text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คนนี้หรือชื่อสุดสาครน้อง <bot>:ดูผุดผ่องน่ารักเป็นนักหนา พระพี่น้องสองคำนับรับบัญชา แล้วไหว้อาสะใภ้นางให้พร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วว่าเราเรือแตกต้องแยกย้าย <bot>:ยังพลัดพรายตายเป็นไม่เห็นหน จะแล่นเลี้ยวเที่ยวหาในสาชล เผื่อผู้คนที่ในเรือจะเหลือตาย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงห้าเดือนเหมือนอย่างว่าใช่ข้าศึก <bot>:อย่าได้นึกเคลือบแคลงแหนงไฉน สิ้นแผนที่แล่นหลงเวียนวงไป จำไม่ได้ขอบเขตประเทศทาง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญพระนุชบุตรีฟังพี่กล่อม <bot>:งามละม่อมมิ่งขวัญอย่าหวั่นไหว ถึงหนาวลมห่มแพรพอแก้ได้ แต่หนาวในทรวงสะอื้นทุกคืนวัน
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถวายองค์พงศ์กษัตริย์เสวยเสร็จ <bot>:แล้วสำเร็จนางคำนับแล้วกลับหลัง เชิญเครื่องอานพานทองของในวัง ตามรับสั่งองค์ท้าวเจ้าบุรินทร์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทศวงศ์องค์มิ่งมเหสี <bot>:กับบุตรีเผ่าพงศ์พระวงศา ก็ลงเรือพระที่นั่งทั้งเสนา ตามส่งสองกษัตราด้วยอาลัย
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มเหสีขี้หึงเหมือนหนึ่งเสือ <bot>:จะฉีกเนื้อน้องกินเหมือนชิ้นหมู จะเจ็บช้ำคำคารมชาวชมพู เพราะชิงชู้ของเขาเอามาเชย
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ลัดแลงแฝงเข้ามาเฝ้าแทน <bot>:สืบให้แม่นมั่นคงเหมือนจงหมาย จะได้แจ้งแห่งหนทั้งต้นปลาย ตามอุบายทัพศึกเร่งตรึกตรอง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใครอย่าดูเยี่ยงข้าคนขบถ <bot>:คิดเลี้ยวลดลวงกษัตริย์ให้ตัดหัว นายด่านหมายตายแท้สุดแก้ตัว ถึงนึกกลัวก็ต้องเฉยไม่เวยวาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ่าวเรามีสี่คนล้วนหนุ่มหนุ่ม <bot>:ตาเอ๋ยคุมออกไปใช้ในสวนขวัญ ทั้งจอบเสียมมีดพร้าหาให้มัน ให้ช่วยกันถางหญ้ากว่าจะเย็น
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บรรดาทรายกลายเป็นเช่นมนุษย์ <bot>:ถืออาวุธหอกปืนยืนไสว อันพวกเหล่าชาวบูรีก็ดีใจ เห็นจะไม่แพ้ยักษ์ด้วยศักดา
|
สิงหไกรภพ
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงฟากฝั่งลังกามหาสมุทร <bot>:ประทับหยุดโยธาที่อาศัย พร้อมพระองค์วงศาเสนาใน พระอภัยนั่งที่เก้าอี้ทอง
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่มืดมนอนธการบันดาลหาย <bot>:ทั้งไพร่นายปรีดิ์เปรมเกษมสันต์ พลางแล่นลัดตัดมาได้ห้าวัน ถึงเขตคันนคเรศประเทศตน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเรือโดนโจรจีนปีนกำปั่น <bot>:ถูกแทงฟันหันหกตกผอยผอย ยิงปืนรายหลายตับตายนับร้อย ต่างราถอยหลีกทางออกห่างกัน
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะให้พ่อขอสู่เหมือนดูถูก <bot>:จะให้ลูกเทียมลูกเธอเสมอสมาน แม้นพ่อผิดคิดเห็นไม่เป็นการ ถ้าลูกหลานผิดเห็นไม่เป็นไร
|
สิงหไกรภพ
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยังลวงหลอกกลอกกลับไปรับชู้ <bot>:มาเป็นคู่หลู่ขาดพระศาสนา มึงผ่าเหล่าเผ่าพันธุ์อีวัณฬา คบขี้ข้าเข้ามาเลี้ยงไว้เคียงตัว
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าจะนำตำแหน่งรู้แห่งชัด <bot>:หนทางลัดหลีกมหาชลาไหล ข้ามลำเนาเขาเขินเหาะเหินไป กำหนดในสามเดือนถึงเหมือนกัน ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะแต่งงานการวิวาห์มาถวาย <bot>:มิให้อายหวังประณตบทศรี ได้สืบวงศ์พงศ์กระษัตริย์สวัสดี เหมือนปรานีศรีสวัสดิ์กับนัดดา
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่รูปดีขี้มักไม่รักผัว <bot>:เพราะเชื่อตัวว่าไม่ขาดคนปรารถนา บ้างดึงดื้อถือยศไม่ลดลา บ้างดูหน้าบางบางแต่คางเพชร
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระปิ่นเกศเทศนาคาถาจบ <bot>:พอค่ำพลบผายผันต่างหรรษา บางหลับนอนผ่อนสบายคลายอุรา ที่เมื่อยมาค่อยเป็นสุขที่ทุกข์ทน
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โบสถ์วิหารฐานบัตร์ยังมีมั่ง <bot>:เชิงผนังหนาแน่นด้วยแผ่นผา สงสารสุดพุทธรัตน์ปฏิมา พระศิลาแลดูเปนบูราณ
|
นิราศเจ้าฟ้า
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเรื่อแรงแสงทองส่องอากาศ <bot>:ภาณุมาศแย้มเยี่ยมเห่ลียมไศล สกุณากาโกกิลาไพร ส่งเสียงใสแซ่ซ้องก้องกังวาน
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แมลงผึ้งคลึงเคล้นเฟ้นเกสร <bot>:กลิ่นขจรเกลือกกลั้วดอกบัวหลวง สุมาลีคลี่คลายขยายดวง จนโรยร่วงเรณูฟูกระจาย
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันถ้อยคำที่พระร่ำว่ารักน้อง <bot>:ขอเชิญครองสัตย์ไว้อย่าให้ขม ข้อที่พระปรารถนาอย่าปรารมภ์ คงจะสมความสัตย์ปฏิญาณ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าวาโหมเสวยพลางทางพินิจ <bot>:ให้จับจิตพิศวงให้สงสัย บังคมทูลตามระบอบที่ชอบใจ ยังมิได้เคยฟังแต่หลังมา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระพลิกฟื้นตื่นจากที่ไสยาสน์ <bot>:อนงค์นาฏหมอบรายทั้งซ้ายขวา พระแต่งองค์สรงเสวยโภชนา สั่งสุดาสองอนงค์องค์บังอร
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:สู้นอนอดแอบอยู่ในคูหา รักษากายหายขาดแผลสาตรา ยังแต่ขาข้างเดียวออกเที่ยวโทง
|
สิงหไกรภพ
| 50 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายไทท้าวเจ้าพาราปตาหวี <bot>:ก็ยินดีเรียนมนต์ดลคาถา ไม่ใคร่จะจำได้ในตำรา บาทหลวงด่างึมงำร่ำพิไร
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คงติดแน่นราวกะแล่นน้ำประสาน <bot>:เข้าเจือจานจับใจในสมร ไม่รู้จืดจางรสในบทกลอน ต้องอาวรณ์อยู่ในเล่ห์ประเวณี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สำเภาโผนโยนโยกโบกสะบัด <bot>:หางเสือพลัดแพลงพลาดเสียงฉาดฉาน เหล่าล้าต้าต้นหนพวกคนงาน ต่างเซซานซวนทรงไม่ตรงกาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสี่พราหมณ์ทูลว่าถึงจะเหาะ <bot>:จะจงเจาะเห็นไม่ได้ดั่งใจหมาย คงจะทำเวทมนตร์กลอุบาย คิดยักย้ายมิให้มาถึงธานินทร์
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่เห็นเจ้าเยาวลักษณ์ก็รักเหลือ <bot>:ช่วยแผ่เผื่อผ่อนผันให้หรรษา พลางสอดกรช้อนชมภิรมยา นางซบหน้าขวยเขินสะเทิ้นใจ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระตรัสว่ามาซิจะจับให้ <bot>:มันดีใจยืนสะพรั่งขึ้นทั้งผอง พระจึ่งเรียกอาชาม้าลำพอง ก็ลุกย่องเดินมาอยู่หน้าเนิน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสอนสั่งหวังจะปลูกให้ลูกรัก <bot>:ประเสริฐศักดิ์สมจิตที่คิดหมาย มาจำจากพรากพลัดกระจัดกระจาย ไม่เห็นหายเห็นพระองค์คงจะคอย
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพราหมณ์พรหมโบราณอาจารย์เฒ่า <bot>:เป็นพงศ์เผ่าพฤฒามหาศาล ชำเลืองเนตรแลดูเห็นกุมาร สีสัณฐานผุดผ่องดังทองทา
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทำไม่รู้ดูแต่คนพลไพร่ <bot>:จะมาไปตรึกตราทั้งหน้าหลัง แม้นไปถึงพวกศัตรูดูระวัง อย่าให้พลั้งพลาดไปแก่ไพรี
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอฤกษ์ดีตีฆ้องกลองสนั่น <bot>:บ้างโห่ลั่นปืนตึงเสียงผึ่งผาง พวกต้นหนคนการชำนาญทาง สั่งให้กางใบเคียงกันเรียงราย
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วกอดลูกผูกจิตคิดสังเวช <bot>:พระชลเนตรนองตกซกซกไหล กรุงกระษัตริย์ตรัสว่านี่อะไร เฝ้าร้องไห้ไปเปล่าเปล่าไม่เข้าการ
|
สิงหไกรภพ
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วโยนลงพร้อมกันสักพันก้อน <bot>:ถูกนิกรไพร่นายทั้งซ้ายขวา พลฝรั่งตายกลาดดาษดา ที่แขนขาหักบ้างยังไม่ตาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เขาแกล้งนอนเสียเขาไม่อยากไปหา เมื่อคืนนี้นงลักษณ์เล่นสักรวา จนเวลารุ่งเช้าจึงหาวนอน
|
สิงหไกรภพ
| 53 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนฟื้นกายคลายเมายังเคล้าหมอน <bot>:หมายว่านอนแนบชิดขนิษฐา ถนอมอุ้มจุมพิตผิดพะงา พระลืมตาตกใจกระไรเลย
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันองค์ท้าวเจ้าบุรินทร์ปิ่นประเทศ <bot>:อัคเรศร่วมรักนั้นตักษัย ทุกเช้าค่ำคร่ำครวญรัญจวนใจ จะหาใหม่ก็ไม่สมอารมณ์คิด
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพวกทูตตามเสด็จพร้อมเสร็จสรรพ <bot>:มาคั่งคับแล่นรายทั้งซ้ายขวา พวกเสนีที่กำปั่นถือสารตรา ไปพาราทุกตำแหน่งแจ้งคดี
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำทำชม้อยให้ช้อยชด <bot>:น้อมประณตนึกสมอารมณ์หมาย แกล้งทูลตอบขอบพระโอษฐ์โปรดภิปราย แม้มิตายจะต้องคิดเป็นนิจนิรันดร์
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พาอีแม่รักดุเหว่าไปเข้ารก <bot>:มันคิดวกอ้อมวงจนลงถัง เพราะเป็นคนทุจริตจึ่งติดตัง มันไม่ฟังคำกูผู้อาจารย์
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่รำลึกนึกไปถึงแม่พ่อ <bot>:ทั้งพงศ์เผ่าเหล่ากอสิ้นทั้งหลาย ด้วยมิได้รู้เห็นว่าเป็นตาย รำลึกถึงจึงถวายบังคมลา
|
สิงหไกรภพ
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพี่น้องสองสุดาลาลีลาศ <bot>:มาบอกบาทหลวงฝ่ายนายทหาร รับสั่งใช้ให้มาหาพระอาจารย์ เห็นว่าท่านฟั่นเฟือนไม่เหมือนเดิม
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระชนนีขี้หึงเหมือนหนึ่งเสือ <bot>:จึงว่าเบื่อเสียแล้วรักนั้นหนักหนา เขาชิงผัวกลัวเขาเฝ้าโศกา ไม่รู้ด่ามันให้มั่งมานั่งเซา
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงพาราการะเวกเข้าวังราช <bot>:เฝ้าพระบาทบิตุเรศเจ้าเขตขัณฑ์ ทูลเล่าความตามจริงทุกสิ่งอัน ถวายบรรณาการทั้งสารตรา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนเสนีรับคำพระดำรัส <bot>:ลาไปจัดเภตราโยธาหาญ ชวนกันรีบลงไปมิได้นาน พลางตรวจการเภตราเร่งคลาไคล
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ฝ่ายตาอายุร้อย <bot>:ญี่สิบแถม ยายสิบแปดปีแกม กับร้อย ตามองช่องเขมแหลม ตลอดแน่แม่เอย ฟันปากหมากเฆี้ยว๐จ้อย แจ่มอ้วนนวลฃาว
|
นิราศสุพรรณ
| 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงวันศุกร์ที่ประสงค์ส่งเจ้าสาว <bot>:ไปว่ากล่าวฝากฝังอย่างประถม พระราเมศเร่งรื่นชื่นอารมณ์ แล้วบังคมชนนีชุลีกร
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกล้งทำเป็นเห็นองค์อนงค์นุช <bot>:ไปนั่งหยุดร่มแท่นที่แผ่นผา พูดไถลไถ่ถามตามสงกา แม่นี้มาแต่หนตำบลใด
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงอุส่าห์มาห้ามตามขนบ <bot>:ธรรมเนียมรบเมืองได้เหมือนใจหมาย แม้ครองแคว้นแดนด้าวเป็นเจ้านาย คนทั้งหลายก็จะมาเป็นข้าไท
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้ถนอมกล่อมกลอกเหมือนดอกไม้ <bot>:จะชื่นใจน้องยาทุกราตรี ยิ่งกลับฟังวังเวงเพลงสังวาส ยิ่งหวั่นหวาดวิญญาณ์มารศรี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระน้องนางต่างว่าฉันฝาแฝด <bot>:กษัตริย์แปดองค์ชวนกันสรวลสันต์ เสียงจ๋าจ๊ะคะขาจนสายัณห์ ส่วนทรงธรรม์ตรัสถามความแผ่นดิน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายผู้เฒ่าเก้าคนทุพพลภาพ <bot>:ต่างก้มกราบนับถือพระฤๅษี แล้วลามาว่ากล่าวชาวบุรี ให้ภักดีดาบสถือพรตธรรม์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระยิ้มพลางทางตอบให้ชอบจิต <bot>:เจ้าเรืองฤทธิ์ราวกับครุฑสุดสรรเสริญ ทั้งวาโหมโสมนัสฟังตรัสเพลิน ทหารเดินตรวจตราทุกราตรี
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำล้ำลึกแล้วนึกยิ้ม <bot>:เห็นหงิมหงิมพูดจาจะหาไหน สายอยู่แล้วมารดาจะคลาไคล เจ้าจงไปหลับนอนผ่อนสำราญ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียงตูมตึงกึงกังฝรั่งล้ม <bot>:กอดกันกลมกลิ้งกลาดตายดาษดื่น ปืนใหญ่น้อยปล่อยลั่นเสียงครั่นครื้น ฝรั่งตื่นแตกกระจัดวิ่งพลัดแพลง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าดีแล้วอนุชาให้มาแจ้ง <bot>:ถูกตำแหน่งคิดไว้ในใจฉัน พระจึ่งสั่งเครื่องประทานสังวาลวัลย์ ให้ครบครันทั้งมงกุฎบุษรา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกลับไปบ้านเมืองเพราะเคืองเข็ญ <bot>:แลไม่เห็นมืดสิ้นดินสวรรค์ ทั้งมหาสาคเรศขอบเขตคัน อาทิตย์จันทร์มิได้เห็นเป็นพิกล ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พบฝรั่งนั่งโป่งในดงกว้าง <bot>:มันเถือกวางข้างธารละหานไหล วางพี่น้องสององค์เดินตรงไป ทำปราศรัยไต่ถามดูตามแคลง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช่วยธุระพระองค์ให้คงชีพ <bot>:แล้วกลับรีบไปรักษาพลาหก แม้มีผัวชั่วช้าอุลามก จะต้องตกอยู่แผ่นดินสุดสิ้นฤทธิ์
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางเสาวคนธ์กับอรุณรัศมี <bot>:สถิตที่ห้องทองม่านสองไข สินสมุทรสุดสาครกับหัสไชย อยู่ตึกใหญ่ร่วมเตียงเคียงบรรทม
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุริยงลงในน้ำพอค่ำพลบ <bot>:เขาจุดคบโคมรายทั้งซ้ายขวา พระกุมารกรานก้มบังคมลา แล้วเมียงมาหานุชพระบุตรี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าแม้นไปได้พบกันสิ้นแล้ว <bot>:ตัวลูกแก้วจึงจะกลับออกมาหา อย่าโศกศัลย์กันแสงเสียนํ้าตา พระบิดาจงเสด็จไปถํ้าทอง
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบุตรีกริ้วกราดตวาดว่า <bot>:นี่ใครหามาให้พี่ตีหมากผัว เฝ้าหวงหึงอึงไปช่างไม่กลัว ไม่มีชั่วตัวดีทั้งสี่คน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าพราหมณ์น้อยกับข้างนี้เป็นพี่น้อง <bot>:หรือพวกพ้องเพื่อนเที่ยวเกี้ยวผู้หญิง ใครชื่อไรเร่งว่าอย่าประวิง เอาความจริงให้ทั่วทุกตัวคน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันทุกวันฉันไม่มีที่จะเห็น <bot>:อยากจะเป็นขอเฝ้ากับเขามั่ง ขอถามตามสุจริตอย่าปิดบัง หม่อมมานั่งถามความนี้นามใด ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รำกระบี่ตีกระบองดาบสองข้าง <bot>:ทั้งจักรขว้างโล่เขนให้เจนจบ ถึงลางทีพี่น้องเล่นลองรบ ตีกระทบแทงฟันประจัญทัพ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอมืดคํ่ายํ่าฆ้องได้สองทุ่ม <bot>:ฟ้าชอุ่มกลุ้มกลับพยับฝน จึงอ่าองค์สรงประพระสุคนธ์ อันปรุงปนกฤษณาสุมาลี
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายทัพพระมเหสีถึงที่ป้อม <bot>:สะพรั่งพร้อมซ้ายขวาโยธาหาญ หยุดรถทรงตรงพลับพลานอกปราการ สั่งกุมารหน่อกษัตริย์หัสไชย
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่สถานบ้านช่องนั้นต้องคิด <bot>:ให้รู้กิจการหญิงทุกสิ่งสา เพื่อมีผัวพลเรือนเหมือนกันนา จะได้หาเลี้ยงกันจนวันตาย
|
สุภาษิตสอนหญิง
| 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวถึงมังคลานราราช <bot>:กับนุชนาฏมิได้หมางระคางขาม ดังได้ฝานเวียงสวรรค์วิมานงาม ทุกโมงยามมิได้ห่างนางอนงค์
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หนังเสือเหลืองเครื่องทรงบรรจงจีบ <bot>:ชฎากลีบเกล้าเวียนพระเศียรเสริม ประดับเครื่องเรืององค์ประจงเจิม พักตร์เฉลิมจันทน์จุณเหมือนมุนี
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายไทท้าวเจ้าพาราปตาหวี <bot>:ก็เปรมปรีดิ์กราบไหว้แล้วไต่ถาม เจ้าคุณช่วยกรุณาพยายาม ให้สมความรักใคร่ไว้สักคราว
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงตัวพี่นี้จะตายไม่วายรัก <bot>:จะไปฟักฟูมเฝ้าเป็นเจ้าของ แม้นชายอื่นชื่นชอบมาครอบครอง จะทุบถองถีบผลักแล้วหักคอ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายบาทหลวงล่วงรู้ผู้วิเศษ <bot>:แกล้งบอกเหตุให้เราคิดปริศนา มะโรงงูอยู่ข้างใต้ไปคงคา จันทวาว่าจะปะกษัตรี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นลำบากยากใจสิได้คิด <bot>:แต่มันผิดเสียถนัดต้องบัดสี ใช่ไม่รู้ว่าเขาห้ามความถ้อยมี ชั่วฤๅดีได้ยินสิ้นทุกคน
|
สุภาษิตสอนหญิง
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างเห็นชอบนอบนบเคารพรับ <bot>:เสด็จกลับเข้าปราสาทราชวัง ฯ ฝ่ายเสนามาทำทุกตำแหน่ง อาลักษณ์แต่งเรื่องความตามรับสั่ง
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูโยธามาด้วยก็ม้วยมอด <bot>:ที่ยังรอดรวนเรระเหระหน ศึกสมทบรบรับถึงอับจน เที่ยวหันเหียนเวียนวนอยู่หว่างกลาง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กองตระเวนเกณฑ์ให้เรือใช้กลับ <bot>:ขอกองทัพทูลตามเนื้อความหลัง แล้วสมทบรบรุดไม่หยุดยั้ง สกัดตั้งปิดทางกลางคงคา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นหลานรักหลับนิ่งพิงเขนย <bot>:ตระกองเกยช้อนเศียรแล้วรับขวัญ อาดูรดิ้นดั่งจะสิ้นชีวาวัน พลางรำพันความหลังนั่งประคอง
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เยนเยียบเงียบสงัดเงื้อม <bot>:เงาครึม อารักศักสิทพึม พุ่มไม้ ทิ้งทูตพูดงึมงึม เงี่ยง่วงทรวงเอย จังหรีดกรีดกริ่งให้ ลเหี่ยเศร้าหาวนอน
|
นิราศสุพรรณ
| 90 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นผิดเพศเหตุไรไฉนหนอ <bot>:มาเกิดก่อเย็นฉ่ำจะทำเข็ญ หรือว่าพระวิญญาณบันดาลเป็น คิดไม่เห็นครั้งนี้ที่มีมา
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งพวกพี่สี่คนไม่เข็ดขาม <bot>:จะสงครามชิงนางเหมือนอย่างหมาย แม้นดวงเนตรเกษราชีวาวาย จะขอตายตามสัตย์ที่ปฏิญาณ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นฝ่ายเหนือเรือไปไม่ใคร่จะถึง <bot>:นั้นและจึงแผ่นดินจะสิ้นเสี้ยน พระสั่งเสร็จเสด็จจากแท่นวิเชียร สู่มนเทียรปรางค์มาศราชวัง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรับคำบังคมบรมนาถ <bot>:ลาลีลาศกลับมาที่อาศัย จึงถามเหล่าสาวสรรค์กำนัลใน ใครจะไปบวชบ้างเหมือนอย่างเรา
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูดวงเพชรเก็จแก้วแววสว่าง <bot>:แจ่มกระจ่างพร่างพรายเป็นหลายสี กลัวจะอึงถึงพระชนนี ให้มนตรีลอบไปฝังไว้ลังกา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หรือไม่ไปก็ให้ว่าอย่าช้าอยู่ <bot>:พลอยให้กูวุ่นวายเมื่อภายหลัง จะคลึงเคล้าเฝ้าคู่อยู่กับรัง จะขอฟังลิ้นลมคารมเอง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วไต่ถามพวกพ้องของสุหรั่ง <bot>:เดิมท่านทั้งปวงนี้อยู่ที่ไหน มาลดเลี้ยวเที่ยวตระเวนระวังภัย หรืออยู่ในคงคาทั้งตาปี
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าแม้นไปได้พบกันสิ้นแล้ว <bot>:ตัวลูกแก้วจึงจะกลับออกมาหา อย่าโศกศัลย์กันแสงเสียนํ้าตา พระบิดาจงเสด็จไปถํ้าทอง
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงเป็นหญิงสิ่งซึ่งกลศึก <bot>:ได้ตรองตรึกอาจารย์เฒ่าเล่าสนอง แม้นเป็นศึกขออาสาฝ่าละออง มิให้ข้องเคืองขัดหัทยา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพราหมณ์ว่าข้าได้ทายเหมือนหมายแม่น <bot>:เขาตายแทนจึงพบแต่ศพผี ซึ่งเครื่องใส่ไว้กับชายวายชีวี เห็นท่วงทีถ่ายเททำเล่ห์กล
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พิศดูเดือนเหมือนวงนลาฏนุช <bot>:ยิ่งแสนสุดดิ้นโดยเฝ้าโหยหวน เป็นลมว่าวหนาวในใจรัญจวน คิดถึงนวลขนิษฐาสุมาลัย
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มะลุลีมะลิวันพันกุหลาบ <bot>:แก้วอังกาบรสสุคนธ์ปนบุหงา ทั้งสาวหยุดพุทธชาดดาษดา กรรณิการ์กระถินกลิ่นขจร
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงเจ็ดวันเจ็ดคืนเป็นคลื่นคลั่ง <bot>:เรือที่นั่งซัดไปไกลหนักหนา จนพ้นแดนแผ่นดินสิ้นสายตา ไม่รู้ว่าจะไปหนตำบลใด
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วว่ากับพระอภัยวิไลลักษณ์ <bot>:น้องก็รักภูวเรศเหมือนเชษฐา พระก็รู้อยู่กับใจแต่ไรมา จะเมตตาหรืออย่างไรอย่าได้พราง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครร้อนรุ่มให้กลุ้มอก <bot>:เหมือนมาตกกลางทะเลเสนหา จะพึ่งพี่มิได้พึ่งมาถึงอา อาก็พาผูกรักชักชโลง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.