text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงน่าแพแลเห็นเรือที่นั่ง <bot>:คิดถึงครั้งก่อนมาน้ำตาไหล เคยหมอบรับกับพระจมื่นไวย แล้วลงในเรือที่นั่งบัลลังก์ทอง
|
นิราศภูเขาทอง
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้แผลหายภายหลังจึงเกณฑ์ทัพ <bot>:มารบสับเลือดเนื้อไม่เหลือหลง จะหนีไปไหนพ้นบาทบงสุ์ เขาก็คงไปนครคอยรอนราญ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเมียท้าวเจ้าพระยากาลวาศ <bot>:อยู่ร่วมอาสน์แนบชิดสนิทสนม นางตั้งเครื่องเคืองแค้นแน่นอารมณ์ น้อมบังคมก้มหน้าแล้วพาที
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระนัดดาวายุพัฒน์ <bot>:เข้าแท่นรัตน์ราชัยไอศวรรย์ ให้นุชนาฏศศิธรจรจรัล ไปอภิวันท์ภูวนาถพระญาติวงศ์
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายทัพหน้าพวกวาโหม <bot>:วาหุโลมคอยอยู่ทางหว่างไศล เข้าซุ่มซ่อนนอนนั่งระวังภัย ทั้งนายไพร่พร้อมพรั่งบ้างนั่งยาม
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หวนรำลึกนึกถึงอาจารย์เฒ่า <bot>:จะโศกเศร้าแก่ชราน่าสงสาร หรือล่วงลับดับขันธสันดาน ทั้งเยาวมาลย์มัจฉาสีกาโยม
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระญาติวงศ์สงสารสามกษัตริย์ <bot>:เข้าโบกปัดนวดเฟ้นพระเส้นสาย ทั้งสามองค์คงคืนค่อยฟื้นกาย ต่างฟูมฟายชลนัยน์อาลัยลาน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าพระจอมธิบดินทร์มุนินทร์นาถ <bot>:เสด็จไสยาสน์หายไปได้ถึงสาม วันนี้แล้วแก้วตาพยายาม คิดติดตามภูไนยให้ได้คืน
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รูปก็ดีปี่เล่าก็เป่าเพราะ <bot>:ช่างฉอเลาะเหลือดีจะมีไหน พระงามนามงามจริตงามจิตใจ บุรุษในธรณีไม่มีเทียม
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าม้วยมอดวอดวายจะตายด้วย <bot>:เป็นเพื่อนม้วยมรณาให้ปรากฏ พ่อกลับคืนฟื้นพ้นชีวงคต ค่อยเปลื้องปลดทุกข์ทนของชนนี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางกษัตริย์ตรัสตอบว่าชอบอยู่ <bot>:ด้วยศัตรูเบียดเบียนเป็นเสี้ยนหนาม จะไล่ขับกลับไปก็ไม่งาม ฉวยเป็นความสุจริตจะผิดนัก
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าลืมเลยเคยคู่เป็นกุศล <bot>:บันดาลดลได้ชมสมสมร นางเบือนบิดปิดปัดสลัดกร ชำเลืองค้อนขวยเขินสะเทิ้นที
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เธอไต่ถามความเมืองใครเคืองขัด <bot>:จะได้ตัดสินสุดไม่มุสา ใครร้อนรนหม่นหมองร้องฎีกา พวกประชามีบ้างหรืออย่างไร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แก้วกุหลาบกรรณิการ์มหาหงส์ <bot>:ลำดวนดงตอนมาใส่ในกระถาง เป็นแถวเคียงเรียงตามหน้าชาลากลาง ไม้ต่างต่างบานแบ่งรับแสงเดือน
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คือตระกูลประยูรวงศ์ที่องค์เอก <bot>:อดิเรกจักรพรรดิกษัตริย์ศรี จะมาช่วยกำราบปราบไพรี ถ้าแม้นมิเหมือนคำข้าทำนาย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมืองสวรรค์นั้นก็ไปทางไหนเล่า <bot>:อย่าพูดเปล่าปลิ้นปลอกหลอกผู้หญิง หนีไปไหนก็ไม่รอดจะทอดทิ้ง มานั่งนิ่งอยู่กับเกาะเห็นเหมาะใจ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อนรินทร์สินสมุทรก็สุดหลง <bot>:เขายุยงสารพัดไม่ขัดขืน รักยุพาฝรั่งดังจะกลืน ในกลางคืนคิดทำคำสารา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พายุหวนป่วนปั่นเป็นคลื่นคลั่ง <bot>:กระทบฝั่งสิขรินแผ่นดินไหว ทั้งท้องธารละหานเหวเป็นเปลวไฟ เมรุไกรอ่อนเอนระเนนเอียง
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อุตส่าห์ทำบำเรอเสนอสนอง <bot>:ตามทำนองมิ่งมิตรเป็นนิจศิล ปรนนิบัติภัสดาอย่าราคิน จึงจะภิญโญยศปรากฏไป ฯ
|
สุภาษิตสอนหญิง
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่ปราสาทราชวังในจังหวัด <bot>:ได้ปรนนิบัติสองพระองค์ดำรงสถาน เธอป่วยไข้ก็จะได้พยาบาล แสนรำคาญด้วยพระองค์ทรงชรา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางโฉมยงทรงฟังยิ่งคั่งแค้น <bot>:มันตอบแทนทับทวีตีเสมอ เพราะผ่านเกล้าเข้าด้วยพลอยอวยเออ ได้ท้ายเธอปรักปรำยิ่งซ้ำเติม
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นลูกมีศีรษะมันเหมือนพ่อ <bot>:ตัวตีนต่อจะเหมือนแม่ช่างแปรผัน หางเป็นนาคมาข้างพ่อมันต่อพันธุ์ พระนักธรรม์แจ้งกระจ่างด้วยทางฌาน
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉันผัดพอเช้าตรู่ประตูเปิด <bot>:ฟ้าผี่เถิดจะไปว่าน่าบัดสี ไม่เจียมตัวกลัวเกรงพระบุตรี ทำท่วงทีเหมือนกระต่ายตะกายดิน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอสำเภาลำทรงพงศ์กษัตริย์ <bot>:ออกแล่นลัดกลางมหาชลาไหล ล่วงสิบห้าราตรีไม่มีภัย เห็นเขาใหญ่ในทะเลเหมือนเมฆา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอจบสารพระผู้ผ่านกำพลเพชร <bot>:เธอทราบเสร็จตรองการในสารศรี จึงเอื้อนอรรถตรัสพลันในทันที คงจะมีแยบยลกลอุบาย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อแรกข้ามาอยู่ในเมืองนี้ <bot>:พระภูมีรักใคร่พระทัยประสงค์ เลี้ยงเหมือนบุตรนับถือว่าซื่อตรง ท้าวทิวงคตไปได้บุรี
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ล้วนล้าต้าต้นหนเป็นคนแข็ง <bot>:มีเรี่ยวแรงรับไปได้ใช้สอย เมื่อพบพานบ้านเล็กแลเมืองน้อย จงโปรดปล่อยให้เขาไปดังใจจง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าเป็นเมียเสียตัวผัวมาหา <bot>:ราวกับว่ามาแขกแปลกเจ้าของ ไม่ยอมดีพี่ไม่ละดอกนะน้อง ไปร้องฟ้องเถิดว่าไม่ได้เป็นเมีย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ค่อยเบือนเบียดเฉียดโฉมเล้าโลมลูบ <bot>:ประจงจูบปรางซ้ายแล้วย้ายขวา ครั้นกลับเห็นเป็นหมอนอ่อนอุรา นึกอายหน้าสารถีที่ขับรถ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วถือปี่ที่ท่านอาจารย์ให้ <bot>:แข็งพระทัยออกจากชะวากผา ขึ้นหยุดยั้งนั่งแท่นแผ่นศิลา ภาวนาอาคมเรียกลมปราณ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางว่าพ่อก็อุตส่าห์สามิภักดิ์ <bot>:จะฝังปลูกลูกรักไม่หักหาญ แล้วสั่งเหล่าสาวสรรค์พนักงาน แต่งเครื่องอานถวายพระมังคลา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สำอางอ่อนกรเกยเขนยหนุน <bot>:งามละมุนละม่อมล้วนนวลหง แต่เสื้อหุ้มพุ่มพวงที่ทรวงทรง เห็นแต่องค์พระวิลาสเพียงบาดตา
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หนุ่มตะกอฟ้อแฟ้มีแม่เลี้ยง <bot>:ก็บ่ายเบี่ยงเบียดเบียนเอาเชี่ยนขัน จะหายหอมหม่อมแม่ให้แพรพรรณ แป้งน้ำมันหมอนฟูกให้ลูกเลี้ยง
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนงเยาว์เสาวคนธ์วิมลสมร <bot>:รู้โอนอ่อนฝากองค์เหมือนวงศา ขอพึ่งบุญชนนีพระพี่ยา กรุณาสั่งสอนด้วยอ่อนความ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมืองมะหุ่งกรุงเตนกุเวนลวาด <bot>:เมืองวิลาสวิลยาชวาฉวี ถึงเมืองเงาะเกาะวลำสำปะลี จะชิงตีเมืองผลึกเป็นศึกรุม ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทศวงศ์ทรงฟังตรัสสรรเสริญ <bot>:ฉลาดเกินชันษาหนักหนาหลาน ทั้งสององค์จงพาท่านอาจารย์ ไปคิดอ่านอนุกูลอย่าสูญใจ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่พบองค์หลงหาข้างหน้าหลัง <bot>:พอฝรั่งเดินมาข้างหน้าฉาน เห็นพระองค์ลงนั่งจะกราบกราน นฤบาลเคลิ้มคล้ายหมายว่านาง
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เออเช่นนี้จึ่งจะว่าพระยาเอก <bot>:ควรจะเสกให้เป็นเจ้าชาวสิงหล มึงอย่าได้นึกแหนงระแวงวน คงได้ผลได้ประโยชน์จะโปรดมึง
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท่านพราหมณ์เฒ่าเอาตั้งบนเทวฐาน <bot>:ส่งสักการกราบบังคมก้มเกศี เชิญให้องค์พงศ์กษัตริย์สวัสดี อัญชุลีเทวฤทธิ์วิษณุกรม
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระปลอบนางทางอุ้มขึ้นใส่ตัก <bot>:จุมพิตพักตร์ค่อยประโลมโฉมสมร นางพาซื่อถือว่าพี่ชุลีกร พลางทูลวอนกล่อมฉันให้บรรทม
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉลององค์พื้นดำกำมะหยี่ <bot>:มาลาสีนิลรัตน์จำรัสฉาย ประดับเพชรเจ็ดสีมณีพราย จำหลักลายเครือฝรั่งอลังกรณ์
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางนบนอบตอบคำว่าจำจาก <bot>:เดี๋ยวนี้อยากใคร่เหาะไปเสาะหา พระเคลิ้มคล้ายหมายมั่นว่าวัณฬา ทรงภาษาฝรั่งตอบบังอร
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พฤฒาเฒ่าเข้าใจทางไสยศาสตร์ <bot>:จึงว่าราชพิธีบัตรพลีศาล เขาทรงครรภ์ฝันร้ายกลัววายปราณ จึงบนบานบวงสรวงไม่ลวงใคร
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเสนาข้าเฝ้าเหล่าขุนหมื่น <bot>:แต่ล้วนพื้นกองพหลพลขันธ์ เก็บเอาเกวียนพวกฝรั่งสิ้นทั้งนั้น มาจัดบรรทุกเสบียงไว้เรียงราย
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณเข้าประนมบังคมบาท <bot>:ภูวนาถทรงเดชพระเชษฐา สุดสาครอ่อนเกศกราบบิดา ท่านสิทธาทักถามตามทำนอง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มือหนึ่งจับไก่ดิบหยิบกระชาก <bot>:เอาใส่ปากเคี้ยวเหยอทั้งเรอหาว จับเอาแพะฉีกเชือดเลือดออกพราว แลบลิ้นยาวเลียดูดพูดออกอึง
|
พระอภัยมณี
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนสิบทุ่มรุ่มร้อนอาวรณ์เทวษ <bot>:น้ำพระเนตรพร่างพรายทั้งซ้ายขวา สู้ฝืนองค์นงลักษณ์สรงพักตรา มาเตรียมคอยพระบิดาจะคลาไคล ฯ
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เต็มผอบอสุราลาสหาย <bot>:อยู่สบายเถิดนะเพื่อนจะผายผัน ก็ลอยลิ่วปลิวถึงสิงขรพลัน ระเห็จหันลงไปถํ้าที่สำนัก
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียงครึกครื้นขึ้นเชิงเทินเนินหน้าที่ <bot>:เรียกมนตรีตรวจกันเสียงหวั่นไหว หอรบป้อมพร้อมพรั่งระวังภัย เห็นเพลิงไหม้ไพรีเข้าตีพล
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระมังคลานราราช <bot>:เมื่อไสยาสน์หวาดจิตนิมิตฝัน ว่านัดดาวายุพัฒน์เคืองขัดกัน เอาดาบฟันกรบาทขาดกระเด็น
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เร่งพหลพลรบเอาคบจุด <bot>:แกว่งอาวุธวิ่งถลันผันผยอง สารวัตรนายหมวดตรวจทุกกอง ออกจากช่องปากดงตรงออกไป
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เลือกสาวสรรค์กัลยาอัชฌาสัย ไปจัดแจงแต่งห้องทองประไพ เชิญพระไปหยุดหย่อนผ่อนสำราญ
|
สิงหไกรภพ
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สอนหนังสือดื้อนักไม่รักรู้ <bot>:ไม่กลัวครูเลียนล้อเล่นต่อหน้า แต่ครูอ้อนวอนปลอบชอบอัชฌา จึงอุตส่าห์ทรงเล่าค่อยเข้าใจ
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าได้รุกคลุกคลีตีเอาค่าย <bot>:จงรอไว้ดูก่อนคิดผ่อนผัน ตามบังคับบัญชาสารพัน อย่าหุนหันแค้นใจด้วยไพริน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางจัดแจงแต่งเครี่องสุพรรณภาชน์ <bot>:ถวายบาทบงกชบทศรี ทั้งสามองค์พงศ์กษัตริย์สวัสดี เลี้ยงฤๅษีเสนาที่มาตาม
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉันกับพี่ปีเดียวกันเจียวจ๊ะ <bot>:แต่องค์พระอนุชาอ่อนกว่าฉัน พระเชษฐานั้นเป็นลูกได้ผูกพัน กระหม่อมฉันจะเป็นด้วยช่วยเมตตา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงเฒ่าแก่แม่ลูกอ่อนยังงอนช้อย <bot>:สาวน้อยน้อยก็ไม่เปรียบประเทียบถึง สังเกตดูรู้ดอกเจ้ายังเพราพรึง ไม่รู้หึงหวงห้ามช่างตามใจ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณนั้นกับองค์อนงค์นาฏ <bot>:ลงเรือราชสีห์ทรงพร้อมวงศา ทั้งหน้าหลังตั้งกระบวนจวนเวลา ให้เร่งราชธิดาจะคลาไคล ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระศรีสุวรณวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:โองการตรัสชื่นชมสมถวิล ด้วยศัตรูหมู่มารผลาญแผ่นดิน เห็นจะสิ้นเสี้ยนหนามจึงตามมา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสะอื้นฟื้นองค์ดำรงนั่ง <bot>:ดูหน้าหลังแลเปล่าไม้เท้าหาย คู่ชีวาอาวุธสุดเสียดาย พระฟูมฟายชลนัยน์สงสัยความ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนฝรั่งลังกาเป็นข้าเขา <bot>:เพราะมึงเข้าเพศภาษาสยาม เป็นเมียน้อยช้อยชดช่างงดงาม เมียหลวงตามเข้ามาหึงถึงประตู
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่สุกห่ามตามเถิดมึงกินบ้าง[๓๔] <bot>:นายพรานสั่งแล้วกลับมาเคหา สองกระษัตริย์จากบ้านนายพรานมา ก็ค่อยผาสุกสบายอยู่ตามจน
|
สิงหไกรภพ
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญมณฑปศพใส่พิไชยรถ <bot>:พวกดาบสนำชักพวกยักษี พอโพล้เพล้เวลาเช้าราตรี จุดอัคคีโคมสว่างตามทางไป
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ลูกสะเดาน้ำผึ้งซาบ <bot>:โทรมปน แล้วปลุกปองรสคนธ์ แอบอ้อย ตราบเท่าออกดอกผล พวงดก ขมแห่งสะเดาน้อย หนึ่งรู้โรยรา ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จอมกษัตริย์ตรัสแจ้งแถลงเล่า <bot>:ให้โหรเฒ่าทักทายทำนายฝัน อันนิมิตธิดาวิลาวัณย์ จะโศกศัลย์หรือจะสุขสนุกสบาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสามนางต่างฟังจบหนังสือ <bot>:ไม่เชื่อถือทุจริตผิดวิสัย มันลวงล่อพ่อแม่ทำแต่ใจ เอาบ่าวไปตัดหัวแทนตัวมัน
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ริมเชิงเขาสาวหยุดพุทธชาด <bot>:เดียรดาษดอกประดับสลับสี รสสุคนธ์มณฑาสารภี มะลุลีลั่นทมน่าชมเชย
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกร้องว่าฮ้าเฮ้ยสีกาเงือก <bot>:มากลิ้งเกลือกร้อนเย็นเป็นไฉน ถัดขึ้นมาบอกเล่าให้เข้าใจ นิ่งอยู่ไยบอกกับกูให้รู้ความ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูกุฎีวิหารสอ้านสอาด <bot>:รุกขชาติพุ่มไสวเหมือนไม้เขียน ดูภูมิพื้นรื่นราบด้วยปราบเตียน แล้วเดินเวียนทักษิณพระชินวร
|
นิราศเจ้าฟ้า
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่วิงเวียนเหียนรากอยากแต่น้ำ <bot>:ร้องว่ากรรมเอ๋ยจะไปข้างไหนหนอ รู้อย่างนี้มิมาน้ำตาคลอ บ่นถึงพ่อถึงแม่ออกแซ่ไป
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายทั้งสองมเหสีอารีรัก <bot>:ได้ยลพักตร์งามละไมวิไลเหลือ ดูผิวพรรณผุดผ่องดั่งทองเจือ สมเป็นเชื้อพงศ์กษัตริย์ขัตติยา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งหอมหวานซ่านเสียวมีเรี่ยวแรง <bot>:ที่ศอแห้งหิวหายสบายบาน พอม้ามิ่งวิ่งมาแล้วอ้าปาก รู้ว่าอยากยื่นให้ม้าเป็นอาหาร
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่มีครรภ์ฉันหมายจะวายวอด <bot>:ไม่ขอรอดอยู่เป็นคนให้หม่นหมอง นี่เวทนาอาลัยลูกในท้อง จึงจะต้องอยู่เป็นคนทนทรมาน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จัดโยธาห้าหมื่นถือปืนรบ <bot>:จุดเพลิงคบถ้วนทั่วตัวทหาร ผูกพระยาม้าที่นั่งบัลลังก์อาน สำเร็จการกษัตราทรงพาชี
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางรีบลงเรือน้อยค่อยลอยล่อง <bot>:มาในท้องสาคเรศประเทศสถาน มาถึงท่าทรงม้าควบทะยาน พวกทหารแห่ไปเขาเจ้าประจัน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พื้นผนังหลังบัวที่ฐานบัตร <bot>:เปนครุธอัดยืนเหยียบภุชงค์ขยำ หยิกขยุ้มกุมวาสุกรีกำ กินรรำรายเทพประนมกร
|
นิราศพระบาท
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ตัวเจ้าเล่าเดี๋ยวนี้อยู่ที่ล้อม <bot>:ยังไม่ยอมแพ้หรือถือไฉน ถึงตัวดีมีปีกจะหลีกไป ก็เห็นไม่พ้นมาวันทาเรา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กษัตราราเมศจับได้สิ้น <bot>:พวกทมิฬมัดมาสิ้นดิ้นไม่ไหว นายทวารชั้นนอกบอกเข้าไป ท่านข้างในทูลท้าวเจ้านคร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าระดมสมทบรบฝรั่ง <bot>:เขารบมั่งมันก็ต้านทานไม่ไหว กูแค้นนักจักต้องทำให้หนำใจ ยกเข้าไปไล่สังหารผลาญชีวี
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คำของแม่แต่เท่านี้นะลูกรัก <bot>:ประเสริฐนักแม่จงจำเอาคำสอน จะคุ้มกันอันตราย์สถาวร เมื่อยามนอนกราบบาทอย่าขาดวัน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้พระคุณทูลกระหม่อมต้องถ่อมศักดิ์ <bot>:เพราะผีชักผูกไว้จึงใหลหลง จะมัวมอมผอมซูบทั้งรูปทรง ให้แสนสงสารสะอื้นกลืนน้ำตา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นอกประตูอยู่แต่คนแก่เฒ่า <bot>:จึงเรียกเข้ามาประณตริมรถา แล้วตรัสถามตามระแวงแคลงวิญญาณ์ พระมังคลาไปอยู่หนตำบลใด ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นเพลิงไหม้ไล่ฆ่าประชาราษฎร์ <bot>:ตายวินาศนับหมื่นถูกปืนผา เข้าล้อมวังพังทวารพาลพูดจา ว่าธิดาลักเพชรแก้วเก็จไว้
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สามพระองค์ทรงนั่งบัลลังก์อาสน์ <bot>:ตรัสประภาษด้วยสุนทรอันอ่อนหวาน ว่านี่แน่พวกฝรั่งอหังการ มาทรมานไพร่ฟ้าประชาชน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:บางกร่างข้างคุ้งค่าม <bot>:เขดคลอง บางขนุนขุนกอง ก่อสร้าง ของสวนส่วนเจ้าของ ฃายน่าท่าเอย สาวแก่แม่ม่ายบ้าง บกน้ำลำเรือ
|
นิราศสุพรรณ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าช่วยล่อพอระเริงด้วยเชิงรัก <bot>:คอยรับพักตร์ผูกจิตพิสมัย พระมนต์ขลังสั่งสอนแต่ก่อนไร ผู้ใดใกล้ได้กลิ่นก็ยินดี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงแสนแค้นจิตคิดระทด <bot>:มันคิดคดทำได้ดั่งใจถวิล แม้นสมหวังได้ลังกาในธานินทร์ เป็นที่ถิ่นสุขเกษมเปรมอุรา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เช่นนี้ต้องตรองตรึกให้ลึกซึ้ง <bot>:อย่าดื้อดึงดูถูกนะลูกเอ๋ย จะสู้รบผู้ใหญ่พ่อไม่เคย อย่าอยู่เลยหลีกไปเสียให้พ้น ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงพิมพาพากันไล่ฟันคลื่น <bot>:เพียนทองพื้นเพียนทองซ้องประสาน ฝูงเหราร่าเริงละเลิงลาน พวกปลาวาฬวานว่ายในสายชล
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:มากลางห้องหิมเวศเขตยักษา จนรุ่งรางสร่างแสงพระสุริยา ค่อยร่อนราลอยเลื่อนตามลมบน
|
สิงหไกรภพ
| 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เสนีสี่นายมาพรายแพร่ง <bot>:หวังให้แจ้งลูกรักในอักษร แม้สงสารมารดากับบิดร จงรีบร้อนเร็วมายังธานี
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปเมืองด่านธารท่าชลาสินธุ์ <bot>:พระภูมินทร์หม่นหมองไม่ผ่องใส แต่จำเป็นจำเสร็จเสด็จไป แล้วสั่งให้เตรียมรถบทจร
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางละเวงเพ่งพิศคิดสังเวช <bot>:น้ำพระเนตรหลั่งลงน่าสงสาร เพราะสัตย์ซื่อถือนายสู้วายปราณ โปรดประทานศพไว้ให้ยันตัง
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายข้าเฝ้าเจ้าเมืองชำเลืองเห็น <bot>:หยุดเขม้นแลดูเห็นผู้หญิง งามประโลมโฉมเฉลาเห็นเพราพริ้ง ยิ่งพิศยิ่งงามพร้อมละม่อมละไม
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเล้าโลมโฉมยงให้ปลงจิต <bot>:แม้นสมคิดก็จะพาสุดาหนี เหมือนอิเหนาเผาเมืองเรื่องยังมี เรายังดีว่าอิเหนาเป็นเท่าไร
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเรียกน้องของเสวยที่เคยแต่ง <bot>:มาจัดแจงเรียงเรียบเทียบถวาย พระอภัยใจอิ่มค่อยยิ้มพราย สรงสุหร่ายแล้วมานั่งบรรลังก์ทอง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอพระองค์ทรงพระอนุญาต <bot>:อย่ากริ้วกราดโกรธามารศรี จะสืบวงศ์พงศ์กษัตริย์สวัสดี ไม่ราคีเคืองระคางที่ค้างงาน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังเล่าเศร้าจิตอนิจอนาถ <bot>:ให้หวั่นหวาดวิญญาณ์จึงว่าขาน ซึ่งข้าศึกฮึกโหมมาโรมราญ เราเสียด่านก็เหมือนดังเสียลังกา
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตุ้มหูเพชรเจ็ดกะรัตแกจัดไว้ <bot>:ทั้งเครื่องใส่ต่างต่างที่อย่างสวย อีกปิ่นเพชรลายจำหลักได้ปักมวย ของที่สวยอย่างฝรั่งข้างลังกา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รีบเข้าไปในพระโรงมิได้ช้า <bot>:ทูลราชาดีพระทัยใครจะเหมือน ทราบว่าได้หมอน้ำมนต์พลเรือน ละม้ายเหมือนเทวดาทั้งยาดี
|
พระอภัยมณี
| 64 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.