author
stringclasses 244
values | pl_number
float64 1
1k
| pl_head
stringlengths 6
90.1k
| salutation
stringlengths 0
29k
| text
stringlengths 0
1.51M
| notes
stringlengths 0
109k
| brackets
stringlengths 0
207k
| author_viaf_link
stringclasses 243
values | recipients
listlengths 0
0
| date
stringclasses 1
value |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Pacianus Barcilonensis
| 2 |
EPISTOLA II. De Symproniani litteris. I. II. III. IV. V. VI. VII. VIII.
|
Pacianus episcopus Symproniano fratri salutem.
|
In quaestione prolixa, quantum potero brevitatem sequar. Neque tibi, frater, sub interrogationis bonae specie, occulta verborum tela jaculanti atque objicienti, quae ipse machinare, aliquam vicem malitiae repensabo. Orare pro persequentibus jubemur, maledicentibusque benedicere . Fraus enim quasi vulpeculae, vis autem leonis est: utrumque ab homine alienissimum; sed fraus odio digna majore. Nam cum plus nocere credas, quasi ignarus interrogas; cum docere te putes, simulas erudiri. Rabbi, Dominum vocabant veteres Pharisaei, cum aenigmata legis opponerent; Magistrum appellabant, cum sibi omne magisterium vindicarent. Quidlibet agas, frater, totum ex me simpliciter recognosces. Malo imperitus, quam malitiosus intelligi: malo fatuus quam callidus judicari. Quare prius quam rationem fidei nostrae assignem, accipe pauca de litteris tuis quas tractatui praetulisti. Refectum esse te dicis prioribus epistolis meis, et statim addis me cum amaritudine respondisse quae scripserim. Si amara reficiunt, quid dulcia operentur ignoro; nisi quia, ut in medicinae poculis, solet amarum magis quam dulce medicari. Sed quaeso, litteras meas repetas, an aliquo felle respersae sint, quid superbum, quid insuave responderim. Plures me, ais, haereses nominasse, de quibus nemo quaesierit. Age, quid tua si haereticus non eras? Qui cum de fide nostra moveres quaestionem, et doceri velle te diceres, scripsi ignorantiae causas esse multiplices, quae vos potissimum haberet, ut aperires, ne retexendis pluribus aestuarem. De Catholico nomine multa respondi placide. Dixi enim, nihil alterius interesse quid alius vocaretur. Ac si vim nominis postulares, quodcumque illud esse mirificum, seu unum in omnibus, seu unum super omnia, seu quod ante non dixi, filius regis, id est populus Christianus. Adeo certe non inditum nobis quod per saecula tanta non caderet. Et sane gratulor quod licet alios anteposueris, etiam circa nos assentiare de nomine. Quid si negares? Natura clamaret. Aut si adhuc dubitas, taceamus. Ambo, quod vocabimur, hoc erimus teste nominis vetustate. Caeterum si pertinacius flagitaveris, vide ne tibi vir ille virtutis exclamet: Quid interrogas nomen meum? Et ipsum est mirabile . Tunc addidisti sane, unde Catholici nomen hoc traherent, non esse reputandum; quia nec Valentinis si a Valentino, nec Phrygibus si a Phrygia, nec Novatianis si a Novatiano vocarentur, imputari solere. Hic tu graviter commoveris, et quasi aculeo fixus erigeris; nam sic iratus exclamas: Numquid Cypriano sancto viro hoc obest, quod populus ejus apostaticum nomen habet, vel Capitolinum, vel Syndreum? Conviciaris; et ecce non moveor. Horumne aliquid appellati sumus? Interroga saeculum, frater, totosque ex ordine annos; an nobis nomen hoc haeserit, an Cypriani populus aliud quam Catholicus nominatus sit. Numquam nomen ullum ex his audivi. Jam vide, si vocari aliquis eo nomine potuit, quod sibi nescit impositum. Quid ergo? Maledicta sunt ista, non nomina; et maledicta irascentium, maledicta petulantium. Quotvis et ego vos possum appellare nominibus, si liceat irasci. Cyprianum sanctum vocas, et populum ejus apostaticum? Quomodo? si initium sanctum, et farina; et si radix sancta, et rami . Egone apostaticus, an Novatus? Novatus, inquam, patre prodito, Ecclesia derelicta, partu uxoris effuso? Egone apostaticus, an Novatianus, quem absentem epistola episcopum finxit; quem consecrante nullo, linteata sedes accepit? Verum ista posterius: interim ipsi vos dicite quid vocemini. Negatisne Novatianos a Novatiano vocari? Quodlibet nomen imponas, semper istud haerebit. Scrutare totos annales, et crede tot saeculis: respondebis Christianum. Inquirente me genus sectae; Novatianum non inficiaberis. Nec tamen ego Novatiani tui nomen accuso, quod toties requisitum circumloquentibus lineis, et operto quodam sinu claudis. Fatere simpliciter: nihil est sceleris in nomine. Quid te toties interrogatus abscondis? quid causam nominis erubescis? Cum primum scripseras, Cataphrygem putabam. Tune secundis quidem litteris confiteris? Meo invides nomini, et tuum vitas? Vide qui sit pudoris in causa, quae refugit quod vocatur. Quae castigas et agis? Quasi ad rhetorem venerimus, aut ars sit tractanda, aut de versibus Virgilii, versus enarrarem? Cum plures haereticos nominassem, addidi: Et quos fama recondit obscura. Et unde tu hoc de Virgilii versu tractum putas, si Virgilium omnino non noveras? Atqui nego, non ex ordine versum posui. Dixi enim: Quos fama recondit obscura; ut loquentibus moris est, ex copia sermonis humani dicere aliquid quod ante dictum sit. Tu vero versum suo ordine sua compage repetisti. Adeo Virgilium plus amasti, ut ne fas fieri putares, si versum ejus infringeres? Et tamen ego a parvulo didiceram. Quid mirum si in ea incidi quae sciebam? In te, frater, tantus est labor, ut ea nunc demum legas quae lecta quondam ab aliis erubescebas? Latinis institutum, Latine loquentem tam accusare debebis, quam Graece Graecum, quam Parthice Parthum, quam Punice Poenum: Medis, Aegyptiis, Hebraeis sua lingua est secundum copiam Domini, qui eam in centum viginti ora modulatus est. Poeticum versum episcopus dixit. Quid Paulus Apostolus? Erubescit, cum Atheniensem illum versum et dixit et comprobat? Nam in Actis Apostolorum ita ponit; Quidam etiam secundum vos dixerunt: Hujus namque genus sumus: cum igitur genus simus Dei . Et rursus ad Titum dixit: Dixit quidam ex illis proprius eorum propheta, Cretenses semper mendaces, malae bestiae, ventres pigri . Et addit: Testimonium hoc verum est. Sic peccamus exemplo: nec rhetores sumus, sed quamcumque vocem, copiam Dei credimus. Latium, Aegyptus, Athenae, Thraces, Arabes, Hispani Deum confitentur; omnes linguas Spiritus sanctus intelligit. Tu ipse cur ais, Litteras tuas vivaci cedro perlinam propter cariosos hostes musarum. Quarum, oro, musarum? An quae invenerint litteras et scripserint chartas quas tincae persequentur? Dic, oro, frater, musae litteras repererunt? Nonne per Dominum omnia, et a Deo omnia? Praeter illas centum et viginti linguas, fuit adhuc alia musarum? Hesiodus istud in Helicone mentitus est, sed Atheniensium studio, quibus, ut Apostolus ait, nihil vacabat nisi loqui . Nos teste Apostolo omnium vocum modos, omnium genera linguarum a Deo inspirata retinemus. Ignosco tamen, frater, si quid et tu de tuo auctore praesumis, et Novatiani philosophiam per quam ille in naufragium religionis incurrit, cum Hesiodi auctoritate conjungis. Verumtamen Apostoli neminisse debueras, qui ait: Videte ne quis vos decipiet per philosophiam et inanem seductionem . Jam quale illud est quod Catholicis imputandum putas, si quando vos reges aut imperia persecuta sunt? Ergo e contrario vobis debuit imputari quoties regum et persecutionem Catholici pertulerunt: atque nostros pagani principes, persecuti sunt. Vos Christianorum odia pertulistis? Sed nostri magis questi sunt. Viderit qui hoc fecit, qua mente, quo spiritu; pacemne an discordia procurarit. Verum et si quidam eorum deliquerunt, inquit, numquid fidem Dei destruunt ? Nec tamen tu querelam putes fuisse nostrorum. Sed cum per nostram fidem Christiani principes esse coepissent; ipsi principes Catholicae, hoc est suae parti faventes proprio dolore commoti sunt; nisi forte Danieli imputabitur quod a Dario vindicatus est; aut Hesteri sanctissimae feminae, cum pro ea dux regis occiditur; aut tribus pueris, quod propter eos post experimenta flammarum, profanis et incredulis rex Babylonius comminatur. Nonne Simonem Petrus, judice astipulante, confundit? Non Helima, favente Sergio, Paulus excaecat? Vindicatus esset et Hierosolymis, si quid fidei ligatus habuisset. Nescis servire ipsas innocentibus potestates, et in bonum sanctis patribus ministrare? Sicut Apostolus dicit: Principes non sunt timori bono operi, sed malo. Vis autem non timere potestatem? Bonum fac, et habebis laudem ex ea per Dominum: Minister enim est tibi in bonum . Et tamen ego de nullo questus sum, de nemine vindicatus. Nec impedire mihi Novatianos puto, quorum parvitate si vellem atque defectu poteram gloriari. Ecce plebem tuam imperatori nullus accusat, et solus es. Oportet nos tamen omnes stare ante tribunal Dei . Quod unum scio, quererentur Novatiani, si causa eorum esset ullis grata principibus. Utilius esset, ais, vincere quam placere. At qui vincendi ardore ducuntur, contentione proficiunt. Apostolus vero ait: Si quis autem videtur contentiosus esse, nos talem consuetudinem non habemus, nec Ecclesia Dei . Contra de studio placendi: Omnibus, inquit, per omnia placeo, non quaerens quod mihi utile sit, sed quod multis, ut salventur . Vos autem dum vestra non fratrum commoda cogitatis, vincendo mavultis elidere, quam placendo recreare. Malum bono vicisse, rationis est; caeterum in quacumque causa velle superare, praesumptionis insanae est. Non de Apostolico jure, sed de Graeco, apud quos scriptum putatur, omnem morem Lacedaemoniorum inflammatum esse cupiditate vincendi. Sus quoque ille lutulentus, et insana tigris, quid aliud velint nisi vincere quam placere? Vacare tibi scribis; et ideo te contentiosa delectant. Mihi vero catholicis negotiis occupato, post triginta ferme dies litterae tuae traditae sunt, post alios quadraginta repetitae. Irasci me ais; absit. Stimulari ut apem, credo quae interdum aculeo mella defendit. Verum recole utrimque litteras; jam videbis spiculisne an floribus paginam conseramus. De similibus quidem Apostolus, quos oportet indentari . Sed attende. Nos tecum quasi columbae, ore potius quam dente, confligimus. Utinam verum esset quod doceri velle te dicis! jam ipse tibi manibus meis sancti Spiritus unguenta suggererem, Amas me? Non laesi, scio. Sed tunc demum amares, si non diversa sentires, atque operi meo blandus accederes. Cypriani epistolas mihi placere miraris? Quidni beati martyris et catholici sacerdotis? Novatianum mihi ingeris? Philosophum saeculi fuisse audio; nec satis miror ab Ecclesia Dei vivi degenerasse. Cognosco, radicem legis antiquae, fontem veteris populi reliquisse, Cornelio invidentem, Novati insaniae commodatum, sine consecratione legitima episcopum factum, ideoque nec factum per epistolam eorum qui se Confessores esse simularent, qui matris unius membra divellerent. Haec ego tibi, frater, confessione vestrorum, litteris approbabo. Ita tuus iste philosophus, sapientiam suam quaerens statuere, sicut Apostolus ait , sapientiae Dei non est subjectus; quoniam per sapientiam suam mundus non recognovit sapientiam Dei. Nam quod, ante passum Novatianum putas, et Cyprianum dixisse subjungis; Praecessit me adversarius meus; vide quam manifeste respondeam. Novatianus martyrium numquam tulit, nec ex verbis beatissimi Cypriani auditum istud aut lectum est. Habes ejus epistolas quibus Cornelium Urbis episcopum, cui tunc Novatianus inviderat, inimicis principibus resistentem, saepe confessum, saepe vexatum refert; plurimis Confessoribus, plurimis quoque Martyribus ducem factum, et cum plurimis gloriosissime coronatum vivente tunc Novatiano etiamque securo. Nam et ideo ab ecclesia Christi recesserat, ne illum labor confessionis urgeret. Qui primum stimulatus invidia, episcopatum Cornelii non ferebat; inde se Novato, paucorum epistolis derisus addixerat. Haec te omnia de Novatiano Cypriani litterae perdocebunt. Porro etiam si passus est aliquid Novatianus, non tamen etiam occisus: etiam si occisus, non tamen coronatus. Quidni? Extra Ecclesiae pacem, extra concordiam, extra eam matrem cujus portio debet esse qui martyr est. Audi Apostolum: Et si habuero omnem fidem, ita ut montes transferam; charitatem autem non habeam, nihil sum. Et si in cibos pauperum divisero omnem substantiam meam, et si tradidero corpus meum ad comburendum, charitatem autem non habeam, nihil mihi prodest . Cyprianus autem in concordia omnium, in pace communi, in Confessorum grege passus est, et saepe confessus iteratis persecutionibus, et multa laceratione vexatus, et novissime salutari calice propinatus est. Hoc fuit coronari. Quare sibi habeat Novatianus epistolas suas; sibi tumorem, sibi superbiam, qua dum in altum levatur, elisus est; dum nemini parcit, effusus. En qui salutis viam fratribus inexorabili religione praecludat! En qui se palam ferre, et aream Domini purgare confidat! Miserere tui, Symproniane frater, nec te Novatianus sub hac fronte decipiat; et ideo justior putetur, quia reliquos sui comparatione despexit. Saepe fiduciam mentitur audacia; et desperatis quibusque peccatoribus, falsa bonae conscientiae imago blanditur. Contra vero omnis humilitas innocentia est, etiam illa debitrix, etiam illa peccatrix, etiam illa quae animam suam cum peccatore blanditur. Dele me, inquit Moyses , de libro quem scripsisti; ne peccatores perirent. Optaveram, inquit Apostolus, anathema esse ipse ego in Christo pro fratribus meis, cognatis secundum carnem . Utique ambo pro peccatoribus deprecantur; et propter hoc, Deum nec Moyses nec Paulus offendit. Novatianus his melior? Emendator Prophetarum? doctor Apostolorum? Jam cum Christo videtur ut idem Moyses? Jam ut Paulus in tertium coelum sublimis evehitur? Jam neglectis omnibus solus auditur? Haec ad litteras tuas respondisse suffecerit. Sed quia de poenitentia non agenda, vel ante baptismum agenda latius disputasti; multisque capitulis exemplorum, tractatus ipsius paginam refersisti, respondebo ad singula ex abundanti: quae fides verior habeat, non tacebo. Tu, ut auditui nostro largiter imperare dignatus es, benignam rursus vicem praebeto tractatui. Praestabit fortasse Dominus, ut qui nos tibi patienter obtulimus, fructum aliquem de tua etiam patientia reportemus. Dominus te in aeternum custodire et protegere dignetur, et Christianum atque Catholicum vivere faciat, et concordare nobiscum. Amen.
|
(Matth. V, 44) (de qua moveris) (Judic. XIII, 18) (Rom. XI, 16) (si videtur) (Act. XVII, 28, 29) (Tit. I, 12, 13) (Act. XVII, 21) (I Cor. XIV, 10, 18) (Coloss. II, 8) (Rom. III, 3) (Rom. XIII, 3, 4) (Rom. XIV, 10; II Cor. V, 19) (I Cor. IX, 16) (I Cor.
X, 33) (Tit. I, 11) (Rom. X, 3) (I Cor. XIII, 2, 3) (Exod. XXII, 32) (Rom.
IX, 3)
|
http://viaf.org/viaf/190303599
|
[] | ||
Pacianus Barcilonensis
| 3 |
EPISTOLA III. Contra tractatus Novatianorum. I. II. III. IV. V. VI. VII. VIII. IX. X. XI. XII. XIII. XIV. XV. XVI. XVII. XVIII. XIX. XX. XXI. XXII. XXIII. XXIV. XXV. XXVI. XXVII.
|
Pacianus episcopus Symproniano fratri salutem.
|
Tractatus omnis Novatianorum quem ad me confertis undique propositionibus destinasti, Symproniane frater, hoc continet: Quod post baptismum poenitere non liceat; quod mortale peccatum Ecclesia donare non possit, immo quod ipsa pereat recipiendo peccantes. Praeclarus honos, singularis auctoritas, magna constantia; rejicere nocentes, attactus peccantium fugere, innocentiae suae male confidere. Quis hoc vindicat, frater, Moyses, an Paulus, an Christus? At Moyses deleri e libro pro blasphematoribus optat : et Paulus anathema esse pro fratribus ; et ipse Dominus pro injustis pati mavult. Nullus horum, inquies. Quis ergo? Novatianus hoc praecepit. Immaculatus aliquis et purus, qui Novatum non audierit. qui numquam Ecclesiam deseruerit, qui ab episcopis episcopus factus sit, qui jure ordinario consecratus, qui vacantem cathedram in Ecclesia consecutus? Quid ad te? inquies; Novatianus hoc docuit. At vel quando, frater, quibusve temporibus? Statim post Domini passionem? post Decii principatum, id est, post trecentos prope annos dominicae passionis. Quid ergo tunc? Prophetas secutus est ut Cataphryges, an Philomenem aliquam, ut Apelles; an ipse tantum auctoritatis accepit? Linguis locutus est? Prophetavit? Suscitare mortuos potuit? Horum enim aliquid habere debuerat, ut evangelium novi juris induceret. Et si contra clamet Apostolus; Licet nos, aut angelus de coelo evangelizaverit praeterquam quod evangelizavimus vobis, anathema sit . Novatianus sic intellexit, inquies: sed Christus hoc docuit. Ergo a Christi usque Decii principatum nullus intelligens? Post Decium denique omnis episcopus impatiens; omnes alii dissoluti qui se miscere perditis mallent, qui perire cum miseris, qui alieno vulnere vulnerari? Novatiano vindice, justitia liberatur; auctore, corrigitur quidquid erravit. Age, inquies, certemus exemplis et ratione pugnemus. At ego huc usque securus: ipsa Ecclesiae ferie, congregationis antiquae pace contentus: nulla discordiae studia didici, nulla certaminum argumenta quaesivi. Tu postquam a reliquo corpore segregatus es et a matre divisus; ut rationem facti tui redderes, totos librorum recessus assiduus scrutator inquiris: occulta quaeque sollicitas: quidquid exinde securum est, inquietas. Nostri nihil ultro disputavere majores: nuda est apud nos ipsa securitas: quid attuleris de tua parte munitum? Ego nescio quid Novatianus egerit, quid Novatus admiserit, quid Evaristus tumuerit, quid Nicostratus nuntiaverit: arma vestra dum despicio, non novi; vide si cum inermi veritate confligis. Exspectemus tamen quid objicias, quid loquaris. Poteratne vel nuda veritas, innocentiave imperita subsistere? Proponis, et recte quidem, Ecclesiam esse populum ex aqua et Spiritu sancto renovatum, sine negatione nominis Christi, templum et domum Dei, columnam et stabilimentum veritatis , virginem sanctam castissimis sensibus, sponsam Christi ex ossibus ejus et carne , non habentem maculam neque rugam , integra evangeliorum jura servantem. Quis hoc nostrum negat? Quin etiam addimus, Ecclesiam esse reginam in veste aurata et variegata , fecundam vitem in lateribus domus Domini ; Matrem adolescentularum, quarum non est numerus ; Unam speciosam columbam matris suae, atque perfectam : Ipsam omnium matrem aedificatam in fundamentis Prophetarum et Apostolorum, et ipso angulari lapide Jesu Christo : Domum magnam vasorum omnium diversitate locupletatam. Sed haec nostra posterius; interim tua illa videamus. Ecclesia est populus ex aqua et Spiritu sancto renatus. Age. Quis fontem Dei clausit? Quis Spiritum rapuit? Quin immo apud nos aqua viva est, ipsa quae salit a Christo: tu, a fonte perpetuo separatus, unde generaris? Spiritus quoque sanctus a principali matre non abiit: ad te unde pervenit? nisi forte discordantem secutus est, tot sacerdotibus derelictis non consecrata sede contentus, detritum lacum adulterini fontis adamavit. Vestrae plebi unde Spiritum; quam non consignat unctus sacerdos? Unde aquam, quae a matrice discessit? Unde innovationem, quae cunabula pronubae pacis amisit? Ecclesia est populus sine negatione nominis Christi: nulli ne apud nos confessores, quos catenae, quos ignes, quos gladii probaverunt? Fuere, inquies, sed negatores recipiendo, perierunt. Taceo ne, haec quidem collegio, quod libellum de negatoribus vel lapsis recipiendis Novatianus vester, cum adhuc in Ecclesia degeret, et scripsit et suasit et legit? Interim, cui persuadere poteris, quod lapsis receptis Ecclesia tota conciderit? Quod admissis poenitentibus, admittentium populus negator effectus sit? Quod si et remissior plebs aliqua fuit, etiam caeterae quae non factum ejus probarint, sed consuetudinem et pacem secutae sint, Christianum ne nomen amiserunt? Accipe Hieremiae vocem: In diebus illis non dicent, Patres manducaverunt uvam acerbam, et dentes filiorum stupuerunt: sed unusquisque in suo peccato morietur . Nec apud Ezechielem tacet Dominus: Quomodo anima patris, ita et anima filii, meae sunt. Unusquisque in suo peccato morietur . Item infra: Filius non accipiet facinus patris, neque pater accipiet facinus filii: Justitia justi super eum erit . Ipse tu illud ponis exemplum: Et si fuerint tres hi in medio, Noe, Job et Daniel, non liberabunt filios neque filias: ipsi soli salvi erunt . Ecce salvi sunt ipsi qui in medio peccantium constituti sunt, qui alios liberare non possunt. Tu totum orbem paucorum vinculis alligas: tu totam Ecclesiam exiguae portionis infirmitate condemnas. Quid apud te sancti omnes, quos Novatus erudit, quos Evaristus elegit, quos Nicostratus docuit, quos Novatianus instituit? Tu spinas et tribulos refugisti: tu non habes in tua fruge zizania: tibi jam grana purgata sunt: ad te sine ventilabro purgator ille venturus est : tu solus ex omnibus paleas non habebis? Age, dic reliqua: Ecclesia est corpus Christi. Corpus utique, non membrum: corpus multis in unum partibus membrisque collectum, sicut ait Apostolus: Nam et corpus non est unum membrum, sed multa . Ergo Ecclesia plenum est corpus, et corpus et solidum, et toto jam orbe diffusum. Sicut civitas, inquam, cujus partes in unum; non ut vos estis Novatiani, quaedam insolens portiuncula tuberque collectum, et reliquo corpore separatum. Ecclesia est templum Dei: templum certe amplificum, domus magna, habens quidem vasa aurea et argentea, sed et lignea et fictilia, quaedam in honorem, multa vero magnifica in multiplices usus variorum operum destinata . Ecclesia est virgo sancta, castissimis sensibus, sponsa Christi. Virgo; verum est: sed et mater. Sponsa; manifestum est: sed et uxor et conjux de viro suo sumpta: ideoque os de ossibus ejus, et caro de carne . Nam de hac David dixit: Uxor tua sicut vitis fecunda in lateribus domus tuae: filii tui sicut novellae olivarum in circuitu mensae tuae . Multus igitur huic virgini partus et proles innumera, qua totus orbis impletur, qua circumfluis semper alvearibus populosum fervet examen. Magna in filios cura matris istius, et mollis affectus: honorantur boni, castigantur superbi, curantur aegroti: nullus perit, nemo despicitur: securi fetus sub indulgentia matris retinentur. Ecclesia est non habens maculam neque rugam : hoc est, haereses non habens, non Valentinos, non Cataphrygas, non Novatianos. In his sunt enim quidam sinus maculosi atque rugosi, pretiosarum vestium ornatibus invidentes. Caeterum, peccator et poenitens, non est Ecclesiae macula; quia quamdiu peccat, et non poenitet, extra Ecclesiam constitutus est. Ubi desinit peccare, jam sanus est. Haereticus vero vestem Domini, Ecclesiam Christi, scindit, intercipit, vitiat, irrugat. Cum enim schismata, inquit, et contentiones in vobis sint, nonne carnales estis, et secundum hominem ambulatis ? Sed et, sermo eorum quasi cancer serpit : haec est macula unitatis, haec ruga. Denique ubi super his Apostolus loquitur: de amore Christi et dilectione proponit. Sicut Christus, inquit, dilexit Ecclesiam, et se ipsum tradidit pro ea ; ut haereticos summoveret, quia diligere non noverunt. Caeterum, cur haec misero poenitenti? quia et amare optat et amari. Ecclesia est, integra Evangeliorum jura custodiens. Integra utique quia tota, quia plena. Ubi praemium fidelibus datur, ubi miseris lacrymae non negantur, ubi curantur aegroti, ubi nihil sibi vindicat insolens sanitas et superba justitia, ubi sollicita in omnibus charitas perseverat, omnia credens, omnia sperans, omnia sustinens Unde illud Apostoli: Quis infirmus est, et non ego infirmor. Quis scandalizatur, et ego non uror ? Ubi onera sua sustinet tota fraternitas communiter dolens, mutua pietate secura. Cuncti invicem sustinentes in dilectione, satis agentes servare unitatem Spiritus in conjunctione pacis . Hoc erit Ecclesia, Symproniane frater; hoc erit populus ex aqua et Spiritu sancto renatus in Christo. Nescio, ais, an remitti peccatum ab episcopis possit, cum dixerit Dominus: Qui me negaverit coram hominibus, negabo eum coram Patre meo qui in coelis est . Cur igitur Novatianus tuus, ne falso quidem adhuc episcopatu sacerdos, longe ante quam Cornelius Romae episcopus fieret, ante quam sacerdotio illius invideret, haec suasit? Habes Cypriani testimonium; Cypriani quem nec vos umquam infamare potuistis. Nam quodam in loco, ad Antonianum hoc modo scripsit: Additum est etiam Novatiano tunc scribente; et quod scripserat, sua voce recitante; et Moyse, tunc confessore nunc jam martyre subscribente; ut lapsis infirmis et in exitu constitutis pax daretur: quae litterae per totum mundum missae sunt, et in notitiam ecclesiis omnibus perlatae sunt. Quid ais, Symproniane frater? Novatianus haec scripsit, et ut obsequium merae voluntatis adjungeret, etiam scripta recitavit. Testis est ejus dextera, testis quae scripsit, manus: testis lingua, quae legit. Adhuc Cornelius, pro quo omnis haec vestra erupit invidia, episcopus non erat. Longe posterius cum plurimis coepiscopis, cum plurimis confessoribus, statimque martyribus, ut idem Cyprianus scribit, assensus est senum consilio, licere dare pacem. Si poenitentiae negandus est aditus, Novatianus in crimine est, qui haec scripsit, suasit et legit. Ubi tunc impatiens rigor? ubi ferox illa censura? Si nemo vobis Cornelium praetulisset, maneret illa scribentis auctoritas. Nunc displicet tota sententia, nunc in nos tela jaciuntur, his ipsis subministrantibus quorum auctoritate convaluit causa telorum. At in hanc ipsam haeresim, Novatiani quando coeperunt? Audite, quaeso, et totum ordinem vestri erroris advertite. Cornelius jam Romae episcopus a sedecim episcopis factus, locum cathedrae vacantis acceperat, et in illa qua fuit praeditus castimonia virginali, crebras persecutiones irati principis sustinebat. Tum forte quidam presbyter Novatus ex Africa, fraudatis in Carthaginiensi ecclesia viduis, spoliatis pupillis, pecunia ecclesiae denegata, projecto extra domum patre, et eodem fame mortuo nec sepulto, uxoris gravidae utero calce percusso partuque ejus effuso, Romam venit. Et cum apud Carthaginem, urgentibus in ecclesia fratribus, dies cognitionis ipsius immineret, et hic latitavit. Nec multo post, Novatianum istum episcopatu Cornelii anxium cum aliquantis, ut in tali re solet, ex sua parte fautoribus nutantem impellit, dubitantem fovet; ut magnum aliquid speret, hortatur. Invenit aliquos ex eorum numero qui tempestatem persecutionis illius evaserunt; apud quos hanc ipsam de lapsis receptis, Cornelio conflaret invidiam. Dat eorum epistolas ad Novatianum. Ille ex auctoritate epistolarum, sedente jam Romae episcopo, adversum fas sacerdotii singularis, alterius episcopi sibi nomen assumit: Cornelium lapsis communicasse arguit: se vindicat innocentem. Contra hunc mihi reddenda ratio est, contra hunc asserendus pudor, contra hunc vita purganda. Sed et vos, inquies, episcopi talia cur probatis? Dicat hoc alius: tu Novatianum defende. Inexcusabilis videatur haec caeteris causa, tibi licet grata sit. Tibi innocens sit, quisquis est pro te nocens. Ne accusaveris alium eo crimine, quo tu non potes liberari. Age, jam totum pudorem nos episcopi debeamus, quia et apostolorum nomen accepimus, quia Christi appellatione signamur. Negantem, inquis, Dominus negat: tu, negantem nolo fatearis. Quis eum negantem confitetur? qui ad poenitentiam cogit, objurgat, crimen ostendit, vulnera aperit, supplicia aeterna commemorat, interitu carnis emendat? Hoc castigare est, non fateri. Ait nobis Dominus: Vos estis sal terrae . Recte ergo salimus ista dicendo, nec ad nihilum valebit quisquis audierit. Vides non proculcari a nobis sententiam Domini, sed probari; non abjici severitatem, sed voluntatem ejus aperiri. Sed poenitenti, inquies, peccata dimittis; cum tantum in baptismate tibi liceat relaxare peccatum. Non mihi plane, sed Deo soli, qui et in baptismate donat admissum, et poenitentium lacrymas non repellit. Caeterum quod ego-facio, id non meo jure, sed Domini: Dei sumus adjutores, inquit, Dei aedificatio est . Et iterum: Ego plantavi, Apollo irrigavit, sed Deus incrementum dedit: Ergo neque qui plantat est aliquid, neque qui rigat; sed qui incrementum dat, Deus . Quare sive baptizamus, sive ad poenitentiam cogimus, seu veniam poenitentibus relaxamus; Christo id auctore tractamus. Tibi videndum est, an Christus hoc possit, an Christus hoc fecerit. Si poenitentibus remissio peccatorum dari potuit, ais, baptisma non fuit necessarium. Insulsissima comparatio! Baptismus enim, sacramentum est dominicae passionis: poenitentium venia, meritum confitentis. Illud omnes adipisci possunt, quia gratiae Dei donum est; id est, gratuita donatio; labor vero iste, paucorum est qui post casum resurgunt, qui post vulnera convalescunt, qui lacrymosis vocibus adjuvantur, qui carnis interitu reviviscunt. Frustra me posuisse asseris illud exemplum quod Deus dixerit; Malo poenitentiam peccatoris quam mortem . Quid si adjecissem illud Esaiae: Cum conversus ingemueris, tunc salvaberis et scies ubi fueris ? Quid si id Apocalypsis: Memento unde cecideris, et age poenitentiam, et fac priora opera ? Haec, inquies, gentibus dicta sunt ante baptismum. Audi Apostolum: Scimus autem, quoniam quaecumque lex dicit, iis qui in lege sunt, dicit et loquitur . Ergo eos qui sine lege vixerunt, poenitendi conditio non tenebit. Qui et si poenituissent, libera id fide fecerant, non imposito per legem vinculo poenitendi. Ergo et vel Judaei, inquies, qui ante baptismum poenituerunt, post baptismum poenitere non possunt. Quis hoc te docuit, frater Symproniane? Quis suasit, ut qui ante poenituerit, postea poenitere non debeat? Sed posterius hoc videbimus. Interim, si Judaeis post baptismum praeclusa est poenitentia, quia illam ante persolverint; concede vel gentes quae poenitentiae legem ante nescierint, posterius poenitere debere. Sed et de Judaeis, nolo, fallaris. Illi enim propterea prius poenituerunt, quia vetus baptisma corruperant, et quasi post fidem fide prodita poenitebant. Audi Apostolum: Nolo enim ignorare vos, fratres, quia patres nostri omnes sub nube fuerunt, et omnes per mare transierunt, et omnes in Moyse baptizati sunt et in nube et in mari: et omnes eumdem cibum spiritalem ederunt, et omnes eumdem potum spiritalem biberunt. Bibebant autem de spiritali petra sequente: Petra autem erat Christus . Hoc ergo baptisma violaverant, et ideo poenitebant. Videamus deinde quid dicas: Si Deus saepius jubet hominem poenitere, inquis, saepius peccare permittit. Quid ais? Ergo qui saepius remedium criminis monstrat, crimen ostendit? Et medicus ille cum curat assidue vulnerari docet? Deus nec peccare vult hominem semel, et tamen liberat a peccato. Nec utique cum liberat, peccatum docet; sicut nec qui ab incendio liberat, incendium monstrat; nec qui naufragum eripit scopulis, in saxa compellit. Aliud est de periculo liberari, aliud ad periculum cogi. Et fortasse paterer hoc credi, si poenitentia, deliciae putarentur; cujus labor tantus imponitur, cui carnis interitus imperatur, cui juges lacrymae, cui gemitus sempiterni. Volet ergo ille sanatus iterum se secari, rursus exuri? Volet peccare iterum, et iterum poenitere, cum scriptum sit: Noli adjicere peccatum, ne quid tibi deterius contingat ? Et adhuc: Assidue peccanti non misereor . Quod si, ut ais, ad peccatum cogitur, cui poenitentiae medicina monstratur; quid tandem ille facturus est, cui poenitentia ipsa praecluditur; cui desperato remedio, totum vulnus operitur; cui prorsus ex integro, vitae aditus denegatur? In baptismo, inquies, semel morimur, sicut ait Apostolus: An nescitis quoniam quicumque baptizati estis in Christo Jesu, in morte ejus baptizati estis? Consepulti ergo estis ei per baptismum in mortem, ut sicut Christus resurrexit ex mortuis, sic et vos in novitate vitae ambuletis . Quid mirum? Docebat Apostolus quod essemus novi; ut nemo peccaret: sequebatur tamen ut qui peccaverat, poeniteret. Hic integer, ille curatus viveret: innocens coronam, poenitens veniam subiret: ille praemium, iste medicinam acciperet. Denique idem Apostolus dicit: Nam si cum adhuc peccatores essemus, Christus pro nobis mortuus est; multo magis justificati nunc in sanguine ejus, salvi erimus per eum ab ira . Ab ira utique, quae peccantibus debebatur. Quod si gentilem populum non passus est mori; multo magis redemptum non patietur exstingui. Nec abjiciet, quos magno redemit; nec enim levis illi est jactura famulorum. Non morietur quidem amplius qui resurgit, ut scriptum est . Sed ipse est advocatus apud Patrem; sed ipse interpellat pro peccatis nostris, haud despicabilis miserorum patronus, parumve idoneus deprecator. Responde, frater, an famulos Dei diabolus possit opprimere, an non possit Christus absolvere? Petri poenitentiam dicis ante Domini passionem fuisse? Hoc tibi nemo proposuit. Et tamen Petrus jam baptizatus erat: huic enim dixerat Dominus: Qui lotus est semel, non necesse habet iterum lavari . Accepit tamen postea remedium Christi, sed ante poenituit; et ante sanctus est habitus, quam ad remedium perveniret. Nec poenitentia ejus in memoriam scriberetur, ni profuisset aliquid poenitenti. Flevit, inquit, amarissime . Non vis facere fidelem, quod Petrus fecit? non vis prodesse nobis, quod Petro profuit? Age, Thomas meus nonne post Domini resurrectionem de resurrectione dubitavit? Nonne perfidiae reus notatur a Domino, cum illi clavorum notae, cum perfossae manus, cum lateris vulnus ostenditur, cum sic ad eum ait Dominus: Noli esse incredulus, sed fidelis ? Quid ergo? erubuit poenitere? nonne humiliatus est? nonne Deum et Dominum suum illico confitetur? numquid non illum exomologesis ista commendat? Jam quam argute caput illud absolvis, quod ego posui; datam episcopis potestatem, ut quae ligassent in terra, ligata essent et in coelis. Dicis, hoc non ad fideles, sed ad catechumenos pertinere; ut baptizandis adhuc scilicet populis, solvi liceret crimina, vel teneri. Duorum denique Evangelistarum capitula conjungis, ut unum esse videantur; et adjicis, quod Matthaeus minus integre prosecutus sit, complesse Joannem: ut quia apud Matthaeum dixerat Dominus; Ite et docete omnes gentes, baptizantes eas in nomine Patris, et Filii, et Spiritus sancti ; apud Joannem impleverit dicens: Si cujus dimiseritis peccata, dimittentur illi; cujus retinueritis, et tenebuntur : ut hoc dimittere vel ligare ad gentes quae baptizandae erant, pertinuisse videatur, quia prior Evangelista de gentibus praelocutus sit; de solvendo autem et ligando posterior impleverit. Quid ais? Evangelistae duo dimidiatos invicem sensus, et semi integros retulerunt? Verba his invicem, ratiove defuerat; aut non in omnibus totum Spiritus sanctus implebat, propositos perferens sensus, et ad plenum dicta definiens? Hominis confirmatum testamentum nemo superordinat: Dei tabulam, tabula diversa mutabit? Quaenam in vobis haec vincendi cupido est, ut tale aliquid audeatis? Quid quod apud Matthaeum ipsum ante passionem suam dixerat Dominus: Quaecumque ligaveritis in terra, erunt ligata et in coelo et quaecumque solveritis in terra, erunt soluta et in coelo ? Apud Matthaeum hoc praedixerat Dominus, et nullam ibi gentium fecerat mentionem: cur ergo illi capitulum Joannis adjungis, ubi suum posuit, et ita posuit ut a gentibus separaret? quod utique si ad gentes pertinere voluisset, potuit ipse conjungere quod ipse ponebat. Totum ergo quod quaeris, apud Matthaeum habes. Cur non universa legisti, qui episcopum doces? Primum praecepti istius caput repete. Ipso referente Matthaeo, paulo superius ad Petrum locutus est Dominus; ad unum, ideo ut unitatem fundaret ex uno; mox id ipsum in commune praecipiens, qualiter tamen ad Petrum incipit: Et ego tibi dico, inquit, quia tu es Petrus, et super istam petram aedificabo Ecclesiam meam, et portae infernorum non convalescent adversus eam. Et tibi dabo claves regni coelorum: et quaecumque ligaveris super terram, ligata erunt et in coelis; et quaecumque solveris super terram, erunt soluta et in coelis . Dic frater; de solis gentibus hoc locutus est: Super hanc petram aedificabo, inquit, Ecclesiam meam? Ecclesiam, non baptizatas gentes vocat? homo necdum renatus, corpus est Christi? Quid solvo gentibus, quod non est ligatum? Nam si non reputatum est, nec ligatum. Quid alligo, quod nullo jure constringo? Gentilis homo, liber est Legi. Vide nunc e contrario, an in baptizatum utraque conveniant. Solvitur venia, quia peccato tenebatur; ligatur anathemate, quia solutus fuerat fide et per gratiam liberatus. Quod si ad gentes hanc solvendi licentiam vel ligandi spectasse concedam; multo magis ad baptizatos pertinuisse convincam. Nam si is solvi potuit vel ligari, qui non habuit vinculum; quanto magis ille quem fidei jura tenuerunt? Ais posuisse Matthaeum: Si peccaverit in te frater tuus, vade et corripe eum solus cum solo ; ac statim subjunxisse Dominum: Quaecumque solveris in terra, soluta erunt et in coelis; ut ad fratris offensam pertinere videatur. Age, non vides quod supra dicit: Si in te peccaverit frater tuus: heic vero addit: Amen dico vobis. Quaecumque solveritis in terra, etc. Illud uni jussit, hoc pluribus relaxavit: illud ipse solvit in quem admittitur; hoc vero, Ecclesia: illud, sine sacerdote, sine fratribus; hoc ab omnibus impetratur. Quaecumque solveritis, inquit; omnino nihil excipit. Quaecumque, inquit: vel magna, vel modica. Attende quod ad Petrum dicat inferius id quod peccatur in hominem, septuagies et septies relaxandum; ut ostendat, alias vel semel posse. Tamen qui in Petrum peccat, Dominum laedit: sicut ad Samuel ipse significat: Non te nullius momenti fecerunt, sed me . Conceditur ergo vel semel Ecclesiae, quod nobis ipsis totiens imperatur. Nunc ad erraticam ovem, drachmam illam, et adolescentiorem filium revertamur: quae ego exempla cum strictim scripto priore tetigissem, tu plena repetisti, edocens et ostendens drachmam et ovem et filium minorem ad publicanos et peccatores; hoc est, humilem populum, non ad Christianae plebis imaginem, nec ad formam fidelium pertinere. Gratulor me doceri; intellectum vero non esse, moleste fero. Nam quid asseram? Ea quaecumque lex dicat, his qui sub lege sunt, dicere ; utique et hoc principaliter ad priores dictum esse consentio, sed in forma fidelium, sed in imagine futurorum, sicut Apostolus dicit: Haec autem in figura contingebant illis: scripta sunt autem ad correptionem nostram, in quos, fines saeculorum devenerunt. . Et iterum: Quae omnia illis umbrae erant futurorum bonorum . Certe ipse adnuis, ad publicanos et peccatores, hoc est, humilem populum, et ideo juniorem, illa dictata. Dic ergo: an populus Christianus ipse est junior? an in radicem cohaeserit? an illa membra compegerit? aedificatus, ut scriptum est, in fundamentis apostolorum et prophetarum, et ipso angulari lapide Christo Jesu . An Judaeorum Deus tantum? Nonne et gentium? Immo et gentium. Siquidem unus Deus, qui justificat impium ex fide, et per fidem . Certe ille humilis populus, quem Deus, drachmae, filio minori et oviculae conferebat, Ecclesia fuit: unde omnis turba credentium, unde populus Christianus. Huic corpori nostra etiam membra conjuncta sunt, et totae credentium portiones, ut in bonam olivam ex oleastro gentium convenirent, sicut Apostolus dicit: Participes pinguedinis ejus effectae ? atque ita unum omnes essemus in Christo, Judaeus et Graecus, servus et liber . Si ergo cum illis humilibus unum corpus sumus, dicta sunt et ad nos quae veterum humiles audierunt: atque ita omni corpori nuntiatum est, quidquid de corporis parte praedicatum est. Dicam planius: ille posterior populus, ille pauper, ille mediocris, imago Ecclesiae fuit, anima humilis et modesta, anima liberata per Christum. Hanc venit Dominus salvam facere, hanc apud inferos non reliquit: haec est ovis illa quae humeris reportatur: id est, nisu et vigore patientiae. Haec est drachma, quae quaeritur: et vicinis, inventa monstratur. Vides formam ejus similitudini poenitentium convenire? Vides misericordiam usque ad hoc tempus extendi? Vides quaecumque Ecclesiae nascenti dicta sunt, ad plenitudinem Ecclesiae pertinere? Inde ibi Dominus adjecit: Sic erit gaudium in coelo super unum peccatorem poenitentiam agentem, quam super nonaginta novem justos, quibus non fuit opus poenitentia . Nam si omnia illa ad commonendos nos scripta sunt; cui tandem populus ille peccator humilis comparabitur, nisi populo poenitenti? Ac si figuris in ordinem recurrentibus, nonaginta novem sanae, omnis Ecclesia est; una vero erratica, delinquentium portiuncula est: ac drachma quae periit, miser ille peccator est: rediens post mala sua filius, redempto illi similis aestimatur. Jam recte a me positum vides, cum de poenitentium curatione tractarem, dixisse Dominum: Non est opus sanis medico, sed male habentibus . Recte et illud: Beati lugentes, quoniam ipsi consolabuntur . Quidquid de publicanis et peccatoribus dictum est, ad aegros omnes et omnes miseros pertinebit. De solis, ais scriptum esse martyribus: Beati lugentes. Nemo ergo praeter illos, peccata sua plangit? Non David clamat: Lavabo per singulas noctes lectum meum . Et iterum: Quoniam cinerem, sicut panem edi; et potum meum cum fletu miscebam . Non Jacob dicit: Anni vitae meae durissimi . Non Apostolus ad Timotheum: Desiderans te videre, memor lacrymarum tuarum ? Nec tamen hoc de martyre loquebatur. Quid nunc? Miseri poenitentes siccos habent oculos? Et qui peccasse se dolent, flere non norunt? Ipsi communicantes, ipsi fideles, lacrymas non habemus? Quempiam nostrum, gaudente mundo, gaudere delectat? Vos Novatiani, jam satiati estis, divites facti estis, sine nobis regnare coepistis . Non ergo quisque miserabilis est, ita incipit esse miserandus. Post haec proponis, et dicis scriptum esse per Dominum: Omne peccatum et blasphemia remittetur hominibus; Qui autem in Spiritum sanctum peccaverit, non dimittetur ei neque hic, neque in futuro . Aut ego fallor, aut istud exemplum contra te valet. Nam si omne peccatum et blasphemia relaxabitur, vides veniam poenitentibus non negari. Ergo omne peccatum, ergo ipsa quoque blasphemia. Habes additum secundum Lucam: Et in filium hominis peccaverit remittetur ei . Quid hoc amplius de misericordia Dei, de clementia judicantis? An non invidet oculus tuus, quia bonus est paterfamilias ? Non licet illi facere, quod vult? Quin immo, tu quis es qui judicas servum? Domino suo stat, aut cadit: Potens est autem Deus statuere illum . Sed qui in Spiritu sancto blasphemaverit, ais, non remittetur ei . Soles, totas percurrere lectiones: cur hic non legisti, quid sit istud, In Spiritu? Habes supra scriptum, cum Dominus daemonia verbo fugaret, et virtutes multas speciali vigore compleret, dixisse Pharisaeos: Hic non expellit daemonia nisi in Beelzebub principe daemoniorum : hoc est, in Spiritum sanctum deliquisse, in ea blasphemasse quae per sanctum Spiritum gerebantur. In caeteris quippe peccatis, aut errore labimur, aut metu frangimur, aut carnis infirmitate superamur. Haec caecitas est non videre quod videas, et sancti Spiritus opera diabolo deputare, eamque gloriam Domini qua diabolus ipse superatur, diaboli appellare virtutem. Hoc est ergo quod non dimittetur: reliqua bonis poenitentibus, frater Symproniane, donantur. Posthaec, de sarmentis et vite proponis sic: Ait Dominus apud Joannem: Ego sum vitis vera, et Pater meus agricultor est. Omne sarmentum in me quod non affert fructum, tollet illud; et omne fructiferum, purgabit illud . Vides igitur in sarmentis fructum requiri, id est bona opera poenitentiae, sicut Joannes ait: Facite ergo fructum dignum poenitentiae . Vides sarmenta purgari, quae sunt detrimenta carnis, damna laetitiae, damna patrimonii, vitae labores; qui actus proprie poenitentium sunt. Vides etiam agriculturam Domini, qui ipsa etiam sarmenta non perdat, sed purget et colligat, aliqua plane in ignem, aliqua novellandis pastinandisque vineis. Eli sacerdos, ais, loquitur et dicit: Si vir in virum peccaverit, orabunt pro eo; si autem in Deum peccaverit quis orabit pro eo ? Joannes itidem: Si quis scit peccare fratrem suum peccatum non utique ad mortem, postulabit pro eo, et dabit illi vitam Deus. Est autem peccatum quod ad mortem ducit, non pro illo dico ut depreceris . Vides hoc totum ad peccata manentia pertinere, non ad eos qui aliquando peccaverint, et coeperint poenitere, ante quam quisquam pro illis roget. Longum est, ut exempla replicemus. Attende universa peccata quibus Dominus comminatur: jam videbis esse praesentia. Quod si non proderit justo in tempore iniquitatis suae praeterita justitia; non oberit impio in tempore justitiae suae iniquitas derelicta , cum scriptum sit: Relinquat impius vias suas, et vir facinorosus cogitationes suas; et convertatur ad Deum et misericordiam consequetur . Quod si Deus etiam peccata praeterita punivit, deque transactis et praetermissis poenam suppliciumque constituit; age, non habet in sua potestate mutare sententiam? Non Rahab, non Nabuchodonosor regem, non Gabaonitas, non Ninivitas, non Segor a praedicto interitu liberavit? Non per ipsum, Joel vates haec intulit: Convertimini ad Dominum Deum vestrum, simulque jejunio, et fletu, et planctu; quia misericors est, patiens, et longanimus, et multae miserationis, et poenitens in malitiis. Et quis scit si reversus poenitebitur, et relinquet post se benedictionem ? Quare sicubi constitutam peccantibus poenam probaveris, hoc tenebis, aut peccatis perseverantibus constitutam, aut libertatem Deo relictam mutandae, si poeniteas, ad meliora sententiae. Ais adhuc, scriptum: Quod si manus tua vel pes tuus scandalizaverit te, abjice eum abs te . Quid sit hoc, Moyses, Deuteronomio testificante, praedixit: Si autem precatus fuerit te frater tuus aut filia tua, aut uxor tua quae est in sinu tuo, aut aequalis animae tuae, dicens: Eamus et serviamus diis quos non noveras . Deinde adjecit inferius: Deferes eum, et manus tua erit super ipsum ad occidendum eum. Vides ergo, non de poenitentibus dictum, sed de his qui non solum ipsi in facinore perseverant, verum etiam nos scandalizare non desinunt. Hi quamlibet chari sint, relinquendi: quamlibet utiles deserendi sunt. Proponis adhuc dixisse apostolum Paulum: Auferte malum ex vobis ipsis : malum utique, perseverans, Caeterum, poenitentia malum non est, cum David dicat: Bonum est exomologesim facere Deo . Nec tamen mecum est ille quem poenitet, nec parte sanctorum, nec pace conjungitur. Sed dicit Apostolus: Si quis frater nominatur, et sit aut fornicator, aut simulacris serviens, aut avarus, aut maledicus, aut ebrius, aut rapax, cum ejusmodi nec cibum sumere . Vides non sine causa esse positum, et sit, id est, qui necdum poeniteat, qui necdum improbus esse desierit. Et certe de avaris, et ebriosis, et maledicis, simul dictum est. Responde, frater, an nullus ejusmodi, vestra pace teneatur. Ergo inde est, et quod per Esaiam Deus clamat: Simul iniqui et peccatores peribunt ; non poenitentes, non misericordiae opera procurantes, quibus apud eumdem rursus Esaiam Deus dicit: Et si fuerint peccata vestra ut phaenicium, ut nivem dealbabo: et si ut coccum, ut lanam candidam ea efficiam . Attamen, ut ais, Apostolus condemnavit errantem. Nam ad Corinthios prima ita dicit: Ipse ego quidem absens corpore, praesens autem spiritu, jam judicavi eum qui tale facinus admisit: in nomine Domini nostri Jesu Christi, congregatis vobis omnibus in virtute Dei, tradere ejusmodi satanae, in interitum carnis, ut spiritus salvus sit in die Domini . Nota, frater, primum, quod non damnat eos cum quibus iste communicat: solus ipse qui tale facinus admiserat, satanae traditur, solus excluditur, salva pace sanctorum. Vos, omnes ecclesias pro uno peccatore damnatis? Deinde vides, quod hic ipse peccator incestus, non morti traditur, sed satanae, ad emendandum, ad colaphizandum, ad poenitendum. Denique ait, Ad interitum carnis, non tamen animae, non etiam spiritus: sed ad solius carnis interitum, tentationes scilicet, carnis angustias, detrimenta membrorum, sicut alibi de intemperantibus dicit: Tribulationem autem carnis patientur ejusmodi . Vis hoc scire? in secunda Corinthiorum, hunc ipsum impium idem Paulus absolvit. Nam de ipso ait: Sufficit illi qui ejusmodi est, objurgatio ea quae fit a pluribus; ut e contrario magis donetis et consolemini, ne forte majore tristitia absorbeatur, qui ejusmodi est: Propter quod obsecro vos, ut constituatis in eum charitatem . Item infra: Si cui autem aliquid donastis, et ego: nam et ego quod donavi, propter vos in persona Christi, ut non possideatur a satana . Vides Apostoli indulgentiam, proprias etiam sententias temperantem? Vides mitissimam lenitatem longe a vestro supercilio separatam? longe a Novatiani fronte dissimilem, communi vero vitae ac saluti omnium consulentem? At etiam in nos severus censor invelieris. Dicis, ex lege coelesti unum ex mandatis solvere non licere, nec communicare lupis agnos, et quod omnis consensus in crimine sit; et ideo qui picem tetigerit, inquinetur ; nec sit ulla societas luci ad tenebras, aut templo Dei cum idolis, aut conventio Christi ad Belial . Ideoque David dicit: Furem videbas, et currebas cum eo, et cum adulteris portionem tuam ponebas . Ais tandem, quia nos Domini mandata rescindimus. Nos, unum apicem Legis inflectimus; an potius Novatiani, qui tota Ecclesiae, tota concordiae jura violarunt, qui post tot pacis annos, tot foedera sanctitatis, novas sibi leges, nova instituta, novos ritus pepererunt, arcanum justitiae inexorabili fronte simulantes? Nos in Ecclesiam lupos recepimus, qui haereticorum ora vitamus; an potius Novatiani, qui cum ipsi sint rapaces lupi, paulo miseriores oviculas reformidant? Nos consentimus malis, nos picem tangimus, nos tenebris cohaeremus, nos idolo et Belial jungimur; an illi qui Evaristum, qui Nicostratum receperunt, caeterosque ab Ecclesia recedentes, lingua, manu, moribus inquinatos? Nos cum adulteris et furibus convenimus; an illi qui Novatum, vitae suae et capiti praetulerunt; post interceptam pecuniam pupillorum atque viduarum; miseri parentis et partus uxoris parricidam, non modo non poenitentem, verum etiam gloriantem? Verum Paulus Apostolus dixit: Manus cito nemini imponas . Docet idem; vel tarde, vel post poenitentiam non negandas. Sed perdita Hiericho, Achar filius Charmi propter furtum vestis occisus est. Age; vos, totos fures interficite pecuniarum nostrarum atque librorum; et in Novati ossa saevite. Jugum illud rursus accipite, quod neque nos, neque patres nostri portare potuerunt . Quid cessatis, Novatiani, oculum pro oculo, dentem pro dente deposcere, animam postulare, Circumcisionis et Sabbati redintegrare commercium? Necate fures, lapidate petulantes. Nolite in Evangelio legere quod pepercerit Dominus etiam adulterae confitenti , quam nemo damnarat: quod peccatricem quae lacrymis pedes ejus lavabat, absolverit: quod Rahab apud ipsam Hiericho urbem Phoenicum liberavit: quod Thamarem a sententia patriarchae absolverit: quod, Sodomis quoque pereuntibus, Loti filias non exstinxerit; liberaturus et generos, si futurum excidium credidissent. Age; non tenes dicere apud David Dominum: Cum his qui oderunt pacem, eram pacificus ? Salomonis quoque sententiam non tacere; frater fratrem adjuvans, exaltabitur ? Quid Apostolus? Fratres, et si praeoccupatus fuerit homo in aliquo delicto; vos qui spirituales estis, instruite hujusmodi in spiritu mansuetudinis, considerantes vosmetipsos ne tentemini. Invicem onera vestra portate, et sic adimplebitis legem Christi . Et illud quod ante jam retuli: Opto enim anathema esse in Christo pro fratribus meis cognatis secundum carnem . Et iterum: Omnibus omnia factus sum, ut omnes lucrifacerem : hoc est, cum vulneratis, gemitus; cum aegrotantibus, laborem; mortem cum moriente partiri, casum fratrum cum statu suo posse miscere, aliquid de sua sanitate decidere, et deficientibus adhibere medicinam. Quid vobis prodest superba et aspera fronte durari, altis regere cervicibus, vultus torquere a miseris, auditus oculosque praecludere? Numquam cecidistis? Nulla in vestris mentibus macula est? Nulla in oculis festuca? Quis gloriabitur castum se habere cor, aut mundum se esse a peccatis ? Credo; vos justi, benevoli, temperantes, quibus membra omnia sana sunt, quibus omne corpus intactum, quibus medicus necessarius non est, nec medicina languorum. Intrate jam coelum; paradisi aditus, romphaea cedente, penetrate; tot nostrorum populis, Deum unicum confitentibus, dona vestra praecludite. Quae si se longe aliter habent quam implacabilis immanitas rigor rerum, et immanitas vestra mentitur; jam intelligitis Novatiani, Deum posse misereri; jam miseris fratribus de praeterito confitentibus, vel seram patere medicinam; jam vulneratum illum a Levita et sacerdote praeteritum, per Christum posse curari: jam Ecclesiae preces humilibus non negandas; jam manus sacerdotum miserandis fratribus exhibendas. Nos autem intelligimus, ut exprobras, Ecclesiam Dei, columbam non felle amaram, non unguium laceratione violentam, parvulis quoque plumis exiguisque. Scimus etiam puteum aquae vivae fontemque signatum, nulla haeretici gurgitis labe sordere, hortumque conclusum plenum oleribus magnis pariter et parvulis, vilibus atque pretiosis. Octo quoque animas ex arca, sed inter quas et Cham fuerit: et millia illa volucrum atque ferarum bina atque septena, munda pariter et immunda: fontes vero siccos, et nebulas turbinibus excitatas, haereticorum sterilitatem et insanarum vocum impetus arbitramur. Nec promittimus libertatem, cum ipsi servi simus poenae; sed crimina nostra confessi, reliquos etiam ut fateantur hortamur, credantque in eum qui justificat impium ex fide , qui reflectit sententiam, adversus malitiam irrogatam . Attendimus quoque a falsis prophetis et lupis rapacibus, cum cavemus a vobis . Jannem vero et Mambrem sic restitisse Moysi, sicut vos catholicis, arbitramur. Inde sic ponit Apostolus: Quia sicut Jannes et Mambres restite runt Moysi, ita et hi resistunt veritati: homines mente corrupti et a Deo reprobi; sed ultra non proficient: insipientia enim eorum manifesta erit omnibus, sicut illorum fuit . Quod in vos dictum esse manifestum est, qui neque proficere amplius, neque insipientiam vestram celare potuistis. Qui baptizatur a mortuo, nihil proficit ; utique qui haeretico fonte dilutus, sic et qui peccatoris oleo ungitur, id est, qui spiritu satiatur immundo. Ergo et filii sanguinum vos eritis. Non enim pacem fratrum, sed sanguinem concupiscitis. Fides falsa, est vestra credulitas. Adultera mulier, haeretica congregatio est: Catholica enim, ab initio, de viri sui thoro et thalamo non recessit, nec alienos amatores aut extraneos concupivit. Vos exsulem formam novo colore pinxistis; vos thorum vestrum a conjugio separastis antiquo; vos a matris unicubae corpore recessitis, novo placendi genere, novis corruptelarum illecebris expoliti. Nam quod Cyprianum beatissimum mihi pro contrario teste proponis, quia in Epistola quae de Lapsis est, Moysen et Danielem et Job orasse pro peccatoribus dicat, nec impetrasse, dicente Domino: Et si tres in medio eorum fuerint Noe, Job et Daniel, non liberabunt filios neque filias, sed ipsi soli salvi erunt . Utinam, utinam Cypriano teste nitaris, utinam tam salubribus sententiis acquiescas. Ille enim, cum lapsos ad poenitentiam cogeret qui poenitere nolebant, dicentes a confessoribus sive martyribus accepisse se pacem, docuit et ostendit, quod nec patriarchae illi pro non poenitentibus impetrarent. Etenim quis liberare possit invitum? quis pro superbis humiliari? quis pro non poenitentibus impetrare? Quod utique cum diceret, ad poenitentiae cogebat remedia. Nec contra se locutus est aliquid vir illius gravitatis et meriti, sed fundendas a peccatoribus preces docuit, et exomologesim diligendam. Ipsa tamen Cypriani exempla te permovent, quibus et Moysen et caeteros sanctos non impetrasse commemorat, qui pro peccatoribus postulabant. Ain? Non vides Moysen pro quibus non impetraverit? Reversus ad populum, quid audit in castris? Voces ebriorum et cantus idolothyti personabant. Adhuc perseverabat in nequitia populus, adhuc in ipso crimine permanebat, ac poenitere non noverat. Attamen quis tibi nostrum dixit, quod Moyses non impetraverit? Dixerat quidem illi Deus; Deliquit ante me, delebo eum de libro . Dixerat tamen auctoritate judicis et Domini potestate; sed vide quam cito reflexerit sententiam, adversus populi malitiam irrogatam. Ausculta. Propheta statim, ibidem: Et precatus est, inquit, Moyses in conspectu Domini Dei sui; Quare, Domine, irasceris ita in populum tuum? et reliqua . Item infra: Et propitius factus est Dominus de malignitate quam dixerat facere populo suo . Vides lenitam esse iram Dei? Vides offensam esse placatam? Et pro populo non rogavit, nec quod fecerat poenitenti. Sed Noe, inquis, et Daniel, et Job, filios et filias liberare non potuerunt. Et hoc tale est: si pro non rogantibus petant; si pro perseveranti in crimine deprecentur; si non singulos, si non paucos, sed millia multa defendant. Caeterum Noe domum suam a ruina publica liberavit; et Job recepit cuncta quae perdidit; et Daniel instantem illum sapientibus Babyloniae gladium oratione decussit. Lot certe pro salute oppidi, Paulus pro vectoribus navis orat. Sic absolvuntur a justis, qui poenitere noverunt. Postremo vel illud aspicio quod scriptum ait: Ipsi soli salvi erunt . Qui illi? Ipsi utique qui pro peccatoribus deprecantur, impune pro talibus postulabunt. Et cur Ecclesiam damnas? cur pro poenitentibus prohibes deprecari; si etiam pro his petere licet, quo quibus non licet impetrare? Lege igitur diligentius Cyprianum meum: lege totam de Lapsis epistolam: lege aliam quam ad Antonianum dedit; ubi exemplis omnibus Novatianus urgetur: jam scies quid de poenitentium curatione pronuntiet. Cyprianum loquor, vestra oppugnantem et catholica jura retinentem. Tertullianum post haeresim ipsum epistola sua, et ea ipsa quam catholicus edidit, audies confitentem, posse Ecclesiam peccata dimittere. Vides ergo Ecclesiam esse reginam in veste aurata et variegata ; multorum utique corporum, multorumque populorum varietate compositam. Non est coloris unius ista pictura, nec in uno habitu emicat tanta diversitas. Pars illa indumenti tegit, ista componit. Nonnulla pectori adhaeret, aliqua ultimo sinu trahitur, et inter vestigia ipsa sordescit. Quaedam, purpurae martyrum comparatur; aliqua, serico virginali; nonnulla, sinu plicante, subsuitur, aut acu inserente reparatur. Alius enim sic, alius autem sic ; et tamen una, in omnibus, regina componitur. Ergo eadem fecunda vitis et locuples, plures habens ramos, multo palmitum crine distentior; nihil ne ex istis hiberno frigore laboravit? nihil asperas grandines pertulit? nihil torridas incusavit aestates? Asperior est haec gemma palmitibus, ista fortior, illa sincerior; haec se diffundit in fructus, haec in solas exuberat frondes. Vitis tamen ubique formosa. Mater haec adolescentularum, quarum non est numerus . Calculare denique si potes catholicos greges, et duc in digitos nostrae plebis examina. Nec illa modo quae toto orbe diffusa sunt cunctis plena regionibus; sed haec, frater Symproniane, quae tecum in proximis finibus et vicina urbe consistunt. Contemplare, quot nostros unus aspicias, quot meorum populis solus occurras. Nonne ut stillicidia, fontibus magnis? nonne, ut ab oceano quaedam gutta, sorberis? Dic, dic an istae adolescentulae ex vestra plebe generentur, an tu solus has parias. Nostra est, inquam, ista regina electa matri suae atque perfecta . Nihil quippe electum, nisi melius et majus ex alio; nihil perfectum potest esse, nisi plenum. Jam et illud attendite, an haec potissimum aedificata sit: In fundamentis prophetarum et apostolorum ex ipso angulari lapide Jesu Christo . Si ante te coepit, si ante te credidit, si a fundamentis prioribus non recessit, si non illa migravit, si non a reliquo corpore separata suos sibi magistros et propria instrumenta constituit, si quid insolitum argumentata est, si quid novi juris invenit, si corpori suo repudium pacis indixit: plane tunc a Christo recessisse videatur, tunc extra prophetas et apostolos constitisse. Haec igitur erit domus magna, locuples omnium diversitate vasorum, in qua purum refulget aurum, in qua ductile lucet argentum; verum, quae etiam lignea sicut scriptum est , et fictilia vasa dignatur. Magna enim domus multos movet usus, opera diversa sollicitat. Non solum quaerit argentum, nec aureo tantum delectatur ornatu. Subinde plus decet magna, contemptus; et inter nobiles ambitus, exigua quoque jocunda sunt. Nullus artifex opera sua despicit, nec vilia sibi putat esse quae fecit. Et unde pro peccatoribus passum putas Christum, nisi quod perdere noluit quidquid ipse formavit? Unde illum putas hodieque interpellare pro miseris, nisi quod modicum, eumque et despectissimum, non repellit; neminem, ex his quos acceperit, perditurus; ligneo licet ac fictili comparentur, atque ita in domo sua omnia vasa componit? Tandem, frater Symproniane, non pigeat esse cum multis; tandem libeat reduvias Novatianorum, et praesegmina vestra contemnere; tandem catholicos greges et tam late patentes Ecclesiae populos intueri. Ubi unus, inquies, ibi et ego; et ubi duo, ibi Ecclesia: ubi unus tamen concors; ubi duo, pacifici. Ubi unus, et Ecclesia; quanto magis ubi plures? Meliores, inquit, duo quam unus: et spartum triplex non rumpitur . Audi David: Psallam nomini tuo in ecclesia multa . Et iterum: In populo gravi laudabo te . Et: Deus deorum locutus est, et vocavit terram ab ortu solis usque ad occasum . Quid semen Abrahae, secundum stellarum modos et numeros arenarum, vestra paupertate contentum? Benedicentur in te, inquit, omnes tribus terrae . Dic; Novatianus has impleat? Non tam parum, sanguine suo redemit Deus, nec tam pauper est Christus. Cognosce jam, frater, Ecclesiam Dei dilatantem tabernacula sua, et aulaeorum palos dextra sinistraque figentem: intellige, ab ortu solis usque ad occasum laudabile nomen Domini . Vide, vide, quaeso, Novatianis in verba luctantibus, catholicas agi toto orbe divitias. Super omnibus quibus a te sum consultus, instruxi. Nullum, ex propositis caput sententiamve praeterii. Ad ipsos apices et verba respondi. Si consulentis animo requisisti, amanter ostensum est: si lacessentis, haud segniter disputatum. Subjungam, cum vacuum erit, et aliam epistolam, in qua non vestra redarguam, sed nostra proponam: quam, si benigne et sine fastidio legeris, fortasse non laedet. Interim, in ista, peto ut singula quaeque percenseas. Omnia cito lecta praetereunt: si charismata meliora desideras, et bonae eruditionis animam geris, non facile tam vera contemnis. Dominus te in aeternum custodire et protegere dignetur, et Christianum vivere faciat ad concordiam spiritualem. Amen.
|
(Exod. XXXII, 32) (Rom. IX, 3) (Gal. I, 8) (I Tim. III,
15) (Ephes. V. 30) (Ibid., 27) (Psal. XLIV, 10) (Psal. CXXVII, 3) (Cant. VI, 7) (Ibid., 8) (Ephes. II,
20) (Jerem. XXXI, 29, 30) (Ezech. XVIII, 4) (Ibid., 20) (Ezech. XIV, 16) (Matth. III, 12) (I Cor. XII, 14) (II Tim. II, 20) (Gen. II, 23) (Psal. CXXVII, 3) (Ephes. V, 27) (I Cor.
III, 3) (II
Tim. II, 17) (Ephes.
V, 25) (I Cor. XIII, 7) (II Cor. XI, 29) (Ephes. IV, 3) (Matth. X,
33) (nam sibi speraverat) (Matth. V, 13) (I Cor. III, 9) (Ibid.
6, 7) (Ezech. XXXIII, 11) (Isa. XXX, 15, sec. LXX) (Apoc. II, 5) (Rom. III,
19) (I Cor. X, 1-4) (Joan. V, 14) (Eccli. XII, 3) (Rom.
VI, 3-4) (Rom. V, 9-10) (Rom. XIV, 4) (Joan. XIII, 10) (Matth.
XXVI, 75) (Joan. XX, 27) (Matth. XXVIII, 19) (Joan. XX, 23) (Matth.
XVI, 19) (Ibid. 18, 19) (Matth.
XVIII, 15) (I Reg. VIII, 7) (Rom. III, 19) (I Cor. X, 11) (Hebr. X, 1) (Ephes. II, 20) (Rom. III, 29, 30) (Rom. XI, 17) (Gal. III, 28) (Luc. XV, 7) (Matth. IX, 12) (Matth. V, 5) (Psal. VI, 7) (Psal. CI, 10) (Psal. XLVII, 9) (II Tim. I, 4) (I Cor. IV, 8) (Matth. XII, 31, 32) (Luc. XII, 10) (Matth. XX, 15) (Rom. XIV, 4) (Matth. XII,
32) (Ibid., 24) (Joan. XV, 1) (Matth. III, 8) (I Reg. II, 25) (I Joan. V,
16) (Ezech. XVIII, 24) (Isa. LV, 7) (Joel. II, 12-14) (Matth. V, 29) (hi sunt enim oculi et manus nostrae) (Deut. XIII, 6) (I Cor. V, 13) (Psal. CXI, 2) (I Cor. V, 11) (Isa. I, 28) (Ibid. 18) (I Cor. V,
3-5) (I Cor.
VII, 28) (II Cor. II, 6-8) (Ibid. 10) (Eccli. XIII, 1) (II Cor. VI, 14, 15) (Psal. XLIX, 18) (I Tim. V, 21) (Act. XV, 10) (Deut. XIX, 21) (Joan.
VIII, 11) (Psal. CXIX, 7) (Prov. XVIII, 9) (Gal. VI, 1, 2) (Rom. IX, 3) (I Cor. IX, 22) (vos
oro) (oro) (Prov. XX, 9, sec. LXX) (Rom. III, 26) (Joel. II, 13, sec. LXX) (Matth. VII, 15) (II Tim. III, 8, 9) (Eccli.
XXXIV, 30) (Ezech. XIV, 20) (Exod. XXXII, 33) (Ibid. 21) (Ibid. 14) (Ezech. XIV, 20) (nam
multa inde sumpsistis) (Psal. XLIV, 10) (I Cor. VII, 7) (Cant. VI, 7) (Ibid., 8) (Ephes.
II, 20) (II Tim. II,
20) (Eccle. IV, 12) (Psal.
XXXIV, 18) (Ibid.) (Psal. XLIX, 1) (Gen.
XXII, 18) (Psal.
CXII, 3)
|
http://viaf.org/viaf/190303599
|
[] | ||
Symphosius Amalarius
| 1 |
EPISTOLA PRIMA. AMALARII AD JEREMIAM SENONENSEM ARCHIEPISCOPUM DE NOMINE JESU.
|
Clarissimo Patri et acutissimo rhetori Jeremiae vati in nostra Jerusalem Amalarius.
|
Scribunt Salvatoris nostri Jesu nomen per aspirationem, cujus rationis expers sum. Scio vobis ignotum non esse, si alicujus rationis causa postponatur post I aspiratio in nomen Iesu, quam intimate filio vestro si adsit. Scio si est, adfore in promptuario mentis vestrae quod fluat ad me. Antequam pergeret domnus Carolus Romam novissime, audivi sacerdotes Galliae nostrae sonare Gisus, quod neque cum Hebraeis neque cum Graecis conveniebat. Ab illo tempore audio Iesus, ut opinor, quod convenit cum Hebraeis, quorum ducis nomen legitimus Iesus. Qui Iesus nomine suo praefigurabat nostrum Iesum, ut Sedulius: . . . . Jam tunc famulata videbant Sidera venturum praemisso nomine Jesum. Nam Graeci his notis Ι.Ϟ. conscribunt illud nomen; et legunt ΙΗϞΟΥϞ: Unde mihi videtur, si tamen vobis non alias, oportere scribi per Ι et Η et Ϟ, sive Σ, quod legimus Ihesus. Quibus notis memoratum nomen scribere debeam, oro ut mandetis.
|
http://viaf.org/viaf/4911634
|
[] | |||
Symphosius Amalarius
| 2 |
EPISTOLA II. JEREMIAE AD AMALARIUM.
|
Porphyrius philosophus nomen IESU in anacrosticha sua Latine scribit hoc modo IHESUS, quem novimus utriusque linguae peritissimum fuisse, usus videlicet ita Graeca littera pro Η longa, quam Graeci in lingua propria pro Ι longa semper sonant. Latini vero pro Ε longa. Alia vero ratione imitantes Hebraeos Iesum pronuntiamus, non per aspirationem, sed per Η Graecum scribentes.
|
http://viaf.org/viaf/4911634
|
[] | ||||
Symphosius Amalarius
| 3 |
EPISTOLA III. AMALARII AD JONAM EPISCOPUM.
|
Pater intimate nato, quibus notis inferius figuratis rectius videatur vobis pingi nomen Iesu ΙΗϞ an ΙΗΣ.
|
At ille, inquit, sicut Χ et Ρ Graecis litteris, et alia qualicunque Latina convenienti superioribus scribitur nomen Christi, ita Ι et Η addita convenienti Latina scribitur ΙΗΣ.
|
http://viaf.org/viaf/4911634
|
[] | |||
Symphosius Amalarius
| 4 |
EPISTOLA IV. AMALARII AD RANTGARIUM EPISCOPUM.
|
Amalarius Rantgario episcopo reverendissimo civitatis Noviomensis.
|
Memini me interrogatum a vestra paternitate quomodo intelligerem quod scriptum est in Dominica institutione: Hic est calix sanguinis Novi et aeterni Testamenti, mysterium fidei. Quia comperi vos velle scire quomodo intelligerem illud, ideoque scriptis paucis litteris intimo quomodo sentiam. Fuit enim calix Veteris Testamenti de quo in Exodo scriptum est, cap. XCVIII: Tulit itaque Moyses dimidiam partem sanguinis, et misit in crateras: partem autem residuam fudit super altare . Et paulo post: Hic est, inquit, sanguis foederis quod pepigit Dominus vobiscum super cunctis sermonibus his . Hunc calicem consummavit Dominus in coena sua secundum Lucam dicentem: Et accepto calice gratias egit et dixit: Accipite et dividite inter vos. Dico enim vobis quod non bibam de generatione vitis, donec regnum Dei veniat. Calix Veteris Testamenti, sanguine animalium irrationabilium redundabat. Ille sanguis figura fuit veri sanguinis Christi. Quem calicem, id est, in quo bibimus sanguinem Christi, initiavit nobis ipse in memorata coena post consummatum priorem calicem, ut idem Lucas memorat in sequentibus: Similiter et calicem postquam coenavit, dicens: Hic est calix Novi Testamenti in sanguine meo, qui pro vobis fundetur . Hic calix est in figura corporis mei, in quo est sanguis qui manabit de latere meo ad complendam legem veterem, quo effuso deinceps erit Novum Testamentum; quoniam novus sanguis et innocens, id est, hominis absque peccato effundetur pro redemptione humana, quod antea non est factum sanguine alicujus animalis irrationalis. Iste sanguis novus est, qui effusus est pro salute nostra, quia non est animalis alicujus irrationabilis, sed hominis rationalis; propterea dicitur Novi Testamenti, quoniam illo effuso vetera transierunt, et facta sunt nova. Ipse vocatur aeterni Testamenti, quia Novum Testamentum non mutabitur ad aliud Testamentum, sicut mutatum est Vetus in Novum. Ipse vocatur mysterium fidei, quoniam qui credit se redemptum ab eo sanguine, et imitator fit passionis ipsius, ei proficit ad salutem et ad vitam aeternam. Unde Dominus dicit: Nisi manducaveritis carnem filii hominis, et biberitis ejus sanguinem, non habebitis vitam in vobismetipsis . Hoc est, nisi participes fueritis meae passionis, et credideritis me mortuum pro vestra salute, non habebitis vitam in vobis. Mysterium Graece, Latine secretum, quia fides ista latet in cordibus electorum, propterea vocatur secretum fidei. Mysterium fidei fides est, ut Augustinus in epistola 23 ad Bonifacium episcopum: Sicut ergo secundum quemdam modum sacramentum corporis Christi, corpus Christi est, sacramentum sanguinis Christi, sanguis Christi est; ita sacramentum fidei, fides est. Simili modo possumus dicere: Hic est calix sanguinis mei Novi et aeterni Testamenti; ac si dicat: hic est sanguis meus qui pro vobis datur, ut deinceps Novum et aeternum Testamentum a me accipiatur et teneatur. Sequitur: mysterium fidei hoc credere debetis, id est, hanc fidem habere debetis, ut per illum remissio vobis sit omnium peccatorum.
|
(Exod. XXIV, 6) (Luc. XXII, 17) (Luc. XX) (Joan. VI, 54)
|
http://viaf.org/viaf/4911634
|
[] | ||
Symphosius Amalarius
| 5 |
EPISTOLA V. AD HETTONEMMONACHUM.
|
Dignata est fraternitas vestra nobis mandare, ut auctorem illum vobis nominarem, qui distinctionem facit inter Seraphin, quando neutri generis est, et quando masculini. Non omnia mihi in promptu possunt occurrere, quae de illis agminibus legistis et legi. Tamen illum auctorem modo promam qui discernit inter cherubin neutri generis et masculini, nec non et illum qui Seraphim per m, masculi generis dicit, et neutri per n. Opinor quod eisdem finalibus litteris terminetur apud Graecos cherubin et seraphin. Dicit Hieronymus in tractatu Ezechielis tertii libri: « Quanquam plerique cherubin neutrali genere numeroque plurali dici putent, nos scire debemus singulari numero esse cherub generis masculini, et plurali ejusdem generis cherubim, non quo sexus in ministri Dei sit, sed quo unumquodque juxta linguae suae proprietatem diversis appelletur generibus. Angeli vocantur numero plurali Malachim, et cherubim et seraphim ejusdem generis et numeri. » Ubi sanctus Hieronymus dicit, nos scire debemus quod Latinus Latinis fuit locutus. Ipse erat Latinus, Paula et filia ejus Eustochium Latinae erant. Ex hoc intelligere possumus, quod nos Latini debemus illorum ministrorum nomina masculino genere tenere juxta Hebraicam auctoritatem, quam Hieronymus interpretatus est. Et ubi dicit: « Non quo sexus in ministris Dei sit, sed quo unumquodque juxta linguae suae proprietatem diversis appelletur generibus: » ex hoc intelligimus quod alterius generis sunt ministri memorati in peregrina lingua. Dicit Beda in libro primo de tabernaculo et vasis ejus: « Et quidem numero singulari cherub, plurali autem cherubin dicitur, et est nomen generis masculini; sed Graeca consuetudo neutro genere cherubin posuit, m littera in n mutata. Verum noster interpres Hebraeum secutus idioma, masculino genere posuit. »
|
Monstrabo iterum ubi idem interpres Hieronymus ponat seraphin neutro genere. Scribit in libro quem fecit de seraphin quae leguntur in Isaia inter caetera: « Nullum prophetarum extra Isaiam vidisse seraphin circa Deum stantia, et ne ipsa quidem seraphin alibi lectitari. » Novit charitas vestra quando dixit stantia, et ipsa neutro genere ea protulisse. Habemus et non minimam auctoritatem ex consuetudine Ecclesiae, quae solet quotidie in oratione quae fit super mensam proferre, Beata seraphin.
|
(Cap. 6, post init.)
|
http://viaf.org/viaf/4911634
|
[] | ||
Symphosius Amalarius
| 6 |
EPISTOLA VI. AD GUNTRADUM.
|
Amalarius Guntrado dilecto filio in disciplina Christi.
|
Fili mi, recordatus sum percunctatum esse pollens ingenium tuum, quare non me cum majori cautela custodirem, ne illico post consumptum sacrificium spuerem. Addidisti, quod non videres caeteros sacerdotes hoc facere, id est statim spuere post comestam eucharistiam. Quando hoc audivi a te, nec multum tibi dixi, nec cogitavi ex hoc tibi respondere, nauci duxi talem percunctationem; jam in itinere degens aporiatus sum tua dilectione, ne aliqua suspicio remaneret tibi falsa in pectore. Quasi ergo propterve hoc agerem contra nostram religionem, et ne remaneres in aliquo errore ignorantiae, idcirco potissimum quoniam sensi te sensisse me agere contra consuetudinem religiosorum presbyterorum, malui ex itinere formare tibi animum meum; quam diutius remanere ardens ingenium tuum in suspicione inutili. Attende primo, fili mi, sententiae Pauli dicentis: Spiritalis judicat omnia; ipse autem a nemine judicatur . Si quod circa spiritum est in suo ordine manet, ea quae per corpus geruntur recta deputantur, dicente eodem Apostolo: Omnia munda mundis . Multi sunt qui munditiam corporis observant secundum usum Pharisaeorum, ex quorum tamen mentibus procedunt immunda, quae Dominus computat in Evangelio dicens: De corde enim exeunt cogitationes malae, homicidia, adulteria, fornicationes, furta, falsa testimonia, blasphemiae: haec sunt quae coinquinant hominem . Inter ista non deputatur sputum, nec-procedit ex mala cogitatione quae coinquinat hominem. Sputum naturale est nobis, sine peccato procedit ex nobis, sanitati nostrae proficit ejus processio, sine vituperatione religiosorum hominum agimus quod Christus egit pro salute nostra, docente Evangelio: Lutum fecit Dominus ex sputo, et linivit oculos caeci nati . Et iterum secundum Marcum: Misit digitos suos in auriculas, et expuens tetigit linguam ejus . Corpus Domini saluti hominum consecratum est in aeternum. Ejectio sputi salutem praestat temporalem. Ad hoc deprecamur sanitatem temporalem, ut potius occurramus aeternae saluti. Quod est officium aeternae salutis, non est contra institutionem Domini. Quamvis Apostolus dixisset: Quando infirmor tunc fortior sum et potens . Tamen sanitati studebat, ut novimus ex admonitione facta ad Timotheum cum dicat: Noli aquam bibere, sed modico vino utere propter stomachum, et frequentes tuas infirmitates . Tu, fili, in redargutione tua non propter aliud ostendisti mihi tibi displicere me spuere, nisi quia caeteros sacerdotes perspexisti a sputo diutius se abstinere post sacrificium. Tu adhuc puerulus non vidisti multos sacerdotes; forsan quos saepissime vidisti venatoribus juncti sunt, qui solent manus lavare a recenti sanguine bubalorum suorum et hircorum, sicut et populares faciunt quando ad communem mensam accedunt? Non hoc dico, quod non debeamus corpus Domini venerari prae omnibus sumptibus, sed quod si veneratum fuerit ab interiore homine, quidquid naturaliter ab exteriore agitur, Dominico honori deputatur. Quamvis sagacitas infantiae tuae nobilissima mihi quod displiceret non ostenderet, tamen, ut reor, video quod tibi displiceat meo sputo, hoc est, quasi sumptum corpus simul cum sputo projiciam. Fili, non ita retur animus patris tui: illum precor qui dicit Psalmista: Fortitudinem meam ad te custodiam . Flegmaticus homo si studuerit sanitati suae, saepius curabit flegma ejicere. Non est prohibitus flegmaticus a promotione sacrorum ordinum. Non enim ignoravit Paulus humores nocivos, et nimium abundantes, saepius fore necesse exire ab homine: tamen quando abnegavit episcopum superbum, iracundum, vinolentum, percussorem, turpis lucri cupidum, non abnegavit flegmaticum. Forte tui animales inflati munditia corporis, possunt videre vicia nociva in secreto figmento suo, quae Paulus apostolus non potuit forte videre in Spiritu sancto. Absit, fili mi. Si potuissem me abstinere tandiu a sputo quandiu satisfacerem tuis, ut non haberent quod reprehenderent in me, hoc ultro curarem, praecipiente Apostolo: Providentes bona non tantum coram Deo, sed etiam coram omnibus hominibus . Sed quia hoc mihi difficile est, tamen confido in Domino, si mens mea pura fuerit et humilis in conspectu ejus, ut faciat intrare corpus ad animam meam vivificandam, et quod exeundum est propter sanitatem corporis, faciat exire sine dispendio animae. Si quis hoc non credit eum posse si voluerit, non credit eum omnipotentem esse. Et qui non sperat eum hoc velle, non recipit sententiam Pauli dicentis: Qui omnes homines vult salvos fieri : id est illos qui salvationi deputati sunt. Fili mi, recordare quod saepissime solebas mihi proferre: Nisi Dominus custodierit civitatem, frustra vigilat qui custodit eam . Si aliquod scrupulum tuae menti adhuc haeret de re praelibata, vita comite noli patri tuo abscondere. Tene quod tenes, Dominus tibi multiplicet sensus praelibatos, ultro quam petere scias. De corpore Domini quod sumimus, est mihi dicendum, quamvis sit dispar exemplum praesenti rei, quod Valentinianus imperator dixit militibus, qui ei socium adsciscere voluerunt: Vestrum fuit, inquit, quod me constituitis imperatorem, meum est socium eligere quem voluero. Ita vero vestrum est velle et precari Dominum cor mundum, suum est corpus suum per artus et venas diffundere ad salutem nobis aeternam. Ipse enim dixit quando panem tradidit apostolis: Hoc est corpus meum quod pro vobis tradetur . Suum corpus quando voluit, et quando vult in terra versatur. Etiam post Ascensionem suam non dedignatus se Paulo apostolo monstrare in templo Jerosolymis quod erat in terra: Domini est terra et plenitudo ejus . Omnis terra in sua conditione consistens benedicit Domino. Sola mala voluntas facit vas suum pollutum ad suscipiendum Dominum. Haec propterea dico, ut si forte me ignorante, aut non consentiente exierit de ore meo ex corpore Domini, non me putes alienum a religione Christiana, quasi contemptui habeam corpus Domini mei; aut ipsum illuc dirigatur quo non voluit, seu non vult venire. Per hoc corpus anima nostra vivit, dicente eodem Domino: Nisi manducaveritis carnem filii hominis, et biberitis ejus sanguinem, non habebitis vitam in vobismetipsis . Si enim ipsum corpus vita nobis est, non ei aufertur propter nostram separationem ubicunque fuerit quod ex se habet, et nobis ex se tribuit. Fili mi, dic presbyteris tuis, ut caveant ne unum verbum ex his quae Dominus locutus est in Evangelio, excedat de corde eorum, quoniam et ipsum vita nobis est, sicut panis consecratus. Dicit Dominus in Evangelio: Verba quae ego locutus sum vobis, spiritus et vita sunt . Praeceptum est mihi in lege: Si aliquid remanserit de agno, ut igne comburam illud . Ille agnus Christi carnem praefigurabat. Reliquiae agni quae igne comburi videbantur, mysteria sunt divinitatis, quae capi non possunt a nobis, sed Domini praecepto igne charitatis assumenda sunt in coelesti oblatione. Illi, id est igni charitatis, omnia commendo, mea ut et illo vitia consumantur, et boni affectus assumantur. Ita vero sumptum corpus Domini bona intentione, non est mihi disputandum, utrum invisibiliter assumatur in coelum, an reservetur in corpore nostro usque in diem sepulturae, aut exhaletur in auras, aut exeat de corpore cum sanguine, aut per poros emittatur, dicente Domino: Omne quod intrat in os in ventrem vadit, et in secessum emittitur . Hoc solum cavendum est, ne Judae corde sumam illud, et ne contemptui habeatur, sed discernatur saluberrime a communibus cibis. De altero unde redarguisti patrem, non modo respondeo per omnia: forte dederit Dominus, ut te aliquando aliquo modo adhuc videam, et loquar de eo ore ad os. Interim dico: Dio, fili, quare non cecinisti patri tuo Virgilianum istud: Frigidus, o pueri, fugite hinc, latet anguis in herba. Praecipitur in canonibus ut omnes ingredientes ecclesiam communicent, quod si non communicaverint, dicant causam quare non communicent, et si rationabilis exstiterit, indulgeatur illis, sin autem, excommunicentur. Comperi te anchoram mentis tuae fixisse in pelago et non in portu; fixisti illam in Gennadio Massiliensi episcopo. Hortor ut potius figas illam in portu tutissimo Augustino, scilicet testificato per universas ecclesias. Hortatus est te Gennadius ut praecipue per dies Dominicos communices: forte non erat consuetudo illius ut per singulos dies missam celebraret. Si enim esset, non hortaretur per solos Dominicos dies potissimum communicare: Graecorum aliquorum presbyterorum consuetudo est, ut a quinta feria se praeparent et sanctificent ad missam celebrandam; potest evenire ut in tertia feria sive quarta peccatum committamus, quod non abluatur usque post finitum diem Dominicum. Quapropter non rite communicamus per singulos dies Dominicos: et potest fieri ut Deo placeamus per singulos dies unius hebdomadis, in quibus gustare et videre fas est quam dulcis sit Dominus. A tam dilecto hospite non oportet dilectores diu abesse, quem compulerunt secum hospitari in die resurrectionis ejus duo ex discipulis in Emmaus. Fuge, fili mi, a pelago ad tutum portum Augustinum, ipse enim tibi dicit ad Januarium : « Rectius inter eos fortasse quispiam dirimit litem, qui monet ut in Christi pace permaneat. Faciat unusquisque quod secundum suam fidem pie eredit faciendum esse: neuter eorum exhorreat corpus et sanguinem Domini, sed saluberrimum sacramentum certatim honorare contendant: neque enim litigaverunt inter se, aut quisquam eorum se alteri praeposuit Zachaeus et ille centurio, cum alter eorum gaudens in domum suam suscepit Dominum, alter dixerit: Non sum dignus ut intres sub tectum meum . Fili mi, si te cognoscis peccatorem, oportet ut a te non repellas Dominum, sed satis ei fac per poenitentiam, et in spiritu contrito et humiliato suscipe illum; si justus es, gaudens suscipe illum; si infirmus, precare ab illo sanitatem, et cade in faciem ante pedes ejus, sicut unus de decem leprosis gratias age, ut dicat tibi: Surge et vade, quia fides tua te salvum fecit . Et ne differas de die in diem converti ad illum, quia quocunque die conversus ingemueris, salvus erit. Juxta Augustinum, quando videbis pium affectum esse in te, sume corpus Domini, ut tibi vitam sempiternam praestet. Noli differre ad diem Dominicum, quia nescis si contingas illum. De observatione Quadragesimae. Cavendus quoque est usus multorum. Solent enim plures qui se jejunare putant, mox ut signum audierint ad horam nonam manducare; qui nullatenus jejunasse credendi sunt, si ante manducaverint quam vespertinum celebretur officium. Concurrendum enim est ad Missas, et postea auditis missarum solemniis, sive vespertino officio, largitis prius eleemosynis, ad cibum accedendum est. Si vero aliqua necessitate constrictus quis fuerit, ut ad missam venire non valeat, aestimata vespertina hora et completa oratione sua, jejunium solvere debet. Sciendum quoque est, quod in singulis diebus Dominicis in Quadragesima praeter hos qui excommunicati sunt, sacramenta corporis et sanguinis Christi ab omnibus fidelibus sumenda sunt, et in Coena Domini, et in vigiliis Paschae, et in die Resurrectionis Domini penitus ab omnibus fidelibus communicandum est: et ipsi dies Paschalis hebdomadae omnes aequali religione colendi sunt. Admonendus est igitur populus ut ad sacrosanctum sacramentum corporis et sanguinis Domini nequaquam indifferenter accedat, nec ab hoc nimium abstineat, sed cum omni diligentia atque prudentia eligat, tempus quando ab opere conjugali abstineat, et vitiis purget, et virtutibus exornet, eleemosynis et orationibus insistat, et sic ad tantum sacramentum accedat.
|
(I Cor. II, 15) (Tit. I, 15) (Matth. XV, 20) (Joan. IX, 6) (Marc. VII, 32) (II Cor. XII, 10) (I Tim. V, 29) (Psal. LVIII, 10) (Rom. XII, 17) (I Tim.
II, 4) (Psal. CXXVI, 2) (Luc. XXII, 19) (Psal. XXIII) (Joan. IV, 54) (Joan. VI, 64) (Exod. XXIX, 34) (Matth.
XV, 17) (Can. 9 apost., ex interpret.
Dionysii Exigui; concil. Antioch. I, can. 2) (Epist. 118) (Luc. XIX, 5; Matth. VIII, 8) (Lucae
XVI, 19)
|
http://viaf.org/viaf/4911634
|
[] | ||
Symphosius Amalarius
| 7 |
EPISTOLA VII. AD EPISCOPUM ANONYMUM.
|
Sufficere quidem credimus fidei tuae quoniam quaeris in Christo Jesu ac sacerdotalis nominis arctam tibi et angustam intellellectus viam in Domino reserari: quia praecedentibus meritis, ac virtutis insignibus ad officium a Domino electus es, licet in multis gratia Christi in eis operibus comprobetur, et cessante merito conversationis ac vitae, sola Dei dona fructificent: tamen quia tu prae caeteris dilectus a Domino comprobaris, quia et legis opera complesti, et commoraris in gratia usque ad eminentem scientiae charitatem intellectum Dei tecum colloquentem festinas, et existentibus cogitationibus insignibus hoc vis nosse quod factus es: totius tibi Ecclesiae prout praecipit, sacramenta reserabit, ordinem locumque custodiens, et quid qualiter observare debeas docens, si modo ad injuriam non revoces novelli exhortationis industriam, ac te pudeat paulumper minorem esse, cum dicis quia seposito ut vilis privilegium dignitatis habes.
|
http://viaf.org/viaf/4911634
|
[] | ||||
Lucius II
| 1 |
I. Privilegium pro monasterio S. Columbani Bobiensi. (Anno 1144, Mart. 15.) [UGHELLI, Italia sacra, IV, 977.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis OGLERIO abbati S. Columbani Bobiensis, ejusque fratribus tam praesentibus quam futuris, regularem vitam professis in perpetuum.
|
Piae postulatio voluntatis effectu debet prosequente compleri, ut et devotionis sinceritas laudabiliter enitescat, et utilitas postulata vires indubitanter assumat. Ea propter dilecti in Domino filii, vestris justis postulationibus clementer annuimus, Beati Columbani ecclesiam, in qua divino mancipati estis obsequio suo beati Petri et nostra protectione suscipimus, et praesentis scripti privilegio communimus, statuentes ut quascunque possessiones, quaecunque bona in praesentiarum juste et canonice possidetis, aut in futurum concessione pontificum, largitione regum, vel principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis Deo propitio poteritis adipisci, firma vobis vestrisque successoribus, et illibata permaneant. In quibus haec propriis duximus exprimenda vocabulis. Curtem S. Martini cum ecclesia, et castro quod dicitur Petra Carana cum suis pertinentiis. Curtem S. Salvatoris cum ecclesia, et pertinentiis suis, curtem de Cruce cum ecclesia, et pertinentiis suis, curtem de Garda, cum ecclesiis, districto, et pertinentiis suis, curtem Carelli cum ecclesia, et pertinentiis suis, curtem de Gravilia cum ecclesia, et pertinentiis suis, curtem quae vocatur Comorga, cum ecclesia, districto, et pertinentiis suis. Plebem S. Albani in Candiubrio cum decimis, et pertinentiis suis, ecclesiam S. Mariae in Monte Lungo cum pertinentiis suis, ecclesiam S. Sinphoriani in curte Neblani cum decimis, et pertinentiis suis, curtem S. Martini in valle purpuria cum decimis, et pertinentiis suis, ecclesiam Sancti Evasii in Quintiano cum decimis, et pertinentiis suis, ecclesiam Sancti Petri in Masi cum decimis, et pertinentiis suis, ecclesiam Sancti Georgii, quae est sita Monte acuto, cum decimis, et pertinentiis suis, ecclesiam Sancti Thomae in Romano cum decimis, et pertinentiis suis, ecclesiam de Ceresola cum pertinentiis suis, ecclesiam Sancti Antonini de Braida cum pertinentiis suis, ecclesiam S. Georgii de Montale cum pertinentiis suis, ecclesiam Sancti Andreae in Travano cum decimis et pertinentiis suis, ecclesiam S. Mariae in Spelunca cum pertinentiis suis, ecclesiam Novam cum pertinentiis suis, ecclesiam S. Bartholomaei in sarto cum pertinentiis suis, et medietate mercati, ecclesiam Sancti Desiderii cum pertinentiis suis, ecclesiam S. Laurentii cum pertinentiis suis. Mercatum Sancti Columbani, et aliud mercatum de Oliva, censum decem solidorum Papiensium in curte Oremale, Villam de Stabulo, villam de Cavatina nova, decimam de Bradello Antonino, villam de Busbagno, villam de Salse, mansum Gavone, possessionem Tedisii de Cicogni, villam de Riuturni, et Brodium, et Pratum Donicatum in Monte Penicis, Monte de Merconico, villam de Cereto, villam de Cavanna cum Braida dominica, Sapetelli, et Roveretum, Montem de Cesina, villam de Roncore, villam de Faidelli, Pratum Longum, mansum Rugoli Gambalata, Runchum de Grillo fractum, Runchum de Pradalia, mansum Barbuti, mansum de Petra Columba, mansum de Juncaritia, mansum de Silva, mansum de Buzavil, mansum de Costalda, mansum de Conflenti, mansum de Gorda, mansum boni senioris de Caulo, mansos de Violi, Casaria, mansum Lisignoli inter Bobium, et Treviam, mansum de Mocio, mansum de Goslino, mansum de Cisino, mansum de Hiblo, mansum Guizi, mansum Corezala, mansum de Albino, mansum de Cucco, mansum de Bivis, mansum Marconis de Caneto, mansum de Sancto Desiderio, mansum de Guerro, Decinam Giselberti de Gurra, mansum de Ponzipiodo, mansum Rustici de Stavella, mansum Joannis Benedicti de Caulo. Decinam Lanfranchi de Ottone, mansum Savonarii, mansum Hugonis, et Alberti de Degathani, mansum vallis Lovariolae, mansum de Pradelle de Sarto, mansum Semerzarii, mansum de Pradelle, mansum Borelli de Sarto, mansum Semerzarii, mansum de Solario, mansum de Maliolli, mansum Cojorum, mansum Petrochi, et Joannis de Coniolo, sortem unam in Liobe, sortem unam in Runcho Joannis, sortem unam in Parratio, et censum de Cornulo. Braidam de Ponte, braidam juxta fossatum de Batalia, braidam in Campo Fasiani, braidam in Pegni, braidam in Marcelasco. Pratum quod dicitur Codugnar cum vineis sibi adjunctis. Vineam infra civitatem, et Molendina. Quaecunque etiam venerab. frater noster Simeon episcopus vester, vel antecessores ejus sive etiam Aluisa uxor marchionis Malespinae cum filiis suis vobis, rationabiliter concesserunt similiter confirmamus. Sane laborum vestrorum, quos propriis manibus, aut sumptibus colitis, sive de nutrimentis vestrorum animalium nullus omnino clericus, vel laicus, decimas a vobis exigere praesumat. Obeunte vero te nunc ejusdem loci abbate, vel tuorum quolibet successorum nullus ibi qualibet subreptionis astutia, vel violentia praeponatur. Sed liceat vobis communi consilio vel parti consilii sanioris secundum Dei timorem, et B. Benedicti Regulam absque ullius contradictione abbatem eligere. Si vero eadem sedes episcopalis vacaverit vel Catholicum episcopum non habuerit, chrisma, oleum sanctum, consecrationes altarium, seu basilicarum, ordinationes clericorum a quocunque malueritis episcopo vobis suscipere liceat. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat praefatum monasterium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, seu quibuslibet molestiis fatigare, sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum gubernatione et sustentatione concessa sunt usibus omnimodis profutura, salva pontificis canonica justitia, et apostolicae sedis auctoritate. Si quae ergo in futurum ecclesiastica saecularisve persona hanc nostrae constitutionis paginam sciens contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore, ac sanguine Dei, et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus, et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen. Ego Lucius Catholicae Ecclesiae episcopus ss. Ego Conradus Sabinensis episcopus subsc. Ego Albericus Hostiensis episcopus subsc. Ego Petrus Albanensis episcopus subsc. Ego Gregorius presb. card. tit. S. Callisti ss. Ego Gezo presb. card. tit. S. Susannae ss. Ego Gregorius diac. card. SS. Sergii, et Bacchi ss. Ego Otho diac. card. S. Georgii ad Velum Aureum ss. Ego Guido diac. card. SS. Cosmae, et Damiani ss. Ego Petrus diac. card. S. Mariae in Porticu ss. Datum Laterani per manum Baronis capellani et scriptoris sacri palatii, Idibus Martii indict. VII, Incarnationis Dominicae anno 1144, pontificatus vero D. Lucii II papae anno I.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 2 |
II. Privilegium confirmationis bonorum omnium et jurium sanctae Ferrariensi Ecclesiae quae sub perpetuo jure sedis apostolicae cum pertinentiis omnibus esse et fore declaratur. (Anno 1144, Mart. 15.) [SAVIOLI, Annal. Bolon. I, II, 203.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri GRYPHONI Ferrariensi Ecclesiae episcopo, ejusque successoribus regulariter substituendis, in perpetuum.
|
Ad hoc in apostolicae sedis cathedra, disponente Domino, constituti esse conspicimur, ut ecclesiarum omnium curam gerere, et jus suum cujusque tribuere, praesertim his quae Beati Petri juris existunt, conservare integre debeamus. Ad exemplar itaque praedecessorum nostrorum felicis memoriae papae Innocentii et Coelestini Romanorum pontificum juxta tenorem privilegiorum, Ferrariensem episcopum a cardinalibus nostris eligendum et a Romanae sedis antistite consecrandum decernimus, atque Ferrariensem Ecclesiam sub jure et dominio sedis apostolicae decreto manere sancimus. Te igitur, clero et populo Ferrariensi in fidelitate beati Petri persistentibus, ad instar praedecessorum nostrorum bonae recordationis Vitaliani, Hadriani, Leonis, Benedicti, Joannis, Alexandri, Paschalis, Innocentii, Coelestini Romanorum pontificum, sanctae Ferrariensis Ecclesiae, tanquam apostolicae sedis filiae, fundos ejusdem matris et patrimonia confirmamus; ipsam videlicet massam Babylonicam, quae vocatur Ferraria, cum duodecim fundis suis; cui alias undecim massas nostras minores cum omni obedientia atque servitute subjugamus; id est massam ripam Palatiolum cum duodecim fundis, similiter massam Quartisianam cum duodecim fundis, et totam et integram massam Donorio cum duodecim fundis suis, et similiter massam popularem cum duodecim fundis, nec non massam Curulum, et massam Saletam cum viginti quatuor fundis suis, simili modo massam, quae vocatur Formignana, cum omnibus fundis suis. Has quidem praedictas massas cum omnibus ad easdem pertinentibus de dominio et jure atque potestate hujus sanctae Romanae Ecclesiae in sanctam Ferrariensem Ecclesiam per hanc donationis paginam donamus et tradimus, ut ab hac hora in antea liceat tam tibi, charissime frater Gripho episcope, quam successoribus tuis, in singulis massis ecclesias cum clericis, presbyteris, diaconis ordinare et consecrare; illud omnimodis sancientes, ut Ferrariensis Ecclesiae tota parochia sua in jure et dominio ac privilegio nostrae sanctae Romanae Ecclesiae B. Petri, cujus est patrimonium perpetuo conservetur, et sit semper sub nostra electione atque consecratione: et quicunque episcopus electus ordinatus et consecratus fuerit, ille honoris hujus ac potestatis integritate fungatur. Comitatus autem Ferrariensis fines et termini sunt: ab Oriente ab una parte fluminis Padi altera nostra massa phiscalia et veteraria usque ad fossam Bossonis transeunt flumen Sancti usque Bucilletum, transeunt flumen Gabiana, per Ludriam, circumdant villam magnam, et Madrariam pervenientes usque Maletum, et a Maleto pergunt juxta Argilem Anxianum per paludes et piscarias usque Vitricam, veniunt usque fossam Buranam, per fossam Buranam exeunt in Padum, descendunt ad Occidentem usque ad Ulmum formosam, quae certa finis est inter Romaniam et Longobardiam: ab altera autem parte fluminis fines sunt similiter ab Oriente collis de Fine, quae finis est inter nostrum comitatum Ferrariensem, et alterum nostrum comitatum Comaclensem, et extendunt se per paludes et piscarias usque ad fossatum silvulae, circumdant massam Corneti et Longanum, quae de nostro comitatu Ferrariensi est; descendendo inde ad occidentem per paludes et piscarias usque ad flumen Tartari pergunt usque in flumen Padi. Sane habitatoribus ipsis majoris massae Ferrariae malas et pravas consuetudines removemus; nisi tamen, sicut soliti sunt, ad suffragium sanctae Romanae Ecclesiae annualiter per illorum nuntium unaquaeque libera persona capitis Massarii de moneta Venetiae denarios singulos dabit; census vero et tributi atque telonei de ripa et flumine unam medietatem pro benedictione ad communem utilitatem et meliorationem seu restaurationem, jam dictae majoris massae concedimus, et alteram medietatem ad nostras manus reservamus; similiter telonei de mercato unam medietatem nobis conservamus, et alteram medietatem praedicto episcopo condonamus. Placitum quidem generale similiter in dominio et potestate sanctae nostrae Romanae Ecclesiae tenemus, ut ante nostrum nuntium semel in anno faciendo justitiam ab omnibus per tres dies custodiatur: Collectam vero vel fodrum, aut pravam vel injustam functionem, aut dationem, seu consuetudinem nequaquam exigimus; sed omnia pro Dei timore, atque amore praefatae nostrae sanctae Ecclesiae B. Georgii omnibus habitatoribus ipsius massae pepercimus, aliasque minores massas, et sicut supra scriptum est, cum omnibus suis servitutibus subjugamus. Praeterea quascunque ecclesias et possessiones, quaecunque etiam bona in praesentiarum juste et canonice possides, aut in futurum rationabilibus modis, Deo propitio, poteris adipisci, firma tibi tuisque successoribus, et per vos Ferrariensi Ecclesiae, et illibata permaneant; in quibus haec propriis duximus exprimenda vocabulis: plebem Sancti Georgii de ultra Padum, plebem Sanctae Mariae de Gabiana, plebem Sanctae Mariae de Vicoventia, plebem Sancti Martini de contra Padum, plebem S. Gregorii de Tomara, plebem S. Petri de Cupario, plebem S. Stephani de Formignana, plebem Sancti Apollinaris de Trissicallio, plebem Sancti Martini de Rupina, plebem S. Mariae de vico Bariono, plebem S. Mariae de septem Policino, plebem S. Stephani de Caligo, plebem S. Donati de Pedurio, plebem S. Antonini de Ficarolio, plebem S. Georgii de Trecenta, plebem S. Mariae de Cinisello, plebem S. Michaelis de Bragantio cum capellis et earum pertinentiis; ecclesiam S. Romani de Tartaro; salva in omnibus sedis apostolicae auctoritate. Si qua sane ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, et aut Ferrariensem Ecclesiam his, quae supra scripta sunt, diminuere, aut sanctae sedis apostolicae sua in eis jura, quae superius significata sunt, auferre praesumpserit, poenae compositionis nomine reddat eidem sanctae sedi apostolicae auri optimi libras centum; et nisi quae male praesumpta sunt, satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eisdem ecclesiis justa servantibus, sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum Judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen. Ego Lucius Catholicae Ecclesiae episcopus. Ego Gregorius presbyter cardinalis tituli Callisti. Ego Goizo presbyter cardinalis tituli Sanctae Caeciliae. Ego Thomas presbyter cardin. tit. Vestinae. Ego Ubaldus presbyt. card. tit. S. Praxedis. Ego Guilibertus presb. card. tit. S. Mariae. Ego Nicolaus presbyt. cardin. tit. S. Cyriaci. Ego Manfredus presb. card. tit. S. Sabinae. Ego Gerardus Sabinensis episcopus. Ego Theodewinus S. Rufinae. Ego Albertus Ostiensis episcopus. Ego Stephanus Praenestinensis episcopus. Ego Incarus Tusculanus episcopus. Ego Petrus Albanensis episcopus. Ego Gregorius diacon. card. tit. Sanctorum Sergii et Bacchi. Ego Otto diacon. cardin. tit. S. Georgii ad Velum Aureum. Ego Guido diac. card. tit. S. Mariae in Dominica. Ego Guido in Romana Ecclesia altaris minister. Ego Petrus diac. card. S. Mariae in Porticu. Ego Gr. sanctae Romanae Ecclesiae indignus diaconus. Ego Joannes diacon. cardinal. tit. S. Hadriani. Ego Gregorius diac. card. S. Michaeli archangeli. Ego Joannes diacon. cardin. S. Mariae Novae. Ego Hugo Romanae Ecclesiae diaconus tituli S. Luciae in Orphea. Ego Astaldus diaconus cardinalis Sancti Eustachii. Datum Laterani per manum Baronis capellani et scriptoris, Idibus Martii, indictione VII, Incarnationis Dominicae anno 1144, pontificatus vero domni Lucii papae II anno I.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 3 |
III. Privilegium pro monasterio S. Petri Perusini. (Anno 1144, Mart. 15.) [MARGARINI, Bullarium Casin., II, 106.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis BERNARDO abbati monasterii S. Petri quod secus Perusinam civitatem situm est, ejusque fratribus, tam praesentibus quam futuris regulariter promovendis, in perpetuum.
|
Desiderium quod ad religionis propositum, et animarum salutem pertinere monstratur, animo nos decet libenti concedere, et petentium desideriis congruum impertiri suffragium. Eapropter, dilecti in Domino filii, vestris justis postulationibus clementer annuimus, atque praedecessorum nostrorum vestigiis inhaerentes, praesertim monasterium in quo divino mancipati estis obsequio, apostolicae sedis privilegio communimus, statuentes ut quascunque possessiones, quaecunque bona idem locus in praesentiarum juste et legitime possidet, aut in futurum concessione pontificum, largitione principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis, Deo propitio, poterit adipisci, vobis vestrisque successoribus firma et illibata permaneant, tam in ecclesiis quam in cellis curtibus, plebibus, monasteriis, fundis atque casalibus, in quibus utique haec propriis nominibus duximus exprimenda: plebem scilicet S. Constantii, S. Rufini, S. Martini et S. Joannis; plebem S. Martyrii, ecclesiam S. Benedicti in Agellione cum suis pertinentiis, ecclesiam S. Justini cum curte sua, ecclesiam S. Andreae et S. Angeli de Alliano cum suis pertinentiis; ecclesiam S. Mariae in Cicciano, et S. Clementis, curtem de Casale, curtem de Petroniano; quidquid vobis pertinet de curte et ecclesia S. Donati in civitella, necnon terram Ugonis nepotis Bernonis de Monte Nigro. Apostolicae quoque sedis tibi munimine confirmamus, ecclesias sanctorum Apollinariis, Blasii et Montani cum suis pertinentiis, salvo annuo censu Pharphensis Ecclesiae. Qui etiam confirmamus massas tres, in comitatu Perusino positas, unam quae vocatur Pusulo, alteram Filoncio et aliam quae nominatur Casalina, cum ecclesiis, casis, vineis, campis, hortis, montibus, cultis et incultis, et omnibus pertinentiis suis; monasterium S. Angeli in comitatu Assisinato, in loco qui dicitur Limisano, cum cellis capellis, et omnibus sibi pertinentibus: ecclesiam S. Archangeli sitam juxta lacum Perusinum, monasterium S. Salvatoris in Pothale, monasterium S. Petri in Plojano cum universis eorum pertinentiis; ecclesiam sancti Sylvestri in Morcelle, ecclesiam S. Donati: jus quod habetis in Agello, ecclesiam S. Mariae in Podio cum suis pertinentiis; ecclesiam S. Pauli in Monticello, ecclesiam S. Petri de Petroniano, cum curte sua. Sane chrisma, oleum sanctum, consecrationes altarium seu basilicarum, ordinationes monachorum, qui ad sacros ordines fuerint promovendi, et clericorum ad idem monasterium pertinentium, a diocesano accipietis episcopo, siquidem catholicus fuerit, et si ea gratis ac sine pravitate voluerit exhibere; alioquin liceat vobis catholicum quem malueritis adire antistitem, qui nostra fultus auctoritate, quae postulastis indulgeat. Obeunte vero te, nunc ejusdem loci abbate, vel tuorum quolibet successorum, nullus ibi qualibet subreptionis astutia vel violentia praeponatur, nisi quem fratres communi consensu, vel fratrum pars consilii sanioris, secundum Dei timorem, et B. Benedicti Regulam elegerint, a Romano pontifice consecrandum. Missas autem publicas in eodem monasterio per episcopum fieri, vel stationes, aut ordinationes aliquas celebrari, praeter abbatis ac fratrum voluntatem, omnimodo prohibemus, ne in servorum Dei recessibus, occasio popularibus praebeatur ulla conventibus. Nec ulli episcopo facultas sit, praeter Romani pontificis conniventiam, idem coenobium, aut ejus cellas gravare, interdicere, excommunicare, seu exactiones novas imponere. Nec saecularium procerum cuiquam liceat fodrum vel aliud servitium ab eodem monasterio, aut ejus pertinentiis extorquere: salvo nimirum jure ac dominio sanctae Romanae Ecclesiae. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat eamdem Ecclesiam temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, seu injuste datas, suis usibus vindicare, vel temerariis vexationibus fatigare: sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum gubernatione et sustentatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum Judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen. Ego Lucius Catholicae ecclesiae episcopus, ss. Ego Gregorius cardinalis presbyter S. Calixti, ss. Ego Goizo presbyter cardinalis tit. S. Caeciliae ss. Datum Laterani per manum Baronis capellani et scriptoris, Idibus Martii, indictione VII, Incarnationis Dominicae anno 1144, pontificatus vero domni Lucii papae II anno I.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 4 |
IV. Privilegium pro parthenone S. Trinitatis Paraclitensi. (Anno 1144. Mart. 15.) [Abaelardi Opp., ed. Cousin, p. 719. Paris, 1849, 4º.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis in Christo filiabus Heloissae priorissae, caeterisque sororibus in oratorio Sanctae Trinitatis, divino famulatui mancipatis tam praesentibus quam futuris in perpetuum.
|
Quoties illud a nobis petitur quod rationi cognoscitur convenire, animo nos decet libenti concedere, et petentium desideriis congruum impertiri suffragium. Proinde dilectae in Domino filiae, vestris justis postulationibus assensum praebentes, monasterium Sanctae Trinitatis, in quo divino vacatis servitio sub apostolicae sedis protectione suscipimus, et praesentis scripti pagina communimus, statuentes ut quascunque possessiones, quaecunque bona in praesentiarum juste et legitime possidetis, aut in futurum concessione pontificum, liberalitate regum vel principum, oblatione fidelium seu aliis justis modis, praestante Domino, poteritis adipisci, firma vobis in perpetuum et illibata permaneant. Sane laborum vestrorum decimas quas propriis excolitis sumptibus, seu annualium absque contradictione aliqua vobis concedimus possidendas. Nulli ergo hominum fas sit praefatum monasterium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, aut aliquibus vexationibus fatigare, sed haec omnia integra conserventur, vestris usibus perpetuo profutura. Ad indicium autem perceptae hujus a Romana Ecclesia libertatis, sex nummos quotannis Lateranensi palatio persolvetis. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertioque commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Conservantes autem, intervenientibus beatorum apostolorum Petri et Pauli meritis, gratiam Domini nostri Jesu Christi et aeternae felicitatis praemia consequantur. Amen. Ego Lucius Catholicae Ecclesiae episcopus. Datum Laterani, per manum Barrocii capellani et scriptoris, Id. Martii, ind. VII, Incarnationis Dominicae anno 1144, pontificatus vero domini Lucii II papae anno I.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 5 |
V. Privilegium pro Ecclesia Cremonensi. (Anno 1144, Mart. 17.) [UGHELLI Italia sacra, IV, 602.)
|
LUCIUS epicopus; servus servorum Dei, venerabili fratri OBERTO Cremonensi episcopo, ejusque successoribus canonice substituendis in perpetuum.
|
Sicut injusta poscentibus nullus est tribuendus effectus, sic legitima desiderantium non est differenda petitio. Quocirca, dilecte in Christo frater Oberte episcope, tuis postulationibus clementius annuentes, ad perpetuam sanctae Cremonensis Ecclesiae firmitatem, possessiones, et bona omnia quae in praesentiarum Ecclesia eadem juste possidet, sive in futurum, Domino largiente, juste atque canonice acquisierit, apostolica auctoritate firmamus. Inter quae omnia haec prima visa sunt nobis exprimenda. Quidquid scilicet curata telonei, atque ripatici, et portatici de Cremonensi civitate ad publicam sanctionem pertinuerit, tam de ipsius civitatis comitatu, quam de parte curtis Sexpilas, nec non ripas, et piscarias a Vulpariolo, usque in caput Aduae, cum molendinis, et cum uniuscujusque navis solito censu, sicut continetur in praecepto, et in tuis notitiis, seu cum per solutionem omnium navium causa mercandi Cremonam adeuntium, tam Venetorum, quam caeterorum navium, et cum curata omnium negotiorum, quae fiunt in praedicta ripa. Districtionem civitatis infra, et extra per quinque milliariorum spatia. Altare quoque S. Hymerii, canonicam et dest . . . . . quas canonici soliti sunt suscipere de manu episcopi per beneficium, equos, tractus, operas, districtus, legationes, ostes, itinera, forum, et caetera quae in praefato praecepto continentur, et de abbate et monasterio Sancti Laurentii, sicut juste continetur in privilegiis tuis, et in praeceptis imperatorum. Ecclesias insuper Sancti Salvatoris, et S. Martini de Morengo, et S. Andreae de Brugnano, et S. Mariae de Rumano, et Ecclesias de Farinate, de Vailate et S. Stephani de Aufoningo, de Fontanella, de castro Sancini, de S. Bassiano, de S. Petro in Curte, de Sancto Joanne in castro veteri, de Sancto Michaele in Burgo, de S. Siro, de Questro, de Alfiano, de lacu Obscuro, de Scandolaria, de Clavatone, de castro Vivariolo, de Via cava, de Sancta Maria, de Commessajo, de Dufno, de Corrigia viridi, de Pangoneta, de Ciconiaria, de Ecclesia S. Margaritae, de Citanova, salvo statuto censu Monasterii S. Petri. In ecclesia S. Pauli de Citanova, jus episcopale, sicut per fratrem nostrum Indicum ex mandato praedecessoris nostri bonae memoriae Coelestini Papae statutum est. Omnes etiam plebes cum capellis, et baptismales ecclesias, cum earum pertinentiis, quas in praesenti quiete et canonice possides. De omnibus ecclesiis, quae sunt in tuo episcopatu obedientiam, et Synodalia, et caetera secundum debitam consuetudinem ecclesiarum Cremonensis episcopi. Curtem etiam, quae Barianum dicitur, et Maleum, Crottam, Montodanum, Rivaltellam, Monterionem, Jovisaltam, Fornovum, Sencinum, Platenam, atque Mocianicam, cum castris, et villis, eorumque pertinentiis. Castrum de Rivigingo cum omni sua integritate, et partes in curtibus, Gabiano, Vidalasco, Ternolasco, publica intus et extra, seu etiam ia Azanello, Fontanella, et quaecunque prudentiae tuae studio praenominatae Ecclesiae juste acquisita, vel acquirenda sunt, praesenti Apostolicae sanctionis nostrae pagina corroboramus. Investituras quoque feudorum in tuo episcopatu, a presbyteris, archipresbyteris, seu abbatibus tuis factas de bonis Ecclesiarum absque tuo, tuorumque praedecessorum consilio, vel consensu irritas esse sancimus, et ne deinceps hujusmodi investiturae fiant omnimodo prohibemus. Concordiam vero illam, quam inter te, et majoris Ecclesiae Cremonensis canonicos praedecessor noster bonae memoriae papa Calixtus fecit, et scripto suo firmavit, ratam manere censemus, ut videlicet nullus in majori Ecclesia constituatur canonicus, praeter assensum, et voluntatem Episcopi, qui sicut ecclesiae caput est, ita voluntas ejus, et ratio debet praecedere. Canonici episcopo obedientiam in manu ejus promittant, et teneant. Ad mensam canonicorum quando cum canonicus comederit, cum uno clerico, et uno serviente, vel cum duobus clericis veniat, et tanquam episcopus honoretur. De altario S. Himerii omnem oblationem recipiat, praeter edenda, quae ad pedem altaris offerunt, et ad visum canonicorum reserventur, et praeter medietatem cerae et incensi, quae ibi offeruntur, quae ad Ecclesiae servitium reserventur. Archidiaconum, cantorem, et altas personas episcopus consensu canonicorum constituat. Ecclesiam S. Michaelis, et praedia, et possessiones, quas episcopus per idoneos testes proprie ad episcopatum pertinere probaverit, quiete, pacificeque obtineat. Et quia canonici domum, in qua olim habitaverant ad ampliandam Ecclesiam concesserunt, domum in qua modo habitant, licet juris episcopi fuerit, pro concordia tamen et charitate, deinceps ad communis vitae usum, et cohabitationem retineant, et hospites quando voluerint in eam recipiant, salva nimirum in omnibus auctoritate sanctae Romanae Ecclesiae. Si qua igitur in futurum ecclesiastica, saecularisve persona hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, et a sacratissimo corpore et sanguine Dei, et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, et in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem Ecclesiae justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum Judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen. Ego Lucius Catholicae episcopus. Ego Conradus Sabinensis episcopus. Ego Theodinus S. Ruffinae episcopus. Ego Stephanus Prenestrinus episc. Ego Petrus Albensis episcopus. Ego GG. presb. card. tit. S. Calixti. Ego Gio. presb. card. tit. S. Caeciliae. Ego Thomas presb. card. S. Vestinae. Ego Hubald. presb. card. S. Praxedis. Ego Manfredus presb. card. S. Savinae. Ego Otto diac. card. S. Georgii ad Velum Aureum. Ego Guido diac. card. SS. Cosmae et Damiani. Ego Joannes diac. card. S. Mariae Novae. Datum Laterani per manus capellani et scriptoris XVI Kal. Aprilis, indict. VII, Incarn. Dom. 1144, pontificatus vero D. Lucii II papae anno I.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 6 |
VI. Privilegium pro monasterio S. Joannis Parmensis, ordin. Casinen. (Anno 1144, Mart. 17.) [MARGARINI, Bullar. Casin. II, 161.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis GUIDONI abbati monasterii Sancti Joannis quod in Parmensi urbe situm est, ejusque fratribus, tam praesentibus quam futuris regularem vitam professis, in perpetuum.
|
Quoniam sine verae cultu religionis nec charitatis unitas potest subsistere, nec Dei gratum exhiberi servitium, expedit apostolicae auctoritati, religiosas personas diligere, et loca in quibus divinis vacant officiis, sedis apostolicae munimine confovere. Ideoque, dilecti in Domino filii, vestris rationabilibus postulationibus clementer annuimus, et praedecessorum nostrorum felicis memoriae Paschalis et Innocentii Romanorum pontificum, vestigiis inhaerentes, ecclesiam S. Joannis, in qua divino mancipati estis obsequio, sub beati Petri et nostra protectione suscipimus et praesentis scripti pagina communimus, statuentes ut quascunque possessiones, quaecunque bona impraesentiarum juste et canonice possidet, aut in futurum concessione pontificum, largitione regum vel principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis poterit, Deo propitio, adipisci, firma vobis vestrisque successoribus et illibata permaneant; in quibus haec propriis duximus exprimenda vocabulis: In eodem episcopatu Parmensi ecclesiam S. Stephani, quae est in Burgo, ecclesiam Sancti Michaelis de Arao, ecclesiam Sancti Stephani de Torano, ecclesiam Sancti Salvini cum curte, ecclesiam Sancti Laurentii de Ramusello. Castrum Ramuselli cum ecclesia, castrum Sancti Vitalis cum ecclesia et curte, ecclesiam de Gainaco, ecclesiam Sancti Sylvestri de Inehela, ecclesiam Sancti Salvatoris de Sanguineo cum castro et curte; duas partes curtis Saccae, et quod juste in ecclesia ejusdem loci habetis, ecclesiam Sanctae Justinae, ecclesiam Sancti Prosperi, et Sancti Anastasii quae sunt in eadem civitate: ecclesiam Sancti Jacobi quae est in capite pontis, ecclesiam Sancti Petri de Burgo Sancti Domini, ecclesiam de Provinciano, ecclesiam de Casa Dei cum omnibus earum pertinentiis, ecclesiam Sancti Matthaei de Callio, ecclesiam Sancti Melani cum medietate burgi et quatuor domibus, ecclesiam de Paterno cum castro et curte, ecclesiam Sancti Michaelis de Filino, et quod juste habetis in ecclesia Sancti Georgii de Pratis. In Regiensi vero episcopatu ecclesiam Sancti Michaelis; in Lunensii episcopatu ecclesiam Sanctae Justinae, ecclesiam de Cavallaria; in episcopatu Pistoriensi monasterium Sancti Bartholomaei, cum ecclesia Sanctae Mariae quae est in burgo, et ecclesia Sanctae Mariae quae est extra portam, ecclesiam Sancti Bartholomaei de Travallio, ecclesiam Sancti Domnini de Impolis cum curte et omnibus suis pertinentiis, ecclesiam Sanctae Mariae de Capiciano, ecclesiam Sancti Michaelis de Valle Nebulae, cum omnibus earum pertinentiis; decimas quoque a discretione Parmensium episcoporum monasterio vestro concessas, vobis nihilominus confirmamus. Sane de laboribus quos propriis manibus aut sumptibus colitis, seu de nutrimentis vestrorum animalium, a vobis decimas exigi prohibemus. Quaecunque vero libera persona ad vos venire et religionis habitum suscipere voluerit, licentiam ei concedimus. Sepulturam quoque ipsius loci liberam esse concedimus, ut quicunque se illic sepeliri decreverint, nisi forte excommunicati fuerint, eorum devotioni et extremae voluntati nullus obsistat, salvo tamen jure matricis Ecclesiae. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat idem monasterium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum gubernatione et sustentatione concessa sunt usibus omnimodis profutura: salva dioecesani episcopi canonica justitia, et apostolicae sedis auctoritate. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus, sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum Judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen. Ego Lucius Catholicae Ecclesiae episcopus. Datum Laterani per manum Baronis capellani et scriptoris, XVI Kalendas Aprilis, interdictione VII, Incarnationis Dominicae anno 1144, pontificatus vero domni Lucii II papae anno I.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 7 |
VII. Privilegium pro ecclesia Olivolensi seu Castellana (Veneta ). (Anno 1144, Mart. 21.) [UGHELLI Italia sacra, V, 1241.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri Jo. Olivolensis, seu Castellanae Ecclesiae episcopo, ejusque successoribus canonice substituendis in perpetuum.
|
Aequum et rationabile est ut sancta Romana Ecclesia, quae Ecclesiarum omnium caput est et magistra a Domino constituta, tanquam pia mater curam et sollicitudinem habeat, et eas a pravorum hominum molestiis provida circumspectione custodiat. Proinde nos, qui licet indigni loco B. Petri apostolorum principis, disponente Domino, residemus, fratres nostros episcopos debita benignitate diligere, et ecclesiis sibi commissis sua debemus ex injuncto nobis a Deo apostolatus officio jura servare. Hoc nimirum charitatis intuitu venerabilis frater Jo. episcope, tuis rationalibus postulationibus clementer annuimus, et Olivolensem ecclesiam, cui Deo auctore praesides, apostolicae sedis privilegio duximus muniendam. Sanctorum quippe pontificum decretis constat esse statutum, ut nemo alterius terminos usurpet, nec alterius parochianos judicare, aut excommunicare praesumat, ut nullus primas, nullus metropolitanus, nullus unquam reliquorum episcoporum alterius adeat civitatem, aut ad possessionem accedat, quae ad eum non pertinet, et alterius episcopi est parochiae, super cuiquam dispositione, nisi vocatur ab eo, cujus juris esse noscitur, ut quidquam ibi disponat, vel ordinet, aut dijudicet. Eapropter per praesentis scripti paginam prohibemus, et prohibentes statuimus, ut in Olivolensi, quae et Castellana dicitur ecclesia, vel in ejus dioecesi nullus patriarcha, nullus comprovincialis episcopus sine licentia tua, vel successorum tuorum, ecclesiarum, aut clericorum, vel sanctimonialium consecrationes, seu benedictiones agere praesumat. Nec potestatem habeat inibi chrisma conficere, pueros chrismate confirmare, nec excommunicationes, aut absolutiones facere. Illud etiam adjicimus, ut in eadem parochia sine voluntate vestra passim episcoporum convocatio fiat, nisi comprovincialis concilii Graden. quod et ipsum cum vestrae charitatis conscientia disponant, nec ibidem nisi pro graviore necessitate immorentur ultra terminos a canonibus constitutos. Praeterea nullus eorum sine licentia vestra audeat ecclesiae vestrae clericos, aut illic, aut alibi ordinare, vel retinere, nec parochianos quos libet judicare, neque suos in vestra ecclesia clericos constituere, neque de publicis criminibus poenitentias indicere; porro tam B. Marci ecclesia, quam caeterae ecclesiae, vel ecclesiarum clerici inter eamdem parochiam sub vestra obedientia et dispositione consistant. Inobedientes vero juxta sanctorum canonum sanctiones tuae potestatis coerceantur arbitrio. Sane de monasteriis SS. Hilarii, Georgii, Nicolai, S. Crucis, S. Zachariae, S. Laurentii, S. Erasmi, S. Servuli, eamdem vobis obedientiam permanere sancimus, quam praedecessores vestri obtinuisse noscuntur. Porro abbates in vestra parochia constituti publicas missas in ecclesiis non suis minime celebrare praesumant. Sancimus etiam, ut illi, qui in vestra parochia assidue commorantur, et quibus tam ipsis, quam eorum familiis spiritualia administratis, decimas vobis absque alicujus contradictione persolvant. Prohibemus autem, ut nullus episcopus, nullus abbas, eis tam sanis quam infirmis publice poenitentiam injungere vobis inconsultis, nisi forte urgente mortis articulo, audeat. Ad haec adjicientes decernimus, ut quascunque possessiones, quaecunque bona eadem Ecclesia in praesentiarum juste ac legitime possidet, aut in futurum canonice, praestante Domino, poterit adipisci, firma tibi, tuisque successoribus in perpetuum, et intemerata permaneant. Si quis igitur in posterum huic nostrae constitutioni temere contraire tentaverit, secundo tertiove commonitus, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reumque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sanctissimo corpore et sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi alienus fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem Ecclesiae sua jura servantibus sit pax D. N. Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum Judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen. Ego Lucius Catholicae Ecclesiae episc., etc. Ego Conradus Sabinensis episc., etc. Ego Albericus Ostiensis episc., etc. Ego Imarus Tusculanus episc., etc. Ego SS. presb. card. tit. Calixti, etc. Ego Gilibertus presb. card. tit. S. Marci. Ego Rainerius presb. card. tit. S. Stephani in Caelio monte. Ego Manfredus presb. card. tit. S. Sabinae. Ego Gregorius diac. card. SS. Sergii et Bacchi. Ego Guido diac. card. SS. Cosmae, et Damiani. Ego Gerardus diac. card. S. Mariae in Dominica. Ego Gregorius S. Romanae Ecclesiae indignus diac. scripsi. Rodulphus diac. card. S. Luciae in Septasolis. Dat. Lat. per manum Baronis Capellani, et scriptoris XII. Kal. Aprilis, indict. VII, Incarnat. Dominicae anno 1144, pontificatus vero D. Lucii II. PP. anno I.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 8 |
VIII. Privilegium pro coenobio Admontensi. Anno 1144, Mart. 21.[PEZ, Thesaur. Anecd., III, III, 663.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio GOTEFRIDO abbati monasterii quod Admontis dicitur in Salzpurgensi parochia situm, ejusque fratribus tam praesentibus quam futuris regularem vitam professis in perpetuum.
|
Cum omnibus Ecclesiis et ecclesiasticis personis ex injuncto nobis a Deo apostolatus officio debitores existamus: illos tamen paternis affectibus nos convenit amplius confovere, qui postpositis rebus saecularibus omnipotentis Dei servitio se arctius alligarunt. Quapropter, dilecti in Domino filii, vestris rationalibus postulationibus clementer annuimus, et praefatum Admontense monasterium, in quo divino mancipati estis obsequio, sub apostolicae sedis tutela et protectione suscipimus et praesentis scripti pagina communimus: quod utique a Gebehardo Salzpurgensi archiepiscopo felicis memoriae in sua dioecesi constat esse constructum, atque multis bonis ditatum. Insuper etiam quascunque possessiones, quaecunque bona a praefato Gebehardo seu a successore suo Tyemone archiepiscopo, seu aliis Dei fidelibus in decimis vel donationibus aliorum agrorum collata sunt, vel in posterum offerri contigerit, in terris, in vineis, vel quibuslibet aliis possessionibus, quaecunque etiam concessione pontificum, largitione regum vel principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis idem coenobium acquisierit, praesentis vobis scripti pagina confirmamus, in quibus haec propriis duximus exprimenda vocabulis: praedium, quod dedit episcopus Gebehardus in silva, quae dicitur Frizewalt ex utraque parte fluminis ab Horgeprukke usque Schratengaste cum decimis et omnibus utilitatibus suis praedium, quod apud Chatse ab Ottone per concambium suscepistis. Decimas a Gebehardo episcopo canonice vobis concessas. Praedium, apud Elsindorf cum Ecclesia et suis pertinentiis. Apud Halle juxta monasterium quidquid ibi episcopi videlicet Gebehardus, Tiemo et Chunradus vobis concesserunt. Nulli autem episcopo, nec abbati ipsi, nec personae alicui facultas sit bona ejusdem coenobii in feudum sive beneficium sine consensu meliorum et discretorum fratrum aliquibus dare, nec modis aliis alienare. Prohibemus quoque ut nulli fratrum post factam professionem absque abbatis totiusque congregationis permissione liceat ex eodem claustro discedere, discedentem vero absque communi litterarum cautione nullus audeat retinere. Sane sepulturam ipsius loci liberam esse censemus, ut quicunque, se illic sepeliri deliberaverint, nisi excommunicati sint, extremae eorum voluntati nullus obsistat, salva tamen justitia matricis Ecclesiae. Laicos sive clericos saeculares ad conversionem suscipere nullius episcopi vel praepositi contradictio vos inhibeat. Praeterea hospitalem domum a venerabili fratre nostro Chunrado apud Friesach constructam et Admontensi coenobio cum decimis apud Mothnizze antiquis et novellis et cum caeteris omnibus sive patellis sive silvis aut agris sive mancipiis vel cum concambio, sive rationabili donatione donatam vobis apostolico privilegio roboramus. Obeunte vero te, nunc ejusdem loci abbate vel tuorum quolibet successorum, nullus inibi qualibet subreptionis astutia seu violentia praeponatur, nisi quem fratres communi consensu, vel pars consilii sanioris, secundum Dei timorem et beati Benedicti Regulam praeviderint eligendum. Nulli hominum omnino fas sit idem coenobium perturbare aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, aut temerariis vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum gubernatione et sustentatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura, salva Salzpurgensis archiepiscopi canonica reverentia, cui tamen omnino non liceat eidem vexationem aliquam vel consuetudinem, quae regularium quieti noceat irrogare. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaterit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione digna emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco sua jura servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum Judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen.Ego Otto diaconus cardinalis S. Georgii ad Ego Lucius Catholicae Ecclesiae episcopus subscripsi. Ego Chunradus Sabinensis episcopus subscripsi. Ego Theodewinus S. Rufinae episcopus subscripsi. Ego Ymerus Tusculanus episcopus subscripsi. Ego Gregorius presbyter cardinalis tit. Calixti subscripsi. Ego Gwido presbyter cardinalis. tit. S. Chrysogoni subscripsi. Ego Rainerus presbyter cardinalis. tit. S. Stephani in Coelio monte subscripsi. Ego Gregorius diaconus cardinalis Sanctorum Sergii et Bacchi subscripsi. Velum Aureum subscripsi. Ego Gebehardus diaconus cardinalis. S. Mariae in Dominica subscripsi. Ego Petrus diaconus S. Mariae in Porticu subscripsi. Data Lateranis per manum Baronis capellani et scriptoris XII Kalend. April., indict. VII, Incarnationis Dominicae anno 1143, pontificatus vero domini Lucii papae anno I.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 9 |
IX. Privilegium pro parthenone Romaricensi Anno 1144. Mart. 22.[ Gall. Christ. XIII, Instrum., 499.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei dilectis in Christo filiabus Judith abbatissae Romaricensis monasterii, ejusve sororibus tam praesentibus quam futuris regularem vitam professis . . . . . . . . .
|
M. . . . . Licet ex injuncto nobis officio ecclesiarum omnium curam gerere debeamus, pro illis tamen ecclesiis, quae ad jus beati Petri specialiter pertinent, nos convenit, sollicitiores existere, et earum quieti et utilitati diligenti studio providere. Eapropter, dilectae in Domino filiae, vestris rationabilibus postulationibus gratum praebentes assensum, Romaricense monasterium in quo divino mancipatae estis obsequio, sub apostolicae sedis tutela protectione suscipimus, et praesentis scripti privilegio communimus. Statuimus enim ut idem coenobium, juxta venerabilia praedecessorum nostrorum decreta, sub speciali semper apostolicae sedis jure persistat. Quaecunque etiam idem monasterium in praesentiarum juste et legitime possidet sive in futurum, concessione pontificum, liberalitate regum vel principum, oblatione fidelium, seu alii justis modis, auxiliante Domino, poterit adipisci, firma vobis vestrisque succedentibus, et illibata permaneant; in quibus haec propriis duximus exprimenda vocabulis: territorium quod habet Romaricense monasterium Adacei, et redditus de Madesmei quos guirpuit Guillelmus de Arches, villa de Guoherii, Candary punctum, Landricurt, Basonicurt, Guillonvillart, et terras de Madesmei, mansum in civitate Tullensi quem tenuit Hugo de Gundricurt, vineas quas habetis in Barro, terram quam habetis in territorio Tullensi. Ut autem in monialium recessibus populari conventui accessus non pateat, ab episcopo aliquo missas publicas inibi celebrari, aut rerum ejusdem loci dispositionem fieri prohibemus, nisi ab eo quem ad hoc ejusdem loci abbatissa vel sororum conventus invitaverit: chrisma vero, oleum sanctum, consecrationes altarium, basilicarum, ordinationes clericorum qui ad sacros ordines fuerint promovendi, a quocunque Catholico malueritis suscipiatis episcopo, qui nimirum gratiam et communionem sedis apostolicae habeat; et si aliquando rogatus episcopus monasterium accesserit, non liceat vel de ornamentis vel de vasis ac quibuslibet rebus quidquam sibi vel magnum vel exiguum usurpare, sed neque archiepiscopos, neque archidiaconos, neque ipsum dioecesanum episcopum, neque personam quamlibet in eodem monasterio potentiam exercere permittimus. Prohibemus etiam ne infra unam leucam a monasterio liceat alicui invadere aliquem, vel ejus res. Obeunte vero te, nunc ejus loci abbatissa vel qualibet earum quae post te successerint, nulla illic aliqua subreptionis astutia, seu violentia proponatur, nisi Dei timorem et beati Benedicti Regulam elegerint, electa vero ob percipienda benedictionis mysteria Romano pontifici praesentetur, quae si forte a regulari tramite deviaverit, apostolicae sedis correctionibus subjacebit. Episcopus autem sine Romani pontificis licentia adversus eam exercere aliquam animadversionem non praesumat. Ad indicium autem perceptas a Romana Ecclesia libertates infra quatuor annorum spatium, cum Rustrolino pallio equum candidum nobis nostrisque successoribus persolvetis. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat praefatum monasterium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre vel ablatas retinere, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur utilitati earum pro quarum gubernatione et sustentatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura, salva apostolicae sedis auctoritate. Si quis igitur in futurum archiepiscopus aut episcopus, imperator aut rex, princeps aut marchio, comes, vicecomes, judex, seu aliqua ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisve sui dignitate careat, illaque . . . judicio existat . . . . et a sacratissimo corpore et sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat; cunctis autem de venerabili loco sua jura servantibus sit pax Domini J. C. quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum Judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen. Ego Lucius Catholicae Ecclesiae episcopus. Ego Conradus Sabiniensis episcopus. Ego Theodeurinus Sanctae Rufinae episcopus Ego Alberius Ostiensis episcopus. Ego Gregorius diaconus cardinalis SS. Sergii et Bacchi. Ego Otto diaconus cardinalis Sabellii ad Velum-Aureum. Ego Guido diaconus cardinalis SS. Cosmae et Damiani. Ego Gerardus diaconus cardinalis Sanctae Mariae in Damme. Ego Thomas presbyter cardinalis S. Vessinae. Ego Imarys Tusculanus episcopus. Ego Theobaldus presbyter cardinalis S. Praxedis. Ego Numerius presbyter cardinalis S. Stephani in Caelio monte. Ego Gilibertus presbyter cardinalis S. Marci. Datum Laterani per manum Baronis capellani et scriptoris, XI Kal. Aprilis, indict. VII, Incarnationis Dominicae anno 1148, pontificatus vero domini Lucii papae anno primo.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 10 |
X. Ad Alberonem Trevirensem, Humbertum Vesontionensem, archiepiscopos, etc. (Anno 1144, Mart. 22.) [GRAVIER, Histoire de Saint-Dié, Notes, p. 348.)
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabilibus fratribus Trevirensi, HU. Bisuntinensi archiepiscopis; L. Metensi, HEN. Tullensi, A. Virdunensi, et G. Lingonensi episcopis; et dilectis filiis de Bellocampo, et de Belloprato abbatibus, salutem et apostolicam benedictionem.
|
Praedecessor noster bonae memoriae, papa Innocentius, Simonem ducem Lotharingiae, pro damnis et injuriis quas Romaricensi Ecclesiae inferebat, excommunicationis vinculo innodavit, et in ecclesia Sancti Deodati, ubi sepultus, divina prohibuit officia celebrari. Nunc autem, per honestas et discretas personas illius terrae nobis significatum est quod eadem excommunicationis sententia sibi nequaquam annuntiata fuit, et in communione Ecclesiae facta confessione et suscepta poenitentia, vitam finiens, a te, frater, Tullensis episcope, et quampluribus discretis et religiosis viris, tanquam christianus in praedicta Ecclesia tumulatus est. Dux vero Matthaeus, filius ejus, in eadem nequitia patris succedens eamdem Ecclesiam persequitur, et praedis, rapinis, novis exactionibus, tam in clericis quam in laicis, multis gravaminibus, bona et possessiones ejusdem Ecclesiae diripit et vastat, quamvis in praesentia charissimi filii nostri Conradi illustris Romanorum regis, cum abbatissa et sanctimonialibus praedictae Ecclesiae pacem fecerit, et apud Romaricense monasterium scripto tuo firmaverit. Unde et praedecessore nostro bonae memoriae papa Innocentio, est excommunicationis vinculo innodatus, et terra sua a divinis interdicta officiis, praeter baptisma puerorum et poenitentias morientium. Quia igitur eadem abbatissa, per multos labores ad sedem apostolicam veniens, suas et suarum sororum miserias lacrymabiliter nobis exposuit, ejusdem ecclesiae desolationi et ipsius abbatissae laboribus compatimur, paterno affectu, et in quibus secundum Deum possumus, ad pacem et tranquillitatem earum libenter operam damus. Quocirca, per praesentia vobis scripta mandamus ad eamdem Beati Deodati ecclesiam, secundo Nonas Junii conveniatis; et si praefatus dux pacem et concordiam, quae inter ipsum et Romaricensem ecclesiam per manum charissimi filii nostri Conradi illustris Romanorum regis facta est et scripto suo firmata, se observaturum firmiter in manu vestra promiserit, et de damnis et injuriis eidem ecclesiae post factam concordiam illatis satisfecerit, et ipsum ab excommunicationis sententia et terram suam ab interdicto absolvatis. De caeteris si pro certo constiterit quod patri suo Simoni excommunicatio annuntiata non fuerit, et ei viventi, Ecclesiae communicaverit, vel si per idoneos testes cognoveritis quod in ultimis, accepta poenitentia et confessione facta, vitam finierit, et ipse ecclesiasticam habeat sepulturam, et eadem ecclesia et divinis propter hoc de caetero non cesset officiis. Si vero praefatus dux Matthaeus, factam concordiam observare et quae postea praefatae ecclesiae abstulit reddere noluerit, vel in anima etiam infringere praesumpserit, tam ipse quam subadvocati ministeriales sui, per quos in bonis ejusdem ecclesiae tyrannidem suam exercuerit, et terrae eorum supradicta excommunicationis et interdicti sententia teneantur. Si vero, tu frater A Trevirensis archiepiscope, interesse non potueris, vos caeteri fratres, causam ipsam, sicut supra scripta est, effectui mancipietis. Datum Laterani, undecima Kalendas Aprilis.
|
[ALBERONI] [HUMBERTO] [STEPHANO] [lberoni]
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | ||
Lucius II
| 11 |
XI. Ad Gervasium abbatem S. Germani Antissiodorensis.--De controversia cum Vizeliacensi abbate. (Anno 1144, Mart. 22.) [MANSI, Concil., XXI, 613.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio abbati Sancti Germani Antissiod., salutem et apostolicam benedictionem.
|
Dilectus filius noster Pontius Vizeliacensis abbas ad nostram praesentiam veniens, questus est quod in quodam nemore tibi et ipsi communi homines suos capi feceris, et servientibus comitis Nivernensis incarcerandos tradideris. Quos cum a te requisisset, et habere non posset, pro eorum liberatione fidejussores dedit, et textum Evangelii tradidit: quod quia, contra religionem et fraternae charitatis vinculum, factum fuisse cognoscitur: per praesentia tibi scripta mandamus, quatenus dilatione remota, et textum Evangeliorum tam inordinate susceptum ei restituas et fidejussores suos absolvas. Postmodum vero, si quam adversus ipsum te confidis habere justitiam, in praesentia venerabilis fratris nostri Godefridi Lingon. episcopi quod justitia dictaverit, obtineas. Ea quoque quae Guiberto servienti tuo ob malivolentiam ipsius, abstulisti, ei restituas. Datum Lateran., XI Kal. Aprilis.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 12 |
XII. Quasdam monasterii Massiliensis ecclesias tuendas suscipit, ac pactionem a Petro abbate cum B. M. Ademaro, episcopo Rutenensi, factam confirmat. (Anno 1144, Mart. 29.) [BALUZ. Miscell. ed. Luc., t. III, p. 70.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio PETRO Massiliensi abbati ejusque successoribus regulariter promovendis in perpetuum.
|
Aequum et rationabile esse dignoscitur ut qui ad ecclesiarum regimen assumpti sumus, eas et a pravorum hominum nequitia tueamur et ipsarum quieti atque utilitati auxiliante Domino salubriter providere curemus. Quamobrem, dilecte in Domino fili Petre abbas, tuis justis postulationibus clementer annuimus, et Ecclesias quas canonice possidetis, videlicet ecclesiam Sancti Amantii, quae in Ruthenensi suburbio sita esse dignoscitur, et ecclesiam Sancti Austremonii de Sales, cum capellis et omnibus ad ipsas ecclesias pertinentibus, sub apostolicae sedis protectione suscipimus, atque tibi tuisque successoribus et per te Massiliensi monasterio praesentis privilegii pagina confirmamus. Praeterea conventionem quae inter te et venerabilem fratrem nostrum bonae memoriae Ademarum ejusdem urbis episcopum et canonicos utriusque partis voluntate atque convenientia rationabiliter facta est et scripto firmata, auctoritate apostolica roboramus et futuris temporibus ratam et inconvulsam perpetuo manere decernimus. Sed nec alicui liceat in praefatam ecclesiam Sancti Amantii interdicti sententiam promulgare quandiu tu vel successores tui aut fratres tui a sede apostolica evocati de objectis sibi querelis justitiam facere ac recipere coram Romano pontifice fuerint parati. Statuimus ergo ut nulli omnino hominum liceat te vel successores tuos super iis infestare aut vobis exinde aliquam contrarietatem vel molestiam inferre. Si qua vero ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non praesumptionem suam congrua satisfactione correxerit, potestatis honorisque sui periculum patiatur, et a sacratissimo corpore et sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae subjaceat ultioni. Conservantes autem haec omnipotentis Dei et beatorum Petri et Pauli apostolorum ejus et nostram gratiam consequantur. Amen, amen. Datum Laterani per manum Baronis capellani et scriptoris IV Kal. April., indictione VII, Incarnationis Dominicae anno millesimo centesimo quadragesimo quarto, pontificatus vero domini Lucii secundi papae primo.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 13 |
XIII. Ad Raimundum Magalonensem episcopum.--Mandat ut canonicam sententiam proferat in comitem Merguriensem et alios tanquam sacrilegos, nisi reddant monasterio S. Theofredi ea quae Bernardus olim Merguriensis comes eidem monasterio per testamentum dimiserat. (Anno 1144, Mart. 29.) [Dom BOUQUET, Recueil, XV, 411.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri R Magalonensi episcopo, salutem et apostolicam benedictionem.
|
Sacrilegium et contra legem est, si quis quod venerabilibus locis relinquitur pravae voluntatis studiis suis tentaverit compendiis retinere. Ergo perlatus est clamor ad aures nostras, quod comes Merguriensis et quidam alii parochiani tui ea quae Bernardus, olim Merguriensis comes monasterio S. Theofredi, in testamento dimisit, ei per violentiam auferant. Quocirca per praesentia tibi scripta mandamus quatenus praefatum comitem et alios qui ipsum testamentum detinent studiose commoneas, ut quod praefato monasterio pro suae animae redemptione dimisit, filiis nostris. B. abbati et Tratribus suis cum omnibus ablatis reddant, et in pace dimittant. Quod si infra quadraginta dies post tuam commonitionem adimplere contempserint, in ipsos tanquam sacrilegos canonicam sententiam proferas, et donec resipiscant, facias observari. Datum Laterani, IV. Kalend. Aprilis.
|
(Beraldo)
|
[AIMUNDO]
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |
Lucius II
| 14 |
XIV. Petro Bituricensi, Arnaldo Narbonensi, Raimundo Arelatensi, Pontio Aquensi, Guillelmo Ebredunensi archiepiscopis, mandat ut adempta monasterio Massiliensi bona reddenda curent. (Anno 1144, Mart. 30.) [ L' Antiquité de Marseille, I, 460.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabilibus fratribus P. Bituricensi, A. Narbonensi, R. Arelatensi, P. Aquensi, G. Ebredunensi archiepiscopis et eorum suffraganeis, salutem et apostolicam benedictionem.
|
P. abbas Massiliensis gravem in praesentia nostra querelam deposuit, quod parochiani vestri ecclesiae suae bona violenter auferant, etc. Vos vero, qui patroni justitiae constituti malefactoribus acriter puniendo obviare debetis; silentio praeterire patimini, etc. Per praesentia vobis scripta mandamus quatenus eosdem malefactores praefato filio nostro abbati ablatae cum integritate restituere, et de caetero ab ipsius infestatione cessare, et de tantis excessibus digne satisfacere districte commoneatis; quod si contemptores exstiterint, de eis tanquam de sacrilegis, et de terris ipsorum justitiam faciatis. Dat Laterani, III Kal. Aprilis.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 15 |
XV. Henrici patriarchae Gradensis privilegia Ecclesiaeque possessiones confirmat. (Anno 1144, Mart. 31.) [UGHELLI, Italia sacra, V, 1121.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, ven. fratri HENRICO patriarchae Graden. ejusque successoribus regulariter substituendis in perpetuum.
|
Ex commisso nobis a Deo apostolatus officio fratribus nostris tam vicinis quam longe positis paterna nos convenit provisione consulere, et ecclesiis in quibus Domino militare noscuntur, suam justitiam conservare, ut quemadmodum disponente Domino patres vocamur in nomine, ita nihilominus comprobemur in opere. Hujus rei gratia, ven. frater Henrice patriarcha, tuis postulationibus clementer annuimus, et Gradensem Ecclesiam, cui auctore Deo praeesse dignosceris, sub B. Petri et nostra protectione suscipimus, et praesentis scripti patrocinio communimus. Igitur praedecessorum nostrorum Pelagii, Alexandri, Urbani et Innocentii auctoritatem sequentes, illius praecipue constitutionis tenorem servantes, quam praedecessor noster Leo IX papa sancivit, et synodali judicio, et privilegii pagina confirmavit, tibi tuisque successoribus canonice substituendis patriarchalem concedimus dignitatem, et magisterium Gradensis Ecclesiae gerendum in his tantum finibus confirmamus, qui per supradictos praedecessores nostros eidem noscuntur Ecclesiae constituti. Crucem quoque ante te ferendam esse concedimus, nisi cum Romae fueris, aut in praesentia vel comitatu Romani pontificis: palleum etiam fraternitati tuae plenitudinem videlicet pontificalis officii ex apostolicae sedis liberalitate largimur, quo intra Ecclesiam tuam ad missarum solemnia celebranda uti memineris eis diebus, quibus praedecessores tuos usos fuisse non ambigimus, videl. in Nativitate Domini, Epiphania, Ypopanton, tribus festivitatibus S. Mariae, Coena Domini, Sabbato sancto, Resurrectione Domini, Ascensione, Pentecoste, in natalitio S. Jo. Baptistae, et omnium apostolorum, in festivitatibus quoque S. Marci, S. Prothomartyris Stephani, S. Laurentii, S. Martini, in solemnitate omnium Sanctorum, et principalibus Ecclesiae tuae festis, nec non in Ecclesiarum, episcoporum, et caeterorum clericorum consecrationibus, et anniversario consecrationis tuae die. Statuimus etiam ut quaecunque bona, quascunque possessiones Gradensis Ecclesia inpraesentiarum juste et canonice possidet, aut in futurum justis modis poterit adipisci, firma tibi tuisque successoribus et illibata permaneant. Redditus autem qui in Constantinopoli, sive in Histria, seu in Venetia ab episcopis, abbatibus, ducibus, judicibus, et populo Venetiae praedecessoribus tuis Dominico videl. et Joanni Gradonico, eorumque successoribus et Gradensi Ecclesiae juste concessos sicut eorum scriptis continentur: ecclesias quoque a religiosis viris eidem Ecclesiae Graden. oblatas per parochias ejusdem provinciae constitutas cum omnibus quae in eisdem ecclesiis tui juris esse noscuntur, tibi tuisque successoribus libere confirmamus. Quanto itaque, dilecte in Christo frater, majori praerogativa nosceris sublimatus, tanto propensius tibi noveris attendendum, ut in corrigendis subditis plus apud te possit ratio quam potestas; atque te boni dulcem, et mali pium sentiant correctorem; personas diligas, vitia persequaris, ne si aliter agere forte volueris, transeat in crudelitatem correctio, et perdas quos emendare desideras; sicque vulnus debes abscindere, ut non possis ulcerare quod sanum est, ne si plus quam res exigit, ferrum impresseris, noceat cui prodesse festinas, et sic alterum condiatur ex altero, quatenus et boni habeant amando quod caveant, et mali metuendo quod diligant. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum fas sit praefatam Ecclesiam temere perturbare, aut ejus possessiones, seu redditus auferre, minuere, aut aliquibus vexationibus, seu infestationibus fatigare, sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum gubernatione et sustentatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura, salva nimirum in omnibus apostolicae sedis auctoritate. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen. Ego Lucius Catholicae Ecclesiae episcopus ss. Ego Conradus Sabinensis episcopus ss. Ego Theoderinus S. Rufinae episcopus ss. Ego Albericus Ostiensis episcopus ss. Ego Ymarus Tusculanus episcopus ss. Ego Petrus Albanen. episcopus ss. Ego Guido presb. card. tit. S. Grisogoni ss. Ego Petrus presb. card. tit. Pastoris ss. Ego Thomas presb. card. tit. Vestinae ss. Ego Hubaldus presb. card. tit. S. Praxedis ss. Ego Rainerius presb. card. tit. S. Stephani in Coelio Monte ss. Ego Manfredus presb. card. tit. S. Savinae ss. Ego Geraldus diac. card. S. Mariae in Domnica ss. Ego Guido in Romana Ecclesia altaris minister indignus ss. Ego Petrus diac. card. S. Mariae in Porticu ss. Ego Gr. indignus S. R. E. diaconus ss. Ego Joannes diac. card. S. Mariae Novae ss. Ego Gregorius diac. card. SS. Sergii et Bacchi. ss. Ego Otto diac. card. S Georgii ad Velum Aureum ss. Ego Guido diac. card. SS. Cosmae et Damiani ss. Ego Hugo Rom. Ecclesiae diaconus in S. Lucia in Horphea ss. Ego Astaldus diac. card. S. Eustachii juxta templum Agrippae ss. Datum Laterani per manum Baronis capellani et scriptoris, II Kal. Aprilis, ind. VII, Incarnationis Dominicae an. 1144, pontificatus vero D. Lucii papae II an. I.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 16 |
XVI. Ecclesiae Reginae possessiones diaecesisque fines, petente Alberone episcopo, confirmat. (Anno 1144, April. 2.) [UGHELLI, Italia sacra, II, 295.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri ALBERONI Regino episcopo, ejusque successoribus canonice substituendis in perpetuum.
|
Ex commisso nobis a Deo apostolatus officio fratribus nostris tam vicinis, quam longe positis, paterna nos convenit provisione consulere, et ecclesiis, in quibus Domino militare noscitur, suam justitiam conservare, ut quemadmodum, disponente Deo, patres vocamur in nomine, ita nihilominus comprobemur in opere. Eapropter, venerabile frater Alberone episcope, tuis petitionibus clementer annuimus, et Reginam Ecclesiam, cui Deo auctore praeesse dignosceris, sub B. Petri et nostra protectione suscipimus, et praesentis scripti privilegio communimus. Statuentes ut quascunque possessiones, quaecunque bona, inpraesentiarum juste et canonice possidet, aut in futurum rationabiliter in eis Deo propitio poterit adipisci, firma tibi, tuisque successoribus, et per vos eidem Ecclesiae, et illibata permaneant, in quibus haec propriis duximus exprimenda vocabulis. . . . . Canonicam S. Prosperi, capellam S. Joannis de Civitate, capellam S. Jacobi, canonicam S. Germiniani, capellam S. Stephani, et caeteras capellas ejusdem civitatis, monasterium S. Thomae, monasterium S. Raphaelis, plebem de Menotio, capellam Sancti Jacobi de insula de Bibio, cum aliis capellis ejusdem, plebem de Thoano, capellam Hospitalis de ponte de Cavola, cum suis possessionibus, et aliis capellis ejusdem plebis, plebem S. Vitalis cum capellis suis, et omnibus ad eam jure pertinentibus, plebem de Campiola, capellam S. Venantii de Busana, capellam de Valesneria, capellam de Sancto Vito, cum aliis capellis ejusdem plebis, plebem de Baisio cum aliis suis capellis, plebem de castro Ariano cum suis capellis, plebem S. Eleuchadii cum suis capellis, plebem de Albineto cum suis capellis, plebem de Pojanello cum suis capellis, plebem de Lecolo cum suis capellis, plebem de Caviliano, capellam de Jano, capellam de Rezola, capellam S. Prosperi de Graxiano cum aliis capellis ejusdem plebis, plebem de Bibiano, capellas de Bibianello, cum aliis capellis ejusdem plebis, plebem de Mutilena, capellas de Curviaco cum aliis capellis ejusdem plebis, plebem de Rivalta cum suis capellis, plebem de Foliano cum suis capellis, plebem de Arceto cum suis capellis, plebem de Banio cum suis capellis, plebem de Herberia cum suis capellis, plebem de Prato cum capella S. Martini de Rio, et aliis suis capellis, plebem de Bagniolo cum suis capellis, plebem de Campo rotundo cum capella de Corrigia, et aliis capellis, plebem de curte nova, plebem de Nuvolaria cum suis capellis, ecclesias de Campagniola, plebem de Fabrica cum capella de Razolo et aliis suis capellis, plebem S. Zenonis cum suis capellis, plebem S. Mariae de Novis cum suis capellis, ecclesiam de Gorgatela, plebem de S. Stephano cum capella Sancti Possidonii, et aliis suis capellis, plebem de Quarantula cum suis capellis, plebem S. Martini in Spina cum suis capellis de Gavella, et de Manziana, plebem de Cutiano cum capella de Mulla, et aliis suis capellis, ecclesiam de Gonzaga, plebem de Villula cum suis capellis, plebem de Pigognaga cum suis capellis, plebem de Bondeno de Ronculis cum suis capellis, plebem de Bondeno Arduini cum suis capellis, plebem de Suzaria cum suis capellis, ecclesiam de Loco bello, Ecclesiam de Polesino, ecclesiam de Zitola, plebem de Luzaria cum capella de Sacca, et aliis suis capellis, plebem de Guardistalla cum suis capellis, monasterium de Marola, monasterium de Canusio. Praesentis quoque auctoritate decreti sancimus, ut universi Regin. episcopatus fines quiete deinceps omnino et integre, tam tibi quam tuis successoribus conserventur: praedecessoris quoque nostri bo. mem. Urbani papae vestigiis inhaerentes sancimus, ut in parochialibus ecelesiis, quas tenent monachi in suo episcopatu, vestro assensu presbyteros collocent; qui si idonei fuerint, a vobis animarum curam suscipiant, et de pleb. quidem cura vobis rationem reddant, monachis vero, pro rebus temporalibus debitam subjectionem exhibeant, salva in omnibus apostolicae sedis auctoritate. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis, honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore et sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat; cunctis autem eidem Ecclesiae jura servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen. amen, amen. Ego Lucius Catholicae Ecclesiae episc. subsc. Ego Conradus Sabinensis episcopus ss. Ego Gregorius cardinalis SS. Sergii et Bacchi ss. Ego Gregorius presb. card. S. Sixti ss. Ego Guido presb. card. S. Grisogoni ss. Ego Ymarus Tusculanus episcopus ss. Ego Petrus Albanus episcopus ss. Ego Thomas presb. card. tit. Vestinae ss Ego Ubaldus tit. S. Praxedis subs. Ego Manfredus presb. card. tit. S. Savinae ss. Ego Nicolaus presb. card. tit. S. Cyriaci ss. Ego Guido diaconus cardin. SS. Cosmae et Damiani ss. Ego Rodulphus diac. card. S. Luciae in Setasolis ss. Ego Joannes diac. card. S. Adriani ss. Ego Gr. S. Romanae Ecclesiae diaconus ss. Ego Hugo Romanae Ecclesiae diaconus in Sancta Lucia in Horfia ss. Datum Laterani per manus Bobonis capellani et scriptoris IV Nonas Aprilis, indict. VII, Incarnat. Domini an. 1144, pontif. vero D. Lucii II papae an. I.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 17 |
XVII. Privilegium pro monasterio S. Trutberti. (Anno 1144, April. 3.) [HERRGOTT, Geneal. Habsb., II, 169.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis EVERARDO abbati monasterii Sancti Trudperti martyris quod est situm in Nigra Silva, ejusque fratribus tam praesentibus quam futuris, regulariter substituendis, in perpetuum.
|
Ad hoc universalis Ecclesiae cura nobis a provisore omnium bonorum Deo commissa est, ut religiosas diligamus personas, et beneplacentem Deo religionem studeamus modis omnibus propagare. Nec enim Deo gratus famulatus impenditur, nisi ex charitatis radice procedens a puritate religionis fuerit conservatus. Eapropter, dilecti in Domino filii, venerabilis fratris nostri Theodewini Sanctae Rufinae episcopi, precibus inclinati, vestris justis postulationibus clementer annuimus, praefatum monasterium in quo divino mancipati estis obsequio, sub B. Petri et nostra protectione suscipimus, et praesentis scripti privilegio communimus; statuentes ut quascunque possessiones, quaecunque bona idem monasterium in praesentiarum juste et canonice possidet, aut in futurum concessione pontificum largitione regum vel principum, oblatione fidelium seu aliis justis modis Deo propitio poterit adipisci, firma vobis vestrisque successoribus, et illibata permaneant. In quibus haec propriis duximus exprimenda vocabulis: videlicet quidquid Othpertus, Rampertus, Lutfredus et eorum successores, vobis et eidem monasterio contulerunt, scilicet vallem ipsam, ubi monasterium constructum est, cum terminis suis, videlicet a monte Samba usque Mezzenbach, cum montibus, collibus, pratis, pascuis, silvis, vallibus, cultis et incultis, ex utraque parte montium, in integrum atque per totum cum decimationibus in Mortunowa, Kippenhein, ecclesiam cum decimatione, ecclesiam in Sunthoven cum decimatione, praedia Bonbach cum ecclesia, Berghusen cum ecclesia, Krossingen cum ecclesia et decimatione, Tonsol cum ecclesia et decimatione, Gruonre cum ecclesia, Loiffen cum ecclesia, Wilare, Eberingen, Zesinkoven, Buchingen, Muriclmigen cum ecclesia; Ichihein, Smihein, Wittilunbach, curam animarum colonum habitantium a monte Brizzenberg usque Mezzinbach, quemadmodum concessione episcoporum Constantiensium canonice eam hactenus habuistis. Obeunte vero te nunc ejusdem loci abbate, vel tuorum quolibet successorum, nullus ibi qualibet subreptionis astutia vel violentia praeponatur, sed liceat vobis communi consilio, vel parti consilii sanioris, secundum Dei timorem, et beati Benedicti Regulam absque ullius contradictione abbatem eligere vallem quoque Bellinowa cum decimatione cum supradictis, similiter confirmamus. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat ab abbate vel fratribus censum vel servitium indebitum exigere, sive idem coenobium temere perturbare aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, aut aliquibus vexationibus fatigare; sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum gubernatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura, salva dioecesani episcopi canonica justitia et apostolicae sedis auctoritate. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore et sanguine Dei ac Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen. Datum Laterani per manum Baronis capellani et scriptoris, III Nonas Aprilis, indict. VII, Incarnationis Dominicae anno 1144, pontificatus vero domini Lucii II papae anno primo.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 18 |
XVIII. Privilegium pro monasterio S. Zenonis (Reichenhallensi ). (Anno 1144, April. 5.) [ Monumenta Boica, III, 530.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis LAUZONI Hallensi praeposito ejusque fratribus tam praesentibus quam futuris, regularem vitam professis, in perpetuum.
|
Desiderium, quod ad religionis propositum et animarum salutem pertinere monstratur, animo nos decet libenti concedere et petentium desideriis congruum impertiri suffragium. Eapropter, dilecti in Domino filii, vestris justis postulationibus clementer annuimus, et praefatam ecclesiam Hallensem, in qua divino mancipati estis obsequio, sub beati Petri et nostra protectione suscipimus, et praesentis scripti privilegio communimus: statuentes ut in eadem ecclesia prout venerabilis frater noster Chunradus Salzburgensis archiepiscopus ordinavit, et scripto suo firmavit, ordo canonicus secundum beati Augustini Regulam perpetuis temporibus inviolabiliter conservetur. Praeterea quascunque possessiones, quaecunque bona eadem ecclesia inpraesentiarum juste et canonice possidet aut in futurum concessione pontificum, largitione regum vel principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis, Deo propitio, poterit adipisci, firma vobis vestrisque successoribus et illibata permaneant. In quibus haec propriis duximus exprimenda vocabulis: capellam Sanctae Mariae Muna; capellam S. Georgii, capellam S. Martini None; capellam S. Valentini Morzols; capellam in castro Plajen; capellam in castro Halla, aquam in fonte Halla, quam dedit Ebo; aquam quam dedit Sigboto, Unchen et Oteheim et Unehine. Praedium quod dedit Heinricus, et Papo Nuzboum; quartam partem decimalis salis. Sane laborum vestrorum, quos propriis manibus aut sumptibus colitis, sive de nutrimentis vestrorum animalium, nullus omnino clericus sive laicus a vobis decimam exigere praesumat. Interdicimus etiam, ut nemini professionis vestrae facultas sit alicujus levitatis instinctu, vel arctioris religionis obtentu sine praepositi vel Congregationis licentia, de claustro discedere, quod, si dicesserit, nullus episcoporum, nullus abbatum, nullus monachorum sine communium litterarum cautione illum suscipiat, quandiu videlicet in ecclesia vestra canonici ordinis tenor Domino praestante viguerit. Si vero secundo vel tertio vocatus redire contempserit, liceat ejusdem loci praeposito canonicam in eum proferre sententiam. Obeunte vero te nunc ejusdem loci praeposito, vel ad alterius Ecclesiae regimen transeunte. sive quolibet tuorum successorum, nullus ibi qualibet subreptionis astutia vel violentia substituatur, vel praeponatur, nisi quem fratres communi consensu, aut pars consilii sanioris secundum Dei timorem et B. Augustini regulam canonice providerint eligendum. Sepulturam quoque ipsius loci liberam esse concedimus, ut eorum qui se illic sepeliri deliberaverint, extremae voluntati et devotioni nullus obsistat, nisi fuerint excommunicati, salva tamen justitia matricis Ecclesiae suae. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat praefatam Ecclesiam temere perturbare, aut ejus bona vel possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, seu quibuslibet indebitis exactionibus vel molestiis fatigare, sed omnia integra conserventur eorum pro quorum gubernatione ac sustentatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura, salva nimirum Salzburgensis archiepiscopi canonica justitia. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua reatum suum correxerit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat, Cunctis autem eidem loco sua jura servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae retributionis inveniant. Datum Laterani per manum Baronis capellani et scriptoris, Non. Aprilis, indictione VII, Incarnationis Dominicae anno 1144, pontificatus vero domini Lucii II papae anno primo.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 19 |
XIX. Ad Pontium abbatem Vizeliacensem.--Adversus interfectores Artaldi abbatis. (Anno 1144, April. 8.) [MANSI, Concil. XXI, 614.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis PONTIO abbati Vizeliacensi ejusque fratribus, salutem et apostolicam benedictionem.
|
Praedecessor noster felicis recordationis Paschalis, sicut ex scriptis illius intelleximus, episcopis per Galliam praecipiendo mandavit, ut interfectores abbatis Artaldi Vizeliac., quia dominum suum et presbyterum et abbatem tam nequiter occiderunt, secundum poenitentiae dignum modum in exsilium detruderent, et si obedire nollent, eos excommunicationi subjicerent. Prohibuit etiam ut nunquam Vizeliacensi abbati vel praeposito alicui facultas sit eosdem homicidas in eodem monasterio ad habitandum suscipere. Nos itaque praeceptum confirmantes ipsius super hoc, apostolica auctoritate prohibemus ut nec ipsi nec eorum haeredes monasterium ipsum ulterius inquietare praesumant, interdicimus. Et ne cui abbati vel praeposito eos in Vizeliacensi burgo de caetero ad habitandum suscipere liceat prohibemus. Datum Later. VI Idus April.
|
(nominatim
Stephanus Antissiodorensis clericus, qui cum
te, dilecte in Domino fili abbas, in praesentia venerabilium
fratrum nostrorum Godefridi Lingonensis
episcopi et Bernardi Claraevallis abbatis super hoc
in causam traxisset, eorum judicio, sicut accepimus,
a causa decidit)
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | ||
Lucius II
| 20 |
XX. Bulla pro monasterio Pontileviensi. (Anno 1144, April. 15.) [ Gall. Christ. VIII, Instrum., 424.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis FULCHERIO abbati monasterii S. Mariae Pontileviensis, ejusque fratribus, tam praesentibus quam futuris, regularem vitam professis, in perpetuam memoriam.
|
Desiderium quod ad religionis propositum et animarum salutem pertinere monstratur, animo nos decet libenti concedere, et petentium desideriis congruum impertiri suffragium. Eapropter, dilecti in Domino filii, venerabilis fratris nostri Gaufridi Carnotensis episcopi precibus inclinati, vestris justis postulationibus clementer annuimus, et praefatum monasterium, in quo divino mancipati estis obsequio, sub beati Petri et nostra protectione suscipimus, et praesentis scripti privilegio communimus, statuentes ut quascunque possessiones, quaecunque bona inpraesentiarum juste et canonice possidetis, aut in futurum concessione pontificum, largitione regum vel principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis Deo propitio poteritis adipisci, firma vobis vestrisque successoribus et illibata permaneant. In quibus haec propriis duximus exprimenda vocabulis: In Carnotensi episcopatu locum ipsum Pontilevii cum pertinentiis suis, ecclesiam Sancti Petri Pontileviensis. Apud Calvum montem ecclesias Sancti Nicolai et Sancti Martini, ecclesiam de Taniaco, ecclesiam de Cembineio, ecclesiam de Oscampo, ecclesiam de Casteneto, ecclesiam de sella Sancti Mundricii, ecclesiam de Fulgeriis, ecclesiam de Fenis, ecclesiam Sancti Gervasii trans Ligerim, ecclesiam de Vinolio, ecclesiam Sancti Deodati, ecclesiam de Monte-Levaldi, ecclesiam de Muisdia, ecclesiam de Braceolis, ecclesiam de Torno. Blesis ecclesiam Sancti Joannis, ecclesiam S. Gervasii, ecclesiam de Vilerbo, ecclesiam de Sancto Bethario, ecclesiam Sancti Joannis de Floriaco, ecclesiam Octinvillae, ecclesiam Columbae, ecclesiam de Orioro, ecclesiam de Meso. Apud castrum Firmitatem Villaenolii, ecclesiam Sancti Petri et ecclesiam Sancti Martini, ecclesiam Sancti Marcelli de Ceretto. Apud Castridunum ecclesiam Sancti Valeriani. Apud Basocham ecclesiam Sancti Joannis. In Redonensi pago ecclesiam Sancti Petri et Sancti Joannis de Igneio, ecclesiam Sancti Leonardi de Fulgeriis, ecclesiam S. Martini de Cussa, cellam Sancti Martini de Lustris, ecclesiam de Peregrina. In Anglia ecclesiam Sanctae Mariae de Luministro, capellam de Roxitunga, capellam de Palingis, capellam de Warmacan, ecclesiam de Pingis, ecclesiam de Sordis. In Aurelianensi pago ecclesiam de Pruneriis, ecclesiam de Gii, ecclesiam de Soemo, ecclesiam de Maes, ecclesiam de Chalziaco, ecclesiam de Thaisiis, ecclesiam de Lorgis, ecclesiam de Sancto Romano, ecclesiam Sanctae Mariae de Fontanis. In Turonensi archiepiscopatu ecclesiam Sancti Dionysii in atrio, Sancti Martini, ecclesiam Sancti Cyrici trans Ligerim, ecclesiam Sancti Thomae, ecclesiam de Poilly, ecclesiam de Nantolio, ecclesiam Sancti Georgii, ecclesiam Sancti Martini de Pressiniaco, ecclesiam de Vernolio. In Biturico episcopatu ecclesiam Sanctae Mariae de Valentiaco, ecclesiam Sancti Hilarii de Castello veteri, ecclesiam Sancti Martini de Sigiaco. In Sagiensi pago ecclesiam Sancti Hilarii, ecclesiam Sancti Petri de Basochis. Liceat etiam vobis in ecclesiis vestris presbyteros eligere, qui si idonei fuerint, ab episcopis gratis et absque ulla pravitate curam animarum suscipiant, eisque de plebis cura rationem reddant, vobis autem pro rebus temporalibus debitam subjectionem exhibeant. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat praefatum monasterium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, aut aliquibus vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur eorum pro quorum gubernatione et sustentatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura, salva dioecesani episcopi canonica justitia et apostolicae sedis auctoritate. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona hanc nostrae constitutionis paginam, sciens contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore et sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco jura servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen. Ego Lucius catholicae ecclesiae episcopus. Ego GG. presbyter cardinalis tituli Calixti. Ego Birido presbyter cardinalis de titulo Sancti Crysogoni. Ego Rainerius presbyter cardinalis tituli S. Priscae. Ego Petrus presbyter cardinalis de tit. Pastoris. Ego Hubaldus presbyter cardinalis tituli S. Praxedis. Ego Manfridus presbyter cardinalis tituli Sanctae Sabinae. Ego Guiddo cardinalis presbyter Sancti Laurentii in Damaso. Ego Conradus Sabinensis episcopus. Ego Albericus Ostiensis episcopus. Ego Gregorius cardinalis diaconus sanctorum Sergii et Bacchi. Ego Imarus Tusculanus episcopus. Ego Petrus cardinalis diaconus Sanctae Mariae in Porticu. Ego Petrus Albanensis episcopus. Ego Joannes diaconus cardinalis S. Adriani. Ego GG. diaconus cardinalis Sancti Angeli. Ego Artaldus diaconus cardinalis Sancti Eustachii juxta templum Agrippae. Datum Laterani per manum Baronis capellani et scriptoris XVII Kalendas Maii, indictione VII, Incarnationis Dominicae anno 1144, pontificatus vero domni Lucii II anno primo.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 22 |
XXII. Privilegium pro Eremo Avellanensi. (Anno 1144, April. 24.) [NITTARELLI, Annal. Camaldul., IX, 27.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis in Christo filiis SAVINO priori Eremi Sanctae Crucis de Fonte-Avellanae ecclesiae, et fratribus tam praesentibus quam futuris regularem vitam professisa ad perpetuam rei memoriam.
|
Ad hoc universalis Ecclesiae cura nobis a provisore omnium bonorum Deo commissa est, ut religiosas personas diligamus, et beneplacentem Deo religionem studeamus modis omnibus propagare. Nec enim Deo gratior aliquando famulatus impenditur, nisi ex charitatis radice procedens a puritate religionis fuerit conservatus. Oportet igitur omnes Christianae fidei amatores religionem diligere, et loca venerabilia cum ipsis personis divino servitio mancipatis attentius confovere, ut nullis pravorum hominum inquietentur molestiis vel importunis angariis fatigentur. Eapropter, dilecti in Christo filii vestris justis postulationibus clementer annuimus, et praefatum locum, in quo divino mancipati estis obsequio, sub beati Petri et nostra protectione suscipimus, et praesentis scripti privilegio communimus; statuentes ut quascunque possessiones, quaecunque bona inpraesentiarum juste et canonice possidetis, aut in futurum concessione pontificum, largitione regum vel principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis, Deo propitio poteritis adipisci, firma vobis vertrisque successoribus et illibata permaneant. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat eumdem locum temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, aut aliquibus vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum gubernatione et sustentatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura, salva in omnibus apostolicae sedis auctoritate. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen. Ego Lucius catholicae Ecclesiae episcopus. Datum Laterani per manum Baronis capellani et scriptoris, VIII Kal. Maii, indictione VII, Incarnationis Dominicae anno 1144, pontificatus vero domni Lucii II papae anno primo.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 23 |
XXIII. Sententiam ab Innocentio II latam de discordia canonicorum S. Vincentii et S. Alexandri Bergomatum confirmat. (Anno 1144, April. 30.) [LUPI, cod. diplom. Bergom., II, 1050.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis OBERTO praeposito et fratribus Sancti Alexandri Pergamensis Ecclesiae, tam praesentibus quam futuris canonice substituendis in perpetuam memoriam.
|
Justitiae et rationis ordo suadet ut qui sua successoribus desiderant mandata servari, decessoris sui voluntatem et statuta custodiat. Eapropter nos qui in regimine sedis apostolicae praedecessori nostro felicis recordationis papae Innocentio licet, indigni successimus ipsius voluntatem ac statutum custodire volentes, sententiam quae inter vos et canonicos sancti Vincentii ab ipso promulgata est, et a successore ipsius bonae memoriae papae Coelestino firmata confirmamus, et ratum manere censemus. Hanc videlicet ut quoties canonici Sancti Alexandri in solemnitatibus et exsequiis mortuorum cum canonicis Sancti Vincentii, sive in ecclesia Sancti Vincentii sive in aliis convenerint, praepositus Sancti Alexandri teneat primum locum in sinistra parte chori. Capellani ecclesiarum Sancti Salvatoris, Sanctae Agathae, Sancti Joannis, Sanctae Gratae, Sancti Vigilii in diebus Dominicis et praecipuis festivitatibus veniant ad ecclesiam Sancti Alexandri ad majores missas. Criminosi de parochia Sancti Alexandri, praesente praeposito vel uno de presbyteris ejusdem Ecclesiae poenitentiam suscipiant. Item statuimus ut presbyteri qui jurant fidelitatem beato Vincentio, jurent et beato Alexandro unus quoque de sacerdotibus Sancti Alexandri, portet capsam cum reliquiis. In mutatione vero ecclesiae duo de presbyteris S. Alexandri portent arcam cum duobus presbyteris Sancti Vincentii. Ad scrutinia in coena Domini, ad baptismum et in aliis solemnitatibus more solito conveniant. Cum canonici Sancti Vincentii ad ecclesiam Sancti Alexandri venerint, et in campanis pulsandis et in aliis sicut consuetudo est, honorifice suscipiantur et totum chorum sicut consueverunt obtineant. Praeterea quascunque possessiones, quaecunque bona eadem ecclesia inpraesentiarum juste et canonice possidet, aut in futurum concessione pontificum, largitione regum vel principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis, Deo propitio poterit adipisci firma vobis vestrisque successoribus et illibata permaneant, quibus haec propriis duximus exprimenda vocabulis: ecclesias de Licina, de Lomene, et Sancti Faustini, de Villa, de Gromole, de Virgis; ecclesiam Sancti Martini in Bergamo, ecclesiam Sanctae Mariae Magdalenae, ecclesiam Sancti Laurentii de Zaunio. Concessionem quoque decimarum a bonae memoriae Adelberto Bergomensi episcopo ecclesiae vestrae praeposito canonice factam, quemadmodum in scriptis ejusdem episcopi et canonicorum beatorum martyrum Alexandri et Vincentii continetur, confirmamus ut eaedem decimae perpetuis fratrum usibus cedant. Porro bonos usus et laudabiles consuetudines a praedecessoribus nostris piae recordationis pontificibus Honorio, Innocentio, et Coelestino, vobis firmatas nos quoque auctoritate apostolica roboramus. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat praefatam Ecclesiam temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, seu quibuslibet aliis molestiis fatigare, sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum gubernatione et sustentatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura, salva dioecesani episcopi canonica justitia et sedis apostolicae auctoritate. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen.Ego Aribertus presbyter cardinalis tit. Sanctae Ego Lucius Catholicae Ecclesiae episcopus subscripsi. Ego Conradus Sabinensis episcopus subscripsi. Ego Theodewinus Sanctae Rufinae episcopus subscripsi. Ego Alberius Ostiensis episcopus subscripsi. Ego Gregorius presbyter cardinalis tit. Calixti subscripsi. Ego Guido presbyt. cardin. tit. S. Chrysogoni subscripsi. Anastasiae subscripsi. Ego Rainerius presbyt. cardin. tit. Sanctae Priscae subscripsi. Ego Hubaldus presbyter cardinalis tit. Sanctae Praxedis subscripsi. Ego Guido presbyt. cardin. tit. SS. Laurentii et Damasi subscripsi. Ego Gregorius diacon. cardin. Sanctorum Sergii et Bacchi subscripsi. Ego Addo diaconus cardinalis Sancti Georgii ad Velum Aureum subscripsi. Ego Guido diacon. cardinal. Sanctorum Cosmae et Damiani subscripsi. Ego Gerardus diaconus cardinalis Sanctae Mariae in Dominica subscripsi. Ego Guido in Romana Ecclesia altaris minister indignus subscripsi. Ego Hugo Romanae Ecclesiae diaconus in Sancta Lucia in Horphea subscripsi. Ego Joannes diaconus cardinalis Sanctae Mariae Novae subscripsi. Dat. Laterani per manum Baronis capellani et scriptoris, II Kalendas Maii, indictione VII, Incarnationis Dominicae anno 1144, pontificatus vero domni Lucii II papae anno primo.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 24 |
XXIV. Gregorio episcopo Bergomati nuntiat de controversia canonicorum S. Vincentii et S. Alexandri quid decreverit. (Anno 1144, April. 30.) [LUPI Cod. dipl. Bergom., II, 1051.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri G Bergomensi episcopo, salutem et apostolicam benedictionem.
|
Canonici B. B. martyrum Vincentii et Alexandri statuto sibi termino a praedecessore bonae memoriae papa Coelestino pro controversia inter ipsos diutius agitata nostro se conspectui praesentarunt, quorum auditis rationibus et scriptis utriusque partis diligenter inspectit, communitatum nostrarum consilio praecepimus ut in vigilia et in festivitate Victoris, et in Litaniis Gregorianis quando processiones faciunt, cum pulsatione campanarum, incensu quoque et aqua benedicta canonici Sancti Alexandri ipsimet absque ulla contradictione canonicos Beati Vincentii quiete de caetero recipiant. Caetera vero, sicut per privilegium praedecessoris nostri bonae memoriae papae Innocentii, vel per litteras ipsius, sive per sententiam venerabilis fratris nostri Mediolanensis archiepiscopi definita sive determinata sunt sicut de sede in choro et in mensa, de recipienda quoque clericorum fidelitate, de capsa etiam cum reliquiis portanda et reportanda, et aliis sic ab utraque parte irrefragabiliter observentur; ut videlicet praepositus ecclesiae Beati Alexandri primam sedem in choro et in mensa sinistra parte obtineat; fidelitates vero clericorum ab utrisque communiter recipiantur. Quia igitur tui officii est quae a sede apostolica statuuntur, irrefragabiliter observare, per praesentia tibi scripta mandamus quatenus hanc sententiam a nobis promulgatam, et quod etiam de poenitentiis criminosorum, sicut accepimus rationabiliter in synodo promulgasti firmiter observes et ab ipsis facias observari. Dat. Laterani II Kalend. Maii.
|
(Robaldi)
|
[REGORIO]
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |
Lucius II
| 25 |
XXV. Canonicis ecclesiae S. Alexandri Bergomatis idem significat. (Anno 1144, April. 30.) [ Ibid., p. 1053.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis OBERTO praeposito et fratribus Sancti Alexandri Bergamensis Ecclesiae, salutem et apostolicam benedictionem.
|
Pro controversia inter vos et canonicos Beati Vincentii diutius agitata praedecessor noster bonae memoriae papa Coelestinus, vos et ipsos ad sedem apostolicam evocavit quo sicut Deo placuit interim viam universae carnis ingresso, nos qui licet indigni, disponente Domino in regimine sedis apostolicae sibi successimus, vos et ipsos qui statuto vobis ab ipso termino, nostro vos conspectui praesentastis diligenter audivimus, et utriusque partis querimonias tam per nos quam per fratres nostros studiose examinavimus. Auditis itaque utriusque partis rationibus, et scriptis utriusque partis diligenter inspectis, communitate fratrum nostrorum consilio, praecepimus ut in vigilia S. Viatoris et in litaniis Gregorianis quando processiones faciunt compulsatione campunarum incenso quoque et aqua benedicta canonici Sancti Alexandri ipsimet absque ulla contradictione canonicos Beati Vincentii quiete de caetero recipiant. Caetera vero sicut per privilegium praedecessoris nostri bonae memoriae papae Innocentii, vel per litteras ipsius, sive per sententiam venerabilis nostri fratris Robaldi Mediolanensis archiepiscopi definita sive determinata sunt, sicut de sede in choro et in mensa, et aliis sic ab utraque parte irrefragabiliter observentur, ut videlicet praepositus ecclesiae B. Alexandri primam sedem in choro et in mensa a sinistra parte obtineat; fidelitates vero clericorum ab utrisque communiter recipiantur. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hujus nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non reatum suum congrua satisfactione correxerit, honoris et officii sui dignitate atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Data Laterani II Kalend. Maii.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 26 |
XXVI. Ad Alphonsum regem Portugaliae, qui regnum suum Romanae Ecclesiae tributarium constituerat . (Anno 1144, Maii 1.) [MANSI, Concil., XXI, 616.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto in Christo filio A. illustri Portugalensi duci, salutem et apostolicam benedictionem.
|
Devotionem tuam, dilecte in Domino fili, maxime congaudemus, quod temetipsum de illis ovibus recognoscens quas Dominus noster Jesus Christus Petri custodiae commendavit, cum ad expugnationem paganorum intentus, multisque negotiis saecularibus occupatus, apostolorum limina visitare non posses, per manum dilecti filii G. diaconi cardinalis tunc in partibus illis apostolicae sedis legati praedecessori nostro felicis recordationis papae Innocentio hominium laudabili devotione fecisti, et terram tibi a Deo commissam beato Petro apostolorum principi obtulisti, atque personam tuam et terram ipsam ipsius patrocinio humiliter commisisti, postmodum vero tam per litteras tuas quam per venerabilem fratrem nostrum I. Bracarensem archiepiscopum nobis etiam promisisti ut tam tu quam haeredes tui de terra ipsa quatuor uncias auri annis singulis Romano pontifici persolvatis. Nos itaque, qui, licet indigni, beati Petri loco residere conspicimur, tam te quam filios suos et successores vestros intra haeredes ipsius apostolorum principis ipso adjuvante suscipimus, ut in ejus benedictione et protectione tuae animarum quam corporum maneatis, per quam ab hostium visibilium et in visibilium expugnatione defensi, ad coelestia regna revenire largiente Domino valeatis. Datum Laterani Kalendis Maii.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 27 |
XXVII. Confirmatio apostolica generalis super possessionibus Ecclesiae Lichfeld salva canonica justitia episcopi Conventrensis. (Anno 1144, Maii 4.) [ Monastic. Angl., t. III, p. 232.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis canonicis Ecclesiae Lichfeldensis, tam praesentibus quam futuris, in perpetuum.
|
Apostolicae sedi clementiae convenit universis ejus patrocinium implorantibus matricae tuitionis suffragium exhibere, ut quemadmodum disponente Domino, patres in Dei populo dicimur, ita etiam operum exhibitione comprobemur. Hujus rei gratia, dilecti in Domino filii, vestris desideriis paterna benignitate annuimus, et ecclesiam Lichfeldensem, in qua divino vacatis servitio, ad exemplar praedecessoris nostri papae Innocentii, praesentis scripti pagina communimus, statuentes ut ecclesias decimas et quascunque possessiones, quaecunque bona praefata ecclesia inpraesentiarum juste et canonice possidet, aut in futurum concessione pontificum, largitione regum vel principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis, Deo propitio poterit adipisci; quaecunque etiam a venerabili fratre nostro Rogero Conventrensi episcopo, tam in ecclesiis, decimis, terris quam in aliis possessionibus vobis collata sunt, vel ab eodem in posterum, Deo propitio conferentur, firma vobis in perpetuum et illibata permaneant. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat eamdem ecclesiam temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, seu quibuslibet molestiis fatigare, sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum gubernatione et sustentatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura, salva Conventrensis episcopi canonica justitia, et apostolicae sedis auctoritate. Si quis autem ausu temerario id attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Petri et Pauli apostolorum ejus incurrat, et excommunicationi subjaceat. Conservantes autem haec eorumdem apostolorum et nostram benedictionem et gratiam consequantur. Amen, amen. Datum Laterani per manum Baronis, capellani et scriptoris, quarto Nonas Maii, indictione septima, Incarnationis Dominicae anno millesimo centesimo quadragesimo quarto, pontificatus vero domni Lucii papae II anno primo.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 28 |
XXVIII. Rogero episcopo Conventrensi et Ecclesiae Lichfeldensi ecclesias quasdam asserit. (Anno 1144, Maii 4.) [ Monast. Anglic., III, 235.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri ROGERO Conventrensi episcopo, ejusque successoribus canonice promovendis, nec non Ecclesiae Lichfeldensi, in perpetuum.
|
Officii nostri nos hortatur auctoritas, etc., ut erga proximos ad exemplar praedecessoris nostri bonae memoriae papae Innocentii praesentis scripti, etc.; praeterea ecclesias de Staefford, et de Pencris, ecclesiam de Wolverampton, cum omnibus pertinentiis, tui Roregeri, etc., salva in omnibus apostolicae sedis auctoritate. Si qua igitur, etc. Datum Laterani per manum Baronis capellani et scriptoris, quarto Nonas Maii, indictione septima, Incarnationis Dominicae anno millesimo centesimo quadragesimo quarto, pontificatus vero domini Lucii papae II anno primo.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 29 |
XXIX. Rogero episcopo Conventrensi privilegia quaedam concedit. (Anno 1144, Maii 4.) [ Monastic. Anglic., III, 232.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri ROGERO Conventrensi episcopo, ejusque successoribus canonice promovendis in perpetuum.
|
Ex injuncto nobis a Deo, etc. . . suas utique, Laurentio priori et monachis ejusdem loci, etc. Ad exemplar felicis memoriae papae Innocentii praedecessoris nostri praesentis scripti pagina confirmamus, etc., salva in omnibus apostolicae sedis auctoritate. Si quis vero, etc. Datum Laterani per manum Baronis capellani et scriptoris quarto Nonas Maii, indictione septima, Incarnationis Dominicae anno millesimo centesimo quadragesimo quarto, pontificatus vero domni Lucii papae II anno primo.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 30 |
XXX. Bulla confirmatoria omnium jurium ac privilegiorum monasterii Sanctae Mariae de Castellione. (Anno 1144, Maii 10.) [MURATORI Antiq. Ital., V, 819.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis ALBERTO abbati monasterii Sanctae Mariae de Castellione, ejusque fratribus tam praesentibus quam futuris, regularem vitam professis in perpetuum.
|
Desiderium, quod ad Religionis propositum, et animarum salutem pertinere cognoscitur, animo nos decet libenti concedere, et petentium desideriis congruum impertiri suffragium. Eapropter, dilecti in Domino filii, vestris justis postulationibus clementer annuimus, et praefatum monasterium, quod Beati. Petri juris existit, in quo divino mancipati estis obsequio, in ejusdem apostolorum principis jus, protectionemque suscipimus, et praesentis scripti privilegio communimus. Statuentes ut quascunque possessiones, quaecunque bona idem monasterium juste et canonice possidet, aut in futurum concessione pontificum, largitione regum, vel principum, oblatione fidelium, sive aliis justis modis, praestante Deo poterit adipisci, firma vobis vestrisque successoribus et illibata permaneant. In quibus haec suis duximus exprimenda vocabulis: Ecclesiam Sancti Salvatoris de Basilica ducis, cum omnibus suis pertinentiis: Ecclesiam Sancti Remigii de Palude: Ecclesiam Sancti Eusebii de Gavi: Cellam Sancti Benedicti de Guasto, cum omnibus suis pertinentiis: Ecclesiam Sanctae Mariae de Charitate, quae in Mantnano suburbio sita est: Ecclesiam de Castello. . . . . Ecclesiam de Tasajalo: Quidquid possidetis in comitatu Lunensi, et Januensi, in comitatu Mutinensi, in loco scilicet, qui dicitur Solaria, et Herbaria, et in abbatia Sanctae Mariae de Corsica, quae appellatur Plaidelii, cum omnibus suis pertinentiis, et in Curte, quae vocatur Marca Regia, in Curte de Rupta, Castello Novo, Casale Albini et Sancto Andrea. Obeunte vero te nunc ejusdem loci abbate, vel tuorum quolibet successorum, nullus ibi qualibet subreptionis astutia seu violentia praeponatur, nisi quem fratres communi consensu, vel fratrum pars consilii sanioris secundum Dei timorem et beati Benedicti Regulam elegerint. Electus vero a Romano pontifice benedicatur. Chrisma, oleum sanctum, consecrationes altarium, sive basilicarum, ordinationes monachorum, seu canonicorum vestrorum, qui ad sacros ordines fuerint promovendi, a quibus malueritis, catholicis accipiatis episcopis. Missas sane publicas in eodem monasterio celebrari, aut stationem, aut synodum, vel ordinationem aliquam, praeter abbatis voluntatem ab episcopo quolibet fieri prohibemus; sicque ab omni jugo, seu ditione cujuscunque personae vestrum coenobium liberum permanere sancimus. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat praefatum monasterium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, seu quibuslibet vexationibus fatigare; sed omnia integra conserventur eorum prorsus, pro quorum regimine et sustentatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura, salva in omnibus apostolicae sedis auctoritate. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae confirmationis paginam sciens, contra eam temerario ausu venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore et sanguine Dei et Domini nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco sua jura servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, et hic bonae actionis fructum percipiat, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniat. Amen, amen, amen. Ego Lucius Catholicae Ecclesiae episcopus subscripsi. Ego Conradus Sabinensis episcopus subscripsi. Ego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Ego Guido presbyter cardinalis titulo Sancti Grysogoni subscripsi. Ego Albericus Ostiensis episcopus subscripsi. Ego Thomas presbyter cardinalis titulo Vestinae subscripsi. Ego P. . . . . . . manus Tusculanus episcopus subscripsi. Ego Manfredus presbyter cardinalis titulo Sanctae Savinae subscripsi. Ego Aribertus presbyter cardinalis Sanctae Anastasiae subscripsi. Ego Odo diaconus cardinalis Sancti Georgii ad Velum Aureum subscripsi. Ego Wido diaconus cardinalis Sanctorum Cosmae et Damiani subscripsi. Ego Joannes diaconus cardinalis Sancti Adriani subscripsi. Ego Joannes diaconus cardinalis Sanctae Mariae Novae suscripsi. Datum Laterani per manum Baronis capellani et scriptoris, VI Idus Maii, indictione VII, Incarnationis Dominicae anno 1144, pontificatus domini papae Lucii anno primo. Pendet chordula sine sigillo plumbeo.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 31 |
XXXI. Privilegium pro parthenone Fontis-Ebraldi. (Anno 1144, Maii 10.) [PAVILLON, Vie de Robert d' Arbrissel, Preuves, p. 628.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis in Christo filiabus P abbatissae monasterii Fontis-Ebraldi et sororibus ibidem divino famulatui mancipatis, tam praesentibus quam futuris, in perpetuum.
|
Apostolici moderaminis clementiae convenit religiosas personas diligere, earum loca pia protectione munire. Quanto ergo femineus sexus exstat fragilior, tanto magis erga vos paternam curam atque sollicitudinem volumus exhibere, et jura vestri monasterii a pravorum incursibus defensare. Eapropter, dilectae in Domino filiae, vestris rationabilibus postulationibus clementer annuimus, et monasterium Sanctae Mariae Fontis-Ebraldi quod utique ad tutelam sedis apostolicae specialiter pertinet, in quo etiam divino vacatis obsequio, antecessorum nostrorum vestigiis inhaerentes sub B. Petri jure ac protectione suscipimus, et praesentis scripti privilegio communimus. Statuimus enim ut quaecunque bona, quascunque possessiones quae praedictum monasterium inpraesentiarum juste et legitime possidet, aut in posterum concessione pontificum, largitione regum vel principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis vestrisque succedentibus integra in perpetuum et illibata permaneant. Praeterea, si quis fidelium devotionis intuitu aliquem locum vobis contulerit in quo oratorium velitis construere ad vestram postulationem aquam benedictam et alia ecclesiastica sacramenta, archiepiscopi et episcopi vestri, in quorum parochia idem locus fuerit, pro episcopalis officii debito absque molestia vobis praebeant. Quemadmodum autem vos ab omni exactione liberas esse statuimus, ita etiam servientes vobis absque inquietatione presbyteri ad quorum parochias spectare noscuntur, vestris obsequiis vacare censemus: statuentes etiam ut idem archiepiscopus et episcopus vos attentius manu teneant et defendant et de possessionibus quas per 2 vel 3 idoneos testes vobis legitime donatas atque possessas probare poteritis nullam vobis inferre injuriam vel molestiam patiantur. Quod si quis hoc tentare praesumpserit pro episcopali officii debito, plenam de eo justitiam faciant. Quia vero religiosam vitam ducentes, de aliorum eleemosynis et beneficentia debent vivere, constituimus ut de laboribus quos propriis sumptibus colitis, seu de vestrorum animalium nutrimentis a vobis exigere decimas, vel accipere nemo praesumat. Sane pro amplioris religionis praerogativa quae de loco vestro per Dei gratiam longius divulgatur hominibus liberis qui pro animarum suarum salute in Dei et Ecclesiae servitio, vel apud monasterium vestrum, vel in locis ad ipsum pertinentibus persistere devoverint in peccatorum suorum remissionem ex apostolicae sedis auctoritate praecipimus in hoc bono perseverare proposito, et juxta dispositionem abbatissae ipsius loci, ad bonorum Dei, sororibus fideliter deservire sicut a discretione bonae memoriae Roberti de Arbrissello spectatae religionis presbytero institutum est. Quod si forte contigerit, episcopo dioecesano injungimus, ut illos tanquam voti sui praevaricatores ad pristinae religionis propositum redire compellat, quod temere factum est digna animadversione castigans. Sepulturam vero loci illius liberam omnino esse decernimus, ut illorum, qui se illic sepeliri deliberaverint, devotioni et extremae voluntati, nisi forte excommunicati sint, nullus obsistat, salva justitia matricis Ecclesiae. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat praefatum monasterium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, seu quibuslibet vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur earum pro quarum gubernatione et sustentatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine, districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Dei et Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniat. Amen. Datum Laterani per manum Baronis capellani et scriptoris, VI Idus Maii, indictione VII, Incarnationis Dominicae anno 1144, pontificatus vero domni Lucii II papae anno I.
|
[ETRONILLAE]
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | ||
Lucius II
| 32 |
XXXII. Privilegium pro Ecclesia Turonensi. (Fragmentum.--Anno 1144, Maii 10.) [LAUNOII, Opp. III, II, 64.]
|
Lucius II papa anno 1144, in suo diplomate Laterani dato sexto Idus Maii, indictione VII, pontificatus sui primo, sic loquitur: Porro libertatem et immunitatem, honores et beneficia eidem Ecclesiae Beati Martini per antecessorum nostrorum, Adeodati, Leonis, Hadriani, Sergii, Gregorii, Urbani, Paschalis, Calixti, Honorii, atque Innocentii Romanorum pontificum, vel per Turonensium archiepiscoporum Crotperti, Ibbonis et Herardi scripta collata, integra vobis et intemerata serventur.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | ||||
Lucius II
| 33 |
XXXIII. Bulla ad Humbertum de Prangins. (Anno 1144, Maii 11.) [ Mémoires et Docum. de la société d' histoire de Genève, II, II, 32.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto in Christo filio HUMBERTO de Pringins, salutem et apostolicam benedictionem.
|
Devotioni tuae, dilecte in Domino fili, maxime congaudemus, quod temetipsum de illis ovibus recognoscens, quas Dominus noster Jesus Christus beati Petri custodiae commendavit, ipsius limina reverenter visitavisti, et personam ac terram tuam ejusdem apostolorum principis tuitioni commiseris. In nostra siquidem et fratrum nostrorum praesentia, beato Petro et nobis facto hominio promisisti, ut tam tu quam haeredes tui bisantium unum de terra tua annis singulis Romano pontifici persolvatis. Et nos igitur, qui, licet indigni, beati Petri loco residere conspicimur, tam te quam filios tuos et successores vestros, intra ipsius apostolorum principis haeredes ipso adjuvante suscipimus, ut in ejus semper benedictione ac protectione, tam animorum quam corporum, maneatis, per quam ad coelestia regna, largiente Domino, perveniatis. Datum Laterani, V Idus Maii.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 34 |
XXXIV. Privilegium pro ecclesia Bononiensi. (Anno 1144, Maii 13.) [SAVIOLI, Annal. Bologn. I, II, 206.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto in Christo fratri HENRICO Bononiensis ecclesiae episcopo ejusque successoribus canonice substituendis.
|
Si ad coelestia regna pervenire desideramus, non pigri studio laborare debemus, sed quantum possumus, Deo adjuvante, festinare studeamus ut exaltationem ecclesiarum, quas etiam Dominus noster proprio sanguine acquisivit, in omnibus sublevare, et in melius restaurare possimus, quas vero divino coelitus auxilio clavigero Christus Dei Filius tradidit Petro, eas quidem idcirco in praestantissimo statu sublevare debemus. Hoc enim certissime credimus quod quanto studiosius ecclesiarum exaltationem procuramus, tanto dignius illius vigemus munificentia cujus spirituali cura regitur et gubernatur catholica et apostolica Ecclesia in qua, auctore Deo, apostolorum vice fungimur. Idcirco notum omnibus fieri volumus quod reverentissimus frater noster Henricus Bononiensis episcopus Romam veniens visitare limina apostolorum, ostendit nobis munimenta et investitiones, et confirmationes factas ab antecessoribus nostris, id est Agapito, Pelagio, Gregorio VII apostolicis, de rebus suae Ecclesiae . . . . . provide inclinati precibus ejus, concedimus atque confirmamus suae Ecclesiae, salvo in omnibus jure et Romanae Ecclesiae privilegio, monasterium S. Michaelis archangeli positum in fundo paterno cum omnibus rebus et pertinentiis suis, atque concedimus curtem de Brento cum servis et ancillis et omnibus suis pertinentiis, seu donamus monasterium S. Mariae situm in massa quae vocatur Monte Palense, quam Jovinianus imperator tradidit Bononiensi Ecclesiae cum curte ibique tenente; teque nominatur Aurelia cum montibus qui in circuitu praefati monasterii sunt positi, et curtes alias quae nominantur Bombiana cum casalibus et pertinentiis suis, et montem qui vocatur Cavallorum; sive et concedimus portum qui nominatur Galliana cum ripatico et teloneo, et paludibus et piscariis et silvis, et cum omnibus rebus quae ad ipsam pertinere dignoscuntur, et duas curtes, una quae vocatur Curta Major, et alia quae dicitur Curta Minor posita infra plebem quae dicitur Boida. Insuper et damus monasterium Sancti Anastasii fundatum in fundo Petriculo cum portu et teloneo et ripatico, cum silvis et venationibus cum paludibus et piscationibus, et cum omnibus quae ad curtem quae vocatur Petriculosum, et ad praefatum monasterium pertinere videntur; necnon et curtem quae dicitur Gellula, juxta flumen quod vocatur Savena, cum olivetis, vinetis, campis, silvis, venationibus, famulis colonis, et cum omnibus sibi pertinentibus, et ibi non longe fundum Venetiae integrum quod et Sociorum vocatur, pertinentem ad ipsas curtes, atque curtem in Panigale quae continet in se tres fundos terrarum et vinearum, qui noc nomine vocantur candidatis et pulsia et grisiribili, seu et monasterium S. Prosperi situm in supradicto loco qui vocatur Panigale, sive et curtem quae dicitur Cumo cum omnibus suis pertinentiis, et monasterium Sancti Martini in Pojo cum curte et omnibus sibi pertinentiis, et monasterium S. Petri in Strada, et monasterium S. Mariae cum omnibus suis pertinentiis; monasterium S. Petri cum curte quae vocatur in Nucifatico cum omnibus suis rebus; et monasterium S. Martini in Casalicchio cum omnibus pertinentiis; atque donamus charitati tuae portum in civitate Bononiensi quod communi nomine dicitur Sancti Petri, et Stratam quae nominatur salaria cum stratatico et omni redditu quem antiquitus persolvere solent ipsi homines qui per praenominatas ire vel redire soliti sunt. Commonemus quoque ut statuto tempore, praefatos redditus absque negligentia persolvere studeant, seu et monasterium S. Mariae quod vocatur Majoris, cum omnibus suis pertinentiis, cum casa Solariata infra civitatem Bononiae quae est juris ipsius monasterii, et monasterium S. Columbani confessoris cum omnibus suis rebus; et monasterium Sanctorum Gervasii et Protasii cum omnibus suis rebus, et monasterium Sancti Andreae apostoli situm ante portam S. Petri cum omnibus suis rebus; et monasterium S. Joannis Evangelistae fundatum in monte qui vocatur Oliveti, cum omnibus suis pertinentiis: similiter concedimus monasterium Sancti Stephani quod vocatur Hierusalem, et quod dominus Petronius sanctissimus episcopus aedificavit ad usum ejusdem ecclesiae, et cum mercato Sancti Joannis Baptistae ibique tenente, seu confirmamus atque stabilimus curtem quae vocatur Millonis cum portu et ripatico, et teloneo et mercato, cum silvis, venationibus, et cum paludibus et piscationibus, et cum servis, et ancillis, et colonis, et cum omnibus ad se pertinentibus; similiter concedimus cuncta praedia et possessiones, monasteria et plebes, et ecclesias baptismales omnesque ecclesias alias, castella, villas, abbates, monachos, presbyteros, diaconos, clericos litteratos et illitteratos, servos et ancillas Dei atque diaconissas, famulos utriusque sexus, et omnes homines super terram praedictae ecclesiae Bononiensi residentes, ut in tua tuorumque successorum sint potestate et defensione infra terminos et confinia totius episcopatus Bononiensis, sicut est a flumine quod dicitur Gaibana et fluvius qui Sablosculus vocatur cum strada quae vocatur Ungarista usque. . . . . . . . . . et locus qui vocatur Cutte, et fluminis qui dicitur Leo, et alius qui vocatur Muza. Similiter concedimus praefatae ecclesiae curtem quae Maxumasticum cum rebus et possessionibus cunctisque suis pertinentiis. Haec omnia quae superius leguntur, quae praefata ecclesia vere et juste tenet, vel deinceps acquisitura est, tam tibi cum iis cunctis qui in eo quo es ordine loco quae successerint, vel eis quorum interesse potuerit, in perpetuum reservanda decernimus. Si quae vero regum, sacerdotum, judicum atque saecularium persona hanc constitutionis nostrae paginam agnoscens, et contra eam venire tentaverit. . . . . honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et nisi ea quae ab alio sunt male ablata restituerit, vel digna poenitentia illicite acta defleverit, a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini nostri Jesu Christi Redemptoris nostri aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi Redemptoris, et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen. Ego Lucius Catholicae Ecclesiae episcopus. Ego Gregorius presbyter cardinalis tituli S. Calixti. Ego Petrus presbyter cardinalis tit. Pastoris. Ego Thomas presbyter cardinalis tit. S. Justinae. Ego Raynerius presbyter cardinalis tit. Sanctae Priscae. Ego Guido presbyter cardinalis tituli Sanctorum Laurentii et Damasi. Ego Nicolaus presb. card. tit. S. Ciriaci. Ego Aribertus presbyter card. tituli Sanctae Anastasiae. Ego Manfredus presbyt. cardinalis tit. Sanctae Sabinae. Ego Conradus Sabinensis episcopus. Ego Theodorinus Sanctae Rufinae episcopus. Ego Albericus Ostiensis episcopus. Ego Aymarus Tusculanensis episcopus. Ego Petrus Albanensis episcopus. Ego Gregorius diaconus cardinalis Sanctorum Sergii et Bacchi. Ego Otto diaconus cardinalis S. Georgii ad Velum Aureum. Ego Geraldus diaconus cardinalis Sanctae Mariae in Dominica. Ego Guido in Romana Ecclesia altaris minister indignus. Ego Rodulphus diaconus cardinalis Sanctae Luciae in Septem soliis. Ego Joannes diaconus cardinalis S. Adriani. Dat. Laterani per manum Baronis capellani et scriptoris, tertio Idus Maii, indictione septima, Incarnationis Dominicae anno millesimo centesimo quadragesimo quarto, pontificatus vero domni Lucii papae II anno primo.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 35 |
XXXV. Ecclesiam S. Mariae Ardenensem tuendam suscipit bonaque ejus confirmat. (Anno 1144, Maii 13.) [ Neustria Pia, 704.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis GISLEBERTO, priori ecclesiae S. Mariae de Ardena, ejusque fratribus, tam praesentibus quam futuris, regularem vitam professis in perpetuum, salutem et apostolicam benedictionem.
|
Ad hoc universalis Ecclesiae cura nobis a provisore omnium bonorum Domino commissa est, ut religiosas diligamus personas et beneplacentes Deo, religionem studeamus modis omnibus propagare. Nec enim Deo gratus aliquando famulatus impenditur, nisi ex charitatis radice procedens, a puritate religionis fuerit conservatus. Eapropter, dilecti in Domino filii, vestris justis postulationibus clementer annuimus, et praefatam ecclesiam, in qua divino mancipati estis obsequio, sub B. Petri et nostra protectione suscipimus, et praesentis scripti privilegio communimus. Statuentes ut quascunque possessiones, quaecunque bona, eadem ecclesia in praesentiarum juste et canonice possidet, aut in futurum, concessione pontificum, largitione regum vel principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis, Domino propitio, poterit adipisci, firma vobis vestrisque successoribus et illibata permaneant. In quibus haec propriis duximus exprimenda vocabulis: Ecclesiam S. Germani de Alba Herba. Totam decimam de proprio dominio Oelardi in Hermenvilla. Unam acram terrae de feodo Willelmi Crassi, ante puteum Ardenae. Unum cum campum terrae a Bitot de feodo Odardi. Unam acram terrae a Bitot. Duas acras terrae et tres virgatas, in varenda longa. Unum campum terrae ad Buruni, de feodo Aiulphi. Duas acras terrae inter Cadomum et Ardenam, de feodo Gaufridi de Castello. Duos campos terrae super S. Germano de feodo Henrici, filii Herberti. Novem acras terrae in Ardena. Quinque virgultas terrae, inter S. Germanum et domum infirmorum. Quinque virgultas ex altera parte viae. Totam decimam de dominio Adam de Francavilla. Unam praebendam Bajocis, de decem denariis, de eleemosyna regis, Aliam Cadomi, de septem denariis. Unam domum Cadomi, liberam et quietam de omnibus consuetudinibus in foro. Aliam domum in Burgo, abbatissae, Cadomi. Duas domos in Burgo abbatis, Cadomi, in novo rure. Tres acras terrae a la Perella, et quidquid habebat Hasculphus in Lucerna, de proprio dominio et duos arpennos vinearum, apud Suligneium. Totam decimam de Gripum, tam in molendinis quam in aquis et in omnibus redditibus villae. Unam piscariam apud Boleium. Totam terram Gisleberti, filii Adam, de proprio dominio in Lucerna. Unam acram terrae in carum, de feodo Radulphi, filii Radulphi. Duos modios segetis, quorum unum dedit Willelmus, filius Rogerii; alium Richardus Chalus. Sancimus etiam ut ordo canonicus, secundum B. Augustini Regulam et institutionem Praemonstratensium fratrum, perpetuis ibi temporibus, inviolabiliter conservetur. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat praefatam ecclesiam temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, aut aliquibus vexationibus fatigare; sed omnia integra conserventur, eorum, pro quorum gubernatione et sustentatione concessa sunt usibus omnimodis profutura: salva dioecesani episcopi canonica justitia et apostolicae sedis auctoritate. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove admonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere, de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore et sanguine Dei et Redemptoris Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen. Ego Lucius, Catholicae Ecclesiae episcopus. Ego Gerardus, diaconus cardinalis S. Mariae in Ego Conradus, Sabinensis episcopus. Ego Albericus, Hostiensis episcopus. Ego Ismarus, Tusculanus episcopus. Ego Gregorius presbyter cardinalis, tituli Calixti. Ego Thomas, presbyter cardinalis, tituli Vestinae. Ego Gilibertus, presbyter cardinalis, tituli S. Marci. Ego Guido, presbyter cardinalis, titul. SS. Laurentii et Damasi. Ego Gregorius, cardinalis diaconus, SS. Sergii et Bacchi. Ego Guido, diaconus cardinalis SS. Cosmae et Damiani. Dominica. Ego Gregorius, diaconus cardinalis S. Angeli. Datum Laterani, per manum Baronis capellani, scriptoris, III Idus Maii, indictione VII, Incarnationis Dominicae ann. 1144, pontificatus vero domini Lucii II papae ann. I.
|
(excepta parte nemoris de Curba Fossa)
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | ||
Lucius II
| 36 |
XXXVI. Ad Raimundum Toletanum archiepiscopum.--Confirmat primatum Toletanae Ecclesiae. (Anno 1144, Maii 13.) [MANSI, Concil., XXI, 609.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri RAIMUNDO Toletano archiepiscopo, ejusque successoribus canonice substituendis in perpetuum.
|
Sacrosancta Romana et apostolica Ecclesia ab ipso Salvatore omnium Domino Jesu Christo caput et cardo est Ecclesiarum omnium constituta. Non decet igitur a capite membra dissidere, sed eminenti rationi et supernae provisioni capitis obedire. Moderatrix autem discretio capitis, singulorum membrorum officiosas actiones confoederans, unicuique jus et ordinem a natura constitutum distincte conservat, et quibusque nobilibus venustatis suae dignitatem, sine invidia, sociali charitate custodit. Hac igitur inducti ratione, honorem nobilis et famosae Toletanae Ecclesiae, apostolicae sedis propriae et specialis filiae, volumus conservare: ideoque, venerabilis frater Raimunde, quem vera in Christo charitate diligimus, tuis rationabilibus postulationibus paternae pietatis affectu duximus annuendum. Per praesentis ergo privilegii paginam apostolica auctoritate statuimus, ut per universa Hispaniarum regna primatus obtineas dignitatem. Pallio itaque, a sede apostolica tuae charitati concesso, in Missarum celebrationibus uti debebis tantum in praecipuis festivitatibus; tribus videlicet diebus in Natali Domini, in Epiphania, Hypopanton , Coena Domini, Sabbato sancto, tribus diebus in Pascha, in Ascensione, Pentecoste, in solemnitatibus sanctae Mariae, sancti quoque Michaelis, sancti Joannis Baptistae, in omnibus natalitiis apostolorum, et eorum martyrum, quorum pignora in vestra ecclesia requiescunt, sancti quoque Martini et Ildefonsi confessorum, et omnium commemoratione sanctorum: in consecrationibus ecclesiarum, episcoporum et clericorum, in annuo consecrationis tuae die, et in natali, et S. Isidori, et Leandri. Primatem te universi Hispaniarum praesules respicient, et ad te, si quid inter eos exortum fuerit quaestione dignum, referent. Salva tamen in omnibus Romanae Ecclesiae auctoritate. Verum personam tuam propensiori gratia retinentes, censemus, ut solius Romani pontificis judicio ejus causa, si qua fuerit, decidatur. Sane Toletanam Ecclesiam praesentis privilegii stabilitate munimus, Complutensem ei parochiam cum terminis suis, nec non et ecclesias omnes, quas jure proprio antiquitus possedisse cognoscitur, confirmantes. Episcopales praeterea sedes, quas inpraesentiarum juste et quiete possides, eidem Toletanae Ecclesiae, tanquam metropoli, subditas esse decernimus. Reliquas vero, quae antiquis ei temporibus subjacebant, cum Dominus omnipotens Christianorum restituerit potestati, suae dignatione misericordiae, ad caput proprium referendas, decreti hujus auctoritate sancimus. Porro illarum dioeceses civitatum, quae Sarracenis invadentibus metropolitanos proprios amiserunt, eo tenore vestrae subjicimus ditioni, ut quoad sine propriis exstiterint metropolitanis, tibi ut proprio debeant subjacere. Si quae autem metropoles in statum fuerint proprium restitutae: suo quaeque dioecesis metropolitano restituatur, ut sub proprii regimine pastoris super Divini collatione beneficii glorietur. Si qua igitur in futurum ecclesiastica persona aut saecularis hanc nostrae constitutionis paginam sciens, etc. Datum Laterani per manus Baronis capellani et scriptoris, III Idus Maii, indictione VII, Incarnationis Dominicae anno 1144, pontificatus vero domini Lucii papae II anno I.
|
[Hypapante]
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | ||
Lucius II
| 37 |
XXXVII. Ad archiepiscopos et episcopos per Hispanias constitutos.--De eodem argumento. (Anno 1144, Maii 13.) [MANSI, Concil., XXI, 610.]
|
Apostolicae sedis clementia singulis ecclesiis, et ecclesiasticis personis, suam dignitatem et justitiam servare consueverunt. Unde nos, quorum praecipue interest, ecclesiarum omnium curam gerere, venientem ad nos venerabilem fratrem nostrum reverendissimum Toletanum archiepiscopum benigne recepimus, et inspectis praedecessorum nostrorum privilegiis, primatus dignitatem per universa Hispaniarum regna, juxta eorumdem privilegiorum tenorem, ei confirmavimus. Ipsum itaque cum gratia sedis apostolicae, et litterarum nostrarum prosecutione, ad sedem propriam remittentes, universitati vestrae mandando praecipimus: quatenus eidem tanquam primati vestro absque ulla contradictione canonicam obedientiam, et debitam reverentiam exhibere curetis. Dignum namque est ut qui multis laetatur praeesse subditis, nullatenus erubescat suis subesse praelatis.
|
Datum Later., III Idus Maii.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 38 |
XXXVIII. Privilegium pro monasterio S. Bartholomaei Neuburgensi. (Anno 1144, Maii 14.) [ Codex Lauresham. diplom., I, 239.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis MARQUARDO praeposito ecclesiae Sancti Bartholomaei apostoli de Nova Civitate, ejusque fratribus, tam praesentibus quam futuris, regularem vitam professis, in perpetuum.
|
Ad hoc universalis Ecclesiae cura nobis a provisore omnium bonorum Deo commissa est, ut religiosas diligamus personas, et beneplacentem Deo religionem studeamus modis omnibus propagare. Neque enim Deo gratus aliquando famulatus impenditur, nisi ex charitatis radice procedens a puritate religionis fuerit conservatus. Eapropter, dilecti in Domino filii, vestris justis postulationibus clementer annuimus, et praefatam ecclesiam, in qua divino mancipati estis obsequio, sub beati Petri et nostra protectione suscipimus, et praesentis scripti privilegio communimus; statuentes ut quascunque possessiones, quaecunque bona eadem ecclesia juste et canonice possidet, aut in futurum, concessione pontificum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis, Deo propitio, potuerit adipisci, firma vobis vestrisque successoribus et illibata permaneant; advocatiam vero ipsius loci nullus ibi usurpare praesumat, sed abbas Laurishammensis eamdem ecclesiam cum pertinentiis suis loco advocati a pravorum hominum infestatione defendat. Peregrinos autem vel hospites vestros, qui se ibi sepeliri deliberaverint, sepeliendi facultatem liberam habeatis, si tamen excommunicati non fuerint. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat praefatam ecclesiam temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, aut aliquibus vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum gubernatione et sustentatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura, salva dioecesani episcopi canonica justitia et apostolicae sedis auctoritate. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen. OSTENDE NOBIS, DOMINE, MISERICORDIAM TUAM. Bene valete. Ego Lucius catholicae Ecclesiae episcopus subscripsi. Ego Conradus Sabinensis episcopus ss. Ego Gregorius diaconus cardinalis Sanctorum Sergii et Bacchi ss. Ego Theodewinus Sanctae Rufinae episcopus ss. Ego Gerhardus diacon. cardinalis Sanctae Mariae in Dominica ss. Ego Albericus Ostiensis episcopus ss. Ego Guido diaconus cardinalis Sanctorum Cosmae et Damiani ss. Ego Octavianus diaconus cardinalis Sancti Nicolai in Carcere Tulliano ss. Ego Petrus presbyter cardinalis de titulo Pastoris subscripsi. Ego Petrus Albanensis episcopus ss. Data Laterani, per manum Baronis capellani et scriptoris, II Idus Maii, indictione VII, Incarnationis Dominicae anno 1144, pontificatus vero domni Lucii II papae anno primo.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 39 |
XXXIX. Ad Bernardum episcopum S. Davidis (Menevensi). (Anno 1144, Maii 14.) [WARTHON, Anglia sacra, II, 549.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri BERNARDO episcopo Sancti Davidis salutem et apostolicam benedictionem.
|
Fraternitatis tuae litteras debita benignitate suscepimus; et quod de dignitate Ecclesiae tuae tam in ipsis quam in aliis quae super hoc ad sedem apostolicam missae sunt, diligenter attendimus. Verum quoniam peccatis exigentibus et pravorum hominum superabundante malitia ejusdem Ecclesiae dignitas longo elapso tempore ab ipsa alienata et ad alias Ecclesias translata est, certum quid inde statuere ad praesens consilium non habemus. Disponimus quidem per Dei gratiam legatos nostros pro Ecclesiarum negotiis ad partes illas in proximo dirigere, quibus eamdem causam per antiquos homines et authentica Ecclesiae tuae scripta indicare curabis. Et nos per eos veritate plenius cognita, quod ad honorem Dei statuendum fuerit, maturiori habito consilio statuemus. Datum Laterani, II Idus Maii.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 40 |
XL. Bulla confirmatoria sententiae Urbani II papae de subjectione Ecclesiae Dolensis ad Ecclesiam Turonensem. (Anno 1144, Maii 15.) [MANSI, Concil., XXI, 619.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri HUGONI Turonensi archiepiscopo, ejusque successoribus canonice substituendis in perpetuum.
|
Quae judicii veritate decisa sunt, litterarum debent memoriae commendari, ne pravorum hominum valeant in posterum refragatione turbari. Praedecessor siquidem noster felicis memoriae papa Innocentius controversiam, quae de praelatione Turonensis Ecclesiae et subjectione Dolensis inter earum pastores jam diu agitata est, venerabili fratri nostro Gaufrido Carnotensi episcopo, tunc apostolicae sedis legato, cognoscendam terminandamque commisit, quae cum in ejus praesentia in pluribus locis Galliae tractata esset, et necdum fine debito terminata, Dolensis archiepiscopus, nobis praesentibus, ad ejusdem praedecessoris nostri praesentiam venit, conquerens in dilatione ipsius causae se multoties gravatum esse, et multas ob hoc expensas sustinuisse. Propter quod suppliciter postulavit, ut idem praedecessor noster eamdem causam ad suam praesentiam revocaret, et debitum finem imponeret. Cujus petitioni acquiescens, apostolicis litteris tibi, venerabili in Christo, frater Hugo Turonensis archiepiscope, praecipiendo mandavit, ut apostolico te conspectui praesentares, ecclesiae tuae justitiam super hoc ostendere praeparatus. Quo interim divino judicio viam universae carnis ingresso, tam tu frater archiepiscope, quam Dolensis, pro hujus controversiae decisione nostro vos conspectui praesentastis. Cum autem de ecclesiae tuae justitia rationes, scripta, et argumenta plurima produxisses, productum est tandem in medium praedecessoris nostri beatae memoriae Urbani papae privilegium, in quo manifeste continebatur, quod idem papa post multas hujus rei in sua et legatorum etiam sedis apostolicae praesentia discussiones et retractationes, scriptis Romanorum pontificum, Nicolai videlicet, et Joannis, Leonis quoque IX et Gregorii VII diligenter inspectis, et omnibus hinc inde diligenti examinatione pertractatis, ex communi fratrum suorum episcoporum, et multorum Romanae Ecclesiae clericorum sententia decrevit, et scripti sui munimine roboravit, ut tam Dolensis episcopus, quam caeteri deinceps Britannorum episcopi Turonensem Ecclesiam suam esse metropolim recognoscerent, et debitam ei reverentiam exhiberent, nec ullo ulterius tempore post Rolandi obitum, qui tunc Dolensi ecclesiae praesidebat, ad pallii usum Dolensis episcopus aspiraret. Ad haec vero Dolensis nihil, quod ratione subnixum foret, respondebat, nec partem suam alicujus Romani pontificis auctoritate tueri potuit. Communicato itaque consilio, quoniam in sede justitiae, licet indigni, disponente Domino positi a via veritatis deviare nec possumus, nec debemus; ejusdem praedecessoris nostri vestigiis inhaerentes, in concessu fratrum nostrorum Conradi Sab. Imeri Tuscul. sedis nostrae episcoporum, Raimundi Toletani archiepiscopi, Henrici Wintoniensis, Ulgerii Andegavensis, Joannis Aletensis, Nigelli Heliensis, et Philippi Bajocensis episcoporum, Gregorii Sanctae Mariae Transtiberinae, Petri Sanctae Potentianae, Thomae Sancti Vitalis, Gilberti Sancti Marci, Guidonis Sancti Laurentii in Damaso presbyterorum cardinalium, Gregorii Sanctorum Sergii et Bacchi, Oddonis Sancti Georgii ad Velum Aureum, Guidonis Sanctorum Cosmae et Damiani, Octaviani Sancti Nicolai in Carcere diaconorum cardinalium; Petri Cluniacensis, Atmerici Sancti Juliani Turonensis, Berneris Nucariensis abbatum; Petri prioris Sanctae Mariae de Charitate; nobilium quoque Romanorum, Chencii Frangentispanem, et Chencii nepotis ejus, Leonis Petri Leonis et Petri Uguitionis, multorumque aliorum tam clericorum quam laicorum, eamdem sententiam sedis apostolicae auctoritate, nobis a Deo concessa, confirmavimus, et tam te, quam Turonensem Ecclesiam de ipsorum episcoporum obedientia propria manu per baculum investivimus. Praecipientes juxta ejusdem sententiae tenorem, ut tam Dolensis, quam universi deinceps Britanniae citerioris episcopi, Turonensi Ecclesiae, tanquam metropolii propriae, subjaceant, et debitam ei obedientiam ac reverentiam humiliter exhibeant. Hac tamen moderatione habita, ut frater noster Gaufridus Dolensis episcopus, quandiu eidem ecclesiae praefuerit, pallium habeat, et Romano pontifici tantum subjaceat: post ipsum vero nullus Dolensis episcopus ad pallii usum aspirare praesumat: sed, sicut jam dictum est, Turonensem Ecclesiam propriam metropolim recognoscat, et reverenter ei obediat. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hujus nostrae diffinitionis sententiam sciens, contra eam venire temere tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore et sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Observantibus autem sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen. S. PETRUS. S. PAULUS. Lucius papa II. OSTENDE NOBIS, DOMINE, MISERICORDIAM TUAM. Ego Lucius catholicae Ecclesiae episcopus ss. Ego Conradus Sabinensis episcopus ss. Ego Theodewinus S. Rufinae episcopus ss. Ego Albericus Hostiensis episcopus ss. Ego Imarus Tusculanus episcopus ss. Ego Octavianus diaconus cardinalis S. Nicolai in Ego Petrus presbyter cardinalis de titulo Pastoris ss. Ego Thomas presbyter cardinalis titulo Vestinae ss. Ego Gilbertus presbyter cardinalis titulo S. Marci ss. Ego Ranerius presbyter cardinalis de titulo S. Stephani in Coelio Monte ss. Ego Manfredus presbyter cardinalis titulo S. Savinae ss. Ego Aribertus presbyter cardinalis titulo S. Anastasiae ss. Ego Gregorius diaconus cardinalis SS. Sergii et Bacchi ss. carcere Tulliano ss. Ego Guido in Romana Ecclesia altaris minister indignus ss. Ego Johannes diaconus cardinalis S. Adriani ss. Ego Gregorius diaconus S. Angeli ss. Ego Hugo Romanae Ecclesiae diaconus in S. Lucia in Horphea ss. Datum Laterani per manum Baronis capellani et scriptoris, Idibus Maii, indictione VII, Incarnationis Dominicae anno 1144, pontificatus vero domni Lucii II papae anno I.
|
( Locus monogrammatis. )
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | ||
Lucius II
| 41 |
XLI. Ad Briocensem et Trecorensem episcopos.--Absolvit eos ab obedientia episcopo et Ecclesiae Dolensi promissa. (Anno 1114, Maii 15.) [MARTÈNE, Thesaur., III, 890.]
|
Controversia quae de praelatione Turonensis Ecclesiae et Dolensis inter eorum pastores est diutius agitata, qualiter in nostra praesentia ordine judiciario decisa sit, fraternitati vestrae breviter duximus intimandum. Auditis quidem utriusque partis rationibus, et inspectis Romanorum pontificum privilegiis, praecipue Urbani papae, in quo manifeste continebatur, quod idem papa post multas tam in sua quam etiam legatorum suorum praesentia discussiones et retractationes judicavit, ut tam Dolensis quam caeteri Britanniae citerioris, episcopi Turonensem Ecclesiam propriam esse metropolim recognoscerent, et debitam ei reverentiam exhiberent, nullusque Dolensis episcopus post Rollandi obitum ad usum pallii aspiraret. Unde nos, habito fratrum nostrorum consilio, ejusdem praedecessoris nostri vestigiis inhaerentes, eamdem sententiam auctoritate sedis apostolicae firmavimus, et venerabilem fratrem nostrum Hugonem Turonensem archiepiscopum de ipsorum episcoporum obedientia propria manu per baculum investivimus. Quocirca ab inobedientia et fidelitate Ecclesiae et ipsius Dolensis auctoritate nobis a Deo concessa vos absolventes, per apostolica vobis scripta mandamus, et per obedientiam injungimus, quatenus eidem archiepiscopo et ecclesiae Turonensi obedientiam et reverentiam exhibeatis. Quod si contemptores esse praesumpseritis, sententiam quam in vos canonica aequitate promulgaverit, nos auctore Domino ratam habebimus.
|
Datum Laterani, Idibus Maii.
|
[ l. ecclesiae Dolensis et ipsius episcopi]
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | ||
Lucius II
| 42 |
XLII. Bulla pro Ecclesia S. Martini Turonensis. (Anno 1144, Maii 15.) [ Défense des priviléges de Saint-Martin de Tours, p. 17.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis canonicis ecclesiae Beati Martini Turonensis, tam praesentibus quam futuris canonice instituendis, in perpetuum.
|
Cum omnibus Ecclesiis et ecclesiasticis personis debitores ex apostolicae sedis auctoritate ac benevolentia existamus, illis tamen personis propensiori studio providere nos convenit, quae sanctae Romanae Ecclesiae noscuntur specialius adhaerere, proinde, dilecti in Domino filii, justis vestris petitionibus accommodantes assensum, ecclesiam Beati Martini Turonensis in qua divino vacatis officio, quae utique ad jus et proprietatem Sanctae Romanae Ecclesiae specialiter noscitur pertinere, protectione sedis apostolicae duximus muniendam et praesentis scripti patrocinio roborandam. Statuimus enim ut quaecunque possessiones, quaecunque bona ad eamdem ecclesiam inpraesentiarum juste et legitime spectare videntur, aut in futurum concessione pontificum, largitione principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis, praestante Domino, poteritis adipisci, firma vobis et illibata permaneant; in quibus haec propriis nominibus adnotanda subjunximus: Burgum Sancti Petri puellaris cum pertinentiis suis, a charissimo filio nostro Ludovico illustri et glorioso Francorum rege vobis concessum, ecclesiam Sancti Pauli Cormariacensis, ecclesiam Sanctae Mariae de Bellomonte, ecclesiam Sancti Cosmae cum appenditiis suis porro libertatem et immunitatem, honores et beneficia eidem ecclesiae vestrae Beati Martini, per antecessores nostros Adeodati, Leonis, Adriani, Sergii, Gregorii, Urbani, Paschalis, Calixti, Honorii atque Innocentii Romanorum pontificum, vel per Turonensium archiepiscoporum Crotberti, Ivonis et Airardi scripta collata, integra vobis et intemerata serventur. Claustrum autem vestrum usque ad muri cuneos liberum omnino permaneat, sicut hactenus noscitur permansisse; presbyteri quoque infra ecclesiae ambitum in cellulis et oratoriis vestris, in ecclesia S. Venantii et in ecclesia S. Petri quae de Cardoneto dicitur commorantes, in ea quae praeteritis temporibus libertate manserunt, de caetero maneant. Sane chrisma, oleum sanctum, ordinationes canonicorum qui ad sacros ordines fuerint promovendi, a Turonensi accipietis archiepiscopo, siquidem gratiam et communionem apostolicae sedis habuerit, et ea gratis ac sine pravitate vobis exhibere voluerit; alioquin ea a quolibet catholico suscipietis episcopo; canonicus autem vester si ecclesiarum quae ad jus archiepiscopi pertinent canonicus fuerit, beneficio refutato, excommunicandi eum archiepiscopus non habeat facultatem. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat praefatam ecclesiam Beati Martini temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, aut aliquibus molestiis fatigare, sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum sustentatione et gubernatione concessa sunt, usibus profutura, salva in omnibus apostolicae sedis auctoritate. Si qua igitur in posterum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, qua tenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen. OSTENDE NOBIS, DOMINE, MISERICORDIAM TUAM. Ego Lucius catholicae Ecclesiae episcopus. Ego Conradus Sabinensis episcopus. Ego Albericus Ostiensis episcopus. Ego Imarus Tusculanus episcopus. Ego Petrus Albanensis episcopus. Ego Guilbertus presbyter cardinalis tituli Sancti Marci. Ego Gregorius presbyter cardinalis tit. Calixti. Ego Petrus presbyter cardinalis de tit. Pastoris. Ego Guido presbyter cardinalis tituli Sanctorum Laurentii et Damas Ego Rainerius presbyter cardinalis tituli Sancti Stephani in Coelio Monte. Ego Manfredus presbyter cardinalis tituli Sanctae Sabinae. Ego Gregorius diaconus cardinalis Sanctorum Sergii et Bacchi. Ego Guido diaconus cardinalis SS. Cosmae et Damiani. Ego Joannes diaconus cardinalis S. Adriani. Ego Gregorius diaconus cardinalis S. Angeli. Ego Astaudus diaconus cardinalis Sancti Eustachii juxta templum Agrippae. Datum Laterani per manum Baronis capellani et scriptoris, sexto Idus Maii, indictione septima, Incarnationis Dominicae anno 1144, pontificatus vero domni Lucii II papae anno primo.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 43 |
XLIII. Ad Gaufridum comitem Britanniae, et Henricum fratrem ejus.--Ut non impediant episcopos Britanniae subjici Turonensi Ecclesiae. (Anno 1144, Maii 18.) [MARTÈVE, Thesaur, III, 890.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis in Christo filiis GAUFR. illustri comiti Britanniae, et HENR. fratri ejus, et baronibus per Dolensem, Briocensem et Trechorensem episcopatus constitutis, salutem et apostolicam benedictionem.
|
Universitati vestrae notum fieri volumus, quod frater noster G. Dolensis episcopus praedecessori nostro felicis memoriae papae Innocentio nobis praesentibus questus est in causa, quae de praelatione Turonensis Ecclesiae et subjectione Dolensis inter ipsum et venerabilem fratrem nostrum Hu. Turonensem archiepiscopum in diversis locis Galliae agitata fuerat, se nimium gravatum fuisse, et graves expensas sustinuisse. Cujus laboribus et expensis idem praedecessor compatiens, juxta petitionem suam praefatum fratrem nostrum Hu. archiepiscopum ad sedem apostolicam evocavit, ut utraque parte praesente causam audiret et debitum finem imponeret. Quo interim divino judicio viam universae carnis ingresso, nos qui, licet indigni, disponente Domino, sibi successimus, utroque nostro se conspectui praesentato, eamdem controversiam hoc ordine diffinivimus. Auditis quidem utriusque partis rationibus, et inspectis Romanorum pontificum privilegiis, praecipue Urbani papae, in quo manifeste continebatur, quod idem papa post multas tam in sua, quam in legatorum sedis apostolicae praesentia discussiones et retractationes judicavit, ut tam Dolensis quam etiam Britanniae citerioris episcopi Turonensem ecclesiam propriam metropolim esse recognoscerent, et debitam ei reverentiam exhiberent, nullusque Dolensis episcopus post Rolandi obitum ad usum pallii aspiraret. Cumque ad haec Dolensis nihil ratione subnixum responderet, nec partem suam per authentica Romanorum pontificum privilegia tueri posset; habito fratrum nostrorum consilio, ejusdem praedecessoris nostri vestigiis inhaerentes, eamdem sententiam auctoritate sedis apostolicae firmavimus, et venerabilem fratrem nostrum Hu. archiepiscopum, de ipsorum episcoporum obedientia propria manu per baculum investivimus. Quia igitur bonorum principum est sanctae Romanae Ecclesiae statuta servare; per apostolica scripta nobilitati vestrae mandamus, atque in peccatorum remissionem injungimus, quatenus eamdem sententiam, a nobis cogente justitia promulgatam, nequaquam impediatis; sed ut praefatae ecclesiae jam dicto archiepiscopo et ecclesiae Turonensi, tanquam propriae metropoli reverenter obediant, patienter sustineatis. Nulli enim injuria irrogatur cum singulis ecclesiis et ecclesiasticis personis debitus honor et reverentia exhibetur. Si quis enim eidem archiepiscopo in hoc contradicere praesumpserit, sententiam quam in eum canonica aequitate promulgaverit, nos auctore Domino ratam habebimus. Datum Laterani, XV Kalendas Junii.
|
[Godefridus]
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | ||
Lucius II
| 44 |
XLIV. Privilegium pro ordine Praemonstratensi (Anno 1144, Maii 19.) [LE PAIGE, Bibl. Praem., p. 625.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis HUGONI abbati Praemonstratensi, et coabbatibus, praepositis, prioribus et universis fratribus Praemonstratensis ordinis, tam praesentibus quam futuris, regulariter substituendis, in perpetuum.
|
Ad uberes fructus quos sacer Praemonstratensis ordo in agro militantis Ecclesiae, coelesti institutione plantatus produxit hactenus, et continue producere non cessat, nostrae dirigentes considerationis intuitum, et attenta meditatione pensantes, quod illi Dominus tantum dederit incrementum, ut a mari usque ad mare suos palmites jam extenderit, ex apostolici cura tenemur officii circa hujusmodi religionis augmentum attenti et vigiles inveniri. Eapropter, dilecti in Domino filii, vestris rationabilibus petitionibus annuentes, personas vestras et ecclesias in quibus divino mancipati estis obsequio, ad exemplar praedecessoris nostri felicis memoriae Innocentii papae II, sub beati Petri et nostra protectione suscipimus, et praesentis scripti privilegio communimus, statuentes ut quascunque possessiones, quaecunque bona Ecclesiae vestrae inpraesentiarum juste et legitime possident, aut in futurum concessione pontificum, liberalitate principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis rationabiliter poterunt adipisci, firma vobis vestrisque successoribus illibata permaneant. Praeterea auctoritate apostolica vobis praesentium tenore indulgemus, ut minutas decimas, olerum, fructuum et pratorum nulli solvere teneamini, sed ea de caetero libere habeatis, sicut usque modo noscimini habuisse. Prohibentes districte ne archiepiscopi aut episcopi, in quorum episcopatibus possessiones monasteriorum vestrorum consistunt, ea quae praedecessores eorum monasteriis vestris rationabiliter contulerunt, et scriptis suis confirmaverunt, vobis audeant sine judicio et justa causa auferre. Ad haec eleemosynas quos quilibet fidelis per manus episcoporum suorum legitime vobis concessisse noscuntur, et iidem episcopi sigillis suis postmodum confirmaverunt, monasteriis vestris integras et illibatas, sicut nunc eas habetis, manere sancimus; prohibentes insuper ad exemplar praedecessoris nostri felicis memoriae Coelestini II, ne archiepiscopi aut episcopi, abbates vel praepositi ordinis vestri in suis episcopatibus commorantes, ad conventum generalem ordinis nullatenus venire prohibeant, imo nolentes ire districte cogant. Fratrum autem qui stabilitatem et obedientiam in loco promiserint, nullus recedere et recedentem, nisi cum commendatitiis litteris, nullus audeat retinere. Ut autem tam in praelatis quam in subditis vestri ordinis integritas inviolabiliter observetur, decernimus ut, si quis abbatum vel praepositorum ecclesiarum vestrarum ab ordinis vestri praeposito et consuetudine monasterii Praemonstratensis deviarit, pater abbas super correctione sua eum bis tertiove commoneat. Quod si incorrigibilis apparuerit, dioecesanus episcopus sub praesentia et testificatione patris abbatis et duorum ejusdem ordinis abbatum, sine omni dilatione ordinis sui transgressorem deponet; depositum autem, episcopus ad ecclesiam unde venit remittet, et alium idoneum canonica fratrum electione e vestigio subrogabit. Nulli ergo omnino hominum fas sit personas vel ecclesias vestras temere perturbare, aut earum possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum sustentatione et gubernatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini nostri Redemptoris Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen. Datum Laterani per manum Baronis capellani et scriptoris, XIV Kalendas Junii, indictione VII, Incarnationis Dominicae anno 1144, pontificatus vero domni Lucii II papae anno II.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 45 |
XLV. Privilegium pro ecclesia S. Martini Laudunensis. (Anno 1144, Maii 19.) [ Ibid., p. 451.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis GUATTERO abbati et canonicis ecclesiae B. Martini quae est in Laudunensi suburbio sita, eorumque successoribus divino famulatui mancipatis, in perpetuum.
|
Quoniam sine verae cultu religionis nec charitatis unitas potest subsistere, nec Deo gratum exhiberi servitium, expedit apostolicae auctoritati religiosas personas diligere, et religiosa loca apostolicae sedis munimine confovere. Quoties enim illud a nobis petitur quod rationi cognoscitur convenire, animo nos decet libenti concedere, et petentium desideriis congruum impertiri suffragium. Eapropter, dilecti in Domino filii, vestris rationabilibus petitionibus annuentes ecclesiam Sancti Martini, in qua divino mancipati estis obsequio, ad exemplar praedecessoris felicis memoriae Innocentii papae, sub B. Petri et nostra protectione suscipimus, et praesentis scripti privilegio communimus; statuentes ut quascunque possessiones, quaecunque bona eadem ecclesia inpraesentiarum juste et legitime possidet, aut in futurum concessione pontificum, liberalitate principum, oblatione fidelium seu aliis justis modis rationabiliter poterit adipisci, firma vobis vestrisque successoribus et illibata permaneant: in quibus haec propriis nominibus duximus exprimenda: Alodia videlicet de Diona, de Conerchis, de Boelio, molendina de Fossa, molendinum de Bartels, alodia de Taron de Planeto, de Magniviler, de Remicurto, de Floricurte cum decimis eorumdem allodiorum; totum territorium Salmuncei cum sylvis et pratis, et justitia, et districtum sicut vobis concessum est a venerabili fratre nostro Stephano Metensi episcopo: terras quos possidetis in Rokignicurte, in Pirrehs, in Pomereto, in Mozokis cum molendino, duas partes decimae de Cilis cum decima culturarum. Terram de Aveins cum decima, Monstratam culturam, terras quas habetis in Vercigniaco, Burcis, Makigni cum molendino et furno et pratis; allodia de Vorgia, duas partes decimae de Monte-Cavillo, molendinum de Alneto, duas partes decimae de Camulgia, molendinum de Auvil, partem decimae de Pusello, et terras quas ibidem habetis, et in Athies, molendina de Anisi, de Clari, de Comportet, Destoneles, de Folia, et molendinum quod Becheralum dicitur; vineas quas possidetis in monte Lauduno, in Tiriniaco, in Vorgia, in Jovia, in Brueria, in Sirivalle, in monte Cavillo, in Orgivalle, in Camulgia, in Capriniaco, in monte Artelli, in Trubercourt, in Cryptis, in Mons, in Philains. Sane laborum vestrorum quos propriis manibus aut sumptibus colitis, sive de nutrimentis vestrorum animalium, nullus omnino clericus vel laicus a vobis decimas exigere praesumat. Ut autem tam in praelatis quam in subditis vestri ordinis integritas inviolabiliter observetur, decernimus ut, si quis abbatum qui de vestra Ecclesia exierint ab ordine et consuetudine Laudunensis monasterii Sancti Martini deviaverit, abbas praedicti monasterii super correctione sua eum bis tertiove commoneat; quod si incorrigibilis apparuerit, dioecesanus episcopus sub praesentia et testificatione abbatis Sancti Martini et duorum ejusdem Ordinis abbatum, sine omni dilatione, ordinis sui trangressorem deponet; depositum autem episcopus ad ecclesiam B. Martini remittet, et alium idoneum canonica fratrum electione e vestigio subrogabit. Sepulturam quoque ejusdem loci liberam esse concedimus, ut eorum qui se inibi sepeliri deliberaverint, devotioni et extremae voluntati, nisi forte excommunicati fuerint, nullus obsistat, salvo jure parochialium sacerdotum. Nulli ergo hominum fas sit praefatam ecclesiam temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, aut ablatas retinere, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare; sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum sustentatione et gubernatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura: salva dioecesani episcopi canonica justitia et apostolicae sedis auctoritate. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, nisi satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco sua jura servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen. Datum Laterani per manum Baronis capellani et scriptoris, decimo quarto Kalendas Junii, indictione septima, Incarnationis Dominicae anno millesimo centesimo quadragesimo quarto, pontificatus vero domni Lucii II papae anno primo.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 66 |
LXVI. Privilegia pro Ecclesia Ariminensi. (Anno 1144, Maii 21.) [UGHELLI, Italia sacra, II, 422.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, vener. fratri RAYNERIO Ariminensi episcopo, ejusque successoribus canonice promovendis in perpetuum
|
In eminenti apostolicae sedis specula disponente Domino constituti ex injuncto nobis officio fratres nostros episcopos debemus diligere, et Ecclesiis sibi a Deo commissis, suam justitiam conservare. Praedecessorum ergo nostrorum Romanorum pontificum vestigiis inhaerentes, tuis in Christo frat. charissime Rayneri episcope, postulationibus impartimur assensum, et S. Ariminensem Ecclesiam, cui Deo auctore praesides, S. R. Ecclesiae privilegiis munientes, ad ipsius loci stabilitatem et pacem, monasteria, plebes, ecclesias, curtes, massas, salas, castella, casalia, vineas, terras, sylvas, paludes, praedia culta et inculta, cum decimis et colonis suis, servis et ancillis, aldionibus et caeteris omnibus, quae aliquorum fidelium concessione, sive acquisitione qualibet ei juste et legaliter pertinent, vel etiam, quae de nostrae S. R. Ecclesiae tenet, tibi tuisque legitimis successoribus confirmamus, in quibus haec propriis nominibus duximus apponenda, scilicet: infra civitatem Ariminensem, ecclesias S. Michaelis archangeli, S. Innocentiae, S. Mariae in Tribio, et SS. martyrum Cosmae et Damiani, quae vocatur S. Crucis, S. Agnetis, S. Genesii, S. Euphemiae, ecclesiam S. Joannis evangelistae, S. Martini, S. Sylvestri, S. Vitalis, S. Laurentii sitam supra portam Gallicam, cum omnibus pertinentiis earum, extra civitatem vero monasterium S. Petri, cum oratorio S. Mauri, ecclesiam SS. Andreae et Donati, ecclesiam S. Joannis Baptistae, quae vocatur foris portam, cum destructa Ecclesia S. Stephani, quae invicem sibi cohaeret, ecclesiam S. Apollinaris et monasterium S. Gaudentii, cum oratorio S. Victoris cum omnibus earum pertinentiis, ecclesiam SS. Joannis et Pauli, ecclesiam S. Gregorii infra eamdem civitatem in suburbio, ecclesiam S. Mariae Majoris, plebem S. Angeli in salute, plebem SS. Joannis et Petri, quae vocatur in Corpedo, ecclesias S. Mauri, S. Martini, S. Christophori, S. Mariae, et quidquid juris habetis in monasterium S. Theonisti infra ipsam plebem, plebem S. Pauli et Stephani, ecclesiam S. Prosperi, ecclesiam S. Petri, ecclesiam S. Mariae in Cento, ecclesiam S. Mariae in Vernano, et S. Joannis in Frelioli infra ipsam plebem sitas, plebem S. Joannis in Galilaea, ecclesias S. Christophori in Flanignano, ecclesiam S. Laurentii in castro Sulani, ecclesiam S. Pauli in curte ejusdem castri, ecclesiam S. Margaritae in castro cum curseto, et ecclesiam S. Andreae, ecclesiam S. Christophori in castro Scortigato, et S. Vicini, plebem S. Archangeli, quae vocatur in Acerbolo, ecclesiam S. Mariae in Camerano, et S. Joannis in Cento, S. Andreae in Gallia, S. Mariae Novae, S. Mariae in Ceola, S. Bartholomaei in Tribio infra ipsam plebem sitas, plebem SS. Viti et Modesti, ecclesiam S. Justinae, S. Juvenalis infra ipsam plebem, plebem S. Martini, quae vocatur in Burdundo, seu Burdunchio, plebem S. Laurentii, quae vocatur in monte Appadiano, ecclesias S. Christinae, S. Martini, quae vocatur in Viginti, S. Mariae in Virgilano, S. Mariae in Paterno, et quidquid juris habet in ecclesia S. Hermetis infra ipsam plebem sitas, plebem S. Joannis in Bulgaria nova, ecclesiam S. Apollinaris, quae in deserto rejacet, ecclesiam S. Martini, quae vocatur in Cerreto, ecclesiam S. Petri in castro Veraculi, et quidquid juris habet in ecclesiis S. Andreae, S. Blasii, et S. Viti in Gualdo infra ipsam plebem sitas, plebem S. Joannis in Cella Jovis, et plebem S. Innocentiae, plebem S. Laurentii in strata, plebem S. Gregorii in castro Conce, cum oratorio S. Stephani sito juxta ipsam plebem, S. Erasmi, ecclesiam S. Andreae, plebem S. Sabini, ecclesiam S. Joannis in Pasciano, plebem Inferni, quae vocatur S. Columbae, ecclesiam S. Donati, et S. Martini, S. Mariae in Uria, S. Petri, quae vocatur Accorti, S. Petri in Laureto infra ipsam plebem, plebem S. Laurentii in Barcola, et praedicta monasteria, et ecclesias omnes, quae in Ariminensi comitatu sitae sunt, cum pertinentiis earum, tibi tuisque successoribus confirmamus: eidem etiam Ariminensi Ecclesiae roboramus portam Sancti Donati, quae vocatur Sancti Andreae totam in integrum medietatem de porta Gallica, quae vocatur S. Petri, porticum totum in integrum, per quod pergitur ad mare, et porticum, unde ingressus est ad episcopium, medietatem totam ex integro rite littoris maris, cum medietate de districtu suo, quae ad ripas littoris pertinet, sive de Judaeis, sive de Christianis, verum etiam et littus maris decurrens a flumicello usque ad flumen, qui vocatur Maricula. Ad haec praedecessorum nostrorum vestigiis insistentes sicut ab eis sancitum est, ita et nos mansuri in perpetuo de caetero sancimus, ut Ariminensis Ecclesia nulli alteri alii Metropoli, nisi tantum sanctae et apostolicae Romanae subjecta sit Ecclesiae, ipsiusque antistes tantum a Romano pontifice omni tempore consecretur. De supradictis autem rebus juris sanctae Romanae Ecclesiae, quas praefata Ariminensis Ecclesia possidet, tu, et tui successores pro pensione triginta denariorum solidos annis singulis Lateranensi palatio persolvatis. Plebem vero Sancti Paterniani cum decimis, et caeteris suis pertinentiis, necnon cum iis quae beati Petri juris sunt in fundo Arginariae, sub annuo censu viginti quatuor denariorum Lucensium nobis nostrisque successoribus annualiter persolvendo, tibi tuisque successoribus committimus, et praesentis scripti pagina confirmamus. Decernimus ergo, etc.; si qua igitur, etc.; cunctis autem, etc. Ego Lucius catholicae Ecclesiae episcopus. Ego Conradus Sabinen. episc. Ego Imarus Tusculan. episc. Ego Petrus Albanen. episc. Ego Raynerius presb. card. tit. S. Priscae. Ego Thomas presb. card. tit. Vestinae. Ego Gilbertus presb. card. tit. S. Marci. Ego Nicolaus presb. card. tit. S. Ciriaci. Ego Manfredus presb. card. tit. S. Sabinae. Ego Albertus presb. card. tit. S. Anastasiae. Ego Octavianus diac. card. tit. S. Nicolai in carc. Tull. Ego Rodulphus diaconus card. Sanctae Luciae in Septa Solis. Ego Joannes diac. card. S. Mariae novae. Ego Gregorius diac. card. S. Angeli. Ego Astaldus diac. card. S. Eustachii. Datum Laterani per manum Baronis sanctae Romanae Ecclesiae subdiaconi, XII Kal. Jun. indict. 7, Incarn. Dom. 1144, pontificatus vero D. Lucii papae II anno I.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 47 |
XLVII. Ad G. comitem Nivernensem.--Ut Vizeliaco restituat quod ademit. (Anno 1144, Maii 22.) [MANSI, Concil., XXI, 614.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto in Christo filio G. comiti Nivernensi, salutem et apostolicam benedictionem.
|
Ad nobilitatem tuam pertinet venerabilia loca cum ipsis personis divino famulatui mancipatis diligere et facere, et suam eis justitiam conservare. Ideoque per apostolica scripta nobilitati tuae mandamus, atque in peccatorum tuorum remissionem injungimus, quatenus antiquam stratam, quam de Vizeliaco diceris abstulisse et alias divertisse, ad praedictum locum restituas. Datum IX Kalendas Junii.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 48 |
XLVIII. Monasterio Cluniacensi manerium de Lecdecumba asserit. (Anno 1144, Maii 22.) [ Bullar. Cluniac., 52.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio PETRO Cluniacensi abbati, ejusque fratribus tam praesentibus quam futuris regulariter substituendis, in perpetuum.
|
Quoniam sine verae cultu religionis nec charitatis unitas potest subsistere, nec Deo gratum exhiberi servitium, expedit apostolicae auctoritati religiosas diligere personas, et religiosa loca, maxime quae B. Petri juris existunt, et ad Romanam spectant Ecclesiam specialiter, sedis apostolicae munimine confovere, et sua jura eis illibata servare. Eapropter, dilecti filii, praedecessoris nostri felicis memoriae papae Innocentii vestigiis inhaerentes, vestris justis postulationibus gratum impertimus assensum atque manerium de Lecdecumba, quemadmodum ab illustri viro Stephano Anglorum rege cum consuetudinibus et libertatibus illi pertinentibus, et omnibus appenditiis suis, de proprio dominio vobis devotionis intuitu concessum est, et scripto suo firmatum, pro centum videlicet marcis argenti, quas Henricus bonae memoriae Anglorum rex praedecessor illius de thesauro suo annis singulis vobis concesserat, auctoritate apostolica vobis et per vos Cluniacensi monasterio confirmamus, et praesentis scripti pagina communimus. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hujus nostrae confirmationis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore et sanguine Dei ac Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Observantibus autem sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen. Ego Lucius catholicae Ecclesiae episcopus. Ego Theodewinus Sanctae Rufinae episcopus. Ego Rainerius presbyter cardinalis tituli Sanctae Priscae. Ego Imarus Tusculanus episcopus. Ego Guido in Romana Ecclesia altaris minister Ego Thomas presbyter cardinalis tit. Vestinae. Ego Petrus Albanensis episcopus. Ego Gillebertus presbyter cardinalis tit. Sancta Marci. Ego Mantredus presbyter cardinalis tit. Sanctae Sabinae. Ego Rainerius presbyter cardinalis tit. Sancti Stephani in Coelio Monte. Ego Aribertus presbyter cardinalis tit. Sanctae Anastasiae. Ego Hugo presbyter cardinalis tit. Sancti Laurentii in Lucina. Ego Octavianus diaconus cardinalis Sancti Nicolai in Carcere. indignus. Ego Rodulphus diaconus cardinalis Sanctae in Sept. Sol. Ego Gregorius diaconus cardinalis Sancti Angeli. Ego Astoldus diaconus cardinalis Sancti Eustachii juxta templum Agrippae. Ego Joannes diaconus cardinalis Sanctae Mariae Novae. Datum Laterani per manum Baronis sanctae Romanae Ecclesiae subdiaconi, XI Kalendas Junii, indictione VII, Incarnationis Dominicae anno 1144, pontificatus vero domni Lucii II papae anno primo.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 49 |
XLIX. Ad Petrum Cluniacensem abbatem.--Privilegium Cluniacense. (Anno 1144, Maii 22.) [MANSI, Concil., XXI, 610.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, charissimo in Christo filio PETRO Cluniacensi abbati, ejusque successoribus regulariter substituendis, in perpetuum.
|
Religionis monasticae modernis temporibus speculum, et in Galliarum partibus documentum, beati Petri Cluniacense monasterium, ab ipso suae fundationis exordio sedi apostolicae in jus proprium est oblatum. Proinde patres nostri sanctae recordationis Joannes XI, item Joannes XIX, Agapitus II, Benedictus VI; item Benedictus VII, Leo VII et IX, Gregorius VI et VII Alexander II. Stephanus, Victor III, Urbanus II, Paschalis II, Gelasius II, Calixtus II, Honorius II, Ecclesiae Romanae pontifices, locum ipsum singularis dilectionis ac libertatis praerogativa donarunt: et universa ei pertinentia, privilegiorum suorum sanctionibus muniverunt. Statutum est enim ut ecclesiae omnes, coemeteria, monachi, clerici, et laici universi infra terminos habitantes, qui sunt a rivo de Salnay, etc., sub apostolicae tantum sedis jure ac tuitione permaneant. Neque ipsius Cluniacensis loci presbyteri, aut etiam parochiani, ad cujuslibet, nisi Romani pontificis et Cluniacensis abbatis, cogantur ire synodum vel conventum. Sane pro abbatis, monachorum, seu clericorum infra praedictos terminos habitantium ordinatione, pro chrismatis confectione, pro sacri olei, ecclesiarum, altarium, et coemeteriorum consecratione, Cluniacense monasterium quem maluerit antistitem convocet Cluniacenses monachos ubilibet habitantes, nulla omnino persona praeter Romanum pontificem, et legatum qui missus ad hoc fuerit, excommunicet, aut interdicat. Sane terminos immunitatis loci vestri, qui a praefato antecessore nostro Urbano papa constituti sunt, praesentis nostri decreti pagina confirmamus. Ne videlicet ullus homo cujuscunque conditionis ac potestatis, invasionem, praedam, aut rapinam facere, sive homicidium perpetrare praesumat infra ipsorum limites terminorum. Itaque, termini sacri banni sunt hi, etc. In abbatiis, quae cum suis abbatibus ordinationi Cluniacensis monasterii datae sunt, videlicet S. Martialis, etc., sine Cluniacensis abbatis consilio abbas nullatenus eligatur. Ad haec adjicimus ut in omnibus prioratibus et cellis, quae nunc sine proprio abbate, vestro regimini subjectae sunt, nullus futuris unquam temporibus abbatem ordinare praesumat. Sed tam prioratus ipsi, et cellae, quam et caetera in quibuslibet locis omnia, quibus Cluniacensis ecclesia, Arvernensis concilii, quod per supradictum Urbanum papam celebratum est, tempore investita erat, de quibus tunc nulla quaestio mota est, tam tibi, quam successoribus tuis, in pace semper et quiete serventur. Pro altaribus, et ecclesiis, sive decimis vestris, nulli episcoporum facultas sit gravamen aliquod vobis, aut molestias irrogare; sed sicut eorum permissione quaedam ex parte, quaedam ex integro habuistis, ita et in futurum habeatis. Ecclesiarum vestrarum decimas, quae a laicis obtinentur, si secundum Deum eorum subtrahere potestati vestrae religionis reverentia poterit, ad vestram et pauperum gubernationem vobis liceat possidere. Decimas laborum vestrorum, pro quibus tam vos quam alios monasticae religionis viros inquietare episcopi consueverunt, illorum videlicet, quos dominicaturas appellant, qui vestro sumptu a monasteriis et cellarum vestrarum clientibus excoluntur, sine omni episcoporum, et episcopalium ministrorum contradictione, deinceps quietius habeatis, qui vestra peregrinis fratribus et pauperibus erogatis. Ecclesiae omnes, quae ubilibet positae sunt, seu capellae vestrae, et coemeteria libera sint, et omnis exactionis immunia, praeter consuetam episcopi paratam, et justitiam in presbyteros qui adversus sui ordinis dignitatem offenderint. Liceat quoque vobis, seu fratribus vestris, in ecclesiis vestris presbyteros eligere. Ita tamen, ut ab episcopis, vel ipsorum vicariis, animarum curam absque venalitate suscipiant. Quam si committere illi, quod absit! ex pravitate noluerint: tunc presbyteri ex apostolicae sedis benignitate officia celebrandi licentiam consequantur: Ecclesiarum vero seu altarium consecrationes, si dioecesani episcopi gratis noluerint exhibere, a quolibet catholico suscipiatis episcopo. Nec cellarum vestrarum ubilibet positarum fratres, pro qualibet interdictione vel excommunicatione, Divinorum officiorum suspensionem patiantur. Sed tam monachi ipsi, quam et famuli eorum, et qui se monasticae professioni devoverunt, clausis ecclesiarum januis, non admissis dioecesanis, divinae servitutis officia celebrent, et sepulturae debita peragant. Praeterea quascunque possessiones, quaecunque bona idem monasterium inpraesentiarum juste et canonice possidet, aut in futurum concessione pontificum, largitione regum vel principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis, Deo propitio, poterit adipisci, firma tibi, tuisque successoribus, et illibata permaneant. In quibus haec propriis duximus exprimenda vocabulis. In Burgundia, ecclesiam, etc. Prohibemus autem ut infra parochias ad jus Cluniacensis monasterii pertinentes, absque Cluniacensis abbatis assensu nullus ecclesiam vel capellam aedificare praesumat, salva in omnibus apostolicae sedis auctoritate. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat praefatum monasterium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, aut aliquibus vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum gubernatione et sustentatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hunc nostrae concessionis paginam sciens, etc. Ego Lucius catholicae Ecclesiae episcopus, subscripsi. Ego Theodewinus Sanctae Ruffinae episcopus, subscripsi. Ego Rainerius presbyt. card. tit. Sanctae Priscae, subscripsi. Ego Thomas presbyter cardin. tit. Vestinae, subscripsi. Ego Gillebertus tit. S. Mariae, subscripsi. Ego Maurus Tusculanus episcopus, subscr. Ego Petrus Albanensis episcopus, subscripsi. Ego Rainerius presbyt. tit. S. Stephani in Coelio Monte, subscripsi. Ego Manfredus presbyt. card. Sanctae Sabinae subscripsi. Ego Aubertus presbyt. card. tit. S. Anastasiae, subscripsi. Ego Hugo presbyt. card. tit. S. Laurentii in Lucina, subscripsi. Ego Octavianus diaconus card. subscripsi. Ego Guido in Romana Ecclesia altaris minister indignus, subscripsi. Ego Gregorius diacon. cardin. Sancti Angeli, subscripsi. Ego Astaldus diac. card. S. Eustachii, juxta templum Agapitae, subscripsi. Ego Joannes diaconus card. S. Mariae Novae, subscripsi. Datum Laterani per manum Baronis, ecclesiae subdiaconi, XI Kal. Junii, indict. VII, Incarnat. Dominicae 1144, pontificatus vero domni Lucii papae anno I.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 50 |
L. Ad episcopos Galliarum.--Vetat aedificari ecclesias vel capellas in parochiis ad Cluniacense monasterium pertinentibus. (Anno 1144, Maii 22.) [Dom BOUQUET, Recueil, XV, 413.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabilibus fratribus universis episcopis per Gallias conutitutis, salutem et apostolicam benedictionem.
|
Juxta canonicam sanctionem omnino providendum est episcopis, ut aliae Ecclesiae antiquiores propter novas suam justitiam aut decimam non perdant, sed semper antiquiores Ecclesias persolvantur. Ideoque, quoniam religiosorum fratrum Cluniacensium necessitatibus nos convenit providere, per apostolica vobis scripta mandamus, quatenus in parochiis ad Cluniacense monasterium pertinentibus absque consensu Cluniacensis abbatis, nullus ecclesiam vel capellam aedificari praesumat, salva in omnibus apostolicae sedis auctoritate. Datum. . . . . XI Kalend. Junii.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 51 |
LI. Privilegium pro monasterio S. Bertini Sithiensi. (Anno 1144, Maii 26.) [ Collection des Cartulaires, III, 319.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis LEONI, abbati Sancti Bertini, ejusque fratribus tam praesentibus quam futuris regulariter substituendis in perpetuum.
|
Ab hoc nos, disponente Domino, in apostolicae sedis servitium promotos agnoscimus, ut ejus filiis auxilium implorantibus efficaciter subvenire, et ei obedientes tueri ac protegere, prout Dominus dederit, debeamus. Unde oportet nos venerabilibus locis manum protectionis extendere, et servorum Dei quieti attentius providere. Eapropter, dilecti in Domino filii, vestris justis postulationibus clementer annuimus, et Beati Bertini monasterium, in quo divino mancipati estis obsequio, sub beati Petri et nostra protectione suscipimus, et praesentis scripti privilegio communimus; statuentes ut quascunque possessiones, quaecunque bona idem monasterium inpraesentiarum juste et canonice possidet, aut in futurum, concessione pontificum, largitione regum vel principum, oblatione fidelium seu aliis justis modis, Deo propitio, poterit adipisci, firma vobis vestrisque successoribus, et illibata permaneant. In quibus haec propriis duximus exprimenda vocabulis: In episcopatu Atrebatensi, altare de Anesin, altare de Werkin, altare de Barli; in Tornacensi episcopatu, altare de Runbeke, liberum a personatu, salvis redditibus episcopalibus; in Morinensi episcopatu, altare de Vuiserna cum eadem villa, decimam in ecclesia sancti Martini, decimam apud Longuenesse, decimam apud Sanctum Michaelem, decimam apud Tilleke. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat praefatum monasterium temere perturbare aut ejus possessiones auferre vel ablatas retinere, minuere, aut quibuslibet vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum gubernatione et sustentatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura, salva dioecesani episcopi canonica justitia, et apostolicae sedis auctoritate. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, etc. Usque in finem, ut supra in aliis privilegiis. Ego Lucius, catholicae Ecclesiae episcopus, subscripsi. Data Laterani, per manum Baronis, sanctae Romanae Ecclesiae subdiaconi, septimo Kal. Junii, indictione septima, Incarnationis Dominicae anno 1144, pontificatus vero domini Lucii secundi papae anno primo. In circuitu circuli scribitur: OSTENDE NOBIS, DOMINE MISERICORDIAM TUAM.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 52 |
LII. Ad Alvisum episcopum Atrebatensem. (Anno 1144. Maii 29.) [BALUZ., Miscell. ed. Luc., II, 167.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri ALVISO Atrebatensi episcopo salutem et apostolicam benedictionem.
|
Lator praesentium, sicut accepimus, juvenis est et boni testimonii et in litterarum scientia eruditus, et Atrebatensi Ecclesiae honeste deservire potest. Ideoque, quoniam cum venerabili fratre nostro Imaro Tusculano episcopo aliquandiu bene conversatus est, per praesentia scripta dilectioni tuae rogando mandamus quatenus pro beati Petri et nostra reverentia in eadem Ecclesia praebendam ei tribuas. Datum Laterani, IV Kalend. Junii.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 53 |
LIII. Privilegium pro Farensi monasterio. (Anno 1144, Maii 30.) [PETIT, Theodori Poenit., II, p. 676.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis in Christo filiabus RISSENDI abbatissae Farensis monasterii ejusque sororibus tam praesentibus quam futuris, in perpetuum.
|
Quoties illud a nobis petitur quod religioni et honestati convenire dignoscitur, animo nos decet libenti concedere et petentium desideriis congruum impertiri suffragium. Eapropter, dilectae in Domino filiae, venerabilis fratris nostri Alberici Ostiensis episcopi precibus inclinati, vestris justis postulationibus clementer annuimus, et praefatum monasterium in quo divino mancipatae estis obsequio sub beati Petri et nostra protectione suscipimus, et praesentis scripti privilegio communimus; statuentes ut quascunque possessiones, quaecunque bona idem monasterium inpraesentiarum juste et canonice possidet, aut in futurum concessione pontificum, largitione regum vel principum, oblatione fidelium, seu aliis modis, Deo propitio, poterit adipisci, firma vobis vestrisque succedentibus et illibata permaneant. Concordiam autem quae inter vos et venerabilem fratrem nostrum Meldensem episcopum, ex mandato praedecessoris nostri felicis memoriae papae Innocentii per venerabiles fratres nostros Gaufridum Catalaunensem et Hugonem Autissiodorensem episcopos rationabiliter facta est, et ab eodem praedecessore nostro confirmata, praesenti scripto firmamus, et ab utraque parte servari sancimus. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat jam dictum monasterium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, aut aliquibus vexationibus fatigare; sed omnia integra conserventur vestris, et eorum pro quorum gubernatione et sustentatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura, salva dioecesani episcopi canonica justitia et apostolicae sedis auctoritate. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen. Ego Lucius catholicae Ecclesiae episcopus s. Ego Conradus Sabinensis episcopus s. Ego Theodewinus Sanctae Rufinae episcopus s. Ego Albericus Ostiensis episcopus s. Ego Incarus Tusculanus episcopus s. Ego Gregorius presbyter cardinalis tituli Calixti s. Ego Thomas presbyter card. tit. Vestinae s. Ego Gilbertus presbyter card. tit. S. Marci s. Ego Guido presbyter card. tituli SS. Laurentii et Damasi s. Ego Bb. diaconus cardinalis SS. Sergii et Bacchi s. Ego Guiso diaconus card. SS. Cosmae et Damiani s. Ego Joannes diac. card. Sancti Adriani s. Ego Radulphus diacon. cardinalis Sanctae Luciae in Septo Solis s. Datum Laterani per manum Baronis, sactae Romanae Ecclesiae subdiaconi, III Kalend. Junii, indictione septima, Incarnationis Dominicae anno 1144, pontificatus vero domni Lucii papae secundi anno primo.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 54 |
LIV. Ecclesiam S. Petri Faventinam tuendam suscipit, canonicorumque possessiones ac privilegia confirmat, petente Alberico episcopo Ostiensi. (Anno 1144, Jun. 1.) [UGHELLI, Italia sacra, II, 495.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis FAROLFO Faventinae Ecclesiae archidiacono, PETRO archipresbytero, eorumque fratribus, tam praesentibus quam futuris, in eadem Ecclesia loco eorum substituendis in perpetuum.
|
Ad hoc in apostolicae dignitatis specula, Domino largiente, promoti sumus, ut Ecclesiarum utilitati, et quieti paterna sollicitudine provideamus, et suam cuique justitiam, ratam illibatamque servemus. Eapropter, dilecti in Domino filii, vestris justis postulationibus clementer annuentes, et B. Petri ecclesiam, in qua divino mancipati estis obsequio, sub ejusdem apostolorum Principis, et nostra protectione suscipimus, et praesentis scripti patrocinio communimus. Statuentes ut quascunque possessiones, quaecunque bona inpraesentiarum, quomodolibet jure praefata Ecclesia possidet, aut in futurum concessione pontificum, largitione regum vel principum, oblatione fidelium, sive aliis rationabilibus modis, praestante Domino, poterit adipisci, firma vobis, vestrisque successoribus, et illibata permaneant. In quibus haec propriis duximus exprimenda vocabulis: plebem S. Petri in Lacuna, cum omnibus ad ipsum pertinentibus, medietatem plebis S. Andreae in Panigale cum omnibus pertinentiis suis, ecclesiam S. Christophori martyris, dicta castrum Quartulli, ecclesiam S. Andreae in Casanaula, ecclesiam S. Mariae in Morlascho. Praeterea Arcuatum majorem, et minorem, Fermilinum majorem, et minorem cum appenditiis suis, videlicet Fabriati, Morena cum campo majore cohaerente sibi, et Taulis de Villanova, duos mansos in Licutino, quatuor in Pegalino, duos in Amerino, locum qui dicitur Gargugnanus, locum qui dicitur Curiglianus, locum qui dicitur mons, locum qui dicitur Tillitus, duos mansos in Varano. Quidquid habetis in Fustarini, in Pigna, in Pitriolo, et in quibuscunque locis, villis vel fundis, terris vel aquis, aquarumve decursibus. Sancimus etiam vobis, vestrisque in perpetuum successoribus antiquas Ecclesiae vestrae consuetudines, honores, dignitates in decimis, primitiis, testamentis, oblationibus tam vivorum quam mortuorum, antiquitus consuetis plebium episcopatus vestri, processionibus et pensionibus, omnibusque per solutionibus, praebendis sive redditibus, quemadmodum vos, aut praedecessores vestri, ex antiquo vestrae Ecclesiae usu habuistis, tenuistis, et possedistis, a die obitus bon mem. Pauli ejusdem Ecclesiae venerabilis episcopi usque ad tempus Jacobi successoris ejus. Oleum autem infirmorum, et eorumdem unctiones, de tota plebe vestra, soli Ecclesiae vestrae, ejusque sacerdotibus in perpetuum, apostolicae sedis auctoritate firmamus. Et ut nullus capellanorum apud se retineat, vel in eo sine matricis Ecclesiae licentia operetur sub eorum officii interminatione, ac excommunicatione praecipimus. Archidiaconum quoque, et archipresbyterum semper in Ecclesia vestra per canonicam constitutionem habendos praecipimus. Quibus nimirum quidquid eis sacrorum canonum auctoritate conceditur, praesentis privilegii auctoritate firmamus. Sane charitative illa ciborum beneficia, quae a monasteriis S. Mariae foris portam, et S. Hippolyti, sive quae in nativitate et resurrectione Domini, annis singulis ab episcopo vestro recipere consuevistis, sive in dictis monasteriis consuetas processiones feceritis, sive ipsas casu excusabili prohibente subtraxeritis, vobis vestrisque posteris, rata sancimus, et illibata servari. Hoc etiam Ecclesiae vestrae perpetuis temporibus ratum et inconvulsum manere decernimus, ut de universis ecclesiasticis negotiis, sive contractibus, quae ad dioecesim Faventini episcopatus pertinere noscuntur, formandi, aut reformandi, judicandi seu disponendi, sine consilio et assensu vestro, vestrorumque successorum, nullus omnino habeat facultatem. Sepulturam quoque eidem Ecclesiae omnino liberam esse concedimus, et eorum corpora, qui se in illis sepeliri deliberaverint, vel eorum, qui per consuetam parentelae, aut cognationis sepulturam ad coemeterium vestrum pertinere noscuntur, sine licentia vestra, nullus recipere praesumat, nisi forte adhuc viventes, quodlibet propositum religionis assumpserint. Quae si quis ausu temerario recipere, vel sepulturae tradere praesumpserit, sive clericus sit, sive laicus, usque ad condignam satisfactionem ecclesiasticae vindictae subjaceat. Ad haec adjicientes statuimus, ut sine vestro, aut successorum vestrorum assensu, nulla nova ecclesia, vel oratorium infra Faventini episcopatus terminos construatur vel consecretur. Quae si secus constructa, vel consecrata fuerint, in ipsis auctoritate apostolica divina prohibeatis officia celebrari. Apostolica nihilominus auctoritate interdicimus, ut nullus de episcopatu vestro, quem canonice interdixeritis, aut excommunicaveritis, occasione alicujus privilegii, sive auctoritatis vobis resistere, aut contradicere praesumat, sed mandato vestro sine contradictione obediat. In communi etiam vestrae civitatis interdicto, nulli Ecclesiae, quae interdicta fuerit, officium manifeste liceat celebrare. Nulli quoque archiepiscopo, vel episcopo liceat aliquem matricis Ecclesiae clericum officio, seu beneficio sine canonico judicio spoliare. Illud quoque praesenti decreto duximus adnectendum, ut tam ecclesiasticis quam saecularibus, tam in communibus quam in privatis, vos vestrique successores ab omni tributaria exactione immunitatem omnimodam habeatis. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum, etc. Si qua igitur, etc. Universi autem, etc. Amen. Datum Lateran., Kal. Junii, anno I.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 55 |
LV. Gregorio episcopo Bergomati mandat ut episcopatus sui sacerdotes impellat ad fidelitatem ecclesiis S. Vincentii et S. Alexandri faciendam. (Anno 1144, Jun. 16.) [LUPI, Cod. dipl. Bergom., II, 1053.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri G Bergamensi episcopo, salutem et apostolicam benedictionem.
|
Quid de fidelitatibus faciendis a sacerdotibus tui episcopatus ecclesiis Sancti Vincentii et Sancti Alexandri a praedecessore nostro bonae memoriae papa Innocentio statutum sit, et a nobis postea confirmatum, fraternitatem tuam nosse credimus. Unde per praesentia tibi scripta mandamus quatenus sacerdotes illos qui post eamdem constitutionem ordinati sunt, utrisque ecclesiis fidelitatem facere districtae commoneas. Quod si contradictores exstiterint canonica eos censura coerceas. Dat. Ceperani, XVI Kal. Julii.
|
[REGORIO]
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | ||
Lucius II
| 56 |
LVI. Ad Atrebatensem et Camerac. episcopos.--Ut causam matrimonialem cognoscant, et incursam ea de causa excommunicationem relaxent. (Anno 1144, Jun. 16.) [MANSI, Concil., XXI, 618.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabilibus fratribus ALVISO Atrebatensi, et NICOLAO Cameracensi episcopis, salutem et apostolicam benedictionem.
|
Nobilis vir Ebrardus de Britolio per nos ab Hierosolymis rediens significavit nobis quod quamdam suam consanguineam, filiam videlicet Thomae de Marna, contra prohibitionem episcopi, et Ecclesiae Belvacensis sibi copulare praesumpserit, qua praesumptione et ipse ab eodem episcopo est excommunicationis vinculo innodatus, et terra sua divinis officiis interdicta. Tandem vero et illam dimisit, et aliam, sicut asserit, sibi legitimo matrimonio copulavit. Ad cujus rei assertionem in praedecessoris nostri felicis memoriae, et nostra etiam praesentia, cum Hierosolymam tenderet, testes producere paratus fuit; quos idem praedecessor noster in alterius partis absentia recipere noluit, sed causam ipsam vestrae discretioni cognoscendam et terminandam commisit. Cujus nos vestigiis inhaerentes per apostolica scripta vobis mandamus, quatenus infra quadraginta dies postquam praesentia scripta susceperitis, tam ipsum quam eamdem mulierem, videlicet filiam Thomae, ante vestram praesentiam evocetis, et causam ipsam hinc inde studiosius inquiratis. Si vero consanguinitas inter ipsos per idoneos testes probata fuerit, et ipsum contra prohibitionem episcopi, et ecclesiae Belvacensis eam duxisse, et propter hoc terram suam interdictam et excommunicatam fuisse constiterit, ipsum ab ejusdem mulieris querimonia omnino absolvatis, et matrimonium, quod cum altera contraxit, propter hoc de caetero nullatenus impediatis. Verum si quis ex vobis necessitate qualibet emergente interesse non poterit, alter, adscitis secum discretis et sapientibus viris, nihilominus causam audiat et supradicto modo diffiniat. Datum XVI Kal. Julii.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 57 |
LVII. Ad Atrebatensem et Morinensem episcopos.--Ut damna illata Walthero de Werdone dum Hierosolymam profectus erat, reparari curent. (Anno 1144, Jun. 17.) [MANSI, Concil., XXI, 617.]
|
LUCIUS episcopus servus servorum Dei, venerabili fratri ALVISO Atrebatensi, et MILONI Moriensi episcopis, salutem et apostolicam benedictionem.
|
Nobilis vir Walterius de Werdone per nos ab Hierosolymis rediens questus est quod parochiani vestri, postquam Hierosolymitanum iter incepit, terram suam depraedati sunt, et plurima damna sibi intulerunt. Ideoque, quoniam possessiones et bona eorum qui devotionis intuitu Hierosolymam proficiscuntur sub sanctae Dei Ecclesiae protectione consistunt, per apostolica vobis scripta mandamus, quatenus eosdem parochianos vestros de quibus nobis conquestus fuerat, studiosius moneatis, ut damna postmodum sibi illata cum integritate restituant; quod si comtemptores exstiterint, canonica eos censura coerceatis. Datum Ceperani, XV Kal. Julii.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 58 |
LVIII. Privilegium pro monasterio S. Mariae de Fontevivo. (Ann. 1144, Jun. 28.) [AFFO, Storia di Parma, II, p. 357.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis VIVIANO abbati de Fontevivo ejusque fratribus tam praesentibus quam futuris regularem vitam professis, in perpetuum.
|
Apostolici moderaminis clementiae convenit religiosos diligere et eorum loca pia protectione munire. Dignum namque et honestati conveniens esse cognoscitur ut qui ad Ecclesiarum regimen assumpti sumus, eos et a pravorum hominum nequitia tueamur et apostolicae sedis patrocinio foveamus. Eapropter, dilecti in Domino filii, vestris justis postulationibus clementer annuimus, et B. Dei genitricis semperque virginis Mariae monasterium de Vivofonte quod in Parmensi episcopatu situm est, in quo divino mancipati estis obsequio, sub beati Petri et nostra protectione suscipimus, et praesentis scripti privilegio communimus, statuentes ut quascunque possessiones, quaecunque bona idem locus inpraesentiarum juste et canonice possidet, aut in futurum concessione pontificum, largitione regum vel principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis, Deo propitio, poteris adipisci, firma vobis vestrisque successoribus et illibata permaneant. In quibus haec propriis visa sunt exprimenda vocabulis: Ex dono videlicet venerabilis fratris nostri Lanfranci Parmensis episcopi ecclesiam Sanctae Mariae de Vivofonte cum omnibus pertinentiis suis, et cum decimis ejusdem loci a praefato episcopo assensu canonicorum suorum vobis pro sua devotione concessis, et cum terris sive possessionibus a laicis monasterio vestro juste collatis. Quia vero communem vitam agentes de aliorum eleemosynis et beneficentia convenit sustentari, sancimus ut de laboribus quos propriis manibus aut sumptibus colitis, sive de nutrimentis vestrorum animalium nullus a vobis decimas exigere audeat. Prohibemus autem ut sicut a venerabili praefato fratre nostro Parmensi episcopo rationabili providentia statutum est ex fluvio Tari usque ad rivum Batibovis, et rivi Scamni strata usque ad finem Cornaleti et Maressii nulla ecclesia noviter construatur, nulla saecularis habitatio prorsus aedificetur. Nulli ergo omnino hominum liceat praefatum monasterium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, universe seu quibuslibet molestiis fatigare, sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum gubernatione et sustentatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura, salva sedis apostolicae auctoritate. Si qua sane in posterum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco sua jura servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen. Ego Lucius catholicae Ecclesiae episcopus ss. Ego Conradus Sabinensis episcopus ss. Ego Rainerius presb. cardinalis tituli Sanctae Priscae ss. Ego Guido diaconus cardinalis Sanctorum Cosmae et Damiani ss. Ego Thomas presbyt. cardinalis tit. Vestinae ss. Ego Petrus diaconus card. S. Mathiae in Porticu ss. Ego Hugo presb. card. tit. S. Laurentii in Lucina ss. Ego Aribertus presb. card. tituli Sanctae Anastasiae ss. Ego Julius presbyt. cardinalis tit. S. Marcelli ss. Ego Ubaldus presb. card. S. Crucis ss. Datum Laterani per manum Baronis, sanctae Romanae Ecclesiae subdiaconi, IV Kalendas Julii, indictione VII, Incarnationis Dominicae anno 1144, pontificatus vero domni Lucii II papae anno primo.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 59 |
LIX. Ad clerum et populum Ravennatem. (Anno 1144, Jul. 6.) [RUBEI, Hist. Ravenn., p. 329.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis clero et populo Ravennati salutem et apostolicam benedictionem.
|
Universitati vestrae notum fieri volumus, venerabilem fratrem nostrum M. canonice et concorditer vobis electum debita benignitate suscepimus, ipsumque Spiritus sancti gratia invocata, vobis in archiepiscopum, manibus propriis tanquam B. Petri manibus consecravimus. Eumdem itaque cum gratia sedis apostolicae et litterarum nostrarum prosecutione, ad sedem propriam remittentes, per apostolica vobis scripta mandamus, ut ipsum benigne recipiatis, affectione praecipua diligatis et honoretis, eique tanquam proprio pastori, et animarum vestrarum episcopo, obedientiam ac reverentiam humiliter exhibeatis. Ad recuperanda quoque possessiones et bona Ravennatis Ecclesiae matris vestrae, et habita retinenda, tanquam boni filii opem ei et consilium praebeatis. Nos autem ipsum pro scientia et honestate sua, et Ravennatem ecclesiam, tanquam specialem sedis apostolicae filiam, secundum Deum diligere et honorare volumus, et suam ei justitiam conservare. Inde est quod venerabili fratri nostro A. Placentino episcopo, per apostolica scripta mandamus, ut juxta tenorem privilegiorum Ravennatis Ecclesiae, et antiquam consuetudinem debitam ei et Ecclesiae Ravennati obedientiam ac reverentiam exhibeat. Dat. Lat., II Non. Julii.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 60 |
LX. Heinricum Olomucensem episcopum propter quaedam ecclesiastica negotia Romam evocat. (Anno 1144, Julii 10.) [BOCZEK, Cod. diplom. Morav., I, 320.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri HEINRICO Olomucensi episcopo, salutem et apostolicam benedictionem.
|
Fraternitatis tuae litteras debita benignitate suscepimus, et super hoc, quod ex ipsarum inspectione, de nostra promotione te laetari intelleximus, gratum habemus, licet ipsa promotio et officii dignitas nullam nobis quietem vel mentis tranquillitatem conferat, imo curas et sollicitudines, labores quoque et tribulationes nobis quandoque augeat. Nos quidem personam tuam ante hoc officium sincero affectu dileximus, et nunc affectuosius diligere volumus, et in quibus secundum Deum possumus honorare. Tua igitur interest in his quae ad officium tuum pertinent ita temetipsum laudabiliter exercere, et ad honorem et exaltationem matris tuae sanctae Romanae Ecclesiae studiose intendere, ut Deus exinde honoretur, et eadem Romana Ecclesia de tua devotione laetetur. Praeterea quoniam in quibusdam negotiis ecclesiasticis tuae discretionis opus habemus consilio, per praesentia tibi scripta mandamus, ut praesentiam tuam quam citius nobis exhibeat. Datum Laterani, VI Idus Julii.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 61 |
LXI. Ad Othonem Lucensem episcopum, et G. diaconum cardinalem. (Anno 1144, Jul. 10.) [BALUZE, Miscell. ed. Luc., IV, 593.]
|
Lucius episcopus, servus servorum Dei, venerabilibus fratribus O. Lucano episcopo et G. diacono cardinali sanctae Romanae Ecclesiae salutem et apostolicam benedictionem.
|
Prior Sancti Angeli in Folo ad nostram praesentiam veniens nudis verbis se excusavit, quod super ecclesia Sancti Salvatoris nullam injuriam fratribus nostris S. Fridiani intulerat. Nos autem pluribus et diversis negotiis praepediti, cum in causa ipsa attentas diligentias adhibere non possemus, viva voce per obedientiam sibi praecipimus, ut quod praedecessores nostri bonae memoriae Innocent., Coelest. exinde praeceperant, et quod ipse in manu dilecti filii nostri firmavit G. presbyteri cardinalis Sanctorum Laurentii et Damasi sacramento, tam ipse quam fratres sui irrefragabiliter observarent. Vobis vero per apostolicae benedictiones scripturam mandamus, ut eos qui super eamdem S. Salvatoris ecclesiam lapides projecere, vel assultum in ea facere, donec de tanto sacrilegio satisfaciant, pro excommunicatis habeatis. Si vero praefatus prior vel fratres sui sive parochiani super eamdem S. Salvatoris ecclesiam, fratres S. Fridiani infestare praesumpserint, in ipsa S. Angeli ecclesia divina prohibemus officia celebrari. Data Laterani, VI Idus Julii.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 62 |
LXII. Heinricum Olomucensem episcopum iterato Romam evocat. (Anno 1144, Aug. 20.) [BOCZEK, Cod. diplom. Morav., I, 231.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri HEINRICO Olomucensi episcopo, salutem et apostolicam benedictionem.
|
Fraternitatis tuae litteras debita benignitate suscepimus, et quae in eis continebantur, diligenter attendimus. Unde quemadmodum per alia tibi scripta mandavimus, iterato mandamus, ut quam citius poteris, praesentiam tuam nobis exhibeas. Et tunc tam de his quae nobis significasti, quam de aliis, de quibus lecum loqui volumus, per te veritate plenius cognita, quod statuendum fuerit, auctore Domino, statuemus. Datum Romae, XIII Kal. Septembris.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 63 |
LXIII. Privilegium pro ecclesia S. Sepulcri Hierosolymitana. (Anno 1144, Sept. 14.) [ROZIÈRE, Cartulaire du Saint-Sépulcre, p. 33.]
|
LUCIUS, episcopus, servus servorum Dei, dilectis in Christo filiis PETRO priori et ejus fratribus in Ecclesia Sancti Sepulcri regularem vitam professis, tam praesentibus quam futuris, in perpetuum.
|
Si mansuetudo et liberalitas sanctae Romanae Ecclesiae universis Christianis debet opportuna solatia ministrare, multo magis his, qui religiosam vitam ducunt, et omnipotenti Domino familiarius adhaerere videntur, id ipsum convenit propensius impertiri. Quia ergo, dilecti in Domino filii, juxta regulam Beati Augustini vivere decrevistis, et in loco, ubi steterunt pedes Domini, adorantes, apud gloriosum sepulcrum ejus, in quo triduo corporaliter requievit, et alia sacratissima loca, in quibus Redemptor mundi pro salute nostra vincula, flagella, crucis ignominiam, vulnera mortemque sustinuit, regulariter militatis, majori vos benevolentia et gratia dignos esse censemus, et paternis vos affectibus volumus confovere. Vestris igitur postulationibus debita benignitate accommodantes assensum, sacrosanctam Ecclesiam Sancti Sepulcri, in qua, divinis obsequiis insistentes, passionem Dominicam et victoriossime crucis triumphum assidue oculata fide recolitis, necnon etiam personas vestras sub beati Petri et nostra protectione suscipimus, et praesentis scripti paginam communimus, statuentes ut quascunque possessiones, quaecunque bona eadem ecclesia inpraesentiarum canonice possidet, quaecunque etiam ab egregiae memoriae viris, duce videlicet Godofrido et utroque Balduino atque Fulcone regibus, Arnulpho quoque et aliis patriarchis, eidem loco justa collata sunt, aut in posterum a patriarchis vel aliis Dei fidelibus rationabiliter conferuntur, firma vobis et illibata permaneant. In quibus haec propriis duximus exprimenda vocabulis: videlicet medietatem cunctarum oblationum, quae ad sepulcrum Domini offeruntur; oblationes quoque Crucis, nisi in sola die sancti parasceve, aut si patriarcha eam secum detulerit pro aliqua necessitate; decimas Hierosolymitanae civitatis et locorum adjacentium, exceptis decimis fundae, et dimidiam partem beneficii a rege pro cambio episcopatus Bethlehemitici tradito, quemadmodum omnia in bonae memoriae Arnulfi patriarchae concessionis et confirmationis pagina distinguuntur; ex ipsius etiam patriarchae concessione ecclesiam Sancti Petri in Joppem cum honoris et dignitatis suae integritate. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat eamdem ecclesiam temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare; sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum sustentatione et gubernatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura, salva reverentia et actoritate sanctae Romanae Ecclesiae et patriarchali dignitate. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini nostri Redemptoris Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat; cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Ego Lucius, catholicae Ecclesiae episcopus, subscripsi. Ego Conradus, Sabiensis episcopus subscripsi. Ego Teodovinus, Sanctae Rufinae episcopus, subscripsi. Ego Petrus, Albanensis episcopus, subscripsi. Ego Gregorius, presbyter cardinalis tituli Calixti, subscripsi. Ego Astaldus, diaconus cardinalis Sancti Eustachii Ego Guido, presbyter cardinalis tituli Sanctorum Laurentii et Damasi, subscripsi. Ego Aribertus, presbyter cardinalis tituli Sanctae Anastasiae, subscripsi. Ego Julius, presbyter cardinalis tituli Sancti Marcelli, subscripsi. Ego Gregorius, diaconus cardinalis Sanctorum Sergii et Bacchi, subscripsi. Ego Guido, diaconus cardinalis Sanctorum Cosmae et Damiani, subscripsi. Ego Octavianus, diaconus cardinalis Sancti Nicolai in carcere Tulliano, subscripsi. Ego Gregorius, diaconus cardinalis Sancti Angeli, subscripsi. juxta templum Agrippae, subscripsi. Ego Berardus, diaconus cardinalis sanctae Romanae Ecclesiae, subscripsi. Data Romae, per manum Baronis, sanctae Romanae Ecclesiae subdiaconi, XVIII Kalendas Octobris, indictione VIII, Incarnationis Dominicae anno 1144, pontificatus vero domni Lucii papae II anno primo.
|
[si] [u] [actionis] [Amen.] [n]
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | ||
Lucius II
| 64 |
LXIV. Ad Petrum Cluniacensem abbatem.--De sua aegritudine, et tregua cum rege Siciliae inita. (Anno 1144, Sept. 22.) [MANSI, Concil., XXI, 608.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio PETRO Cluniacensi abbati, salutem et apostolicam benedictionem.
|
Dilectionis tuae litteras debitas benignitate suscepimus, et petitiones tuas, quae nobis et fratribus nostris rationabiles visae sunt, libenter admisimus. De statu vero nostro te sollicitum cognoscentes, scire te volumus quia omnipotens Dominus sua nos gratia visitavit, castigans castigavit, sed morti non tradidit. Per ipsius misericordiam convalescimus, et pristinam sanitatem in brevi nos recepturos speramus. Ad colloquium regis Siciliae condescendimus; et quia ad honorem Dei et Ecclesiae suae firmam pacem cum eo facere non potuimus, instanti tamen ipsius violentia nos cogente, treguam cum eo composuimus. Placet autem nobis ut, sicut litteris tuis significasti, tredecim de fratribus tuis, quam citius poteris ad nos transmittas: quia nos, Domino auxiliante, eos honeste recipere, et ad honorem Dei et Cluniacensis Ecclesiae collocare curabimus. Sanctam congregationem vestram pro nobis orantem gratia divina custodiat, et ab omnibus peccatis absolvat. Datum Laterani, decimo Kalendas Octobris.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 65 |
LXV. Monasterii S. Mariae Ebroniensis protectionem suscipit possessionesque ac privilegia confirmat, petente Hugone archiepiscopo Turonensi. (Anno 1144, Nov. 4.) [ Institut des provinces de France, 2º série, instrumenta, tom. I, p. LXXIX. 1º chartulario Ebroniensi.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis GAUFRIDO abbati Ebroniensis monasterii, ejusque fratribus tam praesentibus quam futuris regularem vitam professis in perpetuum.
|
Desiderium quod a religiosis ad religionis propositum animarum salutem pertinere monstratur, animo nos decet libenti concedere et petentium desideriis congruum impertiri suffragium. Eapropter, dilecti in Domino filii, venerabilis fratris nostri Hugonis Turonensis archiepiscopi metropolitani vestri, religiosorum quoque virorum Garnerii abbatis et fratrum Majoris Monasterii precibus inclinati, vestris justis postulationibus clementer annuimus, et Beatae Dei genitricis semperque virginis Mariae Ebroniensem Ecclesiam in qua divino mancipati estis obsequio, sub beati Petri et nostra protectione suscepimus, et praesentis scripti privilegio communimus, statuentes ut quascunque possessiones, quaecunque bona eadem ecclesia inpraesentiarum juste et canonice possidet, aut in futurum concessione pontificum, largitione regum, vel principum oblatione, seu aliis justis modis, Deo propitio, poterit adipisci, firma vobis vestrisque successoribus et illibata permaneant. In quibus haec propriis duximus exprimenda vocabulis: ecclesiam Sancti Martini in Ebroniensi burgo sitam, cum omnibus suis pertinentiis; ecclesiam Sancti Vigoris de Nigello; ecclesiam Sancti Martini de Monte-Securo; ecclesiam Sancti Georgii de Gesna; ecclesiam Sancti Petri de Chaalon; ecclesiam de Basogia de Monte-Pinsonis; ecclesiam Sanctae Mariae de Bedisco; ecclesiam Sancti Gervasii de Campo Genestoso; ecclesiam Sancti Nicolai de Trahant; ecclesiam Sancti Petri de Isiaco, ecclesiam Sancti Martini de Castris; ecclesiam Sancti Martini de Curis; ecclesiam Sancti Martini de Lunayo; ecclesiam Sancti Dionysii de Orcis; ecclesiam Sanctae Susannae. In supradictis vero ecclesiis, consuetudines quae circades vocantur, et de synodis episcopalem partem a Cenomanensibus episcopis vobis canonice concessas. Coenobium ipsum cum adjacenti burgo; ecclesiam Sancti Martini de Campis in eodem burgo sitam; ecclesiam Sancti Petri de Tortiaco; ecclesiam Sancti Leodegarii de Vivariis; ecclesiam Sancti Petri de Vulteriaco; ecclesiam Sancti Cenerati, ecclesiam de Campo-Aionis; capellam de Tilliaco; ecclesiam Sancti Supitii de Vegia; ecclesiam Sancti Leodegarii; ecclesiam Sancti Xisti de Capella; ecclesiam Sancti Gervasii de Breiaco; ecclesiam Sancti Paduini de Campis; ecclesiam Sanctae Gemmae; ecclesiam Sancti Martini de Araone; ecclesiam Sancti Frontonis de Mezengiaco; ecclesiam Sancti Christophori; ecclesiam Sanctae Mariae de Cambiaco; ecclesiam Sancti Petri in eadem villa sitam; ecclesiam sancti Germani de Hatevella; capellam Sancti Audoeni; capellam Sancti Treicii; capellam Sancti Giraldi; capellam Sanctae Mariae de Barben; ecclesiam Sancti Cypriani de Baconeria; ecclesiam de Andoliaco; ecclesiam de Intramis: ecclesiam de Ruilliaco; ecclesiam de Frumenteriis; ecclesiam Sancti Martini de Agniculo; ecclesiam Sancti Martini de Bosco; ecclesiam Sancti Symphoriani de Martigniaco; Capellam Sancti Martini de Cadurcis; capellam sancti Vigoris de Mengniaco; ecclesiam de duabus Avallis; ecclesiam S. Audoeni; ecclesiam Sanctae Mariae de capella; capellam Sanctae Mariae de Lynceio; ecclesiam Sanctae Mariae de Chimiriaco ; ecclesiam de Moolayo; ecclesiam Sancti Petri de Chama; ecclesiam Sancti Stephani de Thorigniaco. Jus vestrum in ecclesia de Nova Villula, decimae quas habetis in parochia de Pareneio; in parochia de Ameneio, in parochia de Tanneia; in parochia de Courcite; in parochia de Parennis; in parochia de Cigneio; in parochia Sancti Joannis super Arvam, capellam Sanctae Mariae in Campo Divino. Sanximus etiam ut presbyteri qui parochialibus vestris ecclesiis deserviunt, juxta decretum praedecessoris nostri bonae memoriae Urbani papae de cura plebis, episcopo rationem reddant, vobis autem pro rebus temporalibus debitam subjectionem exhibeant. Porro, quoniam in damnum antiquarum ecclesiarum novae ecclesiae vel capellae non debent construi, prohibemus ut nullus intra parochias vestras novam ecclesiam vel capellam aedificare praesumat. Pravam vero illam consuetudinem ex qua archidiaconi vel clerici in substitutione abbatis vestri monasterii centum solidos a vobis exigunt, omnimodis abolemus, et ne quis eos de caetero dare vel exigere audeat, auctoritate apostolica prohibemus. Obeunte vero te nunc ejusdem loci abbate, vel tuorum quolibet successorum, nullus ibi qualibet subreptionis astutia vel violentia praeponatur; sed liceat vobis communi consilio, vel partis consilii sanioris secundum Dei timorem et beati Benedicti Regulam absque ullius contradictione abbatem eligere. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat praefatum coenobium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, aut aliquibus vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur, eorum pro quorum gubernatione et sustentatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura, salva apostolicae sedis auctoritate, et dioecesani episcopi canonica justitia. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam venire temere tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen. Datum Lat. per manum Baronis, sanctae Romanae Ecclesiae subdiaconi, II Nonas Novembris, indictione VII, Incarnationis Dominicae anno 1144, pontificatus vero domni Lucii II, papae anno I.
|
( alias Chimeriaco)
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | ||
Lucius II
| 66 |
LXVI. Bulla pro confirmatione monasterii S. Mariae Roggenburgensis. (Anno 1144, Nov. 7.) [HUGO Annal. Praem., II, 435.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio GERUNGO praeposito de Roggenburg, ejusque fratribus tam praesentibus quam futuris regularem vitam professis, in perpetuum.
|
Apostolici moderaminis culmine convenit religiosos diligere, et eorum loca pia protectione munire. Dignum namque et honestati conveniens esse cognoscitur, ut, qui ad Ecclesiarum regimen assumpti fuimus, eas a pravorum hominum nequitia tueamur, et apostolicae sedis patrocinio foveamus. Eapropter, dilecti in Domino filii, venerabilium fratrum nostrorum, Gualteri Augustensis et Conradi Curiensis episcoporum precibus inclinati, vestris justis postulationibus clementer annuimus, et beatae Dei genitricis semperque virginis Mariae et Sancti Augustini Ecclesiam in Roggenburg, in qua divino mancipati estis obsequio, sub beati Petri et nostra protectione suscipimus, et praesentis scripti patrocinio communimus, statuentes ut quascunque possessiones, et quaecunque bona inpraesentiarum juste et canonice possidetis, aut in futurum concessione pontificum, largitione regum vel principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis, Deo propitio, poteritis adipisci, firma vobis vestrisque successoribus et illibata permaneant. Adjicimus etiam ut ordo canonicus qui, secundum B. Augustini regulam in eodem loco, et institutionem Praemonstratensium noscitur institutus, ibidem perpetuo teneatur. Nec alicui fratrum liceat post factam ibi professionem, absque praelati sui licentia de claustro discedere; discedentem vero nullus episcoporum vel abbatum suscipere audeat, vel retinere. Sane de laboribus, quos propriis manibus sumptibusque colligitis, sive etiam de nutrimentis animalium vestrorum, nullus omnino clericus vel laicus decimas a vobis exigere praesumat. Obeunte vero te, nunc ejusdem loci praeposito, nullus ibi qualibet subreptionis astutia seu violentia praeponatur, nisi quem fratres, aut fratrum pars consilii sanioris, secundum Dei timorem et B. Augustini regulam sibi providerint eligendum. Liceat autem vobis in parochialibus Ecclesiis, quas tenetis, de fratribus vestris, sive de aliis, sacerdotes constituere, quibus, si idonei fuerint, episcopi parochiae curam consensu vestro committant, ut ejusmodi sacerdotes de plebis quidem cura episcopo rationem reddant, vobis autem pro temporalibus debitam subjectionem exhibeant. Ad indicium autem, quod idem locus, praefato fratre nostro Conrado episcopo et fratribus ejus Sigefredo scilicet et Bertholdo, beato Petro oblatus sit, et sub ipsius protectione consistat, bisantium aureum nobis nostrisque successoribus annualiter persolvet. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat praefatam Ecclesiam temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, aut aliquibus vexationibus fatigare, sed omnia integra conterventur eorum, pro quorum gubernatione et sustentatione concessa sunt usibus omnimodis profutura, salva apostolicae sedis auctoritate, et dioecesani episcopi canonica reverentia. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si satisfactione congrua non emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore et sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco sua jura servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen. Ego Lucius catholicae Ecclesiae episcopus. Ego Conradus Sabinensis episcopus subscripsi. Ego Gregorius presbyter cardinalis subscripsi. Ego Theodoguidus Sylvae candidae episcopus subscripsi. Ego Guido in Romana Ecclesia altaris minister indignus subscripsi. Datum Laterani per manum Baronis, sanctae Romanae Ecclesiae subdiaconi, VII Idus Novembris, indictione VII, Incarnationis Dominicae anno 1144, pontificatus vero Lucii II papae anno primo.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 67 |
LXVII. Monasterium Stabulense sub sua protectione suscipit, firmatque ejus privilegia. (Anno 1144, Nov. 10.) [MARTENE, Ampl. Collect., II, 121.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis WIBALDO Stabulensi abbati, ejusque fratribus tam praesentibus quam futuris regularem vitam professis in perpetuum. Apostolici moderaminis clementiae convenit religiosos diligere, et eorum loca pia protectione munire, etc., ut in privilegio Coelestini secundi papae sub num. 21 hujus voluminis col. 785. Ego Lucius Catholicae Ecclesiae episcopus. Ego Conradus Sabinensis episcopus. Ego Theodewinus Sanctae Rufinae episcopus. Ego Petrus Albanensis episcopus. Ego Gregorius presbyter cardinalis titulo Calixti. Ego Giselbertus presbyter cardinalis titulo Sancti Marci. Ego Ubaldus presbyter cardinalis titulo Sanctae Crucis. Ego Hugo sanctae Romanae Ecclesiae presbyter titulo Sancti Laurentii in Lucina. Ego Gregorius diaconus cardinalis Sanctorum Sergii et Bacchi. Ego Guido diaconus cardinalis Sanctorum Cosmae et Damiani. Ego Octavianus diaconus cardinalis Sancti Nicolai in Carcere Tulliano. Ego Guido in Romana Ecclesia altaris minister indignus. Ego Petrus diaconus cardinalis Sanctae Mariae in Porticu. Ego Gregorius diaconus cardinalis Sancti Angeli. Ego Johannes diaconus cardinalis Sanctae Mariae-Novae. Ego Gerardus diaconus cardinalis sanctae Romanae Ecclesiae.
|
Datum Laterani per manum Baronis, sanctae Romanae Ecclesiae subdiaconi, IV Idus Novembris, indictione VIII, Incarnationis Dominicae anno 1144, pontificatus vero domini Lucii secundi papae anno primo.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 68 |
LXVIII. Ad S. Bernardum Claraeval. abbatem.--Ut moneat Nivernensem comitem ne quid praeter fas a Vizeliacensibus exigat. (Anno 1144, Nov. 19.) [MANSI, Concil., XXI, 614.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, charissimo in Christo filio BERNARDO Claraevallensi abbati, salutem et apostolicam benedictionem.
|
Dilectionem tuam ignorare non credimus, quod Vizeliacense monasterium B. Petri juris existit, et ad ejus proprietatem et defensionem specialiter pertinet. Nunc autem, sicut accepimus, G. Nivernensis comes contra justitiam, et sedis apostolicae auctoritatem a dilecto filio Pontio ipsius loci abbate violenter exigit ut de qualibet querimonia in persona sua cum hominibus suis in curia sua respondeat. Quod quidem nec ipse abbas, nec praedecessores sui hactenus fecisse noscuntur. Ideoque per apostolica tibi scripta mandamus, quatenus eumdem comitem ex nostra parte diligenter commoneas, ut pro B. Petri reverentia, cujus juris idem monasterium esse dignoscitur, ab hujusmodi exactione desistat, aut in praesentia venerabilium fratrum nostrorum A. Hostiensis, et I. Tuscul. episcoporum, apostolicae sedis legatorum, juxta tenorem sedis apostolicae privilegiorum, quod justitia dictaverit, ab eodem abbate recipiat. Quod si hoc recipere noluerit, ipsum monasterium tam injuste opprimi pati non poterimus; et quod nostri interest officii, auctore Domino faciemus. Datum Later., XIII Kal. Decembris.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 69 |
LXIX. Monasterii Omnium Sanctorum Barensis possessiones et privilegia confirmat. (Anno 1144, Nov. 25.) [UGHELLI, Italia sacra, VII, 620.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis NICOLAO abbati venerab. monasterii, quod Omnium Sanctorum dicitur in loco Cuti in Barensi suburbio, sive ejus fratribus, tam praesentibus quam futuris regulariter substituendis in perpetuum.
|
Desiderium quod ad religionis propositum, et animarum salutem pertinere monstratur, animo nos decet libenti concedere, et petentium desideriis congruum impertiri suffragium. Quamobrem, dilecte in Christo fili Nicolae abbas, quem per Dei gratiam in abbatem benediximus, Omnium Sanctorum monasterium, cui Domin. auctoritate praesides, ad exemplar praedecessoris nostri felicis memoriae papae Callisti apostolicae sedis privilegio communimus. Omnem siquidem quietis et libertatis provisionem, quam bonae recordationis Ursus, et Elias Barensis Ecclesiae praesules eidem mortuo contulerunt, et dominus praedecessor noster sanctae mem. Paschalis papa firmavit, nos quoque praesentis scripti pagina confirmamus, ut videlicet locus ipse cum rebus omnibus ad eum juste pertinentibus a dominio, vel oppressione cujuslibet hominis liber debeat permanere, nec ullus ecclesiae Barensis antistes, aut alius quod absit! temerarius audeat eidem coenobio excommunicationem inferre; neque personis, aut rebus ejus aliquo citra justitiam modo molestiam, aut controversiam irrogare. Ordinationes aut clericorum, et Ecclesiarum consecrationes gratis, seposita pravitate, et omni exactione concedat. Missas sane illic publicas per episcopum fieri praeter abbatis et fratrum voluntatem omnimodis prohibemus ne servorum Dei recessibus popularibus occasio praebeatur ulla conventibus. Obeunte vero te nunc ejusdem loci abbate, vel tuorum quolibet successorum, nullus ibi qualibet subreptionis astutia seu violentia praeponatur, nisi quem fratres communi consensu, vel fratrum pars consilii sanioris secundum Dei timorem, et B. Benedicti Regulam providerint eligendum. Cui, si qua gravior causa evenerit, libere liceat apostolicae sedis audientiam appellare. Praeterea quascunque possessiones, quaecunque bona idem monasterium inpraesentiarum juste et canonice possidet, aut in futurum concessione pontificum, largitione regum vel principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis Deo propitio poterit adipisci, firma vobis vestrisque successoribus et illibata permaneant. In quibus haec propriis duximus exprimenda vocabulis: ecclesiam Sancti Nicolai de Pazzar, ecclesiam Sancti Laurentii de Anto, monasterium puellarum Sancti Procopii de Sao, et ecclesiam sanctorum apostolorum Simonis et Judae extra muros; Ecclesiam Sancti Sebastiani cum omnibus earum pertinentiis. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat praefatum monasterium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, aut aliquibus vexationibus fatigare, sed omnia integre conserventur eorum pro quorum sustentatione et gubernatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura, salvo nimirum in omnibus jure, et auctoritate sanctae Romanae Ecclesiae. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, extremo si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus, sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen. Ego Lucius Catholicae Ecclesiae episc. Ego Conradus Sabinen. episc. Ego Theodewinus Silvae Candidae episc. Ego Petrus Albanen. episc. Ego Petrus diac. card. S. Mariae in Porticu. Ego Guido in Rom. Ecclesia altaris minister indign. Datum Laterani per manum Bosonis, sanctae Romanae Ecclesiae subdiaconi, VII Kalend. Decembris, indict. VIII, Incarnationis Dominicae anno 1144, pontificatus vero domini Lucii II papae anno I.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 70 |
LXX. Bulla pro abbatia Classensi S. Apollinaris. (Anno 1144, Nov. 29.) [ Annal. Camaldul., III, 411.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis HENRICO abbati monasterii Sancti Apollinaris in Classe ejusque fratribus tam praesentibus quam futuris regularem vitam professis, in perpetuum.
|
Ad hoc universalis Ecclesiae cura nobis a provisore omnium bonorum Deo commissa est, ut religiosas diligamus personas, et beneplacentem Deo religionem studeamus modis omnibus propagare. Nec enim Deo gratus aliquando apostolicus impenditur famulatus, nisi ex charitatis radice procedens a puritate religionis fuerit conservatus. Oportet igitur omnes Christianae fidei amatores religionem diligere, et loca venerabilia cum ipsis personis divino servitio mancipatis attentius confovere, ut nullis pravorum hominum inquietentur molestiis, vel importunis angariis fatigentur. Eapropter, dilecte in Domini fili Henrice abbas, tuis justis postulationibus clementer annuimus, et praefatum monasterium, cui, Deo auctore, praeesse dignosceris, sub beati Petri et nostra protectione suscipimus et praesentis scripti privilegio communimus; statuentes ut quascunque possessiones, quaecunque bona idem monasterium inpraesentiarum juste et canonice possidet, aut in futurum concessione pontificum, largitione regum vel principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis, Deo propitio, poterit adipisci, firma vobis vestrisque successoribus et illibata permaneant: in quibus haec propriis duximus exprimenda vocabulis: in Marchia cellas quinque, quarum una est aedificata in honore Sanctae Mariae cum castro ibi fundato, quod nominatur Frasta, cum capellis, villis et omnibus sibi pertinentibus; alia in honore Sancti Martini similiter cum castro sibi subjacente cum capellis, villis et omnibus sibi pertinentibus; tertia in honore Sancti Apollinaris in Rotundo cum omnibus ad se pertinentibus; quarta in honore Sancti Viti cum omnibus sibi adjacentibus. Item duobus castris et insula quae vocatur Collese cum capellis, villis et omnibus sibi pertinentibus. In civitate Fanense ecclesia Sancti Apollinaris cum omnibus ad eam pertinentibus. In comitatu Senegalliae ecclesia Sanctae Mariae in Scot cum pertinentiis suis. Quidquid etiam habetis in comitatu Firmano, Pesariensi, Ariminensi, Ravennati, Faventino, Corneliensi, Populiensi, Liviensi, Sarsenatae, Feretrano, Eugubino cum rebus et possessionibus suis. . . . quemadmodum a praedecessoribus nostris Romanis pontificibus statutum est, et scriptis eorum firmatum, solidum auri nobis nostrisque successoribus annis singulis censualiter persolvetis. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat praefatum monasterium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, aut aliquibus vexationibus fatigare; sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum sustentatione et gubernatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura. Si quis igitur hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonitus, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reumque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri alienus fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen. OSTENDE NOBIS, DOMINE, MISERICORDIAM TUAM. Ego Lucius Catholicae Ecclesiae episcopus ss. Ego . . . . . Ego Petrus Albanensis episcopus ss. Ego Gregorius presbyter cardinalis tituli Calixti ss. Ego Rainerius presbyter cardinalis tit. Sanctae Priscae ss. Ego Nicolaus presbyter cardinalis tit. Sancti Cyriaci ss. Ego Hugo Sanctae Romanae Ecclesiae presbyter tit. Sancti Laurentii in Lucina ss. Ego Astaldus diaconus cardinalis Sancti Eustachii Ego Julius presbyter cardinalis tit. Sancti Marcelli ss. Ego Ubaldus presbyter cardinalis tit. Sanctae Crucis in Jerusalem ss. Ego Gregorius diaconus card. Sanctorum Sergii et Bacchi ss. Ego Guido diaconus card. Sanctorum Cosmae et Damiani ss. Ego Guido in Romana Ecclesia altaris. . . . . . . . . . . . . . . . . . Ego Petrus diaconus card. Sanctae Mariae in Porticu ss. Ego Rodulfus diaconus card. Sanctae Luciae in Septa Solis ss. ss. Ego Joannes diaconus cardinalis Sanctae Mariae Novae ss. Ego Berardus diaconus cardinalis Sanctae Romanae Ecclesiae ss. Datum Laterani per manum Brunonis, sanctae Romanae Ecclesiae subdiaconi, III Kalend. Decembris, indictione VIII, Incarnationis Dominicae anno 1144, pontificatus vero domni Lucii II papae anno primo. Exemplata anno 1294 a Villielmo Marcho et Brancha notariis Foroliviensibus.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 71 |
LXXI. Privilegium pro ecclesia S. Mariae Ilbenstadensi. (Anno 1144, Dec. 2.) [HUGO, Annal. Praem., I, 654.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis ANTONIO Elvestadensi praeposito ejusque fratribus tam praesentibus quam futuris regularem vitam professis, in perpetuum.
|
Quoties illud a nobis petitur quod rationi et honestati convenire dignoscitur, animo nos decet libenti concedere, et petentium desideriis congruum impertiri suffragium. Eapropter, dilecti in Domino filii, vestris justis postulationibus clementer annuimus, et B. Dei genitricis semperque virginis Mariae Elvestadensem ecclesiam, in qua divino mancipati estis obsequio, sub B. Petri et nostra protectione suscipimus, et praesentis scripti privilegio communimus; statuentes ut quascunque possessiones, quaecunque bona eadem ecclesia inpraesentiarum juste et canonice possidet, aut in futurum concessione pontificum, largitione regum vel principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis, Deo propitio, poterit adipisci, firma vobis vestrisque successoribus et illibata permaneant. In quibus haec propriis duximus exprimenda vocabulis. In villa Eberbach censum unius mansi vinearum, et in Attavilla censum dimidii mansi quam frater noster Henricus Moguntinus archiepiscopus vobis donavit, et scripto suo firmavit. Prohibemus autem ut ejusdem loci advocatiam nullus sibi usurpare liceat; sed sicut hactenus ab omni advocato libera et quieta de caetero maneat. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat praefatam ecclesiam temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, aut aliquibus vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum gubernatione et sustentatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura, salva apostolicae sedis auctoritate, et dioecesani episcopi canonica justitia. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita; si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen. Ego Lucius Catholicae Ecclesiae episcopus. Datum Laterani per manum Baronis, sanctae Romanae Ecclesiae subdiaconi, IV Nonas Decembris, indict. VII, Incarnationis Dominicae 1144, pontificatus vero domni Lucii papae II anno I.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 72 |
LXXII. Privilegium de ecclesiis episcopo Parisiensi subjectis et de libertate supellectilium decedentis episcopi a Christianissimo rege Ludovico concessa. (Anno 1144, Decemb. 5.) [Cartulaires de Notre-Dame de Paris, t. I, p. 25.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri THEOBAUDO, Parisiensi episcopo, ejusque successoribus canonice promovendis, in perpetuum.
|
Quanto nobis et gloriosa Parisiensis Ecclesia pro sede regis Francorum existit famosior, et in amore et reverentia beati Petri et sanctae Romanae Ecclesiae, venerabilis frater Theobaude, manifestis argumentis exstat devotior, tanto propensius, in his quae ad utriusque decus et emolumentum spectare noscuntur optata suffragia impertimur. Ideoque, charissime frater Theobaude, rationabilibus postulationibus tuis praebentes assensum, quaecunque Parisiensis ecclesia inpraesentiarum juste et canonice possidet, aut in futurum concessione pontificum, liberalitate regum, largitione principum, oblatione fidelium seu aliis justis titulis, Deo propitio, poterit adipisci, tibi tuisque successoribus, et per vos, Parisiensi ecclesiae apostolici muniminis privilegio communimus. In quibus haec propriis duximus exprimenda vocabulis: ecclesiam videlicet Sancti Marcelli, ecclesiam Sancti Clodoaldi cum villa et omnibus appenditiis suis, ecclesiam Sancti Germani Altissiodorensis, ecclesiam Sancti Eligii; ecclesiam quoque de Campellis cum praebendis et tribus parochiis, id est, de Sancto Mederico, de Capella et de Karris eidem ecclesiae pertinentibus, salvo nimirum censu duorum solidorum monetae illius terrae, videlicet quae in partibus illis expenditur, Senonensi Ecclesiae annualiter persolvendo; quae videlicet supradictae ecclesiae ad jus et proprietatem Parisiensis episcopi spectare noscuntur. Jus etiam episcopale in subscriptis abbatiis, et earum parochiis seu parochianis omnibus, videlicet, in abbatia Latiniacensi, in abbatia Fossatensi, in abbatia Sancti Maglorii, in abbatia Sancti Victoris, in abbatia vallis Sanotae Mariae, in abbatia de Sarneia, in abbatia sanctimonialium de Monte-Martyrum, de Edera et de Kala; in ecclesia super Argenteoli. Praeterea pactum et conventionem inter te et charissimum filium nostrum Ludovicum, regem Francorum illustris memoriae factam, de loco in suburbio Parisiensi sito, qui Campellus nominatur, tibi nihilominus confirmamus; ita, videlicet ut tertia pars totius redditus Fossati illius terrae, sive in censu seu in emptionibus, venditionibus, questibus aut aliis quibuscunque modis aliquid inde processerit, tibi et successoribus tuis, absque diminutione aliqua, persolvatur: Duae vero reliquae partes regali fisco reddantur. Quicunque vero fuerit praepositus regis, super hoc fidelitatem tibi tuisque successoribus faciat, et tuus, regi et haeredibus suis; et unus absque altero nihil de terra illa suscipiat vel disponat. Statuimus etiam ut, si aliquis Ecclesiae Parisiensis canonicus ad episcopatus fuerit honorem promotus, ipsius praebenda ad Parisiensem Ecclesiam libere revertatur. Apostolica quoque auctoritate interdicimus, ut supellectilem decedentis episcopi Parisiensis nullus omnino diripiat, sed ad opus ecclesiae et successoris sui illibata permaneat, sicut a Ludovico, illustri Francorum rege, concessum est, et scripto tuo firmatum. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat, te vel successores tuos, super hac nostra confirmatione temere perturbare, vel possessiones Ecclesiae Parisiensis auferre, vel ablatas retinere, minuere, seu quibuslibet molestiis fatigare. Si qua igitur in posterum ecclesiastica saecularisve persona, hujus nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, nisi praesumptionem suam satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere, de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore et sanguine Dei ac Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem ecclesiae sua jura servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen. Hic subscriptiones cardinalium. Datum Laterani per manum Baronis, sanctae Romanae Ecclesiae subdiaconi, Nonis Decembris, indictione VIII, Incarnationis Dominicae anno 1144, pontificatus vero domni Lucii papae II anno primo.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 73 |
LXXIII. Monasterium Savigniense sub sua suscipit protectione, ejusque possessiones confirmat. (Anno 1144, Dec. 5.) [MARTENE, Ampl. Collect., I, 775.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis SERLONI abbati S. Trinitatis Savigneii monasterii ejusque fratribus tam praesentibus quam futuris regularem vitam professis in perpetuum.
|
Desiderium quod ad religionis propositum et animarum salutem pertinere monstratur, animo nos decet libenter concedere, et petentium desideriis congruum impertiri suffragium. Eapropter, dilecte in Domino fili Serlo abbas, tuis rationabilibus postulationibus clementer annuimus et monasterium S. Trinitatis, cui, Deo auctore, praeesse dignosceris, sub B. Petri et nostra protectione suscipimus, et praesentis scripti privilegio communimus, statuentes ut quascunque possessiones, quaecunque bona idem monasterium inpraesentiarum juste et rationabiliter possidet, aut in futurum concessione pontificum, largitione regum vel principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis, Deo propitio, poterit adipisci, firma vobis vestrisque successoribus et illibata permaneant. In quibus haec propriis duximus exprimenda vocabulis. Ex dono Radulfi Filgeriensis et Henrici filii ejus forestam Savigneii cum omnibus appenditiis suis et molendinum de Romaniaco. Ex dono Henrici regis Anglorum apud Abrincas vineam de Campo-Bodri cum appenditiis; et in foresta de Passeis locum de Frenusia cum terra de Moreth, et locum de Sancto Alveo cum terra de Bello-Campo et locum de Domno Petro cum omnibus ad praedicta loca pertinentibus, et in eadem foresta de Passeis pasnagium et herbagium cum caeteris consuetudinibus, et in aliis forestis suis pasnagium, et in tota terra sua et in portibus maris quittantiam theloneorum et omnium consuetudinum . . . praeterea de laboribus quos propriis manibus aut sumptibus colitis, seu de nutrimentis vestrorum animalium, a quolibet clerico sive laico decimas exigi prohibemus. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat praefatum monasterium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare; sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum sustentatione et gubernatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura, salva apostolicae sedis auctoritate. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua correxerit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen. Ego Rannerius presbyter cardinalis tit. Sanctae Ego Lucius Catholicae Ecclesiae episcopus. Ego Conradus Sabinensis episcopus. Ego Gregorius diaconus cardinalis sanctorum Sergii et Bacchi ss. Ego Guido diaconus cardinalis SS. Cosmae et Damiani ss. Ego Petrus Albanensis episcopus ss. Ego Gregorius presbyter cardinalis tituli Calixti ss. Priscae. Ego Guido presbyter cardinalis tit. SS. Laurentii et Damasi ss. Ego Gregorius diaconus cardinalis S. Angeli. Datum Laterani per manum Baronis, sanctae Romanae Ecclesiae subdiaconi, Nonas Decembris, indict. VIII, Incarnationis Dominicae anno 1144, pontificatus vero domini Lucii II papae anno primo.
|
[OSTENDE NOBIS MISERICORDIAM TUAM.] [S. PETRUS. S. PAULUS. LUCIUS PAPA II.]
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | ||
Lucius II
| 74 |
LXXIV. Privilegium pro abbatia S. Martini de Campis. (Anno 1144, Dec. 5.) [MARRIER, Hist. de Saint-Martin des Champs, p. 76.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis ODONI priori S. Martini de Campis, ejusque fratribus tam praesentibus quam futuris, regulariter substituendis, in perpetuum.
|
Ad hoc nobis Ecclesiae catholicae cura summo pastore Deo commissa est, ut Dei servos paternis affectibus diligamus, et eo amplius studeamus ipsorum devotionem modis omnibus confovere, quo ferventius ipsi disciplinis ecclesiasticis et sanctorum Patrum Regulis inhaerere noscuntur. Tunc enim Deo gratus apostolicus impenditur famulatus, si sanctorum locorum salubris institutio, rigor et ordo nostris patrociniis in religionis puritate fuerint conservata. Eapropter, dilecti in Domino filii, venerabilis fratris nostri Theobaldi Parisiensis episcopi, qui per Dei gratiam eidem loco utiliter praefuisse dignoscitur, precibus inclinati vestris justis postulationibus clementer annuimus, et ecclesiam B. Martini in qua divino mancipatis obsequio sub B. Petri et nostra protectione suscipimus, et praesentis scripti privilegio communimus; statuentes ut quascunque possessiones, quaecunque bona eadem ecclesia inpraesentiarum juste et canonice possidet, aut in futurum concessione pontificum, largitione regum vel principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis, Deo propitio, poterit adipisci, firma vobis vestrisque successoribus et illibata permaneant. In quibus haec propriis duximus exprimenda vocabulis: In episcopatu Exoniensi, ecclesiam S. Jacobi, et ecclesiam Sancti Petri de Wertonia, cum capellis, terris et omnibus pertinentiis suis; terram de Cotheleia et de Raimelia; in episcopatu Ambianensi, ecclesiam S. Gervasii de Enchra cum capellis et omnibus pertinentiis suis. In episcopatu Atrebatensi, ecclesiam de Passu cum capellis et omnibus pertinentiis suis. In archiepiscopatu Senonensi, in ecclesia S. Mariae de Stampis, praebendam unam. In episcopatu Parisiensi, in ecclesia beatae Mariae, praebendam unam. In ecclesia S. Genovefae, praebendam unam. In episcopatu Belvacensi, ecclesiam de Prateriis. In episcopatu Catalaunensi, ecclesiam de Wale-Monte, ecclesiam de Frisivilla cum capella, ecclesiam de Nigro loco, ecclesiam de Espancis, ecclesiam de Verreriis; capellam secus castrum domini Petri in Estanneio, cum omnibus earum pertinentiis. Porro locus ipse in obedientia et subjectione abbatis Cluniacensis, ad cujus jus pertinere dignoscitur, cum omnibus quae ad ipsum pertinent, perpetuo maneat. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat eamdem Ecclesiam temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum sustentatione et gubernatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura, salva sedis apostolicae auctoritate et dioecesani episcopi canonica justitia. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen. Ego Lucius catholicae Ecclesiae episcopus. Ego Conradus Sabinensis episcopus. Ego Theodewinus S. Rufinae episcopus. Ego Petrus Albanensis episcopus. Ego Gregorius presbyter cardinalis tituli Calixti. Ego Rainerius presb. card. tituli S. Priscae. Ego Guido presbyt. card. tituli SS. Laurentii et Damasi. Ego Nicolaus presbyt. card. tituli Sancti Ciriaci. Ego Manfredus presb. card. tituli S. Savinae. Ego Hugo presb. card. Sanctae Romanae Ecclesiae tit. S. Laurentii in Lucina. Ego Julius presb. card. tit. S. Marcelli. Ego Gregorius diaconus card. SS. Sergii et Bacchi. Ego Guido diac. card. SS. Cosmae et Damiani. Ego Octavianus diac. card. S. Nicolai in carcere Juliano. Ego Rodulphus diac. card. S. Luciae in Septa Solis. Ego Joannes diac. card. S. Adriani. Ego GG. diac. card. S. Angeli. Ego Astaldus diac. card. S. Eustachii. Ego Joannes diac. card. S. Mariae Novae. Ego Bernardus diac. card. Sanctae Romanae Ecclesiae. Data Laterani per manum Baronis, sanctae Romanae Ecclesiae subdiaconi, Nonis Decembris, indictione VIII, Incarnationis Dominicae anno 1144, pontificatus vero domni Lucii secundi papae anno primo.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 75 |
LXXV. Ad Henricum Fulgeriensem et Juhellum de Meduana. --Commendat eis monachos Savigniacenses. (Anno 1144, Dec. 7.) [MARTENE, Thesaur., I, 396.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, nobilibus viris HENRICO Fulgeriensi, et JUHELLO Meduanensi, salutem et apostolicam benedictionem.
|
Gratum nobis est quod religiosos fratres Savigniensis monasterii, sicut dilecto filio nostro Serlone abbate referente cognovimus, in terra potestatis a Deo vobis commissa juvatis et manutenetis, et de facultatibus vobis a Deo commissis optata eis solatia ministratis. Quia igitur non incoepisse, sed perfecisse virtutis est, per apostolica scripta vobis mandamus, atque in peccatorum remissionem injungimus quatenus, juxta bonum initium, locum, et fratres ibidem Domino servientes, ab omnibus injustis calumniis et oppressionibus defendatis, et ad ejusdem loci augmentum studiosius intendatis. Sic enim et in futuro sempiternam a Domino retributionem promereri poteritis, et in praesenti bonorum temporalium abundantiam et incrementum honoris obtinere. Datum Laterani, VII Idus Decembris.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 76 |
LXXVI. Privilegium pro ecclesia B. Mariae de Reno. (Anno 1144, Dec. 27.) [TROMBELLI, Memorie Stor. di Reno, Appendix p. 363.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis GUIDONI priori ecclesiae Beatae Mariae de Reno, ejusque fratribus tam praesentibus quam futuris canonice substituendis in perpetuum.
|
Apostolici moderaminis clementiae convenit religiosos diligere, et eorum loca pia protectione munire. Dignum namque est et honestati conveniens esse cognoscitur, ut qui ad Ecclesiarum regimen assumpti sumus, eas et a pravorum hominum nequitia tueamur, et apostolicae sedis patrocinio foveamus. Eapropter, dilecti in Domino filii, vestris justis postulationibus clementer annuimus, et praefatam ecclesiam in qua divino mancipati estis obsequio, ad exemplar praedecessoris nostri felicis memoriae papae Innocentii II, sub beati Petri et nostra protectione suscipimus et praesentis scripti privilegio communimus. Imprimis siquidem statuentes ut ordo canonicus secundum beati Augustini Regulam perpetuis ibi temporibus inviolabiliter conservetur. Praeterea quascunque possessiones, quaecunque bona in praesentiarum juste et canonice possidetis, aut in futurum concessione pontificum, largitione regum vel principum, oblatione fidelium, sive aliis justis modis, Deo propitio, poteritis adipisci, firma vobis vestrisque successoribus et illibata permaneant. Prohibemus quoque ut nullus fratrum post factam ibidem professionem, absque prioris totiusque congregationis permissione, ex eodem claustro audeat discedere: discedentem vero absque communium litterarum cautione nullus omnino suscipiat. Clericos vero, sive laicos liberos, saeculariter viventes ad conversionem suscipiendi absque alicujus contradictione facultatem liberam habeatis. Sane laborum vestrorum quos propriis manibus aut sumptibus colitis, sive de nutrimentis animalium vestrorum, nullus omnino clericus vel laicus decimas a vobis exigere praesumat. Oleum vero sanctum, consecrationes altarium, seu basilicarum, ordinationes clericorum, qui ad sacros ordines fuerint promovendi, a dioecesano suscipietis episcopo, siquidem catholicus fuerit et gratiam atque communionem apostolicae sedis habuerit, et ea gratis et absque pravitate aliqua vobis exhibere voluerit: alioquin liceat vobis catholicum quemcunque malueritis adire antistitem, qui nimirum nostra fultus auctoritate, quod postulatur indulgeat. Obeunte vero te nunc ejusdem loci priore, vel tuorum quolibet successorum, nullus ibi qualibet subreptionis astutia vel violentia praeponatur, sed liceat vobis communi consilio et pari consensu, vel parti consilii sanioris, secundum Dei timorem et B. Augustini Regulam absque ullius contradictione priorem eligere. Sepulturam quoque ipsius loci liberam esse concedimus, ut eorum qui se illic sepeliri deliberaverint, devotioni et extremae voluntati, nisi forte excommunicati sint, nullus obsistat; salva tamen matricis ecclesiae justitia. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat praefatam ecclesiam temere perturbare, aut ipsius possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, seu aliquibus vexationibus fatigare; sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum gubernatione et sustentatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura, salva tamen dioecesani episcopi canonica justitia. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco sua jura servantibus, sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen. OSTENDE NOBIS, DOMINE, MISERICORDIAM TUAM. Ego Lucius Catholicae Ecclesiae episcopus ss. Ego Theodewinus Sanctae Rufinae episcopus ss. Ego Petrus Albanensis episcopus ss. Ego Gregorius presbyter cardinalis tituli Calixti ss. Ego Rainerius presbyter cardinalis tit. Sanctae Priscae ss. Ego Thomas presb. cardin. tit. Vestinae ss. Ego Manfredus presb. card. tit. Sanctae Savinae ss. Ego Hugo sanctae Romanae Ecclesiae presbyter tit. S. Laurentii in Lucina ss. Ego Otto diaconus cardin. S. Georgii ad Velum Aureum ss. Ego Guido diacon. cardin. Sanctorum Cosmae et Damiani ss. Ego Rodulphus diacon. cardin. Sanctae Luciae in Septa Solis ss. Ego Gregorius diac. card. Sancti Angeli ss. Ego Joannes diac. card. Sanctae Mariae Novae ss. Ego Astaldus diacon. card. S. Eustachii juxta templum Agrippae ss. Ego Hyacinthus diac. card. Sanctae Mariae in Cosmedyn ss. Ego Beraldus diac. card. Sanctae Romanae Ecclesiae ss. Datum Laterani per manum Baronis, sanctae Romanae Ecclesiae subdiaconi, VI Kal. Jan., indict. VIII, Incarnationis Dominicae anno 1144, pontificatus vero domni Lucii II papae anno primo.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 77 |
LXXVII. Ad Alvisum episcopum Atrebatensem. (Anno 1144, Dec. 27.) [BALUZ., Miscel., II, 167.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri ALVISO Atrebatensi episcopo salutem et apostolicam benedictionem.
|
Litteras tuas debita benignitate suscepimus, utpote quia personam tuam ante pontificale officium vera in Domino charitate dileximus, et nunc ampliori affectu diligere volumus et in quibus secundum Deum possumus honorare. Tua itaque interest tam in pace inter charissimos filios nostros Ludovicum Francorum regem et Theodoricum comitem componenda et aliis quae ad honorem sanctae Romanae Ecclesiae spectare cognoveris studiose intendere, ut Deus exinde honoretur, et eadem mater tua sancta Romana Ecclesia de tuis bonis actibus gratuletur. Datum Laterani, VII Kal. Januarii.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 78 |
LXXVIII. Privilegium pro monasterio Sancti Magni Ratisponensis. (Anno 1144, Dec. 28.) [HUNDII, Metropolis Salzburg., III, p. 523.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis GEBEARDO provisori ecclesiae quae dicitur ad Ripas, ejusque fratribus regularem vitam professis, tam praesentibus quam futuris, in perpetuum.
|
Si religiosorum virorum petitiones clementer admittimus nostris procul dubio opportunitatibus benignum ac pium omnipotentem Dominum reperimus. Eapropter, dilecte in Domino fili Gebearde, tuis rationabilibus postulationibus gratum praebemus assensum, et ecclesiam quae dicitur ad Ripas cui auctore Domino praesides, sub apostolicae sedis tutela et protectione suscipimus, et praesentis scripti pagina communimus; imprimis siquidem statuentes ut Ordo canonicus qui secundum beati Augustini Regulam et fratrum Portuensium Institutionem in eodem loco noscitur institutus, futuris perpetuisque temporibus inviolabiliter conservetur. Praeterea quascunque possessiones, quaecunque bona eadem Ecclesia in praesentiarum juste et canonice possidet, aut in futurum concessione pontificum, largitione regum vel principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis, Deo propitio, poterit adipisci, firma vobis vestrisque successoribus et illibata permaneant. Obeunte vero te nunc ejusdem loci praeposito, nullus ibi qualibet subreptionis astutia vel violentia praeponatur nisi quem fratres communi vel sanioris partis assensu, secundum Dei timorem et Beati Augustini Regulam providerint eligendum. Liceat etiam vobis communicato consilio idoneum defensorem eligere, qui si inutilis apparuerit et pestilens effectus aequitate contempta vobis et rebus vestris noxius esse praesumpserit, rejiciendi eum facultatem liberam habeatis. Nullus quoque ad publicas processiones vos invitos trahere, aut quietem vestram quolibet modo audeat conturbare. Sepulturam vero ipsius loci liberam esse decernimus, ut eorum, qui se illic sepeliri deliberaverint, devotioni et extremae voluntati, nisi forte excommunicati sint, nullus obsistat, salva Ratisponensis Ecclesiae canonica justitia et apostolicae sedis auctoritate. Si qua igitur in posterum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non congrue satisfecerit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore et sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco sua jura servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen. Ego Lucius Catholicae Ecclesiae episcopus ss. Ego Gregorius cardinalis Sanctorum Sergii et Bacchi ss. Ego Theodewinus Sanctae Rufinae episcopus ss. Ego Otto diaconus cardinalis S. Georgii ad Velum Aureum ss. Ego Guido diaconus card. Sanctorum Cosmae et Damiani ss. Ego Octavianus diac. card. S. Nicolai in Carcere Tulliano ss. Ego Hyacinthus diaconi card. S. Mariae in Cosmedyn ss. Ego Thomas presbyt. cardin. tit. Vestinae ss. Ego Guido presbyt. card. tit. Sanctorum Laurentii et Damasi ss. Datum Laterani per manus Baronis, sanctae Romanae Ecclesiae subdiaconi, V Kalendas Januarii, indictione VIII, Incarnationis Dominicae anno 1144, pontificatus vero domni Lucii II papae, anno I.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 79 |
LXXIX. Ad Petronillam Fontis-Ebraldi abbatissam.--Significat se controversiam ejus cum Ulgerio, Andegavensi episcopo dirimendam commisisse concordia vel judicio delegatis episcopis. (Anno 1144.) [D. BOUQUET, Recueil, XV, 419.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis in Christo filiabus PETRONILLAE abbatissae et sororibus Fontis-Ebraldi, salutem et apostolicam benedictionem.
|
Etsi, ex injuncto nobis a Domino apostolatus officio, venerabilia loca diligere et manutenere , locum vestrum Fontis-Ebraldi, pro religione et honestate sua, jamdiu specialiter dileximus et diligimus, et in quibus secundum Dominum possumus, vobis providere et jura vestra volumus illibata servare. Nos quidem petitiones vestras paterna benignitate recepimus, et de quibusdam, praedecessorum nostrorum tempore, exipsorum mandato, saepius scripsimus, et nedum per eadem scripta, sicut per nuntios vestros intelleximus, vestram non potuistis obtinere justitiam; dignum duximus ut legatis nostris, quos ad partes illas mittere disponimus, viva voce praecipiamus ut querimonias vestras diligenter audiant, et quod justitia dictaverit, vobis faciant exhiberi; locum quoque vestrum, et quae ad ipsum pertinent, juvent et manuteneant, et potentes personas illius terrae ad benefaciendum vobis studiose commoneant. De caetero dilectioni vestrae notum esse volumus, quod de controversia quae inter vos et venerabilem fratrem nostrum Ulgerium Andegavensem episcopum tanto tempore agitata est, paterno affectu dolemus, et ut debitum finem obtineat, tam pro vobis quam pro fratre nostro libenter operam damus. Inde est quod venerabilibus fratribus nostris G Burdegalensi archiepiscopo, G Carnotensi, B Suessionensi, B Santonensi, et G Pictaviensi episcopis, per apostolica scripta injungimus ut infra quadraginta dies, postquam praefatus episcopus a sede apostolica redierit, in unum conveniant, et eamdem controversiam per concordiam vel judicium definiant. Eumdem quoque episcopum studiose rogamus, et rogando ibi praecipimus ut vos et locum vestrum diligat, juvet et manuteneat, et tam in hoc quam in aliis talem erga vos semetipsum exhibeat, ut gratiam B. Petri et nostram ampliorem acquirat. Tua itaque interest, dilecta in Domino filia Petronilla abbatissa, cum a praefatis fratribus nostris evocata fueris, ad eos accedere, et quod ipsi super hoc supra dicto modo statuerint, humiliter observare. Praeterea, quoniam de vobis valde confidimus, charitatem vestram per omnipotentem Deum deprecamur, ut ipsae speciales pro me ad Dominum orationes faciatis et per omnes congregationes vestri ordinis, fieri studeatis. Datum Laterani, VI Kal.
|
(debeamus)
|
[aufrido] [aufrido] [ernardo] [ernado] [isleberto]
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |
Lucius II
| 80 |
LXXX. Bulla pro Ecclesia S. Augustini Cantuariensis. (Anno 1144.) [ Rer. Anglic. Script., III, 1805.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis HUGONI abbati Beati Augustini Cantuariensis ejusque fratribus, salutem et apostolicam benedictionem.
|
Venerabilium locorum cura nos admonet de eorum perpetua securitate tractare, et infra. Concordiam itaque quae inter vos et venerabilem fratrem nostrum Theobaldum archiepiscopum Cantuariensem super L. S. et VII d. quos vestrum monasterium Ecclesiae Cantuariensi singulis annis solvere consueverat, sicut per venerabilem fratrem nostrum Henricum Wyntoniensem episcopum et alios discretos viros pacis intuitu rationabiliter facta est, apostolica auctoritate firmamus et ratam manere censemus, ut videlicet ecclesiae S. Trinitatis Cantuariensis duo molendina apud Dovor, quae juris ipsius erant monasterii, et XX S. de praebenda quam idem monasterium habet in ecclesia Sancti Martini de Dovor, hac conditione ut de caetero memoratos L. S., VII d. non exigat, salva in caeteris utriusque Ecclesiae per omnia dignitate. Statuimus etiam ut in concambium illorum trium solidorum qui pro pane, potu et arietibus, archiepiscopo et Ecclesiae Cantuariensi a monachis B. Augustini annuatim solvebantur, sicut pro bono pacis et utriusque ecclesiae quiete, a nobis et fratribus nostris provisum est, quod archiepiscopus praefatus tres solidatas terrae ipsius monasterii recipiat quas Ecclesia Cantuariensis de caetero imperpetuum quiete habeat, ita ut nec eidem archiepiscopo, nec alicui successorum suorum per se sive per ministros suos ab eodem monasterio vel fratribus aliquid exigere liceat. Si quis autem contra haec temere venire praesumpserit, nisi tertio commonitus reatum suum digna satisfactione correxerit, anathematis gladio feriatur.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 81 |
LXXXI. Diplomatis fragmentum pro monasterio S. Augustini Cantuariensis. (Anno eodem.) [ Ibid., p. 1806.)
|
LUCIUS episcopus servus servorum Dei, etc. . . .
|
Praeterea confirmamus vobis Estanoris et totum littus usque ad medietatem aquae, sicut a bonae memoriae Henrico et Stephano Anglorum regibus monasterio est concessum, etc. . .
|
(Et haec bulla est cum
subscriptione XX cardinalium.)
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | ||
Lucius II
| 82 |
LXXXII. Assignationem quam Hugo secundus abbas S. Augustini Cantuariensis fecit de sacristia et camera monasterii ecclesiae confirmat. (Anno 1144.) [ Ibid., p. 1806.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, etc.
|
Quoties nobis illud petitur et infra, etc. Concessionem itaque possessionum sive reddituum ad luminaria continuanda, et ipsum monasterium reparandum et ornandum a te, fili abbas Hugo, cum fratrum consilio rationabiliter factam et scripto tuo confirmatam, praesentis scripti pagina confirmamus, et ratam manere censemus, videlicet duo molendina infra civitatem, X marcas de Ecclesia de Middelton, ita ut tres sint ad libros faciendos, et caetera septem reddantur altari, et omnes denarios qui oblati fuerint in festo Sanctorum Cosmae et Damiani in vestra capella de Chistelet, et omnes denarios quos solebat habere de capella Sanctae Mildredae in Thanet; et etiam medietatem candelarum et cerae quae oblatae fuerint in memorato scilicet festo Cosmae et Damiani, constitutionem ad vestitum monachorum a vobis communi consilio et assensu simili modo factam, nihilominus confirmamus. Si quis autem hujus nostrae confirmationis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonitus, si non reatum suum congrua satisfactione correxerit, honoris et officii sui dignitate careat, etc.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 83 |
LXXXIII. Ad regem Conradum.--De sua oppressione, et ipsum ad patrocinium Ecclesiae Romanae invitat. (Anno 1144.) [MANSI, Concil., XXI, 609.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, charissimo filio CONRADO Romanorum regi illustri, salutem et apostolicam benedictionem.
|
Omne datum optimum , etc. Populus enim Romanus nullas insaniae suae metas ponere volens, senatoribus, quos ante instituerat, patricium adjiciunt, atque ad hanc dignitatem Jordanem Petri Leonis filium eligentes, omnes ei tanquam principi subjiciuntur. Et infra: Deinde pontificem suum adeunt, ac omnia regalia ejus, tam in Urbe quam extra posita, ad jus patricii sui reposcunt: eumque more antiquorum sacerdotum de decimis tantum et oblationibus sustentari oportere dicentes, de die in diem animam justi affligere non timuerunt.
|
(Jacob. I)
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | ||
Lucius II
| 84 |
LXXXIV. Willelmo patriarchae Hierosolymitano privilegia quaedam concedit. (Anno 1144.) [ROZIÈRE, Cartul. du Saint-Sépulcre, 6.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri GUILLELMO, Jerosolymitano patriarchae, ejusque successoribus canonice substituendis in perpetuum.
|
Quanto apostolicae sedi et beato Petro, apostolorum principi, ab universis Ecclesiis longe lateque diffusis reverentiam convenit exhiberi, dicente ad eum Domino: Tu es Petrus et super hanc petram aedificabo Ecclesiam meam, tanto magis in earum curam sive tuitionem nos oportet esse sollicitos et exacta diligentia laborare; cumque caetera venerabilia loca sanctorum honorare summopere debeamus, non ab re erit si civitatem regis magni sanctique sanctorum peculiarem locum ac reverentissimam Jerosolymitanam Ecclesiam specialius veneremur, eique dignitatem et jura sua conservemus. Quam enim idem Rex regum et Dominus dominantium corporali praesentia dignatus est visitare, suaque passione ac resurrectione, ascensione et sancti Spiritus missione voluit illustrare, debet ab universis fidelibus propensius honorari, et in suis opportunitatibus efficaciter confoveri. Hujusmodi nimirum intuitu, frater in Christo charissime Guillelme patriarcha, tuis justis postulationibus debita benignitate gratum impertientes assensum, civitates omnes atque provincias, quae inpraesentiarum tibi et Ecclesiae Jerosolymitanae patriarchali seu metropolitico jure subjectae, quaecunque etiam temporibus utriusque Balduini et Fulconis, Jerosolymitanorum regum, Ecclesiae Jerosolymitanae gratia divina restitutae, et per authentica Romanorum pontificum privilegia confirmatae sunt, vel si qua in futurum per industriam atque potentiam charissimi filii nostri Balduini, illustris et gloriosi Jerosolymorum regis, ad honorem Dei et salutem Orientalis Ecclesiae de sub jugo paganorum eidem Jerosolymitanae Ecclesiae, Domino auxiliante, restituta vel aliis justis modis acquisita fuerint, tibi tuisque successoribus et vos sanctae Jerosolymitanae Ecclesiae per praesentis scripti paginas roboramus, et patriarchalem vel metropoliticam dignitatem ac reverentiam in eisdem civitatibus atque provinciis vobis auctoritate sedis apostolicae confirmamus, salva reverentia et auctoritate sanctae Romanae Ecclesiae.
|
[per]
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | ||
Lucius II
| 85 |
LXXXV. Ad Salzburgensem archiepisc. et ad Gurgensem episcopum. (Anno 1144.) [MANSI, Concil., XXI, 617.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabilibus fratribus CHUONRADO Salzburgensi archiepiscopo, ROMANO Gurgensi episcopo, salutem et apostolicam benedictionem.
|
Venientem ad apostolicam sedem dilectum filium nostrum Gerhoum Richerispergensem praepositum paterna benignitate suscepimus, et pro religione et honestate sua personam ejus honorantes cum gratia sedis apostolicae ad propria remisimus. Ipsum itaque vestrae fraternitati attentius commendantes, per praesentia scripta rogamus, quatenus, sicut hactenus obtentu solius religionis et honestatis fecistis, pro beati Petri, et nostra reverentia ipsum de caetero honoretis, et diligatis, et in necessitatibus suis opem sibi et consilium tribuatis.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 86 |
LXXXVI. Ad episcopum Burgensem in Hispania.--Ut ecclesiam de Caradigua fratribus Cluniacensibus reformandam committat. (Anno 1144.) [ Bullar. Cluniac., p. 55.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri . . . . Burgensi episcopo.
|
Meminisse debet tua fraternitas quod ecclesiam de Caradigua dictante justitia tibi restituimus; facta vero restitutione discretionem tuam studiose monuimus, quatenus eamdem Ecclesiam fratribus Cluniacensibus, ad reformandam ibidem religionem, pro reverentia Beati Petri et nostra committeres. Quoniam igitur per eosdem fratres multa loco et in religione reformata, et bonis temporalibus augmentata, cognovimus; sicut tibi viva voce innuimus, ita per praesentia scripta mandamus, quatenus infra quadraginta dies, postquam praesentia scripta susceperis, eamdem ecclesiam monachis Cluniacensibus committas, et in prioratum concedas, salva tamen tua et Ecclesiae tuae justitia. Si vero abbas, qui eidem loco praefuisse dignoscitur, sub obedientia Cluniacensis abbatis manere voluerit, nos ei injunximus ut eum charitative pertractet; sin autem secundum prudentiam tibi a Deo collatam ut ei in alio loco provideas.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 87 |
LXXXVII. Ottoni episcopo Pragensi mandat ut monasterium Raygradense adversus Wratislaw, ducem Brunensem et alios nobiles tueatur. (Anno 1144.) [BOCZEK, Cod. diplom. Morav., I, 232.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri OTTONI Pragensi episcopo, salutem et apostolicam benedictionem.
|
Conquerentes nobis transcripsere litteras dilecti filii. . . abbas et fratres ejusdem de Porevnov, quod sibi per laicas personas videlicet Wratizlaum ducem et nonnullos nobiles terrae ejusdem rapiendo et detinendo bona monasterii Raygradensis, quod eorum esse dignoscitur, non modicae injuriae et damnationes inferantur. Quapropter fraternitatem tuam hortamur, etc.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 88 |
LXXXVIII. Willelmo patriarchae Hierosolymitano privilegia quaedam concedit. (Anno 1145.) [ROZIÈRE, Cartul. du Saint-Sépulcre, 32.]
|
LUCIUS, episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri GUILLELMO, partriarchae Hierosolymitano, salutem et apostolicam benedictionem.
|
Justum est ut, qui sua desiderat a successoribus mandata servari decessorum suorum statuta observare non negligat. Eapropter, venerabilis in Christo frater Guillelmus patriarcha, tuis justis postulationibus gratum impertimur assensum, atque praedecessoris nostri felicis memoriae, papae Innocentii, vestigiis inhaerentes, concordiam, quae inter Warmundum bonae memoriae, praedecessorem tuum, et Ebremarum, tunc Caesariensem archiepiscopum, pacis intuitu facta est ac postmodum tam a te ipso quam a fratre nostro Gaudentio, Caesareae archiepiscopo, scriptis et testimoniis confirmata, ratam et inconvulsam perpetuis temporibus manere sancimus. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae confirmationis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Datum Romae, II Nonas Januarii.
|
[prae]
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | ||
Lucius II
| 89 |
LXXXIX. Ad Petrum Cluniac.--Super subjectione abbatis monasterii S. Benedicti super Padum ipsi Cluniacensi abbati. (Anno 1145, Jan. 11.) [ Bullar. Cluniac., p. 54.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis PETRO Cluniacensi abbati, ejusque fratribus, salutem et apostolicam benedictionem.
|
Privilegiis quae a sede apostolica Cluniacensi monasterio indulta sunt, diligenter inspectis, manifeste cognovimus quod Beati Benedicti monasterium a praedecessore nostro bonae memoriae Gregorio papa septimo Hugoni Cluniacensi abbati, ejusque successoribus commissum est, ut in ejus gubernatione atque custodia et potestatem habeant, et studium procurationis impendant. Obeunte quoque ipsius loci abbate, eorum semper provideat diligentia, quatenus idonea, et huic officio digna in loco regiminis secundum Regulam Sancti Benedicti, persona subrogetur; et quidquid in monasterio ad augmentum et observationem monasticae religionis institui vel emendari oportuerit eorum semper magisterio et dispensatione administretur, salva quidem in omnibus auctoritate sedis apostolicae, cujus juris locus ille esse dignoscitur. Idipsum quoque ab ipsius successoribus, nostris praedecessoribus, et praecipue papa Calixto felicis memoriae statutum est et confirmatum, qui in sua confirmatione addidit, ut in eodem Beati Benedicti monasterio, sine Cluniacensis abbatis consilio, provisione et praecepto abbas nullatenus eligatur, nullusque episcoporum sine commendatitiis litteris Cluniacensis abbatis eidem electo consecrationis vel ordinationis manum imponat; alioquin et consecrator tanquam constitutionis apostolicae praevaricator graviori subjaceat ultioni, et consecrati electio sive ordinatio, donec apostolicae sedi et ejus Cluniacensi monasterio satisfiat, irrita habeatur. Nunc autem nostro tempore, dilecte in Domino fili Petre abbas, tam per te, quam per fratres tuos, nostris praedecessoribus et nobis etiam saepe conquestus es, quod te, inconsulto contra supradictum tenorem sibi abbatem elegerint, et debitam tibi obedientiam ac reverentiam subtrahant. Unde praedecessor noster felicis memoriae papa Innocentius per litteras suas eis mandavit ut Guillelmus abbas, qui vobis inconsultis electus et ordinatus fuerat, cum honestis et discretis personis de fratribus suis, monasterium et fratres Cluniacenses visitaret, et tibi, Petre abbas, obedientiam ac reverentiam, quemadmodum suus praedecessor bonae memoriae Henricus exhibuisse dignoscitur, cum humilitate et charitate exhiberet; quo nequaquam per eos adimpleto, et vobis in vestra querimonia persistentibus, per apostolica eis scripta mandavimus, ut praefatus Guillelmus abbas cum honestis et discretis personis et privilegiis sui monasterii in praeteritis Beati Andreae octavis nostro se conspectui praesentaret, ut utriusque partis causa cognita, pacem inter vos, Domino auxiliante, componeremus. Fratribus autem vestris eodem termino nostro conspectui praesentatis, nec ipse venit, nec per fratres suos, qui nostro se conspectui praesentarent, pax inter vos potuit reformari. Quia ergo tam manifestae Cluniacensis justitiae ulterius deesse non possumus, per apostolica eis scripta mandavimus, atque praecepimus quatenus ipse Guillelmus abbas, ut supra diximus, cum honestis et discretis personis de fratribus suis, occasione dilationis remota, Cluniacense monasterium visitet, atque tibi, Petre abbas, obedientiam ac reverentiam quam praedecessores tui tuis praedecessoribus exhibuisse noscuntur, humiliter exhibeat. Quod si infirmitate gravatus ipse id adimplere non poterit, per meliores personas ipsius monasterii idipsum adimpleat. De caetero vero, ne in eodem Sancti Benedicti monasterio, nisi juxta praedictum tenorem privilegiorum sedis apostolicae, abbatis fiat electio, apostolica auctoritate prohibemus. Quod si facta fuerit, irrita et vacua habeatur. Datum Romae, III Idus Januarii.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 90 |
XC. Privilegium pro ecclesia S. Blasii Frideselensi. (Anno 1145, Jan. 16.) [Exstat in tabulario regio Hannoverano, teste JAFFÉ, Regesta Rom. pont., p. 613.] XCI. Sancti Sabae monasterium Cluniacensibus in perpetuum subjicitur. (Anno 1145, Jan. 19.) [MANSI, Concil., XXI, 613.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio PETRO Cluniacensi abbati, ejusque successoribus regulariter substituendis in perpetuum.
|
Etsi Ecclesiarum omnium cura nobis ex apostolicae sedis administratione immineat: illis tamen locis, quae nostro regimini specialiter commissa sunt, atque infra Urbem sita, juris sanctae Romanae Ecclesiae esse noscuntur, propensiori nos convenit affectionis studio imminere. Beati Sabae monasterium, a temporibus beatissimi papae Gregorii in religione et honestate fundatum, atque magnis et amplissimis possessionibus ditatum fuisse dignoscitur. Nunc autem peccatis exigentibus, et religio elapsa est, et pravorum hominum superabundante nequitia, bona et possessiones distractae sunt, et ab ipso contra justitiam alienata. Eapropter, dilecte in Domino fili Petre abbas, quoniam Cluniacense monasterium, per omnipotentis Dei gratiam, tandiu longe lateque religione praecipua floruit, et bonae opinionis odore multos aspersit: praefatum sancti Sabae monasterium cum omnibus ad ipsum pertinentibus, ad reformandam ibidem religionem, ad meliorandum etiam et disponendum, tibi, tuisque successoribus in perpetuum committimus: ut in ipsius restitutione et gubernatione, studium et sollicitudinem impendatis, et potestatem habeatis. Decernimus etiam ut sine Cluniacensis abbatis provisione et consilio, ibidem abbas de caetero nullatenus eligatur. Sed vestra semper provideat diligentia, quatenus idonea, et huic officio digna in loco regiminis, secundum regulam S. Benedicti, persona subrogetur, et quidquid in monasterio ad augmentum et observationem monasticae religionis institui, vel emendari oportuerit, vestro semper magisterio et dispensatione administretur. Salva quidem in omnibus auctoritate sedis apostolicae, cujus juris locus ille esse dignoscitur. Si qua igitur ecclesiastica saecularisve persona hanc nostrae constitutionis paginam sciens, etc. Ego Lucius Catholicae Ecclesiae episcopus subscripsi, cum decem et octo cardinalibus. Datum Romae per manum Baronis, sanctae Romanae Ecclesiae subdiaconi, XIV Kal. Februarii, indict. VIII, Incarnat. Dominicae anno 1144, pontificatus vero domni Lucii II papae anno I.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 92 |
XCII. Ad Petrum Cluniacensem abbatem.--Missos ad se Cluniacenses monachos in ecclesia Sancti Sabbae locatos significat. (Anno 1144, Jan. 200.) [Dom BOUQUET, Recueil, XV, 416.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis PETRO abbati et monachis Cluniacensibus salutem et apostolicam benedictionem.
|
Fratres vestros debita benignitate suscepimus, eosque apud Sanctum Sabam honeste locavimus. Maxima vero urbis perturbatione praepediti, quam per dilectos filios nostros Joannem camerarium et alios fratres vestros plenius intelligere poteritis, abbatem ibi ordinare nequivimus; locum tamen ipsum cum omnibus pertinentiis suis per privilegium nostrum vobis concessimus et confirmavimus. Quam citius autem per Dei gratiam ab his expediti, magistro Mario qui hactenus eidem loco praefuerat, quem pro ipsorum novitate provisorem eis per aliquantulum temporis dimisimus, providere curabimus, et illum qui a fratribus vestris nobis designatus est, ibidem ad honorem Dei et sanctae Romanae Ecclesiae et Cluniacensis monasterii, Domino auxiliante, in abbatem ordinare curabimus. Rogamus autem ut pro nobis et universo statu sanctae Dei Ecclesiae speciales orationes ad Dominum faciatis et per religiosos congregationis vestri ordinis fieri studeatis. Datum Romae, XIII Kal. Februarii.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] | |||
Lucius II
| 93 |
XCIII. Privilegium pro monasterio Baumburgensi. (Anno 1144, Jan. 23.) [ Monumenta Boica, II, p. 187.]
|
LUCIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis GODESCALCO Paumbercensi praeposito, ejusque fratribus tam praesentibus quam futuris, regularem vitam professis, in perpetuum.
|
Ad hoc nobis Ecclesiae Catholicae cura a summo pastore Deo commissa est, ut Dei servos paternis affectibus diligamus, et eo amplius studeamus ipsorum devotionem modis omnibus confovere, quo ferventius ipsis disciplinis ecclesiasticis, et sanctorum Patrum regulis inhaerere noscuntur. Tunc enim Deo gratus apostolicus impenditur famulatus, si sanctorum locorum salubris institutio, rigor et ordo nostris patrociniis in religionis puritate fuerint conservata. Eapropter, dilecti in Domino filii, vestris justis postulationibus clementer annuimus, et Beatae Margaretae ecclesiam in qua divino mancipati estis obsequio, sub beati Petri et nostra protectione suscipimus, et praesentis scripti privilegio communimus, statuentes ut quascunque possessiones, quaecunque bona eadem ecclesia inpraesentiarum juste et canonice possidet, aut in futurum concessione pontificum, largitione regum vel principum, oblatione fidelium seu aliis justis modis, Deo propitio, poteris adipisci, firma vobis vestrisque successoribus et illibata permaneant. In quibus haec propriis duximus exhibenda vocabulis: Scirnisca, Rota curtem et molendinum unum, Homdorf, Windeberc cum suis pertinentiis; praedia quae a Berengario comite, et aliis Dei fidelibus devotionis intuitu vobis concessa sunt. Liceat etiam praeposito, qui pro tempore fuerit, advocatum quem eidem loco utilem et necessariam esse perspexerit, communis vel sanioris partis fratrum consilio, secundum Deum eligere; et si inutilis apparuerit removere, sicut a praedecessoribus nostris bonae recordationis Paschali, Honorio et Innocentio statutum esse dignoscitur, et scripto suo firmatum. Sane laborum vestrorum quos propriis manibus aut sumptibus colitis, seu de nutrimentis vestrorum animalium nullus omnino clericus vel laicus decimas a vobis exigat. Obeunte vero te nunc ejusdem loci praeposito vel tuorum quolibet successorum, nullus ibi qualibet subreptionis astutia vel violentia praeponatur, nisi quem fratres communi consilio, vel pars consilii sanioris, secundum beati Augustini Regulam praeviderit eligendum. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat praefatam ecclesiam temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, aut aliquibus vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum sustentatione et gubernatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura, salva sedis apostolicae auctoritate, et dioecesani episcopi canonica justitia. Ad indicium autem hujus a sede apostolica perceptae protectionis unum nisantium aureum, nobis nostrisque successoribus annualiter persolvetis. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, nisi reatum suum congrua satisfactione correxerit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Dei et Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen. Datum Romae per manum Baronis, sanctae Romanae Ecclesiae subdiaconi, X Kal. Februarii, indictione VIII, Incarnationis Dominicae anno 1144, pontificatus vero domni Lucii II papae anno primo.
|
http://viaf.org/viaf/24956898
|
[] |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.