text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไก่กระชั้นขันขานประสานเสนาะ <bot>:ที่บนเกาะเจื้อยเจกวิเวกเสียง โกกิลากาแกแซ่สำเนียง ดุเหว่าเรียงร้องเร่งพระสุริยน
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสด็จกลับกรุงไกรไอศวรรย์ <bot>:จึงจัดสรรทูตถือหนังสือสาร มาทูลองค์ทรงศักดิ์จักรพาล โปรดประทานก็จะได้ดังใจจง
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อสุรีผีเสื้อจึงซักถาม <bot>:มึงอยู่ตามเขตแขวงทุกแห่งหน เห็นมนุษย์นวลละอองทั้งสองคน มาในวนวังบ้างหรืออย่างไร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นนางเรียงเคียงองค์พระทรงฤทธิ์ <bot>:ให้แค้นจิตเจียนจะพาเลือดตาไหล ค่อยยอบย่องมองดูพระภูวไนย ยังหลับไม่ตื่นบรรทมสมประดี ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 71 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ลุทุ่งบงฝุ่นฟุ้ง <bot>:ฟูปลิว พายพัดกระพือทิว ย่าโย้ เสนาะสนั่นหวิวหวิว โสตแว่ว ฟังยิ่งวังเวงโอ้ อกชํ้าชวนกระสัน
|
นิราศวัดรวก
| 82 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นรุ่งสายฝ่ายพระภูวนาถ <bot>:ยุรยาตรลงกำปั่นสุวรรณหงส์ ทหารโห่โล้ลำตามน้ำลง พอลมส่งออกมหาชลาลึก
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตะวันบ่ายนายทหารด่านปากน้ำ <bot>:ยกทัพนำหน้าเสด็จไม่เข็ดขาม ทั้งทัพหลังทัพหลวงล่วงสามยาม จึงยกตามสามทัพกำกับไป ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นคิดคิดปริศนานั้นช้าเนิ่น <bot>:ชวนกันเดินหลีกออกนอกสนาม ทำดื้อด้านหาญหักไม่รักงาม จนเลยลามลืมบ้านสถานตน
|
สุภาษิตสอนหญิง
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะคิดรักกันอย่างไรเจ้าไม่บอก <bot>:ทำย้อนยอกเกกมะเหรกพูดเสกสรร มาปดเล่นเป็นสนุกทุกคืนวัน เมื่อรักกันแล้วก็นางมาพรางพระ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้รื่นรินกลิ่นกลอยดอกสร้อยฟ้า <bot>:ทรงแต่สาโรชรวยชวยชวยชื่น หอมกระถินกลิ่นเกลี้ยงเมื่อเที่ยงคืน เหมือนเคยกลืนกลิ่นกลั่นสุคันธา
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสั่งให้รอราโยธาทัพ <bot>:อย่านอนหลับในระวางหว่างวีถี ทั้งฟืนไฟจงระงับดับให้ดี อย่าให้มีแสงสว่างกระจ่างตา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จอมกระษัตริย์ทัศนาพฤกษาสูง <bot>:ต้นยางยูงเย็นระรื่นชุ่มชื่นสด คีรีเรียงเคียงกันเป็นหลั่นลด บ้างสูงจดจอมเมฆวิเวกใจ
|
สิงหไกรภพ
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยะเยือกเย็นเส้นหญ้ารุกขาเขา <bot>:อนาถหนาวบังร่มเป็นลมหวน ได้ยินแต่ผีสางร้องครางครวญ ทั้งโหยหวนเพิกเสียงสำเนียงดัง
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแลเห็นเป็นรูปเทพารักษ์ <bot>:ถือตรีจักรรัศมีเป็นสีขาว ทั้งกาหลดนตรีเสียงตีกราว พวกคนเหล่านั้นขึงตะลึงตะไล
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นโกศทองสองพระศพอภิวาท <bot>:นึกอนาถอเนจในพระทัยหาย สะอึกสะอื้นฝืนทรงดำรงกาย พระเนตรฟายชลนาร่ำจาบัลย์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นายด่านไปไล่คนขึ้นบนป้อม <bot>:สะพรั่งพร้อมโยธาทั้งหน้าหลัง เห็นโจรไล่ใกล้ตลิ่งยิงประดัง เสียงตึงตังตูมสนั่นดังครั่นครื้น
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ก็เพราะมิตรชิดเชยที่เคยชื่น <bot>:จะเริงรื่นก็เพราะรักหักไม่ไหว นี่แกล้งพรากจากเมียเสียน้ำใจ จะอยู่ไปเล่าก็เห็นไม่เป็นการ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงแต่งสารลานทองใส่กล่องแก้ว <bot>:เหมือนกลแร้วจะได้ดักฝูงปักษี เลือกอำมาตย์ราชทูตที่พูดดี รู้ท่วงทีทำเล่ห์เพทุบาย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้อายุยาวยืนหมื่นพรรษา <bot>:มีเดชาโตใหญ่ดั่งไกรสร ให้ลือเลื่องเมืองแมนแดนนคร ฤทธิรอนเฟื่องฟุ้งบำรุงกัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะส่องโลกให้สว่างกระจ่างศรี <bot>:ดั่งมณีนพรัตน์จำรัสไข จำจะคิดเข้าไปเฝ้าให้ท้าวไท รู้จักไว้ได้เป็นข้าฝ่าละออง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสั่งพลางพาเขยเลยลีลาศ <bot>:มาปราสาทเสร็จพลันต่างหรรษา ให้สถิตปรางค์ทองละอองตา พวกกัลยาใช้ประจำเหมือนตามเดิม
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่หกวันครั้นเย็นแลเห็นทัพ <bot>:ธงสลับหลายอย่างต่างต่างสี ต่างเตรียมกายนายไพร่ด้วยได้ที จะโจมตีรอนรุมตะลุมบอน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเสียงพลเสียงรถอัศวราช <bot>:ระดาดาษเดินในไพรระหง ล้วนเกณฑ์แห่แออัดจัตุรงค์ ทั้งทวนธงรีบมาในป่าดอน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงดูฤกษ์ยามตามสังเกต <bot>:วันศุกร์เศษโชคดีคัมภีร์ไสย จึงสั่งพวกโยธาเสนาใน เร่งใส่ใบเถิดอย่าช้าเพลาดี
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทำสุมทุมพุ่มไม้อยู่ในป่า <bot>:เสียงพูดจาว้าโว้ปะโหรปะเหร จะแปลภาษามนุษย์สุดคะเน มันเที่ยวเร่รายกันขุดมันกลอย
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระนุชบุษบงอนงค์นาฏ <bot>:เสร็จลีลาศกลับพลันด้วยหรรษา เข้าข้างในไปห้องทองไสยา พระมังคลากลับมายังที่ปรางค์ทอง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางวัณฬาฝรั่งเห็นสังฆราช <bot>:มากริ้วกราดโกรธเกรี้ยวอยู่เฉียวฉุน ไม่ถือโทษโกรธตอบด้วยขอบคุณ ท่านการุญรักใคร่จึงได้แค้น
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่เกิดมาตาหูพึงรู้เห็น <bot>:ช่างยากเย็นย่อยยับกว่าสับสี ถึงมีปากยากไร้เหมือนไม่มี จะตายดีตายร้ายตายเหมือนกัน ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระศรีสุวรรณวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:ออกแท่นรัตน์ท้ายบาหลีกับศรีสมร พร้อมสะพรั่งพหลพลนิกร นรินทรสั่งมหาเสนาพลัน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:พระเข้าด้วยช่วยป้องปัดไม่ขัดขวาง สร้อยสุดามานะไม่ละวาง กันแสงพลางทางว่ากับสามี
|
สิงหไกรภพ
| 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้ธิดาพาหนีมันกรีทัพ <bot>:มาตามจับชิงนางเหลือล้างผลาญ มันกลุ้มกลัดพลัดองค์นางนงคราญ แสนสงสารสุดสวาทที่คลาดคลา
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่จะมอบขอบเขตประเทศสถาน <bot>:เชิญพระผ่านไอศวรรย์ให้หรรษา ดำรัสพลางนางสั่งขุนเสนา จงตรวจตราเรือที่นั่งทั้งดั้งกัน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรู้สึกนึกวิตกเอ๊ะนกแก้ว <bot>:หายเสียแล้วแลไม่เห็นเป็นไฉน พระว่าพี่นี้แล้วแก้วกลอยใจ นางซักไซ้ซํ้าถามตามสงกา
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังคำยามรักพระพักตร์สลด <bot>:เหมือนบัวสดสายฟ้าผ่าสลาย พระชลนัยน์ไหลหลั่งลงพรั่งพราย แสนเสียดายด้วยว่าใกล้จะได้การ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอบอกเสร็จคนทรงที่ลงผี <bot>:เอามือตีผางผางเข้ากลางเสา ล้มนอนหงายกายสั่นอยู่เทาเทา เหมือนกินเหล้าลุกล้มไม่สมประดี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เรียนศิลป์แสวงทรัพย์ด้อม <bot>:เดินไศล สามสิ่งอย่าเร็วไว ชอบช้า เสพกามหนึ่งคือใจ มักโกรธ สองประการนี้ถ้า ผ่อนน้อยเป็นคุณ ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ล้วนลายทองป้องปิดผนิดแน่น <bot>:ผิดเรือแล่นลูกค้าแขกฝาหรั่ง ชักพระขรรค์ฟันบานทวารพัง เห็นนางนั้งเจ็ดองค์ทรงสำอาง
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้างบาทหลวงแกคำนับพลางจับหัตถ์ <bot>:ท้าวเธอตรัสไพเราะดูเหมาะเหมง ว่าดูก่อนท้าวกุลาท่านอย่าเกรง ใจข้าเองนับเนื้อเหมือนเชื้อวงศ์
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พักกันอยู่สองทิวาทูลลากลับ <bot>:เชิญฉบับสารไปข้างฝ่ายเหนือ ตันหนยักเข็มใหญ่ข้างท้ายเรือ คัดหางเสือหัวตั้งไปลังกา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉันพลัดบ้านเมืองมาอนาโถ <bot>:เหมือนคนโซสิ้นแกนแสนอดสู แม้นว่าหม่อมอุปถัมภ์ช่วยค้ำชู จะได้อยู่พึ่งบุญเหมือนมุลนาย
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หรือเองมาผิดที่มีสังเกต <bot>:ถิ่นประเทศป่าดงมักหลงใหล อันชื่อเสียงอย่างนี้ไม่มีใคร คนกูใช้อยู่นี่ไม่มีเลย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใส่เสื้อดำกำมะหยี่อย่างฝรั่ง <bot>:บาทหลวงตั้งให้เป็นใหญ่ถือไม้ตั๋ว บังคับคนเชื่อฟังฝรั่งกลัว รู้กันทั่วแต่บรรดาเสนานาย
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่องค์ท้าวเจ้าลวาดประมาทเด็ก <bot>:ถือหลาวเหล็กข้างละเล่มด้วยเข้มแข็ง ขับอาชาถาโถมเข้าโจมแทง ก็พลาดแพลงพลั้งพลัดตกอัสดร
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางเรียกท้าวโกสัยไปในห้อง <bot>:แกหมางหมองไม่สบายหลายสถาน อันครั้งนี้กูเห็นจะเป็นการ กลับฟุ้งซ่านเพราะปีศาจประหลาดใจ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอมาพบพี่ชายที่ท้ายบ้าน <bot>:สองสำราญสรวลสันต์แล้วหรรษา ต่างเล่าความตามที่เรียนรู้วิชา แล้วพี่พาน้องเดินดำเนินไป
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นมิช่วยให้ทันในวันรุ่ง <bot>:จะรบพุ่งศึกเสือเหลือรักษา จะเสียด่านบ้านเมืองเคืองบาทา ชีวิตข้าทั้งหลายจะวายปราณ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยเดชะพระเดชปกเกศช่วย <bot>:อุดมด้วยไร่นาได้ฟ้าฝน ทั้งเหนือใต้ไพร่ฟ้าประชาชน ทุกตำบลบันเทิงเริงสำราญ
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปรึกษาท้าวโกสัยเห็นได้ช่อง <bot>:จัดแจงกล้องเป่ายาแล้วว่าขาน แต่ทัพเรือเหลืออยู่ดูอาการ จะหักหาญทางน้ำประจำคน
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางวัณฬาพาองค์พระทรงศักดิ์ <bot>:มาหยุดพักพุ่มพฤกษ์เป็นตึกโถง นั่งเก้าอี้ที่ห้องท้องพระโรง ข้างนอกโล่งเลี่ยนรื่นพื้นสุธา
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสด็จประทับแท่นระบายท้ายบาหลี <bot>:พอฤกษ์ดีนายท้ายบ่ายหางเสือ ออกแล่นหลามตามกระบวนแต่ล้วนเรือ ทหารเสือยิงปืนเสียงครื้นโครม
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอจวนเย็นเห็นแต่คนแก่เฒ่า <bot>:ถือไม้เท้าจดจ้องเดินร้องไห้ พวกชีพราหมณ์ถามว่าท่านมาไย ต่างกราบไหว้ว่าจะมาหาเจ้านาย
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เลยลาป่าปู่เจ้า <bot>:เช้าสาย ออกจากปากปล่องหมาย มุ่งช้าง เหนเกลื่อนเถื่อนพังพลาย พล่านสกัดอัดเอย ล้อมรอบขอบเฃาข้าง เขดเฃ้าเสาหิน
|
นิราศสุพรรณ
| 79 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตั้งสติแน่วตรงวงกสิณ <bot>:เป็นลมรินมืดมิดทุกทิศา พวกข้าศึกรายกันเข้าตั้งเป่ายา รอบพาราป้อมปราการชานกำแพง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจึงว่าข้าแต่เทพารักษ์ <bot>:สิทธิศักดิ์อันสถิตทุกทิศา อันเราได้ผิดพลั้งแต่หลังมา ขอเทวายกโทษโปรดปรานี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราก็หมายตัดต้นจะโค่นเง่า <bot>:มันกลับยาวไปเสียได้อย่างไรหนา ไม่รู้สิ้นเหมือนฉบับตำหรับตำรา ทั้งลูกยาหลานจะคิดไปติดตาม
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ย่องตอดรับกลับกลายแล้วหายฉิบ <bot>:ด้วยผีดิบโดดไปไกลหนักหนา ลงจากป้อมด้อมมองเที่ยวย่องมา เห็นโยธาทัพผลึกยังครึกครื้น
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระคุณเอ๋ยเคยทำนุบอุปถัมภ์ <bot>:ได้อิ่มหนำค่ำเช้าไม่เศร้าหมอง แม้นทูลลามากระนี้ทั้งพี่น้อง ไหนจะต้องตกยากลำบากกาย
|
นิราศเจ้าฟ้า
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมารดาว่าพ่อก็เหมือนบุตร <bot>:จงยั้งหยุดอยู่ปราสาทราชฐาน ได้เห็นเจ้าเช้าค่ำค่อยสำราญ อยู่กับมารดาได้ใกล้ใกล้กัน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงปากอ่าวเมืองผลึกก็ครึกครื้น <bot>:ให้ยิงปืนเป็นสัญญาโกลาลั่น ทอดสมอรอเรียงอยู่เคียงกัน คอยสำคัญฟังข่าวชาวบุรี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันเรื่องพระกฤษณาขอช้าไว้ <bot>:จะกล่าวไปถึงพระองค์ทรงสิกขา พระอภัยมณีศรีโสภา ทั้งวันฬาสุมาลีพวกชีไพร
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันก็กลับเอาเป็นเมียเสียทั้งนั้น <bot>:จะป้องกันเหลือจะคิดผิดวิสัย เหลือลำบากยากเย็นมันเป็นไทย คนที่ในลังกาบรรดามี
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตามห้องหับจับเขียนลายน้ำมัน <bot>:ที่ในลำกำปั่นกัลปังหา เร่งขัดสีตอกหมันเอาชันยา ทั้งน้ำท่าเครื่องเสบียงเลี้ยงมุนี
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าโฉมยงองค์ยุพาผกาสวรรค์ <bot>:กับสุลาลีวันกนิษฐา พระบุตรีพี่น้องสองสุดา เสด็จมาอวยทานแทนมารดร
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเชยปรางนางจี้กระดี้กระดิก <bot>:ต้องหยอกหยิกหยิบแก้มยิ้มแย้มสรวล สมถวิลสิ้นกระเบ็ดเสร็จสำนวน เหมือนลมหวนป่วนฮือกระพือพัด
|
พระอภัยมณี
| 78 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าป่วยไข้พี่จะไปทูลฉลอง <bot>:ที่ตรึกตรองไว้อย่างไรทำให้เหมือน แต่ทรงเครื่องบรรพชิตอย่าบิดเบือน ทำให้เหมือนก่อนเก่าแต่เยาว์มา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางยิ้มรับดับร้อนพลางวอนว่า <bot>:เสวยยาเสียเถิดจ๊ะจะได้หาย พระรับคำฉํ่าชื่นค่อยฟื้นกาย คนทั้งหลายรู้เล่ห์เสน่ห์ใน
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วกราบลงตรงบาทพระบิตุเรศ <bot>:ชลเนตรพรั่งพรายทั้งซ้ายขวา ฝ่ายฝูงนางข้างฝรั่งเมืองลังกา นางรำภายุพาสุลาลี
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้ารุกโรมโหมหักเสียพักนี้ <bot>:ระดมตีเมืองใหม่เอาไฟเผา แม้ละไว้อ้ายศัตรูจะดูเบา เห็นลมเข้าเราจะได้ด้วยง่ายดาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายอ้ายเฒ่าชีเปลือยที่เมื่อยเหน็บ <bot>:บรรเทาเจ็บเดินฉุดพูดขรม อวดลูกศิษย์โฮกฮากปากเป็นปม นึกนิยมว่าวิเศษเพศของตัว
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางโฉมยงหลงละเลิงด้วยเชิงชื่น <bot>:พระหลงรื่นรสสุคนธ์ปนบุปผา นางลืมวงศ์พงศ์พันธุ์สวรรยา พระลืมลาลีวันกำนัลใน
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงใจน้องหมองหมางไปอย่างนี้ <bot>:แต่ใจพี่ยังรักนั้นหนักหนา เหมือนแมลงภู่อยู่ที่พุ่มปทุมา จะรอรายั้งหยุดนั้นสุดใจ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใครชิงชัยไม่ชนะคงจะแพ้ <bot>:เป็นเที่ยงแท้บุญเขามากยากนักหนา เปรียบอย่างจอมจุลจักรมีศักดา ทั้งชะตาผู้บำรุงก็รุ่งเรือง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงขับตรงลงทะเลเที่ยวเร่ร่อน <bot>:อัสดรโดดปลิวหวิวหวิวไหว พอรู้ทีชีเปลือยไม่เหนื่อยใจ คิดจะไปเที่ยวตามความสำราญ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นขาดญาติขาดมิตรเหมือนปลิดปลด <bot>:ไม่ร่วมรสร่วมชาติศาสนา เดี๋ยวนี้เขาเอาหนังสือให้ถือมา ไม่บัญชาทำประชวรแกล้งครวญคราง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าดูก่อนเสนาท่านมาถึง <bot>:เราคะนึงที่ในใจทั้งใฝ่ฝัน เป็นหลายเดือนมิได้พบประสบกัน หรือด้นดั้นไปถึงเขตประเทศใด ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเสนามานั่งสั่งเสมียน <bot>:ให้เร่งเขียนข้อรับสั่งสิ้นทั้งหลาย ฝ่ายม้าใช้ได้ตรากราบลานาย ขึ้นม้ารายไปทุกเมืองแจ้งเรื่องความ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงฟังจักราพฤฒาเฒ่า <bot>:ยิ่งร้อนเร่าที่ในจิตดังพิษฝี กันแสงพลางทางโศกแสนทวี ไม่รู้ที่จะคิดอ่านสถานใด ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพราหมณ์สามกษัตริย์จัดทหาร <bot>:เข้าล้อมด่านเขาประจัญเสียงหวั่นไหว พอราตรีตีฆ้องให้กองไฟ พระอภัยขึ้นประทับที่พลับพลา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสั่งเสร็จเสด็จกลับผู้รับสั่ง <bot>:ไม่รอรั้งเรียกกันเสียงหวั่นไหว บ้างเปลี่ยนเชือกเลือกเสาผลัดเพลาใบ สมอไหมเบญจพรรณฟั่นเป็นพวน
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไว้จังหวะประปรายชม้ายชม้อย <bot>:ดูอ่อนช้อยชดหัตถ์ฉวัดเฉวียน ระทวยระทดบทแบบล้วนแนบเนียน ต่างผลัดเปลี่ยนซ้ายขวาหลายท่าทาง
|
สิงหไกรภพ
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระญาติวงศ์พงศาที่มาส่ง <bot>:ตะลึงหลงแลเหลียวเสียวสลด ท้าวทศวงศ์สงสารหลานโอรส จะอดอดอยากอยากลำบากใจ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรำภาว่าวิสัยไตรดายุค <bot>:ย่อมเป็นศึกแล้วเป็นสุขทุกกรุงศรี เมื่อถึงคราวชาวบุรินทร์อยู่กินดี ก็ไม่มียุคเข็ญย่อมเว้นวาย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครอ่อนใจอาลัยน้อง <bot>:จึงทูลสองกษัตรานราสรรค์ พระน้องรักจักใคร่ไปด้วยกัน ให้หม่อมฉันทูลลาฝ่าธุลี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีเผ้าผมนมเนื้อเนตรขนง <bot>:ทั้งรูปทรงน่ารักเป็นนักหนา เสียแต่เพียงพื้นล่างเป็นหางปลา กับพูดจานั้นไม่เป็นเหมือนเช่นเรา
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกพงศ์เผ่าเขาไปเยือนอยู่เพื่อนไข้ <bot>:นี่อะไรแม่อรุณทำหุนหวน เมื่อคราวดีมิได้ห้ามตามกระบวน เมื่อไข้ควรจะรักษาพยาบาล
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางพระยาว่าไม่ไปได้หรือนะ <bot>:การเขาจะเสียหมดต้องอดสู มาไปหาว่ากระไรจะใคร่รู้ ผิดก็อยู่กับเจ้าไม่เข้าใจ
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่เช้าตรู่ขู่เข็ญจะเฆี่ยนขับ <bot>:มากำกับกรำกรากให้ถากหญ้า ความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยตัวทั่วกายา สู้อุตส่าห์ทำไปทั้งไม่เคย
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทำให้เป็นมหาวลาหก <bot>:เหมือนฝนตกทั่วหมดสยดสยอง ท้าวกุลาแลดูรู้ทำนอง เห็นถูกต้องคำอาจารย์ท่านภิปราย
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหัสไชยไม่กล้าพูดจาเกี้ยว <bot>:แต่พาเที่ยวเดินชมนิยมหมาย นางเด็ดดอกมาลีให้พี่ชาย ไม่รู้อายหยอกเอินคอยเดินตาม ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่โฉมงามนามใดจะใคร่รู้ <bot>:พี่จะอยู่ฝากกายสายสมร ได้อิงแอบแนบชิดสนิทนอน ไม่จากจรจนชีวันจะบรรลัย
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งมังคลามหาราช <bot>:ได้แบบบาทหลวงแจ้งแถลงไข รู้ตำรับทัพศึกต้องตรึกไตร แล้วฝึกไพร่พลรบรู้ครบครัน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่อเมื่อรันฟันแทงจึงแย่งยุด <bot>:เอาอาวุธที่ผู้นั้นเหมือนมั่นหมาย ของของมันกลับฟันคนนั้นตาย ไม่คิดร้ายใครก่อนไม่รอนราญ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกผู้ชายรายทางข้างฉนวน <bot>:ตั้งกระบวนแห่แหนไปแน่นหนา ข้างหลังเหล่าสาวสรรค์กัลยา เสด็จมาตามทางถึงข้างใน
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างจัดแจงแต่งกายทั้งนายไพร่ <bot>:แต่ล้วนใส่เสื้อเกราะดูเหมาะเหมง ออกกำปั่นลั่นปืนเสียงครื้นเครง บ้างรำเพลงแหลนหลาวโห่ฉาวมา
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ผลัดชุบสรงทรงภูษาผ้าทิพย์ทับ <bot>:ปั้นเหน่งพับเพชรพรายสายประสาน ห้อยหน้ากรองฉลององค์อลงการ สวมสังวาลบานพับประดับเพชร
|
สิงหไกรภพ
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระตรัสพลางทางเรียกขึ้นร่วมอาสน์ <bot>:ทรงสมพาสเพิ่มรักขึ้นหนักหนา ดูผิวพรรณสรรพางค์อย่างคุลา แต่วิชาพางามขึ้นครามครัน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใส่เกือกเพชรเสร็จสรรพจับกระบี่ <bot>:นางนารีเรียงตามทั้งสามสาว แลละม้ายคล้ายเคลื่อนดังเดือนดาว ใครเห็นหาวนอนทั่วทุกตัวชาย
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระชื่นชอบขอบคุณการุญรัก <bot>:ไม่อายพักตร์พระเจ้าพี่ดีขยัน สนทนากับอาจารย์สำราญครัน จนสุริยันเย็นดับลับพระเมรุ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สั่งวิเสทนอกในให้ไปเลี้ยง <bot>:ตามอย่างเยี่ยงสารพัดไม่ขัดขวาง ทั้งไพร่นายจ่ายให้ทั่วตัวขุนนาง ให้เหมือนอย่างก่อนเก่าเจ้าแผ่นดิน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบิดาข้าชื่อท้าวสุทัศน์ <bot>:ผ่านสมบัติรัตนามหาสถาน ข้ากับน้องต้องไปเรียนวิชาการ ตำบลบ้านจันทคามพราหมณ์พฤฒา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.