id
int64 1
12.6k
| class_label
stringclasses 634
values | wiki_id
stringlengths 2
7
| wiki_url
stringlengths 32
160
| wiki_title
stringlengths 1
102
| wiki_full_text
stringlengths 62
295k
| context_paragraph
stringlengths 5
17.4k
⌀ | keyword_count
int64 0
21
| keywords_used
stringlengths 14
77
|
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
7,555 |
Brand
|
4766382
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/THQ%20Nordic
|
THQ Nordic
|
THQ Nordic GmbH (voorheen Nordic Games GmbH) is een Oostenrijkse computerspeluitgever, gevestigd in Wenen. Het bedrijf werd opgericht in 2011 door de Zweedse ondernemer Lars Eric Olof Wingefors. THQ Nordic heeft in de loop der jaren producten en merken van andere uitgevers opgekocht waaronder onderdelen en het handelsmerk van het voormalige THQ. In augustus 2016 veranderde Nordic Games zijn naam in THQ Nordic. Medio februari 2018 werd bekend dat THQ Nordic Koch Media met inbegrip van diens dochter Deep Silver heeft overgenomen voor 121 miljoen euro.
Dochterbedrijven
Uitgevers
Ontwikkelstudio's
Externe links
Website van THQ Nordic
Oostenrijks computerspelbedrijf
Economie in Wenen
|
THQ Nordic GmbH (voorheen Nordic Games GmbH) is een Oostenrijkse computerspeluitgever, gevestigd in Wenen. Het bedrijf werd opgericht in 2011 door de Zweedse ondernemer Lars Eric Olof Wingefors. THQ Nordic heeft in de loop der jaren producten en merken van andere uitgevers opgekocht waaronder onderdelen en het handelsmerk van het voormalige THQ. In augustus 2016 veranderde Nordic Games zijn naam in THQ Nordic. Medio februari 2018 werd bekend dat THQ Nordic Koch Media met inbegrip van diens dochter Deep Silver heeft overgenomen voor 121 miljoen euro.
| 3 |
merk, handelsmerk, bedrijfsmerk
|
4,864 |
MusicVideoObject
|
5260936
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Motivation%20%28Normani%29
|
Motivation (Normani)
|
" Motivation " is een nummer van de Amerikaanse zanger Normani, uitgebracht op 16 augustus 2019. Het lied is geschreven door Ariana Grande, Ilya Salmanzadeh, Max Martin, Normani, Savan Kotecha, en geproduceerd door Salmanzadeh. De videoclip op dezelfde dag uitgebracht. Het nummer komt op haar aanstaande debuut solo-album, dat naar verwachting zal worden uitgebracht in 2020.
Achtergrond en release
"Motivatie" werd aanvankelijk voor het eerst aangekondigd met een fragment van Normani op Twitter op 2 augustus 2019. Ze sprak verder over het lied in het magazine 'Rolling Stone'. Daar maakte ze ook bekend dat Ariana Grande het nummer deels geschreven heeft. Het nummer werd officieel aangekondigd op 9 augustus en uitgebracht op 16 augustus 2019.
De muziekvideo werd naast het nummer uitgebracht op 16 augustus en werd geregisseerd door Dave Meyers en Daniel Russell. Het bevat eerbetonen aan muziekvideo's uit de late jaren 1990 en vroege 2000s, zoals " Crazy in Love " van Beyoncé, " . . . Baby One More Time "door Britney Spears en" I'm Real "door Jennifer Lopez . De video speelt zich af in Los Angeles
Live optreden
Normani voerde voor het eerst "Motivation" uit tijdens de MTV Video Music Awards 2019 op 26 augustus 2019.
Single uit 2019
Nummer van Normani
|
De muziekvideo werd naast het nummer uitgebracht op 16 augustus en werd geregisseerd door Dave Meyers en Daniel Russell. Het bevat eerbetonen aan muziekvideo's uit de late jaren 1990 en vroege 2000s, zoals " Crazy in Love " van Beyoncé, " . . . Baby One More Time "door Britney Spears en" I'm Real "door Jennifer Lopez . De video speelt zich af in Los Angeles
| 2 |
muziekvideo, muziekclip, videobestand
|
1,929 |
EventVenue
|
2084177
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/ATP-toernooi%20van%20Rotterdam%201996
|
ATP-toernooi van Rotterdam 1996
|
Het ATP-toernooi van Rotterdam 1996 (met de officiële naam ABN AMRO World Tennis Tournament 1996) werd van 4 tot en met 10 maart 1996 gehouden in het Nederlandse evenementencomplex Ahoy Rotterdam.
Het toernooi van 1996 trok 94.585 toeschouwers.
Enkelspel
Geplaatste spelers
Toernooischema
Finale
Bovenste helft
Onderste helft
Dubbelspel
Geplaatste spelers
Toernooischema
1996
Rotterdam
|
Het ATP-toernooi van Rotterdam 1996 (met de officiële naam ABN AMRO World Tennis Tournament 1996) werd van 4 tot en met 10 maart 1996 gehouden in het Nederlandse evenementencomplex Ahoy Rotterdam.
| 1 |
evenementlocatie, evenementenruimte, evenementencomplex
|
11,071 |
ResumeAction
|
2519751
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Downloadmanager
|
Downloadmanager
|
Een downloadmanager is een computerprogramma voor het downloaden (en soms uploaden) van losse bestanden van (of naar) het internet.
Downloadmanagers bieden mogelijkheden die verder reiken dan de downloadfunctie van normale webbrowsers, zoals:
pauzeren (onderbreken en hervatten) tijdens het downloaden
hervatten van gebroken downloads
downloaden van bestanden op slechte verbindingen
automatisch downloaden van een complete website of meerdere bestanden van een website op basis van eenvoudige regels (bestandstypen, bijgewerkte bestanden enz.)
automatisch recursief downloaden (mirroring)
het instellen van geplande downloads
zoeken naar mirrorsites en het gebruik van verschillende verbindingen om hetzelfde bestand sneller te downloaden (gesegmenteerd downloaden)
gebruik van variabele bandbreedten
automatische aanmaken van submappen
Downloadmanagers zijn nuttig voor zeer actieve internetgebruikers. Voor inbellende gebruikers kunnen ze automatisch 's nachts inbellen naar de internetaanbieder wanneer de tarieven meestal veel lager zijn, de opgegeven bestanden downloaden en ophangen. Ze kunnen de links die een gebruiker gedurende de dag aanklikt registreren, en deze bestanden in de wachtrij plaatsen om later te downloaden. Voor breedbandgebruikers zijn downloadmanagers van nut door het kunnen hervatten van afgebroken downloads bij het downloaden van zeer grote bestanden, door het beperken van de bandbreedtegebruik, zodat andere internetactiviteiten niet worden beïnvloed (vertraagd) en de server niet wordt overbelast, of door het automatisch navigeren op een website en het downloaden van vooraf gespecificeerde inhoud (afbeeldingen, MP3-bestanden enz.), waaronder ook het automatisch downloaden van gehele websites.
Veel downloadmanagers ondersteunen Metalink, een XML-bestand met een lijst van mirrors, checksums en andere informatie die nuttig is bij het downloaden.
Adware
Downloadmanagers zoals Go!Zilla behoorden tot de eerste adware-toepassingen die advertenties toonden. Adobe Download Manager doet hetzelfde tijdens de installatie van software zoals Adobe Acrobat.
Gerelateerde toepassingen
Naast downloadmanagers bestaan er twee enigszins vergelijkbare internetprogramma's: peer-to-peertoepassingen voor bestandsuitwisseling (eMule, BitTorrent, Gnutella) en streamrecorders (zoals StreamBox VCR).
Internetsoftware
|
Downloadmanagers bieden mogelijkheden die verder reiken dan de downloadfunctie van normale webbrowsers, zoals:
pauzeren (onderbreken en hervatten) tijdens het downloaden
hervatten van gebroken downloads
downloaden van bestanden op slechte verbindingen
automatisch downloaden van een complete website of meerdere bestanden van een website op basis van eenvoudige regels (bestandstypen, bijgewerkte bestanden enz.)
automatisch recursief downloaden (mirroring)
het instellen van geplande downloads
zoeken naar mirrorsites en het gebruik van verschillende verbindingen om hetzelfde bestand sneller te downloaden (gesegmenteerd downloaden)
gebruik van variabele bandbreedten
automatische aanmaken van submappen
| 2 |
hervatten, voortzetten, herstarten
|
10,361 |
PaintAction
|
492880
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Aad%20de%20Haas
|
Aad de Haas
|
Adrianus Johannes (Aad) de Haas (Rotterdam, 30 december 1920 - Schaesberg, 21 maart 1972), was een Nederlands beeldhouwer, graficus en kunstschilder, wiens werk meestal wordt gekarakteriseerd als figuratief expressionistisch.
Levensloop
Hij groeide op in een katholiek milieu en studeerde, na de MULO, aan de Rotterdamse Academie van Beeldende Kunsten.
De Haas maakte het bombardement op Rotterdam mee. Zijn werk werd door de bezetter als ‘entartet’ bestempeld en hij belandde in de gevangenis. In 1944 wist hij met zijn vrouw Nel naar Zuid-Limburg te vluchten, waar hij zijn verdere leven zou verblijven en werken als bewogen en maatschappelijk betrokken kunstenaar. Vanaf 1952 woonde hij in Kasteel Strijthagen in Schaesberg.
In de jaren na de Tweede Wereldoorlog speelde hij een geheel eigen rol in het Limburgse kunstklimaat. Hij wees trendgevoelige ontwikkelingen resoluut af en bleef werken in een zeer bijzonder en persoonlijk oeuvre in een figuratieve, expressionistische traditie. Bij De Haas was deze eigenwijsheid geen stilistische kwestie. Hij wordt gekenmerkt door een absolute versmelting van zijn leven en werk en door een niet aflatende productie: hij kon niet anders dan ‘mooie dingen’ maken, geheel voor zijn ‘eigen gein’. De Haas was in zijn werkhouding en leven altijd een tikkeltje tegendraads; activisme en autonomie gingen bij hem hand in hand.
Aad de Haas overleed in 1972 al op 51-jarige leeftijd en liet een groot oeuvre na van werken in verschillende technieken en stijlen, die herkenbaar zijn unieke beeldtaal en de voor hem belangrijke universele thema’s weerspiegelen. Religie, lijden, macht, verzet, verleiding en erotiek zijn terugkerende thema’s in zijn werk, die dikwijls verweven worden met ervaringen uit zijn persoonlijke leven. Het werk van De Haas houdt de samenleving als het ware een spiegel voor: uit zijn kunst spreekt een geweten.
De Haas' naam wordt vooral verbonden met het conflict om zijn muurschilderingen in de Sint Cunibertuskerk te Wahlwiller. Tegen deze kruiswegstaties, die hij in 1947 voltooide, groeide weerstand van kerkelijke zijde en ze moesten uiteindelijk op last van het Bisdom Roermond, onder het episcopaat van bisschop Guillaume Lemmens, worden verwijderd. In 1981 konden ze pas, met hulp van bisschop Jo Gijsen, terugkeren. In 1996 biedt bisschop Frans Wiertz namens de rooms-katholieke kerk excuses aan en wordt De Haas postuum gerehabiliteerd.
In 1949 werd De Haas door de Stichting Kunstenaarsverzet 1942-1945 gelauwerd met de Prijs van de Stichting Kunstenaarsverzet. De Stadsgalerij Heerlen kocht in 1994/1995 van de erven een deel van de artistieke nalatenschap van De Haas. Deze aanwinst omvatte ruim 250 werken (schilderijen, tekeningen, monotypes en grafiek). Tegenwoordig is de grootse collectie Aad de Haas bij elkaar gebracht in de gemeentelijke collectie SCHUNCK (Heerlen). Verder is werk van de kunstenaar opgenomen in Nederlandse museum- en privécollecties.
Sint-Cunibertuskerk (Wahlwiller)
Literatuur
Aad de Haas: de collectie: Stadsgalerij Heerlen / [samenst. catalogus: Patricia van der Lugt ; artikelen: Mignon Huisman ... et al.]. [Heerlen], 1999.
Aad de Haas: de schilderingen en kruiswegstaties in de Sint Cunibertuskerk te Wahlwiller / [tekst: Cor Bertrand; samenstelling: William Pars Graatsma en Reynoud Homan; tekstred.: Angela Oostindien]. Nuth, 1996. (Rosbeek; 40.)
Aad de Haas [1920-1972] / [samenst.: Frank van de Schoor ... et al. ; met medew. van Natalie Savelsbergh ; vert.: UvA vertalers Amsterdam: Helga Marx ... et al. ; fotogr.: Peter Cox]. Heerlen etc., 1995. Catalogus van de tentoonstelling in de Stadsgalerij te Heerlen, 21 januari - 9 april 1995 en het Museum Commanderie van Sint-Jan te Nijmegen, 21 januari - 19 maart 1995.
Cunnibertuskerkje Wahlwiller - De muurschilderingen en kruiswegstaties van Aad de Haas (ontleend aan Cor Bertrand: Aad de Haas: de schilderingen en kruiswegstaties in de Sint Cunibertuskerk te Wahlwiller)
Nederlands kunstschilder
|
In 1949 werd De Haas door de Stichting Kunstenaarsverzet 1942-1945 gelauwerd met de Prijs van de Stichting Kunstenaarsverzet. De Stadsgalerij Heerlen kocht in 1994/1995 van de erven een deel van de artistieke nalatenschap van De Haas. Deze aanwinst omvatte ruim 250 werken (schilderijen, tekeningen, monotypes en grafiek). Tegenwoordig is de grootse collectie Aad de Haas bij elkaar gebracht in de gemeentelijke collectie SCHUNCK (Heerlen). Verder is werk van de kunstenaar opgenomen in Nederlandse museum- en privécollecties.
| 1 |
schilderen, schilderkunst, schilderij
|
2,424 |
Corporation
|
530898
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/BinckBank
|
BinckBank
|
BinckBank is een beursgenoteerde Nederlandse online beleggersbank met in 2018 een geadministreerd vermogen van ongeveer 24 miljard euro. BinckBank heeft zichzelf in de markt gezet als goedkope beleggersbank op het gebied van transactiekosten en service. Naast online brokerage richt BinckBank zich met een beheerd vermogen van circa 0,9 miljard euro (2018) op vermogensbeheer door het aanbieden van het Alex Vermogensbeheer product. Eind 2018 telde het bedrijf ruim 639.000 vermogens- en beleggingsrekeningen.
Nadat Binck als fintech-bedrijf in 2004 met lage tarieven de markt voor voordelig particulier beleggen open brak, hebben de afgelopen jaren meerdere discount-brokers het levenslicht gezien. De meesten daarvan opereren zonder een bankvergunning en staan onder minder streng toezicht dan Binck, maar hebben wel voor extra concurrentie rondom transactiekosten gezorgd. Sinds 2016 werkt BinckBank aan een nieuwe strategie met (vermogens)toepassingen op het gebied van onder meer beleggen, sparen en pensioenopbouw.
Geschiedenis
AOT (Amsterdam Option Traders) werd in 1980 opgericht. Dit internationale handelshuis was gespecialiseerd in de handel in aandelen en opties en was een van de eerste handelshuizen die actief waren op de optiebeurs. Na een zeer succesvolle beginperiode, volgde in 1985 een beursnotering aan de Euronext Amsterdam. In de tweede helft van de jaren tachtig nam AOT een aantal hoekmansbedrijven over.
Het bedrijf Binck werd in het jaar 2000 opgericht door vier voormalige medewerkers van broker IMG Holland. Vanaf 19 juni konden institutionele beleggers van zijn Broker diensten gebruikmaken voor de Amsterdamse optiehandel. Verder lanceerde het op 6 oktober van datzelfde jaar zijn website voor particuliere beleggers. AOT was toen al op de achtergrond aanwezig als medefinancier van het bedrijf. Op 10 mei 2004 nam AOT ook de resterende aandelen over van Binck. Het bedrijf AOT was op dat moment al in verval geraakt door het verdwijnen van de fysieke handelsvloer in Amsterdam en een technologische achterstand op de concurrentie. De naam AOT werd gewijzigd in Binck NV.
Het bedrijf heeft de handel voor eigen rekening, de traditionele activiteit van AOT, inmiddels beëindigd en alle kaarten op de BinckBank gezet. Sinds 2 maart 2007 maakte het bedrijf onderdeel uit van de AMX Index (Amsterdam Midkap Index) voor middelgrote ondernemingen op de beurs. In 2016 verhuisde het aandeel naar de AScX Index. Na de overname door de Saxobank in 2019 kent Binck geen beursnotering meer.
Europese groei
BinckBank is sinds de oprichting uitgegroeid tot de grootste onafhankelijke Nederlandse online bank voor beleggers met een top-5 positie in Europa.
In 2006 werd met de opening van een kantoor in België het startschot gegeven voor een Europese expansie. Sindsdien zijn ook dochterondernemingen van start gegaan in Frankrijk (2008) en Italië (2012). Daarnaast heeft Binck een beleggerscentrum in Spanje dat zich daar richt op Nederlandstalige beleggers. Nederland was in 2016 nog veruit de grootste markt en de activiteiten in België en Frankrijk zijn vergelijkbaar in omzet. Het aandeel van Italië is zeer bescheiden.
In de Benelux is BinckBank marktleider wat betreft online transacties en is het de derde grootste online beleggersbank van Frankrijk.
Overname Syntel
Op 19 oktober 2006 heeft BinckBank Syntel gekocht, de marktleider in Nederland op het gebied van software voor aandelentransacties en aandelenadministratie voor financiële instellingen. Sindsdien opereren zij onder de nieuwe naam Able. Able is een zelfstandig bedrijf en richt zich op software voor beleggen en sparen. Dit onderdeel zou verkocht worden aan een Franse partij, maar eind 2014 werd bekendgemaakt dat deze verkoop niet doorging. In 2017 werd Able verkocht aan softwarebedrijf Topicus en opereert sindsdien onder de naam Topicus Pension & Wealth.
Overname Alex
Op 30 oktober 2007 is bekendgemaakt dat BinckBank de grote concurrent Alex overneemt van de Rabobank voor een overnamebedrag van 390 miljoen euro. Onder de merknaam van Alex is er een vermogensbeheertak opgericht. Met computergestuurd vermogensbeheer kunnen cliënten geld laten beleggen. Na een goede start bleken de resultaten erg tegen te vallen, en werd er veel geld weggehaald door beleggers. Op het hoogtepunt had het 2,5 miljard onder beheer in 2013 en in 2018 was dit ruimschoots gehalveerd tot 0,9 miljard euro.
Nadat dit vermogensbeheer voor haar beleggers forse verliezen leed in een stijgende markt, kondigde de VEB in december 2014 aan een onderzoek te starten. In januari 2017 bereikten BinckBank en VEB overeenstemming over de afhandeling van de klachten over de informatievoorziening en de gebrekkige waarschuwingen over de risico's van de beleggingsproducten. BinckBank heeft in totaal 8 miljoen euro aan schadevergoeding uitgekeerd. Eind 2018 maakt BinckBank bekend dat het merknaam Alex zal verdwijnen.
The Order Machine (TOM)
De bank heeft in 2008 aangekondigd te gaan samenwerken met beurshandelaar Optiver. De meeste klantenorders van de bank zullen volgens plan niet meer op de beurs terechtkomen maar rechtstreeks naar Optiver doorgesluisd worden. De winst op deze transacties zal worden gedeeld tussen BinckBank en Optiver. Het systeem is TOM genaamd, wat staat voor The Order Machine. Op deze monopoliepositie bestaat veel kritiek omdat men vreest dat de andere beurshandelaren uit de markt gedrukt worden en de klant op termijn slechter af is.
Uiteindelijk is TOM een open effectenbeurs geworden met meerdere aandeelhouders buiten Optiver en Binck. In maart 2017 maken de aandeelhouders bekend te stoppen met TOM, nadat het niet gelukt is een nieuwe strategische partner te vinden.
Think ETF, BeFrank en Fundcoach
Sinds 2010 heeft BinckBank een belang van 60% in het in 2009 opgerichte Think ETF’s, de eerste Nederlandse aanbieder van Exchange-traded funds (ETF’s), ofwel indextrackers. In november 2010 heeft BinckBank samen met de Delta Lloyd Groep een premiepensioeninstelling, BeFrank, opgericht. Dit is in 2014 in het geheel overgenomen door Delta Lloyd. Kort daarvoor, eind 2013, neemt BinckBank beleggersplatform Fundcoach over van SNS Bank. De belangen in BeFrank en Think ETF worden enkele jaren later weer verkocht.
Nieuwe strategie en overname Pritle
In november 2015 kondigde het 15-jarige BinckBank een nieuwe strategie aan die tot extra groei moet leiden. BinckBank wil daarbij de bestaande diensten voor particuliere beleggers uitbreiden met nieuwe (vermogens)toepassingen op het gebied van beleggen, sparen en beleggingstransacties. Daarbij wordt onder meer gewerkt aan de lancering van een nieuwe spaarbemiddelingsdienst waarbij spaarders hun spaargeld via BinckBank over meerdere Europese landen kunnen spreiden.
Als onderdeel van de nieuwe strategie wordt in maart 2017 de overname van fintech-startup aangekondigd. De activiteiten van deze online vermogensbeheerder worden voortgezet onder de naam Binck Forward en in juli 2015 wordt ook Binck Pensioen toegevoegd, waarmee met kleine bedragen online kan worden belegd voor een aanvullend pensioen of om eerder te stoppen met werken.
Overname door Saxo Bank
Medio december 2018 heeft de Deense Saxo Bank een bod gedaan op BinckBank. De Denen boden 6,35 euro (inclusief dividend) per aandeel waarmee de totale overnamesom op 428 miljoen euro uitkomt. Begin maart 2019 verscheen het biedingsbericht en konden aandeelhouders hun stukken aanmelden. Op 31 juli had Saxo Bank 95,14% van de aandelen in handen. Na de overname is het aandeel BinckBank van de Amsterdamse beurs verdwenen. Saxo Bank blijft de merknaam in Nederland en België gebruiken.
Omzet- en winstgeschiedenis
BinckBank Tour
In het voorjaar van 2017 kondigt BinckBank aan in het topwielrennen te stappen. De bank wordt voor vijf jaar de nieuwe naamgever en hoofdsponsor van de BinckBank Tour, de UCI World Tour-wedstrijd door Nederland en België die tot 2016 de Eneco Tour heette. Eind 2018 wordt ook een samenwerking met de E3 Harelbeke aangekondigd en de naam van deze Vlaamse klassieker omgedoopt in E3 BinckBank Classic.
Externe link
Website van BinckBank
Nederlandse bank
|
Het bedrijf Binck werd in het jaar 2000 opgericht door vier voormalige medewerkers van broker IMG Holland. Vanaf 19 juni konden institutionele beleggers van zijn Broker diensten gebruikmaken voor de Amsterdamse optiehandel. Verder lanceerde het op 6 oktober van datzelfde jaar zijn website voor particuliere beleggers. AOT was toen al op de achtergrond aanwezig als medefinancier van het bedrijf. Op 10 mei 2004 nam AOT ook de resterende aandelen over van Binck. Het bedrijf AOT was op dat moment al in verval geraakt door het verdwijnen van de fysieke handelsvloer in Amsterdam en een technologische achterstand op de concurrentie. De naam AOT werd gewijzigd in Binck NV.
| 3 |
bedrijf, onderneming, vennootschap
|
9,558 |
Event
|
1179109
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Festival%20van%20San%20Remo%201951
|
Festival van San Remo 1951
|
Het Festival van San Remo 1951 was de allereerste editie van de populaire liedjeswedstrijd en de moeder van het Eurovisiesongfestival.
Finale
Grazie dei fior (Gian Carlo Testoni, Mario Panzeri & Saverio Seracini) Nilla Pizzi
La luna si veste d'argento (Vittorio Mascheroni e Biri) Nilla Pizzi & Achille Togliani
Serenata a nessuno (Walter Colì) Achille Togliani
Al mercato di Pizzighettone (Nino Ravasini-Aldo Locatelli) Achille Togliani & Duo Fasano
Eco tra gli abeti (Carlo Alberto Rossi-Bonagura) Nilla Pizzi & Achille Togliani
Famme durmi''' (Panzuti-Dampa) Achille Togliani & Duo FasanoLa cicogna distratta (Aldo Valleroni-Da Rovere-Carrel) Duo FasanoLa margherita (E.B.Valdes) Nilla Pizzi & Duo FasanoSedici anni (Gambetti-Mario Mari) Achille ToglianiSotto il mandorlo (Gian Carlo Testoni, Mario Panzeri & Carlo Donida) Duo Fasano
HalvefinalistenÈ l'alba (Gian Carlo Testoni-Armando Trovajoli) Nilla PizziHo pianto una volta sola (Dino Olivieri-Pinchi) Nilla PizziMai più (Fuselli-Rolando) Achille ToglianiMani che si cercano (Gino Redi-Colombi) Achille ToglianiMia cara Napoli (Mario Ruccione-Salvatore Mazzocco) Nilla PizziNotte di Sanremo (Enzo Luigi Poletto ) Nilla PizziOro di Napoli (Brigata-Bertini) Nilla PizziSei fatta per me (Fassino-Quattrini) Achille ToglianiSorrentinella (Saverio Seracini- Arrigo Giacomo Camosso) Duo FasanoTutto è finito'' (Errico-O.Odorici-S.Odorici) Nilla Pizzi
Festival van San Remo
|
Het Festival van San Remo 1951 was de allereerste editie van de populaire liedjeswedstrijd en de moeder van het Eurovisiesongfestival.
| 2 |
concert, lezing, festival
|
11,113 |
SportsActivityLocation
|
1432801
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sportpark%20Julianadorp
|
Sportpark Julianadorp
|
Sportpark Julianadorp is een sportcomplex in Julianadorp, Den Helder. Het bevindt zich op de hoek van de Van Foreestweg en de Lange Vliet. Het is de thuisbasis van zowel de voetbalclub JVC als de handbalvereniging JHC. Deze spelen echter wel op verschillende velden, aangezien het om twee verschillende sporten gaat. Het complex bestaat voornamelijk uit 3 bespeelbare voetbalvelden met hoofdtribune, kleedkamers en een sportkantine. De hoofdtribune heeft een capaciteit van 120 plaatsen, maar langs het veld is nog ruimte voor staanplaatsen. Op het complex liggen totaal 4 voetbalvelden, waaronder één trainingsveld. De velden hebben natuurlijk gras en een zandbodem als onderlaag, hoewel op het hoofdveld vanaf de zomer van 2012 een kunstgrasveld is aangelegd.
In de nabije toekomst zal Sportpark Julianadorp vervangen worden voor een moderner complex aan de Lange Vliet, een andere locatie binnen Julianadorp. Op het huidige sportpark zullen dan woningen voor jongeren en senioren gebouwd worden.
Afbeeldingen
Zie ook
JVC Julianadorp, Noord-Hollandse voetbalclub.
Sportaccommodatie in Den Helder
|
Sportaccommodatie in Den Helder
| 1 |
sportlocatie, sportveld, sportaccommodatie
|
11,580 |
NailSalon
|
4727501
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Li%20Jun%20Li
|
Li Jun Li
|
Li Jun Li (Shanghai, 6 november 1983) is een in China geboren en tot Amerikaanse genaturaliseerde actrice.
Biografie
Li werd geboren in Shanghai en emigreerde via Bogota in 1992 naar New York. Zij spreekt vloeiend Mandarijn, Spaans en Engels. Zij doorliep de high school aan de Fiorello H. LaGuardia High School in Manhattan (New York) en hierna studeerde zij theaterwetenschap aan het college.
Li begon in 2010 met acteren in de televisieserie Blue Bloods, waarna zij nog meerdere rollen speelde in televisieseries en films. Zij speelde in onder andere Damages (2011-2012) en The Following (2013), en Chicago P.D. (2016). Naast het acteren voor televisie is zij ook actief in het theater, zij speelde eenmaal op Broadway in de rol van Liat in de musical South Pacific (2008-2010). In 2014 werd ze op het Asians On Film Festival bekroond als beste actrice voor haar rol in de korte film Mistress.
Filmografie
Films
Uitgezonderd korte films.
2022 Babylon - als Lady Fay Zhu
2020 Modern Persuasion - als Rebecca Duvalier
2015 Ricki and the Flash - als medewerkster nagelstudio
2015 Front Cover - als Miao
2014 The Humbling - als Tracy
2014 Song One - als journaliste van James Forester
2013 Casse-tête chinois - als Nancy
2013 Hatfields & McCoys - als Cara Quo
2012 Freestyle Love Supreme - als Danielle
2012 Americana - als Eloise Russell
Televisieseries
Uitgezonderd eenmalige gastrollen.
2021-2023 Sex/Life - als Francesca - 6 afl.
2019-2022 Evil - als Grace Ling - 6 afl.
2022 Devils - als Wu Zhi - 6 afl.
2019 Why Women Kill - als Amy Grove - 3 afl.
2019 Wu Assassins - als Jenny Wah - 9 afl.
2017 The Exorcist - als Rose Cooper - 10 afl.
2016-2017 Quantico - als Iris Chang - 12 afl.
2017 Blindspot - als dr. Karen Sun - 6 afl.
2015-2016 Chicago P.D. - als agente Julie Tay - 5 afl.
2015-2016 Billy & Billie - als Denise - 9 afl.
2015 Minority Report - als Akeela - 10 afl.
2013 The Following - als Meghan Leeds - 4 afl.
2011-2012 Damages - als Maggie Huang - 12 afl.
2011 One Life to Live - als Gothic Vegas kapel assistente - 2 afl.
Chinees filmacteur
Chinees televisieacteur
Amerikaans filmacteur
Amerikaans televisieacteur
|
Films
Uitgezonderd korte films.
2022 Babylon - als Lady Fay Zhu
2020 Modern Persuasion - als Rebecca Duvalier
2015 Ricki and the Flash - als medewerkster nagelstudio
2015 Front Cover - als Miao
2014 The Humbling - als Tracy
2014 Song One - als journaliste van James Forester
2013 Casse-tête chinois - als Nancy
2013 Hatfields & McCoys - als Cara Quo
2012 Freestyle Love Supreme - als Danielle
2012 Americana - als Eloise Russell
| 1 |
nagelstudio, handverzorging, voetverzorging
|
9,889 |
TVEpisode
|
5368562
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eric%20Godon
|
Eric Godon
|
Eric Godon (Baudour, 7 februari 1959) is een Belgisch acteur.
Carrière
Na zijn studies Germaanse filologie aan de ULB bekleedde Eric Godon eerst diverse functies, vooraleer hij in 2003 de stap zette naar een professionele acteercarrière.
Als autodidact woonde hij diverse acteerworkshops bij, maar het grootste deel van zijn acteerervaring deed hij op via improvisatietheater tussen 1997 en 2007. Door zijn fysieke verschijning, zijn karakterkop en zijn diepe stem wordt hij vaak als de slechterik gecast.
Eric Godon heeft een internationale carrière uitgebouwd. Naast Fishing without nets, een Amerikaanse independent film, was hij ook te zien in de BBC miniserie The Missing. In 2015 speelde hij de rol van Ivanenko in de Amerikaanse tv-serie Legends.
Zijn opleiding als germanist stelt hem in staat om personages te spelen in diverse talen: Frans, Engels, Duits, Nederlands, Italiaans, Spaans en Russisch.
Naast acteur is Eric Godon ook improvisatie- en acteercoach, scenarioschrijver en regisseur.
Rollen in Vlaamse films en televisieseries
Eric Godon was te zien in diverse Vlaamse films en tv-series:
|-
| 2005 || De Indringer || Victor Philips || film
|-
| 2006 || Windkracht 10: Koksijde Rescue || minister van landsverdediging || film
|-
| 2007 || Flikken || Charlie De Kuyper || tv-episode 100 kilo
|-
| 2007-2008 || Matroesjka's || Jean-Paul || tv-episodes #2.2 en #2.4
|-
| 2010 || Dag & Nacht: Hotel Eburon || Antoine Chabert || tv-episode #1.12
|-
| 2010 || Frits en Freddy || Rene Beurlet || film
|-
| 2011 || Het goddelijke monster || bankbediende || tv-serie (1 episode)
|-
| 2012 || Witse || Francis Gastmans || tv-episode Ademnood
|-
| 2012 || The Expatriate || Maitland || film
|-
| 2013-2018 || Salamander || Jean-Jacques || tv-episodes #1.8, #1.9, #1.10, #2.3, #2.6
|-
| 2014 || Aspe || Serge Monbailliu || tv-episode Onvoltooid verleden
|-
| 2014 || De Ridder || Julien Vandenbroeck || tv-episode Een politieman van 47
|-
| 2015 || Tom & Harry || voorzitter wijnconcours || tv-episode #1.8
|-
| 2015-2016 || Professor T. || commissaris Cédric Fouchet || tv-episodes Katvanger, Zwanenzang, deel 1 en Zwanenzang, deel 2
|-
| 2017 || Het tweede gelaat || concièrge || film
|-
| 2019 || Yummy || DR K || film
|-
| 2020 || GR5 || Pol Martin || tv-serie
|-
| 2021 || Onder Vuur || slangenmeester || tv-serie
|-
|}
Externe links
Officiële website
Belgisch Franstalig acteur
|
|-
| 2005 || De Indringer || Victor Philips || film
|-
| 2006 || Windkracht 10: Koksijde Rescue || minister van landsverdediging || film
|-
| 2007 || Flikken || Charlie De Kuyper || tv-episode 100 kilo
|-
| 2007-2008 || Matroesjka's || Jean-Paul || tv-episodes #2.2 en #2.4
|-
| 2010 || Dag & Nacht: Hotel Eburon || Antoine Chabert || tv-episode #1.12
|-
| 2010 || Frits en Freddy || Rene Beurlet || film
|-
| 2011 || Het goddelijke monster || bankbediende || tv-serie (1 episode)
|-
| 2012 || Witse || Francis Gastmans || tv-episode Ademnood
|-
| 2012 || The Expatriate || Maitland || film
|-
| 2013-2018 || Salamander || Jean-Jacques || tv-episodes #1.8, #1.9, #1.10, #2.3, #2.6
|-
| 2014 || Aspe || Serge Monbailliu || tv-episode Onvoltooid verleden
|-
| 2014 || De Ridder || Julien Vandenbroeck || tv-episode Een politieman van 47
|-
| 2015 || Tom & Harry || voorzitter wijnconcours || tv-episode #1.8
|-
| 2015-2016 || Professor T. || commissaris Cédric Fouchet || tv-episodes Katvanger, Zwanenzang, deel 1 en Zwanenzang, deel 2
|-
| 2017 || Het tweede gelaat || concièrge || film
|-
| 2019 || Yummy || DR K || film
|-
| 2020 || GR5 || Pol Martin || tv-serie
|-
| 2021 || Onder Vuur || slangenmeester || tv-serie
|-
|}
| 9 |
tv-aflevering, televisie-episode, tv-episode
|
3,891 |
SoftwareApplication
|
1712237
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gnote
|
Gnote
|
Gnote is een vrij programma voor Linux, voor het maken en beheren van notities. Het is een kloon van Tomboy, geschreven in C++ door Hubert Figuiere. Het maakt gebruik van een wiki-systeem om links tussen notities mogelijk te maken. Gnote is een onderdeel van de GNOME-desktopomgeving, en vervult de functie van personal information management. Het hoofdprincipe is een notitieblok met een wiki-achtige interface. Woorden op het notitieblad die gelijk zijn aan de titel van bestaande notities, worden automatisch hyperlinks, wat het mogelijk maakt om grote verzamelingen persoonlijke informatie te beheren, zoals referenties naar favoriete artiesten die automatisch linken naar een notitie met hun naam. Een aantal plugins breiden het programma uit met mogelijkheden zoals exporteren naar HTML en ondersteuning voor het afdrukken van notities.
Kloon
Gnote is ontstaan als een kloon van Tomboy, geschreven in C++ om niet meer afhankelijk te zijn van het Mono-framework. Het veroorzaakte wat controverse toen de ontwikkelaar werd beschuldigd van het hebben van een anti-Mono motief. Daarom legde hij uit dat Gnote geschreven was als een oefening in het porten van Mono-applicaties, en dat het systemen waar Mono niet in past, toch nog van een notitie-applicatie verschaft. Het programma wordt meegeleverd vanaf Fedora 12, die Mono van de installatie-cd had verwijderd omdat er te weinig ruimte was.
Overzicht
Enkele mogelijkheden van Gnote zijn:
Zoeken in notities
Linken naar andere notities
Tekst opmaken (vet, schuin, doorstreept, onderlijnd)
Lettergrootte aanpassen
Lijsten maken
Ongedaan maken
Plug-ins
Gnote ondersteunt plugins die functionaliteit toevoegen zoals:
Afdruk-ondersteuning
Sticky Notes-notities importeren
Exporteren naar HTML
Bugzilla links
Tekst met een vaste breedte
Tomboy-notities importeren
Backlinks, om te zien welke notities naar de huidige notitie linken
Tekst onderlijnen
Tijdsafdruk plaatsen
Zie ook
Wikisoftware
Externe link
Projectpagina
GNOME
Software geschreven in C++
Opensourcesoftware en vrije software
Notitiesoftware
|
Kloon
Gnote is ontstaan als een kloon van Tomboy, geschreven in C++ om niet meer afhankelijk te zijn van het Mono-framework. Het veroorzaakte wat controverse toen de ontwikkelaar werd beschuldigd van het hebben van een anti-Mono motief. Daarom legde hij uit dat Gnote geschreven was als een oefening in het porten van Mono-applicaties, en dat het systemen waar Mono niet in past, toch nog van een notitie-applicatie verschaft. Het programma wordt meegeleverd vanaf Fedora 12, die Mono van de installatie-cd had verwijderd omdat er te weinig ruimte was.
| 2 |
softwaretoepassing, applicatie, programmatuur
|
11,640 |
PostalCodeRangeSpecification
|
5610508
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20gemeentelijke%20monumenten%20in%20de%20Grachtengordel-West
|
Lijst van gemeentelijke monumenten in de Grachtengordel-West
|
De westelijke Grachtengordel (buurtcombinatie A02, "Grachtengordel-West"), begrensd door Singel, Brouwersgracht, Prinsengracht (en Leidsegracht of Leidsestraat) (deel van postcodegebieden 1015 en 1016), kent 152 gemeentelijke monumenten, waarvan hieronder een overzicht.
|}
Zie ook
Lijst van gemeentelijke monumenten in Amsterdam-Centrum
Lijst van rijksmonumenten in de Grachtengordel
lijst
Amsterdam
Amsterdam-Centrum
|
De westelijke Grachtengordel (buurtcombinatie A02, "Grachtengordel-West"), begrensd door Singel, Brouwersgracht, Prinsengracht (en Leidsegracht of Leidsestraat) (deel van postcodegebieden 1015 en 1016), kent 152 gemeentelijke monumenten, waarvan hieronder een overzicht.
| 1 |
postcodegebied, postcodesegment, postcodereeks
|
5,136 |
AuthorizeAction
|
86312
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bayer
|
Bayer
|
Bayer is een internationaal concern uit Duitsland, met het hoofdkantoor in Leverkusen, Noordrijn-Westfalen. De moederholding Bayer AG overkoepelt de divisies Healthcare en CropScience. Medio 2018 werd Monsanto overgenomen.
Activiteiten
In 2021 had Bayer een totale omzet van 44 miljard euro, waarvan zo'n 30% in Europa, Midden Oosten en Afrika en 35% in Noord-Amerika werd gerealiseerd. Het heeft vestigingen in zo'n 90 landen wereldwijd. Per jaar besteedt Bayer zo'n 12% van de omzet aan R&D.
De drie belangrijkste divisies van Bayer zijn:
CropScience - actief in biotechnologie en gewasbescherming. Medio 2018 werd Monsanto ingelijfd. In 2021 was dit de grootste activiteit gemeten naar de verkopen, het had een aandeel van 45% in de totale omzet.
Pharmaceuticals - met als vakterrein gezondheid. Hieronder valt ook Bayer Schering Pharma, ontstaan uit de fusie tussen Bayer en Schering AG. Deze activiteit had een aandeel van 42% in de totale omzet.
Consumer Health - hier worden generieke geneesmiddelen gemaakt die niet meer beschermd worden door patenten.
Daarnaast zijn nog ondersteunende en IT-gerelateerde divisies zoals Bayer Technology Services ondergebracht als deel van het concern. De Nederlandse vestigingen van Bayer zijn gevestigd in Amsterdam, Bergschenhoek, Enkhuizen, Maastricht, Mijdrecht en Wageningen.
De aspirine is een van de meest bekende Bayer-producten. In Nederland is een aspirine voor veel mensen het synoniem voor een pijnstiller. Ook heroïne en mosterdgas zijn door Bayer ontwikkeld.
Geschiedenis
Bayer werd op 1 augustus 1863 opgericht door Friedrich Bayer en Johann Friedrich Weskott in Barmen (nu een stadsdeel van Wuppertal). Met het op de markt brengen van aspirine in 1899 verwierf Bayer internationale bekendheid; aspirine is ook nu nog een veelgebruikt product. In 1925 fuseerde het bedrijf met IG Farben, waarbij de merknaam 'Bayer' verdween. In 1951 werd Bayer opnieuw opgericht, nadat IG Farben na de Tweede Wereldoorlog door de geallieerden was opgesplitst.
Tot 2004 produceerde Bayer ook industriële chemicaliën onder de divisie Bayer Chemicals. Deze activiteiten werden in dat jaar van het bedrijf afgesplitst en voortgezet in een nieuwe vennootschap genaamd Lanxess.
Medio 2006 kocht Bayer branchegenoot Schering. Familiebedrijf Merck had als eerste een bod uitgebracht, maar Bayer kwam met een hoger bod van 16,3 miljard euro dat Schering accepteerde. Het was de grootste overname in de historie van Bayer en het bracht de totale jaaromzet in gezondheidsproducten op 15 miljard euro.
In mei 2014 werd de consumentendivisie van MSD overgenomen voor 10,2 miljard euro. De overname versterkte de positie van Bayer wereldwijd op het gebied van geneesmiddelen die zonder recept te koop zijn bij de drogist of apotheek. De consumententak van MSD had in 2013 een omzet van US$ 2,2 miljard en telde 2250 werknemers. De omzet van Bayer consumentenproducten was US$ 5,2 miljard in 2013. De transactie werd per 1 oktober 2014 afgerond.
Verkoop Covestro
Begin 2015 besloot Bayer het onderdeel MaterialScience, hernoemd tot Covestro, af te stoten. Dit onderdeel leverde in 2014 een derde van de totale omzet op, maar slechts 10% van de winst. De omzet van Covestro bedroeg in 2014 zo'n 11,7 miljard euro. Het bedrijf heeft wereldwijd zo'n 30 fabrieken en circa 14.200 medewerkers. Covestro produceert onder meer kunststoffen voor in matrassen, auto's en medische apparatuur. Met de opbrengst van de beursgang worden de schulden afgelost zodat Covestro een relatief hoge kredietrating kan krijgen van de kredietbeoordelaars. In oktober 2015 ging het bedrijf naar de beurs, het leverde Bayer zo’n 1,5 miljard euro op terwijl op 2,5 miljard was gerekend. Er werden minder aandelen tegen een lagere koers verkocht, 24 euro per stuk, mede door de koersdruk als gevolg van het Volkswagen Dieselgate schandaal. Nadien heeft Bayer het belang stapsgewijs afgebouwd, van 64,2% per begin 2017, naar 24,6% per 31 december 2017 en een jaar later was het gedaald naar 7,5%. In 2020 is het hele belang afgestoten.
Overname Monsanto
In mei 2016 gaf Bayer aan Monsanto te willen overnemen, de grootste zaadproducent ter wereld. Bayer is gemeten naar omzet ongeveer drie keer zo groot als Monsanto. De combinatie wordt de grootste ter wereld in zaden en landbouwbestrijdingsmiddelen, en heel groot in medicijnen en chemicaliën. Samen komt de jaaromzet uit op zo’n 55 miljard euro en het aandeel uit zaden en landbouwbestrijdingsmiddelen op meer dan 50%. Bayer verhoogde zijn bod van 122 dollar tot 125 dollar per aandeel in juli 2016, en tot 128 dollar in september 2016. Bayer heeft ook de breakup fee verhoogd van 1,5 tot 2 miljard dollar, wanneer de overname vanwege mededingingsbezwaren niet door zou gaan. Bayer moest toestemming krijgen van 30 autoriteiten, waaronder de Europese Commissie, China en Brazilië. Eind mei 2018 gaf het Amerikaanse ministerie van Justitie toestemming voor de overname. Voor de Europese toestemming hebben Bayer en Monsanto ingestemd om voor ruim 6 miljard euro aan activiteiten en onderzoeksfaciliteiten af te stoten, hoofdzakelijk aan het Duitse chemiebedrijf BASF. Op 7 juni 2018 werd de transactie afgerond.
In juni 2020 bereikte het een overeenstemming met een grote groep klagers die het bedrijf hadden aangeklaagd in verband met het bestrijdingsmiddel Roundup waarin glyfosaat is verwerkt. Bayer gaat een bedrag van zo'n US$ 11 miljard uitkeren.
Belangrijke herstructurering
Eind november 2018 maakte Bayer bekend dat de komende drie jaar 12.000 banen gaan verdwijnen. Deze maatregel maakt deel uit van een plan om 2,6 miljard euro aan kosten te besparen in 2022. Het grootste deel van ontslagen vallen in Duitsland. Bayer had toen nog 118.200 mensen in dienst, waarvan 1200 in Nederland.
Verder werden diverse niet-kernactiviteiten, zoals diergeneesmiddelen, afgestoten. Medio 2019 heeft Bayer een overeenkomst gesloten met Yellow Wood Partners voor de verkoop van Dr Scholl’s schoenen. De investeringsmaatschappij is bereid 585 miljoen dollar voor de activiteit te betalen. Dr Scholl’s is meer dan 110 jaar geleden opgericht en werd in 2014 door Bayer ingelijfd. Het rapporteerde over 2018 een omzet van 234 miljoen dollar. In mei 2019 verkocht Bayer al het merk Coppertone, zonnebrandcrème, aan de Duitse cosmetica groep Beiersdorf voor 550 miljoen dollar. In augustus 2019 maakte Elanco Animal Health bekend de diergeneesmiddelendivisie van Bayer te willen kopen. Elanco is bereid 7,6 miljard dollar te betalen, waarvan 70% in geld en de rest met aandelen. Elanco is de voormalige diergeneesmiddelentak van farmaceut Eli Lilly en werd in 2018 naar de beurs gebracht. De transactie werd in augustus 2020 afgerond.
In oktober 2020 werd de overname bekendgemaakt van het Amerikaanse biotechbedrijf Asklepios BioPharmaceutical of kortweg AskBio. Bayer is bereid 4 miljard dollar te betalen, waarvan de helft direct en de rest is afhankelijk van het bereiken van bepaalde doelen. AskBio is in 2001 opgericht en houdt zich bezig met de ontwikkeling van gentherapie voor ziekten zoals Parkinson en hartfalen. Bayer heeft laten weten een speciale divisie voor cel- en gentherapie te willen opzetten. Daar gaat ook BlueRock Therapeutics, een kleiner vergelijkbaar bedrijf dat vorig jaar in handen van Bayer kwam, onder vallen. Voor de overname is nog toestemming van toezichthouders vereist, maar afronding wordt nog dit jaar verwacht.
In maart 2022 bereikte het overeenstemming met Cinven. Cinven gaat het bedrijfsonderdeel Environmental Science Professional kopen voor US$ 2,6 miljard. ESP houdt zich bezig met gewasbescherming dat in meer dan 100 landen wordt verkocht. Er werken zo'n 800 mensen en Bayer besloot dit onderdeel af te stoten omdat het niet meer wordt gezien als kernactiviteit.
Affaires
In mei 2003 is Bayer in opspraak wegens het distribueren van een met hiv besmet medicijn. Bayer zou besmette medicijnen die door de Amerikaanse Food and Drug Administration waren aangemerkt als besmet met hiv, hebben afgezet in diverse andere landen. Een aantal lijders aan hiv klaagde Bayer hiervoor aan.
Na een aantal ernstige en dodelijke bijwerkingen, waaraan circa 100 gebruikers zijn overleden, heeft Bayer in 2001 het middel cerivastatine (merknaam Lipobay) uit de handel genomen.
De voor acne en overbeharing geregistreerde geneesmiddelen Diane en Diane 35 (cyproteronacetaat), die in de praktijk vaak als anticonceptiemiddel worden gebruikt, zijn in 2012 in opspraak geraakt vanwege het overlijden van enkele gebruiksters. In Frankrijk werd het middel in februari 2013 van de markt gehaald.
Trivia
Bayer was het bedrijf dat diacetylmorfine (beter bekend als heroïne) oorspronkelijk patenteerde. Spoedig daarna volgde ook Methadon.
Het bedrijf is verbonden aan de voetbalclub Bayer 04 Leverkusen.
Het bedrijf had een aantal eigen warenhuizen in Leverkusen onder de naam Bayer-Kaufhaus.
Externe link
Officiële website
Duitse multinational
Leverkusen
Economie in Noordrijn-Westfalen
Bedrijf genoteerd aan de Frankfurter Wertpapierbörse
|
Overname Monsanto
In mei 2016 gaf Bayer aan Monsanto te willen overnemen, de grootste zaadproducent ter wereld. Bayer is gemeten naar omzet ongeveer drie keer zo groot als Monsanto. De combinatie wordt de grootste ter wereld in zaden en landbouwbestrijdingsmiddelen, en heel groot in medicijnen en chemicaliën. Samen komt de jaaromzet uit op zo’n 55 miljard euro en het aandeel uit zaden en landbouwbestrijdingsmiddelen op meer dan 50%. Bayer verhoogde zijn bod van 122 dollar tot 125 dollar per aandeel in juli 2016, en tot 128 dollar in september 2016. Bayer heeft ook de breakup fee verhoogd van 1,5 tot 2 miljard dollar, wanneer de overname vanwege mededingingsbezwaren niet door zou gaan. Bayer moest toestemming krijgen van 30 autoriteiten, waaronder de Europese Commissie, China en Brazilië. Eind mei 2018 gaf het Amerikaanse ministerie van Justitie toestemming voor de overname. Voor de Europese toestemming hebben Bayer en Monsanto ingestemd om voor ruim 6 miljard euro aan activiteiten en onderzoeksfaciliteiten af te stoten, hoofdzakelijk aan het Duitse chemiebedrijf BASF. Op 7 juni 2018 werd de transactie afgerond.
| 3 |
toestemming, machtiging, autorisatie
|
8,531 |
PoliticalParty
|
1096613
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Platform%20Progressief%20Wierden
|
Platform Progressief Wierden
|
Het Platform Progressief Wierden (PPW) is een lokale politieke combi-partij in de gemeente Wierden.
Geschiedenis
In het voorjaar van 1997 gingen PvdA, D66 en GroenLinks in Wierden samen in één nieuwe partij, het Platform Progressief Wierden. Ook mensen die nog niet lid waren van een politieke partij waren bij de oprichting betrokken. Kernwoord was progressiviteit en daarbij kwam de wens om lokaal een opener manier van politiek te bedrijven. In 1998 behaalde de partij drie zetels en werd Pelle Mug fractievoorzitter. In 2002 werd dit resultaat wederom gehaald. In 2006 kreeg PPW vier zetels en werd Theo de Putter die in de vorige periode al halverwege de rit het fractievoorzitterschap van Mug had overgenomen wethouder in een college samen met het CDA. Na de verkiezingen in 2010 kreeg PPW opnieuw 4 zetels en werd het college met het CDA voortgezet. Ook bij de verkiezingen in 2014 behield PPW haar 4 zetels en vormde het een college met CDA en VVD.
In December 2020 is de naam Platform Progressief Wierden veranderd in Progressief Wierden.
Externe link
Progressief Wierden
PPW gaat verder onder de naam Progressief Wierden
Wierden
Wierden
|
Geschiedenis
In het voorjaar van 1997 gingen PvdA, D66 en GroenLinks in Wierden samen in één nieuwe partij, het Platform Progressief Wierden. Ook mensen die nog niet lid waren van een politieke partij waren bij de oprichting betrokken. Kernwoord was progressiviteit en daarbij kwam de wens om lokaal een opener manier van politiek te bedrijven. In 1998 behaalde de partij drie zetels en werd Pelle Mug fractievoorzitter. In 2002 werd dit resultaat wederom gehaald. In 2006 kreeg PPW vier zetels en werd Theo de Putter die in de vorige periode al halverwege de rit het fractievoorzitterschap van Mug had overgenomen wethouder in een college samen met het CDA. Na de verkiezingen in 2010 kreeg PPW opnieuw 4 zetels en werd het college met het CDA voortgezet. Ook bij de verkiezingen in 2014 behield PPW haar 4 zetels en vormde het een college met CDA en VVD.
| 1 |
politieke partij, politieke beweging, partijorganisatie
|
2,002 |
InteractAction
|
1405069
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Radiotelefonie
|
Radiotelefonie
|
Radiotelefonie is het overzenden van spraak (telefonie) via radiogolven in tweewegverkeer (half-duplex of full-duplex). Voorbeelden van radiotelefonie zijn de marifoon, de portofoon en de mobilofoon. Voor radiotelefonie wordt gebruikgemaakt van frequenties uit de high-frequencyband, vaak de VHF-band.
Daarnaast is radiotelefonie de officiële term die gebruikt wordt voor de communicatie tussen de luchtverkeersleider en de piloot van een vliegtuig. Vaak wordt de term afgekort als 'RT' of 'RTF' (waarbij de letters op zijn Engels worden uitgesproken). Het jargon verloopt volgens strikte regels die zijn opgesteld door Internationale Burgerluchtvaartorganisatie, dit om de communicatie zo kort mogelijk, maar vooral zo duidelijk en eenduidig mogelijk te houden.
Termen
Over: Met deze term wordt aangegeven dat de boodschap ten einde is. Hiermee wordt het woord aan de andere partij gegeven.
Uit: Met deze term wordt aangegeven dat de communicatie stopt. De partijen geven hierna geen antwoord meer.
Roger: Betekent zoveel als "Begrepen"
Wilco: Afgekorting voor "Will Comply" of m.a.w. "Ik zal het uitvoeren", "Komt in orde".
Sitrep: Afkorting voor "Situation Report". Indien er een sitrep gevraagd wordt, wil men als antwoord een bondige situatieschets.
Een vaak voorkomende misconceptie is de combinatie "over en uit". Je kan niet het woord aan de andere partij geven en tegelijk het gesprek beëindigen. Je gebruikt dus enkel "over" OF "uit", en niet beide.
Spellen
Bij het spellen wordt elke letter als een woord aangeduid uit het NAVO-spellingsalfabet. Voor getallen worden de cijfers meestal in het Engels uitgesproken om verwarring te vermijden (denk maar aan "negen" of "zeven"). De regels zijn er voornamelijk gekomen omdat in radiocommunicatie niet altijd een even zuivere klank kon worden bekomen. Bij volzinnen kan de luisteraar de boodschap meestal wel begrijpen als er hier of daar wat ruis optreedt. Bij een letter zou dit niet meer lukken.
Telefonie
Radiotechniek
Luchtvaart
|
Daarnaast is radiotelefonie de officiële term die gebruikt wordt voor de communicatie tussen de luchtverkeersleider en de piloot van een vliegtuig. Vaak wordt de term afgekort als 'RT' of 'RTF' (waarbij de letters op zijn Engels worden uitgesproken). Het jargon verloopt volgens strikte regels die zijn opgesteld door Internationale Burgerluchtvaartorganisatie, dit om de communicatie zo kort mogelijk, maar vooral zo duidelijk en eenduidig mogelijk te houden.
| 2 |
interactie, interactieactie, communicatie
|
11,083 |
ScholarlyArticle
|
3020660
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/BioSystems
|
BioSystems
|
BioSystems is een internationaal wetenschappelijk tijdschrift dat door Elsevier (Amsterdam) wordt uitgegeven. In BioSystems worden onderzoeksartikelen, Short Communications en overzichtsartikelen gepubliceerd. Alle voorgelegde manuscripten worden door experts beoordeeld. Het tijdschrift verschijnt één tot twee keer per maand. De huidige impactfactor (2017) bedraagt 1,619 en de impactfactor over vijf jaar 1,460.
Thematiek
Het tijdschrift heeft een interdisciplinaire thematiek die de vakgebieden biologie, evolutietheorie en informatica bestrijkt. Voorbeelden van onderzoek dat op de grensvlakken van deze vakgebieden worden uitgevoerd zijn vragen naar de principes van biologische informatieverwerking, de computersimulatie van complexe biologische systemen, modellen van in-silico evolutie, de toepassing van biologische principes op het ontwerp van nieuwe algoritmen en computers, en de ontwikkeling van nieuwe biologische materialen. Het tijdschrift publiceert ook themanummers over nieuwe onderwerpen of nieuwe visies op bestaande onderwerpen.
Geschiedenis
Het tijdschrif BioSystems werd in maart 1967 onder de titel Currents in Modern Biology door Robert G. Grenell opgericht. In 1972 werd de titel in Currents in Modern Biology: Bio Systems veranderd, later afgekort tot BioSystems. Onder de voormalige (hoofd)redacteuren bevinden zich Alan W. Schwartz, Sidney W. Fox, Michael Conrad, Lynn Margulis, David B. Fogel en Gary B. Fogel. De sinds 2012 gebruikte illustratie op de titelpagina is door Margit Leitner (Jena) ontworpen.
Redactiecommissie
Op dit moment bestaat de redactiecommissie uit Abir Igamberdiev (hoofdredacteur) (Memorial University of Newfoundland, St. John’s), Gary B. Fogel (Natural Selection, Inc., San Diego), Koichiro Matsuno (Nagaoka University of Technology), Stefan Schuster (Friedrich-Schiller-Universität Jena) en Hidde de Jong (INRIA, Grenoble) (redacteur voor overzichtartikelen).
Externe links
Officiële webpagina van het tijdschrift
Webpagina op ScienceDirect
Biologisch tijdschrift
Informaticatijdschrift
|
BioSystems is een internationaal wetenschappelijk tijdschrift dat door Elsevier (Amsterdam) wordt uitgegeven. In BioSystems worden onderzoeksartikelen, Short Communications en overzichtsartikelen gepubliceerd. Alle voorgelegde manuscripten worden door experts beoordeeld. Het tijdschrift verschijnt één tot twee keer per maand. De huidige impactfactor (2017) bedraagt 1,619 en de impactfactor over vijf jaar 1,460.
| 1 |
wetenschappelijk artikel, academisch artikel, onderzoeksartikel
|
5,583 |
TVEpisode
|
1327631
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/De%20Legende%20van%20Tarzan
|
De Legende van Tarzan
|
De Legende van Tarzan, originele Engelstalige titel The Legend of Tarzan, is een Amerikaanse animatieserie geproduceerd door The Walt Disney Company. De serie is een spin-off van de film Tarzan. De serie liep 1 seizoen van 39 afleveringen.
De serie werd in Nederland nagesynchroniseerd uitgezonden door Disney Channel. Tevens is de serie in België uitgezonden door Ketnet.
Verhaal
De serie gaat verder waar de film ophield. Tarzan en Jane zijn getrouwd en wonen nu met Janes vader in de weer opgebouwde boomhut die Tarzans echte ouders jaren terug hadden gemaakt. Tarzan is sinds de dood van Kerchak leider van de gorillagroep.
Ondertussen rukt de mens steeds verder op in de jungle. Allereerst wordt er aan de rivier vlak bij Tarzan en Janes huis een handelspost geopend. Ook leren Tarzan en Jane een inheemse stam kennen en komen ze oog in oog te staan met nieuwe gevaren.
Personages
Hoofdpersonages
Tarzan en Jane – Tarzan is de leider van de gorillagroep waarbij hij is opgegroeid, en dus verantwoordelijk voor hun veiligheid. Jane doet vaak dienst als Tarzans gids wanneer het aankomt op contact met andere mensen.
Tuk – Een van Tarzans vrienden, die graag in de belangstelling staat. Ze is een soort grote zus voor Tarzan, en ervan overtuigd dat Tarzan het zonder haar niet overleeft.
Tantor – Een ietwat neurotische olifant. Ondanks zijn omvang en kracht is hij voor vrijwel alles bang.
Kala – Tarzans adoptiemoeder en Janes schoonmoeder. Ze was ooit Kerchaks vrouw en wellicht naast Tarzan de enige die iets in te brengen had tegen hem. Ondanks dat Kerchak dood is, staat ze nog in hoog aanzien bij de gorilla's.
Professor Archimedes Q. Porter – Janes vader en een gerespecteerd wetenschapper. Hij heeft veel kennis over de jungle, maar deze kennis komt meer uit zijn boeken dan van praktijkervaring. Soms gaat hij zo op in zijn werk dat hij vergeet wat hij aan het doen is.
Regelmatig terugkerende personages
Flynt en Mungo – Twee niet bijster slimme apen, die samen met Tarzan zijn opgegroeid. De twee zijn broers. Ze moeten vaak door Tarzan uit de problemen worden gehaald.
Manu – Een ondeugende jonge baviaan die gefascineerd is door mensen. Hij heeft het voorzien op door mensen gemaakte voorwerpen.
Renard Dumont – De gladde, opportunistische Franse eigenaar van de handelspost. Hoewel hij en Tarzan eerst niet op goede voet met elkaar staan, worden ze later bondgenoten.
Hugo en Hooft – Twee deserteurs uit het Frans Vreemdelingenlegioen. Ze werken nu voor Dumont. Ze zijn voortdurend op de vlucht voor hun oude bevelhebber luitenant-kolonel Staquait.
Samuel T. Philander – De aartsrivaal van de professor die al geregeld ideeën van hem gestolen heeft om zelf met de eer te strijken.
Chief Keewazi – De hoofdman van de Waziri's, een inheemse stam die diep in het oerwoud leeft.
Basuli – De zoon van Chief Keewazi en toekomstig leider van de Waziri. Hij is goede vrienden met Tarzan.
Tublat – Een voormalig lid van Tarzans gorillastam. Hij werd ooit verbannen uit de stam na een gevecht om het leiderschap te hebben verloren van Kerchak. Nu Kerchak dood is doet hij geregeld een poging Tarzan te verslaan om zo de leider te worden.
Koningin La – Een kwaadaardige tovenares die heerst over een verborgen stad diep in de jungle. Ze voert het bevel over een groot aantal luipaarden die ze een meer humanoïde gedaante heeft gegeven. Ze heeft een oogje op Tarzan en wil om die reden Jane uit de weg ruimen.
Mubaya – Een kwaadaardige olifant die ooit tot Tantors groep behoorde. Hij is herkenbaar door zijn afgebroken linkerslagtand en rode ogen.
Hazel, Greenly, en Eleanor – Drie van Janes oude vriendinnen uit Londen. Ze komen in de serie een paar keer langs.
Rolverdeling
Afleveringen
“Race Against Time”
“Trading Post”
“Lost Cub”
“Lost City of Opar”
“The Fugitives”
“Rogue Elephant”
“Poisoned River, Part I”
“Poisoned River, Part II”
“Enemy Within”
“Fountain”
“Hidden World”
“Rift”
“Giant Beetles”
“Jungle Madness”
“Protege”
“Leopardmen Rebellion”
“Rough Rider”
“Seeds of Destruction”
“Silver Ape”
“Challenger”
“Outbreak”
“Silver Screen”
“Beast From Below”
“All-Seeing Elephant”
“New Wave”
“Lost Treasure”
“Return of La”
“One Punch Mullagan”
“Missing Link”
“Prison Break”
“The Eagle's Feather”
“Face From the Past”
“Caged Fury”
“Gauntlet of Vengeance”
“Mysterious Visitor”
“Tublat's Revenge”
“British Invasion”
“Volcanic Diamond Mine”
“Flying Ace”
Externe links
Officiële website
Tarzan
Amerikaanse animatieserie
Televisieserie gebaseerd op een film
Televisieserie van Disney
|
Tarzan
Amerikaanse animatieserie
Televisieserie gebaseerd op een film
Televisieserie van Disney
| 2 |
tv-aflevering, televisieserie, seizoen
|
11,780 |
ToyStore
|
4438457
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Annie%20Claus%20is%20Coming%20to%20Town
|
Annie Claus is Coming to Town
|
Annie Claus is Coming to Town is een Amerikaanse kerstfilm uit 2011. Het is tevens ook een televisiefilm daar het niet in de bioscoop kwam en het eerst uitgezonden werd op het Hallmark Channel.
Verhaal
Annie is de dochter van de kerstman en het hoofd van de speelgoedafdeling. Haar vader wordt ouder en denkt aan een opvolger. Annie vertrekt naar L.A. op zoek naar haar ware liefde zoals haar vader vroeger ook op reis ging toen hij zijn ware liefde vond. Het hoofd logistiek genaamd Chester heeft echter andere plannen. Hij huurt een plaatselijke acteur genaamd Dean in, die Annie moet verleiden en ervoor zorgen dat zij besluit om niet terug te gaan naar de Noordpool. Indien dit zou lukken, dan zou Chester de kerstman worden, wanneer Annie's vader met pensioen gaat.
Annie huurt een kamer in het Candy Cane motel en raakt bevriend met de eigenares Lucy en haar dochter Mia. In de stad ontdekt ze een ouderwetse speelgoedwinkel die op het rand van faillissement staan. De eigenaar genaamd Ted probeert de winkel draaiende te houden met zijn vriend Barry, maar er is een beetje verderop een grote speelgoedwinkel. Annie besluit om gratis te gaan werken in deze winkel en fleurt de winkel helemaal op, omdat Ted niet zo van Kerstmis houdt. Annie helpt tevens Mia en haar koor met hun kerstconcert. Ondertussen date Annie een paar keer met Dean. Wanneer ze achter Deans bedrog komt, vertrekt ze terug naar de Noordpool en wordt Chester verbannen. Annie ziet dan in dat Ted haar ware liefde en gaat op kerstmis opnieuw naar daar.
Rolverdeling
Maria Thayer als Annie Claus, dochter van de kerstman
Samuel Page als Ted, eigenaar van de speelgoedwinkel
Randy J. Goodwin als Barry, vriend van Ted
Vivica A. Fox als Lucy, eigenaar van het motel
Ryan Bittle als Dean, de acteur
Nay Nay Kirby als Mia, dochter van Lucy
Matt Winston als Chester, hoofd logistiek van de kerstman
Lucy Loken als Amy, vriendin van Mia
Peter Jason als de Kerstman
Vicki Lawrence als Martha Claus, vrouw van de kerstman
Daniel Weaver : Ian
Greg Roman : Albie
Externe link
Kerstfilm
Familiefilm
Film uit 2011
Amerikaanse film
Film van Hallmark Channel
|
Annie huurt een kamer in het Candy Cane motel en raakt bevriend met de eigenares Lucy en haar dochter Mia. In de stad ontdekt ze een ouderwetse speelgoedwinkel die op het rand van faillissement staan. De eigenaar genaamd Ted probeert de winkel draaiende te houden met zijn vriend Barry, maar er is een beetje verderop een grote speelgoedwinkel. Annie besluit om gratis te gaan werken in deze winkel en fleurt de winkel helemaal op, omdat Ted niet zo van Kerstmis houdt. Annie helpt tevens Mia en haar koor met hun kerstconcert. Ondertussen date Annie een paar keer met Dean. Wanneer ze achter Deans bedrog komt, vertrekt ze terug naar de Noordpool en wordt Chester verbannen. Annie ziet dan in dat Ted haar ware liefde en gaat op kerstmis opnieuw naar daar.
| 2 |
speelgoedwinkel, speelgoedzaak, speelgoedhandel
|
7,549 |
BookSeries
|
92086
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kameleon
|
Kameleon
|
Kameleons, een familie van hagedissen
Kameleon (sterrenbeeld), een sterrenbeeld
Kameleon (televisieprogramma), een Vlaams televisieprogramma gepresenteerd door Danny Verbiest
Kameleon (bier), een Belgisch biologisch bier
De Kameleon (boekenserie), een jeugdboekenserie van Hotze de Roos
De schippers van de Kameleon (film), een film uit 2003 die is gebaseerd op bovenstaande boekenserie
Kameleon 2, een film uit 2005, gebaseerd op bovenstaande boekenserie
De Kameleon (televisieserie), een televisieserie uit 2018 gebaseerd op de boekenserie
De Kameleon (hoorspel), een hoorspel van de AVRO
|
Kameleons, een familie van hagedissen
Kameleon (sterrenbeeld), een sterrenbeeld
Kameleon (televisieprogramma), een Vlaams televisieprogramma gepresenteerd door Danny Verbiest
Kameleon (bier), een Belgisch biologisch bier
De Kameleon (boekenserie), een jeugdboekenserie van Hotze de Roos
De schippers van de Kameleon (film), een film uit 2003 die is gebaseerd op bovenstaande boekenserie
Kameleon 2, een film uit 2005, gebaseerd op bovenstaande boekenserie
De Kameleon (televisieserie), een televisieserie uit 2018 gebaseerd op de boekenserie
De Kameleon (hoorspel), een hoorspel van de AVRO
| 5 |
boekenreeks, boekenserie, literaire serie
|
12,429 |
WPSideBar
|
5694270
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Google%20Sheets
|
Google Sheets
|
Google Spreadsheets (Engels: Google Sheets) is een spreadsheetprogramma dat deel uitmaakt van de gratis Google Docs Editors-suite aangeboden door Google. De dienst omvat ook: Google Documenten, Google Presentaties, Google Tekeningen, Google Formulieren, Google Sites en Google Keep. Google Spreadsheets is beschikbaar als webapplicatie, mobiele app voor: Android, iOS, Microsoft Windows, BlackBerry OS en als desktopapplicatie op Google's Chrome OS. De app is compatibel met Microsoft Excel-bestandsindelingen. Met de app kunnen gebruikers online bestanden maken en bewerken terwijl ze live samenwerken met andere gebruikers. Bewerkingen worden bijgehouden middels een versiegeschiedenis. Men kan volgen wat andere gebruikers doen, doordat iedereen een cursor met een eigen kleur heeft.
Geschiedenis
Google Spreadsheets is ontstaan uit XL2Web, een spreadsheettoepassing in de browser ontwikkeld door 2Web Technologies, opgericht door Jonathan Rochelle en Farzad "Fuzzy" Khosrowshahi. XL2Web werd in 2006 overgenomen door Google en omgevormd tot Google Labs Spreadheets. Op 6 juni 2006 werd het gelanceerd als een test voor een beperkt aantal gebruikers, voor wie zich het snelste aanmeldde. De beperkte test werd later vervangen door een bètaversie die beschikbaar was voor alle Google-accounthouders, rond dezelfde tijd werd er een officieel persbericht uitgebracht. In maart 2010 verwierf Google het online document-samenwerkingsbedrijf DocVerse. DocVerse maakte online samenwerking met meerdere gebruikers mogelijk op Excel-compatibele documenten en andere Microsoft Office-indelingen zoals Microsoft Word en Microsoft PowerPoint. Verbeteringen op basis van DocVerse werden aangekondigd en geïmplementeerd in april 2010. In juni 2012 verwierf Google Quickoffice, een freeware productiviteitssuite voor mobiele apparaten. In oktober 2012 werd Google Spreadsheets omgedoopt tot Google Sheets.
Platformen
Google Sheets is beschikbaar als een webapplicatie die wordt ondersteund in: Google Chrome, Microsoft Edge, Firefox, Internet Explorer en Safari-webbrowsers. Gebruikers hebben via de Google Drive-website gezamenlijk toegang tot alle spreadsheets, naast andere bestanden. In juni 2014 introduceerde Google een speciale homepagina voor Sheets die alleen bestanden bevat die met Sheets zijn gemaakt. In 2014 lanceerde Google een speciale mobiele app voor Sheets voor de mobiele besturingssystemen Android en iOS. In 2015 is de mobiele website voor Sheets bijgewerkt met een "eenvoudigere, meer uniforme" interface en op de mobiel kunnen bestanden op de web wel nog worden bekeken, maar worden gebruikers die proberen te bewerken omgeleid naar de mobiele app.
Functies
Bewerken
Samenwerkings- en versiegeschiedenis
Google Sheets dient als een samenwerkingstool voor het gezamenlijk in realtime bewerken van spreadsheets. Documenten kunnen door meerdere gebruikers tegelijk worden gedeeld, geopend en bewerkt en gebruikers kunnen wijzigingen zien terwijl andere medewerkers bewerkingen uitvoeren. Wijzigingen worden automatisch opgeslagen op de servers van Google en er wordt automatisch een versiegeschiedenis bijgehouden, zodat eerdere bewerkingen kunnen worden bekeken en hersteld. De cursors van alle bewerkers hebben hun eigen kleur, dus als een andere bewerker het juiste deel van een document bekijkt, kan je de bewerkingen van andere gebruikers live zien. Met een chatfunctie in de zijbalk kunnen bijdragers bewerkingen bespreken. De versiegeschiedenis maak het mogelijk om precies te zien wie welke aanpassingen heeft gedaan. Bestanden kunnen worden geëxporteerd en gedownload in verschillende formaten, zoals PDF en Office Open XML.
Verkennen
"Explore", gelanceerd voor de hele Drive-suite in september 2016, is een set aan extra functies gebaseerd op machine learning. In Google Sheets kunnen gebruikers met Explore vragen stellen, zoals 'Hoeveel eenheden zijn er op Black Friday verkocht?' en Explore geeft het antwoord terug, zonder dat de gebruiker kennis van formules nodig heeft. In juni 2017 breidde Google de Explore-functie in Google Sheets uit om automatisch grafieken te maken en gegevens te visualiseren, en in december breidde Google deze opnieuw om automatisch draaitabellen te kunnen maken. In oktober 2016 kondigde Google de toevoeging van 'Action-items' voor Sheets aan. Als een gebruiker een taak binnen een blad toewijst, wijst de service die actie op intelligente wijze toe aan de aangewezen gebruiker. Google stelt dat dit het voor andere medewerkers gemakkelijker zal maken om te visualiseren wie verantwoordelijk is voor een taak. Wanneer een gebruiker Google Drive of Sheets bezoekt, worden alle bestanden met taken die aan hem zijn toegewezen, gemarkeerd met een badge. In maart 2014 introduceerde Google add-ons; nieuwe tools van externe ontwikkelaars die meer functies voor Google Spreadsheets toevoegen.
Offline bewerken
Om spreadsheets offline op een computer te bekijken en te bewerken, moeten gebruikers een webrowser gebruiker dat gebaseerd is op Google Chromium (bijv. Google Chrome, Microsoft Edge). Met een Chrome-extensie, Google Docs Offline, kunnen gebruikers offline ondersteuning voor Sheets en andere Drive-suitebestanden inschakelen op de Google Drive-website. De Android- en iOS-apps ondersteunen native offline bewerking.
Bestanden
Ondersteunde bestandsindelingen en cellenlimiet
Bestanden in de volgende indelingen kunnen worden bekeken en geconverteerd naar de Sheets-indeling: .xls (indien nieuwer dan Microsoft Office 95), .xlsx, .xlsm, .xlt, .xltx, .xltm .ods, .csv, .tsv, . txt en .tab De totale documentgrootte is beperkt tot 10 miljoen cellen.
Google Workspace
De Sheets-app en de rest van de Google Documenten Editors-suite zijn gratis te gebruiken voor privegebruik, maar Sheets is ook beschikbaar als onderdeel van de zakelijke Google Workspace-service (voorheen G Suite) van Google, een maandelijks abonnement met extra bedrijfsgerichte functionaliteiten.
Integratie met grafieken en Wikipedia
Sheets kan Google Charts maken en heeft een plug-in die integratie met Wikipedia mogelijk maakt.
Andere functionaliteit
Er is een eenvoudig hulpmiddel voor zoeken en vervangen beschikbaar. De service bevat een webklembordtool waarmee gebruikers inhoud kunnen kopiëren en plakken tussen Google Spreadsheets en Google Documenten, Google Presentaties en Google Tekeningen. Het webklembord kan ook worden gebruikt voor het kopiëren en plakken van inhoud tussen verschillende computers. Gekopieerde items worden maximaal 30 dagen opgeslagen op de servers van Google. Google biedt een extensie voor de Google Chrome-webbrowser genaamd Office-bewerken voor Docs, Sheets en Presentaties waarmee gebruikers Microsoft Excel-documenten in Google Chrome kunnen bekijken en bewerken via de Google Sheets-app. De extensie kan worden gebruikt voor het openen van Excel-bestanden die op de computer zijn opgeslagen met Chrome, maar ook voor het openen van bestanden die op internet worden aangetroffen (in de vorm van e-mailbijlagen, zoekresultaten op internet, enz.) zonder ze te hoeven downloaden. De extensie is standaard geïnstalleerd op Chrome OS.
Google Cloud Connect was een plug-in voor Microsoft Office 2003, 2007 en 2010 die elk Excel-document automatisch kon opslaan en synchroniseren met Google Sheets (vóór de introductie van Drive). Elke keer dat het Microsoft Excel-bestand werd opgeslagen, werd de onlinekopie automatisch bijgewerkt. Microsoft Excel-bestanden konden offline worden bewerkt en later online worden gesynchroniseerd. Google Cloud Connect handhaafde eerdere Microsoft Excel-documentversies en stond meerdere gebruikers toe om samen te werken door tegelijkertijd aan hetzelfde document te werken. Google Cloud Connect is echter per 30 april 2013 stopgezet, omdat Google Drive volgens Google alle bovenstaande taken "met betere resultaten" vervult.
Terwijl Microsoft Excel een schrikkeljaarfout maakt bij het jaar 1900, 'repareert' Google Sheet deze fout door alle datums vóór 1 maart 1900 te verhogen, dus het formatteren van "0" als een datum geeft 30 december 1899 terug. Terwijl Excel "0" interpreteert als 31 december 1899 en dit laat zien als 0 januari 1900.
Externe link
Officële webpagina
Webapplicatie
Software voor iOS
Software voor Android
Spreadsheet
|
Samenwerkings- en versiegeschiedenis
Google Sheets dient als een samenwerkingstool voor het gezamenlijk in realtime bewerken van spreadsheets. Documenten kunnen door meerdere gebruikers tegelijk worden gedeeld, geopend en bewerkt en gebruikers kunnen wijzigingen zien terwijl andere medewerkers bewerkingen uitvoeren. Wijzigingen worden automatisch opgeslagen op de servers van Google en er wordt automatisch een versiegeschiedenis bijgehouden, zodat eerdere bewerkingen kunnen worden bekeken en hersteld. De cursors van alle bewerkers hebben hun eigen kleur, dus als een andere bewerker het juiste deel van een document bekijkt, kan je de bewerkingen van andere gebruikers live zien. Met een chatfunctie in de zijbalk kunnen bijdragers bewerkingen bespreken. De versiegeschiedenis maak het mogelijk om precies te zien wie welke aanpassingen heeft gedaan. Bestanden kunnen worden geëxporteerd en gedownload in verschillende formaten, zoals PDF en Office Open XML.
| 1 |
zijbalk, pagina-element, webpagina-sectie
|
306 |
Map
|
5595245
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sint-Annakapel%20%28Helden%29
|
Sint-Annakapel (Helden)
|
De Sint-Annakapel is een kapel in Helden in de Nederlandse gemeente Peel en Maas. De kapel staat op de hoek van de Roggelseweg met de Schepenstraat en de Sint Annastraat
Op ongeveer 700 meter naar het noordwesten staat de Sint-Servaaskapel en op ongeveer 350 meter naar het noordoosten de Sint-Rochuskapel.
De kapel is gewijd aan de heilige Anna.
Geschiedenis
Onduidelijk is wanneer de oudste Sint-Annakapel werd gebouwd, maar de kapel bestond reeds al in 1734 toen de kapel op een kaart werd ingetekend.
In 1793 wordt de kapel in een document genoemd genoemd met de tekst:
Deze tekst duidt er geld beschikbaar werd gesteld om de kapel te restaureren of te laten herbouwen.
In 1900 werd de kapel gerenoveerd.
In 1942 werd de kapel vanwege ruilverkaveling afgebroken.
In 1942 werd op een andere plek een nieuwe kapel gebouwd, omdat de buurtbewoners niet zonder kapel konden.
Gebouw
De rode bakstenen kapel is opgetrokken op een rechthoekig plattegrond en wordt gedekt door een zadeldak met leien. In de linker- en rechterzijgevel bevinden zich elk twee blinde spitsboogvensters. De frontgevel is een tuitgevel die boven het dak uitsteekt en op de top staat een ijzeren kruis met windvaan met jaartal 1942. Hoog in de frontgevel is met donkere bakstenen een kruis ingemetseld en lager bevindt zich de spitsboogvormige toegang van de kapel die wordt afgesloten met een smeedijzeren hek.
Binnen zijn de linker- en rechterwand wit gestuukt, terwijl de achterwand uitgevoerd is in metselwerk. Tegen de achterwand is het bakstenen altaar gemetseld. Op het altaar is een segmentboogvormige nis gemetseld die wordt afgesloten met een glasplaat. In de nis staat voor een witte achtergrond een polychroom Annabeeldje, die de heilige Anna toont samen met haar dochter Maria. Op de sokkel van het beeld staat de tekst:
Zie ook
Lijst van weg- en veldkapellen in Peel en Maas
Anna
Anna
|
Geschiedenis
Onduidelijk is wanneer de oudste Sint-Annakapel werd gebouwd, maar de kapel bestond reeds al in 1734 toen de kapel op een kaart werd ingetekend.
| 1 |
kaart, plattegrond, geografische weergave
|
4,737 |
FinancialProduct
|
5176555
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Paspoortrechten
|
Paspoortrechten
|
Paspoortrechten, passporting-rechten of financieel paspoort (Engels: passporting rights) is het recht om in de gehele Europese Economische Ruimte (EER) financiële producten en diensten aan te mogen bieden, waarbij er geen lokale vestiging geopend hoeft te worden. Het is als het ware een Europees paspoort voor financiële instellingen die toegang geeft tot deze Europese interne markt. Op financiële instellingen wordt er binnen de EER financieel toegezien conform het Europees Systeem voor financieel toezicht. Doordat een financiële instelling in het ene land onder toezicht staat conform de Europese regels, vastgelegd in het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, kunnen deze instellingen binnen de EER vrijelijk hun diensten aanbieden in alle landen. Dit voorkomt dat multinationale ondernemingen in ieder land afzonderlijk opnieuw toestemming moeten vragen en krijgen van de lokale financiële toezichthouders.
Financiële instellingen van buiten de Europese Unie en de Europese Economische Ruimte vragen doorgaans toestemming in één land van de Europese Unie, waarna ze met die toestemming ook in alle andere landen van de EER hun diensten mogen aanbieden.
Vanwege de brexit hebben banken en andere financiële instellingen in The City, het financiële centrum van het Verenigd Koninkrijk en daarbuiten niet meer automatisch toegang tot de markt van de Europese Unie. Om die toegang wel te houden moeten financiële instellingen een kantoor openen in de Europese Unie en moet men in dat land bij de lokale toezichthouder een vergunning aanvragen, daar men niet kan terugvallen op de Britse vergunning die eerder verleend is. Een financiële tak van ondernemingen is het verzekeringswezen en de derde grootste ter wereld is anno 2018 in het Verenigd Koninkrijk gevestigd. Dankzij de paspoortrechten kunnen verzekeringsmaatschappijen de gehele EER kan bedienen en zo'n 100 verzekeringsmaatschappijen maken daar anno 2018 gebruik van. Na de brexit kan dat niet meer en daarom besloot de markt voor verzekeringen Lloyd's of London in 2017 om een nieuwe Europese dochtermaatschappij te vestigen in Brussel en zo de paspoortrechten voor de Europese Unie veilig te stellen. De Amerikaanse verzekeraar American International Group verhuisde het hoofdkwartier van Londen naar Luxemburg, terwijl Barclays een groot deel van de activiteiten naar Dublin verhuisde.
Ondernemingen
Type ondernemingen die paspoortrechten gebruiken zijn onder andere:
Instellingen voor elektronisch geld
Betalingsinstellingen
Beleggingsondernemingen
Alternatieve beleggingsinstellingen
UCITS-managers
Kredietinstellingen
Kredietbemiddelaars
Verzekeraars en herverzekeraars
Verzekeringstussenpersonen
Financiële diensten
Verschillende type financiële diensten waarvoor men gebruik kan maken van de paspoortrechten zijn:
Het opnemen van deposito's en andere terugbetaalbare gelden
Geld lenen
Financiële leasing
Betalingsdiensten en uitgifte en beheer van andere betaalmiddelen
Elektronisch geld uitgeven
Garanties en verbintenissen
Handel voor eigen rekening of voor rekening van klanten in geldmarktinstrumenten, buitenlandse valuta, financiële futures en opties, overdraagbare effecten
Bewaring en beheer van effecten
Deelname aan effectenemissies en het verlenen van diensten hierin
Advies aan ondernemingen over onder andere kapitaalstructuur en diensten met betrekking tot fusies en de verwerving van ondernemingen
Bemiddeling van geld door tussenpersonen
Portfoliomanagement en advies
Kredietreferentiediensten
Custodydiensten
Recht
Handelsrecht
|
Paspoortrechten, passporting-rechten of financieel paspoort (Engels: passporting rights) is het recht om in de gehele Europese Economische Ruimte (EER) financiële producten en diensten aan te mogen bieden, waarbij er geen lokale vestiging geopend hoeft te worden. Het is als het ware een Europees paspoort voor financiële instellingen die toegang geeft tot deze Europese interne markt. Op financiële instellingen wordt er binnen de EER financieel toegezien conform het Europees Systeem voor financieel toezicht. Doordat een financiële instelling in het ene land onder toezicht staat conform de Europese regels, vastgelegd in het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, kunnen deze instellingen binnen de EER vrijelijk hun diensten aanbieden in alle landen. Dit voorkomt dat multinationale ondernemingen in ieder land afzonderlijk opnieuw toestemming moeten vragen en krijgen van de lokale financiële toezichthouders.
| 2 |
financieel product, financiële diensten, financiële instellingen
|
7,784 |
LakeBodyOfWater
|
1439409
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Klaarkampstermolen
|
Klaarkampstermolen
|
De Klaarkampstermolen is een poldermolen nabij het Friese dorp Rinsumageest, dat in de Nederlandse gemeente Dantumadeel ligt.
Beschrijving
De Klaarkampstermolen, een grondzeiler, werd vermoedelijk rond 1862 gebouwd bij de Juckemavaart in Dantumadeel. In 1893 werd hij overgebracht naar zijn huidige locatie ongeveer 800 meter ten noorden van Rinsumageest, waar hij de ca. 70 ha grote Klaarkampstermeerpolder moest bemalen. De molen werd bij de ruilverkaveling van de gemeente in 1975 gerestaureerd. Daarbij werd buiten de molen een elektrisch gemaaltje geïnstalleerd, waarvan de meterkast in de molen werd geplaatst. In 1991 werd de Klaarkampstermolen opnieuw gerestaureerd, maar in 2008 was hij vanwege onderhoudsproblemen buiten gebruik gesteld. De molen is eigendom van Staatsbosbeheer en kan in de regel op de eerste zaterdagochtend van de maand en op afspraak worden bezocht.
Zie ook
Molens in Friesland
Rijksmonument in Dantumadeel
Grondzeiler
Molen in Friesland
Poldermolen
Maalvaardige molen
|
Beschrijving
De Klaarkampstermolen, een grondzeiler, werd vermoedelijk rond 1862 gebouwd bij de Juckemavaart in Dantumadeel. In 1893 werd hij overgebracht naar zijn huidige locatie ongeveer 800 meter ten noorden van Rinsumageest, waar hij de ca. 70 ha grote Klaarkampstermeerpolder moest bemalen. De molen werd bij de ruilverkaveling van de gemeente in 1975 gerestaureerd. Daarbij werd buiten de molen een elektrisch gemaaltje geïnstalleerd, waarvan de meterkast in de molen werd geplaatst. In 1991 werd de Klaarkampstermolen opnieuw gerestaureerd, maar in 2008 was hij vanwege onderhoudsproblemen buiten gebruik gesteld. De molen is eigendom van Staatsbosbeheer en kan in de regel op de eerste zaterdagochtend van de maand en op afspraak worden bezocht.
| 1 |
meer, binnenmeer, waterplas
|
1,779 |
AutomotiveBusiness
|
432320
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Oracle%20%28automerk%29
|
Oracle (automerk)
|
Oracle was een Belgisch autobedrijf uit Lokeren, opgericht in 1997 door Sabine Serry en Eric Wouters. Het bouwt en verkoopt vrijetijdswagens, als zelfbouwpakket of sleutel aan de deur.
De voornaamste, en tegenwoordig enige, activiteit van het bedrijf is het officieel invoeren van de merken Brooke, Chesil, GTM, Hawk, Michalak, NG, RAW, Tiger en Westfield.
Externe links
Website
Belgisch automerk
Kitcar
Voormalig bedrijf in Vlaanderen
Lokeren
|
Oracle was een Belgisch autobedrijf uit Lokeren, opgericht in 1997 door Sabine Serry en Eric Wouters. Het bouwt en verkoopt vrijetijdswagens, als zelfbouwpakket of sleutel aan de deur.
| 1 |
autobedrijf, autoreparatie, auto-onderdelen
|
2,318 |
AdultEntertainment
|
887276
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Darkroom%20%28seksclub%29
|
Darkroom (seksclub)
|
Een darkroom (afgeleid van de Engelse woorden dark room) is een verduisterde kamer in een nachtclub, seksclub, bar, sekssauna of badhuis, waar bezoekers seksuele handelingen kunnen verrichten (uitsluitend daar, of naar keuze ook in delen van het pand waar men elkaar gewoon kan zien).
De uitdrukking is afkomstig uit de Noord-Amerikaanse homoscene. Darkrooms kunnen volledig donker zijn of worden soms verlicht met UV-, rood- of blauw licht. Dit geschiedt op een dusdanige wijze dat de darkroom schemerig blijft. Er hangt meestal een wat plechtstatige stilte in een darkroom, praten is er eigenlijk niet toegestaan, communicatie vindt plaats op fluisterniveau of non-verbaal.
Zeer veel homobars bezaten in de jaren zestig en zeventig darkrooms. Deze darkrooms waren meestal kleine ruimtes aan de achterkant van een café (om die reden destijds doorgaans back room genoemd), waar klanten zich konden terugtrekken om seks te hebben. Aanvankelijk had dit nog een maatschappelijke functie omdat men wilde voorkomen dat homomannen seksuele handelingen op straat of in openbare urinoirs verrichtten. Geleidelijk aan is dit overgegaan in een puur seksuele functie. Anonieme seks tijdens het uitgaan is een onderdeel geworden van de homocultuur. Toen in de jaren 80 echter de ziekte aids opkwam en de kennis over andere soa's toenam sloten veel homobars hun darkrooms.
Ook nachtclubs en seksclubs bezaten en bezitten darkrooms. Voor hen vormt het bezit ervan een extra attractie om klanten te lokken en de omzet te verhogen. Soms is de darkroom niet meer dan een kamertje, net groot genoeg voor 2 of 3 mensen om seksuele activiteiten te ontplooien. Bij andere gelegenheden omvat de darkroom een groot deel van de oppervlakte van de seksclub en bezit deze veel attributen, zoals labyrinten, "gloryholes" (gaten waardoor men elkaar kan bevredigen), tralies en privénissen. In Nederlandse darkrooms wordt veilige seks tegenwoordig meestal aanbevolen of verplicht gesteld, maar niettemin geschiedt dat steeds vaker zonder condoom, het zogeheten barebacking.
Soms stelt de gemeente als eis voor een vergunning voor een erotisch evenement dat de ruimtes waar seksuele handelingen worden verricht tijdens gebruik voldoende en doelmatig verlicht kunnen worden. Op aandringen van de Homoconsumentenbond werden in 2007 in Amsterdam de ongeveer 14 darkrooms gelegaliseerd door deze in de bestemmingsplannen op te nemen. Een gepland convenant tussen de gemeente, darkroomeigenaren, de GGD en de Schorerstichting voor een veilig gebruik van darkrooms is er echter niet gekomen.
Seksplek
Homohoreca
|
Ook nachtclubs en seksclubs bezaten en bezitten darkrooms. Voor hen vormt het bezit ervan een extra attractie om klanten te lokken en de omzet te verhogen. Soms is de darkroom niet meer dan een kamertje, net groot genoeg voor 2 of 3 mensen om seksuele activiteiten te ontplooien. Bij andere gelegenheden omvat de darkroom een groot deel van de oppervlakte van de seksclub en bezit deze veel attributen, zoals labyrinten, "gloryholes" (gaten waardoor men elkaar kan bevredigen), tralies en privénissen. In Nederlandse darkrooms wordt veilige seks tegenwoordig meestal aanbevolen of verplicht gesteld, maar niettemin geschiedt dat steeds vaker zonder condoom, het zogeheten barebacking.
| 2 |
volwassenenentertainment, erotisch bedrijf, seksclub
|
10,792 |
EmployeeRole
|
988668
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bangkok%20Airways
|
Bangkok Airways
|
Bangkok Airways Co., Ltd. is een regionale luchtvaartmaatschappij gevestigd in Bangkok, Thailand. Bangkok Airways onderhoudt verbindingen naar 20 bestemmingen in acht landen te weten: Thailand, Cambodja, China, Japan, Laos, Malediven, Myanmar, Singapore en Vietnam. De hub is Internationale Luchthaven Suvarnabhumi in Bangkok.
Geschiedenis
De maatschappij is opgericht in 1968 als Sahakol Air onder contract van OICC, een amerikaans constructie bedrijf, USOM en een aantal andere organisaties die voornamelijk actief waren in olie- en gaswinning in de Golf van Thailand. In 1986 begon men met geplande vluchten en werd de maatschappij de eerste geprivatiseerde binnenlandse luchtvaartmaatschappij van Thailand. De naam werd veranderd in Bangkok Airways in 1989. De eigenaar van de maatschappij is Dr. Prasert Prasarttong-Osoth (92.31%), Sahakol Estate (4.3%), Bangkok Dusit Medical Services (1.2%)en andere aandeelhouders (2.19%). Het bedrijf telt 1.903 werknemers en daarnaast is de maatschappij Siem Reap Airways ook geheel in handen van Bangkok Airways.
In 1989 werd er op Ko Samui een eigen vliegveld geopend en biedt directe vluchten tussen het tropische en zeer toeristische eiland Phuket, Hongkong en Singapore aan. De maatschappij opende hun tweede basis in de provinvie Sukhotai. In maart 2003 werd de bestemming Trat, nabij het eiland Koh Chang, toegevoegd aan het routenetwerk.
De maatschappij voegde voor het eerst straalvliegtuigen in de vloot toe in 2000 met een Boeing 717. Tot dan vloog Bangkok Airways allen met propeller vliegtuigen zoals de ATR-72, De Havilland Canada Dash 8 en Shorts 330. Eerstgenoemde vliegt nog steeds voor Bangkok Air. Verder vlogen ze nog met een Fokker 100. In 2004 werd er een Airbus A320 aan de vloot toegevoegd.
Bangkok Airways heeft ambitieuze plannen om de vloot verder uit te breiden en te vergroten met langeafstandsvliegtuigen. Men heeft plannen om bestemmingen aan te vliegen zoals Amsterdam, Londen, India en Japan. In december 2005 heeft Bangkok Airways 6 orders geplaatst voor de nieuwe Airbus A350-800 in 258 stoel-configuratie. De toestellen zouden medio 2013 geleverd worden, maar deze order werd in 2011 geannuleerd.
Vloot
In december 2017 bestond de vloot van Bangkok Airways uit de volgende toestellen.
9 Airbus A320-200
12 Airbus A319-100
6 ATR 72-500
9 ATR 72-600, 1 besteld
Bestemmingen
Bangkok Airways vliegt naar de volgende bestemmingen:
China
Hongkong (Hong Kong International Airport)
Laos
Luang Prabang (Luang Prabang International Airport)
Vientiane (Wattay International Airport)
Myanmar
Mandalay (luchthaven Mandalay)
Naypyidaw (Naypyidaw International Airport)
Yangon (Yangon International Airport)
Zuid-Azië
Dhaka (Shahjalal International Airport)
Malé (Malé International Airport)
Mumbai (Chhatrapati Shivaji International Airport)
Zuidoost-Azië
Kuala Lumpur (Kuala Lumpur International Airport)
Phnom Penh (Phnom Penh International Airport)
Siem Reap (Angkor International Airport)
Singapore (Changi International Airport)
Thailand
Bangkok (Internationale Luchthaven Suvarnabhumi) (hub)
Chiang Mai (Chiang Mai International Airport)
Chiang Rai (Mae Fah Luang-Chiang Rai International Airpor)
Ko Samui (Samui Airport)
Krabi (Krabi Airport)
Lampang (Lampang Luchthaven)
Pattaya (U-Tapao International Airport)
Phuket (Phuket International Airport)
Sukhothai (Sukhothai Airport)
Trat (Trat Airport)
Udon Thani (Udon Thani Luchthaven)
Daarnaast worden via codesharing de volgende bestemmingen aangeboden:
Australië (Qantas Airways)
Sydney (Kingsford Smith International Airport
Melbourne (Melbourne Airport)
Japan (Japan Airlines)
Tokyo (Narita Airport en Haneda Airport)
Osaka
Midden-oosten (Etihad Airlines)
Abu Dhabi (Abu Dhabi International Airport)
Muscat (Muscat International Airport)
Incidenten
Op 7 december 1987 raakte een Hawker Siddeley HS 748 Series 2A total loss, nadat het doorschoot na de landing op Udon Thani Airport. Hierbij kwam niemand om het leven.
Op 21 november 1990 stortte een de Havilland Canada DHC-8-103 neer op Koh Samui, nadat het probeerde te landen tijdens zware weersomstandigheden. Alle 38 inzittenden kwamen om het leven.
Op 4 augustus 2009 schoot een ATR-72 met vluchtnummer Bangkok Airways-vlucht 266 door na de landing. Hierbij kwam de piloot om het leven.
Externe links
Website van Bangkok Airways
Thaise luchtvaartmaatschappij
Economie in Bangkok
|
Geschiedenis
De maatschappij is opgericht in 1968 als Sahakol Air onder contract van OICC, een amerikaans constructie bedrijf, USOM en een aantal andere organisaties die voornamelijk actief waren in olie- en gaswinning in de Golf van Thailand. In 1986 begon men met geplande vluchten en werd de maatschappij de eerste geprivatiseerde binnenlandse luchtvaartmaatschappij van Thailand. De naam werd veranderd in Bangkok Airways in 1989. De eigenaar van de maatschappij is Dr. Prasert Prasarttong-Osoth (92.31%), Sahakol Estate (4.3%), Bangkok Dusit Medical Services (1.2%)en andere aandeelhouders (2.19%). Het bedrijf telt 1.903 werknemers en daarnaast is de maatschappij Siem Reap Airways ook geheel in handen van Bangkok Airways.
| 1 |
werknemer, functie, rol
|
10,635 |
AutoBodyShop
|
21996
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Rijswijk%20%28Zuid-Holland%29
|
Rijswijk (Zuid-Holland)
|
Rijswijk () is een stad en gemeente in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De gemeente ligt aan de zuidkant van Den Haag en aan de noordrand van Delft en heeft een oppervlakte van 14 km². Rijswijk heeft inwoners. De gemeente maakt deel uit van de Metropoolregio Rotterdam Den Haag.
Geschiedenis van Rijswijk
Tot de dertiende eeuw was er van een dorp met de naam Rijswijk waarschijnlijk nog geen sprake. De vroegste schriftelijke vermelding van de naam Rijswijk is in een charter uit 1267 waarin een parochie in Rijswijk wordt vermeld.
Prehistorie
Rijswijk is gebouwd in het Hollandse kustgebied dat vroeger tot de rivierendelta behoorde.
De kustlijn lag ca. 3700 v.Chr. door het huidige zuidelijk gedeelte van Rijswijk maar verschoof in de loop der jaren naar het westen. Achter de duinen ontstond een veengebied, maar dat verdween uiteindelijk weer als gevolg van het regelmatig binnentreden van de zee. Er ontstond een krekensysteem, waarvan de grootste kreek, de Gantel, door het Westland tot aan het huidige Delft liep. De oeverwallen naast de kreken werden vestigingsplaatsen voor vroege bewoners van het Rijswijks grondgebied. De oude waterlopen klonken minder in dan het omliggende landschap. Als gevolg van deze reliëfinversie zijn de zo gevormde kreekruggen tegenwoordig verhogingen in het landschap. In dit zuidelijk deel van Rijswijk vindt men de resten van de Gantel nog terug in de vorm van zandafzettingen.
De eerste bewoning vond in de Nieuwe Steentijd plaats, eerst in het veengebied achter de strandwallen, maar later, toen het waterpeil steeg, op de strandwallen. De oudste sporen van menselijke bewoning dateren van 3500 v.Chr. in de Nieuwe Steentijd. Opgravingen in de Hoekpolder (1993) en Ypenburg (1998) duiden daarop. In het bijzonder de opgraving in Ypenburg leverde een goed geconserveerd grafveld op van 42 individuen. Deze bewoners waren jager-verzamelaars en hielden zich bezig met verzamelen van zaden en vruchten, jacht, visvangst en later, veeteelt. Opgravingen in de aan Rijswijks grondgebied grenzende Harnaschpolder wijzen er op dat er al sprake was van een zekere mate van permanente bewoning in het kustgebied. In 2000 werden voor de aanvang van bouwactiviteiten bij het sportcomplex De Schilp eveneens sporen van bewoning uit de Nieuwe Steentijd gevonden, gedateerd op 2600-2500 v.Chr. De eerstvolgende vondsten stammen uit de IJzertijd. Rond 300 v.Chr. drong de zee opnieuw het land binnen waardoor het veengebied geleidelijk aan verdween. Op de overgebleven zandruggen vestigden de eerste mensen zich toen waarschijnlijk permanent, want sporen op het Kerkplein en bij De Schilp toonden het gebruik van een eergetouw, een primitieve ploeg, aan.
Romeinse tijd
De Romeinen veroverden in 12 v.Chr. het toen door de Cananefaten bewoonde gebied tot aan de Oude Rijn en stichtten Forum Hadriani in het huidige Voorburg. De bewoning nam daardoor sterk toe. Nederzettingen in een verkaveld landschap – veelal gericht op de productie van agrarische en ambachtelijke goederen – zullen een directe of indirecte (handels)relatie hebben gehad tot Forum Hadriani. De huidige Churchilllaan vormde het tracé van het Kanaal van Corbulo, een verbindingskanaal tussen de Oude Rijn en de Maasmonding dat in 47 werd gegraven. Parallel aan dit kanaal lag een Romeinse weg. Op het Rijswijkse grondgebied werden twee mijlpalen gevonden die langs deze weg stonden. In 1963 werd een mijlpaal gevonden met de naam van keizer Decius. Een deel van een tweede mijlpaal werd in 2005 opgegraven op de hoek van de Churchilllaan en de Huis te Landelaan met de naam van keizer Caracalla. De aanwezigheid van een Romeinse weg werd in 1996 bevestigd door de vondst van vier mijlpalen in het Wateringse Veld. De vondst toont het belang van de weg aan in het Romeinse wegennet. Op verschillende plaatsen in Rijswijk zijn vondsten gedaan die wijzen op bewoning in deze tijd, en in 1967 werd aan de Tubasingel een uitgebreide inheemse agrarische nederzetting uit de Romeinse tijd opgegraven, die waarschijnlijk tot de 3e eeuw n.Chr. heeft bestaan. Aanvankelijk waren dit gebouwen van hout en riet. Deze gebouwen moesten van tijd tot tijd herbouwd worden. Bij de vervanging werd een van de boerderijen deels uit steen opgetrokken, wat moest worden aangevoerd. De fundamenten toonden typisch Romeinse invloeden, zoals vloerverwarming en tegels. Bij de ingang van het Archeon in Alphen aan den Rijn is deze boerderij iets groter (120% en 5 meter langer) gereconstrueerd en biedt huisvesting aan het Archeologiehuis Zuid-Holland. Vondsten van ijzer- en smeedhaardslakken duiden op metaalbewerking.
De middeleeuwen
Met het vertrek van de Romeinen in de 4e eeuw verdween waarschijnlijk ook de bewoning van het gebied weer grotendeels. Er zijn uit deze periode geen archeologische vondsten gedaan. Pas met de opkomst van het Graafschap Holland kwam daar verandering in. In een oorkonde van 1083 wordt al een schildknaap Deddo van Rijswijk genoemd, maar het staat niet vast dat zijn naam verbonden is met de locatie van het huidige Rijswijk. In de 12e eeuw ontstond vraag naar landbouwgrond. De woeste klei- en veengronden werden vanuit de strandwal, waar nu de Van Vredenburchweg ligt, ontgonnen. De strokenverkaveling (NW - ZO) kwam zo tot stand. In het zuidelijke deel van Rijswijk lag gedurende de 12e eeuw een lint van boerderijen.
In de 12e eeuw werden de namen van de heren van Rijswijk regelmatig vermeld. Zij speelden bijvoorbeeld een rol in de Loonse Successieoorlog; Jan van Rijswijk koos daarin voor de zijde van Willem van Friesland, Arnoud van Rijswijk schaarde zich achter Ada van Holland en Lodewijk II van Loon. Rijswijk was in de vroege middeleeuwen waarschijnlijk nog onaanzienlijk en werd door de Graaf van Holland bestuurd. De voorloper van de Oude Kerk dateert uit de tweede helft van de 12e eeuw. 1267 is de vroegste schriftelijke vindplaats van de naam Rijswijk in een charter waarin een parochie in Rijswijk wordt vermeld. Het feit dat de heren van Rijswijk in de 12e en 13e eeuw het goed als ambachtsheerlijkheid in leen kregen van de graaf, betekent dat het dorp inmiddels was gegroeid. Een belangrijke impuls voor de ontwikkeling van Rijswijk was het graven van de Delftse Vliet rond 1150. Veeteelt was in Rijswijk de belangrijkste bestaansbron, maar er waren ook turfstekerijen en een steenbakkerij. Rijswijk kon via de Vliet deze producten gemakkelijk afzetten in aangrenzende steden.
Tussen de 10e en 15e eeuw schonken de graven van Holland stukken land aan belangrijke ridders, in ruil voor hun trouw. Aanvankelijk bestonden hun kastelen alleen uit een donjon. Later werden deze donjons uitgebreid met een woongedeelte, een slotgracht en een ophaalbrug. Langs de Van Vredenburchweg verrezen vier kastelen: Hodenpijl (of Te Blotinghe), Den Burch, Te Werve en Steenvoorde. Voor de bouw werden onder andere stenen uit het verlaten Romeinse Forum Hadriani gebruikt.
Aan het einde van de 15e eeuw bestond Rijswijk uit ca. 100 huizen en 500 inwoners; meer dan helft van de inwoners was welgeboren. Het totale gebied was ongeveer 2700 morgen groot. De naam Rijswijk komt in verschillende spellingvarianten voor: Riiswiic, Risuuic, Riswic, Ryswijc, Rijswijc, Risewiic en Rysewiic. De naam is waarschijnlijk afgeleid van het rijshout dat in het gebied groeide. Wijc betekende in die tijd nederzetting. Bij Rijswijk lag het Rijswijkerbroek, nu de Oude- en Nieuwebroekpolder. In de 15e eeuw ontstond de indeling in polders zoals die vandaag nog steeds bestaat. In 1436 vestigde een afsplitsing van de reguliere kanunniken St. Hieronymusdal van Delft zich in Sion.
De 16e eeuw
De lage heerlijkheid Rijswijk, die al in de 15e eeuw in het bezit van het huis Nassau was, kwam in 1544 toe aan Willem van Oranje, nadat René van Châlon was gesneuveld. Hij ruilde het 13 jaar later met Cornelis Suys voor bezittingen in Monster. De katholieke Suys kreeg bij uitzondering zowel de lage als de hoge heerlijkheid in leen, en werd een gewaardeerd ambachtsheer.
Het aantal inwoners liep in de zestiende eeuw op tot ongeveer 1000, maar door oorlogshandelingen en plagen nam het ook weer af tot 252 in 1573.
In het begin van de Tachtigjarige Oorlog had Rijswijk regelmatig te kampen met rondzwervende huurlingen. Bovendien kwam Rijswijk min of meer in de frontlinie te liggen nadat Den Haag in Spaanse handen was gevallen en Leiden en Delft belegerd werden. Er werden Spaanse soldaten in Rijswijk ingekwartierd en er werden paarden gevorderd. Huizen, molens en boerderijen werden vernield. Iemand begroef ongeveer 1400 munten langs het uitpad van het klooster Sion. Het klooster moest worden afgebroken om te voorkomen dat het als Spaanse uitvalbasis zou worden gebruikt. Bovendien kwam het gebied onder water te staan nadat de dijken waren doorgestoken om Leiden te ontzetten. Na 1578 bleef Rijswijk echter grotendeels verschoond van het oorlogsgeweld.
De Beeldenstorm is waarschijnlijk aan de Oude Kerk voorbijgegaan. Hoewel de kerk, net als in andere steden, overging in de handen van de calvinisten, was het moeilijk om onder de Rijswijkse gelovigen voldoende aanhang voor de nieuwe kerkgemeenschap te werven. Pas in 1588 was er sprake van een kleine gereformeerde gemeente in Rijswijk. Toen echter de strijd tussen remonstranten en contraremonstranten met het conflict tussen Johan van Oldenbarnevelt en Maurits een politieke wending kreeg, ontstond er een demonstratieve wekelijkse wandeltocht van zo’n 600 Haagse contraremonstranten naar de Rijswijkse kerk, omdat zij de dienst van de Haagse remonstrant Johannes Uyttenbogaert niet meer wilden bijwonen.
Rijswijk kreeg in die tijd een rederijkerskamer genaamd De Willighe Rijsen. Hun devies was: Wy rijsen gheneucht
De 17e eeuw
In de 17e eeuw werd Den Haag het centrum van de macht van de Republiek der Nederlanden. De Hoornbrug in Rijswijk was vaak de locatie waar buitenlandse gezanten werden ontvangen door een delegatie van de Staten Generaal. Prins Maurits bezat in Rijswijk een stoeterij en een huis voor zijn vriendin Margaretha van Mechelen. Nadat Prins Maurits zijn landsadvocaat Van Oldenbarnevelt op beschuldiging van landverraad had laten ombrengen, ontstond er onder zijn tegenstanders, onder wie de zonen Reinier en Willem van Oldenbarnevelt, een complot om hem te vermoorden. Dat had in Rijswijk moeten gebeuren wanneer Maurits zijn stallen of zijn geliefde zou bezoeken. Tot die aanslag is het niet gekomen omdat het complot uitlekte.
Frederik Hendrik, die Maurits na diens dood in 1625 opvolgde, kocht in 1630 het landgoed Ter Nieuwburg in Rijswijk, en liet er een groot paleis bouwen. Dit voorbeeld werd spoedig een mode; veel machtige of welgestelde Nederlanders lieten in Rijswijk en omgeving een buitenplaats bouwen. Soms verbouwde men een boerderij, soms liet men op een landgoed een herenhuis bouwen. Hieronder een overzicht van de belangrijkste Rijswijkse buitenplaatsen:
De bouw van deze buitenhuizen was van invloed op de ontwikkeling van de bouwnijverheid in Rijswijk. Ook ontwikkelde zich in die tijd de textielnijverheid als economische factor, maar toch bleven de landbouw en veeteelt verreweg het grootste middel van bestaan.
Lodewijk XIV van Frankrijk streefde ernaar om het Franse territorium aan al zijn grenzen uit te breiden. Frankrijk was daarom veelvuldig in oorlog met haar buurlanden. Toch was de Zonnekoning niet in staat de Republiek der Nederlanden te onderwerpen. Toen Willem III de Engelse troon besteeg werd een grote coalitie tegen Frankrijk gevormd. Niettemin kon de oorlog niet beslist worden. Zweden ondernam pogingen om de partijen tot elkaar te brengen en in 1696 werd een voorlopige wapenstilstand gesloten. Het paleis van Willem III, Huis ter Nieuburch, werd de locatie voor de vredesonderhandelingen, en uiteindelijk kon in 1697 de Vrede van Rijswijk worden getekend. Een half jaar lang was Rijswijk het middelpunt van Europa geweest.
De 18e eeuw
Rijswijk ondervond in de 18e eeuw een gestage economische groei. Het inwoneraantal groeide navenant. Ook in deze periode werden nog veel buitenplaatsen gebouwd; verschillende boerderijen en kastelen werden omgebouwd tot ware lusthoven in Franse stijl. Toch trad er in de loop van de eeuw een kentering op. Sommige buitenplaatsen zoals Sion bloeiden en andere, zoals Huis ter Nieuwburg, Gruysbeeck en Te Blotinghe, raakten in verval. Onder de bevolking in Nederland ontstond ontevredenheid over de macht van de regenten, en de invloed van revolutionaire ideeën in Frankrijk liet zich ook hier gelden. Er ontstond in Nederland een patriottenbeweging die zich organiseerde tegen de prinsgezinden. Dit ging ook aan Rijswijk niet voorbij. In 1787 richtten Jacob van Vredenburch en Henricus Beukman in Rijswijk een Patriottistisch genootschap op. De prinsgezinde Gijsbert Karel van Hogendorp van de buitenplaats Sion stelde een petitie op om de Prins van Oranje in zijn functie te laten herstellen. Vergeefse pogingen van de Rijswijkse patriotten om de lijst van ondertekenaars van deze petitie in handen te krijgen, leidden ertoe dat er in Rijswijk een aantal soldaten gelegerd moest worden om ongeregeldheden te voorkomen. Een en ander had tot gevolg dat, net als in veel andere plaatsen, in augustus en september van 1787 terreur van de patriotten tegenover de prinsgezinden plaatsvond. Dat veranderde echter eind september, toen de prinsgezinden revanche namen op de patriotten.
De 19e eeuw
In 1795 viel het Franse leger het land binnen en werd de Bataafse Republiek gesticht. Daarmee werd onder andere de scheiding tussen kerk en staat ingevoerd. Het gevolg daarvan was dat de katholieken in Rijswijk het recht kregen om de Oude Kerk voor het katholieke geloof terug te eisen. Omdat de katholieken echter sinds 1784 weer een eigen kerk in Rijswijk hadden, werden de protestanten in staat gesteld voor 4.300 gulden de Oude Kerk te kopen. Na afsluiting van het ancien régime werd Johan Willem van Vredenburch, zoon van een vooraanstaand Rijswijks patriot, de eerste burgemeester van Rijswijk.
Rijswijk bleef in de 19e eeuw een rustig landelijk dorpje. In de napoleontische tijd was het aantal inwoners gedaald, maar nu begon dat weer te stijgen, en aan het eind van de eeuw woonden er 3.000 mensen in Rijswijk. De nieuwe bestuursorde, waarin voor de oude bestuurselite geen plaats meer was, leidde ertoe dat buitenplaatsen in verval begonnen te raken.
Het grondgebied van Rijswijk is door de eeuwen heen grotendeels intact gebleven. Als er veranderingen werden aangebracht, ging het hooguit om snippers grond. Zo werd in 1834 een stukje grond tussen de Trekvliet en de huidige Frederiklaan van Voorburg overgenomen, terwijl ’t Sluijsje werd afgestaan. In de 19e eeuw moest Rijswijk echter voor de eerste keer een beduidend stuk van zijn grondgebied aan Den Haag afstaan. Het station van Den Haag, waarmee Den Haag aan de treinverbinding Amsterdam - Rotterdam zou worden aangesloten, moest buiten de bebouwing van Den Haag worden gebouwd. Dat was in Rijswijk, maar die gemeente kon de veiligheid niet garanderen, omdat er maar 2 agenten waren. De 'grote' stad had meer politie en kon dat dus wel. Tegen een jaarlijkse en eeuwige vergoeding van 400 gulden, deed Rijswijk daarom in 1843 afstand van het grondgebied tussen de Hoefkade en de Laakmolensloot. Dat bedrag, inmiddels omgerekend in Euro's, wordt nog steeds ieder jaar betaald.
Zelf kreeg Rijswijk in de loop van deze eeuw vier stations aan deze spoorverbinding, te weten stopplaats Rijswijk-Wateringen (1847-1938), stopplaats Kleiweg (1887-1906), stopplaats 't Haantje (1887-1903) en station Rijswijk (1965-heden). Desondanks bleef Rijswijk in de 19e eeuw een rustige agrarische gemeente, die in trek bleef bij mensen die de rust zochten. Koning Willem III was enige tijd eigenaar van de buitenplaats Welgelegen, Hendrik Tollens vestigde zich in 1846 in Huize Ottoburg tegenover de Oude Kerk, en Generaal van Geen sleet zijn oude dag op Veldzigt. In 1866 werd de paardentramverbinding tussen Den Haag en Delft geopend, de eerste interlokale tram in de Benelux. In 1887 werd dit een stoomtramlijn, en in 1923 kwam de elektrische tram. Rijswijk werd daardoor een aantrekkelijke woonomgeving en begon sneller te groeien.
Den Haag groeide in de 19e eeuw eveneens snel en in 1896 wilde men opnieuw een gedeelte van Rijswijk annexeren. Rijswijk wist echter te bewerkstelligen dat het plan grotendeels werd afgeblazen, maar toch werd het gebied tussen de Laakkade en de Broeksloot inclusief de vier huishoudens bij Den Haag gevoegd. Hoewel Rijswijk aan het eind van de 19e eeuw nog steeds het dorpse agrarische karakter had, werd het door bouwondernemingen in privaat initiatief al fors uitgebreid. Het belang van landbouw en veeteelt nam verder af, de textielnijverheid ging verloren en commerciële en niet-commerciële dienstverlening was in opkomst. De komst van de stoommachine bewerkstelligde ook voor Rijswijk dat een zekere industrialisatie op gang kwam. Desondanks bleef het karakter van een agrarische gemeente nog gehandhaafd.
20e eeuw
Het begin van de 20e eeuw kenmerkte zich door een forse groei van het inwoneraantal en bebouwing. Particulieren ontwikkelden bouwplannen voor gegoede burgers op voormalige buitenplaatsen: Leeuwendaal (1902), Nieuw Rijswijk (1902) en Mon Plaisir (1904). In 1910 had Rijswijk 5.000 inwoners. De moderne tijd deed haar intrede. Rijswijk kreeg in 1907 de primeur van een tuinbouwschool voor meisjes. Margaretha Meyboom stichtte in 1903 de commune Westerbro aan de huidige Sir Winston Churchilllaan. De Rooms-katholieke jezuiet Jac. van Ginneken stichte twee religieuze gemeenschappen in Rijswijk: De vrouwenbeweging Vrouwen van Nazareth die in 1921 in Overvoorde begon en in 1926 verhuisde naar De Voorde en de mannenbeweging Kruisvaarders van Sint-Jan, die in 1925 in Nieuwvoorde (Ora et Labora) gevestigd werd. De werkgelegenheid in de landbouw nam in de eerste helft van de 20e eeuw verder af, maar de tuinbouw maakte een verhoudingsgewijs sterke ontwikkeling door. Ook de detailhandel ontwikkelde zich in sterke mate.
In de jaren twintig wekte een nieuwe annexatiedreiging door Den Haag veel beroering. De provincie Zuid-Holland trok het voorstel in nadat bleek dat Rijswijk er in overgrote meerderheid fel op tegen was. In 1931 probeerde Den Haag het vergeefs opnieuw, Steenvoorde, Overvoorde en De Voorde werden toen wel Haags eigendom op Rijswijks grondgebied. Ondertussen bouwde Rijswijk verder; Leeuwendaal en Cromvliet werden volgebouwd, en het inwoneraantal liep eind jaren dertig op tot 18.000. In 1936 werd het sportvliegveld Ypenburg geopend, maar met de dreiging van de Tweede Wereldoorlog werd dit sportvliegveld in 1939 omgebouwd tot een militair vliegveld.
Tweede Wereldoorlog
Vliegveld Ypenburg bleek een van de belangrijkste doelen voor de Duitsers te zijn. Direct bij de aanval van Duitsland op Nederland werd om het vliegveld fel gevochten. Weliswaar was de Nederlandse luchtmacht niet opgewassen tegen de Duitse overmacht, maar de verdediging van het vliegveld was in staat om bij de eerste luchtaanvallen veel schade onder de Duitse toestellen aan te richten. In de loop van de eerste oorlogsdag viel het vliegveld toch in Duitse handen, maar aangevoerde versterkingen wisten het vliegveld te heroveren. De Duitsers verloren met de gevechten om Ypenburg 2700 man en 186 vliegtuigen, terwijl aan Nederlandse zijde 71 man gedood werden, onder wie 10 Rijswijkers.
Rijswijk verweerde zich gedurende de bezetting aanvankelijk niet actief tegen de Duitsers. Toen het gemeentepersoneel in 1940 gevraagd werd de Ariërverklaring te tekenen, was daar geen weerstand tegen. De Rijswijkse politie assisteerde bij Duitse razzia’s en de registratie van de 380 Joodse inwoners werd gewoon uitgevoerd. Nadat in 1941 de gemeenteraden werden opgeheven, kwam het bestuur van de gemeente Rijswijk in handen van burgemeester J. van Hellenberg Hubar, die de bezetter waar mogelijk tegenwerkte. Dat leidde ertoe dat hij in 1943 door de Duitsers werd ontslagen, waarna de Haagse burgemeester, de NSB'er Harmen Westra het bestuur overnam. Hij bleek echter niet bestand tegen de druk van de laatste oorlogsmaanden en werd op 15 maart 1945 vervangen door de Haagse Henri van Maasdijk, die als waarnemend burgemeester van Den Haag en Rijswijk werd aangesteld.
Voor de aanleg van de Atlantikwall werd een aantal Haagse wijken gesloopt. Rijswijk moest 250 woningen voor evacués beschikbaar stellen. Ook het geallieerde bombardement op het Bezuidenhout leidde tot een stroom evacués naar Rijswijk, maar eveneens tot een verplichte uitstroom van oorspronkelijke Rijswijkers die economisch niet meer interessant voor Duitsers waren. Het vliegveld Ypenburg werd in de laatste oorlogsdagen nog gebruikt voor de lancering van V1’s, en vanuit het Rijswijkse Bos werden V2’s afgevuurd. Mislukte lanceringen en geallieerde bombardementen op de lanceerinstallaties kostten tientallen Rijswijkers het leven, zo stortte een V-2 op 27 oktober 1944 neer bij de Kruisvaarders van Sint-Jan in Nieuwvoorde met 14 dodelijke slachtoffers als gevolg. Hoewel Rijswijk voor de oorlog een relatief grote aanhang onder de NSB had, bleven er tijdens de oorlog nog zo'n 130 over. Er waren enkele honderden Rijswijkers betrokken bij het verzet, waarvan er meer dan dertig in de strijd stierven. In totaal verloren 800 Rijswijkers het leven gedurende de Tweede Wereldoorlog.
Naoorlogse groei
Woningnood werd bestreden met breed opgezette uitbreidingen. Rijswijk bouwde niet alleen voor eigen behoefte, maar ook voor die van de regio. Kort na de oorlog deed Den Haag opnieuw een vergeefse poging om Rijswijk in te lijven. In 1950 kreeg Rijswijk een burgemeester − eerst met tijdelijke benoeming en in 1952 met definitieve benoeming − die het beeld van het huidige Rijswijk nadrukkelijk zou bepalen. A.Th. Bogaardt was burgemeester van Batavia en directeur van sociale zaken in Batavia geweest, en had een uitgebreid netwerk aan connecties. De woningnood, die ook in Den Haag na de oorlog nijpend was, was voor Den Haag in de jaren vijftig opnieuw een reden om de vijf buurgemeentes te willen annexeren. Bogaardt wist dat tij te keren en ging ervan uit dat een snelle groei van Rijswijk de zelfstandigheid van de gemeente zeker zou stellen. Onder zijn twintigjarig bestuur is een groot deel van het oude dorp gesloopt, en de grootschalige nieuwbouw binnen en buiten de kern heeft het dorpse karakter, zoals dat nog tot 1950 bestond, volledig tenietgedaan. Er werden 15.000 nieuwe woningen gebouwd en het aantal inwoners steeg explosief tot ca. 54.000. De naam van de burgemeester wordt in herinnering gehouden door het winkelcentrum In de Bogaard. Wel is door de bouwexplosie onder zijn hand veel historisch erfgoed definitief verloren gegaan.
In 1953 werd in een boring in de wijk Steenvoorde de eerste winbare hoeveelheid aardolie in West-Nederland aangeboord. Dit leidde tot de ontwikkeling van het Rijswijkveld in de Hoekpolder, dat in 1954 in productie kwam en tot 1994 olie geproduceerd heeft. De "Rijswijkconcessie" van de NAM omvat nu het grootste deel van provincie Zuid-Holland.
Op 5 januari 1959 werd met de bouw van het onderzoekslaboratorium van Shell in de Plaspoelpolder begonnen. Het Ministerie van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk betrok in 1966 onder minister Maarten Vrolijk een markante hoogbouw (tegenwoordig bekend onder de naam De Generaal) aan de Steenvoordelaan. Dit was het eerste ministerie dat zich buiten Den Haag vestigde. Het jackblocksysteem waarmee het kantoor gebouwd was, werd in 1971 nog een keer gebruikt bij de bouw van Hoogvoorde aan het Bogaardplein. In 1967 werd het nieuwe stadhuis aan de Generaal Spoorlaan in gebruik genomen. Het deed dienst tot 2003, maar wordt in 2023 opnieuw in gebruik genomen.Tot 1967 was de gemeente gevestigd in Park Hofrust. Dat gebouw heet nu Het oude raadhuis. In 1972 vestigde een nevenvestiging van het Europees Octrooibureau zich in Rijswijk.
Langzamerhand kwamen er grenzen aan de groei van de stad Rijswijk. Het agrarische gebied was nu grotendeels besteed aan woonwijken, openbaar groen en industrie- en kantoorgebieden, en verdere uitbreiding van het woonareaal zou in toenemende mate ten koste moeten gaan van het beschikbare openbare groen. Den Haag pleitte in 1988 voor de annexatie van het vliegveld Ypenburg, dat nog tot 1968 actief was gebruikt, maar sindsdien een slapend karakter had. Dit werd door Rijswijk van de hand gewezen en Rijswijk ontwikkelde de locatie vanaf 1997 zelfstandig tot nieuwe woonwijk.
In de jaren negentig ging de spoorlijn ondergronds. Daarmee werd de infrastructuur van Rijswijk aanzienlijk verbeterd, want door te bouwen aan de andere kant van de spoorlijn was er in de naoorlogse jaren een tweedeling in de stad ontstaan. Het zuidwestelijke nieuwe gedeelte was met slechts twee gelijkvloerse spoorwegovergangen en één viaduct verbonden met het noordoostelijke oudere gedeelte.
21e eeuw
In 2002 werd door Den Haag, na afwijzing van de stadsprovincie Haaglanden, uiteindelijk Ypenburg toch geannexeerd. In 2009 werd een begin gemaakt met de omvorming van Sion, 't Haantje en Pasgeld, de laatste agrarische terreinen in Rijswijk, tot woonwijk en bedrijventerrein "Rijswijk Buiten". Met 30% openbaar groen is Rijswijk nog steeds een van de groenste gemeentes van Nederland. De Landgoederenzone Rijswijk heeft een aanzienlijk aandeel in het openbaar groen. Ondanks een aantal bouwplannen, zoals het (mislukte) bouwproject Garden of Delights, is dit karakter onaangetast gebleven. In oktober 2017 kondigde Shell aan dat het onderzoekskantoor in de Plaspoelpolder vanaf medio 2018 stapsgewijs zou worden verlaten. Vanaf 2023 is het oude gemeentehuis onder de naam Huis van de Stad opnieuw in gebruik genomen door diverse sociaal culturele instanties en een gedeelte van de gemeentediensten van Rijswijk.
Wijken
De wijken 05 en 06 worden in Rijswijk respectievelijk ook wel als Steenvoorde Noord en Steenvoorde Zuid aangeduid. De nummers geven de CBS-wijkcode aan.
N.B. In dit bestand is niet opgenomen de buurtschap 't Nest, dat deel uitmaakt van de wijk Julianapark en ligt aan de Van Vredenburchweg en café-restaurant Van Ouds 't Nest, een aantal arbeiderswoningen en een dierenasiel omvat. Een vroeger buurtschap was Geestbrug, de oude bebouwing rond de Geestbrug.
Verkeer en vervoer
Sinds er openbaar vervoer bestaat, was Rijswijk reeds door vervoer per respectievelijk beurtschip, postkoets, paardentram, stoomtram, en elektrische tram, verbonden met Den Haag en Delft via de Haagweg-Hoornbrug-Ter Halver Kleij (later genoemd Delftweg). Later kwam in de jaren twintig van de twintigste eeuw het busvervoer daarbij van de WSM, gevolgd in de jaren vijftig door dat van de HTM met lijn S. Doordat nauwelijks van de buslijn gebruik werd gemaakt, werd deze dienstverlening gestaakt. Pas na de grootse uitbreiding van de bebouwing, nam de vraag naar openbaar vervoer toe, waarbij Rijswijk in de jaren zestig een eigen stadsbuslijn kreeg, met als exploitant Hofstad Tours/Groeneveld-Strijen. In 1965 werd station Rijswijk geopend en kwamen verbindingen tot stand met WSM-streekbuslijnen naar Delft en het Westland en HTM-stadsbuslijnen 18 en 24 naar Den Haag en Voorburg. In 1999 werd door de komst van tramlijn 17 de verbinding van de buitenwijken gemakkelijker bereikbaar en werd de Plaspoelpolder ontsloten. Door vernieuwing tot het ondergrondse station Rijswijk, werd een openbaar vervoersknooppunt gerealiseerd met tram- en buslijnen van en naar Den Haag, Voorburg, Ypenburg/Nootdorp/Zoetermeer, Delft en Naaldwijk.
Lange tijd waren de verbindingswegen door Rijswijk de routes:
Westland-Voorburg: via de Zandweg (Van Vredenburchweg)-Heerenweg(Herenstraat)-Geestbrugweg
Delft-Den Haag: via de Delftweg-Hoornbrug-Haagweg
Wateringen-Hoornbrug: via de Kleiweg (Sir Winston Churchilllaan)-Korte Kleiweg-Haagweg.
In de jaren dertig werd door de vraag naar vervoer van groenten en fruit vanuit het Westland Verkeersweg 13 gecreëerd, en kwam er groenten-en fruitveiling Sammersbrug, bij de Samuëlsbrug ofwel Sammersbrug.
Rijswijk is via de autosnelwegen A4 en A13 te bereiken. Het openbaar vervoer wordt verzorgd door bussen van EBS, trams en bussen van de Haagse Tramweg-maatschappij en treinen van de Nederlandse Spoorwegen. Het spoorstation is in een tunnel aangelegd en is een belangrijk OV-knooppunt in Rijswijk. Mede om de hoofdrol die het openbaar vervoer in Rijswijk heeft, was Rijswijk in 1977 een van de twee Nederlandse gemeenten die een prijs van 10 miljoen gulden (anno 2008 omgerekend zo'n 10 miljoen euro) won voor het Proefproject Stedelijke Herinrichting. Grote gebieden, vooral in het oude gedeelte van Rijswijk, werden heringericht als autoluw gebied of als woonerf. In 1978 werd aanvullend besloten tot herinrichting van de hoofdassen Haagweg en Geestbrugweg om een stiptere doorstroming van de tram en bus te verkrijgen.
Scheepvaartverkeer vindt plaats over het Rijn-Schiekanaal (Delftsche Vliet) als verbindingsroute Rotterdam-Leiden met een aftakking naar Den Haag via de Trekvliet of Haagsche Vliet. Er kan gebruik gemaakt worden van de haven van Rijswijk. De bruggen die het scheepvaartverkeer binnen Rijswijk ontmoet zijn: verkeersbrug Hoornbrug (basculebrug), fietsbrug De Oversteek (draaibrug), verkeersbrug Het Fortuin, (aanvankelijk tafelbrug en later vaste brug in de autosnelweg A4), verkeersbrug Geestbrug (basculebrug) en bij binnenvaren van de haven de Steenplaetsbrug (ophaalbrug). Een oude aanleghaven is de NAM-haven als verbreed deel van het Rijn-Schiekanaal.
Bestuur
Gemeenteraad
De gemeenteraad van Rijswijk bestaat vanaf 2018 uit 31 zetels, hiervoor was dat 29 zetels. Hieronder staan de verkiezingsuitslagen voor de gemeenteraad sinds 1994:
College van B&W
Samenstelling coalitie 2022-2026.
Vroege industrie
De vroegste industriële bedrijvigheid werd gevestigd langs de Delftsche Vliet met industriemolens voor het zagen van hout, persen van olie, het malen van snuiftabak en om wol te vollen. Er waren kalkbranderijen en een steenbakkerij. Tijdens de industriële revolutie kwam kleinschalige industrie op gang rond de Geestbrug met een matrassen ontsmettingsbedrijf, wasserij De Zwitsersche, en fabrieken voor lijnolie, conserven, boter en verf, en later een vliegtuigfabriek (Pander) en een vrachtautoassemblagebedrijf (fa. Adr. Beers) bij. Verspreid langs de Delftweg werden zinkfabriek Uzimet, verffabriek Hopax, de Delftsche Vijlenfabriek, de N.V. Delftsche Machinefabriek en de N.V. Nederlandsche Fabriek van Rijtuigen en Tramwegrijtuigen gevestigd. Aan het Jaagpad was op het terrein van Pasgeld een boterfabriek van Lensvelt Nicola gevestigd. Later kwam daarbij aan het Jaagpad/Lange Kleiweg een grootschalig complex van TNO.
Bedrijven en overheid
Plaspoelpolder is een grote industrie- en kantorenwijk in Rijswijk die aan veel mensen uit de regio werk biedt, onder meer aan:
Kleinschalige lichte industrie, zoals een notenbranderij, drukkerijen, autoschadeherstelbedrijven, voedingsmiddelenbedrijven etc.
Toenemende horeca activiteiten, zoals fastfoodrestaurants, lunchrooms, broodjeszaken etc.
Rijkswaterstaat, afdeling Water, Verkeer en Leefomgeving.
Feel Good Radio, een regionaal radiostation.
Het Biomedical Primate Research Centre dat biomedisch en preklinisch onderzoek doet met apen.
Het Europees Octrooibureau.
Het CBR.
TNO.
Shell Exploration & Production International Centre.
Hoofdkantoor van de Nederlandse tak van de TUI Group.
Evenementenlocatie Darling Market, sinds 2011 verder onder de naam De Broodfabriek.
Reptielenzoo "SERPO"
Broekpolder
BMW Group Nederland.
Partnersteden
Rijswijk had de volgende partnersteden:
Beroun (Tsjechië), sinds 1989
Condega (Nicaragua), sinds 1990
In 2017 verbrak Rijswijk eenzijdig de banden met het Tsjechische Beroun dat de stedenband had willen continueren.
Onderwijs
In Rijswijk bevinden zich twaalf basisscholen en enkele middelbare scholen. De Rijswijkse vestiging van de Haagse Hogeschool verhuisde in augustus 2009 naar Delft.
Openbaar groen
Rijswijk telt verschillende parken, zoals het Rijswijkse Bos, het Elsenburgerbos en het Wilhelminapark.
Bekende Rijswijkers
Cultuur
Musea
Museum Rijswijk
Museum Bescherming Bevolking
Monumenten
Voor rijksmonumenten, gemeentelijke monumenten en oorlogsmonumenten in de gemeente, zie:
Lijst van rijksmonumenten in Rijswijk
Lijst van gemeentelijke monumenten in Rijswijk
Lijst van oorlogsmonumenten in Rijswijk
Kunst in de openbare ruimte
In de gemeente Rijswijk zijn diverse beelden, sculpturen en objecten geplaatst in de openbare ruimte, zie:
Lijst van beelden in Rijswijk
Afbeeldingen
Aangrenzende gemeenten
Zie ook
Mijlpalen van Rijswijk
Rijswijk (Gelderland)
Rijswijk (Noord-Brabant)
Externe links
website van de gemeente Rijswijk
Plaats in Zuid-Holland
Ambachtsheerlijkheid in de Nederlanden
|
Bedrijven en overheid
Plaspoelpolder is een grote industrie- en kantorenwijk in Rijswijk die aan veel mensen uit de regio werk biedt, onder meer aan:
Kleinschalige lichte industrie, zoals een notenbranderij, drukkerijen, autoschadeherstelbedrijven, voedingsmiddelenbedrijven etc.
Toenemende horeca activiteiten, zoals fastfoodrestaurants, lunchrooms, broodjeszaken etc.
Rijkswaterstaat, afdeling Water, Verkeer en Leefomgeving.
Feel Good Radio, een regionaal radiostation.
Het Biomedical Primate Research Centre dat biomedisch en preklinisch onderzoek doet met apen.
Het Europees Octrooibureau.
Het CBR.
TNO.
Shell Exploration & Production International Centre.
Hoofdkantoor van de Nederlandse tak van de TUI Group.
Evenementenlocatie Darling Market, sinds 2011 verder onder de naam De Broodfabriek.
Reptielenzoo "SERPO"
Broekpolder
BMW Group Nederland.
| 1 |
autoschadeherstel, carrosseriebedrijf, schadeherstelbedrijf
|
195 |
EntryPoint
|
128614
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/War%20dialing
|
War dialing
|
War dialing is een hackingtechniek waarbij een computer een bereik van telefoonnummers van bijvoorbeeld een bedrijf systematisch afbelt om zo een modem of ander toegangspunt te ontdekken waarlangs de hacker het netwerk kan binnendringen.
Een vergelijkbare, maar modernere aanvalsvorm is het wardriving.
Computernetwerk
|
War dialing is een hackingtechniek waarbij een computer een bereik van telefoonnummers van bijvoorbeeld een bedrijf systematisch afbelt om zo een modem of ander toegangspunt te ontdekken waarlangs de hacker het netwerk kan binnendringen.
| 1 |
toegangspunt, webprotocol, invoerpunt
|
7,002 |
Courthouse
|
48154
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kneppelfreed
|
Kneppelfreed
|
Kneppelfreed (Fries voor 'knuppelvrijdag'), ook bekend als 'de slag op het Zaailand', vond plaats op 16 november 1951. Bij die gelegenheid raakte een groep demonstranten, nieuwsgierigen en journalisten voor het gerechtsgebouw van Leeuwarden aan het Zaailand slaags met de politie, toen die hen met knuppels en waterkanonnen uiteen probeerde te drijven.
Voorgeschiedenis
De Friese veearts Sjirk van der Burg moest zich op 17 oktober 1951 voor het kantongerecht te Heerenveen verdedigen ter zake van een verkeersovertreding. Hij wilde dat in het Fries doen, maar dat werd hem door de kantonrechter, mr. Wolthers, niet toegestaan. Deze liet de veearts urenlang in de hal van het gerechtsgebouw op een tolk wachten, en verklaarde ten slotte dat het inschakelen van een tolk niet mogelijk bleek te zijn - dat was alleen toegestaan in geval van vreemde talen - en dat Van der Burg dan maar Fries moest spreken. Maar, voegde mr. Wolthers daar aan toe, "officieel versta ik u niet".
Mr. Wolthers had in 1948 al eens twee melkboeren uit Oldeboorn veroordeeld - zonder oplegging van straf - omdat ze op hun bussen "molke" en "sûpe" hadden geschreven; Fries voor respectievelijk melk en karnemelk. Ook toen had hij het gebruik van Fries in de rechtszaal proberen te verbieden, en ook toen had hij verklaard de verdachte niet te verstaan. Mr. Wolthers volgde hiermee een in de jaren dertig uitgezette beleidslijn van mr. Stheeman, waarbij het gebruik van het Fries in uiterste gevallen werd toegestaan aan verdachten die het Nederlands slecht beheersten, maar in alle andere gevallen sterk werd ontmoedigd of zelfs verboden.
Een dag nadat Van der Burg zich had moeten verantwoorden, verscheen in de Heerenveense Koerier een Friestalig artikel waarin het optreden van mr. Wolthers werd bekritiseerd. In het artikel werd een passage geciteerd uit een Nederlandstalig overheidsrapport: "In de eerste plaats dienen de betrokken overheidsinstanties overal, waar zulks mogelijk en verantwoord is, bereid te zijn het gebruik van het Fries te respecteren en con amore te aanvaarden. Dit vraagt van "Hollandse" ambtenaren bij rechtsprekende en andere instanties, in Friesland werkzaam, dat zij hun volle aandacht aan de Friese taal wijden."
Op 19 oktober schreef Fedde Schurer, adjunct-hoofdredacteur van de Heerenveense Koerier, onder de titel De laatste man van de Zwarte Hoop? een redactioneel commentaar, waarin hij Wolthers betichtte van een "kinderachtig, beledigend en treiterend optreden".Naast Schurer hekelde het Provinciale Staten-lid Tjebbe de Jong de gang van zaken op 30 oktober in een column in het Bolswarder Nieuwsblad. Vanwege hun commentaren werden Schurer en De Jong vervolgens gedagvaard ter zake van belediging van de magistratuur.
Terechtzitting
Het proces vond plaats op 16 november. Het was geruchtmakend, doordat het een taalstrijd belichaamde tussen de Nederlandssprekende elite en de Friessprekende jonge garde. Vele verontwaardigde Friezen wilden de zitting bijwonen, en hieven spreekkoren aan op het plein waar juist weekmarkt gehouden werd. De menigte voor het gerechtsgebouw demonstreerde tegen het besluit om Schurer in de kleine zaal te berechten, in plaats van in de grote zaal, waardoor zij de zaak niet konden bijwonen. De keuze voor de kleine zaal was volgens de rechtbank genomen om brandstof te sparen.De in groten getale aanwezige politie zette brandspuiten in, waarmee echter vooral kooplui en argeloze huisvrouwen werden getroffen. Er ontstond een veldslag waarbij een groot aantal nietsvermoedende Friezen door de politie tot Fries taalstrijder gebombardeerd werd.
Intussen vond de terechtzitting plaats. Substituut-officier van Justitie, mr. H.W. Kuipers legde "eenvoudige belediging, aangedaan aan een ambtenaar ter zake van de rechtmatige uitoefening zijner bediening" ten laste. De door de verdediging opgeroepen getuige-deskundige Pieter Wijbenga van het Friesch Dagblad wenste de eed in het Fries af te leggen, maar dat was volgens politierechter mr. Taconis wettelijk niet mogelijk. Wijbenga legde daarop in het Nederlands de belofte af. Hij stelde dat in de journalistiek andere normen gelden dan in het dagelijks leven voor wat als beledigingen en ongeoorloofd geldt. Verdediger mr. Okma meende dat het artikel als geheel niet beledigend was, wees op de strijd om het Fries als achtergrond, en stelde dat van opzet om mr. Wolthers persoonlijk te krenken geen sprake was geweest. Fedde Schurer was overtuigd te hebben gedaan wat hij moest doen.
Uiteindelijk werd Schurer tot 14 dagen voorwaardelijke gevangenisstraf veroordeeld, met een proeftijd van drie jaar. De Jong, die in tegenstelling tot Schurer spijt had betuigd, kreeg 7 dagen voorwaardelijk. Tegen beiden was 150 gulden boete geëist.Na de zitting werd de aanwezigen verzocht het gebouw door de achteruitgang te verlaten. Buiten werd Schurer door omstanders op de schouders genomen, waarna de politie een charge uitvoerde. Hierbij liep Wijbenga klappen op en viel Schurer door een ruit waardoor hij gewond raakte. Ook diverse journalisten liepen klappen op. Tijdens een geïmproviseerde vergadering in het Oranjehotel werd een verklaring opgesteld waarin werd geprotesteerd "tegen het volstrekt onnodige, brute en gewelddadige optreden van de politie". Er werden protesttelegrammen en brieven naar de ministers van Binnenlandse Zaken en van Justitie gestuurd.
Reacties
Kneppelfreed zorgde voor veel verontwaardiging in Friesland en daarbuiten. Fedde Schurer zou binnen enkele dagen 67 uitnodigingen uit heel Nederland hebben ontvangen voor het houden van voordrachten over Friesland en het Friese standpunt. De gebeurtenissen leverden geschrokken reacties op in de Nederlandse politiek en de regering zond begin februari 1952 drie ministers naar Friesland, die er twee dagen bleven om de gemoederen te bedaren. Tegelijkertijd verhardde de strijd zich, toen in maart 1952 een anoniem pamflet met protesten tegen de gang van zaken op Kneppelfreed in Leeuwarden werd verspreid. De Leeuwarder politie werd 'Schalkhaarmethoden' verweten. Officier van justitie mr. Hollander, volgens Schurer de regisseur van de hele vervolging van Friessprekenden, reageerde daarop door de Binnenlandse Veiligheidsdienst midden in de nacht willekeurige leden van de Friese beweging van hun bed te laten lichten, onder wie minderjarige scholieren, en de Friese woordenboekschrijver en dichter Marten Sikkema. De Ried fan de Fryske Beweging stelde zich geheel achter het pamflet. Het Tweede Kamerlid Johan Scheps (PvdA) stelde schriftelijk vragen aan minister van Justitie Mulderije.
Om de tegenstellingen in Friesland het hoofd te bieden besloot de regering in Den Haag de Friese beweging met een aantal maatregelen tegemoet te komen. Allereerst werd mr. Hollander overgeplaatst naar Utrecht. Verder werd in 1955 het gebruik van het Fries in het lager onderwijs toegestaan (wet-Cals), en in 1956 werd officieel het recht om in de rechtszaal Fries te spreken bevestigd (wet-Donker).
Hoger beroep
Schurer ging in hoger beroep. Als verdediger zocht hij Abel Herzberg aan. Het hoger beroep zou aanvankelijk op 21 februari 1952 dienen, maar moest wegens ziekte van Herzberg worden uitgesteld. Het vond ten slotte plaats op 18 maart, in de grote zaal van het gerechtsgebouw te Leeuwarden. Wijbenga mocht opnieuw niet de eed in het Fries afleggen, waarop Herzberg van het horen van Wijbenga afzag. De officier van justitie vorderde bevestiging van het vonnis van 16 november. Schurer werd op 27 maart veroordeeld tot 150 gulden boete, subsidiair 30 dagen hechtenis. Hij zag af van cassatie.
Gedenksteen
Op vrijdag 15 november 2002, 51 jaar na Kneppelfreed, werd op de hoek van het Wilhelminaplein en het Ruiterskwartier de Gedenksteen Kneppelfreed onthuld. Op de steen staat een strofe uit het gedicht Frysk bloed tsjoch op van Fedde Schurer.
Zie ook
Canon van Friesland
Externe links
Kneppelfreed
Andere Tijden-aflevering over Kneppelfreed
Geschiedenis van Friesland
Geschiedenis van Nederland in de 20e eeuw
Geschiedenis van Leeuwarden
Rechtspraak in Leeuwarden
|
Het proces vond plaats op 16 november. Het was geruchtmakend, doordat het een taalstrijd belichaamde tussen de Nederlandssprekende elite en de Friessprekende jonge garde. Vele verontwaardigde Friezen wilden de zitting bijwonen, en hieven spreekkoren aan op het plein waar juist weekmarkt gehouden werd. De menigte voor het gerechtsgebouw demonstreerde tegen het besluit om Schurer in de kleine zaal te berechten, in plaats van in de grote zaal, waardoor zij de zaak niet konden bijwonen. De keuze voor de kleine zaal was volgens de rechtbank genomen om brandstof te sparen.De in groten getale aanwezige politie zette brandspuiten in, waarmee echter vooral kooplui en argeloze huisvrouwen werden getroffen. Er ontstond een veldslag waarbij een groot aantal nietsvermoedende Friezen door de politie tot Fries taalstrijder gebombardeerd werd.
| 2 |
rechtbank, gerechtsgebouw, rechtbankgebouw
|
1,427 |
InviteAction
|
101215
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Klarenbeek%20%28dorp%29
|
Klarenbeek (dorp)
|
Klarenbeek is een lintdorp in de Nederlandse provincie Gelderland, ten oosten van Apeldoorn. Het dorp telde op inwoners. Het dorp valt onder twee gemeenten, namelijk Apeldoorn en Voorst; de gemeentegrens loopt dwars door het dorp. In de omgeving van Klarenbeek zijn enkele natuurgebieden waaronder het Beekbergerwoud. Het dorp heeft een eigen treinstation: station Klarenbeek.
Geschiedenis
Ondanks dat Klarenbeek zelf als dorp vrij jong is, zijn in de omgeving van Klarenbeek verschillende resten te vinden van menselijke activiteit. Zo liggen in het Appense Veld ten oosten van het dorp vier grafheuvels die zo'n 2.000 jaar voor onze jaartelling, in de bronstijd, gemaakt zijn. Verder is hier ook een middeleeuwse bandijk, de Appense Dijk, te vinden.
Klarenbeek is genoemd naar een landgoed dat aan de Klaarbeek lag, een beek die later ook de Klarenbeek ging heten. Tussen het dorp en de naburige plaatsen Apeldoorn en Beekbergen heeft het laatste oerbos van Nederland gelegen, het Beekbergerwoud.
Na de bouw in de achttiende eeuw van een door waterkracht aangedreven kopermolen vormde zich een nederzetting, die halverwege de negentiende eeuw een eigen rooms-katholieke kerk kreeg. Omstreeks 1871 werd de molen vervangen door een houtzagerij. Het bedrijf was generaties lang in handen van de familie Krepel. Voor de aanvoer van het hout en de afvoer van de producten (vooral sigarenkistjes) werd een spoorverbinding aangelegd met de even noordelijker gelegen spoorlijn tussen Apeldoorn en Zutphen. Daar kwam toen ook een halte voor personenvervoer.
Aan het begin van de 20e eeuw was Klarenbeek nog steeds niet veel meer dan een gebied met enkele verspreide huizen en een kerk. Rond de Hoofdweg zijn in de twintigste en eenentwintigste eeuw verschillende buurtjes gebouwd.
In nacht van 30 op 31 mei 1942 in de Tweede Wereldoorlog stortte in Klarenbeek een geallieerde bommenwerper neer, een Vickers Wellington. Daarbij kwamen vijf bemanningsleden om het leven. Hieraan herinnert een monument aan de Hessen Allee, waarin resten van het vliegtuig zijn verwerkt. In 2010 is het monument tijdelijk weggehaald in verband met nieuwbouw, in 2012 is het herplaatst. Het nieuwe wooncomplex (bestaande uit twee gebouwen) nabij het monument is naar het monument "de Propeller" genoemd.
In 1948 is officieel de vrijwillige brandweer in Klarenbeek opgericht.
Sinds 2022 heeft Klarenbeek ook zijn eigen vlag en dorpskrantje de 'Klarenbeker.nl'. Op 16 april 1945 is Klarenbeek bevrijd in de Tweede Wereldoorlog en vlagt Klarenbeek jaarlijks de vlag.
Bestuur
De twee gemeenten Apeldoorn en Voorst stemmen hun toekomstplannen voor Klarenbeek op elkaar af, zodat Klarenbeek niet per gemeente verschilt in bijvoorbeeld bebouwing en dergelijke. Zo werd begin 2013 op initiatief van Apeldoorn en met instemming van Voorst besloten tot de bouw van 120 nieuwe woningen in Klarenbeek-Noord over een periode van 10 jaar. Nu en dan klinken er geluiden om het dorp in één gemeente op te laten gaan, echter in 2013 bleek uit een onderzoek in opdracht van de gemeenteraad van Voorst dat daar nauwelijks behoefte aan was.
Zowel de gemeente Apeldoorn als Voorst is onderverdeeld in wijken. In de gemeente Voorst vormt Klarenbeek samen met De Kar, De Vecht, Teuge en Wilp-Achterhoek de wijk Klarenbeek-Teuge. In de gemeente Apeldoorn is Klarenbeek samen met De Hooilanden, De Hooilanden-Oosterhuizen en Het Woudhuis een wijk.
Klarenbeek kent een eigen dorpsraad, Klarenbeeks Belang, die in beide gemeenten wordt erkend als belangenvertegenwoordiger. De Belangenvereniging De Kar en De Hooilanden heeft te kennen gegeven te willen samengaan met Klarenbeeks Belang en binnen het Klarenbeeks Belang verder te willen gaan als het Comité Buitenleven. Het Klarenbeeks Belang heeft hier mee ingestemd.
Bijzondere gebouwen
Aan de Kerkweg bevindt zich de voormalige rooms-katholieke kerk 'Onze Lieve Vrouwe Ten Hemelopneming', die jarenlang een belangrijke rol speelde in het dorpsleven. Op 13 juli 2014 vond er de laatste reguliere eredienst plaats, het gebouw werd daarna te koop gezet. De inwoners van Klarenbeek besloten kerk en aanliggende pastorie gezamenlijk aan te kopen. Het gebouw is in gebruik genomen als afhuurbaar evenementencentrum onder de naam 'Het Boshuis'.
Aan de Molenweg staat de korenmolen de Hoop, die nog steeds in bedrijf is.
Kunst en cultuur
Het Haardplatenmuseum is een museum over gietijzer, haardplaten en hun thema’s. Het museum ligt aan de Oude Broekstraat buiten de kern van het dorp.
De Galerie bij Krepel is een op het terrein van Krepel gevestigde galerie en bevindt zich in de oude zagerij. De Galerie ligt buiten de kern van Klarenbeek aan de Kopermolenweg.
Galerie de Landweg is een galerie die in 2006 opgericht is. Het bevindt zich aan de Landweg, vlak bij de kruising met de Kopermolenweg.
Roofvogeltuin De Havikshof is een parkachtige tuin, waarin diverse roofvogels te zien zijn. De tuin is aan de Oudhuizerstraat gelegen.
Museum Theo Jans was een museum aan de Kopermolenweg buiten de kern van Klarenbeek. Het museum was vooral bekend door de collectie houten beelden. Het is in 2008 gesloten, al wordt gekeken of het museum heropend kan worden.
Evenementen
De Klarenbeekse kermis wordt jaarlijks georganiseerd en vindt plaats in het derde weekend van Augustus. Verschillende bekende Nederlandse bands hebben opgetreden op de Klarenbeekse kermis zoals BLØF, DI-RECT, De Kast, Rowwen Hèze en Normaal. Het wordt georganiseerd door Oranje Vereniging Klarenbeek (OVK).
Koningsdag wordt net als de kermis jaarlijks door de OVK georganiseerd. De playbackshow is een van de evenementen die jaarlijks tijdens Koninginnedag plaatsvindt.
De Klarenbeekse carnavalsoptocht en het feest erna vinden plaats op zaterdag in het carnavalsweekend. Het wordt georganiseerd door cv De Neutenkrakers. Tijdens carnaval heet Klarenbeek Neutendarp.
Trekkerslep, ook wel bekend als trekkertrek en Tractor Pulling, is een jaarlijks terugkerend evenement.
Het Piratenfestijn is een jaarlijks terugkerend evenement in Klarenbeek en vindt met Pasen plaats. Het wordt georganiseerd sinds 2008.
De Wiesneuzenkwis is een grote dorpskwis die om het jaar wordt georganiseerd.
Muziek
Muziekvereniging Klarenbeek is een vereniging ontstaan in 2002 uit een fusie tussen het Klarenbeekse Amicitia en Klarenbeek-Oosterhuizense Wilhelmina, die beide opgericht zijn in 1908. Het heeft drie orkesten: een harmonie-, een opleidings- en een aspirantenorkest.
De leden van de rockband Good Things End, drie broers en hun zus, komen uit Klarenbeek.
Onderwijs
Klarenbeek heeft een basisschool "De Kopermolen". De Kopermolen is een katholieke school en bevindt zich naast de voormalige kerk aan de oostzijde in het bos buiten de bebouwde kom in het Voorster deel van het dorp. De Kopermolen is vernoemd naar de watermolen die zich bij houtzagerij Krepel in de beek bevond.
Tot 1 augustus 2022 had Klarenbeek nog een tweede basisschool "De Dalk", toen het werd gesloten vanwege een gebrek aan leerlingen. De Dalk was een openbare school en bevond zich midden in het dorp, net aan de Apeldoornse kant van de gemeentegrens. Er is nog geen officieel besluit genomen wat er met het schoolgebouw van De Dalk gaat gebeuren.
Sport en recreatie
Het dorp heeft een sportvereniging, SC Klarenbeek, een omnisportclub met acht afdelingen (voetbal, volleybal, biljart, fietsen, gymnastiek, handbal, schaatsen en dansen). Verder is er nog een tennisvereniging De Zweepslag. De twee sportverenigingen liggen naast elkaar.
In Klarenbeek bevindt zich tegenover de molen de hertenkamp, een klein omheind stuk grasland met herten en kippen, dat fungeert als ontmoetingsplaats voor Klarenbekers.
Klarenbeek ligt aan de Europese wandelroute E11, ter plaatse beter bekend als Marskramerpad. De route komt vanaf de richting Beekbergen en vervolgt richting de buurtschap Gietelo.
Zie ook
Lijst van rijksmonumenten in Klarenbeek
Lijst van gemeentelijke monumenten in Klarenbeek
Lijst van straatnamen in Klarenbeek
Externe links
Geschiedenis van Klarenbeek (pdf) op de website van de gemeente Apeldoorn
Klarenbeeks Belang
Klarenbeeks nieuws
Geografie van Apeldoorn
Geografie van Voorst
Plaats in Gelderland
|
Evenementen
De Klarenbeekse kermis wordt jaarlijks georganiseerd en vindt plaats in het derde weekend van Augustus. Verschillende bekende Nederlandse bands hebben opgetreden op de Klarenbeekse kermis zoals BLØF, DI-RECT, De Kast, Rowwen Hèze en Normaal. Het wordt georganiseerd door Oranje Vereniging Klarenbeek (OVK).
Koningsdag wordt net als de kermis jaarlijks door de OVK georganiseerd. De playbackshow is een van de evenementen die jaarlijks tijdens Koninginnedag plaatsvindt.
De Klarenbeekse carnavalsoptocht en het feest erna vinden plaats op zaterdag in het carnavalsweekend. Het wordt georganiseerd door cv De Neutenkrakers. Tijdens carnaval heet Klarenbeek Neutendarp.
Trekkerslep, ook wel bekend als trekkertrek en Tractor Pulling, is een jaarlijks terugkerend evenement.
Het Piratenfestijn is een jaarlijks terugkerend evenement in Klarenbeek en vindt met Pasen plaats. Het wordt georganiseerd sinds 2008.
De Wiesneuzenkwis is een grote dorpskwis die om het jaar wordt georganiseerd.
| 4 |
uitnodiging, evenement, uitnodigen
|
9,814 |
RegisterAction
|
612667
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Facebook
|
Facebook
|
Facebook is een Amerikaans online sociaalnetwerksite van het bedrijf Meta, dat eerder zelf Facebook heette. Facebook is toegankelijk vanaf apparaten met internetverbinding, zoals pc's, tablets en smartphones. Na registratie kunnen gebruikers een profiel aanmaken met informatie over zichzelf. Ze kunnen dingen zoals tekst, foto's, filmpjes en GIF's plaatsen die worden gedeeld met andere gebruikers die ermee hebben ingestemd hun "vriend" te zijn, of, met andere privacyinstellingen, met elke lezer of met niemand. "Vriendschap" is wederzijds, en komt tot stand doordat de een de ander een vriendschapsverzoek stuurt, en de ander dat accepteert. Vriendschap op Facebook kan eenzijdig verbroken worden. Iemand kan maximaal 5000 Facebook-vrienden hebben.
Gebruikers kunnen ook verschillende ingebedde applicaties gebruiken, lid worden van groepen met gemeenschappelijke interesses, items of diensten kopen en verkopen op Facebook's marktplaats en meldingen ontvangen over de activiteiten van hun Facebook-vrienden en activiteiten op Facebook-pagina's die ze volgen. Facebook telde in december 2020 zo'n 2,8 miljard maandelijkse actieve gebruikers en was wereldwijd de meest gedownloade mobiele app van de jaren 2010.
Facebook en moederbedrijf Meta zijn onderworpen aan uitgebreide media-aandacht en controverses – vaak met betrekking tot de privacy van gebruikers (zoals bij het Cambridge Analytica-dataschandaal), politieke manipulatie (zoals al dan niet vermeend bij de Amerikaanse verkiezingen van 2016), psychologische effecten zoals verslaving en een laag zelfbeeld, en omstreden inhoud zoals nepnieuws, complottheorieën, inbreuk op het auteursrecht en aanzetten tot haat. Commentatoren beschuldigen Meta van het vrijwillig vergemakkelijken van de verspreiding van dergelijke inhoud.
De Verordening digitale diensten beschouwt Facebook als een zeer groot onlineplatform, en legt bijhorende verplichtingen op.
Geschiedenis
De oprichters beperkten het lidmaatschap van Facebook aanvankelijk tot Harvard-studenten. Het lidmaatschap werd hierna eerst uitgebreid naar Columbia, Stanford en Yale en vervolgens ook uitgebreid naar de rest van de Ivy League, MIT en naar instellingen voor hoger onderwijs in de omgeving van Boston. Vervolgens ging het naar verschillende andere universiteiten en ten slotte naar middelbare scholieren.
Ontstaan
Voordat Mark Zuckerberg Facebook oprichtte, was hij een tweedejaarsstudent in Psychologie aan het Harvard College. Hij had al meerdere sociale media-websites ontworpen voor zijn medestudenten, zoals facemash.com dat slechts enkele dagen bestond maar in die korte tijd zeer populair werd. Zuckerberg werd er door het universiteitsbestuur van beschuldigd met deze site de privacy van anderen te schenden en de regels te overtreden, maar hij werd uiteindelijk niet vervolgd.
In januari 2004 ontwierp Zuckerberg een code voor een nieuwe, met Facemash vergelijkbare website. Facebook ontstond daadwerkelijk op 4 februari 2004 als "The facebook". De naam komt van de facebook-directories (Nederlands: "smoelenboek") die vaak op intranetten zijn te vinden. Een van de oprichters was Zuckerberg, de andere oprichters waren Eduardo Saverin, Andrew McCollum, Dustin Moskovitz en Chris Hughes. Binnen 24 uur nadat "The facebook" was opgericht hadden al 1.200 studenten zich geregistreerd, waarna dit aantal snel verder groeide. In eerste instantie konden alleen nog studenten van het Harvard College lid worden, maar al snel werd dit uitgebreid tot de gehele Harvard-universiteit, vervolgens naar andere universiteiten in Boston en de hele Ivy League. Nog enige tijd later werden studenten van de meeste universiteiten in de VS en Canada toegelaten. In augustus 2005 werd de domeinnaam Facebook.com opgekocht voor $200.000.
Groei
In september 2006 werd Facebook geheel openbaar. Vanaf toen kon iedereen van dertien jaar en ouder zich op de site registreren, hoewel deze leeftijdsgrens is blijven variëren afhankelijk van de lokale wetgeving.
Facebook was een van de eerste virtuele gemeenschappen die een publieke web-API aanbood, een manier voor derden om gebruik te maken van de data van Facebook in een eigen (web)applicatie. Dit was een groot succes, wat tot uiting kwam in populaire Facebook-applicaties als Scrabble, Schaken, Poker, FarmVille, CityVille, Gardens of Time en Pet Society. De meeste van deze applicaties werden uitgegeven door Zynga en Playfish. Veel andere virtuele gemeenschappen, waaronder het Nederlandse Hyves, hebben destijds ook dergelijke API's gelanceerd. Enige standaardisatie in dergelijke API's werd gebracht door het OpenSocial-initiatief van Google. Onder meer Googles eigen Orkut heeft zijn API's destijds via die manier toegankelijk gemaakt, maar ook concurrenten als Friendster, hi5, Netlog en Myspace waren van plan dat te gaan doen.
Facebook is sinds mei 2008 ook in het Nederlands te raadplegen. Spaans, Duits en Frans waren de eerste talen waarin Facebook werd vertaald.
Het aantal Facebook-leden nam enorm toe vanaf 2007. In april 2009 had Facebook meer dan 200 miljoen actieve gebruikers en in juli 2010 had het half miljard gebruikers. In 2012 had Facebook ongeveer 1 miljard gebruikers. Eind juni 2017 behaalde Facebook twee miljard actieve gebruikers.
Functies
Registreren / deactiveren / verwijderen profiel
Op Facebook kun je een profiel aanmaken door je te registreren met opgave van je e-mailadres. Bij zowel bezoek aan de website als bij registratie plaatst Meta cookies, software en identificatoren op je computer of mobiel, en op de internetbrowser van je computer of mobiel. Deze cookies verzamelen gegevens (onder andere big data) waarmee het bedrijf inzicht krijgt in onder meer gegevens over je gebruik van andere websites en andere apps - dit verzamelen gebeurt ongeacht of je nu geregistreerd of ingelogd bent of niet. Het registreren geeft je de mogelijkheid om Facebook te gebruiken, dat wil zeggen connecties maken met andere profielen, voorkeuren (likes) delen, gegevens publiceren op je tijdlijn, reageren op andermans tijdlijn.
Bij het deactiveren blijven alle gegevens bewaard. Cookies blijven actief en bij opnieuw aanmelden zullen de oude gegevens weer beschikbaar zijn.
Het eigen profiel met alle op de tijdlijn geplaatste foto's en teksten geheel verwijderen kan ook. Dit kan 90 dagen in beslag nemen. Reacties op andermans 'tijdlijn' worden daarmee niet verwijderd, evenmin als alle geplaatste cookies. Er is echter geen garantie dat Meta al je informatie verwijdert.
Nota bene, Meta onwelgevallige profielen worden door de organisatie verwijderd.
Omslagfoto en profielfoto
Bovenaan de pagina staat een omslagfoto (cover photo), weergegeven met een breedte van 851 pixels en een hoogte van 315 pixels. Als de oorspronkelijke afbeelding een minder langwerpige beeldverhouding heeft, dan vallen boven en onder stroken weg. De hele afbeelding kan men zichtbaar maken door erop te klikken.
De profielfoto (profile picture) wordt vierkant weergegeven met een afmeting van 160 pixels. Deze wordt links onder grotendeels over de omslagfoto weergegeven. Als iemand op Facebook een reactie plaatst, verschijnt zijn of haar profielfoto steeds ernaast in verkleinde vorm.
Privacy
Een gebruiker heeft de mogelijkheid om in te stellen wie onderdelen van de door hem of haar verstrekte informatie kan zien (publiekselectie), en in hoeverre hij of zij wordt geconfronteerd met activiteiten van anderen.
Berichten
Leden kunnen elkaar berichten zenden, als een soort e-mail of sms.
Notities
Een lid kan een tekst, eventueel met afbeeldingen, creëren als Notitie. Er is links op de profielpagina een vak voor Notities, die bij aanklikken de hele paginabreedte beslaat. Er kan worden aangegeven of de Notitie al of niet tevens in de Tijdlijn moet komen. Een notitie kan achteraf bewerkt worden. Dit bewerken is niet als activiteit zichtbaar te maken, en oude versies zijn niet meer te raadplegen. De datum en tijd zijn die van het oorspronkelijke aanmaken. Een alternatief is om voor de nieuwe versie van de inhoud een nieuwe notitie te maken.
"Leuk vinden" en aanverwante functies
Een andere standaardfunctie is dat een Facebook-lid bij elke voor hem toegankelijke post kan aangeven dat hij dit "leuk" vindt (ook wel aangeduid als liken), door op het standaardpictogram met een omhooggestoken duim te klikken. Anderen kunnen zien wie de post "leuk" vonden. Deze functionaliteit is tevens beschikbaar voor posts die men zelf geplaatst heeft. Als een tijdlijn niet alles maar alleen hoogtepunten bevat kan het aantal leden dat iets "leuk" vindt mede bepalen of het in de tijdlijn wordt opgenomen en hoe hoog het op de tijdlijn komt. Liken en andere positieve vermeldingen op de tijdlijn, zoals verjaardagen, geven ook een positieve beloning en maken dat mensen terugkomen op Facebook.
Sinds februari 2016 zijn naast de 'like button' ook de pictogrammen 'geweldig', 'grappig', verbluffend', 'verdrietig' en 'boos' opgenomen, voor als de post geen vrolijk, maar bijvoorbeeld wel een interessant, spraakmakend of aangrijpend bericht is.
Nieuwsoverzicht
Het Nieuwsoverzicht (News Feed) op de startpagina meldt, afhankelijk van de instellingen, activiteiten van vrienden. Inmiddels bepalen algoritmen wat hoog op de startpagina komt en wat lager.
Live
Sinds maart-april 2016 kunnen gebruikers van Facebook live video's streamen. Dit heeft vooral voor bekende personen veel meerwaarde.
Zoeken
In de balk linksboven kunnen zoekvragen of zoekwoorden ingevoerd worden of personen worden gezocht. Met de search filters kan gericht worden gezocht.
Advertentieprogramma Beacon
Begin november 2007 introduceerde Facebook een advertentieprogramma genaamd Beacon. Hiermee worden advertenties getoond op basis van voorkeuren en gedrag van gebruikers en vrienden. Na een paar weken ontstond er commotie bij de gebruikers van Facebook wegens het schenden van de privacy van de gebruikers met Beacon. De nieuwe toepassing zorgde ervoor dat het aankoopgedrag van de gebruikers bij tientallen andere onlinewinkels aan hun vrienden werd getoond. Dit gebeurde zonder duidelijke aankondiging of toestemming. De onlinegemeenschap startte een online protestactie. Na protesten van gebruikers en een petitie van ruim 50.000 gebruikers wijzigde Facebook eind november het advertentieprogramma en maakte het gebruiksvriendelijker.
Selecteren doelgroepen van accounts
Selecteren van accounts door doelgroepselectie met een schatting van de hoeveel mensen die worden bereikt. Indien er meerdere advertenties zijn wordt de advertentie met de hoogste totale waarde weergegeven.
Tijdlijn
De Tijdlijn (Timeline) kwam als nieuwe functionaliteit beschikbaar in december 2011, eerst nog optioneel. Het is een chronologisch (van nieuw naar oud) overzicht van Facebookgebeurtenissen, zoals berichten en foto's die de gebruiker plaatst, met reacties daarop (waaronder het leuk vinden) en het wijzigen van de profielfoto, met de nieuwe foto. Aan het eind staat de geboortedatum (met de geboorte standaard weergegeven als eerste gebeurtenis).
Pagina
Het woord Pagina heeft op Facebook een speciale betekenis. Pagina's zijn voor bedrijven, merken en organisaties zodat ze hun verslagen kunnen delen en met mensen kunnen communiceren. Alleen officiële vertegenwoordigers kunnen een Pagina maken. De auteur van de Pagina kan vervolgens rollen toewijzen aan andere mensen om te helpen met het beheer.
Informatie
Echtheid
Facebook schrijft voor dat men zijn eigen naam gebruikt en dat ook de andere persoonsgegevens kloppen. Niet iedereen houdt zich daaraan, de politie ook niet.
Soms worden nepaccounts aangemaakt voor positieve of negatieve profilering of het verspreiden van desinformatie.
Geboortedatum
Bij inschrijving als lid moet men zijn geboortedatum opgeven. Personen onder de 13 jaar kunnen geen lid worden. Voor wie jonger is kan dit een reden zijn om niet de echte geboortedatum op te geven. Men kan apart kiezen voor wie de verjaardag te zien is, en voor wie het geboortejaar.
Bewaarduur
Facebook biedt twee opties: een account deactiveren, of een profiel wissen. Deactiveert een gebruiker zijn account, dan blijft alle informatie op de Facebookservers bewaard. Als een gebruiker zijn profiel wist blijft sommige informatie nog drie maanden op de servers aanwezig. Alles wat een gebruiker ooit op een profiel van iemand anders plaatste blijft echter bestaan. Plaatst een Facebookgebruiker iets in een groep of op het prikbord van een ander, dan verdwijnt dat pas als ook die gebruikers hun profiel verwijderen.
Verzamelen en koppelen van informatie
Naast de door de gebruikers ingevoerde gegevens en de gegevens van de adverteerders verzamelt Facebook gegevens zonder interventie van de gebruiker via smartphones, zoals locatiegegevens, telefoonnummers, foto's, video's en audio via de microfoon en camera van de smartphone. Klantgegevens worden geleverd door bedrijven en organisaties. Facebook verzamelt ook gegevens van mensen die niet op Facebook zitten.
Adverteerders kunnen advertenties tonen op basis van surfgedrag. Sommige bedrijven, bijvoorbeeld zorgverzekeraars, hebben de trackingpixel van Facebook op hun site geplaatst. Dit om gepersonaliseerde advertenties te tonen. Door de trackingpixel weet Facebook welke pagina's over bijvoorbeeld specifieke ziektes worden bezocht. Hierdoor kan een opgezochte kwaal worden gekoppeld aan de Facebook-accounts van bezoekers.
Door het inloggen op andere websites met het Facebook-account worden ook het gedrag en de interesses verzameld.
Leveringen van informatie
Facebook levert de gegevens van accounts van gebruikers aan de Amerikaanse overheid. In november 2015 bleek uit een intern rapport dat er sinds een jaar of twee steeds meer verzoeken om persoonlijke gegevens van de regering kwamen.
Monitoren van informatie
Met scansoftware worden berichten en conversaties gemonitord hetgeen op gespannen voet staat met gegevensbescherming.
Onderzoeken met informatie
Facebook doet met de gegevens onderzoek op veel gebieden, zoals gebruikerservaring, artificiële intelligentie, social science.
Voorspellen met informatie
Voorspellen op basis van complexe time series met de gegevens.
Met kunstmatige intelligentie wil Facebook voor adverteerders gaan voorspellen wanneer en wat een gebruiker eventueel wil gaan kopen. Hiervoor wordt een psychologisch profiel samengesteld gebaseerd op gebruikersdata. Dit dient bijvoorbeeld om te voorspellen of een gebruiker merkloyaal is. Op basis daarvan kan worden ingeschat wanneer iemand precies wil overstappen naar een nieuw merk. Op basis hiervan kunnen adverteerders berichten plaatsen in een poging dit te voorkomen. Andere adverteerders kunnen berichten plaatsen om hun merk onder de aandacht te brengen. Het psychologisch profiel zal in ieder geval gebaseerd zijn op locatie, apparaatinformatie, verbonden wifi-netwerken, videoverbruik, interesses en vriendschappen.
Verdienmodel
Facebook verdient aan de geplaatste advertenties, in 2020 maakten advertentie-inkomsten zo'n 98% van de totale omzet uit. Met de verzamelde gegevens van gebruikers kunnen doelgericht advertenties worden getoond aan specifieke, geselecteerde doelgroepen.
Facebook slaat alle gegevens op die de gebruikers invoeren op servers in een eigen beheer. Deze gegevens worden gecombineerd in één grote database met alle informatie van adverteerders of sites waarmee Facebook samenwerkt.
Tegen betaling kan Facebook aan een adverteerder uit de database een gedetailleerde geselecteerde groep van Facebookaccounts aanbieden. Voor een nog betere doelgroepselectie kunnen bedrijven of organisaties eventueel de gegevens aanvullen met levering van eigen gegevens zoals klantgegevens (bijvoorbeeld mailadressen, telefoonnummers en huisadressen), koopgeschiedenis van gebruiker of bekeken items. Echter, het delen van klantengegevens zonder toestemming is in strijd met de privacywetgeving. De gebruikers krijgen de advertentie op hun Facebookpagina te zien. Een deel van de clicks op advertenties komt van bots.
Verder wordt geld verdiend met advertenties die op pagina’s van een grote groep gebruikers worden geplaatst, advertenties die naast zoekopdrachten worden getoond, advertenties waarvoor Facebook een beloning krijgt als een product wordt verkocht en er worden inkomsten gegenereerd als virtuele goederen of cadeaus in de games van Facebook worden gekocht.
Tegen betaling kan een persoonlijk bericht worden gestuurd naar iemand die geen vriend is. Ook tegen betaling wordt een bericht ‘promoted’ en blijft deze langer zichtbaar voor vrienden. Hoe vaak een bericht verschijnt in de Tijdlijn van vrienden, is afhankelijk van de populariteit van het bericht. Door te betalen kan een bericht toch onder de aandacht gebracht worden van alle vrienden.
Facebook verdient ook geld als gebruikers van andere sites via Facebook inloggen.
Gebruikers moeten 'verslaafd' worden aan Facebook, zodat ze de advertenties ook zien. Dit kan bijvoorbeeld door algoritmes die zorgen dat bijdragen, die om wat voor reden dan ook opvallen, meer aandacht krijgen. Want die zorgen voor meer emoties en reacties. Facebook maximaliseert bubbeling, polarisatie, extremisme en conflicten tussen mensen en maatschappijen omdat mensen door ophef maximaal blijven komen en klikken. Overreding wordt daardoor veel meer bepaald door emoties en veelvuldig herhalen dan door argumenten, feiten en bewijs, met het gevaar van manipulatie. Bij adverteren is het bereik voor naamsbekendheid, consideratie, voorkeur en aankoop bij de verschillende doelgroepen van belang.
Controversen
Net als de overige internetgiganten ligt het moederbedrijf Meta onder vuur vanwege mogelijke misbruiken wegens monopolievorming.
Nepnieuws
Op 15 december 2016 maakte Facebook bekend meer maatregelen te gaan nemen om de verspreiding van nepnieuws – valse nieuwsberichten die zich via de site razendsnel verspreiden – tegen te gaan. Er zouden "feitencheckers" (personen die serieus nieuws van fakeberichten scheiden) worden aangesteld. Ook moest het eenvoudiger worden om vals nieuws te rapporteren. De rechtstreekse aanleiding hiertoe waren geruchten dat de uitslag van de Amerikaanse presidentsverkiezingen – waarbij Donald Trump als winnaar uit de bus kwam – door nepnieuws op Facebook zou zijn beïnvloed.
Privacyschendingen, datalekken, beïnvloeding en manipulatie
Persoonsgegevens over iemands ras, seksuele geaardheid, geloofsovertuiging of medische geschiedenis zijn gevoelig omdat de betrokkene hierdoor kan worden onderworpen aan pesten, uitschelden en toewensen van ziekten als kanker, hoon, uitsluiting, sociale afkeur, haatcampagnes, racisme, discriminatie, wraak en vergeldingsacties, terrorisme of geweld. Ook kan het leiden tot woninginbraak, diefstal, identiteitsfraude of stalking.
Cambridge Analytica
In maart 2018 werd bekend dat Facebook de privé-informatie van tientallen miljoenen Facebookgebruikers door databedrijf Cambridge Analytica onvoldoende had afgeschermd. Het laatstgenoemde bedrijf bleek betrokken te zijn geweest bij de verkiezingscampagne van Donald Trump in 2016 en stond toen onder leiding van Steve Bannon. De gelekte data werd gebruikt om profielen te maken van Amerikaanse kiezers om ze daarna persoonlijk te benaderen en in te spelen op hun angsten en verlangens. Facebook was op de hoogte van deze grootste privacyschending en datalek, maar nam pas na twee jaar actie. Zuckerberg bood op 22 maart 2018 publiekelijk excuses aan en gaf toe dat er door Facebook fouten waren gemaakt. Veel mensen van Cambridge Analytica vertrokken naar Data Propria.
Autoriteiten stelden een onderzoek in naar de zaak. De Britse privacytoezichthouder, de Information Commissioner's Office (ICO), legde Facebook een boete op van 500.000 pond (ca. 565.000 euro) vanwege het Cambridge Analytica-schandaal. Het is de maximumboete die de ICO kan opleggen voor het schenden van dataregels.
In april 2019 nam Facebook een voorziening voor een mogelijke boete van US$ 3 miljard van de Amerikaanse Federal Trade Commission (FTC). Aanleiding daarvoor zijn verschillende schandalen zoals met Cambridge Analytica. Met de schandalen zou Facebook de regels van een eerdere schikking in 2011 hebben overtreden. Dat is van belang omdat het FTC alleen boetes kan uitdelen aan bedrijven die opnieuw in de fout zijn gegaan. In juli 2019 oordeelde het FTC dat Facebook tientallen miljoenen mensen heeft bedrogen door misleidende toelichtingen en instellingen. Facebook kreeg van de FTC een recordboete van US$ 5 miljard. Verder moet Facebook de privacy van gebruikers gaan verbeteren door een onafhankelijk privacycommissie in te stellen. Marc Zuckerberg mag zich niet langer met het privacybeleid bemoeien. Facebook hoeft overigens geen schuld te bekennen. De Amerikaanse beurstoezichthouder, de SEC, heeft ook een boete uitgedeeld van 90 miljoen euro omdat Facebook zijn investeerders heeft misleid over de financiële risico's van de privacyschandalen.
Overigen
Facebook deed met succes een proef om te kijken of het opkomstpercentage bij de verkiezingen kon worden opgekrikt.
Facebook benaderde verschillende Amerikaanse zorginstellingen om data van patiënten te verzamelen. Het was de bedoeling de medische status van patiënten te koppelen aan hun activiteit op het sociale netwerk. Zo zouden medische instellingen kunnen bepalen of mensen extra zorg behoeven – bijvoorbeeld omdat ze weinig Facebook-vrienden hebben en niet zo actief zijn op Facebook.
Facebook had een samenwerking met externe databedrijven als Axciom en Experian, die aankoopgedrag verzamelen. Die bedrijven verzamelden de gegevens volgens Facebook om andere bedrijven ‘te helpen in contact te komen met mensen die mogelijk zijn geïnteresseerd in hun producten en diensten’.
In februari 2019 onthulde de website TechCrunch dat Facebook tieners vanaf 13 jaar tot 20 dollar per maand betaalde om een app op hun smartphone te installeren waarmee het socialemediabedrijf al hun doen en laten kon volgen. Apple weerde de app terstond van zijn platform.
De Amerikaanse hoogleraar en sociaal-psycholoog Shoshana Zuboff viseerde vooral Facebook en Google in haar boek The Age of Surveillance Capitalism: The Fight for a Human Future at the New Frontier of Power, gepubliceerd in 2018.
In juni 2020 raakte bekend dat Facebook de FBI had geholpen bij het opsporen van een kindermisbruiker. Facebook liet daartoe het door hem gebruikte besturingssysteem Tails hacken.
Verdringing van soortgelijke sites
Facebook heeft in sommige landen alternatieven verdreven. Zo zijn voorheen vrij succesvolle sites als Hyves en Netlog ter ziele gegaan doordat zij hun marktaandeel verloren aan Facebook.
Taboe op naakt
Naakt is verboden, maar er zijn, soms na protesten ingevoerde, uitzonderingen.
Moeilijke bereikbaarheid
Facebook staat erom bekend vrij moeilijk bereikbaar te zijn bij problemen. Bij problemen worden gebruikers vaak doorgestuurd naar een pagina met vaak gestelde vragen en hun antwoorden. Hierover maakte Arjen Lubach in zijn show een ludieke sketch. Ook voor journalisten is het bijzonder moeilijk om contact op te nemen met medewerkers als deze een interview willen afnemen.
Rohingya-genocide
De voorzitter van de United Nations fact-finding missions in Myanmar zei dat Facebook een "bepalende rol" speelde in de genocide op Rohingya. Facebook is bekritiseerd omdat het mogelijk maakte dat islamofobe inhoud die gericht is op de Rohingya-bevolking werd verspreid. De Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties noemde het platform "een nuttig instrument voor degenen die haat willen verspreiden".
Als reactie hierop verwijderde Facebook accounts die eigendom waren van de strijdkrachten van Myanmar wegens het aanzetten tot haat tegen het Rohingya-volk en "zich schuldig maken aan gecoördineerd niet-authentiek gedrag".
In de media
Rol in de Arabische Lente
In de Noord-Afrikaanse revoluties van 2011 in Egypte en Tunesië was, naast Twitter, Facebook een belangrijk medium waarmee de opstandelingen zowel met elkaar als met de buitenwereld communiceerden.
De rol van sociale media in de Arabische opstanden is omstreden. Sociale media als Facebook en Twitter hebben bijgedragen aan sociale en politieke mobilisatie maar geen onafhankelijke en beslissende rol hierin gespeeld. Daarbij is Facebook veelvuldig gebruikt door verschillende regimes, waaronder Egypte, ter surveillance en controle van de bevolking.
Rol in de verkiezingen
Via Facebook kan iedere potentiële kiezer zijn eigen persoonlijke politieke meest relevante agendapunten te zien krijgen via microtargeting door een politieke partij. De potentiële kiezer kan hierdoor denken dat het belangrijke verkiezingspunten van de partij zijn terwijl ze in werkelijkheid laag op de agenda staan.
Varia
Op 14 januari 2012 werd een moord gepleegd op de 15-jarige Joyce (Winsie) Hau in Arnhem, wat later bekend werd als de Facebookmoord.
Op 21 september 2012 kwam het Nederlandse dorp Haren wereldwijd in het nieuws door Project X Haren: Een 'sweet 16'-feest dat per ongeluk via Facebook tienduizenden aanmeldingen kreeg en voor een enorme toeloop vanuit heel Nederland zorgde. De burgemeester had hierdoor een noodverordening afgegeven. Niettemin vonden er op grote schaal vernielingen en plunderingen plaats.
Op 4 januari 2016 communiceerde professor Stijn Baert onderzoek van de Universiteit Gent waaruit bleek dat werkgevers gebruik maken van informatie beschikbaar op Facebook om sollicitanten te screenen en dat zodoende een Facebook-profielfoto even determinerend is voor aanwervingskansen als een foto in het curricumum vitae.
In een driedelige docureeks op VRT, genaamd Facebook en ik neemt journalist Tim Verheyden Facebook uitgebreid onder de loep.
Literatuur
"Facebook. Achter de schermen." Standaard Uitgeverij, 2020.
Zie ook
RockMelt, een webbrowser met diepe Facebook-integratie
Zoeken in Facebook-sociogram, een zoekfunctionaliteit die in juli 2013 op Facebook werd geïntroduceerd
Corporate Memphis, de minimalistische kunststijl die gebruikt wordt door Facebook (introductie 2017)
Externe link
Facebook.com
|
Facebook is een Amerikaans online sociaalnetwerksite van het bedrijf Meta, dat eerder zelf Facebook heette. Facebook is toegankelijk vanaf apparaten met internetverbinding, zoals pc's, tablets en smartphones. Na registratie kunnen gebruikers een profiel aanmaken met informatie over zichzelf. Ze kunnen dingen zoals tekst, foto's, filmpjes en GIF's plaatsen die worden gedeeld met andere gebruikers die ermee hebben ingestemd hun "vriend" te zijn, of, met andere privacyinstellingen, met elke lezer of met niemand. "Vriendschap" is wederzijds, en komt tot stand doordat de een de ander een vriendschapsverzoek stuurt, en de ander dat accepteert. Vriendschap op Facebook kan eenzijdig verbroken worden. Iemand kan maximaal 5000 Facebook-vrienden hebben.
| 1 |
registratie, aanmelden, inschrijven
|
6,098 |
OfferItemCondition
|
2800601
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kruis%20en%20munt
|
Kruis en munt
|
Kruis en munt zijn de gebruikelijke benamingen voor de twee zijden van een muntstuk.
Kruis of kop (Engels: heads of obverse, Frans: avers, droit, Duits: Vorderseite) is de zijde met een nationaal symbool, vaak de beeldenaar van de vorst. Dit geldt als de voorzijde van de munt. Bij een herdenkingsmunt is de zijde die duidelijk maakt wat wordt herdacht de voorzijde.
Munt of keerzijde (Engels: tails of reverse, Frans: revers, pile, Duits: Rückseite) is de zijde waarop de nominale waarde van de munt staat. Dit is de achterzijde.
Kruis wordt zo genoemd omdat in de middeleeuwen vaak een kruis op deze kant van de munt stond afgebeeld.
De benamingen worden ook gebruikt wanneer een munt wordt opgegooid om een beslissing te nemen. Zie daarvoor kruis of munt.
Zie ook
Rand (numismatiek)
Stempel (numismatiek) voor uitleg over o.a. de stempelstand.
Numismatiek
Muntstuk
|
Munt of keerzijde (Engels: tails of reverse, Frans: revers, pile, Duits: Rückseite) is de zijde waarop de nominale waarde van de munt staat. Dit is de achterzijde.
| 1 |
artikelconditie, staat, conditie
|
11,070 |
RestrictedDiet
|
212557
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sphynx%20%28kattenras%29
|
Sphynx (kattenras)
|
De sphynx of sfinx is een naaktkattenras, vernoemd naar het gelijknamige mythische wezen. Dit ras is ontstaan in Canada door gerichte fok met natuurlijk gemuteerde haarloze katten. Deze katten worden vrijwel geheel zonder vacht geboren, meestal inclusief de afwezigheid van snor- en tastharen. De Sphynx is het bekendste naaktkattenras.
Geschiedenis
Haarloze katten werden enkele eeuwen geleden al bij de Azteken in Zuid-Amerika gevonden en op diverse andere plaatsen in de wereld worden met enige regelmaat naakte katten geboren. Naast de Sphynx wordt er ook met Russische naaktkatten gefokt, de Don Sphynx of Donskoy en de Peterbald.
De Sphynx stamt af van de Canadian Hairless. In de jaren 60 en 70 van de 20e eeuw werden in Canada verschillende naakte huiskatten gevonden. De eerste was een katertje, Prune genaamd, op een boerderij in Ontario in 1966. Prune is de stamvader van de Sphynx-katten. Hij is teruggekruist op de moederpoes en de kittens uit het nestje vormen het begin van het ontstaan van het ras. In 1978 is een aantal van deze katten naar Nederland geïmporteerd door Nederlander dr. Hugo Hermandes, zo kwamen de eerste Sphynxen naar Europa.
Een andere lijn van Sphynx-katten stamt af van Jezabelle, een poes gevonden in 1974 op een boerderij in Minnesota, welke geregeld haarloze kittens kreeg. Afstammelingen hiervan werden door Kim Mueske gekocht voor de fok van naaktkatten.
Later in het begin jaren 80 van de 20e eeuw is men serieus met deze dieren gaan fokken in Canada en Europa, waardoor de Sphynx-kat zoals wij deze nu kennen is ontstaan. Als uitkruispartner is initieel veelvuldig gebruikgemaakt van andere rassen met beperkte haargroei, de Devon rex en Cornish rex, welke een korte gekrulde/gegolfde vacht hebben. Het gen dat de haarloosheid (hr) bij de Sphynx veroorzaakt, is een recessief verervend gen ten opzichte van het gen voor normale beharing. Het bleek echter dominant te vererven ten opzichte van het Devon rex-gen, dat zich dus mogelijk op dezelfde locus bevindt en enkel een beperkte haargroei met krulling geeft.
Uiterlijk en verzorging
De Sphynx ziet er naakt uit, maar compleet haarloos is hij niet. De huid van een Sphynx is bedekt met heel korte donshaartjes. Als hij geaaid wordt, voelt hij warm aan en wordt het gevoel beschreven als dat bij de buitenkant van een perzik, suède of zeemleer. Op de oren, snuit, voeten en staart mogen de donshaartjes volgens de rasstandaard iets langer zijn. De snorharen mogen aan- of afwezig zijn. Volwassen katten moeten hun huidplooien zo veel mogelijk behouden en voor de rimpels op de kop geldt; hoe meer, hoe beter.
Sphynx-katten hebben extra verzorging nodig. Ze moeten regelmatig gewassen worden. De natuurlijk aangemaakte talg en huidolie, die zich bij een kat met een normale vacht tussen de haren verdeelt, blijft bij een Sphynx op de huid liggen. De huid wordt daardoor plakkerig en het talg kan afgeven op meubilair en kleding. Ook de oren moeten regelmatig schoongemaakt worden, omdat een Sphynx veel last heeft van oorsmeer.
Gezondheid
Aangezien het rasbestand is opgebouwd uit een kleine groep onderling verwante dieren, komen er diverse erfelijke afwijkingen voor met enige incidentie. Zo komt er een vorm van spasticiteit voor (juveniel lethaal) die ook bij een van de stamouderrassen Devon Rex voorkomt en de autosomaal dominante vorm van hypertrofische cardiomyopathie (HCM) is aanwezig. Ook dienen fokdieren nagekeken te worden op patella luxatie.
Voeding
De juiste en aangepaste voeding voor een Sphynx is van groot belang. Omdat deze katten geen vacht hebben verbruiken ze enorm veel energie om hun lichaamstemperatuur op peil te houden. Daarom is het aan te raden premium kattenbrokken te voederen, zo niet zullen ze snel gewicht verliezen en zich ook ongemakkelijk voelen. Deze kat moet steeds genoeg voedsel tot zich kunnen nemen in de winter om de koude te kunnen trotseren.
Wetgeving
Naaktkatten worden door hun gebrek aan vacht, snor- en tastharen beperkt in hun welzijn, vrijheid en integriteit als kat, oftewel het bemoeilijkt natuurlijk kattengedrag. Zo resulteert de haarloosheid in:
Minder goed emoties communiceren naar andere katten.
Verstoring evenwicht en zintuigelijke waarneming door het gebrek aan snor- en tastharen,
Geen natuurlijke bescherming tegen zonlicht, kou of beschadigingen. Hierdoor kunnen naaktkatten niet naar buiten zonder extra bescherming en is ruw spelen met andere katten riskant, omdat de kans op wonden en infecties groot is.
Kan leiden tot dermatitis (ontstekingen van de huid) en andere huidproblemen.
Volgens Nederlandse wetgeving en Europese overeenkomst is fokken met Sphynx-katten om deze redenen dan ook in principe verboden sinds 2014. Zo geldt in Nederland onder de Wet dieren:
En binnen de Europese Unie geldt onder de Europese Overeenkomst tot bescherming van kleine huisdieren:
Ondanks het verbod wordt in Nederland nog regelmatig bewust gefokt met dieren die lijden aan genetisch lichamelijke problemen, zoals de Sphynx. De NVWA handhaaft het verbod dan ook niet actief. Echter, in 2019 zijn fokkers van Bambino Sphynx katten (kruising Sphynx en Munchkin) berispt. In principe geldt er een boete van €1.500,- na het overtreden van een eerder gegeven officiële waarschuwing.
Kattenras
|
Voeding
De juiste en aangepaste voeding voor een Sphynx is van groot belang. Omdat deze katten geen vacht hebben verbruiken ze enorm veel energie om hun lichaamstemperatuur op peil te houden. Daarom is het aan te raden premium kattenbrokken te voederen, zo niet zullen ze snel gewicht verliezen en zich ook ongemakkelijk voelen. Deze kat moet steeds genoeg voedsel tot zich kunnen nemen in de winter om de koude te kunnen trotseren.
| 1 |
dieetbeperking, dieetvoorschrift, aangepaste voeding
|
10,225 |
HardwareStore
|
231656
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Diamant%20Boart
|
Diamant Boart
|
Diamant Boart S.A. is een van oorsprong Belgische onderneming in productie en verdeling van diamanten gereedschappen voor de bouwmarkt. Het bedrijf is onderdeel van Electrolux , ondergebracht in de Husqvarna groep en zetelt in Brussel.
Geschiedenis
Het bedrijf werd in 1937 opgericht en startte met de ontwikkeling van gereedschappen en machines voor industriële toepassing, door gebruik te maken van boart, diamant van lage kwaliteit die gevonden wordt in de diamantmijnen in Congo. Later werd in de jaren ’60 synthetische diamant ontwikkeld voor industrieel gebruik ter vervanging van de natuurlijke diamant;
In mei 2002 nam Electrolux Diamant Boart over van de durfkapitaalgroep Candover. Diamant Boart had op dat moment ca 2000 werknemers in dienst en was een van de toonaangevende bedrijven van de wereld in het vakgebied. Electrolux bracht vervolgens het bedrijf onder in zijn divisie "Husqvarna Construction", dat vervolgens in 2006 als aparte groep Husqvarna naar de beurs werd gebracht.
Trivia
De gasexplosie van Gellingen op 30 juli 2004 vond plaats nabij een fabriek van deze firma. Hierbij werd deze fabriek verwoest.
Externe link
Diamant Boart - Officiële website
Bedrijf met zetel in Brussel
|
Diamant Boart S.A. is een van oorsprong Belgische onderneming in productie en verdeling van diamanten gereedschappen voor de bouwmarkt. Het bedrijf is onderdeel van Electrolux , ondergebracht in de Husqvarna groep en zetelt in Brussel.
| 1 |
bouwmarkt, ijzerhandel, gereedschapswinkel
|
5,172 |
BusStop
|
243733
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Middelbert
|
Middelbert
|
Middelbert (Gronings: Milbert) is een dorp in de Nederlandse gemeente Groningen met 115 inwoners ten oosten van de stad Groningen. Tot 1969 lag het in de voormalige gemeente Noorddijk.
De naam Middelbert betekent 'middelste buurt' of 'middelste dorp'. Oorspronkelijk was het een van de kerspelen van het Gorecht. De oorspronkelijke plaats Middelbert bestaat uit twee delen: het dorp Middelbert waar de kerk staat aan de Middelberterweg en Olgerweg, dat via de Driebondsweg (zonder bewoning) verbonden is met het streekje Klein Harkstede dat aan de Harkstederweg en Borgsloot ligt. Een vijftal huizen aan de Borgsloot had vroeger een oprijlaan richting Middelberterweg.
Middelbert is met Engelbert, Euvelgunne en Roodehaan een van de vier MEER-dorpen in het gebied waar de grote stadsuitbreiding Meerstad is gepland. In die plannen is voorzien dat Middelbert zijn dorpskarakter zal behouden.
Door de nabijheid van de stad zijn er bijna geen voorzieningen meer in het dorp. Er is wel een aantal kleine bedrijven gevestigd. Middelbert wordt overdag elk half uur en 's avonds elk uur aangedaan door buslijn 5 van Qbuzz en heeft 4 bushaltes.
In Middelbert staat de 13e-eeuwse Martinuskerk.
Geboren
Jan Kruijer (1889-1965), architect
Zie ook
Waterschap Noorder Middelbertsterpolder
Lijst van rijksmonumenten in Middelbert
Geografie van Groningen (gemeente)
Plaats in Groningen
|
Door de nabijheid van de stad zijn er bijna geen voorzieningen meer in het dorp. Er is wel een aantal kleine bedrijven gevestigd. Middelbert wordt overdag elk half uur en 's avonds elk uur aangedaan door buslijn 5 van Qbuzz en heeft 4 bushaltes.
| 1 |
bushalte, openbaar vervoer, halteplaats
|
2,187 |
RoofingContractor
|
5395770
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Landelijke%20Belangen%20Vereniging
|
Landelijke Belangen Vereniging
|
De Landelijke Belangen Vereniging (LBV) is een Nederlandse vakbond. De LBV vertegenwoordigt werknemers binnen een klein aantal cao's, onder andere dakdekkers, glazenwassers, tankstations en in de uitzend- en payrollbranch.
Geschiedenis
De LBV is opgericht als de Landelijke Bedrijfsorganisatie Verkeer, die onderdeel was van het Onafhankelijk Verbond van Bedrijfsorganisaties (OVB). De OVB is op haar beurt weer ontstaan als een afsplitsing van de Eenheids Vakcentrale (EVC). De EVC was in de nadagen van de Tweede Wereldoorlog opgericht als een doorbraakorganisatie, onder invloed van de CPN.
Ondanks het vroege succes (de EVC had midden jaren veertig 160.000 leden) viel de bond uiteen door de beginnende Koude Oorlog en de onenigheid over de groeiende invloed van de CPN binnen de EVC. Dit leidde in 1948 tot een splitsing in de EVC, waarbij voornamelijk Rotterdamse leden het OVB oprichtte. Het OVB bestond uit een gemêleerd gezelschap van anarchisten, communisten, trotskisten en vrije socialisten en kende in 1969 zo'n 6.000 leden.
Het OVB geloofde vooral in directe actie en wees daarom cao-onderhandelingen als actiemiddel af. Dit leidde tot spanningen met de LBV, die in 1994 haar eerste cao afsloot met de NBBU. In 1998 scheidde de wegen tussen de OVB en de LBV.
Sindsdien heeft de LBV haar invloed uitgebreid en heeft een stabiele werkorganisaties van elf personen.
Kritiek
Sinds dat de LBV cao's afsluit wordt de bond bekritiseerd door onder andere de grotere vakcentrale FNV als een gele vakbond. De LBV wordt verweten zich voornamelijk richten op de cao's aan de onderkant van de arbeidsmarkt, waar bonden weinig positie hebben. De bond zou dan vervolgens cao's afsluiten met slechte voorwaarden om zo de werkgeversbijdrage op te kunnen strijken. Daarnaast richt de bond soms nieuwe cao's op die slechter zijn dan bestaande cao's, zoals in het geval van de cao Hellende Daken, die eerder viel onder de betere cao Bouwnijverheid.
Nederlandse vakbond
|
De Landelijke Belangen Vereniging (LBV) is een Nederlandse vakbond. De LBV vertegenwoordigt werknemers binnen een klein aantal cao's, onder andere dakdekkers, glazenwassers, tankstations en in de uitzend- en payrollbranch.
| 1 |
dakdekker, dakwerken, dakreparatie
|
210 |
FindAction
|
360231
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Blueberry
|
Blueberry
|
Blueberry (Engels voor "blauwe bes" of "Amerikaanse bosbes") is het hoofdpersonage in een reeks realistische westernstrips, een creatie van de Waalse stripauteur Jean-Michel Charlier en de Franse tekenaar Jean Giraud. De eerste aflevering verscheen in 1963 in het Franse stripblad Pilote. In 1965 kwam het eerste album uit. In Nederland werden de verhalen voorgepubliceerd in Pep (vanaf 1968) en later in Eppo, Eppo Wordt Vervolgd en Sjosji.
De strip speelt zich af in de jaren na de Amerikaanse Burgeroorlog. Aanvankelijk zijn de verhalen stevig geworteld in de klassieke mythologie van het Wilde Westen waarbij de makers veel van hun inspiratie gevonden lijken te hebben in de cavalerietrilogie van filmregisseur John Ford. Maar al snel krijgt de reeks het karakter van een spaghettiwestern met als belangrijkste thema's wraak, hebzucht en verraad. Hoofdpersoon Mike Steve Blueberry Donovan (gemodelleerd naar acteur Jean-Paul Belmondo) verwordt tot een antiheld die voortdurend op de vlucht is.
Na de dood van Charlier continueert tekenaar Giraud de reeks met scenario's van eigen hand. In de laatste delen (Vanaf Mister Blueberry) verandert de reeks opnieuw van karakter. Giraud kiest voor het genre van de revisionistische western en maakt een deconstructie van zijn geesteskind.
Ontstaan
Tekenaar Jean Giraud tekende op zijn achttiende al de westernstrip Frank et Jeremie voor het blad Far West magazine. Niet veel later werd hij gevraagd om mee te werken aan de beroemde westernstrip Jerry Spring van Jijé in het weekblad Spirou (Robbedoes in Vlaanderen en Nederland). Giraud wilde graag een eigen westernstrip tekenen voor het nieuwe weekblad Pilote en vroeg scenarist Jean-Michel Charlier om hem te helpen met de scenario's. Maar Charlier had weinig op met westerns en weigerde. Nadat hij in 1963 door Pilote naar Californië was gestuurd, veranderde Charlier echter van gedachten. Bij een bezoek aan Edwards Airforce Base in de Mojave-woestijn raakte hij onder de indruk van het landschap en groeide zijn belangstelling voor het tijdvak waarin deze woestijn een grote rol speelde, het Wilde Westen. Eigenlijk wilde hij met Jijé werken, maar die werkte nog altijd voor Spirou, de grote concurrent van Pilote. Hierop wendde Charlier zich alsnog tot Giraud en samen begonnen ze te werken aan de strip, die de titel Fort Navajo kreeg.
De strip verscheen in afleveringen vanaf 31 oktober 1963 in het weekblad Pilote. Vanaf nummer 36 in 1967 verscheen de strip ook in het Nederlandstalige weekblad Pep.
Verhaallijnen
Blueberry
Aanvankelijk was luitenant Blueberry slechts een van de personages uit de strip Fort Navajo, maar al snel draaide de hele strip om hem. Giraud baseerde het uiterlijk van Blueberry op de Franse acteur Jean-Paul Belmondo. Zijn vreemde naam ontleende Charlier aan een van zijn vrienden, een journalist die in de groep zat tijdens de reis naar Californië. Deze man had een voorkeur voor bosbessenjam en kreeg van de Amerikanen de bijnaam 'Blueberry'. Charlier vond het wel komisch om deze naam voor een van zijn personages te gebruiken. Blueberry is in de eerste strip het tegenovergestelde van de keurige luitenant Craig, zoon van een generaal. Blueberry is ongemanierd, ongeschoren, heeft een hekel aan discipline en gokt het liefst tot diep in de nacht. Het was de bedoeling dat Craig en Blueberry in de strip zouden functioneren als een soort bloedbroeders, die weliswaar qua karakter totaal verschillend waren, maar wel voor elkaar door het vuur gingen.
In de eerste strip komen we nog weinig van Blueberry's achtergrond te weten. Alleen dat hij dapper is, vindingrijk en overweg kan gaan met de trompet. Pas later in de strip 'De jonge jaren van Blueberry' krijgen we meer informatie. Blueberry is de zoon van een rijke eigenaar van een plantage in het zuiden van de VS. Zijn naam is Mike Steve Donovan en hij ziet eruit als een dandy. Wel kan de jonge Donovan goed schieten en vechten. Hij verlangt naar de strijd tegen het noorden en is een overtuigd racist die ontsnapte slaven terughaalt voor zijn vader. Hij is verliefd op Harriet, de dochter van een naburige plantagehouder, maar voordat ze zich kunnen verloven wordt de vader van Harriet doodgestoken. De verdenking valt op Donovan die ternauwernood kan ontsnappen. Hij vlucht naar het noorden en sluit zich aan bij de troepen van de Noordelijken. Als die naar zijn naam vragen kijkt Blueberry wanhopig om zich heen en ziet bosbessenstruiken, waarmee hij zijn nieuwe naam heeft gevonden. Omdat Blueberry niet wil schieten op de zuidelijken, mag hij hoornblazer worden. Na de burgeroorlog wordt Blueberry als luitenant naar Arizona gestuurd naar Fort Navajo. Na zijn avonturen met Apache-oorlog dient hij als een soort sheriff en wordt later scout van de troepen van generaal Geelkop bij de aanleg van de spoorweg door de VS. Als Blueberry niet kan uitleggen hoe een geldkist met geld van de overheid kon verdwijnen wordt hij uit het leger ontslagen en gevangengezet. Hij ontsnapt en raakt betrokken bij een aanslag op president Grant. Blueberry verdwijnt en keert terug als gast van de Navajo's. Uiteindelijk weet hij zich te rehabiliteren voor het verdwenen geld en krijgt hij eerherstel. Hij keert echter niet terug naar het leger. Als meneer Blueberry reist hij naar het woeste Tombstone.
De avonturen van Blueberry
Fort Navajo tot en met Oorlog of vrede
Aanvankelijk is Blueberry luitenant in de Amerikaanse cavalerie. In de eerste delen van Fort Navajo tot en met Oorlog of vrede is Blueberry gelegerd in Fort Navajo en maakt hij de strijd tegen de Apachen van Cochise mee. Blueberry probeert een algemene oorlog tussen de Apachen en de cavalerie te voorkomen, maar wordt daarbij gedwarsboomd door de Eenzame Adelaar, een wraakzuchtige Apache en diverse van zijn eigen superieuren. Het verhaal is losjes gebaseerd op historische gebeurtenissen en wel de Apache-oorlog van 1851.
De man met de zilveren ster
Dit album staat op zichzelf.
Het ijzeren paard tot en met Generaal Geelkop
Deze vier albums zijn gebaseerd op de aanleg van de spoorwegen door de VS. Met name de strijd tegen de Cheyennes die van hun gebieden werden verdreven speelt een belangrijke rol. Blueberry is als gids toegevoegd aan het leger van generaal Geelkop. Hoewel de generaal Allister heet, is wel duidelijk dat het eigenlijk om generaal George Custer gaat. De albums zijn losjes gebaseerd op de slachting die Custer in november 1876 onder de Cheyennes aanrichtte in de zogenaamde Slag bij de Washita Rivier.
De mijn van Prosit en Het spook van de goudmijn
In deze albums krijgt de strip meer trekken van de indertijd zeer populaire spaghettiwestern. Blueberry is weer aangesteld als een soort sheriff en achtervolgt twee in het zwart geklede premiejagers. De marteling van Jimmy McGlure en het sadistische optreden van de twee premiejagers in het algemeen, laten zien dat Charlier goed naar zijn voorbeeld heeft gekeken.
Chihuahua Pearl tot en met Het einde van een lange rit
Dit avontuur zou 10 albums omvatten en verscheen tussen 1973 – 1986. Blueberry verliest zijn aanstelling als luitenant in het Amerikaanse leger en wordt vogelvrij verklaard. In de eerste drie delen speelt een geldkist een grote rol. Verschillende personages azen op de inhoud, terwijl Blueberry probeert het geld terug te brengen. Als het geld verdwijnt, wordt hij gearresteerd en tot dertig jaar cel veroordeeld. In het album Vogelvrij verklaard ontsnapt hij, maar blijkt van de regen in de drup te zijn gekomen. Hij wordt als zondebok gebruikt bij een aanslag op de president van de VS. Voor dit album bleef Charlier dicht bij de aanslag op president Kennedy op 22 november 1963. De vermeende moordenaar van Kennedy, Lee Harvey Oswald, zei tegen de pers dat hij werd gebruikt als 'zondebok' voor de aanslag. Het lijkt erop dat Blueberry om is gekomen bij de afloop van de aanslag. Het zou even duren voordat Blueberry in 'Gebroken neus" in 1980 weer zou verrijzen. Blueberry heeft zich aangesloten bij de Navajo's en probeert een Indiaan te worden. Maar het verleden weet hem weer te achterhalen. Uiteindelijk weet hij zich te rehabiliteren en gaat hij op zoek naar zijn oude liefde, Chihuahua Pearl.
Arizona Love
Blueberry verliest zijn grote liefde en moet nu verder. Hij weigert terug te keren naar het leger.
Mister Blueberry en verder
In 1989 was scenarist Charlier overleden en nam Giraud ook het scenario voor zijn rekening. Blueberry is niet langer luitenant in het leger en verhuist naar het stadje Tombstone waar Wyatt Earp die dienst uitmaakt. In 2005 verschijnt het voorlopig laatste deel '’Dust". Giraud zelf overleed in 2012.
Lijst van personages
In de albums komen een aantal personages voor die een grote rol spelen in de avonturen van Blueberry.
Chihuahua Pearl
In het album Chihuahua Pearl speelt de gelijknamige zangeres een grote rol. Ze heeft de Mexicaanse gevangenisdirecteur Lopez weten te verleiden tot hun huwelijk, waarbij Pearl meer interesse heeft in het geld van de man. Als ze echter ontdekt dat een belangrijke som geld in een geldkist haar kant opkomt gaat ze een onwaarschijnlijke alliantie aan met Blueberry. Ze verraadt hem overigens even gemakkelijk als het haar uitkomt. Toch lijkt er iets mooi te ontstaan tussen de twee. Maar in '’Arizone Love" loopt Blueberry een blauwtje. Ze komt voor in vijf albums.
Luitenant Craig
In het eerste avontuur van Blueberry, Fort Navajo, was nog niet helemaal duidelijk wie het hoofdpersonage zou worden. Scenarist Charlier had eerst een aantal personages voor ogen die het Fort zouden bemannen. Wel was er veel aandacht voor de twee jonge luitenants, Blueberry en Craig. Craig is de zoon van een generaal, blond en met een snor. Hij is het tegendeel van de ongedisciplineerde Blueberry, maar ondanks de verschillen worden beide mannen vrienden.
In de eerste vier albums speelt Craig een belangrijke rol, hij wordt gevangengenomen door de Apachen en gemarteld, maar uiteindelijk bevrijd door Blueberry. Beide mannen zijn verliefd op de dochter van de kolonel. Nadat duidelijk was dat Blueberry de hoofdrol gingen krijgen in de reeks, verdween Craig.
Kopernek
In het album Het ijzeren paard maken we kennis met Kopernek (in sommige albums 'Red neck' of Red genoemd). Net als Mclure, met wie hij goed bevriend raakt, is Kopernek een specialist in Indianenzaken. Hij wordt door generaal Dodge naar Fort Navajo gestuurd om Blueberry mee te nemen naar de aanleg van de spoorlijn. Kopernek doet in tien albums mee en vormt regelmatig een komisch duo met McLure.
Jimmy McClure
Al in het vierde album, '’De lange weg naar Cochise", komen we de Ierse goudzoeker Jimmy McClure tegen. Blueberry is door generaal Crook geadviseerd om Jimmy in te huren als specialist in indianenzaken. Jimmy is weinig succesvol in het vinden van goud, maar altijd op zoek naar nieuw kansen op het edelmetaal. Hij is een groot liefhebber van whisky en kan weinig maat houden. Regelmatig mist hij afspraken of wordt overmeesterd door de schurken als hij weer eens te diep in het glaasje heeft gekeken. Hij is de beste vriend van Blueberry tot aan de albums die spelen in Tombstone. Hij komt voor in tien albums, waarin hij vaak dient als '’comic relief". In plaats van op een paard rijdt de oude man het liefst op een muilezel.
Albums
Alle albums zijn getekend door Jean Giraud
Nevenseries
Vanwege het succes van de strip ontstonden drie nevenseries. De jonge jaren van Blueberry speelt zich af tijdens de burgeroorlog. De strip werd aanvankelijk door Giraud getekend, maar later overgenomen door Colin Wilson en nog later door Michel Blanc-Dumont. In deze serie krijgen we een beeld van de ontwikkeling van Mike Blueberry van arrogant zoontje van een zuidelijke plantagehouder tot een soldaat in het Noordelijke leger. Over het algemeen is de achtergrond van de serie redelijk historisch opgebouwd. De serie Marshal Blueberry heeft als tekenaars William Vance en Michel Rouge gehad. Deze serie speelt ten tijde van Fort Navajo als Blueberry tijdelijk als marshal is aangesteld en werd getekend door Vance terwijl Giraud het scenario screef.
In 2019 brengt Dargaud na jaren stilte een hommage van Blueberry uit, gemaakt door Joann Sfar en Christophe Blain. Dit album is het eerste deel van een tweeluik en speelt zich af in een periode tussen Fort Navajo en Het ijzeren paard.
Albums De jonge jaren van Blueberry
door Charlier en Giraud:
1. De jonge jaren van Blueberry
2. Yankee
3. Blauwjas
door Charlier en Wilson:
4. De outlaws van Missouri
5. Terreur over Kansas
6. De helse trein
door Corteggiani en Wilson:
7. De genadeloze achtervolging
8. Drie man voor Atlanta
9. De prijs van het bloed
door Corteggiani en Blanc-Dumont:
10. De Pinkerton-oplossing
11. De missie der verdoemden
12. De laatste trein naar Washington
13. Het complot tegen Lincoln
14. De slachter van Cincinnati
15. De Mexicaanse Furie
16. 100 dollar om te sterven
17. Het Pad van de tranen
18. 1276 Zielen
19. De verlossing
20. Gettysburg
21. Het konvooi van de bannelingen
Albums Marshal Blueberry
door Giraud en Vance:
Op bevel van Washington
Shermans opdracht
door Giraud en Rouge
De bloedige grens
Albums Luitenant Blueberry
door Blain en Sfar
Apache rancune
Speciaal album
Apachen (vormt de overgang tussen de Jonge Jaren van Blueberry en Fort Navajo)
Publicaties over Blueberry
Blueberry, Arzach-Majoor Fataal-John Difool, De kleurrijke helden van Giraud-Moebius, door Kees de Bree en Hans Frederiks, Vonk/Uitgeverij 1982
Film
Blueberry werd in 2004 verfilmd door Jan Kounen. De rol van Mike Blueberry wordt hierin vertolkt door Vincent Cassel.
Externe links
https://web.archive.org/web/20080915102821/http://www.blueberry-lesite.com/
http://www.chez.com/leblueberryclub/
|
Jimmy McClure
Al in het vierde album, '’De lange weg naar Cochise", komen we de Ierse goudzoeker Jimmy McClure tegen. Blueberry is door generaal Crook geadviseerd om Jimmy in te huren als specialist in indianenzaken. Jimmy is weinig succesvol in het vinden van goud, maar altijd op zoek naar nieuw kansen op het edelmetaal. Hij is een groot liefhebber van whisky en kan weinig maat houden. Regelmatig mist hij afspraken of wordt overmeesterd door de schurken als hij weer eens te diep in het glaasje heeft gekeken. Hij is de beste vriend van Blueberry tot aan de albums die spelen in Tombstone. Hij komt voor in tien albums, waarin hij vaak dient als '’comic relief". In plaats van op een paard rijdt de oude man het liefst op een muilezel.
| 1 |
vinden, zoeken, object
|
10,618 |
AnimalShelter
|
182625
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Prabhat%20Rainjan%20Sarkar
|
Prabhat Rainjan Sarkar
|
Prabhat Rainjan Sarkar (Jamalpur, Bihar, India, 21 mei 1921 - Kolkata, 21 oktober 1990) was van oorsprong boekhouder bij de Indiase spoorwegen. Hij is later bekend geworden als filosoof, sociaal hervormer, dichter, taalkundige en spiritueel leraar. Hij wordt meestal aangeduid met zijn spirituele naam Shrii Shrii Anandamurti.
Leven
Sarkar werd geboren in 1921 in Bihar, India. Hij ontwikkelde een wetenschappelijke en rationele filosofie en een systeem van praktische oefeningen voor de lichamelijke, mentale en spirituele ontwikkeling. Zijn volgelingen herkenden in hem een spiritueel gerealiseerde Meester en noemden hem "Shrii Shrii Anandamurti" (dit betekent "Hij die anderen aantrekt door de belichaming van gelukzaligheid") of eenvoudigweg "Baba" (vader).
In 1955, toen hij nog een normaal gezinsleven leidde en werkzaam was als spoorweg-beambte, richtte hij de organisatie Ananda Marga (Het Pad van Gelukzaligheid) op en begon met het opleiden van missionarissen om zijn leringen van "zelf-verwerkelijking en dienstbaarheid aan de mensheid" over geheel India en later de gehele wereld te verspreiden.
Zijn compromisloze morele verzet tegen corruptie en uitbuiting en zijn eisen om sociale rechtvaardigheid brachten hem in aanvaring met de Communistische Partij van India. Dit resulteerde in de vervolging van Ananda Marga en zijn eigen arrestatie in 1971 onder valse beschuldigingen. Gedurende zijn zeven jaar lange opsluiting overleefde hij een poging tot vergiftiging door personeelsleden van de gevangenis en vastte hij uit protest 5-1/2 jaar lang op een dieet van enkel yoghurt water. Uiteindelijk werd hij door het Hooggerechtshof vrijgesproken van alle aanklachten en in 1978 vrijgelaten.
Werk en overtuigingen
In overeenstemming met Sarkar's universele visie, groeide Ananda Marga uit tot een veelzijdige organisatie met diverse afdelingen die zich toeleggen op verheffing van de mensheid middels onderwijs, noodhulp, sociale dienstverlening, de kunsten, ecologie, een intellectuele renaissance, vrouwen-emancipatie en een humanistische economie.
Op het gebied van ecologie en milieu-bewustzijn formuleerde Sarkar de filosofie van het Neohumanisme, waarbij hij de geest van het humanisme uitbreidde tot de liefde voor dieren, planten en de levenloze natuur. Hij startte een wereldwijd planten-uitwisselingsprogramma om duizenden plantensoorten van over de gehele wereld voor uitsterven te behoeden. Tevens richtte hij centra voor dierenopvang op in diverse locaties in de wereld.
Op het gebied van filologie en taalkunde schreef P. R. Sarkar werken over Bengali en Sanskriet. In deze boeken traceert hij de evolutie van woorden, frasen en de culturele tradities uit het gehele Indiase taalgebied en geeft hij tevens nieuwe inzichten over het Indo-Europees en andere wereldtalen.
In 1986 kwam Sarkar met de hypothese van de Microvita. In een serie voordrachten daagde hij de conventionele natuurkunde en biologie uit met zijn hypothese dat de fundamentele bouwstenen van het leven microvita of emanaties van puur bewustzijn zijn. Sarkar stelde dat de microvita theorie een verbinding legt tussen de wereld van de waarneming en die van de conceptie en impliceerde daarmee dat de afzonderlijke vakgebieden van natuurkunde, biologie en wiskunde samen zullen gaan in één enkele wetenschap voor het doorgronden van de werkelijke natuur van het universum.
Op het gebied van de muziek, de literatuur en de overige kunsten spoorde Sarkar kunstenaars aan om kunst te bedrijven als dienstverlening en geestelijke verrijking en niet slechts als "kunst om de kunst". Hij schreef ook aanwijzingen om dit doel te kunnen realiseren.
Sarkar schreef niet alleen filosofische verhandelingen, maar tevens kinderverhalen, fabels, comedies en toneelstukken. Zijn meest opvallende bijdrage vormen echter de 5018 liederen, bekend als Prabhat Samgiit (Liederen van de Nieuwe Dageraad), die hij componeerde vanaf 1982 tot zijn overlijden in oktober 1990. Deze liederen geven uitdrukking aan de universaliteit van het menselijke spirituele hart. De meeste liederen zijn geschreven in Sarkar's moedertaal, het Bengali en worden door Bengaalse kenners geprezen om hun poëtische en symbolische expressie.
Voor het welzijn van de gehele samenleving ontwierp hij de sociaal-economische theorie PROUT (Progressive Utilization Theory), die staat voor een optimaal gebruik en een rationele verdeling van alle middelen van bestaan en van alle potentiële mogelijkheden in de wereld - fysiek, mentaal en spiritueel - en voor het scheppen van een nieuwe humanistische sociale orde en gerechtigheid voor ieder mens.
Hij onderwees tantra en yoga aan zijn discipelen en paste deze praktijken aan voor de moderne tijd. Zijn volgelingen claimen dat deze spirituele praktijken samen met zijn spirituele filosofie de inspiratie en de energie leveren voor Ananda Marga. Volgelingen zeggen dat zijn leringen hun leven hebben getransformeerd toen ze zwakheden en negatieve gewoontes in hun denken overwonnen en een diepe vrede in zichzelf gingen ervaren.
Externe link
Profielschets van de oprichter van Ananda Marga Originele tekst op de Ananda Marga web-site.
Indiaas schrijver
Goeroe
Yogaleraar
Nieuwe religieuze beweging
|
Op het gebied van ecologie en milieu-bewustzijn formuleerde Sarkar de filosofie van het Neohumanisme, waarbij hij de geest van het humanisme uitbreidde tot de liefde voor dieren, planten en de levenloze natuur. Hij startte een wereldwijd planten-uitwisselingsprogramma om duizenden plantensoorten van over de gehele wereld voor uitsterven te behoeden. Tevens richtte hij centra voor dierenopvang op in diverse locaties in de wereld.
| 1 |
dierenasiel, dierenopvang, dierenbescherming
|
10,069 |
Cemetery
|
240762
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Algemene%20Begraafplaats%20Meppelerstraatweg
|
Algemene Begraafplaats Meppelerstraatweg
|
Begraafplaats Meppelerstraatweg is een algemene begraafplaats die ligt aan de Meppelerstraatweg in Zwolle. Deze is op 1 oktober 1824 geopend. Deze algemene begraafplaats ligt direct naast het Rooms-Katholieke Kerkhof.
Geschiedenis
In 1823 kocht de gemeente Zwolle de grond aan en liet deze ophogen om zodoende de lijken boven de grondwaterspiegel te kunnen begraven. Het was lange tijd de enige gemeentelijke begraafplaats in de stad. Aanvankelijk werd het in de volksmond het Nieuwe Kerkhof genoemd. De begraafplaats is sober aangelegd. Dit is opvallend, omdat het in deze tijd gebruik was om begraafplaatsen door een tuinarchitect te laten inrichten als Engelse landschapstuin.
De begraafplaats werd bij de oprichting onderverdeeld in de maatschappelijke klassen die indertijd golden. Dit werd aangegeven met bordjes. Deze zijn nog steeds aan te treffen op de begraafplaats.
Sinds 1954 worden er geen nieuwe graven meer uitgegeven. Wel zijn er soms nog bijzettingen in familiegraven.
Graven van bekende Nederlanders en Zwollenaren
Sybe Kornelis Bakker
Sybe Kornelis Bakker is een hervormd predikant en vrijzinnig christen-socialist. Dit is ook te zien aan het kruis met rode vaandel op zijn grafsteen.
Meindert Boss (pseudoniem: J.K. van Eerbeek)
Meindert Boss (Zwolle, 22 juli 1898 – Zwolle, 5 november 1937) was een Nederlands schrijver en onderwijzer. Hij schreef onder het pseudoniem J.K. van Eerbeek.
Rhijnvis Feith
Op de begraafplaats ligt de auteur Rhijnvis Feith. Hij werd hier als een van de eersten begraven. Oorspronkelijk werd hij dit in de Grote of Sint-Michaëlskerk, maar in 1825 werd hij herbegraven. Rhijnvis Feith pleitte gedurende zijn leven voor afschaffing van het begraven in de kerk, omdat dit in zijn ogen onhygiënisch zou zijn. Zijn monument kostte 4937 gulden en werd betaald door middel van bijdragen uit heel Nederland.
De tekst op de plaat voor het monument is een tekst die werd gevonden in de papieren die Feith naliet na zijn dood. Deze tekst luidt:
Dat alles wat ik was of had de dood vrij roove;
Gods waarheid wankelt niet, wie immer op haar bouw.
Ik geloof in Jesus, en ik stierf in dat gelove,
Mijn stof rust in dit graf op zijn verdienste en trouw.
Het monument is voorzien van veel vergankelijkheidssymbolen. Het bestaat uit een obelisk met daarop een urn die is afgedekt met een doek. Aan de ene kant is een medaillon te zien met daarop afgebeeld een ouroboros in de vorm van een lemniscaat die door een lier kronkelt. Daaronder twee omgekeerde toortsen als symbool voor de eindigheid van het leven. Daartussen staat een olielampje. Daaronder een afbeelding in marmer van een persoon die wordt gelauwerd.
Aan de andere kant is een beeltenis te zien van Rhijnvis Feith en een plaat waarop de geboorte- en sterfdatum staan vermeld.
Het graf is tegenwoordig een rijksmonument.
Baron van Ittersum
De grafkelder van de familie Van Ittersum is de enige grafkelder op de begraafplaats. In de kelder staan zes vervallen houten kisten. Het is de bedoeling dat de beenderen in de toekomst in één kist worden gelegd, zodat er ruimte ontstaat voor nieuwe bijzettingen.
Gerrit Luttenberg
Gerrit Luttenberg (1793-1847) was gemeentesecretaris en redacteur wetsuitgaven.
Eugenius Mehler
Eugenius Mehler (1826-1896) was classicus, rector van het Stedelijk Gymnasium in Zwolle en auteur van vele schoolboeken.
Johannes ter Pelkwijk
Op begraafplaats Meppelerstraatweg is ook een monument geplaatst ter nagedachtenis aan de staatsman Johannes ter Pelkwijk. Het is betaald door de stad Zwolle. Dit monument is bijzonder, omdat het een van de weinige gietijzeren grafmonumenten in Nederland is. Het is gemaakt door de ijzergieterij Nering Bögel. Johannes ter Pelkwijk ligt hier overigens niet begraven, maar in de Grote of Sint-Michaëlskerk in Zwolle. Het monument is tegenwoordig een rijksmonument.
Isaäc Antoni Soetens van Roijen
Mr. Isaäc Antoni Soetens van Roijen (1800-1868) was advocaat, notaris, Eerste- en Tweede Kamerlid en Commissaris des Konings in Groningen.
Willem Jan Schuttevaer
Willem Jan Schuttevaer (17 januari 1798 - 11 augustus 1881) is de oprichter van de Koninklijke Schippersvereniging Schuttevaer. De leden van de vereniging hebben geld ingezameld voor dit monument. Het bestaat uit een afgebroken obelisk, als symbool voor de eindigheid van het leven. Hierop staat aan iedere kant een tekst:
Hulde van de Schippersvereeniging Schuttevaêr aan haar stichter
Onthuld 2 februari 1882
W.J. Schuttevaer, geboren 17 januari 1798, overleden 11 augustus 1881
Zacht ruste zijne assche
Voor de obelisk ligt een plaat met daarop de beeltenis van een gebroken anker. In 2007 is het graf door burgemeester en wethouders officieel aangemerkt als 'cultuur-historisch waardevol graf'.
Gerhard Heinrich Senden
Gerhard Heinrich Senden (1793 - 1851) is een hervormde predikant en theologisch doctor die behoorde tot de vriendenkring van Rhijnvis Feith. Hij had contacten met de koninklijke familie. Zo vergezelde hij Marianne der Nederlanden, de dochter van Willem I der Nederlanden, op een zeereis naar het Midden-Oosten.
Het graf van blauwe hardsteen bestaat uit een obelisk die geplaatst is op een sarcofaag. Het graf heeft veel symboliek. Het is voorzien van een slangencirkel, het symbool van onsterfelijkheid. Ook is er een rups in een cocon afgebeeld met daaronder de tekst in nidulo meo moriar (ik zal sterven in mijn nestje). De afgebeelde vlinder is voorzien van de tekst ut phoenix multiplicabo dies (ik zal als een feniks mijn dagen vermenigvuldigen). Van de rups en de vlinder is enkel nog de vlinder te zien. De begeleidende teksten zijn geheel verdwenen. Dit komt doordat erosie het monument heeft aangetast (2007). Op de voorzijde van de sarcofaag is een opgenslagen bijbel te zien met daarop de tekst:
HEBREËN XII: vers 22a.
Maar gij zijt gekomen tot den berg Zion en de stad des levenden Gods, tot het Hemelsche Jerusalem.
Het graf is tegenwoordig een rijksmonument.
Gebouwen
De begraafplaats kent twee gebouwen. Een lijkenhuis met een houten gevel. Dit doet tegenwoordig (2006) dienst als ruimte voor de onderhoudsploeg van de gemeente.
Naast de toegangspoort staat een dienstwoning die van rond 1900 dateert. Deze staat nu leeg en wordt af en toe verhuurd voor bewoning om zodoende leegstand en verpaupering te voorkomen.
Aan de Meppelerstraatweg is ook een toegangshek waar een begrafenisstoet gebruik van kan maken.
Flora en fauna
Oude begraafplaatsen zijn vaak biotopen voor allerlei flora en fauna. Op de Begraafplaats Meppelerstraatweg zijn de winterakoniet, het lenteklokje, helmbloem, driekleurig viooltje en oude treurwilgen te vinden.
Ook zijn er de vlindersoorten dagpauwoog, gehakkelde aurelia en klein koolwitje te vinden.
Trivia
Aan de kant van de Meppelerstraatweg staat een boom die met een spuitbus is bewerkt. Deze is hiermee voorzien van een angstaanjagend gezicht (2006).
De begraafplaats is officieel geopend van zonsopgang tot zonsondergang, maar is soms ook 's nachts toegankelijk omdat het hek niet altijd wordt gesloten.
Op woensdag 10 december 2008 werden er twee nieuwe toegangshekken geplaatst van elk 1000 kg. Wethouder Hennie Kenkhuis verrichtte hierbij een symbolische handeling waarmee de hekken in de scharnieren werden geplaatst.
Begraafplaats in Zwolle
Rijksmonument in Zwolle
Gemeentelijk monument in Zwolle
|
Geschiedenis
In 1823 kocht de gemeente Zwolle de grond aan en liet deze ophogen om zodoende de lijken boven de grondwaterspiegel te kunnen begraven. Het was lange tijd de enige gemeentelijke begraafplaats in de stad. Aanvankelijk werd het in de volksmond het Nieuwe Kerkhof genoemd. De begraafplaats is sober aangelegd. Dit is opvallend, omdat het in deze tijd gebruik was om begraafplaatsen door een tuinarchitect te laten inrichten als Engelse landschapstuin.
De begraafplaats werd bij de oprichting onderverdeeld in de maatschappelijke klassen die indertijd golden. Dit werd aangegeven met bordjes. Deze zijn nog steeds aan te treffen op de begraafplaats.
Sinds 1954 worden er geen nieuwe graven meer uitgegeven. Wel zijn er soms nog bijzettingen in familiegraven.
| 6 |
begraafplaats, kerkhof, grafveld
|
4,994 |
ServiceChannel
|
4562013
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bibliotheek%20Eemland
|
Bibliotheek Eemland
|
De Bibliotheek Eemland telt zeven vestigingen, vijf huiskamerbibliotheken, verschillende schoolbibliotheken en servicepunten. Het dienstverleningsgebied van de Bibliotheek Eemland bestrijkt meer dan 200.000 inwoners uit vijf gemeentes: Amersfoort, Baarn, Bunschoten-Spakenburg, Leusden en Woudenberg.
Geschiedenis
In 1913 werden zowel de Openbare als RK Bibliotheek en Leeszaal in Amersfoort opgericht. In 1968 vond een fusie tussen deze beide bibliotheken plaats. De eerste was destijds gevestigd aan de Beukenlaan of Laantje, de andere aan de Kamp. In 1975 werd een gezamenlijk gebouw aan de Zonnehof betrokken. In 2014 verhuisde de centrale bibliotheek naar het Eemhuis, gelegen aan het Eemplein.
Eemlandse schrijvers
In 2008 startte Bibliotheek Eemland (destijds Bibliotheek Amersfoort) met het aanleggen van een speciale collectie van schrijvers van 'eigen bodem'. Het bijzondere hieraan was dat alle schrijvers hier deel van uitmaakten; gepubliceerd bij officiële uitgevers, printing on demand of in eigen beheer. De criteria zijn: geboren of opgegroeid dan wel wonend in het werkgebied. Zo'n vijftig schrijvers uit Amersfoort vormden de start. In 2017 werd het aantal van 300 bereikt.
Bronnen
Druk werk in Amersfoort, Dr. J.A. Brongers (blz. 24)
Externe link
Website bibliotheek
E
Cultuur in Amersfoort
Baarn
Bunschoten
Leusden
Woudenberg
|
De Bibliotheek Eemland telt zeven vestigingen, vijf huiskamerbibliotheken, verschillende schoolbibliotheken en servicepunten. Het dienstverleningsgebied van de Bibliotheek Eemland bestrijkt meer dan 200.000 inwoners uit vijf gemeentes: Amersfoort, Baarn, Bunschoten-Spakenburg, Leusden en Woudenberg.
| 1 |
dienstkanaal, toegangsmethode, servicepunt
|
9,595 |
GolfCourse
|
1308905
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Efteling
|
Efteling
|
De Efteling is een attractiepark en recreatiecomplex in Kaatsheuvel, een dorp in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. Naast het attractiepark omvat de hele Wereld van de Efteling een theater (Efteling Theater), twee hotels (Efteling Hotel en Efteling Loonsche Land Hotel) en twee vakantieparken (Efteling Bosrijk en Efteling Loonsche Land).
De Efteling is qua bezoekersaantallen en oppervlakte het grootste attractiepark van de Benelux. Het behoort tot de meest bezochte themaparken van Europa en was in 2020, na enkele jaren achter het Franse Disneyland Paris en het Duitse Europa-Park geëindigd te zijn, zelfs het allermeest bezochte attractiepark van Europa.
De Efteling is onderscheiden met diverse prijzen, waaronder de Pomme d'Or voor het "beste recreatiepark van Europa" (1972) en de IAAPA Applause Award voor het "beste pretpark ter wereld" (1992). Sinds 1 april 2010 is het park het hele jaar door geopend.
Hoewel het park aanvankelijk was ingericht voor ouders met kinderen tot circa twaalf jaar, heeft de Efteling zich ontwikkeld tot een themapark voor alle leeftijden. Het is gegroeid van een natuurpark met een sprookjesbos, een speeltuin, roeivijvers en een theehuis tot een attractiepark met diverse achtbanen en darkrides van multinationals als Vekoma, Intamin AG, Bolliger & Mabillard, MACK Rides, ETF Ride Systems en Great Coasters International.
Het park is een van de oudste nog geopende themaparken ter wereld: natuurpark de Efteling opende op 11 mei 1951. Op 31 mei 1952 opende ook het Sprookjesbos.
Geschiedenis
De wortels van het huidige park liggen in 1935, toen het R.K. Sport- en Wandelpark op 19 mei geopend werd. De plannen om een sportterrein aan te leggen ontstonden in 1933 en werden geïnitieerd door pastoor De Klijn en kapelaan Rietra. Dit plan is later uitgebreid met een speeltuin en theehuis.
De tentoonstelling De Schoen '49 in 1949 was de aanzet tot uitbreiding van het park en er werden daartoe grote stukken grond aangekocht. De toegangspoort voor de tentoonstelling zou nog lang in gebruik blijven als entree van eerst het sportpark, en later de Efteling zelf.
In 1950 werd de Stichting Natuurpark de Efteling opgericht door de toenmalige burgemeester van Loon op Zand, Reinier van der Heijden, samen met de cineast Peter Reijnders en Anton Pieck. Reden voor de oprichting was dat de plaatselijke economie te veel afhankelijk was van de schoen- en leerindustrie. Het doel van de stichting was: "de lichamelijke ontwikkeling en ontspanning van de inwoners der gemeente Loon op Zand en de bevordering van het toerisme naar en binnen de gemeente, een en ander in katholieke geest". Reijnders was benaderd voor de technisch creatieve invulling. Hij wist Anton Pieck te strikken voor het ontwerpen van het Sprookjesbos. Oorspronkelijk kwam Betty van der Heijden - Perquin, de echtgenote van oprichter Reinier van der Heijden, met het idee van een sprookjestuin, zoals de tijdelijke Sprookjestuin in Eindhoven, die was aangelegd door Philips.
Binnen een tijdsbestek van twee jaar werden tien sprookjes in het Sprookjesbos gerealiseerd: het Kasteel van Doornroosje, het Kabouterdorp, De Bosbewaker (heden het sprookje van De Zes Dienaren geheten), de sprekende papegaai, de Chinese Nachtegaal (in 1979 vervangen door Draak Lichtgeraakt maar in 1999 in een uitgebreidere versie teruggekeerd), de Put van Vrouw Holle, Kabouterservice (heden Kleine Boodschap geheten), de grot van Sneeuwwitje en op het Herautenplein de kikkerkoning en de Magische Klok. Later zouden nog meer uitbreidingen volgen, met onder andere de sprookjes Roodkapje (1960), de kleine zeemeermin (1970), het meisje met de zwavelstokjes (2004), de nieuwe kleren van de keizer (2012), Pinokkio (2016) en de zes zwanen (2019).
Gestaag was het park ook al in de jaren vijftig begonnen met het openen van andere attracties. Op 11 mei 1956 opende de Efteling de Stoomcarrousel, de eerste grote attractie buiten het Sprookjesbos. Een andere nieuwigheid was in 1959 de bekende Hollebolle Gijs: een prullenbak in de vorm van een sprookjesfiguur, die telkens "Papier hier! Papier hier!" zegt en na het deponeren van rommel "Dankuwel!". In het gehele park zijn zo'n twaalf Holle Bolle Gijzen te vinden. Ter ere van de vijftiende verjaardag van de Efteling werd in het Sprookjesbos het sprookje de Indische Waterlelies gerealiseerd, dat Koningin Fabiola van België in 1955 had geschreven als een van de twaalf sprookjes in de bundel Los doce Cuentos maravillosos.
Een van de belangrijkste personen in de Efteling-geschiedenis was ontwerper Anton Pieck, die vanaf de opening tot midden jaren zeventig voor het park werkte. Het sprookje van de wolf en de zeven geitjes was het laatste ontwerp van zijn hand. Hij werd als hoofdontwerper opgevolgd door Ton van de Ven. Van de Ven werkte sinds 1965 bij de Efteling en zijn werk behaagde Pieck. Zijn aanstelling in 1974 als creatief directeur zou het begin van een omslag in het park inluiden: voortbordurend op de formule van Pieck, maar steeds meer uitgroeiend tot een volwaardig attractiepark.
Van Sprookjesbos naar attractiepark
Kort voor en tijdens de jaren tachtig was sprake van een omslagpunt in het beleid van de Efteling. In de jaren zeventig had het park te maken met teruglopende bezoekersaantallen en een grotere concurrentie, en om dit op te vangen werd onder meer besloten de doelgroep uit te breiden. In 1978 werd het Spookslot geopend, de eerste attractie die volledig van de hand van Ton van de Ven was. In 1981 volgde de opening van de stalen achtbaan, genaamd de Python. Met zijn 750 meter was het indertijd de grootste stalen achtbaan op het Europese vasteland. Snelheden tot 85 km/h konden worden bereikt, het hoogste punt is 29 meter. De Python heeft vier inversies: twee loopings en twee kurkentrekkers.
In de jaren daarna volgden uitbreidingen met attracties die naast een fraaie aankleding aangevuld waren met spannende elementen. In 1982 werd de op dat moment grootste schipschommel ter wereld, de Halve Maen, geopend. Daarna volgden de wildwaterbaan Piraña en de bobsleebaan Bob. De 'spectaculaire attracties' werden gecompenseerd door andere attracties zoals de darkride Carnaval Festival en Monsieur Cannibale - beide gelegen in het latere Reizenrijk. Vooral die eerste attractie - bedacht door Joop Geesink en gebaseerd op de Disney-attractie It's a Small World - stond in contrast met de andere attracties door de felle kleuren en het uiterst vrolijke thema. De attractie genoot grote populariteit en het personage Jokie de Pretneus was geruime tijd de mascotte van de gehele Efteling.
De in 1969 geopende Efteling Stoomtrein vormt sinds 1984 een ringlijn van drie kilometer, waarmee deze een extra attractie ging vormen, doordat nu ook een rondrit (van ruim een kwartier) kon worden aangeboden.
Na een periode vol investerings- en vernieuwingsdrang keerde de Efteling rond 1985 terug naar het sprookjesthema. De grote attractie van 1986 was de darkride Fata Morgana, een aaneenschakeling van scènes in oosterse, Arabische stijl. Een jaar later verscheen een andere attractie met een oosters thema: de Pagode, een uitzichttoren met een hoogte van 45 meter. Ook in het Sprookjesbos werd geïnvesteerd: daar verscheen in 1988 de Trollenkoning. In 1989 introduceerde ontwerper Henny Knoet de nieuwe mascotte van het park, de tovernar Pardoes. In 1990 kreeg een ander Eftelingsprookje zelfs een eigen gebied: sindsdien woont het Volk van Laaf, een idee van Ton van de Ven, in het Lavenlaar.
In 1991 werd de houten achtbaan Pegasus geopend en ontving de Efteling haar 50 miljoenste bezoeker sinds 1952. Een jaar later bestond het park veertig jaar en had de darkride Droomvlucht moeten worden geopend. Die datum werd niet gehaald, uiteindelijk kon de attractie pas een jaar later openen. In 1996 werd het madhouse Villa Volta geopend, waarvoor de Efteling een publieksprijs ontving. In 1998 volgde de overdekte achtbaan Vogel Rok. Tussen 1996 en 2000 was de Efteling zijdelings betrokken bij plannen om een darkride in de binnenstad van Den Haag te bouwen. Het project, Dutch History, ging om diverse redenen niet door.
Uitbreidingen in de 21e eeuw
In 2002 vierde de Efteling haar vijftigjarig jubileum met de opening van een theater en de 3D-bioscoop PandaDroom. PandaDroom werd gerealiseerd in samenwerking met het Wereld Natuur Fonds en toonde op een scherm van 9 bij 20 meter een driedimensionale animatiefilm die met een speciaal brilletje "uit het scherm" lijkt te komen. In 2019 is de film in de 3D-bioscoop veranderd naar de film Fabula.
In 2003 werd het Anton Pieckplein vernieuwd, een project van de ontwerper Michel den Dulk. Op 15 december 2004 opende het 25e sprookje in het Sprookjesbos: het meisje met de zwavelstokjes, ter gelegenheid van het tweehonderdste geboortejaar van de schrijver Hans Christian Andersen in 2005.
Nadat Ton van de Ven in 2003 afscheid van het park had genomen, kwam er een ontwerpafdeling met de naam Design & Development. Een van de leidende ontwerpers in dit team is Karel Willemen. Hij heeft onder andere de Vliegende Hollander, Joris en de Draak (houten race-achtbaan), Assepoester, de nieuwe trein voor de Python en de nieuwe gondels van de Bob ontworpen. Ook het nieuwe vakantiepark Bosrijk is voor een deel door Willemen ontworpen.
In 2007 opende de Efteling de attractie De Vliegende Hollander in het Ruigrijk, een waterachtbaan. Na een gethematiseerde wachtrij en een darkridegedeelte met verschillende scènes (waaronder "varen op open zee") worden de cabines de takelhelling opgetrokken om vervolgens na een achtbaangedeelte de voormalige kanovijver in te duiken. De kosten van deze attractie bedroegen 21 miljoen euro, waarmee hij destijds niet alleen de grootste, maar ook de duurste attractie was in de geschiedenis van het park.
In 2007 werd aan het Dwarrelplein tijdelijk de waterattractie Sprookjes Waterpret toegevoegd. In 2008 werden twee nieuwe presentaties voor het Sprookjesbos aangekondigd: Assepoester, en de Sprookjesboom, bekend van het gelijknamige programma door Efteling Media. De uitbeelding van Assepoester werd ontworpen door Karel Willemen. Het landhuis is gelegen achter de Kleyne Klaroen, een horecapunt aan het Herautenplein. De Sprookjesboom opende op 1 april 2010.
Op 1 juli 2010 opende de houten race-achtbaan Joris en de Draak, een dubbele achtbaan met een topsnelheid van 75 kilometer per uur. Joris en de Draak staat op de plek van de voormalige houten achtbaan Pegasus. Midden in de achtbaan verrijst een ruim tien meter hoge draak, die een van de publiekstrekkers van de achtbaan vormt. In 2011 opende Raveleijn aan het Ton van de Ven-plein, ontworpen door Sander de Bruijn. Het omvat een groot openluchttheater, een horecavoorziening en kantoren.
In 2012 vierde de Efteling het zestigjarig jubileum. Hierbij zou de attractie Hartenhof openen, een darkride in de stijl van Droomvlucht en Fata Morgana. De attractie zou centraal in het park gebouwd worden, zodat hij een nieuw Efteling-icoon kon worden. De openingsdatum werd om technische redenen uitgesteld. Het pannenkoekenrestaurant, Polles Keuken, werd wel geopend. Ook keerde Jokie terug als vervangende gastheer van Loeki in het Carnaval Festival. Vanwege het jubileum werd bovendien Aquanura gebouwd, een fonteinenshow in de voormalige Roeivijver. Eind 2012 deed bij tien attracties in het park de baby switch zijn intrede. Ook opende een nieuw sprookje: De nieuwe kleren van de keizer.
In 2013 werd de parkshow Raveleijn vernieuwd, in samenwerking met het park Puy du Fou. Het sprookje Langnek werd opgeknapt. Ook kregen Droomvlucht en Fata Morgana een onride-foto. Droomvlucht werd in een nieuw jasje gestoken met vernieuwde wachtrij, baandelen en nieuwe trollen en elfjes. In 2014 werden restaurant het Witte Paard en de Piraña gerenoveerd en teruggebracht naar hun oude staat. Ook werden twee nieuwe shows van Aquanura geïntroduceerd: een standaardshow en een show voor speciale evenementen, die werd ontwikkeld in samenwerking met DJ Tiësto.
In 2015 besteedde de Efteling 36 miljoen euro aan de duikachtbaan Baron 1898 en een uitbreiding van Efteling Bosrijk met vierhonderd bedden. Daarnaast werd ook de Game Gallery vernieuwd. In 2016 opende het park het 29e sprookje in het Sprookjesbos: Pinokkio.
Op 31 mei 2017 opende de Efteling een tweede vakantiepark. In het Loonsche Land, een aan de Efteling grenzend natuurgebied van ruim 8 hectare, is ongeveer 30 miljoen besteed aan accommodaties in een appartementencomplex van vijf verdiepingen en negentig losse huisjes, met in totaal duizend bedden. De Hartenhof, die 42,5 miljoen euro zou gaan kosten en gepland stond voor 2012, opende haar deuren op 1 juli 2017 onder de naam Symbolica: Paleis der Fantasie. Begin 2018 heropende de Python na een grondige renovatie. In 2019 sloot de bobbaan om plaats te maken voor Max & Moritz. Ook werd het Carnaval Festival in 2019 vernieuwd. De verlichting werd aangepast en poppen die als racistisch werden ervaren, werden vervangen. Ook werd er een nieuw effect toegevoegd dat geactiveerd wordt als de karretjes stilstaan om gehandicapten te laten instappen. Er wordt dan andere muziek gespeeld en de figuren geven een eigen voorstelling, waarbij de lampen van kleur veranderen. Verder werd Pandadroom aangepast naar Fabula, omdat de samenwerking met het Wereld Natuur Fonds werd stopgezet. Het gebouw is blijven bestaan, maar er wordt sinds 2019 een andere film vertoond. Ook de film van de voorshow en het restaurant zijn aangepast.
Op 20 juni 2020 werd de familie-achtbaan Max & Moritz geopend voor het publiek.
Op 5 september 2021 waren Monsieur Cannibale en het naastgelegen Avonturen Doolhof voor het laatst geopend. Monsieur Cannibale zou een ingrijpende renovatie ondergaan en op 1 januari 2022 heropenen als Sirocco. Het Avonturen Doolhof verdween en werd vervangen door waterspeelattractie Archipel, die evenals gepland stond te openen op 1 januari 2022. Beide attracties werden onderdeel van een nieuw themagebied genaamd Wereld van Sindbad.
Op 4 december 2021 werd het themagebied rondom Max & Moritz compleet met de opening van een nieuwe horecalocatie: Bäckerei Krümel.
Coronamaatregelen
Op 14 maart 2020 sloot het attractiepark de deuren voor bezoekers vanwege de coronacrisis in Nederland. De sluiting was de eerste keer sinds 31 maart 2010 dat het park minstens een dag gesloten was. Ondanks dat het park gesloten was, werden diverse werkzaamheden gecontinueerd, zoals bouw en onderhoud.
Het park kon op 20 mei 2020 weer open. Wel waren er in het park hygiënemaatregelen getroffen. Ook werden wijzigingen doorgevoerd om overal te zorgen voor anderhalve meter afstand tussen bezoekers, wat gedurende de coronacrisis verplicht was. Zo werden achtbaantreintjes maar deels gevuld, kregen de meeste wachtrijen spatschermen en werden smalle paden eenrichtingsverkeer. Restaurants en winkels hadden een (verlaagd) maximum aantal gasten.
Eind 2020 volgende opnieuw twee sluitingen: een korte van 5 tot en met 18 november en een lange van 15 december tot en met 18 mei 2021.
De meeste van de coronamaatregelen in het park golden tot het afschaffen van de anderhalvemeterregel op 25 september 2021. Deze regel werd op 14 november 2021 opnieuw ingevoerd, zij het uitsluitend op locaties die niet werkten met een coronatoegangsbewijs. Om die reden werd het tonen van een coronatoegangsbewijs bij de ingang van de Efteling vanaf 14 november verplicht. Twee weken later verplichtte de rijksoverheid ook op locaties met een coronatoegangsbewijs de anderhalve meter afstand regel, waardoor de meeste coronamaatregelen terugkeerden in het park (zoals de spatschermen). Op 19 december 2021 werd het pretpark weer gedwongen te sluiten.
Sfeer
Toen de Efteling in de jaren 50 haar deuren opende, hanteerde het park een duidelijk herkenbare stijl. Verwijzend naar de tekeningen van Anton Pieck waren de gebouwtjes en taferelen gebouwd in een sprookjesachtige en typische stijl. In de typografie werd veel gebruikgemaakt van het speciale lettertype dat Anton Pieck had ontworpen. Als kleuren werden vooral "Piecks rood", "Piecks groen" en "Piecks oker" gebruikt: kleuren waarvan het leek of ze in loop der tijd vervaagd waren.
Door de jaren heen heeft de Efteling andere stijlen in huis gehaald. De Python is hier een goed voorbeeld van, maar exotische invloeden (zoals de 'Thaise' Pagode en Piraña uit de tijd van de Azteken) vonden hun weg naar het park. Toch probeerde het park de Pieckstijl aan te houden.
Het uiterlijk van de Efteling werd bepaald door de sfeer van de ontwerpen en de architectuur van de attracties in de bosrijke omgeving. Een van de voorwaarden die Anton Pieck stelde, was het gebruik van authentieke materialen, zodat de gebouwtjes zouden worden opgetrokken in steen en hout in plaats van decors van bordkarton. De romantische stijl van Anton Pieck, met een hang naar het verleden, vormde de basis waarop bijna alle bestaande attracties gebaseerd werden. Vooral het sprookje Het meisje met de zwavelstokjes is door Michel den Dulk in een typische Pieck-sfeer vormgegeven. In het park zijn ook andere stijlen zichtbaar (met name in het parkdeel Ruigrijk), waaronder die van ontwerper Karel Willemen. Fantasierijk, het themagebied rond de hoofdentree en het centrum van de Efteling, is gebaseerd op het werk van Henny Knoet. Raveleijn is weer geïnspireerd op de oorspronkelijke stijl van Anton Pieck.
In 1999 werden in het hele park muziekluidsprekers geplaatst voor meer sfeer in het park. In 2005 heeft Maarten Hartveldt voor het gehele park muziek gecomponeerd die gebaseerd is op een centraal thema. Zijn symfonische composities zijn te horen in Het Huis van de Vijf Zintuigen, het Marerijk, Ruigrijk, Reizenrijk, Anderrijk, op de parkeerplaats, het Carrouselplein en het Dwarrelplein. In 2012 werd op Promenade en Brink het oude muziekthema van René Merkelbach teruggeplaatst. Voor het 65-jarige jubileum in 2017 verdween de parkmuziek van Hartveldt, om plaats te maken voor nieuwe muziek, gecomponeerd door Merkelbach. Veel attracties en sprookjes in de Efteling bevatten stemmen van bekende Nederlanders, zoals Jules Croiset en Hein Boele (Villa Volta), Paul van Gorcum (Baron 1898), Wieteke van Dort (de stem van diverse sprookjes in het Sprookjesbos), Joey van der Velden (Symbolica), Carol van Herwijnen (Sneeuwwitje), Hero Muller (Sprookjesboom), Brigitte Kaandorp (Max & Moritz), Tom van Beek (Spookslot) en Guus Dam (Joris en de Draak).
De Wereld van de Efteling
De Efteling bestaat uit meer dan het attractiepark, dat op zijn beurt ook weer is ingedeeld in verschillende delen. Het gehele complex omvat een theater (Efteling Theater), twee hotels (Efteling Hotel en Efteling Loonsche Land), twee vakantieparken (Efteling Bosrijk en Efteling Loonsche Land), een vakantieverblijf voor zieke kinderen (Villa Pardoes) en een natuurgebied (het Loonsche Land).
Efteling Park
Het park heeft een oppervlakte van 72 ha en bestaat uit vijf themagebieden ("Rijken"): Marerijk, Anderrijk, Reizenrijk, Ruigrijk en Fantasierijk.
Fantasierijk
Fantasierijk ligt rond de hoofdentree van het park en ligt centraal in de Efteling. Het Huis van de Vijf Zintuigen is sinds het najaar van 1995 in gebruik als toegangsgebouw van het attractiepark. Achter het gebouw liggen het Efteling Theater, waar buiten de parkopenstelling grote musicalvoorstellingen worden gegeven, en de vijver waar de watershow Aquanura zich bevindt. Na de entree volgt het zogeheten Dwarrelplein dat overgaat in de Pardoes Promenade, een 21 meter brede laan van 270 meter lang die rechtstreeks naar het centrum van het park leidt. Dit gebied is gethematiseerd naar de wereld van Pardoes de Tovernar, met de darkride Symbolica en het pannenkoekenrestaurant "Polles Keuken".
Attracties
Aquanura (water- en lichtshow)
Symbolica (spoorloze darkride)
Marerijk
Marerijk ligt in het westen van het park en grenst in het oosten aan het Reizenrijk en in het zuiden aan de Pardoes Promenade.
Het begrip 'mare' is een synoniem uit het Oud-Nederlands voor vertelling, wat ernaar verwijst dat dit parkdeel gericht is op sprookjes en mythologie.
De ontstaansgeschiedenis van de Efteling ligt in Marerijk, waar in 1952 het Sprookjesbos werd geopend waarin anno 2020 dertig sprookjes worden uitgebeeld. Ook veel van de overige attracties in Marerijk grijpen terug op de vroege jaren van het park, zoals het Efteling Museum op het nostalgische Anton Pieckplein en het rondom de 19de-eeuwse Stoomcarrousel gebouwde Carrouselpaleis. Een ander themagebied in het Marerijk is het Lavenlaar, waar het Volk van Laaf gevestigd is. Een aantal recentere attracties zijn te vinden rondom de zogeheten Sint-Nicolaasplaets, die uitloopt in het naar ex-ontwerper Ton van de Ven vernoemde Ton van de Venplein. Hier bevinden zich de darkride Droomvlucht, de openluchtarena Raveleijn, het madhouse Villa Volta en een station van de Stoomtrein.
Attracties
Sprookjesbos (wandeling langs uitbeeldingen van verschillende sprookjesverhalen)
Stoomtrein met Station Marerijk (stoomtreinrit door de Efteling)
Droomvlucht (hangende darkride)
Raveleijn (theater)
Villa Volta (madhouse)
Kindervreugd (speeltuin)
Volk van Laaf (wandeling door het sprookje 'Het Volk van Laaf' tevens met de Monorail, een speelvijvertje en speeltoestellen)
Anton Pieckplein (op het plein bevinden zich zes draai- en zweefmolens, acht sprookjes en diverse eetgelegenheden en terrasjes) (authentieke carrousels)
Efteling Museum (museum)
Stoomcarrousel (draaimolen)
Diorama (miniatuurwereld)
Anderrijk
Anderrijk ligt in het zuiden van het park en grenst in het oosten aan Ruigrijk en in het noorden aan de Pardoes Promenade. Het gebied telt enkele losstaande attracties met elk een eigen thema: het in 1978 geopende Spookslot, de naar Precolumbiaanse Latijns-Amerikaanse culturen gethematiseerde wildwaterbaan Piraña, de op de sprookjes van Duizend-en-een-nacht gebaseerde darkride Fata Morgana, de dubbele familie-achtbaan Max & Moritz en de 4D-cinema Fabula. Op 4 september 2022 werd Spookslot definitief gesloten om plaats te maken voor Danse Macabre.
Attracties
Fata Morgana (dark water ride)
Max & Moritz (dubbele gemotoriseerde achtbaan)
Fabula (4D-film)
Piraña (rapid river)
Reizenrijk
Reizenrijk ligt in het noorden van het park en grenst in het westen aan Marerijk en in het zuiden aan Ruigrijk. Het rijk wordt voor het grootste deel ingenomen door de zogeheten Siervijver, waarover bezoekers een rondvaart kunnen maken in de Gondoletta. Rondom de vijver liggen onder andere de zwevende tempel Pagode en het restaurantcomplex "Panorama". Aan het plein achter dit gebouw liggen de grotere attracties van het rijk: de darkride Carnaval Festival, de schuitjesmolen Sirocco en de donkere achtbaan Vogel Rok.
Attracties
Gondoletta (tow boat ride)
Pagode (uitkijktoren)
Archipel (Avontureneiland)
Sirocco (theekopjesattractie)
Carnaval Festival (darkride)
Vogel Rok (overdekte achtbaan)
Kleuterhof (speeltuin)
IJspaleis (schaatsbaan) Geopend tijdens Winter Efteling
Ruigrijk
Ruigrijk ligt in het oosten van het park en grenst in het noorden aan Reizenrijk en in het westen aan Anderrijk. Het rijk dankt zijn naam aan het feit dat zich hier de spectaculairste attracties van de Efteling bevinden. De aanzet hiertoe werd gegeven toen hier in 1981 de Python opende, een stalen achtbaan met vier inversies. Latere attracties die hiertoe bijdragen zijn het schommelschip De Halve Maen, de waterachtbaan De Vliegende Hollander, de dubbele houten achtbaan Joris en de Draak en de duikachtbaan Baron 1898. Verder bevinden zich in het rijk een aantal kleinere attracties die op kinderen gericht zijn en een opstapstation voor de Stoomtrein met de naam Station de Oost, dat is vormgegeven in de stijl van de Nederlandse koloniën en tevens diverse eetgelegenheden bevat. Op 31 mei 2021 is speelbos Nest! geopend. Dit is een speelbos voor kinderen met én zonder beperking.
Attracties
Python (stalen achtbaan)
Joris en de Draak (houten racer achtbaan)
De Vliegende Hollander (waterachtbaan)
Baron 1898 (duikachtbaan)
Game Gallery (spellengalerij)
Kinderspoor (traptreintjes)
't Hijgend Hert (langlaufbaan) Geopend tijdens Winter Efteling
De Halve Maen (schommelschip)
De Oude Tufferbaan (oldtimerbaan)
Stoomtrein met Station de Oost (stoomtreinrit door de Efteling)
Nest! (speelbos)
Horeca en winkels
In het park zijn ongeveer 25 horecagelegenheden. Het aanbod loopt uiteen van grote en kleine snacks tot snacks en gerechten uit de Mexicaanse (Casa Caracol), Oosterse (Oase), Aziatische (Toko Pagode) en oud-Nederlandse keuken ('t Gebraad). De meeste restaurants sluiten wat betreft aankleding en assortiment aan op het themagebied of de attractie(s) waar ze in of bij liggen. Zo wordt in het Ruigrijk, waar enkele maritiem gethematiseerde attracties staan, vis verkocht bij De Meermin. Aan en in de omgeving van het Anton Pieckplein worden veel traditionele producten verkocht, variërend van poffertjes en wafels tot suikerspinnen en zuur- en kaneelstokken.
De horeca in het Reizenrijk is voornamelijk geconcentreerd in het complex Panorama, dat zowel een bedienings- als een zelfbedieningsrestaurant bevat. Verder zijn er 't Poffertje, Het Wapen van Raveleijn (Marerijk) en Polles Keuken (Fantasierijk) als bedieningsrestaurants, en zijn er Het Witte Paard, De Gulden Gaarde (beide Marerijk) en het Fabula Restaurant (Anderrijk) voor zelfbediening. In de winter van 2021 opende er met Bäckerei Krümel een nieuwe bakkerij in het Anderrijk. Bäckerei Krümel vertelt het verhaal van de zesde streek van Max & Moritz en was een investering van 3 miljoen euro. Het Efteling Theater heeft een eigen eetgelegenheid: Theaterrestaurant Applaus.
De horeca in de Efteling was in 2016 goed voor een omzet van 66,5 miljoen euro. De omzet van de horeca is in 2018 met 9,1% gestegen tot 81,7 miljoen euro ten opzichte van 2017. In 2018 stond de Efteling op de 39e plaats van de grootste Nederlandse horecabedrijven. De 81,7 miljoen euro omzet in 2018 kon onderverdeeld worden in 57,73 miljoen euro uit eten en drinken en 23,87 miljoen euro uit logies.
Naast horecagelegenheden heeft het park meerdere souvenirwinkels. Bij het entreegebouw bevindt zich sinds 1995 de grootste souvenirshop van het park, Efteldingen. Het merendeel van de souvenirwinkels bevindt zich in het Marerijk, dat in totaal drie van zulke verkooppunten herbergt. Bepaalde grotere attracties zoals Symbolica, Carnaval Festival huisvesten een klein winkeltje bij de uitgang van de attractie. Verspreid door het park staan ook souvenirkarren opgesteld. Het park biedt de mogelijkheid om souvenirs na aankoop naar de uitgang van het park, Efteling Bosrijk, het Efteling Hotel of Efteling Loonsche Land te laten brengen.
Efteling Hotel
Het Efteling Hotel is een vier-sterrenhotel. Het is in 1992 geopend en telt 122 kamers en 22 themasuites zoals de Doornroosje- en de Vliegende Hollandersuite. Het hotel bevindt zich in Kaatsheuvel op de splitsing van de Europalaan en de Midden-Brabantweg (N261).
Efteling Bosrijk
Efteling Bosrijk is een vakantiepark van 17 hectare groot en bestaat uit 203 Dorpshuysen, Boshuysen en appartementen in het Landhuys of Poorthuys, geschikt voor vier, zes, acht, twaalf of 24 personen. Enkele huisjes en appartementen hebben speciale voorzieningen voor gehandicapten. Ook zijn in het park een grand café en een waterspeelplaats voor kinderen. In totaal zijn er ongeveer 1550 bedden en de thematisering en entertainment staan in het teken van Klaas Vaak. Het park is op 12 december 2009 geopend.
Efteling Loonsche Land Hotel
In Efteling Loonsche Land, gelegen aan de rand van een natuurgebied, bevindt zich een hotel met plaats voor 400 gasten in vier-, vijf- en zespersoonskamers. Heide-, duin- en boshutten voor vier, zes of twaalf personen bieden samen plaats aan nog zeshonderd gasten. Met deze uitbreiding komt het aantal bedden binnen de Wereld van de Efteling op drieduizend. Loonsche Land is zo'n 8 hectare groot, ligt op twintig minuten lopen van het park en opende 31 mei 2017 de deuren. De bouw van het vakantiepark kostte 30 miljoen euro.
Efteling Golfpark
Het Efteling Golfpark was een 18-holes golfcomplex in het beheer van de Efteling. Vanaf 2021 wordt het beheer uitbesteed aan een externe partij en heet het Golfpark De Loonsche Duynen. De Efteling blijft wel eigenaar van de grond en gebouwen van het golfpark.
Villa Pardoes
Villa Pardoes is een vakantieverblijf in Kaatsheuvel voor ernstig, mogelijk levensbedreigend zieke kinderen. Samen met hun ouders, broertjes en zusjes beleven zij hier een week lang gratis een vakantie. Villa Pardoes richt zich op zieke kinderen uit Nederland en Vlaanderen in de leeftijdscategorie van vier tot twaalf jaar oud.
Toekomst
Het park kondigde in 2015 aan de ambitie te hebben om in 2030 7 miljoen gasten te kunnen ontvangen, hiervoor hebben ze het Bestemmingsplan Wereld van de Efteling 2030 opgesteld in de periode van 2015 tot 2018. Binnen het bestemmingsplan gaat het park zich in eerste instantie uitbreiden naar de oostkant tot aan De Horst en de N261. Na de oostelijke uitbreiding zal het park zich in westelijke richting uitbreiden op de plek waar in 2018 nog parkeerplaatsen gevestigd zijn. In 2018 is het bestemmingsplan unaniem vastgesteld binnen de gemeente Loon op Zand, in het vervolg van de procedure kwamen er drie beroepschriften binnen bij de Raad van State. Twee beroepschriften werden door de raad in behandeling genomen en in de tussentijd besloot de raad dat De Efteling niet mocht beginnen met de uitvoering van het plan. Met een aanpassing van een aantal punten door het college van burgemeester en wethouders zijn de gebreken in het bestemmingsplan hersteld in juni 2021.
Door het uitbreken van de COVID-19 pandemie en de meerdere sluitingen van het park die dat tot gevolg had, moest het park de investeringen herzien. Er werd besloten om de uitbreiding richting de oostkant een aantal jaar uit te stellen en te focussen op uitbreidingen binnen de bestaande parkgrenzen. Het bedrijf kondigde op 24 januari 2022 aan € 75 miljoen te gaan investeren in de komst van een nieuw hotel binnen de parkgrenzen op het Dwarrelplein en in een attractie die het Spookslot zal vervangen. In april van dat jaar maakte de Efteling meer details bekend over het nieuwe hotel, dat Efteling Grand Hotel zou gaan heten. Het hotel zal zeven verdiepingen gaan tellen waarin 143 kamers met in totaal 700 bedden, een spa, een zwembad, twee publiek toegankelijke restaurants en souvenirwinkels gefaciliteerd worden.
Evenementen
De Efteling heeft een aantal jaarlijks terugkerende evenementen op de kalender staan:
Winter EftelingVan medio november tot eind januari is de Efteling geopend onder de naam Winter Efteling. Er zijn dan verschillende specifieke winteractiviteiten, zoals een langlaufbaan op het tracé van de traptreintjes. Tijdens de Winter Efteling zijn vrijwel alle attracties open. De Vliegende Hollander en de Piraña zijn vanaf het einde van de kerstvakantie gesloten en Joris en de Draak, de Python, Halve Maen en D'Oude Tuffer zijn alleen geopend wanneer de weersomstandigheden het toelaten. Wel is er extra entertainment. Het evenement moest in 2020 en 2021 voortijdig worden afgebroken omdat het pretpark moest sluiten vanwege de aangescherpte coronamaatregelen.
Efteling Oud & Nieuw Op 31 december is het park tot middernacht geopend tijdens het Efteling Oud & Nieuw evenement. Op deze oudejaarsavond is er extra entertainment in het park, met ter afsluiting om 00.00 uur een vuurwerkshow. Voor dit evenement dient een apart kaartje te worden gekocht. De edities van 2020 en 2021 werden afgelast vanwege de coronacrisis.
Ligging
Oppervlakte
In oppervlakte is de Efteling een van de grootste themaparken van de Benelux. Exclusief de parkeerruimte, maar met inbegrip van het dienstencentrum en andere voor het publiek niet-toegankelijke delen van het park, is het 72 hectare groot. Ter vergelijking: het voor publiek toegankelijke gedeelte van Disneyland Park beslaat iets meer dan 56 hectare.
Het voor het publiek toegankelijke deel van het park is 65 hectare. Het grootste gedeelte van het park wordt ingenomen door beplanting (zo'n 30 hectare), gazons (5 hectare) en waterpartijen, zoals de Gondoletta en de Vonderplas (7 hectare). Verharde wegen en pleinen zijn samen goed voor 12 hectare. Er is 11 hectare aan parkeerruimte. De gehele Wereld van De Efteling, waaronder alle verschillende onderdelen vallen die aan het park verbonden zijn, beslaat 276,1 hectare. Alle onderdelen in Disneyland Parijs beslaan samen 2230 hectare.
Infrastructuur
De Efteling is gelegen aan de Europalaan in Kaatsheuvel, te bereiken via een eigen aansluiting vanaf de N261. Het park is te bereiken per auto, per fiets en per bus. Er rijden lijnbussen vanaf de stations van Tilburg en 's-Hertogenbosch.
Economie en bestuur
Beheer
De Efteling is een besloten vennootschap (B.V.) met de Stichting Natuurpark De Efteling als enige grootaandeelhouder. Deze stichting is in 1950 opgericht door R.J.Th. van der Heijden, Peter Reijnders en Anton Pieck. Het bedrijf wordt geleid door twee directeuren, die worden bijgestaan door een raad van commissarissen. De directeuren hebben de leiding over het attractiepark, de hotels, de bungalowparken en het theater.
Directievoorzitter Bart de Boer gaf tussen 1 juni 2008 en 1 september 2013 leiding aan het bedrijf tijdens een periode van groei. Sinds 17 april 2014 is Fons Jurgens voorzitter van de raad van bestuur.
Personeel
In 2000 had de Efteling 1670 werknemers, van wie vierhonderd in vaste dienst waren (circa 24%), 450 seizoensmedewerkers (circa 27%) en 820 vakantiekrachten (circa 49%). In 2014 waren er 2381 medewerkers in dienst.
De Efteling speelt een belangrijke rol in de lokale en regionale werkgelegenheid. Het aandeel van het toerisme in de werkgelegenheid is in de gemeente Loon op Zand, waar de Efteling ligt, het grootste van alle Noord-Brabantse gemeentes. In Loon op Zand maakt de toeristische sector 27 procent uit van de totale werkgelegenheid, terwijl dat aandeel in de gehele provincie Noord-Brabant 5,6 procent bedraagt (2001). Van de vakantiewerkers in de Efteling is 85% afkomstig uit de nabije omgeving.
Bezoekersaantallen
In 1951 werden er 50.000 bezoekers ontvangen. In het jaar 1952, het jaar waarin het Sprookjesbos werd geopend en dat door Efteling vaak wordt gecommuniceerd als het openingsjaar, ontving het park 222.941 bezoekers. In 1978 werd de 25 miljoenste bezoeker ontvangen, in 1991 de 50 miljoenste (sinds 1952), in 2009 passeerde de honderd miljoenste bezoeker de toegangspoorten.
Op 19 juni 2015 zette de Efteling haar 123.456.789e bezoeker in de bloemetjes. Met circa 4,7 miljoen bezoekers in 2015 was de Efteling het best bezochte attractiepark van Nederland. De grootste concurrenten in de Nederlandse markt waren dat jaar Duinrell met 1,4 miljoen bezoekers, Attractiepark Slagharen met 997 duizend bezoekers en Walibi Holland met 860 duizend bezoekers. Op de Europese ranglijst van 2018 nam de Efteling de derde plaats in, na respectievelijk het Disneyland Park bij Parijs met 9,843 miljoen bezoekers en het Zuid-Duitse Europa-Park met 5,72 miljoen bezoekers. Wereldwijd stond de Efteling op de 22e plaats.
In 2017 trok het park voor het eerst meer dan 5 miljoen bezoekers (5,18), in 2022
mocht het een recordaantal van 5,43 miljoen bezoekers verwelkomen, waarmee het al jaren de best bezochte dagattractie van Nederland is. In 2021 was het zelfs, weliswaar dankzij de coronacrisis, het best bezochte attractiepark van Europa.
In 2019 kwam 80% van de bezoekers uit Nederland. 1 op de 5, oftewel ruim een miljoen bezoekers kwamen toen dus uit het buitenland, terwijl dit in 2006 nog op 16% lag. In 2005 had 94 procent van alle Nederlanders minimaal een keer een bezoek gebracht aan de Efteling. Van de gasten van het Efteling Hotel was in 2008 ruim 85 procent afkomstig uit Nederland. Verder overnachtten hier toen onder andere Belgen, Duitsers en Israëliërs.
Hieronder volgt een overzicht van de ontwikkeling van de bezoekersaantallen van de Efteling in de periode 1952-2020.
Entreeprijsontwikkeling
Hieronder volgt een overzicht van de ontwikkeling van de entreeprijs aan de kassa in euro's van de Efteling in de periode 1952-2016. Online bestelde tickets waren 2 euro goedkoper. Eind 2022 werden de kassa's weggehaald, waardoor er alleen nog maar online tickets te verkrijgen zijn. In de maanden juli en augustus zijn tickets 3 euro duurder, aangezien het park dan tot 22 uur geopend is.
Voor de periode 1952 tot 2002 is de entreeprijs van guldens naar euro's omgerekend.
In 1952 was de entreeprijs 0,80 gulden (0,36 euro). De prijs was 1 gulden van 1956 tot 1965.
De prijs steeg tot 42 gulden in 2001 en werd 21 euro in 2002, na de overgang van gulden naar euro.
Resultaten
* omzet en winst in miljoenen euro's
In 2019 viel de omzet van 227,7 miljoen euro te verdelen in 182,4 miljoen euro (+0,94%) omzet Efteling Park, 17,2 miljoen (+3,6%) Efteling Bosrijk, 10,7 miljoen (-1,8%) Efteling Hotel, 8,7 miljoen Efteling Loonsche Land (+7,4%), 0,7 miljoen (0,0%) Efteling Extern en 1,5 miljoen (-6,3%) Efteling Golfpark. Verder kwam 6,5 miljoen euro (+16,1%) uit overige opbrengsten als licenties en sponsoropbrengsten.
Het merk 'Efteling'
De Efteling breidt de activiteiten buiten het park steeds verder uit. De merknaam Efteling is verbonden aan verschillende producten. Zo is in samenwerking met Friesche Vlag "Eftelingvla" ontwikkeld en kwam in maart 2008 Efteling Tycoon op de markt, een computerspel van Atari waarbij de speler zelf zijn eigen virtuele attractiepark ontwikkelt en beheert. Bekende Eftelingfiguren en -personages zijn Pardoes en Pardijn, O.J. Punctuel, de Sprookjesboom, de Sprookjesbosbewoners, het volk van Laaf, Jokie en Jet, Klaas Vaak en de Sprookjessprokkelaar.
Efteling Media
Efteling Media is de televisie/film-productiemaatschappij, het radiostation (Efteling Kids Radio), boekenuitgever en de muziekproducent van de Efteling. Ze produceert in de meeste gevallen samen met een andere maatschappij. Efteling Media is onder andere de producent van het programma Sprookjes, dat sinds 2004 op Ketnet wordt uitgezonden. De 3D-animatiereeks Sprookjesboom, die in 2006 voor het eerst werd uitgezonden via de TROS en Ketnet, is geproduceerd door Efteling Media. In de serie vervullen de bekendste Sprookjesbosbewoners de hoofdrol. In 2009 volgde een ander programma: Sprookjes van Klaas Vaak, waarin Klaas Vaak sprookjes in het zand tekent. Het zandkasteel uit dit programma is te zien in Efteling Bosrijk. De directie van het park heeft ideeën voor een complete televisiezender van de Efteling.
Op 21 juli 2008, tijdens de Zevenmijlszomer, ging om 10.43 uur Efteling Radio van start. Aanvankelijk mocht de naam Radio Efteling van het Commissariaat voor de Media niet worden gebruikt en koos de Efteling voor de naam Radio 777, maar later kreeg het attractiepark alsnog toestemming om de naam 'Radio Efteling' te gebruiken. Later werd de naam gewijzigd naar Efteling Radio. De zender werd geleid door Arnoud Schellenberg, die eerder werkte bij 100%NL. De radiostudio is gevestigd in het Huis van de Vijf Zintuigen. Het station zond eerst uit in een straal van 20 kilometer rondom het park en richtte zich vooral op de bezoekers van het attractiepark, met onder andere verkeers- en parkeerinformatie, gesprekken met bezoekers en live-straatmuziek. In juli 2010 werd de etherfrequentie uitgeschakeld, waarna het radiostation doorging als landelijk kabelstation gericht op kinderen. Naast de kabel is de zender ook landelijk te beluisteren via DAB+ VHF-kanaal 11C (220,352 MHz) en via de livestream op internet. Sinds 2015 heet hij Efteling Kids Radio. Op 1 april 2021 werden alle gepresenteerde programma's op de zender stopgezet; vanaf die datum werd Efteling Kids Radio een station met non-stopmuziek.
Inspiratie
De Efteling heeft zich tijdens het ontwerpproces geregeld laten inspireren door andere attractieparken en bezienswaardigheden. Andersom hebben andere parken zich door de Efteling laten inspireren. Voorbeelden hiervan zijn:
Carnaval Festival is geïnspireerd op de Disney-attractie It's a small world.
Het gebouw en de geluidseffecten van de achtbaan Baron 1898 zijn gebaseerd op de Oranje-Nassau mijn in Heerlen. Het ontwerpteam van het park heeft hiervoor ook het Nederlands Mijnmuseum bezocht.
De attractie Villa Volta was de eerste madhouse van de wereld. In de jaren die daarop volgden, realiseerden meerdere attractieparken soortgelijke attracties zoals Walibi Belgium en Phantasialand.
De darkride Symbolica is gebaseerd op de Disney-darkride Mystic Manor.
Het themagebied Magische Vallei in Attractiepark Toverland toont overeenkomsten met het Volk van Laaf. Dit komt doordat Ton van de Ven geholpen heeft tijdens het ontwerpproces.
De attractie Het Paleis van Ali Baba in Walibi Belgium was op een aantal punten vrijwel identiek aan de Eftelingattractie Fata Morgana. Volgens de Efteling zouden ze slachtoffer zijn geweest van bedrijfsspionage. Dertig jaar later gaf Walibi aan dat er geen sprake is geweest van bedrijfsspionage.
Pirates of the Caribbean is een inspiratiebron geweest voor Fata Morgana.
Onderscheidingen
1972 - Pomme d'Or - de hoogste toeristische onderscheiding in Europa.
1992 - Applause Award van IAAPA voor het beste park ter wereld.
1997 - TEA Award For Outstanding Achievement voor Villa Volta.
1999 - Big E-Award van de IAAPA1voor beste parkshow ter wereld (Efteling Sprookjesshow).
2001 - Big E-Award van de IAAPA1 voor beste parkshow ter wereld (Efteling on Ice).
2002 - Nationale Innovatieprijs voor de attractie Pandadroom.
2002 - Golden Ticket Awards in de categorieën Beste landschapsarchitectuur en Beste thema- of achtergrondmuziek
2003 - Big E-Award van de IAAPA1 voor beste parkshow ter wereld (Wonderlijke Efteling Show).
2005 - THEA Classic Award omdat de Efteling ruim 50 jaar succesvol is met uniek ontworpen attracties.
2008 - VVV Rob de Bes Award voor vrijetijdssector op het gebied van innovatie, gastheerschap, effectiviteit en reputatie.
2008 - Zoover Award voor 'Meest kindvriendelijke hotel van Nederland'.
2009 - Klantvriendelijkste bedrijf van Nederland - categorie toerisme en recreatie.
2009 - Souvenir Award van de IAAPA in de categorie Best Toy (Sprookjesboom).
2010 - Vierde op de lijst van 'Sterkste merk van Nederland'.
2010 - Brass Ring Award van de IAAPA1 voor best Human Resources Campagne – Betovering.
2011 - ANWB: Leukste uitje van Nederland.
2011 - Cinekid Kinderkast Award: categorie fictie (Raveleijn).
2011 - Misset Horeca Innovatie Award voor het meest innovatieve horecabedrijf van Nederland.
2011 - TEA2: '2009 Theme Index' - met ruim 4 miljoen bezoekers, het derde park van Europa.
2012 - Beste attractiepark van Nederland en België.
2012 - Beste website van attractieparken in Nederland en België.
2012 - Beste personeel van attractieparken in Nederland en België.
2012 - 2e plaats Star Award Europa's beste attractiepark.
2012 - THEA Award for outstanding achievement voor de watershow Aquanura.
2012 - IAAPA1 Brass Ring Award in de categorie Food & Beverage (pannenkoekenrestaurant Polles Keuken).
2012 - Zoover Award voor best gewaardeerde attractiepark van Nederland.
2012 - 'Pluim van de Senaat' van de Kinderjury 2012 (Raveleijn).
2012 - Derde park ter wereld op het gebied van 'Best Landscaping' - door het internationale vakblad Amusement Today.
2012 - 100e Gouden Film voor Sprookjesboom de Film (voor 100.000 bezoekers).
2013 - Zoover Award voor best gewaardeerde attractiepark van Nederland.
2013 - Zesde op de ranglijst 'Sterkste Merk van Nederland.
2013 - Leukste Zakelijke Dagattractie van Nederland.
2013 - Bungalowspecials: Vakantiepark Efteling Bosrijk beste bungalowpark van Nederland.
2014 - ANWB: Leukste uitje van Nederland.
2014 - Diamond Themepark Awards: Beste Pretpark, Meest kindvriendelijke Park, Park met Beste Evenementen, Beste Waterattractie (De Vliegende Hollander), Beste Concept-Attractie (Droomvlucht), Mooiste park, e-Award, Beste Fansite, tweede plaats "Beste Pretpark van Europa".
2014 - Bungalowspecials: Vakantiepark Efteling Bosrijk beste bungalowpark van Nederland.
2015 - ANWB: Leukste uitje van Nederland.
2015 - Diamond Themepark Awards: Beste Pretpark, Meest kindvriendelijke Park, Park met Beste Evenementen, Meest spectaculaire park van Nederland, Beste Attractie (Joris en de Draak), Beste dienstverlening, e-Award en Mooiste Park.
2016 - Diamond Themepark Awards: Beste Pretpark, Beste Achtbaan (Baron 1898), Beste Attractie (Droomvlucht), Meest kindvriendelijke park van Nederland, Mooiste Park van Nederland, E-Award, Beste show van Nederland (Aquanura), Beste Food and Beverage en Beste nieuwe Attractie (Baron 1898).
2016 - Sitecore Experience Awards 2016: Beste Contentstrategie van Benelux en Frankrijk.
2017 - ANWB Leukste dagje uit van Nederland.
2017 - De Persgroep: Beste Uitje van Nederland 2017.
2017 - Themeparkinsider.com: Beste themapark ter wereld.
2017 - TEA Award For Outstanding Achievement voor Symbolica.
2017 - TripAdvisor: Efteling verkozen tot 2017 Travellers’ Choice Park.
2018 - Diamond Themepark Awards: Beste pretpark van Nederland en België, Beste attractie van Nederland en België (Symbolica), Beste nieuwe attractie van Europa (Symbolica), Beste parkshow van Nederland en België (Raveleijn), Meest kindvriendelijke park van Nederland en België, Beste themamuziek van Nederland en België (Villa Volta), Beste personeel van Nederland en België, E-award voor beste website, social media en app van Nederland en België, Mooiste park van Nederland, Leukste actie op social media van Nederland en Beste nieuwigheid van Europa.
2019 - Beste personeel van alle parken en dierentuinen in Nederland en België.
2019 - ANWB: Leukste uitje van Nederland 2019
2021 - ANWB: Leukste uitje van Nederland 2021
Externe links
Officiële website
|
Efteling Golfpark
Het Efteling Golfpark was een 18-holes golfcomplex in het beheer van de Efteling. Vanaf 2021 wordt het beheer uitbesteed aan een externe partij en heet het Golfpark De Loonsche Duynen. De Efteling blijft wel eigenaar van de grond en gebouwen van het golfpark.
| 1 |
golfbaan, golfclub, golfcomplex
|
4,971 |
ReturnAction
|
1837721
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Illegale%20emigratie
|
Illegale emigratie
|
Illegale emigratie verwijst naar het verlaten van een land (emigreren) op een wijze die een overtreding van de in dat land geldende emigratiewetgeving inhoudt. Dit kan ook het geval zijn indien een persoon het land wel op legale wijze verlaat, maar vervolgens weigert om terug te keren zodra het herkomstland dat verlangt.
Voorbeelden van het instellen van emigratiebeperkingen zijn de beperkingen die de Sovjet-Unie twee maanden na de Russische Revolutie van 1917 instelde en die het haar burgers verbood het land voorgoed te verlaten. Ook de Oostbloklanden kenden emigratiebeperkingen die op de Russische beperkingen leken. De Berlijnse Muur, die in 1961 opgericht werd nadat meer dan 10% van de bevolking de DDR ontvlucht was, was niet alleen een symbool voor emigratiebeperking, maar vooral ook een feitelijke barrière bedoeld om de emigratiestroom van Oost- naar West-Berlijn een halt toe te roepen. Een vergelijkbare situatie doet zich voor in Noord-Korea waar ook anno 2010 nog strenge emigratiebeperkingen van kracht zijn.
Bijzondere gevallen van illegale emigratie betreffen personen die een land ontvluchten om vervolging te voorkomen. Het is mogelijk dat een illegale emigrant in het bestemmingsland ook als illegale immigrant gezien wordt en in die hoedanigheid uitgeleverd wordt aan het land van oorsprong. Desondanks hoeft een illegale emigrant niet noodzakelijkerwijs ook een illegale immigrant te worden in het bestemmingsland. Zuid-Korea neemt bijvoorbeeld "overlopers" uit Noord-Korea vrijelijk op, en ook Bondsrepubliek Duitsland, dat zich als vertegenwoordiger van alle Duitsers beschouwde, nam Duitse emigranten uit de DDR en de rest van Oost-Europa op en verleende direct het Duitse staatsburgerschap.
De Verenigde Naties hanteren als uitgangspunt dat emigratie onderdeel vormt van het recht op vrijheid van beweging. Conform de Universele verklaring van de rechten van de mens heeft "ieder het recht op het verlaten van een land, inclusief het eigen land, alsmede het recht om terug te keren naar zijn eigen land".
Migratie
|
Illegale emigratie verwijst naar het verlaten van een land (emigreren) op een wijze die een overtreding van de in dat land geldende emigratiewetgeving inhoudt. Dit kan ook het geval zijn indien een persoon het land wel op legale wijze verlaat, maar vervolgens weigert om terug te keren zodra het herkomstland dat verlangt.
| 1 |
terugbrengen, retourneren, herkomst
|
8,746 |
AggregateOffer
|
166046
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Maxis%20%28hypermarkt%29
|
Maxis (hypermarkt)
|
Maxis was een keten van hypermarkten in Nederland, opgezet door het Bijenkorf-concern (KBB) in de jaren zeventig.
Tegelijkertijd stichtte het kruideniersbedrijf De Gruyter een aantal 'superstores' onder de naam Trefcenter. De Gruyter kwam in handen van SHV maar bleek na enkele jaren niet te redden. De Trefcenters werden verkocht aan KBB, die ze bij Maxis voegde.
De naam wordt sinds het jaar 2002 niet meer voor zelfstandige winkels gebruikt. Het wordt nog wel gebruikt voor het winkelcentrum Maxis Muiden.
Verkoop aan SHV
In de jaren tachtig verkocht KBB het Maxis-bedrijf aan het Duitse Co-op-concern. Co-op ging begin jaren negentig failliet en SHV kocht in 1991 Maxis uit de boedel. SHV exploiteerde in die tijd ook de Europese Makro-filialen.
In 1996 verkocht SHV de filialen in Hoogvliet, Middelburg en Rijswijk aan Vendex Food Groep B.V. (toen onderdeel van Vendex, wat in 1998 gefuseerd is met De Boer Unigro N.V. tot Laurus). De drie vestigingen pasten niet goed in de Maxis-formule. Daarin werd gestreefd naar grootschalige winkels buiten de bebouwde kom waar de omzet voor de helft bestaat uit voedingsmiddelen en voor de andere helft uit 'non-food'. De filialen lagen in winkelcentra waar ze eerder een supermarkt- dan een warenhuisfunctie vervulden. Het accent lag meer op voedingsmiddelen dan wenselijk was in de optiek van Maxis. De vestigingen kregen de naam Konmar Superstores van Vendex in 1996. Door de financiële problemen van Laurus, die de supermarkten ondertussen had overgenomen van Vendex, werden de vestigingen in 2007 verkocht aan Albert Heijn. Albert Heijn heeft ze omgebouwd naar hun eigen formule.
Verkoop aan Hermans Groep
In 1998 besloot SHV dat ze van hun supermarkt activiteiten afwilden, ze verkochten alle aandelen van Maxis aan de Hermans Groep die al de A&P supermarkten exploiteerde. Hierna gingen de Maxis-filialen verder onder de naam A&P Hypermarkt. Ook opende de Hermans Group een nieuwe vestiging van Maxis in Alkmaar, in de voormalige Grosmarkt (Wastora).
Verkoop aan Schuitema
In 2000 werd de Hermans Groep overgenomen door Schuitema, het bedrijf achter C1000. Schuitema verkocht de Maxis-filialen in Arnhem en Alkmaar aan Albert Heijn. Deze vestigingen gingen verder onder de formule AH XL, een extra grote Albert Heijn. De overige vestigingen in Leeuwarden, Ede, Muiden en Venlo werden verbouwd tot winkelcentra met een extra grote C1000. In Muiden heeft Schuitema besloten om de naam Maxis te blijven gebruiken, omdat deze naam zeer bekend is in de regio.
Met de verbouwing van de Maxis-filialen naar winkelcentra kwam er een einde aan het fenomeen hypermarkten in Nederland.
Ombouw naar AH XL
Begin 2008 werd bekend dat er 57 C1000 Filialen over gingen naar Albert Heijn. Hieronder behoorden ook de C1000-filialen in Ede en Muiden die voorheen een Maxis waren. Op 16 juli 2008 werden ook deze filialen geopend onder de naam AH XL. In Muiden (4000 m²) en Ede (3100 m²) zitten nu de grootste XL-winkels van Albert Heijn. Zowel in Ede als Muiden zijn er ook Gall & Gall slijterijen gevestigd, daarnaast is er in Muiden ook een Etos drogisterij toegevoegd.
Hypermarkten geen succes
In feite zijn megawinkels in Nederland nooit een groot succes geweest. De grootschalige gecombineerde verkoop van food en non-food onder een dak is niet van de grond gekomen. De hypermarkten voegen in de ogen van de consument weinig toe aan wat supermarkten of Blokker-achtige winkels bieden.
Al onder de oude Maxis-vlag en het bewind van SHV, leden de winkels een vreugdeloos bestaan, al waren er individueel uitzonderingen. Vooral de vestiging in Venlo heeft jarenlang gefloreerd. Maar als geheel was Maxis geen sterke speler in de levensmiddelenmarkt. Het concern maakte beperkt winst en er waren jaren bij dat het resultaat in rode cijfers werd geschreven. Zo leed Maxis in 1994 een verlies van 2 miljoen gulden.
De verkoop van de Maxis-winkels aan de Hermans Groep in 1998, leverde geen verbetering op, al had de nieuwe eigenaar grootse plannen met de megawinkels. Klanten zouden er 'live' via internet of fax de boodschappen kunnen doen en de gehaaste koper zou bestelde producten via een soort McDrive per auto kunnen ophalen. 'Ik geloof heilig in het fenomeen hypermarkt. De tijd is er rijp voor', sprak toenmalig Hermans-directeur E. Kersten tegenover Distrifood. Maar de plannen werden nooit uitgevoerd en de verwachtingen van Kersten bleken een illusie.
Sterker nog: onder de regie van de Hermans Groep werd de neergang versterkt. Illustratief voor die ontwikkeling is de gang van zaken bij de A&P hypermarkt in Venlo. De Hermans Groep investeerde vele miljoenen in die zaak die in mei 1999 na een grondige renovatie heropende. De winkel was de nieuwe standaard voor de hypermarkten van het Tengelmann-concern, sprak directeur W. Pijper enthousiast bij de opening van de winkel. Er werd gemikt op een klantenaantal van 30.000 per week die een omzet van drie miljoen gulden in het laatje zouden moeten brengen. Dat streefcijfer is nooit gehaald, melden betrouwbare bronnen. Zelfs een omzet van twee miljoen gulden wordt niet gehaald en dat is voor een winkel van 11.000 vierkante meter (3500 vierkante meter food) en 70.000 artikelen dramatisch laag.
Ook bij de vestiging in Muiden zat de omzet al geruime tijd in een neerwaartse spiraal. Medewerkers meldden in 2001 dat 'het veel rustiger in de winkel was sinds de ombouw naar A&P'. Er zou fors marktaandeel zijn ingeleverd. Bij de A&P hypermarkt in Arnhem bleef het klantenaantal redelijk op peil, maar daalde de gemiddelde besteding. Voor de medewerkers van de filialen was de oorzaak duidelijk. Het commercieel beleid van de Hermans Groep deugde in hun ogen niet. Zo waren de prijzen in de zes filialen over de volle breedte verhoogd. Voor lage prijzen hoefden klanten niet meer in de auto te stappen, aldus het personeel, terwijl ook de folder te weinig trekkers bood. Het falende commercieel beleid was mede het gevolg van de leegloop die bij A&P hypermarkten heeft plaatsgevonden. Van het oude Maxis-management was niemand meer over.
Externe links
Winkelcentrum Maxis in Muiden (voormalige Maxis Muiden)
Winkelcentrum Tref in Venlo (voormalige Maxis Venlo)
Zie ook
Maxis Muiden
Nederlandse supermarktketen
Nederlands warenhuis
Maxeda
|
Hypermarkten geen succes
In feite zijn megawinkels in Nederland nooit een groot succes geweest. De grootschalige gecombineerde verkoop van food en non-food onder een dak is niet van de grond gekomen. De hypermarkten voegen in de ogen van de consument weinig toe aan wat supermarkten of Blokker-achtige winkels bieden.
| 1 |
samengestelde aanbieding, gecombineerde verkoop, groepsaanbieding
|
7,655 |
DepositAccount
|
1377713
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Spaardeposito
|
Spaardeposito
|
Een spaardeposito en een termijndeposito zijn spaarvormen met een vaste looptijd en een (veelal) vaste rente. In ieder geval ligt vanaf het begin vast welke voorwaarden er gelden voor de rente wat betreft, wanneer de rente wordt uitbetaald (bijvoorbeeld op de einddatum van het deposito of periodiek tijdens de looptijd), of de hoogte van het rentepercentage (vast of gebaseerd op een bepaalde variabele) .
De looptijd van een deposito kan variëren van een paar maanden tot wel tien of twintig jaar. Men spreekt vaak van een termijndeposito bij een korte looptijd, anders van een spaardeposito. De grens ligt meestal ongeveer bij één jaar, maar de termen komen beide voor bij zowel korte als lange looptijden.
Vaak geldt dat hoe langer de looptijd is, hoe hoger het rentepercentage. De rente wordt soms periodiek uitbetaald, soms met rente op rente pas na afloop van de looptijd.
Vervroegde opname is soms helemaal niet mogelijk. In andere gevallen is het alleen mogelijk in bijzondere gevallen zoals overlijden of ten behoeve van een ander product van dezelfde bank, en/of tegen opnamekosten: een vast percentage van het opgenomen bedrag, of een percentage per jaar vervroeging van de opname (soms met een maximum percentage). Soms zijn er geen opnamekosten maar wordt het rentepercentage over de voorbije periode verlaagd. Soms is de vervroegde opname alleen mogelijk voor een heel deposito, soms ook voor een gedeelte.
Als men een bedrag A in spaardeposito's wil aanhouden, maar met de optie om per periode (bijv. maand, kwartaal of jaar) een bedrag A/n op te nemen dan kan men n deposito's van een bedrag A/n aanhouden, elk met een looptijd van n periodes, en elk aanvangend in een andere periode. Men kan aflopende spaardeposito's dan steeds verlengen, maar daarmee ophouden indien en wanneer men de optie wil uitoefenen. Dit heet echelonnering.
Bij een klimspaarrekening of klimspaardeposito is vervroegde opname mogelijk, en ligt de rente wel vanaf het begin vast, maar niet als constant percentage, maar als oplopende stapfunctie van de verstreken tijd. Soms wordt bij vervroegde opname alleen over volle jaren rente vergoed.
De term deposito wordt soms gebruikt in dezelfde betekenis als "spaardeposito", maar betekent eigenlijk iedere vorm van spaargeld bij de bank.
Depositogarantiestelsel
Onder dezelfde voorwaarden als bij een gewone spaarrekening geldt het depositogarantiestelsel. Bij het plaatsen van geld op een spaardeposito moet wel bedacht worden dat het depositogarantiestelsel binnen de looptijd kan veranderen. Als men spaardeposito's heeft bij meerdere banken om per bank niet boven het gegarandeerde maximum uit te komen kan men bij fusie van banken hier toch boven komen; dit kan binnen de looptijden van de deposito's gebeuren, waarna men nog slechts gedeeltelijk beschermd is. Afhankelijk van de voorwaarden van de deposito's kan men hier niets aan doen, of alleen tegen opnamekosten.
Zie ook
Voor Vlaanderen: langetermijnsparen
Bankwezen
Rentedragend instrument
|
Bij een klimspaarrekening of klimspaardeposito is vervroegde opname mogelijk, en ligt de rente wel vanaf het begin vast, maar niet als constant percentage, maar als oplopende stapfunctie van de verstreken tijd. Soms wordt bij vervroegde opname alleen over volle jaren rente vergoed.
| 1 |
depositorekening, spaarrekening, renteaccount
|
141 |
DataFeed
|
2990160
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/DBpedia
|
DBpedia
|
DBpedia is een vrijwilligersorganisatie die wil bijdragen aan een open informatie-infrastructuur. Daartoe ontwikkelt en onderhoudt zij een systeem dat gestructureerde informatie op een ook voor machines leesbare wijze uit Wikipedia haalt, de open internet-encyclopedie. Deze informatie wordt als linked data beschikbaar gesteld.
Artikelen in Wikipedia bestaan grotendeels uit ongestructureerde tekst, maar deels ook uit gestructureerde data in sjablonen, categorieën, geo-data of externe links. Om zo veel mogelijk data uit dit geheel te verzamelen maakt DBpedia gebruik van extractors, die met behulp van mappings termen uit Wikimedia afbeelden op de ontologie van DBpedia. Mappings dienen op deze manier vooral het eenduidig maken van begrippen en zijn wezenlijk voor het omgaan met synoniemen en homoniemen. Zij zijn voor 125 talen beschikbaar en worden per taalgebied gemaakt.
Achtergrond
In 2007 is de eerste dataset van DBpedia voor publiek beschikbaar gekomen, nadat het project gestart is door de Vrije Universiteit van Berlijn en de Universiteit van Leipzig, in samenwerking met OpenLink Software.
De Nederlandstalige versie van de DBpedia is van augustus 2012. Het initiatief hiertoe is afkomstig uit de wereld van de openbare bibliotheken, waar Bibliotheek.nl een samenwerkingsovereenkomst aanging met de Universiteit van Leipzig om ook voor het Nederlandse taalgebied DBpedia tot wasdom te brengen. Inmiddels is de groep achter de Nederlandstalige DBpedia over de bibliotheekgrenzen heen gegroeid en maken ook Vlamingen hiervan deel uit.
Techniek
DBpedia maakt gebruik van het Resource Description Framework (RDF) om de geëxtraheerde informatie te structureren en koppelbaar te maken aan andere linked data. De data in nl.dbpedia.org kunnen met zoekvragen opgehaald worden via een SPARQL interface of afzonderlijk worden bekeken via een interface dat RDF naar het http-protocol omzet. Sinds 2013 is dit gebruikersinterface vernieuwd, en als eerste op de Nederlandstalige DBpedia toegepast.
In september 2014 is een nieuwe versie van DBpedia uitgebracht, DBpedia 2014 geheten. Vergeleken met vorige versies kunnen nu termen uit Wikipedia worden geëxtraheerd ook zonder terug te vallen op de data in sjablonen en categorieën. Dit wordt voornamelijk bereikt door efficiënter gebruik te maken van de samenvattingen aan het begin van elk Wikipedia-artikel. Ook van de enorme verzameling van rechtenvrij beeldmateriaal, Wikimedia Commons, worden nu de metadata geëxtraheerd en gekoppeld aan de DBpedia-ontologie. De complete dataset van DBpedia beschrijft nu 4,58 miljoen entiteiten, waarvan er 4,22 miljoen in de DBpedia-ontologie zijn opgenomen. Dit maakt dat we kunnen vaststellen dat - in de stand van zaken van mei 2014 - 1.445.000 personen, 735.000 plaatsen, 123.000 muziekalbums, 87.000 films, 19.000 videospellen, 241.000 organisaties, 251.000 diersoorten en 6.000 ziekten in DBpedia beschreven staan. Van deze entiteiten zijn er 1,8 miljoen specifiek voor het Nederlandse taalgebied.
DBpedia verzamelt uit Wikipedia 25,2 miljoen links naar beeldmateriaal en 28,8 miljoen links naar externe webpagina's. Als Linked-data toepassing bij uitstek bevat DBpedia circa 50 miljoen koppelingen naar andere datasets in RDF, 80,9 miljoen links naar de categorieën van Wikipedia en 41,2 miljoen categorieën van YAGO2. Als RDF-database bevat DBpedia 3 miljard triples, waarvan 580 miljoen uit de Engelstalige editie en 2,46 miljard uit andere talen.
Voorbeeld
DBpedia stelt gebruikers in staat om antwoorden te vinden op vragen waarop het antwoord verspreid ligt over talrijke verschillende Wikipedia-artikelen. De gegevens voor deze antwoorden worden opgevraagd met SPARQL als zoektaal. Stel, dat je geïnteresseerd bent in de Japanse shōjo manga serie Tokyo Mew Mew, en dat je wilt weten in welke genres de illustrator van deze mangaserie nog meer heeft gepubliceerd. DBpedia voegt informatie uit de Wikipedia-artikelen over Tokyo Mew Mew, Mia Ikumi en over werken zoals Super Doll Licca-chan en Koi Cupid samen tot een geheel. Omdat DBpedia deze data normaliseert binnen een enkele database, kan de volgende zoekvraag query worden gesteld zonder dat je hoeft te weten in welk artikel elk informatiefragment precies staat. Alle genres die door de zoekvraag worden geraakt komen in het resultaat:
PREFIX dbprop: <http://dbpedia.org/property/>
PREFIX db: <http://dbpedia.org/resource/>
SELECT ?who, ?WORK, ?genre WHERE {
db:Tokyo_Mew_Mew dbprop:author ?who .
?WORK dbprop:author ?who .
OPTIONAL { ?WORK dbprop:genre ?genre } .
}
Toepassingen
DBpedia bevat informatie over een groot aantal kennisgebieden. Als gevolg hiervan is het een vanzelfsprekend knooppunt voor het onderling relateren van begrippen uit externe datasets. De dataset van DBpedia is via RDF gekoppeld aan diverse andere Open data datasets op het Web. Applicaties maken hiervan gebruik om gegevens uit DBpedia te verrijken met gegevens uit andere databases. Van deze laatste zijn te noemen: Freebase, OpenCyc, UMBEL, GeoNames, MusicBrainz, CIA World Fact Book, Project Gutenberg, DBtune Jamendo, Eurostat en Linked Data for the Life Sciences. OpenCalais, het Linked Open Data project van de New York Times en DBpedia Spotlight zijn eveneens aan DBpedia gekoppeld. De BBC en het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid gebruiken DBpedia als hulpmiddel bij het organiseren van hun content. Faviki gebruikt DBpedia voor het semantisch markeren, tagging van teksten.
Amazon voorziet in een DBpedia Public Data Set die kan worden geïntegreerd in applicaties met Amazon Web Services.
Encyclopedie Wikipedia
Semantisch web
World wide web
|
Toepassingen
DBpedia bevat informatie over een groot aantal kennisgebieden. Als gevolg hiervan is het een vanzelfsprekend knooppunt voor het onderling relateren van begrippen uit externe datasets. De dataset van DBpedia is via RDF gekoppeld aan diverse andere Open data datasets op het Web. Applicaties maken hiervan gebruik om gegevens uit DBpedia te verrijken met gegevens uit andere databases. Van deze laatste zijn te noemen: Freebase, OpenCyc, UMBEL, GeoNames, MusicBrainz, CIA World Fact Book, Project Gutenberg, DBtune Jamendo, Eurostat en Linked Data for the Life Sciences. OpenCalais, het Linked Open Data project van de New York Times en DBpedia Spotlight zijn eveneens aan DBpedia gekoppeld. De BBC en het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid gebruiken DBpedia als hulpmiddel bij het organiseren van hun content. Faviki gebruikt DBpedia voor het semantisch markeren, tagging van teksten.
| 3 |
gegevensfeed, dataset, gestructureerde informatie
|
4,843 |
MotorcycleDealer
|
983986
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cees%20Doorakkers
|
Cees Doorakkers
|
Cornelis Martinus Anthinius Maria Doorakkers (Gilze, 2 maart 1963) is een Nederlands coureur.
Cees Doorakkers werd in 1984 en 1986 Nederlands kampioen 250cc en in het laatste jaar werd hij ook Nederlands kampioen 500cc. Tussen 1988 en 1994 kwam hij uit in het GP-wegrace wereldkampioenschap. Aangezien Doorakkers nooit beschikte over professioneel materiaal wist hij niet meer dan enkele punten te scoren. Zijn hoogste klassering was tijdens de Grand Prix van Rijeka in 1990, namelijk de zevende. Dat seizoen behaalde hij 39 punten en werd daarmee 16e in de eindrangschikking. In 1991 werd hij geklasseerd als beste privé-rijder, 14e met veertig punten. Daarna zou Doorakkers niet meer dan een paar punten bij elkaar sprokkelen. Geldgebrek en materiaalpech zoals een vastloper van zijn nieuwe fabrieksblok tijdens de eerste wedstrijd van het seizoen in Australië zorgde voor niet competitief materiaal, zodat hij in 1994 besloot te stoppen met het wereldkampioenschap. In 1996 reed Cees 1 jaar mee met het 125cc NK karting met versnellingen en werd direct 5e. Na een korte tijd te zijn gestopt ging hij toch weer motorracen en won nog diverse titels in de BOTT-klasse en Supermono, daarnaast racete Cees met Marcos en later in de Alfa Challenge met de Alfa Romeo 156 en de 147.
Cees Doorakkers heeft een motorzaak in Molenschot (NB).
Prestaties
5e en 6e in de 24 uren van Le Mans (voor motorfietsen)
2 maal beste privateer WK GP Wegrace (In de eindstand van 1991 14e en van 1990 16e)
2 maal Nederlands kampioen 250cc
Nederlands kampioen 500cc
5 x Nederlands kampioen
1 x Nederlands kampioen Supermono 1995
Doorakkers, Cees
|
Cees Doorakkers heeft een motorzaak in Molenschot (NB).
| 1 |
motorfietshandelaar, motorzaak, motorwinkel
|
12,397 |
TravelAgency
|
2321215
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Vissershoek%20%28Dordrecht%29
|
Vissershoek (Dordrecht)
|
Vissershoek is een buurt in de wijk Stadspolders in de gemeente Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De buurt ligt ten noorden van de spoorlijn Dordrecht – Sliedrecht, ten oosten van de Loswalweg en telde in 1999 ongeveer vier en een half duizend inwoners.
De buurt Vissershoek bestaat uit de straten Rietveld-erf, Van Ravesteijn-erf, Bakema-erf, Berlage-erf, Doesburg-erf, Van de Broek-erf, Maaskant-erf, Dudok-erf, Dudokplein, Groenezoom, Van Eesterenplein en de Loswalweg.
Aan het Van Eesterenplein is winkelcentrum De Bieshof gelegen met onder andere een tweetal supermarkten, een reisbureau en een horecagelegenheid.
Aan het Dudokplein is het station Dordrecht – Stadspolders en het buurtcentrum Palet gelegen.
De Loswalweg is de scheiding tussen de buurten Vissershoek en Oudelandshoek en eindigt bij ’t Vissertje, alwaar een haventje, een trailerhelling (voor de brandweer) en camping ’t Vissertje liggen. ’t Vissertje grenst aan de rivier het Wantij.
Aan de overzijde van ’t Vissertje is een oude boerderij gelegen, genaamd “Natuurvriendenhuis – De Kleine Rug” van het Nivon, een internationale organisatie van natuurvrienden.
Externe links
Polderkrant - Wijkblad voor Stadspolders
Wijklijn - Melding aan de wijklijn
Wijkteam Dordrecht Oost - het wijkteam van de Politie Zuid-Holland-Zuid
Wijk in Dordrecht
|
Aan het Van Eesterenplein is winkelcentrum De Bieshof gelegen met onder andere een tweetal supermarkten, een reisbureau en een horecagelegenheid.
| 1 |
reisbureau, reisagentschap, reisorganisatie
|
8,488 |
OpeningHoursSpecification
|
1753045
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Vermeerpark
|
Vermeerpark
|
Het Vermeerpark is een playground in de Schilderswijk in Den Haag.
Het Vermeerpark is een van de eerste van inmiddels ruim vijftig playgrounds die op initiatief van Richard Krajicek Foundation (RKF) zijn ingericht. In het park zijn sportfaciliteiten voor voetballen, tennissen en tafeltennissen, skaten, volleyballen, basketballen en jeu de boulen. Het park ligt in een buurt van smalle straten en kleine huizen. Het park heeft vastgestelde openingstijden, Wijkbeheer opent en sluit de hekken.
Maikel Waardenburg van de Utrechtse School voor Bestuur en Organisatie heeft zich ingezet om meer meisjes aan de sporten te laten deelnemen.
Wijkbeheer
Wijkbeheer is de beheerder van het park. Er is een kantoortje van Wijkbeheer met een EHBOpost. Bewoners kunnen hier een pasje met foto aanvragen en daarmee gratis deelnemen aan de trainingen en spel- en sportmaterialen lenen. Ook houdt Wijkbeheer het rooster bij voor het gebruik van de sportvelden, en onderhoudt zij het groen.
Nieuwe Stad Prijs
Het park was een probleemplek geworden met veel drugsverslaafden. Na een grondige opknapbeurt werd het heropend in 1997. Het project kreeg in 1998 de Nieuwe Stad Prijs.
Externe links
Wijkbeheer
Algemene informatie
Centrum (Den Haag)
|
Het Vermeerpark is een van de eerste van inmiddels ruim vijftig playgrounds die op initiatief van Richard Krajicek Foundation (RKF) zijn ingericht. In het park zijn sportfaciliteiten voor voetballen, tennissen en tafeltennissen, skaten, volleyballen, basketballen en jeu de boulen. Het park ligt in een buurt van smalle straten en kleine huizen. Het park heeft vastgestelde openingstijden, Wijkbeheer opent en sluit de hekken.
| 1 |
openingstijden, openingstijden specificatie, uren schema
|
5,354 |
InformAction
|
2068307
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Google%20Play
|
Google Play
|
Google Play, voorheen Android Market, is de applicatie en website waarmee apps kunnen worden geïnstalleerd op mobiele telefoons die draaien op Android. Het is de Android-tegenhanger van App Store van Apple.
Google Play wordt beheerd door Google. Om apps te kunnen downloaden en/of installeren is een Google-account noodzakelijk. Tijdens het aanmaken van een Google-account moet een e-mailadres (van Gmail of een andere dienst) opgegeven worden.
De Verordening digitale diensten beschouwt Google Play als een zeer groot onlineplatform, en legt bijhorende verplichtingen op.
Betaalde en gratis apps
Via de Play Store kan men zowel gratis als betaalde apps en games downloaden en installeren. Betaalde downloads moeten afgerekend worden met een Google Wallet-account (waarmee de gebruiker onder andere met Mastercard of Visa kan betalen) of via de mobiele telefoonrekening.
Veel van de gratis aangeboden software betreft adware en vaak heeft de gebruiker de mogelijkheid om te upgraden naar een betaalde versie zonder advertenties en eventueel extra mogelijkheden.
Via Google Play (zowel via de Play Store-app op de smartphone als via de normale Google Play-website) kan men filteren op betaalde en gratis apps. Ook games en overige apps zijn apart te raadplegen.
Van de betaalde apps gaat 70% van de prijs naar de ontwikkelaars, de overblijvende 30% wordt verdeeld onder de carriers en de betaalfirma, Google neemt zelf geen percentage.
Sinds 29 augustus 2014 is er een applicatie beschikbaar genaamd "Google Opinion Rewards". Het is een app waarbij de gebruiker een enquête krijgt in de notificatiebar. Nadat de gebruiker een hele enquête heeft ingevuld, krijgt de gebruiker maximaal 75 eurocent. Het geld kan de gebruiker gebruiken voor Play Store, Play Books, Play Music en Play Games.
Doelgroepen
Google Play heeft twee doelgroepen:
Eindgebruikers
Allereerst de users ofwel eindgebruikers. Dit zijn alle gebruikers van een Android-toestel die apps of games willen downloaden en installeren voor hun toestel. Google Play is alleen beschikbaar vanuit ondersteunde landen. Er zijn twee lijsten: de landen waar alle gratis applicaties te downloaden zijn en de landen waar ook de betaalde applicaties verkrijgbaar zijn. In principe zijn alle landen waar de Android-toestellen officieel verkrijgbaar zijn ondersteund.
Ontwikkelaars
De andere belangrijke doelgroep zijn de zogenaamde developers ofwel softwareontwikkelaars. Zij kunnen de door hen gemaakte applicaties aanbieden via Google Play. Bij betaalde applicaties draagt Google zorg voor de verrekening met de koper van de applicaties. Om via Google Play applicaties aan te bieden en eventueel te verkopen stelt Google een aantal eisen. De ontwikkelaar moet akkoord gaan met deze terms of use voordat hij in staat is om applicaties via het platform aan te bieden.
Om de applicaties te verkopen (dus geld te vragen om de applicatie te kunnen downloaden en installeren) heeft de aanbieder een Google Wallet-account nodig. Alleen aanbieders vanuit een beperkt aantal landen kunnen op dit moment een Google Wallet-account aanmaken, maar Google geeft aan dat het aantal landen zal worden uitgebreid. Ook aanbieders van gratis applicaties moeten in een zogenaamd ondersteund land worden, maar die lijst is aanzienlijk uitgebreider.
Via de help-pagina's van Google Play is een Getting Started-handleiding beschikbaar voor ontwikkelaars en/of aanbieders van applicaties voor de Android-toestellen.
In tegenstelling tot de iPhone/iPad en andere Apple-producten waarvoor de applicaties alleen via de eigen App Store (en iTunes store) verspreid mogen worden mogen Android-toepassingen ook buiten Google Play worden verkocht. Zo kan een aanbieder ook software aanbieden die niet voldoet aan alle eisen van Google Play (bijvoorbeeld omdat de inhoud ongeschikt wordt geacht voor verspreiding via de Play Store. De versie die via de Play Store wordt aangeboden moet uiteraard wel voldoen aan alle eisen.
Statistieken
Het aantal aangeboden applicaties verkrijgbaar via de Play Store is snel gegroeid. In maart 2009 waren er volgens de technisch directeur van T-Mobile (VS) 2.300 applicaties beschikbaar. Volgens de statistieken die online beschikbaar zijn zou het totaal aantal beschikbare games en applicaties in juni 2012 op meer dan 600.000 liggen en het totaal aantal gedownloade applicaties boven de 20 miljard. In oktober 2012 werden er in totaal 25 miljard downloads geteld en zijn er meer dan 700.000 applicaties beschikbaar. In het derde kwartaal van 2022 is het aantal apps toegenomen tot 3,55 miljoen.
De verhouding tussen gratis applicaties en betaalde applicaties laat zien dat de meest opgevraagde apps de gratis apps zijn. Alleen bij de applicaties die minder dan 50 keer gedownload zijn is het aantal betaalde apps net iets hoger dan de gratis apps, maar in alle andere categorieën winnen de gratis apps het. In juni 2010 zou de verhouding tussen gratis en betaalde apps in het voordeel van de gratis apps uitkomen met 57% van het aanbod (onafhankelijk van het aantal keren dat een app opgevraagd is, dit cijfer betreft het totale aanbod). Dit zou ruim tweemaal zoveel zijn als het percentage gratis apps via de App Store van Apple.
In het weekend van 5 december 2011 werd het aantal van 10 miljard gedownloade apps bereikt. In maart 2013 is de teller 25 miljard gedownloade apps gepasseerd.
Nieuw in Google Play
De grootste verandering bij de overgang van Android Market naar Google Play was het samengaan van verschillende diensten, al was dat in Nederland en België destijds niet te merken omdat veel van deze diensten daar nog niet beschikbaar waren. De samengevoegde diensten zijn: Google Play, Google Play Books, Google Play Music en Google Play Films (deze waren al vanuit Android Market beschikbaar). Androidtoestellen met Android 2.1 of lager ontvangen de update naar de Play Store niet. Magazines en televisieseries zijn op dit moment nog niet beschikbaar in België en Nederland.
Google Play Music
In België wordt Google Play Music sinds april 2013 aangeboden, in Nederland sinds 1 oktober 2013. Gebruikers kunnen tot 100.000 eigen nummers uploaden en vanuit de cloud afspelen in de browser of met de Google Music Player op Android, iOS en via een webbrowser.
All Access
Voor een vast bedrag per maand kan muziek gestreamd worden, vanuit de browser of met een Android- of iOS-apparaat.
Alternatieve applicaties
Intussen bestaan er al meer dan 20 sites en apps vergelijkbaar met Google Play, die vaak ook aan alle veiligheidsvereisten voldoen. Het gaat onder meer om AppAdvocate, Androlib, AppBrain en Fossdroid.
Downloads uit andere bronnen dan de Play Store worden in Android-smartphones standaard geblokkeerd. Gebruikers kunnen deze blokkering echter opheffen bij de veiligheidsinstellingen van het apparaat.
Externe link
Productpagina
Software voor Android
Google
Internetdienst
|
Sinds 29 augustus 2014 is er een applicatie beschikbaar genaamd "Google Opinion Rewards". Het is een app waarbij de gebruiker een enquête krijgt in de notificatiebar. Nadat de gebruiker een hele enquête heeft ingevuld, krijgt de gebruiker maximaal 75 eurocent. Het geld kan de gebruiker gebruiken voor Play Store, Play Books, Play Music en Play Games.
| 1 |
informeren, notificatie, communicatie
|
7,854 |
NoteDigitalDocument
|
580685
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Corrie%20ten%20Boom
|
Corrie ten Boom
|
Cornelia Arnolda Johanna (Corrie) ten Boom (Amsterdam, 15 april 1892 – Placentia, 15 april 1983) was een Nederlandse evangeliste en (tijdens de Tweede Wereldoorlog) verzetsstrijdster, die met haar familie onderdak bood aan Joodse vluchtelingen. Ze werd gearresteerd maar overleefde concentratiekamp Ravensbrück.
Levensloop
Voor de oorlog
Corrie ten Boom groeide op in een protestants gezin in Haarlem dat behoorde tot de Nederlandse Hervormde Kerk. Haar vader Casper ten Boom (1859-1944) was een bekende Haarlemse horlogemaker. Het gezin woonde in de Haarlemse Barteljorisstraat, boven de horlogewinkel. Corrie ten Boom en haar oudere zus Betsie (1885-1944) waren ongetrouwd en bleven bij hun ouders wonen. Zij bekwaamden zich in het horlogemaken. Corrie leerde het vak in Zwitserland en was in 1924 de eerste gediplomeerde vrouwelijke horlogemaker in Nederland.
De familie had ervaring met pleegkinderen doordat ze geregeld kinderen van zendelingen verzorgden. Corrie gaf catechisatieles aan verstandelijk beperkten en begon ook een padvindersclub voor meisjes, de 'De driehoekmeisjes'. Dit heeft ze jaren gedaan. In deze club ontwikkelden meisjes hun talenten, onder andere voor muziek en gymnastiek.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog
Tijdens de Tweede Wereldoorlog (moeder Ten Boom was inmiddels overleden) had het gezin Joodse en andere onderduikers in huis. In het huis werd een geheime kamer gebouwd, waarin de onderduikers zich in geval van nood konden verschuilen.
Volgens het boek De schuilplaats (zie hierna) was de geheime kamer ingericht voor een langdurig verblijf met een voorraadje drinkwater en vitaminen. Dat is niet juist – er werd op gerekend dat de kust na een paar uur weer veilig zou zijn. Er was dan ook geen proviand in de geheime kamer.
Inval
Op 28 februari 1944 werd het gezin verraden en viel de Gestapo het huis binnen. Er werd op dat moment een Bijbelstudie gehouden, zodat er veel bezoekers waren, waaronder enkele verzetsstrijders. De vier onderduikers en de twee verzetsstrijders verborgen zich tijdig in de geheime kamer.
De Gestapo vermoedde dat er een geheime kamer in het huis was. Het gezin Ten Boom werd naar de gevangenis van Scheveningen (Oranjehotel) gebracht en het huis werd grondig doorzocht. De kamer werd niet gevonden. Het huis werd daarna onder politiebewaking gezet – als er onderduikers in een geheime kamer zaten, dan zouden ze, was de verwachting, na verloop van tijd wel naar buiten komen.
De onderduikers zaten intussen in hun benauwde gevangenis. Er was niets te eten of te drinken. Er was toevallig een blik dat als toiletemmer kon dienen, maar dat blik werd later door een onhandige beweging omgeschopt. Een van de Joden had de gewoonte onbevreesd hardop in het Hebreeuws te bidden, tot ongenoegen van de anderen die wanhopig probeerden zijn mond dicht te houden.
Bevrijding van de onderduikers
Een man meldde bij de politie dat zijn zoon niet thuis was gekomen. De melding werd opgenomen door een agent, die 'goed' was. Hij vermoedde dat de jongeman in het huis van Ten Boom zat en hij zorgde ervoor dat hij zelf voor de bewaking mocht zorgen. Dat lukte op 1 maart. De agent wist ook niet waar de geheime kamer was, maar hij riep in het huis de naam van de vermiste jongeman. Deze zat inderdaad in de geheime kamer en de familie Ten Boom kende hem alleen bij zijn schuilnaam als verzetsstrijder. Verder wist niemand dat hij zich in het huis bevond. De onderduikers vermoedden dat de kust veilig was en kwamen tevoorschijn, zodat ze bevrijd konden worden. Ze hadden zich twee dagen zonder eten en drinken verborgen weten te houden.
Gevangenschap van de familie Ten Boom
Vader Ten Boom overleed in de gevangenis, op 9 of 10 maart 1944. Corrie en haar zus Betsie kwamen via het Oranjehotel en kamp Vught in het Duitse concentratiekamp Ravensbrück terecht. Er was daar veel ongedierte en toen Corrie klaagde over de aanwezigheid van luizen, antwoordde Betsie met “je moet God danken voor alles, zelfs voor de luizen”. Later bleek dat de bewakers vanwege de luizen op afstand bleven. Het gaf Corrie en Betsie de gelegenheid met anderen in hun barak bijbelstudies te houden, absoluut verboden door de nazi's omdat de Bijbel "een boek vol leugens" was. Betsie overleed in Ravensbrück op 16 december 1944. Corrie werd enige dagen daarna vrijgelaten, naar later bleek als gevolg van een administratieve fout. Van de familie Ten Boom bleek na de oorlog ook neef Christiaan “Kik”, eveneens actief in het verzet, de Duitse concentratiekampen niet overleefd te hebben.
Na de oorlog
Na de oorlog stortte Corrie ten Boom zich volledig op evangelisatieactiviteiten. In dat kader kwam ze in 1946 weer in Duitsland terecht. In totaal bezocht ze meer dan zestig landen. Centraal in haar christelijke boodschap stond de vergeving door Jezus Christus en in het verlengde daarvan de vergeving door mensen. Ze maakte dit zelf aan den lijve mee toen ze na de oorlog Jan Vogel, de man die haar familie had verraden, leerde kennen. Ten Boom was eerst verbitterd, maar in de bijbel had ze gelezen dat in Gods ogen haat gelijk staat aan moord. Ze stuurde een brief aan Vogel, die in de gevangenis zat, waarin ze hem schreef dat zij hem zijn verraad en het daaruit volgende leed voor haar en haar familie vergaf “omdat Jezus in mijn hart woont”. Bij de brief had ze een Nieuw Testament gevoegd en daarin de 'weg tot behoud' onderstreept. In 1947 kwam een van haar voormalige kampbewaarders uit Ravensbrück na een bijeenkomst bij haar. Ook hem schonk ze de vergeving waar hij om vroeg. Ook de verpleegkundige van Betsie schonk ze op een later moment vergeving.
Haar levensverhaal werd door John en Elizabeth Sherrill verwerkt tot de roman The Hiding-Place (vertaald als De schuilplaats) uit 1971, die de belevenissen van de familie Ten Boom van voor en tijdens de oorlog beschrijft. Dit boek is, hoewel Ten Boom het niet zelf geschreven heeft, uitgebracht als autobiografie. Dit boek heeft veel bijgedragen aan de bekendheid van Corrie ten Boom. Vooral in de Verenigde Staten werd ze bekend. In 1975 werd de gelijknamige film uitgebracht. Er is ook een stripverhaal van gemaakt.
Corrie ten Boom schreef zelf een aantal christelijke boeken, die goed werden en worden verkocht. In 1976 verschenen zowel In het huis van mijn vader: de jaren vóór de Schuilplaats als Zwerfster voor God, dat ze samen met Jamie Buckingham schreef en dat de reizen die Ten Boom vanaf haar 50ste levensjaar deed, beschrijft. Ze genoot faam door haar oneliners; ze was in staat om in korte, kernachtige zinnen bepaalde christelijke geloofswaarheden uit de doeken te doen.
Latere jaren en overlijden
Op haar 85e ging de, nimmer in het huwelijk getreden, evangeliste in Orange (Californië) wonen. Rond haar 86ste jaar kreeg ze een aantal beroertes, waardoor ze gehandicapt raakte en haar spraakvermogen verloor. Over haar laatste vijf levensjaren schreef haar verzorgster Pamela Rosewell, die bij haar in huis woonde, het boek De stille jaren van Corrie ten Boom. Corrie ten Boom stierf in Placentia (Californië) op 15 april 1983 op haar 91e verjaardag.
Onderscheidingen
Corrie ten Boom werd in 1962 bevorderd tot ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Voor haar hulp aan Joodse onderduikers kreeg ze in 1967 de Yad Vashem-onderscheiding voor 'Rechtvaardige onder de Volkeren' van de staat Israël. Vader Casper en zus Betsie kregen deze onderscheiding postuum in 2008.
Museum
Het vroegere huis van de familie Ten Boom in Haarlem is tegenwoordig een museum, gewijd aan de nagedachtenis van Corrie ten Boom en haar evangelisatiewerk.
Films
Over het leven van Ten Boom zijn de volgende films gemaakt:
De schuilplaats (1975)
Terug naar de schuilplaats (2011)
Het verhaal van Corrie ten Boom voor kinderen (animatie, 2013)
Corrie ten Boom; het leven van een verzetsheldin (2014)
Externe links
Boek The Hiding Place op de Engelstalige Wikipedia
Film The Hiding Place (1975) op de Engelstalige Wikipedia
Film Return to the Hiding Place (2011) op de Engelstalige Wikipedia
Biografie Corrie Ten Boom door het Billy Graham Center
Radiotoespraken van Corrie Ten Boom - transworldradio.nl
Meer gegevens - 4en5mei.nl
Corrie ten Boomhuis - corrietenboom.com
Uitgeverij Gideon, Nederlandse uitgever van boeken van Corrie ten Boom - https://www.gideonboeken.nl/auteurs/corrie-ten-boom
Verzetsactiviteiten in de Béjé
Werken
Door Corrie ten Boom, tenzij anders vermeld.
Gevangene en toch...: herinneringen uit Scheveningen, Vught en Ravensbrück (1945)
Maar één antwoord (z.j., plm. 1950)
Verslagen vijanden: over okkulte machten (1966)
en The hiding place, vertaald als De schuilplaats (1972) ()
In het huis van mijn vader: de jaren vóór de Schuilplaats (1976) ()
Zwerfster voor God (1976) ()
Marsorders voor de eindstrijd (1976) ()
Iedere dag nieuw: meditaties en gebeden (1978) ()
Het beste deel komt nog (1978) ()
Vertrouw op God (1979) ()
Vader ten Boom: man Gods (1979) ()
Leven in vreugde (1979) ()
Vrijheid voor gevangenen (1980) ()
Niet ik, maar Christus (1983) ()
Vertrouwen (1984) ()
Gezond verstand niet nodig (1984) ()
Zonder hem kan ik niets doen: verzamelde notities van Corrie ten Boom (1984) ()
Gedachten voor elke dag (1986) ()
: De stille jaren van Corrie ten Boom (1987) uitgeverij Gideon () over haar laatste 5 levensjaren.
Engelen: gezonden om Gods kinderen te dienen (1989) ()
Gebed: leren praten met de Allerhoogste (1989) ()
Overgave: de vreugde van het vertrouwen in God (1989) ()
Heiligmaking: de vorming van Christus' karakter in u (1989) ()
Nederlands evangelist
Nederlands Rechtvaardige onder de Volkeren
Nederlands verzetsstrijder in de Tweede Wereldoorlog
Kampgevangene in Vught
Kampgevangene in Ravensbrück
Tweede Wereldoorlog in Haarlem
Nederlands Holocaustoverlevende
|
Werken
Door Corrie ten Boom, tenzij anders vermeld.
Gevangene en toch...: herinneringen uit Scheveningen, Vught en Ravensbrück (1945)
Maar één antwoord (z.j., plm. 1950)
Verslagen vijanden: over okkulte machten (1966)
en The hiding place, vertaald als De schuilplaats (1972) ()
In het huis van mijn vader: de jaren vóór de Schuilplaats (1976) ()
Zwerfster voor God (1976) ()
Marsorders voor de eindstrijd (1976) ()
Iedere dag nieuw: meditaties en gebeden (1978) ()
Het beste deel komt nog (1978) ()
Vertrouw op God (1979) ()
Vader ten Boom: man Gods (1979) ()
Leven in vreugde (1979) ()
Vrijheid voor gevangenen (1980) ()
Niet ik, maar Christus (1983) ()
Vertrouwen (1984) ()
Gezond verstand niet nodig (1984) ()
Zonder hem kan ik niets doen: verzamelde notities van Corrie ten Boom (1984) ()
Gedachten voor elke dag (1986) ()
: De stille jaren van Corrie ten Boom (1987) uitgeverij Gideon () over haar laatste 5 levensjaren.
Engelen: gezonden om Gods kinderen te dienen (1989) ()
Gebed: leren praten met de Allerhoogste (1989) ()
Overgave: de vreugde van het vertrouwen in God (1989) ()
Heiligmaking: de vorming van Christus' karakter in u (1989) ()
| 1 |
notitie, digitaal document, persoonlijke aantekening
|
7,584 |
CheckInAction
|
610944
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Vluchtnummer
|
Vluchtnummer
|
Een vluchtnummer is de IATA-code van de luchtvaartmaatschappij gevolgd door een nummer. Samen met de datum wordt hiermee een specifieke vlucht geïdentificeerd. Het vluchtnummer staat prominent op de instapkaart vermeld. Op de luchthaven verschijnt dit nummer ook samen met de bestemming op de monitoren/vertrekborden, zodat reizigers weten bij welke balie ze moeten inchecken en naar welke gate ze moeten gaan. Bij aankomst weten reizigers hierdoor bij welke band ze hun bagage moeten ophalen.
Een voorbeeld van een vluchtnummer is KL1774. De eerste 2 letters zijn de IATA-code van de maatschappij waarvoor het toestel vliegt, in dit geval KLM. Omdat een vluchtnummer voor een datum uniek is, kan men hiermee inchecken bij de gate en weet het luchthavenpersoneel in welk vliegtuig de bagage moet.
Conventies
Er bestaan diverse conventies voor het vaststellen van het numerieke deel van het vluchtnummer, en die kunnen per luchtvaartmaatschappij verschillen. Van oorsprong werden even nummers toegekend aan vluchten richting het noorden en oosten, en werden oneven nummers aan de zuid- en westwaartse vluchten toegewezen. Andere maatschappijen gebruiken oneven nummers voor uitgaande vluchten vanaf de thuisbasis, en even nummers voor de inkomende (of terugkerende) vluchten.
Door internationale regelgeving en technische systemen bestaat het numerieke deel van het vluchtnummer uit maximaal 4 cijfers. Kort-cijferige vluchtnummers (minder dan 3 cijfers) worden doorgaans gebruikt voor lange en/of internationale vluchten, terwijl 4-cijferige nummers (tot en met 4999) meestal aan regionale vluchten worden toegekend. Vluchtnummers boven de 5000 zijn gebruikelijk voor "code sharing".
Vluchtnummerwijzigingen
Door het samengaan van vele luchtvaartmaatschappijen, hebben sommige maatschappijen het noodzakelijk gezien om af te wijken van bestaande vluchtnummerconventies. Het groot aantal vluchten per dag dat één overblijvende of groeiende maatschappij diende te coderen kon de maximale beschikbare hoeveelheid nummers uitputten. Sommige maatschappijen zijn ertoe overgegaan om één en hetzelfde nummer toe te kennen aan een vertrekkende en de bijbehorende terugkerende vlucht.
Wanneer een vlucht crasht of verongelukt, wordt het bijbehorende vluchtnummer vaak buiten gebruik gesteld door de luchtvaartmaatschappij en niet meer in de dienstregeling opgenomen, omdat het vluchtnummer dan synoniem geworden is voor de rampvlucht. Zo is bijvoorbeeld de noodlottige Germanwings vlucht 9525 (Düsseldorf – Barcelona v.v) in 2015 omgenummerd naar vluchtnummers 9440/9441.
Zie ook
Lijst van IATA-codes voor luchtvaartmaatschappijen
Code sharing
Luchtvaart
|
Een vluchtnummer is de IATA-code van de luchtvaartmaatschappij gevolgd door een nummer. Samen met de datum wordt hiermee een specifieke vlucht geïdentificeerd. Het vluchtnummer staat prominent op de instapkaart vermeld. Op de luchthaven verschijnt dit nummer ook samen met de bestemming op de monitoren/vertrekborden, zodat reizigers weten bij welke balie ze moeten inchecken en naar welke gate ze moeten gaan. Bij aankomst weten reizigers hierdoor bij welke band ze hun bagage moeten ophalen.
| 1 |
inchecken, aankomstregistratie, bevestiging aankomst
|
8,643 |
SubwayStation
|
5719008
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gedenkteken%20Lancaster
|
Gedenkteken Lancaster
|
Het Gedenkteken Lancaster is een gedenkteken in december 2022 geplaatst in Metrostation Amsterdam-Noorderpark.
Op 20 december 1942 stortte een Avro Lancaster (R5512) neer in het Volewijkspark nabij Nieuwendammerham. Het kwam terug van een bombardement op Duisburg in het Ruhrgebied, toen het boven Amsterdam-Noord getroffen werd door Duits afweergeschut. Zes bemanningsleden kwamen direct om, een zevende Roy Bambury ontsnapte uit het brandende vliegtuig, maar overleed toch vrijwel direct doordat hij door/op een dakkapel aan de Adelaarsweg 116 viel. Bambury zou net als twee collegae nog een begrafenis krijgen op De Nieuwe Ooster, de anderen waren met vliegtuig en al de modderige bodem ingezakt. In 1962 werd een deel van het Volewijkpark gereed gemaakt voor de toevoerwegen van de IJtunnel en de bommenwerper werd weer zichtbaar. De vier als vermist te boek staande vliegeniers werden eveneens teruggevonden en geborgen; ze werden begraven op de Canadian War Cemetery in Groesbeek. Het leek einde verhaal totdat Jos de Groot, geboren in Nijmegen, maar wonende in Amsterdam-Noord probeerde het verhaal (opnieuw) te reconstrueren. Hij riep de Stichting Lancaster R5512 in het leven en wist met allerlei hulp de geschiedenis weer naar voren te halen. Samen met anderen uit Noord reconstrueerden ze tevens een Lancastercockpit en hij richtte zijn woning in als een soort Lancastermuseum. De Groot, opgegroeid in Nijmegen, hoorde in zijn jeugd over de inkwartiering van het geallieerde leger in en om zijn woonplaats.
Op 20 december 2022 werd het door Marvano (Mark Van Oppen) getekende gedenkteken onthuld door de aanwezige nabestaanden, waarvan er één uit Vancouver, Canada voor de gelegenheid overkwam. Marvano's tekening is te zien in zijn stripboek De zeven dwergen. Het gedenkteken werd aangebracht op de noordermuur op circa dertig meter van de plek waar het vliegtuig was neergestort.
Galerij
Tweede Wereldoorlog-monument in Amsterdam
|
Het Gedenkteken Lancaster is een gedenkteken in december 2022 geplaatst in Metrostation Amsterdam-Noorderpark.
| 1 |
metrostation, ondergrondse station, metrohalte
|
645 |
BookFormatType
|
1188738
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Prisma%20Pockets
|
Prisma Pockets
|
Prisma Pockets is een boekenreeks van uitgeverij Het Spectrum, gesticht in 1951, van boeken in pocketboekformaat. De serie in haar oorspronkelijke vorm is beëindigd. Op dit moment verschijnen onder de naam Prisma uitsluitend nog woordenboeken en taaluitgaven. De oorspronkelijke reeks Prisma pockets omvat in totaal ruim 3000 titels.
Geschiedenis
Uitgeverij Het Spectrum, opgericht in 1935 door P.H. Bogaard en A.H. Bloemsma in Utrecht, begon als progressief-katholieke uitgever en wilde boeken op een goedkope manier verspreiden onder een breed publiek. Vandaar dat men koos voor het pocketboekformaat. Na de Tweede Wereldoorlog groeide de uitgeverij uit tot een groot bedrijf en gaven ze diverse educatieve boeken uit naast de goedkope Nederlandse literatuur en literatuurvertalingen. Inmiddels is de fondsnaam Prisma in handen van onderdeel van Unieboek.
Uitgaven
De eerste pocketuitgave verscheen op 25 oktober 1951. Dit was de eerste van een serie van 34 vertalingen van werken van de Engelse schrijver Charles Dickens. Boeken in die serie waren eerst ongenummerd, pas na het grote succes van de Dickens-uitgaven werden vanaf 1953 nummeringen aan elke pocket toegevoegd. Prisma-detectives werden in latere jaren apart uitgegeven met de letters PD (ze maakten oorpronkelijk deel uit van de algemene Prisma-serie). Ook de volgende reeksen werden apart uitgegeven: Prisma-juniores met de letter J, Kinderpockets met de letter K, Wilde Rozen mer de letter W, Karl May-pockets (50 delen) verschenen met de letters KM, Klipper-pockets kregen de letter F, Prisma-Compendia-pockets hadden de letter C, Marka-boeken de letter M; de Biggles-pockets verschenen met de letter B.
Het jaar 1957 markeerde de komst van de Aula-reeks, die meer wetenschappelijk bedoeld was en als tegenhanger van de Engelse Pelicans werd uitgebracht.
In 1963 verschenen de eerste Marka's (over management), in 1964 begon de serie Prisma Compendia's (sommige van deze pockets waren ongenummerd) en in 1967 kwamen de Prisma Technica's (met de rugaanduiding PT).
De Prismaserie bevatte vele literatuurvertalingen, oorspronkelijk Nederlandse boeken en naslagwerken op velerlei gebied.
In 1955 verschenen de Prisma-pocketwoordenboeken, bedoeld voor school- en thuisgebruik. Deze worden tot op de dag van vandaag in steeds gereviseerde herdrukken uitgebracht. In 2001 werden aan het Prismafonds de Kramers' woordenboeken toegevoegd, die sinds 2005 ook onder de naam Prisma verschijnen. Sinds het einde van de vorige eeuw is het fonds sterk uitgebreid met nieuwe reeksen woordenboeken en taalcursussen. Inmiddels is Prisma uitgegroeid tot een vooraanstaande taaluitgeverij en marktleider op het gebied van schoolwoordenboeken en taalcursussen voor zelfstudie.
Bekend van Prisma Pockets is het kleine, omhoog wijzende 'prisma'-symbooltje (▲), dat bij veel pockets op de rug is afgebeeld. De nummering van de meeste boeken is eveneens op de rug te vinden.
Bronnen
Officiële website
Website met (incomplete) lijst van Prisma-uitgaven
Nederlandstalige boekenreeks
|
Prisma Pockets is een boekenreeks van uitgeverij Het Spectrum, gesticht in 1951, van boeken in pocketboekformaat. De serie in haar oorspronkelijke vorm is beëindigd. Op dit moment verschijnen onder de naam Prisma uitsluitend nog woordenboeken en taaluitgaven. De oorspronkelijke reeks Prisma pockets omvat in totaal ruim 3000 titels.
| 1 |
boekformaat, publicatieformaat, boektype
|
5,854 |
Physician
|
5196591
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bruno%20Hugo%20Stricker
|
Bruno Hugo Stricker
|
Bruno Hugo Stricker (Rotterdam, 23 augustus 1910 – Oegstgeest, 18 september 2005) was een Nederlands egyptoloog verbonden aan het Rijksmuseum van Oudheden.
Leven en werk
Stricker was de zoon van dr. Willem Frederik Otto Stricker (1880-1948), huis- en later bedrijfsarts, en Cato Scheffer (1884-1978). Hij studeerde Egyptische taal bij prof. dr. Adriaan de Buck aan de Rijksuniversiteit Leiden vanaf 1928, en ook aan de Universiteit van Berlijn bij prof. Adolf Erman. Vanaf 1930 bracht hij een aantal jaren door in Cairo, werkend in de bibliotheek van het IFAO. Hij werkte aan woordenlijsten van Egyptische teksten, in een ambitieus project dat helaas nooit werd voltooid.
Hij promoveerde bij De Buck in 1945 op het proefschrift De Indeling der Egyptische Taalgeschiedenis, wat een fundamentele bijdrage leverde aan de studie van het Oudegyptisch. In 1944 werd hij conservator van de Egyptische afdeling van het Rijksmuseum van Oudheden, wat hij tot 1975 zou blijven. Naast egyptoloog was Stricker ook gericht op andere oude culturen, en hij hield zich bezig met Berbertalen, Arabisch, Oudhebreeuws, met de religie van oud Iran en Indiase religieuze teksten. Daartoe voltooide hij op latere leeftijd nog een studie Indo-Iraanse taal- en letterkunde. De breedte van zijn belangstelling vertaalde zich in een groot aantal voetnoten in zijn werk waarin brede verbanden worden gelegd tussen de verschillende oude culturen. Zijn wetenschappelijke werk is bijna geheel in het Nederlands geschreven, maar er circuleerden vertalingen van zijn werk waardoor hij niettemin internationale faam verkreeg. Zijn levenswerk was het vijfdelige De geboorte van Horus, dat een interpretatie geeft van Egyptische religieuze iconografie in het koningsgraf van Ramses VI in de Vallei der Koningen; het schrijven hiervan was voor hem zelfs reden een aangeboden professoraat aan de Universiteit van Amsterdam te weigeren.
Stricker was lid van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen.
Zijn papieren en manuscripten zijn gedeponeerd in de Universiteitsbibliotheek Leiden. Hij publiceerde tussen 1933 en 2003 zo'n 115 artikelen, die deels zijn opgenomen in de bibliografie die verscheen in de bundel voor zijn 85e verjaardag.
Bibliografie
Tot Strickers belangrijkste boeken behoren:
, De grote zeeslang, Leiden 1953
, De overstroming van de Nijl, Leiden 1956
, De brief van Aristeas: De Hellenistische codificaties der praehelleense godsdiensten, Amsterdam 1956
, De geboorte van Horus, vijf delen, Leiden 1963-1989
, De praehelleense ascese, Leuven 1994
Verantwoording
Terence DuQuesne (red.), Hermes Aegyptiacus. Egyptological Studies for B.H. Stricker on his 85th birthday, Oxford 1995 [met bibliografie op p. 9-17].
Nederland's Patriciaat 80 (1997), p. 395.
J.F. Borghouts, Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen. Levensberichten en herdenkingen (2007), 88-92
M. Heerma van Voss, Phoenix 52 (2006), 44
Externe link
J.F. Borghouts:'Bruno Hugo Stricker'. In: Levensberichten en herdenkingen KNAW (2007), p. 88-92
Nederlands egyptoloog
Rijksmuseum van Oudheden
Lid van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen
|
Leven en werk
Stricker was de zoon van dr. Willem Frederik Otto Stricker (1880-1948), huis- en later bedrijfsarts, en Cato Scheffer (1884-1978). Hij studeerde Egyptische taal bij prof. dr. Adriaan de Buck aan de Rijksuniversiteit Leiden vanaf 1928, en ook aan de Universiteit van Berlijn bij prof. Adolf Erman. Vanaf 1930 bracht hij een aantal jaren door in Cairo, werkend in de bibliotheek van het IFAO. Hij werkte aan woordenlijsten van Egyptische teksten, in een ambitieus project dat helaas nooit werd voltooid.
| 1 |
arts, huisarts, medisch organisatie
|
12,526 |
SiteNavigationElement
|
3258193
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Windows%208.1
|
Windows 8.1
|
Windows 8.1 (codenaam Windows Blue) is een update voor Windows 8 van Microsofts besturingssysteemreeks Microsoft Windows. Het systeem is bedoeld voor computers, laptops en tablets en is een update voor Windows 8. Op 24 maart 2013 lekte build 9364 uit op het internet, dit na diverse geruchten over het besturingssysteem. Intern gaat het om Windows NT 6.3. De update wordt gratis verspreid voor Windows 8-gebruikers via de Windows Store sinds 17 oktober 2013, op 18 oktober 2013 is Windows 8.1 beschikbaar gesteld voor de rest van het publiek. Windows 8.1 is op 29 juli 2015 opgevolgd door Windows 10.
Ontwikkeling
Kort versieoverzicht
Aankondiging
De update Windows 8.1 werd officieel aangekondigd eind mei 2013. Bij de aankondiging werden diverse verbeteringen uit de doeken gedaan. Later publiceerde Microsoft ook nog een filmpje waar nieuwe functionaliteit werd getoond. Windows 8.1 zou een gratis update worden voor gebruikers van Windows 8.
Milestone Preview
De Windows 8.1 Milestone Preview werd vrijgegeven op 26 juni 2013 en werd uitgedeeld via de Windows Store. Iedereen met Windows 8 kon deze preview gratis gebruiken en testen. Nieuwe functies waren onder andere een verbeterd startscherm, nieuwe apps en Internet Explorer 11 bèta. De Milestone Preview zou ook verbeterde ondersteuning brengen voor portretmodus en kleinere schermen. Verder waren er diverse personalisatie-opties toegevoegd en maakte ook de startknop zijn intrede.
RTM
Windows 8.1 bereikte de RTM-milestone op 21 augustus 2013. Deze versie was nog niet volledig af en er waren tussen de RTM en 17 oktober 2013, de dag dat Windows 8.1 beschikbaar zou zijn voor het grote publiek, nog verdere verbetering aan het besturingssysteem gepland. De RTM bevatte nieuwe achtergronden, voor zowel de desktop als het Startscherm, tegenover de Milestone Preview. Ook de stabiele versie van Internet Explorer 11 was aanwezig. Verder waren er verschillende bugs opgelost.
In de GA (general availablitilty)-versie van Windows 8.1, die via de Windows Store werd vrijgegeven, waren nog diverse andere aanpassingen doorgevoerd. Tegels van desktopapplicaties kregen een lichtere kleur die meer in contrast staat met het eigenlijke pictogram. Ook had de Windows Store een Live-tegel die uitgelichte apps toonde. Op 17 oktober 2013 kregen ook alle ingebouwde apps in Windows 8.1 nog een extra update. Vele daarvan waren voor het herstellen van bugs, sommige apps beschikten echter ook over bijgewerkte functionaliteit.
Update
Microsoft kondigde Windows 8.1 Update officieel aan op Build 2014. De update bevat onder andere een vernieuwde "Apps"-weergaven. Ook heeft Internet Explorer 11 een update gekregen met verbeterde ondersteuning voor WebGL, ECMAScript en nieuwe ontwikkelaarshulpmiddelen. Het startscherm toont voortaan een zoek- en aan/uit-knop en contextmenu's zijn nu muisvriendelijk. Ook zullen gebruikers zonder aanraakscherm voortaan standaard naar de desktop booten, heeft Internet Explorer Touch de optie om het tonen van de tabbladen en adresbalk standaard aan staan en zijn ook alle standaardprogramma's ingesteld op desktop-apps. Ook wordt het mogelijk om Windows-apps in de taakbalk te openen, en bevatten deze apps een titelbalk. De Windows Store zou ook een visuele update krijgen, na de lancering van Update.
Startmenu
Tijdens Build 2014 maakte Microsoft ook bekend dat het mogelijk zal worden om Windows-apps te draaien op de desktop en dat deze update beschikbaar zou zijn voor alle Windows 8.1-gebruikers. Ook zal de startknop en kleiner menu tonen met in een kolom een lijst met apps, en in de andere Live-tegels.
Aanpassingen
Startscherm
Tegels
Kleine en extra grote tegels, die respectievelijk vier keer kleiner en vier keer groter zijn dan de huidige vierkante tegels.
Men kan nu meerdere Live-tegels tegelijk vergroten, verkleinen en verplaatsen.
Tegels kunnen nu hun downloadstatus tonen (bijvoorbeeld bij het installeren van een app).
Tegels van bureaubladapplicaties krijgen nu een achtergrondkleur gebaseerd op de overheersende kleur van het pictogram.
Verbeterde ondersteuning voor portretmodus.
Browsers gebruiken voortaan altijd hun Modern UI-variant van de tegel, ook al is het niet de standaardbrowser.
Alle Apps-weergave
Er is een 'Alle apps'-knop toegevoegd aan het startscherm voor systemen die worden bestuurd met een muis.
De 'Alle apps' weergave heeft nu de mogelijkheid om apps te sorteren op naam, installatie datum, meest gebruikt en categorie.
Er is een zoekbalk toegevoegd aan 'Alle apps'.
'Alle apps' kan nu benaderd worden door het startscherm naar boven te vegen.
Nieuwe apps worden niet meer standaard vastgepind aan het startscherm, maar enkel in 'Alle apps'.
Er kan worden ingesteld dat als men van de 'Alle apps'-weergave zoekt, dat dan overal wordt gezocht.
Er kan voor worden gekozen om desktopapplicaties altijd als eerste te tonen.
Nieuwe applicaties worden gelabeld om aan te tonen dat deze nieuw zijn.
Onder de naam van een app wordt nu een balk getoond die aanduidt hoever de installatie van de app is afgerond.
Personalisatie
Voor het aanpassen van de indeling van het startscherm is nu een aparte weergave.
Groepsnamen moeten worden aangepast in de weergave 'Indeling' in plaats van het algemeen overzicht.
Het startscherm is in staat om de achtergrond van het bureaublad over te nemen.
Er zijn nieuwe achtergronden beschikbaar die een animatie tonen op het startscherm.
Volledige vrijheid in het kiezen van kleuren voor de Modern UI.
Overige
Het startscherm kan tot negen rijen tegels weergeven, in plaats van de zes bij Windows 8.
Interface
Apps
De animatie bij het openen van een app is veranderd.
Als Snap in gebruik is, vraagt Windows in welke helft van het scherm de app geopend moet worden.
Als men feedback wil plaatsen voor een app, opent de mail-app nu in snap view in plaats van in volledigeschermmodus.
Apps kunnen nu worden geselecteerd door ze langer ingedrukt te houden.
Multitasking
Snap is niet meer gelimiteerd tot de 1:3-verhouding zoals in Windows 8 wel het geval is.
Het is nu mogelijk om, naast 2, ook 3 of 4 apps te snappen.
Er kunnen nu meerdere Modern-apps openstaan op verschillende schermen.
Desktop
De animatie bij het minimaliseren en maximaliseren van een venster is veranderd.
De Startknop keert terug in de vorm van een Start Tip.
Ieder scherm kan nu zijn eigen schaling aannemen.
Het standaarddesktopthema heeft een nieuwe achtergrond.
De twee standaarddesktopthema's zijn vervangen door nieuwe thema's.
Direct opstarten naar de desktop.
Hotcorners
De hotcorner van de Charmsbar kan worden uitgeschakeld.
De hotcorner om terug te keren naar de laatst geopende app kan worden uitgeschakeld.
De Charmsbar zal nu, afhankelijk van de gebruikte hotcorner, hoger of lager getoond worden.
Lockscherm
Er kunnen nu meerdere Modern-apps openstaan op verschillende schermen.
Het is mogelijk om één app toegang te geven tot een alarm.
Algemeen
Een Slide to shutdown-functie.
Het virtuele toetsenbord beschikt over diverse verbeteringen.
Op diverse plaatsen zijn er nieuwe acties toegevoegd aan het rechtermuisklikmenu.
Apps en zoeken
Apps
Niet alle nieuwe (verbeterde) apps zullen beschikbaar zijn voor Windows 8-gebruikers. Apps die wel worden geüpdatet voor Windows 8.1, zouden mogelijk enkele functies moeten missen die wel beschikbaar zijn op Windows 8.1.
Alle apps die worden meegeleverd met Windows zullen (verbeterde) ondersteuning bieden voor portretmodus.
Er kan nu worden gekozen om een app op alle apparaten te verwijderen.
Agenda
De interface is volledig vernieuwd.
Camera
De Camera-app is voorzien van een nieuwe kleur en nieuwe interface.
De Camera-app kan gebruikmaken van Microsofts Photosynth-panoramasoftware.
De camera kan nu vanuit het vergrendelscherm worden benaderd.
E-mail
De interface is volledig vernieuwd.
Ondersteuning voor drag-and-drop.
De Mail-app heeft een nieuwe kleur gekregen, het gebruikt nu hetzelfde blauw als het Outlook.com-logo.
Financieel
De Financieel-app biedt nu ondersteuning voor grote tegels.
Er is een zoekfunctie toegevoegd.
Bij het pinnen van een beurs aan het startscherm, kan nu worden gekozen welk formaat de tegel moet hebben.
Foto's
Er zijn diverse mogelijkheden toegevoegd om foto's te bewerken
De Facebook- en Flickr-integratie is verwijderd
Muziek
De interface van Xbox Muziek is volledig vernieuwd.
Nieuws
De Nieuws-app biedt nu ondersteuning voor grote tegels.
Er is een zoekfunctie toegevoegd.
Bij het pinnen van een nieuwsbron aan het startscherm, kan nu worden gekozen welk formaat de tegel moet hebben.
Pc-instellingen
Het startscherm wordt gesynchroniseerd tussen apparaten, net als diverse andere functies.
Er zijn diverse functies uit het configuratie scherm toegevoegd.
De app is voorzien van een volledig nieuwe interface.
Er is een Assigned access-optie toegevoegd waarmee men een gebruiker kan beperken tot slechts 1 app.
Het wordt mogelijk om op te starten naar de All Apps-weergave of het bureaublad.
Bedrijfsgegevens kunnen verwijderd worden op afstand zonder persoonlijke gegevens te raken.
Network join stelt beheerders in staat om het Startscherm te vergrendelen zodat niks kan worden aangepast in de indeling.
De instellingenapp kan nu aan het startscherm worden gepind.
Personen
De interface is volledig vernieuwd.
Reizen
De Reizen-app biedt nu ondersteuning voor grote tegels.
Er is een zoekfunctie toegevoegd.
Bij het pinnen van een locatie aan het startscherm, kan nu worden gekozen welk formaat de tegel moet hebben.
OneDrive
Het is mogelijk om lokale bestanden te bekijken in OneDrive.
Men kan kiezen om bestanden standaard op te slaan in OneDrive.
OneDrive kan nu bestanden synchroniseren, de desktop-app is niet meer nodig.
Skype
Skype is nu een standaardapp en vervangt Berichten.
Sport
De Sport-app biedt nu ondersteuning voor grote tegels.
Er is een zoekfunctie toegevoegd.
Video
De interface van Xbox Video is volledig vernieuwd.
Weer
De Weer-app biedt nu ondersteuning voor grote tegels.
Er is een zoekfunctie toegevoegd.
De Weer-app toont nu een "Get started"-kader waarin een link naar een video staat en veelgebruikte taken.
Bij het pinnen van een locatie aan het startscherm, kan nu worden gekozen welk formaat de tegel moet hebben.
Windows Store
Windows Store haalt automatisch updates op en installeert ze.
De interface van de Windows Store heeft diverse updates ondergaan.
Apps worden nu (indien gewenst) automatisch bijgewerkt.
Er is een nieuw icoon voor de Windows Store.
De Windows Store heeft nu een live-tegel die uitgelichte apps toont.
Er zijn negen nieuwe standaardapps toegevoegd
Berekenen - een rekenmachine
Bing Eten en Drinken - een app over eten en drinken
Bing Gezondheid en Fitness - een app over gezondheid en fitness
Help & tips - een app die helpt bij het gebruik van Windows
Herinneren - een alarm
Movie Moments - een videobewerkingsprogramma
Leeslijst - een 'lees later'-functie
Skype - een VoIP-app waarmee kan worden gechat en gebeld over het internet
Zoeken - deze app wordt opgeroepen als er om meer resultaten wordt gevraagd tijdens het zoeken in de Charmsbar
Er zijn twee standaardapps verwijderd
Berichten - een chat-app, deze was onderdeel van Mail, Personen, Kalender en Berichten en is vervangen door Skype
Bing - een app om op internet te zoeken, deze is vervangen door Zoeken
Zoeken
De zoekfunctionaliteit neemt nu niet meer het volledige scherm in beslag en zoekt overal.
Als er om meer resultaten wordt gevraagd, zal het zoeken een overzicht van alle resultaten op de pc en het internet tonen in een nieuwe app.
Verbeterde integratie met Bing.
Internet Explorer 11
Functies
Het is voortaan mogelijk om tabs te synchroniseren.
De desktopversie van IE ondersteunt nu ook gebaren.
Er is een Click-to-Call-functie toegevoegd.
Websites die gebruikmaken van mouseover functionaliteit zijn nu makkelijker te bedienen.
IE11 kan nu zelf bepalen welk toetsenbord een bepaald veld nodig heeft.
Modern UI-specifieke functies
Het is voortaan mogelijk om de adresbalk vast te pinnen.
De tabbladenbalk kan ook vastgepind worden, en zal overschakelen op een thumbnailloze versie.
Het is mogelijk om meer dan 100 (100 is het aangeraden maximum) tabbladen te openen per scherm, de limiet in Windows 8 is 10.
Er werd een downloadlijst aan de Modern-versie toegevoegd.
Modern UI heeft een nieuw ontwerp gekregen.
Tegels kunnen nu ook andere formaten aannemen.
Tegels van websites kunnen nu ook de feed van die website tonen.
Reading View toont de content van een website in een krant-achtige weergave.
Voor ontwikkelaars
De ondersteuning voor CSS3 en HTML5 zijn verbeterd.
IE11 ondersteunt drag-and-drop met aanraking nu volledig, als eerste browser.
Aanzetten tot WebGL- en SPDY-ondersteuning.
MPEG Dash-ondersteuning.
Websites kunnen nu ook tegels tonen in andere formaten dan medium. Ook small, width en large zijn nu mogelijk.
Internet Explorer 11 is voorzien van compleet nieuwe ontwikkelaarshulpmiddelen.
Standaarden en protocollen
Het ReFS-bestandssysteem kan gebruikt worden. Dit is een verbeterde versie van NTFS.
Aanzetten tot 3G- en 4G-ondersteuning.
Native ondersteuning voor Miracast.
NFC-ondersteuning.
Draadloos printen zonder installatie van extra drivers.
OMA DM-ondersteuning voor het beheer van apparaten op afstand toegevoegd.
Beveiliging
Windows Defender is geüpdatet van versie 4.0 naar versie 4.3.
4.0 is de standaardversie in Windows 8, Windows 8 beschikt over een update naar 4.2.
Native ondersteuning voor biometrisch scannen.
Tweestapsauthentificatie.
Windows Defender zal ingezet worden om binaire extensies te scannen.
Windows RT-specifiek
Microsoft Office Outlook 2013 RT zal worden meegeleverd met deze update.
Prestaties
Het geheugengebruik is sterk gereduceerd.
DirectX is geüpdatet naar versie 11.2 (van 11.1).
De grafische weergave van de Windows Prestatie-index is verwijderd. Met de commandoregel is de info nog te achterhalen.
Overige
De Windowskernel is geüpdatet van versie 6.2 naar 6.3.
Ondersteuning voor touchpad-gebaren zonder extra driver.
Native ondersteuning voor 3D-printers.
Vernieuwde installatie.
Win-toets + S opent nu de Search Charm, Win-toets + Q doet hetzelfde.
Er zijn verbeteringen doorgevoerd aan het stuurprogramma dat gebaren vanaf de randen detecteert zodat toestellen met dunnere randen mogelijk zijn.
De opdrachtprompt kan worden vervangen door Windows PowerShell in het menu dat verschijnt als men op de Win-toets + X drukt.
Er is een verbeterde ondersteuning voor hoge resoluties.
Updates
Windows 8.1 Update
Windows 8.1 Update (eerder bekend als Windows 8.1 Spring 2014 GDR en Windows 8.1 GDR), is een update voor Windows 8.1 die is vrijgegeven op 8 april 2014. De update moet voor 10 juni 2014 zijn geïnstalleerd om nog verdere updates te ontvangen, omdat Microsoft voortaan verder zal gaan met Update als basis voor het ontwikkelen van updates.
Startscherm en Alle Apps
Het is mogelijk om Windows af te sluiten met een knop op het startscherm (niet voor touchscreens en schermen kleiner dan 8,5 inch).
Er is een visuele knop voor het zoeken op het startscherm (niet voor touchscreens).
Een rechtermuisklik op een live-tegel toont een contextmenu.
De standaardindeling van het startscherm voor nieuwe gebruikers is gewijzigd.
Er wordt een notificatie getoond op het startscherm als er nieuwe apps beschikbaar zijn.
De Alle Apps-weergave heeft een nieuw ontwerp gekregen.
Het is mogelijk om meer apps te tonen in Alle Apps.
Alle Apps toont voortaan altijd de eerste letter van iedere groep.
Desktop
Het is mogelijk om Store-apps te tonen op de taakbalk.
De Windows Store is naast Windows Verkenner en Internet Explorer standaard vastgepind.
Apps beschikken nu over een miniatuur-controlepaneel.
Apps hebben een titelbalk.
De taakbalk is ook toegankelijk buiten het bureaublad om.
Apparaten zonder touchscreen zullen standaard opstarten naar het bureaublad.
Standaardapplicaties op apparaten zonder touchscreen zijn voortaan desktop-apps.
Internet Explorer 11
Internet Explorer bevat een "Enterprise Mode".
Er zijn nieuwe opties toegevoegd aan de Ontwikkelaarshulpmiddelen.
Verbeterde ondersteuning voor ECMAScript 5.1.
Verschillende verbeteringen aan de ondersteuning voor WebGL.
Apps
OneDrive
SkyDrive heet voortaan OneDrive.
Het is mogelijk om manueel te synchroniseren.
Er wordt een icoon in het systeemvak getoond.
Xbox Music
Het is nu mogelijk om artiesten en afspeellijsten op het startscherm vast te pinnen.
Afspeellijsten kunnen nu met slepen en neerzetten worden aangepast.
Er worden mediabesturingselementen getoond bij de taakbalk-miniatuurweergave.
Modern UI
Pc-instellingen
Er is een nieuwe scherm, "Schijfruimte", toegevoegd.
Een computer kan worden hernoemd vanaf deze app.
Het domein kan worden verlaten vanuit de Modern UI.
Er is een directe link naar het configuratiescherm.
Er is een fly-outmenu voor wifi-netwerken.
Overige
Verbeterde prestaties en lagere systeemeisen.
Mei-update
Met Patch Tuesday op 13 mei 2014 werd een update naar Windows 8.1 gestuurd die de Windows Store vernieuwde.
Windows Store
Er is nu een permanente navigatiebalk met zoekvak aan de bovenkant van het scherm.
Populaire hitlijsten en Verzamelingen zijn toegevoegd aan de Store.
De startpagina maakt nu meer gebruik van de mediumtegels in plaats van de brede.
Verbeterde interface voor muis en toetsenbord.
Apps tonen voortaan of ze een Windows Phone-variant hebben.
Promoties worden voortaan getoond bij apps indien die er zijn.
Juni-update
Op 10 juni 2014 werd Windows 8.1 voorzien van een update die de integratie met OneDrive moet verbeteren. Ook Internet Explorer 11 werd voorzien van een kleine update.
OneDrive
Er is een pop-up toegevoegd aan het pictogram in het systeemvak
Men kan synchroniseren nu forceren
Synchroniseren kan gepauzeerd worden
De pop-up toont nu wanneer OneDrive voor het laatst heeft gesynchroniseerd
Er is een optie toegevoegd om de OneDrive-map te openen in de Verkenner
Het dropdownmenu van het pictogram in het systeemvak heeft nieuwe opties bijgekregen
Directe link naar de OneDrivewebsite
Synchroniseren kan gepauzeerd en geforceerd worden
Optie om OneDrive-opslag te beheren
Een link naar instellingen voor OneDrive is toegevoegd
Er zijn verschillende helpitems toegevoegd
Internet Explorer 11
Verbeterde ondersteuning voor verticaal schrijven
Augustus-update
Op 5 augustus 2014 kondigde Microsoft aan dat het niet langer updates aan Windows 8.1 zou opsparen voor een gezamenlijke vrijgaven, zoals werd gedaan met Windows 8.1 Update, maar in plaats daarvan nieuwe functies of verbeteringen aan bestaande functies maandelijks zou uitrollen. Zo ook op de Update Tuesday van 12 augustus 2014. Ook maakt Microsoft een wijziging aan de naam van de maandelijkse updateronde: in plaats van "Patch Tuesday" noemt Microsoft het nu "Update Tuesday".
Pc-instellingen
Windows Update toont voortaan wanneer er voor het laatst is gecontroleerd op updates en wanneer er voor het laatst updates zijn geïnstalleerd
Gebruikers kunnen kiezen om het touchpad aan of uit te zetten als er een muis aangesloten is
Het is nu mogelijk om rechtermuiskliks toe te staan op het touchpad
Dubbelklikken kan eveneens worden in- of uitgeschakeld
Internet Explorer 11
Verbeterde ondersteuning voor WebGL
Diverse nieuwe functies in de ontwikkelaarshulpmiddelen
Beginselen voor WebDriverondersteuning
Ondersteuning voor Miracast Receive
SharePoint Online
Windows zal minder dialoogvensters tonen bij het inloggen op SharePoint Online
Systeem
Het Ruble-symbool is toegevoegd voor invoermethodes
Diverse WiFi Direct- API's zijn toegevoegd
Nieuwe API's voor het uitlezen van gps-gegevens en "datum opname" van een MP4-bestand
69 bugs zijn verholpen
September-update
Op 12 augustus 2014 kondigde Microsoft aan dat in de september 2014-update Internet Explorer 11 niet langer verouderde ActiveX-elementen zou afspelen, hoewel dit al in de augustus-update had moeten gebeuren maar werd uitgesteld om meer tijd te voorzien.
Internet Explorer 11
Internet Explorer zal nu automatisch verouderde ActiveX-elementen blokkeren
Oktober-update
Internet Explorer 11
De "Nieuwe tab"-pagina toont voortaan een zoekvak
14 bugs zijn verholpen en beveiligingsupdates
Systeemvereisten
De systeemeisen van de Windows 8.1 zijn dezelfde als die voor Windows 8.
Om gebruik te kunnen maken van Modern UI-apps is een schermresolutie van 1024x768 of hoger vereist. Om gebruik te kunnen maken van Snap, zodat men twee applicaties naast elkaar kan gebruiken, is dezelfde resolutie vereist. Hogere resoluties zal het ook mogelijk maken om 3 of 4 apps tegelijkertijd te tonen op het scherm.
Om een logocertificatie van Microsoft te krijgen, vereist Microsoft dat een computer in minder dan twee seconden kan ontwaken uit stand-by op een x86-architectuur.
Tablets
Microsoft heeft voor tablets minimumhardwarevereisten opgelegd voor apparaten gemaakt om met Windows 8.1 te werken.
Updaten
Om te updaten naar Windows 8.1, moet een aparte update worden geïnstalleerd. Deze zal ervoor zorgen dat er een melding wordt gegeven dat er een nieuwe versie van Windows beschikbaar is en deze zal een nieuwe categorie laten zien in de Windows Store die speciaal voor de update dient. Vanaf daar kan worden geüpgraded via de Store of met een ISO. Windows RT-gebruikers kunnen enkel via de Store updaten.
Bij het updaten worden alle programma's en bestanden behouden.
Als de gebruiker Windows 8.1 Preview gebruikt, wordt deze ook automatisch gewaarschuwd door Windows met een melding dat de volledige versie van Windows 8.1 beschikbaar is. De update van de Preview naar de RTM zal echter een herinstallatie vereisen van programma's en apps. Instellingen zouden gesynchroniseerd worden met OneDrive. Een update van Windows 8 naar Windows 8.1 zal echter wel alle instellingen behouden.
Softwarecompatibiliteit
Windows 8.1 voor IA-32 en x64 zal de meeste software van voorgaande Windowsversies kunnen draaien met dezelfde restricties als Windows 8: de 64 bitversie van Windows 8.1 is in staat om 64 bit- en 32 bitsoftware te draaien, terwijl de 32 bitversie van Windows 8.1 in staat is om 32 bit- en 16 bitsoftware te draaien (hoewel sommige 16 bitsoftware aangepaste instellingen vereist of helemaal niet werkt).
Windows RT 8.1, een versie van Windows 8.1 die gemaakt is voor de ARM-instructieset, ondersteunt enkel programma's die standaard zijn ingebouwd in Windows, worden meegeleverd met Windows Update of zijn gedownload vanuit de Windows Store. Microsoft Office 2013 RT, welke Word, Excel, PowerPoint, OneNote en Outlook bevat, wordt ook meegeleverd met Windows RT. Windows RT biedt geen ondersteuning voor het uitvoeren, emuleren of het porten van bestaande x86/64-desktopprogramma's op de ARM-architectuur.
Modern UI-applicaties kunnen wel worden gebruikt op zowel Windows 8.1 als Windows RT 8.1, ook is het mogelijk dat deze enkel een bepaalde architectuur ondersteunen.
Edities
Windows 8 is beschikbaar in vier versies. Deze versies zijn, op het versienummer na, allemaal gelijk gebleven. Windows 8.1 en Windows 8.1 Pro liggen in de winkel voor de consumenten in de meeste landen. Windows 8.1 Enterprise is enkel beschikbaar voor bedrijven. Windows RT 8.1 wordt alleen vooraf geïnstalleerd op tablets met de ARM-architectuur die draaien op Windows. Er is ook een serverversie uitgebracht van Windows 8.1 genaamd Windows Server 2012 R2.
Zie ook
Windows RT
Windows 8
|
Windows Store
Er is nu een permanente navigatiebalk met zoekvak aan de bovenkant van het scherm.
Populaire hitlijsten en Verzamelingen zijn toegevoegd aan de Store.
De startpagina maakt nu meer gebruik van de mediumtegels in plaats van de brede.
Verbeterde interface voor muis en toetsenbord.
Apps tonen voortaan of ze een Windows Phone-variant hebben.
Promoties worden voortaan getoond bij apps indien die er zijn.
| 1 |
navigatiebalk, zoekstructuur, gebruikersmenu
|
9,727 |
OfferItemCondition
|
5362390
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/NS%206100
|
NS 6100
|
De serie NS 6100 was een serie tenderlocomotieven met de asindeling 2'C2' van de Nederlandse Spoorwegen (NS). Ze werden gefabriceerd door Hohenzollern en Werkspoor.
Geschiedenis
In de jaren twintig van de twintigste eeuw investeerde de NS fors in de verzwaring van de spoorbaan, waardoor de grootst toegestane asdruk op de meeste hoofdlijnen van 16 naar 18 ton kon worden verhoogd. Hierdoor ontstond voor het eerst de mogelijkheid een 2C2-tenderlocomotief te ontwerpen, die volledig was afgeleid van de 1910 stammende viercilinder-locomotief serie 3700. Tot dat moment vertegenwoordigde lichtere tweecilinder machine serie 6001-6026 met een maximale asdruk van 15,4 ton de uiterste mogelijkheid voor een Nederlandse tenderlocomotief.
De eerste vijf locomotieven werden gebouwd door Hohenzollern in 1929 en later in dat jaar werden er nog vijf gebouwd door Werkspoor.
Afvoer en sloop
Tot de eerste negentien locomotieven die na de bevrijding als gevolg van oorlogsschade moesten worden afgevoerd, behoorde ook loc 6103. Op 29 september 1945 werd toestemming verkregen onder meer deze zwaar gehavende machine af te voeren. Volgens gegevens van de heer Van Wijck Jurriaanse vond de sloop (zonder ketel) in april 1946 plaats op het terrein van de Wpc Tilburg, maar gezien de allerminst loopbare staat van 6103 lijkt het meer waarschijnlijk dat de loc in Arnhem aan haar definitieve einde gekomen is. De tweede 6100 die het loodje moest leggen was loc 6109, die beschadigd was teruggekeerd uit het Duitse Barsinghausen.
In 1956 werd de systematische buitendienststelling van de overgebleven zeven 6100'en ingezet. Als eerste waren de 6101 (maart) en 6106 (mei) aan de beurt, waarvan de 6106 van 19 mei tot 30 september 1956 als stationaire verwarmingsbron was toegewezen aan depot Zutphen. Gedurende het jaar 1957 werden achtereenvolgens de locs 6104 (februari), 6107 en 6110 (beide augustus) voor sloop terzijde gesteld, en in februari 1958 was het ook afgelopen met de laatste Tenderjumbo's 6102 en 6108.
Afbeeldingen
Bronnen
Nederlands spoorwegmaterieel
Stoomlocomotief
|
Afvoer en sloop
Tot de eerste negentien locomotieven die na de bevrijding als gevolg van oorlogsschade moesten worden afgevoerd, behoorde ook loc 6103. Op 29 september 1945 werd toestemming verkregen onder meer deze zwaar gehavende machine af te voeren. Volgens gegevens van de heer Van Wijck Jurriaanse vond de sloop (zonder ketel) in april 1946 plaats op het terrein van de Wpc Tilburg, maar gezien de allerminst loopbare staat van 6103 lijkt het meer waarschijnlijk dat de loc in Arnhem aan haar definitieve einde gekomen is. De tweede 6100 die het loodje moest leggen was loc 6109, die beschadigd was teruggekeerd uit het Duitse Barsinghausen.
| 1 |
nieuwstaat, tweedehands, beschadigd
|
9,879 |
StatusEnumeration
|
3889858
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Major%20non-NATO%20ally
|
Major non-NATO ally
|
Major non-NATO ally (MNNA; belangrijke niet-NAVO-bondgenoot) is een term waarmee de overheid van de Verenigde Staten bondgenoten aanduidt die strategisch samenwerken met de Amerikaanse strijdkrachten, maar geen lid zijn van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO/NATO). Hoewel de MNNA-status niet automatisch duidt op een defensieverdrag met de Verenigde Staten, zijn er wel een aantal militaire en financiële voordelen aan verbonden die niet-NAVO-leden doorgaans niet genieten.
Geschiedenis
De MNNA-status werd in 1989 ingesteld met de nieuwe sectie 2350a van titel 10 (defensie) van de United States Code. Het amendement machtigt de minister van defensie om, met instemming van de minister van buitenlandse zaken, samenwerkingsovereenkomsten aan te gaan met niet-NAVO-landen op het gebied van onderzoek en ontwikkeling. De oorspronkelijke MNNA's waren Australië, Egypte, Israël, Japan, en Zuid-Korea.
In 1996 kregen de MNNA's extra militaire en financiële voordelen met de nieuwe sectie 2321k van titel 22 (buitenlandse zaken) van de United States Code. De MNNA's kregen dezelfde vrijstellingen van de Arms Export Control Act als NAVO-leden. Verder gaf deze sectie de president van de Verenigde Staten de bevoegdheid om MNNA's te benoemen, waarbij het Congres 30 dagen vooraf dient te worden geïnformeerd. Toen de sectie in werking trad werden Australië, Egypte, Israël, Japan, Jordanië, Nieuw-Zeeland en Zuid-Korea aangewezen als MNNA's.
De socialistische Nieuw-Zeelandse regering-Lange kwam in 1984 in conflict met de Verenigde Staten, nadat was besloten dat onderzeeboten met kernwapens aan boord niet langer welkom waren in de territoriale wateren van Nieuw-Zeeland. De militaire samenwerking met de VS kwam tot een einde. Uit de toekenning van de MNNA-status aan Nieuw-Zeeland bleek later dat de relatie tussen de landen was verbeterd.
Voordelen
MNNA's komen in aanmerking voor de volgende voordelen:
Het sluiten van een samenwerkingsovereenkomst met de VS op het gebied van onderzoek en ontwikkeling
Participatie in bepaalde anti-terreurinitiatieven
Het kopen van antitankwapens waarin verarmd uranium is verwerkt
Prioriteit bij levering van militaire voorraden
Bezit van Amerikaans oorlogsmaterieel dat wordt bewaard buiten Amerikaanse bases
Het lenen van middelen en materiaal voor onderzoek en ontwikkeling
Toestemming voor gebruik van Amerikaanse financiële steun, voor het kopen of leasen van bepaalde militaire middelen
Wederzijdse training
Versnelde export van ruimtetechnologie
Toestemming voor bedrijven van het land om te bieden op contracten voor reparatie en onderhoud van Amerikaans materieel buiten de VS
Lijst van MNNA's
De volgende landen zijn benoemd tot major non-NATO ally van de Verenigde Staten:
Benoemd door George H. W. Bush
(1989)
(1989)
(1989)
(1989)
(1989)
Benoemd door Bill Clinton
(1996)
(1997)
(1998)
Benoemd door George W. Bush
(2002)
(2003)
(2003)
(2004)
(2004)
(2004)
Benoemd door Barack Obama
(2012)
(2015)
Benoemd door Donald Trump
(2019)
Benoemd door Joe Biden
(2022)
(2022)
(2023)
NAVO
|
Major non-NATO ally (MNNA; belangrijke niet-NAVO-bondgenoot) is een term waarmee de overheid van de Verenigde Staten bondgenoten aanduidt die strategisch samenwerken met de Amerikaanse strijdkrachten, maar geen lid zijn van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO/NATO). Hoewel de MNNA-status niet automatisch duidt op een defensieverdrag met de Verenigde Staten, zijn er wel een aantal militaire en financiële voordelen aan verbonden die niet-NAVO-leden doorgaans niet genieten.
| 1 |
status, statustype, statuscategorie
|
11,284 |
BorrowAction
|
2962011
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kazuto%20Sakata
|
Kazuto Sakata
|
Kazuto Sakata (Japans: , Sakata Kazuto) (Tokio, 15 augustus 1966) is een voormalig Japans motorcoureur. In de jaren 1994 en 1998 werd hij in de 125cc-klasse van het wereldkampioenschap wegrace wereldkampioen op Aprilia. Na het seizoen 1999 beëindigde hij zijn actieve carrière. Kazuto Sakata was de eerste Japanse coureur die voor een Europees merk reed.
Kazuto Sakata behoorde tot de generatie Japanse coureurs die in de jaren negentig ook buiten Japan furore maakten. Hoewel Takazumi Katayama al in het seizoen 1977 wereldkampioen in de 350cc-klasse was geworden, startten Japanners in de jaren tachtig meestal alleen als wildcardrijder in de Japanse Grand Prix. In het seizoen 1993 werd Tetsuya Harada met een Yamaha wereldkampioen 250 cc. Op dat moment was het heel normaal dat rijders uit de hele wereld op Japanse motorfietsen reden, maar Japanners gebruikten uitsluitend Japanse motorfietsen. Aprilia en Kazuto Sakata doorbraken deze trend met succes in het seizoen 1994. Sakata kreeg echter slechts beperkte steun van Aprilia en moest vaak onderdelen lenen van collega's. Hij kon ook niet van de sport leven. In een interview werd hem gevraagd wat hij als vrijetijdsbesteding deed. Hij antwoordde: "werken bij Yumbo". Kazuto kreeg tijdens zijn carrière technische ondersteuning van zijn broer Akihiko.
Carrière
Kazuto Sakata begon met racen in 1988. In dat jaar won hij het regionale Tsukuba-beginnelingenkampioenschap. In 1989 won hij de jeugdklasse van het All Japan Road Race Championship en het 125cc-seriekampioenschap in de internationale klasse. In 1990 werd hij 125cc-kampioen van het All Japan Road Race Championship.
1991 en 1992
In het seizoen 1991 debuteerde Sakata als privérijder in de 125cc-klasse van het wereldkampioenschap. Honda vertrouwde in die tijd nog op Europese rijders als Loris Capirossi, Fausto Gresini en Ralf Waldmann. Sakata presteerde wisselvallig in dit seizoen, maar wist in de laatste race, de GP van Maleisië tweede te worden achter wereldkampioen Capirossi. Hij sloot het seizoen af als dertiende in de eindstand. Het seizoen 1992 verliep ook wisselvallig. Zonder podiumplaatsen eindigde Sakata als elfde in de eindstand.
1993
Het seizoen 1993 met de nieuwe Honda RS 125 R verliep erg goed. Sakata scoorde uitsluitend podiumplaatsen: twee keer eerste, tien keer tweede en een keer derde. Hij werd met slechts veertien punten verschil tweede achter Honda-rijder Dirk Raudies. In de Spaanse Grand Prix wilden hij en Noboru Ueda eigenlijk niet starten, nadat in de kwalificatie hun vriend Nobuyuki Wakai verongelukt was. De circuitarts wist ze te overtuigen om ter ere van Wakai juist wel de rijden. Sakata won de race en droeg zijn overwinning op aan Wakai.
1994 (eerste wereldtitel)
Nadat Alessandro Gramigni naar de 250cc-klasse was overgestapt en de samenwerking met Ralf Waldmann niet succesvol was gebleken, trok Aprilia voor het seizoen 1994 Kazuto Sakata als fabrieksrijder aan. Hij verhuisde ook naar Italië. Het was een kleine mijlpaal: zelfs de Europese merken (Aprilia in elk geval) erkenden dat de Japanse coureurs in de 125cc-klasse de toon aangaven. Sakata was de enige Aprilia-rijder die overwinningen scoorde, niet meer dan drie. Honda won er elf, maar verdeeld over Noboru Ueda (drie), Takeshi Tsujimura (vier) en Dirk Raudies (drie). Sakata werd wereldkampioen, Ueda werd tweede en Tsujimura derde.
1995
In het seizoen 1995 bleek Honda-rijder Haruchika Aoki ongenaakbaar. In het begin van het seizoen kon Sakata hem nog aardig bijbenen. Hij grossierde in polepositions en als het met Sakata niet goed ging, was dat met Aoki ook zo. Sakata kreeg echter te maken met valpartijen en technische problemen en hoewel hij de Britse Grand Prix en de Tsjechische Grand Prix won, werd hij tweede in het wereldkampioenschap met 84 punten achterstand.
1996
In het seizoen 1996 werd Haruchika Aoki opnieuw wereldkampioen, maar Sakata kon geen tegenstand bieden. Aprilia had nu ook een flink aantal topcoureurs. Terwijl Sakata een slecht seizoen beleefde, wist stalgenoot Masaki Tokudome vier overwinningen te scoren. Aoki scoorde er slechts twee, maar haalde wel altijd veel punten binnen. Sakata werd slechts achtste in het wereldkampioenschap.
1997
In het seizoen 1997 was Aoki overgestapt naar de 250cc-klasse, maar nu drukte de jonge Valentino Rossi zijn stempel op het seizoen. Hij won elf GP's, Noboru Ueda de overige drie. Sakata presteerde weer wisselvallig, maar met zeven podiumplaatsen sloot hij het seizoen als vierde af.
1998 (tweede wereldtitel)
In het seizoen 1998 was ook Rossi naar de 250cc-klasse vertrokken. Sakata won vier 125cc-GP's. Na zijn derde overwinning (de GP van Frankrijk) gaf hij de leiding in het WK niet meer uit handen, ondanks wat mindere prestaties in de tweede seizoenshelft. Tomomi Manako (Honda) deed het eigenlijk beter, maar hij viel vier keer uit en moest tevreden zijn met de tweede plaats in het WK. De wereldtitel voor Sakato werd pas een maand na afsluiting van het seizoen door de FIM bevestigd. Er was twijfel gerezen of hij wel reglementaire brandstof had gebruikt. Na onderzoek door de technische commissie van de FIM bleek dit niet het geval te zijn.
1999
Ondanks zijn wereldtitel reed Sakata in het seizoen 1999 weer als privérijder op een Honda. Zijn beste klassering was de zevende plaats in de GP van Catalonië en hij eindigde als veertiende in het wereldkampioenschap.
Einde carrière
Na 1999 kon Kazuto Sakata geen goed sponsorcontract meer krijgen en hij beëindigde zijn carrière. Hij werkte wel nog mee aan een project om de gewone Honda NSR 120 R in te zetten in wegraces.
Wereldkampioenschap wegrace resultaten
Puntentelling
(Races in vet zijn polepositions; races in cursief geven de snelste ronde aan)
Externe links
Officiële website
Japans motorcoureur
|
Kazuto Sakata behoorde tot de generatie Japanse coureurs die in de jaren negentig ook buiten Japan furore maakten. Hoewel Takazumi Katayama al in het seizoen 1977 wereldkampioen in de 350cc-klasse was geworden, startten Japanners in de jaren tachtig meestal alleen als wildcardrijder in de Japanse Grand Prix. In het seizoen 1993 werd Tetsuya Harada met een Yamaha wereldkampioen 250 cc. Op dat moment was het heel normaal dat rijders uit de hele wereld op Japanse motorfietsen reden, maar Japanners gebruikten uitsluitend Japanse motorfietsen. Aprilia en Kazuto Sakata doorbraken deze trend met succes in het seizoen 1994. Sakata kreeg echter slechts beperkte steun van Aprilia en moest vaak onderdelen lenen van collega's. Hij kon ook niet van de sport leven. In een interview werd hem gevraagd wat hij als vrijetijdsbesteding deed. Hij antwoordde: "werken bij Yumbo". Kazuto kreeg tijdens zijn carrière technische ondersteuning van zijn broer Akihiko.
| 1 |
lenen, uitlenen, ontlenen
|
11,647 |
ProductModel
|
2537471
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/LGA775
|
LGA775
|
LGA775, ook wel Socket T genoemd, is een socket voor processors (CPU's) van Intel. Het is de opvolger van Socket 478.
Technische specificaties
LGA775 heeft tot tegenstelling tot zijn voorganger geen gaten in de socket. In plaats daarvan heeft LGA775 775 pinnen die verbinding maken met contactpunten aan de onderkant van de processor. De chip is gebaseerd op dezelfde 32 bit micro-architectuur als de socket 478. Hier kunnen echter ook 64 bitprocessoren op aangesloten worden.
LGA775 heeft een betere stroomverdeling dan zijn voorganger socket 478, waardoor de front side bus (FSB) kan werken op 1600 MT/s (megatransfers/second). Voorheen zaten de pinnen aan de processor, waardoor deze konden buigen bij bevestiging op het moederbord. Bij de LGA775 koos men om er voor om de pinnen op het moederbord te plaatsen.
Het goed op plaats krijgen van de CPU gebeurt door de topplate. De technicus opent de topplate en schuift de processor op zijn plaats waarna hij de topplate sluit zodat de processor door de druk die er op wordt uitgeoefend over de pinnen op het moederbord schuift. Op de topplate kan een processorkoeler en/of koelblok geplaatst worden.
Zowel Core 2 Duo als Core 2 Quad maken gebruik van LGA775.
Koeling
De LGA775 maakt gebruik van een nieuwe methode om de koelinginterface op de chip en het moederbord te monteren. De koeler wordt rechtstreeks op vier punten op het moederbord gemonteerd. Hiermee wordt het gevaar weggenomen dat de koeler los raakt tijdens vervoer.
Thermische specificaties
De socket maakt gebruik van een thermische monitorfunctie, die de temperatuur controleert en regelt. Dit gebeurt door een thermisch controlecircuit (TCC) te activeren wanneer de processor zijn maximale temperatuur bereikt. TCC heeft als doel het stroomverbruik van de processor te verminderen. Bij te hoge temperatuur worden de klokken gemoduleerd door ze afwisselend in en uit te schakelen, bij een werkcyclus van 30% tot 50% voor deze processor. De klokken zijn nooit langer dan 3 microseconden uitgeschakeld.
Er is ook een kleine hoeveelheid hysterese opgenomen om snelle actieve/non-actieve overgangen van het TCC te voorkomen bij het naderen van maximale temperatuur. Als de temperatuur weer verder terugzakt onder die maximale temperatuur en als de hysterese timer verstreken is, dan zal het TCC inactief worden en wordt de modulatie van de klokken beëindigd.
Bronnen
Intel (red.), Intel® Pentium® 4 Processor Supporting Hyper-Threading Technology. Datasheet
cpu-world.com (red.), Socket 775 (LGA775 / Socket T)
Intel
|
Bronnen
Intel (red.), Intel® Pentium® 4 Processor Supporting Hyper-Threading Technology. Datasheet
cpu-world.com (red.), Socket 775 (LGA775 / Socket T)
| 1 |
productmodel, specificatieblad, datasheet
|
10,424 |
RadioClip
|
662279
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/NPO%203%20Extra
|
NPO 3 Extra
|
NPO 3 Extra was een Nederlands digitaal themakanaal van de Publieke Omroep dat vanaf oktober 2006 uitzond. De zender was via internet te ontvangen (bijvoorbeeld via npo.nl), maar ook als digitaal themakanaal op de televisie. Op 10 maart 2014 kreeg de zender de naam NPO 101, daarvoor heette hij 101 TV. Sinds 26 maart 2018 heette de zender NPO 3 Extra. De zender heeft zijn uitzendingen gestopt op dinsdag 25 december 2018.
Geschiedenis
Het kanaal was vooral gericht op een jeugdig publiek (13-34 jaar) en zond 24 uur per dag programma's uit voor deze doelgroep. De programma's die uitgezonden werden waren deels herhalingen van diverse publieke omroepen, maar ook nieuwe (experimentele) programma's die bijvoorbeeld nog niet op een 'open kanaal' terecht konden of hoorden. Zo startte YouTube-kanaal 101Barz als programma op 101 TV.
De naam 1-0-1 stond voor one-on-one ofwel een-op-een, wat duidt op het nagestreefde toekomstige interactieve karakter van het kanaal.
NPO 3 Extra had een overeenkomst met 3FM om opmerkelijke radiofragmenten en gehele uitzendingen van Domien, jouw ochtendshow en Ekstra Weekend uit te zenden. Daarnaast werden ook ieder jaar Serious Request, Pinkpop, Lowlands en vele andere festivals en evenementen rechtstreeks uitgezonden.
Op 20 november 2018 maakte de NPO bekend dat NPO 3 Extra op dinsdag 25 december zou stoppen met uitzenden. De content van deze zender zou naar de website van NPO 3 verhuizen.
Beeldmerk
Nederland 24
|
NPO 3 Extra had een overeenkomst met 3FM om opmerkelijke radiofragmenten en gehele uitzendingen van Domien, jouw ochtendshow en Ekstra Weekend uit te zenden. Daarnaast werden ook ieder jaar Serious Request, Pinkpop, Lowlands en vele andere festivals en evenementen rechtstreeks uitgezonden.
| 1 |
radiofragment, radiodeel, radiosnede
|
4,636 |
Church
|
3759468
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sint-Laurentiuskerk%20%28Halle%29
|
Sint-Laurentiuskerk (Halle)
|
De Sint-Laurentiuskerk (Duits St. Laurentius) is een 12e-eeuws kerkgebouw in de noordelijke binnenstad van Halle (Saksen-Anhalt). Het kerkgebouw werd in 1984 volledig door brand verwoest, maar de kerk werd in de jaren daarop herbouwd. Wel ging het grootste deel van het oude interieur verloren.
Beschrijving
De Laurentiuskerk is een tweeschepig gebouw zonder dwarsschip met een westelijke dwarstoren en een diep naar onder hangend kerkdak. In de buitenmuren zijn ovale vensters ingebouwd. Het hoofdschip heeft een tongewelf en het zijschip heeft galerijen.
Bouwgeschiedenis
Met de bouw van het kerkgebouw werd omstreeks 1140 begonnen. De westelijke toren met het zadeldak dateert uit deze periode en is grotendeels hetzelfde gebleven. Het is romaans en heeft galmgaten in de vorm van een dubbele arcade met een zuil. In het jaar 1570 werd het kerkschip naar het oosten vergroot. Er werd een driezijdige koorafsluiting aangebouwd en een houten tongewelf ingebouwd. In 1690 volgde een nieuwe, nog fundamentelere verbouwing met een uitbreiding van zijkapellen op de zuidzijde en de aanbouw van een noordelijk zijschip. In 1751 werd het zijschip door de inbouw van galerijen verhoogd.
In 1984 verwoestte een brand de kerk en beroofde het gebouw van grote delen van de inrichting. De herbouw volgde in eenvoudiger opzet en in 1991 werd de kerk opnieuw ingewijd. In 1996 werd weer een orgel ingebouwd.
Inrichting
het doopvont van 1478 met een afbeelding van de heilige Laurentius;
een vleugelaltaar uit het einde van de 15e eeuw;
grafstenen aan de binnen en buitenmuren (de oudste van 1570), waarvan men enige vond bij een restauratie onder de kerkvloer.
Klokken
Eén van de drie klokken werd tijdens de Tweede Wereldoorlog omgesmolten. De beide overige klokken uit 1467 en 1602 vielen tijdens de brand van 1984 uit de klokkenstoel. Er is een poging gedaan om ze te restaureren, maar men stelde vast dat de schade onherroepelijk was. Ze staan tegenwoordig in het kerkgebouw opgesteld. Op paasmaandag 2002 werden de nieuwe klokken ingewijd.
Kerkhof
De Laurentiuskerk was vroeger de parochiekerk van de voorstad Neumarkt, oorspronkelijk een dorp, dat zich sinds ontwikkelde bij een in 1116 opgericht Augustijns klooster. Het klooster werd in 1531 opgeheven en er herinnert niet meer aan; de stenen ervan werden voor de bouw van de Neue Residenz gebruikt. Tegenwoordig wordt de kerk door een oud kerkhof omgeven waar veel professoren, theologen en andere persoonlijkheden werden bijgezet.
Externe link
Website Laurentius-Gemeinde te Halle
Laurentius
Laurentius
|
Kerkhof
De Laurentiuskerk was vroeger de parochiekerk van de voorstad Neumarkt, oorspronkelijk een dorp, dat zich sinds ontwikkelde bij een in 1116 opgericht Augustijns klooster. Het klooster werd in 1531 opgeheven en er herinnert niet meer aan; de stenen ervan werden voor de bouw van de Neue Residenz gebruikt. Tegenwoordig wordt de kerk door een oud kerkhof omgeven waar veel professoren, theologen en andere persoonlijkheden werden bijgezet.
| 5 |
kerk, gebedshuis, christendom
|
5,957 |
TipAction
|
4075391
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lew%20Childre%20sr.
|
Lew Childre sr.
|
Lew Childre sr. (Opp, 1 november 1901 - Foley, 3 december 1961), was een Amerikaans countryartiest, entertainer en radiopresentator. Hij trad op als zanger, steelgitarist, (tap)danser en komiek en begon zijn loopbaan op jonge leeftijd in medicine shows. Daarna ging hij verder met onemanshows op de radio en later op de televisie. Hij droeg de bijnaam Doc Childre en speelde het typetje Doctor Lew in de Grand Ole Opry.
Lew Childre, de gelijknamige ontwikkelingspsycholoog en oprichter van het HeartMath Institute, draagt eveneens de bijnaam Doc Childre.
Biografie
Childre bespeelde tijdens zijn highschooltijd al verschillende instrumenten, zoals de trombone, trompet en drums. Als zestienjarige trad hij op in vaudevillegezelschappen en medicine shows waarmee hij door de zuidelijke staten trok om op te treden. Zijn vader, rechter van beroep, was geschokt toen hij zijn zoon een keer op straat zag optreden en fooien kreeg voor een klompendans. Overgehaald door zijn ouders, studeerde hij aan de Universiteit van Alabama en slaagde hier uiteindelijk voor een diploma.
In 1923 koos hij niettemin toch voor de muziek, door zich als popzanger aan te sluiten bij de tentshow van Milt Tobert. Hierna formeerde hij met onder meer Lawrence Welk de jazzgroep Alabama Cotton Pickers en nam hij enkele platen op.
Na zijn uitstap in de jazz gaf hij toch weer de voorkeur aan de tentshows. Hij leerde gitaar spelen en was in zijn carrière vaak te zien met een akoestische Hawaïgitaar. Als muziekstijl fascineerde hem de countrymuziek, waarin hij bij het label ARC ook platen opnam toen deze muziekstijl medio jaren twintig commercieel gezien nog in de kinderschoenen stond. Hij droeg uit zijn hoofd poëzie op en had hij een repertoire met honderden grappen en komische acts, en ontwikkelde zich steeds meer tot een entertainer in onemanshows. Hij was geliefd om zijn improvisatievermogen.
In 1930 ging hij voor een lokaal radiostation in Texas aan het werk en toerde hij met Wiley Walker als de Alabama Boys. In september van dat jaar nam hij enkele nummers op bij Gennett Records. Hij vertrok in 1934 naar New Orleans waar hij uitzendingen verzorgde van het radiostation WWL. Ook nam hij bij ARC opnieuw enkele platen op, waarvan Fishing blues, Hang out the front door key en Riding on the elevated railway het meest succesvol werden.
Aan het eind van de jaren dertig slaagde hij erin om zijn onemanshows uit de tentshows om te zetten naar een format die geschikt was voor de radio. In die jaren werkte hij met de Carter Family bij de border blaster XERA-AM in Villa Acuña en aan het begin van de jaren veertig bij het countryprogramma Wheeling Jamboree in Wheeling, West Virginia. Verder verzorgde hij in 1943 drie dagelijkse uitzendingen voor de zender WAGA uit Atlanta.
In 1945 sloot hij zich aan bij de countrytempel Grand Ole Opry van The Nashville Network (TNN). Tot 1948 vormde hij hier vaak een duo met David Stringbean Akeman en verder verwierf hij bekendheid met het typetje Doctor Lew dat ingezonden brieven beantwoordde met onnuttig advies. Verder was hij geregeld te zien in de televisieshow van Red Foley. Ernaast bleef hij radio-opnames maken die via een syndicaat van meerdere radiostations werden uitgezonden. In 1953 trad hij tijdens de Koreaanse Oorlog op voor de Amerikaanse troepen, samen met Ernest Tubb en Hank Snow.
In het midden van de jaren vijftig nam hij een elpee op bij het label Starday, met opnames als Shanghai rooster en Old MacDonald's farm die ook in latere tijden hun populariteit hebben behouden. Zijn meest bekende lied is Alabamy bound. Verder zette hij in de jaren vijftig zijn talenten in door reclameteksten te schrijven voor bijvoorbeeld Pepsi en General Foods.
In 1959 zag hij zich genoodzaakt zijn muzikale loopbaan te beëindigen vanwege hartklachten en ging hij ten zuiden van Foley wonen in de staat Alabama. Hier startte hij een handelsonderneming in hengelsportartikelen en vond hij een nieuwe vishaak uit. Twee jaar later overleed hij op zestigjarige leeftijd. Zijn zoon Lew Childre jr. zette zijn zaak voort en bouwde hem uit met een landelijk verkoopnetwerk.
Externe link
Youtube, Televisie-optreden van Childre met Alabamy bound en erna een tapdance
Amerikaans countryzanger
Amerikaans gitarist
Amerikaans komiek
Amerikaans tapdanser
Amerikaans radiopresentator
|
Biografie
Childre bespeelde tijdens zijn highschooltijd al verschillende instrumenten, zoals de trombone, trompet en drums. Als zestienjarige trad hij op in vaudevillegezelschappen en medicine shows waarmee hij door de zuidelijke staten trok om op te treden. Zijn vader, rechter van beroep, was geschokt toen hij zijn zoon een keer op straat zag optreden en fooien kreeg voor een klompendans. Overgehaald door zijn ouders, studeerde hij aan de Universiteit van Alabama en slaagde hier uiteindelijk voor een diploma.
| 1 |
fooi, dienstverlening, vrijwillige betaling
|
2,558 |
InsuranceAgency
|
4448860
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Yarden%20%28bedrijf%29
|
Yarden (bedrijf)
|
Yarden is een Nederlandse uitvaartorganisatie en uitvaartverzekeraar. Met 41 uitvaartcentra, 24 crematoria en zeven begraafplaatsen is Yarden een van de grotere uitvaartverzorgers in het land. Er zijn zo'n 900 medewerkers in vaste dienst.
Yarden Holding B.V. is voor 99% in handen van de Vereniging Yarden, en voor 1% van de Stichting Yarden. Alle verzekerden zijn automatisch lid van de Vereniging Yarden.
Yarden ontstond op 17 juni 2001 door een fusie van de Arbeiders Vereeniging Voor Lijkverbranding (AVVL) en de Nederlandse Uitvaart en Verzekeringsassociatie (NUVA).
In februari 2013 kondigde Yarden aan te willen fuseren met Monuta, om zo - na Dela - het op een na grootste uitvaartbedrijf van Nederland te worden. Monuta had op dat moment ruim een miljoen klanten, Yarden bijna een miljoen. Door een verschil van inzicht tussen beide bedrijven kwamen de twee hier later in dat jaar op terug.
Door Yarden ingehuurde acteurs wonnen enige malen de prijs voor de meest irritante televisiereclame (Loden Leeuw).
In 2019 maakte het bedrijf bekend dat polishouders door de verslechterde resultaten in de toekomst moeten gaan bijbetalen voor hun uitvaart. Dit betekende een eenzijdig opgelegde wijziging van de polisvoorwaarden. Op 27 oktober 2019 werd bekend dat uitvaartverzekeraar Dela Yarden zal overnemen. Dela zou geen overnamesom betalen, maar wel instaan voor de nakoming van de verplichtingen naar de verzekerden van Yarden. Op 29 september 2020 maakte uitvaartverzekeraar Dela bekend dat zij branchegenoot Yarden toch niet overneemt. De financiële toekomst van Yarden is te onzeker gebleken en Dela wil het risico niet nemen, zei Dela in een verklaring op de website van het bedrijf. Daarbij speelt ook een belangrijke rol een lopende procedure van verzekerden die zich verzetten tegen een door Yarden doorgevoerde herstelactie. Die procedure zorgt nog jaren voor onzekerheid, wat Dela niet in het belang van zijn leden acht. In 2021 kwam Dela op dit standpunt terug en besloot alsnog tot overname van Yarden.
Externe link
Yarden
Uitvaartorganisatie
Nederlandse verzekeringsmaatschappij
|
Uitvaartorganisatie
Nederlandse verzekeringsmaatschappij
| 1 |
verzekeringskantoor, verzekeringsmaatschappij, verzekeringsagent
|
1,836 |
ClaimReview
|
5214600
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/FactCheckers
|
FactCheckers
|
FactCheckers is een Vlaams consumentenprogramma dat sinds 2019 wordt uitgezonden op de publieke zender Eén. Het programma wordt gepresenteerd door Jan Van Looveren, Britt Van Marsenille en Thomas Vanderveken.
Concept
FactCheckers onderzoekt elke week drie stellingen op hun waarheidsgehalte en probeert daarbij waarheid van leugen te onderscheiden.
Uitzendingen
Seizoen 1
Seizoen 2
Aan het einde van het tweede seizoen deden de makers een oproep aan de kijkers om suggesties in te sturen voor zaken die zij graag gecheckt zouden willen zien in het derde seizoen.
Seizoen 3
Voor het derde seizoen verhuisde het programma van woensdagavond naar dinsdagavond.
Geldspecial
Op 18 januari 2023 werd een special uitgezonden die in teken stond van het geld.
Controverse
Tijdens het eerste seizoen heeft toenmalig Brussels staatssecretaris Bianca Debaets geprobeerd om de reportage over het maken van een bom in aflevering 2 te laten schrappen. De programmamakers zijn daar echter niet op ingegaan omdat er in de reportage enkel werd aangetoond dat de ingrediënten om een bom te maken nog steeds vrij te kopen zijn, en dat de controle daarop te wensen overlaat.
Volgens de korpsleiding van de politiezone Wetteren werd in de reportage over gevonden portefeuilles in de tweede aflevering van het tweede seizoen ten onrechte geïnsinueerd dat de bij hen binnengebrachte portefeuille nadien spoorloos zou verdwenen zijn.
Ook de reportage over het gewicht van gerookte vis kon op weinig bijval rekenen bij de supermarkten, visleveranciers en producenten van verpakkingsmachines. Het verschil in gewicht kon uiteindelijk verklaard worden door het feit dat de verpakte vis vocht verliest dat geabsorbeerd wordt door een kartonnetje in de verpakking.
Programma van VRT 1
Consumentenprogramma op televisie
|
FactCheckers is een Vlaams consumentenprogramma dat sinds 2019 wordt uitgezonden op de publieke zender Eén. Het programma wordt gepresenteerd door Jan Van Looveren, Britt Van Marsenille en Thomas Vanderveken.
| 1 |
feitencontrole, claimbeoordeling, factcheck
|
10,125 |
Date
|
2035787
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/ASW%20%28voetbalvereniging%29
|
ASW (voetbalvereniging)
|
ASW (Altijd Strijdbaar Waddinxveen) is een amateurvoetbalvereniging uit de plaats en gemeente Waddinxveen, Zuid-Holland, Nederland.
Algemeen
De vereniging ontstond per 1 juli 2010 als gevolg van de fusie tussen VV Waddinxveen en WSE. De oprichtingsdatum van Waddinxveen, 20 mei 1922, werd hierbij aangehouden. Het is een vereniging, waarbij de jeugd op zaterdag en senioren op zater- en zondag hun wedstrijden spelen. Daarnaast hebben zijn er recreanten op vrijdagavond en zaalvoetballers. ASW speelt in een nieuw tenue waarin de oude kleuren terugkomen: zwart met een gele en een oranje verticale band over de linkerschouder.
Accommodatie
In het seizoen 2010/11 speelde ASW haar wedstrijden op sportpark 'De Lansbrekers' (oud-WSE). Samen met de gemeente is er gebouwd aan een nieuw onderkomen op sportpark 'De Sniep' (oud-VV Waddinxveen). Op 9 januari 2012 is de vereniging verhuisd naar deze locatie. Het nieuwe sportpark 'De Sniep' heeft drie grote velden (twee kunstgras, één natuurgras) en een pupillenveld. Er is een nieuw clubgebouw gebouwd met onder meer kleedkamers, kantine en een ruimte voor andere activiteiten.
Standaardelftal
Het standaardelftal speelt in het seizoen 2023/24 in de Vijfde klasse zaterdag van het KNVB-district West-II.
Competitieresultaten zaterdag 2021-heden
= Dit seizoen werd stopgezet vanwege de uitbraak van het coronavirus. Er werd voor dit seizoen geen officiële eindstand vastgesteld.
|
|
|}
Competitieresultaten zondag 2011–2019
2011: de beslissingswedstrijd op 15 mei om het klassekampioenschap in 4C werd bij SV Gouda met 1-3 verloren van ESTO.
|
|
|
|}
VV Waddinxveen
VV Waddinxveen was de eerste Waddinxveense voetbalvereniging. De vereniging voetbalde op sportpark 'De Sniep', naast het zwembad van Waddinxveen. De club met de geel-zwarte kleuren werd opgericht op 20 mei 1922.
Competitieresultaten zondag 1931–2010
|
|
|
|
|}
WSE
WSE is opgericht op 9 juni 1948. Vanaf begin jaren ’70 voetbalde de vereniging op sportpark 'De Lansbrekers'. De clubkleuren waren oranje-zwart.
Competitieresultaten zondag 1974–2009
|
|
|
|}
Amateurvoetbalclub in Zuid-Holland
Sport in Waddinxveen
|
Algemeen
De vereniging ontstond per 1 juli 2010 als gevolg van de fusie tussen VV Waddinxveen en WSE. De oprichtingsdatum van Waddinxveen, 20 mei 1922, werd hierbij aangehouden. Het is een vereniging, waarbij de jeugd op zaterdag en senioren op zater- en zondag hun wedstrijden spelen. Daarnaast hebben zijn er recreanten op vrijdagavond en zaalvoetballers. ASW speelt in een nieuw tenue waarin de oude kleuren terugkomen: zwart met een gele en een oranje verticale band over de linkerschouder.
| 1 |
datum, kalenderdatum, ISO-datum
|
5,045 |
Ticket
|
220314
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Station%20Brussel-Zuid
|
Station Brussel-Zuid
|
Station Brussel-Zuid (Frans: Gare de Bruxelles-Midi of informeel Gare du Midi) is een Belgisch spoorwegstation ten zuiden van het centrum van Brussel (op het grondgebied van de gemeente Sint-Gillis). Brussel-Zuid is een knooppunt van internationale en nationale treinen en telt 22 perronsporen. Het is met ca. 50.000 passagiers per dag (ma. t/m vr.) in 2022 het drukste treinstation van het land. In het weekend wordt het station gemiddeld door 25.000 reizigers per dag gebruikt. Het treinstation is verbonden met een metrostation met de naam Zuidstation/Gare du Midi.
Geschiedenis
Bogaardenstation
In 1840 opende het eerste Zuidstation, toen Bogaardenstation genoemd, zijn deuren op de plaats waar het Bogaardenklooster stond. Voor de ingang werd het Rouppeplein aangelegd. Daar bevindt zich nog steeds het oude stationsbuffet. De naam "Hôtel à La Grande Cloche" verwijst naar de toenmalige stationsklok.
Het was een kopstation met zes sporen waar treinen toekwamen uit Bergen, Charleroi en La Louvière. Omdat het Bogaardenstation te klein werd voor 150.000 reizigers per dag, besloot men het naar buiten te verschuiven. De afbraak vond plaats in 1864 en op de oude sporen kwam de statige Zuiddreef, later hernoemd tot Stalingradlaan.
Zuidstation van Payen
In 1869 was het nieuwe station (nabij de huidige plaats) klaar, een monumentaal neoklassiek gebouw ontworpen door de architect Auguste Payen. Het was nog steeds een kopstation, waarvan de hoofdingang uitkwam op het Grondwetplein. De urbanistische inplanting gebeurde door Victor Besme.
De ingang kreeg de vorm van een triomfboog, rijkelijk gedecoreerd met sculpturen. Joseph Ducaju maakte allegorische standbeelden en Louis Samain de bas-reliëfs en het grote beeld op het dak. Dit in 1880 geplaatste werk toonde de godin van de overwinning in een wagen, als huldebetoon aan de spoorwegtechniek.
In het begin van de twintigste eeuw was de omgeving ten zuiden van het station nog weinig bebouwd en er waren twee renbanen zoals te zien is op deze kaart uit 1905. Later kwam in het gebied het goederenstation Klein-Eiland, allerlei stelplaatsen, spoorwerkplaatsen en spooraansluitingen naar diverse bedrijven.
Zuidstation van Blomme en Petit
Vanwege de aanleg van de Noord-Zuidverbinding in 1949 sloot het oude station definitief: het werd vervangen door een functioneel gebouw van gele baksteen met een klokkentoren, 300 m verderop. Dit modernistisch doorvoerstation werd ontworpen door de architecten Adrien Blomme, Yvan Blomme en Fernand Petit. De sporen werden op de hoogte van het dak geplaatst en een brug leidde ze naar Brussel-Kapellekerk, waar ze ondergronds gingen. Hun aantal was op achttien gebracht.
In het begin van de jaren negentig begon de modernisering. In Brussel-Zuid, het belangrijkste station van heel het land, werd een nieuwe ruimte voor de Eurostar- en Thalysterminals ingericht en de toren werd gedemonteerd (anno 1994).
De renovatie werd stilgelegd na de afwerking van de HST-terminal. Vanaf 2012 wilde men alle overige perrons renoveren en ze voorzien van een V-vormige overkapping die ontworpen werd door architect Jean Nouvel. Echter is dit plan tot op heden nooit uitgevoerd. In afwachting zijn de houten perronoverkappingen in het grijs herschilderd (vroeger lichtblauw) en waterdicht gemaakt teneinde afbladering van de verf te voorkomen. In het verleden waren er op de perrons telefooncellen ter beschikking van de reizigers. Anno 2013 werden ze verwijderd. Een exemplaar werd bewaard.
Franse benaming
In het Frans wordt het Brusselse Zuidstation 'Bruxelles-Midi' genoemd, wat door Nederlandstaligen wel eens wordt verward met het centraal station. 'Midi' is Frans voor middag, 12 uur, en vervolgens voor de plaats waar de zon op dat tijdstip staat, dus het zuiden, al is in het Belgisch Frans 'Sud' couranter. De benaming 'Bruxelles-Midi' is ouder dan de term 'Brussel-Zuid', een vertaling die er pas in 1898 kwam bij de gelijkstelling van het Nederlands en het Frans. In de 19de-eeuwse Franse taal was 'Le Midi' nog de gebruikelijke benaming voor het zuiden. Het Nederlands-Frans woordenboek van Van de Velde en Sleeckx uit 1861 geeft als eerste vertaling voor zuiden 'midi' en pas als tweede variant 'sud'. Treinstations kregen in deze tijd doorgaans de naam mee van de richting waarin de vertrekkende treinen reden. Vanuit het Brusselse Zuidstation vertrokken vooral treinen naar het zuiden van het land en zelfs al nachttreinen naar Frankrijk. Andere stations als Haren-Zuid en Charleroi-Zuid kregen dan weer wel de vertaling 'Haren-Sud' en 'Charleroi-Sud' mee. Toen bij de gelijkheidswet van 1898 een Nederlandse vertaling gezocht moest worden heeft men dan ook voor de naam 'Brussel-Zuid' geopteerd. De benaming Bruxelles-Midi bleef echter voortbestaan. Brussel-Zuid is ook niet het enige station met een dergelijke vertaling: Vorst-Zuid wordt in het Frans ook Forest-Midi genoemd.
Spoorlijnen
0, Noord-Zuidverbinding
28, westelijke ringlijn naar Jette / Schaarbeek / Schuman / Brussel-Noord
50A, naar Oostende
96, naar Halle, Bergen en Quévy
96N, rechtstreekse toegang via een nieuw viaduct naar de hst-terminal
124, naar Charleroi
Treindienst
Sinds 13 december 2020
Internationaal
Naar internationale luchthavens
Er zijn rechtstreekse treinen van Brussel-Zuid tot in vier internationale luchthavens: Brussel (Zaventem), Amsterdam (Schiphol), Parijs (Charles De Gaulle) en Frankfurt. In de boekingssystemen van de luchtvaart kan het treinstation gevonden worden met IATA-luchthavencode ZYR.
Sommige vliegmaatschappijen bieden ook één gebundeld ticket aan voor de langeafstandsvlucht en de hogesnelheidstrein vanaf Brussel-Zuid, via luchthavens Amsterdam of Parijs. KLM en Air France hebben daarvoor een Air&Rail Terminal in station Brussel-Zuid. De bagage op de trein wordt hier niet door de vliegmaatschappij afgehandeld (zoals wel gebeurt in de Duitse samenwerking tussen DB en Lufthansa).
Internationaal
TGV
Doordat deze treinserie op verschillende tijdstippen verschillende routes rijdt, kan men doorheen de dag 8 keer rechtstreeks naar Rijsel en Luchthaven Parijs Charles De Gaulle, 6 keer naar Lyon en 3 keer naar Marseille.
Nationaal
Reizigerstellingen
De grafiek en tabel geven het gemiddeld aantal instappende reizigers weer op een week-, zater- en zondag.
Spoorindeling
Metro, premetro, tram en bus
Onder de noordzijde van het spoorwegstation bevindt zich het metrostation Zuidstation (Frans: Gare du Midi). Dit station kwam in gebruik op 2 oktober 1988 en wordt aangedaan door de metrolijnen 2 en 6. Sinds 3 december 1993 wordt het zuidstation ook aangedaan door de noord-zuidas van de Brusselse premetro; voordien was er enkel een bovengrondse halte bij de tunnelinrit, die nog steeds door een aantal lijnen wordt gebruikt. De sporen in beide reisrichtingen liggen boven elkaar. De metrosporen zijn aan beide zijden van perrons voorzien, wat garant staat voor een goede doorstroming.
In het metrostation stoppen ook de trams (premetro) die de zuidelijke verlenging (Zuidstation-Albert) van de Noord-Zuidverbinding aandoen, de huidige lijnen 3 en 4. Op beide niveaus stoppen deze trams aan de overzijde van een metroperron, wat een snelle overstap mogelijk maakt.
De overige trams (51, 81, 82) stoppen bovengronds, in de zogenaamde 'overdekte straat'. Tussen het (pre)metrostation en de bovengrondse tramhalte is, tot ergernis van veel reizigers, geen rechtstreekse verbinding aanwezig. In maart 2011 begon de bouw van een nieuwe toegang tot de metroperrons van het Zuidstation aan de zijde van de Fonsnylaan.
In de 'overdekte straat' is verder ook de eindhalte te vinden van de MIVB-buslijnen. De bussen van De Lijn stoppen iets verderop, bij het Baraplein. De TEC-bussen stoppen aan de andere kant van het station, bij de uitgang van de 'overdekte straat'.
Zie ook
Station Brussel-Zuid (internationaal)
Lijst van spoorwegstations in het Brussels hoofdstedelijk Gewest
Fotogalerij
Externe link
MIVB-omgevingsplattegrond (330 KB)
Brussel-Zuid
Bouwwerk in Sint-Gillis
Modernistische architectuur in België
|
Sommige vliegmaatschappijen bieden ook één gebundeld ticket aan voor de langeafstandsvlucht en de hogesnelheidstrein vanaf Brussel-Zuid, via luchthavens Amsterdam of Parijs. KLM en Air France hebben daarvoor een Air&Rail Terminal in station Brussel-Zuid. De bagage op de trein wordt hier niet door de vliegmaatschappij afgehandeld (zoals wel gebeurt in de Duitse samenwerking tussen DB en Lufthansa).
| 1 |
ticket, toegangsbewijs, kaartje
|
5,708 |
Locksmith
|
5058416
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/O.Z.O.
|
O.Z.O.
|
O.Z.O. is een Nederlandse afkorting die ontstond tijdens de Tweede Wereldoorlog en voor 'Oranje zal overwinnen' staat. Tijdens de herfstmaanden van 1940 werd de afkorting al veelvuldig gebruikt. Het gebruik ervan werd gezien als stil verzetsmiddel. Zij werd niet alleen op muren geschreven, maar ook op andere manieren gebruikt. Zo verkocht een Utrechtse slotenmaker 'ozo-sloten', verpakt in de kleuren van de Nederlandse vlag, en verschenen er advertenties in verzetsbladen met titels die indirect naar de afkorting verwezen, zoals 'Onze Zuurkool Overheerlijk'. De Nederlandse afdeling van de Presseabteilung kondigde als reactie hierop acties aan tegen zowel de adverteerders als de directie van de uitgevers. Daarnaast fungeerde O.Z.O. als groet tussen verzetsmensen onderling.
Er was ook een verzetsblad dat de afkorting O.Z.O. als naam droeg.
Nederlands verzet in de Tweede Wereldoorlog
|
O.Z.O. is een Nederlandse afkorting die ontstond tijdens de Tweede Wereldoorlog en voor 'Oranje zal overwinnen' staat. Tijdens de herfstmaanden van 1940 werd de afkorting al veelvuldig gebruikt. Het gebruik ervan werd gezien als stil verzetsmiddel. Zij werd niet alleen op muren geschreven, maar ook op andere manieren gebruikt. Zo verkocht een Utrechtse slotenmaker 'ozo-sloten', verpakt in de kleuren van de Nederlandse vlag, en verschenen er advertenties in verzetsbladen met titels die indirect naar de afkorting verwezen, zoals 'Onze Zuurkool Overheerlijk'. De Nederlandse afdeling van de Presseabteilung kondigde als reactie hierop acties aan tegen zowel de adverteerders als de directie van de uitgevers. Daarnaast fungeerde O.Z.O. als groet tussen verzetsmensen onderling.
| 1 |
slotenmaker, sleutelmaker, beveiligingsexpert
|
11,790 |
TypeAndQuantityNode
|
4446965
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Voorlopers%20van%20het%20socialisme
|
Voorlopers van het socialisme
|
De voorlopers van het socialisme hebben bepaalde kenmerken gemeen met het latere socialisme. Er bestaat een discussie over dat deze denkers wel of geen socialisten waren. De auteurs G.P.H. Quack en Max Beer beschouwden onderstaande personen en groeperingen als socialisten. Dit in tegenstelling tot G.D.H. Cole, Leo Michielse en Thomas Kirkup die vonden dat het socialisme slechts kan verwijzen naar de politieke stromingen na de Franse Revolutie van 1789 die verbonden waren met de arbeidsbeweging.
Antieke Griekenland
Sparta
In Sparta waren er drie soorten inwoners: de heloten, perioiken en de Spartanen. De heloten waren slaven, voornamelijk in eigendom van de overheid. De perioiken waren ambachtslieden, handelaars en boeren met privé-eigendom die belasting betaalden. De Spartanen waren de heersende bevolkingsgroep en waren ook de soldaten. Het ontstaan van de Spartaanse levenswijze werd toebedeeld aan Lycurgus. Bij het aantreden van Lycurgus was de rijkdom geconcentreerd bij een klein aantal families. Lycurgus overtuigde iedereen om hun land aan de overheid te geven. Lycurgus verdeelde de landerijen onder de vrije burgers in gelijke percelen. Later werd de gemeenschap van goederen ingevoerd voor de regerende bevolkingsgroep de Spartanen. Het bestuur van Sparta lag bij twee koningen en de raad der eforen.
Nadat Sparta de hegemonie over Griekenland had verkregen raakten de oude wetten van Lycurgus grotendeels in onbruik. De rijkdom werd gecentraliseerd bij een klein aantal families. Koning Agis IV wilde de wetten van Lycurgus herstellen door alle schulden kwijt te schelden en het land opnieuw te verdelen in 19.500 gelijke percelen. Hiervan zouden 4.500 aan de Spartanen gegeven worden en 15.000 aan de perioiki. De andere Spartaanse koning Leonidas II was hier tegen. Leonidas arresteerde Agis en liet hem in 240 v.Chr. executeren. Vijf jaar later kwam Cleomenes III aan de macht. Hij was de zoon van Leonidas en getrouwd met de weduwe van Agis. Hij wilde de plannen van Agis verwezenlijken door het kwijtschelden van de schulden en de herverdeling van de grond. Toen Sparta werd verslagen door Macedonië werden de hervormingen van Cleomenes teruggedraaid.
Plato
Plato pleitte in De Staat en De Wetten voor een samenlevingsvorm die raakvlakken bezit met het communisme. In de geschetste maatschappij van Plato bestaan er vier groepen: de bestuurders, de wachters, de werkende vrije burgers en de slaven. De vrije burgers zijn de boeren, arbeiders en handwerklieden. Plato pleitte ervoor om een filosofenkoning aan te stellen als regeerder. Plato was een tegenstander van de Atheense democratie. De wachters zijn de soldaten en politie. De wachters leven gezamenlijk in een legerplaats en afgezonderd van de rest van de bevolking en worden onderhouden door de burgers. De wachters hebben geen privé-eigendom. Alle goederen in de legerplaats zijn gemeenschappelijke eigendom. De wachters mochten niet trouwen en de kinderen van de wachters zouden door de overheid worden opgevoed. Volgens Aristoteles dacht Plato dat er ongeveer duizend wachters op een bevolking van 20.000 burgers zouden zijn.
De arbeiders, boeren en handwerkslieden behielden hun privé-eigendom van de productiemiddelen en goederen. In het boek De Wetten pleitte Plato voor herverdeling van de grond voor de boeren, maar gemeenschappelijk gebruik van productiemiddelen wees Plato af. Plato wijkt van de communisten af door het feit dat communisten de gehele samenleving willen hervormen tot een situatie waar het gemeenschappelijk eigendom voor de gehele samenleving bestaat, terwijl Plato het gemeenschappelijk eigendom slechts beperkt tot de wachters.
Het Romeinse Rijk
De gebroeders Gracchus
Het grondgebied dat de Romeinen veroverden werd deels verkocht aan particuliere burgers en het andere deel werd door de overheid verpacht aan arme Romeinse burgers. Later begonnen de rijken grote percelen van de overheid te huren om te laten bewerken door slaven, waardoor de gewone burgers deze niet konden pachten. Bij zijn terugkomst van de strijd tegen Carthago zag Tiberius Gracchus dat grote stukken landerijen niet verbouwd werden en hij bekritiseerde het feit dat soldaten die hadden gevochten bijna nooit land en inkomsten konden krijgen. In 134 v.Chr. werd Tiberius Gracchus tot volkstribuun gekozen. Tiberius maakte een wet waardoor het pachten van gemeenschappelijke grond werd beperkt tot 500 iugera voor één volwassene en beperkt tot 1000 iugera voor een man met zonen. Het vrijgekomen land zou verdeeld worden in percelen van 30 iugera die in erfpacht kwamen van arme vrije boeren voor een lage prijs. De voormalige bezitters van het onteigende land werden schadeloos gesteld. De plannen van Tiberius zorgden voor verzet bij de grootgrondbezitters. Onder leiding van opperpriester Scipio Nasica werden Tiberius Gracchus en driehonderd van zijn aanhangers in 133 v.Chr. vermoord. De agrarische wet van Tiberius Gracchus bleef gedeeltelijk in stand waardoor er tussen 131 v.Chr. en 125 v.Chr. in totaal 76.000 kleine boerderijen werden opgericht.
Gaius Gracchus werd in 123 v.Chr. gekozen als volkstribuun en hij wilde net zoals zijn broer Tiberius grootschalige akkerverdeling. Gaius zorgde ervoor dat iedere inwoner van de hoofdstad elke maand een bepaalde hoeveelheid graan kon kopen uit publieke magazijnen met meer dan 50% korting ten opzichte van de gemiddelde graanprijs. Ongeveer 250 medestanders van Gaius werden vermoord door de conservatieven en Gaius pleegde zelfmoord om niet in handen te komen van zijn vijanden. Na zijn dood werden ongeveer achtduizend aanhangers vermoord. Tiberius en Gaius Gracchus verschillen met de socialisten omdat zij de slavernij in stand hielden.
Essenen
In Palestina bestond er tijdens de Romeinse bezetting de Joodse sekte Essenen. De goederen bij sommige gemeenschappen van Essenen waren gezamenlijke eigendom van de gehele groep. De Joodse historicus en tijdgenoot Philo van Alexandrië schreef over deze groep:
“In Palestina wonen ongeveer 4000 deugdzame mannen, Essenen genaamd. Zij vertoeven in de dorpen en vermijden de steden wegens de losbandigheid die onder de stedelingen in zwang pleegt te zijn. Velen van hen beoefenen de landbouw, anderen leggen zich op de kunsten van de vrede toe en zijn aldus zichzelf en hun naasten tot nut. Zij vergaren zilver noch goud, evenmin verwerven zij het bezit van landerijen, zij versmaden de opeenhoping van aanzienlijke inkomsten en stellen zich tevreden met de voorziening in hun nooddruft. Zo zijn zij bijna de enigen onder alle mensen die geen eigendom bezitten, — en dit niet ten gevolge van de ongunst van het lot, maar doordat hun streven niet op rijkdom gericht is. (…) Handel, bereiding van bedwelmende dranken, zeevaart, ziedaar bezigheden die hun volkomen vreemd zijn, daar zij alle aanraking weigeren met hetgeen de hebzucht opwekt. Onder hen wordt ook geen enkele slaaf gevonden. (…) Vooreerst heeft geen van hen een eigen huis dat niet tegelijk ook alle anderen zou toebehoren. Geheel afgezien van de omstandigheid dat zij groepsgewijze samenwonen, staat elk huis ook voor de geestverwant open die van verre tot hen komt. Verder behoren ook de bergplaatsen en de voorraden die daarin in opgeslagen, gelijkelijk aan allen. Ook de kledingstukken zijn voorwerpen van gemeenschappelijk bezit, evenals de spijzen voor wie geen deel nemen aan de onderlinge maaltijden. Het staat wel vast dat men het gemeenschappelijk wonen en leven en spijzigen bij anderen bezwaarlijk zo volkomen toegepast zou kunnen vinden als bij hen. Want wat zij in de loop van de dag verdienen, bewaren zij niet voor zichzelf, maar voegen het bij de gelden van de anderen, om alles ten gemeenschappelijk gebruik tot aller beschikking te stellen.”
Eerste gemeenschap van christenen
Vele 19de-eeuwse socialisten beschouwden Jezus als een inspiratiebron, voor hun denkbeelden, zoals Philippe Buchez, Edward Bellamy, Louis Blanc en Constantin Pecquerer. De christelijke communisten Wilhelm Weitling en Étienne Cabet beschouwden de eerste christelijke gemeenschap als voorbeeld voor een communistische maatschappij. In het Bijbelboek Handelingen van de apostelen staat over de eerste christelijke gemeenschap:
“En zij hielden vast aan de leer van de apostelen, de gemeenschap met elkaar, het breken van het brood en het zeggen van de gebeden. De apostelen deden veel indrukwekkende wonderen, wat iedereen met ontzag vervulde. Allen die geloofden, vormden een gemeenschap en deelden alles samen. Ze verkochten hun have en goed en het geld werd uitgedeeld; iedereen kreeg zoveel als hij nodig had.” (Handelingen II: 42 – 47)
“De groep gelovigen was één hart en ziel. Niemand eiste iets van wat hij bezat voor zichzelf op, integendeel: alles was gemeenschappelijk bezit. Met grote kracht legden de apostelen getuigenis af van de opstanding van de Heer Jezus, en Gods zegen was over hen allen. Er was niemand onder hen die gebrek leed. Want wie landerijen of huizen bezaten, verkochten die. Het geld van de verkoop brachten ze naar de apostelen en ze legden het aan hun voeten neer. En iedereen kreeg zoveel toebedeeld als hij nodig had.” (Handelingen IV: 32 – 35)
Middeleeuwen
Joachim van Fiore
Volgens Joachim van Fiore (1135-1202) zou door Gods Wil de gehele wereld een groot kloosterwezen worden met daarbij gemeenschap van goederen, waarbij iedere vorm van privé-eigendom zou verdwijnen. Een deel van de volgelingen werden als ketters op de brandstapel terechtgesteld.
Taborieten
De Tsjechische theoloog Johannes Hus bekritiseerde de Rooms-Katholieke Kerk om haar weelde en aflatenverkoop, waarvoor hij op 6 juli 1415 de dood vond op de brandstapel wegens ketterij. De paus en het Duitse Rijk begonnen verschillende oorlogen tussen 1419 en 1436 tegen de aanhangers van Hus (hussieten). De hussieten waren verdeeld in de calixtijnen en de taborieten. De calixtijnen wilden niks anders dan de inbeslagname van kerkelijke eigendommen en de gelijkmaking van priesters en leken. De taborieten waren de radicale stroming van de hussieten die naast religieuze hervormingen ook economische hervormingen wilden. Zij vestigden zich in de stad Tábor. Binnen de taborieten bestond grote verdeeldheid over de economische hervormingen. Sommige taborieten wilden alleen herverdeling van kavels, terwijl anderen juist het privé-eigendom van productiemiddelen en goederen wilden afschaffen.
Bij een groep taborieten bestond het idee van een naderende wederkomst van Jezus, waarbij het paradijs op aarde zoals ten tijde van Adam en Eva hersteld zou worden. Deze groepering stond bekend onder de naam adamieten omdat zij aan naaktlopen deden. De adamieten hieven privé-eigendom op en voerden gemeenschap van goederen en polygamie in. De andere taborieten wilden het gezinsleven en privé-eigendom behouden, waarbij alleen het overschot van producten werd geplaatst in een gezamenlijke kas. De adamieten begonnen geweld te gebruiken, waardoor ze in 1421 door de andere hussieten werden verjaagd.
In maart 1420 riep de paus op tot de Hussietenoorlogen tegen de hussieten. De paus wist in 1421 een leger van 150.000 man op te trommelen. De hussieten versloegen in 1431 de kruisvaarders. In 1433 werd vrede gesloten, waarbij de hussieten het recht kregen om te preken in de Tsjechische taal. De calixtijnse adel mocht de door hun gestolen kerkgoederen behouden. De calixtijnen en de gematigde taborieten waren tevreden, maar radicale taborieten waren ontevreden. Zes maanden na het vredesverdrag was er een veldslag tussen 25.000 calixtijnen en gematigde taborieten tegenover 18.000 radicale taborieten. Op 30 mei 1434 werden de radicale taborieten verslagen.
Vroegmoderne Tijd
De periode na de ontdekking van het Amerikaanse continent door Christoffel Columbus in 1492 tot de start van de Franse Revolutie in 1789 staat bekend als de Vroegmoderne Tijd.
Thomas More
In 1516 schreef Thomas More het boek Utopia, waarbij hij zich liet inspireren door Plato. Het boek beschrijft een fictieve ontmoeting van More met een Portugees die op zijn reis tussen Brazilië en Indië op het eiland Utopia terechtkwam. In Utopia worden alle productiemiddelen bestuurd door de overheid. Er is arbeidsplicht voor iedereen met een uitzondering voor kinderen, zieken en bejaarden. Utopia bestaat uit 54 districten. Ieder district bestaat uit 6000 families en een familie bestaat uit veertig leden en twee slaven. De slaven zijn misdadigers, krijgsgevangenen en immigranten. Iedere wijk heeft een eigen magazijn waar alle producten verzameld worden. De burgers krijgen de hoeveelheid goederen waaraan ze behoefte hebben zonder te betalen. De Utopiërs wisselen elke tien jaar van huizen, zodat men hun woning niet als privé-eigendom zou beschouwen. Het is verboden voor gewone burgers om over politiek te praten buiten de senaat op straffe van de doodstraf. Iedere dertig families wordt bestuurd door een gekozen ambtenaar genaamd syphogrant. De 1200 syphogranten kiezen de vorst uit vier kandidaten die door de senaat zijn aangesteld. De gekozen vorst regeert voor het leven. Elk district stuurt drie leden naar de senaat die democratisch gekozen zijn door de mannen. De senaat houdt statistieken over de totale productie van het land bij.
Bepaalde wetten uit Utopia waren tegengesteld aan de persoonlijke mening van Thomas More. Het blijkt dat Utopia meer als gedachte-experiment beschouwd moet worden dan de politieke mening van More. Het personage More zei dat hij bij bepaalde wetten van de Utopiërs een aantal bedenkingen had. En aan het begin van het boek bracht More een lofrede op koning Hendrik VIII van Engeland en ook het beleid van More als Lord Chancellor wijkt af van de beschrijving van Utopia. Het personage More betwijfelt de wenselijkheid van de samenlevingsvorm van Utopia. Bijvoorbeeld het personage Thomas More zegt:
“De opheffing van de drang naar persoonlijk voordeel en van de beweegredenen tot persoonlijke inspanning, een en ander onvermijdelijk in het stelsel van het gemeenschappelijk eigendom, zal tot verwaarlozing van de arbeid en tot algemene verarming leiden.”
Thomas Müntzer
Thomas Müntzer predikte gemeenschappelijk eigendom van goederen en liet zich inspireren door de eerste christelijke gemeenschap, Joachim van Flori, radicale taborieten en Plato. Maarten Luther wilde dat Müntzer een preekverbod zou krijgen opgelegd. Op 25 augustus 1524 begon de boer Hans Muller von Bulgenbach – beïnvloed door Thomas Müntzer – een opstandelingenbeweging, waarmee de Duitse Boerenoorlog begon. De legers van de edellieden waren niet sterk genoeg om de opstandelingen te verslaan. Müntzer begon in Mühlhausen een commune, die van 17 maart tot 25 mei 1525 bestond. Kleine steden steunden de boerenopstandelingen om hun stadsrechten terug te krijgen.
Sommige vorsten sloten vrede met de boerenopstandelingen door concessies. De boeren onder leiding van Müntzer deden dit niet, want ieder verbond met vorsten was volgens Müntzer verboden. De boerenopstandelingen onder leiding van Müntzer vernielden verschillende kloosters en kastelen. Verschillende vorsten trokken samen ten strijde tegen Mühlhausen, waarbij ze de opstandelingen versloegen. Müntzer en veel boeren werden doodgemarteld. De boerenopstandelingen hadden gehoopt dat Luther hen zou steunen, maar Luther koos de kant van de adel. Luther riep de vorsten op om de boerenopstandelingen uit te roeien. De edellieden die vrede hadden gesloten met de boeren verbraken hun beloftes en vermoordden de boeren. De Duitse Boerenoorlog eindigde in 1525.
De wederdopers van Münster
De wederdopers waren van mening dat alleen volwassenen gedoopt mochten worden. Binnen de wederdopers bestonden er verschillende groepen. De groep rond de Nederlander Jan Matthijs streed voor een radicale economische hervorming. Jan Matthijs stuurde wederdopers naar Münster die op 24 november 1533 daar arriveerden. De wederdopers van Matthijs predikten de komst van het Duizendjarige Rijk. Steeds meer Nederlandse wederdopers gingen naar Münster, waaronder Jan Matthijs. Bij de verkiezing van het stadsbestuur van 21 februari 1534 kregen de wederdopers de macht. Op 27 februari beweerde Jan Matthijs dat hij van God de opdracht had gekregen om iedereen die geen wederdoper was uit Münster te verjagen. De troepen van de katholieke bisschop Franz von Waldeck omsingelden de stad. De stad had ongeveer 1500 militieleden. De eerste aanval van de katholieken op 21 maart 1534 werd afgeslagen door de wederdopers. Op 5 april 1534 ondernamen de wederdopers onder leiding van Matthijs een aanval op de katholieke belegeraars, waarbij Matthijs om het leven kwam.
Hij werd opgevolgd door de Nederlander Jan van Leiden, die alleenheerser van Münster werd. De wederdopers dwongen iedere bewoner van Münster om hun goud, zilver, sieraden en geld af te staan. Uiteindelijk zou gemeenschap van goederen ingevoerd worden, maar dat werd uitgesteld. Ieder huishouden kreeg een stuk land in de stad aangewezen waarop ze voedsel moesten verbouwen. In Münster brak een hongersnood uit en een deel van de bevolking vluchtte uit de stad. Op 24 juni 1535 trokken de katholieken de stad binnen. De katholieken en wederdopers maakten een afspraak waarbij de wederdopers vrije aftocht zouden krijgen. Toen de wederdopers hun wapens neerlegden; werden de wederdopers vermoord. Jan van Leiden werd levend gevangengenomen en doodgemarteld.
Tommaso Campanella
De Italiaanse monnik Tommaso Campanella zat 27 jaar in de gevangenis wegens deelname aan een samenzwering in 1599 tegen de Spaanse overheersing van het koninkrijk Napels. In de gevangenis schreef Campanella het werk Realis Philosophiae epilogisticae partes quatuor in vier delen. Bij het derde deel uit 1620 voegde hij de bijlage over de Zonnestaat (Civitas Solis) toe, dat was geïnspireerd op More, Plato en Lycurgus. Dit aanhangsel is geschreven als een fictief gesprek tussen de leider van de Hospitaalorde met een reiziger uit de Republiek Genua. De Genuese reiziger vertelde over zijn verblijf in de Zonnestaat. De Zonnestaat is een theocratie geleid door een regeerder met de titel Metafysicus. De Metafysicus wordt democratisch gekozen en blijft regeren zolang niemand gevonden wordt die slimmer is. In de Zonnestaat bestaat geen privé-eigendom en geen gezinnen. Alle goederen zijn gemeenschappelijke eigendom en consumptiemiddelen worden verdeeld door de overheid. Om de zes maanden wisselt men van huis om zo het gevoel van eigen bezit te voorkomen. De samenleving is verdeeld in verschillende “cirkels” met hun eigen keukens en magazijnen. Iedere cirkel heeft een leider die ook als rechter optreedt. Ieder bedrijf staat onder leiding van een koning die alleen gehoorzaamheid verschuldigd is aan de Metafysicus. De overheid besliste wie met wie zich voortplantte om zo goed mogelijke kinderen te krijgen, net zoals een dierenfokker aan teeltkeus doet. De kinderen worden opgevoed door de overheid en kennen hun ouders niet. De Zonnestaat was een bijlage bij het filosofisch werk van Campanella. In het werk zelf pleit Campanella voor monogamie, terwijl in de Zonnestaat polygamie heerste. Het is onduidelijk in hoeverre de Zonnestaat de mening van Campanella weergeeft.
George Wistanley
In 1649 – tijdens de Engelse Burgeroorlog – begonnen ongeveer dertig mannen de grond om te spitten op de St. George’s Hill bij Cobham. Hierdoor stond deze groep bekend als de diggers (spitters of gravers). Deze heuvel was van oudsher gemeenschappelijk eigendom van de lokale bevolking, maar was door edellieden toegeëigend en zij lieten de grond braak liggen. Het dertigtal poten daar groentes onder leiding van Gerard Wistanley. Wistanley schreef pamfletten in deze periode over een staatloze samenleving zonder geweld, dwang en straf, waardoor de diggers beschouwd worden als voorlopers van het anarchisme. De adel jaagde met behulp van het leger de diggers weg.
In 1652 publiceerde Gerard Wistanley een manifest genaamd Law of Freedom, waarin hij afweek van zijn eerdere “anarchistische” standpunt. In dit manifest pleitte hij voor gemeenschappelijk eigendom van de grond bestuurd door de overheid. Volgens Wistanley heerste er van oorsprong een communistisch natuurrecht nadat God de wereld had geschapen, maar door de zondeval ontstond er hebzucht en privé-eigendom. De samenleving zou bestuurd worden door een democratisch gekozen parlement. Er geldt een arbeidsplicht voor iedereen jonger dan veertig jaar. De geproduceerde goederen worden verzameld in magazijnen, waaruit iedere familie naar behoefte uit kon nemen. Beambten werden elk jaar democratisch gekozen. De gezinnen leven afzonderlijk en alle persoonlijke spullen zijn in hun eigendom, maar de verdeling gebeurt naar behoefte. Op het verkopen van spullen staat de doodstraf. Wistanley geloofde dat zijn plannen zouden worden verwezenlijkt door een interventie van God.
Denis Vairasse
De Fransman Denis Vairasse schreef rond 1675 het fictieboek Geschiedenis der Sevarambars. De hoofdpersoon Siden kwam uit het Hertogdom Savoye. In 1655 ging hij naar Batavia met een Nederlands schip. Het schip leed schipbreuk waarna de Nederlanders en Siden zich vestigden op een eiland in de buurt van Australië. De schipbreukelingen ontmoetten het volk Sevarambes en bezochten hun samenleving. De Sevarambars woonden in grote gebouwen (osmasie) met elk 1000 inwoners. Bij de aankomst van Siden en de Nederlanders waren er 5000 osmasieën in het gehele land. Iedere osmasie had een eigen magazijn dat gevuld werd met goederen verstrekt door de centrale overheid, waarna het verdeeld werd aan iedere bewoner. Het vuile werk werd uitgevoerd door slaven. Alle grond, goederen en productiemiddelen zijn eigendom van de overheid. Er geldt een arbeidsplicht voor iedere volwassene met uitzondering van bejaarden, zwangere vrouwen en zieken. Ieder gebouw kiest een zogenaamde osmasiont die leiding geeft. Als plaatsvervanger voor de zonnegod werd een aantal kandidaten aangewezen door de osmasionten die via een loterij werd uitgekozen tot regeerder. Het is niet bekend of Vairasse een voorstander was van gemeenschappelijk eigendom.
Jean Meslier
Jean Meslier was een Franse pastoor in het dorp Étrépigny. Hij viel op door zijn steun aan de arme bevolking, waaraan hij grotendeels zijn loon weggaf. In 1729 stierf hij, waarna het testament van Meslier werd gevonden. In dit testament viel Meslier het christendom aan. Niemand had het geweten, maar Meslier bleek een atheïst te zijn. Meslier dacht dat religie een leugen was bedacht door machtswellustige priesters. Volgens Meslier was particuliere eigendom van goederen de oorzaak van alle lijden en onderdrukking. Meslier heeft weinig geschreven over zijn gewenste toekomstvisie. Meslier wilde de invoering van het collectieve eigendom van alle goederen op gemeenteniveau. Alle gemeentes zouden onderdeel zijn van een federale republiek.
Jean Morelly
In 1753 schreef Jean Morelly het boek Code de la Nature (Wetboek der Natuur), waarin hij pleitte voor een samenleving gebaseerd op gemeenschappelijk eigendom van goederen en productiemiddelen. Het boek werd anoniem uitgegeven en lange tijd werd het boek aan Denis Diderot toegeschreven. Morelly wilde dat men zou wonen in grote gebouwen met ieder duizend bewoners, waarbij ieder gebouw zijn eigen magazijnen en werkplaatsen had. De verdeling van goederen zou gebeuren door de overheid naar ieders behoefte. Iedere burger was een ambtenaar van de overheid. De bevolking zou verdeeld worden in een aantal stammen. De familiehoofden ouder dan vijftig jaar kozen de bestuurders van de stam. De leiders van de stam zouden de leiders van de provincies ieder jaar kiezen. Het bestuur zou berusten bij een senaat bestaande uit alle provinciale leiders. Morelly verwees naar de eerste christelijke gemeenschappen uit de Bijbel.
Gabriel Bonnot de Mably
De abt Gabriel Bonnot de Mably schreef in 1770 een boek tegen Mercier de la Riviére. Volgens Mably leefden de mensen van oorsprong in gemeenschap van goederen, maar door de erfzonde werd het gemeenschappelijk eigendom van goederen vervangen door privé-eigendom. Volgens Mably was privé-eigendom de bron van alle kwaad, waaronder honger en armoede. Volgens Mably waren de mensen in de samenleving door het eigendom zo verpest dat de gemeenschap van goederen niet meer ingevoerd kon worden. Daarom vond hij dat het privé-eigendom moest blijven bestaan, maar dat het privé-eigendom beperkt moest worden door de overheid. De rijken moesten hoge belastingen betalen, zodat de belastingdruk voor de arme bevolking verminderd kon worden. Eigendom mag volgens Mably slechts verworven worden door eigen arbeid.
Zie ook
Socialisme
Geschiedenis van het socialisme
Geschiedenis van het socialisme van 1789 tot 1900
Communisme
Anarchisme
Sociaaldemocratie
Socialisme
|
In 1516 schreef Thomas More het boek Utopia, waarbij hij zich liet inspireren door Plato. Het boek beschrijft een fictieve ontmoeting van More met een Portugees die op zijn reis tussen Brazilië en Indië op het eiland Utopia terechtkwam. In Utopia worden alle productiemiddelen bestuurd door de overheid. Er is arbeidsplicht voor iedereen met een uitzondering voor kinderen, zieken en bejaarden. Utopia bestaat uit 54 districten. Ieder district bestaat uit 6000 families en een familie bestaat uit veertig leden en twee slaven. De slaven zijn misdadigers, krijgsgevangenen en immigranten. Iedere wijk heeft een eigen magazijn waar alle producten verzameld worden. De burgers krijgen de hoeveelheid goederen waaraan ze behoefte hebben zonder te betalen. De Utopiërs wisselen elke tien jaar van huizen, zodat men hun woning niet als privé-eigendom zou beschouwen. Het is verboden voor gewone burgers om over politiek te praten buiten de senaat op straffe van de doodstraf. Iedere dertig families wordt bestuurd door een gekozen ambtenaar genaamd syphogrant. De 1200 syphogranten kiezen de vorst uit vier kandidaten die door de senaat zijn aangesteld. De gekozen vorst regeert voor het leven. Elk district stuurt drie leden naar de senaat die democratisch gekozen zijn door de mannen. De senaat houdt statistieken over de totale productie van het land bij.
| 1 |
hoeveelheid goederen, bundelaanbieding, meeteenheid
|
9,602 |
HVACBusiness
|
1202061
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Provinciale%20Utrechtse%20Elektriciteits%20Maatschappij
|
Provinciale Utrechtse Elektriciteits Maatschappij
|
De Provinciale Utrechtse Elektriciteits Maatschappij, beter bekend onder de afkorting PUEM, is een voormalig energiebedrijf en kabeltelevisie-aanbieder in de Nederlandse provincie Utrecht.
PUEM werd opgericht op 7 oktober 1916 en ging in 1992 samen met het Gemeentelijk Energie Bedrijf Utrecht (GEB), NV Regionaal Nutsbedrijf Eemland en STAMIN (Stadsverwarmingsbedrijf Midden-Nederland) op in de Regionale Energie Maatschappij Utrecht (REMU).
In de provincie Utrecht herinneren verschillende transformatorhuisjes nog aan het bestaan van dit energiebedrijf. Uiteindelijk ging de REMU door middel van fusies op in ENECO Energie en ging de kabeltelevisie over naar Casema, dat later overging in Ziggo. In 2017 werd het onderhoud van het stroomnetwerk door Stedin uitgevoerd, waarbij Eneco alleen nog administratief stroom leverde.
Voormalige organisatie
Voormalig Nederlands energiebedrijf
Geschiedenis van Utrecht
|
PUEM werd opgericht op 7 oktober 1916 en ging in 1992 samen met het Gemeentelijk Energie Bedrijf Utrecht (GEB), NV Regionaal Nutsbedrijf Eemland en STAMIN (Stadsverwarmingsbedrijf Midden-Nederland) op in de Regionale Energie Maatschappij Utrecht (REMU).
| 1 |
verwarmingsbedrijf, ventilatiebedrijf, airconditioningbedrijf
|
2,713 |
RadioClip
|
2226804
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Peter%20Flik
|
Peter Flik
|
Peter Flik ('s-Hertogenbosch, 11 juni 1938) is een Nederlands omroepvernieuwer, programmamaker en verslaggever. Vanaf de jaren 60 maakte hij vele cultuur-, documentaire- en actualiteitenprogramma's voor VPRO radio. Hij was bedenker van de totaalprogramma's VPRO vrijdag en Het Gebouw, en creëerde met Cor Galis in de jaren 80 en 90 een herkenbare stem voor VPRO radio. Als verslaggever werkte hij veelal vanuit Oost-Europa. Sinds zijn pensionering woont hij in Hongarije en rapporteert nog incidenteel vanuit dat land. In 1991 won hij de Zilveren Reissmicrofoon radioprijs voor zijn hele oeuvre.
Jaren 60
Vanaf het midden van de jaren 60 maakte Flik diverse radioprogramma's, waaronder Ronduit waarin (destijds) controversiële thema's als homoseksualiteit aan de orde kwamen, en het experimentele Hee met Wim Noordhoek en Jan Donkers. Ook was hij betrokken bij de jeugdprogramma's Op het Vinkentouw met Nel Kars en VPRO Schoolradio met Kiki Amsberg. Hij was een van de gangmakers van de cultuuromslag bij de VPRO in 1968 en initieerde daarna het dagvullende cultuur en actualiteiten 'totaal' programma VPRO vrijdag.
Jaren 70
In de jaren 70 bleef hij betrokken bij VPRO vrijdag. In 1976 maakte hij samen met Cor Galis (als Cornelis Interieur) op vrijdagavond het legendarische radioprogramma De Hoogwerkers, waarin zij live met een hoogwerker bij mensen naar binnen probeerden te komen om een praatje maken. Ook werkte hij mee aan het documentaireprogramma Nova Zembla, actualiteitenprogramma VPRO-Expres en aan de verhalenprogramma's Fantastische Vertellingen en Spannende Splookjes met Willem de Ridder. Ook maakte hij in 1975/1976 voor de KRO het televisieprogramma In de Keuken met Berend waarin Berend Boudewijn bekende personen sprak terwijl hij samen met hen kookte.
Jaren 80
In de jaren 80 maakte hij het cultuurprogramma Villa VPRO en het actualiteitenprogramma Radionieuwsdienst VPRO. Vanaf 1984 ontwikkelde hij Het Gebouw, een continu dagprogramma met nieuws, actualiteiten, achtergrond, commentaar, documentaires en cultuur. Hij creëerde met de markante radiostem van Cor Galis een herkenbare omroeper voor VPRO radio. Als verslaggever was hij actief in het documentaireprogramma Het Spoor, veelal vanuit Oost-Europa. Van 1989 tot 1991 was hij de producent van Archie (radioprogramma), een radioprogramma voor de jeugd.
Vanaf jaren 90
Na de stop van Het Gebouw (1994) werkte hij als presentator en samensteller bij het avondprogramma De Avonden. Na de eeuwwisseling leverde hij vanuit Hongarije bijdragen aan documentaireprogramma's De 747 documentaire en Holland Doc.
Schrijverschap
In 1994 publiceerde hij de reisverhalenbundel Het meisje in de schroevedraaier: reizen door de Oostbloklanden. Via de website van zijn oud-VPRO-radio-collega Ronald van den Boogaard publiceert hij vanaf 2011 columns met de naam Photosophieën
Referenties
Flik, Peter
|
Jaren 80
In de jaren 80 maakte hij het cultuurprogramma Villa VPRO en het actualiteitenprogramma Radionieuwsdienst VPRO. Vanaf 1984 ontwikkelde hij Het Gebouw, een continu dagprogramma met nieuws, actualiteiten, achtergrond, commentaar, documentaires en cultuur. Hij creëerde met de markante radiostem van Cor Galis een herkenbare omroeper voor VPRO radio. Als verslaggever was hij actief in het documentaireprogramma Het Spoor, veelal vanuit Oost-Europa. Van 1989 tot 1991 was hij de producent van Archie (radioprogramma), een radioprogramma voor de jeugd.
| 2 |
radioprogramma, radiosegment, radioclip
|
7,905 |
PoliceStation
|
1894652
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zaanse%20verhoormethode
|
Zaanse verhoormethode
|
De Zaanse verhoormethode is een omstreden verhoormethode bij justitiële zaken die zich kenmerkt door het laten herbeleven van de misdaadsituatie. De methode is vernoemd naar een politiebureau in Zaandam, waar voor het eerst gebruik werd gemaakt van deze vorm van verhoor. De methode wordt ook wel Catch-22-methode genoemd naar de logicaterm catch-22 en is gebaseerd op het CASE 36 communicatiemodel (Communication Analysing System Europe), waarbij een model voor zelfmanagement wordt geboden dat mensen leert door middel van communicatietechnieken vastgeroeste leerprocessen en gewoonten in zichzelf te onderkennen en aan te pakken. De techniek werd in de jaren 90 vaak toegepast, maar is in Nederland sinds november 1996 verboden.
Methode
De methode werd gebruikt bij verdachten die langdurig werden verhoord, maar bleven zwijgen. Bij de methode wordt de verdachte meerdere dagen intensief ondervraagd door twee of meer personen, gebruikmakend van verschillende verhoortechnieken, terwijl een communicatiedeskundige de verdachte vanuit de regiekamer in de gaten houdt en de verhooragenten attendeert op signalen bij de tegelijkertijd geobserveerde verdachte. De verdachte krijgt bijvoorbeeld indringende foto's te zien van het misdrijf, het slachtoffer of van zijn/haar eigen kinderen. Verder wordt duidelijk gemaakt dat langer zwijgen tot een gevangenisstraf leidt. Om de verdachte te laten spreken worden verder onder andere, soms gelogen, voordelen van bekennen en nadelen van het zwijgen opgesomd. Men vertelt de verdachte dat een moord de beste kan overkomen en dat bij bekentenis de gevangenisstraf maar kort zou zijn. Ook werd een verdachte op verschillende manieren gemanipuleerd door opmerkingen over bedreiging van de partner en kinderen die pas zouden worden beschermd wanneer de verdachte een bekentenis zou afleggen. Daarnaast werden er kwetsende opmerkingen gemaakt over zowel de verdachte zelf, als de partner en kinderen van de verdachte.
Verbod
In 1996 werd de verhoormethode door minister Sorgdrager van Justitie verboden op advies van de Recherche Advies Commissie. Dit nadat de 45-jarige H.E. tegenover de politie van Zaanstad bekende de Groningse coffeeshophouder Harry Roo om het leven te hebben gebracht. Hij bekende na indringende confrontatie met foto's van familieleden tussen beelden van het lichaam van Roo. De Groningse rechtbank bevond dat de politie te veel druk had uitgeoefend, en sprak de verdachte daarom in september 1996 vrij.
In 2019 verklaarde de advocaat van Jos B. die verdacht werd van de moord op Nicky Verstappen dat zijn cliënt door de politie zou zijn onderworpen aan een dergelijke verhoormethode.
Strafrecht in Nederland
|
De Zaanse verhoormethode is een omstreden verhoormethode bij justitiële zaken die zich kenmerkt door het laten herbeleven van de misdaadsituatie. De methode is vernoemd naar een politiebureau in Zaandam, waar voor het eerst gebruik werd gemaakt van deze vorm van verhoor. De methode wordt ook wel Catch-22-methode genoemd naar de logicaterm catch-22 en is gebaseerd op het CASE 36 communicatiemodel (Communication Analysing System Europe), waarbij een model voor zelfmanagement wordt geboden dat mensen leert door middel van communicatietechnieken vastgeroeste leerprocessen en gewoonten in zichzelf te onderkennen en aan te pakken. De techniek werd in de jaren 90 vaak toegepast, maar is in Nederland sinds november 1996 verboden.
| 1 |
politiebureau, politiewacht, politiepost
|
1,128 |
UserPageVisits
|
4007770
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/VK%20%28sociaal%20netwerk%29
|
VK (sociaal netwerk)
|
VK of VKontakte (Russisch: Вконтакте, letterlijk "in contact") is een gratis sociaalnetwerksite voor online contact met andere gebruikers. Na Facebook is het de grootste sociaalnetwerksite in Europa. VK is beschikbaar in verschillende talen maar is vooral populair onder Russischtalige gebruikers. De website is voornamelijk populair in Rusland, Oekraïne, Azerbeidzjan, Kazachstan, Moldavië, Wit-Rusland en Israël.
Evenals bij andere sociaalnetwerksites kunnen gebruikers van VK berichten sturen naar contactpersonen en groepen. Ook is het mogelijk afbeeldingen, audiobestanden en videobestanden te delen, pagina's aan te maken, andere gebruikers te taggen en browsergames te spelen.
In mei 2014 waren er 256 miljoen gebruikersaccounts. VK was volgens Alexa in juni 2014 de op 19 na populairste website ter wereld en na Yandex de meest bezochte site in Rusland. Op de eBizMBA-lijst van populairste sociaalnetwerksites in de wereld stond VK op dat moment op de achtste plaats. In mei 2014 werd VK door 60 miljoen bezoekers per dag bezocht.
Geschiedenis
Ontstaan
In september 2006 gaf de oprichter, Pavel Doerov, het startschot voor de bètatestfase van VKontakte, nadat hij was afgestudeerd aan de Staatsuniversiteit van Sint-Petersburg. De daaropvolgende maand werd de domeinnaam vkontakte.ru geregistreerd.
Organisatie en aandeelhouders
Op 1 oktober 2006 werd VKontakte opgericht als een Russische vennootschap met een beperkte aansprakelijkheid. Op dezelfde dag werd ook de domeinnaam geregistreerd.
Toen VKontakte werd opgericht, bezat Vjatsjeslav Mirilasjvili 60%, zijn grootvader Michail Mirilasjvili 10%, Lev Levjev 10% en Pavel Doerov 20% van de aandelen. In 2011 verkochten de oprichter en de familie Mirilasjvili respectievelijk 7% en 33% van hun aandelen aan Mail.ru. Hierdoor beschikten Doerov over een resterend aandeel van 12% en de familie Mirilasjvili over een resterend aandeel van 40%. In 2013 verkochten Lev Levjev en de familie Mirilasjvili hun aandelen van respectievelijk 8% en 40% voor 1,12 miljard dollar aan United Capital Partners. Daardoor werd United Capital Partners eigenaar voor een totaal van 48%. In januari 2014 verkocht Doerov zijn aandeel van 12% aan Alisjer Oesmanov, de bestuursvoorzitter van Megafon. Volgens de overeenkomst zouden Oesmanov en zijn bondgenoten, waaronder Mail.ru dat al 40% bezat, voor in totaal ongeveer 52% eigenaar worden. In april 2014 verklaarde Doerov dat hij zijn inbreng in het bedrijf had verkocht vanwege de toenemende druk van de Federale Veiligheidsdienst van de Russische Federatie om persoonlijke gegevens te overhandigen van gebruikers die lid zijn van een VKontaktegroep gewijd aan de protestbeweging Euromaidan.
In december 2021 kocht Gazprom indirect een groot belang in VK en kreeg hiermee zeggenschap over het grootste sociale media netwerk in Rusland, VKontakte. USM Holdings, een investeringsmaatschappij van Oesmanov, verkocht een aandelenbelang van 45% in MF Technologies, een holding met het meeste stemrecht in VK, aan Sogaz. Na de transactie heeft Sogaz, opgericht door Gazprom en met veel aandeelhouders die Poetin gunstig gezind zijn, iets meer dan 25% van het stemrecht in VK. Gazprombank heeft ook het aandelenbelang in MF Technologies verhoogd van 36% naar 45%. Beide transactie geven Gazprom indirect meer dan 50% van het stemrecht in VK.
Aantal gebruikers
De registratie van gebruikers beperkte zich aanvankelijk tot de universitaire kringen. Registratie was slechts mogelijk op uitnodiging, maar toch groeide de website snel. In februari 2007 waren er al meer dan 100.000 geregistreerde gebruikers. Op dat moment werd VK het doelwit van een grote DDoS-aanval, waardoor de website enige tijd kwam plat te liggen. Het aantal gebruikers steeg tot 1 miljoen in juli 2007 en 10 miljoen in april 2008. In december 2008 streefde VK Odnoklassniki voorbij als Ruslands populairste sociaalnetwerksite.
Op VK waren er in mei 2014 256 miljoen geregistreerde gebruikers, met een gemiddelde van 60 miljoen dagelijkse gebruikers en 2,5 miljard dagelijkse paginaweergaven.
Beschikbare talen
Officiële talen
Engels
Russisch
Oekraïens
Onofficiële talen
Bescherming van persoonsgegevens
In december 2013 verzochten de Russische autoriteiten om overhandiging van persoonlijke informatie van Oekraïense Maidan-demonstranten. Toch werden deze gegevens nooit doorgegeven. Het openbaren van deze informatie gaat in tegen de idealen die Pavel Doerov hoog in het vaandel draagt. Doerov hecht naar eigen zeggen veel waarde aan de bescherming van de privacygevoelige informatie die miljoenen Oekraïners hem hebben toevertrouwd.
In de media
De oprichter, Pavel Doerov, kwam in het nieuws toen hij besloot zijn aandeel van 12% te verkopen aan Ivan Tavrin, de bestuursvoorzitter van Megafon. Analisten schatten de waarde van de verkochte aandelen op 350 tot 400 miljoen dollar. Deze verkoop betekende ook het vertrek van de oprichter.
Externe link
Officiële website
Online sociaal netwerk
Russisch bedrijf
|
Op VK waren er in mei 2014 256 miljoen geregistreerde gebruikers, met een gemiddelde van 60 miljoen dagelijkse gebruikers en 2,5 miljard dagelijkse paginaweergaven.
| 1 |
gebruikersinteractie, paginaweergaven, gebruikersactiviteit
|
2,276 |
UserLikes
|
5159272
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/%40world%20record%20egg
|
@world record egg
|
@world_record_egg is een Instagramaccount dat door de plaatsing van een foto van een ei Kylie Jenner verdrong als meest gelikete post op Instagram. De afbeelding werd gemaakt op 23 juni 2015 en op 4 januari 2019 op Instagram gepost. Het record werd in 10 dagen gebroken. Op 20 december 2022 verbrak Lionel Messi het record met een post waarin hij en zijn teamgenoten feest vieren nadat ze met Argentinië het Wereldkampioenschap voetbal 2022 wonnen. De post van @world_record_egg is sindsdien de tweede meest gelikete Instagram post ooit.
Externe links
Het mysterie van het ei met meer dan 30 miljoen likes op Instagram, 14 januari 2019
Foto van willekeurig ei breekt Instagram-record Kylie Jenner, NU.nl, 14 januari 2019
Tweede foto van record-ei op Instagram, nu met barstje, Algemeen Dagblad, 18 januari 2019
Internetfolklore
|
Externe links
Het mysterie van het ei met meer dan 30 miljoen likes op Instagram, 14 januari 2019
Foto van willekeurig ei breekt Instagram-record Kylie Jenner, NU.nl, 14 januari 2019
Tweede foto van record-ei op Instagram, nu met barstje, Algemeen Dagblad, 18 januari 2019
| 1 |
gebruikersvoorkeuren, interactie, likes
|
2,776 |
SportsActivityLocation
|
2855181
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sportpark%20De%20Dennen
|
Sportpark De Dennen
|
Sportpark De Dennen is een sportcomplex in de Nederlandse stad Nijmegen, waar amateurvoetbalclub Quick 1888 haar wedstrijden speelt. Het bestaat onder andere uit een sporthal, vijf velden en vanaf juli 2012 ook een kunstgrasveld.
Geschiedenis
Vanwege nieuwbouw aan de Hazenkampeseweg waar het stadion van Quick lag moest de club met tegenzin uitkijken naar een nieuwe plek. Tussen 1957 en 1960 werd Sportpark De Dennen aangelegd, en op 12 september 1960 door burgemeester Charles Hustinx officieel geopend. Vanaf dit moment speelde Quick haar thuiswedstrijden hier.
1965 De toegangspoort
In september 1965 kreeg Quick van de supportersvereniging een officiële toegangspoort aangeboden, met de tekst "Sportpark De Dennen". Deze poort is nog altijd te vinden bij de hoofdingang.
1970 De verplaatsing
In 1970 wilde de gemeente Nijmegen een uitgaande weg aanleggen richting Dukenburg. Het hoofdveld en het tweede speelveld van het sportpark De Dennen lagen echter precies op de route van de geplande weg. Uiteindelijk zijn beide velden opgeschoven naar de plek waar ze nu liggen. Het gevolg was dat de hoofdtribune en parkeerplaatsen verplaatst moesten worden. De open zittribune werd niet verplaatst gezien de teruglopende belangstelling voor het voetbal. Daarom staat deze tribune nog altijd niet op één lijn met de huidige ligging van het hoofdveld.
1987 Een eigen sporthal
In 1987 werd Sportpark De Dennen BV opgericht met als doel onder andere een eigen sporthal te realiseren ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan. Deze werd in 1989 opgeleverd en kreeg de naam O.C. Huisman-Hal, vernoemd naar de voormalige voorzitter die een van de grote voorvechters van de NVCT en AV Quick was.
2003 Trainingen N.E.C.
Rond het jaar 2003 werd het trainingscomplex van grote buur N.E.C. gerenoveerd en dus moest de club op zoek naar een nieuwe (tijdelijke) trainingsaccommodatie. Dit werd uiteindelijk Sportpark De Dennen van Quick. Toen N.E.C. weer was teruggekeerd op haar eigen trainingscomplex speelden beide clubs een jaarlijkse oefenwedstrijd in de voorbereiding op het nieuwe seizoen. Inmiddels gebeurt dit niet meer.
2010 Voorstel tot metamorfose complex
Quick heeft vijf velden op haar complex. Een voorstel van onder andere scholen, woningcorporaties en Quick wil het aantal velden terugbrengen tot drie. Dit schept ruimte voor een nieuwe school: het Kandinsky, die gespecialiseerd is in sport en beweging en nu nog in Molenhoek staat. Naast dit 'SportCollege Nijmegen' wordt ruimte gemaakt voor twee praktijkscholen, De Zonnegaard en Joannes. Dit worden geen partners. Dan is er nog het bouwplan voor een woonwijk. Die willen woningcorporaties Talis en Standvast uit de grond stampen op een andere hoek van het terrein. Het levert het benodigde geld op om bijvoorbeeld de Quicksporthal voor badmintonners en bowlers op te knappen en uit te breiden.
2012 Renovatie Sportpark De Dennen
Vanaf 2012 wordt het complex van Quick gerenoveerd. Zo krijgt de club een kunstgrasmat op het hoofdveld en zijn alle onoverdekte tribunes verwijderd. De huidige hoofdtribune zal een opknapbeurt krijgen en onder andere ook nieuwe stoeltjes. Quick hoopt op nog meer geld van de gemeente om ook de sporthal, kleedruimtes en clubhuis een opknapbeurt te geven. Het aantal nieuwe jonge voetballers is voor het eerst in lange tijd gestegen ten opzichte van het jaar daarvoor. Quick hoopt hiermee op een nieuwe start. In 2013 bestaat de club 125 jaar.
Huidige accommodatie
De huidige accommodatie bevat de volgende onderdelen:
Drie speelvelden waarvan één verlicht kunstgrasveld
Eén verlicht trainingsveld
Overdekte zittribune (435 zitplaatsen)
Clubhuis
Kleedkamers
Sporthal
Twee tennisvelden
Externe link
clubpagina
Sportaccommodatie in Nijmegen
|
Sportaccommodatie in Nijmegen
| 1 |
sportlocatie, sportveld, sportaccommodatie
|
9,986 |
AdultEntertainment
|
145390
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Warmoesstraat%20%28Amsterdam%29
|
Warmoesstraat (Amsterdam)
|
De Warmoesstraat is een van de oudste straten van Amsterdam. Ze loopt evenwijdig met het Damrak van de Nieuwebrugsteeg naar de Dam.
Naam
De huidige Warmoesstraat had tot in de 17e eeuw twee namen: Kerkstraat voor het noordelijke deel tot de Oude Kerk en Warmoesstraat voor het zuidelijke deel. De naam is afgeleid van warmoezerijen, naar de handel in groenten. In 1957 is het gedeelte bij Hotel Krasnapolsky bij de Dam gevoegd. Het eerste stukje van de Warmoesstraat heet echter Sint Olofspoort, naar de middeleeuwse stadspoort die daar ooit stond.
Geschiedenis
Met het leggen van de Dam in de Amstel ontstond in de 13e eeuw Amsterdam. Het centrum van de stad wordt gevormd door de oude monding van de Amstel, het Damrak. De Amstel had toen nog de volledige breedte tussen de Nieuwendijk en de Warmoesstraat. De Warmoesstraat ligt op de dijk aan de oostkant van het Damrak. Al snel werd echter een strook in het Damrak aangeplempt en was de straat aan beide zijden bebouwd, waarbij de gevels aan de Damrakzijde in het water stonden (en nog steeds staan). Warmoesstraat 90 is het oudste nog bestaande woonhuis van de stad, zo bleek in 2012 uit dendrochronologisch onderzoek: het gebruikte hout dateert uit ongeveer 1485.
Bij de Dam stond tot 1565 een waag en de handel concentreerde zich rond het Damrak, dat de haven vormde. In de 16e eeuw was de Warmoesstraat de straat met de grootste huizen waar de rijkste burgers van Amsterdam woonden. Jan Pieterszoon Coen woonde voor zijn huwelijk, als hij in Nederland was in de Warmoesstraat en Joost van den Vondel dreef er zijn kousenwinkel. De straat was toen dé winkelstraat van Amsterdam en er vestigden zich veel handelsfirma's.
Met de aanleg van de Herengracht en andere nieuwe grachten in de 17e eeuw verhuisden zij daarheen. De Kalverstraat nam de plaats van de Warmoesstraat in als voorname winkelstraat. Er vestigden zich toen veel restaurants in de leeggekomen panden.
In de tweede helft van de twintigste eeuw ging de Warmoesstraat door leegstand snel achteruit. Tegen de jaren 1980 waren de Warmoesstraat en de Zeedijk vanwege de overlast door drugshandel de beruchtste straten van Nederland. Door gerichte acties van de politie en de vele politiecamera's die in de wijk zijn aangebracht is de criminaliteit echter inmiddels naar andere wijken verplaatst en is de Warmoesstraat een van de veiligere straten van Amsterdam. Veel historische panden zijn gerenoveerd en gesplitst in appartementen. De straat is tegenwoordig bovendien een drukbezocht uitgaanscentrum, met overwegend cafés, hotels, restaurants en winkeltjes.
Een erfenis van de jaren 1980 is het relatief grote aantal coffeeshops, waarvoor het stadsdeel in het bestemmingsplan van 2006 echter een uitsterfbeleid heeft vastgesteld: na verkoop van een zaak is cannabisverkoop er niet meer toegestaan. In een gezamenlijke strategienota geven de gemeente en het stadsdeel in 2008 zelfs aan dat alle tien coffeeshops in de straat binnen tien jaar een andere bestemming moeten krijgen.
Leerscene
De Warmoesstraat telt ook enkele winkels en bars gericht op homoseksuele mannen met een leerfetisj en vormt daarmee het centrum van de Amsterdamse leerscene. Deze subcultuur deed medio jaren vijftig zijn intrede, toen Hotel Tiemersma aan de Warmoesstraat 20 geopend werd. Als een dependance werd in 1965 de leerbar Argos geopend in de Heintjehoeksteeg, die later verplaatst werd naar de Warmoesstraat. Daar volgden later nog de leerbars The Eagle en Dirty Dicks. Rondom deze zaken vindt sinds 1996 jaarlijks eind oktober de Amsterdam Leather Pride plaats.
Voor deze doelgroep was er tussen 1987 en 2010 aan de Warmoesstraat 96 ook een discotheek/seksclub genaamd Cockring. Die moest na de vondst van harddrugs sluiten op last van de politie, maar werd in 2011 heropend onder de naam Club Fuxxx. De zaak was echter geen succes en sloot in 2013, waarna Edgar Bonte, organisator van de Rapidofeesten, het pand omvormde tot een meer gemengde club onder de naam The Warehouse. Die werd per 1 maart 2016 gesloten na klachten over geluidsoverlast.
Specifieke panden
Restaurant Reflet is gebouwd in 1885, volledig in belle-époque-stijl, oudste restaurant van Amsterdam in originele staat.
Voormalig Politiebureau Warmoesstraat, Warmoesstraat 44, 46, 48 en 50 (Adres: Warmoesstraat 48). Het bureau waar onder meer Appie Baantjer, Simon de Waal en Hendrik Voordewind werkten, berucht om de toestanden die er zich rond dat bureau afgespeeld hebben. Het bureau dat ook de rosse buurt als werkterrein had. Het politiebureau is in 2000 verhuisd naar de nabijgelegen Beursstraat, met een dienstingang aan de Warmoesstraat 98, ter hoogte van het Oudekerksplein en is in 2016 verhuisd naar de Nieuwezijds Kolk.
Geels & Co, Warmoesstraat 67. Koffie- en theebranderij annex winkel met op de bovenverdieping een Koffie- en Theemuseum. Winkel en delen van het interieur zijn ruim 140 jaar oud.
In De Vergulde Pauw, Warmoesstraat 69, gingen in 1522 wonen, na hun trouwen: Pieter Gerritz Bicker, later burgemeester van Amsterdam, en Anna Codde
'Oudste bestaande woonhuis van Amsterdam', Warmoesstraat 90. In juni 2012 werd hier een houten huis uit circa 1485 'ontdekt', zodat er in Amsterdam toch nog een woonhuis uit de 15e eeuw bestaat. Dit gaat schuil achter een onopvallende 19e-eeuwse gevel. Na een brand werd bij nader bouwhistorisch onderzoek geconstateerd dat het houtskelet veel ouder is dan tot dan toe bekend.
Wijs en Zonen, Warmoesstraat 102: Koffie- en theebranderij annex winkel. De winkel is bijna in ongewijzigde staat sinds de 18e eeuw. Wijs en Zonen zijn hofleverancier.
Achtergevel Amsterdamse effectenbeurs, Warmoesstraat 110 met Standbeeld Joost van den Vondel (1937) van Gerarda Rueter
'In het Paradijs', Warmoesstraat 148. Het was vroeger een van de mooiste huizen van de stad. In de 15e/16e eeuw het woonhuis van Haesje Claes, de vermoedelijke stichteres van het Amsterdamse Burgerweeshuis.
Een voormalige drukkerij, Warmoesstraat 153-157. Sinds 1994 is dit de sociëteit van het ASC/AVSV.
Klooster van de Zusters Augustinessen van Sint Monica, Warmoesstraat 159. De zusters Augustinessen verlenen er al sinds jaar en dag opvang aan daklozen.
De Wintertuin van Hotel Krasnapolsky, Warmoesstraat 169. In 1879/1880 gebouwd naar een ontwerp van architect G.B. Salm. In die tijd was het gebruik van glas en ijzer nog een noviteit. De constructie met gietijzeren kolommen moest de ruimte ook aankleden. Ook het gebruik van elektrische verlichting was zeer modern voor die tijd. De Wintertuin zou Gerard Philips hebben geïnspireerd om een gloeilampenfabriek te beginnen. Na de restauratie in 1989 weer in volle glorie te zien.
Achtergevel Warmoesstraat 34 (te zien vanaf het Damrak). Fraai voorbeeld van vierraams gevel "op 't water" in Lodewijk XVI-stijl (circa 1770-1800), met een gesneden rechte kroonlijst met guirlandeversieringen en een groot driehoekig fronton boven het middendeel.
Trivia
De Warmoesstraat is autoluw: auto's hebben alleen tussen 7 en 12 uur 's morgens toegang en er mag niet geparkeerd worden.
Zie ook
Lijst van rijksmonumenten in de Warmoesstraat
Externe link
Straten van Amsterdam: Warmoesstraat
Dijk in Amsterdam
Straat in Amsterdam-Centrum
Homoseksualiteit in de geschiedenis (Nederland)
|
Voor deze doelgroep was er tussen 1987 en 2010 aan de Warmoesstraat 96 ook een discotheek/seksclub genaamd Cockring. Die moest na de vondst van harddrugs sluiten op last van de politie, maar werd in 2011 heropend onder de naam Club Fuxxx. De zaak was echter geen succes en sloot in 2013, waarna Edgar Bonte, organisator van de Rapidofeesten, het pand omvormde tot een meer gemengde club onder de naam The Warehouse. Die werd per 1 maart 2016 gesloten na klachten over geluidsoverlast.
| 1 |
volwassenenentertainment, erotisch bedrijf, seksclub
|
8,440 |
MenuItem
|
1648952
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Chipolata
|
Chipolata
|
Een chipolata is een (vers) worstje dat oorspronkelijk uit Frankrijk komt. Het lijkt op een Italiaans worstje en op de Duitse bratwurst. De chipolata wordt doorgaans niet gekookt, maar gegrild of gebraden. Chipolata's worden traditioneel van varkensvlees gemaakt, dat gekruid is met peper en zout (en eventueel andere kruiden als kerrie, nootmuskaat of tijm). Ze worden onder deze benaming ook van andere vleessoorten gemaakt.
Het woord chipolata is Frans, maar waarschijnlijk afgeleid van het Italiaanse cipollata, dat in essentie 'met uien bereid' betekent.
Een zoet nagerecht met dezelfde naam is chipolatapudding.
Worst
Franse keuken
|
Een zoet nagerecht met dezelfde naam is chipolatapudding.
| 1 |
menu-item, gerecht, drank
|
7,361 |
SelfStorage
|
4419292
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eerste%20van%20der%20Helststraat%201%20D-G
|
Eerste van der Helststraat 1 D-G
|
Het pand Eerste van der Helststraat 1 D-G is een gebouw aan de Eerste van der Helststraat in De Pijp te Amsterdam-Zuid.
Het gebouw is neergezet in opdracht van Hendrik Walker, die een paardenbedrijf had. Hij was eerst gevestigd aan Beerebijt, een plaats aan de Amstel. Hij moest daar vertrekken en kwam hier terecht aan wat toen nog de Van der Helststraat 1 was. Aan de nummering zou men kunnen aflezen dat dit het eerste gebouw was aan de straat. Dat is echter onjuist. Aan de Stadhouderskade 80 was een metaalbewerkingsbedrijf gevestigd, dat een blinde muur aan de Van der Helsstraat had. Vervolgens is er de zijstraat Tweede Jacob van Campenstraat, toen nog Jacob van Campenstraat. Het hoekpand had echter een ingang aan die straat. Het gebouw van Hendrik Walker was toen dus het eerste gebouw met een ingang aan de Van der Helststraat. In 1931 brandde het metaalbewerkingsbedrijf af, waarbij ook het gedeelte aan de Jacob van Campenstraat verloren ging. De gemeente kwam bij herbouw vervolgens in de knoei met de nummering. In 2018 is deze als volgt:
Eerste van de Helststraat 1 A6 tot en met 1 A30 zijn bovenwoningen van het gebouw Stadhouderskade 80, dan in gebruik bij brouwer Heineken;
Eerste van der Helststraat 1 C, betreffen de woningen boven het winkelpand in het complex Tweede Jacob van Campenstraat 2-86
Eerste van der Helststraat 1 D-G; woningen.
Hendrik Walker bewoonde een van de bovenwoningen D-G en hield zijn paardenbedrijf met stallen, manege en koetshuis op de begane grond. De bedrijfsruimte was in de gevel te herkennen aan de openslaande deuren. Het gebouw is opgetrokken in een ontwerp van de architecten Willem Hamer jr. en Pieter Johannes Hamer. Zij ontwierpen meer gebouwen De Pijp in de toen gangbare eclectische bouwstijl. Een aantal van die gebouwen kwam een eeuw later terecht op de lijst van gemeentemonumenten. Dit gebouw kwam daar niet op, wellicht als gevolg van het feit dat de klapdeuren uit het begin, toen reeds vervangen waren door rolluiken. De voorgevel is rijk versierd met pilasters op de begane grond en guirlandes aan de dakrand. Daarboven staat nog een houten dakkapel.
Firma Henrik Walker, van Johan H. Walker, verhuisde al vrij snel verder aan de plaats aan de Jan Steenstraat. Hij deed het pand over aan de heer K.F. Erkenbrecher, destijds baas van de Fransche Manege in de Nieuwe Kerkstraat, die eerst in 1881 zou sluiten maar werd opengehouden tot 1888. Het gebouw kwam in 1891 in handen van Zonwering- en Glazenwassersbedrijf Heineken van A.G. Heineken, neef van Gerard Adriaan Heineken, de oprichter van de Heineken Brouwerij. Hij had die ruimte nodig voor zijn met paard aangedreven eerste hoogwerker van Nederland, te gebruiken voor reiniging van ramen van hoge gebouwen. Dit bedrijf dat eerst een grote expansie kende, ging in 1982 failliet. Sindsdien dient de begane grond van het gebouw als opslagruimte.
Bouwwerk in Amsterdam-Zuid
Woning in Amsterdam
|
Firma Henrik Walker, van Johan H. Walker, verhuisde al vrij snel verder aan de plaats aan de Jan Steenstraat. Hij deed het pand over aan de heer K.F. Erkenbrecher, destijds baas van de Fransche Manege in de Nieuwe Kerkstraat, die eerst in 1881 zou sluiten maar werd opengehouden tot 1888. Het gebouw kwam in 1891 in handen van Zonwering- en Glazenwassersbedrijf Heineken van A.G. Heineken, neef van Gerard Adriaan Heineken, de oprichter van de Heineken Brouwerij. Hij had die ruimte nodig voor zijn met paard aangedreven eerste hoogwerker van Nederland, te gebruiken voor reiniging van ramen van hoge gebouwen. Dit bedrijf dat eerst een grote expansie kende, ging in 1982 failliet. Sindsdien dient de begane grond van het gebouw als opslagruimte.
| 1 |
zelfopslag, opslagruimte, opslagfaciliteit
|
8,633 |
SportsOrganization
|
742567
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/The%20Dukes%20%28rugbyclub%29
|
The Dukes (rugbyclub)
|
Rugbyclub The Dukes is een Nederlandse rugbyclub uit 's-Hertogenbosch. De club werd in 1974 opgericht en speelt in de hoogste klasse van Nederland. The Dukes is een van de weinige rugbyclubs die vier seniorenteams in de competitie heeft. De jeugdafdeling is de grootste van Nederland. In de loop der jaren promoveerde het eerste team naar steeds hogere klassen, in het seizoen 2004-2005 resulterend in promotie van de promotieklasse naar de ereklasse. Hoogtepunten zijn het landskampioenschap in het seizoen 2007-2008, de Nationale Beker en twee titels in het Nederlandse kampioenschap 7's.
Geschiedenis
Rugbyclub The Dukes is opgericht in 's-Hertogenbosch in februari 1974 in Taverne Het Pantoffeltje te 's-Hertogenbosch. In het seizoen 1974-1975 promoveerde het team naar de Tweede Klasse. Na twee seizoenen speelden The Dukes al met twee teams in de seniorencompetitie en werd met jeugdteams begonnen. In het seizoen 1981-1982 promoveerde eerste team naar de eerste klasse en twee seizoenen later kon het team zich opmaken voor rugby op het hoogste niveau in de ereklasse. Helaas wist het team zich hier uiteindelijk niet te handhaven en degradeerde terug naar de Eerste Klasse. Hier hadden The Dukes geen moeite met het niveau en voortdurend speelden zij in de hoogste regionen van deze klasse. In het seizoen 1989-1990 promoveerde het eerste team van The Dukes wederom naar de ereklasse maar wederom wisten zij zich hier uiteindelijk niet te handhaven. Na opnieuw jaren in de hoogste regionen van de eerste klasse te hebben gespeeld namen The Dukes in het seizoen 2003-2004 afscheid van hun toenmalige trainer uit Nieuw-Zeeland Wayne Wildbore. Besloten werd de trainingsexpertise te zoeken binnen de eigen club.
In het seizoen 2004-2005 startte het trainersduo Frank van der Heuvel (hoofdcoach) en Simon Green met een nieuwe aanpak. Met dit trainersduo begonnen ook de eerste "Dukes" die bij andere clubs speelden terug te komen. Dit gaf met name een forse impuls aan de backs van het eerste team. Deze veranderingen resulteerde hetzelfde seizoen al in de promotie naar de ereklasse.
In verband met zijn werkzaamheden verliet Simon Green het eerste team als trainer. Zijn plaats werd ingenomen door Dukes veteraan Bertie Damen. In het eerste jaar in de ereklasse verbaasde The Dukes vriend en vijand door als vijfde te eindigen en daarmee net buiten de play-offs te vallen. Tevens werd dat jaar de Nationale beker gewonnen. Het seizoen 2006-2007 verliep minder succesvol met een 7de plek in de competitie. Na dit seizoen namen The Dukes afscheid van het meest succesvolle trainerskoppel uit The Dukes geschiedenis om verder te gaan met de Australische rugbycoach Alex Chang. Bouwend op de solide basis gelegd door zijn voorgangers ging Chang met het eerste team aan de gang. Na een redelijk succesvolle eerste helft van het seizoen waar het team een tweede plaats innam, was de tweede seizoenshelft minder succesvol. Wat resulteerde in het feit dat The Dukes wel kans maakte op het halen van de play-offs maar dan moest Castricumse Rugbyclub, AAC Rugby de directe concurrent voor de vierde plaats verslaan. Na een zinderende wedstrijd wist de ploeg uit Castricum uiteindelijk pas aan het einde van de tweede helft deze droom voor de Bosschenaren te vervullen. De Bosschenaren beloonde de Castricummers door hen een fust bier aan te bieden voor hun prestatie.
Een week later versloegen The Dukes AAC in een direct duel in de finale om de nationale beker.
In de play-offs speelde The Dukes in de eerste wedstrijd uit tegen RC Castricum. Deze wedstrijd werd pas in de laatste fase, met 10 - 13, beslist in het voordeel van The Dukes. De return in Den Bosch leverde in de laatste minuut een gelijk spel, 21 - 21, en hiermee plaatste The Dukes zich voor de finale om het landskampioenschap tegen RC Hilversum.
Op 12 april 2008 wisten The Dukes met 19-18 in wederom een zinderende wedstrijd de strijd om het landkampioenschap in hun voordeel te beslissen.
In mei wisten de Bosschenaren hun succesvolle seizoen af te sluiten met het winnen van het landskampioenschap 7's tegen RC Castricum.
Locatie
The Dukes heeft haar clubhuis en veld aan de Limietlaan - praktisch in het stadscentrum - tegen de oude vestingwerken van de stad 's-Hertogenbosch. Vanaf 2013 beschikt de vereniging over een volledig nieuw en modern clubhuis. De helft van het clubhuis - kleedkamers, fysiotherapie - ligt ondergronds. Bovengronds bevinden zich de kantine, keuken, bestuurskamer en materiaalruimten.
Als gevolg van de groei van de vereniging raakte het veld overbelast en werd in toenemende mate onbespeelbaar. Omdat het niet mogelijk was op deze locatie - naast het historische stadscentrum, tegen de vestingwallen en in een openbaar park - meer velden aan te leggen is medio 2013 het grasveld vervangen door een kunstgrasveld. Dit is een zand-rubber kunstgras met een zeer hoge demping plus een schokdempende onderlaag. Sindsdien is er zo goed als geen wedstrijd meer afgelast. Indien andere velden onbespeelbaar zijn kunnen de wedstrijden op het veld van The Dukes gewoon doorgaan.
Kleuren
De officiële kleuren zijn rood, geel en zwart. Er zijn veel verschillende shirts in omloop. Dit wordt mede in de hand gewerkt door wisselende shirtsponsors.
Internationals
The Dukes heeft sinds de promotie naar de ereklasse in het seizoen 2004-2005 een groot aantal spelers aan het Nederlands rugbyteam geleverd.
Toernooi
Elk jaar met Pinksteren organiseert The Dukes een toernooi voor senioren en op de zaterdag ervoor een jeugdtoernooi. Deze toernooien vallen samen met het jazzfestival Jazz in Duketown.
Titels
Seizoen 2008-2009
Nederlands Kampioen Junioren, Nederlands 7s Kampioen Junioren
Kampioen Derde Klasse / Promotie naar Tweede Klasse The Dukes 2
Sportteam van het jaar 's-Hertogenbosch m.b.t. 2007-2008 The Dukes 1
Seizoen 2007-2008
Nederlands Kampioen The Dukes 1
Winnaars Nationale Beker The Dukes 1
Nederlands 7s Kampioen The Dukes 1
Nederlands Kampioen Cubs
Nederlands 7s Kampioen Cubs
Seizoen 2006-2007
Winnaars ING-Plate The Dukes 1
Seizoen 2005-2006
Winnaars Nationale Beker The Dukes 1
Kampioen Derde Klasse / Promotie naar Tweede Klasse The Dukes 2
Seizoen 2004-2005
Kampioen Eerste Klasse / Promotie naar Ere Klasse The Dukes 1
Seizoen 2001-2002
Kampioen Vierde Klasse / Promotie naar Derde Klasse The Dukes 3
Seizoen 2000-2001
Kampioen Vierde Klasse The Dukes 3
Seizoen 1990-1991
Sportteam van het jaar 's-Hertogenbosch mbt 1989-1990 The Dukes 1
Seizoen 1989-1990
Kampioen Eerste Klasse / Promotie naar Ere Klasse The Dukes 1
Seizoen 1984-1985
Nederlands Kampioen Colts
Seizoen 1983-1984
Kampioen Eerste Klasse / Promotie naar Ere Klasse The Dukes 1
Seizoen 1981-1982
Kampioen Tweede Klasse / Promotie naar Eerste Klasse The Dukes 1
Seizoen 1979-1980
Nederlands Kampioen Mini's
Seizoen 1978-1979
Nederlands Kampioen Mini's
Seizoen 1975-1976
Nederlands Kampioen Junioren
Seizoen 1974-1975
Kampioen Derde Klasse, promotie naar Tweede Klasse The Dukes 1
Bekende (oud-)spelers en speelsters
Elke van Meer
Externe link
Officiële website van RC The Dukes
Nederlandse rugbyclub
Sportvereniging in 's-Hertogenbosch
|
Titels
Seizoen 2008-2009
Nederlands Kampioen Junioren, Nederlands 7s Kampioen Junioren
Kampioen Derde Klasse / Promotie naar Tweede Klasse The Dukes 2
Sportteam van het jaar 's-Hertogenbosch m.b.t. 2007-2008 The Dukes 1
| 1 |
sportorganisatie, sportteam, sportbond
|
646 |
BookSeries
|
1361751
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/De%20Kameleon%20geeft%20vol%20gas
|
De Kameleon geeft vol gas
|
De Kameleon geeft vol gas is het zevenenveertigste deel uit De Kameleon-boekenreeks van schrijver Hotze de Roos. De illustraties zijn van Gerard van Straaten. De eerste editie kwam uit in 1979.
Verhaal
Mevrouw Stoker is een beetje de weg kwijt, ze haalt allemaal vreemde streken uit in het dorp. Maar er gebeuren nog meer vreemde dingen in het dorp, boer Jellema wordt overvallen en Gerben wordt opgesloten. Sake Kramer is ook terug in Lenten, hij is een oude vriend van Gerben en was in dienst bij de marine. Hij is nu verzekeringsagent en wil zich graag weer in het dorp vestigen.
Kameleon geeft vol gas
|
De Kameleon geeft vol gas is het zevenenveertigste deel uit De Kameleon-boekenreeks van schrijver Hotze de Roos. De illustraties zijn van Gerard van Straaten. De eerste editie kwam uit in 1979.
| 1 |
boekenreeks, boekenserie, literaire serie
|
7,729 |
GolfCourse
|
2091578
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Golfbaan%20Hitland
|
Golfbaan Hitland
|
Golfbaan Hitland is een golfbaan in Nieuwerkerk aan den IJssel. De baan werd in 1995 geopend. Er wordt onder meer gespeeld door Golfclub Hitland (tot 2011 Golfclub Van Rijckevorsel). De club is vernoemd naar natuurgebied Hitland.
De 18-holes golfbaan werd later aangelegd in het natuur- en recreatiegebied Hitland en is het ontwerp van golfbaanarchitect Gerard Jol. Er is ook een baan met negen par3-holes. In 2003 kreeg de baan de A-status.
Jeugd Open
Sinds 2003 organiseert de club ieder jaar in de maand oktober een Jeugd Open. De eerste editie werd gewonnen door Joost Luiten. In 2010 werd het Jeugd Open gewonnen door Vince van Veen, die dat jaar ook het Jeugd Open won op Zoetermeer.
Externe link
Officiële website
Hitland
Sport in Capelle aan den IJssel
Sportaccommodatie in Zuid-Holland
Bouwwerk in Capelle aan den IJssel
|
Golfbaan Hitland is een golfbaan in Nieuwerkerk aan den IJssel. De baan werd in 1995 geopend. Er wordt onder meer gespeeld door Golfclub Hitland (tot 2011 Golfclub Van Rijckevorsel). De club is vernoemd naar natuurgebied Hitland.
| 4 |
golfbaan, golfclub, golfcomplex
|
1,911 |
Electrician
|
4069761
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zbigniew%20Bujak
|
Zbigniew Bujak
|
Zbigniew Bujak (Łopuszno, 29 november 1954) is een Poolse politicus. Hij was een van de leiders van de vakbeweging Solidarność en medestichter van de Unie van de Arbeid (UP).
Hij had een opleiding als elektricien en werkte sinds 1973 in de tractorfabriek van Ursus. Na het organiseren van een staking in 1980 werd Bujak leider van de vakbeweging Solidarność voor de regio Warschau. Nadat in december 1981 de staat van beleg was uitgeroepen, ging Bujak ondergronds. In 1986 was hij een van de laatste kopstukken van Solidarność die werden gearresteerd, maar in datzelfde jaar werd hij dankzij een algemene amnestie weer vrijgelaten, waarop hij zijn functie als leider van de vakbeweging Solidarność voor de regio Warschau hervatte.
In april 1989 werd Solidarność gelegaliseerd en na de rondetafelbesprekingen die in februari 1989 waren begonnen, mocht het meedoen aan de eerste (gedeeltelijk) vrije verkiezingen in een communistisch land. 65% van de zetels in de Sejm, het Poolse parlement, waren gereserveerd voor de communistische partij PZPR en de daaraan gelieerde blokpartijen, maar de overige 161 zetels waren vrij verkiesbaar, evenals alle 100 zetels in de opnieuw opgerichte Senaat. De leden van Solidarność veroverden alle vrij verkiesbare zetels in de Sejm en 99 van de 100 zetels in de Senaat. Zelf was Bujak geen kandidaat bij deze verkiezingen, maar koos er net als Lech Wałęsa voor om actief te blijven in de vakbeweging.
Toen in Polen in de vroege jaren negentig het proces van partijvorming op gang kwam, trachtte Bujak een sociaaldemocratische partij op te zetten. In juli 1990 was hij medeoprichter van de Burgerbeweging Democratische Actie (ROAD) en een jaar later richtte hij de Democratisch-Sociale Beweging (RDS) op, die in 1992 opging in de Unie van de Arbeid (UP). Van deze partij was hij in de jaren 1993-1997 vicevoorzitter. Tevens was hij van 1991 tot 1997 lid van de Sejm, eerst namens de RDS en daarna namens de UP. Hij pleitte voor vrouwenrechten en tegen antisemitisme.
Hij verliet de UP in 1998 omdat hij zich niet kon verenigen met de samenwerking van deze partij met de postcommunistische Alliantie van Democratisch Links (SLD) en trad vervolgens toe tot de Vrijheidsunie (UW). In de jaren 1999-2001 was hij als hoofd van de Poolse douane lid van de regering van Jerzy Buzek. In 2002 stelde hij zich kandidaat voor de functie van burgemeester van Warschau, maar behaalde slechts 2,7% van de stemmen. Twee jaar later stond hij tijdens de Europese verkiezingen op de lijst van de UW, maar werd opnieuw niet verkozen. Nadat de UW in 2005 was omgevormd tot de Democratische Partij - demokraci.pl, bleef hij hierbinnen nog tot 2007 actief.
Bujak kreeg in 1986 de Robert F. Kennedy Human Rights Award.
Bronnen
Biografie – Encyklopedia Solidarności
Biografie – Robert F. Kennedy Center for Justice & Human Rights
Pools parlementslid
Pools vakbondsbestuurder
Pools mensenrechtenactivist
Geweldloosheidverdediger
|
Hij had een opleiding als elektricien en werkte sinds 1973 in de tractorfabriek van Ursus. Na het organiseren van een staking in 1980 werd Bujak leider van de vakbeweging Solidarność voor de regio Warschau. Nadat in december 1981 de staat van beleg was uitgeroepen, ging Bujak ondergronds. In 1986 was hij een van de laatste kopstukken van Solidarność die werden gearresteerd, maar in datzelfde jaar werd hij dankzij een algemene amnestie weer vrijgelaten, waarop hij zijn functie als leider van de vakbeweging Solidarność voor de regio Warschau hervatte.
In april 1989 werd Solidarność gelegaliseerd en na de rondetafelbesprekingen die in februari 1989 waren begonnen, mocht het meedoen aan de eerste (gedeeltelijk) vrije verkiezingen in een communistisch land. 65% van de zetels in de Sejm, het Poolse parlement, waren gereserveerd voor de communistische partij PZPR en de daaraan gelieerde blokpartijen, maar de overige 161 zetels waren vrij verkiesbaar, evenals alle 100 zetels in de opnieuw opgerichte Senaat. De leden van Solidarność veroverden alle vrij verkiesbare zetels in de Sejm en 99 van de 100 zetels in de Senaat. Zelf was Bujak geen kandidaat bij deze verkiezingen, maar koos er net als Lech Wałęsa voor om actief te blijven in de vakbeweging.
| 1 |
elektricien, elektrotechnicus, installatiebedrijf
|
11,690 |
Resort
|
556701
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Portmeirion
|
Portmeirion
|
Portmeirion is een hotelresort aan de kust van Noord-Wales. Het is in mediterrane stijl gebouwd door de architect Clough William-Ellis. De bouw strekte zich uit over de periode 1933 – 1972. Deze architect heeft altijd het hardnekkige gerucht ontkend dat hij zich had laten inspireren door het Italiaanse dorp Portofino. Het resort bestaat uit een hotel en een aantal cottages.
Net buiten het complex staat Castell Deudraeth, een kasteel uit 1188, dit is een hotel met 11 kamers dat ook bij het resort hoort.
Het resort is meerdere malen als decor gebruikt voor televisieseries. Onder andere voor een aflevering van Doctor Who en van Cold Feet. Eerder werd het plaatsje gebruikt als de locatie voor the Village in de serie The Prisoner.
Externe link
Experience the magic - portmeirion-village.com
Hotel in het Verenigd Koninkrijk
Bouwwerk in Wales
Economie van Wales
Folly
Gwynedd
|
Portmeirion is een hotelresort aan de kust van Noord-Wales. Het is in mediterrane stijl gebouwd door de architect Clough William-Ellis. De bouw strekte zich uit over de periode 1933 – 1972. Deze architect heeft altijd het hardnekkige gerucht ontkend dat hij zich had laten inspireren door het Italiaanse dorp Portofino. Het resort bestaat uit een hotel en een aantal cottages.
Net buiten het complex staat Castell Deudraeth, een kasteel uit 1188, dit is een hotel met 11 kamers dat ook bij het resort hoort.
| 3 |
resort, vakantieoord, recreatieoord
|
1,608 |
Review
|
5170164
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Valkyria%20Chronicles%20%28computerspel%29
|
Valkyria Chronicles (computerspel)
|
Valkyria Chronicles is een tactisch rollenspel dat werd ontwikkeld en uitgegeven door Sega voor de PlayStation 3 in 2008.
In Europa werd op 17 mei 2016 een remaster uitgebracht voor de PlayStation 4. Het spel is ook op 16 oktober 2018 als digitale download uitgebracht voor de Switch. Deze latere versies bevatten ook de eerder uitgebrachte DLC-inhoud.
Valkyria Chronicles ontving diverse prijzen van spelmagazines. Het succes van het eerste spel leidde tot een hele franchise met enkele mangatitels en een animeserie. Er kwamen meerdere vervolgdelen uit voor de PlayStation Portable (PSP), PlayStation 4 en Vita.
Spel
Het spel speelt zich af in een fictief gebied in Europa tijdens de beginjaren van de Tweede Wereldoorlog. Door de overvloed aan Ragnite-erts, die als vervanger van olie dient, wordt de neutrale regio Gallia aangevallen door de Oost-Europese Imperial Alliance. Spelers nemen de besturing over een eenheid van de Gallian Militia, die de invasie moet zien af te weren.
Gameplay
Valkyria Chronicles is een tactisch rollenspel waarin de speler deelneemt aan een beurtelings gevechtssysteem. Wanneer de beurt aan de speler is krijgt deze een overzichtskaart te zien en kan inzoomen op elke individuele gevechtseenheid. Het spel is afgelopen wanneer alle troepen zijn uitgeschakeld, de hoofdtank is vernietigd, of wanneer het basiskamp van de speler is ingenomen door de vijand.
Ontvangst
Het spel werd met positieve recensies ontvangen. Men was onder de indruk van het spelontwerp en de spannende momenten. Het spel won de prijs voor "Beste Artistieke Graphics" van GameSpot. De muziek werd onderscheiden met de prijs voor "Beste Originele Soundtrack" door GameSpy. Op 17 juni 2010 werd Valkyria Chronicles onderscheiden door het Guinness Book of Records voor "Beste strategie RPG" voor de PlayStation 3.
Trivia
Het spel is opgenomen in het boek 1001 Video Games You Must Play Before You Die van Tony Mott.
Externe links
Officiële Japanse website
Computerspel uit 2008
Tactisch rollenspel
PlayStation 3-spel
PlayStation 4-spel
Windows-spel
Nintendo Switch-spel
|
Ontvangst
Het spel werd met positieve recensies ontvangen. Men was onder de indruk van het spelontwerp en de spannende momenten. Het spel won de prijs voor "Beste Artistieke Graphics" van GameSpot. De muziek werd onderscheiden met de prijs voor "Beste Originele Soundtrack" door GameSpy. Op 17 juni 2010 werd Valkyria Chronicles onderscheiden door het Guinness Book of Records voor "Beste strategie RPG" voor de PlayStation 3.
| 1 |
recensie, beoordeling, review
|
345 |
MusicVenue
|
101119
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Rotown
|
Rotown
|
Rotown is een poppodium aan de Nieuwe Binnenweg ten westen van het centrum van de Nederlandse stad Rotterdam.
Oprichting en opening
Op het gebied van popmuziek staat Rotterdam er niet best voor in 1987. Het jongerencentrum Eksit (waar Sex Pistols en U2 nog hebben gespeeld) is drie jaar eerder overgegaan in Arena aan de West-Kruiskade en moet nu wegens geldgebrek de deuren sluiten. De Lantaren aan de Gouvernestraat (het tegenwoordige Theater Lantaren/Venster aan de Otto Reuchlinweg) programmeert nog maar sporadisch popmuziek en er zijn nauwelijks muziekcafés in de Maasstad te vinden. De journalist en muzikant Fons Burger besluit in te grijpen met een eigen muziekcafé/podium. Zijn oog valt op een voormalig Chinees restaurant aan de Nieuwe Binnenweg. De jonge architect Peter Jens maakt de ontwerpen voor de ruimte die een café met podium, een platenmaatschappij, een kiosk, een broodjeszaak, een eetcafé, een Mexicaanse picanteria en een fotogalerie moet gaan herbergen. De naam Rotown - een verbastering van Motown (Detroit) - wordt al in de jaren zestig verzonnen door de Rotterdamse muzikant Peter Snoei en door de Rotterdamse dichter/schrijver Jules Deelder vereeuwigd in het gedicht 'Rotown Magic'.
De opening vindt plaats op 30 april (Koninginnedag) 1987 en Rotown is meteen een groot succes. Op vijf avonden in de week is er live-muziek en alles wordt opgenomen met het aanwezige studioapparatuur. De Rotterdamse muziekscene heeft weer een club om in op te treden.
Na enige touwtrekkerij met andere partijen weet Burger ook de hand te leggen op het leegstaande Arena-pand aan de Kruiskade. Hier verrijst in 1988 Nighttown dat bijna kan worden gezien als een uitvergroting van Rotown. In een tijd dat de Nederlandse popcultuur nog valt onder gesubsidieerd jongerenwerk, is het bijzonder dat Burger deze ruimte voor een groot deel op commerciële wijze wil uitbaten. Nu is er ook weer plek in Rotterdam voor grotere binnen- en buitenlandse clubacts. Maar Nighttown wordt vooral een pionier op het gebied van dance en combineert als eerste Nederlandse club rockconcerten met houseparty's. Wanneer dit over zijn hoogtepunt heen raakt, takelt Nighttown echter langzaam af en moet het definitief de deuren sluiten in 2006.
Jongerenwerker Dick Pakkert heeft een eigen new wave/punkbar-disco gerund in Hengelo en een paar jaar gewerkt in het Nijmeegse theater- en muziekbolwerk O42 als hij eind jaren tachtig naar Rotterdam komt. Hij begint in Nighttown te werken als bedrijfsleider maar maakt al snel de overstap naar Rotown. Naar eigen zeggen klikte het zakelijk niet zo tussen hem en Burger, wat hem de optie gaf om te vertrekken of Rotown zelf te kopen. Burger steunt hem in dat laatste idee en in 1991 wordt Pakkert de nieuwe eigenaar van Rotown. Zo maakt Rotown zich weer los van Nighttown.
Muziekprogramma
Ter gelegenheid van het eenjarige bestaan van Rotown verschijnt in 1988 de lp 'Live At Rotown' op Rotown Records. Van de acht groepen met namen als Bo The Rude, The Mates en Gino Cappuccino die tijdens hun optredens in Rotown zijn vastgelegd door technicus Loek van Putten, wordt daarna niet veel meer gehoord. Tot 2012 blijft het ook bij één lp-uitgave van Rotown Records. Heleen Verwey, mede-initiatiefnemer en eerste programmeur van Rotown, is nog onervaren op het gebied van acts boeken en moet groeien in haar rol van programmeur van vijf concerten per week. Haar opvolger Harry Hamelink (1990 - 1991) is meteen al een stuk daadkrachtiger en probeert zoveel mogelijk veelbelovende namen te filteren uit het grote aanbod van artiesten. Dit combineert hij met Nighttown waar hij tot het einde blijft werken als hoofdprogrammeur en bedenker van het nog steeds lopende festival Motel Mozaïque. Bij Rotown wordt hij opgevolgd door Tom Tromp (1992) die zich vooral inzet voor meer traditionele muziekstijlen als country en blues. Majel Blonden (1993 - 1994) laat een frissere wind waaien en richt zich meer op alternative/indie-muziek waarmee zij een jong publiek wil aanspreken. Marguerite Melchers (1994 - 1997) voegt hier meer theatrale en cabaret-achtige acts aan toe zoals een Fins schreeuwkoor en El Vez, de glamoureuze Mexicaanse Elvis Presley.
Melchers stelt ook het boek 'Rotown Magic' samen, dat verschijnt tijdens het tienjarige bestaan van Rotown in 1997. De enorme lijst van artiesten en bands uit dat eerste decennium, waarmee 'Rotown Magic' besluit, bevat indrukwekkende namen als Adrian Borland (The Sound), Alex Chilton (Big Star), Big Country, Giant Sand, Kevin Coyne, Yo La Tengo, Van Dik Hout en K's Choice. De legendarische singer/songwriter Townes van Zandt geeft een van zijn laatste concerten in Rotown voordat hij overlijdt in 1997.
Met Dave Andriesse (1997 - 1999) en Gideon Karting (1999 - 2002) begint Rotown steeds meer uit te groeien van een muziekcafé tot serieus muziekpodium met landelijke bekendheid en waarmee internationale boekingskantoren rekening gaan houden. Voor beginnende en veelbelovende Nederlandse en buitenlandse bands wordt het interessant om op het Rotownpodium te spelen, wat leidt tot concerten van onder andere Calexico, Cat Power, Ilse Delange, Kane, Peaches en Ian Brown (Stone Roses).
Uit de koker van Karting en de Rotterdamse dj/turntablist Eni-Less komt 'National Phonographic', een baanbrekend festival waarin in 2000 de dj/scratcher/turntablist voor het eerst in het licht wordt gezet als muzikant en geluidskunstenaar. Karting krijgt ook de groep Live op het hoogtepunt van hun roem aangeboden voor een fanclub-avond die live-stream over de hele wereld wordt bekeken.
Henry Oogjen (2002 - 2005) begint in Rotown als dj van indie-muziek en zet die lijn door met zijn programmering. Met trots mag hij, naast groepen als The Raveonettes, Bright Eyes en Oceansize, Frans Ferdinand verwelkomen wanneer deze Schotse groep net is doorgebroken met de single 'Take me Out'. Met de komst van de programmeur Joey Ruchtie in 2005 zet de professionalisering van Rotown alleen maar door en wordt het een internationaal podium op het gebied van indie, americana, singer/songwriter-muziek en hiermee verwante stijlen. De wapenfeiten van Ruchtie in zijn eerste jaren zijn onder andere The Kooks en The Veils.
Rotown werkt tussen 2001 en 2007 met andere Nederlandse clubs mee aan de programmering van het Metropolisfestival in het Zuiderpark. De circusachtige tent waarin onder andere The Strokes en The Thermals hun Nederlandse debuut maken, wordt gedeeld met het Amsterdamse Paradiso.
In het nieuwe decennium wijkt Rotown regelmatig uit naar andere locaties. Zo worden concerten van onder andere Sexteto Cayegue en Susanna And The Magical Orchestra gehouden in de, praktisch naast Rotown gelegen Paradijskerk. Vanaf 2010 wordt Pakkert ook eigenaar van café De Unie aan de Mauritsweg. De Belgische singer/songwriter Guido Belcanto speelt hier en Rotterdamse singer/songwriters als Vera en Tamara Woestenburg presenteren hun nieuwe cd's in de Uniezaal.
Stadscafé
Al vanaf de eerste jaren kent Rotown de zogenaamde 'Houseshow'. Met een vaste band (de Houseband) worden hierbij, veelal lokale artiesten uitgenodigd om hun favoriete nummers te zingen. Daarnaast worden zij op het podium geïnterviewed door Burger en Verwey. Dit groeit uit tot een vaste waarde waarop, traditioneel op de zondagavond, een prominente gast een volledig concert geeft met cover-repertoire, bijgestaan door de trouwe Houseband. Onder andere Frédérique Spigt, Barry Hay (die niet wegkomt zonder een versie van 'Radar Love') en Herman Brood (die zijn 'Saturday Night' niet vergeet) weet men hiervoor te strikken.
De zondag-sessies groeien in de jaren negentig uit tot populaire avonden, verzorgd door gelegenheidsbands die veelal zijn samengesteld uit de Rotterdamse muziekscene met namen als Cobraz, Bad To The Bone, Ramjets, Ramonas en Doppelgängers. De hele muziekgeschiedenis wordt afgewerkt: AC/DC, Blondie, Joy Division, Thin Lizzy, etc.. Willem Cramer (East Meets West, Cobraz) verspreidt voor zijn Tom Waits-sessie zo'n natuurgetrouwe concertposter dat Rotown telefoontjes krijgt of de echte Tom Waits misschien komt spelen en Chris Grem (Cobraz, Charlie Dée) zet zo'n sterke David Bowie neer dat het publiek twee keer moet kijken om zich ervan te overtuigen dat niet de echte coryfee op het podium staat. Hagenees Henk Koorn (Hallo Venray) vindt in Rotterdam een ideale begeleidingsband om zijn geliefde Neil Young-repertoire mee te spelen. Daarnaast zijn er thema's zoals de 'Klassenavond' (met leden van Cobraz, Belmondo, Ramjets en Nits) vol soul-, disco- en popklassiekers met een hoog schuifelgehalte of de 'Hoerensessie' (door Stinksister met gasten) waarin louter liedjes over prostitutie aan bod komen. Programmeur Andriesse maakt min of meer een einde aan deze, veelal Rotterdamse onderonsjes maar helemaal verdwijnen de Rotown-sessies nooit. Zo speelt Mono in 2010 repertoire van Led Zeppelin en laat Elle Bandita in 2011 horen goed thuis te zijn in de muziek van PJ Harvey.
Als stadscafé speelt Rotown in de jaren negentig een belangrijke rol als plek voor Rotterdamse muzikanten om te spelen en te experimenteren. Zo is jarenlang de maandagavond voorbehouden aan 'Club Yellow Moon' waarop veelal wordt geëxperimenteerd met akoestische muziek en wereldmuziek. Hier komt onder andere de multi-culturele band East Meets West uit voort. 'Club Yellow Moon' groeit uit tot een singer/songwritersavond met optredens van bekende namen als Jeffrey Lee Pierce (The Gun Club), Jonathan Richman en Chuck Prophet.
In 1991 ontstaat in Rotown het 'Barkeepersgala' naar een idee van Burgers financiële rechterhand Hugo Boudesteyn, waarop getalenteerd of ongetalenteerd barpersoneel uit heel Rotterdam mag komen zingen, begeleid door de Houseband.
De Stichting Kunstzinnige Vorming Rotterdam (SKVR) en de Zuid-Hollandse Popunie maken graag gebruik van het Rotownpodium met festivals en competities als 'SKVR Groepenpresentatie', 'Singer Songwriter Festival', 'Kleurrijk Talent' en 'De Grote Prijs Van Zuid-Holland'. Lokale bands worden regelmatig gepresenteerd in samenwerking met 3voor12 Rotterdam.
Immer populair is de 'Rotown Popquiz' die vanaf 2003 met regelmaat wordt verzorgd door het Rotterdamse marketingbedrijf en boekingskantoor Rock 'n' Roll Highschool. De presentatie hiervan is steevast in handen van ex-Jakhals Sjoerd van Oortmerssen die ooit begon als glazenhaler en barkeeper bij Rotown waarna hij tot 2007 werkte op het Rotownkantoor als publiciteitsmedewerker. De popquiz groeit uit tot het grootse evenement 'Popquiz Marathon' waar de meeste horeca op en rondom de Nieuwe Binnenweg aan deelneemt. De prijsuitreiking vindt nog altijd plaats in Rotown door Van Oortmerssen.
De ruimte
In haar tijd als programmeur lukt het Majel Blonden om de populaire Amerikaanse band Grant Lee Buffalo voor Rotown te boeken. Als de band echter arriveert wordt er misprijzend naar de ruimte gekeken en laat de tourmanager weten dat de groep niet in restaurants speelt. Het concert wordt uiteindelijk verplaatst naar Nighttown. Dit is geen incident, in het begin bestaat Rotown alleen nog uit het café-gedeelte en veel bands hebben er bijvoorbeeld moeite mee om te moeten soundchecken met een, al of niet dinerend, publiek in de zaal. De vaste geluidsmensen van Rotown proberen zoveel mogelijk de artiesten hierin tegemoet te komen en bouwen zo een reputatie op van snelle werkers.
Aanvankelijk bevindt zich boven Rotown een etage met het Mexicaanse restaurant Picanteria. Met de komst van Pakkert wordt deze gesloten en wordt een keuken gevestigd in het huisje dat achter in de tuin van Rotown staat. De tuin zelf wordt provisorisch overdekt met zeil en uiteindelijk verbouwd tot restaurantgedeelte. Het probleem met de soundchecks is daar nog niet mee opgelost, want het café is nog steeds open en voordat het concert aanvangt moet het reeds aanwezige publiek ook nog worden gemaand tot vertrekken of het kopen van een kaartje. Wanneer de pizzeria naast Rotown verdwijnt, aarzelt Pakkert niet en koopt hij de leeggekomen ruimte. Dit is het begin van een grootschalige verbouwing vanaf 2003.
Voor het bijzondere ontwerp van een nieuw cafégedeelte tekenen architecten Peter Hopman en Eline Strijkers van Bureau Lakenvelder. Er worden afsluitbare doorgangen gemaakt tussen de oude en de nieuwe ruimtes en het laatste krijgt een heel eigen karakter mee, met wanden en meubilair van onbewerkt hout en achterin een grote glazen ruit die uitkijkt op een binnentuintje. Tussen de twee ruimtes wordt een etage hoger het toiletgedeelte geplaatst zodat deze vanaf beide kanten te bereiken is. Daarnaast biedt het nieuwe gedeelte ruimte voor een vaste expositie van live-foto's uit Rotown.
Nu kan het concertgedeelte afgesloten blijven tot de band klaar is met soundchecken. Ook het restaurant in de achterbouw wordt opnieuw onder handen genomen en zo gaat Rotown in 2007 zijn twintigste jaar niet alleen in met een groot feest, maar ook als een complex met drie ruimtes met eigen functies. In 2011 wordt in de nieuwbouw ten slotte de platenzaak Rotown Records geopend, in samenwerking met de Platenzaak Demon Fuzz die een assortiment van tweedehands en nieuw vinyl verzorgt.
Uitgaanscafé en club
'Please smoke your joint in your own joint' staat in de beginjaren van Rotown prominent te lezen op een bord. Dat er niet geblowd mag worden in een hip muziekcafé is in 1987 ongebruikelijk en komt Rotown op de nodige kritiek te staan van de incrowd. De Rotterdamse groep Doppelgängers wijdt er zelf een nummer aan genaamd 'Snowtown', met het idee dat als je er geen softdrugs mag gebruiken, het wel een harddrugstent zal zijn. Maar Rotown ambieert vooral om helemaal geen drugstent te zijn waarin iedereen maar wat voor apegapen ligt. Al vanaf de begindagen gaat het 's morgens om 11 uur open en is het overdag een prettige, bijna rustieke ruimte voor koffie en een uitgebreid assortiment van broodjes en andere lunchgerechten. De muziek blijft daarbij op conversatiesterkte staan. Als in het voorjaar de zon gaat schijnen wordt het ruime terras geopend.
Vanaf de vroege avond staat Rotown in het teken van het restaurant dat zich in de achterbouw bevindt, maar bij drukte wordt er in geheel Rotown (tot op het terras) gedineerd. Daarna gaan de tafels in het café weg en is het - met name van donderdag tot en met zaterdag - tijd voor een band of dj. Tijd voor feest!
Waarschijnlijk dankzij dat blow-verbod is Rotown uitgegroeid tot een populaire uitgaansgelegenheid met een energiek publiek van vaste gasten en een voortdurende jonge aanwas van bijvoorbeeld studenten die naar Rotterdam komen. Toen in de jaren negentig het hele uitgaanscircuit in de ban was van de house en techno, zweepten Rotown-dj's als Bram Borsje, Hans Vermeer en Ronald Renirie vanuit hun dj-stek boven de huidige garderobe (voor de verbouwing van 2003 zaten hier de toiletten) het publiek op met de meest uiteenlopende platen: van rock tot soul en van indie tot disco; alles behalve uniforme house of techno. Een formule die nog steeds doorklinkt bij dansavonden van vaste dj's als DJ St. Paul, DJ Michiel en DJ Okkie, hoewel daar inmiddels best wat dance doorheen kan klinken.
Mirjam Koudijzer die tussen 1995 en 2010 als mede-eigenaar de horeca verzorgt, beschrijft Rotown en zijn publiek als volgt in een interview voor de 3voor12 website: 'Wat Rotown zoveel ‘staying power’ geeft, is de toegankelijkheid van het poppodium en het café. Hier komen ouders met hun kinderen, en later ook weer de kinderen met hun ouders. En het feit dat er geen deurbeleid is, ‘als je je gedraagt, ben je welkom’, zorgt voor een goede, niet arrogante sfeer.'
Heden en toekomst
In 2012 viert Rotown zijn 25ste verjaardag. Het is in een kwart eeuw uitgegroeid van een baldadig initiatief van een groepje onervaren enthousiastelingen, tot een professioneel en strak georganiseerd bedrijf. Dit wordt in 2010 bezegeld met de prijs van 'Beste poppodium van Nederland' van Vereniging Nederlandse Poppodia en -Festivals (VNPF). 'Met een bescheiden capaciteit van 250 bezoekers weet dit podium zowel in Rotterdam, maar ook landelijk de toon aan te geven. De organisatie is al jarenlang in staat een belanghebbende programmering te presenteren, die landelijk maar een paar naasten kent. Vlak voordat acts doorbreken staan ze op het podium van Rotown.' aldus het juryrapport.
In interviews naar aanleiding van het zilveren jubileum laat Pakkert weten dat hij trots is op die professionele groei maar dat hij daarnaast ook de functie van stadscafé weer in ere wil herstellen en meer ruimte gaat bieden aan lokale initiatieven: 'Het gebeurt wel dat hier mensen werken als barkeeper of glazenhaler en vervolgens ergens anders een dj-avond of concert organiseren. Als iemand een leuk idee heeft dan moet dat te verwezenlijken zijn.' Speciaal voor deze, meer op de stad geënte activiteiten trekt Rotown in 2012 programmeur Stephan Maaskant aan. Koudijzer wordt in 2010 opgevolgd door Jessica Hogerhuis.
Maar Rotown zoekt ook naar locaties om grotere concerten te organiseren. Er vinden gesprekken plaats met onder andere Hal 4 en LP II. Pakkert en Rutchie zijn respectievelijk als organisator en programmeur betrokken bij het poppodium WATT dat zich in 2008 vestigt in het voormalige Nighttown-complex maar trekken zich hier al vroeg uit terug voordat de club failliet gaat in 2010.
25 jaar Rotown wordt gevierd met onder andere een concert van de Haarlemse groep Chef'Special (waarvoor wordt uitgeweken naar de grote zaal van Nieuwe Oogst), een reünie-concert van de Rotterdamse jaren tachtigband Spasmodique en een concert van de Deense groep The Astroids Galaxy Tour (die daarnaast op Pinkpop speelt). Van Spasmodique brengt Rotown Records een verzamelalbum uit, een nieuw initiatief dat tegelijk teruggrijpt naar de lp 'Live At Rotown' uit 1988. Rotown mag zijn geprofessionaliseerd maar het artistieke motto waaronder Pakkert zijn veelzijdige muziekpodium leidt wijkt niet eens zoveel af van het oorspronkelijke initiatief: 'Ik vind het vooral interessant om samen met mensen iets te bedenken en leuke dingen te organiseren.'
Externe link
Officiële website
Geschiedenis Rotown
Cultuur in Rotterdam
Gemeentelijk monument in Rotterdam
Poppodium in Nederland
|
Muziekprogramma
Ter gelegenheid van het eenjarige bestaan van Rotown verschijnt in 1988 de lp 'Live At Rotown' op Rotown Records. Van de acht groepen met namen als Bo The Rude, The Mates en Gino Cappuccino die tijdens hun optredens in Rotown zijn vastgelegd door technicus Loek van Putten, wordt daarna niet veel meer gehoord. Tot 2012 blijft het ook bij één lp-uitgave van Rotown Records. Heleen Verwey, mede-initiatiefnemer en eerste programmeur van Rotown, is nog onervaren op het gebied van acts boeken en moet groeien in haar rol van programmeur van vijf concerten per week. Haar opvolger Harry Hamelink (1990 - 1991) is meteen al een stuk daadkrachtiger en probeert zoveel mogelijk veelbelovende namen te filteren uit het grote aanbod van artiesten. Dit combineert hij met Nighttown waar hij tot het einde blijft werken als hoofdprogrammeur en bedenker van het nog steeds lopende festival Motel Mozaïque. Bij Rotown wordt hij opgevolgd door Tom Tromp (1992) die zich vooral inzet voor meer traditionele muziekstijlen als country en blues. Majel Blonden (1993 - 1994) laat een frissere wind waaien en richt zich meer op alternative/indie-muziek waarmee zij een jong publiek wil aanspreken. Marguerite Melchers (1994 - 1997) voegt hier meer theatrale en cabaret-achtige acts aan toe zoals een Fins schreeuwkoor en El Vez, de glamoureuze Mexicaanse Elvis Presley.
Melchers stelt ook het boek 'Rotown Magic' samen, dat verschijnt tijdens het tienjarige bestaan van Rotown in 1997. De enorme lijst van artiesten en bands uit dat eerste decennium, waarmee 'Rotown Magic' besluit, bevat indrukwekkende namen als Adrian Borland (The Sound), Alex Chilton (Big Star), Big Country, Giant Sand, Kevin Coyne, Yo La Tengo, Van Dik Hout en K's Choice. De legendarische singer/songwriter Townes van Zandt geeft een van zijn laatste concerten in Rotown voordat hij overlijdt in 1997.
Met Dave Andriesse (1997 - 1999) en Gideon Karting (1999 - 2002) begint Rotown steeds meer uit te groeien van een muziekcafé tot serieus muziekpodium met landelijke bekendheid en waarmee internationale boekingskantoren rekening gaan houden. Voor beginnende en veelbelovende Nederlandse en buitenlandse bands wordt het interessant om op het Rotownpodium te spelen, wat leidt tot concerten van onder andere Calexico, Cat Power, Ilse Delange, Kane, Peaches en Ian Brown (Stone Roses).
Uit de koker van Karting en de Rotterdamse dj/turntablist Eni-Less komt 'National Phonographic', een baanbrekend festival waarin in 2000 de dj/scratcher/turntablist voor het eerst in het licht wordt gezet als muzikant en geluidskunstenaar. Karting krijgt ook de groep Live op het hoogtepunt van hun roem aangeboden voor een fanclub-avond die live-stream over de hele wereld wordt bekeken.
Henry Oogjen (2002 - 2005) begint in Rotown als dj van indie-muziek en zet die lijn door met zijn programmering. Met trots mag hij, naast groepen als The Raveonettes, Bright Eyes en Oceansize, Frans Ferdinand verwelkomen wanneer deze Schotse groep net is doorgebroken met de single 'Take me Out'. Met de komst van de programmeur Joey Ruchtie in 2005 zet de professionalisering van Rotown alleen maar door en wordt het een internationaal podium op het gebied van indie, americana, singer/songwriter-muziek en hiermee verwante stijlen. De wapenfeiten van Ruchtie in zijn eerste jaren zijn onder andere The Kooks en The Veils.
Rotown werkt tussen 2001 en 2007 met andere Nederlandse clubs mee aan de programmering van het Metropolisfestival in het Zuiderpark. De circusachtige tent waarin onder andere The Strokes en The Thermals hun Nederlandse debuut maken, wordt gedeeld met het Amsterdamse Paradiso.
In het nieuwe decennium wijkt Rotown regelmatig uit naar andere locaties. Zo worden concerten van onder andere Sexteto Cayegue en Susanna And The Magical Orchestra gehouden in de, praktisch naast Rotown gelegen Paradijskerk. Vanaf 2010 wordt Pakkert ook eigenaar van café De Unie aan de Mauritsweg. De Belgische singer/songwriter Guido Belcanto speelt hier en Rotterdamse singer/songwriters als Vera en Tamara Woestenburg presenteren hun nieuwe cd's in de Uniezaal.
| 1 |
muziekpodium, concertzaal, muzieklocatie
|
10,028 |
BedType
|
5320664
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Royal%20Caribbean%20Cruises
|
Royal Caribbean Cruises
|
De Royal Caribbean Group is een Amerikaans bedrijf dat cruisevakanties verzorgt, verkoopt en organiseert. Het is de eigenaar en exploitant van Royal Caribbean International, Celebrity Cruises, and Silversea Cruises, en is voor 50% eigenaar van een joint venture die TUI Cruises en Hapag-Lloyd Cruises exploiteert.
Activiteiten
Het bedrijf is de op een na grootste cruiseorganisator ter wereld, na Carnival Corporation & plc. De cruise activiteiten zijn ondergebracht onder vier merknamen: Royal Caribbean International, Celebrity Cruises, Azamara Club Cruises en Silversea Cruises. Verder heeft het bedrijf een aandelenbelang van 50% in een joint venture TUI Cruises en een belang van 49% in de Spaanse Pullmantur. Royal Caribbean International is het grootste bedrijfsonderdeel met 25 schepen en zo’n 82.500 bedden.
In totaal heeft het 60 cruiseschepen in de vaart, met zo’n 135.000 slaapplaatsen per 31 december 2018. Op 31 december 2018 had het 16 schepen in bestelling. Werven die zijn betrokken bij de bouw zijn Meyer Werft, zowel in Duitsland als de werf in Finland, Chantiers de l'Atlantique, Fincantieri en de Nederlandse werf De Hoop. De aflevering van het laatste schip wordt in 2026 verwacht en hiermee zal het aantal bedden met 50.000 zijn uitgebreid.
De aandelen van Royal Caribbean Cruises Ltd worden verhandeld aan de New York Stock Exchange onder de tickercode: RCL.
Geschiedenis
In 1968 is Royal Caribbean International onder leiding van Arne Wilhelmsen van start gegaan. Op 23 juli 1985 volgde een reorganisatie van de activiteiten en werd de moedermaatschappij Royal Caribbean Cruises Ltd. opgericht. Het duurde tot 1993 alvorens de aandelen een plaats kregen op de aandelenbeurs. In 1997 nam het Celebrity Cruises over voor US$ 1,3 miljard, inclusief schulden. Door deze overname verdubbelde het bedrijf in omvang, van 11 naar 20 schepen en van 19.770 naar 38.000 bedden. In 2018 nam het een aandelenbelang van 67% in Silversea Cruises, een aanbieder van ultra-luxe cruises.
Amerikaanse rederij
Bedrijf genoteerd aan de New York Stock Exchange
Amerikaanse multinational
Economie van Florida
Verkeer en vervoer in Miami
|
In totaal heeft het 60 cruiseschepen in de vaart, met zo’n 135.000 slaapplaatsen per 31 december 2018. Op 31 december 2018 had het 16 schepen in bestelling. Werven die zijn betrokken bij de bouw zijn Meyer Werft, zowel in Duitsland als de werf in Finland, Chantiers de l'Atlantique, Fincantieri en de Nederlandse werf De Hoop. De aflevering van het laatste schip wordt in 2026 verwacht en hiermee zal het aantal bedden met 50.000 zijn uitgebreid.
| 1 |
slaapplaats, bedstijl, ligoptie
|
10,252 |
InformAction
|
1405189
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Wet%20ter%20voorkoming%20van%20witwassen%20en%20financieren%20van%20terrorisme
|
Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme
|
De Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme (Wwft), in het Engelstalig internationaal verkeer Dutch Anti-Money Laundering and Anti-Terrorist Financing Act, is een Nederlandse wet ter uitvoering van de derde Europese witwasrichtlijn. De wet, die van kracht is geworden per 1 augustus 2008, heeft de Wet identificatie bij dienstverlening (WID) en de Wet melding ongebruikelijke transacties (Wet MOT) samengevoegd. Hierdoor is het voor instellingen die te maken hebben met de anti-witwaswetgeving gemakkelijker geworden om inzicht te krijgen in de verplichtingen waaraan zij moeten voldoen.
Sinds juli 2018 zijn financiële instellingen daarnaast onder meer verplicht om:
de risico’s op witwassen en financieren van terrorisme vast te stellen en te beoordelen
pas na voldoende gegevens te hebben verzameld over de klant alleen een vereenvoudigd cliëntenonderzoek te doen
Wetsvoorstel plan van aanpak witwassen
Aanhangig is de Wijziging van de Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme in verband met het verbod op contante betalingen voor goederen vanaf 3.000 euro en het uitbreiden van de mogelijkheden voor informatie-uitwisseling ten behoeve van de poortwachtersfunctie (Wet plan van aanpak witwassen). Voorgesteld wordt onder meer een nieuw artikel 1f in de Wwft dat luidt:
Het is verboden voor natuurlijke personen, rechtspersonen of vennootschappen die beroeps- of bedrijfsmatig handelen als koper of verkoper van goederen, betaling van deze goederen in contanten voor een bedrag van € 3.000 of meer te verrichten of te accepteren, ongeacht of de transactie plaatsvindt in een handeling of door middel van meer handelingen waartussen een verband bestaat.
Het gaat dus niet om betalingen voor diensten, en ook niet om betalingen tussen particulieren.
Verder komen er verplichtingen voor instellingen zoals banken om ten behoeve van de poortwachtersfunctie voor zover redelijkerwijs mogelijk is met soortgelijke instellingen informatie uit te wisselen over transacties van klanten.
Holland Casino stelt dat de vereiste informatie-uitwisseling met andere kansspelbedrijven ten behoeve van de poortwachtersfunctie niet uitvoerbaar is voor de kansspelsector. Indien geen uitzondering wordt gecreëerd voor de kansspelsector dient voor de uitvoerbaarheid een gecentraliseerde database met relevante instellingen te worden onderhouden, bijvoorbeeld door de Kansspelautoriteit, zoals de Transactie Monitoring Utility (TM-Utility) van de banken. Slechts dan is het voor instellingen als Holland Casino mogelijk om aan de vergaande voorwaarden uit deze wetgeving te voldoen.
Naar aanleiding van de consultatiereacties en de adviezen van de Raad van State zijn de wettekst en de memorie van toelichting op verscheidene punten aangepast en aangevuld. Het resultaat is aanhangig.
De Tweede Kamer heeft dit wetsvoorstel controversieel verklaard. De verdere behandeling ervan wordt daarom sinds september 2023 aangehouden.
Gedeeltelijke doorberekening van kosten en noodgedwongen weigeren van dienstverlening
Sommige banken rekenen hogere kosten voor bepaalde zakelijke rekeningen om zo hogere kosten van het voldoen aan de eisen van onder meer de Wwft gedeeltelijk door te berekenen aan de betreffende categorieën rekeninghouders. Bij de ABN AMRO geldt dit bijvoorbeeld voor rekeningen van bedrijven en bedrijfsonderdelen buiten Nederland en van coffeeshops.
Bij ING kunnen stichtingen en verenigingen in 2022 tijdelijk geen rekening openen omdat de bank het al druk heeft met het controleren op witwassen van andere nieuwe klanten en bestaande klanten.
Zie ook
Richtlijn betalingsdiensten, Europese richtlijn met betrekking op bankentoezicht
Externe links
Persbericht op www.minfin.nl
Wettekst
voorkoming
voorkoming
|
De Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme (Wwft), in het Engelstalig internationaal verkeer Dutch Anti-Money Laundering and Anti-Terrorist Financing Act, is een Nederlandse wet ter uitvoering van de derde Europese witwasrichtlijn. De wet, die van kracht is geworden per 1 augustus 2008, heeft de Wet identificatie bij dienstverlening (WID) en de Wet melding ongebruikelijke transacties (Wet MOT) samengevoegd. Hierdoor is het voor instellingen die te maken hebben met de anti-witwaswetgeving gemakkelijker geworden om inzicht te krijgen in de verplichtingen waaraan zij moeten voldoen.
| 1 |
melding, kennisgeving, informatieverstrekking
|
12,223 |
PaymentMethod
|
593021
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Verkoopautomaat
|
Verkoopautomaat
|
Een verkoopautomaat is een machine die na betaling een gekozen product levert.
Verkoopautomaten worden vaak geplaatst op plekken waar het inrichten van een bemand verkooppunt niet mogelijk of niet rendabel is, en ook wel op een druk, bemand verkooppunt, als aanvulling.
Verder leveren verkoopautomaten producten die men soms dringend nodig denkt te hebben, ook op een moment dat winkels gesloten zijn, zoals sigaretten en condooms.
Verkoop van producten waarbij de klant wettelijk minimaal een bepaalde leeftijd moet hebben vereist een controlesysteem, bijvoorbeeld door middel van een speciaal pasje. Bij het kopen van een vervoerbewijs met leeftijdskorting is er vaak geen leeftijdscontrole, die vindt dan plaats bij de controle van het vervoerbewijs.
Verkoop van producten
Verkoopautomaten waaruit producten zoals snoep en blikjes frisdrank worden verkocht, worden veelal geplaatst op stations, in parkeergarages en in bedrijfs- of schoolkantines. Op zulke plekken is soms ook een automatiek aanwezig, een verkoopautomaat voor warme snacks. Ook staat bij sommige bakkers een broodautomaat.
De meeste snoepautomaten zijn tegenwoordig van het model waarbij de producten in een metalen spiraal geplaatst zijn, en na inworp van het juiste bedrag een code moet worden ingetoetst waarna de spiraal een slag draait en het product naar beneden valt.
Bij frisdrankautomaten valt het blikje of flesje meestal na een druk op de gewenste knop. Ook zijn er automaten met een slede die naar boven gaat, waar het blikje of flesje invalt, waarna de slede naar beneden gaat en men het gewenste kan pakken.
De meeste automaten geven wisselgeld terug, maar niet alle.
De aanwezigheid van snoep- en drankautomaten in schoolkantines is niet onomstreden, omdat de grote beschikbaarheid van calorierijk voedsel bijdraagt aan de zorgwekkende toename van overgewicht bij kinderen.
Ook sigaretten worden vanuit een verkoopautomaat verkocht, maar door de steeds strenger wordende regelgeving die de verkoop van tabaksproducten reguleert, is het aantal sigarettenautomaten in de laatste jaren sterk teruggelopen.
Oude modellen
Vroeger waren de verkoopautomaten voornamelijk mechanisch waarbij na de inworp van het juiste bedrag aan munten het product uit de automaat 'getrokken' kon worden, hetzij door een lade open te trekken (de producten lagen op elkaar en wanneer men de lade dan weer sloot viel het volgende artikel naar beneden), of door aan een trekschuif te trekken. Ook bestonden er automaten waarbij een knop moest worden omgedraaid. Bij Nederlandse sigarettenautomaten was het gebruikelijk dat er alleen guldens moesten worden ingeworpen en dat het eventuele wisselgeld op het pakje was geplakt.
Kaartjesautomaten
Een kaartautomaat is een verkoopautomaat die na betaling een kaartje uitprint, bijvoorbeeld een vervoersbewijs voor het openbaar vervoer, een parkeerkaartje (uit een parkeerautomaat) of een toegangsbewijs voor een attractie of voorstelling.
Kaartjesautomaten worden soms ook geplaatst om een bemand verkooppunt te ontlasten. In dat geval kan de klant kiezen of hij zijn kaartje bij de kaartjesautomaat haalt of (soms tegen een geringe meerprijs) bij het bemande verkooppunt.
Soms heeft een fastfoodrestaurant een automaat voor het doen en betalen van een bestelling waarna men met de bon de bestelling aan een aparte balie kan afhalen.
Een kaartautomaat biedt soms meer functionaliteit dan een verkoopbalie, bijvoorbeeld dat men zelf op het scherm een plaats in een bioscoopzaal kan selecteren, of meer algemeen, dat vele mogelijkheden kunnen worden gepresenteerd, die een medewerker niet allemaal zou kunnen opsommen, en waarvan de visuele presentatie bovendien afbeeldingen kan bevatten en overzichtelijker kan zijn dan een gesproken opsomming.
Mens-machinecommunicatie
In de begintijd was de selectie en keuze van het product vrij eenvoudig en mechanisch. Zodra het bedrag betaald was kon je de goede lade opentrekken of per keuzeknop kwam er een product uit. Voor meer ingewikkelde producten was dit lastig en inflexibel. Je had een uitgebreide reeks van knoppen die in combinatie gebruikt moesten worden. Om het aantal knoppen te beperken en flexibeler te werken ging men vaak met numerieke codes en bijhorende codetabel werken zoals bij de eerste NS-kaartautomaten. Een andere manier om het aantal knoppen te beperken was om een uitgebreide vraag-en-antwoorddialoog te voeren met de klant waarbij de gewenste keus steeds preciezer werd. Vaak worden de beginletters van de bestemming op deze manier bepaald. Het is de kunst om deze dialogen goed op te bouwen en de mogelijkheid te geven voor correcties en wijzigingen, zodat er zo min mogelijk tijdverlies ontstaat bij tussentijdse foutieve keuzes.
Aanraakschermen geven de mogelijkheid om alle fysieke toetsen te vervangen door virtuele toetsen en keuzes op het scherm. Zo een aanraakscherm is echter duur en kwetsbaar voor vandalisme. Een beschermglas maakt het aanraakscherm echter bijna onbruikbaar en plaatsen van de vingers op de juiste toetsen moeilijk, zeker als de bediening afhankelijk is van de warmte van de vingers. Tegenwoordig worden draaiknoppen en scrolbars (voorbeeld: Franse TER kaartautomaten) om het scherm de juiste keuze te bepalen. Een keuze die dan wordt vastgelegd door op een bevestigingsknop te drukken.
Het grote voordeel van aanraakschermen en schermen met draaiknoppen is dat alle dialogen aangepast kunnen worden en andere producten verkocht kunnen worden door een aanpassing van de software. Die aanpassingen kunnen vaak ook nog centraal uitgevoerd worden via het netwerk, net zoals tariefaanpassingen.
Betaalmethoden
Een automaat kan een of meer van de volgende betaalmogelijkheden hebben:
muntgeld, al of niet met teruggave van wisselgeld - gevoelig voor inbraak, lastig voor de klant bij grotere bedragen
bankbiljetten - gevoelig voor inbraak, soms storingsgevoelig
elektronische betaling
Afbeeldingen
Automatisering
Marketing en verkoop
Straatmeubilair
|
Betaalmethoden
Een automaat kan een of meer van de volgende betaalmogelijkheden hebben:
muntgeld, al of niet met teruggave van wisselgeld - gevoelig voor inbraak, lastig voor de klant bij grotere bedragen
bankbiljetten - gevoelig voor inbraak, soms storingsgevoelig
elektronische betaling
| 1 |
betaalmethode, betalingswijze, betaaloptie
|
10,330 |
MusicRecording
|
4542645
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Slow%20down%20%28Douwe%20Bob%29
|
Slow down (Douwe Bob)
|
Slow down is een single van Douwe Bob. Het was de Nederlandse afvaardiging voor het Eurovisiesongfestival 2016, gehouden in Stockholm, Zweden. Het lied is geschreven door Douwe Bob Posthuma (officiële naam van Douwe Bob), Matthijs van Duijvenbode, Jeroen Overman, Jan Peter Hoekstra, tevens de begeleidende muziekgroep vormend.
Eurovisiesongfestival
Douwe Bob had de ruwe versie klaar in september 2015 toen hij werd uitverkozen deel te nemen aan het Eurovisiesongfestival. Na die tijd werd er nog gesleuteld aan het lied, dat op 4 maart 2016 aan het publiek werd geopenbaard. Het lied gaat over onthaasting in het drukke moderne leven. Douwe Bob hield de publicatie in beperkte kring; een omgebouwde garage in de Amsterdamse Govert Flinckstraat was plaats van handeling. De bijbehorende videoclip werd opgenomen nabij de straat de Ceintuurbaan, waaraan Douwe Bob woont.
Het lied werd overwegend positief ontvangen. Volgens de Volkskrant klinkt Slow down als de betere popmuziek van nu en is een finaleplaats haalbaar. Trouw stelt dat de sfeer van het nummer goed is en dat het melodietje blijft hangen maar dat een euforische stemming afwezig blijft. Het AD spreekt van "een solide fundament om mee verder te werken." De krant noemt Slow down geen grensverleggend of anderszins opzienbarend nummer, maar wel een die prettig in het gehoor ligt en warm is georkestreerd. Net als de Volkskrant denkt het AD dat een finaleplaats haalbaar is.
Het lied haalde uiteindelijk de finale na een 5de plaats in de halve finale. In de finale eindigde het op de 11de plaats.
Tracklijst
Hitnoteringen
Nederlandse Top 40
Nederlandse Single Top 100
Nederlandse Mega Top 50
Andere landen
Radio 2 Top 2000
Releasedata
Single uit 2016
Nummer van Douwe Bob
Lied op het Eurovisiesongfestival 2016
Nederlands lied op het Eurovisiesongfestival
|
Tracklijst
| 1 |
muziekopname, muzieknummer, track
|
1,997 |
InsertAction
|
69700
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Weefvak
|
Weefvak
|
|
|-
|
|}
Een weefvak is een combinatie van een invoegstrook en uitvoegstrook, meestal bij een klaverbladknooppunt op autosnelwegen.
Op een weefvak kunnen zowel bestuurders invoegen op de doorgaande hoofdrijbaan als uitvoegen vanaf diezelfde rijbaan. Doordat veel bestuurders dus tegelijk van strook wisselen en daarvoor ruimte nodig hebben, is de doorvoercapaciteit van een weefvak beperkt.
Bestuurders die een zijdelingse verplaatsing willen uitvoeren (in- of uitvoegen) moeten bestuurders die dezelfde rijstrook blijven volgen, voor laten gaan.
Variant: rangeerbaan
Om de doorvoercapaciteit te vergroten, wordt er soms een rangeerbaan aangelegd waarop het verkeer vanaf de toerit en het verkeer vanaf de hoofdrijbaan van strook kunnen wisselen. Aan het eind van de rangeerbaan kan het verkeer vanaf de toerit de hoofdrijbaan op, of kan het verkeer (van de hoofdrijbaan) de snelweg af. Hierdoor ondervindt het verkeer in de doorgaande richting geen overlast van de weefbewegingen.
Het meeste verkeer op de rangeerbaan gaat daarom van de linkerstrook naar de rechterstrook en van de rechterstrook naar de linkerstrook. Lokaal verkeer dat maar één afslag verder wil rijden, blijft op de rechterstrook. Bestuurders die zich vergist hebben in de afslag of een stuk file op de hoofdrijbaan willen ontlopen, blijven op de linkerstrook. Rangeerbanen worden veelal toegepast bij knooppunten die uitgevoerd zijn als klaverblad.
Weginfrastructuur
|
|
|-
|
|}
Een weefvak is een combinatie van een invoegstrook en uitvoegstrook, meestal bij een klaverbladknooppunt op autosnelwegen.
Op een weefvak kunnen zowel bestuurders invoegen op de doorgaande hoofdrijbaan als uitvoegen vanaf diezelfde rijbaan. Doordat veel bestuurders dus tegelijk van strook wisselen en daarvoor ruimte nodig hebben, is de doorvoercapaciteit van een weefvak beperkt.
| 1 |
invoegen, gesorteerde collectie, specifieke locatie
|
7,868 |
OrderStatus
|
4915202
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Smart%20Industry
|
Smart Industry
|
Smart Industry of ook wel Industry 4.0 of de vierde industriële revolutie is de naam voor een trend van automatisering en gegevensuitwisseling die gebruikt wordt bij industriële fabricagetechnieken. Het bestaat uit autonome cyber-fysieke productiesystemen, the Internet of things (IoT of IIoT: Industrial IoT), cloudcomputing en systemen die ons denkproces deels of volledig kunnen overnemen (cognitieve computing).
Smart Industry of Industry 4.0 maakt wat men noemt een "smart factory". Binnen deze slimme fabrieken, worden machines gekoppeld en uitgelezen, zodat er een goed inzicht kan worden verkregen in wat er werkelijk in de fabriek gebeurt en de processen sneller kunnen worden geoptimaliseerd. Dit creëert nieuwe kansen op het gebied van de waardeketen, doordat doorlooptijden verkort kunnen worden en efficiënter gewerkt kan worden. Men zal proberen te vermijden om informatie over te typen van het ene softwaresysteem naar het andere softwaresysteem. Ook op het gebied van service ontstaan er systemen die onderhoudswerkzaamheden gaan voorspellen.
Bij het invoeren van dergelijke systemen wordt er onderscheid gemaakt in horizontale en verticale integratie. Horizontale integratie betreft het digitaliseren van orderprocessen, zoals aanvragen, offertes, orders, inzicht in productievoortgang en facturering. Verticale integratie betreft de integratie van informatiestromen van de werkvloer tot aan het directiekantoor, zoals MES-systemen en ISA-95.
Industrie
Internet der dingen
|
Smart Industry of Industry 4.0 maakt wat men noemt een "smart factory". Binnen deze slimme fabrieken, worden machines gekoppeld en uitgelezen, zodat er een goed inzicht kan worden verkregen in wat er werkelijk in de fabriek gebeurt en de processen sneller kunnen worden geoptimaliseerd. Dit creëert nieuwe kansen op het gebied van de waardeketen, doordat doorlooptijden verkort kunnen worden en efficiënter gewerkt kan worden. Men zal proberen te vermijden om informatie over te typen van het ene softwaresysteem naar het andere softwaresysteem. Ook op het gebied van service ontstaan er systemen die onderhoudswerkzaamheden gaan voorspellen.
Bij het invoeren van dergelijke systemen wordt er onderscheid gemaakt in horizontale en verticale integratie. Horizontale integratie betreft het digitaliseren van orderprocessen, zoals aanvragen, offertes, orders, inzicht in productievoortgang en facturering. Verticale integratie betreft de integratie van informatiestromen van de werkvloer tot aan het directiekantoor, zoals MES-systemen en ISA-95.
| 1 |
verzendstatus, leveringsfase, orderproces
|
7,224 |
MusicVideoObject
|
5679618
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Revolution%20%28Bastille%29
|
Revolution (Bastille)
|
Revolution is een single van de Britse band Bastille. Het nummer verscheen in juli 2022 als derde single van het album Dreams of the Past.
Muziekvideo
Een muziekvideo werd uitgebracht op 16 augustus 2022. Deze duurt drie minuten en drie seconden.
Revolution
Revolution
|
Muziekvideo
Een muziekvideo werd uitgebracht op 16 augustus 2022. Deze duurt drie minuten en drie seconden.
| 2 |
muziekvideo, muziekclip, videoclips
|
5,208 |
Comment
|
36984
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tijdelijke%20Commissie%20Onderzoek%20Integratiebeleid
|
Tijdelijke Commissie Onderzoek Integratiebeleid
|
De Tijdelijke Commissie Onderzoek Integratiebeleid (ook wel Commissie-Blok) deed in opdracht van de Tweede Kamer, op initiatief van de SP, onderzoek naar het Nederlandse integratiebeleid van de afgelopen dertig jaar. Op 19 januari 2004 publiceerde de commissie haar resultaten.
Samenstelling
Stef Blok (VVD, voorzitter)
Karin Adelmund (PvdA)
Ineke van Gent (GroenLinks)
Nirmala Rambocus (CDA)
João Varela (LPF)
Fenna Vergeer (SP, vervangt Ali Lazrak)
Voortijdig rumoer
De commissie kwam voor de publicatie al verscheidene keren in het nieuws. Onder meer bij het vertrek van SP'er Ali Lazrak, en toen VVD-politici en CDA'er Maxime Verhagen verklaarden de integratie als een mislukking te zien.
Resultaten
In totaal zijn er 89 gesprekken gevoerd met betrokkenen. Op 19 januari 2004 publiceerde de commissie haar resultaten in het 2500 pagina's tellende rapport 'Bruggen Bouwen'.
De commissie concludeerde dat de integratie deels tot geheel een succes was, maar dat het overheidsbeleid hier niet aan heeft bijgedragen. De regering zou adviezen die zij zelf aan had gevraagd negeren en achter de feiten aan lopen. Men heeft lange tijd de noodzaak tot inburgering en het leren van de Nederlandse taal ontkend.
De commissie bepleitte een doortastender en beter gecoördineerd integratiebeleid waarbij de vrijblijvendheid verdwijnt.
Er werden weinig concrete adviezen gegeven. Het belangrijkste was een spreidingsbeleid op scholen om zogenaamde zwarte scholen te voorkomen. Ook zouden randgemeenten en regio's van grote steden meer allochtonen van deze steden over moeten nemen om de spreiding te bevorderen.
Reacties
Verschillende Tweede Kamerfracties (CDA, VVD, LPF en in mindere mate de PvdA) waren teleurgesteld in het onderzoek. De historische schets en analyses konden nog wel op waardering rekenen, maar de aanbevelingen en conclusies werden 'ronduit slap' genoemd. Ayaan Hirsi Ali (VVD) meende dat in de conclusie, dat de integratie geslaagd is, de realiteitszin ontbreekt en dat de commissie geen concrete oplossingen bood.
D66 kon zich deels wel vinden in het rapport, maar miste ook de concrete voorstellen. Intiatiefnemer Jan Marijnissen (SP) was blij dat de commissie zich uitsprak voor spreiding en tegen vrijblijvendheid. Volgens SGP'er Bas van der Vlies bood het rapport weinig nieuws en gaf het te weinig aandacht aan religieuze aspecten. GroenLinks gaf aan in grote lijnen de conclusies te onderschrijven.
Referenties
Nederlandse politiek in 2004
Tweede Kamercommissie
|
Reacties
| 1 |
commentaar, reactie, tekst
|
1,516 |
OrganizationRole
|
2806996
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hotelloods
|
Hotelloods
|
Hotelloods is een ambtenaar in sommige Nederlandse gemeenten die belast is met de taak de initiatieven in de hotelbranch door het woud van bureaucratische regels van de overheid te helpen. De taken van een hotelloods hebben vaak te maken met het hotelvastgoed, ruimtelijke ordening en vergunningen. Tevens fungeert de hotelloods als een koppelaar tussen de hotelier, overheid en ontwikkelaar.
De benaming 'loods' betekent in letterlijke zin de 'gids'. Dit woord komt veel voor in het jargon van de scheepvaart waar grote schepen bij het benaderen van een drukke haven wordt 'binnengeloodst' door een gids die de waterwegen goed kent. De hotelloods moet deze gidsfunctie bekleden.
De hotelbranch is vaak verbonden met toerisme, Amusement en evenement. De hotelloods komt voor bij Nederlandse gemeente die geliefd is bij de toeristen en congresgangers en waar sprake is van urgentie. Denk bijvoorbeeld aan de tekort aan hotelkamers of juist een grote leegstand van hotelvastgoed. Ondanks dat hotelloods een gangbare functienaam is, is bij dit woord bij grote publiek niet duidelijk wat het betekent. Daarom zijn veel hotelloods ook bekend onder functienamen als beleidscoördinator, beleidsmedewerker, beleidsadviseur voor economie, vrijetijdseconomie, vastgoed enz. Afhankelijk van de organisatie is deze functie ondergebracht bij Dienst Ruimtelijke Ordening, Dienst Economie of Grondbedrijf van de gemeente.
Ambtelijke titulatuur
Horeca
|
De hotelbranch is vaak verbonden met toerisme, Amusement en evenement. De hotelloods komt voor bij Nederlandse gemeente die geliefd is bij de toeristen en congresgangers en waar sprake is van urgentie. Denk bijvoorbeeld aan de tekort aan hotelkamers of juist een grote leegstand van hotelvastgoed. Ondanks dat hotelloods een gangbare functienaam is, is bij dit woord bij grote publiek niet duidelijk wat het betekent. Daarom zijn veel hotelloods ook bekend onder functienamen als beleidscoördinator, beleidsmedewerker, beleidsadviseur voor economie, vrijetijdseconomie, vastgoed enz. Afhankelijk van de organisatie is deze functie ondergebracht bij Dienst Ruimtelijke Ordening, Dienst Economie of Grondbedrijf van de gemeente.
| 1 |
organisatiepositie, rol binnen organisatie, functienaam
|
8,417 |
LiquorStore
|
2929621
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ernst%20Brokmeier
|
Ernst Brokmeier
|
Ernst H. Brokmeier (1866 - Zandvoort, oktober 1945) was een Nederlands ondernemer en oprichter van de firma E.H. Brokmeier te Zandvoort.
Firma E.H. Brokmeier
Brokmeier, die in 1882 in Zandvoort was komen wonen, opende in 1896 een bierbottelarij en slijterij aan de Kosterstraat. Het jaar daarop verhuisde de zaak naar de overkant van de straat. In 1899 verhuisde Brokmeier opnieuw, nu naar de Haltestraat waar de zaak gevestigd zou blijven tot 1 maart 1966. In 1921 werd in dat pand ook een mineraalwater- en limonadefabriek gebouwd waarvan later de oppervlakte werd verdubbeld tot aan de Nieuwstraat. In 1925 werd een filiaal opgericht in Arnhem en in 1928 een filiaal in Heemstede. Het filiaal in Heemstede is de laatst overgebleven zaak die de naam E.H. Brokmeier draagt.
Functies
Brokmeier bekleedde onder andere de volgende functie:
Brandmeester van de Zandvoortse Brandweer
Voorzitter van de Burgerwacht
Bestuurslid van de V.V.V
Commissielid van de Oranjevereniging
Voorzitter van de Zandvoortse Handels Vereniging
Bestuurslid van de Middenstandscentrale voor Haarlem en omstreken
Bestuurslid van het Meeuwsenfonds
Bestuurslid van de Grossiersbond
Lid van de Kamer van Koophandel en Fabrieken voor Haarlem en omstreken
De Zandvoortse Handels Vereniging - waarvan hij 27 jaar voorzitter was - benoemde hem tot erevoorzitter en de Koninklijke Nederlandschen Middenstandsbond kende hem ter gelegenheid van zijn 70e verjaardag de zilveren erepenning van de K.N.M.B. toe.
Tweede Wereldoorlog
De Tweede Wereldoorlog liet zijn sporen na voor de familie en de firma Brokmeier. In 1942 had Brokmeier zijn onderduikadres in Oosterbeek al moeten ontvluchten en in september 1944 werd het filiaal in Arnhem geplunderd. Op 28 november 1944 overleed zoon Ernst, die in 1940 de zaak in Zandvoort had overgenomen, aan een hartstilstand ten gevolge van een razzia. Naar hem werd later een reddingspost van de Zandvoortse Reddings Brigade vernoemd. In oktober 1945 overleed Brokmeier zelf. Het bedrijf werd voortgezet door weduwe Brokmeier.
Brokmeier
|
Firma E.H. Brokmeier
Brokmeier, die in 1882 in Zandvoort was komen wonen, opende in 1896 een bierbottelarij en slijterij aan de Kosterstraat. Het jaar daarop verhuisde de zaak naar de overkant van de straat. In 1899 verhuisde Brokmeier opnieuw, nu naar de Haltestraat waar de zaak gevestigd zou blijven tot 1 maart 1966. In 1921 werd in dat pand ook een mineraalwater- en limonadefabriek gebouwd waarvan later de oppervlakte werd verdubbeld tot aan de Nieuwstraat. In 1925 werd een filiaal opgericht in Arnhem en in 1928 een filiaal in Heemstede. Het filiaal in Heemstede is de laatst overgebleven zaak die de naam E.H. Brokmeier draagt.
| 1 |
slijterij, drankwinkel, alcoholwinkel
|
4,403 |
RentalCarReservation
|
331117
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Computerreserveringssysteem
|
Computerreserveringssysteem
|
Een computerreserveringssysteem, ofwel CRS, is een computersysteem dat gebruikt wordt voor het registreren van reserveringen, zoals in de reisindustrie. De eerste geautomatiseerd reserveringssystemen werden opgezet door luchtvaartmaatschappijen ter vervanging van het kaartensysteem, gevolgd door hotelbedrijven en autoverhuurbedrijven. Reserveringssystemen worden inmiddels in vele andere sectoren toegepast.
De grotere CRS-systemen die reserveringen kunnen maken en tickets kunnen verkopen voor tientallen luchtvaartmaatschappijen staan bekend onder de term Globaal Distributie Systeem (GDS).
Iedere luchtvaartmaatschappij die lijndiensten uitvoert heeft een reserveringssysteem nodig voor het beheren van de "voorraad" die bestaat uit stoelen op aangeboden vluchten, en de bijbehorende passagiersinformatie. Deze systemen zijn verantwoordelijk om de GDS-en en reserveringssystemen van andere luchtvaartmaatschappijen te informeren over vluchten die nog open zijn voor boeking en ticketverkoop. Veel maatschappijen besteden deze functies uit aan de grote GDS-en.
Luchtvaartmaatschappijen gebruiken speciale software op hun eigen reserveringssystemen voor onder andere Revenue Management ofwel Yield Management (CYMS), dit wil zeggen het toewijzen van het juiste aantal stoelen naar het juiste aantal passagiers, aan de juiste prijs. Deze software gebruikt historische en actuele reserveringsgegevens en doet een voorspelling over toekomstige reserveringen om een zo groot mogelijke financiële opbrengst uit de verkoop van de beschikbare stoelen te verkrijgen.
Consumenten kunnen zelf direct reserveringen maken voor vluchten, hotels, autoverhuur etc. door middel van internet-portalen. In de Verenigde Staten werden in 2005 bijna 50% van de vliegtickets over het internet verkocht.
Geschiedenis
Oorspronkelijk werden deze systemen opgezet door individuele luchtvaartmaatschappijen voor het eigen personeel dat betrokken was bij verkoop van vluchten. In een later stadium werden ook reisbureaus directe toegang tot deze systemen verleend om vluchten van de maatschappij te verkopen. Ook werd het mogelijk gemaakt om via deze systemen reserveringen te maken voor andere luchtvaartmaatschappijen, autoverhuurbedrijven en hotels.
Al gauw gebruikten de meeste reisbureaus het reserveringssysteem waarop ze waren aangesloten voor alle reisreserveringen van hun klanten. Omdat aanvankelijk het reserveringssysteem het eigendom was van één enkele luchtvaartmaatschappij, zorgde deze maatschappij er meestal voor dat zijn eigen vluchten prominent werden aangeboden, en vluchten van concurrerende maatschappijen pas vele pagina's later getoond werden. Om een neutraal beeld te krijgen van de beschikbare vluchten waren grote reisbureaus soms aangesloten op de reserveringssystemen van verscheidene maatschappijen, maar kleine reisbureaus konden zich dat niet veroorloven.
Het eerste reserveringssysteem dat het gedeelde eigendom was van een groep luchtvaartmaatschappijen was Amadeus in Europa. Bij het verwerken van reserveringen behartigde Amadeus ook in de eerste plaats de belangen van zijn eigenaren ten koste van andere maatschappijen.
De bekende mondiale GDS-systemen zijn Worldspan, Sabre, Galileo en Amadeus. In Nederland maakte KLM gebruik van haar eigen CRS Corda (reserveringssysteem), maar schakelde in maart 2007 over naar een reserveringssysteem van Amadeus, dat ook gebruikt wordt door KLM-partner Air France.
Regulering
Luchtvaartmaatschappijen hebben op aanwijzing van de DOT (Department of Transportation, VS) en de Europese Unie hun CRS-holdings afgestoten naar gespecialiseerde GDS bedrijven.
Om een concurrerendere markt te krijgen is voor CRS-en aparte regulering gemaakt, zoals de CRS Code of Conduct (1989) van de Europese Commissie voor vervoer , de Canadese regulering en de Amerikaanse DOT (Department of Transportation) reguleringen van 1984 en 1992. De DOT regulering werd weer opgeheven in 2003.
Om deze concurrentievervalsing tegen de gaan grepen de regerende instanties in de Verenigde Staten en Europa in. Het Amerikaanse DOT (Department of Transportation) kwam met een CRS regulering in 1984, gevolgd door de Europese Commissie voor vervoer met zijn "CRS Code of Conduct" in 1989.
Samenwerkingsverband
In 1999 hebben in de VS drie van de vier partijen (leverancier,- (CRS), - reisagent/internetportaal) besloten tot het samenwerkingsverband Open Travel Alliance.
Voor koppeling van de CRS-computers met de computers van de luchtvaartmaatschappijen wordt vaak gebruikgemaakt van het communicatienetwerk van SITA.
Externe links
Artikel in Air travel Weekly over de geschiedenis van computer reserveringsystemen
VS: DOT CRS regulations 1984)
VS: DOT CRS Webpagina
VS: DOT CRS Final Rule 2003
Europese Unie: Code of Conduct 1989
Europese Unie: Code of Conduct update 1993
Europese Unie: Code of Conduct update 1999
Canada CRS regulering .
Bedrijfssoftware
|
Een computerreserveringssysteem, ofwel CRS, is een computersysteem dat gebruikt wordt voor het registreren van reserveringen, zoals in de reisindustrie. De eerste geautomatiseerd reserveringssystemen werden opgezet door luchtvaartmaatschappijen ter vervanging van het kaartensysteem, gevolgd door hotelbedrijven en autoverhuurbedrijven. Reserveringssystemen worden inmiddels in vele andere sectoren toegepast.
| 4 |
autoverhuurreservering, huurautoreservering, reservering
|
8,509 |
PaymentService
|
5095665
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Adriaan%20Mol
|
Adriaan Mol
|
Adriaan Tobias Mol (Breda, 14 maart 1984) is een Nederlands entrepreneur, internetondernemer en investeerder. Mol is bekend geworden als oprichter en topman van betaalserviceprovider Mollie, maar hij richtte ook MessageBird op. Mol investeert ook regelmatig in uiteenlopende ondernemingen.
Met een geschat vermogen van €3,5 miljard is Mol één van de rijkste mensen in Nederland.
Levensloop
Jeugd en opleiding
Mol werd geboren in Breda. Zijn ouders, Pieter Laurens Mol en Ludmila Danon-Mol, zijn beiden kunstenaar. Als jongen wilde hij uitvinder worden. Mol heeft geen vervolgopleidingen gevolgd. Hij koos ervoor zich op ondernemen te richten.
In 1999 bracht de toen 15-jarige Mol onder de titel MacSnake het spelletje Snake uit voor de Mac. Het spel was gratis te downloaden, maar toonde bij het opstarten een pop-up met het bericht "Hoi. Ik ben de maker van dit spelletje en ik ben vijftien jaar. Misschien kun je een gulden doneren, dan kan ik een pizza kopen." Dit resulteerde in donaties die binnenstroomden van over de hele wereld. Naar eigen zeggen gaf deze ervaring Mol het inzicht dat hij vanuit zijn slaapkamer dingen kon bouwen die door mensen over de hele wereld gebruikt konden worden.
Enkele jaren later begon de toen 17-jarige Mol samen met entrepreneur en The Next Web-oprichter Boris Veldhuijzen Van Zanten een hostingbedrijf genaamd NovaHost. Al een jaar later werd het bedrijf van de hand gedaan voor een onbekend bedrag.
Mollie
In 2004 richtte Mol Mollie op. Mollie verkocht initieel als groothandel sms-jes aan zakelijke klanten en faciliteerde microbetalingen die veel gebruikt werden voor online gaming en ringtones. Toen al was automatisering een belangrijk onderdeel van de bedrijfsvoering waardoor Mollie de kosten laag kon houden.
Toen in 2005 in Nederland iDEAL, een universeel geaccepteerde betaalmethode met lage transactiekosten werd gelanceerd, waren Mol en Mollie er snel bij. In 2006 vulde Mollie haar aanbod aan met een iDEAL-functionaliteit. Mol zei dat zijn doel was om de betaalmethode op een moderne manier, technisch simpeler en transparanter geprijsd, aan te bieden. Mollie werkte toen samen met ABN AMRO aan een software-implementatie voor iDEAL en verkocht deze door aan haar klanten.
Vanaf 2007 begon Mollie zich meer te richten op het betaalverkeer en de sms- en telecomdiensten. Mollie begon ook creditcardbetalingen te verwerken en Mol richtte in 2007 Zaypay op dat het faciliteren van microbetalingen via sms en 0900-nummers volledig voor haar rekening zou nemen. In 2011 werden ook de sms- en telecomdiensten officieel afgesplitst in MessageBird, en ging Mollie zich volledig richten op de betaalactiviteiten. Deze hernieuwde focus resulteerde ook in groeiende resultaten. Mol trad meer naar de achtergrond en stelde in 2012 een raad van bestuur aan voor Mollie. Hij bleef wel actief binnen het bedrijf, maar zelf begon hij zich in die tijd te richten op strategie, ontwikkeling en vernieuwing. Sindsdien is Mollie uitgegroeid uit tot een van Europa's grootste payment service providers en levert naast iDEAL en creditcard een uitgebreid aanbod aan gelokaliseerde betaalmethodes voor de Europese en wereldwijde markt.
In 2019 haalde Mol een eerste externe investeringsronde op voor Mollie. Een bedrag van 25 miljoen euro werd geïnvesteerd door een groep individuen bekend uit de technologie- en betalingswerelden, waaronder Airbnb CFO Laurence Tosi.
In een interview liet Mol weten dat Mollie in het bezit is van vergunning voor een betaalinstelling en in de toekomst wil gaan concurreren met reguliere banken.
Zaypay
Mol richtte in 2008 samen met Bastiaan Peters Zaypay op. Dit bedrijf borduurde voort op de betaalfunctionaliteit die Mollie ook al deels aanbood, maar ging ook de grens over. Zaypay faciliteerde microtransacties via sms of 0900-nummer in meer dan twintig landen. Drie jaar later verkocht Mol Zaypay aan Mobile Interactive Group voor een onbekend bedrag.
MessageBird
MessageBird, de samen met Robert Vis opgerichte afsplitsing van Mollie, nam in 2011 de sms- en telecomdiensten van Mollie over. Vis werd CEO van MessageBird terwijl Mol actief bleef bij Mollie. MessageBird groeide uit tot een wereldwijde naam op het gebied van sms, voice en chat en levert als een van de weinige communicatieplatformen directe integraties met WhatsApp, Facebook Messenger en het Chinese WeChat. Het rekent AMBER Alert, Heineken en SAP tot haar klanten.
In 2017 haalde MessageBird 60 miljoen dollar op in Series A funding.
Spacetime
Mol richtte ook een eigen investeringsvehikel op, Spacetime, voorheen bekend als Stash. Hiermee investeerde hij onder meer in de Amsterdamse scale-up Formitable.
Rol in fintech reguleringen
In de beginjaren van Mollie sprak Mol met leden en medewerkers van de Nederlandse overheid, De Nederlandsche Bank en de Autoriteit Financiële Markten om de opkomende fintech-markt toe te lichten. Mols vroege bijdrage aan deze gesprekken heeft geholpen de acceptatie van fintech als betrouwbare technologie in te luiden en heeft een rol gespeeld bij het vormen van toezicht en reguleringen.
Privé
Adriaan Mol is familie van Pieter Laurens Mol, Michiel Mol en Jan Mol.
Awards
In 2007 werd Mol door Sprout Magazine verkozen tot een van de '25 onder de 25' succesvolste jonge Nederlandse entrepreneurs.
In 2018 won Mol de LOEY Award voor 'de beste ondernemer in de Nederlandse online industrie'.
Externe links
Website van Mollie
Website van MessageBird
Nederlands ondernemer
Nederlands miljardair
|
Adriaan Tobias Mol (Breda, 14 maart 1984) is een Nederlands entrepreneur, internetondernemer en investeerder. Mol is bekend geworden als oprichter en topman van betaalserviceprovider Mollie, maar hij richtte ook MessageBird op. Mol investeert ook regelmatig in uiteenlopende ondernemingen.
| 1 |
betalingsdienst, betaalservice, geldtransferservice
|
1,450 |
LoanOrCredit
|
881921
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Shylock
|
Shylock
|
Shylock is de hoofdpersoon in het tragi-komische toneelstuk The Merchant of Venice van William Shakespeare uit circa 1597. De titelfiguur, de koopman van Venetië, is Antonio, maar het stuk draait om het pond vlees dat Shylock van hem eist — Antonio's vlees.
De beide heren hebben een contract gesloten in verband met een geldlening. Shylock is een Jood, voor wie geldhandel in het 16e-eeuwse Venetië een van de weinige mogelijkheden van bestaan biedt. Na het verstrijken van de afgesproken termijn kan Antonio niet aan zijn verplichtingen voldoen en Shylock eist zijn deel. Er volgt een rechtszaak, waarin Shylock wordt veroordeeld tot de allergrootste vernedering van gedwongen bekering tot het christendom.
In de beroemde "Hath not a Jew eyes?" monoloog die Shylock uitspreekt in de eerste scène van de derde akte, lijkt de kloof tussen christen en jood onoverbrugbaar, wanneer hij zich beroept op een recht van vergelding oftewel wraak:
He hath disgraced me, and hindered me half a million, laughed at my losses, mocked at my gains, scorned my nation, thwarted my bargains, cooled my friends, heated mine enemies; and what's his reason? I am a Jew. Hath not a Jew eyes? hath not a Jew hands, organs, dimensions, senses, affections, passions? fed with the same food, hurt with the same weapons, subject to the same diseases, healed by the same means, warmed and cooled by the same winter and summer, as a Christian is? If you prick us, do we not bleed? if you tickle us, do we not laugh? if you poison us, do we not die? and if you wrong us, shall we not revenge? If we are like you in the rest, we will resemble you in that. If a Jew wrong a Christian, what is his humility? Revenge! If a Christian wrong a Jew, what should his sufferance be by Christian example? Why, revenge! The villainy you teach me I will execute, and it shall go hard but I will better the instruction.
Hij heeft me vernederd, en me vijfhonderdduizend keer voor de voeten gelopen, gelachen om mijn verliezen, mijn winsten gekleineerd, mijn kansjes vernietigd, mijn vrienden vervreemd, mijn vijanden aangevuurd; en waarom? Ik ben een jood. Heeft een jood geen ogen? Heeft een jood geen handen, organen, afmetingen, zinnen, affecties, hartstochten? gevoed door hetzelfde voedsel, gewond door dezelfde wapens, onderhevig aan dezelfde ziektes, genezen door dezelfde behandeling, opgewarmd en afgekoeld door dezelfde zomer en winter, als een christen? Als je ons prikt, bloeden wij dan niet? Als je ons kietelt, lachen wij dan niet? Als je ons vergiftigt, sterven wij dan niet? en als je ons mishandelt, wreken wij ons dan niet? Als we net als jullie zijn in die andere dingen, zullen wij ook daarin op jullie lijken. Als een jood een christen mishandelt, wat is dan zijn nederigheid? Wraak! Als een christen een jood mishandelt, wat moet zijn lijden dan voorstellen naar christelijke maatstaven? Ja, wraak! De schurkenstreken die jullie me voorhouden, zal ik uitvoeren, en het zal niet gemakkelijk zijn, maar ik zal ze verbeteren.
In de cultuur
Shylock is een theatermuziekstuk van Gabriel Fauré uit 1889.
Shylock is een opera van de Nederlandse componist Hans Kox met een libretto van J. Elmer uit 1979.
Shylock, woekeraar'' is een essay in boekvorm van Martin van Amerongen, verschenen op de dag van zijn begrafenis in 2002.
Personage in werk van Shakespeare
|
De beide heren hebben een contract gesloten in verband met een geldlening. Shylock is een Jood, voor wie geldhandel in het 16e-eeuwse Venetië een van de weinige mogelijkheden van bestaan biedt. Na het verstrijken van de afgesproken termijn kan Antonio niet aan zijn verplichtingen voldoen en Shylock eist zijn deel. Er volgt een rechtszaak, waarin Shylock wordt veroordeeld tot de allergrootste vernedering van gedwongen bekering tot het christendom.
| 1 |
lening, krediet, rente
|
12,271 |
Quantity
|
5410428
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Duitse%20Panzer%20in%20Itali%C3%AB%2C%201943-1945
|
Duitse Panzer in Italië, 1943-1945
|
Op 13 mei 1943 hadden de Duits/Italiaanse troepen in Noord-Afrika (in Tunesië) zich overgegeven. De vraag aan Duitse zijde was waar de volgende slag zou vallen. Ook hield Duitsland rekening met een mogelijke Italiaanse overgave. Daarom stuurde Hitler in de begin-zomer van 1943 meerdere divisies naar Italië. Het gros hiervan waren pantser- of pantsergrenadierdivisies. En deze zouden gedurende de eerste maanden ook het leeuwendeel van de gevechten voor hun rekening nemen, op Sicilië (juli-augustus 1943) en bij Salerno (september) waren het zelfs exclusief deze divisies. De Duitse Panzer waren voor de geallieerden een geduchte tegenstander en bleven dat gedurende de rest van de campagne tot mei 1945. Tegen die tijd waren ze in aantal pantsereenheden en voertuigen duidelijk teruggelopen, maar werden telkens als “brandweer” ingezet op de gevaarlijkste plaatsen en bij geallieerde doorbraken. Zo bleven de Panzer tot de overgave een belangrijk instrument in de Duitse verdediging.
Sicilië
Kort voordat Tunesië in mei verloren ging, werden Duitse panzereenheden al naar Sicilië gedirigeerd om dit eiland tegen mogelijke geallieerde landingen te helpen beschermen.
Op 13 april werd Pz.Abt. 215 volgens bevel opgericht voor inzet op Sicilië. Deze Abteilung bestond uit drie compagnieën met PzKw IV tanks. Op 30 juni 1943 werd deze Abteilung onder bevel gesteld van de 15e Pantsergrenadierdivisie.
Verder waren er een aantal Tiger I (PzKw VI) tanks aanwezig. Twee Tiger’s waren vervangingsvoertuigen voor de in Tunesië ingezette s.Pz.Abt. 501. Ook waren zes Tiger’s onderweg vanaf Pz.Ers.Abt 500. Deze 8 tanks kwamen door het verlies van Tunesië niet meer daarheen en bleven achter. Ook de 2./s.Pz.Abt. 504 was (met negen Tiger’s en zes PzKw III (lang)) daarheen op weg en strandde ook. Kort voor de geallieerde landingen werden alle Tiger’s samengevoegd onder 2./s.Pz.Abt. 504.
In juni 1943 werd de Parachutisten-Pantserdivisie Hermann Göring (kort: Pantserdivisie HG) naar Sicilië verplaatst. Direct voor de landingen werd 2./s.Pz.Abt. 504 onder bevel van deze divisie geplaatst.
Daarmee bestonden de Duitse tankeenheden in Italië op 10 juli 1943 uit de volgende eenheden/sterkte:
Parachutisten-Pantserdivisie Hermann Göring
Panzerregiment Hermann Göring:
I. en II. Abteilung met elk drie compagnieën
43 Pz III (lang), 3 Pz III (75), 32 Pz IV (lang), 7 PzBefWg
III. Abteilung met drie batterijen
20 StuG en 9 StuH
2./s.Pz.Abt. 504
17 Pz VI
15e Pantsergrenadierdivisie
Pz.Abt.215 met drie compagnieën
6 Pz III (lang), 46 Pz IV (lang), 1 PzBefWg
Op de dag van de landingen voerde de Pantserdivisie HG, met steun van Italiaanse eenheden en delen van de 15e Pantsergrenadierdivisie, een tegenaanval uit op de net gelande Amerikanen bij Gela en brachten de Amerikanen meteen in moeilijkheden. Eén Amerikaans bataljon werd omsingeld. Door stevige tegenstand en vuur van schepen voor de kust werd deze aanval echte afgeslagen. Al snel moesten beide Duitse divisies terugtrekken: Pantserdivisie HG langs de oostkust en de 15e Pantsergrenadierdivisie door het binnenland naar het noorden. Vanaf 18 juli 1943 werd de 29e Pantsergrenadierdivisie ook (grotendeels) naar Sicilië overgebracht vanuit Zuid-Italië. Deze divisie beschikte over de Pz.Abt.129 met vier compagnieën, met 43 StuG en 3 PzBefWg. Ook deze divisie werd gebruikt om de opmars van de Amerikanen te vertragen. Echter, langzaam maar zeker werden de Duitsers teruggedreven richting Messina. Vandaar werden de divisies geëvacueerd. In de nacht van 10 en 11 augustus werden 34 Panzer en 44 Sturmgeschütze naar het Italiaanse vasteland overgevaren. De rest, de achterhoededekking, volgde op de morgen van 17 augustus 1943. Daarmee was de Duitse aanwezigheid op Sicilië beëindigd.
De verliezen van de Duitsers m.b.t. Panzer en Sturmgeschütze op Sicilië waren:
Daarmee waren 118 van de 217 ingezette Panzer en Sturmgeschütze verloren gegaan.
Op Sardinië was begin juli de 90e Pantsergrenadierdivisie opgericht uit Divisie Sardinien. De Pz.Abt. Sardinien werd daarop op 12 juli 1943 omgedoopt in Pz.Abt. 190. Na de Italiaanse wapenstilstand was de divisie op Sardinië in de minderheid en werd naar Corsica overgebracht tussen 8 en 16 september en vervolgens tot begin oktober terug naar het Italiaanse vasteland. Hier werd de divisie omgevormd op de stand van een Panzergrenadier-Division 43. De divisie bleef rond Pisa in de Toscane en vervolgens naar de Adriatische Kust bij Gatteo a Mare. Pas medio november werd de divisie naar het front vervoerd, achter de Gustav-linie.
Vanaf 29 juli 1943 werd de SS-Pantsergrenadierdivisie "Leibstandarte Adolf Hitler" vanaf het Oostfront naar Noord-Italië verplaatst. Hier werd de divisie ingezet tegen partizanen en vanaf 8 september ook voor het ontwapenen van het Italiaanse Leger (Fall Achse). De divisie vertrok vanaf eind oktober 1943 weer naar het Oostfront.
In augustus 1943 werd ook schwere Panzer Kompanie Meyer (Tigergruppe Meyer) met 8 PzKw VI naar Italië overgebracht. Deze compagnie werd gebruikt tijdens Fall Achse. Tussen augustus en november bleef deze compagnie in Noord-Italië en was toegevoegd aan Pz.Jäg.Abt 46 van de 44e Reichsgrenadierdivisie "Hoch- und Deutschmeister". In november kwam deze divisie, en daarmee de compagnie, naar het front.
Zuid-Italië
Op 20 augustus 1943 bestonden de Duitse tankeenheden in Italië uit de volgende eenheden/sterkte:
16e Pantserdivisie
Panzerregiment 2 met twee Abteilungen
II. Abteilung met elk vier compagnieën
III. Abteilung met vier batterijen
Totaal: 92 Pz IV (lang), 7 PzBefWg, 7 Flammpz., 40 StuG III
24e Pantserdivisie
Panzerregiment 24 met een Abteilung
III. Abteilung met vier compagnieën + één separate Flammpanzer-compagnie
Totaal: 49 Pz IV (lang), 9 PzBefWg, 14 Flammpz., 42 StuG III
26e Pantserdivisie
Panzerregiment 26 met een Abteilung
II. Abteilung met vier compagnieën
Totaal: 16 Pz III (75), 17 Pz IV (kort), 36 Pz IV (lang), 9 PzBefWg, 14 Flammpz.
Parachutisten-Pantserdivisie Hermann Göring
Panzerregiment Hermann Göring met twee Abteilungen
I. en II. Abteilung met elk vier compagnieën
25 Pz III (lang), 3 Pz III (75), 31 Pz IV (lang), 3 PzBefWg
III. Abteilung met drie batterijen
16 StuG en 6 StuH
SS- Pantsergrenadierdivisie "LAH"
I. en II. Abteilung met elk vier compagnieën
Totaal: 4 Pz II, 1 Pz III (5-kort), 58 Pz IV (lang), 74 Pz V, 9 PzBefWg.
schwere SS-Abteilung General-Kommando (vanaf 22 oktober s.SS-Pz.Abt. 101) met 3 compagnieën
27 Pz VI
3e Pantsergrenadierdivisie
Pz.Abt.103 met drie batterijen
42 StuG III, 5 PzBefWg.
15e Pantsergrenadierdivisie
Pz.Abt.215 met drie compagnieën
1 Pz III (lang), 15 Pz IV (lang)
29e Pantsergrenadierdivisie
Pz.Abt.129 met drie batterijen
38 StuG III, 3 PzBefWg.
90e Pantsergrenadierdivisie
Pz.Abt.190 met drie compagnieën
1 Pz III (5-kort), 20 Pz III (75), 37 Pz IV (lang)
Dus op dat moment totaal 771 Panzer en Sturmgeschütze.
Rond deze tijd lag 16e Pantserdivisie in de baai van Salerno, de Pantserdivisie HG rond Napels, de 15e Pantsergrenadierdivisie bij Gaeta, de 3e Pantsergrenadierdivisie ten zuiden van Rome en de 26e Pantserdivisie en 29e Pantsergrenadierdivisie in Calabrië.
Op 3 september landde het 8e Britse Leger in de “teen” van Italië tijdens Operatie Baytown. Delen van de 26e Pantserdivisie en de 29e Pantsergrenadierdivisie verzorgden vertragende achterhoedegevechten, waardoor de Britten maar langzaam oprukten. Op 8 september gaf de Italiaanse regering zich over, maar de Duitse troepen hadden dit voorzien en startten Fall Achse, de militaire bezetting van Italië. De volgende dag landde het 5e Amerikaanse Leger bij Salerno (Operatie Avalanche). Al snel na de landingen organiseerden de Duitsers een reeks zware tegenaanvallen, met (delen) van drie pantser- (HG, 16e en 26e) en drie pantsergrenadierdivisies (3e, 15e en 29e), waardoor het geallieerde bruggenhoofd tijdelijk in gevaar kwam. Maar uiteindelijk werd de crisis bedwongen, het 8e Britse Leger sloot aan en de Duitse divisies trokken naar het noorden terug.
Winterlinie
De Duitsers hadden intussen een reeks verdedigingslinies dwars over de Italiaanse “laars” opgericht. Eerst kwamen de geallieerden voor de Volturno-linie te staan, gevolgd door de Barbara-linie. Maar de echte krachtproef volgde bij de Winterlinie, met als hoofdlinie de Gustav-linie. Hier liepen de geallieerden stuk, met name rond Monte Cassino. De pantser- en pantsergrenadierdivisies droegen nu niet meer de hoofdlast, maar werden ingezet als reserve en om plaatselijke doorbraken af te grendelen. Ze bleven daarmee belangrijk.
De 16e Pantserdivisie werd in november 1943 uit Italië teruggetrokken om naar het Oostfront getransporteerd te worden.
Eind januari 1944 werden 25 PzKw IV als vervanging voor de Pantserdivisie HG en 26e Pantserdivisie toegevoerd naar Italië.
Pz.Abt 190 gaf zijn tanks vanaf 17 februari 1944 af aan andere eenheden in Italië en werd uitgerust met 42 StuG IV’s.
Landing bij Anzio
Sterkte van de ingezette panzereenheden op 21 januari 1944:
Dus op dat moment totaal 429 Panzer en Sturmgeschütze.
Aangezien de geallieerden volledig vast waren gelopen in de Winterlinie, werden wegen gezocht om deze linie te omtrekken. Daartoe landden 22 januari 1944 bij Anzio geallieerde troepen (Operatie Shingle) en vormden snel een bruggenhoofd. Dit vormde voor de Duitsers een grote bedreiging in de rug van de Winterlinie, maar ook voor Rome. De 4e Parachutistendivisie en delen van Pantserdivisie HG kwamen meteen in actie en ook spoedden de 71e Infanteriedivisie en de rest van Pantserdivisie HG zich naar het bruggenhoofd. Het Duitse opperbevel reageerde bliksemsnel en verplaatste een aantal eenheden naar Italië om te proberen het bruggenhoofd te vernietigen. Het Panzerregiment 69 verplaatste zich naar Italië vanuit Frankrijk en kreeg I./Pz.Reg.4 (76 PzKw V), Sturm-Pz.Abt 216 (5 PzKw II, 57 Stupa), Pz.Abt (Fkl) 301 (30 StuG + onbekend aantal SdKfz 301 (Borgward IV) – 108 stuks waren geautoriseerd) en s.Pz.Abt. 508 (45 PzKw VI) onder bevel voor de tegenaanvallen op het Anzio bruggenhoofd. Vanuit Wenen kwam de 1./s.Pz.Abt 653 met 11 Elefants ook naar het bruggenhoofd.
Op 4 februari 1944 werd de schwere Panzer Kompanie Meyer omgedoopt in Tigergruppe Schwebbach en toegevoegd aan het 76e Pantserkorps voor de tegenaanvallen rondom het bruggenhoofd Anzio. Op 3 maart 1944 werden alle 8 Tigers opgenomen in s.Pz.Abt. 508.
De Duitser lanceerden op 16 februari 1944 hun tegenoffensief, Operatie Fischfang. Totaal acht divisies namen deel, waaronder Pantserdivisie HG, 26e Pantserdivisie, 3e Pantsergrenadierdivisie en 29e Pantsergrenadierdivisie. Ondanks successen en het indeuken van het bruggenhoofd, waren de verliezen zwaar en op 20 februari gaven de Duitsers op. Vanaf dat moment tot mei 1944 was er een patstelling ontstaan en waren er alleen plaatselijke gevechten.
Begin mei 1944 vertrok de staf van Panzerregiment 69 naar Frankrijk.
Duitse terugtocht zomer 1944
Het langverwachte geallieerde offensief kwam in mei 1944. De Gustav-linie werd aangevallen in Operatie Diadem op 11 mei, gevolgd door de uitbraak uit het Anzio-bruggenhoofd in Operatie Buffalo op 23 mei. De Duitse troepen waren niet bij machte deze offensieven te weerstaan. De pantser- en pantsergrenadierdivisies slaagden erin de geallieerden gevoelige verliezen toe te brengen, zonder in staat te zijn ze tegen te houden. De Duitse terugtocht naar het noorden begon. Rome werd op 4 juni 1944 bevrijd.
Eind mei 1944 kwam de 16. SS-Panzergrenadier-Division Reichsführer SS vanuit Hongarije naar Italië. Deze beschikte over 3 compagnieën met StuG’s (slechts 11 van 31 geplande StuG waren geleverd in maart en april 1944).
Tussen 27 mei en 4 juni 1944 werden als vervanging 27 Tigers (voor s.Pz.Abt. 504 en 508 ) en 38 Panthers (voor I./Pz.Reg 4) in Italië geleverd ter compensatie van de zware verliezen. De verliezen aan tanks waren echter voor het allergrootste deel toe te schrijven aan niet-gevechtshandelingen, zoals mechanische defecten en brandstofgebrek. Relatief weinig werden door de geallieerden uitgeschakeld (zie hieronder bij de genoemde afzonderlijke eenheden).
In juni 1944 kwam de volledige s.Pz.Abt. 504 naar Italië met 45 Tiger I’s.
De behoeften van andere fronten waren intussen zo hoog geworden, dat drie ervaren divisies uit Italië weggehaald werden. De Parachutisten-Pantserdivisie Hermann Göring werd op 15 juli 1944 uit het front gehaald, om op transport naar het oostfront te gaan. De 15e Pantsergrenadierdivisie vertrok eind juli 1944 naar het Westfront en de 3e Pantsergrenadierdivisie volgde medio augustus 1944. Daarmee was de sterkte aan gepantserde eenheden Italië dramatisch gedaald. De pantser- en pantsergrenadierdivisies trokken voornamelijk langs de Tyrreense kust terug met als tegenstander het 5e Amerikaanse Leger.
Gothen-linie
In augustus waren de Duitsers weer in staat een stabiel front te vormen, net voor de Gotenstellung. De pantser- en pantsergrenadierdivisies waren intussen naar de Adriatische kust geswitcht en lagen in reserve. Op 25 augustus vielen de geallieerden aan langs de kust en ontmoetten taaie tegenstand, waardoor de opmars langzaam verliep. Ook door de Apennijnen, van Florence (stad) Florence naar Bologna werd opgerukt. Uiteindelijk liep het geallieerde offensief eind oktober vast. Gedurende de winter werden er nog plaatselijke offensieven gelanceerd, maar dit veroorzaakte voor de Duitse troepen niet veel terreinverlies.
De 16e SS-Pz.Gren.Div vertrok naar het Oostfront (Hongarije) in januari 1945 en ging daarmee ook verloren voor de Duitsers in Italië.
Geallieerde voorjaarsoffensief
Het aantal pantser- en pantsergrenadierdivisies was in het voorjaar tot slechts drie teruggezakt. Op 15 maart 1945 waren de volgende Duitse tankeenheden nog aanwezig met respectievelijke sterkte:
Dus op dat moment totaal 281 Panzer en Sturmgeschütze.
Op 9 april lanceerden de geallieerden hun voorjaarsoffensief, Operatie Grapeshot. Het 8e Britse Leger lanceerde zijn offensief richting de Argenta Gap, die rond 19 april ingenomen werd. Dit ondanks ingrijpen van de 26e Pantserdivisie, de 29e Pantsergrenadierdivisie en s.Pz.Abt. 504. Op 14 april lanceerde het 5e Amerikaanse Leger zijn offensief richting Bologna. Hier kwamen delen van de 90e Pantsergrenadierdivisie in actie. Bologna viel op 21 april. Wat volgde was een race naar de Po. Al in juli 1944 waren de meeste bruggen over de Po door geallieerde luchtaanvallen vernietigd. Wat restte voor de Duitsers waren veerponten, maar ook het gebruik hiervan werd in april door het geallieerde luchtoverwicht onmogelijk. Het resultaat was dat de resterende pantsereenheden hun zware wapens ten zuiden van de rivier moesten achterlaten. Na de Po-oversteek waren deze eenheden alleen nog pantsereenheden in naam.
Overgave
De resterende pantsereenheden probeerden nog zoveel mogelijk naar het noorden terug te trekken. Maar het einde kwam al snel. De 90e Pantsergrenadierdivisie capituleerde al op 28 april 1945 op de Povlakte. Door de algehele Duitse overgave in Italië gaf de 26e Pantserdivisie zich over bij Mezzolombardo, de 29e Pantsergrenadierdivisie rond Mas/Stanga, de s.Pz.Abt. 504 noordelijk van Belluno en de Sturm-Pz.Abt. 216 rond het Gardameer. De Pz.Abt. 212 ten slotte gaf zich pas op 8 mei over bij Tarvisio.
Uitleg terminologie
Pz.Abt. = Panzer-Abteilung = Tankbataljon
II./Pz.Reg.26 = II. Abteilung van Panzerregiment 26 (cijfers zijn Romeinse)
2./s.Pz.Abt. 504 = 2e compagnie van schwere Panzer-Abteilung 504
Overzicht van ingezette panzereenheden
16e PantserdivisieIn juli 1943 verplaatste de divisie zich van Toscane naar Bari. Ten tijde van de evacuatie van Sicilië beveiligde de divisie de Golf van Tarente en vanaf 8 september werd deelgenomen aan Fall Achse. Tussen 9 en 18 september had de divisie een groot aandeel in de gevechten rond het bruggenhoofd Salerno, waarna de terugtocht naar de Volturno volgde. Op 2 oktober 1943 werd de divisie met spoed naar de Adriatische kust verplaatst om de 1e Parachutistendivisie bij Termoli te ondersteunen. Daarna volgde de langzame terugtrekking van Trigno naar de Sangro-stelling. Eind november 1943 werd de divisie door de 65e Infanteriedivisie afgelost en naar het Oostfront verplaatst.
24e PantserdivisieEind juli 1943 werd de divisie van Lisieux in Frankrijk naar Italië verscheept, naar het gebied Modena-Florence- Pisa-Livorno, waar ze ingezet werd voor kustverdediging. In september nam de divisie deel aan Fall Achse. In begin oktober 1943 werd de divisie naar het Oostfront verplaatst.
26e PantserdivisieDeze divisie was vanaf juni 1943 aanwezig op het vasteland van Italië. De divisie was aanwezig en speelde een belangrijke rol in vrijwel alle gevechten in Italië tot het eind van de oorlog. Inzetgebieden waren Salerno, Monte Cassino, Anzio, Orsogna, Frosinone, Lucca, Marino, Rimini, Cesena, Ravenna en Bologna. De divisie was vanaf het begin van het geallieerde Lenteoffensief in April verwikkeld in zware gevechten ten oosten van Imola. Tot 24 april werd de Po bereikt. Daar werden de resterende tanks bij Burana vernietigd door gebrek aan overzetmogelijkheden. Vervolgens ging het naar het noorden, via Vicenza en Bassano del Grappa naar Trente. Op 2 mei 1945 volgde de overgave bij Mezzolombardo.
3e PantsergrenadierdivisieEind juli 1943 werd deze divisie verplaatst van Lyon naar Italië, tussen Chiusi en het Meer van Bolsena. De divisie nam deel aan Fall Achse, delen waren in actie bij Salerno, maar pas echt in actie kwam de divisie langs de Volturno in oktober 1943 en vervolgens in de Bernhard-linie. Vanaf medio november volgden kustverdediging en reserve-taken. De divisie werd vervolgens ingezet bij Anzio, en daarna volgde de terugtrekking via Rome-Viterbo-Meer van Bolsana, Monteguidi tot Empoli, medio augustus 1944. Daar werd de divisie afgelost, verzameld bij Verona en naar het Westfront in Frankrijk overgebracht.
15e PantsergrenadierdivisieDeze divisie was op 6 juli 1943 op Sicilië opgericht. Ten tijde van de geallieerde landingen was de divisie nog niet compleet en werd in delen ingezet. Tijdens de Duitse terugtocht over het eiland richting Messina nam de divisie de midden-sector voor zijn rekening. Na eerst noordelijk van Napels kustverdediging te hebben uitgevoerd, werd een Kampfgruppe van de divisie daarna ingezet rond Salerno. Daarna volgde een terugtocht naar de Bernhard-linie en van oktober 1943 tot januari 1944 in de Gustav-linie. Na de geallieerde doorbraak bij Cassino trok de divisie terig, langs Rome naar het noorden, via Tivoli tot Florence. Daar werd de divisie eind juli uit het front genomen en naar het Westfront in Frankrijk overgebracht.
29e PantsergrenadierdivisieDe divisie werd in juli naar Sicilië overgebracht eb verdedigde daar de noordelijke sector tijdens de Duitse terugtocht naar Messina. Nadat de geallieerden op 3 september in de “teen” van Italië geland waren, trok de divisie zich langzaam terug door Calabrië en werd vervolgens ingezet tegen het bruggenhoofd Salerno. En uiteindelijk trok de divisie verder richting de de Gustav-linie. Van oktober 1943 tot januari 1944 verdedigde de divisie ten zuiden van Monte Cassino en werd vanaf februari 1944 ingezet tegen het bruggenhoofd bij Anzio en vanaf mei in het Liri-dal. Bij de geallieerde doorbraak moest de divisie zich terugtrekken, via Orvieto-Siena-Certaldo richting Florence. In september volgden gevechten rond Rimini en eind oktober ten zuiden van Bologna. De winter werd doorgebracht in dit gebied. Bij het begin van het geallieerde Lenteoffensief was de divisie kustverdedigend ingezet, maar werd al snel meegesleurd in de zware verdedigende gevechten. Vanaf het meer van Comacchio volgde de terugtocht naar de Po oostelijk van Ferrara. Dan volgde de terugtocht via Rovigo, Padua, Cornudo, Feltre naar het gebied rond Mas/Stanga. Op 2 mei volgde de overgave aan Amerikaanse troepen.
90e PantsergrenadierdivisieDeze divisie lag sinds 6 juli 1943 op Sardinië, werd na de Italiaanse wapenstilstand via Corsica naar het vasteland van Italië verscheept en kwam medio november in de frontlinie bij Cassino. Daarna volgden gevechten bij Ortona en later weer rond Cassino. In juni 1944 volgde de algehele terugtocht naar het noorden met verdedigende gevechten in de Toscane met daarna opfrissing, reserve en kustverdediging. Vanaf eind september volgde inzet in Emilia-Romagna tegen het 8e Britse Leger. Bij het begin van het geallieerde lenteoffensief in april 1945 verdedigde de divisie de Tyrreense kust bij Massa. Na de ineenstorting van het front, gaf de divisie zich op 28 april 1945 over in de Povlakte.
Parachutisten-Pantserdivisie Hermann GöringDeze divisie was gelegerd op Sicilië in juli 1943 en nam deel aan de verdediging van het eiland. Na de evacuatie naar het vasteland van Italië nam de divisie deel aan Fall Achse en kort daarna aan de strijd om het bruggenhoofd van Salerno. Daarna volgde de terugtocht naar de Winterlinie en de strijd om Monte Cassino. In januari-februari 1944 nam de divisie deel aan de strijd rond het bruggenhoofd Anzio. Na een tijdje in Toscane gelegerd te zijn werd de divisie weer ingezet tegen de uitbraak van de geallieerden uit Anzio en de gevechten zuidelijk van Rome. Op 15 juli 1944 werd de divisie uit het front gehaald en op transport gesteld naar het Oostfront.
SS-Pantsergrenadierdivisie "Leibstandarte Adolf Hitler"Vanaf 29 juli 1943 werd de SS-Pantsergrenadierdivisie "Leibstandarte Adolf Hitler" vanaf het Oostfront naar Noord-Italië verplaatst. Hier werd de divisie ingezet tegen partizanen en vanaf 8 september ook voor het ontwapenen van het Italiaanse Leger (Fall Achse). De divisie vertrok vanaf eind oktober 1943 weer naar het Oostfront.
I./Panzerregiment 4Op transport gezet vanuit Frankrijk vanaf 24 januari 1944, aankomst op 30 januari in Italië. De Abteilung werd onder bevel gebracht van Staf Panzerregiment 69 voor de aanvallen op het bruggenhoofd Anzio vanaf 29 februari ressorteerde de Abteilung onder Pz.Div. HG. In de maanden daarna werd de Abteilung, meest in delen, bij allerlei eenheden ingezet. Van de 79 Panther’s waar de Abteilung mee startte in Italië, waren er medio juni nog 13 over. In de laatste twee mei-weken waren alleen al 30 Panther’s zelf opgeblazen, die allerlei technisch oorzaken hadden. Begin juni werden 38 Panther’s in Italië afgeleverd voor de Abteilung, die gingen richting Perugia. De Abteilung was op dat moment vol in de terugtocht naar het noorden. Medio juli is de Abteilung rond het Trasimeense Meer in actie en de (tankloze) 3e compagnie nam daar tijdelijk 16-17 PzKw IV’s van de Pz.Div. HG over, maar die werden rond 25 juli alweer doorgespeeld naar de 26e Pz.Div. In augustus volgde een verdere terugtocht tot rond Imola. In september werd de Abteilung ingezet in de gevechten rond Rimini. Door toevoer van 20 nieuwe Panther’s in de derde week van september, beschikte de Abteilung op 1 oktober weer over 32 Panther’s. Op 1 november beschikte de Abteilung nog steeds over 29 Panther’s en daar kwamen begin november nog 10 stuks bij. Dit was de laatste Panther-levering aan Italië in de oorlog (!). Van november tot april werden sporadisch gevechten uitgevoerd, meest door aparte compagnieën. Vanaf eind januari lag de Abteilung weer rond Imola. Op 12 februari 1945 werd de Abteilung definitief en organisch onder bevel geplaatst van de 26e Pz.Div en omgedoopt in I./Pz.Reg.26. Op dat moment beschikte de Abteilung over 26 Panther’s. Zie deze divisie voor verdere geschiedenis.
Schwere Panzer-Abteilung 504 Op één na alle Tiger’s gingen verloren op Sicilië. Het laatste kon overgevaren worden, maar kreeg ophangingsproblemen op de bochtige wegen in Calabrië en moest opgeblazen worden. Het personeel van 2./s.Pz.Abt. 504 werd daarop teruggebracht naar de heimat voor heruitrusting. De hele s.Pz.Abt. 504 werd vanaf 4 juni 1944 vanuit Frankrijk op transport gezet en was vanaf 20 juni in actie rond Grosseto, met 43 Tiger’s in actie. Tijdens de terugtocht van Salina naar Pontedera gingen 22(!) tanks verloren, merendeels zelf opgeblazen. In de eerste helft van augustus werd de Abteilung teruggetrokken van het front en overgeplaatst naar Voghera. Begin september volgde een verplaatsing naar de oostkust en vanaf 12 september was de Abteilung in actie rond Cesena. De rest van de herfst vocht de Abteilung in dit gebied ten noorden van Rimini en vanaf medio december werd een verdedigende positie betrokken langs de Senio. Op 12 februari nam de Abteilung de laatste 15 Tiger’s van s.Pz.Abt. 508 over bij San Filippo. Bij het geallieerde Lenteoffensief beschikte de Abteilung over 33 Tiger’s en kwam terecht in zware verdedigende gevechten en trok terug richting de Po. Wegens gebrek aan mogelijkheden over te steken, werden de laatste 5 Tiger’s ten zuiden van de Po opgeblazen. Ten noorden ervan bevonden zich nog twee stuks, maar die gingen op 28 april ook verloren. Op 3 mei gaf de Abteilung zich over aan Amerikaanse troepen in de Agordo vallei, noordelijk van Belluno.
Schwere Panzer-Abteilung 508Begin februari 1944 werd de Abteilung naar Italië getransporteerd en kwam in actie rond het geallieerde bruggenhoofd bij Anzio. Ondanks successen konden de Duitsers het bruggenhoofd niet vernietigen. In deze periode stond de Abteilung onder bevel van Panzerregiment 69. Bij de uitbraak uit het Anzio-bruggenhoofd eind mei verloor de Abteilung in 3 dagen 22 Tiger’s, waarvan slechts 1 door vijandelijk vuur. De Abteilungs-commandant, Major Hudel, werd ontslagen. Daarna volgde een terugtocht via Rome, Chiusi en Sienna naar Pisa. Vanaf daar werd de Abteilung naar de oostkust verplaatst, naar het gebied rond Rimini. Hier kwam de Abteilung in actie tegen het Britse 8e Leger tot het eind van het jaar. Begin 1945 lag de Abteilung in stelling rond Cotignola. Op 12 februari gaf de Abteilung de laatste 15 Tigers over aan s.Pz.Abt. 504 over bij San Filippo. Het personeel werd daarna terug naar Duitsland verplaatst.
Sturmpanzer Abteilung 216Deze Abteilung was in januari 1944 opgefrist in Oostenrijk na Oostfront-inzet en in februari 1944 naar Italië verplaatst voor de aanvallen op het Anzio-bruggenhoofd. De Sturm-Pz.Abt 216 beschikte als basis over de Sturmpanzer IV. Op 1 april 1944 werd de Abteilung van het front weggehaald en via de weg als Heeresgruppenreserve naar Livorno verplaatst. Op dat moment beschikte de Abteilung nog over 47 Stupa IV, 4 PzKw IV en 4 PzKw II. In mei werd de Abteilung weer verplaatst naar Rome. Daarop volgde de terugtrekking naar het noorden. Op 1 oktober 1944 beschikte de Abteilung over 46 Stupa IV en 1 PzKw II. In de winter lag de Abteilung rond Bologna. Bij het begin van het geallieerde Lenteoffensief 1945 in april beschikte de Abteilung over 42 Stupa’s. Tijdens de terugtrekking richting het Gardameer gingen alle voertuigen verloren door actie of zelf opblazen. Leveringen nieuwe Stupa’s aan de Abteilung waren (allen in 1944): jan – 11, feb – 46, mrt – 14, april – 26, juli – 7, augustus – 24, sept – 10, totaal 138 voertuigen.
1./schwere Panzerjäger-Abteilung 653Deze compagnie met 11 Elefants kwam in februari 1944 ook naar het Anziobruggenhoofd. In augustus/september 1944 kwam de compagnie terug naar Wenen met nog 3 stuks over.
Schwere Panzerjäger-Abteilung 525Deze Abteilung, uit gerust met de Nashorn tankjager, kwam eind augustus 1943 naar Italië, werd bij alle belangrijke slagen ingezet en bleef daar tot het eind. De laatste Nashorn werd opgeblazen bij Bassano del Grappa eind april 1945.
Panzer Abteilung (Fkl) 301Ook deze eenheid kwam in februari 1944 ook naar het Anzio bruggenhoofd. Het hoofdwapen was de SdKfz 301 (Borgward IV), maar er waren ook 30 StuG’s voor vuurondersteuning en geleiding.
Panzer-Abteilung 208De Pz.Abt. 208 werd opgericht op 1 april 1944 in de OZAK (Operationszone Adriatisches Küstenland – noordoost-Italië en delen van Slovenië en Kroatië). De Abteilung ontstond door het samenvoegen van drie Panzer-Sicherungs-compagnieën (2e, 3e en 35e Panzer-Sicherungs-compagnieën), die deels al vanaf augustus 1943 in dit gebied separaat in actie waren. De Abteilung beschikte dus over drie compagnieën met in totaal 21 PzKw III en 8 PzKw IV. De Abteilung werd ingezet in de OZAK voor trainingen, maar vooral voor beveiliging en anti-partizaan operaties. Hofdkwartier was gevestigd in Gorizia. Geen frontlijn service werd door de Abteilung uitgeoefend. Op 1 november 1944 beschikte de Abteilung over 29 PzKw III en 3 PzKw IV (kort). Begin December 1945 liet de Abteilung zijn tanks achter in OZAK en werd naar Oostenrijk verplaatst. Daar kreeg het nieuwe tanks en werd daarna naar Hongarije (Oostfront) overgebracht. De achtergelaten tanks gingen in januari 1945 naar Pz.Abt 212.
Panzer-Abteilung 212Deze Panzer-Abteilung kwam in januari 1945 over vanaf Heeresgruppe E en kreeg de achtergelaten tanks van Pz.Abt 208 toebedeeld. Begin april 1945 werd de eenheid overgebracht van Gorizia naar het mondingsgebied van de Po. Tijdens de Duitse terugtocht in april 1945 trok ook de Abteilung terug, richting het noordoosten. Met wat lichte achterhoedegevechten, via Venetië ging het verder en eindigde op 8 mei 1945 bij Tarvisio. Op dat moment had de Abteilung nog twee tanks over.
Panzer-Abteilung AdriaDe Pz.Abt. kwam ook voor in dit gebied in berichtgeving, maar was niet veel meer dan een staf met o.a. een pantsertrein en soms beschikkend over Italiaanse eenheden zoals de “San Giusto” groep (uitgerust met Italiaans pantservoertuigen). Alleen in actie bij beveiligings-operaties in het achterland.
Andere gepantserde voertuigen en eenhedenDe Jagdpanzer 38(t) werd ook ingezet in Italië, maar was meest in actie in de Panzerjäger eenheden van de infanteriedivisies, dus blijven buiten dit overzicht. Ook de separate Sturmgeschutz-Abteilungen en Brigaden worden niet meegenomen, aangezien deze formeel bij de Artillerie hoorden.
Panzer in gebruik in Italië
Tweede Wereldoorlog in Italië
|
Rond deze tijd lag 16e Pantserdivisie in de baai van Salerno, de Pantserdivisie HG rond Napels, de 15e Pantsergrenadierdivisie bij Gaeta, de 3e Pantsergrenadierdivisie ten zuiden van Rome en de 26e Pantserdivisie en 29e Pantsergrenadierdivisie in Calabrië.
Op 3 september landde het 8e Britse Leger in de “teen” van Italië tijdens Operatie Baytown. Delen van de 26e Pantserdivisie en de 29e Pantsergrenadierdivisie verzorgden vertragende achterhoedegevechten, waardoor de Britten maar langzaam oprukten. Op 8 september gaf de Italiaanse regering zich over, maar de Duitse troepen hadden dit voorzien en startten Fall Achse, de militaire bezetting van Italië. De volgende dag landde het 5e Amerikaanse Leger bij Salerno (Operatie Avalanche). Al snel na de landingen organiseerden de Duitsers een reeks zware tegenaanvallen, met (delen) van drie pantser- (HG, 16e en 26e) en drie pantsergrenadierdivisies (3e, 15e en 29e), waardoor het geallieerde bruggenhoofd tijdelijk in gevaar kwam. Maar uiteindelijk werd de crisis bedwongen, het 8e Britse Leger sloot aan en de Duitse divisies trokken naar het noorden terug.
| 3 |
afstand, massa, tijd
|
4,587 |
BeautySalon
|
5764374
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Piraeus%20%28gebouw%29
|
Piraeus (gebouw)
|
Piraeus, aanvankelijk aangeduid als KNSM Blok 1, later ook Kollhoff of Kollhoffgebouw, is een appartementengebouw op het KNSM-eiland in het Oostelijk Havengebied in Amsterdam-Oost. Het gebouw is genoemd naar de Griekse havenstad Piraeus, waarop de KNSM een lijndienst onderhield. Het complex uit 1994 is ontworpen door de Duitse architecten Hans Kollhoff en Christian Rapp. Het werd lange tijd gezien als een voorbeeldproject voor de hedendaagse architectuur in Nederland.
Ligging
Piraeus ligt aan het water van de Ertshaven in het zuidwestelijk deel van het KNSM-eiland. Het gebouw is oost-west georiënteerd en volgt daarmee de kade- en rooilijnen van het smalle, langgerekte schiereiland. Aan de noordzijde grenst het aan de KNSM-laan, de belangrijkste ontsluitingsweg van het eiland. Aan de zuidzijde ligt de verkeersluwe Levantkade, waar zich op de kade enkele horecaterrassen bevinden. Tevens zijn hier ligplaatsen voor woonboten en, iets verderop, een kleine jachthaven. Door de bijzondere vormgeving van Piraeus is tussen de Levantkade en de KNSM-laan een nieuw plein ontstaan, dat in 1991 de naam Piraeusplein kreeg. Aan de oostzijde van het gebouw ligt het Levantplein, dat grotendeels als verblijfsruimte en kinderspeelplaats is ingericht. Aan de westzijde van Piraeus ligt een parkje, het Mien Ruysplantsoen.
Het moderne woongebouw wordt omgeven door voormalige havengebouwen. Eén daarvan, een administratiekantoor van de KNSM aan de Levantkade, wordt min of meer omarmd door Piraeus. Ter linkerzijde, eveneens aan de Levantkade staat nog een gedeelte van een havenloods, die ooit vier keer zo lang was en doorliep tot aan het KNSM-kantoor. Verderop, bij de Verbindingsdam, staan enkele dienstwoningen uit het begin van de twintigste eeuw. Ter rechterzijde van Piraeus ligt het Levantplein, dat gedomineerd wordt door het voormalige kantinegebouw van de KNSM, later Edelweiss genoemd. Aan de noordzijde van de KNSM-laan liggen, min of meer tegenover Piraeus, Loods 6 en een voormalig douanegebouw. Loods 6 dateert uit 1922, maar werd in 1956 deels verbouwd tot eersteklas passagiersterminal. Op de kade staat nog een oude havenkraan. Al deze gebouwen hebben in de jaren 1990 nieuwe bestemmingen gekregen.
Geschiedenis
Het KNSM-eiland is, samen met het Java-eiland, eind negentiende eeuw aangelegd als uitbreiding van de Haven van Amsterdam. Omstreeks 1900 werd aan de zuidzijde van het IJ-eiland, zoals de twee schiereilanden toen genoemd werden, een kade aangelegd: de IJ-kade (later Javakade en Levantkade). In 1903 vestigde de Koninklijke Nederlandsche Stoomboot-Maatschappij (KNSM) zich in het oostelijk deel van de IJ-eiland. De eerste, circa 150 meter lange loods werd gebouwd aan de Levantkade vlakbij de Verbindingsdam, ter plaatse van het huidige Piraeusgebouw. Tussen 1903 en 1919 werd de rest van de Levantkade bebouwd met dienstwoningen, administratiegebouwen en nog twee loodsen. Over de Verbindingsdam liep een goederenspoorlijn, die zich op het eiland voortzette, ongeveer waar nu de KNSM-laan ligt.
Tot circa 1965 was de KNSM een bloeiende onderneming. Omstreeks 1960 had de rederij ruim 6000 medewerkers in dienst. Na 1965 zette de neergang in, ook bij andere Amsterdamse rederijen. In 1979 verliet de KNSM als laatste grote rederij het Oostelijk Havengebied. Krakers en kunstenaars namen omstreeks 1980 bezit van het KNSM-eiland; later volgden stadsnomaden, waarna een periode van verloedering aanbrak. Al vanaf het einde van de jaren zeventig bestonden er plannen om het gebied te ontwikkelen als woonwijk. De plannen werden diverse malen aangepast, waarbij de krakers er mede voor zorgden dat een deel van de oude havengebouwen gespaard bleef. In 1989 en 1990 werden de meeste havenloodsen gesloopt, waaronder het grootste deel van Loods 1, op de plek waar gebouw Piraeus was gepland.
Het KNSM-eiland werd in de jaren negentig bebouwd naar een masterplan van Jo Coenen uit 1989. In de visie van Coenen paste een bebouwing met forse, gesloten woonblokken met binnenhoven, zogenaamde 'superblokken', gelegen aan een boulevard-achtige hoofdstraat, de KNSM-laan. Het eerste 170 meter lange superblok, het Albertcomplex (Barcelona), werd in 1990 in aanbouw genomen. Piraeus volgde een jaar later (1991-1994). De ontwerpopdracht werd in 1989 verleend aan de Duitse architect Hans Kollhoff (1946) en zijn nog jonge assistent Christian Rapp (1962). Na de val van de Berlijnse muur, eveneens in 1989, ontstond in die stad een ware bouwhausse. Kollhoff, wiens bureau in Berlijn was gevestigd, kreeg in die periode belangrijke opdrachten, onder andere voor de Potsdamer Platz. Hierdoor kreeg Rapp, die ooit als metselaar was begonnen, als projectarchitect van Piraeus veel meer vrijheid dan gebruikelijk. Toekomstige bewoners kregen inspraak in de uitwerking van bepaalde details. Na de oplevering behoorde Rapp zelf ook tot de bewoners van het eerste uur. 25 jaar later woonde hij er nog steeds.
Het woonblok heeft een brutovloeroppervlak van 43.000 m². Het bevat 304 woningen, 20 bedrijfsruimten en een ondergrondse parkeergarage met 106 plaatsen. In de bedrijfsruimtes zijn anno 2023 onder andere een café, een restaurant, een kapper/schoonheidssalon, een fietsenmaker, een makelaar en een uitvaartverzorger gevestigd. Van de oorspronkelijk voor Woonstichting De Doelen (later Lieven de Key) gerealiseerde woningen behoorde 95 procent tot de sociale huursector. In het complex is een huurdersvereniging actief, "Kollhoff" genaamd. In 2021 kondigde Lieven de Key aan (een deel van) de woningen in Piraeus te willen verkopen.
Architectuur
Het in 1994 voltooide Piraeus is een van de 'superblokken' uit het masterplan van Coenen voor het KNSM-eiland. Het betreft een groot woonblok met een rechthoekige plattegrond van 170 × 57 m. Doordat al in een vroeg stadium was besloten dat het kantoorpand van de KNSM – hoewel niet-monumentaal – gehandhaafd diende te worden, kreeg het nieuwe gebouw zijn ongewone, sculpturale vorm, waarbij de zuidgevel als het ware om het bestaande bouwwerk heen werd gevouwen. Als bonus is daarbij het intieme Piraeuspleintje ontstaan, alsmede een extra openbare ruimte aan de Levantkade. Een andere randvoorwaarde bij de ontwerpopdracht was het (gedeeltelijk) behoud van de vijvertuin van tuinarchitect Mien Ruys. Door de westgevel transparant te maken hebben de architecten een visuele verbinding tussen het Mien Ruysplantsoen en de westelijke binnenhof van Piraeus tot stand gebracht.
De hoogte van Piraeus varieert van negen tot vier bouwlagen. Het hogere deel staat aan de KNSM-laan; de lagere delen aan de Levantkade, nabij het KNSM-pand. Zowel de daklijsten als de dakvlakken maken een vloeiende, schuin aflopende beweging in de richting van het oudere gebouw, als een teken van respect. Daarbij keren de met zink beklede daken zich naar het zuiden, oosten of westen, naar de zon, wat van enige afstand over het water gezien een maximaal effect teweegbrengt.
Buitengevels
Onder 'buitengevels' wordt hier verstaan de vier, eigenlijk vijf gevels die de buitenkant vormen van de 'ingedeukte schoenendoos', die de basisvorm van Piraeus is. Naast de twee korte kopgevels – de oostgevel en de westgevel – zijn dat de 170 m lange noordgevel en de in tweeën geknipte zuidgevel, waarvan het rechterdeel een terugwijkende beweging maakt. Elke gevel is ontworpen als een nieuwe architectuuropdracht. Alleen de gebruikte materialen (baksteen, zink, staal, hout en glas) zijn hetzelfde. De uit Duitsland geïmporteerde bakstenen zijn donkerbruin met een blauwachtige glans, wat het gebouw een industriële uitstraling geeft. Niet alleen is elke gevel anders, ook binnen één bepaalde gevel bestaan grote verschillen. Dat is goed te zien als men het gebouw bekijkt vanaf de vier hoeken.
Vanwege het pand Levantkade 151-165 bestaat de zuidgevel van Piraeus uit twee vleugels. De linkervleugel loopt parallel met de Levantkade; de rechtervleugel buigt naar achter en wijkt daarmee af van de rechthoekige grondvorm. De twee geveldelen lijken elkaars spiegelbeeld, maar het rechterdeel is korter. Beide nemen naar het midden toe in hoogte af. Op de begane grond bevinden zich portieken en puien van winkels, horeca en andere bedrijven. De vier verdiepingen daarboven hebben een regelmatige vensterindeling. De taps toelopende gevelvlakken daarboven, alsmede een brede verticale strook bij de straathoeken, zijn blind, op een tweetal vensters in de uiterste hoeken na.
De kopgevels van het gebouw hebben dezelfde dimensies, maar zijn volkomen verschillend van karakter. De westgevel wordt gedomineerd door een vier verdiepingen hoge gevelopening, waarin een kunstwerk is geplaatst (zie hieronder). Links daarvan is een kleine uitbouw met vier gestapelde tuinkamers, die uitzicht hebben op het Mien Ruysplantsoen. Daarboven is een groot, samengesteld serrevenster aangebracht. Rechts van het kunstwerk bevindt zich een vijf traveeën breed gevelvlak met hoge vensters, geplaatst in een strak patroon. Diezelfde regelmatig geplaatste vensters bevinden zich in het gevelvlak daarboven, doorlopend boven het kunstwerk; alleen doorbreken balkons hier de regelmaat.
De architectonische opbouw van de westgevel is vanaf het Levantplein goed waar te nemen. De gevel wordt horizontaal in tweeën gedeeld doordat het onderste deel naar de KNSM-laan toe geleidelijk terugwijkt. De reden daarvoor, naast de interessante overstek die het oplevert, is waarschijnlijk praktisch: Piraeus nadert het kantinegebouw aan deze kant wel heel dicht. Op de begane grond zijn enkele winkelunits. Daarboven bevinden zich zes of zeven bouwlagen die een afwisseling van horizontale en verticale elementen laten zien. De horizontale elementen zijn loggia's, de verticale vensters. De vijfde, zesde en zevende bouwlaag tellen elk vijf loggia's en zeven vensters, waarbij de zesde bouwlaag een afwijkend patroon volgt. De achtste bouwlaag, die vanwege de schuin aflopende daklijn alleen bij de hoek KNSM-laan aanwezig is, telt slechts een balkon en een loggia. In de onderste bouwlagen is eveneens een loggia aanwezig in het linkerdeel van de gevel. Het rechter gevelvlak bevat een groot samengesteld venster, vergelijkbaar met het (hoger geplaatste) venster in de westgevel.
De noordgevel is met zijn 150 meter lengte en zijn 60 traveeën verreweg de langste gevel, maar allerminst saai. De gevel is zowel horizontaal als verticaal op te delen in segmenten, die allemaal hun eigen karakter hebben. De verticale scheidslijn bevindt zich precies op de helft en is letterlijk een spleet in de gevel: het is een nauwe doorgang naar het Piraeusplein. In het linker geveldeel trekt de enorme serre de aandacht. Deze strekt uit over vijf verdiepingen en 26 traveeën. In feite gaat het om een samengestelde glaswand, waarachter galerijen en balkons schuilgaan. In het rechter geveldeel valt de combinatie van loggia's en balkons op: 25 loggia's op rij (eigenlijk een galerij) en daarboven tien gemetselde balkons. De lagere verdiepingen bieden minder spektakel. Op straatniveau vallen vooral de statige, hoge portieken op, die doen denken aan bepaalde buurten in Amsterdam-Zuid. De entrees nabij de hoeken hebben een extra accent gekregen.
Piraeusplein en binnenhoven
Het Piraeuscomplex bevat feitelijk drie binnenhoven. Twee daarvan hebben een gesloten karakter en zijn niet publiek toegankelijk. De middelste 'binnenhof', het Piraeusplein, is half open en behoort tot de openbare ruimte. Het uit twee delen bestaande plein is geplaveid met Stelconplaten. De gevels rondom het Piraeusplein tonen hetzelfde hoge afwerkingsniveau als de andere buitengevels. De gevels rondom de besloten binnenhoven zijn eenvoudiger vormgegeven. De westelijke binnenhof wordt aan de zijde van het Mien Ruysplantsoen afgesloten door een zuilengalerij met 24 stalen kolommen, waarvan er twaalf dragend zijn. De kunstenaar Arno van der Mark heeft de kolommen voorzien van een kunstwerk, Passages genaamd (1995). De westelijke binnentuin, oorspronkelijk onderdeel van het Mien Ruysplantsoen, is door Mien Ruys heringericht als een Japanse schaduwtuin.
Architectuurdetails
Het gevarieerde gevelbeeld van Piraeus is mede tot stand gekomen door een uitgekiende ontsluitingsstructuur, waarbij zowel portiek- als galerijontsluiting is toegepast. De portieken aan de KNSM-laan vallen op door hun monumentale hoogte. De portieklampen zijn ontworpen door Kollhoff. De portieken aan de Levantkade combineren de ingangen van de appartementen (midden) met die van de commerciële ruimtes (zijkanten portiek). De voordeuren zijn van oranjebruin douglashout (Oregon pine). De deurkrukken zijn van brons. Twee entrees aan de noordzijde zijn voorzien van geprofileerde deuromlijstingen, die aan de Amsterdamse School doen denken.
Piraeus kent een grote variatie in venstertypes. Er zijn stalen vensters, meestal met een zesruits roede-verdeling, waarvan de bovenste vier als taatsramen geopend kunnen worden (zuidgevels, gevels Piraeusplein). Verder zijn er enkele grote, aaneengesloten venstervlakken (oost- en westgevel), in een geval in de vorm van een serrewand (noordgevel). Daarnaast zijn er klassiek ogende vensters met gebleekt houten kozijnen (west-, noord- en oostgevel). Bijzonder zijn de compacte, vierkante balkons met gemetselde balkonmuurtjes. Deze strekken zich als een sierlijst langs een deel van de noordgevel uit en vinden ook, op een andere manier, toepassing aan de westgevel.
Waardering
Piraeus werd in 1994 opgeleverd en won in hetzelfde jaar de Merkelbachprijs. Het gebouw werd beschreven in talloze publicaties. Bij NAi Uitgevers verscheen in 1994 de monografie: Piraeus - een woongebouw van Kollhoff. Door architecten werd het gebouw gezien als een kantelpunt in de Nederlandse architectuur. Sommigen verbaasden zich erover dat twee Duitsers de Nederlanders moesten wijzen op de mogelijkheden van baksteen. Stedenbouwkundige Ton Schaap noemde het "zuiver van vorm en detaillering, aantrekkelijk en gevaarlijk tegelijkertijd" en "hét stadsgebouw van de jaren negentig". Architectuurcriticus Bernard Hulsman noemde het een "Duits monster" en een "donkere sculpturale kolos", maar moest tegelijkertijd erkennen dat het gebouw was uitgegroeid tot "het invloedrijkste gebouw in de Nederlandse architectuur uit de jaren negentig". In de architectuurgids Ontdek het Oostelijk Havengebied werd Piraeus "een van de absolute hoogtepunten van het hele gebied" genoemd.
Op initiatief van tien Nederlandse architectenbureaus verscheen in juli 2017 een speciale editie van vakblad de Architect, getiteld Post Piraeus. Over de bouwplaats en de stad. In tien artikelen vertellen de architecten op welke manier het gebouw Piraeus hun professionele ontwikkeling heeft beïnvloed. Het eerste exemplaar werd uitgereikt aan Hans Kollhoff.
Zie ook
Albertcomplex (Barcelona)
Hoogkade & Hoogwerf
Skydome (Amsterdam)
Externe links
Christian Rapp over Piraeus (audiogesprek, 2009) op architectuuramsterdam.nl
3D-model van Piraeus op 3dwarehouse.sketchup.com
Website bewonersvereniging
Bouwwerk in Amsterdam-Oost
Flatgebouw in Amsterdam
Bouwwerk van Hans Kollhoff
|
Het woonblok heeft een brutovloeroppervlak van 43.000 m². Het bevat 304 woningen, 20 bedrijfsruimten en een ondergrondse parkeergarage met 106 plaatsen. In de bedrijfsruimtes zijn anno 2023 onder andere een café, een restaurant, een kapper/schoonheidssalon, een fietsenmaker, een makelaar en een uitvaartverzorger gevestigd. Van de oorspronkelijk voor Woonstichting De Doelen (later Lieven de Key) gerealiseerde woningen behoorde 95 procent tot de sociale huursector. In het complex is een huurdersvereniging actief, "Kollhoff" genaamd. In 2021 kondigde Lieven de Key aan (een deel van) de woningen in Piraeus te willen verkopen.
| 1 |
schoonheidssalon, beautycenter, cosmetischbedrijf
|
5,798 |
Notary
|
784777
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Philippe%20De%20Kepper
|
Philippe De Kepper
|
Philippus Antonius Maria (Philippe) De Kepper (Hamme, 7 november 1821 – aldaar, 24 november 1897) was een Belgisch notaris en politicus voor de Katholieke Partij.
Levensloop
De Kepper was een zoon van notaris Jean-Baptiste De Kepper en van Marie Van Malcote. Hij trouwde met Eulalie Van der Donckt, dochter van burgemeester van Kruishoutem Théodore Van der Donckt. Na rechtenstudies aan de Rijksuniversiteit Gent, werd hij notaris in Hamme van 1856 tot aan zijn dood.
Hij werd provincieraadslid (1848-1875) en gemeenteraadslid (vanaf 1861), schepen (1861-1895) en burgemeester (1896-1897) van Hamme. Hij werd verkozen tot katholiek volksvertegenwoordiger voor het arrondissement Dendermonde en oefende dit mandaat uit van 1875 tot aan zijn dood.
Literatuur
Paul VAN MOLLE, Het Belgisch parlement, 1894-1972, Antwerpen, 1972.
Jean-Luc DE PAEPE & Christiane RAINDORF-LEGRAND (red.), Le Parlement belge, 1831-1894. Données biographiques, Brussel, 1996.
Katholieke Partij (België)-politicus
Schepen van Hamme
Burgemeester van Hamme
Oost-Vlaams provincieraadslid
Belgisch volksvertegenwoordiger
|
Levensloop
De Kepper was een zoon van notaris Jean-Baptiste De Kepper en van Marie Van Malcote. Hij trouwde met Eulalie Van der Donckt, dochter van burgemeester van Kruishoutem Théodore Van der Donckt. Na rechtenstudies aan de Rijksuniversiteit Gent, werd hij notaris in Hamme van 1856 tot aan zijn dood.
| 2 |
notaris, notariële diensten, juridische documenten
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.