text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทราบสิ้นยินดีเป็นที่ยิ่ง <bot>:เข้าใกล้หญิงยืนตรงหน้ามารศรี แล้วว่าเราเจ้าจังหวัดปถพี พระชนนีให้ชื่อพระมังคลา
|
พระอภัยมณี
| 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิ่งตรึกตราอาดูรพูนเทวษ <bot>:นํ้าพระเนตรนองตกซกซกไหล แสนระกำจำทนด้วยจนใจ สะอื้นอ้อนร้อนฤทัยดังไฟกาล
|
สิงหไกรภพ
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลท้าวว่าเข้าขุดพอหลุดเคลื่อน <bot>:สุธาสะเทื้อนโคลงเคลงน่าเกรงขาม เป็นโคตรเพชรเตร็จตรัจรู้ชัดความ เพราะยายพราหมณ์บอกตำราสารพัน
|
พระอภัยมณี
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งรถรัตน์หัตถีมีสำหรับ <bot>:เขาคอยรับสารพัดไม่ขัดขวาง พวกห้ามแหนแสนสาวท่านท้าวนาง ขึ้นขี่ช้างกูบทองดูรองเรือง
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งหน้าหลังตั้งกองสักสองแสน <bot>:ให้ทันแค้นกูจะไปล้อมไล่จับ อำมาตย์หมอบนอบนบเคารพรับ ไปจัดทัพทวยหาญชำนาญรบ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีกุฎีที่หน้าแผ่นผาเผิน <bot>:อยู่บนเนินเขาใหญ่ไพรพฤกษา เรียกเขาขวางทางรุ้งกรุงลังกา พระสิทธาไปพลันด้วยทันที
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวกลับทัพสุดสาครราช <bot>:ภาณุมาศรุ่งรางสว่างไข ให้ยกพวกหมู่ทหารอันชาญชัย ทั้งคบไฟโห่ร้องก้องสำเนียง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บินไปได้ไกลเป็นร้อยเส้นเศษ <bot>:ปราบประเทศร้อยเอ็ดย่อมเข็ดขาม ชนบทจรดเขตประเทศพราหมณ์ นิคมคามรายรอบเป็นขอบคัน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาว่าเจ้าคุณการุญแท้ <bot>:มาตั้งแต่โกโรโมโหหึง เราก็ใช่คนพาลสันดานดึง ไม่เหมือนซึ่งถ้อยคำท่านรำพัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกสาวศรีพี่เลี้ยงอยู่เคียงข้าง <bot>:คิดว่านางพูนเทวษถึงเชษฐา พระหัสไชยไปเที่ยวค้นแล้ววนมา ถึงพลับพลาเข้าในที่ทูลพี่นาง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายมหาเสนาพฤฒามาตย์ <bot>:เห็นหน่อนาถนิ่งแน่เข้าแก้ไข ทั้งสองตื่นฟื้นกายระกำใจ ชลนัยน์แนวนองทั้งสององค์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ราบเรียบเงียบสงบที่รบพุ่ง <bot>:ทรงบำรุงศาสนารักษาศิล เสนาในไพร่ฟ้าข้าแผ่นดิน ได้ทำกินค้าขายสบายใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันก็คงจะเป็นใหญ่ในไตรจักร <bot>:ประเสริฐศักดิ์อิสรามหาศาล เพราะมัวหลงไปกับเมียจึ่งเสียการ จะว่าขานสักเท่าไรก็ไม่ฟัง
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มเหสีฟังสารโองการสั่ง <bot>:นางจัดทั้งเครื่องอานพานสลา ทั้งสิ่งของเอมโอชโภชนา ทุกเวลาจัดนางพวกข้างใน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสองข้างต่างประหวัดแต่ขัดขวาง <bot>:ให้อางขนางนึกพรั่นต่างผันผาย ไปเลือกเก็บแก้วเก็จที่เพชรพราย ตามซอกชายเชิงผาคูหาบรรพ์
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถิ่นประเทศเขตนี้พวกปีศาจ <bot>:มันร้ายกาจหลายอย่างต่างนิสัย แม้นฝนตกลงมาแล้วอย่าไป หาฟืนไฟจุดให้รอบตามขอบเรือ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตะขบข่อยแคมะค่าต้นตาเสือ <bot>:มะกล่ำมะเกลือกะโดนดินทั้งฝิ่นฝาง ตะเคียนเคี่ยมคนธาขานกยาง มะขามคางแคแกรแลเป็นทิว
|
พระอภัยมณี
| 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กระบวนหน้ามีม้าเดินนำริ้ว <bot>:แลเป็นทิ้วธงทวนล้วนทหาร ถึงนิเวศน์เขตแคว้นแสนสำราญ พวกทหารปืนเรียงเคียงกันไป
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวรายาว่าสุดแต่ใจพ่อ <bot>:ได้ยกยอพุ่มพวงดวงสมร ให้เป็นสิทธิ์เสกสมสยมพร ไปนครเจ้านี้พ่อดีใจ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางครวญครํ่ารํ่าสะอื้นเสียงครื้นครั่น <bot>:เหมือนฟ้าลั่นลมดังกำลังพหล เสียงประโคมโครมครืนพื้นอำพน รีบเหาะกล่นเกลื่อนมาถึงธานี
|
สิงหไกรภพ
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนรูปร่างช่างเขียนไม่เพี้ยนผิด <bot>:ทศทิศธาตรีไม่มีถึง ลำพระกรอ่อนละม่อมเหมือนกล่อมกลึง นิ้วดังหนึ่งลำเทียนเจียนประจง
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าจงเกณฑ์จัตุรงค์ลงไปปราบ <bot>:ให้ราบคาบเสี้ยนหนามตามถวิล จงไปตั้งคอยรับทัพทมิฬ ให้ไพรินย่อยยับอัปรา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสั่งเสร็จแล้วเสด็จยุรยาตร <bot>:เข้าปรางค์มาศไพฑูรย์จำรูญศรี พวกเสนามากำปั่นด้วยทันที ให้ขัดสีเปลี่ยนเสาทั้งเพลาใบ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กษัตราทูลลาพระทรงเดช <bot>:กลับนิเวศน์โดยหวังดั่งถวิล ให้ภัทวงศ์อยู่กับองค์พระภูมินทร์ ในนครินทร์เวียงวังเกาะลังกา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งสั่งพวกเสวกาบรรดาเฝ้า <bot>:ไปจัดเอาเครื่องจินดามาถวาย บาททลวงว่าจะเอาบุญอย่าวุ่นวาย ไม่มุ่งหมายทรัพย์สินทั้งจินดา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้พี่น้องสององค์ไปเทียบถวาย <bot>:นางแอบอายอิดเอื้อนเตือนไม่ไหว แต่ขยับลับล่อพอพระอภัย เรียกหัสไชยมาเสวยด้วยเคยกัน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางสุนีที่เป็นห้ามตามตำแหน่ง <bot>:เชิญพระแสงเคียงข้างไม่ห่างเหิน ถึงยากเย็นเห็นหน้าค่อยพาเพลิน ได้หยอกเอินแอบอิงพาดพิงองค์
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยให้เที่ยวหาเป็นหน้าแล้ง <bot>:ทุกหนแห่งมิได้สมอารมณ์หมาย พอนึกได้ให้หาพราหมณ์ทั้งสามนาย พี่เลี้ยงฝ่ายอนุชาชื่อสานน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พึ่งรุ่นราวสาวแส้กระแตวับ <bot>:ไม่นอนหลับเลียปากให้อยากผัว เฝ้าพูดจาว่าแต่เขาช่างเมามัว เจ้ามันตัวสันทัดได้หัดปรือ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กุมาราว่าจะไม่ออกไปรบ <bot>:ก็เป็นหลบหลีกตัวเหมือนกลัวเขา ท่านล้าเลื่อยเหนื่อยนักพักก็เอา เราจะเข้ารบรับกับพระยา
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่คิดครองสองชายด้วยหมายมาด <bot>:จะรอบาทบงกชบทศรี แม้นหน่อไทใหญ่หลวงได้ท่วงที จะพาหนีไปประณตบทมาลย์ ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีเกณฑ์แห่อย่างสำหรับเคยรับทูต <bot>:ทั้งลาอูฐอัดแอแลสลอน ทั้งธงเทียวเขียวแดงแย่งมังกร เดินสลอนคับคั่งตั้งกระบวน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระหน่อนฤเบศเกศกษัตริย์ <bot>:สั่งให้จัดของบูชาสถาผล ใส่พานทองตามกันไปทั้งไพร่พล ชวนกันขนของไปวางกลางพิธี
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างขับไม้มโหรีตีบัณเฑาะว์ <bot>:ฟังเสนาะขับขานประสานเสียง แล้วโหยหวนครวญคร่ำทำสำเนียง พวกจำเรียงดีดสีตีประโคม ฯ
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บริบูรณ์พูนสุขทุกทุกสิ่ง <bot>:ทั้งมณฑลต้นกิ่งกัลปังหา ได้ยินทุกรุกขเทพฉายา ยืนเยี่ยมหน้าให้เห็นเหมือนเช่นเคย
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่โกรธขึ้งจึงจะเบาบรรเทาคลาย <bot>:แม้นไม่ตายแต่พองามจะตามใจ ฯ ฝ่ายลูกท้าวเจ้าลังกาพยาบาท จึงว่ามาตรแม้นเราตีบุรีได้
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวกุมภัณฑ์หวั่นหวาดประหลาดจิต <bot>:ดูเด็กนิดหนึ่งกำลังนั้นใจหาย เห็นจะมีบุญเลิศประเสริฐชาย ราพณ์ร้ายจึงขนานนามกร
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับท่านครูอยู่ให้สุขสิ้นทุกข์ร้อน <bot>:จึ่งค่อยจรกลับไปยังไอศูรย์ ไปสำนักพักพาราอย่าอาดูร จงเพิ่มพูนภิญโญเดโชชัย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นบอกป่วยเล่าก็เห็นว่าเป็นปด <bot>:ตรัสประชดช้ำเจ็บดังเหน็บหนาม เมื่อไข้หนักรักษาพยายาม น้องก็ตามใจบ้างแต่อย่างนั้น
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงตั้งเพียรพยายามข้ามสมุทร <bot>:ไม่ยั้งหยุดเสาะแสวงทุกแห่งหน หรือเรือซัดขัดขวางในกลางชล จึงต้องวนเวียนมาพาราเรา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิ่งงามคมสมควรเป็นนวลเปล่ง <bot>:ยิ่งพิศเพ่งผ่องเหมือนเดือนทรงกลด ยิ่งรวยรินกลิ่นกลั่นคันธรส เหลือจะอดออกปากฝากไมตรี
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉันข้อแข็งแรงเรี่ยวขึ้นเจียวจ๊ะ <bot>:ทีนี้ปะข้าศึกไม่นึกหนี ถึงสูงกว่าห้าศอกจะออกตี อวดพระพี่พูดจาประสาใจ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายอำมาตย์ราชทูตมาถึงด่าน <bot>:ถวายสารนางวัณฬามารศรี ทูลแถลงแจ้งความตามคดี พระบุตรีคลี่สารแล้วอ่านความ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชฎากลีบจีบจัดฉวัดเฉวียน <bot>:ล้วนขาวเขียนลายทองผุดผ่องศรี ประคำพลอยห้อยพระศอจรลี ไปนั่งที่แท่นสุวรรณริมบัลลังก์
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเทวัญครั้นได้คู่ก็อยู่เคล้า <bot>:ไม่ห่างเจ้าโฉมยุพินนิลกัณฐี ต่างชื่นชมโสมนัสสวัสดี ฝ่ายเจ้าตรีพลำกับอัมพวัน
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยใจหายเสียดายบุตร <bot>:ให้หาสุดสายกระแสไม่แลเห็น พระทัยหายตายแน่ตั้งแต่เย็น แม้นกลับเป็นดึกดื่นคงคืนมา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยเป็นคนตับโตโมโหมาก <bot>:ไม่สมอยากก็จะด่าไม่ปราศรัย จะว่าเมียยุยงไม่ปลงใจ แกจะไว้ความชั่วให้มัวมน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครช้อนน้องประคองอุ้ม <bot>:เห็นอ่อนนุ่มนิ่งไปจิตใจหาย ทั้งเสาวคนธ์เข้าประคองเคียงน้องชาย ต่างวุ่นวายเรียกหมอวิ่งสอมา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงอยู่ไปไหนเลยจะผาสุก <bot>:ถ้าเฉินฉุกฉวยกระไรใครจะช่วย พิไรร่ำกำสรดระทดระทวย ดังจะม้วยมรณาด้วยอาลัย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนอย่างพราหมณ์งามพริ้มพระยิ้มเยื้อน <bot>:นางอิดเอื้อนอายองค์พระเชษฐา แข็งพระทัยให้พระพี่นำลีลา ออกบัลลังก์นั่งหน้าพลับพลาชัย
|
พระอภัยมณี
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างร้องไห้ใจหายจะวายเห็น <bot>:มิได้เป็นห้ามแหนแสนสลด พระสิทธาลาองค์พระทรงยศ ชวนดาบสบุตราเจ้าธานี
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงหลงทางกลางทะเลเที่ยวเร่ร่อน <bot>:จะคืนนครก็ไม่ได้ดังใจหมาย พระเล่าความตามแต่ต้นไปจนปลาย เจียนจะตายเสียเพราะคลื่นไม่คืนเป็น
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะประมาทอาจองทะนงศักดิ์ <bot>:พูดหาญหักถือดีจะมีไหน ถึงเองก็อย่าฮึกอย่านึกไป จะบรรลัยแหลกป่นไม่ทนทาน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลงกำปั่นบัลลังก์ขึ้นนั่งอาสน์ <bot>:พร้อมมหาดเล็กพี่เลี้ยงเคียงซ้ายขวา นายทหารขานโห่เป็นโกลา ยิงปืนหน้าเรือตึงกึงกึงกัง
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทราบสิ้นยินดีเป็นที่สุด <bot>:จึ่งปลอบบุตรอย่าพะวงนึกสงสัย บิดาจะไปขออรไท เจ้ามาไปด้วยกันให้ทันที
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอ้นอั้นตันทรวงต้องหน่วงหนัก <bot>:เพราะความรักวรนุชสุดถนอม จึงว่าพี่นี้ระทมด้วยตรมตรอม เพราะอดออมอกดังจะพังโทรม
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้ากลับมาธานีค่อยมีสุข <bot>:ถึงรบรุกจนสิ้นดินกระสุน ไม่เสียเมืองเปลื้องธุระเดชบุญ จะค่อยอุ่นอกอาณาประชาชน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาตามทางกลางมหาชลาสินธุ์ <bot>:จอมนรินทร์สองกษัตริย์ราชหงส์ ปรนนิบัติกษัตรานราพงศ์ ทั้งสององค์มาในทางกลางทะเล
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงชื่นชอบตอบความตามโบราณ <bot>:ให้ชาวบ้านนำหน้ารีบคลาไคล ถึงปากทางหว่างเนินเพลินประพาส เห็นอาวาสวัดวาที่อาศัย
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งปืนหลักลากไปใส่บนป้อม <bot>:ทหารพร้อมเร่งร้นพลอาสา ให้ยกหนุนเนื่องออกนอกพารา ไปรับข้าศึกไว้ดังใจปอง
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยศรีสุวรรณช่วยกันแก้ <bot>:เห็นนิ่งแน่นวดหลังบีบอังสา หมอเข้าไปไม่ถึงพระอนุชา เอาขวดยานัตถุ์เป่าส่งเสาวคนธ์
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมธิบดินทร์สินสมุทร <bot>:กับนงนุชอรุณศรีมณีฉาย ประทานพวกนางกำนัลให้หลายชาย ล้วนโฉมฉายผุดผ่องละอองตา
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วขับขานประสานเสียงสำเนียงเรื่อย <bot>:ช่างฉ่ำเฉื่อยฉอเลาะล้วนเหมาะเหมง บ้างไขกลดนตรีให้ตีเอง ได้ฟังเพลงเพลิดเพลินเจริญใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:สาวจะกอดแก้วรักให้นักหนา นํ้าผึ้งเคล้าเข้าตอกใส่จอกมา จะป้อนแก้วแววตาอย่าอาดูร ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจัดผู้รู้ขนบในรบพุ่ง <bot>:ไปกันกรุงลังกามหาสถาน เผื่อเพลี่ยงพลั้งตั้งมั่นประจัญบาน ท่านคิดการอย่างเดียวมันเปลี่ยวใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เปือกตมชมชื่นเชื้อ <bot>:กาสร หงส์กับบุษบากร ชื่นช้อย ภิกษุเสพสังวร ศีลสุข ไซร้นา บุรุษรสรักร้อย เท่าน้อมในหญิง ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กะลาสีกลับหลังยังกำปั่น <bot>:เอาความนั้นเล่าแจ้งแถลงไข บาทหลวงฟังถ้วนถี่แกดีใจ รีบขึ้นไปจะได้เพียรเรียนวิชา
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระชื่นชอบตอบว่าจงพาพี่ <bot>:ไปพรุ่งนี้นอนค้างหว่างไศล แล้วออกนั่งยังสิงหาสน์ปราสาทไชย เสนาในอภิวันท์จึงบัญชา
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่โกรธาว่ากล่าวแล้วคราวนี้ <bot>:พระอยู่นี่เถิดอย่าไปข้างไหนหนะ ต่างสรวลสันต์หรรษาเสียงจ๋าจ๊ะ พูดถึงจะเล่นสนุกตุ๊กตา
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มิเสียทีดีจริงผู้หญิงเอ๋ย <bot>:กระไรเลยลวงล่อล้อเล่นได้ ลักเอาผ้ามาไว้ห่มให้สมใจ คลี่สไบคลุมองค์ทรงรำพึง
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางยิ้มเยื้อนเอื้อนอ่อนวอนว่าขาน <bot>:เสียถิ่นฐานสุริย์วงศ์เผ่าพงศา มาเฝ้าพระชนนีมีแต่ตรา กับมณฑาดอกเดียวด้วยเปลี่ยวใจ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:นี่ท่านมาแต่ตำบลแห่งหนไหน ลิงแถลงแจ้งจริงทุกสิ่งไป พระตรัสใช้มาเฝ้าเยาวมาลย์
|
สิงหไกรภพ
| 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายกษัตริย์เจ็ดพาราโกรธาหนัก <bot>:ต่างฮึกฮักอิศโรจิตโอหัง ประมาทหมิ่นกันหนักหนาไม่น่าฟัง จะต้องตั้งราวีตีประจญ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอัยกาอาลุงกรุงกษัตริย์ <bot>:นรินทร์รัตน์เชิญเสด็จทุกเขตขัณฑ์ พระเชษฐาสุริย์วงศ์ในพงศ์พันธุ์ มาพร้อมกันมิได้ขาดญาติวงศ์
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่แสนงามความรู้อยู่ในใจ <bot>:เหมือนเพชรไพฑูรย์ฝ้าไม่ราคี แล้วหมายว่าฝ่าพระบาทก็มีห้าม ล้วนงามงามเคยประณตบทศรี
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อยามเป็นเห็นเมียเคยเคลียเคล้า <bot>:ประโลมเล้าเนื้ออุ่นพ่อคุณเอ๋ย ตั้งแต่นี้มิได้คืนมาชื่นเชย จะแลเลยลับเลื่อนทุกเดือนปี
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พฤฒาเฒ่าเอาประดิทินออกคลี่ <bot>:ตั้งเดือนปีลงเลขโปกเปกเปาะ ราหูเสาร์เข้ารวบจวบจำเพาะ เป็นพระเคราะห์คราวร้ายจึงทายทูล
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกลับมาหานุชเยี่ยมบุตรบ้าง <bot>:ให้เหมือนอย่างดวงเดือนไม่เชือนเฉย พลางเอนแอบแนบน้องประคองเกย ถนอมเชยปรางน้องทั้งสองปราง
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงชวนลูกออกมานั่งบัลลังก์นอก <bot>:เป็นที่ออกว่าขานการทั้งหลาย พอพระอามาลงเรือหลานชาย นางโฉมฉายเชิญให้นั่งบัลลังก์รัตน์
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางบุญจารีมีปัญญาษมาบาป <bot>:แล้วกรานกราบท่านทั้งสองพลางร้องไห้ ลูกถึงทีชีวันจะบรรลัย ต้องเคืองใจเจ้าประคุณกรุณา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มิอายเขาเสาวคนธ์วิมลมิ่ง <bot>:ไม่ทอดทิ้งทุกข์เทวษให้เชษฐา แล้วผูกจิตคิดแค้นแน่นอุรา พระชลนาคลอเนตรสังเวชใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่ห้องตึกนึกเหมือนทางกลางถนน <bot>:มีผู้คนเหมือนไม่มีที่รักษา เมื่อราตรีมีหนุ่มคนหนึ่งมา เขาพูดจาแจ้งข่าวถึงท้าวไท
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ใครซื่อซื่อต่อตั้ง <bot>:ตามกัน ใครคดคดผ่อนผัน ตอบเต้า ทองแดงว่าสุวรรณ ยังถ่อง เหมือนฤา ดุจลูกสูส่องเถ้า ว่าโอ้เป็นลิง ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงไปวังลังกาเถิดอย่าอยู่ <bot>:แล้วพวกกูจึงจะออกไปคลอกเผา นางคำนับรับความตามสำเนา นึกว่าเราลวงได้ด้วยง่ายดาย
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หรือไปรบพบรักจึงหนักหน่วง <bot>:ไม่ล่อลวงล้างศึกนึกไฉน ดูผ่องขาวราวกับจิตสนิทใน หรือกลับใจเลโลเพราะโลกีย์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่แพรายหลายนางสำอางโฉม <bot>:งามประโลมเปล่งปลั่งอลั่งเหลือง ขมิ้นเอ๋ยเคยใช้แต่ในเมือง มาฟุ้งเฟื่องฝ่ายเหนือทั้งเรือแพ
|
นิราศเจ้าฟ้า
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วก็ยกธงชมพูชูขึ้นรับ <bot>:เหมือนคำนับซื่อตรงเพราะธงสี พอเรือถึงรอราไม่ช้าที ขุนเสนีขึ้นไปถามตามสงกา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเชษฐาว่าพี่คิดผิดถนัด <bot>:สารพัดแพ้รู้แก่ผู้หญิง แล้วลูกเต้าเล่าก็หวงคอยท้วงติง ต้องยุ่งยิ่งยอดยากลำบากใจ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นอิ่มหนำทำว่าเวลานี้ <bot>:กูยังมีธุระจะไปถาม พวกฝรั่งอังกฤษที่ติดตาม มาสักสามสิบคนอยู่บนเรือ
|
พระอภัยมณี
| 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกนายกองร้องว่าเรารีบเข้าฝั่ง <bot>:ต่างคับคั่งขึ้นตลิ่งวิ่งถลา ฝ่ายพวกพลบนฝั่งชาวลังกา สกัดหน้าฆ่าฟันให้บรรลัย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลูกล้อกลิ้งวิ่งเวียนเหมือนเกวียนขับ <bot>:พร้อมสำรับหวานคาวขวดเหล้าใส่ เสียงกริ่งกร่างต่างเขม้นไม่เห็นใคร แต่โต๊ะใหญ่ไปถึงทั่วทุกตัวคน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะให้มีศาลาพระอาศรม <bot>:แต่พอร่มฝนฟ้าหน้าวสันต์ ตามประโยชน์โปรดเกล้าแต่เท่านั้น อย่าด้นดั้นไปให้สูญประยูรวงศ์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสั่งให้ไปจัดหัดทหาร <bot>:ให้ชำนาญหนีไล่เลี้ยวซ้ายขวา ได้หลายหมื่นล้วนทมิฬสิ้นโยธา ทั้งพลการะเวกนั้นด้วยพันร้อย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายไทท้าวเจ้าชวารายานั้น <bot>:เกษมสันต์ฟังเสนาะเพราะหูเหือง มีบัญชาให้ไปหาพวกแขกเมือง ได้รู้เรื่องราชการสถานใด
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางพี่สาวน้าวยุดมงกุฎยักษ์ <bot>:น้องสาวควักดวงเนตรเจ้าเขตขัณฑ์ ลืมตากว้างอย่างไฟประลัยกัลป์ สองนางนั้นหายวับไปลับตา ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วพาเฝ้าเข้ากลางขุนนางพร้อม <bot>:ประณตน้อมจัตุพักตร์ทูลยักษา บัดนี้ท้าวเจ้ากรุงแก้วโกญจา เจริญราชสาราบรรณาการ
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะคิดผ่อนปรนเอาคนหาญ <bot>:ออกต้านทานคอยรับเหมือนทัพผี แม้นข้าศึกฮึกโหมเข้าโจมตี เราจึ่งกรีธาทัพออกรับรอง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาหมอนวดโรงในไปไว้ด้วย <bot>:จะได้ช่วยคลึงเคล้นดูเส้นสาย ครั้นเสร็จสั่งเสนีทั้งสี่นาย พระผันผายพาสุรางค์ไปปรางค์ทอง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงเมียเขาเล่าถ้าตัวผัวไม่อยู่ <bot>:ลอบเล่นชู้ก็ได้ดังใจถวิล มีบ้านช่องนองเนืองเมืองทมิฬ ทำด้วยหินศิลาทั้งธานี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีต่างต่างบ้างพิกลก้นเป็นสาย <bot>:ขึ้นเรียงรายกลางมหาชลาสินธุ์ มีแต่กายสายหยั่งกระทั่งดิน เที่ยวจับกินกุ้งปลาในสาชล
|
พระอภัยมณี
| 64 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.