text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปทูลบาทมาตุรงค์อนงค์นาฏ <bot>:เธออนุญาตเหมือนอย่างจิตคิดถวิล เชิญมาครองนคราในธานินทร์ จะได้สิ้นรบพุ่งที่รุงรัง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมแก้วกินรานารีราช <bot>:เห็นนางนาฏนวลหงนึกสงสัย จึงตอบว่าข้านี้มีที่ไป ยังกรุงไกรโกญจาเมืองสามี
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกนักสิทธ์วิทยาเขามาขอ <bot>:ฉันไม่พอใจเห็นไม่เป็นผล มาพบพระจะถวายกายสกนธ์ ตามไปปรนนิบัตินวดพัดวี
|
สิงหไกรภพ
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสนารับอภิวันท์แล้วผันผาย <bot>:ลงเรือพายรีบมาหน้าสิงขร ขึ้นไปเฝ้าท้าวสินชัยในนคร ทูลภูธรตามที่ฟังแต่หลังมา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สำมะหาอะไรกับน้องหลาน <bot>:เขาเป็นพาลเหมือนครูผู้อุดหนุน แต่แรกถือว่าเป็นอากลับทารุณ เป็นสิ้นบุญสิ้นชาติญาติกา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงบังคมก้มกรานประทานโทษ <bot>:ได้ขึ้งโกรธเจ้าชีวิตผิดหนักหนา แต่นี้ไปไม่ขัดพระอัชฌา ขอเป็นข้ากว่าชีวันจะบรรลัย ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลมจับพระชนนีเจ้าพี่จ๋า <bot>:รู้หยูกยาอย่างไรมั่งช่วยสั่งสอน พระพี่ช่วยด้วยเถิดคะพระบิดร ท่านตัดรอนเสียแล้วไม่เห็นใครเลย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:คนขี่ตีต้อนเร่ง <bot>:รันควาย ถอนถีบกีบกอมตกาย โก่งโก้ เหนื่อยนักชักเชือกหงาย แหงนเบิ่งเบือนแฮ คนหวดปวดป่วนโอ้ สอึกเต้นเผ่นโผน
|
นิราศสุพรรณ
| 87 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาพาพลขึ้นบนฝั่ง <bot>:พวกหญิงทั้งชายสิ้นชมถิ่นฐาน พร้อมไพร่นายฝ่ายอำมาตย์ราชการ แบกกุมารทั้งสามตามบิดา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเย็นย่ำคล้ำฟ้าบนอากาศ <bot>:น้ำค้างสาดเยือกเย็นกระเซ็นใส เดือนก็ขึ้นรางรางเห็นทางไป แล่นมาใกล้นคเรศเขตลังกา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันผู้คนพลไพร่จะให้ตื่น <bot>:ขอกลับคืนคงถวายสายสมร เป็นเสร็จศึกตรึกตรองครองนคร อย่าให้ร้อนไปถึงท้าวทุกด้าวแดน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันที่จริงสิงหลมณฑลทวีป <bot>:ได้ชูชีพชนชาติศาสนา แต่ทวดเฒ่าเหล่ากอต่อต่อมา เมืองลังกาก็มากลับลอยลับลิบ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วตั้งค่ายสองข้างกลางไว้ช่อง <bot>:ขุดเป็นร่องใส่ดินดำกำมะถัน ล่อให้หลงเข้าถึงแยกทำแตกพลัน แล้วจุดควันขึ้นให้อบตลบไป
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางทูตเถียงเยี่ยงอย่างแต่ปางก่อน <bot>:เจ้านครมีกำหนดด้วยยศถา นี่ตัวเป็นเช่นแต่ไพร่เจ้าใช้มา ไม่วันทาโทษมีตีให้ยับ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเสนาข้าทูลละอองบาท <bot>:เข้าเฝ้านาถกรุงกษัตริย์ราชหงส์ แล้วคลี่บอกอ่านถวายดั่งใจจง พระโฉมยงทราบคดีก็ปรีดา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:พระไทรเจ้าไม้มุ่ง <bot>:เมืองคู่ แดรา ปดที่ทนทุกข์ทู เรศแจ้ง จักกินมิได้กู ระนาพี่ เทานอ วาเยศยังไล่แล้ง ลอดแล้งอกเรียม
|
โคลงนิราศหริภุญชัย
| 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พ่ออุตส่าห์หาหมอมาดูแม่ <bot>:แม้นเขาแก้โรคามารดาหาย พอเดินเหินลุกนั่งประทังกาย ไม่เสียดายเงินทองจะปองปูน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พูดด้วยยากปากกล้าสมาบาป <bot>:เป็นกิ่งกาบหลาบเข็ดเหลือเหน็ดเหนื่อย ดูเลี้ยวลดคดคู้เหมือนงูเลื้อย พูดไม่เมื่อยลูกคางต้องกางกัน
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยที่แดนแผ่นดินเพชรนิลมาก <bot>:ไม่หายากเหมือนอย่างต่างภาษา บรรทุกน้ำลำเลียงกับข้าวปลา ทั้งสัตว์ป่าเป็ดไก่เอาไปกิน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังนางพลางว่านิจจาเอ๋ย <bot>:ไม่เชื่อเลยแม่วัณฬามารศรี ถึงกองทัพกลับกล้าเข้าราวี จะผลาญชีวีมันให้บรรลัย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระตอบว่าสารพัดไม่ขัดขืน <bot>:จะจูบคืนเสียให้หายทั้งซ้ายขวา จะปัดเป่าเต้าน้องที่ต้องตา ให้ปลั่งเปล่งเต่งอุราอย่าปรารมภ์
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาลาลุกออกจากตึก <bot>:อนาถนึกที่ในจิตคิดสงสัย ตั้งแต่แกฝึกสอนแต่ก่อนไร ดูก็ไม่เห็นจริงสักสิ่งเดียว
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันปรอทหยอดหูสู้ไม่ได้ <bot>:มันเหลวไหลเข้าในหนังในมังสา แล้วแลดูสุริยนพอสนธยา หยิบปี่มาเป่าเพลงวังเวงใจ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณเห็นว่านัดดาแพ้ <bot>:แกล้งพูดแก้เกี้ยวรำภาค่อยว่าขาน เจ้ากับพี่นี้มานั่งฟังอาการ ต้องรู้เห็นเป็นพยานรำคาญใจ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วฆาตฆ้องกลองสัญญาโยธาหาญ <bot>:โห่สะท้านสะเทื้อนลั่นเสียงหวั่นไหว ออกกำปั่นหันกลับเลิกทัพชัย ต่างใช้ใบแล่นหลามไปตามกัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างแกว่งกลอกหอกดาบกำซาบศร <bot>:เข้าราญรอนรับมือทั้งฤๅษี ฝ่ายทหารด่านสมุทรก็สุดดี ปะทะตีแทงฟันกระชั้นชิด
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปมัดมือฤๅษีสตรีสาว <bot>:มาเฝ้าท้าวทั้งสิบเอ็ดไม่เข็ดขาม แล้วทูลลาพาทหารชาญสงคราม รีบเหาะตามรามวงศ์เหมือนจงใจ
|
สิงหไกรภพ
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายอำมาตย์ราชทูตที่ถือสาร <bot>:ทูลลาท้าวเจ้าละมานด้วยหรรษา ขึ้นเมืองใหม่ไปเฝ้าพระธิดา ทูลกิจจาตามจริงทุกสิ่งอัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พยุงให้ไสยาสน์บนอาสน์อ่อน <bot>:ต่างทุกข์ร้อนสอนห้ามปรามทหาร อย่าให้ใครพูดจาพระอาการ สั่งนายด่านนอกในตรวจไพร่พล ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รับสั่งเราผู้เสนาลงมารับ <bot>:ท่านทูตกับพจมานสารอักษร จะแห่แหนเชิญไปในนคร จงรีบจรขึ้นไปเฝ้าเจ้าบุรินทร์
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะดับเข็ญเย็นได้เหมือนไฟดับ <bot>:หรือจะกลับแสนแค้นแสนบัดสี เมื่อศึกยังตั้งอยู่ในบูรี เร่งให้มีผัวน่าระอาอาย
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สั่งเสนากาลวาศอำมาตย์ใหญ่ <bot>:เร่งเตรียมไพร่พลมารชาญสมร ขึ้นสามคํ่ากำหนดบทจร ไปนครโกญจาอย่าช้าการ
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สั่งพหลพลทหารโห่เตรียมรถ <bot>:มาพร้อมหมดสมหวังดั่งประสงค์ พวกเกณฑ์แห่แออัดจัตุรงค์ ทั้งทวนธงเขียวแดงแย่งมังกร
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างจับต้องร้องบอกว่าออกกลิ่น <bot>:เห็นจะกินสัตว์เป็นจึงเหม็นเขียว บ้างว่าเชื้อเสือสมิงจริงจริงเจียว นี่มันเที่ยวมาแต่หนตำบลใด ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยวิสัยใจดื้อซื่อต่อเจ้า <bot>:เสียลูกเต้านิ่งตรอมจนผอมเหลือง จะไปหาถ้าไม่รักจะยักเยื้อง ถึงขัดเคืองคงจะปลอบให้ชอบที
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วขึ้นเนินเดินในดงไม้หอม <bot>:สพรั่งพร้อมปรูปรายปฤษณา ยามพระพายชายเชยรำเพยพา หอมบุบผารื่นรื่นชื่นอารมณ์
|
นิราศเมืองแกลง
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่รู้หรือกูคือมหายักษ์ <bot>:อยู่สำนักในมหาชลาไหล กูเป็นพวกอินทราสุราลัย ไหนท้าวไทที่เป็นเจ้าชาวนคร
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ห่างเหินเนิ่นนานหม่อมฉานเล่า <bot>:มีลูกเต้ามัวหมองไม่ผ่องใส เคยชิดชมขมหวานประการใด มิใช่ไม่เคยเห็นจงเอ็นดู
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นั่นแหละสมกับที่โง่อ้ายโคถึก <bot>:มาทำศึกนี้กูเห็นไม่เป็นผล แกจึงเรียกเสนาพลาพล คิดจะปล้นเมืองปากน้ำที่สำคัญ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วิเวกแว่วแจ้วในใจรัญจวน <bot>:เป็นความชวนประโลมโฉมวัณฬา ฯ ฝ่ายโฉมยงองค์ละเวงฟังเพลงปี่ ให้รอรีรวนเรเสนหา
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนดาวเดือนเลื่อนลับพยับฟ้า <bot>:จึงโลมลากลับหลังยังสถาน แต่เช้าไปค่ำมาอยู่ช้านาน จะประมาณเจ็ดเดือนไม่เคลื่อนคลา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:กับโฉมยงองค์รัชฎาสูร บำรุงใจไพร่ฟ้าไม่อาดูร พร้อมประยูรญาติวงศ์พงศ์กุมภัณฑ์
|
สิงหไกรภพ
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยมากมายหลายองค์วงศ์กษัตริย์ <bot>:สถิตรัตน์ปรางค์ปราสาทราชฐาน หน่อนรินทร์สินสมุทรเป็นแม่งาน คิดทำเมรุเกณฑ์งานการระดม
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิ่งแค้นคิดพิศแลเห็นแผลแก้ม <bot>:แกล้งยิ้มแย้มเปรียบเปรยทำเย้ยหยัน ฝรั่งวิ่งสิงห์ไล่เข้าใกล้กัน นางลีวันยุให้ผัวจับตัวไว้
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหัสไชยใช่ญาติทำอาจหาญ <bot>:มารุกรานจึงจะฆ่าให้อาสัญ สุดสาครซ่อนซุ่มออกรุมกัน เข้าโรมรันรุกรานชิงด่านไว้
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ระทวยทอดกอดกรถอนสะอื้น <bot>:ตะลึงยืนเย็นทรวงเป็นห่วงหนัก แล้วกลับจิตคิดสละมานะยักษ์ ตรัสปลอบอัครชายาธิดาดวง
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นมิยอมให้เราผู้เจ้าของ <bot>:ก็จะต้องรบราเหมือนว่าขาน กว่าชีวาข้าจะตายทำลายลาญ พอจบสารพระก็สั่งให้รั้งรอ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้รูปงามทรามสงวนนวลละออง <bot>:อย่าให้ต้องอดสูกับผู้ใด จงพ้นทุกข์สุโขอโหสิ ไปจุติตามประสาอัชฌาสัย
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางเสแสร้งแกล้งว่าพระเป็นคฤหัสถ์ <bot>:จะมาตัดกิจกรมพรหมวิหาร แม้เลือดเนื้อเถือได้ควรให้ทาน นี่เป็นการบาปกรรมที่สำคัญ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นจริงจังดังกล่าวเข้าไปรับ <bot>:เร่งกำชับอย่าให้ทันตะวันสาย หรือจะเป็นแยบยลกลอุบาย เสนานายพวกผู้ใหญ่เร่งไคลคลา
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วคิดความสามเมืองจะเคืองขัด <bot>:จึงจัดหัสเกนฝ่ายนายทหาร เป็นกองคอยร้อยลำล้วนชำนาญ ตระเวนด่านในมหาชลาลัย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บังเกิดหนาวเขานั่นเป็นควันหมอก <bot>:ที่ตามซอกภูเขามีเสาหิน เป็นเงาช่วงร่วงดำเหมือนน้ำนิล มีแท่นหินขาวสว่างกระจ่างตา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วพาเหล่าสาวสุรางค์ล้วนนางชี <bot>:มากุฎีหลังใต้ต้นไทรทอง สถิตแท่นแผ่นผาที่หน้าฉาน พระกุมารเคียงนั่งอยู่ทั้งสอง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางคนนี้ที่ข้าแลเห็นแต่แรก <bot>:ดูเหมือนแขกเคียงเดินเชิญพระแสง มาอยู่วังตั้งเป็นหม่อมเหมือนปลอมแปลง จะใคร่แจ้งจริงนางอย่าพรางกัน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พ่อจะไปด้วยเจ้าอย่าเร่าร้อน <bot>:คิดผันผ่อนขาดเหลือได้เกื้อหนุน เผื่อยกไปชัยชนะเดชะบุญ จะให้วุ่นวายไปทำไมมี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณนั้นอายทูลบ่ายเบี่ยง <bot>:แต่มาเพียงนี้นั่งยังไม่ไหว ให้เมื่อยเหน็บเจ็บกายทุกหายใจ จงโปรดให้สินสมุทรไปพูดจา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นเสร็จสรรพจับพระขรรค์กัลเม็ด <bot>:แล้วเสด็จลีลาศดังราชหงส์ พร้อมสุรางค์นางนาฏพวกญาติวงศ์ พระบิตุรงค์นำมาหามุนี
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงสารท้าวเจ้าละมานให้ร่านร้อน <bot>:ด้วยอาวรณ์นางวัณฬามารศรี เสียน้ำใจในอารมณ์ไม่สมประดี จนราตรีตรึกตรองนองน้ำตา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งการเล่นเต้นรำมีสำหรับ <bot>:ให้เสร็จสรรพสารพัดเร่งจัดสรร ให้โหราหาฤกษ์วันสำคัญ จะทำขวัญเษก[๑]สองครองพารา
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ท่านมาอาศัยอยู่ในนี้ <bot>:อย่าร่วมที่แท่นรัตน์บรรจถรณ์ จงคิดสร้างปรางค์ปราให้ถาวร นอกนครเวียงวังจึ่งบังควร
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กระโดดโครมโถมถึงเข้าทึ้งหนวด <bot>:มังกรหวดหางกระหวัดทั้งกัดขบ พอหลุดมือรื้อกลับเข้ารับรบ โจนประจบจับหนวดกระหมวดรั้ง
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะรบแก้แต่ว่ายังกำลังอ่อน <bot>:ต่างหยุดยั้งนั่งนอนคิดผ่อนผัน ฝ่ายข้าเฝ้าเหล่าฝรั่งริมฝั่งนั้น คอยป้องกันกองทัพจะจับเป็น
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสนมกรมในทั้งใหญ่น้อย <bot>:บ้างเศร้าสร้อยบ้างก็เปรมเกษมศรี ด้วยว่างเว้นเป็นม่ายมาหลายปี พึ่งจะมีเวรเฝ้าไม่เปล่าดาย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่พระอามาเป็นไปเช่นนี้ <bot>:เสียศักดิ์ศรีเสียยศต้องอดสู จะแก้ไขไม่หยุดเป็นสุดรู้ พูดกันอยู่ที่พลับพลาจนราตรี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วรีบหาข้าเฝ้าเหล่าฝรั่ง <bot>:มาพร้อมพรั่งที่วัณฬาอยู่อาศัย ขึ้นนั่งเตียงเสียงสำลักกระอักกระไอ แล้วถามไถ่พี่น้องสองสุดา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปทูลองค์ทรงยศโอรสราช <bot>:จัดอำมาตย์มีปัญญาอัชฌาสัย ให้ถือสารคุมสำเภาเหล่าพลไกร รีบใช้ใบตามคลื่นทุกคืนวัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:สุชลพรายพลอยพรั่งหล่อหลั่งไหล แล้วถามซักอัคเรศว่าเหตุไร เสียกรุงไกรไม่รู้ถึงหูเรา
|
สิงหไกรภพ
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงมันจะมาบระจบไม่คบไว้ <bot>:ก็เห็นใจจริงจังสิ้นกังขา อ้ายนี่ถูกถ้อยคำอย่างตำรา เขาว่าปลาแรงเพราะหางอย่างทำนอง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายจอมวงศ์องค์สุดสาครพี่ <bot>:จรลีจากพลับพลาตรงหน้าฉาน กระโดดขึ้นหลังพระยาอาชาชาญ เผ่นทะยานลงไปทางกลางสินธู
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นแท่นรัตน์ตรัสถามว่าทรามสวาท <bot>:ได้กระดาษเลขามาแต่ไหน ขอให้แม่แลดูรูปผู้ใด พระอภัยรู้สึกให้นึกอาย
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปส่งท้าวเจ้าพาราปตาหวี <bot>:ให้สมที่ยศกษัตริย์อย่าขาดเหลือ จัดเสบียงเมืองเราทั้งข้าวเกลือ ให้เหลือเฟือขนไปใส่เภตรา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอพระกาลด่านในหนีไปถึง <bot>:เสียงกริ้วอึงอึกทึกใจตึกตัก จะผ่อนตัวกลัวว่าจะช้านัก อุส่าห์หักใจคอไม่รอรั้ง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเสนามาเกณฑ์ทหารรบ <bot>:กระบวนครบกัณฐัศว์ทั้งหัตถี เครื่องอาวุธยุทธนาเคยราวี ให้เสนียกไปทั้งไพร่พล ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอบังคมสมเด็จพระเชษฐา <bot>:ซึ่งเมตตาตามทำนองต้องประสงค์ ไม่กลับกลอกตะคอกขู่รู้ซื่อตรง จะช่วยส่งปลูกฝังไปลังกา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พ่อรับที่ภิเษกเอกฉัตร <bot>:สืบกษัตริย์ทรงธรรมตามวิสัย ให้สมหวังดั่งหนึ่งจิตฉันคิดไว้ ดีกว่าให้ไอศูรย์ไม่ปูนปอง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขาย่อมว่าเหมือนกับราวหม้อข้าวแตก <bot>:จะมาแบกตุ่มไหใส่ข้าวสาร เอาอะไรหุงต้มนั่งซมซาน ไม่เป็นการแล้วหนอเรามาเมามัว
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกขุนนางต่างหมายเห็นคลายคลั่ง <bot>:ด้วยมนตรีขลังเคลื่อนคลายสายกระสัน ต่างชมฤทธิ์วิทยาเจ้ามารัน อยู่พร้อมกันคอยเฝ้าดูเจ้านาย ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางเรียกศิษย์แต่บรรดาที่มาอยู่ <bot>:ไปกับครูชมสถานการทั้งผอง แม้นได้สมใจนึกอย่างตรึกตรอง ทั้งพวกพ้องจะสบายหลายประการ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระพลัดพรากจากไปมิได้กลับ <bot>:ดั่งเดือนลับท้องฟ้าในราศี จะนับเดือนเลื่อนลับไปนับปี มิรู้ที่น้องจะคิดไปติดตาม
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสด็จจากรถาปลุกม้าต้น <bot>:ขึ้นนั่งบนอานหลังดังประสงค์ ออกควบตามทรามวัยเหมือนใจจง เที่ยววกวงเวียนรอบขอบกำแพง
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นชมลำกำปั่นเป็นหลั่นลด <bot>:มีเกวียนรถเตรียมไว้เครื่องใช้สอย ทั้งอูฐลาม้าควายก็หลายร้อย เก๋งน้อยน้อยนั่งเล่นเย็นเย็นใจ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปลูกต้นแก้วทับทิมที่ริมตึก <bot>:ร่มระรื่นครื้นครึกล้วนพฤกษา กุหลาบดอกออกแซมแย้มระย้า ทั้งพุดจีบปีบจำปาสารภี
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังคำทำนายไม่วายคิด <bot>:ปัจจามิตรเห็นจะมาเหมือนว่าขาน ได้ยินข่าวท้าวอุเทนว่าเกณฑ์การ จะคิดอ่านลงมาตีบุรีเรา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโอรสยศยงดำรงราชย์ <bot>:ขึ้นปราสาทราชวัติจรัสไข สองกระษัตริย์ขัตติยาต่างคลาไคล เสด็จไปปรางค์รัตน์ชัชวาล
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้น้องหายคลายเคืองเรื่องธุระ <bot>:แล้วก็จะรักกันจนวันตาย ทั้งกำปั่นบรรดาโยธาทัพ จะคืนกลับให้ไปเหมือนใจหมาย
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายสังฆราชพระบาทหลวง <bot>:ครั้นเห็นดวงสุริยนบนเวหา ให้เตรียมพวกพลไกรจะไคลคลา จัดหยูกยาเครื่องสะกดหมดทุกคน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาหยากเยื่อเชื้อไฟดินใส่เคล้า <bot>:พากันเข้าเผาค่ายให้ไฟติด เห็นศึกเสือเหลือหลามหนักความคิด อย่าให้ปิดทางรอบขอบเขตคัน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ใครยอใครยกชื้น <bot>:ชมยอ เรียมนึกนุชพี่หนอ เนิ่นแล้ว เกลือกใครเกลียดแกล้งยอ ยกย่อง ชายฤๅ เห็นว่าโอจักแคล้ว คลาดเงื้อมมือเรียม
|
นิราศวัดรวก
| 80 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพี่เลี้ยงเสียงกริ้วต่างนิ่วหน้า <bot>:แล้วลอบมาเชิญเสด็จไม่เข็ดขาม พลางขู่ขับกลับว่าอีบ้ากาม ต้องเป็นความจำจนสู้ทนทาน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วก็ว่าข้านี้ถือสัตย์ซื่อสุด <bot>:มาเสียทีอีมนุษย์มันมุสา ถึงรบรับดับโมโหไม่โกรธา เครื่องสาตราข้ามิได้ไว้กับกาย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสวมสอดกอดตระกองพระน้องรัก <bot>:ยังเยาว์นักเหนื่อยองค์น่าสงสาร ทั้งอาเขยเคยประจญเป็นคนพาล จะเกิดการโกลาที่ธานี
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งกองแก้วแล้วก็กองทองประกอบ <bot>:ที่ริมรอบราชวัติฉัตรเฉลิม พวกนายช่างทั้งปวงข้าหลวงเดิม คอยแต้มเติมติเตียนผลัดเปลี่ยนแปลง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ลูกเลี้ยงเคียงคำนับคอยรับสั่ง <bot>:ใช้ฝรั่งไพร่นายทั้งซ้ายขวา แล้วเลือกเหล่าสาวสุรางค์สำอางตา เชิญเครื่องชาชุดกล้องประคองพาน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระรบราฆ่าฟันมันไม่หยุด <bot>:จนสิ้นสุดแรงลงน่าสงสาร เหลือจะสู้อยู่ที่เกาะเหาะทะยาน พลมารตามจับรบรับไป
|
สิงหไกรภพ
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:การบำรุงกรุงไกรไว้ธุระ <bot>:หม่อมฉันจะดูแลคิดแก้ไข มิให้เกิดเภทพาลประการใด กว่าองค์พระภูวไนยจะกลับมา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้องสาวให้กับพระเทวราช <bot>:ด้วยหวังสวาทมาดจิตคิดประสงค์ เธอไม่รับจับต้องทั้งสององค์ พระรามวงศ์ว่าสีกาอย่ามากวน
|
สิงหไกรภพ
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ยกแผงที่สำหรับจะรับรบ <bot>:ทั้งไต้คบเสร็จถ้วนกระบวนของ กับอาวุธที่สำหรับจะรับรอง ยกเป็นกองกองละหมื่นพื้นฉกรรจ์
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทหารแห่แตรสังข์ประดังเสียง <bot>:เครื่องสูงเรียงฉัตรกรรชิงทั้งกลิ้งกลด ต้องขึ้นเนินเดินหว่างกลางบรรพต เสียงกงรถเหล็กดังกึงกังโกง
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเทวราชผาดผยองลอยล่องรีบ <bot>:เข้าแฝงกลีบเมฆชม้อยคอยขยับ ฝ่ายสองนางขวางหน้าโยธาทัพ ห้ามให้ยับยั้งฟังรับสั่งความ
|
สิงหไกรภพ
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าบาทหลวงกับพระยาขึ้นมาเฝ้า <bot>:เชิญให้เข้าหยุดพักตำหนักศรี ฝ่ายพระจอมจังหวัดปัถพี ทราบคดีสั่งมหาเสนาใน
|
พระอภัยมณี
| 59 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.