id
stringlengths 2
6
| url
stringlengths 32
489
| title
stringlengths 1
87
| text
stringlengths 18
168k
|
|---|---|---|---|
386338
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%AD%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BF%20%CE%A7%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CF%89%CE%BD
|
Θέρισο Χανίων
|
Το Θέρισο (παλαιότερα αναφερόταν και ως η Θέρισσος) είναι ιστορικό χωριό του δήμου Χανίων του ομώνυμου νομού της Κρήτης που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στα διάφορα επαναστατικά κινήματα της Κρήτης του 19ου αιώνα, ενώ από αυτό έλαβε την ονομασία του το 1905 το ομώνυμο κίνημα εναντίον της αρμοστείας του πρίγκιπα Γεωργίου. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της απογραφής του 2011, ο πληθυσμός του οικισμού ανέρχεται σε 113 κατοίκους.
Τοποθεσία
Το Θέρισο είναι κτισμένο στους βορειοδυτικούς πρόποδες των Λευκών Ορέων σε υψόμετρο 580 μέτρων, στο νότιο τμήμα της δημοτικής ενότητας Θερίσου. Βρίσκεται 16 χλμ νότια της πόλης των Χανίων. Πλησίον του χωριού βρίσκεται το φαράγγι «Ελευθέριος Βενιζέλος» (ή φαράγγι του Θέρισου), με συνολικό μήκος 6 χλμ.
Ιστορία
Από τις αρχές του 19ου αιώνα και έπειτα, λόγω της φυσικής οχυρής του θέσης, το Θέρισο αποτέλεσε σημαντικό κέντρο διαφόρων επαναστατικών κινημάτων της Κρήτης. Κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821, το χωριό έγινε πεδίο σκληρών μαχών μεταξύ των Ελλήνων επαναστατών και των οθωμανικών στρατευμάτων. Μάλιστα, τόσο τον Αύγουστο του 1821 όσο και τον Αύγουστο του 1822 καταστράφηκε, αρχικά από δυνάμεις Τουρκοκρητικών και έπειτα από τον αιγυπτιακό στρατό. Κατά τον Άγγλο περιηγητή Robert Pashley, που επισκέφτηκε την Κρήτη το 1834, στο Θέρισο ζούσαν 82 οικογένειες, εκ των οποίων οι 80 ήταν χριστιανικές και οι δύο μουσουλμανικές. Στο Θέρισο υπάρχουν επίσης δύο μουσεία: πρώτο χρονολογικά είναι το ιδρυμένο το 1985, Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο που λειτουργεί κατά την καλοκαιρινή περίοδο και στεγάζεται στο κτίριο που χρησίμευσε ως αρχηγείο της επανάστασης του 1905. Μεταξύ άλλων εκτίθενται όπλα, έγγραφα, φωτογραφικό υλικό καθώς και προσωπικά αντικείμενα του Ελευθερίου Βενιζέλου. Παράλληλα, το 2003 εγκαινιάστηκε το τοπικό Μουσείο Εθνικής Αντίστασης, το οποίο διαθέτει όπλα, αντικείμενα αγωνιστών, αποκόμματα εφημερίδων και άλλα εκθέματα σχετικά με την περίοδο 1941 - 1945.
Απογραφές πληθυσμού
Κλίμα
Εικόνες του Θερίσου
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Βασίλειον της Ελλάδος, Υπουργείον Εθνικής Οικονομίας, Διεύθυνσις Στατιστικής, Απαρίθμησις των κατοίκων των νέων επαρχιών της Ελλάδος του έτους 1913.
Σύγχρονος Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, έκδοσις πέμπτη εκσυγχρονισμένη δια συμπληρώματος κατά τόμον, τόμος 12.
Γιάννη Καψάλη, Η επανάσταση του Θέρισου, Δωρικός, Αθήνα 1987.
Εμμ. Σ. Λαμπρινάκη, Γεωγραφία της Κρήτης, Τύποις Στυλ. Εμμ. Καλαϊζάκη, Ρέθυμνα, 1890.
Ιωάννου Π. Λιονή, Απομνημονεύματα Παρθενίου Περίδου - Η Κρητική Επανάστασις του 1866, Εκ του Τυπογραφείου Παρασκευά Λεώνη, Εν Αθήναις, 1900.
Στέφανος Ξανθουδίδης, Επίτομος ιστορία της Κρήτης - Από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι των καθ' ημάς, Ελληνική Εκδοτική Εταιρεία, Εν Αθήναις, 1909.
Μιχαήλ Σταματελάτος - Φωτεινή Βαμβά Σταματελάτου, Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδας, ΤΑ ΝΕΑ, Α' τόμος 2012.
Νικολάου Σ. Ψύχα, Επαναστατική εικών των Δυτικών της Κρήτης διαμερισμάτων, ή ανασκευή χωρίων τινών της περιγραφουσης τον Εθνικόν Αγώνα της Κρήτης κατά των Τούρκων. πραγματείας του καθηγητού Μενδελσώνος Βαρθόλδου, Εκ του τυπογραφείου Νικήτα Πάσσαρη, Αθήνησι, 1870.
Xan Fielding, The Stronghold - Four Seasons in the White Mountains of Crete, Paul Dry Books, 2013.
Συλλογικό έργο, Θεμέλιον - 24 μελέτες για τον δάσκαλο Πέτρο Θέμελη από τους μαθητές και τους συνεργάτες του, Εταιρεία Μεσσηνιακών Αρχαιολογικών Σπουδών, Αθήνα 2013.
Συλλογικό έργο, Ιστορία Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τόμος ΙΓ', 1977.
Συλλογικό έργο, Ιστορία της Αντίστασης 1940 - 45, εκδόσεις Αυλός, τόμος 5ος, 1979.
Συλλογικό έργο, Κρήτης Ανθρωπογεωγραφία, μέρος δεύτερο, Ένθετο εφημερίδας Πατρίς, Ιανουάριος 2008.
Συλλογικό έργο, Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα 13 - Η ελληνική αντεπίθεση στη Μακεδονία ( 1905 - 1906 ) - 100 έγγραφα από το αρχείο του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδος, Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα, Θεσσαλονίκη 1997.
Χωριά του νομού Χανίων
|
640057
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%87%CE%AD%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82-%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%85%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%9D%CE%AD%CE%B2%CE%B9%CF%82
|
Σχέσεις Ελλάδας-Αγίου Χριστοφόρου και Νέβις
|
Οι σχέσεις Ελλάδας-Αγίου Χριστόφορου και Νέβις αναφέρονται στις διμερείς σχέσεις μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Ομοσπονδίας του Αγίου Χριστόφορου και Νέβις.
Επισκόπηση
Η Ελληνική Δημοκρατία και η Ομοσπονδία του Αγίου Χριστόφορου και Νέβις έχουν πλήρως ανεπτυγμένες διπλωματικές σχέσεις. Σύμφωνα με το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών είναι άριστες και οι δύο χώρες έχουν θαυμάσια συνεργασία. Σε επίπεδο διεθνών οργανισμών, ο Άγιος Χριστόφορος και Νέβις υποστηρίζει συχνά ελληνικές προτάσεις και αντίστροφα.
Σύμφωνα με πληροφορίες της Πρεσβείας της Ελληνικής Δημοκρατίας στη Βενεζουέλα, στον Άγιο Χριστόφορο και Νέβις δεν υπάρχει ελληνική κοινότητα και κανένας Έλληνας δεν ζει σε αυτή τη χώρα. Προηγουμένως η Ελλάδα είχε προσφέρει ανθρωπιστική βοήθεια στον Άγιο Χριστόφορο και Νέβις κατά τη διάρκεια ενός τυφώνα που χτύπησε το κρατίδιο.
Οι πολίτες του Αγίου Χριστοφόρου και Νέβις, που επιθυμούν να ταξιδέψουν στην Ελλάδα δεν χρειάζονται θεώρηση για να το κάνουν. Οι πολίτες της Ελλάδας που επιθυμούν να ταξιδέψουν στον Άγιο Χριστόφορο και Νέβις μπορούν να παραμείνουν στη χώρα χωρίς θεώρηση μέχρι 90 ημέρες .
Διπλωματικές αποστολές
Η Ελλάδα δεν εκπροσωπείται άμεσα στον Άγιο Χριστόφορο και Νέβις. Η πρεσβεία της Ελλάδας στο Καράκας της Βενεζουέλας εκπροσωπεί την Ελλάδα στη Βενεζουέλα, τον Άγιο Χριστόφορο και Νέβις και άλλες χώρες.
Ο Άγιος Χριστόφορος και Νέβις δεν εκπροσωπείται στην Ελλάδα.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Άγιος Χριστόφορος και Νέβις, δικτυακός τόπος του Υπουργείου Εξωτερικών
Παραπομπές
Αγιος Χριστοφορος
Πολιτική του Αγίου Χριστόφορου και Νέβις
|
631209
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%BC%CE%AD%CE%BD
|
Ντολμέν
|
Το ντολμέν είναι τύπος μεγαλιθικού μνημείου, που αποτελείται από δύο ή περισσότερα κάθετα μενίρ, που στηρίζουν μία ή περισσότερες μεγάλες επίπεδες οριζόντιες λίθινες πλάκες και σχηματίζουν τους τοίχους ενός νεκρικού θαλάμου. Τα περισσότερα χρονολογούνται από τη Νεολιθική περίοδο (4000-3000 π.Χ.) και μερικές φορές είναι σκεπασμένα με γη ή μικρότερες πέτρες και σχηματίζουν έναν τύμβο. Μικρότερες πέτρες μπορεί να είναι σφηνωμένες μεταξύ της οριζόντιας πλάκας και των ογκολίθων υποστήριξης ώστε να επιτευχθεί επίπεδη εμφάνιση. Σε πολλές περιπτώσεις, ο τύμβος δεν υπάρχει πλέον, αφήνοντας άθικτη μόνο την πέτρινη κατασκευή.
Η είσοδος στους νεκρικούς θαλάμους, που περιλάμβαναν αρκετούς νεκρούς, γινόταν μέσω ενός διαδρόμου, ο οποίος σφραγιζόταν μετά την τελετή.
Παραμένει ασαφές πότε, γιατί και από ποιον έγιναν τα πρώτα ντολμέν. Τα παλαιότερα γνωστά βρίσκονται στη Δυτική Ευρώπη, και χρονολογούνται από πριν από 7.000 χρόνια. Οι αρχαιολόγοι δεν γνωρίζουν ακόμη ποιοι ανήγειραν αυτά τα ντολμέν, γεγονός που καθιστά δύσκολο να καταλάβουμε γιατί τα έκαναν. Γενικά όλα θεωρούνται τάφοι ή νεκρικοί θάλαμοι, παρά την απουσία σαφών αποδείξεων γι’ αυτό. Ανθρώπινα ίχνη, που μερικές φορές συνοδεύονται από κτερίσματα, έχουν εντοπιστεί μέσα ή κοντά στα ντολμέν, τα οποία είναι επιστημονικά χρονολογημένα με Ραδιοχρονολόγηση άνθρακα-14. Ωστόσο, ήταν αδύνατο να αποδειχθεί ότι αυτά τα απομεινάρια χρονολογούνται από τη στιγμή που οι πέτρες αρχικά τοποθετήθηκαν στη θέση τους.
Ετυμολογία
Η γαλλική λέξη dolmen προήλθε από την κελτική λέξη taol/tol που σημαίνει τραπέζι και men/maen που σημαίνει πέτρα,λίθος.
Τύποι
Υπάρχουν τρεις βασικοί τύποι ντολμέν. Κάθε μείζων τύπος μπορεί να διαιρεθεί σε τοπικές παραλλαγές που χαρακτηρίζουν ένα συγκεκριμένο τύπο Νεολιθικού πολιτισμού.
Τα απλά ντολμέν, όπου ο θάλαμος ανοίγει κατευθείαν προς τα έξω. Συνήθως αποτελούνται από δύο έως τρεις ορθοστάτες και μια οριζόντια πλάκα.
Τα ντολμέν με διάδρομο, όπου η είσοδος του θαλάμου επικοινωνεί με το εξωτερικό μέσω μίας διόδου, πολύ διαφορετικών διαστάσεων.
Τα ντολμέν με στεγασμένο διάδρομο, που χαρακτηρίζονται από πολύ επιμήκη θάλαμο με δίοδο προς το εξωτερικό.
Τοποθεσία
Ντολμέν έχουν βρεθεί στην Ευρώπη, από την Ιρλανδία έως τον Καύκασο, με τα περισσότερα στις ακτές του Ατλαντικού Ωκεανού. Επίσης στην Ασία, κυρίως στην Ινδία, και στη Βόρεια Αφρική. Υπάρχουν ακόμη και στην Ελλάδα, τα Μεγαλιθικά μνημεία της Θράκης, αλλά είναι ανεξερεύνητα.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Το μεγαλιθικό τόξο της Μαύρης Θάλασσας (ελληνικά)
Το Μυστήριο των Ντολμέν—Γιατί, Πότε και Πώς;
Παραπομπές
Μεγαλιθικά μνημεία
Βρετάνη
|
463282
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B1%CF%82%20%CE%92%CE%BF%CE%BB%CF%86-%CE%A1%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%AD
|
Αστέρας Βολφ-Ραγιέ
|
Οι αστέρες Βολφ-Ραγιέ (Wolf-Rayet ή WR) ανήκουν στην κατηγορία των μεταβλητών αστέρων. Χαρακτηρίζονται από μεγάλη λαμπρότητα, που φθάνει σε απόλυτο οπτικό μέγεθος έως σχεδόν –8, «θηριώδεις» σε ταχύτητα και εκροή μάζας αστρικούς ανέμους, θερμοκρασία στην επιφάνεια 30.000 έως 50.000 Κ, και ατμόσφαιρα σχετικώς πτωχή σε υδρογόνο, αλλά πλούσια σε ήλιο, άνθρακα και άζωτο.
Ιστορικό της ανακαλύψεως
Στο 1867 οι Γάλλοι αστρονόμοι Σαρλ Βολφ (Charles Wolf) και Ζωρζ Ραγιέ (George Rayet),
χρησιμοποιώντας το 40 εκατοστών τηλεσκόπιο του Αστεροσκοπείου του Παρισιού, ανακάλυψαν τρεις αστέρες στον αστερισμό Κύκνο, οι οποίοι παρουσίαζαν στο φάσμα τους πλατιές λωρίδες εκπομπής. Οι περισσότεροι αστέρες εμφανίζουν γραμμές ή ζώνες απορροφήσεως στα φάσματά τους, που οφείλονται στα υπερκείμενα στρώματα αερίων. Έτσι οι νεοανακαλυφθέντες αστέρες προκάλεσαν το ενδιαφέρον των επιστημόνων. Η φύση των ζωνών εκπομπής του φάσματος παρέμενε μυστήριο, ώσπου το 1929, ερμηνεύτηκαν μέσω του φαινομένου Ντόππλερ. Δηλαδή, οι αστέρες Βολφ-Ρεγιέ εκτοξεύουν ύλη στο διάστημα με ταχύτητες που φθάνουν τα 2.500 έως και 3.000 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο, και με ρυθμό που φθάνει τις 10.000 ηλιακές μάζες ανά έτος.
Η πιο αποδεκτή υπόθεση για την προέλευση των αστέρων Wolf-Rayet, συνιστά ότι πρόκειται για πολύ μεγάλης μάζας αστέρες, οι οποίοι έχασαν την ατμόσφαιρά τους κατά την εξελικτική τους διαδικασία. Η έλλειψη της ατμόσφαιρας μας επιτρέπει να παρατηρήσουμε τις κεντρικές περιοχές, όπου οι θερμοπυρηνικές αντιδράσεις έχουν τροποποιήσει σε μεγάλο βαθμό τη χημική σύνθεση. Το υδρογόνο έχει μετατραπεί σε ήλιο, άνθρακα και άζωτο. Έτσι, οι αστέρες Wolf-Rayet έχουν περιέλθει στη φάση της συντήξεως του ηλίου, με θερμοκρασία στο κέντρο της τάξεως των 100 εκατομμυρίων βαθμών Κέλβιν. Η φάση αυτή υπολογίζεται ότι διαρκεί λίγα εκατομμύρια έτη.
Σχηματισμός αστέρων WR σε ένα διπλό αστρικό σύστημα
Ένα αστέρας Wolf-Rayet μπορεί να σχηματιστεί από διπλό αστρικό σύστημα μεγάλης μάζας. Η τροχιακή περίοδος των συστημάτων αυτών ανέρχεται σε λίγες ημέρες. Οι μάζες των αστέρων του διαγράμματος είναι π.χ. 20 και 8 ηλιακές μάζες αντιστοίχως. Η φάση της συντήξεως του υδρογόνου αυξάνει τον αστρικό άνεμο. Μέρος του ανέμου αυτού περνά στον δεύτερο αστέρα μέσω του εσωτερικού σημείου Λαγκράνζ. Στο τέλος της φάσεως αυτής, 6 εκατομμύρια έτη αργότερα, τα εξωτερικά στρώματα του μαζικού αστέρα έχουν εξαντληθεί και έχουν υπερκαλύψει τον λοβό Roche. Η μεταφορά της ύλης προς τον δευτερεύοντα αστέρα συνεχίζεται για 20.000 έτη ακόμη, ώσπου η μάζα του αυξάνει στις 22,6 φορές τη μάζα του Ήλιου. Τώρα ο κύριος αστέρας, έχοντας μόνο 5,4 ηλιακές μάζες, έχει χάσει τον πλούσιο σε υδρογόνο φλοιό του και αποκαλύπτει τον πλούσιο σε ήλιο πυρήνα του. Μετατρέπεται έτσι σε αστέρα Wolf-Rayet. Ο αστέρας αυτό είναι πολύ πιο φωτεινός από έναν αστέρα με εξωτερικό φλοιό από υδρογόνο της ίδιας μάζας. Η φάση Wolf-Rayet μπορεί να διαρκέσει ως 580.000 έτη. Στη συνέχεια ο κύριος αστέρας θα καταλήξει σε υπερκαινοφανή. Η κατάρρευση του πυρήνα του θα σχηματίσει έναν αστέρα νετρονίων ή μία μαύρη τρύπα. Είναι πιθανόν ότι κατά την έκρηξη το διπλό σύστημα θα διαλυθεί. Εν πάση περιπτώσει η έκρηξη του υπερκαινοφανούς θα αλλάξει τις τροχιές δραστικά. Ο δευτερεύων αστέρας θα συνεχίσει τη φάση της συντήξεως του υδρογόνου παράγοντας όλο και ισχυρότερο αστρικό άνεμο. Το υλικό αυτό, επιταχυνόμενο προς τον αστέρα νετρονίων (ή τη μαύρη τρύπα), θα προκαλέσει την εκπομπή ακτίνων Χ. Θα γεμίσει τον λοβό Roche και θα αρχίσει η μεταφορά της ύλης προς την αντίθετη τώρα κατεύθυνση. Αφού εξαντλήσει τα καύσιμά του σε υδρογόνο, θα αποκαλύψει τον πυρήνα ηλίου. Με την ολοκλήρωση της μεταφοράς ύλης το σύστημα εμφανίζεται στον παρατηρητή ως ενιαίος αστέρας Wolf-Rayet. Τα χαρακτηριστικά του αρχικού διπλού συστήματος έχουν πλέον αλλάξει. Η τροχιακή περίοδος είναι λίγες μόνον ώρες, ένα μεγάλο ποσοστό της μάζας έχει αποβληθεί και τα μέλη του συστήματος περιβάλλονται από έναν κοινό αέριο φλοιό.
Τώρα, μία άλλη εκπομπή ακτίνων Χ αρχίζει από τον δευτερεύοντα αστέρα, ο οποίος θα καταλήξει σε υπερκαινοφανή ή αστέρα νετρονίων. Το σύστημα δυνητικά θα μπορούσε να καταστραφεί. Οι δύο αστέρες νετρονίων ή θα έπαυαν να συνδέονται βαρυτικά ή ο κύριος αστέρας νετρονίων θα απορροφούσε τον συνοδό του αστέρα ηλίου, σε έναν και μοναδικό αστέρα νετρονίων.
Αυτή είναι μια απλοποιημένη περιγραφή ενός μαζικού διπλού αστρικού συστήματος, αλλά εξηγεί τα σπουδαιότερα παρατηρησιακά δεδομένα: την ύπαρξη των αστέρων Wolf-Rayet και τις διπλές πηγές ακτίνων Χ
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Βολφ-Ραγιε
|
32862
|
https://el.wikipedia.org/wiki/ECDIS
|
ECDIS
|
Το ECDIS (Electronic Chart Display and Information Systems, ελλ. Ηλεκτρονικά Συστήματα Απεικόνισης Χαρτών και Πληροφοριών) είναι συνδυασμός πολλών διαφορετικών ναυτιλιακών βοηθημάτων, συσκευών και οργάνων (ηλεκτρονικοί χάρτες ναυσιπλοΐας, RADAR/ARPA, ανεμόμετρο, Γυροσκόπιο, GPS, πυξίδα, βυθόμετρο) σε μια κεντρική οθόνη από όπου μπορεί να παρακολουθείται πλήρως ο πλους και να ρυθμίζονται τα στοιχεία του. Η άμεση απεικόνιση στην οθόνη του συστήματος όλων των βασικών στοιχείων του πλου (στίγμα, πορείες, ταχύτητες, αληθής και σχετική κίνηση στόχων) μειώνει σημαντικά την ένταση εργασίας στη γέφυρα και συμβάλλει στην ασφάλεια της ναυσιπλοΐας, παρέχοντας τη δυνατότητα λήψεως άμεσων και σωστών αποφάσεων.
Η χρήση ECDIS θεσμοθετήθηκε από τον Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό (ΙΜΟ) το 1995. Έκτοτε, οι έντυποι χάρτες και τα υπόλοιπα παραδοσιακά εργαλεία του ναυτιλλόμενου αντικαθίστανται σταδιακά από
τα Συστήματα Ηλεκτρονικού Χάρτη.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
ECDIS – Πότε και πού;
ECDIS: οδηγίες για σωστή χρήση στα πλοία
John Wilson, Οι επιπτώσεις της τεχνολογίας στη ναυτιλία
Αθανάσιος Παλληκάρης, Συστήματα ηλεκτρονικού χάρτη
Ναυτιλιακά βοηθήματα
|
624446
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%BD%CE%B9%CE%BA%20%CE%A1%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B1
|
Ρούντνικ Ράντουσα
|
Το Ρούντνικ Ράντουσα (, ) είναι ένα χωριό στον Δήμο Σαράι, στα Σκόπια, στη Βόρεια Μακεδονία.
Δημογραφία
Σύμφωνα με την απογραφή του 2002, το χωριό είχε πληθυσμό 211 κατοίκους.
Οι εθνοτικές ομάδες του χωριού περιλαμβάνουν:
Αλβανοί 138
Ρομά 58
Σλαβομακεδόνες 11
Άλλοι 4
Παραπομπές
Χωριά Δήμου Σαράι
Χωριά της Βόρειας Μακεδονίας
|
748816
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%83%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%A6%CE%BB%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%BD%CF%84%CE%B1
|
Ισπανική Φλόριντα
|
Η Ισπανική Φλόριντα (ισπανικά: La Florida) ήταν η πρώτη μεγάλη ευρωπαϊκή αποικία στη Βόρεια Αμερική, κατά τη διάρκεια της Εποχής των Ανακαλύψεων. Ως απόρροια του Ισπανικού Αποικισμού της Αμερικής, η Φλόριντα αποτέλεσε μέρος του Γενικού Καπετανάτου της Κούβας, της Αντιβασιλείας της Νέας Ισπανίας και της Ισπανικής Αυτοκρατορίας. Παρόλο που τα σύνορά της δεν καθορίστηκαν ποτέ σαφώς ή επίσημα, η έκτασή της ήταν αρχικά πολύ μεγαλύτερη από τη σημερινή Πολιτεία της Φλόριντα, εκτεινόμενη σε μεγάλο μέρος των σημερινών νοτιοανατολικών Ηνωμένων Πολιτειών. Περιλάμβανε δηλαδή τμήματα της Γεωργίας, της Αλαμπάμα, του Μισισιπή, της Βόρειας και Νότιας Καρολίνας και της Λουιζιάνας. Η αξίωση της Ισπανίας σε αυτή την αχανή περιοχή βασίστηκε σε αρκετές αποστολές που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του 16ου αιώνα. Μια σειρά από αποστολές, οικισμοί και μικρά φρούρια δημιουργήθηκαν τον 16ο και σε μικρότερο βαθμό τον 17ο αιώνα. Τελικά αρκετοί εγκαταλείφθηκαν λόγω της πίεσης από τους επεκτεινόμενους αγγλικούς και γαλλικούς αποικιακούς οικισμούς, της κατάρρευσης των ιθαγενών πληθυσμών και της γενικής δυσκολίας να γίνουν αγροτικά ή οικονομικά αυτάρκεις. Μέχρι τον 18ο αιώνα, ο έλεγχος της Ισπανίας στη Φλόριντα εκτεινόταν σε μια σειρά από οικισμούς που βρίσκονταν εντός των ορίων της σημερινής Φλόριντα.
Η Φλόριντα χρησίμευσε ως ασπίδα για τις ισπανικές αποικίες του Μεξικού και της Καραϊβικής, έναντι των αγγλικών αποικιών του βορρά. Σε αντίθεση με το Μεξικό και το Περού, εκεί δεν υπήρχαν πολύτιμα μέταλλα, ενώ οι ασθένειες και οι επιδρομές από τους ιθαγενείς και τους αποίκους της Καρολίνας δυσκόλεψαν την δημιουργία μεγάλων φυτειών στην περιοχή. Ωστόσο, δημιουργήθηκαν μεγάλες κτηνοτροφικές μονάδες βοοειδών ελευθέρας βοσκής, που προμήθευαν τόσο τις τοπικές όσο και τις κουβανικές αγορές. Οι παράκτιες πόλεις Πενσακόλα και Άγιος Αυγουστίνος ανέπτυξαν σημαντικά λιμάνια, όπου μπορούσαν να φιλοξενήσουν ισπανικά πλοία που χρειάζονταν νερό ή προμήθειες και πραγματοποιούσαν εμπορικά ή εξερευνητικά ταξίδια.
Η Βρετανία κατέλαβε τη Φλόριντα για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, έπειτα από το τέλος του Επταετούς Πολέμου το 1763, και την κράτησε για είκοσι χρόνια μέχρι το 1783. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, πολλοί ισπανόφωνοι μετανάστευσαν στην Κούβα, ενώ οι Βρετανοί χώρισαν το έδαφος σε Ανατολική και Δυτική Φλόριντα και πρόσφερε ελεύθερη γη σε νέους εποίκους. Ωστόσο, δεν μπόρεσε να αυξήσει τον τοπικό πληθυσμό και την οικονομική παραγωγή. Η ικανότητα της Ισπανίας να κυβερνά και να ελέγχει την αποικία συνέχισε να διαβρώνεται και, μετά από επανειλημμένες επιδρομές αμερικανικών δυνάμεων εναντίον του λαού Σεμινόλ που είχε εγκατασταθεί στη Φλόριντα, αποφάσισε τελικά να την πουλήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τα δύο συμβαλλόμενα μέρη υπέγραψαν τη Συνθήκη Άνταμς-Ονίς (1819) και η μεταφορά πραγματοποιήθηκε επίσημα στις 17 Ιουλίου 1821.
Ίδρυση της Ισπανικής Φλόριντα
Η Ισπανική Φλόριντα ιδρύθηκε επίσημα το 1513, όταν ο Χουάν Πόνθε ντε Λεόν κατέλαβε τη χερσόνησο κατά τη διάρκεια της πρώτης επίσημης ισπανικής αποστολής στη Βόρεια Αμερική. Οι ισπανικές κτήσεις διευρύνθηκαν από μετέπειτα εξερευνητές (με πιο σημαντικούς τον Πάνφιλο ντε Ναρβάεθ και τον Ερνάντο ντε Σότο), οι οποίοι περιπλανήθηκαν μέχρι τα Απαλάχια Όρη στα βόρεια. Το πρεσίδιο του Αγίου Αυγουστίνου ιδρύθηκε στις ακτές του Ατλαντικού Ωκεανού το 1565, ενώ οι αποστολές συνεχίστηκαν στη Γεωργία και τη Νότια Καρολίνα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1600. Η Πενσακόλα ιδρύθηκε στη δυτική Φλόριντα το 1698, ενισχύοντας τις ισπανικές αξιώσεις σε αυτό το τμήμα της χερσονήσου.
Ο ισπανικός έλεγχος της Φλόριντα διευκολύνθηκε από την κατάρρευση των γηγενών πολιτισμών κατά τη διάρκεια του 17ου αιώνα. Αρκετές αυτόχθονες εθνοτικές ομάδες (συμπεριλαμβανομένων των Τιμούκουα, Καλούσα, Τεκουέστα, Απαλάχι, Τοκομβάγα και του λαού των Αΐς), οι οποίες κατοικούσαν σε μόνιμη βάση στη Φλόριντα, αντιστάθηκαν στην ισπανική επεκτατικότητα στα εδάφη του. Ωστόσο, η στρατιωτική υπεροχή των Ισπανών, οι επιδρομές των Άγγλων αποίκων της Καρολίνας και των ιθαγενών συμμάχων τους και (ιδιαίτερα) οι ασθένειες, που προέρχονταν από την Ευρώπη, είχαν ως αποτέλεσμα τη δραστική μείωση του πληθυσμού όλων των αυτοχθόνων λαών της Φλόριντα. Έτσι, μεγάλες εκτάσεις της χερσονήσου ήταν ουσιαστικά ακατοίκητες από στις αρχές του 1700. Κατά τα μέσα του 18ου αιώνα, μικρές ομάδες ιθαγενών Αμερικανών προσφύγων από τα βόρεια άρχισαν να εγκαθίστανται στην Ισπανική Φλόριντα. Αργότερα, ενώθηκαν με Αφροαμερικανούς που διέφυγαν από κοντινές αποικίες. Αυτοί οι νεοεισερχόμενοι, καθώς και οι εναπομείναντες ιθαγενείς λαοί της Φλόριντα, συνενώθηκαν σχηματίζοντας το νέο πολιτισμό των Σεμινόλ.
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Brevard, Caroline Mays. A History of Florida. Harvard University Press.
Burkholder, Mark A.; Johnson, Lyman L. Colonial Latin America. Oxford University Press
Bushnell, Amy Turner. (1981). "Chapter 1: The Florida Provinces and Their Treasury." The King's Coffer: Proprietors of the Spanish Florida Treasury 1565–1702. University of Florida Press. Reprinted in David Hurst Thomas. (1991). Spanish Borderlands Sourcebooks 23: The missions of Spanish Florida. Garland Publishing.
Clark, Larry Richard. (2017) Spain's Failure to Colonize Southeast North America 1513–1587. TimeSpan Press.
McAlister, Lyle M. Spain and Portugal in the New World, 1492–1700. University of Minnesota Press.
Marley, David. Wars of the Americas: A Chronology of Armed Conflict in the Western Hemisphere (2 Volumes). ABC-CLIO.
Milanich, Jerald T. (1995) Florida Indians and the Invasion from Europe. University Press of Florida.
Tebeau, Charlton. (1980) A History of Florida. Rev. Ed. University of Miami Press.
Young, Gloria A. The Expedition of Hernando De Soto West of the Mississippi, 1541–1543. University of Arkansas Press.
Φλόριντα
Αλαμπάμα
Τζόρτζια
Λουιζιάνα
Μισισίπι
|
522915
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BD%CE%B1%CF%82%20%CE%A0%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82...%20%CE%9C%CE%B1%20%CF%84%CE%B9%20%CE%A0%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82%21
|
Ένας Προφήτης... Μα τι Προφήτης!
|
Η ταινία Ένας Προφήτης... Μα τι Προφήτης! (Monty Python's Life of Brian), είναι βρετανική σατιρική ταινία του 1979 σε σκηνοθεσία Τέρι Τζόουνς και σενάριο των Monty Python (Γκράχαμ Τσάπμαν, Τζον Κλιζ, Τέρι Γκίλιαμ, Έρικ Άιντλ, Τέρι Τζόουνς και Μάικλ Πάλιν). Η ταινία ακολουθεί τον Μπράιαν Κοέν, έναν νεαρό Εβραίο, που γεννιέται την ίδια μέρα και στην ίδια γειτονιά με τον Ιησού Χριστό και αργότερα τον περνάνε για τον Μεσσία.
Πλοκή
Ο Μπράιαν Κοέν γεννιέται σε έναν στάβλο ακριβώς δίπλα από αυτόν, στον οποίον γεννήθηκε ο Ιησούς, πράγμα το οποίο μπερδεύει τους Τρεις Μάγους με τα δώρα, οι οποίοι έρχονται να τιμήσουν τον «μελλοντικό Βασιλιά των Ιουδαίων». Ο Μπράιαν μεγαλώνοντας γίνεται ιδεολογικοποιημένος νεαρός, που αγανακτεί με την Ρωμαϊκή κατάκτηση της Ιουδαίας. Την ώρα που παρακολουθεί ομιλία του Ιησού, ο Μπράιαν ξετρελαίνεται με μια νεαρή επαναστάτρια, την Τζούντιθ. Η συμπάθειά του προς αυτήν και το μίσος προς τους Ρωμαίους τον ωθεί να ενταχθεί στο Μέτωπο του Λαού της Ιουδαίας, ένα από τα πολλά απελευθερωτικά κινήματα που ξοδεύουν περισσότερο χρόνο στο να μαλώνουν μεταξύ τους παρά με τους Ρωμαίους.
Μετά από πολλές αναποδιές και ξεφεύγοντας από τον Πόντιο Πιλάτο, ο Μπράιαν καταλήγει σε ένα σημείο γεμάτο «Μυστικιστές» και «προφήτες», οι οποίοι ρητορεύουν στους περαστικούς σε μια πλατεία. Αναγκασμένος να ρητορεύσει κάτι ώστε να αναμειχθεί με τους υπόλοιπους και έτσι να περάσει απαρατήρητος από τους φρουρούς, ο Μπράιαν επαναλαμβάνει κάτι από αυτά που είχε ακούσει να λέει ο Ιησούς και γρήγορα προσελκύει ένα μικρό αλλά περίεργο να ακούσει κοινό. Μόλις βλέπει πως οι φύλακες έχουν φύγει, ο Μπράιαν προσπαθεί να αφήσει το όλο θέμα πίσω του, αλλά έχει εμπνεύσει ένα κίνημα ανθρώπων. Γίνεται έξαλλος, όταν συνειδητοποιεί πως κάποιοι άνθρωποι άρχισαν να τον ακολουθούν και η παραμικρή του κίνηση παρερμηνεύεται από αυτούς ως Θαύμα. Οι αντιδράσεις τους γίνονται πιο έντονες, πράγμα που κάνει το να τους ξεφύγει ακόμα πιο δύσκολο, αλλά τελικά λόγω τού ενθουσιασμού του κοινού με τα «θαύματα» που ανακαλύπτουν, καταλήγουν να αγνοούν τον ίδιο τον Μπράιαν. Η Τζούντιθ είναι η μόνη που δεν φεύγει και ο Μπράιαν περνά την νύχτα μαζί της.
Το πρωί, ο Μπράιαν, ενώ είναι τελείως γυμνός, ανοίγει τις κουρτίνες και ανακαλύπτει ένα τεράστιο πλήθος έξω από το σπίτι της Μαμάς του, το οποίο τον ανακηρύσσει Μεσσία. Η Μαμά του Μπράιαν διαμαρτύρεται, λέγοντας στο κοινό πως «δεν είναι ο Μεσσίας, είναι ένα πολύ άτακτο αγόρι» και «δεν υπάρχει Μεσσίας εδώ, υπάρχει ένα χάλι, αλλά όχι Μεσσίας». Όλες οι απόπειρές της να διώξει το πλήθος αποκρούονται. Μόλις ο Μπράιαν απευθύνεται στο πλήθος, συνειδητοποιεί πως δεν μπορεί να τους αλλάξει γνώμη. Οι ακόλουθοί του είναι τελείως αφοσιωμένοι στα πιστεύω τους για την θεϊκότητά του.
Ο άτυχος Μπράιαν αδυνατεί να ξεφύγει από τους ακόλουθούς του, αφού ακόμα και το σπίτι της Μαμάς του είναι περικυκλωμένο από ένα τεράστιο, αναπόσπαστο πλήθος. Πέφτουν πάνω του, απαιτώντας να τους θεραπεύσει κάνοντας θαύματα, και να τους αποκαλύψει θεϊκά μυστικά. Αφού ξεφύγει από την πίσω πόρτα, ο Μπράιαν συλλαμβάνεται από τους φρουρούς και οδηγείται για Σταύρωση. Παράλληλα, άλλο ένα μεγάλο πλήθος έχει μαζευτεί έξω από το παλάτι. Ο Πόντιος Πιλάτος (μαζί με τον επισκεπτόμενο Γκράvτoυς Tσoυτσoύvιoυς) προσπαθεί να καταβάλει την αίσθηση της επανάστασης δίνοντας τους την επιλογή να ελευθερώσουν έναν κατάδικο. Το πλήθος όμως, φωνάζει ονόματα που εμπεριέχουν το γράμμα «ρ», κοροϊδεύοντας την προφορά του Πιλάτου. Τελικά η Τζούντιθ εμφανίζεται και φωνάζει για την απελευθέρωση του Μπράιαν, πράγμα που το κοινό ενθαρρύνει καθώς το όνομα επίσης περιέχει το γράμμα «ρ». Ο Πιλάτος συμφωνεί με την απελευθέρωση του Μπράιαν.
Η διαταγή του γνωστοποιείται στους φρουρούς, αλλά σε μία σκηνή που αποτελεί παρωδία της ταινίας Σπάρτακος, πολλοί σταυρωμένοι άνθρωποι δηλώνουν πως είναι «ο Μπράιαν από την Ναζαρέτ» και ελευθερώνεται ο λάθος άνθρωπος. Πολλές ακόμα ευκαιρίες για μια αναστολή της καταδίκης του Μπράιαν προκύπτουν, αλλά όλες αποτυγχάνουν: οι σύντροφοί του (συμπεριλαμβανομένης της Τζούντιθ και της Μαμάς του), έρχονται για να δηλώσουν γιατί αφήνουν αυτόν τον «Πολεμιστή της Ελευθερίας» να κρέμεται εκεί. Η ελπίδα του Μπράιαν επανακτάται, όταν μια ομάδα αυτοκτονίας από το «Ιουδαϊκό Λαϊκό Μέτωπο» (όχι το Μέτωπο του Λαού της Ιουδαίας) έρχονται τρέχοντας προς τους Ρωμαίους, αλλά αντί να τους πολεμήσουν για να απελευθερωθούν οι κρατούμενοι, αυτοκτονούν ομαδικά ως ένδειξη διαμαρτυρίας.
Καταδικασμένος σε έναν χρονοβόρο και επίπονο θάνατο, ο Μπράιαν αρχίζει να ανεβαίνει ψυχολογικά χάρη στους συγκαταδίκους του και όλοι μαζί αρχίζουν να τραγουδούν το "Always Look on the Bright Side of Life."
Δείτε επίσης
Κατάλογος των καλύτερων ταινιών
Παραπομπές
Ταινίες του 1979
Αγγλόφωνες ταινίες
Βρετανικές ταινίες
Βρετανικές σατιρικές ταινίες
Ταινίες γυρισμένες στην Τυνησία
|
806968
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%AD%CE%BD%CE%B9%CF%86%CE%B5%CF%81%20%CE%9B%CE%B9
|
Τζένιφερ Λι
|
Η Τζένιφερ Μισέλ Λι (αγγλικά: Jennifer Michelle Lee, το γένος Ρεμπέκι -Rebecchi-, 22 Οκτωβρίου 1971) είναι Αμερικανίδα σεναριογράφος, παραγωγός και διευθύντρια στο creative officer στα Walt Disney Animation Studios. Περισσότερο είναι γνωστή για τη σκηνοθεσία και το σενάριο στις ταινίες Frozen (2013) και Frozen II (2019), με το πρώτο να κερδίζει Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων. Η Λι είναι η πρώτη σκηνοθέτις γυναίκα που σκηνοθέτησε μεγάλου μήκους ταινία της εταιρείας, καθώς η πρώτη σκηνοθέτις, που η ταινία της, είχε έσοδα πάνω από 1 δισεκατομμύρια δολάρια. Έχει έως τώρα βραβευθεί με Όσκαρ, BAFTA και Annie.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αμερικανοί animators
Αμερικανοί σεναριογράφοι
Σκηνοθέτες κινουμένων σχεδίων
|
540339
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%B6%CE%B5%CE%BC%CE%AF%CF%81%CE%BF
|
Καζεμίρο
|
Ο Κάρλος Ενρίκε Καζεμίρο (πορτογαλικά: Carlos Henrique Casimiro, 23 Φεβρουαρίου 1992 -), περισσότερο γνωστός ως Καζεμίρο (Casemiro, ), είναι Βραζιλιάνος επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και διεθνής με την Εθνική Βραζιλίας, που αγωνίζεται ως αμυντικός μέσος στη Πρέμιερ Λιγκ για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Ξεκίνησε την καριέρα του στη Σάο Πάολο, όπου σκόραρε 11 γκολ σε 112 επίσημους αγώνες. Το 2013, μετακόμισε στη Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία τον παραχώρησε, την επόμενη χρονιά, δανεικό στην Πόρτο. Ο Κασεμίρο έχει κατακτήσει 5 φορες το Ουέφα Τσάμπιονς Λιγκ (2014,2016,2017,2018,2022)
Ο Καζεμίρο, επίσης, έχει αγωνιστεί στα μικρά τμήματα της Εθνικής Βραζιλίας, U17 και U20, ενώ από το 2011 είναι βασικό στέλεχος της Εθνικής Ανδρών, συμμετέχοντας σε δύο Κόπα Αμέρικα, το 2015 και το 2016.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Real Madrid official profile
Βραζιλιάνοι ποδοσφαιριστές
Μέσοι ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Βραζιλίας Κ17
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Βραζιλίας Κ20
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Βραζιλίας
Ποδοσφαιριστές Καμπεονάτο Μπραζιλέιρο Σέριε Α
Ποδοσφαιριστές Σάο Πάολο Φουτεμπόλ Κλούμπε
Ποδοσφαιριστές Πριμέρα Ντιβιζιόν
Ποδοσφαιριστές Σεγούντα Ντιβιζιόν
Ποδοσφαιριστές Ρεάλ Μαδρίτης Καστίγια
Ποδοσφαιριστές Ρεάλ Μαδρίτης
Ποδοσφαιριστές Πριμέιρα Λίγκα
Ποδοσφαιριστές ΦΚ Πόρτο
Ποδοσφαιριστές Παγκοσμίου Κυπέλλου 2018
Ποδοσφαιριστές Κόπα Αμέρικα 2015
Παίκτες νικητές ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ
Παίκτες νικητές Κόπα Αμέρικα
Ποδοσφαιριστές Κόπα Αμέρικα 2021
Ποδοσφαιριστές Παγκοσμίου Κυπέλλου 2022
|
276537
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%8C%CE%BB%CE%BF%CF%82
|
Πόλος
|
Η λέξη πόλος μπορεί να αναφέρεται:
Γεωγραφία
Βόρειος Πόλος, το βορειότερο άκρο της Γης
Νότιος Πόλος, το νοτιότερο άκρο της Γης
Μαγνητικός πόλος
Μαγνητικός Βόρειος Πόλος
Άλλα
Πόλος (μιγαδική ανάλυση)
Ιωάννης Πόλος, Έλληνας λόγιος του 15ου αιώνα
|
610774
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CE%BC%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%AE%CF%82%20%CE%A4%CE%B6%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82
|
Θεμιστοκλής Τζημόπουλος
|
Ο Θεμιστοκλής Τζημόπουλος (γενν. 20 Νοεμβρίου 1985, Κοζάνη) είναι ποδοσφαιριστής ελληνικής και νεοζηλανδικής καταγωγής, ο οποίος αγωνίζεται ως κεντρικός αμυντικός για την Κοζάνη. Ήταν μέλος της Εθνικής Νέας Ζηλανδίας.
Σταδιοδρομία
Ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία με τον Ακράτητο το Δεκέμβριο του 2003, έχοντας υπογράψει προηγουμένως συμβόλαιο δοκιμαστικής περιόδου. Έπαιξε με τον Ακράτητο στη Σούπερ Λιγκ, πριν από τη μεταγραφή του στη Βέροια, όπου είχε και μία σύντομη περίοδο δανεισμού στην Κέρκυρα το 2008. Τη σεζόν 2009-10, αγωνίστηκε στον Εθνικό Αστέρα στη Φούτμπολιγκ.
Το Σεπτέμβριο του 2010, ο Τζημόπουλος υπέγραψε συμβόλαιο διάρκειας δύο ετών με τον ΠΑΣ Γιάννινα.
Στις 6 Απριλίου 2017, είχε χειρουργική επέμβαση στο γόνατο για να αποκαταστήσει την υποτροπή του μηνίσκου και φυσικά έχασε το υπόλοιπο της σεζόν 2016-17. Στις 2 Μαΐου 2018, παρέτεινε το συμβόλαιο του μέχρι το καλοκαίρι του 2020. Το συμβόλαιο μεταξύ Τζημόπουλου και ΠΑΣ Γιάννινα λύθηκε στις 21 Ιουνίου του 2019. Ο Τζημόπουλος έμεινε ελεύθερος μετά από 9 χρόνια παρουσίας στην ομάδα.
Στις 24 Ιουνίου 2019, υπέγραψε διετές συμβόλαιο με την πολωνική Κορόνα Κιέλτσε της Εκστρακλάσα.
Διεθνής σταδιοδρομία
Ο Τζημόπουλος κλήθηκε στην Εθνική Νέας Ζηλανδίας στις 31 Μαρτίου 2015 για έναν φιλικό αγώνα στη Σεούλ εναντίον της Νότιας Κορέας, από τον προπονητή Άντονι Χάντσον. Ο Τζημόπουλος υπήρξε διαθέσιμος για τους Ολόλευκους, μέσω της γενέτειρας της μητέρας του. «Κάθε επαγγελματίας παίκτης ονειρεύεται να παίξει διεθνές ποδόσφαιρο, γι 'αυτό είναι τιμή μου να παίξω για τους Ολόλευκους. Θα είναι μεγάλη πρόκληση για μένα να παίξω σε υψηλότερο επίπεδο και να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις της ομάδας», είπε.
Στις 28 Μαΐου 2016, με ένα γρήγορο γκολ από τον Τζημόπουλο, η Νέα Ζηλανδία ξεκίνησε νικηφόρα στο Κύπελλο Εθνών Ωκεανίας μετά από μια δύσκολη νίκη με 3-1 επί των Φίτζι. Η εξαιρετική χρονιά με τον ΠΑΣ Γιάννινα ήταν το διαβατήριό του, για την κλήση του από τον Άντονι Χάντσον στο τελικό ρόστερ για το Κύπελλο Συνομοσπονδιών του 2017.
Διακρίσεις
Χώρα
Νέα Ζηλανδία
Κύπελλο Εθνών Ωκεανίας: 2016
Ομάδα
Ακράτητος
Β' Εθνική: 2η θέση 2004-05
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Προφίλ στο Onsports.gr
Προφίλ στο Transfermarkt.com
Νεοζηλανδοί ποδοσφαιριστές
Έλληνες ποδοσφαιριστές
Νεοζηλανδοί ελληνικής καταγωγής
Αμυντικοί ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Νέας Ζηλανδίας
Ποδοσφαιριστές Κυπέλλου Συνομοσπονδιών FIFA 2017
Ποδοσφαιριστές Ακράτητου Άνω Λιοσίων
Ποδοσφαιριστές Φούτμπολ Λιγκ (Ελλάδα)
Ποδοσφαιριστές Π.Α.Ε. Βέροιας
Ποδοσφαιριστές Σούπερ Λιγκ Ελλάδας
Ποδοσφαιριστές Α.Ο. Κέρκυρας
Ποδοσφαιριστές Εθνικού Αστέρα
Ποδοσφαιριστές Π.Α.Σ. Γιάννινα
Ποδοσφαιριστές Κορόνα Κιέλτσε
Ποδοσφαιριστές Εκστρακλάσα
Έλληνες ποδοσφαιριστές στο εξωτερικό
Ξένοι ποδοσφαιριστές στην Πολωνία
|
169394
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CF%83%CE%B9%CE%AD%20108
|
Μεσιέ 108
|
Ο Μεσιέ 108 (γνωστός και ως Μ108 και NGC 3556) είναι σπειροειδής γαλαξίας σε απόσταση περίπου 50 εκατομμυρίων ετών φωτός στον αστερισμό Μεγάλη Άρκτος. Είναι ένα αποκομμένο μέλος του σμήνους της Μεγάλης Άρκτου. Ο Μεσιέ 108 αρχικά δεν συμπεριλαμβανόταν στα αντικείμενα Μεσιέ, αλλά προστέθηκε αργότερα.
Ιστορικό
Ο Μεσιέ 108 ανακαλύφθηκε από τον Πιερ Μεσαίν, σύμφωνα με τον Σαρλ Μεσιέ, στις 19 Φεβρουαρίου 1781, 3 μέρες μετά το Μεσιέ 97, όπως συνέβη και με τον Μεσιέ 109 τις 12 Μαρτίου 1781, αλλά δεν τα συμπεριέλαβε στον κατάλογό του. Αυτό το έκανε ο Owen Gingerich το 1953.
Καθώς η ανακάλυψή του δεν είχε ανακοινωθεί, ο Ουίλιαμ Χέρσελ ανεξάρτητα ανακάλυψε ξανά το Μεσιέ 108 και τον συμπεριέλαβε στον κατάλογό του ως Η V.46.
Στον Μεσιέ 108 έχει παρατηρηθεί ένας υπερκαινοφανής αστέρας, ο SN 1969B, ο οποίος έφτασε σε μέγεθος 13,9.
Χαρακτηριστικά
Αυτός ο γαλαξίας έχει μία εκτιμώμενη μάζα 125 δισεκατομμύρια ηλιακές μάζες και περιλαμβάνει περίπου 290 ± 80 σφαιρωτά σμήνη. Ύστερα από εξέταση της κατανομής ουδέτερου υδρογόνου σε αυτό το γαλαξία, διακρίνονται κελύφη επεκτεινόμενου αερίου που εκτείνονται σε απόσταση πολλών κιλοπαρσέκ, γνωστά και ως υπερκελύφη Η1. Αυτά μπορεί να είναι αποτελέσματα αστρογόνων διαδικασιών, που έχουν ως αποτέλεσμα εκρήξεις υπερκαινοφανών αστέρων. Εναλλακτικά, μπορεί να είναι αποτέλεσμα πτώσης αερίου έξω από τον γαλαξία ή από ραδιολοβούς.
Παρατηρήσεις από το παρατηρητήριο ακτίνων Χ «Τσάντρα» έχουν αναγνωρίσει 83 πηγές ακτίνων Χ, συμπεριλαμβανόμενης μιας πηγής που βρίσκεται στον πυρήνα. Η λαμπρότερη από αυτές τις πηγές μπορεί να είναι μία ενδιάμεσης μάζας μαύρη τρύπα. Το φάσμα από την πηγή ακτίνων Χ που βρίσκεται στον πυρήνα μοιάζει με αυτό ενός ενεργού γαλαξία, αλλά διερεύνηση στις υπέρυθρες ακτίνες από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Σπίτζερ δεν έδειξε κάποια δραστηριότητα. Η υπέρμαζη μαύρη τρύπα στον πυρήνα έχει μάζα περίπου 2,5 x 107 ηλιακές μάζες.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
SEDS: Ο σπειροειδής γαλαξίας M108
Σπειροειδείς γαλαξίες
108
3556
Μεγάλη Άρκτος
|
632677
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82%20%CE%98%CF%89%CE%BC%CE%AC
|
Γιαννάκης Θωμά
|
Ο Γιαννάκης Θωμά είναι Ελληνοκύπριος πολιτικός. Διετέλεσε βουλευτής στην Εκλογική Περιφέρεια Λεμεσού εκλεγμένος με το ΑΚΕΛ την περίοδο 1996-2011.
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Γιαννάκης Θωμά γεννήθηκε στο Πελένδρι στις 2 Ιουνίου 1956. Ομιλεί, πέρα από την ελληνική, την αγγλική και τη ρωσική γλώσσα. Σπούδασε νομικά στο Ρωσικό Πανεπιστήμιο της Φιλίας των Λαών. Επιπλέον, κατέχει δίπλωμα μεταφραστή και καθηγητή της ρωσικής γλώσσας. Είναι δικηγόρος.
Είναι νυμφευόμενος με τη Σταυρούλα Θεοδότου και έχει δύο υιούς και μία κόρη.
Πολιτική διαδρομή
Στη διάρκεια των σπουδών του διετέλεσε γενικός γραμματέας της Ένωσης Κυπρίων Φοιτητών Σοβιετικής Ένωσης (ΕΚΦΣΕ). Διετέλεσε πρόεδρος της Επαρχιακής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας Λεμεσού (ΕΠΟΛ) και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Συνομοσπονδίας Τοπικών Ομοσπονδιών Κύπρου (ΣΤΟΚ). Επιπλέον, διετέλεσε μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου του Παγκύπριου Συμβουλίου Ειρήνης.
Ήταν μέλος της Επαρχιακής Επιτροπής του ΑΚΕΛ Λεμεσού και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος.
Στις βουλευτικές εκλογές του 1996 εξελέγη βουλευτής στην Εκλογική Περιφέρεια Λεμεσού με το ΑΚΕΛ για την Ζ΄ Κοινοβουλευτική Περίοδο. Επανεξελέγη στις βουλευτικές εκλογές του 2001 για την Η΄ Κοινοβουλευτική Περίοδο και στις βουλευτικές εκλογές του 2006 για την Θ΄ Κοινοβουλευτική Περίοδο. Δεν διεκδίκησε επανεκλογή στις βουλευτικές εκλογές του 2011.
Ως βουλευτής, διετέλεσε πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Θεσμών, Αξιών και Επιτρόπου Διοικήσεως, πρόεδρος και αναπληρωτής πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Γεωργίας και Φυσικών Πόρων, αναπληρωτής πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για την Εγκληματικότητα και την Καταπολέμηση των Ναρκωτικών και Εξαρτησιογόνων Ουσιών και μέλος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Νομικών.
Παραπομπές
Πηγές
Βουλευτές εκλεγμένοι με το ΑΚΕΛ
Βουλευτές Λεμεσού
Κύπριοι δικηγόροι
Βουλευτές Ζ΄ Κοινοβουλευτικής Περιόδου (Κύπρος)
Βουλευτές Θ΄ Κοινοβουλευτικής Περιόδου (Κύπρος)
|
191923
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%85%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7%20%CE%A3%CF%89%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%A3%CF%89%CF%84%CE%B7%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%85%201893
|
Κυβέρνηση Σωτηρίου Σωτηρόπουλου 1893
|
Η Κυβέρνηση Σωτηρίου Σωτηρόπουλου 1893 (Μάιος - Οκτώβριος 1893) ανέλαβε -και πάλι ύστερα από πρωτοβουλία του βασιλιά - την διακυβέρνηση της Ελλάδας, τους κρίσιμους μήνες λίγο πριν την πτώχευση της χώρας.
Όταν ο Χαρίλαος Τρικούπη υπέβαλε την παραίτησή του, ο βασιλιάς "χρησιμοποίησε" και πάλι την πολιτική ομάδα που είχε συστήσει ο Δημήτριος Ράλλης, για να σχηματίσει κυβέρνηση. Ο Ράλλης έχοντας μόνο 18 βουλευτές υπό την επιρροή του, συμμετείχε στην κυβέρνηση ως υπουργός Εσωτερικών, νομιμοποιώντας έτσι την επιλογή του Σωτήριου Σωτηρόπουλου (που τότε δεν είχε εκλεγεί βουλευτής) από τον βασιλιά. Ο ηλικιωμένος πολιτευτής υπήρξε πάντα αντίπαλος του Τρικούπη, χωρίς όμως να είναι υπέρμαχος του Δηλιγιάννη. Έτσι όταν ο Δημήτριος Ράλλης, πήρε την πρωτοβουλία σχηματισμού της πολιτικής αυτής ομάδας, ο Σωτηρόπουλος εντάχτηκε στις τάξεις της.
Ο σχηματισμός αυτής της κυβέρνησης - που στην ουσία περιθωροποιούσε και το Σύνταγμα και το Κοινοβούλιο - συνάντησε την κατακραυγή όλου του πολιτικού κόσμου. Ο Δηλιγιάννης, μάλιστα, την χαρακτήρισε «σταυλιτική» κυβέρνηση, δηλαδή, πολιτικοί στην υπηρεσία των Ανακτόρων (σταυλίτες)..
Αν και όλοι πίστευαν ότι η Ελλάδα θα χρεωκοπούσε τις ημέρες διακυβέρνησης Σωτηρόπουλου, ωστόσο η κυβέρνηση μετερχόμενη το τέχνασμα της κεφαλαιοποιήσεως (funding) , ήρθε στις 30 Μαΐου του 1893 σε συμφωνία με τον τραπεζιτικό οίκο Χάμπρο του Λονδίνου, και πήρε ένα δάνειο αξίας 4.000.000 λιρών. Αν και οι απαιτήσεις τόκων του δανείου πλησίαζαν την καθαρή τοκογλυφία, ωστόσο η κυβέρνηση - και μάλιστα με βασιλικό διάταγμα αφού η Βουλή βρισκόταν σε αργία - δέχτηκε τους όρους, αφού θα της επέτρεπε να καθυστερήσει την πτώχευση μερικούς μήνες.Με το δάνειο αυτό, κεφαλαιοποιούνταν τα τοκομερίδα των δανείων 1881, 1884, 1889 και 1890. Η κυβέρνηση θα πλήρωνε τις άμεσες υποχρεώσεις της, με τίτλους του νέου δανείου αντί για μετρητά.
Μάλιστα, η τράπεζα Χάμπρο (:en:Hambros Bank) προθυμοποιήθηκε να εκδίδει προσωρινές αποδείξεις (σκριπ), για τα τοκομερίδια που έληγαν, μέχρι να εκδοθούν και να καταρτιστούν οι οριστικοί τίτλοι.
Η κυβέρνηση έμεινε στην εξουσία για 6 περίπου μήνες, εκμεταλλευόμενη τις θερινές διακοπές της Βουλής. Όταν η Βουλή συνέρχεται στις 27 Οκτωβρίου για την Γ' σύνοδο της ΙΓ' κοινοβουλευτικής περιόδου, ο «τρικουπικός» υποψήφιος πρόεδρος της Βουλής, Βασίλειος Βουδούρης κέρδισε με μεγάλη διαφορά τον αντίπαλο υποψήφιο όπως ήταν και αναμενόμενο - αφού ο Τρικούπης είχε όλο αυτό το διάστημα την πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο - και η κυβέρνηση παραιτήθηκε. Η ακύρωση του παραπάνω δανείου ήταν από τις πρώτες κινήσεις του Τρικούπη.
Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου
«Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου» («Πρωθυπουργός»): Σωτήριος Σωτηρόπουλος (Ο Σωτηρόπουλος δεν είχε καταφέρει να εκλεγεί στις τελευταίες εκλογές)
«Επί των Εξωτερικών υπουργός»: Αλέξανδρος Α. Κοντόσταυλος - (δεν είχε καταφέρει να εκλεγεί στις τελευταίες εκλογές)
«Επί των Εσωτερικών υπουργός»: Δημήτριος Ράλλης
«Επί των Οικονομικών υπουργός»: Σωτήριος Σωτηρόπουλος
«Επί των Στρατιωτικών υπουργός»: αντισυνταγματάρχης, Γεώργιος Κόρπας - (ο Γεώργιος Κόρπας δεν είχε καταφέρει να εκλεγεί στις τελευταίες εκλογές, επομένως δεν ήταν μέλος της Βουλής)
«Επί της Δικαιοσύνης υπουργός»: προσωρινά, Σωτήριος Σωτηρόπουλος
«Επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας εκπαιδεύσεως υπουργός»: Αθανάσιος Ευταξίας
«Επί των Ναυτικών υπουργός»: Επαμεινώνδας Κριεζής
Παραπομπές
1893 05
1893
|
586228
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%AF%CF%84%CF%82
|
Σαμπίτς
|
Το Σαμπίτς ή σάμπιχ ( ) είναι παραδοσιακό εβραϊκό σάντουιτς Μιζράχι δημοφιλές κυρίως στο Ισραήλ, το οποίο αποτελείται από πίτα γεμιστή με τηγανητές μελιτζάνες και βραστά αυγά. Η τοπική Ισραηλινή κατανάλωση λέγεται ότι προήλθε από μια παράδοση μεταξύ των Ιρακινών Εβραίων, που το έτρωγαν στο Σάββατο το πρωί.
Ετυμολογία
Το όνομά του φαγητού προέρχεται από τον ιδρυτή του πρώτου πάγκου σαμπίτς στο Ισραήλ, τον Σαμπίτς Τσβι Χαλάμπι, Εβραίος γεννημένος στο Ιράκ.
Μια θεωρία λέει ότι το σαμπίτς προέρχεται από την αραβική λέξη , που σημαίνει "το πρωί", καθώς τα συστατικά του σαμπίτς είναι τυπικά για το Ιρακινό Εβραϊκό πρωινό.
Συστατικά
Το σαμπίτς, που σερβίρεται σε πίτα, παραδοσιακά περιέχει τηγανητές μελιτζάνες σε φέτες, σκληρά βρασμένα αυγά, μια λεπτή σως ταχινιού (ταχίνι, χυμός λεμονιού, και σκόρδο), Ισραηλιή σαλάτα, ψιλοκομμένο μαϊντανό, και άμπα. Ορισμένες εκδόσεις χρησιμοποιούν βραστές πατάτες. Παραδοσιακά, παρασκευάζεται με αυγά χαμινάντος, αργοψημένα σε Χαμίν μέχρι να γίνει καφέ. Σύμφωνα με τη προτίμηση του πελάτη μπορεί να σερβιριστεί με πράσινο ή κόκκινο ζουγκ ως καρύκευμα στη κορυφή και πασπαλισμένο με ψιλοκομμένο κρεμμύδι.
Ιστορία
Το σαμπίτς εισήχθη στο Ισραήλ από Ιρακινούς Εβραίους που μετακινήθηκαν στη δεκαετία του 1940 και του 1950. Το Σάββατο, όταν δεν μαγείρεμα δεν επιτρεπόταν, οι Ιρακινοί Εβραίοι έτρωγαν ένα κρύο γεύμα προμαγειρεμένων τηγανητών μελιτζάνων, βραστές πατάτες και βραστά αυγά. Στο Ισραήλ, τα συστατικά αυτά γεμίστηκαν σε πίτα και άρχισαν να πωλούνται ως γρήγορο φαγητό. Στη δεκαετία του 1950 και του 1960, οι πωλητές άρχισαν να πωλούν τα σάντουιτς σε υπαίθριους πάγκους.
Υπάρχει αγροτική έκδοση που ονομάζεται σαλάτα σαμπίτς (Σαλάτ Σαμπίτς στα εβραϊκά)
Γκαλερί
Δείτε επίσης
Κουζίνα των Εβραίων Μιζράχι
Ισραηλινή κουζίνα
Εβραϊκή κουζίνα
Πολιτισμός του Ισραήλ
Κουζίνα της Μέσης Ανατολής
Παραπομπές
Ισραηλινή κουζίνα
Φαγητό δρόμου
|
552888
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Psychosocial%20%28%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%8D%CE%B4%CE%B9%29
|
Psychosocial (τραγούδι)
|
Το Psychosocial είναι ένα τραγούδι του αμερικανικού Heavy Metal συγκροτήματος Slipknot, το οποίο συμπεριλήφθηκε στον δίσκο τους All Hope Is Gone, το 2008. Το τραγούδι ήταν το δεύτερο single που κυκλοφόρησε από τον εν λόγω δίσκο, κι αν και άργησε να κυκλοφορήσει από την αναμενόμενη ημερομηνία, κυκλοφόρησε αντί την 1η Ιουλίου την 8η Ιουλίου. Το single κατάφερε να εισέλθει σε αρκετά charts ανά τον κόσμο, όπως, για παράδειγμα, στα αμερικανικά Billboard Hot Mainstream Rock Tracks, όπου έφτασε στο νούμερο 7, ενώ στα βρετανικά έφτασε στο νούμερο 67.
Το τραγούδι ερμηνεύθηκε ζωντανά για πρώτη φορά στις 9 Ιουλίου του 2008, στο White River Amphitheatre, της Ουάσινγκτον. Την ίδια χρονιά το κομμάτι συμπεριλήφθηκε και στο soundtrack της ταινίας Punisher: War Zone. Το κομμάτι υπήρξε υποψήφιο για Grammy Καλύτερης Metal Ερμηνείας και για Kerrang!, χωρίς να κερδίσει όμως κανένα. Για την προώθηση του κομματιού κυκλοφόρησε και video clip, που γυρίστηκε στην Αϊόβα, το 2008.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Psychosocial στο YouTube - Slipknot
στο MetroLyrics.com
Singles του 2008
Τραγούδια του 2008
Τραγούδια των Slipknot
Singles της Roadrunner Records
|
19244
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BB%CE%AE%CF%82
|
Ηρακλής
|
Ο Ηρακλής ή Αλκαίος ή Αλκείδης (αρχ. ελλην.: Ἡρακλῆς, από το όνομα Ἥρα και το επίθημα -κλῆς του ουσιαστικού κλέος = δόξα) ήταν αρχαίος μυθικός ήρωας, θεωρούμενος ως ο μέγιστος των Ελλήνων ηρώων. Γεννήθηκε στη Θήβα και ήταν γιος του Δία και της Αλκμήνης.
Ο μύθος
Η μητέρα του Αλκμήνη ήταν παντρεμένη με τον Αμφιτρύωνα, με τον οποίον κατέφυγαν στη Θήβα, επειδή ο Αμφιτρύωνας είχε δολοφονήσει τον Ηλεκτρύωνα κατά λάθος (πατέρα της Αλκμήνης). Ο Δίας πήρε τη μορφή του Αμφιτρύωνα και κοιμήθηκε με την Αλκμήνη. Πριν γεννηθεί ακόμη ο Ηρακλής, ο Δίας ανήγγειλε στους Θεούς ότι θα γεννηθεί από την Αλκμήνη απόγονος του Περσέα, που θα βασιλεύσει στον Θρόνο των Περσιδών.
Όταν γεννήθηκε ο Ηρακλής, η Ήρα, η γυναίκα του Δία, η οποία τον ζήλευε για τις απιστίες του, έστειλε στην κούνια του δύο φίδια, αλλά το βρέφος τα στραγγάλισε. Ο θετός πατέρας του Ηρακλή, ο Αμφιτρύωνας, ο οποίος ανέλαβε να τον μεγαλώσει, τον δίδαξε την τέχνη του ηνιόχου, ο Κάστορας του δίδαξε την οπλασκία, ο Αίλυκος την πάλη, ο Εύρυτος το τόξο, ο κένταυρος Χείρωνας τις Επιστήμες και ο Λίνος τη Μουσική.
Ο μύθος που σώθηκε από τον Ξενοφώντα, μας διηγείται το περιστατικό εκείνο, όταν ο Ηρακλής καθισμένος σε κάποιο σταυροδρόμι, είδε να περνούν από μπροστά του δύο πανέμορφες κοπέλες. Η μια του έδειξε έναν εύκολο δρόμο, φαρδύ και ίσιο, που αν τον ακολουθούσε, θα χαιρόταν τη ζωή, αλλά θα έκανε ένα σωρό κακές πράξεις που θα τον καταδίκαζαν στην κρίση των ανθρώπων. Αυτή ήταν η Κακία. Η άλλη κόρη, η Αρετή, του έδειξε ένα δύσκολο δρόμο, γεμάτο κοφτερές πέτρες και αγκάθια, στενό και δύσβατο, που θα τον βάδιζε δύσκολα, αλλά θα κέρδιζε στο τέλος του την αναγνώριση από τους συνανθρώπους του. Έτσι ο Ηρακλής ακολούθησε την Αρετή, προτιμώντας να υποφέρει για να διαβεί το δύσβατο δρόμο της, αλλά να γνωρίσει τη δόξα και την τιμή με τις καλές του πράξεις και την αρετή του.
Ως έφηβος προκάλεσε τον πόλεμο μεταξύ της Θήβας με το βασίλειο του Ορχομενού. Ως ανταμοιβή για τη νίκη του εναντίον του Ορχομενού, πήρε για γυναίκα του τη Μεγάρα, κόρη του βασιλιά της Θήβας, με την οποία απέκτησε τρία (κατ' άλλους περισσότερα) παιδιά. Η Ήρα όμως τον τρέλανε, με αποτέλεσμα να σκοτώσει τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Όταν συνειδητοποίησε τι έκανε, αποφάσισε να πάει στο Μαντείο των Δελφών για να πάρει χρησμό, ώστε να μάθει με ποιον τρόπο θα μπορούσε να εξαγνισθεί. Σύμφωνα με τον χρησμό, έπρεπε να υπηρετήσει για δώδεκα χρόνια τον Ευρυσθέα, βασιλιά των Μυκηνών, και να πραγματοποιήσει τους άθλους που θα του πρόσταζε εκείνος.
Άθλοι του Ηρακλή
Στο πλαίσιο των άθλων:
Ο Ηρακλής σκότωσε το λιοντάρι της Νεμέας,
Σκότωσε τη Λερναία Ύδρα,
Ἐπιασε το γοργό ελάφι της Κερύνειας,
Σκότωσε τον Ερυμάνθιο Κάπρο,
Καθάρισε τους στάβλους του Αυγεία,
σκότωσε τις Στυμφαλίδες Όρνιθες,
Ἐπιασε τον άγριο ταύρο της Κρήτης,
Έκλεψε τα άγρια άλογα του Διομήδη,
Πήρε τη ζώνη της Ιππολύτης,
Έφερε τα βόδια του Γηρυόνη στον Ευρυσθέα,
Άρπαξε τα μήλα των Εσπερίδων,
Και τέλος έφερε τον Κέρβερο από τον Άδη
Άλλα μυθικά κατορθώματα
Εκτός από τους άθλους, ο Ηρακλής πραγματοποίησε κι άλλα μυθικά κατορθώματα.
Πήρε μέρος στην Αργοναυτική εκστρατεία κι ελευθέρωσε την Ησιόνη, κόρη του Τρώα βασιλιά Λαομέδοντα, από ένα θαλάσσιο τέρας. Δεν συνέχισε όμως μέχρι τέλους την εκστρατεία.
Στη Λιβύη νίκησε τον γίγαντα Ανταίο, γιο του Ποσειδώνα και της Γης, ο οποίος ήταν πολύ δυνατός, επειδή έπαιρνε δύναμη πατώντας στη Γη, το κορμί της μητέρας του. Ο Ηρακλής, καταλαβαίνοντας σε τι οφειλόταν η δύναμή του, τον σήκωσε στον αέρα με τα δυνατά μπράτσα του και τον έπνιξε χωρίς δυσκολία.
Ύστερα από αυτό το κατόρθωμα, ο Ηρακλής, κουρασμένος, έπεσε να κοιμηθεί. Τότε οι Πυγμαίοι, ένας λαός νάνων, τον αλυσόδεσαν και τον κάρφωσαν στη γη. Όταν ξύπνησε ο Ηρακλής, τινάχτηκε επάνω κι αρπάζοντάς τους στη χούφτα του, τους τύλιξε όλους στο τομάρι του λέοντα της Νεμέας που φορούσε.
Ο Ηρακλής ελευθέρωσε και τον Προμηθέα, που τον είχε δέσει ο Δίας στον Καύκασο για να τον τιμωρήσει επειδή είχε χαρίσει στους ανθρώπους το μυστικό της φωτιάς και σκότωσε τον αετό που έτρωγε το συκώτι του Τιτάνα.
Αυτός έφερε την Άλκηστη από τον Άδη, αφού πάλεψε με τον Χάρο και την ελευθέρωσε. Η Άλκηστη ήταν γυναίκα του βασιλιά των Φερών Αδμήτου, η οποία, για να σώσει τον άντρα της, δέχτηκε να πεθάνει αντί γι' αυτόν. Ο Ηρακλής έτυχε να περνά εκείνες τις μέρες από τις Φερές και πέρασε να επισκεφτεί τον φίλο του τον βασιλιά. Μαθαίνοντας τη μεγάλη συμφορά που είχε βρει το παλάτι του, έτρεξε και, προλαβαίνοντας τον Χάρο, πάλεψε μαζί του κι έφερε στη ζωή ξανά την όμορφη Άλκηστη.
Ο Ηρακλής σκότωσε, ακόμη, για να απαλλάξει τους ανθρώπους από την τυραννία, τον αιμοβόρο τύραννο της Αιγύπτου Βούσιρι.
Ελευθέρωσε τον Θησέα από τη φυλακή του βασιλιά των Μολοσσών στην Ήπειρο.
Το τελευταίο κατόρθωμα του Ηρακλή ήταν ο φόνος του κενταύρου Νέσσου, ο οποίος προσπάθησε να κλέψει τη γυναίκα του ήρωα, την όμορφη Δηιάνειρα.
Ίδρυση Ολυμπιακών αγώνων
Σύμφωνα με τον Διόδωρο Σικελιώτη και τον Απολλόδωρο η καθιέρωση των Ολυμπιακών αγώνων αποδίδεται στον Ηρακλή.
{{απόσπασμα| [4,14] Τελέσας δὲ τοῦτον τὸν ἆθλον τὸν Ὀλυμπικὸν ἀγῶνα συνεστήσατο, κάλλιστον τῶν τόπων πρὸς τηλικαύτην πανήγυριν προκρίνας τὸ παρὰ τὸν Ἀλφειὸν ποταμὸν πεδίον, ἐν ᾧ τὸν ἀγῶνα τοῦτον τῷ Διὶ τῷ πατρίῳ καθιέρωσε. στεφανίτην δ´ αὐτὸν ἐποίησεν, ὅτι καὶ αὐτὸς εὐηργέτησε τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων οὐδένα λαβὼν μισθόν. τὰ δ´ ἀθλήματα πάντα αὐτὸς ἀδηρίτως ἐνίκησε, μηδενὸς τολμήσαντος αὐτῷ συγκριθῆναι διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς ἀρετῆς, καίπερ τῶν ἀθλημάτων ἐναντίων ἀλλήλοις ὄντων· τὸν γὰρ πύκτην ἢ παγκρατιαστὴν τοῦ σταδιέως δύσκολον περιγενέσθαι, καὶ πάλιν τὸν ἐν τοῖς κούφοις ἀθλήμασι πρωτεύοντα καταγωνίσασθαι τοὺς ἐν τοῖς βαρέσιν ὑπερέχοντας δυσχερὲς κατανοῆσαι. διόπερ εἰκότως ἐγένετο τιμιώτατος ἁπάντων τῶν ἀγώνων οὗτος, τὴν ἀρχὴν ἀπ´ ἀγαθοῦ λαβών. από τη Βικιθήκη - Διόδωρος Σικελιώτης
}}
{{απόσπασμα| [4,14] «Όταν εκτέλεσε και αυτόν τον άθλο (Κρητικός ταύρος), εγκαινίασε τους ολυμπιακούς αγώνες, αφού διάλεξε για μια τόσο μεγάλη πανήγυρη την ωραιότερη τοποθεσία, που ήταν η πεδιάδα στις όχθες του Αλφειού ποταμού, όπου καθιέρωσε αυτούς τους αγώνες προς τιμή του Δία, του πατέρα του. Και όρισε έπαθλο για τους νικητές ένα στεφάνι, γιατί και αυτός ευεργέτησε το ανθρώπινο γένος, χωρίς να λάβει κανένα μισθό. Και σε όλα τα αγωνίσματα κέρδισε τη νίκη, γιατί κανένας δεν τόλμησε να συγκριθεί μαζί του για την υπερβολική του αρετή, αν και τα αθλήματα ήταν πολύ διαφορετικά το ένα με το άλλο. Γιατί ο πυγμάχος ή ο παγκρατιαστής (αθλητής της πάλης και της πυγμαχίας μαζί) ήταν δύσκολο να νικήσει τον δρομέα ταχύτητας και πάλι ο πρώτος στα ελαφρά αγωνίσματα είναι δύσκολο να καταβάλει αυτούς που υπερέχουν στα βαριά. Γι’ αυτό οι Ολυμπιακοί εύλογα θεωρήθηκαν οι πιο τιμημένοι από όλους τους αγώνες, αφού καθιερώθηκαν από ένα γενναίο άνδρα.» }}
{{απόσπασμα| (Απολλόδωρος 2.139-141). αὖθις δὲ τῆς τρίτης ἰσθμιάδος τελουμένης, Ἠλείων τοὺς Μολιονίδας πεμψάντων συνθύτας, ἐν Κλεωναῖς ἐνεδρεύσας τούτους Ἡρακλῆς ἀπέκτεινε, καὶ στρατευσάμενος ἐπὶ τὴν Ἦλιν εἷλε τὴν πόλιν. Καὶ κτείνας μετὰ τῶν παίδων Αὐγείαν κατήγαγε Φυλέα, καὶ τούτῳ τὴν βασιλείαν ἔδωκεν. Ἔθηκε δὲ καὶ τὸν Ὀλυμπιακὸν ἀγῶνα, Πέλοπός τε βωμὸν ἱδρύσατο, καὶ θεῶν δώδεκα βωμοὺς ἓξ ἐδείματο. από τη Βικιθήκη Απολλόδωρος}}
{{απόσπασμα| [Απολλόδωρος 2.139-141]όταν πάλι τελούνταν για τρίτη φορά τα Ίσθμια, και οι Ηλείοι έστειλαν τους Μολιονίδες να πάρουν μέρος στην τέλεση των θυσιών, ο Ηρακλής έστησε ενέδρα στις Κλεωνές και τους σκότωσε, εκστράτευσε εναντίον της Ήλιδας και κυρίευσε την πόλη. Ο Φυλέας είχε πάρει το μέρος του Ηρακλή, όταν ο πατέρας του αθέτησε τον λόγο του να του δώσει ένα μέρος από τα κοπάδια του. Καθιέρωσε και τους Ολυμπιακούς αγώνες και ίδρυσε βωμό προς τιμή του Πέλοπα και έκτισε έξι βωμούς για τους δώδεκα θεούς του Ολύμπου.» }}
Ο Ηρακλής στο αρχαίο θέατρο
Στο αρχαίο ελληνικό θέατρο της κλασικής εποχής, ο Ηρακλής εμφανίζεται σε πολλές τραγωδίες.
Στο έργο «Προμηθέας Δεσμώτης» του Αισχύλου, ο Ηρακλής σκοτώνει τον αετό και σπάει τις αλυσίδες και ο Προμηθέας απελευθερώνεται.
Στο έργο του Σοφοκλή "Τραχίνιαι", όπου ο Ηρακλής εμφανίζεται ετοιμοθάνατος από τον ποτισμένο με το αίμα του Κενταύρου Νέσσου χιτώνα, όπου καταλαβαίνει πως επαληθεύεται ένας παλαιός χρησμός που είχε πάρει.
Στο έργο του Ευριπίδη "Ηρακλής μαινόμενος" η δαιμόνισα Λύσσα, σταλμένη από την "Ήρα θολώσει το μυαλό του Ηρακλή με αποτέλεσμα να φονεύει τη γυναίκα του και παιδιά του. Πηγή * Remacle
<center>
{| class="wikitable"
|-
! Ηρακλής μαινόμενος!! Απόδοση''
|-
| Χορός
Ὀτοτοτοτοτοῖ, στέναξον· ἀποκείρεται 875 σὸν ἄνθος πόλεος, ὁ Διὸς ἔκγονος.
Μέλεος ῾Ελλάς, ἃ τὸν εὐεργέταν ἀποβαλεῖς, ὀλεῖς μανίαισιν Λύσσας
χορευθέντ' ἐναύλοις. Βέβακεν ἐν δίφροισιν ἁ πολύστονος, 880
ἅρμασι δ' ἐνδίδωσι κέντρον ὡς ἐπὶ λώβᾳ
Νυκτὸς Γοργὼν ἑκατογκεφάλοις ὄφεων ἰαχήμασι, Λύσσα μαρμαρωπός.
Ταχὺ τὸν εὐτυχῆ μετέβαλεν δαίμων, 885 ταχὺ δὲ πρὸς πατρὸς τέκν' ἐκπνεύσεται..
|| </center> Χορός .
Στέναξε, αλί! κόβεται τ᾽ άνθοςτης πόλης μας, του Διός ο γιος.
Δύστυχη Ελλάδα, που θα χάσειςτον ευεργέτη από μανίας
λύσσα μεγάλη χορευμένονδίχως σουραύλι!
Ανέβηκε στο διπλό αμάξι880η πολυστέναχτη και τ᾽ άλογα
κεντρίζει για καταστροφήτης Νύχτας η Γοργόνα με σφυρίγματα
εκατοκέφαλα φιδιών, η Λύσσα η μαρμαρόθωρη.
Ω! γρήγορ᾽ άλλαξεν η τύχητου ευτυχισμένου, και τα τέκνα
γοργά θα σκοτωθούν απ᾽ τον πατέρα..
|}
</center>
Στην κωμωδία Όρνιθες''' του Αριστοφάνη, ο Ηρακλής εμφανίζεται στους στίχους 1639-1773.
Ο Ηρακλής στη λογοτεχνία
Ο Ομηρικός Ύμνος Ἡρακλέα λεοντόθυμον υμνεί τα κατορθώματα του Ηρακλή
Στα Ειδύλλια του Θεόκριτου μετά το νανούρισμα της Αλκμήνης εμφανίζονται δυο μαύρο φίδια που έστειλε η Ήρα αλλά ο Ηρακλής κατάφερε να τα πνίξει με τα χέρια του.
Το τέλος του ήρωα
Τη στιγμή που ο Νέσσος πέθαινε από τα δηλητηριασμένα βέλη του Ηρακλή, εκμυστηρεύθηκε στη Δηιάνειρα ότι ο σύζυγός της δεν την αγαπούσε πια, και ότι για να ξανακερδίσει την αγάπη του, έπρεπε να του δώσει να φορέσει έναν χιτώνα, αφού τον βουτήξει πρώτα μέσα στο αίμα του νεκρού κενταύρου. Η Δηιάνειρα, η οποία δεν ήξερε ότι το αίμα του Νέσσου ήταν δηλητηριασμένο από τα βέλη, έδωσε τον χιτώνα στον ήρωα. Οι πόνοι του Ηρακλή ήταν τόσο φρικτοί, ώστε τρελάθηκε. Μάζεψε ξύλα και παρακαλούσε κάποιον να τον κάψει. Ο Φιλοκτήτης τότε τον λυπήθηκε και άναψε τη φωτιά πάνω στην κορυφή του βουνού Οίτη, και ο Ηρακλής κάηκε ζωντανός. Ακόμη και σήμερα, η υψηλότερη κορυφή αυτού του βουνού ονομάζεται Πυρά. Σύμφωνα με τον Martin Nilsson το φρικτό τέλος του Ηρακλή στην Οίτη προέρχεται από έθιμο, που υπήρχε στο βουνό Οίτη, στο οποίο λατρευόταν ο Ηρακλής. Οι πιστοί άναβαν φωτιές και πετούσαν μέσα ανθρώπινα ομοιώματα και δικαιολογούσαν αυτό το έθιμο λέγοντας ότι γινόταν εις ανάμνηση της αυτοπυρπολήσεως του Ηρακλή.
Μετά το θάνατό του, ο Ηρακλής αποθεώθηκε, έγινε δηλαδή θεός της δύναμης και της ρώμης, και αρχηγός των ηρώων. Ο Δίας τον πήρε στον Όλυμπο και τον πάντρεψε με τη θεά της νιότης, την Ήβη. Η Ήρα τον έκανε παιδί της.
Τον Ηρακλή οι αρχαίοι Έλληνες τον παρίσταναν συνήθως ντυμένο με τη λεοντή, να κρατά ένα ρόπαλο στο χέρι, με παράστημα γίγαντα και σώμα δυνατό, νεανικό και εύρωστο.
Ο Ηρακλής θεωρείται σύμφωνα με τους Ορφικούς ο δημιουργός του Θεών και του Κόσμου και λέγεται "Δράκων ελικτός"
Δείτε επίσης
Άθλοι του Ηρακλή
Ηρακλής Μουσαγέτης
Ο αστεροειδής 5143 Ηρακλής (5143 Heracles), που ανακαλύφθηκε το 1991, πήρε το όνομά του από τον ήρωα.
Άγαλμα του Ηρακλή στο Μπεχιστούν
Έκθεση φωτογραφιών
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αρχαίες Ελληνικές Πόλεις - Θήβα - Ηρακλής
Ελληνική Μυθολογία - Ηρακλής
Αργοναύτες
Παιδιά του Δία
Ήρωες της Ελλάδας
Ήρωες της ελληνικής μυθολογίας
|
197049
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Sprite%20%28%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CF%83%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1%29
|
Sprite (λειτουργικό σύστημα)
|
Το Sprite ήταν ένα πειραματικό κατανεμημένο λειτουργικό σύστημα τύπου Unix που αναπτύχθηκε στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϋ της Καλιφόρνια από την ερευνητική ομάδα του επιστήμονα υπολογιστών Τζον Όιστερχουτ (John Ousterhout) από το 1984 ως το 1992. Θεωρείται σημαντικό βήμα για την υποστήριξη εικόνας ενιαίου συστήματος σε συστάδες υπολογιστών και για την καθιέρωση ενός συστήματος αρχείων καταγραφικής δομής. Η γλώσσα προγραμματισμού Tcl επίσης προήλθε από το Sprite.
Το λειτουργικό σύστημα Sprite ήταν διαθέσιμο με την άδεια χρήσης MIT και εκτελούνταν σε συστήματα DECstation 5000 Model 200 και SPARCstation 2.
Πρώιμη εργασία
Η πρωταρχική δουλειά πάνω στο Sprite βασίστηκε στην ιδέα κατασκευής ενός λειτουργικού συστήματος περισσότερο «δικτυακού» και διαφανούς για τον χρήστη. Αρχικά η ανάπτυξη επικεντρώθηκε σε ένα νέο δικτυακό σύστημα αρχείων που χρησιμοποιούσε σε μεγάλο βαθμό τοπική κρυφή μνήμη σε κάθε κόμβο για να πετυχαίνει υψηλές επιδόσεις. Αφότου θα άνοιγε ένα αρχείο και έπειτα από κάποιες αρχικές αναγνώσεις, το δίκτυο θα χρησιμοποιούνταν μόνο όταν υπήρχε ανάγκη επικοινωνίας, ενώ οι περισσότερες ενέργειες του χρήστη θα πραγματοποιούνταν στην τοπική κρυφή μνήμη. Παρόμοιες μέθοδοι επέτρεπαν σε απομακρυσμένες συσκευές να απεικονιστούν στον τοπικό υπολογιστή, όπως για παράδειγμα ένας δικτυακός εκτυπωτής.
Πολλά από τα κύρια αρχεία του Unix χρησιμοποιήθηκαν στο δίκτυο, όπως το αρχείων των συνθηματικών. Όλα τα μηχανήματα στο δίκτυο είχαν επίσης κοινό ριζικό κατάλογο. Άλλα συνηθισμένα προγράμματα του Unix, όπως το finger, ξαναγράφτηκαν για να γίνουν δικτυακά, ώστε να μπορούν να δίνουν πληροφορίες για όλους τους χρήστες που είναι στο δίκτυο. Αυτό έκανε το Sprite να μοιάζει σαν ένα ενιαίο σύστημα διαμοιρασμού χρόνου , ή μια εικόνα μονού συστήματος.
Άλλο αξιόλογο χαρακτηριστικό του Sprite ήταν η μετανάστευση διεργασιών, που επέτρεπε σε προγράμματα να μεταφέρονται από τον έναν υπολογιστή στον άλλο οποιαδήποτε στιγμή. Το σύστημα είχε μια λίστα με τους υπολογιστές και την εργασία που έκαναν, και μπορούσε αυτόματα να μεταφέρει διεργασίες σε μηχανήματα που δεν έκαναν κάποια εργασία εκείνη τη στιγμή ώστε να αυξάνονται οι τοπικές επιδόσεις. Μπορούσε επίσης να γίνει "έξωση" σε διεργασίες αν αυτό θα ανέβαζε τις επιδόσεις κάποιου υπολογιστή, κάνοντας το μηχάνημα που ξεκίνησε τη διεργασία να την μεταφέρει σε άλλο υπολογιστή του δικτύου ή να την ξαναπάρει τοπικά. Μεγάλες διεργασίες (όπως η μετατροπή του πηγαίου κώδικα του συστήματος Sprite σε εκτελέσιμα προγράμματα) μπορούσαν να γίνονται πολύ γρήγορα.
Περαιτέρω ανάπτυξη
Η δουλειά πάνω στο "πρωταρχικό" Sprite όπως περιγράφηκε παραπάνω τελείωσε γύρω στο 1987, αλλά εξελίχθηκε το επόμενο έτος. Από το 1990 το Sprite χρησιμοποιήθηκε ως βάση για την ανάπτυξη του πρώτου συστήματος αρχείων δομημένου με ημερολόγιο (LFS: log-structured file system), μια προσπάθεια που συνεχίστηκε μέχρι το 1992 περίπου. Το LFS αύξανε δραματικά τις επιδόσεις εγγραφής αρχείων με κόστος τις επιδόσεις ανάγνωσης. Στο Sprite, αυτή η "ανταλλαγή" ήταν ιδιαίτερα χρήσιμη καθώς οι περισσότερες προσβάσεις για ανάγνωση γινόντουσαν από τη προσωρινή μνήμη — δηλαδή τα συστήματα Sprite τυπικά έκαναν λιγότερες αναγνώσεις από ένα κανονικό σύστημα Unix. Επίσης, τα συστήματα που είχαν δυνατότητες τύπου LFS επέτρεπαν ευκολότερη επαναφορά μετά από αποτυχία του λογισμικού, κάτι που έγινε προτεραιότητα του αναπτυξιακού έργου εκείνη τη περίοδο. Μέχρι το 1994 συνεχίστηκε επιπλέον πειραματισμός με συστήματα αρχείων κατανεμημένα σε πολλούς δίσκους ή σε διαφορετικά μηχανήματα.
Τέλος του ερευνητικού έργου
Το Sprite δεν χρησιμοποιούσε μικροπυρήνα (είχε δηλαδή μονολιθικό πυρήνα), κι έτσι είχε τα ίδια προβλήματα με άλλα συστήματα Unix όσον αφορά τη πολυπλοκότητα του συστήματος, με αποτέλεσμα να γίνεται όλο και πιο δύσκολη η επιπλέον ανάπτυξή του όσο οι προγραμματιστές πρόσθεταν κι άλλες δυνατότητες. Από τη δεκαετία του 1990 η ανάπτυξη δεν πήγαινε καλά και η μικρή ομάδα που ασχολιόταν με το έργο απλά δεν άντεχε να εργάζεται σε αυτό ενώ στο Unix γινόταν ήδη ραγδαίες αλλαγές εκείνο το καιρό. Το ερευνητικό έργο τελικά είχε σταματήσει μέχρι το 1994.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ιστοσελίδα του Sprite
Εκκίνηση μιας εικόνας Sprite σε εξομοιωμένο DECstation 5000/200
Unix
|
108826
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AC%CF%81%CE%BD%CE%B7%CE%B8%CE%B1
|
Πάρνηθα
|
Η Πάρνηθα (παλαιότερα Πάρνης) είναι βουνό της Αττικής, βόρεια των Αθηνών, με συνολική έκταση 300 περίπου τετραγωνικά χιλιόμετρα και ψηλότερη κορυφή την Καραβόλα (1.413 μ). Καλύπτεται από πεύκα στα χαμηλότερα και από έλατα στα υψηλότερα σημεία της. Ένα σημαντικό της τμήμα απαρτίζει τον ομώνυμο Εθνικό Δρυμό, ο οποίος ιδρύθηκε με το Βασιλικό Διάταγμα 644 του 1961. Έχει ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000, αποτελεί σημαντική περιοχή για τα πουλιά (SPA) και έχει ανακηρυχθεί τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους (25638/1269 απ. Υπ. Γεωργίας), ενώ μετά την πυρκαγιά του 2007 καθορίστηκαν περιοχές προστασίας με Προεδρικό Διάταγμα.
Ταυτόχρονα όμως, η Πάρνηθα αποτελεί βάση στρατιωτικών εγκαταστάσεων στις δύο υψηλότερες κορυφές της.
Σε μία από τις κορυφές του βουνού, το Μαυροβούνι, έχει χτιστεί το Καζίνο της Πάρνηθος (Μοντ Παρνές), στο οποίο μπορεί να φτάσει κανείς είτε με αυτοκίνητο είτε με το τελεφερίκ της Πάρνηθας. Στην περιοχή λειτουργούν τα ορειβατικά καταφύγια Μπάφι και Φλαμπούρι.
Στην κορυφή της Πάρνηθας αναφέρεται η ύπαρξη βωμού και αγαλμάτων του Δία, τουλάχιστον κατά τα ρωμαϊκά χρόνια.
Ονομασία
Η λέξη Πάρνης θεωρείται πως έχει πανάρχαιη, πελασγική, προέλευση της οποίας η ετυμολογία είναι πολύ δύσκολη αν όχι αδύνατη, αν και το προσπάθησαν στο παρελθόν διάφοροι μελετητές. Το όνομα του βουνού, πάντως, εμφανίζεται από το 423 π.Χ. στις Νεφέλες του Αριστοφάνη. Επίσης στον Ρόδιο κωμικό Αντιφάνη, στον Θεόφραστο, στα Γεωγραφικά του Στράβωνα, στον Μένιππο του Λουκιανού κ.α.
Ο Παυσανίας στα Αττικά του σημειώνει: «Όρη στην Αθήνα είναι το Πεντελικό με λατομεία, η Πάρνης όπου μπορεί κανείς να κυνηγήσει αγριογούρουνα και αρκούδες, και ο Υμηττός ο οποίος έχει βλάστηση καταλληλότατη για μέλισσες...».
Οι βυζαντινές πηγές όπως ο Ησύχιος, ο Στέφανος ο Βυζάντιος και το λεξικό Σουΐδα (10ος αι.) αναφέρουν τις λέξεις Πάρνης-Πάρνηθος, Παρνηθίς και Παρνήθιον όρος.
Από τον 16ο αι. οι πηγές αναφέρουν τα ονόματα Οζάς - Οζιάς - Οζές - Νουζής - Νοζιά - Οζιά - Οζά. Στον τοπικό αλβανόφωνο πληθυσμό επικράτησε η Οζά, κυρίως για την κορυφή Καραβόλα. Για την προέλευση και ετυμολογία αυτής της λέξης έχουν γίνει πολλές αλλά ανεπιτυχείς προσπάθειες.
Μορφολογία, γεωλογία
Η Πάρνηθα εκτείνεται βόρεια του αστικού ιστού των Αθηνών, περιβαλλόμενη βόρεια από τον οικισμό του Αυλώνα και βορειοανατολικά από την ΑΥΔΕ-ΠΑΘΕ και τον οικισμό της Σφενδάλης, ανατολικά από τις Αφίδνες, νοτιοανατολικά από τους οικισμούς Κρυονέρι, Βαρυπόμπη και Θρακομακεδόνες, νότια από τις Αχαρνές, νότια-νοτιοδυτικά από τη Φυλή, δυτικά από την πεδιάδα του Ασπροπύργου και τον Ελευσίνιο Κηφισό και δυτικά-βορειοδυτικά από το βουνό Πάστρα και το οροπέδιο των Σκούρτων με τα Δερβενοχώρια.
Είναι το μεγαλύτερο σε έκταση και ύψος βουνό της Αττικής. Το μήκος της είναι 8 χλμ, το πλάτος της 6 χλμ, και η περίμετρός της 45 χλμ περίπου, με βάση την ισοϋψή υψομετρική καμπύλη των 1.000 μ. Οι πραγματικές διαστάσεις του βουνού είναι 32 χλμ (από ανατολικά προς δυτικά), πλάτος 17 χλμ (βόρεια-νότια), περίμετρος 160 χλμ περίπου.
Χωρίζεται στη βόρεια, την κεντρική και τη δυτική Πάρνηθα και έχει ποικιλόμορφη δομή με πολλές ομαλές πλαγιές, μικρά ροπέδια, λιβάδια, κοιλάδες, λάκες αλλά και μεγάλες και βαθιές χαράδρες και ρέματα. Πολύ γνωστή ρεματιά είναι εκείνη της Γκούρας - Γιαννούλας, με συνολικό μήκος 10 χλμ, μέρος της οποίας αποτελεί δύσβατο φαράγγι.
Έχει συνολικά 17 κορυφές που υπερβαίνουν τα 1000 μέτρα. Η ψηλότερη κορυφή του ορεινού συμπλέγματος ονομάζεται Καραβόλα, με υψόμετρο 1413 μ., άγνωστης προέλευσης ονομασία η οποία αναφέρεται πρώτη φορά το 1922 . Οι υπόλοιπες κορυφές άνω των 1.000 μ είναι οι εξής: Αβγό (1201 μ), Αγόρο (1021 μ), Αέρας (1127 μ), Δένδρα (1009 μ), Κακή Ράχη (1261 μ), Καψάλα (1027 μ), Κυρά ή Μάλι Ζόνια (1160 μ), Λαγός ή Κούκος (1151 μ), Μαυροβούνι (1091 μ), Ξεροβούνι (1120 μ), Όρνιο (1350 μ), Πλατύ Βουνό ή Μάλι Γκέρι (1171 μ), Ράχη Νίκα |(1082 μ), Στατήρι 1032 μ), Φλαμπουράκι (1074 μ), Φλαμπούρι (1158 μ). Τα πετρώματα της Πάρνηθας είναι ιζηματογενή (ασβεστόλιθος και φλύσχης στη μορφή του αθηναϊκού σχιστόλιθου). που σχηματίστηκαν στην παλαιοζωική, μεσοζωική και καινοζωική περίοδο. Η κυριαρχία του ασβεστόλιθου που είναι υδατοδιαπερατός σε συνδυασμό με το έντονο ανάγλυφο του βουνού είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία πολλών σπηλαίων με σπουδαιότερο εκείνο του Πανός στο φαράγγι του Κελάδωνα (Γκούρας - Γιαννούλας), καθώς και βάραθρα όπως του Κεραμιδιού, του Ταμιλθιού, της Γκούρας στη δυτική Πάρνηθα, της Δεκέλειας στην ανατολική Πάρνηθα κ.ά. Στη βόρεια πλευρά του βουνού απαντώνται πολλοί καρστικοί σχηματισμοί όπως δολίνες οι οποίοι σχηματίστηκαν από καταβυθίσεις ρηγμάτων στο ασβεστολιθικό πέτρωμα, ρήγματα που δημιουργήθηκαν από τη δράση υπόγειων υδάτινων ρευμάτων. Λόγω της συσσώρευσης αργιλούχου άμμου κατά τις βροχές, εμποδίζεται η απορρόφηση των νερών με αποτέλεσμα στα κοιλώματα αυτά να σχηματίζονται περιστασιακά μικρές λιμνούλες (λούτσες).
Λόγω της ύπαρξης παράλληλων στρωμάτων ασβεστόλιθου και σχιστόλιθου, η Πάρνηθα διαθέτει πολλές πηγές. Παλαιότερα υπήρχαν πάνω από 70 πηγές σε υψόμετρο άνω των 600 μ και πάνω από 120 πηγές, βρύσες και πηγάδια σε όλο το βουνό αλλά σήμερα έχουν στερέψει αρκετά. Μερικές από τις πιο γνωστές είναι πηγές είναι η Σκίπιζα (1200 μ), η Κιθάρα στα 550μ (η οποία σχηματίζει τη λίμνη Κιθάρα ή Μπελέτσι) στην Ανατολική Πάρνηθα και της Γκούρας (835 μ) στη Δυτική Πάρνηθα.
Κλίμα
Από άποψη κλιματολογικών συνθηκών η Πάρνηθα διαφέρει από τα υπόλοιπα βουνά της Αττικής: έχει πάνω από 700 mm ετήσιο υετό, 110 βροχερές ημέρες, 22 ημέρες χιονόπτωσης, με τον παγετό και την ομίχλη να αποτελούν συχνότατα φαινόμενα. Το κλίμα της θεωρείται εξαιρετικά υγιεινό και γι' αυτό λειτουργούσε εκεί από το 1914 σανατόριο, στο κτίριο του σημερινού «Ξενία».
Χλωρίδα, πανίδα
Στον ορεινό όγκο της Πάρνηθας, εκτός από τα κυρίαρχα είδη της κεφαλληνιακής ελάτης, στα μεγαλύτερα υψόμετρα και της χαλεπίου πεύκης στα χαμηλότερα, συναντώνται πουρνάρια, αγριόκεδροι, μαυρόπευκα, δρύες, αριές, κράταιγοι, σχίνοι, χαρουπιές, γκορτσιές, κουτσουπιές, αγριοτριανταφυλλιές και κουμαριές, ανάμεσα σε άλλα είδη δέντρων. Στην Πάρνηθα βρίσκουμε επίσης και άλλες μορφές βλάστησης, όπως η παραρεμάτια (πλατάνια, ιτιές, λεύκες κ.τ.λ.). Συνολικά, μακροχρόνια μελέτη του καθηγητή Χ. Διαπούλη, η οποία δημοσιεύθηκε το 1958, κατέγραψε 818 είδη φυτών, που αντιστοιχούσαν στο 15% των ειδών της ελληνικής χλωρίδας, ενώ από αυτά τα είδη, τα 297 είναι πολυετή, τα 60 διετή, τα 277 μονοετή, τα 96 γεώφυτα, τα 70 θαμνώδη και τα 18 δέντρα. Από τότε έχει διαπιστωθεί η ύπαρξη άνω των 1.000 ειδών στη χλωρίδα της Πάρνηθας.
Επίσης, η χλωρίδα της Πάρνηθας διακρίνεται για τη μεγάλη ποικιλία αγριολούλουδων, μεταξύ των οποίων κρίνοι, κρόκοι, παιώνιες, καμπανούλες, ορχιδέες, ανεμώνες, κυκλάμινα, αγριομενεξέδες κ.ά. Πολλά από αυτά είναι πολύ σπάνια και ενδημικά, όπως η κόκκινη τουλίπα, ο κόκκινος κρίνος, η άσπρη παιώνια, η μαύρη φριτιλάρια κ.ά
Κυριότερα είδη θηλαστικών είναι το ελάφι, το τσακάλι, η αλεπού, ο λαγός, η νυφίτσα, ο ασβός, το κουνάβι, ο σκίουρος, διάφορα τρωκτικά και η νυχτερίδα. Παλαιότερα υπήρχαν και λύκοι, ζαρκάδια, λύγκες, αγριόγατοι και αγριογούρουνα. Σύμφωνα με τον περιηγητή Παυσανία, στην αρχαιότητα υπήρχαν και αρκούδες (αναφέρονται μέχρι τον 18ο αιώνα). Μελέτη η οποία δημοσιεύθηκε το 1963, από τους καθηγητές Α. Κανέλη και Χ. Χατζησαράντο, καταγράφει 29 είδη θηλαστικών, ενώ νεότερη πηγή τα ανεβάζει στα 43.
Τα πουλιά που έχουν καταγραφεί στην Πάρνηθα ανήκουν σε 132 είδη τα οποία διαβιούν είτε μόνιμα είτε εποχιακά στο βουνό. Τέτοια πτηνά είναι το όρνιο, ο φιδαετός, ο πετρίτης, το βραχοκιρκίνεζο, το διπλοσάινο, το γεράκι, το κοράκι, καθώς και ποικιλία από μικρά δασόβια είδη όπως ο δρυοκολάπτης, ο κουκουναροφάγος, ο σπίνος, ο φλώρος, το αηδόνι, η παπαδίτσα.
Από αμφίβια και ερπετά, έχουν καταγραφεί 34 είδη, μεταξύ των οποίων η χελώνα, η σαύρα, η οχιά, ο λαφίτης, το σπιτόφιδο, το νερόφιδο, η δεντρογαλιά.
Εξελίξεις μετά το 2007
Ο πληθυσμός των κόκκινων ελαφιών της Πάρνηθας αυξήθηκε λίγα χρόνια μετά την καταστροφική πυρκαγιά του 2007. Αυτό επηρεάζει σε κάποιο βαθμό την φυσική αναγέννηση του δάσους, καθώς και την τεχνητή αναδάσωση. Επίσης, μετά από τη φωτιά, τα ελάφια της Πάρνηθας απέκτησαν εξοικείωση με τους επισκέπτες του βουνού. Συχνά ταΐζονται από τους ανθρώπους, ενώ αυτή η τακτική φαίνεται να στοιχίζει την ζωή κάποιων εξ αυτών. Αρκετές φορές, κατεβαίνουν στη Φυλή, στις Αχαρνές (Μενίδι) και στους Θρακομακεδόνες.
Από τον Αύγουστο του 2014 η περιβαλλοντική οργάνωση «Καλλιστώ» καταγράφει άτομα λύκων στο βουνό. Το συγκεκριμένο είδος είχε εξαφανιστεί από την Πάρνηθα την δεκαετία του 1940. Θεωρείται ότι ο λύκος θα καταφέρει να ρυθμίσει τον πληθυσμό των κόκκινων ελαφιών στον ορεινό όγκο. Γίνονται αναφορές ότι οι λύκοι διασταυρώνονται με αδέσποτους σκύλους. Σπανίως περιφέρονται και σε κατοικημένες περιοχές, πλησίον του Εθνικού Δρυμού. Στις αρχές του 2022, μάλιστα, ένας από αυτούς, και για πρώτη φορά στην ιστορία της Αττικής, επιτέθηκε σε οικόσιτο σκύλο. Ο τελευταίος, όντας τραυματισμένος, έγινε λεία του γκρίζου λύκου.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρούνται και αγριογούρουνα στην έκταση της Πάρνηθας, τα οποία (σύμφωνα με την ιστοσελίδα του Εθνικού Δρυμού) είχαν να εμφανιστούν από τις αρχές του 20ού αιώνα. Συχνές είναι οι επισκέψεις τους στον Διόνυσο, στην Εκάλη,στο Κρυονέρι και στην Ιπποκράτειο Πολιτεία. Εντοπίζονται, επίσης, στο Πεντελικό, στο Αιγάλεω και στο Ποικίλο Όρος.
Το 2012 υπήρξαν αναφορές για καταγραφή νεκρού ατόμου αρκούδας, αλλά διαπιστώθηκε ότι τελικά ήταν μεγάλος σκύλος. Νέες αναφορές, τον Μάιο του 2022, κάνουν λόγο για θέαση (ζωντανού αυτή τη φορά) ατόμου αρκούδας στα Βασιλικά Κτήματα του Τατοΐου, η οποία, όμως δεν έχει επιβεβαιωθεί επίσημα και για αυτόν τον λόγο διεξάγονται έρευνες. Αν επιβεβαιωθεί η ύπαρξή της στην Πάρνηθα, θα είναι η πρώτη εμφάνιση αρκούδας στην Αττική από την δεκαετία του 1940.
Ορειβασία
Η Πάρνηθα κατά τη σύγχρονη εποχή αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί βουνό με έντονο ορειβατικό και αναρριχητικό ενδιαφέρον.
Καταφύγια
Εντός των ορίων του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας λειτουργούν δύο ορειβατικά καταφύγια.
Μπάφι
Το πρώτο είναι το Μπάφι (υψόμετρο 1160 μ), κατασκευάστηκε από τον Ε.Ο.Σ. Αθηνών το 1937-39.
Φλαμπούρι
Το καταφύγιο Φλαμπούρι και Βασίλης Νίκας του Ορειβατικού Συλλόγου Αχαρνών βρίσκεται στη θέση Φλαμπούρι σε υψόμετρο 1.158 μέτρα και παραδόθηκε σε λειτουργία το 1981, από τον Ε.Ο.Σ. Αχαρνών ο οποίος ανακαίνισε δύο κτίσματα που ανήκαν στο Υπουργείο Γεωργίας. Οργανώθηκε με την ανακαίνιση εγκαταλελειμμένων στρατιωτικών κτισμάτων το 1981 και το 1986 και εξυπηρετεί ορειβάτες και επισκέπτες. Το καταφύγιο Φλαμπούρι προσφέρει διαμονή με δυναμικότητα 45 ατόμων (σε στρώματα), ενώ το Βασίλης Νίκας προσφέρει διαμονή με δυναμικότητα 10 ατόμων (σε κρεβάτια). Στο καταφύγιο λειτουργεί εστιατόριο, ενώ διοργανώνει και οργανωμένες δραστηριότητες / πεζοπορίες κα.
Όρνιο
Παλαιότερα (1946-1955), λειτουργούσε καταφύγιο στην κορυφή Όρνιο (1350 μ) το οποίο είχε προέλθει από ανακαίνιση παρατηρίου που είχαν κατασκευαάσει οι Γερμανοί κατά την Κατοχή.
Δίκτυο μονοπατιών
Στην Πάρνηθα υπάρχει εκτεταμένο δίκτυο μονοπατιών, τα περισσότερα από τα οποία είναι σηματοδοτημένα και καλά διατηρημένα.
Τα σημαντικότερα σηματοδοτημένα μονοπάτια της Πάρνηθας είναι:
Αγία Τριάδα-Σκίπιζα-Μόλα
Ξεκινά από την Αγία Τριάδα, ακολουθεί βόρεια πορεία και με μικρές κλίσεις διασχίζει το ελατοδάσος του Δρυμού. Διέρχεται από το ύψωμα του Λαγού (1.170 μ), την πηγή της Σκίπιζας και καταλήγει στο εκκλησάκι του Αγίου Πέτρου, πάνω από τον χώρο δασικής αναψυχής της Μόλας. Μέσος χρόνος διαδρομής 2 ώρες.
Μπάφι - Κορομηλιά - Σφάκιζα – Θρακομακεδόνες
Από το καταφύγιο Μπάφι με ανατολική πορεία διατρέχει για 15 περίπου λεπτά τον περιφερειακό δρόμο προς τη Μόλα και στη συνέχεια κατεβαίνει προς τις πηγές Κανταλίδι και Κορομηλιά και με νότια πορεία καταλήγει στους Θρακομακεδόνες. Κατά τη διαδρομή διασχίζει δάση ελάτης, μαύρης πεύκης, χαλεπίου Πεύκης και αειθαλών πλατυφύλλων. Μέσος χρόνος διαδρομής 3 ώρες.
Αγία Τριάδα - Αυχένας καμπέρας - Άγιος Γεώργιος Κεραμιδίου - Ρέμα Αγίου Γεωργίου - Μετόχι
Από την Αγ. Τριάδα ακολουθώντας το δασικό δρόμο προς Φυλή φθάνει στον αυχένα της Καμπέρας. Από εκεί με νότια πορεία κατευθύνεται στο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου και την ομώνυμη πηγή, διασχίζοντας στη συνέχεια το πυκνότατο πευκοδάσος με την οργιώδη υποβλάστηση από κουμαριές, πουρνάρια, μυρτιές, αρκουδόβατα και άλλα είδη της μεσογειακής μακίας, φθάνει στο Μετόχι. Μετά το εκκλησάκι η πορεία γίνεται υπό σκιά. Μέσος χρόνος διαδρομής 2 1/2 ώρες.
Φυλή-Κελάδωνας-Σπήλαιο Πανός-Άρμα-Μονή Κλειστών
Από την Φυλή με Βόρεια κατεύθυνση ακολουθώντας την ανατολική πλευρά του φαραγγιού του Κελάδωνα (Γκούρας), συναντά την πηγή Ταμίλθι και συνεχίζοντας φθάνει στο σπήλαιο του Πανός. Μπροστά βρίσκονται οι κάθετες πλαγιές του φαραγγιού με το ρέμα της Γιαννούλας να κυλάει ανάμεσά τους. Από εκεί με δυτική πορεία περνάει κάθετα το φαράγγι, ανεβαίνει στο Άρμα και κατηφορίζοντας φθάνει στη Μονή Κλειστών με θέα του φαραγγιού. Μέσος χρόνος διαδρομής 4 ώρες.
Μόλα-Σαλονίκη-Αυλώνας
Από τον χώρο αναψυχής της Μόλας με δυτική κατεύθυνση διασχίζει ελατοδάσος, συστάδες αρκεύθων και πυκνό δάσος αειφύλλων πλατυφύλλων και καταλήγει στη μεγάλη λάκα Σαλονίκι. Από εκεί με βορειοδυτική πορεία περνά ανάμεσα στις κορυφές Μύτη και Σκληρό και κατηφορίζοντας στη συνέχεια φθάνει στον Αυλώνα. Χαρακτηριστικό το ήπιο ανάγλυφο της διαδρομής και η πλούσια βλάστηση. Μέσος χρόνος διαδρομής 3.5 ώρες.
Μόλα-Παλιομήλεσι-Σφενδάλη
Από το εκκλησάκι του Αγίου Πέτρου στη Μόλα ακολουθεί για 2 χλμ. το δασικό δρόμο προς Σαλονίκι και στη συνέχεια με ΒΑ πορεία κατηφορίζει παράλληλα προς την κοίτη του ρέματος Παλιομήλεσι, περνάει μέσα από πυκνά δάση ελάτης, πεύκης και αειφύλλων πλατυφύλλων, συναντά λάκες, πηγές με μεγάλα πλατάνια και καταλήγει στον σιδηροδρομικό σταθμό της Σφενδάλης. Μέσος χρόνος διαδρομής 3 ώρες.
Τα χωριά της Πάρνηθας
Κατά την αρχαιότητα στην περιοχή της Πάρνηθας αναφέρεται σημαντικός αριθμός οικισμών: Αχαρνές, Φυλή, Φρυγία, Αιθαλία, Σφενδάλη, Χαστιαία, Κρωπιά, Δεκελεία, Παιονίδα και Μελαίνων.
Στη νεότερη εποχή, τα περισσότερα χωριά γύρω από την Πάρνηθα δημιουργήθηκαν μετά την εγκατάσταση Αρβανιτών στην περιοχή από τα τέλη του 14ου αιώνα, όταν η περιοχή της Αττικοβοιωτίας βρισκόταν υπό τη διοίκηση της Καταλανικής εταιρείας, μέχρι τα μισά του 15ου αιώνα, την περίοδο της κατάλυσης των Φράγκικων κρατιδίων της Ελλάδας από τους Τούρκους. Τέτοια είναι, όπως το μαρτυρούν και οι ονομασίες τους, το Κακοσάλεσι (Αυλώνα), το Καπανδρίτι, τα Κιούρκα (Αφίδνες),το Μενίδι (Αχαρνές), η Χασιά (Φυλή), τα Σκούρτα, η Λιάτανη (Άγιος Θωμάς), η Μαλακάσα κλπ. Επίσης οι οικισμοί που ερήμωσαν στη συνέχεια, όπως το Κατσιμίδι και το παλιό Λιόπεσι στην περιοχή του Τατοΐου, είχαν αρβανίτικη προέλευση. Τα χωριά της Πάρνηθας που δεν είναι αποτέλεσμα εγκατάστασης Αρβανιτών είναι οι νεότεροι οικισμοί της Πάρνηθας, όπως το Κρυονέρι (δημιουργήθηκε από Μικρασιάτες πρόσφυγες), οι Θρακομακεδόνες και η Βαρυμπόμπη (οι οποίοι δημιουργήθηκαν από οικοδομικούς συνεταιρισμούς στα μέσα του 20ού αιώνα και κατοικούνται από εύπορους Αθηναίους). Πολλές από αυτές ανήκουν στην δυτική Αττική όπως τα Άνω Λιόσια και αρκετές στα Βόρεια προάστια όπως οι Θρακομακέδονες, η Βαρυμπόμπη, το Τατόι και οι Αχαρνές.
Ανθρώπινες παρεμβάσεις
Η διέλευση στον περιφερειακό δρόμο της Πάρνηθας απαγορεύεται από τη Μόλα μέχρι την Αγία Τριάδα μετά την πυρκαγιά του 2007. Η πρόσβαση στον περιφερειακό δρόμο είναι δυνατή και από το τελεφερίκ του καζίνο. Το τελεφερίκ εγκαινιάστηκε το 1972, για το οποίο σχέδια καταγράφονταν από το 1905 με σύνδεση της Πάρνηθας από τον σταθμό του Στροφυλλίου στην Κηφισιά.
Το 2009 η εταιρεία «ΤΕΡΝΑ» ξεκίνησε την εγκατάσταση ανεμογεννητριών, στην Δυτική Πάρνηθα, στη Στεφάνη Βοιωτίας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αντίδραση τοπικών και μη φορέων, πολιτών και διαδικτυακών (κυρίως) μέσων ενημέρωσης. Παρά τις διαφωνίες αυτές, υπάρχουν σχέδια να εγκατασταθούν και άλλες ανεμογεννήτριες στο βουνό.
Μεγάλες πυρκαγιές στην Πάρνηθα
Στις 28 Ιουνίου 2007, μεγάλη πυρκαγιά κατέστρεψε 25.000 από τα περίπου 35.000 στρέμματα δασικής έκτασης του δρυμού της Πάρνηθας. Αφάνισε περίπου 10.500 στρ. πευκοδάσους, 21.800 στρ. ελατοδάσους και 4.300 στρ. μακκίας. Το ελατόδασος κάηκε κατά τα 2/3 του. Σπάνια φυτά του οικοσυστήματος της Πάρνηθας χάθηκαν, μάλλον για πάντα. Συνολικά κάηκαν 56000 στρέμματα από τα 300.000 της συνολικής έκτασης του βουνού. Σε ολόκληρη την καμένη έκταση έγιναν αντιδιαβρωτικά–αντιπλημμυρικά έργα, προκειμένου να συγκρατηθεί το λιγοστό πολύτιμο χώμα που υπάρχει στην περιοχή και να γίνει στη συνέχεια τεχνητή αναδάσωση.Η αρχική εκδοχή για τα αίτια της πυρκαγιάς ήταν ότι ξεκίνησε από τους πυλώνες υψηλής τάσης της ΔΕΗ που διασχίζουν την περιοχή και επεκτάθηκε στο δάσος. Η προκαταρκτική έρευνα που διεξάχθηκε όμως αποκλείει αυτό το ενδεχόμενο και μιλά για εμπρησμό.
Στις 3 Αυγούστου 2021 στις 13:25, ξεκίνησε πυρκαγιά νότια της Βαρυμπόμπης στην οδό Ερυθραίας σε παρθένο πευκοδάσος, βόρεια του Αυτοκινητοδρόμου Αθηνών-Θεσσαλονίκης και δυτικά του αεροδρομίου Τατοΐου. Η πυρκαγιά κατευθύνθηκε προς τον οικισμό της Βαρυμπόμπης, το αεροδρόμιο, μέχρι και τους Θρακομακεδόνες.
Στις 6 Αυγούστου 2021 ξέσπασε νέα πυρκαγιά στην περιοχή Βασιλικά Πάρνηθας με κατεύθυνση βορειοανατολικά προς Κρυονέρι, Μαλακάσα, Ωρωπό.
Τον Ιούλιο του 2023 ξέσπασε μεγάλη φωτιά στα Δερβενοχώρια, η οποία μπήκε στους πρόποδες της Πάρνηθας και απείλησε ευθέως το δάσος του βουνού.
Τον Αύγουστο του 2023 (22/8) η Πάρνηθα έρχεται αντιμέτωπη με νέα καταστροφική πυρκαγιά, η οποία ξεκίνησε μεσημβρινές ώρες από την Μονή Κλειστών στην περιοχή της Φυλής. Η φωτιά, επί 3 συναπτές ημέρες εξελίχθηκε σε πολλαπλά μέτωπα με κατεύθυνση προς το Μενίδι, τις Αχαρνές, την Αγία Παρασκευή και τον Άη Γιάννη Ρώσσο κατακαίγοντας πάνω από 50.000 στρέμματα παρθένου πευκοδάσους, περιουσίες και επιχειρήσεις, ενώ προσέγγισε τους Θρακομακεδόνες, την λεωφόρο Πάρνηθος κοντά στην περιοχή του τελεφερίκ. Εκκενώθηκαν προληπτικά πολλοί οικισμοί στη Φυλή και τα Άνω Λιόσια, όπως επίσης και το Καζίνο της Πάρνηθας, καθώς η φωτιά κατάφερε να μπει στον Εθνικό Δρυμό για 2η φορά μετά το 2007, απειλώντας να κάψει την "καρδιά" του Δρυμού, γεγονός που θα σήμανε και την ολοκληρωτική καταστροφή της προστατευόμενης περιοχής. Χαρακτηριστικό της φωτιάς είναι ότι κινούταν "κόντρα" στον άνεμο, ενώ οι πολλαπλές ταυτόχρονες εστίες και οι εκρήξεις στην Πάρνηθα που δεν ήταν από πυλώνες της ΔΕΗ, κατά τις διευκρινήσεις του υποφαινόμενου οργανισμού, συνηγορούν σε σοβαρότατη ένδειξη εμπρησμού. Επ' αυτοφώρω μάλιστα συνελήφθησαν 4 άτομα για απόπειρα εμπρησμού στους πρόποδες του βουνού, στην περιοχή της Αυλώνας. Οι κάτοικοι και πολλοί πολίτες καταγγέλουν ότι υπήρξε καθυστέρηση, ολιγωρία και απουσία συντονισμού για την διάσωση της Πάρνηθας και την καταστολή της φωτιάς. Πολλά μέλη της μετεωρολογικής κοινότητας, προβλέπουν σημαντική αλλαγή στο κλίμα της Αθήνας με αύξηση της μέσης θερμοκρασίας, ιδίως το καλοκαίρι και ακραία πλυμμηρικά φαινόμενα, κυρίως το φθινόπωρο, μετά την καταστροφή και του τελευταίου σημαντικού πνεύμονα πρασίνου στην περιοχή της Αττικής.
Καταφύγια
Στην Πάρνηθα λειτουργούν δύο καταφύγι, το Ορειβατικό καταφύγιο Φλαμπούρι και το Μπάφι. Το τελευταίο ανήκει στον Ελληνικό Ορειβατικό Σύνδεσμο (Ε.Ο.Σ.) Αθηνών και βρίσκεται στο όρος Πάρνηθα, σε υψόμετρο 1161 μέτρων, περίπου 2.5 χλμ. από το Ξενοδοχείο Mont Parnes (Καζίνο Πάρνηθας). Η κατάθεση του θεμελίου λίθου του καταφυγίου έγινε τον Απρίλιο του 1937. Το πρώτο μέρος της κατασκευής ολοκληρώθηκε το φθινόπωρο του 1939 με χρήματα που συγκεντρώθηκαν με έρανο κυρίως από τα μέλη του Ορειβατικού Συλλόγου, αλλά και άλλων αδελφών σωματείων.
Από το καταφύγιο ένα πλήθος μονοπατιών ξεκινούν προς όλες τις κατευθύνσεις της Πάρνηθας τα οποία μπορούν να προσφέρουν μικρές και εύκολες πεζοπορίες της μισής και μίας ώρας ή πολύωρες και δύσκολες πεζοπορίες για απαιτητικούς.
Eίναι ανοικτό όλο το χρόνο.
Πρόσβαση
Η πρόσβαση στο καταφύγιο γίνεται είτε οδικώς από το δρόμο που ανεβαίνει στην Πάρνηθα προς το καζίνο "Mont Parness" είτε από σηματοδοτημένο μονοπάτι το οποίο ξεκινάει από το χώρο στάθμευσης του τελεφερίκ μέσω της χαράδρας της Χούνης. Ευκολότερη πεζοπορική διαδρομή είναι από το καζίνο έπειτα από ανάβαση με το τελεφερίκ.
Παροχές
Στο καταφύγιο λειτουργεί εστιατόριο και προσφέρεται η δυνατότητα διανυκτέρευσης.
Φωτοθήκη
Παραπομπές
Πηγές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Προεδρικό Διάταγμα στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής
Αρχείο του Εθνικού Τυπογραφείου
Επίσημη ιστοσελίδα του Εθνικού δρυμού Πάρνηθας
Επίσημη ιστοσελίδα του Καταφυγίου Μπάφι
Επίσημη ιστοσελίδα του Καταφυγίου Φλαμπούρι
WebCam σε υψόμετρο 1330m
Webcam και μετεωρολογικά στοιχεία από την Πάρνηθα
Πουλιά της Πάρνηθας
Χάρτης της Πάρνηθας από δορυφόρο: 2004 και 2007, μετά την καταστροφική πυρκαγιά (από την εφημερίδα "Η Καθημερινή")
Επίσημη ιστοσελίδα του Καταφυγίου Μπάφι
Ψηφιακά αρχεία
Βουνά της Αττικής
Εθνικοί δρυμοί της Ελλάδας
Αθηναϊκό πεδίο
Πάρκα της Αττικής
|
85145
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CF%87%CE%BC%CE%AD%CF%84%20%CE%91%CE%BA%CE%AF%CF%86%20%CE%95%CF%81%CF%83%CF%8C%CE%B9
|
Μεχμέτ Ακίφ Ερσόι
|
Ο Μεχμέτ Ακίφ Ερσόι (Mehmet Âkif Ersoy) (محمد عاكف ارصوى) (Κωνσταντινούπολη, 20 Δεκεμβρίου 1873 - Κωνσταντινούπολη, 27 Δεκεμβρίου 1936) ήταν Τούρκος ποιητής. Είναι ο συγγραφέας των στίχων του Τουρκικού Εθνικού Ύμνου Istiklâl Marsi, ο οποίος υιοθετήθηκε το 1921. Θεωρείται από τους Τούρκους ως ο "Εθνικός Ποιητής" τους. Ο πατέρας του ήταν νομομαθής. Διδάχτηκε αραβικά, περσικά και γαλλικά και σπούδασε κτηνιατρική στο πανεπιστήμιο. Οι στίχοι ήταν αρχικά γραμμένοι ως ποίημα σε μία συλλογή των γραπτών του. Παραδόξως, ένα από τα πιο διάσημα έργα του, ένα βιβλίο με τον τίτλο Safahat, δεν ήταν ευρέως αναγνωσμένο ή δημοσιευμένο μέχρι πρόσφατα.
Πιστεύεται επίσης πως έγραψε και έναν σχολιασμό του Κορανίου, τον οποίο έκαψε αργότερα όταν ανακάλυψε πως θα εκδιδόταν από την νέα κοσμική κυβέρνηση στα Τουρκικά αντί των πρωτότυπων Αραβικών, και θα χρησιμοποιούταν στην κοσμική εκπαίδευση.
Άρχισε να ασχολείται με τη λογοτεχνία μετά την επανάσταση του 1908. Δίδαξε λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης και ταυτόχρονα απέκτησε την φήμη του κήρυκα της πανισλαμικής ενότητας. Το 1913 παραιτήθηκε από τη θέση του στη Γενική Διεύθυνση Κτηνιατρικών Υποθέσεων. Στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο εργάστηκε στην Τεσκιλατί Μαχσουσά (μυστική υπηρεσία), υπηρετώντας την ισλαμική προπαγάνδα.
Αν και αλβανικής καταγωγής και βαθιά θρησκευόμενος, θεωρείται εθνικιστής στην Τουρκία. Στην πραγματικότητα, η πίστη του βρισκόταν κάπου μεταξύ της τουρκικής και ισλαμικής ταυτότητας, και θεωρείται περίπου ως ο Ναμίκ Κεμάλ της εποχής του. Ήταν μέλος της πρώτης εθνοσυνέλευσης. Βαθιά αναστατωμένος από την έντονη κοσμική φύση που υιοθέτησε η δημοκρατία μετά την κατάργηση του σουλτανάτου το 1923, έφυγε από την Τουρκία το 1926 για το Κάιρο όπου δίδαξε τουρκικά στο πανεπιστήμιο του Καΐρου. Επέστρεψε μόλις λίγο πριν από το θάνατό του το 1936. Η κηδεία του έγινε στο Νεκροταφείο Εντιρνέ Καπού στην Κωνσταντινούπολη.
Βασικά έργα
Safahat, 1911;
Suleymaniye Kürsüsünde, 1911;
Hakkın Sesleri, 1912;
Fatih Kürsüsünde, 1913;
Hatıralar, 1917;
Âsım, 1919;
Gölgeler, 1933.
Επίδειξη της ποίησής του
Çanakkale Şehitlerine (Για τους Μάρτυρες του Τσανάκκαλε)
Şu Boğaz harbi nedir? Var mı ki dünyada eşi?
En kesif orduların yükleniyor dördü beşi,
Tepeden yol bularak geçmek için Marmara'ya
Kaç donanmayla sarılmış ufacık bir karaya.
Ne hayâsızca tehaşşüd ki ufuklar kapalı!
Nerde -gösterdiği vahşetle- "Bu bir Avrupalı!"
Dedirir: Yırtıcı, his yoksulu, sırtlan kümesi,
Varsa gelmiş, açılıp mahbesi, yâhud kafesi!
Eski Dünya, Yeni Dünya, bütün akvâm-ı beşer,
Kaynıyor kum gibi... Mahşer mi, hakikat mahşer.
Yedi iklimi cihânın duruyor karşısında,
Ostralya'yla beraber bakıyorsun: Kanada!
Çehreler başka, lisanlar, deriler rengârenk;
Sâde bir hâdise var ortada: Vahşetler denk.
Kimi Hindû, kimi yamyam, kimi bilmem ne belâ...
Hani, tâ'ûna da zuldür bu rezil istilâ!
Ah, ο yirminci asır yok mu, ο mahhlûk-i asil,
Ne kadar gözdesi mevcud ise, hakkıyle sefil,
Kustu Mehmetçiğin aylarca durup karşısına;
Döktü karnındaki esrârı hayâsızcasına.
Maske yırtılmasa hâlâ bize âfetti ο yüz...
Medeniyyet denilen kahbe, hakikat, yüzsüz.
Sonra mel'undaki tahribe müvekkel esbâb,
Öyle müdhiş ki: Eder her biri bir mülkü harâb.
Öteden sâikalar parçalıyor âfâkı;
Beriden zelzeleler kaldırıyor a'mâkı;
Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin;
Sönüyor göğsünün üstünde ο arslan neferin.
Yerin altında cehennem gibi binlerce lâğam,
Atılan her lâğamın yaktığı yüzlerce adam.
Ölüm indirmede gökler, ölü püskürmede yer
Ο ne müdhiş tipidir: Savrulur enkâz-ı beşer...
Kafa, göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el ayak,
Boşanır sırtlara, vâdilere, sağnak sağnak.
Saçıyor zırha bürünmüş de ο nâmerd eller,
Yıldırım yaylımı tûfanlar, alevden seller.
Veriyor yangını, durmuş da açık sinelere,
Sürü halinde gezerken sayısız tayyâre.
Top tüfekten daha sık, gülle yağan mermiler...
Kahraman orduyu seyret ki bu tehdide güler!
Ne çelik tabyalar ister, ne siner hasmından;
Alınır kal'a mı göğsündeki kat kat iman?
Hangi kuvvet onu, hâşâ, edecek kahrına râm?
Çünkü te'sis-i İlâhî ο metin istihkâm.
Sarılır, indirilir mevki'-i müstahkemler,
Beşerin azmini tevkif edemez sun'-i beşer;
Bu göğüslerse Hudâ'nın ebedî serhaddi;
"Ο benim sun'-i bedi'im, onu çiğnetme" dedi.
Âsım'ın nesli... diyordum ya... nesilmiş gerçek:
İşte çiğnetmedi nâmusunu, çiğnetmeyecek.
Şûhedâ gövdesi, bir baksana, dağlar, taşlar...
O, rükû olmasa, dünyâda eğilmez başlar...
Vurulmuş tertemiz alnından, uzanmış yatıyor,
Bir hilâl uğruna, yâ Rab, ne güneşler batıyor!
Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş, asker!
Gökten ecdâd inerek öpse ο pâk alnı değer.
Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor Tevhid'i...
Bedr'in arslanları ancak, bu kadar şanlı idi.
Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?
"Gömelim gel seni tarihe" desem, sığmazsın.
Herc ü merc ettiğin edvâra da yetmez ο kitâb...
Seni ancak ebediyyetler eder istiâb.
"Bu, taşındır" diyerek Kâ'be'yi diksem başına;
Ruhumun vahyini duysam da geçirsem taşına;
Sonra gök kubbeyi alsam da ridâ namıyle,
Kanayan lâhdine çeksem bütün ecrâmıyle;
Mor bulutlarla açık türbene çatsam da tavan,
Yedi kandilli Süreyyâ'yı uzatsam oradan;
Sen bu âvizenin altında, bürünmüş kanına;
Uzanırken, gece mehtâbı getirsem yanına,
Türbedârın gibi tâ fecre kadar bekletsem;
Gündüzün fecr ile âvizeni lebriz etsem;
Tüllenen mağribi, akşamları sarsam yarana...
Yine bir şey yapabildim diyemem hatırana.
Sen ki, son ehl-i salibin kırarak salvetini,
Şarkın en sevgili sultânı Salâhaddin'i,
Kılıç Arslan gibi iclâline ettin hayran...
Sen ki, İslâm'ı kuşatmış, boğuyorken hüsran,
Ο demir çenberi göğsünde kırıp parçaladın;
Sen ki, ruhunla beraber gezer ecrâmı adın;
Sen ki, a'sâra gömülsen taşacaksın... Heyhât!
Sana gelmez bu ufuklar, seni almaz bu cihât...
Ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber,
Sana âguşunu açmış duruyor Peygamber.
Δείτε επίσης
İstiklâl Marşı
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τούρκοι ποιητές
Ερσόι
|
331570
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%20%CE%9C%CF%80%CE%AC%CF%84%CE%BB%CE%B5%CF%81
|
Ο Μπάτλερ
|
Ο Μπάτλερ (αγγλικά: The Butler ή Lee Daniels' The Butler) είναι αμερικανική δραματική, ιστορική, βιογραφική ταινία παραγωγής 2013. Τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο Λι Ντάνιελς και το σενάριο έγραψε ο Ντάνι Στρονγκ εμπνευσμένος από το άρθρο A Butler Well Served by This Election του Γουίλ Χέιγκουντ. Πρωταγωνιστεί ο Φόρεστ Γουίτακερ στο ρόλο του Σέσιλ Γκέινς, ενός Αφροαμερικανού που ήταν αυτόπτης μάρτυρας αρκετών αξιοσημείωτων γεγονότων του 20ου αιώνα, κατά τη διάρκεια της 34-έτους θητείας του στο Λευκό Οίκο ως μπάτλερ. Ο πλασματικός χαρακτήρας του Γκέινς βασίζεται στην πραγματική ιστορία του Γιουτζίν Άλεν που εργαζόταν ως μπάτλερ στο Λευκό Οίκο από το 1952 έως το 1986. Στην ταινία επίσης συμμετέχουν οι Όπρα Γουίνφρεϊ, Ρόμπιν Γουίλιαμς, Βανέσα Ρεντγκρέιβ, Μαράια Κάρεϊ, Λένι Κράβιτζ, Τζέιμς Μάρσντεν, Λιβ Σράιμπερ και Τζέιν Φόντα.
Η ταινία κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους στις 16 Αυγούστου 2013. Έλαβε κυρίως θετικά σχόλια από τους κριτικούς ενώ κατάφερε και μια επιτυχημένη εισπρακτική πορεία με τα συνολικά έσοδα να φτάνουν τα 177,3 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως.
Πλοκή
Καθώς ο Σέσιλ Γκέινς υπηρέτησε οκτώ Προέδρους των Ηνωμένων Πολιτειών κατά τη διάρκεια της θητείας του στο Λευκό Οίκο, το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα, ο Πόλεμος του Βιετνάμ καθώς και άλλα σημαντικά γεγονότα επηρεάζουν τη ζωή αυτού του ανθρώπου, την οικογένειάς του και την αμερικανική κοινωνία.
Ηθοποιοί και Χαρακτήρες
Παραγωγή
Ο Ντάνι Στρονγκ εμπνεύστηκε το σενάριο της ταινίας όταν διάβασε το άρθρο A Butler Well Served by This Election του Γουίλ Χέιγκουντ στη Washington Post. Το πρότζεκτ ξεκίνησε ανάπτυξη στις αρχές του 2011, όταν οι παραγωγοί Λόρα Ζίσκιν και Παμ Γουίλιαμς προσέγγισαν τη Σίλα Τζόνσον να βοηθήσει στη χρηματοδότηση της ταινίας. Αφού διάβασε το σενάριο, η Τζόνσον χρηματοδότησε η ίδια το πρότζεκτ με 2,7 εκατομμύρια δολάρια πριν συνεισφέρουν και άλλοι Αφροαμερικανοί επενδυτές. Ωστόσο, η Ζίσκιν πέθανε από καρκίνο τον Ιούνιο του 2011. Ο θάνατός της ανάγκασε το σκηνοθέτη Λι Ντάνιελς και την παραγωγό Χίλαρι Σορ να βρουν άλλους παραγωγούς. Ξεκίνησαν με τον Κάσιαν Έλγουες, με τον οποίο είχαν συνεργαστεί στην ταινία The Paperboy (2012). Ο Έλγουες συμφώνησε και ξεκίνησε να βρει χρηματοδότηση για την ταινία. Την άνοιξη του 2012, η βρετανική εταιρία παραγωγής Icon U.K. έβαλε 6 εκατομμύρια δολάρια. Το πρότζεκτ κατάφερε να συγκεντρώσει τον προϋπολογισμό των 30 εκατομμυρίων δολάρίων από συνολικά 41 παραγωγούς. Η παραγωγή της ταινίας ξεκίνησε με την Weinstein Company να αναλαμβάνει τη διανομή στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Box office
Με προϋπολογισμό 30.000.000 δολάρια, η ταινία Ο Μπάτλερ έκανε άνοιγμα τριημέρου στην 1η θέση με 24,6 εκατομμύρια δολάρια. Οι συνολικές εισπράξεις στο αμερικανικό box office έφτασαν τα 116,6 εκατομμύρια δολάρια και στον υπόλοιπο κόσμο συγκέντρωσε 60,6 εκατομμύρια δολάρια. Παγκοσμίως απέφερε 177,3 εκατομμύρια δολάρια.
Βραβεία & Υποψηφιότητες
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα
Ο Μπάτλερ στο IMDb
Αμερικανικές ταινίες
Ταινίες του 2013
Αγγλόφωνες ταινίες
Αμερικανικές δραματικές ταινίες
Αμερικανικές πολιτικές δραματικές ταινίες
Αμερικανικές βιογραφικές ταινίες
Αμερικανικές ιστορικές ταινίες
Ταινίες παραγωγής The Weinstein Company
Βιασμός σε ταινίες
Ταινίες βασισμένες σε βιογραφίες
Ταινίες με θέμα τον ρατσισμό
Ταινίες γυρισμένες στη Νέα Ορλεάνη
|
576966
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8D%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%BF%20%CE%93%CE%84%20%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%95%CF%80%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%A3%CE%A4%CE%9F%CE%9A%202017-18
|
Κύπελλο Γ΄ κατηγορίας και Επίλεκτης κατηγορίας ΣΤΟΚ 2017-18
|
Το Κύπελλο Γ΄ κατηγορίας και Επίλεκτης κατηγορίας ΣΤΟΚ 2017-18 ήταν η 10η έκδοση του Κυπέλλου Γ΄ κατηγορίας και Επίλεκτης κατηγορίας ΣΤΟΚ. Το κύπελλο κατέκτησε ο Ονήσιλος Σωτήρας 2014 για πρώτη φορά στην ιστορία του.
Σύστημα διεξαγωγής
Στο Κύπελλο Γ΄ κατηγορίας και Επίλεκτης κατηγορίας ΣΤΟΚ 2017-18 είχαν δικαίωμα συμμετοχής μόνο οι ομάδες της Γ΄ κατηγορίας 2017-18 και της Επίλεκτης κατηγορίας ΣΤΟΚ 2017-18 (σύνολο 30 ομάδες), κάθε μια εκ των οποίων αποφασίζει κατά πόσον θα δηλώσει συμμετοχή στη διοργάνωση. Δήλωσαν συμμετοχή οι 22 από τις 30 ομάδες.
Διεξήχθη σε 4 γύρους. Στον Α΄ γύρο και στα προημιτελικά έγιναν μονοί αγώνες στην έδρα της ομάδας που είχε κληρωθεί ως γηπεδούχος. Σε περίπτωση που ένας αγώνας έληγε ισόπαλος, ακολουθούσε ημίωρη παράταση. Αν και μετά τη λήξη της παράτασης το αποτέλεσμα εξακολουθούσε να ήταν ισόπαλο, τότε εκτελούνταν πέναλτι.
Στα ημιτελικά έγιναν διπλοί αγώνες με κάθε ομάδα να αγωνίζεται στην έδρα της και στην έδρα του αντιπάλου. Προκρινόταν η ομάδα που πετύχαινε τον μεγαλύτερο αριθμό τερμάτων και στους δύο αγώνες. Σε περίπτωση όπου και στους δύο αγώνες και οι δύο ομάδες σημείωσαν τον ίδιο αριθμό τερμάτων το κάθε τέρμα που σημειώθηκε εκτός έδρας λογιζόταν διπλό. Η ομάδα που με βάση το σύστημα αυτό, έχει τα περισσότερα τέρματα προκρινόταν στον επόμενο γύρο. Στην περίπτωση που και οι δύο ομάδες είχαν επιτύχει τον ίδιο αριθμό τερμάτων στην έδρα τους ή εκτός έδρας, δινόταν ημίωρη παράταση ευθύς μετά το τέλος του δεύτερου αγώνα. Αν κατά τη διάρκεια της παράτασης και οι δύο ομάδες επιτύγχαναν τον ίδιο αριθμό τερμάτων τα τέρματα που σημειώθηκαν εκτός έδρας λογίζονταν διπλά (δηλαδή προκρινόταν η φιλοξενούμενη ομάδα). Στην περίπτωση που κατά τη διάρκεια της παράτασης δεν σημειώνονταν τέρματα, η πρόκριση καθοριζόταν με την εκτέλεση πέναλτι.
Ο τελικός ήταν μονός.
Α΄ γύρος
Στον Α΄ γύρο συμμετείχαν 12 από τις 22 ομάδες. Οι υπόλοιπες 10 προκρίθηκαν στον Β΄ γύρο χωρίς αγώνα.
Β΄ γύρος
Στον Β΄ γύρο συμμετείχαν 6 ομάδες που προκρίθηκαν από τον Α΄ γύρο και οι 12 ομάδες που προκρίθηκαν χωρίς αγώνα.
Προημιτελικά
Στην προημιτελική φάση συμμετείχαν οι δύο ομάδες που προκρίθηκαν από τον Β΄ γύρο.
Ημιτελικά
Στην ημιτελική φάση συμμετείχαν οι ομάδες που προκρίθηκαν από την προημιτελική φάση.
Τελικός
Στον τελικό προκρίθηκαν ο Ονήσιλος Σωτήρας 2014 και ο Ακρίτας Χλώρακας. Ο τελικός διεξήχθη στις 5 Μαΐου 2018 στο στάδιο AEK Αρένα – Γεώργιος Καραπατάκης στη Λάρνακα. Νικητής ήταν ο Ονήσιλος Σωτήρας 2014. Το παιχνίδι τελείωσε ισόπαλο 2-2 και ακολούθησε ημίωρη παράταση, στην οποία δεν επιτεύχθηκε κάποιο γκολ. Ακολούθησε η διαδικασία των πέναλτι όπου ο Ονήσιλος επικράτησε με 4-2.
Παραπομπές
Πηγές
Δείτε επίσης
Κύπελλο Γ΄ κατηγορίας και Επίλεκτης κατηγορίας ΣΤΟΚ
Γ΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου 2017-18
Επίλεκτη κατηγορία ΣΤΟΚ 2017-18
Κύπελλο Γ΄ κατηγορίας και Επίλεκτης κατηγορίας ΣΤΟΚ
Εγχώρια ποδοσφαιρικά κύπελλα 2017-2018
|
319468
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%9C%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%82
|
Ηλίας Μόσιαλος
|
Ο Ηλίας Μόσιαλος (Δράμα, 3 Σεπτεμβρίου 1960) είναι Έλληνας καθηγητής της Πολιτικής της Υγείας, κάτοχος της έδρας Brian-Abel Smith, στη Σχολή Οικονομικών του Λονδίνου (LSE). Επιπρόσθετα, είναι Καθηγητής Πολιτικής και Διοίκησης της Υγείας στην Ιατρική Σχολή (Department of Cancer and Surgery) του Imperial College London και συν-διευθυντής του Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου για τα Συστήματα και τις Πολιτικές Υγείας του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.
Εξελέγη βουλευτής το 2009 με το ΠΑΣΟΚ και το 2011 ανέλαβε Υπουργός Επικρατείας με καθήκοντα κυβερνητικού εκπροσώπου στην κυβέρνηση Παπανδρέου, θέση που διατήρησε μέχρι και τον Νοέμβριο του 2011.
Τον Μάρτιο του 2020 ανέλαβε θέση ως κεντρικός εκπρόσωπος της κυβέρνησης Κυριάκου Μητσοτάκη σε διεθνείς οργανισμούς για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού.
Ακαδημαϊκή καριέρα
Σπούδασε Ιατρική στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και εν συνεχεία πραγματοποίησε διδακτορικές σπουδές πάνω σε Πολιτικές Υγείας στο LSE. Από το 1995 εργάζεται στο LSE, όπου έχει αναγορευτεί καθηγητής της Πολιτικής της Υγείας. Ταυτόχρονα είναι διευθυντής και ιδρυτής του LSE Health στο Λονδίνο, ενώ ως ακαδημαϊκός έχει σημαντικό ερευνητικό έργο.
Το 2017, ο Ηλίας Μόσιαλος ίδρυσε στο LSE το πρώτο Τμήμα Πολιτικής Υγείας στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η έρευνα και η διδασκαλία του Τμήματος στοχεύει στη βελτίωση του τρόπου με τον οποίο σχεδιάζεται, υλοποιείται και αξιολογείται η πολιτική υγείας, απαντώντας στις μεγάλες διεθνείς προκλήσεις στον τομέα της υγείας.
Eίναι Fellow του Faculty of Public Health (Member of the Faculty of Public Health - Ειδικότητα στη Δημόσια Υγεία και Κοινωνική Ιατρική, 2000), Fellow των Royal Colleges of Physicians του Λονδίνου και του Εδιμβούργου, καθώς και Honorary Consultant της Δημόσιας Υγείας στο NHS στην Αγγλία. Επίσης, έχει συστηματική συνεργασία ετών με διάφορα πανεπιστήμια: είναι Επισκέπτης Καθηγητής στο Harris School of Public Policy του University of Chicago (USA) και στο Imperial College Business School, Επίτιμος Καθηγητής στο University of Copenhagen στη Δανία, στο London School of Hygiene & Tropical Medicine (LSHTM- UK), και στην l'Ecole des Hautes Études en Santé Publique (EHESP) στη Γαλλία.
Διετέλεσε συν-Πρόεδρος της Επιτροπής για την παγκόσμια στρατηγική στη δημόσια υγεία, την καινοτομία και την πνευματική ιδιοκτησία (WHO Review Panel on the Overall Programme Review of the Global Strategy and Plan of Action on Public Health, Innovation and Intellectual Property 2017-2018) καθώς και πρώτος διευθυντής του Ελληνικού Παρατηρητηρίου στο London School of Economics (LSE), ως τμήμα του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου της ίδιας Σχολής.
Επιπροσθέτως, είναι μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής του Global Antimicrobial Resistance Innovation Fund (GAMRIF) του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Φροντίδας (Department of Health and Social Care) του Ηνωμένου Βασιλείου και ιδρυτής του Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου για τα Συστήματα και τις Πολιτικές Υγείας (European Observatory on Health Systems and Policy).
Κατά το παρελθόν έχει επιμεληθεί εκδόσεων του Cambridge University Press για τα Οικονομικά, τις Πολιτικές και τη Διοίκηση της Υγείας, και έχει διατελέσει αρχισυντάκτης του επιστημονικού περιοδικού Health Economics, Policy and Law. Υπήρξε σύμβουλος στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Παγκόσμια Τράπεζα. Το 2000 και το 2007 βραβεύτηκε από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διοίκησης Υγείας για την καλύτερη δημοσίευση για τις πολιτικές και τη διοίκηση υγείας στην Ευρώπη. Επίσης, έχει συνεργαστεί με κυβερνήσεις άλλων χωρών, με επίκεντρο την οργάνωση και τη διαχείριση συστημάτων υγείας.
To 2017, το έγκριτο επιστημονικό περιοδικό British Medical Journal (BMJ) έκανε αφιέρωμα στο ακαδημαϊκό προφίλ και το επιστημονικό έργο του. Αντίστοιχο δημοσίευμα πραγματοποίησε και το περιοδικό Lancet το 2018, αναφέροντας ότι το έργο του Ηλία Μόσιαλου “σπάει τα σύνορα μεταξύ πολιτικής και επιστημών υγείας”.
Ο Ηλίας Μόσιαλος είναι από τον Αύγουστο του 2020 αναπληρωτής διευθυντής στο περιοδικό European Heart Journal για τον τομέα που σχετίζεται με τη δημόσια υγεία και την πολιτική της υγείας και Associate Editor στα επιστημονικά περιοδικά Health Systems and Reform και στο European Heart Journal – Quality of Care & Clinical Outcomes.
Έχει 275 δημοσιεύσεις με περισσότερες από 6.000 αναφορές στο έργο του. Με βάση το Google scholar έχει 22.119 ετεροαναφορές και h-index 76.
Το βασικό αντικείμενο του επιστημονικού του ενδιαφέροντος σχετίζεται με την χρηματοδότηση των συστημάτων υγείας. Στο πλαίσιο αυτό, ο Ηλίας Μόσιαλος έχει αναλύσει τον ρόλο και τη φύση της αγοράς για την ιδιωτική ασφάλιση, την επίδραση της ιδιωτικής ασφάλισης υγείας στην πρόσβαση και στην ισότητα στις υπηρεσίες υγείας, αλλά και το ρόλο της δημόσιας πολιτικής κατά τη διαμόρφωση ρυθμιστικού πλαισίου για τη λειτουργία της ιδιωτικής ασφάλισης στην Ευρώπη. Στα πλαίσια της έρευνας του για τη χρηματοδότηση των συστημάτων υγείας, έχει επίσης ασχοληθεί εκτεταμένα με τους προσδιοριστές των ιδιωτικών δαπανών σε πλήθος χωρών, μεταξύ των οποίων η Κίνα, το Μεξικό, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ελλάδα. Ενδεικτικά, σχεδίασε ένα ειδικό κίνητρο για την αύξηση της φαρμακευτικής καινοτομίας, έρευνας και ανάπτυξης στα αντιβιοτικά (Options Market for Antibiotics).
Κατά την περίοδο 2000-2002, ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων.
Πολιτική σταδιοδρομία
Πρώτα χρόνια
Η πολιτική του σταδιοδρομία ξεκίνησε τη δεκαετία του 1980, όταν και ανέλαβε, όσο ήταν φοιτητής στη σχολή της ιατρικής, το πόστο του επικεφαλής της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος. Ήταν επίσης μελος του κεντρικού συμβουλίου και του γραφείου σπουδάζουσας της οργάνωσης την περίοδο 1981-85. Με την οργάνωση δραστηριοποιήθηκε επί σειρά ετών κατά τα χρόνια της μεταπολίτευσης. Με το τέλος των σπουδών του αποχώρησε από την Ελλάδα. Αργότερα, από το πόστο του καθηγητή πολιτικής της υγείας στο LSE, αποδέχθηκε τη πρόταση του πρώην αρχηγού του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Παπανδρέου να αναλάβει σύμβουλος κοινωνικής πολιτικής.
Εκλογές 2009
Στις βουλευτικές εκλογές του 2009 αποδέχθηκε πρόταση του Γιώργου Παπανδρέου για τοποθέτηση στη τρίτη θέση του ψηφοδελτίου επικρατείας του ΠΑΣΟΚ και εξελέγη βουλευτής. Αρνήθηκε όλα τα βουλευτικά του προνόμια, καθώς και το βουλευτικό του αυτοκίνητο με σκοπό την ελάφρυνση της οικονομίας στην περίοδο λιτότητας.
Το 2010 υπερψήφισε τον μηχανισμό στήριξης της χώρας από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ενώ τον Ιούνιο του 2011 τοποθετήθηκε Υπουργός Επικρατείας και κυβερνητικός εκπρόσωπος στη Κυβέρνηση Παπανδρέου, ύστερα από τον ανασχηματισμό που ανακοίνωσε ο πρώην πρωθυπουργός. Από τη θέση αυτή υποστήριξε την αναδιάρθρωση του δημοσίου τομέα με αλλαγές στη διαχείριση πόρων και το σύστημα υγείας με ταυτόχρονη καταπολέμηση πελατειακών σχέσεων.
Ως Υπουργός Επικρατείας
Ως υπουργός επικρατείας ο Ηλίας Μόσιαλος, στις 24 Αυγούστου του 2011, προώθησε νομοθετική ρύθμιση για την άμεση κατάργηση του ‘διατάγματος για τα Μυστικά Κονδύλια’, αναφερόμενος στον Κωδικό Αριθμού Εξόδων 0896 «Απόρρητες δαπάνες» των Γενικών Γραμματειών Επικοινωνίας – Ενημέρωσης και Μέσων Ενημέρωσης. Ο κωδικός μυστικών κονδυλίων των Γενικών Γραμματειών (μέσα από ειδική πίστωση), λειτουργούσε με βάση το Άρθρο 10 του σχετικού Νομοθετικού Διατάγματος 744/1970 (ΦΕΚ 264/Α/10.12.1970) της Δικτατορίας. Η πίστωση για τα μυστικά κονδύλια χρησιμοποιούνταν από το 1970 έως την κατάργησή του, με εξαίρεση το διάστημα μετά από τις 4 Οκτωβρίου του 2009 (ανάληψη καθηκόντων της Κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου) που υπήρξαν μηδενικές δαπάνες από τον Κωδικό Αριθμού Εξόδων 0896 και τελικά μεταφορά όλου του ποσού στον Κρατικό Προϋπολογισμό. [Τα παραπάνω αναφέρονται και στο βιβλίο του δημοσιογράφου Γιάννη Παντελάκη ‘Η χαμένη τιμή της δημοσιογραφίας. 21+1 ιστορίες κιτρινισμού’ (2018).
Τον Ιανουάριο του 2010 ο Ηλίας Μόσιαλος κατέθεσε στη Βουλή εκθέσεις για υπερτιμολογήσεις και υπερσυνταγογράφηση φαρμακευτικών σκευασμάτων στην Ελλάδα. Από τα στοιχεία που είχε παρουσιάσει ο κ. Μόσιαλος, προέκυπτε έκρηξη της φαρμακευτικής δαπάνης σε διάστημα εννέα χρόνων (2000-2009) σε μεγάλους ασφαλιστικούς οργανισμούς, όπως το ΙΚΑ και ο ΟΓΑ. Η εκτίναξη στη φαρμακευτική δαπάνη των Ταμείων ήταν εντυπωσιακή, καθώς από το 1,2 δισ. ευρώ το 2000 είχε φτάσει το 2009 τα 5,1 δισ. ευρώ και σε αυτό το ποσό δεν συμπεριλαμβάνονταν τα νοσοκομειακά φάρμακα, η συμμετοχή των πολιτών και τα σκευάσματα που αγοράζονταν από ασθενείς άνευ συνταγής ιατρού.
Στις 18 Αυγούστου 2011, ανακοινώθηκε σε συνέντευξη Τύπου από τον τότε υπουργό Επικρατείας και κυβερνητικό εκπρόσωπο Ηλία Μόσιαλο, το σχέδιο αναδιάρθρωσης της ΕΡΤ. Ο Ηλίας Μόσιαλος ανέλυσε πως η αναδιάρθρωση στόχευε σε μια δημόσια, αποκομματικοποιημένη ανεξάρτητη χωρίς κρατικές, κυβερνητικές ή κομματικές παρεμβάσεις ραδιοτηλεόραση. Με έμφαση στον «πυλώνα» πολυμέσα, το διαδίκτυο, τη δημοσιογραφία των πολιτών, βασικούς πόλους την ΝΕΤ στην Αθήνα, ΕΤ-3 στη Θεσσαλονίκη, κλείσιμο της ΕΤ-1 και αντικατάστασή της από το πρίσμα+ (το οποίο εξέπεμπε ήδη στην ψηφιακή και συνδρομητική τηλεόραση) στις περιοχές που συνέχιζε να υπάρχει η αναλογική μετάδοση της. Ο κ. Μόσιαλος προανήγγειλε στροφή στις ελληνικές παραγωγές, και σύσταση ειδικής ανεξάρτητης επιτροπής, η οποία θα κατέθετε έως τα τέλη Οκτωβρίου του 2011 πόρισμα για το νέο μοντέλο διοίκησης στη δημόσια τηλεόραση. Το σχέδιο δεν υλοποιήθηκε λόγω της πτώσης της κυβέρνησης τον Νοέμβριο του 2011. Η επόμενη τρικομματική κυβέρνηση Παπαδήμου, με συμμετοχή της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, δεν προχώρησε σε αλλαγές στα δημόσια ΜΜΕ. Παρέμεινε μέλος της κυβέρνησης μέχρι και την παραίτησή της τον Νοέμβριο του 2011, όταν και ανακοινώθηκε η Κυβέρνηση Λουκά Παπαδήμου.
Πανδημία COVID-19
Τον Μάρτιο του 2020 αποδέχθηκε την πρόταση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη να εργαστεί ως εκπρόσωπος και σύμβουλος της Ελλάδας σε διεθνείς οργανισμούς για την αντιμετώπιση της επιδημίας του κορωνοϊού, θέση που κατείχε αμισθί. Πρότεινε επίσης την άμεση σύγκλιση διυπουργικής επιτροπής, που έγινε τον Φεβρουάριο του 2020, και στην οποία και συμμετείχε μετά από πρόσκληση του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας στην ερώτηση για την αποτίμηση της αρχικής επιτυχούς αντιμετώπισης της κρίσης είχε δηλώσει πως «οφείλεται σε πολλούς παράγοντες, ένας από αυτούς είναι ότι σχετικά έγκαιρα πήραμε μέτρα» και απέδωσε τα εύσημα στον Ηλία Μόσιαλο που εγκαίρως προειδοποίησε και τον Πρωθυπουργό. Σε διεθνές επίπεδο συνέγραψε άρθρα και έδωσε συνεντεύξεις αναφορικά με την πρόταση να γίνουν οι πατέντες των φαρμάκων και των εμβολίων δημόσια αγαθά. Επίσης, τον Αύγουστο του 2020 το Γραφείο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) για την Ευρώπη, συγκάλεσε μια πανευρωπαϊκή επιτροπή για την υγεία για να επανεξετάσει τις πολιτικές προτεραιότητες και την αναδιάταξη των συστημάτων υγείας υπό το πρίσμα των πανδημιών με Πρόεδρο της Επιτροπής τον πρώην πρωθυπουργό της Ιταλίας, καθηγητή Mario Monti, και Επιστημονικό Συντονιστή τον Ηλία Μόσιαλο.
Κριτική
Στις 24 Δεκεμβρίου 2021, ο Ηλίας Μόσιαλος προέβη σε μία δημοσίευση στο διαδίκτυο, στην οποία απεικονιζόταν ένας φανταστικός διάλογος μεταξύ της Παναγίας και του Ιωσήφ. Το περιεχόμενο του διαλόγου της ανάρτησης προκάλεσε αντιδράσεις, ενώ καταδικάστηκε από επίσημη ανακοίνωση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, από Υπουργούς της Κυβέρνησης αλλά και από Βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου.
Βραβεύσεις
Μερικές από τις βραβεύσεις του είναι:
2002, 2007 - Baxter Award από το European Health Management Association για την καλύτερη δημοσίευση στην πολιτική υγείας και διαχείρισης στην Ευρώπη.
2010 - Andrija Stampar Medal από το Association of Schools of Public Health in Europe (ASPHER) και το European Public Health Association (EUPHA) για τη συνεισφορά του στην Ευρωπαϊκή Δημόσια Υγεία.
2010 - Queen's Anniversary Prize for Higher and Further Education.
2019 - Top ten articles for 2018, στο Health Affairs, το σημαντικότερο επιστημονικό περιοδικό πολιτικής της υγείας, για την επιστημονική εργασία 'Prices For Cardiac Implant Devices May Be Up To Six Times Higher In The US Than In Some European Countries'.
2020 - Επίτιμο μέλος της Ελληνικής Πνευμονολογικής Εταιρείας.
2020 - Επίτιμος Διδάκτωρ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
2020 - Επίτιμος Διδάκτωρ του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
2021 - Χρυσό Μετάλλιο του Δήμου Τρικκαίων.
2021 - Επίτιμος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Κρήτης.
2021 - Επίτιμος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής.
2021 - Επίτιμο μέλος της Ελληνικής Νεφρολογικής Εταιρείας.
2021 - Επίτιμο μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Βιοϊατρικής Τεχνολογίας (ΕΛΕΒΙΤ).
2021 - Μακεδονικό βραβείο για το έτος 2021 από το Ίδρυμα Μακεδονικού Βραβείου.
2022 - Επίτιμος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
2022 - Helen Clark-JoPPP Award for Pharmaceutical Policy and Practice Research.
Παραπομπές
Έλληνες βουλευτές επικρατείας
Έλληνες υπουργοί Επικρατείας
Βουλευτές εκλεγμένοι με το ΠΑΣΟΚ
|
25936
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%80%CE%B1%20%28%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B7%29
|
Σπα (πόλη)
|
Η πόλη Σπα βρίσκεται στο Βέλγιο, στην περιφέρεια της Λιέγης. Το 2005 είχε 10.568 κατοίκους. Είναι γνωστή για τις Ιαματικές πηγές της που αφθονούν στην πόλη αυτή και που είναι ξακουστές ήδη από το 14ο αιώνα. Έχει δώσει το όνομά της, για ευνόητους λόγους, στα υδρομασάζ που συνηθίζονται, για λόγους αισθητικής και θεραπευτικούς, τα τελευταία χρόνια. Κοντά στην πόλη βρίσκεται και η πίστα όπου διοργανώνεται το Βελγικό γκραν πρι της Φόρμουλα 1.
Παραπομπές
Πόλεις του Βελγίου
|
696989
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%80%CE%B9%CF%84%CF%83%CE%AF%CE%BD%CE%BF%20%CE%A3%CF%80%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%B1
|
Οπιτσίνο Σπίνολα
|
Ο Οπιτσίνο, ιταλ. Opicino Spinola (άκμασε αρχές 14ου αι.) από τον Οίκο των Σπινόλα ήταν έμπορος και πολιτικός ηγέτης στη Δημοκρατία της Γένουας στις αρχές του 14ου αι. Έγινε ένας από τους πιο πλούσιους άνδρες της Γένουας.
Βιογραφία
Τον Ιανουάριο του 1306 οι πολίτες της Γένουας αντικατέστησαν τον ποντεστά με δύο καπιτάνι ντελ πόπολο ως ηγέτες της Δημοκρατίας, ως αποτέλεσμα ενός αγώνα για την αλλαγή του πολιτεύματος, που είχε κρατήσει από το 1257 ως το 1339. Λόγω του πλούτου του, ο Σπινόολα εξελέγη ως ένας από τους καπιτάνι.
Το 1307 η κόρη του Αρτζεντίνα παντρεύτηκε τον Θεόδωρο Α΄ Παλαιολόγο, μαρκήσιο του Μομφερράτου, που είχε διαδεχθεί τον εκ μητρός θείο του, τελευταίο του κύριου κλάδου των Αλεράμιτσι. Ο Σπινόλα χρησιμοποίησε τον πλούτο του για να εγκαταστήσει τον Θεόδωρο Α΄ στην εξουσία.
Ο άλλος από τους καπιτάνι, ο Μπερναμπό Ντόρια, ήταν πεθερός του Μαμφρέδου Δ΄ μαρκησίου του Σαλούτσο, από τον πλάγιο κλάδο των Αλεράμιτσι-Σαλούτσο, ο οποίος διεκδίκησε κάποια περιοχή του Μομφερράτου. Αυτό οδήγησε σε συγκρούσεις μεταξύ των Σπινόλα και των Ντόρια. Το 1310 ο Οπιτσίνο κατάφερε να διοριστεί μόνος καπιτάνο ντελ πόπολο, ισόβια.
Ωστόσο η αυξανόμενη ισχύς του δημιούργησε εχθρούς, περιλαμβανομένων και μερικών συγγενών του. Στο τέλος του 1310 αναγκάστηκε να αποχωρήσει από τη θέση του και το 1311 ο ποντεστά αποκαταστάθηκε. Ο Σπινόλα τέθηκε υπό ισόβια τιμωρία από τη Γένουα.
Οικογένεια
Είχε τέκνο:
Αρτζεντίνα, παντρεύτηκε τον Θεόδωρο Α΄ Παλαιολόγο μαρκήσιο του Μομφερράτου, γιο του Ανδρόνικου Β΄ Αυτοκράτορα των Ρωμαίων.
Πηγές
Epstain, Steve. Genoa and the Genoese. p. 325.
Malleson, George Bruce. Studies in Genoese History. p. 300
Οικογένεια Σπίνολα
|
286814
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%20%CE%9D%CE%B5%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82%20%CE%95%CF%81%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%82
|
Ο Νευρικός Εραστής
|
Η ταινία Ο Νευρικός Εραστής (αγγλ. Annie Hall) είναι αισθηματική κωμωδία παραγωγής 1977, σε σκηνοθεσία Γούντι Άλεν. Ο Άλεν έγραψε το σενάριο της ταινίας σε συνεργασία με τον Μάρσαλ Μπρίκμαν. Ο σκηνοθέτης εμφανίζεται στην ταινία στο ρόλο του Άλβι Σίνγκερ, ενός ηθοποιού που προσπαθεί να καταλάβει το λόγο για τον οποίο απέτυχε η σχέση του με την Άννι Χολ, την οποία υποδύεται η Ντάιαν Κίτον. Η ταινία σηματοδότησε στροφή στην καριέρα του σκηνοθέτη, ο οποίος εγκατέλειψε τη φαρσοκωμωδία και διύσδεισε σε σοβαρότερα θέματα, αγγίζοντας την ωριμότητα ως καλλιτέχνης. Ο ίδιος δήλωσε ότι είχε το κουράγιο να σταματήσει να παριστάνει τον κλόουν για να αποσπάσει το γέλιο από το κοινό και να αφήσει την ασφάλεια της φαρσοκωμωδίας, σκεπτόμενος ότι κανείς μπορεί να μιλήσει μέσα από τις ταινίες για σοβαρά θέματα και να είναι παράλληλα αστείος.
Η παραγωγή της ταινίας έγινε από τον επι σειρά χρόνων αντζέτη του Άλεν, Τσαρλς Τζόφι κι έλαβε την εύνοια των κριτικών. Η ταινία βραβεύτηκε με Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας κι έλαβε άλλα τρία βραβεία (Όσκαρ σεναρίου, Α' γυναικείου ρόλου και σκηνοθεσίας). Ήταν από το 1963 με τη νίκη της ταινίας Τομ Τζόουνς (Tom Jones) που το βραβείο είχε να δοθεί σε κωμωδία. Η ταινία έκανε εισπράξεις της τάξεως των 38 εκατομμυρίων δολαρίων
, ενώ το 1998 έλαβε την 31η θέση στη λίστα με τις 100 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών που θεσπίστηκε από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου, καθώς και την 4η θέση στη λίστα με τις 100 καλύτερες κωμωδίες όλων των εποχών.. Ο κριτικός κινηματογράφου Ρόμπερτ Έμπερτ χαρακτήρισε την ταινία ως την αγαπημένη ταινία του Άλεν για τους περισσότερους. Το 1992 η ταινία επελέγη από τη Βιβλιοθήκη του Αμερικάνικου Κογκρέσου ως τμήμα του Εθνικού Μητρώου Κινηματογράφου ως πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική.
Υπόθεση
Ο Άλβι (Γούντι Άλεν) κι η Άννι (Ντάιαν Κίτον) έχουν διαφορετικούς χαρακτήρες, αλλά είναι κι οι δυο διασκεδαστικοί και ιδιαίτεροι. Ο Άλβι είναι κωμικός ηθοποιός, νευρωτικός, απαισιόδοξος, εμμονοληπτικός με την ιδέα του θανάτου και με κυνική συμπεριφορά απέναντι σε όλους όσους τον περιβάλλουν, ενώ η Άννι είναι μια αδέξια αλλά ταλαντούχα κι εγκάρδια τραγουδίστρια και φωτογράφος. Οι δυο τους ερωτεύτηκαν κεραυνοβόλα μετά την πρώτη τους συνάντηση, αλλά τα πρώτα σύννεφα στη σχέση τους παρουσιάστηκαν όταν η Άννι μετακόμισε στο σπίτι του. Ο Άλβι απεχθανόταν τις συνήθειες της, όπως το κάπνισμα μαριχουάνας και το γεγονός ότι δεν ήταν ιδιαίτερα καλλιεργημένη. Η απογοήτευση οδήγησε την Άννι σε μαθήματα που είχαν ως σκοπό να βελτιώσει την καλλιέργειά της κι είχαν ως αποτέλεσμα να ερωτευτεί τον καθηγητή της και να προκαλέσει τη ζήλια του Άλβι. Το ζευγάρι χωρίζει κι ο Άλβι αναπoλεί τη σχέση τους και προσπαθεί να καταλάβει το λόγο του χωρισμού. Ξεκινά μια καινούργια σχέση, αλλά δεν μπορεί να βρει την ευτυχία. Μετά από λίγο καιρό η Άννι κι ο Άλβι συμφιλιώνονται για να χωρίσουν για ακομη μια φορά. Η σχέση τους πρόκειται να περάσει από πολλές φάσεις μέχρι ο Άλβι να καταλάβει επιτέλους την αξία της.
Βραβεία
Η ταινία έλαβε πέντε υποψηφιότητες για βραβείο όσκαρ, μεταξύ των οποίων και για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και βραβεύτηκε τελικά με 4 βραβεία. Ο Γούντι Άλεν βραβεύτηκε με Όσκαρ Σκηνοθεσίας και με Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου, αλλά έχασε το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου από τον Ρίτσαρντ Ντρέιφους που κέρδισε για την ταινία Το Κορίτσι του Αποχαιρετισμού (The Goodbye Girl). Η Ντάιαν Κίτον βραβεύτηκε επίσης με Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου. Η ηθοποιός κέρδισε επίσης τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας σε Κωμωδία ή Μιούζικαλ.
Βραβεία Ακαδημίας Κινηματογράφου (Όσκαρ)
Βράβευση:
Καλύτερης ταινίας - Τσαρλς Τζόφι
Σκηνοθεσίας – Γούντι Άλεν
Α’ Γυναικείου Ρόλου – Ντάιαν Κίτον
Πρωτότυπου Σεναρίου – Μάρσαλ Μπρίκμαν & Γούντι Άλεν
Υποψηφιότητα:
Α' Ανδρικού Ρόλου - Γούντι Άλεν
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αμερικανικές ταινίες
Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας
Ταινίες του 1977
Αγγλόφωνες ταινίες
Αμερικανικές ρομαντικές κωμικές ταινίες
Ταινίες με θέμα τη γυναίκα
Ταινίες των οποίων ο σκηνοθέτης κέρδισε Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας
Ταινίες με ηθοποιό που κέρδισε Όσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου
Ταινίες σε σκηνοθεσία Γούντι Άλεν
Ταινίες σε σενάριο Γούντι Άλεν
Ταινίες παραγωγής United Artists
Ταινίες με θέμα την ψυχανάλυση
Ταινίες των οποίων ο σεναριογράφος κέρδισε Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου
|
96934
|
https://el.wikipedia.org/wiki/82%20%CE%91%CE%BB%CE%BA%CE%BC%CE%AE%CE%BD%CE%B7
|
82 Αλκμήνη
|
Η Αλκμήνη (Alkmene) είναι ένας αρκετά λαμπρός αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 8,40. Ανακαλύφθηκε το 1864 από τον Γερμανό αστρονόμο Καρλ Τέοντορ Ρόμπερτ Λούτερ, που παρατηρούσε από το Ντίσελντορφ της Γερμανίας, και έλαβε το όνομα της μητέρας τού Ηρακλή στην ελληνική μυθολογία.
Η μέση διάμετρος της Αλκμήνης είναι 61 χλμ. Η μάζα της εκτιμάται σε 240 τρισεκατομμύρια τόνους. Η μέση επιτάχυνση της βαρύτητας στον ισημερινό της Αλκμήνης εκτιμάται σε 1,7 cm/sec², δηλαδή η βαρύτητα εκεί είναι 580 φορές ασθενέστερη από τη γήινη, ενώ η μέση ταχύτητα διαφυγής υπολογίζεται σε 32 m/sec.
Ο φασματικός τύπος της Αλκμήνης είναι S (λιθώδης). Η μέση θερμοκρασία στην επιφάνειά της εκτιμάται σε 105 περίπου βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν. Η λευκαύγεια (άλβεδο) της Αλκμήνης είναι 0,208.
Η Αλκμήνη περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της μία φορά κάθε 13 ώρες ακριβώς (με ακρίβεια ± 4 δευτερόλεπτα). Η ύπαρξη ενός δορυφόρου που περιφέρεται γύρω από την Αλκμήνη έχει προταθεί το 1985 από φωτομετρικά δεδομένα.
Στις 18 Σεπτεμβρίου 2014 σημειώθηκε μία επιπρόσθηση, παρατηρήσιμη από την Καλιφόρνια, του σχετικώς φωτεινού αστέρα HIP 99229 (με φαινόμενο μέγεθος +7,5) στον αστερισμό Αιγόκερω από την Αλκμήνη. Αν παρατηρηθούν από αρκετά διαφορετικά σημεία, οι επιπροσθήσεις μπορούν να αποφέρουν ακριβείς μετρήσεις των διαστάσεων του αστεροειδούς που τις προκαλεί.
Παραπομπές
Αλκμηνη
|
292214
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82%20%CE%A4%CF%83%CE%B5%CF%81%CF%84%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82
|
Κωνσταντίνος Τσερτίδης
|
Ο Κωνσταντίνος Τσερτίδης , (Πάτρα ? - Πάτρα 1879), ήταν Έλληνας πολιτικός από την Πάτρα και αγωνιστής της επανάστασης του 1821.
Γεννήθηκε στην Πάτρα, ήταν γιος του Γεωργίου Τσέρτου αγωνιστή της επανάστασης του 1821 και πολιτικού. Γιος του ήταν ο Ιωάννης Τσερτίδης, βουλευτής. Αναφέρεται ότι και ο ίδιος πήρε μέρος στην επανάσταση του 1821.
Ήταν Β΄γραμματέας του Βουλευτικού το 1824 στο Άργος και στο Ναύπλιο. Πήρε μέρος στις βουλευτικές εκλογές του 1843 κι εκλέχτηκε πληρεξούσιος για την Εθνοσυνέλευση του 1843 και στην πορεία έγινε αντιπρόεδρος της, βουλευτής εκλέχτηκε και στις επόμενες βουλευτικές εκλογές του 1844 με το Γαλλικό κόμμα. Έπειτα διορίσθηκε έπαρχος Ναυπακτίας για λίγο διάστημα.
Παραπομπές
Έλληνες πληρεξούσιοι
Βουλευτές Πατρών
Αγωνιστές του 1821
Έλληνες έπαρχοι
|
482474
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Live%20at%20Wembley%20%2786
|
Live at Wembley '86
|
Live at Wembley '86 είναι ο τίτλος του ζωντανά ηχογραφημένου άλμπουμ του βρετανικού ροκ συγκροτήματος Queen, το οποίο κυκλοφόρησε στις 26 Μαΐου του 1992 μέσω της δισκογραφικής εταιρείας "Parlophone" στην Ευρώπη και της "Hollywood" στην Βόρεια Αμερική.
Η ηχογράφηση του άλμπουμ πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο του 1986 στο στάδιο Γουέμπλεϊ, σε μία περίοδο όπου το συγκρότημα ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές στην πατρίδα του, αφού το άλμπουμ "A Kind of Magic" είχε ανέβει στο # 1 του καταλόγου επιτυχιών, το ομώνυμο σινγκλ είχε σκαρφαλώσει στο Top-10, το σάουντρακ της ταινίας "Χαϊλάντερ" ακουγόταν σε όλο τον κόσμο και η εμφάνιση τους στο φιλανθρωπικό φεστιβάλ "Live Aid" την προηγούμενη χρονιά υπήρξε θριαμβευτική. Αυτό οδήγησε σε sold-out των δύο εμφανίσεων τους, όπως και την πρόταση για μία τρίτη συναυλία, όπου ο μάνατζερ τους αρνήθηκε, με σκοπό μία εμφάνιση στο Knebworth Park.
Οι συναυλίες στο Γουέμπλεϊ ηχογραφήθηκαν και βιντεοσκοπήθηκαν, με αποτέλεσμα να κυκλοφορήσει μία βίντεοκασέτα το 1990 με τίτλο "Real Magic", ακολουθούμενη από το διπλό άλμπουμ δύο χρόνια αργότερα.
Τραγούδια του δίσκου
Μέρος πρώτο
"One Vision" (Mercury, May, Taylor, Deacon) – 5:50
"Tie Your Mother Down" (May) – 3:52
"In the Lap of the Gods... Revisited" (Mercury) – 2:44
"Seven Seas of Rhye" (Mercury) – 1:19
"Tear It Up" (May) – 2:12
"A Kind of Magic" (Taylor) – 8:41
"Under Pressure" (Queen, Bowie) – 3:41
"Another One Bites the Dust" (Deacon) – 4:54
"Who Wants to Live Forever" (May) – 5:16
"I Want to Break Free" (Deacon) – 3:34
"Impromptu" (Queen) – 2:55
"Brighton Rock Solo" (May) – 9:11
"Now I'm Here" (May) – 6:19
Μέρος δεύτερο
"Love of My Life" (Mercury) – 4:47
"Is This the World We Created...?" (Mercury, May) – 2:59
"(You're So Square) Baby I Don't Care" (Leiber, Stoller) – 1:34
"Hello Mary Lou (Goodbye Heart)" (Pitney) – 1:24
"Tutti Frutti" (Penniman, LaBostrie) – 3:23
"Gimme Some Lovin'" (Steve Winwood, Davis, Muff Winwood) – 0:55
"Bohemian Rhapsody" (Mercury) – 5:50
"Hammer to Fall" (May) – 5:36
"Crazy Little Thing Called Love" (Mercury) – 6:27
"Big Spender" (Fields, Coleman) – 1:07
"Radio Ga Ga" (Taylor) – 5:57
"We Will Rock You" (May) – 2:46
"Friends Will Be Friends" (Mercury, Deacon) – 2:08
"We Are the Champions" (Mercury) – 4:05
"God Save the Queen" (arr. May) – 1:27
Θέσεις τσαρτ
Live at Wembley '86 (άλμπουμ)
Επίσημη κυκλοφορία: 26 Μαΐου 1992
Βραβεία
Live Magic (άλμπουμ)
Ηνωμένο Βασίλειο (BPI Certification): Πλατινένιος
Γερμανία (BVMI Certification): Χρυσός
Μεξικό (AMPROFON Certification): Πλατινένιος
Αυστρία (IFPI Certification): Χρυσός
Ελβετία (IFPI Certification): Χρυσός
Ολλανδία (NVPI Certification): Χρυσός
Ηνωμένες Πολιτείες (RIAA Certification): 2 x πλατινένιος
Οι μουσικοί των Queen
Οι μουσικοί οι οποίοι ηχογράφησαν το "Live at Wembley '86" ήταν οι εξής:
Φρέντι Μέρκιουρι - φωνητικά, πιάνο, κιθάρα
Μπράιαν Μέι - κιθάρα, φωνητικά, πλήκτρα
Τζον Ντίκον - μπάσο, φωνητικά
Ρότζερ Τέιλορ - τύμπανα, φωνητικά, κρουστά
Γκεστ συμμετοχές
Σπάικ Έντνι - φωνητικά, πλήκτρα, πιάνο, κιθάρα
Παραπομπές
Πηγές
Live at Wembley '86 - Queen | Songs, Reviews, Credits | AllMusic
Queen - Live at Wembley '86 (album review) | Sputnikmusic
Live at Wembley '86 - Queenpedia.com
Δισκογραφία των Queen
Άλμπουμ του 1992
|
96895
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%AC%CE%BC%CE%B9%20%CE%A7%CE%AF%CE%BF%CF%85
|
Θολοποτάμι Χίου
|
Το Θολοποτάμι είναι χωριό και Μαστιχοχώρι της Χίου που ανήκει στη δημοτική ενότητα Ιωνίας του δήμου Χίου. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, ο πληθυσμός του ανέρχεται στους 647 κατοίκους.
Τοποθεσία
Το Θολοποτάμι βρίσκεται στο νότιο τμήμα του νησιού και απέχει 12 χιλιόμετρα από την πόλη της Χίου. Η τοπική κοινότητα Θολοποταμίου περιλαμβάνει και τον μικρό οικισμό Σκλαβιά. Το Θολοποτάμι είναι χτισμένο στην πλαγιά του βουνού Προφήτης Ηλίας, σε υψόμετρο 300 μέτρων. Από την ανατολική του πλευρά διακρίνονται τα παράλια της Μικράς Ασίας. Στα όρια του χωριού βρίσκονται και τα «Θεόκτιστα», τα οποία είναι απομεινάρια πελασγικών τειχών. Το χωριό διαθέτει πολλές πηγές και πλατάνια.Το χωριό επίσης έχει πολλές εκκλησίες κάποιες από αυτές είναι η Παναγία ,ο Άγιος Παντελεήμονας ,ο Άγιος Νικόλαος ,ο Άγιος Πέτρος ,η Ευαγγελίστρια κ.α.
Ιστορία
Η ίδρυση του χωριού χρονολογείται από τον 12ο αιώνα. Η ονομασία του προήλθε από μία καθίζηση η οποία έλαβε χώρα στην περιοχή Ράγα και είχε ως αποτέλεσμα να αναβλύσει νερό, το οποίο έρρεε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση, η πρώτη ονομασία του χωριού ήταν Μάνη, καθώς ο πρώτος κάτοικός του είχε καταγωγή από την ομώνυμη περιοχή της Πελοποννήσου. Σύμφωνα με εκτιμήσεις των Ζαν ντε Τεβενό (1655) και Βιτσέντζο Κορονέλι (1696) στο β΄ μισό του 17ου αιώνα το Θολοποτάμι διέθετε 150-300 κατοίκους. Κατά τη σφαγή της Χίου από τους Τούρκους το 1822, υποστηρίζεται πως οι περισσότεροι κάτοικοι του χωριού εξοντώθηκαν, ενώ στις αρχές του 1828 εγκαταστάθηκαν προσωρινά στο Θολοποτάμι ελληνικές δυνάμεις στο πλαίσιο της εκστρατείας της Χίου υπό τον Κάρολο Φαβιέρο. Τον οικισμό επισκέφθηκε το 1888 ο Γάλλος περιηγητής Γκαστόν Ντεσάν.
Το Θολοποτάμι στον πολιτισμό
Η πολυβραβευμένη κινηματογραφική ταινία του Χιώτη σκηνοθέτη Δήμου Αβδελιώδη με τίτλο «Η εαρινή σύναξις των αγροφυλάκων» έχει ως θέμα την (κατά εποχές του έτους) αποτυχία 4 αγροφυλάκων που διορίζονται στη θέση του αγροφύλακα με έδρα το Θολοποτάμι.
Απογραφές πληθυσμού
Παραπομπές
Περαιτέρω ανάγνωση
Χίος, Τουριστικός Οδηγός, εκδόσεις Καμπανά.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Εκπολιτιστικό σωματείο Θολοποταμίου «Αναγέννηση»
Chiosonline.gr
Χωριά του νομού Χίου
|
672351
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%AD%CE%BB%20%CE%BD%CF%84%CE%B1%20%CE%A0%CE%B1%CE%B6
|
Μιγκουέλ ντα Παζ
|
Ο Μιγκουέλ ντα Παζ (Σαραγόσα, 23 Αυγούστου 1498 - Γρανάδα, 19 Ιουλίου 1500), Ινφάντης της Πορτογαλίας και πρίγκιπας των Αστουριών ήταν ο μοναδικός γιος και παιδί του Εμμανουήλ Α΄ της Πορτογαλίας με την πρώτη σύζυγο του Ισαβέλλα των Τραστάμαρα, κόρη του Φερδινάνδου Β΄ της Αραγωνίας.
Βιογραφία
Η μητέρα του πέθανε μία ώρα μετά την γέννηση του. Ο ίδιος ορίστηκε αμέσως κληρονόμος στην Πορτογαλία, το Στέμμα της Αραγωνίας και το Στέμμα της Καστίλης· κληρονόμησε τους παππούδες του Καθολικούς βασιλείς Φερδινάνδο και Ισαβέλλα. Ο Μιγκουέλ ντα Παζ πέθανε σε ηλικία δύο ετών (19 Ιουλίου 1500) και τάφηκε στην Γρανάδα. Τον Οκτώβριο του 1500 ο πατέρας του νυμφεύτηκε σε δεύτερο γάμο την μικρότερη αδελφή της μητέρας του Μαρία των Τραστάμαρα: με τον γάμο αυτό θα γεννηθεί ο διάδοχός του Ιωάννης Γ΄ της Πορτογαλίας.
Οι ελπίδες των Καθολικών βασιλέων να ενωθούν όλα τα βασίλεια της Ιβηρικής σε ένα στέμμα, τερματίστηκαν με το τέλος του Μιγκουέλ. Η αδελφή της μητέρας του Ιωάννα Α΄ της Καστίλης θα οριστεί διάδοχος του βασιλείου της Καστίλης, που θα κληρονομήσει ο γιος της Κάρολος Ε΄ της Γερμανίας και ο Οίκος των Αψβούργων. Η ένωση θα έρθει τελικά την περίοδο 1580-1640 με τον γιο του Καρόλου Ε΄, τον Φίλιππο Β΄ της Ισπανίας, που θα γίνει ο πρώτος Αψβούργος βασιλιάς της Πορτογαλίας.
Πρόγονοι
Παραπομπές
Πηγές
Downey, Kirsten (2014). Isabella: the Warrior Queen. New York: Nan A. Talese/Doubleday.
Fernández Álvarez, Manuel (2003). Isabel la Católica (in Spanish). Madrid: Espasa-Calpe, S.A.
Οίκος των Αβίς
Πρίγκιπες των Αστουριών
|
661212
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%91%CF%85%CF%83%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%2C%20%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%87%CE%AE
|
Μαργαρίτα της Αυστρίας, μοναχή
|
Η Μαργαρίτα, γερμ. Margaret von Habsburg (1536 - 1567) από τον Οίκο των Αψβούργων ήταν κόρη του αρχιδούκα της Αυστρίας και βασιλιά της Ουγγαρίας, Βοημίας & Γερμανίας. Έγινε μοναχή στο αββαείο του Χαλλ στο Τυρόλο.
Βιογραφία
Ήταν η έβδομη κόρη του Φερδινάνδου Α΄ αρχιδούκα της Αυστρίας και βασιλιά της Ουγγαρίας, Βοημίας & Γερμανίας και της Άννας των Γιαγκελλόνων, κόρης του Βλαδίσλαου Β΄ της Ουγγαρίας & Βοημίας.
Γεννήθηκε στο Ίνσμπρουκ. Το 1564 η μεγαλύτερη αδελφή της Μαγδαληνή άρχισε την ίδρυση αββαείου στο Χαλλ του Τυρόλου, όπου η ίδια έγινε ηγουμένη. Η Μαργαρίτα έγινε μοναχή σε αυτό. Η μονή ήταν για αριστοκράτισσες ή αστές, που ήθελαν να ζήσουν μία ήσυχη και ευσεβή ζωή, υπό την επίβλεψη των Ιησουιτών. Η Μαργαρίτα απεβίωσε εκεί σε ηλικία 31 ετών.
Πηγές
Wurzbach, Constantin, von, ed. (1860). "Habsburg, Elisabeth von Oesterreich (Königin von Polen)" . Biographisches Lexikon des Kaiserthums Oesterreich [Biographical Encyclopedia of the Austrian Empire] (in German). 6. p. 167 – via Wikisource.
Παραπομπές
Οίκος των Αψβούργων
Πριγκίπισσες της Αυστρίας
|
252725
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9B%CE%BF%CF%85%CE%B9%CE%B6%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%B1
|
Γερουσία της Λουιζιάνα
|
Η Πολιτειακή Γερουσία της Λουιζιάνα (αγγλικά: Louisiana State Senate, γαλλικά: Sénat de Louisiane) είναι η άνω βουλή του πολιτειακού νομοθετικού σώματος της Λουιζιάνα. Όλοι οι Γερουσιαστές υπηρετούν τετραετείς θητείες και τους ανατίθενται πολλές επιτροπές για να εργασθούν σε αυτές.
Οι Ρεπουμπλικανοί ελέγχουν την Πολιτειακή Γερουσία μετά την νίκη στην Ειδική Εκλογή στην Περιφέρεια 26 από τον Τζόναθαν Γ. Πέρρυ.
Σύνθεση
Δείτε επίσης
Γερουσία των ΗΠΑ
Γερουσία της Βιρτζίνια
Χιούι Λονγκ
Αναφορές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
The Louisiana State Senate official government website
State Senate of Louisiana at Project Vote Smart
Λουιζιανα
Γερουσια
|
93695
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%97%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85
|
Πατσίδερος Ηρακλείου
|
Ο Πατσίδερος είναι χωριό και έδρα ομώνυμης κοινότητας του Δήμου Μινώα Πεδιάδος στην Περιφερειακή Ενότητα Ηρακλείου της Κρήτης. Ανήκε στην επαρχία Μονοφατσίου. Είναι χτισμένο αμφιθεατρικά στην ανατολική πλαγιά λόφου με υψόμετρο 564 μέτρα, με θέα στο όρος Δίκτη. Απέχει 29 χλμ. από το Ηράκλειο. Κύρια προϊόντα είναι το ελαιόλαδο και τα οινοστάφυλα. Οι κάτοικοι ασχολούνται και με την κτηνοτροφία.
Οι ιεροί ναοί είναι ο Μιχαήλ Αρχάγγελος (κεντρική εκκλησία) η Αγ. Παρασκευή, ο Αγ. Αντώνιος, η Παναγία, ο Αγ. Ιωάννης ο Πρόδρομος (στην περιοχή Πύργος, λίγο έξω από το χωριό). Οι τρεις τελευταίες είναι παλιές εκκλησίες και σώζονται υπολείμματα τοιχογραφιών .
Ιστορικά στοιχεία
Η ονομασία του χωριού είναι άγνωστο από πού προήλθε. Το 1583 αναφέρεται Pacid(h)aro με 61 κατ. (Καστροφύλακας, Κ97). Κατά το Στέργιο Σπανάκη, η ονομασία δεν έχει σχέση με το paciero (paciere)= ειρηνοποιός. Αργότερα αποτέλεσε έδρα κοινότητας, στην οποία υπήχθη και το χωριό Ζίντα
Στην εκκλησία της Παναγίας λειτούργησε μία Μονή με τρία παρακείμενα κελιά.
Δείτε Κοινότητα Πατσιδέρου
Το Διδακτήριο του Πατσιδέρου
Το σχολείο του Πατσιδέρου ιδρύθηκε το έτος 1875. Το διδακτήριο κτίστηκε στη βορειοανατολική πλευρά του χωριού σε χαμηλότερο από τον οικισμό υψόμετρο, στον περίβολο του ναού της Γεννήσεως της Θεοτόκου. Στο σχολείο αυτό φοιτούσαν οι χριστιανοί μαθητές των γειτονικών χωριών μιας και ήταν το μοναδικό σχολείο της περιοχής. Το διδακτήριο πυρπολήθηκε από τους Οθωμανούς στην επανάσταση τόσο του 1878 όσο και του 1889. Μετά την πυρπόληση του 1889 και μέχρι να γίνουν οι αναγκαίες επισκευές, το σχολείο λειτούργησε στο Αρκαλοχώρι (Ιανουάριος 1890 – Αύγουστος 1892). Μετά την ολοκλήρωση των επισκευαστικών εργασιών, μεταφέρθηκε εκ νέου η έδρα του στον Πατσίδερο αλλά πυρπολήθηκε εκ νέου από τους Οθωμανούς στην επανάσταση του1897. Επί Κρητικής Πολιτείας ιδρύθηκε ως γραμματοδιδασκαλείο. Στις 10/11/1899 ο δάσκαλος Σταύρος Καλεντάκης γράφει προς το Νομαρχιακό επιθεωρητή Ηρακλείου: ‘Περί καταστάσεως του διδακτηρίου Πατσιδέρου’ «…το σχολείον του χωρίου τούτου είναι κτήμα της κοινότητος και ευρίσκεται επί της καταλληλοτέρας θέσεως, προς ανατολάς του χωρίου εντός του περιβόλου της εκκλησίας της Γεννήσεως της Θεοτόκου.Κέκτηται δε το σχολείον τούτο μικρόν κήπον όστις περιέχει τινά δένδρα 2 κυπαρίσσους 1 ροδακινέα και 8 ροδάς, έχει δε επισκευασθή νεωστί επειδή κατεκάη και 3 φοράν κατά την επανάστασιν του 1896 υπό των Τούρκων. Σύγκειται δε εκ μίας θύρας και 5 παραθύρων 2 βορείων μετά υαλοπινάκων 1 νοτίου 1 ανατολικού 1 δυτικού ανευ υαλοπινάκων. Περιέχει δε τα εξής όργανα : 6 θρανία 1 μαυροπίνακα και 1 τράπεζαν, γεωγραφικούς δε χάρτας και παιδαγωγικά βιβλία δεν περιέχει επειδή κατεκάησαν ταυτοχρόνος πρότερον. Το επίπεδον δε έχει επιστρωθεί δια ξυλείας. Όπερ είναι 5 ½ οργυιάς κατά το μήκος και 2 κατά το πλάτος. Το δε ύψος είναι 2 οργυιάς.
Η εκκλησία σήμερα εορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου (γενέθλιο της Θεοτόκου) όμως μέχρι το 1866 ήταν αφιερωμένη στην Κοίμηση, για αυτό τιμάται και εκείνη την ημέρα.
Στο ανώφυλλο της εξώπορτας υπάρχει χαραγμένη η χρονολογία 1695
Οι παλαιότερες οικογένειες του χωριού είναι : Πατερόπουλος, Αντωνάκης, Φραγκιαδάκης, Σπυριδάκης, Βασιλάκης, Πετράκης, Μακρομιχαλάκης, Βουρεξάκης, Χριστοδουλάκης και Φυτάκης.
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Χωριά του νομού Ηρακλείου
Δήμος Αρκαλοχωρίου
Δήμος Μινώα Πεδιάδας
|
112313
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82%20%CE%BF%20%CE%91%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82
|
Μουσαίος ο Αθηναίος
|
Ο Μουσαίος υπήρξε αρχαίος έλληνας ποιητής, μαθητής του Ορφέα και κατά μερικούς αρχαίους συγγραφείς γιος του.
Σύμφωνα με τους Ευριπίδη και Παυσανία γεννήθηκε και έζησε όλη του τη ζωή στην Αθήνα και πέθανε από βαθιά γεράματα και τάφηκε εκεί, σύμφωνα και με τον Ηρόδοτο ήταν και χρησμοθέτης. Ο τόπος καταγωγής του δεν είναι βέβαιος: πρόκειται για τη Θράκη ή την Ελευσίνα.
Ο Παυσανίας αμφισβητεί ότι το έργο "Ευμόλπια" είναι δικό του και αναφέρει ότι έγραψε μόνο τον ύμνο στην Δήμητρα Λυκομίδα.
Σύμφωνα με τον Διόδωρο τον Σικελιώτη ήταν γιος του ίδιου του Ορφέα και τελετάρχης στα Ελευσίνια μυστήρια, την εποχή που ο Ηρακλής έλάβε μέρος στα Ελευσίνια λίγο πριν πραγματοποιήσει τον 11ο άθλο του. Το Λεξικό της Σούδας τον αναφέρει μαθητή του Ορφέα γιος του Αντίφημου και της Ελένης εγγονός του Εύφημου.
Υπάρχει και ένας ορφικός ύμνος αφιερωμένος στον Μουσαίο, η "Ευχή προς Μουσαίον".
Αναφορές
Αρχαίοι Έλληνες επικοί ποιητές
Αρχαίοι Έλληνες λυρικοί ποιητές
|
12881
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%89%CE%B2%20%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%B3%CF%89%CE%BD%CE%BF
|
Μωβ τρίγωνο
|
Το μωβ τρίγωνο ήταν ένα διακριτικό σήμα στα Ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης που χρησιμοποιούσαν οι Ναζιστές για να προσδιορίζουν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά που ήταν φυλακισμένοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Βλέπε επίσης
Διακριτικά σήματα στα Ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά και το Ολοκαύτωμα
Ολοκαύτωμα
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Μωβ Τρίγωνο: Μια Ιστορία Πνευματικής Αντίστασης της Jolene Chu, αρχική έκδοση στο Judaism Today, Αρ. 12, Άνοιξη 1999 (αγγλικά).
Μουσείο Μνήμης του Ολοκαυτώματος των Ηνωμένων Πολιτειών (United States Holocaust Memorial Museum): Μάρτυρες του Ιεχωβά (αγγλικά).
Ζενεβιέβ ντε Γκολ, «Θα Μπορούσαν να Απελευθερωθούν Αμέσως», Η Σκοπιά 15 Αυγούστου 2005.
Βιογραφία Ένγκλαϊτνερ Λέοπολντ: Παρότι Αδύναμος Είμαι Δυνατός, Η Σκοπιά 1 Μαΐου 2005.
Θριάμβευσαν Απέναντι στο Διωγμό, Η Σκοπιά 1 Μαρτίου 2003.
Ολοκαύτωμα
Μ
Μάρτυρες του Ιεχωβά
|
52820
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CF%8C%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%BA%20%28%CF%80%CE%BB%CE%BF%CE%AF%CE%BF%29
|
Ρόανοκ (πλοίο)
|
Με το όνομα Ρόανοκ χαρακτηρίσθηκε νεότερος πρωτοποριακός τύπος ελαφρού καταδρομικού από το ομώνυμο πολεμικό πλοίο των ΗΠΑ του οποίου ο κύριος οπλισμός είναι "διπλής ενεργείας", όπως χαρακτηρίστηκε, δηλαδή είναι κατάλληλος και για βολές επιφανείας και για αντιαεροπορικές.
Το Ρόανοκ καθελκύστηκε στις 16 Ιουνίου του 1947 και η ολοκλήρωση του εξοπλισμού του ένα χρόνο μετά. Τα κύρια χαρακτηριστικά του ενδιαφέροντος αυτού τύπου πλοίου ήταν τα εξής:
Εκτόπισμα: 14.700 τόνοι
Οπλισμός: 12 πυροβόλα των 152 χιλ. διπλής ενεργείας διατεταγμένα σε 6 δίδυμους πύργους κατά τον διαμήκη άξονα, (3 προς πρώρα και 3 προς πρύμνη), 12 αυτοματικά αντιαεροπορικά πυροβόλα των 76 χιλ. σε 6 δίδυμους κιλλίβαντες και 68 αυτοματικά πυροβόλα των 40 χιλ. σε τετράδυμους κιλλίβαντες. Στα πυροβόλα των 152 χιλ. εισήλθε ένας νέος τύπος μηχανισμού αυτόματης τροφοδοσίας με συνέπεια την μεγάλη ταχυβολία.
Πρόωση: Το προωστήριο σύστημα του πλοίου αυτού αποτελούν 4 στροβιλοκίνητες ατμομηχανές ιπποδύναμης 120.000 ίππων παρέχοντας έτσι ταχύτητα στο πλοίο μεγαλύτερη από 32 κόμβους.
Τα καταδρομικά πλοία του τύπου αυτού λόγω του μεγάλου όγκου (δύναμης) του αντιαεροπορικού πυρός και κυρίως επειδή μπορούν να βάλλουν με τον κύριο οπλισμό τους προσβάλλοντα από μεγάλο ύψος βομβαρδιστικά κρίθηκαν αναγκαία για την συνοδεία αεροπλανοφόρων, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι λιγότερο κατάλληλα και για καταδρομικές αποστολές εναντίον πλοίων επιφανείας.
Πολεμικά πλοία των ΗΠΑ
Καταδρομικά
|
348132
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%AF%CF%89%CE%BD%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%A4%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82
|
Αγγελίων και Τεκταίος
|
Ο Αγγελίων και ο Τεκταίος ήταν γλύπτες της αρχαίας Ελλάδας, των μέσων του 6ου αιώνα π.Χ. Είναι γνωστοί ως οι κατασκευαστές ενός μεγάλου αγάλματος του Απόλλωνα, στον ναό στη Δήλο. Το άγαλμα ήταν ύψους 4-5 μ. περίπου, από ξύλινο πυρήνα με επένδυση χρυσού ελάσματος («σφυρήλατον»).
Σύμφωνα με τον Παυσανία, ήταν δάσκαλοι του αγαλματοποιού Κάλλων του Αιγινήτη, ενώ οι ίδιοι ήταν μαθητές των αδελφών γλυπτών Δίποινου και Σκύλλη, από την Κρήτη. Οι δύο τελευταίοι συγκαταλέγονταν στη «Σχολή των Δαιδαλιδών».
Βιβλιογραφία
Thesaurus Linguae Graecae http://www.tlg.uci.edu/
Αναφορές
Αρχαίοι Έλληνες γλύπτες
|
206800
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BF%CF%87%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BC%CE%AF%CF%81
|
Αντίοχος Καντεμίρ
|
Ο Αντίοχος Καντεμίρ (Antioh Cantemir, πέθανε το 1726), ήταν Μολδαβός αριστοκράτης που διετέλεσε ηγεμόνας (βοεβόδας) της Μολδαβίας κατά τα έτη 1695-1700 και 1705-1707.
Βιογραφία
Ο Αντίοχος Καντεμίρ προερχόταν από ευγενή Μολδαβική οικογένεια Ταταρικής καταγωγής. Ο πατέρας του Κωνσταντίνος -βοεβόδας της Μολδαβίας από το 1685- φρόντισε για την επιμελημένη μόρφωση του Αντίοχου και του αδελφού του Δημήτριου, ο οποίος, αν και νεότερος, διαδέχθηκε τον Κωνσταντίνο μετά τον θάνατό του.
Πολύ σύντομα ο Δημήτριος παραμερίστηκε από τους Οθωμανούς, οι οποίοι διόρισαν ηγεμόνα τον Κωνσταντίνο Δούκα. Τον εξεθρόνισαν όμως κι αυτόν και ο Αντίοχος ανάλαβε την ηγεμονία (1695-1701). Εν συνεχεία ο Δούκας επανήλθε, εξέπεσε και πάλι μετά από δύο χρόνια και ο Αντίοχος ανέλαβε και πάλι ηγεμόνας από το 1705 μέχρι το 1707.
Σε αντίθεση με τον πατέρα του, ο Αντίοχος δεν αντιτάχθηκε στις πολωνικές βλέψεις στην περιοχή. Έθεσε επίσης τις βάσεις της αντιτουρκικής συμμαχίας του αδελφού του με τη Ρωσία του Μεγάλου Πέτρου, η οποία άρχισε να επεκτείνεται προς νότον μετά τη Συνθήκη του Κάρλοβιτς του 1699.
Παρά τους βαρείς φόρους που επέβαλε, ιδιαίτερα κατά την δεύτερη ηγεμονία του, ο Αντίοχος Καντεμίρ ήταν πολύ δημοφιλής ηγεμόνας, θεωρούμενος δίκαιος και αγαθός. Υπό την πνευματική καθοδήγηση του πατριάρχη Ιεροσολύμων Χρυσάνθου ίδρυσε το 1707 την Αυθεντική Ακαδημία Ιασίου.
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Djuvara, Neagu: Între Orient și Occident: Țările române la începutul epocii moderne (Zwischen Orient und Okzident: die rumänischen Länder am Beginn der Neuzeit), Humanitas, Bukarest, 1995
Ηγεμόνες της Μολδαβίας
Οικογένεια Καντεμίρ
|
77950
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B8%CE%BD%CF%8C%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%BF%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9B%CE%B5%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%81%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Εθνόσημο της Λευκορωσίας
|
Το Εθνικό έμβλημα της Λευκορωσίας (στα λευκορωσικά, Дзяржаўны герб Рэспублікі Беларусь, στα ρωσικά Государственный герб Республики Беларусь), αποτελείται από μία κορδέλα στα χρώματα της σημαίας της χώρας. Το έμβλημα αυτό αντικατέστησε το ιστορικό έμβλημα της Παονίας (Пагоня), έπειτα από δημοψήφισμα (με 75% εγκρίθηκαν οι αλλαγές), που διεξήχθη στις 14 Μαΐου 1995. Στο έμβλημα υπάρχει επίσης ένας χάρτης της Λευκορωσίας, στάχυα σιταριού και ένα κόκκινο πεντάκτινο αστέρι. Το έμβλημα είναι παρόμοιο με αυτό της σοβιετικής Λευκορωσίας, που είχε σχεδιάσει ο I.I.Νουμπάζοφ το 1950.
Στο κέντρο του εμβλήματος βρίσκεται ένα πράσινο περίγραμμα της Λευκορωσίας, ενταγμένο πάνω από τις ακτίνες ενός χρυσού ήλιου.
Ο ήλιος καλύπτεται μερικώς από μια υδρόγειο με μέρος της Ευρασίας σε χρώμα μοβ και τους ωκεανούς σε χρώμα μπλε. Τα στάχυα έχουν επίσης και λουλούδια (γαρίφαλα).
Η κορδέλα φτάνει στο κάτω μέρος του εμβλήματος, όπου αναγράφεται η ονομασία της χώρας με χρυσά γράμματα (Рэспублiка Беларусь) στα λευκορωσικά (Δημοκρατία της Λευκορωσίας). Δεν υπάρχει επίσημος συμβολισμός για το έμβλημα.
Εξέλιξη του εθνόσημου
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη περιγραφή του εθνοσήμου
Εθνικά σύμβολα της Λευκορωσίας
Λευκορωσία
|
507602
|
https://el.wikipedia.org/wiki/NAVI%20%28%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CF%81%CF%8C%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1%29
|
NAVI (συγκρότημα)
|
Οι NAVI (γνωστοί και ως Naviband) είναι Λευκορωσικό ντουέτο από το Μινσκ που ασχολείται με την Indie Pop μουσική. Τα βασικά μέλη του συγκροτήματος είναι ο Αρτσιόμ Λουκγιανιένκα (φωνητικά, κιθάρα) και η Κσιένιγια Ζουκ (φωνητικά, πλήκτρα). Εμφανίζονται και άλλα μέλη μαζί τους, όπως o Ουλαντζισλάου Τσαστσάβικ (μπάσο), ο Αλιακσάντρ Ταμπόλσκι (παραγωγή) και ο Ουλαντζιμίρ Μπιεχιέρ (ντραμς). Όλα τα τραγούδια τους είναι στα λευκορωσικά.
Εκπροσώπησαν τη Λευκορωσία στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 2017, με το τραγούδι "Historyja majho žyccia". Κατέκτησαν την 17η θέση.
Ιστορία
Πρώτα χρόνια
Οι Naviband έγιναν ντουέτο το 2013 στο Μινσκ από τον Arciom Lukjanienka και την Ksienija Žuk. Η πρώτη τους δουλειά ήταν το τραγούδι "Abdymi myane", που κυκλοφόρησε το καλοκαίρι του 2013. Το τραγούδι έγινε αμέσως ραδιοφωνική επιτυχία στη Λευκορωσία και αποτέλεσε την έναρξη της μουσικής καριέρας του ντουέτου. Ο Lukjanienka και η Žuk παντρεύτηκαν στις 5 Σεπτεμβρίου 2014.
Lovi και Soncam sahretyja (2014)
Το 2014, οι Naviband κυκλοφόρησαν τους δυο πρώτους δίσκους τους, τον Lovi και τον Soncam sahretyja.
Οι πρώτες κυκλοφορίες εκτιμήθηκαν αρκετά από πολλούς δημοφιλείς μουσικούς της Λευκορωσίας, της Ρωσίας και της Ουκρανίας όπως η Diana Arbenina και ο Sergei Babkin.
Οι Naviband συμμετείχαν τακτικά σε μουσικές εκδηλώσεις της λευκορωσικής τηλεόρασης, έδωσαν δυο σόλο συναυλίες στο Μινσκ, στο Grodno και στο Gomel και συμμετείχαν σε μια χριστουγεννιάτικη συναυλία στο Θέατρο Μπολσόι της Μόσχας. Συμμετείχαν επίσης στα φεστιβάλ Drujba (BY), "Musical evenings in Mir Castle" (BY) και Halfway (PL).
Συγκρότημα (2015)
Στις αρχές του 2015, οι Aliaksandr Taboĺski (παραγωγή, ηλεκτρική κιθάρα), Uladzislaŭ Čaščavik (μπάσο) και Uladzimir Biehier (ντραμς) μπήκαν στην ομάδα των Arciom Lukjanienka και Ksienija Žuk και οι Naviband από ντουέτο έγιναν συγκρότημα.
Παράλληλα με τις σόλο συναυλίες σε πόλεις της Λευκορωσίας, το συγκρότημα δίνει επίσης σόλο συναυλίες στην Πράγα, τη Βαρσοβία, τη Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη. Συμμετείχε στα Wild Mint Festival (RU), Slavianski Bazaar (BY) και Bardauskaja Vosień (PL).
Τον Ιανουάριο του 2015, οι Naviband κέρδισαν το Εθνικό Μουσικό Βραβείο "Lira" στην κατηγορία του "Καλύτερου Τραγουδιού στη Λευκορωσική Γλώσσα" ("Abdymi Miane"). Ήταν υποψήφιοι για το Λευκορωσικό Μουσικό Βραβείο "Heroes of the Year 2015" και νικητές στο διαγωνιστικό τμήμα του Basowiszcza festival (PL) (με το συγκρότημα TonqiXod).
Τον Νοέμβριο του 2015, οι Naviband κυκλοφόρησαν το single "Geta zamlya" ("Αυτή η Γη"), το οποίο έφτασε μέχρι την τελική φάση στον εθνικό τελικό της Λευκορωσίας για τον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Εurovision το 2016.
Δημοφιλία στη Λευκορωσία (2016)
Το 2016 ανακοινώθηκε ότι οι Naviband θα συμμετείχαν στα προκριματικά της Λευκορωσίας για τον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision Song Contest 2016 με το τραγούδι "Heta ziamla". Κατέκτησαν την τέταρτη θέση στον εθνικό τελικό της χώρας και έγιναν οι μοναδικοί από τους 10 διαγωνιζόμενους καλλιτέχνες που εκπορσώπησαν τη χώρα τους με ένα τραγούδι στη λευκορωσική γλώσσα.
Οι Naviband κάνουν συχνά περιοδείες στη Λευκορωσία και συμμετέχουν στο φεστιβάλ Wild Mint Festival (RU) με τους Spleen και τους 5'Nizza, στο Basowiszcza (PL) με τον Brutto, στο A-Fest (BY) με τους Brainstorm και στο Mirum Music Festival (BY) με την Onuka, τους The Hardkiss και τους Red Snapper.
Οι Naviband χαίρουν της εκτίμησης της Αγγλίδας τραγουδίστριας και ηθοποιού Joss Stone, η οποία τραγούδισε το "Abdymi Miane" μαζί με τον Arciom και την Ksienija όταν βρέθηκε στο Μινσκ.
Στα τέλη του 2016 οι Naviband εξέφρασαν ξανά την επιθυμία τους να εκπροσωπήσουν τη Λευκορωσία στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision το 2017 και συμμετείχαν στον εθνικό τελικό με το τραγούδι "Historyja Majho žyccia" ("Η Ιστορία της Ζωής μου") στη λευκορωσική γλώσσα.
Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision 2017 και Iliuminacyja (2017)
Στις 20 Ιανουαρίου 2017, οι Naviband συμμετείχαν στον εθνικό τελικό της Λευκορωσίας για τον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision με το τραγούδι "Historyja Majho žyccia" ("Η Ιστορία της Ζωής μου"). Την ίδια μέρα κυκλοφόρησε ο τρίτος δίσκος του συγκροτήματος με τον τίτλο Iliuminacyja.
Στον εθνικό τελικό για την Eurovision, οι Naviband κατέκτησαν την πρώτη θέση και εκπροσώπησαν τη Λευκορωσία στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision τον Μάιο του 2017 στο Κίεβο. Έγιναν οι πρώτοι συμμετέχοντες στην ιστορία του διαγωνισμού που ερμήνευσαν ένα τραγούδι στη λευκορωσική γλώσσα.
Γνωστοποιήθηκε ότι οι Naviband θα συμμετείχαν στον β' ημιτελικό στις 11 Μαΐου 2017. Βάσει των αποτελεσμάτων του β' ημιτελικού, το συγκρότημα προκρίθηκε στον τελικό του Διαγωνισμού, όπου εμφανίστηκε στην τρίτη θέση. Στον τελικό του Διαγωνισμού Τραγουδιού οι Naviband κατέκτησαν την 17η θέση με 83 βαθμούς. Παρόλο το χαμηλό αποτέλεσμα, η εμφάνιση των Naviband προκάλεσε μεγάλη απήχηση και αρκετά θετική δημόσια αντίδραση.
Οι Naviband συμμετείχαν σε αρκετά μουσικά φεστιβάλ, συμπεριλαμβανομένων των Basowiszcza (PL), Rock za Bobrov (BY), Mirum Music Festival (BY) κλπ.
Στις 3 Ιουνίου 2017, περίπου 10.000 άνθρωποι παρακολούθησαν τη συναυλία των Naviband κοντά στο Δημαρχείο του Μινσκ. Μια συναυλία στις 3 Ιουλίου κοντά στο Stella's "Minsk - Hero City" προβλήθηκε σε ζωντανή μετάδοση από το National TV-channel.
Adnoj Darohaj (2017)
Στις 4 Δεκεμβρίου 2017, κυκλοφόρησαν το τραγούδι "A dzie žyvieš ty?" Στο βίντεοκλιπ του τραγουδιού, ανακοινώθηκε ότι ο Arciom και η Ksienija περίμεναν ένα παιδί μαζί.
Στις 8 Δεκεμβρίου 2017, οι Naviband κυκλοφόρησαν τον τέταρτο δίσκο του - Adnoj Darohaj. Από την πρώτη μέρα κυκλοφορίας, ο δίσκος κατέκτησε την πρώτη θέση στα charts των iTunes και Google Play Music της Λευκορωσίας. Όλα τα τραγούδια του δίσκου είναι γραμμένα στη λευκορωσική γλώσσα.
Στις 16 Φεβρουαρίου 2018, ερμήνευσαν το "Historyja Majho žyccia" και το "A dzie žyvieš ty?" στον εθνικό τελικό της Λευκορωσίας για τον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 2018. Την 1η Μαρτίου 2018, η Ksienija ανακοίνωσε στον λογαριασμό της στο Instagram ότι το ζευγάρι περίμενε γιο. Ο γιος τους Matsei γεννήθηκε την 1η Μαΐου 2018.
Μέλη
Arciom Lukjanienka – φωνητικά, κιθάρα – γενν. 13 Αυγούστου 1992 (25 ετών) στο Hlybokaye, Vitebsk Region. He is an adherent of the Catholic Church.
Ksienija Žuk – φωνητικά, πλήκτρα – γενν. 21 Δεκεμβρίου 1991 (26 ετών) στο Μινσκ.
Aliaksandr Taboĺski – παραγωγή, ηλεκτρική κιθάρα
Uladzislaŭ Čaščavik – μπάσο
Uladzimir Biehier – ντραμς
Δισκογραφία
Studio albums
Live albums
Singles
Τηλεόραση
Παραπομπές
Λευκορώσοι καλλιτέχνες
Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 2017
|
34731
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CE%BB%CE%BC%20%CE%A3%CF%84%CE%AC%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CF%84%CF%82
|
Βίλελμ Στάινιτς
|
Ο Βίλελμ Στάινιτς (Wilhelm Steinitz, 17 Μαΐου 1836 – 12 Αυγούστου 1900) ήταν Αυστριακός σκακιστής, ο πρώτος επίσημος παγκόσμιος πρωταθλητής στο σκάκι (1886–1894).
Γεννήθηκε στην Πράγα, στο εβραϊκό γκέτο (η Πράγα ανήκε στην τότε Βοημία, τμήμα της Αυστριακής Αυτοκρατορίας), στις 17 Μαΐου 1836, από φτωχή και πολυμελή οικογένεια. Έμαθε σκάκι στα 12, αλλά ασχολήθηκε πιο σοβαρά όταν πήγε στη Βιέννη, όπου σπούδασε μαθηματικά. Η πρώτη του επίσημη εμφάνιση σε ισχυρό τουρνουά ήταν στο Λονδίνο το 1862 (τερμάτισε 6ος), ενώ το 1866 (ως επαγγελματίας σκακιστής, πλέον) νίκησε σε ματς τον Γερμανό Άντολφ Άντερσεν (+ 8, - 6) που θεωρείτο τότε ο πιο ισχυρός παίκτης του κόσμου.
Έχοντας πια εγκατασταθεί στις ΗΠΑ, το 1886 νίκησε τον Γιόχαν Τσούκερτορτ, σε ματς που έγινε τμηματικά στη Νέα Υόρκη, Σεντ Λούις και Νέα Ορλεάνη και το οποίο θεωρήθηκε ως το 1ο επίσημο ματς για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Σκακιού. Η νίκη του υπήρξε πειστική, με σκορ 12 ½ – 7 ½ (+ 10, = 5, - 5) και έτσι ανακηρύχθηκε ως ο 1ος παγκόσμιος πρωταθλητής στο σκάκι. 3 χρόνια αργότερα, σε ματς που έγινε στην Αβάνα, υπερασπίστηκε τον τίτλο του νικώντας τον Ρώσο Μιχαήλ Τσιγκόριν με σκορ 10 ½ – 6 ½ (+ 10, = 1, - 6), όπως και το 1890–1891 επικράτησε στη Νέα Υόρκη του Ισίδωρου Γκάνσμπεργκ με 10 ½ – 8 ½ (+ 6, = 9 - 4). Ο Στάινιτς υπερασπίστηκε για 3η φορά τον τίτλο του το 1892, πάλι στην Αβάνα και πάλι με αντίπαλο τον Τσιγκόριν, τον οποίο νίκησε με σκορ 12 ½ – 10 ½ (+ 10, = 5, - 8). Τελικά, το 1894 έχασε τον τίτλο από τον Γερμανό Εμάνουελ Λάσκερ, ο οποίος και τον διαδέχτηκε στον παγκόσμιο τίτλο. Το ματς έγινε επίσης σε τρεις πόλεις, Νέα Υόρκη, Φιλαδέλφεια και Μόντρεαλ και ο Λάσκερ επικράτησε με σκορ 12 – 7 (+ 10, = 4, - 5). Τρία χρόνια αργότερα, ο Λάσκερ νίκησε ξανά τον Στάινιτς, ακόμα πιο καθαρά, με 12 ½ – 4 ½, σε ματς που έγινε στη Μόσχα.
Παρότι ο Στάινιτς ξεκίνησε με το επιθετικό στυλ που ήταν της μόδας, τα παλαιά χρόνια, από τη δεκαετία του 1870 άλλαξε τον τρόπο παιχνιδιού του, περνώντας σταδιακά στο “ποζισιονέλ στυλ” (με έμφαση στα στρατηγικά στοιχεία της θέσης, π.χ. κατοχή μιας ανοικτής στήλης, ισχυρά τετράγωνα, “μανούβρες” των κομματιών προκειμένου να βελτιώσουν τις θέσεις τους), ενώ διακρίθηκε και σαν θεωρητικός του σκακιού,αναπτύσσοντας ορισμένες βασικές αρχές που βοήθησαν τους σκακιστές της εποχής (και μεταγενέστερους) να αντιληφθούν τα ουσιώδη και να συστηματοποιήσουν τις γνώσεις τους. Είχε μεγάλη συνεισφορά και στη διάδοση του σκακιού, καθώς ίδρυσε το “International Chess Magazine”, το οποίο έγραφε, επιμελείτο και διηύθυνε επί 10 χρόνια, 1885–1895.
Πέθανε από καρδιακή ανακοπή, στις 12 Αυγούστου 1900, στο Νοσοκομείο του Μανχάταν, στη Νέα Υόρκη. Ατυχώς, σε ολόκληρη τη ζωή του ήταν πολύ φτωχός, εν μέρει επειδή το σκάκι δεν είχε αναγνωριστεί επαρκώς ως κοινωνικά αποδεκτή απασχόληση και εν μέρει επειδή δεν είχε την ικανότητα καλής διαχείρισης των οικονομικών του. Ήδη ο διάδοχός του, Εμ. Λάσκερ, αλλά και μεταγενέστεροι ισχυροί σκακιστές αγωνίστηκαν για να βελτιώσουν τις αμοιβές και τις συνθήκες ζωής των κορυφαίων του πνευματικού αθλήματος.
Πηγές
Σκακιστική Εγκυκλοπαίδεια, Χρ. Κεφαλής, 2008.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
My Great Predecessors, vol. 1, Garry Kasparov, 2004
Wilh.Steinitz vs C. von Bardeleben (Hastings 1895) / "The Battle of Hastings". Ίσως η γνωστότερη παρτίδα του Στάινιτς, με διαδοχικές θυσίες του πύργου στην 7η οριζόντια γραμμή.
Αυστριακοί σκακιστές
|
41412
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF
|
Πετρελαιοφόρο
|
Ως πετρελαιοφόρο (Π/Φ) πλοίο χαρακτηρίζεται ειδικός τύπος δεξαμενόπλοιου με ιδιαίτερο εξοπλισμό και μέσα μεταφοράς πετρελαιοειδών καυσίμων, και άλλων παραγώγων. Το μέγεθος αυτών των πλοίων είναι πολύ μεγάλο και έχουν μεταφορική ικανότητα έως και 550.000 τόνους. Τα φορτία που μεταφέρονται είναι πολύ επικίνδυνα και τα πλοία είναι εφοδιασμένα με πλήρωση αδρανούς αερίου (Ιnert Gas) στης δεξαμενές τους. Καθόλη δε τη διάρκεια φόρτωσης, μεταφοράς και εκφόρτωσης πετρελαιοειδών απαραίτητα πρέπει να φερουν επηρμένο το σήμα Μπράβο (Bravo) που σημαίνει ότι μεταφέρουν ή διενεργούν φόρτωση ή εκφόρτωση ευφλέκτων υλών.
Στο πολεμικό ναυτικό
Τέτοιο τύπο πλοίων διαθέτουν όλες οι ναυτικές δυνάμεις των Χωρών του κόσμου. Στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό υφίστανται πετρελαιοφόρα που υπάγονται απ΄ ευθείας στο Αρχηγείο Στόλου καθώς και μικρότερα (βοηθητικά) που υπάγονται στη Διοίκηση Διοικητικής Μέριμνας Ναυτικού (ΔΔΜΝ), που αποτελούν μονάδες των Ναυστάθμων.
Τα πετρελαιοφόρα του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού είναι:
Αργώ (Πετρελαιοφόρο) / 11
Αρέθουσα (Πετρελαιοφόρο) / Α-377
Αριάδνη (Πετρελαιοφόρο) / Α-414
Αριπήδων (Πετρελαιοφόρο) / Κ001
Βοιβηίς (Πετρελαιοφόρο) / Υ/Φ-10, Υ/Φ-05, Α-471
Ζεύς Ι (Πετρελαιοφόρο) / Α-372
Ζεύς ΙΙ (Πετρελαιοφόρο) / Α-375
Ξάνθη Ι (Πετρελαιοφόρο) / ΑΚ 94, ΑΚ 578
Κρόνος (Πετρελαιοφόρο) / Α-373
Ποσειδών ΙΙ (Πετρελαιοφόρο) / Α-375, Α-345
Προμηθεύς (Πετρελαιοφόρο) / 76
Προμηθεύς Α-374 (Πετρελαιοφόρο) / A-374
Ωρίων ΙΙ (Πετρελαιοφόρο) / Α-376
Το Πολεμικό Ναυτικό μετέτρεψε τα Πλοία Γενικής Υποστήριξης Προμηθεύς Α-374, Αξιός Α-464 και Αλιάκμων Α-470 σε πετρελαιοφόρα.
Δείτε επίσης
Πετρέλευση
Υγρά φορτία πλοίων
Δεξαμενόπλοια
Τεχνολογία Πετρελαίου
|
297649
|
https://el.wikipedia.org/wiki/2506%20%CE%A0%CE%B9%CF%81%CF%8C%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%86
|
2506 Πιρόγκοφ
|
Ο Πιρόγκοφ (Pirogov) είναι ένας αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 11,9. Ανακαλύφθηκε το 1976 από τον Σοβιετικό αστρονόμο Νικολάι Τσερνίχ, που παρατηρούσε από το Ναουτσνί της Κριμαίας, και πήρε το όνομά του προς τιμή του Ρώσου χειρουργού Νικολάι Πιρόγκοφ.
Αξιοσημείωτη είναι η μικρή εκκεντρότητα της τροχιάς του Πιρόγκοφ, δηλαδή η τροχιά του είναι σχεδόν κυκλική.
Φυσικά χαρακτηριστικά
Τα φυσικά χαρακτηριστικά του Πιρόγκοφ είναι άγνωστα.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι-πηγές
Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
Πιρογκοφ
|
432270
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CE%B8%CF%8D%20%CE%B3%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF
|
Ευθύ γινόμενο
|
Στα μαθηματικά, ορίζεται συχνά ένα ευθύ γινόμενο των αντικειμένων που είναι ήδη γνωστά, για να αποκτηθεί ένα νέο γινόμενο. Αυτό γενικεύει το Καρτεσιανό γινόμενο των υποκείμενων συνόλων, μαζί με μια κατάλληλα ορισμένη δομή στο σύνολο του νέου γινομένου. Πιο αφηρημένα, μιλάμε για ένα γινόμενο στη θεωρία κατηγοριών, η οποία επισημοποιεί αυτές τις έννοιες.
Ένα παράδειγμα είναι το γινόμενο των συνόλων (βλέπε Καρτεσιανό γινόμενο), ή το γινόμενο των δακτυλίων, καθώς και άλλων αλγεβρικών δομών της αφηρημένης άλγεβρας. Ένα άλλο παράδειγμα είναι το γινόμενο των τοπολογικών χώρων.
Υπάρχει επίσης, το ευθύ άθροισμα που σε ορισμένους τομείς χρησιμοποιείται εναλλακτικά για το ευθύ γινόμενο, ενώ σε άλλους τομείς είναι μια διαφορετική έννοια.
Παραπομπές
Αφηρημένη άλγεβρα
|
718732
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%BB%20%CE%A1%CE%AD%CE%B9%CE%B2%CE%B5%CE%BD
|
Πολ Ρέιβεν
|
Ο Πολ Βίνσεντ Ρέιβεν (Paul Vincent Raven ,16 Ιανουαρίου 1961 - 20 Οκτωβρίου 2007) ήταν Άγγλος μουσικός και μπασίστας γνωστός για τη δουλειά του ως μέλος του post-punk συγκροτήματος Killing Joke .
Βιογραφία
Ο Ρέιβεν γεννήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 1961 στο Γουλβερχάμπτον ,του Στράτφορντσαιρ και ήταν γιος του λαϊκού μουσικού Τζον Ρέιβεν.
Ξεκίνησε επίσημα τη μουσική του καριέρα το 1982 όταν εντάχθηκε σε μια rock μπάντα , τους Kitsch. Ωστόσο, έγινε γνωστός μόνο μετά την ένταξή του στους Killing Joke , όπου αντικατέστησε τον πρώην μπασίστα Martin Glover το 1982.
Η πρώτη ηχογράφηση με τη μπάντα ήταν για το άλμπουμ Fire Dances . Το 1987, εγκατέλειψε το συγκρότημα και επέστρεψε το 1990, όταν ηχογράφησε το άλμπουμ Extremities, Dirt & Various Repressed Emotions μαζί της . Ταυτόχρονα, άρχισε επίσης να συνεργάζεται με τους Pigface - ένα μουσικό σχήμα του Martin Atkins (ο ντράμερ των Killing Joke εκείνη τη στιγμή) και του Bill Rieflin .
Μετά την περιοδεία για το άλμπουμ των Killing Joke ,η μπάντα διαλύθηκε και το συγκρότημα εκτός από τον τραγουδιστή του Jaz Coleman δημιούργησε τους Murder, Inc. με τον Chris Connelly στα φωνητικά. Ο Ρέιβεν συμμετείχε στους Murder, Inc. και ταυτόχρονα συνεργάστηκε με τους Pigface του Bill Rieflin .
Οι Killing Joke επανασυνδέθηκαν το 1992 , αλλά με τον αρχικό μπασίστα, Martin Youth Glover στο σχήμα. Στη συνέχεια, ο Ρέιβεν προσχώρησε στους Prong , με τους οποίους κυκλοφόρησε τα άλμπουμ Cleansing και Rude Awakening . Μετά τη διάλυση των Prong, ο Πολ συνεργάστηκε με τους Zilch, το συγκρότημα του οποίου ήταν μπασίστας και παραγωγός, και με το οποίο κυκλοφόρησε το άλμπουμ 3.2.1. . Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με πολλά συγκροτήματα, συμπεριλαμβανομένων των Spahn Ranch, Psychic TV και Die Krupps .
Το 2002, έπαιξε με τους Godflesh στη δίμηνη περιοδεία τους στις Ηνωμένες Πολιτείες και το 2003, έπαιξε για τους Society 1 πριν επιστρέψει στους Killing Joke το 2003 συνεισφέροντας σε δύο από τα νέα άλμπουμ της μπάντας .
Ο Ρέιβεν πέθανε από καρδιακή προσβολή στον ύπνο του στις 20 Οκτωβρίου 2007 στη Γενεύη της Ελβετίας, όπου ηχογραφούσε με τον τραγουδιστή των Treponem Pal, Marco Neves. Ήταν πατέρας πέντε παιδιών.
Δισκογραφία
Killing Joke
1983 - Fire Dances
1985 - Night Time
1986 - Brighter than a Thousand Suns
1988 - Outside the Gate
1989 - The Courtauld Talks
1990 - Extremities, Dirt & Various Repressed Emotions
2003 - Killing Joke
2006 - Hosannas from the Basements of Hell
Prong
1994 - Cleansing
1997 - Rude Awakening
Ministry
2006 - Rio Grande Blood
2007 - The Last Sucker
Pigface
1992 – Fook
Zilch
1998 – 3.2.1.
Murder, Inc.
1992 - Murder, Inc.
Παραπομπές
Άγγλοι μουσικοί
Μπασίστες
|
660704
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82%202018
|
Αρμενικές βουλευτικές εκλογές 2018
|
Οι πρόωρες βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν στην Αρμενία την 9 Δεκεμβρίου 2018 ήταν οι πρώτες εκλογές μετά τις ταραχές του 2018. Έγιναν πρόωρα επειδή τα κόμματα της Εθνοσυνέλευσης δεν εξέλεξαν νέο Πρωθυπουργό εμπρόθεσμα, δηλαδή εντός δύο εβδομάδων από την παραίτηση του πρώην πρωθυπουργού Νικόλ Πασινιάν την 16η Οκτωβρίου.
Το αποτέλεσμα ήταν συντριπτική νίκη για την Συμμαχία Το Βήμα Μου του Πασινιάν, που συγκέντρωσε το 70% των ψήφων και κέρδισε τις 88 από τις 132 έδρες της Εθνοσυνέλευσης.
Εκλογικό σύστημα
Τα 101 μέλη της Εθνοσυνέλευσης εκλέγονται με σύστημα αναλογικής εκπροσώπησης . Οι έδρες κατανέμονται με τη μέθοδο d'Hondt και το όριο εισόδου στη Βουλή είναι 5% για τα κόμματα και 7% για τις πολυκομματικές συμμαχίες. Ωστόσο, τουλάχιστον τρεις πολιτικές δυνάμεις πρέπει να μπουν στο κοινοβούλιο, ανεξάρτητα από τα εκλογικά αποτελέσματα του τρίτου κόμματος ή συμμαχίας.
Το ψηφοδέλτιο έχει δύο τμήματα. το ένα είναι μία κλειστή λίστα υποψηφίων του κόμματος για τις έδρες εθνικού επιπέδου και το άλλο είναι μία ανοιχτή λίστα υποψηφίων για την εκλογική περιφέρεια (υπάρχουν 13 στην Αρμενία) όπου ψηφίζει ο ψηφοφόρος. Δηλαδή, οι ψηφοφόροι ψηφίζουν κόμμα σε εθνικό επίπεδο (ολόκληρη τη λίστα χωρίς σταυρό προτίμησης) και υποψήφιο σε περιφερειακό επίπεδο (με σταυρό προτίμησης). Οι έδρες κατανέμονται στα κόμματα αναλογικά με το ποσοστό ψήφων που συγκέντρωσαν. Τέσσερις έδρες προορίζονται για τις εθνικές μειονότητες ( Ασσύριοι, Κούρδοι, Ρώσοι και Γιαζίδντι), και τα κόμματα έχουν διαφορετικές λίστες για τις τέσσερις ομάδες. Μια ποσόστωση κατά φύλο απαιτεί τουλάχιστον το 25% μίας λίστας να είναι άνδρες ή γυναίκες, και οι εθνικές λίστες δεν επιτρέπεται να αναγράφουν πάνω από τρία διαδοχικά μέλη του ίδιου φύλου.
Εάν ένα κόμμα συγκεντρώσει την πλειοψηφία των ψήφων αλλά λιγότερες από το 54% των εδρών, τότε θα επιβραβευθεί με πρόσθετες έδρες ώστε να φτάσει το 54%. Εάν ένα κόμμα κερδίσει πάνω από τα 2/3 των εδρών, τότε θα κρατήσει αριθμό εδρών ίσο με τα 2/3 του συνόλου και οι υπόλοιπες έδρες θα μοιραστούν στα υπόλοιπα κόμματα. Εάν δεν σχηματιστεί κυβέρνηση εντός έξι ημερών από την ανακοίνωση των προκαταρκτικών αποτελεσμάτων, τότε εντός 28 ημερών πρέπει να διεξαχθεί δεύτερος εκλογικός γύρος μεταξύ των δύο κορυφαίων κομμάτων. Το κόμμα που θα κερδίσει στο δεύτερο γύρο θα πάρει και τις πρόσθετες έδρες που απαιτούνται για να φτάσει την πλειοψηφία του 54%, διατηρώντας όλες τις θέσεις που κέρδισε στον πρώτο γύρο.
Αποτελέσματα
Η προσέλευση ήταν 48,63%, 12% χαμηλότερη από τις εκλογές του 2017.
Τις τέσσερις έδρες που προορίζονται για τις εθνικές μειονότητες (Ασσύριοι, Κούρδοι, Ρώσοι και Γιαζίντι) τις κέρδισε η Συμμαχία Το Βήμα Μου.
Παραπομπές
Εκλογές στην Αρμενία
Αρμενια
|
776950
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CF%85%CE%B6%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%AE%20%CE%91%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%20%CF%85%CF%80%CF%8C%20%CF%84%CE%B7%20%CE%94%CF%85%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%99%CF%83%CE%B1%CF%8D%CF%81%CF%89%CE%BD
|
Βυζαντινή Αυτοκρατορία υπό τη Δυναστεία των Ισαύρων
|
Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία διοικούνταν από τη δυναστεία των Ισαύρων ή Συριακή από το 717 έως το 802. Οι Ίσαυροι Αυτοκράτορες κατάφεραν να υπερασπιστούν και να εδραιώσουν την Αυτοκρατορία ενάντια στο Χαλιφάτο μετά την επίθεση των πρώιμων μουσουλμανικών κατακτήσεων, αλλά ήταν λιγότερο επιτυχημένοι στην Ευρώπη, όπου υπέστησαν οπισθοχωρήσεις κατά των Βουλγάρων, έπρεπε να εγκαταλείψουν την εξαρχία της Ραβέννας και έχασαν την επιρροή τους επάνω στην Ιταλία και τον παπισμό από την αυξανόμενη δύναμη των Φράγκων.
Η δυναστεία των Ισαύρων συνδέεται κυρίως με την Εικονομαχία, μία προσπάθεια αποκατάστασης της θείας εύνοιας, εξαγνίζοντας τη χριστιανική πίστη από την υπερβολική λατρεία των εικόνων, η οποία οδήγησε σε σημαντική εσωτερική αναταραχή.
Μέχρι το τέλος της δυναστείας των Ισαύρων το 802, οι Βυζαντινοί συνέχιζαν να πολεμούν τους Άραβες και τους Βούλγαρους για την ίδια την ύπαρξή τους, με τα πράγματα να γίνονται πιο περίπλοκα όταν ο πάπας Λέων Γ΄ έστεψε τον Καρλομάγνο "Αυτοκράτορα των Ρωμαίων" (Imperator Romanorum) ως απόπειρα να γίνει το βασίλειο των Φράγκων διάδοχο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Ιστορικό: Το Βυζάντιο τον 7ο αιώνα
Η δυναστεία του Ηρακλείου (610–695 και 705–711) αντιμετώπισε βαριές προκλήσεις. Μετά την επιτυχή νίκη των Σασσανιδών της Περσίας, ο Αυτοκράτορας Ηράκλειος (βασ. 610–641) και το εξαντλημένο βασίλειό του αντιμετώπισαν την ξαφνική έναρξη της μουσουλμανικής επέκτασης από την Αραβία στη Συρο-Παλαιστίνη.
Μετά τη μουσουλμανική κατάκτηση της Συρίας, η πλούσια επαρχία της Αιγύπτου, η κύρια πηγή σιτηρών και φορολογικών εσόδων της Αυτοκρατορίας, είχε περιέλθει στους Άραβες. Οι Βυζαντινοί αντιμετώπισαν επίσης Αραβικές επιθέσεις μέσω της Λιβύης κατά της εξαρχίας της Αφρικής, κατά της Κιλικίας, η οποία ήλεγχε τα νότια περάσματα στη Μ. Ασία, τώρα το τελευταίο σημαντικό συνεχόμενο έδαφος της Αυτοκρατορίας, και ενάντια στα Αρμενικά υψίπεδα, την κύρια πηγή στρατιωτικού δυναμικού της Αυτοκρατορίας και ένα ζωτικό φράγμα μεταξύ της Αραβοκρατούμενης πλέον περιοχής της Συριακής Ερήμου και του βορειοανατολικού περάσματος στη Μ. Ασία. Αυτές οι τρεις περιοχές θα ήταν τα κύρια πεδία της Βυζαντινο-αραβικής διαμάχης κατά τον επόμενο μισό αιώνα. Οι Άραβες συνέχισαν να σημειώνουν πρόοδο, κυρίως κατασκευάζοντας ένα ναυτικό που αμφισβήτησε με επιτυχία τη Βυζαντινή υπεροχή στη Μεσόγειο. Το ξεκίνημα τού μουσουλμανικού εμφυλίου πολέμου το 656 έδωσε χρόνο στους Βυζαντινούς και ο Αυτοκράτορας Κώνστας Β΄ (βασ. 641–668) ενίσχυσε τη θέση του στα Βαλκάνια και την Ιταλία. Ο διάδοχός του, Κωνσταντίνος Δ΄ (βασ. 668–685), μπόρεσε να νικήσει την Α΄ Αραβική πολιορκία της Κωνσταντινούπολης (674–678) και στη συνέχεια να προχωρήσει στην αντεπίθεση, ασφαλίζοντας τη Μ. Ασία, ανακτώντας την Κιλικία και αναγκάζοντας το χαλιφάτο να αποτίσει φόρο υποτέλειας. Ταυτόχρονα όμως, ηττήθηκε από τον Ασπαρούχ χάνο των Βουλγάρων και αναγκάστηκε να δεχτεί την εγκατάσταση τού λαού εκείνου στα Βυζαντινά εδάφη νότια του Δούναβη. Με την πρώτη εκτόπιση του γιου του Κωνσταντίνου Δ΄ και τού διαδόχου Ιουστινιανού Β΄ το 695 ξεκίνησε μια περίοδος αναρχίας, που κράτησε σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα και έφερε μία διαδοχή καταστροφών που παραλίγο να φέρουν την πτώση του Βυζαντινού κράτους. Η Καρχηδόνα τελικά έπεσε το 697 και μία Βυζαντινή προσπάθεια ανάκτησης ηττήθηκε τον επόμενο χρόνο. Η Κιλικία κατακτήθηκε από τους Άραβες και μετατράπηκε σε ορμητήριο για επιδρομές, που διείσδυσαν βαθιά στη Μ. Ασία, λεηλατώντας τα οχυρά και τις πόλεις της, ενώ ο Καύκασος τέθηκε υπό τον αυστηρό μουσουλμανικό έλεγχο. Τελικά, ο χαλίφης των Ομμεϋιάδων Σουλεϊμάν ιμπν Αμπντ αλ-Μαλίκ (ρ. 715–717) άρχισε να προετοιμάζει μία άλλη τεράστια εκστρατεία για την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης.
Ταυτόχρονα, οι καταστροφές του 7ου αι. είδαν μεγάλες αλλαγές στην κοινωνία και τη φύση αυτού που απέμεινε από την Αυτοκρατορία: ο αστικοποιημένος, κοσμοπολίτικος πολιτισμός της Ύστερης Αρχαιότητας έφτασε στο τέλος του και άρχισε η μεσαιωνική εποχή. Με την παρακμή των περισσότερων πόλεων σε έναν μικρό, οχυρωμένο αστικό πυρήνα που λειτουργούσε απλώς ως διοικητικό κέντρο, η κοινωνία έγινε σε μεγάλο βαθμό αγροτική, ενώ η εκπαίδευση και η πνευματική ζωή σχεδόν εξαφανίστηκαν. Η απώλεια των πλουσιότερων επαρχιών της Αυτοκρατορίας, σε συνδυασμό με τις διαδοχικές εισβολές, μείωσαν την Αυτοκρατορική οικονομία σε μία σχετικά πτωχή κατάσταση, σε σύγκριση με τους πόρους που διέθετε τώρα το χαλιφάτο. Η νομισματική οικονομία παρέμεινε, αλλά και η οικονομία ανταλλαγής γνώρισε μιία αναβίωση. Η διοικητική πρακτική άλλαξε επίσης: παράλληλα με τη συνέχιση της ύπαρξης τού ύστερου Ρωμαϊκού επαρχιακού συστήματος, οι επιζώντες στρατοί πεδίου αναδιοργανώθηκαν στο θεματικό σύστημα ως μέσο για τη διατήρηση της εναπομείνασας Αυτοκρατορικής επικράτειας, αν και η εκτεταμένη εξουσία συγκεντρώθηκε στα χέρια των θεματικών διοικητών, των στρατηγών, που τους έκανε επιρρεπείς σε επαναστάσεις. Ταυτόχρονα, η κεντρική γραφειοκρατία στην Κωνσταντινούπολη αυξήθηκε επίσης σε σημασία. Στο θρησκευτικό πεδίο, η απώλεια των Μονοφυσιτών ανατολικών επαρχιών τερμάτισε την ανάγκη για το αποτυχημένο συμβιβαστικό δόγμα του Μονοθελετισμού, το οποίο εγκαταλείφθηκε στην ΣΤ΄ Οικουμενική Σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη το 680, ενώ η Πενθέκτη Σύνοδος το 692 είδε την προώθηση των συμφερόντων και τις απόψεις του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως κατά της έδρας της Ρώμης.
Η Αυτοκρατορία σε κρίση, 705–717
Μετά τη δεύτερη ανατροπή τού Ιουστινιανού Β΄, η Βυζαντινή Αυτοκρατορία μπήκε σε μία άλλη εποχή αναστάτωσης, που συνδυάστηκε μόνο με τον λάθος χειρισμό του Φωκά στον τελευταίο Περσικό πόλεμο. Ο Φιλιππικός Βαρδάνης, που εξεγέρθηκε στην Κριμαία και κατέλαβε τον θρόνο, αποδείχθηκε παντελώς ανίκανος για διακυβέρνηση. Αντί να αντιμετωπίσει την διαφαινόμενη απειλή των Βουλγάρων ή των Αράβων, σκόπευε να αναζωπυρώσει τις θρησκευτικές διαμάχες, επιβάλλοντας τον πολύ μισητό Ηρακλειανό Μονοθελητισμό. Όταν ο Τέρβελ ηγεμόνας των Βουλγάρων (ο οποίος ήταν σύμμαχος του Ιουστινιανού Β΄) εισέβαλε στη Θράκη, ο Βαρδάνης δεν είχε άλλη επιλογή, από το να καλέσει τα στρατεύματα του θέματος του Οψικίου για να πολεμήσουν τους Βουλγάρους. Δυστυχώς για τον Αυτοκράτορα, τα στρατεύματα δεν είχαν καμία απολύτως πίστη σε αυτόν και μετά την τελετουργική τύφλωση αντικαταστάθηκε τον Ιούνιο του 713 από τον αρχιγραμματέα του Αρτέμιο.
Ο Αρτέμιος στέφθηκε ως Αναστάσιος Β΄. Ο Αναστάσιος Β΄ έδωσε στην Αυτοκρατορία μία σύντομη γεύση καλής ηγεσίας, βελτιώνοντας τα τείχη της πρωτεύουσας και γεμίζοντας τους σιταποθήκες της πρωτεύουσας σε σημείο έκρηξης, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η πρόσφατα αναφερόμενη αραβική εισβολή. Σε κάθε πολίτη είπαν να μαζέψει αρκετό φαγητό για τρία χρόνια, διότι αν οι Άραβες έφταναν στα στενά, θα ήταν αναμφίβολα μία μακρά πολιορκία. Ωστόσο, ο Αναστάσιος Β΄ αποδείχθηκε πολύ καλός για την Αυτοκρατορία: σε μία προσπάθεια να αποτρέψει την Αραβική πολιορκία της Πρωτεύουσας, ο Αναστάσιος Β΄ σχεδίασε ένα προληπτικό χτύπημα κατά των εισβολέων, χρησιμοποιώντας τη Ρόδο ως ορμητήριο. Ωστόσο, το θέμα του Οψικίου επαναστάτησε και ο Αναστάσιος Β΄ βρέθηκε σε ένα μοναστήρι της Θεσσαλονίκης το 715.
Οι στρατιώτες τού θέματος τού Οψικίου επέλεξαν τον Θεοδόσιο Γ΄, έναν απρόθυμο φοροεισπράκτορα, να κυβερνήσει την Αυτοκρατορία. Η επιλογή μόλις και μετά βίας βασίστηκε στις δεξιότητές του. Όταν ο Λέων ο Ίσαυρος, στρατηγός του θέματος των Ανατολικών, ζήτησε από τη Σύγκλητο και τον Πατριάρχη την υποστήριξή τους για να γίνει Αυτοκράτορας, δεν χρειάστηκε να πειστεί κανείς για να την αποκτήσει.
Λέων Γ΄ ο Ίσαυρος, 717–741
Ο Λέων Γ΄, ο οποίος θα γινόταν ο ιδρυτής τής λεγόμενης Συριακής δυναστείας, γεννήθηκε στην πραγματικότητα στη Γερμανίκεια της βόρειας Συρίας περί το 685. Η υποτιθέμενη καταγωγή του από την Ισαυρία προέρχεται από μία αναφορά στον Θεοφάνη τον Ομολογητή, η οποία ωστόσο μπορεί να είναι μεταγενέστερη προσθήκη. Αφού αναδείχθηκε σε σπαθάριο από τον Ιουστινιανό Β΄, πολέμησε τους Άραβες στην Αβασγία και διορίστηκε στρατηγός του θέματος των Ανατολικών από τον Αναστάσιο Β΄. Μετά την πτώση του τελευταίου, το 716 ο Λέων Γ΄ συμμάχησε με τον Αρταβάσδο, τον στρατηγό τού θέματος των Αρμενίων και ανακηρύχθηκε Αυτοκράτορας, ενώ δύο Αραβικοί στρατοί, ο ένας υπό τον Mασλαμά ιμπν Αμπντ αλ-Μαλίκ, αδελφό του χαλίφη, εκστράτευσαν στη Μ. Ασία. Ο Λέων Γ΄ απέτρεψε την επίθεση του Μασλαμά με έξυπνες διαπραγματεύσεις, στις οποίες υποσχέθηκε να αναγνωρίσει την επικυριαρχία του χαλίφη, αλλά στις 25 Μαρτίου 717 μπήκε στην Κωνσταντινούπολη και καθαίρεσε τον Θεοδόσιο Γ΄.
Αραβική πολιορκία της Κωνσταντινούπολης και οι συνέπειές της
Μέσα σε λίγους μήνες, ο νέος Αυτοκράτορας αντιμετώπισε την πρώτη του μεγάλη πρόκληση, με μία μεγάλη Μουσουλμανική επίθεση στην Αυτοκρατορική Πρωτεύουσα: ο στρατός και το ναυτικό του Χαλιφάτου, με επικεφαλής τον Μασλαμά, αριθμούσαν περίπου 120.000 άνδρες και 1.800 πλοία σύμφωνα με τις πηγές. Όποιος και αν ήταν ο πραγματικός αριθμός, ήταν μία τεράστια δύναμη, πολύ μεγαλύτερη από τον Αυτοκρατορικό στρατό. Ευτυχώς για τον Λέοντα Γ΄ και την Αυτοκρατορία, ο Αναστάσιος Β΄ είχε επισκευάσει και ενισχύσει τα θαλάσσια τείχη της πρωτεύουσας. Επιπλέον, ο Αυτοκράτορας συνήψε συμμαχία με τον Τέρβελ χαν των Βουλγάρων, ο οποίος συμφώνησε να παρενοχλήσει τα μετόπισθεν των εισβολέων.
Από τον Ιούλιο του 717 έως τον Αύγουστο του 718, η πόλη πολιορκήθηκε από ξηρά και θάλασσα από τους Μουσουλμάνους, οι οποίοι έκτισαν μία εκτεταμένη διπλή γραμμή αποκλεισμού και περίφραξης στην πλευρά της ξηράς, απομονώνοντας την πρωτεύουσα. Ωστόσο, η προσπάθειά τους να ολοκληρώσουν τον αποκλεισμό από τη θάλασσα απέτυχε, όταν το Βυζαντινό ναυτικό χρησιμοποίησε ελληνικό πυρ εναντίον τους. Ο Αραβικός στόλος κρατήθηκε αρκετά μακριά από τα τείχη της πόλης, αφήνοντας ανοιχτούς τους δρόμους ανεφοδιασμού της Κωνσταντινούπολης. Αναγκασμένος να επεκτείνει την πολιορκία μέχρι τον χειμώνα, ο πολιορκητικός στρατός υπέστη φρικτές απώλειες από το κρύο και την έλλειψη προμηθειών. Την άνοιξη, νέες ενισχύσεις στάλθηκαν από τον νέο χαλίφη, Ουμάρ ιμπν Αμπντ αλ-Αζίζ (βασ. 717–720), δια θαλάσσης από την Αφρική και την Αίγυπτο και από ξηρά μέσω της Μ. Ασίας. Τα πληρώματα των νέων στόλων αποτελούνταν ως επί το πλείστον από Χριστιανούς, οι οποίοι άρχισαν να αυτομολούν σε μεγάλους αριθμούς, ενώ οι χερσαίες δυνάμεις έπεσαν σε ενέδρες και ηττήθηκαν στη Βιθυνία. Καθώς ο λιμός και μία επιδημία συνέχισαν να μαστίζουν το Αραβικό στρατόπεδο, η πολιορκία εγκαταλείφθηκε στις 15 Αυγούστου 718. Κατά την επιστροφή του, ο Αραβικός στόλος υπέστη περαιτέρω απώλειες από καταιγίδες και έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας.
Ακόμη και κατά τη διάρκεια της πολιορκίας, ο Λέων Γ΄ μπόρεσε να καταπνίξει τις προσπάθειες απόσχισης: τα στρατεύματά του ανέτρεψαν γρήγορα μία εξέγερση στη Σικελία, όπου κάποιος Βασίλειος Ονομάγουλολος ανακηρύχθηκε "αυτοκράτορας". Το 719 αντιμετώπισε επίσης μία προσπάθεια του έκπτωτου Αναστασίου Β΄ να ανακτήσει τον θρόνο του με τη βοήθεια των Βουλγάρων. Ο Λέων Γ΄ ενίσχυσε περαιτέρω τη θέση του, στέφοντας τη σύζυγό του Μαρία ως Αυγούστα το 718 και τον γιο του Κωνσταντίνο (Ε΄) ως συναυτοκράτορα το 720 Επωφελούμενος από την εξασθενημένη κατάσταση του Χαλιφάτου, μετά τις τεράστιες απώλειες που είχαν υποστεί πριν από την Κωνσταντινούπολη, ο Λέων Γ΄ μπόρεσε να εξαπολύσει μία αντεπίθεση, που σημείωσε κάποια επιτυχία. Ωστόσο, οι Άραβες σύντομα ανέκαμψαν και από το 720 ξεκίνησαν ετήσιες επιδρομές, που κατέστρεψαν μεγάλα τμήματα της Μ. Ασίας, παρά τη Βυζαντινή συμμαχία με τους Χαζάρους, οι οποίοι εξαπέλυσαν επιθέσεις στη βόρεια πλευρά τού χαλιφάτου. Το Ικόνιο και η Καισάρεια λεηλατήθηκαν και τα Βυζαντινά στρατεύματα εκδιώχθηκαν ξανά από την Αρμενία.
Έναρξη Εικονομαχίας
Η απογοήτευση του Λέοντα Γ΄ για τις στρατιωτικές του αποτυχίες τον οδήγησε να πιστέψει, με τον τρόπο της εποχής, ότι η Αυτοκρατορία είχε χάσει τη θεϊκή εύνοια. Ήδη το 722 είχε προσπαθήσει να εξαναγκάσει τη μεταστροφή των Εβραίων της Αυτοκρατορίας, αλλά σύντομα άρχισε να στρέφει την προσοχή του στην υπερβολική λατρεία των εικόνων, τις οποίες ορισμένοι επίσκοποι θεωρούσαν ειδωλολατρικές. Μετά την εκ νέου έκρηξη της Θήρας το 726, δημοσίευσε ένα διάταγμα, που καταδίκαζε τη χρήση τους και ζήτησε την εικόνα του Χριστού να αφαιρεθεί από τη Χαλκή Πύλη, την τελετουργική είσοδο στο Μεγάλο Παλάτιο της Κωνσταντινούπολης. Ο Αυτοκράτορας εμφανιζόταν όλο και πιο επικριτικός απέναντι στους εικονόφιλους και σε ένα αυλικό συμβούλιο το 730 απαγόρευσε επίσημα τις απεικονίσεις θρησκευτικών προσωπικοτήτων.
Η δέσμευση του Λέοντα Γ΄ για εικονομαχία προκάλεσε αντιδράσεις, τόσο στον λαό όσο και στην Εκκλησία. Οι στρατιώτες που κατέβασαν την εικόνα του Χριστού από την Πύλη λιντσαρίστηκαν και μία θεματική εξέγερση που ξεκίνησε στην Ελλάδα το 727, υποκινήθηκε τουλάχιστον εν μέρει από την εικονοφιλική ζέση. Ο πατριάρχης Γερμανός Α΄ παραιτήθηκε, για να αντικατασταθεί από τον ευσεβέστερο Αναστάσιο. Το διάταγμα του Αυτοκράτορα επέφερε την καταδίκη των παπών Γρηγορίου Β΄ και Γρηγορίου Γ΄, καθώς και του Ιωάννη του Δαμασκηνού. Γενικά, ωστόσο, η διαμάχη παρέμεινε περιορισμένη, καθώς ο Λέων Γ΄ απέφυγε να διώξει ενεργά τους εικονόφιλους.
Η ρήξη με τον πάπα είχε και άλλους λόγους: ο Λέων Γ΄ μετέφερε τις επισκοπές του ανατολικού Ιλλυρικού (περίπου την παλιά μητρόπολη της Μακεδονίας ) από τη Ρώμη στη δικαιοδοσία της Κωνσταντινούπολης και στέρησε περαιτέρω από τον πάπα τα έσοδα της Σικελίας και της Καλαβρίας. Ταυτόχρονα, ο Λέων Γ΄ δεν κατάφερε να παράσχει βοήθεια στην εμπόλεμη Βυζαντινή εξαρχία της Ραβέννας. Το 727 οι τοπικές Βυζαντινές δυνάμεις ανέτρεψαν τον διοικητή τους και περί το. 738 η πόλη καταλήφθηκε για ένα διάστημα από τον Λομβαρδό βασιλιά Λιουτπράνδο.
Τελευταία χρόνια
Η υιοθέτηση της εικονομαχίας φαινόταν πράγματι να δικαιώνεται στα μάτια του Αυτοκράτορα, διότι η επιτυχία επέστρεψε στα Αυτοκρατορικά όπλα και οι Μουσουλμάνοι υπέστησαν μία σειρά από ήττες μεταξύ 727 και 732. Τα επόμενα χρόνια ήταν πιο δύσκολα, ειδικά καθώς οι Άραβες νίκησαν τους Χαζάρους και ανάγκασαν τον αρχηγό τους να ασπαστεί το Ισλάμ. Το 740, ωστόσο, ο Αυτοκράτορας και ο γιος του σημείωσαν μία αποφασιστική νίκη επί ενός Αραβικού στρατού εισβολής στο Ακροϊνόν, γεγονός που σταμάτησε την ορμή των Αραβικών επιθέσεων.
Τον Μάρτιο του 741 (οι παλαιότερες πηγές προτιμούν να το χρονολογούν στο 726), ο Λέων Γ΄ εξέδωσε επίσης την Εκλογή (νόμων), μία αναθεωρημένη επιλογή νόμων, που προέρχεται κυρίως από τον παλαιότερο Κώδικα του Ιουστινιανού (Codex Justinianus). Η Χριστιανική επιρροή είναι εμφανής στην αξιοσημείωτη μείωση των εγκλημάτων, που υπόκεινται σε θανατική ποινή, αλλά η συλλογή επέκτεινε αντίστροφα τη χρήση του ακρωτηριασμού, που θεωρείται πιο ανθρώπινος, ως τιμωρία. ΤΗ Εκλογή νόμων αποδείχθηκε δημοφιλής ως συνοπτικό νομικό εγχειρίδιο, παραμένοντας το τυπικό νομικό κείμενο μέχρι την εισαγωγή της Επαναγωγής στα τέλη του 9ου αι., και μεταφράστηκε στα Σλαβικά, τα Αραβικά και τα Αρμενικά.
Ο Λέων Γ΄ απεβίωσε ειρηνικά στο κρεβάτι του στις 18 Ιουνίου 741, ο πρώτος αυτοκράτορας που το έκανε μετά τον Κωνσταντίνο Δ΄. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, είχε καταφέρει να αποκρούσει τις Αραβικές επιθέσεις και να εδραιώσει τα ανατολικά σύνορα της Αυτοκρατορίας. Από την άλλη πλευρά, η εισαγωγή μίας νέας και περιττής θεολογικής διαμάχης, αν και προς το παρόν σχετικά ήπιας, έθετε σε κίνδυνο τις προσπάθειές του να αποκαταστήσει τη σταθερότητα στην Αυτοκρατορία.
Κωνσταντίνος Ε΄, 741–775
Ο Κωνσταντίνος Ε΄ γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, γιος και διάδοχος του αυτοκράτορα Λέοντα Γ΄ και της Μαρίας. Τον Αύγουστο του 720 έγινε συναυτοκράτορας από τον πατέρα του, ο οποίος τον έβαλε να νυμφευτεί την Τζιτζάκ, κόρη του Μπιχάρ χαγάνου των Χαζάρων. Η νέα του νύφη βαπτίστηκε Ειρήνη το 732. Ο Κωνσταντίνος Ε΄ διαδέχθηκε τον πατέρα του ως μόνος Αυτοκράτορας στις 19 Απριλίου 741.
Εμφύλιος πόλεμος κατά του Αρταβάσδου και πρώτες μάχες κατά της λατρείας των εικόνων
Ο Κωνσταντίνος Ε΄ διέσχιζε τη Μ. Ασία για να εκστρατεύσει εναντίον του χαλιφάτου των Ομμεϋαδών υπό τον χισάμ ιμπν Αμπντ αλ-Μαλίκ στα ανατολικά σύνορα τον Ιούνιο του 741 ή 742. Αλλά κατά τη διάρκεια αυτής της πορείας, ο Κωνσταντίνος Ε΄ δέχτηκε επίθεση από τις δυνάμεις τού κουνιάδου του Αρταβάσδου, στρατηγού του θέματος των Αρμενιακών. Ο Αρταβάσδος ήταν σύζυγος της Άννας των Ισαύρων, μεγαλύτερης αδελφής του Κωνσταντίνου Ε΄.
Ηττημένος, ο Κωνσταντίνος Ε΄ αναζήτησε καταφύγιο στο Αμόριο, ενώ ο νικητής προχώρησε στην Κωνσταντινούπολη και έγινε δεκτός ως Αυτοκράτορας. Ενώ ο Κωνσταντίνος Ε΄ λάμβανε τώρα την υποστήριξη των θεμάτων των Ανατολικών και των Θρακησίων, ο Αρτάβασδος εξασφάλισε την υποστήριξη των θεμάτων της Θράκης και του Οψικίου, εκτός από τους δικούς του στρατιώτες του θέματος των Αρμενιακών.
Αφού οι αντίπαλοι Αυτοκράτορες είχαν αφιερώσει χρόνο στις στρατιωτικές προετοιμασίες, ο Αρτάβασδος βάδισε εναντίον του Κωνσταντίνου Ε΄, αλλά ηττήθηκε τον Μάιο του 743. Τρεις μήνες αργότερα ο Κωνσταντίνος Ε΄ νίκησε τον γιο του Αρταβάσδου, τον Νικήτα και κατευθύνθηκε προς την Κωνσταντινούπολη. Στις αρχές Νοεμβρίου ο Κωνσταντίνος Ε΄ έγινε δεκτός στην πρωτεύουσα και αμέσως στράφηκε εναντίον των αντιπάλων του, τυφλώνοντας ή εκτελώντας τους. Ίσως επειδή ο σφετερισμός του Αρταβάσδου ήταν αλληλένδετος με την αποκατάσταση της λατρείας των εικόνων, ο Κωνσταντίνος Ε΄ έγινε τώρα ίσως πιο ένθερμος εικονομάχος από τον πατέρα του.
Το υποτιμητικό επίθετο του Κωνσταντίνου Κοπρώνυμος (από το κόπρος, "κόπρανα" ή "ζωική κοπριά" και όνομα), χρησιμοποιήθηκε σε αυτόν από τους ορκωτούς εχθρούς του για το εξαιρετικά συναισθηματικό ζήτημα, τις εικόνες. Χρησιμοποιώντας το άσχημο αυτό όνομα, διέδιδαν τη φήμη ότι, ως βρέφος, είχε αφοδεύσει στη κολυμβήθρα του ή στο αυτοκρατορικό πορφυρό ύφασμα, με το οποίο τον είχαν τυλίξει.
Εκστρατεία κατά των εικόνων
Η θέση του Κωνσταντίνου Ε΄ για την εικονομαχία ήταν σαφής:
Δεν μπορεί να παρασταθεί. Διότι ό,τι ζωγραφίζεται ως ένα πρόσωπο, και όποιος περιγράφει αυτό το πρόσωπο, απλά περιγράφει τη θεία φύση, που είναι αδύνατο να περιγραφεί.
Τον Φεβρουάριο του 754 ο Κωνσταντίνος συγκάλεσε σύνοδο στην Ιερεία, στην οποία συμμετείχαν εξ ολοκλήρου εικονομάχοι επίσκοποι. Το συμβούλιο ενέκρινε τη θρησκευτική πολιτική του Κωνσταντίνου Ε΄ και εξασφάλισε την εκλογή νέου εικονομάχου πατριάρχη, αλλά αρνήθηκε να ακολουθήσει όλες τις απόψεις του Κωνσταντίνου Ε΄. Η σύνοδος επιβεβαίωσε την ιδιότητα της Παναγίας ως Θεοτόκου, δηλ. Μητέρας του Θεού, ενίσχυσε τη χρήση των όρων «άγιος» και «ιερός» ως aαρμόδιων και καταδίκασε τη βεβήλωση, το κάψιμο ή τη λεηλασία εκκλησιών στην προσπάθεια εκτόνωσης του μένους των εικονόφιλων.
Ακολούθησε μία εκστρατεία για την αφαίρεση εικόνων από τους τοίχους των εκκλησιών και την εκκαθάριση της αυλής και της γραφειοκρατίας από τους εικονόφιλους ("εικονόδουλους"). Δεδομένου ότι τα μοναστήρια έτειναν να είναι προπύργια του εικονοφιλικού αισθήματος, ο Κωνσταντίνος Ε΄ στόχευε ειδικά τους μοναχούς και τις μοναχές, ζευγαρώνοντάς τους και αναγκάζοντάς τους να νυμφευτούν μοναχές στον Ιππόδρομο και απαλλοτριώνοντας τη μοναστική περιουσία προς όφελος του κράτους ή του στρατού. Οι καταστολές εναντίον των μοναχών (με αποκορύφωμα το 766) ηγήθηκαν σε μεγάλο βαθμό από τον στρατηγό του αυτοκράτορα Μιχαήλ Λαχανοδράκοντα, ο οποίος απείλησε τους αντιστασιακούς μοναχούς με τύφλωση και εξορία.
Ένας ηγούμενος με εικόνες, ο Στέφανος ο Νέος, λυντσαρίστηκε βάναυσα από έναν όχλο, κατόπιν εντολής των αρχών. Ως αποτέλεσμα, πολλοί μοναχοί κατέφυγαν στη νότια Ιταλία και τη Σικελία. Μέχρι το τέλος της βασιλείας του Κωνσταντίνου Ε΄, η Εικονομαχία είχε φτάσει στο σημείο να χαρακτηρίζει τα λείψανα και τις προσευχές προς τους αγίους ως αιρετικά.
Τελικά, οι εικονόφιλοι θεώρησαν το τέλος του θεία τιμωρία. Τον 9ο αι. τον ξέθαψαν και το λείψανό του πετάχτηκε στη θάλασσα.
Εκστρατείες κατά των Αράβων και της Βουλγαρίας
Ο Κωνσταντίνος Ε΄ ήταν επίσης ικανός στρατηγός και διοικητής. Αναδιοργάνωσε τα θέματα, τις στρατιωτικές περιφέρειες της Αυτοκρατορίας και δημιούργησε νέα τμήματα στρατού πεδίου, που ονομάστηκαν Τάγματα. Αυτή η οργάνωση είχε σκοπό να ελαχιστοποιήσει την απειλή συνωμοσιών και να ενισχύσει τις αμυντικές δυνατότητες της Αυτοκρατορίας. Με αυτόν τον αναδιοργανωμένο στρατό ξεκίνησε εκστρατείες στα τρία μεγάλα σύνορα.
Το 746, επωφελούμενος από τις ασταθείς συνθήκες στο χαλιφάτο των Ομμεϋαδών που κατέρρεε υπό τον Μαρουάν Β΄, ο Κωνσταντίνος Ε΄ εισέβαλε στη Συρία και κατέλαβε τη Γερμανίκεια (σημερινό Mαράς, τη γενέτειρα τού πατέρα του). Οργάνωσε την επανεγκατάσταση μέρους του ντόπιου Χριστιανικού πληθυσμού σε Αυτοκρατορικά εδάφη της Θράκης. Το 747 ο στόλος του κατέστρεψε τον αραβικό στόλο ανοιχτά της Κύπρου. Το 752 ο Κωνσταντίνος Ε΄ ηγήθηκε μίας εισβολής στο νέο χαλιφάτο των Αββασιδών υπό τον Ας-Σαφάχ. Ο Κωνσταντίνος Ε΄ κατέλαβε τη Θεοδοσιούπολη και τη Μελιτηνή (Μαλάτεια) και επανεγκατέστησε μέρος τού πληθυσμού στα Βαλκάνια. Αυτές οι εκστρατείες απέτυχαν να εξασφαλίσουν συγκεκριμένα κέρδη (εκτός από τον πρόσθετο πληθυσμό, που χρησιμοποιήθηκε για την ενίσχυση άλλων συνόρων), αλλά είναι σημαντικό να σημειωθεί, ότι υπό τον Κωνσταντίνο Ε΄ η Αυτοκρατορία είχε προχωρήσει στην επίθεση.
Αυτές οι επιτυχίες κατέστησαν δυνατή την άσκηση επιθετικής πολιτικής στα Βαλκάνια. Με την επανεγκατάσταση Χριστιανικών πληθυσμών από την Ανατολή στη Θράκη, ο Κωνσταντίνος Ε΄ είχε ως στόχο να ενισχύσει την ευημερία και την άμυνα αυτής της περιοχής, και προκάλεσε ανησυχία στη βόρεια γειτονική της Αυτοκρατορίας, τη Βουλγαρία: τα δύο κράτη συγκρούστηκαν το 755. Ο Κορμισός ηγεμόνας των Βουλγάρων επιτέθηκε μέχρι το Τείχος του Αναστασίου, αλλά ηττήθηκε στη μάχη από τον Κωνσταντίνο Ε΄, ο οποίος εγκαινίασε μία μακρά σειρά από εννέα επιτυχημένες εκστρατείες κατά των Βουλγάρων τον επόμενο χρόνο, σημειώνοντας μία νίκη επί τού διαδόχου τού Κορμισού, τού Βίνεκ στις Μαρκέλες.
Τρία χρόνια αργότερα ηττήθηκε στη μάχη του Περάσματος Ρίσκι, αλλά οι Βούλγαροι δεν εκμεταλλεύτηκαν την επιτυχία τους. Το 763 έπλευσε στην Αγχίαλο με 800 πλοία, που μετέφεραν 9.600 ιππείς και λίγους πεζούς. Οι νίκες του Κωνσταντίνου Ε΄, συμπεριλαμβανομένης αυτής στην Αγχίαλο το 763, προκάλεσαν σημαντική αστάθεια στη Βουλγαρία, όπου έξι μονάρχες έχασαν τα στέμματά τους λόγω των αποτυχιών τους.
Το 751 ο Αϊστούλφος βασιλιάς των Λομβαρδών κατέλαβε τη Ραβέννα, τερματίζοντας τη Ρωμαϊκή κυριαρχία (δύο αιώνες ανακατάληψης).
Το 775 ο Κωνσταντίνος Ε΄ πείστηκε να αποκαλύψει στον Βούλγαρο ηγεμόνα Τέλεριγκ τις ταυτότητες των πρακτόρων του στη Βουλγαρία. Αυτοί εξαλείφθηκαν αμέσως. Έτσι, ο Κωνσταντίνος Ε΄ άρχισε τις προετοιμασίες για μία νέα εκστρατεία κατά των Βουλγάρων, κατά την οποία απεβίωσε στις 14 Σεπτεμβρίου 775.
Οι εκστρατείες του Κωνσταντίνου Ε΄ ήταν δαπανηρές. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του τα ετήσια έσοδα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μειώθηκαν, σε περίπου 1.800.000 νομίσματα λόγω των διαφόρων πολέμων του και των αραβικών κατακτήσεων.
Λέων Δ΄, 775–780
Ο Λέων Δ΄ ήταν γιος του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ε΄ από την πρώτη του σύζυγο, Τζιτζάκ των Χαζάρων (γνωστή ως Ειρήνη μετά τη βάπτισή της), κόρη ενός χαγάνου των Χαζάρων (που πιστεύεται ότι ήταν ο Μπιχάρ). Στέφθηκε συναυτοκράτορας από τον πατέρα του το 751. Ο Λέων Δ΄ στη συνέχεια νυμφεύτηκε την Ειρήνη, Αθηναία από ευγενή οικογένεια, τον Δεκέμβριο του 769. Το 775 ο Κωνσταντίνος Ε΄ απεβίωσε, αφήνοντας τον Λέοντα Δ΄ μόνο Αυτοκράτορα.
Στις 24 Απριλίου 776 ο Λέων Δ΄, ακολουθώντας το προηγούμενο τού πατέρα και τού παππού του, διόρισε τον γιο του, Κωνσταντίνο ΣΤ΄ συναυτοκράτορα. Αυτό οδήγησε σε μία εξέγερση των πέντε ετεροθαλών αδελφών του Λέοντα Δ΄, συμπεριλαμβανομένου του καίσαρα Νικηφόρου, που ήλπιζαν να κερδίσουν οι ίδιοι τον θρόνο. Η εξέγερση καταπνίγηκε γρήγορα, με τους συνωμότες να ξυλοκοπούνται, να κείρονται μοναχοί και να εξορίζονται στη Χερσώνα με φρούρηση.
Ο Λέων Δ΄ ανατράφηκε ως εικονομάχος υπό τον πατέρα του, αλλά ήταν νυμφευμένος με την Ειρήνη, μία εικονολάτρισσα. Συνειδητοποιώντας τη διαίρεση στο βασίλειό του, ακολούθησε έναν δρόμο συμφιλίωσης προς τις εικόνες, που προηγουμένως είχαν δηλωθεί αιρετικές από την Αυτοκρατορική πολιτική. Ο Λέων Δ΄ επέτρεψε στους μοναχούς, τους διωγμένους και εκτοπισμένους από τον πατέρα του, να επιστρέψουν στα μοναστήρια τους και αποκληθηκε από ορισμένους από τους Ορθοδόξους ως «φίλος της Μητέρας του Θεού», επειδή επέτρεψε στους μοναχούς να διατηρούν εικόνες της Θεοτόκου. Εκτός από τις παραχωρητικές αυτές ενέργειες, ο Λέων Δ΄ διόρισε επίσης έναν εικονολάτρη ("εικονόδουλο"), τον Παύλο της Κύπρου, στη θέση του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως μετά το τέλος τού προκατόχου.
Στο τέλος της βασιλείας του, ο Λέων Δ΄ αντέστρεψε τη στάση της ανοχής του.
Η βασιλεία του Λέοντα Δ΄ συνέπεσε με εκείνη του τρίτου χαλίφη των αββασιδών, Αλ-Μαχντί, ο οποίος εισέβαλε στα Βυζαντινά εδάφη σε διαδοχικές περιπτώσεις από το 777 έως το 780, προτού τελικά απωθηθεί από τα στρατεύματα του Λέοντα Δ΄, με επικεφαλής στρατηγούς όπως ο Μιχαήλ Λαχανοδράκων. Ο ίδιος ο Λέων Δ΄ ξεκίνησε με τον στρατό του εναντίον των Βουλγάρων, αλλά απεβίωσε από πυρετό, ενώ βρισκόταν στην εκστρατεία. Η τελευτή του Λέοντα Δ΄ στις 8 Σεπτεμβρίου 780 είχε ως αποτέλεσμα την άνοδο τής συζύγου του Ειρήνης στο θρόνο.
Ο Κωνσταντίνος ΣΤ΄ και η αντιβασιλεία της Ειρήνης, 780–797
Ο Κωνσταντίνος ΣΤ΄ ήταν το μοναχοπαίδι του Αυτοκράτορα Λέοντα Δ΄ και της Ειρήνης. Ο Κωνσταντίνος στέφθηκε συναυτοκράτορας από τον πατέρα του το 776 και τον διαδέχθηκε ως μόνος Αυτοκράτορας σε ηλικία 9 ετών υπό την αντιβασιλεία της Ειρήνης το 780.
Το 782 αρραβωνιάστηκε με τη Ροτρούδη, κόρη του Φράγκου βασιλιά Καρλομάγνου από την τρίτη σύζυγό του Χίλντεγκαρντ. Η ίδια η Ειρήνη διέκοψε τον αρραβώνα το 788. Το 787 ο Κωνσταντίνος ΣΤ΄ είχε υπογράψει τα διατάγματα της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου της Νίκαιας, αλλά φαίνεται ότι είχε εικονομαχικές συμπάθειες. Μέχρι τότε ο Κωνσταντίνος είχε γίνει 16 ετών, αλλά η μητέρα του δεν σταμάτησε να τον εξουσιάζει.
Μετά την καταστολή μίας συνωμοσίας κατά της Ειρήνης την άνοιξη του 790, αυτή προσπάθησε να λάβει επίσημη αναγνώριση ως αυτοκράτειρα. Αυτό απέτυχε και με στρατιωτική υποστήριξη ο Κωνσταντίνος ΣΤ΄ ανήλθε τελικά στην πραγματική εξουσία το 790, μετά την εξέγερση τού στρατού από το Θέμα των Αρμενιακών εναντίον της Ειρήνης. Ωστόσο, της επετράπη να διατηρήσει τον τίτλο της αυτοκράτειρας, που επικυρώθηκε το 792, και να ασκήσει την εξουσία ως συγκυβερνήτης με τον Κωνσταντίνο ΣΤ΄.
Η αδυναμία του Κωνσταντίνου ΣΤ΄ προκάλεσε δυσαρέσκεια στους υποστηρικτές του. Επέδειξε αντιηρωική συμπεριφορά μετά τις ήττες από τον Καρδάμ της Βουλγαρίας το 791 και το 792. Αναπτύχθηκε ένα κίνημα υπέρ του θείου του καίσαρα Νικηφόρου. Ο Κωνσταντίνος ΣΤ΄ έβγαλε τα μάτια του θείου του και έκοψε τις γλώσσες των άλλων τεσσάρων ετεροθαλών αδελφών τού πατέρα του. Οι πρώην του Θέματος των Αρμενιακών υποστηρικτές του εξεγέρθηκαν, όταν είχε τυφλώσει τον στρατηγό τους Αλέξιο Μοσελέ. Κατέπνιξε αυτή την εξέγερση με εξαιρετική σκληρότητα το 793.
Στη συνέχεια χώρισε τη σύζυγό του Μαρία της Αμνίας, η οποία δεν του είχε παράσχει άρρενα διάδοχο, και νυμφεύτηκε την ερωμένη του Θεοδότη, μία αντιδημοφιλή και πιθανώς παράνομη πράξη, αν και ο Πατριάρχης την αγνόησε. Ο Κωνσταντίνος ΣΤ΄ με τις ενέργειές του είχε χάσει κάθε υποστήριξη, τόσο από την άρχουσα Ορθόδοξη όσο και από την Εικονομαχική αντιπολίτευση.
Το 797 ο Κωνσταντίνος ΣΤ΄ συνελήφθη και τυφλώθηκε από τους υποστηρικτές της μητέρας του, η οποία είχε οργανώσει μία συνωμοσία. Σύμφωνα με τις περισσότερες σύγχρονες μαρτυρίες, απεβίωσε από τα τραύματά του λίγες ημέρες αργότερα, αφήνοντας την Ειρήνη να στεφθεί ως η πρώτη Αυτοκράτειρα βασιλιάς της Ρωμανίας. Διεκδικητές του θρόνου, που ισχυρίζονταν ότι ήταν ο Κωνσταντίνος ΣΤ΄ εμφανίστηκαν αργότερα κατά τη βασιλεία του Μιχαήλ Β΄ του Τραυλού.
Η Ειρήνη μόνη στην εξουσία και η πτώση της, 797–802
Αν και συχνά υποστηρίζεται ότι ως μονάρχης η Ειρήνη αποκαλούσε τον εαυτό της «βασιλεύς» (βασιλιάς, δηλ. Αυτοκράτορας), αντί «βασίλισσα» (δηλ. Αυτοκράτειρα), στην πραγματικότητα υπάρχουν μόνο τρεις περιπτώσεις, όπου είναι γνωστό ότι χρησιμοποίησε τον τίτλο «βασιλεύς»: δύο νομικά έγγραφα στα οποία υπέγραψε ως «Αυτοκράτορας των Ρωμαίων» και ένα χρυσό νόμισμα με την εικόνα της, που βρέθηκε στη Σικελία και έφερε τον τίτλο «βασιλεύς». Σε σχέση με το νόμισμα, τα γράμματα είναι κακής ποιότητας και η απόδοση στην Ειρήνη μπορεί, επομένως, να είναι προβληματική. Στην πραγματικότητα, χρησιμοποιούσε τον τίτλο «βασίλισσα» σε όλα τα άλλα έγγραφα, νομίσματα και σφραγίδες.
Οικογενειακό δέντρο της δυναστείας των Ισαύρων/Συρίας
Δείτε επίσης
Οικογενειακά δέντρα των βυζαντινών αυτοκρατορικών δυναστειών
Βιβλιογραφικές αναφορές
Πηγές
Haldon, John (1999). Warfare, State and Society in the Byzantine World, 565–1204. London: UCL Press. ISBN 1-85728-495-X.
Treadgold, Warren (1988). The Byzantine Revival, 780–842. Stanford, California: Stanford University Press. ISBN 978-0-8047-1462-4.
Treadgold, Warren (1997). A History of the Byzantine State and Society. Stanford, California: Stanford University Press. ISBN 0-8047-2630-2.
9ος αιώνας στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία
8ος αιώνας στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία
Δυναστεία των Ισαύρων
Σελίδες με μη επιθεωρημένες μεταφράσεις
|
740670
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%A3%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AE%20%CE%A3%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%8D%20%CE%99%CE%B8%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82
|
Αρχαιολογική Συλλογή Σταυρού Ιθάκης
|
Η Αρχαιολογική Συλλογή Σταυρού Ιθάκης είναι αρχαιολογικό μουσείο στο χωριό του Σταυρού, στο νησί της Ιθάκης, στην Ελλάδα. Στεγάζει τέχνεργα χρονολογούμενα από την περίοδο της προϊστορίας, καθώς και την περίοδο της αρχαιότητας, τα οποία ανευρέθηκαν εντός του βόρειου τμήματος του νησιού.
Το μουσείο δημιουργήθηκε το 1933 με απώτερο σκοπό την φιλοξενία ευρημάτων προερχόμενων από αρχαιολογικές ανασκαφές τις οποίες πραγματοποιούσε η Βρετανική Σχολή Αθηνών. Το κτίριο του μουσείο βρίσκεται σε κοντινή απόσταση βόρεια του χωριού, ενώ διαθέτει έναν εκθεσιακό χώρο. Το κτίριο του μουσείου ανακαινίστηκε το 1998. Το 2015, υπέστη ζημιές κατά τη διάρκεια σεισμού, ενώ άνοιξε εκ νέου στο κοινό το 2016, έπειτα από προηγούμενες εργασίες αναστήλωσης. Παράλληλα, στο νησί εδρεύει και το Αρχαιολογικό Μουσείο Ιθάκης.
Συλλογές
Οι συλλογές του μουσείου περιλαμβάνουν τέχνεργα χρονολογούμενα από την πρώιμη περίοδο του ορείχαλκου, πιο συγκεκριμένα από την 2η χιλιετία π.Χ., έως τη ρωμαϊκή περίοδο. Τα αρχαιολογικά ευρήματα προέρχονται, κυρίως, από τον χρονολογούμενο από την πρώιμη περίοδο του ορείχαλκου οικισμό επί του λόφου της Πιλικάτας, όπου και βρίσκεται το κτίριο του μουσείου, από τον χρονολογούμενο από την μυκηναϊκή περίοδο οικισμό των Τριών Λαγκάδων, από ταφικά μνημεία χρονολογούμενα από την κλασική και την ελληνιστική περίοδο στην ευρύτερη περιοχή του χωριού του Σταυρού, καθώς και στο σπήλαιο του Λοΐζου, τα οποία χρονολογούνται από την μυκηναϊκή και τη ρωμαϊκή περίοδο, ενώ, παράλληλα, φαίνεται πως η συγκεκριμένη τοποθεσία αποτελούσε τόπο λατρείας του Οδυσσέα. Ως το σημαντικότερο εκ των αρχαιολογικών ευρημάτων του μουσείου θεωρείται άγαλμα γυναίκας χρονολογούμενο από τον 2ο αιώνα π.Χ., το οποίο ανευρέθηκε εντός του σπηλαίου και φέρει επιγραφή «ΕΥΧΗΝ ΟΔΥCCEI» (μτφ. «προσευχή υπέρ Οδυσσέως»).
Παραπομπές
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Ιθάκη
Αρχαιολογικά μουσεία στην Ελλάδα
|
374711
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8A%CE%BB%CE%BB%CE%B5%CF%81
|
Ίλλερ
|
Ο Ίλλερ είναι ποταμός στη Βαυαρία και στη Βάδη-Βυρτεμβέργη της Γερμανίας. Εκβάλλει στον Δούναβη από τα δεξιά, έχοντας διανύσει απόσταση 147 χλμ.
Οι πηγές του ποταμού βρίσκονται κοντά στο Όμπερστντορφ στην περιοχή Αλγκάου των Άλπεων, κοντά στα σύνορα με την Αυστρία.Από εκεί ρέει προς τα βόρεια, διασχίζοντας τις πόλεις Σόντχοφεν, Ίμενσταντ και Κέμπτεν. Ανάμεσα στις πόλεις Λάουταρχ και Ουλμ σχηματίζει το σύνορο ανάμεσα στα δύο γερμανικά κρατίδια Βαυαρία και Βάδη-Βυρτεμβέργη για περίπου 50 χλμ. Ο ποταμός εκβάλλει στον Δούναβη στην πόλη Ουλμ.
Ο Ίλλερ έχει λεκάνη απορροής 2.152 τετραγωνικά χλμ. Είναι ο έβδομος μεγαλύτερος ποταμός της Βαυαρίας σε παροχή νερού, με μέση ροή 75 κυβικά μέτρα νερού στο Σέντεν, λίγο πάνω από τον Δούναβη. Κατά μήκος του ποταμού έχουν χτιστεί οκτώ υδροηλεκτρικοί σταθμοί.
Ποδηλατόδρομος έχει χτιστεί κατά μήκος του ποταμού, που είναι και ιδανική τοποθεσία για κωπηλασία.
Πηγές
Φράντς Μπόγκνερ (2009) https://en.wikipedia.org/wiki/Special:BookSources/9783806222364
Όττο και Βίνκλερ Κέττερμαν (2000) https://en.wikipedia.org/wiki/Special:BookSources/3931915050
Πήτερ Νόβοθυ (1999) https://en.wikipedia.org/wiki/Special:BookSources/392026908X
Ποταμοί της Βάδης-Βυρτεμβέργης
Ποταμοί της Βαυαρίας
Παραπόταμοι του Δούναβη
Ποταμοί της Γερμανίας
|
3808
|
https://el.wikipedia.org/wiki/926
|
926
|
Η τρέχουσα σελίδα αφορά το έτος 926 κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο
Γεγονότα
Γεννήσεις
Θάνατοι
29 Απριλίου - Μπούρχαρτ Β΄, δούκας της Σουαβίας
Έτη
|
310139
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%20%CE%9D%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CF%82%20III
|
Ο Νονός III
|
Ο Νονός ΙΙΙ (αγγλ. The Godfather III) είναι μια γκανγκστερική ταινία αμερικανικής παραγωγής του 1990 (το τελευταίο μέρος της ομώνυμης τριλογίας) με σεναριογράφο τον Μάριο Πούζο και τον Φράνσις Φορντ Κόπολα και σκηνοθετημένη από τον Φράνσις Φορντ Κόπολα. Παίζουν οι Αλ Πατσίνο, Ντάιαν Κίτον, Άντι Γκαρσία και Σοφία Κόπολα.
Η ταινία πραγματεύεται την προσπάθεια του Μάικλ Κορλεόνε να βγάλει την οικογένεια του από το έγκλημα και να τη μετατρέψει σε μία νόμιμη επιχείρηση ενώ παράλληλα παρακολουθούμε και την αναζήτηση του για τον διάδοχο του.
Υπόθεση
To 1979, ο 60χρονος Mάικλ Κορλεόνε (Αλ Πατσίνο), πλέον αποδυναμωμένος, νιώθει τύψεις για το εγκληματικό παρελθόν του και για την εντολή του να σκοτώσουν τον αδερφό του, Φρέντο.
Η εξουσία της φαμίλιας Κορλεόνε έχει περάσει πλέον στον Τζόι Ζάζα (Τζο Μαντένια). Ο Μάικλ χωρισμένος από την Κέι (Ντάιαν Κίτον) από το 1960 ακούει την επιθυμία του γιου του Άντονυ (Φρανκ Ντε Αμβρόσιο) να γίνει τραγουδιστής της όπερας σε μία δεξίωση που διοργάνωσε ο ίδιος ο Μάικλ. Ο Μάικλ του απαγορεύει να γίνει τραγουδιστής προτού τελειώσει τις σπουδές του στη νομική σχολή. Όμως ο Άντονυ αρνείται έχοντας στο πλευρό του τη μητέρα του. Η Κέι παρακαλά τον Μάικλ να αφήσει ελεύθερο τον Άντονυ να αποφασίσει μόνος του για το μέλλον του και εκείνος της εκμυστηρεύεται ότι πιστεύει πως κατέστρεψε τη ζωή του. Εκείνη του απαντά ότι γνωρίζει τα πάντα για τον θάνατο του Φρέντο. Αργότερα μια συζήτηση μεταξύ ενός άντρα του Τζόι Ζάζα και ανιψιού του Μάικλ, του Βίνσεντ Μαντσίνι (Άντι Γκαρσία) και του Ζάζα καταλήγει σε τσακωμό και ο Βίνσεντ δαγκώνει τον Ζάζα στο αυτί έπειτα από την προσβολή του Ζάζα προς αυτόν. Λίγο πριν είχε προηγηθεί η συζήτηση μεταξύ Τζόι Ζάζα και Μάικλ όπου ο Ζάζα ανέφερε στον Μάικλ πως ο Βίνσεντ προσπαθεί να προδώσει τον Μάικλ και ότι θέλει να τον σκοτώσει. Το ίδιο βράδυ ο Βίνσεντ έπειτα από μία νύχτα με τη δημοσιογράφο Γκρέις Χάμιλτον (Μπρίτζετ Φόντα) δύο άντρες εισβάλλουν στο σπίτι του με σκοπό να τον σκοτώσουν. Αφού σκοτώνει και τους δύο μαθαίνει πως στάλθηκαν από τον Ζάζα. Εν τω μεταξύ ο Μάικλ επιχειρεί να κάνει τη μεγαλύτερη δουλειά της ζωής του και να γίνει ο μεγαλύτερος μέτοχος της Ιμομπιλιέρε, μίας τεράστιας εταιρείας. Ο Μάικλ κάνει την πρόταση του και ταυτόχρονα προτείνει στον αρχιεπίσκοπο της παπικής πρεσβείας που είναι ο επικεφαλής της τράπεζας του Βατικανού. Ο αρχιεπίσκοπος Γκλίντει (Ντόναλ Ντόνελλυ) αρνείται ενώ όμως η Ιμομπιλιέρε δέχεται την πρόταση αλλά πρέπει να την εγκρίνει ο Πάπας Παύλος που είναι βαριά άρρωστος. Ο Δον Αλτομπέλο (Ίλαϊ Γουάλακ), ένας θρυλικός μαφιόζος της Νέας Υόρκης, παλιός φίλος των Κορλεόνε και νονός της Κόνι (Τάλια Σάιρ), αδερφής του Μαικλ επισκέπτεται τον Μάικλ και του λέει πως οι παλιότεροι συνεργάτες του στη Μαφία εγκρίνουν αυτήν τη συμφωνία αλλά ο Μάικλ παρέμεινε άκαμπτος και τόνισε ότι θέλει η επιχείρηση να είναι απαλλαγμένη από τη Μαφία. Λίγες μέρες αργότερα κανονίζεται συνάντηση όλων των αρχηγών της Μαφίας. Ο Μάικλ χαρίζει τις μετοχές του σε όλους τους αρχηγούς της Μαφίας εκτός από τον Τζόι Ζάζα και, επιπλέον, τον ειρωνεύεται. Ο Ζάζα φανερά εκνευρισμένος αποχωρεί. Ο Δον Αλτομπέλο επισημαίνει ότι ο Ζάζα είναι πολύ ισχυρός και ότι πρέπει να του φέρονται με σεβασμό. Αμέσως φεύγει και αυτός για να βρει τον Ζάζα. Λίγα λεπτά αργότερα το έδαφος δονείται οι πόρτες κλειδώνουν και άντρες από ένα ελικόπτερο πυροβολούν στην αίθουσα της συνάντησης. Εκεί πεθαίνουν οι περισσότεροι αρχηγοί της μαφίας αλλά ο Μάικλ σώζεται χάρις και τη βοήθεια του Βίνσεντ Μαντσίνι. Την ίδια νύχτα ο Μάικλ αναστατωμένος εκφράζει την πεποίθηση του ότι ο Ζάζα δεν ήταν ο εγκέφαλος της επίθεσης και πως ο αληθινός τους εχθρός δεν έχει δείξει ακόμη το πρόσωπο του. Ο Βίνσεντ οργισμένος θέλει να σκοτώσει τον Ζάζα αλλά ο Μάικλ επίσης οργισμένος του λέει να σταματήσει. Έπειτα από λίγο ο Μάικλ παθαίνει καρδιακή προσβολή. Όσο ο Μάικλ αναρρώνει ο Βίνσεντ αναπτύσσει σχέση με την κόρη του Μάικλ, Μαίρη (Σοφία Κόπολα). Παράλληλα ο Βίνσεντ καταστρώνει το σχέδιο δολοφονίας του Ζάζα και παίρνει έγκριση από την Κόνι και τον Αλ Νέρι. Κατά τη διάρκεια ενός φεστιβάλ και, ενώ επικρατεί χάος, ο Βίνσεντ μεταμφιεσμένος σε φύλακα σκοτώνει τον Ζάζα. Ο Μάικλ, αφού έχει συνέλθει, επιπλήττει τον Βίνσεντ για τη βιασύνη του και τον προειδοποιεί να σταματήσει τη σχέση του με τη Μαίρη, γιατί η εμπλοκή του στις δουλειές της οικογένειας μπορεί να τη θέσει σε κίνδυνο. Η οικογένεια Κορλεόνε και ο Βίνσεντ ταξιδεύουν στη Σικελία για να προετοιμαστούν για την πρεμιέρα του Άντονυ στην όπερα και μένουν στη βίλα του Δον Τομασίνο (Βιτοριο Ντους). Ο Μάικλ παροτρύνει τον Βίνσεντ να επισκεφθεί τον Δον Αλτομπέλο και να του πει ότι σχεδιάζει να εγκαταλείψει την οικογένεια Κορλεόνε. Ο Αλτομπέλο χαίρεται στο άκουσμα αυτής της είδησης και τον γνωρίζει στον Δον Λουτσέσι (Ένζο Ρομπούτι). Ο Mάικλ συνειδητοποιεί ότι η συμφωνία με την Ιμομπιλιέρε είναι στην πραγματικότητα μια συνωμοσία μεταξύ του Δον Λουτσέσι, του αρχιεπίσκοπου Γκλίντει και του Φρεντερίκ Κέινζινγκ (Χέλμουτ Μπέργκερ) και συναντά τον Καρδινάλιο Λαμπέρτο (Ραφ Βαλλόνε) που πιθανότατα θα είναι ο νέος Πάπας για να μιλήσουν για τη συμφωνία. Ο Καρδινάλιος πείθει τον Μάικλ να εξομολογηθεί και ο ίδιος φανερά μετανιωμένος εξομολογείται τη δολοφονία του αδερφού του. Ο Καρδινάλιος του λέει ότι θα υποφέρει για τις αμαρτίες του αλλά ότι μπορεί να ζήσει. Ταυτόχρονα έπειτα από τη συνάντηση Βίνσεντ και Δον Λουτσέσι ο Αλταμπέλο προσλαμβάνει τον Μόσκα (Μάριο Ντονατόνε) έναν έμπειρο εκτελεστή για να σκοτώσει τον Μάικλ. Μέρες αργότερα ο Μόσκα και ο γιος του μεταμφιεσμένοι σε ιερείς απαγάγουν τον Δον Τομασίνο και τον σκοτώνουν. Περιπλανώμενοι στη Σικελία, ο Μάικλ ζητάει από την Κέι να τον συγχωρέσει και οι δύο καταλαβαίνουν ότι αγαπιούνται ακόμη. Ο Μάικλ λαμβάνει ένα τηλεφώνημα και ενημερώνεται για τον θάνατο του Δον Τομασίνο. Μπροστά στο νεκρό σώμα του Τομασίνο, ο Μάικλ ορκίζεται ότι θα εγκαταλείψει την αμαρτωλή ζωή του και ότι θα ζήσει μια κανονική ζωή μέχρι τον θάνατό του. Έπειτα από τον θάνατο του Πάπα Παύλου, νέος Πάπας εκλέγεται ο Καρδινάλιος Λαμπέρτο, που σημαίνει ότι η συμφωνία της Ιμομπιλιέρε θα εγκριθεί. Ο Βίνσεντ ενημερώνει τον Μάικλ για το σχέδιο του Αλτομπέλο για την εξόντωση του. Ο Μάικλ καταλαβαίνει ότι πλέον ο Βίνσεντ είναι ένας ικανός άντρας και τον χρήζει νέο Δον της Φαμίλιας. Ως αντάλλαγμα ο Βίνσεντ υπόσχεται να διακόψει τη σχέση του με τη Μαίρη. Η οικογένεια Κορλεόνε ταξιδεύει στο Παλέρμο για να δει τον Άντονυ και μια σειρά από φόνους λαμβάνουν χώρα.
-Οι άντρες του Βίνσεντ σκοτώνουν τον Φρεντερίκ Κέινζινγκ.
-Ο Δον Αλτομπέλο τρώει δηλητηριασμένα Κανόλι φτιαγμένα από την Κόνι.
-Ο Αλ Νέρι ταξιδεύει στο Βατικανό και σκοτώνει τον αρχιεπίσκοπο Γκλίντει.
-Ο Κάλο, ο μπράβος του Τομασίνο σκοτώνει τον Δον Λουτσέσι καρφώνοντας τα γυαλιά του στον λαιμό.
Έπειτα πεθαίνει και ο νέος Πάπας, πρώην Καρδινάλιος Λαμπέρτος, που ήπιε δηλητηριασμένο τσάι από τον αρχιεπίσκοπο Γκλίντει ώστε να ακυρωθεί η συμφωνία της Ιμομπιλιέρε. Ο Μόσκα αφού σκοτώνει τους μπράβους του Βίνσεντ. Ενώ ο Μόσκα είναι έτοιμος να σκοτώσει τον Μάικλ με σκοπευτικό όπλο κατά τη διάρκεια της όπερας η παράσταση τελειώνει απρόσμενα. Καθώς όλοι οι θεατές αποχωρούν ο Μόσκα με ένα όπλο στοχεύει τον Μάικλ αλλά κατά λάθος σκοτώνει την κόρη του, Μαίρη. Ο Βίνσεντ αμέσως σκοτώνει τον Μόσκα και ο Μάικλ έχοντας στα χέρια του το νεκρό σώμα της κόρης του βγάζει μια κραυγή απελπισίας. Έπειτα παρουσιάζονται κάποια πλάνα από τις τρεις γυναίκες του Μάικλ που έχασε τη Μαίρη, την Κέι και την Απολλόνια.
Η ταινία τελειώνει δείχνοντας τον Μάικλ να κάθεται σε μία καρέκλα στη βίλα του Δον Τομασίνο και τον θάνατο του πέφτοντας από την καρέκλα ολομόναχος μόνο με την παρουσία ενός σκύλου.
Ηθοποιοί και χαρακτήρες
Αλ Πατσίνο στο ρόλο του Μάικλ Κορλεόνε
Ντάιαν Κίτον στο ρόλο της Κέι Άνταμς-Κορλεόνε
Τάλια Σάιρ στο ρόλο της Κόνι Κορλεόνε
Άντι Γκαρσία στο ρόλο του Βίντσεντ Κορλεόνε
Σοφία Κόπολα στο ρόλο της Μαίρης Κορλεόνε
Μπρίτζετ Φόντα στο ρόλο της Γκρέις Χάμιλτον
Έντσο Ρομπούτι στο ρόλο του Δον Λίσιο Λουτσέσι
Τζορτζ Χάμιλτον στο ρόλο του Μπι Τζέι Χάρισον
Βραβεία και υποψηφιότητες
Όσκαρ:
Η ταινία ήταν υποψήφια για 7 όσκαρ αλλά δεν παρέλαβε κανένα. Β' Ανδρικού Ρόλου (Άντι Γκαρσία), Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Πρωτότυπου τραγουδιού (Promise you'll remember), Moντάζ, Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης και Φωτογραφίας.
Νέα εκδοχή
Στα τέλη του 2020, ο Φράνσις Φορντ Κόπολα ανακοίνωσε ότι μια νέα εκδοχή της ταινίας θα κυκλοφορούσε με νέα αρχή και νέο τέλος. Δήλωσε επίσης ότι η ταινία θα ήταν πιο κοντά στο δικό του όραμα για το τέλος της τριλογίας, καθώς και σε αυτό του Μάριο Πούζο. Η εκδοχή αυτή κυκλοφόρησε στις 4 Δεκεμβρίου του 2020 με τίτλο "Mario Puzo's The Godfather Coda: The Death of Michael Corleone", λαμβάνοντας θετικές κριτικές (έχει ποσοστό 87% στην ιστοσελίδα Rotten Tomatoes).
Δείτε επίσης
Ο Νονός (franchise)
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αμερικανικές ταινίες
Ταινίες του 1990
Ταινίες παραγωγής Paramount Pictures
Ταινίες με μουσική σύνθεση Νίνο Ρότα
Αγγλόφωνες ταινίες
Αμερικανικές αστυνομικές δραματικές ταινίες
Ταινίες σε σκηνοθεσία Φράνσις Φορντ Κόπολα
Ταινίες σε σενάριο Φράνσις Φορντ Κόπολα
Ταινίες γυρισμένες στο Ατλάντικ Σίτι, Νιου Τζέρσεϊ
Ταινίες στη σικελική γλώσσα
Ταινίες που συσχετίζονται με το οργανωμένο έγκλημα στις Ηνωμένες Πολιτείες
Ταινίες τοποθετημένες στο Νιου Τζέρσεϊ
Ταινίες τοποθετημένες στην Ιταλία
Αμερικανικές γκανγκστερικές ταινίες
|
570279
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AD%CE%B1%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%AD%CE%BD
|
Ανδρέας του Μπριέν
|
Ο Ανδρέας γαλλ. André (π. 1135 - 4 Οκτωβρίου 1189) από τον Οίκο του Μπριέν ήταν κύριος του Ραμρύ και συμμετείχε στην Γ΄ Σταυροφορία.
Βιογραφία
Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Γκωτιέ/Βάλτερ Β΄ κόμη του Μπριέν & κυρίου του Ραμρύ από τη δεύτερη σύζυγό του, την Ουμπελίνα χήρα του Ανσερίκ ντε Σασεναί ή την Αδελαΐδα, κόρη του Ιωάννη ντε Σουασόν. Έφθασε στους Αγ. Τόπους τον Αύγουστο του 1189 και συμμετείχε στην πολιορκία της Άκρας, διοικώντας το Γαλλικό τμήμα μαζί με τον Ιάκωβο κύριο του Αβέν, τον Ερρίκο Α΄ του Μπαρ και τον Φίλιππο επίσκοπο του Μπωβαί.
Τον Οκτώβριο ο Σαλαδίνος έκανε νέα επίθεση στους Σταυροφόρους και πολιόρκησε την πόλη. Η νίκη γρήγορα πήγαινε με το μέρος των Σταυροφόρων, που άρχισαν να διασκορπίζονται και το στρατόπεδο περιέπεσε σε αταξία. Ο Ανδρέας που διοικούσε την οπισθοφυλακή, προσπάθησε να σταματήσει τους στρατιώτες που διέφευγαν και τους έστελνε πίσω στη μάχη, αλλά έπεσε από το άλογό του. Ήταν γεμάτος τραύματα και οι απέλπιδες κραυγές του δεν συγκίνησαν τους συντρόφους του, ούτε τον αδελφό του Εράρ Β΄ του Μπριέν, που έφευγαν αφήνοντάς τον. Σκοτώθηκε στη μάχη με άλλους 7000 σταυροφόρους, μαζί με τον Ζεράρ ντε Ριντεφόρ μεγάλο Μάγιστρο των Ναϊτών ιπποτών.
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε το 1167 την Αδελαΐδα των Τραινέλ, κόρη του Ανσώ του Βενιζύ και είχε τέκνα:
Γκωτιέ, απεβ. 1219.
Εράρ π. 1170-1245, κύριος του Ραμρύ & του Βενιζύ.
Ελισάβετ, παντρεύτηκε τον Μιλόν κύριο του Πουζύ.
Αγνή, παντρεύτηκε τον Μίλες Δ΄ κύριο του Νουαγιέ.
Άντα.
Πηγές
Nobility of Champagne
Παραπομπές σε πηγές
Οίκος του Μπριέν
|
645797
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B5%CE%AF%CE%BF%20%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CF%8D%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%92%CE%B1%CE%B3%CE%AE
|
Μουσείο Πολύγνωτου Βαγή
|
Το Δημοτικό Μουσείο Πολύγνωτου Βαγή βρίσκεται στο χωριό Ποταμιά Θάσου, σε απόσταση 14χλμ από την πόλη Λιμένας. Ιδρύθηκε τον Αύγουστο του 1981 και είναι αφιερωμένο στη ζωή και το έργο του Πολύγνωτου Βαγή. Το μουσείο στεγάζεται σε ένα διώροφο πέτρινο κτίριο, πρώην δημοτικό σχολείο, στο κέντρο του χωριού.
Η συλλογή του μουσείου αποτελείται από 98 γλυπτά του Βαγή. Από αυτά, τα 25 έχουν πολύ μικρό μέγεθος και εκτίθενται συλλογικά. Υπάρχουν επίσης πίνακες του Βαγή από την περίοδο 1920-60. Τα έργα της πρώτης του περιόδου (1919-30) είναι κυρίως εμπνευσμένα από την αρχαία ελληνική ιστορία και τη μυθολογία και τη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Τα υλικά του είναι γύψος, χαλκός και μάρμαρο. Τα έργα της δεύτερης περιόδου του (1932 και εξής) τείνουν να είναι ημι-αφηρημένα και χυτεύονται σε χαλκό ή σκυρόδεμα, ή σκαλίζονται σε πέτρα, μάρμαρο, ξύλο ή γρανίτη. Πρόκειται για μορφές και κεφάλια, στυλιζαρισμένα φεγγάρια, αετοί και ψάρια.
Υπάρχουν επίσης αρκετά μνημειακά έργα, όπως το Αρκούδα με το Νεογέννητο, το Κόσμος και διάφορα μικρογλυπτικά έργα.
Εκτός από αυτό το μουσείο, το έργο του εκτίθεται διεθνώς στο Μουσείο Μπρούκλιν, στο Μουσείο Αμερικανικής Τέχνης Γουίτνεϊ στη Νέα Υόρκη, στο Μουσείο Τέχνης του Τολέδο στο Οχάιο και το Μουσείο Τέχνης του Τελ Αβίβ στο Ισραήλ. Στην Ελλάδα εκτίθενται στο Δημοτικό Μουσείο Καβάλας και υπαίθρια στη Θεσσαλονίκη.
Φωτοθήκη
Παραπομπές σημειώσεις
Πηγές
Μουσεία της Μακεδονίας
Μουσεία στη Θάσο
Μουσεία τέχνης στην Ελλάδα
|
782573
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BD%CE%BD%CE%B1%20%CE%8C%CF%81%CE%BF%CF%82
|
Άννα Όρος
|
Η Άννα Όρος (· γενν. Βουδαπέστη, 2 Ιουνίου 1989) είναι Ουγγαρέζα οικονομολόγος και πολιτικός. Από τον Μάρτιο του 2017 έως τον Μάιο του 2018 ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Κινήματος Momentum. Από τον Οκτώβριο του 2019, εκπρόσωπος τοπικής αυτοδιοίκησης Βουδαπέστης XI. περιφέρειας, έγινε αντιδήμαρχος της Ούιμπουντα. Στις 11 Οκτωβρίου 2021, κατά τη διάρκεια του 2ου γύρου των Προκριματικών της Ουγγρικής Αντιπολίτευσης, ανέλαβε τη διαχείριση του Κινήματος Momentum από τον Άντρας Φέκετε-Γκιόρ. Τον Απρίλιο του 2022 εξελέγη βουλευτής της Ουιμπούντα.
Καριέρα
Η Όρος είναι κόρη του Τσάμπα Όρος, αναπληρωτή καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας και Οικονομικών της Βουδαπέστης.
Μεταξύ 2007 και 2011 παρακολούθησε το BSc in Διεθνής Διοίκηση στο Πανεπιστήμιο Corvinus της Βουδαπέστης. Τότε ήταν φοιτήτρια MSc στα οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Χούμπολτ του Βερολίνου. Από το 2013 εργάστηκε ως αναλύτρια στο Ινστιτούτο της Βουδαπέστης.
Πολιτική καριέρα
Από το 2015 είναι ακτιβίστρια στο Κίνημα Momentum. Στις αρχές του 2017, ως μέλος της ηγεσίας του κινήματος, ήταν ένα από τα πρόσωπα της καμπάνιας NOlimpia. Στις 4 Μαρτίου 2017 εξελέγη μέλος του προεδρείου του κόμματος στην ανανεωτική γενική συνέλευση του κινήματος. Το 2017, σύμφωνα με το περιοδικό Forbes, ήταν η 8η Ουγγαρέζα γυναίκα με τη μεγαλύτερη επιρροή στη δημόσια ζωή. Καθώς δεν εξελέγησαν στο Κοινοβούλιο στις εκλογές του 2018, η προεδρία του κόμματος, συμπεριλαμβανομένης της Άννας Όρος, παραιτήθηκε στις 5 Μαΐου 2018
Τον Νοέμβριο του 2018, έγινε αναλύτρια και συνεργάτης επικοινωνίας στο Political Capital.
Στις 15 Ιουλίου 2019, ανακοίνωσε ότι θα επιστρέψει στην πολιτική και ως αποτέλεσμα του συνασπισμού της αντιπολίτευσης, έγινε υποψήφια για το Κίνημα Momentum στη Βουδαπέστη XI, περιοχή (Ούιμπουντα). Εξελέγη εκπρόσωπος στις δημοτικές εκλογές της Ουγγαρίας το 2019.
Στις 31 Οκτωβρίου, έγινε μέλος της παράταξης Κίνημα Momentum στο περιφερειακό συμβούλιο και εξελέγη επίσης ως αντιδήμαρχος της Ούιμπουντα. Στις 8 Ιουνίου 2020 εξελέγη στο νέο επταμελές προεδρείο του κόμματος.
Στις προκριματικές εκλογές της Ουγγρικής Αντιπολίτευσης το 2021, εξελέγη ως κοινή υποψήφια της αντιπολίτευσης στη Βουδαπέστη Νο. 2. για τις επερχόμενες γενικές εκλογές.
Από τις 10 Οκτωβρίου 2021, μετά την παραίτηση του Άντρας Φέκετε-Γκιόρ, έγινε προσωρινή ηγέτης του Κινήματος Momentum. Έλαβε μέρος στις εκλογές για την ηγεσία του κόμματος στις 21 Νοεμβρίου 2021, όπου κέρδισε το 28,9 τοις εκατό των ψήφων και έφτασε στη δεύτερη θέση μετά την Άννα Ντονάτ.
Στις ουγγρικές βουλευτικές εκλογές του 2022 εξελέγη βουλευτής της Ουιμπούντα με 27.881 ψήφους.
Παραπομπές
Ούγγροι πολιτικοί
|
693523
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%BB%CE%AF%CE%BD%CE%B3%CE%BA%20%28%CE%9C%CE%BF%CE%B6%CE%AD%CE%BB%29
|
Μπερλίνγκ (Μοζέλ)
|
Το Μπερλέν (γαλλικά: Berling, ) είναι κοινότητα στον νομό Μοζέλ στο Γκραντ Εστ στη βορειοανατολική Γαλλία. Το 2009 είχε πληθυσμό 292 κατοίκων.
Πληθυσμός
Δείτε επίσης
Κατάλογος κοινοτήτων της Μοζέλ
Παραπομπές
Βιβλιογραφικές αναφορές
Στατιστικά στοιχεία του INSEE
Κοινότητες της Μοζέλ
|
448433
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Suck%20It%20and%20See%20%28%CE%AC%CE%BB%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BC%29
|
Suck It and See (άλμπουμ)
|
Το "Suck It and See" είναι το τέταρτο άλμπουμ του αγγλικού συγκροτήματος Arctic Monkeys. Κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2011 από την Domino. Την παραγωγή έκανε ο συνεργάτης του συγκροτήματος James Ford στα Sound City Studios στο Los Angeles.
Τα τραγούδια γράφτηκαν κυρίως από τον Alex Turner (μέλος του συγκροτήματος) κατά την διάρκεια του 2010 και ηχογραφήθηκαν τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο του 2011.
Το "Suck It and See" έλαβε καλές κριτικές από του κριτικούς, αλλά ήταν επιτυχημένο και διαφημιστικά. Από την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του κατέκτησε την πρώτη θέση στο Ηνωμένο Βασίλειο, πουλώντας πάνω από 82,000 αντίτυπα, πλησιάζοντας το επιτυχημένο άλμπουμ της Lady Gaga, Born This Way. Παγκοσμίως το άλμπουμ πούλησε 154,000 αντίτυπα την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του. Τον Ιούλιο το "Suck It and See" βραβεύτηκε με το Mojo award ως το Καλύτερο άλμπουμ του 2011 (Best Album of 2011).
Στις 5 Μαΐου του 2011, οι Arctic Monkeys ξεκίνησαν την παγκόσμια περιοδεία τους "Suck It and See Tour", στην οποία ερμήνευαν τραγούδια και από τα τέσσερα έως τότε άλμπουμ τους. Επισκέφτηκαν την Βόρεια Αμερική, την Νότια Αμερική, την Ευρώπη, την Αυστραλία και την Ασία. Η περιοδεία τελείωσε στις 23 Ιουνίου 2012.
Κομμάτια
Συντελεστές
Arctic Monkeys
Alex Turner - φωνή, κιθάρα
Jamie Cook - κιθάρα
Nick O'Malley - μπάσο, backing vocals
Matt Helders - ντραμς, κρουστά, φωνή (κομμάτι 3), backing vocals
Τεχνικό προσωπικό
James Ford – παραγωγή
James Brown – μηχανικός
Craig Silvey – μιξινγκ
George Marino – mastering
Sean Oakley – βοηθός μηχανικού
David Covell – βοηθός μηχανικού
Morgan Stratton – μιξινγκ βοηθός
Bryan Wilson – μιξινγκ βοηθός
Επιπλέον προσωπικό
Josh Homme – backing vocals (κομμάτι 7)
Geoff Barradale – management
Ian McAndrew – management
Matthew Cooper – art direction, σχέδιο
Jason Evans – art direction, σχέδιο
Aaron Brown – φωτογραφία
Άλμπουμ του 2011
|
5413
|
https://el.wikipedia.org/wiki/149
|
149
|
Η τρέχουσα σελίδα αφορά το έτος 149 κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο
Γεγονότα
Γεννήσεις
Θάνατοι
Έτη
|
699095
|
https://el.wikipedia.org/wiki/The%20Legend%20of%20Zelda%3A%20A%20Link%20to%20the%20Past
|
The Legend of Zelda: A Link to the Past
|
The Legend of Zelda: A Link to the Past, είναι ένα παιχνίδι δράσης-περιπέτειας που αναπτύχθηκε και δημοσιεύθηκε από την Nintendo για το Super Nintendo Entertainment System. Είναι το τρίτο παιχνίδι στη σειρά "The Legend of Zelda" και κυκλοφόρησε το 1991 στην Ιαπωνία και το 1992 στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη.
Το «A Link to the Past» εστιάζει στον Link καθώς ταξιδεύει για να σώσει την Hyrule, να νικήσει τον σκοτεινό άρχοντα Ganon και να σώσει τους απογόνους του, τους επτά σοφούς. Η κάμερα του παιχνιδιού είναι παρόμοια με την κάμερα του αρχικού "" The Legend of Zelda "", απορρίπτοντας το side- scrolling gameplay του Zelda II: The Adventure of Link .
Το παιχνίδι ήταν μια οικονομική και εμπορική επιτυχία, το "A Link to the Past" ήταν ένα ορόσημο παιχνίδι για τη Nintendo και είναι ένα από τα παιχνίδια στη λίστα των βιντεοπαιχνιδιών που θεωρούνται τα καλύτερα βιντεοπαιχνίδια όλων των εποχών. Πάνω από τέσσερα εκατομμύρια αντίτυπα έχουν πουληθεί παγκοσμίως. μεταφέρθηκε στο Game Boy Advance ως The Legend of Zelda: A Link to the Past and Four Swords και μεταφέρθηκε για τα Wii, Wii U, New Nintendo 3DS μέσω του Virtual Console και στο Nintendo Switch μέσω Nintendo Switch Online. Το 2017, η Nintendo κυκλοφόρησε ξανά το "A Link to the Past" ως μέρος της Super Nintendo Entertainment System Mini
Παιχνίδι
Αντί να χρησιμοποιείται η προοπτική πλευρικής κύλισης που εισήγαγε το Zelda II: The Adventure of Link , Το A Link to the Past επιστρέφει σε μια προοπτική παρόμοια με αυτή του αρχικού Zelda. Ενώ το "A Link to the Past" εξακολουθεί να χρησιμοποιεί μηχανισμούς από το αρχικό παιχνίδι, εισάγει επίσης νέα στοιχεία και καινοτομίες. Για παράδειγμα, τα βέλη είναι πλέον ξεχωριστά αντικείμενα, οπώς και οι βόμβες είναι στο αρχικό παιχνίδι, αντί να χρησιμοποιούν Rupee για να πυροδοτήσουν ένα βέλος. το a link to the past παίρνει επίσης έννοιες από The adventure of Link '', όπως η λάμπα. Ο χειρησμός του Link είναι πιο ευέλικτος από τα προηγούμενα παιχνίδια, καθώς μπορεί να περπατήσει διαγώνια και μπορεί να τρέξει με τη βοήθεια των Pegasus Boots (Pegasus Shoes στην έκδοση GBA). Η επίθεση του σπαθιού του Link βελτιώθηκε για να ταλαντεύεται στο πλάι αντί να απλώς μαχαιρώνει προς τα εμπρός. Αυτό δίνει στο σπαθί του ένα ευρύτερο φάσμα και διευκολύνει τη μάχη. Ο Link στρέφει το σπαθί του ως την προεπιλεγμένη επίθεση στα μελλοντικά παιχνίδια "Zelda".
Πλοκή
Οι παίκτες παιρνουν τον ρόλο του πρωταγωνιστή της σειράς Link, ενός νεαρού άνδρα που ζει με τον θείο του νότια του Hyrule Castle. Η πριγκίπισσα Zelda, απόγονος των επτά σοφών, κρατείται αιχμάλωτη στο μπουντρούμι του κάστρου από τον Agahnim, έναν ύπουλο μάγο που έχει δημιουργήσει μια σειρά από γεγονότα για να απελευθερώσει τον σκοτεινό αφέντη του. Ο Sahasrahla, απόγονος αυτών που σφυρηλάτησαν το Master Sword, καθοδηγεί τον Link στην αναζήτησή του. Ο ανταγωνιστής της σειράς Ganon παραμένει σφραγισμένος στον Σκοτεινό Κόσμο, το πρώην Ιερό Βασίλειο που καταστραφηκε από την κακή μαγεία του. Αποκαλύπτεται στο τέλος του παιχνιδιού ότι το Agahnim είναι ένα είδωλο του Ganon, το οποίο χρησιμοποίησε ο Βασιλιάς του Κακού για να διεισδύσει στον Φωτεινο Κόσμο.
Ανάπτυξη
Το 1988 ξεκίνησε η ανάπτυξη ενός νέου NES Zelda, αλλά ένα χρόνο αργότερα, το έργο μεταφέρθηκε στην επόμενη κονσόλα της Nintendo,το Super Famicom στην Ιαπωνία, Super Nintendo Entertainment System σε άλλες περιοχές. Λόγω της επιτυχίας των προηγούμενων παιχνιδιών Zelda, η Nintendo κατάφερε να επενδύσει μεγάλο προϋπολογισμό και άφθονο χρόνο και πόρους ανάπτυξης στην παραγωγή του παιχνιδιού. Εκείνη την εποχή, οι περισσότερες κασέτες παιχνιδιών SNES είχαν αποθηκευτικό χώρο 4 Mbit (512 KB). Αυτό το παιχνίδι έσπασε την τάση χρησιμοποιώντας 8 Mbit (1 MB), επιτρέποντας στην ομάδα ανάπτυξης της Nintendo να δημιουργήσει έναν εξαιρετικά επεκτατικό κόσμο για να ζει ο Link. Όπως το Super Mario World, αυτό το παιχνίδι χρησιμοποίησε μια απλή μέθοδο συμπίεσης γραφικών στο SNES περιορίζοντας το βάθος χρώματος πολλών πλακιδίων σε οκτώ χρώματα αντί των εγγενών πλακιδίων 16 χρωμάτων του SNES. Τα πλακίδια αποσυμπιέστηκαν κατά το χρόνο εκτέλεσης προσθέτοντας ένα μικρό bit στο δείκτη χρώματος κάθε pixel. Εξοικονομήθηκε επίσης αποθηκευτικός χώρος εξαλείφοντας την αντιγραφη αρχειων: Το Light World και το Dark World είναι σχεδόν πανομοιότυπα στη διάταξη (αν και χρησιμοποιούν διαφορετικά πλακίδια υφής) και το Dark World υπάρχει στο ROM μόνο ως "επικάλυψη" του Light World. Το σενάριο γράφτηκε από τον νεοεισερχόμενο της σειράς Kensuke Tanabe, ενώ ο Yoshiaki Koizumi ήταν υπεύθυνος για την ιστορία που εξηγείται στο εγχειρίδιο οδηγιών.
Υποδοχή
Το A Link to the Past είναι ένα από τα παιχνίδια SNES με τις μεγαλύτερες πωλήσεις, με 4,61 εκατομμύρια μονάδες που πωλήθηκαν παγκοσμίως, και είχε μια εξαιρετικά μακρά παραμονή στη λίστα των κορυφαίων παιχνιδιών της Nintendo Power (κατάταξη νούμερο 2 στο τελευταίο τεύχος της Nintendo Power τον Δεκέμβριο του 2012): όταν το SNES τελικά αποσύρθηκε, το A Link to the Past είχε πάνω από πέντε συνεχόμενα χρόνια στο νούμερο ένα σημείο. Κυκλοφόρησε εκ νέου ως παιχνίδι επιλογής παίκτη στη Βόρεια Αμερική, υποδεικνύοντας ότι έχει πουλήσει τουλάχιστον ένα εκατομμύριο αντίτυπα εκεί. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το παιχνιδι για την έκδοση Game Boy Advance πούλησε μόνο 1,4 εκατομμύρια αντίτυπα και κέρδισε 41 εκατομμύρια δολάρια μέχρι τον Αύγουστο του 2006. Κατά την περίοδο μεταξύ Ιανουαρίου 2000 και Αυγούστου 2006, ήταν το 8ο παιχνίδι με τις υψηλότερες πωλήσεις για το Game Boy Advance, Nintendo DS ή PlayStation Portable στην Αμερικη.
Το παιχνιδι αναγνωρίστηκε κριτικά κατά την απελευθέρωση για τα γραφικά και το gameplay και από τότε έχει αναγνωριστεί από τους κριτικούς ως ένα από τα μεγαλύτερα βιντεοπαιχνίδια όλων των εποχών. Το 2005, Η IGN το έβαλαν 11ο στα "Top 100 παιχνίδια", ενώ οι αναγνώστες το ψήφισαν στην 5η θέση. Τα μέλη του Gamefaqs το εβαλαν 4ο καλύτερο και οι αναγνώστες του ιαπωνικού περιοδικού Famitsu το εβελαν 31ο σε μια δημοσκόπηση του 2006. Είναι επίσης 3ο στη λίστα electronic gaming monthly, 23ο από τον game Informer και 3ο σε μια καλύτερη λίστα των 200 Nintendo της Nintendo Power. Τον Ιούλιο του 2007, οι αναγνώστες του περιοδικού το ψήφισαν έκτο σε μια δημοσκόπηση των 100 καλύτερων παιχνιδιών όλων των εποχών. Το Screwattack το έβαλε 2η στη λίστα των κορυφαίων 20 παιχνιδιών Super Nintendo. Το GamesRadar το εβαλε τρίτο καλύτερο παιχνίδι Super Nes όλων των εποχών, πίσω από το Chrono Trigger (2ο) και το Super Metroid (1ο). Ψηφίστηκε η καλύτερη συνέχεια του 1992 στο electronic gaming monthly. Τοποθετηθηκε ως όγδοο (το δεύτερο υψηλότερο παιχνίδι Zelda στη λίστα) στην επίσημη λίστα "100 μεγαλύτερα παιχνίδια Nintendo Nintendo της Nintendo Magazine". Το 2009, ο Game Informer το εβαλε μέσα στα τελευταία 12 της λίστας "Top 200 παιχνίδια όλων των εποχών", λέγοντας ότι "παραμένει τέλειο εως σήμερα". Το Petersen του έδωσε 5 από τα 5 αστέρια.
A Link to the Past
|
184948
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Iron%20Man
|
Iron Man
|
Ο Iron Man (πραγματικό όνομα: Anthony Edward "Tony" Stark) είναι φανταστικός υπερήρωας και πρωταγωνιστής του ομώνυμου κόμικ της Marvel Comics. Δημιουργήθηκε από τον συγγραφέα και συντάκτη Σταν Λι και αναπτύχθηκε από τον σεναριογράφο Λάρι Λίμπερ. Σχεδιάστηκε από τους καλλιτέχνες Ντον Χεκ και Τζακ Κίρμπι. Πρωτοεμφανίστηκε τον Μάρτιο του 1963 στο τεύχος Tales of Suspence #39 και απέκτησε το δικό του κόμικ, Iron Man #1, τον Μάιο του 1968.
Ο Iron Man έχει εμφανιστεί σε πολλές τηλεοπτικές σειρές και ταινίες. Στο Κινηματογραφικό Σύμπαν της Marvel, ο χαρακτήρας ενσαρκώνεται από τον Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ και εμφανίζεται στις ταινίες Iron Man (2008), Ο Απίθανος Hulk (2008), Iron Man 2 (2010), Οι Εκδικητές (2012), Iron Man 3 (2013), Εκδικητές: Η Εποχή του Ultron (2015), Captain America: Εμφύλιος Πόλεμος (2016), Spider-Man: Η Επιστροφή Στον Τόπο Του (2017), Εκδικητές: Ο Πόλεμος της Αιωνιότητας (2018), Εκδικητές: Η Τελευταία Πράξη (2019) και μέσω αρχειακού υλικού στην ταινία Spider-Man: Μακριά Από τον Τόπο του (2019).
Βιογραφία
Ο δισεκατομμυριούχος Άντονι Σταρκ, γιος πλούσιων γονιών, ανέλαβε την Stark Industries αφού οι γονείς του σκοτώθηκαν σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Ο Τόνι ήταν σπουδαίος εφευρέτης και κατασκεύαζε όπλα για τον στρατό. Σε ένα επαγγελματικό ταξίδι στο Βιετνάμ, μετά από μια έκρηξη, ένα θραύσμα βρέθηκε πολύ κοντά στην καρδιά του και κινδύνεψε να του κοστίσει τη ζωή. Λίγα λεπτά αργότερα, ο Τόνι έπεσε θύμα απαγωγής εχθρικών δυνάμεων με αρχηγό τον πολέμαρχο Γουόνγκ-Τσου. Ο Γουόνγκ-Τσου τον διέταξε να κατασκευάσει ένα όπλο γι' αυτούς, αλλιώς δεν θα αφαιρούσαν το θραύσμα. Ο Τόνι όμως, χρησιμοποίησε την εξυπνάδα του και κατασκεύασε μια πανοπλία με όπλα για να δραπετεύσει. Με τον καιρό, ο Τόνι αναβάθμιζε όλο και περισσότερο τη στολή του, λέγοντας στους υπόλοιπους πως ο Iron Man - όπως αποφάσισε να αυτοαποκαλείται - ήταν απλώς ο σωματοφύλακάς του. Ο Τόνι πήρε την απόφαση να προστατεύει όλο τον κόσμο και όχι απλώς την εταιρεία του. Αν και έχει δοκιμαστεί πολλές φορές - κυρίως από το αλκοόλ - ο Τόνι Σταρκ καταφέρνει και να διατηρεί την περιουσία του, αλλά και να συνεχίζει να είναι ο Iron Man. Είναι επίσης ιδρυτικό μέλος των Εκδικητών μαζί με τους Thor, Ant-Man, Wasp και Hulk.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Iron Man στην ιστοσελίδα της Marvel
Iron Man στη Wikia
Υπερήρωες της Marvel Comics
Χαρακτήρες που δημιουργήθηκαν από τον Σταν Λι
Χαρακτήρες που δημιουργήθηκαν από τον Τζακ Κίρμπι
Κόμικς που έγιναν ταινίες
Κόμικς που έγιναν τηλεοπτικές σειρές
Κόμικς που έγιναν βιντεοπαιχνίδια
Χαρακτήρες των Εκδικητών
|
362136
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CE%AF%CF%81%CE%B1%CF%82
|
Πείρας
|
Ο Πείρας ήταν σύζυγος της Στύγας και πατέρας της Έχιδνας, όπως γράφει ο Παυσανίας επικαλούμενος τον Επιμενίδη. Δέν υπάρχουν άλλες πληροφορίες γι' αυτόν τον Πείραντα· ούτε ο Παυσανίας φαίνεται να γνώριζε κάτι άλλο.
Παραπομπές
Πρόσωπα της ελληνικής μυθολογίας
|
437719
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%AC%CF%84%CE%BF%20%CE%A0%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%82
|
Στρατηγάτο Παγράς
|
Το Στρατηγάτο Παγράς (Στρατηγάτον Παγρᾶς) ήταν διοικητική διαίρεση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ήταν από τα μικρά σε έκταση αλλά και συνοριακά Θέματα.
Περιλάμβανε το Κάστρο της Πάγρας και την ομώνυμη πολίχνη, η αρχαία ελληνική Πάγραι, σημερινή Τουρκία, η Πάγραις βρισκόταν κοντά στα Λίμνια και στα όρη Αμανού. Είχε κατασκευαστεί επί αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά για τον έλεγχο των Αμανίδων πυλών, με πρώτο διοικητή τον Μιχαήλ Βούρτζη.
Η Άννα Κομνηνή το αναφέρει στην Αλεξιάδα σαν στρατηγάτο και μία από τις περιοχές που δόθηκαν στον Βαλδουίνο της Βουλώνης με την Συνθήκη της Δεαβόλεως.
Παραπομπές
Βυζαντινά θέματα
|
2930
|
https://el.wikipedia.org/wiki/1489
|
1489
|
Η τρέχουσα σελίδα αφορά το έτος 1489 κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο
Γεγονότα
14 Μαρτίου – Η βασίλισσα της Κύπρου, Αικατερίνη Κορνάρο, πουλάει το βασίλειό της στη Βενετική Δημοκρατία.
26 Μαρτίου – Η Συνθήκη της Μεδίνα δελ Κάμπο υπογράφεται από την Αγγλία και την Ισπανία. Μεταξύ άλλων περιέχει και όρο ότι ο πρωτότοκος γιος του βασιλιά της Αγγλίας, πρίγκιπας Αρθούρος της Ουαλίας, θα παντρευτεί την Αικατερίνη της Αραγονίας.
29 Νοεμβρίου – Ο πρίγκιπας Αρθούρος ονομάζεται δούκας της Ουαλίας.
26 Δεκεμβρίου - Οι δυνάμεις των Καθολικών Μοναρχών, Φερδινάνδου Β΄ της Αραγωνίας και Ισαβέλλας Α΄ της Καστίλλης, αποκτούν τον έλεγχο της Αλμερίας από τον εμίρη της Γρανάδας.
Ο τύφος εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Ευρώπη, κατά την πολιορκία της Γρανάδας από τους Ισπανούς.
Ο Γερμανός μαθηματικός Γιοχάνες Βίντμαν δημοσιεύει στη Λειψία την εμπορική αριθμητική του Behende und hüpsche Rechenung auff allen Kauffmanschafft, όπου εμφανίζονται για πρώτη φορά σε τυπωμένο βιβλίο τα σύμβολα «+» και «–», για να υποδηλώσουν τα εμπορικά πλεονάσματα και ελλείμματα αντιστοίχως.
Γεννήσεις
29 Μαΐου – Μιμάρ Σινάν, Οθωμανός αρχιτέκτονας
2 Ιουνίου - Κάρολος των Βουρβόνων δούκας του Βαντόμ
4 Ιουνίου – Αντώνιος, δούκας της Λωρραίνης
2 Ιουλίου - Τόμας Κράνμερ, αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπερι
Αύγουστος – Κορρέτζο, Ιταλός ζωγράφος
10 Νοεμβρίου - Ερρίκος Ε΄, πρίγκιπας του Βολφενμπύτελ
28 Νοεμβρίου – Μαργαρίτα Τυδώρ, βασίλισσα της Σκωτίας
21 Δεκεμβρίου - Τόμας Μύντσερ, Γερμανός θεολόγος
Θάνατοι
Έτη
|
805418
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%86%CE%AF%20%CE%A4%CF%8C%CE%B9%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81-%CE%91%CF%81%CF%80
|
Σοφί Τόιμπερ-Αρπ
|
Η Σοφί Χενριέτε Γκέρτρουντ Τόιμπερ-Αρπ (Sophie Henriette Gertrud Taeuber-Arp, 19 Ιανουαρίου 1889 – 13 Ιανουαρίου 1943) ήταν Ελβετή ζωγράφος, γλύπτρια, σχεδιάστρια υφασμάτων, επίπλων και εσωτερικών χώρων, αρχιτέκτονας και χορεύτρια.
Σπούδασε στη Γερμανία, αλλά επέστρεψε στην Ελβετία εξαιτίας του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Το 1915 συνάντησε για πρώτη φορά τον Γερμανογάλλο καλλιτέχνη Χανς Αρπ, τον οποίο παντρεύτηκε λίγο αργότερα. Συνδέθηκαν την ίδια περίοδο με το κίνημα του ντανταϊσμού και το διασημότερο έργο της Τόιμπερ-Αρπ (Tête Dada, 1920) χρονολογείται από εκείνη την εποχή. Εγκαταστάθηκαν στη Γαλλία το 1926 και έμειναν εκεί μέχρι τη γερμανική εισβολή κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οπότε επέστρεψαν και πάλι στην ασφάλεια της Ελβετίας. Ωστόσο η Τόιμπερ-Αρπ απεβίωσε το 1943 από ατύχημα.
Παρά το ότι η τέχνη της παραβλέφθηκε τη μεταπολεμική περίοδο, θεωρείται σήμερα μία από τις σημαντικότερες καλλιτέχνιδες της concrete art και της γεωμετρικής αφαιρέσεως του 20ού αιώνα.
Οικογένεια και σπουδές
Η Σοφί Τόιμπερ γεννήθηκε στο Νταβός, και ήταν το πέμπτο τέκνο του Πρώσου φαρμακοποιού Έμιλ Τόιμπερ και της συζύγου του Ελβετίδας Σόφι Τόιμπερ-Κρύζι (Sophie Taeuber-Krüsi) από το Γκάις. Οι γονείς της διατηρούσαν φαρμακείο στο Νταβός μέχρι τον θάνατο του πατέρα της από φυματίωση όταν η μελλοντική ζωγράφος ήταν μόλις δύο ετών. Τότε η μητέρα με τα παιδιά της μετακόμισε στο Τρόγκεν, όπου άνοιξε μια πανσιόν.
Η μικρή Σοφί διδάχθηκε να ράβει από τη μητέρα της και σπούδασε σχεδιασμό υφασμάτων στην επαγγελματική Σχολή (Gewerbeschule, σήμερα Σχολή εφαρμοσμένων τεχνών) του Σανκτ Γκάλεν από το 1906 μέχρι το 1910. Κατόπιν μαθήτευσε στο εργαστήρι του Βίλχελμ φον Ντέμπσιτς στο Μόναχο το 1911 και το 1913, ενώ στο ενδιάμεσο μελέτησε επί ένα έτος στη Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών (Kunstgewerbeschule) στο Αμβούργο. Το 1914, εξαιτίας του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, η Τόιμπερ επέστρεψε στην Ελβετία. Εκεί το επόμενο έτος έγινε μέλος της Schweizerischer Werkbund και παρακολούθησε μαθήματα στη σχολή χορού του Ρούντολφ Λάμπαν στη Ζυρίχη, ενώ το καλοκαίρι συμμετέσχε στην «αποικία καλλιτεχνών» του Monte Veritas στην Ασκόνα. Το 1917 χόρεψε μαζί με τη Σουζάνε Περοτέ, τη Μαίρυ Βίγκμαν και άλλους στο «Φεστιβάλ του ήλιου» που οργάνωσε ο Λάμπαν στην Ασκόνα. Από το 1916 έως το 1929, η Τόιμπερ δίδασκε σχέδιο στη Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών στη Ζυρίχη.
Ο ντανταϊσμός
Το 1915, σε μία έκθεση στην Γκαλερί Τάνερ, η Τόιμπερ γνώρισε τον ντανταϊστή Γερμανογάλλο καλλιτέχνη Χανς Αρπ, ο οποίος είχε μεταναστεύσει στη Ζυρίχη το ίδιο έτος προκειμένου να αποφύγει να στρατευθεί στον γερμανικό στρατό κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Θα συνεργάζονταν σε πολλά κοινά εγχειρήματα μέχρι τον θάνατό της. Παντρεύτηκαν το 1922, οπότε η Σοφί άλλαξε το επώνυμό της σε Τόιμπερ-Αρπ.
Η Τόιμπερ-Αρπ συνέχισε να διδάσκει σχέδιο, αλλά και ύφανση και άλλες τέχνες του υφάσματος στη Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών στη Ζυρίχη, το σημερινό Πανεπιστήμιο Τεχνών της Ζυρίχης, μέχρι το 1929. Τα έργα της, γραφιστικής και υφαντικής, από το 1916 περίπου έως και τη δεκαετία του 1920, συγκαταλέγονται μεταξύ των πρώτων κονστρουκτιβιστικών έργων, μαζί με εκείνα των Μοντριάν και Μαλέβιτς. Τούτες οι περίτεχνες γεωμετρικές αφαιρέσεις αντανακλούν μια λεπτή κατανόηση του παιχνιδιού ανάμεσα στο χρώμα και τη μορφή.
Η καλλιτέχνιδα αναμίχθηκε στο ντανταϊστικό κίνημα της Ζυρίχης, που είχε ως «έδρα» το καμπαρέ «Βολταίρος». Συμμετείχε σε ντανταϊστικές περφόρμανς ως χορεύτρια, χορογράφος και μαριονετίστρια. Επίσης σχεδίαζε κοστούμια και σκηνικά για περφόρμανς στο καμπαρέ «Βολταίρος», αλλά και για άλλα ελβετικά και γαλλικά θέατρα. Στα εγκαίνια της «Galerie Dada» το 1917, χόρεψε σε ποίηση του Χούγκο Μπαλ φορώντας σαμανική μάσκα, έργο του Μαρσέλ Ζανκό. Το επόμενο έτος συνυπέγραψε το Μανιφέστο Νταντά της Ζυρίχης. Ως ζωγράφος και χορεύτρια μαζί, η Τόιμπερ-Αρπ μπόρεσε να ενσωματώσει τον ντανταϊσμό στις χορευτικές κινήσεις της.
Η καλλιτέχνιδα φιλοτέχνησε και μερικά έργα γλυπτικής, όπως ένα σετ από αφηρημένες «Κεφαλές Νταντά» από πολυχρωματισμένο ξύλο. Με την ομοιότητά τους με τα πανταχού παρόντα τότε «κεφάλια» που χρησιμοποιούσαν οι κατασκευαστές καπέλων, ήταν χαρακτηριστική υπόμνηση της κομψής συνθέσεως των καλών και των εφαρμοσμένων τεχνών από την Τόιμπερ.
Η Τόιμπερ-Αρπ ήταν επίσης στενή φίλη με τον λίγο νεότερό της Γαλλορουμάνο Τριστάν Τζαρά, αβάν-γκαρντ ποιητή, δοκιμιογράφο και καλλιτέχνη, μία από τις κεντρικές μορφές του κινήματος του ντανταϊσμού.
Η εφημερίδα The Guardian είχε αποκαλέσει την Τόιμπερ-Αρπ «μια ριζοσπάστρια καλλιτέχνιδα που έφερε τη χαρά στο νταντά». Παρά το ότι ο ντανταϊσμός έχει χαρακτηρισθεί ως μια πρώιμη μορφή ανατρεπτικής ποπ κουλτούρας που παρομοιάζεται με την υποκουλτούρα του πανκ, αρκετοί κριτικοί είναι της γνώμης ότι τα έργα τέχνης της Τόιμπερ δεν ήταν «θυμωμένα», αλλά αντιθέτως «εύθυμες αφαιρέσεις», που δημιουργήθηκαν στα πλαίσια ενός κινήματος το οποίο έχει αποκληθεί επαναστατικό για την επιρροή του, που προκαλούσε τις καθιερωμένες συμβάσεις της τέχνης.
Στη Γαλλία
Το 1926 η Τόιμπερ-Αρπ και ο σύζυγός της εγκαταστάθηκαν στο Στρασβούργο και σύντομα, το ίδιο έτος, έλαβαν τη γαλλική υπηκοότητα. Τα μετέπειτα χρόνια μοίραζαν τον καιρό τους ανάμεσα στο Στρασβούργο και το Παρίσι. Η Τόιμπερ-Αρπ δεχόταν πολλές παραγγελίες για σχεδιασμό εσωτερικών χώρων. Π.χ. της ανατέθηκε η δημιουργία ενός «ριζοσπαστικά κονστρουκτιβιστικού» εσωτερικού για το Café de l'Aubette – ένα εγχείρημα στο οποίο τελικώς συνεργάσθηκαν και οι Ζαν Αρπ και Τέο φαν Ντέσμπουργκ. Το 1927 έγραψε και ένα βιβλίο, το Welly Lowell, μαζί με την Μπλανς Γκωσέ (Blanche Gauchet).
Μετά το 1929 η καλλιτέχνιδα ζούσε περισσότερο στο Παρίσι και συνέχισε να πειραματίζεται με τον σχεδιασμό. Στο Παρίσι το ζεύγος ζούσε στο προάστιο Μεντόν/Βαλ-Φλερύ, όπου η Τόιμπερ-Αρπ σχεδίασε το νέο τους σπίτι και μέρος της επιπλώσεως.
Τη δεκαετία του 1930 η καλλιτέχνιδα ήταν μέλος της ομάδας Cercle et Carré, που είχαν δημιουργήσει οι Μισέλ Σεφόρ και Χοακίν Τόρες Γκαρθία ως σημαιοφόρο της μη εικονικής ζωγραφικής, και του διάδοχου σχήματος, της ομάδας «Abstraction-Création» (1931-1934). Η Τόιμπερ-Αρπ σχεδίασε επίσης και το εξώφυλλο του τεύχους Φεβρουαρίου 1933 του αβάν-γκαρντ μικρού περιοδικού transition του Γιουτζήν Τζόλας.
Η Τόιμπερ-Αρπ εξερεύνησε το σχήμα του κύκλου, που αντιπροσώπευε τη «συμπαντική μεταφορά», τη μορφή που εμπεριείχε όλες τις άλλες. Αναφερόταν στην αντίστοιχη εποχή ως «εικόνες ping». Αργότερα την ίδια δεκαετία ίδρυσε την κονστρουκτιβιστική επιθεώρηση Plastique στο Παρίσι. Ο κύκλος της περιελάμβανε τους καλλιτέχνες Σόνια Ντελωναί, Ρομπέρ Ντελωναί, Βασίλι Καντίνσκι, Ζουάν Μιρό και Μαρσέλ Ντυσάν. Επίσης, από το 1937 ήταν μέλος της «Allianz», μιας ενώσεως Ελβετών ζωγράφων.
Το 1940 η Τόιμπερ-Αρπ και ο σύζυγός της διέφυγαν από το Παρίσι λίγο προτού καταληφθεί από τον γερμανικό στρατό και πήγαν στο Γκρας, όπου δημιούργησαν μια καλλιτεχνική «αποικία» μαζί με τους Ντελωναί, Αλμπέρτο Μανιέλλι και άλλους. Στο τέλος του 1942 το ζευγάρι διέφυγε στην Ελβετία.
Θάνατος και κληρονομιά
Μια νύχτα του Γενάρη του 1943 η Τόιμπερ-Αρπ έχασε το τελευταίο τραμ και έτσι κοιμήθηκε σε ένα εξοχικό σπίτι χωμένο στο χιόνι. Εκεί πέθανε μέχρι το επόμενο πρωί από δηλητηρίαση από μονοξείδιο του άνθρακα, απόρροια απροσεξίας, καθώς ο Μαξ Μπιλ δεν λειτούργησε σωστά τη σόμπα του σπιτιού του. Η Τόιμπερ-Αρπ τότε ήταν 54 ετών.
Ο Βασίλι Καντίνσκι είπε για αυτή:
Η Σοφί Τόιμπερ-Αρπ εκφράσθηκε μέσα από το «χρωματιστό ανάγλυφο», ιδίως τα τελευταία χρόνια της ζωής της, χρησιμοποιώντας σχεδόν αποκλειστικά τις απλούστερες φόρμες, τις γεωμετρικές. Οι φόρμες αυτές, με τη νηφαλιότητά τους, τη σιωπή τους, τον τρόπο που είναι επαρκείς εντός του εαυτού τους, προσκαλούν το χέρι, αν αυτό είναι επιδέξιο, να χρησιμοποιήσει τη γλώσσα που τού είναι κατάλληλη και που είναι συχνά μόνο ένας ψίθυρος. Αλλά συχνά επίσης ο ψίθυρος αυτός είναι πιο εκφραστικός, πιο πειστικός, από ό,τι η «δυνατή φωνή» που εδώ κι εκεί αφήνει τον εαυτό της να ξεσπάσει.
Η Τόιμπερ-Αρπ ήταν η μόνη γυναίκα που απεικονιζόταν στην όγδοη σειρά χαρτονομισμάτων της Ελβετίας: το πρόσωπό της βρισκόταν στο τραπεζογραμμάτιο των 50 ελβετικών φράγκων που εκδιδόταν από το 1995 μέχρι το 2016.
Το 2007 ένα μουσείο προς τιμή της Τόιμπερ-Αρπ και του συζύγου της άνοιξε σε ένα τμήμα του Σιδηροδρομικού Σταθμού Ρόλαντσεκ (Rolandseck), κοντά στο Ρέμαγκεν της Γερμανίας, το οποίο τμήμα επανασχεδιάσθηκε από τον Ρίτσαρντ Μάιερ. Το έργο βιντεοτέχνης «Sophie Taeuber-Arp's Vanishing Lines» (2015) της Ελβετίδας Myriam Thyes έχει ως θέμα τη σειρά σχεδίων της με τον γενικό τίτλο «Lignes» (= γραμμές).
Στις 19 Ιανουαρίου 2016, την ημέρα των 127ων γενεθλίων της καλλιτέχνιδας, η Google ανάρτησε ένα Google Doodle προς τιμή της, έργο του Μαρκ Χολμς.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
«Sophie Taeuber-Arp - 26 obras de arte - pintura» (στην ισπανική γλώσσα)
«Sophie Taeuber-Arp Research Project» (STARP) του Stiftung Arp e. V. (Ρέμαγκεν/Βερολίνο) και του Gerhard-Marcks-Haus (Βρέμη)
Ελβετοί ζωγράφοι
Ελβετοί γλύπτες
Ελβετοί σχεδιαστές
Καλλιτέχνιδες του 20ού αιώνα
Ντανταϊσμός
|
765936
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B1%CE%B9%CE%BD-%CE%A0%CE%B9%CE%B5%CF%81-%CE%BB%CE%B5-%CE%9D%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%8D%CF%81
|
Σαιν-Πιερ-λε-Νεμούρ
|
Το Σαιν-Πιερ-λε-Νεμούρ (γαλλικά: Saint-Pierre-lès-Nemours) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό της Σεν-ε-Μαρν, στη διοικητική περιοχή της Ιλ-ντε-Φρανς.
Οι κάτοικοί του είναι γνωστοί ως Σαιν-Πιερουά (γαλλικά: Saint-Pierrois).
Παραπομπές
Κοινότητες της Σεν-ε-Μαρν
|
739500
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%BF%CE%B5%CE%B2%CE%BF%CE%B4%CE%AC%CF%84%CE%BF%20%CE%9A%CE%AC%CF%84%CF%89%20%CE%9A%CE%B1%CF%81%CF%80%CE%B1%CE%B8%CE%AF%CF%89%CE%BD
|
Βοεβοδάτο Κάτω Καρπαθίων
|
Το Βοεβοδάτο Κάτω Καρπαθίων, ή Επαρχία Κάτω Καρπαθίων (πολωνικά: województwo podkarpackie, σλοβακικά: Podkarpatské vojvodstvo, ουκρανικά: Підкарпатське воєводство), είναι βοεβοδάτο (επαρχία) στη νοτιοανατολική γωνιά της Πολωνίας. Η διοικητική πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη πόλη του είναι το Ζέσουφ. Ιστορικά, το μεγαλύτερο μέρος της επικράτειας του βοεβοδάτου αποτελούσε μέρος του Βασιλείου της Γαλικίας-Βολυνίας, του Βασιλείου της Γαλικίας και Λοδομέριας και της Ρουθηνίας. Κατά την περίοδο του μεσοπολέμου, ήταν μέρος του Βοεβοδάτου Λβουφ.
Το βοεβοδάτο δημιουργήθηκε την 1η Ιανουαρίου 1999 από τα πρώην βοεβοδάτα Ζέσουφ, Πσέμισλ, Κρόσνο και (μερικώς) Τάρνουφ και Ταρνόμπζεγκ, σύμφωνα με τις μεταρρυθμίσεις της πολωνικής τοπικής αυτοδιοίκησης που εγκρίθηκαν το 1998. Το όνομα προέρχεται από την τοποθεσία της περιοχής κοντά στα Καρπάθια Όρη, και το βοεβοδάτο περιλαμβάνει περιοχές δύο ιστορικών περιοχών της Ανατολικής Ευρώπης - της Ελάσσονος Πολωνίας (δυτικά και βορειοδυτικά πόβιατ) και της Ερυθράς Ρουθηνίας. Κατά την περίοδο του μεσοπολέμου (1918-1939), το Βοεβοδάτο Κάτω Καρπαθίων ανήκε στην «Πολωνία Β», τις λιγότερο ανεπτυγμένες, πιο αγροτικές περιοχές της Πολωνίας. Για την ενίσχυση της τοπικής οικονομίας, η κυβέρνηση της Δεύτερης Πολωνικής Δημοκρατίας ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 1930 ένα τεράστιο πρόγραμμα εκβιομηχάνισης, γνωστό ως Κεντρική Βιομηχανική Περιοχή. Το πρόγραμμα δημιούργησε πολλά μεγάλα εργοστάσια εξοπλισμού, συμπεριλαμβανομένων των PZL Mielec, PZL Rzeszów, Huta Stalowa Wola και εργοστάσια σε άλλες πόλεις των Κάτω Καρπαθίων όπως οι Ντεμπίτσα, Νόβα Ντέμπα, Σάνοκ, Ταρνόμπζεγκ και Νόβα Σαζίνα. Ένα από τα ονόματα που προτάθηκαν για αυτό το βοεβοδάτο, ήταν το Βοεβοδάτο Γαλικίας, που αναφέρεται στην παλιά ιστορική περιοχή της Γαλικίας. Παρά το γεγονός ότι είχε την έγκριση του πληθυσμού, το όνομα που τέθηκε στο τέλος ήταν Κάτω Καρπαθίων, αν και δεν έχει ποτέ αναφερθεί με αυτόν τον τρόπο στο παρελθόν.
Συνορεύει με το Βοεβοδάτο Ελάσσονος Πολωνίας στα δυτικά, το Βοεβοδάτο Τιμίου Σταυρού στα βορειοδυτικά, το Βοεβοδάτο Λούμπλιν στα βόρεια, την Ουκρανία (¨ομπλαστ Λβιβι και Όμπλαστ Υπερκαρπαθίας) στα ανατολικά και τη Σλοβακία (Κράι Πρεσόβ) στα νότια. Καλύπτει έκταση 17.844 χλμ2 και έχει πληθυσμό 2.127.462 κατοίκων (το 2019). Το βοεβοδάτο είναι κυρίως λοφώδες ή ορεινό (δείτε: Μπιεστσάντι, Μπεσκίντι), με τη βορειοδυτική του γωνία να είναι επίπεδη. Πρόκειται για ένα από τα πιο δασώση βοεβοδάτα της Πολωνίας (35,9% της συνολικής έκτασης), όπου εντός των εδαφών του υπάρχει ολόκληρο το Εθνικό Πάρκο Μπιεστσάντι και τμήματα του Εθνικού Πάρκου Μαγκούρα.
Πόλεις
Το βοεβοδάτο αποτελέιται από 51 πόλεις. Παρατίθενται παρακάτω με φθίνουσα σειρά πληθυσμού (σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του 2019).
Διοικητικό τμήμα
Το Βοεβοδάτο Κάτω Καρπαθίων χωρίζεται σε 25 πόβιατ: 4 πόβιατ πόλης και 21 πόβιατ γης. Αυτά χωρίζονται περαιτέρω σε 160 γκμίνα.
Οικονομία
Το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ) του βοεβοδάτου ανήλθε σε 19,4 δισεκατομμύρια ευρώ το 2018, αντιπροσωπεύοντας το 3,9% της πολωνικής οικονομικής παραγωγής. Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ που προσαρμόστηκε για την αγοραστική δύναμη ήταν 15.100 ευρώ ή το 50% του μέσου όρου της ΕΕ27 το ίδιο έτος. Το ΑΕΠ ανά εργαζόμενο ήταν 59% του μέσου όρου της ΕΕ. Το Βοεβοδάτο Κάτω Καρπαθίων είναι το βοεβοδάτο με το τρίτο χαμηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Πολωνία.
Εικόνες
Δείτε επίσης
Βοεβοδάτο Λβουφ της Δεύτερης Πολωνικής Δημοκρατίας
Γαλικία (Ανατολική Ευρώπη)
Παραπομπές
Πηγές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Συλλογή φωτογραφιών των Κάτω Καρπαθίων
Επίσημος ιστότοπος του Βοεβοδάτου Κάτω Καρπαθίων (πολωνικά)
Επίσημος ιστότοπος Podkarpacki Urząd Wojewódzki (πολωνικά)
Τα κάστρα και τα παλάτια του Βοεβοδάτου Κάτω Καρπαθίων (αγγλικά)
Κατω Καρπαθιων
Κράτη και περιοχές που ιδρύθηκαν το 1999
|
546292
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A1%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A1%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Δημήτριος Ρομανόβιτς της Ρωσίας
|
Ο Δημήτριος Ρομανόβιτς, ρωσικά Дмитрий Романович (17 Μαΐου 1926 - 31 Δεκεμβρίου 2016) από τον Οίκο του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Γκόττορπ ήταν πρίγκιπας της Ρωσίας.
Βιογραφία
Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Ρομάν Πετρόβιτς πρίγκιπα της Ρωσίας και της Πρασκόβια Ντμιτρίεβνα κόμισσας Σερεμέτεβα.
Απεβίωσε το 2016 στην Κοπεγχάγη σε ηλικία 90 ετών.
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε πρώτα το 1959 τη Γιάννε φον Κάουφφμανν, που τη διαζεύχθηκε το 1989.
Το 1993 έκανε δεύτερο γάμο, με τη Ντόρριτ Ρήβεντλοου. Ο γάμος έγινε στην Κόστρομα της Ρωσίας.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Romanov Fund for Russia
Romanov Family Association
The Prince Dimitri Romanov Charity Fund
Πρίγκιπες της Ρωσίας
Ρώσοι ιστορικοί
Ρώσοι συγγραφείς
|
529789
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CE%BB%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%BF%CF%82
|
Αρμπερές διάλεκτος
|
Η Αρμπερές (αλβανικά: arbëresh, ISO 639-3: aae, Ethnologue: Arbëresh, Glottolog: Arbëreshë Albanian) είναι διάλεκτος της αλβανικής γλώσσας η οποία ομιλείται στη νότια Ιταλία, κυρίως στις περιοχές της Απουλίας, Καλαβρίας, και Σικελίας, με τις τοπικές υποδιαλέκτους της να εμφανίζουν διαφοροποιήσεις. Διαθέτει περίπου 100.000 φυσικούς ομιλητές, ενώ σε παλαιότερες μορφές της η γραφή της γλώσσας γίνονταν με χρήση του ελληνικού αλφάβητου, ωστόσο με την πάροδο του χρόνου αντικαταστάθηκε με τη λατινική γραφή. Διδάσκεται σε κάποια σχολεία αλλά δεν διαθέτει επίσημη αναγνώριση από το ιταλικό κράτος και απειλείται με εξαφάνιση.
Παραπομπές
Αλβανική γλώσσα
Γλώσσες απειλούμενες με εξαφάνιση
|
48311
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BB%CF%83%CE%BF%CE%BD%20%CE%95%CE%B2%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CE%BF%20%CE%9C%CF%80%CE%B5%CF%83%CE%AD%CF%81%CF%81%CE%B1
|
Έλσον Εβέλιο Μπεσέρρα
|
Ο Έλσον Εβέλιο Μπεσέρρα (Elson Evelio Becerra Vaca, 26 Απριλίου 1978 - 8 Ιανουαρίου 2006) ήταν Κολομβιανός ποδοσφαιριστής. Υπήρξε διεθνής με την εθνική ομάδα που το 2001 είχε κατακτήσει το Κόπα Αμέρικα, αλλά και στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών του 2003. Στην τελευταία διοργάνωση ήταν από τους πρώτους που έτρεξαν να βοηθήσουν τον Μαρκ Βιβιάν Φοέ, κατά τη διάρκεια του αγώνα με το Καμερούν όπου τελικά ο Φοέ πέθανε λόγω καρδιακής προσβολής. Αγωνίστηκε επίσης στη Ντεπόρτες Τολίμα (Deportes Tolima) και στην Ατλέτικο Χούνιορ (Atlético Júnior). Ο Μπεσέρρα δολοφονήθηκε από αγνώστους σε δισκοθήκη της Καρταγένα ντε Ιντία, στις αρχές του 2006.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Μπεσερρα
μ
Ποδοσφαιριστές Πρωταθλήματος Κολομβίας
Ποδοσφαιριστές Αμέρικα δε Κάλι
Ποδοσφαιριστές Τζούνιορ ντε Μπαρρανκίγια
Ποδοσφαιριστές Κόπα Αμέρικα 2001
Ποδοσφαιριστές Κυπέλλου Συνομοσπονδιών FIFA 2003
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Κολομβίας
Ποδοσφαιριστές Αλ Τζαζίρα ΣΚΚ
|
546977
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AF%CE%B1%20%CE%9C%CF%80%CE%AC%CE%BB%CE%B9%CE%BD%CE%B3%CE%BA
|
Πία Μπάλινγκ
|
Η Πία Μπάλινγκ (δανικά: Pia Balling), γεννημένη στις 20 Ιουνίου 1940, είναι Δανέζα πρώην πρωταθλήτρια της αντισφαίρισης, σήμερα κάτοικος ΗΠΑ επιχειρηματίας και συγγραφέας.
Πρωταθλήτρια Δανίας το 1960, 1961, 1962, 1963, 1966 και το 1968. Έπαιξε τα πρωταθλήματα των ΗΠΑ και στο διπλό του Γουίμπλετον. Στο Πρωτάθλημα αντισφαίρισης Ανατολικής Μεσογείου ήταν νικήτρια το 1961 στο μεικτό με συμπαίκτη τον Μπομπ Χιούιτ.
Στο Φεντ καπ έχει αγωνιστεί με τη Δανία το 1963, 1964, και το 1967 με σύνολο 6 ήττες.
Παραπομπές
Δανέζες αθλήτριες της αντισφαίρισης
|
398013
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%BF%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%B9%CE%AC%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%A1%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%B9%CE%BF%CF%8D
|
Φορεσιά του Ρουμλουκιού
|
Η φορεσιά του Ρουμλουκιού, της μακεδονικής περιοχής γύρω από την Αλεξάνδρεια Ημαθίας (παλαιός Γιδάς), είναι ξεχωριστή από τις υπόλοιπες ελληνικές φορεσιές με σημαντική παράδοση που φημίζεται να φτάνει έως τον Μέγα Αλέξανδρο. Ανήκει στην κατηγορία των φορεσιών με το καβάδι.
Περιγραφή
Η φορεσιά χαρακτηρίζεται από τον ιδιόμορφο κεφαλόδεσμο, που μοιάζει με περικεφαλαία και ονομάζεται τοπικά το «κατσούλι», ενώ είναι σημάδι ελληνικής καταγωγής της φορεσιάς. Η ιστορία θέλει, σύμφωνα με την καταγραφή της Αγγελικής Χατζημιχάλη από γυναίκες του χωριού περί το 1950, η παράδοση του κεφαλόδεσμου, αλλά και όλης της φορεσιάς και των κοσμημάτων της να προέρχεται από τα χρόνια που έζησε ο Μέγας Αλέξανδρος. Ο Βασιλιάς για να τιμωρήσει κάποιους στρατιώτες του για τη δειλία που έδειξαν κατά την διάρκεια της μάχης και να επιβραβεύσει τις γυναίκες που δεν σταμάτησαν να φέρνουν νερό και τρόφιμα στους στρατιώτες, πήρε τις περικεφαλαίες των ανδρών και τις φόρεσε στις γυναίκες. Η παράδοση που αναφέρεται στο σχήμα του κεφαλόδεσμου των γυναικών του Ρουμλουκιού είναι διαδεδομένη και στη Θεσσαλία, όπως επίσης και στο Βελβεντό της Πιερίας, όμως σε αυτή την περιοχή της Πέλλας, που φέρεται ως πατρίδα του Μέγα Αλέξανδρου, η παράδοση φαίνεται δικαιολογημένη. Μερικά από τα υπόλοιπα κομμάτια της φορεσιάς του Ρουμλουκιού, όπως ο σαγιάς, τα μπρουμάνικα, το ζουνάρι με τις ασημένιες πούλιες (θυμίζει αρχαίο θώρακα) έχουν χωρίς αμφιβολία πολύ παλιά παράδοση, σύμφωνα με τα όσα γράφει η Αγγελική Χατζημιχάλη. Η μακεδονική αυτή φορεσιά ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες ελληνικές φορεσιές, παρουσιάζοντας όμως αναλογίες ως προς το σαγιά με άλλες μακεδονικές φορεσιές (της Καπουτζήδας, της Μπάλτζας, του Δρυμού, της Επισκοπής), όπως επίσης και με τον καπλαμά που φορούν οι Μεγαρίτισσες.
Η φορεσιά του Ρουμλουκιού χαρακτηρίζεται από απλότητα και αυστηρότητα του γενικού χρωματισμού της, γεγονός που την διαφοροποιεί από το γενικό κανόνα των πολύχρωμων σχεδίων που επικρατούν στις ελληνικές φορεσιές. Από τη ρουμλουκιώτικη φορεσιά λείπει επίσης το φόρτωμα των ρούχων, επιτρέποντας στις γυναίκες να ξεχωρίζει η σιλουέτα τους. Τα κορίτσια, οι νύφες και οι μπάμπες (γυναίκες άνω των 30 με παιδιά) έχουν όλες την ίδια φορεσιά με διάφορα διακριτικά γνωρίσματα, κυρίως στον κεφαλόδεσμο. Η νυφιάτικη φορεσιά, τα χρυσά, είναι όμοια με την καθημερινή και τη γιορτινή, αλλά με πιο πλούσια υφάσματα και κεντητικό διάκοσμο. Η καθημερινή φορεσιά , η χαλασμένη, στερείται στολίσματος, ενώ η γυναίκα που φορά τη γιορτινή φορεσιά της ονομάζεται «αλλαγμένη». Ο κεφαλόδεσμος τους – το κατσούλι-, ο επενδύτης τους –ο σαγιάς- και το μαγλικουτάρι (κόσμημα στον κεφαλόδεσμο) είναι τα πιο χαρακτηριστικά και σημαντικά κομμάτια της φορεσιάς τους, γι΄ αυτόν ακριβώς τον λόγο οι γυναίκες φρόντιζαν με μεγάλη αυστηρότητα την τήρηση των εθίμων τους και των σχεδίων τους.
Τα υφάσματα της φορεσιάς είθισται να είναι όλα φτιαγμένα από υλικά του τόπου τους και υφασμένα από ειδικούς επαγγελματίες τεχνίτες, τους ραφτάδες. Όλα τα υφάσματα ήταν βαμβακερά ή μάλλινα κατά την τελευταία περίοδο χρήσης της φορεσιάς του Ρουμλουκιού, ενώ παλαιότερα ήταν από λινάρι, εκτός από την τσόχα για το κοντόσι και τον κατηφέ για τις ποδιές του σαγιά, τα οποία προμηθεύονταν από άλλα χωριά. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, οι νύφες χρησιμοποιούσαν μεταξωτά υφάσματα για το αντιρί –νυφιάτικος εσωτερικός επενδύτης- και για τα μαντήλια τους.
Η γυναικεία φορεσιά αποτελείται από:
το καταστάρι (χοντρή μάλλινη φανέλα),
το χοντρό ή λεπτό βαμβακερό πουκάμισο,
την τραχηλιά,
το σαγιά (μακρύς επενδύτης),
το κοντόσι,
τα μπρουμάνικα (πρόσθετα μανίκια),
το ζουνάρι,
την ποδιά ή φούτα.
Το χειμώνα πρόσθεταν το καπότι και το κοντογούνι (μάλλινοι επενδύτες) κάλτσες, σκουφούνια, κουντούρες και τα γεμένια (μποτίνια). Τη φορεσιά συμπλήρωναν ο κεφαλόδεσμος -το κατσούλι και τα άλλα κοσμήματα- και η στολισιά στο κορμί.
Το καντάρι, το πουκάμισο, η τραχηλιά και το αντίρι
Το καταστάρι, η εσωτερική φανέλα φοριόταν κατάσαρκα από τις γυναίκες του Ρουμλουκιού. Ήταν βαμβακερό, πλεχτό με καλτσοβελόνες ή υφαντό από τον αργαλειό. Συχνά φορούσαν και χρωματιστές φανέλες, τις οποίες άφηναν μέχρι τον βραχίονα να φαίνονται για περισσότερο στολισμό της φορεσιάς.
Το πουκάμισο ήταν χοντρό, βαμβακερό με γεωμετρικά σχέδια κεντημένα από μετάξι και χρυσάφι σε αυστηρό χρωματισμό και φοριόταν πάνω από το καταστάρι. Είχε μακριά μανίκια και ένα πρόσθετο κέντημα στην τραχηλιά σαν μικρό γιακά. Είχαν κεντήματα από πλούσιο υλικό και διακοσμητικά θέματα που χρησιμοποιούσαν μόνο οι γυναίκες του Ρουμλουκιού, όπως γεωμετρικά σχέδια και μαύρα περιθώρια. Ακόμα ένα χαρακτηριστικό των ποκαμίσων , ειδοποιός διαφορά για τις ελληνικές φορεσιές των υπόλοιπων περιοχών, είναι το κέντημα στο πίσω μέρος του πουκαμίσου. Τα μανίκια του παρουσιάζουν ομοιότητες με άλλων περιοχών, όπως στη φορεσιά της Αττικής, της Λειβαδιάς, στης Μάνης, των Δωδεκανήσων, αλλά και άλλων μακεδονικών χωριών.
Η τραχηλιά ήταν ένα τετράγωνο ύφασμα με άνοιγμα στη μέση για τις γιορτινές τους μέρες, φτιαγμένο από οβγιαστό ή κιμπάρικο (πλούσιο υλικό, αρχοντικό) ύφασμα με μετάξι. Είχε πάνω της λεπτό κέντημα, δαντέλα ή σειρήτι χρωματιστό (γαλάζιο ή κόκκινο).
Το αντιρί φοριόταν πάνω από το ποκάμισο και την τραχηλιά στη νυφιάτικη φορεσιά, ενώ στην καθημερινή και στη γιορτινή έβαζαν το σαγιά. Το αντιρί είναι γνωστό σε πολλά ελληνικά μέρη, όμως στο Ρουμλούκι θεωρούταν δείγμα πολυτέλειας και ευρωστίας. Το μεταξωτό μεσοφόρι ήταν κομμάτι της αστικής φορεσιάς που υιοθετήθηκε μετέπειτα από τη χωρική. Ήταν γαλάζιο, μωβ, κίτρινο ή μαύρο.
Ο σαγιάς, το ζουνάρι, το κοντόσι και τα μπρουμάνικα
Ο σαγιάς ήταν το σημαντικότερο κομμάτι της φορεσιάς τους. Ο εσωτερικός αυτός μακρύς επενδύτης έμπαινε πάνω από το πουκάμισο τις καθημερινές και τις γιορτές και αποτελούσε «σήμα κατατεθέν» για τις Ρουμλουκιώτισσες. Το ύφασμά του είναι υφαντό βαμβακερό συνήθως σε άσπρο χρώμα και έχει μανίκια ως τον αγκώνα. Μερικά χρόνια μετά το γάμο η γυναίκες συνήθιζαν να φορούν σκουρόχρωμο σαγιά.
Το ζουνάρι χρησίμευε να συγκρατεί το σαγιά στη μέση και είχε τη μια άκρη του κεντημένη. Αντίθετα τα γιορτινά και νυφικά είχαν περισσότερα κεντήματα. Το ζωνάρι στερεώνεται με καρφίτσες, τα κομποβέλονα και με ένα είδος πόρπης, τον τουκά.
Το κοντόσι, το κοντογέλεκο δηλαδή με τα μανίκια, φτάνει ως τη μέση. Είναι υφαντό από χοντρό μαλλί για τις καθημερινές, ενώ το νυφικό ήταν από τσόχα με πολλά κεντήματα.
Τα μπρουμάνικα, ήταν πρόσθετα μανίκια ως τον αγκώνα που βάζουν κάτω από τα μανίκια του κοντοσιού. Φτιάχνονται από κατηφέ και έχουν χρυσά κεντήματα.
Η φούτα, το καποτί και τα σκουφούνια
Φούτα, ονομάζεται η ποδιά που μπαίνει κάτω από το ζωνάρι. Είναι από μαλλί και βαμβάκι και έχει διάφορα σχέδια, τα ξόμπλια. Το καποτί ή κοντογούνι, φοριέται πάνω από τη φορεσιά για προστασία από το κρύο. Είναι πανωφόρι από μαλλί, ενώ όταν δεν είχε μανίκια λεγόταν κοντογούνι. Τα σκουφούνια, είναι κάλτσες από σκούρο μαλλί με πολύχρωμα σχέδια.
Ο κεφαλόδεσμος και τα κοσμήματα
Στον κεφαλόδεσμο συναντάμε το κατσούλι, δηλαδή δύο άσπρα μαντήλια, τον νταρτμά και το τσεμπέρι και ένα μαύρο, το μαφέσι. Ο περίτεχνος τρόπος δεσίματος καθιστά τον κεφαλόδεσμο της Ρουμπλουκιώτισσας έργο τέχνης.
Τα κοσμήματα στο κεφάλι είναι αρκετά μεταξύ των οποίων το μαγλικουτάρι, οι δαυλοί, τα τσουράκια, τα φλουριά και το ασημογιόρντανο. Στο κορμί συναντάμε την καδένα, το σκαλομάγκαρο, τον κοψά, το ασημομάχαιρο, τα παφίλια, τα σκαλουτάρια, τη ζώστρα, τα μπιλιτζίκια και τα δαχτυλίδια.
Παραπομπές
Πηγές
Αγγελική Χατζημιχάλη, Η Ελληνική Λαϊκή Φορεσιά, Τόμοι Α΄-Β΄, Αθήνα: Μουσείο Μπενάκη - Εκδοτικός Οίκος Μέλισσα, 1978.
Ελληνικές φορεσιές
|
80824
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BC%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE
|
Συμβολική λογική
|
Συμβολική λογική (symbolic logic) είναι ο τομέας των μαθηματικών που μελετά τις αμιγώς τυπικές ιδιότητες που έχουν οι συμβολοσειρές. Το ενδιαφέρον στον τομέα αυτό ξεκινά από δύο πηγές. Πρώτον, τα σύμβολα που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή αυτών των συμβολοσειρών μπορούν να ερμηνευθούν σαν αναπαραστάσεις των λέξεων που χρησιμοποιούνται στην κλασική φιλοσοφική λογική. Δεύτερον, οι κανόνες για τον χειρισμό των συμβόλων της συμβολικής λογικής μπορούν να υλοποιηθούν αλγοριθμικά σε ένα πρόγραμμα υπολογιστή.
Η συμβολική λογική διαιρείται συνήθως σε δύο υποπεδία, την προτασιακή λογική και την κατηγορηματική λογική. Σύχρονοι τομείς των μαθηματικών αναπτύσσονται από την τυπική λογική και ομαδοποιούνται με τον ευρύ τίτλο μαθηματική λογική.
Προτασιακή λογική
Ο κλάδος της συμβολικής λογικής που λέγεται προτασιακή λογική, αρχικά γνωστός ως προτασιακός λογισμός, μελετά τις ιδιότητες των προτάσεων που δημιουργούνται από σταθερές, που συνήθως συμβολίζονται με A, B, C, ... και πέντε λογικούς τελεστές: AND, OR, IMPLIES, EQUALS και NOT. Οι πέντε αυτοί τελεστές γράφονται ορισμένες φορές και .AND., .OR., κλπ, συνήθως στην επιστήμη υπολογιστών, όπως επίσης και με τα σύμβολα και αντίστοιχα. Όλοι εκτός από το NOT είναι δυαδικοί τελεστές, το NOT είναι μοναδιαίος τελεστής που γράφεται πριν το όρισμά του. Οι τιμές των τελεστών αυτών δίνονται από πίνακες αλήθειας.
Κατηγορηματική λογική
Η κατηγορηματική λογική, αρχικά γνωστή ως κατηγορηματικός λογισμός, επεκτείνει την προτασιακή λογική με την εισαγωγή μεταβλητών, που συνήθως συμβολίζονται με μικρό γράμμα, π.χ. x, y, z, και επίσης με προτάσεις που περιέχουν μεταβλητές, που λέγονται κατηγορήματα και συνήθως συμβολίζονται με ένα κεφαλαίο γράμμα το οποίο ακολουθείται από μια λίστα μεταβλητών, π.χ. P(x) ή Q(y,z). Επιπλέον, η κατηγορηματική λογική εισάγει δύο σύμβολα που λέγονται ποσοδείκτες (quantifiers), το για κάθε () και το υπάρχει ().
Το άρθρο αντλεί πληροφορίες από το αντίστοιχο της αγγλόφωνης Wikipedia.
Μαθηματική λογική
en:Symbolic logic
|
557599
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%AD%CE%B3%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CE%BB%CE%BD%CF%84%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%92%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Ρέγκιναλντ της Βουργουνδίας
|
Ο Ρέγκιναλντ (γερμ. Reginald, απεβ. 1321) από τον Οίκο της Ιβρέας ήταν κόμης του Μονμπελιάρ ως σύζυγος της Γκυγεμέτ των Νεσατέλ.
Βιογραφία
Ήταν γιος του Ούγου, κόμη του Σαλόν και της Αδελαΐδας του Άντεξ, κόρης του Όθωνα Α΄, δούκα της Μερανίας.
Με το γάμο του με την Γκυγεμέτ, κόμισσα του Νεσατέλ έγινε κόμης συζυγικώ δικαιώματι (jure auxoris). Απεβίωσε το 1321 και τον διαδέχθηκε η κόρη του Ιωάννα.
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε τη Γκυγεμέτ (εξελλ. Γουλιέλμη), κόρη και κληρονόμο του Αμεδαίου, κόμη του Νεσατέλ και είχε τέκνο:
Οτενέν απεβ. 1338, κόμης του Μονμπελιάρ.
Αγνή απεβ. 1377, παντρεύτηκε τον Ερρίκο Α΄ κόμη του Μονμπελιάρ.
Ιωάννα απεβ. 1347, παντρεύτηκε πρώτα τον Ούλριχ Γ΄, κόμη του Πφιρτ, έπειτα τον Ροδόλφο Χέσο, μαργράβο του Μπάντεν-Μπάντεν και μετά τον Γουλιέλμο, κόμη του Κατσενέλνμπογκεν. Κόρη της ήταν η:
Ιωάννα του Πφιρτ, π. 1300-1351, παντρεύτηκε τον Αλβέρτο Β΄ των Αψβούργων δούκα της Αυστρίας.
Μαργαρίτα, παντρεύτηκε τον Γουλιέλμο του Αντινύ, πρίγκιπα του Σαιν-Κρουά.
Αδελαΐδα, παντρεύτηκε τον Ιωάννη Β΄ κόμη του Σαλόν-Ωξέρ.
Πρόγονοι
Πηγές
Le Roman d'une Principauté, D. Seigneur. - Éditions : Cêtre (Besançon).
Παραπομπές σε πηγές
Οίκος της Ιβρέας
|
21926
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%85%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CF%80%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%9B%CE%B5%CF%85%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CE%B7
|
Κυάνιππος και Λευκονόη
|
Στην Ελληνική μυθολογία ο Κυάνιππος ήταν ένας μανιώδης Θεσσαλός κυνηγός, γιος του Φόρακα και σύζυγος της Λευκονόης την οποία και υπεραγαπούσε αλλά και παραμελούσε λόγω της υπερβολικής κλίσης του στο κυνήγι.
Η Λευκονόη όμως υποπτευόμενη ότι ο σύζυγός της την απατούσε, τον παρακολούθησε κάποτε που αναχώρησε για πολυήμερο ταξίδι και κρύφτηκε σε μία λόχμη (δασότοπο κρυψώνα) για να τον κατασκοπεύει καλύτερα . Εκεί όμως την ανακάλυψαν τα κυνηγητικά σκυλιά του Κυάνιππου τα οποία και τη κατασπάραξαν.
Όταν ο Κυάνιππος αναγνώρισε τη σύζυγό του, μέσα στην απελπισία του φόνευσε τους σκύλους και στη συνέχεια τους έκαψε στην ίδια φωτιά με τη σύζυγό του όπου εισήλθε και αυτός δίνοντας τέλος της ζωής του.
Ο μύθος αυτός ήταν από τους σημαντικότερους που πρόβαλαν τόσο την άδικη υποψία και αποτελούσε ένα φραγμό – δίδαγμα στο βίο των αρχαίων Ελλήνων.
Αναφορές
Πλουτάρχου, Συναγωγή Ιστοριών παραλλήλων Ελληνικών και Ρωμαϊκών.
[42] ΚΥΑΝΙΠΠΟΣ τῷ γένει Θετταλὸς ἐπὶ θήραν συνεχῶς ἐξῄει· ἡ δὲ νεόνυμφος αὐτοῦ ὑπολαβοῦσα διὰ τὸ πολλάκις ἐν ὕλαις μένειν συνήθειαν ἔχειν μεθ´ ἑτέρας κατ´ ἴχνος ἠκολούθησε τῷ Κυανίππῳ· καὶ ἔν τινι κατακρυβεῖσα συνδένδρῳ τὸ μέλλον ἀπεκαραδόκει. τῶν δὲ κλάδων σεισθέντων οἱ κύνες θηρίον εἶναι δόξαντες ὥρμησαν καὶ τὴν φίλανδρον ἀλόγου δίκην ζῴου διεσπάραξαν. ὁ δὲ Κυάνιππος τῆς ἀνελπίστου πράξεως αὐτόπτης γενόμενος ἑαυτὸν ἀπέσφαξεν· ὡς Παρθένιος ὁ ποιητής
Κυανιππος και Λευκονοη
Αρχαίοι Θεσσαλοί
|
4362
|
https://el.wikipedia.org/wiki/500
|
500
|
Η τρέχουσα σελίδα αφορά το έτος 500 κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο
Γεγονότα
Μεγάλη χιονοθύελλα στο Αφγανιστάν εξαφανίζει μέσα σε λίγες ώρες μια ολόκληρη επαρχία.
Γεννήσεις
Θευδεβέρτος Α΄, βασιλιάς της Αυστρασίας
Προκόπιος, Βυζαντινός ιστορικός
Θάνατοι
Έτη
|
572140
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%BB%CF%8C%CF%81%CE%B9%CF%82%20%CE%93%CE%84%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9F%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Φλόρις Γ΄ της Ολλανδίας
|
Ο Φλόρις Γ΄ (1141 - 1 Αυγούστου 1190) από τον Οίκο της Ολλανδίας ήταν κόμης της Ολλανδίας (1157-1190).
Βιογραφία
Ήταν ο πρώτος (επιζήσας) γιος του Ντιρκ ΣΤ΄ κόμη της Ολλανδίας και της Σοφίας των Ζαλμ κόμισσας του Ράινεκ & Μπέντχαϊμ, κόρης του Όθωνα Α΄ κόμη του Ζαλμ.
Ο γάμος του με την Άντα των Ντάνκελντ, αδελφή του Γουλιέλμου Α΄ της Σκωτίας, του έφερε τον επιτιθέμενο λέοντα της Σκωτίας στον θυρεό του και το όνομα Γουλιέλμος. Ήταν πιστός υποτελής του Φρειδερίκου Α΄ των Χοενστάουφεν της Γερμανίας και συνόδευσε τον βασιλιά στις εκστρατείες του στην Ιταλία το 1158 και το 1176-78. Ο Φρειδερίκος Α΄ τον αντάμειψε με το να τον κάνει μέλος των ευγενών του βασιλείου του. Του έδωσε το δικαίωμα δασμών στο Γκέερβλητ, τον πιο σημαντικό σταθμό της εποχής στην Ολλανδία. Αυτό νομιμοποίησε μία πραγματικότητα: οι κόμητες χρέωναν με τέλη παράνομα, από την αρχή του 11ου αι. .
Πολλοί αγρότες ήλθαν στην Ολλανδία για να μετατρέψουν τα έλη σε καλλιεργήσιμη γη. Χαντάκια και αναχώματα κατασκευάστηκαν και τα όρια της χώρας με την επισκοπή της Ουτρέχτης έπρεπε να καθοριστούν. Υπήρχε διαφωνία του Φλόρις Γ΄ με τον επίσκοπο της Ουτρέχτης για ένα ανάχωμα στο Ζβάμερνταμ του Ρήνου το 1165 και έπρεπε να αποφανθεί ο Φρειδερίκος Α΄. To 1170 μία μεγάλη πλημμύρα προκάλεσε τεράστια καταστροφή και σχημάτισε τον κόλπο Νότια Θάλασσα (Zuider Zee).
Ο Φίλιππος Α΄ κόμης της Φλάνδρας (Οίκος της Λωρραίνης) ήθελε πίσω τη Ζηλανδία. Αιχμαλώτισε τον Φλόρις Γ΄ και τον ελευθέρωσε το 1167, μόνο όταν εκείνος δήλωσε υποτελής του στη Ζηλανδία.
Το 1189 συνόδευσε τον Φρειδερίκο Α΄ στην Γ΄ Σταυροφορία, στην οποία διακρίθηκε ως αρχηγός. Το 1190 απεβίωσε στην Αντιόχεια από λοιμό και τάφηκε εκεί.
Τον διαδέχθηκαν οι δύο γιοί του: ο Ντίρκ Ζ΄, που απεβίωσε χωρίς άρρενα τέκνα και ο Γουλιέλμος Α΄.
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε το 1162 την Άντα των Ντάνκελντ, κόρη του Ερρίκου κόμη του Χάντινγκτον & διαδόχου της Σκωτίας και είχε τέκνα;
Άντα απεβ. π. 1163-1205, παντρεύτηκε τον Όθωνα Α΄ των Ασκάνια μάργραβο του Βρανδεμβούργου.
Μαργαρίτα απεβ. μετά το 1203, παντρεύτηκε τον Ντήτριχ Δ΄ κόμη της Κλέβης.
Ντιρκ Ζ΄ απεβ. 1203, κόμης της Ολλανδίας.
Γουλιέλμος Α΄ π. 1167-1222, κόμης της Ολλανδίας.
Φλωρέντιος απεβ. 1210, επίσκοπος της Γλασκόβης.
Βαλδουίνος απεβ. 1204.
Αγνή απεβ. 1228, ηγουμένη στο αβαείο του Ρίινσμπουρκ.
Ροβέρτος, Βεατρίκη, Ελισάβετ, Χέντβιχ.
Αναφορές
Πηγές
Genealogy of Floris III
Οίκος της Ολλανδίας
|
505555
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%83%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CF%80%CE%B1
|
Ασλάνομπα
|
Η Ασλάνομπα (επίσης, Ασλάνομπα-Σεϊντλγιάρ) είναι χωριό της επαρχίας Χατσμάζ του βορειοανατολικού Αζερμπαϊτζάν. Το χωριό αποτελεί μέρος του δήμου Σεγιντλικεντιερί.
Παραπομπές
Κατοικημένες περιοχές στην Επαρχία Χατσμάζ
|
819523
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%AC%CE%BD%20%CE%91%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%8D
|
Κριστιάν Ατσού
|
Ο Κριστιάν Ατσού Τουασάμ (αγγλικά: Christian Atsu Twasam) (10 Ιανουαρίου 1992, Άντα Φόα - 6 Φεβρουαρίου 2023, επιβεβαιώθηκε ο θάνατος στις 18 Φεβρουαρίου, Αντάκια) ήταν Γκανέζος επαγγελματίας διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως πλάγιος μέσος.
Ο Ατσού ξεκίνησε την καριέρα του με την Πόρτο, επίσης περνώντας μια σεζόν δανεικός στη Ρίο Άβε. Το 2013 υπέγραψε με την Τσέλσι για 3.5 εκατομμύρια λίρες, η οποία έπειτα τον έστειλε δανεικό στην ΣΜΦ Φίτεσε, στην Έβερτον, στην ΑΦΚ Μπόρνμουθ και στη Μάλαγα. Αφού πέρασε τη σεζόν 2016-17 δανεικός στη Νιουκάσλ, ολοκλήρωσε μια μόνιμη μεταγραφή στην ομάδα τον Μάιο 2017. Ύστερα από το τέλος του τετραετούς συμβολαίου του έπαιξε για την Αλ Ραέντ στη Σαουδική Αραβία και για τη Χατάισπορ στην Τουρκία, όπου πέθανε στον σεισμό Τουρκίας-Συρίας σε ηλικία 31 ετών.
Είχε περισσότερες από 60 συμμετοχές με την Εθνική Γκάνας, με την οποία έκανε το ντεμπούτο του το 2012. Εκπροσώπησε την Γκάνα στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 και σε δύο διοργανώσεις του Κυπέλλου Εθνών Αφρικής. Βοήθησε την ομάδα να τερματίσει ως δευτεραθλήτρια στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής 2015, στο οποίο κέρδισε επίσης τα βραβεία του Παίκτη της Διοργάνωσης και του Γκολ της Διοργάνωσης.
Παιδική ηλικία
Ο Ατσού γεννήθηκε στην Άντα Φόα, στην Ευρύτερη Περιοχή της Άκκρα. Πέρασε ένα μέρος της παιδείας του στην τότε Ακαδημία Ποδοσφαίρου της Φέγενοορντ στην Γκομόα Φεττέ, στην Κεντρική Περιοχή της Γκάνας που τώρα έχει αλλάξει σε Ακαδημία Ποδοσφαίρου Δυτικής Αφρικής στη Σογκακόπε, στην περιοχή Βόλτα της Γκάνας. Αργότερα μετακόμισε για να ενταχθεί στον Τσίτα ΦΚ, έναν σύλλογο βασισμένο στην Κασόα.
Σταδιοδρομία σε συλλόγους
Πόρτο
Ο Ατσού εντάχθηκε στην Πόρτο σε ηλικία 17 ετών, αφού τον είχε ανακαλύψει ο προπονητής της ομάδας νέων, Πάτρικ Χρέβερααρς, ο οποίος του έδωσε την ευκαιρία να εξελιχθεί με τον σύλλογο. Στις 14 Μαΐου 2011, κλήθηκε από τον προπονητή της πρώτης ομάδας Αντρέ Βίλας Μπόας για έναν αγώνα της Πριμέιρα Λίγα εναντίον της ΚΣ Μαρίτιμο, αλλά δεν αγωνίστηκε.
Όπως και ο συμπαίκτης του Κέλβιν Ματέους ντε Ολιβέιρα, ο Ατσού στάλθηκε δανεικός στη Ρίο Άβε για τη σεζόν 2011–12. Έκανε το ντεμπούτο του στη διοργάνωση στις 28 Αυγούστου 2011, σε μια εντός έδρας ήττα με 0–1 εναντίον της ΣΚ Ολιανένσε. Στις 16 Δεκεμβρίου 2011, ο Ατσού άνοιξε το σκορ στο Στάδιο Ντα Λουζ εναντίον της Μπενφίκα στο 24ο λεπτό, αλλά οι γηπεδούχοι τελικά κέρδισαν τον αγώνα με 5-1.
Επέστρεψε στην Πόρτο για τη σεζόν 2012–13, ξεκινώντας βασικός σε 9 από τις εμφανίσεις του στο πρωτάθλημα, καθώς η ομάδα κέρδισε το εθνικό πρωτάθλημα για τρίτη συνεχόμενη φορά.
Τσέλσι
Την 1η Σεπτεμβρίου 2013, ο Ατσού συμφώνησε να ενταχθεί στην Τσέλσι με πενταετές συμβόλαιο, έναντι 3,5 εκατομμυρίων λιρών. Στάλθηκε αμέσως δανεικός στην ολλανδική ΣΜΦ Φίτεσε, για το υπόλοιπο της σεζόν 2013–14.
Φίτεσε (δανεισμός)
Στις 6 Οκτωβρίου 2013, ο Ατσού έκανε το ντεμπούτο του, ως αλλαγή, εναντίον της Φέγενορντ. Έδωσε μια ασίστ στον Μάικ Χάφενααρ, αλλά δεν ήταν αρκετή για να αποτρέψει την ήττα με 2-1 για τη Φίτεσε. Στις 19 Οκτωβρίου, ο Ατσού έκανε το πρώτο του ξεκίνημα στον αγώνα ενάντια στην ΣΚ Χερενφέιν, το οποίο έληξε με νίκη 3–2 για τη Φίτεσε. Στις 9 Νοεμβρίου, σκόραρε με πέναλτι για το πρώτο του γκολ με τη Φίτεσε, εναντίον της ΦΚ Ουτρέχτη. Ο αγώνας έληξε με 3-1 για τη Φίτεσε.
Συνολικά, ο Ατσού έπαιξε 30 παιχνίδια και σημείωσε 5 γκολ για την ολλανδική ομάδα, καθώς τερμάτισε 6η στο πρωτάθλημα και προκρίθηκε στα πλέι οφ.
Έβερτον (δανεισμός)
Στις 13 Αυγούστου 2014, ο Ατσού εντάχθηκε με δανεισμός στην Έβερτον ΦΚ μέχρι το τέλος της σεζόν 2014–15. Έκανε την πρώτη του εμφάνιση για τον σύλλογο 10 ημέρες αργότερα, μπαίνοντας ως αλλαγή στο 85ο λεπτό στη θέση του Κέβιν Μιραλάς στην ισοπαλία με 2-2 με την Άρσεναλ στο Γκούντισον Παρκ.
Στις 21 Σεπτεμβρίου 2014, ο Ατσού έκανε το πρώτο του ξεκίνημα στο πρωτάθλημα ενάντια στην Κρίσταλ Πάλας ΦΚ, το οποίο έληξε με εντός έδρας ήττα με 2–3. Μετά την απουσία του λόγω του Κυπέλλου Εθνών Αφρικής 2015, ο Ατσού επέστρεψε στη σύνθεση της Έβερτον στις 19 Φεβρουαρίου 2015 σε έναν αγώνα ΟΥΕΦΑ Γιουρόπα Λιγκ εναντίον της Γιανγκ Μπόις Βέρνης, παίζοντας τα τελευταία πέντε λεπτά αφού αντικατέστησε τον σκόρερ του χατ τρικ, Ρόμελου Λουκάκου και ήρθε πάλι από τον πάγκο τρεις ημέρες αργότερα για να σκοράρει στις καθυστερήσεις για την τελική εντός έδρας ισοπαλία με 2-2 εναντίον της Λέστερ Σίτι.
Στις 15 Μαρτίου 2015, στον αγώνα εναντίον της Νιούκασλ Γιουνάιτεντ, ήρθε από τον πάγκο με πέντε λεπτά να απομένουν και έδωσε ασίστ στον Ρος Μπάρκλεϊ για το τρίτο γκολ της Έβερτον στην εντός έδρας νίκη με 3–0. Μετά τον αντίκτυπο του Ατσού ως αλλαγή στα παραπάνω παιχνίδια, επιλέχθηκε για να ξεκινήσει στον δεύτερο εκτός έδρας αγώνα της Φάσης των 16 του Γιουρόπα Λιγκ εναντίον της ΦΚ Ντιναμό Κιέβου, με την Έβερτον να προηγείται με 2–1 από το πρώτο σκέλος. Η ομάδα του αποκλείστηκε μετά την ήττα με 5–2 εκείνο το βράδυ. Βγήκε εκτός αγώνα στο 65ο λεπτό και αυτή ήταν η τελευταία του εμφάνιση στην πρώτη ομάδα της Έβερτον.
Μπόρνμουθ (δανεισμός)
Στις 29 Μαΐου 2015, ο Ατσού δόθηκε δανεικός στην πρόσφατα προβιβασμένη στην Πρέμιερ Λιγκ ΑΦΚ Μπόρνμουθ για την επερχόμενη σεζόν. Έκανε το ντεμπούτο του στις 25 Αυγούστου στον δεύτερο γύρο του Λιγκ Καπ Αγγλίας, στη νίκη με 4–0 επί της Χάρτλπουλ Γιουνάιτεντ. Η μόνη άλλη εμφάνιση του Ατσού ήταν στη νίκη του επόμενου γύρου επί της Πρέστον Νορθ Εντ. Δεν συμμετείχε σε καμία αποστολή της Μπόρνμουθ για τους αγώνες πρωταθλήματος και ανακλήθηκε από τον δανεισμό του από την Τσέλσι την 1η Ιανουαρίου 2016.
Μάλαγα (δανεισμός)
Στις 24 Ιανουαρίου 2016, ο Ατσού έδωσε μια συνέντευξη στην Παγκόσμια Υπηρεσία του BBC, στην οποία μίλησε για την αποχώρηση από την Τσέλσι και την επικείμενη μεταγραφή του στη Λεβάντε ΟΝ. Την επόμενη μέρα, επιβεβαιώθηκε ότι θα μετακομίσει στη Μάλαγα ως δανεικός. Στις 5 Φεβρουαρίου 2016, ο Ατσού έκανε το ντεμπούτο του στη βασική ομάδα και σκόραρε στη νίκη με 3–0 επί της Χετάφε ΚΦ.
Νιούκασλ Γιουνάιτεντ
Στις 31 Αυγούστου 2016, ο Ατσού εντάχθηκε στη Νιούκασλ Γιουνάιτεντ με μονοετές συμβόλαιο δανεισμού, με δυνατότητα αγοράς στο τέλος της σεζόν. Στις 13 Σεπτεμβρίου, έκανε το ντεμπούτο του για τον σύλλογο, ως αλλαγή στο 61ο λεπτό, σε μια εκτός έδρας νίκη με 6–0 εναντίον των Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς στο Λόφτους Ρόουντ, όπου έδωσε την ασίστ στον Αλεξάνταρ Μίτροβιτς για το πέμπτο γκολ. Ο Ατσού σημείωσε το πρώτο του γκολ για τον σύλλογο σε μια νίκη με 1–0 εναντίον της Ρόδεραμ Γιουνάιτεντ την 1η Οκτωβρίου και ακολούθησαν περαιτέρω γκολ εναντίον της Κάρντιφ Σίτι και της Γουίγκαν Αθλέτικ.
Τον Μάιο του 2017, ο Ατσού υπέγραψε τετραετές συμβόλαιο για να ενταχθεί μόνιμα στη Νιούκασλ έναντι 6,2 εκατομμυρίων λιρών από την Τσέλσι.
Την 1η Ιουνίου 2021, ο Ατσού ανακοίνωσε στις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης ότι είχε αποχωρήσει από τη Νιούκασλ Γιουνάιτεντ.
Αλ Ραέντ
Στις 17 Ιουλίου 2021, ο Ατσού εντάχθηκε στην Αλ Ραέντ ΦΚ από τη Σαουδική Αραβία.
Χαταϊσπόρ
Στις 6 Σεπτεμβρίου 2022, ο Ατσού υπέγραψε με την τουρκική Χαταϊσπόρ, με αρχικό μονοετές συμβόλαιο με επιλογή για έναν ακόμη χρόνο. Έπαιξε τρεις αγώνες στο πρωτάθλημα και έναν στο Κύπελλο Τουρκίας και έβαλε το μόνο γκολ εντός έδρας ενάντια στην Κασίμπασα στο 7ο λεπτό των καθυστερήσεων στις 5 Φεβρουαρίου 2023, την ημέρα πριν από τον σεισμό στον οποίο πέθανε.
Εθνική ομάδα
Ο Ατσού κέρδισε την πρώτη του συμμετοχή για την Εθνική Γκάνας ανδρών την 1η Ιουνίου 2012 εναντίον του Λεσότο, σκοράροντας στον αγώνα. Περιγράφηκε από το BBC ως «εξαιρετική προοπτική», ενώ το ESPN πρόσθεσε ότι ήταν «γρήγορος και τεχνικά εντυπωσιακός» και πιθανό μελλοντικό αστέρι για την εθνική του ομάδα.
Την επόμενη χρονιά, ήταν στην ομάδα της Γκάνας για το Κύπελλο Εθνών Αφρικής 2013 στη Νότια Αφρική. Ξεκίνησε τον πρώτο αγώνα, στην ισοπαλία με 2–2 εναντίον της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό και ήταν αναπληρωματικός στην επόμενη νίκη με 1–0 επί του Μάλι. Επέστρεψε στην αρχική ενδεκάδα στον τελευταίο αγώνα των ομίλων εναντίον του Νίγηρα στο Πορτ Ελίζαμπεθ, σημειώνοντας το δεύτερο γκολ της νίκης με 3–0, που έφερε τη χώρα του στα προημιτελικά ως νικήτρια του ομίλου. Ο Ατσού εμφανίστηκε στους υπόλοιπους αγώνες της Γκάνας καθώς η ομάδα έφτασε στην τέταρτη θέση, σκοράροντας στον αποκλεισμό μέσω της διαδικασίας των πέναλτι από τη Μπουρκίνα Φάσο.
Ο Ατσού επιλέχθηκε για την ομάδα του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2014, ξεκινώντας σε όλους τους αγώνες, καθώς η Γκάνα αποκλείστηκε στη φάση των ομίλων.
Στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής 2015, ο Ατσού σκόραρε δύο φορές σε μια νίκη με 3–0 επί της Γουινέας στους προημιτελικούς. Βοήθησε την ομάδα να φτάσει στον τελικό, όπου έχασε στη διαδικασία των πέναλτι από την Ακτή Ελεφαντοστού. Στο τέλος της διοργάνωσης, του απονεμήθηκε τόσο το βραβείο του Παίκτη της Διοργάνωσης, όσο και το βραβείο του Γκολ της Διοργάνωσης, για το γκολ του εναντίον της Γουινέας.
Προσωπική ζωή
Ο Ατσού είναι ένας πιστός Χριστιανός, που μοιράζεται στίχους της Βίβλου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Είναι παντρεμένος και έχει δύο γιους και μια κόρη.
Θάνατος στον σεισμό Τουρκίας-Συρίας 2023
Στις 6 Φεβρουαρίου 2023, ο Ατσού χάθηκε αμέσως μετά το σεισμό Τουρκίας-Συρίας του 2023. Υπήρχαν φόβοι ότι ήταν μεταξύ εκείνων που είχαν παγιδευτεί κάτω από τα ερείπια των κεντρικών γραφείων της Χαταϊσπόρ στην Αντάκια μετά τον σεισμό. Σε απάντηση στα νέα, τόσο η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Γκάνας όσο και δύο από τις πρώην ομάδες του, η Νιούκασλ Γιουνάιτεντ και η Τσέλσι, εξέδωσαν επίσημες δηλώσεις υπέρ του Ατσού στους αντίστοιχους λογαριασμούς τους στο Twitter. Μεταγενέστερες αναφορές ανέφεραν ότι διασώθηκε από τα ερείπια και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με τραύματα στο δεξί του πόδι και αναπνευστικά προβλήματα, ενώ άλλοι αρνήθηκαν αυτούς τους ισχυρισμούς. Στις 18 Φεβρουαρίου επιβεβαιώθηκε από τον ατζέντη του ότι βρέθηκε νεκρός στα ερείπια του κτιρίου όπου διέμενε. Τα ΜΜΕ ανακοίνωσαν το θάνατό του γύρω στις στις 6 π.μ. GMT.
Στατιστικά σταδιοδρομίας
Με εθνική
Διακρίσεις
Πόρτο
Πριμέιρα Λίγα: 2012–13
Σούπερ Καπ Πορτογαλίας: 2012
Νιούκασλ Γιουνάιτεντ
Φούτμπολ Λιγκ Τσάμπιονσιπ: 2016–17
Γκάνα
Κύπελλο Εθνών Αφρικής: 2η θέση 2015
Ατομικές
Καλύτερος Παίκτης της Χρονιάς της Φίτεσε: 2013–14
Παίκτης της Διοργάνωσης του Κυπέλλου Εθνών Αφρικής: 2015
Ομάδα της Διοργάνωσης του Κυπέλλου Εθνών Αφρικής: 2015, 2017
Γκολ της Διοργάνωσης του Κυπέλλου Εθνών Αφρικής: 2015
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Κριστιάν Ατσού στο Voetbal International (ολλανδικά)
Προφίλ στο Transfermarkt.com
Γκανέζοι ποδοσφαιριστές
Μέσοι ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Γκάνας
Ποδοσφαιριστές Κυπέλλου Εθνών Αφρικής 2013
Ποδοσφαιριστές Παγκοσμίου Κυπέλλου 2014
Ποδοσφαιριστές Κυπέλλου Εθνών Αφρικής 2015
Ποδοσφαιριστές Κυπέλλου Εθνών Αφρικής 2017
Ποδοσφαιριστές Κυπέλλου Εθνών Αφρικής 2019
Ποδοσφαιριστές Ρίο Άβε ΦΚ
Ποδοσφαιριστές Πριμέιρα Λίγκα
Ξένοι ποδοσφαιριστές στην Πορτογαλία
Ποδοσφαιριστές ΦΚ Πόρτο
Ποδοσφαιριστές Φίτεσε
Ποδοσφαιριστές Έρεντιβιζι
Ξένοι ποδοσφαιριστές στην Ολλανδία
Ποδοσφαιριστές Έβερτον
Ποδοσφαιριστές ΑΦΚ Μπόρνμουθ
Ποδοσφαιριστές Μάλαγα ΚΦ
Ποδοσφαιριστές Πριμέρα Ντιβιζιόν
Ξένοι ποδοσφαιριστές στην Ισπανία
Ποδοσφαιριστές Νιούκασλ Γιουνάιτεντ
Ποδοσφαιριστές Φούτμπολ Λιγκ (Αγγλία)
Ξένοι ποδοσφαιριστές στην Αγγλία
Ποδοσφαιριστές Πρέμιερ Λιγκ
Ποδοσφαιριστές Αλ Ραέντ ΦΚ
Ποδοσφαιριστές Σαουδαραβικού Επαγγελματικού Πρωταθλήματος
Ξένοι ποδοσφαιριστές στη Σαουδική Αραβία
Ποδοσφαιριστές Χαταϊσπόρ
Ποδοσφαιριστές Σούπερ Λιγκ Τουρκίας
Ξένοι ποδοσφαιριστές στην Τουρκία
Σεισμοί Τουρκίας-Συρίας το 2023
|
340183
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%B1%CE%BC%CE%AF%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9B%CE%B5%CE%BC%CF%80%CE%AD%CF%84
|
Τζαμί του Λεμπέτ
|
Το τζαμί του Λεμπέτ αποτελεί οθωμανικό τέμενος που βρίσκεται στο πρώην στρατόπεδο Παύλου Μελά (Στρατόπεδο Πυροβολικού - Topçu Kışlası Camii) στη Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης. Μετά την ανάγνωση της κτητορικής επιγραφής του, το 2013, βρέθηκε η επίσημη ονομασία του, η οποία ήταν Οθωμανικό Τέμενος Φαριντέ Χανίμ και Χασάν Φεχμί Πασά.
Ιστορικό
Χτίστηκε το έτος 1903-1904 (θρησκευτική αναγωγή του έτους Εγίρας 1321) σύμφωνα με την κτητορική επιγραφή, που βρίσκεται στο ανώφλι της εισόδου του δευτέρου ορόφου. Η χρηματοδότηση του τεμένους έγινε από τον βαλή της Θεσσαλονίκης, Χασάν Φεχμί πασά, προς τιμή της συζύγου του, Φαριντέ Χανίμ, για την εξυπηρέτηση των θρησκευτικών αναγκών των στρατιωτών του στρατοπέδου πυροβολικού (Topçu Kışlası). Μετά τη μετάβαση της πολιτικής εξουσίας από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στο Βασίλειον της Ελλάδος (26/29-10-1912), το στρατόπεδο και το τέμενος χρησιμοποιήθηκαν από τον ελληνικό στρατό, ωστόσο για μη θρησκευτικούς σκοπούς. Στις 4 Οκτωβρίου 1921, σύμφωνα με εγχάρακτη ημερομηνία στη δοκό του πατώματος του ορόφου, κατεδαφίστηκε το άνω τμήμα του μιναρέ (κύλινδρος, εξώστης, κόνος), κατεδαφίστηκε η εσωτερική ξύλινη σκάλα μεταξύ των δύο ορόφων, σφραγίστηκε η οπή του πατώματος του ορόφου που χρησίμευε για τη σκάλα, και για την πρόσβαση στον όροφο κατασκευάστηκε λίθινη εξωτερική σκάλα που χρησιμοποιούσε το κατώτερο, ορθογωνικό τμήμα του μιναρέ.
Το τέμενος αποτελεί μοναδικό μνημείο από αρχιτεκτονική άποψη, διότι είναι διώροφο σε όλη την κάτοψή του, ο δε μιναρές βρίσκεται στο μέσον της βορειοδυτικής όψης του (και όχι σε μια από τις τέσσερις γωνίες του). Επίσης, ο διάκοσμός του που αφορά στην Ιερή Κόγχη (Μιχράμπ) είναι σαφώς επηρεασμένος από τον "νεοκλασικισμό". Το τέμενος χαρακτηρίστηκε ως μνημείο (με την Πράξη με αρ. 17/11-9-03) εκδόθηκε η Υ.Α. ΥΠΠΟ/ΔΝΣΑΚ/Γ/532/64683/19-11-03 (ΦΕΚ 1786/τΒ/2-12-03), με την οποία χαρακτηρίστηκε ως Ιστορικός Τόπος και το παλαιότερο τμήμα του στρατοπέδου.
Μετακίνηση και αποκατάσταση
Στο πλαίσιο της διάνοιξης της οδού Λαγκαδά, το έτος 2005 το τζαμί μετακινήθηκε νοτιοανατολικά στο χώρο (κατά μήκος του μεγάλου άξονά του, προς την Μέκκα), διατηρώντας τον προσανατολισμό του. Δαπανήθηκαν 700.000 ευρώ. Με τον τρόπο αυτό, η ελληνική πολιτεία έδειξε έμπρακτα τον σεβασμό της προς τα θρησκευτικά μνημεία της επικράτειας και την ιστορική μνήμη. Κατά τη μετακίνηση του μνημείου, χωρίς σχετική έγκριση, κατεδαφίστηκε το κάτω τμήμα του μιναρέ, αλλά και η εξωτερική λίθινη σκάλα, η οποία αποτελούσε τη μοναδική αξιόλογη παρέμβαση της 2ης οικοδομικής φάσης, του έτους 1921.
Το 2011 ως το 2014, το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού επενέβη σωστικά στο μνημείο και αποκατέστησε την στέγη του, ανακατασκεύασε την εσωτερική ξύλινη σκάλα, περιέφραξε το κτήριο και διευθέτησε τον περιβάλλοντα χώρο, απομάκρυνε πρόχειρες εσωτερικές διαρρυθμίσεις (τοίχους, ψευδοροφές, επικαλύψεις δαπέδων) και καπνοδόχους από αμίαντο, προστάτευε τα παράθυρα του ορόφου, αποκάλυψε την Ιερή Κόγχη (μιχράμπ) και μερικώς τις τοιχογραφίες, αποκάλυψε, ανάγνωσε και μετάφρασε την κτητορική επιγραφή. Μελέτη αποκατάστασης και επανάχρησης βρίσκονται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.. Οι παραπάνω πληροφορίες έχουν ανακοινωθεί στο συνέδριο "Ιστορικά Ισλαμικά Τεμένη" που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 2013 από το ΥΠΠΟΑ και τον Δήμο Παύλου Μελά, και έχουν δημοσιευτεί.
Ακόμη, μετά από ανακάλυψη φωτογραφίας που εικάζεται ότι λήφθηκε το 1912, τεκμηριώνεται η ακριβής μορφή του μιναρέ και των παραθυρόφυλλων- φεγγιτών του ορόφου.
Παραπομπές
Πηγές
Ν.Κ. Χατζητρύφων: Χασάν Φεχμί Τζαμί: Η ταυτότητα του κτηρίου, βασικές αρχές αποκατάστασης - επανάχρησης. Πρακτικά "Ιστορικά Ισλαμικά Τεμένη", Θεσσαλονίκη, ΥΠΠΟΑ, 2014 (ISBN 978-960-386-194-2), σ. 83-101.
Δ. Καλλιγά: Χασάν Φεχμί Τζαμί: Τεκμηρίωση, Αποκατάσταση - Επανάχρηση. Πρακτικά "Ιστορικά Ισλαμικά Τεμένη", Θεσσαλονίκη, ΥΠΠΟΑ, 2014 (ISBN 978-960-386-194-2), σ. 69-82.}}
N.K. Hatzitrifon: Farideh Hanim and Hasan Fehmi Pasha; the minaret and the windows; documentation of a photography. Ed. GRIN, 2017, υπό έκδοση
Οθωμανικά τζαμιά στην Ελλάδα
|
309995
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%81%CE%AC%CE%B9%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BA%20%28%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%86%CE%AD%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B1%29
|
Φράιμπουργκ (διοικητική περιφέρεια)
|
Το Φράιμπουργκ είναι μία από τις τέσσερις διοικητικές περιφέρειες του κρατιδίου Βάδης-Βυρτεμβέργης της Γερμανίας. Βρίσκεται ΝΑ της χώρας και διαιρείται περαιτέρω σε τρεις περιοχές (Regionalverband), τις Hochrhein-Bodensee (Άνω-Ρήνος - Λίμνη Κωνσταντίας), Schwarzwald-Baar-Heuberg (Μέλας Δρυμός - Μπάαρ-Χόιμπεργκ) και Südlicher Oberrhein (Νότιος Άνω Ρήνος). Με τη σειρά τους οι περιοχές αυτές διαιρούνται σε εννέα επαρχίες (Kreis) καθώς και μία αυτόνομη πόλη άνευ επαρχίας (Kreisfreie Stadt), η οποία ενέχει και τον ρόλο πρωτεύουσας της διοικητικής περιφέρειας.
Στο Φράιμπουργκ ανευρίσκεται ο περίφημος Μέλας Δρυμός καθώς και η κοιλάδα του Ρήνου, ενώ ανατολικά βρέχεται από τη Λίμνη Κόνσταντς.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα
Διοικητικές περιφέρειες της Γερμανίας
Γεωγραφία της Βάδης-Βυρτεμβέργης
Περιφερεια
|
787719
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%AD%CE%B6%CE%B9%20%CE%A3%CE%AC%CF%84%CF%83%CE%BA%CE%B9
|
Γέζι Σάτσκι
|
Ο Γέζι Ρίσαρντ Σάτσκι (πολωνικά: Jerzy Ryszard Szacki) (6 Φεβρουαρίου 1929 – 25 Οκτωβρίου 2016) ήταν Πολωνός κοινωνιολόγος και ιστορικός των ιδεών. Από το 1973 ήταν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας και το 1991 έγινε μέλος της Πολωνικής Ακαδημίας Επιστημών. Θεωρείται ένας από τους πιο επιφανείς εκπροσώπους της Σχολής της Διανοητικής Ιστορίας της Βαρσοβίας.
Βιογραφία
Ο Σάτσκι γεννήθηκε στη Βαρσοβία το 1929. Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, εργάστηκε για την Πολωνική Τηλεφωνική Αρχή, αρχικά ως κλειδαράς και μετά σε γραφείο. Το 1948 άρχισε να σπουδάζει κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας. Τυχαία, ήταν η τελευταία τάξη που αποφοίτησε πριν η κοινωνιολογία ανακηρυχθεί «αστική» πειθαρχία και τα κοινωνιολογικά τμήματα των πολωνικών πανεπιστημίων κλείσουν το 1952. Ο ίδιος ο Σάτσκι στάλθηκε να εργαστεί στο εργοστάσιο βαγονιών Pafawag με έδρα το Βρότσουαφ.
Το 1956, όταν το κοινωνιολογικό τμήμα στη Βαρσοβία άνοιξε ξανά, ο Σάτσκι επέστρεψε εκεί για να αποκτήσει διδακτορικό. Έγραψε τη διατριβή του στο «Ινστιτούτο Εκπαίδευσης Ερευνητικού Προσωπικού» (Instytut Kształcenia Kadr Naukowych), το οποίο ήταν προσαρτημένο στην Κεντρική Επιτροπή του Πολωνικού Ενωτικού Εργατικού Κόμματος και σύντομα μετονομάστηκε σε «Ινστιτούτο Κοινωνικών Επιστημών» (Instytut Nauk Społecznych), του οποίου διευθυντής ήταν ο Μπρονίσουαφ Μπάτσκο.
Ο Σάτσκι ολοκλήρωσε την υφηγεσία του στο τμήμα φιλοσοφίας το 1965. Διορίστηκε «έκτατος καθηγητής» το 1973 και «κανονικός καθηγητής» το 1987, ο υψηλότερος βαθμός στην πολωνική ακαδημία. Εν τω μεταξύ, ο Σάτσκι κατείχε διάφορες διοικητικές θέσεις στο Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας, μεταξύ των οποίων Αντιπρύτανης του Τμήματος Κοινωνικών Επιστημών (1967–1968), Κοσμήτορας του Τμήματος Φιλοσοφίας και Κοινωνιολογίας (1981–1983) και διευθυντής του Ινστιτούτου για την Ιστορία της Κοινωνικής Σκέψης του Ινστιτούτου Κοινωνιολογίας (1968–1999). Ο Σάτσκι αποσύρθηκε από το πανεπιστήμιο το 1999, αλλά δίδασκε στην ιδιωτική Σχολή Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών της Βαρσοβίας από το 2003.
Ο Σάτσκι δίδαξε και έκανε έρευνα σε πολλά πανεπιστήμια και ιδρύματα παγκοσμίως, όπως το η Νέα Σχολή Κοινωνικών Ερευνών (Νέα Υόρκη), το Κολλέγιο της Γαλλίας, το Πανεπιστήμιο της Μινεσότα, το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και το Ινστιτούτο Ανθρωπιστικών Επιστημών της Βιέννης.
Από το 1972 έως το 1976, ο Σάτσκι ήταν πρόεδρος της Πολωνικής Κοινωνιολογικής Ένωσης και κατείχε πολλές περαιτέρω διοικητικές θέσεις, συμπεριλαμβανομένης στην Πολωνική Ακαδημία Επιστημών. Από το 1974 έως το 1991, ήταν αρχισυντάκτης του Πολωνικού Δελτίου Κοινωνιολογίας.
Ο Σάτσκι έγραψε το μνημειώδες Historia myśli socjologicznej (Ιστορία της Κοινωνιολογικής Σκέψης) στη Μινεάπολη και την Οξφόρδη. Εκδόθηκε αρχικά στα αγγλικά το 1979. Ενώ απέτυχε να έχει ισχυρό αντίκτυπο στη διεθνή κοινωνιολογία, έγινε δημοφιλές εγχειρίδιο μεταξύ Πολωνών δασκάλων και φοιτητών κοινωνιολογίας, μια τάση που συνεχίστηκε και μετά το θάνατό του. Η ενημερωμένη έκδοση του 2002 τιμήθηκε με το Βραβείο του Ιδρύματος για την Πολωνική Επιστήμη (Nagroda Fundacji na rzecz Nauki Polskiej), που ονομάστηκε στην καθομιλουμένη το «Πολωνικό Βραβείο Νόμπελ», το 2003.
Τη δεκαετία του 1970, ο Σάτσκι άρχισε να διατηρεί επαφές με κύκλους της αντιπολίτευσης, αν και ποτέ δεν έγινε ενεργή προσωπικότητα στην πολιτική. Το 1978, συμμετείχε στην άτυπη ομάδα συζήτησης Doświadczenie i Przyszłość («Εμπειρία και Μέλλον»), η οποία συγκέντρωσε διανοούμενους υπέρ και κατά της κυβέρνησης.
Το 1991, ο Σάτσκι συνίδρυσε την Solidarność Pracy (Εργατική Αλληλεγγύη), ένα βραχύβιο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα που δημιουργήθηκε από αριστερά μέλη της Αλληλεγγύης, το οποίο συγχωνεύτηκε με το Εργατικό Σωματείο (Unia Pracy) το επόμενο έτος. Το 1998, προλόγισε ένα βιβλίο για το περιβάλλον των Πολωνών φιλελεύθερων με έδρα το Γκντανσκ, το οποίο επιμελήθηκε ο πολιτικός Ντόναλντ Τουσκ (τότε μέλος της Ένωσης Ελευθερίας).
Το 1994, ο Σάτσκι δημοσίευσε ένα βιβλίο για τον Φιλελευθερισμό μετά τον κομμουνισμό (πρωτότυπος τίτλος Liberalizm po komunizmie), το οποίο μεταφράστηκε στα αγγλικά και σε άλλες γλώσσες και έλαβε ευνοϊκές κριτικές στη Δύση. Σε αυτό, ο Σάτσκι πραγματεύεται τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η φιλελεύθερη δημοκρατία σε ένα περιβάλλον που διαμορφώθηκε από δεκαετίες κομμουνισμού και προηγούμενες μη δημοκρατικές κυβερνήσεις - ένα θέμα που έχει απασχολήσει πολλές από τις ακαδημαϊκές δημοσιεύσεις και τα δημοφιλή δοκίμια του Σάτσκι στον γενικό τύπο.
Ο Σάτσκι μετέφρασε επίσης πολλά κλασικά έργα από τα αγγλικά και τα γαλλικά στα πολωνικά: μερικά αγγλόφωνα γραπτά του Φλόριαν Ζνανιέτσκι, ενός πρωτοπόρου Πολωνού κοινωνιολόγου, καθώς και το κλασικό έργο του Εμίλ Ντιρκέμ Les Règles de la méthode sociologique (Οι κμνόνες της κοινωνιολογικής Μεθόδου), το Les origines de la pensée grecque (Οι απαρχές της ελληνικής σκέψης) του Ζαν-Πιερ Βερνάν και το Sociologie et anthropologie (Κοινωνιολογία και ανθρωπολογία) του Μαρσέλ Μος.
Το 2004, ο Σάτσκι τιμήθηκε με τον τίτλο του Δίκαιου των Εθνών. Ως έφηβος κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Σάτσκι είχε βοηθήσει τη μητέρα του, Μπαρμπάρα Σάτσκα (η οποία επίσης τιμήθηκε), να κρύψει και να υποστηρίξει μια έγκυο Εβραία ονόματι Ιρένα Χόλεντερ, η οποία είχε δραπετεύσει από το Γκέτο της Βαρσοβίας. Στην κατεχόμενη από τους Ναζί Πολωνία, η απόκρυψη Εβραίων ήταν αδίκημα που τιμωρούνταν με θάνατο.
Ο Σάτσκι ήταν παντρεμένος με τη συνάδελφο κοινωνιολόγο Μπαρμπάρα Σάτσκα. Πέθανε στις 25 Οκτωβρίου 2016.
Έργα
1958: Historia jedynego romansu. Opowieść o Mochnackim [Η ιστορία ενός ρομαντισμού: Μια ιστορία για τον Μαουρίτσι Μοχνάτσκι]. Βαρσοβία: Wiedza Powszechna.
1962: Ojczyzna, naród, rewolucja: Problematyka narodowa w polskiej myśli szlacheckorewolucyjnej [Πατρίδα, έθνος, επανάσταση: Το εθνικό ζήτημα στον επαναστάτη των Πολωνών Ευγενών]. Βαρσοβία: Państwowy Instytut Wydawniczy.
1964: Durkheim. Βαρσοβία: Wiedza Powszechna.
1965: Kontrrewolucyjne paradoksy: wizje świata francuskich antagonistów Wielkiej Rewolucji, 1789-1815 [Αντεεπαναστατικά παράδοξα: Οι κοσμοθεωρίες των Γάλλων ανταγωνιστών της Μεγάλης Επανάστασης, 1789-1815]. Βαρσοβία: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
1968: Utopie [Ουτοπίες]. Βαρσοβία: Iskry.
1971: Tradycja: przegląd problematyki [Παράδοση: Μια έρευνα του θέματος]. Βαρσοβία: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
1977 (επιμ.): Czy kryzys socjologii; [Κοινωνιολογία σε κρίση; ]. Βαρσοβία: Czytelnik.
1977 (επιμ.): Idea społeczeństwa komunistycznego w pracach klasyków marksizmu [Η ιδέα της κομμουνιστικής κοινωνίας στα έργα των κλασικών του μαρξισμού]. Βαρσοβία: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
1979: Ιστορία της Κοινωνιολογικής Σκέψης. Westport, Conn.: Greenwood Press.
1980 (2η έκδοση 2000): Spotkania z Utopią [Συναντήσεις με την Ουτοπία], Βαρσοβία: Iskry / Wydawnictwo Sic! (2η έκδοση). ISBN 83-86056-79-7
1981: Historia myśli socjologicznej [Ιστορία της Κοινωνιολογικής Σκέψης]. Βαρσοβία: Państwowe Wydawnictwo Naukowe. ISBN 83-01-02014-8 (νέα έκδοση 2002, .
1984 (επιμ. με την Joanna Kurczewska): Tradycja i nowoczesność [Παράδοση και νεωτερικότητα]. Βαρσοβία: Czytelnik. ISBN 83-07-00599-X .
1985 (επιμ. με Edmund Mokrzycki, Maria Ofierska): O społeczeństwie i teorii społecznej: księga poświę̨cona pamięci Stanisława Ossowskiego [Σχετικά με την κοινωνία και την κοινωνική θεωρία: Ένα βιβλίο αφιερωμένο στη μνήμη του Stanisław Ossowski ]. Βαρσοβία: Państwowe Wydawnictwo Naukowe. ISBN 83-01-05488-3 .
1986: Znaniecki . Βαρσοβία: Wiedza Powszechna. ISBN 83-214-0507-Χ
1991: Dylematy historiografii idei oraz inne studia i szkice [Δίλημμα της ιστορίας των ιδεών και άλλες μελέτες και σκίτσα]. Βαρσοβία: Państwowe Wydawnictwo Naukowe. ISBN 83-01-10482-1
1994: Liberalizm po komunizmie . Κρακοβία: Znak. ISBN 83-7006-364-0(Αγγλική μετάφραση: Liberalism after communism . Βουδαπέστη, Νέα Υόρκη: Central European University Press, 1995. ISBN 1-85866-015-7 .
1995 (επιμ.): Sto lat socjologii polskiej: od Supińskiego do Szczepańskiego [Εκατό χρόνια πολωνικής κοινωνιολογίας: Από το Supiński στο Szczepański]. Βαρσοβία: Państwowe Wydawnictwo Naukowe. ISBN 83-01-11787-7 .
1997 (επιμ.): Ani książe, ani kupiec: obywatel. Idea społeczeństwa obywatelskiego w myśli współczesnej [Ούτε πρίγκιπας ούτε έμπορος: Ο πολίτης. Η ιδέα της κοινωνίας των πολιτών στη σύγχρονη σκέψη]. Κρακοβία: Znak. ISBN 83-7006-786-7
Δείτε επίσης
Ζίγκμουντ Μπάουμαν
Φλόριαν Ζνανιέτσκι
Πιοτρ Στόμπκα
Παραπομπές
Περαιτέρω ανάγνωση
Πολωνοί κοινωνιολόγοι
Απόφοιτοι του Πανεπιστημίου της Βαρσοβίας
Μέλη του Ενιαίου Εργατικού Κόμματος Πολωνίας
Πολωνοί Δίκαιοι των Εθνών
Διοικητές με Αστέρι του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας
Ενταφιασμοί στο Στρατιωτικό Κοιμητήριο Ποβόνσκι
|
724999
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B9%CF%84%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%92%CF%8C%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CF%82%20%CE%9C%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%B4%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Αρχιτεκτονική της Βόρειας Μακεδονίας
|
Η Αρχιτεκτονική της Βόρειας Μακεδονίας αναφέρεται στην αρχιτεκτονική που αναπτύχθηκε στην περιοχή της σημερινής Βόρειας Μακεδονίας.
Οι αρκετές ομάδες ανθρώπων που εγκαταστάθηκαν ή άσκησαν έλεγχο στην περιοχή της σημερινής Βόρειας Μακεδονίας επηρέασαν την χώρα με πολλούς τρόπους, με έναν από τους πιο προφανείς να είναι η αρχιτεκτονική. Αυτές οι ομάδες ανθρώπων περιλαμβάνουν τους Paionians, Ιλλυρίους, αρχαίους Μακεδόνες, Ρωμαίους, Βυζαντινούς, Βούλγαρους, Σέρβους, Οθωμανούς, Γιουγκοσλάβους και Μακεδόνες.
Πρώιμη αρχιτεκτονική
Το πρώτο παράδειγμα αρχιτεκτονικής δραστηριότητας στην Βόρεια Μακεδονία χρονολογείται από την νεολιθική εποχή και αποτελείται από κατασκευές που σχετίζονται με τον πολιτισμό των μεγαλίθων. Το Κόκινο είναι η τέταρτη μεγαλύτερη μεγαλιθική ανακάλυψη στον κόσμο. Η περιοχή αποτελείται από βράχους τα οποία χτίστηκαν με έναν τρόπο που επιτρέπουν σε κάποιον να παρατηρεί τα ουράνια σώματα.
Αρχιτεκτονική της Αρχαίας Μακεδονίας
Τα απομεινάρια της αρχιτεκτονικής από την εποχή του αρχαίου Μακεδονικού Βασιλείου είναι διάσπαρτα σε όλη την Βόρεια Μακεδονία, ειδικά στο νότιο τμήμα της πρώην περιοχής των Μακεδόνων.
Η Ηράκλεια Λιντσέστη, που ιδρύθηκε στα μέσα του 4ου πΧ αιώνα, ήταν μια σημαντική στρατηγική πόλη καθώς συνορεύει με την Ήπειρο από τα δυτικά και με τα Παιόνια βασίλεια από τα βόρεια. Η μακεδονική αρχιτεκτονική κυριαρχεί σε εκείνη την περιοχή σήμερα λόγω των ανασκαφών στις οποίες εκτίθενται τα διάφορα στρώματα από τους ρωμαϊκούς χρόνους.
Το Αρχαίο Θέατρο στην σημερινή Οχρίδα χτίστηκε τον 1ο πΧ αιώνα. Ήταν μέρος της αρχαίας πόλης της Λυχνίδας. Σήμερα έχει ανακατασκευαστεί και χρησιμοποιείται. Η τοποθεσία του ανάμεσα στους δυο λόφους που το περιβάλλουν το προστατεύει από τους ανέμους, οι οποίοι θα μπορούσαν να επηρεάσουν την ακουστική κατά την διάρκεια των παραστάσεων.
Ρωμαϊκή αρχιτεκτονική
Η ρωμαϊκή αρχιτεκτονική είναι διάσπαρτη σε όλη την χώρα. Τα Σκόπια φιλοξενούν μερικά παραδείγματα αυτού του τύπου αρχιτεκτονικής. Το ένα είναι το Υδραγωγείο των Σκοπίων, το μοναδικό υδραγωγείο στην Βόρεια Μακεδονία. Αποτελείται από 55 πέτρινες καμάρες. Ένα άλλο παράδειγμα είναι το Scupi. Αν και δεν υπάρχουν πολλά ερείπια από αυτόν τον αρχαιολογικό χώρο, οι ταφές και το θέατρο είναι ιδιαίτερα ορατά.
Παρόλο που ιδρύθηκε από τους αρχαίους Μακεδόνες, το μεγαλύτερο μέρος των ερειπίων στην Ηρακλεία Λιντσέτη είναι από την ρωμαϊκή εποχή. Τα ερείπια αυτά περιλαμβάνουν μια στοά και ένα μεγάλο θέατρο.
Άλλα παραδείγματα αρχιτεκτονικής στην Βόρεια Μακεδονία είναι τα ρωμαϊκά ερείπια μέσα και γύρω από την πόλη Strumica. Ένα από τα μεγαλύτερα είναι τα καλοδιατηρημένα ρωμαϊκά θερμόλουτρα, που χτίστηκαν κατά την ύστερη αρχαιότητα.
Μεσαιωνική βουλγαρική και σερβική αρχιτεκτονική
Από το 893 μΧ μέχρι τον 13ο αιώνα, ένα μέρος ή ολόκληρη η σημερινή Βόρεια Μακεδονία ήταν υπό τον έλεγχο της Πρώτης Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας και της Δεύτερης Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τα κτίρια να χτίζονται κυρίως στην Οχρίδα, η οποία ήταν η πρωτεύουσα της Πρώτης Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας από το 968 / 972 έως το 1018 μΧ. Σε αυτήν περιλαμβάνονται ιστορικές εκκλησίες και μοναστήρια όπως η Εκκλησία της Αγίας Σοφίας, η Μονή του Αγίου Ναούμ και η Εκκλησία των Αγίων Κλημέντιου και Παντελεήμονα.
Μέχρι το 1345, ο βασιλιάς Στέφαν Ντούσαν της Σερβικής Αυτοκρατορίας είχε καταλάβει τα μισά Βαλκάνια, συμπεριλαμβανομένης της Βόρειας Μακεδονίας, και ανακήρυξε τον εαυτό του ως τον νέο Καίσαρα. Οι Σέρβοι κυβέρνησαν στα εδάφη της σύγχρονης Βόρειας Μακεδονίας μέχρι τα τέλη του 14ου αιώνα. Κατά την διάρκεια της κυριαρχίας του, παρουσίασαν μια αξιοσημείωτη αρχιτεκτονική όπως το μοναστήρι Ψαΐα, ο Μάρκοβι Κούλι και η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου.
Βυζαντινή αρχιτεκτονική
Η βυζαντινή αρχιτεκτονική είναι από τις σημαντικότερες αρχιτεκτονικές μορφές στην Βόρεια Μακεδονία. Εμφανίζεται κυρίως σε εκκλησίες και μοναστήρια, όπως στο μοναστήρι Treskavec κοντά στο Prilep.
Οθωμανική αρχιτεκτονική
Οι Οθωμανοί άσκησαν έλεγχο στην περιοχή της σημερινής Βόρειας Μακεδονίας επί περίπου πέντε αιώνες. Άφησαν το στίγμα τους με τα πολλά τζαμιά και τα ισλαμικά κτίρια που έχτισαν.
Η οθωμανική αρχιτεκτονική κυριαρχεί σε ορισμένα σημεία στα Σκόπια, ειδικά στην παλιά πόλη. Το τζαμί του Μουσταφά Πασά είναι ένα από τα διασημότερα οθωμανικά κτίρια στην Βόρεια Μακεδονία. Χτισμένο το 1492, το τζαμί έχει τετράγωνο σχήμα και η διάμετρος του θόλου είναι 16 μέτρα. Οι πορσελάνινοι στύλοι της βεράντας είναι διακοσμημένοι με σταλακτίτες, χαρακτηριστικό στοιχείο της οθωμανικής αρχιτεκτονικής.
Η οθωμανική αρχιτεκτονική συναντάται επίσης στην Μπίτολα και στο Τέτοβο.
Αρχιτεκτονική του 19ου αιώνα
Παραδείγματα της νεοκλασικής ή μπαρόκ αρχιτεκτονικής συναντώνται σε ολόκληρη την χώρα, αλλά μπορούν επίσης να είναι σπάνια και να περιορίζονται σε μια συγεκριμένη δομή ανά πόλη. Η νεοκλασική αρχιτεκτονική συναντάται στα Σκόπια (Παλάτι Ριστίκ). Η εξαίρεση σε αυτό το μοτίβο βρίσκεται στην πόλη Μπιτόλα. Η οδός Širok Sokak είναι γεμάτη με νεοκλασική και μπαρόκ αρχιτεκτονική καθώς και με μια γοτθική καθολική εκκλησία.
Σύγχρονη αρχιτεκτονική
Τα περισσότερα σύγχρονα κτίρια στην Βόρεια Μακεδονία συναντώνται στο κέντρο των Σκοπίων. Ένα παράδειγμα είναι το MRT Center (ο εθνικός ραδιοτηλεοπτικός σταθμός), που φτάνει τα 230 πόδια (70,10 μέτρα) και που ήταν το ψηλότερο κτίριο της χώρας μέχρι το 2013 όταν χτίστηκαν οι πύργοι Cevahir. Παραδείγματα σύγχρονης αρχιτεκτονικής βρίσκονται και σε άλλες πόλεις, κυρίως στην Μπίστολα και στο Γκοστιβάρ.
Σκόπια 2014
Τα Σκόπια 2014 ήταν ένα έργο με σκοπό να δώσει στην πρωτεύουσα Σκόπια μια πιο κλασική γοητεία, κατασκευάζοντας πολλά κτίρια κυρίως σε νεοκλασικό ύφος, το οποίο έχει δεχθεί αρνητική κριτική από τους αρχιτέκτονες.
Αρχιτεκτονική
Αρχιτεκτονικη
|
566198
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%81%CF%8C%CE%BA%CE%B9%20%CE%A6%CF%89%CE%BA%CE%AF%CE%B4%CE%B1%CF%82
|
Κρόκι Φωκίδας
|
Για οικισμό με το ίδιο όνομα δείτε το λήμμα: Κρόκιο Μαγνησίας
Το Κρόκι είναι οικισμός της Παρνασσίδας στον νομό Φωκίδας και βρίσκεται βορειοανατολικά των Δελφών, των οποίων αποτελεί κατασκηνωτικό θέρετρο. Έχει θέα προς τον Ελαιώνα της Άμφισσας και τον Κρισσαίο κόλπο. Από το χωριό περνάει το μονοπάτι: Δελφοί – Κρόκι - Κωρύκειο Άντρο. Οι πεζοπόροι ξεκινώντας από το αρχαίο στάδιο του αρχαιολογικού χώρου των Δελφών, περνούν από τη τοποθεσία «Σκάλα», ακολουθώντας το αρχαίο λαξευτό μονοπάτι που αναφέρει ο Παυσανίας και σταματούν στο κέντρο του χωριού. Ως οικισμός αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά το 2001 και προσαρτήθηκε στο τότε τοπικό διαμέρισμα Δελφών. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης, από το 2011, μαζί με τους Δελφούς και τα Καλάνια συναποτελούν τη δημοτική κοινότητα Δελφών που ανήκει στη δημοτική ενότητα Δελφών του Δήμου Δελφών και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει πληθυσμό 111 κατοίκους.
Παραπομπές
Δείτε επίσης
Ο "οικισμός" Κρόκι από τον ιστότοπο dasarxeio.com
Χωριά του νομού Φωκίδας
Δήμος Δελφών
|
233394
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B1%20%CF%83%CF%85%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1
|
Έμπειρα συστήματα
|
Στην τεχνητή νοημοσύνη, ένα έμπειρο σύστημα είναι ένα υπολογιστικό σύστημα το οποίο μιμείται την ικανότητα ενός εμπειρογνώμονα στη λήψη αποφάσεων. Τα έμπειρα συστήματα σχεδιάστηκαν για να λύνουν πολύπλοκα προβλήματα συλλογιζόμενα με βάση τη διαθέσιμη γνώση σε ένα πεδίο, όπως κάνει ένας εμπειρογνώμονας, και όχι εκτελώντας μία ακριβή διαδικασία επίλυσης την οποία έχει προδιαγράψει ένας προγραμματιστής, όπως στην περίπτωση του συμβατικού προγραμματισμού υπολογιστών. Τα πρώτα έμπειρα συστήματα δημιουργήθηκαν τη δεκαετία του 1970 και έπειτα αναπτύχθηκαν ραγδαία τη δεκαετία του 1980. Τα έμπειρα συστήματα ήταν ανάμεσα στις πρώτες πραγματικά επιτυχημένες μορφές του λογισμικού της ΤΝ.
Ένα έμπειρο σύστημα έχει μοναδική δομή, διαφορετική από τα παραδοσιακά προγράμματα. Διαιρείται σε δύο μέρη, το ένα σταθερό, ανεξάρτητο από το έμπειρο σύστημα: η μηχανή εξαγωγής συμπερασμάτων, και το άλλο μεταβλητό: η βάση γνώσης. Για να τρέξει ένα έμπειρο σύστημα, η μηχανή σκέφτεται λογικά στηριζόμενη στη βάση γνώσης όπως ο άνθρωπος.. Τη δεκαετία του 1980 εμφανίστηκε ένα τρίτο μέρος: ένα περιβάλλον διαλόγου (interface) για να συνδιαλέγεται με τους χρήστες . Αυτή η ικανότητα να έρχεται σε επαφή με τους χρήστες ονομάστηκε αργότερα επικοινωνιακή.
Αρχιτεκτονική του Λογισμικού
Βάση κανόνα ή βάση γνώσης
Στην τεχνολογία των έμπειρων συστημάτων, η βάση γνώσης είναι εκφρασμένη σε κανόνες φυσικής γλώσσας "ΑΝ ... ΤΟΤΕ ..." Για παράδειγμα:
"ΑΝ είναι ζωντανό ΤΟΤΕ είναι θνητό"
"ΑΝ η ηλικία του = γνωστή ΤΟΤΕ το έτος γεννήσεώς του = σημερινή ημερομηνία - την ηλικία του σε χρόνια"
"ΑΝ η ταυτότητα του μικροβίου δεν είναι γνωστή με βεβαιότητα ΚΑΙ το μικρόβιο είναι θετικό στη διαδικασία gram ΚΑΙ η μορφολογία του οργανισμού είναι "ράβδος" ΚΑΙ το μικρόβιο είναι αερόβιο ΤΟΤΕ υπάρχει μία μεγάλη πιθανότητα (0.8) το μικρόβιο να είναι τύπου εντεροβακτήριο "
Αυτή η διατύπωση έχει το πλεονέκτημα της ομιλίας σε καθημερινή γλώσσα κάτι που είναι πολύ σπάνιο στην Επιστήμη υπολογιστών (ένα κλασσικό πρόγραμμα είναι κωδικοποιημένο). Οι κανόνες εκφράζουν τη γνώση που μπορεί να αξιοποιηθεί από τα έμπειρα συστήματα. Υπάρχουν κι άλλοι τύποι κανόνων, οι οποίοι δεν είναι σε καθημερινή γλώσσα, αλλά είναι κατανοητοί μόνο από τους επιστήμονες των υπολογιστών. Κάθε στυλ κανόνα είναι προσαρμοσμένο σε ένα στυλ μηχανής. Το όλο πρόβλημα των εμπείρων συστημάτων είναι να συλλέξει αυτή τη γνώση, συνήθως ανεπαίσθητα από τους ειδικούς. Υπάρχουν μέθοδοι αλλά οι περισσότερες είναι χρησιμοποιήσιμες μόνο από τους επιστήμονες των υπολογιστών.
Η μηχανή εξαγωγής συμπεράσματος
Η μηχανή εξαγωγής συμπεράσματος είναι ένα πρόγραμμα του υπολογιστή το οποίο έχει σχεδιαστεί για να παράγει έναν συλλογισμό σε κανόνες .Η παραγωγή του συλλογισμού βασίζεται στην Λογική. Υπάρχουν διάφορα είδη λογικής όπως η προτασιακή λογική (propositional logic), predicates of order 1 or more, η epistemic logic, η τροπική λογική (modal logic), η χρονική λογική, η ασαφής λογική, κ.α. Εκτός από την λογική των "λογικών εκφράσεων" (propositional logic) όλες οι άλλες είναι πολύπλοκες και μπορούν να γίνουν κατανοητές μόνο από μαθηματικούς , logicians ή επιστήμονες υπολογιστών. Η λογική των "λογικών εκφράσεων" είναι η βασική ανθρώπινη λογική ,η οποία εκφράζεται με τον συλλογισμό. Τα έμπειρα συστήματα τα οποία χρησιμοποιούν αυτή τη λογική ονομάζονται και έμπειρα συστήματα μηδενικής τάξης (zeroth-order). Με την λογική, η μηχανή είναι σε θέση να παράγει νέες πληροφορίες από τη γνώση η οποία εμπεριέχεται στην βάση των κανόνων και των δεδομένων προς επεξεργασία.
Η μηχανή τρέχει με δύο τρόπους: με διαδικασία επεξεργασίας ενός συνόλου δεδομένων (batch) ή με την διαδικασία διαλόγου. Με την διαδικασία επεξεργασίας ,το έμπειρο σύστημα έχει όλα τα απαραίτητα δεδομένα για να παραχθεί από την αρχή. Για τον χρήστη ,το πρόγραμμα δουλεύει ως ένα κλασικό πρόγραμμα: στο οποίο ο χρήστης παρέχει δεδομένα και λαμβάνει αποτελέσματα αμέσως. Ο συλλογισμός είναι αόρατος. Ο διαλογικός τρόπος γίνεται απαραίτητος όταν ο προγραμματιστής γνωρίζει ότι δεν μπορεί να ρωτήσει τον χρήστη όλα τα απαραίτητα δεδομένα από την αρχή και για τον λόγο αυτό το πρόβλημα γίνεται πολύπλοκο. Το λογισμικό πρέπει να “εφευρίσκει” τον τρόπο να λύνει το πρόβλημα ,να ζητάει από τον χρήστη ελλειπή δεδομένα, σταδιακά, πλησιάζοντας στον στόχο όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Το αποτέλεσμα δίνει την εντύπωση του διαλόγου καθοδηγούμενο από έναν ειδικό. Για να καθοδηγήσει ένα διάλογο, η μηχανή πρέπει να έχει διάφορα επίπεδα sophistication: "forward chaining", "backward chaining" και "mixed chaining". Η αλυσιδοποίηση (chaining) προς τα εμπρός είναι η ερώτηση ενός ειδικού ο οποίος δεν έχει ιδέα για την λύση και την διερευνά σταδιακά (π.χ. λάθος διάγνωση). Στην αλυσιδοποίηση προς τα πίσω, η μηχανή έχει μια ιδέα για τον στόχο (π.χ. είναι εντάξει ή όχι; Η’ υπάρχει κίνδυνος αλλά ποιο είναι το επίπεδο του;). Ξεκινάει στοχεύοντας να βρεθεί η λύση όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Στην μεικτή αλυσιδοποίηση η μηχανή έχει την ιδέα του στόχου αλλά αυτό δεν είναι αρκετό: αυτό συνάγει στην αλυσιδοποίηση προς τα εμπρός από όλες τις πιθανές απαντήσεις προηγούμενων χρηστών, πριν κάνει την επόμενη ερώτηση. Έτσι, αρκετά συχνά το πρόγραμμα συμπεραίνει την απάντηση της επόμενης ερώτησης πριν καν προβεί στην ερώτηση.
Μεγάλο ενδιαφέρον στη χρήση λογικής έχει το ότι αυτό το είδος λογισμικού είναι σε θέση να δίνει στο χρήστη ξεκάθαρη εξήγηση σχετικά με το τι κάνει (το “Γιατί;”)και το τι αποτέλεσμα έχει παραχθεί (το «Πώς;»). Ακόμα καλύτερα, χάρη στην λογική τα περισσότερα sophisticated έμπειρα συστήματα είναι σε θέση να ανιχνεύουν αντιφάσεις στις πληροφορίες των χρηστών ή στην παρεχόμενη γνώση, και μπορούν να τα επεξηγούν ξεκάθαρα, αποκαλύπτοντας την ίδια στιγμή την εξειδικευμένη γνώση και τον τρόπο σκέψης τους.
Πλεονεκτήματα
Τα έμπειρα συστήματα προσφέρουν πολλά πλεονεκτήματα στους χρήστες σε σύγκριση με τα παραδοσιακά προγράμματα, επειδή λειτουργούν σαν τον ανθρώπινο εγκέφαλο.
Διάλογος
Τα έμπειρα συστήματα επιτρέπουν στους χρήστες να συνδιαλέγονται με τους υπολογιστές όπως θα έκαναν και με κάποιον άλλο άνθρωπο.Για την εισαγωγή δεδομένων στον υπολογιστή, η παραδοσιακή μέθοδος της πληροφορικής χρησιμοποιεί μία ακριβή αλληλεπίδραση ανθρώπου-μηχανής: η οθόνη εισαγωγής δεδομένων, η οποία είναι ένα μη διαδραστικό μέσο. Η εισαγωγή δεδομένων ωθεί τον χρήστη να προετοιμάσει ένα σετ δεδομένων χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κατανοητό γιατί να χρειάζεται. Συνήθως απαιτεί από τους χρήστες να καταβάλλουν μία εξάσκηση πριν χρησιμοποιήσουν το λογισμικό αυτό. Ο χρήστης πάντα σκέφτεται μία ερώτηση τη φορά.
Γρήγορη διαθεσιμότητα και ευκαιρία να αυτοπρογραμματιστεί
Καθώς η βάση των κανόνων είναι σε καθημερινή γλώσσα (η μηχανή μένει άθικτη) τα έμπειρα συστήματα μπορούν να γραφτούν πολύ πιο γρήγορα από ότι ένα συμβατικό πρόγραμμα , από χρήστες ή ειδικούς, παρακάμπτοντας τους επαγγελματίες προγραμματιστές και χωρίς να χρειάζεται να επεξηγηθεί το αντικείμενο.
Δυνατότητα να εκμεταλλευθεί ένα αξιοσημείωτο σύνολο γνώσης
Τα έμπειρα συστήματα χρησιμοποιούν μία βάση κανόνων, σε αντίθεση με τα συμβατικά προγράμματα, που σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να έχει αρκετές γνώσεις κάποιος για να προγραμματίσει. Είτε η βάση κανόνων έχει 10 είτε 10 000 κανόνες, η λειτουργία της μηχανής είναι ίδια.
Αξιοπιστία
Η αξιοπιστία ενός έμπειρου συστήματος είναι ίδια με την αξιοπιστία μίας βάσης δεδομένων, δηλαδή καλή και υψηλότερη από εκείνη ενός κλασσικού συστήματος.
Επεκτασιμότητα
Για να εξελιχθεί ένα έμπειρο σύστημα πρέπει, να προστεθούν, να τροποποιηθούν ή να διαγραφούν κανόνες. Εφόσον οι κανόνες είναι γραμμένοι σε απλή γλώσσα, είναι εύκολο να εντοπίζει κανείς εκείνους που χρειάζεται να διαγραφούν ή να τροποποιηθούν.
Παιδαγωγία
Οι μηχανές που τρέχουν με απλή λογική είναι σε θέση να επεξηγούν στο χρήστη σε απλή γλώσσα, γιατί κάνουν μία ερώτηση και πώς καταλήγουν στο κάθε συμπέρασμα. Με τον τρόπο αυτό, επιδεικνύουν τη γνώση ενός εμπειρογνώμονα που εμπεριέχεται στα έμπειρα συστήματα. Έτσι, οι χρήστες μπορούν να μαθαίνουν αυτή τη γνώση και να τη χρησιμοποιούν. Επιπλέον, μπορούν να καταλήγουν σε συμπεράσματά τους βήμα-βήμα. Έτσι οι χρήστες έχουν πληροφορία σχετικά με το πρόβλημά, πολύ νωρίτερα από την τελική απάντηση του έμπειρου συστήματος.
Διατήρηση και βελτίωση των γνώσεων
Πολύτιμες γνώσεις μπορούν να εξαφανιστούν με τον θάνατο, την παραίτηση ή την συνταξιοδότηση ενός εμπειρογνώμονα. Καταχωρούμενες σε ένα έμπειρο σύστημα γίνονται "αιώνιες". Για την ανάπτυξη ενός έμπειρου συστήματος χρειάζεται η συνέντευξη ενός εμπειρογνώμονα για να εισαχθούν στο σύστημα οι γνώσεις του. Με αυτόν τον τρόπο, το σύστημα εμπλουτίζεται και ενισχύεται περαιτέρω.
Νέοι τομείς που έχουν αγνοηθεί από την συμβατική πληροφορική
Αυτοματοποιώντας μία τεράστια γνώση, ο προγραμματιστής ενδέχεται να συναντήσει ένα κλασσικό πρόβλημα: την «συνδυαστική έκρηξη» ("combinatorial explosion"), η οποία περιπλέκει σε μεγάλο βαθμό την δουλειά του και τα αποτελέσματα, σε ένα πολύπλοκο και χρονοβόρο πρόγραμμα. Το συλλογιστικό έμπειρο σύστημα δεν αντιμετωπίζει αυτό το πρόβλημα αφού η μηχανή φορτώνει αυτόματα συνδυασμούς ανάμεσα στους κανόνες. Αυτή η ικανότητα μπορεί να απευθύνεται σε τομείς όπου οι συνδυασμοί είναι τεράστιοι: πολύ διαδραστικές ή διαλογικές εφαρμογές, λανθασμένες διαγνώσεις, υποστήριξη αποφάσεων σε πολύπλοκα συστήματα, εκπαιδευτικό λογισμικό, λογική προσομοίωσης των μηχανών ή συστημάτων και συνεχώς εναλλασσόμενο λογισμικού.
Μειονεκτήματα
Το έμπειρο σύστημα έχει ένα σημαντικό ελάττωμα το οποίο εξηγεί τη χαμηλή του επιτυχία αν και υπάρχει εδώ και 70 χρόνια.Αυτό το ελάττωμα είναι: η συλλογή γνώσης και η εξήγηση της σε κανόνες, δηλαδή μηχανική γνώσης. Αρκετοί προγραμματιστές δεν έχουν κάποια μέθοδο για να παρουσιάσουν αυτό το έργο. Εργάζονται «χειροκίνητα» κάτι που τους δίνει μεγάλη πιθανότητα να κάνουν λάθος. Η γνώση ενός εμπειρογνώμονα δεν είναι αρκετά κατανοητή, υπάρχει έλλειψη κανόνων, οι οποίοι είναι αντιφατικοί, μερικοί από τους οποίους είναι φτωχά γραμμένοι και άχρηστοι. Χειρότερα, οι περισσότεροι συνήθως χρησιμοποιούν μία μηχανή που δεν μπορεί να κάνει συλλογισμό. Το αποτέλεσμα είναι: το έμπειρο σύστημα λειτουργεί άσχημα και το έργο εγκαταλείπεται. Η σωστή μεθοδολογία ανάπτυξης μπορεί να μετριάσει αυτά τα προβλήματα. Υπάρχει λογισμικό που παίρνει συνέντευξη από τον ειδικό βήμα - βήμα , η οποία αυτόματα γράφει τους κανόνες και ταυτοχρόνως τρέχει το έμπειρο σύστημα μπροστά στα μάτια του, εκτελώντας συνοχή των κανόνων ελέγχου. Έτσι ειδικοί και χρήστες μπορούν να ελέγξουν την ποιότητα του λογισμικού πριν τελειώσει.
Πολλά έμπειρα συστήματα συχνά πλαισιώνονται από τη χρήση λογικής. Πολλές από τις λογικές λειτουργούν πάνω σε " μεταβλητές " γεγονότα, δηλαδή αυτών των οποίων η τιμή αλλάζει πολλές φορές κατά τη διάρκεια μιας συλλογιστικής πράξης, η οποία θεωρείται σαν ιδιοκτησία που ανήκει σε μία πιο ισχυρή λογική. Ακριβώς όπως στην κλασσική πληροφορική, ένας τρόπος προγραμματισμού όπου οι προγραμματιστές είναι όντως άνετοι. Αυτή είναι η περίπτωση του Mycin, Dendral , fuzzy logic, predicate logic (Prolog), symbolic logic, mathematical logic κλπ. Η προτασιακή λογική χρησιμοποιεί μόνο αμετάβλητα γεγονότα .Αποδεικνύεται ότι στο ανθρώπινο μυαλό, τα γεγονότα που χρησιμοποιούνται πρέπει να παραμένουν σταθερά εφόσον το μυαλό σκέπτεται λογικά επ' αυτών. Αυτό καθιστά εύκολη την ανίχνευση αντιφάσεων και την παραγωγή της εξήγησης, δύο τρόποι ελέγχου της συνάφειας της γνώσης . Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα έμπειρα συστήματα χρησιμοποιώντας μεταβλητά γεγονότα, περισσότερο κατανοητά για τους προγραμματιστές του ΙΤ, και τα περισσότερα από αυτά είναι δυσκολότερο να αναπτυχθούν, πιο δυσνόητα στους χρήστες, λιγότερο αξιόπιστα και για τον λόγο ότι δεν παράγουν εξηγήσεις ή ανίχνευση αντίφασης.
Πεδίο εφαρμογής
Τα έμπειρα συστήματα απευθύνονται σε τομείς όπου η συνδυαστική ανάλυση είναι τεράστια:
υψηλά διαδραστικές ή εφαρμογές με διάλογο, IVR , φωνή του διακομιστή, chatterbot
λανθασμένη διάγνωση, ιατρική διάγνωση
υποστήριξη αποφάσεων σε πολύπλοκα συστήματα, έλεγχος διαδικασίας, διαδραστικός οδηγός χρήσης
εκπαιδευτικό και tutorial software
προσομοίωση λογικής των μηχανών ή των συστημάτων
διαχείριση γνώσης
συνεχής αλλαγή του λογισμικού
Μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν στη μηχανική του λογισμικού για γρήγορη προτυποποίηση των εφαρμογών (RAD). Πράγματι, το έμπειρο σύστημα μπορεί να προβλέψει γρήγορα πριν από τον εμπειρογνώμονα και να του δείξει εάν η μελλοντική εφαρμογή πρέπει να προγραμματιστεί.
Κάθε πρόγραμμα περιλαμβάνει ειδικές γνώσεις και ο κλασσικός προγραμματισμός ξεκινά πάντα με μία συνέντευξη με τον εμπειρογνώμονα. Ένα πρόγραμμα γραμμένο στη μορφή ενός έμπειρου συστήματος λαμβάνει όλα τα ειδικά πλεονεκτήματα των έμπειρων συστημάτων, και μεταξύ άλλων, μπορεί να αναπτυχθεί από τον καθένα χωρίς εκπαίδευση στην πληροφορική και χωρίς γνώση των γλωσσών προγραμματισμού. Αλλά αυτή η λύση έχει ένα ελάττωμα: το ειδικό σύστημα τρέχει πιο αργά από ένα παραδοσιακό πρόγραμμα επειδή αυτό συνεχώς «σκέφτεται» , ενώ στην πραγματικότητα ένα κλασικό λογισμικό, απλά ακολουθεί μονοπάτια τα οποία έχουν ανιχνευτεί από τον προγραμματιστή.
Παραδείγματα εφαρμογών
Τα έμπειρα συστήματα είναι σχεδιασμένα για να διευκολύνουν τα καθήκοντα στο πεδίο της λογιστικής, της ιατρικής, process control, financial service, της παραγωγής, του ανθρώπινου δυναμικού, και πολλών άλλων. Τυπικά, ο τομέας του προβλήματος είναι αρκετά πολύπλοκος, έτσι ώστε οι περισσότεροι απλοί παραδοσιακοί αλγόριθμοι να μην μπορούν να παρέχουν την κατάλληλη λύση. Η υποδομή ενός επιτυχημένου έμπειρου συστήματος βασίζεται σε μία σειρά τεχνικών διαδικασιών και ανάπτυξης, οι οποίες μπορούν να σχεδιαστούν από τεχνικούς και σχετικούς εμπειρογνώμονες. Ως εκ τούτου, τα έμπειρα συστήματα τυπικά δεν παρέχουν οριστικές απαντήσεις, αλλά παρέχουν πιθανολογικές συστάσεις.
Ένα παράδειγμα εφαρμογής των έμπειρων συστημάτων στο οικονομικό πεδίο είναι είναι τα έμπειρα συστήματα για υποθήκες (expert systems for mortgages). Τα τμήματα δανείων ενδιαφέρονται για ειδικά συστήματα για υποθήκες εξαιτίας του αυξανόμενου κόστους εργασίας, το οποίο κάνει τον χειρισμό και την αποδοχή σχετικά μικρών δανείων λιγότερο κερδοφόρα. Επίσης, βλέπουν την δυνατότητα για τυποποιημένο και αποτελεσματικό χειρισμό των δανείων μέσω υποθήκης με την εφαρμογή έμπειρων συστημάτων, εκτιμώντας ότι για την αποδοχή των δανείων υπάρχουν δύσκολοι και γρήγοροι κανόνες οι οποίοι δεν υπάρχουν πάντα σε άλλους τύπους δανείων. Άλλη μία συνηθισμένη εφαρμογή στον χρηματοοικονομικό τομέα για τα έμπειρα συστήματα, είναι οι συστάσεις για διαπραγμάτευση (trading) σε διάφορες χρηματαγορές. Αυτές οι αγορές, περιλαμβάνουν πολλές μεταβλητές και ανθρώπινα συναισθήματα τα οποία μπορεί να είναι αδύνατον να χαρακτηριστούν ντετερμινιστικά. Για αυτό και τα έμπειρα συστήματα βασίζονται σε εμπειρικούς κανόνες από ειδικούς και χρησιμοποιούν δεδομένα προσομοίωσης. Τα έμπειρα συστήματα αυτού του είδους, μπορούν να επεκτείνονται σε εκείνα που παρέχουν περιφερειακές λιανικές συστάσεις, όπως η Wishabi (αγορές μέσω διαδικτύου) και σε εκείνα τα οποία συνδράμουν στις νομισματικές αποφάσεις των χρηματοοικονομικών ιδρυμάτων και κυβερνήσεων.
Άλλες εφαρμογές των έμπειρων συστημάτων της δεκαετίας του 1970 και του 1980, τις οποίες σήμερα αποκαλούμε απλά τεχνητή νοημοσύνη, υπάρχουν στα βιντεοπαιχνίδια. Ένα παράδειγμα είναι τα παιχνίδια μπέιζμπολ, Earl Weaver Baseball και Tony La Russa Baseball, με το καθένα να έχει υψηλές λεπτομέρειες προσομοίωσης. Όταν ένας άνθρωπος παίζει το παιχνίδι με αντίπαλο τον υπολογιστή, ο υπολογιστής ρωτάει το έμπειρο σύστημα Earl Weaver ή Tony La Russa, για να αποφασίσει ποια στρατηγική θα ακολουθήσει. Ακόμη και αυτές οι επιλογές που μερικές είναι τυχαίες, είναι μέρος του φυσικού συστήματος (όπως το να προσποιείται σε ένα παίχτη μπέιζμπολ ότι θα του κλέψει τη βάση) όπου αποφασίστηκαν βασιζόμενες στις παρεχόμενες πιθανότητες από τους Earl Weaver και Tony La Russa. Σήμερα θα μπορούσαμε απλά να πούμε ότι «η τεχνητή νοημοσύνη του παιχνιδιού παρέχει στρατηγική που αντιτίθεται με αυτή του χρήστη του παιχνιδιού».
Μηχανική γνώσης
Το χτίσιμο, η διατήρηση και η ανάπτυξη των έμπειρων συστημάτων είναι γνωστή ως μηχανική των γνώσεων.. Η μηχανική των γνώσεων είναι μία "ακολουθία που περιέχει ενοποιημένη γνώση στα υπολογιστικά συστήματα με σκοπό να λύσει πολύπλοκα προβλήματα τα οποία χρειάζονται μία υψηλού επιπέδου ανθρώπινη εμπειρογνωμοσύνη"
Υπάρχουν γενικά τρία άτομα που έχουν αλληλεπίδραση στα έμπειρα συστήματα. Ο ένας από αυτούς είναι ο τελικός χρήστης, το άτομο το οποίο χρησιμοποιεί το σύστημα για να τον βοηθήσει να επιλύσει το πρόβλημά του. Στη κατασκευή και την διατήρηση του συστήματος υπάρχουν δύο άλλοι ρόλοι: ο εμπειρογνώμονας στον τομέα μοντελοποίησης του προβλήματος, ο οποίος δημιουργεί το σύστημα και τροφοδοτεί τη βάση γνώσης, και ένας μηχανικος γνώσης ο οποίος βοηθά τον εμπειρογνώμονα να προσδιορίσει την αναπαράσταση της γνώσης του, εισάγοντας αυτή τη γνώση μέσα σε μία υπομονάδα επεξήγησης η οποία προσδιορίζει την τεχνική εξαγωγή συμπεράσματος που απαιτείται για τη λύση του προβλήματος. Συνήθως, ο μηχανικός γνώσης θα παρουσιάσει τη δραστηριότητα επίλυσης του προβλήματος σε μορφή κανόνων (rule-based programming). Όταν αυτοί οι κανόνες έχουν δημιουργηθεί από τον τομέα τεχνογνωσίας, η βάση γνώσης αποθηκεύει τους κανόνες του έμπειρου συστήματος.
Ιστορία
Οι ερευνητές του προγραμματιστικού έργου Stanford Heuristic και ο αποκαλούμενος ως "πατέρας" του έμπειρου συστήματος Edward Feigenbaum εισήγαγαν τα έμπειρα συστήματα, συμπεριλαμβανομένων των συστημάτων Dendral και Mycin. Οι πρωταρχικοί συνεισφέροντες σε αυτήν την τεχνολογία ήταν οι Bruce Buchanan, Edward Shortliffe, Randall Davis, William vanMelle, Carli Scott και άλλοι στο Stanford. Τα έμπειρα συστήματα ήταν μεταξύ των πρώτων πραγματικά επιτυχημένων μορφών του λογισμικού της τεχνητής νοημοσύνης.
Η έρευνα είναι επίσης πολύ ενεργή στη Γαλλία, όπου οι ερευνητές επικεντρώνονται στον αυτοματισμό της συλλογιστικής που χρησιμοποιούν οι μηχανές. Η Γαλλική συμβολική προγραμματιστική γλώσσα Prolog σχεδιάστηκε το 1972 και σηματοδοτεί μία αληθινή εξέλιξη στα έμπειρα συστήματα όπως είναι το Dendral ή το Mycin: είναι κελύφη, τα οποία έχουν μία δομή λογισμικού έτοιμη να λάβει οποιοδήποτε έμπειρο σύστημα και να το τρέξει. Ενοποιεί μία μηχανή η οποία χρησιμοποιεί πρωτοβάθμια (ανθρώπινη) λογική, με βάσεις γνώσης και δεδομένα. Είναι ένα εργαλείο για μαζική παραγωγή έμπειρων συστημάτων και ήταν η πρώτη επιχειρησιακή δηλωτική γλώσσα, η οποία αργότερα έγινε η μεγαλύτερη σε πωλήσεις γλώσσα τεχνητής νοημοσύνης στον κόσμο, παρόλο που η Prolog δεν είναι ιδιαίτερα φιλική για τον χρήστη και είναι μακρυά από την ανθρώπινη λογική..
Τη δεκαετία του 1980, τα έμπειρα συστήματα αναπτύχθηκαν ραγδαία καθώς αναγνωρίστηκαν ως πρακτικά εργαλεία για επίλυση προβλημάτων της καθημερινότητας. Τα πανεπιστήμια προσφέρουν μαθήματα για τα έμπειρα συστήματα και τα 2/3 των εταιρειών της λίστας Fortune 1000 (οι 1000 πιο πλούσιες εταιρείες) εφάρμοσαν την τεχνολογία αυτή, σε καθημερινές επιχειρηματικές δραστηριότητες τους.. Το ενδιαφέρον ήταν παγκόσμιο με την πέμπτη γενιά του ερευνητικού προγράμματος των υπολογιστικών συστημάτων στην Ιαπωνία και κατά συνέπεια αυξήθηκε το ερευνητικό κεφάλαιο στην Ευρώπη. Η ανάπτυξη στο πεδίο αυτό, συνεχίστηκε μέσα στη δεκαετία του 1990.
Η ανάπτυξη των έμπειρων συστημάτων βοηθήθηκε από την ανάπτυξη των συμβολικών διαδικαστικών γλωσσών Lisp και Prolog. Για την αποφυγή της «ανακάλυψης του τροχού» ξανά, τα κελύφη των έμπειρων συστημάτων κατασκευάστηκαν, ούτως ώστε να δημιουργούνται μεγαλύτερα έμπειρα συστήματα με εξειδικευμένα χαρακτηριστικά .
Το 1981 εμφανίστηκε το πρώτο IBM PC, μαζί με τα λειτουργικά συστήματα της οικογένειας του MS-DOS. Η χαμηλή του τιμή οδήγησε στην πολλαπλασιαστική αύξηση των χρηστών και άνοιξε μία καινούργια αγορά για τους υπολογιστές και τα έμπειρα συστήματα. Τη δεκαετία του 1980 η τεχνητής νοημοσύνης φαινόταν πολλά υποσχόμενη και οι άνθρωποι πίστευαν ότι θα πετύχαινε πολύ σύντομα[15].
Πολλές εταιρίες ξεκίνησαν το εμπόριο των κελυφών των έμπειρων συστημάτων από τα πανεπιστήμια, που μετονομάστηκαν σε “γεννήτριες” επειδή πρόσθεσαν στο κέλυφος ένα εργαλείο για το γράψιμο κανόνων σε απλή γλώσσα και έτσι, θεωρητικά, επέτρεψαν τη δημιουργία έμπειρων συστημάτων χωρίς γλώσσα προγραμματισμού ή κάποιου άλλου λογισμικού[16]. Τα καλύτερα από αυτά που δημιουργήθηκαν ήταν: το Guru (USA) και το Personal Consultant Plus (USA)[19][20], τα οποία επηρεάστηκαν από το Mycin [17][18], το Nexper Object (προγραμματισμένο από την Neuron Data, εταιρεία που ιδρύθηκε στην Καλιφόρνια από τρεις Γάλλους) [21][22], το Genesia (το οποίο προγραμματίστηκε από τη Γαλλική δημόσια εταιρία ηλεκτροδότησης και βγήκε στην αγορά από την Steria)[23] και η VP Experts(USA)[24]. Αλλά τελικά τα εργαλεία χρησιμοποιήθηκαν μόνο σε ερευνητικά προγράμματα. Αυτά τα ερευνητικά προγράμματα δεν είχαν διεισδύσει στην αγορά των επιχειρήσεων, παρουσιάζοντας ότι η τεχνητή νοημοσύνη δεν ήταν ακόμη ώριμη.
Το 1986, μία νέα γεννήτρια έμπειρων συστημάτων για τους προσωπικούς υπολογιστές εμφανίστηκε στην αγορά, προερχόμενη από την Γαλλική ακαδημία έρευνας και ήταν η: Intelligence Service ,η οποία πουλήθηκε από την εταιρεία λογισμικού GSI-TECSI. Αυτό το λογισμικό παρουσίασε μία ριζοσπαστική καινοτομία: χρησιμοποιούσε μία λογική η οποία οδηγούσε σε συμπεράσματα (λογικής μηδενικής τάξης, zeroth order logic), την οποία εκτελούσε το έμπειρο σύστημα, βασισμένο σε μία βάση κανόνων γραμμένη σε καθημερινή γλώσσα, παράγοντας εξηγήσεις και εντοπίζοντας αντιφάσεις μεταξύ των γεγονότων. ‘Ήταν το πρώτο εργαλείο το οποίο παρουσίαζε την τεχνητή νοημοσύνη, η οποία είχε οριστεί από τον Edward Feigenbaum ,και στο βιβλίο του για την Ιαπωνική πέμπτη γενιά Artificial Intelligence and Japan's Computer Challenge to the World (1983) έλεγε: «Τα μηχανήματα θα έχουν τη δύναμη της συλλογιστικής, τα οποία αυτόματα μηχανοποιούν μεγάλες ποσότητες γνώσεων για να εξυπηρετήσουν οποιαδήποτε σκοπό των ανθρώπινων προτάσεων, από ιατρικές διαγνώσεις μέχρι την σχεδίαση παραγωγής προϊόντων και από διοικητικές αποφάσεις μέχρι την εκπαίδευση», «Η ανθρώπινη συλλογιστική έχει, ίσως αναπόφευκτα, διαμορφώσει τη συλλογιστική μηχανή», «η δύναμη του συλλογισμού αυτών των μηχανημάτων φτάνει ή υπερβαίνει τη δύναμη του ανθρώπινου συλλογισμού ο οποίος τα καθοδηγεί, και σε μερικές περιπτώσεις, η δύναμη του συλλογισμού κάθε ανθρώπου εκτελείται σαν καθήκον». Στην πραγματικότητα η "Pandora" ήταν Υπηρεσία Πληροφοριών (1985), ένα πρόγραμμα το οποίο δημιουργήθηκε από την διατριβή των δύο ακαδημαϊκών φοιτητών: τους Jean-Louis Laurière , που ήταν από τους διασημότερους Γάλλους ερευνητές της τεχνητής νοημοσύνης. Δυστυχώς, επειδή αυτό το λογισμικό δεν γράφτηκε από τους ίδιους τους προγραμματιστές της τεχνητής νοημοσύνης, το GSI-TECSI δεν ήταν σε θέση να το αναπτύξει. Οι πωλήσεις μειώθηκαν και το εμπόριο των έμπειρων συστημάτων μετά από μερικά χρόνια σταμάτησε.
Πηγές
Βιβλιογραφία
Εγχειρίδιο
Ιστορία της Τεχνητής Νοημοσύνης
Crevier 1993
McCorduck 2004
Russell Norvig 2003
Άλλα
Jean-Philippe de Lespinay, Admiroutes, December 2008: Reasoning AI
Automates Intelligents, 2009: Conversational and Call centers
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Expert System tutorial on Code Project
Τεχνητή νοημοσύνη
Θεωρία της απόφασης
|
10744
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%83%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%BB%CE%BD%CF%84
|
Αστρίλντ
|
Αστρίλντ (Astrild), που σημαίνει Έρωτας ή φωτιά, είναι ένα παλιό Σκανδιναβικό όνομα συνώνυμο του Έρωτα ή του Κιούπιντ. Πιθανότατα προέρχεται από τα γραπτά του Σουηδού ποιητή του 17ου αιώνα Γκεόργκ Στιέρνχιελμ, και από τότε χρησιμοποιείται στην Σκανδιναβική ποίηση, κυρίως κατά την εποχή του Μπαρόκ και του Ροκοκό.
Ο Αστρίλντ δεν εμφανίζεται στην Σκανδιναβική μυθολογία.
Σκανδιναβική μυθολογία
Θεότητες της αγάπης, του έρωτα και της λαγνείας
|
765335
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%85%CF%81-%CE%A3%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AD%CE%BD
|
Μπρου-συρ-Σαντερέν
|
Το Μπρου-συρ-Σαντερέν (γαλλικά: Brou-sur-Chantereine) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό της Σεν-ε-Μαρν, στη διοικητική περιοχή της Ιλ-ντε-Φρανς.
Οι κάτοικοί του είναι γνωστοί ως Μπρεϊουά (γαλλικά: Breuillois).
Παραπομπές
Κοινότητες της Σεν-ε-Μαρν
|
821538
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8D%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%BF%20%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%BF%CF%82%20%CF%85%CE%B4%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD%201997
|
Κύπελλο Ελλάδος υδατοσφαίρισης ανδρών 1997
|
Το Κύπελλο Ελλάδος πόλο ανδρών της περιόδου 1997 ήταν το 19ο στην ιστορία του θεσμού. Κυπελλούχος αναδείχθηκε για τρίτη φορά ο Ολυμπιακός επικρατώντας του Ν.Ο. Πατρών στο κολυμβητήριο του ΟΑΚΑ. Αυτός υπήρξε ο έκτος τελικός για την ομάδα του Πειραιά ενώ για τον Ν.Ο. Πατρών ήταν ο τρίτος συνεχόμενος και πέμπτος συνολικά.
Β' Φάση
Πηγή:
Προημιτελικοί
Πηγή:
Ημιτελικοί
1ος αγώνας
Πηγή:
2ος αγώνας
Πηγή:
Τελικός
Πηγή:
Εννιάλεπτα: 1–2, 2–4, 3–2, 3–0
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (Μίλε Νάκιτς): Βολτυράκης, Πλατανίτης, Λούδης, Βλάχος, Χατζηθεοδώρου, Κραβαρίτης Δ. 1, Ντάλα 2, Χατζής 5, Κουντουδιός 1, Μαρούλης, Βενετόπουλος, Παυλίδης Χ., Κικριλής
ΝΟ ΠΑΤΡΩΝ (Γιώργος Κακουλίδης): Καραμπέτσος, Λυκούδης 1, Τουντόπουλος 1, Γεωργαράς Ντ., 1, Αντίοχος Λ. 2, Χριστοφής, Αναστασίου, Σακαλής, Μπιτσάκος 2, Πατσαλίεφ 1, Γεωργαράς Μ., Κορίτσας, Ζησιμάτος
Παραπομπές
Πηγές
Tanea.gr - Κυπελλούχος ο Ολυμπιακός
Κύπελλο Ελλάδος υδατοσφαίρισης ανδρών
|
138381
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Zimmerit
|
Zimmerit
|
Η επίστρωση Zimmerit (τσίμεριτ) ήταν ένα συνθετικό υλικό, σε μορφή επίστρωσης, πάνω στις επιφάνειες θωράκισης αρμάτων και τεθωρακισμένων οχημάτων. Παρασκευάστηκε από την Chemische Werk Zimmer AG του Βερολίνου, ύστερα από προτροπή της ηγεσίας του Γερμανικού στρατού, για να περιοριστούν οι απώλειες που προκαλούσαν στα θωρακισμένα του Ανατολικού Μετώπου οι μαγνητικές εκρηκτικές συσκευές, κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Σκοπός του Zimmerit ήταν να αποτρέπει την επικόλληση μαγνητικών εκρηκτικών συσκευών επάνω στη θωράκιση των αρμάτων, ή, εάν κατάφερναν να επικολληθούν, να τις αναγκάζει να πέφτουν από το βάρος τους ή λόγω των κραδασμών από την κίνηση του οχήματος.
Μετά το τέλος του πολέμου στην Ευρώπη, ο Βρετανικός Στρατός δοκίμασε την παρασκευή και εφαρμογή της επίστρωσης σε δικά του άρματα, αλλά μετά τη λήξη του πολέμου στο μέτωπο του Ειρηνικού το ενδιαφέρον του ατόνησε, κυρίως λόγω της ανάπτυξης ισχυρών αντιαρματικών όπλων όπως το Μπαζούκα (Bazooka).
Σύνθεση
Στη σύνθεσή του περιλαμβάνονταν :
25% οξικό πολυβινύλιο
40% θειϊκό βάριο
10% πριονίδι
10% υδροθειϊκός ψευδάργυρος
15% λοιπές ουσίες κιτρινωπής απόχρωσης
Το σκεύασμα παραδιδόταν από το εργοστάσιο της Zimmer σε μορφή πυκνόρρευστου επιπλάσματος (στόκου) και η εφαρμογή του γινόταν στα άρματα γινόταν στη γραμμή παραγωγής των εργοστασίων τεθωρακισμένων ή σε προκεχωρημένα συνεργεία κοντά στο μέτωπο.
Άρματα στα οποία γινόταν εργοστασιακή εφαρμογή τσίμεριτ
Panzer III
Panzer IV - εφαρμογή υλικού βάρους 100 kg
Panzer V
Tiger I - εφαρμογή 200 kg
Tiger II
StuG III - εφαρμογή 70kg
StuG IV
Jagdtiger
Jagdpanther
Jagdpanzer IV
Brummbär
Πηγές
Περιοδικό PANZER, τεύχος 14, Εκδόσεις Περισκόπιο, 2004
Άρματα μάχης του Β' Παγκοσμίου Πολέμου
|
291285
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CF%89%CE%BD%20%CE%A4%CE%AC%CE%B2%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CF%81
|
Τζων Τάβενερ
|
Ο σερ Τζων Κένεθ Τάβενερ, (John Kenneth Tavener, 28 Ιανουαρίου 1944 − 12 Νοεμβρίου 2013) ήταν Βρετανός συνθέτης, γνωστός για τα μινιμαλιστικά του έργα θρησκευτικής μουσικής, όπως τα The Whale και Funeral Ikos. Δεν πρέπει να συγχέεται με τον συνθέτη του 16ου αιώνα Τζον Τάβερνερ, παρότι ο ίδιος ισχυριζόταν ότι είναι απευθείας απόγονός του. Ο Τάβενερ ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του θριαμβευτικά: το 1968, σε ηλικία 24 ετών, περιγράφηκε από τον Guardian ως «η μουσική ανακάλυψη της χρονιάς», ενώ οι Times έγραψαν ότι ήταν «μεταξύ των καλύτερων δημιουργικών ταλέντων της γενιάς του». Το έτος 2000 του απονεμήθηκε ο τίτλος του ιππότη (σερ) «για τις υπηρεσίες του στη μουσική», ενώ είχε κερδίσει και το σημαντικό βρετανικό Βραβείο Άιβορ Νοβέλο.
Βιογραφία
Ο Τζων Τάβενερ γεννήθηκε στο Γουέμπλεϊ του Λονδίνου. Φοίτησε στο σχολείο Χάιγκέιτ, όπου ένας από τους συμμαθητές του ήταν ο Τζων Ράτερ, και στη Βασιλική Ακαδημία Μουσικής, όπου ένας από τους καθηγητές του ήταν ο σερ Λένοξ Μπέρκλεϋ. Αναδείχθηκε το 1968 με τη δραματική του καντάτα The Whale, βασισμένη στην ιστορία του Ιωνά και του κήτους από την Παλαιά Διαθήκη. Η πρεμιέρα του έργου ήταν και η πρώτη συναυλία της ορχήστρας London Sinfonietta, ενώ αργότερα εκδόθηκε σε δίσκο από την Apple Records, όπως και το έργο του Κελτικό Ρέκβιεμ. Το επόμενο έτος άρχισε να διδάσκει στο Trinity College of Music στο Λονδίνο. Το 1977, σε ηλικία 33 ετών, ο Τάβενερ βαπτίσθηκε Ορθόδοξος Χριστιανός. Η ορθόδοξη θεολογία και οι λειτουργικές παραδόσεις της Ορθοδοξίας επηρέασαν σημαντικά το έργο του. Μελέτησε και μελοποίησε γραπτά των Πατέρων της Εκκλησίας, ολοκληρώνοντας μία Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, τη βασική λειτουργία της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Από τα δημοφιλέστερα και συχνότερα παρουσιαζόμενα έργα του Τάβενερ είναι η σύντομη απόδοση για χορωδία του Αμνού του Ουίλλιαμ Μπλέηκ σε 4 μέρη, γραμμένη μέσα σε ένα απόγευμα το 1982 για τον ανιψιό του Σάιμον με την ευκαιρία των τρίτων γενεθλίων του. Αυτό το απλό, ομοφωνικό κομμάτι εκτελείται συνήθως ως χριστουγεννιάτικο. Σημαντικότερες, ωστόσο, υπήρξαν οι εξερευνήσεις του στον ρωσικό και τον νεοελληνικό πολιτισμό, όπως αναδεικνύονται στα έργα του Ρέκβιεμ της Αχμάτοβα και 16 χαϊκού του Σεφέρη. Ανάμεσα στα αξιόλογα μεταγενέστερα έργα του Τάβενερ συγκαταλέγονται τα Ο Ακάθιστος των Ευχαριστιών (1987, γραμμένο ως εορτασμός για τα χίλια χρόνια της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας), The Protecting Veil (που πρωτοεκτελέσθηκε από τον τσελίστα Στήβεν Ίσερλις και τη Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου στα Proms του 1989) και Song for Athene (1993, εκτελέσθηκε στην κηδεία της Πριγκίπισσας Νταϊάνα). Ο Τάβενερ επίσης συνέθεσε και αφιέρωσε στη μνήμη της Νταϊάνα το κομμάτι Eternity's Sunrise, βασισμένο σε ποίηση του Ουίλλιαμ Μπλέηκ.
Μετά το 2000 είχε αναφερθεί, ιδιαίτερα στον βρετανικό τύπο, ότι ο Τάβενερ είχε αφήσει την Ορθοδοξία για να εξερευνήσει άλλες θρησκευτικές παραδόσεις, όπως τον Ινδουισμό και το Ισλάμ, καθώς και ότι είχε γίνει ακόλουθος του μυστικιστή φιλοσόφου Φρίτγιοφ Σουόν. Πάντως, παρότι τα τελευταία του χρόνια είχε ενσωματώσει στοιχεία μη δυτικής μουσικής στις συνθέσεις του, ο Τάβενερ παρέμεινε Ορθόδοξος Χριστιανός: Στη δεύτερη περίοδο της τηλεοπτικής σειράς Sacred Music, που μεταδόθηκε στη Βρετανία από το BBC Four στις 2 Απριλίου 2010, ο Τάβενερ περιέγραψε τον εαυτό του ως «ουσιαστικά Ορθόδοξο».
Το 2003 ο Τάβενερ συνέθεσε το πολύωρο έργο The Veil of the Temple («Το πέπλο του ναού»), που έκανε πρεμιέρα στην Temple Church της Φλητ Στρητ του Λονδίνου και βασίζεται σε κείμενα από διάφορες θρησκείες. Είναι γραμμένο για 4 χορωδίες, αρκετές ορχήστρες και σολίστες, και διαρκεί τουλάχιστον επτά ώρες. Η πρεμιέρα, το 2004, του κομματιού του Προσευχή της καρδιάς, που είναι γραμμένο για (και εκτελέσθηκε από) την Μπιόρκ, εκδόθηκε σε CD και ενσωματώθηκε ως μουσική κάλυψη στην εγκατάσταση του Τζέικ Λέβερ Centre + Circumference (2008, Wallspace, All Hallows on the Wall, City of London).
Παρότι τα παλαιότερα έργα του Τάβενερ ήταν επηρεασμένα από τον Ίγκορ Στραβίνσκι και (λιγότερο) από τον Ολιβιέ Μεσιάν, θυμίζοντας συχνά τον ηχητικό κόσμο των έργων του Στραβίνσκι Requiem Canticles και A Sermon, a Narrative and a Prayer, καθώς και την εκστατική ποιότητα διάφορων έργων του Μεσιάν, η μεταγενέστερη μουσική του Τάβενερ είναι συνήθως διατονική. Ορισμένοι σχολιαστές διακρίνουν μία ομοιότητα με τα έργα του Άρβο Περτ, από την κοινή θρησκευτική θεματολογία τους ως τις τεχνικές λεπτομέρειες του μήκους των μουσικών φράσεων, του διατονισμού και της χρήσεως των κρουστών.
Η ύστερη μουσική του Τάβενερ είχε μετακινηθεί από τη διάφανη απλότητα της δεκαετίας του 1980 προς ένα πολύ πιο κορεσμένο αρμονικά ύφος, όπως εμφαίνεται ιδιαίτερα στα έργα του Atma Mass (2003) και Requiem (2008).
Ο Τάβενερ υπέφερε από σοβαρά προβλήματα με την υγεία του: μετά από ένα έμφραγμα στα τριάντα του, εγχείρηση στην καρδιά και την αφαίρεση ενός όγκου, είχε υποστεί δύο διαδοχικές καρδιακές προσβολές που τον άφησαν πολύ ευπαθή. Κυριότερη αιτία αυτών των προβλημάτων ήταν ότι έπασχε από Σύνδρομο Μαρφάν. Η σύζυγός του Μαριάννα είχε απευθύνει μία φιλανθρωπική έκκληση στο ραδιόφωνο του BBC τον Οκτώβριο 2008 για ενίσχυση του Marfan Trust.
Σταθμοί στη σταδιοδρομία του
1969 - Πρεμιέρα του The Whale από τη London Sinfonietta.
1971 - Το Κελτικό Ρέκβιεμ κυκλοφορεί σε δίσκο από την Apple Records.
1973 - Γράφεται η πρώτη του όπερα, το Thérèse, η ιστορία της Αγίας Θηρεσίας του Λιζιέ, μετά από παραγγελία της `Οπερας του Λονδίνου.
1989 - Πρεμιέρα του The Protecting Veil στο Λονδίνο.
2000 - Πρεμιέρα του Fall and Resurrection στον καθεδρικό ναό του Αγίου Παύλου στο Λονδίνο (4 Ιανουαρίου).
2000 - Χρίεται ιππότης (σερ).
2001 - Συνθέτει τη μουσική για το ντοκιμαντέρ μικρού μήκους του Βέρνερ Χέρτσογκ Pilgrimage.
2003 - Πρεμιέρα της αγρυπνίας The Veil of the Temple από τους Holst Singers και τη Χορωδία της Temple Church στην Temple Church του Λονδίνου.
2005 - Πρεμιέρα της Laila (Amu), του πρώτου μπαλέτου του, με τη Random Dance company σε χορογραφία του Γουέιν Μακγκρέγκορ.
2007 - Πρεμιέρα του έργου The Beautiful Names από τη Συμφωνική Χορωδία του BBC και τη Συμφωνική Ορχήστρα του BBC στον Καθεδρικό του Γουεστμίνστερ. Το έργο, τραγουδισμένο στην αραβική γλώσσα, είναι μία απόδοση των 99 ονομάτων του Θεού που βρίσκονται στο Κοράνιο. Του απονέμεται επίτιμος τίτλος σπουδών από το Πανεπιστήμιο του Γουίντσεστερ.
2008 - Παγκόσμια πρεμιέρα του «ύμνου» στον καθεδρικό ναό του Αγίου Παύλου με την παρουσία της Βασίλισσας Ελισάβετ Β΄ και του Δούκα του Εδιμβούργου.
Μάρτιος 2009 - Η Ορχήστρα Δωματίου της Φιλαδέλφειας παρουσιάζει την παγκόσμια πρεμιέρα του Tu ne sais pas, έργου για μεσόφωνο, τύμπανα και έγχορδα. Η Κάθριν Πραχτ τραγουδά τα κείμενα, ποιήματα του Γάλλου ποιητή Ζαν Μπιέ και προσαρμογές από ισλαμικές και ινδουιστικές πηγές.
Σημαντικά έργα
The Whale (1966), «αβάν-γκαρντ» ορατόριο για σολίστες, αφηγητή, χορωδία, παιδική χορωδία και ορχήστρα
Κελτικό Ρέκβιεμ (1969) για σόλο υψίφωνο, χορωδία, παιδική χορωδία και οργανικό σύνολο
Thérèse, όπερα, 1973
The Protecting Veil (1988) για βιολοντσέλο και έγχορδα. Βασίζεται στο θαύμα της εμφανίσεως της Θεοτόκου στις Βλαχέρνες (βλ. Αγία Σκέπη).
Αγία Μαρία η Αιγυπτία (1991), όπερα
Εικόνα της Γεννήσεως (1991) για χορωδία a cappella
Song for Athene (1993) για χορωδία
Fall and Resurrection (2000, αφιερωμένο στον Πρίγκιπα της Ουαλλίας)
Lamentations and Praises (2001) για 12 ανδρικές φωνές, κουαρτέτο εγχόρδων, φλάουτο, μπάσο τρομπόνι και κρουστά
The Veil of the Temple (2002) για υψίφωνο, χορωδία, παιδική χορωδία και οργανικό σύνολο
Schuon Lieder (2003) για υψίφωνο και οργανικό σύνολο
Laila (Amu) (2004) για υψίφωνο, τενόρο και ορχήστρα
Θρήνος για την Ιερουσαλήμ (2006) για υψίφωνο, κόντρα-τενόρο, χορωδία και ορχήστρα
Επιλεγμένες ηχογραφήσεις
The Protecting Veil - Virgin 561849-2
Schuon Lieder - Black Box BBM1101
The Veil of the Temple - RCA 82876661542
Songs of the Sky Signum Records SIGCD149
Παραπομπές
Πηγές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ο Τάβενερ στο ChesterNovello
Επίσημος ιστότοπος
Τα έργα του μέχρι το 2008
Άγγλοι συνθέτες
Συνθέτες όπερας
Κλασικοί συνθέτες του 20ού αιώνα
|
540353
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CE%B9%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9C%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%AF%CE%BF%CF%85
|
Δήμοι του Μαυροβουνίου
|
Το Μαυροβούνιο αποτελείται από 23 δήμους (opština / општина), την Παλιά Βασιλική Πρωτεύουσα Τσετίνγιε και την Πόλη Πρωτεύουσας της Ποντγκόριτσα. Η Ποντγκόριτσα χωρίζεται σε δύο υποδιαιρέσεις που ονομάζονται αστικοί δήμοι (градска општина / gradska opština).
Πρόσφατα ιδρυμένοι δήμοι:
Δήμος Πέτνγιτσα
Δήμος Γκουσίνιε
Αστικοί δήμοι:
Δήμος Ποντγκόριτσα:
Αστικός Δήμος Γκολουμπόβτσι
Αστικός Δήμος Τούζι
Η Ένωση Δήμων του Μαυροβουνίου είναι μια εθνική ένωση των τοπικών αρχών του Μαυροβουνίου.
Κατάλογος
Δείτε επίσης
Κατάλογος των περιφερειών του Μαυροβουνίου
Κατάλογος πόλεων του Μαυροβουνίου
Κατάλογος των κατοικημένων περιοχών του Μαυροβουνίου
Υποδιαιρέσεις του Μαυροβουνίου
ISO 3166-2:ΜΕ
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Στατιστική υπηρεσία του Μαυροβουνίου - MONSTAT. Απογραφή πληθυσμού του 2003
Στατιστικής υπηρεσίας του Μαυροβουνίου - MONSTAT. Απογραφή του Πληθυσμού, των Νοικοκυριών και των Κατοικιών στο Μαυροβούνιο το 2011. Πληθυσμός κατά ηλικία, φύλο και είδος των οικισμών ανά δήμο, καθώς και το πιο συχνό όνομα στο Μαυροβούνιο.
Απογραφή του Πληθυσμού, των Νοικοκυριών και των Κατοικιών στο Μαυροβούνιο, 2011 (προκαταρκτικά στοιχεία).
Διαδραστικός Χάρτης των Δήμων του Μαυροβουνίου
Κρατικές υποδιαιρέσεις της Ευρώπης
Πρώτο επίπεδο υποδιαιρέσεων της τοπικής αυτοδιοίκησης
Γεωγραφία του Μαυροβουνίου
|
35665
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B1%20%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85
|
Αλεξάνδρα Παπαγεωργίου
|
Η Αλεξάνδρα Παπαγεωργίου (γενν. στις 17 Δεκεμβρίου 1980) είναι Ελληνίδα πρώην αθλήτρια στο αγώνισμα της σφυροβολίας των γυναικών. Ανήκε στον Παναθηναϊκό και έχει ατομικό ρεκόρ 70,38 μέτρα από το 2008.
Σταδιοδρομία
Η πρώτη της εμφάνιση σε μεγάλη διοργάνωση έγινε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου 2002 του Μονάχου, όπου προκρίθηκε στον τελικό με την 9η επίδοση, 64,74 μέτρα, ενώ στον τελικό κατέλαβε τελικώς την 7η θέση με επίδοση στα 66,49 μέτρα, που αποτελούσε τότε πανελλήνιο ρεκόρ. Το 2003 βελτίωσε το πανελλήνιο ρεκόρ αρχικά στα 66,66 μέτρα και στη συνέχεια στα 69,98 μέτρα. στο Βουκουρέστι. Ωστόσο, δεν μπόρεσε να προκριθεί στον τελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Στίβου 2003 που έλαβε χώρα στο Παρίσι.
Το 2004, ανακηρύχθηκε πρωταθλήτρια Ελλάδας με επίδοση στα 69,31 μέτρα. Στον προκριματικό των Ολυμπιακών Αγώνων σημείωσε επίδοση 68,58 μέτρα που της έδινε απευθείας το εισιτήριο για τον τελικό καθώς το όριο πρόκρισης ήταν στα 68,50 μέτρα. Στον τελικό κατατάχθηκε 12η με επίδοση 66,83 μέτρα, χωρίς όμως να υποτιμάται το γεγονός ότι έγινε η πρώτη Ελληνίδα σφυροβόλος που συμμετείχε σε τελικό Ολυμπιακών Αγώνων.
Το 2005 δεν ήταν για την ίδια η καλύτερη χρονιά και η σπουδαιότερη επιτυχία της ήταν το χάλκινο μετάλλιο στους Μεσογειακούς Αγώνες της Αλμερία με επίδοση 67,13 μέτρα.
Το 2006, αντιμετώπισε πολλά προβλήματα τραυματισμών, που την έφεραν πίσω σε ότι αφορά την προετοιμασία της. Κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Πανελλήνιους Αγώνες με 65,19 μέτρα και την πρώτη θέση στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο Α’ Κατηγορίας που διεξήχθη στη Θεσσαλονίκη με 66,28 μέτρα. Εξασφάλισε τη συμμετοχή της στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου 2006 με επίδοση 67,17 μέτρα και εκεί κατάφερε για 3 φορά σε 4 μεγάλες διοργανώσεις να προκριθεί στον τελικό του αγωνίσματος με τη 12η επίδοση, 66,83 μέτρα, παρά το γεγονός ότι η επίδοσή της ήταν 22η από τις μετέχουσες, δείγμα σταθερότητας σε μεγάλες διοργανώσεις. Εκεί όμως στάθηκε άτυχη καθώς με επίδοση 67,95 μέτρα, που αποτελεί ρεκόρ χρονιάς, πήρε την 9η θέση χάνοντας για λίγα εκατοστά τη δυνατότητα να κάνει άλλες τρεις προσπάθειες.
Συμμετείχε στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα που διεξήχθη στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη και με βολή στα 70,33 μέτρα έγινε η πρώτη Ελληνίδα σφυροβόλος που ξεπέρασε το φράγμα των 70 μέτρα σημειώνοντας νέο πανελλήνιο ρεκόρ. Στις 19 Ιουλίου 2008 βελτίωσε το ατομικό της ρεκόρ με 70,38 μέτρα, εξασφαλίζοντας την συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου.
Επιδόσεις
Η εξέλιξη της Αλεξάνδρας Παπαγεωργίου στη σφυροβολία:
2000 : 57,67μ.
2001 : 63,99μ.
2002 : 66,49μ.
2003 : 69,98μ.
2004 : 69,31μ.
2005 : 67,13μ.
2006 : 70,33μ.
2008 : 70,38μ.
2011 : 70,54μ.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αλεξάνδρα Παπαγεωργίου (επίσημος ιστότοπος)
Ελληνίδες αθλήτριες της σφυροβολίας
Αθλητές στίβου ΠΑΟ
Έλληνες αθλητές του στίβου στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες
Αθλητές του στίβου στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 2004
Αθλητές του στίβου στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 2008
Αθλητές του στίβου στους Μεσογειακούς Αγώνες 2001
Αθλητές του στίβου στους Μεσογειακούς Αγώνες 2005
Αθλητές του στίβου στους Μεσογειακούς Αγώνες 2009
Κάτοχοι μεταλλίων του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος Στίβου
Κάτοχοι μεταλλίων των Βαλκανικών Αγώνων Στίβου
|
418883
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AD%CF%84%CF%89%CF%80%CE%BF%20%CE%A4%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82%20%CE%91%CE%BD%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%AE%CF%82
|
Μέτωπο Ταξικής Ανατροπής
|
Το Μέτωπο Ταξικής Ανατροπής (ΜΕΤΑ) είναι ελληνική συνδικαλιστική παράταξη, η οποία συμμετέχει στη Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας. Πολιτικά πρόσκειται στη Λαϊκή Ενότητα - Ανυπότακτη Αριστερά.
Η Ιδρυτική Συνδιάσκεψη του ΜΕΤΑ πραγματοποιήθηκε στις 15 και στις 16 Μαρτίου 2014 στο Σινέ Κεραμεικός της Αθήνας ως εξέλιξη της Αυτόνομης Παρέμβασης. Στην ιδρυτική συνδιάσκεψη εξελέγη το 71μελές γενικό συμβούλιο της παράταξης.
Όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα της παράταξης:
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα
Συνδικαλιστικές οργανώσεις στην Ελλάδα
Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς
Λαϊκή Ενότητα (Ελλάδα)
|
595795
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1%20%CE%9B%CE%B1%20%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%BC%CF%8C%CF%81%CE%B1
|
Πούντα Λα Μαρμόρα
|
Η Πούντα Λα Μαρμόρα (Punta La Marmora, σαρδην. Perdas Carpìas) είναι κορυφή των ορέων Τζενναρτζέντου, στην κεντρική Σαρδηνία (Ιταλία).
Γεωγραφία
Με υψόμετρο 1.834 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, η Πούντα Λα Μαρμόρα είναι η υψηλότερη κορυφή της Σαρδηνίας (δεύτερης σε έκταση νήσου της Μεσογείου). Βρίσκεται στο όριο μεταξύ των επαρχιών Ολιάστρα και Νουόρο, και των δήμων Ντεζούλο και Αρτζάνα, στην ορεινή περιοχή Μπαρμπάτζια. Οι γεωγραφικές συντεταγμένες της είναι πλάτος 39°59΄17΄΄ Βόρειο και μήκος 9°19΄27΄΄ Ανατολικό. Το σημερινό όνομα της κορυφής δόθηκε προς τιμή του Τορινέζου γεωγράφου και φυσιοδίφη Αλμπέρτο Λα Μαρμόρα. Πολύ κοντά της βρίσκεται η κορυφή Μπρούνκου Σπίνα, που είναι 5 μέτρα χαμηλότερη.
Η Πούντα Λα Μαρμόρα βρίσκεται λίγο μόλις ανατολικά από το κέντρο της Σαρδηνίας και από εκεί σε μία ημέρα με πολύ καθαρή ατμόσφαιρα φαίνεται σχεδόν ολόκληρο το νησί, το μεγαλύτερο μέρος της ακτογραμμής του και όλες οι γύρω κορυφές.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Η κορυφή στο Peakbagger
Πουντα Λα Μαρμορα
|
608234
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%83%CF%87%CE%AF%CE%BF
|
Ισχίο
|
Στην ανατομία των σπονδυλωτών, το ισχίο αναφέρεται είτε σε ανατομική περιοχή είτε σε άρθρωση.
Η περιοχή του ισχίου είναι τοποθετημένη πλευρικώς στην εμπρόσθια στην περιοχή των γλουτών, χαμηλότερα από την λαγόνια κορυφή.
Ο αρθρώτης του ισχίου, που αναφέρεται επιστημονικά ως ο ακετολοφαρμακώδης σύνδεσμος, είναι ο σύνδεσμος μεταξύ του μηρού και της κοτύλης της λεκάνης και η κύρια λειτουργία του είναι να υποστηρίζει το βάρος του σώματος σε κατά τη διάρκεια του περπατήματος ή του τρεξίματος. Οι αρθρώσεις ισχίου έχουν πολύ σημαντικούς ρόλους στη συγκράτηση της ισορροπίας και στη διατήρηση της γωνίας κλίσης της πυέλου.
Άρθρωση
Η άρθρωση του ισχίου είναι ένας αρθρικός σύνδεσμος που σχηματίζεται από την άρθρωση της στρογγυλεμένης κεφαλής του μηριαίου οστού και της κοτύλης της λεκάνης. Αποτελεί την πρωταρχική σύνδεση μεταξύ των οστών του κάτω άκρου και του αξονικού σκελετού του κορμού και της λεκάνης. Και οι δύο επιφάνειες των αρθρώσεων καλύπτονται με ένα ισχυρό, αλλά λιπαρό στρώμα που ονομάζεται αρθρικός υαλώδης χόνδρος.
Το κυπελλοειδές κοτύλο σχηματίζει την ένωση τριών πυελικών οστών. Η κεφαλή του μηριαίου οστού είναι προσαρτημένη στον άξονα από μια περιοχή λεπτού λαιμού που συχνά είναι επιρρεπής σε κάταγμα στους ηλικιωμένους, η οποία οφείλεται κυρίως στις εκφυλιστικές επιδράσεις της οστεοπόρωσης.
Κλινική σημασία
Το ισχίο αποτελεί μια από τις σημαντικότερες αρθρώσεις του ανθρώπινου σώματος, και χρειάζεται για το βάδισμα, το κάθισμα και την διατήρηση της ισορροπίας κατά την ορθοστάτηση. Το ισχίο λόγω του ότι υποστηρίζει όλα τα φορτία του ανθρώπινου σώματος και λόγω του ότι εκτελεί έναν τεράστιο αριθμό βημάτων ετησίως (περίπου 1.500.000) υφίσταται πολύ μεγάλη καταπόνηση.
Τα οστά και οι παρακείμενοι ιστοί της άρθρωσης του ισχίου μπορούν να προσβληθούν από διάφορες παθήσεις που προκαλούν πόνο και περιορισμό στην κίνηση. Αυτές συνήθως είναι εντοπισμένες, αλλά υπάρχουν και φορές που αποτελούν μέρος μιας συστηματικής νόσου. Η πιο συχνή παθολογική κατάσταση που αναπτύσσεται στο ισχίο είναι η αρθρίτιδα και συνήθως είναι εκφυλιστικού τύπου. Οι αθλητικές κακώσεις του ισχίο αναπτύσσονται σε ασθενείς που ασχολούνται με τις πολεμικές τέχνες, το μπαλέτο, την ενόργανη και τους δρόμους αντοχής. Τα κατάγματά του ισχίου αποτελούν έναν από τους συχνότερους και πιο επικίνδυνους τραυματισμούς των ηλικιωμένων.
Ανατομία
|
613911
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%82
|
Φάλης
|
Ο Φάλης ήταν το όνομα θεού της ελληνικής παραδοσιακής λατρείας. Η λατρεία του, όπως και του Πριάπου, ήταν συνδεδεμένη με την διονυσιακή λατρεία.
Ο Αριστοφάνης αναφέρει τον Φαλή στους Αχαρνής: «Φαλῆς ἑταῖρε Βακχίου / ξύγκωμε νυκτοπεριπλάνητε μοιχὲ παιδεραστά...» (263-265) και στους στίχους 271-278.
Θεότητες της ελληνικής μυθολογίας
|
846294
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CE%A7%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CF%84%CF%82
|
Γιούστους Χόλατς
|
Ο Γιούστους Χόλατς (γερμανικά: Justus Hollatz) (γενν. 21 Απριλίου 2001) είναι Γερμανός επαγγελματίας καλαθοσφαιριστής, ο οποίος αγωνίζεται ως πόιντ γκαρντ για την Αναντολού Εφές, με δανεισμό από την Τσεντεβίτα Ολίμπια.
Επαγγελματική σταδιοδρομία
Τον Νοέμβριο του 2015, ο Χόλατς έκανε το ντεμπούτο του με την ομάδα νέων της Χάμπουργκ Χίτφελντ (Harburg Hittfeld). Πριν από την έναρξη της σεζόν 2017–18, ο Χόλατς μετακόμισε στην ΣΚ Ριστ Βέντελ.
Για τη σεζόν 2018-19, ο Χόλατς μεταγράφηκε στην ομάδα της πατρίδας του, τους Χάμπουργκ Τάουερς, όπου τελικά τους βοήθησε να πάρουν έναν τίτλο. Μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος 2ης Κατηγορίας Γερμανίας, ο Χόλατς υπέγραψε τριετές συμβόλαιο με την ομάδα τον Μάιο του 2019.
Τρία χρόνια αργότερα, ο Χόλατς μετακόμισε στην ισπανική Μπρεογάν, για τη σεζόν 2022-23. Κατά τη διάρκεια της μοναδικής του σεζόν με την ομάδα είχε μέσο όρο 7,9 πόντους, 2,1 ριμπάουντ και 3,3 ασίστ ανά αγώνα. Τον Ιούνιο του 2023, ο Χόλατς υπέγραψε με την Τσεντεβίτα Ολίμπια για τη σεζόν 2023–24. Ωστόσο, δόθηκε δανεικός για τη σεζόν στην Αναντολού Εφές.
Εθνική ομάδα
Τον Φεβρουάριο του 2021, ο Χόλατς έκανε το ντεμπούτο του με την Εθνική Γερμανίας, σε έναν αγώνα για τα προκριματικά του Ευρωμπάσκετ 2022 εναντίον της Μεγάλης Βρετανίας. Τον Σεπτέμβριο του 2022, ο Χόλατς ήταν ένα από τα μέλη που βοήθησαν τη Γερμανία να κερδίσει το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ 2022, όπου είχε μέσο όρο 1,3 πόντους και 2,8 ασίστ ανά αγώνα. Την επόμενη χρονιά, ο Χόλατς ήταν μέλος της Εθνικής Γερμανίας που κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2023, έχοντας κατά μέσο όρο 2 πόντους και 1 ασίστ ανά αγώνα κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης.
Διακρίσεις
Εθνική Γερμανίας
Παγκόσμιο Κύπελλο: 2023
Ευρωμπάσκετ: 2022
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Γιούστους Χόλατς στο eurobasket.com
Γιούστους Χόλατς στο realgm.com
Γερμανοί καλαθοσφαιριστές
Πόιντ γκαρντ
Καλαθοσφαιριστές Ευρωμπάσκετ 2022
Καλαθοσφαιριστές Παγκοσμίου Κυπέλλου 2023
Παίκτες νικητές Παγκοσμίου Κυπέλλου FIBA
Καλαθοσφαιριστές Χάμπουργκ Τάουερς
Καλαθοσφαιριστές Πρωταθλήματος Γερμανίας
Καλαθοσφαιριστές Μπρεογάν
Καλαθοσφαιριστές Πρωταθλήματος Ισπανίας
Καλαθοσφαιριστές Εφές Αναντόλου
Καλαθοσφαιριστές Πρωταθλήματος Τουρκίας
|
340063
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B1%CE%BC%CE%BF%CF%85%CE%AC%20%CE%9D%CE%B9%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%B1%CE%AF%20%CE%A6%CE%9A
|
Σαμουά Νιορταί ΦΚ
|
Η Σαμουά Νιορταί ΦΚ είναι μια γαλλική, ποδοσφαιρική ομάδα. Ιδρύθηκε το 1925. Έδρα της ομάδας είναι το Stade René Gaillard, χωρητικότητας 10898 θεατών. Συμμετέχει στη Λιγκ 2. Μετράει μία συμμετοχή στη Λιγκ 1 την περίοδο 1987-88.
Τίτλοι
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Official website
Ιδρύσεις ποδοσφαιρικών ομάδων το 1925
Σαμουά Νιορταί ΦΚ
|
520504
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%83%CE%B8%CE%AD%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82
|
Δημοσθένης Μπριστογιάννης
|
Ο Δημοσθένης Γ. Μπριστογιάννης (Αμαλιάδα 1898 - Αθήνα 1965) ήταν Έλληνας δικηγόρος και νομάρχης Πέλλας, Πρεβέζης και Λακωνίας.
Καταγωγή, σπουδές, οικογένεια
Ο Δημοσθένης Μπριστογιάννης, γιος του Γεωργίου, γεννήθηκε στην Αμαλιάδα την 12.12.1898. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και απέκτησε τίτλο διδάκτορα των οικονομικών από το πανεπιστήμιο των Παρισίων.
Όταν υπηρετούσε, ως νομάρχης, στην Πρέβεζα γνωρίστηκε και παντρεύτηκε με την Μαριάνθη Κοκκινάτου, κόρη του εμπόρου Γεράσιμου Κοκκινάτου και αδελφή του δικηγόρου Γιάννη Κοκκινάτου και του δημοσιογράφου Παναγή Κοκκινάτου, οι οποίοι ανήκαν στο Κόμμα Φιλελευθέρων και είχαν διατελέσει βουλευτές Πρέβεζας. Απέκτησαν έξι παιδιά: Ιωάννη, Παναγή, Καικιλία, Ιάσονα, Μαριάνθη και Κοσμά.
Νομάρχης
Δεν είχε κλείσει καν τα τριάντα του χρόνια όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος του ζήτησε να συμμετάσχει στη διοίκηση και τον διόρισε Νομάρχη Πέλλας, θέση την οποία υπηρέτησε από το 1928 μέχρι το 1930. Στη συνέχεια διορίστηκε Νομάρχης Πρέβεζας, όπου υπηρέτησε από το 1930 μέχρι το 1932.. Μετά την κατοχή διετέλεσε Νομάρχης Λακωνίας από το 1944 έως το 1946.
Απεβίωσε το 1965.
Παραπομπές
Νομάρχες Πρέβεζας
Νομάρχες Πέλλας
Νομάρχες Λακωνίας
Έλληνες δικηγόροι
Έλληνες Νομάρχες
|
650370
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1%20%CE%A6%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%AF%CF%83%CE%BA%CE%B7%20%CE%95%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%AC%CE%B2%CE%B5%CF%84%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A3%CE%B1%CE%B2%CE%BF%CE%90%CE%B1%CF%82
|
Μαρία Φραγκίσκη Ελισάβετ της Σαβοΐας
|
Η Μαρία Φραγκίσκη (πορτογαλ. Maria Francisca, 21 Ιουνίου 1646 - 27 Δεκεμβρίου 1683) από τον Οίκο της Σαβοΐας ήταν κόρη του Δούκα του Νεμούρ και με τους δύο γάμους της έγινε δύο φορές βασίλισσα της Πορτογαλίας. Ο πρώτος γάμος της με τον Αλφόνσο ΣΤ΄ δεν ολοκληρώθηκε και έτσι μπόρεσε να ζητήσει την ακύρωσή του και να παντρευτεί τον αδελφό του Πέτρο, Δούκα της Μπέζα, τότε διάδοχο. Δεκαπέντε έτη μετά (1683) απεβίωσε ο Αλφόνσος ΣΤ΄ και τον διαδέχθηκε ο αδελφός του ως Πέτρος Β΄. Εκείνη απεβίωσε τρεισήμισι μήνες μετά.
Βιογραφία
Η καταγωγή της
Η Μαρία Φραγκίσκη Ελισάβετ γεννήθηκε στο Παρίσι και ήταν η δεύτερη κόρη του Καρόλου Αμεδαίου, Δούκα του Νεμούρ, και της Ελισάβετ των Βουρβόνων, κόρης του Καίσαρα, Δούκα του Βαντόμ. Ο Καίσαρ ήταν γιος του Ερρίκου Δ΄ της Γαλλίας και της ερωμένης του Γκαμπριέλ ντ' Εστρέ. Η μόνη αδελφή της ήταν η Μαρία Ιωάννα, που παντρεύτηκε τον Δούκα της Σαβοΐας. Πριν από τον γάμο της τη Μαρία Φραγκίσκη την αποκαλούσαν Δεσποινίδα ντ' Ωμάλ, τίτλος που προερχόταν από το δουκάτο του Ωμάλ, ιδιοκτησία του πατέρα της.
Ο πρώτος γάμος
Παντρεύτηκε τον Αλφόνσο ΣΤ΄ της Πορτογαλίας αλλά αποδείχθηκε αποτυχία. Ο Αλφόνσος είχε σωματική αναπηρία και άστατο ψυχισμό ενώ βρισκόταν υπό την επιρροή του πρωθυπουργού της Πορτογαλίας, Κόμη του Καστέλο Μεχιόρ, ο οποίος ήταν φιλικά διακείμενος προς τη Γαλλία σε αντίθεση με τον αδελφό του Αλφόνσου, Πέτρο, Δούκα της Μπέιρα, διάδοχο της Πορτογαλίας. Ο γάμος έγινε μετά από προσπάθεια του Λουδοβίκου ΙΔ΄ της Γαλλίας και του Καστέλο Μεχιόρ να αντισταθμίσουν το γάμο του Καρόλου Β΄ της Αγγλίας με την αδελφή του Αλφόνσου, Αικατερίνη. Καθώς ο Αλφόνσος δεν έδειχνε κανένα ενδιαφέρον προς τη Μαρία Φραγκίσκη και εκείνη ήταν ένας ευφυής και αποφασιστικός άνθρωπος με διάθεση να κυβερνήσει και να εξυπηρετήσει τα γαλλικά συμφέροντα, εκείνη στράφηκε προς το Πέτρο, Δούκα της Μπέιρα. Η συνθήκη της Λισαβόνας που υπέγραψε η Πορτογαλία με τη Γαλλία το Μάρτιο του1668 και η οποία απαιτούσε τη στρατιωτική στήριξη της Γαλλίας σε πόλεμο με την Ισπανία, παρότι η Πορτογαλία βρισκόταν σε δεινή οικονομική κατάσταση, έδωσε στη Μαρία Φραγκίσκη την ευκαιρία να πείσει το Λουδοβίκο ΙΔ΄ ότι ο Πέτρος ήταν ο καλύτερος τρόπος για να προωθηθούν τα γαλλικά συμφέροντα. Το Σεπτέμβριο του 1668, ο Κόμης του Καστέλο Μεχιόρ που νόμισε ότι η συνθήκη είχε λειτουργήσει υπέρ του εξορίστηκε και το Νοέμβριο ο Πέτρος εκθρόνισε τον αδελφό του στέλνοντάς τον στις Αζόρες. Η Μαρία Φραγκίσκη, η οποία βρισκόταν σε μοναστήρι, έκανε αίτημα για ακύρωση του γάμου της με τον εκθρονισμένο Αλφόνσο με την αιτία της μη ολοκλήρωσής του και ο Καρδινάλιος ντε Βαντόμ, συγγενής της Μαρία Φραγκίσκης, έκανε δεκτό το αίτημά της.
Ο δεύτερος γάμος
Μήνες έπειτα από την ακύρωση, η Μαρία Φραγκίσκη παντρεύτηκε τον Πέτρο, Δούκα της Μπέιρα. Το 1669 γέννησε την Ισαβέλλα Λουίζα. Ο Οίκος της Μπραγκάνσα ήταν στο χείλος του να εκλείψει: ο Πέτρος χρειαζόταν διάδοχο, αλλά η Μαρία Φραγκίσκη δεν μπόρεσε να αποκτήσει άλλους απογόνους.
Στις 12 Σεπτεμβρίου 1683 απεβίωσε ο Αλφόνσος ΣΤ΄ και ο Πέτρος τον διαδέχθηκε ως Πέτρος Β΄ της Πορτογαλίας. Έτσι η Μαρία Φραγκίσκη έγινε πάλι βασίλισσα, απεβίωσε όμως στις 27 Δεκεμβρίου σε ηλικία 37 ετών.
Το μόνο τέκνο της, η Ισαβέλλα Λουίζα απεβίωσε σε ηλικία 21 ετών, άγαμη. Τότε ο Πέτρος Β΄ έκανε δεύτερο γάμο με τη Μαρία Σοφία του Νόιμπουργκ και απέκτησε οκτώ παιδιά, μεταξύ των οποίων και τον πολυπόθητο διάδοχο Ιωάννη.
Αρχικά η Μαρία Φραγκίσκη τάφηκε στη Μονή των Φραγκισκανών. Το 1912 η σορός της μετακινήθηκε στο Βασιλικό Πάνθεον του Οίκου των Μπραγκάνσα, στη Μονή του Σάο Βισέντε ντε Φόρα.
Οικογένεια
Παντρεύτηκε πρώτα το 1666 τον Αλφόνσο ΣΤ΄ της Πορτογαλίας. Επειδή ήταν ανίκανος, μπόρεσε να ακυρώσει τον γάμο.
Το 1668 έκανε δεύτερο γάμο με τον αδελφό εκείνου, τον Πέτρο Β΄ της Πορτογαλίας, και είχε τέκνο:
Ισαβέλλα Λουίζα (1669 - 1690), Πριγκίπισσα της Μπέιρα.
Παραπομπές
Πηγές
Ames, Glenn J (2014). Renascent Empire?: Pedro II and the Quest for Stability in Portuguese Monsoon Asia, ca.1640-1682. Amsterdam University Press. ISBN 978-9053563823.
Cowans, Jon (2003). Modern Spain: A Documentary History. U. of Pennsylvania Press. ISBN 0-8122-1846-9.
Oresko, Robert (2004). Campbell Orr, Clarissa (ed.). Maria Giovanna Battista of Savoy-Nemours (1644–1724): daughter, consort, and Regent of Savoy. Queenship in Europe 1660–1815: The Role of the Consort. Cambridge University Press. ISBN 0-521-81422-7.
Οίκος της Μπραγκάνσα
Βασίλισσες της Πορτογαλίας
Πριγκίπισσες της Σαβοΐας
Δούκισσες της Πορτογαλίας
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.