id
int64 1
12.6k
| class_label
stringclasses 634
values | wiki_id
stringlengths 2
7
| wiki_url
stringlengths 32
160
| wiki_title
stringlengths 1
102
| wiki_full_text
stringlengths 62
295k
| context_paragraph
stringlengths 5
17.4k
⌀ | keyword_count
int64 0
21
| keywords_used
stringlengths 14
77
|
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
5,789 |
ImageGallery
|
39557
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gendt
|
Gendt
|
Gendt is een dorp met historische stadsrechten in Nederland, in de provincie Gelderland. De plaats ligt in de landstreek de Betuwe en hoort bij de gemeente Lingewaard. Tot en met het jaar 2000 was Gendt een zelfstandige gemeente. De plaats ligt aan de rivier de Waal, die de zuidgrens van het Gendtse grondgebied vormt. In het noorden van het buitengebied van de plaats loopt de rivier de Linge. Gendt ligt ongeveer vijf kilometer ten noordoosten van de stad Nijmegen. De plaats had inwoners op .
Geschiedenis
De oudste vermelding van Gendt dateert uit 793 in een schenking van goederen te Gendt aan de abdij van Lorsch. Deze abdij verkreeg in de 9e eeuw nog meer goederen in de Betuwe, onder andere van de lokale edelman Lantward en diens zoon Gerward. De abdij stichtte een proosdij in Gendt om de bezittingen in de Betuwe te kunnen beheren. Gerward, die was ingetreden in de abdij, werd rentmeester in Gendt. Hier schreef hij een deel van de Jaarboeken van Xanten. Naast het klooster kwam Gendt ook onder invloed van de Deense viking Rorik, die van keizer Lotharius Gendt in leen had gekregen.
De eerste kerk zou rond 800 zijn gebouwd. Rond het jaar 1000 werd er gesproken van een curtis, oftewel een hof in Gendt. De abdij van Lorsch verkocht in 1228/1229 zijn goederen aan graaf Gerard III. Gendt verkreeg stadsrechten van graaf Otto II van Gelre in het jaar 1233. Otto schonk Gendt in 1255 aan het klooster 's-Gravendaal.
In de middeleeuwen stonden in Gendt diverse kastelen, zoals het Kasteel Gendt en Kasteel Poelwijk. Kasteel Gendt is in de 16e eeuw gesloopt en van Kasteel Poelwijk is alleen nog een toren aanwezig. Aan de zuidwestzijde bevond zich tevens het kasteel Hagevoort.
In 1506 kreeg Henrick van Gent de heerlijkheid Gendt in leen van de hertog Karel van Gelre. In 1681 werd de heerlijkheid verkocht aan Elisabeth Leeuwens. De familie Merkes kreeg Gendt in 1805 in eigendom en bouwde er rond 1850 een kasteeltje, dat in 1866 al weer werd afgebroken.
Gendt had stadsrechten ontvangen maar wist zich nooit tot stad te ontwikkelen. De nabijheid van het grotere Nijmegen en de in de 16e eeuw gewijzigde loop van de Waal waren een rem op de groei van Gendt, dat uiteindelijk een dorp is gebleven.
Tweede Wereldoorlog
Gendt was in oktober 1944 nog een van de bruggenhoofden op de linker Rijnoever, die in handen waren van de Duitse bezetter. Op 13 oktober werd de bevolking naar de Liemers geëvacueerd. Pas in april 1945 kon Gendt worden bevrijd. Tegenover het gemeentehuis werd in 1950 het monument Herrijzend Nederland geplaatst, dat herinnert aan de bevrijding. Dit oorlogsmonument werd gemaakt door Ed van Teeseling en Charles Estourgie jr.
In 2009 werd in de Waal bij Gendt een Biber gevonden; dit is een Duitse minionderzeeër uit de Tweede Wereldoorlog. Met dergelijke boten ondernam men in januari 1945 aanvallen op de bruggen vanuit Emmerik.
Gemeentebestuur
Tot en met het jaar 2000 was Gendt een zelfstandige Betuwse gemeente. Op 1 januari 2001 is de voormalige gemeente Gendt samen met de voormalige gemeentes Huissen en Bemmel opgegaan in een nieuwe gemeente. Deze fusiegemeente was aanvankelijk vernoemd naar de voormalige gemeente Bemmel. Op 1 januari 2003 werd de naam van deze gemeente gewijzigd naar haar huidige naam: Lingewaard.
Onderwijs
Gendt heeft twee basisscholen: IKC 'De Vonkenmorgen' en IKC 'De Tichelaar'. Allebei de scholen zijn een integraal kindcentrum (IKC).
Muziek
De twee belangrijkste en bekendste muziekverenigingen in Gendt zijn harmonieorkest 'St. Caecilia' en schutterij 'St. Sebastianus'. Harmonieorkest St. Caecilia bestaat uit een harmonieorkest, een A-Slagwerkgroep en een B-Slagwerkgroep. De A-Slagwerkgroep (onder leiding van dirigent Casper Traa) is verscheidene keren Nederlands kampioen geworden op het ONSK en het NK Concertwedstrijden Slagwerkensembles van de KNMO. De schutterij St. Sebastianus heeft onder andere een zogenaamde show- & marchingband en een jeugdband. De jeugdband werd opgericht op 29 april 2008 en bestaat uit kinderen tot 16 jaar. De leden van de jeugdband spelen verschillende instrumenten waaronder trombone, trompet, saxofoon en slagwerk.
Naast de hierboven genoemde muziekverenigingen heeft Gendt ook nog een drietal koren. Dit zijn het gemengd koor 'Jubilate' (sinds 1972), het vrouwenkoor 'Just Do It' (sinds 1997) en het smartlappenkoor 'De Notenkrakers' (sinds 2001).
Sport
Ten zuidwesten van de bebouwde kom van Gendt ligt Sportpark Walburgen. In dit sportpark is de voetbalvereniging 'VV De Bataven' en de volleybalvereniging 'Tweestroom' gevestigd. Ook is er aan de zuidkant van het sportpark een tennisvereniging gevestigd, genaamd 'Lawn Tennisclub Gendt' (LTC Gendt). Links van het sportpark ligt een zwemplas genaamd 'Zwembad Walburgen'. Rechts van het park ligt tevens een recreatieplas, waar onder andere de Gendtse schaatsvereniging 'IJsclub Nooitgedacht' is gevestigd.
Evenementen
Gendtse kermis
De jaarlijkse Gendtse kermis vindt plaats in het weekend voorafgaande aan de laatste dinsdag van augustus. Elke avond is er feest in een speciale feesttent, soms met bekende artiesten. Op de eerste kermisdag vindt het vogelschieten plaats om te bepalen wie er dat jaar schutterskoning wordt. Deze gelegenheid is gekoppeld aan het Gendtse schuttersgilde St. Sebastianus. Daarnaast kunnen de leden van de jeugdband van deze schutterij schieten om dat jaar jeugdkoning of jeugdkoningin te worden.
Gendtse Kersenfeest
Het Gendtse Kersenfeest is een evenement dat elk jaar aan het einde van de maand juni wordt gevierd: van vrijdag tot en met zondag. Sinds 1938 wordt deze traditie al door een van de Gendtse verenigingen georganiseerd. Elke vier jaar wisselen de drie grote Gendtse verenigingen 'St. Sebastianus', 'St. Caecilia' en 'VV De Bataven' elkaar af om het Kersenfeest te organiseren, waarbij elk van de drie grote verenigingen altijd één keer in de vier jaar aan de beurt komt. Eén keer in deze vier jaar wordt het Kersenfeest georganiseerd door een andere Gendtse vereniging (die steeds wisselt tussen overige Gendtse verenigingen), zoals bijvoorbeeld de Gendtse Winkeliersvereniging of volleybalvereniging 'Tweestroom'. Bij elk Kersenfeest wordt er een Kersenkoningin met hofdames gekozen en wordt de prijs de 'Zilveren Kers' uitgereikt aan een vereniging of persoon die zich dat jaar op een bijzondere manier heeft ingezet voor de Gendtse gemeenschap. Het Gendtse Kersenfeest speelt zich hoofdzakelijk af in het centrum van de plaats, waar een lunapark wordt geopend en wordt gefeest in een feesttent.
Bekende personen
Bekende personen die in Gendt zijn geboren, er wonen, of hebben gewoond zijn:
Stephanus Meurkens (1813–1891), missionaris in Suriname, kamerheer van de paus
Hendrik Braam (1879–1956), vakbondsactivist en oprichter van de eerste vakbond van steenfabrieksarbeiders
Matthijs van Deventer, (?–?), 18e-eeuws orgelbouwer (werkte in Gendt)
Esther Gerritsen (1972), toneel- en romanschrijfster (groeide op in Gendt)
Harrie Janssen (1960), componist, dirigent en voormalig lid van St. Caecilia (geboren in Gendt)
Jesualda Kwanten (1901–2001), beeldhouwer (geboren in Gendt)
Mirjam Melchers (1975), wielrenster (geboren in Gendt)
J.G.W. Merkes van Gendt (1798–1859), kolonel, vestingdeskundige en adjudant van Willem II
Jan Niënhaus (1929–2000), titulair bisschop van Benda en hulpbisschop van aartsbisdom Utrecht (geboren in Gendt)
Sjoerd Rensen (1984), doelman (geboren in Gendt)
Stijn Schaars (1984), voetballer (geboren in Gendt)
Wim Tap (1938), schilder en beeldhouwer (geboren in Gendt)
Erik Wegh (1980), voetballer (geboren in Gendt)
Partnerstad
Kalkar (Duitsland)
Fotogalerij
Trivia
De naam Gendt verwijst waarschijnlijk naar het Keltische woord gena dat 'mond' of 'samenvloeiing' betekent. Er wordt echter vaak gedacht dat de plaatsnaam naar het woord gent verwijst, dat 'gans' betekent.
De alternatieve naam van Gendt tijdens de carnaval is 't Sprauwennest.
Een typisch Gendtse lekkernij is de riefkoek. Dit is een koek die wordt gemaakt van aardappelen, meel en eieren.
Op zondag 8 mei 2016 kwam de 99ste editie van de wielerwedstrijd de Ronde van Italië door Gendt.
Zie ook
Lijst van rijksmonumenten in Gendt
Lijst van burgemeesters van Gendt
Gelderse Poort (natuurgebied)
Over-Betuwe
Externe links
Groeten uit Gendt
Historische Kring Gente
Plaats in Gelderland
Voormalige gemeente in Gelderland
|
Fotogalerij
| 1 |
afbeeldingengalerij, fotogalerij, mediagalerij
|
5,026 |
TVEpisode
|
1174240
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Peperbollen%20%28televisieserie%29
|
Peperbollen (televisieserie)
|
Peperbollen (originele Duitse titel: Die Pfefferkörner) is een Duitse kinderserie die sinds 27 december 1999 wordt uitgezonden en waarin vier of vijf kinderen (wisselend per seizoen) tegen misdaad en onrecht vechten.
Productie
België
Peperbollen wordt in België sinds 19 februari 2002 uitgezonden door de Vlaamse zender Ketnet, in een Nederlandstalig nagesynchroniseerde versie. Hierbij zijn de originele stemmen vervangen door die van Vlaamse acteurs.
De eerste reeksen kenden veel succes.
De in de originele Duitse versie uitgesproken plaatsaanduidingen (zoals Hamburg en de rivier de Elbe) zijn in de Vlaamse versie vervangen door respectievelijk Antwerpen en de Schelde, hoewel men bij buitenopnames soms duidelijk kan herkennen dat de serie zich niet in Antwerpen afspeelt. Ook werden in twee gevallen de namen van de personages aangepast. Fiete Overbeck (seizoen 1-3) heet in het Vlaams Fiebe, en Till Petersen (seizoen 12-13) heet in het Vlaams Phil.
Nederland
In Nederland wordt de serie sinds 24 augustus 2015 uitgezonden op NPO Zapp op NPO 3. De originele stemmen worden nagesynchroniseerd door Nederlandse acteurs. In tegenstelling tot de Vlaamse versie worden de plaatsnamen en de rivier de Elbe wel bewaard.
Locatie
De opnamelocatie is voor elk seizoen hetzelfde; Peperbollen wordt opgenomen in Hamburg, vaak ten zuiden van de Elbe. Het hoofdkwartier van de Peperbollen bevindt zich in het magazijnencomplex Speicherstadt in het stadsdeel HafenCity te Hamburg-Mitte. In het hoofdkwartier voeren zij dikwijls brainstormsessies uit, vaak als voorbereiding op hoe zij een misdadiger in de val kunnen lokken of meer informatie kunnen verschaffen.
Rolverdeling
Generatie 1 (seizoen 1-3, 1999-2002)
Cem Gülec - Ihsan Ay
Fiebe Overbeck ( Philipp “Fiete” Overbeck in de originele Duitse versie) - Julian Paeth
Jana Holstein-Coutré - Anna-Elena Herzog
Natascha Jaonzäns - Vijessna Ferkic
Vivi Overbeck - Aglaja Brix
Generatie 2 (seizoen 3-4, 2003-2005)
Xiaomeng "Panda" Weidtmann - Tim Patrick Chan
Paul Hansen - Lukas Decker
Johanna Overbeck - Carlotta Cornehl
Katja Jelena Makarowa - Jana Fomenko
Vivi Overbeck - Aglaja Brix
Generatie 3 (seizoen 5-6, 2008-2010)
Karol Adamek - Moritz Glaser
Laurenz Krogmann - Tim Tiedemann
Lilly Theede - Laura Gabriël
Marie Krogmann - Nina Flynn
Yeliz Surat - Mira Lieb
Generatie 4 (seizoen 7-8, 2010-2011)
Emma Krogmann - Aurelia Stern
Rasmus Bo Nilsen - Julian Winterbach
Lina Lange - Lale H. Mann
Sophie Krogmann - Katherina Unger
Themba Bruhns-Mcomo - Coco Nima
Generatie 5 (seizoen 9, 2011-2012)
Emma Krogmann - Aurelia Stern
Henrie Patterson - Sammy O'Leary
Max Paulsen - Bruno Alexander
Nina Pellicano - Carolin Garnier
Generatie 6 (seizoen 10, 2013)
Jessica "Jessie" Amsinck - Martha Fries
Luis de Lima Santos - Emilio Sanmarino
Nina Pellicano - Carolin Garnier
Max Paulsen - Bruno Alexander
Generatie 7 (seizoen 11, 2014)
Niklas Klinger - Jaden Dreier
Ceyda Cengiz - Merle de Villiers
Jessica "Jessi" Amsinck - Martha Fries
Luis de Lima Santos - Emilio Sanmarino
Anton Cengiz - Danilo Kamber
Generatie 8 (seizoen 12-13, 2015-2016)
Ramin Dschami - Jann Piet
Jale Dschami - Ava Sophie Richter
Stella Friese - Zoë Malia Moon
Pinja Friese - Sina Michel
Till Petersen (Phil in de Vlaamse versie) - Otto von Grevenmoor
Generatie 9 (seizoen 14, 2017 en seizoen 15, afl. 1 t/m 4)
Mia Goldman - Marleen Quentin (Nederlandse stem: Anoesjka Otten)
Benny Jansen - Ruben Storch (Nederlandse stem: Michiel Deddens)
Johannes (Joaquin) von Wied-Litzow - Luke Matt Röntgen (Nederlandse stem: Steef van Wijk)
Alice Goldman - Emilia Flint (Nederlandse stem: Fiene Heijmans)
Lisa Schulze - Emma Roth (Nederlandse stem: Lysha van der Wilt)
Generatie 10 (seizoen 15-16, 2018-2019 en seizoen 17, afl. 1 + 2)
Kira Dierksen - Marlene von Appen (Nederlandse stem: Yentl de Jong)
Tayo Okoawo - Samuel Adams (Nederlandse stem: Rogier Baris)
Levin Grevemeyer - Moritz Pauli (Nederlandse stem: Thibault van der Does)
Nena Grevemeyer - Ronja Levis (Nederlandse stem: Lena Hensema)
Femi (Olufemi) Okoawo - Spencer Köning (Nederlandse stem : Flynn Stoelhorst)
Generatie 11 (seizoen 17, 2021-2022 en seizoen 18, afl. 1 + 2)
Jonny Grothe - Leander Pütz (Nederlandse stem: Casper Bouwman)
Clarissa „Clari“ Grothe - Charlotte Martz (Nederlandse stem: Romy Winters)
Tarun Singh - Caspar Fischer-Ortmann (Nederlandse stem: Tito Alencar Paraiso)
Louise „Lou“ Flynt - Luna Winter (Nederlandse stem: Senna Pauel)
Philippa „Pippa“ Flynt - Elyza Silber (Nederlandse stem: Tara Gijsbers)
Generatie 12 (seizoen 18-19, 2022-2023)
Louise „Lou“ Flynt - Luna Winter (Nederlandse stem: Senna Pauel)
Philippa „Pippa“ Flynt - Elyza Silber (Nederlandse stem: Tara Gijsbers)
Rafael „Rafa“ Celik - Kleon Sylvester (Nederlandse stem: Tim Klumpers)
Milan Celik - Cihan Can (Nederlandse stem: Rover Bakker)
Jet Ly - Sheldon Nguyen (Nederlandse stem: Levi Lionahr)
Generatie 13 (seizoen 19 - heden, 2023-heden)
Jasina Al-Khalil - Sophia Grande
Hakim Al-Khalil - Mads Albatros
Amy Bruns - Melody Rose
Moritz Bruns - Jan Friedrichsen
Leonie „Leo“ Neumann - Charlotte Farhadi
Overzicht
O De voormalige Peperbol is te zien in dit seizoen, maar is geen onderdeel van die generatie Peperbollen.
Externe links
IMDb
Officiële site
Nederlands kinderprogramma op televisie
Nederlandse televisieserie
Duits kinderprogramma op televisie
Duitse televisieserie
Vlaams kinderprogramma op televisie
Vlaamse televisieserie
Programma van ARD
|
Nederlands kinderprogramma op televisie
Nederlandse televisieserie
Duits kinderprogramma op televisie
Duitse televisieserie
Vlaams kinderprogramma op televisie
Vlaamse televisieserie
Programma van ARD
| 3 |
tv-aflevering, televisieserie, seizoen
|
2,887 |
Aquarium
|
430866
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zoologischer%20Garten%20Berlin
|
Zoologischer Garten Berlin
|
De Zoologischer Garten Berlin, kortweg Zoo Berlin, is een dierentuin in het centrum van Berlijn bij Bahnhof Zoologischer Garten. De dierentuin is 35 hectare groot, en is de soortenrijkste ter wereld. Er wordt nauw samengewerkt met het in het oosten van de stad gelegen Tierpark Berlin Friedrichsfelde. De Zoo Berlin is een van de oudste dierentuinen ter wereld.
Geschiedenis
Oprichting en beginjaren
In het jaar 1841 gaf de Pruisische koning Frederik Willem IV zijn fazanterie en de op het Pauweneiland gehouden dieren aan de inwoners van Berlijn. Aanleiding was het aandringen van professor M.H. Lichtenstein, de directeur van het Zoologisches Museum.
De nieuwe dierentuin werd op 1 augustus 1844 geopend als Zoologischer Garten bei Berlin omdat hij destijds aan de rand van Berlijn lag. Het was de eerste dierentuin van Duitsland en de negende dierentuin in Europa.
De eerste 25 jaar waren moeizaam en economisch niet heel erg succesvol. De Zoologischer Garten werd geleid door een commissie die behalve professor Liechtenstein bestond uit ontdekkingsreiziger en bioloog Alexander von Humboldt en Peter Josef Lenné. De opvolger van de in 1857 gestorven Liechtenstein was professor W.K.H. Peters; ook voor hem was het directeurschap een bijbaan. Echt bergopwaarts ging het pas toen Dr. H. Bodinus in 1869 directeur werd. Hij had daarvoor al de Zoo Köln geleid. Onder zijn bewind ging het financieel beter en er konden nieuwe dierenhuizen worden gebouwd, waardoor het aantal dieren kon toenemen waarna ook de bezoekersaantallen groeiden. De Berlijnse architecten Ende en Bockmann gaven veel verblijven een exotisch uiterlijk, waarbij het uiterlijk van het verblijf verwees naar de omgeving waar het dier vandaan kwam. Voorbeeld is het Antilopenhaus uit 1871, dat gebouwd is in een Afrikaanse stijl.
Late negentiende eeuw en vroege twintigste eeuw
Toen in 1884 Bodinus stierf kwam er aan de vooruitgang een voorlopig einde. De dierenarts Dr. M. Schmidt nam de leiding over na eerst 25 jaar directeur van de Zoo Frankfurt te zijn geweest. Wat hij tot zijn dood in 1888 heeft gedaan was vooral het financieel gestel verbeteren. Zijn opvolger was de 28-jarige dr. Ludwig Heck, die daarvoor directeur van de Zoo Köln was. Onder zijn leiding werden onder andere het steltvogelhuis, het struisvogelhuis, het apenhuis, het paardenhuis en het zwijnenhuis gebouwd, maar ook de ingang aan de Budapester Strasse. Onder de leiding van Dr. Heck groeide de dierentuin uit tot een van de soortenrijkste ter wereld. Na 44 jaar gaf hij de taken over aan zijn zoon Lutz Heck, die overal waar mogelijk de tralies verving door natuurlijke barrières volgens de ideeën van Carl Hagenbeck. Onder zijn leiding werden de nu nog bestaande Bergtierfelsen, Affenfelsen, Löwensteppe en de verblijven voor de wolven en beren gebouwd.
Na het aan de macht komen van Adolf Hitler werd gedurende de jaren 30 de raad van toezicht gezuiverd van Joden en werden Joodse aandeelhouders uitgesloten. Vanaf 1939 mochten Joden de zoo niet meer bezoeken.
Tweede Wereldoorlog
In 1938 bezat de Zoologischer Garten 2.519 vogels van 926 soorten en 1.196 zoogdieren van 385 soorten. Bij het aanbreken van de Tweede Wereldoorlog werden meerdere dieren geëvacueerd naar dierentuinen elders in het Duitse Rijk, waarvan enkel een giraf zou terugkeren. Gedurende geallieerde luchtbombardementen op Berlijn werd de dierentuin meermaals geraakt door bommen. In het bijzonder de bombardementen van 22 en 23 november 1943 richtten enorme schade aan. Gedurende een kwartier tijd werd op 22 november 30% van de dierenpopulatie gedood, evenals diverse gebouwen, waaronder de olifantenpagode. De volgende dag werd het aquariumgebouw door een voltreffer volledig verwoest. Na tot dusver de gehele oorlog geopend geweest te zijn, werd de zoo op 22 april 1945 gesloten. Vanaf die dag lag de dierentuin ononderbroken onder artillerievuur van het Rode Leger. Gedurende de strijd om de naast de dierentuin gelegen luchtdoelgeschutbunker, de Flakturm, sneuvelden opnieuw veel dieren en een dierenoppasser. Op 30 april kwamen de gevechten in de dierentuin ten einde. De zoo was zwaar beschadigd en na de oorlog zou slechts een deel van de gebouwen in oude glorie hersteld worden. Volgens een telling van 31 mei 1945 hadden slechts 91 dieren de slag overleefd, waaronder de olifantenstier Siam en het legendarische mannetjesnijlpaard Knautschke, dat op 29 mei 1943 in de zoo geboren was en na de oorlog een grote publiekstrekker was. Al op 1 juli 1945 werd de Berlijnse zoo heropend.
Naoorlogse periode
Na het einde van de oorlog nam dr. Katharina Heinroth de leiding over. Zij nam zich voor de Zoologischer Garten weer op te knappen ondanks geld- en materiaaltekort. Het aquarium werd stukje bij beetje weer in gebruik genomen. Helemaal nieuw waren het in 1954-1955 gebouwde olifantenverblijf en het in 1956 gebouwde nijlpaardenverblijf. In 1956 ging Heinroth met pensioen. Haar opvolger werd dr. H.G. Klös. Zijn doel was het de dierentuin planmatig weer op te bouwen en door vergroting van het dierbestand en het boeken van fokresultaten de dierentuin weer dezelfde naam geven als voorheen. Een groot deel van de huidige gebouwen en verblijven gaat terug op zijn 35-jarige diensttijd. Voorbeelden van in zijn diensttijd gebouwde verblijven/gebouwen zijn: het apenverblijf, het vogelverblijf, het roofdierenverblijf en de nachtdierafdeling, de grote berenverblijven en de aanbouw aan het aquarium. Ook werden vele gebouwen gerenoveerd en werd er een stuk land aangekocht aan de overzijde van het Landwehrkanal dat grenst aan het Tiergarten en de Ambassade van Spanje. Veel gebouwen die vernietigd waren werden aan de hand van foto's weer opgebouwd.
Door grote maatregelen werd het waardevolle eikenbestand behouden. Ook de basis van vele fokgroepen werd in deze tijd gelegd. Voorbeelden zijn de fokgroepen van de zwarte neushoorns, gaurs, bongo's, babiroesa's, witlippekari's, przewalskipaarden en vele primaten en vogels. Op 31 augustus 1992 ging Dr. Klös met pensioen. Zijn opvolger werd dr. H. Frädich. Onder zijn diensttijd die tot 4 juli 2002 duurde werden o.a. het nijlpaardenhuis en de verblijven voor pinguïns gebouwd. Ook werd het Siamese runderenhuis weer gerenoveerd en werden de zeezoogdierenverblijven gemoderniseerd. Zijn opvolger werd dr. J. Lange, die daarvoor het Aquarium geleid had. In zijn termijn werden de condorvolière en het beer-wolfverblijf gebouwd. De belangrijkste bezigheden in deze periode waren echter het opknappen van het olifantenhuis, de bergdierenverblijven, de fazanterie, het antilopenhuis, de nachtdierafdeling en de adelaarsrotsen.
Na de pensionering van dr. J. Lange in begin 2007, nam dr. B. Blaszkiewitz de leiding over. Hij was daarvoor directeur van Tierpark Friedrichsfelde, de andere Berlijnse dierentuin.
Dierhuizen en verblijven
Roofdierenhuis
Het roofdierenhuis is het op drie na grootste gebouw van de Zoologischer Garten. Rond het roofdierenhuis liggen twee grote buitenverblijven voor leeuwen en tijgers, het voormalige verblijf van reuzenpanda Bao Bao dat sinds 2021 toebehoort aan kleine panda's, en veel verblijven voor andere roofdieren. Het huis bestaat uit twee vleugels en een centrale hal. In de noordelijke vleugel bevinden zich de binnenverblijven voor tijgers en Perzische panters. In de centrale hal ligt de trap naar het nachtdierenhuis in de kelder, de binnenverblijven voor leeuwen en jaguars, en er hangen informatieborden over verschillende onderwerpen. In de zuidelijke vleugel leven vele soorten mangoesten en kleine katten.
Nachtdierenhuis
Het Nachttierhaus werd in 2007 heropend na een grote opknapbeurt. Nu zijn veertien ruime verblijven ingericht die geografisch georiënteerd zijn voor in totaal meer dan twintig diersoorten. Het eerste verblijf stelt een Afrikaans savannelandschap voor met onder meer aardvarkens. Andere verblijven bevatten dieren uit de regenwouden van Madagaskar, Zuidoost-Azië en Zuid-Amerika, de woestijnen van Australië en Afrika en een collectie Zuid-Amerikaanse vleermuizen.
Aquarium
Het Aquarium bevindt zich aan de zuidrand van de Zoologischer Garten, maar is ook los van de dierentuin te bezoeken. Het gebouw stamt oorspronkelijk uit 1913 en is daarmee het op een na oudste gebouw van de zoo dat nog overeind staat. Het Aquarium bestaat uit drie verdiepingen: op de begane grond bevinden zich aquaria voor vissen, op de eerste verdieping terraria voor reptielen en op de tweede verdieping leven amfibieën en geleedpotigen. In het aquariumgedeelte worden onder andere de arapaima en de kaphamerhaai gehouden.
Op de eerste verdieping bevinden zich meer dan 40 terraria voor reptielen die gelegen zijn rondom de centrale krokodillenhal. Bijzondere bewoners zijn hier de brughagedissen, een soort die alleen op Nieuw-Zeeland in het wild voorkomt en waarvan de Zoologischer Garten de enige exemplaren op het Europese vasteland houdt. Op de tweede verdieping leven tal van amfibieën, geleedpotigen en kleine reptielen. Bijzonderheden zijn hier de zwarte weduwen, de bladsnijdersmieren en de reuzensalamanders.
Apenhuis
Het apenhuis bestaat uit twee delen; een deel voor de mensapen (gorilla's, orang-oetans, chimpansees en bonobo's) en een deel voor andere primaten. In totaal leven er in het huis zo'n 20 soorten.
Antilopenhuis
Het antilopenhuis is in 1872 gebouwd en is daarmee het oudste nog overeind staande gebouw in de zoo. Anno 2022 biedt het gebouw plaats aan giraffen en vier soorten antilopen: sitatoenga's, defassa-waterbokken, litschiewaterbokken en gerenoeks. De binnenkant van het huis is vormgegeven als een klein Afrikaans landschap.
Nijlpaardenhuis
Het in 1997 geopende nijlpaardenhuis oogt als een van de modernste verblijven van het park. Het gebouw bestaat uit twee grote koepels van plexiglas en is dus erg licht. In het huis zijn drie verblijven: twee verblijven voor dwergnijlpaarden en een groot bassin voor gewone nijlpaarden. Het nijlpaardenverblijf is zo gemaakt dat de dieren zich al zwemmend van het binnen- naar het buitenverblijf kunnen begeven. Deze verbinding kan worden afgesloten met een sluis. Om het gebouw heen bevinden zich drie buitenverblijven: aan de westkant een voor nijlpaarden en nyala's en aan de oostkant verblijven voor dwergnijlpaarden en knobbelzwijnen. In 2007 leefden er vijf nijlpaarden, vier dwergnijlpaarden, drie nyala's en vijf knobbelzwijnen.
Vogelhuis en fazanterie
Het vogelhuis is een van de grootste gebouwen van de dierentuin en na het Aquarium het soortenrijkste. Het huidige vogelhuis werd in 2016 geopend op dezelfde locatie waar daarvoor ook een vogelhuis te vinden was. Het gebouw is onder te verdelen in vier vleugels waar respectievelijk vogels zijn ondergebracht uit Afrika, Azië, Zuid-Amerika en Australië. Het centrale gedeelte van het complex bestaat uit twee doorloopbare volières voor vogels uit het Aziatisch regenwoud en de Afrikaanse savanne. Tot de gehouden vogels behoren onder andere papegaaien, neushoornvogels en glansspreeuwen. Bijzondere bewoners zijn de kiwi's die zich er succesvol voortplanten en de grote collectie vruchtenduiven.
De nabijgelegen fazanterie worden vele soorten hoendervogels, hokko's, zangvogels en kagoes gehouden. In de buurt van de fazanterie liggen onder andere de verblijven voor andes-, james- en dwergflamingo's, een volière met strandvogels en verblijven voor kraanvogels en kasuarissen.
Pinguïnhuis en Robbenfelsen
Het pinguïnhuis werd geopend in 2002 en wordt bewoond door vier soorten pinguïns. Aan de buitenkant leven twee soorten subtropische pinguïns: de zwartvoetpinguïn en de humboldtpinguïn. In het huis leven rotspinguïns en koningspinguïns in een verblijf dat voorzien is van echte sneeuw. De nabijgelegen Robbenfelsen worden bewoond door zeeroofdieren. Anno 2022 zijn hier Californische zeeleeuwen en zeehonden te zien.
De westkant van het park
Het westen van de dierentuin grenst aan Station Berlin Zoologischer Garten en de Hardenbergplatz alwaar men via de ingang Löwentor het park kan betreden. Aan deze kant van het park liggen vele dierenverblijven. Naast het eerder beschreven nijlpaardenhuis liggen hier ook het olifantenhuis en het neushoornhuis. Verder liggen hier een aantal kunstrotsen voor berggeiten, een huisje voor duiven- en kippenrassen, de verblijven van de roofvogels en een grote vijver met flamingo's.
De noordkant van het park
Deze zijde van de dierentuin grenst aan het Landwehrkanal. Naast het eerder beschreven vogelhuis, de fazanterie, het pinguïnhuis en de Robbenfelsen liggen hier de verblijven voor de grote beren, neusberen, hyenahonden, wolven en otters. Ook bevindt zich hier een ongeveer 1000 vierkante meter grote volière die bewoond wordt door andescondors en andere Zuid-Amerikaanse vogels.
De oostkant van het park
Dit gedeelte wordt voornamelijk bewoond door Afrikaanse hoefdieren. Hier leven de zebra's, elandantilopen, gemsbokken, bongo's, sabelantilopen, okapi's en zwarte neushoorns. Ook ligt hier een verblijf voor reuzenmiereneters en worden een aantal vijvers bewoond door vele eendensoorten.
Het zuiden van het park
De zuidkant van de dierentuin ligt aan de Budapester Straße. In dit gedeelte van het park liggen naast het apenhuis, het roofdierenhuis en het Aquarium ook vijvers voor voor pelikanen en aalscholvers, de zogeheten knaagdierenrots met stokstaartjes en stekelvarkens, en de historische apenrotsen met mantelbavianen en baardapen. Bezoekers kunnen aan deze zijde het park betreden via de als pagode vormgegeven ingang Elefantentor met ernaast een verblijf met Indische antilopen.
Het midden van het park
Centraal in de dierentuin bevinden zich het antilopenhuis, een in 2017 geopend verblijf voor een koppel reuzenpanda's en de verblijven voor zwijnen, runderen en herten. In het zwijnenhuis leven onder andere babiroesa's en witlippekari's. De stalgebouwen voor de runderen zijn allen vormgegeven naar de gebieden waar de respectievelijk gehouden soorten vandaan komen. Zo is er het Siamese runderhuis waar bantengs, gaurs en anoa's leven, ziet het binnenverblijf van de wisenten eruit als een Russische blokhut en is dat van de bizons versierd met indiaanse ornamenten en totempalen.
De uitbreiding
In 1987 kreeg de dierentuin beschikking over een 2 hectare groot gebied in Tiergarten dat is ingevuld met zes grote dierenverblijven. Aan de oostkant liggen verblijven voor przewalskipaarden, alpaca's en rode reuzenkangoeroes. Verder liggen er drie grote gemeenschapsverblijven. Het eerste is een Zuid-Amerikaanse pampa met onder andere vicuña's, capibara's en nandoes. Het tweede verblijf wordt bewoond door parmawallaby's en emoes. Het derde verblijf wordt bewoond door verschillende Afrikaanse antilopen en struisvogels.
Beroemde dieren (in volgorde van geboortejaar)
Knautschke (1943-1988)
Knautschke was een legendarische nijlpaardenbul, die als een van de 91 dieren de oorlog overleefden. Na de oorlog werd hij samengezet met het enige nijlpaard van de Zoo Leipzig. Met haar kreeg hij een zoon en een dochter, Bulette die tot 2005 in de zoo leefde. Hij is vader van meer dan dertig nijlpaarden, die nu in heel Europa leven. In 1988 moest hij afgemaakt worden, nadat hij ernstig verwond was geraakt tijdens een gevecht met een zoon.
Bao Bao (1978-2012)
Bao Bao (schatje) was een van de oudste bewoners van het park. De reuzenpanda was een lange tijd de oudste mannelijke panda in gevangenschap. Bao Bao werd in 1979 samen met Tjen Tjen door de Volksrepubliek China aan de toenmalige bondskanselier Helmut Schmidt geschonken. Deze schonk op zijn beurt beide pandaberen aan de Berlijnse dierentuin, waar ze op 5 november 1980 aankwamen. Bao Bao heeft gezelschap gehad van drie vrouwelijke panda’s. De eerste, Tjen Tjen, overleed al na een paar jaar, op 8 februari 1984, aan een virusinfectie. Voor zijn tweede partner verhuisde hij zelf in november 1991 naar de London Zoo om daar vrouwtjespanda Ming Ming gezelschap te houden. Hij keerde echter in mei 1993 a weer terug omdat de voortplantingspogingen niet alleen onsuccesvol waren, maar ook tot hevige strijd met Ming Ming leidden. Zijn derde partner, vanaf 1995, was Yan Yan, een door China aanvankelijk slechts tot 2002 uitgeleende reuzenpanda. Zij overleed uiteindelijk in maart 2007 aan een darmprobleem.
Bao Bao had meer dan 24 jaar dezelfde verzorger. De Zoologischer Garten meldde op 22 augustus 2012 dat Bao Bao op 34-jarige leeftijd was overleden in de dierentuin van Berlijn. Zijn gezondheid was de laatste maanden sterk achteruitgegaan.
IJsberen
De Tiergarten is bij het grote publiek vooral bekend om zijn ijsberen. Toen er in de jaren-1920 een tweetal van die dieren kwam, wilde heel Berlijn met hen op de foto. De directie loste dit op door twee mannen in ijsbeerpakken beschikbaar te stellen voor een kiekje. Tot in de jaren-1960 bleef deze faciliteit populair bij het publiek.
IJsbeer Knut werd geboren op vijf december 2006 en groeide in korte tijd uit tot een publiekslieveling. Knut werd door zijn moeder verstoten en zijn tweelingbroer/zus overleed na de geboorte. Als zijn verzorger Thomas Dörflein hem niet uit het verblijf had gehaald, had Knut het niet overleefd. Toen Knut voor de eerste keer naar buiten mocht, was er veel publiek naartoe gekomen. De kleine ijsbeer werd een grote publiekstrekker en zorgde voor een aanzienlijke toename van bezoekers in de dierentuin. Toch waren er ook mensen die wilden dat men Knut zou laten inslapen, omdat hij door mensen was opgevoed en dus nooit op een 'natuurlijke' manier volwassen zou worden. Inmiddels werd Knut het grootste deel van de dag alleen gelaten. Hij leefde in een kleiner verblijf naast de andere ijsberen. Begin juli werd de eenmiljoenste bezoeker bereikt sinds Knut naar buiten mocht, dit was een Nederlands echtpaar.
Het was de bedoeling dat Knut als fokdier zou gaan dienen, maar op 19 maart 2011 stierf hij in de dierentuin aan hersenfalen en verdronk in het water voor de ogen van de bezoekers. Na onderzoek werd in augustus 2015 bekendgemaakt dat een auto-immuunziekte die voorheen alleen bekend was bij mensen (anti-DMNA-receptor encefalitis) ten grondslag lag aan zijn dood.
Fokprogramma’s
De Zoo Berlin werkt samen met de EAZA, de Europese vereniging voor aquaria en dierenparken. De EAZA heeft om soorten te behouden fokprogramma’s opgezet voor bedreigde soorten. Deze bestaan in twee varianten, de EEP de zware vorm waarin actief wordt geprobeerd soorten te behouden en de Europees Stamboek waarin alleen een lijst met gegevens wordt bewaard van elk dier. Een Europees Stamboek kan als blijkt dat het met de soort in dierentuinen niet goed gaat omgezet worden in een EEP. Elk fokprogramma wordt gecoördineerd in een dierentuin. Zoo Berlin coördineert de fokprogramma’s voor de gaur en de zwarte neushoorn en neemt aan de volgende fokprogramma’s deel:
- EEP
Netgiraffe, okapi, damagazelle, bongo, algazel, anoa, banteng, wisent, kleine kantjil, poedoe, babiroesa, dwergnijlpaard, Zuid-Amerikaanse tapir, pantserneushoorn, przewalskipaard, grevy zebra, Aziatische olifant, zandkat, Noord-Indochinese tijger, Perzische panter, Amoerpanter, fossa, ijsbeer, brilbeer, lippenbeer, hyenahond, reuzenmiereneter, gorilla, orang-oetan, bonobo, zwartkoplar, uilenkopmeerkat, mandril, baardaap, kuifmakaak, rode titi, bosduivel, pinchéaapje, vingerdier, plompe lori, borstelstaartratkangoeroe, kappitta, hyacinthara, palawanpauwfazant, lammergier, andescondor, palmgier, heremietibis, kroeskoppelikaan, humboldtpinguïn, zwartvoetpinguïn, helmkasuaris, jamaica boa
- Europees Stamboek
Blesbok, grote koedoe, zwarte paardantilope, sitatoenga, nyala, kirks dikdik, rode bosbuffel, penseelzwijn, knobbelzwijn, nijlpaard, californische zeeleeuw, jaguar, rolstaartbeer, kraagbeer, maleise beer, bruine beer, fennek, aardvarken, luiaard, chimpansee, lar, siamang, hoelman, doeroecoeli, zwarte brulaap, muismaki, rode reuzenkangoeroe, panay-neushoornvogel, reuzentoekan, kea, soldatenara, kroonduif, dolksteekduif, zonneral, vale gier, koningsgier, aasgier, abdimooievaar, zwarte ooievaar, rotsspringer, koningspinguïn, luipaardhaai.
Lijst van diersoorten
Dit is de situatie op 1 januari 2007.
Totaal:14039 dieren verdeeld over 1439 soorten
1247 zoogdieren verdeeld over 203 soorten
2759 vogels verdeeld over 439 soorten
416 reptielen verdeeld over 78 soorten
455 amfibieën verdeeld over 46 soorten
4272 vissen verdeeld over 434 soorten
4890 geleedpotigen verdeeld over 239 soorten
Zoogdieren
Vogels
Reptielen (selectie)
Amfibieën (selectie)
Chinese reuzensalamander
Reuzenpad
Pijlgifkikker
Vissen (selectie)
Zie ook
Knut, de ijsbeer die door mensen is opgevoed
Externe links
Officiële website
IJsbeer Knut overleden
Berlin
Bouwwerk in Berlijn
Charlottenburg-Wilmersdorf
|
Aquarium
Het Aquarium bevindt zich aan de zuidrand van de Zoologischer Garten, maar is ook los van de dierentuin te bezoeken. Het gebouw stamt oorspronkelijk uit 1913 en is daarmee het op een na oudste gebouw van de zoo dat nog overeind staat. Het Aquarium bestaat uit drie verdiepingen: op de begane grond bevinden zich aquaria voor vissen, op de eerste verdieping terraria voor reptielen en op de tweede verdieping leven amfibieën en geleedpotigen. In het aquariumgedeelte worden onder andere de arapaima en de kaphamerhaai gehouden.
| 4 |
aquarium, zeeleven, openbare attractie
|
1,414 |
IceCreamShop
|
942958
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Granucci
|
Granucci
|
Het geslacht Granucci is een familie van Italiaanse ijsbereiders, die sinds 1928 actief is op meerdere locaties in Nederland.
In 1928 kwam de eerste Granucci naar Nederland, en wel naar Tilburg. In 1929 startte hij met de mobiele verkoop van ijs, en in 1932 werd de eerste ijssalon aldaar geopend. Als nevenactiviteit werden in de zomer gipsen beeldjes gefabriceerd.
De zoon van de eerste Granucci in Nederland opende in 1980 een ijssalon aan de Schuijlensteeg in Wageningen. Voor het hazelnootijs dat hij hier bereidde, won hij in 1996 de Coppa d'Oro. In 2004 werd deze salon overgedaan aan een andere ondernemer met wortels in Italië, Cicuto.
Edi Granucci en zijn familie richten zich momenteel voornamelijk op het fabrieksmatig produceren van Italiaans ijs, om daarmee salons in het gehele land te voorzien van Granucci-ijs. Dit bedrijf, Gelato Granucci, is gevestigd te Bemmel.
Italiaans ondernemer
|
In 1928 kwam de eerste Granucci naar Nederland, en wel naar Tilburg. In 1929 startte hij met de mobiele verkoop van ijs, en in 1932 werd de eerste ijssalon aldaar geopend. Als nevenactiviteit werden in de zomer gipsen beeldjes gefabriceerd.
| 1 |
ijssalon, ijswinkel, ijszaak
|
7,542 |
BefriendAction
|
288575
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Arijan%20van%20Bavel
|
Arijan van Bavel
|
Arijan van Bavel (Breda, 26 april 1979) is een Nederlands acteur, zanger en ondernemer, die bij het grote publiek bekend is geworden dankzij zijn optredens als Adje van Nispen in het televisieprogramma Mooi! Weer De Leeuw als sidekick van Paul de Leeuw. Hierna vertolkte Van Bavel dit typetje in verschillende programma's en theatervoorstellingen.
Biografie
Van Bavel groeide op in Molenschot samen met zijn ouders en zus in een katholiek gezin. Op twaalfjarige leeftijd begon hij als jeugdspeler bij de musicalwerkgroep voor jonge talenten Star, onder leiding van Frank Sanders.
In 2003 studeerde hij aan de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen (HAN) in Nijmegen af als dramatherapeut. Hierna ging hij studeren aan de Kleinkunst Factory in Tilburg.
Vanaf zijn achttiende werkte hij bij de Efteling bij de entertainmentafdeling. Vanaf 2000 tot 2005 speelde hij daar Appie Janssen bij De Enige Echte Efteling Fanfare. Dit was een fanfare die door de Efteling trok en daar nummers ten gehore bracht, terwijl de bandleden ondertussen al improviserend toneelstukjes opvoerden. Nadat de Efteling hier niet mee doorging richtte Van Bavel met enkele medespelers het theaterproductiehuis De Zingende Decoupeerzaag op, dit is tevens de naam van de muzikantengroep waar Van Bavel mee optrad tijdens zijn eerste theatervoorstelling De Revue van Nu.
Adje
In 2005 zag Van Bavel een oproep van Paul de Leeuw om wensen in te sturen voor zijn nieuwe programma Mooi! Weer De Leeuw. Van Bavel besloot een mailtje sturen als zijn alter ego Adje van Nispen om zo reclame te maken voor zijn eerste theatervoorstelling. Van Bavel kwam uiteindelijk met zijn muziekgroep De Zingende Decoupeerzaag in Mooi! Weer De Leeuw, zowel De Leeuw als de redactie wisten toen niet dat Adje en de andere leden een rol vertolkten.
Van Bavel had als Adje in het programma de lachers op zijn hand, hierop besloot De Leeuw hem terug te laten keren in zijn programma. Toen De Leeuw later ontdekte dat Van Bavel een typetje speelde, mocht hij alsnog blijven en werd besloten hem de vaste sidekick te maken. De Volkskrant onthulde uiteindelijk de ware toedracht. Van Bavel bleef tot het einde van het programma in 2009 te zien als Adje. Hij kreeg zelfs zijn eigen item in het programma met de naam Adje's A-team. In Adje's A-team konden kijkers vrienden worden met Adje door vreemde opdrachten met hem uit te voeren.
In november 2007 trad Paul de Leeuw op in het GelreDome te Arnhem in het kader van de jaarlijkse concertreeks Symphonica in Rosso van The Entertainment Group. Hierbij was Van Bavel ook als zijn typetje Adje aanwezig. Hij ondersteunde De Leeuw tijdens het concert en zong aan een vier meter hoog zilveren kruis Ik heb je lief en Diep in mijn hart met hem. Later op de avond zong Adje alleen het nummer Als de morgen is gekomen.
Van Bavel verscheen hierna in meerdere programma's als zijn alter ego Adje, zo was hij onder andere te zien in: De TV Kantine, Lieve Paul, X De Leeuw en Sterren Springen op Zaterdag. Tevens kreeg Van Bavel als Adje eigen programma's bij Omroep Brabant zoals Adje bij de landmacht en Adje ziet sterren. Naast televisie verscheen Van Bavel ook als Adje in het theater met diverse voorstellingen waaronder Adje's Losse Vlodders, Adje's Sterren Revue en Adje's Mee Sing Sjow.
In december 2019 keerde Van Bavel terug met zijn typetje Adje in de YouTube-serie Kratje van Adje.
Verdere carrière
Naast het typetje Adje speelde Van Bavel ook andere rollen op televisie en in films. Zo was hij in 2007 als Eugene te zien in de film Plop en de pinguïn en vertolkte hij van 2008 tot 2010 de rol van Meester Wout in de serie Het Kasteel van Sinterklaas. In 2009 produceerde Van Bavel met zijn theaterproductiebedrijf de serie Kamer 4B, hier was hij tevens zelf als acteur in te zien. In de jaren die volgden was Van Bavel ook te zien als presentator van de programma's Van Bavel tot Budel en Carnaval On Route. Daarnaast is Van Bavel actief in het theater zo was hij onder andere van 2017 tot 2018 te zien in In de Vlaamsche Pot en was hij in 2019 te zien in de voorstelling Medisch Centrum Best.
Eigen theaterhuis
Van Bavel wilde, samen met twee medeondernemers, in Tilburg een "laagdrempelig multitheater" beginnen. Het gemeentebestuur wilde het theaterpand Midi, een voormalige bioscoop, voor 2,5 miljoen euro kopen, voor vijf miljoen euro laten verbouwen en een jaarlijkse huursubsidie van twee ton gedurende de eerste drie jaar geven. Op 10 januari 2008 liet het VVD-raadslid Marc Verstraeten weten per 28 januari 2008 uit de partij en tevens gemeenteraad van Tilburg te stappen vanwege het in zijn ogen onverantwoorde besluit om dit bedrag te investeren in een theater voor Adje, tijdens deze periode werd het Midi Theater in de volksmond ook wel het Adje-theater genoemd. Op 14 april 2008 viel het college, nadat ook het CDA geen vertrouwen meer had in de CDA-wethouder Hans Janssen. Vervolgens dienden alle wethouders hun ontslag in.
Op 29 april 2008 vormden PvdA, GroenLinks, VVD en SP het nieuwe stadsbestuur van Tilburg. De nieuwe wethouders besloten wel door te gaan met het Midi-theater. Een van de wethouders is VVD'er Joost Möller, die bekendmaakte dat er nieuwe investeerders waren voor het theaterplan. Op 16 februari 2009 trad wethouder Backx af, omdat de verbouwing van het Midi-theater 1,9 miljoen euro duurder uitviel dan verwacht. Op 25 maart werd het Midi-theater in gebruik genomen. De officiële opening was pas later.
Op 31 maart 2009 stapte Van Bavel samen met zijn bedrijf De Zingende Decoupeerzaag op als exploitant van het Midi Theater, de exploitanten bleven nog een maand om samen met de gemeente Tilburg te zoeken naar een nieuwe exploitant. De reden van opstappen was het onverwacht uitblijven van tv-contracten. De politieke ophef had ook veel schade berokkend.
Privé
Van Bavel had een geregistreerd partnerschap van 2012 tot en met 2018 met Joris Bengevoord.
Filmografie
Film
Plop en de pinguïn (2007), als Eugene
Televisie als acteur
Sjors en Sjimmie: De kolonel slaat door (2004), als verslaggever
Dossier gesloten (2005), als de moordenaar van Jessica Richel
Masterclass (2005)
Mooi! Weer De Leeuw (2005–2009), als Adje
Man & Paard (2006), als Tim de systeembeheerder
Sinterklaasjournaal (2006), als Trompetpiet
Het Kasteel van Sinterklaas (2007), als Egidius Marsmans
Adje bij de landmacht (2008), als Adje
Adje ziet sterren (2008), als Adje
Het kasteel van Sinterklaas (2008–2010), als meester Wout
De TV Kantine (2009), als Adje
Kamer 4B (2009), als patiënt meneer Verschuuren
Lieve Paul (2009), als Adje
I love carnaval (2010), als Adje
X De Leeuw (2010), als Adje
Sterren Springen op Zaterdag (2012), als Adje
Televisie als presentator
Van Bavel tot Budel (2013–2015)
Carnaval On Route (2013–2017)
Theater
Zing-a-Song Show (2006)
De Revue van Nu (2006–2008)
Adje's Losse Vlodders (2008–2009)
Adje's Sterren Revue (2009–2010)
Adje's Mee Sing Sjow (2010–2011)
Taxi Taxi (2014–2015)
Prettig Gestoord (2015–2016)
Boeing Boeing (2016–2017)
In de Vlaamsche Pot (2017–2018)
Medisch Centrum Best (2019)
Heel Holland Lacht (2019–2020)
OH OH Den Haag! (2020-2023)
Discografie
Albums
|- align="center"
|align="left"|Live in Schoonhoven||2004||04-04-2004||-||-|| Beperkte oplage
|- align="center"
|align="left"|Adje en Theo De Revue van Nu (album)||2007||02-2007||-||-||
|}
Singles
|- align="center"
|align="left"|Boem is ho, tuut tuut|||2006|||januari 2006|||tip||||
|- align="center"
|align="left"|Dit Liedje|||2010|||januari 2010|||-||||
|- align="center"
|align="left"|Taatata Taatata tatata|||2012|||februari 2012|||-||||
|- align="center"
|align="left"|Thuiscarnaval|||15-01-2021|||-|||-||||
|}
Cd's
2007 cd Symphonica in Rosso Paul de Leeuw - 'K Heb je lief, Diep in mijn hart, Als de morgen is gekomen
2009 cd Honderd uit één (Paul de Leeuw) - Kleine kokette Katinka - Duet met Paul de Leeuw
Dvd's
2004 Sjors & Sjimmie - De kolonel slaat door
2007 Symphonica in Rosso
2007 Plop en de Pinguïn
2007 Mooi! Weer de leeuw 2005-2007
2009 Mooi! Weer de leeuw 2007-2009
2017 Prettig Gestoord: Kom van het dak af!
2018 In de Vlaamsche Pot
Prijzen
2004 - De Gouden Giraffe, samen met De Enige Echte Efteling Fanfare de Gouden Giraffe, een prijs voor het beste bedrijfsevenement.
2005 - BVD Trofee, Van Bavel zijn typetje Adje werd door de kijkers van Barend & Van Dorp uitgeroepen tot Meest Opmerkelijke Persoon van 2005.
2009 - The best of video snack: infotainment, met het televisiefragment uit het programma Ik kom bij je eten waarin Angela Groothuizen kwam eten bij Van Bavel.
Trivia
Op 10 april 2008 maakte RTL Boulevard bekend dat Adje een eigen speelfilm zou krijgen, met als regisseur Dick Maas. Een dag later maakte Van Bavel echter in hetzelfde programma bekend dat er van concrete filmplannen nog geen sprake was. Op 18 april 2008 maakte de producent, Dave Schram van Shooting Star Filmcompany, bekend dat hij niet langer wilde samenwerken met Van Bavel. Ook regisseur Maas trok zich terug uit het project.
Van 2009 tot en met 2018 was Van Bavel met zijn toenmalige partner eigenaar van het Twentse familiepark De Waarbeek in Hengelo.
Van Bavel deed in 2010 mee aan het programma Let's Dance van Carlo Boszhard en Irene Moors, waarin bekende Nederlanders ten bate van Kika hun favoriete videoclip of dansscène imiteerden. Van Bavel danste een scène uit Flashdance.
In 2011 deed Van Bavel mee aan het BNN-programma De Nationale IQ Test 2011 van BNN en behaalde een score van 100. Tevens was hij datzelfde jaar te zien in het televisieprogramma De Pelgrimscode, waar hij na drie afleveringen het spel moest verlaten.
Externe links
Site Adje
Zingende Decoupeerzaag
Nederlands acteur
Nederlands zanger
Nederlands revueartiest
|
Adje
In 2005 zag Van Bavel een oproep van Paul de Leeuw om wensen in te sturen voor zijn nieuwe programma Mooi! Weer De Leeuw. Van Bavel besloot een mailtje sturen als zijn alter ego Adje van Nispen om zo reclame te maken voor zijn eerste theatervoorstelling. Van Bavel kwam uiteindelijk met zijn muziekgroep De Zingende Decoupeerzaag in Mooi! Weer De Leeuw, zowel De Leeuw als de redactie wisten toen niet dat Adje en de andere leden een rol vertolkten.
Van Bavel had als Adje in het programma de lachers op zijn hand, hierop besloot De Leeuw hem terug te laten keren in zijn programma. Toen De Leeuw later ontdekte dat Van Bavel een typetje speelde, mocht hij alsnog blijven en werd besloten hem de vaste sidekick te maken. De Volkskrant onthulde uiteindelijk de ware toedracht. Van Bavel bleef tot het einde van het programma in 2009 te zien als Adje. Hij kreeg zelfs zijn eigen item in het programma met de naam Adje's A-team. In Adje's A-team konden kijkers vrienden worden met Adje door vreemde opdrachten met hem uit te voeren.
| 1 |
vrienden worden, vriendschap sluiten, persoonlijke connectie
|
11,667 |
RadioEpisode
|
537780
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hobbyscoop
|
Hobbyscoop
|
Hobbyscoop was een Nederlands radioprogramma dat van 1970 tot 1993 werd uitgezonden en zich richtte op geluidsfreaks, radioamateurs en DX'ers, later ook op ICT'ers.
Het werd achtereenvolgens door de NOS op Hilversum 2 uitgezonden, later door Teleac. Er verscheen van 1993 tot 2001 een tv-versie, genaamd Telescoop.
De presentatie was steeds in handen van Ingrid Drissen; later voegde ICT-expert Herbert Blankesteijn zich erbij.
In de periode juli 1984 en oktober 1992 verzorgde Bert Klaver de media- en omroeptechnische gerelateerde onderwerpen. Naar aanleiding van een speciale uitzending (op 3 februari 1988) over de mogelijke stralingsgevaren van radio- en televisiezenders voor de gezondheid van mens en dier werden, vanuit Kamervragen en naderhand op advies van de Gezondheidsraad, strenge normen opgesteld voor de maximale straling in de buurt van deze zenders.
Heel bekend waren de door Hobbyscoop georganiseerde ballon-vossenjachten, het relaisstation PI2NOS in de KPN-communicatietoren vlak naast het Omroeppark in Hilversum, stereotesten en de Basicode (afgeleid van BASIC). In de laatste computertaal verschenen programmaatjes die menigeen op cassettebandje opnam en later downloadde op de eigen huiscomputer. Op de single Let's get digital van What Fun! uit 1984 stond zelfs het groepslogo in Basicode op de singlegroef geperst.
Sinds het afvoeren van het programma in 1993 hebben enthousiastelingen een Stichting Scoop Hobbyfonds opgericht om de herinnering levend te houden.
Externe link
Stichting Scoop Hobbyfonds
Stereotest (uitzending Hobbyscoop)
Radioprogramma van Radio 1 (Nederland)
Documentaireprogramma op radio
Programma van Teleac
Televisieserie gebaseerd op een radioprogramma
|
Radioprogramma van Radio 1 (Nederland)
Documentaireprogramma op radio
Programma van Teleac
Televisieserie gebaseerd op een radioprogramma
| 2 |
radioaflevering, radioprogramma, radioserieaflevering
|
3,128 |
ItemPage
|
3196708
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Samsung%20Galaxy%20Y%202
|
Samsung Galaxy Y 2
|
De Samsung Galaxy Y 2 (ook wel bekend als Samsung Galaxy Y Duos) is een smartphone van het Zuid-Koreaanse concern Samsung en werd in december van 2011 aangekondigd. De telefoon wordt in het zwart in Nederland verkocht.
Software
Het toestel maakt gebruik van het besturingssysteem Android versie 2.3 (ook wel "Gingerbread" genoemd). De Galaxy Y Duos kan via Samsung Kies gesynchroniseerd worden met de pc. Net zoals HTC en Sony, legt Samsung over zijn smartphone de eigen grafische gebruikersinterface TouchWiz heen.
Hardware
Het toestel heeft een tft-lcd-touchscreen met een schermdiagonaal van 8 cm en een resolutie van 240 x 320 pixels, waardoor de pixeldichtheid uitkomt op 127 ppi. Het scherm kan 262 duizend kleuren weergeven. De Y 2 heeft een singlecore-processor van 832 MHz met een werkgeheugen van 290 MB. Het toestel heeft 160 MB aan opslaggeheugen en een microSD-kaart-slot voor een microSD-kaart tot een maximumcapaciteit van 32 GB. Het ontwerp van de Y 2 lijkt op de Galaxy S II door de hoekige, plastic behuizing afgewerkt met een metalen rand. De telefoon beschikt over dualsimfunctionaliteit, waardoor er twee simkaarten in de telefoon passen.
Externe link
Productpagina op Samsung.com
Y2
|
Externe link
Productpagina op Samsung.com
| 1 |
productpagina, hotelpagina, itempagina
|
7,082 |
FinancialService
|
1747241
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tilburgsche%20Hypotheekbank
|
Tilburgsche Hypotheekbank
|
De Tilburgsche Hypotheekbank (THB) werd opgericht in 1890, kreeg op 2 juli 1982 een noodregeling krachtens de Wet toezicht kredietwezen en werd op 22 augustus 1983 failliet verklaard.
Oorzaak problemen
De hypotheekbank kwam in de problemen toen het aan het eind van de jaren zeventig van de vorige eeuw leningen verstrekte aan een aantal onroerendgoedhandelaren. Door de instorting van de onroerendgoedmarkt in 1978/79 ontstonden problemen met rentebetaling en aflossing van deze leningen. De bank, met medeweten van directie en commissarissen, probeerde met dubieuze transacties de problemen op te lossen. Bij de transacties werd onroerend goed binnen een beperkte kring van handelaren verhandeld waarbij steeds hogere hypothecaire leningen werden verstrekt. De oude lening werd afgelost, maar hiervoor kwam een grotere lening in de plaats. In de loop van 1980 ontstonden er ook verdenkingen van fraude met handel in onroerend goed waarbij de hypotheekbank was betrokken. Er zijn toen door de FIOD invallen gedaan. De THB ging failliet door het verstrekken van leningen tegen onvoldoende onderpand.
Nalatigheid bestuurders en notaris
Directie en commissarissen werden door de curator persoonlijk aansprakelijk gesteld voor het bankroet. In een vonnis van de rechtbank uit 1990 werd de commissarissen "grove schuld of nalatigheid" verweten. Dit novum wekte nogal wat beroering in vennootschapsland. Betrokkenen hadden geen verzekering voor bestuurdersaansprakelijkheid. Hangende het hoger beroep werd met voormalig president-commissaris J. Delsing een schikking van 2,5 miljoen gulden overeengekomen, die Delsing aan de boedel heeft betaald. Twee andere commissarissen hebben kleinere bedragen als schikking betaald. Directeur R. Bouwman bleek onvoldoende vermogend om een schadevergoedingsprocedure tegen hem op te starten.
Ook een betrokken notaris werd door de curator van de hypotheekbank aangepakt. Hem werd verweten dat hij te gemakkelijk akten van eigendomsoverdracht en hypotheek had verleden. Door zijn medewerking was er sprake van overfinanciering en van prijsopdrijving, waardoor de koopsom in geen enkele verhouding meer stond tot de marktwaarde. Eén concrete claim van de curator werd toegewezen, omdat de notaris op de hoogte was op welke dubieuze wijze de transacties tot stand kwamen. De notaris was tekortgeschoten in de jegens de schuldeisers van THB te betrachten zorgvuldigheid.
In 1978 werd een nieuwe Wet toezicht kredietwezen (Wtk) van kracht. De Nederlandsche Bank (DNB) kreeg meer controle-instrumenten en ook vielen meer financiële instellingen, waaronder de hypotheekbanken, onder het toezicht. Ondanks het verscherpte toezicht ging de Tilburgsche Hypotheekbank failliet en de rol van DNB als toezichthouder stond ter discussie.
De schuldeisers hebben hun vorderingen in het faillissement grotendeels uitbetaald gekregen.
De Tilburgsche was een kleine, zelfstandige hypotheekbank naast de "grote broers" Westland Utrecht en Friesch-Groningsche.
Literatuur
B. Ankske. De ondergang van de Tilburgsche Hypotheekbank. Deventer, 1984.
Externe link
NEHA: bijzondere collectie Tilburgsche Hypotheekbank
Voormalige Nederlandse bank
|
In 1978 werd een nieuwe Wet toezicht kredietwezen (Wtk) van kracht. De Nederlandsche Bank (DNB) kreeg meer controle-instrumenten en ook vielen meer financiële instellingen, waaronder de hypotheekbanken, onder het toezicht. Ondanks het verscherpte toezicht ging de Tilburgsche Hypotheekbank failliet en de rol van DNB als toezichthouder stond ter discussie.
| 1 |
financiële dienst, financiële instelling, financiële onderneming
|
8,517 |
Permit
|
2877507
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gay%20Business%20Amsterdam
|
Gay Business Amsterdam
|
Gay Business Amsterdam (GBA) is een stichting die in 1996 de Amsterdam Gay Pride heeft bedacht en dit jaarlijkse homo-evenement tot en met 2005 heeft georganiseerd.
Oprichting
De stichting Gay Business Amsterdam werd in september 1995 opgericht als voortzetting van plannen die eerder in grand-café L'Opera aan het Rembrandtplein werden gemaakt. Het definitieve stichtingsplan werd ontwikkeld door Huub Verweij en Siep de Haan die samen met Peter Kramer ook het eerste bestuur vormden. Het oorspronkelijke plan dat destijds in L'Opera onder andere werd geïnitieerd door Alex Kröner (uitgever van Homoblad GA en uitbater van Boys club 21), Manfred Langer van de iT, Frans Monsma van Danscafé Havana, Mieke Martelhof van de Vivelavie, Wim Bos van leerwinkel Mr B en Frans Meulenberg van de Amstel Taveerne. Na een jaar moest Huub Verweij zijn voorzittersrol opgeven omdat hij voorzitter werd van Koninklijk Horeca Nederland Amsterdam en vond de stichting in Ernst Verhoeven een goede opvolger. Ernst was destijds uitbater van café April en discotheek Exit in de Reguliersdwarsstraat.
Doelstellingen
De belangrijkste doelstellingen van de GBA zijn het handhaven van het gunstige homoklimaat in Amsterdam, het bevorderen van samenwerking tussen homo-ondernemingen en -instellingen en het gezamenlijk promoten van Amsterdam als homohoofdstad. Dit laatste door het stimuleren van emanciperende evenementen en activiteiten die tevens zorgen voor een bruisende levendigheid in de stad. Gay Business Amsterdam fungeerde hiertoe als een samenwerkingsverband waarbij in de hoogtijdagen zo'n 80 Amsterdamse homohorecazaken en andere homogerelateerde bedrijven en -instellingen waren aangesloten.
Amsterdam Pride
De stichting GBA is vooral bekend geworden door de organisatie van de Amsterdam Pride, met als hoogtepunt de extravagante en carnavaleske botenparade door de grachten van de Amsterdamse binnenstad.
De Amsterdam Pride was bedacht door GBA om daarmee de goede naam en faam van Amsterdam als homo-uitgaanscentrum hoog te houden. Anders dan Gay Pride Parades elders in de wereld, was die in Amsterdam niet bedoeld als demonstratie of protest, maar puur als feest om de vrijheid en diversiteit te vieren. Het evenement heette om die reden ook "Amsterdam Pride", al sprak men in de volksmond al gauw van "de Gay Pride" of kortweg "de Pride".
Ter onderscheiding van andere grote steden werd door GBA voor de Amsterdam Pride gekozen voor een parade van boten over de grachten, in plaats van de elders gebruikelijke optochten met versierde wagens. Het idee voor een parade komt al voor in het bidbook uit 1992, waarmee men de Gay Games van 1998 naar Amsterdam wilde halen. De Stichting Gay & Lesbian Games Amsterdam 1998 zocht vervolgens partners voor de verschillende activiteiten
en vond GBA bereid om de organisatie van de botentocht op zich te nemen. Dit idee werd toen al twee jaar vóór de Gay Games ten uitvoer gebracht in het kader van de eerste Amsterdam Pride in augustus 1996. Om het een feest voor iedereen te laten zijn moesten de deelnemers aan de botenparade zich wel enigszins decent gedragen.
Niettemin riep GBA-woordvoerder Siep de Haan in 2003 en 2004 op tot meer bloot en ondeugendere boten. Dit om te protesteren tegen de "vertrutting", de preutsheid en de strengere regels die van het stadsdeel Centrum uit zouden gaan. Met name Anne Lize van der Stoel, die van 2002 - 2006 stadsdeelvoorzitter was, moest het daarbij ontgelden. De protesten richtten zich echter ook tegen de steeds hogere gemeentelijke kosten voor vergunningen en reiniging, waardoor volgens GBA het voortbestaan van de Amsterdam Pride op het spel kwam te staan. Deze problemen met het stadsdeel werden telkens breed uitgemeten in de media en Siep de Haan werd door een aantal mensen als het prototype van een "relnicht" gezien, die door zijn optreden de belangen van de homogemeenschap zou schaden.
Ondanks de problemen met het stadsdeel, verliep de uiteindelijke uitvoering van de Amsterdam Pride doorgaans goed. Dat werd in 2001 beloond door de gemeente door de openingstijden van de door GBA georganiseerde evenementen te verlengen. Er mocht vanaf dat jaar tot 24.00 uur op straat muziek gemaakt worden en tot 01.00 uur op straat getapt worden. GBA heeft van 1996 t/m 2005 in totaal 101.600 euro subsidie van de gemeente en/of het stadsdeel gekregen, gemiddeld zo'n 10.000 euro per jaar. Het aantal bezoekers van de Canal Parade steeg daarbij van 20.000 in 1996 tot ca. 400.000 in 2004.
In 2005 was er wederom onenigheid tussen het GBA en het stadsdeel Centrum, waardoor lange tijd onzeker was of de Canal Parade door kon gaan. Organisator GBA moest tot half juni wachten op de vergunningen en kwam in financiële problemen omdat vanwege de dreiging van extremistische aanslagen 600 man beveiligingspersoneel en 500 EHBO’ers extra ingehuurd moesten worden. Louter dankzij ingrijpen van burgemeester Job Cohen konden de vergunningen voor de Gay Pride alsnog tijdig verstrekt worden.
Het stadsdeel Centrum wilde voor 2006 nieuwe initiatiefnemers een kans geven om de Amsterdam Pride te organiseren. ProGay vroeg in augustus 2005 de vergunning aan in concurrentie met de GBA. Nadat het stadsdeel centrum had aangegeven dat nieuwe initiatieven de voorkeur zouden krijgen, verloor Gay Business Amsterdam zijn monopolie, zodat GBA op 4 mei zijn kandidatuur terugtrok, mede omdat de aangescherpte veiligheidseisen onbetaalbaar zouden worden en de gemeente had gemeld dat de GBA geen subsidie zou krijgen. Stichting ProGay kreeg wel 65.000 euro subsidie van gemeente en stadsdeel Centrum en kon daarom de botenparade en evenementen in de hele binnenstad gaan organiseren.
In de daarop volgende jaren, tot en met 2013, worden de Canal Parade en alle activiteiten daaromheen jaarlijks georganiseerd door ProGay. Omdat het format en de namen Amsterdam Pride en Canal Parade als eigendom van GBA wettelijk beschermd zijn, moest de naam van het evenement toen worden gewijzigd in Amsterdam Gay Pride.
Gay Business Amsterdam heeft nadien nog wel delen van het programma voor zijn rekening genomen, zo organiseerde zij in 2008 bijvoorbeeld enkele activiteiten in het kader van het thema Religie.
Organisatie
De stichting Gay Business Amsterdam heeft een onbezoldigd bestuur, dat sinds 1996 onder voorzitterschap staat van Ernst Verhoeven. Hij volgde Huub Verweij op, die in het eerste jaar voorzitter van de stichting was. Al vanaf de oprichting fungeert Peter Kramer als penningmeester en Siep de Haan als secretaris, waarbij de laatste ook als woordvoerder optrad en het daarmee gezicht van het GBA in de media was.
Op 3 maart 2014 kregen Siep de Haan, Ernst Verhoeven en Peter Kramer, de Andreaspenning uit handen van burgemeester Van der Laan. Deze penning werd namens het college van B&W van Amsterdam aan hen uitgereikt wegens grote verdiensten voor de stad Amsterdam met een landelijke uitstraling
Externe link
Homepage van Gay Business Amsterdam
Nederlandse stichting
Cultuur in Amsterdam
Homo-organisatie
|
In 2005 was er wederom onenigheid tussen het GBA en het stadsdeel Centrum, waardoor lange tijd onzeker was of de Canal Parade door kon gaan. Organisator GBA moest tot half juni wachten op de vergunningen en kwam in financiële problemen omdat vanwege de dreiging van extremistische aanslagen 600 man beveiligingspersoneel en 500 EHBO’ers extra ingehuurd moesten worden. Louter dankzij ingrijpen van burgemeester Job Cohen konden de vergunningen voor de Gay Pride alsnog tijdig verstrekt worden.
| 2 |
vergunning, toelating, pas
|
3,425 |
AboutPage
|
5044738
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/NBB-Beker%202017/18
|
NBB-Beker 2017/18
|
De NBB-Beker 2017/18 was de 50e editie van de NBB-Beker, de bekercompetitie georganiseerd door de Nederlandse Basketball Bond. Donar Groningen was de titelverdediger.
Wedstrijdschema
Finale
De finale werd dit jaar gespeeld in MartiniPlaza in Groningen, het was de derde keer dat de finale hier gespeeld wordt, na 2000 en 2017. Donar speelde in eigen hal haar 9e bekerfinale. ZZ Leiden uit Leiden stond voor de vijf keer in de finale en won deze in 2010 en 2012. Donar veroverde haar vierde beker in vijf jaar tijd.
Externe links
basketball.nl Officiële webpagina Nederlandse Basketball bond
Donar.nl Officiële webpagina
ZZleiden.nl Officiële webpagina
Nederlandse basketbalcompetitie
Basketbal in 2018
Basketbal in 2017
|
Externe links
basketball.nl Officiële webpagina Nederlandse Basketball bond
Donar.nl Officiële webpagina
ZZleiden.nl Officiële webpagina
| 3 |
over ons, informatiepagina, webpagina
|
7,925 |
PublicationIssue
|
1142157
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Louis%20Beno%C3%AEt%20Van%20Houtte
|
Louis Benoît Van Houtte
|
Louis Benoit Van Houtte (Ieper, 29 juni 1810 - Gentbrugge, 9 mei 1876) was een Belgisch tuinbouwkundige, botanicus en directeur van de Nationale Plantentuin van België van 1836 tot 1838 en burgemeester van Gentbrugge vanaf 1854 tot zijn dood.
In 1830 vocht Louis Van Houtte mee aan de zijde van de Belgische revolutionairen in Brussel waar hij Charles Rogier leerde kennen.
Na een expeditie in Brazilië vestigde hij zich in 1839 te Gentbrugge en stichtte er de École d'Horticulture en het tuinbouwkundig tijdschrift Flore des serres et des Jardins de l'Europe. Flore des serres was een uitgebreid werk met meer dan 2000 gekleurde platen. Het bestond uit 23 delen en werd uitgegeven tussen 1845 en 1883.
Hij was een tijdje redacteur van het tijdschrift Horticulture Belge en had een succesvolle bloemisterij samen met Adolf Papeleu op een terrein naast de oude kerk in het centrum van Gentbrugge dat anno 2009 wordt ingenomen door het kerkhof van de HH. Simon en Judas-Thaddeuskerk. Het complex was 14 hectare groot met 50 kassen.
Rond 1845 begon hij plantenverzamelaars uit te zenden naar Zuid- en Centraal-Amerika. Ze brachten orchideeën en andere exotische planten mee. Het eerste exemplaar van Victoria amazonica (reuzewaterlelie) die op het continent werd gecultiveerd groeide in een speciaal gebouwde serre bij Van Houtte. Eduard Ortgies creëerde de eerste waterlelie hybride, Nymphaea 'Ortgiesiano-rubra', in de bloemisterij van Louis Van Houtte, wiens bloemisterij rond 1870 de meest succesvolle van België was. Hij stichtte een tuinbouwschool in 1849 die anno 1937 in Melle is gevestigd.
Hij heeft een standbeeld in Gentbrugge in de straat die naar hem is genoemd en ligt er begraven. Na zijn overlijden zette zijn zoon de activiteiten verder.
Zie ook
Ambroise Verschaffelt
Bibliografie
Bart D'HONDT, Van Andriesschool tot Zondernaamstraat. Gids door 150 jaar liberaal leven te Gent, Gent, Liberaal Archief / Snoeck, 2014, p. 271-273
BE-stor. (2021). Rijkstuinbouwschool van Gentbrugge. Bestor. Geraadpleegd op 9 juni 2022, van https://www.bestor.be/wiki_nl/index.php/Rijkstuinbouwschool_van_Gentbrugge
Flore des serres et des jardins de l'Europe, ou Descriptions et figures des plantes les plus rares et les plus méritantes ... / Rédigé par Ch. Lemaire e.a. ; [ensuite] sous la dir. de J. Decaisne et Louis Van Houtte., Gand, Van Houtte, 1845-1880, 23 v.: ill. col. (volume 3) full text bij Google Books.
Externe links en bron
Biografie van Louis Van Houtte (p.272) op de website van Liberas
Louis Van Houtte op BE Stor
Biografie met foto's
Biografie met foto op de website van de National plantentuin van België
Belgisch botanicus
Burgemeester van Gentbrugge
|
Na een expeditie in Brazilië vestigde hij zich in 1839 te Gentbrugge en stichtte er de École d'Horticulture en het tuinbouwkundig tijdschrift Flore des serres et des Jardins de l'Europe. Flore des serres was een uitgebreid werk met meer dan 2000 gekleurde platen. Het bestond uit 23 delen en werd uitgegeven tussen 1845 en 1883.
| 1 |
tijdschriftuitgave, nummer, editie
|
11,632 |
PlayAction
|
5743525
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Blackbird%20%28zangeres%29
|
Blackbird (zangeres)
|
Blackbird ('s-Hertogenbosch, 21 maart 1987), artiestennaam van Merel Koman, is een Nederlandse zangeres. De zangeres kreeg bekendheid met haar ep One of the Wild One. Haar artiestenaam is de Engelse vertaling van haar voornaam Merel.
In 2020 bracht zij het album Blackbird uit als vervolg op het succes van haar ep. Dit album bevatte de singles Lost in the Middle, I'm Like You en Tell Your Mama. Met alle drie sleepte ze een NPO Radio 2 TopSong binnen. Een jaar later volgde een luxeversie van dit album.
Levensloop
Koman werd geboren in 's-Hertogenbosch, maar groeide op in het Limburgse Kessel. Zij werd op jonge leeftijd al geïnspireerd door zangeressen zoals Sheryl Crow en Alanis Morissette. Koman studeerde jazz en pop aan de HKU in Utrecht en vestigde zich daarna in Amsterdam waar ze aan het conservatorium studeerde.
In mei 2017 kwam haar debuutsingle Wicked Song uit. Door dit zelfgeschreven nummer werd ze uitgeroepen tot NPO Radio 2 Nieuwe Naam. Het succes van dit nummer zorgde ervoor dat Koman als special guest mocht optreden tijdens de tournee van Douwe Bob in Carré. Haar tweede single Lost in the Middle werd de 5-sterrentrack van Gerard Ekdom en Rob Stenders. Het nummer werd bekroond tot NPO Radio 2 Top Song, net zoals de derde single The One.
In 2018 kwam Komans eerste ep One of the Wild Ones uit. Nummers voor deze ep heeft ze geschreven in onder andere Berlijn en New York. Van deze ep zijn vier radiosingles uitgebracht: Wicked Song, Lost in the Middle, The One en One of the Wild Ones. De ep werd opgenomen in de Electric Monkey Studio in Amsterdam-Noord, met de oude analoge mengtafel van Ennio Morricone en geproduceerd door Paul Willemsen. In het najaar van 2018 had Koman haar eerste clubtournee, de 'Wild One clubtour'.
In 2020 bracht Koman het album Blackbird uit. Precies op de eerste dag van de coronapandemie. Ze had haar ep aangevuld met nieuwe nummers zoals 'Tell Your Mama'. Een nummer geschreven over haar relatie met een man die vreemd ging. Toentertijd heeft Koman zijn moeder opgebeld om dit te vertellen, vandaar de titel van de single: Ik vertel (het) aan je moeder. Ook deze single werd uitgeroepen tot NPO Radio 2 TopSong. Vanwege het succes van het album werd Koman gevraagd om op verschillende festivals te spelen zoals Ilse DeLanges festival Tuckerville. In 2020 won ze de Limburgese Popprijs als 'Beste Artiest'. Met de single I'm Like You had Koman haar vierde NPO Radio 2 TopSong te pakken.
Blackbird maakte voor Omroep MAX Gouden Helden de cover Lean on Me, een Engelstalige versie van Leun op mij van Ruth Jacott. Niet zonder succes: het nummer had eind juni 2022 meer dan twee miljoen streams op streamingdienst Spotify.
Samen met het Metropole Orkest bracht Koman op nieuwjaarsdag 2021 de single New Year's Morning uit. Daarna bracht ze nog andere singles uit, die geen van alle onderdeel uitmaakten van een nieuw album. In juni 2022 verscheen Komans eerste single voor een nieuwe ep: Green Lights. De tweede single voor dit album was Built and Broken. In februari 2023 werd de nieuwe ep uitgebracht. Met dit album toerde zij in maart 2023 door Nederland.
Nederlands singer-songwriter
|
In mei 2017 kwam haar debuutsingle Wicked Song uit. Door dit zelfgeschreven nummer werd ze uitgeroepen tot NPO Radio 2 Nieuwe Naam. Het succes van dit nummer zorgde ervoor dat Koman als special guest mocht optreden tijdens de tournee van Douwe Bob in Carré. Haar tweede single Lost in the Middle werd de 5-sterrentrack van Gerard Ekdom en Rob Stenders. Het nummer werd bekroond tot NPO Radio 2 Top Song, net zoals de derde single The One.
| 1 |
spelen, optreden, trainen
|
1,028 |
Review
|
5683937
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tattoo%20%282002%29
|
Tattoo (2002)
|
Tattoo is een Duitse film uit 2002, geschreven en geregisseerd door Robert Schwentke.
Verhaal
Marc Schrader, een beginnende agent die op heterdaad is betrapt met drugs tijdens een politie-inval van een illegale rave, sluit zich aan bij een moordonderzoek uitgevoerd door hoofdinspecteur Minks. Het slachtoffer is een naakte jonge vrouw met de huid van haar rug ontdaan, gedood toen ze strompelend het verkeer in wankelde. Terwijl Schrader en Minks de moord onderzoeken, wordt de zaak gecompliceerd door een vinger in de maag van het slachtoffer. Forensisch onderzoek bewijst dat de vinger toebehoort aan Nobert Günzel, die eerder was veroordeeld voor verkrachting en mishandeling. De politie valt de woning van Günzel binnen en ontdekt in zijn kelder een met bloed besmeurde tafel met boeien en stukjes menselijk vlees.
Ze vinden ook videoapparatuur en een geconserveerde, getatoeëerde huid van de rug van het slachtoffer. Al snel vinden ze dode lichamen begraven in de tuin. Günzel wordt dan vermist. Naarmate het complexe onderzoek vordert, ontdekt Schrader dat Mink een persoonlijk belang heeft bij het onderzoek; hij wil de vermiste dochter van een oude vriend vinden. Later realiseert hij zich dat het vermiste meisje eigenlijk de weggelopen dochter van Mink is. Naarmate het aantal doden stijgt, moet het duo in het reine komen met hun innerlijke demonen, en de waarheid is veel duisterder dan het lijkt.
Rolverdeling
|-
| August Diehl || Marc Schrader
|-
| Christian Redl || Minks
|-
| Nadeshda Brennicke || Maya Kroner
|-
| Johan Leysen || Frank Schoubya
|-
| Fatih Cevikkollu || Dix
|-
| Monica Bleibtreu || Roth
|-
| Ilknur Bahadir || Meltem
|-
| Joe Bausch || Günzel
|}
Release
De film ging in première op 4 april 2002 in Duitsland en verscheen op 19 maart 2003 op het Brussels International Festival of Fantastic Film.
Ontvangst
Op Rotten Tomatoes heeft Tattoo een waarde van 69% en een gemiddelde score van 6,5/10, gebaseerd op 26 recensies. Op Metacritic heeft de film een gemiddelde score van 66/100, gebaseerd op 12 recensies.
Prijzen en nominaties
Externe link
Film uit 2002
Duitse film
Dramafilm
Misdaadfilm
Thriller (film)
|
Ontvangst
Op Rotten Tomatoes heeft Tattoo een waarde van 69% en een gemiddelde score van 6,5/10, gebaseerd op 26 recensies. Op Metacritic heeft de film een gemiddelde score van 66/100, gebaseerd op 12 recensies.
| 2 |
recensie, beoordeling, review
|
6,009 |
Zoo
|
4605908
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/ZOOPARK
|
ZOOPARK
|
ZOOPARK (voorheen Næstved Zoo en Næstved Børnezoo) is een dierentuin in de Deense plaats Næstved. De dierentuin opende zijn deuren in 2007 onder de naam Næstved Børnezoo, is 7 hectare groot en ligt in een heuvelachtig landschap. Een van de diersoorten in het park is de witte Bengaalse tijger, welke in Denemarken alleen in deze dierentuin te vinden is.
In 2009 ging de dierentuin failliet en werd toen verkocht en hernoemd naar Næstved Zoo. In 2011 werd het park verkocht aan Spoocky Sébastien Lambert en hernoemd naar ZOOPARK.
In juli 2016 werd een strafrechtelijk onderzoek gestart, nadat een gezin tijdens een bezoek aan de dierentuin, een open graf had gevonden met dode dieren. Dit is strafbaar aangezien de dode dieren nog verschillende ziektes kunnen verspreiden. Voor de autoriteiten was het onduidelijk hoeveel dieren en welke dieren er begraven liggen. De verklaring van de eigenaar was dat ze dit hebben gedaan om het verteringsproces te verkorten, zodat het vlees makkelijker te verwijderen is en de botten makkelijker te gebruiken zijn voor educatie.
Dierentuin in Denemarken
Næstved
|
ZOOPARK (voorheen Næstved Zoo en Næstved Børnezoo) is een dierentuin in de Deense plaats Næstved. De dierentuin opende zijn deuren in 2007 onder de naam Næstved Børnezoo, is 7 hectare groot en ligt in een heuvelachtig landschap. Een van de diersoorten in het park is de witte Bengaalse tijger, welke in Denemarken alleen in deze dierentuin te vinden is.
| 7 |
dierentuin, dierenpark, zoo
|
3,316 |
SelfStorage
|
522194
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Fort%20Voordorp
|
Fort Voordorp
|
Het Fort Voordorp (voluit: Fort op de Voordorpse Dijk) is een onderdeel van de Nieuwe Hollandse Waterlinie dat ligt tussen Utrecht en De Bilt. Het fort werd aangelegd in de periode 1867-1871 ten oosten van Utrecht.
Aanleiding en taken
Als gevolg van de vooruitgang in geschut en explosieven was de fortenkring die in de jaren '20 van de 19e eeuw rond Utrecht was gebouwd verouderd geraakt, en werd er in de jaren zeventig van de 19e eeuw een nieuwe vooruitgeschoven kring van forten rond de stad aangelegd, waaronder Fort Voordorp.
Fort Voordorp werd in de derde bouwfase van de Nieuwe Hollandse Waterlinie gebouwd. Het maakte deel uit van de zogenoemde tweede, vooruitgeschoven, fortenkring rondom Utrecht die toen op zo’n 3500 à 4000 meter van de toenmalige stadsrand lag. Het is een relatief klein fort en is geheel omgeven door een natte gracht.
Het had tot taak de verdediging van het accessen, zoals de hoger gelegen Voordorpsedijk, de Biltse straatweg, de Groenekansedijk en de spoorlijn Utrecht-Amersfoort, die bij een inundatie boven water zouden blijven uitsteken. Verder gaf het fort flankerende vuurondersteuning van de aangrenzende forten bij Blauwkapel, De Bilt en Hoofddijk.
Bouwgeschiedenis
Nadat het ontwerp van het fort op 18 december 1868 door de Minister van Oorlog was goedgekeurd, volgde op 2 februari 1869 de openbare aanbesteding. De laagste inschrijver was een aannemer uit Venlo voor het bedrag van 148.500 gulden. In maart 1869 begon men met het uitgraven van de gracht. Met een diepte van 1,8 meter was deze bedoeld om stormaanvallen door infanterie tegen te gaan.
Het fort omvat onder meer een bomvrije kazerne, drie remises en twee verbruiksmagazijnen. De bomvrije kazerne A is gemaakt van bakstenen en er is een gevelsteen met het jaartal 1869 ingemetseld. De kazerne is grotendeels voorzien van een dikke aarddekking, zodat het metselwerk niet werd blootgesteld aan directe treffers. Alleen de keelzijde is onbedekt. Het interieur omvat rechthoekige vertrekken met zware gemetselde gewelven. De vertrekken waren voor het verblijf van de manschappen en officieren en verder was een keuken, ziekenboeg en telegraafruimte aanwezig. Er was plaats voor 240 man in de kazerne. In november 1870 kwam het fort gereed.
Door het uitbreken van de Frans-Duitse Oorlog in dat jaar werd ook de waterlinie in staat van verdediging gebracht. De vijand kwam niet, maar er werden wel lessen getrokken uit deze buitenlandse oorlog. Het fort en de wallen werden ingrijpend aangepast. De kazerne werd fors uitgebreid waarmee de legeringscapaciteit uit kwam op 366 man. Verder werd helemaal rechts van de kazerne in 1878 een bomvrije munitie-opslagplaats gebouwd.
De kazerne is via een 35 meter lange poterne verbonden met de aan de frontzijde ervan gelegen bomvrije remise/munitiedepot B. Deze remise kwam in 1878-1879 gereed en is, net als de kazerne, ook aan drie zijden en bovenop van een dikke aarddekking voorzien, zodat het metselwerk niet direct door vijandelijke granaten werd getroffen. In dezelfde periode kwam ook een relatief grote, bomvrije, dubbele remise C gereed op het noordelijke bastion. Verder zijn er nog twee bomvrije verbruiksmagazijnen gebouwd.
In 1879 bestond de bewapening van het fort uit 19 kanonnen met een kaliber van 12 centimeter. Deze kanonnen hadden een bereik van maximaal 6500 meter en waren bedoeld om vijandelijke artillerieopstellingen te beschieten. Verder waren er 16 kanonnen van 9cm voor de nabijverdediging alsmede de ondersteuning van naburige forten. Vanaf 1890 werden daarvoor ook mitrailleurs in de bewapening opgenomen.
De laatste aanpassingen aan het fort vonden plaats vlak voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. Op en om het fort werden diverse betonnen groepsschuilplaatsen gebouwd.
Het fort is drie keer in staat van verdediging gebracht. De eerste keer bij de Frans-Duitse Oorlog in 1870. De tweede keer bij de mobilisatie in 1914 en voor de derde en laatste keer is het fort in 1939 voor militaire doelen ingezet.
Opheffing als verdedigingswerk
In 1960 werd het fort als verdedigingswerk opgeheven. Het deed nog jaren dienst als opslagruimte voor het ministerie van Defensie. Weer later kwam het in beheer bij de Dienst Domeinen, die het verpachtte aan de Nederlandse Invaliden Sportbond. Begin oktober 1990 werd het fort verkocht aan een particulier. Na de restauratie van de gebouwen en omgeving is een deel van de gebouwen sinds een aantal jaren in gebruik als evenementenlocatie.
Het Waterliniepad loopt langs dit fort.
Zie ook
Forten bij Utrecht
Externe links
Hollandse Waterlinie-Kenniscentrum Fort Voordorp
Website van het Fort Voordorp
Voordorp
Voordorp
Rijksmonument in De Bilt
|
Opheffing als verdedigingswerk
In 1960 werd het fort als verdedigingswerk opgeheven. Het deed nog jaren dienst als opslagruimte voor het ministerie van Defensie. Weer later kwam het in beheer bij de Dienst Domeinen, die het verpachtte aan de Nederlandse Invaliden Sportbond. Begin oktober 1990 werd het fort verkocht aan een particulier. Na de restauratie van de gebouwen en omgeving is een deel van de gebouwen sinds een aantal jaren in gebruik als evenementenlocatie.
| 1 |
zelfopslag, opslagruimte, opslagfaciliteit
|
5,151 |
BikeStore
|
325391
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Vittorio%20%28fiets%29
|
Vittorio (fiets)
|
Vittorio is een fietsmerk en een voormalige winkel in Heerhugowaard (Nederland).
In 1935 begon Vittorio als fietsenwinkel in het centrum van Alkmaar. Vanaf 1947 werden tevens fietsen en frames onder eigen naam geproduceerd. Vanaf de jaren tachtig van de 20e eeuw ging het bedrijf zich steeds meer toeleggen op zogeheten randonneurs (reisfietsen voor wereldfietsers) en sportieve tandems. In 1994 verhuisde het bedrijf naar een groter pand in Heerhugowaard.
Vittorio was een van de laatste bedrijven in Nederland die fietsframes (op maat) bouwen. Daarnaast verkocht de winkel confectiefietsen van diverse merken en fietsaccessoires zoals tassen en kleding, waarbij de nadruk ligt op materiaal voor race- en vakantiefietsers.
De winkel is rond het jaar 2018 gesloten.
Begin 2023 is Vittorio overgenomen en worden er in Wijchen nieuwe fietsen ontwikkeld en gebouwd. Net als het oude Vittorio worden de stalen frames met hand achter de winkel gemaakt en is naast standaardmaten ook maatwerk mogelijk. Vittorio is onderdeel van de Bicycle Hub Wijchen.
Zie ook
RIH
Nederlands fietsmerk
|
In 1935 begon Vittorio als fietsenwinkel in het centrum van Alkmaar. Vanaf 1947 werden tevens fietsen en frames onder eigen naam geproduceerd. Vanaf de jaren tachtig van de 20e eeuw ging het bedrijf zich steeds meer toeleggen op zogeheten randonneurs (reisfietsen voor wereldfietsers) en sportieve tandems. In 1994 verhuisde het bedrijf naar een groter pand in Heerhugowaard.
| 1 |
fietsenwinkel, fietsverkoop, fietsreparatie
|
12,114 |
InteractionCounter
|
5706820
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Marketingautomatisering
|
Marketingautomatisering
|
Marketingautomatisering is een op software gebaseerde methode voor het automatiseren van marketing- en verkoopprocessen. Gebruikersprofielen worden verrijkt met informatie op basis van hun gebruikersgedrag om geautomatiseerde campagneprocessen voor individuele communicatie op te zetten. Een doel van marketingautomatisering is het op een efficiëntere manier vergroten van het aantal potentiële, gekwalificeerde nieuwe klanten, zogenaamde leadgeneratie.
Waar dit eerst alleen gericht was op het automatiseren van e-mailmarketing verwijst het nu naar een veel breder scala van automatiseringsmogelijkheden. Met marketingautomatisering kunnen klanten worden benaderd door geautomatiseerde berichten via e-mail, internet en sociale media. Verder zijn er nu vele mogelijkheden met deze platforms: marketingcampagnes beheren, leads koesteren, lead scoring, leadgeneratie en sales.
Er zijn zeer veel verschillende marketingautomatiseringstools beschikbaar, zoals Marketo en HubSpot. Sommige daarvan zijn een all-in-onesysteem waarin vele modules beschikbaar zijn. Andere zijn specifiek gericht op een markt of op specifieke onderdelen. Hier kunnen dan vaak andere tools mee worden geconfigureerd. De keuze kan afhankelijk zijn van vele dingen zoals aantal contacten, workflows, gebruiksvriendelijkheid, budget, etc.
Functionaliteit
De meeste marketingautomatiseringsoplossingen combineren functionaliteit van CRM-systemen, webanalyse, e-mailmarketing, advertenties op sociale media en retargeting. De meeste marketingautomatiseringsoplossingen richten zich op zogenaamde lead nurturing. Het lead nurturingproces begint met het genereren van leads. Daarnaast zijn er ook meer holistische systemen die naast de genoemde functionaliteiten ook functies bevatten voor het maken van landingspagina's, conversie-optimalisatie en contentcreatie.
Er zijn vele voordelen van marketingautomatisering waarbij ook veel getest kan worden door middel van A/B-testen en het evalueren van campagnes met makkelijke overzichten. Een kort overzicht van enkele voordelen van MA:
Automatiseren van marketing- en sales-activiteiten
Verzamelen van data
Gepersonaliseerd content versturen
Lead nurturing en scoring
Relevante content creëren
Verschillende kanalen integreren
Koperspersona's ontwikkelen
Creëren van CTA's
Ook specifiek voor e-commercebedrijven zijn er verschillende voordelen zoals hogere conversiepercentages en gepersonaliseerde winkelervaringen voor klanten.
Methode
De daadwerkelijke marketingautomatisering begint met het ontvangen van een lead, bijvoorbeeld in de vorm van een e-mailadres. Vanaf dit moment wordt in het marketingautomatiseringssysteem een gebruikersprofiel opgeslagen, dat bij elke verdere interactie met de website, e-mails, advertenties, social media post etc. kan worden verrijkt met individuele gegevens. De meeste marketingautomatiseringsoplossingen bieden ook functionaliteit voor het scoren van leads om het volwassenheidsniveau van een contactpersoon te verifiëren. Hierdoor kan de klantreis op uw eigen website worden gevolgd en kunnen passende interacties plaatsvinden.
Zie ook
Inbound marketing
Weblinks
Trendstudie over marketingautomatisering van het Instituut voor Marketing aan de Universiteit van St. Gallen (HSG), best practices, relevantie, implicaties voor actie en middelen
Literatuur
Diego Wyllie: Marketingautomatisering: 16 moderne alles-in-één-oplossingen in één oogopslag . 16 januari 2016; opgehaald op 22. December 2017
Kerstin Plehwe: Marketingautomatisering en campagnemanagement - Moderne instrumenten voor het succes van dialoogmarketing . In: Heinrich Holland: De mailing . Zakelijke uitgever dr. Th Gabler, Wiesbaden 2002, blz. 33-44.
Andreas Englbrecht, Hajo Hippner, Klaus D. Wilde: Marketingautomatisering - basisprincipes van campagnebeheer . In: Hajo Hippner, Klaus D. Wilde (eds. ): IT-systemen in CRM . Springer Fachmedien, 2004, blz. 334-372
Referenties
Marketing en verkoop
|
Marketingautomatisering is een op software gebaseerde methode voor het automatiseren van marketing- en verkoopprocessen. Gebruikersprofielen worden verrijkt met informatie op basis van hun gebruikersgedrag om geautomatiseerde campagneprocessen voor individuele communicatie op te zetten. Een doel van marketingautomatisering is het op een efficiëntere manier vergroten van het aantal potentiële, gekwalificeerde nieuwe klanten, zogenaamde leadgeneratie.
| 1 |
interactieanalyse, gebruikersgedrag, activiteitensamenvatting
|
7,722 |
GatedResidenceCommunity
|
3861835
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mount%20Edgecombe%20Country%20Club
|
Mount Edgecombe Country Club
|
De Mount Edgecombe Country Club is een countryclub in Durban, Zuid-Afrika. De club is opgericht in 1935 en heeft twee 18-holes golfbanen met een par van 72.
De MECC Estate is een gated community die in 1935 werd opgericht. De MECC heeft een golfclub met twee golfbanen, een squashclub met twee banen, een tennisclub met vier verlichte banen, een bowlingclub met twee banen en sinds 2012 ook een sportvisclub.
Golf
De eerste golfbaan werd een parkbaan, ontworpen door de Zuid-Afrikaanse golfer Sid Brews. De eerste baan werd door Hugh Baiocchi gerenoveerd.
De tweede baan werd in 1977 geopend en kreeg een eigen clubhuis.
Golftoernooien
Mount Edgecombe Trophy: 1993, 1994, 2007 & 2008
South African Amateur Strokeplay Championship: 1998 & 2011
Nelson Mandela Championship: 2012 & 2013
Zie ook
Lijst van golfbanen in Zuid-Afrika
Externe link
Officiële website
Zuid-Afrikaanse countryclub
Golfbaan in Zuid-Afrika
Sport in Durban
Bouwwerk in KwaZoeloe-Natal
|
De MECC Estate is een gated community die in 1935 werd opgericht. De MECC heeft een golfclub met twee golfbanen, een squashclub met twee banen, een tennisclub met vier verlichte banen, een bowlingclub met twee banen en sinds 2012 ook een sportvisclub.
| 1 |
gated community, beveiligde woonwijk, afgesloten wooncomplex
|
7,718 |
GamePlayMode
|
2248495
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Top%20Players%27%20Tennis
|
Top Players' Tennis
|
Top Players' Tennis (Japans: ワールドスーパーテニス; vertaald World Super Tennis) is een Computerspel dat werd ontwikkeld door Home Data. Het spel kwam in 1990 uit voor de NES. Het is een tennisspel waarbij het veld topdown wordt geprojecteerd. In de singleplayer modus kan de speler vier grand slams slepen, namelijk: Australian Open, French Open, Wimbledon en US Open. In de weg hiernaartoe moet de speler zich eerst kwalificeren bij het kwalificatietoernooi de Asmik Open. In de multiplayer modus kan de speler tegen elkaar spelen met behulp van de accessoires NES Satellite of NES Four Score. Hierbij is het mogelijk single, dubbel of mixed dubbel te spelen.
Ontvangst
Trivia
Op de cover van het spel schitterende Chris Evert en Ivan Lendl beide ATP nummer 1 tennissers in de tijd dat het spel uitkwam.
Computerspel uit 1989
Sportspel
Nintendo Entertainment System-spel
|
Top Players' Tennis (Japans: ワールドスーパーテニス; vertaald World Super Tennis) is een Computerspel dat werd ontwikkeld door Home Data. Het spel kwam in 1990 uit voor de NES. Het is een tennisspel waarbij het veld topdown wordt geprojecteerd. In de singleplayer modus kan de speler vier grand slams slepen, namelijk: Australian Open, French Open, Wimbledon en US Open. In de weg hiernaartoe moet de speler zich eerst kwalificeren bij het kwalificatietoernooi de Asmik Open. In de multiplayer modus kan de speler tegen elkaar spelen met behulp van de accessoires NES Satellite of NES Four Score. Hierbij is het mogelijk single, dubbel of mixed dubbel te spelen.
| 2 |
singleplayer, multiplayer, co-op
|
7,409 |
TaxiService
|
3969111
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Streef
|
Streef
|
Streef is een voormalig stadsvervoerbedrijf en touringcarbedrijf uit Culemborg.
Streef reed sinds 1940 een paardenomnibus en sinds 1945 een stadsbusdienst tussen de kern van Culemborg en het net buiten de bebouwde kom gelegen station Culemborg.
Op dit moment bestaat de stadsdienst niet meer. Het bedrijf 'Streef Reizen' bestaat niet meer. Taxibedrijf Voet uit Culemborg nam Citax uit Tiel en later Streef Reizen over. Streef Reizen is daarna weer in februari 2017 overgenomen van Voet door Krol uit Tiel. Krol uit Tiel heeft ook het touringcarbedrijf Jan Hol uit Geldermalsen overgenomen.
Voormalig Nederlands busbedrijf
Openbaar vervoer in Gelderland
|
Op dit moment bestaat de stadsdienst niet meer. Het bedrijf 'Streef Reizen' bestaat niet meer. Taxibedrijf Voet uit Culemborg nam Citax uit Tiel en later Streef Reizen over. Streef Reizen is daarna weer in februari 2017 overgenomen van Voet door Krol uit Tiel. Krol uit Tiel heeft ook het touringcarbedrijf Jan Hol uit Geldermalsen overgenomen.
| 1 |
taxidienst, taxibedrijf, taxivervoer
|
12,014 |
Duration
|
2081812
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ronde%20van%20Duurswold
|
Ronde van Duurswold
|
De Ronde van Duurswold is een natuurijsklassieker die wordt verreden in het Groningse streek Duurswold, op het ijs van het Schildmeer. De wedstrijd wordt georganiseerd door de KNSB en de IJscentrale Duurswold in samenwerking met IJsvereniging De Noorder Rondritten en de Stichting Natuurijsklassiekers en telt mee voor het klassement van Natuurijsklassiekers. De Ronde van Duurswold geldt als een alternatief voor de Noorder Rondritten.
Geschiedenis
Editie seizoen 2010-2011
De eerste maal dat de Ronde van Duurswold werd verreden was in 2010 maar meteen werd hij toegevoegd aan de klassiekerslijst. De Ronde van Duurswold werd als een vroeg alternatief voor de Natuurijsklassieker Noorder Rondritten gepresenteerd. De eerste editie vond plaats op het Schildmeer op 29 december, een dag nadat de eerste klassieker, De 100 van Eernewoude was verreden. Bij de vrouwen ging de overwinning na 48 kilometer verreden te hebben naar Carla Zielman. Zij won de spurt van een kopgroep van twaalf. Maria Sterk en Jolanda Langeland mochten als nummers twee en drie mee op het podium. Bij de mannen schaatste Jorrit Bergsma in de laatste kilometers weg uit een kopgroep van dertien en kwam zo solo aan. Douwe de Vries en Geert-Jan van der Wal werden even later tweede en derde.
Editie seizoen 2011-2012
Op 7 januari 2012 vond de tweede editie plaats van de Ronde van Duurswold. Bij de vrouwen ging de overwinning naar Foske Tamar van der Wal. Ze won de wedstrijd in de spurt van een kopgroep van vier voor Anniek ter Haar en Mireille Reitsma. Bij de mannen werd de wedstrijd beslist met een spurt van elf man. Rob Hadders won voor Ruud Aerts en Peter van de Pol.
Uitslagen
Externe link
Stichting Natuurijsklassiekers
RTV Noord video - Ronde van Duurswold - 29 december 2010
Natuurijsklassieker
Schaatsen in Groningen (provincie)
Sportevenement in Groningen (provincie)
|
De Ronde van Duurswold is een natuurijsklassieker die wordt verreden in het Groningse streek Duurswold, op het ijs van het Schildmeer. De wedstrijd wordt georganiseerd door de KNSB en de IJscentrale Duurswold in samenwerking met IJsvereniging De Noorder Rondritten en de Stichting Natuurijsklassiekers en telt mee voor het klassement van Natuurijsklassiekers. De Ronde van Duurswold geldt als een alternatief voor de Noorder Rondritten.
| 4 |
duur, tijdsduur, periode
|
3,892 |
SoftwareSourceCode
|
2465636
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Memtest86
|
Memtest86
|
Memtest86 en Memtest86+ zijn opensourceprogramma's ontworpen om het werkgeheugen (RAM) van een x86-computer te controleren op fouten. De test controleert of het werkgeheugen de willekeurige patronen van gegevens die naar het geheugen worden geschreven correct zijn terug te lezen uit dit geheugen.
Beschrijving
Er bestaan twee versies (of ontwikkelingsstromen) van Memtest86. Het origineel is bekend als Memtest86, de andere als Memtest86+. Memtest+ werd ontwikkeld om nieuwere chipsets te ondersteunen. Beide versies zien er hetzelfde uit.
Beide programma's werken met zo goed als alle computers, van oude 80386- (i386) en 80486- (i486) systemen, tot de nieuwste systemen met 64-bit processoren en nieuwere chipsets. Ze worden regelmatig bijgewerkt met nieuwe functionaliteiten.
Memtest86 kan gestart worden vanaf een opstartbare harde schijf, diskette, cd-rom of USB-stick met een geschikte bootloader zonder dat er een besturingssysteem aanwezig is. De reden hiervoor is dat het programma de hardware die getest wordt direct moet kunnen aanspreken en zo veel mogelijk RAM moet vrijhouden. Het is een snelle en makkelijk manier om het programma op te starten. Het voorkomt het draaien van een complex besturingssysteem of programma waardoor de geheugentest kan worden beïnvloed. Een defecte harde schijf kan bijvoorbeeld een vertekend beeld geven over de staat van het werkgeheugen.
De geheugentesten zijn zeer uitgebreid, waardoor het problemen vindt op systemen die normaal lijken te werken.
De tijd die het programma nodig heeft om alle tests eenmaal uit te voeren kan variëren van een paar minuten tot enkele uren. Dit hangt af de snelheid en de grootte van het geheugen en de snelheid van de processor (cpu). Bepaalde fouten in het geheugen zijn zo subtiel dat Memtest86 deze niet bij elke test opmerkt. Om er zeker van te zijn dat alle in het geheugen aanwezige fouten worden gedetecteerd is het van belang om de test meerdere keren achter elkaar uit te voeren. De test gebruikt namelijk bij elke test andere data. Ook worden fouten soms pas opgemerkt nadat het geheugen door het gebruik warm geworden is. Daarom zal het programma blijven draaien totdat de gebruiker het systeem opnieuw opstart.
Distributie
Oorspronkelijk waren de programma's beschikbaar op het internet als kleine imagebestanden, bedoeld voor diskettes. Het bevatte ook een klein Windowsprogramma om een diskette opstartbaar te maken. Onder Linux en Unix kan het standaard dd-commando worden gebruikt om een opstartbare diskette aan te maken. De diskette kan vervolgens direct opgestart worden op de computer zonder een besturingssysteem.
Aangezien diskettes verouderd zijn en zelden nog gebruikt worden, bevatten de distributies nu images voor USB-sticks en cd-roms, waarmee opstartbare USB-sticks of cd-roms kunnen worden gebrand. Veel LiveCD's van Linuxdistributies (zoals Knoppix en Ubuntu) bevatten standaard een optie om bij het opstarten van de CD Memtest86 de laden, in plaats van het opstarten van Linux.
Daarnaast worden bepaalde moederborden standaard geleverd met MemTest86 geïntegreerd in het BIOS. De gebruiker kan bij het opstarten dan vaak een bepaalde toets op het toetsenbord aanslaan om MemTest86 op te starten. De gebruiker hoeft dan geen opstartschijf te gebruiken.
Geschiedenis
Memtest86 is ontwikkeld door Chris Brady. Nadat versie 3.0 (uitgebracht in 2002) van Memtest86 na twee jaar nog niet opgevolgd was door een nieuwe versie, creëerde Samuel Demeulemeester Memtest86+ om nieuwe CPU's en chipsets te ondersteunen. Vanaf 2009 worden beide actief bijgehouden.
Memtest86 is geschreven in C en x86-assembly. De broncode wordt uitgebracht onder de GNU General Public License (GPL). De bootloading code kwam oorspronkelijk uit de Linux 1.2.1. Beide versies, Memtest86 en Memtest86+, ondersteunen momenteel dual- en quad-core-CPU's en de daarbij behorende chipsets. De laatste uitgebrachte versie van Memtest86+ ondersteunt Intel-gebaseerde Macintosh-computers.
Vanaf Memtest86 versie 2.3 en Memtest86+ versie 1.60 kan de Linuxkernel een lijst van slechte RAM-gebieden in het formaat van verwachte BadRAM (slechte RAM) patch gebruiken. Het Linuxsysteem kan dan veilig een RAM-module gebruiken als deze een paar slechte bits bevat. GRUB 2 is in staat om deze informatie te leveren aan een kernel die deze patch niet bevat. Hierdoor is deze BadRAM-patch bij het gebruik van GRUB niet nodig.
Werking
Memtest86 schrijft series van testpatronen naar geheugenadressen, leest deze geschreven data terug en vergelijkt deze vervolgens op fouten.
De standaard procedure doet negen verschillende tests, variërend in toegangspatronen en testgegevens. Een tiende test, bit fade genoemd, kan worden geselecteerd vanuit het menu. Deze beschrijft het totale geheugen met nullen. Hierna pauzeert het programma voor 90 minuten, waarna het controleert of de bits veranderd zijn. Dit wordt herhaald met enen voor een totaal van drie uur per test.
Het cachegeheugen (zoals aanwezig op processorchips) wordt niet uitgeschakeld tijdens de tests. Toch worden toegangspatronen zodanig ontworpen, dat de meeste cachegeheugens geleegd worden. Dit gebeurt om ervoor te zorgen dat geheugentoegang gezien kan worden door het RAM.
Veel chipsets kunnen RAM-snelheden en timing rapporteren via Serial Presence Detect (SPD) of Enhanced Performance Profiles (EPP), en sommige kunnen zelfs de snelheid van het geheugen veranderen, als de verwachte geheugensnelheid hoger is dan standaard bedoeld is (overklokken). Memtest86 kan testen of het geheugen vrij is van fouten met de snellere instellingen.
Sommige hardware kan de "PAT status" (PAT: ingeschakeld of PAT: uitgeschakeld) rapporteren. Dit betreft een verwijzing naar Intel Performance acceleration technology; er kunnen BIOS-instellingen bestaan die dit aspect van geheugentiming beïnvloeden.
Deze informatie kan, indien ze toegankelijk is voor het programma, weergegeven worden via de menuopties.
Externe links
Memtest86+ (gebaseerd op Memtest86)
RAM Probe (voorheen OTCOMP Memtest86+), gebaseerd op Memtest86+ waar veel chipsets op toegevoegd zijn
BadRAM, software voor Linux waarmee defect werkgeheugen toch nog gebruikt kan worden
Test your motherboard memory with Memtest86 Meer informatie over Memtest86.
Software geschreven in assembleertaal
Software geschreven in C
Opensourcesoftware en vrije software
Computergeheugen
|
Memtest86 is geschreven in C en x86-assembly. De broncode wordt uitgebracht onder de GNU General Public License (GPL). De bootloading code kwam oorspronkelijk uit de Linux 1.2.1. Beide versies, Memtest86 en Memtest86+, ondersteunen momenteel dual- en quad-core-CPU's en de daarbij behorende chipsets. De laatste uitgebrachte versie van Memtest86+ ondersteunt Intel-gebaseerde Macintosh-computers.
| 1 |
broncode, programmeercode, scripts
|
10,389 |
PlanAction
|
14377
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Betuweroute
|
Betuweroute
|
|}
De Betuweroute (vaak de Betuwelijn genoemd, wat verwarring kan opleveren met de spoorlijn Elst - Dordrecht) is een ongeveer 160 kilometer lange Nederlandse goederenspoorlijn van de Maasvlakte bij Rotterdam naar de grens met Duitsland, enkele kilometers voorbij Zevenaar. Zo'n 108 kilometer tussen Kijfhoek en Zevenaar is nieuw aangelegd, de rest van de Betuweroute bestaat uit de Havenspoorlijn in Rotterdam en de laatste 3,4 kilometer voor de Duitse grens uit de Rhijnspoorweg. De Betuweroute is in gebruik genomen in 2007 en werd vanaf dat moment beheerd door Keyrail. Op 1 juli 2015 ging het beheer over naar ProRail. De lijn wordt door diverse spoorwegmaatschappijen gebruikt.
De route heeft als doel de Rotterdamse haven over het spoor te verbinden met het Ruhrgebied. De bouw van de Betuweroute is gestart in 1997 en duurde tien jaar. De bouw aan het Duitse verlengde van de goederenroute, het zogenoemde Derde Spoor, dat volgens de oorspronkelijke planning in 2003 gereed had moeten zijn, begon in april 2016. De oplevering was aanvankelijk gepland voor eind 2022, maar werd in 2019 verschoven naar 2026. Een deel van de goederentreinen over de Betuweroute wordt tot dan omgeleid via onder meer de Brabantroute en de IJsselroute (Twentelijn).
Het besluitvormingstraject en de bouw gingen gepaard met grote vertraging en veel hogere kosten dan in de aanvankelijke raming. De lijn behoort tot de zogenaamde grote infrastructurele projecten en is daarvan met zijn totale kostenpost van € 4,7 miljard (prijspeil 2005, excl. BTW) veruit het grootste en duurste dat de Nederlandse overheid ooit heeft ondernomen. Aanvankelijk werd in 1988 uitgegaan van een totale kostenpost van 750 miljoen gulden (4e nota ruimtelijke ordening). Naarmate de besluitvorming en tijd vorderden, stegen ook de te verwachte kosten. De bouw van de lijn en de overschrijding van het in 1995 vastgestelde budget van ruim 2,5 miljard gulden (= 1,1 miljard euro) leidden tot grote verdeeldheid in politiek en bevolking, en tot onderzoeken door de Algemene Rekenkamer, die zich met name scherp uitliet over de besluitvorming en de kostenbeheersing.
Naam
De lijn loopt voor een groot deel van het tracé door de Betuwe, parallel aan de A15 en de veel oudere spoorlijn Elst - Dordrecht die ook wel Betuwelijn wordt genoemd. De nieuwe lijn kreeg daarom van het Ministerie van Verkeer en Waterstaat de naam Betuweroute. In de aanvankelijke plannen was er sprake van dat de oude Betuwelijn in de nieuwe Betuweroute opgenomen zou worden, hetgeen uiteindelijk niet is gebeurd.
Traject
De Betuweroute loopt van de Maasvlakte over de opgewaardeerde, dubbelsporige en geëlektrificeerde havenspoorlijn naar het rangeerterrein Kijfhoek grotendeels parallel aan rijksweg 15. Er is een nieuwe tunnel, de Botlekspoortunnel, onder de Oude Maas geboord om de flessenhals van de oude, enkelsporige Botlekbrug op te heffen. Bij Barendrecht is een overkapping van 1,5 kilometer lengte gebouwd (Kap van Barendrecht) die tevens de HSL-Zuid, de goederenlijn Kijfhoek – IJsselmonde en de spoorlijn Rotterdam – Dordrecht omvat.
Vanaf Kijfhoek loopt de lijn verder in oostelijke richting en passeert de rivier de Noord via de Sophiaspoortunnel. De lijn komt bovengronds tot de passage van de rivier de Giessen met de Spoortunnel Giessen. De lijn gaat dan bovengronds verder langs onder meer Gorinchem, Tiel en Elst. De route verloopt voor meer dan driekwart van de totale lengte gebundeld met de gereconstrueerde snelweg A15.
Door een tunnel kruist de lijn bij Angeren het Pannerdensch Kanaal om ten slotte, vlak achter Zevenaar, via de bestaande verbinding Arnhem–Emmerich aan te sluiten op het Duitse spoorwegnet.
De lijn is 160 kilometer lang, waarvan 95 kilometer gebundeld met autosnelweg A15. Er is 160 kilometer (enkelzijdig) aan geluidsschermen; 7,5 kilometer van de lijn ligt verdiept, en 12 kilometer ligt op totaal 130 viaducten en bruggen. Verder bevat de lijn 5 tunnels, 190 faunapassages, 155 wissels, en 4 beweegbare waterkeringen (in de Sophiatunnel en in de tunnel onder het Pannerdensch Kanaal).
Techniek
Elektrische tractie
Het traject is geëlektrificeerd met een spanning van 25.000 volt 50 hertz wisselstroom. Deze spanning, die ook voor de HSL-Zuid wordt gebruikt, wijkt af van de spanning die in de rest van Nederland voor spoorlijnen wordt gebruikt (1500 V gelijkspanning) en loopt vooruit op Europese harmonisatie. Bestaande Nederlandse elektrische locomotieven kunnen daarom geen gebruik maken van de Betuweroute. Er zijn speciale locomotieven nodig die met meerdere spanningen kunnen werken. Bij Zevenaar moesten de locomotieven tot 2016 omschakelen naar 1500 V gelijkspanning, om in Emmerich weer om te schakelen naar de Duitse 15.000 V wisselspanning. Met de aanleg voorjaar 2016 van een onderstation bij Zevenaar-Oost is het 1500 V eiland opgeheven, Zevenaar-Oost werd omgebouwd naar 25.000 volt wisselspanning. Dit is onderdeel van het derde spoor, aan te leggen tussen Zevenaar en Station Oberhausen-Sterkrade. Vanaf Elten rijden treinen door een nieuwe spanningssluis verder met de Duitse bovenleidingsspanning van 15.000 volt 16⅔ Hz wisselspanning.
Beveiligingssysteem
Het beveiligingssysteem op de Betuweroute wijkt af van het in Nederland gebruikelijke. Het systeem loopt vooruit op de landelijke invoering van het European Rail Traffic Management System (ERTMS), waartoe het kabinet-Rutte II besloten heeft op 11 april 2014.
Alstom heeft in 2005/2006 ERTMS Level 2 op de Betuweroute geïnstalleerd. Op 8 december 2014 is hetzelfde beveiligingssysteem geïnstalleerd op het aangrenzende baanvak tot de Duitse grens. Aangezien het rangeerterrein in Kijfhoek vanaf oktober 2014 ook is uitgerust met ERTMS kan de hele Betuweroute sindsdien bereden worden onder ERTMS. Op Kijfhoek blijft automatische treinbeïnvloeding (ATB) aanwezig, om treinen die uit andere delen van het land naar deze bestemming komen te kunnen blijven ontvangen. In een veel later stadium zal ATB hier volledig verdwijnen.
Het gedeelte van de Betuweroute dat ook wel 'Havenspoorlijn' genoemd wordt, is vanaf Kijfhoek tot en met de Maasvlakte (Incl. Maasvlakte II) uitgerust met ERTMS Level 1. Op dit deel van het traject zijn twee toepassingen van dit ERTMS/ETCS Level actief.
Na de ingebruikname van de bovenleiding van de Betuweroute in november 2007 reden de elektrische locomotieven die van Kijfhoek naar Duitsland reden op drie verschillende elektrische spanningen, successievelijk 1500 V= in Kijfhoek, 25 kV AC op de Betuweroute, tot aan de opheffing van het "spanningseiland" eerst nog weer 1500 V gelijkspanning tot de grens, en daarna de Duitse 15 kV wisselspanning. Dit vereist een kostbare installatie in de locomotieven. Daarom werd over de Betuweroute nog veel met diesellocomotieven gereden. Die moesten dan wel voor het beveiligingssysteem ERTMS level 2 zijn aangepast.
Tunnels
Op vijf plaatsen in de route zijn tunnels aangelegd met een totale lengte van 18 kilometer. Onder andere is er een tunnel bij Zevenaar onder straatniveau. De langste tunnel is de Sophiaspoortunnel bij Kijfhoek. Omdat tunnels later slechts tegen grote kosten kunnen worden omgebouwd, zijn deze ingericht voor wagens met twee lagen containers op elkaar, de zogenaamde double stack.
Anderzijds zijn de tunnels niet voorzien van ontsnappingsroutes en daarom niet geschikt voor reizigersvervoer. Omdat het gedeelte tussen Meteren en Elst geen tunnels kent kunnen daar wel reizigerstreinen rijden, en deze route wordt inderdaad gebruikt voor omgeleide hogesnelheidstreinen naar Duitsland wanneer de spoorlijn Utrecht-Arnhem niet gebruikt kan worden.
Gebruiksvolume
Na de ingebruikname in 2007 viel het aantal treinen in de eerste jaren tegen. Van de geplande 350 treinen per week, reden er in 2008 slechts 200. Dat aantal nam in de jaren daarna toe; in 2011 reden ruim 23.000 goederentreinen (ca. 440 per week) over de Betuweroute. Begin 2014 was dat opgelopen naar 550 treinen per week.
In 2011 verliep 74% van al het west-oostvervoer per spoor van Rotterdam naar Duitsland via de Betuweroute. 23% nam de route via Venlo, 3% reed over de conventionele sporen via Rotterdam naar Emmerik.
Geschiedenis
Begin
In 1989/1990 presenteerde de toenmalige N.V. Nederlandse Spoorwegen haar plannen voor het goederenvervoer per spoor. De NS zou deze goederenspoorverbinding zelf gaan aanleggen, de begrote kosten bedroegen 2 tot 2,5 miljard gulden (grofweg één miljard euro). Door de liberalisering en uiteenvallen van de Nederlandse Spoorwegen werden vele Rail 21-infraprojecten uitgesteld of geschrapt en was het niet meer zeker of de door NS beloofde Betuweroute wel aangelegd zou worden, en lag de bal bij de overheid. Veel verladers, met name in de Rotterdamse haven, pleitten toch voor aanleg. Een belangrijk pleitbezorger voor de aanleg van de Betuweroute was Gerrit Wormmeester, voormalig president-directeur van het containerbedrijf ECT in Rotterdam, en bijzonder hoogleraar Vervoer en Transport aan de Technische Universiteit Delft. Ook VVD-minister Neelie Smit-Kroes was een verklaard voorstander. De bestaande spoorverbindingen via Arnhem en Venlo werden zowel voor reizigersvervoer als voor goederenvervoer gebruikt en golden volgens de voorstanders van de Betuweroute als overbelast. De Betuwelijn - het oude enkelsporige, bestaande traject - was juist onderbelast en eigenlijk niet rendabel voor reizigersvervoer alleen. Dus leek het een goed (en goedkoop) idee deze lijn geschikt te maken voor grotere hoeveelheden goederentreinen. Daarvoor zou de lijn verdubbeld moeten worden. Burgemeester D. Corporaal van Leerdam heeft zich hiertegen tot het uiterste verzet en vond gehoor bij de minister.
Daarnaast wilde de Rotterdamse haven graag uitbreiden (onder meer met de Tweede Maasvlakte). Sommige vrachtvaarders dreigden hun vervoer te verplaatsen naar Antwerpen. Ook verladersorganisaties als de EVO waren een groot voorstander. Al snel echter kwam vooral uit de wetenschappelijke wereld bezwaar tegen de aanleg. Met name algemeen econoom Arnold Heertje (Universiteit van Amsterdam) en vervoerseconoom Jaap Polak (Rijksuniversiteit Groningen/Universiteit van Amsterdam) vonden de argumentatie voor de realisatie van de spoorlijn niet overtuigend. Wat later begon ook de milieubeweging steeds luidere bezwaren te opperen. Gaandeweg de planontwikkeling werden de prognoses steeds verder opgeschroefd (tot elke 7 minuten een trein per richting), terwijl de protesten van omwonenden toenamen. Lokale actiegroepen werden opgericht en bundelden zich in de Vereniging Landelijk Overleg Betuweroute. Daarnaast werd een stichting opgericht om t.z.t. de belangen van gedupeerden te behartigen, de Stichting Belangenbehartiging Gedupeerden Betuweroute.
Door een nieuwe spoorweg aan te leggen zouden de woongebieden worden ontzien, en zou een reductie van de geluidshinder worden bereikt ten opzichte van de situatie dat de bestaande spoorlijnen voor het goederenvervoer zouden worden gebruikt. Bovendien zouden mogelijke problemen met externe veiligheid worden voorkomen. Doordat de goederentreinen langs deze spoorlijn geen voorrang zouden hoeven te verlenen aan reizigerstreinen, zou het goederentransport efficiënter kunnen plaatsvinden. De Betuweroute zou vooral de Brabantroute (Kijfhoek – Venlo – Grens) ontlasten en dan met name de zeer drukke baanvakken Dordrecht – Lage Zwaluwe en Breda – Tilburg. Het ministerie beloofde verder dat een groot deel van de aanlegkosten door private investeerders zou worden ingebracht, maar die zijn nooit gevonden.
Op zaterdag 15 mei 1993 kopte De Telegraaf: "Betuwelijn komt er" en vervolgde: "Het kabinet heeft besloten de Betuwelijn geheel bovengronds aan te leggen. De goederenspoorverbinding tussen Rotterdam en de Duitse grens kost ƒ 6,2 miljard en moet voor het jaar 2000 klaar zijn."
De aanleg van het tracé begon ongeveer in 1998. Het ministerie van Verkeer en Waterstaat sloot al in een zeer vroeg stadium contracten met onder meer aannemers en leveranciers af. Het tussentijds stoppen van de aanleg werd daarmee zo goed als onmogelijk omdat het afkopen hiervan enorme kosten met zich mee zou brengen, waardoor de politieke tegenstanders voor een voldongen feit werden geplaatst.
Aansluiting op het Duitse net
Eind 1992 sloot Nederland met Duitsland het Verdrag van Warnemünde, waarin Nederland en Duitsland de uitbouw van hun spoorwegen coördineerden. Duitsland verplichtte zich onder andere tot uitbreiding van de verbinding via Emmerich – Oberhausen, terwijl Nederland zich verplichtte tot het aanleggen en verbeteren van verbindingen tussen de Betuweroute en de grensovergangen Oldenzaal en Venlo (de Noordtak en de Zuidtak). Aanleg van die twee takken is inmiddels onbeperkt uitgesteld; de Zuidtak zou zo'n 5 miljard euro gaan kosten. Daarnaast werden er ook afspraken over de reizigersverbindingen gemaakt.
In november 2005 maakten de Duitse bondsregering en de deelstaat Noordrijn-Westfalen afspraken met Deutsche Bahn over de inrichting van het vrachtspoor tussen de Nederlandse grens en de grote havenstad Duisburg. De Duitsers hebben tot taak om op het traject van Emmerich naar Oberhausen een derde spoor aan te leggen voor de snelle reizigerstreinen (vooral de ICE's), de goederen- en normale reizigerstreinen kunnen dan op de andere twee sporen. Daarbij moeten garanties worden geboden voor de bestrijding van geluidsoverlast. Dit aspect speelde ook in Nederland een grote rol bij de planning van de Betuweroute. De vroegst haalbare termijn om het traject Emmerich – Duisburg op het gewenste niveau te brengen, is verschoven naar het jaar 2012, in weerwil van het Verdrag van Warnemünde.
In augustus 2010 werd er een plan voor een nieuwe variant bekendgemaakt. Net over de grens nog voor Elten zou de Betuweroute naar rechts afbuigen om o.a. Elten en Emmerich te sparen. Daarvoor zal de Betuweroute na even op Duits grondgebied te zijn geweest weer over Nederlands gebied richting Spijk gaan lopen waarna deze via een brug over de Rijn bij Spijk definitief in Duitsland arriveert. Aan de andere kant van de Rijn zal de lijn dan via Griethausen en Kleef verder richting de eindbestemming gaan lopen.
Overslagcentrum bij Valburg geschrapt
Het geplande Multimodaal Transportcentrum (MTC) bij Valburg werd in 2002 afgeblazen. Daar had een overslagcentrum met aansluiting op de snelweg A15 en de Waal moeten komen. Nadat eerst de Raad van State in september 2002 een streep door het Regionaal Structuurplan zette, en vervolgens uit een nut- en noodzaakonderzoek bleek dat er te weinig publieke steun was, besloten de provincie, de gemeente Arnhem en het KAN in november 2002 het plan te schrappen. Overbetuwe en Nijmegen (na de verkiezingsoverwinning van GroenLinks in maart 2002) hadden al eerder dat jaar hun steun opgezegd. Wel is er nog een zogeheten Rail Opstappunt gepland van 10 hectare (aangedragen begin 2004 door het Rail Service Centrum Rotterdam), dat echter vertraging heeft opgelopen: De gemeente Overbetuwe wil eerst het Betuws Bedrijvenpark (dat in de plaats van het MTC werd uitonderhandeld tussen de bouwbedrijven en projectbureaus enerzijds en de milieubeweging en bewonersgroeperingen anderzijds) realiseren en vindt het in samenspraak met het KAN en de provincie nog te vroeg om hieraan te beginnen omdat eerst moet worden bezien hoeveel verkeer dit punt aan kan om de omliggende kernen niet te veel onder druk te zetten.
Ingebruikname
De lijn werd na een uitgelopen bouwtijd van meer dan tien jaar op 16 juni 2007 officieel in gebruik gesteld door koningin Beatrix en minister Camiel Eurlings van Verkeer en Waterstaat. Na een aanloopperiode met dieseltractie werd in november 2007 ook de bovenleiding in gebruik genomen, waarna de lijn volwaardig in gebruik kwam tot aan de Duitse grens. Vanaf daar rijden treinen over oude spoorlijnen.
De exploitatie van de Betuweroute is tot in 2017 verlieslatend. Vanaf de ingebruikname heeft dit de Nederlandse staat in totaal 322 miljoen euro gekost.
Het gedeelte van de Betuweroute tussen Meteren en Elst is in 2017 geschikt gemaakt voor Duitse ICE 3M-treinstellen die zo bij omleidingen wegens werkzaamheden of stremmingen gebruik kunnen maken van deze lijn. Op 25 november 2017 werd er voor het eerst gebruik gemaakt van deze alternatieve route voor de verbinding van ICE International.
Plannen
Zuidwestboog Meteren
In het kader van het Programma Hoogfrequent Spoorvervoer (PHS) zijn er plannen om bij Meteren een aftakking van de Betuweroute te maken: de Zuidwestboog Meteren. Goederentreinen kunnen dan in de toekomst via de Betuweroute richting 's-Hertogenbosch en Boxtel en verder. Spoorbeheerder ProRail en ingenieursbureau Movares hebben in april 2022 een contract ondertekend voor de realisatie van de Zuidwestboog Meteren. De start van het project is april 2022 en in 2029 maken de treinen volgens de planning van de nieuwe spoorboog gebruik.
Kritiek
Budgetoverschrijdingen
De Betuweroute stond vanaf het begin van de studies onder druk. Er werd aan getwijfeld of de spoorlijn wel rendabel zou zijn. Zo zou de binnenvaart goedkoper zijn en de capaciteit van de binnenvaart zou makkelijk kunnen worden uitgebreid.
In de 4e nota ruimtelijke ordening (1988) werden de kosten voor de aanleg van de Betuweroute geschat op 750 miljoen gulden (€ 340 miljoen). In de planologische kernbeslissing uit 1992 was de schatting opgelopen tot 2,4 miljard gulden (€ 1,1 miljard), bedroegen uiteindelijk een veelvoud daarvan, € 4,7 miljard (excl. btw), waarvan € 1,7 miljard voor de Havenspoorlijn en € 2,8 miljard voor het gedeelte langs de A15. De kosten zijn gedurende de politieke discussie over het project steeds hoger geworden, enerzijds omdat de aanvankelijke begroting te laag bleek, en anderzijds omdat er onvoorziene kostbare maatregelen zijn getroffen om de spoorlijn zo goed en veilig mogelijk in te passen in de omgeving.
Van augustus tot december 2004 verrichtte de Tijdelijke Commissie Infrastructuurprojecten onder leiding van Adri Duivesteijn een onderzoek naar de aard en omvang van de budgetoverschrijdingen. Tevens onderzocht zij hoe dergelijke overschrijdingen in de toekomst vermeden kunnen worden. Onder andere het Centraal Planbureau deed onderzoek in opdracht van de commissie-Duivesteijn. De Betuweroute was overbodig, concludeerde het CPB, en de aanlegkosten kunnen niet worden terugverdiend. De exploitatie zou wel kostendekkend kunnen zijn.
Prof. dr. Bent Flyvbjerg verrichtte in opdracht van het ministerie van Verkeer en Waterstaat onderzoek naar de kostenoverschrijding van het project. Hij meende dat de negatieve beelden rondom de kosten tijdens de besluitfase in de publieke opinie onterecht werden doorgetrokken naar de uitvoering. De budgetoverschrijding tijdens de uitvoering van het project bedroeg 2,7%. Veel van de ontwikkelde manieren van beheersing bij de Betuweroute worden nu toegepast bij andere Nederlandse grote projecten. De Betuweroute kan worden gezien als een leerschool op het vakgebied van de projectbeheersing.
Flyvbjerg onderzocht 258 grote bouwprojecten en concludeerde in een interview in Intermediair dat de complexiteit stelselmatig wordt onderschat, er heerst onredelijk optimisme, resultaten en voordelen worden volgens hem schromelijk overdreven. Ook noemt hij 'strategische misrepresentatie'. 'Die term gebruiken we omdat mensen niet houden van de term "liegen", maar daar komt het wel op neer. Voor belanghebbenden is het voordelig om opbrengsten en risico's verkeerd voor te stellen.'
Algemene Rekenkamer
Door fouten onder verantwoordelijkheid van achtereenvolgende ministers van Verkeer en Waterstaat mankeerde het ernstig aan de kostenbeheersing van de Betuweroute, zo stelde de Algemene Rekenkamer in een onderzoek uit 2001. In 1992 lag volgens de Rekenkamer de raming van de kosten op ruim 5 miljard gulden (naar de wisselkoers van 2001 ongeveer € 2,3 miljard), maar eind 2000 was dat volgens minister Netelenbos (Verkeer) al ongeveer 10,3 miljard gulden (€ 4,7 miljard), terwijl het Rijksbudget toen 9,7 miljard gulden (€ 4,4 miljard) bedroeg. De Rekenkamer meende dat er vooral in de jaren vóór 1998 (de definitiefase van het project), onder de toenmalige minister Jorritsma veel te weinig aandacht was geweest voor kostenbeheersing. Noodzakelijke instrumenten en waarborgen voor beheersing van het project ontbraken al bij het begin van de uitvoering. Evenmin deugde de methode voor kostenraming. Er werd onvoldoende rekening gehouden met risico's en onzekerheden konden gemakkelijk leiden tot tegenvallers.
Daarnaast werden volgens de Rekenkamer de mogelijkheden van capaciteitsuitbreiding van de binnenvaart door het ministerie systematisch genegeerd. Naast de al lopende technologische vooruitgang in de binnenvaart (bijvoorbeeld het schip Jowi, met een revolutionair grote capaciteit) is het voordeel van de scheepvaart ook dat er amper investeringen in de infrastructuur nodig zijn.
Oppositie
De aanleg van de Betuweroute heeft aanzienlijke maatschappelijke tegenstand opgeroepen. Enkele van de voornaamste tegenstanders:
De Vereniging Landelijk overleg Betuweroute (VLOB) wordt in 1991 opgericht, aanvankelijk onder de naam Gezamenlijke Actiegroepen tegen de Betuweroute. Bij deze vereniging zijn ca. 20 lokale actiegroepen tegen de Betuweroute aangesloten. Het VLOB onderhoudt contacten met politici en de directie van de projectorganisatie van de Betuweroute. Ook organiseert zij namens de gezamenlijke actiegroepen diverse protestacties, waaronder het stilleggen van de Betuwelijn, het stilleggen van het verkeer op de rijksweg A15 en een protestactie in de Tweede Kamer tijdens de behandeling van de Betuweroute. Ook voert zij vele procedures bij de Raad van State.
Vanuit de Vereniging Landelijk Overleg Betuweroute wordt in 1992 een stichting opgericht om gedupeerden van de Betuweroute te gaan ondersteunen: de Stichting Belangenbehartiging Gedupeerden Betuweroute. Deze stichting brengt een boekje uit waarin gedupeerden worden geïnformeerd over de juridische mogelijkheden voor schadeclaims.
GroenFront! kraakte in 1998-2000 een elftal panden op het tracé van de Betuweroute, waarvan acht voor langere tijd. Deze werden door ruim 800 leden van de Mobiele Eenheid in februari 2000 ontruimd. GroenFront! heeft geregeld werk aan de Betuweroute verstoord door bouwterreinen te bezetten. Het bouwterrein van de Sophiatunnel bij Oud-Alblas werd zeven keer bezet. GroenFront! keerde zich tegen het project vanwege de ecologisch negatieve gevolgen van economische groei en groei van transport.
De Socialistische Partij, die in 1998 de actie Laat de Betuwelijn toch varen startte, vooral behartigd door het Tweede Kamerlid Harry van Bommel.
De Stichting Duurzame Mobiliteit (SDM) lobbyde tegen de lijn op basis van onderzoeken die onder meer werden verricht door dr. Michiel Roscam Abbing en prof. ir. Albert Pols van de TU Delft. De SDM stelde in 1999 voor de werken aan de Betuweroute zo spoedig mogelijk te stoppen. Reden was dat het argument van milieubesparing wegviel na de bekendmaking van nieuwe RIVM-opvattingen daarover. Dat argument gold als de belangrijkste overweging om de lijn aan te leggen, naast de geclaimde economische noodzaak. De SDM financierde ook een deel van de website Geen.betuwelijn.nu.
Zeven hoogleraren, onder wie Polak, Arnold Heertje en Pols, spraken zich uit eigen beweging publiekelijk uit tegen de aanleg van de Betuweroute.
Oud-Staatssecretaris Verkeer en Waterstaat, dr. Michel van Hulten, heeft zich meermaals zeer kritisch uitgelaten over het nut van de Betuweroute. Boven een stuk van zijn hand in NRC Handelsblad (4 april 1995) staat, reagerend op het rapport van prof. Bomhoff 'Met de Spade op de schouder': 'Cijfers Betuwelijn: slagen in de lucht'. Van Hulten heeft vervolgens nieuwe argumenten naar voren gebracht. De Betuweroute bevoordeelt alleen Duitsland, zo stelde hij.
Gelderse leden van de Vereniging Natuurmonumenten verzochten in 1998 aan elk medelid bij de vereniging te protesteren tegen het door de Vereniging blijkens persberichten ingenomen standpunt inzake de Noordtak van de Betuweroute door de Achterhoek en Twente. Iedere Nederlander had er volgens de Gelderse leden baat bij dat 'deze ramp zou worden gekeerd'. Uit de oproep bleek ook dat negen organisaties op het gebied van het milieu in De Achterhoek tegen de huidige plannen voor de Noordtak zijn.
De Duitse milieu-organisatie BUND uitte in 1999 in een brief aan de provincies Gelderland en Overijssel, de Tweede Kamer en milieubeschermingsorganisaties zware kritiek op de spoorlijn. BUND stelde dat de Betuweroute 'een miljarden kostende ruïne' wordt, omdat er geen passende aansluiting in Duitsland zal komen. De aansluiting is er tot in 2006 niet gekomen en staat evenmin in de planning. Het Duitse spoorwegennet bezit niet de capaciteit om de beoogde transporten te verwerken. Dit geldt voor de aansluitingen met de hoofdas en de Zuidtak. Er zijn nog geen reële plannen om deze problemen op te lossen, hoewel minister-president Clement van de Duitse deelstaat Noordrijn-Westfalen in Nederland herhaaldelijk heeft beloofd dat de aansluiting tijdig gerealiseerd zou worden. Deze is nu, in weerwil van het Verdrag van Warnemünde, uitgesteld tot na 2015.
De groep topambtenaren die de miljarden voor infrastructuur verdeelde (ICES genaamd) keerde zich eveneens tegen de omstreden goederenspoorlijn. Ze zagen in dat ze tot in lengte der jaren verliesgevend zou zijn. Dat stelde voormalig secretaris-generaal Sweder van Wijnbergen voor de Commissie Duivesteijn.
Een groep actievoerders van GroenFront! voerde in het weekend van de officiële ingebruikstelling van de spoorlijn actie door het spoor te bezetten om zo te voorkomen dat de eerste feesttrein het gehele traject zou kunnen afleggen. In totaal werden vijftien actievoerders gearresteerd. Hoewel her en der wat olievaten en betonblokken bleven liggen, was de schade aan het spoor minimaal.
In het zogenaamde 'Zwartboek Betuweroute', hebben tegenstanders van de lijn de gehele totstandkoming samengevat. Daarnaast geeft dit document een lijst van personen die vóór de aanleg waren: 'Hoofdverantwoordelijken voor het Betuweroute debacle', zoals het Zwartboek het vanuit het eigen perspectief noemt.
Overig
Archeologie
Voorafgaand aan de aanleg van de Betuweroute hebben archeologen de kans gegrepen om de bodem te onderzoeken op de plaats waar het tracé zou worden aangelegd. Hierbij stuitte men bij Hardinxveld-Giessendam op een boomstamkano en op het oudste skelet ooit opgegraven in Nederland. Deze ruim 7000 jaar oude menselijke resten kregen de naam Trijntje.
Film
Als onderdeel van de opening van de Betuweroute werd in enkele steden langs het traject een film vertoond (The Italian Connection) in een reizend filmtheater, opgebouwd uit zeecontainers. De hoofdrolspelers van de film, Joep Sertons en Nienke Brinkhuis, verzorgden ook de officiële opening van de Betuweroute in aanwezigheid van koningin Beatrix.
Fotogalerij
Zie ook
IJzeren Rijn: een spoorproject tussen de Antwerpse haven en het Ruhrgebied.
Lijst van spoorlijnen in Nederland
Externe links
Kennis- en informatiesite van de Betuweroute
Parlementaire stukken waarin dit onderwerp ter sprake komt.
Spoorlijn in Nederland
Spoorweg in Gelderland
Spoorweg in Zuid-Holland
|
De route heeft als doel de Rotterdamse haven over het spoor te verbinden met het Ruhrgebied. De bouw van de Betuweroute is gestart in 1997 en duurde tien jaar. De bouw aan het Duitse verlengde van de goederenroute, het zogenoemde Derde Spoor, dat volgens de oorspronkelijke planning in 2003 gereed had moeten zijn, begon in april 2016. De oplevering was aanvankelijk gepland voor eind 2022, maar werd in 2019 verschoven naar 2026. Een deel van de goederentreinen over de Betuweroute wordt tot dan omgeleid via onder meer de Brabantroute en de IJsselroute (Twentelijn).
| 1 |
planning, actieplan, taakplanning
|
9,397 |
AutomotiveBusiness
|
124118
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/EMA
|
EMA
|
European Medicines Agency oftewel Europees Geneesmiddelenbureau (EMA is een niet-officiële afkorting)
Europees Milieuagentschap
East Midlands Airport, een vliegveld in Engeland
Eerste Meierijsche Autobedrijf, een touringcarbedrijf, autobedrijf en voormalig openbaar vervoers-(bus)bedrijf uit Valkenswaard
Electrische Museumtramlijn Amsterdam, een museumtramlijn in Amsterdam
EMA (programma), de Sloveense voorronde voor het Eurovisiesongfestival
MTV Europe Music Awards, MTV's evenement waarin prijzen worden gegeven voor de beste muziek volgens de Europeanen in verschillende categorieën
Ema (Ambon), dorp op het eiland Ambon
Ema (Shinto), een Japans houten tablet
Ema (film), een Chileense film uit 2019, geregisseerd door Pablo Larraín
Ema (eiwit), een epitheliaal membraan antigeen welke behoort tot de " human milk fat globule proteins" (HMFGP's) dat afkomstig is van epitheel in mammaweefsel
Educatieve Maatregel Alcohol en verkeer
EMA (motorfiets), een Duits historisch motorfietsmerk
de artiestennaam van de Amerikaanse zangeres Erika M. Anderson
|
European Medicines Agency oftewel Europees Geneesmiddelenbureau (EMA is een niet-officiële afkorting)
Europees Milieuagentschap
East Midlands Airport, een vliegveld in Engeland
Eerste Meierijsche Autobedrijf, een touringcarbedrijf, autobedrijf en voormalig openbaar vervoers-(bus)bedrijf uit Valkenswaard
Electrische Museumtramlijn Amsterdam, een museumtramlijn in Amsterdam
EMA (programma), de Sloveense voorronde voor het Eurovisiesongfestival
MTV Europe Music Awards, MTV's evenement waarin prijzen worden gegeven voor de beste muziek volgens de Europeanen in verschillende categorieën
Ema (Ambon), dorp op het eiland Ambon
Ema (Shinto), een Japans houten tablet
Ema (film), een Chileense film uit 2019, geregisseerd door Pablo Larraín
Ema (eiwit), een epitheliaal membraan antigeen welke behoort tot de " human milk fat globule proteins" (HMFGP's) dat afkomstig is van epitheel in mammaweefsel
Educatieve Maatregel Alcohol en verkeer
EMA (motorfiets), een Duits historisch motorfietsmerk
de artiestennaam van de Amerikaanse zangeres Erika M. Anderson
| 2 |
autobedrijf, autoverkoop, autoreparatie
|
8,140 |
AssessAction
|
4890654
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dr%C3%A8ents%20Liedtiesfestival
|
Drèents Liedtiesfestival
|
Het Drèents Liedtiesfestival is een liedjesfestival dat probeert muzikanten en tekstschrijvers te stimuleren om meer Drentstalige kwaliteitsmuziek te maken.
Het liedjesfestival wordt sinds 2012 elk jaar georganiseerd door Stichting REUR in samenwerking met RTV Drenthe. De ingezonden liedjes worden door een beoordelingscommissie, aangesteld door Stichting REUR, beoordeeld . Uit alle inzendingen worden de tien beste geselecteerd voor de finale. De finale wordt uitgezonden door RTV Drenthe. Het Drentse publiek stemt via sms op hun favoriete liedje. Een vakjury beoordeelt de inzendingen. Beide uitslagen bepalen samen uiteindelijk de winnaar van het Drents Liedtiesfestival.
Winnaars:
2012: Annemiek Drenth (ik ben zo wies)
2013: Willem Fledderus (Nei doel)
2014: Gerrit Denekamp (Zundagskind)
2015: Linda en Suzanne Kannegieter (Ik geleuf niet meer in liefde)
2016: Rik Vinke (Eem lös van alles)
2017: Isa Zwart (Mamme see)
2018: Melissa Meewisse (De wind van Zuud)
2019: Leon Moorman (Knooin)
2020: - (ivm Corona)
2021: Jolien Wonink - Dijkstra (Vuul)
2022: Rick Hilberts - (Vallende Sterren)
2023: Lisa Harms - (Tot de zun uut giet)
Externe links
RTV Drenthe
Stichting REUR
RTV Drenthe en de Drentse muziek
Drèents Liedtiesfestival
Muziek in Nederland
Cultuur in Drenthe
Drents
|
Het liedjesfestival wordt sinds 2012 elk jaar georganiseerd door Stichting REUR in samenwerking met RTV Drenthe. De ingezonden liedjes worden door een beoordelingscommissie, aangesteld door Stichting REUR, beoordeeld . Uit alle inzendingen worden de tien beste geselecteerd voor de finale. De finale wordt uitgezonden door RTV Drenthe. Het Drentse publiek stemt via sms op hun favoriete liedje. Een vakjury beoordeelt de inzendingen. Beide uitslagen bepalen samen uiteindelijk de winnaar van het Drents Liedtiesfestival.
| 1 |
beoordeling, evaluatie, inschatting
|
861 |
LakeBodyOfWater
|
1421452
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pite%20%C3%A4lv
|
Pite älv
|
De Pite älv is een rivier in Zweden, die bij de grens met Noorwegen ontspringt. Het gebied daar staat bekend onder de naam Sulitelma. De rivier is de dertiende grote rivier geteld vanaf de Finse grens. De rivier is op veel plaatsen een woeste stroom en daarom wordt er veel aan wildwatervaren gedaan en gevist. De Pite mondt bij Piteå uit in de Botnische Golf.
Stroomgebied
Een aantal bergbeken stromen naar het meer Pieskehaure en in de zuidoostpunt daarvan begint de Pite älv. De rivier slingert vanaf daar naar het zuidoosten, zoals de meeste rivieren in Norrbottens län. De loop van de rivier is door alle meren en moerassen waar de Pita älv doorheen komt niet altijd even duidelijk. Daarbij komt dat het gebied vrijwel onbewoond is, op rondtrekkende Sami na. De rivier kruist na 260 kilometer de Inlandsbanan, de eerste plek met niet alleen maar wildernis. Een bijzonderheid aan de brug is dat verkeer en trein over dezelfde smalle brug moeten, dat levert weinig problemen op: verkeer is hier nauwelijks en de trein komt hier alleen in de zomer twee keer per dag langs, maar het wegdek is er voor fietsers en motorrijders slecht.
De Pite älv is 403 kilometer lang, het stroomgebied van de rivier is 11.285 km² en het debiet 180 m³/s.
Bewoond gebied
De rivier kruist even later ten noorden van Moskosel de Europese weg 45. De brug over de rivier moest hier in de jaren 1980 worden vernieuwd en verplaatst, omdat de rivier daar te hard stroomde. De fundamenten van de oude brug waren aangetast en ook de nieuwe brug krijgt daarmee te maken.
De grootste waterval van de rivier komt vlak voor het dorp Vidsel in Storforsen. Vanaf dan stroomt de rivier door gebied dat bewoond is, maar er liggen toch geen grote steden aan de rivier. De rivier komt na Vidsel langs Älvsbyn en mondt in een binnenlands liggend fjordenstelsel ten zuidwesten van de stad Piteå uit. Door opnieuw fjorden komt het water via de Pitsundet in de Botnische Golf.
Nationale rivier
De Pite älv is naar analogie van een nationaal park in 1993 tot 'nationale rivier' verklaard. Dit houdt in dat er geen waterkrachtcentrales in de rivier mogen worden gebouwd en dat iedere vorm van kanalisatie is verboden. Zo wordt geprobeerd de natuurlijke loop van de rivier te behouden en populaties trekkende vissoorten, zoals de zalm, te beschermen. De andere drie nationale rivieren van Zweden zijn de Vindelälven, de Torne älv en de Kalixälven.
Zijrivieren en watervallen
Belangrijkste zijrivieren zijn:
Abmorivier
Varjisån
Vistån
Watervallen en stroomversnellingen:
Benbryteforsen
Brudforsen
Fällforsen
Storforsen
Trångforsen
Åkerselforsen
Trollforsarna
De Kleine Piterivier is volgens het SMHI, de Zweedse instantie voor waterhuishouding, geen zijrivier van de Pite älv. Die rivier stroomt in het eerste fjordengebied, waar de Pite älv haar water al heeft afgestaan.
SMHI
Gegevens omtrent lengte, stroomgebied en Kleine Pite älv zijn van het SMHI.
Rivier in Norrbottens län
|
Stroomgebied
Een aantal bergbeken stromen naar het meer Pieskehaure en in de zuidoostpunt daarvan begint de Pite älv. De rivier slingert vanaf daar naar het zuidoosten, zoals de meeste rivieren in Norrbottens län. De loop van de rivier is door alle meren en moerassen waar de Pita älv doorheen komt niet altijd even duidelijk. Daarbij komt dat het gebied vrijwel onbewoond is, op rondtrekkende Sami na. De rivier kruist na 260 kilometer de Inlandsbanan, de eerste plek met niet alleen maar wildernis. Een bijzonderheid aan de brug is dat verkeer en trein over dezelfde smalle brug moeten, dat levert weinig problemen op: verkeer is hier nauwelijks en de trein komt hier alleen in de zomer twee keer per dag langs, maar het wegdek is er voor fietsers en motorrijders slecht.
| 1 |
meer, binnenmeer, waterlichaam
|
5,437 |
OpeningHoursSpecification
|
63958
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Winkel%20%28zaak%29
|
Winkel (zaak)
|
Een winkel is een plaats waar koopwaar wordt aangeboden en verkocht.
Het woord winkel komt van hoek (vergelijk: winkelhaak en het Duitse Winkel). Etymologisch gezien wijst deze vroege betekenis op de hoek waar de koopwaar was opgesteld. Een mogelijke verklaring is het verband met de hoeken van straten, waar de winkels zich later vaak bevonden. Op een kruispunt van wegen komen mensen elkaar tegen en ontstaat er handel, misschien wel een dorp. Niet toevallig werden er op die kruispunten ook een kapel of kruis opgericht. Zo zijn er dorpen met 'winkel' in hun naam: Sint-Eloois-Winkel (West-Vlaanderen, België) en Sint-Kruis-Winkel (Oost-Vlaanderen, België).
Een andere mogelijke verklaring wijst naar de hoek die de steunberen en muren van kathedralen en grote kerken vormen, waar vroeger de marktkramen werden opgesteld.
Winkelen
Winkelen is het bezoeken van winkels, bijvoorbeeld op een vrije dag. Op zaterdag gaan veel mensen in Nederland 'winkelen'. Ze bezoeken dan bijvoorbeeld een winkelcentrum, winkelhart of winkelstraat, een plek waar veel winkels bij elkaar zijn.
Openingstijden
In Nederland regelt de Winkeltijdenwet wanneer winkels open mogen zijn.
Op maandag t/m zaterdag mogen winkels tot 22.00 uur open zijn. Traditioneel is er vaak één avond in de week, afhankelijk van de plaats op donderdag of vrijdag, waarop daadwerkelijk veel winkels open zijn, vaak tot 21.00 uur (koopavond).
In veel steden geldt eens per maand een door de gemeente aangewezen koopzondag. Vaak is het zo dat de winkels dan later open gaan en eerder sluiten dan doordeweeks. Vooral in de grote steden zoals Den Haag, Rotterdam en Amsterdam zijn winkels in sommige delen van de stad elke zondag geopend. Politiek is dit een heet hangijzer, en de wet is per 1 januari 2011 gewijzigd om dit strikter te beperken tot toeristische gebieden. Er is een overgangstermijn van één jaar voor gemeenten om hun besluitvorming aan de wetswijziging aan te passen.
In 2011 is op de Wallen in Amsterdam een einde gekomen aan de gedoogsituatie waarbij seksshops tot 2.00 uur open konden blijven. Ze moeten nu net als andere winkels om 22.00 uur sluiten. Dit is niet van toepassing op het gebruik van videocabines. Daar zou een seksshop dan een aparte ingang voor moeten creëren.
Specifieke winkeltypen
Grote winkels worden, afhankelijk van wat er wordt verkocht, supermarkt of warenhuizen genoemd. Een winkel op de markt wordt kraam genoemd. Winkels waar enkel voedingswaren en huishoudelijke producten wordt verkocht en die enkel 's avonds en 's nachts geopend is, worden nachtwinkels genoemd. Een groep van winkels met restpartijen op een speciaal terrein is een Factory Outlet Center. Winkels met een specifiek goed betreffen:
Een verkoopautomaat wordt geen winkel genoemd, een ruimte met meerdere verkoopautomaten eventueel wel.
Opmaken en betalen van de rekening
Een van de systemen om de rekening op te maken is dat waarbij een medewerker dit doet, vaak met een barcodescanner. Een andere mogelijkheid is dat de klant dit zelf doet, hetzij bij een zelfscankassa na het vergaren van artikelen, hetzij met een handscanner tijdens het vergaren. In deze gevallen ontvangt men na betaling, al of niet op verzoek, een kassabon.
Nog weer anders is het grab en go (pak en ga) systeem waarbij het pakken en terugleggen van artikelen, en degene die dit doet, automatisch worden geregistreerd, zoals bij de kleine experimentele "digitale winkel" (niet te verwarren met een webwinkel) van Albert Heijn, geïntroduceerd in 2019. Het pakken en terugleggen (ook het afpakken van en terugleggen op een stapel) wordt geregistreerd door het gewicht, en de klant wordt na het presenteren van de betaalpas bij de ingang, geautomatiseerd door de winkel gevolgd. Men ontvangt geen kassabon, wat een probleem kan zijn als men daarna in een winkel komt die hetzelfde product verkoopt, terwijl men het eerder gekochte product nog niet geconsumeerd heeft. Sinds 2018 zijn er al soortgelijke winkels in de Verenigde Staten, met de naam Amazon Go, van Amazon.com.
Het systeem van opmaken van de rekening is soms gekoppeld aan een betaalwijze. Zelf scannen kan bijvoorbeeld soms alleen als men ook zonder tussenkomst van een medewerker met een betaalkaart betaalt. Verder zijn bij Albert Heijn de handscanners alleen te gebruiken als men een bonuskaart heeft. Bij de genoemde "digitale winkel" is een bijzonderheid dat men alleen contactloos kan betalen, en dat het aanbieden van de betaalkaart gebeurt vóór de keuze van de artikelen, en dus vóór het bedrag vaststaat, en ook niet opnieuw hoeft te gebeuren wanneer dit is vastgesteld. Een bijzonderheid bij Albert Heijn vergeleken bij enkele andere systemen is dat voor wie een betaalkaart met contactloos betalen heeft, voorbereidingen zoals registratie of het installeren van een app niet nodig zijn.
Leeftijdscontrole
Voor rookwaren en alcoholische dranken is, onder meer in Nederland, leeftijdscontrole wettelijk vereist. Vaak gebeurt dit kan door een medewerker die een identiteitsbewijs controleert. Bij een automaat is er soms een geautomatiseerde controle, waarbij een pasje moet worden aangeboden.
Trivia
Winkels waar spullen worden verkocht die door anderen zijn afgedankt noemt men kringloopwinkels.
Winkels waar overtollige zaken worden verkocht heten dumpwinkels, knakenwinkel en tegenwoordig ook (factory) outletwinkels.
Er zijn ook winkels waar goederen niet worden verkocht, maar gratis worden aangeboden: de zogenaamde weggeefwinkels.
Sinds een aantal jaren wordt in een aantal landen jaarlijks de internationale Niet-Winkeldag georganiseerd, om aandacht te vragen voor de nadelen van het westerse consumptiepatroon.
Een winkel op of bij een kampeerplaats noemt men wel een campingwinkel of kampwinkel.
Een winkel waar kampeerbenodigdheden verkocht worden noemt men echter een kampeerwinkel.
Een rijdende winkel komt aan huis.
Een winkel die wel bij een winkelketen is aangesloten, maar toch zelfstandig opereert heet een franchisewinkel.
Verticale landbouw
Verticale landbouw is een vorm van landbouw waarbij gebruik wordt gemaakt van gestapelde kweeklagen in een winkel.
In navolging van Sony, Nisshinbo Holding, Sharp, Mitsubishi Chemical, Panasonic Showa Denko en Fujitsu kweekt ook Toshiba groenten in een cleanroom met verticale landbouw in een fabriekshal, kantoor of winkel waardoor er geen pesticiden nodig zouden zijn tegen plantenziekten en insecten.
Zie ook
Detailhandel
Factory outlet center
Webwinkel
Zelfbediening
Elektronisch schaplabel
Betaalwijze
Externe links
Hoofdbedrijfschap Detailhandel biedt veel (statistische) informatie over de detailhandel in Nederland
Amsterdamse historische winkels
|
Openingstijden
In Nederland regelt de Winkeltijdenwet wanneer winkels open mogen zijn.
| 1 |
openingstijden, openingstijden-specificatie, urenoverzicht
|
10,682 |
BuyAction
|
4108811
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Boom%20Beach
|
Boom Beach
|
Boom Beach is een gratis strategiespel, ontwikkeld en uitgebracht door Supercell. Het is beschikbaar voor het platform iOS, aangeboden via de App Store van Apple en voor Android, aangeboden op Google Play. Het spel werd in eerste instantie op 11 november 2013 uitgebracht in Canada om te zien of het aansloeg en daarna op 26 maart 2014 wereldwijd. Het was een toptienspel in 22 landen.
Gameplay
Boom Beach is een strategiespel dat aanvallen op andere spelers combineert met aanslagen tegen bases. Het verhaal speelt zich af in een tropische archipel en de speler bewoont een eiland met verdedigingswerken en troepen (vergelijkbaar met de gameplay van Clash of Clans).
Boom Beach omvat singleplayer-campagnespelen, evenals de mogelijkheid om andere spelers aan te vallen in de multiplayermodus.
Troepen
Met goud kan de speler troepen trainen en vervolgens inzetten bij een aanval. Er zijn een aantal troepen waaronder: infanteristen, commando's, zooka's, krijgers, tanks, hospiks, grenadiers, brandstichters, bombardiers, artillerie, lichtkogels, EHBO-trommels, schokbommen, spervuur, rookgordijnen, creaturen.
Gebouwen
Spelers kunnen hun basis opbouwen door het upgraden van hun verdedigingswerken en andere gebouwen met bepaalde grondstoffen: goud, hout, steen en ijzer.
Om grondstoffen te verdienen dient de speler economische gebouwen en opslagen te bouwen.
Goud: huizen en goudopslagen
Hout: houtzagerijen en houtopslagen
Steen: steengroeves en steenopslagen
IJzer: ijzermijnen en ijzeropslagen
Om het eiland te verdedigen moet de speler ook verdedigingswerken bouwen: sluipschuttertorens, machinegeweren, mortieren, kanonnen, vlammenwerpers, boom-kanonnen, raketwerpers, schokbomwerpers, landmijnen en boom-mijnen. Overige gebouwen zijn: een kluis, een kanonneerboot, landingsvaartuigen, een wapenlab, een radarstation, een wapenmagazijn, een beeldhouwer, een duikboot en ten slotte het belangrijkste gebouw, het hoofdkwartier (geeft toegang tot meer gebouwen en hogere niveaus voor bestaande gebouwen)
Diamanten
Afgezien van goud, hout, steen en ijzer maakt het spel ook gebruik van diamanten als munteenheid. Diamanten kunnen worden verkregen door het bereiken van bepaalde mijlpalen en voor bepaalde wapenfeiten, maar de belangrijkste manier om diamanten te vergaren is ze te kopen met echt geld. Diamanten kunnen worden gebruikt om bepaalde spelonderdelen sneller te maken en om er gebouwen mee te bouwen dan wel upgraden die niet kunnen worden betaald met grondstoffen. Ze kunnen ook worden gebruikt om meer goud, hout, steen en/of ijzer aan te schaffen.
Zie ook
Clash of Clans
Clash Royale
Hay Day
Supercell
Brawl Stars
Externe links
Officiële website van Supercell #Boom Beach
Boom Beach Wiki
Computerspel van Supercell
IOS-spel
Computerspel uit 2013
Android-spel
Online computerspel
Strategiespel
|
Diamanten
Afgezien van goud, hout, steen en ijzer maakt het spel ook gebruik van diamanten als munteenheid. Diamanten kunnen worden verkregen door het bereiken van bepaalde mijlpalen en voor bepaalde wapenfeiten, maar de belangrijkste manier om diamanten te vergaren is ze te kopen met echt geld. Diamanten kunnen worden gebruikt om bepaalde spelonderdelen sneller te maken en om er gebouwen mee te bouwen dan wel upgraden die niet kunnen worden betaald met grondstoffen. Ze kunnen ook worden gebruikt om meer goud, hout, steen en/of ijzer aan te schaffen.
| 1 |
kopen, aankoop, koper
|
10,395 |
Pond
|
1147189
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Havezate%20Schoonheten
|
Havezate Schoonheten
|
Schoonheten is een 17e-eeuwse Nederlandse havezate in de gemeente Raalte (provincie Overijssel). Aan de oude weg van Deventer naar Luttenberg ligt het landgoed Schoonheten. Kern hiervan is 'kasteel Schoonheten' dat reeds in 1382 wordt genoemd. Voor het huis ligt een plein met twee bouwhuizen. Vroeger waren dat stallen en koetshuizen, tegenwoordig worden ze gedeeltelijk bewoond. Het huis met bijgebouwen is omgracht. Sinds jaar en dag wordt het landgoed bewoond door de familie Bentinck. Alle luiken van de huizen en boerderijen op het landgoed zijn beschilderd in blauw en wit, de kleuren van het familiewapen van de Bentincks.
Landgoed Schoonheten
Het landgoed omvat 400 ha en ligt tussen de Veluwe en de Sallandse heuvelrug in de IJsselvallei, die door landijs gedurende het Pleistoceen is uitgeschuurd. Aan de Schoonhetenseweg liggen oude bossen, weilanden en akkergrond, ten oosten van de weg ligt ook de Schoonheterheide, een vochtig heideveld dat nooit in cultuur werd gebracht. Het is nu een natuurreservaat in beheer bij Landschap Overijssel, het Boetelerveld.
De tuin
In 1919 is de tuin aan de zuidkant van het huis door architect Leonard Springer aangelegd. Vlak bij het huis is een grote moestuin met oude pruimen-, appels- en perenbomen. Achter het huis is een 'buitentuin' en een 'binnentuin', die tegenwoordig meer als familietuin wordt gebruikt. In 1917 liet Anne Gerard Wolter Bentinck in de buitentuin een tennisbaan aanleggen. In 1925 werd het bijstaande tennishuisje vervangen door Springer. Ook liet Anne Bentinck een schietbaan aanleggen, waar hij het pistoolschieten oefende.De binnentuin ligt binnen de gracht. De vormen zijn geometrisch, er groeien bloemen en er worden groenten gekweekt.
De duiventil
Naar Schoonheten rijdend ziet men 200 meter ten noorden van het huis een duiventil staan in een akker, die de 'Duivenslag' wordt genoemd. Het is een vierkante duiventil, drie bij drie meter groot. Hij staat op vier poten en is twee meter hoog. Op het puntige dak staat een torentje, waaronder vluchtgaten zijn. De buitenkant heeft een beschildering in de Bentinckkleuren, zandlopervormig, net als de luiken op de boerderijen.
Het recht op het houden van duiven werd in 1702 voorbehouden aan hen, die meer dan zes mudden grond bezitten. Onder het regime van de Fransen werd op 4 augustus 1789 het recht op duiven houden afgeschaft. Vanaf 1805 mochten mensen met jachtvergunning veldduiven houden. In 1807 werden alle duiventillen geregistreerd. Schoonheten mocht 100 paren duiven houden. Zij dienden voor consumptie en mest.Tijdens de Tweede Wereldoorlog mochten geen duiven gehouden worden. De bezetter was bang dat ze als postduiven worden gebruikt.
Herberg De Hertog van Portland
Hans Willem Bentinck (1647-1709) heette voluit Hans Willem Bentinck, heer van Rhoon en Pendrecht, Baron Cirencester, Viscount Woodstock, 1st Earl of Portland. Hij was een vertrouweling van koning-stadhouder Willem III. De mannelijke afstammelingen van zijn zoon Henry Bentinck dragen de titel 'Hertog van Portland'. Op Schoonheten herinnert de naam van de voormalige herberg De Hertog van Portland hier aan - Portlanderdijk 45-47.
De Kreil
Op 15 juli 1867 kwam via een veiling het huis De Creil in bezit van de Bentincks. Dit erf heette eerst 'Kreijnck' of 'Kreijl', en kwam na het overlijden van Geertruid Kreijnck via een erfenis in 1553 bij Hendrik van Essen. Zijn nazaten bewoonden de boerderij generaties lang. Hendriks dochter Bertha trouwde in 1591 met Johan van Besten en kreeg De Kreil mee. Hun dochter Sophia van Besten trouwde met Herman Goossen Grubbe. Na hun echtscheiding had Sophie zoveel schulden dat zij De Kreil moest verkopen. De nieuwe eigenaar werd Hendrik ter Welberg. Zijn zoon Egbert verkocht in 1692 een deel van het erfgoed aan Eusebius Bentinck. De rest van De Kreil ging na zijn overlijden over op zijn zoon Joan. In 1754 verkocht deze De Kreil aan de familie Lindeman, die bestond uit vier broers en twee zusters. Bepaald werd dat de oudste broer eigenaar is. Na het overlijden van de vier broers werd Hendrika Lamberts-Lindeman eigenaresse, en in 1798 haar dochter Jacoba Lamberts. In 1843 werd De Kreil eigendom van Nicolaas Antonius Lamberts. Zijn erfgenamen verkochten het in 1867 aan Derk Bentinck. De Kreil bleef een boerenbedrijf tot 1958. In 1964 werd het huis grondig verbouwd door Rolf Bentinck van Schoonheten. Hij woonde er tot zijn moeder, die op Schoonheten woonde, overleed, waarna hij het huis ging bewonen. Zijn oudste dochter ging daarna op De Kreil wonen met haar gezin - Kreilemansweg 4.
De ijskelder
Veel landgoederen hebben een ijskelder, zo ook Schoonheten. In 1819 liet Rudolph Floris Carel Bentinck een ijskelder bouwen. In deze ijskelder is in 1998 een Bechsteins vleermuis aangetroffen, voor zover bekend het enige exemplaar in Overijssel. Verder zijn er water- en grootoorvleermuizen en vooral franjestaartvleermuizen.
Woning jachtopziener
Vooraan de noordelijke oprijlaan naar de havezate staat de woning voor de jachtopziener - Schoonhetenseweg 52.
De havezate en haar bewoners
De 17e eeuw
Gedurende tien generaties heeft de familie Bentinck op Schoonheten gewoond. De eerste was Hendrik Bentinck (overleden september 1639). Van zijn ouders erfde hij in 1596 Groot en Klein Wormer. In de loop van zijn leven kocht hij veel grond, huizen en boerderijen. In 1633 had hij genoeg grond en bezittingen om bij de Ridderschap en Steden op de Hof het recht van havezate aan te vragen. Hij kreeg het, op voorwaarde dat hij zijn hof (hoeve) verving door een adellijk huis. Dat deed hij niet; hij bouwde een geheel nieuw huis. Hendrik had o.a. de zonen, Eusebius Borchard en Bernard Berent, de vader van Hans Willem (1647-1709), die in 1689 de eerste Earl of Portland werd. Eusebius Borchard trouwde in 1670 met Elizabeth van Brakell, dochter van Diederik van Brakell (1638-1717) en Hendrina Schimmelpenninck van der Oye. Van hen stamden de volgende bewoners af.
18e en 19e eeuw
In de 18e eeuw werden de bouwhuizen voor het huis gebouwd en kwam er een vaste brug over de gracht. In 1775 brandde een deel van het koetshuis tegenover het huis af. Volkier Rudolph Bentinck liet daarna twee kwartcirkelvormige bouwhuizen neerzetten. Tussen de gebouwen door had hij uitzicht op de vijver en de Sallandse heuvelrug. Door landschapsarchitect Philip Willem Schonck liet hij in 1776 een tuin in Engelse landschapsstijl aanleggen. De vierkante vijver werd verlengd, en bijzondere bomen werden geplant. In de 19e eeuw werd het huis wit gepleisterd. In 1892 werd het huis uitgebreid en werden drie gevels door baksteen vervangen, alleen de zuidgevel is ook in de 21e eeuw nog wit.
1944
Op 13 november 1944 kregen de bewoners van Schoonheten, van de smederij, van boerderij de Kreil, van 't winkeltje en van de herberg 'de Hertog van Portland' van de Luftwaffe te horen dat zij het landgoed binnen een dag moesten verlaten. Er kwam een Sperrgebiet. Een maand later, op 16 december, werd er de eerste V1 raket gelanceerd; er volgden nog honderden raketten, die in de richting van Antwerpen werden afgeschoten. Toen de Canadezen eind maart 1945 oprukten, bliezen zij de lanceerbasis op.
De huidige bewoners
Rudolph Floris Carel baron Bentinck, heer van Buckhorst (1847-1921) trouwde in 1870 met Henriette Adèle barones van Pallandt, vrouwe van Schoonheten (1850-1916). Zij kregen vier zonen, waarvan de oudste op middelbare leeftijd kinderloos overleed. Hun derde zoon Anne Gerard Wolter (1874-1937) trouwde in 1900 met Jacoba Ursula Philipse. Hun vierde zoon Maximiliaan Robert (1882-1961), trouwde tweemaal maar overleed kinderloos.
Het echtpaar Bentinck-Philipse kreeg twee dochters en een zoon; de oudste dochter Anna Cornelia barones Bentinck, trouwde 1924 met Jhr. mr. Cornelis ('Coo') Jacob Arnold den Tex, zoon van Cornelis den Tex. De andere dochter Henriëtte Adèle barones Bentinck trouwde 1924 met Idzard Louis Douwe baron Sirtema van Grovestins en hun zoon Rolf (1913-1990) trouwde met jonkvrouwe Elisabeth Wilhelmina Malvina (Elsie) de Brauw (1919-1991). Hij was de tiende generatie Bentinck die op Schoonheten woonde. Rolf en Elsie Bentinck van Schoonheten kregen vier dochters, die in Den Haag opgroeiden. Later verhuisden Rolf en Elsie naar Schoonheten, waar hun tweede dochter, Jacoba Ursula (1944) en hun jongste dochter Bonne Elisabeth Juliana (1956) anno 2010 in het grote huis wonen, hun oudste dochter Mamie (1942) op De Kreil en hun derde dochter Anna (1951) op Kortz.
Literatuur
Schoonheten en de Bentincks. Geschiedenis van een landgoed, havezate en de bewoners, W. Hoogeland, ISBN 90-400-8317-7
Schoonheten
Rijksmonument in Raalte
Bouwwerk in Raalte
|
18e en 19e eeuw
In de 18e eeuw werden de bouwhuizen voor het huis gebouwd en kwam er een vaste brug over de gracht. In 1775 brandde een deel van het koetshuis tegenover het huis af. Volkier Rudolph Bentinck liet daarna twee kwartcirkelvormige bouwhuizen neerzetten. Tussen de gebouwen door had hij uitzicht op de vijver en de Sallandse heuvelrug. Door landschapsarchitect Philip Willem Schonck liet hij in 1776 een tuin in Engelse landschapsstijl aanleggen. De vierkante vijver werd verlengd, en bijzondere bomen werden geplant. In de 19e eeuw werd het huis wit gepleisterd. In 1892 werd het huis uitgebreid en werden drie gevels door baksteen vervangen, alleen de zuidgevel is ook in de 21e eeuw nog wit.
| 2 |
vijver, waterpartij, tuinvijver
|
8,444 |
MobilePhoneStore
|
6987
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dokkum
|
Dokkum
|
Dokkum (Friese uitspraak: ) is een stad in de gemeente Noardeast-Fryslân in de Nederlandse provincie Friesland. Op 1 januari telde de stad inwoners. Op 1 januari 2023 waren dat er 12.965 inwoners.
Dokkum ligt ten zuiden van de Waddenzee en ten (zuid)westen van het Lauwersmeer tussen Damwoude (Damwâld) en Aalsum, gelegen op de grens tussen de Kleistreek en de Friese Wouden. De stadskern ligt rond de plek waar de Dokkumer Ee en het Dokkumergrootdiep samenkomen.
De plaats is een van de Friese elf steden en heeft een regionale verzorgingsfunctie voor Noordoost-Friesland. Dokkum is de vijfde winkelstad van Friesland (56.688 m2 verkoopvloeroppervlakte). Rond Dokkum wordt het Friese dialect Noordhoeks gesproken. Sinds 2016 is Dokkum dankzij de Centrale As aangesloten op een vernieuwd wegennetwerk richting Leeuwarden, Drachten en Groningen.
Geschiedenis
Dokkum geniet bekendheid omdat in 754 Bonifatius in de omgeving van Dokkum werd vermoord.
Over de oorsprong van de naam Dokkum zijn verschillende verklaringen in omloop. Sommigen denken aan een combinatie en samentrekking van de Friese mansnaam 'Docko' die hier een erf of 'heim/hiem' zou hebben bezeten. Anderen associëren Dokkum met 'Tockingen', dat is een 'nederzetting aan een tocht of stroom'. Schrijfwijzen voor de plaatsnaam waren onder meer 'Dockinga' en 'Dockynchirica'. Sinds de middeleeuwen is in Dokkum een klooster waarin vanaf de 13e eeuw monniken van de Norbertijner orde zijn gevestigd. Olivier van Keulen predikte in 1214 in Dokkum de kruistocht, waaraan dan ook Dokkumers hebben meegedaan. Deze geschiedenis wordt door middel van een halve maan op het wapen van Dokkum in herinnering gebracht.
In 1298 kreeg Dokkum na Stavoren, Harlingen en IJlst als vierde stad van Friesland stadsrechten.
In de Grote Friese Oorlog doet het Geallieerde leger onder leiding van Focko Ukena in 1418 een aanval op Dokkum. Na enkele schermutselingen met de Schieringer verdedigers gaven deze zich over en werd de stad overmeesterd. Dokkum wordt gebrandschat en de stad militair onschadelijk gemaakt.
In de Tachtigjarige Oorlog tegen Spanje was Dokkum een belangrijke pion in de strijd. In 1572 was de stad enkele uren in handen van de geuzen. Dokkum werd daarvoor zwaar gestraft met de Waalse Furie in Dokkum. Na 1579, toen Dokkum zich aansloot bij de Unie van Utrecht, begon een tijdperk van rust. Het roomse klooster en de kloosterkerk werden in 1589 gesloopt, de toren van de kerk bleef tot 1832 het stadsbeeld bepalen.
In vroegere jaren lag de stad in open verbinding met de zee, het Dokkumergrootdiep. In 1597 vestigde de Friese Admiraliteit zich in Dokkum. Vanuit hier werden allerlei zaken voor de beveiliging van de handelsvaart en oorlogvoering met Spanje op zee geregeld. Dokkum was van groot strategisch belang, wat ook blijkt uit de aanleg van de stadswallen in de jaren 1581-1582.
Toch bleef de Admiraliteit niet lang in Dokkum. Vanwege het dichtslibben van de vaarroutes verplaatste zij in 1644 het kantoor naar Harlingen. In 1729 werd de open verbinding met de Lauwerszee definitief afgesloten door de aanleg van de Dokkumer Nieuwe Zijlen. Deze verving tevens de oude 16e-eeuwse zeesluis onder de Zijl. Dokkum ontwikkelde zich steeds meer tot een op het land georiënteerde stad.
Door de aanleg van de Stroobossertrekvaart in de jaren 1654 - 1656 ging Dokkum failliet. Dokkum stond en staat in de lokale traditie bekend als "Arm Dokkum".
Tot 1925 bleef de gemeente binnen de begrenzing van de bolwerken, daarna werden delen van Oost- en West-Dongeradeel en Dantumadeel aan de gemeente Dokkum toegevoegd.
Tot 1984 was Dokkum tevens een zelfstandige gemeente. Door een samenvoeging met de gemeenten West- en Oostdongeradeel ontstond de gemeente Dongeradeel, waarvan Dokkum de hoofdplaats werd.
Ten zuiden van Dokkum bevindt zich een bron, die door de overlevering in verband wordt gebracht met (de dood van) de Angelsaksische missionaris Bonifatius in 754 en daardoor een katholiek bedevaartsoord is geworden.
In Dokkum begon Fedde Sonnema zijn destilleerderij en likeurstokerij, nog steeds bekend van Sonnema Berenburg. De oude fabriek staat nog altijd in Dokkum. Het pleintje voor de voormalige fabriek is naar Sonnema Sonnemapleintje genoemd. De berenburg wordt inmiddels in Bolsward gestookt.
In de negentiende eeuw ontstond een toenemend ruimtegebrek in Dokkum. Dit was te wijten aan de vestingwallen, die groei naar buiten belemmerden, binnen het schootsveld van de kanonnen op de bastions mocht namelijk niet gebouwd worden. Alle nieuwbouw werd in de binnenstad opgepropt, wat leidde tot het verlies van vele oude historische gebouwen. Gelukkig werd de binnenstad van Dokkum - als een van de eerste plaatsen in Nederland - in 1974 uitgeroepen tot beschermd stadsgezicht en is daarmee een van de beschermde stads- en dorpsgezichten in Friesland.
Vroeger stopte er een trein in Dokkum, het Dokkumer lokaaltje. De passagiersdienst is al voor de Tweede Wereldoorlog opgeheven, het goederenvervoer pas halverwege jaren zeventig. Er was ook een kroeg in Dokkum met de naam "Dokkumer lokaaltje".
Op 18 november 2017 vond de landelijke intocht van Sinterklaas plaats in Dokkum.
In 2019 is de gemeente Dongeradeel samen met de gemeenten Ferwerderadiel en Kollumerland ca opgegaan in de gemeente Noardeast-Fryslân.
Bevolkingsgroei
Dokkum is tussen 1960 en 2013 gegroeid met 5378 personen. De laatste jaren schommelt de bevolking rond de 12.500 inwoners.
1899 - 4.105 inwoners (volkstelling)
1920 - 3.574 inwoners
1925 - 4.858 inwoners
1930 - 4.895 inwoners
1940 - 5.049 inwoners
1950 - 5.877 inwoners
1960 - 7.247 inwoners
1965 - 8.440 inwoners
1970 - 9.886 inwoners
1975 - 10.927 inwoners
1980 - 11.704 inwoners
1995 - 12.510 inwoners
2000 - 12.800 inwoners
2010 - 12.490 inwoners
2014 - 12.615 inwoners
2015 - 12.583 inwoners
2016 - 12.516 inwoners
2017 - 12.575 inwoners
2018 - 12.540 inwoners
2019 - 12.600 inwoners
2020 - 12.675 inwoners
2021 - 12.745 inwoners
2022 - 12.830 inwoners
2023 - 12.965 inwoners
Bron: CBS Statline
Dokkum (754-2004) 1250 jaar
Omdat 754 de eerste keer in de geschiedenis is dat Dokkum wordt genoemd, heeft men dit jaar als stichtingsjaar van Dokkum gekozen. In 2004 was dat 1250 jaar geleden, en vanwege dat jubileum was 2004 voor Dokkum een jaar van feestelijkheden. Onder andere met de vierjaarlijkse stadsfeesten werd dit jaar extra groot uitgepakt. Ook verscheen een standaardwerk over de geschiedenis van Dokkum, getiteld Geschiedenis van Dokkum, hart van noordelijk Oostergo.
Bezienswaardigheden
In het begin van de 21ste eeuw is er veel gerestaureerd in Dokkum. Met behulp van geld van de Europese Unie is de binnenstad opnieuw bestraat en zijn er diverse kunstwerken aangebracht. Ook particulier is er veel aan de stad opgeknapt. Voorbeelden hiervan zijn de Koffiebranderij, waar een restaurant in gevestigd is en het halsgevelhuis 'De Gouden Hand' aan de vleesmarkt. Een Dokkumer specialiteit is Dokkumer koffie. Dokkum telt meer dan 140 rijksmonumenten.
Stadhuis
Het stadhuis van Dokkum is een gebouw uit 1610 dat later nog uitgebreid en verbouwd werd.
Admiraliteitshuis
In 1596 werd de Admiraliteit van Friesland en Groningen opgericht en gevestigd te Dokkum. Tot 1645 was het admiraliteitshuis (gebouwd in 1618) de vergaderplaats van de Friese en Groningse Admiraliteiten. Het pand is onderdeel van Museum Dokkum. In 1645 verhuisde de Admiraliteit naar Harlingen.
Blokhuis
Tegenover het stadhuis staan op de plaats van het voormalige blokhuis drie zeventiende-eeuwse huizen. In deze drie gebouwen zitten tegenwoordig winkels.
Waag
De Waag is gebouwd in 1754, precies 1000 jaar na de stichting van Dokkum. Het bezit vier ionische pilasters met gebeeldhouwde stadswapens en een klokkoepel. Op de gevel staat nog steeds de tekst weegt en waakt. Dit in verband met de tweeledige functie die het vroeger had. Ten eerste werd hier de zuivel gewogen en ten tweede waren hier soldaten gelegerd.
Kerken
Grote of Sint-Martinuskerk uit de 16e eeuw.
Sint-Bonifatiuskerk uit 1871 naar ontwerp van Pierre Cuypers is een van de neogotische kerken in Friesland. De kerk heeft een 47 meter hoge toren. Tijdens de bouw stortte deze toren in, maar werd weer opgebouwd.
Doopsgezinde kerk (Dokkum)
Bonifatiuskapel uit 1934 en Bonifatiusbron in het Bonifatiuspark
Windmolens
Op de bolwerken van Dokkum staan de korenmolens De Hoop (1849) en Zeldenrust (1862). Direct ten zuidwesten van de stad stond tot 2015 in het natuurgebied de Geestmermeer De Marmeermin, een uit 1968 daterende poldermolen die in 2016 verplaatst werd naar Damwoude.
Watertoren
De watertoren van Dokkum (1957) is een van de twee Friese wederopbouwmonumenten die in 2007 door de Rijksdienst voor Archeologie, Cultuurlandschap en Monumenten is opgenomen in de Top 100 Nederlandse monumenten 1940-1958. In 2010 werd het erkend als rijksmonument. Architect van de toren is de Leeuwarder Jo Vegter.
Stadswallen
De oude vestingstad van Dokkum is omringd door stadswallen. Deze stadswallen staan bekend als bolwerken. Op zes punten bevinden zich bastions.
De enige ingangen van de vestingstad waren vier poorten: Hanspoort, Halvemaanspoort, Woudpoort en de Aalsumerpoort. Om 21:50 uur werden klokken geluid als waarschuwing dat de poorten gingen sluiten. Mensen buiten Dokkum hadden dan nog tien minuten tijd om naar binnen te gaan. De bolwerken zijn nog steeds goed te zien omdat ze nog steeds intact zijn. Ook nu nog worden om 21:50 uur in Dokkum de klokken geluid om deze traditie ter ere te houden.
Kunst in de openbare ruimte
In Dokkum zijn diverse beelden, sculpturen en objecten geplaatst in de openbare ruimte, zie:
Lijst van beelden in Noardeast-Fryslân
Wijken in Dokkum
Fonteinslanden (1900 inwoners)
Jantjezeepolder (1205 inwoners)
Binnenstad (1240 inwoners)
Watertorenbuurt (1070 inwoners)
Kooilanden (1620 inwoners)
Weeshuislanden (1320 inwoners)
Hoedemakerspolder (1045 inwoners)
It Fûgellân (2495 inwoners)
De Trije Terpen (515 inwoners)
Woudhorne (350 inwoners)
Betterwird (70 inwoners)
Dokkum Noord (1030 inwoners)
De Trije Terpen (nieuwbouwwijk)
Ten zuidwesten van Dokkum wordt de nieuwbouwwijk De Trije Terpen aangelegd. Een wijk van 135 hectare, waarvan 12 hectare bestaande uit water. Deze wijk omvat ruim 220 nieuwbouwwoningen. In de wijk komt een gevarieerd woningaanbod. De wijk zal in drie fases worden gebouwd. Midden in de wijk komt een wijkcentrum, met speeltuin, voetbalveld en volleybalveld.
Onderwijs en gezondheidszorg
Voorbeelden van onderwijs- en gezondheidsinstellingen in Dokkum zijn:
Onderwijs zoals Het Dockinga College en Piter Jelles. Deze scholen bieden voortgezet onderwijs aan variërend van VMBO tot en met VWO.
ROC Friese Poort vestiging Dokkum. Hier worden opleidingen aangeboden, zoals detailhandel en zorg tot en met niveau 4.
Een aantal klinieken voor medisch specialistische zorg is gevestigd op het Medisch Zorgplein, waar tot en met 2014 ziekenhuis De Sionsberg was gevestigd. In het gebouw Sionsberg zijn gevestigd DC Klinieken (radiologie) en Cardiologie Centra Nederland. Elders op het complex zijn onder meer de oogchirurgie kliniek ‘Oog en Welzijn’, tandartspraktijken, fysiotherapie, een apotheek, GGZ jeugdzorg en een ambulancepost gevestigd. Ook is op dit terrein de huisartsenpost van Dokkum te vinden.
Sport en recreatie
Sportverenigingen
Zwem- en waterpolovereniging de Granaet
Voetbalverenigingen: Be Quick Dokkum en VV Dokkum
Korfbalvereniging De Granaet
Volleybalverenigingen: Grado en De Roeken/DVC
Scouting De Granaet
Basketbalvereniging Arrows
Tafeltennisvereniging TTVD
Tennisclub Dokkum TCD
Turn & Gymsport Dokkum
Recreatie
Door Dokkum loopt de Europese wandelroute E9, ter plaatse ook Noordzeepad of Friese Kustpad geheten. De uitgestrekte velden en wandel/fiets paden rondom Dokkum bieden ook volop mogelijkheden wat van de omgeving te zien.
Dokkum ligt aan de Staande Mast Route, waardoor men vanaf Lauwersoog via Dokkum en Leeuwarden naar Harlingen of het IJsselmeer kan varen. Dokkum heeft tevens diverse hotels en is er een camping. Ook zijn er bij de Ee Brug in Dokkum 10 camperstaplaatsen aan de Dokkumer Ee.
Winkelen
De stad Dokkum had in 2016 bijna 190 winkels met in totaal 69.000 m² winkelvloeroppervlak. Hiermee komt de omvang van het winkelaanbod van de stad Dokkum (12.575 inwoners) overeen met dat van kernen met tussen de 20.000 en 30.000 inwoners. De binnenstad van Dokkum is in de provincie Friesland de vijfde winkelstad in orde van grootte. (Na Leeuwarden, Drachten, Sneek, en Heerenveen). Verder zijn er veel grootschalige (woon)winkels en bouwmarkten te vinden op winkelpark De Zuiderschans.
De belangrijkste winkelstraten van Dokkum zijn de Diepswal, de Hoogstraat, de Waagstraat en de Kleine/Grote Breedstraat. Het winkelaanbod varieert in het centrum van kledingwinkels en telecomwinkels tot warenhuizen en kleine speciaalzaken. Dokkum kent ook diverse restaurants. Supermarkten zijn gevestigd aan de rand van de binnenstad en in de wijken.
Cultuur
In Dokkum is Museum Dokkum gevestigd. Voor theatervoorstellingen kan men bij Sense op het bedrijventerrein Hogedijken terecht. Hier zijn ook de voorstellingen van Filmhuis Dokkum te bekijken.
Dokkum beschikt over diverse uitgaansgelegenheden in zowel de binnenstad als net er buiten. Ter ere van Bonifatius is de stadsbrouwerij Bonifatius 754 opgericht. Deze brouwerij brouwt voornamelijk speciaalbieren en seizoensbieren. In het pand aan de Diepswal zit ook een proeverij.
Aan de rand van Dokkum vindt in de laatste week van juni het metalfestival Dokk'em Open Air plaatst. In Dokkum vindt begin september het jaarlijks terugkerend evenement ‘De Admiraliteitsdagen’ plaats. Tijdens dit evenement zijn er verschillende activiteiten in de stad en is er ‘s avonds live muziek van bekende en minder bekende nationale en regionale artiesten. Het Dokkumer Stadsfeest is een week vol activiteiten gericht op Dokkum en omstreken. Activiteiten tijdens deze week zijn onder andere muziek door heel het centrum, spelletjes voor de jongere kinderen, de drakenbootrace, wandeltochten, markten en een buurt barbecue. Deze stadsfeesten vinden een keer in de vier jaar plaats. In 2016 viel het samen met de Admiraliteitsdagen. Daarnaast zijn er vooral tijdens de zomermaanden veel kleinere activiteiten. Zo is er met regelmaat muziek in de stad, en zijn er diverse open dagen, bij onder andere de korenmolens op de bolwerken.
Geboren in Dokkum
Gemma Frisius (1508-1555), wetenschapper
Lieuwe van Aitzema (1600-1669), diplomaat en geschiedschrijver
Govert Dircksz Camphuysen (1624-1672), schilder
Ulrik Huber (1636-1694), rechtsgeleerde
Titia Brongersma (ca. 1650-ca. 1700), dichteres
Jacobus Canter Visscher (1692-1735), predikant
Gijsbertus Schot (1810-1889), politicus
Douwe Lubach (1815-1902), medicus
Gerrit Vlaskamp (1834-1906), tuinarchitect
Hendrik Bruining (1850-1925), kinderboekenschrijver
Izaak Gosses (1873-1940), historicus
Piet Oberman (1908-1972), Ondernemer en verzetsleider in de Tweede Wereldoorlog
Jacobus Knol (1936), Fries schrijver
Rein Jan Hoekstra (1941), jurist, lid van de Raad van State
Jan Posthuma (1963), volleybalinternational
Syb van der Ploeg (1966), zanger van De Kast
Ruben van Gogh (1967), dichter
Sipke Jan Bousema (1976), presentator
Saskia Appel (1977), schrijfster
Dewi Pechler (1983), zangeres
Ilse Kraaijeveld (1990), zwemster
Femke Wiersma (1984), BBB-politica
Overleden in Dokkum
Dirck Rafaelsz. Camphuysen (1586-1627), dichter, kunstenaar en predikant
Catharina Geertruida Schrader (1656-1746) Duits voedvrouw en vrouw van Thomas Higt, burgemeester van Dokkum
Albert Jonker (1878-1954), politicus en burgemeester van Dokkum tussen 1910 en 1945
Tjeerd Venstra (1889-1977), architect
Eelke Bakker (1910-2020), ingenieur, voormalige oudste Nederlandse man en oudste Fries ooit
Zie ook
Lijst van rijksmonumenten in Dokkum
Lijst van burgemeesters van de voormalige gemeente Dokkum
Externe links
Officiële website van de gemeente Dongeradeel
Officiële website van de stad Dokkum
Online stadskrant uit Dokkum - indokkum.nl
Gastvrij Dokkum - VVV kantoor - gastvrijdokkum.nl
Geografie van Noardeast-Fryslân
Plaats in Friesland
Voormalige gemeente in Friesland
Beschermd stadsgezicht in Nederland
|
De belangrijkste winkelstraten van Dokkum zijn de Diepswal, de Hoogstraat, de Waagstraat en de Kleine/Grote Breedstraat. Het winkelaanbod varieert in het centrum van kledingwinkels en telecomwinkels tot warenhuizen en kleine speciaalzaken. Dokkum kent ook diverse restaurants. Supermarkten zijn gevestigd aan de rand van de binnenstad en in de wijken.
| 1 |
mobiele apparaten winkel, telecomwinkel, telefoonshop
|
10,795 |
EndorseAction
|
2938811
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Homologatie%20%28juridisch%29
|
Homologatie (juridisch)
|
Homologatie is goedkeuring van een overeenkomst door de rechter. Het houdt in dat de rechter akte neemt van het akkoord, waardoor dit authentiek en direct uitvoerbaar wordt. Zodra de partijen een schriftelijk akkoord hebben opgesteld kunnen ze dit akkoord laten 'homologeren'. Homologatie gebeurt nooit voordat de overeenkomst tussen partijen is gesloten. Het geldt als een vereiste voor de geldigheid voor sommige vormen van overeenkomsten. In Nederland moet een pachtovereenkomst bijvoorbeeld goedgekeurd worden door de grondkamer.
Zie ook
Bemiddelaar
Juridische terminologie
|
Homologatie is goedkeuring van een overeenkomst door de rechter. Het houdt in dat de rechter akte neemt van het akkoord, waardoor dit authentiek en direct uitvoerbaar wordt. Zodra de partijen een schriftelijk akkoord hebben opgesteld kunnen ze dit akkoord laten 'homologeren'. Homologatie gebeurt nooit voordat de overeenkomst tussen partijen is gesloten. Het geldt als een vereiste voor de geldigheid voor sommige vormen van overeenkomsten. In Nederland moet een pachtovereenkomst bijvoorbeeld goedgekeurd worden door de grondkamer.
| 1 |
goedkeuring, certificering, ondersteuning
|
2,541 |
House
|
1778947
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Operaties%20Rode%20en%20Zwarte%20Draak
|
Operaties Rode en Zwarte Draak
|
Rode Draak (Frans: Dragon Rouge) en Zwarte Draak (Dragon Noir) waren twee militaire operaties die in 1964, ten tijde van de Congocrisis, in Congo-Leopoldstad werden uitgevoerd om westerse gijzelaars te bevrijden uit Stanleystad (nu Kisangani) en Paulis (nu Isiro).
De beide operaties vonden respectievelijk plaats op 24 en 26 november 1964, tijdens de opmars van de 'Ommegang' door de tijdens de Simbaopstand door Simba's veroverde gebieden van het net onafhankelijke Congo-Leopoldstad. Ze werden uitgevoerd door Belgische en Amerikaanse troepen, ondersteund door Congolese huursoldaten. De operaties vonden in het geheim plaats en leidden tot de redding van ongeveer 2.300 mensen. Ongeveer 60 gijzelaars kwamen om en ongeveer 350 mensen werden geëxecuteerd tussen beide operaties, waaronder 300 Congolezen op 25 november 1964 in Paulis. Over het aantal doden onder de Simba's is niets bekend. De operaties staan bekend als zeer succesvol. Volgens Odom (1986) was het de eerste en in veel opzichten de meest complexe multinationale operatie ter bevrijding van gijzelaars van de Koude Oorlog.
Naast Rode Draak en Zwarte Draak waren vooraf nog twee operaties gepland; Witte Draak (Dragon Blanc) in Bunia en Groene Draak (Dragon Vert) in Watsa. Deze operaties werden op bevel van de Amerikaanse president Johnson niet uitgevoerd.
Achtergrond
Simbaopstand
De Simba's (lokale grotendeels animistische stammen uit de provincies Kivu en Orientale) waren in 1964 in reactie op incompetentie van de Congolese overheid om opstanden elders (Pierre Muléle; zie verder), en represailles en misstanden en door het slechtgetrainde regeringsleger in opstand gekomen tegen de nieuwe Congolese overheid en werden geleid door linkse rebellen. Zij werden 'Simba's' (Swahili voor "leeuwen") genoemd omdat twee sjamanen (Mama Maria Onema en Mama Fumu) hen hadden wijsgemaakt dat ze 'onkwetsbaar' zouden zijn voor kogels en in 'leeuwen' zouden veranderen in de strijd (het dacwa-ritueel). De Simba's stonden onder leiding van de Comité National de Libération (CNL), een marxistische beweging, geleid door Christophe Gbenye en Gaston Soumialot, beiden leden van de Mouvement National Congolais (MNL). Met haar marxistische achtergrond wist de CNL zich te verzekeren van steun van de Sovjet-Unie en Cuba. Gbenye wist zich te profileren als belangrijkste leider tijdens het conflict. Zijn belangrijkste militaire leider was Nicholas Olenga, een oud bondgenoot van Patrice Lumumba, die in 1963 een mislukte staatsgreep had gepleegd.
Het Congolese regeringsleger Armée Nationale Congolaise (ANC) stond onder leiding van Mobutu en was berucht om haar wreedheden, die veel aversie onder de bevolking opriep en leidde tot steun aan opstanden tegen de Congolese regering. De regering van Congo was zwak en werd in 1964 geleid door premier Moïse Tshombe, oud-leider van de Staat Katanga. Tshombe was aangetrokken door Cyrille Adoula, maar had deze binnen een paar dagen aan de kant gezet. Het ANC werd vanaf 1963 getraind met hulp van de Belgen (de organisatie CAMAC onder leiding van kolonel Guillame Logiest) en Amerikanen (COMISH onder leiding van kolonel Frank Williams) in een poging de politieke situatie in het land te stabiliseren. Na de opstand van Pierre Muléle in Kwilu begin 1964 ondersteunde de CIA het ANC in haar strijd tegen Muléle door luchtaanvallen met huurlingpiloten die waren gerekruteerd uit Cubaanse bannelingen; veteranen van de Invasie in de Varkensbaai. Het ANC maakte zich echter schuldig aan vele misdaden tegen de menselijkheid en vergrootte zo de steun aan voortdurende opstanden in 1964, waaronder die van de Simba's in Oost-Congo.
In juli 1964 begonnen de Simba's hun opmars en wisten binnen een paar weken zonder veel moeite grote delen van oostelijk Congo te veroveren op het regeringsleger, dat meer vluchtte dan verzet bood. Een kernelement binnen de Simba's werd gevormd door ontevreden jongeren, die zich als de jeunesse hadden verenigd in bendes en zich aansloten bij de Simba's, daar ze elke aanval tegen de regering steunden. Hun loyaliteit was echter gering en hun acties waren vaak onberekenbaar. Hun aanval op Kasongo werd bijvoorbeeld gevolgd door de executie van ongeveer 200 stamleiders en regeringsleiders.
Als reactie op de aankomst van de Belgische para's in Stanleystad op 24 november werden verschillende missionarissen, o.a. de Dox broers, gevangen gezet. Twee dagen later werd een aantal van hen geëxecuteerd.
Verovering van Stanleystad
Op 5 augustus trokken de Simba's de grote stad Stanleystad (300.000 inwoners) binnen, waar ongeveer 1.600 buitenlanders woonden; ongeveer 500 Belgen (165 waren de stad vlak voor de aanval ontvlucht), 700 andere Westerlingen en ongeveer 400 niet-Westerlingen, hoofdzakelijk Pakistani en Indiërs. Ondanks de dreiging waren de meesten van hen gebleven, omdat ze er economische belangen hadden (plantages, zaken, technici, e.d.) en de risico's daarbij voor lief namen. De stad werd zonder veel verzet opgegeven door de 1500 man garnizoenstroepen van het ANC, aangezien hun leider, de ervaren kolonel Leonard Mulamba, afwezig was omdat hij in opdracht van Mobutu Bukavu poogde te behouden. Na een eerste aanval door de jeunesse te hebben afgeslagen vluchtten de troepen. De Simba's waren berucht om de ratissage; de rituele wraak die soms op tegenstanders werd genomen en soms gepaard ging met kannibalisme. De gevluchte Congolese soldaten lieten een grote voorraad wapentuig achter, die de Simba's in staat stelde om ook de jeunesse van vuurwapens te voorzien.
L'Ommengang
De Belgische reactie op de inname van Stanleystad was het sturen van kolonel Frédéric Vandewalle, de voormalige Belgische consul in het door België gesteunde Katanga, die eerder daar betrokken was geweest met het opzetten van een leger. In opdracht van de ministers Paul-Henri Spaak (buitenlandse zaken) en Paul-Willem Segers (landsverdediging) werd hem min of meer de vrije hand gegeven in het opzetten van een militaire operatie om de Simba's terug te slaan en Stanleystad te ontzetten. Er mochten echter geen Belgische soldaten aan de operatie deelnemen omdat duidelijkheid over Belgische deelname aan de strijd bij de Simba's waarschijnlijk slecht zou uitpakken voor de Belgen in hun gebied. Vandewalle moest Tshombe daarom ondersteunen met een blank huurlingenleger, dat als speerpunt van het ANC moest functioneren en onder Tshombe's oppergezag zou vallen. Tshombe had in juli al een aantal oudgediende huurlingen overkomen, waaronder de Brit Mike Hoare ("Mad Mike"), die in 1961 Katanga was uitgezet door de Verenigde Naties na te zijn gearresteerd door het Ethiopische leger, en nu de huurlingentroepen zou gaan leiden in hun offensief tegen de Simba's. Hoare nam als eerste de opdracht aan om Albertstad te bevrijden, waar 120 Belgen vast zaten. Zijn Operatie Watch Chain (met 30 man troepen; tussen 24 en 28 augustus) liep echter uit op een mislukking (2 doden en 7 gewonden) en het was aan het ANC te danken dat de stad op 30 augustus weer in Congolese handen was en de Belgen gespaard bleven van een bloedbad. Helaas voor België lekte naar de internationale pers uit, dat zich onder Hoare's leger ook een Belg bevond.
Vandewalle overlegde daarop met Tshombe, die hem toestemming gaf om Hoare onder zijn bevel te plaatsen. Vandewalle doopte de militaire operatie om het Simbagebied te heroveren (en de buitenlanders te redden) l'Ommengang (of Ommegang), naar het jaarlijkse Brusselse festival Ommegang. Deze operatie werd voorafgegaan door de opbouw van troepen; op 1 oktober telde het legertje ruim 250 blanke huurlingen en een paar duizend Katangezen. Ondertussen hadden de leiders van de Simba zich half september bijna allemaal verzameld in Stanleystad, dat zodoende het onofficiële hoofdkwartier van de rebellen werd. Gbenye en Olenga en andere Simbaleiders bekeken elkaar echter met wantrouwen en Gbenye bezat geen werkelijke macht over Olenga, wat de situatie voor de Belgen en Amerikanen nog meer gespannen maakte, daar onduidelijk was wat ervan kon worden verwacht. Olenga was kwaad over de Amerikaanse CIA-bombardementen en eiste begin oktober meermaals de executie van alle Amerikanen. De andere leiders twijfelden tussen het behouden van de Westerlingen als gijzelaars en het evacueren van hen om de westerse goodwill te behouden. Op 9 oktober dreigde echter ook Gbenye alle westerse gijzelaars te doden.
De Amerikaanse ambassadeur G. McMurtrie Godley had ondertussen de grootste moeite om Tshombe en Mobutu ervan te weerhouden om het radiostation van Stanleystad met een luchtaanval te treffen om hun kracht te laten zien na het falen van Operatie Watch Chain; dit zou de gespannen situatie in Stanleystad alleen nog maar verder op de spits drijven. Na een bezoek van het Rode Kruis aan Stanleystad op 22 september werd duidelijk dat zelfs het overvliegen van de stad al tot zware sancties tegen de gevangenen zou kunnen leiden. Uiteindelijk werd na het tijdelijk staken van de luchtsteun door de CIA met Tshombe en Mobutu overeengekomen dat de luchtaanvallen aan banden zouden worden gelegd en er een vliegverbod zou gelden tot op 25 mijl van Stanleystad.
Begin oktober begonnen Tshombe's huurlingen, ANC met hun opmars tegen de Simba's, ondersteund door luchtaanvallen. Ze boekten snelle terreinwinst, waarop Mobutu en Tshombe zich steeds meer gingen onttrekken aan het bevel van Vandewalle en hun eigen plannen maakten met de huurlingen, zodat Vandewalle zijn eigen plannen niet kon doorzetten.
Operatie Rode Draak
Voorbereidingen
Een deel van het Amerikaanse ambassadepersoneel in Stanleystad had zich aanvankelijk verstopt voor de Simba's en vroeg om een reddingsoperatie. Deze operatie (Flag Pole) werd op 7 augustus echter afgeblazen vanwege de aanwezigheid van Simba's nabij de ambassade. In de weken erop werden plannen overwogen om hen en andere Amerikanen te redden, maar omdat het alleen redden van de Amerikanen een internationaal schandaal zou kunnen betekenen werd uiteindelijk besloten om de actie op alle buitenlanders te richten. Aanvankelijk werd de niet-Congolese bevolking grotendeels met rust gelaten. De Congolese bevolking daarentegen kreeg te maken met grote represailles; naar schatting werden in Stanleystad tussen augustus en november 1000 tot 2000 mensen vermoord door de Simba's onder leiding van Simbaleider Alphonse Kinghis. In Paulis was de situatie nog erger en werden in dezelfde periode 2.000 tot 4.000 Congolezen vermoord.
Na het bezoek van het Rode Kruis in september werd duidelijk dat een militaire reddingsoperatie plotseling zou moeten komen om de Simba's ervan te weerhouden tot geweld tegen de Westerlingen over te gaan; volgens Amerikaanse woordvoerders moest bij een eventuele aanval ervoor worden gezorgd dat binnen een kwartier alle belangrijke plekken in de stad in handen waren om een bloedbad te voorkomen. Na de dreiging van Gbenye op 9 oktober om alle buitenlanders dood te schieten werd besloten tot de uitvoering van een reddingsactie. Er ging een uitgebreide Amerikaans-Belgische planning aan vooraf. Na een aantal alternatieven te hebben afgewogen, kozen de planners uiteindelijk het Britse eiland Ascension in het midden van de Atlantische Oceaan als uitvalsbasis. Dit was een dure optie, omdat de vliegtuigen veel verder moesten vliegen dan vanuit de vliegbasis Wheelus in Libië, het alternatief dat bij de Amerikaanse generaal Paul D. Adams (opperbevelhebber STRICOM) de voorkeur had. Ascension genoot de voorkeur van het United States Department of State omdat de operatie zo beter geheim kon worden gehouden. Het departement zou uiteindelijk de doorslag geven, hoewel de Belgen vooraf ook hun voorkeur voor Wheelus uitspraken. Omdat Ascension ver weg lag van Stanleystad (ongeveer 2800 kilometer), werd geopteerd voor een extra basis in Congo, namelijk Vliegbasis Kamina. Omdat de Belgen geen goede luchtfoto's van het gebied hadden (de Amerikanen vonden ze althans van slechte kwaliteit), werden Amerikaanse toestellen ingezet om vooraf luchtfoto's van Stanleystad te schieten (codenaam: Running Bear).
Tijdens de voorbereidingen druppelde af en toe informatie binnen over de stad, waaruit bleek dat het vliegveld bij Stanleystad niet met luchtafweergeschut werd beschermd en dus relatief eenvoudig kon worden ingenomen en dat de rebellen enkele duizenden strijders hadden, verdeeld over een aantal posities, die lang niet allemaal even effectief (en dus gevaarlijk) waren. In september was al duidelijk geworden dat een landing ten oosten van de stad over de rivier levensgevaarlijk was omdat de Stanleywatervallen zich daar bevonden en er visvallen waren geplaatst, waardoor er onder de militairen vele slachtoffers zouden kunnen vallen. Een plan van Adams ('High Beam') om heel Stanleystad te veroveren, leiders als Olenga en Soumialot gevangen te nemen en de Simba's op te roepen tot overgave werd door de Amerikaanse Congo Working Group (CWG; een verband van Amerikaanse regeringsfunctionarissen over acties in Congo opgezet op 29 augustus) en de Amerikaanse ambassadeur Godley van tafel geveegd als militaire overkill.
Op 28 oktober verslechterde de situatie in Stanleystad toen Olenga de opdracht gaf om alle Amerikanen en Belgen op te pakken. Hoewel Gbenye dit op 31 oktober veroordeelde, liet Olenga ze toch opsluiten en gaf opdracht om hen bij een bombardement 'zonder uitleg uit te roeien'. Op 5 november werd weer een verzachtende verklaring uitgezonden door de Simba's dat ze werden beschouwd als krijgsgevangenen, hetgeen de angst voor een slachtpartij deed verminderen en de hoop op een eventuele oplossing deed toenemen. Op dezelfde dag werd echter Kindu veroverd door de Ommengangtroepen van Vandewalle (die op 1 november zijn offensief was gestart), waarbij twee lijken van Europeanen en nog een dodelijk gewonde werden aangetroffen, wat het eerder door de rebellen beloofde hanteren van de Geneefse Conventies tot een dode letter maakte. Uit ooggetuigenverklaringen bleek dat de rebellen al waren begonnen met de voorbereiding van een massale executie van alle mannelijke gevangenen, wat alleen voorkomen was door een luchtaanval door de troepen van l'Ommengang, waardoor de gevangenen zich snel konden verbergen alvorens het grondoffensief hun positie bereikte.
Belgische deelname
Met de gevangenneming van de Belgen op 28 oktober raakte de Belgische overheid echter direct betrokken bij de voorbereidingen voor een reddingsoperatie. De Amerikanen zetten de Belgische overheid waarschijnlijk onder druk (blijkens een verklaring van de Amerikaanse ambassadeur in België Douglas MacArthur II) om haar 'politieke verantwoordelijkheid' te nemen en dus actief mee te doen aan de reddingsoperatie na het bekend worden van de gebeurtenissen in Kindu. Op 8 november had de Belgische minister van buitenlandse zaken Paul-Henri Spaak een ontmoeting met de Amerikaanse ondersecretaris voor politieke zaken Averell Harriman. Spaak stelde voor om een gezamenlijke actie op te zetten, waarbij Belgische paracommando's door Amerikaanse vliegtuigen zouden worden gedropt bij Stanleystad. Het voorstel werd nominaal goedgekeurd door de Amerikanen (president Johnson wilde echter net als de CWG liever een vreedzame oplossing en was terughoudend in het verlenen van goedkeuring op het moment van uitvoering) en vervolgens ook door minister van landsverdediging Paul-Willem Segers en koning Boudewijn. Daarop werd Spaak de belangrijkste bevelhebber over de missie. Het militaire bevel kwam bij de Belgen te liggen in de handen van kolonel en stafchef Robert Louvigny, terwijl de paracommando's onder leiding stonden van kolonel Charles Laurent.
Plannen
Na onderhandelingen werd op 13 november besloten tot het sturen van een compagnie Belgische paracommandotroepen (para's), die zouden worden gedropt door 12 Amerikaanse C-130E-transportvliegtuigen, daar België zelf nog niet dergelijke vliegtuigen bezat. Naast troepen werden voertuigen en voorraden meegestuurd om de operatie goed te kunnen uitvoeren. De operatie kreeg van kolonel Laurent de naam Rode Draak (Dragon Rouge) vanwege de rode baretten van de paracommando's met een 'drakenbuik' van Amerikaanse C-130E's. De officiële naam van USEUCOM, dat verantwoordelijk was voor de uitvoering van Amerikaanse zijde, was OPLAN 319/64.
De operatie werd opgedeeld in drie fasen:
Fase 1 werd gevormd door het vervoer naar de plek van operatie, waarbij 12 Amerikaanse C130E-transportvliegtuigen ongeveer 545 Belgische paracommando's (64 per vliegtuig), 8 jeeps en 12 FN AS 24-driewielers zouden vervoeren van Vliegbasis Kleine-Brogel via Spanje, Ascension en Kamina naar Stanleystad. De fase vormde de verantwoordelijkheid van de Amerikaanse kolonel Burgess Gradwell. Om geen argwaan te wekken over de samentrekking van troepen werd naar buiten toe verklaard dat het ging om een gezamenlijke Belgisch-Amerikaanse lange-afstandsoefening op Ascension. Eigenlijk een voor de operatie gevaarlijk zwak verhaal omdat beide landen nog nooit eerder zo'n oefening hadden gehouden, zodat het alsnog argwaan had kunnen wekken. Deze fase werd geschat op 28 uur vanaf het moment van landing van Amerikaanse toestellen op Kleine-Brogel tot aan de landing in Stanleystad en moest deels 's nachts plaatsvinden om geen argwaan te wekken en deels overdag, omdat de Amerikaanse toestellen alleen bij daglicht konden landen op Ascension. Naast de 12 C130E's voor het vervoer van de troepen, werden drie extra C130E's ingezet voor onderhoud, reserve en communicatie.
Fase 2 was de belangrijkste; de aanvalsfase. Eerst moest het vliegveld van Stanleystad worden veroverd en vrijgemaakt van obstakels (in de plannen van Laurent door de landing van 320 paracommando's met 5 C130E's), vervolgens zouden de meegebrachte voertuigen en de overige troepen er landen. Daarna zou de stad aan bod komen; eerst moesten alle ingangen naar de stad worden geblokkeerd en dan kwam het belangrijkste onderdeel aan bod; de redding van de gijzelaars. Ten slotte zou de evacuatie van de ex-gijzelaars volgen door de lucht. Fase 2 stond onder het bevel van kolonel Laurent, iets wat de ervaren Amerikaanse generaal Adams niet zinde. Hij had liever gezien dat de hele operatie onder een (Amerikaans) bevel had gestaan. De Belgische deelname bestond uit de deelname van het Eerste Bataljon Parachutisten, aangevuld met de 3e infanteriecompagnie van het Tweede Commandobataljon. Het grootste deel bestond uit (para)commando's (rode en groene baretten) zonder gevechtservaring.
Fase 3 bestond uit de landing van de vliegtuigen voor het evacueren van de gijzelaars en de verdere afhandeling daarvan. Nadat de vliegtuigen in Leopoldstad waren geland, zou de Amerikaanse Joint Task Force LEO (JTF LEO), die belast was met de ondersteuning van de missie, de evacuatie verder overnemen.
De missie stond onder grote Belgische politieke druk. Een misser zou tot grote internationale gevolgen kunnen leiden zoals bij de Belgische interventies in Congo in 1960. Er mochten eigenlijk geen doden vallen onder de zwarte bevolking, daar er grote kans bestond dat dit breeduit zou worden uitgemeten in de media. Ook Belgische slachtoffers (jonge dienstplichtige paracommando's) waren uit den boze in verband met de Belgische publieke opinie.
Aanloop naar de operatie
In november werd begonnen met de militaire voorbereidingen en werd een bevelstructuur opgezet. Op 17 november vlogen de Amerikaanse toestellen naar Kleine-Brogel voor de start van de operatie. De CWG was echter niet gerust op het geheimhouden van de missie en kwam na aankomst van de Amerikaanse toestellen op Kleine-Brogel met een plan om Britse toestellen als 'dummy's' in te zetten voor vluchten van en naar Kleine-Brogel om de indruk van een Belgisch-Britse oefening te geven, terwijl de Amerikaanse toestellen ondertussen gewapend met nepvliegplannen de Belgische paracommando's zouden uitvliegen. Het plan had echter verschillende tekortkomingen; de werkelijke vliegplannen waren al ingediend, het luchtverkeer boven Europa was reeds erg druk en daar zou rekening mee moeten worden gehouden, en er was nog geen toestemming voor overvluchten bij Frankrijk en Spanje aangevraagd. Gradwell vloog, om toch binnen het tijdschema te blijven daarom zonder Franse toestemming vooraf vanaf de Amerikaanse Vliegbasis Évreux naar Kleine-Brogel. De valse vliegplannen zorgden op Kleine-Brogel voor vertragingen en verwarring onder de piloten. Ambassadeur Godley wist de geheimhouding van de operatie op het laatste moment nog te bewaren toen hij de Amerikaanse ambassades van Niger en Nigeria ervan weerhield om de regeringen van beide landen toestemming te vragen voor overvluchten voor de terugreis, maar nadat een perswoordvoerder van het Belgische ministerie van landsverdediging bericht had over een troepenverplaatsing, pikten de media het op en verschillende Europese kranten speculeerden daarop dat ze naar Afrika zouden vliegen.
Vlak voor de operatie ontstond een discussie tussen de Belgische minister Spaak en de CWG over de uitvoering. Op 19 november zou Vandewalle zijn aanval inzetten op de stad en de daaropvolgende vier of vijf dagen zouden daarom weleens erg gevaarlijk voor de gevangenen kunnen worden. Daarbij vermoedde Spaak dat het tijdschema tot een falen van de operatie zou kunnen leiden. Het CWG wilde pas tot actie overgaan als het gevaar voor de gevangenen eminent werd, maar Spaak wilde daarop niet wachten en legde daarom op 14 november druk op de CWG om de operatie eerder te laten starten; op 17 november moest de operatie naar Ascension of Kamina afvliegen om snel in te kunnen grijpen. Op 16 november ging het CWG ermee akkoord om de troepen op 17 november naar Ascension te verplaatsen. De CWG bleef echter aarzelend; de operatie zou gevolgen kunnen hebben voor Amerikaanse missionaris Paul Carlson die als 'Amerikaanse spion' voor executie was aangemerkt door de Simba's (en uiteindelijk ook zou worden geëxecuteerd), voor westerse gijzelaars elders in Congo, en voor de Congolese bevolking. Ook was onduidelijk of en hoe een en ander moest worden gecoördineerd met de geplande aanval van Vandewalles l'Ommengang en hoe de operatie diplomatiek zou moeten worden verantwoord. De CWG bleef daarom tot op het laatste moment hopen op een diplomatieke oplossing. Deze vertragende houding werd het CWG niet in dank afgenomen door de Belgen en Congolezen die bij de operatie waren betrokken.
CIA-plannen: Operatie Low Beam
Met het daadwerkelijke vertrek naar Ascension werd ook duidelijk dat de operatie gevolgen zou kunnen hebben en dat er wellicht vervolgoperaties zouden moeten komen om gijzelaars elders voor executie te behoeden. Belgisch-Amerikaanse gesprekken leidden tot het opstellen van plannen voor nog drie operaties; in Bunia, Paulis en Watsa. Bij de Amerikanen had echter de redding van de Amerikaanse functionarissen de prioriteit en de CIA, die wist dat er in september al een plan was opgesteld om per boot de stad aan te vallen (operatie 'Golden Hawk'; door Adams) en bang was dat haar mensen in de stad in gevaar kwamen, haalde deze plannen weer uit de kast om met een eigen geheime missie deze Amerikanen te redden buiten Brussel om (de Belgen in Congo, werden er wel in gekend). Operatie 'Low Beam', een soortgelijke operatie als 'Golden Hawk', was er eveneens op gericht in de eerste plaats de Amerikaanse functionarissen te redden (en vervolgens zo veel mogelijk andere gevangenen te bevrijden) door de inzet van Amerikaanse grondtroepen via boten over de rivier tegelijkertijd met de aanval van l'Ommengang op de stad. De CWG (waarin de CIA ook vertegenwoordigd was) was er niet erg enthousiast over, maar verwachtte ook weinig heil van operatie Rode Draak en liet daarom toe dat de voorbereidingen ervoor doorgingen. Vandewalle ging akkoord mits de troepenmacht zich zelf kon bedruipen.
Ascension
Alvorens de troepenmacht aankwam op Ascension werd op aandringen van de Amerikanen besloten de landingen niet op een golfbaan vlak bij het vliegveld van Stanleystad te laten plaatsvinden zoals vooraf gepland, maar direct op de landingsstrook zelf, zodat alle para's in een keer eruit konden. Ook ging Laurent akkoord met het leggen van de leiding voor het springen in handen van de Amerikanen (hij zou dit aanvankelijk begeleiden) omdat dit het protocol vormde binnen de Amerikaanse luchtmacht en wel omdat de kans op verwarring hierdoor kleiner zou zijn. De landing op Ascension, waarvoor de Amerikanen Britse toestemming hadden verkregen en waar zich een Amerikaanse basis van de NASA bevond, kwam onverwacht voor de Amerikaanse bevelhebber te plaatse, omdat de Amerikaanse leiding had afgesproken met de Britten om het eiland tijdelijk af te sluiten van communicatie met de buitenwereld, zodat geen informatie kon uitlekken. Eenmaal aangekomen op Ascension werd een provisorisch kamp opgezet en een communicatiepost om topgeheime informatie uit te kunnen wisselen met de Amerikaanse leiding. Het communicatieverkeer over de verbinding was echter tergend traag en al snel werd overgegaan op een open communicatieband via 'Twilight Net' van USAFE. Ondertussen maakte Laurent de gewijzigde plannen voor fase 2 bekend aan zijn troepen, waarvan een deel was voorgehouden dat het om een oefenmissie ging om de geheimhouding te bewaren. Laurent ging uit van twee deelfasen: In deelfase 1 zouden 340 man worden gedropt boven het vliegveld, waarop deze het vliegveld zouden vrijmaken van obstakels om de jeeps te kunnen laten landen 30 minuten later. Nog weer 30 minuten later zouden indien mogelijk de overige manschappen en de FN AS 24-driewielers worden afgezet. Deelfase 2 werd gevormd door de opmars naar Stanleystad in twee compagnieën, die de noordelijke en oostelijke uitgangen van de stad (de brug over de Tshopo en de uitvalroute naar Kamp Ketele) zouden moeten blokkeren, waarop de derde compagnie zou op moeten rukken naar het stadscentrum om de gevangenen daar te bevrijden. Het centrum van de stad lag echter 3 kilometer van het vliegveld en die afstand zou door de para's lopend moeten worden afgelegd, wat voor grote vertraging zou zorgen. De Tshopobrug lag op 5 kilometer en Kamp Ketele op 6 kilometer van het vliegveld. Deze doelen zouden volgens de plannen pas na 1 à 2 uur kunnen worden bereikt, zelfs zonder noemenswaardige tegenstand. Dit vormde een grote tekortkoming van het plan hetgeen eerder al was aangetekend door Adams (die meerdere landingsplaatsen had gewild) en gevaar inhield voor zowel de gijzelaars als de kleine groep para's die het vliegveld in handen moesten houden terwijl de overigen de stad doorzochten op gijzelaars. Laurent had door de politieke druk echter geen keuze; hij mocht zo min mogelijk slachtoffers maken onder de Congolese bevolking en mocht dus weinig vuurkracht gebruiken en hij mocht zijn dienstplichtigen niet blootstellen aan onnodig gevaar door ze kans te laten lopen onder de voet te worden gelopen door een Simba-aanval aan een andere zijde van de stad. Hoewel de operatie in de eerste plan humanitair was, was echter ook opgenomen dat de troepen wel klaar moesten staan om eventueel Gbenyes hoofdkwartier te veroveren en de leiders gevangen te nemen; een opdracht die waarschijnlijk werd gegeven door de voormalige Amerikaanse ambassadeur in Stanleystad John Clingerman en werd gesteund door Laurent en majoor Jean Mine van de para's omdat ze verwachtten dat daarmee de ruggengraat van de rebellen mogelijk kon worden gebroken en er zodoende mogelijk ook gedetailleerde informatie over de gijzelaars kon worden gevonden. Deze missie zou echter kostbare tijd kosten, die zo het moment van het bereiken van de gijzelaars zou kunnen doen vertragen en bovendien het humanitaire karakter van de missie veranderen naar een van interventie in de strijd.
Op 19 november kwam Clingerman (vanuit Brussel naar Ascension) op basis van inlichtingenwerk met schattingen over het aantal gijzelaars (mogelijk ruim 1.000), 13 mogelijke locaties van de gevangenen en de locaties van de hoofdkwartieren en waarschuwde voor een zwarte Mercedes en een witte Rambler, waarin de Simbaleiding zich onder zware bewaking zou verplaatsen. Clingerman schatte het aantal rebellen op 10.000, waarvan mogelijk 2.000 goed gewapend waren en vermoedde dat ze de beschikking hadden over op het ANC buitgemaakte pantservoertuigen en dat ze mogelijk werden geadviseerd door Chinese informanten. Hij leverde verder een lijst van vijf personen uit de stad die te vertrouwen waren en waar verdere inlichtingen konden worden ingewonnen en gaf aan dat de Belgische gevangenen waarschijnlijk minder kans op geweld liepen dan de Amerikanen, die waarschijnlijk zo mogelijk zouden worden gedood. De Belgen hadden echter al hun eigen grondplannen opgesteld en namen de informatie deels ter kennisgeving aan. Clingerman wist na een aanvankelijke afwijzing vervolgens toestemming van zijn superieuren te krijgen om mee te vliegen naar Stanleystad om de acties van de Belgen en Amerikanen beter op elkaar aan te laten sluiten. De Amerikanen bleven echter bezorgd over de kleine schaal van de missie; was een groep van nog geen 600 man Belgische para's voldoende om een geschatte troepenmacht van 10.000 man rebellen te weerstaan? Laurent was echter zelfverzekerd vanuit de Belgische koloniale geschiedenis. Hij verklaarde na vertrek van Kleine-Brogel aan de Amerikaanse majoor James E. Poore (special operations officer voor de missie)
"You know, Major, with my regiment, I could be King of the Congo".Weet U, majoor, met mijn regiment zou ik koning van Kongo kunnen zijn
Hij verwachtte dat de rebellen bij de aanblik van Belgische para's hun strijd zouden staken, zoals ook bij de Belgische interventie in 1960 het geval was geweest.
Toen bleek dat de CWG door bleef gaan met het zoeken van een diplomatieke oplossing met de rebellen, werd de Belgische minister Spaak boos: Hij dacht dat dit de rebellen alleen maar voordeel zou opleveren en dat ze ondertussen de gevangenen zouden kunnen verplaatsen. Om de CWG alle troeven uit handen te slaan maakte hij op 20 november de aanwezigheid van de Belgische para's op Ascension openlijk bekend. De troepen aldaar werden geïnformeerd over het feit dat ze overgebracht zouden worden naar Kamina in de aanloop naar de aanval. Op 21 november kwam het bevel om naar Kamina te vertrekken en op 22 november arriveerden de para's op de vliegbasis aldaar. Een dag eerder hadden de rebellen bekendgemaakt dat ze de gevangenen zouden 'opeten' als ze zouden worden aangevallen. Ondertussen brak er vlak voor de start van de landingen toch vertwijfeling uit onder de leiding; was de troepenmacht wel sterk genoeg en waren er wel voldoende voertuigen om de gevangenen te evacueren? De CWG wilde echter geen Amerikaanse grondtroepen inzetten en gaf ambassadeur MacArthur II opdracht om Spaak duidelijk te maken dat bij eventuele calamiteiten beter eerst een beroep kon worden gedaan op Britse en Franse troepen, daar die dichter bij het gebied troepen waren gestationeerd. MacArthur II deed dit echter niet en het bericht bereikte de Belgische leiding daarom niet.
Ondertussen waren onderhandelaars met de rebellen overeengekomen dat de geplande executie van de 'Amerikaanse spion' Carlson op 22 november was uitgesteld. Op 22 november overlegden de militaire leiders van operatie Rode Draak met Vandewalle over het plan. Die gaf twee opties voor uitvoering: ofwel op 23 november met opvolg'draken'operaties in Paulis en Bunia twee dagen later of op 24 november, de geplande datum van aankomst van zijn l'Ommengang in Stanleystad met de opvolgoperaties eveneens twee dagen later. Vandewalles voorkeur ging uit naar het tweede alternatief. Laurent ging hiermee akkoord, maar de Amerikaanse kolonel Isaacson die over JTF Leo ging, wilde de operatie meteen uitvoeren om ook de opvolgoperaties te kunnen versnellen. Isaacsons stem had aanvankelijk de doorslag en de troepen werden op 'high alert' geplaatst. Uiteindelijk ging men echter toch voor de 24e. Op deze wijze hoopte men op dezelfde dag als Vandewalle te arriveren, zodat de gijzelaars het minste gevaar zouden lopen.
Ondertussen was Vandewalle zijn opmars begonnen op 19 november en op 21 november sloten de CIA-mensen van 'Operation Low Beam' met 18 Cubaanse (bannelings)huurlingen zich aan bij zijn troepen. De rebellen deden op 21 november een mislukte poging om hun gevangenen naar het noorden te vervoeren en brachten ze daarop terug naar de stad. Op de avond van 23 november hoorden ze de rebellen zeggen tegen de mensen die hen bewaakten dat zodra duidelijk was dat er para's in Stanleystad waren, ze onmiddellijk de gevangenen moesten doodschieten. De para's waren ondertussen al enigszins vermoeid geraakt doordat ze de hele tijd stand-by moesten staan in de vliegtuigen voor het geval de operatie eerder zou beginnen. Pas toen duidelijk werd dat de operatie niet op de 23e zou beginnen, mochten ze het vliegtuig weer uit. Nadat de laatste spionagebeelden van het vliegveld van 'Running Bear', waarop te zien was dat het vliegveld met olievaten was afgezet en waaruit bleek dat een aantal gevangenen was verplaatst naar het eiland Basoko ten noorden van Banalia en bleek dat l'Ommengang zonder verwachting op veel weerstand kon oprukken, ontvangen waren, kreeg operatie Rode Draak het groene licht van Adams.
Fase 1: Landingen
Vandewalles troepen rukten snel op naar de stad in colonne. Zijn plan om de stad te veroveren stond los van Operatie Rode Draak, maar werd er wel mee afgestemd in de tijd en door het niet gebruiken van luchtsteun, om de operatie niet in de weg te staan. Na in de nacht driemaal op een hinderlaag te zijn gestuit, waarbij verschillende van zijn mannen en een Zuid-Afrikaanse correspondent omkwamen, besloot hij de opmars te stoppen tot de vroege morgen om niet het risico te lopen dat een van de extra brandstoftanks van zijn voertuigen zou worden geraakt, wat een ramp tot gevolg zou kunnen hebben. Toen hij om half 6 weer optrok was Operatie Rode Draak al in volle gang.
Operatie Rode Draak werd voorafgegaan door een verkenningsvlucht om de weersomstandigheden te peilen in de buurt van de stad (buiten de 25-mijlszone). Toen deze duidelijk waren, werd de operatie ingezet. De verkenningsvlucht had een aantal onweerswolken gezien, waarmee rekening moest worden gehouden. In tijdsintervallen van 10 minuten stegen de geplande eerste vijf C130E-transportvliegtuigen vervolgens op 24 november op vanaf Kamina te beginnen om 00:46. De vliegtuigen vlogen 50 mijl westelijker als de geplande koers om zo uit te kunnen wijken voor het onweer. Hiermee was echter al rekening gehouden door eerder te vertrekken. Vanuit Kamina vlogen de toestellen naar Basoko, waar ze gezelschap kregen van twee door Cubanen bestuurde A-26-aanvalsvliegtuigen (ook wel B-26 genoemd), iets wat door Adams was bedwongen om de operatie meer kans te geven te doen slagen. De Cubaanse piloten vlogen daarop voor de 5 C130E's uit en voerden een scheervlucht uit boven het vliegveld van Stanleystad om het luchtafweergeschut te testen. De A-26's vlogen echter te snel en te hoog en werden daardoor niet beschoten door de Simba's. 60 seconden later arriveerden de C10E's ter plekke en begonnen de landingen om 6:00. Weer 60 seconden later stonden alle para's van het eerste lichting op het vliegveld. De C130E's werden wel beschoten en 4 vliegtuigen werden geraakt door licht afweergeschut. Een vooraf verwacht kanon van 20 mm bleek echter afwezig. Een tweede lichting volgde en de C130E's vertrokken vervolgens naar Leopoldstad, terwijl een toestel in de lucht boven Stanleystad bleef om de operatie vanuit de lucht te volgen. Van de gelande 340 para's bleken acht gewond geraakt, waarvan drie in zoverre dat ze niet verder konden deelnemen. De overige mannen waren bijna allemaal op de geplande locatie geland en maakten zich klaar om het vliegveld klaar te maken voor verdere landingen. Eerst werden door de para's ongeveer 400 olievaten gevuld met water weggerold en 10 autowrakken (zonder wielen) weggedragen, terwijl ze onder vijandelijk vuur lagen. Van de 200 man rebellen op en rond het vliegveld vluchten velen en er bleven slechts enkele tientallen achter om op opmerkelijk hardnekkige maar ineffectieve wijze de para's te pogen zo lang mogelijk op te houden met geweervuur. Het was tevergeefs: Terwijl de anderen de baan nog bezig waren vrij te maken, werden hun posities al snel vernietigd door de overige troepen. Bij het veroveren van de verkeerstoren werden twee gevangenen gemaakt, die de positie van de eerste groep gevangenen verraden; in het nabijgelegen "Hôtel Victoria". Een mitrailleursnest dat de landingsstrook daarvoor beschoot werd vervolgens aangevallen, maar de rebellen bleken het machinegeweer reeds te hebben meegenomen op hun vlucht.
Tegen half zeven was de oostzijde van het vliegveld in Belgische handen. Aan westzijde van de landingsstrook werd een gevluchte Nederlandse missionaris aangetroffen die de Belgen vertelde, dat de gevangenen in "Hôtel Victoria" en in het katholieke centrum Procure langs de Kongostroom werden vastgehouden. Tegen 6:40 was ook de westzijde van de landingsstrook onder controle. Ondertussen waren andere troepen (13e compagnie onder luitenant André Patte) op zoek gegaan naar de leiding van de rebellen in de hoop Gbenye gevangen te kunnen nemen. Bij gebrek aan goede kaarten en gehinderd door dichte vegetatie misten ze echter hun doel, waarop ze na 25 minuten en een tip van een Congolees over de juiste positie terugkeerden naar het vliegveld. De para's hadden een wegblokkade opgezet, waar ze drie voertuigen van de Simba's in de val wisten te lokken. De auto's weigerden te stoppen en twee werden daarop verwoest. In de derde troffen ze de Jamaicaans-Britse journalist Hugh Scotland aan, die daarop gevangen werd genomen. In de auto werden ook persoonlijke documenten van Gbenye gevonden, die zelf – naar later bleek – bij de lokale bevolking sliep om snelle gevangenname te voorkomen.
Om 6:35 belde er een anonieme Franssprekende man naar het vliegveld en berichtte dat de gevangenen in "Hôtel Victoria" en "Hôtel des Chutes" gevaar liepen om onmiddellijk te worden afgeslacht. Vijf minuten later bevestigde de Nederlandse missionaris dit bericht, waarmee de Belgische para's nu een duidelijk doel kregen. De Belgische majoor Jean Mine gaf opdracht aan de 11e en 13e compagnieën om zich onmiddellijk klaar te maken om op te trekken naar de gevangenen; de 11e naar "Hôtel Victoria" en de 13e naar "Hôtel des Chutes" en verder naar Kamp Ketele.
Om 6:50 werd het vliegveld vrijgegeven en konden de overige vliegtuigen landden. Ondertussen was echter bij een van de vliegtuigen echter al wat misgegaan; minder dan 5 minuten na opstijgen was per ongeluk een opblaasbare reddingsboot in de windstroom terechtgekomen en had daarbij een aantal controlepanelen en de radioantenne vernield en -erger- een scheur van bijna een meter in de vliegtuigromp veroorzaakt, waarop het vliegtuig begon te schokken en piloot "Mac" Secord kon het met moeite stabiliseren. Daarop keerde het vliegtuig terug en Secortd wist het veilig te laten landen in Kamina (waarvoor hij later een Distinguished Flying Cross kreeg), waar hij onmiddellijk overstapte in de reserve-C-130 om binnen een uur weer terug te zijn boven Stanleystad. Dit betekende echter wel dat een deel van de terreinwagens niet op tijd in Stanleystad aankwam om direct te kunnen worden ingezet voor de aanval vanuit het vliegveld op de doelen in de stad. De overige vier C130-vliegtuigen landden wel op tijd, maar werden daarbij (zonder veel succes – de Simba's waren niet geoefend hierin) beschoten vanuit een drietal mitrailleursnesten rond het vliegveld, die de para's vervolgens snel onschadelijk maakten, voor zover ze deze konden vinden.
Fase 2: Operaties in de stad
De para's zetten zich daarop vanaf 7:15 in beweging naar de stad, achter de eerder vertrokken 11e en 13e compagnie aan. Ze werden begeleid door een aantal FN AS 24-driewielers, maar hun opmars werd vertraagd door sporadisch slecht gericht geweervuur van her en der langs de weg verscholen Simba's. Rond 7:40 werden de buitenwijken van Stanleystad bereikt door de 11e compagnie. Zij zochten de door de leiding aangewezen Belg Gerlache, die hen van informatie zou kunnen voorzien, maar deze bleek de avond ervoor zo te zijn in elkaar geslagen door de Simba's, dat hij niet in staat was te spreken. Hierna spoedden de para's zich naar "Hôtel Victoria", maar ze bleken 5 minuten te laat te zijn.
Bloedbad op de Avenue Sergeant Ketele
De ruim 300 gevangenen in "Hôtel Victoria" waren om 6:00 gewekt door het lawaai van de vliegtuigen en werden om 7:00 naar buiten gesleept door de Simba's, die aankondigden alle gevangenen lopend naar het vliegveld te willen brengen om ze te vrijwaren van verwachte luchtaanvallen. Enkelen van hen wisten dat rond 6:30 de Simbaleiding opdracht had gegeven om alle buitenlanders dood te schieten en barricadeerden zich in hun kamers en/of verstopten zich. De meesten liepen echter gedwee mee naar buiten, waarop ongeveer 260 gevangenen meeliepen in de richting van het vliegveld. Op twee straatblokken van het hotel, op de hoek van de avenue Sergeant Ketele, werden de Simba's echter gealarmeerd door een truck met Simba's dat er para's waren geland op het vliegveld. Onmiddellijk werd de gevangenen bevel gegeven te gaan zitten. Er was vervolgens 2 tot 3 minuten van verwarring tot rond 7:40 zwaar geweervuur nabij werd gehoord, waarop een van de Simba's (de leiding of een ander persoon) besloot dat dit het moment was en op de gevangenen begon te schieten, daarbij gevolgd door de anderen. De meeste gevangenen wisten te ontsnappen, maar toch lagen er na aankomst van de para's rond 7:45 18 doden, waaronder Carlson, die was neergeschoten toen hij over een muur probeerde te klimmen. Ook waren er 40 zwaar verwonden. De rebellen hadden geen onderscheid gemaakt en zowel mannen, vrouwen als kinderen doodgeschoten. De dokter en reservemedicus van de 11e compagnie, al snel gevolgd door een Belgische dokter en een Franse vrijwilliger, hielpen waar ze konden, maar konden weinig doen voor alle 40 gewonden tegelijk. Er werd een medische post opgezet en er werden medische voorraden aangesleept om toch zo snel mogelijk te kunnen handelen. De overige gevangenen, waarvan de meesten in shock verkeerden, werden na te zijn herverzameld door de para's naar een nabijgelegen gebouw gebracht uit het zicht van de rebellen. Vervolgens werden ze in een groep veelal lopend naar het vliegveld geëscorteerd. Alleen degenen die te zwaar waren verwond, werden in (geconfisqueerde) voertuigen naar het vliegveld gebracht.
Verdere zoekoperaties
Mine zag in dat haast diende te worden gemaakt met de operatie, wilden ze verdere slachtingen voorkomen. Hij dirigeerde de 11e compagnie verder naar het centrum en de 13e langs de rivier de Kongo. De 12e compagnie, die aanvankelijk de noordelijke rand van de stad moest bewaken, werd door hem naar de gevangenenverzamelplaats gestuurd om de ex-gijzelaars te beschermen. Ongeveer een half uur na de slachting op de avenue Sergeant Ketele reed Laurent zelf per FN AS 24 naar deze plek en beval dat een peloton van het 12e naar de weg naar het vliegveld diende te worden gestuurd, daar deze onder steeds heviger rebellenvuur kwam te liggen.
De Amerikaanse viceconsul en CIA-agent David Grinwis (1930-2017), een van de zes Amerikaanse gijzelaars, wilde na zijn bevrijding dat de Belgische para's optrokken naar Radio Stanleystad om deze te bezetten en alle buitenlanders over de radio op te roepen om onmiddellijk naar het centrum te komen. De Belgische leiding ging hier echter niet mee akkoord, wat echter tot gevolg had dat de Belgische para's nu zelf op zoek moesten naar hen.
11e compagnie
De 11e compagnie werd in haar zoektocht door het centrum van de stad opgesplitst in drie pelotons, die elk hun eigen weg gingen. Een peloton onder leiding van luitenant Gustaaf Mertens bereikte daarbij, na een truck vol Simba's te hebben uitgeschakeld (de para's waren niet bepaald terughoudend nadat ze de aangerichte moordpartij hadden gezien), "Hôtel Victoria", waar nog een dode en een gewonde Europeaan werden aangetroffen en de ongeveer 50 gevangen die zich eerder hadden verstopt. Zij werden naar de commandopost van het bataljon geëscorteerd, waarop Mertens verderging met zijn zoektocht. Daarbij werd van huis tot huis in het Vlaams en Frans geroepen dat de bewoners naar buiten moesten komen om te worden geëvacueerd. Veel mensen durfden dit echter niet en verschillende malen moest de deur worden geforceerd om eventuele evacués naar buiten te bewegen. Bij een van deze huiszoekingen werd een para beschoten door een andere para en moest gewond worden afgevoerd naar het vliegveld door Mertens, alvorens het peloton verderging. Bij de hervatting stuitten de para's op een voormalige gevangene die hen wees op de aanwezigheid van meer gevangenen nabij de markt. Mertens berichtte dit aan de bataljonspost, omdat dit buiten zijn zoekgebied viel en rukte op naar de stadsgevangenis, waar hij echter geen gevangenen aantrof. Daarmee was zijn zoekgebied uitgekamd en zijn para's nestelden zich daarop rond het Place du Canon, waar ze een blokkade opwierpen tot 15:30.
Het tweede peloton onder luitenant Hardy rukte vanuit de Avenue Sergeant Ketele op naar het noorden om respectievelijk een fabriek, brouwerij en school (École des Soeurs Franciscaines) uit te kammen. Hij wist aldaar ongeveer 150 mensen te redden, die hij naar de bataljonpost dirigeerde, om rond 8:15 zijn doelen te hebben bereikt. Het derde peloton onder luitenant Wittemans had als doel om respectievelijk het radiostation, de Place Leopold II en Place de la Victoria te doorzoeken op te evacueren mensen. Zij bracht ook een aantal gevangenen naar de bataljonspost. Rond 13:00 was de stad uitgekamd door de 11e compagnie en richtten ook de andere pelotons blokkadeposten in, waar ze tot 15:30 verbleven.
12e compagnie
De 12e compagnie onder kapitein Luc Raes werd naar de Belgische kwartieren Belge I en Camp Prince Leopoldville II van het noordwestelijk deel van de Europese wijk van Stanleystad gestuurd om de wegen naar het vliegveld en het centrum van de stad te vrijwaren van infiltratie door Simbatroepen. Raes splitste zijn compagnie op in twee pelotons die langs twee routes naar het doel trokken. Tweemaal stuitten troepen van de compagnie op weerstand; beide keren bij een stadion. Hierbij viel een gewonde onder de para's. Nadat ze hun doelen hadden bereikt, kregen ze opdracht om op hun positie te blijven om verdere gewonden te voorkomen. Raes hield zijn troepen daar vervolgens tot 16:00.
13e compagnie
De 13e compagnie onder leiding van Patte was de 11e compagnie gevolgd naar de stad en, nadat de pantserwagens van Luc Goris die bij de tweede landing waren afgezet, zich bij hem hadden gevoegd, richtte zij zich op het bewaken van de zuidelijke flank van de stad en het redden van gijzelaars. Patte, in gezelschap van de Nederlandse missionaris, rukte eerst op naar de Mission du Sacré Coeur, waar 50 nonnen en missionarissen werden gered en onder escorte naar het vliegveld werden gestuurd. Daarna werd de compagnie opgeroepen om naar het Hôtel des Chutes te gaan, waar nog drie gijzelaars werden opgepikt en een grote hoeveelheid munitie en wapens werden buitgemaakt. Bij het verlaten van het hotel ontstond een kort vuurgevecht met een Simbavrachtwagen, waarbij een Simba werd gedood en een aantal anderen werden verwond. Een rond 8:10 op de commando's afgeschoten raket miste doel. Patte rukte vanaf het hotel op naar Camp Ketele, waar hij aankwam rond 8:00. Het reeds verlaten kamp werd snel ingenomen, waarmee de oostelijke ingang naar de stad was afgesloten. Aan oostzijde, noordzijde en noordwestzijde van het kamp werden een wegblokkades opgericht of pelotons opgesteld. Het eerste peloton van de 13e compagnie werd uitgestuurd om de oost-westverbinding ten zuiden van het kamp uit te kammen, hetgeen voltooid was rond 10:30. Al snel werden de noordelijke posities van het kamp aangevallen door Simba's uit een nabijgelegen dorp die door de dichte struiken de para's tot vlakbij konden naderen om dan met alles wat ze hadden (handwapens, pijlen en speren) hen aan te vallen. Hierbij viel een gewonde onder de para's, waarop deze de Simba's bestreden met handgranaten, die bij het eerste signaal van een aanval werden gegooid naar de struiken. De aanvallen vielen dan stil voor gemiddeld ongeveer een kwartier, waarna nieuwe pogingen werden ondernomen door de Simba's, die opnieuw werden afgeslagen.
Nadat de troepen van Vandewalle het kamp bezet hadden (zie volgende subparagraaf), had de 13e compagnie haar handen vrij voor andere zaken en werden ze uitgestuurd om gijzelaars te redden die zich in de buurt van de stadsmarkt bevonden. Patte had echter moeite om zijn troepen hiervoor te verzamelen, daar het radiocontact deels was uitgevallen en Congolese troepen van het ANC gevaarlijk in het rond schoten op alles in het kamp. Patte stuurde daarop een patrouille door het kamp met de oproep tot verzameling en rond 14:00 rukten zijn troepen op naar de markt. Ze ontmoetten weinig verzet. Eenmaal aangekomen bleken de Simba's te zijn vertrokken na een Belgische winkeleigenaar te hebben doodgeschoten. Rond de markt werden 40 vluchtelingen aangetroffen, die naar het vliegveld werden gestuurd. Rond 15:00 riep Laurent het 13e terug en tegen 17:00 waren ze allemaal weer terug op het vliegveld.
Lima I en II
Om 9:00 kreeg Patte contact met de troepen van Vandewalle, die meldde dat zijn troepen de stad naderden. Rond 11:00 naderden zijn troepen Camp Ketele en kregen de para's zodoende de nodige versterking. Lima I, de stoottroepen van l'Ommengang onder leiding van luitenant-kolonel Albert Liegeois, trokken daarop naar het centrum van de stad en bezette belangrijke kruispunten, terwijl Lima II, de overige troepen onder leiding van luitenant-kolonel Lamouline, Camp Ketele bezette. Hierdoor waren nu alle toegangswegen naar de stad afgesloten. Vandewalles mobielere troepen trokken vervolgens na overleg tussen Vandewalle en Laurent het deel van de stad ten oosten van het Canal de la Kitenge binnen om er in de afgelegen gebieden te zoeken naar gijzelaars. Laurent trok rond 17:00 zijn para's terug naar het westen van het kanaal; hij vreesde represailles door de huurlingen en Congolese troepen tegen de Simba's en wilde niet dat zijn troepen ermee in verband werden gebracht.
Een aantal Cubaanse huurlingen trokken na overleg op het vliegveld rond 11:30 naar de zogenoemde Kilometer 8-missie in het noordoosten van de stad, waar zich volgens een Amerikaanse missionaris een 25-tal gijzelaars bevonden die in groot gevaar waren. De Belgen hadden niet de mankracht en het vervoer om erheen te gaan en de troepen van Vandewalle onder leiding van CIA-agent William "Rip" Robertson wilden het daarop wel doen. Eenmaal aangekomen bij de missie bleek dat de rebellen reeds in de morgen twee missionarissen en twee jongens hadden neergeschoten, waarvan een missionaris het niet had overleefd. Het lijk werd achtergelaten en de rest werd zo snel mogelijk in de voertuigen gepropt en naar het vliegveld gestuurd. Een andere groep huurlingen onder leiding van de Amerikaanse luitenant-kolonel Donald V. Rattan zou Robertson helpen, maar had moeite om vervoer te bemachtigen; na een vuurgevecht weigerde een Congolese vrachtwagenchauffeur hen verder te vervoeren, waarop ze terugkeerden naar de stad. In de stad wisten ze een jeep te bemachtigen, maar bij aankomst bleken de gijzelaars al te zijn weggevoerd door Robertson. Op de terugweg werden Rattans troepen door eigen ANC-troepen en huurlingen onder vuur genomen, maar ze misten doel en zijn troepen wisten het vliegveld veilig te bereiken.
Fase 3: Situatie op het vliegveld en evacuaties
Op het vliegveld was na het vertrek van de para's de boven het vliegveld rondcirkelende C130 met Gradwell aan boord geraakt door Simbageweervuur nadat het te laag was gaan vliegen. Het keerde daarop terug naar Leopoldstad, twee C130's op het vliegveld achterlatend. Om 8:30 kwamen de eerste evacués aan op het vliegveld, die onder bescherming van militairen vanuit de stad waren komen lopen of met trucks waren geëvacueerd. Sommige gewonden waren er slecht aan toe en de weinige dokters hadden er hun handen vol aan. De vloer van de C130 waar ze in werden geplaatst was al snel besmeurd met bloed. Van de gewonden stierven later twee gedurende de 2,5 uur durende vlucht naar Leopoldstad en één in het ziekenhuis. Met het vertrek van beide vliegtuigen was echter ook het grootste deel van het medisch personeel weg, alsook een hoeveelheid medische hulpgoederen, die niet waren uitgeladen. In de middag bezetten de para's een ziekenhuis nabij het vliegveld om er een gewonde para te kunnen opereren.
De Simba's hergroepeerden zich en wisten ongezien met ongeveer 150 man van westzijde en 180 man van noordzijde op te rukken naar het vliegveld. Tot 8:15 hielden ze zich stil, maar toen de beide toestellen opstegen openden ze (zonder succes) het vuur op de vliegtuigen. De rebellen werden teruggedreven, maar even later werd het vliegveld ook van oostzijde zijde beschoten. De para's joegen hen terug en stelden zich op langs de oostzijde van het vliegveld om nieuwe aanvallen beter op te kunnen vangen. De Simba's bleven echter aanvallen en opperbevelhebber Laurent had te weinig troepen om het vliegveld van alle zijden continu te kunnen beschermen, zodat het evacueren van de vluchtelingen steeds moeilijker werd. De vluchten werden na de aanval een halfuur stilgelegd, maar de vluchtelingen bleven toestromen.
Rond 12:25 stuurde Laurent een bericht naar de Belgische ambassade met het verzoek om de inzet van alle C-130-vliegtuigen en ten minste twee DC-6 vliegtuigen, maar het liefst zo veel mogelijk. Al snel arriveerden de toestellen en werden zo veel mogelijk gijzelaars in de vliegtuigen gepropt, tot 120 per toestel. Toen de operatie was beëindigd op 24 november hadden de vliegtuigen 800 gijzelaars geëvacueerd. Onder deze vliegtuigen vervoerden ook toestellen van Air Congo, Sabena Airlines, de Belgische Luchtmacht, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Italië en het Rode Kruis gijzelaars van Stanleystad naar Leopoldstad.
De aanvallen van de rebellen op het vliegveld waren aanvankelijk slecht georganiseerd, maar rond 15:30 bleken de naar verwachting ongeveer 100 rebellen in het bos ten westen van het vliegveld zich spiritueel voor te bereiden op een massale aanval. Om 17:45, toen de laatste C130 kwam invliegen, gingen ze over tot massale beschietingen. De C130 brak zijn landing af en de evacuatie werd stopgezet. Waar de rebellen zich eerder terugtrokken op het moment dat de para's terug schoten, kwamen er nu ongeveer 150 Simba's onder leiding van een medicijnman het bos uitzetten. De aanvallers waren onder invloed van drugs en dansten en zongen terwijl ze met hun wapens zwaaiden. De Belgische para's, verrast door deze vreemd overkomende voorstelling, stopten kort met vuren. Daarop volgden echter mortiervuur, waarbij een para gewond raakte. De para's openden daarop het vuur, terwijl luitenant Le Grelle, die belast was met de verdediging van de westflank, om onmiddellijke bijstand vroeg. De 13e compagnie was net aangekomen op het vliegveld en werd meteen op het gevecht afgestuurd. Met een omtrekkende beweging en met drie gepantserde jeeps werd de aanval ingezet, die stokte toen de medicijnman was doodgeschoten. Het mortiervuur ging echter door, maar na een opgeroepen luchtaanval door twee Amerikaanse T-6-toestellen (van l'Ommengang, bestuurd door Cubaanse piloten), zweeg het vuur en was de aanval afgeslagen. Rond 18:15 waren er genoeg para's op en rond het vliegveld voor een continue verdedigingslinie, waarbij de 13e compagnie de westzijde afdekte, de 11e het noorden, de 12e het oosten en het ziekenhuis en de rest van de troepen samen met een aantal uit Kamina overgevlogen Katangezen het zuiden. De Belgische majoor Georges Ledant liet twee groepen para's patrouilleren rond het vliegveld om infiltratie te voorkomen.
Opmars van Vanderwalle gestaakt
Rond 17:00 hield Vanderwalle de hele stad in handen, al vonden nog wel gevechten plaats op een aantal plekken. Vanderwalle had verwacht dat Laurents para's ook de verantwoordelijkheid droegen voor het regelen van een pont of een ander middel om de brede rivier de Kongo over te steken, maar Laurent verklaarde later dat dit niet tot zijn taken behoorde. Er was zodoende geen verbinding over de rivier en Vanderwalles troepen bleven mede daarom tot 27 november aan noordzijde van de rivier. Dit had grote consequenties voor de gijzelaars aan zuidzijde van de rivier, waar de Simba's nog de macht in handen hadden.
Operatie Zwarte Draak
Besluitvorming voorafgaand aan de operatie
Tussen 18 en 20 november werd op een tweede planningsconferentie in Brussel besloten dat het uitvoeren van Operatie Rode Draak wellicht impliceerde dat er een opvolgoperatie moest komen in de vorm van reddingsoperaties in andere steden die in handen waren van de Simba's. Dit leidde tot plannen voor nog drie operaties; achtereenvolgens (op basis van prioriteit) Operatie Witte Draak in Bunia, Operatie Groene Draak in Watsa en Operatie Zwarte Draak in Paulis. Het militaire gezag begon daarop met de voorbereiding daarvan om goed voorbereid aan de slag te kunnen, mocht het opperbevel besluiten tot actie over te gaan. Daarbij werd ingespeeld op verwachte ontwikkelingen, waaronder het gevaar voor vergeldingsacties tegen gijzelaars. Omdat het besluitvormingsproces over Operatie Rode Draak al een hoop gezeur had opgeleverd, werd reeds tijdens de uitvoering daarvan overgegaan tot het komen tot een besluit over andere operaties. Tijdens de operatie volgden nieuws en vals nieuws over gewonden en doden elkaar op. Tegelijkertijd kwam het nieuws binnen dat Aketi was ingenomen op de rebellen, waarbij 100 niet-Congolezen ongedeerd waren bevrijd. De planners waren daarbij huiverig voor nieuwe operaties omdat de derdewereldlanden internationaal nogal vijandelijk op de operatie hadden gereageerd. Ambassadeur gooide de knuppel in het hoenderhok door op 24 november aan te sturen op het gelijktijdig uitvoeren van Operatie Witte en Zwarte Draak, een dag na terugkeer van de para's op Kamina met het argument dat de Belgen en Amerikanen 'unaniem' de gedachte hadden dat alle niet-Congolezen in Simbagebied nu in groot gevaar waren. Zijn reactie uit het 'veld' leidde ertoe dat de uitvoering van de operaties zowel in Washington als Brussel bijeen kwamen. Aan beide zijden heerste echter twijfel over het uitvoeren van nog meer operaties; bij de Amerikanen gezien de internationale druk en bij de Belgen vanwege de angst om als 'neokoloniale macht' opnieuw in een Congolees conflict te worden betrokken. Minister Spaak was bovendien bang voor verlies voor zijn politieke partij daar het Belgische parlement niet van tevoren was ingelicht over de operatie. Beide zijden lieten daarop eerst een rapport opstellen over Operatie Rode Draak om zo een beter oordeel te kunnen vellen.
Op het veld zelf was met de bevrijding van de gijzelaars uit Aketi duidelijk geworden dat enkele honderden gijzelaars in Paulis in handen waren van een stel gewetenloze personen, wat deze operatie prioriteit gaf boven de andere beide geplande opvolgoperaties. Hierin werden ze gesteund door generaal Mobutu, die de Belgen opzocht op de 24e. Laurent gaf 's avonds na overleg majoor Mine opdracht om de operaties op papier uit te werken voor een conferentie in de vroege morgen van de 25e november. De para's verbleven ondertussen op het vliegveld, waar nog 200 vluchtelingen wachtten op evacuatie. Om de para's beter te kunnen voorbereiden op mogelijke opvolgmissies werd de verdedigingslinie ingekrompen, zodat twee derde van zijn mannen zich enige rust kon gunnen. De Simba's bleven echter sporadisch aanvallen, zodat de hele nacht geweervuur was te horen en geen van de para's veel rust kreeg, zodat de meesten van hen erna niet erg fit waren (voor de meesten was het de derde nacht zonder slaap) voor spoedige opvolgoperaties. De dag erop werd besloten om niet – zoals bij de tweede planningsconferentie in Brussel was bedacht – Bunia en Paulis elk met een compagnie aan te vallen, maar Bunia en Watsa een aantal dagen uit te stellen om de para's meer rust te gunnen. Dit omdat ze erg moe waren (er was die nacht ook een gesneuveld) en omdat er te weinig parachutes waren voor twee landingen. De operatie in Paulis werd gepland op de volgende morgen. Afgesproken werd dat de 11e en 13e compagnie zouden worden gedropt uit twee C130-toestellen, gevolgd door 3 C130's met 4 gepantserde jeeps, 4 radiojeeps en 7 AS-24's. De dag erop zouden vluchtelingen en para's dan weer worden opgehaald met twaalf C-130's. Dit werd door Godley overgebracht aan Brussel en Washington, die alleen de beginregel van zijn bericht als kern namen:
"Laurent wants limit next phase to DRAGON NOIR".Laurent wil volgende fase beperken tot ZWARTE DRAAK
President Johnson greep dit aan om aan te geven dat hij nog maximaal één operatie wilde toestaan, om te voorkomen dat zijn land mogelijk in een Congolese burgeroorlog zou worden getrokken. Aan Belgische zijde had minister Spaak zelfs grote twijfels over ook maar enige opvolgoperatie, maar premier Théo Lefèvre en diplomaat Étienne Davignon haalden hem over tot nog een laatste operatie. Dit werd aan het einde van de 25e overgebracht naar Laurent: Er kwam nog een operatie, maar daar moest het echt bij blijven.
Voorbereidingen
Situatie ter plekke
Paulis was de hoofdstad van de kortstondige (1962-1966) noordoostelijke Congolese provincie Uele en ligt op ongeveer 450 kilometer ten noordoosten van Stanleystad. Paulis lag aan een smalspoorlijn en bezat een luchthaven. Het vliegveld, dat in tegenstelling tot dat bij Stanleystad vlak naast de stad lag, bleek bruikbaar (gevreesd was eerder dat het door regen onbegaanbaar zou zijn), maar was dan ook de enige plek voor een landing, want de stad werd omringd door dichte bossen. De stad bezat een belangrijk verkeerskruispunt, een Europese wijk ten zuidwesten ervan, een aantal hotels en andere bedrijven verspreid door de stad en een militair kamp ten noordwesten van de stad, aan de weg naar Poko.
De Simba's hadden in Paulis na de verovering een groot bloedbad aangericht onder de bevolking, waarbij naar schatting 2.000 tot 4.000 Congolezen waren vermoord. Geschat werd dat er ongeveer 300 buitenlanders in de stad waren. Zij waren grotendeels met rust gelaten, maar vanwege et bloedbad in Stanleystad en omdat Radio Stanleystad het nieuws over de landingen naar buiten had gebracht, werd in het geval van een landing ook voor hun veiligheid ernstig gevreesd. Hoewel een rapport stelde dat de volgende landing in Bunia zou zijn, ging het opperbevel van de paracommando's ervan uit dat ook de rebellen in Paulis voorbereid hadden en ook daar het bevel tot doodschieten van de gevangenen zouden geven.
Bevelstructuur
In tegenstelling tot Stanleystad werd besloten om de leiding over de operatie nu volledig in handen van de Belgische para's te geven. Er zou ook geen hulp komen in de vorm van l'Ommengang, waarvan de groep onder Vanderwalle nog druk doende was om de situatie rond Stanleystad te normaliseren en waarvan de huurlingentroepen van 'Ops Nord' onder leiding van majoor Pierre Lemercier nog bezig waren bij Aketi en niet voor het einde van de operatie de stad zouden bereiken. Laurent en Mine en hun para's zouden het alleen moeten doen.
Plannen en moeilijkheden
De Belgische en Amerikaanse leiding was ervan overtuigd dat ditmaal geen aanval van A-26-vliegtuigen voorafgaand aan de landingen zou moeten plaatsvinden, omdat bij Stanleystad wel was gebleken dat dit de Simba's alleen maar meer alarmeren zou en het niet echt hielp bij het stoppen van vijandelijke vuur. Adams eiste echter dat ze toch zouden worden ingezet. Laurent had zich geërgerd aan de trage verplaatsing van zijn troepen bij Stanleystad en besloot ditmaal al het beschikbare materiaal in te zetten en een compagnie meteen na de landing te laten oprukken naar de stad in plaats van eerst het vliegveld vrij te maken van obstakels. Dat laatste zou een andere compagnie dan moeten doen. Er werden echter wel minder voertuigen ingezet dan bij Stanleystad (4 in plaats van 8 gepantserde jeeps), mogelijk door een misverstand over de beschikbaarheid van andere voertuigen.
Laurent besloot tot de landing van 240 para's vanuit 4 C-130-vliegtuigen. Mine kende de verantwoordelijkheden toe: de 11e compagnie zou in het midden en ten westen van het vliegveld gedropt worden en meteen de stad intrekken om vluchtelingen te redden en om een wegblokkade op te zetten ten noordwesten van de stad om Simbaversterkingen vanuit het militair kamp te voorkomen. De 13e compagnie zou in het midden en oosten van het vliegveld landden, de landingsstrook vrijmaken en deze bewaken gedurende de operatie. Verder zou ze een wegblokkade tussen vliegveld en stad moeten opzetten, een peloton op reserve moeten houden voor eventuele inzet bij zoekmissies in de stad, en met een verkenningsgroep meehelpen bij zoekoperaties. De 12e compagnie en de hoofdkwartiercompagnie bleven achter in Stanleystad als reserve-eenheden.
Een deel van de vliegtuigen had schade opgelopen en moest worden gerepareerd in Leopoldstad. In de middag van de 25e waren er echter voldoende vliegtuigen (waarvan een aantal gerepareerd) gereed voor inzet bij Operatie Zwarte Draak. De piloten waren echter door de inzet bij Operatie Rode Draak veelal erg moe en waren bovendien misselijk geworden door het drinken van lokaal bier en sap in Kamina (dat hen was aangeraden te drinken in plaats van water), waarin bacteriën zaten, zodat ze aan de diarree raakten en moesten overgeven. Erg uitgerust waren ze daarom niet bij het inzetten van de operatie, die veel moeilijker was doordat de stad slecht vindbaar was (een 'postzegel' in het oerwoud, terwijl Stanleystad aan de duidelijk zichtbare rivier de Congo lag en de landing werd bemoeilijkt door de dichte begroeiing. De para's zaten nog in Stanleystad (in plaats van Kamina, zoals vooraf gepland) omdat de vliegtuigen benodigd waren geweest om het onverwacht hoge aantal vluchtelingen te evacueren. besloten werd om hen en het materieel in zeven C-130-vliegtuigen in een ruk door naar Paulis te vervoeren. Daarbij was er het probleem van de omvang van het vliegveld in Stanleystad, dat slechts drie C-130-vliegtuigen kon bevatten en al vol stond met vliegtuigen voor de evacuaties en voor de ondersteuning van l'Ommengang. Besloten werd echter om toch door te zetten; de Belgen trokken de vliegtuigen van de landingsbanen en taxibanen af, zodat er uiteindelijk toch zeven C-130-vliegtuigen konden staan.
Uitvoering
Op 25 november om 23:00 werd besloten tot de start van de operatie. Net toen het eerste vliegtuig met para's wilde opstijgen naar Kamina om daar voorraden in te laden, viel op het vliegveld van Stanleystad het licht uit. De Amerikaanse kolonel Gradwell (leiding over de vliegtuigen) besloot om toch door te zetten in de duisternis, al was het gevaar aanwezig dat een van de vliegtuigen zou kunnen haperen en het vliegveld in de duisternis niet meer goed kon aanvliegen. Alles ging echter goed en om 2:45 landde het eerste vliegtuig in Kamina (om 4:00 het laatste), waar voorraden werden ingeslagen voor de operatie. Op het vliegveld ontstond consternatie toen bleek dat Laurent het vliegveld van Paulis wilde aanvliegen vanaf het oosten naar het westen, terwijl de piloten door Isaacson was meegedeeld dat het plan was om van het westen naar het oosten aan te vliegen; Laurents mannen zouden daardoor de verkeerde richting op kunnen marcheren. De vermoeide piloten hadden echter al het plan in hun hoofd en weigerden op het moment van aanbreken van de operatie om het hele schema weer om te gooien. Toen Laurent ervan hoorde was hij ontsteld en zorgde ervoor dat het schema zoals hij had bepaald werd nagevolgd; het werd dus aanvliegen vanaf het oosten naar het westen. De piloten werden hiervan op de hoogte gesteld, zodat ze hun aanvliegroute konden aanpassen.
Landingen en eerste operaties op het vliegveld
Om 5:00 stegen de zeven vliegtuigen op, daarbij vergezeld door een achtste van Gradwell, dat oorspronkelijk bedoeld was als reserve, maar bij succesvol opstijgen werd ingezet als extra evacuatietoestel. Door de ligging, onweer onderweg en mist boven het woud bleek het nog een hele klus om het vliegveld van Paulis te vinden, maar door de inzet van radar en door gegist bestek werd de locatie toch gevonden en om 5:55 werd de landingsstrook gespot. Ditmaal waren de Simba's niet verrast; het eerste B26-vliegtuig werd viermaal geraakt en de eerste trits landingen werd daarop afgebroken. Daarop werd een tweede poging gedaan en ditmaal werd doorgezet. Om 5:58 begonnen de landingen. De rebellen schoten in het wilde weg op alles wat bewoog, maar door de mist konden bijna alle para's ongeschonden landen. Een para werd echter geraakt en raakte zwaar gewond.
Eenmaal op het vliegveld schakelden para's van de 13e compagnie een machinegeweer uit dat op de vliegtuigen had geschoten en vielen de verkeerstoren aan. Het 2e peloton van het 13e rukte op naar het westen van het vliegveld en de rest ontdeed de landingsstrook van obstakels. Om 6:30 werd de landingsstrook vrijgegeven voor landingen, maar het eerste vliegtuig (Chalk 5) werd zo zwaar beschoten dat verdere landingen werden opgeschort. Het vliegtuig bracht echter twee gepantserde jeeps, die samen met een aantal para's de Simba's terug joegen, waarop de rest van de vliegtuigen konden landen.
Operaties in de stad
De 11e compagnie had zich ondertussen direct na de landingen verzameld en was volgens plan opgerukt naar de stad en splitste zich op in drie pelotons. Het eerste peloton werd ingezet voor het bevrijden van gijzelaars in de missiepost van de stad, het tweede voor het opzetten van de wegblokkade tegen aanvallen vanuit het militair kamp en het derde voor zoekmissies in het zuiden en centrum van de stad. Bij de zoekmissies werden slechts sporadisch gevechtshaarden aangetroffen. Voor een aantal van de vluchtelingen kwam de operatie echter te laat. De Simba's hadden op de 24e na de val van Stanleystad uit wraak al ongeveer twintig gevangenen laten executeren, waaronder een dominee, die ze eerst drie kwartier martelden alvorens ze hem als eerste vermoordden. Verder hielden ze nog ongeveer 35 tot 45 mensen gevangen, deels bij de missiepost van de stad. Het eerste peloton trof er alleen mannen en jongens aan die hen vertelden dat de vrouwen in een nabijgelegen woningbouwcomplex werden vastgehouden. Een deel van het peloton werd uitgestuurd om hen te bevrijden, terwijl een ander deel op de missie bleef. Ondertussen had de Nederlandse consul Theo Slegers in de brouwerij bij het vliegveld om hulp gevraagd bij het bevrijden van de gevangenen op de missie en had nadat hij eerst had beloofd dat een deel van de para's van het 13e en de hoofdkwartiercompagnie de brouwerij uit zouden kammen (hetgeen gebeurde) twee vrachtwagens meegekregen. Mine gaf daarop bevel om op te rukken naar de missie, maar gaf de uitzinnige Nederlander, die met zijn vrachtwagen aan leiding zou gaan, wel als waarschuwing mee om voorzichtigheid te betrachten, daar het 11e al ter plaatse zou kunnen zijn en de vrachtwagen mogelijk niet zou vertrouwen. Mines angst werd waarheid; de para's waren al aanwezig en sommeerden de vrachtwagen te stoppen. De vrachtwagen negeerde echter het stopteken en de para's vuurden daarop op de vrachtwagen die wegens gebrek aan tijd niet was gemarkeerd, waarbij de drie mannen in de vrachtwagen (brouwer, consul en een para) gewond raakten, zij het licht. De mannen werden daarop met de andere vluchtelingen naar het vliegveld gebracht.
Het tweede peloton had ondertussen koers gezet naar de weg om de blokkade op te richtten. Onderweg stuitten ze verschillende malen op gevechtshaarden, maar tegen 7:15 hadden ze de basis bereikt en richtten er de blokkade op. De rebellen zagen hen en deden van tijd tot tijd een mislukte aanvalspoging, waarbij een para gewond raakte. Het derde peloton rukte eerst op naar het hotel, waar volgens inlichtingen de vrouwen werden vastgehouden. Onderweg werden ze op vrijwel elk kruispunt aangevallen door zwaar geweervuur van de Simba's. Eenmaal aangekomen bleek het bericht niet te kloppen. Daarop zetten ze koers naar het centrale verkeersknooppunt om het gebied eromheen te bezetten. Nabij de Vici Congo stuitten ze op zwaar geweervuur. Rond 7:45 werden ze plotseling beschoten vanuit het huis van de lokale Simbaleider, waarbij een para werd gedood en een gewond raakte. Een aantal mannen werden achtergelaten om het lijk en de gewonde te bewaken, terwijl de rest oprukte naar het kruispunt. Eenmaal aangekomen werd een blokkade ingericht en werd begonnen met het uitkammen van de stedelijke gebieden eromheen. De troepen van de 11e compagnie bleven tot 16:00 in de stad om verstopte vluchtelingen op te sporen en te evacueren naar het vliegveld.
Verdere acties in Paulis
Tussen 7:15 en 8:45 werden in opdracht van Laurent ongeveer twintig huizen rond het vliegveld uitgekamd op de aanwezigheid van Simba's, waarbij twee Simba's werden gedood en vier gevangengenomen. De 13e nam ondertussen de brouwerij in, terwijl een deel van haar troepen het 11e hielp bij de evacuaties uit de stad.
Met de ervaring uit Stanleystad verliepen de evacuaties soepel. Tegen 7:50 waren er al 200 mensen naar het vliegveld gebracht. De ex-gevangenen uit de missiepost brachten betrouwbare informatie over de plekken waar niet-Congolezen werden vastgehouden. Deze plekken werden vervolgens aangedaan door twee patrouilles die Laurent vanaf 8:30 de stad instuurde: een eerste patrouille onder leiding van majoor Hardenne en een onder leiding van kapitein Huyberechts. Zij reden beiden een aantal keren naar diverse plekken in de Europese wijk en naar plekken buiten de stad om er vluchtelingen te redden. Daarbij werd ook een vrouw aangetroffen, die eerder door de Simba's was gedood. In totaal werden ten minste 70 vluchtelingen uit de buitengebieden van de stad gered. Het 11e en 13e waren ondertussen bezig met huiszoekingen in de stad zelf, waarbij nog meer vluchtelingen werden gered. Tegen het aanbreken van de nacht waren nog ongeveer 150 man aanwezig op het vliegveld. Laurent rekende ondertussen op Simbaversterkingen in de richting van Paulis, terwijl het aantal vluchtelingen dat binnen werd gebracht steeds minder werd. Hij besloot zijn mannen op een laatste patrouille na terug te trekken naar het vliegveld om de kans op verdere slachtoffers onder zijn mannen te verkleinen en er de komst van nieuwe vliegtuigen af te wachten, die rond 12:00 de volgende dag zouden arriveren.
Het evacuatieplan werd als volgt geregeld: de 11e compagnie zou de vluchtelingen helpen met evacuatie en vervolgens helpen met het inladen van materieel, alvorens zelf ook te vertrekken, gevolgd door de elitepara's van majoor Ledant. De 13e en het leiderschap zouden het vliegveld ondertussen moeten bewaken om als laatste te vertrekken. Laurent hamerde erop dat elke commandant duidelijkheid moest hebben over de aanwezigheid van al zijn manschappen, omdat het per ongeluk achterlaten van een slapende para catastrofale gevolgen zou kunnen hebben voor die persoon wanneer de Simba's hem te pakken zouden krijgen. De volgende morgen werden nog vijf vluchtelingen opgehaald, maar toen deze aangaven de locatie van nog een aantal vluchtelingen te kennen 40 kilometer buiten de stad weigerde Laurent met pijn in het hart om met nog een patrouille akkoord te gaan. Precies om 24:00 arriveerde Gradwell met zijn vliegtuigen en werd met de evacuatie van de laatste vluchtelingen begonnen. Isaacson kwam met een tweetal gevechtssimulatoren die konden worden gebruikt bij het dekken van het laatste vliegtuig. Laurent wantrouwde Isaacson en was bang dat zijn man achter de mitrailleur in de toren zou kunnen denken dat het geluid van de Simba's kwam en erop zou kunnen vuren, maar hij nam het aanbod toch maar aan. Ondertussen werd de evacuatie doorgezet, waarbij de vliegtuigen in 20 minuten tijd landden, de mensen inlaadden en weer vertrokken. Om 4:00 landde het laatste vliegtuig en werden de gevechtssimulatoren aangezet. Meteen meldde de geschrokken piloot geweervuur, maar Gradwell meldde hem dat het om nepgeweervuur ging, waarop hij zijn laadruim opende zodat om 4:10 de laatste para's konden vertrekken, waarmee de operatie was beëindigd.
Hoewel eigenlijk al duidelijk was dat er geen opvolgoperatie zou komen, deden Godley en de diplomatieke gemeenschap in Leopoldstad, na rapporten met verhalen over de aanwezigheid van nog 1.000 gijzelaars, nog een laatste poging om de para's vast te houden voor nóg een operatie, maar zowel de Amerikanen als de Belgen voelden hier niet voor. Op de 26e waren demonstraties tegen de interventies uitgebroken in diverse Afrikaanse landen. In Kenia, waar auto's in brand werden gestoken voor de Amerikaanse, Belgische en Britse ambassades, werd de mening van rebellenwoordvoerder Thomas Kanza ruim baan gegeven. In Caïro werd de bibliotheek van de United States Information Agency in brand gestoken en werd president Johnson uitgekafferd in de staatspers. In Moskou, Praag en Beijing braken 'spontane' demonstraties uit. Dit bleek te veel voor president Johnson, die een Congolees 'Vietnam' vreesde en een streep zette onder de Amerikaanse deelname. Spaak was er ondertussen van overtuigd dat het versterken van l'Ommengang voldoende was binnen dit conflict en dat de para's huiswaarts moesten keren. Met deze boodschap kon Godley het doen.
Nasleep
Ondertussen waren de misdaden tegen de menselijkheid doorgegaan. De verovering van Stanleystad door het ANC en l'Ommengang ging gepaard met vele oorlogsmisdaden. Waar de huurlingen zich te buiten gingen aan plunderingen, waren de leden van het ANC uit op wraak. Toen Mobutu met veiligheidsminister Victor Nendaka aankwam werd een tribunaal ingesteld in een van de stadia van Stanleystad, waar Nendaka vanaf 3 december besloot wie mocht blijven leven en wie niet. Op 26 november richtte een groep ANC'ers een bloedbad aan onder doodgewone Congolezen die zich in het Sabena-gasthuis bevonden; veertig van hen werden meegenomen naar de rivier en daar doodgeschoten. Andere van Simbasympathie verdachte personen werden doodgemarteld door andere ANC-troepen.
Vanderwalle was ondertussen nog druk doende met het uitkammen van de stad op Simba's. Hij liet versterkingen invliegen vanuit Domino (Congo), Elizabethstad en Leopoldstad en was nog verschillende dagen bezig om de Simba's uit de stad te jagen. De Simba's hadden zich ondertussen elders gegroepeerd en hadden Punia (Congo) heroverd. De strijd zou nog lang voortduren alvorens op 29 maart 1965 met de verovering van Watsa (waar de lijken van 38 vermoorde westerlingen werden gevonden) werd gemeld dat de Simbaopstand voorbij was. Het zou echter nog tot augustus 1965 duren alvorens de gevechten in het land stopten. In november greep Mobutu de macht en begon een periode van relatieve stabiliteit.
De Belgische para's werden bij terugkeer in België op 1 december als helden ontvangen en maakten een triomftocht door Brussel. Zowel Gradwell als Laurent werden door koning Boudewijn onderscheiden.
Literatuur
William M. Glasgow (1965), Operations Dragon Rouge and Dragon Noire
Benoît Verhaegen (1967), Les rébellions populaires au Congo en 1964, in: Cahiers d'Études africaines, nr. 26, p. 345-359
Frédéric Vandewalle (1970), L'Ommegang. Odyssée & reconquête de Stanleyville, 1964
Thomas P. Odom (1988), Dragon Operations. Hostage Rescues in the Congo, 1964-1965
Kris Quanten (2014), Operatie Rode Draak. De bevrijding van 1800 blanken door Belgische para's in Congo in 1964,
Ludo De Witte (2014), Huurlingen, geheim agenten en diplomaten,
Externe links
Paracommando's, "Red & Black Dragon": Belgische Rode & Groene Baretten in Stanleystad.
1ste Para, Rode en Zwarte Draak, geparachuteerde operaties in Afrika
Jean Pierre Sonck, Les opérations au Congo: Dragon Rouge en Dragon Noir
Geschiedenis van Congo-Kinshasa
Krijgsmacht van België
Rode
Kisangani
1964
|
11e compagnie
De 11e compagnie werd in haar zoektocht door het centrum van de stad opgesplitst in drie pelotons, die elk hun eigen weg gingen. Een peloton onder leiding van luitenant Gustaaf Mertens bereikte daarbij, na een truck vol Simba's te hebben uitgeschakeld (de para's waren niet bepaald terughoudend nadat ze de aangerichte moordpartij hadden gezien), "Hôtel Victoria", waar nog een dode en een gewonde Europeaan werden aangetroffen en de ongeveer 50 gevangen die zich eerder hadden verstopt. Zij werden naar de commandopost van het bataljon geëscorteerd, waarop Mertens verderging met zijn zoektocht. Daarbij werd van huis tot huis in het Vlaams en Frans geroepen dat de bewoners naar buiten moesten komen om te worden geëvacueerd. Veel mensen durfden dit echter niet en verschillende malen moest de deur worden geforceerd om eventuele evacués naar buiten te bewegen. Bij een van deze huiszoekingen werd een para beschoten door een andere para en moest gewond worden afgevoerd naar het vliegveld door Mertens, alvorens het peloton verderging. Bij de hervatting stuitten de para's op een voormalige gevangene die hen wees op de aanwezigheid van meer gevangenen nabij de markt. Mertens berichtte dit aan de bataljonspost, omdat dit buiten zijn zoekgebied viel en rukte op naar de stadsgevangenis, waar hij echter geen gevangenen aantrof. Daarmee was zijn zoekgebied uitgekamd en zijn para's nestelden zich daarop rond het Place du Canon, waar ze een blokkade opwierpen tot 15:30.
| 3 |
huis, woning, gebouw
|
10,559 |
UserInteraction
|
5170515
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ferdinand%20Cuvelier
|
Ferdinand Cuvelier
|
Ferdinand (Nand) Jozef Albert Paula Cuvelier (Gent, 28 april 1932 - Zottegem, 23 december 2017) was een Belgisch sociaal-psycholoog, filosoof, psychodramaturg, relatiepsychotherapeut, trainer en opleider (lic. Wijsbegeerte, lic. Theologie, dr. Psychologie). Hij is vooral gekend als oprichter van de Relatie Studio te Gent, medeoprichter van de interactie-academie te Hove, auteur van ‘de stad van axen’ en bedenker van de axenroos. Hij overleed op 85-jarige leeftijd op 23 december 2017 te Zottegem.
Biografie
Jeugd en scholing
Ferdinand Cuvelier werd geboren op 28 april 1932 te Gent als zoon van prof. dr. B.V.J Cuvelier (doctor in de voedingsleer) en Paula Blyau (kunstschilderes en beeldhouwster).
Hij volbracht zijn humaniora in het Sint–Barbara, Jezuïeten-college te Gent. In 1950 deed hij zijn intrede bij de jezuïeten en volgde aansluitend een licentiaatsopleiding in de wijsbegeerte. Als jezuïet was hij onder andere werkzaam in Bukavu (Congo) tussen 1958 en 1961.
Hij werd licentiaat in de theologie in 1964. Op een congres in Parijs ontmoette hij Jacob Moreno, creator van het psychodrama, door wiens methodiek hij zich erg aangesproken voelde. Later bouwde hij deze uit voor zijn trainings- en therapiedoeleinden.
Hij werd licentiaat in de psychologie in 1967. Tussen 1967-1971 werkte hij als vorser bij de Katholieke Universiteit Leuven waar hij als participerend observator het psychiatrisch behandelingssysteem van pleeggezinnen in Geel (Openbaar Psychiatrisch Zorg- en kenniscentrum) bestudeerde. In 1974 werd hij Doctor in de sociale psychologie met het proefschrift: “De interactie tussen de psychiatrische patiënt en het Geelse pleeggezin”.
Interactie Academie
In 1971 richtte Ferdinand Cuvelier, samen met onder andere Annie Mattheeuws, de Interactie Academie te Hove op. Hij realiseerde in die pioniersjaren minstens 750 uren training per jaar, hij was afgevaardigde bestuurder en bedacht het logo. Het model waarin hij zich situeerde was relationeel in de diadische betekenis van het woord, relaties werden bekeken als ontmoetingen (zowel plezierige als onaangename) tussen twee mensen of instanties die zich gelijk of verschillend op die relationele dimensies positioneren. Deze optiek ontleende Cuvelier aan zijn grote inspirator, Timothy Leary, de Amerikaanse psycholoog. In 1975 verliet hij de Interactie Academie.
Relatie-Studio
In 1978 richtte Ferdinand Cuvelier de Relatie-Studio te Gent op. Hij bouwde het samen met zijn team uit tot een vormingscentrum.
De Relatie-studio werd erkend door de Vlaamse gemeenschap en gesubsidieerd als vormingsinstelling voor volwassenen met als specialisatie: de tussenmenselijke omgang en relaties.
Tevens was het een bijscholingscentrum waar bedrijven (bv. Volvo, Bekaert en Sidmar), VRT, vakbonden, zorginstellingen, socio-culturele en jongerenorganisaties (bv. de Scouts) graag beroep op deden.
De Relatie-Studio was ook een gekend opleidingscentrum voor Vlaamse en Nederlandse relatietherapeuten, relatieconsulenten, psychodrama- en eutoniebegeleiders, human resources verantwoordelijken, enz.
Ook in het onderwijs werd het gedachtegoed van Ferdinand Cuvelier geïmplementeerd. In 1994 werden zijn achtergronden en didactieken opgenomen in de eindtermen “sociale vaardigheden” voor de basisschool en het middelbaar onderwijs.
Als psychotherapeutisch begeleider en opleider integreerde hij verschillende stromingen tot een coherent geheel. Dit concept werd aangewend voor de begeleiding van personen, koppels en systemen. Daarbij stonden de relaties tussen mensen, met elk hun eigenheid, steeds centraal. De Relatie-Studio groeide uit tot een plek waar mensen hun eigen weg zochten om kwaliteitsvol te functioneren binnen een steeds complexer wordende maatschappij.
Maslow-prijs
In 2012 ontvangt Ferdinand Cuvelier de Maslow-prijs voor de meest grensverleggende psychotherapeut in Vlaanderen.
Gedachtegoed
Axenroos
De axenroos is een instrument dat Ferdinand Cuvelier, na jarenlange observatie en onderzoek in het kader van zijn doctoraat, ontwikkeld heeft om het tussenmenselijk gedrag te situeren, te analyseren en te optimaliseren. Dit instrument maakt het mogelijk om gezonde en ongezondere interactiepatronen te onderscheiden en veranderingen (indien nodig) te initiëren. Het is o.a. gebaseerd op het idee van de antropoloog Mauss dat de tussenmenselijke communicatie een uitwisselingsproces is.
Bejegeningskringloop
De bejegeningskringloop schetst een overzicht van de verschillende vermogens die in het contact met onszelf en de buitenwereld een functie hebben: de waarneming, de gewaarwording, het denken en het gedrag. Vanuit verschillende wetenschappen en sociaalpsychologische inzichten wordt een leidraad geboden om die vermogens beter te hanteren.
Tocome
De werking van de sociale organismen (gezinnen, teams, groepen,…) wordt hier belicht vanuit de inzichten uit de organismische leer waarbij het levende centraal staat en niet vanuit voorgeprogrammeerde instructie. De verschillende componenten worden in dit letterwoord weergegeven.
Metode
Dit instrument biedt een inzicht in de verschillende fasen van een bedding voor een kwaliteitsvoller handelingsproces.
Interactiecirkel
De dialoog is het moment waardoor ontmoetingen gestalte krijgen, men tot wederzijds begrip kan komen of juist naast elkaar heen praat, waar communicatie verhelderend werkt of tot verwarring leidt, waar conflicten al of niet kunnen worden beslecht. Ferdinand Cuvelier verduidelijkte deze processen minutieus en gaf daarbij handgrepen om de dialoog te optimaliseren.
Bibliografie
Boeken
Naast diverse artikelen in het Tijdschrift voor Relatieontwikkeling en cursusteksten voor de opleidingen ‘Psychodrama’ en ‘Relatieconsulent’ was Ferdinand Cuvelier redactielid (10 jaar) van het Nederlands ‘Tijdschrift voor Psychotherapie’.
F. CUVELIER, La famille nourricière de Geel comme micro-société thérapeutique, in: L’Information psychiatrique, 52, 8, octobre, p. 915-930, 1976
F. CUVELIER, De Stad van Axen. Gids bij menselijke relaties, Pelckmans, 1976
F. CUVELIER, Omgaan met zichzelf en met elkaar, De Nederlandse Boekhandel, 1983
F. CUVELIER, Jezus Mysticus. Naar het herontdekte Tomas-evangelie, Pelckmans – Gottmer, 1990
F. CUVELIER, APK (Algemeen Periodieke Keuring) voor je Relatie, Strengholt, 1996
F. CUVELIER, e.a. Sociaal vaardig? Lieve deugd. Gids voor de basisschool. Die Keure, 1997
F. CUVELIER, Verbondenheid. Het ontstaan van menselijke relaties, Pelckmans, 1998
F. CUVELIER, De bejegening tussen jou en mij. Grondslagen van het omgaan met elkaar, Pelckmans, 2001
F. CUVELIER, The city of axen. (red. Philippe Vrancken), vertaling van ‘De stad van axen’, AIHP Antwerpen, 2015
F. CUVELIER, Vijf Zeven Vijf, haiku-bundel
Haiku's
Ferdinand Cuvelier bracht ook een haikubundel uit, “Vijf Zeven Vijf”.
Referenties
Interactie Academie: In memoriam.
Integratieve Psychologie: In memoriam.
Kwalificaties en Curriculum.
"In memoriam Ferdinand Cuvelier (1932 – 2017)," door Leni Verhofstadt-Denève in Psyche, jaargang 30, nr 1, maart 2018, p 12-14
Belgisch psycholoog
Belgisch jezuïet
|
De axenroos is een instrument dat Ferdinand Cuvelier, na jarenlange observatie en onderzoek in het kader van zijn doctoraat, ontwikkeld heeft om het tussenmenselijk gedrag te situeren, te analyseren en te optimaliseren. Dit instrument maakt het mogelijk om gezonde en ongezondere interactiepatronen te onderscheiden en veranderingen (indien nodig) te initiëren. Het is o.a. gebaseerd op het idee van de antropoloog Mauss dat de tussenmenselijke communicatie een uitwisselingsproces is.
| 1 |
gebruikersgedrag, interactiepatronen, activiteitensporing
|
1,080 |
Suite
|
3979576
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Crane%20Hotel%20Faralda
|
Crane Hotel Faralda
|
Het Crane Hotel Faralda (Kraanhotel Faralda) is een hotel gevestigd boven in een Rijksmonumentale hijskraan op het NDSM-terrein, een voormalige scheepswerf aan de oevers van het IJ in Amsterdam-Noord.
De voormalige NDSM-kraan (nummer 13) werd in de jaren 1950 gebouwd door de firma Hensen. Na 1984 werd de kraan na het faillissement van de "Nederlandsche Dok en Scheepsbouw Maatschappij" niet meer gebruikt. Het lot van de vervallen kraan leek na 25 jaar bezegeld. Net als andere kranen zou de beeldbepalende kraan 13 zonder onderhoud zijn omgewaaid of vanwege gevaar voor de omgeving worden gesloopt.
De vervallen kraan werd net op tijd van de ondergang gered door projectontwikkelaar Edwin Kornmann Rudi. In augustus 2011 kreeg Kornmann Rudi van de gemeente Amsterdam de toelating voor de aanvang van een ontwikkelingsplan om de stalen kolos te restaureren en te herontwikkelen. Op 7 juni 2013 vond onder de kraan de uiteindelijke ondertekening plaats tussen het Nationaal Restauratiefonds en Kornmann Rudi. Gelijktijdig gaf de gemeente Amsterdam de goedkeuring voor de door Kornmann Rudi voorgestelde herontwikkeling en bestemmingswijziging van kraan 13.
Op 22 juli 2013 werd begonnen met de ontmanteling en demontage van kraan 13. De kraan werd op 26 juli 2013 op een 100 meter lang ponton vervoerd naar Franeker om te worden gerestaureerd. Op 22 oktober 2013 keerde de kraan gerestaureerd terug. Op 4 april 2014 werd de kraan officieus in gebruik genomen als het Crane Hotel Faralda. Boven in de kraan bevinden zich drie luxe hotelsuites. In de top van de kraan bevindt zich een jacuzzi.
Het project werd geprezen vanwege de unieke oplossingen die moesten worden bedacht voor talloze constructieve problemen. De toren van de kraan met daarin de drie suites, blijft draaien om een taatslager. In deze zeer kleine draaiende as van enkele centimeters doorsnee lopen alle leidingen, sleepkoppelingen en brandveiligheidsvoorzieningen. In juni 2016 ontving Kornmann Rudi de Pieter van Vollenhovenprijs voor degene die de uitdaging is aangegaan om een monument in Nederland te behouden door het een nieuwe bestemming te geven, uit handen van de naamgever.
Ongeval
In de nacht naar 27 mei 2018 kwam een 32-jarige man om het leven na een val uit de kraan tijdens een feest.
Galerij
Externe links
Officiële website
NDSM-werf
Hotel in Amsterdam
Bouwwerk in Amsterdam-Noord
Toren in Amsterdam
|
Op 22 juli 2013 werd begonnen met de ontmanteling en demontage van kraan 13. De kraan werd op 26 juli 2013 op een 100 meter lang ponton vervoerd naar Franeker om te worden gerestaureerd. Op 22 oktober 2013 keerde de kraan gerestaureerd terug. Op 4 april 2014 werd de kraan officieus in gebruik genomen als het Crane Hotel Faralda. Boven in de kraan bevinden zich drie luxe hotelsuites. In de top van de kraan bevindt zich een jacuzzi.
| 1 |
luxe accommodatie, hotelsuite, meerdere kamers
|
2,746 |
SaleEvent
|
5662170
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sint-Bernulphushuis
|
Sint-Bernulphushuis
|
Het Sint-Bernulphushuis was een Nederlandse onderneming, gevestigd in de stad Amsterdam, gespecialiseerd in christelijke kunst en kunstnijverheid. Het bedrijf wordt ook vermeld als St. Bernulphushuis en Sint Bernulphus Huis.
Geschiedenis
De edelsmeden Jan Eloy en Leo Brom kregen na het overlijden van hun vader in 1915 de leiding over het familiebedrijf, Edelsmidse Brom in Utrecht. Jan Eloy Brom werd in 1923 curator van het Aartsbisschoppelijk Museum in Utrecht en zette zich naast het beheer van de collectie in voor vernieuwing van kerkelijke kunst. In 1924 namen de broers het initiatief voor het oprichten van het Sint-Bernulphushuis in Amsterdam, met als doel het verzamelen en verspreiden van religieuze kunst voor (katholieke) kerk en huisgezin en het vergroten van hun afzetgebied. Voor 'minderwaardige producten' was geen plaats in het bedrijf, voor zowel kunst als kunstnijverheid werd gestreefd naar het 'hoogste gehalte'. Het Bernulphushuis zou zich daarmee onderscheiden van bijvoorbeeld de Utrechtse firma Weduwe J.R. van Rossum, die in die tijd gipsen devotie-artikelen leverde die in massaproductie werden vervaardigd. Het Sint-Bernulphushuis werd gevestigd aan de Nieuwezijds Voorburgwal 371, de zaak verhuisde in 1927 naar nummer 332. De naam werd ontleend aan de Utrechtse bisschop Bernulphus, die naast bouwer van kerken ook een van de eerste bevorderaars van kerkelijke kunst in de Nederlanden was.
Willem H.M. Lambregts werd aangesteld als eerste directeur. Hij verliet het Bernulphushuis toen hij in 1928 zijn eigen zaak startte (Het Gildehuis) en werd opgevolgd door Clemens Meuleman. De 25-jarige Meuleman had een aantal jaren kunstgeschiedenis gestudeerd en was daarna verder opgeleid bij de Edelsmidse van de gebroeders Brom. In 1928 werd ook naaldkunstenares Joanna Wichmann aan het Bernulphushuis verbonden, zij kreeg de leiding over het atelier. Directeur Meuleman was veel op pad om opdrachten voor het Sint-Bernulphushuis binnen te halen en bezocht kerken in het hele land. In 1931 begon hij zijn eigen adviesbureau, het 'Instituut voor Kerkelijke Kunst Sint Bonifacius'. Hij verliet het Bernulphushuis, daarin gevolgd door Wichmann.
Joanna Brom nam het beheer over de zaak over en Hildegard Fischer kreeg de leiding over de ateliers. Brom, jongere zus van Jan Eloy en Leo Brom, was al jaren actief als emailleur, zij emailleerde onder meer sieraden en crucifixen, maar ook groter werk zoals de tabernakeldeuren (1930) voor de Georgiuskerk in Almelo. De uit Duitsland afkomstige naaldkunstenaar Fischer werd verantwoordelijk voor het ontwerp van de kerkelijke gewaden, vaandels en wandkleden die in het atelier werden vervaardigd. De dames woonden met moeder Brom boven de toonkamers. In maart 1933 werden Brom en Fischer geïnterviewd voor De Zondagscourant, waarbij werd opgemerkt dat het werk van hen beiden de verwachtingen overtrof.
In mei 1933 trouwden Hildegard Fischer en Jan Eloy Brom in Amsterdam, ze trok bij hem in op het Huis Voorn te Oudenrijn. Als gevolg van deze verandering in hun persoonlijk leven en ook omdat het initiatief van het Bernulphushuis inmiddels navolging had gevonden, werd besloten het bedrijf op te heffen. Joanna Brom trok bij haar broer en schoonzus in en verhuisde haar atelier naar Huis Voorn. In december 1933 werd een opheffingsuitverkoop gehouden, de formele opheffing van het Sint-Bernulphushuis volgde in 1936. De schoonzusters bleven actief voor het familiebedrijf in Utrecht.
Zo'n 60 jaar na opheffing werd bij Museum Amstelkring een tentoonstelling georganiseerd, gewijd aan het werk van het Sint-Bernulphushuis en het Instituut voor Kerkelijke Kunst Sint Bonifacius.
Activiteiten
Naast toonkamers had het bedrijf een atelier voor paramentiek en vaandelkunst. Het Bernulphushuis leverde onder meer edelsmeedwerk, kleinplastiek, gewaden, prenten en devotionalia en vaandels.
Enkele werken
ca. 1928 – vaandel met St. Stephanus in opdracht van het collectantencollege van de parochie O.L.V. Onbevlekt Ontvangen in Amsterdam, ontwerp van J.E. Brom.
vaandel voor de St. Elisabethvereniging in Nijverdal, ontwerp van J. Wichmann.
1930 – St. Franciscus-vaandel van de Derde Orde in de parochie van Sint Willibrord te Amsterdam, ontwerp van J. Wichmann.
vaandel voor de Ned. R.K. Metaalbewerkersbond St. Eloy, ontwerp van J.E. Brom.
vaandel voor de Sint Vincentiusvereniging in Bemmel, ontwerp van J.E. Brom.
1931-1932 – vier wandtapijten voor de Heilig Hartkerk in Breda, ontwerp van H. Fischer.
1932 – Annunciatie, kunstnaaldwerk voor Florentine Steenberghe-Engeringh, t.g.v. haar 10-jarig jubileum als voorzitter van de Internationale Unie van R.K. Vrouwenbonden, ontwerp van H. Fischer.
1932 – geborduurde vlag voor de Maria-congregatie, afdeling Sint Lidwina, parochie Sint Gerardus Majella in Amsterdam, ontwerp van H. Fischer.
1933 – kazuifel voor aartsbisschop J.G.J. Jansen, t.g.v. diens 25-jarig priesterjubileum, ontwerp van H. Brom-Fischer.
Sint Isidorusvlag voor de RK Jonge Boerenstand, afd. Molenschot", ontwerp van H. Brom-Fischer.
Tentoonstellingen
In de toonkamers werd werk tentoongesteld van binnen- en buitenlandse kunstenaars, onder wie de gebroeders Brom (edelsmeedwerk), Joanna Brom (email), Hildegard Fischer (naaldwerk), Walter Kuen (beeldhouwwerk), Hildegard Michaelis (kaartweefwerk), Joep Nicolas (gebrandschilderd glas), Paul Ramah (litho's), Lode Sengers (schilderijen), Johan Thorn Prikker, Ernst Voorhoeve (tekeningen en beelden) en Joanna Wichmann (borduurwerk). Ook buitenshuis werden tentoonstellingen georganiseerd; in kunstzalen De Torens in Maastricht tijdens de Heiligdomsvaart (1930) en in het Belvoir in Nijmegen (1932) tijdens het nationaal Maria-congres.
Publicaties
In opdracht van het Bernulphushuis werd een drietal publicaties uitgegeven, met op de kaft een tekening van de heilige Bernulphus door Joan Collette. Als eerste Het Steenen Gebed (1929), waarin aandacht werd geschonken aan religieus beeldhouwwerk en kleinplastieken van onder anderen Mari Andriessen, Jan Eloy en Leo Brom, Wim Harzing, Steph Uiterwaal, Charles Vos, Albert Verschuuren en Adam Winter, vervolgens Liturgische gewaden uit de ateliers van het Sint Bernulphus-huis (1930) en De luister van uw huis (1930). De publicaties en het werk van het Bernulphushuis werden goed ontvangen. Jan Lauweriks schreef in Het Gildeboek over kerkelijke gewaden en merkte daarbij op dat er in binnen- en buitenland op hoog religieus en esthetisch vlak een grote vooruitgang had plaatsgevonden, maar dat de ontwikkeling zeer langzaam ging. Hij schreef positief over "het St. Bernulphushuis te Amsterdam, dat zich al gedurende eenige jaren moeite geeft om het beste op dit gebied met kennis van zaken in den handel te brengen en zelfs niet aarzelt aan kunstenaars opdrachten te geven. Wij zijn dan ook al menigmaal in de gelegenheid geweest op tentoonstellingen die dit huis arrangeert, belangrijke voortbrengselen der moderne kerkelijke kunst te bewonderen." Kees Spierings, recensent bij De Volkskrant, stelde dat "De katholieke kunst herleeft (...) al zou men nu vaak bij 't zien van kerk- of huisbeelden twijfelen aan 't elementaire schoonheidsgevoel in ons volk". Hij gaf het advies "nooit eenig religieus kunst-voorwerp aan te schaffen, zonder raad te vragen aan het Bernulphushuis."
Advertenties
Voormalig Nederlands bedrijf
Textielkunst
Geschiedenis van Amsterdam
|
In mei 1933 trouwden Hildegard Fischer en Jan Eloy Brom in Amsterdam, ze trok bij hem in op het Huis Voorn te Oudenrijn. Als gevolg van deze verandering in hun persoonlijk leven en ook omdat het initiatief van het Bernulphushuis inmiddels navolging had gevonden, werd besloten het bedrijf op te heffen. Joanna Brom trok bij haar broer en schoonzus in en verhuisde haar atelier naar Huis Voorn. In december 1933 werd een opheffingsuitverkoop gehouden, de formele opheffing van het Sint-Bernulphushuis volgde in 1936. De schoonzusters bleven actief voor het familiebedrijf in Utrecht.
| 1 |
uitverkoop, verkoopactie, koopjes
|
3,724 |
MonetaryAmountDistribution
|
4783841
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kengetal%20%28statistiek%29
|
Kengetal (statistiek)
|
Een kengetal is in de beschrijvende statistiek een getal dat een eigenschap van een steekproef of een gegevensverzameling (dataset) samenvat. Kengetallen zijn vergelijkbaar met parameters in de mathematische statistiek. Met weinige kengetallen kan een overzicht van de verdeling van een grootheid over de data verkregen worden.
Steekproef
Kengetallen voor een steekproef zijn onder andere: centrummaat, spreiding, scheefheid en kurtosis.
Centrummaat
Een centrummaat, liggingsmaat, centrumgetal of centrale tendens geeft een indruk van het midden van een hoeveelheid gegevens, bijvoorbeeld een steekproef.
Voorbeelden van kengetallen zijn:
rekenkundig gemiddelde
kwantielen, zoals:
decielen (0,1-kwantiel)
kwartielen (0,25-kwantiel)
mediaan (0,5-kwantiel)
percentielen (0,01-kwantiel)
modus
Spreiding
Spreiding is een maat voor onderlinge verschillen van de mogelijke waarden van een stochastische variabele. Voorbeelden zijn:
variantie
standaardafwijking of standaarddeviatie
variatiecoëfficiënt
interkwartielafstand
spreidingsbreedte (maximum − minimum)
Verder
scheefheid, een maat van asymmetrie
kurtosis, welving of gewelfdheid
Kansrekening
Statistiek
|
Voorbeelden van kengetallen zijn:
rekenkundig gemiddelde
kwantielen, zoals:
decielen (0,1-kwantiel)
kwartielen (0,25-kwantiel)
mediaan (0,5-kwantiel)
percentielen (0,01-kwantiel)
modus
| 1 |
statistische verdeling, geldbedragen, percentielen
|
750 |
DiscussionForumPosting
|
5632809
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/ComputerCraft
|
ComputerCraft
|
ComputerCraft is een (onofficiële) mod (een aanpassing of uitbreiding) op het computerspel Minecraft, voor het eerst uitgebracht op 24 december 2011. Het is oorspronkelijk bedacht en gemaakt door Daniel Ratcliffe, ook bekend onder pseudoniem Dan200. De mod maakt het mogelijk om Computerblokken te vervaardigen en te plaatsen binnen de sandboxomgeving van Minecraft, waarna deze te programmeren zijn in programmeertaal Lua. Wanneer een speler op een computerblok klikt, wordt er een weergave geopend die veel weg heeft van een computerterminal. De speler kan nu programmeren en zelfgemaakte of van andere spelers verkregen programma's en code uitvoeren. Het is mogelijk om met diverse andere randapperatuurblokken met de virtuele wereld van Minecraft te interacteren. De originele versie van ComputerCraft is tussen oktober 2013 en maart 2022 in totaal meer dan 19,4 miljoen keer gedownload van CurseForge.
Geschiedenis
Op 24 december 2011 uploadde Daniel Ratcliffe een video op YouTube, waarin hij de werking van ComputerCraft demonstreerde. Op diezelfde dag maakte hij een account aan op het forum minecraftforums.net en plaatste daar een post over de mod die hij had gemaakt voor Minecraft 1.0, met een link naar een website en wiki die hij voor de mod gemaakt heeft. Op diezelfde dag reageerden tientallen mensen enthousiast op het forumbericht, en de mod won snel aan populariteit. Op 27 januari in 2012 postte Ratcliffe een screenshot van de website van bestandshoster MediaFire, waar te zien was dat de mod al meer dan 100.000 keer gedownload was.
In de jaren die volgden, bleef Ratcliffe de mod bijwerken naar nieuwe Minecraft-versies en er werden diverse functionaliteiten toegevoegd, zoals de mogelijkheid om via http met internet te communiceren in ComputerCraft versie 1.1. In versie 1.2 verscheen de mogelijkheid om met diskettestations, diskettes en "redpower" netwerkkabels software en data uit te wisselen tussen computers. Op 23 februari 2012 bracht Ratcliffe versie 1.3 uit, die turtles, een soort programmeerbare robots bevatte. De mod was sinds deze versie ook gebaseerd op het modding-framework Forge. In versie 1.3.1 voor Minecraft 1.2.3 werden monitorblokken geïmplementeerd en werd positiebepaling door middel van triangulatie mogelijk. Sinds versie 1.4 konden turtles interactie hebben met de "fysieke" wereld door blokken te mijnen en te plaatsen en door aan te kunnen vallen met wapens. De uitgave van versie 1.42 voor Minecraft 1.3.2 maakte het printen op papier mogelijk en sinds versie 1.45 zijn de geavanceerde varianten van blokken beschikbaar gekomen. In versie 1.5.1 werd draadloze communicatie via modems mogelijk en was de mod geporteerd naar Minecraft 1.5.
ComputerCraftEdu
Sinds 2014 werkte Ratcliffe aan een versie van de mod gericht op het onderwijs; ComputerCraftEdu. Op 1 juli 2015 lanceerde hij deze variant van de mod, die net als Minecraft: Education edition gericht was op het bieden van extra mogelijkheden voor toepassingen in het onderwijs. Deze variant was ontwikkeld samen met TeacherGaming, een project om met behulp van gaming scholieren concepten als logica en programmeren aan te leren. Deze educatieve mod verschilt van de standaardmod, en biedt functies waarmee leraren eenvoudig turtles kunnen besturen en resetten, terwijl deze samen met of door kinderen geprogrammeerd kunnen worden.
Open-sourcing
De laatste update die Ratcliffe uitgebracht heeft, is ComputerCraft versie 1.79 voor Minecraft 1.8.9, gepubliceerd op 1 april 2016. Op 1 mei 2017 heeft Ratcliffe aangekondigd om de broncode van de mod openbaar beschikbaar te stellen op GitHub onder een eigen, relatief controversiële licentie; de ComputerCraft Public Licence (CCPL). Hierdoor werden anderen toegestaan om de mod te kopiëren, aan te passen, uit te breiden en bij te werken naar nieuwe Minecraft versies. Gebruikers kunnen hun aanpassingen aan de mod terugkoppelen via een pull-request, waarna deze onder toezicht van Ratcliffe ingevoegd kunnen worden in de oorspronkelijke mod.
Forks
De laatste keer dat Ratcliffe aanpassingen van anderen heeft doorgevoerd in zijn mod heeft op 26 mei 2019 plaatsgevonden. Uit onvrede binnen de gemeenschap van Minecraft-spelers met interesse in ComputerCraft zijn in de jaren daarna diverse forks ontstaan zoals CC: Restitched en CC: Tweaked. De bekendste fork, CC: Tweaked ontwikkeld als samenwerkingsproject onder leiding van Jonathan Coates, ook bekend onder pseudoniem SquidDev. De mod CC: Tweaked is tot juli 2022 in totaal meer dan 21,5 miljoen keer gedownload, waarmee het aantal downloads van het originele project is ingehaald in de lente van 2022.
Functionaliteit
CraftOS
CraftOS is het "besturingssysteem" dat standaard op alle computerblokken voorgeïnstalleerd staat. Dit basale besturingssysteem, dat zelf ook geschreven is in Lua, heeft veel weg van MS-DOS. Het ondersteund een handvol aan generieke commando's en programma's zoals clear, ls, copy, remove en wget die gebruikt kunnen worden, bijvoorbeeld om met het virtuele bestandssysteem te interacteren. Daarnaast is er een generieke tekst-editor aanwezig, die aangeroepen kan worden als edit. Verder is het mogelijk om een interactieve REPL (Read-eval-print lus) op te roepen via lua, waarmee het mogelijk is om code in te typen die direct uitgevoerd wordt. Het is niet mogelijk om dit besturingssysteem te veranderen of te verwijderen, maar het staat spelers vrij om een eigen schil te ontwikkelen die naar eigen wens over CraftOS heen gebouwd kan worden.
Blokken en items
De mod ComputerCraft voegt verschillende blokken en items toe aan het spel. Van veel blokken en items zijn standaard en geavanceerde versies beschikbaar, waarbij de standaardversie grijsgekleurd en de geavanceerde versies goudgekleurd zijn. Gevanceerde versies van blokken en items bieden vaak meer functionaliteit of mogelijkheden aan in vergelijking tot de standaardversies.
Computers
Een computerblok is een van de belangrijkste blokken die de mod toevoegt aan Minecraft. De speler kan met dit blok interacteren via een weergave die veel weg heeft van een computerterminal. Wanneer een nieuw computerblok geplaatst wordt, zal deze automatisch het virtuele besturingssysteem CraftOS bevatten. De geavanceerde versie van dit blok ondersteunt naast toetsenbordinvoer ook muisinvoer en een kleurenweergave met 16 kleuren, in plaats van grijstinten.
Turtles
Een turtle is een mobiel computerblok; een soort programmeerbare robot. Een turtle kan zichzelf voortbewegen met verbruik van brandstof zoals lava, kolen of andere brandbare Minecraft-items. Turtles kunnen geprogrammeerd en gebruikt worden zoals normale computerblokken, maar hebben een kleiner scherm en een kleine hoeveelheid "fysieke" opslag (inventory) voor blokken en items uit de game. Daarnaast kunnen turtles voorzien worden van gereedschap en wapens zoals pikhouwelen en zwaarden om blokken mee te mijnen en monsters mee te doden.
Monitoren
Monitor-blokken kunnen aaneengesloten worden om zo grotere rechthoekige of vierkante schermen te bouwen die meerdere blokken kunnen beslaan. Deze schermen kunnen teksten en afbeeldingen tonen in de virtuele wereld van Minecraft, zonder dat een speler eerst op een blok hoeft te klikken. De geavanceerde monitor ondersteunt "touch"-input en kleurenweergave in 16 kleuren.
Randapperatuur
Er zijn verschillende randapperatuurblokken beschikbaar zoals diskettestations om van en naar diskettes te lezen en te schrijven, printers om papieren pagina's te bedrukken en modems om draadloze communicatie en locatiebepaling door middel van triangulatie mogelijk te maken.
Externe links
ComputerCraft.info - De officiële website van de oorspronkelijke mod van Daniel Ratcliffe. Hier staan ook links naar de originele wiki en (defunctionele) forumpagina's van ComputerCraft.
ComputerCraft op CurseForge - De CurseForge-pagina van ComputerCraft.
ComputerCraft.cc - De officiële website van fork CC: Tweaked. Hier staan ook links naar een nieuwe wiki, forumpagina's en Discord-gemeenschap van CC: Tweaked.
CC:Tweaked op CurseForge - De CurseForge-pagina van fork CC: Twaeked.
Minecraft
|
Geschiedenis
Op 24 december 2011 uploadde Daniel Ratcliffe een video op YouTube, waarin hij de werking van ComputerCraft demonstreerde. Op diezelfde dag maakte hij een account aan op het forum minecraftforums.net en plaatste daar een post over de mod die hij had gemaakt voor Minecraft 1.0, met een link naar een website en wiki die hij voor de mod gemaakt heeft. Op diezelfde dag reageerden tientallen mensen enthousiast op het forumbericht, en de mod won snel aan populariteit. Op 27 januari in 2012 postte Ratcliffe een screenshot van de website van bestandshoster MediaFire, waar te zien was dat de mod al meer dan 100.000 keer gedownload was.
| 1 |
forumdiscussie, forumbericht, discussiepost
|
257 |
HowToStep
|
2054566
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Handleiding%20ter%20bestrijding%20van%20extreem%20rechts
|
Handleiding ter bestrijding van extreem rechts
|
Handleiding ter bestrijding van extreem rechts is een boek geschreven door Chris van der Heijden en Leon de Winter, met medewerking van Joop de Beer, uitgegeven door De Bezige Bij in 1994.
Op het voorwoord volgen tien hoofdstukken geschreven in dialoogvorm waarin de auteurs pogen een hypothetische rechts-extremist te informeren en overtuigen.
Elk hoofdstuk wordt afgesloten met het kopje "enkele feiten" waarin statistische informatie wordt gegeven, veelal op basis van gegevens van het Centraal Bureau voor de Statistiek.
Op zaterdag 21 mei 1994 verscheen er een recensie van Coen van Zwol in het boeken-katern van het NRC Handelsblad waarin kritiek geleverd werd op de handleiding ter bestrijding van extreem rechts en betoogd werd dat het van al te veel optimisme getuigt om te denken dat rechts-extremisten zich laten overtuigen als zij geconfronteerd worden met de feiten.
Politiek boek
Nederlandstalige literatuur
Werk van Leon de Winter
|
Handleiding ter bestrijding van extreem rechts is een boek geschreven door Chris van der Heijden en Leon de Winter, met medewerking van Joop de Beer, uitgegeven door De Bezige Bij in 1994.
| 1 |
instructiestap, stappenplan, handleiding
|
7,223 |
MusicVenue
|
641019
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tim%20Kliphuis
|
Tim Kliphuis
|
Tim Kliphuis (Utrecht, 30 september 1974) is een Nederlandse violist die bekendstaat om zijn mix van gipsyjazz, klassiek en folk, wiens recentste werken zijn toegewijd aan het vergroten van het bewustzijn over de klimaatcrisis. Kliphuis kwam in de bekendheid toen hij in 1999 samen ging werken met de Belgische gipsy en gitaarlegende Fapy Lafertin. Kliphuis toerde in Europa met Lafertins Quintet en maakte drie CD's met hem voordat hij solo ging in 2004.
Hij is klassiek geschoold aan het Conservatorium van Amsterdam en begon zijn carrière als gipsyjazzviolist in de stijl van Stéphane Grappelli. Daarnaast is hij beïnvloed door saxofonist Stan Getz en gitarist Joe Pass. Sinds 2006 combineert hij klassiek, folk en wereldmuziek met gipsyjazz en speelt hij vaker buiten het jazz-circuit, in klassieke zalen zoals het Concertgebouw en folk-festivals zoals Celtic Connections in Glasgow.
Kliphuis toert internationaal en heeft gewerkt met Angelo Debarre, Martin Taylor, Rosenberg Trio, Richard Galliano en met Ierse violisten Frankie Gavin en Martin Hayes. Daarnaast was hij te gast bij gitarist Les Paul.
Als jazz-educator is hij actief met workshops over de stijl van Stéphane Grappelli op festivals, concoursen en conservatoria. In 2008 schreef hij de bestseller "Stéphane Grappelli Gypsy Jazz Violin" (Mel Bay) en in 2012 de opvolger, "Grappelli Licks" (Lowland Publications). Van 2012 tot 2017 was hij jazzviooldocent aan het Fontys conservatorium van Tilburg, sinds 2015 is hij improvisatiedocent aan het Conservatorium van Amsterdam en in 2017 gaf hij workshops aan het Koninklijk Conservatorium van Den Haag. Jaarlijks in augustus organiseert Kliphuis het internationale Grappelli-Django Camp in Nederland, waar violisten, gitaristen en bassisten les krijgen in gypsy jazz.
Waren zijn eerste cd's nog pure jazz, sinds 2007 is er meer sprake van een mix met klassieke en folkelementen. Op The Hilversum Sessions (2015) speelt het Tim Kliphuis Trio met drie klassieke strijkers repertoire tussen klassiek en jazz in. In 2016 tekende hij bij Sony Classical Nederland, waar in het oktober van dat jaar zijn cd "Reflecting the Seasons" uitkwam, een nieuwe versie van Vivaldi's Vier Seizoenen voor improviserend Trio en strijkorkest.
In 2017 trad hij op op het Koningsdagconcert, opgevoerd in Concertzaal Tilburg en op 27 april uitgezonden op NPO. De cd Reflecting the Seasons haalde daarna de toppositie op de i-Tunes classical chart.
Kliphuis beschrijft zichzelf als een 'klimaatcomponist'. Hij heeft zijn stuk 'The Five Elements' en Triple Concerto 'Phoenix Rising' opgedragen aan de uitdagingen op onze planeet, 'Phoenix Rising' beschrijvend als "een antwoord op de coronacrisis en, in het verlengde daarvan, de huidige staat van de wereld."
In 2022 is Kliphuis uitgenodigd door het Nederlandse koningspaar om 'The Five Elements' uit te voeren voor het Zweedse koningshuis in Stockholm, tijdens een staatsbezoek wat in het thema stond van duurzaamheid .
Discografie
2004: Live at Djangofest Northwest (Gypsy Jazz Records)
2005: The Grappelli Tribute (Robinwood Productions)
2006: Live in Glasgow (Lowland Records)
2007: Swingin' the Classics (Robinwood Productions)
2008: Counterpoint Swing (Lowland Records)
2010: Acoustic Voyage (Lowland Records)
2011: Live at Iford Manor (Iford Recordings, DVD)
2012: Rock Django (Lowland Records)
2013: The Grappelli Album (Lowland Records)
2015: The Hilversum Sessions (Lowland Records)
2016: Reflecting the Seasons (Sony Classical)
2018: Concertos (Sony Classical)
2020: The Five Elements (Lowland)
Referenties
Externe links
Officiële website
Grappelli-Django Camp website
Gypsy Jazzviool leswebsite
Nederlands jazzviolist
|
In 2017 trad hij op op het Koningsdagconcert, opgevoerd in Concertzaal Tilburg en op 27 april uitgezonden op NPO. De cd Reflecting the Seasons haalde daarna de toppositie op de i-Tunes classical chart.
| 1 |
muziekpodium, concertzaal, muzieklocatie
|
12,371 |
TaxiStand
|
543804
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Station%20Beek-Elsloo
|
Station Beek-Elsloo
|
Station Beek-Elsloo is het spoorwegstation van Beek en Elsloo, gelegen tussen beide plaatsen. Het eerste stationsgebouw stamt uit 1862 en was van het type SS 5e klasse. Dit gebouw is diverse keren verbouwd en heeft uiteindelijk in 1975 plaats moeten maken voor het standaardtype sextant. De lijn opende in 1865 nadat eerst flink wat hinderpalen uit de weg waren geruimd. Met name het traject tussen Beek en Maastricht was gecompliceerd en kostbaar.
Toen in 1895 ook een treinstationnetje in Geulle gebouwd werd, gaven veel marktkooplui in Beek er de voorkeur aan pas in Geulle op de trein te stappen. Het prijsverschil was immers 5 cent.
Vanaf de bouw van de lijn tot 2004 bevond zich aan de nabije Schuttersstraat nog een heuveltje als restant van het grondverzet dat nodig was om de lijn aan te leggen. Nadat vlakbij de spoorwegovergang aan de Stationsstraat een omvallende hoogspanningsmast de kerosineleiding van het vliegveld had beschadigd, werd dit heuveltje gebruikt om het gat te vullen, dat na het afgraven van de vervuilde grond was overgebleven.
Bij het station bevonden zich van oorsprong meer gebouwen van de spoorwegmaatschappij zoals een twee verdiepingen hoog wachthuisje bij de spoorwegovergang als ook een goederen bergplaats met toiletten. Beide gebouwen zijn gesloopt nadat de noodzaak ervan verdwenen was.
Het station bevindt zich op de grens van de gemeentes Beek en Stein. De grens loopt door het station. Treinen richting Sittard vertrekken vanuit de gemeente Beek, treinen richting Maastricht uit Elsloo, in de gemeente Stein. Het is voor de bewoners van die gemeente dan ook het dichtstbijzijnde station. Wetende dat Elsloo zich in de gemeente Stein bevindt, is er nooit een station gebouwd in Stein zelf door ruimtegebrek.
In het sextant-gebouwtje zat korte tijd een kiosk, daarna is het enkele jaren buiten gebruik geweest. Sinds juli 2011 is er een broodjeszaak in het gebouw gevestigd. De kaartautomaten staan voor het stationsgebouw bij het overpad. In de kernen van Beek en Elsloo zit een agentschap waar eveneens treinkaartjes kunnen worden gekocht. Verder zijn er bij het station fietskluizen en een onbewaakte fietsenstalling aanwezig en zijn er veel parkeerplaatsen voor auto's te vinden. Ook is er een taxistandplaats.
In 2023 is het Sextant-gebouw geweken voor bestrating.
Treinverbindingen
De volgende treinserie halteert in de dienstregeling 2023 te Beek-Elsloo:
Na middernacht rijdt de laatste trein richting Roermond niet verder dan Sittard.
Voor- en natransport
Sinds 11 december 2022 stoppen de volgende bussen van Arriva bij dit station:
Lijn 30: Sittard - Geleen - Neerbeek - Beek - Maastricht Aachen Airport - Meerssen - Maastricht
Lijn 32: Sittard → Urmond → Stein → Elsloo → Beek → Geleen → Sittard
Lijn 33: Sittard → Geleen → Beek → Elsloo → Stein → Urmond → Sittard
Lijn 631: Heerlen - Beek (Schoolbus)
Lijn 633: Beek - Chemelot Campus - Sittard (Schoolbus)
Lijn 635: Heerlen - Chemelot Campus - Beek (Schoolbus)
Lijn 795: Beek - Klein Genhout - Groot Genhout - Spaubeek (Buurtbus)
Lijn 797: Meerssen - Bunde - Geulle - Hussenberg - Beek (Buurtbus)
Afbeeldingen
Beek-Elsloo
Beek (gemeente)
Bouwwerk in Stein
Bouwwerk van Cees Douma
Bouwwerk van Karel van Brederode
|
In het sextant-gebouwtje zat korte tijd een kiosk, daarna is het enkele jaren buiten gebruik geweest. Sinds juli 2011 is er een broodjeszaak in het gebouw gevestigd. De kaartautomaten staan voor het stationsgebouw bij het overpad. In de kernen van Beek en Elsloo zit een agentschap waar eveneens treinkaartjes kunnen worden gekocht. Verder zijn er bij het station fietskluizen en een onbewaakte fietsenstalling aanwezig en zijn er veel parkeerplaatsen voor auto's te vinden. Ook is er een taxistandplaats.
| 1 |
taxistandplaats, taxistop, taxihalte
|
12,545 |
MenuSection
|
2361715
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eosinofiele%20oesofagitis
|
Eosinofiele oesofagitis
|
Eosinofiele oesofagitis (EoE), of allergische slokdarmontsteking, is de naam van een allergische chronische ontstekingsziekte van de slokdarm (oesofagus). Bij deze ziekte wordt een infiltratie van eosinofiele granulocyten in de slokdarmwand gezien. Eosinofiele granulocyten zijn witte bloedcellen die betrokken zijn bij ontstekingsreacties, parasitaire ontstekingen en allergische reacties in het lichaam. De naam eosinofiele oesofagitis verwijst dus naar een ontsteking van de slokdarm (oesofagitis) waarbij hoofdzakelijk eosinofiele granulocyten zijn betrokken zijn
De eerste beschrijving van dit ziektebeeld dateert uit 1993. Er is dus sprake van een relatief nieuwe diagnose die in Nederland in 2005 voor het eerst beschreven werd. In het Academisch Medisch Centrum te Amsterdam wordt sinds 2011 door een speciaal team onderzoek gedaan naar de aandoening.
Oorzaken
Hoe EoE precies ontstaat is nog niet geheel duidelijk en lijkt afhankelijk te zijn van meerdere factoren. Allergie voor bepaalde voedingsmiddelen speelt waarschijnlijk een belangrijke rol bij het ontstaan van de ontstekingsreactie in de slokdarm. De stofjes in het voedsel die de ontsteking uitlokken worden allergenen genoemd. Deze voedselallergenen komen voor in het eten en drinken dat wij dagelijks gebruiken. Er zijn ook aanwijzingen dat allergenen in de lucht (pollen) de ontstekingsreactie uitlokken en dat er dus sprake is van meer ziekteactiviteit gedurende het pollenseizoen.
Daarnaast wordt beschreven dat mogelijk bepaalde genen een rol spelen bij de ontstaanswijze van deze ziekte. Of er daadwerkelijk een erfelijke factor meespeelt blijft tot nu toe nog onduidelijk.
Kenmerken
De ziekte komt bij zowel mannen als vrouwen voor, waarbij de verhouding man-vrouw 3:1 is. Naast dat de ziekte dus vaker mannen treft, zien we dat de diagnose op iedere leeftijd kan worden gesteld. Wel valt op dat met name in de leeftijdsgroep 20 – 40 jaar de meeste patiënten door deze ziekte worden getroffen. Het is dus een ziekte die relatief meer voorkomt bij jongvolwassen mannen. Daarnaast zien we dat ongeveer 70 % van de patiënten ook nog een andere allergische aandoening heeft. Vaak hebben patiënten last van astma, hooikoorts (atopische rinitis), eczeem (atopische dermatitis) of andere voedselallergieën.
Eosinofiele oesofagitis in de Nederlandse populatie
Twintig jaar geleden was er slechts sprake van enkele gevallen van EoE en was het totale aantal patiënten met deze ziekte in de Nederlandse populatie (bevolking) nog onbekend. Recente gegevens wijzen erop dat het aantal nieuwe patiënten waarbij de ziekte is vastgesteld de afgelopen 10 jaar is gestegen, waarbij met name in de afgelopen jaren een sterke toename wordt gezien. In 2017 werd het aantal patiënten met deze ziekte in Nederland geschat op circa 2200. Dit maakt dat de diagnose helemaal niet meer zo zeldzaam is. In andere landen van Europa en Noord-Amerika wordt deze stijging ook beschreven. De sterke toename is deels te verklaren doordat het ziektebeeld in de loop der jaren steeds meer bekendheid heeft gekregen onder artsen en de diagnose EoE daardoor dus vaker werd gesteld. De stijging kan hier echter niet in zijn geheel door worden verklaard, er zijn ook argumenten voor een feitelijke toename van de ziekte in Nederland.
Werkingsmechanisme (pathogenese)
Hoe EoE precies ontstaat weten we nog niet. Wel weten we dat het gaat om een allergische ontstekingsreactie in de slokdarm, waarbij het afweersysteem (immuunsysteem) een belangrijke rol speelt. Het werkingsmechanisme lijkt deels overeen te komen met andere allergische ziektes, zoals bijvoorbeeld astma.
Onlangs is bewezen dat bij EoE de barrièrefunctie (beschermfunctie) van de slokdarmwand verminderd is. Voedselallergenen kunnen het slijmvlies waarmee de binnenkant van de slokdarm is bekleed makkelijker binnendringen en op hun beurt het afweersysteem activeren. Hierdoor ontstaat een lokale ontstekingsreactie waarbij eosinofiele granulocyten zich verzamelen vanuit de bloedbaan en het slokdarm slijmvlies infiltreren. Bij deze eosinofiele ontstekingsreactie komen bepaalde eiwitten vrij die een negatief effect hebben op de beschermingsfunctie van het slijmvlies van de slokdarm. Het blijft dus onduidelijk of de verminderde barrière functie een gevolg is of een oorzaak van de slokdarmontsteking. Er is meer onderzoek nodig om het exacte werkingsmechanisme achter EoE helder te krijgen.
Diagnose
Diagnostische kenmerken voor eosinofiele oesofagitis:
Klachtenpatroon
De meeste volwassen patiënten hebben als kenmerkende klachten het gevoel dat het eten niet zakt (dysfagie) of vast voedsel dat blijft steken in de slokdarm (voedselimpactie). Daarnaast zijn zuurbranden, een drukkend gevoel achter het borstbeen of pijn in de bovenbuik veel voorkomende klachten. Het klachtenpatroon bij kinderen is minder specifiek en lastig te herkennen. Bij peuters en kleuters staat voedingsproblematiek op de voorgrond. Dit heeft veelal een groeiachterstand tot gevolg. Naar school gaande kinderen hebben eerder klachten van overgeven of buikpijn.
Kijkonderzoek (gastroscopie)
Als er op basis van dit klachtenpatroon een verdenking van EoE ontstaat wordt een gastroscopie uitgevoerd door de Maag- Darm- Leverarts. Een gastroscopie is een kijkonderzoek waarbij er met behulp van een camera aan het uiteinde van een flexibele slang in de slokdarm, de maag en de twaalfvingerige darm kan worden gekeken. Bij patiënten met EoE toont het kijkonderzoek meestal een typisch beeld van de slokdarm. Zo kunnen er ringvormige vernauwingen worden gezien en is het slijmvlies veelal bleek en kwetsbaar. Daarnaast kunnen er witte exsudaten (hoopjes met eosinofiele granulocyten) of longitudinale (in de lengterichting verlopende) strepen over het slijmvlies van de slokdarm worden gezien.
Microscopisch onderzoek
Om de diagnose vast te kunnen stellen moet volgens de huidige richtlijnen op drie niveaus in de slokdarm, in de maag en in de twaalfvingerige darm een weefselhapje (biopt) worden afgenomen. Met behulp van een microscoop worden deze weefselhapjes door de patholoog beoordeeld. Hierbij wordt specifiek gekeken naar de aanwezigheid van eosinofiele granulocyten. De patholoog telt het aantal eosinofiele granulocyten per weefselhapje en kijkt hier naar met een microscoop bij een vergroting van 400 x. Het veld dat met deze vergroting wordt gezien noemen we een gezichtsveld of “High Power Field (HPF)”. De algemene afspraak hierover is dat de diagnose kan worden gesteld wanneer er in een weefselhapje sprake is van 15 of meer eosinofiele granulocyten per gezichtsveld (HPF).
Behandeling
De behandelingsmogelijkheden zijn beperkt tot zuurremmende medicijnen, medicijnen die de ontsteking remmen en twee soorten dieetbehandeling. Wanneer de klachten ernstig zijn en deze behandelingsmogelijkheden niet voldoende zijn kan de slokdarm worden opgerekt tijdens een kijkonderzoek. Dit wordt een dilatatie genoemd.
Zuurremmende medicijnen
Zuurremmende medicijnen, protonpumpinhibitors (PPI’s), werken bij een deel van de patiënten, ze worden als eerste behandelstap voorgeschreven nadat de diagnose is gesteld. Van de patiënten die goed reageren op PPI’s wordt ook wel gezegd dat ze "PPI-responsive oesophageal eosinophilia" (PPI-REE) hebben. Het enige onderscheid van EoE dat bij deze groep PPI-REE patiënten kan worden gemaakt, is dat zowel het klachtenpatroon als het aantal eosinofiele granulocyten in de wand van de slokdarm afneemt door het gebruik van zuurremmende medicatie. Hoe PPI-REE ontstaat en waarom zuurremmers bij deze groep werken is niet duidelijk.
Medicijnen met ontstekingsremmende werking
Als er geen sprake is van afname van ziekteactiviteit door het gebruik van zuurremmers kan worden gestart met medicijnen met corticosteroïden. Deze medicijnen onderdrukken het afweersysteem, waardoor de ontstekingsreactie vermindert. Bekend is dat de ontsteking van het slijmvlies van de slokdarm het beste lokaal kan worden behandeld met topicale steroïden. Dit zijn ontstekingsremmende medicijnen die in vloeibare vorm worden ingenomen. Deze medicatie wordt normaal gesproken voorgeschreven bij astma in de vorm van "pufjes". Door het pufje in te slikken vormt zich een laagje van het middel aan de binnenkant van de slokdarm. Daarnaast wordt er ook gebruik gemaakt van medicijnen met ontstekingsremmende werking die worden opgelost in een vloeistof. Deze oplossing wordt doorgeslikt en bereikt zo de wand van de slokdarm. Beide toedieningswegen zijn belastend voor de patiënt vanwege de smaak en de toedieningswijze.
Sinds februari 2019 is het medicijn Budesonide (Merknaam 'Jorveza') in Nederland goedgekeurd ter behandeling van eosinofiele oesofagitis. Deze orodispergeerbare tabletten dienen op de tong gelegd te worden en steeds met een beetje speeksel in worden geslikt. Deze manier van toediening zorgt voor het het vormen van een ontstekingsremmende beschermlaag in de slokdarm en zorgt in vele gevallen voor een vermindering van klachten of zelfs het verdwijnen van klachten. Omdat dit medicijn niet systemisch werkt en snel wordt afgebroken, zijn er ook nauwelijks bijwerkingen beschreven. De enige bijwerking die als zeer vaak werd beschreven is een schimmelinfectie in de mond/keel (Candida Albicans), maar deze kan vlot bestreden worden door een antischimmel-kuur (Miconazol of Fluconazol), die met gemak naast Jorveza gebruikt mag worden. Een laatste aandachtspunt bij dit medicijn is dat het behoorlijk prijzig is, zo rond de 340 euro per kuur, waar de meeste patiënten gebruik maken van 2 kuren achter elkaar.
Dieetbehandeling
Met behulp van medicijnen kan de ontsteking lokaal worden aangepakt. Hierbij is het alleen niet zo dat de onderliggende oorzaak van de ontsteking wordt behandeld. Zoals eerder beschreven is bekend inmiddels dat allergie voor bepaalde stoffen (allergenen) in onze voeding waarschijnlijk de ontsteking uitlokken. Met behulp van een allergietest in het bloed of op de huid kan helaas niet goed worden achterhaald voor welke voedingsgroepen patiënten met EoE allergisch zijn. Daarnaast is het zo dat de uitlokkende voedselallergenen niet voor iedere patiënt hetzelfde zijn. Uit eerder onderzoek blijkt dat de meeste patiënten allergisch zijn voor de voedselgroepen tarwe en melk. Soja en ei lijken ook een belangrijke rol te spelen.
Om voedselallergenen niet binnen te krijgen kunnen patiënten worden behandeld door middel van een speciaal dieet. Helaas is dit een invasieve methode waarbij veel kijkonderzoeken nodig zijn. Daarnaast bestaat er ook een kans dat de patiënt niet allergisch blijkt te zijn voor een van de geëlimineerde voedselgroepen.
Anno 2017 zijn er twee soorten dieetbehandeling, een elementair dieet en een eliminatiedieet.
Bij een elementair dieet worden alle allergenen uit de voeding vermeden. Hierbij wordt het dagelijkse eten en drinken vervangen door kant-en-klare hypoallergene drinkvoeding (vloeibare voeding zonder allergenen). Een elementair dieet werkt goed tegen de ontsteking. Helaas is het dieet lastig vol te houden door de monotone smaak van de drinkvoeding en het gebrek aan vast voedsel.
Bij een eliminatiedieet worden de meest voorkomende voedselallergenen vermeden uit het dagelijkse voedingspatroon. Bij het Four Food Elimination Diet (FFED) worden de vier voedselallergenen melk, ei, tarwe en soja uit het voedsel geweerd. Dit dieet wordt regelmatig gegeven aan patiënten met EoE waarbij begeleiding van een gespecialiseerde diëtiste wenselijk is.
Dilatatie
Soms zijn de vernauwingen in de slokdarm zo sterk dat de slokdarm tijdens een kijkonderzoek met een ballonnetje moet worden opgerekt. Dit wordt een dilatatie genoemd. Meestal zijn er drie tot vier oprekkingen nodig die verspreid over een aantal dagen worden uitgevoerd.
Experimentele behandelingen
Er worden meerdere nieuwe medicijnen voor eosinofiele oesofagitis ontwikkeld, het gaat om nieuwe toedieningsvormen van bestaande corticosteroïden maar ook monoclonale antilichamen tegen moleculen die bijzonder actief zijn bij het ontstaan van de ziekte zoals interleucine-5 en interleucine-13. Patiënten met eosinofiele oesofagitis kunnen in sommige gevallen deelnemen aan dergelijk onderzoek, meerdere onderzoeken lopen momenteel op de afdeling Maag-Darm-Leverziekten van het Academisch Medisch Centrum te Amsterdam.
Slokdarmaandoening
|
Dieetbehandeling
Met behulp van medicijnen kan de ontsteking lokaal worden aangepakt. Hierbij is het alleen niet zo dat de onderliggende oorzaak van de ontsteking wordt behandeld. Zoals eerder beschreven is bekend inmiddels dat allergie voor bepaalde stoffen (allergenen) in onze voeding waarschijnlijk de ontsteking uitlokken. Met behulp van een allergietest in het bloed of op de huid kan helaas niet goed worden achterhaald voor welke voedingsgroepen patiënten met EoE allergisch zijn. Daarnaast is het zo dat de uitlokkende voedselallergenen niet voor iedere patiënt hetzelfde zijn. Uit eerder onderzoek blijkt dat de meeste patiënten allergisch zijn voor de voedselgroepen tarwe en melk. Soja en ei lijken ook een belangrijke rol te spelen.
Om voedselallergenen niet binnen te krijgen kunnen patiënten worden behandeld door middel van een speciaal dieet. Helaas is dit een invasieve methode waarbij veel kijkonderzoeken nodig zijn. Daarnaast bestaat er ook een kans dat de patiënt niet allergisch blijkt te zijn voor een van de geëlimineerde voedselgroepen.
| 2 |
menucluster, eetsectie, voedselgroep
|
8,649 |
TVSeason
|
1191803
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/De%20Club%20van%20Sinterklaas%20%281999%29
|
De Club van Sinterklaas (1999)
|
De Club van Sinterklaas is het eerste seizoen van de Nederlandse televisieserie De Club van Sinterklaas. Het werd uitgezonden in 1999 door kinderzender Fox Kids. Wordt vervolgd door De Nieuwe Club van Sinterklaas en de film Sinterklaas & Pakjesboot 13.
Verhaal
We ontmoeten Wegwijspiet en Chefpiet die zojuist een Paella-restaurantje, Pedro's Paella Palacio, zijn begonnen. Het bedrijfje is gelegen aan een strand in Spanje. Ook ontmoeten we Rosita, de nieuwe vriendin van Wegwijs, die af en toe helpt in de Paella Palacio. Na de vele taferelen van het Pietenduo in hun Paella restaurantje, komt Wegwijs voor een moeilijk besluit te staan: Hij moet Rosita vertellen dat hij over een week met Sinterklaas naar Nederland moet vertrekken. Wegwijs is radeloos, en Chefpiet probeert alles om hem te helpen.
Wegwijs organiseert, op advies van Chefpiet, een etentje met Rosita, om alles zo voorzichtig mogelijk te vertellen. Dit blijkt echter moeilijker gezegd dan gedaan. Wegwijs blijft dan ook aarzelen en kan het haar niet vertellen. Chefpiet, die het eten klaarmaakte voor het etentje, komt dan ook binnen en ziet Rosita erg blij met het cadeautje van Wegwijs. Hij zegt dat het dus, zoals hij al gezegd had, niet zo moeilijk was als Wegwijs eerst dacht, om Rosita te vertellen over zijn vertrek. Rosita wist echter nog van niets, en rent dan ook huilend het restaurantje uit.
Rosita laat na dagen nog niets van zich horen en Wegwijs is er ook niet al te best aan toe. De zaken van de Paella Palacio gaan ook achteruit sinds het vertrek van Rosita. De Wegwijspiet heeft geen andere keuze dan met Sinterklaas mee te gaan naar Nederland. Wegwijs kan echter niet z'n restaurantje onbemand achterlaten, dus besluit Chefpiet om deze over te nemen. Wegwijs vertrekt naar Nederland, maar met verdriet in zijn hart. De Wegwijspiet vraagt de Slimme Piet om een oplossing, maar ook de Slimme Piet weet geen andere oplossing dan het gewoon te vertellen aan Rosita.
De volgende dag keert Rosita echter terug en is dan ook niet al te blij als ze erachter komt dat Wegwijs al naar Nederland vertrokken is. Chefpiet legt de situatie aan haar uit, en laat weten Wegwijs zelf ook te missen en zelf naar Nederland te willen vertrekken. Hij heeft echter zijn laatste spaarcentjes gestoken in de Paella Palacio, en kan dus niet naar Nederland vanwege het slechte draaien van het restaurantje de laatste tijd. Rosita biedt aan het restaurant over te nemen, en Chefpiet neemt dat bod maar al te graag aan om met dat geld naar Nederland te vertrekken. Rosita legt echter een appel op tafel, en daarmee komt hij dus echt niet ver. Rosita legt een nieuw idee aan hem voor: liften. Chefpiet heeft er nog nooit van gehoord en ze legt het aan hem uit.
Opeens gaat de telefoon en komt er na dagen eindelijk weer een reservering binnen. En nog eens, en nog eens. Ze komen tot de realisering dat de klanten niet voor Chefpiet's kookkunsten kwamen, ze kwamen ook niet voor de Wegwijspiet, ze kwamen voor Rosita. Vol goede moed en met zelfs nog een appeltje voor de dorst vertrekt Chefpiet op een barkoude tocht naar Nederland.
Rolverdeling
Sinterklaas - Bram van der Vlugt
Chefpiet - Don van Dijke
Hoofdpiet - Erik van Muiswinkel
Wegwijspiet - Michiel Kerbosch
Rosita - Trudy Kerbosch
Pietje van Alles - Tim Kerbosch
Tante Soesa - Daphny Muriloff
Stafpiet - Dominique Engers
Computerpiet - Ralf Grevelink
Sassefras (stem) - Ralf Grevelink
Schemapiet - Roos Abelman
Pakjespiet 1 - Marien van der Kooij
Muziekpiet - Wim Schluter
Liedjes
Er waren meerdere muziekclips verwerkt in de serie. Deze clips bestonden uit drie originele liedjes: De Club van Sinterklaas (een lange versie van de titelsong), Schoenen en De Wegwijsblues. Verder werden er ook traditionele sinterklaasliedjes in een modern jasje gestopt. In de verhaallijn maakten Wegwijspiet en Chefpiet een album met de naam 'Chocolade-CD'. Zo werd ook laten zien hoe ze, samen met Tante Soesa & Sassefras en componist Ruud Voerman, de liedjes opnamen in een opnamestudio. Qua promotie gaan de Pieten er volop tegenaan en komen zelfs bij Radio 538 en Daphne Bunskoek op televisiezender TMF voorbij. Ook op thuishonk Fox Kids komen de originele Club-liedjes regelmatig voorbij, buiten de diverse televisieprogramma's. Er werden videoclips gemaakt, waarvan de liedjes tevens niet op cd of dvd uitgebracht zijn.
Titelsong
De club van Sinterklaas (Turnen in een kachelpijp) is een liedje uit 1999 van Chefpiet, een personage uit de Fox Kids-serie De Club van Sinterklaas, vertolkt door Don van Dijke.
In het lied dat tevens de beginmelodie van het allereerste televisieseizoen van de televisieserie is, wordt het dagelijkse doen verteld van Zwarte Pieten in het beoefenen van hun vak. De coupletten worden samen gezongen met de Wegwijspiet, terwijl Chefpiet het steeds herhalende refrein alleen voor zijn rekening neemt. Totdat Wegwijs na twee coupletten en tweemaal het refrein opeens de tekst uit zijn hoofd kent, en het refrein mee kán zingen.
De videoclip start een jaarlijkse traditie: het verwerken van beelden afkomstig uit de televisieafleveringen, uit het dan huidige televisieseizoen, in flashback-stijl om de tekst van het titelliedje visueel te ondersteunen op een grafisch speelse wijze maar tegelijkertijd ook op zo'n manier dat het de 'flow' van de eigenlijke videoclip zo min mogelijk verstoord wat een strak en pakkend geheel tot gevolg heeft.
Voor de televisieleader is het liedje verkort naar dertig seconden (beperkt tot eenmaal refrein) en zijn de zinsovergangen voorzien van extra, Spaanse gitaarklanken. Wanneer een langere versie uiteindelijk aan bod komt in de televisie-uitzending, duurt het liedje bijna twee minuten. Het werd geregeld uitgezonden door televisiezender Fox Kids in de maanden november en december in de jaren 1999 en 2000 en is vooralsnog niet op cd of dvd uitgekomen.
Schoenen
Schoenen is een liedje uit 1999 van Wegwijspiet en Chefpiet, personages uit de Fox Kids-serie De Club van Sinterklaas, vertolkt door Michiel Kerbosch en Don van Dijke.
Het liedje dat tevens gebruikt is in het allereerste televisieseizoen van de televisieserie, vertelt het verhaal van Pieten die ergernissen ondervinden bij het vullen van de kinderschoenen tijdens het Sinterklaasfeest. Chefpiet en Wegwijspiet roepen de schoenzetters op om verbeteringen toe te passen en voortaan rekening te houden met dienst hebbende Pieten. Onder het motto: "Natuurlijk zijn we Pieten, we vullen elke schoen. Maar met wat medeleven zouden we 't nog beter doen. Dus als je 'm gaat zetten, kies dan je beste schoen. Je zou ons pietermannen, een groot genoegen doen".
Door tijdens het eerste refrein de hand voor de mond van Wegwijspiet te houden is Chefpiet ook in dit liedje weer solo te horen. Tijdens het tweede refrein flikt Chef hetzelfde kunstje opnieuw. Wel mag Wegwijs de brug verzorgen waarin hij vervolgens uitlegt welke schoenen Pieten liever niet tegenkomen, zoals modderschoenen, omgekeerde schoenen en poepschoenen. Tijdens de laatste twee keer dat het refrein gezongen wordt, gunt Wegwijspiet de normaal gesproken kokkerellende Piet zijn solo om hem tussendoor zelfs nog te complimenteren met zijn zang.
In de videoclip is te zien hoe de twee Pieten hun lol niet op kunnen in een schoenenwinkel. Tijdens de brug worden allerlei soorten schoenen getoond zoals eerder vermeld om uit te leggen welke schoenen Pieten liever niet tegenkomen. De videoclip werd geregeld uitgezonden door televisiezender Fox Kids in de maanden november en december in de jaren 1999 en 2000, maar is vooralsnog niet op cd of dvd uit.
Wegwijsblues
De Wegwijsblues is een liedje uit 1999 van Wegwijspiet, een personage uit de Fox Kids-serie De Club van Sinterklaas, vertolkt door Michiel Kerbosch.
In het liedje wordt het wel en wee van het leven in het vak van Wegwijspiet beschreven. Het liedje betreft een compositie op zowel de gitaar als drums. Het telkens anders eindigende refrein sluit iedere keer af met een stoere Engelstalige term: Speedy Piet, Countingly Piet en Call Me Piet. Wat naar voren komt in dit liedje is het zangtalent van Kerbosch. De brug bestaat uit een gitaarsolo waarin Wegwijspiet uitlegt dat hij als zanger maar moeilijk zijn mond kan houden om de gitaar zijn solo te gunnen. In de videoclip neemt Wegwijspiet het liedje op in de opnamestudio met producent Ruud Voerman terwijl Pietje van Alles (acteur: Tim Kerbosch) de gitaar bespeelt.
Net zoals bij de andere twee liedjes werd de videoclip geregeld uitgezonden door televisiezender Fox Kids in de maanden november en december in de jaren 1999 en 2000, maar is vooralsnog niet op cd of dvd uit.
Nederlandse jeugdserie
Nederlandse soapserie
De Club van Sinterklaas
Programma van Fox Kids
|
In het lied dat tevens de beginmelodie van het allereerste televisieseizoen van de televisieserie is, wordt het dagelijkse doen verteld van Zwarte Pieten in het beoefenen van hun vak. De coupletten worden samen gezongen met de Wegwijspiet, terwijl Chefpiet het steeds herhalende refrein alleen voor zijn rekening neemt. Totdat Wegwijs na twee coupletten en tweemaal het refrein opeens de tekst uit zijn hoofd kent, en het refrein mee kán zingen.
| 1 |
tv-seizoen, televisieseizoen, serie-seizoen
|
9,575 |
Float
|
684516
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Aritmetische%20codering
|
Aritmetische codering
|
Aritmetische codering is een verliesloze compressiemethode en een vorm van entropiecodering. Het vormt een alternatief voor de Huffmancodering.
Principe
Er zijn twee methoden voor aritmetische codering: uitvoering met drijvende kommagetallen, en met gehele getallen
Voorbeeld met drijvende kommagetallen
In dit voorbeeld wordt de tekst "AAABAAAC" gecomprimeerd. Eerst is het nodig te controleren hoe vaak elk teken voorkomt zodat de subintervallen berekend kunnen worden. Ter vereenvoudiging wordt een vaste waarschijnlijkheid voor alle tekens gebruikt.
Het optimale aantal bits ontstaat door de Entropie te berekenen. Hieruit volgt dat de totale informatiedichtheid van de voorbeeldtekst 8,49 bits is.
De onderstaande tabel toont de exacte subintervallen na het coderen van de losse tekens. De afbeelding hiernaast geeft dit grafisch weer.
Nu wordt een willekeurige, maar zo kort mogelijk getal uit het laatste interval opgeslagen. Bijvoorbeeld 0,336.
Hiervoor zijn tussen 8 en 9 bits nodig om dit op te slaan. Bij het gebruik van Huffmancodering zou daarentegen 10 bits nodig zijn (1 bit voor elke A en 2 bits voor B en C).
In dit voorbeeld is de winst 10%. De winst wordt groter het daadwerkelijk voorkomen van een teken bij de Huffmancodering verder afwijkt van de optimale waarde. Dat gebeurt bijvoorbeeld als een teken extreem vaak voorkomt.
Het getal 0,336 kan ook weer gedecodeerd worden.
Begonnen wordt met het startinterval [0; 1]. De decoder verdeelt dit in in de 3 delen zoals ook in de afbeelding zichtbaar is.
0,336 bevindt zich in het xubinterval A [0; 0,75]. Hieruit volgt dat het eerste teken A is.
Het nieuwe subinterval wordt [0; 0,75]
[0; 0,75] wordt wederom in nieuwe subintervallen verdeeld.
0,336 bevindt zich in het eerste interval [0; 0,5625]. Dus ook het volgende teken is een A.
etc...
Uitvoering met gehele getallen
Deze methode is vanuit het hardware-oogpunt de meest toepasbare.
Het principe van de encoder en decoder is gebaseerd op een interval dat verdeeld wordt in deelintervallen volgens de volgende eigenschappen:
Het aantal deelintervallen is gelijk aan het aantal verschillende karakters die moeten gecodeerd worden.
Per karakter is er een deelinterval waarvan de grootte evenredig is met het voordoen van dit karakter in aantal.
Bij het coderen van een karakter wordt het huidige interval verkleind tot een deelinterval dat overeenstemt met het deelinterval van dit karakter. Daarbij moeten de binnengrenzen van elk deelinterval opnieuw worden bepaald ten opzichte van de nieuwe onder- en bovengrenzen. De onder- en bovengrenzen van het nieuwe interval worden na elke iteratie bekeken.
Wanneer de meestbeduidende cijfers van de onder- en bovengrens gelijk zijn, kunnen deze niet meer veranderen door verdere opdeling. Bijgevolg geeft de decoder deze gegevens door, waarna de rest van de cijfers opgeschoven worden naar links (met invoeging van nullen op de vrijgekomen plaatsen). Het eerste cijfer van de onder- en bovengrens is dan gelijk en wordt doorgegeven naar de output.
Daarna worden alle grenzen van het interval opnieuw berekend, en zo het interval aangepast.
Zie ook
Huffmancodering
Compressiealgoritme
|
Principe
Er zijn twee methoden voor aritmetische codering: uitvoering met drijvende kommagetallen, en met gehele getallen
| 1 |
kommagetal, drijvend getal, decimaal
|
5,227 |
Courthouse
|
4555005
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gravensteen%20%28Zierikzee%29
|
Gravensteen (Zierikzee)
|
Het Gravensteen is een gebouw uit 1526 aan de Mol 25 in Zierikzee, gebouwd in opdracht van het Graafschap Zeeland. Het Gravensteen was het juridische, financiële en administratieve centrum van de Graaf van Holland en Zeeland, dat ook als stadsgevangenis van Zierikzee werd gebruikt. Het rijksmonument is eigendom van de gemeente Schouwen-Duiveland.
Bouw
Voordat het eerste Gravensteen was gebouwd, werd de rechtspraak gedaan in 's-Gravenhof, waarvan nog steeds restanten te vinden zijn. Ook was hier de oude gevangenis dichtbij gevestigd. Na de uitbreiding van Zierikzee rond 1325 werd een grotere gevangenis gebouwd. Dit gebouw werd gebouwd in 1350 en heeft 165 jaar dienstgedaan. Daarna raakte het in verval. Op dezelfde plaats werd tussen 1524 tot 1526 het nog aanwezige pand gebouwd. Het verrees als belangrijk overheidsgebouw niet in de gebruikelijke houtbouw maar uit steen, de hoge trapgevel is van zandsteen. De kruiskozijnen zijn voorzien van smeedijzeren traliekorven. In de topgevel bevinden zich emblemen van het Oostenrijkse huis en de Orde van het Gulden Vlies.
Gebruik
Een van de bestemmingen van het Gravensteen was het opsluiten van gevangenen die wachtten op hun rechtspraak. Er werden ook straffen uitgevoerd, waaronder de doodstraf die werd uitgevoerd op een speciaal voor de gelegenheid voor het gebouw neergezet schavot. Het galgenmaal werd in het Gravensteen gegeten. Uit inscripties en documenten blijkt dat er tussen de jaren 1630 – 1646 Duinkerker Kapers gevangen hebben gezeten. Deze kapers, die bij gelegenheid werden geruild tegen gevangengenomen Zeeuwen, hebben een groot aantal scheepstekeningen achtergelaten op de houten celmuren. Deze staan vol met tekeningen van soldaten, schepen en teksten. De cellen, die nooit zijn veranderd, zijn tot 1923 in gebruik gebleven.
Vanaf de 18e eeuw fungeerde het Gravensteen als huis van bewaring, waar gevangenen voor een langere tijd konden worden ondergebracht. De arrondissementsrechtbank en het huis van bewaring in het Gravensteen werden opgeheven in 1923. Daarna werd het gebouw af en toe gebruikt als belastingkantoor of voor het tonen van schilderkunst en oudheden. Ook vond het gemeentelijke Maritiem Museum er onderdak.
In het gebouw is sinds 2011 de wereldwinkel van Zierikzee gevestigd. Het Gravensteen is op afspraak te bezichtigen via het Stadhuismuseum Zierikzee.
Zie ook
Lijst van rijksmonumenten in Zierikzee
Bouwwerk in Schouwen-Duiveland
Voormalige gevangenis in Nederland
Voormalige rechtbank in Nederland
Rijksmonument in Schouwen-Duiveland
|
Vanaf de 18e eeuw fungeerde het Gravensteen als huis van bewaring, waar gevangenen voor een langere tijd konden worden ondergebracht. De arrondissementsrechtbank en het huis van bewaring in het Gravensteen werden opgeheven in 1923. Daarna werd het gebouw af en toe gebruikt als belastingkantoor of voor het tonen van schilderkunst en oudheden. Ook vond het gemeentelijke Maritiem Museum er onderdak.
| 1 |
rechtbank, gerechtsgebouw, juridische instantie
|
12,243 |
Playground
|
5340852
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Aldo%20van%20Eyck%20aan%20het%20Bertelmanplein
|
Aldo van Eyck aan het Bertelmanplein
|
Aldo van Eyck aan het Bertelmanplein is een overzicht van speeltoestellen die de architect Aldo van Eyck ontwierp voor het Bertelmanplein in Amsterdam-Zuid.
Geschiedenis
Het genoemde plein werd rond 1947 een proeftuin voor de aanleg voor openbare speelterreinen in Amsterdam. Tot dan toe werden speelplaatsen beheerd door verenigingen, waarvoor contributie moest worden betaald. De gemeente Amsterdam wilde daar verandering in brengen en schakelde haar Publieke Werken in. Het duo Jacoba Mulder en Aldo van Eyck samen met Cornelis van Eesteren kwam met een soort basisontwerp voor openbare speelplaatsen. Voor dit ontwerp ontwierp van Eyck hier een zandbak, springstenen (hier nog in de zandbak), duikelrekken, een klimladder en een prototype van zijn latere tunnel/klimboog. Alles werd daarbij afgeschermd met bomen. De zandbak had een vereenvoudigde vorm (rechthoek van 20 x 30 meter), waarbij de rand het zand binnen de bak moest houden en de ouders er eigenlijk buiten; het diende tot zitelement, maar kinderen konden er ook overheen rennen. Op diverse plaatsen had de staande rand een verlaging, een soort instap. De springstenen hadden oorspronkelijk een andere functie. Zoals foto’s uit die tijd laten zien, waren ze eigenlijk bedoeld om er zandtaartjes te maken. Van Eyck kwam later op het idee deze verhogingen ook buiten de zandbak te plaatsen. Om het gebruik in te schatten mochten de kinderen van Van Eyck als proefpersonen dienen. Van Eyck en collega Mulder mochten na deze geslaagde proef meer dan zevenhonderd speelplaatsen in de stad inrichten, waarvan er in 2001 nog slechts negentig over waren. In de jaren zestig werd er een nieuw speelobject toegevoegd; het is een klimrek bestaande uitgeschakelde zeshoekige elementen, die net als de overige ontwerpen van Van Eyck eenvoudig aan elkaar gekoppeld konden worden. Van Eyck zou er tot in de Verenigde Staten bekend mee worden.
Afbeeldingen
Beeld in Amsterdam-Zuid
Aldo van Eyck
|
Geschiedenis
Het genoemde plein werd rond 1947 een proeftuin voor de aanleg voor openbare speelterreinen in Amsterdam. Tot dan toe werden speelplaatsen beheerd door verenigingen, waarvoor contributie moest worden betaald. De gemeente Amsterdam wilde daar verandering in brengen en schakelde haar Publieke Werken in. Het duo Jacoba Mulder en Aldo van Eyck samen met Cornelis van Eesteren kwam met een soort basisontwerp voor openbare speelplaatsen. Voor dit ontwerp ontwierp van Eyck hier een zandbak, springstenen (hier nog in de zandbak), duikelrekken, een klimladder en een prototype van zijn latere tunnel/klimboog. Alles werd daarbij afgeschermd met bomen. De zandbak had een vereenvoudigde vorm (rechthoek van 20 x 30 meter), waarbij de rand het zand binnen de bak moest houden en de ouders er eigenlijk buiten; het diende tot zitelement, maar kinderen konden er ook overheen rennen. Op diverse plaatsen had de staande rand een verlaging, een soort instap. De springstenen hadden oorspronkelijk een andere functie. Zoals foto’s uit die tijd laten zien, waren ze eigenlijk bedoeld om er zandtaartjes te maken. Van Eyck kwam later op het idee deze verhogingen ook buiten de zandbak te plaatsen. Om het gebruik in te schatten mochten de kinderen van Van Eyck als proefpersonen dienen. Van Eyck en collega Mulder mochten na deze geslaagde proef meer dan zevenhonderd speelplaatsen in de stad inrichten, waarvan er in 2001 nog slechts negentig over waren. In de jaren zestig werd er een nieuw speelobject toegevoegd; het is een klimrek bestaande uitgeschakelde zeshoekige elementen, die net als de overige ontwerpen van Van Eyck eenvoudig aan elkaar gekoppeld konden worden. Van Eyck zou er tot in de Verenigde Staten bekend mee worden.
| 3 |
speeltuin, speelplaats, kinderspeelplaats
|
2,576 |
LegalService
|
685727
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Geert-Jan%20Knoops
|
Geert-Jan Knoops
|
Gerardus Godefridus Johannes Alexander (Geert-Jan) Knoops (Eindhoven, 10 juni 1960) is een Nederlandse advocaat en strafrechtdeskundige. Hij is verbonden aan het advocatenkantoor Knoops’ advocaten.
Levensloop
Na de havo aan het Pleincollege Bisschop Bekkers in Eindhoven volgde Knoops van 1977 tot 1980 een opleiding aan de pedagogische academie en vervolgens tot 1982 een officiersopleiding bij het Korps Mariniers, waarna hij commandant werd van een infanteriepeloton. Hij wilde aanvankelijk zeebioloog worden. Nadat hij militairen had bijgestaan die voor de krijgsraad moesten verschijnen, koos Knoops voor rechtsgeleerdheid.
Hij studeerde vanaf 1982 civiel recht aan de Katholieke Universiteit Brabant, waar hij in 1987 afstudeerde, en studeerde strafrecht aan het Willem Pompe Instituut van de Rijksuniversiteit Utrecht. Vervolgens werd hij strafrechtadvocaat. Knoops was aanvankelijk verbonden aan het advocatenkantoor van Max Moszkowicz sr., maar begon in 1994 een eigen praktijk - samen met zijn echtgenote Carry Hamburger, met wie hij in 1993 was getrouwd. In 1998 promoveerde hij aan de Universiteit Leiden op het proefschrift Psychische overmacht en rechtsvinding. In 2002 richtte hij het Forensic Sciences Expert Centre op, dat advocaten toegang moest bieden tot onafhankelijke forensische deskundigen, en in datzelfde jaar werd hij tot reserve-majoor bij het Korps Mariniers benoemd. Per 1 februari 2003 werd Knoops benoemd tot hoogleraar strafrecht en strafprocesrecht aan de faculteit Rechtsgeleerdheid van de Universiteit Utrecht. In 2004 behaalde hij een tweede doctorsgraad aan de National University of Ireland, in Galway. Vanaf 2005 was hij voor een periode voorzitter van het Willem Pompe Instituut, als opvolger van professor Chrisje Brants. Knoops werd in 2009 benoemd tot officier in de Orde van Oranje-Nassau.
Strafzaken
Knoops is onder meer bekend als advocaat van de marinier Eric O., de zwagers Wilco Viets en Herman du Bois (Puttense moordzaak), Machiel Kuijt, Ernest Louwes (Deventer moordzaak), Julio Poch, Martien Hunnik (heropening van de strafzaak van de Hilversumse showbizzmoord), Marco Kroon, Frank Masmeijer (drugssmokkel) en Geert Wilders. Hij behandelde ook zaken voor het Joegoslaviëtribunaal, het Rwandatribunaal en het Sierra Leonetribunaal. Verder trad hij op als adviseur in een proces dat bij het Amerikaans Hooggerechtshof was aangespannen door Ahmed Hamden.
Jodendom
Alhoewel Knoops van huis uit rooms-katholiek is, heeft hij grote interesse gekregen in het jodendom, waarmee hij door zijn huwelijk met een joodse vrouw in aanraking kwam. Dit heeft ertoe geleid dat hij zich sterk op dit geloof is gaan oriënteren; zo houdt hij zich aan de joodse spijswetten, bezoekt hij op de sabbat de synagoge en verricht hij op deze dag geen werkzaamheden. Het katholicisme ervaart hij als passief; dit in tegenstelling tot het jodendom, waarbinnen meer over allerlei relevante zaken van gedachten wordt gewisseld en waar de geestelijke – de rabbijn – dichter bij de 'gewone' gelovigen staat, aldus Knoops.
Bibliografie (selectie)
Psychische overmacht en rechtsvinding : een onderzoek naar de strafrechtelijke, forensisch-psychiatrische en psychologische grenzen van psychische overmacht (1998; dissertatie)
Defences in Contemporary International Criminal Law (2001)
Surrendering to International Criminal Courts: Contemporary Practice and Procedures (2002)
An Introduction to the Law of the International Criminal Tribunals: A Comparative Study (2003)
International and internationalized criminal courts: the new face of international peace and security? (2003; als Geert-Jan Alexander Knoops)
The Prosecution and Defense of Peacekeepers under International Criminal Law (2004; dissertatie)
Theory and practice of international and internationalized criminal proceedings (2005; als Geert-Jan Alexander Knoops) /
Het tweede schot : het ware verhaal over Eric O. (2006; als Geert-Jan Alexander Knoops)
Advocaat van de vijand (2009, als Geert-Jan Alexander Knoops)
Advocaat van de president (2010, als Geert-Jan Alexander Knoops)
Het Petronius mysterie (2012, als Geert-Jan Alexander Knoops)
De laatste kamer (2017, als Geert-Jan Alexander Knoops)
Operatie Raaf (2022, als Geert-Jan Knoops met Carry Knoops)
Voetnoten
Nederlands advocaat
Hoogleraar aan de Universiteit Utrecht
Nederlands rechtsgeleerde
Nederlands schrijver
|
Gerardus Godefridus Johannes Alexander (Geert-Jan) Knoops (Eindhoven, 10 juni 1960) is een Nederlandse advocaat en strafrechtdeskundige. Hij is verbonden aan het advocatenkantoor Knoops’ advocaten.
| 1 |
juridische dienstverlening, advocatenkantoor, juridische adviesbureau
|
7,878 |
Park
|
810387
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bevrijding%20van%20Groningen
|
Bevrijding van Groningen
|
De bevrijding van Groningen, ook wel slag om Groningen genoemd, vond plaats aan het eind van de Tweede Wereldoorlog. Van 13 april tot 16 april werd er gestreden tussen enerzijds Duitse Wehrmachtsoldaten, Nederlandse en Belgische SS'ers en anderzijds de gehele 2e Canadese infanteriedivisie.
De Duitse strategie was slecht en de verdedigers hadden nog nooit samen gevochten. De Canadezen wilden de stad snel innemen om door te kunnen steken naar Delfzijl om deze haven te openen voor voedselkonvooien om de uitgehongerde bevolking van West-Nederland van voedsel te kunnen voorzien. Daarnaast kon zo de Eems worden afgesloten om de nog altijd actieve Duitse U-boten te belemmeren nog langer de Eems te gebruiken als uitvalsbasis.
De Canadezen hielpen het Tweede Britse Leger bij de bevrijdingstocht en bezetting van nazi-Duitsland. Voor de Canadezen was de slag om Groningen een van de zwaarste stadsgevechten van de bevrijding. Bij de bevrijding van Groningen waren ook ondergrondse strijders van de Binnenlandse Strijdkrachten actief.
Situatie
In de stad woonden tegen het begin van de oorlog ongeveer 124.000 mensen, maar door een grote stroom vluchtelingen vanuit het zuiden was dit opgelopen tot meer dan 150.000. Een groot aantal verzetsstrijders was vlak voor de komst van de Canadezen opgepakt en veel van hen waren gefusilleerd.
De oprukkende Canadese troepenmacht was verantwoordelijk voor de bevrijding van de stad en de westelijke en noordelijke delen van de provincie, terwijl de Poolse troepen zich richtten op Oost-Groningen.
Verdedigingswerken
Het grootste deel van de binnenstad bezat nog het 15e/16e-eeuwse nauwe patroon met veel eenrichtingsstraten en de binnenstad was omringd door grachten, met 12 bruggen als toegangspoorten. Veel van deze bruggen waren voor de komst van de Canadese troepen door de Duitsers uit voorzorg opgeblazen of zwaar beschadigd (A-brug, Basculebrug, Brug bij de Eeldersingel, Kranebrug, de brug bij Paddepoel, de Spoorbrug en de Verkeersbrug) of waren opgehaald om te voorkomen dat ze zouden worden gebruikt. Andere obstakels waren de kanalen in de stad die de Canadese troepen moesten oversteken. Het te veroveren stedelijke gebied inclusief de buitenwijken mat grofweg 4,5 kilometer (van oost naar west) bij 3 kilometer (van noord naar zuid). Groningen vormde verder het eindpunt van een luchtafweersgeschutslijn met ongeveer 21 geschutstukken (onderdeel van de Westwall, die Hitler in 1944 had laten bouwen) die liep tot aan de stad Emden, waarvan twee stukken zich aan oostzijde van de stad bevonden. Ten noorden van Groningen was het eiland Borkum voorzien van 12 luchtafweergeschutstukken en een aantal kustbatterijen. Vanaf september 1944 waren alle beschikbare Groningse mannen van 16 tot 60 jaar ingezet om loopgraven, antitankkuilen en mitrailleursnesten uit te graven langs de kanaaloevers voor de verdediging van de stad en bunkers te bouwen bij de belangrijkste bruggen. Ook waren lager gelegen delen onder water gezet.
De Duitse bezettingsmacht
Het Duitse bevel in Groningen was op bevel van generaal Johannes Blaskowitz vastberaden om de stad zo lang mogelijk in handen te houden om zo de evacuatie van duizenden Duitse troepen uit Friesland via Delfzijl over de Eemsmond te beschermen en de Eems te beschermen tegen invallen van de geallieerde troepen naar Duitsland. Daarnaast vreesde een samenraapsel van Nederlandse en Belgische SS-bondgenoten voor hun leven en wilde zich daarom ook niet zonder slag of stoot overgeven. Het Duitse verzet bestond uit ongeveer 7000 tot 7500 man; een mengelmoes van soldaten van de Wehrmacht, Luftwaffe, Kriegsmarine, parachutisten, fanatieke Nederlandse en Belgische SS-soldaten, paramilitairen en burgers zonder gevechtservaring zoals Hitlerjugend-groepen en leden van de Nederlandse Landwacht, Duits spoorwegpersoneel en de SD, waarvan het hoofdkwartier van de Noordelijke provincies zich in Groningen bevond.
De Canadese troepen wisten niet dat de Duitse 480e Infanteriedivisie op 5 april de stad naar het oosten verlaten had. Hierdoor konden de nauwe straten en vele verdedigingswerken van de binnenstad en andere delen van de stad niet volledig worden benut door de Duitse verdediging.
Canadese troepenmacht
De Canadese divisie bestond uit negen infanteriebataljons verdeeld over drie brigades, een machinegeweerbataljon en een patrouillebataljon. Om de vele burgers in de stad te sparen werden luchtaanvallen en artilleriebeschietingen van tevoren uitgesloten. Het terrein rond de stad leende zich daarnaast niet voor indirecte aanvallen, waardoor het Canadese bevel aangewezen was op de infanterie. De overgave van tevoren afdwingen werd niet waarschijnlijk geacht door de aanwezigheid van de fanatiekere SS'ers.
De aanval
13 april
Het Canadese plan op 13 april was de derde, vierde en vijfde veldregimenten in te zetten om met hun 25 ponders vanaf Eelde vooral doelen aan de oostzijde van de stad te beschieten, zodat de Duitsers zich niet terug konden trekken naar Delfzijl. Voor de aanvalsondersteuning werden 50 Shermantanks en een aantal lichte Stuarttanks van The Fort Garry Horse ingezet. De Royal Hamilton Light Infantry reed mee op de tanks en trok zo het zuidwesten van de stad binnen, waar ze eenvoudig door de onderbemande verdedigingswerken reden. In de suikerfabriek, het Stadspark en een aantal huizen langs de Paterswoldseweg waren echter geduchte verdedigingswerken ingericht, waardoor hun opmars werd opgehouden. Het liep uit op huis-aan-huisgevechten, waarbij ook in de nacht van 13 op 14 april werd doorgevochten. In de nacht was het echter zeer moeilijk om de positie van de scherpschutters te bepalen, die zich overal hadden verscholen. Daarnaast waren door SS'ers mitrailleursnesten ingericht in kelders en liepen SS'ers in burger rond om op geschikte momenten ineens het vuur te openen, vaak vanaf balkons in dicht op elkaar staande huizen.
14 april
Op 14 april werd na lange gevechten het zuiden van de stad veroverd. In de morgen werden de infanterietroepen geholpen door het Royal Regiment of Canada, dat hen hielp om een brug vrij te maken van Duitse troepen om zodoende hun doel, de grachtengordel rond de binnenstad, te halen. De hele 14e april was men hiermee bezig, maar aan het einde van de dag waren bij de Royal Hamilton Light Infantry 11 man gesneuveld en een groot aantal gewond en trok de eenheid zich terug, beseffende dat een beter plan noodzakelijk was.
Dit plan werd de inzet van The Black Watch en Calgary Highlanders van de vijfde brigade. Zij kregen de opdracht om de stad vanuit het noordwesten aan te vallen, terwijl een derde regiment van de vijfde brigade, de Quebecse Le Regt de Maisonneuve werd opgedragen om de suikerfabriek in te nemen. Ondertussen moest de vierde brigade een grachtenoversteek zien te veroveren en de zesde brigade oprukken naar de Grote Markt.
Intussen werd op 14 april ook Hoogkerk aangevallen vanuit het zuiden en tegen 5 uur 's middags zonder verzet ingenomen, waardoor de troepen konden oprukken naar Groningen. Halverwege de avond waren de troepen tot iets ten westen van de grachtengordel naar een paar blokken van het universiteitscomplex opgerukt en hadden het hele zuiden van de stad in handen.
De westelijke zijde van de oude binnenstad was afgesloten doordat de bruggen waren opgeblazen. De Herebrug was zwaar gebarricadeerd, met Duitse mitrailleursnesten in de gebouwen ten noorden van de brug. Het kostte de vierde brigade de hele 14e april om al de Duitsers uit de gebouwen ten noorden van de brug en de brug zelf in handen te krijgen. Hierdoor kon de zesde brigade doorsteken en het zuiden van de Grote Markt bereiken, waar ze stuitte op een zwaar gebarricadeerde noord- en oostzijde. De Duitse troepen hadden aan de noordzijde machinegeweren in de kelders en scherpschutters op de bovenste verdiepingen van de kantoren en woongebouwen daar geïnstalleerd. De SD had haar hoofdkwartier in het Scholtenshuis aan de oostzijde ook gebarricadeerd. De noordzijde en oostzijde van de Grote Markt werden vanwege de aanwezigheid van Panzerfausten eerst met rust gelaten tot er meer troepen arriveerden.
15 april
Op de 15e april werd rond 1 uur 's nachts een bruggenhoofd gevormd ten noorden van het kanaal, zodat The Black Watch twee compagnieën het centrum in kon sturen. Daarop werd de strijd gestaakt tot de morgen.
De volgende morgen werd de strijd voortgezet. De vijfde brigade trok verder op vanuit het westen naar de westelijke gracht en de universiteitsgebouwen en een Duits marinehoofdkwartier, terwijl The Black Watch zich richtte op de stadsdelen ten noordoosten en noorden van het stadscentrum. Op veel plaatsen werden daarbij zware straatgevechten gevoerd en er ontstonden veel branden door de beschietingen. Soms werden vlammenwerpers ingezet om gebouwen sneller te veroveren.
Het noorden van de binnenstad (Nieuwe Uitleg, beter bekend als Hortusbuurt) werd veroverd na twee uur van zware gevechten in het Noorderplantsoen. Het stadscentrum rond de Grote Markt was het toneel van de zwaarste gevechten. De gebouwen aan de noord- en oostzijde werden vanuit het zuiden met tankvuur beschoten, zodat alle gebouwen werden verwoest. De Canadezen wisten echter niet het oude centrum vanuit de Hortusbuurt te bereiken door zware Duitse beschietingen. De Duitse troepen, die niet gevlucht waren naar Delfzijl, waren nu omsingeld. Tegen de avond waren alleen nog enkele kleine verzetshaarden en het terrein van het Provinciaal Electriciteits Bedrijf in Duitse handen.
16 april
De Duitse bevelhebber had een gebrek aan munitie en zag bovendien in dat het geen zin had om tot de laatste man door te vechten. Luitenant-kolonel Dextraze van het Les Fusiliers Mont-Royal van de zesde brigade wist zodoende de overgave af te dwingen in het hoofdkwartier in het voormalige Rijksarchief aan de St. Jansstraat. De vijfde en zesde brigades veegden ondertussen de laatste verzetshaarden, zoals de Noorderhoogebrug schoon. Als laatsten werden het noorden en noordoosten van de stad ingenomen. Nadat de Oostersluis was overmeesterd (zie Pop Dijkema) werd de opmars naar Delfzijl ingezet die uiteindelijk uitmondde in de bevrijding van Delfzijl. De slag om Delfzijl duurde van 23 april tot en met 2 mei.
Resultaten
Na de strijd verklaarde de Canadian Provost Corps dat bij de slag om Groningen 95 officieren en 5.117 andere soldaten waren gevangengenomen. Ongeveer 2.000 soldaten waren ontkomen naar Delfzijl. Uit een onderzoek uit 1951 bleek dat 130 Duitse soldaten waren gedood. 43 Canadese soldaten werden gedood en raakten 166 Canadese soldaten gewond, terwijl ook 106 burgers om het leven kwamen. De grootste schade in de stad werd toegebracht aan de noord- en oostwand van de Grote Markt, die na de oorlog volledig werden herbouwd. In totaal werden ongeveer 270 gebouwen verwoest of beschadigd.
Literatuur
Externe link
GRUNN.NL: Groningen in vuur (meerdere pagina's) - foto's en commentaar uit 1945 over strijd en de schade aan de gebouwen
Groningen
Einde van de Tweede Wereldoorlog
Geschiedenis van Groningen (stad)
1945
Stadsgevecht
|
13 april
Het Canadese plan op 13 april was de derde, vierde en vijfde veldregimenten in te zetten om met hun 25 ponders vanaf Eelde vooral doelen aan de oostzijde van de stad te beschieten, zodat de Duitsers zich niet terug konden trekken naar Delfzijl. Voor de aanvalsondersteuning werden 50 Shermantanks en een aantal lichte Stuarttanks van The Fort Garry Horse ingezet. De Royal Hamilton Light Infantry reed mee op de tanks en trok zo het zuidwesten van de stad binnen, waar ze eenvoudig door de onderbemande verdedigingswerken reden. In de suikerfabriek, het Stadspark en een aantal huizen langs de Paterswoldseweg waren echter geduchte verdedigingswerken ingericht, waardoor hun opmars werd opgehouden. Het liep uit op huis-aan-huisgevechten, waarbij ook in de nacht van 13 op 14 april werd doorgevochten. In de nacht was het echter zeer moeilijk om de positie van de scherpschutters te bepalen, die zich overal hadden verscholen. Daarnaast waren door SS'ers mitrailleursnesten ingericht in kelders en liepen SS'ers in burger rond om op geschikte momenten ineens het vuur te openen, vaak vanaf balkons in dicht op elkaar staande huizen.
| 2 |
park, stadspark, natuurpark
|
2,624 |
MusicComposition
|
2015306
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Slovakian%20dances
|
Slovakian dances
|
Slovakian dances is een compositie voor harmonieorkest en fanfareorkest van de Nederlandse componist Kees Vlak. De compositie werd bekroond in de Compositieprijs voor jeugdorkesten in België.
Compositie van Kees Vlak
Compositie voltooid in 1981
HaFaBramuziek
Suite
|
Slovakian dances is een compositie voor harmonieorkest en fanfareorkest van de Nederlandse componist Kees Vlak. De compositie werd bekroond in de Compositieprijs voor jeugdorkesten in België.
| 3 |
muziekcompositie, muziekstuk, compositie
|
3,654 |
HinduTemple
|
2251439
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Padmanabhaswamytempel
|
Padmanabhaswamytempel
|
De Padmanabhaswamytempel is een hindoeïstische tempel in Thiruvananthapuram, India, in de zuidelijke deelstaat Kerala. De tempel is gewijd aan Padmanabha, een verschijningsvorm van de god Vishnoe, en werd in de achtste eeuw gebouwd. Sinds de achttiende eeuw werd de tempel beheerd door de koningen van Travancore die deze god als 'familiegod' vereerden en zichzelf als diens dienaars beschouwden. De tempel is een van de 108 heilige Vishnoe-tempels, genoemd in de poëtische werken van de Tamil Azhvars.
Kenmerken
De tempel bevindt zich in een voormalig fort in het zuidwesten van de stad. In de onmiddellijke nabijheid ligt de voormalige residentie van de heersers van Travancore. Het meest opvallende kenmerk van de tempel is de zeventien meter hoge gopuram of toren, in een Dravidische stijl. In het 'sanctum sanctorum' (garbhagriha) bevindt zich een beeld van Vishnu, in yoga nidra op de mythische slang Ananta. Aan deze slang ontleent Thiruvanthapuram ook haar naam, Thiru Anantha puram, dat verblijfplaats van Lord Anantha betekent.
Rijkdom
Nadat de koningsfamilie die de tempel beheerde niet meer voor het onderhoud van de tempel kon zorgen, beval het Supreme Court de overdracht van de tempel aan de staat Kerala. Bij een inventarisatie van afgesloten ruimtes onder het sanctum sanctorum die eind juni 2011 begon, werden goud, juwelen, edelstenen en andere schatten aangetroffen ter waarde van naar schatting 1,2 biljoen roepies, zo'n achttien miljard euro.
Hindoeïstische tempel in India
Bouwwerk in Kerala
|
De Padmanabhaswamytempel is een hindoeïstische tempel in Thiruvananthapuram, India, in de zuidelijke deelstaat Kerala. De tempel is gewijd aan Padmanabha, een verschijningsvorm van de god Vishnoe, en werd in de achtste eeuw gebouwd. Sinds de achttiende eeuw werd de tempel beheerd door de koningen van Travancore die deze god als 'familiegod' vereerden en zichzelf als diens dienaars beschouwden. De tempel is een van de 108 heilige Vishnoe-tempels, genoemd in de poëtische werken van de Tamil Azhvars.
| 1 |
hindoeïstische tempel, hindoe tempel, plaats van aanbidding
|
2,038 |
MedicalOrganization
|
2038
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/1865
|
1865
|
Het jaar 1865 is het 65e jaar in de 19e eeuw volgens de christelijke jaartelling.
Gebeurtenissen
januari
11 - Gouverneur Thomas Fletcher van Missouri proclameert het einde van de slavernij. Hiermee is de eerste slavenhoudende staat om en is er ook in de Amerikaanse senaat een meerderheid voor de afschaffing.
31 - Afschaffing van de slavernij in de Verenigde Staten door het Amerikaans Congres in het 13e amendement op de grondwet.
februari
4 - Sara Katharina de Bronovo opent in Den Haag een verpleegopleiding die zal uitgroeien tot het Bronovoziekenhuis.
22 - De Slag bij Wilmington, onderdeel van de Amerikaanse Burgeroorlog, wordt gewonnen door de Unie, waardoor de Geconfedereerde Staten hun laatste haven verliezen en de blokkade van het zuiden compleet is.
maart
8 - Begin van het afgraven van de duinen bij Breesaap ten behoeve van de aanleg van het Noordzeekanaal.
april
9 - Met de overgave van generaal Robert E. Lee eindigt de Amerikaanse Burgeroorlog.
15 - De Amerikaanse president Abraham Lincoln, die net aan zijn tweede termijn is begonnen, wordt in Ford's Theatre te Washington D.C. doodgeschoten door de zuidelijke acteur John Wilkes Booth. Vicepresident Andrew Johnson volgt hem op.
mei
1 - Keizer Frans Jozef en keizerin Elisabeth van Oostenrijk openen aan het hoofd van een praaloptocht de nieuwe Ringstraße van Wenen.
1 - Ingebruikname van de spoorlijn Tilburg-Boxtel door de Staat der Nederlanden. De exploitant is de Maatschappij tot Exploitatie van Staatsspoorwegen.
17 - Oprichting van de Internationale Telegraafunie met de intentie om het telegraafverkeer te internationaliseren. De deelnemende landen kiezen voor Morse als internationale taal.
26 - In Galveston (Texas) geven de laatste opstandige troepen in de Amerikaanse Burgeroorlog zich over.
juni
3 - Geloftedag wordt na aandringen van ds. Frans Lion Cachet door de Uitvoerende Raad van de Zuid-Afrikaansche Republiek officieel als openbare vakantiedag ingevoerd.
23 Stand Watie is de laatste zuidelijke generaal die de wapens neerlegt.
juli
2 - William Booth richt de Christian Mission op, het latere Leger des Heils.
14 - De Engelsman Edward Whymper bereikt als eerste de top van de Matterhorn, maar bij de afdaling verongelukken vier leden van de expeditie.
augustus
2 - Officiële opening van de spoorlijn Zutphen-Deventer door de Staat der Nederlanden. De exploitant is de Maatschappij tot Exploitatie van Staatsspoorwegen. De treinen gaan rijden op 5 augustus.
8 - De spoorlijn Nijmegen - Kleef wordt officieel geopend, waarmee Nijmegen eindelijk een spoorverbinding heeft. Exploitatie begint op 9 augustus.
12 - De Engelse chirurg Joseph Lister begint te opereren met gebruik van antisepsis en desinfectie.
oktober
18 - Officiële opening van de spoorlijn Almelo - Salzbergen
november
1 - Officiële opening van de spoorlijn Zutphen - Hengelo als onderdeel van Staatslijn D
6 - Officiële opening van de spoorlijn Maastricht-Sittard-Roermond-Venlo door de Staat der Nederlanden. De exploitant is de Maatschappij tot Exploitatie van Staatsspoorwegen. De treinen rijden vanaf 21 november.
december
17 - Leopold II wordt koning der Belgen.
18 - De Staat der Nederlanden opent de spoorlijn Den Helder-Alkmaar. Exploitant is de HSM. De treinen rijden vanaf 20 december.
23 - Frankrijk, Italië, België en Zwitserland sluiten de Latijnse muntunie, waarin hun munten aan elkaar gekoppeld zijn.
zonder datum
Gregor Mendel beschrijft erfelijkheidsprocessen.
De eerste bloeddrukmeter wordt ontworpen door Karl Ludwig.
Friedrich Kekulé verklaart de moleculaire structuur van de benzeenring en verricht pionierswerk in de organische scheikunde.
James Clerk Maxwell levert met zijn Wetten van Maxwell de theoretische onderbouwing van het elektromagnetisme na de eerdere experimenten van Michael Faraday.
Muziek
Antonín Dvořák voltooit zijn eerste symfonie: Zlonické zvoni (De klokken van Zlonice).
Edvard Grieg voltooit zijn enige Sonate voor piano.
2 maart: Symfonie nr. 7 van Niels Gade is voor het eerst te horen
13 maart: Ved solnedgang van Niels Gade is voor het eerst te horen
15 maart: Kaares sang van Rikard Nordraak is voor het eerst te horen
10 juni - Première van de opera Tristan und Isolde van Richard Wagner
28 september: Straszny dwór van Stanisław Moniuszko is voor het eerst te zien
4 november: de Halte Hulda-muziek van Albert Rubenson is voor het eerst te horen
Literatuur
Eerste publicatie van Our Mutual Friend van Charles Dickens
Jules Verne publiceert Voyage au centre de la terre (Naar het middelpunt der aarde)
Lewis Carroll, pseudoniem van Charles Lutwidge Dodgson, schrijft Alice's Adventures in Wonderland
Beeldende kunst
Bouwkunst
Geboren
januari
20 - Anton Handlirsch, Oostenrijks entomoloog (overleden 1935)
31 - Henri Desgrange, Frans organisator van de Tour de France (overleden 1940)
februari
3 - Madeleine Carpentier, Frans kunstschilder (overleden 1949)
19 - Sven Hedin, Zweeds ontdekkingsreiziger (overleden 1952)
maart
5 - Clémentine Delait, Frans caféhoudster met een baard (overleden 1939)
9 - Mary Cameron, Schots kunstschilder (overleden 1921)
10 - Pim Mulier, een van de grondleggers van de moderne sport in Nederland (overleden 1954)
april
1 - Hippoliet Meert, Vlaams academicus, activist, publicist en taalpurist (overleden 1924)
1 - Richard Adolf Zsigmondy, Oostenrijks-Duits scheikundige en Nobelprijswinnaar (overleden 1929)
9 - Charles Proteus Steinmetz, Duits-Amerikaans wiskundige en elektrotechnicus (overleden 1923)
14 - Charles Mertens, Belgisch kunstschilder (overleden 1919)
17 - Ursula Ledóchowska, Pools religieuze, ordestichtster en heilige (overleden 1939)
29 - Theodorus Marinus Roest van Limburg, Nederlands politiefunctionaris (overleden 1935)
mei
11 - J.H. Leopold, Nederlands dichter en classicus (overleden 1925)
15 - Albert Verwey, Nederlands letterkundige (overleden 1937)
25 - Pieter Zeeman, Nederlands natuurkundige (overleden 1943)
28 - Gerrit Grijns, Nederlands voedingswetenschapper en hoogleraar (overleden 1944)
juni
6 - Antoon Jozef Witteryck, Belgisch uitgever (overleden 1934)
13 - William Butler Yeats, Iers schrijver (overleden 1939)
29 - Shigechiyo Izumi, Japans oudste mens ter wereld (overleden 1986)
30 - Herman Coster, Nederlands advocaat (overleden 1899)
juli
15 - Lambertus Hendricus Perquin, Nederlands priester, oprichter KRO (overleden 1938)
23 - Ludwig Sütterlin, Duits graficus (overleden 1917)
25 - Jac. P. Thijsse, Nederlands natuurbeschermer, leraar en onderwijzer (overleden 1945)
augustus
15 - Mikao Usui, Japans herontdekker van reiki (overleden 1926)
22 - Petrus Hopmans, Nederlands bisschop van Breda (overleden 1951)
22 - Philip Loots, Nederlands componist (overleden 1916)
27 - Charles Dawes, Amerikaans politicus en Nobelprijswinnaar (overleden 1951)
30 - Rienk van Veen, Nederlands politicus (overleden 1929)
september
4 - Albert Spear Hitchcock, Amerikaans botanicus (overleden 1935)
7 - Joseph Jessurun de Mesquita, Nederlands fotograaf (overleden 1890)
23 - Barones Emmuska Orczy, Hongaars schrijfster (The Scarlet Pimpernel) (overleden 1947)
27 - Miguel Malvar, Filipijns revolutionair generaal (overleden 1911)
28 - Marie Amélie van Orléans, koningin van Portugal (overleden 1951)
oktober
1 - Paul Dukas, Frans componist (overleden 1935)
3 - Johan Eilerts de Haan, Nederlands ontdekkingsreiziger (overleden 1910)
12 - Arthur Harden, Brits biochemicus en Nobelprijswinnaar (overleden 1940)
15 - Albert Heijn, Nederlands ondernemer (overleden 1945)
18 - Arie de Jong, Nederlands taalkundige en arts (overleden 1957)
november
2 - Warren G. Harding, 29ste president van de Verenigde Staten (overleden 1923)
9 - Lodewijk Duymaer van Twist, Nederlands generaal en politicus (overleden 1961)
25 - Georges Lemmen, Belgisch kunstschilder (overleden 1916)
december
8 - Jean Sibelius, Fins componist (overleden 1957)
16 - Victor Rousseau, Belgisch beeldhouwer en tekenaar (overleden 1954)
28 - Félix Vallotton, Zwitsers kunstschilder (overleden 1925)
30 - Rudyard Kipling, Engels schrijver (overleden 1936)
30 - Charles de Lambert, Frans luchtvaartpionier, eerste vlucht boven Nederland (overleden 1944)
datum onbekend
Klaus Østby, Noors componist (overleden 1945)
Overleden
februari
10 - Paul-Gustave Froment (49), Frans uitvinder en mechanicus
15 - Nicholas Wiseman (62), Brits kardinaal
maart
1 - Anna Paulowna Romanova (70), koningin-moeder van Nederland
april
15 - Abraham Lincoln (56), zestiende president van de Verenigde Staten
22 - Sir James Stirling (74), eerste gouverneur van West-Australië
28 - Samuel Cunard (77), eigenaar van de Cunard Line
mei
25 - Madeleine-Sophie Barat (85), Franse religieuze, ordestichtster en heilige
juli
15 - Reinier Cornelis Bakhuizen van den Brink (55), Nederlands literatuurcriticus, filosoof en historicus
september
2 - William Rowan Hamilton (60), Iers filosoof, wis- en natuurkundige
oktober
10 - Andrés Bello López (83), Chileens-Venezolaans humanist, dichter en politicus
december
10 - Leopold I (74), koning der Belgen
21 - Thomas Peel (circa 72), belangrijk pionier en financier bij aanvang van de kolonisatie van West-Australië
Weerextremen in België
januari: januari met laagste luchtdruk: 1003,6 hPa (normaal 1017 hPa).
21 maart: laagste etmaalgemiddelde temperatuur ooit op deze dag: −3,8 °C en laagste minimumtemperatuur: −8,2 °C.
29 maart: laagste etmaalgemiddelde temperatuur ooit op deze dag: −1,3 °C.
juni: juni met hoogste luchtdruk: 1022,9 hPa (normaal 1016,3 hPa).
september: september met hoogste luchtdruk: 1025 hPa (normaal 1016 hPa).
Bron: KMI Gegevens Ukkel 1901-2003 met aanvullingen
|
februari
4 - Sara Katharina de Bronovo opent in Den Haag een verpleegopleiding die zal uitgroeien tot het Bronovoziekenhuis.
22 - De Slag bij Wilmington, onderdeel van de Amerikaanse Burgeroorlog, wordt gewonnen door de Unie, waardoor de Geconfedereerde Staten hun laatste haven verliezen en de blokkade van het zuiden compleet is.
| 1 |
ziekenhuis, kliniek, medische instelling
|
12,121 |
ItemListOrderType
|
4345151
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Samenstelling%20Eerste%20Kamer%202015-2019
|
Samenstelling Eerste Kamer 2015-2019
|
De samenstelling Eerste Kamer 2015-2019 bevat de lijst met de oorspronkelijk verkozen 75 leden van de Nederlandse Eerste Kamer der Staten-Generaal op grond van de Eerste Kamerverkiezingen op 26 mei 2015.
De zittingsperiode ging in op 9 juni 2015 en eindigde op 11 juni 2019.
Wijzigingen in de samenstelling gedurende de zittingsperiode staan onderaan vermeld.
Gekozen bij de Eerste Kamerverkiezingen van 26 mei 2015
VVD (13 zetels)
CDA (12 zetels)
D66 (10 zetels)
PVV (9 zetels)
SP (9 zetels)
PvdA (8 zetels)
GroenLinks (4 zetels)
Ruard Ganzevoort
Frits Lintmeijer
Tineke Strik
Marijke Vos
ChristenUnie (3 zetels)
Mirjam Bikker
Peter Ester
Roel Kuiper
50Plus (2 zetels)
Jan Nagel
Martin van Rooijen
PvdD (2 zetels )
Niko Koffeman
Christine Teunissen
SGP (2 zetels)
Diederik van Dijk
Peter Schalk
OSF (1 zetel)
Henk ten Hoeve
Bijzonderheden
28 mei 2015: De Kiesraad maakte bekend dat bij deze verkiezing veertien kandidaten de voorkeurdrempel hadden overschreden. Onder deze veertien kandidaten waren er twee die met doorbreking van de lijstvolgorde gekozen waren: Alexander Kops en Alexander van Hattem (beiden PVV).
Wijzigingen in de samenstelling
De wijzigingen in de zittende leden van de Eerste Kamer zijn weergegeven per jaar.
2015
8 september: Gabriëlle Popken (PVV) ging met zwangerschapsverlof tot 29 december. Peter van Dijk werd op dezelfde dag geïnstalleerd als haar vervanger.
3 november: Loek Hermans (VVD) verliet de Eerste Kamer nadat hij in opspraak was geraakt door een uitspraak van de Ondernemingskamer inzake wanbeleid van het bestuur van de zorginstelling Meavita, waarvan hij op dat moment president-commissaris was. Ben Swagerman werd op 9 november geïnstalleerd in de ontstane vacature. Op 24 november werd Hermans als fractievoorzitter opgevolgd door Annemarie Jorritsma.
2016
12 juli: Ben Swagerman (VVD) verliet de Eerste Kamer vanwege het aanvaarden van een functie in het bedrijfsleven. Tanja Klip-Martin werd op dezelfde dag geïnstalleerd in de ontstane vacature.
13 september: Mirjam Bikker (ChristenUnie) ging met zwangerschapsverlof tot 21 december. Herman Sietsma werd op dezelfde dag geïnstalleerd als haar vervanger.
1 oktober: Tuur Elzinga (SP) verliet de Eerste Kamer vanwege het aanvaarden van een functie bij FNV Mondiaal. Henk Overbeek werd op 4 oktober geïnstalleerd in de ontstane vacature.
30 november: Ruud Vreeman (PvdA) verliet de Eerste Kamer vanwege zijn benoeming als waarnemend burgemeester van Zaanstad. Mohamed Sini werd op 6 december geïnstalleerd in de ontstane vacature.
2017
16 maart: Pauline Krikke (VVD) verliet de Eerste Kamer vanwege haar benoeming als burgemeester van Den Haag. Reina de Bruijn-Wezeman werd op 21 maart geïnstalleerd in de ontstane vacature.
21 maart: Gidi Markuszower, Danai van Weerdenburg, Gabriëlle Popken, Alexander Kops (allen PVV) en Martin van Rooijen (50Plus) verlieten de Eerste Kamer in verband met hun verkiezing als lid van de Tweede Kamer. Peter van Dijk, Martin van Beek, Dannij van der Sluijs, Ton van Kesteren (allen PVV) en Martine Baay-Timmerman (50Plus) werden op 28 maart geïnstalleerd in de ontstane vacatures.
1 september: Nico Schrijver (PvdA) verliet de Eerste Kamer vanwege zijn benoeming als Staatsraad bij de Raad van State. Janny Vlietstra werd op 12 september geïnstalleerd in de ontstane vacature.
26 oktober: Wopke Hoekstra (CDA) verliet de Eerste Kamer vanwege zijn toetreding tot het kabinet-Rutte III. Pia Lokin-Sassen werd op 31 oktober geïnstalleerd in de ontstane vacature.
25 oktober: Martin van Beek (PVV) ging met ziekteverlof tot 14 februari 2018. Max Aardema werd op 31 oktober geïnstalleerd als zijn vervanger.
2018
8 februari: Marleen Barth (PvdA) verliet de Eerste Kamer vanwege ophef rondom het verzoeken om huurverlaging en het houden van vakantie tijdens een belangrijk debat. Wouter van Zandbrink werd op 13 februari geïnstalleerd in de ontstane vacature. Op 13 februari 2018 werd Barth als fractievoorzitter opgevolgd door André Postema.
14 maart: Martin van Beek (PVV) ging met ziekteverlof tot 4 juli. Max Aardema werd op 20 maart geïnstalleerd als zijn vervanger.
26 maart: Jannette Beuving (PvdA) verliet de Eerste Kamer vanwege het aanvaarden van een functie bij het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden. Mary Fiers werd op 3 april geïnstalleerd in de ontstane vacature.
20 juni: Bob Ruers (SP) verliet de Eerste Kamer omdat hij gedeputeerde was geworden in de provincie Limburg. Geert Reuten werd op 26 juni geïnstalleerd in de ontstane vacature.
22 juni: Thom de Graaf (D66) legt het fractievoorzitterschap neer vanwege zijn verkiezing tot vicepresident van de Raad van State; Hans Engels nam het fractievoorzitterschap waar.
11 juli: André Postema (PvdA) stapte op als fractievoorzitter vanwege zijn voorzitterschap van de Limburgse onderwijskoepel LVO; Esther-Mirjam Sent nam het fractievoorzitterschap waar.
26 augustus: Martin van Beek (PVV) overleed na een ongeval. Max Aardema werd op 16 oktober geïnstalleerd in de ontstane vacature.
3 september: Frank de Grave (VVD) verliet de Eerste Kamer vanwege zijn benoeming tot lid van de Raad van State. Roel Wever werd op 11 september geïnstalleerd in de ontstane vacature.
20 september: Thom de Graaf (D66) verliet de Eerste Kamer vanwege zijn benoeming als vicepresident van de Raad van State per 1 november. Margo Andriessen werd op 25 september geïnstalleerd in de ontstane vacature.
25 september: Marijke Vos (GroenLinks) verliet de Eerste Kamer vanwege haar benoeming tot lid van de Raad van State. Harmen Binnema werd op 2 oktober geïnstalleerd in de ontstane vacature.
3 oktober: Annelien Bredenoord (D66) ging met zwangerschaps- en bevallingsverlof tot 23 januari 2019. Anita Vink werd op 9 oktober geïnstalleerd als haar vervanger.
10 oktober: Christine Teunissen (PvdD) verliet de Eerste Kamer vanwege haar benoeming als lid van de Tweede Kamer in een tijdelijke vervanging. Floriske van Leeuwen werd op 16 oktober geïnstalleerd als haar vervanger.
2019
16 januari: Herman Schaper (D66) verliet de Eerste Kamer vanwege persoonlijke omstandigheden. Anita Vink werd op 29 januari geínstalleerd in de ontstane vacature.
1 februari: Anneke Wezel (SP) verliet de Eerste Kamer vanwege het aanvaarden van een functie die niet verenigbaar is met het Kamerlidmaatschap. Bob Ruers werd op 5 februari geïnstalleerd in de ontstane vacature.
1 maart: Henriëtte Prast (D66) verliet de Eerste Kamer om politieke redenen. Marion Gout-van Sinderen op 12 maart geïnstalleerd in de ontstane vacature.
11 maart: Floriske van Leeuwen (PvdD) verliet de Eerste Kamer. Christine Teunissen op 12 maart geïnstalleerd in de ontstane vacature.
26 april: Anne-Wil Duthler (VVD) verliet de fractie en maakte als lid van de fractie-Duthler de zittingsperiode af.
2015-2019
Nederlandse politiek in 2015
Nederlandse politiek in 2016
Nederlandse politiek in 2017
Nederlandse politiek in 2018
Nederlandse politiek in 2019
|
Bijzonderheden
28 mei 2015: De Kiesraad maakte bekend dat bij deze verkiezing veertien kandidaten de voorkeurdrempel hadden overschreden. Onder deze veertien kandidaten waren er twee die met doorbreking van de lijstvolgorde gekozen waren: Alexander Kops en Alexander van Hattem (beiden PVV).
| 1 |
sorteervolgorde, lijstvolgorde, ordeningstype
|
2,745 |
RsvpAction
|
5293196
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Maren%20Morris
|
Maren Morris
|
Maren Larae Morris (Arlington, 10 april 1990) is een Amerikaanse singer-songwriter en muziekproducente. Morris heeft twee studio-albums uitgebracht, Hero en Girl. Ook maakt Morris deel uit van The Highwomen, een groep die verder sinds 2019 bestaat uit Brandi Carlile, Amanda Shires en Natalie Hemby.
Ze benoemt LeAnn Rimes en Patsy Cline als haar twee favoriete artiesten.
Levensloop
Maren Morris is geboren op 10 april 1990. Ze groeide op met haar ouders en jongere zusje in Arlington, Texas. Als kind zong ze altijd mee met de radio en deed ze graag mee aan karaoke. Op haar twaalfde kreeg ze van haar vader een gitaar, waarna ze liedjes begon te schrijven. Niet veel later begon ze met optreden in lokale kroegen.
Op haar twintigste verhuisde Morris naar Nashville, Tennessee om haar musicale carrière te beginnen. Tussen 2005 en 2011 bracht ze drie studioalbums uit. In 2015 tekende ze een contract bij de platenlabel Columbia Records. In 2016 bracht ze haar debuutalbum met de naam "Hero" uit. In 2019 bracht ze haar tweede album uit, genaamd "Girl".
In totaal is Morris elf keer voor een Grammy genomineerd en heeft in 2017 een Grammy gewonnen in de category Best Country Solo Performance met haar nummer "My church".
In 2021 verscheen Morris als achtergrondzangeres op Taylor Swift's nummer "You all over me", dat op Swift's heropgenomen album "Fearless (Taylor's Version)" staat.
Privé
Sinds december 2015 heeft Morris een relatie met mede-country zanger Ryan Hurd. In juli 2017 kondigde het stel hun verloving aan. Op 24 maart 2018 trouwde het stel in Nashville, Tennessee.
In oktober 2019 kondigde Morris en Hurd aan dat ze in verwachting waren van hun eerste kind, een jongen. Hun zoon, Hayes Andrew Hurd, werd geboren op 23 maart, 2020.
Discografie
Studioalbums
Walk on, 2005
All that it takes, 2007
Live wire, 2011
Hero, 2016
Girl, 2019
Ep's
Maren Morris, 2015
Maren Morris: Reimagined, 2019
Maren Morris: Live from Chicago, 2020
Singles
2016 - My church
2016 - 80s Mercedes
2017 - I could use a love song
2018 - The middle (met Zedd en Grey)
2018 - Rich
2018 - Seeing blind (met Niall Horan)
2019 - Girl
2019 - The bones (solo en met Hozier)
2020 - To hell & back
2021 - Line by line (met JP Saxe)
2021 - Chasing after you (met Ryan Hurd)
2021 - Bigger man (met Joy Oladokun)
|-
|align="left"|The Middle||2018||17-02-2018||2||25|| met Zedd & Grey / Nr. 7 in de Single Top 100
|-
|align="left"|Circles around This Town||07-01-2022||15-01-2022||tip28*||||
|}
|-
|align="left"|My Church||2016||01-04-2017||tip||-||
|-
|align="left"|The Middle||2018||24-02-2018||8||24|| met Zedd & Grey
|-
|align="left"|The Bones||2019||23-03-2019||tip||-||
|-
|align="left"|Prove You Wrong||2019||29-06-2019||tip||-|| met Sheryl Crow & Stevie Nicks
|-
|align="left"|Line by Line||2021||06-02-2021||tip||-|| met JP Saxe
|}
Tours
Eigen tours
The Hero Tour (2017)
GIRL: The World Tour (2019)
RSVP: The Tour (2021 - gecanceld vanwege de COVID-19-pandemie)
Als voorprogramma
Ripcord World Tour (2016)
15 in a 30 Tour (2017)
Flicker World Tour (2018)
Roadside Bars & Pink Guitars Tour (2019)
Amerikaans singer-songwriter
|
Eigen tours
The Hero Tour (2017)
GIRL: The World Tour (2019)
RSVP: The Tour (2021 - gecanceld vanwege de COVID-19-pandemie)
| 1 |
RSVP, evenementdeelname, aanmeldactie
|
186 |
Embassy
|
3346433
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Taipei%20Representative%20Office%20in%20Nederland
|
Taipei Representative Office in Nederland
|
Het Taipei Representative Office in Nederland is sinds 1981 de facto de diplomatieke vertegenwoordiging van de Republiek China (ROC) in het Koninkrijk der Nederlanden. De regering van de Republiek China had als reactie op de erkenning van de Volksrepubliek China de betrekkingen met Nederland op 28 maart 1950 verbroken. Nederland heeft vanaf dat moment geen enkele officiële diplomatieke relatie meer met de Republiek China.
Het Taipei Representative Office in Nederland is gevestigd aan de Van Stolkweg 23 in Den Haag. De buurt heet het Van Stolkpark. De huidige vertegenwoordiger is James K.J. Lee. De vestiging in Den Haag mag formeel niet gezien worden als een ambassade en de vertegenwoordiger mag dan ook geen ambassadeur genoemd worden. Ook is het verboden om de vlag van de Republiek China voor het gebouw te hijsen.
Het werk van de vertegenwoordiging is verdeeld in:
Administrative Division
Economic Division
Overseas Chinese Division
Information Division
Taiwan Trade Center in Rotterdam
Netherlands Trade & Investment Office in Taipei, de de facto hoofdstad van Republiek China is de vertegenwoordiger van Nederlandse diplomatie in de Republiek.
De Taiwan Trade Center in Rotterdam is een vestiging van de Republiekgezinde China External Trade Development Council. Het houdt zich bezig met het bevorderen van de handel tussen de Republiek en Nederland.
Geschiedenis
Op 27 maart 1950 werd de Volksrepubliek China de jure erkend door Nederland. De betrekkingen tussen de Volksrepubliek en Nederland bleven beperkt tot het niveau van zaakgelastigde. Pas nadat de Volksrepubliek de permanente zetel van de VN had overgenomen van de Republiek China werden op 17 mei 1972 de betrekkingen tussen de Volksrepubliek en Nederland verhoogd tot ambassadeursniveau. De nationalistische regering van de Republiek China had als reactie op de erkenning van de Volksrepubliek de betrekkingen met Nederland op 28 maart 1950 verbroken, zodat Nederland vanaf dat moment geen enkele officiële diplomatieke relatie meer had met de Republiek China. Wel werd in 1981 een handels- en investeringskantoor geopend, dat uitgroeide tot een de facto diplomatieke vertegenwoordiging en nu bekendstaat als Taipei Representative Office in Nederland.
Deze de facto diplomatieke vertegenwoordiging bleef zich wel zien als dé vertegenwoordiging waar alle overzeese Chinezen in Nederland hulp en bijstand konden krijgen van het vaderland. Door taiwanisatie op de Republiek China begin jaren 90 van de 20e eeuw en doordat de Volksrepubliek China de banden met overzeese Chinezen steeds meer ging aanknopen, verschoof het machtsevenwicht op controle over de Chinezen in Nederland ook informeel naar de kant van de Volksrepubliek. Tot begin jaren 90 werden alle Chinese festiviteiten in Nederland met subsidie en hulp van de vertegenwoordiging van de Republiek georganiseerd. Tot die periode kwamen ook grote beroemde Republiekgezinde zangers en zangeressen vanuit Taiwan en Hongkong naar Nederland om tijdens Chinees Nieuwjaar en het Dubbel Tienfestival op te treden. Hierdoor zijn nu ook de meeste Chinese verenigingen en een deel van de Chinese scholen in Nederland opgericht met goedkeuring van de Ambassade van de Volksrepubliek China in Nederland. Terwijl vroeger door een deel van de Chinese scholen boeken gebruikte uit de Republiek of uit Hongkong, worden tegenwoordig boeken uit de Volksrepubliek gebruikt die goedgekeurd zijn door het Ministerie van Onderwijs van de Volksrepubliek. De boeken behandelen hanyu pinyin en het Vereenvoudigd Chinese schrift. Ook wordt Chinees nationalisme vanuit een communistisch perspectief bekeken.
Tegenwoordig worden Chinese festiviteiten van de vertegenwoordiging van de Republiek alleen voor de Chinese Nederlanders van Taiwanese afkomst georganiseerd. In 2011 werden verschillende festiviteiten in Nederland georganiseerd ter viering van het Honderdjarig bestaan van de Chinese Republiek. Hierbij waren onder andere een feestbanket in Den Haag en een fietstocht door Nederland.
Enkele oud-vertegenwoordigers
Liu Po-lun (劉伯倫)
Ku Chung-lien (顧崇廉)
Mevrouw Chiang Siao-yue 2003-2006
Larry Yu-yuan Wang (王豫元, 2006-2008)
Informatiebord bij de ingang
Externe links
Officiële website
Bouwwerk in Scheveningen
Diplomatieke vertegenwoordiging
Republiek China
|
Het Taipei Representative Office in Nederland is gevestigd aan de Van Stolkweg 23 in Den Haag. De buurt heet het Van Stolkpark. De huidige vertegenwoordiger is James K.J. Lee. De vestiging in Den Haag mag formeel niet gezien worden als een ambassade en de vertegenwoordiger mag dan ook geen ambassadeur genoemd worden. Ook is het verboden om de vlag van de Republiek China voor het gebouw te hijsen.
| 2 |
ambassade, diplomatieke missie, regeringsgebouw
|
6,120 |
JobPosting
|
2517473
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/John%20Roox
|
John Roox
|
John Roox (Venlo, 28 februari 1961) is een voormalig Nederlands doelman.
Spelerscarrière
In totaal kwam Roox uit voor drie profclubs, te weten VVV, Excelsior en Helmond Sport. Bij de eerstgenoemde club kwam hij tot een indrukwekkend aantal van 490 officiële wedstrijden (waarvan 419 competitiewedstrijden), verdeeld over veertien seizoenen. Daarmee is hij tot op heden recordhouder aantal gespeelde profwedstrijden voor de Venlose club.
Op 24 augustus 1983 stond Roox, als vervanger voor Gerrit Vooys, voor het eerst onder de lat van de destijds in de Eerste divisie spelende club FC VVV. De aanleiding tot zijn debuut was opmerkelijk. Tijdens de thuiswedstrijd van FC VVV tegen FC Den Haag liet Vooys een bal glippen waardoor het 1-1 werd. Uit frustratie over de afkeurende reacties van het publiek liep hij vervolgens tot ieders verbijstering van het veld af. Trainer Sef Vergoossen moest hem daarna vervangen door Roox die al snel uitgroeide tot de onbetwistbare eerste keus. Hij miste zelfs geen wedstrijdminuut tussen 26 november 1983 en 31 augustus 1989, toen hij zich in de thuiswedstrijd tegen PSV (0-2) geblesseerd moest laten vervangen door Rik Laurs.
In het seizoen 1995/96 gaf de toenmalige VVV-trainer Jan Versleijen de voorkeur aan René Ponk en Roox werd verhuurd aan Excelsior, waar hij slechts één seizoen (10 wedstrijden) het doel verdedigde. In die tiende wedstrijd raakte hij zwaar geblesseerd, waardoor hij de rest van het seizoen niet kon afmaken. Hierna verdedigde hij nog een jaar het doel van Achilles '29 uit Groesbeek.
In het seizoen 1997/98 kreeg Roox een contract bij Helmond Sport, waar hij gelijk het hele seizoen door het doel verdedigde. Daarna speelde hij er nog eens vier seizoenen lang, vrijwel geen competitiewedstrijd missend.
Zijn loopbaan sloot hij af bij de club waar hij was begonnen, VVV. In seizoen 2001/02 stond hij nog 28 wedstrijden in het doel, waarna hij op 41-jarige leeftijd definitief stopte met de sport.
Latere carrière
Hij werkte later bij een transportbedrijf en was vervolgens jarenlang keeperstrainer bij Roda JC. In maart 2014 maakte de Kerkraadse club bekend dat zijn aflopende contract niet wordt verlengd. In augustus van datzelfde jaar werd bekend dat hij aan de slag ging als keeperstrainer van Helmond Sport. Die functie combineert hij vanaf november 2014 tijdelijk met werkzaamheden voor VVV als vervanger voor Wim Jacobs die door een hartstilstand werd getroffen. In januari 2016 werd Roox opnieuw toegevoegd aan de technische staf van de Venlose eerstedivisionist, omdat Jacobs inmiddels andere taken binnen de club had gekregen. In de zomer van 2016 werd zijn contract met twee jaar verlengd. In 2018 verlengde Roox die verbintenis opnieuw met nog eens twee jaar. Hij verlengde in 2020 zijn aflopende contract met drie jaar. In februari 2023 maakte de club bekend dat hun wegen na afloop van het seizoen zouden scheiden. In mei 2023 stapte hij over als keeperstrainer naar RKSV Wittenhorst.
Roox woont in Venlo.
Statistieken
Zie ook
Lijst van spelers van SBV Excelsior
Lijst van spelers van Helmond Sport
Lijst van spelers van VVV-Venlo
Externe link
Profiel op VI.nl
Literatuur
Paul Seelen – Vertel nog eens... Vijftig Vedetten en Vazallen van The Good Old, uitgeverij Mosae, Venlo 2008, pp. 68–69 -
Nederlands voetballer
|
Latere carrière
Hij werkte later bij een transportbedrijf en was vervolgens jarenlang keeperstrainer bij Roda JC. In maart 2014 maakte de Kerkraadse club bekend dat zijn aflopende contract niet wordt verlengd. In augustus van datzelfde jaar werd bekend dat hij aan de slag ging als keeperstrainer van Helmond Sport. Die functie combineert hij vanaf november 2014 tijdelijk met werkzaamheden voor VVV als vervanger voor Wim Jacobs die door een hartstilstand werd getroffen. In januari 2016 werd Roox opnieuw toegevoegd aan de technische staf van de Venlose eerstedivisionist, omdat Jacobs inmiddels andere taken binnen de club had gekregen. In de zomer van 2016 werd zijn contract met twee jaar verlengd. In 2018 verlengde Roox die verbintenis opnieuw met nog eens twee jaar. Hij verlengde in 2020 zijn aflopende contract met drie jaar. In februari 2023 maakte de club bekend dat hun wegen na afloop van het seizoen zouden scheiden. In mei 2023 stapte hij over als keeperstrainer naar RKSV Wittenhorst.
| 2 |
vacature, baan, werk
|
4,639 |
CivicStructure
|
4798152
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Joop%20Colson
|
Joop Colson
|
Johannes Lodewijk (Joop) Thadeus Colson (Den Haag, 8 februari 1901 - Baarn, 6 november 1966) was een Nederlands fotograaf. Hij was de tweede zoon van François Joseph Marie Colson (1878-1911), de 'wonderdokter van Ginneken'.
Joop Colson werkte op de nachtredactie binnenland van persbureau Vaz Dias. Hij zou 25 jaar lang stadhuisfotograaf van Amsterdam blijven. Op 31 december 1930 trouwde hij in Amsterdam met Alida (Ali) Hendrica van Ingen. In de dertiger jaren van de twintigste eeuw begon hij een fotozaak bij het Amsterdamse stadhuis. Een groot deel van zijn werk bestond uit het maken van trouwreportages. Ook fotografeerde hij op Schiphol, bij de Amsterdamse rondvaartboten en in dierentuin Artis. Tot zijn leerlingen behoorde de latere regisseur Ton Hasebos. In de Tweede Wereldoorlog legde Colson als onderduiker enkele razzia's op foto vast. Tijdens de bezetting hielp hij bij het namaken van persoonsbewijzen onder de schuilnaam Andries van Tesselaar.
Joop Colson was vele jaren lid van kunstenaarssociëteit De Kring.
In 1946 vestigde hij zich op het door de Duitsers en Canadezen uitgewoonde Kasteel Groeneveld in Baarn. Zijn moeder Christina Colson was dat jaar in het kasteel een kindertehuis begonnen, eerder had zij in Groningen een tehuis voor weeskinderen. De Colsons huurden het grote buiten van Staatsbosbeheer voor een symbolisch bedrag. Met zijn vrouw Ali bouwde Colson het kasteel om tot een vrijplaats voor kunstenaars. Tot de gasten behoorden Cees Nooteboom, Ed van der Elsken, Simon Vinkenoog, Jan Vrijman, Karel Appel en decorontwerper Weynand Grijzen. Andere gasten waren dichteres Fritzi Harmsen van Beek, danser Hans van Manen en kunstschilder Bob Buys van wie Colson een aantal werken in bezit had.
Na het overlijden van zijn vrouw Ali in 1965 bleef Joop Colson tot zijn dood op Kasteel Groeneveld wonen. Na de dood van Colson maakte Jan Vrijman over hem de documentaire Een vervuld leven die op televisie werd uitgezonden.
Joop Colson overleed in het ziekenhuis van Baarn en werd begraven op de Nieuwe algemene begraafplaats in Baarn.
Nederlands fotograaf
|
Joop Colson werkte op de nachtredactie binnenland van persbureau Vaz Dias. Hij zou 25 jaar lang stadhuisfotograaf van Amsterdam blijven. Op 31 december 1930 trouwde hij in Amsterdam met Alida (Ali) Hendrica van Ingen. In de dertiger jaren van de twintigste eeuw begon hij een fotozaak bij het Amsterdamse stadhuis. Een groot deel van zijn werk bestond uit het maken van trouwreportages. Ook fotografeerde hij op Schiphol, bij de Amsterdamse rondvaartboten en in dierentuin Artis. Tot zijn leerlingen behoorde de latere regisseur Ton Hasebos. In de Tweede Wereldoorlog legde Colson als onderduiker enkele razzia's op foto vast. Tijdens de bezetting hielp hij bij het namaken van persoonsbewijzen onder de schuilnaam Andries van Tesselaar.
Joop Colson was vele jaren lid van kunstenaarssociëteit De Kring.
| 2 |
stadhuis, concertzaal, openbare structuur
|
8,282 |
DiscussionForumPosting
|
1093346
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/In%20This%20Life
|
In This Life
|
"In This Life" is de eerste single van de Australische zangeres Delta Goodrem van haar derde album Delta. Het lied werd geschreven door Goodrem, Brian McFadden, Stuart Crichton en Tommy Lee James. De producent was John Shanks (Hilary Duff, Take That, Bon Jovi, Ashlee Simpson).
"In This Life" was voor het eerst te horen op 28 augustus 2007 op de Australische radio. De single kwam uit op 15 september 2007.
Achtergrond
Volgens eigen zeggen schreef Goodrem het liedje vlak na Kerstmis 2006. Stuart Crichton schreef eraan mee en wilde dat zij haar welbekende afscheid in een brief in de lied verwerkte. Goodrem eindigt altijd een brief of forumbericht met "Love & Light" (Liefde & Licht). In het begin van het refrein zingt Goodrem:
You give me love,
You give me light
Het liedje laat ook een meer volwassen vrouw zien. Een artikel in de Daily Telegraph laat enkele zinnen uit het lied zien:
I have faltered, I have stumbled,
I have found my feet again, I've been angry
I've been shaken, Found a new place to begin
In Japan werd het nummer ook gebruikt als opening voor de Japanse animatieserie Deltora Quest.
Ontvangst en beoordeling
In Australië debuteerde de single op nummer één. Goodrem had daarmee acht nummer 1-hits op haar naam staan in Australië. De enige die meer nummer 1-hits op hun naam hebben staan als vrouwelijk artiest zijn Kylie Minogue en Madonna. Madonna deed er 25 jaar over, Minogue 16 jaar en Goodrem slechts 5. Het nummer leverde ook een gouden plaat op (35.000). Het liedje kwam ook op nummer 1 in de Australische iTunes Store Top 100, waardoor Britney Spears' "Gimme More" naar nummer 2 ging.
Het liedje werd positief beoordeeld. Goodrems nieuwe geluid en nieuwe stijl werden gewaardeerd. News.com.au zei: "In This Life is zonder twijfel een Delta Goodremlied, het laat een sexyer en volwassener geluid zien van de artiest die de Australische ether domineerde na het uitbrengen van haar debuutsingle Born to Try".
Track listing
cd-single 1
"In This Life"
"Take Me Home"
Comes with Bonus Sticker
cd-single 2
"In This Life"
"In This Life" (acoustic mix)
Comes with bonus poster
iTunes Exclusive
"In This Life"
"Breathe In, Breathe Out"
Muziekvideo
De video voor het lied werd opgenomen in Los Angeles op 10 augustus 2007. De regisseur is onbekend. Volgens insiders is het de sexyste video die Goodrem ooit heeft gemaakt: in enkele scènes lijkt ze veel op Brigitte Bardot.
De video was voor het eerst te zien op 31 augustus 2007 in het televisieprogramma Sunrise.
Hitnoteringen
Verschijningsdata
Externe link
Delta Goodrem
Nummer van Delta Goodrem
Single uit 2007
|
Achtergrond
Volgens eigen zeggen schreef Goodrem het liedje vlak na Kerstmis 2006. Stuart Crichton schreef eraan mee en wilde dat zij haar welbekende afscheid in een brief in de lied verwerkte. Goodrem eindigt altijd een brief of forumbericht met "Love & Light" (Liefde & Licht). In het begin van het refrein zingt Goodrem:
| 1 |
forumbericht, discussiepost, forumpost
|
1,428 |
Invoice
|
4830747
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Picnic%20%28supermarkt%29
|
Picnic (supermarkt)
|
Picnic is een Nederlandse online-supermarkt. Het bedrijf bezorgt uitsluitend aan huis en heeft geen eigen winkels. Het is actief in Nederland (sinds 2015), Duitsland (2018) en Frankrijk (2021).
Geschiedenis
Het bedrijf werd in 2015 opgericht door Michiel Muller, Bas Verheijen en internetondernemers Joris Beckers en Frederik Nieuwenhuys, die eigenaren waren van het bedrijf Fredhopper dat personalisatiesoftware voor webwinkels bouwt. Later sloot retailondernemer Gerard Scheij zich bij hen aan.
Picnic begon in september 2015 met zijn eerste activiteiten in Amersfoort. In het jaar na de oprichting breidde het bedrijf uit naar omliggende gemeenten en grotere plaatsen, zoals Utrecht en Almere. Den Haag volgde een jaar later. Sinds januari 2018 bezorgt Picnic ook in Amsterdam. Aan het einde van dat jaar had Picnic vijf distributiecentra en bezorgde het in meer dan zestig steden en dorpen.
Het aantal klanten en steden waarin bezorgd wordt nam gestaag toe. Ook het aantal dagen per week dat er bezorgd werd in sommige plaatsen wordt langzaamaan verhoogd van drie naar zes. Om de negatieve gevolgen van zijn bedrijfsactiviteiten voor het milieu in de woonwijken te beperken heeft het bedrijf elektrische wagens gekocht om daarmee de bestellingen te bezorgen. In april 2017 had Picnic honderd van deze elektrische bezorgauto's rijden. In 2018 kregen chauffeurs van Picnic extra rijles omdat de elektrische wagens door vorm en gewicht gemakkelijk omvallen.
Investeerders stopten in maart 2017 honderd miljoen euro in het bedrijf. Het geld werd vooral gebruikt om snel uit te breiden. De investering was afkomstig van vermogende families, zoals Fentener van Vlissingen (SHV Holdings), Hoyer (rijk geworden met een belang in Heineken), Van der Wal (Boni) en De Rijcke (Kruidvat). Voor de financiering van een nieuw distributiecentrum in Utrecht deden in 2020 dezelfde familiefondsen mee in een financieringsronde van in totaal 250 miljoen euro. In 2021 werd in een financieringsronde €600 miljoen opgehaald om de groei te versnellen. Naast de reeds bestaande investeerders heeft de Bill & Melinda Gates Foundation Trust geparticipeerd.
Met ongeveer duizend elektrische bezorgvoertuigen levert het bedrijf in 2021 boodschappen in ruim 120 steden en dorpen vanuit 63 bezorghubs. Twintig bezorghubs bevinden zich in Duitsland. Ook breidde het bedrijf uit naar Valenciennes in Frankrijk, om van daaruit de activiteiten verder uit te bouwen.
Op 28 december 2021 werd de hub in Roosendaal en in juli 2022 die in Almelo door brand verwoest. Van beide branden is de oorzaak niet bekend, maar omdat er rekening werd gehouden met problemen in de elektrische bestelauto’s van het bedrijf, haalde Picnic naar aanleiding van de laatste brand honderden bezorgauto's van de weg.
Organisatie
Bestuur
Hoofdkantoor en distributiecentra
Het hoofdkantoor van Picnic bevindt zich in Amsterdam. In mei 2021 had Picnic tien distributiecentra, waarvan drie in Duitsland. Op 17 juni 2021 kondigde het bedrijf aan een nieuw distributiecentrum te bouwen in Ridderkerk.
Inkooporganisatie
Sinds de oprichting van Picnic kocht het bedrijf zijn producten in via Boni bij de inkooporganisatie Superunie. In 2020 werd besloten om Superunie in te ruilen voor Edeka. Het bedrijf werkte in Duitsland al samen met Edeka en zag hierdoor mogelijkheden voor internationale uitbreiding naar Engeland en Frankrijk.
Opspraak
Picnic maakte in 2016 een filmpje waarin een lookalike van Max Verstappen figureerde. Het filmpje was een parodie op een filmpje waarin hij reclame maakt voor de supermarkt Jumbo. Verstappens management vond dat ontoelaatbaar en eiste voor de rechter een schadevergoeding van 350.000 euro. In april 2018 besloot de rechter dat Picnic aan Verstappen een schadevergoeding van 150.000 euro moest betalen. In juni 2020 oordeelde het Gerechtshof van Amsterdam echter in hoger beroep dat het filmpje een persiflage is, waarbij het duidelijk is dat niet Verstappen zelf erin te zien is. Bovendien is er geen sprake van een onrechtmatige daad, omdat het filmpje niet de eer en goede naam van de coureur aantast, noch diens zakelijke belangen. De boete was daarmee van de baan en Picnic werd in het gelijk gesteld.
Vakbond FNV bekritiseerde Picnic in december 2018. Volgens de werknemersorganisatie was er bij het bedrijf sprake van onveilige werkomstandigheden. Bovendien zou de werkdruk te hoog liggen en het loon te laag zijn. Picnic weigert zijn werknemers te betalen volgens de supermarkt-cao. Het bedrijf ziet zichzelf niet als een supermarkt, ondanks het feit dat zij zich naar klanten toe wel zo presenteert. In december 2019 bepaalde het hof van Amsterdam in hoger beroep dat de activiteiten van Picnic echter niet onder de supermarkt cao vallen. In april 2020 sloot Picnic met vakbond De Unie een e-commerce cao af voor zijn medewerkers.
Externe link
Officiële website
Nederlandse supermarktketen
|
Op 28 december 2021 werd de hub in Roosendaal en in juli 2022 die in Almelo door brand verwoest. Van beide branden is de oorzaak niet bekend, maar omdat er rekening werd gehouden met problemen in de elektrische bestelauto’s van het bedrijf, haalde Picnic naar aanleiding van de laatste brand honderden bezorgauto's van de weg.
| 1 |
factuur, rekening, betalingsbewijs
|
11,517 |
LegalService
|
5412416
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jakob%20Wedemeijer
|
Jakob Wedemeijer
|
J.J. (Jakob) Wedemeijer (Duivendrecht, 2 september 1969) is een Nederlandse jurist, advocaat, SP-politicus en bestuurder. Hij was wethouder van Alkmaar (2022-2023), Amsterdam (2021-2022) en Eindhoven (2016-2018) en dagelijks bestuurder van het stadsdeel Amsterdam-Zuidoost (2018-2021).
Opleiding en loopbaan
Wedemeijer ging van 1981 tot 1988 naar het havo en vwo aan het Stedelijk Lyceum Zutphen. Van 1989 tot 1993 studeerde hij als docent piano aan de Conservatorium Arnhem en van 1993 tot 1997 Nederlands recht met als afstudeerrichting civiel recht aan de Katholieke Universiteit Nijmegen. Van 1999 tot 2002 volgde hij de beroepsopleiding advocatuur bij de Nederlandse orde van advocaten. Van 2005 tot 2007 studeerde hij hbo muziektheorie bij de Schumann Akademie. Wedemeijer was van 1997 tot 1999 directeur van Aktie Strohalm. Hij was van 1999 tot 2016 als advocaat en mede-eigenaar van een advocatenkantoor in Alkmaar gespecialiseerd in het asiel- en vreemdelingenrecht en hield praktijk in het algemeen bestuursrecht en personen- en familierecht.
Politieke loopbaan
Wedemeijer was van 2014 tot 2015 lid van de gemeenteraad van Heerhugowaard en namens de SP fractievoorzitter. Hierna werd hij voorzitter van de SP van de afdeling Heerhugowaard/Langedijk. Van 2016 tot 2018 was hij wethouder van Eindhoven en had hij in zijn portefeuille Actieve stad, Diversiteit en Vergunningen. Wedemeijer was vanaf 2018 dagelijks bestuurder en vicevoorzitter van het stadsdeel Amsterdam-Zuidoost en heeft hij in zijn portefeuille Openbare Ruimte en Groen, Reiniging, Dierenwelzijn, Vluchtelingen en Ongedocumenteerden, Milieu en Water, Verkeer, Vervoer en Luchtkwaliteit, Sport en Recreatie, Sociale Zaken, Zorg, Armoede en Schuldhulpverlening, Ouderen en Bijlmer-Centrum.
Wedemeijer werd op 6 oktober 2021 geïnstalleerd als wethouder Wonen, Bouwen, Openbare Ruimte en Groen en Reiniging van Amsterdam, als opvolger van de afgetreden Laurens Ivens. Op 1 juni 2022 nam hij afscheid als wethouder van Amsterdam. Op 7 juli 2022, na voordracht van zijn partij, is Wedemeijer benoemd als wethouder van Armoedebeleid en schuldhulpverlening, Participatiewet, Ouderenbeleid, Volksgezondheid en welzijn in Alkmaar. Hij was de 6e locoburgemeester. Op 13 maart 2023 trad hij terug na een aangenomen ontslagbesluit tegen alle wethouders.
Privéleven
Wedemeijer is getrouwd en heeft vier kinderen.
Publicaties
Jakob Wedemijer e.a.: Best practice guide asiel. Wolf Legal Publishers, 2012. ISBN 978-90-585-0875-1
Jakob Wedemijer e.a.: Recht voor de zorg- en welzijnsprofessional 2016 - 2017. Boom Juridische uitgevers, 2016. ISBN 978-94-629-0194-0
Nederlands advocaat
Nederlands gemeenteraadslid
SP-politicus (Nederland)
Wethouder van Alkmaar
Wethouder van Amsterdam
Wethouder van Eindhoven
|
Opleiding en loopbaan
Wedemeijer ging van 1981 tot 1988 naar het havo en vwo aan het Stedelijk Lyceum Zutphen. Van 1989 tot 1993 studeerde hij als docent piano aan de Conservatorium Arnhem en van 1993 tot 1997 Nederlands recht met als afstudeerrichting civiel recht aan de Katholieke Universiteit Nijmegen. Van 1999 tot 2002 volgde hij de beroepsopleiding advocatuur bij de Nederlandse orde van advocaten. Van 2005 tot 2007 studeerde hij hbo muziektheorie bij de Schumann Akademie. Wedemeijer was van 1997 tot 1999 directeur van Aktie Strohalm. Hij was van 1999 tot 2016 als advocaat en mede-eigenaar van een advocatenkantoor in Alkmaar gespecialiseerd in het asiel- en vreemdelingenrecht en hield praktijk in het algemeen bestuursrecht en personen- en familierecht.
| 1 |
advocatenkantoor, juridisch advies, juridische dienst
|
12,319 |
SearchAction
|
754064
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Exalead
|
Exalead
|
Exalead [eg'zæli:d] is een Franse zoekmachine die bij het Quaero-project hoort. De firma Exalead werd in 2000 opgericht door François Bourdoncle. Sinds 2004 is de zoekmachine online.
Exalead verschilt op sommige onderdelen vrij veel van de gevestigde zoekmachines. Het is een van de weinige zoekmachines die nog jokertekens toestaat bij een woorddeel. Daarnaast geeft Extralead naast de zoekresultatentekst een miniatuurweergave weer van de achterliggende website. Wanneer een zoekresultaat weergegeven wordt, heeft men de optie te verfijnen op sitetype, taal, gerelateerde zoekopdracht of bestandstype. Destijds was ook nieuw dat Exalead in afbeeldingen, video's en RSS kan doorzoeken.
In 2010 werd het bedrijf overgenomen door Dassault Systèmes en op 4 maart 20142 ontbonden. De zoekfunctie is anno 2023 nog actief maar de zoekindex werd na 2014 niet meer bijgewerkt.
Externe links
Officiële website
Internetzoekmachine
|
Exalead verschilt op sommige onderdelen vrij veel van de gevestigde zoekmachines. Het is een van de weinige zoekmachines die nog jokertekens toestaat bij een woorddeel. Daarnaast geeft Extralead naast de zoekresultatentekst een miniatuurweergave weer van de achterliggende website. Wanneer een zoekresultaat weergegeven wordt, heeft men de optie te verfijnen op sitetype, taal, gerelateerde zoekopdracht of bestandstype. Destijds was ook nieuw dat Exalead in afbeeldingen, video's en RSS kan doorzoeken.
| 1 |
zoekactie, zoekopdracht, zoekproces
|
12,462 |
OfferCatalog
|
296875
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ciao%20%28bedrijf%29
|
Ciao (bedrijf)
|
Ciao is een internetbedrijf, opgericht in de zomer van 1999 door Frederick Paul en Max Cartellieri in München. Ciao biedt prijsvergelijking aan en meningen van gebruikers over producten en diensten voor andere gebruikers. Daarnaast biedt het bedrijf online toegang aan specifieke doelgroepen voor marktonderzoek. Anno 2006 had Ciao zo'n 190 medewerkers verdeeld over zes Europese vestigingen in München, Londen, Parijs, Madrid, Amsterdam, Timisoara (Roemenië) en in de Verenigde Staten.
In april 2005 nam Greenfield Online Ciao voor 154 miljoen over. Drie jaar later werd het bedrijf voor 486 miljoen dollar verkocht aan Microsoft, dat het in maart 2012 verkocht aan LeGuide.com, een van oorsprong Frans bedrijf dat online koopgidsen en prijsvergelijkers exporteert. LeGuide ging op zijn beurt in september van hetzelfde jaar naar de eveneens Franse massamedia-multinational Lagardère Group in een vijandige overname.
Zie ook
Vergelijkingssite
Consumentenwebsite
Internetbedrijf
|
In april 2005 nam Greenfield Online Ciao voor 154 miljoen over. Drie jaar later werd het bedrijf voor 486 miljoen dollar verkocht aan Microsoft, dat het in maart 2012 verkocht aan LeGuide.com, een van oorsprong Frans bedrijf dat online koopgidsen en prijsvergelijkers exporteert. LeGuide ging op zijn beurt in september van hetzelfde jaar naar de eveneens Franse massamedia-multinational Lagardère Group in een vijandige overname.
| 1 |
aanbiedingslijst, koopgids, promotieoverzicht
|
12,385 |
TipAction
|
226749
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nederlandse%20corporate%20governance%20code
|
Nederlandse corporate governance code
|
De Nederlandse corporate governance code, vaak aangeduid als de code-Tabaksblat (aanpassingen: code-Frijns (2008), code-Van Manen (2016)), is een gedragscode voor beursgenoteerde bedrijven met als doel verbeterde transparantie in de jaarrekening, betere verantwoording aan de raad van commissarissen en een versterking van de zeggenschap en bescherming van aandeelhouders.
Code-Tabaksblat en herziene versies van de code
Minister Hans Hoogervorst van Financiën heeft op 10 maart 2003 een commissie 'corporate governance' geïnstalleerd, onder leiding van wijlen Morris Tabaksblat. De opdracht was om een gedragscode te ontwikkelen voor beursgenoteerde ondernemingen en hun aandeelhouders. Hierbij werden de 40 aanbevelingen die de commissie-Peters (onder leiding van Jaap Peters) in juni 1997 deed, als vertrekpunt genomen. Op 9 december 2003 publiceerde de commissie Tabaksblat de Nederlandse gedragscode, die op 31 december 2004 in de wet verankerd werd.
De code bevat meer dan 100 regels over onder andere taak, werkwijze, hoogte en samenstelling van de beloning van bestuurders en commissarissen. Daarnaast wordt de positie van de aandeelhoudersvergadering versterkt. De code schrijft bijvoorbeeld voor dat een commissaris niet meer dan vijf verschillende commissariaten mag hebben, bestuurders worden nog maar benoemd voor een termijn van vier jaar en de ‘gouden handdruk’ mag maximaal één jaarsalaris zijn.
Bij de code geldt de ‘pas toe of leg uit’-regel: beursgenoteerde ondernemingen dienen in het jaarverslag aan te geven of zij de codevoorschriften toepassen en zo niet, waarom niet. Deze ‘pas toe of leg uit’-regel is wettelijk vastgelegd.
In december 2004 werd de Monitoring Commissie Corporate Governance Code ingesteld, die tot taak heeft de actualiteit en bruikbaarheid van de Nederlandse corporate governance code te bevorderen en de naleving ervan door beursgenoteerde ondernemingen te bewaken. Zij zal ten minste jaarlijks verslag doen aan de minister van Financiën, minister van Justitie en de staatssecretaris van Economische Zaken.
Op 10 december 2008 presenteerde de Monitoring Commissie Corporate Governance Code onder leiding van Jean Frijns de geactualiseerde code. Deze herziene code is tot stand gekomen op verzoek van CNV, Eumedion, de FNV, het Nederlands Centrum voor Directeuren en Commissarissen (NCD), NYSE Euronext, de VEB, de Vereniging van Effecten Uitgevende Ondernemingen (VEUO) en VNO-NCW. In de gewijzigde code kwam meer nadruk te liggen op de manier waarop bestuurders, commissarissen en aandeelhouders hun taken in de praktijk uitoefenen, in plaats van op de wijze waarop zij hierover achteraf verantwoording afleggen. Deze geactualiseerde code is op 1 januari 2009 in werking getreden en per 1 januari 2010 in de wet verankerd.
Op 2 juli 2009 werd de tweede Monitoring Commissie Corporate Governance Code ingesteld, voorgezeten door Jos Streppel. Op verzoek van het kabinet kwam deze commissie op 1 oktober 2013 met een onderzoek naar buiten die het belang van de Code nogmaals onderschreef. Maar deze commissie kwam, in het licht van de financiële crisis, niet met nieuwe aanbevelingen om de code aan te passen.
Op 11 december 2013 werd de derde Monitoring Commissie Corporate Governance Code ingesteld, voorgezeten door Jaap van Manen. De commissie heeft op 8 december 2016 de code-Van Manen gepresenteerd. Deze herziene Code is tot stand gekomen op verzoek van VNO-NCW, VEUO, Eumedion, VEB, FNV, CNV en Euronext. De belangrijkste vernieuwing is het centraal stellen van waardecreatie op de lange termijn en de introductie van cultuur als onderdeel van goede corporate governance. Daarnaast is de Code op veel andere punten geactualiseerd. Op 1 januari 2018 is deze code in de wet verankerd.
Principes van de Nederlandse Corporate Governance Code
De hoofdprincipes van de Nederlandse Corporate Governance Code (versie 'Van Manen', december 2016) worden hieronder weergegeven. Elk hoofdprincipe wordt in het document nog weer verder uitgewerkt.
Het document in PDF-vorm telt 52 pagina's en is ook in zijn geheel opgenomen in de wet. De code is samengesteld door de Monitoring Commissie Corporate Governance Code (MCCG), onder voorzitterschap van prof. dr. J.A. van Manen.
Lange termijn waardecreatie
Principe 1.1 Lange termijn waardecreatie
Principe 1.2 Risicobeheersing
Principe 1.3 Interne audit functie
Principe 1.4 Verantwoording over risicobeheersing
Principe 1.5 Rol raad van commissarissen
Principe 1.6 Benoeming en beoordeling functioneren externe accountant
Principe 1.7 Uitvoering werkzaamheden externe accountant
Effectief bestuur en toezicht
Principe 2.1 Samenstelling en omvang
Principe 2.2 Benoeming, opvolging en evaluatie
Principe 2.3 Inrichting raad van commissarissen en verslag
Principe 2.4 Besluitvorming en functioneren
Principe 2.5 Cultuur
Principe 2.6 Misstanden en onregelmatigheden
Principe 2.7 Voorkomen belangenverstrengeling
Principe 2.8 Overnamesituaties
Beloningen
Principe 3.1 Beloningsbeleid bestuur
Principe 3.2 Vaststelling beloningen bestuur
Principe 3.3 Beloning raad van commissarissen
Principe 3.4 Verantwoording beloningsbeleid
Algemene vergadering
Principe 4.1 De algemene vergadering
Principe 4.2 Informatieverschaffing en voorlichting
Principe 4.3 Uitbrengen van stemmen
Principe 4.4 Certificering van aandelen
One-tier bestuursstructuur
Principe 5.1 One-tier bestuursstructuur
Kritiek op de code
Vóór zijn invoering leidde de code-Tabaksblat tot rumoer in de top van het Nederlandse bedrijfsleven. De angst bestond dat Nederland strengere regels zou krijgen dan het buitenland, waardoor topfunctionarissen zouden neigen het land te verlaten.
De publicatie van beloningen van topmensen maakt het voor hen makkelijker in plaats van moeilijker (zoals de bedoeling was) om hogere beloningen te eisen: ze weten immers precies wat hun collega's verdienen, en willen hierbij niet achterblijven. Het FNV betreurt dat geen normen zijn opgenomen die verwijzen naar maatschappelijke aanvaardbaarheid van topbeloningen. Het vindt de code te veel gericht op herstel van vertrouwen van de kapitaalmarkt en te weinig op de werknemers van de onderneming.
Op de uitvoering van de code-Tabaksblat is scherpe kritiek geleverd door de grootste Nederlandse vakbond, FNV. In 2006 noemde deze bond de code zelfs een "paard van Troje", dat "de verkeerde kant op werkt".
Volgens de FNV is de macht van de aandeelhouders te groot. Activistische aandeelhouders zouden uit zijn op kortetermijnwinst en geen oog hebben voor de lange termijn. Deze kritiek kwam steeds naar voren als er overnamegeruchten gingen, zoals hedgefonds TCI dat ABN AMRO wilde opsplitsen en hedgefondsen Centaurus Capital en Paulson Capital, die samen Stork wilden opsplitsen.
Zie ook
Corporate governance (algemeen)
Code goed openbaar bestuur (code voor overheidsorganen)
Governance Code Cultuur (code voor de culturele sector)
Externe links
Informatieportaal Corporate Governance op Rijksoverheid.nl
Website van de Monitoring Commissie Corporate Governance Code (MCCG), ingesteld door de ministeries van Financiën, Economische Zaken, Justitie
Tekst van de Nederlandse Corporate Governance Code, incl. de code-Tabaksblat uit 2003, de aanpassingen in 2008 (code-Frijns) en 2016 (code-Van Manen)
Rapport monitoring boekjaar 2015 op de website van de Monitoring Commissie Corporate Governance Code (MCCG)
Kabinetsreactie op de Nederlandse corporate governance code (code-Tabaksblat), brief aan de Tweede Kamer d.d. 1 maart 2004
Kabinetsreactie op de geactualiseerde Nederlandse corporate governance code (code-Frijns), brief aan de Tweede Kamer d.d. 25 mei 2009
Kabinetsreactie op de geactualiseerde Nederlandse corporate governance code (code-Van Manen), brief aan de Tweede Kamer d.d. 24 maart 2017
Corporate governance
|
Beloningen
Principe 3.1 Beloningsbeleid bestuur
Principe 3.2 Vaststelling beloningen bestuur
Principe 3.3 Beloning raad van commissarissen
Principe 3.4 Verantwoording beloningsbeleid
| 5 |
drinkgeld, waardering, beloning
|
418 |
QualitativeValue
|
1366058
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/ETIM
|
ETIM
|
ETIM staat voor Europees Technisch Informatie Model (voorheen ElektroTechnisch Informatie Model) en wordt internationaal toegepast. Dit is een standaard artikelclassificatie voor de installatiesector, de bouwsector en de maritieme sector.
ETIM artikelclassificatie is een logische en eenduidige rubricering van handelsproducten in verschillende artikelklassen, daarbij worden de selectieve producteigenschappen in de klasse vastgelegd. Dit is mogelijk door gebruik te maken van artikelklassen, kenmerken, eenheden en grenswaardes die op een standaard manier zijn beschreven. Elke klasse kent diverse synoniemen. Hierdoor wordt zoeken van het juiste product voor gebruikers veel eenvoudiger
Een kenmerk beschrijft een eigenschap van een product, zoals het soort materiaal waarvan het is gemaakt, de afmetingen of de kleur van een product. Er wordt een onderscheid gemaakt tussen alfanumerieke, numerieke en logische kenmerken. Bij alfanumerieke kenmerken is er de keuze tussen een vaste rij mogelijke waarden (bijvoorbeeld kleur = groen, geel, rood, enz.), numerieke kenmerken vragen naar een getalswaarde met een bepaalde eenheid (zoals lengte = ..mm) en een logisch kenmerk geeft alleen de keuze ja/nee. In 2016 is ETIM voor Nederland uitgebreid met kenmerken waarmee een 3D-representatie van een product gemaakt kan worden.
De artikelclassificatie voorkomt zo spraakverwarringen en vergissingen, en maakt het mogelijk om op een standaard manier de product- en handelsgegevens te identificeren en elektronisch uit te wisselen tussen de diverse partijen.
Stichting Ketenstandaard Bouw en Techniek is de organisatie die verantwoordelijk is voor het ontwikkelen en het beheer van ETIM in Nederland. Daarnaast stelt de stichting, in samenwerking met GS1 Nederland, communicatiestandaarden vast voor elektronische (data)communicatie in de branche. Zie ook E-business
De stichting is een samenwerkingsinitiatief van alle partijen in de handelskolom: Installateurs, bouwers, groothandels en fabrikanten met als doel het bereiken van uniforme datacommunicatie in de betrokken sectoren.
In oktober 2008 is een internationale vereniging ETIM International opgericht, gevestigd in Brussel, waarin de ETIM landenorganisaties uit België, Canada, Denemarken, Duitsland, Finland, Frankrijk, Italië, Nederland, Noorwegen, Oostenrijk, Polen, Spanje, Verenigde Staten, Zweden en Zwitserland hun krachten bundelen in het ontwikkelen, beheren, publiceren en promoten van één Europees Technisch Informatie Model (ETIM) voor de classificatie van technische producten.
Externe links
http://www.etim.nl
http://www.ketenstandaard.nl
https://www.etim-international.com
https://viewer.etim-international.com
Standaard
Elektrotechniek
|
ETIM artikelclassificatie is een logische en eenduidige rubricering van handelsproducten in verschillende artikelklassen, daarbij worden de selectieve producteigenschappen in de klasse vastgelegd. Dit is mogelijk door gebruik te maken van artikelklassen, kenmerken, eenheden en grenswaardes die op een standaard manier zijn beschreven. Elke klasse kent diverse synoniemen. Hierdoor wordt zoeken van het juiste product voor gebruikers veel eenvoudiger
| 1 |
kwalitatieve waarde, producteigenschap, ordeningsrelatie
|
7,939 |
RadioSeries
|
3957250
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Opera%20en%20Belcanto
|
Opera en Belcanto
|
Opera en Belcanto was een Vlaams radioprogramma rond opera. Het werd van 1946 tot en met 2000 onafgebroken op Radio 1 uitgezonden. Hiermee was het samen met Inlichtingen voor duivenliefhebbers, Het Soldatenhalfuurtje, Het Schurend Scharniertje, Te bed of niet te bed, Vragen staat vrij, Actueel en het radiojournaal een van de langstlopende programma's op de Vlaamse radio-omroep.
Concept
Elke uitzending werden er beroemde aria's gedraaid. De introductiemuziek was het koor van de smeden uit Giuseppe Verdi's Il Trovatore.
Geschiedenis
Het programma werd bedacht en samengesteld door Etienne Van Neste (1918-1974) en jarenlang gepresenteerd door Jeanne Sneyers. Sinds 1980 was Frans Van den Broeck de samensteller en presenteerde hij samen met Geert Segers de uitzendingen. De productie was in de laatste jaren in handen van Nora Nys.
Erkenning
"Opera en Belcanto" won in 1960 de radio-Oscar. Het werd in 1999 tot een van de tien beste Vlaamse radioprogramma's van de 20ste eeuw verkozen.
Externe link
http://ronnydeschepper.com/2010/09/10/frans-van-den-broeck/
Radioprogramma van Radio 1 (Vlaanderen)
Muziekprogramma op radio
Klassiekemuziekprogramma
|
Opera en Belcanto was een Vlaams radioprogramma rond opera. Het werd van 1946 tot en met 2000 onafgebroken op Radio 1 uitgezonden. Hiermee was het samen met Inlichtingen voor duivenliefhebbers, Het Soldatenhalfuurtje, Het Schurend Scharniertje, Te bed of niet te bed, Vragen staat vrij, Actueel en het radiojournaal een van de langstlopende programma's op de Vlaamse radio-omroep.
| 1 |
radioprogramma, radioserie, radioreeks
|
2,126 |
PoliceStation
|
2282298
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dick%20Brouwer%20%28verzetsstrijder%29
|
Dick Brouwer (verzetsstrijder)
|
Dick Jacobus Brouwer (Wassenaar, 11 februari 1917 - Sneek, 14 juni 1996) was een Nederlands verzetsstrijder ten tijde van de Tweede Wereldoorlog.
Verzet
Brouwer, die tijdens de oorlog de schuilnaam Bontje gebruikte, was een van de leden van de Groep Lever. Hij was vanaf 1941 werkzaam bij de politie in Sneek en was gestationeerd op het politiebureau aan het Martiniplein. Daarvoor had hij bij de marine gewerkt. In deze functie speelde hij veel gegevens door aan de verschillende verzetsgroepen. Brouwer was ook lid van de Sneker Knokploeg en was betrokken bij het onderbrengen van onderduikers en bij de uitgave van verzetskrant BBC-nieuws.
Politiebureau
Op het politiebureau van Brouwer zijn twee overvallen gepleegd door het verzet. Brouwer speelde hierbij een sleutelrol. Het bureau werd tijdens de oorlog door de bezetter gebruikt voor het opsluiten van onderduikers en ondergrondse werkers. Bij de overvallen (in februari en maart 1945) werden in totaal 28 mensen bevrijd. Na de laatste overval kregen de Duitsers argwaan en moest Brouwer onderduiken.
Na de oorlog is Brouwer bij de politie blijven werken. Hij ging in 1977 met pensioen. In Sneek is een straat in de wijk Zwetteplan naar hem vernoemd; de Dick Brouwerstrjitte.
Externe link
Website gemeente Sneek over de overvallen op het politiebureau
Nederlands verzetsstrijder in de Tweede Wereldoorlog
Geschiedenis van Sneek
Nederlands politiefunctionaris
|
Politiebureau
Op het politiebureau van Brouwer zijn twee overvallen gepleegd door het verzet. Brouwer speelde hierbij een sleutelrol. Het bureau werd tijdens de oorlog door de bezetter gebruikt voor het opsluiten van onderduikers en ondergrondse werkers. Bij de overvallen (in februari en maart 1945) werden in totaal 28 mensen bevrijd. Na de laatste overval kregen de Duitsers argwaan en moest Brouwer onderduiken.
| 2 |
politiebureau, politiedienst, civiele structuur
|
11,737 |
SportsEvent
|
4834143
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/WTA-toernooi%20van%20Forest%20Hills%202005
|
WTA-toernooi van Forest Hills 2005
|
|
|-
|align="right"|
|}
Het WTA-tennistoernooi van Forest Hills (officieel Forest Hills Tennis Classic) van 2005 vond plaats van dinsdag 23 tot en met zaterdag 27 augustus 2005 in Forest Hills, een deel van de wijk Queens in New York. Het was de tweede editie van het toernooi. Er werd gespeeld op hardcourtbanen. Aan dit evenement was geen dubbelspeltoernooi verbonden.
Toernooisamenvatting
Titelhoudster Jelena Lichovtseva was haar titel niet komen verdedigen.
De als eerste geplaatste Akiko Morigami strandde in de eerste ronde.
De ongeplaatste Lucie Šafářová uit Tsjechië won het toernooi. In de finale versloeg zij de als derde geplaatste Indiase Sania Mirza in drie sets. Šafářová wist voor het eerst in haar carrière het toernooi van Forest Hills op haar naam te schrijven. Het was haar tweede WTA-titel, beide in 2005.
Geplaatste speelsters
Toernooischema
Bronnen
Toernooischema WTA
Toernooischema ITF
Forest Hills 2005
Forest Hills
|
|}
Het WTA-tennistoernooi van Forest Hills (officieel Forest Hills Tennis Classic) van 2005 vond plaats van dinsdag 23 tot en met zaterdag 27 augustus 2005 in Forest Hills, een deel van de wijk Queens in New York. Het was de tweede editie van het toernooi. Er werd gespeeld op hardcourtbanen. Aan dit evenement was geen dubbelspeltoernooi verbonden.
| 3 |
sportevenement, wedstrijd, toernooi
|
4,628 |
Cemetery
|
2922731
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Begraafplaats%20Daelwijck
|
Begraafplaats Daelwijck
|
Daelwijck is een begraafplaats en crematorium in de Nederlandse stad Utrecht.
Het is gelegen aan de noordkant van de stad Utrecht in de wijk Overvecht.
Begraafplaats
In 1967 is de begraafplaats in gebruik genomen. Daarbij is ook een aparte kinderbegraafplaats.
Diverse kunstenaars, waaronder Jan van der Vaart, vervaardigden kunstwerken die op of in Daelwijck zijn geplaatst.
Daelwijck wordt of werd ook wel de 4e Algemene Begraafplaats van Utrecht genoemd, want hij werd aangelegd na Begraafplaats Soestbergen (1830), Begraafplaats Kovelswade (±1900) en Begraafplaats Tolsteeg (1930).
Crematorium
Naast de begraafplaats werd in 1970 het crematorium gebouwd. Daarbij zijn ook een urnenmuur en een asverstrooiveld. Naast het crematorium is een grote vijver met fontein. Om de vijver is een grasveld waar bloemen in steekvazen gezet kunnen worden.
Onder meer Dorus, Rudi Falkenhagen, Herman Berkien, Rita Hovink, Fred Kaps, Thea Beckman, Arjen Grolleman, Malando, Willem Frederik Hermans, Mia Smelt en Hans Veerman werden hier gecremeerd.
Daelwijck
Begraafplaats in Utrecht (stad)
Overvecht
|
Daelwijck wordt of werd ook wel de 4e Algemene Begraafplaats van Utrecht genoemd, want hij werd aangelegd na Begraafplaats Soestbergen (1830), Begraafplaats Kovelswade (±1900) en Begraafplaats Tolsteeg (1930).
| 4 |
begraafplaats, kerkhof, grafvelden
|
2,182 |
ReturnAction
|
1271253
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Redux%20%28literaire%20term%29
|
Redux (literaire term)
|
Redux is een bijvoeglijk naamwoord uit het Latijn dat "terugbrengend" of "terugkomend" betekent. De term wordt in de filmindustrie gebruikt om een nieuwe versie van een bestaande film aan te duiden. Een serie van dit soort films werd uitgebracht nadat Francis Ford Coppola Apocalypse Now Redux uitbracht in 2001, een opnieuw gemonteerde film met een langere speelduur dan het origineel uit 1979.
Filmterminologie
|
Redux is een bijvoeglijk naamwoord uit het Latijn dat "terugbrengend" of "terugkomend" betekent. De term wordt in de filmindustrie gebruikt om een nieuwe versie van een bestaande film aan te duiden. Een serie van dit soort films werd uitgebracht nadat Francis Ford Coppola Apocalypse Now Redux uitbracht in 2001, een opnieuw gemonteerde film met een langere speelduur dan het origineel uit 1979.
| 1 |
terugbrengen, retourneren, herkomst
|
2,475 |
Electrician
|
4028158
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Johannes%20Hendrikus%20Scholten
|
Johannes Hendrikus Scholten
|
Johannes Hendrikus Scholten (Overschie, 29 februari 1904 - Arnhem, 25 maart 1981) was een Nederlands kunstschilder. Hij richtte hij zich op stillevens, landschappen en portretten. Hij was actief als schilder in Rotterdam, Schiedam en Overschie (1924 - 1966) en Arnhem (1966 - 1981).
Er zijn meer dan 30 schilderijen getraceerd van Scholten in particulier bezit. Verder zijn er meerdere schetsboeken bekend. In het gemeentearchief van Rotterdam zijn 28 werken bekend van de omgeving Rotterdam in krijt, waterverf, potlood en inkt. Johannes Hendrikus Scholten wordt ook wel 'de oudere' genoemd omdat zijn kleinzoon Roelf Robert Scholten, die ook kunstschilder is, 'de Jongere' wordt genoemd.
Biografie
Van zijn vader mocht hij in eerste instantie geen opleiding op de Academie voor Beeldende Kunsten in Rotterdam volgen. Hij moest een vak leren waarmee je echt je geld kon verdienen. Hij werd elektricien tot de crisis in de dertiger jaren uitbrak. Toen er geen boterham meer te verdienen was als elektricien volgde hij alsnog de opleiding aan de kunstacademie in Rotterdam.
Hij is getrouwd op 27 maart 1929 met Margaretha Adriana van Houwelingen (geboren 28 augustus 1905). Beiden waren zeer muzikaal en verbonden aan een Rotterdams orkest, waarbij de heer Elskamp concertmeester was. Johannes speelde als hoofdinstrument viool en Margaretha speelde als hoofdinstrument cello. Verder speelden ze mondharmonica, citer en accordeon. Margaretha boetseerde ook veel beelden. Toen het echtpaar in 1966 verhuisde naar Arnhem speelde en dirigeerde Johannes bij NOVA, het Nieuwe Orkest Voor amateurs Arnhem. Hij gaf bij Nova ook vioollessen aan leerlingen. Uit dit huwelijk werden vier kinderen geboren. Geen van allen is kunstenaar geworden.
Johannes was tijdens zijn Rotterdamse periode lid van de Rotterdamse Kunstenaars Sociëteit. In die periode had Johannes ook een expositie in het museum Boijmans Van Beuningen en het gemeentehuis te Overschie.
In Overschie woonde Johannes onder andere in de Oranjestraat en vervolgens in de Rodenburgstraat. In Arnhem woonden ze onder andere in de Javastraat en Rozenstraat. Op dit laatste adres kon je vanuit het raam het Arnhems gemeentemuseum zien, waar hij geregeld op bezoek ging. In die tijd was Pierre Jansen directeur van dit museum, bekend van Openbaar kunstbezit. Van de Rozenstraat is het echtpaar verhuisd naar Elderveld, een dorp dat bij Arnhem hoort. Eerst is zijn vrouw Margaretha overleden (1980). Johannes volgde één jaar later (1981). Beiden liggen op de begraafplaats Moscowa in Arnhem begraven.
In Overschie had Scholten regelmatig contact met de kunstschilders Gerard Wiegman en Piet Lamers. Wiegman en Scholten schijnen regelmatig samen geschilderd te hebben in de omliggende polders.
Een oudoom van Johannes, genaamd W.K.(Willem Karel) Scholten, schilderde ook. Deze W.K. Scholten is raadslid geweest in Overschie. Van zowel Johannes als van deze W. K. Scholten hangt een schilderijtje in het museum Oud Overschie. Het is niet bekend of en met welke schilders hij in Arnhem contact had. Verder was er nog de vader van Johannes Hendrikus Scholten, genoemd J.J. (Jacob Johannes) Scholten, die schilderde voor zijn liefhebberij. Van hem zijn nog zes schilderijtjes bewaard gebleven.
Externe link
Stichting NCE over Scholten
Nederlands kunstschilder
|
Biografie
Van zijn vader mocht hij in eerste instantie geen opleiding op de Academie voor Beeldende Kunsten in Rotterdam volgen. Hij moest een vak leren waarmee je echt je geld kon verdienen. Hij werd elektricien tot de crisis in de dertiger jaren uitbrak. Toen er geen boterham meer te verdienen was als elektricien volgde hij alsnog de opleiding aan de kunstacademie in Rotterdam.
| 2 |
elektricien, elektrotechnicus, elektriciteitsinstallateur
|
7,886 |
PeopleAudience
|
773686
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Viva%20%28tijdschrift%29
|
Viva (tijdschrift)
|
Viva was een Nederlands weekblad met als doelgroep jonge (geëmancipeerde) vrouwen.
Geschiedenis
Viva was een weekblad in Nederland voor jongere vrouwen. Het eerste nummer verscheen op 7 oktober 1972 bij uitgever De Geïllustreerde Pers in Amsterdam. "Dag breikous, dag zeurkous. In Viva is je tijd voorbij" luidde de zin om afscheid te nemen van de beschaafdere voorganger Eva. Met de Viva ontstond een nieuw blad, waarin emancipatie, werk en seks centraal stonden.
De onderwerpen in Viva zijn uiteenlopend. Er wordt veel aandacht besteed aan liefdesrelaties, actualiteit, persoonlijke verhalen en seks. De serieuzere onderwerpen worden afgewisseld met luchtigere artikelen, zoals over mode, beauty en reizen. In 2007 won de Viva de Mercurprijs voor 'beste tijdschrift van het jaar'.
In 2008 begon Viva met het bekendmaken van de jaarlijkse Viva 400, een lijst met de volgens het tijdschrift 400 meest succesvolle Nederlandse vrouwen onder de 38 van dat moment. De lijst is een tegenhanger van de Quote 500.
Op 16 juni 2021 werd bekendgemaakt dat het tijdschrift Viva na 49 jaar ophield te bestaan vanwege het dalende aantal abonnementen. De laatste uitgave was op 20 juli. Uitgever DPG Media kondigde tevens de sluiting van het in 1999 gestarte forum.viva.nl en de opheffing van het blad Viva Mama aan. Dat laatste tijdschrift verscheen op 27 juli 2021 voor het laatst. Medio juli 2021 maakte DPG bekend het forum toch niet offline te halen, omdat er te veel negatieve reacties op de sluiting waren gekomen, maar er waren al verschillende andere fora opgestart als vervanger. De Koninklijke Bibliotheek was al begonnen het forum digitaal te archiveren.
Oplagecijfers
Betaalde oplage volgens HOI, Instituut voor Media Auditing.
1985: 151.081
1990: 123.510
1995: 118.823
2000: 148.934
2010: 82.568
2011: 74.519
2012: 63.139
2013: 48.117
2014: 46.255
2016: 32.044
2017: 27.760
2018: 26.422
2019: 32.550
2020: 29.648
Veranderingen
In de loop der jaren onderging het blad enkele veranderingen. Begin jaren 90 vond een bijstelling van de formule plaats. Het nieuwe motto was: ‘overdag ben je elkaars gelijke om ’s avonds te genieten van het verschil’. Een open mind, nuchterheid en zelfspot in toon en beeld werden erg belangrijk in Viva. Viva probeerde zich te positioneren als dichtbij en echt, niet glamoureus. Viva wil een platform zijn voor jonge vrouwen die stevig in het leven staan. ‘Niets te verbergen’ is de huidige pay-off.
Om het gezinsleven van de "Viva vrouw" aandacht te geven werd in 1994 Viva&Co uitgegeven (‘voor jou en je kind’). In 2003 werd Viva Baby uitgegeven, dat eind 2006 een naamsverandering onderging en Viva Mama werd. Viva Mama is bedoeld voor (zwangere) vrouwen met kinderen in de leeftijd 0-4 jr. ‘met een blik, die verder reikt dan de wieg alleen’.
Een andere verandering is de lay-out van het blad. In de beginjaren bestond het blad voornamelijk uit lange teksten, geheel in zwart/wit. Later werd het blad kleurrijker en gevuld met meer foto’s. In de lente van 2006 onderging het complete blad een restyling. Lay-out, logo en lettertypes werden aangepast aan de tijdsgeest van 2006.
Viva werd ook online actief. De in het blad behandelde thema’s kunnen worden bediscussieerd op het digitale Viva-forum. Viva.nl is een van Nederlands grootste sites voor jonge vrouwen.
Rubrieken
Een van de rubrieken in Viva is Any body (1992), waarin lezeressen met weggelaten hoofd naakt staan afgebeeld en over hun eigen lichaam vertellen. De relatie met het lichaam staat bij Viva centraal. Dit is niet alleen terug te vinden in Any body en de teksten, maar ook in de modereportages, die regelmatig modellen met een maatje meer afbeelden. Dit vanuit het standpunt dat de Viva graag modellen afbeeldt met een lichaamsbouw die niet te zeer afwijkt van het Nederlands gemiddelde. Er is veel aandacht voor het positieve zelfbeeld. Dit is door de jaren heen altijd zo geweest en blijkt ook uit de dik-in-orde-bijlage die bij het nummer van 2 januari 1995 verscheen en uit de XL-modelwedstrijd die Viva enkele jaren heeft georganiseerd.
Andere rubrieken door de jaren heen zijn onder meer:
Help!
Viva werkjournaal
Hier sta ik voor
Bijblijven
Vitrine
Kortom
Pak je pen
Via Viva
Tatum in bed met…
Man over Vrouw
Man in bed
Floor Faber
Ook stond Maaike Hartjes enkele jaren wekelijks met haar stripjes in Viva. In de loop der jaren heeft Viva diverse onbekende en bekende columnisten gehad, waaronder Sonja Barend, Birgit Gantzert, Lydia Rood, Boudewijn Büch, Yvon Jaspers, Yvonne Kroonenberg, Kees van Nieuwkerk, Daphne Deckers, Halina Reijn, Sara Kroos en Filemon Wesselink. Op het moment schrijven Anna Drijver en Hanna Bervoets samen de column Anna&Hanna.
Uitgever
Viva was vanaf 1972 een uitgave van VNU. In 2001 werd de publieksbladentak van dit bedrijf voor 1,25 miljard euro overgenomen door het Finse mediaconcern Sanoma. Sanoma Nederland is gevestigd in Hoofddorp.
Hoofdredacteuren
1972-1975: Joop Swart
1975-1983: Jet den Blanken
1983-1984: (wnd.) Hanny van den Horst
1984-1989: Adri de Vries
1989-1991: Koos de Boer
1991-1992: Koos de Boer & Rob van Vuure
1992-1993: Koos de Boer & Tineke Verhoeven
1993-2001: Tineke Verhoeven
2001-2005: Marije de Jong
2005-2008: Karin van Gilst
2008-2012: Corinne van Duin
2012-2014: Gijsje van Bentum
2014: Patricia van den Broek
2014-2015: Vivianne Bendermacher
2015-2016: Kirsten Steenvoort (brand manager), Sabine Brusse (content manager), Karin van Limburg (design manager)
2017-heden Debby Gerritsen
Nederlands vrouwentijdschrift
Nederlands tijdschrift
Vrouwentijdschrift
|
Viva was een Nederlands weekblad met als doelgroep jonge (geëmancipeerde) vrouwen.
| 1 |
doelgroep, publieksgroep, mensenpubliek
|
11,202 |
WarrantyScope
|
3998369
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Geen%20paniek
|
Geen paniek
|
Geen paniek is een Nederlandse speelfilm uit 1973 onder regie van Ko Koedijk. Het scenario was van Kees van Kooten, naar een verhaal van Gijs Versluys.
Het was de eerste speelfilm waarin Johnny Kraaijkamp en Rijk de Gooyer samenspeelden. Koedijk was tot dan toe voornamelijk bekend als regisseur van reclamespotjes. Het budget bedroeg 1 miljoen gulden. Een derde hiervan werd bijgedragen door de onroerendgoedhandelaar Maup Caransa.
Inhoud
Johnny Kraaykamp heeft vijf jaar gevangengezeten. Op de dag van zijn vrijlating uit Gevangenis N° 1A wordt hij afgehaald door zijn maat Rijk de Gooijer. Deze smeert hem ter plekke een oude auto aan die het even later al laat afweten. Als Johnny de auto met zijn blote handen weet te repareren, besluit Rijk dat ze samen de reparatieservice 'Geen Paniek' zullen beginnen. Het beginkapitaal lenen ze van Johnny's tante Toetje Kluif (Hetty Blok) die in Amsterdam aan de Reguliersgracht een massagesalon annex bordeel exploiteert. Overdonderd door de zakenman Koster (Frans Kokshoorn) verkoopt Kluif echter haar pand, dat zal moeten wijken voor "een parkeergarage voor 150 duizend auto's" bij station Reguliersgracht van de Amsterdamse metro. Haar personeel is het niet met de verkoop eens. Roosje (Mariëlle Fiolet) ontvreemdt voor Henk Blaffert (Hans Boskamp) het contract, dat vervolgens per ongeluk in handen van Johnny valt. Ook Kluifs vriend, de Amerikaanse zakenman Bill Silkstocking (Eddie Constantine), wil het pand kopen. Maar Koster dreigt mevrouw Kluif dat hij de volgende dag haar zaak zal ontmaskeren als bordeel indien ze het pand niet aan hem verkoopt. Blaffert, die het bordeel wil overnemen, regelt een stel persfotografen. De volgende dag valt er niets meer te ontmaskeren, want het bordeel is hoofdkantoor van 'Geen Paniek' geworden.
Rolverdeling
Rijk de Gooyer - Rijk
John Kraaijkamp - Johnny
Hetty Blok - Toetje Kluif
Trudy Labij - Kitty
Mariëlle Fiolet - Roosje
Hans Boskamp - Henk Blaffert
Frans Kokshoorn - meneer Koster (speculant)
Niek Engelschman - Johan Pen (assistent van meneer Koster)
Ton Vos - Rudolf
Eddie Constantine - Bill Silkstocking (Amerikaans zakenman)
Jon Bluming - onbekend
Maya Bouma - voorzitster Wij De Vrouwen
Rita Corita - tante Ali
Rob van Houten - bloemenman
Paul Meijer - gevangenisbewaarder
Ad Noyons - verkoper kledingzaak
Rob van Reijn - masseur
Mela Soesman - mevrouw Pen
Jan Vos - onbekend
Harry Touw - politieagent
Lion Swaab - onbekend
Allard van der Scheer - autoverkoper
Dick van de Poll - onbekend
Mies Kohsiek - Majoor Bosshardt
Yolande Merckens - onbekend
Yolande te Vrede - onbekend
Bruce Gray - onbekend
A. Bogert - Croupier
Ontvangst
De film werd door filmcriticus Peter van Bueren vernietigend besproken ("Geen Paniek is niets, je kunt je er niet eens aan ergeren"). Hij legde de schuld bij regisseur Koedijk.
Trivia
In het begin van de film laat Rijk Johnny kennismaken met de Amsterdamse metro. Ze passeren onder andere de stations Dam en Marnixstraat en stappen uit op station Munt. In werkelijkheid kende Amsterdam destijds nog helemaal geen metro. Voor de scènes werden opnamen gemaakt in de Rotterdamse metro.
Het scenario werd door Emile Lopez omgewerkt tot een roman die in 1972 verscheen bij Amsterdam Boek.
Film uit 1973
Nederlandse film
|
Johnny Kraaykamp heeft vijf jaar gevangengezeten. Op de dag van zijn vrijlating uit Gevangenis N° 1A wordt hij afgehaald door zijn maat Rijk de Gooijer. Deze smeert hem ter plekke een oude auto aan die het even later al laat afweten. Als Johnny de auto met zijn blote handen weet te repareren, besluit Rijk dat ze samen de reparatieservice 'Geen Paniek' zullen beginnen. Het beginkapitaal lenen ze van Johnny's tante Toetje Kluif (Hetty Blok) die in Amsterdam aan de Reguliersgracht een massagesalon annex bordeel exploiteert. Overdonderd door de zakenman Koster (Frans Kokshoorn) verkoopt Kluif echter haar pand, dat zal moeten wijken voor "een parkeergarage voor 150 duizend auto's" bij station Reguliersgracht van de Amsterdamse metro. Haar personeel is het niet met de verkoop eens. Roosje (Mariëlle Fiolet) ontvreemdt voor Henk Blaffert (Hans Boskamp) het contract, dat vervolgens per ongeluk in handen van Johnny valt. Ook Kluifs vriend, de Amerikaanse zakenman Bill Silkstocking (Eddie Constantine), wil het pand kopen. Maar Koster dreigt mevrouw Kluif dat hij de volgende dag haar zaak zal ontmaskeren als bordeel indien ze het pand niet aan hem verkoopt. Blaffert, die het bordeel wil overnemen, regelt een stel persfotografen. De volgende dag valt er niets meer te ontmaskeren, want het bordeel is hoofdkantoor van 'Geen Paniek' geworden.
| 1 |
onderhoudsdekking, reparatieservice, productdefectopvang
|
3,229 |
PerformingArtsTheater
|
2167402
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Anton%20Amade%20de%20V%C3%A1rkony
|
Anton Amade de Várkony
|
Anton Amade de Várkony (Bős, tegenwoordig Gabčíkovo, 25 november 1760 - Marcaltő, 1 januari 1835) was een Hongaarse graaf en oppergespan van Zagreb in Kroatië, heeft in 1797 het eerste openbare theater in Zagreb opgericht. Het theater, genaamd Amadeo's theater, werd door de graaf geleid tot de sluiting in 1834. Amadeo's theater bevond zich in de voormalige Blatna (Modder) en Kazališna (Theater) straat, later Demetrova genaamd. In het gebouw waarin het theater was gehuisvest bevindt zich tegenwoordig het Kroatisch Natuurwetenschappelijk Museum. Hier is ook, sinds het jaar 2000, 's zomers het theater- en muziekpodium Amadeo gehuisvest.
Na de sluiting van Amadeo's theater heeft graaf Amadeo zich teruggetrokken op zijn landgoed in Hongarije.
Externe links
Geschiedenis van het Kroatisch Nationaal Theater
Kroatisch Natuurwetenschappelijk Museum
Theater- en muziekpodium Amadeo
Cultuur in Kroatië
Hongaarse adel
|
Anton Amade de Várkony (Bős, tegenwoordig Gabčíkovo, 25 november 1760 - Marcaltő, 1 januari 1835) was een Hongaarse graaf en oppergespan van Zagreb in Kroatië, heeft in 1797 het eerste openbare theater in Zagreb opgericht. Het theater, genaamd Amadeo's theater, werd door de graaf geleid tot de sluiting in 1834. Amadeo's theater bevond zich in de voormalige Blatna (Modder) en Kazališna (Theater) straat, later Demetrova genaamd. In het gebouw waarin het theater was gehuisvest bevindt zich tegenwoordig het Kroatisch Natuurwetenschappelijk Museum. Hier is ook, sinds het jaar 2000, 's zomers het theater- en muziekpodium Amadeo gehuisvest.
| 7 |
theater, podiumkunsten, schouwburg
|
8,410 |
Language
|
5622778
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nationale%20Taras%20Sjevtsjenko-universiteit%20van%20Kiev
|
Nationale Taras Sjevtsjenko-universiteit van Kiev
|
De Nationale Taras Sjevtsjenko-universiteit van Kiev (Oekraïens: Київський національний університет імені Тараса Шевченка) is de belangrijkste universiteit van Oekraïne en is de grootste nationale instelling voor hoger onderwijs. Het is de op twee na oudste universiteit in Oekraïne na de Universiteit van Lviv en de Universiteit van Charkov. De universiteit heeft anno 2022 dertien faculteiten en acht instituten.
De naam verwijst naar Taras Sjevtsjenko, schrijver, tekenaar en humanist, die met zijn literaire werken een belangrijke bijdrage leverde aan de moderne Oekraïense literatuur en taal.
Geschiedenis
De universiteit is in 1834 gesticht door tsaar Nicolaas I van Rusland als de Keizerlijke Universiteit van Sint Volodymyr, maar nadien is de naam verschillende keren veranderd. Tijdens het Sovjet-Unie-tijdperk was deze universiteit, toen Staatsuniversiteit van Kiev geheten, een van de beste drie universiteiten in de USSR, samen met de Staatsuniversiteit van Moskou en de Staatsuniversiteit van Leningrad.
Alumni
In de loop van de geschiedenis heeft de universiteit veel beroemde afgestudeerden voortgebracht, waaronder Nikolay Bunge, Mykhailo Drahomanov, Mychajlo Hroesjevsky, Nikolaj Berdjajev, Mikhail Boelgakov, Ivan Schmalhausen, Theodosius Dobzhansky, Viacheslav Chornovil, Leonid Kravtsjoek en vele anderen. Naamgever Taras Sjevtsjenko zelf, die om politieke redenen van onderwijsactiviteiten was uitgesloten, werkte als onderzoeker aan deze universiteit.
Externe link
Website van universiteit
Mens en maatschappij in Oekraïne
Oekraïense universiteit
Kiev
|
De Nationale Taras Sjevtsjenko-universiteit van Kiev (Oekraïens: Київський національний університет імені Тараса Шевченка) is de belangrijkste universiteit van Oekraïne en is de grootste nationale instelling voor hoger onderwijs. Het is de op twee na oudste universiteit in Oekraïne na de Universiteit van Lviv en de Universiteit van Charkov. De universiteit heeft anno 2022 dertien faculteiten en acht instituten.
De naam verwijst naar Taras Sjevtsjenko, schrijver, tekenaar en humanist, die met zijn literaire werken een belangrijke bijdrage leverde aan de moderne Oekraïense literatuur en taal.
| 1 |
taal, natuurlijke taal, formele taalcode
|
5,775 |
EatAction
|
5658351
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Vkoesno%20%26%20Totsjka
|
Vkoesno & Totsjka
|
Vkoesno & Totsjka (Russisch: Вкусно – и точка, Vkoesno – i totsjka, letterlijk: Lekker, punt uit) is een Russische keten van fastfoodrestaurants geopend op 12 juni 2022. De Russische zakenman Alexander Govor (1960) heeft alle 825 Russische restaurants van McDonald's overgenomen en gekocht voor een onbekende prijs, nadat McDonald's ze had gesloten wegens internationale sancties. Bij de opening was er geen vervanging voor de populaire hamburger Big Mac.
Referenties
Fastfoodketen
|
Vkoesno & Totsjka (Russisch: Вкусно – и точка, Vkoesno – i totsjka, letterlijk: Lekker, punt uit) is een Russische keten van fastfoodrestaurants geopend op 12 juni 2022. De Russische zakenman Alexander Govor (1960) heeft alle 825 Russische restaurants van McDonald's overgenomen en gekocht voor een onbekende prijs, nadat McDonald's ze had gesloten wegens internationale sancties. Bij de opening was er geen vervanging voor de populaire hamburger Big Mac.
| 1 |
eten, voedselconsumptie, slikken
|
7,631 |
DanceEvent
|
1618723
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Carnaval%20van%20Oruro
|
Carnaval van Oruro
|
Het Carnaval van Oruro of El Carnaval de Oruro verwijst naar een speciaal dansfeest in Bolivia, Oruro, Santa Cruz, Tarija en La Paz. Het carnaval is het grootste jaarlijkse culturele evenement in Bolivia, het staat sinds 2001 vermeld op de Lijst van Meesterwerken van het Orale en Immateriële Erfgoed van de Mensheid van UNESCO.
Het carnaval duurt acht dagen voorafgaand aan Aswoensdag en het begint altijd met een traditionele dans met duivel-kostuums. Honderden van deze "duivels" dansen terwijl luide, schorre muziek te horen is. Het carnaval bevat ook veel Spaanse invloeden, met name in de muziek.
Het carnaval wordt gevierd in Oruro, de folkoristische hoofdstad van Bolivia. Het carnaval is het Ito-festival voor de Uru mensen. De plechtigheden zijn ontstaan uit de gebruiken van de Andes, de oude aanroepingen rond Pachamama (Moeder Aarde, omgevormd tot de Maagd Maria als gevolg van christelijke syncretisme) en Tio Supay (Oom van de Mijnen, omgezet in de Duivel).
De inheemse Ito plechtigheden werden door de Spaanse overheerser, die het grondgebied van Opper-Peru in hun macht hadden, verboden in de 17e eeuw. Echter bleven de Uru het festival vieren, nu in de vorm van een katholiek ritueel op Maria Lichtmis in de eerste week van februari. Christelijke iconen werden gebruikt voor de uitbeelding van de Andes goden en de christelijke heiligen vertegenwoordigden andere kleine Andes goden.
Een legende vertelt dat in 1789 een muurschildering van de Maagd Maria verscheen in een mijngang van de rijkste zilvermijn in Oruro. Sindsdien wordt het carnaval ter ere van de Virgen de la Candelaria (Maagd van de Kaarsmassa) en Virgen del Socavon (Maagd van de Mijngang) gevierd. De belangrijkste elementen van het carnaval vinden nu plaats in en rond de Sanctuaria del Socavon (de Kerk van Mijngang).
Het hoogtepunt van het carnaval behelst een periode van drie dagen en nachten. Vijftig groepen paraderen door de stad over een route van vier kilometer. De groepen vertegenwoordigen verschillende inheemse dansvormen en gaan vergezeld met verschillende bands. Meer dan 28.000 dansers en 10.000 muzikanten nemen deel aan de processie die 20 uur duurt. De dansers bestaan uit o.a. Caporales, Diablada, Kantus, Kullawada, Llamerada, Morenada, Potolo, Pujllay, Suri Sikuris, Tinku, Tobas en Waca Waca.
De processie eindigt in twee toneelstukken, die doen denken aan middeleeuwse mysteriespelen. Een gaat over de Spaanse verovering. De andere draait om de klassieke strijd tussen goed en kwaad. De aartsengel Michaël wint uiteindelijk van de duivel en de zeven hoofdzonden. Het laatste toneelstuk werd geïntroduceerd door katholieke geestelijken in 1818.
Bolivia
O
Immaterieel cultureel werelderfgoed
|
Het Carnaval van Oruro of El Carnaval de Oruro verwijst naar een speciaal dansfeest in Bolivia, Oruro, Santa Cruz, Tarija en La Paz. Het carnaval is het grootste jaarlijkse culturele evenement in Bolivia, het staat sinds 2001 vermeld op de Lijst van Meesterwerken van het Orale en Immateriële Erfgoed van de Mensheid van UNESCO.
| 1 |
dansfeest, dansavond, sociale dans
|
5,060 |
UnRegisterAction
|
288974
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Telemarketing
|
Telemarketing
|
Telemarketing (T.M.) of telefonische verkoop is het verkopen of aanprijzen van goederen, diensten of denkbeelden door direct contact te maken via een telefonisch gesprek. Mensen die dit werk verrichten worden telefonische verkopers, telemarketeers of agents genoemd en werken voor telemarketing bureaus of agencies die zowel extern ingehuurde bureaus kunnen zijn als een interne afdeling van het bedrijf waarvoor zij bellen, dit doen zij in een callcenter. De mensen die zij bellen zijn op het moment van het telefoongesprek een prospect, of een potentiële klant.
Soorten telemarketing
Telemarketing vindt plaats op verschillende manieren. De meest gebruikelijke indeling is die naar de aard van de relatie met de mogelijke klant. Er worden twee hoofdgroepen onderscheiden, de inbound en de outbound. Het verschil tussen deze groepen is de manier waarop het gesprek tot stand komt.
Initiatief van de klant (inbound)
Bij dit type telemarketing ligt het initiatief voor het gesprek bij de mogelijke klant. Deze belt een (doorgaans betaald) telefoonnummer op, en krijgt een agent aan de lijn. Deze vorm van telemarketing biedt de kleinste kans op irritatie bij de prospect; immers, als deze niet gediend is van het gesprek zou hij/zij niet opgebeld hebben. Binnen de inkomende gesprekken wordt er vaak een onderscheid gemaakt tussen bestaande en nieuwe klanten.
Nieuwe klant - nieuwe klanten bellen de telemarketeer op met een verzoek om informatie. Vanuit zowel het perspectief van de telemarketeer als dat van de mogelijke klant gezien is dit de meest gunstige uitgangssituatie, omdat er totaal geen weerstand is tegen het aanbod. De prospect is immers zelf op zoek naar informatie over hetgeen aangeboden wordt. Hoewel de klant vaak aanvankelijk slechts op zoek is naar informatie resulteert zo'n gesprek vaak in een verkoop, dankzij de verkooptechniek van de agent.
Bestaande klant - een bestaande klant is iemand die, zoals de naam al aangeeft, op dit moment al klant is bij het bedrijf waarvoor het telemarketingbureau aan het bellen is. Helaas voor de agent is het vaak zo dat als een bestaande klant naar de verkoopafdeling belt deze persoon helemaal niet op zoek is naar datgene wat de telemarketeer kan aanbieden. In een groot deel van de gevallen zijn deze mensen op zoek naar de hulp en ondersteuningsafdeling van het bedrijf.
Initiatief bij het telemarketingbedrijf (outbound)
Bij deze vorm is er sprake van een door de klant niet gezocht telemarketing-gesprek. Vaak wordt er gebruikgemaakt van automatische systemen die 'naar buiten bellen' en pas op het moment dat iemand opneemt ervoor zorgen dat het gesprek naar een agent wordt doorgeleid. Dit is deels de reden dat een telemarketing gesprek vaak begint met de woorden 'Ik ben op zoek naar dhr/mevr Uw Naam', omdat het gesprek nog niet doorgeleid was tijdens de begroeting door de opgebelde na het opnemen van de telefoon. Er worden verschillende soorten mensen benaderd via opbellen: huidige klanten, mensen die interesse hebben aangegeven en onbekenden.
Huidige klanten - huidige klanten zijn mensen die al eens bij de beller iets gekocht hebben, of geabonneerd zijn op diensten van de aanbieder. Aanbiedingen voor huidige klanten komen vaak neer op het aanbieden van een duurder pakket: meer mogelijkheden, maar ook een hogere prijs.
Geïnteresseerden - geïnteresseerden zijn mensen die hebben aangegeven interesse te hebben in een van de producten die de beller aanbiedt, en daar meer informatie over willen. Voorbeelden hiervan zijn aankruisvakjes op aanmeldformulieren, terugstuurbonnen in een informatiepakket of het geven van een telefoonnummer naar aanleiding van een vraaggesprek op straat.
Vreemden (cold calling) - cold calling, ofwel het opbellen van willekeurige mensen die geen bestaande relatie met de organisatie hebben, is verantwoordelijk voor een groot deel van de negatieve associaties die mensen bij telemarketing hebben. Cold calling vindt niet alleen van bedrijven naar consumenten plaats, maar vormt ook een belangrijk middel in de relaties tussen bedrijven onderling.
Voordelen telemarketing
Direct contact - doordat er, in tegenstelling tot een e-mail of brief correspondentie, direct contact is met iemand kunnen dingen sneller in orde gemaakt worden.
Interactieve informatie - bij websites en folders is er regelmatig een lijst met veelgestelde vragen als onderdeel van de informatie. Vaak staat wat men wil weten er echter niet bij. Een telemarketing-gesprek is in dit opzicht handiger, omdat men vragen kan stellen aan een persoon die er voor zit om ze te beantwoorden, en het desnoods aan een supervisor kan vragen als hij of zij het niet weet. Het is dus mogelijk meer informatie te vragen voor een keuze gemaakt wordt.
Nadelen telemarketing
Snelle beslissing - Veel mensen voelen zich bij een telemarketing gesprek gedwongen tot een snelle beslissing terwijl ze er eigenlijk nog even over willen nadenken. Dat is heel begrijpelijk, want het gaat vaak over langetermijnverplichtingen of grote bedragen. Elke telemarketing afspraak wordt opgenomen, zodat de klant en de agent beide kunnen terugvallen op de gemaakte afspraak. Ook wordt er binnen zeven dagen een verplichte schriftelijke bevestiging opgestuurd. Omdat nogal wat mensen telefonisch een contract afsluiten zonder dat te beseffen, gaan er steeds meer stemmen op om de termijn waarop een overeenkomst ongedaan kan worden gemaakt, te verlengen.
Misleiding - niet zelden verzuimen de marketeers direct te zeggen waar ze voor bellen, en suggereren ze de gebelde dat deze korting kan krijgen. Sommige bedrijven staan hier bekend om.Volgens de Code Telemarketing die geldt sinds 19 mei 2004 is het telemarketeers verboden de consumenten te misleiden.
Ongelegen bellen - telemarketeers lijken vaak rond etenstijd te bellen. Sommige belbedrijven zetten inderdaad bewust meer mensen in op dat tijdstip, maar veelal komt dat simpelweg omdat mensen thuis zijn rond etenstijd: door de bedrijven wordt de hele dag door gebeld, maar als mensen aan het werk zijn merken ze niet dat ze door een telemarketeer benaderd zijn. Telemarketeers hebben vaak de mogelijkheid om samen met de klant/prospect een terugbelafspraak te maken op een voor hun betere tijd. Volgens de Code Telemarketing zijn telemarketeers verplicht aan het begin van het telefoongesprek te vragen of ze gelegen bellen. Dit heet de gelegenheidsvraag.
Gebrek aan overzicht - belscripts zijn weliswaar bedoeld om uniformiteit (gelijkheid) te creëren binnen het callcenter voor wat betreft de wijze van telemarketing, maar veel en vooral de ervaren agents wijken vaak af van het geldende belscript. Hierdoor kan het overzicht verdwijnen. En omdat er vaak vele agents op één project bellen, is het lastig om deze groep elke dag de geldende target te laten behalen. Ook is het vaak niet duidelijk voor supervisors of iedereen voldoende weet van het aan te bieden product en de geldende actie(voorwaarden). Via monitoring wordt toezicht gehouden op de callcenter agents, in de zin dat hun prestaties worden gemeten en wordt gekeken hoeveel telefoontjes ze plegen, hoelang ze gemiddeld met iemand in gesprek zijn en hoeveel ze scoren.
Onkundige agents - callcenter-agents (de mensen die bellen), worden vaak binnen korte termijn ingezet op een project zonder dat ze voldoende kennis hebben van het door hen aangeboden product. Er zijn vaak wel trainingen binnen callcenters maar deze zijn voor veel agents onvoldoende om de benodigde informatie te kunnen verstrekken over het product, als de consument doorvraagt.
Gebruikte methodes
Scripts
Veel mensen denken dat telemarketeers hun tekst van een script oplezen. Dit is, vooral bij beginnende agents, inderdaad zo. Er is een script dat op het computerscherm verschijnt met alle relevante informatie. De meer ervaren agents krijgen al snel door dat zo'n script niet aansluit bij hun eigen stijl of die van de klant, en gaan dus afwijken. Zo lang alle kritieke informatie aan bod komt is dat ook geen enkel probleem. In zo'n geval is het script niet meer dan een leidraad die de agent kan aanhouden om ervoor te zorgen dat hij of zij niets vergeet.
Voordelen van een script: Telemarketingbureaus huren voor hun activiteiten vaak parttimers in. Het is zwaar en (zo vinden veel mensen) eentonig werk. Dus is het verloop onder het personeel hoog. Daarnaast kun je van een telemarketeer niet verwachten dat hij of zij ook verstand heeft van wat hij verkopen moet.
Een ander voordeel van een script is dat het zorgt voor uniformiteit (gelijkheid) van de te voeren gesprekken onder de telemarketeers die op een bepaald project bellen. Ze vertellen dan allemaal min of meer hetzelfde verhaal aan de telefoon.
Nadelen van een script: Het probleem is dat de meeste scripts geen persoonlijkheid hebben. Daardoor klinkt het meestal nogal slaapverwekkend. Wat een telemarketeer dus moet doen, is het script opdienen in zijn eigen woorden zodat het natuurlijk overkomt.
Stemgebruik en houding
Het is bewezen dat vragen stellen en enthousiasme ervoor zorgen dat de klant zich betrokken gaat voelen bij het gesprek en het minder vervelend vindt dat hij wordt opgebeld. Door veel stembuigingen te maken (van hoog naar laag) en belangrijke woorden te benadrukken kan de agent proberen de aandacht vast te houden.
Bij stemgebruik is het belangrijk dat de telemarketeer Algemeen Nederlands (AN) praat, een goede articulatie heeft (woorden duidelijk uitspreekt) en in verschillende toonhoogtes praat (intonatie).
Correct taalgebruik
Het is belangrijk dat de telemarketeer meeveert met de consument, dat wil zeggen dat hij hem gelijk geeft en complimenten geeft, een positief woordgebruik heeft en dus negatieve woorden zoals 'niet' en 'geen' vermijdt. Daarnaast moeten jargon (vaktaal), twijfelwoorden, stopwoorden en verkleinwoorden (zoals 'krantje', 'tijdschriftje' en 'proefpakketje') vermeden worden.
Ook moet de telemarketeer in de tegenwoordige tijd praten en een 'ja-ritme' vertonen door het woord 'ja' in de mond te leggen bij de consument met suggestieve vragen als "Dat is mooi toch?".
Gedurende het gesprek moet de telemarketeer de leiding houden en bepalen wat de richting van het gesprek is. Ook moet de telemarketeer herhaling vermijden.
Telefoonetiquette
Naast wettelijke bepalingen zijn er ook ongeschreven regels van fatsoen en beleefdheid die callcenter medewerkers (telemarketeers) in acht zouden moeten nemen. Deze ongeschreven fatsoensregels houden in, dat de telemarketeers de consumenten niet mogen tutoyeren dus met "u" moeten aanspreken, dat de telemarketeers met twee woorden moeten spreken ('meneer', 'mevrouw') en dat ze moeten aangeven dat ze iemand in de wacht gaan zetten. Als het wachten langer dan 20 seconden duurt, moeten ze aangeven dat ze nog even geduld moeten hebben. Ook als een consument wordt teruggebeld, moet worden gevraagd of het gelegen komt. Ten slotte moet de telemarketeer de consument altijd laten uitpraten. De telemarketeer moet echter wel als eerste ophangen zodat het bandje met het Bel-me-nietregister wordt aangeboden.
Wetgeving in Nederland
Telecommunicatiewet
Volgens de Telecommunicatiewet is het verplicht de gelegenheidsvraag te stellen na het aangeven van het commerciële oogmerk (de intro). Ook moeten volgens deze wet het Bel-me-niet Register en het Recht van verzet actief worden aangeboden.
Bel-me-niet Register (BMNR)
Op 1 oktober 2009 is in Nederland wetgeving ingegaan waarbij telemarketeers verplicht zijn om eerst het Bel-me-niet Register te raadplegen vóórdat ze mogen bellen. Tevens is het per deze datum verboden om spam naar bedrijven te sturen, naar particulieren was al verboden.
In Nederland geldt wat betreft telemarketing een opt-out regime, wat inhoudt dat men gebeld mag worden tenzij men aangeeft dat men dit niet op prijs stelt via het Bel-me-niet Register of het recht van verzet.
Categorieën binnen het Bel-me-niet Register (BMNR)
Er zijn tien categorieën telemarketing waar men zich voor kan afmelden in het Bel-me-niet Register, dus waar men niet meer voor gebeld wil worden. Dit zijn:
Auto's en toebehoren
Loterijen
Horoscopen
Boeken en muziek
Kranten en tijdschriften
Energie
Financiële dienstverlening
Telecommunicatie en computers
Goede doelen
Thuiswinkelen
Recht van verzet (RVV)
Het Recht van verzet houdt in dat de consument verzet kan aantekenen tegen het gebruik van zijn/haar telefoonnummer voor telemarketingdoeleinden. Het Recht van verzet moet actief worden aangeboden in een telefoongesprek op het gebied van telemarketing.
Als iemand abonnee of lid is (geweest) van een bedrijf, mag deze nog steeds benaderd worden door dat bedrijf zelfs met een inschrijving in het Bel-me-niet Register. Met het recht van verzet kunnen consumenten ook hiertegen verzet aantekenen. Ook 'zusterorganisaties' van het betreffende bedrijf mogen de consument dan niet meer benaderen voor (andere) acties.
Ook als iemand een offerte, een prijsopgave of iets dergelijks opvraagt voor zichzelf of iemand anders bij een bedrijf waarvoor de consument in kwestie zich heeft laten registreren in het register dan mag het bedrijf de registratie negeren. De consument hoeft daar niet eerst expliciet toestemming voor te geven via het register. Het is dan ook mogelijk het telefoonnummer van een consument die in het register staat op te geven in combinatie met andere naam- en adresgegevens.
Wanneer een consument tijdens het telefoongesprek verzoekt om opname in het bel-me-niet Register en/of recht van verzet, is de telemarketing agent verplicht hieraan gevolg te geven. Deze maakt dit dan samen met de klant aan de telefoon in orde.
Direct opt-out
Volgens een uitspraak van de OPTA uit 2011 is het verplicht de klant in te schrijven in het Bel-me-niet Register en/of voor het recht van verzet indien de klant daarom vraagt. Dit heet de direct opt-out. De telemarketeer schrijft de klant dan handmatig in voor het recht van verzet en/of het Bel-me-niet Register.
Hiervan dient gebruik te worden gemaakt wanneer de klant duidelijk geïrriteerd is dat hij/zij wordt gebeld en wanneer de klant expliciet aangeeft dat hij/zij uit het bestand gehaald wil worden.
Een minder voorkomende situatie waarbij gebruik wordt gemaakt van de direct opt-out is, wanneer de bandopname van de Interactive voice response (IVR) niet werkt ten gevolge van een storing. De telemarketeer geeft dan aan het einde van het gesprek aan: "Ik wil u nog even wijzen op uw rechten in de telemarketing. Mocht u hier gebruik van willen maken, kan ik u nu inschrijven voor het Bel-me-niet Register en recht van verzet. Wilt u hier gebruik van maken?"
Wanneer de klant hiermee instemt, dient vervolgens gevraagd te worden of de klant alleen voor het Bel-me-niet Register, alleen voor het recht van verzet of voor beide wil worden ingeschreven, waarna de inschrijving in orde wordt gemaakt.
Regels voor telefonische verkoop
Telemarketeers mogen consumenten bellen om iets te verkopen. Dat is in de wet niet verboden. Ze moeten zich wel aan een aantal regels houden. Maar telemarketeers mogen geen mensen bellen die staan ingeschreven in het Bel-me-niet Register.
Verplichte informatie
Een telemarketeer moet aan het begin van een gesprek twee dingen vertellen aan de consument:
Namens welk bedrijf of organisatie hij belt.
Wat het doel is van het gesprek. Bijvoorbeeld iets verkopen.
Tijdens een verkoopgesprek moet een telemarketeer altijd twee dingen vragen aan de consument:
Of de consument nogmaals gebeld wil worden door dit bedrijf.
Of de consument ingeschreven wil worden in het Bel-me-niet Register.
Een standaardzin die gebruikt kan worden is:
"Ik wil u nog even wijzen op uw rechten in de telemarketing. Als u nog even aan de lijn blijft, wordt u door middel van een bandje het recht van verzet en het Bel-me-niet Register aangeboden." Dit gaat via de Interactive voice response (IVR). Bij internationale gesprekken zou de volgende Engelstalige tekst gebruikt kunnen worden: "I would like to point out your rights in telemarketing. When you keep this line open, you will hear an automatic voice response. Here you will receive information on how to opt out of telephone sales. This information is only available in Dutch."
Alleen het recht van verzet of alleen het Bel-me-niet Register aanbieden is dus niet voldoende en ook is het verplicht te vermelden dat het om een bandopname gaat en niet om het recht van verzet en Bel-me-niet Register zelf.
Officieel is het niet wettelijk verplicht het Bel-me-niet Register en recht van verzet aan te bieden via de IVR wanneer er een 'terugbelafspraak' wordt gemaakt of wanneer een klant handmatig in het recht van verzet en/of Bel-me-niet Register wordt gezet (via de directe opt-out), maar veel callcentres hebben hun personeel wel verplicht dit te doen om zichzelf in te dekken.
Relaties (Klantbestanden met factuurrelatie)
Consumenten die klant zijn of waren van een bedrijf of instelling mogen altijd gebeld worden. Ook als zij staan ingeschreven in het Bel-me-niet Register. Dit zijn de zogeheten 'warme bestanden'. Telemarketeers zijn wel verplicht hen de twee vragen te stellen en het antwoord gratis te verwerken.
Deze bestanden hoeven niet langs het BMNR filter gehaald te worden.
Met het recht van verzet kan een consument echter wel verzet aantekenen tegen het verder gebruik van zijn/haar telefoonnummer voor telemarketingdoeleinden door het bedrijf waar hij/zij lid of abonnee van is (geweest). Klantbestanden met factuurrelatie moeten daarom wel minstens één keer per 8 weken langs het RVV (recht van verzet) filter gehaald worden.
Wanneer de klant verzoekt om verwijdering van zijn gegevens uit het bestand, is de telemarketeer verplicht hieraan gevolg te geven via de zogeheten direct opt-out. Dit is een handmatig BMNR/RVV filter dat de telemarketeer samen met de klant nog aan de lijn invult.
Service Call
Een bedrijf hoeft bij een service call niet te controleren of de klant in het Bel-me-niet Register staat, aangezien er dan geen sprake is van een commerciële boodschap. Voorbeelden hiervan zijn een tevredenheidsonderzoek over een product of dienst of een telefonische enquête.
Kanttekening bij het Bel-me-niet Register
Wanneer een consument na de registratie in het Bel-me-niet Register zijn/haar telefoonnummer achterlaat bijvoorbeeld op internet bij spelletjes, prijsvragen en enquêtes, loopt deze consument het risico opnieuw gebeld te worden. Ook als de registratie in het Bel-me-niet Register al geactiveerd was na zes weken.
Telemarketingbedrijven die op deze manier de wet omzeilen, zijn echter wel in overtreding wanneer de consument niet expliciet en ondubbelzinnig toestemming heeft gegeven om gebeld te worden.
Dit heet de direct opt-in en klanten mogen na het geven van expliciete toestemming nog maximaal 12 maanden gebeld worden voor telemarketingdoeleinden.
Klachten over telefonische verkoop
Consumenten met klachten over ongevraagde telefonische verkoop, kunnen drie soorten klachten indienen op ConsuWijzer.nl.
Consument staat langer dan zes weken ingeschreven in het Bel-me-niet Register. Toch wordt de consument gebeld door een bedrijf van wie hij geen klant is of is geweest.
Een telemarketeer heeft de consument niet de mogelijkheid geboden om niet meer gebeld te worden.
Een telemarketeer heeft de consument niet de mogelijkheid geboden om hem in te schrijven in het Bel-me-niet Register.
Code Telemarketing
De Code Telemarketing is geen wetgeving maar het zijn regels die de verschillende telemarketingbedrijven hebben opgesteld om irritatie bij de consument zo veel mogelijk tegen te gaan.
De belangrijkste regels zijn:
De gelegenheidsvraag aan het begin van het gesprek is verplicht
Het is verboden een voicemail of antwoordapparaat in te spreken
Het is verplicht om aan te geven wie de adverteerder is en wat het doel van het gesprek is.
Het is verplicht om aan te geven wat de vermoedelijke gespreksduur zal zijn als dit naar verwachting meer dan 5 minuten zal bedragen.
Wanneer een gesprek ongelegen komt, dient de callcentermedewerker het gesprek te beëindigen en mag alleen nog worden gevraagd of er mag worden teruggebeld.
Als de consument aangeeft het gesprek tussentijds te willen beëindigen, moet de callcentermedewerker hier onmiddellijk gehoor aangeven maar is dan nog wel verplicht het recht van verzet en het Bel-me-niet Register aan te bieden.
Het is verboden aanbiedingen aan minderjarigen te doen.
Onbehoorlijke en misleidende benadering is verboden, zoals een commercieel gesprek onder het voorwendsel van marktonderzoek of enquête. Ook suggestieve vraagstelling (vraagstelling die niet berust op feiten) valt hieronder.
Het is verplicht het recht van verzet en het Bel-me-niet Register aan te bieden en het bandje af te spelen.
Per 1 juli 2012 trad de herziene Code Telemarketing in werking en sindsdien moet beter worden aangegeven hoe callcentermedewerkers het uitschrijfbandje (met het Bel-me-niet Register en het recht van verzet) moeten aankondigen en zijn callcentermedewerkers verplicht te antwoorden als hen wordt gevraagd hoe ze aan de contactgegevens van de consument zijn gekomen. Sindsdien geldt tevens dat je een consument die geen klant is van je organisatie, alleen mag bellen als hij hierom heeft gevraagd en weet wie de aanbieder is, en dan ook eenmalig voor een specifiek aanbod.
Wet oneerlijke handelspraktijken
In de Wet oneerlijke handelspraktijken (OHP) staat dat agressieve en misleidende verkoop van producten en diensten verboden zijn. Voorbeelden van misleidende verkoop zijn misleidende reclame, het weglaten van belangrijke kenmerken van een product, het niet noemen van bijkomende kosten, een product als gratis aanprijzen terwijl er toch kosten aan verbonden zijn en het verkondigen van onwaarheden.
Voorbeelden van agressieve verkoop zijn: een consument onder druk zetten, ten onrechte beweren dat de aanbieding nog maar zeer kort geldt en dat de consument nu moet beslissen en hardnekkig en ongewenst aandringen bij de consument om akkoord te gaan.
Wet Koop op Afstand
De wet Koop op Afstand werd geregeld in het Burgerlijk Wetboek in de artikelen 7:46a tot en met 7:46j. Deze wet ging over de situatie als je iets koopt op afstand en dus niet in een winkel. Deze wet was van kracht vanaf 1 februari 2001 en gold voor aankopen tussen die datum en de inwerkingtreding van de Implementatiewet Richtlijn Consumentenrechten op 13 juni 2014. Sinds 2014 worden consumentenrechten voor koop op afstand geregeld in artikel 6:230.
De belangrijkste regels waren:
De telemarketeer moet de prijs en de kenmerken van het product duidelijk maken aan de consument
De consument heeft een bedenktijd van 14 kalenderdagen en daarbij het recht de koopovereenkomst zonder opgaaf van redenen te ontbinden. Dit heet de zogenaamde afkoelingsperiode. Dit geldt niet voor loterijen aangezien men hierbij meteen kans maakt op een prijs.
De bedenktijd gaat in op het moment van het ontvangen van het product of het bestellen van de dienst.
De telemarketeer is verplicht informatie te geven over de bedenktijd (telefonisch of via de bevestigingsbrief) en wanneer dit wordt nagelaten, wordt de bedenktijd met drie maanden verlengd.
De consument moet op de hoogte worden gesteld van de wijze van betaling: acceptgiro of automatische incasso.
De consument moet duidelijk worden gemaakt dat hij/zij een overeenkomst aangaat met het betreffende bedrijf en voor hoelang.
De commerciële insteek moet meteen aan het begin van het gesprek duidelijk zijn, dus dat de telemarketeer iets wil verkopen.
In de loop van 2012 zou de Wet Koop op Afstand worden gewijzigd en de bedenktijd (afkoelingsperiode) 14 dagen duren en zou de verlenging 1 jaar bedragen wanneer er is nagelaten de consument in te lichten over de bedenktijd.
Wet bescherming persoonsgegevens
De Wet bescherming persoonsgegevens is van toepassing op telemarketing. Het gaat hierbij zowel om de privacy van de klant als van de callcentre medewerker als er live wordt meegeluisterd door supervisors of wanneer gesprekken worden opgenomen en later (kunnen) worden beluisterd.
Het opnemen van de gesprekken moet een gerechtvaardigd doel dienen, zoals training of controle van de kwaliteit van de gesprekken door het personeel, om geen inbreuk te maken op de privacy.
De klanten hebben de volgende privacy rechten:
Bij opname van gesprekken zoals de voicelog (bandopname) moeten klanten erover geïnformeerd worden dat het gesprek wordt opgenomen en waarvoor de gegevens worden gebruikt;
Daarnaast moeten klanten het recht hebben om de opname op ieder moment stop te zetten;
En klanten moeten toegang hebben tot hun eigen gegevens, voor zover dat redelijk wordt geacht.
Bovendien hebben de consumenten het recht om te weten hoe een bedrijf aan hun persoonsgegevens komt, waar die persoonsgegevens voor worden gebruikt en ook hebben ze het recht op inzage in die gegevens.
Externe links
Stichting Consumentenlijn Telemarketing Vragen en klachten over telemarketing
InfoFilter Afmelden telemarketing
Bel-me-niet Register
ConsuWijzer.nl Informatie voor consumenten over de regels voor telemarketing en het Bel-me-niet Register
Marketing en verkoop
Communicatiemiddel
|
Categorieën binnen het Bel-me-niet Register (BMNR)
Er zijn tien categorieën telemarketing waar men zich voor kan afmelden in het Bel-me-niet Register, dus waar men niet meer voor gebeld wil worden. Dit zijn:
| 1 |
uitschrijven, afmelden, deregistreren
|
174 |
DrinkAction
|
5116146
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/JoJo%20Abrams
|
JoJo Abrams
|
JoJo Abrams is een personage uit de Nederlandse soapserie Goede tijden, slechte tijden. Ze wordt gespeeld door actrice Stephanie van Eer. JoJo deed haar intrede op maandag 22 oktober 2018 toen ze plotseling voor de deur bij Bing Mauricius stond.
Achtergrond
Op 28 september 2018 lekte een nieuwe variant van de intro van GTST, hierin was onbedoeld het personage JoJo voor het eerst in te zien. Enkele weken later werd bekend gemaakt hoe het personage heten en dat ze zou worden vertolkt door actrice Stephanie van Eer.
Rond het einde van seizoen 28 verliet Stijn Fransen de soap als Sam Dekker, hierdoor werd er gezocht voor een nieuwe dame in haar leeftijdscategorie. Het personage maakte op 22 oktober 2018 haar intrede als een vaste rol.
Levensverhaal
Familiebanden
JoJo Abrams is de dochter van Stanley Mauricius en houdt net als haar vader van muziek. JoJo groeide op bij haar oma en zag haar vader niet vaak, met haar moeder had ze een slechte band. Haar oma overleed toen JoJo twaalf jaar was, hierdoor werd JoJo in een internaat geplaatst, waar ze geen leuke herinneringen aan over heeft gehouden.
Na een lange tijd spreekt JoJo haar vader weer en hoort ze van hem dat ze een halfbroer in Meerdijk heeft wonen, Bing Mauricius. Ze besluit om haar spullen te pakken en naar Meerdijk te vertrekken. Wanneer ze voor de deur staat bij Bing en zijn vrouw Nina Sanders wordt de deur gelijk dicht gegooid zodra JoJo beweert zijn halfzus te zijn.
Bing besluit zijn vader te bellen om verhaal te halen. Wanneer hij dit bevestigt spreekt hij met JoJo af bij hem thuis. Daar vertelt JoJo alles wat ze mee heeft gemaakt en dat ze naar Meerdijk is gekomen om hem te ontmoeten en om aan een muziekopleiding te starten. Doordat Nina nog een lichte trauma heeft van Loes de Haan - die opeens in haar leven dook en later een psychopaat bleek te zijn - vertrouwt ze JoJo niet gelijk. Nina's vader, Ludo Sanders, zet een privédetective in om alle informatie over JoJo naar boven te krijgen. Hier komt niks bijzonders naar boven waardoor Nina tot rust wordt gesteld, en Bing sluit zijn zus alsnog in de armen.
Geldproblemen
JoJo tekent een platencontract, maar wil het laten ontbinden als blijkt dat ze geen inspraak heeft. JoJo moet echter een afkoopsom betalen; ze slaat de handen ineen met Lana Langeveld die ook om geld verlegen zit, en samen gebruiken ze een van Bings rekeningen voor geldezelpraktijken. Als Bing gearresteerd wordt wegens vermeende medeplichtigheid besluiten JoJo en Lana om alles op te biechten. Bing voelt zich verraden en laat dat weten ook; hij neemt JoJo in huis om als een strenge broer over haar te kunnen waken. Uiteindelijk krijgt JoJo kwijtschelding, op voorwaarde dat ze bij Bing komt werken.
Ondertussen brengt JoJo veel tijd door met Lucas Sanders, Kimberly Sanders en Rover Dekker. Met Rover heeft ze kort een relatie gehad, die ze beëindigde omdat ze erachter kwam dat hij haar alleen gebruikte om Kimberley jaloers te maken. Dat weerhoudt JoJo er niet van om zich aan te sluiten bij het vlogteam De Grapjassen dat Rover met Kimberly en de teruggekeerde Valentijn Sanders heeft opgezet. JoJo wordt verliefd op Valentijn wiens vader Nick in het verleden voor de nodige problemen heeft gezorgd. Bing is dan ook geen voorstander van deze relatie.
Diabetes
Valentijn en Rover laten een zieke JoJo optreden tijdens een livestream en geven haar champagne te drinken in plaats van water; ze valt flauw nadat ze tot een toegift wordt gedwongen. In het ziekenhuis wordt bij JoJo diabetes type 1 vastgesteld; ze kan hier moeilijk mee om gaan en zegt tegen haar vrienden dat ze de ziekte van Pfeiffer heeft. Bing vertelt Valentijn de waarheid en betaalt hem om JoJo in te laten zien dat ze zich nergens voor hoeft te schamen. Als JoJo daar achter komt zet ze het op een drinken met Lucas; ze belandt weer in het ziekenhuis waar blijkt dat iedereen inmiddels door Bing op de hoogte is gesteld. JoJo kan dat in eerste instantie niet waarderen en neemt haar intrek in het Paleis bij Kimberly, Rover, Lucas, Shanti en Valentijn. JoJo leert met haar diabetes omgaan en na het uiteenvallen van de Grapjassen keert ze terug naar Bing. Het is echter geen gelukkig moment omdat Bing in een vechtscheiding is verwikkeld na Nina's vreemdgaan met rechercheur Daan Stern. Er wordt gestreden om het voogdijschap, en Bing moet het huis verlaten omdat het Nina's eigendom is; JoJo mag blijven, maar voelt zich net zo ongemakkelijk in deze situatie als de kinderen. Ze pakt uiteindelijk haar spullen en trekt bij Bing en Amir in.
Relatie met Ilyas
Ondertussen is JoJo bevriend geraakt met Merel Verduyn; Merel is betrapt op diefstal in De Buurtsuper en moet nu een dag komen helpen. JoJo komt mee en wordt verliefd op de jonge eigenaar Ilyas El Amrani. Hoewel het wederzijds is vindt Ilyas dat JoJo zich soms vreemd gedraagt; zo steelt ze de antwoorden van de pubquiz, doet ze alsof ze schaakkampioen is en weigert ze in haar badjas de deur open te doen. De lucht wordt geklaard wanneer JoJo over haar diabetes vertelt.
Als Ilyas vertelt dat hij naar Melbourne gaat om te studeren dreigt JoJo weer afscheid te moeten nemen, totdat ze te horen krijgt dat ze mee mag. JoJo ziet het wel zitten om een jaartje in het buitenland te verblijven, maar haar enthousiasme wordt getemperd; Ilyas heeft zich door broer Marwan laten ompraten om toch maar alleen te gaan, aangezien zijn familie de reis- en verblijfskosten betaalt.
Even lijkt het erop dat Ilyas in Meerdijk blijft, maar vader Sami keurt de relatie af en staat erop dat zijn zoon naar Melbourne vertrekt. JoJo is teleurgesteld en Ilyas ziet dat wanneer hij haar Skypet; zo worstelt ze met het nieuws dat Bing een heeft ongeluk gehad en daarbij een been is kwijtgeraakt. JoJo is opgelucht als Ilyas terugkomt om bij haar te zijn; ze proberen Sami te misleiden door te doen alsof ze gaan trouwen. Bing wordt op de hoogte gesteld na zijn terugkeer uit het revalidatiecentrum, maar weigert mee te werken aan dit toneelstukje. Omdat Ilyas het nalaat zijn vader de waarheid te vertellen besluit JoJo het voor hem te doen; Ilyas neemt het haar niet in dank af en verbreekt de relatie. Maar al snel komen ze weer bij elkaar, met goedkeuring van Sami.
Ondertussen doet Jojo haar eindexamen en wordt ze door een dj gevraagd om met hem op tournee te gaan. Dan wordt Ilyas neergestoken door twee jongens die het op Marwan hadden voorzien. Ilyas overleeft het ternauwernood, maar verliest zijn kortetermijngeheugen en denkt dat Jojo zijn verpleegster is. Jojo is hier kapot van, vooral wanneer ze hoort dat Sami zijn zoon mee terug wil nemen maar Marokko. Op het afscheidsfeest blijkt Ilyas zich dan toch te herinneren dat Jojo suikerziekte heeft. Jojo besluit met hem mee te gaan in de hoop dat zijn geheugen terugkomt.
Familiebetrekkingen
Stanley Mauricius (vader)
Bing Mauricius (halfbroer)
Nina Sanders (schoonzus)
Manu Mauricius (neefje)
Nola Sanders (nichtje)
Max Mauricius (neefje)
Relaties
Rover Dekker (relatie, 2018-2019)
Ilyas El Amrani (relatie, 2020-2022)
Abrams, JoJo
|
Diabetes
Valentijn en Rover laten een zieke JoJo optreden tijdens een livestream en geven haar champagne te drinken in plaats van water; ze valt flauw nadat ze tot een toegift wordt gedwongen. In het ziekenhuis wordt bij JoJo diabetes type 1 vastgesteld; ze kan hier moeilijk mee om gaan en zegt tegen haar vrienden dat ze de ziekte van Pfeiffer heeft. Bing vertelt Valentijn de waarheid en betaalt hem om JoJo in te laten zien dat ze zich nergens voor hoeft te schamen. Als JoJo daar achter komt zet ze het op een drinken met Lucas; ze belandt weer in het ziekenhuis waar blijkt dat iedereen inmiddels door Bing op de hoogte is gesteld. JoJo kan dat in eerste instantie niet waarderen en neemt haar intrek in het Paleis bij Kimberly, Rover, Lucas, Shanti en Valentijn. JoJo leert met haar diabetes omgaan en na het uiteenvallen van de Grapjassen keert ze terug naar Bing. Het is echter geen gelukkig moment omdat Bing in een vechtscheiding is verwikkeld na Nina's vreemdgaan met rechercheur Daan Stern. Er wordt gestreden om het voogdijschap, en Bing moet het huis verlaten omdat het Nina's eigendom is; JoJo mag blijven, maar voelt zich net zo ongemakkelijk in deze situatie als de kinderen. Ze pakt uiteindelijk haar spullen en trekt bij Bing en Amir in.
| 2 |
drinken, vloeistoffen, slikken
|
3,384 |
UnRegisterAction
|
3024770
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ernst%20Jansen%20Steur
|
Ernst Jansen Steur
|
Ernst Nicolaas Herman Jansen (Kamperland, 24 oktober 1945), beter bekend onder zijn aangenomen naam Ernst Jansen Steur, is een voormalige Nederlandse neuroloog die bij het grote publiek bekend werd doordat hij werd beschuldigd van het stellen van onjuiste diagnoses, en ontslagen werd bij het ziekenhuis waar hij werkte.
Loopbaan
Jansen Steur was in de functie van neuroloog werkzaam bij het Medisch Spectrum Twente (MST). Indertijd werd hij bekend door en geroemd om zijn onderzoek naar de ziekte van Alzheimer, de ziekte van Parkinson en Multiple Sclerose. Hij promoveerde in 1994 aan de Rijksuniversiteit Limburg op een onderzoek naar de ziekte van Parkinson. Op 24 juli 2002 werd hij in zijn functie als Parkinson-deskundige geïnterviewd in het tv-programma EenVandaag over de gezondheidstoestand van Prins Claus, waarover hij zich ernstige zorgen maakte.
Jansen Steur kreeg in 1990 een ernstig verkeersongeluk, waaraan hij een gecompliceerde heupfractuur overhield. In 2000 raakte hij verslaafd aan midazolam (Dormicum), een kalmerend middel. Om aan dit middel te komen vervalste hij recepten van collega's. In de daaropvolgende jaren bleek Jansen Steur geregeld foutieve diagnoses te stellen, waarbij hij patiëntentests (MMSE) zelf invulde, röntgenfoto's van patiënten verwisselde en laboratoriumresultaten vervalste. Hij vertelde patiënten onder andere dat ze Alzheimer en Multiple Sclerose hadden. Een van die onjuiste diagnoses zou bij een patiënt tot zelfmoord hebben geleid. Op grond van de verkeerde diagnoses schreef hij ook onnodig zware medicijnen voor of liet hij patiënten onterecht een hersenoperatie ondergaan.
In 2004 werd Jansen Steur door de raad van bestuur van het MST gedwongen te vertrekken. Hij kreeg € 250.000 mee en kreeg, net als collega-artsen, een zwijgplicht opgelegd. Ook een gedupeerde patiënte kreeg, naast financiële compensatie, deze zwijgplicht. Letselschade-expert Yme Drost stelde de wanpraktijken voor het eerst in 2005 aan de kaak. Uiteindelijk vertegenwoordigde Drost ruim 200 slachtoffers in die affaire. In 2005 publiceerde De Twentsche Courant Tubantia over de verkeerde diagnoses, maar daarna bleef het stil. In 2009 ging echter het deksel van de beerput, nadat de journalisten Rob Vorkink (RTV Oost) en Lucien Baard (De Twentsche Courant Tubantia) zich in de kwestie vastbeten en de misstanden stap voor stap onthulden. Lucien Baard kreeg daarvoor in 2010 de landelijke journalistieke prijs De Tegel.
Onderzoek en vervolging
In 2009 liet de raad van bestuur van het MST, voorgezeten door Herre Kingma, een onderzoek doen naar Jansen Steur. Deze was bij het aantreden van Kingma al gedwongen geweest te vertrekken en had zich uit het BIG-register laten uitschrijven. Het onderzoek, evenals een vervolgonderzoek, werd uitgevoerd door Wolter Lemstra, ex-burgemeester van Hengelo.
De Commissie-Lemstra rapporteerde op 1 september 2009 dat niet alleen het MST gefaald had, maar ook de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ), de instantie waaraan Kingma leiding gaf in de jaren waarin de affaire zich afspeelde. Lemstra stelde vast dat Jansen Steur al vanaf 1992 niet meer goed gefunctioneerd had en dat het MST dat jarenlang niet voldoende had aangepakt.
Minister Ab Klink stelde vervolgens een tweede onafhankelijke onderzoekscommissie in, voorgezeten door Rein Jan Hoekstra. Deze commissie ondersteunde de eerdere conclusies van de Commissie-Lemstra. De IGZ had gefaald, door te laat in actie te komen en geen aangifte te doen van diefstal van medicijnen en van vervalsing van recepten door Jansen Steur. Overigens kwam er ook kritiek op het MST en de behandelende artsen van Jansen Steur, namelijk dat zij weinig medewerking aan het onderzoek van de IGZ hadden verleend. Beide behandelende artsen beriepen zich op hun medisch beroepsgeheim. De IGZ stelde echter in een eigen onderzoek, dat bekend werd gemaakt op 17 februari 2009, dat zij haar taak correct had uitgeoefend.
In oktober 2009 werd bekend dat Jansen Steur zich voor de rechter moest verantwoorden, naar aanleiding van aangiften bij het zogeheten Lippstadt-team van de politie, dat onderzoek deed naar Jansen Steur. Op dat moment waren bij dat team al 135 klachten tegen de neuroloog binnengekomen. Justitie in Almelo noemde deze zaak 'de grootste medische strafzaak ooit in Nederland'. Op de eerste zittingsdag, 28 november 2012, werd bekend dat Jansen Steur verdacht werd van 21 strafbare feiten, waaronder het aanbrengen van zwaar lichamelijk en geestelijk leed door verkeerde diagnoses en behandelingen bij acht patiënten, het tot zelfmoord brengen van één patiënte, en diefstal, verduistering en valsheid in geschrifte. In totaal deden 40 mensen aangifte tegen Jansen Steur. Letselschaderegelaar Yme Drost deed ook aangifte namens enkele tientallen gedupeerde patiënten, en namens de nabestaanden van drie patiënten die overleden waren na een behandeling van Jansen Steur.
Ook werd aangifte gedaan van wetenschappelijke fraude. Na onderzoek van de Commissie-Lemstra bleek dat Jansen Steur onderzoeksresultaten voor een artikel in The Lancet vervalst had.
Op 1 november 2013 diende de tuchtzaak in Zwolle en op maandag 4 november 2013 begon in Almelo de strafzaak. Op 3 december eiste het Openbaar Ministerie voor de rechtbank in Almelo zes jaar cel. De aanklager wilde ook dat Jansen (op dat moment 68 jaar) nog voor het vonnis werd vastgezet, omdat hij misschien zou kunnen vluchten. Op 11 februari 2014 deed de rechtbank uitspraak: Jansen Steur kreeg drie jaar onvoorwaardelijke gevangenisstraf opgelegd. De rechtbank achtte bewezen dat Jansen Steur zich ten minste achtmaal schuldig heeft gemaakt aan mishandeling, althans de gezondheid van zijn patiënt heeft benadeeld, door te handelen in strijd met het goed hulpverlenerschap (art. 7:453 BW) door het stellen van verkeerde diagnoses. Daarnaast heeft hij zich volgens de rechtbank schuldig gemaakt aan diefstal en valsheid in geschrifte. De veroordeelde en het OM gingen in hoger beroep.
Op 18 december 2014 begon het hoger beroep bij het hof in Arnhem. De advocaat van Jansen Steur, Peter Plasman, stelt dat Jansen Steur ten tijde van de verkeerde diagnoses verminderd toerekeningsvatbaar was, door zowel zijn medicijnverslaving alsook door ernstig hersenletsel na zijn auto-ongeluk.
Op 18 juni 2015 volgde vrijspraak voor de medische delicten. Wel werd hij veroordeeld tot zes maanden voorwaardelijke gevangenisstraf voor verduistering en valsheid in geschrifte. Het OM ging in cassatie en bracht de zaak naar de Hoge Raad. Volgens de aanklagers zou namelijk wel opzet in het spel moeten zijn. Op 17 mei 2016 handhaafde de Hoge Raad de uitspraak van het hof: vrijspraak.
Voormalig MST-bestuurder Tom Zijlstra, die medeverantwoordelijkheid droeg, schreef in 2016 een boek over de zaak.
Werk na 2004 in Duitsland
Na zijn gedwongen vertrek bij het MST in 2004 vertrok Jansen Steur naar Duitsland, waar hij werk vond in verscheidene privé-klinieken. In de Schlossberg Klinik in Bad Laasphe werd hij op staande voet ontslagen toen RTV Oost-journalist Rob Vorkink en journalist Lucien Baard van De Twentsche Courant Tubantia hem 15 januari 2009 daar traceerden en daarover publiceerden. Een jaar later vonden dezelfde journalisten hem opnieuw, nu in een kliniek in Nienburg. Hij werkte daar via een Facharzt Agentur in Bielefeld.
Op 4 januari 2013 werd bekend dat Jansen Steur bij het ziekenhuis Klinik am Gesundbrunnen in Heilbronn werkte als neuroloog. RTV Oost-journalist Rob Vorkink herkende de stem van Jansen Steur toen hij hem opbelde, ook al zei de persoon die opnam, dat het een persoonsverwisseling betrof. Ook NOS-verslaggever Marc Hamer merkte dat personeelsleden foto's van Jansen Steur herkenden.
Overigens mocht Jansen Steur formeel in dat ziekenhuis werken. Hij had al lang voordat er een gerechtelijk onderzoek tegen hem liep een vergunning verworven om in Duitsland als arts te mogen werken. Jansen Steur was in 2009 uitgeschreven uit het BIG-register, waardoor hij in Nederland niet meer als arts mocht werken, maar zolang hij in Nederland slechts een niet-veroordeelde verdachte was, kon hem niet verboden worden in het buitenland als arts te werken.
Op 5 januari 2013 meldde de NOS dat Jansen Steur bij het ziekenhuis in Heilbronn, waar men overigens wel op de hoogte was van zijn Nederlandse verleden, ontslagen was. Dit zou gebeurd zijn naar aanleiding van de ophef in Nederland. Hij zou in Duitsland minstens één medische ingreep, te weten een ruggenmergpunctie, hebben uitgevoerd. Deze ingreep zou lang en pijnlijk zijn geweest, en de patiënt, een 33-jarige vrouw, was dagenlang immobiel geweest. Een collega bevestigde dat er tijdens die ingreep ook iets fout was gegaan.
Persoonlijk
Jansen Steur leeft gescheiden van tafel en bed van een gepensioneerde kinderspecialiste. Het echtpaar heeft een dochter en een zoon, die beiden ook arts zijn.
Naam
De vader van Jansen Steur was de in Duitsland geboren doctor Wilhelm Jansen, gepromoveerd in de wis- en natuurkunde, die in 1935 als spion voor Adolf Hitler naar Nederland kwam. Hij was een actief lid van de NSB en gaf lezingen aan de SS. Zijn naziverleden werd aanvankelijk geheim gehouden voor zijn vijf kinderen, maar dit werd alsnog bekend toen zijn zoon Ernst trouwde met de kleindochter van een verzetsstrijder uit het Zeeuwse Wissenkerke. De oude verzetsman vertrouwde Jansen senior niet en ging diens gangen na. Zijn zoon verbrak, nadat Wilhelm Jansen eind jaren zestig zijn NSB-verleden had opgebiecht, direct het contact met zijn vader en veranderde zijn achternaam Jansen in Jansen Steur door er de geboortenaam van zijn moeder er bij te noemen. 'Jansen Steur' is dan ook de naam waaronder hij bekend werd, maar hij is niet officieel met deze naam geregistreerd.
Nederlands neuroloog
Wetenschappelijk fraudeur
|
Onderzoek en vervolging
In 2009 liet de raad van bestuur van het MST, voorgezeten door Herre Kingma, een onderzoek doen naar Jansen Steur. Deze was bij het aantreden van Kingma al gedwongen geweest te vertrekken en had zich uit het BIG-register laten uitschrijven. Het onderzoek, evenals een vervolgonderzoek, werd uitgevoerd door Wolter Lemstra, ex-burgemeester van Hengelo.
| 1 |
uitschrijven, afmelden, deregistratie
|
9,678 |
MedicalOrganization
|
1055273
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Noord-Brabant%20van%20A%20tot%20Z
|
Noord-Brabant van A tot Z
|
A
ACTS Nederland BV -
AEGEE -
ATP-toernooi van Rosmalen 2007 -
ATP-toernooi -
Aa -
Aa of Weerijs -
Aa-Broeken -
Aalst -
Aalstvoort -
Aan de Pegstukken -
Aarle-Rixtel -
Abdij van Berne -
Abdij van Loosduinen -
Abdij van Rijnsburg -
Abtsbrug -
Acht -
Acht van Chaam -
Acht zaligheden -
Achter het Stadhuis -
Achtereind -
Achterste Beersdonk -
Achtmaal -
De Adriaan (Veldhoven) -
Adriana Back van Asten -
Alem, Maren en Kessel -
Algemeene Transport Onderneming -
Allerheiligenvloed (1532) -
Allerheiligenvloed (1570) -
Allerheiligenvloed (1675) -
Almkerk -
Alpha -
Alphen -
Alphen en Riel -
Alphen-Chaam -
Amadeiroplein -
Amphia Ziekenhuis -
Amstelland (departement) -
Andel -
Animali Vogel- en dierenpark -
Annanina's Rust -
Annenborch -
Anneville -
Anton Pieckplein -
Antwerpse Poort -
Archeologisch en Paleontologisch Museum -
Area 51 -
De Arend (Terheijden) -
Arriva -
Asdonk -
Asten (gemeente) -
Asten (plaats) -
Asterd -
Asterdplas -
Assumburg (molen) -
Austin 1800 Balanza -
Austin Allegro -
Austin Motor Company -
Autotron -
Autotron Rosmalen -
Avonturendoolhof -
De Adjudant -
De Admirant -
Jan Bacx van Asten -
B
Arnoldus van Baar -
BBA -
BDtv -
Alexander Beens -
Beestenveld -
BH & BC Breda -
BN/De Stem -
BNMHC Zwart-Wit -
Bossche bol -
Bredase Radio en Televisie Stichting -
BVV -
Baardwijk -
Baardwijkse Overlaat -
Baarle-Nassau Grens -
Baarle-Nassau -
Baarle-onder-Thorn -
Baarle -
Babyloniënbroek -
Bakel en Milheeze -
Bakel -
Baronie Breda -
Baronie Liesveld -
Baseldonkpoort -
Basiliek van de H.H. Agatha en Barbara -
Bastion Baselaar -
Bastion Grobbendonck -
Bastion Oranje -
Bastion Sint-Anthonie -
Bastion Sint-Marie -
Bastion Vught -
Batadorp -
Bavel -
Beatrixkanaal -
Bedrijventerrein Brabantpoort -
Bedrijventerrein De Herven -
Beek (Noord-Brabant) -
Beek en Donk -
Beemd -
Beers -
Beerse Overlaat -
Begijnhof (Breda) -
Begraafplaats Orthen -
Beleg van 's-Hertogenbosch (1629) -
Beleg van Breda -
Beleg van Leiden (1420) -
Ben van Zwieten -
Benedenkerk -
Berewoutkazerne -
Berewoutstraat -
Bergeijk -
Bergen Darts Team -
Bergen op Zoom -
Bergenshuizen -
Berghem -
Bergse Plaat -
Bergse Reddings Brigade -
Bergzicht -
Berkel-Enschot -
Berken -
Berkendonk -
Berlicum -
Bernard van Merode (1570) -
Bernheze -
Berthout Bacx -
Besoijen -
Besoyen -
BestZoo -
Best -
Bethaniëstraat -
Beuven -
Biesbosch -
Biesbosch MuseumEiland -
Biest-Houtakker -
Biezenmortel -
Big Funnelman -
Binnendieze -
Binnenschelde -
Binnenstad ('s-Hertogenbosch) -
Binnenstad (Eindhoven) -
Bisdom 's-Hertogenbosch -
Bisdom Breda -
Bisschopsmolen (Etten-Leur) -
Bladel Transparant -
Bladel en Netersel -
Bladel -
Bladella -
Blauwe Sluis -
Blixembosch -
Blu-raydisk -
Boeimeer (Breda) -
Boekel (Noord-Brabant) -
Boekel (Noord-Brabant) -
Boerdonk -
Bokhoven -
Bokkenrijk -
Bokt -
Bolwoningen -
Bont pertje -
Borgerij Berghen opden Zoom -
Borkel en Schaft -
Bosch -
Boschtion -
Boschveld -
Boshoverheide -
Boskant -
Bossche bol -
Bosschenhoofd -
Boswachterij De Kempen -
Boulevard (theaterfestival) -
Boxmeer -
Boxtel -
Braakhuizense Heide -
Brabant (lied) -
Brabant10 -
BrabantStad -
Brabanthallen 's-Hertogenbosch -
Brabantpark -
Brabants Dagblad -
Brabants Historisch Informatie Centrum -
Brabants Orkest -
Brabants Vennenpad -
Brabants volkslied -
Brabants worstenbroodje -
Brabants -
Brabantse Kastelendag -
Brabantse Stedenrij -
Brabantse Wal -
Brabantse Wal -
Brabantsedag -
Brandevoort -
Breda Ballon Fiësta -
Breda Barst -
Breda Centrum -
Breda Jazz Festival -
Breda's Museum -
Breda-Tilburg -
Breda -
Bredase Singelloop -
Breugel -
Broekland (Rosmalen) -
Brouwhuis -
Brug Hollandsch Diep -
Brug bij Keizersveer -
Bruggen -
Brusselse Poort -
Budel-Dorplein -
Budel-Schoot -
Budel -
Budelse Brouwerij -
Budelse zinkfabriek -
Burcht (plaats) -
Burgemeester Loeffplein -
Burgemeester de Grauwstraat -
Buulderbroek -
Buyckxe Kuil -
Catharina van Brederode -
Cimburga van Baden -
Cor Boonstra -
David Bache -
De Barones -
De Bergen -
De Blauwe Camer -
De Bunker (Eindhoven) -
Don Burgers -
Gymnasium Bernrode -
Het Bossche Broek -
Wilhelmus Marinus Bekkers -
C
Albert van Cuijk -
Carnaval Festival -
Castelré -
Casteren -
Catharina (molen) -
Catharinaziekenhuis -
Cees-Rein van den Hoogenband -
Centrale Slenk -
Centrum van de Groote Wielen -
Chaam -
Chaamse bossen -
Chassé Park -
Chassé Theater -
Chinese Nachtegaal -
Circumvallatielinie -
Citadel -
Claudius Prinsen -
College van het Heilige Kruis -
Collse Watermolen -
Contravallatielinie -
Cornelis Spoorenberg -
Cornelis van Oorschot -
Cor van der Klugt -
Corneliuskerk (Den Hout) -
Cosmas- en Damianusvloed (1477) -
Cosmas- en Damianusvloed (1509) -
Coudewater -
Cranendonck -
Cromvoirt -
Croy -
Crèvecoeur (militair oefenterrein) -
Cuijk -
Jan V van Cuijk -
Pieter Couterel -
Willem van Cuijk -
D
Adriaan van Dijk -
Arnold Diepen -
Catharina van Durbuy -
DAF -
DAF Museum -
Daags na de Tour -
Dag van de Bedevaart -
Dalurendagkaartje -
Dat gaat naar Den Bosch toe -
De Driesprong -
De Heen -
De Herdgang -
De Mortel -
De Rips -
De zes dienaren -
Demen -
Demen en Langel -
Demer -
Den Dungen -
Den Hout -
Dennenburg -
Désiré (Megen) -
Deurne -
Deursen en Dennenburg -
Deursen -
Deuteren -
Dieden, Demen en Langel -
Dieden -
Dieskant -
Diessen -
Dieze -
Diezekanaal -
Dinteloord en Prinsenland -
Dinteloord -
Dinther -
Dionysius de Karthuizer -
Diorama -
Dirk van Heughten -
Doeveren -
Dommel -
Dommelbaorzedurp -
Dommelen -
Dommelstraat -
Dongen -
De Doornboom -
Doornhoek -
Dorpsstraat -
Dorshout -
Dorst -
Draaibrug -
Draak Lichtgeraakt -
Drakenfontein -
Driehuizen -
Driek Pakaon -
Driek Pakaon -
Villa De Driesprong -
Drimmelen -
Drongelen -
Droomvlucht -
Drunen -
Duits Lijntje -
Duiventoren -
Duizel en Steensel -
Duizel -
Dussen -
Dutch Design Week -
Dye Sprancke
E
Autotron Expodome -
E.S.V.V. Pusphaira -
ESKV Attila -
Ed Nijpels -
Eeneind -
Eerde (Noord-Brabant) -
Eersel (plaats) -
Eerste Vrije Statenvergadering -
Eethen -
Effen -
Effenaar -
Efteling (buurtschap) -
Efteling Hotel -
Efteling Museum -
Efteling Theater -
Efteling -
Egypte (Bladel) -
EiffelTowers Den Bosch -
Eikenburg -
Eindhoven Airport -
Eindhoven Centrum -
Eindhoven Raptors -
Eindhoven -
Eindhovens Dagblad -
Eindhovens Studenten Corps -
Eindhovense Mixed Hockey Club -
Eindhovense Regionale Verplegings Omroep -
Elisabeth Bas -
Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis -
Elkerliek Ziekenhuis -
Elsendorp -
Elshout (Heusden) -
Elzendaalcollege -
Emmamolen -
Emmausklooster -
Empel en Meerwijk -
Empel -
Encyclopedie van Noord-Brabant -
Engelbrecht I van Nassau-Siegen -
Engelbrecht II van Nassau -
Engelen (plaats) -
Engeler Schans -
Engelermeer -
Erasmusfestival -
Erfgooier -
Erp (Eindhoven) -
Erp (Veghel) -
Ertveld Plas -
Esbeek -
Esch (Haaren) -
Escharen -
Etten -
Etten-Leur -
Europese kampioenschappen badminton 2006 -
Evoluon -
Ewald Marggraff -
Gerlacus van den Elsen -
F
FC Den Bosch -
FC Eindhoven -
Fantasy Classic Gold Radio -
Fata Morgana -
Federatie van Philips Sport Verenigingen -
Fellenoord -
Fijnaart en Heijningen -
Fijnaart -
Flik-Flak -
Floris van Merode (1600) -
Fort Dieze -
Fort Isabella -
Fort Orthen -
Fort Sint-Anthonie -
Fries-Hollandse oorlogen -
Fusilladeplaats Vught -
Piet Fransen -
G
's Gravenmoer -
's Gravenmoer -
's Grevelduin-Capelle -
Ut Gevollug -
De Groote Stroom -
De Gruyter -
Fred de Graaf -
GLOW Festival -
Galder -
Galderse Meren -
Game Gallery -
Gastel -
Geeren -
Geerlingsebrug -
Geertruidenberg -
Geffen -
Geldrop -
Geldrop -
Gemert -
Gemonde -
Genderen -
Generaal Maczek Museum -
Genneper Parken -
Genoenhuis -
Geografie en topografie van 's-Hertogenbosch -
Gerard Jacobs -
Gerard Kleisterlee -
Gerard Philips -
Gerard van Berkel -
Gerardus de Vet -
Gerrit van Cammingha -
Gertrudis Couterel -
Gerwen -
Geschiedenis van 's-Hertogenbosch -
Geschiedenis van Baarle -
Geschiedenis van Breda
Geschiedenis van Eindhoven -
Geschiedenis van Helmond -
Geschiedenis van Noord-Brabant -
Geschiedenis van PSV -
Geschiedenis van Roosendaal -
Geschiedenis van Steenbergen -
Geschiedenis van West-Friesland -
Geschiedenis van de Efteling -
Geschiedenis van de enclavekwestie in Baarle -
Gestel (Eindhoven) -
Gestel en Blaarthem -
Gevangenpoort (Bergen op Zoom) -
Gewande -
Gewande -
Giersbergen -
Giessen -
Gijzenrooi -
Gildeplein -
Gilde Sint Dionysius -
Gilze -
Ginneken en Bavel -
Ginneken -
Ginnekenstraat -
Glasbewerkingsbedrijf Brabant -
Gloeilamp -
Godefridus van Dijk -
Goirle -
Goldfinger -
Gondoletta -
Gorp en Roovert -
Gorpeind -
Graafschap Holland -
Graafsepoort -
Graafsewijk Noord -
Graafsewijk -
Graf van Jan II van Polanen -
Grafmonument Engelbrecht I van Nassau -
Grafmonument van Dirk van Assendelft -
Granaattoren -
Grave -
Grenspark De Zoom-Kalmthoutse Heide -
Groeningen -
Groot Kasteel -
Groot Ziekengasthuis -
Groote of Hollandsche Waard -
Grootmeer -
Grote Markt (Breda) -
Grote Zaal (Breda) -
Grote of Onze-Lieve-Vrouwekerk (Breda) -
Gymnasium Bernrode -
Jan de Groot -
Vincent Van Gogh -
H
De stad 's-Hertogenbosch en de Gemeente 's-Hertogenbosch -
Alexandre Horowitz -
Anthonius van Hellenberg Hubar -
Antoon Hurkmans -
College van het Heilige Kruis -
De Hoop (Bavel) -
De Hoop (Roosendaal) -
De Hurk/Croy -
De Paarse Heide -
Frans Hoebens -
Guus Hiddink -
H. Maria Hemelvaartkerk (Bavel) -
HC Eindhoven -
HTR Media -
Haagdijk -
Haagse Beemden Loop -
Haagse Beemden -
Haagse Beemdenbos -
Haanwijk -
Haaren -
Haarsteeg -
Haghorst -
Halder -
Halsteren -
Halve Maen -
Ham -
Handel -
Hank -
Hannus d'n Heiboer -
Hans Kolfschoten -
Hans van den Hende -
Hapert -
Haps -
Haren -
Harley-dag Breda -
Havelt -
Haven -
Haverleij -
Havermarkt (Breda) -
Hawaii Hit FM -
Hazelberg -
Hazeldonk -
Hedikhuizen -
Heer van Breda -
Heerle -
Heesbeen -
Heesch -
Heeseind -
Heeswijk -
Heeswijk-Dinther -
Heeze -
Heijningen -
Heikant (Tilburg) -
Heimolen -
Heinis
Helenaveen -
Helkant -
Helmond -
Helmonds -
Helvoirt -
Helwijk -
Hendricus Petrus van der Heijden -
Hendrien -
Hendrik I van Brabant -
Hendrik Roes -
Hendrik van Brederode (1545) -
Hendrik van Cuijk (1320) -
Hendrik van Stakenborg -
Henk van Riemsdijk -
Henny Knoet -
HL F M van Hövell -
Henricus Beens -
Henricus Franciscus Dominicus L'Heureux -
Henricus Habraken -
Henricus Petrus van Leersum -
Henricus Spoorenberg -
Henriëttewaard -
Herculesramp -
Heren van Amstel -
Herman Coolsma -
Herman Witte -
Hermes (vervoerbedrijf) -
Herpen (gemeente) -
Herpen -
Herpt -
Het Bossche Broek -
Het Brabants Landschap -
Het Dinghuis -
Het Fort/Zeekant -
Het Glacis -
Het Klaverblad -
Het Land van Ooit -
Het Oeteldonks Gemintemuzejum -
Het Wild -
Het Zand ('s-Hertogenbosch) -
Het huis van Barbara -
Heukelom -
Heusden -
Heusden -
Heuvel (Breda) -
Heuvel -
Hezelaar (Liempde) -
Hezelaar -
High Tech Campus Eindhoven -
Hilvarenbeek -
Hilvaria Studio's -
Hintham -
Hinthamer Poort -
Hinthamerbolwerk -
Hinthamerstraat -
Historisch Openlucht Museum Eindhoven -
Hockeyclub 's-Hertogenbosch -
Hoek -
Hoekse en Kabeljauwse twisten -
Hoeven -
Hof -
Hof van Holland -
Hofkapel bij het Kasteel van Breda -
Hoge Raad van Holland, Zeeland en West-Friesland -
Hoge Vucht -
Hogesnelheidslijn Schiphol - Antwerpen -
Holland -
Hollandsche Buurtspoorwegen -
Hollandse huis -
Hollandse identiteit -
Hollebolle Gijs -
Holten's Molen -
Hondsberg (wijk) -
Hoofdindustriegroep -
Hoog Geldrop -
Hooge Mierde -
Hooge Zwaluwe -
Hooge en Lage Mierde -
Hooge en Lage Zwaluwe -
Hoogeloon, Hapert en Casteren -
Hoogeloon -
Hoogerheide -
Hortus Musicus Religiosus -
Houdoe -
Hout -
Hoven -
Hugten -
Huijbergen -
Huis Avesnes -
Huis met de Luts -
Huis van de Vijf Zintuigen -
Huisseling en Neerloon -
Huisseling -
Huize Padua -
Hulsel -
Hulst -
Hulten -
Huub Ernst -
Huub Pulles -
Wilhelmus Hoppenbrouwers -
I
IJzeren Bos -
IJzeren Kind -
IJzeren Man
IJzeren Vrouw -
Ichthus -
Indoor Brabant -
Intervet -
Isabellakazerne -
J
Gerard Jacobs -
JVC Cuijk -
Jacobus Melchior van Baar -
Jan IV van Nassau -
Jan Louwers Stadion -
Jazz in Duketown -
Jekschot -
Jheronimus Bosch -
Jeroen Bosch ziekenhuis -
Jeroen Boschhuis -
Jeroen Boschplein ('s-Hertogenbosch) -
Jheronimus Bosch Art Center -
Joannes Zwijsen -
Joep Baartmans-van den Boogaart -
Johan Frederik Rudolph van Hooff -
Johan Nicolaes Smits -
Johanna van Polanen -
Johannes Bluyssen -
Johannes Franciscus van Bree -
Johannes Gerardus Smits -
Johannes Jacobus Janssen -
Johannes Laurentius van Antwerpen -
Johannes Theodorus Smits van Oyen -
Johannes Theodorus Smits -
Johannes Wilhelmus Hoefnagels -
Johannes ter Schure -
Johannes van Oorschot -
John S. Thompsonbrug -
Jos van Kemenade -
Joseph Baeten -
Josephus Johannes Janssen -
Judasbrug -
Judocus Vogelpoel -
K
De Kade -
De Kilsdonkse Molen -
De Kleine Aarde -
De Korenbloem -
De Kroeten -
Kaathoven -
Kaatsheuvel -
Kabouterkoning Kyrië -
Kamp Vught -
Kampina -
Kanovijver (Efteling) -
Kantoor van de Toekomst -
Kasteel Aldendriel -
Kasteel Asten -
Kasteel Bouvigne -
Kasteel Boxmeer -
Kasteel Bronkhorst -
Kasteel Croy -
Kasteel Dussen -
Kasteel Heeswijk -
Kasteel Heeze -
Kasteel Helmond -
Kasteel Maurick -
Kasteel Meerwijk -
Kasteel Mierlo -
Kasteel Nemerlaer -
Kasteel Onsenoort -
Kasteel Stapelen -
Kasteel Strijen (Oosterhout) -
Kasteel van Breda -
Kasteelplein -
Kasteelplein -
Kasteren -
Kasteren -
Katholieke Bijbelstichting -
Kattenbosch -
Katwijk (Noord-Brabant) -
Katwijk -
Keent (Oss) -
Kees Becht -
Keldonk -
Kempen (gebied) -
Kempen Airport -
Kempkens -
Kennedytoren -
Kerkeind -
Kermis Eindhoven -
Kerstvloed -
Kessel (Lith) -
Kessel -
Kielegat -
Kilsdonk -
Kilsdonkse Molen -
Kinderspoor -
Klein Kasteel -
Klein-Zundert -
Kleine Vughterstroom -
Klokkengieterij Eijsbouts -
Klooster van Meeuwen -
Kloosterkazerne -
Klundert -
Knegsel -
Knillispoort -
Knooppunt Batadorp -
Knooppunt De Baars -
Knooppunt De Hogt -
Knooppunt Ekkersweijer -
Knooppunt Empel -
Knooppunt Galder -
Knooppunt Hintham -
Knooppunt Hooipolder -
Knooppunt Leenderheide -
Knooppunt Noordhoek -
Knooppunt Paalgraven -
Knooppunt Sabina -
Knooppunt Sint-Annabosch -
Knooppunt Vught -
Knooppunt Zonzeel -
Knooppunt Zoomland -
Knoptoren -
Koepelgevangenis (Breda) -
Koepoort ('s-Hertogenbosch) -
Koeveringse molen -
Koning Willem I Kazerne -
Koningin Emmaplein ('s-Hertogenbosch) -
Koninginnedag 2007 -
Koningskerkje -
Koningstheater -
Koninklijke Militaire Academie -
Koninklijke Philips Electronics N.V. -
Koolwijk -
Krabbegat -
Krabbenbosschen -
Kring vrienden van 's-Hertogenbosch -
Kromme Nolkering -
Kruikenstad -
Kruikenzeiker -
Kruiskamp ('s-Hertogenbosch) -
Kruisland -
Kruispunt Beugen -
Kruisstraat ('s-Hertogenbosch) -
Kruisstraat (Rosmalen) -
Kwartier van Bredero -
Kwartier van Frederik Hendrik -
Kwartier van Rees -
L
De 80 van de Langstraat -
Ad de Laat -
A F X Luyben -
J L A Luyben -
Landschap -
LONGA (voetbalclub) -
Lambertus Dominicus Storm -
Lambooijbrug -
Lampegat -
Lampegat -
Land van Cuijk -
Land van Heusden en Altena -
Land van Ravenstein -
Landgoed Velder -
Lanen -
Lange Brugstraat -
Langnek -
Langstraat -
Leende -
Lennisheuvel -
Leonard Antoon Hubert Peters -
Leontien Ladies Ride -
Lepelstraat -
Leur -
Leuvense Poort ('s-Hertogenbosch) -
Liduina van Schiedam -
Liempde -
Lierop -
Liesbos -
Lieshout -
Liessel -
Lijst van Bredanaars -
Lijst van heren en vrouwen van Asten -
Lijst van Kwartieren bij het Beleg van 's-Hertogenbosch -
Lijst van Noord-Brabantse lokale omroepen -
Lijst van abten van Berne -
Lijst van attracties in de Efteling -
Lijst van bisschoppen van 's-Hertogenbosch -
Lijst van bisschoppen van Breda -
Lijst van bisschoppen van Breda -
Lijst van burgemeesters van 's-Hertogenbosch -
Lijst van burgemeesters van Bergen op Zoom -
Lijst van burgemeesters van Bernheze -
Lijst van burgemeesters van Bladel -
Lijst van burgemeesters van Boxmeer -
Lijst van burgemeesters van Boxtel -
Lijst van burgemeesters van Breda -
Lijst van burgemeesters van Cranendonck -
Lijst van burgemeesters van Cuijk -
Lijst van burgemeesters van Dinther -
Lijst van burgemeesters van Eindhoven -
Lijst van burgemeesters van Heeswijk-Dinther -
Lijst van burgemeesters van Nistelrode -
Lijst van burgemeesters van Vught -
Lijst van buurten en wijken in Eindhoven -
Lijst van gemeenten in Noord-Brabant naar inwonersaantal -
Lijst van gouverneurs en commissarissen van de Koning(in) van Noord-Brabant -
Lijst van graven van Holland -
Lijst van heren en markiezen van Bergen op Zoom -
Lijst van heren van Breda -
Lijst van hoogste gebouwen van Eindhoven -
Lijst van meren in 's-Hertogenbosch -
Lijst van raadpensionarissen -
Lijst van spelers van NAC Breda -
Lijst van spelers van PSV -
Lijst van spoorwegstations in Noord-Brabant -
Lijst van stadhouders in de Nederlanden -
Lijst van trainers van FC Eindhoven -
Lijst van voormalige gemeenten in Noord-Brabant -
Lijst van voormalige spoorwegstations in Noord-Brabant -
Linden -
Lith (gemeente) -
Lith (plaats) -
Lithoijen -
Loek van Wely -
Loo -
Loon op Zand -
Loonse Oorlog -
Loosbroek -
Louis van de Laar -
Loveren -
Luchtboogbeelden Sint-Jan -
Luyksgestel -
M
Adriaanus van Mol -
Amandus Hubertus van Moorsel -
Arnoldus van de Moosdijk -
Kees Minkels -
De Markiezaten -
De Meere -
De Moriaan -
De Mortel ('s-Hertogenbosch) -
De Muntel -
De magische klok -
Guus Meeuwis -
MHC Boxmeer -
MHC Rosmalen -
Maashees -
Maaskantje -
Maasland -
Maasland (departement) -
Maasland FM -
Maaspoort ('s-Hertogenbosch) -
Maaspoort Sports en Events -
Macharen -
Made -
Made en Drimmelen -
Maliskamp -
Marathon van Eindhoven 2000 -
Marathon van Eindhoven 2003 -
Marathon van Eindhoven 2004 -
Marathon van Eindhoven 2005 -
Marathon van Eindhoven 2006 -
Marathon van Eindhoven -
Marcelis van Rijsingen -
Maren-Kessel -
Maren -
Marggraff -
Maria van Loon-Heinsberg -
Mariaheide -
Mariahout -
Mark (Dintel) -
Markdal -
Markgraafschap Antwerpen -
Markiezenhof -
Markt ('s-Hertogenbosch) -
Markt (Eindhoven) -
Markt (Rosmalen) -
Martelaren van Gorcum -
Martinus Franciscus van Hooff -
Mastbos -
Maurick College -
Medisch Centrum de Klokkenberg -
Meerhoven -
Meerveldhoven -
Meerwijk -
Meeuwen -
Megen, Haren en Macharen -
Megen -
Meierij van 's-Hertogenbosch -
Meierijsche Museumboerderij -
Meijsberg -
Melchior van Bon -
Mencia de Mendozalyceum -
Mencía de Mendoza -
Merkske -
Met-Elkaartje -
Metworstrennen -
Mezz -
Michel den Dulk -
Middegaal -
Middelbeers -
Middelrode -
Mierlo-Hout -
Mierlo -
Mierlo -
Milheeze -
Militair Gouvernement -
Mill -
Mixed Hockeyclub MEP -
Moerasdraak -
Moerdijk -
Moerdijkbruggen -
Moergestel -
Moerputten -
Moerstraten -
Molen Duffhues -
Molenhoek -
Molenschot -
Monden van de Maas -
Monsieur Cannibale -
Monument van Stadhouder Willem III van Oranje-Nassau te paard -
Muizenberg (Breda) -
Muntelbolwerk -
Museum De Bouwloods -
Museum Jan Cunen -
Museum Kempenland -
Museum Scryption -
Museum Krona -
Museumgemaal Caners -
Compact cassette -
Muziekcentrum Frits Philips -
Theo Maassen -
Wilhelmus Mutsaerts -
N
't Nupke -
NAC Breda in het seizoen 1912-1913 -
NAC Breda in het seizoen 1920-1921 -
NAC Breda in het seizoen 2005-2006 -
NAC Breda in het seizoen 2006-2007 -
NAC Breda in het seizoen 2007-2008 -
NAC Breda -
NAC Museum -
NHB -
NHTV -
NOAD -
Nassauzaal (Breda) -
Nationaal Park De Biesbosch -
Nationaal Park De Groote Peel -
Nationaal Park De Loonse en Drunense Duinen -
Nationaal Zwemcentrum de Tongelreep -
Natuurmuseum Brabant -
Nederlands kampioenschap badminton 2006 -
Nederlands kampioenschap badminton 2007 -
Nederveen-Cappel -
Nederwetten -
Neerkant -
Neerlangel -
Neerloon -
Negenhuizen (Baarle-Hertog) -
Nergena (Boxtel) -
Netersel -
Newmancollege -
Nieuw Wolfslaar -
Nieuw-Ginneken -
Nieuw-Vossemeer -
Nieuwe Veste -
Nieuwendijk -
Nieuwkuijk -
Nijhoven -
Nijnsel -
Nispen -
Nistelrode -
Non Stop FM -
Nooit Gedagt (Woudrichem) -
Noord-Brabant -
Noord-Brabantsch-Duitsche Spoorweg-Maatschappij -
Noordbrabants Museum -
Noordbrabantse Christelijke Boerenbond -
Noordhoek -
Noordschans -
Norbertus Antonius van Hooff -
Nuenen -
Nuland -
O
De Oeteldonksche Club van 1882 -
Fort Orthen -
Franciscus van Osch -
Frans Otten -
OJC Rosmalen (turnen) -
OJC Rosmalen (voetbal) -
OJC'98 -
ORVA -
Odiliapeel -
Odulphus -
Oeffelt -
Oeffelt -
Oerle -
Oeteldonk -
Oeteldonkse Parade -
Oetelhoazendam -
Oijen -
Oijen en Teeffelen -
Oirschot -
Oisterwijk -
Olen -
Olland -
Ommel -
Omroep Brabant -
Onderwijsboulevard -
Ons Middelbaar Onderwijs -
Onze Lieve Vrouwelyceum -
Onze-Lieve-Vrouw-Hemelvaartkerk (Hoogerheide) -
Onze-Lieve-Vrouwe ter Eik -
Onze-Lieve-Vrouwe van Aarle-Rixtel -
Onze-Lieve-Vrouwe van Ommel -
Onze-Lieve-Vrouwekerk -
Oorlogsmuseum Overloon -
Oost-, West- en Middelbeers -
Oosteind (Oosterhout) -
Oosteind (Waalwijk) -
Oostelbeers -
Oosterhout -
Oosterplas -
Op De Tôffel -
Openbaar vervoer in 's-Hertogenbosch -
Openbaar vervoer in Breda -
Openbaar vervoer in Eindhoven -
Openbaar vervoer in Helmond -
Openbaar vervoer in Roosendaal -
Openbaar vervoer in Tilburg -
Oppervlaktewater in 's-Hertogenbosch -
Opstand van het Kaas- en Broodvolk -
Opwetten -
Oranje Zwart -
Oranjewijk -
Orde van het Heilig Kruis -
Orgel van de Grote Kerk in Breda -
Orthen -
Orthense Poort -
Oss -
Oss (gemeente) -
Ossendrecht -
Otten Cup -
Oud Gastel -
Oud en Nieuw Gastel -
Oud-Drimmelen -
Oud-Empel -
Oud-Strijp -
't Oude Huys -
Oude Rijksweg ('s-Hertogenbosch) -
Oude stadhuis (Breda) -
De Oude Tuffer -
Oudemolen -
Oudenbosch -
Oudendijk -
Oudheusden -
Overlaet -
Overlangel -
Overloon -
P
Pagode (Efteling) -
De sprekende papegaai -
Paleiskwartier -
Paleis-Raadhuis -
PandaDroom -
ParaGamesBreda -
Parade ('s-Hertogenbosch) -
Pardoes -
Villa Pardoes -
Park Hoge Vucht -
Park Valkenberg -
Parktheater Eindhoven -
Parva Domus -
Paul Windhausen (1903-1944) -
Peapark -
Peel -
Peelhoeven -
Peelland -
Peellandpad -
Peelrandbreuk -
Peer vaan den Muggenheuvel tot den Bobberd -
Peerenboom -
Pegasus -
Pelikaan -
Peperbus -
PerfectDraft -
Peter Caspar de Haas -
Peter Mangelmans -
Peter Reijnders -
Peter van Oorschot -
Petrus Hopmans -
Petrus Scriverius -
Petrus van Dijk -
Pettelaarse plas -
Pettelaarse Schans -
Pettelaarpark -
Phileas (OV) -
Anton Pieck -
Anton Pieckplein -
Philips
Anton Philips -
Frederik Philips -
Frits Philips -
Philips Harmonie -
Philips Lighting -
Philips NMS-8250 -
Philips Natuurkundig Laboratorium -
Philips Stadion -
Philips VG-8020 -
Philips in België -
Philips in Noord-Nederland -
Philips-Duphar -
Philishave -
Phoxy -
Jan I van Polanen -
Pieter Reese -
Pieter Zevenbergen -
Pieter de Boisiea -
Pijnappelsche Poort -
Piraña -
Pladella Villa -
Plaza Futura -
Plukmade -
Poeldonk -
Polka Marina -
PolyGram Filmed Entertainment -
PolyGram -
Poosplaatsen-project -
Porthos (gebouw) -
Praalgraf van Engelbrecht I van Nassau -
Praalgraf van Engelbrecht II van Nassau -
Princenhage -
Prins Amadeiro -
Prinsenbeek -
Prinsenkade -
Privileges van 1252 -
Prostitutie in Eindhoven -
Proveniershuis -
Provinciale weg 257 -
Provinciale weg 260 -
Provinciale weg 261 -
Provinciale weg 262 -
Provinciale weg 263 -
Provinciale weg 264 -
Provinciale weg 266 -
Provinciale weg 267 -
Provinciale weg 268 -
Provinciale weg 269 -
Provinciale weg 270 -
Provinciale weg 272 -
Provinciale weg 277 -
Provinciale weg 279 -
Provinciale weg 283 -
Provinciale weg 284 -
Provinciale weg 285 -
Provinciale weg 286 -
Provinciale weg 289 -
Provinciale weg 322 -
Provinciale weg 324 -
Provinciale weg 324 -
Provinciale weg 329 -
Provinciale weg 397 -
Provinciale weg 603 -
Provinciale weg 605 -
Provinciale weg 606 -
Provinciale weg 616 -
Provinciale weg 617 -
Provinciale weg 622 -
Provinciale weg 625 -
Provinciale weg 629 -
Provinciale weg 632 -
Provinciale weg 831 -
Provinciehuis -
PSV (voetbal) in de Europa Cup -
PSV -
PSV Honk- en Softbalvereniging -
PSV Zwemmen en waterpolo -
PSV in het seizoen 2006-2007 -
PSV in het seizoen 2007-2008 -
Push (hockeyclub) -
Putte -
Python -
Q
Quirijnstok (buurtschap) · Quirijnstok (wijk)
R
Charles van Rooy -
Chris Rutten -
De Regent -
De Rietvelden -
Roes
Nico Rodenburg -
R.K. Kerk van H. Anthonius Abt (Sint Anthonis) -
RC-5 -
ROS-Kabelkrant -
RTV Midden Brabant -
Raamsdonk -
Raamsdonksveer -
Radio 8FM -
Radio Atlantis Lokaal -
Radio Benelux -
Radio Bergeijk -
Radio Mexico FM -
Rat Verlegh Stadion -
Ravenstein (stad) -
Ravenstein -
Reek -
Regio TV -
Rein Welschen -
Reinier Peter Smits -
Reinoud van Brederode -
Rellen in 's-Hertogenbosch december 2000 -
René Merkelbach -
Reusel -
Reutemeteutrit -
Riel -
Riel (Zesgehuchten) -
Riethoven -
Rijkevoort -
Rijksweg 16 -
Rijksweg 17 -
Rijksweg 259 -
Rijksweg 265 -
Rijksweg 27 -
Rijksweg 29 -
Rijksweg 2 -
Rijksweg 4 -
Rijksweg 50 -
Rijksweg 58 -
Rijksweg 59 -
Rijksweg 64 -
Rijksweg 65 -
Rijksweg 67 -
Rijksweg 69 -
Rijksweg 73 -
Rijksweg 77 -
Rijsbergen -
Rijswijk -
Ring 's-Hertogenbosch -
Ring Eindhoven -
RoDeBo -
Robert Lambooij -
Rodenborch-College -
Rodenborchweg -
Roderick van de Mortel -
Roeivijver -
Romeinse Maasbrug bij Cuijk -
Romé Fasol -
Roosendaal en Nispen -
Roosendaal -
Rosmalen -
Rosmalen (gemeente) -
Rosmalen Noord -
Rosmalen Zuid -
Rosmalens Belang -
Rosmalens -
Rosmalense Plas -
Rucphen -
Rudolphus van Baer -
Rugbyclub The Dukes -
Ruitersbos -
Rutger Claas Rutgers (Rogier) van Grinsven -
Regio Eindhoven
Willem de Roover -
S
A.V. Sprint -
Alexander Sakkers -
Antoni Smits -
De Schans (Bergen op Zoom) -
Franciscus Smits -
Josephus Jacobus Smits -
Josephus Theodorus Maria Smits van Oyen -
Safaripark de Beekse Bergen -
Sambeek -
Scala (Eindhoven) -
Schaats- en Racketcentrum Breda -
Schaijk -
Schijf -
Schijndel -
Schola Cantorum (Sint-Janskathedraal) -
Senseo -
Seppe Airport -
Singel (Baarle) -
Sint Agatha -
Sint Anthonis -
Sint-Clemensvloed -
Sint Hubert -
Sint-Jeronimusvloed -
Sint Willibrordus (molen) -
Sint-Aagthenvloed -
Sint-Adelbertabdij -
Sint-Elisabethsvloed (1424) -
Sint-Elisabethziekenhuis Tilburg -
Sint-Gertrudiskerk (Bergen op Zoom) -
Sint-Jacobskerk (Bethaniëstraat, 's-Hertogenbosch) -
Sint-Jacobskerk (Jeroen Boschplein, 's-Hertogenbosch) -
Sint-Jansbasiliek (Oosterhout) -
Sint-Janscentrum -
Sint-Janskathedraal -
Sint-Janspoort -
Sint-Joostkapel -
Sint-Lambertuskerk (Cromvoirt) -
Sint-Lambertuskerk (Engelen) -
Sint-Lambertuskerk (Helmond) -
Sint-Lambertuskerk (Rosmalen) -
Sint-Lambertuskerk (Veghel) -
Sint-Leonarduskerk ('s-Hertogenbosch) -
Sint-Marcellusvloed (1362) -
Sint-Michielsgestel (gemeente) -
Sint-Nicolaasvloed (1196) -
Sint-Oedenrode -
Sint-Petrusbasiliek (Boxmeer) -
Sint-Pontiaansvloed (1552) -
Sint-Salvatorkapel -
Sint-Servatiuskerk (Dinther) -
Sint-Thomasvloed (1163) -
Sint-Willibrorduskerk (Deurne) -
Slag bij Boxtel -
Sleeuwijk -
Slot Frisselstein -
Sluis 0 -
Sluis Engelen -
Societas Studiosorum Reformatorum -
Soerendonk -
Someren (dorp) -
Someren -
Someren-Eind -
Someren-Heide -
Son -
Sony/Philips Digital Interface -
Spanjaardsgat -
Sparrenburg -
Spijk -
Spijkerkapel -
Spookslot (Efteling) -
Spoordonk -
Spoorlijn 29 -
Spoorlijn Boxtel - Wesel -
Spoorlijn Breda - Eindhoven -
Spoorlijn Breda - Maastricht -
Spoorlijn Breda - Rotterdam -
Spoorlijn Lage Zwaluwe - 's-Hertogenbosch -
Spoorlijn Roosendaal - Vlissingen -
Spoorlijn Tilburg - Nijmegen -
Spoorlijn Tilburg - Turnhout -
Spoorlijn Utrecht - Boxtel -
Spoorlijn Venlo - Eindhoven -
Spoortunnel Best -
Sporen van het Beleg van 's-Hertogenbosch -
Sportiom -
Sportpark Coudewater -
Sportpark De Groote Wielen -
Sportpark De Hoef -
Sportpark De Rauwbraken -
Sportpark De Vliert -
Sportpark Eikenhage -
Sportpark Maliskamp -
Sprang-Capelle -
Sprokkelbosch -
Sprookjesbos -
Sprundel -
Staats-Brabant -
Stadhuis -
Stadion De Braak -
Stadion De Vliert -
Stadionkwartier (Breda) -
Stadionkwartier (Eindhoven) -
Stadsarchief (Breda) -
StadsHeer -
Stads- en streekvervoer in Noord-Brabant
Stamlijn De Rietvelden -
Stampersgat -
Standbeeld Jeroen Bosch -
Standbeeld Kardinaal van Rossum -
Standdaarbuiten -
Standerdmolen Rosmalen -
Staten van Holland en West-Friesland -
Station 's-Hertogenbosch Oost -
Station 's-Hertogenbosch -
Station Aalst-Waalre -
Station Alphen -
Station Baarle-Nassau Grens -
Station Baarle-Nassau -
Station Batadorp -
Station Beek -
Station Bergen op Zoom -
Station Berghem -
Station Berkel-Enschot -
Station Besoijensche Steeg -
Station Best -
Station Beugen-Rijkevoort -
Station Borkel en Schaft -
Station Boxmeer -
Station Boxtel -
Station Breda-Prinsenbeek -
Station Breda -
Station Budel -
Station Capelle Nieuwevaart -
Station Capelle-Vrijhoeve -
Station Cuijk -
Station Deurne (Nederland) -
Station Dorst -
Station Drunen-Heusden -
Station Drunenschedijk -
Station Eerde -
Station Eindhoven Acht -
Station Eindhoven Strijp-S -
Station Eindhoven -
Station Eindhoven -
Station Elshout -
Station Esch -
Station Etten Vosschendaalschestraat -
Station Etten-Leur -
Station Geertruidenberg -
Station Geffen -
Station Geldrop -
Station Gestel -
Station Gilze-Rijen -
Station Haps -
Station Heeze-Leende -
Station Heeze -
Station Heidijk -
Station Heihoek -
Station Helenaveen -
Station Helmond 't Hout -
Station Helmond Brandevoort -
Station Helmond Brouwhuis -
Station Helmond -
Station Helvoirt -
Station Hoeven -
Station Hooge Zwaluwe -
Station IJsselmonde -
Station Kruisstraat -
Station Kuiksche Heide -
Station Lage Zwaluwe -
Station Langeweg -
Station Leur -
Station Liempde -
Station Liesbosch -
Station Linden-Katwijk -
Station Maarheeze -
Station Maashees-Smakt -
Station Made en Drimmelen -
Station Mill -
Station Moerdijk SS -
Station Nemelaer -
Station Nieuwkuijk -
Station Nuenen-Tongelre -
Station Nuland -
Station Oeffelt -
Station Oisterwijk -
Station Olland -
Station Orthen -
Station Oss West -
Station Oss -
Station Oudenbosch -
Station Philipsdorp Zuid -
Station Princenhage -
Station Raamsdonksveer -
Station Ravenstein -
Station Riel -
Station Roosendaal -
Station Rosmalen -
Station Sambeek -
Station Schijndel -
Station Seppe -
Station Sprokkelbosch -
Station Sterksel -
Station Tilburg Reeshof -
Station Tilburg West -
Station Tilburg -
Station Tongelre -
Station Uden -
Station Udenhout -
Station Valkenswaard -
Station Veghel -
Station Vierlingsbeek -
Station Vlijmen -
Station Vortum -
Station Vrouwkensvaart -
Station Vught West -
Station Vught-IJzeren Man -
Station Vught -
Station Waalwijk -
Station Waspik-'s Gravenmoer -
Station Woensdrecht -
Station Woensel -
Station Zeeland -
Station Zevenbergen -
Station Zevenbergschenhoek -
Stationsplein ('s-Hertogenbosch) -
Stationsplein (Eindhoven) -
Stationsplein (Rosmalen) -
Stedelijk Gymnasium (bouwwerk in 's-Hertogenbosch) -
Stedelijk Gymnasium (school in 's-Hertogenbosch) -
Stedelijk Gymnasium Breda -
Stedelijk Museum 's-Hertogenbosch -
Steenbergen -
Steensel -
Steentjeskerk -
Stein (Zuid-Holland) -
Stella Polaris -
Stephanus Leurs -
Sterksel -
Sterrenwacht Halley -
Stevensbeek -
Stichting Princenhaags Museum -
Stichting de Twaalf Ambachten -
Stiphout -
Stoer geweld -
Stokhasselt -
Stoomcarrousel -
Stoomtram 's-Hertogenbosch-Helmond-Veghel-Oss -
Stoomtramweg-Maatschappij Antwerpen - Bergen op Zoom - Tholen -
Stoomtrein (Efteling) -
Stopplaats Willemsdorp -
Stormvloed van 1014 -
Stormvloed van 1134 -
Stormvloed van 1212 -
Stormvloed van 1282 -
Stormvloed van 1682 -
Stratum (Eindhoven) -
Stratumse Heide -
Stratumsedijk -
Stratumseind -
Streamium -
Strijbeek -
Strijp -
Stuivezand -
St. Willebrord -
Super audio compact disc -
Suzie -
SvSSS -
Swengelbrug -
Swiss Bob -
Willem van Sonsbeeck -
T
Tabel van gemeenten in Noord-Brabant -
De Tempel -
De trollenkoning -
Franciscus Teurlings -
Jan Timmer (bestuurder) -
TMHC Forward -
TMHC Tilburg -
TSVV Merlijn -
TV&Co -
TV8 -
Teeffelen -
Teisterbant -
Tempel van Empel -
Ter Vloet -
Terheijden -
Terpersdurp -
Teteringen -
Teveder10 -
TextielMuseum (Tilburg) -
Theater aan de Parade -
Theo Hochwald -
Theo the King -
Thuiszorg Breda -
Tilburg Ten Miles -
Tilburg Trappers -
Tilburg -
Tilburgse Kermis -
Tiny Muskens -
Toine Gresel -
Tolbrugkazerne -
Tommel -
Ton Rombouts -
Ton van de Ven -
Tongelre -
Tonnekreek -
Toren van de Sint-Petrus' Bandenkerk -
Totdenringen -
Tramlijn 's-Hertogenbosch - Drunen - Heusden -
Tramlijn Drunen - Baardwijk -
Tuinwijk (Bergen op Zoom) -
Tullepetoanestad -
Turfoproer -
Turfschip van Breda -
Twee Neten -
TweeSteden ziekenhuis -
U
UCI ProTour Ploegentijdrit -
Uden -
Udenhout -
Uilenburg -
Uitbus -
Uitwijk -
Ulicoten -
Ulvenhout -
Undeclinable -
Unie van Utrecht -
Universiteit van Tilburg -
Uppel -
Ursulavloed (1468) -
V
't Ven (Rosmalen) -
Animali Vogel- en dierenpark -
Antoon Verlegh -
Volkslied -
De Vliegende Hollander -
De Vliert -
De Vlijt -
De vliegende fakir -
Voormalige spoorwegstations -
Peter van der Velden -
V.V. Tamar -
VV ZIGO -
Valkenswaard -
Van Abbemuseum -
Van Lanschot -
Van de Rijdt -
Varkenshoek -
Vatican Analog -
Veemarktstraat -
Veen -
Veghel -
Veldhoven en Meerveldhoven -
Veldhoven -
Velp -
Ven -
Venbergse Watermolen -
Venhorst -
Verdrag van Brugge -
Verdronken land van het Markiezaat -
Vereniging van Gereformeerde Studenten -
Verkadefabriek -
Verkeer en vervoer in Vught -
Verwersstraat -
Verwersstroom -
Vessem, Wintelre en Knegsel -
Vessem -
Vesteda Toren -
Vestingwerken -
Vianen -
Vicariaat Ravenstein-Megen -
Video 2000 -
Vier van Breda -
Vierlingsbeek -
Villa De Driesprong -
Villa Pardoes -
Villa Volta -
Vincents Tekenlokaal -
Vinkel -
Virus Festival -
Vitesse -
Vlag van 's-Hertogenbosch -
Vlag van Breda (Nederland) -
Vlag van Noord-Brabant -
Vlag van Rosmalen -
Vliegbasis Gilze-Rijen -
Vliegbasis Volkel -
Vliegbasis Woensdrecht -
Vliegveld Keent -
Vlierden -
Vlietdijk -
Vlijmen -
De Vlinderpoort -
Vogel Rok -
Volk van Laaf -
Volkel -
Volt (bedrijf) -
Vorstenbosch -
Vortum-Mullem -
Vrede van Breda -
Vrede van Kopenhagen -
Vrede van Parijs -
Vreeburgpassage -
Vrilkhoven -
Vrouwenconvent Sint Geertrui -
Vught -
Vughter Poort -
Vughterheide -
Vughterpoort -
Vughterstraat -
Vughterstroom -
Vughterweg -
W
Worstenbroodje -
De Indische waterlelies -
De Wieger -
W2 Concertzaal -
W2 Popcollectief -
WTA-toernooi 2007 -
WTA-toernooi
Waalre-dorp -
Waalre -
Waalse ker -
Waalwijk -
Waardhuizen -
Wagenberg -
Wanroij -
Wapen van 's-Hertogenbosch -
Wapen van Bokhoven -
Wapen van Brabant -
Wapen van Empel en Meerwijk -
Wapen van Engelen -
Wapen van Gestel en Blaarthem -
Wapen van Oss -
Wapen van Rosmalen -
Waspik -
Watchtower II -
Water in Historic City Centres -
Waterorgel -
Waterplas -
Waterpoort (Herman Moerkerkplein, 's-Hertogenbosch) -
Waterpoort (Sint-Geertruikerkhof, 's-Hertogenbosch) -
Watertoren ('s-Hertogenbosch Hinthamereinde) -
Watertoren (Almkerk) -
Watertoren (Bergen op Zoom) -
Watertoren (Dinteloord) -
Watertoren (Dongen) -
Watertoren (Eindhoven Anton Coolenlaan) -
Watertoren (TU Eindhoven) -
Watertoren (Eindhoven Willem Elsschotlaan) -
Watertoren (Etten-Leur) -
Watertoren (Fijnaart) -
Watertoren (Heeswijk) -
Oude watertoren (Helmond) -
Watertoren (Helmond Raaijmakers) -
Watertoren (Helmond Torenstraat) -
Watertoren (Hooge Zwaluwe) -
Watertoren (Kaatsheuvel) -
Oude watertoren (Oss) -
Nieuwe watertoren (Oss) -
Watertoren (Raamsdonksveer) -
Watertoren (Roosendaal) -
Watertoren (Breda Speelhuislaan) -
Watertoren (Stampersgat) -
Watertoren (Steenbergen) -
Watertoren (Steenbergen) -
Watertoren (Tilburg) -
Watertoren (Udenhout Assisië) -
Watertoren (Udenhout Vincentius) -
Watertoren (Vught) -
Watertoren (Waalwijk) -
Watertoren (Breda Wilhelminasingel) -
Oude watertoren (Zevenbergen) -
Nieuwe watertoren (Zevenbergen) -
Watertuinen (Rosmalen) -
Weebosch -
Weede (dorp) -
Weerter- en Budelerbergen -
Were Di Tilburg -
Werkendam -
Wernhout -
West-Brabantse waterlinie -
Westelbeers -
Westerbeek -
Westerhoven -
Westpoint-woontoren -
Weverijmuseum Geldrop -
Wiel van Rosmalen -
Wijbosch -
Wijk en Aalburg -
Wijken in 's-Hertogenbosch -
Wijken in Breda -
Wijken in Rosmalen -
Wildenhoek -
Wilhelminabrug ('s-Hertogenbosch) -
Wilhelminaplein ('s-Hertogenbosch) -
Wilhelminaplein (Eindhoven) -
Willem II -
Willem Jan Marie van de Poll -
Willemsbrug -
Willemstad (Noord-Brabant) -
Willemstad -
Windlust -
Winkelcentrum Woensel -
Wintelre -
Wintelre -
Wisse Dekker -
Wisselaar -
Witla -
Witte Dame -
Witte Dorp -
Woensdrecht -
Woensel -
Woensel (1896-1920) -
Woudrichem -
Wouw -
Wouwse Plantage
X
XFM -
Xnoizz Flevo Festival -
Y
Z
Amphia Ziekenhuis -
Budelse zinkfabriek -
De Zijde -
Zandberg (Breda) -
Zandbergen -
Zandhazendurp -
Zandstad -
Zandverstuiving Rosmalen -
Zeeland -
Zeelst -
Zegge -
Zeilberg -
Zeldenrust (Geffen) -
Zeldenrust (Lith) -
Zesgehuchten -
Zet Brabant -
Zevenbergen (Bernheze) -
Zevenbergen -
Zevenbergen -
Zevenbergschen Hoek -
Zijtaart -
Zionsburg (Vught) -
Zoen van Delft -
Zoete Lieve Vrouw van Den Bosch -
Zondveld -
Zoo Parc Overloon -
Zuid ('s-Hertogenbosch) -
Zuid-Willemsvaart -
Zuider Stoomtramweg-Maatschappij -
Zuiderzeedepartement -
Zuidewijn-Capelle -
Zuidooster -
Zundert -
Zusters van de Choorstraat -
Zwanenbroeders -
Zwanenburg -
Zwikken
A-Z lijsten
|
Autotron Expodome -
E.S.V.V. Pusphaira -
ESKV Attila -
Ed Nijpels -
Eeneind -
Eerde (Noord-Brabant) -
Eersel (plaats) -
Eerste Vrije Statenvergadering -
Eethen -
Effen -
Effenaar -
Efteling (buurtschap) -
Efteling Hotel -
Efteling Museum -
Efteling Theater -
Efteling -
Egypte (Bladel) -
EiffelTowers Den Bosch -
Eikenburg -
Eindhoven Airport -
Eindhoven Centrum -
Eindhoven Raptors -
Eindhoven -
Eindhovens Dagblad -
Eindhovens Studenten Corps -
Eindhovense Mixed Hockey Club -
Eindhovense Regionale Verplegings Omroep -
Elisabeth Bas -
Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis -
Elkerliek Ziekenhuis -
Elsendorp -
Elshout (Heusden) -
Elzendaalcollege -
Emmamolen -
Emmausklooster -
Empel en Meerwijk -
Empel -
Encyclopedie van Noord-Brabant -
Engelbrecht I van Nassau-Siegen -
Engelbrecht II van Nassau -
Engelen (plaats) -
Engeler Schans -
Engelermeer -
Erasmusfestival -
Erfgooier -
Erp (Eindhoven) -
Erp (Veghel) -
Ertveld Plas -
Esbeek -
Esch (Haaren) -
Escharen -
Etten -
Etten-Leur -
Europese kampioenschappen badminton 2006 -
Evoluon -
Ewald Marggraff -
Gerlacus van den Elsen -
| 2 |
ziekenhuis, kliniek, medische instelling
|
1,371 |
FoodEstablishmentReservation
|
91520
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/RTL%20%28Nederland%29
|
RTL (Nederland)
|
RTL Nederland B.V. is de naam waarmee CLT-UFA S.A. in Nederland opereert en diensten verricht ten behoeve van de Luxemburgse televisiezenders RTL 4, RTL 5, RTL 7, RTL 8, RTL Z, RTL Lounge, RTL Crime, RTL Telekids en video on demandservice Videoland. Het bedrijf is een dochter van de RTL Group, dat de televisie- en radiopoot van het Duitse Bertelsmann-concern is. De Nederlandse activiteiten van RTL zijn daardoor voornamelijk in Duitse handen (familie Mohn, de eigenaren van Bertelsmann).
Sven Sauvé heeft sinds 1 juli 2017 als Chief Executive Officer de dagelijkse leiding over RTL Nederland. Daarvoor was hij werkzaam als Chief Operating Officer. Zijn voorganger Bert Habets bekleedde de positie van 1 februari 2008 tot 1 juli 2017, vervolgens was Habets vanaf 19 april 2017 co-ceo en per 1 januari 2018 tot maart 2019 ceo van eigenaar RTL Group. Van 2003 tot januari 2008 was Fons van Westerloo de eindverantwoordelijke, hij volgde destijds Dick van der Graaf op.
Onderdelen
Televisie
Televisie is lange tijd de grootste en belangrijkste bedrijfsactiviteit van RTL Nederland geweest. Iedere zender heeft in de loop der jaren een eigen profiel en doelgroep gekregen. Deze ontwikkelde zich door de jaren heen. Anno 2021 is RTL 4 de belangrijkste zender van de groep, die een breed publiek moet aantrekken met producties als The Masked Singer, Kopen Zonder Kijken en Married at First Sight. Daarnaast zijn er vaste, dagelijkse actualiteitenprogramma's zoals RTL Nieuws, Editie NL, RTL Boulevard en de talkshows Jinek, Beau, Humberto en Renze. Onder leiding van directeur content Peter van der Vorst heeft RTL 5 in de loop van 2020 een misdaad- en reality profiel gekregen met programma's van John van den Heuvel, Ewout Genemans, Kees van der Spek en Thijs Zeeman. RTL 7 staat in het teken van internationale films en grote sportwedstrijden. Zo heeft het sinds medio 2021 de uitzendrechten van de UEFA Champions League, waar het voorheen jarenlang de UEFA Europa League uitzond. Op RTL 8 worden herhalingen van RTL 4 en buitenlandse series uitgezonden. De zender RTL Z is een voortvloeisel uit het programma dat dezelfde naam droeg. Op die zender is er veel aandacht voor ondernemend Nederland, de Amsterdamse beurs, actualiteiten en documentaires.
De televisiezenders die anno 1 januari 2021 onderdeel zijn van RTL Nederland zijn:
Daarnaast heeft de groep nog een aantal digitale televisiezenders:
In het verleden waren ook RTL-Véronique (1989–1990, thans RTL 4), TV10 (1997–1998), Veronica TV (HMG) (1995–2001, vervolgens Yorin), Yorin (2001–2005, thans RTL 7), RTL 24 (2008–2011 als mobiele zender), TV538 (2011) en SLAM!TV (2011) onderdeel van RTL Nederland.
Televisieprogramma's
Online
Naast televisie- en radio-activiteiten heeft RTL Nederland ook enkele websites en online diensten in haar portfolio. Sinds 2011 is het eigenaar van Buienradar, die sindsdien ook het weerbericht voor het RTL Weer verzorgd. In 2021 werd Buienradar ondergebracht in de nieuwsorganisatie RTL Nieuws BV. Het merk van de voormalige winkelketen van videotheken, Videoland, werd in 2013 overgenomen van Moving Pictures Holding. RTL besloot het merk te gebruiken voor het opbouwen van haar eigen video-on-demanddienst die een prominentere rol zou gaan innemen in de strategie van het bedrijf. Het bedrijf ging ook programma's ontwikkelen die exclusief op dat platform te zien zouden zijn, Videoland Originals. Naast Videoland beschikte het bedrijf tot 7 augustus 2023 ook nog over RTL XL, waar men programma's gratis terug kan kijken tot 7 dagen na de uitzending. Na het opheffen van RTL XL op 7 augustus 2023 zijn programma's via zowel RTL.nl als via Videoland terug te kijken dat een gratis reclameversie kreeg ter vervanging van RTL XL.
Videoland Originals
Lijst van Videoland Originals
Overige onderdelen
Naast de televisie- en radiozenders kent RTL Nederland andere bedrijfsonderdelen:
Ad Alliance: Hierin zijn RTL Nederland Sales BV, Triade Media, Adfactor en BrandDeli in opgegaan: verkoop van reclamezendtijd op de RTL zenders en andere zenders waar RTL Nederland de reclameverkoop voor verricht (voorheen IP Nederland SA)
RTL Productions: de productiemaatschappij van RTL Nederland, maakt programma’s voor de RTL-zenders in het genre sport, entertainment en sponsored media. Programma’s geproduceerd door RTL Productions zijn onder andere ‘RTL GP’, Topchef, The Ultimate Dance Battle en Derek Ogilvie Kinderfluisteraar.
Digital Media: verantwoordelijk voor (RTL-)content in diverse digitale verschijningsvormen: als RTL.nl en RTLXL.nl en mobiele diensten op o.a. de iPad, digitale televisie en connected TV. Daarnaast beheert Digital Media de TEXTpagina's van de RTL-zenders, telefoniediensten en platformen als Spelsalon.nl en Vanvoordeel.nl.
RTL Ventures: bedrijven van RTL Nederland o.a. het mobiele merk Sizz (ism Vodafone), datingsite Pepper, restaurantreserveringssysteem Couverts en online fashion platform Miinto (joint venture met Miinto International)
RTL Live Entertainment: organisatie van maatwerkevenementen van kleinschalige live events zoals seminars of grote shows voor een breed publiek.
Blue Circle die ook onder RTL Group valt – via Fremantle – is geen onderdeel van RTL Nederland, maar wel een zusterbedrijf van RTL Nederland
Organisatie
Directie
Medewerkers
Eigenaren
De RTL/de Holland Media Groep SA werd in 1996 opgezet als nieuw moederbedrijf voor RTL 4, RTL 5, Veronica en opvolger van RTL 4 S.A. Ook viel de zender TV10 korte tijd onder RTL/HMG door een samenwerkingsverband met Saban Entertainment. Alhoewel de HMG in 1995 is opgezet, werd de organisatie pas in februari 1996 officieel opgericht. Voordien vielen RTL 4 en RTL 5 onder RTL 4 SA, opvolger van RTL Veronique SA.
CLT-UFA SA, voorheen de Compagnie Luxembourgeoise de Télédiffusion (CLT), is altijd licentiehouder geweest en is thans onderdeel van de RTL Group. Veronica was tot 1995 een publieke omroepvereniging. Bij de start van RTL/HMG in 1996 waren VNU (25%), CLT-UFA (40%) en Vereniging Veronica (35%) de aandeelhouders. CLT-UFA en VNU waren daarvoor de eigenaren van RTL 4 SA. Op 1 juli 1998 verkocht VNU haar belang in het bedrijf aan CLT-UFA, waardoor het de meerderheid van het bedrijf in handen kreeg. In maart 2000 stapte Vereniging Veronica uit RTL/HMG waardoor RTL Group, het voormalige CLT-UFA, de enige aandeelhouder werd van RTL/HMG dat het bedrijf in augustus 2004 omdoopte tot RTL Nederland SA. Daarna is een Nederlandse besloten vennootschap opgezet onder de naam RTL Nederland BV. Het Luxemburgse RTL Nederland SA is daarna opgegaan in de RTL Group-dochter CLT-UFA.
Op 26 juni 2007 werd door een woordvoerder bekendgemaakt dat een selectie van de programma's en het kanaal van Tien, alsmede de voetbalrechten en Radio 538 werden overgenomen van Talpa Media. Op het kanaal werd RTL 8 opgestart door RTL. Vanaf 1 oktober 2007 had Talpa Media 26,3 % van RTL Nederland Holding in handen, een nieuwe holding van RTL Group die boven RTL Nederland was geplaatst waar ook 538 onder viel. Talpa Media mocht haar belang in RTL Nederland Holding de eerste jaren niet verkopen. Met de uitruil van 538 en de verkoop van Slam!FM en Radio 10 Gold, verkreeg RTL Group SA per 1 januari 2012 weer 100% van de aandelen RTL Nederland Holding BV. In 2016 maakte RTL Nederland bekend zijn naam te willen omdopen tot kortweg RTL. De namen van de BV's RTL Nederland BV, RTL Nederland Holding BV en RTL Group Beheer BV zijn dezelfde gebleven.
Op 8 april 2021 werd bekend dat RTL Nederland zijn nieuwstak onder zou brengen in een nieuwe bv, RTL Nieuws BV, waardoor het een onafhankelijkere positie inneemt binnen RTL en specifiekere afspraken kan maken met betrekking tot de arbeidsvoorwaarden van zijn journalisten.
Niet doorgegane fusie
De eigenaar van RTL Nederland, RTL Group, maakte in april 2021 bekend de mogelijkheden te onderzoeken om enkele Europese bedrijfsonderdelen af te stoten, waaronder mogelijk RTL Nederland. Enkele maanden later, op 22 juni 2021, werd bekend dat RTL Nederland voornemens was om te fuseren met concurrent Talpa Network. De fusie moest nog wel goedgekeurd worden door de autoriteiten. De Autoriteit Consument & Markt startte een uitgebreid onderzoek op om onder andere de positie van adverteerders en productiebedrijven na de voorgenomen fusie te onderzoeken. Door de fusie komen Nederlands grootste commerciële televisie- en radiozenders samen in een organisatie. In een gezamenlijk persbericht werd bekendgemaakt dat Sven Sauvé, ceo van RTL Nederland, zijn positie zou behouden als ceo en de nieuwe groep zou gaan leiden. De ceo van Talpa Network, Pim Schmitz, zou toetreden tot de nieuwe raad van commissarissen. Talpa Media, destijds eigendom van John de Mol, had al eerder - van 1 oktober 2007 tot 1 januari 2012 - 26,3% van de aandelen in handen terwijl RTL Group 73,7% van de aandelen bezat. Nadien had RTL Group het volledige aandelenpakket in bezit. Bij de aangekondigde fusie komt het neer op een overname door RTL Group waarbij RTL Nederland de onderdelen van Talpa Network overneemt en Talpa Holding, een vehikel van De Mol 30% van de aandelen van RTL Nederland verkrijgt. RTL Group houdt met 70% van de aandelen de controle. De Mol mag na drie jaar zijn belang verkopen.
Anderhalf jaar na de aankondiging maakten beide mediapartijen, in een gezamenlijk statement, bekend dat de fusie van de baan was. De toezichthouder zag te veel bezwaren, waaronder het ontstaan van een te grote machtspositie voor de nieuwe mediagroep. Hierdoor kwam het niet door de mededingingstoets van de Autoriteit Consument & Markt. Op 3 maart 2023 maakte de ACM haar definitieve oordeel bekend. RTL Group en Talpa Network onderzochten nog wel een eventueel hoger beroep tegen de uitspraak. Uiteindelijk gingen de partijen niet in hoger beroep tegen het fusieverbod.
Voormalige onderdelen
Radio
Op 1 mei 1991 startte RTL 4 een kabel- en satelliet-radiostation onder de naam RTL 4 Radio. Bij de verdeling van FM-restfrequenties in maart 1992 werden enkele frequenties aan RTL toebedeeld. Hierdoor kreeg de zender een nieuwe naam: RTL Radio. Later werd deze zender omgedoopt in RTL Rock Radio, waarbij alleen rocknummers uit de jaren 60, 70 en 80 werden gespeeld. Deze zender had echter niet veel luisteraars en veranderde in 1993 zijn naam in Happy RTL. Ook deze formule bleek niet te werken waardoor het weer terugveranderd in RTL Rock Radio. Bij een nieuwe verdeling van frequenties, in 1994, raakte RTL enkele frequenties kwijt.
Producent Endemol wist beslag te leggen op de commerciële radiozender Holland FM, die de naamswijzigingen Hitradio Holland FM en Hitradio 1224 onderging. Per 1 september 1995 ging deze verder onder de naam Hitradio Veronica en per 1 januari 1998 als Veronica FM. HMG kreeg in 1998 een FM-frequentie toegewezen voor Veronica FM. Op 1 januari 1998 verruilde de zender deze frequentie met de AM-frequentie die zij tot deze datum in gebruik hadden. Nadat Veronica uit HMG stapte, werd de zender op 2 april 2001 omgedoopt in Yorin FM.
Kort nadat Veronica toetrad tot de Holland Media Groep (HMG) werd er op 1 oktober 1995 gestart met een nieuw, op alternatieve muziek gericht, radiostation genaamd Kink FM. Daarbij werd de oude kabelfrequentie van RTL Rock Radio gebruikt, die ter gelegenheid van dat doel werd opgedoekt. Waar RTL Rock Radio nog drie procent marktaandeel behaalde, kwam Kink FM niet verder dan één procent. Dit was voor HMG reden om het station te verkopen. De Vereniging Veronica nam de zender volledig over voor de symbolische waarde van een gulden.
De frequentieverdeling van 2003 resulteerde in een nieuw landelijk FM-kavel voor RTL, bedoeld voor muziek van eigen bodem. Per 1 juni 2003 begon RTL FM met uitzenden. Hierdoor had RTL destijds twee radiozenders: RTL FM en Yorin FM. Goed ging het niet met Yorin FM, want het kampte met weinig luisteraars en steeds groter wordende verliezen. Op 4 januari 2006 verkocht RTL Yorin FM aan SBS Broadcasting, die de naam vervolgens veranderde in Caz! Ook zij sloegen er niet in het station winstgevend te maken, waardoor ze het doorverkochten aan Arrow Classic Rock. RTL FM raakte uiteindelijk zijn FM-frequentie kwijt aan 100% NL, omdat de overheid het frequentiekavel aan RTL Nederland had gegund, maar in een procedure die door 100%NL werd gewonnen bleek dat 100% NL de frequentie had moeten bemachtigen. RTL ontving wel een schadevergoeding van 6 miljoen euro. Later werd RTL FM nog omgedoopt tot TMF Radio en kwam het per 1 oktober 2008 volledig in handen van de Sky Radio Group.
Op 1 oktober 2007 kocht RTL onderdelen van Talpa Media, waaronder de radiozender 538. Per 1 december 2008 viel ook de internetzender Juize onder RTL en twee jaar later volgde Radio 10 Gold. Op 27 april 2011 werd de overname van het jongerenstation SLAM!FM aangekondigd, die per 1 juni 2011 effectief werd. Met ingang van 1 januari 2012 kwamen de drie radiozenders volledig in handen van Talpa Holding N.V. De internetzender RTL Lounge Radio bleef nog enige tijd actief, maar is op 10 maart 2017 gestopt waardoor RTL Nederland geen radio-activiteiten meer heeft.
Trivia
In 2014 ontving het bedrijf de Machiavelliprijs voor haar gedurfde en vernieuwende programma's.
Juridisch conflict
RTL 4, RTL 5, RTL 7, RTL 8, RTL Z, RTL Lounge, RTL Crime en RTL Telekids houden zich als Luxemburgse zenders niet aan de Nederlandse wet- en regelgeving. Het Commissariaat wilde dat (destijds alleen) RTL 4 en RTL 5 werden aangemerkt als Nederlandse zenders, aangezien hun hoofdactiviteiten in Nederland plaatsvinden en aldus als Nederlandse zenders kunnen worden aangemerkt. CLT-UFA SA, licentiehouder en moederbedrijf in Luxemburg (nu onderdeel van RTL Group SA), was het daar niet mee eens en kreeg gelijk in een rechterlijke procedure die vooralsnog eindigde bij de Nederlandse Raad van State. De Nederlandse staat heeft dat nooit aangevochten bij het Europese Hof van Justitie, waarnaar de Raad van State verwees. Ook de themazenders RTL Lounge, RTL Telekids en RTL Crime alsmede de voormalige mobiele zender RTL 24 hebben een Luxemburgse uitzendlicentie. Tevens werkt Videoland met een Luxemburgse registratie zodat het niet valt onder de Nederlandse wet- en regelgeving.
RTL zendt dagelijks het niet-ondertitelde Luxemburgse journaal uit. Omdat RTL nog altijd uitzendt op een Luxemburgse licentie, moet er ten minste één Luxemburgs programma op de zender worden uitgezonden. Het programma begon in 1998 onder de naam Hei Elei Kuck Elei en wordt tegenwoordig dagelijks om 05.30 uur uitgezonden op RTL 5 onder de naam 'RTL De Journal'. Het is daarmee een van de langstlopende programma's van RTL.
Externe link
Officiële website
Luxemburgse omroep
Nederlandse omroep
|
Overige onderdelen
Naast de televisie- en radiozenders kent RTL Nederland andere bedrijfsonderdelen:
Ad Alliance: Hierin zijn RTL Nederland Sales BV, Triade Media, Adfactor en BrandDeli in opgegaan: verkoop van reclamezendtijd op de RTL zenders en andere zenders waar RTL Nederland de reclameverkoop voor verricht (voorheen IP Nederland SA)
RTL Productions: de productiemaatschappij van RTL Nederland, maakt programma’s voor de RTL-zenders in het genre sport, entertainment en sponsored media. Programma’s geproduceerd door RTL Productions zijn onder andere ‘RTL GP’, Topchef, The Ultimate Dance Battle en Derek Ogilvie Kinderfluisteraar.
Digital Media: verantwoordelijk voor (RTL-)content in diverse digitale verschijningsvormen: als RTL.nl en RTLXL.nl en mobiele diensten op o.a. de iPad, digitale televisie en connected TV. Daarnaast beheert Digital Media de TEXTpagina's van de RTL-zenders, telefoniediensten en platformen als Spelsalon.nl en Vanvoordeel.nl.
RTL Ventures: bedrijven van RTL Nederland o.a. het mobiele merk Sizz (ism Vodafone), datingsite Pepper, restaurantreserveringssysteem Couverts en online fashion platform Miinto (joint venture met Miinto International)
RTL Live Entertainment: organisatie van maatwerkevenementen van kleinschalige live events zoals seminars of grote shows voor een breed publiek.
Blue Circle die ook onder RTL Group valt – via Fremantle – is geen onderdeel van RTL Nederland, maar wel een zusterbedrijf van RTL Nederland
| 1 |
restaurantreservering, eetgelegenheidreservering, tafelreservering
|
10,884 |
InternetCafe
|
1067096
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Martelaarsgracht
|
Martelaarsgracht
|
De Martelaarsgracht is een gedempte gracht in het centrum van Amsterdam. De straat ligt in het verlengde van de Nieuwezijds Voorburgwal en loopt in noordoostelijke richting naar de Prins Hendrikkade en het Stationsplein voor het Centraal Station. Het pleintje Hekelveld scheidt de Martelaarsgracht van de Spuistraat.
De Martelaarsgracht is sinds de demping in 1884 een korte maar brede straat en sinds 1906 route van de elektrische tram. De straat is voorzien van een middenberm met vluchtheuvels voor de tram maar er is geen halte meer. Er bevinden zich onder meer hotels, snackbars en internetcafés.
Herkomst van de naam
De herkomst van de opmerkelijke naam is onbekend. Wel bestaan er verschillende theorieën. De plek zou gebruikt kunnen zijn als galgenveld, maar daar zijn geen aanwijzingen voor. Volgens het Stadsarchief Amsterdam zou er ooit een huis hebben gestaan met een uithangbord waarop een martelaar stond afgebeeld. In een oude bron is sprake van een pand "waar de martelaar uithing".
Geschiedenis
De eerste Haarlemmerpoort stond op de plek waar nu de Martelaarsgracht en de Nieuwendijk elkaar kruisen. De IJ-oever moet rond 1400 nog ter hoogte van de huidige perceelgrens tussen Martelaarsgracht 6 en 8 gelegen hebben. Toen begin 15e eeuw een stuk van het IJ ten noorden van het gebied gedempt werd, kwam het water binnen de stadsmuren te liggen. Nadien vloeide het water van de Nieuwezijds Voorburgwal en dat van de Nieuwezijds Achterburgwal door de Martelaarsgracht via de Oude Haarlemmersluis naar het IJ. Hoe de stadsuitbreding precies is verlopen, kon plaatselijk worden onderzocht toen in 2003 enkele vervallen panden werden gesloopt ten behoeve van nieuwbouw in de noordelijke hoek.
Over de Oude Haarlemmersluis lag de Martelaarsbrug (brug nr. 29), die de twee delen van de Nieuwendijk met elkaar verbond. Ter hoogte van de Texelsche Kade (sinds 1879 Prins Hendrikkade) lag de Spaarndammerbrug, een ophaalbrug. Beide bruggen verdwenen met de demping. Voor de komst van het Centraal Station werd de gracht in 1884 gedempt, tegelijk met de Nieuwezijds Voorburgwal.
In 1928 verkregen veel panden aan de Martelaarsgracht de status van monument. Dit kon niet voorkomen dat in de jaren 1980 en 1990 enkele panden ten prooi vielen aan speculatie en vervolgens werden gekraakt.
Gebouwen
Een deel van de bebouwing is opgetrokken in statige Louis XIV-stijl uit begin 18e eeuw. Een aantal gebouwen is aangewezen als rijksmonument.
Het imposante gebouw van de Koninklijke Hollandsche Lloyd op de hoek met de Prins Hendrikkade werd in 1917-1921 gebouwd tegen het advies van de toenmalige Welstandscommissie in. Het pand op de hoek hiertegenover, met op de kroonlijst de wervende tekst "Kopje Koffie Karpershoek", dateert uit 1629. Het café zou de oudste kroeg van Amsterdam zijn. De Oldenburger kelder, een verre voorganger van de Karpershoek, startte (in 1606?) als herberg aan het IJ voor de zeelui. Eenmaal per week legde op deze hoogte het Oldenburger veer aan, en voor de vertrektijden, het afgeven of afhalen van post e.d. kon men hier terecht. Op de vloer van dit bruine café ligt nog steeds zilverzand zoals dat in de 17e eeuw ook werd gebruikt.
Meer Martelaarsgrachten
De Martelaarsgracht in Assendorp werd in 1923 gedempt. Voorheen was er ook een Martelaarsgracht in Bovenkerk bij Amstelveen.
In de stad Hoorn is ook een Martelaarsgracht. Deze loopt van de Pakhuisbrug naar de Achterstraat (oorspronkelijk nog door naar de Gouw); de noordelijke kade werd in de 19e eeuw hernoemd tot Onder de Boompjes.
Voormalige gracht in Amsterdam
Straat in Amsterdam-Centrum
|
De Martelaarsgracht is sinds de demping in 1884 een korte maar brede straat en sinds 1906 route van de elektrische tram. De straat is voorzien van een middenberm met vluchtheuvels voor de tram maar er is geen halte meer. Er bevinden zich onder meer hotels, snackbars en internetcafés.
| 1 |
internetcafé, cybercafé, computercafé
|
11,689 |
Residence
|
2287310
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Het%20Gein%20%28Amersfoort%29
|
Het Gein (Amersfoort)
|
Het Gein is een buurt in de wijk Schothorst-Noord in Amersfoort. Deze wijk wordt ook wel Jazzbuurt genoemd. De straten in deze wijk luisteren vrijwel allemaal naar namen van bekende jazzmusici. De buurt grenst aan Station Amersfoort Schothorst en aan de wijk Zielhorst en is gebouwd in 1989. Het stedenbouwkundig plan en de 458 woningen in deze wijk zijn ontwikkeld door de architect Herman Hertzberger. Deze buurt is genoemd naar het leengoed Het Gein dat ter hoogte van het Duke Ellingtonpad aan de Schothorsterlaan lag en al op het einde van de veertiende eeuw in deze omgeving wordt genoemd; het behoorde in de middeleeuwen bij de hoeve Klein Emiclaer en werd in leen gehouden van de heer van Culemborg.
Het Gein
De volgende straten maken deel uit van Het Gein:
Benny Goodmanstraat - Genoemd naar de Amerikaanse jazzmusicus Benny Goodman
Billy Holidaystraat - Genoemd naar de Amerikaanse jazzzangeres Billie Holiday
Boy Edgarstraat - Genoemd naar de Nederlandse jazzdirigent, pianist en trompettist Boy Edgar
Charlie Christianstraat - Genoemd naar de Amerikaans swing- en bebop-jazzgitarist Charlie Christian
Charlie Parkerstraat - Genoemd naar de Amerikaanse jazzcomponist en altsaxofonist Charlie Parker
Count Basiestraat - Genoemd naar de Afro-Amerikaanse jazzpianist, organist, bigbandleider en zelfbenoemd "Count of Jazz" Count Basie
Django Reinhardtstraat - Genoemd naar de Belgische Sinti-gitarist Django Reinhardt
Duke Ellingtonpad - Genoemd naar de Amerikaanse jazzpianist, orkestleider en componist Duke Ellington
Earl Hinesstraat - Genoemd naar de Amerikaanse jazzpianist en bigbandleider Earl Hines
Fats Wallerstraat - Genoemd naar de Amerikaanse jazzorganist en pianist Fats Waller
Glen Millerstraat - Genoemd naar de Amerikaanse jazztrombonist, bigbandleider en arrangeur Glenn Miller
Jazzpad - Genoemd naar de muziekstijl Jazz
Lester Youngstraat - Genoemd naar de Amerikaanse jazz-tenorsaxofonist en klarinettist Lester Young
Louis Armstrongstraat - Genoemd naar de Amerikaans jazztrompettist, zanger en entertainer Louis Armstrong
Rondeelstraat - Genoemd naar de dichtvorm Rondeel
Sonnetweg - Genoemd naar de dichtvorm Sonnet
Theo Uden Masmanstraat- Genoemd naar de Nederlandse musicus en bigbandleider Theo Uden Masman
Wessel Ilckenstraat - Genoemd naar de Nederlands jazzmusicus, slagwerker Wessel Ilcken
De volgende straten vallen voor een deel binnen Het Gein:
Geintunnel - Fiets- en voetpad tussen Het Gein en bedrijventerrein De Hoef met een tunnel onder Station Amersfoort Schothorst
Nijenrode (nrs 102-112) - Genoemd naar Kasteel Nijenrode
Sara Burgerhartsingel (nrs 249-297) - Genoemd naar de briefroman Sara Burgerhart
Zielhorsterweg (nrs 51-85) - Genoemd naar de hoeve Zielhorst
Zie ook
Amersfoort
Wijken en buurten in Amersfoort
Lijst van beelden in Amersfoort-noord
Wijk in Amersfoort
|
Het Gein is een buurt in de wijk Schothorst-Noord in Amersfoort. Deze wijk wordt ook wel Jazzbuurt genoemd. De straten in deze wijk luisteren vrijwel allemaal naar namen van bekende jazzmusici. De buurt grenst aan Station Amersfoort Schothorst en aan de wijk Zielhorst en is gebouwd in 1989. Het stedenbouwkundig plan en de 458 woningen in deze wijk zijn ontwikkeld door de architect Herman Hertzberger. Deze buurt is genoemd naar het leengoed Het Gein dat ter hoogte van het Duke Ellingtonpad aan de Schothorsterlaan lag en al op het einde van de veertiende eeuw in deze omgeving wordt genoemd; het behoorde in de middeleeuwen bij de hoeve Klein Emiclaer en werd in leen gehouden van de heer van Culemborg.
| 1 |
woning, verblijfplaats, residentie
|
11,948 |
CompoundPriceSpecification
|
100972
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Erfbelasting
|
Erfbelasting
|
Successierecht, erfenisrecht, erftaks of erfbelasting is een directe belasting die wordt geheven over erfenissen. Het is de belasting die verschuldigd is door de erfgenaam naar aanleiding van het overlijden van de erflater op het netto-vermogen van de erflater. Het is verwant aan de schenkbelasting. In België bestaat sinds 1921 voor vzw's een taks tot vergoeding der successierechten.
Het tarief van deze belasting, die gerelateerd is aan het erfrecht, is sterk progressief en afhankelijk van twee factoren:
de omvang van de verkrijging
de graad van verwantschap tussen de erfgenaam en de overledene.
Zo betaalt een zoon die erft van zijn vader minder belasting dan een neef die van zijn oom hetzelfde bedrag erft. Het hoogste tarief geldt voor een erfenis of schenking van iemand die geen bloedverwant of partner is.
Nederland
In Nederland werd de erfbelasting, toen successierecht genoemd, in 1956 ingevoerd. Dit wordt geregeld in de Successiewet 1956 waarin ook de schenkbelasting wordt geregeld, de belasting bij schenkingen. In het kader van de erfbelasting wordt onder erfgenaam ook legataris verstaan. Desgevraagd verstrekt de Belastingdienst de erfgenaam inzage in de voor de belastingheffing te zijnen aanzien van belang zijnde stukken. Als er een executeur is, heeft deze onder meer de taak de aangifte erfbelasting te verzorgen en de aanslag namens de erfgenamen uit de nalatenschap te betalen. Doet een erfgenaam zelf aangifte, rust de betalingsplicht van de aanslag op de erfgenaam, niet de executeur, het betaalde bedrag is een schuld van de nalatenschap en betaling door de erfgenaam uit het eigen vermogen, wordt bij de verdeling meegerekend.
De tariefopbouw heeft een eerste en tweede progressie. De eerste progressie kan beredeneerd worden vanuit de bevoorrechte verkrijgingsgedachte en bestaat uit een toenemend tarief bij afnemende verwantschap, waar ook de aloude gedachte van familiebezit in teruggevonden kan worden. De tweede progressie berust op het draagkrachtbeginsel en houdt in dat het tarief hoger wordt naarmate de verkrijging in omvang toeneemt. Een derde progressie zou inhouden dat het tarief mede afhankelijk is van het inkomen of de vermogenspositie van de verkrijger; deze is niet van toepassing.
De Successiewet regelt de maatstaaf voor de heffing en de mogelijke aftrekposten, artikel 4:7 lid 1 BW (Schulden van de nalatenschap) staat daarbuiten. Voor de heffing geldt de waarde van de verkrijging op het tijdstip van overlijden van de erflater en de wetsversie die dan geldt. Boek 4 van het Nederlandse Burgerlijk Wetboek kent verder een aantal fictiebepalingen, waarin bepaalde constructies die juridisch geen schenking/vererving zijn, toch voor de toepassing van de wet als verkrijging krachtens erfrecht worden beschouwd en waar dus de tarieven van de erfbelasting op van toepassing zijn. Zo is er een paragraaf over giften en andere handelingen die worden aangemerkt als legaten. Dit betreft bijvoorbeeld begunstiging bij een sommenverzekering, voor zover de uitkering die door het overlijden van de verzekeringnemer verschuldigd wordt, als een gift geldt. Aftrekbaar als schulden, zijn de schulden die erflater had bij overlijden en die niet met het overlijden teniet zijn gegaan. Als enige andere post zijn de uitvaartkosten aftrekbaar. Overige kosten, als die van de executeur of de vereffening blijven buiten de berekening voor de erfbelasting.
Er was in 2022 een belastingvrije voet (voetvrijstelling, geregeld in artikel 32):
voor partners € 680.645
voor gehandicapte kinderen € 64.666
voor overige kinderen en voor kleinkinderen € 21.559
voor achterkleinkinderen € 2.274
voor ouders van hun kind € 51.053
voor andere verkrijgers € 2.274
Het tarief (geregeld in artikel 24) was in 2022:
voor partners en kinderen 10% over de eerste € 130.425 boven de voetvrijstelling en 20% over het restant
voor kleinkinderen 18% over de eerste € 130.425 boven de voetvrijstelling en 36% over het restant
voor andere verkrijgers 30% over de eerste € 130.425 boven de voetvrijstelling en 40% over het restant
En in 2023 is de belastingvrije voet (voetvrijstelling, geregeld in artikel 32):
voor partners € 723.526
voor gehandicapte kinderen € 68.740
voor overige kinderen en voor kleinkinderen € 22.918
voor achterkleinkinderen € 2.418
voor ouders van hun kind € 54.270
voor andere verkrijgers € 2.418
Het tarief (geregeld in artikel 24) is in 2023:
voor partners en kinderen 10% over de eerste € 138.641 boven de voetvrijstelling en 20% over het restant
voor kleinkinderen 18% over de eerste € 138.641 boven de voetvrijstelling en 36% over het restant
voor andere verkrijgers 30% over de eerste € 138.641 boven de voetvrijstelling en 40% over het restant
Een algemeen nut beogende instelling (ANBI), een sociaal belang behartigende instelling (SBBI) en een Steunstichting SBBI zijn vrijgesteld van erfbelasting en schenkbelasting, mits aan de verkrijging niet een opdracht is verbonden die aan de verkrijging het karakter ontneemt van te zijn geschied in het algemeen of sociaal belang. Ook uitkeringen uit pensioen en lijfrenten zijn vrijgesteld van erfbelasting. Erft een echtgenoot of partner echter een nabestaandenpensioen of lijfrente dan wordt de vrijstelling verlaagd met 50% van de waarde van de pensioens- of lijfrente-aanspraak. Er mag hierbij wel rekening gehouden worden met een latente belastingclaim van 30% voor toekomstige uitkeringen. Na toepassing van deze korting dient de vrijstelling nog minimaal € 168.155 te bedragen.
Zie ook afgezonderd particulier vermogen.
Van een erfgenaam die zelf binnen 30 dagen na het verkrijgen van de erfenis overlijdt, wordt de belastingaanslag vernietigd.
Partnerbegrip
Naast huwelijkspartners en geregistreerde partners worden twee personen, in afwijking van het basispartnerbegrip, voor de erfbelasting slechts aangemerkt als partners indien zij gedurende de zes maanden voorafgaand aan het overlijden dat aanleiding is tot de heffing van erfbelasting:
a. beiden meerderjarig zijn;
b. op hetzelfde woonadres staan ingeschreven in de gemeentelijke basisadministratie persoonsgegevens en een duurzame gemeenschappelijke huishouding hebben gevoerd;
c. ingevolge een notarieel samenlevingscontract een wederzijdse zorgverplichting hebben;
d. geen bloedverwanten in de rechte lijn zijn, en
e. niet met een ander aan de in de onderdelen a tot en met d genoemde voorwaarden voldoen.
De in onderdeel c gestelde voorwaarde geldt niet voor personen die tot het tijdstip van het overlijden of de schenking gedurende een onafgebroken periode van ten minste vijf jaren staan ingeschreven op hetzelfde woonadres in de gemeentelijke basisadministratie of een daarmee naar aard en strekking overeenkomende registratie buiten Nederland.
Woonplaats
Alleen indien de erflater op het moment van overlijden in Nederland woont, is bij de erfgenamen over de erfenis erfbelasting verschuldigd. Waar iemand woont hangt af van waar het centrum van iemands levensbelangen ligt. Waar de erflater staat ingeschreven in de Basisregistratie Personen is niet van belang.
In de successiewet zijn hiernaast twee woonplaatsficties opgenomen waarvan één voor de erfbelasting relevant is. Deze fictie bepaalt namelijk dat een Nederlander die in Nederland heeft gewoond en binnen 10 jaren nadat deze Nederland heeft verlaten overlijdt of een schenking doet, geacht wordt ten tijde van het overlijden of het doen van de schenking in Nederland te hebben gewoond.
Erfbelasting als een kind zijn erfdeel nog niet in handen krijgt
Als een kind van een ouder erft volgens het versterferfrecht, maar het erfdeel vooralsnog naar de langstlevende ouder gaat, dan wordt erfbelasting berekend op basis van het nu al erven door het kind, maar moet de langstlevende ouder deze erfbelasting voorschieten, wat slecht uit kan komen als zowel de erfenis voor de kinderen als de eventuele erfenis voor de langstlevende ouder niet liquide is, bijvoorbeeld vast zit in het huis dat de langstlevende ouder bewoont. De langstlevende ouder krijgt zo een vordering op het kind, die in mindering komt op de vordering van het kind op de langstlevende ouder ter zake van het erfdeel, per saldo is de laatstgenoemde vordering dus de nettowaarde van het erfdeel. Bij het uiteindelijk ontvangen van het netto erfdeel, meestal bij overlijden van de langstlevende ouder, hoeft hierover dus geen erfbelasting meer te worden betaald.
Standpunten
De wetgever heeft het legitiem gevonden belasting te heffen over vermogen dat iemand zonder inspanning toevalt, het buitenkansbeginsel. Het bezwaar dat vermogen bij de erflater al eerder in de heffing van belasting is betrokken, wordt gepareerd met het argument dat dat voor de verkrijger niet relevant is, voor deze is het de eerste keer.
Aan de erfbelasting zijn echter ook vaak emotionele aspecten verbonden: overlijden is al tragisch en de belasting wordt dan als extra zout in de wonde ervaren.
Hier komt bij dat de belasting de waarde op het moment van overlijden als aanknooppunt neemt. Dit kan tot onaangename situaties leiden als deze waarde in de maanden of jaren dat het duurt de erfenis af te handelen sterk verminderd is, bijvoorbeeld bij een pakket aandelen. In dat geval moet toch over de hoge beginwaarde worden afgerekend.
Uit een onderzoek onder 1200 mensen door TNS NIPO in opdracht van Plus Magazine kwam naar voren dat het successierecht als de meest gehate belasting van Nederland werd beschouwd. Er wordt dan ook wel voor afschaffing gepleit.
Vrijstelling bij bedrijfsopvolging in de familiesfeer
De Successiewet 1956 kent in artikel 35b, de bedrijfsopvolgingsregeling (BOR), aparte hoge vrijstellingen toe bij bedrijfsopvolging in de familiesfeer. Tot € 1.119.845 wordt in 2021 in het geheel geen belasting geheven. Vooral de Raad van State zette op 28 april 2009 al vraagtekens bij dit wetsonderdeel.
Op 13 juli 2012 besliste de rechtbank te Breda dat particulieren recht hadden op dezelfde vrijstelling (toen tot € 1.006.000) als die geldt bij het ondernemingsvermogen. De advocaat-generaal bij de Hoge Raad ging hier gedeeltelijk in mee. De uitspraak volgde op 22 november 2013 in vijf geselecteerde model-gevallen en negeerde het advies van de advocaat-generaal. De uitspraak was gunstig voor de Nederlandse staat; het genoemde onderscheid in erfbelasting mag. De Stichting Meldpunt Collectief Onrecht (SMCO) wil de zaak in laatste instantie voorleggen aan het Europees Hof.
Erfbelasting in natura
Als erfgenamen een waardevolle kunstverzameling erven, bestaat er in Nederland een speciale regeling om, onder bepaalde voorwaarden, de erfbelasting te voldoen in natura, de Betaling van erfbelasting in de vorm van kunstvoorwerpen. Het moet daarbij gaan om kunstvoorwerpen met een wettelijk beschermde status, dus kunstvoorwerpen van zodanige culturele waarde dat de Staat er belang bij heeft dat zij het land niet verlaten. Een extra voordeel is dat daarbij de te betalen erfbelasting vermindert met 120% van de waarde van het kunstvoorwerp.
Inkomsten erf- en schenkbelasting
De Nederlandse overheid incasseert jaarlijks ruim 1,5 miljard euro aan erf- en schenkbelastingen.
Geschiedenis
De Wijziging van de Successiewet 1956 en enige andere belastingwetten (vereenvoudiging bedrijfsopvolgingsregeling en herziening tariefstructuur in de Successiewet 1956, alsmede introductie van een regeling voor afgezonderd particulier vermogen in de Wet inkomstenbelasting 2001 en de Successiewet 1956) is op 1 januari 2010 in werking getreden.
Voor broers en zusters is het aparte tarief vervallen, dus die vallen nu onder andere verkrijgers.
België
In België is de term "erfbelasting" een verzamelterm voor:
de successierechten: de belasting geheven op de nalatenschap van rijksinwoners; en
het recht van overgang bij overlijden: de belasting geheven op in België gelegen onroerende goederen die deel uitmaken van de nalatenschap van niet-rijksinwoners.
In het Belgisch taalgebruik zijn successierechten de belasting: een percentage op de waarde van een erfenis die door de erfgenamen moet worden betaald. Deze belasting is een geregionaliseerde heffing: de regels worden bepaald door en de opbrengst gaat naar de verschillende gewesten. Naargelang de overledene in Vlaanderen, Brussel of Wallonië woonde, zijn de regels en de tarieven verschillend. De belasting wordt nog geïnd door de Federale Overheidsdienst Financiën voor het Waalse en het Brusselse Hoofdstedelijk Gewest (op basis van die twee versies van het Wetboek der Successierechten), maar sinds 1 januari 2015 door de Vlaamse Belastingdienst voor het Vlaamse Gewest (op basis van de Vlaamse Codex Fiscaliteit).
Voor complexe erfenissen, of bij een testament, wordt een notaris geraadpleegd om het dossier af te handelen. Door middel van successieplanning voor grote fortuinen, zowel binnenlands als offshore, kan een toekomstig erflater het betalen van successierechten in hoge mate voorkomen.
Het successierecht wordt geheven op de totale netto-successie (alle activa min alle passiva). Roerend en onroerend worden apart belast. Het recht van overgang wordt alleen geheven op de in België gelegen onroerende goederen. In Vlaanderen kunnen kleinkinderen tot 12.500 € erven van de grootouders zonder erfbelasting te betalen. Hiertoe is een (persoonlijk geschreven) testament een eenvoudige en effectieve oplossing. Een mogelijk probleem is dat voor jonge kinderen het erfdeel tot meerderjarigheid op een spaarrekening blijft geblokkeerd.
België heeft enkel met Frankrijk nog een verdrag (Brussel, 1959) om dubbele erf- en registratiebelasting te voorkomen. Het verdrag met Zweden is zonder voorwerp nu dat land geen erfbelasting meer kent.
Rechtspersonen
Successierechten worden meestal door particulieren aan de overheid betaald bij het overlijden en de erfenis van fysieke personen. De taks tot vergoeding der successierechten ten laste van vzw's werd ingevoerd bij de wet van 27 juni 1921, omdat vzw's een eeuwigdurende bestemming hebben en geen belasting betalen; deze taks probeert hier een compensatie voor te vinden. Een aangifte moet jaarlijks voor eind maart worden ingediend om te melden of de vereniging al dan niet meer dan 25.000 € aan roerende en onroerende goederen in eigendom heeft. Als het eigen vermogen van de vzw meer dan 25.000 € bedraagt moet een jaarlijkse belasting van 0,17% op het kapitaal worden betaald.
Externe links
Voor Nederland:
Rekenhulp erfbelasting
Tekst Successiewet 1956
Voor België, Luxemburg, Frankrijk, Duitsland, Oostenrijk, Verenigd Koninkrijk, Italië en Zweden:
Schenkings- en successierecht - Een blijvend gegeven?, Deloitte Belastingadviseurs, Onderzoek naar schenkings- en successierecht in diverse Europese landen, in opdracht van het Nederlandse Ministerie van Financiën, maart 2007
Hoofdstuk 7 - Erfbelasting in Codex Vlaamse Fiscaliteit
Belasting
|
De tariefopbouw heeft een eerste en tweede progressie. De eerste progressie kan beredeneerd worden vanuit de bevoorrechte verkrijgingsgedachte en bestaat uit een toenemend tarief bij afnemende verwantschap, waar ook de aloude gedachte van familiebezit in teruggevonden kan worden. De tweede progressie berust op het draagkrachtbeginsel en houdt in dat het tarief hoger wordt naarmate de verkrijging in omvang toeneemt. Een derde progressie zou inhouden dat het tarief mede afhankelijk is van het inkomen of de vermogenspositie van de verkrijger; deze is niet van toepassing.
| 1 |
prijsconfiguratie, tariefopbouw, kostenstructuur
|
1,636 |
ShoppingCenter
|
1379237
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Parade%20Nootdorp
|
Parade Nootdorp
|
Parade Nootdorp is een gedeeltelijk overdekt winkelcentrum in de Nederlandse plaats Nootdorp, provincie Zuid-Holland. Het complex met een oppervlakte van 51.400 m² werd gerealiseerd in de periode 1997 – 2003 om bewoners van de nabijgelegen Vinex-wijken een hoogwaardig winkelcentrum te bieden. De parkeergarage biedt plaats aan ruim 600 auto's. In het winkelcentrum zijn onder andere drie supermarkten te vinden.
De Haagse tramlijn 15 stopt voor het winkelcentrum.
Externe link
www.parade-nootdorp.nl
Bouwwerk in Pijnacker-Nootdorp
Winkelcentrum in Nederland
|
Parade Nootdorp is een gedeeltelijk overdekt winkelcentrum in de Nederlandse plaats Nootdorp, provincie Zuid-Holland. Het complex met een oppervlakte van 51.400 m² werd gerealiseerd in de periode 1997 – 2003 om bewoners van de nabijgelegen Vinex-wijken een hoogwaardig winkelcentrum te bieden. De parkeergarage biedt plaats aan ruim 600 auto's. In het winkelcentrum zijn onder andere drie supermarkten te vinden.
| 3 |
winkelcentrum, shoppingmall, koopcentrum
|
12,349 |
SportsTeam
|
2862223
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/SDC%20%2712
|
SDC '12
|
SDC '12 (Sportclub DOS Combinatie 2012) is een amateurvoetbalvereniging uit Denekamp, Overijssel, Nederland. De club ontstond per 2 juli 2012 uit de fusie tussen de zondagvereniging DOS '19 en zaterdagvereniging Sportclub Denekamp. De speellocaties bleven "De Bögelscamp" voor de zaterdagafdeling en "De Molendijk" voor de zondagafdeling.
Standaardelftallen
Zaterdagelftal
Het zaterdagstandaardelftal startte in 2012/13 in de Derde klasse, dezelfde klasse waarin Sportclub Denekamp in 2011/12 speelde. Na de degradatie in 2013/14 kwam dit team in 2014/15 in de Vierde klasse uit. Voor het seizoen 2015/16 werd het team niet meer ingeschreven.
Zondagelftal
Het zondagstandaardelftal startte het eerste seizoen in de Tweede klasse dankzij het klassekampioenschap (3A) van DOS '19 in hun laatste seizoen. Hieruit volgde degradatie in het derde seizoen (2014/15). Het seizoen erop (2015/16) volgde meteen weer promotie uit de Derde klasse middels het klassekampioenschap van 3A.
Competitieresultaten
Zaterdagelftal 2013–2015
|
|-
|
|}
Zondagelftal 2013–2018
|
|-
|
|}
Amateurvoetbalclub in Overijssel
Sport in Dinkelland
|
SDC '12 (Sportclub DOS Combinatie 2012) is een amateurvoetbalvereniging uit Denekamp, Overijssel, Nederland. De club ontstond per 2 juli 2012 uit de fusie tussen de zondagvereniging DOS '19 en zaterdagvereniging Sportclub Denekamp. De speellocaties bleven "De Bögelscamp" voor de zaterdagafdeling en "De Molendijk" voor de zondagafdeling.
| 2 |
sportteam, sportclub, spelersgroep
|
3,497 |
BusinessAudience
|
5442090
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Agrarisch%20Kredietfonds
|
Agrarisch Kredietfonds
|
Het Agrarisch Krediet Fonds (AKF) is een Surinaamse kredietfaciliteit.
Het AKF werd begin 2008 in het leven geroepen en kende een startkapitaal van 2,3 miljoen euro die afkomstig was uit de Verdragsmiddelen. De doelgroep van het fonds bestaat uit kleine en middengrote ondernemers uit de landbouw-, veeteelt- en visserijsector met een maximale bedrijfsomvang van 75 hectare. Uit het krediet kunnen de ondernemers een krediet opnemen met een maximum van 200.000 Surinaamse dollar tegen een rentepercentage van 6,75%. Hierbij zijn de eerste zes maanden aflossingsvrij en is de totale aflossingstermijn tien jaar. Dit rentepercentage was laag ten opzichte van de gangbare marktprijs. Toen de prijzen voor padie (ongepelde rijst) in 2014 laag waren, werd er vanuit de rijstsector niettemin op aangedrongen het rentepercentage te verlagen naar 3%. Nadat begin 2015 ruim de helft van de leningen in de rijstsector niet werd afgelost, staakte het AKF met kredieten tot 35.000 dollar zonder dekking.
Het fonds werd beheerd door de Landbouwbank. In het bestuur werden vier plaatsen aangewezen door de overheid en drie door de sector. In 2008 werden kandidaten uit de sector aangedragen door onder meer Agras (landbouwers), de pluimveesector, de Vereniging van Surinaamse Melkboeren (VSMB) en de Veehoudersbond Suriname (VHB). In 2015 besloot minister Soeresh Algoe van Landbouw, Veeteelt en Visserij om het AKF om te vormen tot een zelfstandige kredietentiteit. Nadat er verschillende constructies de revue passeerden om het fonds onder te brengen bij banken, besloot minister Lekhram Soerdjan in december 2018 het per staatsbesluit op te heffen en onder te brengen bij de Nationale Ontwikkelingsbank (NOB).
Enkele maanden na het aantreden van de regering-Santokhi, in oktober 2020, toonden de Verenigde Staten interesse in het beschikbaar stellen van financiële faciliteiten voor het AKF en kleine en middengrote bedrijven in de agrarische sector. Enkele weken later sprak minister Albert Ramdin van Buitenlandse Zaken, Internationale Business en Internationale Samenwerking eveneens over versterking van het AKF met vier ambtgenoten in Nederland. In dit overleg was financiering vanuit de overgebleven Verdragsgelden de overweging.
Zie ook
Economie van Suriname
Landbouw in Suriname
Veeteelt in Suriname
Visserij in Suriname
Land- en tuinbouw in Suriname
Veeteelt in Suriname
Visserij in Suriname
Fonds in Suriname
Surinaamse overheidsinstantie
|
Het AKF werd begin 2008 in het leven geroepen en kende een startkapitaal van 2,3 miljoen euro die afkomstig was uit de Verdragsmiddelen. De doelgroep van het fonds bestaat uit kleine en middengrote ondernemers uit de landbouw-, veeteelt- en visserijsector met een maximale bedrijfsomvang van 75 hectare. Uit het krediet kunnen de ondernemers een krediet opnemen met een maximum van 200.000 Surinaamse dollar tegen een rentepercentage van 6,75%. Hierbij zijn de eerste zes maanden aflossingsvrij en is de totale aflossingstermijn tien jaar. Dit rentepercentage was laag ten opzichte van de gangbare marktprijs. Toen de prijzen voor padie (ongepelde rijst) in 2014 laag waren, werd er vanuit de rijstsector niettemin op aangedrongen het rentepercentage te verlagen naar 3%. Nadat begin 2015 ruim de helft van de leningen in de rijstsector niet werd afgelost, staakte het AKF met kredieten tot 35.000 dollar zonder dekking.
| 1 |
zakelijke doelgroep, bedrijfskenmerken, bedrijfsomvang
|
10,419 |
Quantity
|
4451087
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/De%20Grote%20Dode
|
De Grote Dode
|
De Grote Dode in een van oorsprong Franse stripserie van de schrijvers Régis Loisel en Jean-Blaise Mitildjian. De tekeningen zijn van de hand van Vincent Mallié. De serie wordt sinds 2007 uitgegeven door uitgeverij Glenat en bestaat uit acht delen, die alleen verkrijgbaar zijn met harde kaft.
Inhoud
De Grote Dode is een modern sprookje. In het eerste deel Bijentranen reist Pauline, een van de hoofdpersonen naar het Franse platteland om daar in alle rust een examen economie voor te bereiden als zij pech krijgt met haar auto. Ze ontmoet Erwan, de andere hoofdpersoon, die haar meeneemt naar meester Cristo, een oude zonderling die op een afgelegen plek woont. Bij Cristo krijgt Pauline oogdruppels (bijentranen) toegediend waarna ze verdwijnt naar een parallelle sprookjesachtige wereld waar de tijd anders verloopt. Erwan volgt haar spoedig.
De verhalen spelen zich vervolgens afwisselend af in de normale wereld en de sprookjeswereld. In de sprookjeswereld leven elfjes, die ongeveer 25 keer zo klein zijn als mensen, waar de tijd ongeveer 70 keer zo snel verloopt als bij ons en flora en fauna aanzienlijk verschillen van de normale wereld. Erwan en Pauline keren niet gelijktijdig terug in de gewone wereld waardoor er jaren zijn verstreken als zij elkaar weer ontmoeten.
Het elfenvolk is verdeeld in vier clans, die ooit op voet van oorlog met elkaar leefden. Lang geleden kwam er uit de mensenwereld een wijze man, die de clans met elkaar verzoende en vrede bracht. Na zijn vredesmissie trachtte hij terug te keren naar zijn eigen universum, maar er ging iets mis en hij bleef op de grens steken. Hij ging dood en zijn geraamte, echter met de gebruikelijke afmetingen, bleef achter in een ontoegankelijk elvenwoud. De Grote Dode is daar nog altijd en in zijn schedel is ruimte genoeg voor een elfentempel. Sinds dit zeldzame voorbeeld van geslaagd menselijk ingrijpen, hebben de elfjes op gezette tijden een mens nodig om het evenwicht tussen de clans te bewaren, en de riten die daarvoor nodig zijn spelen zich in de schedeltempel af. Andersom hebben de gebeurtenissen die plaatsvinden in de parallelwereld grote invloed op de mensenwereld.
Albums
Franse stripreeks
|
De verhalen spelen zich vervolgens afwisselend af in de normale wereld en de sprookjeswereld. In de sprookjeswereld leven elfjes, die ongeveer 25 keer zo klein zijn als mensen, waar de tijd ongeveer 70 keer zo snel verloopt als bij ons en flora en fauna aanzienlijk verschillen van de normale wereld. Erwan en Pauline keren niet gelijktijdig terug in de gewone wereld waardoor er jaren zijn verstreken als zij elkaar weer ontmoeten.
| 2 |
afstand, massa, tijd
|
12,380 |
TheaterGroup
|
1286990
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/OpusOne
|
OpusOne
|
OpusOne is een in Amsterdam gevestigd theatergezelschap, in 1988 opgericht door Frans Schraven (creatief directeur), Maarten Voogel (directeur) en Rob Brown. Kenmerkend is dat OpusOne zich niet alleen richt op theater voor volwassenen maar ook voor en door kinderen. Sinds 2008 is OpusOne gevestigd in theater 't Zonnehuis, waar zij sinds 2014 tevens mede-uitbater van zijn.
Geschiedenis
Opgericht in 1988 begon OpusOne als dansgezelschap. In de jaren negentig ontwikkelde het gezelschap zich tot een productiebedrijf dat de bestbezochte familievoorstellingen in Nederland presenteerde. Uitgangspunt was een divers publiek van volwassenen en kinderen vanaf 8 jaar te bereiken. Dit publiek maakte met een bezoek aan OpusOne vaak voor het eerst kennis met theater in het algemeen en dans in het bijzonder. Inmiddels behoren musicals, theaterconcerten, kleinkunst en toneel tot het uitgebreide repertoireaanbod. Ook hierbij staat de originele en oorspronkelijke aanpak steeds voorop. In de afgelopen 25 jaar heeft OpusOne zich ontwikkeld tot een producent van musicals en theatervoorstellingen die volledig meetelt in de binnenlandse theaterwereld en diverse producties of hierin spelende acteurs hebben dan ook prijzen gewonnen, waaronder twee acteurs in de musical Tijl Uilenspiegel. Daarnaast was voor diverse acteurs OpusOne een goede leerschool en een opstap naar belangrijke rollen in ‘grote’ musicalproducties, wat bijvoorbeeld bij Roberto de Groot, Marjolein Teepen en Marit Slinger het geval was.
Producties
1988
Seagull
Over the Top
1989
Trinity
1990
Step by Step
1991
A surprising story of Swinging Shows
1992
Visions & Voices from a Storyteller
1993
Hotel / Take 5
Alleen op de Wereld
1994
Porgy & Bess - Dancin' the Heat
1995
Peter Pan
1996
Jungle Book
1997
Ollie B. Bommel en Tom Poes in de Trullenhoedster
The (St)Art of Entertainment
1999
De Klokkenluider van de Notre Dame
2000
Een Midzomernachtsdroom
Voetsporen van de Dans
2001
Belle & het Beest
2002
Jungle Book
Lekker Zingen - Liedjesprogramma met Marjolein Teepen en Roberto de Groot, Frans Schraven en Linda van Nimwegen
2003
Tijl Uilenspiegel - met Marjolein Teepen en Roberto de Groot, die voor hun acteerprestaties in 2003 beiden een John Kraaijkamp Musical Award wonnen
Buster en Benjamin
Telkens weer het Dorp
2004
Jungle Book
2005
Alice in Wonderland
Dobbe dobbe dobbe
2006
De Trullenhoedster
Willeke's jubileumconcert Goud
2007
Kleine Prins
Musicals to the Max - Theaterconcert met Tony Neef, Maaike Widdershoven, Joke de Kruijf, Brigitte Nijman en Frans Schraven. Van deze productie is ook een 2-cd en dvd verschenen, een samenvatting is door Omroep MAX op tv uitgezonden begin 2008.
2008
Man van la Mancha - Musical over Cervantes en zijn geesteskind Don Quichot, met in de hoofdrollen Marjolein Teepen, Peter Faber en Frans Schraven. Milan van Weelden won voor zijn rollen in deze musical de John Kraaijkamp Musical Award voor Beste Bijrol in een Kleine Musical
The Fantasticks - Komische musical, te zien geweest in Amsterdam en Den Haag. Hierin proberen de hoofdrolspelers, in de Amsterdamse uitvoering zijn dat Johnny Kraaijkamp jr. en Arjan Ederveen en in de Haagse Karel de Rooij en Peter Tuinman, hun zoon resp. dochter aan elkaar te koppelen. In 2009 zou deze productie wederom te zien zijn, nu in het Oude Luxor Theater in Rotterdam, maar deze serie voorstellingen is inmiddels gecancelled
2009
Sonneveld voor Altijd - programma met liedjes die door Wim Sonneveld beroemd zijn gemaakt, onder meer met Roberto de Groot, Suzan Seegers en Syb van der Ploeg
2010
Urinetown i.s.m M-Lab en Joop van den Ende Theaterproducties - tourneeversie
2011
SuuS - Eerste solo-programma van Suzan 'SuuS' Seegers
2012
Olie B Bommel en Tom Poes in de Nieuwe IJstijd
The Normal Heart - Toneelstuk over de opkomst van AIDS, met o.a. Freek Bartels, Cas Jansen en Henriëtte Tol
2013
Jungle Book - Jubileumvoorstelling
SuuS zingt Toon - Tweede soloprogramma van SuuS
Purper Ladies
2015
De Klokkenluider van de Notre Dame
Kiss of the spider woman, musical met Alex Klaasen, René van Kooten en Marjolein Teepen
2016
Sweeney Todd, musical met René van Kooten, Vera Mann en Marjolein Teepen.
2017
The Bridges of Madison County, musical met René van Kooten en Lone van Roosendaal (in het Zonnehuis)
Sweeney Todd, musical met René van Kooten, Vera Mann en Marjolein Teepen. (Tour)
2018
The Color Purple, musical
The Bridges of Madison County, musical met René van Kooten en Lone van Roosendaal (in het DeLaMar)
2019
The Bridges of Madison County, musical met René van Kooten en Lone van Roosendaal (Tour)
Fun Home, musical met o.a. Renée van Wegberg en Ad Knippels
2021
Spring Awakening, musical
2022
De Mol en de Paradijsvogel, musical workshop (in DeLaMar West)
Falsettos, musical met o.a. William Spaaij en Rosalie de Jong (in het DeLaMar)
2023
Spring Awakening, musical (tour)
De Mol en de Paradijsvogel, musical (in het DeLaMar)
LEF
Het doel van LEF is basisschoolleerlingen kennis te laten maken met dans en acteren. LEF is ontstaan als een initiatief van de Theaterschool, onderdeel van de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten. In 2001 is het project overgedragen aan Stichting DansVak, die tot doel heeft dans in het onderwijs te stimuleren. De productie en daadwerkelijke organisatie zijn bij de overdracht overgegaan naar OpusOne. Zo werden de afgelopen jaren de voorstellingen Peter Pan, Tijl Uilenspiegel, Alice in Wonderland, Jungle Book en Liesbeth en Fatima in een volledig professionele setting met succes op de planken gezet. Onder meer Marjolein Teepen is als coach zang en dans aan LEF verbonden geweest.
Zonnehuis
Sinds 2014 is OpusOne mede-uitbater van theater Zonnehuis in Amsterdam-Noord, waar tevens het kantoor van OpusOne gevestigd is. Het Zonnehuis werd gebouwd voor het gemeenschapsleven van (vooral) bewoners van het Tuindorp Oostzaan, vanuit de filosofie dat een bloeiend verenigingsleven van belang is voor de opvoeding van de arbeidersklasse. Oorspronkelijk als verenigingsgebouw voor de arbeiders van het NDSM-terrein, wat nog geen twee kilometer van het Zonnehuis ligt. In 1993 werd deze locatie nipt gered van de sloop. Later, in 2002, kwam het in bezit van Stadsherstel. De prachtige interieurs waren nog grotendeels authentiek, maar casco was het in vervallen staat. Inmiddels is het rijksmonument in zijn volle glorie en brengt het weer allerlei activiteiten bijeen. Het Zonnehuis wordt beheerd door Stadsherstel Amsterdam, in samenwerking met OpusOne en Double2 Mediaproductions.
Externe link
Officiële website
Nederlands mediabedrijf
Theater in Amsterdam
Musical
|
OpusOne is een in Amsterdam gevestigd theatergezelschap, in 1988 opgericht door Frans Schraven (creatief directeur), Maarten Voogel (directeur) en Rob Brown. Kenmerkend is dat OpusOne zich niet alleen richt op theater voor volwassenen maar ook voor en door kinderen. Sinds 2008 is OpusOne gevestigd in theater 't Zonnehuis, waar zij sinds 2014 tevens mede-uitbater van zijn.
| 1 |
theatergroep, toneelgezelschap, theatergezelschap
|
488 |
SomeProducts
|
423670
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Productgroep
|
Productgroep
|
Een productgroep is een verzameling ('groep') producten, die tot één productcategorie behoren.
Classificatie
1. productcategorie, bijvoorbeeld kleding
1.1 productgroep, bijvoorbeeld schoeisel
1.1.1 product, bijvoorbeeld schoen
1.1.1.1. producttype, bijvoorbeeld sportschoen
1.1.1.1.1. productvariant, bijvoorbeeld rode sportschoen
Economische terminologie
Productie
|
Een productgroep is een verzameling ('groep') producten, die tot één productcategorie behoren.
| 1 |
placeholderproducten, soortgelijke producten, productgroep
|
11,265 |
BankOrCreditUnion
|
5751904
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ernest%20Werling
|
Ernest Werling
|
Ernest Henri Marie Frédéric Werling (Luxemburg-Stad, 15 mei 1851 – Keulen, 22 april 1916) was een Luxemburgs bankier, kunstschilder en tekenaar.
Leven en werk
Ernest Werling was een zoon van Peter Joseph Heinrich Werling en Gertrud Hartmann. Werlings vader was een uit Duitsland afkomstige bankier, die een bank opende in Luxemburg-Stad. Na diens overlijden in 1863 kreeg een zwager de leiding over de bank, tot Ernest meerderjarig was. In 1873 werd Werling genaturaliseerd tot Luxemburger. In 1881 stichtte hij met compagnon August Lambert de Banque Werling, Lambert et Cie.<ref name="lu">"Banque Werling, Lambert et Cie", industrie.lu : d'Industriegeschicht vu Lëtzebuerg.</ref>
Werling was als kunstenaar autodidact, hij was lid van de Cercle Artistique de Luxembourg. Hij was aquarelschilder, maar kreeg een bredere bekendheid door zijn pentekeningen: historische reconstructies van onder andere de stad Luxemburg, kasteel Vianden en Fort Thüngen. Werk van hem is opgenomen in de collectie van het Musée national d'archéologie, d'histoire et d'art.
Ernest Werling was voor een medische behandeling in Keulen, toen hij in 1916 op 64-jarige leeftijd overleed.
Enkele werken
1867 Ensemble du fort Thüngen et des fortifications adjacentes, pentekening.
1887 Luxembourg, en 1683, pentekening.
1889 Aquarelle et dessin à la plume de l'ancien corps de garde qui se trouvait derrière la maison de M. E. Werling.1890 Luxembourg au XIe siècle. Reconstruction. Gepubliceerd met de annotatie Essai de restitution du château de Sigefroy, avec la première enceinte de la ville (963-1050) in Jean-Pierre Biermann (1890) Abrégé historique de la ville et forteresse de Luxembourg. Luxemburg: Jos. Beffort.Aquarelle du palais et des jardins du château de Mansfeld''.
Luxemburgs bankier
Luxemburgs kunstschilder
Luxemburgs tekenaar
|
Leven en werk
Ernest Werling was een zoon van Peter Joseph Heinrich Werling en Gertrud Hartmann. Werlings vader was een uit Duitsland afkomstige bankier, die een bank opende in Luxemburg-Stad. Na diens overlijden in 1863 kreeg een zwager de leiding over de bank, tot Ernest meerderjarig was. In 1873 werd Werling genaturaliseerd tot Luxemburger. In 1881 stichtte hij met compagnon August Lambert de Banque Werling, Lambert et Cie.<ref name="lu">"Banque Werling, Lambert et Cie", industrie.lu : d'Industriegeschicht vu Lëtzebuerg.</ref>
| 3 |
bank, kredietunie, financiële instelling
|
11,326 |
ClothingStore
|
4588082
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Blijdesteijn
|
Blijdesteijn
|
Blijdesteijn is een landelijk bekende kledingwinkel en publiekstrekker voor Tiel, een familiebedrijf sinds 1833. Het bedrijf is hofleverancier. De winkel hoort met 300.000 bezoekers per jaar tot de tien grootste zelfstandige winkels in Nederland op kleding- en schoenengebied.
Geschiedenis
In 1820 trokken de twee Duitse broers Levi en Hermann met hun moeder Klaartje Samuels langs de Rijn naar Nederland. Zij vluchtten voor een pogrom maar evenzeer voor de armoede na het overlijden van hun vader Mendel Tobias. Klaartje en Mendel kwamen uit de plaats Bleidenstadt en Levi, toen zestien jaar oud, schreef de familie in Ophemert in onder de naam Bleidenstein.
Hermann was enkele jaren actief als marskramer. Hij ging te voet de deuren in de dorpen van de Betuwe en het Land van Maas en Waal langs met een pak stalen aan een riem. In 1833 begon hij vanuit zijn woonhuis een bescheiden winkel in manufacturen en vernederlandste zijn naam naar Hijman van Bleidenstein. Doordat de notaris zich vergiste bij het opmaken van de koopakte van het pand aan de Voorstad, is de familienaam omstreeks 1915 veranderd in Blijdesteijn, de huidige schrijfwijze.
Manuel en Samuel, de zoons van Hijman, zetten de zaak voort. Manuel ging de boer op en Samuel beheerde de winkel. Samuels zoon Elias en zijn vrouw Esther vormden de derde generatie in het bedrijf. Esther stond in de winkel en Elias ging de boerderijen langs met een kruiwagen, later met de fiets en ten slotte met een paard en wagen, de zogenaamde hittekar. In 1915 verhuisden Elias en Esther naar een herenhuis aan de Voorstad in Tiel. In 1921 schaften zij een T-Ford aan om de spullen te bezorgen en niet lang daarna werd het woonhuis verbouwd tot een winkel in manufacturen. Geleidelijk kwam daar steeds meer herenkleding bij en vanaf 1926 ook dameskleding. Nadat Elias een ongeluk had gehad met de T-Ford en niet meer de oude werd, kwam zijn zoon Maurits in de zaak. Elias overleed in 1933 en Maurits werd de nieuwe eigenaar van het bedrijf. Omdat de concurrentie opkwam, werd reclame steeds belangrijker en ging Maurits modeshows organiseren.
Tweede Wereldoorlog
In de Tweede Wereldoorlog werden alle Joodse bedrijven van Tiel geliquideerd, behalve de winkel van Maurits van Blijdesteijn. Deze werd onteigend en overgenomen door bewindvoerder Johannes Kip, een NSB'er. Het lukte Maurits nog een deel van de voorraad te verstoppen bij een bevriende familie in Heesselt, waar hij hem na de oorlog weer kon ophalen. De winkel behaalde tijdens de oorlogsjaren een prima resultaat door leveranties aan de Wehrmacht. Ook werden er bontmantels en andere goederen verkocht die geroofd waren uit geliquideerde Joodse zaken.
Het gezin van Maurits en zijn vrouw Evalien ontsnapte ternauwernood aan een razzia, en kon dankzij het netwerk van de broer van Evalien onderduiken, de ouders apart van hun zoons Elie en Ido.
Naoorlogse ontwikkelingen
Na de oorlog lag de Tielse binnenstad grotendeels in puin als gevolg van de gevechten tussen de Duitse bezetters en de geallieerden die gelegen waren aan de zuidzijde van de Waal. De Van Blijdesteijns troffen echter een min of meer intacte, maar geheel lege winkel aan en gingen keihard aan het werk om de zaak weer op te bouwen. Omdat hun winkels verwoest waren, verkochten verscheidene collegawinkeliers hun goederen tijdelijk ook vanuit de zaak van de Van Blijdesteijns.
De eerste verkopen waren de zogenaamde Shafegoederen: overgebleven Amerikaanse legerkleding die direct na de oorlog aan Nederland ter beschikking werd gesteld. Nadien werd het kledingassortiment sterk uitgebreid en in 1967 openden de Van Blijdesteijns een aparte herenzaak in de Waterstraat. In de Voorstad kochten zij enkele panden aan en daar werden in 1975 de dames- en herenkleding samengevoegd. Samen met zijn zoons Elie en Franklin leidde Maurits de zaak tot zijn overlijden in 1986, waarna Elie hem opvolgde, in 1998 gevolgd door Franklin.
21ste eeuw
Door eigen inkoop uit modecentra als Amsterdam, Düsseldorf en Parijs verwierf Blijdesteijn een vooraanstaande positie in Nederland. In 2009 werd de bestaande winkel met de aangekochte belendende panden gesloopt om het winkelpand ingrijpend te vernieuwen. Door de krimpende economie na de kredietcrisis liep de nieuwbouw vertraging op, maar in februari 2012 opende het nieuwe stijlmodehuis van ruim 3.500 vierkante meter zijn deuren. Het heeft een glazen gevel gekregen en de vloeiende, "vrouwelijke" lijnen van het gebouw zijn een blikvanger in het stadscentrum.
In oktober 2014 werd het slapende archief van het bedrijf overgedragen aan het Regionaal Archief Rivierenland. Sinds 2015 zijn de drie kinderen van Franklin van Blijdesteijn, Bram, Max en Anne de zesde generatie aan het roer van het familiebedrijf.
Blijdesteijn is een van de deelnemers van het project Hommage Hofleverancier, een initiatief van vier Tielse hofleveranciers die kunstenaars een podium bieden. Om nieuwe doelgroepen aan te trekken is het bedrijf een samenwerking aangegaan met beeldend kunstenaar Eylem Aladogan.
Collectie
De collectie bestaat uit een breed assortiment aan exclusieve dames- en herenmode, bedrijfskleding, schoenen en accessoires.
Kleding in Nederland
Nederlands bedrijf
Tiel
Nederlands hofleverancier
|
Blijdesteijn is een landelijk bekende kledingwinkel en publiekstrekker voor Tiel, een familiebedrijf sinds 1833. Het bedrijf is hofleverancier. De winkel hoort met 300.000 bezoekers per jaar tot de tien grootste zelfstandige winkels in Nederland op kleding- en schoenengebied.
| 1 |
kledingwinkel, modezaak, kledingzaak
|
10,178 |
Enumeration
|
3045528
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Black%20Mortal
|
Black Mortal
|
Black Mortal was een Belgisch bruin bier van hoge gisting. Het werd gebrouwen door Brouwerij Mortal's Beers te Jamagne van 2003 tot 2008.
Het had een zachte smaak met een toets van eik en kandij. De ingrediënten waren gerstemout, suiker, hop, eikenschors, gist en water.
Varianten
Yellow Mortal (7,20%)
Kool Mortal (5,20%)
Christmas Mortal (9,50%)
Season Mortal (7,20%)
Sun Mortal (5,60)
Babouche Mortal (5,60%)
Halloween Mortal
Hot Mortal
Mandarin Mortal (6,50%)
Mortal Négrine
Special Mortal (5,80%)
Zie ook
Belgische biercultuur
Bier in België
Lijst van Belgische bieren
Lijst van Belgische brouwerijen
Lijst van Belgische bierfirma's
Voormalig Belgisch biermerk
|
Zie ook
Belgische biercultuur
Bier in België
Lijst van Belgische bieren
Lijst van Belgische brouwerijen
Lijst van Belgische bierfirma's
| 3 |
lijst, classificatie, categorie
|
8,428 |
LoseAction
|
2185436
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Leon%20Koopman
|
Leon Koopman
|
Leon Koopman (Harderwijk, 18 april 1987) is een Nederlands voetballer. Hij komt uit voor Bennekom.
Op 27 april 2007 maakte Koopman zijn debuut voor Go Ahead Eagles in de wedstrijd tegen FC Dordrecht (0-3 verlies). Dit was tevens zijn laatste wedstrijd in de hoofdmacht van Go Ahead. Vanaf seizoen 2008/2009 meldde Koopman zich bij Bennekom.
Statistieken
Zie ook
Lijst van spelers van Go Ahead Eagles
Koopman, Leon
|
Op 27 april 2007 maakte Koopman zijn debuut voor Go Ahead Eagles in de wedstrijd tegen FC Dordrecht (0-3 verlies). Dit was tevens zijn laatste wedstrijd in de hoofdmacht van Go Ahead. Vanaf seizoen 2008/2009 meldde Koopman zich bij Bennekom.
| 1 |
verlies, nederlaag, verslagen
|
8,670 |
Time
|
17676
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/UTC
|
UTC
|
UTC (Engels: Universal Time Coordinated; in het Nederlands ook aangeduid als gecoördineerde wereldtijd) is sinds 1972 een internationale tijdsaanduiding, gebaseerd op een atoomklok en gecoördineerd met de rotatie van de aarde. Deze standaardtijd is de opvolger van Greenwich Mean Time (GMT) en verschilt daar nooit meer dan een seconde van. De gecoördineerde tijd is van belang wanneer tijden wereldwijd afgestemd moeten worden, bijvoorbeeld voor transport of communicatie.
Etymologie
De volgorde van de letters in de internationale afkorting 'UTC' is een compromis tussen het Engelse Coordinated Universal Time – wat zou resulteren in de afkorting 'CUT' – en het Franse Temps Universel Coordonné – wat zou resulteren in de afkorting 'TUC'. Bijgevolg is de overeengekomen afkorting in beide talen een niet correcte representatie van de voluit geschreven uitdrukking. In het Engels wordt UTC daarom ook wel uitgeschreven als "Universal Time Coordinated".
In leger, zee- en luchtvaart wordt UTC ook wel aangeduid als "Zulu time", verwijzend naar nul-meridiaan of "zero meridian". De code voor ˈˈzˈˈ is in het NAVO-spellingsalfabet ˈzuluˈ.
Definitie
Hoewel de tijd ruwweg overeenkomt met GMT zijn ze niet exact hetzelfde. GMT is een tijdzone die met name in Europa en Afrika gebruikt wordt en UTC is een tijdstandaard die niet aan een tijdzone gekoppeld is. UTC wordt voornamelijk in computersystemen gebruikt en is in een aantal vakgebieden de standaardtijd. Tijdzones worden in systeemtoepassingen vervolgens afgeleid van UTC, bijvoorbeeld UTC+1. In reguliere communicatie wordt soms nog een tijdzone gebruikt, bijvoorbeeld GMT+1. Om het door de vertraagde aardrotatie veroorzaakte verschil te compenseren, moeten er schrikkelsecondes worden gebruikt. Het verschil is nooit meer dan een seconde en voor de meeste toepassingen dan ook niet van belang.
Notatie
Bij grensoverschrijdende toepassingen (bijvoorbeeld het internet) worden tijdstippen vaak in UTC en op een universele manier genoteerd, onder andere met behulp van een 24-uursnotatie (dus zonder am/pm) zonder punten. De tijdsnotatie 1315 betekent dus kwart over 1 's middags volgens de standaardconventie (op de meridiaan van Greenwich).
De volledige notatie is vastgelegd in ISO-standaard ISO 8601 en het gebruik ervan wordt, weliswaar mét scheidingstekens, ook aanbevolen door het W3C (World Wide Web Consortium).
De tijd in een bepaalde tijdzone wordt aangegeven met het verschil ten opzichte van UTC. Zo wordt de tijd die vijf uur achterloopt op UTC (UTC−5) aangeduid met bijvoorbeeld . Een tijdstip in de UTC-zone zelf, UTC+0, wordt soms aangeduid met een Z (van Zulu time), bijvoorbeeld 21:50Z. De meest uitgebreide notatie, met ook de datum, minuten en seconden erbij, is , waarbij de T de datum en tijd scheidt. Dit voorbeeld geeft UTC−5 aan en drukt exact hetzelfde moment in de tijd uit als (de datum en tijd in UTC; merk op dat de datum in dit voorbeeld dan al een dag voorloopt).
In West-Europa, uitgezonderd de Britse eilanden, Canarische Eilanden en Portugal geldt Midden-Europese Tijd, met in de winter UTC+1 en in de zomer UTC+2 (respectievelijk 1 en 2 uur later dan de standaardtijd). Op de Britse eilanden, Canarische Eilanden en in Portugal geldt West-Europese Tijd, met in de winter UTC en in de zomer UTC+1.
Gebruik
Een toepassing waarbij de verwijzing naar UTC belangrijk is, is de tijdsbepaling in de scheep- en luchtvaart. In pilotbooks, getijdentabellen en weerrapporten wordt veelal gebruikgemaakt van UTC. De gebruiker van deze hulpmiddelen zal normaliter weten hoe de plaatselijke tijdzone zich verhoudt tot de gecoördineerde wereldtijd.
Wereldwijd uitzendende radiostations gebruiken UTC bij het publiceren van de programmagegevens. De digitale tachograaf maakt ook gebruik van UTC, wat de controle van internationaal vervoer op rij- en rusttijden vergemakkelijkt.
UT
UTC is een versie van UT (Universal Time); het verschil is dat UT gebaseerd is op de aardrotatie in relatie tot ver verwijderde sterren en quasars, met aanpassingen om deze tijd meer in overeenstemming te laten zijn met de zonnetijd. Indien nodig wordt er een schrikkelseconde ingelast in UTC-tijd om deze in overeenstemming te brengen met UT. UTC wijkt hooguit 1 seconde af van UT-tijd. Andere versies van UT zijn UT0, UT1, UT1R en UT2.
Zie ook
Tijdmeting
Externe links
ISO-standaard 8601-1: Numeric representation of Dates and Time - Part 1: Basic Rules
ISO-standaard 8601-2: Numeric representation of Dates and Time - Part 2: Extensions
Tijdzone
|
Notatie
Bij grensoverschrijdende toepassingen (bijvoorbeeld het internet) worden tijdstippen vaak in UTC en op een universele manier genoteerd, onder andere met behulp van een 24-uursnotatie (dus zonder am/pm) zonder punten. De tijdsnotatie 1315 betekent dus kwart over 1 's middags volgens de standaardconventie (op de meridiaan van Greenwich).
| 1 |
tijdstipcode, tijdsnotatie, tijdswaarde
|
4,851 |
MovingCompany
|
5742492
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gerard%20Geytenbeek
|
Gerard Geytenbeek
|
Gerard Geytenbeek (Utrecht, 19 april 1934 – Zwijndrecht, 15 mei 2008) was een Nederlandse meubelontwerper en architect, vooral bekend om zijn mid-century-meubelontwerpen. Zijn werk wordt gekenmerkt door eenvoudige, strakke lijnen en een optimale functionaliteit, en zijn meubelstukken zijn gemaakt van hoogwaardige materialen zoals hout en leer. Geytenbeek stond in contact met Utrechtse designiconen als Gerrit Rietveld en het Instituut voor Industriële Vormgeving in Amsterdam.
Biografie
Geytenbeek werd geboren in Utrecht en groeide op in een gezin van ondernemers. Zijn vader had een eigen verhuisbedrijf in Utrecht. Geytenbeek volgde een opleiding tot timmerman en ontwikkelde een passie voor meubelontwerp. Hij vond inspiratie in het werk van de Nederlandse architect en meubelontwerper Gerrit Rietveld, een prominente figuur in de beweging "De Stijl".
Ontwerpstijl en filosofie
Geytenbeek geloofde dat een goed ontwerp zowel mooi als praktisch moest zijn en legde zich toe op het combineren van beide. In een interview met het Reformatorisch Dagblad zei hij: "De kunst is iets te maken met een eigen gezicht, functioneel verantwoord en wat goed verkocht wordt." Meerdere stoelen en meubellijnen van Geytenbeek werden bekroond met prestigieuze designprijzen, zoals bijvoorbeeld zijn bejaardenstoel 'Marlies', genoemd naar zijn dochter.
Hedendaagse betekenis
Meubelstukken van Gerard Geytenbeek zijn (anno 2023) populaire designitems en worden op diverse marktplaatsen aangeboden. Zijn inzichten en inspanningen om werkplekken te verbeteren zijn inmiddels breed geaccepteerd.
Nederlands meubelontwerper
|
Biografie
Geytenbeek werd geboren in Utrecht en groeide op in een gezin van ondernemers. Zijn vader had een eigen verhuisbedrijf in Utrecht. Geytenbeek volgde een opleiding tot timmerman en ontwikkelde een passie voor meubelontwerp. Hij vond inspiratie in het werk van de Nederlandse architect en meubelontwerper Gerrit Rietveld, een prominente figuur in de beweging "De Stijl".
| 1 |
verhuisbedrijf, verhuisservice, verhuisdiensten
|
9,463 |
CollectionPage
|
3057387
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/UCI%20Africa%20Tour%202013
|
UCI Africa Tour 2013
|
De UCI Africa Tour 2013 is de negende uitgave van de UCI Africa Tour, een van de vijf Continentale circuits op de wielerkalender 2013 van de UCI. Deze competitie loopt van 3 oktober 2012 tot en met 14 juni 2013.
Dit is een overzichtspagina met klassementen, ploegen en de winnaars van de belangrijkste wedstrijden van de UCI Africa Tour in 2013.
Uitslagen alle wedstrijden
Zijn opgenomen in deze lijst: alle wedstrijden van de UCI Africa Tour-kalender van de categorieën 1.HC, 1.1, 1.2, 2.HC, 2.1 en 2.2.
Januari
Februari
Maart
April
Mei
Oktober
November
Eindstanden
Laatst bijgewerkt: 30 september 2013
Externe link
Officiële website
|
Dit is een overzichtspagina met klassementen, ploegen en de winnaars van de belangrijkste wedstrijden van de UCI Africa Tour in 2013.
| 1 |
verzamelpaginas, overzichtspagina, themapagina
|
3,280 |
ReceiveAction
|
2245027
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Alien%20Syndrome%20%281987%29
|
Alien Syndrome (1987)
|
Alien Syndrome is een Shoot 'em up-videospel voor de Arcadehal. Het spel werd uitgebracht in 1987. In 1988 werd het spel uitgebracht op een aantal andere platformen, zoals het Sega Master System, de Amiga, de Atari ST, de Commodore 64 en de NES.
Het doel van het spel is alle gevangen bevrijden en via een noodluik te vluchten voordat de tijdbom ontploft. Aan het eind van het level komt de speler oog in oog te staan met de moeder-alien. Het spel kan met een of met twee spelers om de beurt gespeeld worden. Het scherm wordt van bovenaf weergegeven.
Platforms
Ontvangst
Computerspel uit 1987
Computerspel van Sega
Shoot 'em up
Amiga-spel
Amstrad CPC-spel
Atari ST-spel
Arcadespel
Commodore 64-spel
DOS-spel
Game Gear-spel
MSX-spel
Nintendo Entertainment System-spel
Sega Master System-spel
ZX Spectrum-spel
|
Ontvangst
| 1 |
ontvangst, levering, bezorging
|
10,548 |
TravelAgency
|
5157288
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Expedia%20Group
|
Expedia Group
|
Expedia Group is een Amerikaans technologiebedrijf gericht op websites en zoekmachines in de reisbranche.
Het bedrijf is eigenaar van onder meer Expedia.com, HomeAway, Hotels.com, Hotwire.com, Orbitz, Travelocity, Trivago en Venere.com.
Geschiedenis
Expedia werd oorspronkelijk opgericht op 22 oktober 1996 als bedrijfsonderdeel van Microsoft. Het ging in 1999 verder als zelfstandige firma. In 2003 werd Expedia overgenomen door InterActiveCorp, maar werd twee jaar later weer afgestoten.
Op 21 december 2012 kondigde Expedia de aankoop van een meerderheidsbelang in Trivago aan. Er werd 477 miljoen euro betaald voor een aandeel van 61,2 procent. Trivago bleef als zelfstandig bedrijf opereren vanuit Duitsland.
In de jaren 2012 tot en met 2015 werden diverse bedrijven overgenomen, waaronder Wotif.com, Orbitz, HomeAway en Travelocity.
In augustus 2017 werd Mark Okerstrom de nieuwe directeur van Expedia. Hij volgde daarbij Dara Khosrowshahi op, die later CEO van Uber werd.
Het bedrijf maakte in maart 2018 een naamsverandering bekend naar Expedia Group, Inc.
Expedia
Expedia.com is de reiswebsite van Expedia Group die werd gelanceerd op 16 juli 2001. Het online reisbureau heeft lokale afdelingen in ruim 70 landen. De website kan worden gebruikt voor het boeken van vliegtickets, hotelreserveringen, huurauto's, cruisetoerisme en vakanties.
Externe links
Website van Expedia Group
Expedia.nl
Amerikaans bedrijf
Reiswebsite
Bedrijf genoteerd aan de NASDAQ
Economie van Washington (staat)
|
Expedia
Expedia.com is de reiswebsite van Expedia Group die werd gelanceerd op 16 juli 2001. Het online reisbureau heeft lokale afdelingen in ruim 70 landen. De website kan worden gebruikt voor het boeken van vliegtickets, hotelreserveringen, huurauto's, cruisetoerisme en vakanties.
| 1 |
reisbureau, reisagentschap, reisorganisatie
|
4,742 |
FlightReservation
|
5214311
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pavel%20Vrublevsky
|
Pavel Vrublevsky
|
Pavel Vrublevsky (Russisch: ) (Moskou, 26 december 1978) is een Russisch eigenaar en algemeen manager van het verwerkingsbedrijf ChronoPay. Hij is ook de oprichter van investeringsmaatschappij RNP en een Russische bijdrage van Forbes aan kwesties met betrekking tot blockchain, cryptocurrencies en cybersecurity. Hij was ook betrokken bij een reeks strafzaken met betrekking tot hacking.
Jeugd en onderwijs
Pavel Vrublevsky werd geboren in Moskou, waar hij ook opgroeide. Als vijftienjarige studeerde hij onder het studentenuitwisselingsprogramma AFS Interculturele Programma's in Noorwegen, studeerde vervolgens aan het Institute of Foreign Languages genaamd Maurice Thorez, van waar hij verhuisde naar de sociologie-afdeling van de Staatsuniversiteit van Moskou en studeerde in 2001 af. Hij organiseerde zijn eerste IT-bedrijf om op zijn achttiende factureringsoftware te ontwikkelen voor telecommunicatiebedrijven.
Carrière
ChronoPay
In 2003, op 23-jarige leeftijd, richtte hij het bedrijf ChronoPay B.V. op In 2005 betrad ChronoPay de Russische markt en in 2006 ontving Vrublevsky de prestigieuze Runet Award. Binnen drie jaar kreeg het bedrijf internationale erkenning als een van de belangrijkste verwerkingsbedrijven op het snijvlak van technologie. Hoewel ChronoPay haar hoofdkantoor in Amsterdam had, ontwikkelde het bedrijf zich tot een echte leider voor het verwerken van creditcardbetalingen in Rusland - goed voor ongeveer 25% van het marktaandeel. Het klantenbestand van het bedrijf bestond uit verschillende Russische bedrijven en grotere multinationale ondernemingen, waaronder Sony en Microsoft. De meeste Russische liefdadigheidsinstellingen en non-profitorganisaties gebruiken ook ChronoPay, inclusief Greenpeace en het Rode Kruis. Andere klanten waren de op een na grootste luchtvaartmaatschappij van Rusland, Transaero, en de grootste mobiele exploitant van het land, MTS. In 2011 had ChronoPay vijf wereldwijde kantoren; Moskou, Amsterdam, Barcelona en Florida in de VS en Riga in Letland. Er waren twee franchises in China en een actief bedrijf in Brazilië. In 2011 had het bedrijf meer dan tweehonderd werknemers.
ChronoPay's impact
De impact van ChronoPay op de online betaalindustrie voor kaartbetalingen is onmiskenbaar. Zelfs vandaag de dag is de meeste internetgerelateerde betalingsmarkten van Rusland volledig afhankelijk van het voormalige ChronoPay-personeel, om er maar een paar te noemen: Grootste Russische bank - Sberbank, meest populaire e-geldsysteem in Rusland - Yandex.Money, kaartassociaties, zoals Mastercard en nog veel meer. Tientallen belangrijke staatsbanken en andere betalingsaanbieders zijn allemaal afhankelijk van voormalige ChronoPay-medewerkers, wat niet veel lijkt op de impact van McKinsey & Company op management consulting. Volgens Forbes, vandaag als 2016, levert ChronoPay tot 25% van de rijkste bedrijven over kapitalisatiewebbedrijven in Rusland, waaronder twee van de vier Russische mobiele bedrijven; MTS en Tele2.
MP3search
In 2006 leidde Vrublevsky de e-commerce-commissie van de NAUET. De commissie bepleitte het behoud van het bestaande model voor het collectieve beheer van auteursrechten op internet. Vrublevsky was een vocale voorstander van een van de grootste rechtenbeheersmaatschappijen van dat moment - FAIR.
In 2007 samen met goede vriend en de voormalige producent van de groep T.A.T.u., Ivan Shapovalov, kocht Vrublevsky de online-winkel mp3search.ru en was actief betrokken bij zijn eigen mp3-bedrijf. T.A.T.u. is de enige muziekgroep uit Rusland wiens muziek werd gekozen als de officiële Russische soundtrack voor de Olympische Spelen van 2014. Shapovalov bleef een zakenpartner van de vrouw van Vrublevsky, Vera Vrublevskaya, een Russische producent.
Vrublevsky's Chronopay bediende de beruchte online winkel allofmp3.com, die werd vervolgd door de internationale gemeenschap voor collectief beheer van auteursrechten IFPI en werd beschuldigd van het schenden van de VS tijdens de onderhandelingen over de toetreding van Rusland tot de WTO.
Allofmp3.com werkte onder de licentie van ROMS en gaf deze organisatie ongeveer 50% van de licentiekosten.
Elektronische tickets
In 2007, na het verschijnen van elektronische vliegtickets in Rusland heeft Vrublevsky zich beziggehouden met de verwerking in dit gebied, het organiseren van het project E-Avia. ChronoPay E-Avia verwerkte van betalingen voor de meeste grote luchtvaartmaatschappijen (de grootste van de klanten is Transaero), met uitzondering van Aeroflot.
In 2010 stelde Vrublevsky voor om een nationaal vliegticketreserveringssysteem (GDS) te creëren op basis van E-Avia. Hij was klaar om een meerderheidsbelang in deze structuur over te dragen aan Aeroflot. Het voorstel vond geen reactie. Als gevolg hiervan is er nooit een Russische GDS gemaakt. Na de inwerkingtreding van de wet betreffende de opslag van persoonsgegevens van Russen op het grondgebied van de Russische Federatie, werd het staatsbedrijf "RosTech" dringend verzocht om een nationale GDS te creëren (waar Russische vliegtickets zullen worden bewaard).
Werkgroep met het Ministerie van Communicatie voor de bestrijding van spam
In 2009 startte Pavel Vrublevsky, onderdeel van de werkgroep voor de bestrijding van spam onder het ministerie van Communicatie, een campagne tegen zijn voormalige partner Igor Gusev (volgens de Spamhaus-beoordeling van 's werelds belangrijkste spammer), de eigenaar van het grootste partnernetwerk omtrent Viagra Glavmed.
Deskundigen zijn het erover eens dat na het begin van de strafrechtelijke vervolging van Gusev en de sluiting van Spamit's spam in 2010 het wereldwijde spamniveau met de helft is gedaald.
Finansovaya Gazette
In 2012 stelde Vrublevsky de aflossing voor van het tijdschrift "Hacker" van de uitgeverij GAMELAND. Volgens berichten in de media in 2012 bereidt Vrublevsky een deal voor om de oudste zakelijke publicatie in het land te kopen - de Finansovaya Gazette (1915), gezamenlijk gepubliceerd met het Russische ministerie van Financiën.
Vrublevsky verstrekte ook de financiële steun om de Finansovaya Gazette (financiële krant), de oudste financiële krant van Rusland, opnieuw in werking te stellen, die aanvankelijk gerund werd door het Ministerie van Financiën van Rusland dat in 1914 werd opgericht. De iconische publicatie publiceerde verschillende invloedrijke stemmen doorheen de geschiedenis, waaronder Vladimir Lenin. Twee van Ruslands meest gerespecteerde financiële journalisten, Nikolai Vardul en Raf Shakirov, werkten samen met Vrublevsky en namen de redactionele leiding van de publicatie tijdens de comeback. Eerder waren Vardul en Shakirov de hoofdredacteuren van Kommersant, de bekendste zakenkrant van Rusland. Vrublevsky en ChronoPay's toewijding aan het overleven van de krant gingen zelfs zover dat ze de redactie een tijdje huisvesten, vooral tijdens economische tegenslagen in het verleden toen de hele redactie op het ChronoPay-kantoor verbleef.
Pleitbezorging voor nationaal betalingssysteem en nationaal boekingsysteem
Vrublesky pleitte voor de oprichting van een nationaal betalingssysteem lang voordat het haastig tot stand kwam als reactie op sancties. Vrublevsky was zo openhartig in zijn pleidooi dat sommige buitenlandse journalisten (Brian Krebs en Business Insider) ten onrechte voorspelden dat hij het systeem zou runnen in ruil voor het worden vrijgesproken van valse beschuldigingen.
Het National Booking System was ook iets waar hij naar streefde en uiteindelijk werd gecreëerd door het Russische bedrijf Rostechnology.
Een verandering in mening leidt tot ondersteuning voor Blockchain en Bitcoin
Weken voordat het Kremlin publiekelijk Blockchain en Bitcoin omarmde, pleitte Pavel krachtig voor de allernieuwste technologie die uiteindelijk de bijdrage van Russian Forbes aan de baanbrekende ontwikkeling werd. Aanvankelijk was Vrublevsky zeer onzeker over het publiek van de nieuwe industrie, maar uiteindelijk migreerde hij om een van de luidste supporters te worden.
Confrontatie met het Centrum voor Informatiebeveiliging van de Russische Federale Veiligheidsdienst en rehabilitatie
In 2007 kwam Pavel Vrublevsky voor het eerst onder druk te staan van het Centraal Informatie Beveiliging van de Federale Veiligheidsdienst van de Russische Federatie, in 2010 beschuldigde hij het GOS van de FSB van Rusland van verraad en de promotie van de mythe van de Russische cyberdreiging, en in 2011 meerdere malen gearresteerd door agenten van de FSB, die een cyberaanval op het online betalingssysteem van Aeroflot hebben onderzocht. Hij werd veroordeeld voor het orkestreren van de cyberaanval en veroordeeld tot 2,5 jaar gevangenisstraf in 2013, maar kreeg een vroege voorwaardelijke vrijlating na minder dan een jaar opsluiting te hebben gediend. In 2016 werden op basis van materiaal van Vrublevsky ambtenaren van de CIS FSB gearresteerd wegens hoogverraad,, wat leidde tot de beëindiging van de samenwerking tussen de VS en Rusland over cybercriminaliteit. In 2018 veroordeelde de rechtbank Kolonel Mikhailov van CIS FSB tot 22 jaar gevangenisstraf, zijn handlanger van Kaspersky Lab Ruslan Stoyanov tot 14 jaar gevangenis, Mikhailov's ondergeschikte dhr. Dokuchaev tot 6 jaar in de gevangenis en hun medeplichtige meneer Fomchenkov tot 7 jaar in de gevangenis. Dokuchuchaev wordt door FBI USA apart gezocht wegens vermeende cyberaanvallen op Yahoo en de illegale farmaceutische handel.
Media-aanvallen en kritiek
Vrublevsky was op grote schaal het doelwit van de Amerikaanse journalist Brian Krebs - in feite niet alleen Krebs focus op Vrublevsky voor een verhaal, hij schreef bijna vijfentwintig verhalen over hem.
Krebs heeft enorm veel steun gehad met zowel de Russische FSB als met geschreven positieve verhalen van Kaspersky Labs - de belangrijkste partner van de Verenigde Staten en Krebs in het schandaal. De Verenigde Staten hebben sindsdien alle contracten met Kaspersky beëindigd.
Volgens Krebs was er een interne oorlog van corruptie tussen Pavel en de verontruste man die hij probeerde te begeleiden, Igor Gusev. Hoewel Pavel hem jaren geleden op verzoek van de Russische politie had afgenomen als 's werelds beste spammer, runde hij nu een van de beste spam-partnerprogramma's ter wereld die nep Viagra verkopen. Gusev werd Krebs primaire bron tegen Pavel en Gusev, nu verbannen uit Rusland, was op zoek naar een score tegen Pavel en vestigde hem. De onthullingen waren volledig gebaseerd op Gusevs verklaringen en gestolen en gehackte databases van ChronoPay. Vrublevsky publiceerde zijn eigen onderzoek naar de oorsprong van onderzoeken bij Brian Krebs en een andere bekende cyberbeveiligingsonderzoeker Kimberly Zenz, die hen beschuldigde van werken in opdracht van Amerikaanse inlichtingendiensten. Vrublevsky vergeleek humorvol Krebs en Zenz met mislukte, nu wereldberoemde Russische spionnen Boshirov en Petrov.
Uiteindelijk was Vrublevsky de centrale schurk in het bestverkochte boek van Krebs, The New York Times, Spam Nation. Recente gebeurtenissen (arrestaties van Mikhailovs groep en daaropvolgende aanklachten tegen Dokuchaev door de FBI in de Verenigde Staten) drukten echter Kreb's verhaal over de rol van Vrublevsky uit.
The New York Times bijvoorbeeld merkte op dat de arrestaties van de FSB-groep van Mikhailov «neerkwamen op een zuivering van de leiding van de cybervlucht van Ruslands belangrijkste inlichtingenagentschap te midden van het electorale hacking-schandaal, een kwestie met immense implicaties voor de betrekkingen van Rusland met de Verenigde Staten. In een interview met New York Times stelde Vrublevsky: "Deze kerels verkochten sprookjes aan de Verenigde Staten over mensen die zaken doen, zoals ik".
In een interview aan CNN voegde Vrublevsky eraan toe: "Ik geloof dat het een goede zaak is voor beide landen [Rusland en de VS]. Deze mensen zijn direct verantwoordelijk voor de cyberhysterie die uiteindelijk tot een schandaal voor verkiezingsbemoeienis zal gaan." Ik ben erg blij dat het voorbij is."
Column in Forbes, verklaringen over Russische hackers
Sinds november 2016 leidt hij een column in Forbes over elektronische betalingen en crypto-valuta's, in het bijzonder de popularisering van bitcoin. De verklaringen van Vrublevsky over Russische hackers kregen brede reacties. In het voorjaar en de zomer van 2017 heeft Vrublevsky een aantal toonaangevende materialen uit de wereldmedia overgebracht die getuigen van de niet-betrokkenheid van Russische hackers bij aanvallen op de servers van de Democratische Partij in de Verenigde Staten.
Andere organisaties
In verschillende jaren leidde hij:
De Anti-Spam-commissie in het kader van de werkgroep voor internetontwikkeling onder het ministerie van Communicatie van de Russische Federatie.
Commissie voor elektronische handel onder de nationale vereniging van deelnemers aan elektronische handel.
Lid van RAEK.
In 2011 was het tijdschrift "Finance" opgenomen in de prestigieuze "33 Pepper" -beoordeling - de meest succesvolle mannen onder de 33 jaar.
In 2011 was Vrublevsky ook de hoofdsponsor van VTB League en betaalde meer dan een miljoen USD aan de belangrijkste basketbalcompetitie van Rusland. Hij werd vaak gezien samen met het topmanagement van de VTB League, waaronder dhr. Sergei Ivanov, een van Ruslands meest invloedrijke politici. [59]
In 2018 staat Vrublevsky aan het hoofd van de Payments Committee van IDACB.com, een van 's werelds grootste Bitcoin-associaties, opgericht door 65 ultra-hoge vertegenwoordigers van de lidstaten. Het Russische kantoor van IDACB werd opgericht met de hulp van de heer Herman Klimenko, een adviseur op internet bij de president van Rusland, de heer Poetin, die vaak naast Vrublevsky verschijnt op de foto's van haar Facebook-pagina's.
Privéleven
Hij trouwde met een producent Vera Vrublevskaya, de moeder van zijn drie kinderen.
Externe links
Russisch softwareontwikkelaar
|
In 2010 stelde Vrublevsky voor om een nationaal vliegticketreserveringssysteem (GDS) te creëren op basis van E-Avia. Hij was klaar om een meerderheidsbelang in deze structuur over te dragen aan Aeroflot. Het voorstel vond geen reactie. Als gevolg hiervan is er nooit een Russische GDS gemaakt. Na de inwerkingtreding van de wet betreffende de opslag van persoonsgegevens van Russen op het grondgebied van de Russische Federatie, werd het staatsbedrijf "RosTech" dringend verzocht om een nationale GDS te creëren (waar Russische vliegtickets zullen worden bewaard).
| 1 |
vluchtreservering, vliegticketreservering, luchtvaartreservering
|
303 |
LodgingBusiness
|
5435826
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Selterskampweg
|
Selterskampweg
|
De Selterskampweg is een straatweg in het dorp Bennekom. De straat ligt aan de oostkant aan de rand van de bebouwde kom van het Gelderse dorp. In het zuiden sluit zij aan op de Heeulsumseweg, in het noorden op de Oost-Breukelderweg, waarlangs evenredig de A12 loopt.
Geschiedenis
De Selterskampweg heette oorspronkelijke Ginkelseweg. Deze liep vanaf de Diedenweg naar de Heelsumseweg. Die stak zij over en liep vervolgens via de Heinrich Witteweg en de Oost-Breukelderweg naar De Ginkel. In 1963 kreeg het deel tussen de Vossenweg en de A12, tot dan toe slechts een zandpad, dezelfde naam. De naamgeving is afkomstig van de villa en het landgoed Selterskamp. De naam daarvan is waarschijnlijk een verwijzing naar de familie Sels die veel bezit had in Bennekom ("Selts zijn kamp"). Later stond op de plek van de villa een paardenmanege.
Het tenniscomplex Keltenwoud lag aan de Selterskampweg, tussen de Vossenweg en Lijsterbeslaan. In 2007 werd een nieuw complex in gebruik genomen aan de westkant van Bennekom. Op de plek waar eerst 10 tennisbanen lagen kwamen woningen en een nieuwe zijstraat onder de naam Seltershof. Op de hoek van de Heelsumseweg en de Selterkampweg stond Hotel Groenewoud. In 1944/45 werd dat vernietigd door granaatvuur afkomstig uit de Betuwe. Na de Tweede Wereldoorlog keerde het hotel in kleinere vorm terug. In 2003 werd het gesloopt. Tijdens de Tweede Wereldoorlog zaten er op verschillende plaatsen aan de Selterskampweg, onder andere in Hotel Keltenwoud, Joden ondergedoken.
Heden ten dage liggen er vooral grote villa's langs de weg. Ook Scouting Bennekom heeft er een onderkomen. Aan een zijstraat ligt De Born, in 1933 opgezet als conferentieoord voor vrouwen. Anno 2019 wordt vooral het vele sluipverkeer dat gebruik maakt van de Selterskampweg gezien als probleem.
Straat in Ede
|
Het tenniscomplex Keltenwoud lag aan de Selterskampweg, tussen de Vossenweg en Lijsterbeslaan. In 2007 werd een nieuw complex in gebruik genomen aan de westkant van Bennekom. Op de plek waar eerst 10 tennisbanen lagen kwamen woningen en een nieuwe zijstraat onder de naam Seltershof. Op de hoek van de Heelsumseweg en de Selterkampweg stond Hotel Groenewoud. In 1944/45 werd dat vernietigd door granaatvuur afkomstig uit de Betuwe. Na de Tweede Wereldoorlog keerde het hotel in kleinere vorm terug. In 2003 werd het gesloopt. Tijdens de Tweede Wereldoorlog zaten er op verschillende plaatsen aan de Selterskampweg, onder andere in Hotel Keltenwoud, Joden ondergedoken.
| 3 |
hotel, motel, pension
|
10,648 |
Beach
|
9925
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/David%20Mach
|
David Mach
|
David Mach (Methil (Fife), 18 maart 1956) is een Schots beeldhouwer, die sculpturen en installaties vaak maakt met alledaags recyclemateriaal. Hij kan daarom doorgaan voor assemblagist. Hij liet The diving woman plaatsen op het strand van De Haan in Vlaanderen, in het kader van de kunstmanifestatie 2003 Beaufort aan de Belgische kust.
Galerij
Externe link
Officiële website
Brits beeldhouwer
|
David Mach (Methil (Fife), 18 maart 1956) is een Schots beeldhouwer, die sculpturen en installaties vaak maakt met alledaags recyclemateriaal. Hij kan daarom doorgaan voor assemblagist. Hij liet The diving woman plaatsen op het strand van De Haan in Vlaanderen, in het kader van de kunstmanifestatie 2003 Beaufort aan de Belgische kust.
| 2 |
strand, kust, badplaats
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.