text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นยถาว่าจังหวะไม่จะแจ้ง <bot>:เสียงสั่นแปร่งแห้งแหบเหมือนแสบคอ น้องจะรับสัพพีแล้วรีรอ ต้องหัวร่อริกริกขิกขิกไป
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกจึ่งเล่าแก่พระยาปตาหวี <bot>:เคราะห์เองดีค้าตะเภาเป็นเจ้าสัว คงจะสมปรารถนาเองอย่ากลัว คงได้ตัวอีลูกสาวของท้าวไท
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พ่อทุกข์ถึงเสาวคนธ์วิมลมิ่ง <bot>:ด้วยเป็นหญิงยากแค้นแสนสงสาร ทั้งเห็นเจ้าเศร้าสร้อยพลอยรำคาญ จะคิดอ่านเตรียมพลเที่ยวค้นคว้า
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กำปั่นใช้ใบเปลี่ยวลำเดี่ยวโดด <bot>:ให้ลิงโลดเหลียวแลชะแง้หา คิดคะนึงถึงพระน้องสองนัดดา อยู่ไกลตาตายเป็นไม่เห็นกัน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสั่งให้ไพร่นายรายเรือรบ <bot>:พอค่ำพลบชื่นชมสมประสงค์ ให้กางใบได้ลมอุตราตรง ออกแล่นนำลำทรงมาพร้อมเพรียง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปไหว้พระเทวกรรมเมืองรามราช <bot>:อภิวาทแล้วกลับมายังฝั่งมหา สมุทรไทรีบไปยังเภตรา ใช้ใบมาตามทางกลางวาริน
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางกษัตริย์ตรัสถามตามสงสัย <bot>:มึงชื่อไรร้ายกาจมาอาจหาญ เป็นยักษีผีสางหรือรางควาน ที่สถานหลักแหล่งอยู่แห่งใด ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สร้อยสุดาคว้าตบนางหลบเลี่ยง <bot>:สู้กันเสียงอึกอักพลิกผลักไส ต่างยับย่อยสร้อยสุดาเรียกข้าไท พวกสาวใช้เข้ามาฉุดแย่งยุดยื้อ
|
สิงหไกรภพ
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายมังคลานราราช <bot>:กับครูบาทหลวงขี่ม้าเข้าฝ่าฝืน เร่งพหลพลทหารชำนาญปืน ทั้งสี่หมื่นให้ประสมระดมกัน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้คุ้มครองป้องปัดอุบัติเหตุ <bot>:รำถวายเทเวศช้างเพศไสย คุ้มสิ่งสิ้นสารพัดกำจัดภัย แม่สายใจจะได้ชื่นทุกคืนวัน
|
สิงหไกรภพ
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะจากเรือเผื่อองค์พระทรงฤทธิ์ <bot>:จะเคืองจิตเจียมตัวกลัวหนักหนา คาดพระทัยไม่ถูกจึงทูลลา พระเมตตาเหมือนกระนี้น้องดีใจ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บังคมลาพาพลคนละหมื่น <bot>:ทั้งกลางคืนกลางวันรีบผันผาย สองวันครึ่งถึงด่านดงตาลราย เข้าทางท้ายเมืองมาหากรมการ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกฝรั่งนั่งยืนยิงปืนสู้ <bot>:มันยิ่งพรูกันมาอีกไม่หลีกหนี กดกำปั่นนั้นจนเปลี้ยจะเสียที จึ่งหยิบปี่เป่าเสียงสำเนียงดัง
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าช่วยถือหนังสือไปให้พระแม่ <bot>:อย่าเซ็งแซ่ซ่อนเข้าไปให้ในที่ โอรสรับกลับมาหาเทวี แจ้งคดีว่าลิขิตของบิดา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครบังคมบรมนาถ <bot>:พร้อมพระญาติกลับหลังยังสิงหล ทั้งพวกเหล่าเสวกาประชาชน ถึงสิงหลแล้วเข้าไปในบุรินทร์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สามพระหน่อนฤเบศเกศกษัตริย์ <bot>:ให้แล่นลัดสิงขรค่อยผ่อนผัน สั่งล้าต้าต้นหนคนสำคัญ ให้พวกกันคอยประจำหยั่งน้ำดู
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงนกแก้วจับนิ่งบนกิ่งเกด <bot>:มยุเรศจับรังประดังเสียง สาลิกาจับกาหลงส่งสำเนียง โกญจาเรียงจับรังแล้วบังตัว
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยบิตุรงค์ทรงศักดิ์สมัครสมาน <bot>:กับพระมารดาน้องทั้งสองศรี จะร่วมเสวกเอกฉัตรสวัสดี เจ้ากับพี่เล่าก็คงเป็นพงศ์พันธุ์
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไว้จังหวะประปรายกรีดกรายหัตถ์ <bot>:วาดกระหวัดวงเวียนดูเหียนหัน สาวสุรางค์นางห้ามรำตามกัน ดูเชิงชั้นเฉิดฉายชะม้ายเมียง
|
สิงหไกรภพ
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้ใครรบพบปะจะได้ห้าม <bot>:ให้เห็นความจริงจังที่กังขา ถ้าผู้ใดไม่ฟังอหังการ์ จะเข่นฆ่าเสียให้ตายวายชีวี
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอัยกาสองพระองค์ทรงจูงหัตถ์ <bot>:นรินทร์รัตน์โฉมเฉลาพระเจ้าหลาน พระบิตุเรศสองพระองค์ทั้งวงศ์วาน เข้าปรางค์มาศราชฐานคอยอนงค์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางจัดแจงแต่งกายเป็นชายไพร่ <bot>:แอบเข้าไปหาตาเฒ่าที่เฝ้าสวน ส่งภาษามลายูรู้กระบวน แล้วทำชวนพูดจาทีหารือ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:หมาใดตัวร้ายขบ <bot>:บาทา อย่าขบตอบต่อหมา อย่าขึ้ง ทรชนชาติช่วงทา- รุณโทษ อย่าโกรธอย่าหน้าบึ้ง ตอบถ้อยถือความ ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่เกิดมาอายุถึงเพียงนี้ <bot>:ยังไม่มีผู้ชายมากรายกล้ำ กลับเป็นม่ายลูกติดเพราะปิดงำ ถ้าสมคำว่าไว้ก็ไม่อาย
|
พระอภัยมณี
| 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งเดี๋ยวนี้ที่จะให้แม่ไปด้วย <bot>:คงมอดม้วยแม่นแท้แน่นักหนา เสียแรงลูกสงสารเลี้ยงมารดา จะแกล้งฆ่าแม่แล้วก็ตามที ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขาเป็นจอมนครินทร์ปิ่นกษัตริย์ <bot>:อย่าให้ขัดเคืองใจค่อยไต่สวน ควรจะอ่อนผ่อนใจคิดใคร่ครวญ ฟังสำนวนจะเป็นการสถานใด
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอผลาอานิสงส์จงสำเร็จ <bot>:สรรเพ็ชญ์พ้นหลงในสงสาร แม้นยังไปไม่ถึงที่พระนิฤพาน ขอสำราญราคีอย่าบีฑา
|
นิราศเจ้าฟ้า
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตะโกนแก้วกินรีเจ้าพี่เอ๋ย <bot>:แม่ทรามเชยไปหนตำบลไหน สงัดเงียบเยียบเย็นไม่เห็นใคร ทุกก้านกิ่งมิ่งไม้พระไทรครึ้ม
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนรุ่งแจ้งแสงสว่างกระจ่างพักตร์ <bot>:กลัวพวกยักษ์จะมาพบหลบไม่ไหว ค่อยเคลื่อนคลาพานางมากลางไพร ริมเขาใหญ่หยุดหย่อนผ่อนสำราญ
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สะดุ้งดิ้นสิ้นแรงตะแคงนอน <bot>:สะอื้นอ้อนอ่อนอารมณ์ค่อยสมประดี แลเห็นองค์พระอภัยวิไลลักษณ์ ทั้งองค์อัครชายามารศรี
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้ไปเฝ้าเจ้านายจะหายผิด <bot>:ใครขืนคิดข้องขัดจะตัดหัว ท้าวทศวงศ์ทรงฟังกำลังกลัว ขอโทษตัวอย่าเพ่อทำให้จำตาย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางยุพาว่าประหลาดพระบาทหลวง <bot>:คนทั้งปวงปะใครก็ไต่ถาม จะเป็นตายหายไปไม่ได้ความ ด้วยสงครามเหลือรู้จะสู้รบ
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นขืนขัดตัดความไม่ตามจิต <bot>:จะม้วยมิดมั่นคงคิดสงสาร จึงโอนอ่อนผ่อนตามความโบราณ เล่านิทานอิเหนาชาวชวา
|
สิงหไกรภพ
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนด่านฟังสั่งเสมียนให้เขียนบอก <bot>:จำลองลอกข้อความนำอักษร ไปกราบทูลท่านท้าวเจ้านคร จะผันผ่อนโปรดปรานประการใด
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสด็จออกหน้าฉานเห็นหลานรัก <bot>:อยู่พร้อมพรักนายไพร่จึงไต่ถาม พระนัดดาว่าประชวรฉันควรตาม ไปฟังความข่าวไข้ที่ในวัง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระผันแปลแลเล็งเพ่งพระพักตร์ <bot>:เห็นลูกรักกับพระน้องที่ท้องสนาม กับรถทรงราชสารตระหง่านงาม ไม่ทราบความคิดอ่านประการใด
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประการหนึ่งซึ่งจะชนะศึก <bot>:ต้องตรองตรึกยักย้ายให้หลายอย่าง ดูท่วงทีกิริยาในท่าทาง อย่าละวางไว้ใจแก่ไพรี
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอแจ่มแจ้งแสงสีรวีจำรัส <bot>:จบจังหวัดฟากฟ้าเวหาหน หน่อกษัตริย์หัสไชยอยู่ไพชยนต์ บรรทมบนแท่นทองที่รองทรง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทัพฝรั่งตั้งซุ่มออกรุมรบ <bot>:ต้องหลีกหลบเลี้ยวเวียนเที่ยวเหียนหัน ออกทางใหญ่ไปพอแจ้งแสงตะวัน พบวิรุญกุนตันออกกั้นทาง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวจึ่งว่าแต่บรรดาพวกเรานี้ <bot>:ระดมตีออกให้ได้ดั่งใจถวิล ได้รีบร้อนไปจังหวัดปัถพิน จะนิ่งดิ้นให้เขาจับได้อับอาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าหมายมั่นสัญญาจะมารบ <bot>:พี่อยากพบนวลละอองดอกน้องเอ๋ย ไม่ณรงค์สงครามกับทรามเชย อย่าแคลงเลยไม่ลวงแม่ดวงใจ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:: ด ำชลเชือกยุดหมั้น <bot>:อย่าคลาย คุณพระมั่นไม่ตาย ต่อสู้ ลูกขุนมั่นกฎหมาย เป็นแบบ สินทรัพย์ให้ท่านกู้ ยึดหมั้นเป็นกรม ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยจะใคร่ได้ผู้หญิงชิงกันรบ <bot>:ไม่สมทบถ้อยทีประสีประสา เสียงทหารขานโห่เป็นโกลา เดินโยธาข้ามทุ่งเข้ากรุงไกร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงนึกในใจว่าอ้ายนี่ <bot>:คงเสียทีกูแท้แน่นักหนา จะได้เป็นกำลังเหมือนหลังมา ตีลังกาแก้แค้นเอาแดนดาว
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะปล่อยไปไม่สังหารผลาญชีวิต <bot>:ด้วยว่าคิดคุณน้องสนองคุณ เดี๋ยวนี้เล่าเจ้าก็ป่วยจะช่วยเจ้า แทนที่เรามาเรือเจ้าเกื้อหนุน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างโอภาปราศรัยด้วยใจซื่อ <bot>:มิได้ถือชอบชิดสนิทสนม เดชะฌานท่านโยคีให้นิยม ปลงอารมณ์รักกันไม่ฉันทา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:กุณฑลปักบุษยรัตน์จรัสไข เคยเห็นทรงองค์นางเก็บวางไว้ คิดสงสัยทรงอ่านสารสุดา
|
สิงหไกรภพ
| 52 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นเข้ารบจงประจบกันให้พร้อม <bot>:จงตีอ้อมกำกับเป็นทัพขันธ์ พระทรงเครื่องยุทธนาสารพัน ท่านท้าวนั้นแต่งงามตามชวา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระตรัสพลางทางชวนพระหน่อนาถ <bot>:ขึ้นปราสาทด้วยสนิทพิสมัย ฝ่ายองค์พระมเหสีดีพระทัย เข้าลูบไล้ลูกเขยนั่งเชยชม
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หมอผู้หญิงวิ่งออกมานอกม่าน <bot>:หลงนวดท่านตาหมอหลอจนคอเหลว หมอเพชรคงหลงคั้นตามบั้นเอว ข้าหลวงเลวร้องหวีดกราดกรีดเกรียว ฯ
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายศรีสุวรรณวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:ทรงกัณฐัศว์องอาจไม่หวาดไหว ม้าพี่เลี้ยงเคียงกันเป็นหลั่นไป เห็นทัพใหญ่ยกมาเป็นหน้ากระดาน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางตรัสเรียกโลกนิติ์สิทธิเวท <bot>:เป็นศิษย์ท่านโลกเชษฐ์มาไต่ถาม ให้คูณหารการจะไปให้ได้ความ ว่าทางตามพระนักสิทธ์ข้างทิศใด ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันทุกข์โศกโรคภัยในมนุษย์ <bot>:ไม่รู้สุดสิ้นลงที่ตรงไหน เหมือนกงเกวียนกำเกวียนเวียนระไว จงหักใจเสียเถิดเจ้าเยาวมาลย์
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นทรงราชรถาเสนาพร้อม <bot>:ประณตน้อมเดินเรียงเคียงไสว จัตุรงค์เสนารีบคลาไคล เข้าเวียงชัยนคเรศนิเวศน์วัง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครตามท่านอาจารย์เฒ่า <bot>:อ้ายพวกเหล่าศิษย์หาตามมาสอ ถึงศาลาชายฝั่งหยุดรั้งรอ แกนิ่งพอหายเหนื่อยเมื่อยบั้นเอว
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะนารีมิได้ตรงจำนงหมาย <bot>:ทำให้ชายเคืองแค้นแสนกระสัน เหมือนพวกนางโมราวิลาวัณย์ ยื่นพระขรรค์ผัวให้กับไอ้โจร
|
สุภาษิตสอนหญิง
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จอมกษัตริย์ตรัสชวนนางนงลักษณ์ <bot>:กับลูกรักพนักงานเชิญพานของ เข้าในสวนล้วนแผ่นศิลารอง พระพาสองนางเดินดำเนินชม ฯ
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ครรโลงโลกนิตินี้ <bot>:นมนาน มีแต่โบราณกาล เก่าพร้อง เป็นสุภสิตสาร สอนจิต กลดั่งสร้อยสอดคล้อง เวี่ยไว้ในกรรณ ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะอยู่เดียวเปลี่ยวเปล่าทุกเช้าค่ำ <bot>:เห็นแต่น้ำในทะเลกับเวหา แม้เจ็บไข้ใครเล่าจะเอายา มารักษาชนนีไม่มีเลย
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชาติฝรั่งอังกฤษมันบิดเบี้ยว <bot>:จะขับเคี่ยวเชิงวิวาทอย่าอาจหาญ รักษาตัวไว้ให้มั่นในสันดาน แม้นเกิดการแล้วคิดถึงจึ่งจะมา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาปราศรัยยาใจเอ๋ย <bot>:เป็นบุญเคยเชยชิดสนิทสนม พี่แสนโศกโรคช้ำระกำกรม ได้เชยชมโฉมนางค่อยสร่างใจ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางผลักพลิกหยิกข่วนว่ากวนจิต <bot>:มาแนบชิดยังซํ้าทำไถล ไม่ขอสู่อยู่หนตำบลใด ชื่ออย่างไรไยมาในราตรี
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระกอดจูบลูบหลังพระลูกน้อย <bot>:จะไปคอยใครเล่าจะเข้าหา พ่อก็ยังนั่งอยู่นี่ไม่ลีลา ต่อช้าช้าจึงค่อยไปเป็นไรมี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงตรัสสั่งทั้งสี่เสนีเอก <bot>:ให้เกณฑ์เลกมหาดไทยฝ่ายทหาร ทำพระเมรุเกณฑ์ทุกกรมระดมการ ปลูกโรงงานเต้นรำไว้สำรอง
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่บรรดามาอยู่ก็รู้หมด <bot>:เรามียศอย่างพระมเหสี ตัวเป็นข้าฝ่าละอองรองธุลี ชอบภักดีด้วยเราเป็นเจ้านาย
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต้องลงยันต์ฟันลิ้นให้สิ้นเสร็จ <bot>:ถึงพูดเท็จก็เห็นจริงทุกสิ่งสรรพ์ แล้วเรียกไปในตึกจารึกยันต์ ลงลิ้นฟันให้สตรีทีละคน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจียระบาดตาดปักเป็นรักร้อย <bot>:ชายแครงห้อยพรอยพรายสายกระสัน ฉลององค์โหมดเทศกระหนกพัน เฟื่องกุดั่นฝังทับทิมดูพริ้มพราย
|
พระอภัยมณี
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบิตุรงค์หลงเพลงละเวงน้อย <bot>:พระน้องพลอยรักรำภาหลับตาฝัน โอรสหลงองค์ยุพาวิลาวัณย์ เหมือนช้างมันหมอชโลงโยงเข้าซอง
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชาวบ้านเมืองเคืองแค้นแสนสาหัส <bot>:โกรธกษัตริย์กระซิบว่านินทาสิ้น ทำธงให้อ้ายขบถคดแผ่นดิน มาขู่กินเล่นสนุกปรับทุกข์กัน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังรสพจนารทประภาษตรัส <bot>:หวาดประวัติหวานหูไม่รู้หาย พิศพระพักตร์ลักษณาดาราราย ทั้งกรกายพรายศรีฉวีวรรณ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสี่นางต่างเมินทำเดินเฉย <bot>:แกล้งแหงนเงยดูดวงพวงบุปผา พราหมณ์พี่เลี้ยงเมียงมองเห็นสองรา ต่างก็ว่าเข้าช่องแล้วน้องเรา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันความทุกข์ลูกเต้าที่เศร้าหมอง <bot>:เหมือนทุกข์ของพ่อแม่จะแก้ไข หรือกริ้วโกรธโทษทัณฑ์มีฉันใด จงบอกให้แจ้งจิตในกิจจา
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างทูลว่าถ้าพระองค์ทรงผนวช <bot>:ก็จะบวชตามไปเหมือนใจหมาย เอาความสุขลูกเมียไม่เสียดาย ต่างถวายบังคมลาลงมาแพ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพวกพ้องกองทัพออกรับรบ <bot>:บ้างหลีกหลบลุยแฝกบ้างแตกตื่น ไม่แลเห็นหนทางด้วยกลางคืน เสียงครึกครื้นตายยับแทบอับจน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นเมืองไหม้ไพร่พลสับสนวิ่ง <bot>:ฝูงชายหญิงแยกย้ายทั้งซ้ายขวา ให้ทหารขานโห่ก้องโกลา เที่ยวตามหาพวกกษัตริย์หัสไชย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเฒ่าเสาวนาแล้วลากลับ <bot>:ท่านคำนับรักใคร่ใครจะเหมือน เธอหยั่งจิตลงเป็นแท้ไม่แชเชือน ไม่บิดเบือนสิ่งไรคงให้ปัน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเพลินเล่นเย็นจวนจึงชวนน้อง <bot>:ขึ้นบกครองเครื่องฤๅษีตามวิสัย นางจัดกลีบจีบชฎาอังสาสไบ แล้วสวมใส่ปีกป้องทั้งสองกร
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ยามดึกนํ้าค้างหยาด <bot>:หยดโพยม นึกเสน่ห์หนึ่งโฉม แช่มหน้า ยามหนาวจักใครโลม เลียมสวาดิ เล่านา หนาวจะห่มแต่ผ้า พ่วยมุ้งหมอนหนุน
|
นิราศวัดรวก
| 85 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะว่าข้างลังกามหาสถาน <bot>:ครั้นเสร็จการยกย่องสนองไข พงศ์กษัตริย์เสด็จมาทูลลาไป เจ้าเวียงชัยส่งพลันมิทันนาน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงจนจิตคิดสงสารพระผ่านเกล้า <bot>:จะเปลี่ยวเปล่าเศร้าหมองไม่ผ่องใส เพราะลูกเต้าเจ้ากรรมให้ช้ำใจ ช่างกระไรไม่เหมือนแม่แต่สักคน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเกณฑ์ไพร่ในเมืองขึ้นหน้าที่ <bot>:พวกมนตรีตรวจตราโยธาหาญ ตำแหน่งไหนใครขาดราชการ กูจะผลาญชีวันให้บรรลัย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งครองแครงแย่งยื้อดื้อเข้าปล้ำ <bot>:ต้องเอาน้ำสาดไปเพราะไฟเผา ถัาแม้นคนไม่ดื้อคงถือเอา แต่ตาเฒ่านี้แกดึงจนถึงดี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางโฉมยงสงสารด้วยหวานหู <bot>:แสร้งค้อนขู่นางยุพามารศรี จะต้องแก้แผลดื้อผูกมือตี อยู่เพื่อนพี่นะอย่าขัดพระอัชฌา
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วลดเลี้ยวเที่ยวซ่อนสมรมิ่ง <bot>:แฝงบัวนิ่งบังหน้าค่อยฝ่าฝืน นางสรวลสันต์กันเองเสียงเครงครืน ค่อยย่องยืนแยกหาเป็นช้านาน
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางเสแสร้งแกล้งว่านิจจาเอ๋ย <bot>:เมื่อหล่อนเคยเชยชิดสนิทสนอง ถึงว่าพระมเหสีเธอมีท้อง ก็เป็นน้องของฉันแม่วัณฬา
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันหญิงดีเพราะผลปรนนิบัติ <bot>:รักษาสัตย์สู้ม้วยอยู่ด้วยผัว ผัวยิ่งรักหนักหญิงก็ยิ่งกลัว อย่าถือตัวต่อชายจะหน่ายใจ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ภูษาโจมโจงกระหวัดเข็มขัดคาด <bot>:ห้อยหน้าพาดเพราพรายทั้งซ้ายขวา ฉลององค์ทรงเกราะเกล็ดนาคา อัดอุราหน้าหลังลายมังกร
|
สิงหไกรภพ
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตามันโง่เต็มประดาแล้วอย่าพูด <bot>:มันจะปูดภายหน้าพ่ออย่าหลง อันปัญญาตาเฒ่าเหมือนเข้ากรง แกมันหลงแต่อีสาวเที่ยวเคล้าคลึง
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หางเป็นปลาหน้าเป็นหนูนั่งดูเล่น <bot>:เป็นเสือสีห์หมีเม่นตัวเป็นหอย พวกสาวใช้ไว้จุกลูกน้อยน้อย ทิ้งกล้วยอ้อยอาหารให้ทานปลา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแฝงกายรายฟังกิตติศัพท์ <bot>:แม้นตรวจทัพแจกหมวกพวกพหล กับยาเมาที่จะเป่าทั่วทุกคน ให้ไพร่พลเตรียมตัวทั่วทุกกอง
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระน้องนุ่งยกอย่างไว้หางหงส์ <bot>:แล้วสอดทรงเครื่องกษัตริย์จำรัสศรี มงกุฎนวมสวมเกล้าพระเมาลี พระเจ้าพี่ทรงไม้เท้าของเจ้าตา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะขับกล่อมจอมขวัญให้บรรทม <bot>:อย่าปรารมภ์ร้อนจิตพิสมัย พลางแย้มยิ้มหยิบกรับแล้วขับไป ให้ต้องในน้ำจิตพระธิดา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าน้องรักร่วมครรภ์นั้นเห็นผิด <bot>:นี่เนื้อคิดเสแสร้งแกล้งมุสา ให้เสียวงศ์พงศ์พราหมณ์จำนรรจา อันบิดาเจ้าไม่เป็นเหมือนเช่นนี้
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ภิเษกหน่อวรนาถชาติกษัตริย์ <bot>:ผ่านสมบัติบำรุงชาวกรุงศรี ทรงสัจธรรม์กรุณาประชาชี ปิ่นโมลีโลกเฉลิมเป็นเจิมจอม
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงหยิบข้าวตากใส่ปากป้อน <bot>:อย่าใจอ่อนคิดให้มากถลากไถล คิดถึงพระเยซูของกูไป ท่านจะได้ช่วยเราเมื่อคราวจน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาทางท่าน่าจวนจอมผู้รั้ง <bot>:คิดถึงครั้งก่อนมาน้ำตาไหล จะแวะหาถ้าท่านเหมือนเมื่อเปนไวย[๑] ก็จะได้รับนิมนต์ขึ้นบนจวน
|
นิราศภูเขาทอง
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สิ้นแผ่นดินขอให้สิ้นชีวิตรบ้าง <bot>:อย่ารู้ร้างบงกชบทศรี เหลืออาไลยใจตรมระทมทวี ทุกวันนี้ก็ซังตายทรงกายมา
|
นิราศภูเขาทอง
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ของฝรั่งทั้งสิ้นแผ่นดินเกาะ <bot>:พูดให้เหมาะตามหลักอย่าหักหาญ ถึงมันพูดเกะกะอย่าระราน ฟังอาการแข็งอ่อนค่อยผ่อนปรน
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสด็จมาหาหม่อนฉานถึงบ้านช่อง <bot>:พระคุณของทรงศักดิ์เป็นอักนิษฐ์ ข้าพเจ้าเล่าก็มีแต่ชีวิต ย่อมคงคิดกตัญญูรู้พระคุณ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระคะนึงถึงนางมากลางเมฆ <bot>:การเวกร่อนร้องแซ่ซ้องเสียง เหมือนขับกล่อมพร้อมเพราะเสนาะสำเนียง วิเวกเพียงพิณเพลงวังเวงใจ
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.