text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระตรัสว่าสักห้าวันจึ่งค่อยกลับ <bot>:ไปประทับเก๋งทองอันผ่องใส พอหายเหนื่อยเมื่อยล้าจึ่งคลาไคล พระหน่อไทกราบก้มบังคมคัล
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้โอวาทแต่บรรดาที่มาด้วย <bot>:พระหวังช่วยเหล่าคนที่หม่นหมอง เทศนาสากลให้คนตรอง โดยทำนองนักพรตให้อดใจ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงว่าถ้าเองยังมิหาย <bot>:การอุบายข้าศึกจะนึกไฉน ฉวยมันยกยุ่งยิ่งมาชิงชัย จะไว้ใจได้หรือมึงถือดี
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาว่าจริงจริงนิ่งไม่ได้ <bot>:แล้วสั่งให้จำผู้ถือหนังสือสาร ปรึกษาน้องสองนัดดาปรีชาชาญ พวกวงศ์วานเราไม่มีใครดี
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อนรินทร์ยินดีเป็นที่สุด <bot>:ไม่ยั้งหยุดรีบไปเหมือนใจหวัง ถึงศาลาหน้าพระลานทวารวัง เห็นคนนั่งยืนหลามจึงถามไป
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้มีผัวกลัววิวาทแล้วชาตินี้ <bot>:มิได้มีผัวเหมือนเพื่อนผู้หญิง สุดแต่มีอีทั้งปวงมันช่วงชิง ให้นั่งนิ่งเป็นม่ายน่าอายใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:หินชาติเชื้อโจรกำแหงหาญ นึกทะนงตามพงศ์สันดาลพาล แต่ทราบสารแสนรัดทดสลดใจ
|
สิงหไกรภพ
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นมีผู้รู้เห็นไปเป็นโจทก์ <bot>:จะมีโทษถึงเราเป็นเจ้าผัว จะพลอยผิดปิดป้องจะหมองมัว จะส่งตัวนั้นไม่ต้องทำนองใน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแกล้งทำสำออยพูดอ้อยอิ่ง <bot>:เข้าแอบอิงเอนทับลงกับตัก ยิ่งถอยหนีก็ยิ่งตามด้วยความรัก ยิ่งพลิกผลักก็ยิ่งแอบแนบอุรา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันพาราวายุภักษ์เคยหักหาญ <bot>:มีอาจารย์ทำได้ในวิถี ให้เรือติดมาไม่ได้ในนที เพราะวารีแข็งกระด้างอย่างศิลา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางมณีที่สองเมียงมองพบ <bot>:พระหลีกหลบไล่ลัดสกัดจับ กระโจมกอดสอดกรพระช้อนรับ นางหลีกกลับแกล้งหนีพระพี่ยา
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วหยิบหนังสือให้กับนายใหญ่ <bot>:เสนาในรีบเข้าเฝ้าเจ้ากรุงศรี ทูลแถลงแจ้งความตามคดี ว่ายังมีกำปั่นสักพันลำ
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งบิดรสอนมาให้ว่ากล่าว <bot>:พรุ่งนี้เช้าจึงค่อยแจ้งแถลงไข ทุกวันนี้มีกรรมจะจำไกล ถ้าหาไม่ก็ไม่ขัดพระอัชฌา
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำร่ำว่าก็น่ารัก <bot>:ไม่รอพักตร์แลพบก็หลบหนี ด้วยความหลังคั่งแค้นแสนทวี เธอฆ่าพี่ฆ่าพ่อให้มรณา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนเสนาพาพวกลังกาเฝ้า <bot>:ต่างก้มเกล้าภูวไนยถวายสาร พระตรัสสั่งพระศรีปรีชาชาญ ให้คลี่สารศุภลักษณ์อักขรา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเล่าความตามยุบลแต่หนหลัง <bot>:ให้นางฟังจะแจ้งแถลงไข นางแกล้งถามความคิดฤทธิไกร พระเล่าให้รู้ฤทธิ์ถึงวิทยา
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระอภัยวิไลลักษณ์ <bot>:ครั้นลูกรักสร่างโรคที่โศกศัลย์ อยู่พร้อมพระอนุชาปรึกษากัน พรุ่งนี้วันเดือนหกจะยกพล
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโอบอุ้มจุมพิตสนิทสนอม <bot>:งามละม่อมมิ่งขวัญอย่าหวั่นไหว จะขืนอยู่บูรีแม้นมิไป ก็เห็นไม่พ้นพระราชอาชญา
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำซ้ำสวาทราชโอรส <bot>:ยิ่งกำสรดสุดจะขืนสะอื้นไห้ กุมาราพาว่ายคล้ายคล้ายไป เห็นเกาะใหญ่ยินดีค่อยมีแรง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรือก็แล่นใบสล้างมากลางหน <bot>:ข้ามวังวนเกาะวลำสำปันหนา บ่ายหัวเรือตรงเข้าอ่าวลังกา แต่แล่นมาเดือนครึ่งถึงบุรินทร์
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายบาทหลวงอิ่มใจดั่งได้แก้ว <bot>:สว่างแผ้วแจ่มจำรัสรัศมี ครั้นพลบค่ำสนธยาในราตรี แกเปรมปรีดิ์ในใจเห็นได้เมือง
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายยุพาผการำภาสะหรี <bot>:พากันหนีเพลิงอ้อมมาป้อมขวาง พระหน่อไทไล่ลัดสกัดทาง ทั้งสองนางหนีต่อมาหอรบ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงแกล้งขู่ดูดู๋ดื้อถือทิฐิ <bot>:จะเรียนริตัดวงศ์เผ่าพงศา ร่วมเสวยเคยแต่ครั้งไปลังกา เดี๋ยวนี้มาขัดขวางเป็นอย่างไร
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันสุขทุกข์เวทนาสีกาเอ๋ย <bot>:การชมเชยมันไม่แน่ย่อมแปรผัน เป็นอนิจจังทั้งปวงอย่าหวงกัน เหมือนหนึ่งขันธ์ทั้งห้าย่อมสาธารณ์
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอฤกษ์ดีตีฆ้องกลองสนั่น <bot>:ออกกำปั่นแล่นหลามตามไสว ต้องลมดีคลี่สายระบายใบ แล่นออกไปทะเลลมยมนา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงหยั่งจิตลงที่ในพระไตรลักษณ์ <bot>:คงประจักษ์เห็นห่วงบ่วงตัณหา เกิดผูกมัดรัดรึงไว้ตรึงตรา ทรมาสัตว์หลงให้วงเวียน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยรู้เห็นเป็นพยานพระผ่านเกล้า <bot>:มิได้เข้าด้วยฝรั่งอย่ากังขา คงแก้แค้นแทนพระอนุชา ได้วุ่นทั้งลังกาไม่ช้าที ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทำฮึดฮัดขัดใจเข้าไสยาสน์ <bot>:พระหน่อนาถนั่งกวนนวลหง แต่นี้ไปไม่หลอกจะบอกตรง พระบิตุรงค์สั่งมาให้ว่าวอน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายลูกสาวเจ้าพาราการะเวก <bot>:เอาเพชรเอกออกจากถิ่นแผ่นดินไหว เปลี่ยนกษัตริย์ขัตติยาเสนาใน ชุมนุมให้คืนเพชรแก้วเก็จมา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกบ่นพลางทางไปหาไทท้าว <bot>:เจ้าแดนด้าวนคเรศแจ้งเหตุผล เชิญท่านช่วยด้วยสักครั้งที่กังวล ตีสิงหลให้วินาศดาษดา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้สองนางพลางว่ารักษาไว้ <bot>:ต่อเมื่อไรรบรับถึงขับขัน ดูหนังสือมือเสื้อที่ใส่นั้น จึงผ่อนผันคิดความตามอุบาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่คิดครองสองชายด้วยหมายมาด <bot>:จะรอบาทบงกชบทศรี แม้นหน่อไทใหญ่หลวงได้ท่วงที จะพาหนีไปประณตบทมาลย์ ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งลิงค่างช้างเถื่อนวิ่งเกลื่อนกลุ้ม <bot>:แอบสุมทุมชายป่าพนาสัณฑ์ ทั้งฟานแฟนแล่นเรียงไปเคียงกัน ชะมดฉมันกวางทรายกระต่ายดง
|
พระอภัยมณี
| 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงบ้านแลงทางแห้งเห็นทุ่งกว้าง <bot>:เฟือนหนทางทวนทบตลบหา บุกละแวกแฝกแขมกับหญ้าคา จนแดดกล้ามาถึงย่านบ้านตะพง
|
นิราศเมืองแกลง
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นยกธงผืนยาวขาวบริสุทธิ์ <bot>:ก็ยั้งหยุดยอมแพ้แน่นักหนา แต่ข้างแขกแปลเชื้อเหลือตำรา มันจะมาหลอกลวงดูท่วงที
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนายหมวดตรวจตรารักษาด่าน <bot>:แสนสงสารพราหมณ์น้อยเป็นนักหนา จึงร้องเรียกมานั่งยังศาลา แล้วพูดจาปราศรัยเป็นไมตรี
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีตรานอกบอกตรงขององค์นั้น <bot>:สารสำคัญจะใคร่ฟังที่กังขา จึงแจกไปให้โอรสอนุชา แล้ววัณฬาถวายองค์พระทรงธรรม์
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงยากเย็นเห็นดอกไม้จะใคร่ชม <bot>:ชื่นอารมณ์เรี่ยทางไปกลางดง สันโดษเดี่ยวเหลียวแลเห็นแต่นก ฝูงวิหคเหมราพระยาหงส์
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:พร้อมกันหยุดยั้งอยู่ยอดภูเขา แซ่สำเนียงเสียงโห่เรื่อยโร่เร้า ดูดังเงาเมฆมืดเป็นพืดมา
|
สิงหไกรภพ
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวข้างสังฆราชพระบาทหลวง <bot>:ครั้นเห็นดวงจันทร์กระจ่างสว่างฉาย ให้พักคนพลไกรทั้งไพร่นาย ดูแยบคายกองทัพที่อัปรา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาพานพบสบสมอารมณ์คิด <bot>:แต่จนจิตจำวิบัติให้ขัดขวาง เพราะนิ่มน้องหมองเมินเขินระคาง จะทำอย่างไรดีกระนี้นา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ความเจ็บปวดยวดยิ่งพระกลิ้งล้ม <bot>:ลุยเลนตมตกน้ำแล้วดำหนี พอสองหน่อวรนาถราชบุตรี ไล่ฆ่าตีเหรากุมภาพาล
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อ้ายเพิกรับว่าอย่ากลัวแล้วหัวร่อ <bot>:ชาวเมืองหนอชื่อเสียงมันคมสัน กูชื่อเพิกผัวอีแตแม่อ้ายตัน อยู่ด้วยกันช่วยย่างเนื้อเหลือสบาย
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งองค์ท้าวเจ้าพารากาลวาศ <bot>:ลืมแขนขาดพลอยสำราญทรงสรวลสันต์ ครั้นรู้สึกปรึกษาประลัยกัลป์ ยาสำคัญมีบ้างหรืออย่างไร
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่รุ่นราวสาวแส้พอแก้ได้ <bot>:ไม่มีใครช่วยรักษาจะอาสัญ พลางต้องดูรู้มีดวงชีวัน เฝ้าปลุกสั่นสักเท่าไรก็ไม่ฟื้น
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ธาตุทั้งสี่นี้สุภาพเรียบราบรื่น <bot>:จะชุ่มชื่นชูใจทั้งไอศวรรย์ แม้ธาตุสี่นี้วิบัติอัศจรรย์ จะมีอันตรายทั่วทุกตัวคน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ร้องสั่งให้ไขประตูต่างกรูวิ่ง <bot>:พวกผู้หญิงชิงกันเบียดเสียดสลอน อัดหลามหลังคั่งคับแซกซับซ้อน ที่ผ้าผ่อนล่อนแลเห็นแต่กาย
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางสอนเสร็จแล้วจึงพาธิดานาฏ <bot>:มาปราสาทหน่อไทในไอศูรย์ แล้วเสด็จเข้าห้องในอันไพบูลย์ ทั้งประยูรกัลยาพวกนารี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรู้สึกนึกถึงสินสมุทรหาย <bot>:กับน้องชายคืนหลังไปทั้งสอง เห็นแก้ไขไม่หยุดสุดทำนอง ยิ่งฟูมฟองชลนาโศกาลัย
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปรบพุ่งกรุงลังกาฆ่าฝรั่ง <bot>:ให้สิ้นทั้งชายหญิงชาวสิงหล ถ้าต่อตีมิได้ทั้งไพร่พล สับให้ป่นไปทั้งโคตรอย่าโปรดปราน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เห็นพลกลาดกลางทุ่งเหมือนมุ่งหมาย นึกทะนงทรงพระแสงจัดแจงกาย ขึ้นทรงพลายพระที่นั่งสั่งเสนี
|
สิงหไกรภพ
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้พรมพรำนํ้าอบตรลบกลิ่น <bot>:กลับเป็นอินทรีย์สมอารมณ์หวัง ด้วยข้าบาทธาตุลมสมกำลัง ระคนทั้งกลิ่นอายเป็นกายมา
|
สิงหไกรภพ
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสอนให้ไหว้องค์นางนงลักษณ์ <bot>:นางนึกรักรับขวัญด้วยหรรษา ถามถึงวงศ์พงศ์พันธุ์จำนรรจา พระมารดาอยู่ดีหรือมีภัย ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางมัจฉาว่าแม่ทั้งสองเอ๋ย <bot>:กุศลเคยได้มาเห็นเป็นนิสัย แม่หมายจิตว่าชีวิตจะบรรลัย อยู่ที่ในวังวนชลธี
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่เลี้ยงเล่าชี้แจงแถลงไข <bot>:เขาสวมใส่หมวกดำทำด้วยหนัง ใส่เสื้อสีตากุ้งไม่รุงรัง ดูเหมือนอย่างพวกข้างเราเข้ากะดี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรำภาสะหรีได้ฟังสอน <bot>:กราบบิดรวอนห้ามตามสงสัย ท่านป่วยตาอย่าเพ่อวิ่งไปชิงชัย อิเรนไม่ฟังคำว่าจำเป็น ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แสนสงสารพระอภัยวิไลลักษณ์ <bot>:หนีนางยักษ์อยู่ที่หน้าแผ่นผาเผิน จะต่อไปก็ไม่รอดเป็นยอดเนิน ด้วยสูงเกินแรงกายจะป่ายปีน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอคลื่นเงียบเรียบร้อยค่อยเป็นสุข <bot>:บรรเทาทุกข์ที่ในทรวงดวงสมร เรือก็แล่นเลยมาในสาคร พระจันทรแจ่มฟ้านภาลัย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จับจิงจ้อจอแจจอกจิบจาบ <bot>:คุ่มตะขาบคาบแคเขาขันขาน ทึดทือเที่ยวท่องเถื่อนในท้องธาร แสนสงสารแซ่ซ้องโซเซซอน
|
สิงหไกรภพ
| 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดชะบุญอุ่นใจบิดานัก <bot>:เห็นเจ้าจักมีชัยในสนาม อย่าประมาทอาจองในสงคราม ดูฤกษ์ยามยกออกนอกบุรี
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เคลิ้มเคล้นเห็นเงาเสาตำหนัก <bot>:ว่านงลักษณ์ลงขยับไปรับขวัญ ไฉนน้องมองเมียงอยู่เพียงนั้น ขอเชิญขวัญเนตรนั่งบัลลังก์รัตน์
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิ่งไปอยู่เกาะแก้วแล้วขยัน <bot>:อยากพบพี่ศรีสุพรรณมัจฉา สุมาลีว่านี่แน่แม่วัณฬา แม่ช่วยหาหนังเสือเผื่อสักไตร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บรรดาคนพลนิกายทั้งนายไพร่ <bot>:ตื่นตกใจจับศัสตราเหลียวหน้าหลัง ทุกหมู่หมวดตรวจไตรระไวระวัง พอเสียงดังผลุงลงตรงพลับพลา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดำริพลางทางว่าเหวยมนุษย์ <bot>:เป็นบุรุษหฤโหดช่างโฉดเขลา ไม่กลัวบาปหยาบใหญ่ด้วยใจเบา เมียของเขาคบค้าน่าไม่อาย
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่จำเป็นจำว่ากับข้าศึก <bot>:อย่าหาญฮึกเพิ่มเชื้อให้เหลือหลง แล้วตอบคำจำใจไปในเชิง เหมือนดับเพลิงหัวลมระดมเอา
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟื้นองค์รู้ว่าทรงสุบินนิมิต <bot>:แล้วหวนคิดถึงมารดาน่าสงสาร จะได้ความยากแค้นแสนกันดาร ทรมานอยู่ในอู่แต่ผู้เดียว
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งกำปั่นบรรดาโยธาหาญ <bot>:อลหม่านแล่นหลามมาตามคลื่น พอแสงทองส่องสว่างนภางค์พื้น ต่างยิงปืนรับกันเป็นสัญญา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกดูหนังนั่งหลามตามถนน <bot>:ออกเกลื่อนกล่นกลุ้มกลาดดูดาษดื่น บ้างลองจุดประทัดดังเหมือนอย่างปืน ให้คนตื่นแตกพลัดกระจัดกระจาย
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นนางตีผีกลิ้งวิ่งเข้าช่วย <bot>:บ้างฉุดฉวยเชือกกระหวัดวัดไว้ได้ ทั้งสองนางต่างตามนางทรามวัย มากราบไหว้ทูลถามตามสงกา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางยิ้มหยิบธำมรงค์มาทรงใส่ <bot>:ขอบฤทัยวาจาที่ว่าขาน แล้วแกล้งว่าน่าเบื่อเหลือรำคาญ ไม่ได้การเฉโกเป็นโยคี
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันเอาบ่วงสวมคอหัวร่อร่า <bot>:สมปรารถนากรุ่มกริ่มพลางยิ้มหัว แล้วร้องว่านายขาท่านอย่ากลัว จะแกงคั่วย่างไก่มาให้กิน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางพญาว่าท้าวเทพาสูร <bot>:เหมือนประยูรญาติสนิทมิตรสหาย อย่ารบราฆ่าฟันกันวุ่นวาย จะล้มตายเสียเปล่าเปล่าไม่เข้าการ
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สารพัดจะไม่มีบุหรี่หมาก <bot>:ความเปรี้ยวปากเหลือแหล่แม่คุณเอ๋ย ไม่เมตตาทารกรรมแต่จำเลย ยังไม่เคยพบเห็นพึ่งเป็นความ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วรีบร้อนถอนสมอไม่รอรั้ง <bot>:พร้อมสะพรั่งเรือเรียงเคียงขนาน พอลมคล่องล่องแล่นแสนสำราญ เที่ยวรังควานขวางทางมากลางทะเล ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระธิดาอาดูรทูลฉลอง <bot>:โดยทำนองสารภาพไม่หยาบหยาม ลูกได้ชั่วมัวเมาเพราะเบาความ ทั้งนี้ตามแต่จะโปรดซึ่งโทษทัณฑ์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ข้านี้มิได้ทำซึ่งความชอบ <bot>:ไม่ควรมอบสมบัติพัสถาน ด้วยเดิมข้ามาอยู่เกาะแก้วพิสดาร ได้โดยสารพระบิดามาธานี
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ยักษีพี่น้องสองกระษัตริย์ <bot>:ไล่ฟาดฟัดฟันตายลงหลายแสน ฆ่าเท่าไรไม่หมดมาทดแทน อเนกแน่นหน้าหลังประดังกัน
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมธิบดินทร์มุนินทร์นาถ <bot>:เห็นพระญาติมาบังคมประนมสนอง จึ่งปราศรัยในวงศ์จำนงปอง มาปรองดองลงกันเป็นฉันใด ฯ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้จัดลำกำปั่นสักพันร้อย <bot>:ไปเตรียมคอยพร้อมพรั่งทั้งทหาร พรุ่งนี้เช้าเราจะพาพระอาจารย์ อย่านิ่งนานจัดสรรกำปั่นทรง
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระหน่อบพิตรอดิศร <bot>:สุดสาครชวนพระน้องเข้าห้องสรง สีสุคนธ์ปนทองละอององค์ ต่างสอดทรงเครื่องประดับดูวับวาม
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฆ้องระนาดพิณพาทย์เพลงเจ๋งจับปี่ <bot>:มโหรีจำเรียงส่งเสียงใส เสียงกลองแขกแซ่ซ้องฆาตฆ้องชัย สนั่นในนัคเรศทั้งเขตคัน ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งสตรีผีป่าเข้ามาปล้น <bot>:พระเวทมนตร์ป้องกันมันไม่ไหว จะตั้งกรรมทำมันให้บรรลัย เล่าก็ได้ดอกแต่ผิดในกิจพราหมณ์
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อยังเยาว์เฝ้ากวนเฝ้าชวนพลอด <bot>:ไม่พูดกอดจี้พี่จักดี้หนัก พระนึกหลงทรงพระสรวลเสียงคักคัก คิดอายพักตร์สาวสรรค์กำนัลใน
|
พระอภัยมณี
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รีบไปลงนาวาพากันแล่น <bot>:ออกจากแดนลังกาเที่ยวอาศัย ตามละเมาะเกาะแก่งทุกแห่งไป จนอุทัยส่องสีรวีวรรณ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะสึกออกบอกโยมวาโหมด้วย <bot>:ยกไปช่วยปราบปรามตามวิสัย ทั้งสองเมืองเบื้องหน้าได้มาไป เป็นมิตรไมตรีกันไม่ฉันทา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่วันนี้มีพายุผิดประหลาด <bot>:ฝนก็สาดเหลือจะให้ไปไต่ถาม ทั้งมืดมัวทั่วทิศจะติดตาม ก็เป็นความจนใจในกลางคืน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บุษบงนงเยาว์เสาวรส <bot>:จงปรากฏเถิดอุบลอย่าหม่นหมอง เหมือนดวงจันทร์ขวัญจิตอย่าคิดปอง ไม่เป็นสองดวงดอกพี่บอกจริง
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะหลงคำสำคัญว่ามันรัก <bot>:จึงนับพักตร์แผ่เผื่อว่าเชื้อแถว เปรียบเหมือนนกตกล่วงเข้าบ่วงแร้ว ไม่คลาดแคล้วชีวันจะบรรลัย
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเสวยพระกระยาสุธาโภช <bot>:ที่เอมโอชสารพัดเขาจัดสรร สามพระองค์ทรงเสวยเครื่องสุพรรณ พร้อมด้วยกันรักสนิทเหมือนบิตุรงค์
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าหลวงเหล่าสาวสุรางค์นางน้อยน้อย <bot>:เชิญเครื่องคอยกราบก้มประนมสนอง เสด็จมาสู่หน้ามนเทียรทอง คอยท่าสองภูบาลกับมารดา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงทูลความตามเรื่องหน่อกษัตริย์ <bot>:ให้แจ้งอรรถว่าพระรักสมัครสมร ที่เรื่องราวกล่าวคำเธอร่ำวอน ดวงสมรแม่จงแจ้งอย่าแพร่งพราย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางแย้มสรวลชวนชิดพิศวาส <bot>:พี่ผูกขาดของหลวงอย่าหวงแหน นางว่าเบื่อเหลือระอาช่างน่าแค้น ยังขืนแค่นไค้แคะเฝ้าและเลียม
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองหลวงชีมีจิตคิดถึงญาติ <bot>:ต่างนิราศแรมร้างไปห่างเห เห็นจะมาพร้อมญาติคาดคะเน ด้วยประเพณีงานการวิวาห์
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างชมเพลินเดินมาเวลาพลบ <bot>:พอพานพบพวกตามหลามสลอน เชิญพระองค์ทรงรถบทจร จากดงดอนด่วนมาเมืองป่าตาล
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนไม้เท้าดาบสก็หมดม้วย <bot>:ไม่เขินขวยขายหน้าประดาเสีย น้อยหรือเคียงเรียงรอเดินคลอเคลีย จงปล่อยเมียออกมาสู้ดูผีมือ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ในวันเมื่อเรือแล่นออกจากเกาะ <bot>:ไม่เห็นเพราะโยคีมีคาถา ท่านอ่านมนต์ดลจิตปิดนัยน์ตา จึงเภตราล่วงไปได้หลายคืน
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเร่งทัพขับพลอลหม่าน <bot>:พวกชาวบ้านหญิงชายสบายเฉย ชวนพูดจาการุญเหมือนคุ้นเคย จนทัพเลยล่วงมาถึงป่าตาล ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นรักษายาเย็นเห็นไม่ฟื้น <bot>:คงจะกลืนลูกกลอนร้อนสุขุม ยิ่งเดินทางกลางหนที่คนชุม จะกลัดกลุ้มป่วนปั่นเป็นมั่นคง
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ฝ่ายท้าวเหราศักดาเดช <bot>:เป็นเทเวศศักดิ์สิทธิ์สถิตศาล พระลูกยาพาสนมบริวาร เยาวมาลย์ฟ้อนถวายเถิดสายใจ
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:หยิบสุวรรณแผ่นป้อง <bot>:ปานปิด รอยบาทนฤบพิตร พุทธเจ้า ดิเรกรจนรุจิต เจิดโลก ศาสนนิกรซบเกล้า เกลือกไหว้วันทนา
|
นิราศวัดรวก
| 73 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.