text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระองค์เล่าเขาก็พาเอามาไว้ <bot>:เศร้าพระทัยทุกข์ตรอมเหมือนหม่อมฉัน ขอพระองค์จงโปรดแก้โทษทัณฑ์ ช่วยผ่อนผันให้ตลอดรอดชีวา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ลูกเมียเสียหายพลัดพรายผัว <bot>:รอดแต่ตัวติดตามเที่ยวถามหา ที่แก่เฒ่าเจ้าโมโหหุนโกรธา ตะโกนด่าพวกฝรั่งด้วยคลั่งใจ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนพี่ยาสามิภักดิ์เพราะรักน้อง <bot>:มีแต่ต้องหมองหมางระคางเขิน ไม่ยืดยาวคราวเคราะห์จำเพาะเผอิญ จะห่างเหินเนิ่นนานไม่พานพบ
|
สิงหไกรภพ
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนค่ำพลบรบรุดไม่หยุดหย่อน <bot>:สุดสาครภาวนาคาถาขลัง ถึงสินธพขบขย้ำด้วยกำลัง ไม่เข้าหนังแน่นเหนียวคงเขี้ยวงา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสี่นางต่างจัดซองสลา <bot>:ทอดผ้าป่าเรียงวางไว้กลางสนาม พลางยิ้มพรายชายตาลาเจ้าพราหมณ์ เรียกบ่าวตามกลับหลังเข้าวังใน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันแยบยลกลศึกย่อมลึกซึ้ง <bot>:คิดไม่ถึงท่านว่ารักเขาหนักหนา เป็นพระเจ้าเราไม่ขัดอัธยา จะตรึกตราตอบความตามทำนอง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสามพระนักสิทธ์สถิตสถาน <bot>:ยังสำราญหรือว่าเห็นเป็นไฉน สุดสาครทูลพลันด้วยทันใด ทั้งพลไพร่ปรีดาสถาวร
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นเลิกทัพกลับมาบิดารู้ <bot>:ว่ามีชู้ชีวาตม์จะขาดหาย จะพาเราเผ่าพันธุ์เป็นอันตราย นางฟูมฟายชลนานั่งจาบัลย์ ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ลุน่าวัดรวกแล้ว <bot>:ลังเล จิตเฮย ทรวงพี่สุดโลเล รักไร้ หลาวรวกสิบแสนเท แทงอก พี่ฮา เจ็บไป่เท่าโศกไซร้ เสียดซ้ำทรวงเรียม
|
นิราศวัดรวก
| 79 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตัวชนะจะสมอารมณ์แน่ <bot>:ฆ่าพ่อแม่พี่น้องครองสิงหล เราชนะจะผูกคอทรชน ลากไปขว้างกลางวนพ้นแผ่นดิน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทำทีสีหนาทประกาศก้อง <bot>:เหวยพวกพ้องไพรินสิ้นทั้งหลาย จะฆ่าฟันกันต่างจะวางวาย บอกเจ้านายมึงให้มารบราวี ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยื่นกระบี่ด้ามงาอาญาสิทธิ์ <bot>:แล้วมอบกิจการทัพให้ขับขัน ท้าวโกสัยสั่งมหาเสนาพลัน ให้เกณฑ์กันแต่บรรดาพวกมาเรือ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านท้าวเจ้าพาราจึ่งว่าขาน <bot>:พระอาจารย์แจ้งเหตุเทศนา แต่ยังไม่เห็นตระหนักประจักษ์ตา แม้นเหมือนว่าแล้วเจ้าคุณฉันอุ่นใจ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอแปดทุ่มพระธิดาผวาผวาด <bot>:พระหน่อนาถนั่งประคองรองเขนย ปลอบประโลมโฉมงามว่าทรามเชย เชิญเสวยโอสถสะกดลม ฯ
|
พระอภัยมณี
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศิลานี้ที่มนุษย์จะเปิดนั้น <bot>:สักหมื่นพันก็ไม่อาจจะหวาดไหว ยักขินีผีสางหรืออย่างไร มาพาไปไม่เกรงข่มเหงกู
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอได้ข่าวชาวลังกาจะมาเฝ้า <bot>:ให้รับเข้าเขตจังหวัดไม่ขัดขวาง ฝ่ายอำมาตย์ราชทูตเอาอูฐช้าง ถวายต่างบุปผาบรรณาการ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสนารับสรรพเสร็จเสด็จกลับ <bot>:เข้าห้องหับแกลทองให้หมองศรี ยามรำลึกตรึกตราถึงสามี ก็โศกีกำสรดสลดใจ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าแม้เจ้าเข้าไปติดชีวิตแม่ <bot>:เห็นตายแท้แล้วขอฝากแต่ซากผี นางสอนบุตรสุดสวาทราชบุตรี จงพึ่งพี่ทั้งสององค์เป็นพงศ์พันธุ์
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทรงเครื่องเสร็จแล้วเสด็จยุรยาตร <bot>:กำนัลนาฏเจ้าขรัวนายเดินซ้ายขวา ตามเสด็จพระบุตรีศรีโสภา พระมารดาจูงหัตถ์ตรัสพจมาน
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ในเรื่อราชการเป็นการร้อน <bot>:ทั่วนครแจ้งกิจทุกทิศา เร่งจัดแจงกองทัพกับเภตรา ตามกันมาทุกนครไม่นอนใจ
|
พระอภัยมณี
| 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เอาแผนที่ชี้แจงแถลงไข ได้ปรุงปรับสรรพเสร็จสำเร็จไว้ ตัดหัวไม้เกลากล่อมมีพร้อมกัน
|
สิงหไกรภพ
| 52 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้เจ็ดคาบปราบม้าสวาหะ <bot>:แล้วเป่าลงตรงศีรษะสิ้นหกหน อาชาชื่นฟื้นกายไม่วายชนม์ ให้รักคนที่ขึ้นขี่ดังชีวา
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันเงินทองของสุหรั่งยังนักหนา <bot>:จะซื้อหาเอาที่ไหนไม่ได้หรือ เที่ยวรุกรานบ้านเมืองจะเลื่องลือ เขาขึ้นชื่อว่าเป็นโจรโพนทะนา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ละทัพนับแสนมาแน่นเนื่อง <bot>:ล้วนเจ้าเมืองใหญ่น้อยร้อยภาษา แม้ครั้งนี้มิได้สุดสาครมา จะเป็นข้าแขกฝรั่งเสียทั้งเมือง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วตามกันเข้าไปจนในห้อง <bot>:พบแล้วน้องมั่นคงไม่สงสัย ต่างเห็นจริงวิ่งเรียงเคียงกันไป เข้าห้องในก็ไม่ปะพระมารดา
|
พระอภัยมณี
| 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาได้คู่สู่สมภิรมย์รส <bot>:ก็ปรากฏปึกแผ่นเป็นแก่นสาร แกมิให้มีสุขทุกวันวาร ได้อยู่นานไม่ช้าถึงห้าปี
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงเล่าความตามเรื่องที่เคืองข้อง <bot>:มาตามน้องมิได้แจ้งตำแหน่งไหน ท่านตาครูรู้เล่ห์เสน่ห์ใน ช่วยสอนให้แยบคายตามลายแทง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนคนดีมีครูซึ่งรู้รอบ <bot>:ไม่ทำชอบช่วยกษัตริย์ขัดยศถา ต้องตกอับลับชื่อไม่ลือชา ดังจินดาไร้เรือนก็เหมือนกัน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นเป็นหญิงพระยิ่งทำเอาตามจิต <bot>:พระไม่คิดหน้าหลังมั่งหรือจ๋า น้องมิใช่ข้าสนองรองบาทา จะได้มาลวนลามเอาตามใจ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประทับทอดนาวาอยู่ท่าน้ำ <bot>:ดูเรียงลำเรือรายริมไพรสณฑ์ เขาหุงหาอาหารให้ตามจน โอ้ยามยลโภชนาน้ำตาคลอ
|
นิราศเมืองแกลง
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันติฉินนินทาฆ่ามันเสีย <bot>:แต่มีเมียนี่หรืออายจนตายได้ ยิ่งได้แปลกแขกฝรั่งทั้งมอญไทย ยิ่งดีใจอีกขอรับไม่อับอาย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวกุลามาลียินดีเหลือ <bot>:เพราะว่าเชื่อสารพันไม่หันเห ลุกออกจากแท่นทองตรองคะเน ฟังลิ้นเล่ห์พระอาจารย์เจ้ามารยา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสำเร็จเจ็ดเดือนเลื่อนออกอู่ <bot>:ลอยลำฟูฟ่องดีจะมีไหน ขัดเงาวาวราวกับแก้วดูแววไว ข้างหน้าใส่รูปครุฑยุดนาคา
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สร้อยสุดามารศรีรู้ทีรัก <bot>:ทำเมินพักตร์ปราศรัยมิได้หมาง เจ้าเคยได้ไปมารู้ท่าทาง ช่วยไปต่างมารดาเหมือนอารมณ์
|
สิงหไกรภพ
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สี่พี่เลี้ยงเอียงอายชม้ายชม้อย <bot>:ทำชดช้อยพูดจาอัชฌาสัย นี่หรือชาวบ้านนอกมาหลอกใคร เขาเข้าใจอยู่ดอกหม่อมทำปลอมพล
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้งสั่งเสร็จพระเสด็จยุรยาตร <bot>:ออกอำมาตย์เฝ้ารายทั้งซ้ายขวา แล้วตรัสเรียกอาจารย์คลานเข้ามา จึงปรึกษาเรื่องงานการสงคราม ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงมาดแม้นแค้นขัดตัดผู้ใหญ่ <bot>:จะจงใจช่วยปลูกแต่ลูกหลาน อันตัวพี่นี้จะเกณฑ์เข้าเวรงาน หรือจะหาญหักบาญชีเป็นชีเว ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้กษัตริย์ขัตติยาพระราเมศ <bot>:ผ่านนิเวศน์เวียงชัยเหมือนใจหวัง เป็นจอมเจ้านคเรศนิเวศน์วัง แล้วตรัสสั่งพวกมหาเสนาใน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมรมจักรนัคเรศ <bot>:รักษาเขตปากทางอยู่ข้างขวา ให้ทหารขานโห่เป็นโกลา เร่งพระยากัณฐัศว์อัสดร
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดินนำหน้าข้าหลวงพวกเชิญเครื่อง <bot>:มันยักเยื้องไว้วางเหมือนนางสนม คอยห้ามคนเสียงจ้าท้าคารม ปากโสมมชายกลัวหนังหัวพอง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอุ้มนางวางเพลาว่าเจ้าพี่ <bot>:อย่าพาทีขึ้งเคียดคิดเดียดฉันท์ พี่รักเจ้าเท่าเทียมกับชีวัน ขอเชิญขวัญนัยนาจงปรานี
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงัดสิ้นพิณพาทย์ระนาดฆ้อง <bot>:สยดสยองเย็นเยียบเงียบกรุงศรี ครั้นกลางวันควันมัวทั่วบุรี กลางคืนมีดาวหางเป็นลางเมือง
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงบางวัวเห็นแต่ศาลตระหง่านง้ำ <bot>:ลอองน้ำค้างย้อยเปนฝอยฝน ดาวเดือนดับลับเมฆเปนหมอกมล สุริยนเยี่ยมฟ้าพนาไลย
|
นิราศเมืองแกลง
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อนิจจาเจ้าประคุณทูลกระหม่อม <bot>:ดูพระรูปซูบผอมลงนักหนา มาอาศัยอยู่กระท่อมเท่ารังกา แสนระกำตํ่าช้าด้วยชาวพน
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะผูกมิตรคิดประกอบให้ชอบกล <bot>:ถึงไพร่พลใหญ่น้อยคงพลอยตาม ได้ลือชาปรากฏเป็นยศศักดิ์ ให้สมรักราบเตียนที่เสี้ยนหนาม
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:รู้คิดค้าที่ม้วย <bot>:หมดทุน รู้รอบเรือนฤๅจุน ขื่อค้าน หลับตาหน่ายกระสุน อวดแม่น หมากรุกรู้แปดด้าน ไป่แจ้งตาจน ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระจึ่งหยิบปี่แก้วอันแพรวพร้อย <bot>:มานั่งคอยในระหว่างหนทางหลวง ครั้นดาวขึ้นเด่นแดงเห็นแสงดวง พระบวงสรวงเทพไทในวิมาน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยใหลหลงทรงพระสรวล <bot>:ถึงบทครวญแล้วหรือเจ้าไม่กราวเขน เมื่อตะกี้นี้ออกเปรี้ยงขึ้นเสียงเกน เดี๋ยวนี้เบนเบือนหน้ามาหารือ
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระธิดาว่าโอ้พระบิตุเรศ <bot>:เคยปกเกศชุบย้อมถนอมขวัญ ให้ผาสุกทุกเวลาทิวาวัน ยังไม่ทันแทนพระคุณมาสูญลับ
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระจอมวังฟังมิ่งมเหสี <bot>:ยิ่งยินดีด้วยสมอารมณ์หมาย พอเดือนดับลับดวงดาราราย สุริย์ฉายส่องฟ้านภาลัย
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะจอดทอดสู้อยู่ที่นี่ <bot>:พอเห็นที่ทางจรจึงผ่อนผัน เป็นเวลาหมอกกลุ่มชอุ่มควัน จะด้นดั้นก็ไม่เห็นไม่เป็นการ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทหารพวกเขนโล่เมืองโกสัย <bot>:สองท้าวไทขี่ม้าพาผยอง เป็นทัพหน้าเดินตรวจทุกหมวดกอง ตามทำนองแขกชวาเคยราวี
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเข้าห้องสององค์ตรงขึ้นแท่น <bot>:เห็นนางแสนเศร้าหมองไม่ผ่องใส กลับสงสารหลานรักนั่งซักไซ้ เออเป็นไรแม่คุณให้วุ่นวาย
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงสารท้าวเจ้าละมานรำคาญจิต <bot>:เอารูปปิดปกป้องประคองสงวน ต้องอดอยากตรากตรำยิ่งรำจวน ทั้งโซ่ตรวนตรึงตราระอาใจ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ให้อาวรณ์คอยระวังโอรสา เที่ยวเก็บผักหักฟืนแล้วคืนมา ถึงเคหามิได้เห็นเพื่อนเข็ญใจ
|
สิงหไกรภพ
| 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเฒ่ากับพระยาปตาหวี <bot>:ต่างเปรมปรีดิ์เอมอิ่มพลางยิ้มสรวล น้อมคำนับพฤฒาพราหมณ์ตามกระบวน แล้วเชิญชวนผู้เฒ่ากินข้าวปลา
|
พระอภัยมณี
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลอบบอกกล่าวชาวเมืองมาเนืองแน่น <bot>:ตั้งแห่แหนพระพี่น้องทั้งสองศรี มาประทับพลับพลาพนาลี ไปตั้งที่ท้องทุ่งท้ายกรุงไกร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อหลบลี้วิวาห์เมืองการะเวก <bot>:มาภิเษกเสียตัวกับผัวเขา ชะน่าแค้นแม้นมิใช่จิตใจเรา จะใคร่เอาเกลือทาให้สาใจ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งพี่น้องสองออกมานอกได้ <bot>:มันจะใช้ผีทับให้กลับหลัง ภาวนาอย่าประมาทให้พลาดพลั้ง ด้วยเคราะห์ยังอีกสิบห้าทิวาวัน
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเฒ่าเจ้าตำรานั้นอ้าปาก <bot>:ลงนั่งรากแทบจะตายสวายสวิง ดูหน้าเขียวร่างกายคล้ายกับลิง นั่งแอบอิงถังน้ำมือคลำปืน
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พบแต่เรือหลงทางอยู่กลางเกาะ <bot>:เที่ยวสืบเสาะแล่นลัดก็ขัดขวาง แต่ลอยแล่นเวียนวงหลงหนทาง ใช่ขุนนางมีแต่ไพร่อยู่ในเรือ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งกราบทูลทำนายทายนิมิต <bot>:ซึ่งทรงฤทธิ์สุบินนี้ดีใจหาย ว่าแผ่นดินไหวกล้าตำราทาย ต้องวุ่นวายเพราะศึกล้อมป้อมปราการ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระมังคลานราราช <bot>:ฟังครูบาทหลวงรู้คันหูเหือง แต่นิ่งนั่งตรองตรึกให้นึกเคือง ไม่ได้เรื่องแกจะทำเอาตามใจ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ร้องว่าท้าทายเป็นหลายอย่าง <bot>:พูดต่างต่างอิศโรตามโวหาร ทั้งหยาบคายร้ายกาจเพราะชาติพาล มันว่าขานประสาโจรโลนลำพอง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกว่าช่างมันเป็นไรเหมือนไม้สัก <bot>:เอามาจักกลึงเกลาใช่เผาผลาญ ทำไมกับเครื่องสะเก็ดสำเร็จการ เอาพร้าขวานผ่าใส่คงไหม้โชน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางเหลียวหลังยั้งยืนสะอื้นอั้น <bot>:สุดจะกลั้นกันแสงแถลงไข เราถึงที่ชีวันจะบรรลัย เหมือนอกใจนี้จะแตกแหลกทำลาย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้เห็นเจ้าเท่าเห็นโอรสราช <bot>:จะหมายมาดเหมือนหนึ่งวงศ์เผ่าพงศา จงอยู่คอยในบูรีด้วยปรีดา เมื่อน้องมาจะได้พบประสบกัน ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงรบพุ่งกรุงไกรอ้ายฝรั่ง <bot>:แกล้งทำดังแขกเหรื่ออย่าเชื่อถือ ข้าจะอ่านอาคมให้ลมฮือ พัดกระพือทวนทัพถอยกลับมา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อสุรินทร์ยินคำซ้ำพิโรธ <bot>:ทะลึ่งโลดฟังเยาะไม่เพราะหู กระโดดขึ้นเรือที่นั่งฝรั่งกรู เอาขวานหมูฟันยักษ์จนหักพัง
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางเสาวคนธ์ฟังคำยิ่งซ้ำแค้น <bot>:จึงว่าแสนส่ำสามใส่ความเขา พระเชษฐามาเป็นผัวเพราะมัวเมา มึงอีเจ้ากลเสน่ห์ทำเล่ห์ลวง
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเชิญให้กษัตริย์เมืองวายุภักษ์ <bot>:ไปสำนักปรางค์มาศปราสาทขวา จะคิดอ่านจัดงานการวิวาห์ กษัตราสองนิเวศน์เกศบุรินทร์
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อุศเรนร่ำปลอบให้ชอบชื่น <bot>:จงคิดขืนแข็งใจพระไว้บ้าง อันศพซากรากษสที่วายวาง ต้องอยู่กลางแดดฝนทนทรมาน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้รู้แน่แต่ว่าเวรเกณฑ์ทหาร <bot>:ราชการเร็วร้อนไพร่อ่อนหู จึงให้หาฝรั่งบังอลู มาถามดูรู้ว่าสุดสาคร
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระชื่นชอบตอบว่าปัญญาน้อง <bot>:ช่างตรึกตรองต้องจิตคิดประสงค์ เห็นจะได้ชัยชนะในณรงค์ มันก็คงยกมาคอยราวี
|
สิงหไกรภพ
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาฆ่าเสียมิให้เหลือเอาเนื้อเลือด <bot>:มาฉะเชือดทิ้งให้กาไม่ปราศรัย ได้สมกับที่มันทำกูช้ำใจ เอาให้ได้เมืองลังกาเหมือนอาวรณ์
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าเป็นยักษ์ศักดาอานุภาพ <bot>:จะมาปราบปรามกันไม่หวั่นไหว กินแต่ปลาในมหาสมุทรไท ที่จะได้กินมนุษย์อย่าพูดจา
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:อย่าคบคนหมู่ร้าย <bot>:ทรชน คบแต่บัณฑิตคน ปราชญ์แปล้ วันคืนรวดเร็วดล บุญเร่ง ทำนา เห็นอนิจนั้นแล้ ล่วงพ้นสงสาร ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ระทวยองค์ลงบนแท่นแสนรันทด <bot>:โศกกำสรดเสียผัวให้มัวหมอง พวกแสนสาวชาวแม่มาแซ่ซ้อง เคียงประคองนวดฟั้นให้บรรทม
|
สิงหไกรภพ
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าชาวเมืองสำปะหลังฝรั่งเศส <bot>:เอาโหมดเทศขึ้นไปขายข้างฝ่ายเหนือ เขาจับได้ไว้ชีวิตใช้ชิดเชื้อ เที่ยวตีเรือกับสุหรั่งตั้งเป็นนาย
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรสุดเคืองด้วยเรื่องนั้น <bot>:แต่จำกลั้นกล่าวแกล้งแถลงไข ล้วนสาวสาวเหล่าผู้หญิงมาชิงชัย ที่เป็นใหญ่ชื่อยุพาสุลาลีวัน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พินิจพลางทางเดินตามโอรส <bot>:เที่ยวเลี้ยวลดรอบลำกำปั่นใหญ่ พวกโยธีรี้พลสกลไกร ไม่มีใครสงกาว่านารี
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:โป่งกู่เสนาะก้อง <bot>:โกลา หวาดว่านุชกู่หา ร่ำไห้ โสตพี่เงียบสดับสา ราหยุด ยืนแฮ เสนาะสนัดโสตไซร้ สุดเศร้าทรวงเสียว
|
นิราศวัดรวก
| 82 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ฟังโหรคาดยินดีจะมีไหน จึงจัดแจงโยธาจะคลาไคล เทียมพิไชยรถแก้วแกมสุวรรณ
|
สิงหไกรภพ
| 53 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายผู้ถือสาราเข้ามาพร้อม <bot>:ประณตน้อมบังคมก้มเกศี พระให้เปิดสารพลันออกทันที อาลักษณ์คลี่อ่านถวายในใจความ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ทรงโลกเฉลิมภพ <bot>:ขจรจบนครินทร์ปิ่นมหา ได้ทรงฟังครูพักตร์จักรา พระปรีดาตรัสตอบว่าขอบคุณ
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูเย็นเยียบเงียบสงัดลมพัดเฉื่อย <bot>:เรไรเรื่อยร้องหริ่งบนสิงขร ถึงหินขวางต่างเขนยที่เคยนอน สะอื้นอ่อนอาลัยใจรันทด
|
สิงหไกรภพ
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาส่งให้แล้วว่าท่านอย่าทุกข์ <bot>:แม้นเกิดยุคเกิดภัยมิได้หมอง เอาแก้วอมสมจิตที่คิดปอง ไม่แสบท้องอิ่มใจดั่งได้กิน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้อ่อนใจไพร่พลคนทั้งหลาย <bot>:จะเรียกนายสลุบใหญ่ให้มาหา ได้ไต่ถามความที่พระธิดา นางจะมาแม่นมั่นหรือฉันใด ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเหลียวหาผ้าแพรทำแก้ขวย <bot>:เอะใครฉวยเอาไปไว้ข้างไหนหนอ แกล้งเหลียวหาหน้าหลังทำรั้งรอ นางหัวร่อนี่แนะท่านเจ้ามารยา
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งข้าเฝ้าเจ้าละมานพลอยหาญฮึก <bot>:เมืองผลึกจะมาครือมือที่ไหน ทั้งข้าเจ้าเมามัวไม่กลัวใคร จะชิงชัยช่วยบำรุงกรุงลังกา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อกษัตริย์อัดอั้นกลั้นสะอื้น <bot>:น้ำตาชื้นพรั่งพรายทั้งซ้ายขวา แข็งพระทัยให้เอาน้ำอบมา ภาวนานึกความไปตามจน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างเก็บได้รถาทั้งผ้าเสื้อ <bot>:ก็ล้นเหลือทิ้งรายชายกระแส เครื่องอาวุธธงเทียวไม่เหลียวแล เที่ยววิ่งแซ่ชอกซอนสัญจรไป
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะพระองค์ผู้ดำรงอาณาเขต <bot>:แผ่พระเดชคิดบำรุงชาวกรุงศรี ทั้งเสนาข้าบาทราชกวี ก็เปรมปรีดิ์ไปด้วยยศหมดด้วยกัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาเห็นเจ้าเข้านี่ฟ้าผี่[๓]เถิด <bot>:วิไลเลิศเหลือรักน้องนักหนา จะพาไปไว้คีรีของพี่ยา อยู่ห้องใหม่คูหาสถาวร
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้สาวใช้ไปเชิญสินสมุทร <bot>:พระราชบุตรทรงศักดิ์มารักษา นางสาวใช้ไปแถลงแจ้งกิจจา พระรีบมาหมอบเฝ้าสองเยาวมาลย์
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงเคารพนบนอบตอบสนอง <bot>:พระคุณของสองกษัตริย์ดังฉัตรกั้น ได้อยู่เย็นเป็นสุขทุกคืนวัน เพราะพระองค์ทรงธรรม์ทศพิธ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อเจ้าคุณให้ไปรับเป็นทัพหนุน <bot>:ก็ไปวุ่นจัดทหารการอาสา คอยเสียงปืนครื้นครั่นดั่งสัญญา เตรียมเภตราคอยประจญรณรงค์
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเสวยพระกระยาสุธาโภชน์ <bot>:ที่เอมโอษฐ์แต่ล้วนของต้องประสงค์ ที่บนโต๊ะพร้อมพรั่งทั้งพระวงศ์ เสวยสรงค่อยเป็นสุขทุกทิวา
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:มะลิวัลย์วรแนบไว้ <bot>:วางเขนย ซับซาบวรเรียมเชย ไป่ม้วย ขจรกลิ่นรสรำเพย ผายสวาดิ เอฤนุชมาด้วย แซ่งเว้เวียนหนี
|
โคลงนิราศเจ้าฟ้าอภัย
| 78 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงถือศีลกินบวชสวดกุศล <bot>:ผู้ใดนิมนต์ปรนนิบัติอัธิษฐาน คนผู้นั้นครั้นดับขันธสันดาน ได้วิมานเมืองฟ้าสุราลัย
|
พระอภัยมณี
| 69 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.