text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทราบไปถึงบิตุรงค์พงศ์กษัตริย์ <bot>:เกิดวิบัติรบพุ่งกันยุ่งเก๋ จึงต้องหนีมาในทางกลางทะเล เที่ยวเตร็ดเตร่ไปทุกเมืองเพราะเคืองใจ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกคิดการราญรอนไม่นอนหลับ <bot>:จะยกทัพรีบไปดังใจหวัง จนไก่ขันแจ้วเจื้อยระเรื่อยดัง เสนาะวังเวงใจในไพรวัน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลท้าวเจ้าชวาอาณาเขต <bot>:ขอพระเดชท้าวไทใส่เกศี จะขอเป็นเกือกทองรองธุลี กว่าชีวีนั้นจะวายทำลายลาญ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พ่อไปด้วยช่วยชวนหลวงชีสึก <bot>:แม้นสมนึกครั้งนี้ดีหนักหนา พระน้องยิ้มพริ้มพักตร์พจนา อุปมาเหมือนหนึ่งไก่อยู่ในมือ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นวารีที่แข็งแดงไปรอบ <bot>:ตามเขตขอบคล้ายลำเนาภูเขาเขิน จึงตรัสถามพราหมณ์พฤฒาว่าจะเดิน ไปตามเนินน้ำเห็นเป็นอย่างไร
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรนบนอบตอบสนอง <bot>:ลูกจำต้องตีทัพรับอาสา ซึ่งชิงชัยได้ชนะพระเจ้าอา พระมารดาดอกสันทัดท่านจัดการ
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:กระทืบขับช้างที่นั่งดังกังหัน เสียงฮูมแปร๋นแล่นทะลวงกำลังมัน หางหูชันชักแทงกวัดแกว่งงา
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะต้องรบกันแต่ชั้นนอก <bot>:ล่อให้ออกกินเหยื่อเสือสมิง เห็นจะไม่เสียทีดีจริงจริง จะแอบอิงอะไรได้ในทะเล
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หล่นลงกลาดดาษเกลื่อนที่กลางน้ำ <bot>:ถึงใจช้ำก็ค่อยชื่นอารมณ์สม ทั้งหญิงชายชิงชวนกันเก็บชม แสนภิรมย์เบิกบานสำราญเรียง
|
นิราศพระบาท
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เก็บเพชรนิลจินดาหาหัวแหวน <bot>:ไปเขตแดนแจกวงศ์เผ่าพงศา เสนีรับโองการคลานออกมา ไปทูลหน่อกษัตรามิทันนาน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าพเจ้าเหล่านี้ล้วนมีโทษ <bot>:ถึงสิ้นโคตรฆ่าริบให้ฉิบหาย แม้ยกโทษโปรดไว้อย่าให้ตาย ทั้งไพร่นายขออาสาฝ่ายุคล
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สมเด็จท้าวเจ้าบุรินทร์ปิ่นจังหวัด <bot>:โทมนัสนึกในพระทัยหมอง ไม่เป็นอันหลับสนิทแต่คิดตรอง จะหาช่องแก้ไขไฉนดี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่ากษัตริย์องค์นี้จะมีเดช <bot>:ทุกประเทศธานีไม่มีเหมือน เปรียบดั่งดวงสุริยันตะวันเดือน อันลอยเลื่อนส่องฟ้านภาลัย
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรือที่นั่งดั้งกั้นเป็นหลั่นลด <bot>:ตามกันหมดธงทิวปลิวไสว ชมละเมาะเกาะแก่งทุกแห่งไป แล่นเข้าในทะเลลมยมนา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้มีหางอย่างหอยลอยกระสินธุ์ <bot>:กว่าจะสิ้นกัปกัลป์ในสัณฐาน จนเกิดไฟประลัยทั่วทั้งจักรวาล จึงเผาผลาญให้สิ้นในดินดอน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยเดชะพระปัญญาอานุภาพ <bot>:จะเรียบราบบ้านเมืองไม่เคืองเข็ญ ทั้งศึกเสือเหนือใต้จะวายเว้น ควรจะเป็นปิ่นจังหวัดปถพี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กลับแทงฟันกันตายทั้งนายไพร่ <bot>:ทะลวงไล่รบรับกันสับสน ส่วนโฉมยงนงเยาว์เสาวคนธ์ เห็นนายพลนางผกาออกมารบ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างก็ว่าหน้าเง้าแต่เขาโง้ง <bot>:ตะติ๋งโหน่งนั่งเล่นก็เป็นไร นางรู้ว่าข้าเฝ้าเข้าไปนั่ง กรมวังถามว่ามาแต่ไหน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งหัวท้ายกรายแจวกระชากจ้วง <bot>:ครรไลล่วงเลยทางมากลางหน โอ้เรือพ้นวนมาในสาชล ใจยังวนหวังสวาดิ์ไม่คลาศคลา
|
นิราศภูเขาทอง
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นอิ่มหนำสำราญการเสวย <bot>:แล้วชมเชยทรงยศโอรสา ปางพระจอมนคเรศเกศลังกา ภิปรายปราศรัยเสร็จเสด็จจร
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเชษฐาพามิ่งมเหสี <bot>:กับบุตรีลงที่นั่งบัลลังก์หงส์ หน่อนรินทร์สินสมุทรลงครุฑทรง เข้าซ่อนองค์อยู่สบายท้ายเภตรา
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หมายพายัพขับใหญ่วิ่งไวว่อง <bot>:ระเริงร้องเร็วรีบโถมถีบถอน ถึงหาดทรายชายชลาลงสาคร อัสดรโดดน้ำด้วยกำลัง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระรามวงศ์ลงเอกเขนกนึก <bot>:แล้วตรัสปรึกษาน้องนางสองศรี พวกรากโษสโกฏิแสนทบแทนทวี เรารบสี่คนน้อยคอยระวัง
|
สิงหไกรภพ
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระจอมนฤบาลชาญสนาม <bot>:ครั้นทราบความสั่งพหลพลขันธ์ ให้ปลูกเป็นหอรบขึ้นครบครัน อย่าให้ทันรุ่งรางสว่างตา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงฟังเสวกาปรีชาฉลอง <bot>:เห็นถูกต้องข้อความตามถวิล จึงปรึกษาท่านอาจารย์การแผ่นดิน ประเทศถิ่นครูจะเห็นเป็นอย่างไร
|
พระอภัยมณี
| 53 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งหัวเราะเยาะนายเป็นชายเฉา <bot>:ใช้ให้เขามาหาที่บ้าหลัง แม้นถามทักจับได้บอกออกให้ฟัง นี่สิสั่งให้ไปฆ่าเข้าตาจน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวเสี่ยงสัตย์อธิษฐานการกุศล <bot>:ถึงยากจนยังไม่สิ้นวาสนา ขอเทวฤทธิ์ที่สถิตในปรางค์ปรา ช่วยรักษาแว่นแคว้นทั้งแดนไตร
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เกรี่ยงลว้าว่าพ้นทุ่ง <bot>:ฝูงโขลง ตามไล่ไส่เพลิงโพลง พลอกม้วย รั้งรอก่อไฟโขมง มึนเมื่อยเหนื่อยเอย พ้นเถื่อนเดือนขึ้นด้วย สดวกได้ไคลคลา
|
นิราศสุพรรณ
| 86 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นถึงหมอบยอบองค์ลงอภิวาท <bot>:มุนีนาถโดยจริตกิจฤๅษี ฝ่ายพระจอมอิศโรท่านโยคี เห็นมุนีมาคำรพอภิวันท์
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เที่ยวตีปล้นชนบทเอาเงินทอง <bot>:มาถึงหนองน้ำพักสำนักพล ให้ฆ่าแพะแกะไก่กินแกล้มเหล้า กำลังเมาเฮฮาโกลาหล
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อนัตตาสูญเปล่าเหมือนเราท่าน <bot>:อยู่ด้วยกันดับจิตชีวิตหาย พระยกเอาธรรมขันธ์มาบรรยาย ให้เคลื่อนคลายโศกาที่อาดูร
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพชรรังแตนแหวนมณฑปนพรัตน์ <bot>:มาใส่หัตถ์ชื่นชมสมประสงค์ แกล้งเลียนล้อขอน้องทั้งสององค์ นางโฉมยงยกให้มิได้แคลง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์พงศ์นรินทร์สินสมุทร <bot>:สั่งให้จุดปืนสัญญาไม่ฝ่าฝืน เร่งพหลพลทหารชำนาญปืน ให้ออกยืนหน้าค่ายรายระวัง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวกุลามาลีขี่สินธพ <bot>:ทหารรบยืนรายทั้งซ้ายขวา เดินกระบวนทวนธงตรงเข้ามา เกือบถึงหน้าเชิงเทินเนินกำแพง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมืองปากน้ำทำของไว้คอยเลี้ยง <bot>:ยกมาเรียงรายไว้แต่ไก่ขัน หกกษัตริย์ถึงด่านสำราญครัน จรจรัลขึ้นประทับบนพลับพลา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณกลั้นยิ้มเยื้อนสนอง <bot>:วันนี้น้องได้แต่ผ้าออกมาห่ม ส่วนพี่พราหมณ์ตามติดได้ชิดชม ต่อจะสมปรารถนาจึงช้านาน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทมิฬยินเสียงบาทหลวงถาม <bot>:ให้มีความขายพักตร์เป็นนักหนา แล้วหักจิตคิดว่าใครหาไหนมา เป็นครูบาจะได้อายทำไมมี
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโปรดด้วยช่วยบอกโฉมเฉลา <bot>:ให้นงเยาว์รู้แจ้งแถลงไข ว่าพระชนนีนาถจะขาดใจ กันแสงไห้โหยหาไม่ราวัน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เดินทัพขับพหลพลทหาร <bot>:เข้ารุกราญรบพุ่งพวกกรุงศรี ทั้งสองข้างต่างกล้าเข้าราวี ต่างต้านตีต่อแย้งต่างแทงฟัน
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเขามีปี่เป่าให้เราหลับ <bot>:จึงเสียทัพโทษใครจะได้หรือ จงช่วยกันผันแปรคิดแก้มือ เราไม่ถือโทษาเสนาใน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พออากาศฟาดเปรี้ยงเสียงสนั่น <bot>:เป็นหมอกควันมืดมิดทุกทิศา พวกรบสู้ดูเหมือนไม่มีตา ไม่รู้ว่าจะไปหนตำบลใด
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉลององค์ทรงสวมกรวมสลับ <bot>:ดุมประดับแต่ล้วนเพชรเจ็ดกะรัต ปั้นเหน่งเนื่องเฟื่องกระหนกกระหนาบรัด แล้วทรงทัดพระมหามาลาระบาย
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโยคีมีศีลได้ยินถาม <bot>:พิเคราะห์ตามสังเกตข้างเพทไสย รู้ประจักษ์ทักแท้แน่แก่ใจ เหตุเพราะพระอภัยจะได้เมีย
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะยกออกต่อสู้หมู่ข้าศึก <bot>:ต่างเหิมฮึกแต่เห็นยังกำลังฝน จะคิดเป่ายาเบื่อยังเหลือทน เพราะว่าฝนยังไม่หยุดสุดอาวรณ์
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลง้าวต่อง้าวก้าวถลัน <bot>:เข้าฟอนฟันยับย่อยไม่ถอยหนี พลทวนต่อทวนเอาทวนตี เข้าราวีล้มตายลงก่ายกอง
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้ถึงปางร้างรักปราบยักษ์ร้าย <bot>:พระนารายณ์ไร้สุรางค์นางสนม รักษาพรตอตส่าห์ทรงศีลจงกรม แรมประทมร่มรังไร้วังเวียง
|
สิงหไกรภพ
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระอภัยวิไลลักษณ์ <bot>:เห็นศึกหนักนับแสนดูแน่นหนา จะเป่าปี่ให้สู้ดูศักดา ก็เห็นว่าจะไม่ลือระบือยศ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้แก่ท้าวเจ้าพาราปตาหวี <bot>:ยกโยธีหมายกำจัดที่ขัดขวาง ข้าสืบรู้แยบคายมันหลายทาง อย่าได้วางใจมันเป็นมั่นคง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสองข้างต่างยิงปืนสนั่น <bot>:พิลึกลั่นก้องฟ้าเวหาหน ฝ่ายพวกช้างทัพบกเร่งยกพล เข้าตีปล้นทัพแขกแตกกระจาย
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ยังไปไม่พ้นภพ <bot>:สงสาร ขอปะพระศรีอาร อีกเหล้า กราบถึงซึ่งพระนิพาน ผ่ายภากหน้าเอย ฃอศุขทุขโศกเศร้า สิ่งร้ายหายสูร
|
นิราศสุพรรณ
| 74 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:สาวสาวเหล่าเลี้ยงเล่น <bot>:เต้นรำ ซองหมากฝากหนุ่มนำ เนตรชม้อย โกนจุกลูกเล็กทำ ขวันเล่าเจ้าเอย เนตรซู่หนูหนุ่มน้อย นั่งปลื้มลืมนอน
|
นิราศสุพรรณ
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยแรกรุ่นฉุนเฉียวเปล่าเปลี่ยวจิต <bot>:มาจากมิตรคิดถึงตะลึงสลด จนเวลาสายัณห์ยิ่งรันทด ซบกำสรดไห้สะอื้นไม่ชื่นบาน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โจรไพรมาอาศัยในโรงช้าง <bot>:พูดแต่ข้างหุนหันจะฟันฆ่า จนช้างพลายร้ายตามอ้ายโจรา ให้เสนาขับโจรเสียทันที
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายไทท้าวเจ้ามิ่งมไหสวรรย์ <bot>:จึ่งมีบัญชาตรัสให้จัดหา เครื่องกระบวนทวนธงอลงการ์ กับรถาลงไปรับประคับประคอง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับสองท้าวพ่อตาที่มาด้วย <bot>:เป็นผู้ช่วยตรองความตามประสงค์ คิดจะซ้อมพวกทหารชาญณรงค์ แล้วเขียนธงอาญาสิทธิ์ให้ปิดตรา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงว่าหน้าตาก็แช่มช้อย <bot>:แต่โง่น้อยไปหรือหวาด่าขรม คนเช่นเองมันไม่น่าสมาคม โง่ไม่สมกันกับตัวชั่วจริงจริง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำทำตรัสว่าบัดสี <bot>:รูปเช่นนี้ก็จะหึงไปถึงไหน แล้วว่าพ่อก็อย่าเอาเข้ามาไว้ จะกระไรอยู่กระมังระวังองค์
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แอบปทุมอุ้มประทับนางรับพักตร์ <bot>:ภิรมย์รักร่วมสัมผัสไม่ขัดขวาง เหมือนไขกลดนตรีดุริยางค์ เสียงต่างต่างตีย้ายได้หลายเพลง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รู้ว่าพามาใหม่เหมือนไฟเลีย <bot>:ต้องปลอบเมียแทบทั่วทุกตัวคน ฯ ฝ่ายองค์พระอภัยวิไลลักษณ์ ปล่อยคนรักรายแฝงทุกแห่งหน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกสาวใช้ได้กำชับรับคำตรัส <bot>:วิ่งตะปัดตะป่องไปเหมือนใจหวัง พบเสนาข้าเฝ้าเล่าให้ฟัง ตามรับสั่งเสร็จสรรพแล้วกลับมา
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังโหรเฒ่าทายค่อยคลายโศก <bot>:ยามวิโยคยังไม่สิ้นถวิลหา จึงตรัสถามเสนีผู้ปรีชา จะตรึกตราคิดอ่านประการใด ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอพระองค์จงเข้าตีตัดศีรษะ <bot>:เป็นของพระบิตุราชนาถนาถา อันพวกพ้องของหม่อมฉานเป็นมารดา จะแล่ผ่าอกล้วงเอาดวงใจ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยมุนินทร์ปิ่นนักสิทธ์ <bot>:สำรวมจิตอยู่ในธรรมกรรมฐาน เธอทราบสิ้นยินดีมีโองการ พระเจ้าหลานจะได้คู่ต่างบุรินทร์
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระสุดสาครบวรนาถ <bot>:อภิวาทเล่าแจ้งแถลงไข ข้าพเจ้าเล่าเป็นบุตรพระอภัย แต่จากไปมิได้มาก็ช้านาน
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มเหสีตีทรวงเสียงผางผาง <bot>:น้ำเนตรพร่างพรายพร้อยดังฝอยฝน ชิชะอีฝรั่งมันขลังมนต์ เหมือนผูกคนขังไว้ที่ในกรง
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเครื่องเล่นเต้นรำที่สำหรับ <bot>:ตามบังคับบัดพลีพลีศาล ราชวัตรฉัตรธงอลงการ ทั้งเครื่องอานทำให้เสร็จในเจ็ดวัน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังสารหวานเพราะเสนาะโสต <bot>:ละอองโอษฐ์นุชนวลหวนระเหย งามละม่อมยอมกายภิปรายเปรย ควรจะเชยกลิ่นหอมถนอมนวล
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับหนูกลั่นจันมากบุนนากหนุ่ม <bot>:สักสิบทุ่มเดินมุ่งออกทุ่งหลวง มาตาลายปลายคลองถึงหนองพลวง แต่ล้วนสวงสาหร่ายเห็นควายนอน
|
นิราศเจ้าฟ้า
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ล่องออกจากปากน้ำพบกำปั่น <bot>:คอยหนุนทัพรับกันต่างหรรษา กราบทูลพระวลายุดานุชา ดังได้ท้าวเจ้าพาราฝูงนารี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ยอมนุชเนื้ออ่อนอ้อน <bot>:เชยชิน นาแม่ อ่อยห่อยสรรเสริญยิน ยิ่งล้ำ อัปศรบำเรออินทร์ อัครเทพ ทิพเอย อกอ่าวอำพลิกขว้ำ เขือกร้อนรนเสน่ห์
|
โคลงนิราศหริภุญชัย
| 85 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแต่งกายกรายกระบี่เหน็บตรีกริช <bot>:ออกนำหน้าสานุศิษย์ติดตามหลัง สะกดเงียบเซียบเสียงเข้าเวียงวัง ต่างขึ้นยังตึกอยู่ด้วยรู้ชัด
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพวกสามพราหมณ์พี่เลี้ยงรายเรียงแล่น <bot>:ออกสุดแดนนคเรศสิ้นเขตขัณฑ์ พอรุ่งเช้าเข้าสิบห้าทิวาวัน ก็พบกันกับทั้งสามพราหมณ์ลูกยา
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางละเวงวัณฬารำภาเล่า <bot>:ทำเหมือนเขาอย่าให้ผัวเอาตัวหนี คอยระวังขังไว้พอได้ที ออกไปตีกองทัพไล่จับตัว
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าแว่นแคว้นแดนลังกาเห็นฝรั่ง <bot>:ตระเวนระวังจังหวัดสกัดกั้น ไม่รอรั้งสั่งให้รุกรบบุกบัน ยิงกำปั่นปืนปึงตูมตึงตัง
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ค่อยปลอบปลุกลุกเถิดสมรมิ่ง <bot>:ประหลาดจริงหนาวอารมณ์เป็นลมหวน เจียนจะเจ็บจับไข้ให้รัญจวน ขอเชิญนวลนุชเจ้าลำเพาพาล ฯ
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างเปลี่ยนใบใส่เสาหางเสือเสร็จ <bot>:แล้วสำเร็จสารพันไม่ทันเที่ยง ตั้งแห่แหนแล่นล้อมมาพร้อมเพรียง สนั่นเสียงขานโห่เป็นโกลา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่สีเขียวดูเขียวดั่งมรกต <bot>:เป็นหลั่นลดสีแดงดั่งแสงฉาย ที่ขาวช่วงพวงพู่ดูกระจาย บ้างเป็นสายสีดำดั่งน้ำนิล
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะว่ารักอัคเรศกว่าเชษฐา <bot>:ไม่เคลื่อนคลาคลาดมิตรพิสมัย จะไปไหนก็ต้องพากันคลาไคล อย่าตามไปเลยน้องไม่ต้องการ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสั่งเสร็จท้าวเสด็จยุรยาตร <bot>:ขึ้นปราสาทเนาวรัตน์ประภัสสร จึงตรัสเรียกมเหสีมีสุนทร ว่าดูก่อนอัคเรศเกศสุรางค์
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นรุ่งรางนางลาลงมาห้อง <bot>:แต่ตรึกตรองอิ่มอารมณ์สมประสงค์ จะคิดอ่านหว่านล้อมให้ออมองค์ ที่คิดคงสมคะเนด้วยเล่ห์กล
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เองกับกูผู้เป็นเจ้าสำนัก <bot>:ได้พึ่งพักสั่งสอนสุนทรเฉลย ด้วยเป็นคนการุญมันคุ้นเคย ว่าแล้วเลยลงมาถึงหน้าเนิน
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายเรือตระเวนเจนสมุทร <bot>:เห็นเรือหยุดทอดเรียงเคียงไสว บ้างลดเพลาเสาหน้าม้วนผ้าใบ จึ่งแล่นไปแล้วก็ถามตามสงกา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่เรานี้ต้องรับทัพกระหนาบ <bot>:จะคิดปราบราญรอนเห็นอ่อนหู แต่จำเป็นจำต้องป้องศัตรู คงจะสู้กับมันจนบรรลัย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวพระมังคลามาในน้ำ <bot>:ทุกคืนค่ำข้ามมหาชลาไหล ได้เจ็ดเดือนเหมือนกำหนดไม่ลดใบ ถึงทิศใต้ฟากฝั่งข้างลังกา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสด็จจากแท่นทองห้องสถิต <bot>:สำราญจิตชื่นชอบอัชฌาสัย ตามเสด็จชนนีด้วยดีใจ มาเฝ้าไทเทวฤทธิ์พระบิดร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวรายาเรียกหาเอาแผนที่ <bot>:มานั่งชี้แถวทางสว่างไสว นี่ประเทศเขตสุหรัดถัดออกไป เมืองบุมไบสองพาราทำผ้าลาย
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่รู้ข่าวเศร้าสร้อยก็พลอยทุกข์ <bot>:จะหาสุขไม่สำเร็จเสร็จประสงค์ เชิญชำระสระสนานสำราญองค์ ที่โศกทรงเศร้าสร้อยจะค่อยคลาย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางทูลถามนามมหาสาคเรศ <bot>:ทุกขอบเขตโขดเกาะละเมาะเขา สุดสาครอ่อนโน้มประโลมเล้า แล้วตรัสเล่าเขตแขวงตำแหน่งนาม
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เลียบเดินเนินไม้รอบ <bot>:ขอบเฃา รื่นร่มชมฉลูด๐เสลา สลับเลื้อย มสังมทรางกร่างกรันเกรา กรวยกระทุ่มฉอุ่มเอย เคี่ยมข่อยสร้อยฟ้าเฟื้อย เฟื่องฟุ้งจรุงรวย
|
นิราศสุพรรณ
| 95 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระตรัสพลางทางดั่งให้เร่งรถ <bot>:พร้อมกันหมดรีบไปในสถาน เข้านิเวศน์ลังกาไปช้านาน หยุดสำราญแรมร้อนผ่อนสบาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พ่อบอกเหตุเชษฐาให้ข้าเฝ้า <bot>:ไปเมืองเราทูลประณตบทศรี ให้ทราบถึงพระชนกชนนี พอคลายที่กริ้วโกรธได้โปรดปราน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดี๋ยวนี้เราเจ้านายก็กลายกลับ <bot>:ไปติดกับเสียในวังสิ้นทั้งสาม เราทั้งหลายนายไพร่เหมือนไฟลาม มีแต่ความร้อนรุกมาทุกที
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลำที่นั่งดั้งกันออกฟันคลื่น <bot>:จนเที่ยงคืนลมใหญ่ก็ไม่หาย พายุหวนป่วนปัดกระจัดกระจาย ออกเรี่ยรายร้องเรียกกันเพรียกไป
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่เห็นองค์นงลักษณ์อัคเรศ <bot>:ทอดพระเนตรเห็นแต่ห้ามจึงถามหา เขาทูลว่าสองกษัตริย์ขัตติยา ไปอยู่ด้วยพระบิดาแต่ราตรี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างโถมทันฟันแทงด้วยแรงเรี่ยว <bot>:บ้างลดเลี้ยวไล่ลัดสกัดจับ พวกไพรีหนีหลบไม่รบรับ ต่างล่าทัพถอยหลังข้างคงคา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระรับสั่งบังคมด้วยสมนึก <bot>:เข้าในตึกเตียงทองม่านสองไข เห็นสององค์นงนุชเข้ายุดไว้ พลางกอดจูบลูบไล้ชื่นใจจริง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่เครื่องทองของพระหน่อวรนาถ <bot>:สำหรับราชกษัตริย์ทรงจัดสรร กับสามพราหมณ์สามสำรับลำดับกัน พระทรงธรรม์โปรดปรานประทานมา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสาวแกแม่หม้ายไม่อายเหนียม <bot>:ตามและเลียมเลียบชายแซงซ้ายขวา พระแกล้งเมินเดินเฉยหลีกเลยมา เห็นศิลาล้มอยู่กลางบูรี
|
สิงหไกรภพ
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่ออยู่วังยังไม่รู้รักชู้สาว <bot>:ล้วนลูกท้าวลูกพระยาเอามาถวาย เขาคอยเข้าเฝ้าแหนให้แสนอาย ไม่ให้กรายแกล้งหนีทุกวี่วัน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต้องยับยั้งดูทำนองทั้งสองรบ <bot>:ต่างตลบเลี้ยวกลมดั่งลมหวน พระราเมศชำนาญในการทวน รู้กระบวนสารพัดหัดชำนาญ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.