text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางโลมลูบจูบซ้ำว่ากรรมเอ๋ย <bot>:ไม่อิ่มเลยเหลือจะหักให้รักหาย อุ้มโอบแอบแนบนางเชยปรางซ้าย แล้วก็ย้ายจูบขวาว่ายาใจ
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นละเมาะเกาะเขาเขียวชอุ่ม <bot>:โขดตะคุ่มเคียงเคียงเรียงรุกขา จะเหลียวซ้ายสายสมุทรสุดสายตา จะแลขวาควันคลุ้มกลุ้มโพยม
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วันพรุ่งนี้นางอนงค์ไปส่งเครื่อง <bot>:คงทราบเรื่องร้อนเย็นเป็นไฉน พี่จะลอบไปเฝ้าถึงท้าวไท แต่จะไปมือเปล่าเขาจะแคลง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเห็นพราหมณ์สามนายก็อายนัก <bot>:พระเมินพักตร์ผินหลังแล้วนั่งเฉย เจ้าพราหมณ์ยิ้มพริ้มพรายภิปรายเปรย พ่อเสวยหมากเล่นก็เป็นไร
|
พระอภัยมณี
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแบ่งปันถิ่นประเทศเขตอาวาส <bot>:มีสังฆราชเป็นที่ครูผู้สั่งสอน สืบกันมาแต่ครั้งตั้งนคร ก็ถาวรทั่วจังหวัดปัถพี
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชาติสอพลอทรลักษณ์เพราะรักยศ <bot>:มันเลี้ยวลดคดงอคิดฉ้อฉล วิสัยช้างสร้างงามาจะชน ไม่ย่อย่นเยินยู่มาสู้กัน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงสารองค์พระอภัยเมื่อใกล้ค่ำ <bot>:ยิ่งร้อนรำจวนใจให้ละห้อย คิดคะนึงถึงนางเงือกน้ำน้อย จะจากกลอยสวาทไปเสียไกลกัน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเภตราการะเวกอำมาตย์ <bot>:ไปเฝ้ากราดเรือบัลลังก์ที่นั่งโถง ผูกเชือกเสาเพลาใบชักสายโยง เสากระโดงเภตราทาน้ำมัน
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรู้ทีแกล้งจี้ที่สีข้าง <bot>:เหลียวเห็นนางนึกรักเป็นหนักหนา จึงว่าพี่นี้ไม่ขัดหัทยา อยากเป็นฝาหรั่งเล่นเย็นเย็นใจ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อชาติหน้าข้าจะมีสักทีหนึ่ง <bot>:ยายจึงหึงให้แทบตายเถิดยายเอ๋ย แม่เกษรามาลีหล่อนมิเคย อย่าหึงเลยลูกรักขายพักตรา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าเขตแคว้นแดนเมืองผลึกราช <bot>:เห็นเรือลาดตระเวนรายทั้งซ้ายขวา ให้ตีฆ้องร้องถามตามสงกา ชาวพารารับฆ้องแล้วร้องไป
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายกองหน้าวาหุโลมรีบกองทัพ <bot>:พอพบกับนายด่านชาญสมร พระกาลขับทัพทหารเข้าราญรอน นายด่านต้อนพลขันธ์ประจัญรับ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหล่ากระโห่โลมาขึ้นคลาคล่ำ <bot>:บ้างผุดดำกลอกกลับสลับสลอน ฝูงพิมพาพากันเที่ยวสัญจร หมู่มังกรว่ายกลาดดาษดา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมียดูพระจริตเห็นผิดนัก <bot>:พระลืมรักห้ามแหนแสนสนม จะต้องถูกหยูกยาต้องอาคม น้องปรารมภ์ร้อนใจมิได้วาย
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชันษาได้สิบห้าพอแรกรุ่น <bot>:ประชาชื่นชมบุญเป็นใหญ่หลวง ทั่วพิภพธรณินทร์สิ้นทั้งปวง ทุกกระทรวงสรรเสริญเจริญพร
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นบ้านเมืองเคืองเข็ญเป็นวิบัติ <bot>:จะได้ตัดเสียให้เตียนที่เสี้ยนหนาม แล้วกลับมาถ้าข้างนี้มีสงคราม ได้ปราบปรามไพรินทมิฬมาร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกลังกาว่าอุแหม่กูแลแปลก <bot>:อ้ายพราหมณ์แขกกะละหนากะลาสี พวกการะเวกเลกเชลยกูเคยตี มาก็ดีแล้วจะได้ไว้ใช้การ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงหยุดยั้งฟังยายอย่าอายเหนียม <bot>:ตามธรรมเนียมนิ่งเฉยไม่เคยถือ อย่าด่วนทำน้ำพระทัยดังไฟฮือ ให้เลื่องฦๅซื่อตรงตามวงศ์วาน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทำฉันใดจึ่งจะได้สมรมิตร <bot>:มาร่วมคิดร่วมเชยระเหยหอม คะนึงนวลครวญคร่ำระกำตรอม เหลือจะออมอดรักหักอารมณ์
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้พระองค์ทรงศิลมุนินทร์นาถ <bot>:เธอทราบบาทโดยประสงค์จำนงหมาย ขอพระคุณหนุนนำช่วยทำนาย จะดีร้ายอย่างไรในตำรา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอพลบค่ำคล้ำมัวทั่วทุกทิศ <bot>:ยิ่งมืดมิดมิ่งขวัญประหวั่นไหว น้ำกระจายพรายแดงดังแสงไฟ แล่นมาในแนวคลื่นทุกคืนวัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ช้างสาร หกศอกไซร้ <bot>:เสียงา งูเห่า กลายเป็นปลา อย่าต้อง ข้าเก่า เกิดแต่ตา ตนปู่ ก็ดี เมียรักนอนร่วมห้อง อย่าไว้วางใจ ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาเมืองนี้พี่ก็หมายไม่คลายคลาด <bot>:กลับนิราศเริศร้างไปห่างเห อันกรุงไกรไกลทางขวางทะเล สุดคะเนนึกสะอื้นกลืนน้ำตา
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายล่ามว่าถ้ากระนั้นขยันยิ่ง <bot>:ใคร่ฟังสิ่งซึ่งว่าดีไม่มีสอง แล้วกลับมาหน้าค่ายบอกนายกอง ทั้งพวกพ้องพูดจาปรึกษากัน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงนั่งสั่งถ้วนกระบวนทัพ <bot>:แล้วจึ่งนับฤกษ์ยามตามดิถี หยิบตำรามาพลันด้วยทันที แล้วก็คลี่ดูพลางเหมือนอย่างเคย
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลดพระองค์ลงนั่งบัลลังก์อาสน์ <bot>:ละเวงนาฏน้อมประณตบทศรี ตั้งเครื่องอานพานสลาให้สามี หยิบมาลีเลือกถวายมีหลายพรรณ
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองกษัตริย์ขัตติยาเสร็จมาเฝ้า <bot>:ต่างก้มเกล้าคอยฟังรับสั่งสาร ฝ่ายพระองค์ทรงศักดิ์จักรพาล เอื้อนโองการทักกษัตริย์ขัตติยา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ยิ่งแค้นใจกัดฟันอยู่หันหุน อุเหม่หญิงแพศยาอีทารุณ จะเป็นจุณลงทั้งเขตนิเวศน์วัง
|
สิงหไกรภพ
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระศรีสุวรรณวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:ให้เร่งรัดตีกระชั้นอย่าหันเห เห็นลมส่งคลื่นระดมสมคะเน แม้นเรือเหยิงกระหน่ำร่ำเข้าไป ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทศวงศ์องค์สั่นอยู่งันงก <bot>:พลาดพลัดตกจากเตียงเสียงดังผลุง สาวสุรางค์นางพระยาอุส่าห์พยุง พอจวนรุ่งรางรางค่อยสร่างควัน
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่เมียเราชาวบ้านร้านตลาด <bot>:ไม่ต้องราชการไฉนจะให้หา หรือเกี่ยวข้องต้องคดีที่ภรรยา บาดหมายมามีชื่อหรือผิดตัว
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราทำศึกนึกแสนแค้นลูกหลาน <bot>:ไม่ถือโทษโกรธททารท่านทั้งหลาย จงอยู่เย็นเป็นสุขสนุกสบาย แล้วสั่งฝ่ายนายหมวดเร่งตรวจตรา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วตรัสสั่งเสนาวายุพัด <bot>:จงเร่งรัดเภตราโยธาทหาร ให้พี่น้องสองตามความสำราญ ทั้งตัวท่านจงไปด้วยช่วยระวัง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านท้าวรายามหากษัตริย์ <bot>:สั่งให้จัดปรางค์มาศปราสาทศรี วันสองค่ำจะได้ทำการพิธี ขุนเสนีเหล่าสนมกรมวัง
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แลดูปี่ที่เป่าเล่าก็หาย <bot>:นางยักษ์ร้ายรู้ว่าพากันหนี เสียน้ำใจในอารมณ์ไม่สมประดี สองมือตีอกตูมฟูมน้ำตา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสั่งพวกโหราหาดิถี <bot>:วันที่ดีฤกษ์ยามตามประสงค์ พฤฒารับจับกระดานคูณหารลง เอาฤกษ์ธงชัยตั้งกำลังวัน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยเดิมทีตีได้ดังใจนึก <bot>:พวกข้าศึกเสียทีแตกหนีหาย ทหารเราเบาใจทั้งไพร่นาย จึงเสียค่ายเมืองใหม่แก่ไพรี
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อกษัตริย์หัสไชยก็ไล่ซ้ำ <bot>:โดดลงปล้ำเจ้าลวาดฟาดด้วยศร ด้วยฤทธิ์แก้วแววตากล้าราญรอน จับผู้ใดให้อ่อนทั้งอินทรีย์
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงช่วยเชิญมารักษาประชาราษฎร์ <bot>:ให้แคล้วคลาดบาดเจ็บไข้โพยภัยผี ทั่วทุกคนจนรอบขอบบุรี เราจะนีมนต์บ้างเข้าวังใน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าหลงทางกลางป่าพนาลี <bot>:ท่านช่วยชี้มรคาให้คลาไคล ฯ ฝ่ายเทวัญครั้นสดับที่กลับถาม จึงบอกความเคลือบแฝงแถลงไข
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้แลดูสุริยงจะลงลับ <bot>:มิใคร่จะดับดวงได้อาไลยหลัง สลดแสงแฝงรถเข้าบดบัง เหมือนจะสั่งโลกาให้อาไลย
|
นิราศเจ้าฟ้า
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจัดแจงของข้าวเอาไปให้ <bot>:ได้เลี้ยงไพร่พลทหารชาญสมร พลางตกแต่งเครื่องพิธีชุลีกร สยมพรตามตำราบูชาโคม
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งต้นหนคนใช้ในกำปั่น <bot>:เจ้าคุณท่านจะให้ไปในมหา สาคเรศเขตแคว้นแดนลังกา ทั้งข้าวปลาเครื่องเสบียงของเลี้ยงคน
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเลี้ยงดูหมู่พหลพลทหาร <bot>:อิ่มสำราญสารพัดไม่ขัดขวาง พวกนักสิทธ์ให้สถิตศาลากลาง อยู่กว้างขวางหลับนอนผ่อนสบาย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทุกประเทศเขตพาราระอายศ <bot>:ทั่วกันหมดตรอมใจแทบไผ่ผอม เหมือนกบเฝ้าชายกระแสจนแก่งอม ต้องอดออมเหมือนมดแดงแฝงอัมพวา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทรงเครื่องเรืองระยับสำหรับกษัตริย์ <bot>:ออกแท่นรัตน์รจนามุกดาหาร สะพรั่งพร้อมโหราพฤฒาจารย์ มาหมอบกรานเฝ้าองค์พระทรงธรรม์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พร้อมสะพรั่งทั้งร้อยลอยสล้าง <bot>:มีขุนนางลำละนายรายรักษา เสียงทหารขานโห่ก้องโกลา ปืนสัญญายิงลั่นสนั่นดัง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ลอบทำสำเภายาวเก้าเส้น <bot>:สำหรับเล่นทะเลลึกฝึกทหาร เลือกล้าต้าต้นหนพวกคนงาน ล้วนชำนาญนาวาในสาชล
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วิเวกหวีดกรีดเสียงสำเนียงสนั่น <bot>:คนขยั้นยืนขึงตะลึงหลง ให้หวิววาบซาบทรวงต่างง่วงงง ลืมณรงค์รบสู้เงี่ยหูฟัง
|
พระอภัยมณี
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราเคยเห็นแต่เขาทำเป็นด้ำมีด <bot>:อันหนีดหนีดชาวพาราหามาได้ นี้เป็นเรือพระที่นั่งบัลลังก์ชัย ช่างโตใหญ่จริงหนออี่พ่อคุณ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นได้ชมสมจิตพิศวาส <bot>:ก็นิราศแรมจรัลผันผยอง ไม่อยู่เฝ้าเคล้ารสเที่ยวจดลอง ดูทำนองใจชายก็คล้ายกัน
|
สุภาษิตสอนหญิง
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราชื่อว่าสานนเป็นคนใหญ่ <bot>:ถัดนั้นไปเจ้าวิเชียรเป็นที่สอง คนนั้นชื่อโมรานุชารอง ที่สุดท้องคนนี้ศรีสุวรรณ
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโศกศัลย์รันทดสลดจิต <bot>:ด้วยสุดคิดสารพัดจะขัดสน ทั้งลูกน้อยพลอยหายในสายชล จะอับจนหรือจะรอดตลอดไป
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นฟื้นองค์นงลักษณ์อัคเรศ <bot>:พูนเทวษหวั่นไหวอาลัยเหลียว เหมือนสิ้นเหล่าเผ่าพงศ์อยู่องค์เดียว ยิ่งเปล่าเปลี่ยวในใจให้วังเวง
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กำปั่นน้อยร้อยลำสำหรับรบ <bot>:บรรจุครบเครื่องศัสตราโยธาหาญ ตั้งอังกฤษจิตุเวนเจนชำนาญ ดูคิดอ่านกองหนุนเป็นขุนพล
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางปีศาจว่ากูอยู่ไม่ได้ <bot>:ด้วยมิใช่ปู่เจ้าเขาสิงขร จะมาอยู่เมืองบ้านชานนคร ใช่สิงขรเทเวศป้องเขตคัน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลงนอนหงายก่ายนลาฏอนาถนึก <bot>:ทรวงสะทึกแสนวิโยคให้โศกศัลย์ ตั้งแต่มาอยู่ในเขาเจ้าประจัน จะหาวันว่างสบายก็ไม่มี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทูลกระหม่อมจอมโลกของลูกเอ๋ย <bot>:ไฉนเลยไม่มาช่วยฉันด้วยบ้าง พระมารดาตายายมาวายวาง สะอื้นพลางกลิ้งเกลือกลงเสือกกาย
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางเห็นจริงนิ่งคะนึงแล้วจึงตอบ <bot>:ว่าก็ชอบสารพัดจะบัดสี ใช่สาวแส้แก่ตัวลูกผัวมี แต่ครั้งนี้มีกรรมจะทำไป
|
สิงหไกรภพ
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณนั้นจะใคร่เข้าใกล้น้อง <bot>:จึงว่าต้องเทวดาพระราหู เคยแก้หายหลายคนด้วยมนต์ครู จะขอดูกายายุพาพาล ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันน้องนี้ไร้คู่ที่สู่สม <bot>:เป็นสาวพรหมจารีไม่มีผัว ถึงเป็นยักษ์ยังไม่มีราคีมัว พระมากลัวผู้หญิงด้วยสิ่งใด
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อุศเรนเจนจัดจึงตรัสตอบ <bot>:พระว่าชอบหญิงกับชายอายอดสู แต่เข้าหอพ่อแม่ให้เลี้ยงดู คงเป็นคู่แล้วยังไม่ใคร่จะยอม
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเงือกน้อยสร้อยเศร้าให้เหงาง่วง <bot>:อยู่ในห้วงหุบวนชลสาย ได้ฟังคำฉ่ำชื่นค่อยฟื้นกาย จึงแหวกว่ายสายสมุทรผุดขึ้นมา
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงเข้าไปในตึกที่เตียงตั้ง <bot>:เห็นพราหมณ์นั่งทุกข์ร้อนถอนใจใหญ่ เข้าเคียงข้างพลางถามเนื้อความใน พี่อย่าได้โศกเศร้าไม่เข้าการ
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สี่พี่เลี้ยงเคียงประคองทั้งสองข้าง <bot>:มิใคร่ย่างบาทาลีลาได้ ค่อยแหวกม่านคลานเคียงเลี่ยงออกไป เข้าไปในมณฑลบนบัลลังก์
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงมาถือเพศฝรั่งข้างอังกฤษ <bot>:เป็นลูกศิษย์ซื่อตรงเหมือนวงศา กูก็ไม่เกียดกันไม่ฉันทา มีวิชาอย่างไรจะให้เอง
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่เอาคนพลไพร่ไปเป็นห่วง <bot>:ให้ทั้งปวงไปสงครามตามภาษา ศรีสุวรรณนั้นเป็นพระอัยกา ชอบอัชฌาชื่นช่วยอำนวยพร
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นเดือนหงายฉายแสงแจ้งกระจ่าง <bot>:ต้องน้ำค้างซัดสาดอนาถหนาว น้ำกระเซ็นเป็นฝอยดูพร้อยพราว อร่ามราวเพชรรัตน์จำรัสราย
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างไขกลดนตรีทำปี่พาทย์ <bot>:ประโคมฆาตฆ้องระฆังประดังเสียง พวกห้ามแหนแสนสุรางค์นางจำเรียง ประคองเคียงข้างที่พัดวีลม
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะได้รู้สำนึกที่ฮึกฮัก <bot>:ไม่รู้จักศาสนาเยวาโห เพราะมันทำทุจริตอิศโร เอาให้โซอยู่กับที่เหมือนตีงู
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อกษัตริย์กับสามเจ้าพราหมณ์น้อย <bot>:ไม่ตอบถ้อยทุ่มเถียงทำเสียงหาย นอนอยู่เหนือเสื่อลาดขาดระคาย จนเคลิ้มกายหลับไปในไสยา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถนอมนวลชวนชิดจุมพิตพักตร์ <bot>:ร่วมภิรมย์สมรักสมัครสมาน อัศจรรย์นั้นก็ไม่ใคร่ได้การ เหมือนตำนานนางกระตั้วไม่กลัวตาย
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอบอกกันยังมิทันจะขาดปาก <bot>:เห็นเรือจากแจวตรงหลงถลำ กระทบผางตอนางตะเคียนตำ ก็โคลงคว่ำล่มลงในคงคา
|
นิราศเมืองแกลง
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำรำพึงคะนึงคิด <bot>:จะเป็นมิตรกับศัตรูไปสู่หา เหมือนไม่ถือซื่อสัตย์ต่อภัสดา จะนินทาเฟื่องฟุ้งทั้งกรุงไกร
|
สิงหไกรภพ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางเสแสร้งแกล้งว่าองค์พระทรงตรัส <bot>:สั่งให้จัดก็มาจัดไม่ขัดขวาง ไหนจะเลือกรูปเหล่าสาวสุรางค์ ให้ใช้ข้างแท่นที่นั้นมีครบ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทศวงศ์ทรงเสลี่ยงออกไปหน้า <bot>:นางพระยาทรงวอรออยู่หลัง ศรีสุวรรณทรงรถามีฝาบัง รถข้างหลังมเหสีสองลีลา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเชื่อคำอ้ำอึ้งแล้วจึงว่า <bot>:เมียของข้าใครหนอจะขอถาม ทำไมเล่าเจ้าจึงหย่อนโอนอ่อนตาม มีผัวสองต้องห้ามตามกระทรวง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงจับอ้ายรามวงศ์ลงเหล็กไว้ <bot>:อย่าเพิ่งให้ชีวามันอาสัญ จับพ่อแม่แก่เฒ่าพวกเผ่าพันธุ์ มาพร้อมกันจึงทำให้หนำใจ
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระแกล้งว่าอย่าห้ามนะคราวนี้ <bot>:ตายเป็นผีจะมาอยู่เข้าสู่สิง แม้ชายใดใครล่วงมาช่วงชิง เข้าแอบอิงน้องรักจะหักคอ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สามดาบสเสด็จมาในปราสาท <bot>:พร้อมพระญาติวงศ์สิ้นทั้งหลาย ศรีสุวรรณสินสมุทรสุดสบาย ช่วยโฉมฉายเทพินนิฤมล
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะฆ่าตีชีวิตให้ปลิดปลด <bot>:จะขาดพรตอดสูฆ่าผู้หญิง แกล้งหยุดหย่อนร่อนเร่ประเวประวิง ยิ่งเย็นยิ่งกริ่งที่จะมีภัย
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางแจ้งความตามจริงทุกสิ่งไป <bot>:ข้าจงใจจะมาเฝ้าเจ้าแผ่นดิน ขุนเสนาว่าธุระสิ่งไรเจ้า นางก็เล่าตามจิตคิดถวิล
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงแม่ลาเมื่อเรามาก็ลาแม่ <bot>:แม่จะแลแลหาไม่เห็นหาย จะถามข่าวเช้าเย็นไม่เว้นวาย แต่เจ้าสายสุดใจมิได้มา
|
นิราศพระบาท
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หุนโมโหโกรธาทำหน้าเง้า <bot>:เข้าไปเฝ้าพระธิดาอัชฌาสัย นางกษัตริย์ตรัสถามเป็นความใน เป็นกระไรเร็วมากว่าทุกวัน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์พระมังคลาราช <bot>:แต่คอยบาทหลวงหายไม่ผายผัน ตั้งแต่ลงไปเภตราได้ห้าวัน คนทั้งนั้นพากันหายไม่ได้ความ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวโกสัยให้ทหารชำนาญรบ <bot>:เร่งสมทบโรมรันด้วยขันแข็ง ทั้งปีกซ้ายปีกขวาประดาแซง คอยต่อแย้งฟาดฟันประจัญบาน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเสนาข้าเฝ้าเหล่าอำมาตย์ <bot>:ทั้งพระญาติวงศ์เผ่าพงศา ย่อมรู้รอบชอบผิดในกิจจา อยู่พร้อมหน้าใครจะเห็นเป็นอย่างไร ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางผีเสื้อเหลือโกรธโลดทะลึ่ง <bot>:โตดังหนึ่งยุคุนธร์ขุนไศล ลุยทะเลโครมครามตามออกไป สมุทรไทแทบจะล่มถล่มทลาย
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสามนางต่างว่ามารดานี้ <bot>:ดาบสินีขาดเหลือได้เกื้อหนุน แล้วก็มีท้องไส้ไม่เป็นคุณ จะไปวุ่นวายอยู่ดูไม่ดี
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวลำกำปั่นที่แตกทัพ <bot>:ออกแล่นลับเร็วรี่เที่ยวหนีหาย สลาตันตีพัดกระจัดกระจาย เที่ยวเรี่ยรายหลีกหลบไม่พบกัน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายกษัตริย์สองพระองค์ขึ้นทรงรถ <bot>:พร้อมกันหมดหน่อนาถราชหงส์ ยกกองทัพขับพหลรณรงค์ ก็รีบตรงไปปากน้ำที่สำคัญ
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหน่อนาถฆาตกลองหยุดกองทัพ <bot>:ต่างตีรับเรียกกันเข้าบรรจบ ทอดสมอรอรั้งตั้งสมทบ ตามขนบนาคราชไม่คลาดคลา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวเรือที่ไปมิได้หยุด <bot>:ออกแล่นรุดเรือกระบวนล้วนทหาร ลมก็เรื่อยเฉื่อยฉ่ำไปสำราญ ได้ประมาณครึ่งเดือนไม่เคลื่อนคลาย
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันปู่นี้พึ่งได้มาพาราหลาน <bot>:ก็สำราญชื่นชมสมประสงค์ มาพบแต่หนอเนื้อในเชื้อวงศ์ สมประสงค์จะได้รักรู้จักกัน
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รำลึกถึงจึงอุตส่าห์มาหาน้อง <bot>:จะถูกต้องก็ต้องว่านิจจาเอ๋ย แต่เพียงนี้นี่มิใช่ว่าไม่เคย ไม่เคยเลยหรือเมื่อหนาวคราวประชวร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พ่อรักเจ้าเท่าบุตรสุจริต <bot>:อย่าเคืองจิตคิดอางขนางแหนง รักสิ่งไรไม่ขัดจะจัดแจง ช่วยตกแต่งอุปถัมภ์ให้จำเริญ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายอำมาตย์ราชทูตที่ถือสาร <bot>:ทูลลาท้าวเจ้าละมานด้วยหรรษา ขึ้นเมืองใหม่ไปเฝ้าพระธิดา ทูลกิจจาตามจริงทุกสิ่งอัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพราหมณ์เฒ่าเล่าแจ้งแสดงข่าว <bot>:เมื่อครั้งคราวปีระกาข้าอาศัย มีกำปั่นนั้นมาจอดทอดอยู่ไกล เห็นยาวใหญ่กว่าแต่หลังได้นั่งมอง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กุมาราว่าขอรับอภิวาท <bot>:ลาพระบาทบิตุรงค์ไม่สงสัย เห็นเย็นจวนด่วนเดินดำเนินไป เข้าเก๋งใหญ่ต้นสาลี่ที่พระอา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอัคนีมีจิตคิดสงสาร <bot>:เกณฑ์ทหารไพร่นายทั้งซ้ายขวา ทำมณฑปศพท้าวเจ้าพารา ด้วยดอกดวงพวงผกาสุมาลี
|
พระอภัยมณี
| 64 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.