text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วพราหมณ์เฒ่าเอาแหวนออกส่งให้ <bot>:เก็บเอาไว้กันตัวชั่วลูกหลาน ท่านจะไปในระหว่างทางกันดาร คุ้มภัยพาลสารพัดพวกศัตรู
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยเดชะพระมหาอานุภาพ <bot>:จะได้ปราบเมืองอื่นนับหมื่นแสน บรรดาท้าวเจ้าประเทศทุกเขตแคว้น จะพึ่งแผ่นดินฝรั่งกรุงลังกา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะขืนอยู่สู้โศกก็สุดปล้ำ <bot>:ในทรวงช้ำเช่นเขาเชือดให้เลือดไหล เหลือกำลังจะประทังฤทัยไป พี่จำไกลกลอยสวาทในชาตินี้
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มิฟังว่าถ้าจะไปก็ได้ทุกข์ <bot>:กุลียุคยากแค้นสุดแสนเข็ญ จงคิดกันผันผ่อนให้หย่อนเย็น อยู่บวชเป็นประชาชีไม่มีภัย ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรือบรรดามาตามหลามสมุทร <bot>:ก็รีบรุดเร็วรัดไม่ขัดขืน พวกฝรั่งแออัดบางยัดยืน ยิงครั่นครื้นโห่เร้าจะเอาชัย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตามพระองค์ทรงศีลมุนินทร์นาถ <bot>:พลางขับราชรถพลันรีบผันผาย เข้าดงแดนแสนสุขสนุกสบาย พระพายชายเย็นรื่นชื่นอารมณ์
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วประคองน้องนางขึ้นแท่นรัตน์ <bot>:สองกษัตริย์อิ่มพระทัยใครจะเหมือน เพราะความรักหักจิตหายบิดเบือน ไม่แชเชือนหย่อนตามความสำราญ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นกลางคืนคลื่นเหียนอาเจียนด้วย <bot>:หอบระหวยหิวเหลือเบื่ออาหาร ทั้งจุกเสียดเคียดระดมเป็นลมดาน หมออยู่งานก็ไม่หายหลายเวลา
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่แน่เจ้าเราจะช่วยคิดอ่าน <bot>:ทำการงานปัดป้องที่หมองหมาง อย่าให้ทันคนผู้รู้ระคาง ท้าวตรัสพลางเสด็จออกไปนอกวัง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะคลอดบุตรสุดลำบากยากสาหัส <bot>:จงถือสัตย์สุจริตเป็นนิจสิน ไปด้วยกันวันทาเจ้าฟ้าดิน จะได้สิ้นทุกข์โศกทั้งโรคภัย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จู่เข้าไปอย่าให้มันมาทันรู้ <bot>:ทุกหมวดหมู่ทำศึกอย่านึกหนี ใครอย่าทำปัวเปียให้เสียที เปรียบเหมือนผีล้วงกินให้สิ้นเชิง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าทรงฤทธิ์คิดบำรุงซึ่งกรุงไกร <bot>:น้ำพระทัยรักผู้รู้วิชา ข้าแผ่นดินยินดีเป็นที่ยิ่ง ชั้นผู้หญิงก็ยังรักเสียหนักหนา
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นความสัตย์ไม่กระจัดให้พรายแพร่ง <bot>:แม่อย่าแหนงนึกในพระทัยหมาย ขอสนองรองบาทากว่าจะตาย ทั้งร่างกายมิได้คิดชีวิตเลย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้ปลุกทัพกลับมาลังกาหมด <bot>:ว่าฉันปดเสียอีกเล่าแม่เจ้าเอ๋ย คอยรอรั้งฟังความแม่ทรามเชย ก็ลอยเลยลิบหายมาหลายเดือน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระพูดพลอดกอดตรีพลำน้อย <bot>:เนตรชม้อยเพ่งพิศกนิษฐา พอเทพินผินผันจำนรรจา ฉันจะลาน้องแก้วไปแล้วจ๊ะ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่หันเหียนเวียนมองแล้วร้องเรียก <bot>:สุดสำเหนียกมิ่งม้าน้ำตาไหล เฝ้านั่งดูคูหาด้วยอาลัย ไม่ไปไกลปากปล่องนองน้ำตา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มเหสีตีทรวงเข้าฮักอัก <bot>:อกมิหักแล้วหรือกรรมจะทำไฉน นางแสนแค้นแสนละห้อยน้อยพระทัย สลบไปเป็นครู่แล้วรู้องค์
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางพระยาว่าเห็นใจหรือไม่เล่า <bot>:แม่รักเจ้าจึ่งไม่ห้ามตามประสงค์ เช่นนี้ใครได้มาปะจึงจะตรง เขาก็คงว่าเป็นชู้อดสูใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่เลี้ยงกล่าวรูปทรงส่งสัณฐาน <bot>:พระอาจารย์กับพระยาปตาหวี พระนางได้ทราบสิ้นก็ยินดี ให้นึกมีใจจิตคิดศรัทธา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อตกน้ำค่ำพลบสลบนิ่ง <bot>:จึงจมดิ่งดึ่งไปจนไก่ขัน พอน้ำขึ้นคลื่นคลั่งประดังกัน ให้กายนั้นขึ้นยังฝั่งคงคา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ตัดจันทน์ฟันม่วงไม้ <bot>:จัมบก แปลงปลูกหนามรามรก รอบเรื้อ ฆ่าหงส์มยุรนก กระเหว่า เสียนา เลี้ยงหมู่กากินเนื้อ ว่ารู้ลีลา ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียแรงเราทำคุณการุญรัก <bot>:มาฟูมฟักหมกมุ่นอย่าหุนหวน เข้าข้างในได้ทุกวันอย่ารัญจวน ค่อยโอดครวญกับย่าเจ้าเยาวมาลย์
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางทราบว่าฝรั่งมาตั้งรบ <bot>:จะหลีกหลบเห็นไม่พ้นพลขันธ์ จึงว่าเขาเจ้าพาราลังกานั้น จะนับกันก็เป็นน้องสองบุตรี
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงเงือกน้ำดำด้นเที่ยวค้นคู่ <bot>:เป็นหมู่หมู่กลอกกลับอยู่สับสน มังกรกลาดฟาดหางในกลางวน เที่ยวดั้นด้นหาเหยื่อเหลือคะนอง
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงเลี้ยงดูผู้ถือหนังสือสาร <bot>:ให้ทหารคุมขังไว้ทั้งผอง แล้วนางพานารีทั้งพี่น้อง เข้าสู่ห้องมนเทียรวิเชียรพราย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระรามวงศ์สงสารรำคาญจิต <bot>:ประคองชิดเช็ดนํ้าตาแล้วปราศรัย แม่ยอดหญิงยิ่งลบทั้งภพไตร จะบอกให้แจ้งเจ้าเยาวมาลย์
|
สิงหไกรภพ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สร้อยสุดามารศรีรู้ทีรัก <bot>:ทำเมินพักตร์ปราศรัยมิได้หมาง เจ้าเคยได้ไปมารู้ท่าทาง ช่วยไปต่างมารดาเหมือนอารมณ์
|
สิงหไกรภพ
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอได้ฤกษ์ตีฆ้องก้องสนั่น <bot>:บันลือลั่นสังข์แตรเซ็งแซ่เสียง เสด็จลงทรงรถพระกลดเคียง ตำรวจเรียงตาริ้วเป็นทิวไป
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาถึงวัดพนังเชิงเทิงถนัด <bot>:ว่าเปนวัดเจ้าฟ้าพระกลาโหม ผนังก่อย่อมุมเปนซุ้มโคม ลอยโพยมเยี่ยมฟ้านภาไลย
|
นิราศเจ้าฟ้า
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงยังนั่งกินเหล้าเสียงเป่าปี่ <bot>:ฉวยทองหยิบบีบขยี้เข้าที่หู ฉุดมังคลาว่าไวไวไปกับกู ออกประตูตะวันตกวิ่งวกวน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่แน่พ่อข้อนี้เป็นจนจิต <bot>:มิควรคิดสงสัยมาไถ่ถาม ขืนจะเชื่อวาจาอีตาพราหมณ์ แก่พลุ่มพล่ามพูดพร่ำเที่ยวหยำเป
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหน่อนาถอาจองทรงสินธพ <bot>:ควบเข้ารบนายทหารชาญสมร ไม้เท้าฟาดขาดสะบั้นดังฟันฟอน ม้ามังกรกัดตายลงก่ายกอง
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งว่าเหวยเสนาไปหาสู่ <bot>:ท่านผู้รู้เชิญมาบุรีศรี จะได้สอนศาสนาในบาลี ให้กูนี้ถึงสวรรค์ชั้นวิมาน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สมสังเกตเนตรแดงดังแสงครั่ง <bot>:มีเขี้ยวปลั่งเปล่งจำรัสประภัสสร เหมือนคำปู่ดูแลเห็นแน่นอน สุดสาครเชิญพระพี่ให้ลีลา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มัจฉาชาติดาษดื่นบ้างตื่นเต้น <bot>:มังกรเล่นธาราดั่งห่าฝน จระเข้เหราในสาชล ขึ้นลอยวนฟาดหางกลางสินธู
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอล่วงสามยามประโคมเสียงโครมครื้น <bot>:สะดุ้งตื่นฟื้นพระองค์หลงแลหา หวนรำลึกตรึกถึงเทพกินรา สงสารแก้วแววตาจะอาลัย
|
สิงหไกรภพ
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่ก็ได้ให้ธำมรงค์รัตน์ <bot>:สารพัดพูดจาน่าสงสาร ยิ่งคิดก็ยิ่งให้อาลัยลาน ชมสังวาลต่างนางในกลางคืน
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสามพราหมณ์ถามซักประจักษ์แจ้ง <bot>:จึงแถลงเรื่องสารอ่านเลขา เป็นใจความสามกษัตริย์ขัตติยา เสด็จมาถึงสถานชานบุรี
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงจะได้ให้คืนแม้นขืนดื้อ <bot>:ก็ไม่ถือเธอแล้วว่าเป็นอาหลาน มังคลาบ้าเลือดดุเดือดดาล เรียกทหารหุ้มห้อมเข้าล้อมไว้
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตัวเป็นข้าฝ่าพระบาทบดินทร์สูร <bot>:ได้เพิ่มพูนยศศักดิ์อัครฐาน เคยถือน้ำทำสัตย์ปฏิญาณ กินเมืองด่านแดนประเทศเขตนคร
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ทัพท้าวไกรจักรจะรบก่อน <bot>:เร่งนิกรจะเข้าสู้เป็นคู่ขัน ออกทั้งทัพรายเรียงเคียงเคียงกัน โห่สนั่นปักธงลงบัดดล
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระแต่งองค์ทรงเครื่องเรืองระยับ <bot>:ตาบประดับพลอยแดงสุกแสงใส พาหุรัดเรืองรองทองอุไร แล้วสอดใส่สังวาลทรงอลงกรณ์
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะห้ามปรามตามอย่างแต่ปางก่อน <bot>:ราษฎรจะได้พึ่งเหมือนหนึ่งหมาย แม้มิโปรดโทษปากผิดมากมาย ก็ยอมตายแต่จะห้ามดูตามบุญ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงที่กว้างหว่างเวิ้งในเชิงเขา <bot>:เห็นรวงข้าวขาวค้อมหอมนักหนา ไม่เคยเห็นเป็นข้าวสารทั้งลานนา กษัตราชมเพลินดำเนินพลาง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดังกำลังมังกรสำแดงฤทธิ์ <bot>:ให้มืดมิดกลางทะเลแลเวหา ลงเล่นน้ำดำดึ่งถึงสุธา สะท้านกระทั่งหลังปลาอนนต์นอน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมลังกามหาสวรรค์ <bot>:ได้ฟังมันพูดจาน่าบัดสี แต่ดูเล่นขันขันขยันดี พระจึ่งมีสิงหนาทประภาษไป
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หางเป็นปลาหน้าเป็นหนูนั่งดูเล่น <bot>:เป็นเสือสีห์หมีเม่นตัวเป็นหอย พวกสาวใช้ไว้จุกลูกน้อยน้อย ทิ้งกล้วยอ้อยอาหารให้ทานปลา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระจึ่งสั่งเสนาพฤฒามาตย์ <bot>:ให้หมายบาดการดิเรกภิเษกศรี เครื่องแห่แหนทางจังหวัดปัถพี ตั้งให้มีครบอย่างทางบุราณ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เธอม้วยมอดวอดวายจะตายด้วย <bot>:แม้ไม่ม้วยหมายจะรบไม่คบหา แม้ตรัสใช้ให้ประหารผลาญชีวา จะเชือดคอมรณากับสามี
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นจับได้อ้ายเจ้าของอาวุธนั้น <bot>:เอาตัวมันมัดถามตามสงสัย ให้ต่อแขนแม้นว่าติดเหมือนคิดไว้ จึงฆ่าให้สิ้นโคตรตามโทษกรณ์
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงว่าท่านอย่าวิตกนัก <bot>:คงประจักษ์เหมือนเราแจ้งแถลงไข จะช่วยทูลพระเป็นเจ้าว่าท้าวไท เธอกลับใจเชื่อแท้ไม่แปรปรวน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้องหวังรักหนักหนาอุตส่าห์ง้อ <bot>:มาตามขอบวชด้วยพระช่วยสอน รํ่าว่ากล่าวท้าวแขนแสนแสงอน ชะอ้อนอ่อนคอเอียงเข้าเคียงชิด ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระนักสิทธ์ทรงสอนให้ผ่อนผัน <bot>:อย่าผูกพันนึกพะวงมักหลงใหล อันโลกีย์นี้มันชั่วตัวจัญไร จะพาให้เสียประโยชน์โพธิญาณ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อตั้งครรภ์ฝันว่ากลืนดาวจระเข้ <bot>:พระเป็นเทวดามาให้ปรากฏ พระมาตุรงค์ทรงสวัสดิ์มธุรส ให้โหรจดหมายไว้ข้าได้ดู
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งลังกาพวกข้าเฝ้า <bot>:เที่ยวร้องเป่าชายหญิงชาวสิงหล ให้รู้รอบขอบประเทศเขตมณฑล ทั้งคนจนเข็ญใจไพร่ผู้ดี
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:จากย่านบ้านกระตั้วแต่ <bot>:แลดู ศรรักปักทรวงหนู เหน็บช้ำ รักป่าน่าชื่นชู ชมเล่าเจ้าเอย ดูถูกลูกปลายน้ำ หนุ่มต้องหมองหมาง
|
นิราศสุพรรณ
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงทราบความตามเล่าอย่าเซ้าซี้ <bot>:ประเดี๋ยวนี้ก็จะรุ่งถึงทุ่งหลวง จงนิ่งนอนซ่อนสุรางค์นางทั้งปวง อย่าให้ล่วงรู้แจ้งจะแพร่งความ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กำนัลในไปทูลนางกษัตริย์ <bot>:โสมนัสที่ในจิตเพราะติดสอย เขานับถือซื่อนักไม่หลักลอย สู้ติดสอยไปมาเหมือนข้าไท
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาว่าจริงเขาทิ้งสัตย์ <bot>:ก็ต้องตัดญาติกาจนอาสัญ ไม่ขอเป็นพวกพ้องพี่น้องมัน แล้วขอท่านเจ้าคุณกรุณา
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่เวรจัดมัสการพานพระศรี <bot>:เลือกที่มีกิริยาอัชฌาสัย เจ้าพาเข้าเฝ้าดูพระภูวไนย จะเห็นใจจริงจังในครั้งนี้
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้องตามใจไม่ถือเพราะซื่อสัตย์ <bot>:ปรนนิบัติบทเรศพระเชษฐา มิชุบเลี้ยงเที่ยงธรรม์เหมือนสัญญา จะเงยหน้าดูมนุษย์ก็สุดอาย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอสองยามเมฆอับพยับฟ้า <bot>:พระจันทรามืดมัวทั่วเวหน ท้าวโกสัยจัดแจงแปลงสกนธ์ เหมือนพวกพลรีบตรงไปลงเรือ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แค้นแต่กูภูวไนยมึงไม่แค้น <bot>:เธอทดแทนถึงที่กลับดีหรือ อีแสนกลคนเขาออกเล่าลือ ไม่พ้นมือกูดอกวะอีละเวง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดอ่านขุดวารินพอกินอาบ <bot>:พวกสัตว์บาปคุมคิดกันอิจฉา มันแกล้งทำเหมือนขโมยเที่ยวโรยยา ชาวพาราบอกให้ทั่วทุกตัวคน
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูน่ารักปักษีมีต่างต่าง <bot>:พระชวนนางชมเพลินเจริญจิต โน่นแน่เจ้าเหล่านกต้อยตีวิด ต่างเพ่งพิศนกไม้ใจบันเทิง
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้รอราซาใบไว้แต่ห่าง <bot>:พอเดือนสางลมอ่อนจึงผ่อนผัน ท้องทะเลก็ค่อยสร่างกระจ่างจันทร์ ดาวก็ดั้นเด่นรายจับสายชล
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะอีตาสังฆราชพระบาทหลวง <bot>:มันจาบจ้วงเฉโกด้วยโวหาร คิดถ่ายเทเล่ห์กลอ้ายคนพาล จนลูกหลานตกยากลำบากกาย
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยใส่กลเหมือนคนง่อย <bot>:ครางตะบอยบอกโรคที่โศกศัลย์ พี่เจ็บมากหากว่ายาสำคัญ เขาแก้ทันจึงได้รอดไม่วอดวาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถวายสารพระผู้ผ่านเมืองผลึก <bot>:ด้วยการศึกเหลือล้นทนไม่ไหว ฝ่ายพระศรีสุวรรณวงศ์ผู้ทรงชัย รับสั่งให้พวกฝรั่งเมืองลังกา
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายท่านท้าวจักรวรรดิขึ้นอัศวราช <bot>:ขุนอำมาตย์ป้องกันด้วยขันแข็ง หนีออกจากหลังค่ายเห็นไฟแดง ก็ลัดแลงควบม้าอาชาไนย
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งพวกพลคนยับลงนับหมื่น <bot>:ด้วยว่าปืนป้องกันมันไม่หาย สุดแต่ลูกถูกใครทั้งไพร่นาย คนนั้นตายตับปอดตลอดไป
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสาวคนธ์สุลาลีศรีสวัสดิ์ <bot>:มาเฝ้ากษัตริย์ปรีดิ์เปรมเกษมสันต์ พระปราศรัยสุณิสาวิลาวัณย์ อยู่ด้วยกันผาสุกหรือทุกข์ภัย
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แขกฝรั่งทั้งร้อยพลอยเป็นสุข <bot>:บรรเทาทุกข์ภิญโญสโมสร ปรนนิบัติกษัตราเฝ้าอาทร ผลัดกันนอนผลัดกันนั่งระวังภัย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่รู้ที่หนีไปข้างไหนรอด <bot>:เหมือนตาบอดมืดเขม้นไม่เห็นหน หนาวสะท้านคลานคลำด้วยจำจน เสียงแต่ฝนซู่ซู่เข้าหูตา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมรมจักรนัคเรศ <bot>:จึ่งเล่าเหตุเรื่องราวที่ราวฉาน บาทหลวงเฒ่าทำอุบายหลายประการ จนเกิดการรบราถึงฆ่าฟัน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกที่นั่งฟังว่าหน้าสลด <bot>:จิตระทดเสียใจมิใคร่หาย จึงว่าเราเล่าก็รู้ในอูบาย ได้แยบคายก็จะไปมิได้รอ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถูกพหลพลไพร่มิได้รู้ <bot>:ลงง่วงอยู่ริมทางกลางวิถี พวกฝรั่งไล่บุกเข้าคลุกคลี สกัดตีแตกยับทั้งทัพไทย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางว่าอ้อพ่อสั่งหรืออย่างนั้น <bot>:เห็นแม่นมั่นจะมาค่ำแล้วกรรมเอ๋ย แม่จะสั่งบ้างตามแต่ทรามเชย อย่าอยู่เลยทูลลามาไวไว
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกข้าศึกครึกครื้นยิงปืนใหญ่ <bot>:ไฟยิ่งไหม้มืดกลุ้มคลุ้มโขมง จะเหลียวแลไปทางไหนไฟลุกโพลง ติดเรือนโรงโผงผางสว่างไป
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอรู้สึกนึกว่างูคือผู้หญิง <bot>:จะมีใครใคร่เป็นมิ่งมเหสี จึงแก้ฝันบรรดาโหรากวี เขาว่าทีจะได้องค์อนงค์นาง
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโยคีชีพราหมณ์รามราช <bot>:ต่างสวดศาสตร์ไสยมนตร์ดลคาถา พระบิตุราชมาตุรงค์องค์นรา ทั้งเสนาสนั่นช่วยอำนวยพร
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มเหสีที่ลมจับก็กลับฟื้น <bot>:เสด็จคืนเข้านิเวศน์ประเทศสถาน ให้รางวัลบรรดาข้าราชการ ทั้งทหารล้วนทั่วทุกตัวกัน
|
สิงหไกรภพ
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระกาลด่านในให้ไปอยู่ <bot>:คงเป็นผู้รั้งด่านชานกรุงศรี ที่นอกนั้นบรรดาช่วยราวี ให้แทนตรีเมฆราหูเป็นผู้รั้ง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าย่อท้อรอถอยแต่หอยทาก <bot>:ยังเอาปากเดินไปได้นักหนา เราก็เป็นพระใหญ่ในลังกา จะเที่ยวหาคนรู้อดสูใจ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสำเร็จเสร็จสรรพกำชับสั่ง <bot>:ให้พร้อมพรั่งไพร่นายทั้งซ้ายขวา พรุ่งนี้เช้าเราจะยกกับลูกยา ไปลังกาเตรียมกันให้ทันการ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะตามจับขับเคี่ยวประเดี๋ยวนี้ <bot>:มิถึงที่วายวางก็คางเหลือง เสนาในไพร่นายจะตายเปลือง กลับไปเมืองจะได้คิดกิจการ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนางนาฏมาตุรงค์ลืมหลงเลือน <bot>:สติเฟือนเหมือนยังฝันสูงชันษา เห็นข้าเฝ้าเศร้าจิตถึงธิดา รำพันด่าจตุสดมภ์กรมวัง
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประโคมฆ้องกลองแตรแซ่สนั่น <bot>:เหล่ากำปั่นน้อยใหญ่ชักใบขึง ยกออกจากปากอ่าวอึงคะนึง พอลมตึงแล่นตามกันหลามไป
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่ชายเจ้าเราสะกดสลดหลับ <bot>:ก็เปรียบกับกเฬวรากซากศพผี อย่าเป็นห่วงบ่วงใยไปดีดี พอราตรีพี่ชายจะคลายมนตร์ ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอได้ยินเสียงปืนดังครื้นครั่น <bot>:พิลึกลั่นโลกาสุธาไหว พลางรีบเร่งตีม้าให้คลาไคล ครั้นเกือบใกล้เขตแคว้นแดนนคร
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงฟังอาจารย์แกทานทัด <bot>:โองการตรัสกับพระหลานชาญสมร เราก็ควรจะหยุดสุดสาคร เจ้ารีบจรไปรักษาเมืองป่าตาล
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระปราศรัยไต่ถามตามประสงค์ <bot>:ในเชื้อวงศ์ชื่นชมสมถวิล ยังอิ่มเอมเปรมปราหรือราคิน ทั่วแผ่นดินนคเรศเขตนคร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังสามพราหมณ์ปลอบก็ชอบจิต <bot>:แสนสนิทยิ่งกว่าญาติวงศา ค่อยมีแรงแข็งขืนกลืนน้ำตา จึงบัญชาชมพราหมณ์ทั้งสามคน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางประคองต้องเต้าเต็มพระหัตถ์ <bot>:นางปิดปัดปกป้องของสงวน พระอิงแอบแนบชิดสะกิดกวน แต่เย้ายวนหยอกหยิกกันซิกซี้ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อ้ายยักษ์หมีผีดิบมันคอยแก้ <bot>:จะผันแปรก็ลำบากยากใจหาย แกแค้นคั่งดั่งจะดิ้นสิ้นใจตาย การอุบายคราวนี้ว่าดีครัน
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เกิดเป็นลมอุตรานาวาเรื่อย <bot>:แล่นฉ่ำเฉื่อยเร็วรัดฉัดฉัดฉาน ราวกับเหาะเหินไปได้สำราญ บนคัคนานต์เร็วรี่ต่างปรีดา
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าลุยไล่ไพร่พลคนทั้งหลาย <bot>:แตกกระจายวิ่งเปิดเตลิดเหลิง ยักษ์สำแดงแผลงอิทธิฤทธิ์เริง เป็นเปลวเพลิงรุ่งโรจน์โชตินา
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่แต่งองค์ทรงประดับสำรับเก่า <bot>:กำสรดเศร้าโศกสยายปลายเกศา ชวนที่รักยักขินีแล้วลีลา พร้อมสาวสรรค์กัลยาฝูงนารี
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่พวกพลบนหน้าที่ไม่หนีหลบ <bot>:พอสู้รบรับกันด้วยขันแข็ง แต่ทหารด้านเหนือเห็นเหลือแรง บนกำแพงพลไพร่มิใคร่มี
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันน่าเกลียดเต็มประดาเหมือนบ้าเลือด <bot>:ไม่รู้เหือดน่าชังยังเผยอ แกพูดจาเบียดเสียดขี้เกียจเออ ครั้นหาวเรอตามไปก็ใช่ทาง
|
พระอภัยมณี
| 70 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.