text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายกษัตริย์หัสกันครั้นได้แจ้ง <bot>:ด้วยว่าแต่งเรือใช้ให้ไปหา คิดจะใคร่ไปด้วยได้ช่วยอา จึงปรึกษาสุบันเขคะเนการ
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประเดี๋ยวหนึ่งคนใช้ในกำปั่น <bot>:ยืนตัวสั่นหรับหรับล้มหงับหงาย บ้างเข้าแก้ชุลมุนออกวุ่นวาย ทั้งไพร่นายนั่งล้อมอยู่พร้อมเพรียง
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้องก็รู้อยู่ว่าท้าวเจ้าละมาน <bot>:ยังต่อต้านลมปี่พี่ไม่ไหว ถึงคนอื่นหมื่นแสนทุกแดนไตร จะผลาญให้วอดวายตายทุกทัพ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนารีที่เป็นทูตช่างพูดเพราะ <bot>:จะทะเลาะชาวลังกากินยาเสียง มาแต่เมืองเครื่องหอมมีพร้อมเพรียง ขึ้นนั่งเตียงแต่งตัวให้ยั่วยวน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อกษัตริย์รับหัตถ์ยิ่งหนักจิต <bot>:ดังศรพิษดูดเลือดเชือดมังสา แต่แข็งขืนกลืนกลั้นชลนา มิให้จับกิริยาในทำนอง
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ให้กองทัพขานโห่โกลาหล ขึ้นทรงนั่งหลังวิหคนกพยนต์ แล้วเดินพลออกประตูบูรพา
|
สิงหไกรภพ
| 53 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางว่าชะพระพี่ช่างขี้ปด <bot>:เขารู้หมดมิใช่ว่าเป็นบ้าหลัง ไม่ทูลลาพาไปก็ไม่ฟัง นางเฝ้านั่งบ่นว่าแล้วจาบัลย์
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระจอมธรณินมโนราษฎร์ <bot>:ได้ของญาติประทานให้ไว้หนักหนา แต่พระสุริโยไทยอัยกา ประทานข้าฝ่ายทหารชำนาญปืน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสามพี่นี้สนิทชีวิตน้อง <bot>:ช่วยปกป้องเวียงชัยไอศวรรย์ แล้วสั่งฝ่ายนายทหารชาญฉกรรจ์ เกณฑ์กำปั่นหุ้มทองสักสองร้อย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สามทิวาจึ่งสำเร็จเสร็จฟังสวด <bot>:ทุกหมู่หมวดแต่บรรดาโยธาหาญ ถึงวันสี่สรงชลสุคนธ์ธาร พนักงานพร้อมพรั่งทั้งวังเวียง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างเข้าเฝ้าเจ้าพราหมณ์รามราช <bot>:เจ้าอังกาศเก็บศัสตราวันทาถวาย คทาธรศรพระขรรค์พรรณราย ไปแต่กายกุมภัณฑ์ไม่บรรลัย ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกจึ่งว่าเช้าตรู่ดูให้แน่ <bot>:จะคิดแก้เวทมนตร์คนหรือผี แล้วเรียกศิษย์มาพลันในทันที ตำรามีต่างต่างข้างที่นอน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สั่งขุนหมื่นคืนกลับไปอภิวาท <bot>:ทูลพระบาทบงกชบทศรี ให้ทัพหลวงล่วงมายังธานี จะปลอมตีราษฎร์พลสกลไกร
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพราหมณ์น้อยอ่อนห้ามหรือพราหมณ์ใหญ่ <bot>:เข้าเคียงไหล่โลมนางอยู่กลางสวน ทำเกลียวกลมสมยอมซ้อมสำนวน มาก่อกวนเกาแก้ที่แผลคัน
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่ไต่ถามความจริงมากริ่งโกรธ <bot>:จะลงโทษถึงขบถผิดกฎหมาย น่าน้อยใจไม่เอาเป็นเจ้านาย ขอสู้ตายอยู่กับเท้าของเจ้าคุณ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระกาลฟังคั่งแค้นแสนพิโรธ <bot>:สู้อดโกรธรักษาอัชฌาสัย จึงเสแสร้งแกล้งตอบว่าขอบใจ ที่ชวนชักรักใคร่จะให้ดี
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอเดี๋ยวนี้เขาจะว่ามารยาผู้ใหญ่ <bot>:มาลูบไล้ให้บันเทิงละเลิงหลง แกล้งชักน้ำเข้าลึกนึกพะวง อย่าให้ลงโทษผู้ใหญ่ดูไม่ดี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างร้องขับจับระบำรำถวาย <bot>:ทอดกรกรายปรายหัตถ์กระหวัดไหว ฝูงเทวัญกั้นหน้านางฟ้าไว้ ต่างล่อไล่หลีกองค์ตีวงเวียน
|
สิงหไกรภพ
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วกินเครื่องกับแกล้มแกมกับเหล้า <bot>:พอมึนเมาพร้อมพรั่งแล้วนั่งเฉย บาทหลวงจึ่งปราศรัยภิปรายเปรย เหมือนอย่างเคยเลี้ยงทุกครั้งแต่หลังมา
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โจรขยับขับม้าออกมาห่าง <bot>:แล้วก็ขว้างน้ำมันไฟดั่งใจหวัง ถูกกายกรร้อนรนพ้นกำลัง ม้าที่นั่งเล่าก็ไฟติดไหม้พอง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงสั่งให้ไปเปิดประตูรับ <bot>:ศาลสำหรับเซ่นวักหักทุกศาล เห็นศักดิ์สิทธิ์วิทยาพฤฒาจารย์ พระกุมารดีใจเข้าในวัง
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ล้วนเครื่องดำสำคัญวันอาทิตย์ <bot>:ตามจริตศักราชพระศาสนา อร่ามเรืองเครื่องสำหรับประดับประดา พระมาลาสวมสอดใส่ยอดเพชร
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระรามวงศ์ลงเอกเขนกเหนื่อย <bot>:ลมเรื่อยเรื่อยรื่นแรงค่อยแข็งขัน กับหน่อนาถราชธิดาพร้อมหน้ากัน ดูกุมภัณฑ์พวกยักษ์คึกคักตาม
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระนำหน้าว่านางไปทางนี้ <bot>:เจ็ดนารีเรียงตามดูงามสม ข้ามสำเนาเขาเขินเนินพนม ลิ่วลอยลมชมเมฆวิเวกใจ
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาไฟจุดป่าไม้ไพรระหง <bot>:แล้วก็ตรงวิ่งกลมดั่งลมหวน เร่งประจุปืนหินดินชนวน ให้พร้อมถ้วนปืนหลักยักกะตรา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่เกรงผัวกลัวบาปทำหยาบช้า <bot>:ชอบแต่เป็นแม่ค้าทุบปลาขาย ปะสามีที่มุเขาดุร้าย หลังจะลายเลอะแล้วไม่แคล้วเลย ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ไม่ทราบว่าอยู่ในอู่อ่าว <bot>:หมายว่าก้าวซัดไปไกลหนักหนา คิดวิตกหมกมุ่นขุ่นอุรา ทั้งนัดดาโอรสยศยง
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นึกจะโจนจากช้างลงกลางเถื่อน <bot>:แล้วอายเพื่อนเขาจะเย้ยว่าใจหญิง แต่ตึงเศียรเวียนหน้าในตาวิง เอาคอพิงพาดตักมาตามทาง
|
นิราศพระบาท
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรู้สึกแล้วก็นึกสะอื้นอั้น <bot>:พลางรำพันพูดจาอัชฌาสัย บิดาตายฝ่ายเราให้เปล่าใจ นึกจะใคร่เชือดคอให้มรณา
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบิตุลาบิตุรงค์พวกพงศา <bot>:ต่างก็มาจุณเจิมเฉลิมศรี ให้สององค์จงพิพัฒน์สวัสดี อย่ารู้มีทุกข์โศกโรคโรคา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเฒ่าทำอุบายให้ตายจิต <bot>:เห็นสมคิดตรองตรึกยิ่งฮึกโหม มีวิชาพยายามเหมือนตามโคม แกแสนโสมนัสจิตที่คิดการ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่จะทูลบิตุรงค์ผู้ทรงเดช <bot>:จะโปรดเกศโองการสถานไหน จะมานั่งเจ็บช้ำระกำใจ หลานจะไปด้วยกันดั่งสัญญา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เหาะไปกลางเกลียวมหาชลาไหล ไม่มีแขนแสนสลดรันทดฤทัย แม้นอยู่ไปก็จะรับแต่อับอาย
|
สิงหไกรภพ
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจับยามตามไปจะได้ปะ <bot>:สงสารพระผอมซูบเสียรูปโฉม ช่างเดินทางกลางคลื่นครึกครื้นโครม ต้องทุกข์โทมนัสสาน่าปรานี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดคะนึงถึงพี่เป็นที่รัก <bot>:เคยพร้อมพรักปรีดิ์เปรมเกษมสรวล เคยคิดบอกดอกสร้อยน้องคอยทวน เคยชี้ชวนชมฟ้าดาราราย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงฉลามล้วนฉลามไม่จากคู่ <bot>:เป็นหมู่หมู่กลางมหาชลาสินธุ์ เหล่าพิมพาพาพวกเที่ยวหากิน กระเบนบินบินวนปนมังกง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชฎากลีบจีบจัดฉวัดเฉวียน <bot>:ล้วนขาวเขียนลายทองผุดผ่องศรี ประคำพลอยห้อยพระศอจรลี ไปนั่งที่แท่นสุวรรณริมบัลลังก์
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ขบปวดรวดเร้าทุกเพรางาย <bot>:กระสับกระส่ายสู้ทรงดำรงแรง ให้เคลิ้มเห็นเป็นว่าอุศเรนราช มาริมอาสน์อภิวันท์แล้วกันแสง
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีเบาะอานผ่านอกผ้าปกข้าง <bot>:แก้วกระจ่างแจ่มเม็ดเพชรประดับ มาเรียงเรียบเทียบเกยเคยประทับ ต่างเตรียมรับสรรพเสร็จสำเร็จการ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่บอกความตามจริงยังกริ่งแหนง <bot>:ใช่จะแกล้งเอาเท็จมาเสกสรร พ่อแม่ตายไร้ญาติขาดพงศ์พันธุ์ ได้เห็นกันพี่กับน้องทั้งสองรา ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พยายามข้ามมหามหรณพ <bot>:หวังประสบวรนุชสุดสงสาร มาอาศัยในสวนอุทยาน บุญบันดาลดลจิตพระธิดา
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสองข้างต่างสงบไม่รบรับ <bot>:พากันกลับถอยหลังเข้าฝั่งฝา บ้างก็จัดของเสบียงเลี้ยงโยธา หุงข้าวปลากินอยู่ทุกผู้คน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แบ่งกุศลผลผลาอานิสงส์ <bot>:ถวายองค์อนุชาพลางปราศรัย อาตมาตัดบ่วงคือห่วงใย ไม่อาลัยศฤงคารทั้งบ้านตน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันเยี่ยงอย่างข้างฝรั่งนั้นอย่างนั้น <bot>:ทางสามวันวันหนึ่งเดินถึงได้ แต่ลังกามาด่านปราการไพร ประมาณได้สามวันดังพรรณนา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กลับเป็นพราหมณ์ตามเคยเชยชมชื่น <bot>:ประพาสพื้นภูมิจังหวัดพนัสสถาน ระรื่นร่มลมเชยรำเพยพาน ดอกไม้บานเบิกกลิ่นรวยรินโรย
|
สิงหไกรภพ
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะยกวกไปใส่เอาก่อน <bot>:จะมานอนนิ่งถือเหมือนฤๅษี ถึงเอ็งเจ็บจริงหวาพ่อตามี ยกไปตีก่อนไม่ได้หรือไรนา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งแสนแค้นแสนรักสลักอก <bot>:แสนวิตกจนพระรูปซีดซูบผอม น้อยหรือเมียเสียได้มันไม่ยอม พูดอ้อมค้อมขัดข้องจองหองฮึก
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้แก้แค้นแทนที่ฆ่าพี่น้อง <bot>:ให้กึกก้องเกียรติยศไม่อดสู ถ้าครั้งนี้มิช่วยเข้าด้วยกู ขืนรบสู้กูจะล้างให้วางวาย ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรหยิบสารมาอ่านบ้าง <bot>:แล้วว่าอย่างนี้หรือมาอื้อฉาว มิควรขัดขุ่นเคืองในเรื่องราว ท่านว่ากล่าวไพเราะฉอเลาะล้ำ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่วัณฬามารับไปกับหล่อน <bot>:ค่อยวายร้อนหย่อนเย็นได้เป็นสุข พ่อมาปราบราบที่กลียุค จะสิ้นทุกข์สุขเกษมได้เปรมปรีดิ์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉลององค์ทรงสวมเกราะนวมกระหนก <bot>:ทับทรวงอกปิดทรวงดวงประดับ กระหวัดองค์ทรงสังวาลผูกบานพับ ปั้นเหน่งทับทิมอร่ามแวววามแวม
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอจบคำช้ำจิตผิดสังเกต <bot>:น้ำพระเนตรหลั่งไหลพระทัยหาย สินสมุทรสุดสุภาพไม่หยาบคาย นี่ดีร้ายอีฝรั่งสิ้นทั้งนั้น
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอยันตังทั้งทหารมาพานพบ <bot>:ช่วยรุกรบรำขวานเข้าด้านขวา ฟันขอเฝ้าสาวใช้ไล่โยธา รุกเข้ามาริมรถท้าวทศวงศ์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่บรรดามาพร้อมอยู่ที่นี่ <bot>:ใครจะมีปัญญาอัชฌาสัย เราเห็นอยู่แต่มะหุดวุฒิไกร ควรจะให้เป็นใหญ่ด้วยใจดี
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางเสาวคนธ์ด้นดั้นจะฟันฆ่า <bot>:แต่เชษฐากีดกั้นช่วยมันเถียง ทะเลาะพลางทางไล่เข้าใกล้เคียง ลาลีเลี่ยงล้อเล่นเป็นเฮฮา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตะเพียนทองล่องลอยไปตามคลื่น <bot>:เสียงโครมครื้นหางฟาดฉาดฉาดฉาน ฝูงม้าน้ำทำท่าม้าทะยาน ทั้งดำผ่านคล้ายม้าอาชาไนย
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งสงสัยไม่ประจักษ์ตระหนักแน่ <bot>:จงดูแต่ลายพระหัตถ์ที่จัดสรร พระทรงเขียนมาให้เห็นเป็นสำคัญ ทั้งตรานั้นชื่อราหูคู่นคร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กิ่งหนึ่งกินเป็นพญานาคราช <bot>:แสนฉกาจขบกัดคนตัดษัย กิ่งหนึ่งกินเนื้อเหลืองเรืองอุไร กิ่งหนึ่งไซร้กลายกลับเป็นลิงลม
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ค่อยคล้อยเคลื่อนเลื่อนรถสลดเหลือง <bot>:ดูเรื่อเรืองไรไรมิใคร่ดับ โอ้ดูเดือนเหมือนวัณฬาเมื่อล่าทัพ ไปลิบลับแล้วเมื่อไรจะได้เชย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโอรสรู้แจ้งไม่แคลงจิต <bot>:รำคาญคิดเสียใจมิใคร่หาย ด้วยแม่กลับอัปลักษณ์เป็นยักษ์ร้าย ก็ฟูมฟายชลนาโศกาลัย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าขอฝากซากศพพนาสูร <bot>:ให้เพิ่มพูนสวัสดีที่ภูผา แล้วกราบศพกุมภัณฑ์จำนรรจา ลูกจะลาเลยลับไปนับนาน
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่เท็จจริงสิ่งไรไม่ไถ่ถาม <bot>:เชื่อฟังความข้างเดียวไปเจียวหนอ เห็นได้ทีแล้วกระไรไม่รั้งรอ มาค่อนว่าน่าหัวร่อไม่พอแรง
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนชำนาญด่านนอกเขียนบอกส่ง <bot>:ให้ทูลองค์นครำสำปันหนา ว่ากำปั่นที่ไปทัพนั้นกลับมา พบมังคลาเจ้าประเทศเขตกำพล
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระจอมนรินทร์ปิ่นกษัตริย์ <bot>:ครั้นไตรตรัจสุริยาเวหาหน สรงวารีชำระประน้ำมนต์ ทรงเครื่องต้นตามสีรวีวัน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นรุมจับกลับรบไม่หลบหลีก <bot>:กระชากฉีกแขนขาโยธาหาญ สิงโตเห็นเผ่นโผนโจนทะยาน ช่วยทหารโฮกกัดทั้งฟัดยี
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระลดองค์ลงแอบแนบถนอม <bot>:จงอดออมอาดูรให้สูญหาย เจ้าพาพี่หนีรอดไม่วอดวาย คุณของสายสวาทล้นคณนา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อีกเนยนมขนมปังมาตั้งพร้อม <bot>:ขึ้นนั่งล้อมมุลนายฝ่ายทหาร พระมังคลาลุกมามิทันนาน ทำอาการเหมือนแต่ก่อนค่อยผ่อนปรน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ผู้รับสั่งรีบไปในนิเวศน์ <bot>:แล้วทูลเหตุองค์พระมเหสี นางพระยาจรจรัลไปทันที ถึงปรางค์ศรีเขยขวัญกัลยา
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างขับร้องลองซอประสานเสียง <bot>:เพราะสำเนียงบรรเลงเพลงถวาย มโหรีขับเรื่อยเฉื่อยสบาย ท้าวภิปรายปราศรัยในอนงค์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะไปด้วยช่วยเห่าให้เขาไล่ <bot>:ได้เข้าไปวังในได้คล่องแคล่ว แม้ไม่ไล่ย้ายทำนองร้องเหมือนแมว พอทูลแล้วร้องถวายให้หายแคลง
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเรียกพระมังคลาสานุศิษย์ <bot>:เองจงคิดผันแปรคิดแก้ไข อ้ายแขกพ่อตาเองไม่เกรงใจ พูดพิไรสารพัดทั้งขัดคอ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วว่าเราเยาว์อยู่ไม่รู้ถ้อย <bot>:จะได้พลอยไต่ถามตามฉงน ใครรู้แห่งแขวงแควกระแสชล พวกต้นหนล้าต้าบรรดานาย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายม้าใช้ได้ตำรับไม่ยับยั้ง <bot>:เรียกบ่าวทั้งปวงนั้นรีบผันผาย ออกหน้าวัดจัดแจงตกแต่งกาย ขึ้นม้าหมายมุ่งมาเมืองป่าตาล ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมารดรสอนธิดาว่าเจ้าแม่ <bot>:จงอยู่แต่ปรางค์ปราอย่าไปไหน หมั่นสวดมนต์บ่นภาวนาไป ให้พ้นภัยพวกพาลชาญฉกรรจ์
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท่านผู้เดียวเที่ยวมามีอาวุธ <bot>:ยักษ์มนุษย์นาคหรือเป็นฤๅษี แม้นทรงศีลจินดาจงปรานี ช่วยให้พี่พราหมณ์ฟื้นจะชื่นชม
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียแรงกูอุปถัมภ์นำสนอง <bot>:ประคับประคองมาจนใหญ่มันไม่ถือ ควรหรือหาทรชนแต่ต้นมือ สิ้นนับถือคุณกูผู้ประคอง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยได้ยินสินสมุทร <bot>:ให้แสนสุดเสน่หามารศรี แต่นิ่งนึกตรึกตราจนราตรี ยิ่งทวีถวิลโฉมประโลมลาน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระมิ่งมังคลานรารัตน์ <bot>:ออกล่องลัดจากอ่าวแล่นก้าวเฉียง โห่สนั่นลั่นฆ้องซ้องสำเนียง ออกแล่นเรียงตามกันมิทันนาน
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายไทท้าวเจ้าพาราปตาหวี <bot>:ฟังคดีร้อนใจมิใคร่หาย จะให้เรากินหมูแล้วสู้ตาย ถ่มน้ำลายทุดทุดไม่พูดจา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยบัดนี้เจ้าบุรีเหมราช <bot>:เธอประสาทบุตรีเสน่หา ให้เป็นคู่สู่สมภิรมยา จะแต่งงานการวิวาห์ให้ถาวร
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางพี่เลี้ยงทูลฉลองไม่ต้องเปรียบ <bot>:ชักทำเนียบเรื่องนิทานมาขานไข ตัวดิฉันก็นึกว่าเป็นข้าไท พระจะใช้คงสนองรองธุลี
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ผัวข้ามาข้าจะกลับไปกับเขา <bot>:จะพาเจ้าไปด้วยกันมาผันผาย พระอภัยไพร่ทุพลจนจะตาย เราฝากกายอยู่กับเขาชาวลังกา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ถือขวานด้ำยาวถือหลาวแหลน <bot>:กับโล่แพนมันชำนาญทหารเสือ ใส่หมวกดำกำมะหยี่สี่คลุมเครือ คล้ายกับเสือแอบทางกลางอรัญ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:วัดกระไกรใกล้บ้านที่ <bot>:ศรีประจัน ถามเหล่าชาวสุพรรณ เพื่อนชี้ ทองประศรีที่สำคัน ฃ้างวัดแคแฮ เดิมสนุกทุกวันนี้ รกเรื้อเสือคนอง
|
นิราศสุพรรณ
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คนทุกวันชั้นนี้มีแต่โลภ <bot>:หลงละโมบทุจริตผิดวิสัย คิดรวบรุมคุมเหงไม่เกรงใจ ให้เที่ยวไปทุกประเทศเขตนคร
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เกณฑ์กระบวนล้วนฝรั่งกำลังหนุ่ม <bot>:ใส่เสื้อหุ้มเกราะกระสันล้วนขันแข็ง ทั้งหน้าหลังดั้งดาบกำซาบแซง ตามตำแหน่งแต่งถ้วนกระบวนทัพ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกนักสิทธ์คทัศนาปักษาสัตว์ <bot>:สารพัดชมเพลินเนินไศล รุกขชาติดาษสล้างริมทางไป มะเฟืองมะไฟตูมตาดดาษดา
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ยืนม้าอยู่กลางกางพระกลด <bot>:มีเครื่องยศแห่แหนกันแน่นหนา เห็นทีท้าวเจ้าเมืองจะยกมา เรารักษาป้อมค่ายไว้ให้ดี
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายไทท้าวเจ้าบุรีเข้าที่สรง <bot>:สำอางองค์รจนามุกดาหาร ใส่มาลาวาวแววแก้วประพาฬ สอดสังวาลมรกตหมดมลทิน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียงแซ่ซ้องก้องกึกให้นึกแหนง <bot>:จับพระแสงเสด็จมาชาลาขวาง ที่รุ้งพรายหายหลบขึ้นนภางค์ เห็นแต่นางเนื้อเหลืองย่างเยื้องกราย
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ครั้งนี้ที่นั้นกูมั่นหมาย <bot>:เห็นสบายสารพัดไม่ขัดขวาง แล้วข้าวปลาสาลีในที่ทาง ก็กว้างขวางก่อนเก่าราวกับทำ
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียงน้ำลั่นครั่นครึกสะทึกสะท้าน <bot>:กระฉอกฉานชลเชี่ยวเป็นเกลียวไหล จิ้งหรีดร้องหริ่งหริ่งที่กิ่งไทร พระหน่อไทเอนองค์ลงบรรทม
|
สิงหไกรภพ
| 76 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:โลกนิติในโลกล้วน <bot>:แก่นสาร คือบิดามารดาอาจารย์ เจี่ยวแล้ เชาเจ้าจ่อมใจบาณ ทิตร่ำ เรียนแฮ เบิกศิลปปรีชาแท้ เลิศแล้วเมธี ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 72 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:อย่าเอื้อมเด็ดดอกฟ้า <bot>:มาถนอม สูงสุดมือมักตรอม อกไข้ เด็ดแต่ดอกพยอม ยามยาก ชมนา สูงก็สอยด้วยไม้ อาจเอื้อมเอาถึง ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เลิกทัพกลับหลังเข้าวังหลวง <bot>:ค่อยสร่างทรวงเสร็จศึกเหมือนนึกหมาย เสนานายใหญ่น้อยพลอยสบาย ทั้งหญิงชายชาวบุรินทร์ก็ยินดี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าหัสกันนั้นตั้งอยู่เมืองใหม่ <bot>:ก่อป้อมใหญ่แปดป้อมล้อมเขื่อนขัณฑ์ กำแพงหินศิลาปีกกากัน ชื่อกลจั่นจับพยัคฆ์ดักกุญชร
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมนุชบุษบงอนงค์สมร <bot>:นำสุนทรแล้วค่อยย่องจากห้องผัว ไปทูลท้าวทั้งสองทำหมองมัว โปรดตามตัวหมอเข้าไปข้างในพลัน
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พราหมณ์สุทัตทราบอรรถจึงทูลตอบ <bot>:โดยระบอบกลไกหลายสถาน แม้นนิ่งช้าข้าเห็นไม่เป็นการ อันช้างสารเสียงามักกล้าชน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรับคำร่ำว่าอย่าปรารภ <bot>:แล้วนอบนบทูลพลันด้วยหรรษา พระสอนสั่งน้องจะฟังที่บัญชา อย่าทรงปรารภพระทัยจงไว้วาง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์อรุณทูลฉลอง <bot>:อันตัวน้องจะตามไปในวิถี ได้เฝ้าองค์พระชนกชนนี พระฤๅษีบิตุลาป้าของเรา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.