Datasets:
fibonacciai
/
shahname

Dataset card Data Studio Files
xet
Community
Chapter
int64
1
61
Part
int64
1
76
Bait
int64
1
890
Mesra
int64
1
2
Text
stringlengths
18
34
8
9
25
1
به حلقه درآمد سر کنگره
8
9
25
2
برآمد ز بن تا به سر یکسره
8
9
26
1
چو بر بام آن باره بنشست باز
8
9
26
2
برآمد پری روی و بردش نماز
8
9
27
1
گرفت آن زمان دست دستان به دست
8
9
27
2
برفتند هر دو به کردار مست
8
9
28
1
فرود آمد از بام کاخ بلند
8
9
28
2
به دست اندرون دست شاخ بلند
8
9
29
1
سوی خانهٔ زرنگار آمدند
8
9
29
2
بران مجلس شاهوار آمدند
8
9
30
1
بهشتی بد آراسته پر ز نور
8
9
30
2
پرستنده بر پای و بر پیش حور
8
9
31
1
شگفت اندرو مانده بد زال زر
8
9
31
2
برآن روی و آن موی و بالا و فر
8
9
32
1
ابا یاره و طوق و با گوشوار
8
9
32
2
ز دینار و گوهر چو باغ بهار
8
9
33
1
دو رخساره چون لاله اندر سمن
8
9
33
2
سر جعد زلفش شکن بر شکن
8
9
34
1
همان زال با فر شاهنشهی
8
9
34
2
نشسته بر ماه بر فرهی
8
9
35
1
حمایل یکی دشنه اندر برش
8
9
35
2
ز یاقوت سرخ افسری بر سرش
8
9
36
1
همی بود بوس و کنار و نبید
8
9
36
2
مگر شیر کو گور را نشکرید
8
9
37
1
سپهبد چنین گفت با ماه‌روی
8
9
37
2
که ای سرو سیمین بر و رنگ بوی
8
9
38
1
منوچهر اگر بشنود داستان
8
9
38
2
نباشد برین کار همداستان
8
9
39
1
همان سام نیرم برآرد خروش
8
9
39
2
ازین کار بر من شود او بجوش
8
9
40
1
ولیکن نه پرمایه جانست و تن
8
9
40
2
همان خوار گیرم بپوشم کفن
8
9
41
1
پذیرفتم از دادگر داورم
8
9
41
2
که هرگز ز پیمان تو نگذرم
8
9
42
1
شوم پیش یزدان ستایش کنم
8
9
42
2
چو ایزد پرستان نیایش کنم
8
9
43
1
مگر کو دل سام و شاه زمین
8
9
43
2
بشوید ز خشم و ز پیکار و کین
8
9
44
1
جهان آفرین بشنود گفت من
8
9
44
2
مگر کاشکارا شوی جفت من
8
9
45
1
بدو گفت رودابه من همچنین
8
9
45
2
پذیرفتم از داور کیش و دین
8
9
46
1
که بر من نباشد کسی پادشا
8
9
46
2
جهان آفرین بر زبانم گوا
8
9
47
1
جز از پهلوان جهان زال زر
8
9
47
2
که با تخت و تاجست وبا زیب و فر
8
9
48
1
همی مهرشان هر زمان بیش بود
8
9
48
2
خرد دور بود آرزو پیش بود
8
9
49
1
چنین تا سپیده برآمد ز جای
8
9
49
2
تبیره برآمد ز پرده‌سرای
8
9
50
1
پس آن ماه را شید پدرود کرد
8
9
50
2
بر خویش تار و برش پود کرد
8
9
51
1
ز بالا کمند اندر افگند زال
8
9
51
2
فرود آمد از کاخ فرخ همال
8
10
1
1
چو خورشید تابان برآمد ز کوه
8
10
1
2
برفتند گردان همه همگروه
8
10
2
1
بدیدند مر پهلوان را پگاه
8
10
2
2
وزان جایگه برگرفتند راه
8
10
3
1
سپهبد فرستاد خواننده را
8
10
3
2
که خواند بزرگان داننده را
8
10
4
1
چو دستور فرزانه با موبدان
8
10
4
2
سرافراز گردان و فرخ ردان
8
10
5
1
به شادی بر پهلوان آمدند
8
10
5
2
خردمند و روشن روان آمدند
8
10
6
1
زبان تیز بگشاد دستان سام
8
10
6
2
لبی پر ز خنده دلی شادکام
8
10
7
1
نخست آفرین جهاندار کرد
8
10
7
2
دل موبد از خواب بیدار کرد
8
10
8
1
چنین گفت کز داور راد و پاک
8
10
8
2
دل ما پر امید و ترس است و باک
8
10
9
1
به بخشایش امید و ترس از گناه
8
10
9
2
به فرمانها ژرف کردن نگاه
8
10
10
1
ستودن مراو را چنان چون توان
8
10
10
2
شب و روز بودن به پیشش نوان
8
10
11
1
خداوند گردنده خورشید و ماه
8
10
11
2
روان را به نیکی نماینده راه
8
10
12
1
بدویست گیهان خرم به پای
8
10
12
2
همو داد و داور به هر دو سرای
8
10
13
1
بهار آرد و تیرماه و خزان
8
10
13
2
برآرد پر از میوه دار رزان
8
10
14
1
جوان داردش گاه با رنگ و بوی
8
10
14
2
گهش پیر بینی دژم کرده روی
8
10
15
1
ز فرمان و رایش کسی نگذرد
8
10
15
2
پی مور بی او زمین نسپرد
8
10
16
1
بدانگه که لوح آفرید و قلم
8
10
16
2
بزد بر همه بودنیها رقم
8
10
17
1
جهان را فزایش ز جفت آفرید
8
10
17
2
که از یک فزونی نیاید پدید
8
10
18
1
ز چرخ بلند اندر آمد سخن
8
10
18
2
سراسر همین است گیتی ز بن
8
10
19
1
زمانه به مردم شد آراسته
8
10
19
2
وزو ارج گیرد همی خواسته
8
10
20
1
اگر نیستی جفت اندر جهان
8
10
20
2
بماندی توانای اندر نهان
8
10
21
1
و دیگر که مایه ز دین خدای
8
10
21
2
ندیدم که ماندی جوان را بجای
8
10
22
1
بویژه که باشد ز تخم بزرگ
8
10
22
2
چو بی‌جفت باشد بماند سترگ
8
10
23
1
چه نیکوتر از پهلوان جوان
8
10
23
2
که گردد به فرزند روشن روان