text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าในวังบังคมประนมสนอง <bot>:ไม่พบกองทัพชวากะลาสี ในขอบค่ายน้อยใหญ่ก็ไม่มี เห็นแต่ผีตายกลาดดาษดา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พนักงานอ่านดังตั้งเดชะ <bot>:เรื่องราวพระชิณกาวันทาถวาย ด้วยพาราผาสุกสนุกสบาย ฝูงหญิงชายชื่นหน้าทั้งธานี
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเหลียวหลังหวังสวาทก็คลาดแคล้ว <bot>:เห็นแต่แนวเนินไศลจิตใจหาย ดูแถวทางข้างหน้าเอกากาย เห็นแต่สายเมฆกลุ้มคลุ้มนภา
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งพลโล่โตมรศรกำซาบ <bot>:ทหารดาบสองเล่มล้วนเข้มขัน กับทวนทองกองหน้าทั้งห้าพัน ช้างน้ำมันกล้างานั่นห้าร้อย
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงสารสินสมุทรซบสลบหลับ <bot>:กลิ้งอยู่กับพระสุธาไม่ฝ่าฝืน ต้องละอองน้ำค้างในกลางคืน ค่อยแช่มชื่นฟื้นองค์ดำรงกาย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนอาลักษณ์กราบงามลงสามหน <bot>:อ่านยุบลทูลถวายลายเลขา ศุภสารรมจักรนัครา องค์พระอาอวยพรอักษรทรง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ็ดกษัตริย์ขึ้นประทับบนตึกใหญ่ <bot>:พลไพร่พวกพหลพลทหาร เข้ายับยั้งนั่งนอนผ่อนสำราญ เสพอาหารถ้วนทั่วทุกตัวตน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งพุดจีบปีบจำปาแก้วกาหลง <bot>:พะยอมประยงค์นางแย้มสอดแซมศรี รสสุคนธ์มณฑาสารภี มะลุลีเลือกสรรค์ล้วนจันทน์อิน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ประเทศเขตรเคยได้เห็นเจ้า <bot>:ก็แลเปล่าเปลี่ยวไปน่าใจหาย แสนสลดให้ระทดระทวยกาย ไม่เหือดหายห่วงหวงเปนห่วงครัน
|
นิราศพระบาท
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสด็จดำเนินเดินทางมากลางสวน <bot>:อนงค์นวลอื่นจะเปรียบไม่เทียบสอง ไปถึงสระปะพระมังคลามอง สองต่อสองเนตรสบประจบกัน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นพลบค่ำย่ำฆ้องก้องกระหึ่ม <bot>:ประโคมครึมครื้นครั่นเสียงหวั่นไหว ฆ้องระนาดพาทย์เพลงวังเวงใจ วิเวกในไสยาสน์ปราสาททอง
|
สิงหไกรภพ
| 80 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาเดือนครึ่งถึงละเมาะที่เกาะขวาง <bot>:ดูใหญ่กว้างแลไปดั่งไพรสัณฑ์ มีกำแพงล้อมรอบเป็นขอบคัน สารพันตึกรามงามวิไล
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกโรงเครื่องข้างในสับไก่หมู <bot>:เป็นคู่คู่พริ้งเพริศดูเปิดเผย มีต้มแกงหลายอย่างต่างต่างเคย ทั้งนมเนยสารพางค์อย่างดีดี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายระเด่นกินเรศนารีรัตน์ <bot>:นางกษัตริย์อัยกีศรีสมร ให้หลานทรงภูษาค่านคร กรรเจียกจรฝังมณีสีออกวาว
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นำเอาข่าวเข้าไปแจ้งแสดงอรรถ <bot>:พระโปรดนัดไปให้แจ้งแถลงไข ฝ่ายพระจอมสินสมุทรวุฒิไกร ให้เรือใช้ส่งเหล่าชาวกำพล
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างผลิตดอกออกผลทุกต้นกิ่ง <bot>:บ้างตูมติ่งแตกประทับสลับสี ประดู่ออกดอกระย้าสารภี มะลุลีลำดวนรำจวนใจ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงตรัสสั่งจิตราสูรขุนทหาร <bot>:เราเห็นการเดือดร้อนจำผ่อนผัน แม้นหักโหมโรมรุกเข้าบุกบัน จะฆ่าฟันโอรสให้ปลดปลง
|
สิงหไกรภพ
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณอัญชลียินดีนัก <bot>:เรียกลูกรักกับหลานคลานมาหา ไปบังคมสมเด็จพระบิตุลา ทูลลาป้าลาพระอัยกี
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บริกรรมสำเหนียกร้องเรียกม้า <bot>:ด้วยมนตราดลจิตนักสิทธ์สอน จึงดลใจให้พระยาม้ามังกร ทุรนร้อนรีบมาหากุมาร
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างเข้าด้วยช่วยเจ้าทั้งสาวแก่ <bot>:เสียงเซ็งแซ่สู้กันสนั่นไหว เจ้าต่อเจ้าสาวใช้ต่อสาวใช้ ต่างผลักไสสู้กันประจัญรับ
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ค่อยลอยเรื่อยเฉื่อยฉ่ำถึงลำใหญ่ <bot>:ตรงขึ้นไปปรีดิ์เปรมเกษมศานต์ ฝ่ายพี่เลี้ยงโฉมเฉลาเยาวมาลย์ ต่างชื่นบานอิ่มเอมเกษมใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสามองค์ปลงเห็นเป็นสำเร็จ <bot>:ท่านสิ้นเสร็จชาติทุกข์ถึงสุขา แล้วถือพัดขัดสมาธิ์มาติกา ได้พร้อมพรั่งทั้งวัณฬาสุมาลี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะไปด้วยช่วยส่งถึงเมืองหลวง <bot>:คนทั้งปวงปะข้าจะว่าขาน ให้เปิดด่านชั้นเจ็ดสำเร็จการ ได้พบพานพูดกับท้าวเจ้าแผ่นดิน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อายุข้าห้าร้อยแปดสิบเศษ <bot>:จึงแจ้งเหตุแถวทางกลางสมุทร แม้นจะหนีผีเสื้อด้วยแรงรุทร เห็นไม่สุดสิ้นแดนด้วยแสนไกล
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าจงมาหาพ่ออย่าท้อถอย <bot>:พ่อจะคอยรับขวัญให้หรรษา ได้ฟังความสามองค์ว่ายตรงมา พระมังคลาค่อยค่อยช้อนกรประคอง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ทรงเดชเกศกษัตริย์ <bot>:โองการตรัสถามวลายุดาไฉน จะให้เจ้าไปบำรุงซึ่งกรุงไกร แทนพระอัยกาเจ้าเหมือนเก่าเดิม
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนสำเร็จเสร็จเสวยไม่เงยพักตร์ <bot>:ละล่ำละลักเนตรพรายทั้งซ้ายขวา ไม่เคยเมาเหล้าเข้มเต็มประดา เรียกรำภาอิงเขนยเลยหลับไป ฯ
|
พระอภัยมณี
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครค่อนแค้นว่าแสนชาติ <bot>:ไม่หมายมาดปรารถนาเป็นฝาหรั่ง เดิมพระบาทมาตุรงค์ครองวงวัง ถวายลังกากับพระชิณกา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งอุส่าห์มาตามด้วยความยาก <bot>:หมายจะฝากชีวาเป็นข้าหลวง อันห้ามแหนแสนสุรางค์นางทั้งปวง ไม่หึงหวงห้ามปรามตามพระทัย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสอดใส่สนับเพลาเนากระหนก <bot>:ทรงผ้ายกพื้นตองปักทองถม ใส่ห้อยหน้าผ้าทิพย์ขลิบมะยม ชายไหวลมพัดแกว่งแย่งเครือวัลย์
|
พระอภัยมณี
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ดำรงมไหศวรรย์ <bot>:พระศรีสุวรรณจอมพิภพสบสถาน ก็ไพบูลย์พูนสวัสดิ์ชัชวาล ด้วยสองมิ่งเยาวมาลย์สำราญองค์
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันหัวท้ายสายชโลงระโยงแย่ง <bot>:สร้อยทองแดงใบดาดล้วนตาดเหลือง มาเทียบจอดทอดท่าที่หน้าเมือง ทั้งเรือเครื่องรองทรงปักธงทอง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รักมิรักหักทำให้หนำจิต <bot>:เป็นสุดคิดแล้วที่แม่จะแก้ไข อนึ่งเล่าชาวลังกาที่ล่าไป จะรบพุ่งกรุงไกรด้วยโกรธา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้ทราบว่าข้าศึกติดเหมราช <bot>:เสนามาตย์น้อยใหญ่ทูลไขขาน ได้ปรึกษากับท่านครูผู้อาจารย์ ต้องคิดการไปช่วยปราบให้ราบเตียน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อสุรินยินเสียงพญายักษ์ <bot>:ใจก็รักจะใคร่เล่นเกษมสันต์ กระโดดโถมโครมครามลงตามกัน เสียงสนั่นกึกก้องท้องทะเล
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจะให้รู้แจ้งที่แห่งเหตุ <bot>:โดยสังเกตข้อไรได้ไต่สวน ฟังคารมมันดูรู้กระบวน การที่ควรจะได้ทำเป็นตำรา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้างโคนโตโปปุ่มเปลือกหุ้มอยู่ <bot>:เหมือนเม่นหมูงูเนื้อเหมือนเสือหมี เหมือนสิงโตโคถึกมฤคี พระมุนีพินิจพิจารณา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างเห็นเพื่อนเหมือนพวกแขกฝรั่ง <bot>:ไม่เหลียวหลังแล่นโลดกระโดดโผน พวกผู้หญิงวิ่งฉุยลงลุยโคลน สะดุดโคนตอหลักจนหักพัง
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะจำจากพรากไปน่าใจหาย <bot>:เหมือนพระแกล้งแหนงหน่ายเสน่ห์หนี โอ้พระมิ่งทูลกระหม่อมจอมโมลี ในชาตินี้มิได้มาเห็นหน้าน้อง
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระยิ้มพลางทางว่าคมสมกับรูป <bot>:จึ่งต้องจูบต้องกอดแม่ยอดหญิง อย่าเบือนพักตร์ผลักไสอย่าไหวติง พลางแอบอิงโอบอ้อมถนอมนวล
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายสังฆราชพระบาทหลวง <bot>:เวลาล่วงดาวกระจ่างสว่างแสง ประมาณสามยามสงัดแกจัดแจง สั่งให้แต่งตัวทหารชำนาญปืน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หยุดประทับพลับพลาที่หน้าป้อม <bot>:ขุนนางพร้อมน้อมประณตบทศรี บาทหลวงรู้ว่าท่านท้าวเจ้าบุรี ก็ยินดีออกมารับคำนับพลาง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจึ่งเล่าเรื่องยุบลแต่หนหลัง <bot>:ให้เธอฟังโดยในพระทัยถวิล ฝ่ายสุวรรณมาลายุพาพิน ได้ทราบสิ้นความฝันของวัณฬา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งพระองค์ทรงฤทธิ์คิดพันผูก <bot>:เหมือนหลานลูกของพระคุณอุ่นเกศี หลานจะขอพึ่งพาฝ่าธุลี ไว้เป็นที่อัยกาเหมือนวาจัง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วนิ่งนึกตรึกตรองให้หมองจิต <bot>:คะนึงคิดมากมายหลายสถาน ยังไม่เคยนบนอบเคยหมอบกราน พวกเจ้าบ้านเมืองไรก็ไม่มี
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่รูปเขียนใครได้ยังไม่ทิ้ง <bot>:ยิ่งรูปจริงแล้วก็เห็นจะเป็นการ พลางเหลียวหน้ามาว่ากับสินสมุทร เห็นร้ายสุดเสียกว่าเสือเหลือแล้วหลาน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายละเวงเกรงกราบไม่หยาบหยาม <bot>:ข้าสิ้นความแค้นพระมเหสี จะสู้ซื่อถือสัตย์สวัสดี หมายเหมือนพี่ร่วมครรภ์จนบรรลัย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นรอยขุดสูญสิ้นคุ้ยดินหา <bot>:ไม่เห็นผ้าคว้าพบแต่ศพผี เสียนํ้าใจในอารมณ์ไม่สมประดี กลับมาที่ตึกทองเข้าห้องใน
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูเถิดเธอเก้อแล้วก็มิหนำ <bot>:ยังกลับซ้ำลักผ้าน่าสงสาร เถิดทำบุญสูญไปทั้งสังวาล แล้วกอดหลานลูกเลี้ยงเคียงบรรทม ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงพลับพลาหน้าเชิงเทินบนเนินป้อม <bot>:ทหารพร้อมทุกหมู่ล้วนคู่ขัน ทั้งสี่พราหมณ์เฝ้าเรียงอยู่เคียงกัน พระทรงธรรม์ตรัสถามตามอาวรณ์
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จอมกษัตริย์ตรัสตอบว่าชอบแล้ว <bot>:พระหลานแก้วคิดนี้ดีหนักหนา แล้วสั่งฝ่ายนายหมวดให้ตรวจตรา พร้อมบรรดาหมื่นขุนพวกมุลนาย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเทพินยินคำเขาร่ำปลอบ <bot>:ให้ชื่นชอบถ้อยคำเขาร่ำเฉลย แม้นจะปกปิดไว้ที่ไหนเลย จำจะเผยวัจนังฟังเขาดู
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเล้าโลมเอาใจเขาไว้ก่อน <bot>:ค่อยคิดผ่อนเพทุบายต่อภายหลัง จึงว่าเจ้าข้าวของให้คืนคลัง เพราะเยาว์ยังมิได้อยู่กับคู่ครอง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้วนกำหนดสามปีที่สิงขร <bot>:ต้องไปร่อนเพราะเป็นของต้องประสงค์ พวกข้างในเคยไปตามพระองค์ ใครประสงค์เก็บเอามาจาระไน
|
พระอภัยมณี
| 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าตกทุกข์ได้ยากลำบากเหลือ <bot>:เสียดายเนื้อหน่อกษัตริย์ประหวัดหวัง พ่อจะได้คืนคงดำรงวัง แต่ยับยั้งอยู่สักหน่อยจึ่งค่อยไป ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางจูงหัตถ์ตรัสขู่ดูดู๋ดื้อ <bot>:ยังแกะมือขืนขัดน่าบัดสี ไม่ละวางนางฉุดพระบุตรี ทั้งหยิกตีเท่าไรไม่ไคลคลา ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มิเสียทีมีฤทธิ์แต่น้อยน้อย <bot>:แม่ได้พลอยพึ่งบุญพ่อคุณเอ๋ย ทุกวันคืนชื่นใจกระไรเลย บุญแม่เคยทำไว้จึงได้พบ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่เนื้อหอมจอมนางสำอางโฉม <bot>:ปลื้มประโลมใจชายไม่หน่ายหนี แม้นน้องแก้วแววตาไม่ปรานี จะฆ่าตีเสียก็ตามเถิดทรามวัย
|
สิงหไกรภพ
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพราหมณ์ปลดลดใบทั้งท้ายหน้า <bot>:เข้าถึงท่าเรือจอดทอดสมอ พระแต่งองค์เป็นพราหมณ์งามลออ เอาเพลิงจ่อจุดเผาสำเภายนต์
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ทำสลบหลับตาน่าสงสาร พระอุ้มนางวางบนที่ตะลีตะลาน เอ๊ะเยาวมาลย์ขัดขวางเป็นอย่างไร
|
สิงหไกรภพ
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่มีเกล็ดเหมือนปลาน่าสงสัย <bot>:สัตว์อะไรหนอมันเฉิดระเหิดระหง ทั้งรูปร่างผมหนวดแลทรวดทรง สมประสงค์ที่ในใจหลายประการ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นตัวพี่นี้จะกลับมิรับศึก <bot>:เมืองผลึกก็ไม่มีที่อาศัย คิดจะใคร่ให้พ่อพานัดดาไป เยี่ยมกรุงไกรกราบทูลมูลความ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตระหง่านเงื้อมเลื่อมสลับระยับยิบ <bot>:ยังลิบลิบแลไปไกลหนักหนา พอสิ้นแสงสุริยนสนธยา ในเวหามืดคลุ้มชอุ่มบัง
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหลือจะดอดลอดเล็ดระเห็จเหิน <bot>:แตกตะเพิ่นโผนร่อนว่อนเวหา แล้วยักษีพี่น้องทั้งสองมา กราบบาทาทูลความพระรามวงศ์ ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงหาดน้อยลอยเลยเข้าเกยตื้น <bot>:ยังชุ่มชื่นชีวาไม่อาสัญ แต่เอวองค์นงลักษณ์นั้นหักรัน ให้หวาดหวั่นไหวติงแน่นิ่งนอน ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช่างกระไรใจคอพระพ่อเจ้า <bot>:พูดกับเราไว้แต่ก่อนล้วนอ่อนหวาน เป็นน่าแค้นแสนเสียดายสายสังวาล จะให้ทานเสียก็ดีไม่มีภัย
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่ตัวเจ้าเล่าเรียนมาแล้วหรือ <bot>:จะดึงดื้อไปแล้วเห็นไม่เป็นผล ซึ่งเดินน้ำร่ำมาในสาชล ด้วยเวทมนตร์เชี่ยวชาญประการใด ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:กับอุปราชอ่าองค์สรงสนาน ประดับเครื่องเรืองจรัสชัชวาล แก้วประพาฬเพชรพรายกระจายวง
|
สิงหไกรภพ
| 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบิดาว่าโอ้มาคลอดเจ้า <bot>:กระท่อมเท่ารังกาได้อาศัย พระมารดาว่าสงสารสายสุดใจ อู่ก็ไม่มีรองพระองค์เลย
|
สิงหไกรภพ
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างกษัตริย์สุริย์วงศ์ทรงสดับ <bot>:เร่งให้ขับพวกทหารชาญสนาม ไม่รอรั้งตั้งหน้าพยายาม รีบไปตามม้าใช้ในกลางคืน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วร้องบวงสรวงศาลหวานวิเวก <bot>:ทั้งทุ้มเอกอักษรชะอ้อนเสียง เครื่องสังเวยเคยถวายไว้รายเรียง ทั้งหมากเมี่ยงมังสาสุราบาน
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นมืดค่ำย่ำยามสั่งความว่า <bot>:จะไปหาเจนธนูท่านครูสอน นางปิดป้องห้องในแล้วใส่กลอน พระบทจรไปหาบุญจารี
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จักระจั่นจอแจเสียงแซ่ซ้อง <bot>:เรไรร้องหริ่งหริ่งริมสิงขร ชะนีน้อยห้อยโหยผัวโวยวอน จิ้งจอกหอนหวนเสียงสำเนียงเย็น
|
สิงหไกรภพ
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกผลึกครึกครื้นตื่นตกใจ <bot>:ทั้งนายไพร่พรูลงข้างคงคา พออุทัยไขแสงแจ้งกระจ่าง แจ่มสว่างกลางทะเลพระเวหา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกมุนีนั่งหลามตามลำดับ <bot>:เคยสำหรับสวดพระเวทข้างเพทไสย พวกพระวงศ์พงศาเสนาใน ก็ขึ้นไปพร้อมพรักพนักงาน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างแต่งกายหมายใจจะไปอวด <bot>:ได้ประกวดกันกับพระมเหสี บ้างอาบนํ้าซ้ำถูสบู่ดี ฉีกสำลีม้วนไม้กรีดไรรอย
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโหยหวนครวญเพลงวังเวงจิต <bot>:ให้คนคิดถึงถิ่นถวิลหวัง ว่าจากเรือนเหมือนนกมาจากรัง อยู่ข้างหลังก็จะแลชะแง้คอย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงรั้งรอพอให้แม่ได้ช่อง <bot>:จะฉลองแล้วแต่จะโปรดไฉน แม้นเคยคู่กุศลดลพระทัย ก็จะได้ปกครองกันสองรา
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอเชิญองค์ทรงฤทธิ์บิตุเรศ <bot>:มาปกเกศให้ภิญโญสโมสร ให้เป็นที่เปรมปราสถาพร จบอักษรราชสารในลานทอง
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่เลี้ยงเหล่าชาวแม่เสียงแซ่ซ้อง <bot>:มาเฝ้าสองหน่อกษัตริย์ตรัสปราศรัย แล้วเล่าความตามยากลำบากไป จนถึงได้กลับมายังธานี
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รักชีวิตอยู่แต่เจ้าคนเหล่านี้ <bot>:มันใช่ผีใช่ยักษ์มักกะสัน ก็จำเป็นจำสู้อยู่ด้วยกัน แต่เองนั้นกลัวตายคิดถ่ายเท
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระตรัสเล่าราวเรื่องสุบินนิมิต <bot>:เป็นสุดคิดดั่งทะเลมาเทถม ในอุราร้อนเริงทั้งเพลิงรม ให้เกรียมกรมพี่จะลาเจ้าคลาไคล
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งปืนป้อมพร้อมพรั่งยิงพังค่าย <bot>:หักทำลายชายหญิงออกวิ่งหนี ทัพฝรั่งตั้งโห่ต้อนโยธี เข้ารุมตีตึงตังประดังปืน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต้องตกไปไกลที่ถึงสี่โยชน์ <bot>:เดี่ยวสันโดษดังชีวาจะอาสัญ ต่อเช้าตรู่สุริย์ฉายขึ้นพรายพรรณ พระพุธนั้นถึงพฤหัสสวัสดี
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นรักตัวกลัวตายเสียดายศักดิ์ <bot>:อย่าฮึกฮักจ้วงจาบทำหยาบหยาม กลับลังกาหาเมียที่งามงาม จะมีความสุขสบายไม่วายปราณ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าทูลขอก็จะมาเป็นข้าบาท <bot>:สำหรับกวาดพลับพลาที่อาศัย ช่วยแบกหามตามประสาเป็นข้าไท จะรับใช้ชิดชมไม่สมควร
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเล้าโลมโฉมฉายสายสวาท <bot>:อย่าประมาทมือเก่านะเจ้าเอ๋ย เมื่อว่าไรไม่ตามนี่ทรามเชย เพราะนิ่งเฉยมันจึงช้าอุสาห์จำ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาถวายโฉมยงให้จงได้ <bot>:ขอแก้ไข้ฟูมฟักช่วยรักษา เหมือนศุภลักษณ์ยักษีผู้ปรีชา ไปอุ้มพาอุณรุทภุชพงศ์
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้สมแค้นที่มันทำกูช้ำชอก <bot>:กูจะหลอกจับกินให้สิ้นสูญ เอาให้หมดญาติวงศ์พงศ์ตระกูล ให้มันสูญอย่าให้เหลือไร้เยื่อใย
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างนบนอบปลอบถามทรามสงวน <bot>:หรือประชวรอย่างไรจงไขขาน โปรดให้แจ้งแห่งเรื่องพระอาการ ขออยู่งานนวดฟั้นให้บรรทม
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งพระวงศ์พงศาบรรดายักษ์ <bot>:กำนัลนักสนมนาฏนางสาวสรรค์ ออกจากวังคั่งคับนับหมื่นพัน ก็ตามกันลงไปในเภตรา
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายท้าวไทนึกว่าเด็กเล็กเท่านี้ <bot>:คงจะหนีไล่กลมดั่งลมหวน พระเยื้องกลับรับหันด้วยคันทวน เสียกระบวนแทงเข้าอกพลัดตกตาย
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มเหสีฟังคดีพระผ่านฟ้า <bot>:อยากเห็นหน้าพระกุมารชาญสมร จึ่งกราบทูลปิ่นเกล้าเจ้านคร พระภูธรจงให้หามาข้างใน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงสั่งให้นายท้ายบ่ายกำปั่น <bot>:หมายสำคัญทิวธงด้วยสงสัย พวกฝรั่งหยั่งน้ำร่ำเข้าไป ทั้งนายไพร่พร้อมมาในสาคร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณนั้นมารับคำนับพี่ <bot>:แต่สุวรรณมาลีหนีเข้าห้อง พระอภัยพี่ยาน้ำตานอง ขึ้นแท่นทองที่นั่งทั้งอุศเรน
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อนึ่งแก้วแคล้วคลาดก็คาดอยู่ <bot>:เคยรบสู้ศึกเสร็จไม่เข็ดขาม ถ้าครั้งนี้มิให้ไปก็ไม่งาม ต้องปล่อยตามวาสนาประสาเคย
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระยิ้มพลางทางถามทั้งสามพี่ <bot>:รักเต่าร้างอย่างนี้ห่อหนังสือ ฉันแคลงจิตปริศนาช่วยหารือ จะรักหรือว่าจะร้างเป็นอย่างไร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่รบทัพจับศึกไม่นึกพรั่น <bot>:หรือมาหวั่นหวาดที่จะมีผัว นางหยิกพลางทางขู่ว่าเคยตัว พ่อเจ้ากลัวก็คนเดียวเพราะเขี้ยวมี
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นิจจาเอ๋ยเคยอยู่แม้นกูม้วย <bot>:ใครจะช่วยสร้างเสริมเฉลิมศรี จะเยือกเย็นเป็นป่าพนาลี เขตบูรีรั้ววังเป็นรังกา
|
สิงหไกรภพ
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าปล่อยปละละเลยทำเฉยได้ <bot>:ไม่อะไรกันกับพี่แล้วสิหนอ แต่หากว่าถ้าปลอบเห็นชอบพอ จะปลูกหอขึ้นให้งามเพราะความรัก
|
พระอภัยมณี
| 61 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.