text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลงเรือเร็วรีบมาถึงหน้าด่าน <bot>:จัดทหารเกณฑ์แห่แลไสว ออกปากน้ำนำพลสกลไกร รีบออกไปถึงกำปั่นด้วยทันที ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างยกเสาสำเภาใส่ทั้งใบผ้า <bot>:เลือกล้าต้าต้นหนล้วนคนแข็ง ลำที่นั่งดั้งกันกับคู่แซง ใส่ธงแดงเขียวเหลืองเรืองระยับ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรผลุดผลักจากยักษ์ใหญ่ <bot>:ทะลึ่งไล่วายุพัฒน์เลี้ยวลัดหนี พอโพล้เพล้เพลาจะราตรี เห็นรูปผีเสื้อสกัดกั้นนัดดา
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ร่มระรื่นพื้นผาศิลาลาด <bot>:รุกขชาติช้อยชดสลดสี ส่วนเจ็ดองค์นงนุชพระบุตรี เก็บมาลีหลายอย่างต่างต่างกัน
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทำฉะอ้อนวอนองค์อัคเรศ <bot>:จงโปรดเกศชุบย้อมกระหม่อมฉัน ช่วยนำเดินเชิญเสด็จสักเจ็ดวัน อย่าให้ฉันอันตรายถึงวายปราณ
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลเชิญโฉมยงสรงเสวย <bot>:เหมือนอย่างเคยขับกล่อมถนอมขวัญ ต่างเพ่งพิศพระธิดาวิลาวัณย์ สารพันไม่มีราคีพาน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:นบอัษฎาริยแผ้ว <bot>:พูนเสถียร ศราพกพุทธพงศ์เพียร เพียบลํ้า ดัดจิตผจงเจียร จากราค ร้อนแฮ ผดุงพุทธศาสน์ค้ำ คัดขึ้นควรชม
|
นิราศวัดรวก
| 82 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูเรือช้ากว่าทุกครั้งสั่งคนใช้ <bot>:ให้แทรกใบซ้ายขวาผูกผ้าขึง ทุกคืนค่ำร่ำใช้ใบตะบึง จนเข้าถึงอ่าวผลึกดึกสองยาม
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ตามแต่ราชปัญญาอัชฌาสัย แม้นออกโอษฐ์โปรดปรานประการใด น้องมิได้ข้องขัดพระอัชฌา ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครร้อนใจอาลัยรัก <bot>:แต่เกรงนักด้วยพระน้องทั้งสองศรี สู้กลืนกลั้นชลนาแล้วพาที อยู่จงดีเถิดข้าจะลาแล้ว
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สามกษัตริย์ทัศนาดารารัตน์ <bot>:แจ่มจำรัสห้องฟ้าเวหาหน ท้าวรายาเธอก็รู้ดูฤกษ์บน เห็นพิกลดาวพฤหัสสวัสดี
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หนึ่งผู้รู้ดูลักษณะแน่ <bot>:เป็นหมอแก้เจ็บป่วยช่วยรักษา รู้อุบายหลายอย่างฝึกช้างม้า มีวิชาเป็นช่างต่างต่างกัน
|
พระอภัยมณี
| 53 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประหลาดเหลือเชื่อใจมิใช่หรือ <bot>:มาต้องถือสารพัดน่าบัดสี เมื่อสัญญาว่าไม่กวนทำยวนยี ประเดี๋ยวนี้ใครเล่ามาเฝ้ากวน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางห้ามแหนแสนสนมในรมจักร <bot>:ล้วนอุดมสมศักดิ์อัครฐาน มาคบหาทาสีสตรีพาล ไม่สงสารอัคเรศเกษรา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันก็เกิดมาในเครือเป็นเชื้อไข <bot>:ไปตกไร้อัปลักษณ์เสียศักดิ์ศรี ถึงมันยกกันมาตั้งราวี ก็ป่นปี้มาแต่หลังทุกครั้งครา
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระหน่อบพิตรอิศเรศ <bot>:ได้แจ้งเหตุหนหลังไม่กังขา ด้วยเดิมรู้อยู่ว่าลูกเจ้าลังกา เขาจะมาแต่งงานกับมารดร
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงแจ้งความตามอีกระจงเล่า <bot>:มันชมเจ้าชู้พราหมณ์งามนักหนา เห็นผูกพันฟั่นเฝือเหลือตำรา จะด่าว่าสักเท่าไรก็ไม่กลัว ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คลำกระดาษวาดรูปจะจูบเล่น <bot>:ไม่พบเห็นรูปเขียนเจียนสลบ ในเสื้อแสงแห่งไรก็ไม่พบ ยิ่งเซาซบเสียใจร้องไห้โฮ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปปีหน้าถ้าย่างเข้าเดือนยี่ <bot>:เห็นจะมีการทัพถึงคับขัน แสนสงสารเจ้าพราหมณ์นี้ครามครัน จะผายผันไปบ้านประการใด
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้ทูลลาฝ่าละอองสองกษัตริย์ <bot>:แล้วจะตัดโลกข้ามตามประสงค์ พระร่ำพลางทางระทดระทวยองค์ กำสรดทรงโศกาไม่พาที ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โยธาทัพรับรบจนพลบค่ำ <bot>:นางก็ซ้ำต้อนทหารชาญกำแหง เร่งรถทรงตรงออกนอกกำแพง ทหารแซงซ้ายขวาล้วนนารี
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายไทท้าวเจ้าพาราปตาหวี <bot>:นึกยินดีจะใคร่สมอารมณ์หวัง มาเรียกหาคนดีมีกำลัง พร้อมสะพรั่งพลไกรทั้งไพร่นาย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:จะปลูกรักเรรวนหาควรไม่ อันความดีมีอยู่ดูจำไว้ อย่าพอใจรักชั่วให้มัวมอม
|
สุภาษิตสอนหญิง
| 50 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่เวียงวังลังกาอาณาเขต <bot>:ก็เกิดเหตุรบกันสนั่นไหว อันตัวเราเล่าเป็นพระสละใจ จึ่งเที่ยวไปพยายามตามสบาย
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้เชยชิมลิ้มลองที่ของสด <bot>:โอชารสซาบเนื้อเหลือขยัน ไม่ห่างองค์พงศ์กษัตริย์หัสกัน อยู่บนบรรรถรณ์สบายท้ายเภตรา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสวมสอดกอดประทับแล้วรับขวัญ <bot>:อย่าหวาดหวั่นพรั่นจิตกนิษฐา ถึงยากเย็นเป็นตายวายชีวา ไม่ทิ้งแก้วแววตาอนาทร
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ในปีวอกนักษัตรอัฐศก <bot>:ชาตาตกต้องไปถึงไพรสณฑ์ ลงนาวาหน้าวัดพระเชตุพน” nan
|
พระอภัยมณี
| 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าโศกีพี่ไม่ครรไลลับ <bot>:แล้วจะกลับคืนหลังมาวังหลวง ทั้งห้ามแหนแสนสุรางค์นางทั้งปวง อย่าเศร้าทรวงเสียใจพี่ไม่ทิ้ง
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดี๋ยวนี้กูรู้แน่เป็นแท้เที่ยง <bot>:เล่นลูกเลี้ยงลืมผัวตัวขยัน ลูกสู้พ่อชนะโกงปะกัน จนพระขรรค์นั้นก็เขาชิงเอาไป
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรสุดสะเทิ้นให้เขินขาม <bot>:จะตอบความลำบากยากใจหาย แต่อิดเอื้อนเยื้อนย้ำคำภิปราย ฉันทำนายทายไม่เป็นเช่นประชวร
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต้องตัดบ่วงห่วงใยไปอยู่ป่า <bot>:เสพผลาอยู่ลำเนาเขาสิงขร กินเผือกมันพรรณผลาในป่าดอน เอาสิงขรเป็นเคหาบูชาไฟ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสี่นางต่างคนเห็นเคืองขัด <bot>:ชุลีหัตถ์นบนอบไม่ตอบสนอง ครั้งสุริย์ฉายสายแสงขึ้นเรืองรอง ออกจากห้องไสยาปรึกษากัน
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางไขตู้ดูตำราไตรดายุค <bot>:แผนที่ทุกถิ่นประเทศเขตสถาน ให้ลูกสาวเจ้าลังกาแล้วอาจารย์ ก็บอกการกลเล่ห์เสน่ห์ชาย
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวถึงเจ้ามหิงขสิงขร <bot>:อยู่ชะง่อนเขาไพฑูรย์จำรูญฉาย อันศักดิ์สิทธิ์ฤทธิแรงสำแดงกาย ดูเป็นสายจากเขาลำเนาเนิน
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะปีเถาะเคราะห์กรรมเกิดน้ำมาก <bot>:ขึ้นท่วมปากท่วมลิ้นเสียสิ้นหนอ ตามแต่ว่าสารพัดจะตัดพ้อ จะปลูกหอให้หม่อมฉันไม่ทันรู้
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กินจนเมาเหล้าหมดเป็นสี่ขวด <bot>:แล้วพูดอวดพวกแขกแปลกภาษา ความยินดีปรีดิ์เปรมเอมอุรา เมาจนตาแดงก่ำดั่งตำลึง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชนนีดีฉันฝากกับปู่แล้ว <bot>:จงผ่องแผ้วพักอยู่ในคูหา อย่าถือโทษโปรดให้ลูกไคลคลา ตามศรัทธาที่ฉันคิดถึงบิดร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายผู้เฒ่าเก้าคนทุพพลภาพ <bot>:ต่างก้มกราบนับถือพระฤๅษี แล้วลามาว่ากล่าวชาวบุรี ให้ภักดีดาบสถือพรตธรรม์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ดิ้นโดยโหยหวนคร่ำครวญคิด <bot>:มิรู้ลืมปลื้มจิตกนิษฐา จำจะคิดบิดผันจำนรรจา ลาบิดาชนนีตามพี่นาง
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อุศเรนเผ่นโผนโจนจะม้วย <bot>:ทหารฉวยฉุดกายทั้งซ้ายขวา ถึงเรือใหญ่ให้พยุงจูงขึ้นมา ตรงไปหาชนนีด้วยดีใจ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันรูปหญิงพริ้งเพริศล้ำเลิศลักษณ์ <bot>:ดีแต่รักรอนราญการโลกีย์ ฯ พระฟังนางช่างเปรียบเห็นเฉียบแหลม จึงยิ้มแย้มยกย่องให้ผ่องศรี
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:กบเกิดในสระใต้ <bot>:บัวบาน ฤาห่อนรู้รสมาลย์ หนึ่งน้อย ภุมราอยู่ไกลสถาน นับโยชน์ ก็ดี บินโบกมาค้อยค้อย เกลือกเคล้าเสาวคนธ์ ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 80 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่เจ็บปวดรวดร้าวลงคราวนี้ <bot>:มเหสีหรือมิใช่มันให้ผล ถ้าแม้นขืนอยู่กับเมียจะเสียคน คงจะป่นปี้ไปไหนจะคลาย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ทรงศีลมุนินทร์นาถ <bot>:ตรัสประภาษโดยจริตกิจฤๅษี ภิปรายปราศรัยน้องสองนารี ค่อยเปรมปรีดิ์อยู่หรือน้องทั้งสองนาง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองกษัตริย์อวยพรถาวรสวัสดิ์ <bot>:จงพิพัฒน์ไพบูลย์ประยูรหงส์ ปราบศัตรูให้กระจายทำลายลง ได้เหมือนองค์พระนารายณ์ไวยกูณฐ์
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้พระกาลเกณฑ์ทหารออกห้อมล้อม <bot>:อุส่าห์พร้อมใจรบอย่าหลบหนี แล้วพวกพ้องกองเราจะเข้าตี ชิงบุรีเห็นจะเสร็จสำเร็จการ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วยิ้มพรายบ่ายหน้ามาหาน้อง <bot>:เห็นห่มกรองกริ่มจิตพิสมัย เข้าเคียงข้างต่างว่าผ้าสไบ ข้าจำได้แน่นักประจักษ์ตา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทานทัดนัดดาอย่าว่ากล่าว <bot>:คอยฟังข่าวฟังความตามวิสัย แล้วแกล้งถามนางรำภาว่าเจ้าไป สักเมื่อไรจึงจะออกมาบอกกัน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทิพย์ปทุมธารากระยาสนาน <bot>:ตั้งเครื่องอานอย่างเอกภิเษกศรี แว่นสุวรรณขันถมยาราชาวดี พานพระศรีพระแสงทรงอลงกรณ์
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนเกิดบุตรสุดสวาทราชโอรส <bot>:ได้ปรากฏยศยิ่งในสิงหล กลับผ่าเผ่าเหล่ากอเป็นทรชน เหมือนลูกยางห่างต้นเที่ยวปล้นเมือง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระรามวงศ์ตรงเข้ายกเสาหิน <bot>:ขึ้นจากดินได้ด้วยมือพระฤๅษี แล้วกลับปักหลักคงตั้งตรงดี ชาวบูรีร้องบอกกันออกอึง
|
สิงหไกรภพ
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้ชาตินี้มีกรรมจะจำจาก <bot>:ต้องพลัดพรากจากนิเวศน์ประเทศสถาน จะวายวุ่นขุ่นเคืองทั้งเมืองมาร แสนสงสารสาวสนมกรมใน
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถามถึงองค์ทรงเดชพระเชษฐา <bot>:เขาทูลว่าไปช่วยพระมเหสี ทั้งพี่น้องร้องเร่งขุนเสนี ให้โจมตีตัดทางไปกลางพล
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงจนยากบากมาเปนข้าบาท <bot>:ไม่ขัดขาดเข้าเกลือช่วยเกื้อหนุน ทรงศรัทธากล้าหาญในการบุญ โอ้พระคุณขาดยศทั้งงดงาม
|
นิราศเจ้าฟ้า
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เคยนอนหลับกับพระสุดสาครพี่ <bot>:ด้วยถ้อยทีซื่อตรงเหมือนวงศา ครั้นเจ้าพี่มิให้นางไคลคลา พระชลนาผอยผอยด้วยน้อยใจ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่ศัตรูงูพิษมันคิดคด <bot>:ให้เสียยศเสียชาติพระศาสนา เสียโอรสหมดทั้งพระอนุชา แต่ธิดาเด็กนิดยังคิดชัง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประเดี๋ยวชักเอากระดาษที่วาดรูป <bot>:ออกมาจูบเล่นเป็นสุขสนุกสนาน บาทหลวงเฒ่าเข้าห้องคิดตรองการ จะรอนราญราวีตีกำพล
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขม้นดูรู้ว่าธิดาท้าว <bot>:เห็นจะหนาวเหนื่อยกำลังลงทั้งสอง จะจับตัวกลัวผิดคิดตรึกตรอง เรียกพวกพ้องไพร่พลล้อมต้นรัง ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วบวรสรวงเทพไทในไตรจักร <bot>:ที่สำนักในลังกาทุกราศี แล้วแต่งตั้งสารพัดเครื่องบัดพลี เข้านั่งที่อ่านเวทวิเศษมนต์
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นายด่านนั่งฟังคำที่ร่ำว่า <bot>:เสน่หาลุ่มหลงไม่สงสัย จึงบอกความตามจริงทุกสิ่งไป นี่กรุงไกรรมจักรนครา
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงผัวทุกข์ปลุกปลื้มให้ลืมทุกข์ <bot>:มีแต่สุขสรวลเสเสน่หา ไม่คบเขาชาววังเมืองลังกา ที่อื่นให้ไปหาเลือดตากระเด็น
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เคยนอนหลับกับพระสุดสาครพี่ <bot>:ด้วยถ้อยทีซื่อตรงเหมือนวงศา ครั้นเจ้าพี่มิให้นางไคลคลา พระชลนาผอยผอยด้วยน้อยใจ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลงหยุดนั่งพรั่งพร้อมบนจอมเขา <bot>:ค่อยบรรเทาทั้งสิบเอ็ดไม่เข็ดขาม คอยดูยักษ์จักขับกองทัพตาม จะปราบปรามปรึกษาพูดจากัน ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกศิษย์หาดาบสเหลืออดกลั้น <bot>:มันกระชั้นชิดนักต่างผลักไส แกล้งแยกย้ายรายเที่ยวลดเลี้ยวไป หมายจะให้ตามขุดจนสุดแรง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณสินสมุทรก็หยุดยั้ง <bot>:พี่ซ้ำสั่งขาดเด็ดเป็นเสร็จสรรพ แม้ผู้ใดไม่ฟังพี่บังคับ จะเฆี่ยนขับฆ่าฟันให้บรรลัย
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกสำหรับรับถือหนังสือบอก <bot>:ลงเรือออกจากท่าชลาไหล เร่งฝีพายหมายมุ่งเข้ากรุงไกร ถึงแล้วไปบอกขุนนางจางวางเวร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงกองทัพยับยั้งอยู่ข้างนอก <bot>:ให้ร้องบอกประกาศราชสาร พระอภัยให้ถามตามโบราณ ครั้นทราบการก็ให้รับมาพลับพลา
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระมิ่งมังคลานราราช <bot>:เห็นนุชนาฏบุษบงก็สงสาร จึ่งตรัสว่าไม่สบายหลายประการ เพราะอาจารย์แกทำขุ่นออกวุ่นวาย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จันทร์กระจ่างกลางฟ้าเวหาหน <bot>:กลับมัวมนมืดมิดทุกทิศา พิรุณโรยโปรยปรอยย้อยลงมา ฝั่งชลาเป็นระลอกกระฉอกชล
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้จัดแจงเงินทองของทั้งหลาย <bot>:ให้มากมายอย่างยิ่งทุกสิ่งสรรพ์ ประทานให้อ้ายเพิกพลางเป็นรางวัล แล้วบ้านนั้นส่วยอะไรไม่ให้เอา
|
สิงหไกรภพ
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดินกระบวนทวนธงตรงไปด่าน <bot>:หมู่ทหารเดินปนพลอาสา ยกไปตามครุฑนามตามตำรา พอถึงท่าเมืองปากน้ำพอย่ำเย็น ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพวกแต่งแปลงปลอมอยู่พร้อมพรั่ง <bot>:ฟันฝรั่งร้องว่าพวกข้าศึก ต่างหันเหเซปะทะอึกทึก ทหารฮึกหักโหมรุกโรมรัน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปลาเงินทองล่องลอยขึ้นคอยคาบ <bot>:กลีบอังกาบโกมินทร์กินเกสร ดอกบัวเผื่อนเหมือนจีบเป็นกลีบซ้อน บานสลอนแลขาวดังดาวราย
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วลืมองค์หลงยิ้มจิ้มลิ้มเหลือ <bot>:เป็นนวลเนื้อเหลือละมุนแม่คุณเอ๋ย เขาถากถางอย่างไรไม่ไปเลย เฝ้าแหงนเงยดูนางไม่วางตา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันตัวพี่เหมือนกระต่ายมาหมายแข <bot>:ตะลึงแลแสงช่วงดวงบุหลัน ก็สุดหมายที่จะมาดสวาทจันทร์ อยู่ถึงชั้นดาวดึงส์เห็นกึ่งเกิน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ลูกรักผลักแผ่นศิลาล้ม <bot>:สมอารมณ์รีบออกนอกคูหา เลียบลีลาศหาดทรายชายคงคา แลชลาล้วนคลื่นเสียงครื้นโครม ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบาทบงสุ์ตรงฟ้าศิลาทัพ <bot>:เครื่องคำนับนั้นก็ตั้งหลังศิลา ให้ลูกหลานว่านเครือแลเชื้อสาย ได้ถวายข้าวตอกดอกบุปผา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายอ้ายเฒ่าจัญไรครั้นได้หอย <bot>:เดินกรองกรอยกลับมาที่อาศัย วางหอยแครงแมงดาแล้วว่าไป ต้มไวไวเถิดหวาอย่าช้าที
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกข้างหน้าคลาไคลไปปากน้ำ <bot>:เห็นเรือกำปั่นยอดทอดไสว ลำที่นั่งดั้งกั้นเป็นหลั่นไป เสนาในน้อมประณตบทมาลย์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวลำกำปั่นออกแล่นลึก <bot>:เวลาดึกเดือนกระจ่างสว่างไสว ลมพระพายชายพาสุมาลัย หอมดอกไม้ตามละเมาะบนเกาะเกียน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันต่อตีมีแต่แพ้ชนะ <bot>:มิใช่จะเสียชาติวาสนา เราจับได้ไม่สังหารผลาญชีวา ท่านจะมาชิงตายเสียดายนัก
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเชิญชวนเข้าไปในปราสาท <bot>:สถิตอาสน์แล้วคำรพเชิญขบฉัน เครื่องลูกไม้หลายอย่างต่างต่างกัน ของหวานมันเอมโอชโภชนา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางยิ้มพลางทางชักสลักเลื่อน <bot>:ขยดเขยื้อนแย้มบานทวารไข พระอภัยได้ทีดีพระทัย เข้าข้างในรถทรงอลงการ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางโลมลูบจูบสั่งกำลังรัก <bot>:นางผินพักตร์มาถวายทั้งซ้ายขวา พระจากห้องล่องหนบังคนมา ถึงที่ตึกปรึกษาท่านอาจารย์
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนนางรับกลับหลังมาวังหลวง <bot>:เกณฑ์กระทรวงสองฝ่ายเป็นซ้ายขวา ผ้าขาวดาดราชวัติริมรัถยา ต่างตรวจตราเตรียมการตามบาญชี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกจากฝั่งวังวนถนนพระราม <bot>:แล้วยกข้ามฟากมาสิบห้าคืน ถึงเขตคุ้งกรุงผลึกนึกประหลาด ไม่เห็นลาดตระเวนแขวงมาแข็งขืน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีน้ำพุดุดั้นเป็นชั้นช่อง <bot>:ศิลาทองเลี่ยนดีเป็นที่สรง ที่ท้องธารละหานหินต้นลินจง บุษบงบัวผันสันตะวา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วนั่งเคียงเรียงกันเป็นหลั่นลด <bot>:รักษาพรตงดงามสามฤๅษี จอมกษัตริย์ยถาถามตามบาลี นางก็รับสัพพีด้วยปรีดา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หยิบพระขรรค์กัลเม็ดตรีเพชรได้ <bot>:ค่อยดีใจโฉมฉายถือซ้ายขวา แล้วแอบองค์นงลักษณ์ซบพักตรา พอพระยาธรเดินเมินมาเคียง
|
สิงหไกรภพ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงสัตย์ซื่อถือพระเยวาโห <bot>:เหมือนกับโมเซสังวาสพระศาสนา อย่าไปคิดกิจการกับมารดา มันจะว่ากูสอนคอยผ่อนปรน
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หางเสือหักจักรท้ายก็หายด้วย <bot>:คนเจ็บป่วยกลางทะเลเที่ยวเหหัน ข้าถามไต่ไม่ได้ความเที่ยวตามกัน คนทั้งนั้นนอนกลาดดาษดา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พูดตอแหลแก้ตัวให้ผัวรัก <bot>:นั่งพยักเผยอหยิ่งทุกสิ่งสรรพ์ กูสอนสั่งครั้งไรใจของมัน มาเสกสรรค์ใส่เอากูผู้อาจารย์
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียพหลพลไพร่ตายออกกลาด <bot>:ถูกมันสาดน้ำมันไฟตายเป็นผี เหลือแก้ไขในฤทธิ์พิษอัคคี ยกออกตีครั้งไรตายเป็นเบือ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิงออกไปได้ทีละเจ็ดลูก <bot>:จะให้ถูกตรงไหนก็ได้สิ้น คนนั้นผูกเรือยนต์แล่นบนดิน อยู่บ้านอินทคามทั้งสามคน
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายนายโจรใจฉกาจ <bot>:เป็นเชื้อชาติอังกฤษริษยา คุมสลัดอัศตันวิลันดา เป็นโจราห้าหมื่นพื้นทมิฬ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระลูบโลมโฉมเฉลาเยาวลักษณ์ <bot>:ไม่สิ้นรักร่วมชีวิตพิสมัย ถึงตัวพี่นี้จะพรากจากเจ้าไป แต่จิตใจอยู่เฝ้าทุกเช้าเย็น
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นรถเหล็กเด็กขับเข้าอภิวาท <bot>:พระสังฆราชเล่าแจ้งแถลงไข ทั้งสองทราบกราบพระคุณค่อยอุ่นใจ ครั้งนี้ได้ทีเห็นจะเป็นการ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สถลมารถราชวัติยกฉัตรปัก <bot>:รูปสัตว์ชักผ้าไตรใส่มรฑป ทั้งโรงเล่นเต้นรำรีบทำครบ ช่างสมทบทำเบญจาเสร็จสารพัน ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่ได้มาเรือแพเหมือนแต่ก่อน <bot>:ความทุกข์ร้อนที่ในจิตไม่คิดหวัง ลุงไปถึงนคเรศนิเวศน์วัง จะจัดทั้งของมาอย่าปรารมภ์
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่วนพรานเห็นสองราน้ำตาไหล <bot>:ให้สงสัยซักถามตามฉงน เอ็งเป็นไรร้องไห้ทั้งสองคน นิรมลแจ้งการพวกพรานไพร
|
สิงหไกรภพ
| 60 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.