποδουλωμένη στους Ρωμαίους. Ο παίχτης παίρνει αρχικά το ρόλο ενός πιστού σκλάβου που πρέπει να παραδώσει ένα μήνυμα της Σαλαμπό, κόρης του διοικητή του στρατού της Καρθαγένης, στον αρχηγό των υπερασπιστών της πόλης.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Salammbo: Battle for Carthage - Επίσημη Ιστοσελίδα
Salammbo: Battle for Carthage στο MobyGames
Βιντεοπαιχνίδια του 2002
Βιντεοπαιχνίδια περιπέτειας πρώτου προσώπου
Βιντεοπαιχνίδια φαντασίας
Βιντεοπαιχνίδια των Windows
Βιντεοπαιχνίδια της Microïds
Βιντεοπαιχνίδια βασισμένα σε μυθιστορήματα
|
533988
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%81%CF%81%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%92%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B2%CF%8C%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CE%A0%CE%AC%CF%81%CE%BC%CE%B1%CF%82
|
Ερρίκος των Βουρβόνων-Πάρμας
|
Ο Ερρίκος (ιταλ. Enrico, 12 Φεβρουαρίου 1851 - 14 Απριλίου 1905) από τον Οίκο των Βουρβόνων-Πάρμας ήταν κόμης του Μπάρντι.
Βιογραφία
Ο Ερρίκος Κάρολος Λουδοβίκος Γεώργιος Αβραάμ Παύλος Μαρία ήταν δευτερότοκος γιος του Καρόλου Γ΄ της Πάρμα και της Μαρίας Καρολίνας Φερδινάνδης Λουίζας των Βουρβόνων, κόρης του Καρόλου Φερδινάνδου, Δούκα του Μπερρύ.
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε πρώτα το 1873 τη Μαρία Λουίζα των Βουρβόνων-Ισπανίας, κόρη του Φερδινάνδου Β΄ των Δύο Σικελιών. Η Μαρία Λουίζα απεβίωσε τρεις μήνες αργότερα. Δεν απέκτησαν απογόνους.
Το 1876 έκανε δεύτερο γάμο με την Αδελγόνδη των Μπραγκάνσα, Δούκισσα του Γκουμαράες, κόρη του Μιχαήλ Α΄ της Πορτογαλίας. Αν και η Αδελγόνδη έμεινε εννέα φορές έγκυος, δεν απέκτησε επιζώντα τέκνα.
Αναφορές
Οίκος των Βουρβόνων-Πάρμας
|
743289
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%92%CE%84%20%CE%99%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%BF%CE%BB%CF%8D%CE%BC%CF%89%CE%BD
|
Αθανάσιος Β΄ Ιεροσολύμων
|
Ο Αθανάσιος Β΄ διετέλεσε Πατριάρχης Ιεροσολύμων από περί το 1231 έως τον θάνατό του το 1244.
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Αθανάσιος καταγόταν «από τα δυτικά» («ἐκ δυσμῶν προελθών»), οπότε δεν προερχόταν από την Παλαιστίνη, αλλά από την Αυτοκρατορία της Νίκαιας.
Το 1235 αναφέρεται σε επιστολή του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Γερμανού Β' σχετικά με το ζήτημα του βουλγαρικού πατριαρχείου Τυρνόβου ως εν ενεργεία Πατριάρχης Ιεροσολύμων. Φαίνεται πως ο Ναός της Αναστάσεως ήταν σε μεγάλο βαθμό υπό τον έλεγχο του Αθανασίου κατά την λατινοκρατία στα Ιεροσόλυμα. Ο Σέρβος Αρχιεπίσκοπος Σάββας (1174–1237) φιλοξενήθηκε από τον Αθανάσιο δύο φορές στους Αγίους Τόπους και, σύμφωνα με Σερβικά χρονικά, ήταν καλοί φίλοι. Μετά την αποχώρηση των Λατίνων από την Ιερουσαλήμ το 1244, οι Μελχίτες (που ήταν πλειοψηφία στον νότο του λατινικού βασιλείου) στράφηκαν στον Αθανάσιο.
Ο Αθανάσιος Β' ήταν σε διαπραγματεύσεις με τον Πάπα μέσω του μοναχού Λαυρέντιου της Πορτογαλίας το 1247. Ο Ιννοκέντιος Δ΄ τον υποστήριξε εναντίον του Λατίνου Πατριάρχη, Ροβέρτου.
Το 1244 κατέλαβαν τα Ιεροσόλυμα οι Αγιουβίδες και στις 24 Αυγούστου ο Αθανάσιος Β΄ θανατώθηκε με πολλούς ακόμη Έλληνες και Λατίνους χριστιανούς στον Ναό της Αναστάσεως.
Παραπομπές
Πηγές
Venance Grumel: La chronologie des patriarches grecs de Jérusalem au XIIIe siècle. στο: Revue des Études Byzantines. τόμ. 20, 1962, σελ. 197–201, εδώ 198 κ.ε. doi:10.3406/rebyz.1962.1288
Πατριάρχες Ιεροσολύμων
|
181766
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Calling%20Card
|
Calling Card
|
Το Calling Card αποτελεί τον έκτο δίσκο του ροκ και μπλουζ τραγουδιστή και κιθαρίστα Ρόρυ Γκάλαχερ. Κυκλοφόρησε το 1976, με παραγωγό τον μπασίστα των Deep Purple, Ρότζερ Γκλόβερ. Ο δίσκος γνώρισε ευρεία αποδοχή από το κοινό και τους κριτικούς και συγκαταλέγεται στις μεγαλύτερες - αν όχι, τη μεγαλύτερη - δισκογραφικές δουλειές του Γκάλαχερ.
Παρασκήνια
Μετά τις ηχογραφήσεις του προηγούμενου άλμπουμ του Γκάλαχερ με τίτλο "Against The Grain", ο Γκάλαχερ αναζητούσε έναν πιο εξεζητημένο και πολύπλοκο ήχο για το νέο άλμπουμ του. Προσέλαβε ως παραγωγό τον μπασίστα των Deep Purple, Ρότζερ Γκλόβερ και ξεκίνησε την ηχογράφηση του νέου άλμπουμ στα "Musicland Studios" του Μονάχου, στη Γερμανία. Ο δίσκος ήταν ο τελευταίος που περιείχε την κλασσική σύνθεση του συγκροτήματος του Γκάλαχερ. Μετά τις ηχογραφήσεις τους απέλυσε όλους, αφήνοντας μόνο τον μπασίστα Τζέρι ΜακΑβόι.
Κυκλοφορία και περιεχόμενο
Το "Calling Card" βγήκε στην αγορά στις 24 Οκτωβρίου 1976. Γνώρισε θερμή αποδοχή από το κοινό, με σχετικά καλές πωλήσεις και ανάλογη από τους κριτικούς, που το αναγνώρισαν ως η μεγαλύτερη δισκογραφική κατάθεση του Γκάλαχερ. Άσχετα με όλα αυτά, ο δίσκος παρουσίαζε και περιείχε μια μεγάλη γκάμα από μουσικά είδη, όπως hard rock, blues, jazz και παλιά ιρλανδική folk. Ήταν ένα μουσικό καλειδοσκόπιο διαφορετικών μουσικών ειδών, που αναδείκνυαν τις επιρροές και τις προτιμήσεις του δημιουργού τους, αλλά ταυτόχρονα γεμάτο ενέργεια και ένταση.
Η άποψη του Γκάλαχερ για το άλμπουμ
Παρά την επιτυχία του δίσκου και την ευρεία αποδοχή του, ο Γκάλαχερ είχε διφορούμενα συναισθήματα για αυτόν. Πίστευε πως ο Γκλόβερ δεν δούλεψε όπως θα έπρεπε. Μάλιστα σε μια συνέντευξή του δήλωσε: "Δεν θα ξαναδουλέψω με τον Ρότζερ Γκλόβερ. Διαπίστωσα ότι αποδυνάμωσε την ενέργεια που βγάζουμε ως μπάντα στο στούντιο". Παρ' όλα αυτά είναι φανερό ότι ο ίδιος εκτίμησε το άλμπουμ, μέσω άλλων δηλώσεων και συνεντεύξεων όπως: "Δεχόμουν συνεχώς κριτικές ότι οι συναυλίες μου ήταν καταπληκτικές, αλλά οι στούντιο δίσκοι μου έμοιαζαν άψυχοι. Παλιότερα ήθελα να τα καταφέρω ηχογραφώντας όλο το συγκρότημα να παίζει ζωντανά μέσα στο στούντιο, αλλά ποτέ δεν ήμουν ικανοποιημένος από τον ήχο. Έτσι αυτή τη φορά αφοσιώθηκα μόνο στην κιθάρα μου και τη φωνή μου και άφησα τα υπόλοιπα στην τύχη. Πάντως, πιστεύω ότι αυτός ο δίσκος είναι ότι κοντινότερο θα μπορούσε να προκύψει με την ενέργεια που βγάζουμε στην σκηνή."
Η ανάμειξη των Rolling Stones
Το άλμπουμ οφείλει την μοναδικότητά του και σε ένα άλλο περιστατικό που στιγμάτισε την ηχογράφηση του. Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας του, ο Γκάλαχερ δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από τους Rolling Stones, κατά τη διάρκεια του οποίου του ζήτησαν την άδεια να έρθουν στο στούντιο, για να "τζαμάρουν" μαζί. Το γεγονός αυτό, σύμφωνα με δήλωση του Γκάλαχερ, τον ενθουσίασε, αλλά όχι και τον παραγωγό λόγω του ότι μια παρέμβαση των Stones θα χαλούσε τον ήχο που είχαν προσπαθήσει να φτιάξουν ο Γκάλαχερ με τον Γκλόβερ. Τελικά, έπειτα από πολύ σκέψη αποφάσισαν να τους αφήσουν να έρθουν. Αυτό όμως δεν συνέβη ποτέ, κατά την διήγηση του δεύτερου.
Επανακυκλοφορία
Το 1999 κυκλοφόρησε μια νέα έκδοση του δίσκου σε CD από την "Buddah Records". Άλλη μια επανακυκλοφορία του άλμπουμ έγινε και στην Ελλάδα, ως ένθετο γνωστής εφημερίδας.
Τα τραγούδια του δίσκου
Κλασική κυκλοφορία
"Do You Read Me" - 5:20
"Country Mile" - 3:18
"Moonchild" - 4:48
"Calling Card" - 5:24
"I'll Admit That You' re Gone" - 4:25
"Secret Agent" - 5:45
"Jacknife Beat" - 7:04
"Edged In Blue" - 5:31
"Barley And Grape Rag" - 3:39
Βonus τραγούδια (κυκλοφορία του 1999)
"Rue The Day" - 4:14
"Public Enemy" (B-Girl version) - 4:35
Μουσικοί
Ρόρυ Γκάλαχερ - φωνητικά, κιθάρα
Τζέρι ΜακΑβόι - μπάσο
Λου Μάρτιν - πλήκτρα
Ροντ ντε Αθ - τύμπανα
Πηγές
Η αγγλόφωνη Βικιπαίδεια
Calling Card - Rory Galagher εφημ. Ελευθεροτυπία
Άρθρο του MusicHeaven.gr για τον εν λόγω δίσκο
Δισκογραφία του Ρόρι Γκάλαχερ
Άλμπουμ του 1976
|
762618
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9C%CE%B5%CE%B8%CF%8E%CE%BD%CE%B7%CF%82
|
Πολιορκία της Μεθώνης
|
Με τον όρο Πολιορκία της Μεθώνης, ορίζονται οι τρεις πολιορκίες που έλαβαν τόπο στη Μεθώνη από το 1500-1828μ.Χ. Το 1500μ.Χ με αντίπαλα στρατεύματα τους Οθωμανούς και τους Βενετούς, το 1770 με τους Οθωμανούς και τους υποδουλωμένους Έλληνες και τέλος, το 1821 με τους Οθωμανούς και τη συμμαχία των Μεγάλων Δυνάμεων και των Ελλήνων.
Υπόβαθρο
Το 356μ.Χ. η Μεθώνη εγκαταλείφθηκε λόγω διάφορων φυσικών καταστροφών (ειδικότερα ενός σεισμού). Στη Βυζαντινή αυτοκρατορία η Μεθώνη ήταν ένα γνωστό λημέρι των πειρατών. Όμως το 881 Βυζαντινά πλοία με ναύαρχο τον Νάσαρ κατέστρεψαν τα περισσότερα πειρατικά καράβια των Σαρακηνών, δωρίζοντας τα λάφυρα στην εκκλησία της Μεθώνης. Τον 12ο αιώνα μ.Χ οι Βενετοί λεηλάτησαν τη Μεθώνη λόγω της επαναλαμβανόμενης πειρατικής δραστηριότητας και διότι οι πειρατές είχαν ως αιχμάλωτους Βενετούς έμπορους. Παράλληλα, έσφαξαν εκατοντάδες κατοίκους. Το κάστρο της Μεθώνης έχει μεγάλη ιστορία πολιορκήσεων. Με την τέταρτη σταυροφορία (1204) η Μεθώνη έπεσε στα χέρια των Φράγκων. Λίγα έτη αργότερα, η Μεθώνη κατακτήθηκε από τους Ενετούς .Οι Ενετοί ανανέωσαν την πόλη γκρεμίζοντας κατασκευές των προηγούμενων κυρίαρχων και χτίζοντας το Κάστρο της Μεθώνης. Έτσι, η περιοχή αποτέλεσε ένα σημαντικό εμπορικό σταυροδρόμι ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή χάρη σε ένα από τα πιο διάσημα προϊόντα τους, το κρασί, ενώ σημειώθηκαν πολλές εμπορικές επιτυχίες. Το 1500, μετά την άφιξη των Τούρκων στη Μεθώνη και μετά από 28 ημέρες πολιορκίας, η Μεθώνη κατακτήθηκε. Ακολούθησε η σφαγή των Χριστιανών από τον σουλτάνο Βαγιαζήτ Β΄ και τον στρατό του. Οι Τούρκοι άρχισαν την οχύρωση του Κάστρου χτίζοντας το Μπούρτζι πάνω σε μια μικρή νησίδα. Χρόνια μετά, το 1770, κατά τη διάρκεια των Ορλοφικών ο Ρωσικός στρατός είχε σκοπό την κατάληψη της Μεθώνης από τους Τούρκους, αφού είχαν προηγουμένως καταλάβει την Πύλο. Παράλληλα, πολλοί κάτοικοι της Μεθώνης κατευθύνονταν προς την Πύλο για να γλιτώσουν από τους Τούρκους. Όταν έφτασαν στο Κάστρο, ζήτησαν από τους Ρώσους να τους αφήσουν να περάσουν στο κάστρο της Πύλου, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Οι περισσότεροι Έλληνες αναζήτησαν τη σωτηρία τους στη θάλασσα, αλλά λιγοστοί κατάφεραν να φτάσουν στη στεριά.
Πολιορκία 1821
Ιστορικό
Η οχυρή τοποθεσία της Μεθώνης κέντρισε από νωρίς το ενδιαφέρον των επαναστατημένων Ελλήνων. Η σημασία της κατάκτησης του κάστρου ήταν εξαιρετικά σημαντική για την επικράτηση τόσο ηπειρωτικά, όσο και ναυτικά. Οι ετοιμασίες για την πολιορκία ξεκίνησαν από πολύ νωρίς. Από την πλευρά τους, οι Τούρκοι είχαν εξασθενημένη την άμυνά τους, καθώς είχαν στείλει νωρίτερα ενισχύσεις και τρόφιμα στους πολιορκημένους του Νεοκάστρου. Ωστόσο, οι διαφωνίες των οπλαρχηγών σχετικά με τη διαχείριση της πολιορκίας ευνόησαν τους αμυνόμενους. Παρά το γεγονός ότι αρχικά οι Έλληνες άσκησαν αφόρητη πίεση στη Μεθώνη, προκειμένου να την καταλάβουν, σταδιακά το ενδιαφέρον τους ατόνησε καθώς προτιμήθηκε να ενισχυθεί η πολιορκία στο Νεόκαστρο. Αυτό το γεγονός, σε συνάρτηση με το οχυρό και δύσβατο σημείο του κάστρου, αλλά και την επάρκεια σε τρόφιμα και πυρομαχικά από μεριάς Τούρκων, οδήγησε στην αποτυχία κατάληψης από τους Έλληνες. Άλλωστε, τα ελληνικά πλοία ήταν δύσκολο να προχωρήσουν σε απόλυτο ναυτικό αποκλεισμό, καθώς το κάστρο βρισκόταν πρακτικά σε ανοικτό πέλαγος.
Στρατοί
Στην Πολιορκία της Μεθώνης το 1821μ.Χ, αντίπαλες δυνάμεις ήταν οι Οθωμανοί Τούρκοι με τους επαναστατημένους 'Ελληνες, οι οποίοι τον Μάρτιο του 1821 προσπάθησαν να ανακτήσουν το κάστρο της Μεθώνης. Εκείνη την περίοδο ξεκίνησε η επανάσταση σε όλη την νότια Πελοπόννησο. Ο στρατός των Ελλήνων αποτελούνταν από κατοίκους με προέλευση από την Μεθώνη, την Πύλο και τα Ιόνια νησιά. Οι Οθωμανοί Τούρκοι ήταν εξοπλισμένοι με τουφέκια και μαχαίρες, ενώ στον ανττίποδα οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν κατώτερης ποιότητας οπλισμό, κυρίως λαφηραγωγημένο.
Πεδίο μάχης
Το πεδίο μάχης ήταν το κάστρο της Μεθώνης. Κατασκευάστηκε το 1209 από τους Ενετούς και σήμερα αποτελεί έναν προστατευόμενο αρχαιολογικό χώρο. Ήταν πολύ καλά οχυρωμένο και τοποθετημένο σε μια βολική γεωγραφική θέση. Χρησιμοποιήθηκε αρχικά ως μέρος για να βασανίζουν οι Οθωμανοί Τούρκοι τους αιχμαλώτους τους και ως φρούριο. Το κάστρο της Μεθώνης αποτέλεσε, επίσης, τον τόπο στον οποίο έγινε η πολιορκία των Οθωμανών σε μια προσπάθεια επανάκτησης της περιοχής από τους Έλληνες έως το 1828μ.Χ. Σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε ο Γάλλος αξιωματικός Μαιζών, ο οποίος στάλθηκε από τη Γαλλία προς ενίσχυση των επαναστατημένων Ελλήνων. Υπό την αρχηγία του η μάχη μεταφέρθηκε έξω από τα τείχη.
Μάχη
Στις 18 Μαίου του 1821, η Μεθώνη αποκλείστηκε ναυτικά από τους πολιορκητές Έλληνες που έχασαν τη μάχη. Οι επαναστατημένοι Έλληνες έκαναν απόπειρες να ανακτήσουν την Μεθώνη, οι οποίες κατέληγαν σε ήττες. Το οχυρό και δυσπρόσιτο ανάγλυφο διευκόλυνε το έργο των αμυνόμενων, με αποτέλεσμα οι συνεχείς επιθέσεις των Ελλήνων να αποτυγχάνουν. Το 1825 ο Ιμπραήμ Πασάς εμφανίστηκε στο κάστρο της Μεθώνης, το οποίο χρησιμοποίησε ως βάση για τον στρατό των Αιγυπτίων. Το 1828 ο στρατηγός Μαιζών σήμανε το τέλος της επανάστασης στην Πελοπόννησο νικώντας τους Αιγυπτίους και καταλαμβάνοντας την Μεθώνη. Έπειτα από την κατάκτησή της από τους Γάλλους, η Μεθώνη παρέμεινε ερημωμένη για χρόνια.
Απολογισμός
Από την πολιορκία της Μεθώνης υπήρξαν αρκετές απώλειες για τους Οθωμανούς Τούρκους, Αιγυπτίους, Γάλλους και Έλληνες, οι οποίες δεν έχουν καταγραφεί επισήμως σε ιστορικά αρχεία. Εδαφικές απώλειες δεν υπήρξαν, καθώς οι Τούρκοι παρέμειναν κυρίαρχοι της Μεθώνης, μέχρι τις 7 Οκτωβρίου του 1828 όταν οι Έλληνες την επανάκτησαν.
Ανάλυση
Ιστορική σημασία
Εφόσον η πολιορκία δεν ήταν επιτυχής, δεν είχε μεγάλη ιστορική σημασία. Ωστόσο, υπήρχαν σφαγές που επηρέασαν τον πληθυσμό της Μεθώνης, ενώ οι φθορές από τις διαμάχες άφησαν το στίγμα τους στην ευρύτερη περιοχή.
Λόγοι που οδήγησαν στην τελική έκβαση
Οι λόγοι που οδήγησαν στην τελική έκβαση είναι το γεγονός ότι οι Έλληνες επαναστάτες δεν ήταν πλήρως προετοιμασμένοι, δεν διέθεταν κατάλληλο εξοπλισμό και ήταν λιγότεροι αριθμητικά από τους Τούρκους. Επιπλέον, οι Οθωμανοί ήταν οχυρωμένοι και με τη χρήση της τάφρου εξόντωναν ευκολότερα τους πολιορκητές.
Μνήμη
Το κάστρο της Μεθώνης βρίσκεται στη Μεθώνη Μεσσηνίας και αποτελεί ένα βασικό αξιοθέατο της περιοχής. Μέσα στο κάστρο βρίσκεται ο ναός Μεταμόρφωσης του Σωτήρος που πιθανολογείται ότι χτίστηκε την Β' Περίοδο της Ενετοκρατίας. Επιπλέον, στην νότια πλευρά του κάστρου βρίσκεται το οχυρωμένο νησί Μπούρτζι, μέσα στο οποίο υπάρχει ένας πύργος. Σήμερα το κάστρο της Μεθώνης (93 στρέμματα) είναι ένα δημοφιλές αξιοθέατο της Μεσσηνίας. Τα τείχη του κάστρου είναι ετοιμόρροπα, αλλά εξακολουθούν να είναι επιβλητικά. Το κάστρο που χρησιμοποιείται πλέον ως αρχαιολογικός χώρος, χωρίζει τη στεριά από τη θάλασσα με μία τάφρο. Το κάστρο περιέχει μια νησίδα πάνω στην οποία βρίσκεται ένα σημαντικό φρούριο, το Μπούρτζι, με το οποίο συνδέεται μέσω μίας γέφυρας. Η βόρεια πλευρά του τείχους φτάνει τα έντεκα μέτρα και μέσα στο κάστρο βρίσκονται σπίτια πλούσιων αρχόντων της εποχής. Επιπλέον, στο εσωτερικό βρίσκονται ερείπια βυζαντινών ναών, κατοικίες του Ιμπραήμ Πασά και του Γάλλου στρατηγού, Μαιζών και τάφοι Ελλήνων και Οθωμανών.
Παραπομπές
Μάχες της Ελληνικής Επανάστασης του 1821
|
51225
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CF%81%CE%B9%CF%80%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82%20%CE%9C%CF%80%CE%B1%CE%BA%CE%B9%CF%81%CF%84%CE%B6%CE%AE%CF%82
|
Ευριπίδης Μπακιρτζής
|
Ο Ευριπίδης Μπακιρτζής (Σέρρες, 16 Ιανουαρίου 1895 – Φούρνοι Ικαρίας, 9 Μαΐου 1947) ήταν Έλληνας στρατιωτικός και ηγετικό στέλεχος της Εθνικής Αντίστασης. Ανέλαβε πρόεδρος (πρωθυπουργός) της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ, γνωστής και ως «Κυβέρνηση του Βουνού»), κατά το διάστημα 10 Μαρτίου έως 18 Απριλίου 1944.
Νεανικά χρόνια
Ήταν γιος του γραμματέα του ελληνικού προξενείου Σερρών (το 1895 οι Σέρρες ανήκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία) Χρίστου Μπακιρτζή και της δασκάλας, Ευθαλίας Ζάκα, της γνωστής οικογένειας των Γρεβενών, με πολεμική παράδοση στην Επανάσταση του 1821. Εκτός από την αδελφή του, Μαρίκα, είχε δύο ετεροθαλείς αδελφούς, εκ των οποίων ο ένας ήταν διακριθείς Μακεδονομάχος, με το ψευδώνυμο "Νίκος ο Σερραίος", και ο άλλος εκτελέσθηκε από τους Βούλγαρους, στις Σέρρες το 1916.
Το 1911, ο Μπακιρτζής εισήχθη στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και συμμετείχε στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο, το 1912, ως δευτεροετής της σχολής. Μαζί του και οι άλλοι Ευέλπιδες (μεταξύ των οποίων και ο δευτερότοκος γιος του Ελευθερίου Βενιζέλου, Σοφοκλής, με τον οποίο υπήρξαν προσωπικοί φίλοι). Συγκεκριμένα, υπηρέτησε στη Στρατιά της Ηπείρου με το Ανεξάρτητο Σύνταγμα Κρητών, ως λοχίας. Η κήρυξη του Β' Βαλκανικού Πολέμου βρίσκει τον Μακεδόνα στρατιωτικό, τριτοετή εύελπη, με τον βαθμό του ανθυπασπιστή, διακριθέντα στο μέτωπο των επιχειρήσεων με το 19ο Σύνταγμα Πεζικού. Ο Αύγουστος του 1914, το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και η ακόλουθη εκδήλωση του Εθνικού Διχασμού, που επήλθε λόγω της διαφωνίας μεταξύ Ελευθερίου Βενιζέλου και Βασιλιά Κωνσταντίνου επί της ασκηθείσας εξωτερικής πολιτικής, βρίσκουν τον Μπακιρτζή να υπηρετεί στην Καβάλα με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού του Πυροβολικού.
Από τις αρχές του 1916 έως την κατάληψη των περισσότερων οχυρών της ανατολικής Μακεδονίας το ίδιο έτος από τους Γερμανοβουλγάρους, με την ταυτόχρονη εκκένωση των περιοχών της υπαίθρου από τους ελληνικούς πληθυσμούς, ο Μπακιρτζής, μη ανεχόμενος την επερχόμενη παράδοση του Δ' Σώματος Στρατού, αποφασίζει ν' αγωνιστεί για τη διατήρηση της Μακεδονίας στον ελληνικό εθνικό κορμό. Συντάσσεται με τους βενιζελικούς αξιωματικούς της Εθνικής Άμυνας, αναλαμβάνοντας διοικητής πυροβολαρχίας και κατόπιν διοικητής μοίρας πυροβολικού. Ήταν από τους πρώτους Αμυνίτες και διακρίθηκε στη μάχη του Σκρα κερδίζοντας το βρετανικό στρατιωτικό παράσημο "Μετάλλιο Διακεκριμένης Υπηρεσίας" (Distinguished Service Order). Αργότερα, το 1919, μεταβαίνει με υποτροφία για τρία χρόνια στη Γαλλία, όπου και σπούδασε στην Ανωτέρα Σχολή Πολέμου, πρωτεύοντας ανάμεσα σε 380 διακεκριμένους αξιωματικούς απ΄ όλα τα συμμαχικά κράτη.
Αργότερα, επέστρεψε στην Ελλάδα, με την κήρυξη του πολέμου με τους Τούρκους, και πολέμησε στη Μικρά Ασία. Στη μάχη του Σαγγάριου παρασημοφορήθηκε, ενώ μετά την κατάρρευση του Μικρασιατικού Μετώπου, το 1922, όντας πλέον στον βαθμό του ταγματάρχη, συμμετείχε στην Επαναστατική Επιτροπή του Πλαστήρα που ανέτρεψε τον βασιλιά Κωνσταντίνο Α΄ μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Με την είσοδο των επαναστατικών δυνάμεων στην Αθήνα, πήγε στον Έβρο, συνέπραξε στην αμυντική γραμμή του Μετώπου και υπήρξε ο εκπαιδευτής της περίφημης Στρατιάς Έβρου. Αργότερα, με τον βαθμό του αντισυνταγματάρχη, ως Αρχηγός του Πυροβολικού στο Ασβεστοχώρι της Θεσσαλονίκης ασχολήθηκε με την επανασύσταση και αναδιοργάνωση του Ελληνικού Στρατού.
Κινήματα στρατιωτικών
Τον Οκτώβριο του 1923, όταν και ξέσπασε το Κίνημα Λεοναρδόπουλου-Γαργαλίδη, ο Μπακιρτζής, μαζί με άλλους πιστούς στην κυβέρνηση αξιωματικούς, όπως οι Γεώργιος Κονδύλης, Στέφανος Σαράφης, Δημήτριος Ψαρρός κ.ά., πληροφορήθηκαν έγκαιρα τις κινήσεις των συνωμοτών και πρόλαβαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, πριν την εκδήλωση του κινήματος στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Στη συνέχεια, αντιμετώπισαν τις στρατιωτικές δυνάμεις που οδηγούσε εναντίον της πόλης ο συνταγματάρχης Γεώργιος Ζήρας και τις ανάγκασαν να παραδοθούν.
Το 1926, όντας αντισυνταγματάρχης, συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο, ως εκ των πρωτεργατών του στρατιωτικού πραξικοπήματος Τζαβέλα–Μπακιρτζή, αλλά δεν εκτελέσθηκε. Το 1928 επανήλθε στο στράτευμα και το 1930-31, με τον βαθμό του συνταγματάρχη, υπηρέτησε ως στρατιωτικός ακόλουθος στη Σόφια και το Βουκουρέστι. Εκεί τιμήθηκε με τους ανώτερους Ταξιάρχες της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας. Επέστρεψε στην Ελλάδα και ανέλαβε τη διεύθυνση του 2ου Επιτελικού Γραφείου (Πληροφοριών) του ΓΕΣ. Επίσης, υπηρέτησε ως επιτελάρχης του Γ΄ Σώματος Στρατού.
Το 1935, συνταγματάρχης πλέον, έλαβε μέρος στο Κίνημα της 1ης Μαρτίου 1935. Συνελήφθη και καταδικάστηκε, για δεύτερη φορά, σε θάνατο, αλλά η ποινή του μετατράπηκε, τελικώς, σε απόταξη από το στράτευμα και εξορία στον Άγιο Ευστράτιο (25 Ιουνίου 1935). Εκεί παρέμεινε για ένα χρόνο. Στη συνέχεια, υποβιβάστηκε στον βαθμό του απλού στρατιώτη και εξορίστηκε στα Αντικύθηρα, όπου οι συνθήκες κράτησής του ήταν πολύ άσχημες και επικίνδυνες για την υγεία του.
Το 1937, μετάγεται στην Αθήνα και η κυβέρνηση Μεταξά τού ζητά να συνεργαστεί με τη δικτατορία και του προσφέρει υψηλή θέση στο ΓΕΣ. Αρνείται και του επιτρέπουν να φύγει αμέσως στο Βουκουρέστι, δίχως να έχει το δικαίωμα να μετακινηθεί από εκεί. Μάλιστα, του στερούν τον μισθό και τα χρήματα του Μετοχικού Ταμείου και ευτυχώς είχε συμπαραστάτη τον γαμπρό του, ιατρό Αλέξανδρο Δημητριάδη. Στο Βουκουρέστι έγραψε τρεις εξαιρετικές μελέτες που δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά στο βιβλίο Ευριπίδης Μπακιρτζής, από τις εκδόσεις Επικαιρότητα, με επιμέλεια του συγκρατούμενού του στην εξορία, Νίκου Μάργαρη. Αυτές ήταν Η στρατιωτική αξία της Ελλάδος, Οι χώρες του κάτω Δούναβη και Η νέα Τουρκία. Ειδικότερα για την τελευταία, ο πρεσβευτής της Τουρκίας στο Βουκουρέστι τού διαβίβασε τα συγχαρητήρια της κυβέρνησής του.
Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και Αντίσταση
Με την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου, το 1940, ο Μπακιρτζής επέστρεψε στην Ελλάδα και παρουσιάστηκε στο Στρατολογικό Γραφείο Θεσσαλονίκης για να ενταχθεί στον στρατό με τον βαθμό του απλού στρατιώτη, κάτι που όμως δεν έγινε δεκτό από την κυβέρνηση του Ιωάννη Μεταξά.
Έκτοτε, εντάχθηκε στην Εθνική Αντίσταση. Ανακατεύθηκε σε όλες τις αντιστασιακές ζυμώσεις, συμμετείχε ή ήρθε σ’ επαφή με όλες σχεδόν τις αντιστασιακές οργανώσεις και τα κλιμάκια κατασκοπείας. Αποτέλεσε επίσης τον πρώτο στρατιωτικό σύνδεσμο μεταξύ Άγγλων και Ελλήνων, την περίοδο της Κατοχής, με την κωδική ονομασία Προμηθέας Ι. Υπήρξε από τα ιδρυτικά στελέχη της αντιστασιακής πολιτικής οργάνωσης, ΕΚΚΑ, μαζί με τον φίλο και συμμαθητή του, επίσης απότακτο, συνταγματάρχη Δημήτριο Ψαρρό. Λίγο καιρό αργότερα, εγκατέλειψε την ΕΚΚΑ και προσχώρησε στην οργάνωση ΑΑΑ (Αγών – Ανόρθωσις – Ανεξαρτησία) του στρατηγού Στέφανου Σαράφη, και από εκεί στις τάξεις του ΕΑΜ–ΕΛΑΣ και του ΚΚΕ. Υπήρξε διοικητής της Ομάδας Μεραρχιών Μακεδονίας του ΕΛΑΣ. Όταν ιδρύθηκε η ΠΕΕΑ, στις 10 Μαρτίου του 1944, ανέλαβε προσωρινός της πρόεδρος (πρωθυπουργός). Στις 18 Απριλίου του ίδιου έτους, παραχώρησε τη θέση του στον Αλέξανδρο Σβώλο και ο ίδιος ανέλαβε αντιπρόεδρος και γραμματέας Επισιτισμού μέχρι τη διάλυση της ΠΕΕΑ, στις 2 Σεπτεμβρίου 1944.
Στις 30 Οκτωβρίου 1944, τμήματα του ΕΛΑΣ, με επικεφαλής τους Μάρκο Βαφειάδη και Ευριπίδη Μπακιρτζή, απελευθέρωσαν τη Θεσσαλονίκη από τους Γερμανούς. Η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τους Γερμανούς κατακτητές αποτελεί ιδιαίτερη περίπτωση, διότι, παρά τη Συμφωνία της Καζέρτας, που όριζε να παραδοθεί η εξουσία στους Άγγλους και τον Βρετανό αρχιστράτηγο Ρόναλντ Σκόμπι (όπως πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις), εδώ η παράδοση έγινε στον ΕΛΑΣ. Έτσι, παρά την εντολή του Σκόμπι, αλλά και του διοικητή του ΕΛΑΣ, Στέφανου Σαράφη, να παραμείνουν οι αντάρτικες δυνάμεις στις παρυφές της πόλης και να περιμένουν την απόβαση των Βρετανών, οι ηγέτες της Ομάδας Μεραρχιών Μακεδονίας, Μάρκος Βαφειάδης και Ευριπίδης Μπακιρτζής, δεν τήρησαν τη συμφωνία. Το πρωί της 30ης Οκτωβρίου, επέτρεψαν την είσοδο στην πόλη στρατιωτικών τμημάτων του ΕΛΑΣ, που είχαν καταλάβει, ήδη από τις 26 Οκτωβρίου, περιφερειακές συνοικίες της περισφίγγοντας τον κλοιό των Γερμανών. Το πρωί, η διοίκηση των ανταρτικών ομάδων εγκαταστάθηκε στη βίλα Μοσκώφ, στην Άνω Πόλη (ή Παλαιά Πόλη) της Θεσσαλονίκης. Η αποχώρηση και των τελευταίων Γερμανών στρατιωτών ολοκληρώθηκε το απόγευμα χωρίς να κινδυνεύσει η πόλη, πέρα από την ανατίναξη μιας προβλήτας του λιμανιού. Από το μεσημέρι, μόλις εξαφανίστηκε ο κίνδυνος από τους υποχωρούντες Γερμανούς, ο κόσμος ξεχύθηκε στην πόλη και υποδεχόταν με ενθουσιασμό τους παρελαύνοντες της 11ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ.
Ο Ευριπίδης Μπακιρτζής παρέμεινε στη Βόρεια Ελλάδα μέχρι την παράδοση των όπλων και για ένα χρονικό διάστημα στη Θεσσαλονίκη.
Εξορία και θάνατος
Οι μόνιμοι αξιωματικοί που είχαν υπηρετήσει στον ΕΛΑΣ κρατήθηκαν μακριά από τον νέο μεταπολεμικό στρατό. Το καλοκαίρι του 1946, κατά το δεύτερο δεκαήμερο του Αυγούστου, σχεδόν όλοι αυτοί εκτοπίστηκαν στα νησιά του Αιγαίου. Τον Σεπτέμβριο του 1946, ο Μπακιρτζής συνελήφθη ως αριστερός μαζί με άλλα ηγετικά στελέχη του ΕΛΑΣ (Στέφανος Σαράφης, Γιάννης Μουστεράκης) και εξορίστηκε στον Άγιο Κήρυκο, την πρωτεύουσα της Ικαρίας. Ενώ ήταν εξόριστος, ο νομάρχης Αττικής τον έκρινε επικίνδυνο για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια και διατάχθηκε η μεταφορά του στους Φούρνους Ικαρίας. Τον Φεβρουάριο του 1947, η ελληνική κυβέρνηση τού επέτρεψε να καταθέσει σε επιτροπή του ΟΗΕ, κλιμάκιο του οποίου ερευνούσε στην Ελλάδα την κατάσταση της εμφυλιοπολεμικής περιόδου. Λίγο μετά την επίσκεψη που δέχθηκε, βρέθηκε νεκρός στο δωμάτιό του στους Φούρνους Ικαρίας, στις 9 Μαΐου 1947, με μία σφαίρα στην καρδιά και ετάφη εκεί. Τα διαβήματα που έγιναν από την οικογένειά του και τους συνεξορίστους για να μεταφερθεί η σορός του στην Αθήνα για να διερευνηθούν οι συνθήκες θανάτου και να ταφεί κοντά στους δικούς του δεν καρποφόρησαν. Τα αίτια του θανάτου του παραμένουν ανεξιχνίαστα. Επισήμως, ο θάνατός του καταγράφηκε ως αυτοκτονία.
Διάφορα
Ο Μπακιρτζής ήταν γνωστός και ως «Κόκκινος Συνταγματάρχης», επειδή αρθρογραφούσε στο Ριζοσπάστη μ' αυτό το ψευδώνυμο. Μελέτες, λόγοι και σημειώσεις του Μπακιρτζή δημοσιεύθηκαν στο βιβλίο Ευριπίδης Μπακιρτζής, που κυκλοφόρησε το 1981 με επιμέλεια του συγκρατούμενού του στην εξορία, Νίκου Μάργαρη.
Τιμήθηκε με πολλά ελληνικά και διεθνή παράσημα, όπως το ελληνικό του Σωτήρος, το αγγλικό "Μετάλλιο Διακεκριμένης Υπηρεσίας", το γαλλικό μετάλλιο της "Λεγεώνας της Τιμής" (Legion d’Honneur), καθώς και το αντίστοιχο σερβικό.
Παραπομπές
Πηγές
Αριστοτέλης Ν. Σπυριδόπουλος, Ευριπίδης Μπακιρτζής: Η προσωπικότητα & Η δράση του, Πρωτεύουσα Μεταπτυχιακή Εργασία, Α.Π.Θ., Φιλοσοφική Σχολή, Τμήμα Ιστορίας & Αρχαιολογίας, Τομέας Νεότερης & Σύγχρονης Ιστορίας & Λαογραφίας, Θεσσαλονίκη 2011
Έλληνες αξιωματικοί του πεζικού
Πρόεδροι της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης
Μέλη του ΕΛΑΣ
Μέλη της ΕΚΚΑ
Βενιζελισμός
Μακεδόνες
|
718036
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B5%CF%84%CE%AF%CF%83%CE%B9%CE%B1%20%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%B4%CE%B9%CE%B3%CF%8C%CE%BD
|
Λετίσια Περδιγόν
|
Η Λετίσια Περδιγόν (Leticia Perdigón, γεννημένη ως Γουαδαλούπε Λετίσια Περδιγόν Λαμπραδόρ Guadalupe Leticia Perdigón Labrador, 7 Αυγούστου 1956 -) είναι Μεξικανή ηθοποιός.
Φιλμογραφία
Mi rival - 1973
Eva y Darío - 1973, (ταινία)
Capulina contra las momias - 1973, (ταινία)
Presagio - 1974, (ταινία)
Mundo de juguete - 1974, ως Ίρμα
México, México Ra Ra Ra - 1975, ως Ματίλντε (ταινία)
La otra virginidad - 1975, ως Έυα (ταινία)
Bellas de noche - 1975, ως Λουπίτα (ταινία)
La montaña del diablo - 1975, ως Μαρσελίνα (ταινία)
Las fuerzas vivas - 1975, (ταινία)
Mundos opuestos - 1976, ως Μπέμπα
Yo fui violada - 1976, (ταινία)
Coronación - 1976, ως Εστέλα (ταινία)
Longitud de guerra - 1976, (ταινία)
¿Y ahora qué, señor fiscal? - 1977, (ταινία)
La hora del jaguar - 1978, ως Αλίσια (ταινία)
El jardín de los cerezos - 1978, (ταινία)
Gotita de gente - 1978, ως Σοφία
Viviana - 1978, ως Ασαφάτα
Fiebre del 2 - 1978, ως Λετίσια (σειρά)
Cumbres Borrascosas - 1979, ως Εστρέγια
Los ricos también lloran - 1979/80, ως Λίλι
Misterio - 1980, (ταινία)
Al rojo vivo - 1980/81, ως Εμίλια
El hogar que yo robé - 1981
Ángel del barrio - 1981, ως Μάργα (ταινία)
Lagunilla, mi barrio - 1981, ως Ρίτα (ταινία)
El día que murió Pedro Infante - 1982, (ταινία)
Vivir enamorada - 1982/83, ως Μαρία
Profesión: Señora - 1983
Lagunilla 2 - 1983, ως Ρίτα (ταινία)
Amalia Batista - 1983/84, ως Ρέινα
Adiós Lagunilla, adiós - 1984, ως Ρίτα (ταινία)
Amenaza roja - 1985, ως (ταινία)
Más vale pájaro en mano - 1985, ως (ταινία)
Cosas de casados - 1985, ως Λετίσια (σειρά)
El chácharas - 1987, (ταινία)
Matadero - 1987, (ταινία)
Las solteras del 2 - 1987/88, ως Λουίσα (σειρά)
El vergonzoso - 1988, (ταινία)
Alicia en el país del dólar - 1988, (ταινία)
La ley del coyote - 1988, (ταινία)
Día de muertos - 1988, (ταινία)
Pánico en el bosque - 1989, (ταινία)
Ejecutor de narcos - 1989, (ταινία)
Bandas guerreras - 1989, (ταινία)
Las borrachas - 1989, (ταινία)
La telaraña - 1989, ως Μάρα (σειρά)
El día de las sirvientas - 1989, (ταινία)
El cristal empañado - 1989, ως Μερσέντες
Balada por un amor - 1989/90, ως Λουσία Αγιέντε
El bolas - 1990, (ταινία)
Escoria otra parte de ti - 1990, (ταινία)
Mafiosos corporativos - 1990, (ταινία)
Pelo gallo - 1990, (ταινία)
El garañón 2 - 1990, (ταινία)
Los reptiles - 1991, (ταινία)
Acosado - 1991, (ταινία)
Golpe brutal - 1991, (ταινία)
El mutilador - 1991, (ταινία)
Pelearon diez rounds - 1991, (ταινία)
Infierno verde - 1991, (ταινία)
La mestiza - 1991, (ταινία)
Borrachas de pulquería - 1992, (ταινία)
Los Panaderos - 1992, (ταινία)
Anoche soñé contigo - 1992, ως Ασουσένα (ταινία)
Carrusel de las Américas - 1992
Clarisa - 1993, ως Αουρέλια
S.I.D.A., síndrome de muerte - 1993, ως Κάρμεν (ταινία)
Un paso al cielo - 1993, (ταινία)
Dos fantasmas sinvergüenzas - 1993, (ταινία)
Ya la hicimos - 1993, (ταινία)
Mujer, casos de la vida real - 1994/03, (σειρά)
Luna de hiel - 1994, (ταινία)
La asesinadita - 1994, (ταινία)
Las alas del pez - 1995, (ταινία)
Fuera ropa - 1995, (ταινία)
María José - 1995, ως Εστέρ
Acapulco, cuerpo y alma - 1995/96, ως Ρίτα
Juego limpio - 1996, ως Σίλβια (ταινία)
Ruta 100 - 1996, (ταινία)
Balazos en la capirucha - 1996, (ταινία)
Doble indemnización - 1996, ως Ροσάριο (ταινία)
Un pájaro escondido - 1997, (ταινία)
Asesino misterioso - 1997, ως Αμαλία (ταινία)
Un pájaro escondido - 1997, (ταινία)
Desencuentro - 1997/98, ως Τσακίρα
¿Qué nos pasa? - 1998, (σειρά)
Nunca te olvidaré - 1999, ως Γκουδέλια
Primer amor... a mil x hora - 2000, ως Καταλίνα Γκέρρα ντε Λούνα
Salomé - 2001/02, ως Λόλα
Así son ellas - 2002/03, ως Μαργαρίτα Σααβέδρα Κορκουέρα
Cancionera - 2004, (ταινία)
Rebelde - 2004/06, ως Μάιρα Φερνάντες
Código postal - 2006/07, ως Εσπεράνσα Γκουτιέρρες
Al diablo con los guapos - 2007/08, ως Σοκόρρο/Αμπάρο Ροδρίγκες
Adictos - 2009, ως Τέτε (σειρά)
Hasta que el dinero nos separe - 2009/10, ως Λεονόρ Νούνιες ντε Μεδίνα
Camaleones - 2009/10, ως Μίρτα
Niña de mi corazón - 2010, ως Ρεφούχιο "Κούκα"
Hermanos y detectives - 2010, (σειρά)
La rosa de Guadalupe - 2010/16, ως Μάρτα/Κάρμεν/Δόνια Κλεμένσια (σειρά)
Mujeres asesinas - 2010, ως Μαργαρίτα "Μάγκι" Ολβέρα (σειρά, επεισόδιο:"Μάγκι, Η συνταξιούχος")
La fuerza del destino - 2011, ως Αρσέλια Λαντέσμα χηρ. ντε Γαλβάν
Como dice el dicho - 2011/15, ως Λίδια/Σοράγια/Αμαλία (σειρά)
Por ella soy Eva - 2012, ως Δόνια Σίλβια Ρομέρο Ρουίς ντε Μορένο
Mentir para vivir - 2013, ως Ματίλντε Αρέστι ντε Καμάρχο
Qué pobres tan ricos - 2013/14, ως Ρεφούχιο "Κούκα" Μεντόσα
La gata - 2014, ως Λετίσια "Λα Χαρότσα"
Hasta el fin del mundo - 2014/15, ως Γουαδαλούπε "Λουπίτα" Σάντσεζ Γκερέρρο
Τα τρία πρόσωπα της Άννας - 2016/17, ως Δόνια Τσάνα Μοράλες
Papá a toda madre - 2017, ως Καταλίνα Σάντσεζ Μορένο
Por amar sin ley - 2018/19, ως Σουσάνα ντε Λόπεζ
Silvia, frente a ti - 2019, ως Έυα
Sin miedo a la verdad - 2019
Βραβεία & υποψηφιότητες
Βραβεία TVyNovelas
Βραβεία Ariel
Παραπομπές
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Μεξικανές ηθοποιοί κινηματογράφου
Μεξικανές ηθοποιοί τηλεόρασης
|
693165
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82%20%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD%20%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%CF%84%CE%BF%CF%85%201979
|
Κατάλογος Ελληνικών ταινιών του 1979
|
Ο παρακάτω πίνακας περιλαμβάνει τις ταινίες του Ελληνικού κινηματογράφου που προβλήθηκαν το 1979.
Κατάλογος
Παραπομπές
Ελληνικές ταινίες ανά έτος
|
31731
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Kia%20Rio
|
Kia Rio
|
Το Kia Rio είναι ένα μικρομεσαίο αυτοκίνητο της κατηγορίας C, που παράγεται από την νοτιοκορεατική αυτοκινητοβιομηχανία Kia Motors από τον Αύγουστο του 2000 και από το 2017 βρίσκεται στην τέταρτη γενιά του. Η πρώτη γενιά του κυκλοφόρησε στην αγορά στα τέλη του έτους 2000, για τη σεζόν του 2001, και αντικατέστησε το Kia Pride, που είχε αποσυρθεί από την παραγωγή νωρίτερα μέσα στο 2000.
Συγγενικά αυτοκίνητα στην αγορά με το Rio είναι το Toyota Vitz (Toyota Yaris ή Toyota Echo σε μερικές αγορές), το Chevrolet Aveo και το Hyundai Accent. Το Rio συναγωνίζεται και με αυτοκίνητα όπως το Honda Civic και το Mazda 3, σε μικρότερo βαθμό. Επί του παρόντος, υπάρχουν αναφορές ότι το Rio θα καταργηθεί εντός του 2023 στην Ευρώπη και στην Αυστραλία.
Πρώτη γενιά (DC)
Το αρχικό Rio ήταν ένα από τα πλέον φθηνά αυτοκίνητα στις ΗΠΑ και διατίθετο στην αγορά ως 4-πορτο σεντάν ή ως 5-πορτο station wagon. Η έκδοση station wagon διατέθηκε ως Rio Cinco (cinco: το «πέντε» στα ισπανικά) στις ΗΠΑ, ως Rio RX-V στον Καναδά, ως Rio Look στη Χιλή ή απλώς Rio στο Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ η σεντάν έκδοση δεν διατέθηκε στη χώρα αυτή. Στην Ελλάδα, και οι δύο εκδόσεις πωλήθηκαν ως Rio σκέτο.
Το Rio πρώτης γενιάς προσέφερε μόνο έναν κινητήρα κάθε χρονιά:
αρχικά, τον 1.5 λίτρων 4-κύλινδρο, ισχύος 96 hp, από το 2001 μέχρι το 2002,
έπειτα, τον 1.6 λίτρων 4-κύλινδρο, ισχύος 105 hp (από κοινού με το Hyundai Accent) από το 2003 μέχρι το 2005.
Όλες οι εκδόσεις προσέφεραν την επιλογή ανάμεσα σε 5-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο ταχυτήτων ή 4-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο. Στην Ελλάδα, εισήχθη μόνο μία έκδοση με κινητήρα 1.300 κυβικών εκατοστών, με ισχύ 75 hp. Το 2003, το ανανεωμένο Kia Rio προσέφερε βελτιωμένο κινητήρα με ισχύ 81 hp.
Τα στοιχεία του εξοπλισμού ασφαλείας του ήταν σχετικά λίγα, καθώς είχε μόνο ζώνες ασφαλείας εμπρός και πίσω, και αερόσακο οδηγού, ενώ προσφερόταν και έξτρα αερόσακος συνοδηγού. Το Σύστημα Αντιμπλοκαρίσματος Τροχών (ABS) ήταν προαιρετικό στα βασικά μοντέλα, αλλά στάνταρ στα ανώτερης κλάσης μοντέλα, όπως π.χ. για το Rio LX στο Ηνωμένο Βασίλειο. Στις ΗΠΑ όλα τα Rio κυκλοφόρησαν εξ αρχής με στάνταρ 2 μπροστινούς αερόσακους, καθώς από τη σεζόν (model year) του 1998 είχαν γίνει πλέον υποχρεωτικοί από την αμερικανική νομοθεσία.
Ειδικότερα στην Ελλάδα, η έκδοση LS προσέφερε όλα τα διαθέσιμα αξεσουάρ, όπως αερόσακους οδηγού και συνοδηγού, ηλεκτρικά παράθυρα εμπρός και πίσω, ραδιο-CD, δερμάτινο σαλόνι κλπ.
Μέσα στο 2002, το Kia Rio υπέστη ένα λίφτινγκ, με βελτιώσεις στους κινητήρες, στην ανάρτηση και στα φρένα, καθώς και επανασχεδιασμό στην εξωτερική και εσωτερική αισθητική. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η νέα εκδοχή κυκλοφόρησε για τη σεζόν του 2003.
Δεύτερη γενιά (JB)
Η πρώτη γενιά αντικαταστάθηκε το 2006. Το νέο Rio βασίστηκε σε έναν επανασχεδιασμό που υιοθέτησε μια νέα αισθητική φιλοσοφία, που εφαρμόστηκε τότε και στο Hyundai Accent. Ο νέος κινητήρας των 1.6 λίτρων, με ισχύ 110 ίππους, έφερε τον κωδικό «Alpha II» και ήταν πλέον κοινός με το Hyundai Accent.
Άλλες σημαντικές βελτιώσεις ήταν: πολλές διακοσμητικές προσθήκες, η αύξηση του εξωτερικού μεγέθους του οχήματος και του εσωτερικού του όγκου, περισσότερα στοιχεία εξοπλισμού ασφαλείας και η αντικατάσταση του Rio Cinco με ένα 5-πορτο hatchback. Ειδικότερα η έκδοση hatchback μετονομάστηκε σε Rio5 στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον Καναδά.
Το σεντάν του 2006 προσέφερε 2 επίπεδα εξοπλισμού, ενώ το Rio5 προσέφερε ένα επίπεδο εξοπλισμού αντίστοιχο και καλύτερο από τα 2 επίπεδα εξοπλισμού του sedan. Επίσης, νέο χαρακτηριστικό της δεύτερης γενιάς ήταν το δερμάτινο τιμόνι. Στην Ευρώπη, μόνο το 5-πορτο hatchback κατάφερε σημαντικές πωλήσεις.
Για πρώτη φορά, το Rio του 2006 βραβεύτηκε από τον ειδικό Τύπο για τα αυτοκίνητα, με το «βραβείο των συντακτών στην κατηγορία του πλέον βελτιωμένου νέου αυτοκινήτου» από την Autobytel.
Το 2007 και το 2008 έγιναν πολύ μικρές αλλαγές. Για το μοντέλο του 2009 στον εξοπλισμό συμπεριλήφθηκε και δορυφορικό ραδιόφωνο στις ΗΠΑ.
Το Kia Rio κατατάχθηκε 5ο στον κατάλογο με τα 20 λιγότερο ακριβά για ασφάλιση αυτοκίνητα του 2009 στο Insure.com.
Τρίτη γενιά (UB)
Οι πρώτες επίσημες φωτογραφίες της τρίτης γενιάς του Kia Rio δόθηκαν στη δημοσιότητα στις 11 Φεβρουαρίου 2011. Τελικώς, το μοντέλο παρουσιάστηκε επίσημα στις 1 Μαρτίου 2011, στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης, και κυκλοφόρησε στις αγορές μέσα στους επόμενους μήνες. Ειδικότερα στη Βόρεια Αμερική, το Rio5 hatchback κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το φθινόπωρο του 2011 και η έκδοση sedan τον Ιανουάριο του 2012.
Η τρίτη γενιά του Kia Rio βασίστηκε και πάλι στο Hyundai Accent, με αποτέλεσμα να φέρει τους νέους κινητήρες της Hyundai, κυβισμού 1.4 και 1.6 λίτρων. Προσέφερε πλέον 6-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο, καταργώντας οριστικά το αναχρονιστικό 4-τάχυτο αυτόματο. Επίσης, εισήγαγε και 6-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο.
Τέταρτη γενιά (YB)
Πωλήσεις
Είναι αξιοσημείωτο ιστορικά ότι το Rio / K2 ήταν το πρώτο σε πωλήσεις μοντέλο της Kia παγκοσμίως τα έτη 2012 και 2015.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Μικρομεσαία αυτοκίνητα
Rio
Νοτιοκορεατικά αυτοκίνητα
|
618412
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AF%CE%BC%CE%BD%CE%B7%20%CE%98%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7%CF%82
|
Λίμνη Θεσσαλονίκης
|
Η Λίμνη είναι οικισμός του δήμου Βόλβης της περιφερειακής ενότητας Θεσσαλονίκης στη Μακεδονία. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει 232 κατοίκους και ανήκει στην τοπική κοινότητα του Σκεπαστού. Εκκλησιαστικά υπάγεται στην Ιερά Μητρόπολη Σερρών και Νιγρίτης.
Παραπομπές
Χωριά του νομού Θεσσαλονίκης
Δήμος Βόλβης
|
31177
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B1%20%CE%9B%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5
|
Θεωρία Λίντε
|
Η Θεωρία Λίντε ή Μοντέλο του σύμπαντος-φυσαλίδα είναι μια παραλλαγή του πληθωριστικού μοντέλου της Μεγάλης Έκρηξης, η οποία επιχειρεί να εξαλείψει ορισμένα προβληματικά σημεία του κοσμολογικού μοντέλου της Μεγάλης Έκρηξης.
Η θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης, παρά τις πειραματικές της επιβεβαιώσεις, αφήνει κάποια φυσικά και φιλοσοφικά ερωτήματα αναπάντητα, τα βασικότερα εκ των οποίων είναι:
Προβλέπει ένα μικρότερο Σύμπαν από αυτό που υπάρχει σήμερα.
Δεν εξηγεί την Κοσμολογική Αρχή αλλά την δέχεται αξιωματικά, πράγμα ασυμβίβαστο με την μαθηματική ανάλυση.
Τι υπήρχε πριν; Πώς από το τίποτα προήλθαν τα πάντα;
Γιατί ισχύουν οι συγκεκριμένοι φυσικοί νόμοι και όχι κάποιο άλλοι; γιατί για παράδειγμα ο χωρόχρονος είναι τετραδιάστατος;
Ο Αμερικάνος αστροφυσικός καθηγητής του ΜΙΤ Άλαν Γκουθ προσπάθησε να δώσει μια απάντηση στο πρώτο ερώτημα προσθέτοντας στην θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης την ιδέα ότι στην αρχή της δημιουργίας του σύμπαντος η διαστολή γινόταν με ταχύτητα μεγαλύτερη από του φωτός.
Ο Ρώσος φυσικός Αντρέι Λίντε διατύπωσε τη θεωρία ότι θα μπορούσαμε να έχουμε διαστολή του σύμπαντος χωρίς η προϋπόθεση της κοινής αρχής από σημείο μεγάλης πυκνότητας και θερμοκρασίας να είναι αναγκαία. Εξέφρασε την ιδέα ενός αυτοαναπαραγόμενου και διαστελλόμενου σύμπαντος το οποίο αναπτύσσεται σαν φράκταλ. Σχηματικά παρουσιάζει το Σύμπαν σαν φυσαλίδα που η οποιαδήποτε διαταραχή δημιουργεί νέα συμπαντική φυσαλίδα. Οι φυσαλίδες περιορίζονται αρχικά και ύστερα επεκτείνονται με ταχύτητες κοντά στην ταχύτητα του φωτός. Άρα στο μοντέλο αυτό το Σύμπαν μας, δεν είναι παρά μια φυσαλίδα σε ένα υπερσύμπαν φυσαλίδων. Αυτή η θεωρία είναι γνωστή ως Θεωρία Λίντε.
Βιβλιογραφία
Μανώλης Δανέζης και Στράτος Θεοδοσίου, "Το Σύμπαν που Αγάπησα, Εισαγωγή στην αστροφυσική", Τόμος Β', 1999, Εκδόσεις Δίαυλος, ISBN 960-531-063-5
A. Linde, Particle Physics and Inflationary Cosmology, Harwood Academic Publishers, Chur, Switzerland, 1990.
Φυσική κοσμολογία
|
240682
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%9B%CE%B5%CE%B3%CE%B5%CF%8E%CE%BD%CE%B1
|
Γερμανική Λεγεώνα
|
Η Γερμανική Λεγεώνα ήταν ένα στρατιωτικό σώμα, που αποτελούνταν από Γερμανούς και Ελβετούς φιλέλληνες και σκοπός του ήταν η στρατιωτική ενίσχυση των επαναστατημένων Ελλήνων. Η συμβολή της στην Ελληνική Επανάσταση δεν ήταν ουσιαστική καθώς τα μέλη της μην αντέχοντας τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης επέστρεψαν γρήγορα στις πατρίδες τους.
Η δημιουργία της Λεγεώνας
Εμπνευστής της Γερμανικής Λεγεώνας ήταν ο φιλέλληνας καθηγητής της αρχαίας ελληνικής φιλολογίας, στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, Φρήντριχ Τηρς. Ο Τηρς ξεκίνησε τις προσπάθειες για τη δημιουργία του συγκεκριμένου σώματος το καλοκαίρι του 1821 όμως, καθώς έγινε σύντομα γνωστό στις αυστριακές αρχές το σχέδιο του, αναγκάστηκε να σταματήσει για λίγο κάθε σχετική ενέργεια. Λίγο αργότερα κατάφερε να έρθει σε επαφή με τον Θεσσαλό Θεοχάρη Κεφαλά, που βρισκόταν στην Τεργέστη, ο οποίος το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς ήρθε στην Ελλάδα για να ενημερώσει τις ελληνικές αρχές για το σχέδιο του Τηρς και να ζητήσει να το εγκρίνουν.
Ο Κεφαλάς εκλέχτηκε μέλος του Αρείου Πάγου και στις 23 Νοεμβρίου 1821 ο Άρειος Πάγος επικύρωσε το σχέδιο του Τηρς. Σύμφωνα με αυτό η Λεγεώνα θα δημιουργούνταν στη Γερμανία και θα είχε δικούς της αξιωματικούς, θα υπαγόταν όμως στο «των Πανελλήνων αρχιστράτηγον» και θα πολεμούσε μαζί με τις ελληνικές δυνάμεις. Βάση της θα ήταν ο Βόλος. Παράλληλα εκτός από τη στρατιωτική ενίσχυση των Ελλήνων σκοπός της Λεγεώνας θα ήταν η εκπαίδευσή των επαναστατών στο τακτικό πόλεμο. Η ελληνική κυβέρνηση συμφώνησε να καταβάλλει στα μέλη της Λεγεώνας τους μισθούς και τις συντάξεις, μετά το τέλος της επανάστασης, και να τους παραχωρήσει εκτάσεις. Επιπρόσθετα υποσχέθηκε να δώσει την ελληνική ιθαγένεια σε όσους εθελοντές θα επιθυμούσαν να γίνουν Έλληνες πολίτες.
Στη συνέχεια ο Κεφαλάς στάλθηκε στη Γερμανία ως εντεταλμένος της Α' Εθνοσυνέλευσης της Επιδαύρου, μαζί με τον Πολυχρόνη Δροσινό (που ήταν και αυτός μέλος της Συνέλευσης) με σκοπό την αναζήτηση οικονομικής ενίσχυσης και την έγκριση του σχεδίου του Τηρς. Στα τέλη Ιουλίου του 1822 ξεκίνησαν επαφές με τη «Φιλελληνική Επιτροπή της Ζυρίχης», για τη χορήγηση δανείου 150.000 φλωρινίων.
Στις 6 Δεκεμβρίου 1822 έφτασαν στην Ελλάδα 115 Γερμανοί και Ελβετοί, υπό την ηγεσία του Θεοχάρη Κεφαλά. Στις 14 Ιανουαρίου του 1823 υπογράφηκε επίσημο συμφωνητικό που ρύθμιζε τα θέματα σχετικά με τη λειτουργία της Γερμανικής Λεγεώνας. Σύμφωνα με αυτό η Λεγεώνα θα υπαγόταν στη κεντρική ελληνική κυβέρνηση και η αμοιβή των μελών της καθώς και η εξόφληση του προαναφερθέντος δανείου θα αποτελούσε εθνικό χρέος. Την ίδια μέρα ψηφίστηκε ο νόμος 20, της 14ης Ιανουαρίου του 1823, «περί Γερμανικής Λεγεώνας», σύμφωνα με τον οποίο το εν λόγω σώμα θα αποτελούνταν από 600 άνδρες.
Η Γερμανική Λεγεώνα δεν κατάφερε να βοηθήσει ουσιαστικά την Ελληνική Επανάσταση. Πολλά μέλη της Λεγεώνας πέθαναν από τύφο ενώ οι πιο πολλοί γύρισαν σύντομα στις χώρες τους καθώς δεν άντεξαν τις αντίξοες συνθήκες διαβίωσης. Κάποιοι λίγοι που παρέμειναν εντάχθηκαν στο σώμα του Λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι.
Πηγές
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τ.32, Λήμμα Λεγεώνα, Γερμανική, σελ. 497
Φιλέλληνες
Ελληνογερμανικές σχέσεις
Ελληνοελβετικές σχέσεις
|
369219
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B5%CF%81%CE%B2%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82%202014
|
Σερβικές βουλευτικές εκλογές 2014
|
Οι βουλευτικές εκλογές του 2014 στη Σερβία διεξήχθησαν στις 16 Μαρτίου με τη συμμετοχή 19 εκλογικών λιστών για την ανάδειξη των 250 μελών της Εθνοσυνέλευσης. Οι εκλογές έγιναν πρόωρα, έπειτα από εντάσεις στο συνασπισμό υπό το Σερβικό Προοδευτικό Κόμμα (SNS) και το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Σερβίας (SPS), ο οποίος κυβερνά τη χώρα μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2012. Η συμμετοχή διαμορφώθηκε στο 63,09%, με το 3,22% των ψηφοδελτίων να είναι άκυρα.
Το Σερβικό Προοδευτικό Κόμμα και τα μικρά κόμματα που είναι προσκείμενα σε αυτό κέρδισαν σαρωτική νίκη στις εκλογές με ποσοστό 48,35% των ψήφων και απόλυτη πλειοψηφία 158 εδρών στο Κοινοβούλιο.
Εντολοδόχος πρωθυπουργός έγινε ο Αλεξάνταρ Βούτσιτς, που δήλωσε ότι θα σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού με συμμετοχή και άλλων κομμάτων.
Αποτελέσματα
Τα πρώτα αποτελέσματα έδειξαν νίκη με ποσοστό 48,34% των ψήφων (158 έδρες) για το Σερβικό Προοδευτικό Κόμμα ,ενώ στη 2η θέση ήρθε ο συνασπισμός των SPS-PUPS-JS με 13,51% (44) και ο συνασπισμός υπό τους Δημοκρατικούς συγκέντρωσε ποσοστό 6,04% των ψήφων και 19 έδρες. Ο συνασπισμός του πρώην προέδρου Τάντιτς πήρε 5,71% (18 έδρες).
Έδρες
Παραπομπές
Σερβικές βουλευτικές εκλογές
|
761931
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CF%81%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%81
|
Μπρυκούρ
|
Το Μπρυκούρ (γαλλικά: Brucourt) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό του Καλβαντός, στη διοικητική περιοχή της Νορμανδίας.
Οι κάτοικοί του είναι γνωστοί ως Μπρυκουρτουά (γαλλικά: Brucourtois).
Παραπομπές
Κοινότητες του Καλβαντός
|
603082
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC%20%CE%96%CF%8E%CE%B1%3A%20%CE%A4%CE%B1%20%CE%95%CE%B3%CE%BA%CE%BB%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%93%CE%BA%CF%81%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B2%CE%B1%CE%BB%CE%BD%CF%84
|
Φανταστικά Ζώα: Τα Εγκλήματα του Γκρίντελβαλντ
|
Η Φανταστικά Ζώα: Τα Εγκλήματα του Γκρίντελβαλντ είναι μια ταινία φαντασίας του 2018 σε σκηνοθεσία του Ντέιβιντ Γέιτς και σενάριο της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ. Είναι βρετανοαμερικανική συμπαραγωγή και συνέχεια της ταινίας Φανταστικά Ζώα και που βρίσκονται, του 2016. Είναι η δεύτερη ταινία στη σειρά Φανταστικά Ζώα και 10η στη σειρά ταινιών Χάρι Πότερ. Η ταινία περιλαμβάνει ένα σκηνικό που περιλαμβάνει τους Έντι Ρέντμεϊν, Κάθριν Ουότερστον, Νταν Φόγκλερ, Άλισον Σούντολ, Έζρα Μίλερ, Ζόι Κράβιτς, Κάλλουμ Τέρνερ, Κλάουντια Κιμ, Ουίλιαμ Νάντιλαμ, Κέβιν Γκάθρι, Τζουντ Λω και Τζόνι Ντεπ.
Μια δεύτερη ταινία της σειράς Φανταστικά Ζώα ανακοινώθηκε τον Οκτώβριο του 2014 και τον Ιούλιο του 2016 η Ρόουλινγκ επιβεβαίωσε ότι ολοκλήρωσε το σενάριο. Ο Ντεπ ανακοινώθηκε τον Νοέμβριο του 2016, προκαλώντας κάποιες διαμάχες λόγω πρόσφατων ισχυρισμών για ενδοοικογενειακή βία. Η κύρια φωτογράφιση για την ταινία ξεκίνησε στα Στούντιο της Warner Bros. στο Λίβσντεν τον Ιούλιο του 2017. Τα γυρίσματα έγιναν σε περιοχές όπως η Αγγλία συμπεριλαμβανομένου του Λονδίνου, η Ελβετία και το Παρίσι, με τα γυρίσματα να ολοκληρώνονται τον Δεκέμβριο του 2017
Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Παρίσι στις 8 Νοεμβρίου 2018 και έχει προγραμματιστεί να κυκλοφορήσει παγκοσμίως στις 16 Νοεμβρίου 2018, σε μορφή Real D 3D, Dolby Cinema και IMAX από την Warner Bros. Pictures. Η ταινία έλαβε μικτές αναθεωρήσεις από τους κριτικούς, οι οποίοι επαίνεσαν την ψυχαγωγική της αξία, τις επιδόσεις και την κατεύθυνση του Γέιτς, αλλά επέκριναν την πλοκή της, ενώ αισθάνθηκε ότι ήταν «υπερφορτωμένη» με λεπτομέρειες που δημιουργούσαν περαιτέρω συνέχειες.
Πλοκή
Το 1927, το Μαγικό Συνέδριο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής (MACUSA) μεταφέρει τον ισχυρό σκοτεινό μάγο Gellert Grindelwald από τη φυλακή υψίστης ασφαλείας τους στο Λονδίνο για να δικαστεί για τα εγκλήματά του στην Ευρώπη. Ο Grindelwald δραπετεύει κατά τη διάρκεια της μεταφοράς, με τη βοήθεια του οπαδού του και υπαλλήλου της MACUSA, Abernathy.
Τρεις μήνες αργότερα στο Λονδίνο, ο Newt Scamander απευθύνει έκκληση στο Υπουργείο Μαγείας για να αποκαταστήσει τα ανακληθέντα διεθνή ταξιδιωτικά του δικαιώματα μετά την περιπέτειά του στη Νέα Υόρκη. Στο υπουργείο, ο Newt συναντά την Leta Lestrange, μία παλιά συμμαθήτριά του από το Hogwarts που είναι αρραβωνιασμένη με τον αδελφό του, Theseus, ένας auror στο Τμήμα Μαγικής Επιβολής του Νόμου. Το υπουργείο προσφέρεται να αποκαταστήσει τα δικαιώματα ταξιδιού του Newt αν βοηθά τον Theseus να εντοπίσει τον obscurial Credence Barebone, ο οποίος βρίσκεται στο Παρίσι. Ο Credence μπορεί να είναι ο χαμένος αδελφός της Leta, Corvus Lestrange, ο τελευταίος από μια μακρά σειρά από καθαρόαιμους μάγους. Ο Grindelwald πιστεύει ότι μόνο ο Credence μπορεί να σκοτώσει τον ισοδύναμό του, καθηγητή του Hogwarts Albus Dumbledore. Ο Newt, όμως, αρνείται, αρνείται να επιλέξει πλευρά, και ο auror Grimmson αποστέλλεται στη θέση του.
Αφού έφυγε από το υπουργείο, ο Newt συναντά κρυφά τον Dumbledore, ο οποίος βρίσκεται υπό συνεχή παρακολούθηση από το Υπουργείο, επειδή αρνήθηκε να αντιμετωπίσει τον Grindelwald. Ως νέοι οι δύο τους, μοιράστηκαν μια στενή προσωπική σχέση. Ο Dumbeldore πείθει τον Newt να εντοπίσει τον Credence.
Οι Αμερικανοί φίλοι του Newt, Queenie Goldstein και Jacob Kowalski, φτάνουν απροσδόκητα στο σπίτι του. Οι αναμνήσεις του Jacob από το περιστατικό της Νέας Υόρκης είναι ως επί το πλείστον άθικτες, καθώς η διαταγή της MACUSA για λήθη σε ολόκληρη την πόλη διαγράφει μόνο τις κακές αναμνήσεις του Muggles ενώ οι δικές του ήταν κυρίως καλές. Η Queenie και ο Jacob ακολούθησαν την αδελφή της, την Τίνα, στην Ευρώπη όπου ψάχνει για τον Credence. Ο Newt μαθαίνει ότι η Τίνα πιστεύει λανθασμένα ότι αυτός και η Leta Lestrange είναι αρραβωνιασμένοι. Ο Newt υποψιάζεται ότι η Queenie έχει μαγέψει τον Jacob ώστε να πάει στην Ευρώπη μαζί της και να παρακάμψει την απαγόρευση γάμου της MACUSA μεταξύ Maggles και μάγων. Αφού ο Newt λύνει τα μάγια της Queenie, ο Jacob και η Queenie διαφωνούν για το αν πρέπει να παντρευτούν και αναστατωμένη η Queenie φύγει για να βρει την Tina. Ο Newt καταλαβαίνει ότι η Τίνα βρίσκεται στο Παρίσι και, αγνοώντας την απαγόρευση για τα ταξιδιωτικά του δικαιώματα, αυτός και ο Jacob ακολουθούν τις αδελφές.
Η Tina ψάχνει για τον Credence σε μια μαγική παράξενη παράσταση του Circus Arcanus στο Παρίσι. Ο Credence και η Nagini, μια νέα γυναικεία ατραξιόν του τσίρκου που έχει τη δυνατότητα να μεταμορφώνεται σε ένα φίδι, δραπετεύουν αφού αποσπάσουν την προσοχή όλων. Κατά την αναζήτηση της εκ γενετής μητέρας Credence, ο Credence και η Nagini εντοπίζουν την υπηρέτρια που έδωσε τον Credence για υιοθεσία. Ωστόσο, ο Grimmson, ο οποίος εργάζεται κρυφά για το Grindelwald, φτάνει και την σκοτώνει. Εν τω μεταξύ, η Τίνα συναντά τον Yusuf Kama, ο οποίος επίσης κυνηγάει τον Credence. Ο Newt και ο Jacob συναντούν τον Yusuf και τον ακολουθούν για να συναντήσουν την Tina. Ο Yusuf, ο αδελφός της Leta από την ίδια μητέρα, λέει ότι έδωσε τον Απαραβίαστο Όρκο να σκοτώσει τον Credence, που πιστεύει ότι είναι ο αδελφός της Leta από τον ίδιο πατέρα και ο τελευταίος της οικογένειας Lestrange .
Οι Newt και Tina διεισδύουν στο Γαλλικό Υπουργείο Μαγείας για να βρουν κάποια έγγραφα που επιβεβαιώνουν την ταυτότητα του Credence. Εκεί, οι Newt και Tina συμφιλιώνονται αφού μαθαίνει ότι ποτέ δεν ήταν αρραβωνιασμένος με την Leta. Η Leta τους ανακαλύπτει και συμμετέχει στην αναζήτηση, η οποία τους οδηγεί στον τάφο της οικογένειας Lestrange στο νεκροταφείο Père Lachaise. Η Leta αποκαλύπτει ότι ο Credence δεν μπορεί να είναι ο αδελφός της: ως παιδί, προκάλεσε κατά λάθος τον θάνατο του αδελφού της του Corvus αλλάζοντάς τον με τον τότε μωρό Credence ενώ βρίσκονταν σε ένα καταδικασμένο επιβατηγό πλοίο με προορισμό τη Νέα Υόρκη, κρατώντας έτσι τον Credence. Εν τω μεταξύ, ένα μονοπάτι οδηγει τον Credence στον τάφο των Lestrange, όπου ο Grindelwald έχει συγκεντρώσει τους οπαδούς του. Ο Jacob βρίσκει την Queenie στο κοινό που τώρα πια έχει ταχθεί υπέρ του Grindelwald.
Ο Grindelwald διακηρύσσει την κατάργηση των νόμων που συγκαλύπτουν τους μάγους από τους muggles και χρησιμοποιεί τις μελλοντικές εικόνες του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου για να δικαιολογήσει την υπεροχή και την κυριαρχία του μαγικού κόσμου. Με επικεφαλής τον Theseus, οι aurors περιβάλλουν τον ακροατήριο, αλλά ο Grindelwald τους αποκαλύπτει, ενώ στέλνει τους υποστηρικτές του να διαδώσουν το μήνυμά του σε ολόκληρη την Ευρώπη. Το Grindelwald περικυκλώνεται από έναν κύκλο από μπλε φλόγα για να ξεχωρίσει τους οπαδούς από τους εχθρούς του αφού μόνο όσοι τον υποστηρίζουν πραγματικά μπορούν να διαπεράσουν τις φλόγες. Ο Credence και η Queenie διασχίζουν τις φλόγες, ενώ η Leta θυσιάζεται για να σώσει τον newt, την Tina, τον Jacob, τον Yusuf, την Nagini και τον Theseus. Καθώς ο Grindelwald δραπετεύει, οι υπόλοιποι ήρωες ενώνονται μαζί με τον αθάνατο αλχημιστή Nicolas Flamel για να νικήσουν τον Grindelwald. Ο Νewt συνειδητοποιεί ότι πρέπει να ενταχθεί στον αγώνα.
Στο Hogwarts, ο Newt δίνει στον Dumbledore ένα φιαλίδιο που έχει κλέψει από το Grindelwald που περιέχει το σύμφωνο αίματος, που είχαν κάνει οGrindelwald και ο Dumbledore όταν ήταν νέοι. Ο Newt υποθέτει σωστά ότι το σύμφωνο εμποδίζει τον Dumbledore και τον Grindelwald να πολεμήσουν ο ένας τον άλλον απευθείας. Ο Dumbledore πιστεύει ότι μπορεί να καταστρέψει το σύμφωνο.
Στη βάση του στο Nurmengard της Αυστρίας, ο Grindelwald λέει στον Credence ότι είναι ο χαμένος αδελφός του Albus Dumbledore, Aurelius και ο μόνος άνθρωπος που είναι αρκετά ισχυρός για να τον νικήσει. Η Queenie χρησιμοποιεί την ικανότητα της ανάγνωσης του νου και συμβουλεύει το Grindelwald πώς να χειριστεί τον Credence. Ένα πουλί που είχε φροντίσει η Credence αποκαλύπτεται πως είναι ένας φοίνικας, ένα πουλί που συνδέεται με την οικογένεια Dumbledore. Ο Grindelwald δίνει στον Credence το πρώτο του ραβδί.
Ηθοποιοί και Χαρακτήρες
Έντι Ρέντμεϊν ως Νιούτ Σκαμάντερ
Τζόσουα Σέα ως νεαρός Νιούτ Σκαμάντερ
Κάθριν Γουότερστον ως Πορπεντίνα "Τίνα" Γκόλντστιν
Ντάν Φόγκλερ ως Τζέικομπ Κοβάλσκι
Άλισον Σούντολ ως Κουίνι Γκόλντστιν
Έζρα Μίλερ ως Credence Barebone
Ζόι Κράβιτζ ως Leta Lestrange
Τέα Λαμπ ως νεαρή Leta Lestrange
Ρούμπι Γουλφέντεν ως νεαρή Leta Lestrange
Κλαούντια Κιμ ως Nagini
Γουίλιαμ Ναντυλάν ως Yusuf Kama
Κάλουμ Τέρνερ ως Θησέους Σκαμάντερ
Τζουντ Λο ως Άλμπους Ντάμπλντορ
Τζόνι Ντεπ ως Γκέλερτ Γκρίντελβαλντ
Τζείμι Κάμπελ Μπάουερ ως νεαρός Γκέλερτ Γκρίντελβαλντ
Κέβιν Γκάθρι ως Αμπερνάθι
Τζέσικα Γουίλιαμς ως Λάλι Χικς
Μπρόντις Τζομπορόουσκι ως Νίκολας Φλαμέλ
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα
Φανταστικά Ζώα: Τα Εγκλήματα του Γκρίντελβαλντ στο IMDb
Ταινίες του 2018
Αγγλόφωνες ταινίες
Αμερικανικές 3D ταινίες
Αμερικανικές ταινίες φαντασίας
Βρετανικές ταινίες
Ταινίες spin-offs
Ταινίες βασισμένες σε έργα της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ
Ταινίες σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Γέιτς
Ταινίες Χάρι Πότερ
High fantasy ταινίες
Ταινίες παραγωγής Warner Bros.
Ταινίες πρίκουελ
Ταινίες 4DX
Ταινίες IMAX
Ταινίες ιντέρκουελ
|
527587
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CF%8C%CE%B5%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%91%CE%BB%CE%B2%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Πρόεδρος της Αλβανίας
|
Ο Πρόεδρος της Αλβανίας (), επίσημα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Αλβανίας (), είναι ο αρχηγός του κράτους, ο διοικητής του στρατού και ο εκπρόσωπος της ενότητας του αλβανικού λαού. Ο Πρόεδρος εκλέγεται για 5 έτη με μυστική ψηφοφορία και χωρίς συζήτηση από το Κοινοβούλιο της Αλβανίας με πλειοψηφία δύο τρίτων του συνόλου των μελών του. Το Σύνταγμα της Αλβανίας θέτει μέγιστο όριο τις δύο θητείες.
Το Γραφείο του Προέδρου της Αλβανίας αποτελείται από το άμεσο προσωπικό του, καθώς και το προσωπικό υποστήριξης που υπάγεται στον πρόεδρο. Το Γραφείο έχει την έδρα του στο Προεδρικό Μέγαρο στην πρωτεύουσα της χώρας, τα Τίρανα. Το Σύνταγμα της Αλβανίας καθορίζει την εμφάνιση και τη χρήση του προεδρικού εμβλήματος που βρίσκεται σε κτίρια του Γραφείου του Προέδρου, την κατοικία του προέδρου, τα οχήματα μεταφοράς όταν είναι σε χρήση από τον πρόεδρο, και σε άλλες τελετές.
Ο 8ος και σημερινός Πρόεδρος είναι ο Μπαϊράμ Μπεγκάι, ο οποίος εξελέγη στις 4 Ιουνίου 2022 και ορκίστηκε στις 24 Ιουλίου 2022.
Πρόεδροι (1925-σήμερα)
Παραπομπές
Πολιτική της Αλβανίας
|
808076
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%BA%CF%87%CE%B1%CF%8A%CE%BD
|
Μπέργκχαϊν
|
Το Μπέργκχαϊν (γερμανικά: Berghain) είναι νυχτερινό κέντρο διασκέδασης στο Βερολίνο. Πήρε το όνομά του από τη γεωγραφική του θέση κοντά στα όρια μεταξύ Κρόιτσμπεργκ και Φρίντριχσχαϊν και βρίσκεται σε μικρή απόσταση με τα πόδια από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό Ostbahnhof. Ιδρύθηκε το 2004 από τους Νόρμπερτ Τόρμαν και Μίχαελ Τόιφελε και από τότε έχει γίνει ένα από τα πιο διάσημα κλαμπ στον κόσμο και έχει ονομαστεί η «παγκόσμια πρωτεύουσα της techno».
Παραπομπές
Κτίρια και κατασκευές στο Βερολίνο
ΛΟΑΤ πολιτισμός
Techno
|
63932
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%B5%CF%81%CE%AC%20%CE%9C%CE%B7%CF%84%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%82%20%CE%A0%CE%B1%CF%84%CF%81%CF%8E%CE%BD
|
Ιερά Μητρόπολις Πατρών
|
Η Ιερά Μητρόπολις Πατρών, ως Τοπική Εκκλησία, έχει αποστολική τιμή και αξία καθώς ιδρύθηκε από τον Απόστολο Ανδρέα, ο οποίος θεωρείται προστάτης και πολιούχος της.
Έχει έδρα της την πόλη των Πατρών και Μητροπολίτης της από το 2005 είναι ο Χρυσόστομος (Σκλήφας).
Σύντομο ιστορικό
Πρώτος επίσκοπός της υπήρξε ο Άγιος Ιερομάρτυρας Στρατοκλής, τον οποίο χειροτόνησε λίγο πριν από το μαρτύριό του ο Απόστολος Ανδρέας. Από τότε (περί το 64 μ.Χ) μέχρι το 732 ή 733 ήταν Επισκοπή υπαγόμενη στην Μητρόπολη Κορίνθου. Τη χρονιά εκείνη προήχθη σε Αρχιεπισκοπή, με πρώτο Αρχιεπίσκοπο τον Αθανάσιο. Το 806 προήχθη σε Μητρόπολη των Πατρών και έτσι παρέμεινε μέχρι το 1180. Από το 1180 έως το 1833 ο Μητροπολίτης είχε τον τίτλο «Μητροπολίτης Παλαιών Πατρών» και ο λόγος ήταν ότι υπήρχε και Μητρόπολη Νέων Πατρών (στη σημερινή Υπάτη Φθιώτιδας).
Το 1833 με Βασιλικό Διάταγμα έλαβε τον τίτλο Επισκοπή Αχαΐας και αργότερα, το 1852, προήχθη σε Αρχιεπισκοπή Πατρών και Ηλείας μέχρι και τις αρχές του 20ου αιώνα. Τότε έλαβε τον τίτλο «Ιερά Μητρόπολις Πατρών», τον οποίο διατηρεί μέχρι σήμερα.
Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, οι οικογένειες των Μικρασιατών που εγκαταστάθηκαν στην Πάτρα μετέφεραν και τα κειμήλιά τους, ανάμεσα στα οποία είναι η εικόνα της Παναγίας της Σμυρνιάς και ο Σταυρός ευλογίας του Αγίου Χρυσοστόμου Μητροπολίτου Σμύρνης. Τα μικρασιατικά κειμήλια φυλάσσονται στον Ιερό Ναό Αγίας Φωτεινής Πατρών, ο οποίος κτίστηκε από τους Μικρασιάτες σε ανάμνηση του Ναού της Αγίας Φωτεινής, που ήταν ο μητροπολιτικός Ναός της Σμύρνης..
Επισκοπικός κατάλογος
Οι Μητροπολίτες Πατρών Γαβριήλ Δ΄ και Τιμόθεος Μαρμαρηνός εξελέγησαν κατόπιν Οικουμενικοί Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως.
Σημερινός Μητροπολίτης της είναι ο Χρυσόστομος Σκλήφας, ο οποίος ενθρονίστηκε τον Απρίλιο του 2005.
Λοιπά στοιχεία
Το μητροπολιτικό μέγαρο βρίσκεται δίπλα στον Ιερό Ναό του Αγίου Ανδρέα (επί της οδού Γεννάδιου), ενώ οι υπηρεσίες της Ιεράς Μητροπόλεως μεταφέρθηκαν σε νέες εγκαταστάσεις επί της οδού Βότση 34 από το σημερινό Μητροπολίτη κ. Χρυσόστομο. Ο Μητροπολιτικός ναός της πόλης ονομάζεται Ευαγγελίστρια και βρίσκεται επί της οδού Μαιζώνος και Αγίου Νικολάου στο κέντρο της Πάτρας. Η Μητρόπολη Πατρών έχει στην πνευματική της δικαιοδοσία την επαρχία Πατρών που αποτελείται από 187 ενορίες και ανάλογους ενοριακούς ναούς, 82 Παρεκκλήσια και 3 Ναούς Κοιμητηρίων. Επίσης ο κλήρος της αποτελείται από 2 ιεροκήρυκες, 245 εφημέριους και 14 Διακόνους.
Εικόνες
Υποσημειώσεις και παραπομπές
Υποσημειώσεις
Παραπομπές
Πηγές
π. Ευάγγελος Κ. Πριγκιπάκης, Δρ. Θεολογίας, - Νικόλαος Βογιατζής (επιμ.), Ιστορία της Εκκλησίας των Πατρών, Έκδ. Πρότυπου Πειραματικού Γυμνασίου Πατρών, Πάτρα 2012.
Ernst Gerland, Neue Quellen zur Geschichte des lateinischen Erzbistums Patras (1903), B.G. Teubner, 1903 [περιλαμβάνει όλη τη λίστα στα Γερμανικά]
Στέφανος Θωμόπουλος, Η Ιερά Μονή Ομπλού, Εκδότης Τύποις "Φοίνικος" Ηρακλέους Π. Ευμορφοπούλου, Εν Πάτραις 1903
Βασίλης Κ. Λάζαρης (επιμ.): Στέφανου Ν. Θωμόπουλου "Ιστορία της Πόλεως Πατρών από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι του 1821". Έκδοση τέταρτη στη δημοτική γλώσσα και με βάση τα χειρόγραφα του συγγραφέα, τόμοι Α'-Β', Αχαϊκές Εκδόσεις, Πάτρα 1998-1999. ISBN 960-7960-10-6 (set)
Αλέξιος Παναγόπουλος: Ιστορικό λεξικό περιοχής δήμου Ρίου νομού Αχαΐας, Εκδόσεις Περί τεχνών, Πάτρα 2003, ISBN 960-8260-32-9
Νίκος Ε. Πολίτης: Πατρινολογήματα, Τόμος Β΄, Εκδόσεις Περί Τεχνών, Πάτρα 2004, ISBN 960-8260-63-9
Βιβλιογραφία
Γεώργιος Ι. Ανδρουτσόπουλος, Όψεις Εοριακής Διοικητικής Οργανώσεως στην Εκκλησία των Πατρών κατά τον 19ο και τον 20ό αιώνα (1830-1930) (με βάση ανέκδοτες αρχειακές πηγές), Πάτρα: Πελοπόννησος, 2017. ISBN 978-618-83426-0-6.
Σπύρος Καρύδης, «Η διαμάχη για τον μητροπολιτικό θρόνο της Πάτρας την περίοδο 1712-1713. Νεότερα στοιχεία» στο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος ο Α΄: δεκαπέντε έτη ευκλεούς πατριαρχίας (1991-2006). Δώρημα ψυχής, Κομοτηνή 2007, σ. 95-115.
π. Ευάγγελος Κ. Πριγκιπάκης, «Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος (2005-2020), Δεκαπέντε χρόνια στο θρόνο του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου», Ο Εκκλησιολόγος, 652 (22-02-2020), σ. 12, 14.
π. Ευάγγελος Κ. Πριγκιπάκης, «Η Εκκλησία των Πατρών κατά τον 20ο αιώνα», Ο Εκκλησιολόγος, 396 (31-01-2015), σ. 8-9.
π. Ευάγγελος Κ. Πριγκιπάκης, Η Επισκοπή Πατρών. Συμβολή στην ιστορία της πρώτης Περιόδου της Τοπικής Εκκλησίας των Πατρών από το Β΄ήμισυ του 1ου έως και το Α΄ ήμισυ του 8ου αιώνα μ.Χ., Αθήνα 2011.
π. Ευάγγελος Κ. Πριγκιπάκης, «Ίδρυση και Οργάνωση της Αρχιεπισκοπής Πατρών και Ηλείας (1852-1901)», Ηλειακή Πρωτοχρονιά / Ηλειακό Πανόραμα, 16 (2016), σ. 358-373.
π. Ευάγγελος Κ. Πριγκιπάκης, «Ο Άγιος Απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος και η ίδρυση της Εκκλησίας των Πατρών», Ο Εκκλησιολόγος, 489 (03-12-2016), σελίδες 14-15 & 490 (10-12-2016), σ. 14-15.
π. Ευάγγελος Κ. Πριγκιπάκης, «Ο Εκκλησιαστικός Βίος στην Επισκοπή Αχαΐας το έτος 1836. Μια έκθεση του Επισκόπου Μελετίου (Γημαράκη) προς την Ιερά Σύνοδο», Ο Εκκλησιολόγος, 421 (25-07-2015), σ. 8-9.
π. Ευάγγελος Κ. Πριγκιπάκης, «Συμβολή στην ιστορία της Επισκοπής Πατρών κατά τον 6ο αιώνα», Αχαϊκά, 17 (2010), σ. 15-63.
π. Ευάγγελος Κ. Πριγκιπάκης - Νικόλαος Βογιατζής - Ισμήνη Καβαλλάρη (επιμέλεια), Τα Μοναστήρια της Αχαΐας. Τουριστικός Οδηγός / Monasteries of Achaia. Τοurist Guide, Πάτρα / Patras 2013.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ιερά Μητρόπολις Πατρών, επίσημη ιστοσελίδα. Ανακτήθηκε: 31/03/2009.
Ιωάννης Φ. Αθανασόπουλος, «Συμβολή στην Επισκοπική Ιστορία των Πατρών», Ελληνική Γνώμη, 11/07/2011. Ανακτήθηκε: 14/05/2014
Πατρων
|
470607
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%20%CE%9D%CF%84%CE%B5%CE%B6%CE%B9%CF%81%CE%AC%CE%BD%CF%84
|
Λα Ντεζιράντ
|
Με την ονομασία Λα Ντεζιράντ μπορεί να αναφέρονται:
στην Λα Ντεζιράντ, ένα νησί της Γαλλίας το οποίο ευρίσκεται στον Ατλαντικό Ωκεανό, ενώ αποτελεί μέρος του υπερπόντιου νομού της Γουαδελούπης
στην Λα Ντεζιράντ, μια κοινότητα της Γαλλίας, η οποία αποτελεί μέρος του υπερπόντιου νομού της Γουαδελούπης,
στο καντόνιο της Λα Ντεζιράντ, ένα καντόνιο της Γαλλίας, το οποίο αποτελεί μέρος του υπερπόντιου νομού της Γουαδελούπης.
στην Λα Ντεζιράντ, ύφαλο και φάρο ναυτικής σηματοδότησης στην είσοδο του Παλαιού Λιμανιού της Μασσαλίας.
|
732647
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%B1%CF%8A%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%BF%20%CE%99%CE%BD%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CF%82
|
Ραϊμόντο Ινκόνις
|
O Ραϊμόντο Ινκόνις, (Ιταλικά: Raimondo Inconis, γενν. Σαν Γκαβίνο Μονρεάλε 27 Μαρτίου, 1959) είναι Ιταλός φαγκοτίστας και κόντρα φαγκοτίστας. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους κόντρα φαγκοτίστες του 20ού αιώνα.Ο Inconis γεννήθηκε στο Σαν Γκαβίνο Μονρεάλε της Ιταλίας. Άρχισε να παίζει πιάνο στην ηλικία των επτά και λίγο αργότερα ξεκίνησε το κόντρα φαγκότο, σπουδάζοντας με τον Ορλάντο Πίττο, στο Ωδείο του Κάλιαρι, όπου αποφοίτησε με τις υψηλότερες τιμές.
Εκτιμώμενος ως ακούραστος και σχολαστικός ερευνητής βιογραφικών και ιστορικών πηγών για το κόντρα φαγκότο, ανέλαβε το 1994 για τον εκδοτικό οίκο Ricordi του Μιλάνου την επιμέλεια του βιβλίου: Il Controfagotto, Storia e Tecnica (Το κόντρα φαγκότο, ιστορία και τεχνική)- ER 3008 / ISMN 979-0-041-83008-7 .
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Conservatorio di Musica Cagliari
Συνθέτες κλασικής μουσικής
Ιταλοί μουσικοί
|
369519
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CF%84%CE%B1%20%CE%99%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AF%CE%BF%CF%85%202014
|
Γεγονότα Ιουλίου 2014
|
1η Ιουλίου
Πόλεμος και επιθέσεις
Ο πρόεδρος της Ουκρανίας Πέτρο Ποροσένκο δηλώνει ότι οι δυνάμεις της ουκρανικής κυβέρνησης θα επαναλάβουν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον των ρωσόφιλων ανταρτών.(Reuters)
Ο στρατός του Ισραήλ επιτίθεται εναντίον 34 στόχων στη Λωρίδα της Γάζας, στην περιοχή που βρίσκεται υπό τον έλεγχο της Χαμάς. Ένας Παλαιστίνιος σκοτώθηκε στις ισραηλινές επιδρομές. (AP)
Πολιτική και εκλογές
Ο Γερμανός Μάρτιν Σουλτς (Σοσιαλδημοκράτης) επανεκλέγεται πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για άλλα 2,5 χρόνια. (Deutsche Welle)
Ο Χουάν Κάρλος Βαρέλα ορκίζεται πρόεδρος του Παναμά. (euronews)
Αθλητισμός
Στο κρίκετ, ο Νεοζηλανδός πρώην παίκτης Λου Βίνσεντ τιμωρείται με ισόβιο αποκλεισμό για στημένα παιχνίδια.(ABC News Australia με AAP)
2 Ιουλίου
Πόλεμος και επιθέσεις
Συγκρούσεις σημειώνονται στην ανατολική Ιερουσαλήμ μετά τον εντοπισμό ενός νεκρού εφήβου Παλαιστινίου, λίγο μετά την απαγωγή του από δυνάμεις του Ισραήλ σε αντίποινα για την απαγωγή και τη δολοφονία 3 ισραηλινών εφήβων. (enet.gr)
Διεθνείς σχέσεις
Το Τόγκο αναγνωρίζει επίσημα το Κόσοβο ως ανεξάρτητο κράτος. (Ministry of Foreign Affairs of the Republic of Kosovo)
Δυστυχήματα
Γίνεται γνωστό από επιζώντες ότι ένα νέο ναυάγιο σημειώθηκε στις 29 Ιουνίου στα νότια της Σικελίας, με τον αριθμό των αγνοούμενων ανθρώπων να ανέρχεται στους 70. (kathimerini.gr)
Νόμος και έγκλημα
Ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί αρνείται τις κατηγορίες για ενεργητική δωροδοκία, οι οποίες του απαγγέλθηκαν από γαλλικό δικαστήριο. Μία ημέρα πριν τέθηκε υπό κράτηση για 15 ώρες. (imerisia.gr)
Επιστήμη και τεχνολογία
Ο Φαμπιάν Κουστό και 2 μέλη του πληρώματός του βγαίνουν ξανά στην επιφάνεια μετά την παραμονή τους στο βυθό επί 31 ημέρες και τη συλλογή επιστημονικών δεδομένων. (ABC News)
Πολιτική και εκλογές
Στο Λίβανο αποτυγχάνει για 8η φορά η απόπειρα να εκλεγεί νέος πρόεδρος από το κοινοβούλιο. (Ναυτεμπορική)
3 Ιουλίου
Πόλεμος και επιθέσεις
Η Σαουδική Αραβία παρατάσσει 30.000 στρατιώτες στα σύνορα με το Ιράκ και μεταδίδεται η απόσυρση των ιρακινών κυβερνητικών δυνάμεων από την περιοχή. (Reuters)
Το Ιράκ διαψεύδει ότι οι στρατιώτες του εγκατέλειψαν τη μεθόριο. (enet.gr)
Διεθνείς σχέσεις
Η κυβέρνηση της Τόνγκα αποκαλύπτει μια πρόταση για να πουληθούν οι Ύφαλοι Μινέρβα στα νησιά Φίτζι με αντάλλαγμα τα Νησιά Λάου, σε μια προσπάθεια να επιλυθεί η εδαφική διαφορά ανάμεσα στις δύο χώρες του Ειρηνικού, που διαρκεί εδώ και δεκαετίες. (Fiji Times)
Η Ιαπωνία αίρει μερικές από τις κυρώσεις που είχαν επιβληθεί εναντίον της Βόρειας Κορέας έπειτα από συμφωνία για νέα διερεύνηση της τύχης των Ιαπώνων πολιτών που είχαν απαχθεί από Βορειοκορεάτες πράκτορες στις δεκαετίες του ' 70 και του '80.
(AP μέσω Fox News)
Επιστήμη
Γίνεται γνωστό ότι επιστήμονες στις ΗΠΑ κατάφεραν για πρώτη φορά στα ιατρικά χρονικά να αναγεννήσουν ανθρώπινο κερατοειδή χιτώνα χρησιμοποιώντας βλαστοκύτταρα. (in.gr)
Πολιτική και εκλογές
Ο Βαλερί Χελετέι αναλαμβάνει καθήκοντα ως ο τρίτος υπουργός Άμυνας της Ουκρανίας στη θέση του Μιχαήλο Κοβάλ. (Interfax Ukraine)
Το Κοινοβούλιο της Γερμανίας εγκρίνει την πρόταση για τον πρώτο κατώτατο μισθό στη χώρα, που θα οριστεί στα 8,5 ευρώ την ώρα από το 2015. (BBC)
4 Ιουλίου
Καταστροφές και δυστυχήματα
Από την κατάρρευση ενός 11ώροφου κτηρίου υπό κατασκευή στην πόλη Τσενάι της Ινδίας σκοτώνονται 61 άτομα, από τα οποία τα περισσότερα εργάζονταν εκεί. (CNN) (BBC News)
Νόμος και έγκλημα
Ο Αυστραλός διασκεδαστής Ρολφ Χάρις καταδικάζεται σε φυλάκιση 5 ετών και 9 μηνών από δικαστήριο του Λονδίνου, καταδικάζεται για 12 κατηγορίες σεξουαλικής παρενόχλησης σε βάρος ανήλικων κοριτσιών κατά την περίοδο από το 1968 ως το 1986. (BBC News)
Πολιτική
Το Κογκρέσο της Βολιβίας υποστηρίζει ένα νέο νομοσχέδιο για την παιδική εργασία, που επιτρέπει σε 10χρονα παιδιά μα εργάζονται υπό ειδικές συνθήκες.(AlJazeera)
Τα Ηνωμένα Έθνη ανακοινώνουν σε δήλωση για την πολιτική τους ότι θα ξεκινήσει την αναγνώριση των νομίμων ενώσεων μεταξύ ομοφύλων στους κόλπους του προσωπικού τους.(UN Globe)
Αθλητισμός
Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2014
Η οικοδέσποινα Βραζιλία νικά την Κολομβία με 2-1 και προκρίνεται στα ημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου ποδοσφαίρου. Ωστόσο, ο άσος της Βραζιλίας Νεϊμάρ τραυματίζεται έπειτα από χτύπημα με το γόνατο του Κολομβιανού παίκτη Καμίλο Σούνιγα. Ως αποτέλεσμα, ο Βραζιλιάνος δεν θα παίξει στο υπόλοιπο της διοργάνωσης. (Παρουσία)
5 Ιουλίου
Πόλεμος και επιθέσεις
Ανακαταλαμβάνονται από ουκρανικές δυνάμεις οι πόλεις Σλοβιάνσκ και Κραματόρσκ, οι οποίες τελούσαν υπό τον έλεγχο των φιλορώσων αυτονομιστών. (Radio Free Europe/Radio Liberty)
Από έκρηξη παγιδευμένου αυτοκινήτου κοντά στο κοινοβούλιο στην πρωτεύουσα Μογκαντίσου της Σομαλίας, κοντά στο προεδρικό μέγαρο, σκοτώνονται τουλάχιστον 4 άνθρωποι.(Capital.gr)
Δυστυχήματα
Στη νότια Πολωνία από την πτώση αεροσκάφους που μετέφερε αλεξιπτωτιστές σκοτώνονται 11 άτομα. (Πολίτης On Line)
Αθλητισμός
Στην αντισφαίριση, η Τσέχα Πέτρα Κβίτοβα νικά την Καναδή Εζενί Μπουσάρ στον τελικό του Γουίμπλεντον και κατακτά για 2η φορά στην ιστορία της τον τίτλο στο απλό των γυναικών. (contra.gr)
6 Ιουλίου
Πόλεμος και επιθέσεις
Στη διάρκεια συγκρούσεων ανάμεσα στον κυβερνητικό στρατό και σε αντάρτες στην Ουγκάντα, σκοτώνονται 41 άτομα. (Σκάι)
Η ισλαμιστική οργάνωση αλ Σαμπάμπ αναλαμβάνει την ευθύνη για τις δύο ένοπλες επιθέσεις, που είχαν ως αποτέλεσμα τουλάχιστον 29 νεκρούς κατά τη χθεσινή νύχτα σε παράκτιες περιοχές της Κένυας. (enet.gr)
Νόμος και έγκλημα
Αιγυπτιακό δικαστήριο καταδικάζει σε ισόβια κάθειρξη τον αρχηγό της οργάνωσης Αδερφοί Μουσουλμάνοι και άλλους 36 ισλαμιστές για υποκίνηση μιας βίαιης διαδήλωσης. (kathimerini.gr)
Αθλητισμός
Ο Σέρβος Νόβακ Τζόκοβιτς κατακτά τον τίτλο στο απλό ανδρών του Γουίμπλεντον με νίκη επί του Ελβετού Ρότζερ Φέντερερ στον τελικό και βρίσκεται στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης. (in.gr)
Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2014:
Η Ολλανδία νικά την Κόστα Ρίκα με 4-3 στα πέναλτι και προκρίνεται στον ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, όπως και η Αργεντινή, που κέρδισε με 1-0 το Βέλγιο. (contra.gr) (contra.gr)
7 Ιουλίου
Πόλεμος και επιθέσεις
Στη διάρκεια αεροπορικών επιθέσεων του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας, σκοτώνονται 9 μαχητές της οργάνωσης Χαμάς, στο μεγαλύτερο πλήγμα για την οργάνωση εδώ και 2 χρόνια. (Τα Νέα)
Καταστροφές και δυστυχήματα
Τουλάχιστον 3 άτομα σκοτώνονται στη Γουατεμάλα, έπειτα από σεισμική δόνηση μεγέθους 7,1 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, που έπληξε και το Μεξικό. (Πολίτης On Line)
Από τη συντριβή στρατιωτικού ελικοπτέρου που εκτελούσε εκπαιδευτική πτήση κοντά στην πρωτεύουσα Ανόι του Βιετνάμ, σκοτώνονται 16 άνθρωποι και άλλοι 5 τραυματίζονται. (Ναυτεμπορική)
Νόμος και έγκλημα
Στην Τουρκία δικαστήριο αποφασίζει την προφυλάκιση ενός αστυνομικού που κατηγορείται για το θάνατο (τον σκότωσε με πιστόλι) ενός διαδηλωτή το 2013 στη διάρκεια αντικυβερνητικών διαδηλώσεων στην Άγκυρα.(kathimerini.gr)
Διεθνείς σχέσεις
Η Αυστραλία παραδέχεται για πρώτη φορά ότι επέστρεψε στη Σρι Λάνκα 41 μετανάστες, οι οποίοι είχαν κάνει αίτηση ασύλου. (Ημερησία)
Πολιτική και εκλογές
Ο Μοχάμεντ Ντιόν διορίζεται νέος πρωθυπουργός στη Σενεγάλη, μετά την παραίτηση της Αμινάτα Τουρέ. (enet.gr)
Επιστήμη και τεχνολογία
Το προϊστορικό πτηνό Pelagornis sandersi ταυτοποιείται ως το μεγαλύτερο πτηνό που έχει ανακαλυφθεί ποτέ. (BBC)
8 Ιουλίου
Πόλεμος και επιθέσεις
Η ισραηλινή κυβέρνηση εγκρίνει την κλήση 40.000 εφέδρων στρατιωτών καθώς ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου προειδοποιεί για μια χερσαία επιχείρηση σε αντίποινα στις παλαιστινιακές επιθέσεις με πυραύλους και στις απόπειρες εισβολής στο Ισραήλ. (The Times of Israel)
Το Ισραήλ εξαπολύει επιθέσεις από αέρος και πυροβολικού. (BBC) (AP)
Διεθνείς σχέσεις
Ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας Τόνι Άμποτ και ο Ιάπωνας ομόλογος του, Σίνζο Άμπε, υπογράφουν συμφωνία στην Καμπέρα για ελεύθερο εμπόριο. (ABC News Australia)
Πολιτική και εκλογές
Εν μέσω αρκετών οικονομικών σκανδάλων, το γαλλικό κόμμα της αντιπολίτευσης Ένωση για ένα Λαϊκό Κίνημα βρέθηκε ότι έκρυβε χρέη ύψους 79,1 εκατ. ευρώ για το έτος 2013.(Lemonde.fr)
Στις Μπαχάμες η Μαργκαρίτ Πίντλινγκ ορκίζεται ως η 10η Γενική Κυβερνήτρια. (Caribbean Journal)
Αθλητισμός
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2014 η οικοδέσποινα Βραζιλία ηττάται με 7-1 από τη Γερμανία στον ημιτελικό της διοργάνωσης. Στον εν λόγω αγώνα ο Μίροσλαβ Κλόζε γίνεται ο παίκτης που πέτυχε τα περισσότερα (16) τέρματα στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου. (ABC News Australia)
9 Ιουλίου
Πόλεμος και επιθέσεις
Ο ισραηλινός στρατός εντατικοποιεί την επίθεσή του εναντίον της ελεγχόμενης από τη Χαμάς Λωρίδας της Γάζας, εξαπολύοντας 130 επιθέσεις σε στρατηγικής σημασίας περιοχές. Προηγήθηκαν επιθέσεις με περισσότερους από 250 πυραύλους εναντίον του ισραηλινού εδάφους την περασμένη εβδομάδα. (AP)
Ο αριθμός των θυμάτων από την ισραηλινή επιχείρηση στη Γάζα φτάνει τα 40.(ABC News Australia)
Καταστροφές
Στην Ιαπωνία, ο τυφώνας Νεογκουρί αφήνει 2 νεκρούς στην Οκινάουα, κατά το πέρασμά του από τα μεγαλύτερα νησιά της χώρας.
(Reuters)
Νόμος και έγκλημα
Ένοπλος σκοτώνει με όπλο 6 άτομα (ανάμεσά τους και 4 παιδιά) στο Σπρινγκ του Τέξας. (CBS News)
Πολιτική και εκλογές
Στις Νήσους Κουκ διεξάγονται πρόωρες βουλευτικές εκλογές, με το κόμμα του πρωθυπουργού Χένρι Πούνα (Κόμμα των Νήσων Κουκ) να χάνει την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, καθώς κέρδισε 10 έδρες έναντι 11 για το Δημοκρατικό Κόμμα. (Radio New Zealand International)
Στις κάλπες προσέρχονται οι ψηφοφόροι στην Ινδονησία, για να εκλέξουν Πρόεδρο.(ABC News Australia)
Επιστήμη και τεχνολογία
Την παρθενική του πτήση πραγματοποιεί με επιτυχία ο ρωσικός πύραυλος Angara. (Moscow Times) (RIA Novosti)
Αθλητισμός
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2014 η Αργεντινή νικά την Ολλανδία με 4-2 στα πέναλτι και προκρίνεται στον τελικό της διοργάνωσης. (Los Angeles Times)
10 Ιουλίου
Πόλεμος και επιθέσεις
Ουκρανικές δυνάμεις ανακτούν τον έλεγχο της πόλης Σιβέρσκ, η οποία βρισκόταν υπό την κατοχή φιλορώσων ανταρτών.(Wall Street Journal)
Καθώς συνεχίζονται οι ισραηλινοί αεροπορικοί βομβαρδισμοί στη Γάζα, η Χαμάς δημοσιοποιεί βίντεο, στο οποίο η οργάνωση απειλεί με μαχαιρώματα, τρομοκρατικές επιθέσεις και με βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας εντός του Ισραήλ. Οι ισραηλινές στρατιωτικές δυνάμεις συλλαμβάνουν 2 Παλαιστίνιους που αποπειράθηκαν να εισέλθουν στο Ισραήλ από τη Δυτική Όχθη με παγιδευμένο όχημα με στόχο να εκτελέσουν βομβιστική επίθεση.(Palestinian Media Watch) (JPost)
Οικονομία και επιχειρήσεις
Σε απεργία κατέρχονται οι δημόσιοι υπάλληλοι στο Ηνωμένο Βασίλειο σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις περικοπές στο δημόσιο τομέα και για το πάγωμα μισθών.(Sky News)
Διεθνείς σχέσεις
Έπειτα από σειρά σκανδάλων κατασκοπίας, η Γερμανία απελαύνει τον Αμερικανό σταθμάρχη της CIA από το Βερολίνο. (AAP μέσω SBS Australia)
Καταστροφές
Ο τυφώνας Νεογκουρί πλήττει το νησί Χονσού της Ιαπωνίας, προξενώντας κατολισθήσεις, πλημμύρες και το θάνατο 3 ανθρώπων.
(BBC)
11 Ιουλίου
Πόλεμος και επιθέσεις
Αντάρτες βάλλουν εναντίον θωρακισμένης ταξιαρχίας κοντά στα σύνορα με τη Ρωσία, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 23 Ουκρανοί στρατιώτες.
(Reuters)
Αποχωρούν από την κεντρική κυβέρνηση του Ιράκ οι Κούρδοι βουλευτές, έπειτα από τη διαφωνία τους με τον πρωθυπουργό Νουρί αλ Μαλίκι. (BBC)
Καταστροφές
Έπειτα από ισχυρό σεισμό μεγέθους 6,8 Ρίχτερ που πλήττει τις ακτές της Φουκουσίμα στην Ιαπωνία, εκδίδεται προειδοποίηση για τσουνάμι. (NYPost)
Υγεία
Η οργάνωση αρωγής Σώστε τα Παιδιά προειδοποιεί ότι από την επιδημία χολέρας που έχει ενσκήψει στο Νότιο Σουδάν, έχουν πεθάνει ως τώρα 60 άτομα και χιλιάδες ζωές απειλούνται. (AP)
12 Ιουλίου
Πόλεμος και επιθέσεις
Συνεχίζεται η βία στο Ιράκ.
Ένοπλοι σκοτώνουν 29 άτομα σε διαμέρισμα της ανατολικής Βαγδάτης. (Reuters)
Σε διπλή βομβιστική επίθεση στην πόλη Κιρκούκ σκοτώνονται τουλάχιστον 28 άνθρωποι.(AFP μέσω Daily Star)
Διεθνείς σχέσεις
Η Ευρωπαϊκή Ένωση επιβάλλει κυρώσεις εναντίον του Αλεξάντρ Μποροντάι και άλλων 10 φιλορώσων ηγετών στην Ουκρανία.(Reuters μέσω The Globe and Mail)
Πολιτική και εκλογές
Έπειτα από συμφωνία των δύο υποψηφίων που φέρονται αμφότεροι ως οι νικητές των προεδρικών εκλογών του Αφγανιστάν, θα διεξαχθεί επαναληπτική καταμέτρηση των ψηφοδελτίων. Οι δύο είναι οι Αμπντάλα Αμπντάλα και Ασράφ Γκανί. (Reuters)
Αθλητισμός
Στον μικρό τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου στη Βραζιλία η ομάδα της Ολλανδίας νικά τη Βραζιλία με 3-0 και κατακτά την 3η θέση. (Daily Mail)
13 Ιουλίου
Νόμος και έγκλημα
Η αστυνομία στην Αργεντινή συλλαμβάνει το λιγότερο 30 άτομα στο κέντρο του Μπουένος Άιρες μετά την ήττα της Αργεντινής στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου στη Βραζιλία. (CNN)
Πολιτική και εκλογές
Το νέο κεντρώο Κόμμα του Μίρο Τσεράρ κερδίζει μεγάλη νίκη στις βουλευτικές εκλογές στη Σλοβενία με αμφότερα τα σοσιαλδημοκρατικά και τα κεντροδεξιά κόμματα να υφίστανται τη χειρότερη ήττα στην ιστορία τους, ενώ οι νικητές των προηγούμενων εκλογών, η Θετική Σλοβενία, αποτυγχάνουν να εισέλθουν στη Βουλή.(Slovenia Times)
Αθλητισμός
Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2014
Η Γερμανία νικά την Αργεντινή με 1-0 στην παράταση του τελικού του Παγκοσμίου Κυπέλλου της FIFA στο Στάδιο Μαρακανά του Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας και κατακτά το τρόπαιο. Το νικητήριο τέρμα πετυχαίνει ο Μάριο Γκέτσε. (ABC News Australia), (BBC)
Ο Λιονέλ Μέσι από την Αργεντινή κερδίζει τη Χρυσή Μπάλα της διοργάνωσης για τον καλύτερο παίκτη και ο Κολομβιανός Χάμες Ροδρίγκες το Χρυσό Παπούτσι για τα περισσότερα τέρματα. Ο Γερμανός Μάνουελ Νόιερ κερδίζει τα Χρυσά Γάντια για τον καλύτερο τερματοφύλακα.(ABC News Australia)
14 Ιουλίου
Πόλεμος και επιθέσεις
Σε δύο διαδοχικές εκρήξεις στην πόλη Αλ Αρίς της Αιγύπτου σκοτώνονται 1 στρατιώτης και 7 πολίτες, ανάμεσα στους οποίους και 2 παιδιά, στη Χερσόνησο του Σινά. (Indian Express)
Καταρρίπτεται ουκρανικό στρατιωτικό αεροσκάφος τύπου Antonov An-26 κοντά στο Λουχάνσκ όπου συνεχίζονται οι σφοδρές συγκρούσεις ανάμεσα σε ουκρανικές δυνάμεις και σε αυτονομιστές αντάρτες. Η Ουκρανία ισχυρίζεται ότι η κατάρριψη έγινε από πύραυλο που εκτόξευσε η Ρωσία.(Interfax), (AP μέσω CBC)
Θρησκεία
Η Γενική Σύνοδος της Εκκλησίας της Αγγλίας αποφασίζει να επιτρέψει για πρώτη φορά και σε γυναίκες να γίνονται επίσκοποι. (BBC)
Υγεία
Η επιδημία του ιού Έμπολα που ενέσκηψε στη Δυτική Αφρική επιδεινώνεται, με τα θύματα να υπερβαίνουν τα 500. (AP)
Πολιτική
Παραιτείται από υπουργός Εξωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου ο Ουίλιαμ Χέιγκ στο πλαίσιο ανασχηματισμού της κυβέρνησης του Ντέιβιντ Κάμερον. (AFP μέσω ABC News Australia)
15 Ιουλίου
Πόλεμος και επιθέσεις
Το Ισραήλ δέχεται τη συμφωνία για εκεχειρία που πρότεινε η Αίγυπτος, όμως η Χαμάς την απορρίπτει.(The Guardian) (Haaretz)
Ο αριθμός των νεκρών στη Γάζα έφτασε τους 190. (Reuters)
Στο Αφγανιστάν εκρήγνυται παγιδευμένο όχημα σε αγορά στα ανατολικά της χώρας στην επαρχία Πακτίκα, με αποτέλεσμα το θάνατο τουλάχιστον 89 ατόμων και τον τραυματισμό δεκάδων άλλων, σε μία από τις πιο θανατηφόρες επιθέσεις κατά τον πόλεμο. (BBC) (Reuters)
Τουλάχιστον 11 άμαχοι σκοτώνονται σε αεροπορικό χτύπημα στην ανταρτοκρατούμενη πόλη Σνίζνε της Ουκρανίας.
(AP μέσω Washington Post)
Καταστροφές και δυστυχήματα
Από την ανατροπή βάρκας στις ακτές της Μαλαισίας πνίγονται 19 μετανάστες. (The Sun Daily)
Από τον εκτροχιασμό συρμού στο Μετρό της Μόσχας σκοτώνονται τουλάχιστον 10 άτομα και άλλα 100 τραυματίζονται, 50 εκ των οποίων σοβαρά. (AP μέσω Daily Mail), (BBC)
Πολιτική και εκλογές
Ο Σαλίμ αλ Τζαμπουρί εκλέγεται πρόεδρος του κοινοβουλίου του Ιράκ.(Wall Street Journal)
Ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ εκλέγεται από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο αξίωμα του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. (Euronews)
Εγκρίνεται από το κοινοβούλιο της Κροατίας ένας νόμος με τον οποίο αναγνωρίζονται οι ενώσεις διά βίου για τα ομόφυλα ζευγάρια, εξισώνοντάς τα με τα παντρεμένα ζευγάρια σε όλα εκτός από το δικαίωμα στην υιοθεσία.(queer.de)
Αθλητισμός
Στο Major League Baseball All-Star Game η Αμερικανική Λίγκα κερδίζει την Εθνική Λίγκα με 5-3. (Fox News)
16 Ιουλίου
Πόλεμος και επιθέσεις
Οι ΗΠΑ επεκτείνουν τις κυρώσεις τους εναντίον της Ρωσίας, εξαιτίας της συνεχιζόμενης υποστήριξης προς τους αυτονομιστές που μάχονται τις κυβερνητικές δυνάμεις στην ανατολική Ουκρανία. (The New York Times), (U.S. Department of Treasury)
Τέσσερα παιδιά που παίζουν σε λιμάνι κοντά στο ξενοδοχείο Αλ Ντέιρα της Γάζας σκοτώνονται από ισραηλινό βομβαρδισμό.(The Guardian)
Καταστροφές
Ο τυφώνας Ραμασούν πλήττει τις Φιλιππίνες, με αποτέλεσμα να πεθάνουν τουλάχιστον 10 άτομα στο νησί Λουσόν. (CNN), (Reuters via NBC)
Πολιτική και εκλογές
Ο Μπασάρ αλ Άσαντ ορκίζεται για τρίτη θητεία στο αξίωμα του Προέδρου της Συρίας. (AP μέσω Washington Post)
Η Ρωσία και η Κούβα συμφωνούν στην επαναλειτουργία του σταθμού Λούρδες SIGINT, της μεγαλύτερης κατασκοπευτικής βάσης από τη σοβιετική εποχή που βρίσκεται εκτός Ρωσίας. (Business Insider)
Νόμος και έγκλημα
Συλλαμβάνεται τραυματισμένος από την Ελληνική Αστυνομία στο Μοναστηράκι ο καταζητούμενος για υποθέσεις τρομοκρατίας Νίκος Μαζιώτης. Στη συμπλοκή τραυματίστηκαν ακόμη ένας αστυνομικός και δύο τουρίστες. (Το Βήμα)
17 Ιουλίου
Πόλεμος και επιθέσεις
Το Ισραήλ και η Χαμάς συμφωνούν σε σύντομη κατάπαυση του πυρός με σκοπό να εισέλθει ανθρωπιστική βοήθεια στη Λωρίδα της Γάζας. (Al-Jazeera)
Αργότερα, η εκεχειρία διαψεύδεται τόσο από το υπουργείο Εξωτερικών του Ισραήλ όσο και από τη Χαμάς ως παραπληροφόρηση. (BBC (UK))
Το Ισραήλ ξεκινά χερσαία επίθεση." (BBC)
Στη διάρκεια επιθέσεων από ισλαμιστές στα ορεινά της Τυνησίας στα σύνορα με την Αλγερία σκοτώνονται τουλάχιστον 14 Τυνήσιοι στρατιώτες και τουλάχιστον 20 άλλοι τραυματίζονται. (BBC News)
Η Ουκρανία κατηγορεί τη Ρωσική Πολεμική Αεροπορία για την κατάρριψη ενός ουκρανικού στρατιωτικού αεροσκάφος πάνω από το έδαφός της.
(Sky News Australia)
Καταστροφές και δυστυχήματα
Καταρρίπτεται αεροσκάφος των αερογραμμών της Μαλαισίας με 295 επιβάτες από διάφορες χώρες κοντά στο Χράμποβε της Ουκρανίας. Το αεροπλάνο εκτελούσε το δρομολόγιο Άμστερνταμ - Κουάλα Λουμπούρ. (BBC (UK)),(Reuters)
Ο τυφώνας Ραμασούν κατευθύνεται προς τη νότια Κίνα, έχοντας προκαλέσει το θάνατο τουλάχιστον 38 ατόμων στις Φιλιππίνες με 8 άτομα να αγνοούνται. (Reuters)
Η επαρχία Κεζόν των Φιλιππινών κηρύσσεται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης εξαιτίας των καταστροφών που προξένησε ο τυφώνας.(GMA Network)
Από τη συντριβή πυροσβεστικού ελικοπτέρου που αναζητούσε αγνοουμένους από το ναυάγιο του MV Sewol του περασμένου Απριλίου στη Νότια Κορέα, σκοτώνονται 5 άτομα. (Fox News)
Νόμος και έγκλημα
Ομοσπονδιακός δικαστής αποφαίνεται ότι η θανατική ποινή στην Καλιφόρνια είναι αντισυνταγματική.(Los Angeles Times)
Πολιτική και εκλογές
Στην Αυστραλία το Κοινοβούλιο ψηφίζει υπέρ της κατάργησης του φόρου του άνθρακα. (AFP μέσω Y7 news)
Η στρατιωτική χούντα της Ταϊλάνδης επιτρέπει στην πρώην πρωθυπουργό Γίνγκλακ Σιναουάτρα να ταξιδέψει στο εξωτερικό για πρώτη φορά από το πραξικόπημα. (BBC)
Επιστήμη και τεχνολογία
Επιστήμονες μεταδίδουν αποσπάσματα από βίντεο που δείχνει μια μυστηριώδη γιγάντια οπή και έναν κρατήρα που έκαναν ξαφνικά την εμφάνισή τους στη Σιβηρία της Ρωσίας. (Gizmodo.com)
18 Ιουλίου
Πόλεμος και συγκρούσεις
Συριακός εμφύλιος πόλεμος:
Γύρω στους 100 στρατιώτες, φρουροί και εργαζόμενοι σκοτώνονται καθώς αντάρτες που ανήκουν στο Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε (ISIS) αποκτούν τον έλεγχο της Παλμύρα στο κέντρο της Συρίας. Το Συριακό Παρατηρητήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα αναφέρει το θάνατο 115 ατόμων συνολικά. (Irish Independent)
Νόμος και έγκλημα
Αθωώνεται ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας Σίλβιο Μπερλουσκόνι για τις κατηγορίες προαγωγής ανηλίκων στην πορνεία και κατάχρησης εξουσίας στην υπόθεση "Ρούμπι Γκέιτ". (enet.gr)
Καταστροφές
Ο τυφώνας Ραμασούν, στο πέρασμα του οποίου σκοτώθηκαν 54 άτομα στις Φιλιππίνες, κατευθύνεται προς τις επαρχίες της νότιας Κίνας. (Reuters)
Από την κατάρρευση στέγης σε τράπεζα στο Σεντζέν αναφέρονται 3 νεκροί και 11 τραυματίες.(Channel News Asia)
Αθλητισμός
Η FIFA αίρει την ποινή που είχε επιβληθεί εναντίον της Νιγηρίας εξαιτίας κυβερνητικών παρεμβάσεων στην ποδοσφαιρική ομοσπονδία της χώρας, καθώς η τελευταία έχει συμμορφωθεί με τις υποδείξεις της διεθνούς ομοσπονδίας.(Nova sports)
19 Ιουλίου
Πόλεμος και επιθέσεις
Καθώς συνεχίζεται η ισραηλινή στρατιωτική επιχείρηση εναντίον της Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας, ο αριθμός των θυμάτων υπερβαίνει τα 300. (AFP μέσω SBS)
Καταστροφές και δυστυχήματα
Από σύγκρουση λεωφορείων από την Πολωνία και την Ουκρανία έξω από την πόλη Δρέσδη της Γερμανίας σκοτώνονται τουλάχιστον 9 άτομα και άλλα 40 τραυματίζονται.(AP)
Τουλάχιστον 43 άνθρωποι σκοτώνονται και 6 τραυματίζονται από τη σύγκρουση ενός λεωφορείου με φορτηγό που μεταφέρει εύφλεκτα υγρά στην επαρχία Χουνάν της Κίνας. (enet.gr με πληροφορίες ΑΠΕ-ΜΠΕ)
Στο πέρασμα του τυφώνα Ραμασούν στη νότια Κίνα, έχουν σκοτωθεί 14 άτομα από χθες. (Reuters)
Συνολικά 19 μετανάστες έχασαν τη ζωή τους από ασφυξία σε πλεούμενο το οποίο σάλπαρε από τη Λιβύη με προορισμό τη Λαμπεντούζα, πιθανότατα εξαιτίας αναθυμιάσεων από τα καύσιμα της μηχανής του πλοιαρίου, καθώς, κατά τα φαινόμενα, είχαν αναγκαστεί να ταξιδέψουν στο αμπάρι.(in.gr)
Περιβάλλον
Σε αποκλεισμό της βάσης του ΝΑΤΟ στη Σούδα προχωρούν εκατοντάδες πολίτες από την Κρήτη, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την καταστροφή των χημικών της Συρίας με τη μέθοδο της εν πλω υδρόλυσης στη Μεσόγειο.(star.gr)
20 Ιουλίου
Πόλεμος και επιθέσεις
Στη Λιβύη ξαναρχίζει η επίθεση από ισλαμιστές στο Διεθνές Αεροδρόμιο Τρίπολης. (Sky News Australia)
Οι αυτονομιστές αντάρτες μεταφέρουν τις 196 σορούς των θυμάτων από την αεροπορική τραγωδία της Πτήσης 17 της Malaysia Airlines σε άγνωστη τοποθεσία. (AP)
Το Ισραήλ συμφωνεί σε δίωρη κατάπαυση του πυρός στη Σουατζαΐγια της Λωρίδας της Γάζας, έπειτα από αίτημα του Ερυθρού Σταυρού, ύστερα από σφοδρούς βομβαρδισμούς που προκάλεσαν το θάνατο πάνω από 56 Παλαιστινίων και 13 Ισραηλινών στρατιωτών.(Haaretz)
Καταστροφές
Ο αριθμός των θυμάτων από τον τυφώνα Ραμασούν φτάνει τα 94 στις Φιλιππίνες και τα 18 στη νότια Κίνα. (AP μέσω Fox News)
Πολιτική και εκλογές
Ινδονησιακές προεδρικές εκλογές 2014
Πρόεδρος της Ινδονησίας εκλέγεται ο κυβερνήτης της Τζακάρτα Τζόκο Γουιντόντο. (The Jakarta Globe)
Κουλτούρα και πολιτισμός
Ο Νοτιοαφρικανός Σανέιε Μασιλέλα γίνεται σε ηλικία 9 ετών ο νεαρότερος γαμπρός στον κόσμο, καθώς παντρεύεται σε τελετή μία γυναίκα 62 ετών, ήδη παντρεμένη με παιδιά, σε έναν γάμο που έγινε "για να ικανοποιηθούν οι πρόγονοι". (news.makedonias.gr)
Οι Monty Python παρουσιάζουν την τελευταία τους ζωντανή κωμική παράσταση στην αρένα The O₂ στο Λονδίνο.
Αθλητισμός
Στην καλαθοσφαίριση, η εθνική Τουρκίας νικά 65-57 στον τελικό την ομάδα της Ισπανίας και κατακτά το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα καλαθοσφαίρισης νέων ανδρών που ολοκληρώνεται στο Ηράκλειο. (tvkosmos.gr)
Ο Ρόρι Μακιλρόι από τη Βόρεια Ιρλανδία κατακτά το Πρωτάθλημα Όπεν γκολφ. (ΑΡ)
21 Ιουλίου
Πόλεμος και επιθέσεις
Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών καλεί σε άμεση εκεχειρία στη Λωρίδα της Γάζας έπειτα από έκτακτη συνεδρίαση. (BBC)
Αρχίζουν ξανά οι συγκρούσεις στο Ντόνετσκ της Ουκρανίας, ενώ φτάνουν διεθνείς εμπειρογνώμονες με σκοπό να ερευνήσουν τη συντριβή του αεροσκάφους της Malaysia Airlines. (Reuters)
Στο Ιράκ, 10 άτομα σκοτώνονται σε αεροπορικό βομβαρδισμό της ιρακινής Πολεμικής Αεροπορίας στην πόλη Χαβίτζα, η οποία ελέγχεται από αντάρτες.(Reuters)
Καταστροφές και δυστυχήματα
Ο αριθμός των θυμάτων από τον τυφώνα Ραμασούν ανέρχεται στα 26 στη νότια Κίνα και στα 11 στο βόρειο Βιετνάμ. (CTV News)
Από βουτιά λεωφορείου σε χαράδρα στο Κασμίρ του Πακιστάν, σκοτώνονται 16 άτομα και άλλα 37 τραυματίζονται. (AFP μέσω Global Post)
22 Ιουλίου
Δυστυχήματα
Ο Ιβάν Μπερεντίν απολύεται από τη θέση του επικεφαλής του Μετρό της Μόσχας, έπειτα από τον εκτροχιασμό που είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο 22 ανθρώπων. (AP)
Διεθνείς σχέσεις
Η Ευρωπαϊκή Ένωση συμφωνεί στην επιβολή κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας, εξαιτίας του ρόλου της στον πόλεμο στην Ουκρανία. (Washington Post)
Νόμος και έγκλημα
Στη Νότια Κορέα η αστυνομία αναγνώρισε ένα πτώμα που βρέθηκε στις 12 Ιουνίου ότι ανήκει στον καταζητούμενο για το πολύνεκρο ναυάγιο του MV Sewol Γιου Μπιουνγκ-έουν. (New York Times)
Πολιτική και εκλογές
Ινδονησιακή προεδρική εκλογή 2014:
Ο Τζόκο Γουιντόντο εκλέγεται επίσημα ως ο νέος πρόεδρος της Ινδονησίας. (The Jakarta Post)
23 Ιουλίου
Πόλεμος και επιθέσεις
Ο Ερυθρός Σταυρός κηρύσσει επίσημα τη σύρραξη στην Ουκρανία ως εμφύλιο πόλεμο. (The Local)
Οι σοροί των θυμάτων από τη συντριβή αεροσκάφους των Malaysia Airlines επιστρέφονται από την ανατολική Ουκρανία στην Ολλανδία, μαζί με τα μαύρα κουτιά από την πτήση. (Business World Online)
Δύο εκρήξεις σημειώνονται στην πόλη Καντούνα της βόρειας Νιγηρίας, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν το λιγότερο 82 άτομα.(Yahoo News)
Στη Λωρίδα της Γάζας, ο ισραηλινός στρατός βομβαρδίζει ένα σχολείο των Ηνωμένων Εθνών, όπου είχαν καταφύγει Παλαιστίνιοι, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν τουλάχιστον 16 άτομα, τα περισσότερα παιδιά και 200 να τραυματιστούν. (enet.gr)
Δυστυχήματα
Στην Ταϊβάν, 48 άτομα σκοτώνονται και άλλα 11 τραυματίζονται κατά την αναγκαστική προσγείωση αεροσκάφους της εταιρείας Transasia Air σε ένα από τα Νησιά Πενγκού. (euronews)
Πολιτική και εκλογές
Για τις 12 Αυγούστου αναβάλλεται η προεδρική εκλογή στο Λίβανο, καθώς και η 9η απόπειρα εκλογής του ανώτατου άρχοντα από το Κοινοβούλιο απέτυχε. (Daily Star)
Οικονομία
Το Συμβούλιο της ΕΕ υιοθετεί την τελική απόφαση με την οποία επιτρέπεται στη Λιθουανία να υιοθετήσει το ευρώ για νομισματική μονάδα από την 1η Ιανουαρίου 2015. (Consilium)
Αθλητισμός
Αρχίζουν, με την τελετή έναρξης στη Γλασκόβη, οι Αγώνες της Κοινοπολιτείας για το 2014. (BBC)
24 Ιουλίου
Πόλεμος και επιθέσεις
Ένοπλοι επιτίθενται σε κονβόι με κρατουμένους στα βόρεια της Βαγδάτης, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 52 φυλακισμένοι και 8 στρατιώτες του ιρακινού στρατού.(AFP μέσω Fox News)
Δυστυχήματα και καταστροφές
Η Πτήση 5017 της Air Algérie χάνει την επικοινωνία με τον πύργο ελέγχου 50 λεπτά μετά την απογείωση. Εκτελούσε το δρομολόγιο Ουαγκαντουγκού - Αλγέρι με 116 επιβαίνοντες. Αργότερα βρίσκονται τα συντρίμμια του αεροσκάφους στο Μάλι. (AFP μέσω Sydney Morning Herald),
(NBC News), (Reuters)
Πολιτική και εκλογές
Παραιτείται από πρωθυπουργός της Ουκρανίας ο Αρσένι Γιάτσενιουκ μετά την κατάρρευση του κυβερνητικού συνασπισμού.(Washington Post)
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Βολοντίμιρ Χρόισμαν, διορίζεται υπηρεσιακός πρωθυπουργός. (Kyiv Post)
Ο Κούρδος Φουάντ Μασούμ εκλέγεται ως ο 7ος Πρόεδρος του Ιράκ. (The Washington Post), (in.gr)
Ο Ρεουβέν Ριβλίν ορκίζεται ως ο 10ος Πρόεδρος του Ισραήλ. (IANS μέσω Biharprabha)
25 Ιουλίου
Δυστυχήματα
Ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολλάντ ανακοινώνει ότι εντοπίστηκε το ένα από τα μαύρα κουτιά του αεροσκάφους από τις γαλλικές δυνάμεις που μετέβησαν στην περιοχή του δυστυχήματος με την πτήση της Air Algerie, κοντά στα σύνορα του Μάλι με την Μπουρκίνα Φάσο και ότι όλοι οι επιβαίνοντες είναι νεκροί. (enet.gr)
Από πτώση στρατιωτικού ελικοπτέρου της ινδικής Πολεμικής Αεροπορίας στην περιοχή Σιταπούρ του κρατιδίου Ουτάρ Πραντές, σκοτώνονται 7 άτομα.(Patrika Group)
Πόλεμος και επιθέσεις
Το Ισραήλ απορρίπτει την πρόταση του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Τζον Κέρι για κατάπαυση του πυρός, ενώ η Χαμάς δεν κάνει κανένα σχόλιο. (Times of Israel)
Το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε ισχυρίζεται ότι οι δυνάμεις του εκτέλεσαν μαζικά τουλάχιστον 50 μέλη του στρατού της Συρίας.(AFP μέσω Global Post)
Πολιτική και εκλογές
Μπλοκάρονται για 10 ημέρες οι επεξεργασίες στη Wikipedia που έγιναν από υπολογιστές του Αμερικανικού Κογκρέσου, έπειτα από σειρά βανδαλισμών σε σελίδες που ξεκίνησαν από μέλη του προσωπικού του κογκρέσου. (The Guardian)
26 Ιουλίου
Πόλεμος και επιθέσεις
Τουλάχιστον 14 άτομα σκοτώνονται σε επίθεση ενόπλων σε 2 λεωφορεία που κατευθύνονταν προς το κεντρικό Αφγανιστάν. (enet.gr)
Ο αριθμός των θυμάτων από την επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα ξεπερνά τα 900.(AFP μέσω Manila Bulletin)
Πολιτική και εκλογές
Ο Πέδρο Σάντσεθ εκλέγεται γενικός γραμματέας του Ισπανικού Σοσιαλιστικού Κόμματος των Εργατών στη διάρκεια του έκτακτου συνεδρίου και τις πρώτες στην ιστορία προκριματικές εκλογές. Έτσι γίνεται ο ηγέτης της αντιπολίτευσης στην Ισπανία.(Euronews) (Typically Spanish)
27 Ιουλίου
Πόλεμος και επιθέσεις
Στη Λιβύη μαίνονται οι συγκρούσεις ανάμεσα στον κυβερνητικό στρατό και στους ισλαμιστές πολιτοφύλακες, με απολογισμό 38 νεκρούς στη Βεγγάζη. (AFP μέσω Yahoo! News)
Σε επίθεση με πύραυλο στην πρωτεύουσα Τρίπολη σκοτώνονται 23 Αιγύπτιοι εργάτες. (Independent Online)
Ένοπλοι, φερόμενοι ως μέλη της νιγηριανής οργάνωσης Μπόκο Χαράμ, απάγουν τη σύζυγο του αντιπροέδρου της κυβέρνησης του Καμερούν, Αμαντού Αλί.(CNN)
Επιστήμη
Στις Φιλιππίνες ο πληθυσμός φτάνει τα 100 εκατομμύρια. (AFP μέσω Yahoo! News)
Περιβάλλον
Ολοκληρώνεται με την επιστροφή δύο ιστιοφόρων ανοικτής θάλασσας στην Παλαιόχωρα Χανίων λίγο μετά τα μεσάνυχτα η νέα διαμαρτυρία εν πλω για τα χημικά στη Μεσόγειο. (enet.gr)
Αθλητισμός
Στην ποδηλασία, ο Ιταλός Βιντσέντσο Νιμπάλι κερδίζει το Γύρο της Γαλλίας και γίνεται ο έκτος ποδηλάτης που κερδίζει και τους 3 μεγάλους ποδηλατικούς αγώνες, συμπεριλαμβανομένων του Γύρου της Ισπανίας (Vuelta a España) και του Γύρου της Ιταλίας (Giro d'Italia). (NBC Sports)
28 Ιουλίου
Πόλεμος και επιθέσεις
Στην Κίνα σημειώνεται επίθεση με στόχο ένα αστυνομικό τμήμα και κυβερνητικά κτήρια στην κομητεία Σάτσε της επαρχίας Σιντζιάνγκ, με νεκρούς και τραυματίες. (enet.gr)
Τουλάχιστον 16 άτομα σκοτώνονται και 13 τραυματίζονται σε τρομοκρατική επίθεση των ισλαμιστών της Αμπού Σαγιάφ στις Φιλιππίνες. (IANS via Biharprabha)
Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών καλεί σε άμεση κατάπαυση του πυρός στη Γάζα, ωστόσο αμφότερα το Ισραήλ και η Χαμάς απορρίπτουν το αίτημα.(Washington Post)
Οικονομία
Το Μόνιμο Διαιτητικό Δικαστήριο της Χάγης αποφαίνεται ότι οι ρωσικές αρχές χειραγώγησαν το δικαστικό σύστημα με σκοπό τη χρεοκοπία της εταιρείας καυσίμων Γιούκος και τη φυλάκιση του επικεφαλής της, Μιχαήλ Χοντορκόφσκι προς όφελος των κρατικών εταιρειών Rosneft και Gazprom. Ο σχετικός πλειστηριασμός ήταν παράνομος και επιδικάζεται πρόστιμο ύψους 50 δισ. δολαρίων, που είναι και το μεγαλύτερο από δικαστήριο διαιτησίας στην ιστορία. (Reuters) (The New York Times) (The Moscow Times) (BBC)
29 Ιουλίου
Πόλεμος και επιθέσεις
Στη διάρκεια αεροπορικών βομβαρδισμών στην πόλη της Γάζας σκοτώνονται 18 άτομα. Ο ισραηλινός στρατός ανακοινώνει ότι πραγματοποίησε σήμερα περισσότερες από 200 επιθέσεις από αέρος. (CNN)
Η Παλαιστινιακή Αρχή ανακοινώνει ότι έπεισε τις οργανώσεις Χαμάς και Ισλαμική Τζιχάντ να δεχτούν την κατάπαυση του πυρός, ώστε να παρασχεθεί ανθρωπιστική βοήθεια, όμως η Χαμάς αρνείται τον ισχυρισμό. (Ynet)
Νόμος και έγκλημα
Αθωώνονται από δικαστήριο το Μικτό Ορκωτό Εφετείο της Πάτρας ο επιχειρηματίας και ο επιστάτης που κατηγορούνταν για την επίθεση εναντίον αλλοδαπών εργατών σε φυτείες φράουλας τον Απρίλιο του 2013 στη Νέα Μανωλάδα Ηλείας για τις φράουλες. Δύο άλλοι κατηγορούμενοι καταδικάστηκαν σε 14 χρόνων και 7 χρόνων αντίστοιχα για την επίθεση και τους πυροβολισμούς σε βάρος των μεταναστών που ζητούσαν τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας τους. (Ημερησία)
Δυστυχήματα
Τουλάχιστον 34 άτομα πεθαίνουν από ποδοπατήματα σε παραλία της Γουινέας στη διάρκεια συναυλίας για τη λήξη του Ραμαζανιού. Η κυβέρνηση κηρύσσει επταήμερο εθνικό πένθος για τα θύματα της τραγωδίας. (Τα Νέα)
Από το κύμα καύσωνα που ενέσκηψε στην Ιαπωνία πεθαίνουν τουλάχιστον 15 άτομα και περισσότερα από 8.000 νοσηλεύτηκαν την περασμένη εβδομάδα. (AFP μέσω Yahoo! News)
Διεθνείς σχέσεις
Η ΕΕ και οι ΗΠΑ επεκτείνουν τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας αναφορικά με την κρίση στην Ουκρανία. (New York Times)
30 Ιουλίου
Πόλεμος και επιθέσεις
Ο στρατός του Ισραήλ ανακοινώνει εκεχειρία διάρκειας 4 ωρών. (enet.gr)
Υγεία
Κλείνουν όλα τα σχολεία στη Λιβερία εξαιτίας του ιού Έμπολα, ενώ στη Σιέρα Λεόνε κηρύσσεται κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, με τα θύματα να ξεπερνούν τα 670 μέχρι στιγμής. (kathimerini.gr)
Καταστροφές και δυστυχήματα
Έπειτα από κατολίσθηση στο χωριό Άμπε της επαρχίας Πούνε του κρατιδίου Μαχαράστρα της Ινδίας, παγιδεύονται 150 άτομα, ενώ ο αριθμός των νεκρών φτάνει τους 20. (IBN Live) , (The Hindu)
31 Ιουλίου
Οικονομία
Η Αργεντινή βρίσκεται αντιμέτωπη με τη χρεοκοπία της για δεύτερη φορά από το 2002, έπειτα από την αποτυχία των διαπραγματεύσεων με τους πιστωτές της. (Capital.gr)
Διεθνείς σχέσεις
Επισημοποιείται από τους ηγέτες της ΕΕ η εφαρμογή νέων οικονομικών κυρώσεων εναντίον της Μόσχας, με στόχο να σταματήσει η υποστήριξη της ρωσικής κυβέρνησης προς τους αυτονομιστές αντάρτες στην ανατολική Ουκρανία.(enet.gr)
Πολιτική
Στην Ουκρανία το Κοινοβούλιο δεν κάνει δεκτή την παραίτηση του πρωθυπουργού Αρσένι Γιάτσενιουκ.(kathimerini.gr)
Δυστυχήματα
Τουλάχιστον 27 άτομα σκοτώνονται και άλλα 267 τραυματίζονται από έκρηξη σε αγωγό φυσικού αερίου την πόλη Καοχσιούνγκ της Ταϊβάν. (Wall Street Journal)
07
|
568808
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%BF%CF%85%CE%AF%CE%B6%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9F%CF%81%CE%BB%CE%B5%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82%2C%20%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%92%CE%B5%CE%BB%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85
|
Λουίζα της Ορλεάνης, βασίλισσα του Βελγίου
|
Η Λουίζα της Ορλεάνης (Louise d'Orléans, 3 Απριλίου 1812 - 11 Οκτωβρίου 1850) ήταν η πρώτη βασίλισσα του Βελγίου και η δεύτερη σύζυγος του Λεοπόλδου Α΄ του Βελγίου. Έμεινε γνωστή ως Λουίζα Μαρία.
Βιογραφία
Η Λουίζα Μαρία Θηρεσία Καρλόττα Ισαβέλλα γεννήθηκε στο Παλέρμο της Σικελίας στις 3 Απριλίου 1812 και ήταν η μεγαλύτερη κόρη του Λουδοβίκου Φίλιππου της Γαλλίας και της Μαρίας Αμαλίας των Βουρβόνων-Ισπανίας, κόρης του Φερδινάνδου Α΄ των Δύο Σικελιών.
Ως παιδί, είχε μία θρησκευτική και αστική εκπαίδευση, χάρη στον ρόλο που διαδραμάτιζε η μητέρα της και η θεία της, Αδελαΐδα της Ορλεάνης, στην οποία ήταν πολύ κοντά. Ως μέλος του Οίκου των Βουρβόνων, είχε το δικαίωμα να κατέχει τον τίτλο της πριγκίπισσας του Βασιλικού Αίματος.
Στις 9 Αυγούστου 1832, η εικοσάχρονη Λουίζα παντρεύτηκε τον Λεοπόλδο Α΄ του Βελγίου, ο οποίος ήταν είκοσι δύο χρόνια μεγαλύτερός της. Ο Λεοπόλδος Α΄ ήταν χήρος από τη σύζυγό του, Καρλόττα της Ουαλίας, μετά το τέλος της κατά τη διάρκεια της γέννας του θνησιγενούς γιου τους το 1817. Επειδή ο Λεοπόλδος ήταν Προτεστάντης, ο γάμος του είχε δύο τελετές, μία Καθολική και μια Καλβινιστική.
Η Λουίζα ήταν μία αφοσιωμένη σύζυγος και αγαπητή ως μητέρα· ήταν πολύ ντροπαλή από τη φύση και εμφανιζόταν τακτικά στο κοινό, όταν ο σύζυγός της την ανάγκαζε. Σύντομα αποδείχθηκε πολύ δημοφιλής στη βελγική Αυλή με την περίφημη γενναιοδωρία και την ομορφιά της.
Η βασίλισσα Λουίζα απεβίωσε από φυματίωση στο πρώην Βασιλικό Ανάκτορο της Οστάνδης στις 11 Οκτωβρίου 1850 σε ηλικία 38 ετών. Η σορός της μεταφέρθηκε στο Λαίκεν και ένα μνημείο ανεγέρθηκε στο Οστάνδη. Έχει ταφεί δίπλα στον σύζυγό της στη Βασιλική Κρύπτη της Εκκλησίας της Παναγίας του Λαίκεν.
Οικογένεια
Η Λουίζα παντρεύτηκε το 1832 το Λεοπόλδο Α΄ του Βελγίου και μαζί απέκτησαν τέσσερα παιδιά:
Λουδοβίκος Φίλιππος (1833 - 1834).
Λεοπόλδος Β΄ του Βελγίου (1835 - 1909), παντρεύτηκε την Μαρία Ερριέττα της Αυστρίας. Απέκτησαν 4 παιδιά.
Φίλιππος, Κόμη της Φλάνδρας (1837 - 1905), παντρεύτηκε την Μαρία του Χοεντσόλλερν-Ζίγκμαρινγκεν. Απέκτησαν 5 παιδιά.
Καρλόττα (1840 - 1927), παντρεύτηκε τον Μαξιμιλιανό της Αυστρίας, μετέπειτα Αυτοκράτορα του Μεξικού. Δεν απέκτησαν παιδιά.
Τίτλοι και οικόσημα
3 Απριλίου 1812 – 9 Αυγούστου 1830: Η Γαληνοτάτη Υψηλότητα Κυρία της Ορλεάνης
9 Αυγούστου 1830 – 9 Αυγούστου 1832: Η Βασιλική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Λουίζα της Ορλεάνης
9 Αυγούστου 1832 – 11 Οκτωβρίου 1850: Η Μεγαλειότητα Της Η Βασίλισσα των Βέλγων
Διακρίσεις
: Μεγάλο Κορδόνι του Τάγματος του Λεοπόλδου
: 298η Κυρία του Τάγματος της Βασίλισσας Μαρίας Λουίζας -
<center>
{| class="wikitable"
| <center><center>Έμβλημα του Βασιλιά Λεοπόλδου και της Βασίλισσας Λουίζας
| <center>Μονόγραμμα της Βασίλισσας Λουίζας του Βελγίου
|}
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Mia Kerckvoorde (2002). Louise d’Orléans, reine oubliée, 1812-1850. Paris: Duculot. .
Madeleine Lassère (2006). Louise, reine des Belges. 1812-1850. Paris: Perrin. .
Οίκος της Ορλεάνης
Οίκος της Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα
Πριγκίπισσες της Γαλλίας
Βασίλισσες του Βελγίου
|
760810
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B2%CF%81%CE%B1%CE%AC%CE%BC%20%CE%BC%CF%80%CE%B1%CF%81%20%CE%A7%CE%AF%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CE%A3%CE%B1%CE%B2%CE%B1%CF%83%CF%8C%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%B1
|
Αβραάμ μπαρ Χίγια Σαβασόρντα
|
Ο Αβραάμ μπαρ Χίγια Σαβασόρντα, γνωστός και ως Αβραάμ μπαρ Χίγια χα-Νασί ή Αβραάμ αλ-Μπαργκελόνι (εβρ. ר׳ אַבְרָהָם בַּר חִיָּיא הַנָשִׂיא, αραβ. صاحب الشرطة, περ. 1070 – 1136 ή 1145) ήταν Καταλανός Εβραίος μαθηματικός, αστρονόμος και φιλόσοφος, που έζησε στη Βαρκελώνη (από όπου και η επωνυμία «αλ-Μπαργκελόνι»).
Ο μπαρ Χίγια μετέφρασε επίσης πολλά έργα της ισλαμικής επιστήμης από την αραβική στη λατινική γλώσσα και πιθανότατα ήταν ο πρώτος που εισήγαγε την άλγεβρα στη χριστιανική Ευρώπη. Επιπλέον συνέγραψε πρωτότυπα έργα πάνω στο εβραϊκό ημερολόγιο και την επιστήμη του τοπογράφου μηχανικού. Το έργο του με τη μεγαλύτερη επίδραση υπήρξε το Ḥibbur ha-Meshiḥah ve-ha-Tishboret, που μεταφράσθηκε το 1145 στη λατινική ως Liber embadorum. Αυτό ήταν μια πραγματεία πρακτικής γεωμετρίας και άλγεβρας, που περιέχει την πρώτη γνωστή πλήρη λύση της δευτεροβάθμιας εξισώσεως της μορφής , και επηρέασε το έργο του Φιμπονάτσι.
Ο βίος του
Ο Αβραάμ μπαρ Χίγια ήταν δισέγγονος του επιφανούς ραββίνου Εζεκία Γκαόν, και είχε υψηλή θέση στη βασιλική αυλή της Καταλωνίας, με καθήκοντα αρχηγού της αστυνομίας (αραβ. sahib al-shurta, από όπου με παραφθορά προς τη λατινική προέρχεται και η επωνυμία του «Σαβασόρντα»). Επίσης έφερε τον τίτλο του κυβερνήτη (εβρ. נשיא = «πρίγκιπας»), τον οποίο ίσως είχε λάβει κατά τη παραμονή του στην αυλή των Μπανού Χουντ της Σαραγόσα. Υπάρχει μια καταγραφή ενός Εβραίου αποκαλούμενου «Σαβασόρντα» εκεί, στις αρχές του 12ου αιώνα. Πάντως στο ταξιδιωτικό έργο του ο Βενιαμίν της Τουδέλα αναφέρει τον Αβραάμ μπαρ Χίγια ως διαμένοντα στη Βαρκελώνη.
Κατά τον Adolph Drechsler ο Αβραάμ μπαρ Χίγια υπήρξε μαθητής του ραββίνου Μοσέ χα-Νταρσάν και δάσκαλος του Αμπενέζρα. Εξαιτίας των αστρονομικών του γνώσεων έχαιρε της μεγάλης υπολήψεως του ηγεμόνα που υπηρετούσε και είχε συζητήσεις και διαφωνίες με μορφωμένους Χριστιανούς ιερείς, στους οποίους απεδείκνυε την ακρίβεια του εβραϊκού ημερολογίου. Ασχολούμενος με την αστρονομική γεωγραφία, συνέγραψε πόνημα με θέμα το σχήμα της Γης και το σφαιρικό σχήμα γενικότερα. (Αυτό το έργο τυπώθηκε αιώνες μετά στη Βασιλεία από τον Όσβαλντ Σρέκενφουχς μαζί με λατινική μετάφραση. Μερικοί μελετητές πιστεύουν ότι ο «Μάγιστρος Αβραάμ» που υπαγόρευσε το De Astrolabio στον Ροδόλφο της Μπρυζ ταυτίζεται με τον Αβραάμ μπαρ Χίγια. Η Καταλωνία ενώθηκε με την Προβηγκία το 1112 και με την Αραγωνία το 1137, με τους βασιλείς της Αραγωνίας να επεκτείνουν την κυριαρχία τους στη νότια Γαλλία, κι έτσι ο Αβραάμ πέρασε ένα χρονικό διάστημα στη Ναρμπόν. Εκεί συνέγραψε κάποια έργα απευθυνόμενα στους Εβραίους της Προβηγκίας, στα οποία παραπονείται για την άγνοιά τους στα μαθηματικά.
Το επιστημονικό έργο του
Ο Αβραάμ μπαρ Χίγια ήταν μία από τις σημαντικότερες μορφές της επιστημονικής κινήσεως που κατέστησε τους Εβραίους της Ιβηρικής, αλλά και της Ιταλίας και της Προβηγκίας, τους ενδιάμεσους μεταξύ της αραβικής-ισλαμικής επιστήμης και του χριστιανικού κόσμου, τόσο με το συγγραφικό, όσο και με το μεταφραστικό έργο του.
Το έργο του Αβραάμ Yesode ha-Tebunah u-Migdal ha-Emunah (εβρ. יסודי התבונה ומגדל האמונה = «Τα θεμέλια της κατανοήσεως και ο πύργος της πίστεως»), που συνήθως αναφέρεται ως η Εγκυκλοπαίδεια, υπήρξε η πρώτη απόπειρα στην Ευρώπη για τη σύνθεση των αρχαίων ελληνικών με τα αραβικά μαθηματικά. Πιθανώς γράφηκε στο πρώτο τέταρτο του 12ου αιώνα και λέγεται ότι ασχολείτο με την αλληλεξάρτηση της θεωρίας των αριθμών με τις μαθηματικές πράξεις, τη λογιστική αριθμητική, τη γεωμετρία, την οπτική, ακόμη και με τη μουσική. Αρύεται από τις ελληνικές πηγές που ήταν τότε διαθέσιμες στην αραβική γλώσσα, καθώς και από τα έργα των αλ-Χουαρίζμι και αλ-Καρατζί. Μόνο λίγα σύντομα αποσπάσματα του έργου αυτού σώθηκαν.{
Το πλέον αξιοσημείωτο έργο του Αβραάμ μπαρ Χίγια είναι το Ḥibbur ha-Meshiḥah ve-ha-Tishboret (εβρ. חיבור המשיחה והתשבורת = «Πραγματεία επί της μετρήσεως και του υπολογισμού»), που πιθανώς γράφηκε ως μέρος του προηγούμενου έργου. Πρόκειται για την περίφημη «γεωμετρία» που μεταφράσθηκε το 1145 από τον Πλάτωνα του Τίβολι, υπό τον τίτλο Liber embadorum a Savasordo in hebraico compositus. Ο Λεονάρντο της Πίζας ή Φιμπονάτσι το μετέφρασε στη λατινική ως τη βάση της δικής του Practica Geometriae: ακόμα και κάποια από τα παραδείγματα που παραθέτει είναι τα ίδια.
Ο Αβραάμ μπαρ Χίγια συνέγραψε και δύο θρησκευτικά έργα, περί του Ιουδαϊσμού και της εβραϊκής Βίβλου (Τανάκ): το Hegyon ha-Nefesh (= «Αναλογισμός της ψυχής») επί της μετανοίας και το Megillat ha-Megalleh (= «Ειλητάριο του Αποκαλύπτοντος») επί της απολυτρώσεως του εβραϊκού λαού. Το δεύτερο μεταφράσθηκε εν μέρει στη λατινική τον 14ο αιώνα υπό τον τίτλο Liber de redemptione Israhel. Ακόμη ωστόσο και αυτά τα θρησκευτικά έργα εμπεριέχουν επιστημονικές και φιλοσοφικές σκέψεις. Το Megillat ha-Megalleh περιέχει ταυτοχρόνως και αστρολογικά δεδομένα, με ένα ωροσκόπιο των ευμενών και δυσμενών ημερών. Ο Αβραάμ μπαρ Χίγια προέβλεψε εδώ ότι ο Μεσσίας θα εμφανιζόταν στο έτος 5118 από κτίσεως Κόσμου, δηλαδή το 1358 μ.Χ..
Ο Αβραάμ μπαρ Χίγια έγραψε όλα τα έργα του στην εβραϊκή γλώσσα και όχι στην ιουδαιο-αραβική της προγενέστερης επιστημονικής γραμματείας των Εβραίων της Ιβηρικής. Αυτό τον κατέστησε πρωτόπορο στη χρήση της εβραϊκής για επιστημονικά κείμενα.
Μερικά άλλα έργα του Αβραάμ μπαρ Χίγια είναι τα:
Το σχήμα της Γης (εβρ. צורת הארץ), ένα αστρονομικό έργο περί της δημιουργίας των ουρανών και της Γης, το οποίο επρόκειτο να συμπληρωθεί με ένα δεύτερο μέρος, περί των κινήσεων των αστέρων. Τμήμα αυτού μεταφράσθηκε στη λατινική από τους Σεμπάστιαν Μύνστερ και Έρασμο Όσβαλντ Σρέκενφουχς (φαίνεται ότι έγιναν και πλήρεις μεταφράσεις στη λατινική και τη γαλλική γλώσσα).
Υπολογισμός των πορειών των αστέρων (εβρ. חשבון מהלכות הכוכבים), η συνέχεια του προηγούμενου, χειρόγραφα του οποίου σώζονται με σημειώσεις του Αμπενέζρα.
Πίνακες ή Πίνακες του Πρίγκιπα (εβρ. לוחות ή לוחות הנשיא, Luḥot ha-Nasi), αστρονομικοί πίνακες αποκαλούμενοι επίσης «Πίνακες του Αλβατέγνιου» ή «Πίνακες της Ιερουσαλήμ». Αρκετά χειρόγραφα κι αυτού του έργου περιέχουν σημειώσεις του Αμπενέζρα.
Βιβλίο των παρεμβολών (εβρ. ספר העבור). Είναι το παλαιότερο γνωστό εβραϊκό έργο που επιλαμβάνεται του υπολογισμού του εβραϊκού ημερολογίου.
Μια απολογητική επιστολή με αποδέκτη τον επίσης Καταλανό ταλμουδιστή Ιούδα μπεν Μπαρζιλάι.
Μαθηματικές συνεισφορές
Το Ḥibbur ha-meshīḥah ve-ha-tishboret περιέχει την πρώτη εμφάνιση των δευτεροβάθμιων εξισώσεων στην Ευρώπη και την πρώτη γνωστή πλήρη λύση της εξισώσεως της μορφής . Αναφέρεται ότι επηρέασε το έργο του Φιμπονάτσι.
Στο ίδιο έργο ο Αβραάμ μπαρ Χίγια απέδειξε με τη γεωμετρικο-μηχανική «μέθοδο των αδιαιρέτων» (σήμερα γνωστότερη ως αρχή του Καβαλιέρι) ότι για κάθε κύκλο ισχύει: , όπου είναι το εμβαδό της επιφάνειας του κυκλικού δίσκου, το μήκος της περιφέρειας και η ακτίνα του. Η ίδια απόδειξη γράφτηκε μεταγενέστερα στο σχόλιο των «Τοσαφιστών» ραββίνων (12ος αιώνας) επί του Βαβυλωνιακού Ταλμούδ.
Μεταφράσεις
Ο Αβραάμ μπαρ Χίγια συνεργάσθηκε με λογίους για τη μετάφραση επιστημονικών έργων από την αραβική στη λατινική γλώσσα, με πλέον αξιοσημείωτο τον Πλάτωνα του Τίβολι και τη μετάφρασή τους της Τετραβίβλου του Πτολεμαίου (Βαρκελώνη 1138). Υπάρχει ωστόσο αμφιβολία για αρκετές μεταφράσεις, καθώς υπήρχαν και άλλοι Εβραίοι μεταφραστές ονόματι Αβραάμ κατά τον 12ο αιώνα, και δεν είναι πάντοτε δυνατή η ταυτοποίηση με τον μπαρ Χίγια. Γνωστές μεταφράσεις του μπαρ Χίγια Σαβασόρντα είναι οι εξής:
De Horarum Electionibus, η γνωστότερη πραγματεία του Αλί μπεν Αχμάντ αλ-Ιμρανί
Capitula Centiloquium, αστρολογικοί αφορισμοί
Σχόλια του Αχμάντ ιμπν Γιουσούφ στο Centiloquium του Πτολεμαίου
De Astrolabio του Ροδόλφου της Μπρυζ
Liber Augmenti et Diminutionis, πραγματεία μαθηματικών, το χειρόγραφο της οποίας σώζεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας (7377 A).
Στον πρόλογο του Ẓurat ha-Areẓ ο Αβραάμ μπαρ Χίγια δηλώνει με μετριοφροσύνη ότι, επειδή κανένα από τα επιστημονικά έργα που υπήρχαν στην αραβική δεν ήταν προσβάσιμα στους αδελφούς του Εβραίους στη Γαλλία, αισθάνθηκε την υποχρέωση να γράψει βιβλία που, παρότι δεν περιείχαν δική του έρευνα, θα βοηθούσαν στην εκλαΐκευση των γνώσεων αυτών ανάμεσα στους εβραιόφωνους αναγνώστες. Για τον λόγο αυτόν, η εβραϊκή ορολογία του στερείται σε κάποιες περιπτώσεις της καθαρότητας και της ακριβείας μεταγενέστερων συγγραφέων και μεταφραστών.
Φιλοσοφία
Ο Αβραάμ μπαρ Χίγια υπήρξε πρωτοπόρος στο πεδίο της φιλοσοφίας, παρά το ότι, όπως υποδεικνύει ο Γιούλιους Γκούτμαν, είχε να αντιπαλέψει με τις δυσκολίες μιας γλώσσας (της εβραϊκής) στην οποία τότε δεν προϋπήρχε η φιλοσοφική ορολογία.
Το έργο του Hegyon ha-Nefesh (= «Αναλογισμός της ψυχής») είχε πρακτικό σκοπό. Επρόκειτο να αποτελέσει ένα κήρυγμα επί της μετανοίας σε 4 κεφάλαια με βάση το Χαφταρά του Γιομ Κιπούρ και των Ειδικών Σαββάτων. Σε αυτό το έργο παροτρύνει τον αναγνώστη να ζήσει μια αγνή και ευλαβική ζωή. Δεν διστάζει ωστόσο να δανεισθεί ιδέες από μη-Εβραίους φιλοσόφους, και «αποτίει φόρο τιμής» στους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, οι οποίοι χωρίς τη γνώση του Τορά ανεκάλυψαν ορισμένες θεμελιώδεις αλήθειες ως προς την αρχή των πραγμάτων, έστω και ατελώς, επειδή τόσο το τέλος όσο και η θεϊκή πηγή της σοφίας παρέμειναν κρυμμένα από αυτούς. Κατά τη γνώμη του Αβραάμ μπαρ Χίγια ο μη Ιουδαίος μπορεί να φθάσει σε εξίσου υψηλό βαθμό «ενθεότητας» με τον Ιουδαίο.
Η ύλη και η ψυχή
Ο Αβραάμ μπαρ Χίγια ακολουθεί ένα νεοπλατωνικό φιλοσοφικό σύστημα, παρόμοιο με εκείνο του Αβισεβρών και του συγγραφέως του Torot ha-Nefesh (= «Σκέψεις επί της ψυχής»). Γράφει (όπως και ο Αριστοτέλης στα Ηθικά του, vii. 11):
Και μετά, όπως ο Πλάτων στον Φαίδωνα, γράφει ότι η ψυχή του ανθρώπου σε τούτο τον κόσμο της σάρκας ήταν και είναι φυλακισμένη, ενώ η ψυχή των ζώων ποθεί τις εγκόσμιες ηδονές. Αλλά μόνο ο άνθρωπος που είναι υποδουλωμένος στις αισθήσεις χρειάζεται πειθαρχία-τιμωρία της σάρκας ώστε να απελευθερώσει την ψυχή του από τα δεσμά της: ο πραγματικά ευσεβής δεν χρειάζεται, ή δεν θα πρέπει, να καταφεύγει στη νηστεία ή σε άλλες μορφές ασκητισμού, παρεκτός στο μέτρο που υπαγορεύει ο Νόμος.
Παραπομπές
Πηγές
Singer, Isidore κ.ά. (επιμ.): το λήμμα «Abraham bar Hiyya ha-Nasi» στην Jewish Encyclopedia, έκδ. Funk & Wagnalls, Νέα Υόρκη 1901-1906
Το ομώνυμο λήμμα στην Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Larousse-Britannica, έκδ. 2006, τόμος 1, σελ. 137
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
(σε PDF)
Βιογραφία σε PDF
Αστρονόμοι του 12ου αιώνα
Μαθηματικοί
Εβραίοι επιστήμονες
Ισπανοί φιλόσοφοι
Μεταφραστές
Καταλανοί επιστήμονες
Σεφαρδίτες
Εβραίοι αστρολόγοι
|
109604
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CF%84%CE%B5%CF%82
|
Γαλάτες
|
Οι Γαλάτες (Λατινικά: Galli, Αγγλικά: Gauls) ήταν ομάδα κελτικών φύλων που κατοίκησαν στην δυτική Ευρώπη κατά την διάρκεια της Εποχής του Σιδήρου και της Ρωμαϊκής περιόδου, χονδρικά από τον 5ο αιώνα π.Χ. έως τον 5ο αιώνα μ.Χ. Οι Γαλάτες έζησαν σε μια ευρεία περιοχή της ηπειρωτικής Ευρώπης που ονομαζόταν Γαλατία και μιλούσαν μια κελτικής προέλευσης γλώσσα, γνωστή ως γαλατική.
Οι Γαλάτες εμφανίστηκαν γύρω στον 5ο αιώνα π.Χ. ως φορείς του πολιτισμού Λα Τεν βόρεια και δυτικά των Άλπεων. Τον 4ο αιώνα εξαπλώθηκαν σε μεγάλο μέρος της σημερινής Γαλλίας, Βελγίου, Ελβετίας, Νότιας Γερμανίας, Αυστρίας και Τσεχίας λόγω του ελέγχου των εμπορικών οδών κατά μήκος των ποταμών του Ροδανού, Σηκουάνα, Ρήνου και Δούναβη. Έφτασαν στο αποκορύφωμα της δύναμής τους τον 3ο αιώνα π.Χ. Κατά τον 4ο και 3ο αιώνα, οι Γαλάτες επεκτάθηκαν στη Βόρεια Ιταλία (Εντεύθεν των Άλπεων Γαλατία), που οδήγησε στους Ρωμαιο-γαλατικούς πολέμους και στα Βαλκάνια, που οδήγησε σε πόλεμο με τους Έλληνες. Οι τελευταίοι εγκαταστάθηκαν τελικά στην κεντρική Ανατολία και έμειναν γνωστοί ως Γαλάτες της Μικράς Ασίας.
Μετά το τέλος του Πρώτου Καρχηδονιακού Πολέμου η ανερχόμενη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία άσκησε πίεση στις περιοχές υπό την Γαλατική σφαίρα επιρροής. Η μάχη του Τελαμώνα (225 π.Χ.) προανήγγειλε μια σταδιακή πτώση της Γαλατικής δύναμης κατά τον 2ο αιώνα π.Χ. Οι Ρωμαίοι κατέκτησαν τελικά τη Γαλατία στους Γαλατικούς Πολέμους (58 - 50 π.Χ.) καθιστώντας την ρωμαϊκή επαρχία, στην οποία καλλιεργήθηκε ένας υβριδικός γαλατο-ρωμαϊκός πολιτισμός.
Οι Γαλάτες συνίσταντο από πολλές φυλές (toutās), πολλές από τις οποίες έχτιζαν μεγάλους οχυρωμένους οικισμούς που ονομάζονταν oppida (όπως το Bibracte) και έκοβαν τα δικά τους νομίσματα. Οι Γαλάτες δεν ενώθηκε ποτέ κάτω από έναν ηγεμόνα ή μια κυβέρνηση. Παρόλα αυτά, οι Γαλατικές φυλές ήταν ικανές να ενώσουν τους στρατούς τους σε μεγάλης κλίμακας στρατιωτικές επιχειρήσεις, όπως αυτές με επικεφαλής τον Βρέννο και τον Βερκιγγετόριξ. Οι Γαλάτες ασπάζονταν την αρχαία κελτική θρησκεία με ιερείς τους Δρυίδες.
Δείτε επίσης
Γαλατία
Γαλατία (Μικρά Ασία)
Παραπομπές
Σημειώσεις
Γαλατία
Κέλτες
|
553208
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B9%CF%81%CF%84%CE%B6%CE%AF%CE%BD%CE%B9%CE%B1%20%CE%92%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B9
|
Βιρτζίνια Βάλλι
|
Η Βιρτζίνια Βάλλι (αγγλικά: Virginia Valli, 10 Ιουνίου 1889 - 24 Σεπτεμβρίου 1968) ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός του θεάτρου και κινηματογράφου, όπου συμμετείχε περισσότερο σε βωβές ταινίες, με την καριέρα της, ωστόσο, να σταματά τις αρχές της δεκαετίας του 1930. Γεννημένη στο Ιλινόι, ως Βιρτζίνια ΜακΣουίνι (Virginia McSweeney), ξεκίνησε την καριέρα της στα μέσα του 1910. Παρόλα αυτά, περισσότερο εμφανίστηκε κατά τη δεκαετία του 1920, όπου ήταν κι ένα από τα αστέρια της Universal Pictures.
Μερικές ταινίες στις οποίες συμμετείχε ως πρωταγωνίστρια ήταν το Wild Oranges (1924), το The Pleasure Garden (1925) και το Evening Clothes (1927). Το 1929, συμμετείχε στην πρώτη της ομιλούσα ταινία ονόματι The Isle of Lost Ships (1929). Ωστόσο, άρχιζε κι έχανε τη φήμη της και μαζί με αυτήν και τις προτάσεις από εταιρείας, έτσι το 1931, εμφανίστηκε στην τελευταία της ταινίας, το Night Life in Reno. Το 1966, υπέφερε από εγκεφαλικό, και πέθανε δύο χρόνια αργότερα στην Καλιφόρνια. Θάφτηκε στο νεκροταφείο Welwood Murray και ήταν άτεκνη.
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Elyria, Ohio Chronicle Telegram, Virginia Valli, ex-actress, dies, September 25, 1968, p. 40.
Madison, Wisconsin Capitol Times, Borne On The Wings Of The Storm Valli – Latest Star On The Movie Horizon, Saturday Afternoon, September 16, 1922, p. 4.
Oakland, California Tribune, Virginia Valli Starts Work In Eastern Studio, June 21, 1925, p. 75.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Virginia Valli at Virtual History
gallery of still photos from Virginia Valli films(Univ.of Wash, Sayre Collection)
Αμερικανίδες ηθοποιοί κινηματογράφου
Αμερικανίδες ηθοποιοί βωβών ταινιών
|
243351
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%20%CE%95%CF%85%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%84%CF%8C%CE%BA%CE%BF%CF%85%20%28%CE%A0%CE%B9%CE%AD%CF%81%CE%BF%20%CE%BD%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B1%20%CE%A6%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%83%CE%AD%CF%83%CE%BA%CE%B1%29
|
Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου (Πιέρο ντέλλα Φραντσέσκα)
|
Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου είναι νωπογραφία του Πιέρο ντέλλα Φραντσέσκα που κοσμεί την εκκλησία του Αγίου Φρανσίσκου στο Αρέτσο.
Περιγραφή
Ο ντέλλα Φραντσέσκα τις μεγάλες επιφάνειες. Τμηματίζει την εικόνα με την βοήθεια αρχιτεκτονικών γραμμών, οριζοντίων και καθέτων, απομονώνοντας τους χαρακτήρες που εικονίζει και σχεδόν διαμελίζοντας κυριολεκτικά την συνοχή του θέματος.
Πηγές
Έργα αναγεννησιακής ζωγραφικής
Ιταλικοί πίνακες
|
712402
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%91%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CE%BD%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%85%20%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%9A%CE%BB%CE%AC%CF%83%CE%B7
|
Βασιλική του Αγίου Απολλινάριου στην Κλάση
|
Η βασιλική του Αγίου Απολλιναρίου στην Κλάση (ιταλ. basilica di Sant'Apollinare in Classe) είναι μία εκκλησία στη Ραβέννα της Ιταλίας, που καθαγιάστηκε στις 9 Μαΐου 549 από τον επίσκοπο Μαξιμιανό και αφιερώθηκε στον Άγιο Απολλινάριο, τον πρώτο επίσκοπο της Ραβέννας και της Κλάσης. Ένα σημαντικό μνημείο της Βυζαντινής τέχνης, το 1996 καταγράφτηκε με 7 άλλα κοντινά μνημεία στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, η οποία το χαρακτήρισε ως «ένα εξαιρετικό παράδειγμα της παλαιοχριστιανικής βασιλικής, με την καθαρότητα και την απλότητα του σχεδιασμού και της χρήσης του χώρου και στην πολυτελή φύση της διακόσμησής του".
Ιστορία
Οι εργασίες για το Άγιο Απολλινάριο στην Κλάση ξεκίνησαν στις αρχές του 6ου αι. με εντολή του επισκόπου Ουρσικίνου, χρησιμοποιώντας χρήματα από τον Έλληνα τραπεζίτη Ιουλιανού Αργυροχόου. Η εκκλησία βρισκόταν σίγουρα δίπλα σε ένα χριστιανικό νεκροταφείο και πιθανότατα επάνω από έναν προϋπάρχοντα ειδωλολατρικό ναό, καθώς μερικές από τις αρχαίες ταφόπλακες επαναχρησιμοποιήθηκαν στην κατασκευή της. Εκείνη την εποχή η Κλάση (Classis) βρισκόταν στην ακτή και ήταν το αρχαίο λιμάνι του Ρωμαϊκού στόλου, το οποίο έδωσε το όνομά του στην πόλη. Λόγω της συσσώρευσης ιλύος, η ακτογραμμή έχει μετακινηθεί από τότε 9 χλμ. στα ανατολικά.
Η επιβλητική δομή από πλίνθους καθαγιάστηκε στις 9 Μαΐου 549 από τον επίσκοπο Μαξιμιανό και αφιερώθηκε στον Άγιο Απολλινάριο. Η βασιλική είναι επομένως σύγχρονη με τη βασιλική του Αγίου Βιταλίου της Ραβέννας. Το 856 τα λείψανα του Αγίου Απολλιναρίου μεταφέρθηκαν από τη βασιλική του Αγίου Απολλιναρίου της Κλάσης, στη βασιλική του Αγίου Απολλιναρίου του Νέου στη Ραβέννα.
Αρχιτεκτονική
Το εξωτερικό
Το εξωτερικό έχει μία μεγάλη πρόσοψη με δύο απλούς ορθοστάτες και ένα κιγκλιδωτό παράθυρο με τρεις λοβούς. Ο νάρθηκας και το κτήριο στα δεξιά της εισόδου είναι μεταγενέστερες προσθήκες, όπως και το λεπτό Καμπαναριό του 9ου αιώνα με τα τρίλοβα παράθυρα.
Η εκκλησία έχει κεντρικό κλίτος και δύο πλευρικά κλίτη, μία τυπική σχεδίαση βασιλικής. Ένας αρχαίος βωμός στη μέση του ναού καλύπτει τη θέση του μαρτυρίου του αγίου. Η εκκλησία τελειώνει με μία πολυγωνική αψίδα, που πλαισιώνεται από δύο παρεκκλήσια με αψίδες.
Ο σηκός περιέχει 24 κίονες από ελληνικό μάρμαρο. Τα σκαλιστά κιονόκρανα των κιόνων απεικονίζουν φύλλα ακάνθου, αλλά -σε αντίθεση με τα περισσότερα γλυπτά- τα φύλλα φαίνονται συνεστραμμένα, σαν να ριπίζονται από τον άνεμο. Οι ξεθωριασμένες νωπογραφίες απεικονίζουν μερικούς από τους αρχιεπισκόπους της Ραβέννας σε μετάλλια και χρονολογούνται στον 18ο αιώνα. Οι πλευρικοί τοίχοι είναι γυμνοί, αλλά σίγουρα κάποτε ήταν καλυμμένοι με υπέροχα ψηφιδωτά. Αυτά πιθανότατα καταστράφηκαν από τους Βενετούς το 1449, αν και άφησαν τον ψηφιδωτό διάκοσμο στην αψίδα και στο θριαμβευτικό τόξο, τα πιο εντυπωσιακά χαρακτηριστικά της εκκλησίας.
Το ανώτερο τμήμα του θριαμβευτικού τόξου απεικονίζει, μέσα σε ένα μετάλλιο, τον Χριστό. Στα πλάγια, μέσα σε μία θάλασσα σύννεφων, υπάρχουν τα πτερωτά σύμβολα των τεσσάρων Ευαγγελιστών: ο αετός (του Ιωάννη), ο φτερωτός άνθρωπος (του Ματθαίου), ο λέων (του Μάρκου) και ο μόσχος (του Λουκά). Το κάτω τμήμα έχει, στα δύο άκρα του, δύο κτήρια με πολύτιμους λίθους από τα οποία βγαίνουν δώδεκα αμνοί (σύμβολα των 12 Αποστόλων). Οι πλευρές της αψίδας δείχνουν δύο φοίνικες οι οποίοι, στον συμβολισμό της Βίβλου, αντιπροσωπεύουν τη δικαιοσύνη. Κάτω από αυτούς βρίσκονται οι αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ, με την προτομή του Αγίου Ματθαίου και άλλου άγνωστου αγίου.
Η διακόσμηση της αψίδας χρονολογείται στον 6ο αιώνα και μπορεί να χωριστεί σε δύο μέρη:
στο επάνω μέρος, ένας μεγάλος δίσκος περικλείει έναν έναστρο ουρανό, επάνω στον οποίο είναι ένας σταυρός με πολύτιμους λίθους με το πρόσωπο του Χριστού στο κέντρο του και το ΙΧΘΥΣ στην κορυφή. Επάνω από τον σταυρό υπάρχει ένα χέρι, που προεξέχει από τα σύννεφα: το θέμα του Χεριού του Θεού. Στο πλάι του δίσκου βρίσκονται τα στηθάρια του Ηλία και του Μωυσή. Οι τρεις αμνοί στο κάτω μέρος (ανάμεσα από δένδρα), συμβολίζουν τους αγίους Πέτρο, Ιάκωβο και Ιωάννη, υπαινιγμός για τη Μεταμόρφωση του Ιησού στο Όρος Θαβώρ.
πιο κάτω είναι μία καταπράσινη πεδιάδα με βράχια, θάμνους, φυτά και πτηνά. Στη μέση είναι η μορφή του Αγίου Απολλινάριου (+SANCTVS APOLINARIS), που απεικονίζεται σε στάση δέησης να προσεύχεται, για να δώσει ο Θεός χάρη στους πιστούς του, που συμβολίζονται με 12 λευκούς αμνούς.
Στους χώρους μεταξύ των παραθύρων βρίσκονται οι τέσσερις επίσκοποι, που ίδρυσαν τις κύριες βασιλικές στη Ραβέννα: τον Ουρσικινό, τον Ούρσο, τον Σεβήρο και τον Εκκλήσιο, όλοι με μία βίβλο στο χέρι. Στις πλευρές της αψίδας υπάρχουν δύο πλαίσια του 7ου αιώνα: το αριστερό, το οποίο έχει αποκατασταθεί σε μεγάλο βαθμό, απεικονίζει τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Δ΄ να δίνει προνόμια σε έναν απεσταλμένο του αρχιεπισκόπου της Ραβέννας. Στο δεξιό πλαίσιο βρίσκονται ο Αβραάμ, ο Άβελ και ο Μελχισεδέκ γύρω από έναν βωμό, στον οποίο προσφέρουν μια θυσία στον Θεό.
Η επιλογή του θέματος συνδέεται στενά με την καταπολέμηση του Αρειανισμού, καθώς επαναλαμβάνει τόσο τη θεϊκή όσο και την ανθρώπινη φύση του Χριστού, όπου το πρώτο αρνιόταν οι Αρειανοί. Ο Απολλινάριος, μαθητής του Αγίου Πέτρου, ήταν ο πρώτος επίσκοπος, και μετά ήταν οι 4 επίσκοποι· όλοι απεικονίζονται στο ψηφιδωτό. Ο τότε επίσκοπος Μαξιμιανός ήταν συνεχιστής και διάδοχός τους στη σειρά των επισκόπων.
Οι τοίχοι της Βασιλικής καλύπτονται από πολλές σαρκοφάγους από διαφορετικούς αιώνες. Φαίνονται οι αλλαγές του ύφους από τον 5ο έως τον 8ο αι.: από ανάγλυφα με ανθρώπινες μορφές των ρωμαϊκών σαρκοφάγων, στον βυζαντινό συμβολισμό, με την αυξανόμενη αφαίρεση και απλοποίηση αυτών των συμβόλων.
Παραπομπές
Περαιτέρω ανάγνωση
Weitzmann, Kurt, ed., Age of spirituality: ύστερη αντίκα και παλαιοχριστιανική τέχνη, τρίτος έως έβδομος αιώνας, αρ. 505, 1979, Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, Νέα Υόρκη,
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Φωτογραφίες
Τουριστική τοποθεσία Ραβέννα
Κτίρια του Ιουστινιανού Α΄
Βυζαντινή τέχνη
Εκκλησίες του 6ου αιώνα
Λήμματα που περιέχουν κείμενο στα ιταλικά
Ραβέννα
Χριστιανικοί ναοί στην Ιταλία
Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς στην Ιταλία
|
93750
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9B%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%B2%CF%8E%CE%BD%CE%B1%CF%82
|
Συνθήκη της Λισσαβώνας
|
Η Συνθήκη της Λισσαβώνας (γνωστή και ως η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη) είναι διεθνής συνθήκη που τροποποιεί τις ιδρυτικές συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και υπογράφηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2007 στη σύνοδο κορυφής της Λισαβόνας, στην οποία συμμετείχαν οι πολιτικοί αρχηγοί και οι υπουργοί εξωτερικών των κρατών μελών ΕΕ. Η Συνθήκη υποκαθιστά το εγκαταλειφθέν «Ευρωπαϊκό Σύνταγμα», τροποποιώντας ειδικότερα τις υπάρχουσες Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και Συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.
Η επίσημη ονομασία της συνθήκης είναι «Συνθήκη της Λισσαβώνας για την τροποποίηση της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση και της Συνθήκης περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας».
Προϊστορία: η Συνταγματική Συνθήκη
Η ανάγκη για αναθεώρηση του θεσμικού πλαισίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ειδικά υπό την αναμενόμενη ένταξη των δέκα νέων κρατών το 2004, αναδείχθηκε σε μια δήλωση στη Συνθήκη της Νίκαιας το 2001. Οι συμφωνίες στη Νίκαια είχαν ανοίξει το δρόμο για την περαιτέρω διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τη μεταρρύθμιση κάποιων εκλογικών διαδικασιών, αλλά η Συνθήκη θεωρήθηκε ότι δεν έφτασε «αρκετά μακρυά». Η ανακήρυξη του Laeken το Δεκέμβριο του 2001 δέσμευσε την Ευρωπαϊκή Ένωση στο να βελτιώσει τη δημοκρατία, τη διαφάνεια και τη λειτουργικότητα και ξεκίνησε μια διαδικασία όπου θα μπορούσε να εφαρμοστεί το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα. Η Ευρωπαϊκή Συνέλευση συγκλήθηκε υπό την προεδρία του Γάλλου πρώην Προέδρου Βαλερί Ζισκάρ Ντ' Εστέν και του δόθηκε η αποστολή να δημιουργήσει το προσχέδιο του Συντάγματος. Το τελικό κείμενο του Συντάγματος αποφασίσθηκε στη σύνοδο κορυφής στις 18-19 Ιουνίου 2004 υπό την προεδρία της Ιρλανδίας.
Το Σύνταγμα συμφωνήθηκε από τις κυβερνήσεις των 25 κρατών μελών και υπογράφηκε σε μια τελετή στην Ρώμη στις 29 Οκτωβρίου 2004. Πριν να μπορέσει να εφαρμοστεί ωστόσο, έπρεπε να επικυρωθεί από όλα τα κράτη μέλη. Η επικύρωση πήρε διαφορετικές μορφές σε κάθε κράτος μέλος, ανάλογα με τις παραδόσεις, συνταγματικές ρυθμίσεις και πολιτικές διαδικασίες της κάθε χώρας. Το 2005 οι Γάλλοι και οι Ολλανδοί ψηφοφόροι απέρριψαν το Σύνταγμα σε δημοψηφίσματα και παρόλο που η πλειοψηφία των Ευρωπαϊκών κρατών είχαν επικυρώσει το Σύνταγμα, κυρίως με βουλευτική επικύρωση (η Ισπανία και το Λουξεμβούργο είχαν δημοψηφίσματα), έγινε ξεκάθαρο ότι δεν μπορούσε να εφαρμοστεί. Αυτό οδήγησε σε μια «περίοδο περισυλλογής» και στο πολιτικό τέλος του Συντάγματος.
Νέα ώθηση
Το 2007 η Γερμανία ανέλαβε την κυλιόμενη προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης δηλώνοντας ότι η «περίοδος περισυλλογής» είχε τελειώσει. Το Μάρτιο, στην 50ή επέτειο των Συνθηκών της Ρώμης η Διακήρυξη του Βερολίνου υιοθετήθηκε από όλα τα κράτη μέλη. Η διακήρυξη υπογράμμιζε την πρόθεση όλων των χωρών στο να συμφωνήσουν σε μια νέα Συνθήκη πριν από τις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Χρονοδιάγραμμα
Στη Διακήρυξη του Βερολίνου οι Ευρωπαίοι ηγέτες έβαλαν ένα ανεπίσημο χρονοδιάγραμμα για την καινούργια Συνθήκη, το οποίο όμως τροποποιήθηκε, καθώς δεν είχε ολοκληρωθεί η διαδικασία επικύρωσης.
21–23 Ιουνίου 2007: Συνάντηση Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις Βρυξέλλες
23 Ιουλίου 2007: Εκκίνηση Διακυβερνητικής Συνέλευσης στη Λισαβόνα, κείμενο Μεταρρυθμιστικής Συνθήκης
7–8 Σεπτεμβρίου 2007: Συνάντηση Υπουργών Εξωτερικών
18–19 Οκτωβρίου 2007: Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στη Λισαβόνα, τελική έγκριση της Μεταρρυθμιστικής Συνθήκης
13 Δεκεμβρίου 2007: Υπογραφή της Συνθήκης στη Λισαβόνα
1 Ιανουαρίου 2009: Αρχική ημερομηνία έναρξης ισχύος της Συνθήκης
1 Δεκεμβρίου 2009: Έναρξη ισχύος της Συνθήκης
Δομή
Η συνθήκη χωρίζεται στα εξής τμήματα:
Προοίμιο
Τροποποιήσεις οι οποίες επιφέρονται στη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση
Τροποποιήσεις οι οποίες επιφέρονται στη Συνθήκη περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας
Τελικές διατάξεις
Πρωτόκολλα
Διακηρύξεις
Περιεχόμενο
Η Συνθήκη της Λισσαβώνας πρόκειται να διατηρήσει τις περισσότερες θεσμικές καινοτομίες που είχαν συμφωνηθεί στο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, όπως τη δημιουργία θέσης Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου με θητεία δυόμιση χρόνων, σε αντικατάσταση του υπάρχοντος συστήματος της κυλιόμενης προεδρίας. Επίσης δημιουργείται θέση για έναν ύπατο Εκπρόσωπο της Ένωσης για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής, αυτή η θέση στο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα ονομαζόταν Υπουργός Εξωτερικών της Ένωσης. Αλλες θεσμικές καινοτομίες που παραμένουν ίδιες με το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα είναι η ίδια διανομή κοινοβουλευτικών θέσεων, ένας μειωμένος αριθμός διοικητικών επιτρόπων και ένα μοναδικό νομικό πρόσωπο (αυτή τη θέση την έχει τώρα η Ευρωπαϊκή Κοινότητα) που θα επιτρέπει στην ΕΕ να υπογράφει διεθνείς συμφωνίες και συνθήκες, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση θα απορροφήσει πλήρως την Ευρωπαϊκή Κοινότητα, η οποία θα πάψει με τη σειρά της οριστικά να υπάρχει.
Ονομασία και Συνταγματικά χαρακτηριστικά
Η Συνθήκη περί ιδρύσεως της ΕΚ (Συνθήκη της Ρώμης) μετονομάστηκε σε Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα άρθρα της θα επαναριθμηθούν και θα αναδιαταχθούν. Σε αντίθεση με το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, το οποίο θα είχε αντικαταστήσει τις δύο κύριες συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς και το Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και θα τα ένωνε σε μια και μοναδική συνθήκη, η Συνθήκη της Λισσαβώνας απλώς θα τα τροποποιήσει.
Επιπρόσθετα θα γίνουν αλλαγές στα θεσμικά όργανα της Ένωσης: Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα γίνουν επίσημα θεσμικά όργανα, το «Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων» θα μετονομασθεί σε «Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης» και ο όρος «Ευρωπαϊκή Επιτροπή» θα χρησιμοποιείται στις συνθήκες έναντι του «Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων».
Συμφωνήθηκε να μην εφαρμοστούν τα κρατικά χαρακτηριστικά, όπως το όνομα «Σύνταγμα», καθώς και οι αναφορές σε Ευρωπαϊκά σύμβολα (Ευρωπαϊκή σημαία, ύμνος κλπ). Ωστόσο όλα τα σύμβολα ήδη χρησιμοποιούνται, η σημαία έχει υιοθετηθεί από τη δεκαετία του 1980 και το σύνταγμα θα της έδινε μια πιο επίσημη υπόσταση.
Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε.
Ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε. καταγράφει τα ατομικά, πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά δικαιώματα των πολιτών. Ο σκοπός του είναι να ρυθμίζει τους κανονισμούς και της οδηγίες της ΕΕ ώστε να μην προσκρούουν στην "Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιώματων του Ανθρώπου", η οποία είναι επικυρωμένη από όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, στην οποία προσχώρησε η ΕΕ με τη θέση σε ισχύ της Συνθήκης.)
Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφαλείας (ΚΕΠΠΑ)
Η Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφαλείας χρειάζεται ομοφωνία ανάμεσα στα μέλη της Ένωσης σύμφωνα με τη Συνθήκη. Θα συγχωνεύσει τις θέσεις του Ύπατου Εκπρόσωπου της Ένωσης για θέματα Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας (ΚΕΠΠΑ), με τη θέση του Επιτρόπου Εξωτερικών Σχέσεων και Ευρωπαϊκής Πολιτικής Γειτονίας σε μια προσπάθεια να μειωθούν οι Επίτροποι στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Ο Ύπατος Εκπρόσωπος της Ένωσης για Θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας θα γίνει επίσης και αντιπρόεδρος στην Επιτροπή και θα ασκεί διπλωματικές αρμοδιότητες. Επιπλέον, θα εκπροσωπεί την Ένωση στη διεθνή σκηνή και θα επικουρείται από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης, η οποία θα απαρτίζεται από υπαλλήλους του Συμβουλίου, της Επιτροπής και των εθνικών διπλωματικών υπηρεσιών. Το Σύνταγμα αποκαλούσε αυτή τη θέση Υπουργός Εξωτερικών της Ένωσης, ενώ η Συνθήκη την ονομάζει Ύπατος Εκπρόσωπος της Ένωσης για Θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας.
Στο πλαίσιο του καθορισμού του ρόλου της ΕΕ στον κόσμο, η Συνθήκη της Λισσαβώνας κάνει επίσης αναφορά στην κοινή πολιτική ασφάλειας και άμυνας, την οποία θεωρεί ως αναπόσπαστο τμήμα της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας. Η Συνθήκη περιλαμβάνει τη «ρήτρα αλληλεγγύης», σύμφωνα με την οποία η Ένωση και οι χώρες μέλη οφείλουν να ενεργούν από κοινού, όταν μια χώρα μέλος γίνεται στόχος τρομοκρατικής επίθεσης.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τα Εθνικά Κοινοβούλια
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το οποίο εκλέγεται απευθείας από τους πολίτες της ΕΕ, θα αποκτήσει νέες σημαντικές εξουσίες όσον αφορά τη νομοθεσία και τον προϋπολογισμό της ΕΕ αλλά και τις διεθνείς συμφωνίες. Η Συνθήκη της Λισσαβώνας ενισχύει τις νομοθετικές και δημοσιονομικές αρμοδιότητες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, καθώς και τις αρμοδιότητές του σε ό,τι αφορά την έγκριση διεθνών συμφωνιών. Επίσης, αλλάζει τη σύνθεση βουλευτών, ο αριθμός των βουλευτών δεν μπορεί να υπερβαίνει τους 751, ενώ η κατανομή των εδρών μεταξύ των χωρών μελών θα γίνει με βάση την αρχή της φθίνουσας αναλογικότητας. Συγκεκριμένα, η αρχή αυτή σημαίνει ότι οι ευρωβουλευτές των πολυπληθέστερων χωρών θα εκπροσωπούν μεγαλύτερο αριθμό πολιτών από τους ευρωβουλευτές των χωρών με μικρότερο πληθυσμό. Η Συνθήκη προβλέπει ακόμη ότι κάθε χώρα μέλος δεν θα μπορεί να έχει λιγότερους από 6 και περισσότερους από 96 ευρωβουλευτές. Ειδικότερα, η αυξημένη χρήση της διαδικασίας συναπόφασης κατά την άσκηση της πολιτικής θα διασφαλίσει την ισότιμη θέση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με το Συμβούλιο, το οποίο εκπροσωπεί τα κράτη μέλη για το μεγαλύτερο μέρος της νομοθεσίας της ΕΕ.
Τα εθνικά κοινοβούλια θα έχουν περισσότερες ευκαιρίες να συμμετέχουν στις εργασίες της ΕΕ, κυρίως χάρη σε ένα νέο μηχανισμό που θα διασφαλίζει ότι η Ένωση ενεργεί μόνο στις περιπτώσεις που μπορούν να επιτευχθούν καλύτερα αποτελέσματα σε επίπεδο Ένωσης. Σε συνδυασμό με τον ενισχυμένο ρόλο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το γεγονός αυτό θα προωθήσει τη δημοκρατία και τη νομιμότητα κατά τη λειτουργία της Ένωσης. Επίσης η Συνθήκη της Λισσαβώνας αναγνωρίζει για πρώτη φορά τη δυνατότητα ενός κράτους μέλους να αποχωρήσει από την Ένωση.
Αυτά ήταν τα σημεία στα οποία διαφώνησε ο πρωθυπουργός της Ολλανδίας, Jan-Peter Balkenende, ο οποίος ήθελε μεγαλύτερη δύναμη για τα εθνικά κοινοβούλια στις αποφάσεις της ΕΕ.
Τα εθνικά κοινοβούλια έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν απο την ΕΕ να αναθεωρήσει μια πρόταση της. Για να συμβεί αυτό, το ένα τρίτο των ψήφων πρέπει να είναι υπέρ μιας αναθεώρησης.
Πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Σύμφωνα με την Συνθήκη της Λισσαβώνας η δομή των τριών πυλώνων θα αντικατασταθεί. Η αρμοδιότητα της Ένωσης, ωστόσο, στη Δικαστική Συνεργασία σε Ποινικές Υποθέσεις και την Αστυνομική Συνεργασία θα ενισχυθεί. Ωστόσο το Ηνωμένο Βασίλειο εναντιώθηκε σε αυτή την επέκταση εξουσίας, με σκοπό να αποφύγει ένα εθνικό δημοψήφισμα.
Στη Συνθήκη της Λισσαβώνας οι τομείς πολιτικής τοποθετούνται στους εξής τομείς:
Αποκλειστική αρμοδιότητα: Σε αυτό τον τομέα η ΕΕ έχει αποκλειστικές αρμοδιότητες στο να κάνει ρυθμίσεις. Επίσης έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα στο να συμπεριλάβει μια διεθνή συνθήκη όταν παρέχεται σε μια νομοθετική πράξη της ΕΕ.
Συντρέχουσα αρμοδιότητα: Η αρμοδιότητα στην νομοθεσία σε αυτό τον τομέα μοιράζεται ανάμεσα στα κράτη μέλη και την ΕΕ.
Υποστηρικτική αρμοδιότητα: Εδώ η ΕΕ έχει το δικαίωμα στο να υποστηρίξει, να συντονίσει ή να συμπληρώσει τις πράξεις των κρατών μελών.
Η Συνθήκη θα δίνει το δικαίωμα στις χώρες να αντιπαραταχθούν σε πολιτικές της ΕΕ στους τομείς του αστυνομικού και ποινικού νόμου.
Ψηφοφορία στο Συμβούλιο
Η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη θα συστήσει νέες μεθόδους ψηφοφορίας στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν χρειάζονται ομόφωνες αποφάσεις. Με αυτή την μέθοδο αγγίζουμε την αναγκαία πλειοψηφία όταν η πλειοψηφία των χωρών (55%) που αντιπροσωπεύει την πλειοψηφία των πολιτών (65%) ψηφίσουν υπέρ μιας πρότασης. Όταν το Συμβούλιο δεν έχει να κάνει με πρόταση της Επιτροπής, η αναγκαία πλειοψηφία αυξάνεται στο 72% ενώ το πληθυσμιακό ποσοστό παραμένει το ίδιο. Για να απορριφθεί μια νομοθεσία τουλάχιστον 4 χώρες πρέπει να είναι ενάντια στην πρόταση.
Προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου
Η τωρινή θέση του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου δύσκολα προσδιορίζεται, με τις Συνθήκες της Ένωσης να δηλώνουν ότι την Προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου θα την έχει ο αρχηγός της κυβέρνησης της χώρας που είναι στην Προεδρία η οποία αλλάζει κάθε 6 μήνες. Εάν επικυρωθεί, ο καινούριος Πρόεδρος του Συμβουλίου θα εκλέγεται για μια διάρκεια 2.5 χρόνων. Η εκλογή θα παίρνει μέρος ανάμεσα σε αναγκαία πλειοψηφία μελών του σώματος και ο Πρόεδρος θα μπορεί να αφαιρεθεί από την θέση του με τον ίδιο τρόπο.
Η δουλειά του Προέδρου θα είναι κυρίως διοικητική στο να συντονίζει την δουλειά του Συμβουλίου και στο να οργανώνει συσκέψεις.
Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Ιδιαίτερη σημαντική τομή της νέας αυτής συνθήκης αποτελεί η επέκταση της αρμοδιότητας του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης που καλύπτει συνολικά το δίκαιο της Ε.Ε., εκτός αν ορίζεται κατά περίπτωση διαφορετικά. Κατ΄ αυτή την τομή το σύνολο του δικαιοδοτικού συστήματος της Ένωσης ονομάζεται πλέον Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτελούμενο από τρία επιμέρους δικαιοδοτικά όργανα: το καθαυτό Δικαστήριο, το Γενικό Δικαστήριο και το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης.
Κλιματικές αλλαγές και ενεργειακή ενότητα
Η Συνθήκη της Λισσαβώνας έχει επιπρόσθετες συμφωνίες που αφορούν την κλιματική αλλαγή και την καταπολέμηση του φαινομένου του θερμοκηπίου που έχει τεθεί ως στόχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επίσης, ορισμένα τμήματα των συνθηκών έχουν τροποποιηθεί ώστε να περιλάβουν ενότητα στο θέμα της ενεργειακής παροχής καθώς και στην ενεργειακή πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ειδικές παροχές για κράτη μέλη
Ηνωμένο Βασίλειο και Πολωνία
Το Ηνωμένο Βασίλειο και η Πολωνία έχουν αγωνιστεί για τη συμπερίληψη ενός πρωτοκόλλου για την αποφυγή της πλήρους εφαρμογής του «Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης» από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις χώρες τους, παρόλο που θα εξακολουθεί να δεσμεύει τα Ευρωπαϊκά Ιδρύματα και να εφαρμόζεται στο έδαφος του νόμου της ΕΕ:
Ο πρωθυπουργός της Πολωνίας έχει δηλώσει ότι ίσως να εντάξει η χώρα αυτόν τον χάρτη σταδιακά.
Τσεχία
Η Τσεχία θα λάβει κάποιες εξαιρέσεις σχετικά με την εφαρμογή του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έπειτα από απαίτηση του προέδρου Κλάους. Το σχετικό πρωτόκολλο θα προσαρτηθεί στη Συνθήκη σε επόμενη απόφαση.
Ηνωμένο Βασίλειο και Ιρλανδία
Η Ιρλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν αποσύρει την συμμετοχή τους από τις ομόφωνες αλλαγές με αναγκαία πλειοψηφία στον τομέα των αστυνομικών και δικαστικών υποθέσεων, η απόφαση να επανεξετασθεί στην Ιρλανδία τρία χρόνια αφού εφαρμοστεί η Συνθήκη. Και τα δύο κράτη μέλη θα έχουν το δικαίωμα να εντάξουν αυτά τα εκλογικά θέματα σταδιακά.
Επικύρωση
Η Ουγγαρία ήταν η πρώτη χώρα της ΕΕ, της οποίας το Κοινοβούλιο ενέκρινε τη Συνθήκη της Λισσαβώνας, στις 17 Δεκεμβρίου του 2007. Ακολούθησε η επικύρωση στις 6 Φεβρουαρίου του 2008. Η Τσεχία ήταν η τελευταία χώρα που επικύρωσε τη Συνθήκη στις 13 Νοεμβρίου 2009.
Για να τεθεί σε ισχύ η συνθήκη, θα πρέπει να εγκριθεί από το Νομοθετικό Σώμα κάθε χώρας και το έγγραφο επικύρωσης να κατατεθεί στην κυβέρνηση της Ιταλίας.
Πορεία Επικύρωσης
Ιρλανδία
Η Ιρλανδία ήταν η μοναδική χώρα που έπρεπε να διοργανώσει δημοψήφισμα, βάσει του συντάγματός της. Έτσι διεξήχθη για πρώτη φορά δημοψήφισμα στις 12 Ιουνίου 2008. Το αποτέλεσμά του, όμως, ήταν αρνητικό. Συγκεκριμένα ψήφισε υπέρ το 47%, ενώ κατά το 53%. Για να μπορέσει να συνεχιστεί η διαδικασία επικύρωσης της Συνθήκης της Λισσαβώνας η ιρλανδική κυβέρνηση αποφάσισε τη διεξαγωγή ενός δεύτερου δημοψηφίσματος στις 2 Οκτωβρίου του 2009. Η απόφαση αυτή λήφθηκε αφότου η Ιρλανδία έλαβε εγγύησεις απο την ΕΕ για θέματα όπως η φορολογία, η έκτρωση και η εθνική άμυνα, τα οποία πιστεύεται ότι οδήγησαν στο αρνητικό αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα του ήταν θετικό. Πιο συγκεκριμένα ψήφισε υπέρ το 68,9%, ενώ κατά το 31,1%.
Νήσοι Ώλαντ
Οι Νήσοι Ώλαντ, οι οποίες ανήκουν στη Φινλανδία, ως αυτόνομη περιοχή της χώρας με δικό τους Κοινοβούλιο, ψήφισαν ξεχωριστά για την εφαρμογή της Συνθήκης της Λισσαβώνας στις 25/11/09 στην επικράτειάς τους. Το αποτέλεσμα ήταν θετικό: 24 ψήφοι υπέρ, 6 κατά.
Επακόλουθα της υπογραφής
Μετά την υπογραφή της Συνθήκης ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, δήλωσε:
Χρονοδιάγραμμα συνθηκών
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Συνθήκη της Λισαβόνας
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
"Νews in.gr" Η Ευρώπη «εν κινήσει» με συμφωνία για νέα Μεταρρυθμιστική Συνθήκη
Καθημερινή Τι πρέπει να γνωρίζετε για τη Συνθήκη της Λισαβόνας
Λισαβόνα
Λισαβόνα
|
338774
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B7%CF%82%20%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%85
|
Αλέξης Χριστοδούλου
|
Ο Αλέξης Χριστοδούλου (γεννημένος στις 4 Ιουλίου 1964) είναι Ελληνας πρώην διεθνής καλαθοσφαιριστής.
Καριέρα
Ο Αλέξης Χριστοδούλου υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο συνεργασίας με τον Ολυμπιακό Πειραιώς σε ηλικία μόλις 21 ετών.
Στην ομάδα του Πειραιά αγωνίστηκε από το 1985, μέχρι και το 1991, χωρίς ωστόσο να καταφέρει να κατακτήσει κάποιο εγχώριο τίτλο.
Όσον αφορά τις ευρωπαικές υποχρεώσεις του Ολυμπιακού, ο Χριστοδούλου κατάφερε να φτάσει με τους "ερυθρόλευκους" στη φάση των 32 και στη φάση των 8 του Κυπέλλου Κόρατς (1987 και 1989 αντίστοιχα)
Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στον Ολυμπιακό Πειραιώς, ο Χριστοδούλου αγωνίστηκε υπό τις οδηγίες των Κώστα Αναστασάτου, Στιβ Γιατζόγλου, Μάκη Δενδρινού και Μιχάλη Κυρίτση.
Προπονητική καριέρα
Ο Αλέξης Χριστοδούλου, τον Αύγουστο του 2013 ανέλαβε προπονητής της γυναικείας ομάδας μπάσκετ του Ηρόδοτου.
Διεθνείς συμμετοχές
Ο Αλέξης Χριστοδούλου έχει πραγματοποιήσει συνολικά έξι εμφανίσεις με την Εθνική ομάδα μπάσκετ των ανδρών, οι δύο εκ των οποίων πραγματοποιήθηκαν στο Τουρνουα "Ακρόπολις" του 1986 που διοργανώθηκε στον Πειραιά.
Πηγές
http://www.neakriti.gr/?page=newsdetail&DocID=1061930&srv=94
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Έλληνες καλαθοσφαιριστές
Έλληνες προπονητές καλαθοσφαίρισης
Καλαθοσφαιριστές Εθνικής Ελλάδας
Καλαθοσφαιριστές ΟΣΦΠ
|
660504
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B5%CE%BF%CE%BD%CE%AC%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%BF%20%CE%92%CE%B9%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BB%CE%BC%CF%80%CE%B1
|
Λεονάρντο Βιγιάλμπα
|
Ο Λεονάρντο Ενρίκε Βιγιάλμπα (Leonardo Enrique Villalba, γενν. 29 Νοεμβρίου 1994) είναι Αργεντινός επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνίζεται ως μέσος για τη Λαμία.
Σταδιοδρομία σε συλλόγους
Η Βέλες Σάρσφιλντ υπέγραψε τον Βιγιάλμπα το 2009. Η πρώτη εμφάνισή του στην Πριμέρα Ντιβισιόν Αργεντινής πραγματοποιήθηκε στις 11 Μαΐου 2013 εναντίον της Αρσενάλ ντε Σαραντί, στην ισοπαλία με 2-2. Είχε 21 ακόμα συμμετοχές τις επόμενες τρεις σεζόν σε όλες τις διοργανώσεις, με τον Βιγιάλμπα να σημειώνει το πρώτο του γκολ εναντίον της Ντεπορτίβο Λα Εμίλια στο Κύπελλο Αργεντινής, τον Απρίλιο του 2015. Τον επόμενο Ιούλιο, ο Βιγιάλμπα δόθηκε με δανεισμό στον Πανιώνιο της Σούπερ Λιγκ. Αγωνίστηκε σε ολόκληρη τη σεζόν 2015-16, κάνοντας το ντεμπούτο του σε μία νίκη επί του Παναθηναϊκού το Σεπτέμβριο, πριν σκοράρει εναντίον του Παναιτωλικού τον Οκτώβριο.
Μετά από 26 αγώνες στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ο Βιγιάλμπα επέστρεψε στην πατρίδα του και εντάχθηκε με δανεισμό στην Κλουμπ Ατλέτικο Ντάγκλας Χέιγκ της Πριμέρα Β Νασιονάλ, τον Ιούλιο του 2016. Σημείωσε επτά γκολ, παρά το γεγονός ότι ο σύλλογος υποβιβάστηκε.
Πριν από τη σεζόν 2017-18, ο Βιγιάλμπα έκανε μεταγραφή στη Ντεπορτίβο Φλάντρια. Έντεκα μήνες αργότερα, στα μέσα του 2018, μετακινήθηκε στη Ντεφένσα ι Χουστίσια της Πριμέρα Ντιβισιόν. Ωστόσο, αμέσως δόθηκε δανεικός στην Σαρμιέντο της 2ης κατηγορίας. Σημείωσε τρία γκολ στους πρώτους του 15 αγώνες για την ομάδα.
Στις 12 Ιουλίου 2019, εντάχθηκε στην Σεντράλ Κόρντομπα. Αποχώρησε από την ομάδα την 1η Ιανουαρίου 2020, έχοντας αγωνιστεί σε 5 αγώνες πρωταθλήματος.
Στις 21 Ιανουαρίου 2020, εντάχθηκε στη Λαμία με ελεύθερη μεταγραφή.
Διεθνής σταδιοδρομία
Το 2011, ο Βιγιάλμπα έκανε έξι συμμετοχές με την Εθνική Αργεντινής U17 στο Πρωτάθλημα Νότιας Αμερικής U17 στον Ισημερινό, καθώς η ομάδα τερμάτισε στην 3η θέση.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Προφίλ στο Transfermarkt.com
Αργεντινοί ποδοσφαιριστές
Μέσοι ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Αργεντινής Κ17
Ποδοσφαιριστές Βέλες Σάρσφιλντ
Ποδοσφαιριστές Πριμέρα Ντιβιζιόν Αργεντινής
Ποδοσφαιριστές Πανιωνίου
Ποδοσφαιριστές Σούπερ Λιγκ Ελλάδας
Ξένοι ποδοσφαιριστές στην Ελλάδα
Αργεντινοί ποδοσφαιριστές στο εξωτερικό
Ποδοσφαιριστές Κλουμπ Ατλέτικο Ντάγκλας Χέιγκ
Ποδοσφαιριστές Πριμέρα Β Νασιονάλ
Ποδοσφαιριστές Κλουμπ Σοσιάλ ι Ντεπορτίβο Φλάντρια
Ποδοσφαιριστές Κλουμπ Ατλέτικο Σαρμιέντο
Ποδοσφαιριστές Σεντράλ Κόρντομπα ντε Σαντιάγκο ντελ Εστέρο
Ποδοσφαιριστές ΠΑΣ Λαμίας
|
479004
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B5%CF%83%CE%AF%CE%BB%20%CE%99%CE%B3%CE%B3%CE%BB%CE%AD%CF%83%CE%B7%20%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B3%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%85
|
Σεσίλ Ιγγλέση Μαργέλλου
|
Η Σεσίλ Ιγγλέση Μαργέλλου είναι μεταφράστρια και συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1953. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες, κοινωνιολογία, καθώς και κλασική και γαλλική φιλολογία στο Παρίσι και τη Γενεύη. Διετέλεσε μέλος των Μονίμων Ελληνικών Αντιπροσωπειών στον ΟΟΣΑ στο Παρίσι (εκπρόσωπος στον IEA) και στον ΟΗΕ στη Γενεύη (εκπρόσωπος στην UNCTAD).
Συνεργάστηκε με ποικίλα έντυπα ως κριτικός λογοτεχνίας και μετέφρασε προς και από τα νέα ελληνικά πολλούς συγγραφείς (Μπ. Κασσέν, Ρ. Κενώ, Κολέτ, Α. Μπερμάν, Σελίν, Γ. Τσίρο, Κ. Δημουλά, Πλάτωνα κ.ά.). Ασχολείται ενεργά με τη σειρά μεταφρασμένης λογοτεχνίας "The Margellos World Republic of Letters", που ίδρυσε με τον σύζυγό της το 2007 στους κόλπους του Yale University Press. Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης προς Ξένη Γλώσσα (2013) και με το παράσημο του Ιππότη Γραμμάτων και Τεχνών της Γαλλικής Δημοκρατίας (2014).
Πηγές
Σεσίλ Ιγγλέση Μαργέλλου στη βάση δεδομένων της Biblionet.
Παραπομπές
Έλληνες συγγραφείς
Έλληνες μεταφραστές
Έλληνες κριτικοί της λογοτεχνίας
|
738180
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%BB%CF%8C%CF%84%CF%84%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%A7%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CE%BF%CF%85-%CE%9B%CE%AF%CF%87%CF%84%CE%B5%CE%BD%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%BA
|
Καρλόττα του Χάναου-Λίχτενμπεργκ
|
Η Καρλόττα, γερμ.: Charlotte von Hanau-Lichtenberg (2 Mαΐου 1700, Μπόουξβιλερ - 1 Ιουλίου 1726, Ντάρμστατ) ήταν κόρη του κόμη του Χάναου-Λίχτενμπεργκ και με τον γάμο της έγινε λαντγκραβίνα της Έσσης-Ντάρμστατ.
Βιογραφία
Η Kαρλόττα-Χριστίνα-Μαγδαληνή-Ιωάννα ήταν το μόνο επιζόν παιδί τού Ιωάννη-Ράινχαρντ Γ΄ τελευταίου κόμη του Χάναου και της Δωροθέας-Φρειδερίκης των Χόεντσολερν, κόρης του Ιωάννη-Φρειδερίκου μαργράβου του Βρανδεμβούργου-Άνσμπαχ. Έτσι ήταν η μόνη κληρονόμος της κομητείας του Χάναου.
Ο πρώτος άνδρας, που τη ζήτησε σε γάμο, ήταν ο Γουλιέλμος Η΄ πρίγκιπας (αργότερα λάντγκραβος) της Έσσης-Κάσσελ. Αν είχε γίνει αυτός ο γάμος, η κομητεία Χάναου θα είχε παραμείνει ενωμένη. Ωστόσο δεν τελεσφόρησε, λόγω των θρησκευτικών διαφορών μεταξύ του Γουλιέλμου, που ήταν Καλβινιστής και της Καρλόττας, που ήταν Λουθηρανή.
Ο δεύτερος υποψήφιος ήταν ο Λουδοβίκος Η΄ πρίγκιπας (αργότερα λάντγκραβος) της Έσσης-Ντάρμστατ, ο οποίος ήταν Λουθηρανός. Παντρεύτηκαν στις 5 Απριλίου 1717 .
Το τέλος
Η Καρλόττα-Χριστίνα απεβίωσε την 1η Ιουλίου 1726 στο Ντάρμστατ· ένας αριθμός επικηδείων ομιλιών δημοσιεύθηκαν τον Ιούλιο του 1726 στο Ντάρμστατ.
Καθώς η Καρλόττα-Χριστίνα απεβίωσε πριν τον πατέρα της, ο γιος της -ο μελλοντικός λάντγκραβος Λουδοβίκος Θ΄- έγινε κληρονόμος της κομητείας του Χάναου. Αυτό ωστόσο περιορίστηκε στο τμήμα Λίχτενμπεργκ της κομητείας, επειδή το τμήμα Mύντσενμπεργκ είχε αποδοθεί στην κομητεία της Έσσης-Κάσσελ σε παλαιότερη συμφωνία κληρονομίας μεταξύ Χάναου και Έσσης-Κάσσελ.
Προέκυψε μία διαφωνία, επειδή δεν ήταν σαφές σε ποιο τμήμα θα ανήκε η περιφέρεια Μπαμπενχάουζεν. Αυτή κλιμακώθηκε σε στρατιωτική σύγκρουση. Η Έσση-Ντάρμστατ κατέλαβε τα Ντήτσενμπαχ, Σάαφχαϊμ και Σλήρμπαχ Η Έσση-Κάσσελ κατέλαβε την υπόλοιπη περιοχή από το Μπάμπενχαουζεν, αναπτύσσοντας στρατεύματα που είχαν ήδη τοποθετηθεί στο Χάναου.
Η διαφορά θα μπορούσε να επιλυθεί μόνο μετά από παρατεταμένες διαφορές ενώπιον των ανώτατων δικαστηρίων της αυτοκρατορίας, τα οποία το 1771 εξέδωσαν το λεγόμενο Partifikationsrezess. Οι πόλεις του Άλτχαϊμ, Ντήτσενμπαχ, Χάρπερτσχαουζεν, Σάαφχαϊμ και Σλήρμπαχ αποδόθηκαν στην Έσση-Ντάρμστατ και ενσωματώθηκαν στην περιοχή Σάαφχαϊμ.
Οικογένεια
Παντρεύτηκε το 1717 τον Λουδοβίκο Η΄ λάντγκραβο της Έσσης-Ντάρμστατ και από αυτόν τον γάμο γεννήθηκαν τα ακόλουθα παιδιά:
Λουδοβίκος Θ΄ 1719-1790, λάντγκραβος της Έσσης-Ντάρμστατ.
Γεώργιος-Γουλιέλμος1722-1782, στρατιωτικός.
Καρολίνα-Λουίζα 1723-1783, παντρεύτηκε τον Κάρολο-Φρειδερίκο μεγάλο δούκα του Μπάντεν.
Βιβλιογραφικές αναφορές
Alfred Börckel: Σύζυγοι των πρίγκιπων της Έσσης από την Αγία Ελισάβετ μέχρι σήμερα, που εκπροσωπούνται στη ζωή και το έργο τους, 2η έκδοση. Gießen, 1908, σελ. 74 κ.λ.π.
Reinhard Dietrich: Το κρατικό σύνταγμα στη χώρα του Χάναου = εκδόσεις ιστορίας Hanauer , τόμος 34, Χάναου 1996,
Louis William Holland: Επιστολές της Δούκισσας Elisabeth Charlotte της Ορλεάνης από τα έτη 1716 έως 1718 = Βιβλιοθήκη της Λογοτεχνικής Ένωσης, τόμος. 122, Tübingen 1874.
Κατάλογος κηδειών κηδείας και άλλων γραπτών πένθους στο Hessian State Archives, Marburg = Ερευνητικό περιοδικό προσωπικού Marburg , τόμος 14, Sigmaringen 1992.
Κατάλογος των κηδειών κηδείας και άλλων γραπτών πένθους στο Hessian State Archive Darmstadt = Ερευνητικό περιοδικό προσωπικού Marburger, τόμος 13, Sigmaringen 1991.
Manfred Knodt: The Regents of Hesse-Darmstadt. 2η έκδοση, Ντάρμσταντ 1977.
Rudolf Lenz: Κατάλογος κηδειών κηδείας και άλλων κειμένων θλίψης στο Πανεπιστήμιο της Έσσης και στην κρατική βιβλιοθήκη = Ερευνητικό περιοδικό προσωπικού Marburger, τόμος 11, Sigmaringen 1990.
Reinhard Suchier: Γενεαλογία του Countly House of Hanau, σε: Festschrift του ιστορικού συλλόγου Hanau για τον πενταετή εορτασμό του ιωβηλαίου στις 27 Αυγούστου 1894, Hanau 1894.
Ernst J. Zimmermann: Hanau city and country, 3rd Edition, Hanau 1919, reprinted 1978.
Υποσημειώσεις
|
595740
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%CF%80%CE%B7%CE%B8%CE%B9%CE%BF%CF%8D
|
Λαπηθιού
|
Η Λαπηθιού είναι κοινότητα της επαρχίας Πάφου στην Κύπρο.
Πληθυσμός
Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει τον πληθυσμό του χωριού όπως καταγράφηκε στις απογραφές πληθυσμού που έγιναν στην Κύπρο.
Παραπομπές
Κοινότητες της Επαρχίας Πάφου
|
160007
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%AF%CE%BA%CE%B1
|
Αρίκα
|
Η Αρίκα (ισπανικά: Arica) είναι παραθαλάσσια πόλη και λιμάνι της βόρειας Χιλής με πληθυσμό 192.300 κατοίκων (2005) και πρωτεύουσα της περιφέρειας Αρίκα και Παρανικότα. Βρίσκεται 18 χλμ. νότια των συνόρων με το Περού. Η Αρίκα ονομάζεται και «πόλη της αιώνιας άνοιξης», λόγω του σταθερού κλίματος με τις μικρές εναλλαγές της θερμοκρασίας σε όλη τη διάρκεια του χρόνου και την χαμηλή υγρασία και βροχοπτώσεις.
Η πόλη ιδρύθηκε από τον Ισπανό ναυτικό Λούκας Μαρτίνες ντε Μπεγάσο (ή Λούκας Μαρτίνεθ ντε Μπεγάθο) το 1545 και χρησίμευσε ως επίνειο των ορυχείων χαλκού και αργύρου στο Ποτοσί, που βρίσκονταν δυτικότερα της Αρίκα. Κατά τον 17ο αιώνα λεηλατήθηκε πολλές φορές από ντόπιους πειρατές. Σήμερα η πόλη αποτελεί πόλο τουριστικής έλξης και έχει να επιδείξει μεγάλες παραλίες καθώς και άλλα φυσικά αξιοθέατα.
Ιστορία
Σύμφωνα με αρχαιολογικά ευρήματα, η τοποθεσία της σημερινής Αρίκα είχε κατοικηθεί από διάφορες ομάδες ιθαγενών για τουλάχιστον δέκα χιλιάδες χρόνια. Η σημερινή πόλη ιδρύθηκε από τον Ισπανό πλοηγό Μαρτίνες δε Μπεγάσο το 1541, και το 1570 έλαβε την επίσημη ονομασία "La Muy Ilustre y Real Ciudad San Marcos de Arica" (δηλ. η επιφανής και βασιλική πόλη του Αγίου Μάρκου της Αρίκα). Από το 1545 η Αρίκα αποτέλεσε το λιμάνι εξαγωγής για το ασήμι της περιοχής Ποτοσί.
Τα αργυρορυχεία του Ποτοσί ήταν τα μεγαλύτερα ορυχεία αργύρου στην παγκόσμια ιστορία και εξαιτίας τους η Αρίκα εξελίχθηκε σε σημαντικό λιμάνι της Ισπανικής Αυτοκρατορίας. Ταυτόχρονα όμως δέχθηκε τις επιδρομές γνωστών πειρατών και τυχοδιωκτών, όπως ο Φράνσις Ντρέικ, ο Τόμας Κάβεντις, ο Γιόρις φαν Σπίλμπεργκεν, ο Τζον Ουάτλινγκ, ο Σιμόν δε Κορδές, ο Λεάνδρο δε Βαλένσια (ή Λεάνδρο δε Βαλένθια), ο Μπαρτόλομιου Σαρπ, ο Ουίλιαμ Ντάμπιερ και ο Τζον Κλίπερτον.
Η Αρίκα και η ευρύτερη περιοχή της καταλήφθηκε από τη Βολιβία αρχικά το διάστημα 1836 με 1839 και στη συνέχεια μεταξύ του 1841 και του 1842, μετά τη μάχη του Ινγκαβί. Το 1855, η κυβέρνηση του Περού εγκαινίασε τη σιδηροδρομική γραμμή μεταξύ της Αρίκα και της Τάλνα, μήκους 53 χιλιομέτρων, μία από τις πρώτες στη Λατινική Αμερική. Η γραμμή αυτή βρίσκεται σε λειτουργία ακόμα και σήμερα.
Το 1958 η κυβέρνηση της Χιλής καθιέρωσε το Αναπτυξιακό Συμβούλιο της Αρίκα, το οποίο υιοθέτησε αρκετές φορολογικές πρωτοβουλίες για την ίδρυση βιομηχανιών, όπως εργοστάσια κατασκευής οχημάτων, καθώς και μεταξύ άλλων την ίδρυση μίας ζώνης ελεύθερου εμπορίου και ενός καζίνο. Αρκετοί κατασκευαστές αυτοκινήτων εγκατέστησαν μονάδες στην περιοχή, όπως η Σιτροέν, η Πεζό, η Βόλβο, η Φορντ και η Τζένεραλ Μότορς. Το 1975, παράλληλα με τις νέες οικονομικές πολιτικές της χώρας, το Συμβούλιο αυτό παύθηκε.
Παραπομπές
Πηγές
Η χώρα των μεγάλων αντιθέσεων. Στεφανία Μιζάρα, ΒήμαOnline, 1999.
Νέα Γεωγραφική Εγκυκλοπαίδεια: Νότια Αμερική, τόμος 4. Σκάι βιβλίο. ISBN 978-960-482-011-5.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πόλεις της Χιλής
Κοινότητες της Χιλής
|
152496
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AD%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%82%20%CE%93%CE%BA%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%BB
|
Τέμενος Γκιουλ
|
Ο Ναός της Αγίας Θεοδοσίας ήταν βυζαντινός ναός στην Κωνσταντινούπολη. Το 16ο αιώνα μετατράπηκε σε οθωμανικό τέμενος και είναι σήμερα γνωστό ως Γκιουλ Τζαμί (τουρκ. Gül Camii). Βρίσκεται στο δήμο Φατίχ και ειδικότερα στη συνοικία Αγιάκαπου, γνωστή κατά τη βυζαντινή περίοδο ως «τα Δεξιοκράτους».
Περιγραφή του ναού
Αν και ταυτίζεται με τη μονή της Αγίας Θεοδοσίας, η αρχική αφιέρωση του βυζαντινού ναού δεν είναι γνωστή με βεβαιότητα. Έχει επίσης ταυτιστεί με το καθολικό της μονής του Χριστού Ευεργέτη. Ο ναός είναι ένα ψηλό επιβλητικό σύμπλεγμα. Ο τύπος του είναι σταυροειδής εγγεγραμμένος μετά τρούλου και υπερώων αλλά συχνά κατατάσσεται και στις μεταβατικές τρουλαίες βασιλικές. Ο οκταγωνικός τρούλος του στηρίζεται σε τέσσερις πεσσούς και αποτελεί νεότερη κατασκευή, στη διάρκεια επισκευών μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης. Ο νάρθηκας του ναού και τα πλάγια κλίτη έχουν υπερώα.
Σήμερα ο ναός βρίσκεται περικυκλωμένος μέσα σε οικισμό. Ο Λεονκλάβιος υποστηρίζει ότι στη μονή φυλάσσονταν το σώμα της Αγίας, και ότι μαζί με άλλα λείψανα οι Οθωμανοί κατακτητές το πέταξαν στους δρόμους κατά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης. Κατά μια άλλη εκδοχή, το λείψανο της Αγίας ευρίσκετο στην μονή του Δεξιοκράτους.
Ιστορία
Αν και πρόκειται για ένα μεγάλο και υπέροχο κτίσμα, δεν έχουμε πληροφορίες για το ποιος έκτισε την εκκλησία αυτή. Ο Λεονκλάβιος παραδίδει πως η εκκλησία μετατράπηκε σε τέμενος με το όνομα «Χασάν πασά τζαμί». Σήμερα ονομάζεται «Γκιούλ τζαμί», δηλαδή «τέμενος του ρόδου». Κατά μία μάλλον ανακριβή παράδοση, ονομάστηκε έτσι επειδή η ημέρα της άλωσης της πόλης στις 29 Μαΐου του 1453 ταυτίστηκε με τον εορτασμό της μνήμης της Αγίας Θεοδοσίας και η εκκλησία ήταν τότε στολισμένη με ρόδα. Χρησιμοποιήθηκε από τους Οθωμανούς ως αποθήκη μηχανημάτων και εφοδίων του οθωμανικού στόλου. Μετατράπηκε σε τέμενος πιθανώς επί σουλτάνου Σελήμ Β' (1566-1574).
Πηγή
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Θεοδοσια
|
761948
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%89%CE%B2%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%81
|
Κωβικούρ
|
Το Κωβικούρ (γαλλικά: Cauvicourt) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό του Καλβαντός, στη διοικητική περιοχή της Νορμανδίας.
Οι κάτοικοί του είναι γνωστοί ως Κωβικουρτουά (γαλλικά: Cauvicourtois).
Παραπομπές
Κοινότητες του Καλβαντός
|
766109
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B5%CE%BC%CF%80%CE%AD%CE%BB
|
Βεμπέλ
|
Το Βεμπέλ (γαλλικά: Vimpelles) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό της Σεν-ε-Μαρν, στη διοικητική περιοχή της Ιλ-ντε-Φρανς.
Οι κάτοικοί του είναι γνωστοί ως Βεμπελουά (γαλλικά: Vimpellois).
Παραπομπές
Κοινότητες της Σεν-ε-Μαρν
|
211747
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%84%CE%AD%CE%BD%CE%B9%20%CE%9A%CE%BF%CE%B6%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82
|
Κτένι Κοζάνης
|
Το Κτένι, επίσημα Κτένιον, είναι ορεινός οικισμός του νομού Κοζάνης σε υψόμετρο 680 μέτρα.
Γεωγραφία - Ιστορία
Το Κτένι βρίσκεται ανατολικά της τεχνητής λίμνης Πολυφύτου και είναι κτισμένο στην ανατολική πλαγιά του Κάστρου (βυζαντινής εποχής) σε υψόμετρο 680 μέτρα. Το όνομα Κτένι το χρωστά στη διαμόρφωση του εδάφους που παρουσιάζει εσοχές και εξοχές και μοιάζει κτένι κτενίσματος. Απέχει 20 χλμ. νότια από την πόλη της Κοζάνης και 4 χλμ. από την Αιανή. Διοικητικά, σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης αποτελεί την τοπική κοινότητα Κτενίου που ανήκει στη δημοτική ενότητα Αιανής του Δήμου Κοζάνης και έχει 73 κατοίκους (2011).
Μέχρι το 1912 το διοικούσε ο Σουλεϊμάν πασάς μέσω των αντιπροσώπων του (Μπέηδων). Οι γεωργοί πλήρωναν το 1/10 των προϊόντων τους στην Τουρκική Εφορεία που είχε έδρα την Κοζάνη και μοίραζαν ό,τι έμενε με τον Μπέη. Οι γεωργοί λέγονταν τσεφτσήδες. Οι κτηνοτρόφοι πλήρωναν ένα γορόσι για τα μικρά ζώα και πέντε για τα μεγάλα ζώα. Οι κτηνοτρόφοι ονομάζονταν λεκτσήδε". Το 1912 έφυγε ο Μπέης και άφησε αντιπροσώπους. Το 1918 οι Γάλλοι έπιασαν όλους τους Μπέηδες και τους δίκασαν στη Θεσσαλονίκη. Το 1922 με την ανταλλαγή έφυγαν όλοι.
Το 1649 όταν οι Αλβανοί κυρίευσαν το Κάστρο και ανάγκασαν τους κατοίκους να το εγκαταλείψουν μερικοί κτηνοτρόφοι δεν έφυγαν αλλά έμειναν στις στάνες που υπήρχαν στις πλαγιές του Κάστρου και ζούσαν με τα γιδοπρόβατα που διέσωσαν από τα χέρια των Αλβανών. Οι κτηνοτρόφοι αυτοί ήταν και οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού. Αργότερα ήρθαν και άλλοι κάτοικοι από τα γύρω χωριά όπως και από ένα χωριό από το Μπούρινο, ερείπια του σώζονται μέχρι σήμερα.
Το 1962, είχε 52 σπίτια και 63 οικογένειες. Οι κάτοικοι ανέρχονταν στους 335. Οι κύριες ασχολίες τους ήταν η γεωργία και η κτηνοτροφία (γιδο-πρόβατα).
Ιστορία του Κάστρου
Το Κάστρο βρίσκεται δυτικά του σημερινού χωριού πάνω σ' έναν ψηλό και απόκρημνο λόφο, όπου σώζονται ερείπια αρχαίου οικισμού-φρουρίου με συνεχή ζωή από την προϊστορική ως τη βυζαντινή εποχή. Όπως δείχνουν τα ερείπια (τείχη, δρόμοι, θεμέλια σπιτιών, δεξαμενών, υδραγωγείων και άλλων αρχαιολογικών ευρημάτων τα οποία είναι εκτεθειμένα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αιανής χάρη στις δωρεές των κατοίκων του χωριού όπως οι Αθ. Τσιάμης, Νικ. Τσιάμης και άλλοι δωρητές) αρκετά χρόνια πριν, ήταν μία πλούσια πόλη το Κάστρο και το κρησφύγετο της επαρχίας. Ήταν χωρισμένο για την καλύτερη άμυνα και διοίκηση σε τρία διαμερίσματα. Περιμετρικά υπήρχαν ψηλά και γερά τείχη. Επίσης υπήρχαν τρεις μεγάλες Πύλες για την είσοδο στο Κάστρο και πολλοί υπόγειοι διάδρομοι. Έξω από την πόλη βρίσκονταν οι στάνες για τα χιλιάδες αιγοπρόβατα.
Το φθινόπωρο του 1649 οι Αλβανοί κυρίευσαν το Κάστρο. Τρεις μήνες πολεμούσαν για να το καταλάβουν. Οι εχθροί βρήκαν τις πηγές και έκοψαν την ύδρευση. Τα ζώα και οι άνθρωποι υπέφεραν από την έλλειψη νερού. Τότε ο Διοικητής της πόλης διέταξε να ετοιμαστούν όλοι και σε ανύποπτο χρόνο να εγκαταλείψουν την πόλη. Έδωσε εντολή να βγάλουν τα πέταλα από όλα τα ζώα και να τα γυρίσουν ανάποδα. Επίσης, όλοι οι άνθρωποι έβαλαν ανάποδα τα παπούτσια τους. Το βράδυ που είχε παγετό και σκοτάδι βγήκαν όλοι σιγά-σιγά έξω από ένα κρυφό μονοπάτι. Με το ξημέρωμα οι εχθροί που είδαν τα πατήματα πάνω στο χιόνι νόμισαν ότι ήρθαν ενισχύσεις - έτσι δεν πλησίασαν στα τείχη του Κάστρου για τρεις μέρες. Την τέταρτη μέρα μπήκαν στην πόλη και αφού τη λεηλάτησαν, την έκαψαν. Οι κάτοικοι που έφυγαν βρήκαν καταφύγιο στα διπλανά χωριά και φρούρια. Οι περισσότεροι μεταφέρθηκαν στην Κοζάνη. Η Ιστορία αναφέρει ότι ο Ιωάννης Τράντας με 122 οικογένειες, πολύ πλούσιος με 12.000 γίδια, εγκαταστάθηκε στην Κοζάνη στη θέση "Κρεββατάκια" στην αρχή σε σκηνές και αργότερα σε σπίτια που τα έκτισαν μόνοι τους κόβοντας ξύλα από το δάσος του Αγίου Νικολάου. Όλα αυτά γίνονται το 1649. Κατά την παράδοση υπάρχει αμύθητος θησαυρός στο Κάστρο γι αυτό κατά καιρούς διάφοροι χρυσοθήρες σκάβουν κρυφά τις νύχτες για να βρουν τον κρυμμένο θησαυρό .
Ναοί
Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου. Ιδρύθηκε το 1880. Είναι ο Πολιούχος του χωριού. Ο νάρθηκάς του υπήρξε το πρώτο σχολείο και βρίσκεται στη μέση του χωριού.
Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου, βρίσκεται στη νότια άκρη του χωριού όπου βρίσκεται και το κοιμητήριο. Είναι νεώτερος του πρώτου.
Ναός Μεταμόρφωσης του Σωτήρος,(παλιός και νέος) βόρεια του χωριού σε πανοραμική θέση. Στις 6 Αυγούστου είναι το πανηγύρι του χωριού πού είναι πολύ γνωστό στην περιοχή και το επισκέπτεται πολύς κόσμος.
Ιερός Ναός Αγίων Αναργύρων, ο οποίος βρίσκεται βορειοδυτικά προς τη Ροδιανή (Radovista)
Σχολεία
Το πρώτο σχολείο ιδρύθηκε το 1880. Το 1950-51 κατεδαφίσθηκε και ιδρύθηκε το πρώτο Δημόσιο μονοθέσιο στη μέση του οικισμού.
Παραπομπές
Χωριά του νομού Κοζάνης
Δήμος Κοζάνης
|
351257
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CE%95%CF%85%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CE%B9%20%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CF%84%CE%B5%CF%82
|
Έλληνες Ευρωπαίοι Πολίτες
|
Οι Έλληνες Ευρωπαίοι Πολίτες, ήταν ελληνικό πολιτικό κόμμα, το οποίο ιδρύθηκε το 2014, με σκοπό τη συμμετοχή στις ευρωεκλογές του 2014.
Ίδρυση
Οι Έλληνες Ευρωπαίοι Πολίτες, ιδρυθήκαν στις 23 Ιανουαρίου 2014, από τον ελληνικής καταγωγής ευρωβουλευτή της Γερμανίας, Γιώργο Χατζημαρκάκη, με σκοπό τη συμμετοχή στις ευρωεκλογές του 2014. Η ανακοίνωση της ίδρυσης του κόμματος από το Χατζημαρκάκη, έλαβε χώρα στα γραφεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Αθήνα.
Σύμφωνα με τον ιδρυτή του, το κόμμα είναι φιλοευρωπαϊκού προσανατολισμού και πιστεύει στην Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και στην ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης.
Έλαβε μέρος στις ευρωεκλογές του ίδιου χρόνου και έλαβε ποσοστό της τάξης του 1,44%, χωρίς να εκλέξει ευρωβουλευτή. Το υψηλότερο ποσοστό συγκέντρωσε στο Νομό Λασιθίου (14,38%) και το χαμηλότερο στο Νομό Σάμου (0,35%).
Τον Ιανουάριο του 2015, ενόψει των βουλευτικών εκλογών, αποφάσισε να συνεργαστεί με τη Νέα Δημοκρατία και έπαυσε την αυτόνομη λειτουργία του.
Αποτελέσματα εκλογών
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα
Φιλελεύθερα κόμματα στην Ελλάδα
|
576387
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B4%CF%8C%CF%82%20%CE%91%CF%81%CE%AC%CE%BC
|
Οδός Αράμ
|
Η Οδός Αράμ (), βρίσκεται στην επαρχία Κέντρον της αρμενικής πρωτεύουσας Ερεβάν. Ονομάστηκε προς τιμήν του Αράμ Μανουκιάν, ηγέτη της Αντίστασης του Βαν του 1915 και ένας από τους ιδρυτές της Πρώτης Δημοκρατίας της Αρμενίας. Είναι ένας από τους παλαιότερους δρόμους στο σύγχρονο Γερεβάν.
Η οδός πηγαίνει από την οδό Χανιτζάν στα νοτιοανατολικά προς την λεωφόρο Μαστότς στα βορειοδυτικά, κατά μήκος της αγοράς του Βερνισάζ του Ερεβάν, της Εθνικής Πινακοθήκης της Αρμενίας και το πάρκο Μισάκ Μανουσιάν.
Ιστορία
Η οδός εγκαινιάστηκε το 1837, και ονομάστηκε Οδός Τσάρσκαγια προς τιμήν του τσάρου Νικολάου Α΄ που επισκέφθηκε την πόλη κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Το 1919, μετά το θάνατο του πρώτου υπουργού εσωτερικών της Πρώτης Δημοκρατίας της Αρμενίας, του Αράμ Μανουκιάν, η οδός μετονομάστηκε επίσημα προς τιμήν του. Μετά την σοβιετοποίηση της Αρμενίας, οι κομμουνιστές μετονόμασαν την οδό προς τιμήν του μπολσεβικικού ακτιβιστή Σουρέν Σπανταριάν το 1921. Με την ανεξαρτησία της Αρμενίας το 1991, το όνομα Αράμ Μανουκιάν αποκαταστάθηκε και η οδός μετονομάστηκε επίσημα ως Οδός Αράμ (αρμενικά: Arami Poghots).
Ανάμεσα στο 1917 και το 1919 ο Μανουκιάν έζησε στο κτίριο που βρίσκεται στην Οδο Αράμ 9. Το κτίριο που άνηκε στον Φέιντι Καλανταριάν, χρονολογείται από το 1910 και σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Μπόρις Μεχραμπιάν.
Στην οδό Αράμ βρίσκονταν παλιά και παραδοσιακά κτίρια του Ερεβάν. Ωστόσο, μετά την ανεξαρτησία της Αρμενίας, η πλειοψηφία των ιστορικών κτιρίων της οδού καταστράφηκαν εντελώς ή μετασχηματίστηκαν σε σύγχρονες πολυκατοικίες με την προσθήκη προσθετων ορόφων. Διατηρήθηκαν μόνο λίγα κτίρια, κυρίως στο τμήμα που εκτείνεται από την οδό Αμποβιαν προς την οδό Μαστότς.
Έργο «Παλαιό Ερεβάν»
Το 2005, το δημοτικό συμβούλιο του Ερεβάν πρότεινε ένα σχέδιο για να επαναφέρει τα παλιά κτίρια στην Οδό Αράμ, μέσα στα πλαίσια του έργου «Παλαιό Ερεβάν». Το αρχικό σχέδιο πρότεινε την επανακατασκευή στο τμήμα μεταξυ της οδού Αμποβιάν και του πάρκου Μαστότς, με μήκος 320 μέτρων.
Ωστόσο, το σχέδιο αναβλήθηκε για πολλά χρόνια λόγω έλλειψης οικονομικών πόρων. Το προϋπολογισθέν ποσό για την επένδυση σε αυτό το έργο είναι περίπου 150 εκατομμύρια δολάρια, με διάρκεια μεταξύ 3 και 5 ετών.
Τον Απρίλιο του 2013, το έργο αναβίωσε καθώς ξεκίνησε η διαδικασία ανασυγκρότησης μερικών παλαιών κτιρίων. Με βάση το αναθεωρημένο σχέδιο, το «Παλαιό Ερεβάν» θα υλοποιηθεί σύμφωνα με το κύριο σχέδιο του Ερεβάν. Έτσι, η αποκατεστημενη επικράτεια θα δημιουργήσει ένα αστικό περιβάλλον που θα χαρακτηρίζει την ιστορική σκηνή του Ερεβάν, ενσωματωμένο εμπορικά και πολιτιστικά στην σύγχρονη ζωή της πόλης.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Παλαιές εικόνες της οδού Αράμ
Δρόμοι στην Αρμενία
|
600813
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%AE%20%CF%8E%CF%81%CE%B1%20%CF%83%CF%84%CE%BF%20%CE%9C%CE%B1%CF%81%CF%8C%CE%BA%CE%BF
|
Θερινή ώρα στο Μαρόκο
|
Από το 2018, η θερινή ώρα χρησιμοποιείται μόνιμα στο Μαρόκο. Προηγουμένως υπήρχε αλλαγή στην UTC+1 στις 02:00 την τελευταία Κυριακή του Μαρτίου, ενώ τα ρολόγια επέστρεφαν στην UTC (χειμερινή ώρα, τοπικό όνομα: Ώρα Γκρίνουιτς) στις 03:00 την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου. Η πρακτική αυτή συνεχίστηκε μέχρι τον Οκτώβριο του 2018, όταν αποφασίστηκε η μόνιμη χρήση θερινής ώρας. Στον μήνα του Ραμαζανιού υπήρχε εξαίρεση κατά την οποία τα ρολόγια επέστρεφαν στην UTC (χειμερινή ώρα).
Για το 2018, οι ημερομηνίες αυτές ήταν οι παρακάτω:
25 Μαρτίου – αλλαγή στην UTC+1 (DST)
15 Μαΐου – επιστροφή στην UTC (έναρξη του Ραμαζανιού)
14 Ιουνίου – επιστροφή στην UTC+1 (τέλος του Ραμαζανιού)
28 Οκτωβρίου – επιστροφή στην UTC (χειμερινή ώρα, αν δεν υπήρχε αλλαγή σε μόνιμη θερινή ώρα)
Ιστορία
2008: Η θερινή ώρα άρχισε στις 1 Ιουνίου και τελείωσε στις 1 Σεπτεμβρίου. Ήταν η πρώτη φορά που το Μαρόκο χρησιμοποίησε την θερινή ώρα από το 1978.
2009: Η θερινή ώρα άρχισε στις 1 Ιουνίου και τελείωσε στις 21 Αυγούστου.
2010: Η θερινή ώρα άρχισε στις 2 Μαΐου και τελείωσε στις 8 Αυγούστου λίγο πριν από το Ραμαζάνι, όπως και στα προηγούμενα χρόνια.
2011: Η θερινή ώρα άρχισε στις 2 Απριλίου τα μεσάνυχτα και ολοκληρώθηκε στις 31 Ιουλίου τα μεσάνυχτα.
2012: Στην Πέμπτη 8η Μαρτίου 2012 το υπουργικό συμβούλιο του Μαρόκου ενέκρινε νομοσχέδιο για την οριστική υιοθέτηση της θερινής ώρας, με ημερομηνίες έναρξης και λήξης. Ωστόσο, πριν την έναρξη της θερινής ώρας, αποφασίστηκε ότι η θερινή ώρα θα ξεκινήσει στις 02:00 την τελευταία Κυριακή του Απριλίου και η επιστροφή στην UTC θα λάβει χώρα στις 03:00 την τελευταία Κυριακή του Σεπτεμβρίου, με εξαίρεση τον ιερό μήνα του Ραμαζανιού όπου δεν θα χρησιμοποιηθεί θερινή ώρα. Ως αποτέλεσμα οι ημερομηνίες αλλαγής για το 2012 ήταν οι παρακάτω:
29 Απριλίου – αλλαγή στην UTC+1 (DST)
20 Ιουλίου – επιστροφή στην UTC (έναρξη του Ραμαζανιού)
20 Αυγούστου – επιστροφή στην UTC+1 (τέλος του Ραμαζανιού)
30 Σεπτεμβρίου – επιστροφή στην UTC (χειμερινή ώρα)
2013: Αρχικά ακολουθήθηκε ο νόμος του 2012:
28 Απριλίου – επιστροφή στην UTC+1 (DST)
7 Ιουλίου – επιστροφή στην UTC (έναρξη του Ραμαζανιού)
10 Αυγούστου – επιστροφή στην UTC+1 (τέλος του Ραμαζανιού)
Ωστόσο, το Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου η κυβέρνηση ανακοίνωσε αλλαγή στην πολιτική, μεταφέροντας την αλλαγή της ώρας από την τελευταία Κυριακή του Σεπτεμβρίου (επόμενη ημέρα) στην τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου (27 Οκτωβρίου). Την ίδια στιγμή, η αρχή της θερινής ώρας μετακινήθηκε στην τελευταία Κυριακή του Μαρτίου (30 Μαρτίου 2014). Ως συνήθως, η αλλαγή στην θερινή ώρα (UTC+1) λάμβανε χώρα στις 02:00 και η επιστροφή στη χειμερινή ώρα (UTC) λάμβανε χώρα στις 03:00.
2018: Αποφασίστηκε η αλλαγή σε μόνιμη θερινή ώρα: Στις 26 Οκτωβρίου κυβερνητικό διάταγμα άλλαξε την μετατόπιση UTC για την Ζώνη Ώρας Μαρόκου. Τώρα η Ζώνη Ώρας Μαρόκου χρησιμοποιεί την UTC+01:00 όλο το χρόνο. αλλά στην πραγματικότητα το διάταγμα επιβάλλει μόνιμη θερινή ώρα.
Παραπομπές
Θερινή ώρα ανά χώρα
Μαρόκο
|
100697
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%BF%20%CF%80%CE%BB%CE%B7%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%CE%BC%CE%AC%CF%87%CE%B7%CF%82
|
Κέντρο πληροφοριών μάχης
|
Ως Κέντρο Πληροφοριών Μάχης (ΚΠΜ) (Combat Information Centre - CIC) ονομάζεται ιδιαίτερος χώρος - αίθουσα των πολεμικών πλοίων των λεγομένων γραμμής ή μαχίμων, από το οποίο και πραγματοποιείται η διακυβέρνηση του πλοίου.
Ο χώρος-αίθουσα αυτός είναι συνηθέστερα στο μεσόστεγο του πλοίου, κάτω από τη γέφυρα και εσωτερικά, προφυλασσόμενος πολλές φορές και από ιδιαίτερη θωράκιση. Σ΄ αυτόν τον χώρο υφίστανται όλες οι ηλεκτρονικές συσκευές δέκτες ραντάρ, ηχοβολιστικών, ραδιοεντοπισμών κατευθυντήρων, συνεννόησης και κάθε άλλη ναυτιλιακή συσκευή, και ναυτιλιακό βοήθημα (χάρτες, βιβλία κ.λπ.) με τις οποίες και παρακολουθείται η εξέλιξη της όποιας αναληφθείσας επιχείρησης. Σ΄ αυτόν τον χώρο γίνονται οι υποτυπώσεις στόχων και παρακολούθησης της πορείας αυτών καθώς και αυτού τούτου του πλοίου. Το άριστο της απόδοσης ενός τέτοιου κέντρου είναι να καταστήσει την δια της απ΄ ευθείας όρασης την εικόνα του ορίζοντα και του πέριξ χώρου περιττή.
Με άλλα λόγια το κέντρο πληροφοριών μάχης είναι η επιχειρησιακή καρδιά του πολεμικού πλοίου και είναι αντίστοιχη με την αίθουσα των επιχειρήσεων των επιτελείων.
Τέτοιο κέντρο έχουν μόνιμα όλοι οι τύποι πολεμικών πλοίων, πλην των βοηθητικών όπου η διακυβέρνηση του πλοίου συνεχίζεται απρόσκοπτα έναντι εχθρικών προσβολών. Από το χώρο αυτό ο κυβερνήτης δίνει τις διάφορες εντολές ναυτιλίας - κατεύθυνσης, προσβολών κ.λπ.
Επίσης τέτοιες αίθουσες χώροι δημιουργούνται και στα επίτακτα πλοία ανάλογα του είδους της αναληφθείσας επιχείρησης.
Πολεμικό ναυτικό
|
638647
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B9%20%CE%A3%CE%B5%CF%81%CF%81%CF%8E%CE%BD
|
Χιονοχώρι Σερρών
|
Το Χιονοχώρι είναι οικισμός του Δήμου Σερρών της περιφερειακής ενότητας Σερρών. Υπάγεται στην δημοτική κοινότητα Οινούσσας του δήμου Σερρών. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001 είχε 63 κατοίκους, ενώ στην απογραφή του 2011 ήταν ακατοίκητο.
Η παλαιά του ονομασία είναι Καρλή Κιόι. Στις 12/3/1928 μετονομάστηκε σε Χιονόχωρον. Χιονοχώριον είναι παραλλαγή της νέας του ονομασίας.
Παραπομπές
Χωριά του νομού Σερρών
Δήμος Σερρών
|
774012
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CE%8A%CF%83%CE%B7%CF%82
|
Ιωάννης Ίσης
|
Ο Ιωάννης Ίσης (άκμασε 1221–36) ήταν ανώτερος στρατιωτικός διοικητής της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας, με τον βαθμό του πρωτοστράτορα.
Καταγράφεται για πρώτη φορά σε χρυσόβουλο, που εκδόθηκε το 1221 από τον Θεόδωρο Α΄ Λάσκαρη Ρωμαίο Αυτοκράτορα στη Νίκαια για τη μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στην Πάτμο. Στη συνέχεια αναφέρεται από τον Γεώργιο Ακροπολίτη περί το 1224, όταν οι κάτοικοι της Αδριανούπολης έστειλαν απεσταλμένους στη Νίκαια, καλώντας τον Αυτοκράτορα Ιωάννη Γ΄ Βατάτζη να τους απελευθερώσει από τη Λατινική κυριαρχία. Ο Βατάτζης έστειλε τον Ίση και τον Ιωάννη Καμμύτζη, ως επικεφαλής στρατού. Η πόλη καταλήφθηκε εύκολα, αλλά αμέσως μετά στα τέλη του 1224 ή στις αρχές του 1225 εμφανίστηκε ενώπιον της πόλης ο Θεόδωρος Κομνηνός Δούκας ηγεμόνας της Ηπείρου, αντίπαλος του Βατάτζη, που διεκδικούσε και τον αυτοκρατορικό τίτλο. Ο Θεόδωρος κατάφερε να κερδίσει τους κατοίκους, έτσι ο Ίσης και ο Καμμύτζης συμφώνησαν να εγκαταλείψουν την πόλη με την εγγύηση της ασφαλούς διέλευσης. Η Ίσης αναφέρεται για τελευταία φορά σε άλλο έγγραφο το 1236.
Βιβλιογραφικές αναφορές
Πηγές
Guilland, Rodolphe (1967). «Le Protostrator». Recherches sur les institutions byzantines [Studies on the Byzantine Institutions]. Berliner byzantinische Arbeiten 35 (στα γαλλικά). τ. Α΄. Berlin and Amsterdam: Akademie-Verlag & Adolf M. Hakkert. σσ. 478–497. OCLC 878894516.
Πρωτοστράτορες
Πρόσωπα της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας
Βυζαντινοί στρατηγοί
Βυζαντινοί του 13ου αιώνα
|
766595
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%83%CE%AC%CF%87
|
Κερμανσάχ
|
Η Κερμανσάχ (περσικά: کرشمشا· κουρδικά: کرماشان), επίσης γνωστή ως Κερμᾱσᾱν, είναι η πρωτεύουσα της επαρχίας Κερμανσάχ, η οποία βρίσκεται 525 χιλιόμετρα από την Τεχεράνη στο δυτικό τμήμα του Ιράν. Σύμφωνα με την απογραφή του 2016, ο πληθυσμός της είναι 946.681 κάτοικοι (εκτίμηση του 2021 αναφέρει 1.047.000 κατοίκους). Η πλειοψηφία του πληθυσμού της Κερμανσάχ μιλάει Νότια Κουρδικά, και η πόλη είναι η μεγαλύτερη κουρδόφωνη πόλη στο Ιράν. Η Κερμανσάχ έχει ήπιο και ορεινό κλίμα. Οι περισσότεροι από τους κατοίκους της Κερμανσάχ είναι Σιίτες Μουσουλμάνοι, αλλά υπάρχουν και ορισμένοι Σουνίτες και ακόλουθοι του Γιαρσανισμού.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πόλεις του Ιράν
|
623531
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B1%CF%81%CE%BD%CE%AC%CE%B2%CE%B1%CE%B6%CE%BF%CF%82%20%CE%93%CE%84%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A6%CF%81%CF%85%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Φαρνάβαζος Γ΄ της Φρυγίας
|
Ο Φαρνάβαζος Γ΄ (π. 370 - μετά το 320 π.Χ.) από τη Δυναστεία των Φαρνακιδών ήταν Πέρσης σατράπης της Φρυγίας, που πολέμησε τον Αλέξανδρο Γ΄ τον Μεγάλο.
Βιογραφία
Ήταν γιος τού Αρτάβαζου Β΄ σατράπη της Ελλησποντικής Φρυγίας και μίας γυναίκας από τη Ρόδο, αδελφής των Μέμνονα και Μέντορα, στρατηγών.
O πατέρας του, με τη συνδρομή τού Μέμνονα και των μισθοφόρων του, εξεγέρθηκε εναντίον τού Αρταξέρξη Γ΄ το 358 π.Χ.. Όταν το κίνημα απέτυχε, κατέφυγαν με τις οικογένειές τους στην Αυλή της Πέλλας τού Φιλίππου Β΄ της Μακεδονίας (βασ. 360-336 π.Χ.). Έμειναν εκεί το διάστημα 352-342 και συνάντησαν τον νεαρό Αλέξανδρο Γ΄.
Όταν τους επετράπη να επιστρέψουν το 343 π.Χ., ο Μέμνων και ο Φαρνάβαζος Γ΄ ανέλαβαν τον Περσικό στόλο στο Αιγαίο το 334 π.Χ..
Ο πόλεμος εναντίον τού Αλεξάνδρου Γ΄
Όταν ο Αλέξανδρος Γ΄ εισέβαλε στην Περσική αυτοκρατορία, ο Μέμνων αμύνθηκε την στρατηγικά σημαντική πόλη της Αλικαρνασσού. Ο Μακεδόνας βασιλιάς την πολιόρκησε και ο Μέμνων ζήτησε ενισχύσεις και τις έλαβε. Έτσι οι Πέρσες της πόλης ανασυντάχθηκαν, παρέδωσαν όμως τελικά την πόλη στις αρχές τού 333 π.Χ..
Ο Μέμνων και ο Φαρνάβαζος Γ΄ τότε κατεύθυναν τη στρατηγική τους στο να διασπάσουν τη γραμμή τροφοδοσίας τού Αλεξάνδρου Γ΄, καταλαμβάνοντας τα νησιά κοντά στον Ελλήσποντο και στο να υποδαυλίσουν εξέγερση στη νότιο Ελλάδα. Είχαν στόλο από 300 πλοία, Φοινικικά, Αιγυπτιακά και Κυπριακά· χιλιάδες Έλληνες μισθοφόρους και τεράστιες ποσότητες αργύρου και χρυσού.
Υποστήριξη τού Άγιδος Γ΄ της Σπάρτης εναντίον τού Αλεξάνδρου Γ΄
Περίπου την ίδια στιγμή ο Άγις Γ΄ της Σπάρτης και ο πολιτικός Δημοσθένης της Αθήνας οργάνωσαν δυνάμεις για να ελευθερώσουν τις πόλεις τους από τους Μακεδόνες. Το φθινόπωρο τού 333 π.Χ. ο Άγις Γ΄ συνάντησε τον Φαρνάναζο Γ΄ και τον Αυτοφραδάτη κάπου στο Αιγαίο και τους εμφάνισε τα σχέδιά του για έναν πόλεμο εναντίον τού Αλεξάνδρου Γ΄ στην ίδια την Ελλάδα. Οι Πέρσες συμφώνησαν να τον υποστηρίξουν με 30 τάλαντα και 10 πλοία. Ο Άγις Γ΄ προσέλαβε τους Έλληνες μισθοφόρους, που επέζησαν της μάχης της Ισσού, όπου είχαν υπηρετήσει στον Περσικό στρατό· ήταν 8.000 απόμαχοι.
Ο Μέμνων και ο Φαρνάβαζος Γ΄ κατέλαβαν την Κω και τη Χίο, αλλά όταν πολιόρκησαν τη Μυτιλήνη, ο Μέμνων ασθένησε από πυρετό και απεβίωσε. Ο Φαρνάβαζος Γ΄ ανέλαβε τον έλεγχο των περσικών δυνάμεων στο Αιγαίο, βοηθούμενος από τον Αυτοφραδάτη. Κατέλαβαν τη Μυτιλήνη και την Τένεδο, νησί που τους έδωσε τον έλεγχο τού Ελλησπόντου.
Ο Φαρνάβαζος Γ΄ απείλησε την τροφοδοσία τού Αλεξάνδρου Γ΄ με την ίδρυση ενός φρουρίου κοντά στην Αλικαρνασσό, που έκανε το λιμάνι της απρόσιτο. Κατέλαβε τη Σαμοθράκη, τη Σίφνο και την Άνδρο, ενώ συνέλαβε όλα τα ελληνικά πλοία τροφοδοσίας.
Όμως τον Νοέμβριο τού 333 π.Χ. ο Δαρείος Γ΄ είχε χάσει την αποφασιστική μάχη της Ισσού. Ο Φαρνάβαζος Γ΄ γινόταν ολοένα πιο απομονωμένος: ο Άγις Γ΄ αποσύρθηκε της εξέγερσης· οι κάτοικοι των νησιών που είχε καταλάβει ο Φαρνάβαζος Γ΄, εξεγέρθηκαν· πολλοί στρατιώτες του λιποτάκτησαν. Ο πολύ μειωμένος στόλος του νικήθηκε κοντά στη Χίο και ο ίδιος συνελήφθη. Καθώς τον οδηγούσαν στον Αλέξανδρο Γ΄, δραπέτευσε και πήγε στην Κω.
Μετέπειτα ζωή
Δεν γνωρίζουμε τι απέγινε μετά· υπάρχει κενό στις ιστορικές πηγές. Εκτιμούμε, ότι τελικά υποτάθηκε στον Μακεδόνα στρατηλάτη, καθώς το 324 π.Χ. η αδελφή του Αρτονίς δόθηκε ως σύζυγος στον Ευμένη τον Καρδιανό από τον Αλέξανδρο Γ΄, η αδελφή του Αρτακάμα στον Πτολεμαίο Α΄ και τη Βαρσίνη έλαβε ο ίδιος ο Μακεδόνας βασιλιάς. Αυτά αναφέρει ο Πλούταρχος στον Βίο τού Ευμένη.
Το 321 π.Χ. βρίσκουμε τον Φαρνάβαζο Γ΄ να διοικεί μοίρα τού ιππικού για τον Ευμένη στη μάχη τού Ελλησπόντου, στην οποία νίκησε τον Κρατερό και τον Νεοπτόλεμο. Αυτά αναφέρει ο Πλούταρχος στον Βίο τού Ευμένη.
Πηγές
Arrian, Campaigns of Alexander,p.125
Peter Green, Alexander of Macedon, 356-323 B.C.: a historical biography, 1974, p.254.
Arrian, vii. 4; Plutarch, Parallel Lives, "Eumenes", 7; Diodorus Siculus, Bibliotheca, xviii. 30-32
Plutarch: Life of Eumenes - translation.
Δυναστεία των Φαρνακιδών
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.