text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวรายาว่าเจ้าคุณสิเป็นใหญ่ <bot>:ตามแต่ใช้ฉันเหมือนศิษย์สนิทสนอง ไม่ขัดเคืองคุณบังคับจะรับรอง ตามทำนองมิได้ขัดอัธยา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวกุลามาลีเห็นปรีดิ์ปราชญ์ <bot>:แหนงประหลาดนิ่งฟังไม่กังขา จึ่งว่าท่านเป็นคนดีมีวิชา ทั้งปัญญาพูดเพราะเสนาะความ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางนิ่งนั่งฟังพระพี่ตีฝีปาก <bot>:ดีขึ้นมากกว่าแต่ก่อนรู้ผ่อนผัน หรือใครสอนวอนว่าสารพัน อัศจรรย์จำจะลวงดูท่วงที
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นไพรีมีมาให้กล้าหาญ[๑] <bot>:จึงโอมอ่านวิทยาเป็นห่าฝน ให้มืดมิดปิดแสงพระสุริยน บรรดาคนข้าศึกไม่เห็นกาย
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายสังฆราชพระบาทหลวง <bot>:ให้เศร้าทรงวุ่นวายหลายสถาน ครั้นรุ่งแจ้งแสงสีรวีวาร ออกจากด่านแล่นมาในสาคร
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวถึงผู้อยู่ป่าพนาวาศ <bot>:เป็นเชื้อปราชญ์มาแต่ก่อนรู้ผ่อนผัน เรื่องวิชาสามารถฉลาดครัน เป็นพงศ์พันธุ์ประโรหิตติดกันมา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเสร็จทัพจับไข้เจียนจะม้วย <bot>:หม่อมฉันช่วยฟูมฟักช่วยรักษา พอโรคคลายหายพิษพระบิตุลา ให้ภิเษกกัลยากุมารี
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอสุริยงลงลับพยับฟ้า <bot>:พระจันทราแจ่มกระจ่างสว่างฉาย ท่านนิกรพรหมเข้านั่งกำบังกาย จุดเทียนรายบริกรรมตามตำรา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาพานทองรองใส่ดอกไม้เสก <bot>:กลีบเป็นเลขลงอักษรซ้อนไสว ผู้ใดดมสูบกลิ่นสิ้นจัญไร ถึงเจ็บไข้ค่อยสบายไม่วายวาง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังตรัสมธุรสพจนารถ <bot>:สมหมายมาดเหมือนได้ชิดขนิษฐา ศิโรราบกราบก้มบังคมลา ไปอยู่ยังวังหน้านึกปรารมภ์
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท่านพรหเมศแจ้งเหตุแล้วทูลสาร <bot>:เขาว่าขานถูกทำนองสนองไข ควรจะต้องไปปราบกำราบภัย แล้วจะได้ลาภาดั่งข้าทูล
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใจน้องหวังฟังเหตุพระเชษฐา <bot>:ใช่จะมาท่องเที่ยวเกี้ยวผู้หญิง พี่รักเขาชาววังยังประวิง ก็อ้อยอิ่งไปเถิดน้องไม่ต้องการ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่แลดูลูกชายสายสวาท <bot>:เห็นประหลาดไม่เคยเฝ้าเคล้าผู้หญิง ทำเหมือนรู้ไม่เท่าเขาจริงจริง แล้วนั่งนิ่งเฉยไปมิได้แล ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่ากองทัพคับคั่งมาตั้งล้อม <bot>:ดูพรั่งพร้อมไพร่พลออกล้นหลาม พระหัสไชยไม่พรั่นคิดครั่นคร้าม ทูลลาสามกษัตริย์สองพระน้องนาง
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้ใครรบพบปะจะได้ห้าม <bot>:ให้เห็นความจริงจังที่กังขา ถ้าผู้ใดไม่ฟังอหังการ์ จะเข่นฆ่าเสียให้ตายวายชีวี
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประการหนึ่งซึ่งพระองค์ประสงค์สนิท <bot>:บาทบพิตรภูวเรศเหมือนเชษฐา แม้นบอกไปได้ความจะตามมา ร่วมสุธาสันธมิตรสนิทใน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเสนาราหูคนผู้เฒ่า <bot>:จึงว่าเจ้านี้คิดผิดวิสัย ตัวเป็นข้าถ้าไม่สู้กับภูวไนย ควรขึ้นไปทูลความแต่ตามตรง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นสาวหยุดฉุดชิงจนกิ่งค้อม <bot>:เอาไม้ซ่อมสอยร่วงพวงเกสร นางสาวสรรค์เก็บดวงพวงขจร ให้พี่เลี้ยงสายสมรเที่ยวเรียงราย
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:การะเวกบินขานประสานเสียง <bot>:แข่งสำเนียงกับประยูรสกุณหงส์ ฝูงกาสักบินร้องก้องในดง เดือนก็ตรงเวหาห้องพอสองยาม
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอตื่นขึ้นยามเย็นไม่เห็นพี่ <bot>:จะโศกีโหยหาน่าใจหาย ได้เห็นแต่เจ้าพราหมณ์ทั้งสามนาย เขาผันผายลับตาจะอาวรณ์
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเป็นพี่ดีฉันน้องของเจ้าพี่ <bot>:มเหสีก็กล้ามาเถิดหนะ ไม่ว่าเล่นเห็นนิ่งนิ่งจริงจริงจ๊ะ ที่จะละเชิงลานั่นอย่าแคลง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระสินสมุทรมาพลับพลาน้ำ <bot>:ให้แต่งกำปั่นใหญ่ใส่ใบสี ปืนประจำลำละร้อยลอยวารี ได้ถ้วนยี่สิบลำพอย่ำฆ้อง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอแสงทองส่องฟ้าห้ากษัตริย์ <bot>:สรงสหัสธาราดังห่าฝน น้ำกุหลาบอาบองค์ทรงสุคนธ์ ใส่เครื่องต้นตามอย่างต่างต่างกัน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมนครินทร์ปิ่นกษัตริย์ <bot>:ขึ้นแท่นรัตน์เสวยข้าวของคาวหวาน แล้วเสด็จเข้าปรางค์รัตน์ชัชวาล นางอยู่งานโบกปัดพัชนี
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ลางคนภาวนาเรียกตาปู่ <bot>:แม่อีหนูอย่างไรเล่าแม่เจ้าเอ๋ย ไม่ช่วยจริงหรือหวะแกล้งละเลย ยังไม่เคยมาทะเลว้าเหว่ใจ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยมณีฤๅษีสิทธ์ <bot>:สำรวมจิตพรหมจรรย์ทุกวันหวัง แล้วถามถึงคนไข้ที่ในวัง ไปยับยั้งอยู่ที่ไหนจะไปเยือน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เก็บเสวยเชยชมพวงส้มสูก <bot>:มะพร้าวลูกแลดูล้วนหมูสี[๑] ทั้งกล้วยกล้ายหลายอย่างต่างต่างมี บ้างออกปลีหวีเครือออกเรื่อเรือง
|
สิงหไกรภพ
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มอบให้ก้าวโกสัยทั้งไอศวรรย์ <bot>:ช่วยป้องกันทั้งนิเวศน์เขตสถาน ถ้าแม้นเกิดอรินทร์ทมิฬมาร กับอาจารย์ช่วยกันปราบกำราบภัย
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บอกไปถึงพี่ยากับข้าด้วย <bot>:ยกมาช่วยรบรับเป็นทัพขัน กำลังรบเกิดวิบัติอัศจรรย์ สลาตันพัดมาในวารี
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราจะรำท่ากระบี่เป็นที่หนึ่ง <bot>:ให้สมซึ่งพงศ์กษัตริย์ทรงจัดสรร มาเถิดเราทั้งสองลองรบกัน พลางผกผันชักม้าเข้าราวี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตาบประดับทับทิมดูพริ้มพร้อย <bot>:อุบะห้อยเพชรประไพวิไลเหลือ สะอิ้งเพชรเม็ดใหญ่เป็นลายเครือ สลับเนื้อซับรองทองอุไร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ผู้ดำรงเหมราช <bot>:สั่งอำมาตย์โห่ร้องกึกก้องเสียง พากษัตริย์สองทัพกลับเข้าเวียง ให้ตั้งเลี้ยงพลไกรทั้งไพร่นาย
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอตกทุ่งรุ่งรางสว่างแจ้ง <bot>:เห็นกำแพงป้อมประตูบูรีศรี พวกเกณฑ์แห่แต่บรรดาฝูงนารี มิได้มีใครรู้ว่าผู้ชาย
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอกล่าวฝ่ายนายด่านเมืองปากน้ำ <bot>:พอเย็นค่ำเห็นทัพนั้นกลับหลัง เสียงแต่ปืนครื้นครั่นสนั่นดัง ที่ริมฝั่งแสงไฟนั้นไหม้โพลง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายยุพาพาองค์พระทรงศักดิ์ <bot>:เข้าตำหนักเห็นแต่ห้องเที่ยวมองหา รู้ว่าไปไม่ทันเหมือนสัญญา จึงวันทาทูลพระอภัยมณี
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกคิดพลางทางพาบรรดาเด็ก <bot>:ขึ้นเกวียนเหล็กลูกไฟใส่ซ้ายขวา เที่ยวบอกเล่าเหล่าฝรั่งว่าลังกา จะขาดชาติศาสนาเป็นป่าไป
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพวกพลบนสำเภาเผาขนไก่ <bot>:จนติดไหม้ม้วนหนังเข้าทั้งผืน แขกฝรั่งนั่งรายทนายปืน ลุกขึ้นยืนยิงประดังเสียงตังตึง
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งแตรสังข์กังสดาลประสานก้อง <bot>:บ้างโห่ร้องรับกันสนั่นเสียง พระกฤษณานำระเบียบให้เรียบเรียง จัดคู่เคียงพระที่นั่งระวังระไว
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใครจะเห็นเป็นอย่างไรไฉนมั่ง <bot>:มันมาตั้งปิดทางหว่างวิถี จะตัดรอนศึกใหญ่ฉันใดดี จึ่งจะมีชัยได้ดั่งใจปอง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไหนพ่อเจ้าเล่าแม่ไม่แลเห็น <bot>:อย่างหลงเล่นจงไปอยู่ในคูหา แต่จากอกหกวันแล้วขวัญตา ขอมารดาอุ้มหน่อยเถิดกลอยใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วก็รู้อยู่ว่ามึงไม่ถึงไหน <bot>:ไม่เข้าได้ในกำแพงจึงแกล้งเฉย เขาเกลียดเห็นเป็นว่ากลัวพูดยั่วเย้ย อ้ายลูกเชลยลืมพ่อคิดล่อลวง
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชักประคำสำรวมสติตั้ง <bot>:เอาจิตหยั่งเห็นสังขาร์เป็นพาเหียร ไม่รักรูปรักทรงของวงเวียน เป็นอาเกียรณ์เปื่อยเน่าไม่เข้ายา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้พบอาย่าปู่อยู่เป็นสุข <bot>:บรรเทาทุกข์ภิญโญสโมสร จึงจะชวนบิตุเรศเสด็จจร มาสถานมารดรไม่นอนใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่จากไปใจจริงไม่ทิ้งขว้าง <bot>:พอว่างว่างวายธุระจะมาหา ฝ่ายโฉมยงองค์ละเวงเกรงบัญชา กลั้นน้ำตาตอบรสพจมาน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยังมัดถ่างกางเขนตระเวนแขวน <bot>:โอ้แสนแค้นแสนชาติไม่ขาดหาย เมื่อเกิดมาอาภัพต้องกลับกลาย จะสู้ตายก่อนองค์พระทรงธรรม์
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเสียงฆ้องย่ำรุ่งสะดุ้งตื่น <bot>:กับคนอื่นไม่กล้าบอกออกบัดสี จึงแก้ฝันแม่อุบลจงกลนี เขาว่าดีอยู่แล้วก็แล้วกัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประดู่ดอกออกระย้าผกามาศ <bot>:มะตูมมะตาดเกดกระถิ่นส่งกลิ่นหอม มะขวาดขวิดติดต้นล้วนผลงอม ทั้งกิ่งค้อมพอปลิดน่าติดใจ
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตำมะหงงรับสั่งกรุงกษัตริย์ <bot>:แล้วรีบรัดจัดแจงตกแต่งหา ฝ่ายท่านท้าวเจ้านิเวศน์เกศประชา เสด็จมาปรางค์มาศปราสาทชัย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใส่สนอบกรอบหน้าระย้าย้อย <bot>:ล้วนเพชรพลอยแพรวพรายดอกไม้ไหว แล้วเลือกสาวสันทัดที่หัดไว้ สำหรับใช้ปรนนิบัติกษัตรา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเดินดูไปในจังหวัด <bot>:สารพัดน่าชมสมถวิล ถึงบ้านผู้รู้วิชาฟ้าแลดิน มีเสาหินปักอยู่นอกบอกวิชา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โยธาทัพนับแสนมาแน่นนัก <bot>:เขาคอยกักกั้นไวัมิให้หนี ต้องเวียนวนจนสว่างขึ้นอย่างนี้ จะรู้ที่ผ่อนผันทำฉันใด
|
สิงหไกรภพ
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตั้งแต่พี่มิได้พบประสบเจ้า <bot>:ดูโศกเศร้าซูบลงน่าสงสาร เพราะเริศร้างห่างชมมานมนาน อย่าอยู่งานเลยขยับมาหลับนอน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองกษัตริย์ตรัสว่าข้าไม่ได้ <bot>:ต้องรีบไปจัดการบุรีศรี พ่อก็รู้อยู่กับใจว่าไพรี มักเกิดมีไม่ใคร่เว้นเห็นแก่ตา
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายมะหุดวุฒิไกรลุกไปสั่ง <bot>:ให้เร่งตั้งกระบวนไว้ในสนาม ได้ฤกษ์ดีเราจะตีตัดสงคราม แล้วจะข้ามทุ่งไปเผาค่ายดู
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงบ้านนาตาขวัญสำคัญแน่ <bot>:เห็นยายแก่แวะถามตามสงไสย เขาชี้นิ้วแนะทิวหนทางไป ประจักษ์ใจจำแน่ดำเนินมา
|
นิราศเมืองแกลง
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่เป็นอันหลับนอนอาวรณ์หวัง <bot>:ให้แค้นคั่งมังคลาประดาเสีย คงจะคิดโลมเล้าเอาอีเมีย ไปให้เสียกับอ้ายแขกแหกเอาเมือง
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหัสไชยตามเสด็จกรุงกษัตริย์ <bot>:ให้แล่นตัดเข้าลังกาไม่ฝ่าฝืน ไม่หยุดยั้งรั้งราสิบห้าคืน ทั้งลมคลื่นส่งกระทั่งถึงลังกา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันกุ้งปลาสาครเรียกหนอนน้ำ <bot>:ไม่กรายกล้ำเกลียดคิดพินิจสถิล ทั้งสัตว์อื่นหมื่นแสนในแดนดิน ก็ไม่กินกินแต่ไข่เป็ดไก่นก
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงฉนากล้วนฉนากปากเหมือนเลื่อย <bot>:ดูยาวเฟื้อยฟัดฟาดขาดเป็นสิน ฝูงพิมพาพาพิมพาเที่ยวหากิน โลมาดิ้นดำโผล่ล้วนโลมา
|
พระอภัยมณี
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งลังการักษาด่าน <bot>:สังเกตการกองทัพเห็นขับขัน จึงรีบใช้ใบกลับมาฉับพลัน แล้วพากันขึ้นไปเฝ้าทูลเจ้านาย
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลาลีวันนั้นกำกับกองทัพหน้า <bot>:ยกโยธาโห่ร้องเสียงก้องกึก ทัพยุพาคลาเคลื่อนสะเทือนสะทึก ทหารฮึกโหมแห่เซ็งแซ่ซ้อง
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันเรือเราเล่าก็เล็กเหมือนเด็กน้อย <bot>:กระจ้อยร่อยรีบไปหาที่อาศัย ก็พากันรีบกลับไปฉับไว แล้วใช้ใบแล่นมาจากท่าพลัน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังคำรำลึกพอนึกได้ <bot>:ดีพระทัยที่จะชมประสมสอง หยิบขี้ผึ้งที่เธอทำขึ้นสำรอง โยนให้ย่องตอดบ้างทั้งธิดา
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่วนนางมารหาญฮึกสะอึกโถม <bot>:จ้วงกระโจมโจนไล่ไพร่ทั้งหลาย เสียงครึกครื้นคลื่นคลั่งกำลังพราย ภูเขาขวางพังทลายทะลุยไป ฯ
|
พระอภัยมณี
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระวลาอาหลานอยู่ด้านเหนือ <bot>:ทอดทัพเรือเรียงสลับอยู่คับคั่ง เสียงครื้นเครงเร่งเรือใช้ให้ไปฟัง รู้ว่ามังคลาไล่วายุพัฒน์
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ช้างม้าเมียมิ่งแก้ว <bot>:เงินทอง ตัวมิตายจักปอง ย่อมได้ ชีวิตสิ่งเดียวของ หายาก ใช่ประทีปเทียนไต้ ดับแล้วจุดคืน ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถนอมแนบแอบอุ้มแล้วจุมพิต <bot>:นางชื่นจิตผ่อนตามไม่ห้ามหวง เหมือนมาลีคลี่คลายขยายดวง ระรื่นร่วงเกสรขจรขจาย
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นตลิ่งวิ่งเลี้ยวด้วยเรี่ยวแรง <bot>:ใครกีดขวางทางแทงตะลุยมา ฝ่ายปลัดหัศเกนกุเวนระเวก ทหารเอกสี่นายทั้งซ้ายขวา
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังความยามดึกนึกวิตก <bot>:สะอื้นอกอาลัยพระทัยหาย คิดถึงพระอภัยแล้วให้อาย ช่างเคราะห์ร้ายนี่ไฉนกระไรเลย
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระแต่งองค์ทรงเสวยตามเคยเสร็จ <bot>:แกล้งเสด็จดูห้องเที่ยวมองหา ถึงห้องสุดหยุดเขม้นเห็นรำภา นั่งผัดหน้านวลแป้งดังแสงจันทร์
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ตื่นไสยาสน์อ่าองค์ทรงสนาน ประดับเครื่องเรืององค์อลงการ แก้วประพาฬเพชรพลอยแพรวพราวพราย
|
สิงหไกรภพ
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกกำปั่นครั่นครื้นสักหมื่นเศษ <bot>:แล่นสังเกตแถวถิ่นกระสินธุ์ใส ออกน้ำเขียวทางทะเลว้าเหว่ใจ แล่นไปในสาคโรชโลธร
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อวันพระมังคลาจะมาถึง <bot>:ให้รุมรึงในอุรามารศรี พอม่อยหลับกลับนิมิตว่านาคี มาอยู่ที่แท่นรัตน์ชัชวาล
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่เวียนเฝ้าเข้าหาเวลาพลบ <bot>:มิได้พบโฉมยงยอดสงสาร ขอรีบรัดตัดความตามนิทาน แสนกันดารเดินทางกลางคงคา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ค่ำวันนี้รีบไปเสียให้พ้น <bot>:ไปกำพลเพชรเถิดหวาเสนาเอ๋ย แต่อย่าให้อื้ออึงเหมือนหนึ่งเคย จงรีบเลยไปแต่ดึกเหมือนตรึกตรา
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าดูถูกลูกรักจงหนักหน่วง <bot>:จะเสียท่วงทีพาคนอาสัญ ซึ่งลูกรักจักไปกรุงไกรนั้น สองทรงธรรม์คงละห้อยน้อยพระทัย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันตัวของอาตมากับสานุศิษย์ <bot>:ก็ไม่คิดคืนประเทศเขตสถาน จะจำศีลภาวนาสมาทาน หมายวิมานเมืองสวรรค์จนบรรลัย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสร็จสำอางนางทรุดลงหยุดนั่ง <bot>:ด้วยกำลังโศกเศร้าให้เหงาหงิม สองกษัตริย์ตรัสเตือนไม่เยื้อนยิ้ม พระเนตรปิ่มเปี่ยมล้นชลนา
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประทีปแก้วชวาลาระย้ายับ <bot>:กระจ่างจับแลหลากขึงฉากเขียน ตะเกียงรายสายสร้อยห้อยโคมเวียน แท่นวิเชียรชัชวาลมีม่านบัง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกพหลพลไพร่ทั้งนายบ่าว <bot>:ออกเล่นก้าวหมายมุ่งไปกรุงศรี เอาเข็มตั้งวางทิศหรดี ตามแผนที่เคยสังเกตขอบเขตคัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่เมืองยักษ์นคเรศให้เชษฐา <bot>:อยู่พาราว่าขานการกรุงศรี พอจบความพราหมณ์จินดาพามนตรี ไปทูลพระอัยกีที่ปรางค์ทอง ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อาจะรอพอสำเร็จเสร็จพระศพ <bot>:จะสมทบไปด้วยช่วยพระหลาน แล้วให้พระกฤษณาปรีชาชาญ คุมทหารไปด้วยได้ช่วยกัน
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ส่วนลูกผูกใจอาลัยหนัก <bot>:เคยเห็นพักตร์พี่น้องกันสองศรี ทั้งเป็นหญิงทิ้งขว้างเสียอย่างนี้ จะรู้ที่ผินหน้าไปหาใคร
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บรรลุถึงลังกาอาณาเขต <bot>:เสด็จประเวศเข้าไปในสถาน เฝ้าพระจอมกษัตราปรีชาชาญ บนสถานทิพอาสน์ปราสาทชัย
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้เอ็นดูสุมาลีเจ้าพี่เอ๋ย <bot>:จะลับเลยหลงคอยละห้อยหา โอ้ลูกน้อยสร้อยสุวรรณจันทร์สุดา ทั้งสุดสาครพ่อจะท้อใจ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ห้ากษด่รียจัดพหลพลรบ <bot>:เกณฑ์สมทบยกขนด่านชานกรุงศรี ให้ตั้งค่ายชายชลาหน้าบุรี จะได้ดีตัดศึกตั้งตรึกตรอง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านครูกับพระอุปราช <bot>:ร่วมปราสาทราชวังนรังสรรค์ ไม่มีเหล่าสาวสุรางค์นางกำนัล รักสุบันเยสนิทเหมือนบิดร
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่สนุกแต่ผู้เดียวไม่เหลียวหลัง <bot>:ให้กูตั้งคอยท่าไม่ว่าขาน หรือเห็นดีเป็นไฉนจงให้การ มาอยู่นานจนต้องตามถึงสามเดือน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้แล่นไปถึงอ่าวพอเช้าตรู่ <bot>:ตรงเข้าอยู่เสียข้างในเอาใบขึง ทั้งร้อยลำตามกันไปมิได้อึง เข้าทอดถึงเชิงผาหน้าคีริน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะโลมเล้าเอาใจให้ไปบวช <bot>:ทรงผนวชอยู่กุฎีเป็นที่สอง อันถิ่นฐานหลานลูกช่วยปลูกครอง จะเชิญน้องไปสิงคุตรอยู่กุฎี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระไปไหนไปด้วยจนม้วยมอด <bot>:จะเกาะกอดองค์ไว้มิให้หนี ถ้าแม้นพระไม่ให้ไปดีดี ให้ฟ้าผี่เถิดไม่ให้ลงไปเรือ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่นักพรตฤๅษีมีตบะ <bot>:เปรียบเหมือนพระที่บวชสวดถวาย ประโรหิตหมอบเคียงกันเรียงราย คอยถวายน้ำสังข์หลั่งคนที
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อนึ่งไปขอให้พบสินสมุทร <bot>:จะพาบุตรไปประเทศเขตสถาน อันบุญพี่ที่ได้บวชบำเพ็ญทาน สร้างสมภารภาวนามาทุกวัน
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้พร้อมพรั่งตั้งถ้วนกระบวนทัพ <bot>:คอยรบรับอันตรายทั้งซ้ายขวา ครั้นเสร็จสั่งตั้งโห่เป็นโกลา พระก็ใช้ใบมาในสาคร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดึกหนักหนาพาบุตรไปหยุดยั้ง <bot>:แล้วตรัสสั่งพี่น้องทั้งสองศรี เมื่อคิดถึงจึงลาจรลี ลงไปที่เภตราพูดจากัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นหน้าตาขาแข้งอันแรงฤทธิ์ <bot>:ด้วยพรอิศรารักษ์พระลักษมี นับอนันต์วันคืนได้หมื่นปี จึงเป็นผีเสื้อสมุทรผุดทะยาน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อุตสาหะจะมาสามิภักดิ์ <bot>:ด้วยจงรักรู้คุณการุญสนอง คิดแยบยลกลศึกยังตรึกตรอง มิให้ต้องรบพุ่งทั้งกรุงไกร
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งอัคเรศเกษรามาบนรถ <bot>:โศกกำสรดเศร้าจิตพิศวง เหมือนมาเดียวเปลี่ยวใจอยู่ในดง เฝ้าซบทรงโศกาถึงสามี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงเรียนรํ่าจำตำราแม่ค้าปลด <bot>:รู้ประชดประชันขยันหนัก นางยิ้มพลางทางว่าพระชนะยักษ์ ได้เอกอัครชายาเจ้าคารม
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศุภสารพระชนกทรงปกเกศ <bot>:แรมทุเรศมาเพราะหวังอย่างประสงค์ มาทำศึกนึกไว้เหมือนใจจง จะคืนคงเอาลังกาเมืองป่าตาล
|
พระอภัยมณี
| 64 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.