text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วิสัยคนทนคงเข้ายงยุทธ์ <bot>:ฤทธิรุทรแรงร้ายกายสิทธิ์ แม้เพลิงกาฬผลาญแผ่นดินสิ้นชีวิต อำนาจฤทธิ์ย่อมแพ้แก่ปัญญา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโฉมยงทรงศีลได้ยินถาม <bot>:จะบอกความมิใคร่บอกออกมาได้ เสนหาอาวรณ์ร้อนฤทัย ภูวไนยนิ่งสะอื้นกลืนน้ำตา
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ในพระโรงรจนามุกดาหาร <bot>:ต่างก้มกรานภูวไนยเจ้าไอศวรรย์ ยกพานทองขึ้นไปตั้งบัลลังก์พลัน อภิวันท์หมอบฟังรับสั่งความ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งปืนใหญ่เร่งลากจุกปากช่อง <bot>:ไปคอยมองทุกกระบอกกรอกดินหู ทั้งสกัดตัดทางหว่างประตู จัดเอาผู้กล้าหาญการณรงค์
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มะตูมแต้วแก้วเกดพิกุลค้อม <bot>:พะยุงพะยอมขวิดขวาดมะหาดเหียง โศกมะสังยางสะคร้อสมอเรียง ตะเคียนเคียงซึกสนต้นพะวา
|
พระอภัยมณี
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นไล่เลียงเที่ยงแท้แน่ตระหนัก <bot>:นางนงลักษณ์ยินดีจะมีไหน พระอัยกาอัยกีก็ดีใจ ไม่เป็นไรแล้วเหวยลูกเขยกู
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เธอทำไร่ไว้ที่ริมภูเขาหลวง <bot>:ครั้นแตกรวงออกมาเล่าเป็นข้าวสาร ได้สืบพืชยืดอยู่แต่บูราณ จงคิดอ่านเอาเคียวมาเกี่ยวไป ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พบแต่เรือหลงทางอยู่กลางเกาะ <bot>:เที่ยวสืบเสาะแล่นลัดก็ขัดขวาง แต่ลอยแล่นเวียนวงหลงหนทาง ใช่ขุนนางมีแต่ไพร่อยู่ในเรือ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ค่อยสั่งสองน้องน้อยละห้อยละเหี่ย <bot>:ต่างสั่งเสียเศร้าหมองไม่ผ่องใส นางให้ลูกตุ๊กตากับผ้าสไบ พระหัสไชยให้แหวนทดแทนกัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:การที่พูดกันไว้ก็ได้เสร็จ <bot>:คงสำเร็จโดยประสงค์จำนงเหมือน เราก็รับแม่นแท้ไม่แชเชือน คงเป็นเพื่อนทำศึกดั่งตรึกตรอง
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณกลั้นกลืนสะอื้นอ้อน <bot>:พลางสุนทรถามพราหมณ์ตามสงสัย เป็นเหตุเพราะเคราะห์ร้ายจึงหายไป จะบรรลัยล่วงลับหรือกลับมา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทศวงศ์องค์มิ่งมเหสี <bot>:รำภาสะหรีลีวันต่างหรรษา มาพร้อมพรั่งทั้งวัณฬายุพาผกา ต่างวันทาทรงยศท้าวทศวงศ์
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาอาลัยกลับได้คิด <bot>:ทำความผิดผู้วิเศษนึกเข็ดขาม ยิ่งมานะจะณรงค์ทำสงคราม จึงสั่งความหมื่นขุนพวกมุลนาย
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:รู้ไตรเพทวิทยามหาศาล ได้ศึกษาปาโมกข์โลกวิจารณ์ แทบสถานบ้านเมืองมิถิลา
|
สิงหไกรภพ
| 52 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสั่งพวกเสนาบรรดาแขก <bot>:ให้ตัดแฝกไม้ลำทำเป็นแผง เอาแฝกคามาใส่ให้พอแรง ที่หลังแผงนอกยาทาน้ำมัน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงภุชสุดสาครบวรนาถ <bot>:สดับราชสารสมอารมณ์ประสงค์ ด้วยสมนามสมเนื้อในเชื้อวงศ์ ได้ดำรงรัตนาให้ถาวร
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้ากับพี่นี้กุศลแต่หนหลัง <bot>:เห็นจริงจังเจียวนะแม่แน่หนักหนา ถึงพรากไปไว้ที่อื่นคงคืนมา เหมือนเขาว่าคู่แล้วไม่แคล้วเลย
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอพบกับทัพวลาวายุพัฒน์ <bot>:ตั้งสกัดล้อเกวียนกลับเหียนหัน พอเสนาห้าสิบรีบมาทัน ช่วยป้องกันกับกษัตริย์หัสไชย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กระนี้ฤๅชื่อเสียงเกียรติยศ <bot>:จะมิหมดล่วงน่าทันตาเห็น เปนผู้ดีมีมากแล้วยากเย็น คิดก็เปนอนิจจังเสียทั้งนั้น
|
นิราศภูเขาทอง
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:รีบเสด็จด้วยพหลพลขันธ์ ได้เดือนครึ่งถึงพาราเมืองมารัน พอสายัณห์หยุดประทับพลับพลาไชย
|
สิงหไกรภพ
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยถ้อยทีมีสัตย์ไม่ขัดข้อง <bot>:เหมือนพี่น้องร่วมชิดสนิทสนม ทั้งข้าเฝ้าสาวสุรางค์นางต่างกรม ต่างชิดชมชาววังเมืองลังกา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนอำมาตย์มาสั่งดั่งกระแส <bot>:หาเรือแพใส่ของต้องประสงค์ ทั้งข้าวปลาสารพัดจัดประจง แล้วขนลงเรือใช้รีบไปพลัน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้นงเยาว์เสาวคนธ์วิมลสมร <bot>:นางยอกรรับบุปผาอัชฌาสัย น่าหัวร่อหน่อกษัตริย์หัสไชย คิดอาลัยสร้อยสุวรรณจันทร์สุดา
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วโปรดเชิญสังฆราชไปอาสน์รัตน์ <bot>:สามกษัตริย์หน่อไทอยากใคร่เห็น ช่วยระงับดับร้อนให้ผ่อนเย็น จะได้เห็นโรคาพยาบาล ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองกษัตริย์สุริย์วงศ์ทรงพระสรวล <bot>:แล้วคิดควรคำว่าน่าสงสาร จึงตรัสว่าถ้ามิเปลื้องเครื่องอาจารย์ สร้อยสังวาลจงประดับทับกันลง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายปู่เจ้าหาวเรอเผยอหน้า <bot>:นั่งหลับตาเชื่อมซึมดื่มอาหนี แล้วว่ากูปู่เจ้าเขาคิรี ทะเลนี้มิใช่แคว้นแดนมนุษย์
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายทหารจึ่งว่ากับม้าใช้ <bot>:เราจะไปบอกขุนนางอย่างถวิล ให้กราบทูลมูลความตามระบิล เจ้าแผ่นดินโปรดมาจะพาจร
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่แน่ขาน้าปู่อยู่ที่นี่ <bot>:เห็นตาชีเปลือยมาอยู่หาไหน เขาบอกว่าอาจารย์อันชาญชัย ท่านเจ็บไข้อยู่ที่ทิมริมพระลาน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันนารีนี้เป็นของต้องประสงค์ <bot>:หรือพระองค์เจตนาเร่งว่าขาน จงโปรดว่ามาให้เสร็จสำเร็จการ อย่าหน่วงนานน้องจะได้ครรไลลา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลงกำปั่นสุวรรณหงส์มีธงปัก <bot>:ท้ายสลักเรืองไรรูปไกรสร ที่นั่งทองห้องท้ายลายมังกร จอดสลอนใต้เหนือล้วนเรือไฟ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท้าวแขกลุกมารับคำนับถาม <bot>:ว่าสมความไหมเจ้าคุณการุญสนอง ได้ขอสู่เขาหรือไม่ดั่งใจปอง จะปรองดองอย่างไรเป็นไมตรี
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นสู่ขอต่อองค์พระทรงเดช <bot>:ถ้าโปรดเกศก็จะได้ดังใจหมาย มาเลียมลองต้องจับให้อับอาย เธอเป็นชายชาติเชื้อเนื้อนามใด ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะพวกเราได้ลังกาอาณาเขต <bot>:จึงเกิดเหตุทำวุ่นให้ขุ่นหมอง จึงทูลกับภัสดาน้ำตานอง จะตรึกตรองอยู่ไยเร่งไคลคลา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพวกทัพจับพลได้ล้นเหลือ <bot>:ได้หมวกเสื้อนับหมื่นทั้งปืนผา เจ้าสานนคนชำนาญผลาญมาตา เจ้าโมราฆ่าฝรั่งบังอลู
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงวนครรภ์ขวัญเนตรเถิดน้องรัก <bot>:โหรเขาทักทุกข์แทบจะผุยผง เรายึดยุดพุทธคุณให้มั่นคง เป็นทางตรงตราบสิ้นชีวาลา
|
สิงหไกรภพ
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงว่าพี่นี้จะลาแล้วหนาน้อง <bot>:อย่ามัวหมองมิ่งขวัญประหวั่นไหว ออกจากห้องน้องยาเหลืออาลัย ถอนฤทัยเรรวนจนซวนเซ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีร่มโพธิ์รุกขังเปนรังรื่น <bot>:พิกุลชื่นช่อบังพระสุริฉาย แสนระโหโอฬาน่าสบาย ทั้งหญิงชายกลาดกลุ้มประชุมกัน
|
นิราศพระบาท
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใครจะตักน้ำท่าหาลูกไม้ <bot>:ประเคนให้พระสิทธาเวลาฉัน เมื่อคิดไปใจหลานสงสารครัน แล้วก้มกันแสงสะอื้นกลืนน้ำตา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเจ้าพราหมณ์สามนายชายฉลาด <bot>:เห็นหน่อนาถมัวหมองไม่ผ่องใส จึงเลือกเด็กดอกลำดวนที่ยวนใจ มายื่นให้อนุชาแล้วพาที
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลความตามวิรุณพัฒยักษ์ <bot>:มันชวนชักหน่อไทให้ใหลหลง ไปหาท้าวเทพาสูรทูลยุยง ให้จับองค์โอรสลงโทษทัณฑ์
|
สิงหไกรภพ
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:พวกนั่งป้อมล้อมวงไม่สงสัย ทั้งแสนสาวท้าวนางพวกข้างใน ครั้นอุทัยไขสว่างกระจ่างตา
|
สิงหไกรภพ
| 53 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงเลือดเนื้อเมื่อน้องต้องประสงค์ <bot>:พี่ก็คงยอมให้มิได้หวง แต่ลูกเต้าเขาไม่เหมือนคนทั้งปวง จะได้ช่วงชิงให้ไปกระนั้น
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพุ่มพวงดวงจิตชีวิตพี่ <bot>:อันคราวนี้จะต้องไปไกลสมร เพราะอาจารย์ท่านจะพรากให้จากจร ไปนครสิงหลพี่จนใจ
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เปิดมหาวาโยเตโชธาตุ <bot>:นภากาศวิปริตเห็นผิดผัน โพยมพยับเป็นพายุขึ้นปัจจุบัน ทวนกำปั่นพวกฝรั่งถอยหลังมา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วก็ว่าตาจะช่วยไปฝากฝัง <bot>:ให้สมดั่งหลานคิดไม่บิดหนี คอยดูเขาเล่นสักวันขยันดี ต่อพรุ่งนี้จึงค่อยไปดั่งใจจง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ็บอยู่ป่าห้าเดือนเหมือนจะม้วย <bot>:แต่รอดด้วยหยูกยาค่อยฝ่าฝืน พอพ่วงพีมีกำลังลุกนั่งยืน ทุกค่ำคืนแค้นลูกสาวเจ้าลังกา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดังดวงจิตบิตุเรศเกศกษัตริย์ <bot>:ท้าวเธอจัดสาวที่รุ่นสกุลหงส์ เป็นพี่เลี้ยงนุชนางสำอางองค์ แต่ล้วนวงศ์พวกผู้ดีมีตระกูล
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประคองกรช้อนเบาะว่าเคราะห์พ่อ <bot>:น้ำตาคลอหลั่งลงด้วยสงสาร เวียนพิทักษ์รักษาพยาบาล ดูกุมารแล้วมาเฝ้าปลอบเสาวคนธ์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลงจากรถบทจรเข้าโรงฉัน <bot>:พอทรงธรรม์พระมุนินทร์ปิ่นฤๅษี เสด็จออกนอกคันธกุฎี สองนางชีเล่าก็พากันมาพลัน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิงปืนใหญ่ไฟฟูมตึงตูมซ้ำ <bot>:มันจมน้ำวนเวียนวงเหียนหัน ต้องติดวนจนเวลาลงสายัณห์ จึงกำปั่นออกไปพ้นที่วนปลา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางกรีกุนหุนจิตแล้วคิดอด <bot>:ทำประณตนอบน้อมว่าหม่อมฉัน ชื่อกรีกุนทุลเบาเบาพูดเท่านั้น แล้วผินผันวันทาลุกคลาไคล
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หวังจะปะพระปรอทที่ปลอดปร่ง <bot>:ทั้งสามองค์เอามาไว้ก็ไผล่หนี เชิญพระธาตุราธนาทุกราตรี อาบวารีทิพรศหมดมลทิน
|
นิราศเจ้าฟ้า
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหัสไชยไปทีหลังเขาทั้งหมด <bot>:ไม่ทันรถจะประเทียบเหยียบสารถี กระโดดลงตรงไปตึกพระชนนี สองบุตรีหนีคลานเข้าม่านทอง
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าเอาเยี่ยงหญิงกากปากขี้ข้า <bot>:กล่าววาจาเต็มระยำหญิงซำสาม เพราะดวงจิตอิจฉาพวกบ้ากาม จนเกิดความร้อนใจไม่สบาย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ครั้นสิ้นเพศผีสางเสื่อมสร่างหาย บรรทมตื่นฟื้นในพระทัยสบาย ให้กลับกลายเกลียดกลิ่นกินรา
|
สิงหไกรภพ
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหน็บปืนสั้นสองข้างอย่างฝรั่ง <bot>:พร้อมสะพรั่งพลไกรในสนาม บาทหลวงใส่เครื่องมณีล้วนสีคราม ใส่หมวกสามยอดสลับประดับนิล
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อสุรินทร์ยินคำที่รํ่าตอบ <bot>:จึงตรัสปลอบโลมเล้าเจ้าทั้งสอง ซึ่งแก้วตาอาลัยถึงพี่น้อง ก็ควรของเจ้าแล้วไม่ห้ามเลย
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราเด็กกว่าอายุก็ยังอ่อน <bot>:เจ้าฝึกสอนมาแต่ผัวตัวขยัน เร่งออกมาราวีทั้งมีครรภ์ ไม่ควรพรั่นดอกอุส่าห์เอาผ้ารัด
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพลงปรบไก่ใส่ช้องร้องจับปี่ <bot>:พอถึงที่ขัดทำนองร้องฉ่าฉ่า บ้างรำล่อล้อหลอกกลอกหน้าตา คนดูฮาเฮยืนเสียงครื้นเครง
|
สิงหไกรภพ
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงขัดขวางอย่างนี้เพราะขี้เกียจ <bot>:ให้เสื่อมเกียรติยศศักดิ์เสียหนักหนา เมื่อของเราเขาเอาไว้ไปเอามา จะกลับว่าผิดนั้นด้วยอันใด
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กฤษณาว่าโรคของพระน้องรัก <bot>:พี่ประจักษ์มั่นคงไม่สงสัย ถึงโรคพี่น้องเล่าก็เข้าใจ เป็นวิสัยพวกที่มาตำราเดียว
|
พระอภัยมณี
| 53 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์ละเวงเกรงจะโกรธ <bot>:ทำขอโทษทอดเทเสน่หา ซึ่งน้องให้ไปถามตามสงกา เพราะเห็นว่าขึ้งเคียดรังเกียจใจ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งกราบทูลทำนายทายนิมิต <bot>:ซึ่งทรงฤทธิ์สุบินนี้ดีใจหาย ว่าแผ่นดินไหวกล้าตำราทาย ต้องวุ่นวายเพราะศึกล้อมป้อมปราการ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงเคารพนบนอบตอบสนอง <bot>:พระคุณของสองกษัตริย์ดังฉัตรกั้น ได้อยู่เย็นเป็นสุขทุกคืนวัน เพราะพระองค์ทรงธรรม์ทศพิธ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาตามส่งตรงพลับพลาที่หน้าป้อม <bot>:ประณตน้อมยอกรให้พรผัว พอฤกษ์ดีตีฆ้องให้หมองมัว จะทรงตัวมิใคร่ไหวฤทัยระทวย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลลาพาพราหมณ์ตามลีลาศ <bot>:ออกจากราชนิเวศน์เขตสถาน เป็นปักษาถาโถมโพยมมาน ไปทางบ้านเดิมพราหมณ์ตามตำรา
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วกลับเงียบเชียบสงัดกำดัดดึก <bot>:หวนรำลึกถึงพระน้องให้หมองศรี ขึ้นสู่แท่นแสนศัลย์พันทวี มิรู้ที่จะคิดอ่านประการใด
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นรถทรงตรงเข้านวดพระเพลาพลาง <bot>:เห็นสองนางจาบัลย์พลอยกันแสง จนโพล้เพล้เวลาท้องฟ้าแดง ค่อยมีแรงริกริกนางพลิกฟื้น
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางอาบน้ำซ้ำอาบกุหลาบด้วย <bot>:ดูสำรวยสวยสมนุ่งห่มขาว แก้เกศีคลี่คลายขยายยาว ดังนางดาวบสนีศรีโสภา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยได้สดับสุนทรถาม <bot>:จึงตอบตามคำฝรั่งไม่กังขา อันตัวเราเจ้าบุรีรัตนา ผีเสื้อพาลงไว้ในสาคร
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขี้คร้านวิ่งตอแหลเป็นแม่สื่อ <bot>:ถึงจะดื้อดุจริงคงวิ่งหู เจ้าประคุณเงินทองเองลองดู ผิดปากกูเอ็งจงว่ากูสามัญ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กองตระเวนเจนทางต่างรับสั่ง <bot>:ยกไปตั้งซุ่มอยู่ริมภูผา พระอัคนีตีฆ้องกลองสัญญา ให้โยธารบพุ่งเจ้ากรุงไกร
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างหลบลี้หนีล่องไปนองเนือง <bot>:กลัวชาวเมืองผลึกนึกขนพอง พระอภัยใจดีเป็นที่สุด เมื่อจับอุศเรนได้มิให้หมอง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโยคีมีญาณว่าหลานแก้ว <bot>:ถึงถิ่นแล้วตาจะลาไปอาศรม สองแม่ลูกหมอบราบกราบบังคม พระบรมมุนีชุลีกร
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สารถีขับม้าอาชาชาติ <bot>:ขุนอำมาตย์คั่งคับสลับสลอน พวกขอบขัณฑเสมาประชากร นั่งสลอนกราบก้มบังคมคัล
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันลูกเต้าเผ่าพงศ์เราปลงจิต <bot>:ให้เป็นสิทธิ์พระอภัยจงไปหา เธอยอมใจไม่ห้ามตามอัชฌา อย่ามาลาข้าเลยเจ้าไม่เข้าใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกคนดูอยู่จนดึกเสียงครึกครื้น <bot>:บ้างนั่งยืนมุ่งเขม้นดูเล่นหนัง จนปิ่นปักนัคเรศเข้าเขตวัง ชายหญิงยังนั่งแน่นแสนสำราญ
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณนั้นนั่งอยู่ข้างพี่ <bot>:ฟังเสียงปี่วาบวับก็หลับใหล พระแกล้งเป่าแปลงเพลงวังเวงใจ เป็นความบวงสรวงพระไทรที่เนินทราย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวสินชัยว่าไปกับเราเถิด <bot>:เทพจะเชิดช่วยชุบอุปถัมภ์ เมื่อกลับไปถึงจังหวัดจึ่งจัดทำ เหมือนถ้อยคำเราว่าอย่าอาวรณ์
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเข้าที่ตีสามยามสงัด <bot>:ตื่นบรรทมประนมหัตถ์อธิษฐาน พอนาทีตีสิบเอ็ดสำเร็จการ พระนิพพานนิ่งสนิทเหมือนนิทรา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสวยยาอย่างไรก็ไม่หาย <bot>:ถึงปีปลายโศกรูปจนซูบผอม ชันษาห้าสิบสามยังงามพร้อม เหมือนแก่หง่อมเต็มประดาด้วยอาดูร
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงว่าชะเจ้าจอมคอยซ้อมท้าย <bot>:ไม่ถ่อพายเอาแต่สุขสนุกสนาน ได้อนงค์เองก็คงลืมอาจารย์ สมนิทานปรารถนาเหมือนว่าวอน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วพระองค์ทรงสั่งให้เขียนสาร <bot>:ไปทูลการกับสมเด็จพระเชษฐา ในกรุงไกรนครังเมืองลังกา ว่าหลานยามาขอหน่อนรินทร์
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอร่วมฉัตรปัถพีศรีสวัสดิ์ <bot>:สืบกษัตริย์สมตามความประสงค์ ในเดือนสี่นี้จะพร้อมพระญาติวงศ์ ช่วยทำมงคลงานการวิวาห์
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์พงศ์กษัตริย์ไม่สงสัย <bot>:จึ่งเล่าไปโดยประสงค์จำนงหวัง เรามาจากนักสิทธ์ไม่ปิดบัง ให้มันฟังแต่ต้นไปจนปลาย
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับทั้งสี่พี่เลี้ยงตามเยี่ยงอย่าง <bot>:ไปกับนางทางไกลได้ใช้สอย จวนเวลาข้าเฝ้าเขาจะคอย ชวนน้องน้อยสรงชลสุคนธา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วโฉมยงทรงรินสุราให้ <bot>:ตามวิสัยสืบรักสมัครสมาน ทั้งพี่น้องคำนับรับประทาน ตามโบราณรับรักด้วยภักดี
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเกณฑ์ไพร่ไว้ทุกช่องกองละหมื่น <bot>:ฉวยค่ำคืนเข้มงวดจะกวดขัน ถ้าหนักไหนให้ทหารช่วยด้านนั้น อย่าคิดครั่นคร้ามใจแก่ไพรี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เองหัดกินของป่าโอชารส <bot>:ลูกไม้สดสารพัดไม่ขัดขวาง ค่อยและลิ้มชิมผลมะม่วงปราง ใจสว่างจะได้ภาวนาไป
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วลุกออกนอกวังไม่ยั้งหยุด <bot>:พระรีบรุดเร่งราชรถา พอถึงกุฎิ์ทรงฤทธิ์พระปิตุลา สามสิทธาเสด็จออกนอกกุฎี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพราหมณ์ยิ้มพริ้มเพราเข้ากระซิบ <bot>:วางยาทิพย์แล้วเป็นไรจะไม่หาย ประเดี๋ยวนี้พี่ก็พลอยค่อยสบาย ด้วยกลิ่นอายเกสรขจรมา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท้าวไทเจ้าพาราเห็นหน้าบุตร <bot>:ยิ่งแสนสุดโศกเศร้าเท่าสิงขร แต่แข็งขืนยุรยาตรลีลาศจร สะท้อนถอนฤทัยไม่สบาย
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงจัดแจงแต่เครื่องแล้วเยื้องย่าง <bot>:ไปตั้งข้างแท่นทองนอกห้องกั้น ของเสวยเนยนมทั้งน้ำจัณฑ์ สารพันเสร็จสรรพแล้วกลับไป ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มหาดเล็กเด็กนั้นพันห้าร้อย <bot>:ล้วนใส่สร้อยสังวาลหาญอาสา ถือธนูคู่องค์พงศ์นรา องค์ละห้าร้อยถ้วนล้วนเล็กเล็ก
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังปลอบนอบน้อมสู้ออมอด <bot>:เชิญท้าวทศวงศ์เหล่าเผ่าพงศา เข้าสู่วังตั้งประทับอยู่พลับพลา เกณฑ์โยธาซ่อมแปลงกำแพงวัง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เวลานั้นหันหุนให้ฉุนแค้น <bot>:ขึ้นนั่งแท่นเทียมสิทธาแล้วว่าขาน นี่แน่ะคะพระบรมสมภาร บวชมานานยิ่งนิ่งก็ยิ่งลวง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เราถือสัตย์ตัดขาดทรงศาสนา ถึงแก้วแหวนแผ่นดินไม่จินตนา แล้วชวนพระอนุชาลุกคลาไคล
|
สิงหไกรภพ
| 52 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นำเสด็จเจ้าพาราการะเวก <bot>:อดิเรกพร้อมประยูรสกุลหงส์ ชวนกันมาอภิวาทบาทบงสุ์ กษัตริย์ทรงปราศรัยในตระกูล
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขย่งเต้นเผ่นโผนจะโจนกัด <bot>:หน่อกษัตริย์หลบโลดโดดถลา ลงในน้ำดำไล่จับได้ปลา กลับขึ้นมาเสกทิ้งให้สิงโต
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระมังคลานราราช <bot>:ออกนั่งอาสน์เนาวรัตน์จำรัสศรี พร้อมสะพรั่งทั้งพหลแลมนตรี นำคดีทูลองค์พระทรงธรรม์
|
พระอภัยมณี
| 63 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.