text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์ละเวงวัณฬารัตน์ <bot>:เป็นยอดขัตติยาหญิงในสิงหล บรรทมตื่นฟื้นองค์เข้าสรงชล ในมณฑลถือเสน่ห์เทวดา
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เปรียบเหมือนให้อยู่เย็นให้เป็นสุข <bot>:นิราศทุกข์ยังตำหรับเคยนับถือ ข้างฝ่ายเขยก็ต้องก้มประนมมือ ข้างแขกถือว่ามีชัยในพ่อตา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นพระองค์ทรงโฉมโสมนัส <bot>:ค่อยถดถัดขึ้นบนแท่นที่แผ่นผา น้อมคำนับอภิวันท์จำนรรจา เสด็จมามืดค่ำทำอะไร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ปรึกษาหารือกันทั้งสอง <bot>:เฝ้าตรึกตรองหวังจะให้ได้ผู้หญิง อุตส่าห์พูดลูบไล้ให้ได้จริง เหมือนปากปลิงเกาะติดอย่าคิดวาง
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงคู่อยู่ที่นี่ <bot>:มเหสีเคยคู่จะอยู่ไหน ไม่ถึงปีนี่ก็จะสละไป กลัวจะไม่เหลียวหลังดูลังกา
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ช้างสารโตใหญ่อยู่ในป่า <bot>:ยังจับมาเลี้ยงไว้เอาไปขาย ทำไมกับสัตว์โกโรโตเท่าควาย เอาบ่วงหวายผูกปากลากเอาไป
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางกลั้นยิ้มพริ้มพรายภิปรายสนอง <bot>:มิใช่น้องนี้จะแกล้งมาแสร้งเส เมื่อแรกมาท่าทางกลางทะเล เหมือนอยู่เคหาไกลมิได้มา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หกกษัตริย์สุริย์วงศ์ขึ้นทรงรถ <bot>:พร้อมกันหมดแห่ไปในไพรสัณฑ์ ชมลำเนาเขาเขินเนินอรัญ เป็นช่องชั้นเชิงชะง่อนก้อนศิลา
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระศรีสุวรรณวงศ์ดำรงภพ <bot>:เธอปรารภปรึกษาบรรดาหลาน จะกำจัดศัตรูพวกหมู่พาล ต้องคิดอ่านล่อลวงดูท่วงที
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ค่ำที่ไหนให้ประทับคนรับสิ้น <bot>:ทุกบ้านถิ่นนับถือเหมือนฤๅษี บ้างช่วยหามตามมาในธานี ชาวบูรีพรูวิ่งทั้งหญิงชาย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระกฤษณาม้าล้มลงสลบ <bot>:สุดสาครรอนรบรับพระขรรค์ ข้างพี่ตีมิได้ต้องข้างน้องฟัน ไม้เท้ากันก็เป็นไฟไหม้เบาะอาน
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งทั้งหลายนายทหาร <bot>:หนีจากด่านดั้นไปในไพรสัณฑ์ มาถึงค่ายรายทางกลางอรัญ ต่างพากันเข้าไปเฝ้าเจ้าลังกา
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:คิดสมเพชพวกโยธาที่อาสัญ จึงสั่งท้าวเจ้าประเทศทุกเขตคัน ใครแข็งขันติดตามจับรามวงศ์
|
สิงหไกรภพ
| 51 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงอยู่ดีมีสุขอย่าทุกข์โศก <bot>:อย่ามีโรคโรคันให้หรรษา ไม่อยู่ด้วยช่วยรบไม่คบค้า จะด่าทอต่อว่าจะลาไป
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เกินกำหนดนานหนักหนาไม่มาถึง <bot>:ท้าวรำพึงแสนวิโยคยิ่งโศกศัลย์ มเหสีโหยหวนรัญจวนครัน พระญาติวงศ์พงศ์พันธุ์ต่างทุกข์ทน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงสั่งให้ทอดสมอรออยู่นี่ <bot>:ฟังพรุ่งนี้สุริย์ฉายแม้นผายผัน ถ้าแม้นยังมืดกลุ้มชอุ่มควัน จึงผ่อนผันคิดความตามปัญญา
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าตึกทองห้องละเวงวัณฬาสนิท <bot>:เห็นม่านปิดป้องลับหรือหลับใหล แหวกวิสูตรรูดกระจ่างสว่างไฟ เห็นนางนอนถอนฤทัยทั้งไสยา
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รีบมาห้องทองที่บุตรีอยู่ <bot>:เที่ยวค้นดูทั่วปราสาทราชฐาน ไม่พบปะพระธิดายุพาพาล เจ้ากรุงมารดังจะดิ้นสิ้นชีวี
|
สิงหไกรภพ
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพราหมณ์พร้อมน้อมคำนับอภิวาท <bot>:ลาพระบาทบพิตรอดิศร มาสั่งเวรเกณฑ์พหลพลนิกร ผูกกุญชรช้างม้าบรรดามี
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระตรัสสั่งพวกพหลพลทั้งหลาย <bot>:เสนานายต่างประมูลทูลฉลอง ขออาสาการศึกเหมือนนึกปอง มิให้ต้องเคืองบาทาฝ่าธุลี
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงบัญชาว่าเจ้าสินสมุทร <bot>:ไปช่วยฉุดศิลาใหญ่ขึ้นให้เขา ขอสมาตาปู่อย่าดูเบา ช่วยอุ้มเอาแกออกไปให้สบาย
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ผู้ดำรงอาณาเขต <bot>:คิดสังเวชในพระทัยจึงไต่ถาม ว่าฮ้าเฮ้ยยักขินีผีตะกลาม มึงหยาบหยามชั่วช้าหลอกฆ่าคน
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้องก็รู้อยู่ว่าท้าวเจ้าละมาน <bot>:ยังต่อต้านลมปี่พี่ไม่ไหว ถึงคนอื่นหมื่นแสนทุกแดนไตร จะผลาญให้วอดวายตายทุกทัพ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรหยุดฟังชังน้ำหน้า <bot>:โมโหหน้าหมกมุ่นให้ฉุนเฉียว อ้ายมังคลาพาทีเช่นนี้เจียว พลางเข่นเขี้ยวขับสิงห์วิ่งเข้ารบ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทำฮึดฮัดขัดใจเข้าไสยาสน์ <bot>:พระหน่อนาถนั่งกวนนวลหง แต่นี้ไปไม่หลอกจะบอกตรง พระบิตุรงค์สั่งมาให้ว่าวอน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปลงสังเวชเจตนานิรารัก <bot>:ทรงสะพักตะพายแล่งพระแสงศร จากไทรทองย่องจดบทจร พระจันทรเที่ยงตรงเปล่งโปร่งดวง
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทูลกระหม่อมจอมกระษัตริย์เหมือนฉัตรแก้ว <bot>:ทำลายแล้วไม่มีที่อาศัย นางทูลทัดภัสดาโศกาลัย กำนัลในใหญ่น้อยพลอยโศกี ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เดี๋ยวนี้แง่งอกแหลมสอดแซมศรี จะเย็บปากยากอยู่ไม่สู้ดี ไม่เหมือนที่ฝึกหัดให้ชัดเจน
|
สิงหไกรภพ
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขยับตราราหูคู่พระหัตถ์ <bot>:สะกิดตรัสปลุกสั่งนางทั้งสอง ไม่เขยื้อนเหมือนหนึ่งผีทั้งพี่น้อง เหตุด้วยต้องมนต์สะกดหมดทุกคน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใกล้แว่นแคว้นแดนโรมวิสัยนั้น <bot>:ทรงศีลธรรม์นับถือคนซื่อสัตย์ เชิญพระองค์ทรงศักดิ์จักรพรรดิ ไปนมัสการท่านโยคี
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเสนาข้าเฝ้าเศร้าสลด <bot>:ทรวงระทดถอนใจใหญ่แล้วไต่ถาม ทูลกระหม่อมจอมณรงค์เมื่อสงคราม เองได้ความว่าจะรอดหรือวอดวาย
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกฝรั่งสังฆราชตายกลาดกลิ้ง <bot>:ยิงฆ่ายิ่งเยียดยัดสกัดกั้น ครั้นหักออกนอกได้มันไล่ทัน ต้องรบกันชาววังเป็นกังวล ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์ชนนีนาถ <bot>:พอภาณุมาศไตรตรัสจรัสไข มาปราสาทพระธิดาด้วยอาลัย เข้าห้องในแท่นทองประคององค์
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สมเด็จท้าวเจ้าบุรินทร์ปิ่นพิภพ <bot>:เธอปรารภที่จะให้ไปสิงขร ไหว้พระรูปเทวฤทธิ์ประสิทธิ์พร ในนครรามราชประพาสชม
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สิบห้าปีนี้แล้วลูกแก้วแม่ <bot>:จะเริศร้างห่างแหไม่แลเห็น จะละห้อยคอยเจ้าทุกเช้าเย็น ไหนจะเว้นเวลาที่อาลัย
|
สิงหไกรภพ
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอฤกษ์ดีตีฆ้องพร้อมกองทัพ <bot>:ให้โห่รับสามคราโกลาหล ยกเขยื้อนแสนยาพลาหล ออกเกลื่อนกล่นเกณฑ์หัดจัตุรงค์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถือกระบี่ตรวจพลพหลหาญ <bot>:ดูอาการชุลมุนวุ่นใจหาย กับสองท้าวพ่อตาเสนานาย เที่ยวเดินรายล้อมรอบขอบกำแพง
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดำริพลางทางว่าบิดานี้ <bot>:มิรู้ที่พูดถูกเลยลูกเอ๋ย ตามแต่ใจพ่อไม่ห้ามดอกทรามเชย ด้วยเจ้าเคยไปไหนไปด้วยกัน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ฟังอำมาตย์ยินดีจะมีไหน เหมือนม้วยมุดสุดสิ้นชีวาลัย ไปเกิดในสวรรค์ช่อชั้นฟ้า
|
สิงหไกรภพ
| 50 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเจ้าจอมหม่อมห้ามที่ตามเสด็จ <bot>:ใส่แหวนเพชรสร้อยสะอิ้งทุกสิ่งสรรพ์ หลวงแม่เจ้าท้าวนางได้รางวัล ทั้งกำนัลนักสนมกรมใน ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กูเปิดซ่องร่องไว้มันไม่เข้า <bot>:เห็นจะเปล่าเสียทีดั่งผีสิง ค่อยบอกกล่าวสั่งสอนคอยค้อนติง แกให้ยิงปืนสัญญาที่หน้าเรือ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวเอนองค์ลงเหนือศิลาอาสน์ <bot>:สะดุ้งหวาดแว่วเพ้อละเมอฝัน เหตุว่าสองดวงใจจะไกลกัน ท้าวกุมภัณฑ์ม่อยหลับระงับไป ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเที่ยวรอบขอบมหามหรณพ <bot>:กว่าจะพบภูวนาถเหมือนมาดหมาย แม้นคลาดแคล้วแล้วไม่อยู่จะสู้ตาย พลางฟูมฟายชลนาด้วยอาลัย
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปยิงแก้มนางลาลีหน้าที่นั่ง <bot>:จึงตรัสสั่งให้มาฆ่าให้อาสัญ แต่ตัวเจ้าเขายุจึงดุดัน จะผ่อนผันปล่อยไปมิให้ตาย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:แม้มีตัวใหญ่เพี้ยง <bot>:ภูผา สูงเจ็ดลำตาลสา- มารถแท้ พงศ์พันธุ์เผ่าจันทรา สุริเยศ ก็ดี ครั้นว่าไร้ทรัพย์แล้ ทั่วหล้าฤๅเห็น (นับหน้าฤๅมี) ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 85 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเสด็จจากพลับพลาที่หน้าป้อม <bot>:ให้เตรียมพร้อมรถรัตน์ทั้งหัตถี จะเสด็จจากด่านชานบุรี ไปธานีนคเรศนิเวศวัง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำรํ่าว่านํ้าตาตก <bot>:สะอื้นอกอ้างว้างอยู่กลางหน จะห้ามปรามตามติดก็คิดจน ให้อั้นอ้นชลนัยน์ไหลรินริน
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวโกสัยไต่ถามเป็นความลับ <bot>:ทำไมกลับมาก่อนคิดผ่อนผัน จงให้เลิกพลไกรไปด้วยกัน หรือจะมั่นอยู่อย่างไรไปแต่เรา
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กลัวเขางกตกใจไปเปล่าเปล่า <bot>:อ้ายขี้เค้าแลดูหน้าทำตาหู มึงไม่เชื่อวิทยาวิชาครู แต่หอยปูกูยังจับเสียหงับเดียว
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างมัวเมาหาวนอนอ่อนป้อแป้ <bot>:นัยน์ตาแลเล็งเขม้นไม่เห็นหน ต่างเสียทีสี่ทัพถึงอับจน เสียงไพร่พลร้องเรียกกันเพรียกไป
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าประคุณทูลหัวของลูกรัก <bot>:จะไกลพักตร์มารดรจะวอนหา สงสารนางพลางฟายฟูมน้ำตา แล้วกลืนกลั้นชลนาพลางให้พร
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายอำมาตย์ราชทูตพวกถือสาร <bot>:คุมทหารลำละร้อยออกลอยแล่น ด้วยเข็มตั้งสังเกตทุกเขตแคว้น ไปตามแผนที่ทางกลางคงคา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยหน่อนาถชาติเชื้อผีเสื้อร้าย <bot>:ยักษ์ผีพรายเข็ดขามตามวิสัย เห็นซบหน้าวายุพัฒน์คิดขัดใจ ฉวยเอาไม้ไล่ตีมันหนีตัว
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาว่าเขาช่วยเป่าปัด <bot>:ปรนนิบัติหยูกยาได้อาศัย แต่พอโรคบางเบาบรรเทาใจ จึ่งจะให้เขาพาพะงางาม ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าจับได้ไว้บิดาจะผ่าอก <bot>:หญิงโกหกเห็นพยศไม่อดสู แต่รุ่นราวสาวน้อยสักร้อยชู้ ไม่ควรคู่คบหาขายหน้าเรา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาเข้มขาบทาบเป็นใบใส่สลับ <bot>:ระยางระยับแย่งย้ายล้วนสายสร้อย พร้อมสะพรั่งทั้งพันเป็นหลั่นลอย ต่างเตรียมคอยหน่อนาถจะยาตรา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอบ่ายเบี่ยงเสียงคลื่นดังครื้นครึก <bot>:อึกทึกมาข้างหน้าคิรีศรี ครั้นดูลมก็ไม่พัดสงัดดี พระโยคีจับยามตามตำรา
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้ใช้บ้างหรือหาหรือว่าเปล่า <bot>:หรือได้เข้าไปสมอารมณ์หมาย พระบอกกล่าวเล่าแต่ต้นไปจนปลาย ที่คิดหมายเห็นจะสมอารมณ์ปอง
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์ละเวงวัณฬาสมร <bot>:ครั้นแดดอ่อนสุริย์ฉายเมื่อบ่ายแสง พร้อมบุตรีสี่กษัตริย์ต่างจัดแจง เลียบกำแพงมาประทับที่พลับพลา
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงธิดาน่าเกลียดมีเกียรติยศ <bot>:ได้ลือชาปรากฏไม่อดสู แต่รูปร่างอย่างย่าไม่น่าดู ปู่ไปอยู่คู่คงสืบวงศ์วาน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเดือนเที่ยงเสียงนกวิหคร้อง <bot>:ประสานซ้องจวนอุทัยจะใกล้ฉาย ไก่กระชั้นขันเกริ่นบนเนินทราย ดาวประกายพฤกษ์เผ่นขึ้นเด่นตรง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:สารภาพผิดนักควรตักษัย จะตีฆ่าด่าฟันทำฉันใด ไม่นอกใจเจ้าพระคุณกรุณา
|
สิงหไกรภพ
| 49 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อภิรุมชุมสายพรอยพรายพริ้ง <bot>:มยุรฉัตรกรรชิงทั้งกลิ้งกลด ถือจามรทอนตะวันเป็นหลั่นลด ม้าพยศเหยาะย่างตามทางมา
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หวังจะได้ไว้บำรุงกรุงผลึก <bot>:ให้ข้าศึกราบเตียนที่เสี้ยนหนาม นางวาลีมีตระกูลพรุณพราหมณ์ รู้ฤกษ์ยามยอมสมัครมาภักดี
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประสมดินปืนไว้จะใส่เชื้อ <bot>:เอากรดเจือลงในน้ำกำมะถัน แล้วผูกเป็นโคมผ้าขึ้นห้าพัน เอาดินคั่นไว้ข้างล่างวางตะเกียง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเลียบเดินเข้าไปดูอยู่แต่ห่าง <bot>:เอาไม้ขว้างไปในค่ายดั่งใจประสงค์ คนในค่ายเห็นไม้นั้นตกลง ก็เดินตรงเข้าไปเก็บไม้มา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นโฉมยงทรงพระขรรค์ฟาดฟันสับ <bot>:วิ่งมาจับหัตถ์ห้ามตามสงสัย นางทูลความตามจริงทุกสิ่งไป เมียแก้ไขคิดล้างให้วางวาย
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อนึ่งเราเยาวพาปัญญาคลาย <bot>:ท่านทั้งหลายแหลมหลักช่วยตักเตือน แต่รีบรัดจัดแจงแต่งพระศพ ตามขนบมาอย่างไรก็ให้เหมือน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หมายไปทั่วหัวเมืองมาเนืองแน่น <bot>:นับหมื่นแสนสามพารามาประสม บ้างฉุดลากถากเสากล่อมเกลากลม ทุกหมู่กรมสมทบทำครบครัน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เกรี่ยงจามสามฉาดฟื้น <bot>:ยืนหัน หวัวร่องององัน ง่วงง้ำ สองเท่าเค่าถามผัน ผินขีกอีกแฮ พยักน่าว่าเมื่อฃ้ำ ขับน้อยคอยฟัง
|
นิราศสุพรรณ
| 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ปลาบปลื้มลืมอื่นบ้างยืนนั่ง <bot>:โยธาทั้งสามทัพเคลิ้มหลับใหล แต่องค์พระมังคลาคาดตราไว้ ตกพระทัยวิ่งมาเข้าหาครู
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างซื้อหาผ้าผ่อนเพชรนิลนาก <bot>:เป็นของฝากชู้เมียสู้เสียหาย จะกลับทัพหลับนอนผ่อนสบาย ทั้งไพร่นายสรวลเสเสียงเฮฮา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายกองทัพยับยั้งเข้าตั้งด่าน <bot>:พร้อมทหารไพร่นายทั้งซ้ายขวา ให้ตีฆ้องร้องป่าวชาวพารา ให้กลับมาอยู่กินตามถิ่นเคย
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะบอกเวทวิทยาพาไปนั่ง <bot>:ที่ต้นรังปากปล่องริมช่องเขา แล้วผลักลงเหวผาจับม้าเรา กับไม้เท้าหนีเข้าไปในนคร
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสร้อยนวมสวมพระศอลอออ่อน <bot>:ทองพระกรแลกระจ่างอย่างหิ่งห้อย ธำมรงค์เรือนเก็จล้วนเพชรพลอย ดูเรียบร้อยนิ้วพระหัตถ์จำรัสเรือง
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเทวาจึ่งเหาะไปเกาะใหญ่ <bot>:เมื่อลอยไปเห็นสว่างกระจ่างแสง ครั้นถึงยอดเกาะใหญ่เหมือนไฟแดง แล้วหายแสงไปกับเขาลำเนาเนิน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นเงียบไปมิได้ขานนานนักหนา <bot>:ลุกออกมาด่าโป้งเสียงโผงผึง นอนกระไรไม่รู้สึกนึกรำพึง มันเมาถึงขนาดจริงจึ่งนิ่งไป
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกเรียกพระมังคลาสานุศิษย์ <bot>:เอาหนังปิดกูลงไว้เอาไม้ขัน กับถังน้ำดำมิดเร่งคิดกัน ตัวแกสั่นรัวรัวเพราะกลัวตาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รำลึกถึงจึงอุตส่าห์มาหาน้อง <bot>:จะถูกต้องก็ต้องว่านิจจาเอ๋ย แต่เพียงนี้นี่มิใช่ว่าไม่เคย ไม่เคยเลยหรือเมื่อหนาวคราวประชวร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงจัดแจงแต่งทัพไว้รับรบ <bot>:ไม่ขอคบขายพักตร์พวกยักษา เป็นอันขาดราชทูตอย่าพูดจา แล้วลีลาจากบัลลังก์เข้าวังใน
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ผู้ใดคิดผิดพลั้งเหมือนอย่างว่า <bot>:ถูกตำราแล้วอย่าโกรธพิโรธพี่ ควรยับยั้งชั่งใจเสียให้ดี ทำหลีกลี้เลิกเล่นไม่เป็นไร
|
สุภาษิตสอนหญิง
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยกรุงไกรไม่มีจอมกษัตริย์ <bot>:จบจังหวัดมณฑลให้หม่นหมอง จะขอเขยขึ้นไปมอบให้ครอบครอง ช่วยปกป้องไพร่ฟ้าประชาชน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าดูราอาจารย์ตัวท่านนี้ <bot>:มาถึงก่อนพาชีดีขยัน ช่วยแก้ไขประจามิตรที่ติดพัน แต่รบกันฆ่าไม่ตายวายชีวา
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สมเด็จท้าวเจ้ามิ่งมไหศวรรย์ <bot>:ครั้นถึงวันวิวาห์สมอารมณ์หวัง สถิตที่แท่นสุวรรณบัลลังก์ จึงตรัสสั่งมเหสีด้วยปรีดา
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายทุกองค์พงศ์กษัตริย์ต่างจัดทัพ <bot>:ลงเรือกลับข้ามคุ้งไปกรุงศรี ต่างถึงเมืองเรืองสำราญผ่านบุรี พอเดือนยี่ยามหนาวคราวเหมันต์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรือเจ็ดร้อยลอยแล่นตามเสด็จ <bot>:พร้อมกันเสร็จข้ามมหาชลาไหล บ้างนั่งนอนในกำปั่นสำราญใจ แล่นไปในสาคโรชโลธาร
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันตัวเราพี่น้องทั้งสองนี้ <bot>:ไม่มีที่พึ่งใครในไพรสัณฑ์ ทั้งโภชนาอาหารกันดารครัน ยังนับวันก็แต่กายจะวายปราณ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นเขยเราเหมือนเจ้าว่าจะปรากฏ <bot>:เฉลิมยศในตระกูลไม่สูญหาย พอรุ่งแจ้งแสงตะวันพรรณราย เราผันผายพาธิดาจากธานี
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะว่าข้างสังฆราชแกมาดหมาย <bot>:อ้ายนี่ตายราบกูผู้เจ้าของ จึ่งว่ากับท้าวไทสมใจปอง คงได้ของดีแล้วไม่แคล้วเลย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชะนีร้องก้องคำรนฝนก็ดก <bot>:พวกบนบกวิ่งเวียนอยู่เหียนหัน บังเกิดลมเป็นลมบ้าสลาตัน เสียงครื้นครั่นกึกก้องท้องอัมพร
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางละเวงเกรงกลัวจนตัวสั่น <bot>:เห็นจวนทันสุดที่จะหนีหาย ยังแต่ตราราหูอยู่กับกาย กระหวัดสายทรงแกว่งเป็นแสงไฟ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตำรวจรับขับไพร่ให้เข้าเกี่ยว <bot>:บ้างรำเคียวขึ้นหน้าถือพร้าขอ เกี่ยวกระหวัดรัดวีสาลีกอ บ้างแข็งข้อชิงกันเกี่ยวเสียงเกรียวกราว
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คือตระกูลประยูรวงศ์ที่องค์เอก <bot>:อดิเรกจักรพรรดิกษัตริย์ศรี จะมาช่วยกำราบปราบไพรี ถ้าแม้นมิเหมือนคำข้าทำนาย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระยาธรห่อนรู้เท่าผู้หญิง <bot>:หมายว่าจริงจะคิดสนิทสนม เสน่หาอาลัยใจนิยม จะใคร่ชมเชยชิมให้อิ่มใจ
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกตัวนายหายไปข้างไหนเสีย <bot>:ไม่พาเมียมาช่วยรบหลบไปไหน ยังน้องชายฝ่ายนางพวกข้างใน ทำไมไม่ออกมาช่วยราวี
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะราชาภิเษกหลานเป็นการใหญ่ <bot>:ต้องรีบไปแต่งตั้งช่วยสั่งสอน พอเย็นใจไพร่ฟ้าประชากร ก็จะจรรีบมาไม่ช้าที ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราเห็นว่าข้าศึกจะนึกคาด <bot>:ว่าไม่อาจรบรับถอยทัพหนี ทั้งพวกเพิ่มเติมมาเวลานี้ เห็นท่วงทีจะประมาทองอาจใจ
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วิเวกแว่วแจ้วเสียงสำเนียงปี่ <bot>:พวกโยธีทิ้งทวนชนวนเขนง ลงนั่งโยกโงกหงับทับกันเอง เสนาะเพลงเพลินหลับระงับไป
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใครมาอยู่ดูตัวจึงแดงก่ำ <bot>:แต่ถูกน้ำตายกระจุยเป็นผุยผง แรกเรามาแทบชีวีจะปลดปลง รอดด้วยองค์นางพระยาเจ้าธานี
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสิทธาว่ากูใช่คนบ้าน <bot>:ในถิ่นฐานอยู่ไม่ได้ดั่งใจถวิล ต้องไปพักอยู่ที่ศีขริน ให้พ้นถิ่นขอบเขตนิเวศน์วัง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.