text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่แลตัวอนัตตาว่าพอเห็น <bot>:ควรที่เป็นสูญลับไม่กลับหลัง เรียกว่าเป็นอนัตตาเหมือนวาจัง เองจงฟังกูว่าอย่าอาวรณ์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้ตัวกูผู้เป็นพระสังฆราช <bot>:ได้ชี้ขาดศาสนาเป็นราศี พวกฝรั่งทั้งจังหวัดปัถพี ก็ยินดีที่ในกูอยู่ทุกคน
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เครื่องจำจองกองอยู่ประตูปิด <bot>:ไปด้วยฤทธิ์เวทมนตร์ดลคาถา ฝ่ายข้าเฝ้าเหล่าอำมาตย์มาตยา เชิญกุดารายาครองธานี
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาพาทหารออกต้านหลัง <bot>:ไม่รอรั้งขึ้นม้าด้วยกล้าหาญ ถือง้าวทวนวิ่งโลดโดดทะยาน เข้าต่อต้านชิงชัยทั้งไพร่นาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกล้งชักชวนโฉมตรูยูรยาตร <bot>:เที่ยวประพาสชมพรรณบุปผา นางโฉมยงหลงเพลินดำเนินมา พี่เลี้ยงพาเที่ยวไปจนใกล้พราหมณ์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งคุณเขาเอามาด้วยก็ช่วยว่า <bot>:จนลูกยาอนุญาตประสาทให้ เมื่อใจเขาเจ้าตัวไม่ยอมไป ก็จนใจอยู่ด้วยกันเท่านั้นเอง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นนานไปไหนกูจะว่ากล่าว <bot>:มันจะก้าวเหยียบหลังกระทั่งหัว นิสัยศิษย์จะข่มเหงไม่เกรงกลัว จะไว้ชั่วลือชาในสามัญ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มิใช่ข้าหาสัดจองไปท่องเที่ยว <bot>:ถึงน้ำเขียวขึ้นบนเกาะเที่ยวเสาะผัว คิดความหลังมั่งเถิดเจ้าอย่าเมามัว ตัวของตัวเมื่อเป็นสาวก็ฉาวลือ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวเรื่องเมืองผลึกเมื่อศึกหยุด <bot>:สินสมุทรครองวังรั้งรักษา ถึงเดือนยี่ปีขาลพระมารดา องค์มณฑาเสด็จสวรรคครรไล
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อกระษัตริย์ขัตติยวงศ์ทรงยานุมาศ <bot>:อุปราชทรงเสลี่ยงเรียงตามหลัง กระบวนแห่แซ่สล้างไปกลางวัง หอกดาบดั้งเขนธนูเป็นคู่เคียง
|
สิงหไกรภพ
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เจ้าพารากาลวาศอาจหยาบหยาม พระบิตุรงค์ทรงฤทธิ์ไปติดตาม ได้ปราบปรามพวกบาปที่หยาบคาย
|
สิงหไกรภพ
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประคองกรช้อนเบาะว่าเคราะห์พ่อ <bot>:น้ำตาคลอหลั่งลงด้วยสงสาร เวียนพิทักษ์รักษาพยาบาล ดูกุมารแล้วมาเฝ้าปลอบเสาวคนธ์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สะกดคนพลทัพให้หลับสิ้น <bot>:แล้วเลือกกินตามประสาอัชฌาสัย แต่นายทัพจับมาให้สาใจ จะได้ใส่กรงขังไปลังกา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะไปค้นต้นไทรดูให้จบ <bot>:พอให้พบศพมิตรขนิษฐา แม้นหลอเหลือเนื้อหนังดังจินดา จะได้พาเอาไปปลงส่งสการ
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเกิดมาฆ่าแน่ให้แม่ม้วย <bot>:ออกมาช่วยดับเข็ญให้เป็นผล กันแสงพลางนางเกลือกเสือกสกนธ์ เหมือนจะด้นดำดินสิ้นชีวัน
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอมาพบพี่ชายที่ท้ายบ้าน <bot>:สองสำราญสรวลสันต์แล้วหรรษา ต่างเล่าความตามที่เรียนรู้วิชา แล้วพี่พาน้องเดินดำเนินไป
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกร้องเรียกพระเยซูไปอยู่ไหน <bot>:ทำไมไม่มาช่วยเล่าพระเจ้าขา รับเอาความอ่อนแอแก่ชรา ให้ตัวข้ากลับเป็นหนุ่มให้พุ่มพวง
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พูดเกี้ยวนางอย่างไรเขาไม่ตอบ <bot>:ด้วยคำปลอบพราหมณ์แขกแปลกภาษา บ้างยุดมือยื้อสไบบ้างไขว่คว้า บ้างยักคิ้วหลิ่วตาเฮฮากัน
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางว่าชะพระพี่ช่างขี้ปด <bot>:เขารู้หมดมิใช่ว่าเป็นบ้าหลัง ไม่ทูลลาพาไปก็ไม่ฟัง นางเฝ้านั่งบ่นว่าแล้วจาบัลย์
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยยังเยาว์เบาจิตได้ผิดพลั้ง <bot>:โปรดประทังประทานโทษโอรสา จะขอจัดนัดงานการวิวาห์ ให้สืบถาวรพิพัฒน์สวัสดี
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสนารับอภิวันท์แล้วผันผาย <bot>:ไปด้วยนายแดนด่านชาญสมร ขึ้นลำทรงองค์พระหน่อบดินทร สุดสาครเรียกหามาข้างนี้
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วรีบเลยไปแจ้งแถลงเล่า <bot>:ข้าพเจ้าได้ไปสมปรารถนา ได้เข้าไปในประเทศเขตลังกา ข้าโรยยาในแม่น้ำทุกลำคลอง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อวันหนึ่งนายโจรเผอิญเจ็บ <bot>:ให้เมื่อยเหน็บจับสั่นจิตหวั่นไหว โภชนาอาหารประการใด กินไม่ได้ข้าวปลาสารพัน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระปราศรัยใจท่านรักคงจักได้ <bot>:ไม่เป็นไรคงจะสมอารมณ์ถวิล เราจะช่วยกรุณาอย่าราคิน ท่านจงสิ้นสิ่งวิตกในอกใจ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อรุณน้อยพลอยเห็นเหมือนเช่นสอน <bot>:จะผันผ่อนเพทุบายต่อภายหลัง อันครั้งนี้มิไปเห็นไม่ฟัง จึงน้อมนั่งนบนอบตอบบัญชา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กรรมเอ๋ยกรรมซ้ำร้ายอายอดสู <bot>:จะมีคู่คู่ก็อางขนางหนี ไหนจะทุกข์ไหนจะตรมระทมทวี ทรวงเท่านี้หรือจะรับอัประมาณ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:มีเรือค้าขี่ห้า <bot>:ลำนอ ห้ามแฮ สุนัขหกอย่าพึงพอ จิตเลี้ยง แมวเจ็ดเร่งเร็วขอ มาใส่ อีกนา ช้างแปดม้าเก้าเหยี้ยง อย่างห้ามเพรงมา ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มิโอนอ่อนผ่อนผันทำปั้นปึ่ง <bot>:จะให้ถึงปล้ำปลุกสนุกหรือ จงผินผันหันหน้ามาหารือ เจ้าจะถือตามตำราว่ากระไร
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียงแซ่ซ้องร้องไห้ในอากาศ <bot>:โอ้พระคุณสูญญาติวาสนา เคยปราบแดนแผ่นดินสิ้นสุธา ครั้งนี้มาสู่สวรรคครรไล
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กษัตริย์ศรีสุวรรณวงศ์ทรงสดับ <bot>:หทัยวับหวั่นวิโยคโศกสงสาร สงสัยหนักซักว่าพระอาการ ไม่ประทานบอกมาบ้างเป็นอย่างไร
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์ท้าวเจ้าละมานชาญฉกาจ <bot>:คิดประมาทเมืองผลึกฮึกหรรษา รีบยกทัพขับพหลพลนาวา ทั้งพันห้าร้อยสล้างมากลางชล
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเยื้อนยิ้มพริ้มพักตร์เห็นหลักแหลม <bot>:ช่างเหน็บแนมล้วนละเมียดทั้งเสียดสี จึงว่าโยมโน้มน้าวชาวบุรี ให้เปรมปรีดิ์ห้าวหาญการสงคราม
|
พระอภัยมณี
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วพร้อมพรั่งตั้งโต๊ะแต่งสำรับ <bot>:เป็ดไก่กับแกล้มเหล้าของคาวหวาน หญิงน้อยน้อยคอยรินสุราบาน ใส่จอกจานจัดถวายสายสุดใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางลุกจากที่อยู่ไปดูค่าย <bot>:รบด้วยไฟเห็นจะสมอารมณ์หวัง ตั้งประชิดติดเข้าไปอย่าได้ฟัง ให้กระทั่งเชิงเทินเนินกำแพง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่นั่งทรงหงส์ทองก็ล่องแล่น <bot>:ไปตามแผนที่ทางหว่างสิงขร พระคลึงเคล้าเยาวมิ่งนางวิงวอน พลางสอดกรกอดประทับไว้กับทรวง
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งแกล้วกล้าสามารถฉลาดเฉลียว <bot>:เคยท่องเที่ยวรู้หนทางกลางวิถี แล้วเป็นผู้รู้วิชาปัญญาดี ควรเป็นที่นายใหญ่ได้ใช้การ
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขาจะมาว่าขานสถานไหน <bot>:รีบลงไปฟังกระทู้ผู้มาสอน หรือจะมาว่าขานการนคร อันบทกลอนเขามันเปรื่องที่เรื่องการ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระนิ่งนึกสะทึกสะท้อนอก <bot>:แสนวิตกเต็มคิดพิศดูผ้า อารมณ์รักอักอ่วนป่วนวิญญาณ์ จะปรึกษากับน้องชายก็อายใจ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหล่าพหลพลทมิฬพวกสินสมุทร <bot>:ต้องอาวุธยับย่อยก็ถอยหลัง เสียกระบวนรวนเรวิ่งเซซัง พวกฝรั่งรุมกันไล่ฟันแทง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระสังฆราชท่านบาทหลวง <bot>:ลงนั่งง่วงถอนใจใหญ่อยู่ในฝา ให้ฉุนเคืองเรื่องพระมังคลา มันพูดจาทิ่มตำให้ช้ำใจ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์ท้าวเจ้าลังกามหากษัตริย์ <bot>:ซึ่งมานัดการวิวาห์สถาผล จึงสั่งบุตรอุศเรนให้เกณฑ์คน แล้วยกพลเภตรามาห้าพัน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นแม่เจ้าเขารู้ว่าแรงนัก <bot>:กลัวจะลักลอบพาบิดาหนี จะโกรธเกรี้ยวเคี้ยวเล่นเป็นธุลี ไม่พอที่ชีวันจะบรรลัย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรรับรองเป็นกองขัน <bot>:มีสำคัญธงแดงสุกแสงใส สุดสาครรายเรียงเคียงกันไป ปักธงชัยเขียวงามอร่ามเรือง
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอตกทุ่งกรุงลังกาเวลาพลบ <bot>:เห็นหอรบเชิงเทินดังเนินไศล ล้วนธงทิวปลิวระยับวับวับไว ดูไรไรเรียงรอบขอบกำแพง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันคนยากกรากกรำมาทำศึก <bot>:อึกทึกร้อนรนทนไม่ไหว เราผู้เป็นนักพรตถืออดใจ ไปอยู่ในป่าดงพงอรัญ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยังเหนี่ยวหน่วงห่วงใยตัดไม่ขาด <bot>:คิดถึงญาติใหญ่น้อยจะคอยหา พระเห็นเหตุเขตขัณฑ์สวรรยา ช่วยบัญชาชี้แจงให้แจ้งใจ ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่ผ่านเกล้าเล่าก็อยู่ฉานผู้หญิง <bot>:จะต้องนิ่งตามสำเนาเหมือนเท้าหลัง อันใจเสือเหลือจะเลี้ยงไว้เวียงวัง ชาติฝรั่งก็ไม่เห็นเป็นเช่นนี้ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงวอนว่าเจ้าประคุณการุญรัก <bot>:ก็ประจักษ์แจ้งใจเป็นใหญ่หลวง ขอลาไปแต่พอไข้บรรเทาทรวง ไม่หนักหน่วงเนิ่นช้าจะมาพลัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปทูลท้าวเจ้าชวาอาณาจักร <bot>:ที่ตำหนักข้างในดังใจหวัง ฯ ฝ่ายไทท้าวเจ้าประเทศนิเวศน์วัง เสด็จนั่งพร้อมวงศ์พงศ์ประยูร
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางดีใจให้ทหารชำนาญป่า <bot>:เป็นกองหน้านำเสด็จไม่เข็ดขาม พบฝรั่งลังกาพากันตาม ได้สักสามพันถ้วนรีบด่วนเดิน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบิตุราชมาตุรงค์ทรงพระสรวล <bot>:เจ้าคิดควรแล้วที่เจ้าจะเศร้าหมอง เหมือนต่อเรือเหลือลํ้ากว่าลำคลอง จึงขัดข้องค้างน้ำต้องตำรา
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรทรุดหมอบตอบสนอง <bot>:พระทัยของชนนีดีนักหนา ลูกไม่มีที่เห็นเป็นกำพร้า พระมารดาไปไหนไปด้วยกัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายละเวงเกรงผัวกลัวจะกลับ <bot>:คอยกำกับเสกเป่าเป็นเก้าหน แล้วคุมเชิงชิงจะจับเมื่ออับจน พระต้องมนต์นางวัณฬาลืมมาลี
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นพวกเราเข้าได้เป็นไส้ศึก <bot>:เวลาดึกเดินพหลพลขันธ์ ตีด้านใต้ไล่ประชิดตามติดพัน เข้าเขตขัณฑ์คืนเอาวังเมืองลังกา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยได้ฟังยังฉงน <bot>:ผิดผู้คนผู้เฒ่าเห็นห้าวหาญ จึงปราศรัยไต่ถามความบุราณ ขอเชิญท่านชี้แจงให้แจ้งใจ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงตรัสตอบขอบคำที่ร่ำวอน <bot>:การนครควรคู่กับผู้ชาย เราเป็นหญิงยิ่งเป็นเจ้าชาวสิงหล ทุกตำบลจะบังอาจประมาทหมาย
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอเป็นน้องรองบาทเหมือนมาดมุ่ง <bot>:โปรดบำรุงรับสัตย์อย่าขัดขวาง แม้ทุกข์โศกโรคภัยถึงไกลทาง ให้ทราบบ้างน้องจะได้เวียนไปเยือน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:รํ่าพลางเร่งเพื่อนให้ <bot>:รีบเดิน ในพนัสผลูเถิน ถิ่นกว้าง แจร่มแสงศศิเจริญ ราวป่า อกพี่ว้าเหว่ว้าง เทวษเพี้ยงผุยผง
|
นิราศวัดรวก
| 79 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเสนีที่ลงมารักษาด่าน <bot>:ให้ทหารปืนใหญ่ทั้งซ้ายขวา ลากขึ้นป้อมพร้อมพรั่งปืนจังกา คาบศิลาทองปรายไว้หลายพัน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังคำทูลทัดจึงตรัสตอบ <bot>:ว่าก็ชอบอยู่มิใช่จะริษยา เราการุญด้วยเป็นบุญกุมารา ลักขณามิใช่โจรใจฉกรรจ์
|
สิงหไกรภพ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:รักษาเยี่ยงอย่างบำรุงชาวกรุงศรี ตรวจตระเวนเกณฑ์พหลพลโยธี ไปทั้งสี่ทิศตามรามวงศ์
|
สิงหไกรภพ
| 52 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเสกเข็มเล่มใหญ่ให้ใส่พก <bot>:กลายเป็นนกการวิกคอยจิกผี แล้วเสกสายกายสิทธิ์ด้วยฤทธี ให้เสนีนายใหญ่ทั้งไพร่พล
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สี่พี่เลี้ยงเบี่ยงบิดประดิษฐ์แก้ <bot>:ฉันเป็นแต่จะช่วยพามาถวาย ที่ผิวเหลืองเรืองรองนั้นน้องชาย สมเป็นนายขอเฝ้าถึงเจ้ากรม
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกสาวสาวชาววังร้องกรีดกราด <bot>:เอาผ้าคาดนมเข้าแบกเอาไห ใส่เงินทองของข้าวจะเอาไป วิ่งขวักไขว่ตามกันดันทุรัง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่เลี้ยงเห็นไม่สบายวายเทวษ <bot>:จะดับเหตุให้บรรเทาที่เศร้าหมอง ค่อยโลมเล้าเอาใจในทำนอง ให้ถูกต้องตามประสงค์ที่จงใจ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สู้อุส่าห์มาตามด้วยความรัก <bot>:สงสารนักภักดีจะมีไหน เมื่อกองทัพจับมาแม่อาลัย พ่อเคยได้อยู่ด้วยช่วยชีวา
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะขอถามตามตรงจงประจักษ์ <bot>:เจ้าเป็นยักษ์อยู่ในวนชลสาย อันตัวเราเป็นมนุษย์บุรุษชาย เจ้าคิดร้ายลักพาเอามาไย
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ร้องเรียกหาข้าสาวแต่เช้าตรู่ <bot>:ออกประตูเดินด่วนไปสวนขวัญ พอประสบพบพราหมณ์อยู่พร้อมกัน ศรีสุวรรณยิ้มย่องแล้วร้องเชิญ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนหมื่นฟังสั่งเสร็จระเห็จกลับ <bot>:ไปกองทัพทูลแจ้งแถลงไข เหมือนเรื่องความรามวงศ์เข้าวังใน ลักบุตรีหนีไปจากพารา ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลงจากรถบทบาทค่อยยาตรย่าง <bot>:พี่เลี้ยงนางนำเสด็จไม่เข็ดขาม สาวสะเทิ้นเชิญพระแสงคอยแซงตาม ชมอารามรุ่งโรจน์โบสถ์โบราณ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อภัยไหนไม่รู้จักเลยประสก <bot>:เองหยิบยกเล่าให้ฟังที่กังขา ไม่รู้จักกันกับกูแต่อยู่มา จนชรามิได้เห็นเป็นอย่างไร
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเล่าความตามรำภาเขามาเล่า <bot>:เขาจะเข้ามาปราสาทราชฐาน สินสมุทรพูดจาติดสามานย์ จะคิดอ่านเอาขังไว้วังใน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ล้วนน่ารักพักตร์ผิวคิ้วขนง <bot>:แต่ละองค์ทรงงามทรามสงวน แนบถนอมหอมให้ใจรัญจวน ฤดีป่วนรวนเรเสน่ห์ใน
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวเจ้าคุณก็ยังมีแต่ชีวิต <bot>:มันสุดคิดแล้วก็คงจะลงถัง เรียกกันมาว่ากระไรจะใคร่ฟัง ยังมานั่งหน้าจ้อยถอยออกไป
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มนุษย์น้อยเหมือนกับหอยอยู่ริมหาด <bot>:จะจับฟาดหักขาไม่ปราศรัย หมดทั้งลำกำปั่นจะบรรลัย อยู่ที่ในสาชลไม่พ้นมือ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งดีชั่วทั่วโลกไม่เล็งเห็น <bot>:เกลือกจะเป็นรอยร้ายไปในภายหลัง จะแต่งให้ใครข้ามตามไปฟัง ก็คิดยังไม่เห็นใครจะไปเลย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วหยุดหย่อนซ่อนอยู่บนภูเขา <bot>:ต่อรุ่งเช้าเห็นแน่ได้แก้ไข แล้วจัดพลคนกล้าลัดป่าไป เข้ากรุงไกรบอกกิจจาลาลีวัน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังคำซ้ำคิดพิศวาส <bot>:จะหมายมาดเหมือนธิดานิจจาเอ๋ย แค้นว่าพี่นี้จะส่งแม่ทรามเชย ไม่เห็นเลยลวงเขาเอาเป็นจริง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระรับสั่งนางพระยามาที่อยู่ <bot>:เชิญท่านครูเข้ามาแจ้งแถลงไข ถึงอาการนางพระยาด้วยอาลัย โรคาไข้คนชราเป็นมานาน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นปราสาทพระบุตรีศรีสวัสดิ์ <bot>:เห็นที่จัดแจงพร้อมหอมบุปผา ให้พราหมณ์นั่งยั้งอยู่ดูเวลา พระมารดาเข้าห้องทองบรรทม
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หอมรวยรวยชวยชื่นระรื่นรส <bot>:ดอกไม้สดสองข้างทางวิถี สี่พี่เลี้ยงเคียงคลอจรลี ขึ้นกุฎีบาทหลวงมีควงกล
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มะเดื่อดูกสุกห่ามอร่ามกิ่ง <bot>:บ้างหล่นกลิ้งเกลื่อนอยู่ริมภูผา ละมุดม่วงพวงสะพรั่งทั้งพะวา ดกระย้าอยู่ทุกกิ่งทั้งปริงปราง
|
พระอภัยมณี
| 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นรกเลี้ยวเที่ยวซุกบุกแขมแฝก <bot>:บ้างก็แบกหมอนฟูกอุ้มลูกหลาน บ้างผ้าผ่อนล่อนโล่งโก้งโค้งคลาน อลหม่านแซ่เสียงทั้งเวียงไชย
|
สิงหไกรภพ
| 78 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะของดบทเบื้องเรื่องนี้ก่อน <bot>:จะกล่าวย้อนถึงกรุงไกรไอศวรรย์ ลังกาเกาะนคเรศขอบเขตคัน ตั้งแต่วันรับสารการมงคล
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงบัญชาว่าเจ้าพราหมณ์มีความชอบ <bot>:จะประกอบก่อเกื้อเหมือนเนื้อไข จะตามติดคิดอ่านประการใด จึงจะได้อนุชามาธานี
|
สิงหไกรภพ
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นเสร็จใส่ฉลองบาทแล้วยาตรย่าง <bot>:กำนัลนางแวดล้อมมาพร้อมหมด นางสาวสาวชาววังนั่งประณต ทรงพระกลดคันสั้นกั้นกางมา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโยคีมีจิตคิดสังเวช <bot>:จึงแจ้งเหตุจะให้เห็นเป็นนิสัย ยกเอาศิลมาแสดงให้แจ้งใจ ว่าที่ในองค์ห้าสมาทาน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าทะเลาะกันที่นี่ให้มี่ฉาว <bot>:ไปว่ากล่าวถากถางกันกลางถนน เหมือนไก่เห็นตีนงูเขารู้กล มาพลอยปนแปดข้าน่ารำคาญ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสั่งเสร็จแล้วเสด็จเข้าปรางค์รัตน์ <bot>:โองการตรัสกับพระมิ่งมเหสี มีข้าศึกฮึกโหมมาโจมตี พวกด่านมีบอกมาเวลาเย็น
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อวันพระมังคลาจะมาถึง <bot>:ให้รุมรึงในอุรามารศรี พอม่อยหลับกลับนิมิตว่านาคี มาอยู่ที่แท่นรัตน์ชัชวาล
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างขึ้นไต่ไม้สูงสามต่อตั้ง <bot>:รำแพนทั้งโจนร่มตามลมเหลิง บ้างสรวลเสเฮฮาเสียงร่าเริง ทำชั้นเชิงรำเต้นเล่นประชัน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเล้าโลมโฉมยงอนงค์นาฏ <bot>:แล้วไสยาสน์โหยไห้พระทัยหมาง คิดถึงท่านมารดาโศกาพลาง ไม่เว้นว่างชลนาให้อาดูร
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประหลาดจริงยิ่งกว่าเสือมันเหลือหึง <bot>:ใครไม่ถึงทั้งพิภพสบสมัย เมื่อแม่พ่อก็ไม่ว่าช่วยพาไป มารุมใช้แต่ข้าน่ารำคาญ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลูกจะรักให้เหมือนน้องประคองขวัญ <bot>:เกิดร่วมครรภ์กับสุดามารศรี มิให้เคืองบาทาฝ่าธุลี กว่าชีวีลูกจะวายทำลายลาญ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอกุมารขานขาลาแม่เลี้ยง <bot>:มานั่งเคียงโจรสุหรั่งดังถวิล นายโจรจับจอกสุราออกมาริน สอนให้กินแก้ทุกข์สนุกใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ทรงเดชเกศกษัตริย์ <bot>:จึงจบหัตถ์อธิษฐานการกุศล แล้ววันทาลาศีลพระทศพล เอาเครื่องต้นแต่งองค์อลงการ์
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เสียเทียรเสียทูบซ้ำ <bot>:เสียสัทา เสียที่มีกระมลมา โนศน้อม เสียดายฝ่ายศาศนา สัมนะพระเอย เสียน่าตาหูพร้อม เพราะรู้ดูเหน
|
นิราศสุพรรณ
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วันพรุ่งนี้จะไปตีเมืองปากน้ำ <bot>:จงคิดทำต่อแย้งให้แข็งขัน แม้นทัพไหนแตกมาจะฆ่าฟัน ยกให้ทันฤกษ์ดีในสึ่โมง
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยพรายพริ้มเยื้อนยิ้มย่อง <bot>:พลางผินพักตร์ทักสองมเหสี เหมือนเกิดใหม่ได้มาเห็นกันเช่นนี้ เหตุเพราะมีลูกเต้าผ่าเผ่าปราณ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหล่าฝูงสัตว์จัตุบาทวิ่งกลาดเกลื่อน <bot>:กระทิงเถื่อนมฤคาฝูงกาสร นรสิงห์สิงหนัดอัสดร กิเลนซอนซอกเขาลำเนาเนิน
|
พระอภัยมณี
| 70 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.